pasemko wijących się włosów; lok; kędzior
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pasmo pofalowanych włosów
(1.2) ścięte pasemko włosów
(1.3) daw. wypukła ozdoba nabita np. na zbroi
Wiktionary
IPA: ˈpucɛl, AS: puḱel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pukielek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: pukiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plecak
Wiktionary
Pukinin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Rawa Mazowiecka.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garbaty
Wiktionary
(1.1) Synek, jaki ty żeś je puklaty! → Chłopcze, ależ ty jesteś garbaty!
Wiktionary
okrągła, wypukła tarcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. wypukła tarcza używana przez piechotę i jezdnych;
(1.2) przen. obrona, osłona
Wiktionary
Puklerz (z czes. pukléř od starofranc. bocler) – rodzaj małej okrągłej tarczy używanej w Europie od XII do XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Średnica puklerzów na ogół nie przekraczała pięćdziesięciu centymetrów.
(1.2) Bo puklerz nasz należy do Pana, / a król nasz - do Świętego Izraela.
Wiktionary
rzecz. puklerzny mos.
:: zdrobn. puklerzyk mrz.
przym. puklerzny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest puklerzne
Wiktionary
rzecz. puklerz mrz., puklerzny mos., puklerzyk mrz.
przym. puklerzny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z puklerzem, dotyczący puklerza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) wojsk. hist. żołnierz uzbrojony w puklerz
Wiktionary
rzecz. puklerz mrz., puklerzność ż., puklerzyk mrz.
Wiktionary
niećwierk puklerzówka - gatunek owada z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
niewielki puklerz (rodzaj okrągłej, wypukłej tarczy używanej dawniej przez oddziały ciężkiej i lekkiej jazdy konnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. niewielki puklerz
Wiktionary
Puklerzyk (Zaedyus) – rodzaj ssaków z podrodziny puklerzników (Euphractinae) w obrębie rodziny Chlamyphoridae.
Wikipedia
rzecz. puklerz mrz., puklerzność ż., puklerzny mos.
przym. puklerzny
Wiktionary
puklica rudnica - gatunek pluskwiaka z rodziny puklicowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach puklicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Puklicowate (Acanthosomatidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych i nadrodziny tarczówek (Pentatomoidea).
Wikipedia
o cechach puklicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
rzemiosło złotnicze polegające na dekorowaniu przedmiotów guzkami w kształcie kul lub łez
SJP.pl
1. uderzyć w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stuknąć;
2. potocznie: strzelić;
3. puknąć się - puknąć siebie samego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pukać)
(1.1) dokonany od|pukać.
Wiktionary
rzecz. puknięcie n., pukanie n., puk mrz.
czas. pukać
wykrz. puk, puk-puk
przym. puknięty
Wiktionary
1. uderzyć w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stuknąć;
2. potocznie: strzelić;
3. puknąć się - puknąć siebie samego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niespełna rozumu
Wiktionary
czas. puknąć dk.
Wiktionary
(1.1) głupi, kopnięty, niemądry, stuknięty
Wiktionary
1. porozumienie przedsiębiorstw kapitalistycznych; pool;
2. afgańska moneta zdawkowa (100 puli = 1 afgani)
SJP.pl
Iran:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
1. stawka w grze; w grach hazardowych: suma wszystkich stawek; bank;
2. tura w różnych grach;
3. ilość czegoś możliwa do dyspozycji w jakimś okresie;
4. jednostka monetarna Botswany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Chorwacji, największe na półwyspie Istria, położone na południowym skraju półwyspu nad Morzem Adriatyckim;
Wiktionary
Pula (wł. Pola, istr. Pula, słoweń. Pulj, niem. Pulei, łac. Pietas Iulia) – miasto w zachodniej części Chorwacji, w żupanii istryjskiej, siedziba miasta Pula. Jest położone na południowym skraju półwyspu Istria nad Morzem Adriatyckim. W 2011 roku liczyło 57 460 mieszkańców.
Wikipedia
przym. pulski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blaszany garnuszek
Wiktionary
rzecz. pula ż.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|gorczek, gornczek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulok, pultak, puter, pulpul.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pulać.
Wiktionary
Pulanie − urodzeni na Bliskim Wschodzie potomkowie przybyłych do Jerozolimy podczas I krucjaty. Pulanie byli przez część europejskiego rycerstwa uważani za zdrajców, gdyż dobrze znali zwyczaje i język arabski, często nie odróżniali się od muzułmanów stylem życia, a także byli zwolennikami pokoju z wyznawcami islamu jako jedynej szansy na przetrwanie państw chrześcijan w tamtym regionie.
Wikipedia
czas. pulać się, pulać ndk.
Wiktionary
młoda kura utuczona dla celów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. młoda kura, która nie osiągnęła jeszcze wieku dojrzałości, tuczona specjalną dietą w celu uzyskania delikatnego i kruchego mięsa
Wiktionary
Pularda – młoda, nierozwinięta płciowo kura, tuczona w określony sposób celem uzyskania delikatnego i kruchego mięsa, a także nazwa przygotowywanych na bazie jej mięsa potraw. Znana i popularna w kuchni staropolskiej. Za najsmaczniejsze uchodziły kury o wadze 1,2–1,5 kg, bite w wieku 9 tygodni. Pieczono je w całości w piecu, podawano według różnych przepisów – z pieczarkami, warzywami, ziołami, itp.
Wikipedia
IPA: puˈlarda, AS: pularda
Wiktionary
pugilares;
1. przestarzałe: portfel;
2. dawniej: notatnik, notes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zob. portfel.
Wiktionary
IPA: puˈlarɛs, AS: pulares
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pularyszka.
Wiktionary
pugilaresik;
1. przestarzałe: mały portfel;
2. dawniej: mały notatnik, notesik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. portfel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. portfel
Wiktionary
(1.1) pularesik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portmonetka
Wiktionary
jagodzian pulasan: tropikalna roślina z rodziny sączyńcowatych, o słodkich owocach pokrytych pomarańczowymi i czerwonymi brodawkami
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Pulcheria – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "piękna", "szlachetna".
Pulcheria imieniny obchodzi: 10 września.
Wikipedia
nieco pulchny
SJP.pl
1. stawać się pulchniejszym, bardziej miękkim i łatwiej uginającym się pod naciskiem;
2. przybierać na wadze, grubnąć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pulchnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pulchny; bardziej pulchny
SJP.pl
sypka mieszanina rozmaitych związków chemicznych, najczęściej wodorowęglanu sodu, której podstawowym zadaniem jest spulchnianie produktów piekarniczych; proszek do pieczenia
SJP.pl
zdrobnienie od: pulchny; pulchniutki, pulchniuśki
SJP.pl
zdrobnienie od: pulchny; pulchniuchny, pulchniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: pulchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pulchny
Wiktionary
IPA: ˌpulxʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: pulχʹńutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: pulchny; pulchniuchny, pulchniuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: pulchny
Wiktionary
IPA: pulxʲˈɲutʲci, AS: pulχʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. pulchność
przym. pulchny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pulchne; cecha tego, kto pulchny
Wiktionary
przym. pulchny, pulchniutki
przysł. pulchnie
Wiktionary
1. miękki i łatwo uginający się pod naciskiem;
2. mający dużo tkanki tłuszczowej
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) miękki jak gąbka, łatwo uginający się pod naciskiem
(1.2) mający wydatne kształty i miękki z powodu dużej zawartości tkanki tłuszczowej
Wiktionary
rzecz. pulchność ż.
czas. pulchnieć ndk., spulchnieć dk.
przym. pulchniutki
Wiktionary
(1.1) pulchniutki, puszysty
(1.2) krągły, obfity, okrągły, okrągluchny, okrąglutki, pełny, pulchniutki, puszysty, rubensowski, toczony, bujny
Wiktionary
[czytaj: pulczinella] pajac w Commedia dell'arte (włoskiej, szesnastowiecznej komedii ludowej, mającej swoje korzenie w pantomimie rzymskiej)
SJP.pl
Pulcinella to suita baletowa Igora Strawinskiego skomponowana w 1920 roku.
Balet ten, podobnie jak poprzednie, Strawinski napisał na zamówienie Siergieja Diagilewa. Było to w czasie, kiedy kompozytor już nie współpracował na stałe ze słynnym twórcą Baletów Rosyjskich.
Wikipedia
Pulczynów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Frampol.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Frampol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 173 mieszkańców i była trzynastą co do wielkości miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Nepomucena i Matki Bożej Szkaplerznej we Frampolu.
Wikipedia
pies z węgierskiej rasy owczarków
SJP.pl
Puli – jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: pulicer]
1. Joseph Pulitzer (1847-1911), amerykański dziennikarz, publicysta, wydawca prasowy;
2. nagroda Pulitzera - wyróżnienie ufundowane przez dziennikarza o tym nazwisku, przyznawane co roku m.in. za osiągnięcia literackie
SJP.pl
Wikipedia
ekspresywnie: partyjka, tura
SJP.pl
Pulka – rodzaj sani w kształcie łodzi.
Wikipedia
niewielkie płaskie saneczki zaopatrzone w dwa dyszle połączone z przodu kabłąkiem, używane w psich zaprzęgach
SJP.pl
Pulki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Końskowola.
Wieś stanowi sołectwo gminy Końskowola. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
okrzyk wzywający pullera (osobę obsługującą maszynę wyrzucającą rzutki) do zwolnienia mechanizmu; daj
SJP.pl
Luksemburg:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
osoba obsługująca maszynę do wyrzucania rzutków (specjalnych krążków będących celem podczas niektórych konkurencji w strzelectwie sportowym)
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. wagon sypialny;
2. autokar z rozkładanymi fotelami, telewizorem itp., kursujący na długich trasach
SJP.pl
pulmanowski wagon osobowy; pulman
SJP.pl
glinka biała, czerwonobrązowa lub żółtawa stosowana jako zaprawa malarska; bolus
SJP.pl
Miodunka (Pulmonaria L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Obejmuje 18 gatunków. Występują one naturalnie na obszarze od Europy po Azję Wschodnią. W Polsce w stanie dzikim rosną cztery gatunki rodzime z tego rodzaju: miodunka ćma P. obscura, plamista P. officinalis, miękkowłosa P. mollis i wąskolistna P. angustifolia; zaś miodunka czerwona P. rubra rośnie jako zadomowiony antropofit. Różnice między gatunkami są często nieznaczne, przez co są trudne do oznaczenia.
Wikipedia
zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumonektomia, pneumotomia
SJP.pl
specjalista w zakresie pulmonologii (pneumonologii, działu medycyny zajmującego się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego); pneumolog, pneumonolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób układu oddechowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka pulmonologii
Wiktionary
Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.
Wikipedia
(1.1) Pulmonolodzy zajmują się takimi schorzeniami, jak astma oskrzelowa, gruźlica płuc, mukowiscydoza i sarkoidoza.
(2.1) Córka Kowalczyka jest pulmonologiem.
(2.1) Moja pulmonolog skierowała mnie na spirometrię.
Wiktionary
IPA: ˌpulmɔ̃ˈnɔlɔk, AS: pulmõnolok
Wiktionary
rzecz. pulmonologia ż.
przym. pulmonologiczny
przysł. pulmonologicznie
Wiktionary
(1.1) lekarz chorób płuc, pneumonolog; przest. ftyzjatra
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego; pneumonologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób płuc;
(1.2) pot. med. oddział szpitala, kliniki lub uczelni medycznej, który zajmuje się pulmonologią (1.1)
Wiktionary
Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.
Wikipedia
(1.1) Pulmonologia jest podspecjalnością interny.
Wiktionary
IPA: ˌpulmɔ̃nɔˈlɔɟja, AS: pulmõnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. pulmonolog m.
przym. pulmonologiczny
przysł. pulmonologicznie
Wiktionary
(1.1) pneumonologia, daw. ftyzjatria
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący pulmonologii
Wiktionary
rzecz. pulmonolog mos., pulmonologia ż.
Wiktionary
(1.1) płucny, pneumonologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. eufem. męski członek
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. tusza indycza
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. potrawa z indyka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|lulok.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|pulak, pultak, puter, pulpul.
Wiktionary
sweter bez kołnierza, wkładany przez głowę, najczęściej wełniany lub wykonany z podobnego, ciepłego materiału
SJP.pl
Sweter, pulower – rodzaj ciepłej bluzy z dzianiny, najczęściej wełnianej (lub – współcześnie – z dodatkiem włókien sztucznych).Najcieplejsze, z długimi rękawami, nierozpinane (wkładane przez głowę – ang. pull – „ciągnąć”, over – „przez”; tu: „wciągać przez głowę”), często z golfem, dziane są z grubej wełny.
Wikipedia
niewielki pulower (sweter bez kołnierza, wkładany przez głowę, najczęściej wełniany lub wykonany z podobnego, ciepłego materiału)
SJP.pl
półprodukt z owoców lub jarzyn do późniejszego przerobu, np. na dżem
SJP.pl
Pulpa – używane w przemyśle spożywczym określenie półproduktu powstałego ze zgniecionego, rozdrobnionego materiału.
Pulpa owocowa jest półproduktem powstającym podczas produkcji dżemów i powideł, otrzymuje się ją z oczyszczonych owoców, niekiedy utrwalonych poprzez mrożenie, pasteryzację lub sulfitację.
Pulpa ziemniaczana jest półproduktem powstającym w procesie otrzymywania m.in. mąki ziemniaczanej, uzyskiwana jest przez przetarcie surowych ziemniaków.
Wikipedia
zdrobnienie od: pulpet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pulpet
Wiktionary
(1.1) To nie pulpet, lecz tylko mały pulpecik.
(1.1) Nowy pulpecik zrobiony jest z białka grochu, płatków owsianych, ziemniaków, jabłek i cebuli, a jego ślad węglowy odpowiada czterem procentom śladu tradycyjnego klopsika mięsnego.
Wiktionary
rzecz. pulpet m.
Wiktionary
kulka uformowana ze zmielonego mięsa, ryb lub podrobów, najczęściej gotowana lub duszona w sosie, podawana na ciepło z dodatkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. kulka z mielonego mięsa duszona w sosie
Wiktionary
Pulpet (z języka włoskiego polpetta od polpa, czyli miazga) – gotowana potrawa mięsna na bazie mielonego mięsa, ryb lub podrobów, z dodatkiem jaj, bułki tartej oraz przypraw. Pulpety mogą być spożywane samodzielnie (al sugo) lub jako dodatek do zup. Danie pochodzi z Włoch.
Wikipedia
rzecz. pulpecik mrz.
Wiktionary
(1.1) klops
Wiktionary
żartobliwie: osoba gruba, pulchna; pyza
SJP.pl
Pulpet (z języka włoskiego polpetta od polpa, czyli miazga) – gotowana potrawa mięsna na bazie mielonego mięsa, ryb lub podrobów, z dodatkiem jaj, bułki tartej oraz przypraw. Pulpety mogą być spożywane samodzielnie (al sugo) lub jako dodatek do zup. Danie pochodzi z Włoch.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pulpit
Wiktionary
(1.1) To nie pulpit, lecz tylko mały pulpicik.
Wiktionary
rzecz. pulpit m.
Wiktionary
indywidualizm: typ brutalnego bohatera, wykreowanego przez Quentina Tarantino w 'Pulp Fiction"
SJP.pl
1. płaska, nachylona pod pewnym kątem powierzchnia, najczęściej wykorzystywana jako miejsce do pisania;
2. ogół urządzeń z blatem wyposażonym we wskaźniki i wyłączniki, służących do sterowania innymi urządzeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stolik do pisania z pochyłym blatem
(1.2) inform. podstawowy obszar roboczy w systemach operacyjnych, których powłoka graficzna oparta jest na tzw. oknach;
(1.3) pochyły blat w ławce szkolnej, biurku lub innym meblu
(1.4) muz. pochyła podstawka do podtrzymywania nut
(1.5) urządzenie z blatem wyposażonym we wskaźniki i wyłączniki, służące do sterowania innymi urządzeniami
Wiktionary
Pulpit (ang. desktop) – podstawowy obszar roboczy w systemach operacyjnych, których powłoka graficzna (interfejs GUI) oparta jest na tzw. oknach. Najpopularniejsze systemy tego rodzaju:
Wikipedia
(1.2) Nie uważasz, że masz za dużo ikon na pulpicie?
Wiktionary
IPA: ˈpulpʲit, AS: pulpʹit
Wiktionary
przym. pulpitowy
rzecz. pulpicik mrz.
Wiktionary
(1.1) blat
Wiktionary
o pochyle podobnym do nachylenia pulpitu (np. dach pulpitowy) lub w jakiś inny sposób związany z pulpitem (np. obudowa pulpitowa, aparatura pulpitowa)
SJP.pl
tworzyć pulpę (półprodukt z owoców lub jarzyn) w celu późniejszego jej przerobienia na inny produkt
SJP.pl
przeznaczony na pulpę (półprodukt z owoców lub jarzyn), nadający się na pulpę (np. owoce, jarzyny klasy pulpowej) lub powstały z takiego półproduktu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka
Wiktionary
Pulpul (właściwie Roberto Gañan Ojea) (ur. 1971 w Madrycie) – hiszpański muzyk. Założyciel, wokalista, gitarzysta i wieloletni lider anarchizującego hiszpańskiego zespołu skapunkowego Ska-P.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulak, pulok, pultak, puter.
Wiktionary
[czytaj: pulke] tradycyjny napój meksykański z soku agawy, smakiem przypominający kwaśne mleko
SJP.pl
Pulque (octli) – niskoprocentowy, lekko musujący napój alkoholowy, tradycyjnie spożywany przez mieszkańców Mezoameryki, wytwarzany ze sfermentowanego soku maguey pulquero Agave salmiana. Roślina ta była w starożytnym Meksyku uznawana przez Indian za świętą i używana w ceremoniach religijnych. Pulque wytwarza się także z kilku innych gatunków agaw: agawy amerykańskiej, a. ciemnozielonej, Agave lehmanii, Agave complicata, Agave gracilispina, Agave crassispina, Agave quiotifera.
Wikipedia
rytmiczne rozciąganie ścian tętnic wskutek pracy serca; tętno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. med. rozciąganie ściany tętnic spowodowane zmianami ciśnienia krwi, które są wynikiem skurczów i rozkurczów komór serca
(1.2) anat. med. miejsce na ciele, w którym wyczucie tętna jest łatwiejsze
(1.3) fizj. med. częstotliwość z jaką uderza serce (następują skurcze i rozkurcze komór serca)
(1.4) przen. rytm
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. skroń
Wiktionary
Wikipedia
IPA: puls, AS: puls
Wiktionary
rzecz. pulsacja ż., pulsar mrz., pulsator mrz., pulsowanie n.
czas. pulsować ndk.
przym. pulsacyjny
Wiktionary
(1.1) tętno
(1.5) war. gw-pl|Górny Śląsk|pulst.
Wiktionary
cykliczna zmiana jakiejś wielkości fizycznej, głównie będącej wielkością określająca natężenie jakiegoś procesu fizycznego
SJP.pl
Pulsacja (skalarna), częstość kołowa, częstość kątowa – wielkość określająca, jak szybko powtarza się dane zjawisko okresowe; oznaczana małą literą omega (ω). Pulsacja jest powiązana z częstotliwością (f) i okresem (T) poprzez następującą zależność:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pulsacyjne
Wiktionary
przym. pulsacyjny
przysł. pulsacyjnie
Wiktionary
związany z pulsacją
SJP.pl
rodzaj gwiazdy neutronowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. gwiazda neutronowa, wysyłająca regularne impulsy elektromagnetyczne;
Wiktionary
Pulsar (od pulse z ang. pulsować i -ar jak w quasar – „quasi-stellar radio source” lub też „QSO” – „quasi-stellar object”, dosłownie „obiekt gwiazdopodobny emitujący fale radiowe”) – wysoce zmagnetyzowana, rotująca gwiazda neutronowa (lub biały karzeł), która emituje wiązkę promieniowania elektromagnetycznego. Promieniowanie to może być obserwowane tylko, gdy wiązka emisyjna skierowana jest w stronę Ziemi (tak jak latarnia, która jest widoczna tylko, gdy jej światło jest skierowane w stronę obserwującego) i jest odpowiedzialne za pulsujące pojawianie się emisji.
Wikipedia
IPA: ˈpulsar, AS: pulsar
Wiktionary
rzecz. pulsowanie n., puls mrz.
Wiktionary
przetwornik prądu stałego, za pomocą którego uzyskuje się prąd o cyklicznie zmieniającym się natężeniu lub napięciu; pulsatron
SJP.pl
przetwornik prądu stałego, za pomocą którego uzyskuje się prąd o cyklicznie zmieniającym się natężeniu lub napięciu; pulsator
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pulą, dotyczący Puli (miasta w Chorwacji)
Wiktionary
rzecz. Pula ż.
Wiktionary
przyrząd do nieinwazyjnego pomiaru saturacji krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. med. urządzenie elektroniczne służące do bezinwazyjnego pomiaru saturacji krwi;
Wiktionary
Pulsoksymetr – urządzenie elektroniczne służące do nieinwazyjnego pomiaru tętna i saturacji (wysycenia krwi tlenem), a w niektórych urządzeniach także innych parametrów, wykorzystujące pomiar pochłaniania światła przez tkanki. Technika jest zwana pulsoksymetrią.
Wikipedia
IPA: ˌpulsɔˈksɨ̃mɛtr̥, AS: pulsoksỹmetr̦
Wiktionary
rzecz. pulsoksymetria ż.
Wiktionary
pneumatyczny podnośnik cieczy; tętnik
SJP.pl
Pulsometr – urządzenie monitorujące pracę serca. Pulsometry używane są bardzo często przez sportowców uprawiających sporty wytrzymałościowe.
Zazwyczaj w skład pulsometru wchodzą:
Wikipedia
miernik ciśnienia tętniczego krwi, składający się z manometru oraz pompki powietrznej doprowadzającej powietrze do elastycznej opaski; sfigmomanometr
SJP.pl
kurczyć się i rozkurczać w równych odstępach czasu lub cyklicznie zmieniać swoje właściwości fizyczne, głównie będące wielkościami określającymi natężenie jakiegoś procesu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) fizj. ulegać skurczowi i rozkurczowi i wywoływać tętno
(1.2) fiz. zmieniać okresowo właściwości, np. napięcie, siłę, itp.
(1.3) być pełnym ruchu, aktywności
Wiktionary
(1.1) Popatrz, jak Maryni pulsuje skroń.
Wiktionary
rzecz. puls mrz., pulsowanie n.
przym. pulsowy
przysł. pulsowo
Wiktionary
(1.1) tętnić
(1.3) kipieć, tętnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pulsować.
Wiktionary
rzecz. puls m., pulsar m., pulsator m.
czas. pulsować ndk.
przym. pulsacyjny
przysł. pulsacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skroń
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|puls.
Wiktionary
dawniej pulpit
SJP.pl
potocznie: pultać się - wpadać w szał, złościć się, wściekać się; wkurzać się, wpieniać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypultnąć, wypultnyć)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chlapać, pluskać
czasownik zwrotny niedokonany pultać sie
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. chlapać się, pluskaćuskać się
Wiktionary
rzecz. pultanie n., pultaka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. samiec indyka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulak, pulok, puter.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. meteorol. odwilż
Wiktionary
czas. pultać ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zmięk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pultać.
Wiktionary
czas. pultać się, pultać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. kolejka wąskotorowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. indyk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. flejtuch, bałaganiarz
Wiktionary
(1.1) Na zadku chałpy locą pultoki. → Z tyłu domu latają indyki.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulak, pultak, puter, pulpul.
Wiktionary
1. przestarzale: skórzany worek na śrut; prochownica, prochowniczka
2. miejsce w lufie strzelby, gdzie osadza się nabój
SJP.pl
rozdrabnianie, rozbijanie cieczy na bardzo drobne kropelki lub mgłę za pomocą pulweryzatora (rozpylacza, najczęściej ciśnieniowego)
SJP.pl
rozpylacz, urządzenie do pulweryzacji (rozdrabniania, rozbijania cieczy na bardzo drobne kropelki lub mgłę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. polenta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pijak
Wiktionary
czas. pulyrować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|ożralec, ożyrok.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. upijać się
Wiktionary
rzecz. pulyr mos.
Wiktionary
1. ssak drapieżny z rodziny kotowatych; kuguar, lew górski;
2. produkt marki Puma;
3. samochód typu Ford Puma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Puma|ref=tak., rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju puma (1.1)
Wiktionary
Puma (Puma) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Wikipedia
(1.2) Ścigałem w lasach jaguary i pumy i w pojedynkę polowałem na te dzikie zwierzęta.
Wiktionary
IPA: ˈpũma, AS: pũma
Wiktionary
(1.2) kuguar, lew górski
Wiktionary
1. skała wylewna złożona z lekkiego jasnego i silnie porowatego szkliwa wulkanicznego, wykorzystywana jako materiał szlifujący i polerujący;
2. tworzywo sztuczne, najczęściej w formie kostki, używane podczas zabiegów pielęgnacyjnych skóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. wulkaniczna skała magmowa zbudowana z porowatego szkliwa wulkanicznego powstałego z silnie gazującej lawy;
(1.2) kosmet. przedmiot z pumeksu (1.1) lub uzyskiwany syntetycznie, stosowany do usuwania zrogowaciałego naskórka i odcisków
Wiktionary
Pumeks (z łac. pumex), dawniej pemza – wulkaniczna skała magmowa zbudowana z porowatego (ponad 50% porów) szkliwa wulkanicznego powstałego z silnie gazującej, pienistej lawy. Ma szklistą, drobnoziarnistą strukturę. Powstaje głównie z kwaśnych odmian lawy (riolitowej).
Pumeksem nazywa się też czasem mocno porowaty materiał piroklastyczny.
Wikipedia
(1.1) Pumeks to skała pochodzenia wulkanicznego.
(1.1) Pumeks ma wiele zastosowań. Używany jest do szlifowania, polerowania, jako środek filtracyjny, materiał termoizolacyjny, wypełniacz farb i składnik betonów lekkich.
(1.2) Do pielęgnacji stóp używam pumeksu.
(1.2) Należy jednak pamiętać, aby często zmieniać pumeks z tego względu, iż ulega on zabrudzeniu, co powoduje szybki rozwój bakterii.
Wiktionary
IPA: ˈpũmɛks, AS: pũmeks
Wiktionary
przym. pumeksowy
Wiktionary
(1.1) daw. pemza
Wiktionary
rodzaj betonu składającego się w znacznej mierze z pumeksu (skały wylewnej złożonej z lekkiego jasnego i silnie porowatego szkliwa wulkanicznego)
SJP.pl
powstały z pumeksu (np. pył pumeksowy), zrobiony z pumeksu (np. kostka pumeksowa, kamień pumeksowy) lub w jakiś inny sposób związany z pumeksem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pumeksem; wykonany z pumeksu
Wiktionary
rzecz. pumeks mrz.
Wiktionary
wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pompela, pomarańcza olbrzymia
SJP.pl
pies, owczarek rasy węgierskiej
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj chleba razowego z ziarna żytniego z pełnego przemiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj ciemnego chleba wypiekanego z mąki żytniej, z dodatkiem miodu lub melasy;
Wiktionary
Pumpernikiel – ciemny chleb razowy, pieczony w formie, na zakwasie, z mąki żytniej oraz dodatkiem melasy, miodu lub ekstraktu z jabłek oraz słodu i soli. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze – około 120–150 °C, ale przez czas aż 10–16 godzin, według innej z wersji 18 – 20 godzin. Następnie układa się go w specjalnym pomieszczeniu, gdzie leżakuje i dojrzewa.
Wikipedia
(1.1) Kup pumpernikiel i dwie kajzerki.
Wiktionary
IPA: ˌpũmpɛrʲˈɲicɛl, AS: pũmperʹńiḱel
Wiktionary
[czytaj: pamptrak] pump track;
1. jazda na rowerze po torze z muldami;
2. tor przystosowany do takiej jazdy
SJP.pl
Pumptrack (ang. pump track) – specjalnie przygotowany niewielki tor przeznaczony do jazdy rowerem, a w przypadku nawierzchni asfaltowej czy betonowej, także deskorolką lub na rolkach. Zbudowany jest z muld i zakrętów, zazwyczaj w postaci band.
Wikipedia
bufiaste spodnie ze ściągaczami pod kolanami i gumką w pasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. luźne, workowate spodnie męskie o kroju szerokim, zapinane pod kolanami, w okresie międzywojennym typowe dla ubioru sportowego, później także częste w stroju codziennym, zwłaszcza uczniowskim;
Wiktionary
Pumpy – męskie, bufiaste, krótkie spodnie zapinane pod kolanami. Używane przez kobiety na przełomie XIX i XX wieku do jazdy na rowerze. Obecnie w zasadzie nieużywane. Spodnie krótsze, sięgające powyżej kolan to pludry.
Wikipedia
(1.1) W ludzkiej, zwyczajnej, codziennej stoi postaci i ubrany powszednio: pumpy z samodziału, wiatrówka, bretonka ze śmiesznym ogonkiem pośrodku.
Wiktionary
przym. pumpiasty
Wiktionary
formacja roślinna występująca w strefie wyżyn śródandyjskich
SJP.pl
Wikipedia
1. stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie; puncyna
2. młotek służący do wybijania sygnatury złotnika na powierzchni wyrobu
3. znak wybity na wyrobie złotniczym
SJP.pl
Punca (niem. Punze) – stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie, przez uderzanie młotkiem służące do wykonywania zagłębień oraz opracowywania faktury wyrobów metalowych.
Ma kształt pręta o odpowiednio do zamierzonego przeznaczenia ukształtowanej hartowanej głowicy. Szczególnym typem puncy są punce z wygrawerowanym na głowicy znakiem złotniczym, oraz punce probiercze z wygrawerowanymi znakami probierczymi określającymi próbę kruszcu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bunclok.
Wiktionary
[czytaj: panczer] w sporcie: bokser o bardzo silnym ciosie; punczer
SJP.pl
potocznie o samochodzie marki Fiat Punto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mot. samochód marki Fiat Punto
Wiktionary
(1.1) przejechać się punciakiem
Wiktionary
(1.1) punto
Wiktionary
Puńców (cz. Puncov de. Punzau) – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Goleszów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 1021 ha, a liczba ludności 1508, co daje gęstość zaludnienia równą 147,7 os./km².
Wikipedia
używając puncy (puncyny, stalowego narzędzia złotniczego lub cyzelerskiego), wybijać na wyrobie metalowym próbę, sygnaturę rzemieślnika
SJP.pl
[czytaj: punktum] znak kropki w średniowiecznej notacji muzycznej; punctus
SJP.pl
[czytaj: punktus] znak kropki w średniowiecznej notacji muzycznej; punctum
SJP.pl
stalowe narzędzie złotnicze i cyzelerskie; punca
SJP.pl
w sporcie: bokser o bardzo silnym ciosie; puncher
SJP.pl
dotyczący Punijczyków, właściwy Punijczykom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kartaginy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wymarły język używany przez starożytnych Kartagińczyków, wywodzący się z języka fenickiego
Wiktionary
IPA: pũˈɲit͡sʲci, AS: pũńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Punijczyk m.
Wiktionary
(1.1) kartagiński
Wiktionary
Kartagińczycy
SJP.pl
Imperium Kartagińskie, zwane potocznie Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών = Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt = Kart Hadaszt, pun. 𐤒𐤓𐤕𐤟𐤇𐤃𐤔𐤕, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne państwo. Zostało założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru jako miasto w pobliżu dzisiejszego Tunisu, w późniejszym okresie obejmowała duży pas afrykańskiego wybrzeża i część Europy Południowej.
Wikipedia
nazwa Kartagińczyka w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) w starożytnym Rzymie: mieszkaniec Kartaginy, Kartagińczyk
Wiktionary
IPA: pũˈɲijt͡ʃɨk, AS: pũńii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. punicki mrz.
przym. punicki
Wiktionary
(1.1) Kartagińczyk
Wiktionary
[czytaj: PAniszer] superbohater walczący z przestępczością zorganizowaną, mszczący się na przestępcach za śmierć swojej rodziny; były żołnierz mający do dyspozycji cały arsenał broni, w przeciwieństwie do innych superbohaterów zabijający swoich przeciwników
SJP.pl
Wikipedia
karzący, mający na celu ukaranie
SJP.pl
[czytaj: pank]
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punkowiec, pank, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; punkowiec, pank, pankowiec, pankrockowiec, punkrockowiec
SJP.pl
Punk – subkultura młodzieżowa, zapoczątkowana w połowie lat 70. XX w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, charakteryzująca się niezgodą na instytucjonalizację życia społecznego.
Wikipedia
zdrobnienie od: punkt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały punkt, zdrobn. od: punkt
Wiktionary
(1.1) Siedziała przed monitorem swojego laptopa i wpatrywała się w czerwony punkcik (…).
Wiktionary
rzecz. punkt mrz., podpunkt mrz.
przym. punktowy
przysł. punkt
Wiktionary
przypominający mały punkt, podobny do małego punktu
SJP.pl
zabieg polegający na wprowadzeniu do ciała bardzo cienkiej rurki, w celu pobrania tkanki lub płynu do badania albo odprowadzenia pewnych jego ilości
SJP.pl
Punkcja (łac. punctio; z łac. punctum - ukłucie) - nakłucie wykonane w celach medycznych. Pacjentowi wbija się igłę w celu wprowadzenia leków, pobrania próbki lub opróżnienia jam ciała lub ogniska chorobowego z zalegającej wydzieliny.
Jednym z takich zabiegów jest punkcja lędźwiowa. Jest robiona m.in. w celu pobrania do badań płynu mózgowo-rdzeniowego.
Wikipedia
związany z punkcją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z punkcją, dotyczący punkcji, nakłucia
Wiktionary
rzecz. punkcja ż.
Wiktionary
[czytaj: pankówa] w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; pankówa, punkówna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini subkultury punk
Wiktionary
rzecz. punk m., pankówa ż.
:: fm. punk m., punkowiec m.
przym. punkowy, punkowski
Wiktionary
(1.1) pankówa
Wiktionary
potocznie: wykazywać cechy panka (punka)
SJP.pl
[czytaj: pankowiec]
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punk, pank, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; punk, pank, pankowiec, pankrockowiec, punkrockowiec
SJP.pl
[czytaj: pankówna] w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; pankówa, punkówa
SJP.pl
[czytaj: pankowy]
1. przymiotnik od: punk; charakterystyczny dla punków, zachowujący, ubierający się tak, jak punk; pankowy;
2. odnoszący się do punk rocku, typowy, charakterystyczny dla punk rocku; pankowy, pankrockowy, punkrockowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. dotyczący punk rocka i/lub punkowców
Wiktionary
(1.1) Wśród młodych ludzi popularna była kultura punkowa, która sprzyjała eksperymentowaniu, nieszablonowości i szokowaniu.
Wiktionary
rzecz. pankówa ż., punk m., pank m., punkowiec m., pankowiec m., punkówa ż.
przym. pankowy
przysł. punkowo, pankowo
Wiktionary
(1.1) pankowy
Wiktionary
muzyka punkrockowa
SJP.pl
Punk rock – gatunek rocka charakteryzujący się prostą, głośną, agresywną muzyką o mało skomplikowanej harmonii i buntowniczymi tekstami, powstały w połowie lat siedemdziesiątych, zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W założeniu była to świadoma rezygnacja z uznanego warsztatu muzycznego i komercyjnej machiny promocji. W swej muzycznej strukturze punk rock jest najbardziej podstawowym rock-and-rollem, tyle że zagranym szybciej, głośniej i agresywniej.
Wikipedia
[czytaj: pankrokowiec] wykonawca, twórca punk rocka; punk, punkowiec, pank, pankowiec, pankrockowiec
SJP.pl
[czytaj: pankrokowy] przymiotnik od: punk rock (pank rock, punkrock, punk); odnoszący się do punk rocka, charakterystyczny dla punk rocka; pankrockowy, punkowy, pankowy
SJP.pl
1. niewielka plamka lub coś, co ją przypomina;
2. część określonej przestrzeni, a w geometrii elementarnej: najprostsza figura geometryczna mająca określone położenie lecz niemająca wymiarów;
3. pomieszczenie, miejsce o specjalnym przeznaczeniu, a także: stanowisko, placówka;
4. jednostka obliczeniowa, używana podczas określania wyniku gier;
5. akapit, paragraf, a także: sprawa, kwestia;
6. podstawowa jednostka miary drukarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. najmniejszy, bezwymiarowy obiekt geometryczny;
(1.2) mat. element pewnej (abstrakcyjnej) przestrzeni, szczególnie mającej interpretację geometryczną
(1.3) praw. jednostka redakcyjna tekstu prawnego;
(1.4) jednostka miary stosowana w typografii;
(1.5) sport. jednostka wyniku w grach sportowych opartych na współzawodnictwie
(1.6) pot. o kropce
(1.7) pewne określone miejsce
przysłówek
(2.1) dokładnie (o godzinie)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prosta jest zbiorem punktów.
(1.2) Punktami przestrzeni funkcyjnej są funkcje.
(1.4) Czcionka o rozmiarze 12 punktów.
(1.5) Zdobyła dla swojej drużyny aż 3 punkty!
(1.6) Ta zabawa polega na łączeniu kolejnych punktów.
(2.1) Jacek wszedł do domu punkt piąta.
Wiktionary
IPA: pũŋkt, AS: pũŋkt
Wiktionary
rzecz. punktacja ż., podpunkt mrz., punktualność ż., punktowanie n., wypunktowanie n., punktor mrz., punktak mrz., punktowiec mrz.
:: zdrobn. punkcik mrz.
czas. punktować ndk., wypunktować dk.
przym. punktowy, punktowany, punktualny
przysł. punktowo, punktualnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.3) ustęp
meronimy.
(1.3) litera
pokrewne.
rzecz. punktacja ż., podpunkt mrz., punktualność ż., punktowanie n., wypunktowanie n., punktor mrz., punktak mrz., punktowiec mrz.
:: zdrobn. punkcik mrz.
czas. punktować ndk., wypunktować dk.
przym. punktowy, punktowany, punktualny
przysł. punktowo, punktualnie
frazeologia.
mieć kota na punkcie / mieć bzika na punkcie • punkt ciężkości • punkt G • punkt honoru • punkt K • punkt krytyczny • punkt odniesienia • punkt styczny • punkt w życiu • punkt widzenia • punkt wyjścia • punkt zaczepienia • ruszyć z martwego punktu • stanąć w martwym punkcie • utknąć w martwym punkcie • znaleźć się na martwym punkcie
etymologia.
etym|łac|punctum.
uwagi.
(1.1-7) Niepoprawna jest forma dopełniacza liczby pojedynczej „źle|punkta.”.
tłumaczenia.
* albański: (1.3) neni
* angielski: (1.1) point; (1.3) dot; (1.6) dot
* arabski: (1.1) نقطة
* baskijski: (1.1) puntu; (1.2) puntu; (1.3) puntu; (1.4) puntu; (1.5) puntu; (1.6) puntu; (2.1) puntuan
* chiński standardowy: (1.3) 点 (diǎn); (1.5) 分 (fēn); (1.6) 点 (diǎn); (1.7) 点 (diǎn), 角 (jiǎo); (2.1) 点 (diǎn)
* chorwacki: (1.1) točka ż.
* czeski: (1.1) bod m.
* dolnołużycki: (1.1) dypk m.
* duński: (1.1) punkt n.
* esperanto: (1.1) punkto; (1.2) punkto; (1.3) punkto; (1.6) punkto
* farerski: (1.1) punkt n.
* fiński: (1.1) piste
* górnołużycki: (1.1) dypk m.
* grenlandzki: (1.1) nuuk
* hawajski: (1.5) ʻai
* hiszpański: (1.1) punto m.; (2.1) en punto
* jidysz: (1.1) פּונקט m. (punkt); (1.2) פּונקט m. (punkt); (1.3) פּונקט m. (punkt); (1.4) פּונקט m. (punkt); (1.6) פּונקט m. (punkt), פּינטל n. (pintl), פּינטעלע n. (pintele); (2.1) פּונקט (punkt)
* kataloński: (1.1) punt m.; (1.6) punt m.
* łaciński: (1.1) punctum
* niderlandzki: (1.1) punt m.
* niemiecki: (1.1) Punkt m.
* nowogrecki: (1.1) σημείο n.; (1.2) σημείο n.; (1.4) στιγμή ż.; (1.5) σημείο n., πόντος m., βαθμός m.; (1.6) τελεία ż.; (2.1) ακριβώς
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|punkt. ,. PJM|punkt 2.}}
* rosyjski: (1.1) точка ż.
* słowacki: (1.1) bod m.
* staronordyjski: (1.1) oddr m.
* szwedzki: (1.1) punkt w.; (1.5) poäng w.
* wilamowski: (1.1) puŋkt m.; (1.2) puŋkt m.; (1.3) puŋkt m.; (1.4) puŋkt m.; (1.5) puŋkt m.; (1.6) puŋkt m.; (2.1) puŋkt m.
źródła.
== punkt (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) punkt, kropka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
suma punktów uzyskana przez każdą z osób lub grup w trakcie rywalizacji sportowej albo gry, naliczana w oparciu o zasady określone w regulaminie tej gry
SJP.pl
związany z punktacją
SJP.pl
narzędzie ślusarskie zakończone szpicem, służące do wybijania wgłębień na przedmiotach metalowych
SJP.pl
Punktak – narzędzie ślusarskie w postaci trzpienia wykonanego z twardej stali narzędziowej, z zaostrzonym jednym z końców, oraz spłaszczonym drugim końcem w celu pobijania go młotkiem.
Punktak służy do punktowania, czyli nanoszenia zaznaczeń na powierzchni metalu poprzez wybijanie na tej powierzchni niewielkich zagłębień. Służą one do trasowania, przygotowania miejsc pod wiercenie, itp.
Wikipedia
narzędzie służące do oznaczania czegoś, najczęściej fragmentów tkanin lub przedmiotów wykonanych z metalu
SJP.pl
środowiskowo: nadmierna tendencja do klasyfikowania osób uprawiających sport
SJP.pl
symbol wyróżniający elementy na liście wypunktowania
SJP.pl
Punktor, znak wypunktowania – w typografii to symbol lub glif stosowany do wyróżnienia elementów w spisie zredagowanym w formie nienumerowanej listy. Treści poprzedzone punktorem nazywa się „punktami” i zwykle nie są one opatrzone interpunkcją końcową (przecinkiem, średnikiem, kropką), o ile nie są pełnymi zdaniami.
Wikipedia
1. oceniać kogoś, przyznając mu punkty, a także: zdobywać punkty;
2. usuwać starte partie obrazu lub rysunku, powlekając je punktowo nakładaną farbą;
3. znaczyć przedmiot punktakiem lub punktarką (znacznikiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|punktować.
Wiktionary
rzecz. podpunkt mrz., zapunktowanie n., wypunktowanie n., punkt m., punktacja ż., punktowiec m., punktarka ż., punktak m.
czas. punktować ndk., zapunktować dk., wypunktować dk.
przym. punktowy, punktacyjny
przysł. punktowo, punktacyjnie, punkt
Wiktionary
piętrowa budowla wyróżniająca się wśród innych budynków znajdujących się w najbliższym jej otoczeniu, najczęściej wysokością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. archit. budynek wielokondygnacyjny, wolnostojący, w którym lokale zgrupowane są wokół jednego centralnego węzła komunikacyjnego
Wiktionary
We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:
Wikipedia
rzecz. punkt mrz., punktowanie n., podpunkt mrz.
czas. punktować ndk.
przysł. punkt
Wiktionary
(1.1) wieżowiec
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) pod względem punktów (np. zdobytych podczas rozgrywki)
(1.2) w sposób punktowy
(1.3) z podziałem na punkty, podpunkty; w punktach
Wiktionary
(1.3) Panie marszałku, jak się dowiedziałem wczoraj jest trzech kandydatów lewicy do fotela prezydenckiego, jaka jest między wami różnica? Jak by pan mógł to punktowo wyliczyć.
Wiktionary
rzecz. podpunkt mrz., punkt mrz., punktowanie n., punktowość ż.
przysł. punkt
Wiktionary
→ punktowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest punktowe
Wiktionary
przym. punktowy
przysł. punktowo
Wiktionary
określony przez punkt, wykonywany na niewielkich wycinkach przestrzeni (np. siew punktowy) lub w jakiś inny sposób związany z punktem
SJP.pl
potocznie: skupianie się głównie na zdobytych punktach przy ocenie osiągnięć naukowych
SJP.pl
Punktoza – pejoratywne i slangowe określenie zjawiska polegającego na tym, że naukowcy skupiają się na działaniach o niskiej wartości naukowej przynoszących dużo punktów w systemach oceny, awansów lub nagród, zamiast poświęcać się rzetelnej pracy. W takim ujęciu punktoza oznacza stan, w którym otrzymywanie punktów za dorobek naukowy przestało być metodą oceny pracy naukowej, a stało się jej celem. Morfem -oza sugeruje, że punktoza jest chorobą.
Wikipedia
muzyk, kompozytor tworzący zgodnie z zasadami punktualizmu (techniki kompozytorskiej brzmień izolowanych oddzielonych pauzami)
SJP.pl
odnoszący się do punktualizmu (techniki kompozytorskiej brzmień izolowanych oddzielonych pauzami), związany z punktualizmem
SJP.pl
technika kompozytorska brzmień izolowanych oddzielonych pauzami
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) dokładnie o wyznaczonej porze, nie spóźniając się
Wiktionary
(1.1) Spotkajmy się punktualnie o ósmej.
(1.1) Ten autobus zwykle się spóźnia, ale dziś przyjechał punktualnie.
Wiktionary
IPA: ˌpũŋktuˈwalʲɲɛ, AS: pũŋktuu̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. podpunkt mrz., punktualność ż., punkt m.
przym. punktualny
przysł. punkt
Wiktionary
(1.1) o czasie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: punktualnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: punktualny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykonywanie czegoś w ściśle określonym czasie; umiejętność nie spóźniania się
Wiktionary
(1.1) Punktualność jest cnotą królów.
Wiktionary
IPA: ˌpũŋktuˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: pũŋktuu̯alność
Wiktionary
rzecz. punkt m., podpunkt mrz.
przym. punktualny
przysł. punktualnie, punkt
Wiktionary
(1.1) terminowość; pot. spóźnialstwo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przybywający o określonej godzinie, nie spóźniający się; przestrzegający punktualności
(1.2) mający charakter punktowy, odbywający się w konkretnym punkcie czasowym lub przestrzennym, nie stanowiący continuum
(1.3) psych. (o sytuacji) taki, który wydarza się jednorazowo i nie wpływa na dalszy proces rozwoju psychicznego
Wiktionary
(1.1) Adam jest imponująco punktualny. Zawsze przychodzi na czas.
Wiktionary
IPA: ˌpũŋktuˈwalnɨ, AS: pũŋktuu̯alny
Wiktionary
rzecz. podpunkt mrz., punktualność ż., punkt m.
przym. punktowy
przysł. punktualnie, punkt
Wiktionary
(1.1) terminowy
(1.2) punktowy, mat. dyskretny
(1.3) punktowy, odosobniony
Wiktionary
znak, najczęściej krzyżyk lub punkt, służący do dokładnego nałożenia kolorów w procesie drukowania; punkturka
SJP.pl
Paser (punktura) – element graficzny umieszczany poza formatem netto publikacji poligraficznej, służący jako "celownik" w druku barwnym do dokładnego nanoszenia obrazu drukowego kolejnymi farbami drukowymi w to samo miejsce. W druku dwustronnym pasery pozwalają na spasowanie strony prawej i lewej.
Wikipedia
znak, najczęściej krzyżyk lub punkt, służący do dokładnego nałożenia kolorów w procesie drukowania; punktura
SJP.pl
obraźliwie: punk, punkowiec
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Puńsk (dodatkowa nazwa w j. litewskim Punskas) – wieś, w latach 1647–1852 miasto, w północno-wschodniej Polsce, położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, w północno-wschodniej części województwa podlaskiego, w powiecie sejneńskim, siedziba gminy Puńsk.
Puńsk leży na historycznej Suwalszczyźnie, na obszarze dawnej Jaćwieży.
Wikipedia
związany z Puńskiem, dotyczący Puńska
SJP.pl
[czytaj: pant] w futbolu amerykańskim, rugby: kopnięcie piłki z powietrza bezpośrednio po wypuszczeniu jej z rąk przez zawodnika kopiącego, bez odbicia się piłki od ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) enol. wklęśnięcie dna butelki na wino
Wiktionary
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
IPA: pũnt, AS: pũnt
Wiktionary
tytułowa postać sztuki Bertolta Brechta "Pan Puntila i jego sługa Matti"
SJP.pl
samochód marki Fiat Punto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mot. samochód marki Fiat Punto
Wiktionary
Fiat Punto – samochód osobowy klasy subkompaktowej produkowany pod włoską marką FIAT w latach 1993–2018.
Wikipedia
(1.1) Ustawienie punta po zderzeniu świadczy o tym, że kierująca nim kobieta prawdopodobnie próbowała wykonać niedozwolony manewr skrętu z ul. Sikorskiego w lewo.
Wiktionary
IPA: ˈpũntɔ, AS: pũnto
Wiktionary
(1.1) punciak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) = Powiatowy Urząd Pracy
Wiktionary
(1.1) Pracownicy PUP-u wskazywali, że przykładowo mając aktualnie kartę spawacza, zatrudnienie można znaleźć od ręki.
Wiktionary
potocznie: tylna część ciała pod kręgosłupem, pośladki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziecięce pośladki, pot. eufem. każde inne
(1.2) przest. kupa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Bądź grzeczny albo dostaniesz w pupę!
Wiktionary
IPA: ˈpupa, AS: pupa
Wiktionary
rzecz. upupianie n., upupienie n.
:: zdrobn. pupka, pupcia, pupinka, pupeczka, pupeńka, pupina
:: zgrub. pupsko
czas. upupić
przym. upupiony, pupiasty
Wiktionary
(1.1) pośladki, tyłek, cztery litery, zadek; pot. dupa; reg-pl|Górny Śląsk|rzyć|rić.
Wiktionary
pieszczotliwie: pupa; pupeńka, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupunia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pupa
(1.2) pośladki dziecka
Wiktionary
(1.2) Trzeba jeszcze napudrować pupcię dzidzi.
Wiktionary
IPA: ˈpupʲt͡ɕa, AS: pupʹća
Wiktionary
rzecz. pupa ż., pupeczka ż., pupeńka ż., pupina ż., pupka ż., pupsko n., upupianie n., upupienie n.
czas. upupiać ndk., upupić dk.
przym. pupiasty
Wiktionary
(1.1) pupeczka, pupeńka, pupina, pupka
(1.2) tyłeczek, pupka, pupeńka, pupeczka, dupka, dupeczka, pupina
Wiktionary
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeńka, pupka, pupina, pupinka, pupunia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pupa
Wiktionary
(1.1) Zmienimy pieluszkę i popudrujemy pupeczkę.
Wiktionary
IPA: puˈpɛt͡ʃka, AS: pupečka
Wiktionary
rzecz. pupa ż., pupcia ż., pupeńka ż., pupina ż., pupka ż., pupsko n.
czas. upupić
Wiktionary
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupeńka, pupina, pupinka, pupunia
SJP.pl
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupunia
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) Przedsiębiorstwo Upowszechniania Prasy i Książki Ruch
Wiktionary
IPA: ˈpupʲik, AS: pupʹik
Wiktionary
ulubione zwierzę lub osoba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub zwierzę, które ktoś lubi bardziej od innych, wyróżnia ją
Wiktionary
(1.1) Zanim zaczniemy odchudzać psa, warto odwiedzić weterynarza i zrobić pupilowi okresowe badania, aby mieć pewność, że z jego zdrowiem i ogólną kondycją wszystko w porządku.
Wiktionary
IPA: ˈpupʲil, AS: pupʹil
Wiktionary
rzecz. pupilek m., pupilka ż.
Wiktionary
(1.1) pupilek
Wiktionary
zdrobnienie od: pupil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: pupil
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pupil m., pupilka ż.
Wiktionary
(1.1) ulubieniec
Wiktionary
1. ulubienica, faworyta;
2. dawniej: wychowanka pozostająca pod czyjąś opieką; podopieczna
SJP.pl
metoda pomiaru refrakcji oka, polegająca na obserwacji ruchu światła w źrenicy oświetlonej płaskim lusterkiem
SJP.pl
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupeńka, pupinka, pupunia
SJP.pl
metoda pozwalająca na zwiększenie przepustowości toru transmisyjnego, polegająca na umieszczeniu w pewnych fragmentach tego toru specjalnych cewek indukcyjnych
SJP.pl
Cewka pupinowska (także: cewka pupinizacyjna lub cewka Pupina) – rodzaj i sposób podłączenia cewki indukcyjnej, stosowany dawniej w telefonii w celu odtłumienia i poprawy charakterystyki częstotliwościowej linii transmisyjnej (tzw. pupinizacja). Cewki pupinowskie włączało się szeregowo w tor transmisyjny, w równych, ustalonych odstępach (rzędu kilku km). Cewki te pozwalają na kompensację pojemności linii poprzez zwiększenie jej indukcyjności.
Wikipedia
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupeńka, pupunia
SJP.pl
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupeńka, pupina, pupinka, pupunia
SJP.pl
Pupka (Żabiński) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
potoczne zgrubienie od: pupa (pośladki, tyłek); dupsko
SJP.pl
pieszczotliwie: pupa; pupcia, pupeczka, pupka, pupina, pupinka, pupeńka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rytualne, honorowe samobójstwo w kulturze balijskiej;
Wiktionary
Puputan – w języku balijskim (walcz do końca) termin odnoszący się do rytualnego samobójstwa popełnianego w obliczu nieuniknionej, a upokarzającej kapitulacji. Najbardziej znane przypadki puputanu miały miejsce w 1906 i 1908 roku, gdy stawiający opór Balijczycy byli siłą ujarzmiani przez Holendrów.
Wikipedia
[czytaj: pur] skrót od: Państwowy Urząd Repatriacyjny - urząd, który organizował przesiedlania ludności na mocy postanowień konferencji jałtańskiej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Państwowy Urząd Repatriacyjny;
Wiktionary
Pur (ros. Пур) – rzeka płynąca przez azjatycką część Rosji, w Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym. Powstaje z połączenia rzek Piakupur i Ajwasiedopur. Długość ok. 389 km (łącznie z Piakupurem – 1024 km), powierzchnia dorzecza – 112 000 km². Rzeka uchodzi do zatoki Taz Morza Karskiego.
Wikipedia
(1.1) Ponadto na tablicy znalazła się informacja, że pracownicy PUR-u uczestniczyli w zagospodarowywaniu zachodnich i północnych ziem powojennej Polski.
Wiktionary
przym. purowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Krasnojarskim Rosji, dopływ Piasiny
Wiktionary
Indonezja:
Iran:
Rosja:
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
klasa utworów literatury staroindyjskiej, uznawanych za teksty święte
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
gwarowo o purchawce (rodzaju grzyba z rodziny purchawkowatych, o charakterystycznym dużym, kolistym owocniku wypełnionym zarodnikami w postaci ciemnego proszku)
SJP.pl
rzadko: przypominający wyglądem purchawkę; purchawkowaty
SJP.pl
zgrubienie od: purchawka
SJP.pl
purchaweczka spłaszczona - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych
SJP.pl
purchawica olbrzymia - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych; czasznica olbrzymia
SJP.pl
1. rodzaj grzyba z rodziny purchawkowatych, o charakterystycznym dużym, kolistym owocniku wypełnionym zarodnikami w postaci ciemnego proszku; purchatka (gwarowo);
2. pogardliwie o człowieku zarozumiałym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikol. grzyb z rodzaju nazwa systematyczna|Lycoperdon|ref=tak.
Wiktionary
Lycoperdon Pers. (purchawka) – rodzaj grzybów z rodziny purchawkowatych (Lycoperdaceae). W Europie występuje 14 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Purchawka jest mało aromatyczna, jednak bardzo smaczna, szczególnie pokrojona w plasterekasterki i usmażona.
Wiktionary
(1.1) stpol. lud. purchatka
Wiktionary
o cechach purchawkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Purchawkowate (Lycoperdaceae Chevall.) – rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach purchawkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
potocznie: wybrzuszenie, bąbel na ciele; purchla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. odkształcenie w postaci bąbla lub wybrzuszenia
Wiktionary
rzecz. purchla ż.
Wiktionary
(1.1) purchla, bąbel, wybrzuszenie
Wiktionary
przestarzale: bąbel na ciele; purchel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. odkształcenie w postaci bąbla lub wybrzuszenia
Wiktionary
rzecz. purchel mrz.
Wiktionary
(1.1) purchel, bąbel, wybrzuszenie
Wiktionary
wieś w powiecie olsztyńskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś gminna w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Purda (niem. Groß Purden) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda, około 15 km na południowy wschód od Olsztyna.
Miejscowość jest siedzibą gminy Purda.
Wikipedia
(1.1) Jechaliśmy do Olsztyna okrężną trasą przez Pasym i Purdę.
Wiktionary
rzecz. purdzianin m., purdzianka ż.
przym. purdzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Purdy
(1.2) osoba pochodząca z Purdy, urodzona w Purdzie
Wiktionary
(1.2) Mimo że nie jestem purdzianinem od urodzenia, to bardzo dobrze znam problemy Purdy i dlatego kandyduję na wójta naszej gminy.
Wiktionary
rzecz. Purda ż.
:: fż. purdzianka ż.
przym. purdzki
Wiktionary
przymiotnik od: Purda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Purdą, dotyczący Purdy
Wiktionary
rzecz. Purda ż., purdzianin m., purdzianka ż.
Wiktionary
piure;
1. potrawa z utartych albo ugniecionych ziemniaków, innych warzyw lub owoców;
2. utarty, ugnieciony (np. ziemniaki purée - utarte ziemniaki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. potrawa z ziemniaków, innych warzyw lub owoców – ugotowanych, przetartych lub zgniecionych na papkę;
(1.2) … w funkcji przydawki przyrządzony jak purée (1.1), mający postać papki
Wiktionary
Purée (fr. oczyszczony) – samodzielne danie lub półprodukt kulinarny z warzyw lub roślin strączkowych, które po ugotowaniu zostały zmielone, utłuczone lub przetarte przez sito.
Pod względem konsystencji lub sposobu przygotowania purée mogą występować pod rozmaitymi nazwami rodzajowymi i przybierać postać gęstych zup, gładkich mas czy sosów, choć najczęściej dotyczy to rozdrobnionych warzyw poddanych dalszej obróbce. Z kolei purée wykorzystywane jako składniki w dalszym przygotowaniu bardziej złożonych potraw często określanych mianem past. Termin ten nie obejmuje zazwyczaj potraw czy ingrediencji przygotowanych w podobny sposób ze zbóż czy mąki (takich jak owsianki czy mamałyga), najczęściej też nie stosuje się go na określenie przetworów czy past z orzechów i roślin oleistych (jak np. masło orzechowe czy tahini).
Wikipedia
wysoko zagęszczony materiał produkcyjny na bazie sztywnej pianki poliuretanowej
SJP.pl
gwałtowny wicher z zamiecią śnieżną, występujący na Syberii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. silny i gwałtowny północno-wschodni wiatr wiejący na Syberii, połączony z zamiecią śnieżną
Wiktionary
Purga (ros. пурга) to rodzaj wiatru, gwałtowny wicher północno-wschodni występujący na Syberii, połączony z zamiecią śnieżną, burzą śnieżną. Na Alasce nosi nazwę burga. W Korei purgu. W Finlandii purku oznacza wicher, zadymkę. Słowo to wywodzi się z grupy języków ugrofińskich.
Wikipedia
IPA: ˈpurɡa, AS: purga
Wiktionary
dawniej:
1. przeczyszczenie, rozwolnienie;
2. usprawiedliwienie, oczyszczenie z zarzutów
SJP.pl
dawniej: lekarstwo przeczyszczające
SJP.pl
dawniej o czyśćcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. rel. czyściec
Wiktionary
IPA: ˌpurɡaˈtɔrʲjũm, AS: purgatorʹi ̯ũm
Wiktionary
święto żydowskie obchodzone na przełomie lutego i marca dla upamiętnienia ocalenia Żydów perskich; Purym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. żyd. radosne święto żydowskie upamiętniające ocalenie Żydów perskich, przypominające karnawał i wiążące się z obdarowywaniem się prezentami, zabawami, piciem alkoholu itp.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas dorocznego balu w święto Purim podszedł do sprzedającej bilety Sabiny obcy mężczyzna i spytał, czy może zaprosić ją do tańca.
Wiktionary
przym. purimowy, purymowy
Wiktionary
(1.1) Purym, Święto Losów
Wiktionary
odnoszący się do Purimu (Purymu, święta żydowskiego obchodzonego na pamiątkę ocalenia Żydów w Persji), związany w jakiś sposób z tym świętem; purymowy
SJP.pl
[czytaj: pjurnonsens] skrajna niedorzeczność, wypowiedź zaskakująco nielogiczna, godząca w poczucie zdrowego rozsądku; odmiana dowcipu chętnie wykorzystywana przez humorystów; pure nonsense
SJP.pl
Purnonsens (ang. pure nonsense) – rodzaj dowcipu, w którym efekt komiczny powstaje z niedorzeczności, z pozbawionego logicznej motywacji, absurdalnego skojarzenia obrazów lub pojęć. Stworzony został w XIX w. przez pisarzy angielskich (Edward Lear, Lewis Carroll), odegrał ważną rolę w estetyce surrealizmu.
Wikipedia
[czytaj: pjurnonsensowy] mający elementy purnonsensu (pure nonsense'u, skrajnej niedorzeczności) lub w jakiś inny związany z purnonsensem
SJP.pl
substancja organiczna syntetyzowana przez specjalny gatunek grzyba, będąca inhibitorem (substancją, której obecność powoduje zwolnienie lub zatrzymanie danej reakcji chemicznej) biosyntezy białka
SJP.pl
Puromycyna (łac. purus – czysty; gr. mýkes – grzyb) – antybiotyk otrzymywany z glebowego promieniowca Streptomyces alboniger. Jest inhibitorem translacji.
Puromycyna zajmuje miejsce A w rybosomach, jako mimetyk aminoacylowanego końca aminoacylo-tRNA. Jest wiązana z rosnącym łańcuchem peptydowym, powodując terminację translacji.
Wikipedia
dotyczący PUR-u; PUR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z PUR-em, dotyczący PUR-u
Wiktionary
(1.1) Siedziba purowskiego oddziału okręgowego znajdowała się w budynku ratusza.
Wiktionary
rzecz. PUR mrz.
skr. PUR
Wiktionary
1. kolor ciemnoczerwony z fioletowym odcieniem;
2. naturalny barwnik w kolorze od szkarłatnego do fioletowego;
3. tkanina w kolorze purpurowym, strój w kolorze purpurowym, zwłaszcza płaszcz monarchy lub strój kardynała;
4. godność monarchy lub kardynała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ciepły odcień fioletu
(1.2) barwnik lub pigment purpurowy
(1.3) przen. godność kardynalska
(1.4) włók. tkanina koloru purpury (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kolor, barwa
(1.2) barwnik, pigment
(1.3) godność, stanowisko
(1.4) tkanina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. purpurat m., purpuryna ż., purpurowienie n., spurpurowienie n., purpurowość ż., purpurka ż., purpurki nmos., purpurówka ż.
czas. purpurowieć ndk., spurpurowieć dk.
przym. purpurowy, purpurynowy
przysł. purpurowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) purpure, purple
* duński: (1.1) purpur n.
* esperanto: (1.1) purpuro
* hiszpański: (1.1) púrpura ż.
* interlingua: (1.1) purpura
* jidysz: (1.1) פּורפּור m.
* portugalski: (1.1) púrpura ż.
* włoski: (1.1) porpora m.; (1.2) porpora ż.
źródła.
== purpura (język angielski.) ==
thumb|purpura (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. plamica, skaza krwotoczna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: purˈpura, AS: purpura
Wiktionary
rzecz. purpurat m., purpuryna ż., purpurowienie n., spurpurowienie n., purpurowość ż., purpurka ż., purpurki nmos., purpurówka ż.
czas. purpurowieć ndk., spurpurowieć dk.
przym. purpurowy, purpurynowy
przysł. purpurowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kolor, barwa
(1.2) barwnik, pigment
(1.3) godność, stanowisko
(1.4) tkanina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. purpurat m., purpuryna ż., purpurowienie n., spurpurowienie n., purpurowość ż., purpurka ż., purpurki nmos., purpurówka ż.
czas. purpurowieć ndk., spurpurowieć dk.
przym. purpurowy, purpurynowy
przysł. purpurowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) purpure, purple
* duński: (1.1) purpur n.
* esperanto: (1.1) purpuro
* hiszpański: (1.1) púrpura ż.
* interlingua: (1.1) purpura
* jidysz: (1.1) פּורפּור m.
* portugalski: (1.1) púrpura ż.
* włoski: (1.1) porpora m.; (1.2) porpora ż.
źródła.
== purpura (język angielski.) ==
thumb|purpura (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. plamica, skaza krwotoczna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kraśnik purpuraczek - motyl z rodziny kraśnikowatych
SJP.pl
1. kardynał
2. dawniej: osoba nosząca purpurowe szaty, wskazujące na sprawowanie wysokiego urzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rel. kardynał
(1.2) daw. dostojnik noszący purpurowe szaty będące oznaką jego wysokiej godności
Wiktionary
Kardynał (łac. Cardinalis – główny, zasadniczy, mocno z czymś związany), formalnie Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego (łac. Cardinalis Sanctae Romanae Ecclesiae) – najwyższa po papieżu godność kościelna w Kościele katolickim. Wszyscy kardynałowie razem tworzą Kolegium Kardynałów.
Wikipedia
IPA: purˈpurat, AS: purpurat
Wiktionary
rzecz. purpurka ż., purpura ż., purpuratka ż., purpurowiec m., purpurowienie n., spurpurowienie n., purpuryna ż.
czas. purpurowieć ndk., spurpurowieć dk.
przym. purpurowy
przysł. purpurowo
Wiktionary
(1.1) kardynał, eminencja
Wiktionary
murzynka;
1. wczesna odmiana truskawek o drobnych owocach, najczęściej kulistych, z aromatycznym miąższem barwy ciemnowiśniowej lub buraczkowej, nadająca się na przetwory;
2. owoc tej odmiany
SJP.pl
niedźwiedzica purpurka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
niedźwiedzica purpurka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odzież. szkarłatna chusta wiązana z tyłu
Wiktionary
rzecz. purpuryna ż., purpura ż., purpurat mos.
przym. purpurowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma purpurową głowę
Wiktionary
IPA: ˌpurpurɔɡˈwɔvɨ, AS: purpurogu̯ovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, którego skrzydła są purpurowe
Wiktionary
IPA: ˌpurpurɔˈskʃɨdwɨ, AS: purpuroskšydu̯y
Wiktionary
ślimak z rodziny rozkolcowatych (Purpura), zamieszkujący ciepłe morza pełnosłone; szkarłatnik
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: purpurowo
SJP.pl
purpurówka Kaehlera - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
w części purpurowy, w części czarny
SJP.pl
nieco biały o purpurowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) białawy o purpurowym odcieniu
Wiktionary
biały o purpurowym odcieniu
SJP.pl
brunatny o odcieniu purpurowym
SJP.pl
czarny o odcieniu purpurowym
SJP.pl
czerwony z purpurowym odcieniem
SJP.pl
fioletowy o odcieniu purpurowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma purpurową głowę
Wiktionary
liliowy o purpurowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma purpurowe pióra
Wiktionary
(1.1) Purpurowopióry Feniks o złotej szyi i biało-czerwonym ogonie zamieszkiwał pustynie Arabii i żył przez wiele wieków.
Wiktionary
różowy o purpurowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. posiadający zarodnik w barwie purpurowej
Wiktionary
mający kolor purpury, ciemnoczerwony o odcieniu fioletowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor ciemnoczerwony z odcieniem fioletowym, taki jak kolor purpury
Wiktionary
Barwa purpurowa (purpura; z łac. purpura, z gr. πορφύρα porfyra) – barwa o zakresie od intensywnie czerwonego do fioletu, także w głębokich odcieniach zbliżonych do barwy śliwki czy do koloru granatowego. Nazwa barwy wzięła się od purpury, czyli barwnika ciemnoczerwonego, używanego do barwienia tkanin.
Wikipedia
(1.1) Twarz ojca stała się niemal purpurowa, widać było, że się hamuje, aby Zuzanny nie uderzyć.
Wiktionary
IPA: ˌpurpuˈrɔvɨ, AS: purpurovy
Wiktionary
rzecz. purpura ż., purpurat mos., purpuratka ż., purpurka ż., purpuryna ż.
przysł. purpurowo
czas. purpurowieć ndk., purpurzyć ndk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) czerwony
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. purpura ż., purpurat mos., purpuratka ż., purpurka ż., purpuryna ż.
przysł. purpurowo
czas. purpurowieć ndk., purpurzyć ndk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|purpura|-owy.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kolory
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) purple
* białoruski: (1.1) пурпурны
* bułgarski: (1.1) пурпурен
* chiński standardowy: (1.1) 紫色
* czeski: (1.1) purpurový, rzad. purpurný, książk. nachový
* dolnołużycki: (1.1) purpurowy
* duński: (1.1) purpur, purpurrød
* esperanto: (1.1) purpura
* fiński: (1.1) purppura
* francuski: (1.1) pourpre, pourpré
* hiszpański: (1.1) púrpura
* irlandzki: (1.1) corcra
* jidysz: (1.1) פּורפּעלן (purpeln)
* karpatorusiński: (1.1) багрый
* kaszubski: (1.1) pùrpùrny, pùrpùrowi
* litewski: (1.1) purpurinis
* łaciński: (1.1) purpureus
* niderlandzki: (1.1) purper
* niemiecki: (1.1) purpurn, purpurfarben, purpurfarbig
* nowogrecki: (1.1) πορφυρένιος
* portugalski: (1.1) púrpura
* rosyjski: (1.1) пурпу́ровый, пурпу́рный
* słowacki: (1.1) purpurový, książk. nachový
* szwedzki: (1.1) purpurfärgad
* tatarski: (1.1) al
* ukraiński: (1.1) пурпурний, багряний
* włoski: (1.1) purpureo
źródła.
== purpurowy (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) purpurowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
barwnik organiczny otrzymywany z korzenia marzany (marzanny, szczeciniasto owłosionej byliny z rodziny marzanowatych), stosowany jako półprodukt do otrzymywania zaprawowych barwników kwasowych oraz w chemii analitycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. organiczny barwnik stosowany do otrzymywania zaprawowych barwników kwasowych, farb imitujących złoto i w chemii analitycznej
Wiktionary
Purpuryna, 1,2,4-trihydroksyantrachinon – organiczny związek chemiczny, trójhydroksylowa pochodna antrachinonu. Stosowana do barwienia bawełny, jako barwnik mikroskopowy i odczynnik do wykrywania związków boru. Ponadto jest wykorzystywania do otrzymywania innych barwników.
Wikipedia
rzecz. purpurat m., purpura ż., purpurowienie n., spurpurowienie n., purpurowość ż., purpurka ż., purpurki nmos., purpurówka ż.
czas. purpurowieć ndk., spurpurowieć dk.
przym. purpurowy, purpurynowy
przysł. purpurowo
Wiktionary
(1.1) nazwa chemiczna systematyczna: 1,2,4-trihydroksyantrachinon
wzór sumaryczny: C14H8O5
Wiktionary
minerał z grupy fosforanów, o purpurowym zabarwieniu i szklistym lub metalicznym połysku, zawierający w głównej mierze kationy żelaza i manganu
SJP.pl
Purpuryt (ang. purpurite) – minerał z klasy fosforanów bezwodnych. Nazwa pochodzi z łaciny purpura i nawiązuje do barwy minerału.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. obraź. pierdziel, zbereźnik
Wiktionary
czas. purtnąć dk., purtnońć dk.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. pierdnąć
Wiktionary
rzecz. purt mos.
czas. purtnońć dk.
Wiktionary
(1.1) war. purtnońć
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. posp. pierdnąć
Wiktionary
rzecz. purt mos.
czas. purtnąć dk.
Wiktionary
(1.1) war. purtnąć
Wiktionary
rzeka w Brazylii i Peru
SJP.pl
Purús – rzeka w północno-zachodniej Brazylii oraz Peru. Jest jednym z najdłuższych dopływów Amazonki. Bierze źródła u podnóża Andów, na terytorium Peru. Długość 3270 km (czasami podaje się 3210 km), powierzchnia dorzecza 371 042 km. Tworzy wiele meandrów i jest jedną z najbardziej krętych rzek świata – odległość w linii prostej od źródeł do ujścia jest o ok. połowę krótsza niż rzeczywista długość rzeki.
Wikipedia
w hinduizmie: osoba kontrolująca zarówno naturę materialną jako pole do działania, jak i naturę duchową pozwalającą na to działanie
SJP.pl
Purusza (dewanagari पुरुष, ang. Purusha):
1. W hinduizmie ten, kto kontroluje i raduje się prakryti (naturą), czyli inaczej Iśwara – znawca, który kontroluje zarówno naturę materialną, Maję, jak i duszę indywidualną Dźiwę oraz panuje nad nimi.
Wikipedia
1. dawniej:
a) bogacz żydowski;
b) człowiek bogaty, zamożny;
2. środowiskowo: złodziej z doświadczeniem
SJP.pl
1. rzadko: oczyszczenie czegoś, usunięcie niepożądanych elementów;
2. obmycie kielicha mszalnego przy użyciu puryfikaterza (białego, najczęściej płóciennego ręczniczka)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. najczęściej przen. oczyszczenie, doprowadzenie do czystego stanu
Wiktionary
Puryfikacja (łac. purificatio – oczyszczenie) – czynność w liturgii polegająca na obmyciu kielicha, pateny i palców, czasem także puszki (cyborium) z cząstek Ciała Pańskiego (hostii lub komunikantów) oraz pozostałości po Krwi Pańskiej. Odbywa się zazwyczaj po udzieleniu Komunii Świętej na zakończenie Liturgii Eucharystycznej. Przepisy liturgiczne dopuszczają również przeprowadzenie puryfikacji po zakończonej Mszy świętej. Puryfikacji może dokonywać kapłan lub diakon, a także akolita ustanowiony obrzędem. Przepisy nie wspominają w tym miejscu o możliwości spełnienia tej posługi przez nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej. Do puryfikacji używa się najczęściej wody lub wody i wina oraz puryfikaterza, czyli ręczniczka służącego do wycierania kielicha. W czasie wykonywania czynności duchowny lub akolita odmawia krótką modlitwę: Panie, daj nam czystym sercem przyjąć to, co spożyliśmy ustami, i dar otrzymany w doczesności niech się stanie dla nas lekarstwem na życie wieczne. Modlitwa ta swoimi korzeniami sięga V wieku (Sakramentarz Gelazjański). Jest również obecna w Mszale św. Jana XXIII (stosowanym w formie nadzwyczajnej obrządku rzymskiego) jako jedna z dwóch modlitw odmawianych przez kapłana dokonującego puryfikacji oraz obmycia palców po Komunii.
Wikipedia
(1.1) Toczone u progu nowoczesności dyskusje charakteryzowały się, zapomnianą wraz z modernistyczną puryfikacją, hybrydycznością dyscyplin. Spory o politykę były jednocześnie sporami o model i rozumienie nauki, a rozstrzygnięcia w kwestiach teologicznych wprost przekładały się na rozwiązania społeczne.
Wiktionary
rzecz. puryfikaterz mrz., purysta mos.
Wiktionary
biały, najczęściej płócienny ręczniczek służący w czasie odprawiania mszy do wycierania kielicha mszalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. płócienna ściereczka używana w liturgii katolickiej do rytualnego oczyszczania (puryfikacji) naczyń mszalnych;
Wiktionary
Puryfikaterz – w liturgii Kościoła katolickiego element tzw. bielizny kielichowej: niewielkich rozmiarów kawałek białego materiału, mały ręczniczek (ok. 40 cm długości i 25 cm szerokości) służący do czyszczenia naczyń liturgicznych (np. kielicha mszalnego i cyborium) po Komunii Św. Często obszyty koronką, w środku haftowany krzyż.
Wikipedia
(1.1) Puryfikaterz używany przez Jana Pawła II podczas mszy świętych w Watykanie trafił do kościoła św. Jerzego w Goleniowie.
(1.1) Ministrant położył puryfikaterz na ołtarzu obok kielicha i pateny.
Wiktionary
IPA: ˌpurɨfʲiˈkatɛʃ, AS: puryfʹikateš
Wiktionary
rzecz. puryfikacja ż., puryfikowanie n., wypuryfikowanie n., purysta m., purystka ż., puryzm m., purystyczność ż., puryfikator m., puryfikacja ż., puryna ż., purytanin m., purytanka ż., purytańskość ż.
czas. puryfikować ndk., wypuryfikować dk.
przym. purystyczny, purytański
przysł. purystycznie, purytańsko
Wiktionary
dokonywać puryfikacji (czynności obmycia kielicha mszalnego przy użyciu puryfikaterza - białego, najczęściej płóciennego ręczniczka)
SJP.pl
święto żydowskie obchodzone na przełomie lutego i marca dla upamiętnienia ocalenia Żydów perskich; Purim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. żyd. zob. Purim.
Wiktionary
Wikipedia
przym. purymowy
Wiktionary
(1.1) Purim, Święto Losów
Wiktionary
odnoszący się do Purymu (Purimu, święta żydowskiego obchodzonego na pamiątkę ocalenia Żydów w Persji), związany w jakiś sposób z tym świętem; purimowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze świętem Purim, dotyczący święta Purim
Wiktionary
rzecz. Purim m., Purym m.
przym. purimowy
Wiktionary
(1.1) purimowy
Wiktionary
zasada organiczna zbudowana ze skondensowanych ze sobą pierścieni: pirymidynowego i imidazolowego, substancja niewystępująca w przyrodzie w przeciwieństwie do jej licznych pochodnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. aromatyczny, organiczny związek chemiczny;
Wiktionary
Puryna (imidazolopirymidyna) – heterocykliczny, aromatyczny związek organiczny, zbudowany ze skondensowanych pierścieni pirymidyny i imidazolu. W przyrodzie występuje dosyć rzadko, natomiast jej pochodne pełnią ważną rolę jako alkaloidy, metabolity oraz nukleotydy.
Wikipedia
(1.1) Puryna wchodzi w skład zasad azotowych.
Wiktionary
przym. purynowy
rzecz. puryfikaterz mrz.
Wiktionary
taki, którego budowa opiera się na purynie (zasadzie organicznej zbudowanej ze skondensowanych ze sobą pierścieni: pirymidynowego i imidazolowego), związany w jakiś sposób z puryną
SJP.pl
1. człowiek dbający o poprawność i czystość języka (często przesadnie); poprawnościowiec;
2. człowiek kładący nacisk na to, by określone zjawiska lub aktywności pozostawały w pierwotnej postaci;
3. artysta tworzący zgodnie z zasadami puryzmu - kierunku w malarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pedantycznie dbająca o czystość języka
(1.2) osoba przesadnie dbająca o przestrzeganie reguł, prawideł; w szczególności: o moralność, czystość obyczajów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: puˈrɨsta, AS: purysta
Wiktionary
rzecz. puryfikacja ż., puryfikaterz mrz., puryzm mrz.
:: fż. purystka ż.
przym. purystyczny
przysł. purystycznie
Wiktionary
1. kobieta przesadnie dbająca o czystość języka;
2. kobieta o przesadnie surowych obyczajach i zasadach moralnych, np. moralna purystka; purytanka
SJP.pl
odnoszący się do puryzmu (przesadnej dbałości o poprawność językową, nadmiernej ścisłości w przestrzeganiu zasad gramatycznych i unikaniu wszelkich zapożyczeń), nacechowany puryzmem (np. tendencje purystyczne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z puryzmem
(1.2) charakteryzujący się puryzmem
Wiktionary
(1.2) Nasz magazyn prowadzi bardzo purystyczną politykę językową, dlatego dziennikarzom nie wolno używać anglicyzmów w swoich artykułach.
Wiktionary
rzecz. puryfikaterz mrz., purystyczność ż., puryzm mrz., purysta mos., purystka ż.
Wiktionary
1. zwolennik, wyznawca purytanizmu (kalwinizmu angielskiego, szesnastowiecznego ruchu reformatorskiego, domagającego się oczyszczenia Kościoła z pozostałości katolicyzmu);
2. człowiek o bardzo surowych zasadach moralnych i obyczajowych
SJP.pl
szerzenie postawy ścisłego przestrzegania obyczajów i zasad moralnych
SJP.pl
1. ruch reformatorski w szesnastowiecznej Anglii, domagający się oczyszczenia Kościoła anglikańskiego z pozostałości katolicyzmu;
2. surowość zasad moralnych i obyczajowych
SJP.pl
Purytanizm (z łac. purus czysty) – ruch religijno-społeczny w XVI i XVII-wiecznej Anglii, mający na celu „oczyszczenie” Kościoła anglikańskiego z pozostałości po katolicyzmie w liturgii i teologii. Początkowo działając jako ruch wewnątrz anglikanizmu, purytanie stopniowo oddzielali się od niego, tworząc odrębne wspólnoty religijne, czasem nazywane nonkonformistycznymi.
W języku potocznym purytanizm to skrajne przejawianie jakichś zasad, szczególnie moralnych.
Wikipedia
1. zwolenniczka, wyznawczyni purytanizmu (kalwinizmu angielskiego, szesnastowiecznego ruchu reformatorskiego, domagającego się oczyszczenia Kościoła z pozostałości katolicyzmu);
2. kobieta o bardzo surowych zasadach moralnych i obyczajowych; purystka
SJP.pl
1. dotyczący purytanizmu, purytanów;
2. surowy, rygorystyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. dotyczący purytanizmu albo purytanów
(1.2) przen. surowy pod względem obyczajowym i moralnym
Wiktionary
rzecz. purytanizm m., purytańskość ż., purytanin m., purytanka ż., puryfikaterz mrz.
przysł. po purytańsku
Wiktionary
(1.2) ascetyczny, skromny, surowy, srogi
Wiktionary
1. przesadna dbałość o poprawność językową, nadmierna ścisłość w przestrzeganiu zasad gramatycznych i unikanie wszelkich zapożyczeń;
2. kierunek w malarstwie rozwijający się w dwudziestowiecznej Francji pod przewodnictwem Ozenfanta i Le Corbusiera, nawiązujący do kubizmu syntetycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. postawa wobec języka charakteryzująca się koncentracją na ideałach różnie pojmowanej „czystości” językowej;
(1.2) nurt w malarstwie francuskim;
(1.3) tendencja w konserwatorstwie zabytków
(1.4) okres w sztuce między romantyzmem a klasycyzmem, charakteryzujący się dążeniem do prostoty wyrazu i bogatymi treściami duchowymi
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. purysta m., puryfikaterz mrz.
czas. puryzować ndk.
przym. purystyczny
Wiktionary
(1.1) preskryptywizm
Wiktionary
Purzec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce. Ma status sołectwa. Leży 5 km od centrum Siedlec. Przez Purzec przebiega droga powiatowa do wsi Strzała. Przez wieś przepływa rzeka Liwiec wyznaczając północną granicę wsi.
Wikipedia
Purzyce – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. całus, pocałunek
Wiktionary
Nerpa (Pusa) – rodzaj morskich ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).
Wikipedia
portowe miasto Korei Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Korei Południowej;
Wiktionary
Pusan (kor. 부산광역시, Metropolia Pusan) – największe miasto portowe Korei Południowej; zespół miejski ok. 4,1 mln mieszkańców. Jest miastem na prawach metropolii. Drugie co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
(1.1) Pusan posiada połączenia promowe z wieloma miastami Japonii.
Wiktionary
IPA: ˈpusãn, AS: pusãn
Wiktionary
rzecz. pusańczyk mos., pusanka ż.
przym. pusański
Wiktionary
mieszkaniec Pusanu (miasta w Korei Południowej, największego ośrodka portowego Półwyspu Koreańskiego, funkcjonującego na prawach metropolii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pusanu
Wiktionary
rzecz. Pusan mrz.
:: fż. pusanka ż.
przym. pusański
Wiktionary
mieszkanka Pusanu (miasta w Korei Południowej, największego ośrodka portowego Półwyspu Koreańskiego, funkcjonującego na prawach metropolii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pusanu
Wiktionary
rzecz. Pusan mrz.
:: fm. pusańczyk mos.
przym. pusański
Wiktionary
→ Pusan (miasto w Korei Południowej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pusanem, dotyczący Pusanu
Wiktionary
rzecz. Pusan mrz., pusańczyk mos., pusanka ż.
Wiktionary
1. zaprzestać trzymania czegoś, pozwolić czemuś poruszać się; upuścić;
2. uruchomić coś, nadać czemuś ruch;
3. pozwolić komuś odejść; zwolnić; wypuścić;
4. pozwolić wejść, dostać się gdzieś; dopuścić; wpuścić;
5. wydać z siebie, wytworzyć; wydzielić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. puszczać)
(1.1) dokonany od|puszczać.
czasownik zwrotny dokonany puścić się (ndk. puszczać się)
(2.1) dokonany od|puszczać się.
Wiktionary
IPA: ˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: puśćić
Wiktionary
czas. wypuszczać, dopuszczać, puszczać
rzecz. spust mrz., puszczenie n., puszczadło n., przepustka ż., upuszczenie n.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pusto
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pusty; pustszy
SJP.pl
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściusieńki talerz, puściusieńka dziewoja); puściuśki, puściuteńki, puściutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pusty
Wiktionary
IPA: ˌpuɕt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: puśćüśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. pustka
przym. pusty, puściuteńki, puściuśki, puściutki
przysł. pusto, puściuteńko, puściutko
czas. pustoszyć
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściuśki talerz, puściuśka dziewoja); puściusieńki, puściuteńki, puściutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pusty
Wiktionary
IPA: puɕˈt͡ɕüɕci, AS: puśćüśḱi
Wiktionary
rzecz. pustka
przym. pusty, puściusieńki, puściuteńki, puściutki
przysł. pusto, puściuteńko, puściutko
czas. pustoszyć
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściuteńki talerz, puściuteńka dziewoja); puściusieńki, puściuśki, puściutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pusty
Wiktionary
(1.1) Siedzieli przy stoliku, na którym leżał egzemplarz naszego przedstawienia - a my, mocno jeszcze zaspani, występujący przed nimi w puściuteńkiej, ogromnej sali gimnastycznej jakiejś szkoły.
Wiktionary
IPA: ˌpuɕt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: puśćutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. pustka
przym. pusty, puściusieńki, puściuśki, puściutki
przysł. pusto, puściuteńko, puściutko
czas. pustoszyć
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: pusty (np. puściutki talerz, puściutka dziewoja); puściusieńki, puściuśki, puściuteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: pusty
Wiktionary
(1.1) No więc Paryż przed wieczorem, zanim kolory wsiąkną w noc, wciąż leciuteńko drży, jak tło na obrazach Renoira. A już Paryż latem, Paryż pod koniec lipca i w sierpniu, jest nadzwyczajnie kojący dla serca: puściutki, senny, w zaułkach nieoczekiwanie rzymski.
Wiktionary
IPA: puɕˈt͡ɕutʲci, AS: puśćutʹḱi
Wiktionary
rzecz. pustka
przym. pusty, puściusieńki, puściuteńki, puściuśki
przysł. pusto, puściuteńko, puściutko
czas. pustoszyć
Wiktionary
(1.1) puściuśki
Wiktionary
majątek po zmarłym bez krewnych, kaduk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. spuścizna.
Wiktionary
IPA: puɕˈt͡ɕizna, AS: puśćizna
Wiktionary
rzecz. puszczanie n., puszczenie n., spust m., puszczalstwo n., spuścizna ż., dopuszczenie n., dopuszczanie n.
czas. puszczać ndk., dopuszczać ndk., upuszczać ndk., spuszczać ndk., spuścić dk., wypuszczać ndk., wypuścić dk.
przym. puszczalski, spustowy
przysł. spustowo
Wiktionary
osoba dążąca do podporządkowania Kościoła anglikańskiego religii katolickiej
SJP.pl
[czytaj: pjuzizm] ruch religijny w Kościele anglikańskim, zainicjowany około 1830 roku przez Edwarda Puseya, dążący do odrodzenia życia religijnego poprzez nawiązanie do tradycji wczesnochrześcijańskich
SJP.pl
[czytaj: pusz] informacja na drzwiach oznaczająca, że należy je otwierać popchnięciem
SJP.pl
Push – amerykańsko-kanadyjsko-brytyjski film fabularny w reżyserii Paula McGuigana. Jego światowa premiera miała miejsce 29 stycznia 2009 r. w Los Angeles.
Wikipedia
[czytaj: puszbek] zmuszenie uchodźców i migrantów do powrotu przez granicę bez uwzględnienia ich indywidualnych okoliczności i bez możliwości ubiegania się o azyl; push back, pushback
SJP.pl
[czytaj: puszbol] gra, w której dwie drużyny przetaczają ogromną piłkę do bramki przeciwnika; pushball
SJP.pl
[czytaj: puszap] rodzaj biustonosza uwydatniającego piersi; puszapek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) specjalnie wyprofilowany biustonosz podnoszący piersi, często z wkładkami (z materiału lub silikonu) w dolnej części miseczki;
Wiktionary
(1.1) Daria ma nieduże piersi, więc przeważnie kupuje push-upy.
Wiktionary
przym. push-upowy
Wiktionary
[czytaj: puszbek] zmuszenie uchodźców i migrantów do powrotu przez granicę bez uwzględnienia ich indywidualnych okoliczności i bez możliwości ubiegania się o azyl; push back, push-back
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. społ. opresyjna i bezprawna praktyka wypychania osób próbujących przekroczyć granicę państwa z powrotem do punktu wyjścia
Wiktionary
Pushback (push back, refoulement, wypychanie) – działanie podejmowane wobec imigrantów próbujących nielegalnie przekroczyć granicę, prowadzące do ich przymusowego powrotu na terytorium państwa, którego granicę próbowali przekroczyć.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj mamy do czynienia z ambiwalentną postawa Unii Europejskiej wobec praktyki pushbacków, co daje coraz więcej swobody odpychającym uchodźców władzom państw, które stawiają przed sądem protestujących i pomagających im aktywistów.
Wiktionary
czas. pushbackować ndk.
przym. pushbackowy
Wiktionary
(1.1) push-back, refoulement
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pushbackiem, dotyczący pushbacku
Wiktionary
rzecz. pushback m.
czas. pushbackować ndk.
Wiktionary
[czytaj: puszbol] gra, w której dwie drużyny przetaczają ogromną piłkę do bramki przeciwnika; push-ball
SJP.pl
pieszczotliwie:
1. kotka, suczka;
2. pochwa, wagina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. kotka lub suczka
(1.2) przen. eufem. pieszcz. wagina
Wiktionary
(1.2) cipeczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzemień, którym strzemię przytroczone jest do siodła
SJP.pl
Puśliska – skórzane paski, na których wiszą strzemiona. Puśliska do siodła przymocowane są metalowymi uchwytami, czyli tzw. maszynkami. Są one tak skonstruowane, że po silnym szarpnięciu strzemienia do tyłu, zwalniają puśliska – stanowi to zabezpieczenie jeźdźca przy upadku (zapobiega ciągnęciu go po ziemi przez konia w przypadku utkwienia nogi w strzemieniu). W siodłach typu angielskiego zaczepy na puśliska umieszczone są nad tybinkami dużymi.
Wikipedia
1. niepełny, niczym nie napełniony, nic nie zawierający, często w znaczeniu: bezludny, opustoszały, przez nikogo ani przez nic nie zamieszkały;
2. cechujący się lekkomyślnością, beztroskim usposobieniem (np. pusty śmiech);
3. jałowy, marny, a także: nic nie warty (np. puste frazesy)
SJP.pl
Zobacz też miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pustkowie, pusty obszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pustkowie, nieużytki porośnięte niską roślinnością bez drzew
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpustat͡ɕ, AS: pustać
Wiktionary
rzecz. pustak mrz. / mos., pustka ż., pustkowie n., pustota ż.
czas. pustoszeć ndk., pustoszyć ndk.
przym. pustakowy, pusty, pustawy
przysł. pusto, pustawo
Wiktionary
rodzaj pieca, rzadziej bardziej skomplikowanego mechanizmu, używanego do wyrobu pustaków (specjalnych lekkich cegieł z otworami, używanych do budowy ścian i stropów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pustak
Wiktionary
rzecz. pustak m.
Wiktionary
1. specjalna lekka cegła z otworami, najczęściej gliniana, gipsowa lub betonowa, używana do budowy ścian i stropów;
2. ironicznie o kimś lekkomyślnym, beztroskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. blok betonowy lub cegła z pustymi komorami
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. lekkomyślny, beztroski człowiek
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpustak, AS: pustak
Wiktionary
rzecz. pustać, pustka, pustkowie, pustota
:: zdrobn. pustaczek m.
przym. pustakowy, pusty, pustawy
przysł. pusto, pustawo
czas. pustoszeć, pustoszyć
Wiktionary
wykonany z pustaków (specjalnych lekkich cegieł z otworami, najczęściej glinianych, gipsowych lub betonowych), zbudowany z pustaków (np. izolacja pustakowa, strop pustakowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bud. wykonany z pustaków
Wiktionary
rzecz. pustać ż., pustak mrz. / mos.
przym. pusty
przysł. pusto
Wiktionary
cecha miejsca, w którym prawie nikogo lub niczego nie ma
SJP.pl
1. prawie pusty;
2. taki, który prowadzi dość beztroskie, pozbawione wartości i celu życie;
3. pozbawiony w dużym stopniu wartości lub istotnego znaczenia
SJP.pl
archaicznie: puste naczynie; dziś tylko w związkach frazeologicznych "przelewać z pustego w próżne" oraz "z próżnego (z pustego) i Salomon nie naleje"; próżne
SJP.pl
mieszkanie, siedziba pustelnika, a w przenośni także: siedziba człowieka niekontaktowego, stroniącego od ludzi, samotnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) siedziba pustelnika;
(1.2) archit. niewielki pawilon w ogrodzie lub parku przeznaczony do wypoczynku na uboczu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Eremita zamieszkał w pustelni, gdzie znalazł ciszę i spokój.
(1.2) Znalazł hrabinę w pustelni, drzemała z pieskiem na kolanach.
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., pustelnik m., pustelnica ż., pustelnictwo n., pustynia ż., pustka ż., pustkowie ż., pustelniczka ż.
przym. pustelniczy, pusty
przysł. pustelniczo, pusto
Wiktionary
(1.1) erem, eremitorium, samotnia
(1.2) ermitaż, pawilon
Wiktionary
kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mieszkająca w odosobnieniu i oddająca się modlitwie
(1.2) przen. kobieta stroniąca od innych ludzi
Wiktionary
Pustelnica (400 m n.p.m.) – wzgórze na Wyżynie Częstochowskiej, pomiędzy Olsztynem a Zrębicami w województwie śląskim. Znajduje się w środkowej części Sokolich Gór. Wysokość względna nad znajdującą się po jego zachodniej stronie suchą doliną wynosi prawie 100 m. Na szczycie Pustelnicy jest punkt triangulacyjny.
Wikipedia
(1.1) Na stoku góry już od V wieku mieszkały pustelnice.
Wiktionary
rzecz. pustelnictwo n., pustelnia ż., pustka ż., pustkowie n., puszcza ż., pustelniki nmos.
:: fm. pustelnik m.
przym. pustelniczy, pusty, pustawy
przysł. pustelniczo, pusto, pustawo
Wiktionary
(1.1) pustelniczka, eremitka, anachoretka
(1.2) samotnica, samotniczka
Wiktionary
eremityzm;
1. życie w odosobnieniu;
2. życie zakonnika wypełnione modlitwą, pokutą i kontemplacją
SJP.pl
kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelnica
SJP.pl
Pustelniczek (Eremodipus) – rodzaj ssaków z podrodziny skoczków (Dipodinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).
Wikipedia
kobieta żyjąca w samotności, kontemplacji i pokucie, często jako członkini zakonu o regule pustelniczej; pustelnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pustelnica
Wiktionary
(1.1) W grocie pod szczytem mieszkała przed laty pustelniczka.
Wiktionary
rzecz. pustelnictwo n., pustelnia ż., pustka ż., pustkowie n., puszcza ż., pustelniki nmos.
:: fm. pustelnik m.
przym. pustelniczy, pusty, pustawy
przysł. pustelniczo, pusto, pustawo
Wiktionary
(1.1) pustelnica, eremitka, anachoretka
Wiktionary
taki, jak u pustelnika, typowy dla pustelnika (np. pustelniczy tryb życia) lub w jakiś inny sposób związany z pustelnikiem lub pustelnictwem (np. izba pustelnicza)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pustelnią i pustelnikami, dotyczący pustelni
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla pustelni i pustelników
(2.2) przen. samotny, skryty
Wiktionary
(2.2) Po śmierci żony pisarz wiódł życie pustelnicze, rzadko pokazując się w miasteczku.
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., pustynia ż., pustelnia ż., pustelnik mos., pustelnica ż., pustelniczka ż.
Wiktionary
(1.1) anachorecki, eremicki
(2.2) odludny, samotny, samotniczy
Wiktionary
1. skorupiak morski zamieszkujący puste muszle ślimaków;
2. rodzaj ptaka z rodziny kolibrowatych;
3. pustelnik brunatny - gatunek pająka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mieszkający w odosobnieniu i oddający się modlitwie
(1.2) przen. osoba stroniąca od innych ludzi
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zasiedlający muszle krab z nadrodziny pustelników, nazwa systematyczna|Paguroidea|ref=tak.
(2.2) ornit. koliber z rodzaju nazwa systematyczna|Phaethornis|ref=tak.
(2.3) ent. zob. pustelnik brunatny.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pustelnik mieszkał w eremie od lat, żywiąc się wyłącznie znalezionymi w lesie owocami.
Wiktionary
IPA: puˈstɛlʲɲik, AS: pustelʹńik
Wiktionary
rzecz. pustelnictwo n., pustelnia ż., pustka ż., pustkowie n., puszcza ż., pustelniki nmos.
:: fż. pustelnica ż., pustelniczka ż.
przym. pustelniczy, pusty, pustawy
przysł. pustelniczo, pusto, pustawo
Wiktionary
(1.1) eremita, anachoreta
(1.2) odludek, samotnik
Wiktionary
infrarząd pancerzowców z rzędu dziesięcionogów; miękkoodwłokowce, miękkoodwłokowe, miernoodwłokowe
SJP.pl
przedstawiciel infrarzędu pancerzowców z rzędu dziesięcionogów; miękkoodwłokowiec
SJP.pl
coś, co nie jest niczym lub nikim wypełnione, puste pomieszczenie, pusta przestrzeń, szczególnie: pustkowie, obszar niezaludniony lub opuszczony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teren niezaludniony lub opuszczony, obszar niezagospodarowany
(1.2) pusta, niewypełniona przestrzeń
(1.3) stan emocjonalny spowodowany utratą kogoś bliskiego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pustość ż., pustak m., pustać ż., pustkowie n., pustelnik mos./mzw., pustoszenie n.
czas. pustoszyć
przym. pusty, puściusieńki, puściuteńki, puściutki, puściuśki
przysł. pusto
Wiktionary
(1.1) dziura, luka, próżnia
Wiktionary
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
teren, obszar pusty, bezludny lub opuszczony, a także: zamknięte pomieszczenie niczym ani nikim niewypełnione, pustka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. miejsce lub obszar niezamieszkany przez ludzi, puste
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, / a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!
Wiktionary
IPA: puˈstkɔvʲjɛ, AS: pustkovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. pustka ż., puszcza ż., pustak mos./mrz., pustać ż.
czas. pustoszyć ndk.
przym. pusty
Wiktionary
(1.1) bezludzie, dzicz, głusza, odludzie, pustać, pustka, pustynia; daw. puszcza
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Pustków
Wikipedia
przymiotnik od: Pustkowo, Pustków
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tak, że zauważalny jest brak czegoś lub kogoś
(1.2) w sposób nieprzemyślany
Wiktionary
przym. pusty
rzecz. pustak mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) jałowo
(1.2) bezmyślnie, beztrosko, głupkowato
Wiktionary
przestarzałe: osoba lekkomyślna, niepoważna, bezmyślna; bezmózgowiec, lekkoduch, postrzeleniec
SJP.pl
pejoratywnie lub żartobliwie:
1. bezmyślność, głupota, lekkomyślność;
2. brak wiedzy, wykształcenia
SJP.pl
lekceważąco: lekkomyślny, niepoważny, bezmyślny; bezmózgi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada „pustą głowę” (pozbawioną myśli)
Wiktionary
IPA: ˌpustɔˈɡwɔvɨ, AS: pustogu̯ovy
Wiktionary
(1.1) głupi, bezmyślny
Wiktionary
o cechach pustorogich (rodzina ssaków)
SJP.pl
o cechach pustorogich (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. zool. wołowate
Wiktionary
Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).
Wikipedia
przym. pustorogi
Wiktionary
(1.1) wołowate, daw. krętorogie, pustorożce
Wiktionary
1. każdy przedstawiciel nadrodziny pustorogich, np. widłoróg, koza, bawół, koziorożec, owca
2. przedstawiciel rodziny krętorogich zwanych też wołowatymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. zool. wołowate
Wiktionary
Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).
Wikipedia
(1.1) wołowate, daw. pustorogie, krętorogie
Wiktionary
1. każdy przedstawiciel nadrodziny pustorogich, np. widłoróg, koza, bawół, koziorożec, owca
2. przedstawiciel rodziny krętorogich zwanych też wołowatymi
SJP.pl
rzadko: o cechach pustorogich (ssaków parzystokopytnych o rogach rosnących przez całe życie, osadzonych na wyrostkach kostnych); pustorogi (częściej)
SJP.pl
przeciwieństwo pełności, cecha czegoś, co w środku jest puste, a także: lekkomyślność, postępowanie bez większego zastanowienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest puste, przeciwieństwo pełności
Wiktionary
Wikipedia
przym. pusty
przysł. pusto
rzecz. pustka ż.
Wiktionary
(1.1) pustka, próżnia
Wiktionary
puste, niewykorzystywane mieszkanie, pomieszczenie, często zniszczone, wymagające remontu, renowacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niezasiedlone mieszkanie, budynek wolny od najemców, dzierżawców, lokatorów
Wiktionary
Pustostan – pojęcie odnoszące się do nieruchomości mieszkalnych lub budynków, które są niezamieszkałe lub nieużytkowane na cele prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej (w tym działalności z zakresu działów specjalnych produkcji rolnej) czy publicznej.
Wikipedia
pustosz kradnik: niewielki chrząszcz z rodziny kołatkowatych, którego larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie i papierze
SJP.pl
Pustosz – dawny folwark. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, w sielsowiecie Krewo.
Wikipedia
opróżniać się, stawać się pustkowiem, terenem, miejscem wyludnionym, często pod wpływem działań niszczących lub niedogodnych warunków
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. opustoszeć)
(1.1) stawać się pustym, opuszczonym; tracić mieszkańców, życie lub zawartość
Wiktionary
(1.1) Wioska zaczęła pustoszeć po zamknięciu wytwórni.
Wiktionary
rzecz. pustoszenie n., pustak mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pustoszyć.
Wiktionary
IPA: ˌpustɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: pustošẽńe
Wiktionary
czas. pustoszyć, pustoszeć
rzecz. pustka ż.
Wiktionary
rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; Ptinidae
SJP.pl
o cechach pustoszowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
sprawiać, że coś staje się pustkowiem, terenem, miejscem wyludnionym, czynić pustym, opustoszałym, najczęściej niszcząc, demolując
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pozbawiać jakiś obszar lub pomieszczenie dóbr, zwykle używając przemocy
Wiktionary
(1.1) Cyklon spustoszył całą wyspę.
Wiktionary
IPA: puˈstɔʃɨt͡ɕ, AS: pustošyć
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., pustka ż., pustota ż., pustkowie n., pustać ż., pustak m., pustoszenie n., spustoszenie n., pustynia ż.
czas. spustoszyć dk.
przym. pusty, puściutki, puściuteńki, puściuśki, puściusieńki
przysł. pusto
Wiktionary
(1.1) plądrować, rabować, niszczyć, dewastować
Wiktionary
osoba powodująca ogromne zniszczenia na jakimś terenie, doprowadzająca do jego wyludnienia
SJP.pl
wypowiedź pozbawiona treści
SJP.pl
niewnoszący nic do treści wypowiedzi, opisany, wyrażony pustymi frazesami, słowami zbędnymi lub nieodpowiednimi
SJP.pl
skłonność do figlów, do lekkomyślnego działania, postępowanie bez większego zastanowienia, beztroskie usposobienie
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pusty; puściejszy
SJP.pl
niewielki ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, zamieszkujący stepy południowo-wschodniej części Europy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pustułka
(1.2) ornit. nazwa systematyczna|Falco naumanni|ref=tak., mały ptak drapieżny z rodziny sokołowatych;
Wiktionary
Pustułeczka, sokół pustułeczka, dzwonniczek pustułeczka, białoszpon (Falco naumanni) – gatunek małego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˌpustuˈwɛt͡ʃka, AS: pustuu̯ečka
Wiktionary
duży ptak drapieżny z rodziny sokołowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco tinnunculus|ref=tak., barwny, drapieżny ptak eurazjatycki;
(1.2) bot. rodzaj porostów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach coraz liczniej pustułki zimują również w Polsce wschodniej.
(1.2) Pustułka pęcherzykowata jest najbardziej rozpowszechnionym porostem listkowatym w Polsce (…)
Wiktionary
IPA: puˈstuwka, AS: pustuu̯ka
Wiktionary
1. niepełny, niczym nie napełniony, nic nie zawierający, często w znaczeniu: bezludny, opustoszały, przez nikogo ani przez nic nie zamieszkały;
2. cechujący się lekkomyślnością, beztroskim usposobieniem (np. pusty śmiech);
3. jałowy, marny, a także: nic nie warty (np. puste frazesy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezawierający niczego
(1.2) przen. pozbawiony wartości, istotnego znaczenia
(1.3) gw-pl|Bukowina. o dziecku: niegrzeczny
Wiktionary
(1.1) Zjadła zupę i teraz miska jest pusta.
Wiktionary
IPA: ˈpustɨ, AS: pusty
Wiktionary
rzecz. pustka ż., pustkowie n., pustynia ż., pustactwo n., pustość ż., pustota ż., pustak mos./mrz., pustać ż.
czas. pustoszyć, opuszczać, opustoszyć, spustoszyć
przym. pustacki, opuszczony, opustoszały, spustoszony, puściuteńki, puściusieńki, puściutki, puściuśki
przysł. pusto, pustacko, puściuteńko, puściutko
Wiktionary
(1.1) próżny, niewypełniony
(1.2) beztreściwy, bezwartościowy, jałowy, czczy
Wiktionary
1. obszar pozbawiony widocznych przejawów życia lub o bardzo ubogiej, rzadkiej szacie roślinnej, najczęściej bez dostępu do większych ilości wód użytkowych;
2. potocznie o pustkowiu, pustce, miejscu cichym, odludnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. teren niemal całkowicie pozbawiony roślinności na skutek małej ilości opadów;
(1.2) przen. teren niezamieszkany, niezagospodarowany
(1.3) daw. mieszkanie pustelnika, pustelnia
Wiktionary
Pustynia – teren o dużej powierzchni, na którym zwarta roślinność nie przekracza 10 %, z powodu małej ilości opadów i przynajmniej okresowo wysokich temperatur powietrza, co sprawia, że parowanie przewyższa ilość opadów. Na gorących pustyniach temperatury przekraczają nawet 50 °C, nocą zaś spadają do 0 °C. Charakterystyczne są dla nich znaczne amplitudy dobowe temperatury, stały deficyt wilgotności oraz silne nasłonecznienie.
Wikipedia
(1.1) Przed wędrowcami rozciągała się Sahara, największa pustynia świata.
(1.2) Po wojnie Warszawa była prawdziwą pustynią.
Wiktionary
IPA: puˈstɨ̃ɲa, AS: pustỹńa
Wiktionary
rzecz. puszcza ż., pustynnica ż., pustynnik mzw., pustynność ż., pustelnia ż., pustelnica ż., pustelnik mos./mzw., pustelniczka ż., pustka ż., pustynnienie n.
czas. spustynnieć dk., pustynnieć ndk., pustoszyć ndk., spustoszyć dk., pustoszeć ndk., pustelnikować ndk.
przym. pustynny, pusty, pustelniczy
przysł. pustynnie, pusto, pustelniczo
Wiktionary
(1.1) daw. puszcza
(1.2) pustkowie
(1.3) pustelnia
Wiktionary
lakier pustyniowy, polewa pustyniowa: lśniąca, cienka powłoka pokrywająca pustynne skały, powstająca w wyniku szybkiego odparowania wody i osadzania się rozpuszczonych w niej składników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. herp. nazwa systematyczna|Notaden bennettii|Günther|ref=tak., pustynnica katolicka
Wiktionary
(1.1) Tylne kończyny pustynnic posiadają błonę pławną.
Wiktionary
rzecz. pustynia ż., pustynnienie n., pustynność ż.
czas. pustynnieć ndk., spustynnieć dk.
przym. pustynny
przysł. pustynnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób pustynny, tak jak na pustyni
Wiktionary
(1.1) Najbardziej pustynnie jawiły się okolice Nawakszutu.
Wiktionary
rzecz. pustynia ż., pustynnica ż., pustynnienie n., pustynność ż.
czas. pustynnieć ndk., spustynnieć dk.
przym. pustynny
Wiktionary
stawać się pustynią, upodabniać się w jakiś sposób do pustyni, często także: wyludniać się, pustoszeć wskutek nieprzyjaznych warunków do życia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spustynnieć)
(1.1) geogr. stawać się pustynią
Wiktionary
rzecz. pustynnica ż., pustynność ż., pustynia ż., pustynnienie n.
czas. spustynnieć
przysł. pustynnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pustynnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. zjawisko zamieniania się jakiegoś obszaru w pustynię;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pustynnica ż., pustynność ż., pustynia ż., pustkowie n., puszcza ż., pustynnik m., pustelnik m., pustelnia ż., pustka ż.
czas. spustynnieć, pustynnieć ndk., pustoszyć ndk., spustoszyć dk.
przym. pustynny, pusty, pustelniczy, puszczański, pustawy
przysł. pusto, pustawo, pustelniczo, pustynnie
Wiktionary
(1.1) dezertyfikacja
Wiktionary
ptak z rodziny stepówek
SJP.pl
Wikipedia
zespół cech charakterystycznych dla pustyni, jej środowiska, klimatu, szczególnie: pustość, pustka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pustynne
Wiktionary
rzecz. pustynnica ż., pustynia ż., pustynnienie n.
czas. pustynnieć ndk.
przym. pustynny
przysł. pustynnie
Wiktionary
charakterystyczny dla pustyni lub przypominający ją (np. klimat pustynny), umiejscowiony na pustyni, znajdujący się na pustyni (np. roślinność pustynna) lub w jakiś inny sposób związany z takim obszarem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pustynią, pochodzący z terenów pustyni
przymiotnik jakościowy
(2.1) właściwy dla pustyni
Wiktionary
(1.1) Przez każdą ze szczelin wciskał się pustynny pył.
(2.1) W miejscu, gdzie założyliśmy bazę, panował klimat pustynny.
(2.1) Krajobraz pustynny jest zdominowany przez piasek i słońce.
Wiktionary
IPA: puˈstɨ̃nːɨ, AS: pustỹ•ny
Wiktionary
rzecz. pustynnica ż., pustynnienie n., pustynia ż., pustynność ż.
przysł. pustynnie
przym. półpustynny
czas. spustynnieć
Wiktionary
1. puszyć (się): stroszyć (się), czynić (się) puszystym;
2. puszyć się: być dumnym z czegoś, wywyższać się, wynosić się nad innych, pysznić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo krótki i delikatny włos przy samym ciele drapieżnych zwierząt
Wiktionary
IPA: ˈpuʃa, AS: puša
Wiktionary
bóg indyjski
SJP.pl
Puszan, Pusan (tłum. Żywiciel, Karmiący) – wedyjski bóg solarny i płodności, jeden z Aditjów. Był przewodnikiem zmarłych (psychopompem) do świata ojców, strażnikiem stad bydła i dróg.
Wikipedia
potocznie: push-up - rodzaj biustonosza uwydatniającego piersi
SJP.pl
duży powierzchniowo las, bujnie porośnięty i najczęściej nieprzeobrażony działalnością człowieka, zachowany w pierwotnej formie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziki, pierwotny las o dużej powierzchni;
(1.2) daw. pustkowie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. tryb oznajmujący od: puszczać
Wiktionary
Puszcza (dawniej pustkowie lub dzicz) – wielki, niezamieszkany przez ludzi obszar porośnięty lasami lub borami. Pierwotne puszczańskie drzewostany były bardzo bogate pod względem składu gatunkowego i struktury warstwowej. Rosły tam nie tylko stare, potężne drzewa, ale również wiele krzewów, mniejszych, osłoniętych od światła drzew, bogate runo oraz młode drzewa, które urosły między leżącymi pniami.
Wikipedia
(1.2) A Mojżesz pasł trzodę Jetra, świekra swego, kapłana Madyjańskiego; i zagnał trzodę na puszczą, a przyszedł do góry Bożej, do Horeb (…) sic.
Wiktionary
IPA: ˈpuʃt͡ʃa, AS: pušča
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., pustelniczka ż., puszczak m., Puszczak m., pustkowie n., puszczyk m., pustelnik m., pustka ż., pustynia ż., puszczanin mos., pustelnica ż.
przym. puszczański
Wiktionary
(1.2) daw. pustynia
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. puścić)
(1.1) przestawać trzymać coś
(1.2) wydawać coś z siebie
(1.3) pomijać coś
(1.4) sprawiać, że coś pływa lub lata
(1.5) pozwolić komuś lub czemuś wyjść, odejść
(1.6) pozwolić komuś lub czemuś wejść
(1.7) o roślinach: wypuszczać korzenie, pędy, liście
(1.8) o wiadomości, plotkaotce itp.: sprawić, że krąży wśród ludzi
(1.9) uruchomić coś
(1.10) nadać w mediach
(1.11) przeprowadzić coś, wybudować gdzieś
(1.12) włączyć w sieć komunikacyjną miasto, wieś, osiedle z wykorzystaniem jakiegoś środka lokomocji
(1.13) pot. wydać pieniądze w sposób lekkomyślny
(1.14) pot. opublikować w prasie
(1.15) daw. na zasadzie zapisu, zastawu, dzierżawy: zrzec się czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. puścić)
(2.1) o tkaninie: barwić wodę podczas prania
(2.2) o brudzie, plamach: dawać się zmywać, rozpuszczać
czasownik zwrotny niedokonany puszczać się (dk. puścić się)
(3.1) przestawać trzymać się czegoś
(3.2) obraź. o kobiecie: zmieniać często partnerów
(3.3) spontanicznie ruszyć się
Wiktionary
(3.2) Zobacz, to jest ta dziewczyna, co się puszczała z wszystkimi chłopakami we wiosce.
Wiktionary
IPA: ˈpuʃt͡ʃat͡ɕ, AS: puščać
Wiktionary
rzecz. spust m., puszczalstwo n., puścizna ż., spuścizna ż., puszczanie n., puszczenie n., dopuszczanie n., dopuszczenie n., napuszczanie n., napuszczenie n., odpuszczanie n., odpuszczenie n., przepuszczanie n., przepuszczenie n., przypuszczanie n., przypuszczenie n., spuszczanie n., spuszczenie n., upuszczanie n., upuszczenie n., wpuszczanie n., wpuszczenie n., wypuszczanie n., wypuszczenie n., zapuszczanie n., zapuszczenie n., puszczadło n., przepustka ż.
czas. popuszczać, puścić dk., dopuszczać ndk., dopuścić dk., napuszczać ndk., napuścić dk., odpuszczać ndk., odpuścić dk., przepuszczać ndk., przepuścić dk., przypuszczać ndk., przypuścić dk., spuszczać ndk., spuścić dk., upuszczać ndk., upuścić dk., wpuszczać ndk., wpuścić dk., wypuszczać ndk., wypuścić dk., zapuszczać ndk., zapuścić dk.
przym. puszczalski, spustowy
Wiktionary
(2.1) farbować
(3.2) wulg. kurwić się, łajdaczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. narzędzie chirurgiczne do puszczania krwi
Wiktionary
rzecz. puszczalska ż., puszczanie n., puszczenie n.
czas. puszczać ndk., puścić dk.
Wiktionary
(1.1) lancet
Wiktionary
mieszkaniec dawnych puszcz Białej i Zielonej w okolicach Ostrołęki i Myszyńca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kurpiów
Wiktionary
rzecz. puszczak m., puszcza ż., puszczanin m.
Wiktionary
(1.1) Kurp
Wiktionary
potocznie, pogardliwie o kobiecie puszczającej się (prowadzącej niemoralny, rozwiązły tryb życia)
SJP.pl
pogardliwie o puszczającym się mężczyźnie (odbywającym stosunki seksualne z wieloma kobietami, prowadzącym rozwiązły tryb życia)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. obraź. o kobiecie rozwiązłej seksualnie
Wiktionary
IPA: puʃˈt͡ʃalsʲci, AS: puščalsʹḱi
Wiktionary
czas. puszczać
rzecz. puszczalstwo n., puszczanie n., puszczalska ż., puścizna ż., spuścizna ż., puszczalskość ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest puszczalskie; cecha tych, którzy są puszczalscy
Wiktionary
przym. puszczalski
przysł. puszczalsko
Wiktionary
prowadzenie rozwiązłego trybu życia; puszczanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|puszczać.
Wiktionary
IPA: puʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: puščãńe
Wiktionary
czas. puszczać
przym. puszczalski
rzecz. niedopuszczanie n., puścizna ż., spuścizna ż., puszczadło n., przepustka ż., upuszczenie n.
Wiktionary
1. mieszkaniec Puszczy lub Puszczy Mariańskiej (wsi w Polsce);
2. dawniej: mieszkaniec puszczy, pierwotnego lasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mieszkaniec puszczy
Wiktionary
rzecz. puszcza ż., puszczak m., Puszczak mos.
Wiktionary
(1.1) puszczak
Wiktionary
mieszkanka Puszczy lub Puszczy Mariańskiej (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: puszcza, Puszcza Mariańska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący puszczy; porosły puszczą; żyjący w puszczy
Wiktionary
(1.1) Wenkus (…) zwracał na kulturową odrębność stepowych ludów koczowniczych oraz plemięemion zamieszkujących puszczańskie terytoria na północnym wschodzie subkontynentu (…)
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., puszcza ż.
Wiktionary
wychowanie poprzez rekreację na łonie przyrody (np. w puszczy), budowanie łączności człowieka ze światem przyrody
SJP.pl
Puszczaństwo (ang. Woodcraft) – idea postulująca wychowanie człowieka w każdym wieku poprzez rekreację na łonie przyrody według reguł czterokrotnego ognia, programu orlich piór, obozownictwa, filozoficzna i etyczna koncepcja akcentująca łączność człowieka ze światem przyrody.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|puścić.
Wiktionary
IPA: puʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: puščẽńe
Wiktionary
czas. puścić, puszczać
rzecz. puścizna ż., spuścizna ż., puszczadło n., przepustka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jeden z 11 gatunków sów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Strix aluco|ref=tak., najczęściej spotykana europejska sowa o donośnym hukaniu;
Wiktionary
Puszczyk (zwyczajny) (Strix aluco) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Najliczniejsza i najczęściej spotykana sowa Europy.
Wikipedia
IPA: ˈpuʃt͡ʃɨk, AS: puščyk
Wiktionary
rzecz. puszczykowate nmos., puszcza ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|katus.
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu sów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Strigidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu sów;
Wiktionary
Puszczykowate (Strigidae) – rodzina ptaków z rzędu sów (Strigiformes).
Wikipedia
(1.1) Rodzina puszczykowatych obejmuje gatunki mięsożerne, zamieszkujące niemal cały świat.
Wiktionary
rzecz. puszczyk mzw.
Wiktionary
o cechach puszczykowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
mieszkaniec Puszczykowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Puszczykowa
Wiktionary
IPA: ˌpuʃt͡ʃɨkɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: puščykovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Puszczykowo n.
:: fż. puszczykowianka ż.
przym. puszczykowski
Wiktionary
mieszkanka Puszczykowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Puszczykowa
Wiktionary
IPA: ˌpuʃt͡ʃɨkɔˈvʲjãnka, AS: puščykovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Puszczykowo n.
:: fm. puszczykowianin
przym. puszczykowski
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Wielkopolsce, pod Poznaniem;
Wiktionary
Puszczykowo (niem. Puschkau) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim. Położone ok. 12 km na południe od Poznania, otoczone obszarem Wielkopolskiego Parku Narodowego.
W latach 1934–1954 istniała wiejska gmina Puszczykowo.
Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 9756 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Puszczykowo jest położone pośród lasów Wielkopolskiego Parku Narodowego.
Wiktionary
IPA: ˌpuʃt͡ʃɨˈkɔvɔ, AS: puščykovo
Wiktionary
rzecz. puszczykowianin mos., puszczykowianka ż., Puszczykówko n.
przym. puszczykowski, podpuszczykowski
Wiktionary
przymiotnik od: Puszczykowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Puszczykowa, związany z Puszczykowem
Wiktionary
(1.1) – Ponad 100 tysięcy mieszkańców podlega pod puszczykowską placówkaacówkę.
(1.1) Najprawdopodobniej nowy pokój wykorzystywany będzie także przez puszczykowskich nauczycieli.
Wiktionary
IPA: ˌpuʃt͡ʃɨˈkɔfsʲci, AS: puščykofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Puszczykowo n., puszczykowianin m., puszczykowianka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: puszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: puszka; mała puszka
Wiktionary
(1.1) Kupujemy małą puszeczkę kawioru, nakładamy na krakersiki lub babeczki odrobinę, ozdabiamy małym trójkącikiem cytryny obranej ze skórki. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: puˈʃɛt͡ʃka, AS: pušečka
Wiktionary
rzecz. puszka ż., pucha ż., puszkownica ż., puszkarka ż., puszkowanie n., zapuszkowanie n.
czas. puszkować ndk., zapuszkować dk.
przym. puszkowy
Wiktionary
1. delikatny płatek z puszystego materiału lub puch
2. puszysta kulka używana do pudrowania ciała, najczęściej twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) zoonim; popularne imię dla kota
Wiktionary
(1.1) Kotek Puszek z czarną łatką / Dziś w przedszkolu był z Agatką / A z kieszeni u fartuszka / Wyglądały małe uszka.
Wiktionary
rzecz. puch, puszek, puszystość
przysł. puszyście, puszysto
przym. puchaty, puchowy, puszysty
Wiktionary
1. niewielki, metalowy pojemnik;
2. ilość czegoś mieszcząca się w takim pojemniku;
3. złoty lub pozłacany kielich z przykrywką służący do przechowywania hostii;
4. u niektórych roślin - typ owocu w postaci torebki otwierającej się w części szczytowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metalowy, zamykany pojemnik – na żywność, napoje, farby itp.;
(1.2) bot. zarodnia u mszaków
(1.3) rel. naczynie liturgiczne na hostie;
(1.4) środ. fot. sam korpus aparatu fotograficznego, w którym obiektyw jest wymienny
(1.5) pot. przen. więzienie
(1.6) kraków. piwo
(1.7) hist. działo, armata, także. wszelki rodzaj broni palnej
Wiktionary
Puszka – rodzaj niewielkiego metalowego pojemnika, często zamykanego. Zazwyczaj puszki mają kształt zbliżony do walca.
Puszki stosowane są do przedłużenia trwałości produktów żywnościowych (tzw. konserwy), co jest możliwe dzięki hermetyczności puszki. W puszkach są też sprzedawane napoje (np. piwo) – do najczęściej spotykanych puszek z napojami należą te o pojemności 0,33 i 0,5 litra.
Wikipedia
(1.1) Eugenia kupiła dwie puszki karmy dla kotów.
(1.6) Mamo, kup mi puszkę bezalkoholową.
Wiktionary
IPA: ˈpuʃka, AS: puška
Wiktionary
(1.1-6)
rzecz. puszkarka ż., puszkownica ż., puszkowanie n., zapuszkowanie n.
:: zdrobn. puszeczka ż.
:: zgrub. pucha ż.
czas. puszkować ndk., zapuszkować dk.
przym. puszkowy
(1.7)
rzecz. puszkarz m., puszkarstwo n.
przym. puszkarski
Wiktionary
(1.1) konserwa (puszka z żywnością); reg. śl. biksa.
(1.3) cyborium
(1.5) więzienie, pot. ciupa, pot. kić
(1.6) piana, browar
Wiktionary
warsztat pracy puszkarza (ludwisarza, rzemieślnika trudniącego się odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu); ludwisarnia
SJP.pl
związany w jakiś sposób z puszkarstwem (ludwisarstwem, odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu) lub z puszkarzem; ludwisarski
SJP.pl
rzemiosło artystyczne, odlewanie i obróbka przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu; ludwisarstwo
SJP.pl
Puszkarz – określenie zawodu funkcjonujące w XV-XVII wieku w Polsce. Zawód zanikł w XIX wieku. W dawnej Rzeczypospolitej puszkarzem nazywano rzemieślnika wyrabiającego broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu. Nazwa rzemiosła pochodzi od puszki, czyli ogólnego określenia broni palnej używanego w Polsce w XV oraz na początku XVI wieku.
Wikipedia
rzemieślnik trudniący się puszkarstwem (ludwisarstwem, odlewaniem i obróbką przedmiotów z brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu); ludwisarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. rzemieślnik wyrabiający broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu
(1.2) daw. wojsk. artlerzysta
(1.3) pot. osoba zbierająca puszki aluminiowe, zwykle w celu ich sprzedaży
Wiktionary
Puszkarz – określenie zawodu funkcjonujące w XV-XVII wieku w Polsce. Zawód zanikł w XIX wieku. W dawnej Rzeczypospolitej puszkarzem nazywano rzemieślnika wyrabiającego broń palną, w szczególności armaty i działa ze spiżu. Nazwa rzemiosła pochodzi od puszki, czyli ogólnego określenia broni palnej używanego w Polsce w XV oraz na początku XVI wieku.
Wikipedia
(1.3) Niektórzy puszkarze traktują swoje zbieractwo jako dodatek do skromnego zasiłku.
(1.3) Puszkarz to taki freelancer – sam decyduje kiedy i gdzie pracuje.
Wiktionary
rzecz. puszkowanie n., puszka ż., puszkarstwo n.
Wiktionary
nazwisko, m.in.: Aleksander Puszkin, poeta, dramaturg i prozaik rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, administracyjnie część Sankt Petersburga;
Wiktionary
Osoby
Miejscowości
Wikipedia
przym. puszkiński, puszkinowski
Wiktionary
(1.1) hist. Carskie Sioło
Wiktionary
puszkinia cebulicowata - roślina z rodziny szparagowatych
SJP.pl
Puszkinia (Puschkinia Adams) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. W zależności od ujęcia systematycznego wyróżnia się tu jeden (puszkinia cebulicowata – zarazem gatunek typowy) lub dwa gatunki. Występują one dziko w rejonie Kaukazu.
Wikipedia
1. właściwy twórczości Aleksandra Siergiejewicza Puszkina (rosyjskiego poety romantycznego);
2. → Puszkin (miasto w Federacji Rosyjskiej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. dotyczący życia i twórczości Aleksandra Puszkina, charakterystyczny, typowy dla Puszkina lub jego twórczości, taki jak u Puszkina
Wiktionary
(1.1) Młodzież przygotowywała uroczystości o tematyce stalinowskiej, leninowskiej i puszkinowskiej.
(1.1) Jedyny w Polsce międzynarodowy Konkurs Puszkinowski odbył się w auli II Liceum Ogólnokształcącego imienia Tadeusza Kościuszki w Kaliszu.
Wiktionary
rzecz. Puszkin m.
przym. Puszkinowski
Wiktionary
→ Puszkin (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Puszkinem, dotyczący Puszkina (miasta)
Wiktionary
rzecz. Puszkin mrz.
Wiktionary
umieszczać pewnie porcje jakiegoś produktu w puszkach, najczęściej taśmowo i w specjalnie do tego przygotowanym pomieszczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|puszkować.
Wiktionary
rzecz. pucha ż., zapuszkowanie n., puszka ż., puszeczka ż., puszkownica ż., puszkarka ż., puszkarz m.
czas. puszkować ndk., zapuszkować dk.
przym. puszkowy, puszkarski
Wiktionary
walcowaty, o kształcie zbliżonym do puszki (np. puszkowata zarodnia) lub przypominający pod jakimś innym względem puszkę (np. puszkowata honda)
SJP.pl
umieszczony w puszce (np. ogórki puszkowe, konserwy puszkowe) lub w jakiś inny sposób związany z puszkami (np. zawiasy puszkowe)
SJP.pl
rozległy, bezleśny step na Nizinie Węgierskiej, obecnie zachowany na niewielkich obszarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. step na Wielkiej Nizinie Węgierskiej;
Wiktionary
Puszta (węg. puszta, wym. [pustɒ]) – bezleśna formacja roślinna typowa dla Wielkiej Niziny Węgierskiej, głównie doliny Cisy. Dawniej dominowała w tym obszarze roślinność stepowa na czarnoziemach, jednak w jej miejsce wprowadzono uprawy polowe. W efekcie stepy spotkać można obecnie tylko w obszarach chronionych i na niewielkich skrawkach wśród pól, poza tym pozostałości roślinności naturalnej i półnaturalnej zachowały się na glebach zasolonych i piaszczystych. Wyróżnia się pusztę lessową (stepową), alkaliczną (solniskową), piaszczystą i podmokłą. Siedliska przyrodnicze tworzące pusztę podlegają ochronie w europejskiej sieci Natura 2000.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|węg|puszta.
uwagi.
(1.1) por|step|pampa|preria.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) pusta ż.
źródła.
== puszta (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. puszta
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpuʃta, AS: pušta
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|węg|puszta.
uwagi.
(1.1) por|step|pampa|preria.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) pusta ż.
źródła.
== puszta (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. puszta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; paszto, pasztu, język afgański
SJP.pl
Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna پښتو [pəʂ'to]) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich. Jest to język urzędowy (obok dari) w Afganistanie. Językiem tym posługują się Pasztuni na znacznym terenie rozciągającym się od Heratu w północno-zachodniej części Afganistanu, przez Farah (na zachodzie), Kandahar (na południu), po Dżalalabad (na wschodzie) i dalej aż po Peszawar w zachodnim Pakistanie. Ponieważ od rozpoczęcia radzieckiej interwencji w Afganistanie dochodziło do masowych migracji oraz exodusu do krajów ościennych, głównie do Pakistanu i Iranu, trudno oszacować dokładną liczbę osób mówiących w paszto. Uważa się, że około 50% mieszkańców Afganistanu posługuje się tym językiem jako pierwszym, a 10% jako drugim. Używa go na co dzień około 8 milionów Afgańczyków, 6 milionów osób w Pakistanie oraz pięćdziesiąt tysięcy w Iranie.
Wikipedia
odnoszący się do Pusztunów (jednej z najliczniejszych grup narodowościowych Pakistanu i Afganistanu), związany z Pusztunami
SJP.pl
1. puszyć (się): stroszyć (się), czynić (się) puszystym;
2. puszyć się: być dumnym z czegoś, wywyższać się, wynosić się nad innych, pysznić się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: puszysto, puszyście
SJP.pl
żartobliwie: kobieta mająca nadwagę, otyła; grubaska, otyła, gruba, baryłka
SJP.pl
olingo puszystoogonowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych, o spłaszczonej głowie i krótkich uszach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma puszysty ogon
Wiktionary
1. ogół właściwości puchu lub czegoś podobnego do puchu, najczęściej: lekkość, miękkość;
2. potocznie, żartobliwie: otyłość, znaczna tusza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co puszyste, miękkie jak puch
(1.2) cecha tych, którzy są puszyści
Wiktionary
rzecz. puch m., Puszek mzw.
czas. puszyć ndk.
przym. puszysty, puchowy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: puszysty
SJP.pl
1. pokryty puchem lub podobny do puchu, przypominający puch (np. puszyste włosy), a także: miękki, lekki (np. puszysta wykładzina, puszyste ciasto);
2. potocznie, żartobliwie: otyły, mający znaczną tuszę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o miękkim i gęstym owłosieniu, futrze lub sierści
(1.2) miękki, lekki, delikatny
(1.3) bujny, obfity
(1.4) miękki i wyrośnięty
(1.5) eufem. z otyłością
Wiktionary
(1.2) Wieczorny powiew od morza jest chłodny, światło jest miękkie i puszyste, spokojne.
Wiktionary
rzecz. Puszek mzw., puszystość ż., puch mrz.
przysł. puszyście, puszysto
przym. puchowy
Wiktionary
(1.5) tęgi, korpulentny, otyły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. indyczka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Pute.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|indyczka.
źródła.
== puta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wulg. kurwa, dziwka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Pute.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|indyczka.
źródła.
== puta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wulg. kurwa, dziwka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) prostituta
Wiktionary
dawniej: trwonić, szastać pieniędzmi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. indyk
Wiktionary
Putèr – wariant języka romansz, używany w rejonie Górnej Engadyny, która jest częścią kantonu Gryzonia.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulak, pulok, pultak, pultok, pulpul.
Wiktionary
roślina z rodziny sączyńcowatych, pochodząca ze strefy międzyzwrotnikowej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. inflacja spowodowana wojną rosyjsko-ukraińską
Wiktionary
(1.1) Rząd stoi na posterunku i przygotował rozwiązania, które niosą ulgę w czasie putinflacji – powiedział premier w nagraniu opublikowanym w mediach społecznościowych
Wiktionary
zwolennik rządów i polityki Władimira Putina
SJP.pl
zwolenniczka rządów i polityki Władimira Putina
SJP.pl
dążenie do ograniczenia swobód obywatelskich w państwach demokratycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. polit. zmiany polityczne przynoszące autorytarną władzę i ograniczenia swobód obywatelskich w państwach demokratycznych
Wiktionary
rzecz. putinowiec mos., putinizm mrz.
przym. putinowski, proputinowski, antyputinowski
Wiktionary
ustrój społeczny, ekonomiczny i polityczny Rosji za rządów Władimira Putina
SJP.pl
Putinizm – ustrój społeczny, ekonomiczny i polityczny Rosji doby rządów Władimira Putina, o silnym skupieniu władzy politycznej i zarządzania finansami w rękach tzw. „siłowików”, czyli byłych i obecnych funkcjonariuszy służb mundurowych i specjalnych, głównie:
Wikipedia
taki jak u Władimira Putina, charakterystyczny dla Władimira Putina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. dotyczący rządów i polityki Władimira Putina
przymiotnik jakościowy
(2.1) polit. charakterystyczny dla rządów i polityki Władimira Putina
Wiktionary
rzecz. putinowiec m., putinizacja ż., putinizm m.
przym. proputinowski, antyputinowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Putina lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Putney – dzielnica Londynu, w Wielki Londyn, leżąca w gminie Wandsworth. Putney jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Putelei.
Na terenie dzielnicy znajduje się punkt startowy Wyścigu Ósemek Oksford-Cambridge.
Wikipedia
1. naczynie bednarskie do przenoszenia płynów na plecach przy pomocy szelek
2. skrzynia wypełniona kamieniami i przewieszona przez blok na sznurze, jako przeciwwaga do otwierania wrót zamykających szyby górnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. pojemnik wykorzystywany przy zbiorze owoców
(1.2) wojsk. jeźdz. skórzane wiadro do pojenia koni kawaleryjskich
(1.3) gwara. roln. drewniane wiadro, ceber, naczynie bednarskie do przenoszenia płynów przy pomocy nosidła zwanego koromysłem lub szelkami
(1.4) górn. przeciwwaga w postaci skrzyni wypełnionej kamieniami do zamykania wrót szybu górniczego
(1.5) lwów. wiadro
(1.6) gwara. drewniana skrzynia do noszenia na plecyecach
Wiktionary
(1.1) Winogrona wkładała do putni, którą nosiła na plecyecach.
(1.3) Antek biegał tam i z powrotem, przynosząc w putni wodę dla owiec.
(1.6) Handlarze przynosili na targ putnie wypełnione wszelkim żelastwem.
Wiktionary
rzecz. putniarstwo n., putniorz mos.
Wiktionary
bojar putny - w dawnej Litwie: niezamożny bojar będący na usługach możnych panów, pełniący u nich funkcję poborcy podatkowego lub gońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Warmia. indyk
Wiktionary
standardowy język mandaryński
SJP.pl
Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych. Faktycznie jest tylko jednym z języków mandaryńskich. Oparty jest na dialekcie pekińskim, ale nie jest z nim tożsamy. W poszczególnych państwach język ten nosi różne nazwy: w ChRL jest nazywany putonghua (chiń. upr. 普通话; chiń. trad. 普通話; pinyin pǔtōnghuà; dosł. „mowa powszechna”), na Tajwanie – guoyu (chiń. upr. 国语; chiń. trad. 國語; pinyin guóyǔ; dosł. „język państwowy”), w Singapurze – huayu (chiń. upr. 标准华语; chiń. trad. 標準華語,; pinyin biāozhǔn huáyǔ; dosł. „standardowy język chiński”).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. żywiecka rdzenny Żywczanin z dziada, pradziada , członek patrycjatu miejskiego Żywca
Wiktionary
nazwisko, np. Krzysztof Putra (1957-2010), polski polityk
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Malezji;
Wiktionary
Putrajaya – miasto w Malezji, nowe centrum administracyjne tego kraju, położone na obszarze tzw. Superkorytarza Multimedialnego (Multimedia Super Corridor lub MSC). Jest ono trzecim, obok Kuala Lumpur i Labuan, terytorium federalnym Malezji. Obecnie miasto liczy około 68 tys. mieszkańców (2010).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Putrajaya
* arabski: (1.1) بوتراجايا
* francuski: (1.1) Putrajaya
* koreański: (1.1) 푸트라자야
* portugalski: (1.1) Putrajaya
* tamilski: (1.1) புத்ராஜெயா
źródła.
== Putrajaya (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Putrajaya
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Putrajaya
* arabski: (1.1) بوتراجايا
* francuski: (1.1) Putrajaya
* koreański: (1.1) 푸트라자야
* portugalski: (1.1) Putrajaya
* tamilski: (1.1) புத்ராஜெயா
źródła.
== Putrajaya (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Putrajaya
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny odpowiadający za nieprzyjemny zapach rozkładającej się materii organicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny należący do grupy amin biogennych, odpowiada za odrażający zapach rozkładającej się materii organicznej i nieświeży oddech, wchodzi w skład spermy;
Wiktionary
Putrescyna, 1,4-diaminobutan – organiczny związek chemiczny, amina biogenna z grupy ptomain.
Putrescyna i kadaweryna zostały po raz pierwszy opisane przez lekarza Ludwiga Briegera w Berlinie w 1885 roku. Występuje w bardzo małych ilościach w moczu i ślinie, w której najwyższe stężenie osiąga zaraz po przebudzeniu.
Bierze udział w biosyntezie poliamin (spermidyny i sperminy).
Wikipedia
(1.1) Najwyższe stężenie putrescyny u człowieka występuje w ślinie po przebudzeniu.
Wiktionary
IPA: ˌputrɛˈst͡sɨ̃na, AS: putrescỹna
Wiktionary
[czytaj: pat] w sporcie: odbicie piłki po ziemi
SJP.pl
[czytaj: puttaneska] makaron w sosie pomidorowym przyprawianym na ostro, podawany z papryką, anchois (konserwą z solonych sardeli) i kaparami
SJP.pl
[czytaj: puter] rodzaj kija golfowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
naga, uskrzydlona postać dziecka, element dekoracyjny w sztuce renesansu i baroku; amorek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski
(1.1) ikonogr. motyw dekoracyjny w sztuce przedstawiający małe nagie dziecko (najczęściej chłopca);
Wiktionary
Putto – motyw dekoracyjny przedstawiający małego nagiego chłopca. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać anioła, nawiązująca do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka.
Wikipedia
[czytaj: putumajo]
1. rzeka w Ameryce Południowej, lewy dopływ Amazonki;
2. departament Kolumbii;
3. kanton w Ekwadorze
SJP.pl
Putumayo (hiszp. Río Puyumayo, w Brazylii nazywana Içá) – rzeka w północno-zachodniej Ameryce Południowej, lewy dopływ Amazonki. Posiada źródła w północno-wschodniej Kolumbii (Kordyliera Środkowa) w jeziorze Laguna de La Cocha. Płynie, tworząc granicę między Kolumbią a Ekwadorem i Peru, potem przepływa przez Kolumbię i Brazylię (Nizina Amazonki). Putumayo jest żeglowna w dolnym biegu na długości 1350 km.
Wikipedia
postać biblijna
SJP.pl
Potifar, Putyfar (hebr. פּוֹטִיפַר; z egip. „dany przez Ra”) – postać biblijna ze Starego Testamentu, egipski urzędnik, który kupił od Madianitów jako niewolnika Józefa (Rdz 37,36). Dostrzegając jego zalety, uczynił go następnie zarządcą swojego domu oraz majątku (Rdz 39,2-6). Żona Potifara próbowała pod nieobecność męża uwieść Józefa, a gdy ten odrzucił jej zaloty, oskarżyła go o napaść. W konsekwencji Potifar nakazał wtrącić Józefa do więzienia (Rdz 39,11-20).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Państwowy Układ Współrzędnych Geodezyjnych
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿u‿vu‿ˈɟɛ, AS: pe‿u‿vu‿ǵe
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
śledź kaspijski
SJP.pl
puzderko, małe puzdro (bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych)
SJP.pl
małe puzdro (bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: puzdro
(1.2) małe puzdro
Wiktionary
IPA: puzˈdɛrkɔ, AS: puzderko
Wiktionary
rzecz. puzdro n.
Wiktionary
bogato zdobione pudło z licznymi przegródkami do przechowywania sztućców, butelek lub przyborów toaletowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pudło z przegrodami do przechowywania przedmiotów, często ozdobne
(1.2) gwara. kaganiec dla krowy
(1.3) zootechn. napletek niektórych gatunków ssaków domowych, np. koni
Wiktionary
(1.1) Matka ciasno utykała sianem w puzdrach garnki z konfiturami.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. puzderko n.
Wiktionary
(1.1) szkatułka, skrzynka, pudło, futerał, puzderko
Wiktionary
Puzdrowiec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 43 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Janowiec Wielkopolski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Puznówka – wieś sołecka położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Pilawa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Józefa w Trąbkach. Od grudnia 2005 w miejscowości funkcjonuje kaplica.
Wikipedia
instrument muzyczny; trombon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument dęty blaszany, w którym wysokość dźwięku reguluje się teleskopowym suwakiem;
Wiktionary
Puzon (wł. trombone, skrót: tbn. lub trbn.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) umieszczany w sekcji puzonu, o silnie korzennej barwie i średnim brzmieniu. Do grupy aerofonów ustnikowych należą także: róg (waltornia), trąbka, tuba i wiele innych.
Wikipedia
(1.1) Dziadzio Pawła grał na puzonie w orkiestrze górniczej.
Wiktionary
rzecz. puzonista mos., puzonistka ż.
przym. puzonowy
Wiktionary
(1.1) daw. trombon
Wiktionary
muzyk grający na puzonie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muzyk, który gra na puzonie
Wiktionary
Puzon (wł. trombone, skrót: tbn. lub trbn.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) umieszczany w sekcji puzonu, o silnie korzennej barwie i średnim brzmieniu. Do grupy aerofonów ustnikowych należą także: róg (waltornia), trąbka, tuba i wiele innych.
Wikipedia
IPA: ˌpuzɔ̃ˈɲista, AS: puzõńista
Wiktionary
rzecz. puzon m.
:: fż. puzonistka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na puzonie
Wiktionary
rzecz. puzon m.
:: fm. puzonista m.
przym. puzonowy
Wiktionary
przeznaczony, przygotowany do wykonania na puzonie (np. transkrypcja puzonowa), stanowiący część puzonu lub w jakiś inny sposób związany z tym instrumentem
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. Gabriela Puzynina - księżna, pamiętnikarka, poetka;
2. Jadwiga Puzynina - językoznawczyni, polonistka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
krzew zimozielony; prusznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. ogrod. dawna nazwa prusznika
Wiktionary
(1.1) Puzyrnik, w dwóch gatunkach zasadzony w ogrodzie, ani razu nie ucierpiał i corocznie wydaje kwiaty.
Wiktionary
IPA: puˈzɨrʲɲik, AS: puzyrʹńik
Wiktionary
(1.1) prusznik
Wiktionary
[czytaj: puzel albo pucel] element układanki
SJP.pl
[czytaj: puzle albo pucle] wieloelementowa układanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) układanka składająca się z elementów o charakterystycznym kształcie, które należy dopasować, aby powstał obrazek;
Wiktionary
Puzzle – forma rozrywki polegająca na składaniu dużego obrazka z małych fragmentów o charakterystycznych kształtach.
Najczęściej składają się z 500, 1000, 1500 i 2000 elementów. Nieco rzadziej spotykane składają się z trzech i więcej tysięcy elementów. W odmianach dla dzieci spotkać można bardzo wiele wariantów (od 2 elementów), z których powstają obrazki o bardzo różnych rozmiarach.
Odmianą klasycznych puzzli są puzzle trójwymiarowe oraz puzzle kuliste.
Wikipedia
(1.1) Całą noc układaliśmy puzzle, które dostaliśmy od taty.
(1.1) Największe seryjnie produkowane puzzle składają się z 32 000 elementów.
Wiktionary
IPA: ˈpuzlɛ, AS: puzle
Wiktionary
rzecz. puzzel
Wiktionary
[czytaj: puzolana lub pucolana] wulkaniczny popiół, zawierający w swoim składzie aktywną krzemionkę, zdolny do wiązania wapna; pucolana
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pułaczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Raków..
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
1. maksymalna wysokość, osiągana przez samolot;
2. sufit (strop) zbudowany z drewna;
3. najwyższy poziom lub stopień czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. najwyższy poziom czegoś, górna granica
(1.2) meteorol. wysokość podstawy chmur nad ziemią
(1.3) lotn. maksymalna wysokość, na jaką może wzbić się określony statek powietrzny;
(1.4) bank. ogólna kwota akredytywy odnawialnej (rewolwingowej), z której co jakiś czas następuje wypłata części środków (nawiązki)
(1.5) bud. podkład z desek przybitych do belek stropowych w drewnianych stropach;
(1.6) przest. drewniany strop lub sufit
Wiktionary
Pułap – maksymalna wysokość, jaką jest w stanie osiągnąć statek powietrzny.
Wikipedia
IPA: ˈpuwap, AS: puu̯ap
Wiktionary
przym. pułapowy
Wiktionary
(1.4) plafon
(1.5) podsufitka
Wiktionary
potrzask, urządzenie służące do chwytania drapieżników, najczęściej używane przez myśliwych, a także: zasadzka, podstęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasadzka, podstęp
(1.2) kłopotliwa sytuacja, z której trudno wybrnąć
(1.3) urządzenie do chwytania myszy, ptaków, innych zwierząt
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Policja zastawiła pułapkę na szantażystów.
(1.2) Czuję się jak w pułapce – cierpię, ale nie potrafię od niego odejść.
(1.3) Ustawiłem pod schodami pułapkę na myszy.
Wiktionary
IPA: puˈwapka, AS: puu̯apka
Wiktionary
rzecz. łapa
przym. pułapkowy
Wiktionary
(1.2) potrzask, matnia, sytuacja bez wyjścia
(1.3) sidła
Wiktionary
metoda pozwalająca na przestrzenne uwięzienie oraz przechowywanie oddzielonych atomów w bardzo niskich temperaturach
SJP.pl
kwiaty pułapkowe: kwiaty niektórych roślin mięsożernych, których budowa pozwala na chwytane i przetrzymywanie owadów wchodzących do ich wnętrza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o kwiatach i liściach niektórych roślin mięsożernych: uniemożliwiający wchodzącym do środka owadom wydostanie się; będący pułapką
Wiktionary
IPA: ˌpuwapˈkɔvɨ, AS: puu̯apkovy
Wiktionary
rzecz. pułapka
Wiktionary
odnoszący się do pułapu, najczęściej w znaczeniu pokładu z desek przymocowanego pod belkami drewnianego stropu (np. deski pułapowe, ozdoba pułapowa)
SJP.pl
nazwisko wielu wybitnych Polaków
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Puław
SJP.pl
Puławianie (również frakcja puławska) – jedna z nieformalnych frakcji (opozycyjna wobec „natolińczyków”), rywalizujących o władzę w kierownictwie PZPR w 1956 r.
Nazwa pochodzi od zespołu modernistycznych kamienic przy ul. Puławskiej 24 i 26 w Warszawie, które przetrwały II wojnę światową, zasiedlonych po wojnie głównie przez wysokich funkcjonariuszy partyjnych, w których mieszkali niektórzy ze zwolenników tej frakcji.
Wikipedia
mieszkaniec Puław
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Puław
(1.2) hist. polit. członek nieformalnej frakcji rywalizującej o władzę w PZPR opowiadającej się za złagodzeniem dyktatury w państwie i zwiększeniem zakresu swobód obywatelskich;
Wiktionary
(1.1) Sobotnia porażka z puławianami boli tym bardziej, gdyż dla piotrkowian było to pierwsze spotkanie przed własną publicznością w tym sezonie.
(1.2) Puławianie byli przy tym bardziej skłonni obciążać Moskwę odpowiedzialnością za to, co się działo.
Wiktionary
IPA: ˌpuwaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: puu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Puławy nmos.
:: fż. puławianka ż.
przym. puławski
Wiktionary
mieszkanka Puław
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Puław
Wiktionary
IPA: ˌpuwaˈvʲjãnka, AS: puu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Puławy nmos.
:: fm. puławianin
przym. puławski
Wiktionary
przymiotnik od: Puławy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Puławy
Wiktionary
IPA: puˈwafsʲci, AS: puu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Puławszczyzna ż., Puławy, puławianin, puławianka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) okolice Puław, ziemia puławska
Wiktionary
(1.1) Puławszczyzna leży nad Wisłą.
Wiktionary
IPA: ˌpuwafˈʃt͡ʃɨzna, AS: puu̯afščyzna
Wiktionary
rzecz. Puławy nmos., puławianin m., puławianka ż.
przym. puławski
Wiktionary
(1.1) Puławskie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie lubelskim;
Wiktionary
Puławy – miasto w zachodniej części województwa lubelskiego w pobliżu granicy województwa mazowieckiego, siedziba powiatu puławskiego i gminy wiejskiej Puławy, położone nad Wisłą, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły, największe miasto województwa lubelskiego niebędące miastem na prawach powiatu.
Wikipedia
(1.1) Puławy są miastem powiatowym.
Wiktionary
IPA: puˈwavɨ, AS: puu̯avy
Wiktionary
rzecz. Puławszczyzna ż., puławianka ż., puławianin m.
przym. puławski
Wiktionary
wojskowa jednostka organizacyjna, część brygady lub dywizji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. duża jednostka wojskowa większa od batalionu i mniejsza od brygady lub dywizji;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pułkownik m., pułkownikowa ż., pułkownikostwo n., pułkownikówna ż.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkownikować, pułkowniczyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pułkowice – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo.
Wieś królewska Połkowice położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
rzadko: należący do pułkownika (np. dystynkcje pułkownicze, mundur pułkowniczy) lub w jakiś inny sposób związany z pułkownikiem; pułkownikowski
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzad. być pułkownikiem
Wiktionary
rzecz. pułk m., pułkownik m., pułkownikowa ż., pułkownikostwo n., pułkownikówna ż.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkownikować
Wiktionary
(1.1) pułkownikować
Wiktionary
1. najwyższy stopień starszego oficera; oficer w stopniu pułkownika;
2. dowódca pułku lub chorągwi jazdy w dawnym wojsku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. wyższy stopień oficerski niższy od generała;
Wiktionary
Pułkownik (płk) – stopień oficerski. W SZ RP jest to najwyższy stopień wojskowy korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – korpusu oficerów sztabowych. Niższym stopniem jest podpułkownik, a wyższym generał brygady. W większości sił zbrojnych powyżej stopnia pułkownika (ang. i fr. colonel, niem. Oberst, ros. полковник) są stopnie generalskie.
Wikipedia
(1.1) Ci starsi oficerowie, co najmniej w randze pułkownika, są kluczowi w tej dziedzinie.
(1.1) Ukryty za wojskowym dżipem pułkownik Minani wyciągnął z samochodu wielki, obdrapany megafon i zwrócony twarzą w stronę zarośli, gardłowym głosem wykrzykiwał rozkazy.
Wiktionary
IPA: puwˈkɔvʲɲik, AS: puu̯kovʹńik
Wiktionary
rzecz. podpułkownik mos., pułk m., pułkownikowa ż., pułkownikostwo n., pułkownikówna ż.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkowniczyć, pułkownikować
Wiktionary
(1.1) komandor
Wiktionary
stopień, ranga pułkownika oraz szereg obowiązków należących do osoby ze stopniem pułkownika
SJP.pl
przestarzale: żona pułkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona pułkownika
Wiktionary
(1.1) Czy mogę panią prosić do tańca, pani pułkownikowo?
Wiktionary
rzecz. pułk m., pułkownik m., pułkownikostwo n., pułkownikówna ż.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkowniczyć, pułkownikować
Wiktionary
potocznie, żartobliwie: pełnić obowiązki pułkownika, szczególnie: dowodzić pułkiem, stać na czele takiej jednostki organizacyjnej
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzad. być pułkownikiem
Wiktionary
rzecz. pułk m., pułkownik m., pułkownikowa ż., pułkownikostwo n., pułkownikówna ż.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkowniczyć
Wiktionary
(1.1) pułkowniczyć
Wiktionary
dawniej: córka pułkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka pułkownika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na balu pojawiła się też pułkownikówna.
Wiktionary
rzecz. pułk m., pułkownik m., pułkownikowa ż., pułkownikostwo n.
przym. pułkownikowski, pułkowy
czas. pułkownikować, pułkowniczyć
Wiktionary
rzadko: należący do pułkownika (np. dystynkcje pułkownikowskie, mundur pułkownikowski) lub w jakiś inny sposób związany z pułkownikiem; pułkowniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pułkownikami, dotyczący pułkowników
Wiktionary
(1.1) Dmowszczyzna brnie, niestety, w swych burdach antysemickich, wzmacniając pułkownikowski rząd i rozbijając własne organizacje.
Wiktionary
rzecz. pułkownikówna ż., pułkownik m., pułkownikowa ż., pułk m.
przym. pułkowy
czas. pułkowniczyć, pułkownikować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
będący częścią pułku (np. sztab pułkowy), należący do pułku (np. oficer pułkowy, orkiestra pułkowa) lub w jakiś inny sposób związany z taką jednostką organizacyjną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pułkiem, dotyczący pułku
Wiktionary
rzecz. pułkownikówna ż., pułk m., pułkownik mos., pułkownikowa ż.
czas. pułkowniczyć, pułkownikować
przym. pułkownikowski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim;
Wiktionary
Pułtusk – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim (siedziba starostwa), siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Pułtusk. Położone w północnej części Mazowsza, na skraju Puszczy Białej nad Narwią, w mezoregionie Dolina Dolnej Narwi.
Wikipedia
(1.1) Renesansowy zamek w Pułtusku należał do biskupów płockich.
Wiktionary
rzecz. pułtuszczanin mos., pułtuszczanka ż.
przym. pułtuski
Wiktionary
przymiotnik od: Pułtusk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pułtuskiem, dotyczący Pułtuska
Wiktionary
rzecz. Pułtusk mrz., pułtuszczanin m., pułtuszczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Pułtuska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pułtuska
(1.2) osoba pochodząca z Pułtuska, urodzona w Pułtusku
Wiktionary
(1.2) Misiek jest rodowitym pułtuszczaninem.
Wiktionary
rzecz. Pułtusk mrz.
:: fż. pułtuszczanka ż.
przym. pułtuski
Wiktionary
mieszkanka Pułtuska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pułtuska
(1.2) kobieta pochodząca z Pułtuska, urodzona w Pułtusku
Wiktionary
(1.1) W turnieju zwyciężyła pułtuszczanka z trzydziestoletnim stażem.
(1.2) Babka Miśka była pułtuszczanką z krwi i kości.
Wiktionary
rzecz. Pułtusk mrz.
:: fm. pułtuszczanin mos.
przym. pułtuski
Wiktionary
skrót od:
1. Politechnika Warszawska;
2. Przysposobienie Wojskowe
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hist. wojsk. Polska Walcząca
(1.2) = eduk. Politechnika Warszawska
(1.3) = eduk. wojsk. przysposobienie wojskowe
(1.4) = adm. przyjęcie wewnętrzne (dokument magazynowy)
Wiktionary
skrót od: pod wezwaniem (czytany jako całe wyrażenie); p.w.
SJP.pl
skrót
(1.1) rel. pod wezwaniem
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. ufać
Wiktionary
IPA: pfat͡ɕ, AS: pfać
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego
(1.1) = hist. Państwowa Wytwórnia Aparatów Telegraficznych i Telefonicznych;
Wiktionary
(1.1) Utworzenie PWATT wiązało się również z dążeniem do uniezależnienia od zagranicznych producentów i dostawców.
Wiktionary
skrót
(1.1) = harc. przewodnik
(1.2) = harc. przewodniczka
Wiktionary
(1.1) Komendantem Hufca został hm. Dobromir Gierańczyk, skarbnikiem jest pwd. Wiktor Olszewski.
Wiktionary
rzecz. przewodnik mzw./mos./mrz., przewodnicząca ż., przewodniczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = med. farm. płyn wieloelektrolitowy (płyn fizjologiczny, sól fizjologiczna)
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. przedmiot wybuchowy i niebezpieczny
Wiktionary
[czytaj: pe-wu-EN] skrót od: Państwowe Wydawnictwo Naukowe (od 1991: Wydawnictwo Naukowe PWN) - największe polskie wydawnictwo naukowe o profilu uniwersalnym
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego lub nijakiego
(1.1) = hist. Państwowe Wydawnictwo Naukowe
(1.2) = współcz. Wydawnictwo Naukowe PWN
Wiktionary
(1.2) Osoby, które lubią szperać w antykwariatach mogą skompletować sobie kilkutomową encyklopedię PWN.
Wiktionary
przym. PWN-owski, pewuenowski
Wiktionary
pracownik PWN-u (Państwowego Wydawnictwa Naukowego); pewuenowiec
SJP.pl
→ PWN; pewuenowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wydawnictwa PWN
Wiktionary
skr. PWN
przym. pewuenowski
Wiktionary
(1.1) pewuenowski
Wiktionary
skrót od: Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych;
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Politechnika Wrocławska;
Wiktionary
(1.1) — My — trzej chłopcy — mierzymy wszystko na miejscu, a dwie dziewczyny to rysują — mówi Paweł Wręczycki, jeden ze studentów architektury z PWr.
Wiktionary
[czytaj: pe-wu-ES]
1. skrót od: Podlaska Wytwórnia Samolotów;
2. skrót angielskiego: Personal Web Server (prosty serwer WWW i FTP dołączany do systemów Windows)
SJP.pl
[czytaj: pe-wu-es-EF-te-FAŁ-i-TE] skrót od: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi - uczelnia działająca od roku 1959, powstała przez połączenie dwóch innych, działających od roku 1948 i 1949
SJP.pl
[czytaj: pe-wu-es-EM] skrót od: Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = eduk. państwowa wyższa szkoła sztuk plastycznych
Wiktionary
(1.1) Mgr szt. Bożydar Sambor ukończył wrocławską PWSSP w 1969 r.
Wiktionary
[czytaj: pe-wu-es-TE] skrót od: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna - nazwa uczelni w Warszawie i w Krakowie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) eduk. Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa
(1.2) Państwowe Wydawnictwa Szkolnictwa Zawodowego
Wiktionary
skrót od: Księga Powtórzonego Prawa - piąta księga Pisma Świętego, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Powtórzonego Prawa
Wiktionary
(1.1) Pwt 1:12 lub Pwt 1,12 itp. → Księga Powtórzonego Prawa, rozdział 1, werset 12
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌpɔftuʒɔ̃ˈnɛɡɔ ˈprava, AS: ḱśẽŋga poftužõnego prava
Wiktionary
(1.1) 5 Mojż.
Wiktionary
skrót
(1.1) = prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego
Wiktionary
[czytaj: pyemia] w medycynie: rodzaj posocznicy, która prowadzi do powstania ropni przerzutowych, wywołana przez obecne we krwi bakterie ropotwórcze; ropnica
SJP.pl
Ropnica (łac. pyaemia) – rodzaj posocznicy, wywołanej przez krążące we krwi bakterie ropotwórcze i prowadzącej do powstania ropni przerzutowych (łac. abscessus metastatici).
Wikipedia
potocznie: odpychanie się od czegoś, popychanie czegoś; zwykle w wyrażeniach:
a) płynąć na pych - płynąć łodzią, odpychając się wiosłem od dna;
b) jechać, ruszać itp. na pych - doprowadzić do uruchomienia silnika poprzez popychanie samochodu, motoru itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. wiosło pychowe
wyraz w funkcji czasownika
(2.1) reg. wyraz oznaczający pchnięcie
forma rzeczownika.
(3.1) D. plural|pycha.
Wiktionary
(1.1) Pychówka poruszana jest przy pomocy pychu przez odpychanie od dna lub brzegu.
(2.1) On go pych ze schodów.
Wiktionary
IPA: pɨx, AS: pyχ
Wiktionary
rzecz. popychle n., pychówka ż.
przym. pychowy
Wiktionary
postawa charakteryzująca się przecenianiem własnej wartości, swoich zasług, wysokie mniemanie o sobie; wyniosłość, zarozumiałość, megalomania, mania wielkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadmierne przekonanie o własnej doskonałości
wykrzyknik
(2.1) …służący do wyrażenia zachwycenia nad smakiem czegoś
Wiktionary
Pycha – pojęcie i postawa człowieka, charakteryzująca się nadmierną wiarą we własną wartość i możliwości, a także wyniosłością. Człowiek pyszny ma nadmiernie wysoką samoocenę oraz mniemanie o sobie. Gdy jest wyniosły, towarzyszy mu zazwyczaj agresja.
W wielu przypadkach pycha oraz wyniosłość są spowodowane wysokimi osiągnięciami we własnym życiu lub niepowodzeniami w czyimś życiu.
Wikipedia
(1.1) Jerzy uważa, że jest najmądrzejszy! To chyba jest pycha!
(2.1) Babciu, twój makowiec jest bardzo smaczny! Pycha!
Wiktionary
IPA: ˈpɨxa, AS: pyχa
Wiktionary
(1.1) czas. pysznić się; przym. pyszny
(2.1) przym. pyszny
Wiktionary
(1.1) zarozumiałość, wyniosłość, buta
Wiktionary
pyszczek
SJP.pl
potocznie: coś bardzo smacznego; pyszota, smakołyk, przysmak, rarytas, specjał, delikates
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pychowicami, dotyczący Pychowic
Wiktionary
rzecz. Pychowice nmos.
Wiktionary
łódź płaskodenna, przeznaczona na niezbyt głębokie wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. płaskodenna łódź służąca do przemieszczania się po niezbyt głębokich zbiornikach wodnych, poruszana za pomocą bosaka lub długiego jednopiórowego wiosła (pychu) odpychanego od brzegu lub od dna
Wiktionary
Pychówka – tradycyjna łódź rzeczna wykonywana z drewna, której pierwowzorem było czółno.
Wikipedia
(1.1) Pychówka poruszana jest przy pomocy wiosła pychowego przez odpychanie się nim od dna lub brzegu.
Wiktionary
IPA: pɨˈxufka, AS: pyχufka
Wiktionary
rzecz. pych mrz.
przym. pychowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) żegl. związany z pychem, dotyczący pychu
Wiktionary
rzecz. pych mrz., pychówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. szulerska: szuler
Wiktionary
IPA: pɨˈt͡sɔvʲɲik, AS: pycovʹńik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w medycynie: zapalenie miedniczek nerkowych
SJP.pl
rozkaz dla psa myśliwskiego
SJP.pl
kość ogonowa ptaka stanowiąca oparcie dla sterówek
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: strój przeznaczony do spania lub odpoczynku, składający się z luźnych spodni i bluzy albo spodenek i koszulki; pidżama, piżama
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Piotr
Wiktionary
(1.1) Pyjter rano gibko poszoł po świeże żymły.
Wiktionary
1. wykrzyknik naśladujący odgłos gotującej się wody;
2. wykrzyknik naśladujący odgłos wypuszczania dymu z fajki;
3. wykrzyknik naśladujący niezbyt głośny dźwięk
SJP.pl
1. wydawać za pomocą warg charakterystyczne dźwięki podczas palenia fajki, cygara;
2. o silnikach, gotujących się potrawach itp.: wydawać dźwięki podobne do odgłosów wydawanych wargami podczas pykania z fajki, cygara;
3. potocznie: ogrywać kogoś;
4. potocznie: grać w coś
SJP.pl
1. wydawać za pomocą warg charakterystyczne dźwięki podczas palenia fajki, cygara;
2. o silnikach, gotujących się potrawach itp.: wydawać dźwięki podobne do odgłosów wydawanych wargami podczas pykania z fajki, cygara;
3. potocznie: ogrywać kogoś;
4. potocznie: grać w coś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. pyknąć)
(1.1) wydawać za pomocą warg charakterystyczne dźwięki podczas palenia fajki, cygara
(1.2) o silnikach, gotujących się potrawach itp.: wydawać dźwięki podobne do odgłosów wydawanych wargami podczas pykania z fajki, cygara
(1.3) pot. palić fajkę
(1.4) slang. ogrywać kogoś
(1.5) slang. grać w coś
(1.6) slang. udać się
Wiktionary
(1.1) Odwróciła się na pięcie i stanęła jak wryta, natrafiając na sympatycznego staruszka w białym garniturze który wesoło pykał fajką.
(1.2) Rosół sobie pyka na małym ogniu i pachnie niedzielnie.
(1.5) Mój syn nic nie robi, tylko całe dnie pyka w obrzydliwie krwawe gierki.
Wiktionary
rzecz. pykanie n., pyknięcie n.
czas. pyknąć dk.
Wiktionary
1. paląc fajkę, wypuścić dym, wydając charakterystyczny odgłos wargami;
2. wydać krótki, urwany dźwięk, przypominający odgłos pykania z fajki;
3. potocznie:
a) zagrać w coś;
b) wykonać jakąś czynność, np. pyknąć fotkę, mejla, kawę;
4. żartobliwie: zakończyć się zgodnie z oczekiwaniami, np. kariera (nie) pykła
SJP.pl
niski i krępy typ budowy ciała
SJP.pl
w psychologii: człowiek typu pyknicznego (otyły, średniego lub niskiego wzrostu, z krótkimi kończynami, grubą szyją i okrągłą twarzą, skłonny do zmian nastroju, towarzyski); piknik; typ pykniczny
SJP.pl
minerał, jedna z odmian topazu
SJP.pl
kurczenie się jądra komórkowego w zwartą, silnie wybarwiającą się masę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) staroż. starogreckie naczynie w formie pojemnika z przykrywką;
Wiktionary
Pyksis (stgr. πυξίς, lm pyksides) – naczynie używane w starożytnej Grecji w postaci cylindrycznego pojemnika (puzderka) z pokrywką.
Pierwotnie było zapewne pudełkiem z drewna bukszpanowego (gr. pyksos – bukszpan), służącym do przechowywania medykamentów, a także ozdób i wartościowych drobiazgów. Oprócz najczęstszych pyksid glinianych znane są też wykonywane z innych materiałów. W ceramice wynalezienie tej formy przypisuje się twórcom cykladzkim w epoce brązu (ok. 2600 p.n.e.); w rozmaitych kształtach i proporcjach funkcjonowała ona od okresu geometrycznego aż po III wiek p.n.e. w produkcji ceramicznej Grecji właściwej i południowej Italii.
Wikipedia
(1.1) Ceramiczne pyksis służyły m.in. do przechowywania klejnotów.
Wiktionary
1. mający właściwości pyłu;
2. zawierający pył, pełen pyłu
SJP.pl
roślina z rodziny krzyżowych, rosnąca w miejscach piaszczystych, w lasach i na suchych zboczach
SJP.pl
Wikipedia
1. powodować unoszenie się pyłu, kurzu w powietrzu, pokrywać pyłem, kurzem; kurzyć;
2. pylić się:
a) pokrywać się pyłem, kurzem;
b) o roślinach: wysypywać z pylników pyłek zapładniający; zapylać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wzniecać jakiś pył lub pokrywać coś pyłem
(1.2) rozsiewać pyłek kwiatowy
czasownik zwrotny niedokonany pylić się (dk. brak)
(2.1) pokrywać się pyłem
(2.2) pylić (1.2)
Wiktionary
(1.1) Kurzawa śnieżna pyliła w twarze.
Wiktionary
rzecz. pył m., pyłek m., pylenie n., pylnik m., zapylanie n., zapylenie n.
czas. zapylać ndk., zapylić dk.
przym. pyłkowy, pylnikowy
Wiktionary
przewlekła choroba układu oddechowego spowodowana przez długotrwałe wdychanie cząsteczek pyłu
SJP.pl
Pylica płuc – przewlekła choroba układu oddechowego, wywołana długotrwałym wdychaniem pyłów. Charakteryzuje się występowaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli i postępowej rozedmy płuc, z czasem dochodzi do powstania serca płucnego i niewydolności krążenia.
Wikipedia
przewlekła choroba układu oddechowego spowodowana przez długotrwałe wdychanie cząsteczek pyłu
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pyliście
SJP.pl
taki, który łatwo się rozpyla (np. nawozy pyliste)
SJP.pl
część pręcika kwiatowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. część pręcika kwiatowego zawierająca pyłek;
Wiktionary
Pylnik (theca) – element pręcika kwiatu u roślin nasiennych. W typowym pręciku u roślin okrytonasiennych dwa pylniki połączone łącznikiem tworzą główkę pręcika. W każdym pylniku znajdują się dwie komory pyłkowe, będące organami homologicznymi z mikrosporangiami.
Wikipedia
IPA: ˈpɨlʲɲik, AS: pylʹńik
Wiktionary
rzecz. pył m., pyłek m., pylenie n., zapylanie n., zapylenie n.
czas. pylić ndk., zapylać ndk., zapylić dk.
przym. pyłkowy, pylnikowy
Wiktionary
dotyczący pyłu
SJP.pl
1. masywna budowla kamienna stawiana z obu stron bramy wiodącej do świątyni lub pałacu
2. podpora pośrednia mostu wiszącego, na której opierają się pasma nośne; pilon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. wieża bramna na planie prostokąta i zwężająca się ku górze; wznoszona parami w starożytnym Egipcie;
(1.2) bud. podpora konstrukcyjna mostu wiszącego
(1.3) reklama w formie wysokiej płyty
Wiktionary
Pylon (z gr., brama) – wieża o prostokątnej podstawie, wznoszona parami i zwężająca się ku górze (trapezoidalna).
W starożytnym Egipcie w czasach Nowego Państwa pomiędzy wieżami pylonu znajdowało się wejście na dziedziniec świątyń. Ściany ich były zdobione reliefami i inskrypcjami chwalącymi czyny faraonów i bogów egipskich. W fasadzie umieszczano miejsce służące wywieszaniu flag. Na szczyt, zwieńczony platformą, prowadziły schody. Wewnątrz znajdowały się pomieszczenia o nieznanym dzisiaj przeznaczeniu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|πυλών.
(1.2-3) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pylon
* słowacki: (1.1) pylón m.; (1.2) pylón m.
źródła.
== pylon (język angielski.) ==
thumb|pylons (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-pylon.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. pylon
(1.2) wieża nadajnika
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɨlɔ̃n, AS: pylõn
Wiktionary
miejscowość portowa i zatoka w Grecji
SJP.pl
Pylos (gr. Πυλος, lin. B pu-ro, wł. hist. Navarino) – miejscowość portowa i zatoka w Grecji, na zachodnim wybrzeżu Peloponezu, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Mesenia. Siedziba gminy Pylos-Nestoras. W 2011 roku liczyła 2345 mieszkańców.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szt. techn. pędzel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. poniedziałek
Wiktionary
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pyś, pyszczek, pysiek, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
pyś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyszczek, pysiek, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. emerytura
Wiktionary
zgrubienie na języku
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) wet. rodzaj zgrubienia na języku u ptaków;
Wiktionary
Pypeć – stan chorobowy u ptaków, zwłaszcza drobiu przejawiający się przerostem nabłonka błony śluzowej na końcu języka i powstaniem białawego zgrubienia. Powstaje wskutek podrażnienia, wysychania błony śluzowej języka i niedoboru witaminy A. Pypeć utrudnia ptakom pobieranie pokarmu.
Wikipedia
IPA: ˈpɨpɛt͡ɕ, AS: pypeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. smoczek
Wiktionary
Pypka – polski herb szlachecki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. partacz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bazger, ciachrocz, complok, dudra.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. rzad. …imitujący odgłos gotowania wody, gaźnika samochodu
Wiktionary
(1.1) Rano maluszek nie chciał zapalić... było pyr-pyr i pyr-pyr...
Wiktionary
(r. żeński)
1. wielkopolska nazwa ziemniaka; pera (rzadziej)
2. potocznie o mieszkance Poznania; także o mieszkańcu z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. łódź. ziemniak
(1.2) lekcew. mieszkaniec Poznania
(1.3) łódź. miłośnik ziemniaków
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) A ty pierduśnico nie blubraj mi tu, ino fyraj do składu po pyry na ajntopf! → A ty, plotkaraotkaro, nie gadaj tu o głupotach, ale biegnij szybko do sklepu po ziemniaki na danie jednogarnkowe.
(1.1) Do schabowego musiały być pyry pokrychane z masłem i odrobiną mleka oraz z zasmażaną, też na smalcu, kiszoną kapustą.
(1.2) Pan młody z Poznania, to się na wesele tych pyrów najechało.
(1.3) Z mojego teścia to straszna pyra jest. Mięsa może nie jeść, ale kartofle do obiadu zawsze muszą być.
Wiktionary
IPA: ˈpɨra, AS: pyra
Wiktionary
rzecz. pyrkarz m., pyrkorz m., pyrczanka ż.
:: forma XVIII-wieczna perka
:: zdrobn. pyreczka, pyrka, pyruszka
przym. pyrczany, pyrczanny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i słabym przeciwzapalnym, pochodna pirazolonu; metamizol; nowalgin
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd opatentowany przez Andersa Angströma, wykorzystywany do mierzenia stopnia natężenia promieniowania słonecznego; piranometr, solarymetr
SJP.pl
Pyranometr – instrument do pomiaru hemisferycznego (przychodzącego z półkuli) promieniowania całkowitego, rozproszonego i odbitego, najczęściej całego widma światła słonecznego, chociaż możliwe jest ograniczenie zakresu widma poprzez używanie kolorowych kopuł lub filtrów. Nazwa pyranometr pochodzi od greckiego pyr, co oznacza płomień i ano, co oznacza niebo. Pyranometr mierzy irradiancję, czyli strumień przychodzącej energii słonecznej (w watach na metr kwadratowy).
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, pochodna nikotynamidu o działaniu przeciwgruźliczym
SJP.pl
Pirazynamid, pyrazynamid (łac. pyrazinamidum) – organiczny związek chemiczny, pochodna nikotynamidu o działaniu przeciwgruźliczym. Jeden z pięciu podstawowych leków w leczeniu gruźlicy, stosowany w pierwszej, najintensywniejszej fazie leczenia.
Wikipedia
gwarowo, żartobliwie: niska kobieta lub dziewczyna
SJP.pl
regionalna nazwa ziemniaka; perka, pera, pyra, kartofel
SJP.pl
gatunek twardego szkła o małym współczynniku rozszerzalności termicznej, odpornego na działanie chemikaliów; pyrex
SJP.pl
trujący alkaloid zawarty w ekstrakcie z kwiatostanów złocieni, działający owadobójczo
SJP.pl
Pyretryna, pyretrum, piretrum – zwyczajowa nazwa substancji otrzymywanej z kwiatów wrotycza starcolistnego (Tanacetum cinerariifolium) lub wrotycza szkarłatnego (T. coccineum), będącej naturalnym insektycydem. Jest mieszaniną pyretryn, cyneryn i jasmolin, która łatwo ulega utlenianiu i hydrolizie, wskutek czego szybko rozkłada się w organizmach owadów.
Jest stosowana do zwalczania różnych szkodników (m.in. karaczanów, mrówek faraona, pcheł i pluskiew).
Wikipedia
gatunek twardego szkła o małym współczynniku rozszerzalności termicznej, odpornego na działanie chemikaliów; pyreks
SJP.pl
Pyrex – znak towarowy firmy Corning Incorporated, często używany jako ogólna nazwa szkła borowo-krzemowego, zawierającego około 8% tlenku boru i 85% tlenku krzemu. Z pyrexu wyrabia się szkło laboratoryjne charakteryzujące się wysoką (ale mniejszą niż szkło kwarcowe, na przykład Vycor) odpornością na szok termiczny.
Po raz pierwszy został wyprodukowany w roku 1915.
Wykonano z niego, między innymi, zwierciadło starego 5-metrowego Teleskopu Hale w Obserwatorium Mount Palomar.
Wikipedia
gwarowo:
1. rzucać, ciskać;
2. pędzić; uciekać; skakać;
3. szturchać
SJP.pl
przyrząd do pomiaru natężenia promieniowania powierzchni Ziemi i atmosfery ziemskiej
SJP.pl
Wikipedia
gwarowo:
1. rzucić, cisnąć;
2. uciec, dać susa; prysnąć
SJP.pl
pyrgun nazielny, pyrgun zwyczajny - gatunki pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
przyrząd wykorzystywany do mierzenia stopnia natężenia promieniowania słonecznego padającego na Ziemię; pirheliometr
SJP.pl
Pyrheliometr (pirheliometr) – instrument meteorologiczny służący do pomiarów ilości energii słonecznej padającej na daną jednostkę powierzchni. Energia promieniowania otrzymywana od Słońca jest przekształcana na energię cieplną i mierzona jest metodami kalorymetrycznymi.
Wikipedia
regionalna nazwa ziemniaka; perka, pera, pyra, kartofel
SJP.pl
Pyrka – prosta, wiejska potrawa kielecka przyrządzana z gotowanych i utłuczonych ziemniaków, z dodatkiem mąki pszennej i zsiadłego mleka. Przygotowanie polega na przypiekaniu pyrki na patelni z dodatkiem omasty z podsmażonego boczku (od święta) lub słoniny pokrojonej w kostkę.
Wikipedia
wydawać charakterystyczny odgłos (np. o maszynach, silnikach)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. o silnikach, maszynach itp.: wydawać urywane dźwięki
Wiktionary
rzecz. pyrkawka ż., pyrkanie n., pyrkotanie n.
czas. pyrkotać ndk.
Wiktionary
żartobliwie: motocykl lub mały samochód z głośno pracującym silnikiem; dezel, grat, gruchot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wydawać bulgoczący odgłos charakterystyczny dla wrzącej wody lub innej cieczy; parkotać, perkotać
SJP.pl
młotek ręczny, obustronny, o gładkich obuchach, stosowany w kopalniach i kamieniołomach; perlik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. młotek górniczy o tępych obuchach;
Wiktionary
Pyrlik, żarg. perlik, daw. kijania, pucka – młotek górniczy o łukowatym kształcie i obustronnie gładkich, tępych obuchach, mniejszy od posułta. Służył do pobijania żelazka.
Razem z żelazkiem stanowi godło górnicze.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. perz
Wiktionary
ognioodporne i wytrzymałe tworzywo otrzymywane poprzez wprowadzenie do szkła specjalnych dodatków powodujących krystalizację mieszanki; piroceram
SJP.pl
gatunek rośliny, który w wyniku ewolucji zdążył się przystosować do warunków panujących na terenach suchych, będących miejscem częstych pożarów; pirofit
SJP.pl
Pirofit, pyrofit (gr. pyr - ogień + -fit) – roślina przystosowana (fizjologicznie i anatomicznie) do oddziaływania ognia.
Wyróżnia się pirofity pasywne i aktywne. Do pierwszej grupy należą drzewa i krzewy odporne na działanie ognia. Przystosowanie u tych roślin polega zwykle na wykształcaniu grubej i słabo palącej się kory np. silnie uwilgotnionej. Martwica korkowa (korowina) składająca się z warstw korka jest doskonałym termoizolatorem, ponieważ komórki w niej są martwe i wypełnione powietrzem. Szczególnym przystosowaniem do przetrwania pożaru jest wykształcanie przez niektóre krzewy utworów zwanych lignotuber. Pirofitami aktywnymi są zwykle krzewy i rośliny zielne. Dla nich ogień jest czynnikiem stymulującym wzrost, kiełkowanie lub rozmnażanie.
Wikipedia
związek chemiczny z grupy związków heterocyklicznych, stosowany do produkcji leków; pirol
SJP.pl
samooczyszczanie piekarnika w bardzo wysokiej temperaturze, podczas którego zanieczyszczenia zamieniają się w popiół
SJP.pl
Piroliza (gr. pyr dopełniacz pyros, ogień, i lysis, rozpad), sucha destylacja, destylacja rozkładowa – proces degradacji zachodzący pod wpływem wysokiej temperatury i prowadzony bez tlenu i innych celowo dodawanych reagentów. Podobnym procesem jest przebiegające w niższej temperaturze wytlewanie.
Wikipedia
wróżenie z ognia; piromancja
SJP.pl
dawniej: przyrząd do mierzenia wysokich temperatur; żaromierz, ogniomierz
SJP.pl
stop niklu, chromu, wolframu, żelaza i manganu, stosowany do wyrobu płytek wzorcowych wykorzystywanych w dylatometrii
SJP.pl
dawniej: statek wodny o napędzie parowym
SJP.pl
układ reaktora termojądrowego, w którym plazma jest prowadzona przez urządzenie zapobiegające ucieczce naładowanych cząstek
SJP.pl
układ koloidowy zawierający rozdrobniony metal, trwały tylko w wysokiej temperaturze; pirozol
SJP.pl
sceptycyzm starożytny; pironizm; pirronizm
SJP.pl
Pyrron z Elidy (gr. Πύρρων ὁ Ἠλεῖος Pyrrhon ho Eleios, ur. ok. 360 p.n.e., zm. ok. 286 p.n.e.) – filozof grecki, założyciel szkoły sceptyckiej.
Wikipedia
Pyrrus (319-272 p.n.e.), król Epiru; Pirrus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. król Epiru;
(1.2) staroż. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wobec niemożności zdobycia Rzymu, Pyrrus powrócił do Epiru, gdzie zaczął przygotowania do wojny z Macedonią.
Wiktionary
przym. pyrrusowy
Wiktionary
pyrrusowe zwycięstwo - zwycięstwo odniesione przy dużych stratach, poddających w wątpliwość jego sukces
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z epirskim królem Pyrrusem, dotyczący epirskiego króla Pyrrusa
Wiktionary
rzecz. Pyrrus mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. malec, brzdąc
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
(1.2) pot. Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice;
Wiktionary
Pyrzowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Ożarowice.
Na jej terenie ulokowany jest Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.
W roku 2021 miejscowość liczyła 561 mieszkańców, z czego 50,6% mieszkańców stanowiły kobiety, a 49,4% mężczyźni.
Wikipedia
(1.2) Miałem lecieć z Balic, ale lecę z Pyrzowic.
Wiktionary
rzecz. pyrzowiczanin m., pyrzowiczanka ż.
przym. pyrzowicki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Pyrzyce (łac. Piriseum lub Pirissa, niem. Pyritz) – miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim, leżące około 45 km na południowy wschód od centrum Szczecina. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Pyrzyce.
W latach 1946–1998 miasto administracyjnie należało do województwa szczecińskiego.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Pyrzyce liczyły 12 435 mieszkańców i były pod względem liczby ludności 20. miastem w województwie zachodniopomorskim.
Wikipedia
(1.1) Pyrzyce są miastem pomorskim.
(1.1) Pyrzyce leżą nad Siciną.
(1.1) W Pyrzycach znajduje się plac Ratuszowy.
Wiktionary
IPA: pɨˈʒɨt͡sɛ, AS: pyžyce
Wiktionary
rzecz. pyrzyczanin m., pyrzyczanka ż.
przym. pyrzycki
Wiktionary
przymiotnik od: Pyrzyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pyrzycami, dotyczący Pyrzyc
Wiktionary
rzecz. Pyrzyce nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Pyrzyc
SJP.pl
Pyrzyczanie – plemię słowiańskie zamieszkujące tereny na Pomorzu Zachodnim wokół Pyrzyc. Geograf Bawarski wymienia w IX wieku plemię Prissani, podając liczbę 70 zamieszkanych civitates – osad, miejscowości. Pir w nazwie wskazuje na pochodzenie od starosłowiańskiego określenia pszenicy. Chrystianizacja i przyłączenie terenów Pyrzyczan do Polski została sfinalizowana w 1124 roku, gdy w czerwcu tego roku przybyli do Pyrzyc misjonarze z biskupem bamberskim Ottonem na czele.
Wikipedia
mieszkaniec Pyrzyc
SJP.pl
mieszkanka Pyrzyc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyszczek, pysiek, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
pyniuś, pyś, pysiak, pynio, pyszczek, pysiek, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyszczek, pysiek, pyś, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyszczek, pyś, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyszczek, pysiek, pysiątko, pyś;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
1. otwór gębowy zwierzęcia; część głowy z otworem gębowym;
2. rubasznie: ludzka twarz; gęba; morda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. przednia część głowy zwierzęcia, część trzewioczaszki
(1.2) przen. pot. pejor. grub. o twarzy człowieka (policzkach, wargach itp.)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój pies ma sympatyczny, kudłaty pysk.
(1.1) Rybackie czółna stały już na piasku wybrzeża; w przerzedzającej się mgle deszczowej widać było rybaków spokojnym krokiem wchodzących na górę; za jednym z nich, najbarczystszym i na burzę najobojętniejszym, ciągnął się ze spuszczonym ku ziemi pyskiem i ogonem czarny, zmokły pies.
(1.2) Adamowi coś zostało na pysku po śniadaniu.
(1.2) Dajcie mi gęby, dajcie pyska, niechaj swojego swój uściska.
(1.2) Chcesz dostać po pysku?!
Wiktionary
IPA: pɨsk, AS: pysk
Wiktionary
rzecz. pyskówka ż., pyskówa ż., pyskacz m., pyszczak m., pyskatość ż., pyszczenie n., pyskowanie n.
:: zdrobn. pyszczek m., pysio m.
:: zgrub. pyszczydło n.
czas. pyskować ndk., pyszczyć ndk., pyskać ndk., popyskać dk.
przym. pyskaty, pyszczkowy
Wiktionary
(1.1) kufa, morda, oblicze
(1.2) twarz, facjata; pejor. morda, gęba, jadaczka
Wiktionary
odzywający się bezczelnie i arogancko; wygadany, wyszczekany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. mający skłonność do wykłócania się
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Licz się ze słowami, bo ja nie lubię pyskatych osób.
Wiktionary
IPA: pɨˈskatɨ, AS: pyskaty
Wiktionary
rzecz. pyskowanie n., pyszczenie n., pysk, pyskówka, pyskacz
czas. pyskować
Wiktionary
potocznie, rzadko: odpowiedzieć bezczelnie, arogancko; odpyskować, odszczeknąć
SJP.pl
rzadko: ozdobne zakończenie rynny, najczęściej w kształcie paszczy zwierzęcej lub smoczej; rzygacz, rzygulec, garłacz, gargulec, plwacz
SJP.pl
potocznie:
1. ostra kłótnia, utarczka słowna;
2. sprawa sądowa z oskarżenia prywatnego o obrzucenie kogoś obraźliwymi epitetami; pyskówka
SJP.pl
potocznie: odzywać się do kogoś lekceważąco, bezczelnie; pyszczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. wykłócać się, dyskutować w ordynarny sposób
Wiktionary
(1.1) Nie pyskuj i bierz się do roboty!
Wiktionary
IPA: pɨˈskɔvat͡ɕ, AS: pyskovać
Wiktionary
rzecz. pysk m., pyszczek m., pyszczydło n., pyskówka ż., pyskówa ż., pyskacz m., pyskowanie n., pyskatość ż., pyszczenie n.
czas. pyszczyć ndk.
przym. pyskaty, pyszczkowy
Wiktionary
(1.1) pyszczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pyskować.
Wiktionary
(1.1) Zenek dostał surową karę za pyskowanie nauczycielom.
Wiktionary
rzecz. pyszczenie n., pysk m., pyszczek m., pyszczydło n., pyskatość ż., pyskówka ż., pyskówa ż., pyskacz m.
czas. pyskować ndk., pyszczyć ndk.
przym. pyskaty, pyszczkowy
Wiktionary
(1.1) pyszczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pyskówka
Wiktionary
rzecz. pyskówka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Pyskowice (niem. Peiskretscham) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie gliwickim.
Według danych z 2018 r. miasto miało 16 717 mieszkańców, w 2019 r. 16 618 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Pyskowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pyskowicami, dotyczący Pyskowic
Wiktionary
rzecz. Pyskowice nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Pyskowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pyskowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
potocznie:
1. ostra kłótnia, utarczka słowna, pyskówa;
2. sprawa sądowa z oskarżenia prywatnego o obrzucenie kogoś obraźliwymi epitetami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ordynarna kłótnia, ostra wymiana zdań
(1.2) pot. sprawa sądowa dotycząca pomówień, oszczerstw i innych przestępstw przeciwko czci
Wiktionary
(1.1) Próba mediacji skończyła się pyskówką.
Wiktionary
IPA: pɨˈskufka, AS: pyskufka
Wiktionary
rzecz. pysk m., pyszczek m., pyskatość ż., pyskacz m., pyskowanie n.
:: zgrub. pyskówa ż.
czas. pyskować ndk.
przym. pyskaty
Wiktionary
(1.1) awantura, kłótnia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek pyszny, dumny, zarozumiały; zarozumialec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bardzo zarozumiała, przechwalająca się
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: pyszałka
Wiktionary
(1.1) Miejmy nadzieję, że baca utrze nosa temu pyszałkowi.
Wiktionary
rzecz. pycha ż., pyszałkostwo n.
:: fż. pyszałka ż.
przym. pyszałkowaty
przysł. pyszałkowato
Wiktionary
(1.1) buc, ważniak, zarozumialec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta bardzo zarozumiała, przechwalająca się
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: pyszałek
Wiktionary
rzecz. pycha ż., pyszałkostwo n.
:: fm. pyszałek mos.
przym. pyszałkowaty
przysł. pyszałkowato
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. bycie pyszałkiem
Wiktionary
rzecz. pycha ż., pyszałek mos., pyszałka ż., pyszałkowatość ż.
czas. pysznić się ndk.
przym. pyszałkowaty
przysł. pyszałkowato
Wiktionary
(1.1) neutr. zarozumiałość
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób pyszałkowaty
Wiktionary
(1.1) Patrzył na nas tak jakoś pyszałkowato, wyginając wargę.
Wiktionary
rzecz. pyszałkowatość ż., pycha ż., pyszałek mos., pyszałka ż., pyszałkostwo n.
czas. pysznić się ndk.
przym. pyszałkowaty
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pyszałkowate; cecha tych, którzy są pyszałkowaci
Wiktionary
przym. pyszałkowaty
przysł. pyszałkowato
rzecz. pyszałkostwo n.
Wiktionary
ważniakowaty, bufonowaty;
1. uważający się za osobę ważniejszą i lepszą od innych;
2. świadczący o takich cechach, np. pyszałkowaty wyraz twarzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy pyszałkowi
Wiktionary
rzecz. pyszałkostwo n., pyszałka ż., pyszałek mos., pyszałkowatość ż.
przysł. pyszałkowato
Wiktionary
(1.1) zarozumiały
Wiktionary
ryba, głównie z rodziny pielęgnicowatych, która inkubuje (wylęga) ikrę w swojej jamie gębowej (w worku gardzielowym)
SJP.pl
Pyszczak, gębacz – nazwa stosowana w odniesieniu do ryby (głównie z rodziny pielęgnicowatych), która inkubuje (wylęga) ikrę we własnej jamie gębowej, a dokładniej w worku gardzielowym. Początkowo nazwa pyszczak była stosowana jedynie do gatunków pielęgnic (głównie afrykańskich tilapii sensu lato), których samice inkubowały ikrę w pysku, a nazwą gębacz określano ryby z rodzaju Haplochromis. Inkubację w pysku zaobserwowano również u gatunków z innych rodzin, a także u samców niektórych gatunków (m.in. samce z rodziny Ariidae).
Wikipedia
pyniuś, pysiaczek, pysiak, pynio, pyś, pysiek, pysiątko, pysio;
1. pieszczotliwie o twarzy, pysku;
2. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pysk
Wiktionary
(1.1) Ma duże oczy, o średnicy ⅓ długości głowy; na końcu pyszczka wąsik.
Wiktionary
IPA: ˈpɨʃt͡ʃɛk, AS: pyšček
Wiktionary
rzecz. pysk mrz., pyszczenie n., pyskowanie n., pyskówka ż.
czas. pyszczyć ndk., pyskować ndk.
Wiktionary
(1.1) mordka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. odczasownikowy od|pyszczeć.
Wiktionary
rzecz. niepyszczenie n., pyskówka ż., pyskówa ż., pyskowanie n., pyskacz m., pyszczak m., pyskatość ż., pyszczek m., pysio m., pyszczydło n., pysk mrz.
czas. pyskować ndk., pyszczyć ndk., pyszczeć ndk.
przym. pyskaty, pyszczkowy
Wiktionary
(1.1) pyskowanie
Wiktionary
potocznie: odzywać się do kogoś lekceważąco, bezczelnie; pyskować
SJP.pl
zgrubienie od: pysk
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Pyszczynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim nad Jeziorem Pyszczynek, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno. Od południa graniczy z Gnieznem.
Wieś duchowna, założona przed 1357 rokiem, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pyszka – osada w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo, nad strugą Pysznicą, ok. 15 km od Kołobrzegu i Morza Bałtyckiego. Przez osadę przebiega droga wojewódzka nr 163.
Przy południowej części osady, struga Pysznica uchodzi do starorzecza Parsęty, połączonego z głównym korytem.
Wikipedia
Pyszkowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Chodecz, w parafii Chodecz.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Do 1954 roku wieś była siedzibą gminy Pyszkowo. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 174 mieszkańców. Jest ósmą co do wielkości miejscowością gminy Chodecz.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Federacji Rosyjskiej na Syberii, prawy dopływ Tury;
Wiktionary
Pyszma (ros. Пышма) – rzeka w Federacji Rosyjskiej na Syberii Zachodniej. Prawy dopływ Tury.
Wypływa z jeziora Kluczi na wschodnich stokach Środkowego Uralu, w okolicach Wierchniej Pyszmy. Płynie przez terytorium obwodu swierdłowskiego i tiumeńskiego. Długość rzeki – 603 km, zlewnia – 19,7 tys. km², średnia przepływ – 34 m³/sek. Wiosenny przybór wód – od kwietnia do maja. Pod lodem od listopada do kwietnia. W biegu rzeki trzy zbiorniki retencyjne, w tym zbiornik biełojarski z hydroelektrownią biełojarską.
Wikipedia
pysznić się - chwalić się czymś, wywyższać się, być pysznym
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. struga w Polsce
SJP.pl
Pysznica – wieś w południowo-wschodniej Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica. Leży nad strugą Pyszenką w pobliżu jej ujścia do Sanu z prawego brzegu.
Wikipedia
przymiotnik od: Pysznica
SJP.pl
stawać się pysznym, pyszniejszym (zarozumialszym)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pysznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pyszny
SJP.pl
pysznik jodłowy, pysznik dębowy - gatunki wielożernych chrząszczy z rodziny bogatkowatych
SJP.pl
pieszczotliwie: pyszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina ozdobna, bylina z rodziny jasnotowatych (wargowych);
Wiktionary
Pysznogłówka (Monarda L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje w zależności od źródła od ok. 12, 16 do 22 gatunków. Wszystkie te rośliny rosną dziko w Ameryce Północnej na obszarze od Kanady po Meksyk. Zasiedlają lasy, prerie i suche pola. Szereg gatunków został rozprzestrzeniony jako uprawne, także spotykane w uprawie w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Były nawet próby zastosowania fermentowanych ogonków wiśniowych, a także amerykańskiej herbaty Monarda z suszonych liści rośliny o tej samej nazwie (po polsku pysznogłówka).
Wiktionary
(1.1) monarda; balsam górski, balsam pszczeli, indiański pióropusz, melisa amerykańska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pyszne; cecha tych, którzy są pyszni
Wiktionary
przym. pyszny
przysł. pysznie
Wiktionary
potocznie: doskonałe, wyśmienite jedzenie, napoje
SJP.pl
coś bardzo smacznego; smakołyk, rarytas, delicja, delikates
SJP.pl
1. smakowity, bardzo smaczny
2. opanowany pychą, zarozumiały
3. znakomity, doskonały, świetny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) bardzo smaczny
(1.2) pełen pychy
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. piękny
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dumny
Wiktionary
(1.1) Jadłem wczoraj pyszne klopsiki.
(1.2) Pyszny generał nie chciał przyznać się do klęski.
Wiktionary
IPA: ˈpɨʃnɨ, AS: pyšny
Wiktionary
(1.1) rzecz. pyszność; przysł. pysznie; wykrz. pycha
(1.2) rzecz. pycha; czas. pysznić się
Wiktionary
(1.1) smaczny, wyborny
(1.2) niepokorny, zarozumiały
Wiktionary
potocznie: coś bardzo smacznego; pychota, smakołyk, przysmak, rarytas, specjał, delikates
SJP.pl
1. narzędzie do bicia, bat, powróz;
2. potocznie: penis, męski narząd płciowy; kuś, kuśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. narzędzie do bicia ze skręconej po skosie chusty lub ręcznika
(1.2) daw. uderzanie pytą (1.1)
(1.7) gwara. kociewska noga
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. → zob. pytać.
Wiktionary
(1.1) (…) a wodziciel niby go to powstrzymywał, a pytą wokół prał, co wlazło, i krzykał (…) sic.
(1.5) Gdy oglądam pornole, od razu stoi mi pyta.
(1.5) Skończone budzenia się rano / ze stojącą pytą / która prowadzi i wskazuje drogę.
(1.5) Syn najstarszy miał chuj długi / I gruby na kształt maczugi, / A po bokach jego były / jak postronki – grube żyły, / Jakieś sęki, jakieś guzy – / Jaja miał jak dwa arbuzy! / A że ciągle mu bez mała / ta ogromna pyta stała, / Chujogromem go nazwano.
(1.6) W niektórych celach mają własnej roboty talię kart (…). Przeważnie jednak śpią, albo rżną w pytę. Pyta odchodzi najwięcej tam, gdzie siedzą cuwaksy (…)
(2.1) Kto pyta, nie błądzi.
Wiktionary
IPA: ˈpɨta, AS: pyta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pytka ż.
Wiktionary
(1.5) zob. w haśle penis
Wiktionary
1. zadawać pytania
2. odpytywać z jakiegoś materiału; egzaminować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spytać)
(1.1) wypowiadać się w formie wymagającej odpowiedzi
(1.2) sprawdzać zasób wiadomości ucznia
(1.3) tylko w przeczeniu nie przywiązywać wagi
(1.4) daw. szukać
(1.5) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Podhale, Bukowina, Augustów. prosić
(1.6) gw-pl|Bukowina. zapraszać
czasownik zwrotny niedokonany pytać się (dk. spytać się)
(2.1) pytać (1.1) z zainteresowaniem lub przejęciem
(2.2) forma wzmocniona czasownika pytać (1.3)
Wiktionary
(1.1) Jako rekruter zawsze pytam kandydatów o znajomość języków obcych.
(1.1) Pytałem kolegę o godzinę.
(1.2) Matematyk miał mnie dziś pytać, więc na wszelki wypadek zachorowałam.
(1.6) Ne i pośli my na to weselisko, bo nom storsy druzba pedzioł, co nos Jasiek barz piéknie pytoł. sic.
(2.1) Jego dzieci nigdy nie pytają się o pozwolenie.
Wiktionary
IPA: ˈpɨtat͡ɕ, AS: pytać
Wiktionary
rzecz. pytajnik m., pytanko n., pytanie n.
czas. spytać dk., wypytać dk., wypytywać ndk., zapytać dk., zapytywać ndk.
przysł. pytająco
Wiktionary
(1.2) przepytywać, odpytywać
Wiktionary
wyrażający ciekawość, chęć uzyskania informacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający ciekawość, chęć uzyskania informacji
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny m. od: pytać
Wiktionary
(1.1) Towarzyszący Aurelii chłopiec też uniósł głowę i z uwagą przyjrzał się Gabrieli, po czym lekko się skłonił i przeniósł pytające spojrzenie na Aurelię.
Wiktionary
przysł. pytająco
Wiktionary
1. znak interpunkcyjny kończący pytanie, w postaci odwróconego S z kropką na dole: ?; znak zapytania
2. tajemnica, zagadkowa sprawa, niewiadoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. znak zapytania.
Wiktionary
Znak zapytania (pytajnik) – znak interpunkcyjny, służący do określenia intencji osoby mówiącej, która chce otrzymać dane informacje od osoby pytanej (wyjątkiem jest pytanie retoryczne). Znak zapytania kończy zdania pytające, a ujęty w nawiasy podaje w wątpliwość część zdania, do której się odnosi.
Wikipedia
rzecz. pytanie n., zapytanie n.
czas. spytać, pytać ndk., zapytać dk.
Wiktionary
w językoznawstwie: zaimek pytajno-względny - zaimek tworzący pytanie i zastępujący wyraz nazywający przedmiot lub cechę przedmiotu, o którym była mowa, np. kto, co, który, ile, jaki, jak, gdzie, kiedy
SJP.pl
cecha kognitywna każdego zagadnienia, która skłania do zadawania pytań
SJP.pl
o zdaniu podrzędnym: taki, który jest wprowadzony partykułą "czy" lub zaimkiem pytajnym
SJP.pl
mający charakter pytania, wyrażający pytanie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wyrażający pytanie, mający jego charakter lub występujący w nim
Wiktionary
(1.1) Dla prawnika, zwłaszcza związanego z pracą w sądownictwie, zaznajomienie się z problematyką semiotyczną wypowiedzi pytajnych ma istotne znaczenie.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdanie o wznoszącej intonacji sformułowane dla uzyskania informacji na jakiś temat, pozwolenia na coś itp.
2. problem, zagadnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wypowiedź, której celem jest uzyskanie informacji
(1.2) zagadnienie, problem
(1.3) odczasownikowy od|pytać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To pytanie jest zbyt osobiste; odmawiam odpowiedzi.
(1.2) Być, albo nie być – oto jest pytanie!
(1.3) Pytanie nieznajomych o takie rzeczy jest nieuprzejme!
Wiktionary
IPA: pɨˈtãɲɛ, AS: pytãńe
Wiktionary
rzecz. pytajnik m., zapytanie n.
:: zdrobn. pytanko n.
czas. pytać ndk., spytać dk., wypytać dk., wypytywać ndk., zapytać dk., zapytywać ndk.
przysł. pytająco
Wiktionary
(1.2) zagadnienie, problem
Wiktionary
zdrobnienie od: pytanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: pytanie
(1.2) błahe, krótkie pytanie
Wiktionary
(1.1) Dookoła rozległy się krzyki, że miało być tylko jedno pytanko. Ponieważ się uparł. Zadał cholerne pytanko.
(1.2) — Już? — wszepnęła mu pytanko maleńkie do uszka.
Wiktionary
IPA: pɨˈtãnkɔ, AS: pytãnko
Wiktionary
rzecz. pytanie n.
czas. pytać
Wiktionary
1. worek muślinowy stosowany w młynarstwie do przesiewania mąki;
2. potocznie: gaduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. worek z muślinu do przesiewania mąki;
(1.2) przest. odsiewacz
(1.3) reg. wzornik z haftami z materiału
Wiktionary
Osoby o nazwisku Pytel:
Wikipedia
(1.1) Najcieńszy pytel daje mąkę najcieńszą, a zarazem najbielszą, bo najmniej otrąb przepuszcza.
Wiktionary
IPA: ˈpɨtɛl, AS: pytel
Wiktionary
rzecz. pytlowanie n.
czas. pytlować ndk.
przym. pytlowy
Wiktionary
Python – język programowania wysokiego poziomu ogólnego przeznaczenia. Posiada rozbudowany pakiet bibliotek standardowych, którego ideą przewodnią jest czytelność i klarowność kodu źródłowego. Jego składnia cechuje się przejrzystością i zwięzłością.
Wikipedia
osoba mówiąca niejasno, dwuznacznie, zagadkowo; pitia
SJP.pl
Pytia (stgr. Πυθία (ἱέρεια) Pythía (hiéreia) „pytyjska (domyślnie: kapłanka)”) – kapłanka w świątyni Apollina w Delfach, przepowiadająca przyszłość.
Wikipedia
1. mała, cienka pyta
2. uderzenie taką pytką; zabawa połączona z uderzeniem pytką po rękach
3. dawniej (tylko w l. mnogiej): przesłuchanie, śledztwo
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przesiewać mąkę przez pytel;
2. potocznie: mówić szybko i dużo; paplać, trajkotać
SJP.pl
żartobliwie: bredzenie, bzdurzenie, ględzenie; nadawanie, nawijanie, pierniczenie
SJP.pl
1. mąka pytlowa - mąka mielona kilkakrotnie i przesiewana przez pytel;
2. o pieczywie: upieczony z takiej mąki, np. chleb pytlowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spoż. o mące: kilkakrotnie poddawany mieleniu i przesiewaniu przez pytel
(1.2) spoż. o pieczywie: upieczony z mąki pytlowej (1.1)
Wiktionary
(1.1) Równocześnie sprowadzono i rozdano ludności 159,83 q mąki żytniej razowej, 68,42 q mąki żytniej pytlowej, 15 q cukru i 20 q soli.
(1.2) W Warszawie ciemne, tradycyjne pieczywo - chleb pytlowy czy pełnoziarnisty - kosztuje około 3 złotych za bochenek.
Wiktionary
IPA: pɨˈtlɔvɨ, AS: pytlovy
Wiktionary
rzecz. pytel m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. interesant, petent
Wiktionary
duży, masywny wąż z rodziny dusicieli, zjadający ptaki i ssaki, niejadowity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. wąż z rodziny pytonów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marek trzyma w pokoju pytona.
Wiktionary
IPA: ˈpɨtɔ̃n, AS: pytõn
Wiktionary
rzecz. pytony lm nm.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wąż
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pytony lm nm.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Python. < etym|gr|Πύθων. → Pyton
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) python
* bułgarski: (1.1) питон m.
* włoski: (1.1) pitone m.
źródła.
== pyton (język fiński.) ==
wymowa.
dzielenie|py|ton.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. pyton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) grub. środ. męski penis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Pythonidae|Fitzinger|ref=tak., rodzina węży z rzędu łuskonośnych;
Wiktionary
Pytony (Pythonidae) – rodzina węży z kladu Alethinophidia. Tradycyjnie klasyfikowane jako podrodzina dusicieli; z analiz filogenetycznych wykorzystujących dane molekularne nie wynika jednak jednoznacznie, że podrodziny Boinae i Erycinae są bliżej spokrewnione z pytonami niż z wężami z kladu Caenophidia (m.in. połozowatymi, zdradnicowatymi i żmijowatymi). Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Pyrona, Burbrinka i Wiensa (2013) wykazała, że dusiciele i pytony są bliżej spokrewnione ze sobą nawzajem niż z Caenophidia; jednocześnie jednak z analizy tej wynika, że pytony i dusiciele nie tworzą kladu, do którego nie należałyby także tarczogonowate, tęczowcowate, rodziny Anomochilidae i Cylindrophiidae oraz rodzina/podrodzina Loxocemidae/Loxoceminae. Tym samym istnieje ryzyko, że włączenie pytonów do rodziny dusicieli uczyniłoby tę rodzinę parafiletyczną; stąd też obecnie pytony częściej są klasyfikowane jako odrębna rodzina. Analizy filogenetyczne sugerują szczególnie bliskie pokrewieństwo pytonów z rodzinami tęczowcowatych i Loxocemidae.
Wikipedia
(1.1) Włączenie pytonów do rodziny dusicieli uczyniłoby tę rodzinę parafiletyczną.
Wiktionary
rzecz. pyton mzw.
Wiktionary
Pytowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kamieńsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wyraża usilną prośbę
Wiktionary
(1.1) Pyty-pyty, nie dowej mu tego.
Wiktionary
charakterystyczny dla Pytii (kapłanki w świątyni Apollina w Delfach), a w przenośni także: niejasny, dwuznaczny, zagadkowy; pityjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. niejasny, niezrozumiały, dwuznaczny
Wiktionary
IPA: pɨˈtɨjsʲci, AS: pytyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. pytia ż., Pytia ż.
Wiktionary
(1.1) delficki, zagadkowy, dwuznaczny, wieloznaczny, niejednoznaczny, niejasny, nieokreślony, niewyraźny, niezrozumiały, wątpliwy
Wiktionary
występowanie w moczu dużej ilości białych krwinek oraz bakterii, oznaczające zapalenie dróg moczowych; ropomocz
SJP.pl
Ropomocz (łac. pyuria) – obecność leukocytów (leukocyturia) oraz drobnoustrojów (wirusów, bakterii, grzybów lub pasożytów) w moczu, jeśli ich obecność powoduje zmętnienie lub inną zmianę barwy czy zapachu. Jest to zwykle związane z występowaniem znacznych ilości powyższych składników w moczu.
Wikipedia
1. kluska z tartych na surowo ziemniaków z dodatkiem mąki;
2. potocznie: tłuste, okrągłe dziecko;
3. potocznie: ktoś gruby, roztyty; pulpet;
4. w gwarze myśliwskiej: nos żubra i łosia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. okrągła kluska z surowych tartych ziemniaków i mąki ziemniaczanej, zwykle z farszem mięsnym;
(1.2) kulin. gw-pl|Poznań. kluska drożdżowa gotowana na parze, przypominająca kształtem i rozmiarem bułkę
(1.3) przen. pot. ktoś o okrągłym (pyzatym) obliczu
(1.4) łow. nos u łosi lub żubrów
Wiktionary
Pyza
Wikipedia
IPA: ˈpɨza, AS: pyza
Wiktionary
przym. pyzaty
przysł. pyzato
Wiktionary
(1.1) kartacz, kluska śląska
(1.2) pampuch, pyza drożdżowa, klucha z łacha, klucha na lumpie, bułka na parze, kluska parowa, parzak
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kroić tępym nożem
Wiktionary
rzecz. pyzok mrz.
Wiktionary
stawać się pyzatym
SJP.pl
1. o policzkach: pulchny, okrągły;
2. o człowieku: mający okrągłą, pulchną twarz; pucołowaty, pucułowaty, okrągłolicy, krągłolicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o policzkach) okrągły, wydatny
(1.2) (o człowieku) mający okrągłe, wydatne policzki
Wiktionary
(1.2) Problem w tym, że zrobilem się trochę pyzaty na twarzy. (Z Internetu)
Wiktionary
IPA: pɨˈzatɨ, AS: pyzaty
Wiktionary
rzecz. pyza ż.
Wiktionary
(1.1) okrągły, pulchny, wydatny
(1.2) pucołowaty
Wiktionary
przymiotnik od: Pyzdry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pyzdr, związany z Pyzdrami
Wiktionary
(1.1) Do 1818 miasto było siedzibą powiatu pyzdrskiego.
Wiktionary
rzecz. Pyzdry lm. nmos., pyzdrzanin mos., pyzdrzanka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim;
Wiktionary
Pyzdry (niem. Peisern, Peysern, jid. פייזערן) – miasto w środkowo-zachodniej Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, nad rzeką Wartą, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pyzdry.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.
Wikipedia
(1.1) 6 czerwca 1346 król Kazimierz ogłosił w Pyzdrach statuty prawne dla Wielkopolski.
Wiktionary
rzecz. pyzdrzanin mos., pyzdrzanka ż.
przym. pyzdrski
Wiktionary
mieszkaniec Pyzdr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pyzdr
(1.2) osoba pochodząca z Pyzdr, urodzona w Pyzdrach
Wiktionary
(1.1) Najwięcej pyzdrzan głosowało w godzinach przedpołudniowych.
Wiktionary
rzecz. Pyzdry lm nm.
:: fż. pyzdrzanka ż.
przym. pyzdrski
Wiktionary
mieszkanka Pyzdr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pyzdr
(1.2) kobieta pochodząca z Pyzdr, urodzona w Pyzdrach
Wiktionary
(1.1) W kolejce ustawiło się kilka pyzdrzanek.
Wiktionary
rzecz. Pyzdry lm nm.
:: fm. pyzdrzanin m.
przym. pyzdrski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. tępy nóż
Wiktionary
czas. pyzać ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pyzówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ, w małej kotlinie podgórskiej w obszarze źródeł potoku Obroczna. Nad Pyzówką góruje niewysoki grzbiet górski Janiłówki i Trubacza. Na pograniczu Lasku oraz Pyzówki (ok. 2 km od centrum wsi) znajduje się przystanek kolejowy, posiadający regularne połączenia Regio do Krakowa i Zakopanego.
Wikipedia
zdrobnienie od: pyza
SJP.pl
potocznie: wydatne, okrągłe policzki
SJP.pl
Pyzy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Agnieszki w Goniądzu.
Wikipedia
drobniutkie ziarenka startych lub rozkruszonych ciał, unoszące się i osiadające na przedmiotach; kurz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo drobny proszek mogący unosić się w powietrzu
(1.2) techn. substancja mineralna pozostała po procesie spalania albo ścierania, kruszenia substancji stałych;
(1.3) astr. teoretyczna, wyidealizowana forma materii, której równanie stanu odpowiada płynowi o skończonej gęstości ale zerowym ciśnieniu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pan ześle na twą ziemię zamiast deszczu – pył i piasek; będzie na ciebie padał z nieba, aż cię wyniszczy.
Wiktionary
IPA: pɨw, AS: pyu̯
Wiktionary
rzecz. pylnik m., pylica ż., pyleniec m., pyłkowina ż., pylenie n., zapylanie n., odpylanie n.
:: zdrobn. pyłek m., pyłeczek m.
czas. rozpylić, pylić ndk., zapylać ndk., zapylić dk., odpylać ndk., odpylić dk.
przym. pyłowy, pylnikowy
przysł. pyłowo
Wiktionary
(1.1) proch, kurz
Wiktionary
1. bardzo drobne nasiona, np. kwiatów;
2. drobina czegoś, np. pyłek kurzu;
3. zdrobnienie od: pył
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pył
(1.2) bardzo drobny pył
(1.3) bot. męskie gamety u roślin;
(1.4) inform. jeden ze wzorców projektowych;
Wiktionary
Pyłek kwiatowy – powstające z mikrospor roślin nasiennych ziarna pyłku zawierające mocno zredukowany gametofit męski. Powstają w wyniku mikrosporogenezy w woreczkach pyłkowych (mikrosporangiach) męskich organów rozmnażania (pręcików u roślin okrytonasiennych i mikrosporofili u roślin nagonasiennych). Proces przenoszenia ziaren pyłku na żeńskie organy generatywne (słupek u roślin okrytonasiennych lub bezpośrednio na zalążek znajdujący się na łusce nasiennej u nagonasiennych) zwany jest zapyleniem. W jego konsekwencji zawarta w ziarnach pyłku komórka generatywna dokonuje zapłodnienia komórki jajowej zalążka, co prowadzi do powstania zarodka sporofitu.
Wikipedia
IPA: ˈpɨwɛk, AS: pyu̯ek
Wiktionary
rzecz. pył m., pylenie n., pylnik m., zapylanie n., odpylanie n., pylica ż., pyleniec m., pyłkowina ż.
:: zdrobn. pyłeczek m.
czas. pylić, zapylać, zapylić, odpylać, odpylić, rozpylić
przym. pyłkowy, pyłowy, pylnikowy, bezpyłowy
przysł. pyłowo, bezpyłowo
Wiktionary
(1.3) pyłek kwiatowy • pyłek pszczeli
Wiktionary
wytwarzający dużo pyłku kwiatowego
SJP.pl
Pyłkowica (łac. pollinosis) – choroba objawiająca się objawami ze strony układu oddechowego (np. astmą oskrzelową) lub pokarmowego związana z inhalacją pyłków przez osobę uczuloną.
Wikipedia
zlepiony w masę pyłek kwiatowy
SJP.pl
Pyłkowina (ang. pollinium (l.poj.), pollinia (l. mn.)) – ziarna pyłku zlepione w całość za pomocą substancji zwanej wisciną lub kitem pyłkowym. Substancja ta ma postać lepkich, elastycznych nici powstających z komórek jednowarstwowej tkanki wyścielającej woreczki pyłkowe. Pyłkowiny powstają w pręcikach kwiatów większości roślin storczykowatych (Orchidaceae) i trojeściowatych (Asclepiadoideae).
Wikipedia
związany z pyłkiem kwiatowym, roślinnym, np. analiza pyłkowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wchłaniający pył
Wiktionary
IPA: ˌpɨwɔˈxwɔ̃nːɨ, AS: pyu̯oχu̯õ•ny
Wiktionary
przyrząd badający zawartość pyłu w powietrzu; konimetr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) urządzenie do mierzenia stężenia pyłu w powietrzu
Wiktionary
odporny na przyleganie pyłu, kurzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. poligr. urządzenie do powielania dokumentów opracowane w Polsce i wykorzystywane w latach 70. XX w.
Wiktionary
skała osadowa utworzona w wyniku scementowania pyłu i mułu; łupek piaszczysty
SJP.pl
lawina ze świeżo spadłego, suchego, zmrożonego śniegu; lawina pyłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lawina pyłowa
Wiktionary
składający się z pyłu i gazu, np. powłoka pyłowo-gazowa
SJP.pl
składający się z pyłu, zawierający pył (np. burza pyłowa, pustynie pyłowe)
SJP.pl
drobniutkie ziarenka startych lub rozkruszonych ciał, unoszące się i osiadające na przedmiotach; kurz
SJP.pl
Aerozole atmosferyczne (pyły zawieszone, drobiny) – ciekłe krople lub stałe cząstki pochodzenia naturalnego, jak w przypadku aerozolu soli morskiej lub pyłów mineralnych, albo cząstki produkowane przez człowieka (zanieczyszczenia), jak to jest w przypadku aerozolu kropli lub cząstek stałych siarczanów. Często prekursorami aerozoli atmosferycznych są tlenki siarki i azotu, które są przekształcane w procesach chemicznych i fotochemicznych w aerozole atmosferyczne.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = geogr. południowy zachód
Wiktionary
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Bokserski
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polski Związek Działkowców
(1.2) = Powiatowy Zarząd Dróg
Wiktionary
skrót od: Polski Związek Esperantystów
SJP.pl
skrót od:
1. Polski Związek Głuchych;
2. Polski Związek Golfa;
3. Polski Związek Gimnastyczny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Gimnastyczny;
Wiktionary
(1.1) PZG ma swoją siedzibę w Warszawie.
Wiktionary
IPA: pɛ‿zɛdʲ‿ˈɟɛ, AS: pe‿zedʹ‿ǵe
Wiktionary
skrót od: Państwowy Zakład Higieny
SJP.pl
Polski Związek Hokeja na Lodzie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polski Związek Hokeja na Lodzie;
Wiktionary
(1.1) PZHL ma swoją siedzibę w Warszawie.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿xa‿ˈɛl, AS: pe‿zet‿χa‿el
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = harc. Polowa Zbiórka Harcerzy Starszych
(1.2) = Polski Związek Hodowców Strusi
(1.3) = Polski Związek Hodowców Szynszyli
Wiktionary
(1.1) IV PZHS odbył się w 1985 r. na polach Grunwaldu.
(1.2) PZHS powstał w 1995 r.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿xa‿ˈɛs, AS: pe‿zet‿χa‿es
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polski Związek Hokeja na Trawie;
Wiktionary
(1.1) PZHT ma swoją siedzibę w Poznaniu.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿xa‿ˈtɛ, AS: pe‿zet‿χa‿te
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-KOL] skrót od: Polski Związek Kolarski
SJP.pl
[czytaj: pe-zet-KOSZ] skrót od: Polski Związek Koszykówki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Koszykówki;
Wiktionary
(1.1) PZKosz został założony w 1957 roku.
Wiktionary
IPA: pɛ‿zɛt‿ˈkɔʃ, AS: pe‿zet‿koš
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-el-A] skrót od: Polski Związek Lekkiej Atletyki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polski Związek Lekkiej Atletyki;
Wiktionary
(1.1) PZLA podała minima na igrzyska olimpijskie.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿ɛl‿ˈa, AS: pe‿zet‿el‿a
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-EM] skrót od: Polski Związek Motorowy; PZMot
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Żegluga Morska;
Wiktionary
(1.1) Siedziba PŻM znajduje się w najwyższym budynku w Szczecinie.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ʒɛt‿ˈɛ̃m, AS: pe‿žet‿ẽm
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-MOT] skrót od: Polski Związek Motorowy; PZM
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Puchar Zdobywców Pucharów;
Wiktionary
IPA: pɛ‿zɛt‿ˈpɛ, AS: pe‿zet‿pe
Wiktionary
Polski Związek Piłki Nożnej, polska federacja piłkarska działająca od roku 1919
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Piłki Nożnej;
Wiktionary
(1.1) PZPN jest często krytykowany za niezrozumiałe decyzje.
(1.1) – PZPN jest ostatnim ortodoksyjnym bastionem komuny w Polsce.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿pɛ‿ˈɛ̃n, AS: pe‿zet‿pe‿ẽn
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-pe-ER] skrót od: Polska Zjednoczona Partia Robotnicza - partia komunistyczna działająca od roku 1948, powstała przez połączenie Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej; istniejąca do roku 1990
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy
(1.1) = hist. polit. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza;
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) = hist. sport. Polski Związek Piłki Ręcznej
Wiktionary
(1.1) Pierwszy sekretarz KC PZPR złożył gospodarską wizytę na Podlasiu.
(1.1) Napis „Precz z komuną!” na gmachu PZPR byłby prawdziwym policzkiem dla każdego działacza partyjnego.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿pɛ‿ˈːr, AS: pe‿zet‿p•‿er
Wiktionary
rzecz. pezetpeeria ż., pezetpeerowiec mos., pezetperowiec mos., PZPR-owiec mos.
przym. pezetpeerowski, pezetperowski, PZPR-owski
skr. Pezetpeer
Wiktionary
członek PZPR-u (Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej); pezetpeerowiec, pezetperowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)
Wiktionary
rzecz. pezetpeeria ż., pezetpeerowiec mos., pezetperowiec mos.
:: skr. PZPR ż./mrz.
przym. pezetpeerowski, pezetperowski, PZPR-owski
Wiktionary
(1.1) pezetpeerowiec, pezetperowiec
Wiktionary
→ PZPR (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza), np. PZPR-owski towarzysz, aparat PZPR-owski; pezetpeerowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. polit. związany z PZPR (Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą), dotyczący PZPR, charakterystyczny dla PZPR
Wiktionary
rzecz. pezetpeeria ż., pezetpeerowiec mos., pezetperowiec mos., PZPR-owiec mos.
:: skr. PZPR ż./mrz.
przym. pezetperowski, pezetpeerowski
Wiktionary
(1.1) pezetperowski, pezetpeerowski
Wiktionary
Polski Związek Piłki Siatkowej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Piłki Siatkowej;
Wiktionary
(1.1) PZPS ma swoją siedzibę w Warszawie.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿zɛt‿pɛ‿ˈːs, AS: pe‿zet‿p•‿es
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Związek Snowboardu
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = hist. Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne;
Wiktionary
(1.1) Niemcy wysadzili budynki PZTiR w 1944 roku.
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = hist. Państwowe Zakłady Telefoniczne i Telegraficzne
Wiktionary
(1.1) W którym dokładnie roku powstały PZTiT?
Wiktionary
[czytaj: pe-zet-U] skrót od: Powszechny Zakład Ubezpieczeń - firma macierzysta jednostek wchodzących w skład Grupy Kapitałowej PZU, działa od roku 1991 po przekształceniu z Państwowego Zakładu Ubezpieczeń
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = daw. Państwowy Zakład Ubezpieczeń
(1.2) = Powszechny Zakład Ubezpieczeń
Wiktionary
(1.2) Neon PZU z napisem „Z nami bezpieczniej” rzucał snop trupiego światła.
Wiktionary
IPA: pɛ‿zɛt‿ˈu, AS: pe‿zet‿u
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = wędk. Polski Związek Wędkarski
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = bibliot. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich
Wiktionary
Polski Związek Żeglarski, organizacja żeglarska działająca od roku 1924
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polski Związek Żeglarski;
Wiktionary
(1.1) PZŻ wyznacza reprezentację żeglarstwa polskiego na zawody międzynarodowe.
Wiktionary
IPA: pɛ‿zɛd‿ˈʒɛt, AS: pe‿zed‿žet
Wiktionary
skrót od: Politechnika Łódzka
SJP.pl
pieniężne wynagrodzenie za pracę; pensja; pobory; zapłata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zarobek, wynagrodzenie za pracę
Wiktionary
Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.
Wikipedia
IPA: ˈpwat͡sa, AS: pu̯aca
Wiktionary
czas. płacić
przym. płacowy, płatny
rzecz. płatność ż.
Wiktionary
(1.1) pensja, wypłata, daw. lafa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płacić.
Wiktionary
IPA: pwaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: pu̯acẽńe
Wiktionary
czas. zapłacić, płacić ndk.
przym. płacowy
Wiktionary
marna, nędzna płachta
SJP.pl
dawniej, dziś tylko gwarowo: płat, kawałek czegoś, najczęściej lichego, wykonanego z nietrwałego lub mało wartościowego materiału; płacheć (rodzaj męski), spłacheć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Haubicki (Płachecki, Haubitz, Jastrząb, Gołąb, Gołąbek, Falken, Falken-Plachetzki, Falken-Płachecki, Plachecki, Plachetzki, błędnie Jastrzębiec odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta błędnie uznawany za odmianę herbu Jastrzębiec.
Wikipedia
niewielki płacheć (spłacheć, płat, kawałek czegoś, najczęściej lichego, wykonanego z nietrwałego lub mało wartościowego materiału)
SJP.pl
niewielka płacheć (spłacheć, płat, kawałek czegoś, najczęściej lichego, wykonanego z nietrwałego lub mało wartościowego materiału)
SJP.pl
duży płat grubej tkaniny, służący najczęściej do przykrywania lub przenoszenia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duży kawałek płaskiej rzeczy, np. tkaniny, papieru, blachy
(1.2) daw. środ. polit. sztandar partyjny
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. płachetka ż.
Wiktionary
1. dawać pieniądze jako należność za coś;
2. ponosić przykre konsekwencje swych działań;
3. odwzajemniać się, odpłacać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapłacić)
(1.1) dawać (przekazywać) pieniądze za coś
(1.2) pot. ponosić konsekwencje
(1.3) stpol. stawać się opłacalnym, nabywać wartości
(1.4) stpol. dawać płaty (tkaniny)
Wiktionary
(1.1) W sklepach za towary trzeba płacić.
(1.2) Do dziś płaci za tę pomyłkę.
Wiktionary
IPA: ˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: pu̯aćić
Wiktionary
czas. zapłacić, dopłacać, przepłacać
rzecz. dopłata ż., płatność ż., płatnik m., płacenie n., płaca ż.
przym. płatny, płacowy
Wiktionary
(1.1) uiszczać, wynagradzać, opłacać
Wiktionary
pieniądz przedmiotowy (w odróżnieniu od banknotów i monet), np. sól, futra
SJP.pl
Płacidło, pieniądz towarowy – przedmiot pełniący funkcje pieniądza, dodatkowo służący innym potrzebom użytkownika.
Wartość płacideł była początkowo związana głównie z wartością użytkową samego przedmiotu (np. miedziane i brązowe siekierki, pręty żelaza, sól, futra, skóry, perkal), z czasem jednak (w miarę upowszechniania się płacideł jako środka płatniczego) wartość ta w większym stopniu zależna była od jego użyteczności jako powszechnie akceptowanego środka wymiany, niż użyteczności jako dobra zdolnego bezpośrednio zaspokajać konkretne potrzeby konsumpcyjne lub produkcyjne. W rezultacie użyteczność, stanowiąca pierwotnie o wartości płacidła, mogła w rzeczywistości stanowić niewielki ułamek jego użyteczności jako środka wymiany (np. niewielkie kawałki płótna, bryłki kruszców, muszle).
Wikipedia
1. płacik okołośrodkowy - struktura anatomiczna mózgu;
2. zdrobnienie od: płat (wydzielona część narządu ludzkiego)
SJP.pl
Płaciszewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Glinojeck.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
osoba pobierająca wynagrodzenie za wykonywaną pracę, najczęściej pieniężne, rzadziej wypłacane w naturze
SJP.pl
pochłanianie znacznej części jednorazowej wypłaty za wykonaną pracę, potrzeba dużego nakładu kosztów, które w głównej mierze pochodzą z pensji, płacy
SJP.pl
odnoszący się do płacy (np. dokumentacja płacowa), związany w jakiś sposób z płacami lub sposobem ich wydawania (np. system płacowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący płacy
Wiktionary
rzecz. płaca ż., płacenie n.
czas. płacić ndk.
Wiktionary
wylewanie, ronienie łez, zazwyczaj połączone ze szlochaniem, najczęściej wywołane przez zdenerwowanie, wzruszenie lub ból
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wylewanie łez;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: płakać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziecko wpadło w histerię, krzyczało dwie godziny i aż całe zapuchło od płaczu.
Wiktionary
IPA: pwat͡ʃ, AS: pu̯ač
Wiktionary
rzecz. płaksa mos./ż., płaczliwość ż., płakanie n., płaczka ż.
czas. płakać, zapłakać, wypłakać, wypłakać się, opłakać, opłakiwać
przym. płaczliwy
przysł. płaczliwie
Wiktionary
(1.1) łzy
Wiktionary
wylewać, ronić łzy, najczęściej przez zdenerwowanie, wzruszenie lub ból, a także: narzekać z płaczem na coś lub na kogoś, żalić się
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika płakać
przymiotnik
(2.1) o drzewach o wiotkich, opadających do ziemi gałęziach
Wiktionary
rzecz. płacz mrz., płakanie n.
czas. płakać ndk.
Wiktionary
wylewanie, ronienie łez, zazwyczaj połączone ze szlochaniem, najczęściej wywołane przez zdenerwowanie, wzruszenie lub ból
SJP.pl
1. ktoś, kto płacze często, z błahego powodu; beksa; mazgaj;
2. dawniej: osoba wynajmowana do opłakiwania czyjejś śmierci na pogrzebie
SJP.pl
Płaczek – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 3967 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 4222 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa płacz i jest najbardziej rozpowszechnione w południowo-centralnej Polsce.
Wikipedia
1. kobieta, która często unosi się płaczem, zazwyczaj z błahego powodu; beksa (rodzaj żeński);
2. dawniej: kobieta wynajmowana do opłakiwania czyjejś śmierci na pogrzebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się płakaniem na uroczystościach
(1.2) kobieta płacząca z byle powodu
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. zob. płaczek.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na posadzce osypanej popiołem zasiadały płaczki i szarpiąc sobie włosy, drapiąc twarze opłakiwały zmarłego. (B. Prus „Faraon”)
(1.2) Ta Ania z czwartej klasy to straszna płaczka, leje łzy z powodu każdej trói.
Wiktionary
IPA: ˈpwat͡ʃka, AS: pu̯ačka
Wiktionary
rzecz. płaksa mos./ż., płaczliwość ż., płacz
czas. płakać, opłakać, opłakiwać
przym. płaczliwy
przysł. płaczliwie
Wiktionary
(1.2) beksa
Wiktionary
Płaczkowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.
Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu klimontowsko-ossolińskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób płaczliwy
(1.2) pejor. w sposób zanadto emocjonalny, uczuciowy i zwłaszcza taki, który wywołuje wzruszenie
Wiktionary
(1.2) - Aresztują mnie - jęczał płaczliwie - zamkną mnie do więzienia. Ale wszystkiemu winien jest ten przeklęty Klaus. On mnie namówił do złego. Co teraz zrobić, panie Tomaszu?
Wiktionary
rzecz. płacz m., płaczka ż., płakanie n., płaczliwość ż.
czas. płakać
przym. płaczliwy
Wiktionary
(1.1-2) łzawo, łzawie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: płaczliwie
SJP.pl
skłonność do płaczu lub ogół cech pobudzających do łez, wywołujących u kogoś płacz, szczególnie ze wzruszenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest płaczliwe; cecha tych, którzy są płaczliwi
Wiktionary
rzecz. płacz m., płaczka ż., płakanie n.
czas. płakać
przym. płaczliwy
przysł. płaczliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: płaczliwy
SJP.pl
skłonny do płaczu (np. płaczliwe dziecko) lub pobudzający do łez, wywołujący u kogoś płacz, szczególnie ze wzruszenia (np. płaczliwa melodia, płaczliwy głos)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) skory do płaczu
(1.2) pobudzający do płaczu
Wiktionary
rzecz. płacz mrz., płaczka ż., płakanie n., płaczliwość ż.
czas. płakać
przysł. płaczliwie
Wiktionary
wylewać, ronić łzy, najczęściej przez zdenerwowanie, wzruszenie lub ból, a także: narzekać z płaczem na coś lub na kogoś, żalić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wylewać łzy, ronić łzy
Wiktionary
(1.1) Siedział przy stole i cicho płakał.
Wiktionary
IPA: ˈpwakat͡ɕ, AS: pu̯akać
Wiktionary
rzecz. płacz m., płaczek m., płaczka m./ż., płaczliwość ż., płakanie n.
czas. opłakać, opłakiwać
przym. płaczliwy, opłakany
Wiktionary
(1.1) tonąć we łzach; gw-pl|Górny Śląsk|ślimtać, ślompać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płakać.
Wiktionary
IPA: pwaˈkãɲɛ, AS: pu̯akãńe
Wiktionary
rzecz. płacz m., płaczliwość ż.
czas. płakać ndk., rozpłakać się dk., popłakać się dk.
przym. płaczliwy, płaczący
przysł. płaczliwie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gwara. (także. liter.) płaczliwy
Wiktionary
(1.1) Rozbierał je upał, cichość i ten płakliwy, nieustający głos Jagaty, modlącej się przy umarłym.
Wiktionary
(r. męski) mężczyzna, chłopiec skłonny do płakania; beksa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba, kobieta skłonna do płaczu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, mężczyzna skłonny do płaczu
Wiktionary
rzecz. płacz mrz., płaczka ż.
czas. płakać ndk.
Wiktionary
(1.1) beksa
(2.1) beksa, mazgaj
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: płaksiwie
SJP.pl
żartobliwie o płaczliwości (skłonności do płaczu lub ogóle cech pobudzających do łez, wywołujących u kogoś płacz, szczególnie ze wzruszenia)
SJP.pl
żartobliwie: skłonny do płaczu (np. płaksiwe dziecko) lub pobudzający do łez, wywołujący u kogoś płacz, szczególnie ze wzruszenia (np. płaksiwa pieśń, płaksiwy głos)
SJP.pl
rodzina małp szerokonosych obejmująca marmozety, tamaryny i kapucynki, z których większość została objęta ochroną gatunkową
SJP.pl
Płaksowate (Cebidae) – rodzina ssaków naczelnych z parworzędu małp szerokonosych w obrębie infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes).
Wikipedia
charakterystyczny dla płaksowatych (małp szerokonosych reprezentowanych przez marmozety, tamaryny i kapucynki, z których większość została objęta ochroną gatunkową)
SJP.pl
(r. męski) mężczyzna, chłopiec skłonny do płakania; beksa
SJP.pl
Płaksy (biał. Плаксы; ros. Плаксы) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Juńki.
Wikipedia
pieszczotliwie: płakać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. chmura
Wiktionary
IPA: pwãˈnɛta, AS: pu̯ãneta
Wiktionary
rzecz. płanetnik
Wiktionary
postać z mitologii słowiańskiej, będąca pół człowiekiem, pół demonem, zsyłająca deszcze na ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitsłow. istota napełniająca chmury i rządząca pogodą, złośliwy duch karzący ludzi;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. osoba przepowiadająca pogodę, rzekomo posiadająca władzę nad chmurami, deszczem i burzą
Wiktionary
Płanetnik (inne nazwy: chmurnik, obłocznik) – postać z wierzeń słowiańskich, demoniczna lub półdemoniczna istota uosabiająca zjawiska atmosferyczne.
Wierzono, że płanetnicy kierują chmurami, zsyłają burzę i grad. Nazwa „płanetnik” pochodzi od słowa płaneta tzn. chmura, zwłaszcza burzowa (stąd też „chmurnik” i „obłocznik”), wg innego poglądu nazwa pochodzi od łacińskiego słowa planeta i jest stosunkowo młoda, w przeciwieństwie do prawdopodobnie oryginalnych form rodzimych „chmurnik” i „obłocznik”. Na południowej Słowiańszczyźnie w wyniku nałożenia się funkcji doszło do utożsamienia płanetników (zwanych tam zduhaczami) ze żmijami.
Wikipedia
(1.1) Wojtek spogląda, a tu naokoło niego same płanetniki, jeno ci dwaj, co z nim przyjechali, byli starsi, majstrowie sami, a reszta – czeladnicy. Jedni na komendę brali chmury na powrozy i ciągnęli, kaj im przykazano; drudzy znowu dmuchali tam w chmurach na deszczówkę i lód z niej robili, a inni ten lód siekali na kawałki, żeby mieć grad…
Wiktionary
IPA: pwãˈnɛtʲɲik, AS: pu̯ãnetʹńik
Wiktionary
rzecz. płaneta ż.
Wiktionary
(1.1) chmurnik, obłocznik
Wiktionary
regionalnie: polana leśna lub hala górska; połonina
SJP.pl
dawniej: poziome położenie, płaska strona czegoś
SJP.pl
1. niewypukły, stanowiący jednolitą płaszczyznę, bez wgłębień i wyniosłości (np. płaski teren, płaski talerz);
2. w przenośni: niesmaczny lub pospolity, trywialny (np. płaski żart, płaskie towarzystwo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś gminna w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim;
(1.2) geogr. adm. gmina z siedzibą we wsi Płaska (1.1);
Wiktionary
Płaska – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Płaska. Na jej terenie znajdują się 3 jeziora: Pobojno, Orle oraz Paniewo. Dwa ostatnie stanowią część kanału Augustowskiego.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 368 osób, wśród których 351 było wyznania rzymskokatolickiego, a 17 mojżeszowego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. We wsi było 67 budynków mieszkalnych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. plaskanka.
Wiktionary
(1.1) Obdarzyli czy to osełką masła, czy płaskanką sera, czy kopą jaj.
Wiktionary
przym. płaski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stępa w zagadce
Wiktionary
(1.1) Matka płaskatka, ociec garbusek, a dzieciątko golisiątko.
Wiktionary
przym. płaski
Wiktionary
trochę płaski
SJP.pl
1. niewypukły, stanowiący jednolitą płaszczyznę, bez wgłębień i wyniosłości (np. płaski teren, płaski talerz);
2. w przenośni: niesmaczny lub pospolity, trywialny (np. płaski żart, płaskie towarzystwo)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieposiadający wybrzuszeń, wgłębień
(1.2) przen. niewyszukany, powierzchowny, banalny
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: płask
Wiktionary
(1.1) Na tym terenie nie ma żadnych wzniesień. Okolica jest całkowicie płaska.
(1.2) Jego dowcipy są wyjątkowo płaskie.
Wiktionary
IPA: ˈpwasʲci, AS: pu̯asʹḱi
Wiktionary
rzecz. płaz mzw./mrz., płaskanka ż., płaskatka ż., płaskoć ż., płaskoń m., płaskość ż., płaskun m., płast m., płasta ż., płaszcz m., płaszczak m., płaszczenica ż., płaszczeniec m., płaszczka ż., płaszczucha ż., płaszczyca ż.; płaszczyzna ż., płaśnia ż., płasznia ż., płoskoń m., płoszczyca ż., rozpłaszczenie n., spłaszczenie n., plaskanka ż., plaskęć ż.
czas. płaszczyć ndk., rozpłastać dk., rozpłaszczać ndk., rozpłaszczyć dk., spłaszczać ndk., spłaszczyć dk.
przym. płaskaty, płaskawy, płaszczysty, płaściuteńki, płaściutki, rozpłaszczony, spłaszczony
przysł. płasko
Wiktionary
(1.1) płytki, równy, reg. śl. plaskaty.
(1.2) banalny, płytki
Wiktionary
ogólna nazwa każdego gatunku z rodziny paprotkowatych, rosnących na terenach Afryki, zwrotnikowej Azji lub Australii; łosie rogi
SJP.pl
Płaskla, łosie rogi (Platycerium Desv.) – rodzaj roślin należący do rodziny paprotkowatych. Należy do niego ok. 18 epifitycznych gatunków, pochodzących z regionów tropikalnych i umiarkowanych Ameryki Południowej, Afryki, południowo-wschodniej Azji, Australii i Nowej Gwinei.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w płaski sposób
Wiktionary
rzecz. płaz mzw./mrz., płaszczka ż., płaskość ż.
przym. płaski
czas. płaszczyć
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny piraniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska powierzchnia, płaskość, płaszczyzna
Wiktionary
(1.1) Bieli się Korynt szeroko rozrzucony na piaszczystej morskiej płaskoci.
(1.1) Potem zaczęły się zaznaczać smukłe pnie i rozciągnięte pod niemi piaski płaskoci.
Wiktionary
rzecz. płaskość ż., płaszczyzna ż.
przym. płaski
Wiktionary
(1.1) płaskość, płaszczyzna
Wiktionary
Płaskocin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Kocierzew Południowy.
Wieś duchowna Płaskocino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. Płaskocin był wsią klucza kompińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich, od 1777 roku wieś kapituły kolegiaty łowickiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
o płaskim dachu, zwieńczony dachem, którego płaszczyzna przebiega równolegle do podłoża (np. płaskodachowy barak, płaskodachowa stodoła)
SJP.pl
łódź o płaskim dnie
SJP.pl
taki, którego dno stanowi jednolita pod względem wysokości płaszczyzna (np. płaskodenna dolina, płaskodenny statek, okręt)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma płaskie dno
Wiktionary
IPA: ˌpwaskɔˈdɛ̃nːɨ, AS: pu̯askodẽ•ny
Wiktionary
płaskodziobek mały - gatunek ptaka z rzędu kraskowych
SJP.pl
1. mający płaski dziób;
2. płatkonóg płaskodzioby - gatunek ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych;
3. biegus płaskodzioby - gatunek wędrownego ptaka z rodziny bekasowatych; biegusik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma płaski dziób
Wiktionary
bardzo mały wymiar wysokości czaszki; platycefalia, platykefalia
SJP.pl
1. mający płaską głowę;
2. hadrozaury płaskogłowe - podrodzina dinozaurów z rodziny hadrozaurów;
3. boleń płaskogłowy - gatunek ryby;
4. zębiełek płaskogłowy - gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych
SJP.pl
płaskolist lśniący - gatunek mchu z rodziny płaskolistowatych
SJP.pl
1. taki, którego liście są płaskie;
2. mikołajek płaskolistny: niewielka roślina z rodziny selerowatych, o niebieskawych, kolczastych liściach i kulistych kwiatach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający płaskie liście
Wiktionary
rodzina mchów
SJP.pl
płaskomerzyk orzęsiony - gatunek mchu z rodziny płaskomerzykowatych
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
konopie o kwiatach męskich; suszka, płoskoń, płaskun, płoskonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. konopie o kwiatach męskich
Wiktionary
(1.1) Konopie w odróżnieniu od lnu są rośliną dwupłciową, tzn. posiadają osobniki żeńskie, zwane maciorkami lub głowaczami i osobniki męskie, zwane płaskoniami.
Wiktionary
przym. płaski
Wiktionary
(1.1) suszka, płaskun, płoskoń
Wiktionary
napadacz płaskonogi - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
jeden z 4 gatunków kaczek o dużym łyżkowatym dziobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anas clypeata|ref=tak., gatunek kaczki z grupy kaczek pływających o charakterystycznej budowie dzioba, spotykany również w Polsce;
Wiktionary
Płaskonos zwyczajny, płaskonos (Spatula clypeata) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Mimo wielkiego zasięgu występowania nie wyróżnia się podgatunków. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: pwaˈskɔ̃nɔs, AS: pu̯askõnos
Wiktionary
oznaczający się spłaszczonym nosem, mający płaski nos (np. płaskonosa małpiatka, płaskonosy pies)
SJP.pl
jajowaty, owalny, obły; podługowato-okrągły
SJP.pl
rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. kompozycja rzeźbiarska na płaskim materiale, wykonana z pozostawieniem na niej tła
Wiktionary
Relief (płaskorzeźba) – kompozycja rzeźbiarska wykonana na płycie kamiennej, metalowej lub drewnianej z pozostawieniem na niej tła. Dzieło uzyskuje się poprzez rzeźbienie, kucie lub odlewanie. Pomimo że płaskorzeźby powstawały jako dekoracja architektoniczna, to często stanowią odrębne, pełnowartościowe dzieło sztuki.
Wikipedia
IPA: ˌpwaskɔˈʒɛʑba, AS: pu̯askožeźba
Wiktionary
rzecz. płaskorzeźbienie n.
czas. płaskorzeźbić ndk.
Wiktionary
(1.1) relief
Wiktionary
wykonywać, tworzyć płaskorzeźbę (rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu)
SJP.pl
rodzaj ptaków brodzących o dziobie dłuższym od głowy
SJP.pl
brak wyniosłości i wgłębień, stanowienie jednolitej płaszczyzny, a w przenośni także: powierzchowność, pospolitość, trywialność
SJP.pl
obniżenie lub całkowity zanik podłużnego bądź poprzecznego sklepienia stopy, powodujący przyleganie całej jej powierzchni do podłoża; płaska stopa, platfus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. zniekształcenie stopy polegające na spłaszczeniu przez obniżenie się jej fizjologicznych sklepień;
Wiktionary
Płaskostopie (łac. pes planus, pot. platfus) – zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się jej fizjologicznych sklepień, w wyniku czego staje się ona płaska.
Stopa o prawidłowej budowie nie dotyka podłoża całą powierzchnią. Jej kości układają się w łuk. Przy płaskostopiu prawie cała stopa przylega do podłoża. Kości w takiej stopie ułożone są w linii prostej.
Wikipedia
(1.1) pot. platfus
Wiktionary
mający płaskostopie
SJP.pl
metalowe narzędzie zakończone rozsuwającymi się płaskimi szczękami, najczęściej używane do przecinania drutów i przykręcania śrub; kombinerki
SJP.pl
płaski filar przyścienny z bazą i głowicą, pełniący w architekturze funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną; pilaster, pilastr
SJP.pl
dawniej: poziome położenie, płaska strona czegoś
SJP.pl
Płasków – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Jedlińsk. Ma status sołectwa.
W skład sołectwa Płasków wchodzi także kolonia Józefów.
Prywatna wieś szlachecka Plasków, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
jeden z najprostszych typów zwierząt bezkręgowych
SJP.pl
Płaskowce (Placozoa) – jeden z najprostszych typów zwierząt bezkręgowych, liczący trzy dotychczas opisane gatunki. Przez ponad sto lat znany był tylko jeden gatunek: Trichoplax adhaerens. Są to małe, wielokomórkowe zwierzęta morskie, najczęściej w kształcie płytki o nieregularnych krawędziach.
Wikipedia
tyszerka płaskowiaczek - gatunek motyla, szkodnik dębu
SJP.pl
płaskowiak zmiennik - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
metalowy pręt o płaskim przekroju
SJP.pl
Płaskownik – pręt metalowy o przekroju prostokątnym. Może być ciągniony, walcowany lub cięty z blachy.
Płaskowniki stosuje się w konstrukcjach mechanicznych i w budownictwie.
Wikipedia
obszar wyżynny o płaskiej lub lekko falistej powierzchni, będący fragmentem wydźwigniętej równiny, najczęściej zakończony stromymi stokami; płaskowzgórze, plateau
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przez czternaście dni obozowaliśmy na krawędzi płaskowyżu, patrząc codziennie, jak z dołu podchodzą ku nam chmury.
Wiktionary
IPA: pwaˈskɔvɨʃ, AS: pu̯askovyš
Wiktionary
(1.1) plateau, płaskowzgórze
Wiktionary
obszar wyżynny o płaskiej lub lekko falistej powierzchni, będący fragmentem wydźwigniętej równiny, najczęściej zakończony stromymi stokami; płaskowyż, plateau
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. rozległa płaska wyżyna
Wiktionary
(1.1) Przed nami roztaczał się wspaniały widok rozległego płaskowzgórza pokrytego sawanną.
Wiktionary
(1.1) płaskowyż
Wiktionary
wrzałka płaskozębna - gatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych
SJP.pl
osoba wierząca w to, że Ziemia ma płaski kształt; płaskoziemianin; płaskoziemca
SJP.pl
osoba wierząca w to, że Ziemia ma płaski kształt; płaskoziemiec, płaskoziemca
SJP.pl
osoba wierząca w to, że Ziemia ma płaski kształt; płaskoziemianin; płaskoziemca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) neol. osoba przekonana o tym, że Ziemia ma płaski kształt
Wiktionary
rzecz. płaskoziemstwo n.
:: fż. płaskoziemka
przym. płaskoziemski
Wiktionary
(1.1) płaskoziemca
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z płaskoziemstwem, dotyczący płaskoziemstwa
Wiktionary
rzecz. płaskoziemianstwo n., płaskoziemiec mos.
Wiktionary
przekonanie, że Ziemia jest płaska
SJP.pl
konopie o kwiatach męskich; suszka, płaskoń, płoskoń, płoskonka
SJP.pl
gatunek zboża z rzędu wiechlinowatych, o grubym, niezrośniętym z plewami ziarnie i łamliwej osadce kłosowej; orkisz
SJP.pl
gatunek pszenicy, obecnie uprawiana jako jara w Egipcie i niektórych krajach śródziemnomorskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. roślina z gatunku pszenica płaskurka, nazwa systematyczna|Triticum dicoccon|ref=tak.; dziki przodek pszenicy uprawnej
Wiktionary
Pszenica płaskurka (Triticum turgidum subsp. dicoccum (Schrank ex Schübl.) Thell.) – w zależności od ujęcia systematycznego podgatunek lub gatunek pszenicy. Pochodzi z rejonu Żyznego Półksiężyca i nadal rośnie w stanie dzikim w Azji Mniejszej. Przede wszystkim jednak pszenica ta znana jest jako roślina uprawna, zaliczana do zbóż. Obecnie uprawiana jest na całym świecie.
Wikipedia
regionalnie: płaszczyzna, równy, płaski teren; płaśnia
SJP.pl
Płaśń lub płaśnia – w taternictwie jest to rodzaj tarasu – płaskie lub nieco tylko pochyłe miejsce na skalnej ścianie, w żlebie, lub na grani, o nieregularnym zwykle kształcie. Płaśń może być skalista, piarżysta lub trawiasta.
W pasterstwie na Podhalu słowo płaśń miało podobne znaczenia, ale obejmowało także pochyły zwykle i trawiasty taras również na stoku góry lub w dnie doliny. Dawniej często budowano na nim szopy lub szałasy pasterskie.
Wikipedia
regionalnie: płaszczyzna, równy, płaski teren; płaśń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzika polanka wśród lasu
(1.2) miejsce równe, równina
Wiktionary
(1.2) Chcą się ukłaść spać, a tu płaśni ani kawałeczka.
Wiktionary
przym. płaski
Wiktionary
kaktus o dużych kwiatach, występujący w Ameryce Środkowej i Południowej w 19 gatunkach; epifyllum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) płaski, szeroki płat, warstwa
(1.2) ent. Craesus, gatunek owada z rzędu błonkoskrzydłych
Wiktionary
Płast (Płast – Narodowa Organizacja Skautowa Ukrainy, ukr. Пласт – Національна скаутська організація України) – największa organizacja wychowawcza dzieci i młodzieży na Ukrainie.
Jest wychowawczym, patriotycznym, dobrowolnym i samorządnym stowarzyszeniem, otwartym dla wszystkich bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie. Głównym celem działania Płastu jest wspieranie wychowania płastunów i płastunek – stwarzanie warunków do wszechstronnego rozwoju człowieka.
Wikipedia
przym. płaski
Wiktionary
kaktus o dużych kwiatach, występujący w Ameryce Środkowej i Południowej w 19 gatunkach; epifyllum
SJP.pl
Płastkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
ryba o charakterystycznym silnie spłaszczonym ciele, z obojgiem oczu przemieszczonych na jedną stronę; flądra
SJP.pl
Flądrokształtne, płastugokształtne, płastugi, bokopływy (Pleuronectiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych występujących w większości mórz i oceanów, od tropikalnych po polarne, na różnych głębokościach. Niektóre gatunki wpływają do estuariów i rzek. Liczne gatunki są cenionymi rybami konsumpcyjnymi.Budową ciała i trybem życia przypominają chrzęstnoszkieletowe płaszczki, jednak nie są z nimi spokrewnione. Ich rozwój przebiegał odmiennie.
Wikipedia
rząd morskich ryb promieniopłetwych; płastugokształtne, bokopływy, flądrokształtne
SJP.pl
Flądrokształtne, płastugokształtne, płastugi, bokopływy (Pleuronectiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych występujących w większości mórz i oceanów, od tropikalnych po polarne, na różnych głębokościach. Niektóre gatunki wpływają do estuariów i rzek. Liczne gatunki są cenionymi rybami konsumpcyjnymi.Budową ciała i trybem życia przypominają chrzęstnoszkieletowe płaszczki, jednak nie są z nimi spokrewnione. Ich rozwój przebiegał odmiennie.
Wikipedia
rząd morskich ryb promieniopłetwych; płastugi, bokopływy, flądrokształtne
SJP.pl
Flądrokształtne, płastugokształtne, płastugi, bokopływy (Pleuronectiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych występujących w większości mórz i oceanów, od tropikalnych po polarne, na różnych głębokościach. Niektóre gatunki wpływają do estuariów i rzek. Liczne gatunki są cenionymi rybami konsumpcyjnymi.Budową ciała i trybem życia przypominają chrzęstnoszkieletowe płaszczki, jednak nie są z nimi spokrewnione. Ich rozwój przebiegał odmiennie.
Wikipedia
o cechach płastugokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
o cechach płastugowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
o cechach płastugowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. rodzaj wierzchniego okrycia z długimi rękawami, szytego według przeróżnych fasonów;
2. izolacyjna, ochronna warstwa nakładana na maszyny lub urządzenia techniczne;
3. syntetyzujący muszlę fałd skórny ciała niektórych mięczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. wierzchnie okrycie sięgające do kolan lub dłuższe, chroniące przed zimnem lub deszczem;
(1.2) techn. element konstrukcyjny urządzenia technicznego, jego osłona;
(1.3) zool. anat. fałd tkanki okrywający ciało mięczaków;
(1.4) herald. stosowany głównie w herbach monarszych i książęcych, element herbowy w formie płaszcza (1.1) lub peleryny okrywający tarczę herbową, często podbity futrem;
(1.5) warstwa okrywająca lub osłaniająca
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od płaszczyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) ich długie, szare, skórzane płaszcze oraz jego własny niebieski płaszcz przeciwdeszczowy, choć pozbawione dystynkcji, od razu zdradzały ich profesję.
Wiktionary
IPA: pwaʃt͡ʃ, AS: pu̯ašč
Wiktionary
rzecz. płaszczenie n., rozpłaszczenie n., płaszczka ż.
:: zdrobn. płaszczyk mrz.
czas. płaszczyć ndk., rozpłaszczyć dk.
przym. płaszczowy, płaski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. mantel.
Wiktionary
1. sztuka drzewa użytkowego obrobiona w formie prostopadłościanu;
2. ogólna, popularnonaukowa nazwa każdego z tworów określonych przez dwa wymiary, zintegrowanych z płaszczyzną, powierzchnią kuli lub ścianami podobnych brył przestrzennych
SJP.pl
Płaszczak, chlamida (Chlamydoselachus anguineus) – gatunek prymitywnego rekina z rodziny płaszczakowatych (Chlamydoselachidae), blisko spokrewniony z wymarłymi gatunkami znanymi w zapisie kopalnym z pokładów plioceńskich Antyli i mioceńskich Europy. Wraz z występującym u wybrzeży Afryki Chlamydoselachus africana jest zaliczany do podrzędu Chlamydoselachoidei, a nawet proponowane jest przeniesienie ich do odrębnego rzędu Chlamydoselachiformes.
Wikipedia
płótno, najczęściej zdobione ornamentami i scenami religijnymi, symbolizujące materiał, w który zostało owinięte ciało Chrystusa, wykładane w cerkwiach w dniu Wielkiego Piątku
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płaszczyć.
Wiktionary
IPA: pwaʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: pu̯aščẽńe
Wiktionary
czas. płaszczyć
rzecz. płaszcz mrz., płaszczka ż., płoszczyca ż.
Wiktionary
gatunek mchu występujący w borach bukowych i świerkowych; płaszczeniec falisty, płaszczeniec marszczony
SJP.pl
Płaszczeniec (Buckiella Ireland) – rodzaj mchu należący do rodziny rokietowatych (Hypnaceae). Przedstawiciele tego rodzaju występują w Europie (w tym w Polsce), Ameryce Północnej, Azji oraz na Hawajach i Nowej Gwinei. Gatunek Buckiella draytonii (Sull.) Ireland jest endemitem wysp hawajskich. Gatunkiem typowym rodzaju jest Buckiella undulata (Hedw.) Ireland.
Wikipedia
ryba o spłaszczonym ciele, podobnych do skrzydeł płetwach i długim ogonie zakończonym kolcem jadowym; ponad 300 gatunków, m.in. raja, manta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. silnie spłaszczona ryba żyjąca przy dnie morskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpwaʃt͡ʃka, AS: pu̯aščka
Wiktionary
rzecz. płaszczenie n., spłaszczenie n., płaszcz m., płaskość ż., rozpłaszczenie n., rozpłaszczanie n.
czas. płaszczyć ndk., spłaszczyć dk., spłaszczać ndk., rozpłaszczyć dk., rozpłaszczać ndk.
przym. płaski, spłaszczony
przysł. płasko
Wiktionary
(1.1) raja
Wiktionary
ogólna nazwa chrzęstnoszkieletowych ryb morskich o dyskowatym kształcie ciała; płaszczki
SJP.pl
Wikipedia
o cechach płaszczkokształtnych (takson ryb)
SJP.pl
rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych; rajowate, płaszczki właściwe
SJP.pl
Rajowate, płaszczkowate, płaszczki właściwe (Rajidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych (Rajiformes). Niektóre gatunki są poławiane w celach konsumpcyjnych.
Wikipedia
o cechach płaszczkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
podgromada głowonogów; dwuskrzelne, pochewkowce, wewnątrzmuszlowce
SJP.pl
Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.
Wikipedia
rodzaj przeciwdeszczowego okrycia o fasonie zbliżonym do płaszcza, najczęściej z dłuższymi rękawami i doszytym w tylnej części nakryciem głowy
SJP.pl
w geologii: rodzaj falistego ułożenia warstw skalnych
SJP.pl
Płaszczowina – nasunięcie o charakterze regionalnym, powstałe w wyniku przemieszczania i przeważnie sfałdowania warstw skalnych zepchniętych z podłoża, na którym się osadziły. Przemieszczenie odbywa się w zakresie kilku do ponad 200 km od pierwotnego występowania skał. Zbudowane głównie ze skał osadowych, czasami też metamorficznych lub magmowych. Płaszczowiny charakteryzują się bardzo małą miąższością w stosunku do szerokości i długości oraz przemieszczenia.
Wikipedia
utworzony przez płaszczowiny (niewielkie wzniesienia widoczne w kilku warstwach skalnych) lub w jakiś inny sposób z nimi związany
SJP.pl
potocznie o czujniku płaszczowym (termometrze o skali przystosowanej do mierzenia wysokich temperatur)
SJP.pl
1. podobny do płaszcza (np. okrycie płaszczowe, komplet płaszczowy) lub w jakiś inny sposób związany z płaszczem;
2. podzielony na warstwy (np. czujnik płaszczowy, płyta płaszczowa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nić skręcona w tkaniu
Wiktionary
przym. płaski
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) czynić coś płaskim
czasownik zwrotny niedokonany płaszczyć się (dk. brak)
(2.1) czynić płaskim siebie samego, przywierając do ziemi
(2.2) przen. robić coś, żeby zdobyć przychylność innej osoby
Wiktionary
IPA: ˈpwaʃt͡ʃɨt͡ɕ, AS: pu̯aščyć
Wiktionary
rzecz. płaszczenie n., spłaszczenie n., spłaszczanie n., płaszcz mrz., płaz mrz./mzw.
czas. spłaszczać ndk., spłaszczyć dk.
przym. płaski
przysł. płasko
Wiktionary
(1.1) spłaszczać
(2.1) spłaszczać się
(2.2) podlizywać się
Wiktionary
Płaszczyca (kaszub. Płaszczëcô, niem. Platzig) – kaszubska osada szlachecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Przechlewo, nad rzeką Brdą. Siedziba sołectwa Płaszczyca, w którego skład wchodzi również Jemielno.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: płaszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. płaszcz
(1.2) przen. pozór
Wiktionary
IPA: ˈpwaʃt͡ʃɨk, AS: pu̯aščyk
Wiktionary
rzecz. płaszcz mrz.
Wiktionary
(1.2) pozór, pretekst, przykrywka, symulacja, udawanie, zasłona dymna
Wiktionary
płaszczyniec burakowy: niewielki owad z rzędu pluskwiaków, znany jako pospolity szkodnik buraków, szczawiu i szpinaku
SJP.pl
fałdówka płaszczynka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
1. powierzchnia niepokryta żadnymi wyniesieniami i wgłębieniami, idealnie płaska, a w odniesieniu do powierzchni ziemi również szeroka, rozległa;
2. sfera kompetencji, dziedzina, pole do działania;
3. powierzchnia o nieskończenie wielu punktach wspólnych z dowolną prostą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska powierzchnia
(1.2) geom. dwuwymiarowa przestrzeń euklidesowa;
Wiktionary
Płaszczyzna – jedno z podstawowych pojęć pierwotnych geometrii (występuje np. w geometrii Euklidesa, geometrii absolutnej, geometrii afinicznej, geometrii rzutowej itd.). W niektórych innych aksjomatyzacjach geometrii, na przykład w geometrii analitycznej, płaszczyzna nie jest pojęciem pierwotnym, lecz zbiorem punktów.
Płaszczyznę można obrazować jako kartę papieru, powierzchnię stołu, czy płaskie pole, wyobrażając sobie je rozciągające się „w nieskończoność”.
Wikipedia
(1.1) Miał przed oczyma śnieżną, niekończącą się płaszczyznę.
(1.2) Przez trzy punkty, nieleżące na jednej prostej, przechodzi tylko jedna płaszczyzna.
Wiktionary
IPA: pwaˈʃt͡ʃɨzna, AS: pu̯aščyzna
Wiktionary
rzecz. płoszczyca ż., płaskoć ż., płaszczyznowość
przym. płaszczyznowy, płaski
przysł. płaszczyznowo
Wiktionary
(1.1) powierzchnia
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla płaszczyzny, a także: płaskość, pospolitość czegoś, niesmak lub przesadna powierzchowność
SJP.pl
odnoszący się w jakiś sposób do płaszczyzny (np. mikrofon płaszczyznowy), związany z nią (np. drenaż płaszczyznowy, rzut płaszczyznowy)
SJP.pl
Płaszewko (kaszb. Płaszéwkò lub Miemiecczé Płaszewò, niem. Deutsch Plassow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo.
Administracyjnie wieś jest odrębnym sołectwem w gminie Redzikowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
Płaszewo (kaszb. Kaszëbsczé Płaszewò, niem. Wendisch Plassow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obszar Krakowa
SJP.pl
Płaszów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XIII Podgórze. Dawna wieś położona na prawym brzegu Wisły na południowy wschód od Krakowa i przyłączona do niego w 1912 roku jako XXI dzielnica katastralna.
Wieś królewska położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego, należała do wielkorządów krakowskich.
Wikipedia
mieszkaniec Płaszowa (dzielnicy na obrzeżach Krakowa, znanej z mieszczącego się tam kamieniołomu wapienia)
SJP.pl
mieszkanka Płaszowa (dzielnicy na obrzeżach Krakowa, znanej z mieszczącego się tam kamieniołomu wapienia)
SJP.pl
przymiotnik od: Płaszów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Płaszowem, dotyczący Płaszowa
Wiktionary
rzecz. Płaszów m.
Wiktionary
1. kawał materiału; płachta;
2. odcięty kawałek czegoś; plaster;
3. określenie części niektórych narządów wewnętrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fragment papieru, materiału itp.
(1.2) odcięty lub oderwany płaski fragment czegoś, np. mięsa
(1.3) anat. płaska wyodrębniona część narządu wewnętrznego
(1.4) mat. rodzaj podprzestrzeni
(1.5) techn. element nośny statku powietrznego lub wodolotu
(1.6) stpol. płaca
(1.7) stpol. danina
(1.8) stpol. filc umieszczany pod siodłem
(1.9) daw. czynsz
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Lewe płuco posiada dwa płaty (górny i dolny) ze względu na obecność serca, a prawe trzy (górny, środkowy i dolny).
Wiktionary
IPA: pwat, AS: pu̯at
Wiktionary
rzecz. płatowiec mrz.
:: zdrobn. płatek mrz.
przym. płatowy
Wiktionary
1. zadawać ciosy nożem, mieczem; ciąć coś na kawałki, płaty;
2. robić komuś coś, czego się nie spodziewa
SJP.pl
zdrobnienie od: płatek
SJP.pl
1. płateczek, niewielki płat (płaski, cienki kawałek czegoś), plasterek;
2. listek korony kwiatowej jakiejś rośliny, najczęściej barwny i delikatny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. część korony u kwiatów:
(1.2) niewielki, płaski kawałek czegoś
(1.3) kryształ śniegu
(1.4) anat. dolna część małżowiny usznej;
(1.5) spoż. zwykle lm. płatki: zbożowy produkt spożywany z mlekiem
(1.6) zdrobn. od: płat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Róże mogą mieć czerwone i różowe płatki.
(1.2) Łupież to łuszczące się płatki skóry głowy.
(1.3) Płatki śniegu są kryształami o niepowtarzalnych kształtach.
(1.5) Na śniadanie podano miskę płatków owsianych z mlekiem.
Wiktionary
IPA: ˈpwatɛk, AS: pu̯atek
Wiktionary
rzecz. płat m., płatowiec m.
:: zdrobn. płateczek
czas. płatać
przym. płatkowy, płatowy, opłatkowy
Wiktionary
(1.3) śnieżynka
(1.5) chrupka
Wiktionary
belka łącząca dźwigary w konstrukcji nośnej dachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. w konstrukcji dachu: element poziomy podpierający krokwie, prostopadły do wiązarów;
Wiktionary
Płatew – element konstrukcji dachu, układany równolegle do kalenicy dachu. Wyróżnia się płatwie kalenicowe, stropowe i pośrednie.
Płatwie przenoszą obciążenia z płyt dachowych na poprzeczne układy nośne. Ich rozstaw i usytuowanie zależy od nośności elementów pokrycia dachowego oraz rozmieszczenia węzłów konstrukcji nośnej.
Wikipedia
przym. płatwiowy
Wiktionary
rodzaj elewatora lub pomieszczenia, w którym następuje proces łuskania i miażdżenia ziarna zbożowego, najczęściej jęczmienia i owsa
SJP.pl
1. płateczek, niewielki płat (płaski, cienki kawałek czegoś), plasterek;
2. listek korony kwiatowej jakiejś rośliny, najczęściej barwny i delikatny
SJP.pl
bazyliszek płatkogłowy - gatunek jaszczurki z rodziny legwanów
SJP.pl
czajka płatkolica - gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych
SJP.pl
ptak z rzędu siewkowych, zaliczany do rodziny bekasowych, zamieszkujący rejony arktyczne i subarktyczne półkuli północnej
SJP.pl
1. rodzaj nietoperzy z rodziny płatkonosowatych;
2. rodzaj ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Płatkonos (Hipposideros) – rodzaj ssaków z rodziny płatkonosowatych (Hipposideridae).
Wikipedia
wścieklica płatkorożna - gatunek mrówki
SJP.pl
łuskać i miażdżyć ziarno zbożowe, tworząc półprodukt przerabiany potem na płatki zbożowe lub przeznaczany na paszę dla drobiu hodowlanego
SJP.pl
1. o kształcie zbliżonym do płatka kwiatowego, miseczkowaty lub w czymś innym podobny do takiego płatka;
2. rzadko: łuszczący się, podatny na łuszczenie się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający płatki
Wiktionary
płatkówka pstrocineczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
Płatkownica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Sadowne. Ma status sołectwa.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. Za Królestwa Polskiego istniała gmina Płatkownica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
spłaszczony, rozprasowany na cienkie płatki (np. złoto płatkowe) lub w jakiś inny sposób związany z płatkami (np. pokarm płatkowy, maseczka płatkowa)
SJP.pl
1. uciąć na kawałki, płaty;
2. potocznie, żartobliwie: uderzyć coś lub kogoś, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni
SJP.pl
zajęcie płatnerza, rzemieślnika wyrabiającego metalowe zbroje i broń białą
SJP.pl
Płatnerstwo – dział rzemiosła wykonywany przez płatnerzy, polegający na kształtowaniu przedmiotów z metalu takich jak elementy zbroi, tarcze, hełmy itp..
W Polsce rozkwit płatnerstwa występował od XIV do XVIII wieku. W początkowym okresie płatnerze należeli do jednego cechu z pancernikami, którzy wykonywali zbroje z plecionki kolczystej. W XVII wieku utworzyli oni własny cech, który funkcjonował do połowy XVIII wieku.
Wikipedia
rzemieślnik wyrabiający metalowe zbroje i broń białą; miecznik, mieczownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzem. wytwórca zbroi, tarcz i hełmów;
Wiktionary
Płatnerz – średniowieczny rzemieślnik wykonujący zbroje płytowe dla ludzi i koni, oraz elementy towarzyszące zbroi, jak np. przyłbice, rękawice, szyszaki, a także kolczugi.
Wobec zaniku jazdy pancernej od XVI wieku płatnerzami zaczęto nazywać rzemieślników wyrabiających metalową broń białą, np. mieczników, szpadników, do grupy tej zaliczano także ślifirzów, którzy wykonywali narzędzia potrzebne cyrulikom: lancety, noże, nożyczki, brzytwy itp.. Zawód ten uprawiano na szeroką skalę od XIV do XVIII wieku. W Polsce początkowo należeli do cechów pokrewnych m.in. pancerników. W XVII wieku utworzyli oni własny cech, który przetrwał do XVIII wieku.
Wikipedia
IPA: ˈpwatnɛʃ, AS: pu̯atneš
Wiktionary
rzecz. płatnerstwo n.
przym. płatnerski
Wiktionary
górna powierzchnia kowadła; gładź
SJP.pl
piła ręczna jednochwytowa do przerzynania kłód i krawędziaków oraz do ścinki drzew; rozpłatnica
SJP.pl
odnoszący się do płacenia, np. środki płatnicze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bank. ekon. hand. związany z płaceniem
Wiktionary
(1.1) Oby nasze kłopoty z bilansem płatniczym nie odbiły się taką czkawką jak Czechom.
Wiktionary
rzecz. płatnik mos./mrz., płatność ż.
przym. płatny
Wiktionary
1. osoba zajmująca się wypłacaniem należności;
2. osoba lub firma płacąca należność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba lub instytucja uiszczająca płatność
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) środ. etui lub podobny przedmiot, w którym kelner wręcza klientowi rachunek i w którym klient umieszcza należność
Wiktionary
Płatnik – osoba fizyczna lub prawna, która jest posiadaczem rachunku płatniczego i zezwala na wykonanie zlecenia płatniczego z tego rachunku płatniczego lub w przypadku gdy nie występuje rachunek płatniczy – osoba fizyczna lub prawna, która składa zlecenie płatnicze.
Wikipedia
(1.1) Na rynku pojawiły się różne wzory faktur i płatnicy VAT zasypują urzędy skarbowe pytaniami, który z blankietów wybrać.
Wiktionary
rzecz. płatność ż.
:: fż. płatniczka
czas. płacić ndk., zapłacić dk., przepłacać ndk., przepłacić dk.
przym. płatniczy, płatny
Wiktionary
(1.1) płatnik kelnerski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) efekt, akt płacenia dokonywany w wyznaczonym terminie
Wiktionary
(1.1) Proszę o jak najszybsze dokonanie płatności.
Wiktionary
IPA: ˈpwatnɔɕt͡ɕ, AS: pu̯atność
Wiktionary
rzecz. płatnik mos./mrz., płaca ż.
czas. płacić
przym. płatniczy, płatny
przysł. odpłatnie
Wiktionary
(1.1) wpłata, opłata
Wiktionary
1. taki, za którego trzeba uiszczać opłatę;
2. taki, za który dostaje się wynagrodzenie;
3. taki, któremu się płaci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, za który dostaje się wynagrodzenie
(1.2) taki, za który należy zapłacić
(1.3) taki, któremu się płaci
Wiktionary
IPA: ˈpwatnɨ, AS: pu̯atny
Wiktionary
rzecz. płaca ż., płatnik m., płatność ż.
przym. płatniczy
czas. płacić ndk.
Wiktionary
(1.2) odpłatny
(1.3) najemny
Wiktionary
1. kroić, rozbierać coś na płaty
2. dawniej: płacić zobowiązania, uiszczać należności
SJP.pl
przypominający kształtem płat, podobny do płata
SJP.pl
1. główna część statku powietrznego złożona ze skrzydeł, kadłuba, gondoli, podwozia i usterzenia, bez zespołów napędowych i wyposażenia;
2. środowiskowo: samolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot
Wiktionary
Płatowiec — główna część statku powietrznego służąca do zabudowy jednostek napędowych, wyposażenia mechanicznego i elektronicznego, uzbrojenia, a także pomieszczenia załogi i transportu ładunków. Głównym zadaniem płatowca jest wytworzenie aerodynamicznej siły nośnej. Płatowiec samolotu składa się z skrzydeł, kadłuba (niekiedy w postaci dwóch niezależnych kadłubów lub belek kadłubowych), gondoli dla zespołów napędowych, podwozia, usterzenia i układów sterowania. Płatowce szybowców budowane są bardzo podobnie, ale nie posiadają gondoli silników (wyjątek stanowią motoszybowce). Zasadniczymi częściami płatowca są kadłub i skrzydła zawierające elementy wytrzymałościowe takie jak dźwigary i podłużnice wzmocnione pomocniczymi elementami usztywniającymi w postaci wręg, żeber, przegród i pokryć.
Wikipedia
rzecz. płat mrz., płatek mrz.
przym. płatowy
Wiktionary
→ płat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. podzielony na płaty; dotyczący płatów
(1.2) związany z płatem, dotyczący płatów
Wiktionary
rzecz. płat mrz., płatek mrz., płatowiec mrz.
Wiktionary
belka podpierająca krokwie na dachu; płatew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. tratwa
Wiktionary
IPA: ˈpwatfa, AS: pu̯atfa
Wiktionary
1. pływający znak nawigacyjny; boja;
2. jeden z elementów sieci rybackiej utrzymujący ją w pozycji pionowej i na zamierzonej głębokości; pławik
SJP.pl
Pław (niem. Plau) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dąbie.
Wikipedia
1. pływający znak nawigacyjny; boja;
2. jeden z elementów sieci rybackiej utrzymujący ją w pozycji pionowej i na zamierzonej głębokości; pławik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. pływający, zakotwiczony znak nawigacyjny zaokrąglonego kształtu
(1.2) ryb. element sieci rybackiej służący do utrzymywanie jej we właściwej pozycji
Wiktionary
Boja, pława (ang. buoy) – urządzenie pływające zakotwiczone za pomocą martwej kotwicy lub swobodnie dryfujące – bywa wyposażana w znak szczytowy, w reflektor (odbłyśnik radarowy), w światło o określonej charakterystyce, dziś już rzadziej w dzwon lub buczek (dźwięk bez określonej charakterystyki powodowany kołysaniem się boi), także w urządzenia radiowe lub radarowe (Racon). Wyposażenie to zasilane jest z okresowo wymienianego akumulatora lub energią generowaną dzięki słońcu, wiatrowi lub falowaniu. Część boi świetlnych zasilana jest gazem z zainstalowanego zbiornika.
Wikipedia
rzecz. pław mrz., pławia ż.
przym. pławny
przysł. wpław
Wiktionary
(1.1) boja
Wiktionary
Pławanice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Kamień.
W latach 1973–83 w gminie Chełm. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Kamień. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 261 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy.
Wikipedia
Pławęcino (do 1945 r. Planenthin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Gościno. Na północ od wsi znajduje się Jezioro Pławęcińskie.
Według danych z 30.06.2014 wieś miała 180 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pływak; przedmiot unoszący się na powierzchni płynu
SJP.pl
1. zanurzać kogoś w wodzie, wpędzać do wody;
2. pławić się - (zwykle w użyciu żartobliwym) zanurzać się w wodzie;
3. pławić się (w czymś) - rozkoszować się czymś, upajać się faktem posiadania czegoś cennego
SJP.pl
1. jeden z elementów sieci rybackiej utrzymujący ją w pozycji pionowej i na zamierzonej głębokości; pława;
2. korek, kawałek drewna itp. przymocowany do żyłki, utrzymujący przynętę na odpowiedniej głębokości, sygnalizujący ruch haczyka, gdy ryba chwyta przynętę; spławik
SJP.pl
mała ryba morska o charakterystycznie wygiętym ciele, pływająca pionowo; konik morski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Hippocampus|ref=tak., rodzaj ryb morskich z rodziny igliczniowatych
Wiktionary
(1.1) konik morski
Wiktionary
Pławinek – osada w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.
Wikipedia
narzędzie służące do obserwacji dryfu
SJP.pl
lina stalowa łącząca pławę z jej kotwicą
SJP.pl
prostokątna sieć rybacka używana do połowu ryb pelagicznych (głównie śledzi, sardynek i łososi)
SJP.pl
Wikipedia
Pławniowice (niem. Plawniowitz, od 1936 Flößingen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.
Wikipedia
Wikipedia
pozwalający unosić się na powierzchni wody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ułatwiający pływanie, służący do pływania
(1.2) daw. nadający się do pływania, pławienia, odpowiedni do żeglowania
Wiktionary
rzecz. pławienie n., pława ż., spławik m., spław m.
czas. pławić, płynąć
przysł. wpław
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel gromady zmiennocieplnych kręgowców ziemnowodnych (np. żaba, ropucha, traszka)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. zwierzę z gromady kręgowców ziemnowodnych;
(1.2) obraź. przen. człowiek płaszczący się
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bud. rodzaj belki wykorzystywanej w budownictwie
(2.2) daw. szeroka, płaska strona czegoś, w szczególności broni siecznej
Wiktionary
Płazy (Amphibia) – gromada zmiennocieplnych kręgowców z grupy czworonogów. Zamieszkują różnorodne siedliska, większość gatunków żyje na lądzie, w gruncie, na drzewach bądź w wodach słodkich. W rozwoju przechodzą stadium larwalne, w czasie którego prowadzą wodny tryb życia, choć niektóre gatunki wykształciły adaptacje behawioralne pozwalające ominąć to ograniczenie. Kijanki przechodzą przeobrażenie, w wyniku którego oddychająca skrzelami larwa staje się dorosłym osobnikiem oddychającym płucami. Wymiana gazowa następuje również przez skórę. Niektóre niewielkie ogoniaste, jak i bezogonowe nie mają płuc i prowadzą całą wymianę gazową przez skórę. Pokrojem ciała przypominają gady, jednak w odróżnieniu od nich nie mają błon płodowych w rozwoju ontogenetycznym, w związku z czym ich rozwój musi przebiegać w środowisku wodnym. W związku ze swym rozwojem złożonym i przepuszczalną skórą płazy są wrażliwe na zmiany warunków siedliskowych i zanieczyszczenie środowiska, dlatego stanowią dobre gatunki wskaźnikowe. W ostatnich dekadach odnotowano drastyczny spadek liczebności oraz wyginięcie wielu gatunków płazów na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Z tego względu płazy wymagają do rozrodu środowiska wodnego
Wiktionary
IPA: pwas, AS: pu̯as
Wiktionary
rzecz. płoza ż., płaza ż., płaziniec mzw., płazowanie n., płazy lm nm.
czas. płaszczyć ndk., spłaszczyć dk.
przym. płazi, płaski
przysł. płazio, płasko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zwierzę
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. płoza ż., płaza ż., płaziniec mzw., płazowanie n., płazy lm nm.
czas. płaszczyć ndk., spłaszczyć dk.
przym. płazi, płaski
przysł. płazio, płasko
frazeologia.
puścić płazem
etymologia.
(1.1) etymn|stpol|płazić. lub etymn|stpol|płozić.; etym|prasł|*polzъ. → zwierzę pełzające
(2.1) etym|prasł|*polzъ., etym|prasł|*polza. → płoza
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Płazy i gady
(2.1) zwykle w lm.
(2.2) zwykle w lp.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amphibian
* baskijski: (1.1) urlehortar
* czeski: (1.1) obojživelník m.
* duński: (1.1) amfibium n.
* esperanto: (1.1) amfibio
* francuski: (1.1) amphibien m., batracien m.
* hebrajski: (1.1) דו־חי m. (du-khay)
* hiszpański: (1.1) anfibio m.
* ido: (1.1) amfibio
* interlingua: (1.1) amphibio
* irlandzki: (1.1) amfaibiach m., débheathach m.
* islandzki: (1.1) froskdýr n.
* japoński: (1.1) 両生類 (りょうせいるい, ryōseirui)
* kaszubski: (1.1) płaz m.
* łaciński: (1.1) amphibium n.
* niemiecki: (1.1) Amphibie ż., Amphibium n., Lurch m.
* norweski (bokmål): (1.1) amfibium n.
* norweski (nynorsk): (1.1) amfibium n.
* nowogrecki: (1.1) αμφίβιο n. (amfívio)
* portugalski: (1.1) anfíbio m.
* rosyjski: (1.1) земноводные lm. (zemnovodnye)
* słowacki: (1.1) obojživelník m.
* starogrecki: (1.1) ἀμφίβιον n. (amphíbion)
* szwedzki: (1.1) groddjur n.
* węgierski: (1.1) kétéltű állat
* włoski: (1.1) anfibio m.; (1.2) rettile m.
źródła.
== płaz (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. płaz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
belka drewniana, płasko obrobiona na obu końcach, z naturalną okrąglizną po bokach, wykorzystywana w budownictwie; płaz
SJP.pl
Płaza – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Chrzanów. Przez wieś przepływa rzeka – Płazianka. W Płazie znajdują się Zakłady Wapiennicze oraz linia kolejowa wykorzystywana sporadycznie przez pociągi towarowe oraz nieczynna stacja kolejowa Płaza.
Wikipedia
1. rzemieślnicze narzędzie do nadawania kształtu przedmiotom fornirowanym; gładzik płaski;
2. gatunek słodkowodnej ryby dwudysznej; prapłaziec, prapłetwiec południowoamerykański
SJP.pl
Prapłaziec, prapłetwiec południowoamerykański, płazak (Lepidosiren paradoxa) – gatunek słodkowodnej ryby z podgromady dwudysznych (przystosowana do oddychania tlenem atmosferycznym), jedyny przedstawiciel rodzaju Lepidosiren i rodziny płazakowatych (Lepidosirenidae), a także jedyna ryba dwudyszna Ameryki.
Wikipedia
1. dawniej: płasko, na płask;
2. bezkarnie; niezauważenie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący płaza; charakterystyczny dla płaza
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do płaza
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla płaza, posiadający cechy płaza
Wiktionary
rzecz. płaz mzw., płazy nmos.
Wiktionary
robak płaski, zaliczany do przywry digenetycznych, pasożyt przewodów żółciowych przeżuwaczy
SJP.pl
Płazińce (Platyhelminthes) – typ zwierząt dwubocznie symetrycznych (Bilateria). Ich potoczna nazwa (robaki płaskie) pochodzi od listkowatego lub wydłużonego, spłaszczonego grzbietowo-brzusznie ciała. W ich budowie występuje wyłącznie pierwotna jama ciała, wypełniona parenchymą, która pełni funkcję szkieletu hydraulicznego. W większości są to organizmy hermafrodytyczne, rozmnażające się najczęściej poprzez zapłodnienie krzyżowe.
Wikipedia
robak płaski, zaliczany do przywry digenetycznych, pasożyt przewodów żółciowych przeżuwaczy
SJP.pl
uderzać kogoś płazem szabli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płazować.
Wiktionary
rzecz. płaz m.
czas. płazować ndk.
Wiktionary
leśnicze określenie słabo zadrzewionej powierzchni leśnej
SJP.pl
Płazowina – powierzchnia leśna z rzadkimi drzewami, pozostałymi po drzewostanie, który z różnych powodów uległ nadmiernemu przerzedzeniu. Zgodnie z Instrukcją Urządzania Lasu jest to drzewostan II klasy wieku o zadrzewieniu do 0,3 włącznie, albo drzewostan III i wyższych klas wieku o zadrzewieniu do 0,2 włącznie. Płazowina jest zjawiskiem niepożądanym w gospodarce leśnej.
Wikipedia
słabo zadrzewiona powierzchnia leśna; płazowina
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Płazowo – (niem. Plassowo, 1942-1945 Plaßhof) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Lubiewo, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 240.
W latach 1950–1998 miejscowość należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 266 mieszkańców. Jest siódmą co do wielkości miejscowością gminy Lubiewo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Amphibia|L.|ref=tak., gromada zmiennocieplnych kręgowców;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: płaz
Wiktionary
Płazy (Amphibia) – gromada zmiennocieplnych kręgowców z grupy czworonogów. Zamieszkują różnorodne siedliska, większość gatunków żyje na lądzie, w gruncie, na drzewach bądź w wodach słodkich. W rozwoju przechodzą stadium larwalne, w czasie którego prowadzą wodny tryb życia, choć niektóre gatunki wykształciły adaptacje behawioralne pozwalające ominąć to ograniczenie. Kijanki przechodzą przeobrażenie, w wyniku którego oddychająca skrzelami larwa staje się dorosłym osobnikiem oddychającym płucami. Wymiana gazowa następuje również przez skórę. Niektóre niewielkie ogoniaste, jak i bezogonowe nie mają płuc i prowadzą całą wymianę gazową przez skórę. Pokrojem ciała przypominają gady, jednak w odróżnieniu od nich nie mają błon płodowych w rozwoju ontogenetycznym, w związku z czym ich rozwój musi przebiegać w środowisku wodnym. W związku ze swym rozwojem złożonym i przepuszczalną skórą płazy są wrażliwe na zmiany warunków siedliskowych i zanieczyszczenie środowiska, dlatego stanowią dobre gatunki wskaźnikowe. W ostatnich dekadach odnotowano drastyczny spadek liczebności oraz wyginięcie wielu gatunków płazów na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Płazami zajmuje się nauka zwana batrachologią, natomiast dziedzina wiedzy obejmująca płazy i gady to herpetologia.
Wiktionary
rzecz. płaz mzw.
przym. płazi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób dotyczący płci, pod względem płci
Wiktionary
rzecz. płeć ż., płciowość ż.
przym. płciowy
Wiktionary
świadomość posiadania płci i przynależności do płci; tożsamość płciowa, gender
SJP.pl
→ płeć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdeterminowany przez płeć, dotyczący płci
Wiktionary
(1.1) Osiągnięcie dojrzałości płciowej objawia się u koni wystąpieniem popędu płciowego oraz rozpoczęciem u ogierów produkcji nasienia.
Wiktionary
IPA: ˈpw̥t͡ɕɔvɨ, AS: pu̯̦ćovy
Wiktionary
rzecz. płeć ż.
przysł. płciowo
Wiktionary
(1.1) seksualny
Wiktionary
skrót od: południe, południowy (czytany jako cały, odmienny wyraz); pd. (rzadziej)
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. południowy
(1.2) = geogr. południe
Wiktionary
Strony świata, kierunki świata, ściślej: główne kierunki geograficzne, kierunki główne – cztery główne kierunki wyznaczone na powierzchni kuli ziemskiej. Ich określanie związane jest z właściwościami ruchu obrotowego Ziemi. Odbywa się on wokół osi ziemskiej. Punkty przecięcia osi ziemskiej z powierzchnią Ziemi to bieguny geograficzne: północny i południowy. Połączone są półokręgami noszącymi nazwę południków, które wyznaczają kierunek północ–południe. Kierunek wzdłuż południka o zwrocie do północnego bieguna geograficznego to kierunek północny, zaś do południowego bieguna geograficznego – południowy. Natomiast punkty, gdzie pojawia się albo znika Słońce za horyzontem w dniu równonocy, wyznaczają kierunki: wschodni i zachodni.
Wikipedia
skrót od: południo-wschód, południowo-wschodni
SJP.pl
skrót od: południo-zachód, południowo-zachodni
SJP.pl
1. zespół cech charakteryzujący organizmy osobników żeńskich i męskich; zbiorowo o ludziach: osobnicy o tych cechach;
2. przestarzałe: skóra, cera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha organizmów żywych w obrębie jednego gatunku charakteryzująca je pod względem ich zdolności rozrodczych;
(1.2) przest. skóra, cera
Wiktionary
Płeć – zespół cech budowy o charakterze struktur, funkcji i zachowań pozwalających na sklasyfikowanie organizmów według roli w procesie rozmnażania na męskie i żeńskie.
Rozmnażanie płciowe polega na połączeniu i zmieszaniu cech genetycznych: wyspecjalizowane komórki zwane gametami łączą się, aby stworzyć potomstwo, które odziedziczy cechy po każdym z rodziców. Samce produkują najczęściej małe gamety (plemniki u zwierząt; pyłek w roślinach nasiennych), podczas gdy samice produkują duże gamety (komórki jajowe). Poszczególne organizmy, które produkują zarówno męskie, jak i żeńskie gamety, określane są mianem hermafrodytycznych. Gamety mogą być identyczne w formie i funkcji tzw. izogamia, ale w wielu przypadkach asymetria rozwinęła się w taki sposób, że istnieją dwa różne rodzaje gamet, tzw. anizogamia.
Wikipedia
(1.1) U modliszek organizmy płci żeńskiej zabijają organizmy płci męskiej.
(1.2) Śliczny chłopiec, czego chcieć? Czarny wąsik, biała płeć.
Wiktionary
IPA: pwɛt͡ɕ, AS: pu̯eć
Wiktionary
rzecz. płciowość ż.
przym. płciowy
przysł. płciowo
Wiktionary
chrząszcz z rodziny stonkowatych; pchełka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. ent. pchełka
Wiktionary
babka płesznik - gatunek rocznej rośliny z rodziny babkowatych; babka śródziemnomorska
SJP.pl
Płesznik (Pulicaria Gaertn.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje ok. 70 gatunków. Występują one na Starym Świecie – na znacznej części Europy, gdzie rośnie 5 gatunków, Azji (bez jej wschodniej części) i w Afryce, z wyjątkiem jej części równikowej. Do polskiej flory należą dwa gatunki – rodzimy płesznik zwyczajny P. vulgaris i zadomowiony antropofit – płesznik czerwonkowy P. dysenterica.
Wikipedia
1. część ciała ryby służąca do poruszania się i sterowania
2. część oprzyrządowania nurka służąca do poruszania się pod wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. icht. narząd służący do utrzymywania pożądanej pozycji ciała oraz do poruszania się, występujący u ryb oraz u ssaków wodnych;
(1.2) sport. element nakładany na stopę, ułatwiający poruszanie się człowieka w wodzie;
(1.3) techn. płaski, szeroki element konstrukcyjny urządzeń pływających, rzadziej latających
(1.4) przen. żart. wielka, szeroka stopa
Wiktionary
Płetwa (łac. pinna) – część ciała kręgowców wodnych stanowiąca narząd służący do utrzymywania równowagi ciała oraz do regulowania prędkości i kierunku poruszania się w wodzie. Płetwy występują u większości ryb, u ssaków wodnych, niektórych gadów i u postaci larwalnych płazów (kijanka). Utworzone są z błoniastego fałdu skóry, zwykle opartego na promieniach rogowych, chrzęstnych lub kostnych, i zaopatrzone we własne mięśnie rozmieszczone w podstawie płetwy, za pomocą których są poruszane, ustawiane i uchylane. Liczba płetw oraz budowa szkieletu jest cechą diagnostyczną głównych kladów kręgowców. Kształt i barwy płetw są u wielu gatunków elementem dymorfizmu płciowego. Położenie, kształt, budowa i liczba płetw mają ścisły związek z trybem życia prowadzonym przez dany gatunek. Dla każdego rodzaju płetwy występuje wiele gatunków ryb, w których ta konkretna płetwa została utracona podczas ewolucji, a przedstawiciele kilku rodzajów żmijakowatych utracili wszystkie.
Wikipedia
IPA: ˈpwɛtfa, AS: pu̯etfa
Wiktionary
rzecz. płetwal m.
przym. płetwiasty
Wiktionary
gatunek wieloryba; płetwal błękitny to największy współczesny ssak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Balaenoptera|Lacépède|ref=tak., rodzaj ssaków wodnych z rodziny płetwalowatych;
(1.2) zool. wieloryb z rodzaju płetwal (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z płetwala (1.2)
Wiktionary
Płetwal (Balaenoptera) – rodzaj ssaków z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).
Wikipedia
(1.1) Do waleni zalicza się też płetwale.
Wiktionary
rzecz. płetwa ż., płetwalowate lm nm.
Wiktionary
rodzina fiszbinowców z rzędu waleni; fałdowce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Balaenopteridae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z podrzędu fiszbinowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sejwal, przedstawiciel płetwalowatych, jest jednym z najszybszych wielorybów.
Wiktionary
rzecz. płetwal mzw.
Wiktionary
(1.1) fałdowce, wieloryby fałdowce
Wiktionary
o cechach płetwalowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
strug do strugania płetwin w deskach, przecinający włókna drewna w poprzek; płetwień
SJP.pl
listwa wpuszczana w wyżłobienie w desce dla wzmocnienia
SJP.pl
płetwonóg workowaty - ssak z rodziny dydelfowatych, zaliczany do torbaczy; japok
SJP.pl
o cechach płetwonogich (grupa ssaków)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyposażony w płetwy u nóg
Wiktionary
(1.1) Do ssaków płetwonogich zaliczane są, m.in. foki i morsy.
Wiktionary
rzecz. płetwonogie lm nm.
Wiktionary
o cechach płetwonogich (grupa ssaków)
SJP.pl
Płetwonogie (Pinnipedia) – zróżnicowany klad szeroko rozpowszechnionych ssaków morskich wyposażonych w płetwy, prowadzących częściowo wodny tryb życia. Obejmuje współczesne rodziny morsowatych (której jedynym dzisiejszym przedstawicielem jest mors), uchatkowatych oraz fokowatych (właściwych fok, pozbawionych małżowin usznych). Współcześnie istnieją 33 gatunki, na podstawie skamielin opisano też ponad 50 gatunków wymarłych. Takson monofiletyczny zaliczany do rzędu drapieżnych – najbliżsi żyjący współcześnie krewni płetwonogich to niedźwiedziowate i łasicokształtne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nurek z lekkim osprzętem i płetwami, które umożliwiają swobodne poruszanie się pod wodą
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpwɛtfɔ̃ˈnurɛk, AS: pu̯etfõnurek
Wiktionary
rzecz. płetwonurkowanie n.
czas. płetwonurkować ndk.
przym. płetwonurkowy
Wiktionary
pływać pod wodą przy pomocy specjalnych płetw zakładanych na stopy oraz aparatu tlenowego
SJP.pl
pływać pod wodą przy pomocy specjalnych płetw zakładanych na stopy oraz aparatu tlenowego
SJP.pl
Nurkowanie – przebywanie pod wodą przy wykorzystaniu odpowiedniego sprzętu lub na tzw. zatrzymanym oddechu (freediving), w celach rekreacyjnych, sportowych, naukowych, technicznych, ratunkowych lub militarnych. Nurkowanie z akwalungiem (ang. scuba diving) oraz nurkowanie na zatrzymanym oddechu jest zaliczane do sportów ekstremalnych.
Wikipedia
przymiotnik od: płetwonurek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z płetwonurkami, przeznaczony dla płetwonurków
Wiktionary
rzecz. płetwonurkowanie n., płetwonurek mos.
Wiktionary
przypominający płetwę
SJP.pl
skrót od: pułkownik (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. pułkownik
Wiktionary
Pułkownik (płk) – stopień oficerski. W SZ RP jest to najwyższy stopień wojskowy korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – korpusu oficerów sztabowych. Niższym stopniem jest podpułkownik, a wyższym generał brygady. W większości sił zbrojnych powyżej stopnia pułkownika (ang. i fr. colonel, niem. Oberst, ros. полковник) są stopnie generalskie.
Wikipedia
skrót od: północ, północny (czytany jako cały, odmienny wyraz); pn. (rzadziej)
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. północny
(1.2) = geogr. północ
Wiktionary
Strony świata, kierunki świata, ściślej: główne kierunki geograficzne, kierunki główne – cztery główne kierunki wyznaczone na powierzchni kuli ziemskiej. Ich określanie związane jest z właściwościami ruchu obrotowego Ziemi. Odbywa się on wokół osi ziemskiej. Punkty przecięcia osi ziemskiej z powierzchnią Ziemi to bieguny geograficzne: północny i południowy. Połączone są półokręgami noszącymi nazwę południków, które wyznaczają kierunek północ–południe. Kierunek wzdłuż południka o zwrocie do północnego bieguna geograficznego to kierunek północny, zaś do południowego bieguna geograficznego – południowy. Natomiast punkty, gdzie pojawia się albo znika Słońce za horyzontem w dniu równonocy, wyznaczają kierunki: wschodni i zachodni.
Wikipedia
skrót od: północno-wschód, północno-wschodni
SJP.pl
skrót od: północno-zachód, północno-zachodni
SJP.pl
kożuch roślin torfowiskowych unoszący się na jeziorze, które ulega przekształcaniu w torfowisko lub trzęsawisko; spleja
SJP.pl
Pło (regionalnie także pod nazwą spleja) – kożuch roślin torfowiskowych występujący na wodzie w formie zarastającego brzegu lub rodzaj pływającej wyspy, powstałej w wyniku odrywania się mszarów torfowcowych porastających brzegi jeziora. Stanowi etap zarastania zbiornika wodnego, tworząc trzęsawisko. Zwykle ma charakter torfowiska przejściowego.
Wikipedia
ryba z rodziny karpiowatych; płocica; płotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Rutilus rutilus|Linnaeus|ref=tak., niewielka srebrzysta ryba eurazjatycka;
Wiktionary
Płoć, płotka (Rutilus rutilus) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Wikipedia
(1.1) Od małego pragnąłem złowić olbrzymiego szczupaka, jednak zawsze łapałem małe płocie.
(1.1) Narybek płoci żywi się planktonem skorupiakowym.
Wiktionary
IPA: pwɔt͡ɕ, AS: pu̯oć
Wiktionary
rzecz. płotka ż.
Wiktionary
(1.1) war. płotka
Wiktionary
mieszkaniec Płocka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Płocka
(1.2) osoba pochodząca z Płocka, urodzona w Płocku
Wiktionary
IPA: pwɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: pu̯ocčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Płock m., Płockie n.
:: fż. płocczanka ż.
przym. płocki
Wiktionary
mieszkanka Płocka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Płocka
(1.2) kobieta pochodząca z Płocka, urodzona w Płocku
Wiktionary
IPA: pwɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: pu̯ocčãnka
Wiktionary
rzecz. Płock m., Płockie n.
:: fm. płocczanin m.
przym. płocki
Wiktionary
część warsztatu tkackiego, wymienny grzebień zamocowany w tylnej części belki bidła
SJP.pl
1. niewielki ptak z rodziny płochaczy;
2. pies myśliwski (najczęściej spaniel lub terier) wykorzystywany do wypłaszania ptactwa z zarośli i aportowania zdobyczy
SJP.pl
Płochacz – pies używany od wielu stuleci do polowania na drobną zwierzynę (w tym ptaki), przy czym ich rola polegała na wyszukiwaniu i wypłaszaniu jej z krzewów i szuwarów oraz aportowaniu po strzale. Obecnie płochacze są w myślistwie dość często stosowane, choć wiele ras hoduje się jako psy pokojowe towarzyszące ze względu na ich urodę i charakter.
Wikipedia
1. niewielki ptak z rodziny płochaczy;
2. pies myśliwski (najczęściej spaniel lub terier) wykorzystywany do wypłaszania ptactwa z zarośli i aportowania zdobyczy
SJP.pl
Płochacze (Prunellidae) – monotypowa rodzina małych ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
płochlica księżycówka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: płochliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: płochliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się łatwo płoszy
Wiktionary
rzecz. płochliwość ż.
czas. płoszyć ndk., spłoszyć dk.
przysł. płochliwie
Wiktionary
(1.1) pierzchliwy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Płochowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Goniądz.
W lipcu i sierpniu 1944 wojsko niemieckie wysiedliło mieszkańców wsi. Zabudowania Niemcy rozebrali lub spalili.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Osowcu.
Wikipedia
1. taki, którego łatwo spłoszyć; płochliwy; bojaźliwy;
2. niestały w uczuciach, postępujący nierozważnie; lekkomyślny;
3. dotyczący nieważnych spraw, niemający istotnego znaczenia; błahy
SJP.pl
mieszkaniec Płotów
SJP.pl
mieszkanka Płotów
SJP.pl
regionalna nazwa płoci lub różanki
SJP.pl
2 jeziora w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
cienka tkanina biała lub kolorowa z lnu lub bawełny
SJP.pl
wyrób płócien
SJP.pl
Płóciennictwo – rzemiosło i dział przemysłu włókienniczego, wytwarzające tkaniny z włókien bawełny, juty, konopii i lnu. Płóciennictwo dzieli się na dwa podstawowe działy: przędzalnictwo i tkactwo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. wykonany z płótna;
2. podstawowy splot, w którym jedna nitka wątku przeplata się z jedną nitką osnowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący płótna, wykonany z płótna
Wiktionary
(1.1) Anna nakryła stół płóciennym obrusem.
Wiktionary
IPA: pwuˈt͡ɕɛ̃nːɨ, AS: pu̯ućẽ•ny
Wiktionary
rzecz. płótno n., płócienko n.
Wiktionary
Płocin (do 1945 niem. Plötzin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin
Wikipedia
ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Polsce, nad Wisłą;
(1.2) geogr. zob. Mały Płock.
Wiktionary
Płock – miasto w Polsce, na prawach powiatu, położone na Pojezierzu Dobrzyńskim i w Kotlinie Płockiej, nad Wisłą, w województwie mazowieckim, siedziba ziemskiego powiatu płockiego; historyczna stolica Mazowsza oraz stolica Polski w latach 1079–1138; siedziba rzymskokatolickiej kurii diecezji płockiej (1075), siedziba biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, port rzeczny, rafineria ropy naftowej (1964), szkoły wyższe, teatry, muzea. Polskie miasto-bohater (1921).
Wikipedia
(1.1) Urodziłem się w Płocku, ale teraz mieszkam w Częstochowie.
Wiktionary
IPA: pwɔt͡sk, AS: pu̯ock
Wiktionary
rzecz. płocczanin mos., płocczanka ż.
przym. płocki
Wiktionary
przymiotnik od: Płock, Płoty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Płocka, związany z Płockiem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biskup płocki studiował w Rzymie.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔt͡sʲci, AS: pu̯ocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Płock mrz., płocczanin mos., płocczanka ż.
przym. podpłocki
Wiktionary
przymiotnik od: Płock, Płoty
SJP.pl
Płocochowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pułtusk. Ma status sołectwa.
W latach 1954-1959 wieś była siedzibą gromady Płocochowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pułtusk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
We wsi był przystanek kolei wąskotorowej Płocochowo.
Wikipedia
1. zarodek ssaków w późniejszym stadium rozwoju;
2. dzieło jako wytwór talentu, pracy umysłowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. zarodek ssaków w późniejszym stadium rozwoju
(1.2) przen. dzieło jako wytwór talentu, pracy umysłowej
(1.3) to, co wydała ziemia
Wiktionary
Płód (łac. fētus „potomstwo”) – w embriologii, zarodek ssaków od chwili zakończenia się okresu zarodkowego do chwili urodzenia. Ludzki zarodek osiąga stadium płodu w 11. tygodniu ciąży i rozpoczyna okres płodowy. U płodu można rozpoznać cechy morfologiczne dla danego gatunku.
Wikipedia
(1.1) Z porównawczego punktu widzenia fakt, że płód ssaka jest zaopatrywany przez krew mieszaną, wydaje się całkiem naturalny.
Wiktionary
IPA: pwut, AS: pu̯ut
Wiktionary
rzecz. płodność ż.
czas. płodzić
przym. płodowy, płodny
Wiktionary
(1.2) dzieło, wytwór
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: płodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: płodny
SJP.pl
roślina z rodziny gruboszowatych o kwiatach zebranych w baldachogrona; żyworódka; briofilum
SJP.pl
Kalanchoe, żyworódka, płodnolist (Kalanchoe Adans.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Obejmuje ok. 165 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowej Azji oraz w Afryce (z wyjątkiem północnej części tego kontynentu). Rozprzestrzenione zostały jednak na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. naturalna zdolność do posiadania potomstwa, zdolność do zajścia w ciążę
(1.2) dawanie obfitych plonów
(1.3) przen. tworzenie wielu dzieł
Wiktionary
Płodność – zdolność zwierząt do rozrodu.
Wikipedia
(1.1) Poetka nigdy nie zaszła w ciążę, nie widziała siebie w roli matki. Biologiczną płodność przeciwstawiała płodności twórczej, którą o wiele bardziej ceniła.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔdnɔɕt͡ɕ, AS: pu̯odność
Wiktionary
rzecz. płód n., płodzenie n., spłodzenie n., ubezpłodnienie n.
czas. płodzić ndk., spłodzić dk., zapładniać ndk.
przym. płodny, płodowy
przysł. płodnie
Wiktionary
(1.1) rozrodczość
Wiktionary
zdolny do płodzenia, rozmnażania się, także określenie bardzo twórczego pisarza, kompozytora itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdolny do płodzenia potomstwa
(1.2) mający liczne potomstwo
(1.3) książk. o gruncie: dający obfite plony
(1.4) książk. o twórcy: tworzący dużo dzieł
Wiktionary
rzecz. płodność ż., płód mrz., ubezpłodnienie n.
czas. zapładniać, płodzić ndk.
przym. płodowy
Wiktionary
(1.2) dzieciaty
(1.3) urodzajny, żyzny
(1.4) twórczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabicie płodu
Wiktionary
związany z życiem ssaków w stanie zarodkowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący płodu
Wiktionary
(1.1) Podczas godzinnej operacji przemyscy ginekolodzy otworzyli macicę, oddzielili ją od ścian błon płodowych, aby dostać się do krwiaka i usunęli go.
Wiktionary
rzecz. płód m., płodzenie n., spłodzenie n., płodność ż.
czas. płodzić ndk., spłodzić dk.
przym. płodny
Wiktionary
(1.1) embrionalny
Wiktionary
1. system uprawy roli ustalający rotację zasiewów, które mają kolejno następować po sobie w kolejnych latach;
2. przenośnie: następujące po sobie zamiany rzeczy lub czynności, wprowadzające różnorodność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. system gospodarki rolnej ustalający z góry na wiele lat stałą rotację upraw;
Wiktionary
Płodozmian – system zagospodarowania ziemi uprawnej, oparty na zaplanowanym z góry na wiele lat następstwie roślin po sobie, na wyznaczonym do tego celu obszarze podzielonym na pola, jednocześnie dostosowany do specyficznych warunków rolniczo-ekonomicznych gospodarstwa.
Wikipedia
IPA: pwɔˈdɔzmʲjãn, AS: pu̯odozmʹi ̯ãn
Wiktionary
przym. płodozmianowy, płodozmienny
Wiktionary
→ płodozmian, np. system płodozmianowy; płodozmienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. związany z płodozmianem
Wiktionary
rzecz. płodozmian mrz.
Wiktionary
dobra natury, np. płody rolne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy
(1.1) bogactwa natury; roślinne bogactwa przyrody wykorzystywane przez ludzi głównie jako pożywienie
Wiktionary
(1.1) lp. plon mrz. (lm. plonony nmos.)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płodzić.
Wiktionary
rzecz. płodność ż., ubezpłodnienie n.
przym. płodowy
czas. zapładniać, płodzić
Wiktionary
1. zapładniając, powodować powstanie istoty żywej;
2. potocznie: wydawać na świat potomstwo; rodzić;
3. w przenośni: tworzyć coś, powodować powstanie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spłodzić)
(1.1) powodować powstanie istoty żywej poprzez akt zapłodnienia
(1.2) przen. być twórcą czegoś
Wiktionary
rzecz. płodność ż., płodzenie n., płód mrz., ubezpłodnienie n.
przym. płodowy, płodny
przysł. płodnie
czas. zapładniać
Wiktionary
(1.1) poczynać, zmajstrować, zrobić, wydawać na świat
(1.2) produkować, tworzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem;
Wiktionary
Płomień – zjawisko spalania gazu, w którym zachodzą reakcje rozkładu i spalania. Paliwem w płomieniu jest zawsze gaz. Płomień nad cieczą występuje wskutek parowania tej cieczy, zaś płomień nad palącym się ciałem stałym świadczy o wydzielaniu się palnego gazu wskutek rozkładu paliwa (piroliza).
Wikipedia
IPA: ˈpwɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ, AS: pu̯õmʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. płomykówka ż., płomiennica ż., płomiennik m., podpłomyk m.
:: zdrobn. płomyk m., płomyczek m.
czas. płonąć ndk., spłonąć dk., zapłonąć dk.
przym. płomienisty, płomienny, płomiennicowy, płomiennikowy
Wiktionary
roślina z jaskrowatych; rośnie na terenach podmokłych, kwitnie w lecie, wydając drobne żółte kwiaty; jaskier płomieńczyk; jaskier płomiennik
SJP.pl
piec do topienia metalu, o takiej konstrukcji, że topiony materiał styka się tylko z płomieniem lub gazami spalinowymi; piec płomienny
SJP.pl
Kocioł płomienicowo-płomieniówkowy, w początkowym okresie ich rozwoju także nazywany rurowym (aktualnie rurowymi nazywamy tylko kotły opłomkowe).
Typ kotła parowego rzadziej wodnego o dużej pojemności wodnej, posiadający płomienicę przedłużoną płomieniówkami. Posiadają różną konstrukcję, ale charakterystyczny i decydujący o nazwie jest element wysunięty z kotła (na rysunku) zawierający przynajmniej część płomieniówek zamocowanych w ścianie sitowej zamykającej płomienicę z paleniskiem.
Wikipedia
Wikipedia
czerwończyk płomieniec, czerwończyk dukacik - motyle z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
Płomieniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mrozy.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Jeruzalu.
Wikipedia
Kocioł płomienicowo-płomieniówkowy, w początkowym okresie ich rozwoju także nazywany rurowym (aktualnie rurowymi nazywamy tylko kotły opłomkowe).
Typ kotła parowego rzadziej wodnego o dużej pojemności wodnej, posiadający płomienicę przedłużoną płomieniówkami. Posiadają różną konstrukcję, ale charakterystyczny i decydujący o nazwie jest element wysunięty z kotła (na rysunku) zawierający przynajmniej część płomieniówek zamocowanych w ścianie sitowej zamykającej płomienicę z paleniskiem.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: płomieniście
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) palący się płomieniem
(1.2) przypominający płomień kolorem i blaskiem
Wiktionary
rzecz. płomień m., płomyczek m.
przym. płomienny
Wiktionary
1. rodzaj saprotroficznych i pasożytniczych grzybów z rzędu pieczarkowców;
2. poetycko: fantastyczna postać, duch ognia
SJP.pl
Flammulina P. Karst. (płomiennica) – rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: płomiennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: płomienny
SJP.pl
jaskier płomiennik - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych; jaskier płomieńczyk
SJP.pl
intensywnie rudy; ognistorudy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) intensywnie rudy
Wiktionary
(1.1) Nosił płomiennorudy zarost, zakrywający nieomal całą twarz, (rzecz niezbyt typowa u lotników), włosy miał tej samej barwy, gęsto skręcone jak u irlandzkiego baranka.
Wiktionary
mający płomiennorude włosy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) palący się płomieniem
(1.2) mający kolor płomienia
(1.3) książk. oddający się czemuś z wielkim zapałem, przejęciem
Wiktionary
rzecz. płomień m., płomyczek m., płomyk m., płomienisko n., płomienność ż.
przym. płomienisty
przysł. płomiennie, płomieniście
czas. płonąć
Wiktionary
(1.2) płomienisty, ognisty, jaskrawoczerwony, jaskrawopomarańczowy
(1.3) gorący, gorliwy, nałogowy, namiętny, urodzony, zagorzały, zapalony, żarliwy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: płomyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: płomyk, płomień
Wiktionary
Płomyczek – czasopismo dla starszych dzieci i (okresowo) młodzieży młodszej, wydawane w Warszawie w latach 1917–2013, do 1927 jako dodatek do tygodnika „Płomyk”.
„Płomyczek” był czasopismem przeznaczonym dla dzieci w wieku 9–11 lat; stałymi współpracownikami pisma byli literaci, m.in. Jan Brzechwa, Jerzy Ficowski, Ludwik Jerzy Kern, Maria Kownacka, Tadeusz Kubiak, Hanna Ożogowska, Janina Porazińska, Ewa Szelburg-Zarembina.
Wikipedia
IPA: pwɔ̃ˈmɨt͡ʃɛk, AS: pu̯õmyček
Wiktionary
rzecz. płomień m., płomyk m., płomykówka ż., płomiennica ż., płomiennik m., podpłomyk m.
czas. płonąć ndk., spłonąć dk., zapłonąć dk.
przym. płomienisty, płomienny, płomiennicowy, płomiennikowy
Wiktionary
zdrobnienie od: płomyk
SJP.pl
Guepinia Fr. (płomyczka) – rodzaj grzybów z rzędu uszakowców (Auriculariales). W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
niewielki ogień; ogieniek, ognik, ogienek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały płomień
(1.2) przen. określenie odczucia, dopiero pojawiającego się uczucia
(1.3) bot. roślina z rodziny wielosiłowatych;
Wiktionary
Płomyk. Tygodnik ilustrowany dla dzieci i młodzieży – czasopismo wydawane od 1917 do 1991 roku. Pierwszym wydawcą był Związek Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych, a od 1930 r. Związek Nauczycielstwa Polskiego. W ostatnich dziesięcioleciach działalności dwutygodnik; ukazywały się 24 numery w roku, lecz wydania wakacyjne były łączone jako numery 11/12 i 13/14.
Wikipedia
(1.1) Dopiero po kilku nieudanych próbach w garści wysuszonej trawy pojawił się delikatny płomyk.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔ̃mɨk, AS: pu̯õmyk
Wiktionary
rzecz. płomień m.
:: zdrobn. płomyczek m.
przym. płomienny
przysł. płomiennie
czas. płonąć
Wiktionary
(1.2) przebłysk
(1.3) floks
Wiktionary
średniej wielkości sowa z rodziny płomykówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tyto alba|ref=tak., średniej wielkości ptak z rodziny płomykówkowatych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. płomień mrz., płomyczek mrz.
Wiktionary
(1.1) płomykówka zwyczajna
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu sów
SJP.pl
Płomykówkowate (Tytonidae) – rodzina ptaków z rzędu sów (Strigiformes).
Wikipedia
o cechach płomykówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Płomykowo (niem. Mühlenvorwerk) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Santok.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
książkowo:
1. wywoływać rumieniec; rumienić, czerwienić;
2. płonić się - rumienić się, czerwienić się
SJP.pl
Zobacz też: Płonia (rzeka)
Wikipedia
skała uznana przy eksploatacji jakiejś kopaliny za nieużyteczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górn. skała, która przy eksploatacji określonej kopaliny uważana jest za nieużyteczną
forma przymiotnika.
(2.1) zob. płony.
Wiktionary
(1.1) skała płonna
Wiktionary
1. spalać się, palić się, gorzeć;
2. świecić bardzo jasno;
3. przenośnie:
a) rzucać się w oczy intensywną barwą;
b) być rozpalonym, rumienić się;
c) być ogarniętym np. silnym uczuciem; o uczuciu itp.: opanowywać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spłonąć)
(1.1) być trawionym przez ogień
(1.2) silnie świecić, błyszczeć, jaśnieć
(1.3) przen. mieć bardzo jaskrawą barwę, zazwyczaj czerwoną lub żółtą
(1.4) przen. rumienić się
(1.5) przen. odczuwać silne emocje, jak pożądanie, wstyd, chęć zemsty
Wiktionary
(1.5) (…) podniosła w górę lampę, którą trzymała w lewej ręce. W jej świetle zobaczyła twarz syna, skurczoną i dziwnie zmiętą, z płonącymi oczyma (…)
Wiktionary
IPA: ˈpwɔ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pu̯õnõńć
Wiktionary
rzecz. płonięcie n., płomień m., płomyk m., płomyczek m.
czas. spłonąć, zapłonąć, wypalać
przym. płomienny
przysł. płomiennie
Wiktionary
1. spalać się, palić się, gorzeć;
2. świecić bardzo jasno;
3. przenośnie:
a) rzucać się w oczy intensywną barwą;
b) być rozpalonym, rumienić się;
c) być ogarniętym np. silnym uczuciem; o uczuciu itp.: opanowywać
SJP.pl
Płonczyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Wielgie.
Wikipedia
płoniarka zbożówka - gatunek owada z rodziny niezmiarkowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
książkowo:
1. wywoływać rumieniec; rumienić, czerwienić;
2. płonić się - rumienić się, czerwienić się
SJP.pl
choroba zakaźna wieku dziecięcego wywołana przez paciorkowce, charakteryzuje się bólem gardła, gorączką i charakterystyczną wysypką; szkarlatyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ostra choroba zakaźna wywoływana przez bakterie Streptococcus pyogenes (paciorkowiec grupy A)
Wiktionary
Płonica, szkarlatyna (łac. scarlatina) – choroba zakaźna wywoływana przez bakterię Streptococcus pyogenes – paciorkowca grupy A. Objawy obejmują ból gardła, gorączkę, bóle głowy, obrzęk węzłów chłonnych i charakterystyczną wysypkę na skórze. Wysypka jest czerwona i przypomina papier ścierny; zwykle pojawia się na klatce piersiowej i rozprzestrzenia po całym ciele z wyjątkiem dłoni i podeszw stóp. Na twarzy zaczerwienione są zwykle policzki, podczas gdy okolica ust pozostaje blada. Wysypka blednie pod naciskiem, zwykle utrzymuje się przez około tydzień. Skóra może się następnie złuszczać. Mogą też występować zaczerwienia w zgięciach łokci i pod kolanami. Początkowo na języku pojawia się biały lub żółtawy nalot, który z czasem ustępuje, odsłaniając zaczerwieniony język, przypominający truskawkę lub malinę.
Wikipedia
(1.1) Ważne jest wyleczenie płonicy do końca, aby uniknąć powikłań.
Wiktionary
przym. płoniczy
Wiktionary
(1.1) szkarlatyna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płonąć.
Wiktionary
czas. płonąć
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przysłówka: płono
SJP.pl
rodzina mchów z rzędu płoniwowców
SJP.pl
Płoniwowate (Pottiaceae Schimp.) – rodzina mchów z rzędu płoniwowców (Pottiales M. Fleisch). Gatunki należące do rodziny są szeroko rozpowszechnione na obszarach o klimacie umiarkowanym, z małą liczbą gatunków i rodzajów występujących w regionach tropikalnych i arktycznych. Rodzajem typowym jest Pottia (Rchb.) Fürnr.
Wikipedia
rząd mchów z klasy prątników
SJP.pl
Płoniwowce (Pottiales) – rząd mchów (prątników) z podklasy Dicranidae. Dzielony był na 6 rodzin, a bardziej współcześnie na 4 rodziny, z czego trzy są monotypowe (zawierają jeden rodzaj) i większość rodzajów (96) należy do rodziny płoniwowatych Pottiaceae. Są to mchy rosnące głównie na ziemi lub skałach, rzadziej w wodach płynących.
Wikipedia
gatunek jabłoni o drobnych owocach; jabłoń dzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. jabłko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|jabko.
Wiktionary
Płonkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Rojewo.
W latach 1954-1957 wieś była siedzibą gromady Płonkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Rojewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
gatunek mchu
SJP.pl
Płonnik (Polytrichum Hedw.) – rodzaj mchów z rodziny płonnikowatych (Polytrichaceae). Obejmuje ok. 40 gatunków. Rodzaj jest szeroko rozprzestrzeniony. W Polsce występuje w zależności od ujęcia systematycznego rodzaju od 4 do 10 gatunków płonnika.
Wikipedia
rodzina mchów z rzędu płonnikowców
SJP.pl
Płonnikowate (Polytrichaceae Schwägr.) – rodzina mchów należąca do monotypowego rzędu płonnikowców (Polytrichales M. Fleisch.) w obrębie klasy płonników (Polytrichopsida Doweld). Rodzajem typowym jest płonnik (Polytrichum Hedw.). W obrębie rodziny wyróżnianych jest 20 rodzajów z ok. 400 gatunkami. Mchy te są niemal kosmopolityczne – spotykane są we wszystkich strefach klimatycznych z wyjątkiem terenów nizinnych w strefie tropikalnej. Są to mchy naziemne – rosną na terenach skalistych (jednak w miejscach, gdzie występuje gleba), w różnego typu lasach, w tundrze, stosunkowo rzadziej na torfowiskach i w formacjach trawiastych. Rozprzestrzeniają się za pomocą zarodników oraz wegetatywnie, mimo że nie tworzą rozmnóżek, za pomocą fragmentów łodyżek, a nawet liści.
Wikipedia
rząd mchów z klasy prątników
SJP.pl
Płonnikowate (Polytrichaceae Schwägr.) – rodzina mchów należąca do monotypowego rzędu płonnikowców (Polytrichales M. Fleisch.) w obrębie klasy płonników (Polytrichopsida Doweld). Rodzajem typowym jest płonnik (Polytrichum Hedw.). W obrębie rodziny wyróżnianych jest 20 rodzajów z ok. 400 gatunkami. Mchy te są niemal kosmopolityczne – spotykane są we wszystkich strefach klimatycznych z wyjątkiem terenów nizinnych w strefie tropikalnej. Są to mchy naziemne – rosną na terenach skalistych (jednak w miejscach, gdzie występuje gleba), w różnego typu lasach, w tundrze, stosunkowo rzadziej na torfowiskach i w formacjach trawiastych. Rozprzestrzeniają się za pomocą zarodników oraz wegetatywnie, mimo że nie tworzą rozmnóżek, za pomocą fragmentów łodyżek, a nawet liści.
Wikipedia
Wikipedia
1. nieefektywny, nieskuteczny;
2. w botanice: nieowocujący, niedający kwiatów, nasion;
3. dawniej: jałowy, nieurodzajny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. niedający zarodników, nasion, owoców
(1.2) przen. niedający rezultatów
(1.3) daw. nieurodzajny
(1.4) stpol. płochy
(1.5) stpol. lekki
Wiktionary
(1.2) Pierwsze godziny po ataku na prezydenta Gdańska dawały płonne nadzieje, że coś się zmieni.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔ̃nːɨ, AS: pu̯õ•ny
Wiktionary
rzecz. płonność ż., płonnik m., Płonno n., Płonna ż.
przysł. płonnie
Wiktionary
(1.2) spełzający na niczym
(1.3) jałowy
Wiktionary
Płonowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk.
W latach 1921 – 1934 wieś należała do gminy Widźgowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Płońsk – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, siedziba powiatu płońskiego. Położony jest 66 km na północny zachód od centrum Warszawy, na Wysoczyźnie Płońskiej nad rzeką Płonką.
Płońsk był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie płońskim województwa płockiego w 1784.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 miasto liczyło 21 530 mieszkańców, będąc 23. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
przymiotnik od: Płońsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Płońskiem, dotyczący Płońska
Wiktionary
rzecz. Płońsk mrz., płońszczanin m., płońszczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Płońska
SJP.pl
mieszkanka Płońska
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przymiotnika: płony; bardziej płony
SJP.pl
rzadko:
1. przestarzałe: mało żyzny, niepłodny, nieurodzajny; jałowy, płonny;
2. o pędach, kwiatach, pręcikach lub liściach roślin: nieowocujący, niewydający nasion, owoców, zarodników itp.; płonny;
3. gwarowo:
a) słaby, mizerny;
b) o pokarmach: mało pożywny, nieprzyprawiony, jałowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. płonny
Wiktionary
(1.1) nieurodzajny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział roli, pas ziemi, w dawnej Polsce określenie części niwy
Wiktionary
Płosa – osada w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Przeworno.
Do 2024 r. miejscowość była przysiółkiem wsi Dobroszów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
(1.1) Perz, zwyczajnie perz; jak się już gdzie zaweźmie, to go się trudno całkiem z roli pozbyć. Co ja go to już z owej płosy nad łąką nawywalał (…).
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Płoskinia (niem. Plasswich) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia.
Miejscowość jest siedzibą gminy Płoskinia.
W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Płoskinia. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
związany z Płoskinią, dotyczący Płoskini
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Płoskinią, dotyczący Płoskini
Wiktionary
rzecz. Płoskinia ż., płoskinianin m., płoskinianka ż.
Wiktionary
dawniej: Chmielnicki (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
Chmielnicki (ukr. Хмельницький, Chmelnyćkyj; do 1954 Płoskirów, Proskurów ukr. Проскурів, Proskuriw) – miasto w zachodniej części Ukrainy, nad Bohem, stolica obwodu i rejonu. Miasto liczy 273 713 mieszkańców (2020), dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 251 077.
Około 100 km na północ od miasta znajduje się elektrownia jądrowa o mocy 2 GW.
Wikipedia
konopie o kwiatach męskich; suszka, płaskoń, płaskun, płoskonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. konopie o kwiatach męskich
Wiktionary
(1.1) Osobniki męskie konopi (płoskonie) zaraz po okwitnieniu zaczynają żółknąć i usychają.
Wiktionary
przym. płaski, płoskonny, płoskunny
Wiktionary
(1.1) suszka, płaskun, płaskoń
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Płosków-Kolonia
Wikipedia
konopie o kwiatach męskich; suszka, płaskoń, płoskoń, płoskun, płoskonka
SJP.pl
gatunek pszenicy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Płośnica (niem. Heinrichsdorf) – wieś w Polsce położona na Wzniesieniach Mławskich, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Płośnica, na szlaku kolejowym pomiędzy Działdowem i Lidzbarkiem. Jest siedzibą gminy Płośnica.
Wikipedia
przymiotnik od: Płośnica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawne określenie grotu, ostrza strzały; płoszczyk
SJP.pl
pospolity pluskwiak wodny z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ent. pluskwa, owad z gatunku pluskwa domowa, nazwa systematyczna|Cimex lectularius|ref=tak.;
(1.2) ent. owad z gatunku płoszczyca szara, nazwa systematyczna|Nepa cinerea|ref=tak.;
Wiktionary
Płoszczyca – zarastająca polana na wschodnim grzbiecie Śnieżnicy w Beskidzie Wyspowym. Znajduje się w jego górnej części, na południowym stoku, na wysokości 750–778 m n.p.m. Prowadzi przez nią zielony szlak turystyczny z Dobrej na szczyt Śnieżnicy. Polana znajduje się w obrębie wsi Gruszowiec w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Dobra.
Wikipedia
rzecz. płoszczycowate nmos., płaszczyzna ż., płaszczenie n., spłaszczanie n., spłaszczenie n., płaszczyca ż., Płoszczyna ż., płaskownik m., wypłaszczenie n.
czas. płaszczyć ndk., spłaszczyć dk., spłaszczać ndk.
przym. płaski, plaskaty, płoszczycowy
przysł. płasko, płaskawo, plaskato
Wiktionary
(1.1) pluskwa, wancka, wandzka, bździągwa
(1.2) płoszczyca szara, skorpion wodny
Wiktionary
dawne określenie grotu, ostrza strzały; płoszcz
SJP.pl
Involucropyrenium Breuss (płoszczyk) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami niektóre gatunki zaliczane są do grupy porostów.
Wikipedia
Płoszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Sompolno, w sołectwie Police.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Mieszkańcy Płoszewa wyznania katolickiego przynależą do parafii św. Jadwigi w Lubstowie.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. spłoszyć)
(1.1) powodować ucieczkę
(1.2) onieśmielać
(1.3) zakłócać coś
Wiktionary
(1.1) Głośna zabawa dzieci płoszyła ptaki.
Wiktionary
rzecz. płoszenie n.
czas. spłoszyć dk., przepłaszać ndk., przepłoszyć dk.
przym. płochliwy
Wiktionary
Płoszyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Lelis. Miejscowość leży na Równinie Kurpiowskiej.
Wikipedia
rodzaj ogrodzenia; parkan; * forma dopełniacza l.poj. "płota" możliwa tylko w przysłowiu "Słowo się rzekło, kobyłka u płota"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrodzenie domu lub gospodarstwa;
(1.2) gw-pl|Bukowina. tratwa
Wiktionary
Płot, parkan, blanka – typ ogrodzenia, służący separacji danego areału od środowiska zewnętrznego, tudzież innego typu bytów żyjących.
Wikipedia
(1.1) Pies przeskoczył przez płot i zaatakował wiewiórkę.
(1.1) Zbudowaliśmy płot dookoła naszego domu.
Wiktionary
IPA: pwɔt, AS: pu̯ot
Wiktionary
czas. pleść ndk.
rzecz. płotkarz m., płotkarka ż., opłotek m.
:: zdrobn. płotek m., płoteczek m.
przym. płotowy, płotkowy, płotkarski
Wiktionary
(1.1) parkan
(1.2) pluta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: płotka
Wiktionary
rzecz. płotka ż.
Wiktionary
1. niewielki płot
2. w sporcie: przeszkoda ustawiona na trasie biegu (rama na dwóch podstawach), którą zawodnik musi przeskoczyć
3. potocznie o komputerowym znaku: #
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: płot
(1.2) mały płot
(1.3) sport. sprzęt lekkoatletyczny używany w biegach płotkarskich
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: płotka
Wiktionary
Płotek – konstrukcja budowlana, wykonywana w podstawowym zakresie z naturalnych materiałów martwych, a także z żywych pędów określonych roślin, stosowana w hydrotechnice, melioracjach i budownictwie ziemnym, do zabezpieczania brzegów i skarp. Tego rodzaju umocnienie zaliczane jest do kategorii biotechnicznego umocnienia brzegu lub stoku. Podstawowym materiałem stosowanym przy wykonywaniu tego rodzaju robót budowlanych są elementy z naturalnych materiałów martwych jak: paliki drewniane, łaty drewniane, pędy wybranych roślin, np. wierzby; wiklina, kiszki faszynowe. Jako materiały pomocnicze stosuje się drut i gwoździe stalowe. W zależności od zastosowanych materiałów wyróżnia się różne rodzaje płotków. Ponadto tak wykonany płotek może być płotkiem nieożywionym lub płotkiem ożywionym. W płotku ożywionym stosuje się świeże pędy wybranej rośliny, najczęściej wierzby, które dzięki zagłębieniu w ziemi mają możliwość wegetacji.
Wikipedia
(1.2) Wlazł kotek na płotek i mruga.
(1.3) Biegacz potknął się na ostatnim płotku i nie dobiegł do mety.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔtɛk, AS: pu̯otek
Wiktionary
rzecz. płotkarz m., płotkarka ż., płot mrz.
przym. płotkarski
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych; płocica; płoć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. płoć
(1.2) przen. osoba niewiele znacząca
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: płotek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełby i płotki lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadują podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔtka, AS: pu̯otka
Wiktionary
rzecz. płoć ż., płoteczka ż.
Wiktionary
(1.1) płoć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sportsmenka, która uprawia bieg przez płotki
Wiktionary
(1.1) Brązowy medal Anny Olichwierczuk to na pewno przyjemna niespodzianka, choć przed mistrzostwami nasza płotkarka legitymowała się najlepszym wynikiem spośród tych rywalek, które przyjechały do Monachium.
Wiktionary
IPA: pwɔtˈkarka, AS: pu̯otkarka
Wiktionary
rzecz. płotkarstwo n., płot m., płotek m.
:: forma męska płotkarz m.
przym. płotkarski
Wiktionary
przymiotnik od: płotkarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z płotkami, dotyczący płotków
Wiktionary
(1.1) Zaczęła od biegów płaskich, lecz od 2006 trenuje biegi płotkarskie.
Wiktionary
rzecz. płot mrz., płotek mrz., płotkarka ż., płotkarstwo, płotkarz mrz.
przym. płotkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik uprawiający bieg przez płotki
Wiktionary
IPA: ˈpwɔtkaʃ, AS: pu̯otkaš
Wiktionary
rzecz. płot m., płotek m., płotkarstwo n.
:: fż. płotkarka ż.
przym. płotkowy, płotkarski
Wiktionary
dawniej: ubranie z płótna noszone przez chłopów; płóciennica
SJP.pl
regionalnie: płócienny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tkanina o najprosztszym splocie (płóciennym), najczęściej z surowej lub bielonej przędzy;
(1.2) szt. tkanina rozpięta na ramie i zagruntowana, przeznaczona do malowania obrazów
(1.3) szt. obraz malowany na płótnie (1.2)
Wiktionary
Płotno (niem. Blankensee, nazwa przejściowa – Ustronie, Stawiska) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce.
Leśniczówka wchodząca w skład sołectwa: Sułkowo.
Wikipedia
(1.1) Twarz dziewczyny była biała, jak płótno (…)
(1.3) Malarz przedstawił go na płótnie w pełni siły męskiej, z czołem dumnym, okiem żywym i iskrzącym.
Wiktionary
IPA: ˈpwutnɔ, AS: pu̯utno
Wiktionary
rzecz. płócienko
przym. płócienny
Wiktionary
(1.1) tkanina
(1.3) obraz
Wiktionary
nadawać (np. papierowi) wygląd płótna przez wyciskanie stosownego wzoru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Płotami, dotyczący Płotów
Wiktionary
rzecz. Płoty nmos.
Wiktionary
rodzaj ogrodzenia; parkan; * forma dopełniacza l.poj. "płota" możliwa tylko w przysłowiu "Słowo się rzekło, kobyłka u płota"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Płoty (niem. Plathe an der Rega) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, położone nad Regą, na Równinie Gryfickiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Płoty.
31 grudnia 2012 roku miasto miało 4100 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Płoty są miastem pomorskim.
(1.1) Historia Płotów sięga średniowiecza.
(1.1) W Płotach znajduje się plac Konstytucji 3 Maja.
(1.1) W 1277 roku Płotom nadano prawa miejskie.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔtɨ, AS: pu̯oty
Wiktionary
rzecz. płocianin m., płocianka ż.
przym. płotowski
Wiktionary
Płouszowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Jastków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Jastków. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 269 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. danie z kuchni tatarskiej i uzbeckiej, rodzaj pilawu popularnego również w Rosji
Wiktionary
Pilaw (tur. pilav, pers. پلو, polou, hindi पुलाव, pulaw, ros. плов, plow) – tradycyjna potrawa wschodnia, sporządzana z ryżu lub bulguru z dodatkiem warzyw, kawałków mięsa (baraniny, drobiu lub ryb) oraz dużej ilości ostrych przypraw. Dzięki specjalnej technice gotowania (również nazywanej pilawem) ziarenka ryżu pozostają osobno.
Wikipedia
(1.1) Płow wyszedł trochę chudy, ale po trzech miesiącach Abdurahim zdążył do tego przywyknąć.
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Bułgarii, położone nad rzeką Maricą;
Wiktionary
Płowdiw (bułg. Плoвдив) – miasto w środkowej Bułgarii, ośrodek administracyjny obwodu Płowdiw i gminy Płowdiw, w zachodniej części Niziny Górnotrackiej, nad rzeką Maricą. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 368 809 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Płowdiwu|Ms=Płowdiwie.
Wiktionary
przym. płowdiwski
Wiktionary
przymiotnik od: Płowdiw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Płowdiwem, dotyczący Płowdiwu
Wiktionary
rzecz. Płowdiw mrz.
Wiktionary
pozbawiać intensywnej barwy; wypławiać
SJP.pl
1. stracić pierwotną intensywność barwy pod wpływem światła;
2. stawać się płowym
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) tracić intensywność barwy pod wpływem światła
(1.2) stawać się płowym, nabierać barwy płowej (żółtawo-szarej)
(1.3) geol. o glebie: podlegać procesowi płowienia (przemywania)
Wiktionary
rzecz. płowienie n., płowość ż., spłowienie n., wypłowienie n.
czas. spłowieć dk., wypłowieć dk.
przym. płowy
Wiktionary
(1.1) blaknąć
Wiktionary
przymiotnik od: Płowce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płowieć.
(1.2) geol. przemieszczanie się w głąb profilu glebowego cząstek koloidalnych w stanie rozproszenia, wymytych z wyżej leżących warstw, bez rozkładu tych cząstek
Wiktionary
Płowienie (lessivage, proces płowienia, przemywania, lessiważ) – proces glebotwórczy polegający na przemieszczaniu przez wodę opadową cząstek iłu koloidalnego w głąb profilu glebowego. Jego efektem jest powstanie poziomów eluwialnego (przemycia) i iluwialnego (wmywania).
Wikipedia
rzecz. płowość ż., wypłowienie n., spłowienie n.
czas. płowieć ndk., wypłowieć dk., spłowieć dk.
przym. płowy
Wiktionary
(1.2) przemywanie, lessiważ
Wiktionary
brązowy o płowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brązowy z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) Delikatnie pogłaskałam płowobrązową grzywę.
Wiktionary
IPA: ˌpwɔvɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: pu̯ovobrõũ̯zovy
Wiktionary
przym. brązowopłowy
Wiktionary
brunatny o odcieniu płowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brunatny z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) W konarach świergotały płowobrunatne ptaki.
Wiktionary
IPA: ˌpwɔvɔbrũˈnatnɨ, AS: pu̯ovobrũnatny
Wiktionary
1. bawełniak płowobrzuchy - gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych;
2. drozd płowobrzuchy - gatunek ptaka z rodziny drozdowatych
SJP.pl
górak płowogardły - gatunek ptaka z rodziny kurowatych
SJP.pl
karłówka płowolica, puszczyk płowolicy - gatunki ptaków
SJP.pl
liliowy o odcieniu płowym
SJP.pl
mający kolor piasku o płowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rdzawy z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) Spód ciała strzyżyka karolińskiego jest płowordzawy.
Wiktionary
rudy o odcieniu płowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rudy z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) Płoworude płomienie szybko objęły górną kondygnację.
Wiktionary
IPA: ˌpwɔvɔˈrudɨ, AS: pu̯ovorudy
Wiktionary
cecha tego, co płowe (żółtawe z szarym odcieniem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co płowe
Wiktionary
przym. płowy
przysł. płowo
rzecz. płowienie n.
czas. płowieć
Wiktionary
szary o odcieniu płowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) Skąd się wzięły te płowoszare plamaamy na suficie?
Wiktionary
IPA: ˌpwɔvɔˈʃarɨ, AS: pu̯ovošary
Wiktionary
mający płowe włosy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o płowych włosach
Wiktionary
(1.1) Śmieszne to jest. Dlaczego miałoby mi zależeć na tym, co myśli o mnie płowowłosa osoba, imieniem Janusz, której nigdy dotąd nie widziałam?
Wiktionary
żółty o odcieniu płowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żółty z odcieniem płowym
Wiktionary
(1.1) Waham się, czy wybrać ten płowożółty portfel, czy może jednak ten seledynowy?
Wiktionary
IPA: ˌpwɔvɔˈʒuwtɨ, AS: pu̯ovožuu̯ty
Wiktionary
1. żółty o odcieniu szarym, szarożółty;
2. zwierzyna płowa - sarny, jelenie, łosie, daniele
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty z odcieniem szarego
Wiktionary
(1.1) Na czele dragonów jechał srogi Luśnia i przygryzając płowy wąs, z dala już sobie najbogatszego wypatrywał.
Wiktionary
IPA: ˈpwɔvɨ, AS: pu̯ovy
Wiktionary
rzecz. płowienie n., wypłowienie n., spłowienie n., płowość ż.
czas. płowieć ndk., wypłowieć dk., spłowieć dk.
przym. wypłowiały, spłowiały
przysł. płowo
Wiktionary
część pługa opierająca się o dno bruzdy i ułatwiająca jego prowadzenie; płóz
SJP.pl
1. element podwozia niektórych pojazdów umożliwiający sunięcie po podłożu; jedna z dwóch listew pozwalających saniom na poruszanie się po śniegu;
2. część narty drewniana lub wykonana z tworzywa sztucznego; deska
SJP.pl
Płoza – zazwyczaj element podwozia, na którym pojazd się opiera, służący do ruchu ślizgowego po wodzie, śniegu lub lodzie. Gładź będąca powierzchnią styku płozy z podłożem ma na celu zmniejszenie tarcia, a tym samym zwiększenie ślizgu. Płozy są elementami pojazdów lub innych przyrządów, dzięki którym człowiek może się poruszać. Płozy wykonuje się głównie z drewna, metalu bądź z tworzyw sztucznych. Do jazdy wykorzystuje się je najczęściej parami. Ze względu na szerokość powierzchni i sposoby montowania (zaczepu) można wyróżnić płozy montowane jako podwozie w saniach (najczęściej drewniane z obiciem metalowym) lub w bojerze (całkiem metalowe lub z tworzywa – w obu przypadkach posiadające do kilkudziesięciu centymetrów szerokości), dwie płozy z wiązaniami tworzące narty (do kilkunastu centymetrów szerokości), dwie cienkie płozy połączone z butami tworzące łyżwy (do kilku milimetrów szerokości).
Wikipedia
płozić się - o roślinach, ich pędach, łodygach: rosnąć w kierunku poziomym, rozrastać się nisko przy ziemi; płożyć się
SJP.pl
mszak z klasy wątrobowców
SJP.pl
poprzeczna belka z płozami u dołu, na której opiera się kadłub bojera
SJP.pl
płożyć się - o roślinach, ich pędach, łodygach: rosnąć w kierunku poziomym, rozrastać się nisko przy ziemi; płozić się
SJP.pl
roślina z rodziny płożykowatych, której jedynym przedstawicielem jest objęty ochroną w Polsce płożyk wonny
SJP.pl
rodzina mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: płuco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. płuca zwierzęce
(1.2) kulin. potrawa z płucek (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) plural|płucko.
Wiktionary
rzecz. płucko n.
Wiktionary
(1.1) dudki, łódź|letkie.
(1.2) dudki, łódź|letkie.
Wiktionary
zdrobnienie od: płuco
SJP.pl
gatunek miodunki; miodunka plamista
SJP.pl
Cetraria Ach. (płucnica) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów
Wikipedia
roślina lecznicza, używana w medycynie ludowej do leczenia m.in. kaszlu, kataru, gruźlicy; miodunka lekarska
SJP.pl
Platismatia W.L. Culb. & C.F. Culb. (płucnik) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Z powodu współżycia z glonami zaliczany jest do porostów. W Polsce występuje tylko jeden gatunek.
Wikipedia
odnoszący się do płuc
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. dotyczący płuca, związany z płucami, znajdujący się w płucach, będący częścią płuc
Wiktionary
rzecz. płuco n., opłucna ż., płucik mrz., płucko n.
przym. opłucnowy
Wiktionary
parzysty narząd oddechowy kręgowców oddychających powietrzem atmosferycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. pojedynczy lub parzysty narząd oddechowy właściwy dla kręgowców;
Wiktionary
Płuco (łac. pulmo) – pojedynczy lub parzysty narząd oddechowy kręgowców. Służy do wymiany gazowej (potocznie oddychania). Do kręgowców tych zaliczane są też – prócz płazów, gadów, ptaków i ssaków – ryby dwudyszne, które w niesprzyjających warunkach atmosferycznych prowadzą wymianę gazową za pomocą workowatego płuca, powstałego z przekształconego pęcherza pławnego.
Wikipedia
(1.1) W płucach zachodzi wymiana gazowa.
Wiktionary
IPA: ˈpwut͡sɔ, AS: pu̯uco
Wiktionary
rzecz. opłucna ż.
:: zdrobn. płucko n.
przym. płucny, wewnątrzpłucny, opłucnowy
Wiktionary
podgromada ślimaków oddychających płucami, obejmująca około 36 tysięcy gatunków
SJP.pl
Płucodyszne (Pulmonata) – podgromada ślimaków (Gastropoda) obejmująca około 36 tysięcy lądowych i wodnych, hermafrodytycznych gatunków tradycyjnie charakteryzowanych zdolnością do oddychania powietrzem atmosferycznym za pomocą narządu oddechowego nazywanego „płucem” – unaczynionej ścianki jamy płaszczowej pełniącej rolę płuca.
Wikipedia
o cechach płucodysznych (podgromada ślimaków)
SJP.pl
aparat włączany do krwioobiegu pacjenta, zastępujący czasowo pracę serca i płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. urządzenie podtrzymujące krążenie krwi podczas operacji na otwartym sercu;
Wiktionary
Płucoserce – urządzenie, które podczas operacji na otwartym sercu przejmuje funkcję serca przy użyciu pompy mechanicznej, pompującej krew do układu krążenia chorego i płuc przez zastosowanie oksygenatora, w którym zachodzi wymiana gazowa. Krążenie takie jest nazywane krążeniem pozaustrojowym.
Wikipedia
(1.1) Na oddziale znajduje się również m.in. sala operacyjna wyposażona w płucoserce.
Wiktionary
narząd oddechowy niektórych bezkręgowców lądowych (np. pajęczaków)
SJP.pl
Płucotchawki, płuca książkowe, worki płucne, płuca blaszkowate — narząd oddechowy występujący u wielu pajęczaków i u niektórych owadów. Płucotchawki pajęczaków znajdują się na odwłoku (u postaci dojrzałych – na jego brzusznej stronie), w liczbie od 1 do 4 par. Są to grzebykowate, spłaszczone rozgałęzienia pni tchawkowych, omywane przez hemolimfę transportującą gazy oddechowe.
Wikipedia
1. urządzenie do rozdzielania lub oczyszczania mieszanin ciał stałych, zawiesin lub roztworów gazowych z użyciem cieczy;
2. pojemnik na wodę umieszczony nad muszlą klozetową, służący do jej spłukiwania; spłuczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lab. chem. zob. absorber.
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
rzecz. płukanka ż., płukanie n., wypłukanie n., popłukanie n.
czas. płukać ndk., wypłukiwać ndk., wypłukać dk., popłukać dk.
przym. płuczkowy
Wiktionary
(1.1) aparat absorpcyjny, absorber, skruber
Wiktionary
płuczkarka;
1. specjalny basen w zakładzie przemysłowym przygotowany do płukania różnego rodzaju wyrobów;
2. urządzenie przeznaczone do płukania złotodajnego piasku w celu otrzymania złota
SJP.pl
w górnictwie: robotnik zatrudniony przy obsłudze płuczek
SJP.pl
zakład zajmujący się oczyszczaniem urobku górniczego z domieszek płonnych; płuczka
SJP.pl
przymiotnik od: płuczka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. lab. górn. związany z płuczką, dotyczący płuczki
Wiktionary
rzecz. płuczka ż., płukanka ż., płukanie n., wypłukanie n., popłukanie n.
czas. płukać ndk., wypłukiwać ndk., wypłukać dk., popłukać dk.
Wiktionary
urządzenie służące do chemicznego oczyszczania benzolu
SJP.pl
przymiotnik od: Płudy, Nowe Płudy, Stare Płudy
SJP.pl
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. osiedle w Warszawie
SJP.pl
Wikipedia
1. narzędzie rolnicze służące do orania;
2. sposób hamowania nartami, polegający na zbliżeniu ku sobie dziobów oraz oddaleniu piętek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. narzędzie rolnicze, uprawowe, służące do przeprowadzania orki;
(1.2) pojazd służący do odśnieżania drogi lub torów;
(1.3) sport. ewolucja narciarska;
(1.4) hist. agrot. historyczna jednostka miary powierzchni
(1.5) hist. ekon. rodzaj podatku płaconego od pługa (1.4)
Wiktionary
Pług – narzędzie uprawowe do wykonywania orki.
Najstarszy rysunek pługa (sprzed 5500 lat) znaleziono w starożytnym mieście Ur (obecnie Irak).
Pług składa się z jednego lub kilku korpusów płużnych. Każdy korpus płużny posiada lemiesz, który odcina pas roli (skibę) od calizny, odkładnicę odwracającą i wrzucającą odciętą skibę w bruzdę wykonaną przez poprzedni korpus płużny.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze stosowane pługi były ciągnięte przez zwierzęta – woły lub konie.
Wiktionary
IPA: pwuk, AS: pu̯uk
Wiktionary
przym. pługowy, płużny
Wiktionary
(1.2) pług śnieżny, pług odśnieżny
Wiktionary
narzędzie rolnicze służące do jednoczesnego orania i spulchniania gleby
SJP.pl
Pługofrezarka – kombinowana maszyna uprawowa, zawierająca korpus płużny oraz wirnik z ostrzami rozdrabniającymi skibę.
Korpus pługa lemieszowego jest zmodyfikowany poprzez odcięcie części skrzydła odkładnicy. Przy każdym korpusie płużnym znajduje się element czynny w postaci pionowego wirnika zaopatrzonego w ostrza najdłuższe na górze i coraz krótsze niżej. Wirnik z nożami, zwany jest frazem. Wirnik napędzany jest z wałka WOM poprzez przekładnie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód techniczny utrzymania zimowego dróg, z pługiem śnieżnym i piaskarką
Wiktionary
Pługopiaskarka – samochód specjalny zbudowany na podwoziu samochodu ciężarowego lub innym i wyposażony w urządzenia przeznaczone do zimowego utrzymania dróg i ulic, (likwidacja gołoledzi, zalegającego lodu, zbitego lub kopnego śniegu). Urządzeniami tymi są:
Wikipedia
pojazd do odśnieżania ulic i posypywania ich solą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojazd służący do odśnieżania dróg za pomocą pługa i posypywania ich solą
Wiktionary
IPA: ˌpwuɡɔsɔˈlarka, AS: pu̯ugosolarka
Wiktionary
przymiotnik od: pług
SJP.pl
oczyszczać coś przez zanurzenie w cieczy lub przepuszczenie cieczy przez coś; obmywać; przemywać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czyścić, myć coś pod czystą, bieżącą wodą
(1.2) uzyskiwać drobiny rodzimego złota obmywając piasek wodą
Wiktionary
IPA: ˈpwukat͡ɕ, AS: pu̯ukać
Wiktionary
rzecz. płukanie n., płuczka ż., płukanka ż., popłuczyna ż.
czas. opłukiwać, wypłukać dk., wypłukiwać ndk.
przym. płuczkowy
Wiktionary
oczyszczać coś przez zanurzenie w cieczy lub przepuszczenie cieczy przez coś; obmywać; przemywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płukać.
Wiktionary
(1.1) Kupiłam nowy płyn do płukania.
Wiktionary
IPA: pwuˈkãɲɛ, AS: pu̯ukãńe
Wiktionary
czas. płukać ndk.
rzecz. płuczka ż., płukanka
przym. płuczkowy
Wiktionary
płyn przygotowany do płukania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płyn przeznaczony do płukania czegoś
(1.2) przest. naczynie do płukania dłoni
(1.3) przest. woda w płukance (1.2)
Wiktionary
(1.1) Czytałem że po jednej płukance różne odpady mogą się nie wyczyścić w silniku i będą pływały z nowym olejem
Wiktionary
rzecz. płukanie n., płuczka ż., popłuczyna ż.
czas. płukać ndk., opłukiwać ndk., wypłukać dk., wypłukiwać ndk.
przym. płuczkowy, płukankowy
Wiktionary
pracownik zajmujący się płukaniem surowców
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Płutowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Kijewo Królewskie.
We wsi był przystanek kolejowy Płutowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pług (w znaczeniu narzędzia rolniczego)
2. narzędzie pełniące funkcje spulchniacza, obsypnika lub opielacza, używane powszechnie przy uprawie szkółek, sadów, winnic
SJP.pl
część instrumentu smyczkowego
SJP.pl
Wikipedia
należący do pługa, będący jego częścią
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Płużnica (niem. Pfeilsdorf, Plusnitz) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Płużnica. Miejscowość jest siedzibą gminy Płużnica. Najważniejsze instytucje to urząd gminy, bank, ośrodek zdrowia, poczta, szkoła, policja, OSP, TRGP, SMGP, GCI, ośrodek szkolenia kierowców oraz przedsiębiorstwa prywatne. Gmina Płużnica podjęła współpracę partnerska z gminą Hagen w Niemczech.
Wikipedia
przymiotnik od: Płużnica
SJP.pl
należący do pługa, będący jego częścią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pługiem
(1.2) roln. nadający się pod uprawę
Wiktionary
rzecz. pług
przym. pługowy
Wiktionary
w narciarstwie: hamować, wykonując pług
SJP.pl
czasownik
(1.1) sport. podczas jazdy na nartach hamować wykonując pług
(1.2) ciągnąć pług
(1.3) stpol. popłacać
Wiktionary
IPA: ˈpwuʒɨt͡ɕ, AS: pu̯užyć
Wiktionary
(1.1,1.2) rzecz. pług mrz., płużenie n.
Wiktionary
dawne narzędzie rolnicze, służące do orki
SJP.pl
1. nędzny, niezgrabny pług;
2. drewniana nasada pługa
SJP.pl
skrót od: półwysep
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. półwysep
Wiktionary
IPA: puwˈvɨsɛp, AS: puu̯vysep
Wiktionary
rzecz. półwysep mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: płytko
SJP.pl
stawać się płytkim, płytszym
SJP.pl
w stolarstwie: płaszczyzna otoczona wypukłą listwą; ramiak; filung
SJP.pl
Płycina – element dekoracyjny w kształcie fragmentu płaszczyzny (ściany, stropu, elewacji) ujęty w obramowanie, zwykle z profilowanych listew, czasem wklęsły lub wypukły. Zazwyczaj płycina posiada kształt czworoboku, może być owalna, okrągła lub nieregularna. Pole płyciny bywa dekorowane płaskorzeźbą, malowidłem, intarsją lub innymi technikami zdobniczymi. Stosowane szczególnie w architekturze starożytnego Rzymu i nowożytnej.
Wikipedia
zdrobnienie od: płytki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: płytki
Wiktionary
IPA: ˌpwɨt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: pu̯yćüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: płytki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: płytki
Wiktionary
IPA: ˌpwɨt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: pu̯yćutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. płytkość ż., płycizna ż.
przym. płytki, płyciutki
przysł. płytko, płyciutko, płyciuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: płytki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: płytki
Wiktionary
IPA: pwɨˈt͡ɕutʲci, AS: pu̯yćutʹḱi
Wiktionary
rzecz. płycizna ż., płytkość ż., spłycanie n., spłycenie n.
przym. płytki, płyciuteńki
przysł. płytko, płyciutko, płyciuteńko
Wiktionary
płytkie miejsce w morzu, rzece lub jeziorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hydrol. płytki obszar zbiornika wodnego lub rzeki
(1.2) przen. brak istotnej treści, głębi
Wiktionary
IPA: pwɨˈt͡ɕizna, AS: pu̯yćizna
Wiktionary
rzecz. płytkość ż., spłycanie n., spłycenie n.
czas. spłycać ndk., spłycić dk.
przym. płytki, płyciutki, płyciuteńki
przysł. płytko, płyciutko, płyciuteńko
Wiktionary
(1.1) mielizna
(1.2) miałkość, mielizna, powierzchowność, płytkość
Wiktionary
ciało ciekłe, przyjmujące kształt zbiornika; ciecz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja niemająca określonej postaci, przyjmująca kształt zbiornika, do którego jest wprowadzona
(1.2) fiz. ciecz lub gaz;
Wiktionary
Płyn – każda substancja, która może płynąć, tj. charakteryzuje się wielką łatwością zmieniania wzajemnego położenia poszczególnych elementów nawet dla niewielkich sił, w przeciwieństwie do ciał stałych, które przy niewielkich siłach wykazują proporcjonalność odkształcenia do naprężeń, w wyniku czego płyn może swobodnie przemieszczać się (przepływać).
Wikipedia
(1.1) Znajdował się tam dziwny płyn.
(1.2) Fizyka wyróżnia ciała stałe i płyny.
Wiktionary
IPA: pwɨ̃n, AS: pu̯ỹn
Wiktionary
rzecz. płynność ż., pływalnia ż., płynięcie n.
czas. płynąć, upłynniać, spływać
przym. płynny
przysł. płynnie
Wiktionary
(1.1) ciecz
Wiktionary
1) lać się, toczyć się w pewnym kierunku 2) posuwać się w pewnym kierunku po powierzchni wody lub w wodzie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) poruszać się w wodzie lub na jej powierzchni, także za pomocą łodzi
(1.2) o czasie: upływać, mijać
(1.3) o cieczy: poruszać się w jakimś kierunku
(1.4) przen. o chmurach: poruszać się po nieboskłonie
(1.5) przen. brzmieć
(1.6) przen. improwizować
Wiktionary
(1.1) Zobacz, jak Andrzej szybko płynie delfinem!
(1.2) W poczekalni godziny płyną szybko.
(1.3) Nil płynie do Morza Śródziemnego, a Warta do Odry.
(1.4) Obłoki płyną po niebie, jak nie pada, a jak pada to nie płyną.
(1.5) Poszumy płaczą mogilnych drzew, • lecz w barce życia płynie mój śpiew. • Ja budowniczy nadgwiezdnych miast • szydzę z rozpaczy gasnących gwiazd.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pu̯ỹnõńć
Wiktionary
rzecz. płyn m., płynięcie n., dopłynięcie n., pływalnia ż., pływanie n., pływak m., pływaczka ż., odpływ mrz., płynność ż.
czas. napłynąć, odpłynąć, odpływać, pływać, przepłynąć, rozpłynąć się, wypłynąć, popłynąć, spływać, opłynąć
przym. płynny, pławny, spławny, pływowy
Wiktionary
(1.1) żeglować
(1.2) biec, upływać, przemijać, mijać
(1.3) spływać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|płynąć.
Wiktionary
czas. płynąć
rzecz. dopływ mrz., pływalnia ż., płynność ż., płyn mrz.
przym. płynny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób płynny, sprawnie
Wiktionary
(1.1) Na twoim lapku ta gra płynnie nie będzie działać.
(1.1) Moja gruzińska sąsiadka mówi płynnie po polsku.
Wiktionary
rzecz. płyn m., płynność ż., pływalnia ż.
przym. płynny
czas. pływać
Wiktionary
(1.1) biegle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: płynnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: płynny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha cieczy
(1.2) przen. lekkość, zwiewność
(1.3) ekon. zob. płynność finansowa.
Wiktionary
Płynność (ang. liquidity) to:
Wikipedia
IPA: ˈpwɨ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: pu̯ỹ•ność
Wiktionary
rzecz. płyn m., płynięcie n., pływalnia ż.
czas. pływać, płynąć ndk.
przym. płynny
przysł. płynnie
Wiktionary
1. będący płynem, mający postać płynu; ciekły;
2. zmienny, niestały, nieokreślony;
3. taki, którego fazy przechodzą łagodnie jedna w drugą; harmonijny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący płynem
(1.2) taki, którego poszczególne fazy przechodzą łagodnie jedna w drugą
(1.3) odznaczający się harmonijnym rytmem, swobodny, bez błędów, zahamowań
(1.4) łagodnie zaokrąglony
(1.5) zmienny, niestały, taki, którego nie można dokładnie określić
Wiktionary
(1.1) Szampon to zazwyczaj płynny środek do mycia włosów, zawierający ciekłe mydło, substancje pieniące oraz substancje pomocnicze.
(1.2) Ruch człowieka w postawie pionowej jest płynny.
(1.3) Ten wiersz jest płynny i rytmiczny.
(1.3) On mówi płynną polszczyzną.
(1.4) Za podstawową cechę secesji uważa się linię giętką, płynną i ruchliwą.
(1.5) Granica między nowelą i opowiadaniem jest płynna.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨ̃nːɨ, AS: pu̯ỹ•ny
Wiktionary
rzecz. płyn m., płynność ż., płynięcie n., pływalnia ż.
czas. płynąć, pływać, upłynnić, napłynąć, odpłynąć, przepłynąć, rozpłynąć się, wypłynąć
przysł. płynnie
Wiktionary
(1.1) ciekły, wodnisty, rozwodniony
(1.2) harmonijny, koci
(1.3) swobodny, składny
(1.4) zaokrąglony
(1.5) zmienny, niestały, wątpliwy, przybliżony, szacunkowy
Wiktionary
płaski element, np. płyta kompaktowa, płyta pilśniowa, płyta tektoniczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. płaski, stosunkowo sztywny przedmiot o grubości małej w porównaniu do długości i szerokości
(1.2) płaszczyzna, powierzchnia czegoś
(1.3) krążek służący do przechowywania muzyki lub danych
(1.4) element konstrukcyjny, którego grubość jest mała w porównaniu do długości i szerokości, obciążony równolegle do mniejszego wymiaru
(1.5) muz. zbiór utworów jednego wykonawcy dystrybuowany na wielu nośnikach pod jednym tytułem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Połóż tam tę płytę.
(1.1) Skąd weźmiemy płyty chodnikowe?
(1.2) Płytę lotniska trzeba utrzymywać w porządku.
(1.3) Ile kosztowała ta płyta?
(1.4) Równanie płyty zostało sformułowane przez Zofię Germain.
(1.5) Większość utworów na płycie inspirowana jest muzyką jazzową.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨta, AS: pu̯yta
Wiktionary
rzecz. płytkarz mos., płytkowanie n.
:: zdrobn. płytka ż., płyteczka ż.
przym. płytowy, płytkowy
przysł. płytowo
Wiktionary
(1.2) powierzchnia
(1.3) kompakt, krążek, CD, DVD
(1.5) album
Wiktionary
zdrobnienie od: płyta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: płyta
(1.2) mała płyta
(1.3) bud. ceramiczna, czworoboczna płyta do wykładania podłogi i ścian;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od zob. płytki.
Wiktionary
(1.1) Kopie moich najważniejszych plików nagrałem na płytkę CD.
(1.2) Szkielet szkarłupni jest zbudowany z płytek wapiennych, połączonych za pomocą mięśni i tkanki łącznej.
(1.3) Mamy niebieskie płytki w łazience.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨtka, AS: pu̯ytka
Wiktionary
rzecz. płyta ż., płytkarz m., płytkowanie n.
czas. płytkować
przym. płytowy, płytkowy
Wiktionary
(1.3) kafelek, fliza
Wiktionary
zajęcie płytkarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bud. specjalista zajmujący się kafelkowaniem ścian lub podłóg
Wiktionary
(1.1) Kupiłem już kafelki, czekam tylko na płytkarza.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨtkaʃ, AS: pu̯ytkaš
Wiktionary
rzecz. płyta ż., płytka ż., płyteczka ż., płytkowanie n.
czas. płytkować ndk., wypłytkować dk.
przym. płytkowy
Wiktionary
(1.1) glazurnik, kafelkarz, terakociarz, fliziarz
Wiktionary
1. mający małą głębokość;
2. powierzchowny, niemający skłonności do zastanawiania się; nieprzemyślany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma dużej głębokości; charakteryzujący się płytkością; niegłęboki
(1.2) przen. pozbawiony głębszych wartości; banalny
forma rzeczownika.
(2.1) lp. D. oraz lm. M. zob. płytka.
Wiktionary
(1.1) Nie skacz tutaj na główkę, w tym miejscu jezioro jest płytkie.
(1.2) Dlaczego każdy chłopak, którego spotykam, okazuje się głupi i płytki?
Wiktionary
IPA: ˈpwɨtʲci, AS: pu̯ytʹḱi
Wiktionary
rzecz. płytkość ż., płycizna ż., spłycanie n.
przym. płyciutki, płyciuteńki
przysł. płytko, płyciutko, płyciuteńko
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. miałki.
(1.2) miałki, powierzchowny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tuż przy powierzchni
(1.2) przen. powierzchownie
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: płytka
Wiktionary
(1.1) Płytko pod ziemią przylaszczki pospolite tworzą krótkie kłącze.
(1.1) Powinieneś płycej zanurzać pióra wioseł.
Wiktionary
rzecz. płytkość ż., płycizna ż., spłycanie n.
przym. płytki, płyciutki, płyciuteńki
przysł. płyciutko, płyciuteńko
Wiktionary
charakterystyczny dla mórz płytkich, występujący w morzach płytkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest płytkie; cecha tego, kto jest płytki
Wiktionary
rzecz. płycizna ż., spłycanie n.
przym. płytki, płyciuteńki, płyciutki
przysł. płytko
Wiktionary
przypominający płytkę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z płytką, dotyczący płytki
Wiktionary
rzecz. płytkarz mos., płyta ż., płytka ż.
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
strug o budowie podobnej do wręgownika, lecz o większej szerokości noża, służący do wykonywania wrężyn; wrężnik
SJP.pl
rzadko: spis płyt nagranych przez muzyka lub zespół muzyczny; dyskografia
SJP.pl
wielbiciel muzyki z płyt gramofonowych
SJP.pl
wielbicielka płyt z nagraniami
SJP.pl
powierzchowność, płytkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór płyt z różnymi nagraniami
Wiktionary
IPA: ˌpwɨtɔˈtɛka, AS: pu̯ytoteka
Wiktionary
1. rozbijać kamienie płytownikiem;
2. wykładać płytami
SJP.pl
potocznie: blok zbudowany z wielkich betonowych płyt
SJP.pl
ciężki młot dwuręczny używany w kamieniarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górn. techn. ciężki młot dwuręczny o dwóch ostrzach równoległych do trzonka, używany w kamieniołomach do dzielenia większych ciosów kamiennych na części
Wiktionary
IPA: pwɨˈtɔvʲɲik, AS: pu̯ytovʹńik
Wiktionary
1. dotyczący płyty, wykonany z płyty, mający kształt płyty;
2. o formacjach geologicznych: złożony z warstw ułożonych poziomo; poziomy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z płytą, dotyczący płyty
Wiktionary
rzecz. płytka ż., płyta ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: płytki
SJP.pl
okresowe podnoszenie się lub opadanie poziomu wód, związane z przyciąganiem Księżyca i Słońca; przypływ lub odpływ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hydrol. cyklicznie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w dużych zbiornikach wodnych spowodowane oddziaływaniem grawitacyjnym Ziemi z Księżycem i Słońcem
Wiktionary
czas. pływać ndk.
rzecz. odpływ mrz.
przym. pływowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) poruszać się w wodzie, po wodzie lub innym płynie
(1.2) mieć cechy, które uniemożliwiają zatonięcie w wodzie
Wiktionary
(1.1) Prom do Szwecji pływa dwa razy w tygodniu.
(1.2) Korek pływa w wodzie, a stal nie.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨvat͡ɕ, AS: pu̯yvać
Wiktionary
rzecz. pływak m., pływaczka ż., pływalnia ż., dopływ mrz., pływanie n., odpływ mrz., przepływność ż., przepływ m., wypływ m., odpływ m., dopływ m., upław m., upływ m., spływ m., płynność ż., napływ m., pływ m.
czas. dopływać ndk., napływać ndk., odpływać ndk., opływać ndk., popływać dk., przepływać ndk., spływać ndk., wypływać ndk., płynąć ndk.
przym. płynny, pływacki, przepływowy, pływowy, opływowy, pływający
przysł. płynnie, wpław
Wiktionary
odnoszący się do pływaka lub pływania, należący do pływaka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pływaniem, dotyczący pływania
Wiktionary
rzecz. pływak m., pływaczka ż., pływactwo n., pływanie n., pływalnia ż.
czas. pływać ndk., przepłynąć dk.
przym. pływowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. sport pływacki, zawody pływackie
Wiktionary
rzecz. pływanie n., pływak m., pływaczka ż.
przym. pływacki, pływowy
przysł. pływacko
Wiktionary
(1.1) pływanie
Wiktionary
wieloryb zamieszkujący Pacyfik; wal szary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Utricularia|L.|ref=tak., rodzaj roślin owadożernych z rodziny pływaczowatych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zob. pływacz szary.
Wiktionary
Wikipedia
metalowa część skrzydła wodnopłatowca, służąca do utrzymywania się samolotu na powierzchni wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pływak
Wiktionary
Pływaczek (Nectomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
rzecz. pływak m., pływalnia ż.
Wiktionary
Pływaczewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Ryńsk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. kobieta uprawiająca sport pływacki;
2. kobieta płynąca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: pływak
Wiktionary
(1.1) Daria jest znakomitą pływaczką.
Wiktionary
IPA: pwɨˈvat͡ʃka, AS: pu̯yvačka
Wiktionary
rzecz. pływactwo n., pływak, pływalnia, pływanie
czas. pływać, płynąć
przym. pływacki, pływakowy, pływowy
Wiktionary
1. o cechach pływaczowatych (rodzina roślin zielnych); tłustoszowaty;
2. o cechach pływaczowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
Wikipedia
1. o cechach pływaczowatych (rodzina roślin zielnych); tłustoszowaty;
2. o cechach pływaczowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj pojazdu wodnego do holowania za skuterem lub motorówką
SJP.pl
→ pływać
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: pływać
przymiotnik
(2.1) taki, dla którego powierzchnia wody jest środowiskiem naturalnym
Wiktionary
czas. pływać
Wiktionary
1. osoba pływająca lub uprawiająca sport pływacki;
2. pejoratywnie: osoba sprytnie uchylająca się od jakiegoś działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. element techniczny mający za zadanie unosić się na wodzie lub innej cieczy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. człowiek (zwłaszcza sportowiec) zajmujący się pływaniem
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) zob. pływak żółtobrzeżek.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zepsuł się znów pływak w toalecie.
(2.1) Jestem marnym pływakiem, bo szybko się męczę, płynąc żabką.
Wiktionary
IPA: ˈpwɨvak, AS: pu̯yvak
Wiktionary
rzecz. pływanie n., pływalnia ż., pływaczka ż., pływactwo n.
:: zdrobn. pływaczek m.
czas. pływać, płynąć
przym. pływacki, pływakowy, pływowy
Wiktionary
1. osoba pływająca lub uprawiająca sport pływacki;
2. pejoratywnie: osoba sprytnie uchylająca się od jakiegoś działania
SJP.pl
o cechach pływakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Pływakowate (Dytiscidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy należąca do grupy chrząszczy wodnych.
Przedstawiciele z tej rodziny to najlepsi pływacy wśród słodkowodnych bezkręgowców. Ich bliskimi krewniakami są biegaczowate. Najwięcej gatunków żyje w stojących słodkich wodach, a nieliczne tylko żyją w mocno natlenionych górskich strumieniach. Liczne gatunki żyją w słonawych kałużach porośniętych mangrowcami na koralowych wyspach. Ich budowa doskonale przystosowana do wodnego trybu życia wyraźnie odbiega od budowy innych chrząszczy. Wydłużone ciało owalnego kształtu jest grzbieto-brzusznie spłaszczone. Dzięki natłuszczaniu go przez liczne gruczoły oleistą wydzieliną znakomicie odpycha wodę. Tylne szerokie, spłaszczone i pokryte w końcowych członach gęstymi, długimi włoskami odnóża pełnią rolę wioseł służących do poruszania się. Oddychają pod wodą dzięki powietrzu atmosferycznemu zgromadzonemu w postaci pęcherzyka, który przechowują pod pokrywami blisko otworu oddechowego. Co jakiś czas muszą podpływać do powierzchni i odnawiać zapas tlenu. Rozmiary przedstawicieli rodziny wahają się od 2 mm do ponad 40 mm długości.
Wikipedia
o cechach pływakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
basen pływacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. obiekt sportowy przeznaczony do treningu pływania
Wiktionary
Pływalnia – kryty lub odkryty obiekt wyposażony w przynajmniej jedną nieckę basenową (basen pływacki) z trwałym brzegiem i dnem, z systemem uzdatniania wody, oraz zaplecze sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie można podzielić na obiekty kryte (wyposażone w halę basenową) i odkryte.
Wikipedia
IPA: pwɨˈvalʲɲa, AS: pu̯yvalʹńa
Wiktionary
rzecz. pływanie n., pływak m., pływaczka ż., płyn m., płynięcie n., popływanie n., popłynięcie n., płynność ż., pływaczek m., dopływ m.
czas. pływać ndk., płynąć ndk., popływać ndk., popłynąć dk., spływać ndk., spłynąć dk., wypływać ndk., wypłynąć dk., dopływać ndk., dopłynąć dk.
przym. pływacki, płynny, pływakowy, pływowy
przysł. płynnie
Wiktionary
(1.1) basen, basen pływacki
Wiktionary
1. zdolność ciała do utrzymywania się na powierzchni cieczy;
2. zdolność statku wodnego do pływania przy pełnym obciążeniu i zachowaniu przepisowego zanurzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pływalne; cecha tych, którzy są pływalni
Wiktionary
Pływalność obiektu (statku) jest zdolnością do utrzymywania się na powierzchni wody w położeniu równowagi (lub pod powierzchnią w przypadku okrętów podwodnych i statków półzanurzalnych).
Zachowanie pływalności, jest obok stateczności, główną składową niezatapialności statku.
Wikipedia
przym. pływalny, pływowy
przysł. pływalnie
Wiktionary
zdolny do utrzymywania się na wodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pływać.;
(1.2) sport pływacki, zawody pływackie, zob. pływactwo.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy miałem sześć lat, pływanie stało się moją życiową pasją.
(1.2) Pobił swój życiowy rekord w pływaniu stylem dowolnym na 100 m.
Wiktionary
IPA: pwɨˈvãɲɛ, AS: pu̯yvãńe
Wiktionary
rzecz. pływak m., pływaczka ż., pływalnia ż., dopływ m., pływactwo n.
czas. przepływać ndk., pływać ndk., płynąć ndk.
przym. pływacki, pływowy
Wiktionary
środowiskowo: spływ towarów statkami
SJP.pl
Flisactwo (flis, osyłka) – rzeczny spław towarów.
Tradycja flisactwa kultywowana w Polsce, Austrii, Czechach, Niemczech, Łotwie i Hiszpanii została w grudniu 2022 roku wpisana na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
Wikipedia
o cechach pływcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Pływcowate (Cabombaceae A. Rich.) – rodzina roślin wodnych stanowiąca klad siostrzany dla grzybieniowatych. Należą tu dwa rodzaje z sześcioma gatunkami występującymi na obu kontynentach amerykańskich, w Afryce środkowej i południowej, we wschodniej Australii, w południowej i wschodniej Azji. Rośliny z rodzaju kabomba Cabomba zostały poza tym szeroko rozprzestrzenione na świecie.
Wikipedia
o cechach pływcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
pelagiczna larwa wielu skorupiaków; nauplius
SJP.pl
Pływik (łac. nauplius) – pierwsze stadium larwalne większości niższych skorupiaków. Jej ciało nie jest segmentowane, ma trzy pary odnóży, jedno oko pływikowe (naupliusowe) zbudowane z oczek pigmentowanych, oraz dobrze zróżnicowane narządy wewnętrzne. Prowadzi życie planktonowe poruszając się przy pomocy odnóży. Żywi się planktonem drobniejszym od siebie i materią organiczną.
Larwa tego typu występuje m.in. u małżoraczków, wąsonogów, widłonogów i skrzelonogów.
Wikipedia
1. komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się glonów, śluzowców i grzybów niższych; zoospora;
2. jednokomórkowa protista z wicią
SJP.pl
Pływka, zarodnik pływkowy, zoospora, planospora – rodzaj zarodnika występujący u śluzowców (u których nazywany jest myksomonadą), niektórych glonów i grzybów wodnych. Jest to komórka zdolna do poruszania się w wodzie za pomocą wici lub rzęsek. Pływki powstają w komórkach zwanych zoosporangiami. Zazwyczaj są mitosporami, u niektórych jednak grzybów są mejosporami.
Wikipedia
przymiotnik od: pływka
SJP.pl
umożliwiający utrzymywanie się na wodzie
SJP.pl
miernik poziomu pływów morskich; mareograf
SJP.pl
Wikipedia
wywołujący przypływy i odpływy
SJP.pl
przymiotnik od: pływ
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mar. związany z pływem, dotyczący pływu
Wiktionary
(1.1) Bentosowe osobniki młodociane są często spotykane np. w basenach pływowych.
Wiktionary
rzecz. odpływ mrz., pływ mrz., pływactwo n., pływaczka ż., pływaczowate nmos., pływak mos., pływakowate nmos., pływalnia ż., pływalność ż., pływanie n., pływanka ż., pływik mzw.
czas. odpływać ndk., pływać ndk., płynąć ndk.
przym. pływacki, pływalny
Wiktionary
skrót od: kwintal (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła siedemnastej litery alfabetu łacińskiego, spotykanej w nielicznych zapożyczeniach;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
źródła.
== Q (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ʕ.
znaczenia.
litera
(1.1) Qa, majuskuła jedenastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ku, AS: ku
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
źródła.
== Q (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ʕ.
znaczenia.
litera
(1.1) Qa, majuskuła jedenastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: q
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
źródła.
== Q (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ʕ.
znaczenia.
litera
(1.1) Qa, majuskuła jedenastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: q
Wiktionary
elektroniczny przyrząd do pomiaru dobroci układu cewek indukcyjnych; miernik dobroci
SJP.pl
skrót od: quod erat demonstrandum (z łaciny: co było do udowodnienia)
SJP.pl
q.e.d. – skrót od łacińskiego zwrotu quod erat demonstrandum („co było do udowodnienia”). Najpowszechniej stosowanymi polskimi odpowiednikami są skróty cnd. („czego należało dowieść”), c.b.d.u. („co było do udowodnienia”), cbdd. („co było do dowiedzenia”), c.b.d.o. („co było do okazania”) oraz ckd. („co kończy dowód”).
Wikipedia
skrót od: quantum libet (z łaciny: dowolna, nieograniczona ilość)
SJP.pl
skrót
(1.1) = quantum libet
Wiktionary
skrót od: quantum placet (z łaciny: tyle, ile się podoba; dowolna ilość)
SJP.pl
skrót
(1.1) = quantum placet
Wiktionary
skrót od: quantum satis, quantum sufficit (z łaciny: dostatecznie dużo, w wystarczającej ilości)
SJP.pl
skrót
(1.1) = quantum satis
(1.2) = quantum sufficit
Wiktionary
skrót od:
1. quod vide (z łaciny: co zobacz - odsyłacz do innego miejsca w tekście);
2. quantum vis (z łaciny: tyle, ile chcesz, do woli)
SJP.pl
skrót
(1.1) = quantum vis
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Grenlandii;
Wiktionary
Qaanaaq (wymowa gren.: [qaːnɑːq]), dawniej Thule – miasto w północno-zachodniej Grenlandii, w gminie Avannaata, na Półwyspie Hayesa. Jest zamieszkane przez 678 osób (2011). Jego pierwsza nazwa pochodzi od legendarnej wyspy Thule. W Qaanaaq mieści się stacja badań jonosfery.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Qaanaaq
* grenlandzki: (1.1) Qaanaaq
źródła.
== Qaanaaq (język grenlandzki.) ==
thumb|Qaanaaq (1.1)
wymowa.
IPA|²Qa: ²nɑ:q.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Qaanaaq
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
skrót od: Queensland Airlines - Australijskie Linie Lotnicze
SJP.pl
[czytaj: kaszkaj] samochód marki Nissan Qashqai
SJP.pl
skrót od łacińskiego: quod felix, faustum fortunatumque sit [czytaj: kwod feliks faustum fortunatumkwe s-it], oby to było szczęśliwe, sprzyjające i pomyślne; formuła zamykająca uroczyste otwarcie roku akademickiego
SJP.pl
skrót od sentencji łacińskiej: quod felix, faustum fortunatumque sit - oby to było szczęśliwe, sprzyjające i pomyślne (formuła kończąca uroczyste otwarcie roku akademickiego)
SJP.pl
w neokonfucjańskiej filozofii chińskiej: termin oznaczający materię jako tworzywo wszechrzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) w neokonfucjańskiej filozofii chińskiej: materia jako tworzywo wszechrzeczy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) chi, ki
Wiktionary
drobna moneta albańska (100 qindarek = 1 lek), obecnie praktycznie niebędąca w obiegu
SJP.pl
Qindarka (alb. qindarkë, l.mn. qindarka) – albańska zdawkowa jednostka monetarna. 100 qindarek to 1 lek, aczkolwiek w ostatnich latach, ze względu na inflację, qindarki nie są używane. Obecnie monetą o najniższym nominale pozostającą w obiegu jest 1 lek.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: CINKtao] miasto w Chinach; Cingtao
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: CINKhaj] prowincja w Chinach; Cinghaj
SJP.pl
Qinghai ([tɕʰíŋxàɪ̯]; chiń. 青海; chiń. trad. 青海; pinyin Qīnghǎi; Wade-Giles Ch’ing-hai; tyb.: མཚོ་སྔོན་ mtsho-sngon, mong.: Köke Naγur, mandż.: Huhu Noor) – zachodnia prowincja Chińskiej Republiki Ludowej, której nazwa bierze się od rozległego, górskiego jeziora Qinghai. Jej stolicą jest Xining.
Wikipedia
[czytaj: ciCIhar] miasto w Chinach; Cicihar
SJP.pl
Qiqihar (chiń. upr. 齐齐哈尔; chiń. trad. 齊齊哈爾; pinyin Qíqíhā’ěr) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Nen Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 924 737. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 537 279 mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego, maszynowego, elektrotechnicznego, chemicznego, drzewnego, spożywczego i mineralnego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Mount Everest
Wiktionary
Mount Everest, Czomolungma (tyb. ཇོ་མོ་གླང་མ, ZWPY Qomolangma, Wylie Jo mo glang ma; nep. सगरमाथा, Sagarmāthā; chiń. upr. 珠穆朗玛峰; pinyin Zhūmùlǎngmǎ Fēng) – najwyższy szczyt Ziemi (8849 m n.p.m.[patrz niżej], podaje się też wysokość 8844 (pomiary chińskie) lub 8850 (pomiary amerykańskie)), ośmiotysięcznik położony w Himalajach Wysokich (Centralnych), na granicy Nepalu i Chińskiej Republiki Ludowej (Tybetu). Po chińskiej stronie objęty ochroną jako rezerwat biosfery pod nazwą Rezerwat Biosfery Czomolungmy.
Wikipedia
(1.1) Czytałem świetną książkę o wyprawie na Qomolangmę.
Wiktionary
(1.1) Czomolungma, Mount Everest, Sagarmatha, Szczyt XV
Wiktionary
[czytaj: kład] niewielki czterokołowy pojazd terenowy, przeznaczony głównie do rekreacji; czterokołowiec, ATV, kład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. pojazd terenowy podobny do motocykla na czterech kołach;
Wiktionary
Quad (wymawiane jako kład) (z ang. quadricycle), wszędołaz, czterokołowiec, ATV (od ang. all-terrain vehicle) – pojazd czterokołowy niezadaszony, przeznaczony głównie do sportu i rekreacji.
Wikipedia
(1.1) Ci szaleńcy jeżdżą quadami po lasach, strasząc ludzi i zwierzęta.
Wiktionary
IPA: kwɔt, AS: ku̯ot
Wiktionary
rzecz. quadowiec mos.
przym. quadowy
Wiktionary
(1.1) wszędołaz, czterokołowiec, trójkołowiec
Wiktionary
[czytaj: kładowiec] osoba jeżdżąca quadem; kładowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba jeżdżąca na quadzie
Wiktionary
(1.1) Mam wyrobioną opinię o quadowcach stale niszczących nasz las.
Wiktionary
rzecz. quad mrz.
przym. quadowy
Wiktionary
→ quad; kładowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z quadem, dotyczący quada
Wiktionary
(1.1) Tor quadowy z prawdziwego zdarzenia byłby istotnie wielkim błogosławieństwem dla nas jeżdżących na quadach.
Wiktionary
rzecz. quad mrz., quadowiec mos.
Wiktionary
[czytaj: kwadriennale] impreza, wystawa artystyczna odbywająca się co cztery lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. impreza artystyczna odbywająca się co cztery lata lub trwająca cztery lata
Wiktionary
[czytaj: kwadriwium] kwadrywium;
1. dział sztuk wyzwolonych wykładanych w szkołach starożytnego Rzymu i średniowiecznej Europy, obejmujący arytmetykę, geometrię, astronomię i muzykę;
2. szkoła, w której wykładano sztuki wyzwolone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. eduk. poziom wyższy kształcenia w średniowieczu obejmujący m.in. nauki matematyczne
Wiktionary
Sztuki wyzwolone (stgr. ἐγκύκλιος παιδεία, łac. artes liberales, studia liberalia, disciplinae liberales, artes saeculares, saeculares litterae, artes magnae) lub siedem sztuk wyzwolonych (łac. septem artes liberales) – system podstawowej, ogólnej i uniwersalnej edukacji ukształtowany w IV wieku przed Chrystusem, powszechnie stosowany w starożytnych Grecji i Rzymie, obejmujący nauczanie literatury i matematyki.
Wikipedia
rzecz. kwadrywium n.
Wiktionary
czterokołowy motocykl
SJP.pl
NVIDIA Quadro – seria kart graficznych produkowanych przez NVIDIA Corporation.Jest to rodzina kart graficznych charakteryzująca się podwyższoną wydajnością podczas pracy z aplikacjami CAD i DCC kosztem wydajności w grach oraz zmniejszonym poborem energii elektrycznej, a co za tym idzie, niższymi temperaturami i wyższą kulturą pracy. Konkurencyjną kartą do profesjonalnych zastosowań względem NVIDIA Quadro jest FirePro firmy AMD.
Wikipedia
[czytaj: kwadrokopter] maszyna latająca z czterema śmigłami; kwadrokopter, czterowirnikowiec
SJP.pl
[czytaj: kładziarz] potocznie: osoba jeżdżąca quadem; kładziarz
SJP.pl
[czytaj: kładzik] mały quad; kładzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. jednostkowy element subiektywnego doświadczenia zmysłowego;
Wiktionary
Qualia (l. poj. quale) – odczuwalne lub zjawiskowe jakości, związane z doświadczeniami zmysłowymi, np. słyszeniem dźwięków, odczuwaniem bólu, odbieraniem barw. Qualia są własnościami doświadczeń zmysłowych.
Definicja pojęcia qualia zmieniała się z czasem. Pojęcie quale stworzył Charles Sanders Peirce w ramach swojego systemu kategorii. Używał go jednak w sposób nieprecyzyjny na oznaczenie danych doświadczenia empirycznego. Właściwym autorem, który je rozwinął i na stałe wprowadził do filozofii umysłu (skąd trafiło też do neuronauk) był inny pragmatysta, Clarence Irving Lewis. W pracy Mind and the World Order (1929) definiował je w następujący sposób:
Wikipedia
Przykłady
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quale
źródła.
== quale (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-quale.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. quale
odmiana.
(1.1) lp. quale; lm. qualia
przykłady.
Wiktionary
Synonimy:
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quale
źródła.
== quale (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-quale.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. quale
odmiana.
(1.1) lp. quale; lm. qualia
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Quality (dawniej Lone Star Mill i Moreland) – obszar niemunicypalny w Kern County, w Kalifornii (Stany Zjednoczone), na wysokości 155 m.
Wikipedia
organizacja przypominająca organizację pozarządową (NGO), powoływana przez organy administracji centralnej
SJP.pl
[czytaj: kwant lub kłant] osoba interpretująca duże zasoby danych i sprawdzająca metodami statystycznymi i matematycznymi poprawność modeli wykorzystujących te dane
SJP.pl
[czytaj: kwantum] kwantum; książkowo:
a) pewna ilość, liczba czegoś;
b) określona kwota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) konkretna ilość lub liczba czegoś
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kwantum n.
Wiktionary
(1.1) kwantum
Wiktionary
[czytaj: kwap] fizyka: hipotetyczna cząstka elementarna składająca się z kwarka i antyprotonu; kwap
SJP.pl
Wikipedia
kwarto; format książki
SJP.pl
Quarto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 35 434 osoby, 2531 os./km².
Wikipedia
[czytaj: kfaz-i]
1. jakby, niby, rzekomo, pozornie;
2. prawie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jakby, rzekomo, pozornie, niby
Wiktionary
IPA: ˈkfazʲi, AS: kfazʹi
Wiktionary
temsłow. quasi-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych tworzący nazwy i określenia osób, rzeczy lub zjawisk, które są czymś tylko pozornie lub nie są tym w ogóle
Wiktionary
IPA: ˈkfazʲi, AS: kfazʹi
Wiktionary
przysł. quasi
Wiktionary
(1.1) niby-, kwazi-
Wiktionary
[czytaj: kfaz-icytat] fragment tekstu mający cechy cytatu, lecz w rzeczywistości niebędący dosłownym przytoczeniem czyjejś wypowiedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nośnik wielkości dynamicznych;
Wiktionary
[czytaj: kfaz-idemokracja] forma rządów, w których tylko pozornie władzę sprawuje lud, a w rzeczywistości ostateczne rozstrzygnięcia podejmowane są przez władze centralne; pseudodemokracja
SJP.pl
[czytaj: kfaz-idyplomatyczny] taki, który jest prawie dyplomatyczny, stanowiący zaczątek stosunków dyplomatycznych
SJP.pl
[czytaj: kfaz-idyskusja] coś niesłusznie uważanego za dyskusję; pseudodyskusja
SJP.pl
[czytaj: kfaz-idyskusja] mający pewne cechy charakterystyczne dla literatury, lecz niespełniający wszystkich wymogów decydujących o przynależności do wypowiedzi literackich
SJP.pl
[czytaj: kfaz-iliturgiczny] pozornie, rzekomo związany z liturgią
SJP.pl
[czytaj: kfaz-imecenat] pozorny, rzekomy patronat nad sztuką, literaturą i nauką, sprawowany przez państwo lub jakąś instytucję
SJP.pl
[czytaj: kfaz-imonopol] ukryty, zakamuflowany monopol
SJP.pl
[czytaj: kfaz-imonopolistyczny] związany z ukrytym, zakamuflowanym monopolem
SJP.pl
[czytaj: kfaz-inarodowy] pozornie narodowy, niesłusznie uważany za narodowy; pseudonarodowy
SJP.pl
[czytaj: kfaz-inaukowy] stwarzający pozory naukowego, niesłusznie uważany za naukowy; pseudonaukowy
SJP.pl
[czytaj: kfaz-inowoczesność] pozorna, rzekoma nowoczesność
SJP.pl
[czytaj: kfaz-ispecjalistyczny] pozornie, rzekomo specjalistyczny
SJP.pl
[czytaj: kfaz-iwykształcenie] pozorne, rzekome wykształcenie
SJP.pl
[czytaj: kłaz-iMOdo lub kfaz-iMOdo] osoba, najczęściej mężczyzna, odpychająco brzydka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. postać literacka, bohater powieści Victora Hugo „Katedra Marii Panny w Paryżu”;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ach! znam cię — zawołał Jan, który zeszedł z kolumny, aby się Quasimodowi lepiej przypatrzeć — ach! to dzwonnik od Najświętszej Panny. Jak się masz, Quasimodo?
Wiktionary
rzecz. quasimodo mos.
Wiktionary
samochód typu Audi Quattro
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kwatroczento], (wł. czterysta) okres wczesnego renesansu (XV w.) w historii kultury włoskiej
SJP.pl
Quattrocento (wł. quattrocento ’czterysta’) – pojęcie odnoszące się do XV wieku we włoskiej kulturze. Na lata te przypadł początek renesansu we Włoszech.
Nazwa pochodzi od włoskiego słowa oznaczającego 400 i oznacza tutaj: lata [tysiąc] czterechsetne (1400-1499). Po raz pierwszy użył jej Giorgio Vasari – włoski historiograf, autor symbolicznego podziału dziejów sztuki włoskiej od Cimabuego do Michała Anioła na trzy okresy: trecento (dzieciństwo sztuki), quattrocento (młodość) oraz cinquecento (dojrzałość).
Wikipedia
[czytaj: KEbek albo KŁIbek] miasto w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec
(1.2) zob. Quebec.
Wiktionary
Quebec (fr. Québec; wym. fr.: [keˈbɛk]; wym. ang.: [kwɨˈbɛk] lub [kɨˈbɛk]) – prowincja we wschodniej Kanadzie, największa pod względem powierzchni (1 542 056 km², niemal 1/6 kraju), a druga, po Ontario, pod względem liczby ludności (w 2023 roku – 8 948 540). Zasadnicza część prowincji znajduje się na półwyspie Labrador oraz na obszarze wzdłuż dolnego biegu Rzeki Świętego Wawrzyńca. Stolicą prowincji jest miasto Quebec, a największym miastem – Montreal.
Wikipedia
(1.1) Québec założone zostało 3 lipca 1608 przez Samuela de Champlaina na terenie wioski indiańskiej.
Wiktionary
rzecz. Quebec
przym. quebecki
Wiktionary
→ Quebec [czytaj: KEbecki albo KŁIbecki]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Quebekiem, dotyczący Quebecu
Wiktionary
(1.1) Formułując teorię o automatycznej akcesji niepodległej Szkocji do Unii Europejskiej, szkoccy nacjonaliści pomijają też istotne doświadczenia quebeckie.
(1.1) Także kupcy angielscy, choć niebezpośrednio związani z quebecką wsią, odczuwali skutki kryzysu, lecz szybko poszukiwali innych możliwości dla swoich działań gospodarczych, zaczynając handlować z Górną Kanadą oraz Amerykanami.
Wiktionary
rzecz. Quebec mrz., Québec mrz.
Wiktionary
nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kebraczo; kwebracho; kwebraczo; wierzbowiec
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: KWEdlinburk] miasto w Niemczech; Kwedlinburg
SJP.pl
Quedlinburg (IPA [ˈkveːdlɪnbʊʁk]) – miasto w środkowych Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Harz, położone nad rzeką Bode, na północ od gór Harzu.
Założone w 922 przez Henryka I Ptasznika, zyskało na znaczeniu gdy Otton I Wielki wybudował tu palatium królewskie – rezydencję władców Saksonii. Duży wpływ na politykę i gospodarkę Quedlinburga miało ufundowane w 936 przez Ottona I, z inicjatywy jego matki Matyldy, wdowy po Henryku I Ptaszniku, żeńskie opactwo (niem. Damenstift Quedlinburg). W średniowieczu miasto należało do Hanzy. Od XV wieku pod panowaniem elektorów Saksonii. W 1698 przyłączone do Brandenburgii, a od 1813 w granicach Prus. Po II wojnie światowej na terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Wikipedia
[czytaj: kłin] brytyjski zespół rockowy założony w roku 1970, którego wokalistą był Freddie Mercury
SJP.pl
Queen – brytyjski zespół rockowy utworzony w 1970 w Londynie przez Briana Maya, Rogera Taylora i Freddiego Mercury’ego. Basista John Deacon dołączył do grupy rok później.
Muzyka Queen odznacza się różnorodnością brzmienia, sprawiającą, że zespół trudno jest przypisać do konkretnego stylu. Większość utworów nosi cechy rocka i jego odmian (hard rock, art rock, rock progresywny) oraz, w pewnym stopniu, muzyki pop. Charakterystyczną cechą zespołu był oryginalny wokal Mercury’ego, wielowarstwowe aranżacje oraz harmonie wokalne wykonywane przez Mercury’ego, Maya i Taylora, ale też aktywny udział publiczności podczas koncertów.
Wikipedia
[czytaj: kłins] dzielnica Nowego Jorku
SJP.pl
Queens – jeden z pięciu okręgów (boroughs) Nowego Jorku, oraz hrabstwo (county), w stanie Nowy Jork, o tej samej nazwie.
Wikipedia
[czytaj: kłinslent] stan w Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stan w Australii
Wiktionary
Queensland (QLD) – stan obejmujący północno-wschodnią część Australii. Ma powierzchnię 1 729 742 km², co stanowi 22,5% Australii (prawie 1/4 powierzchni państwa) będąc też szóstym co do wielkości regionem administracyjnym na świecie. Wśród państw świata, plasowałby się na 16. miejscu na świecie, za Meksykiem, Indonezją i Sudanem.
Wikipedia
przym. queenslandzki
Wiktionary
[czytaj: KŁINZlendczyk] mieszkaniec Queenslandu (stanu w Australii)
SJP.pl
[czytaj: KŁINZlendka] mieszkanka Queenslandu (stanu w Australii)
SJP.pl
[czytaj: kłir]
1. osoba o nietypowej seksualności, nieidentyfikująca się z żadną płcią;
2. o nietypowej seksualności, nieidentyfikujący się z żadną płcią; queerowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki
(1.1) osoba nieheteronormatywna lub należąca do mniejszości seksualnej, również taka, której nie obejmuje skrótowiec LGBT – np. aseksualna, poliamoryczna, interpłciowa, niebinarna
Wiktionary
Queer (z ang. queer – dziwny, osobliwy) – określenie używane od lat 90. XX wieku do opisywania społeczności LGBTQ+ i jej członków. Efektem tego była zmiana we współczesnej angielszczyźnie: pierwotne znaczenie słowa queer zostało zmarginalizowane i obecnie określenie to znaczy przede wszystkim „lesbijski”, „gejowski”, „homoseksualny” (czy generalnie „nie-heteroseksualny”. „nie-heteronormatywny”) oraz również „nie-cispłciowy” (np. trans lub genderqueer).
Wikipedia
rzecz. queerowość ż., queerowanie n.
czas. queerować ndk.
przym. queerowy
przysł. queerowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest queerowe; cecha tych, którzy są queerowi
Wiktionary
rzecz. queer m.
przym. queerowy, queer
przysł. queerowo
Wiktionary
[czytaj: kłirowy] o nietypowej seksualności, nieidentyfikujący się z żadną płcią; queer
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z queerem, dotyczący queeru
Wiktionary
rzecz. queer m., queerowość ż.
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. liter. język Vanyarów i Ñoldorów, opracowany przez J.R.R. Tolkiena
Wiktionary
Quenya (wym. ['kʷɛnʲa]), także język quenejski, Wysoka Mowa (qya. tarquesta), Starodawna Mowa, język eldariński, elfia łacina – sztuczny język opracowany przez J.R.R. Tolkiena.
Wikipedia
(1.1) Elfy posługują się quenyą.
Wiktionary
IPA: ˈkwɛnja, AS: ku̯eni ̯a
Wiktionary
przym. quenejski
Wiktionary
(1.1) język quenejski
Wiktionary
Wikipedia
w literaturze: odmiana elegii antycznej, występująca w postaci ostatniej mowy umierającej osoby lub skargi człowieka, który właśnie rozstał się z życiem
SJP.pl
[czytaj: kwerimonium] z łaciny: skarga; utwór poetycki przedstawiający grzechy ludzkie lub błędy społeczne jako skargę ojczyzny lub religii
SJP.pl
Querimonium – utwór poetycki pisany zazwyczaj w języku łacińskim w okresie renesansu. Był odmianą poezji polityczno-okolicznościowej, w którym autor przekazywał jakby w formie skargi wady i błędy społeczne. Uwidocznione to zostało w utworze włoskiego karmelity, humanisty i poety Baptisty Mantuanusa Querimonia Virtutis.
Wikipedia
[czytaj: kesadija] podsmażona tortilla z masy kukurydzianej wypełniona roztopionym serem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. meksykańskie danie z kukurydzianej tortilli z roztopionym serem i różnorakim nadzieniem;
Wiktionary
Quesadilla (IPA: kesaˈðiʎa) – danie kuchni meksykańskiej; tortilla z masy kukurydzianej z roztopionym serem. Tradycyjnie stosuje się ser typu Oaxaca, lecz bywa on zastępowany również innymi rodzajami sera. Często do quesadilli dodaje się różne opcjonalne składniki – ziemniaki, grzyby, cuitlacoche, pokrojoną w paski paprykę jalapeño, kiełbaski chorizo itd. Na północy Meksyku używa się tortilli z pszenicy.
Wikipedia
(1.1) Poproszę quesadillę z kurczakiem, wodę mineralną i herbatę z cytryną.
Wiktionary
François Quesnay wym. /fʁɑ̃swa kɛnɛ/ (ur. 4 czerwca 1694 w Méré, zm. 16 grudnia 1774 w Wersalu) – francuski lekarz, teoretyk ekonomii, twórca szkoły fizjokratycznej.
Urodził się w Méré niedaleko Paryża jako syn drobnego właściciela ziemskiego. Kiedy przeniósł się do stolicy, utrzymywał się z grawerstwa, jednocześnie zdobywając na kursach wiedzę z zakresu medycyny. Dzięki swym uzdolnieniom lekarskim oraz popularności wśród arystokracji w 1749 roku Quesnay został lekarzem faworyty Ludwika XV, markizy de Pompadour, a następnie przybocznym lekarzem królewskim.
Wikipedia
[czytaj: kłest] samochód typu Nissan Quest
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: keCAL]
1. jednostka monetarna Gwatemali (1 quetzal = 100 centavos); kecal;
2. rzadko: kwezal (ptak)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monet. waluta Gwatemali;
(1.2) ornit. zob. kwezal.
Wiktionary
Quetzal (GTQ) – waluta Gwatemali. 1 quetzal dzieli się na 100 centavos.
W mitologii prekolumbijskiej quetzal to kwezal herbowy, ptak czczony jako symbol piękna i umiłowania wolności. Panowało przekonanie, że jeśli zostanie schwytany i zbyt długo będzie przebywać w niewoli, jego serce przestanie bić. Dlatego też myśliwi łapali ptaki w sieci i po wyrwaniu najpiękniejszych piór wypuszczali je na wolność. Pióra kwezala służyły jako ozdoba władców i dostojników.
Wikipedia
[czytaj: kecalKOatl] bóg Azteków i Majów; Kecalkoatl
SJP.pl
Quetzalcoatl (wym. /ket͡salkoatl/, nah. Quetzalcōātl, [ket͡saɬˈkowaːt͡ɬ]) – jeden z najważniejszych bogów plemion Mezoameryki; Pierzasty Wąż, wąż o piórach ptaka kwezala (nah. ketsal lub quetzal).
Czczony był przez Tolteków, Chichimeków, Tepaneków, mieszkańców Teotihuacánu, Tollanu, Zapoteków, Mixteków, a także dalekich Majów.
Wikipedia
[czytaj: keSON] miasto w Filipinach
SJP.pl
Quezon – prowincja na Filipinach, położona w środkowo-wschodniej części wyspy Luzon.
Od wschodu granicę wyznacza Morze Filipińskie, od południa graniczy z prowincjami Camarines Norte i Camarines Sur, od zachodu jest Morze Sulu i prowincje Batangas i Laguna, Rizal i Bulacan, od północy graniczy z prowincją Aurora. Powierzchnia: 8845,8 km². Liczba ludności: 1 646 510 mieszkańców (2007). Gęstość zaludnienia wynosi 186,1 mieszk./km². Stolicą prowincji jest Lucena.
Wikipedia
[czytaj: kisz] placek z dodatkami (zwykle warzywa, ser, mięso lub ryba) pieczony w okrągłej formie; kisz, quische
SJP.pl
Quiche (kisz) – w kuchni francuskiej ciepła przystawka (hors d'œuvre), wypiek w postaci placka składającego się ze słonego półkruchego ciasta i wytrawnego nadzienia zalanego jajeczno-śmietanową masą. Nadzienie może zawierać różne gatunki mięsa, sera i warzyw, a także zioła i przyprawy.
Wikipedia
[czytaj: kłikstep] szybki taniec towarzyski o figurach podobnych do charlestona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) choreogr. kult. standardowy szybki taniec towarzyski;
Wiktionary
Quickstep to taniec towarzyski należący do grupy tańców standardowych. Powstał w latach 20 XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Po raz pierwszy w Europie pojawił się w Anglii w pierwszej połowie XX stulecia, będąc poniekąd szybką odmianą fokstrota. Podobnie jak fokstrot charakteryzuje się metrum parzystym (4/4). Przy tempie 48-50 taktów/min quickstep jest najszybszym tańcem standardowym (od 2 do 8 kroków w takcie, średnio 4). Jak każdy z tańców standardowych jest tańczony w trzymaniu zamkniętym (nie dotyczy tzw. stylu latynoamerykańskiego).
Wikipedia
(1.1) Tańcząc w sobotę quickstepa Celcia złamała obcasa.
Wiktionary
QuickTime – technika multimedialna rozwijana przez firmę Apple. Program zdolny jest do odtwarzania plików w różnych formatach DV, media, tekstu, dźwięku, animacji, muzyki. Dostępny dla systemu operacyjnego Mac OS (9, 8, 7 itd), Mac OS X oraz Microsoft Windows. Zapewnia również obsługę oprogramowania takiego jak iTunes, QuickTime Player i przeglądarki internetowej Safari.
Wikipedia
[czytaj: kłidicz]
1. zespołowa gra sportowa dla dwóch siedmioosobowych drużyn, w której zawodnicy używają piłki do siatkówki i trzymają między nogami miotłę;
2. fikcyjna gra sportowa znana z cyklu powieści o Harrym Potterze
SJP.pl
Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie (ang. Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry) – fikcyjna uczelnia kształcąca młodych czarodziejów, stworzona przez J.K. Rowling na potrzeby serii książek pod tytułem Harry Potter. Szkoła mieści się w zamku o bliżej niesprecyzowanej lokalizacji na terenie Szkocji. Rzekomą inspirację autorki stanowiła szkocka Gordonstoun School.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z quidditchem, dotyczący quidditcha
Wiktionary
rzecz. quidditch m.
Wiktionary
[czytaj: kjeto] określenie wykonawcze: spokojnie
SJP.pl
[czytaj: kłiling] wykonywanie papierowych ozdób z wąskich pasków grubego papieru zwiniętych w kształt spiralnej sprężyny
SJP.pl
Quilling (ang. „nawijać na pióro lub rurkę”) technika z rodzaju papieroplastyki (zwana też papierowym filigranem) służąca do tworzenia ozdób z wąskich pasków papieru zwiniętych w kształt sprężyny spiralnej i odpowiednio uformowanych przez zagniecenie zewnętrznych warstw papieru.
Wikipedia
miasto w Argentynie
SJP.pl
Quilmes – miasto w Argentynie w prowincji Buenos Aires, wchodzące w skład zespołu miejskiego Wielkiego Buenos Aires.
Miasto liczy około 520 tysięcy mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: kwinke] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kłin] nazwisko, m.in. Anthony Quinn (1915-2001) - amerykański aktor filmowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: kinła] owoc komosy ryżowej
SJP.pl
Komosa ryżowa (Chenopodium quinoa Willd.) – gatunek rośliny jednorocznej; w różnych systemach klasyfikacyjnych zaliczany do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Uprawiany w Ameryce Południowej. Jest blisko spokrewniona z pospolicie występującą w Polsce komosą białą (Chenopodium album). W Polsce notowano dawniej jej występowanie w okolicach Gubina. Status gatunku we florze Polski: efemerofit.
Wikipedia
[czytaj: kipu] pismo węzełkowe Inków; kipu, quipu
SJP.pl
[czytaj: kipu] pismo węzełkowe Inków; quipo, kipu
SJP.pl
Kipu, quipu, khipu (w języku keczua „węzeł”) – forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej. Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy i alpaki kolorowych sznurków z supełkami.
Wikipedia
Quiroga – miasto w Hiszpanii w Galicji w prowincji Lugo. W miasteczku znajdują się jedne z największych upraw winorośli w Hiszpanii.
Wikipedia
[czytaj: kisz] placek z dodatkami (zwykle warzywa, ser, mięso lub ryba) pieczony w okrągłej formie; kisz, quiche
SJP.pl
dotyczący działalności Quislinga, charakterystyczny dla Quislinga, mający cechy Quislinga (faszystowskiego działacza politycznego)
SJP.pl
[czytaj: kito] stolica Ekwadoru
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Ekwadoru;
Wiktionary
San Francisco de Quito (Quito) – stolica Ekwadoru, drugie co do wielkości miasto kraju (po Guayaquil). Położone w północnej części Ekwadoru w Andach na wysokości ok. 2700–2850 m n.p.m. (druga najwyżej położona stolica państwowa) na wschodnich stokach czynnego wulkanu Pichincha. Miasto położone jest ok. 40 km na południe od równika. Nazwa Quito pojawiła się w 1533 od wymarłego dzisiaj plemienia Kwitu.
Wikipedia
(1.1) Agendę, która zapewniła 20-letnią mapę drogową aby kierować zrównoważonym rozwojem wielkomiejskim i która zamierzała przekształcać metropolie świata, przyjęły wszystkie kraje z okazji spotkania Habitat III w Quito, Ekwador, w październiku 2016 roku.
Wiktionary
(1.1) San Francisco de Quito
Wiktionary
[czytaj: kłiz, rzadziej: kfis] konkurs polegający na odpowiadaniu na pytania o tematyce zazwyczaj wcześniej określonej, będący najczęściej imprezą rozrywkową; kwiz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozrywka intelektualna lub rodzaj zadania w postaci zestawu pytań;
Wiktionary
Quiz – rodzaj zabawy, rozrywki intelektualnej dla kilku osób, polegającej na przedstawieniu przez jedną z osób pozostałym zagadnienia w formie zapytania w ten sposób, by na podstawie dostarczonych wraz z zapytaniem informacji oraz wiedzy ogólnej można było wydedukować prawidłową odpowiedź. Pytanie powinno być sformułowane w ten sposób, by odpowiedź nie była całkiem oczywista, zabawa polega de facto na dyskusji zgadujących nad różnymi możliwościami i wykluczaniu tych, które nie spełniają warunków zadanych w pytaniu.
Wikipedia
IPA: kwʲis, AS: ku̯ʹis
Wiktionary
rzecz. kwiz m.
przym. quizowy, kwizowy
Wiktionary
(1.1) kwiz, zgaduj-zgadula
Wiktionary
[czytaj: kłizować]
1. sprawdzać czyjąś wiedzę za pomocą quizu;
2. brać udział w zabawie polegającej na rozwiązywaniu quizów;
3. quizować się - sprawdzać swoją wiedzę, rozwiązując quiz
SJP.pl
→ quiz [czytaj: kwizowy lub kłizowy]; kwizowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do quizu
Wiktionary
rzecz. quiz mrz., kwiz mrz.
przym. kwizowy
Wiktionary
(1.1) war. kwizowy
Wiktionary
ruiny starożytnej osady na północno-zachodnim wybrzeżu Morza Martwego; Kumran
SJP.pl
Kumran, Qumrān (hebr. חירבת קומראן Chirbet Kumran, arab. خربة قمران Chirbat Kumran) − ruiny starożytnej osady położonej w odległości 1 km na północny zachód od brzegu Morza Martwego, na pustyni Judzkiej, na Zachodnim Brzegu Jordanu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) badacz zwojów qumrańskich oraz genezy ich powstania
Wiktionary
(1.1) Kilku polskich qumranistów wzięło udział w jerozolimskim sympozjum.
Wiktionary
rzecz. qumranistyka ż.
przym. qumrański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. szereg dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem zwojów odnalezionych w Qumrān i genezą ich powstania;
Wiktionary
Qumranistyka, qumranologia – zespół rozmaitych dyscyplin historycznych i orientalistycznych, których przedstawiciele badają szeroko pojętą kwestię Kumran oraz zwojów z Pustyni Judzkiej. Do dyscyplin „qumranologicznych” należą historia, archeologia, hebraistyka, arameistyka, biblistyka, paleografia i epigrafika, semitystyka itp.
Wikipedia
(1.1) Od czasów studiów badacz interesuje się qumranistyką.
Wiktionary
rzecz. qumranista mos.
przym. qumrański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Qumran, związany Qumran
Wiktionary
(1.1) Jednak próby wykazania ścisłej zależności pomiędzy wspólnotą qumrańską a Listami Janowymi zawiodły.
Wiktionary
rzecz. qumranista mos., qumranistyka ż.
Wiktionary
[czytaj: kfodlibet] quod libet;
1. kompozycja wokalna lub instrumentalna będąca formą żartu muzycznego, zabawy, oparta na zestawieniu różnych melodii;
2. rodzaj spektaklu składającego się z popularnych melodii, piosenek
SJP.pl
Quodlibet (łac. co się podoba) – rodzaj żartu muzycznego, polegający na współdziałaniu tematów różnego pochodzenia melodycznego lub tekstowego w jednej formie muzycznej.
Wikipedia
[czytaj: kforum albo kworum] minimalna liczba obecnych członków organu kolegialnego konieczna do uznania, że dany organ może podejmować ważne prawnie decyzje; kworum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. kworum.
Wiktionary
Kworum (z łac. quorum; [praesentia sufficit] - których [obecność jest wystarczająca]) – minimalna liczba członków zgromadzenia (parlamentu, stowarzyszenia, związku zawodowego), niezbędna do prowadzenia obrad lub podjęcia wiążących decyzji, np. w przedmiocie wyborów, podjęcia uchwały.
Wikipedia
(1.1) kworum
Wiktionary
QWERTY – symboliczna nazwa układu liter do alfabetu łacińskiego na klawiaturze maszyny do pisania i komputera, zaczerpnięta od pierwszych sześciu liter w szeregu pod rzędem cyfr, patrząc od lewej.
W pierwszych maszynach do pisania stosowano alfabetyczne ustawienie klawiszy. Jednak przy szybkim pisaniu sąsiedztwo często używanych klawiszy powodowało wzajemne zakleszczanie się ramion z czcionkami. W 1878 r. opatentowano pierwszą maszynę do pisania z układem klawiszy QWERTY. Twórcą układu QWERTY był amerykański dziennikarz i wynalazca Christopher Latham Sholes.
Wikipedia
1. litera oznaczająca spółgłoskę "r";
2. spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, półotwarta, drżąca, dźwięczna, twarda, ustna;
3. litera oznaczająca w numeracji porządkowej: dziewiętnasty; w numeracji liczbowej używana w celu odróżnienia przedmiotów oznaczonych tym samym numerem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dwudziestej trzeciej litery polskiego alfabetu;
Wiktionary
R (er, minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę rotyczną, np. [r], [ɾ] lub [ɹ].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|R.}}
źródła.
== R (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ɾ.
znaczenia.
litera
(1.1) Ra, majuskuła dwunastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛr, AS: er
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|R.}}
źródła.
== R (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ɾ.
znaczenia.
litera
(1.1) Ra, majuskuła dwunastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: r
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|R.}}
źródła.
== R (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ɾ.
znaczenia.
litera
(1.1) Ra, majuskuła dwunastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: r
Wiktionary
skrót od: rachunek; rach.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = równanie
Wiktionary
(1.1) Tłok się przesuwa, bo ciśnienia są cały czas po obu jego stronach równe. Zastosuj r-nie Clapeyrona.
Wiktionary
skrót od: rok, rodzaj (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = rok
(1.2) = rodzaj
Wiktionary
(1.1) Pismo datowane jest na 1974 r.
Wiktionary
IPA: ˈrɔk|ˈrɔku, AS: rok|roku
Wiktionary
rzecz. rok mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rok mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zoblistę|r.|mies.|tydz.|godz.|min|sek..
Używany zwykle przy zapisie daty przy liczbie wskazującej rok;.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) yr
* białoruski: (1.1) г.
* bułgarski: (1.1) г.
* esperanto: (1.1) j., j
* hawajski: (1.1) MH
* litewski: (1.1) m.
* łaciński: (1.1) AD; AUC
* niemiecki: (1.1) J.
* rosyjski: (1.1) г.
* słowacki: (1.1) r.
* włoski: (1.1) a.
źródła.
== r. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = rok → rok, r.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót
(1.1) = daw. roku bieżącego
Wiktionary
(1.1) W końcu września otrzymałam od Poselstwa polskiego w Paryżu książkę pamiątkową od wychodźtwa polskiego w New Yorku i okolicy, jakoteż czeka na sumę 500 dolarów. W październiku zaś, będąc w Warszawie, otrzymałam list od Komitetu polskiego w New Yorku, z dnia 12. września r.b..
Wiktionary
IPA: ˈrɔku ˌbʲjɛʒɔ̃nˈt͡sɛɡɔ, AS: roku bʹi ̯ežõncego
Wiktionary
(1.1) rb., br.
Wiktionary
skrót łacińskiego: requiescat in pace - niech spoczywa w pokoju (odczytywany jako całe wyrażenie); RIP
SJP.pl
skrót od: rodzaj męski
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. rodzaj męski
Wiktionary
(1.1) Tak jak dyrektor i redaktor zachowuje się rzeczownik sędzia, por. sędzia rejonowa, krakowskiej sędzi, i poradniki tego nie zakazują, ale tu mamy wyraźną opozycję rodzaju, bo sędzia w r. ż. odmienia się inaczej niż w r. m.: krakowskiego sędziego.
Wiktionary
(1.1) m
Wiktionary
skrót od: rodzaj nijaki
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. rodzaj nijaki
Wiktionary
(1.1) Z tego modelu odmiany zachowało się niewiele form, por. pewien (M. lp. r.m.), pewno (M. = B. lp. r.n.), pewnie (Ms lp. r.m. i n.).
Wiktionary
(1.1) n
Wiktionary
skrót od francuskiego: répondez s'il vous plaît [czytaj: reponDE silwuPLE], proszę o odpowiedź; zwrot używany na zaproszeniach, oznaczający potrzebę potwierdzenia przybycia; r.s.v.p., RSVP
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) franc. répondez s’il vous plaire#fraît → proszę o odpowiedź (umieszczane na zaproszeniach)
Wiktionary
skrót od: rok szkolny (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); r. szk.
SJP.pl
skrót
(1.1) = rok szkolny
Wiktionary
skrót od: roku ubiegłego, roku ubiegłym; ub.r.
SJP.pl
skrót od:
1. rodzaj żeński;
2. rok życia
SJP.pl
skrót
(1.1) = rok życia
(1.2) = gram. rodzaj żeński
Wiktionary
(1.1) Zespół opóźnionej fazy snu (…) najczęściej występuje u ludzi młodych, rzadko rozpoczyna się po 30 r.ż., może samoistnie ustąpić wraz z wiekiem.
Wiktionary
(1.2) f
Wiktionary
1. symbol radu, pierwiastka chemicznego
2. główne bóstwo w mitologii egipskiej, ubóstwione Słońce; Re
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. staroegipski bóg słońca;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ra, AS: ra
Wiktionary
(1.1) Re
Wiktionary
dawniej: niewolnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. niewolnik, sługa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rap, AS: rap
Wiktionary
regionalnie:
1. o zwierzęciu: pstry, łaciaty, jarzębaty;
2. o człowieku: pokryty piegami lub bliznami po ospie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowo-wschodniej Austrii i północno-zachodnich Węgrzech, dopływ Dunaju Moszońskiego;
(1.2) geogr. rzeka w południowej Polsce, dopływ Wisły;
(1.3) geogr. potok w południowo-zachodniej Polsce, dopływ Czarnuszki w dorzeczu Odry;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rabisko n., Rabka ż., rabczanin m., rabczanka ż.
przym. rabski, rabczański
Wiktionary
trzystrunowy instrument smyczkowy, używany w Afryce i Azji; rebab
SJP.pl
1.
a) rozdrabniać czymś ostrym, np. siekierą;
b) wycinać las;
2. wyrąbywać;
3. zadawać razy lub strzelać;
4. uderzać silnie;
5. pot. mówić bez ogródek;
6. grać nieumiejętnie;
7. posp. jeść ze smakiem;
8. rąbać się - walczyć na miecze itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. porąbać)
(1.1) ścinać przy pomocy siekiery, topora lub maczety
(1.2) dzielić na części przy pomocy siekiery, topora lub maczety
(1.3) pot. jeść
(1.4) daw. gwara. więz. jeść
Wiktionary
(1.1) Drwal rąbie drzewo w lesie.
(1.2) Tata rąbie drewno do kominka.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mbat͡ɕ, AS: rõmbać
Wiktionary
rzecz. rąbek m., rąb m., rębacz m., rąbalnia ż., rąbalnica ż., rąbanica ż., rąbanina ż., rąbanka ż., rąbeczek n., rąbniecie n., rąbanie n., zarąbanie n., przerębla ż., przerębel mrz.
czas. odrąbać, porąbać, zarąbać dk., rąbkować ndk., rąbnąć ndk., przerąbać dk., wrąbać dk., wyrąbać dk., rozrąbać dk.
przym. rąbkowy
Wiktionary
(1.1) ścinać
(1.2) ciąć
Wiktionary
zdrobnienie od: rabat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od rabat
Wiktionary
(1.1) To nie rabat, lecz tylko mały rabacik.
Wiktionary
rzecz. rabat m.
Wiktionary
Rabacino (kaszub. Rabacëno lub też Rabacyn, Rabaczëno, Grabaczëno, niem. Gröbenzin) – wieś kaszubska w Polsce na Pojezierzu Bytowskim położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice. Na wschód od miejscowości znajduje się jezioro Czarne Dąbrówno. W skład sołectwa Rabacino wchodzi też osada Łubieniec.
Wikipedia
1. napad zbrojny; bunt;
2. rabacja (rzeź) galicyjska - powstanie chłopskie w Galicji w 1846 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. książk. napad zbrojny
(1.2) przest. książk. bunt
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Rabat (stolica Maroka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Rabat
Wiktionary
IPA: raˈbat͡sʲci, AS: rabacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rabat mrz., rabatyjczyk mos., rabatyjka ż.
Wiktionary
pomieszczenie w tartaku, w którym specjalne maszyny tną drewno na drobne kawałki
SJP.pl
siekiera dostosowana do ścinania i podrąbywania drzew stojących
SJP.pl
1. pot. awantura, krzyk o coś;
2. hałas wywołany przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. awantura pełna wrzasku
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) narobić rabanu / podnieść raban / robić raban
synonimy.
(1.1) awantura, chaos, draka, granda, harmider, hałas, wrzask
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. rabanić się
rzecz. rabanik mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ruckus, row, commotion
źródła.
== raban (język staro-wysoko-niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. kruk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈrabãn, AS: rabãn
Wiktionary
czas. rabanić się
rzecz. rabanik mrz.
Wiktionary
(1.1) awantura, chaos, draka, granda, harmider, hałas, wrzask
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rąbać.
Wiktionary
IPA: rɔ̃mˈbãɲɛ, AS: rõmbãńe
Wiktionary
czas. odrąbać, rąbać ndk.
rzecz. rąbanka ż., przerębel mrz., przerębla ż., zarąbanie n., rąbek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od raban
Wiktionary
(1.1) To nie raban, lecz tylko mały rabanik.
Wiktionary
rzecz. raban m.
Wiktionary
potocznie: walka na broń sieczną
SJP.pl
1. potocznie: mięso porąbane z kością;
2. z niechęcią o muzyce z bardzo mocnym beatem, np. techno, disco polo; łupanka;
3. rzadko: rąbanie, rąbanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. spoż. mięso porąbane na spore kawałki razem z kośćmi
(1.2) slang. muz. (głównie pogard.) muzyka elektroniczna o bardzo wyrazistym i szybkim rytmie, klubowa
Wiktionary
(1.2) Czy to jest możliwe żeby słuchając muzyki poważnej (klasycznej) być poważnym za kierownicą a słuchając “rąbanki” jeździć jak wariat?.
Wiktionary
rzecz. rąbek mrz., rąbanie n., porąbanie n., wrębywanie n., wyrąbanie n., rębacz mos., poręba ż., rębajło mos., rębność ż., odrąbywanie n., odrąbanie n., zręb mrz., rębnia ż., rębak mrz.
czas. rąbać ndk., porąbać dk., wyrębywać ndk., wyrąbać dk., odrąbywać ndk., odrąbać dk.
przym. rębny, przedrębny, porąbany
Wiktionary
refbant; wąski pas naszyty na żagiel dla wzmocnienia płótna w miejscu, gdzie znajdują się otwory na przeprowadzenie lin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. zobacz. refbant
(1.2) żegl. jedna z linek przymocowujących żagiel do masztu statku śródlądowego
Wiktionary
rzewień; bylina z rodziny rdestowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. ogrod. nazwa systematyczna|Rheum|L.|ref=tak., roślina warzywna z rodziny rdestowatych;
(1.2) spoż. kulin. jadalna łodyga rabarbaru (1.1)
(1.3) uczn. chudzielec
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W moim ogrodzie rośnie rabarbar.
(1.2) Mama robi dzisiaj kompot z rabarbaru.
Wiktionary
IPA: raˈbarbar, AS: rabarbar
Wiktionary
rzecz. rabarbarowiec m.
przym. rabarbarowy
Wiktionary
(1.1) rzewień, rzewień ogrodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto z rabarbarem
Wiktionary
IPA: ˌrabarbaˈrɔvʲjɛt͡s, AS: rabarbarovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. rabarbar m.
przym. rabarbarowy
Wiktionary
nalewka z rabarbaru
SJP.pl
przymiotnik od: rabarbar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rabarbarem; zawierający rabarbar
Wiktionary
rzecz. rabarbar mrz., rabarbarowiec mrz.
Wiktionary
opust, upust;
1. obniżka ceny towaru;
2. kwota obniżki ceny towaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Maroka;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Rabatu|Ms=Rabacie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rabatyjczyk mos., rabatyjka ż.
przym. rabacki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rabat
* arabski: (1.1) الرباط
* bułgarski: (1.1) Рабат m.
* czeski: (1.1) Rabat m.
* esperanto: (1.1) Rabato
* francuski: (1.1) Rabat m.
* koreański: (1.1) 라바트
* niemiecki: (1.1) Rabat n.
* ormiański: (1.1) Ռաբաթ
* słowacki: (1.1) Rabat m.
* szwedzki: (1.1) Rabat n.
* ukraiński: (1.1) Рабат m.
* węgierski: (1.1) Rabat
* włoski: (1.1) Rabat ż.
źródła.
== Rabat (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Rabat.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Rabat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈrabat, AS: rabat
Wiktionary
rzecz. rabatyjczyk mos., rabatyjka ż.
przym. rabacki
Wiktionary
grządka kwiatowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. wąska grządka kwiatowa obramowująca trawnik
Wiktionary
Rabata (z niem. Rabatte, fr. rabat – „zawijanie”, „rąbek”, „obramowanie”) – prostokątny kwietnik w postaci wąskiego (do 2-3 metrów szerokości) pasa wzdłuż płotu, ogrodzenia lub ścieżki z jednym lub kilkoma rodzajami roślin.
Rośliny w rabatach z reguły dobierane są w kontrastowych kolorach i nie mieszają się, dzięki czemu uzyskuje się iluzję ornamentu.
Rabaty są jednym z elementów architektury krajobrazu.
Wikipedia
IPA: raˈbata, AS: rabata
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. rabatka ż.
przym. rabatowy, rabatkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: rabata (wąska grządka kwiatowa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: rabata
Wiktionary
(1.1) Rosnące na rabatce pani Kwiatosławy maciejki, miały budyniowy zapach.
Wiktionary
rzecz. rabata ż.
przym. rabatowy, rabatkowy
Wiktionary
obniżać cenę, dawać rabat
SJP.pl
roślina z przeznaczeniem do obsadzenia rabatek
SJP.pl
1. przymiotnik od: rabat (np. zniżka rabatowa, karta rabatowa);
2. przymiotnik od: rabata (np. kwiat rabatowy, byliny rabatowe)
SJP.pl
grządka kwiatowa
SJP.pl
Wyłogi (obszlegi lub klapy, także ranwersy) – wyłożone, odwinięte na zewnątrz części ubioru. Charakterystyczne zwłaszcza dla mundurów historycznych, gdzie występują na piersiach (zwane rabatami), na rękawach i połach. Wprowadzono je do umundurowania w XVIII wieku. Ich barwa często była oznakowaniem broni lub oddziału. Również w zależności od kraju i epoki wyłogi przyjmowały różny wykrój i barwę.
Wikipedia
mieszkaniec Rabatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rabatu
Wiktionary
IPA: ˌrabaˈtɨjt͡ʃɨk, AS: rabatyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Rabat mrz.
:: fż. rabatyjka ż.
przym. rabacki
Wiktionary
mieszkanka Rabatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rabatu
Wiktionary
IPA: ˌrabaˈtɨjka, AS: rabatyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Rabat mrz.
:: fm. rabatyjczyk mos.
przym. rabacki
Wiktionary
rabi;
1. honorowy tytuł żydowskich nauczycieli;
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. rabin.
Wiktionary
Rabbi – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Trydent.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 1454 osoby, 11 os./km².
Wikipedia
(1.1) Ich dom sąsiadował z domem rabbiego Abrahama.
Wiktionary
rzecz. rabin mos.
Wiktionary
(1.1) rabin
Wiktionary
mieszkaniec Rabki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rabki (Rabki-Zdroju)
Wiktionary
rzecz. Raba ż., rabisko n., Rabka ż.
:: fż. rabczanka ż.
przym. rabczański, podrabczański, rabski
Wiktionary
mieszkanka Rabki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rabki (Rabki-Zdroju)
Wiktionary
rzecz. Raba ż., rabisko n., Rabka ż.
:: fm. rabczanin m.
przym. rabczański, podrabczański, rabski
Wiktionary
przymiotnik od: Rabka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rabką (Rabką-Zdrojem) lub rabczanami, dotyczący Rabki lub rabczan
Wiktionary
(1.1) Rabczański cmentarz parafialny został założony w połowie XIX w.
Wiktionary
rzecz. Rabka ż., Raba ż., rabczanin mos., rabczanka ż.
przym. rabski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Rabczewski, Rabczewska:
Wikipedia
twór w kształcie pałeczki, spotykany w komórkach nabłonkowych wirków, pełniący rolą ochronną, a także służący do ataku
SJP.pl
Rabdit – charakterystyczny dla wirków z gromady Rhabditophora ziarnisty twór w kształcie drobnej pałeczki. Rabdity występują w komórkach nabłonkowych i parenchymie, pełnią funkcję ochronną, ponieważ z chwilą wyrzutu w kontakcie z wodą gwałtownie pęcznieją i śluzowacieją, krępując ruchy potencjalnego napastnika. Są też wykorzystywane do ataku.
Wikipedia
komórki rabditowe - komórki ciała wirków zawierające rabdity
SJP.pl
rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy iguanodonów; mochlodon, oligozaur, onychozaur, ornitomer
SJP.pl
Rabdodon (Rhabdodon) – roślinożerny dinozaur z grupy iguanodonów (Iguanodontia) z rodziny rabdodonów (Rhabdodontidae).
Żył w okresie późnej kredy (ok. 70 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała do 4,5 m, wysokość ok. 2 m, masa ok. 450 kg. Jego szczątki są znajdywane w południowej Europie (Hiszpania, Francja, Austria, Rumunia).
Gatunki:
Wikipedia
dawniej: różdżkarstwo, radiestezja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zespół objawów chorobowych spowodowany rozpadem mięśni;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrabdɔ̃mʲjɔˈlʲiza, AS: rabdõmʹi ̯olʹiza
Wiktionary
zdrobnienie od: rąbek
SJP.pl
1. brzeg czegoś, to, co znajduje się na końcu czegoś; skraj, kant, rant, krawędź;
2. dawniej: cienka, biała chustka; rańtuch;
3. dawniej: rodzaj długiego i szerokiego szala wykonanego z płótna samodziałowego z tkanym lub haftowanym szlakiem lub z tiulu, który latem noszony był przez kobiety do gorsetu w celu przykrycia ramion; rańtuch;
4. delikatna, przezroczysta tkanina lniana, której używano w Polsce od średniowiecza na damskie chustki i koszule;
5. złącze blacharskie powstające w efekcie pojedynczego lub podwójnego zagięcia i sklepienia krawędzi stykających się arkuszy blach;
6. nadmiar materiału wyciśnięty poza wykrój matrycy zwykle wzdłuż powierzchni podziału; grat, wypływka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obrzeże, skraj
(1.2) stpol. chustka
(1.3) anat. obłączek paznokcia
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Jezus malusieńki / leży nagusieńki, / płacze z zimna, nie dała Mu / Matusia sukienki. / Bo uboga była, / rąbek z głowy zdjęła, / w który Dziecię owinąwszy, / siankiem Je okryła.
(1.3) Białe zabarwienie rąbka wynika ze słabszego przylegania płytki paznokcia do macierzy.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mbɛk, AS: rõmbek
Wiktionary
rzecz. rąb mrz., rąbacz mos., rębacz mos., rąbalnia ż., rąbalnica ż., rąbanica ż., rąbanie n., rąbanina ż., rąbanka ż.
:: zdrobn. rąbeczek mrz.
czas. odrąbać, rąbać ndk., rąbnąć dk.
Wiktionary
(1.1) brzeg, granica, kraniec, krawędź, kres, obrzeże, obwód, pogranicze, przygranicze, skraj
(1.3) obłączek, lunula
Wiktionary
[czytaj: rabLE] nazwisko, m.in. François Rabelais (ok. 1484-1553) - pisarz francuski
SJP.pl
[czytaj: rebelowski] taki jak u Rabelais'go, charakterystyczny dla twórczości Rabelais'go; groteskowy, sprośny, rubaszny, dosadny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie:
1. o zwierzęciu: pstry, łaciaty, jarzębaty;
2. o człowieku: pokryty piegami lub bliznami po ospie
SJP.pl
Rabi (z hebr. mój mistrz) – tytuł honorowy, którym uczniowie obdarzali babilońskich amoraitów. Od tego słowa pochodzą późniejsze określenia i zwroty grzecznościowe typu rabin, reb czy rebe.
Wikipedia
w łowiectwie: ptak łowczy; dziwok
SJP.pl
Gwara myśliwska, gwara łowiecka, język łowiecki – odmiana języka środowiskowego, którym posługują się myśliwi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim
SJP.pl
Rąbierz-Kolonia – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Po Dobrym jest największą miejscowością gminy. Sąsiaduje z miejscowościami: Antonina, Walentów, Rudno, Duchów z gminy Dobre oraz Rąbierz i Brzeżnik należącymi do innej gminy. Większość dróg we wsi jest piaszczysta. Dojeżdżają tu autobusy z Czarnogłowia.
Wikipedia
rabież włochaty, chroniony gatunek chrząszcza
SJP.pl
chrząszcz z rodziny kusakowatych
SJP.pl
1. zwierzchnik żydowskiej gminy wyznaniowej;
2. znawca prawa religijnego Żydów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przełożony gminy żydowskiej, uczony w prawie żydowskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Siadł rabin w smutku, pyta ksiąg mądrości, / Jakiemi słowy cieszyć lud strapiony?
Wiktionary
IPA: ˈrabʲĩn, AS: rabʹĩn
Wiktionary
rzecz. rabinat mrz., rabbi mos., reb mos., rebe mos.
przym. rabiniczny, rabinacki, rabiński
Wiktionary
(1.1) rabbi, rebe
Wiktionary
związany z rabinem, rabinatem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rabinem, dotyczący rabina lub rabinatu
Wiktionary
rzecz. rabin mos.. rabinat mrz., reb m., rebe m.
przym. rabiniczny
Wiktionary
1. godność, urząd rabina;
2. siedziba tego urzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. urząd rabina
(1.2) siedziba urzędującego rabina
Wiktionary
(1.1) Szkoła zwróciła się z prośbą do rabinatu.
(1.2) Na końcu ulicy stał rabinat i szkoła.
Wiktionary
rzecz. rabin mos.
przym. rabinacki
Wiktionary
[czytaj: rabindranat] obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z doktryną rabinów, dotyczący doktryny rabinów
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla doktryny rabinów
Wiktionary
(2.1) W Lubartowie przysłuchiwał się wykładom rabinicznym.
Wiktionary
przym. rabinacki
rzecz. rabin mos.
Wiktionary
Wikipedia
zwierzchniczka żydowskiej gminy wyznaniowej
SJP.pl
Rąbinko (niem. Klein Rambin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino. Wieś jest siedzibą sołectwa Rąbinko w którego skład wchodzi również miejscowość Zbytki.
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
W Rąbinku działalność prowadzi zbór Ewangelicznego Związku Braterskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Rąbino (kaszb. Wiôlgié Rãbinò, niem. Groß Rambin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino na trasie linii kolejowej 202 Gdańsk-Białogard-Świdwin-Stargard, ze stacją Rąbino. Wieś jest siedzibą sołectwa w którego skład wchodzą również miejscowości Kołatka, Liskowo i Racimierz.
Wikipedia
przymiotnik od: rabin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: córka rabina
SJP.pl
dawniej: córka rabina
SJP.pl
Rabinowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubraniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 195 mieszkańców. Jest czternastą co do wielkości miejscowością gminy Lubraniec.
Wikipedia
przymiotnik od: rabin
SJP.pl
przymiotnik od: Rąbino
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) starorzecze, dawne koryto Raby
Wiktionary
rzecz. rabczanka mos., rabczanin mos., Rabka ż., Raba ż.
przym. rabski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. obowiązująca do końca 1999 roku nazwa miasta gminnego w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, obecnie nazwanego Rabka-Zdrój;
Wiktionary
Rabka-Zdrój, do 1999 (dzisiaj potocznie) Rabka – miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, siedziba gminy Rabka-Zdrój. Położona jest w Kotlinie Rabczańskiej, na wysokości 500–560 m n.p.m., u ujścia potoków Poniczanki, Słonki i Skomielnianki do Raby.
Wikipedia
IPA: ˈrapka, AS: rapka
Wiktionary
rzecz. Raba ż., rabisko n., rabczanin m., rabczanka ż.
przym. rabczański, podrabczański, rabski
Wiktionary
Zaryte – część miasta Rabka-Zdrój, położona na północ od centrum miasta w dolinie rzeki Raby u południowych podnóży Lubonia Wielkiego.
Wikipedia
miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Rabka-Zdrój, do 1999 (dzisiaj potocznie) Rabka – miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, siedziba gminy Rabka-Zdrój. Położona jest w Kotlinie Rabczańskiej, na wysokości 500–560 m n.p.m., u ujścia potoków Poniczanki, Słonki i Skomielnianki do Raby.
Wikipedia
w łowiectwie:
1. o psie: szukać zwierzyny i napędzać ją na myśliwego;
2. zawijać brzeg łuski naboju śrutowego
SJP.pl
przymiotnik od: rąbek
SJP.pl
Rąblów – wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Wąwolnica. Wieś położona jest na skraju doliny rzeki Bystrej, która wcina się w obszar lessowego Płaskowyżu Nałęczowskiego. Leży na przecięciu kilku szlaków pieszych i rowerowych, w tym trasy rowerowej z Lublina do Kazimierza Dolnego. Na północnych stokach wzgórz położonych opodal wsi zainstalowano cztery wyciągi narciarskie ze sztucznym naśnieżaniem, a także baseny. W Rąblowie zwiedzić można Park Labiryntów i Miniatur.
Wikipedia
1. zadać raz lub strzelić;
2. uderzyć silnie kogoś lub w coś;
3. pot. powiedzieć coś bez ogródek, bez namysłu;
4. posp. ukraść;
5. posp. wypić trunek;
6. rąbnąć się - uderzyć się o coś silnie
SJP.pl
1. zadać raz lub strzelić;
2. uderzyć silnie kogoś lub w coś;
3. pot. powiedzieć coś bez ogródek, bez namysłu;
4. posp. ukraść;
5. posp. wypić trunek;
6. rąbnąć się - uderzyć się o coś silnie
SJP.pl
holenderski bank komercyjny
SJP.pl
Rabobank (Coöperatieve Centrale Raiffeisen-Boerenleenbank B.A.) – holenderska spółdzielcza instytucja bankowa, która działa w wielu państwach na świecie. Strukturę Rabobanku tworzy stowarzyszenie regionalnych kas spółdzielczych.
Założony został w 1972 r. w, wyniku połączenia holenderskiego banku spółdzielczego Rabobank Nederland i niemieckiego Raiffeisen Bank.
W 2006 bank zatrudniał 56 000 pracowników.
Wikipedia
w piłce nożnej: uderzenie piłki zza nogi stojącej
SJP.pl
Wikipedia
1. bezprawnie coś zabierać, używając do tego przemocy; łupić, grabić;
2. usuwać z wyrobisk górniczych elementy obudowy w celu powtórnego ich wykorzystania
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) bezprawnie zabierać coś przy użyciu przemocy
Wiktionary
(1.1) Na tym trakcie zbóje rabują kupców.
Wiktionary
IPA: raˈbɔvat͡ɕ, AS: rabovać
Wiktionary
rzecz. rabunkowość ż., obrabowywanie n., obrabowanie n., rabowanie n., rabunek, rabuś
czas. zrabować, obrabowywać, obrabować
przym. rabunkowy
przysł. rabunkowo
Wiktionary
(1.1) plądrować, grabić, łupić, kraść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rabować.
Wiktionary
IPA: ˌrabɔˈvãɲɛ, AS: rabovãńe
Wiktionary
czas. rabować, obrabować
rzecz. rabuś mos., obrabowanie n., obrabowywanie n., rabunkowość ż.
przym. rabunkowy
Wiktionary
urządzenie do demontażu obudów górniczych
SJP.pl
elementy umocnień górniczych przeznaczone do usunięcia i już usunięte w celu ponownego ich wykorzystania
SJP.pl
przymiotnik od: Raba, Raba Wyżna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rabą, dotyczący Raby
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Raba ż., rabisko n., Rabka ż., rabczanin m., rabczanka ż.
przym. rabczański, podrabczański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Rabsztyn
SJP.pl
dawniej: matacz, krętacz prawny; biegły w wynajdowaniu kruczków prawnych
SJP.pl
pokrętnie wykorzystujący kruczki prawne
SJP.pl
biegłość w znajdowaniu i wykorzystywaniu kruczków prawnych
SJP.pl
1. bezprawne, brutalne pozbawianie kogoś jego własności; rabowanie, grabież;
2. w kopalni: usuwanie z wyrobisk elementów obudowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabranie siłą czyjejś własności
(1.2) w kopalni: usuwanie obudowy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. obrabowanie n., obrabowywanie n., rabuś mos., rabunkowość ż.
czas. obrabować dk., rabować ndk.
przym. rabunkowy
przysł. rabunkowo
Wiktionary
(1.1) grabież, rozbój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rabunkowe
Wiktionary
rzecz. rabunek m., rabuś m., rabuśnik m., rabuśnica ż., rabusiostwo n., rabowanie n., zrabowanie n.
czas. rabować ndk., zrabować dk.
przym. rabunkowy
Wiktionary
(1.1) łupieskość
Wiktionary
1. dotyczący rabunku, kradzieży, np. napad rabunkowy; łupieżczy, łupieski, grabieżczy;
2. związany z rabunkiem górniczym;
3. gospodarka rabunkowa - gospodarka polegająca na czerpaniu maksymalnych zysków z zasobów naturalnych lub z przedsiębiorstw, z jednoczesnym zaniedbaniem ich rozwoju
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rabunkiem
(1.2) doprowadzający do dewastacji poprzez nadmierną eksploatację
Wiktionary
rzecz. rabunek mrz., rabuś mos., rabowanie n., rabunkowość ż.
czas. rabować ndk.
przysł. rabunkowo
Wiktionary
(1.1) grabieżczy, łupieski, łupieżczy
(1.2) wyniszczający
Wiktionary
drobny złodziej, złodziejaszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który rabuje, kradnie
Wiktionary
(1.1) Wczoraj schwytano na gorącym uczynku rabusia, który plądrowaćądrował okoliczne sklepy.
Wiktionary
IPA: ˈrabuɕ, AS: rabuś
Wiktionary
rzecz. rabunek m., rabowanie n., rabownik m., obrabowanie n., obrabowywanie n., rabunkowość ż.
czas. rabować, zrabować, obrabować
przym. rabunkowy
przysł. rabunkowo
Wiktionary
(1.1) grabieżca, łupieżca, rozbójnik, rzezimieszek; przest. grasant, zaborca, rabownik
Wiktionary
regionalnie:
1. o zwierzęciu: pstry, łaciaty, jarzębaty;
2. o człowieku: pokryty piegami lub bliznami po ospie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) reg-pl|Białystok. plamiasty
Wiktionary
Wikipedia
1. gwarowo: racica;
2. narzędzie do wyciągania gwoździ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) racica
(1.2) stpol. ślad koni
Wiktionary
Rat´, Rać (ros. Рать) – nazwa hydronimów w Rosji
Wikipedia
rzecz. racica, ratka
Wiktionary
1. urządzenie pirotechniczne stosowane do sygnalizacji i oświetlenia; rakieta;
2. sztuczne ognie dające różnego typu efekty świetlne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pirotechniczne źródło światła, zwykle także i dymu, zdatne do dzierżenia w ręku
(1.2) nabój lub rakieta sygnalizacyjna stosowana do oświetlania celów albo sygnalizacji
Wiktionary
Raca (także: flara) – przyrząd pirotechniczny używany do sygnalizacji w różnych kontekstach, zarówno w życiu codziennym, jak i w zastosowaniach służb. Jej główną funkcją jest umożliwienie szybkiego i skutecznego sygnalizowania w sytuacjach awaryjnych, ratowniczych lub taktycznych, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i skuteczności działań.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) raca kongrewska
synonimy.
(1.1) flara, pochodnia, łuczywo
(1.2) flara, rakieta
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. racowisko n.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|razzo.
uwagi.
nie mylić z|radca.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) flare
* włoski: (1.1) razzo m.
źródła.
== raca (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) idiota
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈrat͡sa, AS: raca
Wiktionary
rzecz. racowisko n.
Wiktionary
(1.1) flara, pochodnia, łuczywo
(1.2) flara, rakieta
Wiktionary
mieszanina równej liczby cząsteczek izomeru prawoskrętnego i lewoskrętnego danej substancji, nie wykazująca aktywności optycznej
SJP.pl
Mieszanina racemiczna, racemat (rac) – równomolowa mieszanina pary enancjomerów danego związku chemicznego.
Mieszanina racemiczna często charakteryzuje się właściwościami innymi niż wykazywane przez poszczególne enancjomery, co może powodować negatywne konsekwencje biologiczne (jak w przypadku talidomidu). Z tego względu każdy chiralny związek chemiczny, który ma być stosowany jako lek, trzeba rozdzielić na enancjomery i działanie każdego z nich musi być osobno poddane badaniom klinicznym.
Wikipedia
w chemii: zawierający jednakowe ilości prawo- i lewoskrętnych izomerów jakiegoś związku
SJP.pl
w chemii: reakcja chemiczna, której ulega izomer związku optycznie czynnego, w wyniku której powstaje racemat
SJP.pl
Racemizacja – powstawanie mieszanin enancjomerów z substratów będących czystymi enencjomerami, powstaje racemat; zachodzi pod wpływem temperatury lub podczas reakcji chemicznej.
Wikipedia
Racendów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Kotlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
We wsi był przystanek kolei wąskotorowej Racendów.
Wikipedia
[czytaj: rejser] samochód typu Daewoo Racer
SJP.pl
Racewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.
Wieś leśnictwa sokólskiego w ekonomii grodzieńskiej w drugiej połowie XVII wieku. Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Sokolanach.
We wsi jest przystanek kolejowy Racewo.
Wikipedia
potocznie: szybko, błyskawicznie, natychmiast; rachu-ciachu, mach-mach, ciach-mach, szach-mach
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca dźwięk powstający przy szybkim robieniu czegoś
Wiktionary
1. skrót od: rachunek; r-k;
2. skrót od: rachunkowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. gniew, złość
(1.2) gw-pl|Poznań. wyraz gniewu, złości; zemsta, odwet
Wiktionary
(1.1) Tamci rychło z kintopa nie wychodzili, czekali aż im ta racha przejdzie.
(1.2) Mimo że to policjant, to jednak okazał się rozumiejącym człowiekiem, który wiedział dobrze, że racha musi się dokonać, bo jakby nie, to byłaby poruta na całą dzielnicę.
Wiktionary
IPA: ˈra.t͡ʃa
Wiktionary
postać biblijna ze Starego Testamentu, żona Szalmona
SJP.pl
Rachab (hebr. רָחָב) – postać biblijna ze Starego Testamentu, żona Szalmona i matka Booza. Według Księgi Jozuego prostytutka z Jerycha, która pomogła Izraelitom w zdobyciu miasta.
Zgodnie z treścią drugiego rozdziału Księgi Jozuego, Jozue wysłał z obozu w Szittim dwóch posłańców, by uczynili rekonesans na zachodnim brzegu Jordanu. Po przybyciu do Jerycha zatrzymali się oni w położonym przy murach miejskich domu miejscowej nierządnicy imieniem Rachab. Gdy król miasta dowiedział się o obecności izraelskich szpiegów, wysłał do Rachab swoich ludzi z poleceniem ich wydania. Ta jednak ukryła Izraelitów pod łodygami lnu na dachu swojego domostwa, oświadczając iż opuścili już Jerycho. Następnie pomogła wysłannikom Jozuego opuścić potajemnie Jerycho, spuszczając powróz z okna i polecając przeczekać dla bezpieczeństwa trzy dni w górach. Zawarła z nimi także układ, iż po zdobyciu miasta ona i jej rodzina zostaną oszczędzeni. Izraelici jako gwarancję bezpieczeństwa polecili jej wywiesić z okna czerwony sznur. Po zdobyciu Jerycha zgodnie z umową Rachab wraz z rodziną została oszczędzona i zamieszkała wśród narodu żydowskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Rachania
SJP.pl
mieszkanka Rachania
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Rachanie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Rachanie, na obszarze Grzędy Sokalskiej.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1426 roku położone było w XVI wieku w województwie bełskim. Zdegradowane w 1772 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Rachanie
SJP.pl
słodki przysmak wschodni o konsystencji galarety; łukum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cuk. słodki przysmak z Bliskiego Wschodu, wyrób cukierniczy o konsystencji galaretki, zawierający dodatki, np. migdały, orzechy lub kawałki owoców, podawany w formie kostek oprószonych cukrem pudrem;
Wiktionary
Rachatłukum (osm. z arab. راحة حلقوم rāḥat ḥulqūm – „ukojenie gardła”; tur. lokum; gr. λουκούμι, lukumi; bułg. локум; rum. răhat) – wyrób cukierniczy charakterystyczny dla wielu lokalnych kuchni, głównie z obszaru Półwyspu Bałkańskiego i Bliskiego Wschodu.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej lubię rachatłukum aromatyzowane wodą różaną.
Wiktionary
IPA: ˌraxatˈwukũm, AS: raχatu̯ukũm
Wiktionary
(1.1) chleb turecki
Wiktionary
Rachcin – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Bobrowniki, 10 km na północny zachód od centrum Włocławka, 16 km od Lipna, 9 km od Bobrownik, 7 km od Fabianek.
Wieś (obręb ewidencyjny) Rachcin graniczy z obrębami ewidencyjnymi Stary Bógpomóż, Polichnowo, Brzustowa (w tym wieś Stara Rzeczna w sołectwie Brzustowa), Lisek, Łochocin, Cyprianka, Wilczeniec Fabiański, Stary Witoszyn, Winduga.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Rachela (hebr. רָחֵל Rachel owieczka) − postać z biblijnych i midraszowych legend opisujących początki narodu żydowskiego, żona patriarchy Jakuba, matka dwóch pokoleń Izraela (Józefa i Beniamina). Córka Labana i siostra Lei.
Podróż Jakuba na Wschód (do Mezopotamii) w poszukiwaniu żony z własnego ludu, spotkanie z Rachelą przy studni i wprowadzenie go przez nią do domu Labana relacjonuje we wschodni sposób typowy dla tamtejszych baśni 29 rozdział Księgi Rodzaju. Zakochany w Racheli Jakub zgodził się, by służyć jej ojcu przez siedem lat i otrzymać ją za żonę. Laban zaakceptował propozycję, a siedem lat wydało się Jakubowi "jak dni kilka, bo bardzo miłował Rachelę". Laban oszukał jednak Jakuba, pod koniec siedmioletniego okresu służby "wprowadzając do Jakuba" nie piękną Rachelę, ale jej brzydszą starszą siostrę Leę. Razem z Leą dał Jakubowi niewolnicę Zilpę. Jakub odkrył oszustwo dopiero po nocy spędzonej z Leą − Laban usprawiedliwił oszustwo zwyczajem wydawania za mąż najpierw starszej córki, obiecał jednak dać mu także Rachelę w zamian za kolejne siedem lat służby. Po siedmiu latach otrzymał ją i niewolnicę Bilhę.
Wikipedia
(1.1) Próbowała kluczyć niezdarnie. Żołnierz strzelił i Rachela zatrzymała się.
Wiktionary
IPA: raˈxɛla, AS: raχela
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Rachelka ż.
przym. Rachelin
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Rachelka
Wiktionary
nerwoból lub ból na tle zapalnym w kręgosłupie
SJP.pl
ryba atlantycka z rodziny rachicowatych obejmującej tylko jeden gatunek; kobia
SJP.pl
Rachicowate, kobiowate (Rachycentridae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
rodzina ryb okoniokształtnych; kobiowate
SJP.pl
Rachicowate, kobiowate (Rachycentridae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach rachicowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
choroba wieku dziecięcego wywołana brakiem wapnia w organizmie i powodująca skrzywienie kości; krzywica, rachityzm
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: rachitycznie
SJP.pl
1. cecha osób cierpiących na rachityzm (skrzywienie kości) lub słabo rozwiniętych fizycznie; krzywica;
2. przenośnie: cecha tego, co jest słabe, mizerne, krzywe; słabość, mizerność, wątłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rachityczne; cecha tych, którzy są rachityczni
Wiktionary
rzecz. rachityk m., rachityzm m.
przym. rachityczny
przysł. rachitycznie
Wiktionary
(1.1) wątłość, lichość
Wiktionary
1. w medycynie: dotknięty rachityzmem; odznaczający się skrzywieniem kości; krzywiczy, krzywiczny, krzywicowy;
2. przenośnie: lichy, słaby, wykrzywiony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przen. książk. wątły, chorowity
(1.2) przen. książk. poet. wykrzywiony, krzywy
przymiotnik relacyjny
(2.1) daw. mający objawy krzywicy
Wiktionary
(1.1) Mam dość / histerycznych poranków / mam dość / rachitycznych kochanków
Wiktionary
IPA: ˌraxʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: raχʹityčny
Wiktionary
rzecz. rachityczność ż., rachityk m., rachityzm m.
przysł. rachitycznie
Wiktionary
(1.1) wątły, chorowity, lichy, słabowity, powykrzywiany
(1.2) powykrzywiany
(2.1) krzywiczny
Wiktionary
przestarzale:
a) dziecko chore na krzywicę
b) człowiek słabo rozwinięty fizycznie
SJP.pl
choroba wieku dziecięcego wywołana brakiem wapnia w organizmie i powodująca skrzywienie kości; krzywica, rachitis
SJP.pl
Krzywica (z gr. Rachitis, ραχίτις – dosłownie zapalenie kręgosłupa), znana także jako rachityzm lub choroba angielska – choroba występująca u dzieci, najczęściej pomiędzy 3 miesiącem a 2. rokiem życia dziecka, związana z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforowej, spowodowana najczęściej niedoborem witaminy D. Powoduje zmiany w układzie kostnym i zaburzenia rozwojowe.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót
(1.1) = rachmistrz
Wiktionary
(1.1) Jak informuje rachm. Edyta Chabowska, mł. ekspert służby celno-skarbowej Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie, uwagę funkcjonariuszy wzbudziły bagaże 50-letniej kobiety podróżującej pociągiem i jej nerwowe zachowanie.
Wiktionary
Siergiej Rachmaninow (1873-1943), rosyjski kompozytor i pianista
SJP.pl
Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow (ros. Сергей Васильевич Рахманинов; ur. 20 marca?/1 kwietnia 1873 w Siemionowie koło Nowogrodu Wielkiego, zm. 28 marca 1943 w Beverly Hills) – rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent.
Wikipedia
1. dawniej: księgowy;
2. człowiek umiejący dobrze rachować;
3. osoba zajmująca się zawodowo obliczeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biegła w liczeniu
(1.2) zaw. człowiek zawodowo zajmujący się obliczeniami
Wiktionary
Rachmistrz – osoba zawodowo zajmująca się liczeniem, głównie przeliczaniem ksiąg przychodów i rozchodów. Dawniej rachmistrz zatrudniony był w każdym większym przedsiębiorstwie. Obecnie podobną funkcję (z nieco szerszym zakresem obowiązków) pełni księgowy.
Wikipedia
rzecz. rachmistrzostwo n.
:: fż. rachmistrzyni
czas. rachmistrzować ndk.
przym. rachmistrzowski
Wiktionary
(1.1) liczebnik
(1.2) abacysta, księgowy
Wiktionary
1. biegłość w liczeniu;
2. zajęcie rachmistrza
SJP.pl
Rachocin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
W Rachocinie znajduje się RTCN Rachocin z 261-metrowym masztem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. dokonywać obliczeń; liczyć
2. potocznie: brać coś w rachubę 2. rachować się - rozliczać się wzajemnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przest. liczyć
Wiktionary
(1.1) Gdy półżywi z trwogi i zmęczenia jęli się rachować na brzegu, stwierdzono ze zdumieniem, że nikogo nie brakuje.
(1.1) Były czasy, w których każda wieś w naszym regionie miała szkółkę z jednym nauczycielem, który uczył pisać, czytać, rachować do tysiąca i modlić się do Boga.
Wiktionary
IPA: raˈxɔvat͡ɕ, AS: raχovać
Wiktionary
rzecz. rachunkowy mos., rachowanie n., rachunek m., rachuba ż., rachunkowość ż.
przym. rachunkowy
czas. porachować
Wiktionary
(1.1) liczyć
Wiktionary
liczenie, obliczanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rachować.
Wiktionary
czas. rachować ndk.
rzecz. rachunek mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Rachowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Rachowitz; dawn. Buchenlust)– wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Sośnicowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
Rachowo (dawniej: Cronsnest, Kransnest, Crohnest) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Markusy, na obszarze Żuław Elbląskich, przy trasie nieistniejącej już linii kolejowej Elbląg-Myślice. Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej.
Wikipedia
potocznie: szybko, błyskawicznie, natychmiast; rach-ciach, mach-mach, ciach-mach, szach-mach
SJP.pl
1. obliczanie, rozrachunek, rachowanie; sposób, system liczenia;
2. dawniej: dział instytucji prowadzący rachunki;
3. przewidywanie jakiegoś rozwoju wydarzeń
SJP.pl
Rachuba to dziś nieużywane określenie dotyczące liczenia (rachowania), zachowane w zwrotach:
Wikipedia
dawniej: oszczędny, nierozrzutny
SJP.pl
plany, przypuszczenia, nadzieje
SJP.pl
zdrobnienie od: rachunek
SJP.pl
1. dokonywanie działań, obliczeń
2. kwota należności; także: dokument, papier z tą kwotą
3. stan majątkowy osoby lub firmy; konto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obliczenie matematyczne
(1.2) liczby oraz rubryki, na których wykonywane są obliczenia
(1.3) księg. stan majątku lub kapitału wyrażony liczbowo (wartość, ilość) jako rezultat działalności finansowej lub gospodarczej
(1.4) zapisy wpływów i wydatków
(1.5) bank. konto w banku, przez które przeprowadza się operacje finansowe
(1.6) hand. spis należności za towar lub usługę, jako forma rozliczenia sprzedawcy, zawierający sumę końcową
(1.7) kwit zawierający rozliczenie należności za towar lub usługę, zawierający sumę końcową
(1.8) podsumowanie, raport
(1.9) zob. rachunki.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od rana próbuję policzyć nasze wydatki. Głowa mnie boli od tych rachunków.
(1.2) W oczach mi się mieni od rachunków.
(1.3) Komisja sprawdziła skrupulatnie rachunki naszej firmy.
(1.4) W tej książce prowadzę rachunki.
(1.5) Mam rachunek w tym banku.
(1.5) Pamiętasz jaki jest mój rachunek, czy ci podać?
(1.6) Rachunek nie był wysoki, obiad był smaczny, ale jednak wolę jeść w domu.
(1.7) Zrób zakupy i weź rachunek, to się później rozliczymy.
(1.8) Rachunek sumienia powinien być wykonany przed spowiedzią.
Wiktionary
IPA: raˈxũnɛk, AS: raχũnek
Wiktionary
rzecz. rachuba ż., rachunkowość ż., rachunkowicz m., rachunkowiec m., wyrachowanie n., rachowanie n., zarachowanie n.
:: zdrobn. rachuneczek m.
czas. rachować ndk., porachować dk., zarachować dk.
przym. rachunkowy, wyrachowany, obrachunkowy
przysł. rachunkowo
Wiktionary
(1.1) obliczenie, kalkulacja, rachuba
(1.5) konto
(1.7) kwit, paragon, faktura
Wiktionary
potocznie o matematyce jako szkolnym przedmiocie w szkole podstawowej; arytmetyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. przest. eduk. matematyka jako przedmiot w początkowym okresie nauczania
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: rachunek
Wiktionary
(1.1) Czy macie, Jasiu, już rachunki w szkole?
Wiktionary
IPA: raˈxũŋʲci, AS: raχũŋʹḱi
Wiktionary
(1.1) matematyka elementarna, arytmetyka
Wiktionary
1. uniwersalny, elastyczny system informacyjno-kontrolny, odzwierciedlający przebieg i rezultaty działalności gospodarczej jednostek organizacyjnych; księgowość
2. dział firmy obsługujący ten system; księgowość
SJP.pl
Rachunkowość – system ewidencji gospodarczej ujmujący zdarzenia oraz operacje gospodarcze w mierniku pieniężnym i przekroju poszczególnych podmiotów gospodarczych. Rachunkowość jest sformalizowanym systemem, odzwierciedlającym proces prowadzonej działalności gospodarczej i służy jej ocenie. Podstawowym celem rachunkowości jest dostarczenie prawdziwego i rzetelnego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej podmiotu gospodarczego. Przedmiotem rachunkowości jest każde zdarzenie gospodarcze wyrażone w mierniku pieniężnym i wpływające na zmianę sytuacji podmiotu gospodarczego, jego zasoby i wyniki.
Wikipedia
1. dokonywany za pomocą rachunku; arytmetyczny
2. związany z rachunkami (w znaczeniu stanu majątkowego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. dotyczący obliczeń; dokonywany rachunkiem
(1.2) księg. odnoszący się do obrotów finansowych, stanu majątku, itp.
(1.3) przest. przykładający wielką wagę do spraw materialnych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. człowiek przydzielony do wykonywania rachunków, obrotu finansowego w pracy
Wiktionary
rzecz. rachunek mrz.
przym. obrachunkowy
czas. rachować
Wiktionary
(1.1) arytmetyczny, obliczeniowy
(1.3) wyrachowany
(2.1) buchalter, księgowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rachwałowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. stpol. rycerz
Wiktionary
IPA: ˈrat͡ɕɔ̃nt͡s, AS: raćõnc
Wiktionary
rzecz. Raciąż m., Raciążek m.
Wiktionary
roślina z rodziny ogórecznikowatych
SJP.pl
przymiotnik od: Raciąż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Raciążem, dotyczący Raciąża
Wiktionary
rzecz. Raciąż mrz., raciążanin m., raciążanka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Raciążek mrz., Raciążnica ż., raciąskość ż., raciążanin mos., raciążanka ż., raciądz mos.
przym. raciąski
Wiktionary
mieszkaniec Raciąża
SJP.pl
mieszkanka Raciąża
SJP.pl
przymiotnik od: Raciążek
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Raciążek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Raciążek.
Siedziba gminy Raciążek, Wieś sołecka. W latach 1317–1870 Raciążek posiadał prawa miejskie.
W roku 2009 liczył 1704 mieszkańców. Według Narodowego Spisu Powszechnego (marzec 2011 r.) było ich 1765. W Raciążku istnieje Szkoła Podstawowa im. Komisji Edukacji Narodowej, Przedszkole Publiczne "Słoneczko", Ośrodek Zdrowia oraz Gminny Ośrodek Kultury.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
imię Racibor nosili:
Zobacz też: Ratibor, Racibórz, Ratiboř
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Racibor i piekł dobre pączki.
Wiktionary
rzecz. Raciborowice nmos., Racibórz mrz.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Raciborek
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zatrzymaliśmy się w Raciborowicach, bo robiło się już ciemno.
Wiktionary
rzecz. Racibor mos., raciborowiczanin mos., raciborowiczanka ż.
przym. raciborowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Racibórz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Raciborza, związany z Raciborzem
Wiktionary
(1.1) Ożywioną działalność prowadzi Raciborski Dom Kultury, dysponujący salą widowiskową na 720 miejsc oraz salą kameralną na 150.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡ɕiˈbɔrsʲci, AS: raćiborsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Raciborszczyzna ż., Raciborzanin mos., Racibórz m., raciborzanin m., raciborzanka ż.
przym. podraciborski
Wiktionary
przymiotnik od: Racibórz
SJP.pl
Raciborsko – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.
W roku 2021 we wsi mieszkały 1362 osoby, z czego 50,9% mieszkańców stanowią kobiety, a 49,1% mężczyźni.
Do 1945 r. właścicielem dworu i majątku ziemskiego w Raciborsku był Krzysztof Morstin ps. „Pług” (1905–1990), oficer 9. Pułku Strzelców Konnych, w czasie II wojny światowej delegat konspiracyjnej organizacji "Uprawa" na Okręg Kraków.
Wikipedia
okolice Raciborza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. okolice Raciborza
Wiktionary
(1.1) Przedstawiciele rodu osiedli na Raciborszczyźnie.
Wiktionary
rzecz. Racibórz mrz., raciborzanin mos., Raciborzanin mos., raciborzanka ż.
przym. raciborski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niedawno zaliczono Racibórz do podsudeckiej dzielnicy klimatycznej.
(1.1) Na rynku w Raciborzu widzieliśmy sukiennice.
Wiktionary
IPA: raˈt͡ɕibuʃ, AS: raćibuš
Wiktionary
rzecz. Raciborzanin mos., Racibor mos., raciborzanin mos., raciborzanka ż., Raciborszczyzna ż., Raciborskie n.
przym. raciborski, podraciborski
Wiktionary
mieszkaniec Raciborza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Racibórz i okolice;
Wiktionary
(1.1) Tereny nad górną Odrą na Górnym Śląsku zamieszkiwali Raciborzanie i Krawaki.
Wiktionary
rzecz. Raciborszczyzna ż., raciborzanin mos., raciborzanka ż., Racibórz mrz.
przym. raciborski
Wiktionary
mieszkanka Raciborza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Raciborza
(1.2) kobieta pochodząca z Raciborza, urodzona w Raciborzu
Wiktionary
IPA: ˌrat͡ɕibɔˈʒãnka, AS: raćibožãnka
Wiktionary
rzecz. Racibórz m.
:: fm. raciborzanin m.
przym. raciborski
Wiktionary
u zwierząt parzystokopytnych: rogowa osłona trzeciego i czwartego palca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. kopyto zwierząt parzystokopytnych, stanowiące rogową okrywę ostatniego członu trzeciego i czwartego palca;
Wiktionary
Racica – hodowlana nazwa kopyta osłaniającego III lub IV palec ssaków parzystokopytnych. Stanowi wytwór naskórka w formie puszki rogowej, będącej okrywą dla ostatniego członu palca. Osłony na palcach II i V nazywane są raciczkami (paraungulae) lub racicami rzekomymi.
Wikipedia
IPA: raˈt͡ɕit͡sa, AS: raćica
Wiktionary
rzecz. racicznica ż., Racice nmos.
:: zdrobn. raciczka ż.
przym. racicowy, raciczny
Wiktionary
przymiotnik od: racica
SJP.pl
okrywa rogowa ostatniego członu trzeciego i czwartego palca niektórych zwierząt kopytnych; racica
SJP.pl
Racica – hodowlana nazwa kopyta osłaniającego III lub IV palec ssaków parzystokopytnych. Stanowi wytwór naskórka w formie puszki rogowej, będącej okrywą dla ostatniego członu palca. Osłony na palcach II i V nazywane są raciczkami (paraungulae) lub racicami rzekomymi.
Wikipedia
małż z rodziny racicznicowatych; omulik zmienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. słodko i słonowodny małż o trójkątnych muszlach w zarysie
Wiktionary
rzecz. racica ż.
Wiktionary
rodzina małży z rzędu Veneroida, obejmująca około 40 gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach racicznicowatych (rodzina małży)
SJP.pl
przymiotnik od: racica
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Raciechowice – wieś w Polsce położona w środkowej części województwa małopolskiego, w powiecie myślenickim, w gminie Raciechowice.
Miejscowość jest siedzibą gminy Raciechowice. W miejscowości znajduje się kościół parafialny, zespół szkół, przedszkole samorządowe, gminna biblioteka publiczna, gminny ośrodek pomocy społecznej oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
Wikipedia
przymiotnik od: Raciechowice
SJP.pl
Racięcice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Sompolno, na obszarze Pojezierza Kujawskiego, ok. 2 km na południowy wschód od drogi nr 266.
Osadnictwo na obszarze współczesnych Racięcic istniało w okresie kultury przeworskiej. Pierwsza wzmianka o Racięcicach pochodzi z 1416 r. Była własnością szlachecką. W XIX w. była tu cegielnia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. W roku 2009 liczyła 413 mieszkańców.
Wikipedia
Racięcin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wierzbinek, przy drodze powiatowej nr 3191P. Miejscowość jest siedzibą sołectwa Racięcin. Częścią wsi jest Janowo Racięckie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. W roku 2009 Racięcin wraz z miejscowością Talarkowo liczył 298 mieszkańców, w tym 148 kobiet i 150 mężczyzn.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Racimir, Racimiar – staropolskie imię męskie, złożone z członów Raci- ("walczyć, wojować") oraz -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "walczący o pokój".
Racimir imieniny obchodzi 19 stycznia i 10 lipca.
Wikipedia
Racimir z małżonką; Racimirowie
SJP.pl
Racimir z małżonką; Racimirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Racimira lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: raS-IN] nazwisko, m.in. Jean Baptiste Racine (1639-1699) - pisarz francuski
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Raciszewo (niem. Reichenthal) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Miłakowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.
Wikipedia
Raciszów (niem. Neu Sorge) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Od 4 października 1954 r. do 31 grudnia 1959 r. Raciszów znajdował się w granicach powiatu namysłowskiego, wchodząc w tym czasie w skład gromady Minkowskie.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Racisław — staropolskie imię męskie, złożone z członów Raci- ("walczyć, wojować") oraz -sław ("sława"). Może ono oznaczać "sławnego wojownika".
Racisław imieniny obchodzi 2 czerwca i 5 września.
Zobacz też:
Wikipedia
Racisław z małżonką; Racisławowie
SJP.pl
Racisław z małżonką; Racisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Racisława lub z nim związany
SJP.pl
1. słuszność
2. dowód popierający czyjeś poglądy
3. podstawa do czegoś, powód
4. porcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) słuszność, prawda
(1.2) najczęściej w liczbie mnogiej argument, stanowisko
(1.3) określona ilość substancji
wykrzyknik
(2.1) zgoda
Wiktionary
W każdym rozumowaniu odnaleźć można następujące elementy: racja i następstwo, przesłanka i konkluzja (wniosek).
Zdanie „A” jest racją zdania „B”, zaś zdanie „B” jest następstwem zdania „A” wtedy i tylko wtedy, gdy prawdziwość zdania „A” jest gwarancją prawdziwości zdania „B”.
Wikipedia
(1.2) Aby proces był sprawiedliwy, sąd musi wysłuchać racji obu stron.
(2.1) Racja, tu się pomyliłem.
Wiktionary
IPA: ˈrat͡sʲja, AS: racʹi ̯a
Wiktionary
czas. racjonować ndk.
przym. racjonalny
Wiktionary
(1.3) porcja
Wiktionary
człowiek kierujący się w swoim postępowaniu zasadami rozumu, działający zgodnie z rozumem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który w swoim postępowaniu kieruje się rozumem, nie emocjami
(1.2) filoz. zwolennik racjonalizmu w filozofii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Racjonaliści przyjmują tylko te spośród elementów wiedzy i wierzeń, które dają się uzasadnić na podstawie czysto logicznego myślenia oraz empirycznego poznania.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃naˈlʲista, AS: racʹi ̯õnalʹista
Wiktionary
rzecz. racjonalizm m., racjonalność ż., racjonalizacja ż., racjonalizowanie n.
:: fż. racjonalistka ż.
czas. racjonalizować ndk.
przym. racjonalny, racjonalistyczny
przysł. racjonalnie
Wiktionary
kobieta kierująca się w swoim postępowaniu zasadami rozumu, działająca zgodnie z rozumem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: racjonalista
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃naˈlʲistka, AS: racʹi ̯õnalʹistka
Wiktionary
rzecz. racjonalizacja ż., racjonalność ż., racjonalizm m.
:: fm. racjonalista m.
przym. racjonalistyczny, racjonalny
przysł. racjonalistycznie, racjonalnie
Wiktionary
dotyczący racjonalizmu, zgodny z założeniami racjonalizmu (np. idee racjonalistyczne, hasła racjonalistyczne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z racjonalizmem
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃nalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: racʹi ̯õnalʹistyčny
Wiktionary
rzecz. deracjonalizacja ż., racjonalizm m., racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalizowanie n., zracjonalizowanie n.
przysł. racjonalistycznie
Wiktionary
wprowadzenie zmian prowadzących do poprawy funkcjonowania czegoś; usprawnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. roln. usprawnianie, zwiększenie wydajności, efektywności
(1.2) ujmowanie w kategoriach rozumowych, a nie emocjonalnych
(1.3) psych. mechanizm obronny polegający na szukaniu racjonalnych argumentów mających motywować własne czyny i postawy mające źródło w uczuciach i motywach, do których dana osoba nie chce się przed sobą przyznać
Wiktionary
Racjonalizacja (od łac. ratio „rozum”) – w psychologii jeden z mechanizmów obronnych – pozornie racjonalne uzasadnianie po fakcie swoich decyzji i postaw, kiedy prawdziwe motywy pozostają ukryte, często także przed własną świadomością.
Wikipedia
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃nalʲiˈzat͡sʲja, AS: racʹi ̯õnalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. deracjonalizacja ż., racjonalizowanie n., racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalność ż., zracjonalizowanie n.
czas. racjonalizować ndk.
przym. racjonalizacyjny, racjonalny
Wiktionary
człowiek, który wprowadza zmiany usprawniające działanie czegoś
SJP.pl
kobieta, która wprowadza zmiany usprawniające działanie czegoś
SJP.pl
dotyczący racjonalizatorstwa lub racjonalizacji (np. racjonalizatorski pomysł)
SJP.pl
1. w filozofii: kierunek uznający tylko poznanie rozumowe i możliwość uzasadniania wiedzy bez odwoływania się do doświadczenia
2. kierowanie się rozumem we wszelkich okolicznościach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) preferowanie w decyzjach argumentów rozumowych (zwłaszcza nad emocjonalnymi)
(1.2) postawa odrzucająca tezy nie mające uzasadnienia rozumowego, np. wynikające wyłącznie z wiary, tradycji, autorytetu, itp.;
(1.3) filoz. pogląd uznający za możliwe poznanie prawdy z użyciem samego rozumu;
Wiktionary
Racjonalizm (łac. ratio „rozum”; rationalis „rozumny, rozsądny”) – ogólna nazwa różnych stanowisk, podkreślających znaczenie rozumu lub ewentualnie racjonalności. Najbardziej ogólne i istotne są racjonalizm filozoficzny i światopoglądowy.
Wikipedia
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃ˈnalʲism̥, AS: racʹi ̯õnalʹism̦
Wiktionary
rzecz. deracjonalizacja ż., racjonalność ż., racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalizowanie n., zracjonalizowanie n.
przym. racjonalny, racjonalistyczny
przysł. racjonalnie, racjonalistycznie
Wiktionary
1. czynić coś racjonalnym, ulepszać
2. racjonalizować się - stawać się racjonalnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działanie w kierunku usprawnienia czegoś
(1.2) ujmowanie czegoś w kategoriach rozumowych, a nie emocjonalnych
(1.3) psych. przeinterpretowywanie lub przewartościowywanie doświadczenia w taki sposób, że staje się ono mniej dotkliwe i obciążające samoocenę
Wiktionary
rzecz. zracjonalizowanie n., racjonalizacja ż., racjonalność ż., racjonalizm m., racjonalista m., racjonalistka ż.
czas. racjonalizować ndk., zracjonalizować dk.
przym. racjonalny, racjonalistyczny, racjonalizacyjny
przysł. racjonalnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób racjonalny
Wiktionary
(1.1) Dla zabezpieczenia robotników przed wdychaniem pyłu stosuje się w racjonalnie urządzonych odlewniach instalacje wyciągowe pyłu.
(1.1) Racjonalnie ułożona dieta wegańska jest bogata m.in. w owoce, warzywa i rośliny strączkowe, a uboga w sól i tłuszcze nasycone.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃ˈnalʲɲɛ, AS: racʹi ̯õnalʹńe
Wiktionary
przym. racjonalny
rzecz. deracjonalizacja ż., racjonalność ż., racjonalizm m., racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalizowanie n., zracjonalizowanie n.
Wiktionary
(1.1) rozsądnie, rozumnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: racjonalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: racjonalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co racjonalne
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃ˈnalnɔɕt͡ɕ, AS: racʹi ̯õnalność
Wiktionary
rzecz. racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalizm m., racjonalizacja ż., racjonalizowanie n., zracjonalizowanie n.
czas. racjonalizować ndk.
przym. racjonalny
przysł. racjonalnie
Wiktionary
1. zgodny z rozumem, mający rozumowe podstawy
2. zgodny z myślą współczesną, nowoczesny, efektywny
3. przemyślany, logiczny i rozsądny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) opierający się na logicznym rozumowaniu
(1.2) kierujący się rozumem, logicznym rozumowaniem
Wiktionary
(1.1) Najbardziej racjonalnym rozwiązaniem byłoby zwolnienie pracowników i ogłoszenie upadłości.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ, AS: racʹi ̯õnalny
Wiktionary
rzecz. deracjonalizacja ż., racjonalizm m., racjonalista m., racjonalistka ż., racjonalność ż., racjonalizacja ż., racja ż., racjonalizowanie n., zracjonalizowanie n.
czas. racjonalizować ndk.
przysł. racjonalnie
wykrz. racja
Wiktionary
1. napierśnik kapłana żydowskiego ozdobiony drogimi kamieniami i nazwami pokoleń izraelskich;
2. ozdobna taśma noszona przez niektórych biskupów
SJP.pl
Racjonał (łac. rationale – rozsądny, racjonalny) – jeden z paramentów (szat liturgicznych w Kościele katolickim). Jest to zazwyczaj haftowany złotymi włóknami pas, czasami zdobiony perłami i drogimi kamieniami. Może być zakończony frędzlami lub dzwoneczkami. Jest on zakładany na barki, na ornat. Ma podobne znaczenie co paliusz, jest jednak od niego znacznie szerszy.
Wikipedia
wydzielać racje (porcje czegoś, np. żywności)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. nazwa systematyczna|Sterna hirundo|ref=tak., rybitwa
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: raketlon] konkurencja sportowa złożona z tenisa stołowego, badmintona, squasha i tenisa ziemnego
SJP.pl
Racketlon to sport w którym gra się z przeciwnikiem w każdym z czterech sportów "rakietkowych": tenisie stołowym, badmintonie, squashu i tenisie. Mecz racketlona składa się z czterech setów, po jednym w każdej dyscyplinie.
Wikipedia
[czytaj: raketlonista] osoba grająca w konkurencję sportową złożoną z tenisa stołowego, badmintona, squasha i tenisa ziemnego
SJP.pl
[czytaj: raketlonowy] związany z konkurencją sportową złożoną z tenisa stołowego, badmintona, squasha i tenisa ziemnego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: raKLET] raklet;
1. gatunek szwajcarskiego twardego sera;
2. potrawa w postaci plastra stopionego sera jadanego z marynatami i pieczonymi lub gotowanymi ziemniakami
SJP.pl
Raclette – potrawa pasterzy alpejskich, przyrządzana z podgrzewanego nad żarem sera. Topniejący od gorąca wygaszonego ogniska ser zeskrobywany jest na talerz i konsumowany z ziemniakami pieczonymi w mundurkach i z pokrajaną cebulą.
Pierwotnie raclette była przyrządzana przez szwajcarskich pasterzy na gorących kamieniach ułożonych wokół paleniska, obecnie na małych patelniach.
Wikipedia
przymiotnik od: Racot, wieś w województwie wielkopolskim z największą w Polsce stadniną koni
SJP.pl
wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Racot (pol. hist. Racat) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan na Równinie Kościańskiej.
W 2021 roku we wsi mieszkały 1304 osoby.
Wikipedia
środowiskowo: odpalenie wielu rac w jednym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kib. masowe odpalenie rac w jednym miejscu
Wiktionary
(1.1) Kibice Lecha Poznań przygotowali racowisko w 93. rocznicę Powstania Wielkopolskiego.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡sɔˈvʲiskɔ, AS: racovʹisko
Wiktionary
rzecz. raca ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z racquetballem, dotyczący racquetballu
Wiktionary
rzecz. racquetball m.
Wiktionary
mały, okrągły, smażony na tłuszczu placek, najczęściej z ciasta drożdżowego z dodatkiem jabłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. niewielki, pulchny placek z ciasta drożdżowego na zsiadłym mleku, smażony na tłuszczu, jadany na słodko;
Wiktionary
Racuch – skała w miejscowości Racławice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Wznosi się w lewych (wschodnich) zboczach górnej części Doliny Racławki Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Wikipedia
(1.1) Często proszę babcię, by mi usmażyła racuchy z jabłkami.
Wiktionary
IPA: ˈrat͡sux, AS: racuχ
Wiktionary
rzecz. raczuch m.
:: zdrobn. racuszek m.
przym. racuchowy
Wiktionary
(1.1) raczuch, ajerkuch, brąziak
Wiktionary
mały, okrągły, smażony na tłuszczu placek, najczęściej z ciasta drożdżowego z dodatkiem jabłek
SJP.pl
Racuchy – w kuchni polskiej, nieduże, smażone na złoty kolor pulchne placuszki sporządzone na bazie mąki, płynu (wody, mleka, mleka zsiadłego, kefiru lub maślanki), jaj oraz spulchniaczy (drożdży, proszku do pieczenia, sody oczyszczonej, rzadziej piany ubitej z białek jaj).
Wikipedia
zdrobnienie od: racuch (mały, okrągły, smażony na tłuszczu placek, najczęściej z ciasta drożdżowego z dodatkiem jabłek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. od racuch
Wiktionary
rzecz. racuch m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w północnej Gruzji
Wiktionary
Wikipedia
przym. raczyński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
urządzenie rybackie do hodowli młodych raków
SJP.pl
1. słowo sygnalizujące wahanie się mówiącego, co do użytego określenia (np. "To będzie raczej szybki koniec.")
2. słowo sygnalizujące skłanianie się mówiącego do czegoś (np. "Wolę raczej zagrać w literaki.")
SJP.pl
przysłówek
(1.1) … wskazujący na to, że autor zdania nie jest pewny co do jego prawdziwości, ale uznaje za bardziej prawdopodobne, że jest prawdziwe
(1.2) … wskazujący na to, że autor zdania nie jest pewny co do jakiejś decyzji, ale uznaje za bardziej prawdopodobne, że podejmie tę decyzję
(1.3) … wskazujący na to, że autor zdania nie jest pewny co do jakiejś opinii, ale bardziej przychyla się do jej potwierdzenia
Wiktionary
(1.1) Na egzaminie było kilka niełatwych pytań, ale jesteś dobry i raczej nie powinieneś mieć z nim problemów.
(1.1) (…) szeptał jakieś przekleństwa żydowskie, aż zmęczony wysiłkiem, upadł raczej, niż usiadł, na stołku koło mnie.
(1.2) Nie wiem jeszcze, do którego liceum pójdę, ale raczej do VIII.
(1.3) Imię Nadzieja jest raczej staroświeckie, ale ładne.
Wiktionary
IPA: ˈrat͡ʃɛj, AS: račei ̯
Wiktionary
1. mały rak
2. rodzaj cukierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mały rak
(1.2) rodzaj karmelka
Wiktionary
Raczek – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Lubawa.
W latach 1975–1998 – kiedy obowiązywał inny niż dzisiejszy podział administracyjny Polski – miejscowość należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
IPA: ˈrat͡ʃɛk, AS: raček
Wiktionary
rzecz. rak m., Rak mos./mzw.
przym. rakowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. choreogr. bułgarski korowodowy taniec ludowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|raczyć.
Wiktionary
IPA: raˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: račẽńe
Wiktionary
czas. raczyć
Wiktionary
pieszczotliwie lub ironicznie: małe rączki, zwłaszcza kobiety lub dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. ręce lub dłonie dzieci lub ukochanej osoby
Wiktionary
(1.1) Lekarz każe mi być spokojną... a tymczasem biedny Staś chudnie i różowa twarzyczka bieleje, i oczki mu zapadają, i rączęta świecą kostkami...
Wiktionary
rzecz. ręczny mrz., podręcznik mrz., ręcznik mrz., ręka ż., rękaw mrz., rękawica ż., rękawiczka ż., rękojmia ż., poręczenie n., poręka ż., zaręczyny lm nm., zrękowiny lm nm., ręczna ż., rączka ż., rąsia ż.
czas. ręczyć ndk., poręczać ndk., wręczać ndk., wyręczać ndk., zaręczać ndk., zaręczać się ndk.
przym. odręczny, podręczny, poręczny, ręczny, zaręczynowy
przysł. ręcznie, odręcznie
Wiktionary
(1.1) rączki
Wiktionary
1. zdrobniale o ręce;
2. uchwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ręka
(1.2) mała, drobna ręka
(1.3) uchwyt, rękojeść
(1.4) lwów. pióro (do pisania)
Wiktionary
Rączka (niem. Ranisch) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Korfantów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
(1.1) Śpiewała pełną buzią i głosem, teksty znała, rączkami uprzedzała wszystkie gesty wodzireja – widać, że bywalec.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃n͇t͡ʃka, AS: rõṇčka
Wiktionary
rzecz. ręcznikowiec mrz., rączęta nmos., ręka ż., rączyna ż., ręczny m., ręcznik m., ręczenie n., poręczenie n., rączusia n., rączunia ż.
czas. ręczyć ndk., poręczyć dk.
przym. ręczny
Wiktionary
(1.1) rączyna, rączusia, rączunia
Wiktionary
1. mały rak
2. rodzaj cukierka
SJP.pl
Raczki – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, siedziba gminy Raczki.
Dawniej miasto; po raz pierwszy miasteczkiem określone dopiero w 1682 roku, zdegradowane w 1870 roku. Do 1954 Raczki były siedzibą gminy Dowspuda. W latach 1975–1998 położone były w województwie suwalskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Raczkiewicz:
Wikipedia
1. o małych dzieciach, uczących się dopiero chodzić: chodzić na czworakach;
2. przenośnie: być początkującym w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. o niemowlętach: poruszać się podpierając się na rękach i kolanach; chodzić na czworaka
(1.2) pot. przen. zaczynać jakąś działalność, uczyć się jakiejś czynności, być początkującym w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
(1.1) Moja córeczka już raczkuje.
(1.2) Firma Adama dopiero raczkuje, więc na prawdziwe zyski trzeba poczekać.
Wiktionary
IPA: rat͡ʃˈkɔvat͡ɕ, AS: račkovać
Wiktionary
rzecz. raczkowanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajukać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|raczkować.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡ʃkɔˈvãɲɛ, AS: račkovãńe
Wiktionary
zob. raczkować.
Wiktionary
Raczkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki.
We wsi znajduje się kościół drewniany pod wezwaniem Wszystkich Świętych z lat 1780–1782, wzniesiony na miejscu średniowiecznego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
→ Raczki (wieś w Polsce); raczecki
SJP.pl
osoby o nazwisku „Raczkowski”:
Wikipedia
przyrząd do połowu raków
SJP.pl
przymiotnik od: rącznik
SJP.pl
szybkość w ruchu, biegu, locie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rącze
Wiktionary
przym. rączy
przysł. rączo
Wiktionary
→ rak; rakowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szybki w ruchu, biegu
Wiktionary
rzecz. rączość ż.
Wiktionary
(1.1) szybki
Wiktionary
1. częstować kogoś czymś, dawać jeść, ugaszczać
2. (zwykle z przeczeniem) chcieć coś zrobić (np. "Nie raczył nawet spasować.")
3. raczyć się - częstować się, zajadać ze smakiem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uraczyć)
(1.1) łaskawie zechcieć coś zrobić, być łaskawym coś zrobić (często iron.)
(1.2) częstować
czasownik zwrotny niedokonany raczyć się (dk. uraczyć się)
(2.1) delektować się czymś, częstować się czymś
Wiktionary
(1.1) Pan Zdzisław raczył poinformować nas listownie o zaręczynach swojej córki.
(1.1) Redakcja gazety wreszcie raczyła odpowiedzieć na mój list. Wysłałem im go dwa miesiące temu!
(1.2) Po obiedzie hrabina lubi raczyć gości kawą i ciastkami.
(2.1) Dzisiaj miałem apetyt i raczyłem się makaronem.
Wiktionary
IPA: ˈrat͡ʃɨt͡ɕ, AS: račyć
Wiktionary
rzecz. raczenie n.
Wiktionary
(1.2) podejmować, częstować, fundować, stawiać
(2.1) delektować się, częstować się
Wiktionary
rodzaj owada z rzędu muchówek
SJP.pl
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu muchówek, niewielkich rozmiarów ciała, których larwy pasożytują w ciele innych owadów, często szkodników
SJP.pl
Rączycowate (Tachinidae syn. Larvaevoridae) – rodzina owadów z rzędu muchówek licząca ponad 8200 gatunków. Larwy są pasożytami innych owadów.
Wikipedia
o cechach rączycowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przysłówek, zwykle w użyciu czasownikowym
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. lepiej
Wiktionary
(1.1) To je marniok synek, raczyj nie chodzuj ś nim. → Chłopak ten jest utracjuszem, lepiej z nim nie przestawaj.
Wiktionary
rączyk leszczyniak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
mała, drobna ręka lub dłoń
SJP.pl
Rączyna – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Kańczuga.
Wikipedia
gatunek kraba z rzędu dziesięcionogów; krab brzegowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Raczą, dotyczący Raczy (krainy w Gruzji)
Wiktionary
Raczyński (forma żeńska: Raczyńska; liczba mnoga: Raczyńscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 8770 osób.
Wikipedia
rzecz. Racza ż.
Wiktionary
zgrubienie od: rak (głównie jako choroba)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Rasław (Racław) – imię
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Racsława, Racława, Ratsława, Recsława, Recława, Retsława, Rasława – staropolskie formy skrócone od imion żeńskich Radosława lub Racisława (to ostatnie nienotowane w tej formie w czasach staropolskich). Imię Rasława jest poświadczone w źródłach polskich od XIII wieku.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie małopolskim, miejsce zwycięskiej bitwy powstańców kościuszkowskich z wojskami rosyjskimi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kościuszko przedstawiany był najczęściej jako bohater spod Racławic, w sukmanie i czapce krakusce, często na galopującym koniu.
(1.1) Tym autokarem nie dojedzie pan do Racławic.
Wiktionary
IPA: ˌrat͡swaˈvʲit͡sɛ, AS: racu̯avʹice
Wiktionary
rzecz. racławiczanin mos., racławiczanka ż.
przym. racławicki
Wiktionary
przymiotnik od: Racławice
SJP.pl
mieszkaniec Racławic
SJP.pl
mieszkanka Racławic
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Racławy lub z nią związany
SJP.pl
Racław z małżonką; Racławowie
SJP.pl
Racław z małżonką; Racławostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Racławówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Boguchwała.
Wieś szlachecka Raczławowka, własność Ligęzów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego.
W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Racławówka. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Racławówka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Racława lub z nim związany
SJP.pl
1. zadowolony
2. chętny, gotów do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka dawki pochłoniętej;
(1.2) chem. promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 88, srebrzystobiały metal;
(1.3) chem. pot. atom radu (1.2)
przymiotnik jakościowy
(2.1) będący w dobrym nastroju
(2.2) chętny do zrobienia czegoś
symbol
(3.1) symbol jednostki radian
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(4.1) D. lm. od rada
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Jestem rad, że cię widzę.
(4.1) Nie potrzebuję żadnych rad od ciebie.
Wiktionary
IPA: rat, AS: rat
Wiktionary
(1.1-3)
rzecz. radiacja ż.
przym. radowy, radiacyjny
(2.1-2)
rzecz. radość ż., radowanie n., uradowanie n.
czas. radować ndk., uradować dk.
Wiktionary
(1.1) symbol. Rd
(1.2) symbol. Ra
(2.1) zadowolony, radosny, rady, ukontentowany, kontent
(2.2) chętny, skory, skłonny
Wiktionary
skrót od: radiofonia, radiofoniczny, radiotechnika, radiotechniczny
SJP.pl
1. wskazówka, porada;
2. rodzaj instytucji doradczej, grupa osób obradująca nad czymś;
3. przestarzale: omawianie jakiejś sprawy, narada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wypowiedź skierowana do kogoś, zawierająca zalecenie, jak się należy zachować w określonej sytuacji
(1.2) grupa osób, najczęściej wydzielona formalnie w ramach jakiejś organizacji lub społeczności, której celem jest znalezienie poprzez dyskusję lub z racji posiadanego doświadczenia, rozwiązania określonego problemu
(1.3) zebranie, na którym dyskutowany jest jakiś problem
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: rad
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(3.1) D. lp. od rad (jednostka)
Wiktionary
Jemen:
Litwa:
Polska:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Dam ci dobrą radę! Trzymaj się z dala od mojej dziewczyny!
(1.2) Rada nadzorcza oceniła sytuację finansową naszej spółki bardzo pozytywnie.
(1.3) Wodzowie plemięemion zostali zwołani na radę.
(1.3) Na radzie nauczyciele zastanawiali się, co zrobić z zachowaniem tego ucznia.
Wiktionary
IPA: ˈrada, AS: rada
Wiktionary
rzecz. radna ż., radny mos., radzenie n., narada ż., obrady lm nm., radca mos., porada ż.
czas. doradzić, radzić ndk., naradzać się ndk., obradować ndk.
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
(1.1) porada, zalecenie
(1.2) kierownictwo, starszyzna, zarząd
(1.3) narada, obrady
Wiktionary
Radachów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Ośno Lubuskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Miejscowość położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 134 Urad – Rzepin – Ośno Lubuskie – Droga krajowa nr 22.
Wikipedia
Radachowo – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Radacz (niem. Raddatz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, nad jeziorem Radacz.
Wikipedia
Wikipedia
Radakowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Miękinia.
Wikipedia
w mitologii greckiej: heros, sędzia zmarłych w Hadesie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. król mniejszych wysp na Morzu Egejskim; sędzia zmarłych w Hadesie; syn Zeusa i Europy oraz brat Minosa i Sarpedona;
Wiktionary
Radamantys (gr. Ῥαδάμανθος Rhadámanthos, gr. Ῥαδάμανθυς Rhadámanthys, łac. Rhadamanthus) – w mitologii greckiej król mniejszych wysp Archipelagu Egejskiego, sędzia zmarłych w Hadesie, heros.
Uchodził za syna boga Zeusa i tyryjskiej królewny, Europy. Był bratem Minosa i Sarpedona. Został zaadoptowany, wraz z braćmi, przez króla Krety – Asteriona. Obawiając się brata, Minosa, opuścił rodzinną Kretę i udał się do Beocji, gdzie ożenił się z Alkmeną, matką Heraklesa.
Wikipedia
IPA: ˌradãˈmãntɨs, AS: radãmãntys
Wiktionary
typ sera podpuszczkowego
SJP.pl
Radamer − gatunek sera podpuszczkowego, dojrzewającego, produkowanego z mleka krowiego.
Wikipedia
urządzenie radiolokacyjne do wykrywania położenia, prędkości i kierunku ruchu obiektów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie emitujące fale elektromagnetyczne określonej długości i odbierające te fale odbite od obiektów i na tej podstawie określające położenie tych obiektów;
(1.2) pot. ekran takiego urządzenia
(1.3) zob. radary. → odstające uszy
(1.4) środ. więz. ucho
Wiktionary
Radar (również stacja radiolokacyjna, radiolokator; ang. Radio Detecting and Ranging) – urządzenie służące do radiolokacji obiektów i zjawisk fizycznych.
Przeznaczone jest m.in. do wykrywania – za pomocą fal radiowych – obiektów powietrznych, nawodnych oraz lądowych takich jak: samoloty, śmigłowce, rakiety, statki (również chmury oraz obiekty terenowe), pozwalające na określenie kierunku, odległości, a także rozmiarów obiektu, a w radarach dopplerowskich także do pomiarów prędkości wykrywanego obiektu.
Wikipedia
(1.1) Radar wykrył okręty przeciwnika.
(1.2) Wrogi samolot był widoczny na radarze.
Wiktionary
IPA: ˈradar, AS: radar
Wiktionary
rzecz. antyradar m., radarowiec m.
:: zdrobn. radarek m.
przym. radarowy
Wiktionary
(1.1) radiolokator; zobacz też: sonar, lidar
Wiktionary
lampa oscyloskopowa w urządzeniu radiolokacyjnym, na której ukazują się plamki odpowiadające ujawnionym obiektom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. policjant dokonujący pomiaru prędkości na drodze
(1.2) środ. więz. donosiciel
Wiktionary
(1.1) Już go mają chłopcy, chłopcy-radarowcy, więc zapłacił trzysta, bo to był artysta.
Wiktionary
rzecz. radar mrz.
przym. radarowy
Wiktionary
(1.2) kabel, kapusta, kapuś, krótkofalówka, nadajnik
Wiktionary
przymiotnik od: radar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. techn. związany z radarem, dotyczący radaru; wykorzystujący radar
Wiktionary
rzecz. radar mrz., radarek mrz., radarowiec mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. obraź. duże, odstające uszy
forma rzeczownika.
(2.1) plural|radar.
Wiktionary
Wzgórze „Radary” – wzniesienie o wysokości 284,1 m n.p.m. położone na terenie gminy Nowosolna, w pobliżu wsi Dąbrowa, ok. 300 m na północ od granicy miasta Łodzi, w okolicach skrzyżowania łódzkich ulic: Nad Niemnem, Opolskiej i Hanuszkiewicza. Leży w strefie krawędziowej Wzniesień Łódzkich. Jest najwyższym punktem Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, a także całych Wzniesień Południowomazowieckich.
Wikipedia
(1.1) Nie nadstawiaj tych swoich radarów.
Wiktionary
IPA: raˈdarɨ, AS: radary
Wiktionary
nawigator obsługujący urządzenia radiolokacyjne
SJP.pl
Radawnica – wieś krajeńska w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów.
Od 1726 Radawnica jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Barbary.
W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Radawnica, w latach 1954-1972 gromady Radawnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
We wsi, nieprzerwanie od roku 1947 działa uniwersytet ludowy.
Wikipedia
1. urzędnik w administracji państwowej;
2. prawnik zatrudniony w jakiejś instytucji, reprezentujący ją przed sądami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urzędnik w administracji państwowej odpowiadający za pewien dział
Wiktionary
rzecz. rada ż., radcostwo n., radcowskość ż. radny mos., radna ż., radźca mos., doradca mos., doradczyni ż., radzenie n., doradzenie n., doradzanie n., odradzenie n., odradzanie n., poradzenie n.
:: fż. radczyni ż.
:: zdrobn. radcunio mos.
czas. radzić ndk., doradzić dk., doradzać ndk., odradzić dk., odradzać ndk., poradzić dk.
przym. radcowski, radziecki
przysł. radcowsko
Wiktionary
Wikipedia
urząd, stanowisko radcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posada radcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. radca z małżonką
Wiktionary
(1.1) 25 sierpnia w domu państwa Dyonizych była podwójna uroczystość rodzinna, a mianowicie: imieniny panny Ludwiki, oraz dwudziestopięcioletnia rocznica małżeńskiego pożycia szanownych państwa radcostwa.
Wiktionary
rzecz. radca mos., radcowskość ż., radczyni ż.
przym. radcowski
przysł. radcowsko
Wiktionary
→ radca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z radcą, dotyczący radcy
(1.2) związany z radcą prawnym, dotyczący radcy prawnego
Wiktionary
rzecz. radcostwo n./mos., rada ż., radca mos., radczyni ż., radny mos., radna ż., radźca mos., doradca mos., doradczyni ż., radzenie n., doradzenie n., doradzanie n., odradzenie n., odradzanie n., poradzenie n.
czas. radzić ndk., doradzić dk., doradzać ndk., odradzić dk., odradzać ndk., poradzić dk.
przym. radziecki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób radcowski, po radcowsku
Wiktionary
rzecz. radca mos., radcostwo mos./n., radcowskość ż., radczyni ż.
przym. radcowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co radcowskie
Wiktionary
rzecz. radca mos., radcostwo mos./n., radczyni ż.
przym. radcowski
przysł. radcowsko
Wiktionary
żartobliwie, poufale: radca
SJP.pl
dawniej: córka radcy
SJP.pl
1. przestarzale: żona radcy;
2. urzędniczka w administracji państwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona radcy
Wiktionary
(1.1) Zaczekajcie tu na mnie, zaniosę teraz kawę pani radczyni i pomówię z nią o waszej sprawie.
Wiktionary
rzecz. radca mos., radcostwo mos./n., radcowskość ż.
przym. radcowski
przysł. radcowsko
Wiktionary
określenie wykonawcze: słodko, łagodnie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca skrzekliwy głos żaby
Wiktionary
miejscowości w Niemczech:
Wikipedia
miasto w Niemczech
SJP.pl
Radeberg – miasto we wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w powiecie Budziszyn. Liczy ok. 18,8 tys. mieszkańców. Do 31 lipca 2008 miasto leżało w nieistniejącym już powiecie Kamenz. Do 29 lutego 2012 należało do okręgu administracyjnego Drezno.
Wikipedia
Radęcin – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew, w pobliżu Jeziora Radęcińskiego.
W latach 1946–1954 i 1973–1976 miejscowość należała i była siedzibą gminy Radęcin. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Radęcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś gminna w powiecie zamojskim
SJP.pl
Radecznica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Radecznica. Leży w Szczebrzeszyńskim Parku Krajobrazowym, nad Porem.
Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Radecznica. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 903 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Radecznica
SJP.pl
mieszkaniec Radecznicy
SJP.pl
mieszkanka Radecznicy
SJP.pl
zdrobnienie od: Radosław (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Radosław
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ewka z Radkiem wyjechali do Anglii.
(1.1) Ktoś powiedział Radkowi, że bez brody wygląda lepiej.
Wiktionary
IPA: ˈradɛk, AS: radek
Wiktionary
rzecz. Radosław mos., Radzio mos., Radomił mos.
przym. Radkowy
Wiktionary
(1.1) Radzio
Wiktionary
[czytaj: radecki] nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: radło (narzędzie rolnicze służące do robienia bruzd pomiędzy rzędami upraw roślin okopowych i do ich obsypywania)
SJP.pl
wygniatać na powierzchni przedmiotów metalowych drobne wgłębienia
SJP.pl
przymiotnik od: Radgoszcz
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Sarvepalli Radhakrishnan (ur. 5 września 1888 w Tiruttani, zm. 16 kwietnia 1975 w Madrasie) – prezydent Indii, filozof.
Wikipedia
1. promieniowanie;
a) emisja energii w postaci fal elektromagnetycznych lub cząstek materii o dużej prędkości;
b) strumień tych cząstek lub fal;
2. radiacja adaptacyjna - różnicowanie się organizmów o wspólnym pochodzeniu pod wpływem różnic między środowiskami ich rozwoju; radiacja przystosowawcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zob. promieniowanie.
(1.2) biol. zwiększanie się różnorodności gatunkowej z powodu zajęcia przez gatunek nowych nisz ekologicznych lub zmiany warunków środowiska;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. radio n., radiant m., radiator m.
przym. radiacyjny, radialny
przysł. radiacyjnie, radialnie
Wiktionary
związany z radiacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. chem. związany z radiacją (promieniowaniem)
Wiktionary
rzecz. radio n., radiacja ż.
Wiktionary
(1.1) promienny
Wiktionary
1. o układzie promienistym;
2. skierowany wzdłuż promienia; promieniowy
SJP.pl
podstawowa jednostka kąta płaskiego w układzie SI
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. miar. jednostka miary łukowej kąta płaskiego, określona w taki sposób, że jeden radian to taki kąt środkowy, którego ramiona wycinają na okręgu łuk o długości równej promieniowi tego okręgu;
Wiktionary
Radian (w skrócie rad od łac. radius „promień”) – jednostka miary łukowej kąta płaskiego zdefiniowana jako miara kąta środkowego, w którym długość łuku wyznaczonego przez kąt środkowy jest równa promieniowi okręgu. Niemianowana jednostka pochodna układu SI.
Wikipedia
IPA: ˈradʲjãn, AS: radʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. steradian mrz.
Wiktionary
niewielki obszar lub punkt na sferze niebieskiej, z którego pozornie rozbiegają się drogi meteorów tworzących rój
SJP.pl
Radiant – niewielki obszar lub punkt na sferze niebieskiej, w którym przecinają się przedłużone wstecz pozorne drogi meteorów (z którego "rozbiegają się" drogi meteorów) należących do danego roju. Radiant jest efektem skrótu perspektywicznego, któremu ulega strumień meteorów widziany z Ziemi.
Wikipedia
urządzenie wypromieniowujące energię cieplną, np. kaloryfer, chłodnica samochodowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. element lub zespół elementów wypromieniowujących ciepło do otoczenia;
Wiktionary
Radiator (z łac. rozpraszacz ciepła) – element lub zespół elementów odprowadzających ciepło z układu, z którym się styka, do otoczenia (powietrze, woda itp.). Radiator jest specjalnie ukształtowaną bryłą z metalu (lub jego stopów) dobrze przewodzącego ciepło, o rozwiniętej powierzchni od strony zewnętrznej zazwyczaj w postaci żeber lub prętów, by zmaksymalizować przekazywanie ciepła. Radiatory wykonuje się najczęściej z aluminium lub miedzi i powszechnie są stosowane w elektronice, ze względu na dużą ilość ciepła wydzielaną z niewielkich elementów, co odpowiada ich dużej gęstości mocy.
Wikipedia
(1.1) Kaloryfer i chłodnica samochodowa są radiatorami.
Wiktionary
IPA: raˈdʲjatɔr, AS: radʹi ̯ator
Wiktionary
rzecz. radiowiec mos., radyjko n., radiacja ż.
Wiktionary
[czytaj: raDIKkio] gatunek cykorii o ciemnoczerwonych liściach; cykoria sałatowa
SJP.pl
Cykoria sałatowa, radicchio, czerwona cykoria (Cichorium intybus L. var. foliosum Hegi) – odmiana cykorii podróżnik, gatunku należącego do rodziny astrowatych. Według nowszych ujęć taksonomicznych nie wyróżnia się już tego taksonu jako odmiany, lecz uznaje się go po prostu za cykorię podróżnik.
Wikipedia
rzadko: osoba wykrywająca podziemne źródła wody i złóż minerałów za pomocą różdżki; różdżkarz, radiesteta
SJP.pl
osoba wykrywająca podziemne źródła wody i złóż minerałów za pomocą różdżki; różdżkarz
SJP.pl
Radiestezja (łac. radiatio – promieniowanie i gr. aesthesia – wrażliwość) – pseudonauka zajmująca się rzekomym promieniowaniem. Istotą radiestezji jest ich wykrywanie przez radiestetę przy użyciu przyrządów takich jak różdżka radiestezyjna czy wahadło, a nawet bez żadnych narzędzi. Wykorzystuje się ją do wykrywania tzw. żył wodnych, minerałów i wielu innych obiektów.Termin radiestezji wprowadził w latach 30. XX wieku francuski radiesteta ksiądz Alexis Bouly (1865-1958). Technika radiestezji jest również znana jako rabdomancja albo różdżkarstwo.
Wikipedia
wykrywanie podziemnych źródeł wody i złóż minerałów za pomocą różdżki; różdżkarstwo
SJP.pl
Radiestezja (łac. radiatio – promieniowanie i gr. aesthesia – wrażliwość) – pseudonauka zajmująca się rzekomym promieniowaniem. Istotą radiestezji jest ich wykrywanie przez radiestetę przy użyciu przyrządów takich jak różdżka radiestezyjna czy wahadło, a nawet bez żadnych narzędzi. Wykorzystuje się ją do wykrywania tzw. żył wodnych, minerałów i wielu innych obiektów.Termin radiestezji wprowadził w latach 30. XX wieku francuski radiesteta ksiądz Alexis Bouly (1865-1958). Technika radiestezji jest również znana jako rabdomancja albo różdżkarstwo.
Wikipedia
1. urządzenie nadające i odbierające fale elektromagnetyczne;
2. ogólnie o radiokomunikacji, radiotechnice, radiofonii;
3. potocznie odbiornik radiowy;
4. radiostacja, rozgłośnia radiowa; instytucja przygotowująca programy radiowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) system nadawania i odbioru sygnałów dźwiękowych w postaci fal elektromagnetycznych;
(1.2) urządzenie odbierające sygnały dźwiękowe nadawane w postaci fal elektromagnetycznych
(1.3) instytucja opracowująca i nadająca audycje emitowane w postaci fal elektromagnetycznych
(1.4) ogół osób pracujących w radiu (1.3)
(1.5) budynek, w którym znajduje się radio (1.3)
(1.6) program audycji nadawanych przez radio (1.3)
(1.7) urządzenie nadające i odbierające sygnały dźwiękowe w postaci fal elektromagnetycznych, używane m.in. na statkach lub w wojsku
Wiktionary
Radio (od łac. radius – promień) – środek masowego komunikowania, służący do rozpowszechniania audycji dźwiękowych.
Wikipedia
(1.1) Po wynalezieniu radia łączność statków z lądem nie napotyka na trudności i od tej pory zorganizowano biuro prognozy pogody dla marynarzy i rybaków.
(1.2) Przełączyłem radio na polską stację i tam usłyszałem cały komunikat.
(1.2) Od pewnego czasu w internecie roi się od plotkaotek, że policja organizuje łapanki użytkowników popularnych, choć od kilku lat zakazanych radiów Uniden.
(1.4) Nawet mój kolega z radia, który zawsze chciał być blisko ważnych wydarzeń, pojechał do Woszczyc […].
(1.5) Dziś spotykamy się w radiu na Myśliwieckiej, gdzie czasami jadamy obiady, a Michał jest dziennikarzem „trójki”.
(1.6) Informacje czerpał z radia francuskiego i telefonów od partyjnych przyjaciół.
(1.7) Ma pan radio? To niech im pan powie, żeby siedzieli na dupach i nie ruszali się ani o centymetr.
Wiktionary
IPA: ˈradʲjɔ, AS: radʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. radiowiec m.
:: zdrobn. radyjko n.
przym. radiowy
przysł. radiowo
Wiktionary
(1.2) radioodbiornik
(1.3) radiostacja, rozgłośnia
(1.4) radiostacja, rozgłośnia
(1.5) radiostacja, rozgłośnia
(1.6) radiostacja, rozgłośnia
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …stosowany w złożeniach podkreślających, że coś wykorzystuje fale radiowe lub ma wbudowane radio (urządzenie), radiowy; względnie wykorzystuje zjawiska związane z promieniowaniem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radio n.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|radiatio. – „promieniowanie” < etym2|łac|radio|radiare. – „promieniować” < etym|łac|radius. – „promień”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) radio-
* białoruski: (1.1) радыё-
* hiszpański: (1.1) radio-
* włoski: (1.1) radio-
źródła.
== radio- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-radio-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) radio-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈradʲjɔ, AS: radʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. radio n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radio n.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|radiatio. – „promieniowanie” < etym2|łac|radio|radiare. – „promieniować” < etym|łac|radius. – „promień”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) radio-
* białoruski: (1.1) радыё-
* hiszpański: (1.1) radio-
* włoski: (1.1) radio-
źródła.
== radio- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-radio-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) radio-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadko: opłata umożliwiająca realizację misji radia; abonament radiowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba posiadająca odbiornik radiowy i opłacająca abonament za dostęp do programów radiowych
Wiktionary
(1.1) Przez długi czas liczba radioamatorów przewyższała ilość radioabonentów: więcej ludzi eksperymentowało w zakresie radiowej techniki — niż słuchało oficjalnych programów.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zdolność jąder atomowych do samorzutnej emisji promieniowania korpuskularnego alfa lub beta albo promieniowania elektromagnetycznego gamma
Wiktionary
Radioaktywność, promieniotwórczość – zdolność niektórych izotopów do emisji promieniowania jonizującego wynikająca z samoistnych przemian jąder atomowych nietrwałych izotopów, zwanych promieniotwórczymi, w jądra innych izotopów, zazwyczaj innego pierwiastka. Przemianom towarzyszy promieniowanie jonizujące będące emisją wysokoenergetycznych cząstek elementarnych, jąder atomowych i promieniowania elektromagnetycznego.
Wikipedia
przym. radioaktywny
Wiktionary
(1.1) promieniotwórczość
Wiktionary
promieniotwórczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z radioaktywnością
Wiktionary
Radioaktywny – album Stanisława Sojki wydany w 1988 roku przez Polskie Nagrania (SX 2661). Płyta jest zbiorem nagrań dokonanych w czasie kilku sesji w latach 1983-1988. Kolejne edycje albumu to płyty cd wydane w 1993 roku przez Polskie Nagrania (PNCD 218) i w 1997 roku przez Pomaton EMI (8577072).
Wikipedia
(1.1) Tutejsze termy są jednak wysoko radioaktywne, co ogranicza czas przebywania w wodzie.
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔakˈtɨvnɨ, AS: radʹi ̯oaktyvny
Wiktionary
rzecz. radioaktywność ż.
przysł. radioaktywnie
Wiktionary
(1.1) promieniotwórczy
Wiktionary
latarnia radioakustyczna - radiostacja wyposażona w elektryczne nadajniki dźwiękowe nad oraz pod wodą
SJP.pl
osoba (głównie mężczyzna) zajmująca się z zamiłowania radiotechniką, zwłaszcza konstruowaniem aparatów radiofonicznych, przeważnie jednak nie mająca w tym kierunku wykształcenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba niezawodowo zajmująca się budową i obsługą urządzeń radiowych;
Wiktionary
Radioamator – osoba zajmująca się amatorsko radiotechniką, budująca we własnym zakresie urządzenia radiowe i posługująca się nimi. Pojęcie często mylnie utożsamiane z krótkofalowcem.
Wikipedia
(1.1) Przez trzy dni harcerze nawiązali łączności z wieloma radioamatorami z całego świata.
Wiktionary
rzecz. radioamatorstwo n.
przym. radioamatorski
Wiktionary
miłośniczka radiotechniki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z niezawodową budową i obsługą urządzeń radiowych
Wiktionary
(1.1) Kilkudziesięciu pasjonatów wspominało swoje doświadczenia z pracy na pasmach radioamatorskich.
Wiktionary
rzecz. radioamator m., radioamatorstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niezawodowa budowa i obsługa urządzeń radiowych
Wiktionary
(1.1) Szczególnie upodobał sobie radioamatorstwo i od czasu, kiedy puścił w eter kilkuminutową wiadomość o sobie na falach krótkich, był ciągle indagowany i kontrolowany przez bezpiekę.
Wiktionary
rzecz. radioamator m.
przym. radioamatorski
Wiktionary
Radioastronomia – dział astronomii obserwacyjnej, zajmujący się badaniem za pomocą radioteleskopów promieniowania elektromagnetycznego w zakresie fal radiowych emitowanego przez obiekty kosmiczne.
Zakres widma elektromagnetycznego będący obszarem zainteresowania radioastronomii rozciąga się od promieniowania mikrofalowego aż do ultradługich fal radiowych. Zakres ten odpowiada długości fal od poniżej 1 mm do setek metrów, od strony fal krótkich sąsiaduje on z zakresem fal podczerwonych.
Wikipedia
Radioastronomia – dział astronomii obserwacyjnej, zajmujący się badaniem za pomocą radioteleskopów promieniowania elektromagnetycznego w zakresie fal radiowych emitowanego przez obiekty kosmiczne.
Zakres widma elektromagnetycznego będący obszarem zainteresowania radioastronomii rozciąga się od promieniowania mikrofalowego aż do ultradługich fal radiowych. Zakres ten odpowiada długości fal od poniżej 1 mm do setek metrów, od strony fal krótkich sąsiaduje on z zakresem fal podczerwonych.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) nauk. astr. związany z radioastronomią
Wiktionary
specjalista w zakresie radiobiologii
SJP.pl
Radiobiologia – nauka badająca wpływ promieniowania jonizującego na organizmy żywe i ich procesy życiowe.
Wikipedia
Radiobiologia – nauka badająca wpływ promieniowania jonizującego na organizmy żywe i ich procesy życiowe.
Wikipedia
połączenie radia nadającego na alarmowej częstotliwości morskiej 406 MHz i systemu GPS
SJP.pl
budzik w postaci radia z wyświetlaczem
SJP.pl
Radiochemia – dział chemii jądrowej poświęcony badaniom przemian chemicznych substancji promieniotwórczych (np. transuranowców) oraz własności fizykochemicznych związków zawierających określone izotopy (np. wymiana izotopowa, efekt izotopowy, wskaźniki izotopowe). Przedmiotem zainteresowania radiochemii jest także oczyszczanie i zastosowanie radioizotopów w nauce i technice oraz wytwarzanie i utylizacja paliwa jądrowego.
Wikipedia
zabieg chirurgiczny z wykorzystaniem promieniowania
SJP.pl
środowiskowo: reagujący, wrażliwy na promieniowanie
SJP.pl
radioodbiornik połączony z dalekopisem
SJP.pl
Datowanie izotopowe (radiodatowanie) – metody datowania próbek, oparte na zjawisku niezależności od warunków fizycznych szybkości przebiegu rozpadu promieniotwórczego, stosowane głównie w naukach geologicznych i archeologicznych.
Wikipedia
Radiodewiacja – namiarowy błąd nawigacyjny powodujący błędne namierzanie kierunku skąd pochodzi sygnał radiowy. Powstaje on w radionamierniku i jest spowodowany promieniowaniem pola wtórnego przez przedmioty metalowe, jakie w danej chwili znajdują się w pobliżu radionamiernika i jego anteny.
Wikipedia
specjalista zajmujący się rozpoznawaniem chorób za pomocą promieniowania jonizującego
SJP.pl
specjalista zajmujący się rozpoznawaniem chorób za pomocą promieniowania jonizującego
SJP.pl
krzywa, po której porusza się samolot podczas lotu w kierunku radiostacji, kierowanego za pomocą wskaźnika kursu radiokompasu
SJP.pl
Radio (od łac. radius – promień) – środek masowego komunikowania, służący do rozpowszechniania audycji dźwiękowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rad. sygnał radiowy, który jest odbiciem wysłanego sygnału radiowego
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔˈɛxɔ, AS: radʹi ̯oeχo
Wiktionary
ekolog badający wpływ promieniowania na środowisko
SJP.pl
specjalista w dziedzinie elektroniki radiowej
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w dziedzinie elektroniki radiowej
SJP.pl
specjalista zajmujący się wytwarzaniem i badaniem radiofarmaceutyków (preparatów medycznych zawierających izotopy promieniotwórcze)
SJP.pl
substancja promieniotwórcza używana w leczeniu chorób nowotworowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. med. substancja promieniotwórcza używana w leczeniu nowotworów lub scyntygrafii
Wiktionary
(1.1) Znany na całym świecie Ośrodek Radioizotopów POLATOM należący do NCBJ ma w zakresie rozwoju radiofarmaceutyków spore osiągnięcia.
Wiktionary
nauka zajmującą się wytwarzaniem i badaniem radiofarmaceutyków
SJP.pl
chorobliwy lęk przed promieniowaniem jonizującym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. lęk przed promieniowaniem jonizującym
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔˈfɔbʲja, AS: radʹi ̯ofobʹi ̯a
Wiktionary
Radiofonia – system zorganizowanego rozpowszechniania audycji dźwiękowych przeznaczonych do odbioru przez słuchaczy za pomocą odbiorników radiofonicznych.
Radiofonia publiczna realizuje misję publiczną, oferując całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom, zróżnicowane programy i inne usługi.
Wikipedia
związany z radiofonizacją
SJP.pl
izotop promieniotwórczy fosforu
SJP.pl
Radiogalaktyka – galaktyka, która emituje bardzo silne fale radiowe. Radiogalaktyki to rodzaj aktywnych galaktyk o rozległej strukturze radiowej i dobrze widocznej strukturze gwiazdowej części galaktyki. Obraz radiowy radiogalaktyki tworzą obłoki radiowe stanowiące zazwyczaj najsilniejsze źródło fal, czasami widoczne jest także zwarte źródło centralne oraz dżety – wąskie struktury łączące jądro galaktyki z obłokami radiowymi. Obłoki radiowe nie pokrywają się z obserwowaną w świetle widzialnym strukturą galaktyki, i mogą być od niej wielokrotnie większe. Obserwowana emisja radiowa to świecenie energetycznych elektronów poruszających się w silnym polu magnetycznym radioobłoków (promieniowanie synchrotronowe). Do najbardziej znanych radiogalaktyk należą między innymi:
Wikipedia
Wikipedia
Radionamierzanie (również radiopelengacja, łac. pelengation – rozpoznanie, zlokalizowanie, namiar, ustalenie miejsca) – rodzaj radiolokacji polegający na wyznaczaniu położenia obiektu poprzez wykorzystanie prostoliniowego rozchodzenia się fal radiowych. Radionamiaru dokonuje się za pomocą radionamierników (radiogoniometrów). Wynikiem radionamierzania jest wyznaczenie na mapie prostych, których punkt przecięcia określa położenie obiektu lokalizowanego. W żegludze najczęściej radionamiernik jest zamontowany na statku. Chcąc określić pozycję należy:
Wikipedia
Zdjęcie rentgenowskie, rentgenogram, potocznie rentgen, prześwietlenie, w skrócie RTG, rtg. – dwuwymiarowy obraz rejestrowany podczas prześwietlania wiązką promieniowania rentgenowskiego organów osoby poddanej rentgenografii, będącej jedną z podstawowych technik diagnostycznych w medycynie.
Pierwsze zdjęcie rentgenowskie całego ciała ludzkiego wykonał 1 lipca 1934 roku Arthur Fuchs z amerykańskiej firmy Kodak.
Wikipedia
gwiazda emitująca promieniowanie elektromagnetyczne (np. pulsar)
SJP.pl
Radiohead – angielski zespół rockowy z Abingdon w Oxfordshire, powstały w 1985 roku. W jego skład wchodzą: Thom Yorke (wokal, gitara, fortepian), Jonny Greenwood (gitara prowadząca, keyboard), Ed O’Brien (gitara, wokal wspierający), Colin Greenwood (gitara basowa) i Phil Selway (perkusja, wokal wspierający). Od 1994 współpracują z producentem Nigelem Godrichem oraz Stanleyem Donwoodem, który jest odpowiedzialny za oprawę graficzną wszystkich albumów zespołu. Na portalach muzycznych stylistykę zespołu określano jako reprezentującą gatunki takie jak: rock alternatywny, art rock i rock awangardowy, a także we wczesnym okresie Brit pop.
Wikipedia
przyrząd do badania źródeł promieniowania radiowego
SJP.pl
Radiointerferometr, interferometr radiowy – instrument astronomiczny do badania źródeł promieniowania radiowego, np. aktywnych jąder galaktyk, kwazarów; wykorzystuje zjawisko interferencji fal radiowych odbieranych przez co najmniej dwa radioteleskopy, z których sygnały są doprowadzane do wspólnego odbiornika; odznacza się dużą zdolnością rozdzielczą.
Wikipedia
izotop promieniotwórczy
SJP.pl
Izotopy promieniotwórcze, radioizotopy, radionuklidy – odmiany pierwiastków (izotopy), których jądra atomów są niestabilne i samorzutnie ulegają przemianie promieniotwórczej. W wyniku tej przemiany powstają inne jądra atomowe, emitowane są cząstki elementarne, a także uwalniana jest energia w postaci energii kinetycznej produktów przemiany oraz przeważnie (choć nie zawsze) emitowane jest promieniowanie gamma.
Wikipedia
przymiotnik od: radioizotop
SJP.pl
metoda badania radiologicznego narządów, pozwalająca na zapis ich ruchów; rentgenokimografia
SJP.pl
organ zarządzający radiem i telewizją
SJP.pl
Wikipedia
Radiokomunikacja (ang. radiocommunication) – oznacza komunikację za pomocą fal radiowych.
Rozróżnia się:
Wikipedia
związany z radiokomunikacją
SJP.pl
dawny aparat radiowy umieszczony w jednej obudowie z innym sprzętem elektroakustycznym
SJP.pl
Wikipedia
planktonowy pierwotniak morski z gromady promienic; posiada krzemionkowy szkielet o skomplikowanej budowie, żyje wyłącznie w wodach morskich, stanowiąc składnik planktonu
SJP.pl
Promienice, radiolarie (łac. Radiolaria) – gromada promienionóżek (Actinopoda) żyjących wyłącznie w planktonie mórz o pełnym zasoleniu, zasiedlając wszystkie warstwy wód do głębokości 5000 m. Nieliczne gatunki są nagie, pozostałe zaś posiadają szkielet, często o skomplikowanym wzorze i zaopatrzony w wyrostki lub kolce, zbudowany z krzemionkowych igiełek (luźnych, prostych lub rozgałęzionych) albo koronkowych płytek o różnym kształcie (tworzących pokłady radiolarytów), które łączą się w środku ciała. Organizmy te posiadają charakterystyczną, porowatą błonę (torebka centralna) oddzielającą ektoplazmę od endoplazmy (w której zlokalizowane są wodniczki odpowiadające za regulację zanurzenia). Do poruszania się wykorzystują retikulopodia. Są drapieżnikami. Mają wielkość około 0,2 mm. Wykazują właściwości fluorescencyjne.
Wikipedia
planktonowy pierwotniak morski z gromady promienic; posiada krzemionkowy szkielet o skomplikowanej budowie, żyje wyłącznie w wodach morskich, stanowiąc składnik planktonu
SJP.pl
Promienice, radiolarie (łac. Radiolaria) – gromada promienionóżek (Actinopoda) żyjących wyłącznie w planktonie mórz o pełnym zasoleniu, zasiedlając wszystkie warstwy wód do głębokości 5000 m. Nieliczne gatunki są nagie, pozostałe zaś posiadają szkielet, często o skomplikowanym wzorze i zaopatrzony w wyrostki lub kolce, zbudowany z krzemionkowych igiełek (luźnych, prostych lub rozgałęzionych) albo koronkowych płytek o różnym kształcie (tworzących pokłady radiolarytów), które łączą się w środku ciała. Organizmy te posiadają charakterystyczną, porowatą błonę (torebka centralna) oddzielającą ektoplazmę od endoplazmy (w której zlokalizowane są wodniczki odpowiadające za regulację zanurzenia). Do poruszania się wykorzystują retikulopodia. Są drapieżnikami. Mają wielkość około 0,2 mm. Wykazują właściwości fluorescencyjne.
Wikipedia
osadowa skała głębokomorska składająca się głównie z krzemionkowych szkielecików promienic i igieł gąbek, spojonych opalem, chalcedonem lub kwarcem
SJP.pl
Radiolaryt – skała organogeniczna, krzemionkowa. Spotykana jest w barwach czerwonej, zielonej lub czarnej. Jej budowa jest bardzo drobnoziarnista i zwięzła, przełam muszlowy. Jest to skała o wysokiej twardości. Radiolaryty tworzą się najczęściej w strefach głębokowodnych. Ich powstanie wskazuje, że dno morskie, na którym zachodziła sedymentacja osadu, znajdowało się poniżej lizokliny. W skład wchodzą głównie krzemionkowe skorupki promienic (radiolarii).
Wikipedia
urządzenie nawigacyjne nadające sygnał na ustalonej częstotliwości radiowej, służące jako punkt orientacyjny dla statków lub samolotów
SJP.pl
Radiolatarnia – radiostacja nadawcza lub nadawczo-odbiorcza wysyłająca sygnał radiowy dla radionawigacji. Sygnał jest nadawany w stałych odstępach czasu i zawiera kod radiolatarni np. znakowy (nadawany alfabetem Morse’a). Sygnał ten może być też nadawany dopiero po odebraniu zapytania. W komunikacji morskiej i lotniczej służy do określania kierunku za pomocą radionamiernika.
Często używane są do celów amatorskich i pracują w pasmach radiowych przeznaczonych dla krótkofalowców.
Wikipedia
Radiolinia (inaczej dohoryzontalna linia radiowa) – system urządzeń służących do nadawania i odbierania analogowych lub cyfrowych transmisji radiowych. Pracuje w paśmie mikrofalowym, z anteną o silnie kierunkowej charakterystyce promieniowania (i, co za tym idzie, dużym zysku energetycznym). Zapewnia przepustowość od kilku Mb/s do Gb/s.
Wikipedia
przymiotnik od: radiolinia
SJP.pl
rozpad cząsteczek pod wpływem promieniowania jonizującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. proces chemiczny zachodzący pod wpływem promieniowania jonizującego;
Wiktionary
Radioliza – całokształt przemian chemicznych zachodzących w obiekcie w wyniku pochłonięcia promieniowania jonizującego. Radioliza to proces chemiczny wywołany działaniem cząstek i promieniowania wysokoenergetycznego.
Odmianą radiolizy jest radioliza impulsowa dotycząca skali czasowej rzędu mikrosekund.
Wikipedia
IPA: ˌradʲjɔˈlʲiza, AS: radʹi ̯olʹiza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. szoferska: radiowóz
Wiktionary
IPA: raˈdʲjɔlka, AS: radʹi ̯olka
Wiktionary
specjalista w zakresie radiologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekarz zajmujący się radiologią
Wiktionary
Radiologia i diagnostyka obrazowa – dziedzina medycyny oraz jedna ze specjalizacji lekarskich, zajmująca się interpretacją wyników obrazowania ciała człowieka, uzyskanych przy użyciu technik elektroradiologii, wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie (tradycyjna rentgenografia, tomografia komputerowa, angiografia), zmiany pola magnetycznego – tomografia magnetycznego rezonansu jądrowego oraz ultradźwięki (ultrasonografia). Z wyjątkiem ostatniej z nich (stosowanej osobiście przez lekarza), obraz uzyskany przez elektroradiologa musi zostać jeszcze zinterpretowany przez lekarza radiologa, na podstawie czego powstaje dokładny opis zdjęcia ze wszystkimi spostrzeżeniami oraz diagnozą.Obecnie rozwija się również radiologia zabiegowa (interwencyjna, inwazyjna), której przedmiotem jest dokonywanie małoinwazyjnych zabiegów leczniczych np. angioplastyki, obliteracji guzów, celowanego podawania leków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radiologia ż.
przym. radiologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) radiolog
* angielski: (1.1) radiologist
* bułgarski: (1.1) радиолог m.
* chorwacki: (1.1) radiolog m.
* czeski: (1.1) radiolog m.
* duński: (1.1) radiolog w.
* estoński: (1.1) radioloog, röntgenoloog
* fiński: (1.1) radiologi
* francuski: (1.1) radiologiste m. ż., radiologue m. ż.
* galicyjski: (1.1) radiólogo m.
* hiszpański: (1.1) radiólogo m.
* indonezyjski: (1.1) radiolog
* koreański: (1.1) 방사선 학자 (pangsasŏn hakcha)
* niderlandzki: (1.1) radioloog m.
* norweski (bokmål): radiolog m., røntgenolog m.
* norweski (nynorsk): radiolog m.
* nowogrecki: (1.1) ακτινολόγος m. ż. (aktinológos)
* portugalski: (1.1) radiólogo m.
* rumuński: (1.1) radiolog m.
* słowacki: (1.1) radiolog m.
* słoweński: (1.1) radiolog m.
* szwedzki: (1.1) radiolog w.
* ukraiński: (1.1) рентгенолог m.
* uzbecki: (1.1) radiolog
* węgierski: (1.1) radiológus
źródła.
== radiolog (język albański.) ==
thumb|radiolog (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) radiolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. radiologia ż.
przym. radiologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radiologia ż.
przym. radiologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) radiolog
* angielski: (1.1) radiologist
* bułgarski: (1.1) радиолог m.
* chorwacki: (1.1) radiolog m.
* czeski: (1.1) radiolog m.
* duński: (1.1) radiolog w.
* estoński: (1.1) radioloog, röntgenoloog
* fiński: (1.1) radiologi
* francuski: (1.1) radiologiste m. ż., radiologue m. ż.
* galicyjski: (1.1) radiólogo m.
* hiszpański: (1.1) radiólogo m.
* indonezyjski: (1.1) radiolog
* koreański: (1.1) 방사선 학자 (pangsasŏn hakcha)
* niderlandzki: (1.1) radioloog m.
* norweski (bokmål): radiolog m., røntgenolog m.
* norweski (nynorsk): radiolog m.
* nowogrecki: (1.1) ακτινολόγος m. ż. (aktinológos)
* portugalski: (1.1) radiólogo m.
* rumuński: (1.1) radiolog m.
* słowacki: (1.1) radiolog m.
* słoweński: (1.1) radiolog m.
* szwedzki: (1.1) radiolog w.
* ukraiński: (1.1) рентгенолог m.
* uzbecki: (1.1) radiolog
* węgierski: (1.1) radiológus
źródła.
== radiolog (język albański.) ==
thumb|radiolog (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) radiolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. nauka o różnego rozdzaju promieniowaniu;
2. nauka zajmująca się zastosowaniem promieniowania jonizującego w celach leczniczych i diagnostycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka o promieniotwórczości i promieniowaniu rentgenowskim
(1.2) med. dział medycyny wykorzystujący do diagnostyki i leczenia promieniowanie rentgenowskie;
Wiktionary
Radiologia i diagnostyka obrazowa – dziedzina medycyny oraz jedna ze specjalizacji lekarskich, zajmująca się interpretacją wyników obrazowania ciała człowieka, uzyskanych przy użyciu technik elektroradiologii, wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie (tradycyjna rentgenografia, tomografia komputerowa, angiografia), zmiany pola magnetycznego – tomografia magnetycznego rezonansu jądrowego oraz ultradźwięki (ultrasonografia). Z wyjątkiem ostatniej z nich (stosowanej osobiście przez lekarza), obraz uzyskany przez elektroradiologa musi zostać jeszcze zinterpretowany przez lekarza radiologa, na podstawie czego powstaje dokładny opis zdjęcia ze wszystkimi spostrzeżeniami oraz diagnozą.Obecnie rozwija się również radiologia zabiegowa (interwencyjna, inwazyjna), której przedmiotem jest dokonywanie małoinwazyjnych zabiegów leczniczych np. angioplastyki, obliteracji guzów, celowanego podawania leków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radiolog mos.
przym. radiologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) erradiologia; (1.2) erradiologia
* bułgarski: (1.1) радиология ż.; (1.2) радиология ż.
* hiszpański: (1.2) radiología ż.
* niemiecki: (1.1) Radiologie ż.; (1.2) Radiologie ż.
* słoweński: (1.2) radiologija ż.
* włoski: (1.1) radiologia ż.; (1.2) radiologia ż.
źródła.
== radiologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. radiologia
(1.2) med. radiologia, rentgenologia
odmiana.
(1.1-2) lp. radiologia; lm. radiologie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔˈlɔɟja, AS: radʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. radiolog mos.
przym. radiologiczny
Wiktionary
związany z radiologią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący radiologii
Wiktionary
rzecz. radiologia ż., radiolog m.
przysł. radiologicznie
Wiktionary
Radiolokacja – określanie położenia, prędkości lub innych charakterystyk obiektu, lub uzyskiwanie informacji dotyczących tych parametrów, poprzez właściwości propagacyjne fal radiowych. Jest działem radiokomunikacji.
Radiolokacja wykorzystuje prostoliniowość rozchodzenia się fal elektromagnetycznych oraz zjawisko ich odbicia od przeszkód. W radiolokacji stosuje się fale radiowe o długościach od kilku metrów do kilku milimetrów. Przykładem urządzenia radiolokacyjnego jest radar.
Wikipedia
związany z radiolokacją
SJP.pl
urządzenie do lokalizacji obiektów przy pomocy fal radiowych; radar
SJP.pl
Radar (również stacja radiolokacyjna, radiolokator; ang. Radio Detecting and Ranging) – urządzenie służące do radiolokacji obiektów i zjawisk fizycznych.
Przeznaczone jest m.in. do wykrywania – za pomocą fal radiowych – obiektów powietrznych, nawodnych oraz lądowych takich jak: samoloty, śmigłowce, rakiety, statki (również chmury oraz obiekty terenowe), pozwalające na określenie kierunku, odległości, a także rozmiarów obiektu, a w radarach dopplerowskich także do pomiarów prędkości wykrywanego obiektu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przenośny odbiornik radiowy z magnetofonem w jednej obudowie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌradʲjɔ̃maɡnɛˈtɔfɔ̃n, AS: radʹi ̯õmagnetofõn
Wiktionary
rzecz. radiomagnetofonik mrz.
Wiktionary
(1.1) radioodtwarzacz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od radiomagnetofon
Wiktionary
rzecz. radiomagnetofon m.
Wiktionary
żartobliwie: osoba lubiąca słuchać radia, audycji radiowych
SJP.pl
lekceważąco: słuchacz Radia Maryja
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radiem Maryja, dotyczący Radia Maryja
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla środowisk związanych lub sympatyzujących z Radiem Maryja
Wiktionary
specjalista w dziedzinie mechaniki radiowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rad. zaw. specjalista w dziedzinie mechaniki i sprzętu radiowego
Wiktionary
(1.1) Wujek pracował jako radiomechanik w rozgłośni w Katowicach.
Wiktionary
(1.1) radiotechnik, radiowiec
Wiktionary
1. przyrząd do mierzenia mocy promieniowania o małym natężeniu w zakresie fal radiowych;
2. przyrząd do mierzenia energii promieniowania świetlnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do wykrywania promieniowania elektromagnetycznego i określania jego intensywności;
Wiktionary
Radiometr - urządzenie rejestrujące intensywność radiacji elektromagnetycznej (promieniowania elektromagnetycznego) danego zakresu długości fal w dowolnej części spektrum elektromagnetycznego.
radiometr mikrofalowy – rodzaj radiometru, wykorzystujący promieniowanie mikrofalowe. Zbudowany jest z trzech zasadniczych elementów:
Wikipedia
przym. radiometryczny
Wiktionary
dział metrologii zajmujący się pomiarami wielkości różnego rodzaju promieniowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział nauki zajmujący się ilościowymi pomiarami energii promieniowania i wielkości fizycznych z nią związanych;
Wiktionary
Radiometria (z łac. radius "promień", metreo "mierzę") – dział fizyki i metrologii zajmujący się ilościowymi pomiarami energii promieniowania i wielkości fizycznych z nią związanych. Zbliżoną dziedziną jest fotometria, która również zajmuje się pomiarami energii promieniowania, ale jedynie w aspekcie wpływu na wrażenia wzrokowe w oku ludzkim (z uwzględnieniem czułości spektralnej oka).
Wikipedia
stacja nadająca sygnały radiowe
SJP.pl
Nadajnik radiowy – urządzenie elektroniczne służące do wytwarzania energii elektromagnetycznej wielkiej częstotliwości, przystosowanej do celów łączności za pośrednictwem fal radiowych. Nadajnik składa się z generatora drgań elektrycznych wielkiej częstotliwości, wzmacniaczy wielkiej częstotliwości, wzmacniaczy małej częstotliwości, modulatora (modulacja) oraz urządzeń pomocniczych (np. zasilacza, urządzeń rozrządczych).
Wikipedia
urządzenie radionawigacyjne określające położenie stacji nadawczej
SJP.pl
Wikipedia
dokonywać rozpoznania radiowego za pomocą radionamierników
SJP.pl
dokonywać rozpoznania radiowego za pomocą radionamierników
SJP.pl
Radionamierzanie (również radiopelengacja, łac. pelengation – rozpoznanie, zlokalizowanie, namiar, ustalenie miejsca) – rodzaj radiolokacji polegający na wyznaczaniu położenia obiektu poprzez wykorzystanie prostoliniowego rozchodzenia się fal radiowych. Radionamiaru dokonuje się za pomocą radionamierników (radiogoniometrów). Wynikiem radionamierzania jest wyznaczenie na mapie prostych, których punkt przecięcia określa położenie obiektu lokalizowanego. W żegludze najczęściej radionamiernik jest zamontowany na statku. Chcąc określić pozycję należy:
Wikipedia
Radionawigacja – wykorzystanie fal radiowych do określenia własnego położenia i wyznaczenia dalszej drogi.
Istnieje wiele systemów radionawigacyjnych. Najprostsze i najstarsze, lecz wciąż używane korzystają z nadających określone sygnały rozpoznawcze radiolatarni umieszczonych w oznaczonych na mapie punktach. Korzystając z obrotowej anteny kierunkowej (zobacz: radionamiernik) można ustalić kierunek kompasowy, a po przeliczeniu geograficzny do dwóch z nich i odnaleźć własną pozycję na przecięciu linii naniesionych odpowiednio na mapę. Istnieją także radiolatarnie nadające sygnał tylko w określonym kierunku.
Wikipedia
związany z radionawigacją
SJP.pl
w lotnictwie: operator pokładowej aparatury naprowadzającej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kraw. beret
Wiktionary
promieniotwórcze jądro atomowe
SJP.pl
Izotopy promieniotwórcze, radioizotopy, radionuklidy – odmiany pierwiastków (izotopy), których jądra atomów są niestabilne i samorzutnie ulegają przemianie promieniotwórczej. W wyniku tej przemiany powstają inne jądra atomowe, emitowane są cząstki elementarne, a także uwalniana jest energia w postaci energii kinetycznej produktów przemiany oraz przeważnie (choć nie zawsze) emitowane jest promieniowanie gamma.
Wikipedia
odbiornik radiowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do odbioru sygnału radiowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prosimy o ściszenie radioodbiornika.
(1.1) Prosimy o nieregulowanie radioodbiorników.
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔːdˈbʲjɔrʲɲik, AS: radʹi ̯•odbʹi ̯orʹńik
Wiktionary
(1.1) radio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. radio z urządzeniem umożliwiającym odtwarzanie dźwięku z różnych nośników
Wiktionary
(1.1) Po liftingu wersja ta dodatkowo wyposażona została w radioodtwarzacz CD.
Wiktionary
oficer łączności radiowej; oficer obsługujący radiostację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) oficer żeglugi odpowiedzialny za łączność radiową
Wiktionary
(1.1) Siedziałem w kabinie radiooficera i z podnieceniem oglądałem przebieg akcji ratunkowej na morzu, bo zatonęło wtedy wiele jachtów.
Wiktionary
pracownik zajmujący się obsługą radiostacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba obsługująca urządzenia radiowo-nadawcze i nadawczo-odbiorcze
Wiktionary
(1.1) Mój ojciec jest radiooperatorem.
(1.1) Przyjaciele mojego brata to radiooperatorzy.
Wiktionary
(1.1) operator radiowy
Wiktionary
pracownica zajmująca się obsługą radiostacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) korzystanie z niezarejestrowanego odbiornika radiowego nie opłacając abonamentu za dostęp do programów radiowych
Wiktionary
(1.1) Każda radiofonia czyni wysiłki aby wyplenić plagaagę radiopajęczarstwa, narażającą na szwank interesy radia oraz demoralizującą radiosłuchaczy.
Wiktionary
rzecz. radiopajęczarz m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba korzystająca z niezarejestrowanego odbiornika radiowego, nieopłacająca abonamentu za dostęp do programów radiowych
Wiktionary
(1.1) Spośród mniejszych krajów największy przyrost liczby radioabonentów zaznacza się w Irlandii […]. Należy to przypisać znacznemu rozwojowi irlandzkiego radia oraz intensywnej kampanii przeciwko radiopajęczarzom.
Wiktionary
rzecz. radiopajęczarstwo n.
Wiktionary
Radionamierzanie (również radiopelengacja, łac. pelengation – rozpoznanie, zlokalizowanie, namiar, ustalenie miejsca) – rodzaj radiolokacji polegający na wyznaczaniu położenia obiektu poprzez wykorzystanie prostoliniowego rozchodzenia się fal radiowych. Radionamiaru dokonuje się za pomocą radionamierników (radiogoniometrów). Wynikiem radionamierzania jest wyznaczenie na mapie prostych, których punkt przecięcia określa położenie obiektu lokalizowanego. W żegludze najczęściej radionamiernik jest zamontowany na statku. Chcąc określić pozycję należy:
Wikipedia
związany z radiopelengacją
SJP.pl
Wikipedia
wysyłać promienie radiowe
SJP.pl
wysyłać promienie radiowe
SJP.pl
reporterka radiowa
SJP.pl
urządzenie radiowe używane do astronawigacji, umożliwiające wykonywanie namiarów Księżyca i Słońca przez chmury; radiosekstant
SJP.pl
Radiosekstans - urządzenie do astronawigacji, automatyczny radionamiernik z anteną paraboliczną, odbierający promieniowanie mikrofalowe pochodzące z ciał niebieskich (Słońca lub Księżyca).
Czasza anteny jest nakierowywana automatycznie przez serwomechanizmy i stabilizowana w poziomie.
Wikipedia
urządzenie radiowe używane do astronawigacji, umożliwiające wykonywanie namiarów Księżyca i Słońca przez chmury; radiosekstans
SJP.pl
aparat rentgenowski
SJP.pl
metoda badania polegająca na prześwietleniu obiektu promieniami Roentgena i uzyskaniu jego obrazu na ekranie; rentgenoskopia
SJP.pl
Radiosonda (inaczej: radiometeorograf) – zestaw urządzeń meteorologicznych do pomiaru ciśnienia, temperatury, pozycji geograficznej, wilgotności i czasami koncentracji ozonu i innych pomiarów na dużych wysokościach (10-30 km). Radiosonda jest zazwyczaj przymocowana do balonu meteorologicznego lub zrzucana z samolotu. Radiosondy mają nadajniki radiowe do przekazywania wyników pomiarów stacjom naziemnym. Prędkości i kierunek wiatru jest wyznaczana zazwyczaj nie przez pomiary radiosondą, ale przez pomiar ruchu radiosondy w atmosferze.
Wikipedia
Radiospektroskopia – dział spektroskopii obejmujący badanie widm rezonansowego pochłaniania i emisji przez substancje promieniowania radiowego, mikrofalowego i submilimetrowego; wykorzystywana m.in. do badań struktury cząstek oraz kryształów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie radiowe do nadawania, odbioru lub obu tych funkcji;
Wiktionary
Radiostacja – zestaw urządzeń do nadawania lub odbierania sygnałów radiowych. Składa się z nadajnika lub odbiornika radiowego, anteny, linii kablowych itp. Czasami zalicza się do niej także budynki, w których się znajduje. Uproszczoną wersją radiostacji są radiotelefony.
Wikipedia
IPA: ˌradʲjɔˈstat͡sʲja, AS: radʹi ̯ostacʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek słuchający audycji radiowych; słuchacz radia
Wiktionary
rzecz.
:: fż. radiosłuchaczka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta słuchająca audycji radiowych; słuchaczka radia
Wiktionary
rzecz. radiosłuchacz m.
Wiktionary
słuchowisko (częściej), dźwiękowisko (rzadko);
1. utwór literacki (komedia lub dramat) napisany specjalnie lub przystosowany na potrzeby radia;
2. gatunek radiowej dramaturgii obejmujący takie utwory;
3. audycja radiowa, w czasie której nadawane są takie utwory
SJP.pl
radiotechnik obsługujący radiostację
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do radiotechniki, związany z radiotechniką
Wiktionary
(1.1) Wujek służył w brygadzie radiotechnicznej do wiosny 1980 roku.
Wiktionary
rzecz. radiotechnik mos., radiotechnika ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie radiotechniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rad. zaw. specjalista w dziedzinie radiotechniki
Wiktionary
(1.1) Został także inżynierem radiotechnikiem, a w 1978 absolwentem akademii wojskowej w Leningradzie.
Wiktionary
rzecz. radiotechnika ż.
przym. radiotechniczny
Wiktionary
(1.1) radiomechanik, radiowiec
Wiktionary
specjalista w dziedzinie radiotechniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rad. dział nauki i techniki obejmujący teorię i zastosowanie w praktyce drgań elektromagnetycznych;
Wiktionary
Radiotechnika – dział nauki i techniki obejmujący teorię i zastosowanie w praktyce drgań elektromagnetycznych (fal elektromagnetycznych) do przenoszenia sygnałów na odległość.
Wikipedia
(1.1) Produkował podzespoły ceramiczne dla radiotechniki.
Wiktionary
rzecz. radiotechnik mos.
przym. radiotechniczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rad. techn. aparat umożliwiający prowadzenie rozmów za pomocą fal radiowych;
Wiktionary
Radiotelefon (transceiver, trx, walkie-talkie, krótkofalówka) – niewielka, uproszczona radiostacja nadawczo-odbiorcza wykorzystywana w radiotelefonii. Służy do porozumiewania się głosem na niewielkie odległości, pełniąc rolę mobilnego telefonu. Telefon komórkowy jest zminiaturyzowanym cyfrowym radiotelefonem pracującym tylko ze stacjami bazowymi i posiadającym przez to większy zasięg od radiotelefonów pracujących pomiędzy sobą (bezpośrednio). Zaletą i przewagą radiotelefonu jest praca bez infrastruktury sieci oraz duża niezależność, dlatego używają jej służby profesjonalne, jest także jedynym środkiem łączności podczas wojny, gdy stacje retransmisyjne (np. GSM) są zniszczone, oraz w innych sytuacjach, np. podczas klęsk żywiołowych. Do celów amatorskich używane są radiotelefony (radiostacje) dla krótkofalowców oraz radiotelefon/radiostacja obywatelska krótkofalowa wąskopasmowa pracująca w paśmie 26,960 MHz do 27,400 MHz zwana CB radiem.
Wikipedia
(1.1) Chyba niemal wszystkie współczesne radiotelefony morskie posiadają pełny zakres kanałów w liczbie 55 (od 1 do 88).
Wiktionary
rzecz. radiotelefonia ż., radiotelefonista mos.
przym. radiotelefoniczny
przysł. radiotelefonicznie
Wiktionary
rodzaj telefonii, w której do przesyłania sygnałów telefonicznych wyzyskuje się fale radiowe
SJP.pl
Radiotelefonia – rodzaj łączności telefonicznej, w której urządzenia – radiotelefony – przesyłają sygnały za pomocą fal radiowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rad. osoba używająca radiotelefonu
Wiktionary
(1.1) Obecnie, kiedy piszę te słowa zakończono akcję wymiany Świadectw Radiotelefonistów. sic.
Wiktionary
rzecz. radiotelefon mrz., radiotelefonia ż.
przym. radiotelefoniczny
przysł. radiotelefonicznie
Wiktionary
zestaw urządzeń do przesyłania i odbioru wiadomości telegraficznych drogą radiową
SJP.pl
Telegrafia (gr. tḗle – daleko, gráphō – piszę) – dziedzina telekomunikacji zajmująca się przekazywaniem informacji w postaci znaków pisarskich przygotowanych do odbioru automatycznego albo bezpośrednio przez człowieka, za pomocą urządzenia zwanego telegrafem, zastąpionego następnie przez dalekopis.
W Polsce od 9 lutego 2007 r. usługi telegraficzne nie są już świadczone przez firmy telekomunikacyjne ze względu na erę internetową.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik, który obsługuje radiotelegraf, przekazuje i odbiera radiotelegramy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W wojsku służyłem jako radiotelegrafista w kompanii łączności.
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔtɛlɛɡraˈfʲista, AS: radʹi ̯otelegrafʹista
Wiktionary
rzecz. radiotelegrafia ż.
:: fż. radiotelegrafistka ż.
przym. radiotelegraficzny
przysł. radiotelegraficznie
Wiktionary
związany z radiotelekomunikacją
SJP.pl
dział telemechaniki zajmujący się zdalnym sterowaniem urządzeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. teleskop, który wykorzystuje fale radiowe do obserwacji odległych obiektów astronomicznych;
Wiktionary
Radioteleskop – teleskop do obserwacji odległych obiektów astronomicznych z wykorzystaniem fal radiowych. W odróżnieniu od teleskopu optycznego, który pozwala na badanie wyłącznie światła docierającego do Ziemi, radioteleskop umożliwia odbiór szerszego zakresu sygnałów. Wiele obiektów astronomicznych przesłania (optycznie) pył, który jednak nie pochłania wysyłanych fal radiowych. Jednocześnie radioteleskopy mogą być łączone w większe układy, dzięki czemu ich czułość użytkowa i zdolność rozdzielcza wzrastają.
Wikipedia
przym. radioteleskopowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z radioteleskopem, dotyczący radioteleskopu, wykorzystujący radioteleskop
Wiktionary
rzecz. radioteleskop mrz.
Wiktionary
lekarz specjalizujący się w dziedzinie radioterapii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista w dziedzinie radioterapii
Wiktionary
Radioterapia, dawniej curieterapia – metoda leczenia za pomocą promieniowania jonizującego (fotonowego, elektronowego, protonowego lub z wykorzystaniem cięższych cząstek takich jak jony węgla). Stosowana w onkologii do leczenia chorób nowotworowych oraz łagodzenia bólu i innych dolegliwości związanych z rozsianym procesem nowotworowym, np. w przerzutach nowotworowych do kości lub guzach powodujących niedrożność oskrzela. Także szereg chorób nienowotworowych, głównie przebiegających z bolesnym procesem zapalnym, może być leczona przy użyciu promieniowania jonizującego.
Wikipedia
rzecz. radioterapia ż.
:: fż. radioterapeutka ż.
przym. radioterapeutyczny
Wiktionary
kobieta specjalizująca się w dziedzinie radioterapii
SJP.pl
przymiotnik od: radioterapia (np. konsultacja radioterapeutyczna, naświetlenie radioterapeutyczne, aparat radioterapeutyczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z radioterapią, dotyczący radioterapii
Wiktionary
rzecz. radioterapia ż., radioterapeuta mos., radioterapeutka ż.
Wiktionary
metoda leczenia polegająca na wykorzystywaniu promieniowania jonizującego (najczęściej promieniowania gamma i rentgenowskiego) w celu zniszczenia jak największej liczby komórek nowotworowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. leczenie za pomocą promieniowania jonizującego;
Wiktionary
Radioterapia, dawniej curieterapia – metoda leczenia za pomocą promieniowania jonizującego (fotonowego, elektronowego, protonowego lub z wykorzystaniem cięższych cząstek takich jak jony węgla). Stosowana w onkologii do leczenia chorób nowotworowych oraz łagodzenia bólu i innych dolegliwości związanych z rozsianym procesem nowotworowym, np. w przerzutach nowotworowych do kości lub guzach powodujących niedrożność oskrzela. Także szereg chorób nienowotworowych, głównie przebiegających z bolesnym procesem zapalnym, może być leczona przy użyciu promieniowania jonizującego.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim roku przeszedłem dwie radioterapie.
Wiktionary
IPA: ˌradʲjɔtɛˈrapʲja, AS: radʹi ̯oterapʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. radioterapeuta mos., radioterapeutka ż.
przym. radioterapeutyczny
Wiktionary
(1.1) promieniolecznictwo, curieterapia
Wiktionary
Radiotoksyczność – pojęcie mówiące o szkodliwym wpływie danej substancji promieniotwórczej na organizm ludzki.
Radiotoksyczność zależy od kilku czynników:
Wikipedia
Datowanie radiowęglowe – metoda badania wieku przedmiotów oparta na pomiarze proporcji między izotopem promieniotwórczym węgla 14C a izotopami trwałymi 12C i 13C (datowanie izotopowe). Metoda dostępna w wielu laboratoriach, również w Polsce, opracowana została przez Willarda Libby’ego i jego współpracowników w 1949. Libby otrzymał za tę pracę Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1960 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: radiowęgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sieć kabli i głośników rozprowadzająca z centrali po jakimś obiekcie komunikaty głosowe lub audycje;
Wiktionary
Radiowęzeł – zespół urządzeń do przekazywania programów radiowych przewodowo do większej liczby odbiorców, elementarny moduł radiofonii przewodowej.
Urządzenia wchodzące w skład radiowęzła dzielą się na trzy podstawowe grupy:
Wikipedia
(1.1) Do działalności propagandowej strażacy wykorzystywali także radiowęzły wiejskie, osiedlowe, zakładowe oraz dworcowe.
Wiktionary
przym. radiowęzłowy
Wiktionary
przymiotnik od: radiowęzeł
SJP.pl
1. pracownik rozgłośni radiowej uczestniczący w przygotowaniu i emisji programu;
2. specjalista w dziedzinie radiotechniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która pracuje w radiu
(1.2) osoba, która jest specjalistą w dziedzinie radiotechniki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: raˈdʲjɔvʲjɛt͡s, AS: radʹi ̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. radio n., radiator m.
przym. radiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. samochód policyjny;
Wiktionary
Radiowóz, samochód policyjny – oznakowany w jednolity sposób samochód z zamontowanym systemem ostrzegania świetlnego i dźwiękowego (charakterystycznym dla pojazdów uprzywilejowanych) używany przez policję. Może to być pojazd produkowany seryjnie lub zmodyfikowany na specjalne zamówienie, wyposażony często w mocniejszy silnik i dodatkowe wyposażenie.
Wikipedia
(1.1) W zakładzie karnym w Sieradzu jeden ze strażników zabarykadował się i ostrzelał radiowóz, którym policjanci przyjechali do więzienia. (Strażnik więzienny strzelał do policjantów)
Wiktionary
IPA: raˈdʲjɔvus, AS: radʹi ̯ovus
Wiktionary
1. związany z radiem jako instytucją, środkiem przekazu lub urządzeniem;
2. związany z emisją fal elektromagnetycznych o określonej długości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z radiem, charakterystyczny dla radia, przekazywany przez radio
Wiktionary
(1.1) W Polsce odbiorniki radiowe rozpoczęto produkować w latach 20. XX wieku.
Wiktionary
IPA: raˈdʲjɔvɨ, AS: radʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. radio n., radyjko n., radiowiec m.
Wiktionary
urządzenie służące do pomiaru wysokości podczas lotu, działające na zasadzie wysyłania i odbierania fal radiowych odbitych od powierzchni Ziemi
SJP.pl
Radiowysokościomierz, wysokościomierz radiowy, wysokościomierz radarowy – rodzaj lotniczego przyrządu pokładowego, który wskazuje rzeczywistą wysokość lotu nad powierzchnią Ziemi.
Radiowysokościomierz składa się z nadajnika, odbiornika, ich anten oraz układu przeliczeniowego.
Radiowysokościomierz mierzy czas powrotu do statku powietrznego sygnału odbitego od powierzchni Ziemi.
Wikipedia
Radioznacznik – substancja chemiczna zawierająca nuklidy promieniotwórcze, wykorzystywana do badania różnych zjawisk fizycznych i chemicznych, a przede wszystkim w diagnostyce medycznej. Radioznaczniki mogą być wytwarzane sztucznie, jak i być pochodzenia naturalnego (np. związki węgla zawierające izotop C-14).
Wikipedia
Radioźródło, źródło radiowe – obiekt astronomiczny, który stanowi silne źródło fal radiowych, czasami o innych konturach niż widoczne w zakresie światła widzialnego. Na ziemskim niebie jest wiele intensywnych radioźródeł, z których najsilniejsze w zakresie długości fal mniejszych od 1 metra jest Słońce, zaś większych – Droga Mleczna. Silnym źródłem promieniowania radiowego jest także Jowisz, który ma bardzo rozbudowaną magnetosferę. Poza Galaktyką znajdują się inne radioźródła, takie jak np. Centaurus A – radiogalaktyka w gwiazdozbiorze Centaura, czy Cassiopeia A, która jest pozostałością po supernowej oraz liczne inne takie, jak Mgławica Kraba (którą jako supernową obserwowano przez kilka miesięcy od 4 lipca 1054 roku) i pulsary (zwiększające jasność radiową z częstotliwością od ok. 1/3 do 30 Hz). Wybuchy radiowe są obserwowane także na Słońcu w okresach dużej liczby plam, a emisję taką powinny wykazywać także inne gwiazdy, na których obserwuje się rozbłyski. Podczas obserwacji radioteleskopem w Arecibo stwierdzono zmiany częstotliwości emisji radiowych – zjawisko znane już z obserwacji rozbłysków słonecznych w zakresie radiowym. Radioźródłami są także jądra galaktyk Seyferta, galaktyki typu N. Obserwacje radiowe umożliwiły odkrycie kwazarów 5 lutego 1963 roku. W latach 1964–1965 wykryto tzw. promieniowanie reliktowe.
Wikipedia
dotyczący radiołączności
SJP.pl
dawniej: gumka do wycierania ołówka lub atramentu, pierwotnie z napisem: "Radir"
SJP.pl
Radiszczew – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie irkuckim. W 2010 roku liczyło 1140 mieszkańców.
Wikipedia
z łaciny: rad (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
Radium – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Stafford.
Wikipedia
z łaciny: korzeń; określenie spotykane zwykle na receptach i produktach zielarskich
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Radosława (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Radków (do maja 1946 r. Hradek, niem. Wünschelburg) – miasto w Polsce, położone w województwie dolnośląskim. w powiecie kłodzkim, w gminie Radków, u podnóża Szczelińców, na ziemi kłodzkiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Radków. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Radkowa
SJP.pl
mieszkanka Radkowa
SJP.pl
nazwa wsi w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Radosław (imię męskie)
SJP.pl
→ Radków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radkowem, dotyczący Radkowa
Wiktionary
rzecz. Radków mrz.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
napój niskoalkoholowy będący połączeniem jasnego piwa i lemoniady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. napój stanowiący mieszankę jasnego piwa i innego napoju bezalkoholowego;
(1.2) hand. porcja, butelka radlera (1.1)
Wiktionary
Radler – niemiecka nazwa napoju niskoalkoholowego będącego połączeniem jasnego piwa i zwykle cytrusowej lemoniady lub innego napoju bezalkoholowego. Proporcje składników mogą wynosić 60% jasnego piwa i 40% lemoniady, chociaż występują także inne kombinacje. Oprócz gotowego wyrobu sprzedawanego w butelkach lub puszkach podaje się w pubach i restauracjach świeżo zmieszane piwo z lemoniadą. Definicja ta nie obejmuje natomiast piw smakowych i aromatyzowanych, które zawierają typową dla piw klasycznych zawartość alkoholu
Wikipedia
(1.1) Napijesz się zimnego radlera grejpfrutowego.
(1.2) Poproszę trzy radlery o smaku limonki.
Wiktionary
obsypywać rośliny okopowe za pomocą radła (regionalnie: redła); redlić (regionalnie)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obradlić)
(1.1) roln. ogrod. obsypywać ziemią rośliny uprawne używając radła
Wiktionary
rzecz. radło n., redło n., radełko n., radlenie n., radlina ż., redlina ż., radlica ż., radlaczka ż., radlanka ż., radlonka ż., redlanka ż., redlonka ż.
czas. redlić ndk., obradlać ndk., obradlić dk., obredlać ndk., obredlić dk.
przym. radlny, radłowy, radlony
Wiktionary
(1.1) redlić
Wiktionary
redlica;
1. robocza część radła;
2. robocza część siewnika żłobiąca bruzdy
SJP.pl
Radliczyce – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Szczytniki.
W latach 1954-1959 wieś była siedzibą gromady Radliczyce, po jej zniesieniu w gromadzie Rajsko. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Miejscowość Radliczyce leży na południowy wschód od Kalisza.
Wikipedia
niewysoki wał ziemi między dwiema bruzdami, usypany przez radlenie; redlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Radlin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim.
Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 16 829 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Hilda mieszka pod Radlinem od 1922 roku.
(1.2) W którym z Radlinów się urodziłaś?
Wiktionary
rzecz. radlinianin mos., radlinianka ż.
przym. radliński
Wiktionary
niewysoki wał ziemi między dwiema bruzdami, usypany przez radlenie; redlina
SJP.pl
Redlina, radlina – nieduży wał ziemi pomiędzy dwiema bruzdami, ukształtowany sadzarką lub obsypnikiem, np. w uprawie ziemniaka. Dawniej redliny formowano za pomocą radła podczas radlenia (redlenia).
Wikipedia
mieszkaniec Radlina
SJP.pl
mieszkanka Radlina
SJP.pl
Radliniec (niem. Wilhelmswalde) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Nowe Miasto nad Wartą.
W czasie II Wojny Światowej wieś została kompletnie spalona, a następnie odbudowana przez Niemców jako wzorcowa wieś kolonizacyjna. Zbudowana wtedy charakterystyczna zabudowa jest widoczna do dzisiaj.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: radlina
SJP.pl
przymiotnik od: radlina
SJP.pl
związany z Radlinem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Radlina, związany z Radlinem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Radlina lub radlinian, mający cechy lub właściwości przypisywane Radlinowi lub radlinianom
Wiktionary
(1.1) Ile ton węgla kamiennego na dobę koksuje radlińska koksownia?
Wiktionary
rzecz. Radlin mrz., radlinianin mos., radlinianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. radlina, pas ziemi powstały w wyniku radlenia, rola radlona, pole przeorane
(1.2) daw. i gwara. radlenie, przeorywanie radłem w poprzek ziemi
Wiktionary
(1.1) (…) posadził go na zimę na kawałku czarnej nagnojonej ziemi (…) w radlonki, tak jak w niektórych miejscach brukiew sadzą.
Wiktionary
czas. radlić
rzecz. redlina ż., radlenie, radlina, radło
przym. radlony
Wiktionary
(1.1) radlina, radlanka, redlina
(1.2) radlenie, radlanka, radlaczka, radło
Wiktionary
rajczyni;
1. członkini rady - organu władzy terenowej;
2. w dawnej Polsce: członkini rady miejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. członkini rady gminy, rady miasta, rady powiatu lub sejmiku wojewódzkiego wybierana w wyborach samorządowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwie radne nie wzięły udziału w głosowaniu.
Wiktionary
rzecz. rada ż., radzenie n.
:: fm. radny mos.
czas. radzić ndk., doradzać ndk., doradzić dk., poradzić dk.
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Radnica (niem. Rädnitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.
W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Radnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
rajca;
1. członek rady - organu władzy terenowej;
2. w dawnej Polsce: członek rady miejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urz. członek rady gminy, rady miasta, rady powiatu lub sejmiku wojewódzkiego wybierany w wyborach samorządowych
(1.2) hist. zob. rajca.
Wiktionary
Radny (staropol. radźca, póź. rajca) – członek rady. Radnym może zostać każdy obywatel, który ukończył 18 lat i ma zaświadczenie o niekaralności. W Polsce najczęściej mianem radnych określa się członków wybieralnych organów samorządowych, np. rady gminy czy rady powiatu.
Wikipedia
(1.1) Nasza miejscowość ma dwóch radnych w radzie gminy.
Wiktionary
rzecz. rada ż., radzenie n.
:: fż. radna
czas. radzić
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
1. wskazówka, porada;
2. rodzaj instytucji doradczej, grupa osób obradująca nad czymś;
3. przestarzale: omawianie jakiejś sprawy, narada
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
potocznie: radość, uciecha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. radość
Wiktionary
Radocha – dzielnica Sosnowca.
Jako wieś, wespół z innymi: Ostrą Górką, Pogonią, Sielcem i Starym Sosnowcem, zapoczątkowała na mocy ukazu carskiego w 1902 miasto Sosnowice, dzisiejszy Sosnowiec.
Graniczy od północy i zachodu ze Śródmieściem (od północy właściwie z historyczną Ostrą Górką), od wschodu z Dębową Górą, którą to granicę wyznacza przepływająca tutaj rzeka Czarna Przemsza a uchodząca do niej tutaj Brynica wyznacza granicę południową, z Mysłowicami.
Wikipedia
(1.1) Towarzyszył mi dreszcz emocji, spora radocha, że oto nadeszła chwila, o której marzyłem miesiącami, może nawet latami.
Wiktionary
rzecz. radość ż., radowanie n., uradowanie n.
czas. radować się, radować ndk., uradować dk.
przym. radosny, rad
przysł. radośnie
Wiktionary
(1.1) radość, ubaw, frajda
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Radochna – zdrobniała forma żeńska od imion żeńskich złożonych z pierwszym członem Rado- (Radomira, Radosława). W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Według danych ze stycznia 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 28 kobiet.
Radochna imieniny obchodzi 8 września.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radochny lub z nią związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Radochów (niem. Reyersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lądek-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radochowem, dotyczący Radochowa
Wiktionary
rzecz. Radochów m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Radociech – słowiańskie/staropolskie imię męskie, złożone z członu Rado- (motywowany przez rad – "być zadowolonym, chętnym, cieszyć się" lub radzić – "troszczyć się, dbać o coś") oraz członu -ciech ("cieszyć"). Może ono oznaczać "tego, który chętnie się cieszy".
Radociech imieniny obchodzi 17 kwietnia i 25 kwietnia.
Wikipedia
Radociech z małżonką; Radociechowie
SJP.pl
Radociech z małżonką; Radociechostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radociecha lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Radogoszcz
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Radogost z małżonką; Radogostowie
SJP.pl
Radogost z małżonką; Radogostostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radogosta lub z nim związany
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Radolinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Rodzinny dom dziecka we wsi prowadziła Helena Helak, dama Orderu Uśmiechu.
Wikipedia
1. wskazówka, porada;
2. rodzaj instytucji doradczej, grupa osób obradująca nad czymś;
3. przestarzale: omawianie jakiejś sprawy, narada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. adm. miasto w centralno-wschodniej Polsce, nad rzeką Mleczną;
Wiktionary
Radom – miasto na prawach powiatu w centralno-wschodniej Polsce w województwie mazowieckim, położone nad rzeką Mleczną.
Największy ośrodek miejski w widłach Wisły i Pilicy, drugie pod względem wielkości miasto województwa mazowieckiego. Przed 1795 miasto królewskie w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W okresie Księstwa Warszawskiego stolica departamentu radomskiego, a w latach 1815–1915 województw i guberni Królestwa Polskiego. W PRL, w latach 1975–1998 siedziba władz województwa radomskiego. Współcześnie siedziba władz powiatu radomskiego i kurii diecezji radomskiej.
Wikipedia
(1.1) Festiwal Gombrowiczowski wyprowadza Radom z prowincji w świat wielkiej literatury i teatru.
Wiktionary
IPA: ˈradɔ̃m, AS: radõm
Wiktionary
rzecz. radomszczanka ż., Radomsko n., radomianin mos., radomianka ż., radomiak mos., Radomskie n.
przym. radomski, podradomski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od radomiak
Wiktionary
rzecz. radomiak m.
Wiktionary
potocznie: radomianin (mieszkaniec Radomia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Radomia
Wiktionary
IPA: raˈdɔ̃mʲjak, AS: radõmʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Radom m., radomianin m., radomianka ż.
:: zdrobn. radomiaczek m.
przym. radomski
Wiktionary
(1.1) radomianin
Wiktionary
mieszkaniec Radomia; radomiak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Radomia
(1.2) osoba pochodząca z Radomia, urodzona w Radomiu
Wiktionary
(1.1) Radomianko! Radomianinie! Weź udział w głosowaniu na wybór projektów w ramach budżetu obywatelskiego.
Wiktionary
IPA: ˌradɔ̃ˈmʲjä̃ɲĩn, AS: radõmʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Radom m., Radomskie n., Radomianin m., Radomianka ż., radomiak m.
:: fż. radomianka ż.
przym. radomski
Wiktionary
(1.1) pot. radomiak
Wiktionary
mieszkanka Radomia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Radomia
(1.2) kobieta pochodząca z Radomia, urodzona w Radomiu
Wiktionary
(1.1) Radomianko! Radomianinie! Weź udział w głosowaniu na wybór projektów w ramach budżetu obywatelskiego.
Wiktionary
IPA: ˌradɔ̃ˈmʲjãnka, AS: radõmʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Radom m., Radomskie n., Radomianin m., Radomianka ż., radomiak m.
:: fm. radomianin m.
przym. radomski
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
związany z Radominem, dotyczący Radomina
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Radomir, Radomiar, Radmir – słowiańskie/staropolskie imię męskie, złożone z członu Rado- (motywowanego przez rad- „być zadowolonym, chętnym, cieszyć się” lub radzić - „troszczyć się, dbać o coś”) oraz członu -mir („pokój, spokój, dobro”). Może ono oznaczać „tego, który troszczy się o pokój”.
Radomir imieniny obchodzi 28 stycznia i 3 lipca.
Podobne imiona staropolskie: Radociech, Radogost, Radomił, Radosław, Radowit, Radowuj, Radsuł, Radzim.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Radomira – nienotowany w czasach staropolskich żeński odpowiednik imienia Radomir.
Imię pozostaje imieniem nadawanym rzadko. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 11 kobiet o imieniu Radomira nadanym jako imię pierwsze oraz 7 kobiet noszących imię Radomira jako imię drugie.
Radomira imieniny obchodzi 3 lipca i 14 września.
Wikipedia
Radomir z małżonką; Radomirowie
SJP.pl
Radomir z małżonką; Radomirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radomira lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radomiry lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Radomił – staropolskie imię męskie, złożone z członu Rado- (motywowany przez rad – „być zadowolonym, chętnym, cieszyć się” lub radzić – „troszczyć się, dbać o coś”) oraz członu -mił („miły”). Może ono oznaczać „tego, który chętnie jest miły”.
Radomił imieniny obchodzi 11 czerwca i 17 czerwca.
Wikipedia
IPA: raˈdɔ̃mʲiw, AS: radõmʹiu̯
Wiktionary
rzecz. zdrobn. Radek
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Radomiła – nienotowany w czasach staropolskich żeński odpowiednik imienia Radomił.
Radomiła imieniny obchodzi 11 czerwca, 13 lipca, 19 lipca i 13 sierpnia.
Osoby noszące to imię:
Wikipedia
Radomił z małżonką; Radomiłowie
SJP.pl
Radomił z małżonką; Radomiłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radomiła lub z nim związany
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. nazwa kilku rzeki w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Radomno – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wokół wsi wije się Struga Radomno, mająca swój początek w jeziorze Radomno, a uchodząca do Drwęcy.
Wikipedia
przymiotnik od: Radom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Radomia, związany z Radomiem
Wiktionary
osoby o nazwisku Radomski:
Wikipedia
(1.1) W ostatnim czasie drastycznie spadł poziom zdawalności egzaminów w radomskim WORD-zie.
Wiktionary
IPA: raˈdɔ̃msʲci, AS: radõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Radom mrz., radomianin mos., radomianka ż., radomiak mos.
Wiktionary
przymiotnik od: Radom
SJP.pl
Radomskie (pot. także ziemia radomska) – region kulturowy na obszarze historycznej Małopolski – ziemi sandomierskiej i częściowo południowego Mazowsza, obejmujące tereny leżące w widłach rzek Wisły i Pilicy. Region został opisany przez Oskara Kolberga w XIX wieku.
Wikipedia
przymiotnik od: Radom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polskie miasto powiatowe w województwie łódzkim nad rzeką Radomką;
Wiktionary
Radomsko – miasto w województwie łódzkim, siedziba powiatu radomszczańskiego oraz gminy wiejskiej Radomsko. Położone 90 km od Łodzi, 40 km od Częstochowy i 180 km od Warszawy. Leży na Wyżynie Przedborskiej, nad rzeką Radomką.
Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w tenucie radomszczańskiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI w..
Według danych GUS z 31 grudnia 2023 miasto zamieszkiwały 42 718 osoby.
Wikipedia
(1.1) Radomsko jest siedzibą gminy Radomsko i powiatu radomszczańskiego.
Wiktionary
IPA: raˈdɔ̃mskɔ, AS: radõmsko
Wiktionary
rzecz. radomszczanin m., radomszczanka ż., Radomka ż., Radom m., Radomsk m., Radomierzyce ż. lm.
przym. radomszczański
Wiktionary
mieszkaniec Radomska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Radomska
(1.2) osoba pochodząca z Radomska, urodzona w Radomsku
Wiktionary
IPA: ˌradɔ̃mʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: radõmščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Radomsko n.
:: fż. radomszczanka ż.
przym. radomszczański
Wiktionary
mieszkanka Radomska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Radomska
(1.2) kobieta pochodząca z Radomska, urodzona w Radomsku
Wiktionary
IPA: ˌradɔ̃mʃˈt͡ʃãnka, AS: radõmščãnka
Wiktionary
rzecz. Radomsko n., Radom m.
:: fm. radomszczanin m.
przym. radomszczański
Wiktionary
przymiotnik od: Radomsko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Radomska, związany z Radomskiem
Wiktionary
(1.1) Tzw. sylwa radomszczańska to śpiewnik szlachecki z lat 1699-1703, w którym połowa tekstów jest proweniencji ludowej.
Wiktionary
IPA: ˌradɔ̃mʃˈt͡ʃãj̃sʲci, AS: radõmščãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Radomsko n., radomszczanin m., radomszczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Radomyśl, Radomyśl Wielki, Radomyśl nad Sanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radomyślem Wielkim, dotyczący Radomyśla Wielkiego
Wiktionary
rzecz. Radomyśl Wielki mrz.
Wiktionary
1. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
2. miasto na Ukrainie;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszkaniec Radomyśla Wielkiego (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Radomyśla (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Radomyśla Wielkiego (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Radomyśla (wsi w Polsce)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Radomysł z małżonką; Radomysłowie
SJP.pl
Radomysł z małżonką; Radomysłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radomysła lub z nim związany
SJP.pl
promieniotwórczy gaz szlachetny o symbolu Rn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Rn i liczbie atomowej 86, promieniotwórczy gaz szlachetny, bezbarwny i bezwonny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma radon?
Wiktionary
IPA: ˈradɔ̃n, AS: radõn
Wiktionary
przym. radonowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Rn
Wiktionary
przymiotnik od: radon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący radonu
Wiktionary
rzecz. radon m.
Wiktionary
Radońsk – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 246 mieszkańców. Jest czternastą co do wielkości miejscowością gminy Sępólno Krajeńskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
uczucie zadowolenia, wesołości; wesoły nastrój; rozradowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie zadowolenia i satysfakcji, przejawiające się śmiechem, optymistycznym spojrzeniem na rzeczywistość czy poczuciem beztroski
(1.2) osoba lub rzecz stanowiące przyczynę wesela
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bo radość to ogromna, gdy znów się budzić mam.
(1.2) Celina była jego radością, osłodą jego codzienności.
Wiktionary
IPA: ˈradɔɕt͡ɕ, AS: radość
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. radocha ż.
czas. radować ndk., radować się ndk.
przym. rad, radosny
przysł. radośnie
Wiktionary
(1.1) wesołość, szczęście, rozradowanie, uciecha; pot. radocha; przest. wesele
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób radosny, okazując radość, z radością
Wiktionary
(1.1) Konie pasące się na łące rżały radośnie.
Wiktionary
IPA: raˈdɔɕɲɛ, AS: radośńe
Wiktionary
rzecz. radość ż., radocha ż., radosność ż., radowanie n.
czas. radować się ndk., radować ndk., uradować dk.
przym. radosny
Wiktionary
(1.1) wesoło, pogodnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: radośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: radosny; bardziej radosny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest radosne; cecha tych, którzy są radośni
Wiktionary
przym. radosny
przysł. radośnie
Wiktionary
1. okazujący wesołość, zadowolenie; wesoły, rozradowany;
2. wywołujący radość, np. radosna wieść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się radością, ma dobry humor; nie jest smutny
Wiktionary
(1.1) Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy, / niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga.
Wiktionary
IPA: raˈdɔsnɨ, AS: radosny
Wiktionary
rzecz. radosność ż., radość ż., radocha ż.
czas. radować ndk., radować się ndk.
przysł. radośnie
Wiktionary
(1.1) rad, wesoły, uradowany, pogodny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Radosław, Redosław, Radsław, Redsław – słowiańskie imię męskie. Powstało ono jako złożenie dwóch członów: przymiotnikowego Rado- (motywowanego przez: rad – ‘być zadowolonym, chętnym, cieszyć się’; radzić – ‘troszczyć się, dbać o coś’; radzić – ‘udzielać rady’) oraz rzeczownikowego -sław (‘sława’). W Polsce imię to odnotowano po raz pierwszy w 1173 (w zlatynizowanej formie) jako Radozlaus.
Wikipedia
Radost z małżonką; Radostowie
SJP.pl
Radostowice (niem. Radostowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Suszec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. Powierzchnia wsi wynosi 4,36 km².Poza północną granicą Radostowic rozciągają się lasy państwowe. Radostowice od wschodu graniczą z Pszczyną (dzielnica Stara Wieś) i częściowo z Czarkowem, od zachodu z Kobielicami, zaś południowym sąsiadem jest Poręba.
Wikipedia
Radost z małżonką; Radostostwo
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radosta lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała;
Wiktionary
Radostynia (dodatkowa nazwa w j. niem. Radstein) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Kotliny Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią rzeka Biała.
Wikipedia
rzecz. radostynianin mos., radostynianka ż.
przym. radostyński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Radosz – osada w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Stromiec.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa radomskiego.
Wikipedia
Wikipedia
Radoszewnica – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Koniecpol. Wieś położona jest nad rzeką Pilicą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. W Radoszewnicy znajduje się rezerwat przyrody Borek, chroniący kompleks leśny o urozmaiconych wielogatunkowych drzewostanach, posiadających cechy zespołów naturalnych, a także odnowiony, zabytkowy Pałac.
Wikipedia
Radoszewo (kaszb. Redëszewò lub też Redoszewò, niem. Reddischau, dawniej Radoszewo, Radochowo) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck. W kierunku północnym od Radoszewa znajdują się rezerwaty przyrody Woskownica Bielawskiego Błota i Moroszka Bielawskiego Błota. Miejscowość znajduje się w pobliżu (obecnie zdemontowanej) linii kolejowej (Puck-Łebcz-Krokowa).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łętowski IV (Lentowski, Radoszewski, Niezgoda odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Niezgoda.
Wikipedia
Wikipedia
Radoszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.
Wikipedia
Radoszkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 2 km na południowy wschód od Książa Wielkopolskiego.
Wikipedia
Radoszowice (niem. Raschwitz, 1936-1945 Raschdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Radoszyce – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim.
Miasto jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Radoszyce oraz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
W latach 1975–1998 położone w województwie kieleckim. Należy do ziemi sandomierskej, będącej częścią historycznej Małopolski.
Nazwa miejscowości jest patronimiczno-dzierżawczą i najprawdopodobniej wywodzi się od imienia Rados lub Radosz, do którego należały okoliczne ziemie.
Wikipedia
przymiotnik od: Radoszyce
SJP.pl
mieszkaniec Radoszyc
SJP.pl
mieszkanka Radoszyc
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Radosław i interesuję się motoryzacją.
Wiktionary
IPA: raˈdɔswaf, AS: radosu̯af
Wiktionary
rzecz. Radosławowa ż., Radosławówna ż., Radosławostwo lm m.
:: zdrobn. Radek m.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Radek, Radzio
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Radosława, Radsława, Redsława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Rado- (motywowanego przez rad – „być zadowolonym, chętnym, cieszyć się” lub radzić – „troszczyć się, dbać o coś”) oraz członu -sława („sława”). Może ono oznaczać „tę, która troszczy się o sławę” albo „tę, która jest chętna do zdobycia sławy”. W źródłach polskich poświadczone w XII wieku, a w innym źródle: od XIII wieku (1265 r.).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radosławy lub z nią związany
SJP.pl
Radosław z małżonką; Radosławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radosława lub z nim związany
SJP.pl
w medycynie: aparat leczący wykorzystujący energię nuklearną
SJP.pl
1. powodować radość, zadowolenie; cieszyć, kontentować;
2. radować się - cieszyć się, być zadowolonym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uradować)
(1.1) książk. sprawiać radość, zadowolenie
czasownik zwrotny niedokonany radować się (dk. uradować się)
(2.1) książk. czuć radość; okazywać wielkie zadowolenie
Wiktionary
(2.1) Warszawa radowała się, gwarzyła, jaśniała. Był to tydzień świąteczny
Wiktionary
IPA: raˈdɔvat͡ɕ‿ɕɛ, AS: radovać‿śe
Wiktionary
rzecz. radowanie n., radocha ż., radość ż.
przym. radosny
przysł. radośnie
Wiktionary
(1.1) cieszyć, weselić
(2.1) cieszyć się
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Radowan, Radwan, Redwan – staropolskie/słowiańskie imię męskie od psł. *radovati (sę), radъ - radować (się), (być) rad. Znaczenie imienia: "radujący się". Współcześnie popularne imię czeskie i południowosłowiańskie w pisowni Radovan, cyrylickie Радован.
Co do imion złożonych z morfemem Rado: Radociech, Radosław, Radomił, Radomier, Radomir, Radowit, Radowuj, Cieszyrad, Bogurad, Gościrad etc. to w grę może wchodzić również pochodzenie od staropolskiego radzić "troszczyć, dbać o coś", od psł. *raditi lub radzić "udzielać rady" zapożyczonego ze śwn. raden.
Wikipedia
Radowan z małżonką; Radowanowie
SJP.pl
Radowan z małżonką; Radowanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radowana lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Rumunii, na Bukowinie, w okręgu Suczawa;
Wiktionary
Radowce (rum. Rădăuți) – miasto w północnej Rumunii, w okręgu Suczawa, jeden z głównych ośrodków rumuńskiej Bukowiny. W 2011 roku liczyło ok. 23,8 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, drzewny, spożywczy oraz garncarstwo.
Wikipedia
przym. radowiecki
Wiktionary
Wikipedia
Radowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Trzebiechów.
Przez wieś przepływa Gniła Obra.
Do 1938 roku wieś nazywała się Radewitsch, w latach 1938–1945 Fruechtenau.
Dawniej we wsi znajdowała się cegielnia – dziś w ruinie.
We wsi była stacja kolejowa Radowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radowcami, dotyczący Radowców
Wiktionary
rzecz. Radowce nmos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Radowit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Rado- ("rad") i -wit ("pan, władca"). Znaczenie imienia: "rad swemu władcy" albo "ten, któremu jest rad jego władca".
Radowit imieniny obchodzi 27 maja, 28 listopada i 29 grudnia.
Wikipedia
Radowit z małżonką; Radowitowie
SJP.pl
Radowit z małżonką; Radowitostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radowita lub z nim związany
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Radowo, Radowo Małe, Radowo Wielkie
SJP.pl
przymiotnik od: rad (jako pierwiastek chemiczny lub jednostka fizyczna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący radu
Wiktionary
rzecz. rad m.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Ra
SJP.pl
Raduchów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sieroszewice. Leży nad Prosną, ok. 25 km na wschód od Ostrowa Wlkp.
Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego, W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887–1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Wikipedia
Raduczyce – wieś w Polsce położona nad rzeką Wartą w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Osjaków.
Wieś kapituły katedralnej gnieźnieńskiej w powiecie wieluńskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
ostra tarka na dnie gardła mięczaków, np. ośmiornic, ślimaków; tarka
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. rzeka w Polsce;
2. szczyt w masywie Ślęży
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
Radunica (niem. Hundertmark) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański na obszarze Żuław Gdańskich.
Wikipedia
przymiotnik od: Radunia (rzeka)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. część Ostrawy w Czechach
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Radwanice
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Radwanka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Żelechlinek.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
Radwanowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów, na krawędzi Rowu Krzeszowickiego.
W roku 2021 we wsi mieszkało 667 mieszkańców, z czego 52% stanowiły kobiety, a 48% mężczyźni.
Znajduje się na Wyżynie Olkuskiej wchodzącej w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Radwański:
Wikipedia
zdrobnienie od: radio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: radio
(1.2) mały, przenośny odbiornik radiowy
(1.3) lekcew. o rozgłośni radiowej
Wiktionary
IPA: raˈdɨjkɔ, AS: radyi ̯ko
Wiktionary
rzecz. radio n., radiator m.
przym. radiowy
przysł. radiowo
Wiktionary
(1.2) przest. pot. tranzystor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. radio
Wiktionary
IPA: raˈdɨjɔ, AS: radyi ̯o
Wiktionary
rzecz. radio n.
Wiktionary
człowiek o poglądach radykalnych; zwolennik radykalizmu
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która ma skrajne, radykalne poglądy
Wiktionary
rzecz. radykał mos., radykalizm mrz.
Wiktionary
ekstremizacja;
1. stawanie się stanowczym i bezkompromisowym w poglądach i sposobach działania;
2. uczynienie czegoś radykalnym, skrajnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces stawania się zwolennikiem radykalizmu politycznego
(1.2) czynienie czegoś radykalnym
Wiktionary
Radykalizacja – proces, w którym jednostka lub grupa osób nabiera radykalnych poglądów. Radykalizacja może się łączyć ze wzrostem akceptacji zradykalizowanej osoby dla stosowania przemocy wobec innych grup społecznych lub osób. Często łączy się z pojęciami ekstremizmu i terroryzmu.
Wikipedia
(1.2) Proces radykalizacji języka postępuje, a różne okoliczności polityczne powodują, że czasem przyśpiesza, a czasem zwalnia.
Wiktionary
rzecz. radykał m., radykalność ż., radykalizm m., radykalizowanie n.
czas. radykalizować ndk.
przym. radykalny
przysł. radykalnie
Wiktionary
1. kierunek zmierzający do wprowadzenia zasadniczych zmian w polityce, stosunkach społecznych lub gospodarce;
2. bezkompromisowość i stanowczość w poglądach i metodach działania, postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postawa polegająca na bezkompromisowym dążeniu do zmian postrzeganych za jedyne słuszne
Wiktionary
Radykalizm (z łac. radix – korzeń) – sposób myślenia lub postępowania, odznaczający się bezkompromisowością pod względem głoszonych poglądów, przyjmowanych celów i doborze środków działania.
Wikipedia
rzecz. radykalista mos., radykalistka ż., radykalizacja ż., radykalność ż., radykał mos.
czas. radykalizować ndk.
przym. radykalny
przysł. radykalnie
Wiktionary
(1.1) bezkompromisowość, ekstremizm, radykalność, ultracyzm
Wiktionary
1. czynić radykalnym, skrajnym; ekstremizować; radykalizować się - stawać się radykalnym, nabierać skrajnych przekonań lub poglądów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób radykalny, nagły, zasadniczy, skrajny, gruntowny
Wiktionary
(1.1) Sytuacja radykalnie komplikuje się, gdy w równaniu pojawiają się człony nieliniowe.
Wiktionary
IPA: ˌradɨˈkalʲɲɛ, AS: radykalʹńe
Wiktionary
przym. radykalny
rzecz. radykalizacja ż., radykalizm m., radykał m., radykalność ż.
Wiktionary
(1.1) bezkompromisowo, całkowicie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: radykalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: radykalny
SJP.pl
bezkompromisowość, skrajność (działań, poglądów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest radykalne
Wiktionary
IPA: ˌradɨˈkalnɔɕt͡ɕ, AS: radykalność
Wiktionary
rzecz. radykał m., radykalizm m., radykalizacja ż.
czas. radykalizować się
przym. radykalny
przysł. radykalnie
Wiktionary
(1.1) skrajność
Wiktionary
1. dążący do zasadniczych zmian społecznych, politycznych;
2. zasadniczy, sięgający do podstaw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który jest skutkiem zdecydowanych, bezkompromisowych działań
(1.2) którego dążeniem są zasadnicze zmiany społeczne lub polityczne; także. będący wyrazem takich dążeń
Wiktionary
(1.2) M.: Pamiętam moje zdumienie, kiedy konfrontowałem październikowe relacje wściekłych – czyli najbardziej radykalnych – zbuntowanych komunistów, między innymi Berkowicza, z relacjami Janka Strzeleckiego, który nigdy nie był wierzącym komunistą.
Wiktionary
IPA: ˌradɨˈkalnɨ, AS: radykalny
Wiktionary
rzecz. radykalność ż., radykał m., radykalizm m., radykalizacja ż.
czas. radykalizować się
przysł. radykalnie
Wiktionary
(1.1) gruntowny
(1.2) ekstremistyczny, ekstremalny, ultrasowski
Wiktionary
1. zwolennik radykalizmu; członek lub zwolennik partii politycznej o programie radykalnym;
2. człowiek o skrajnych poglądach, bezkompromisowych metodach postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekstremista, zwolennik radykalizmu, osoba o poglądach skrajnych
Wiktionary
Wyraz „radykał” (z łac. radicalis – zakorzeniony; od łac. radix – korzeń, rzodkiew; źródło) może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) (…) u nas radykał znaczy tyle, co ekstremista, polityczny wariat. Tymczasem łacińskie określenie „radicalis" znaczy tyle, co „zakorzeniony" (od radix - korzeń), odwołujący się do źródła.
Wiktionary
rzecz. radykalizm m., radykalność ż., radykalista m.
:: fż. radykalistka ż.
czas. radykalizować ndk.
przym. radykalny
przysł. radykalnie
Wiktionary
mieszkaniec Radymna
SJP.pl
mieszkanka Radymna
SJP.pl
przymiotnik od: Radymno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radymnem, dotyczący Radymna
Wiktionary
rzecz. Radymno n.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim;
Wiktionary
Radymno (ukr. Ради́мно; jid. רעדעם, Redem) – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, siedziba gminy wiejskiej Radymno. Dawna rezydencja biskupów przemyskich.
Wikipedia
rzecz. radymnianin m., radymnianka ż.
przym. radymniański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. wojsk. radiotelegrafistka
Wiktionary
IPA: raˈdɨstka, AS: radystka
Wiktionary
1. tytuł lokalnych władców indyjskich;
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. tytuł lokalnego władcy w Indiach
Wiktionary
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Radzanowo – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo, około 14 km na północny wschód od Płocka.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie płockim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Radzanowo, Radzanów
SJP.pl
stan w północno-zachodnich Indiach
SJP.pl
Wikipedia
język indoaryjski używany w indyjskim stanie Radżastan (ok. 30 mln użytkowników)
SJP.pl
Język radżastani (dewanagari राजस्थानी trb. Radźasthani, ang. Rajasthani) – język indoaryjski używany przede wszystkim w indyjskim stanie Radżastan.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radżastanem, dotyczący Radżastanu
Wiktionary
(1.1) Pomyślał, że jest dopiero siódma rano, najchętniej wróciłby do łóżka w gościnnym i doczekał rozsądniejszej godziny pod starą radżastańską kapą, nadgryzioną przez mole.
Wiktionary
rzecz. Radżastan mrz.
Wiktionary
stan w Indiach
SJP.pl
mieszkaniec Radżasthanu (stanu w Indiach)
SJP.pl
mieszkanka Radżasthanu (stanu w Indiach)
SJP.pl
przymiotnik od: Radżasthan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ten, kto radzi
Wiktionary
IPA: ˈrat͡ɕt͡sa, AS: raćca
Wiktionary
rzecz. radca, rajca
czas. radzić
przym. radcowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|radzić.
Wiktionary
IPA: raˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: raʒẽńe
Wiktionary
czas. radzić
rzecz. radna ż., radny mos., rada ż., radca mos., porada ż.
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
Radzewice, wcześniej Radzewskie Olędry lub Hohensee – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina. Leży nad Wartą, przy drodze z Rogalina do Śremu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. udzielać rad;
2. debatować nad czymś, omawiać coś;
3. szukać sposobu, rady;
4. radzić sobie - dawać sobie radę, działać samodzielnie z sukcesami mimo problemów;
5. radzić się - zasięgać czyjejś opinii, pytać o zdanie, prosić o radę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) udzielać komuś rady
(1.2) wspólnie zastanawiać się, jak postąpić, jak coś załatwić
(1.3) przest. szukać sposobu, rady
czasownik zwrotny niedokonany radzić się
(2.1) zwracać się do kogoś o poradę, zasięgać czyjejś rady, opinii
czasownik zwrotny niedokonany radzić sobie
(3.1) na bieżąco pokonywać trudności
Wiktionary
(1.1) Radziłem mu, by zmienił wystrój domu.
(2.1) Jest mało samodzielny jak na dorosłego faceta. Ciągle się wszystkich radzi w każdej najmniejszej sprawie.
(3.1) Anka świetnie sobie radzi na nowym stanowisku.
Wiktionary
IPA: ˈrad͡ʑit͡ɕ, AS: raʒ́ić
Wiktionary
rzecz. doradczyni ż., radna ż., radzenie n., radźca mos., rada ż., radca mos., doradca mos., radny mos., porada ż.
czas. doradzić dk., odradzić dk., poradzić dk.
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
(1.1) doradzać, sugerować
(2.1) konsultować się
(3.1) dawać sobie radę
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Radziechowy-Wieprz
SJP.pl
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Radziechowy-Wieprz – gmina wiejska w województwie śląskim, w powiecie żywieckim. Gmina leży w granicach trzech mezoregionów: Kotliny Żywieckiej (centralna część gminy), Beskidu Śląskiego (zachodnia część gminy) i Beskidu Żywieckiego (wschodnia część gminy). W skład gminy wchodzą następujące wsie (sołectwa): Radziechowy, Wieprz, Przybędza, Juszczyna, Brzuśnik i Bystra. Znajdują się tu liczne trasy turystyczne. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim.
Wikipedia
Radzięcin – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Frampol, nad rzeką Biała Łada.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Frampol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 695 mieszkańców i była największą miejscowością gminy.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Kazimierza Królewicza w Radzięcinie.
Wikipedia
1. związany z organizacją władzy państwowej w Związku Radzieckim, np. ustrój radziecki; sowiecki;
2. należący do Związku Radzieckiego, dotyczący tego państwa, np. przemysł radziecki; sowiecki;
3. dawniej:
a) należący do rady, złożony z radnych;
b) dotyczący rady miejskiej, rajców, złożony z rajców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR)
(1.2) hist. odnoszący się do radnego, rajcy, rady, zwłaszcza rady miasta
Wiktionary
(1.1) Ponad pół wieku Europa Wschodnia znajdowała się pod dominacją radziecką.
(1.2) Z ksiąg radzieckich można było odtworzyć całe życie mieszczańskie ostatnich kilku wieków (…)
Wiktionary
IPA: raˈd͡ʑɛt͡sʲci, AS: raʒ́ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. rada ż., rajca m., radny m., radna ż., porada ż., radziectwo n., radzenie n., poradzenie n., doradzanie n., doradzenie n., radca mos.
czas. radzić ndk., poradzić dk., doradzać ndk., doradzić dk.
przym. poradziecki, radcowski
Wiktionary
(1.1) sowiecki; pogard. kacapski
Wiktionary
dotyczący ZSRR i Polski
SJP.pl
zespół cech typowych dla Związku Radzieckiego; sowieckość
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: rado
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Radziejewski:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu radziejowskiego;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi i części miast w Polsce
Wiktionary
Radziejów (wcześniej Radziejów Kujawski, łac. Iulioburgum) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu radziejowskiego oraz gminy wiejskiej Radziejów. Leży na Kujawach w odległości 35 km od Inowrocławia. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa włocławskiego.
Wikipedia
(1.1) Osiedlili się w Radziejowie w XVII wieku.
Wiktionary
rzecz. radziejowianin mos., radziejowianka ż.
przym. radziejowski
Wiktionary
(1.1) hist. Radziejów Kujawski
Wiktionary
najwyższy szczyt Beskidu Sądeckiego
SJP.pl
Radziejowa (1266,5 m) – najwyższy szczyt Beskidu Sądeckiego należący do Korony Gór Polski. Nazwa szczytu pochodzi od osoby o nazwisku lub przydomku Radziej.
Wikipedia
mieszkaniec Radziejowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Radziejowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Radziejowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Radziejowice (siedziba gminy). Leży nad rzeką Pisią Gągoliną. Miejscowość jest miejscem urodzenia Michała Stefana Radziejowskiego, kardynała, prymasa Polski oraz Edwarda Krasińskiego, działacza społecznego, pamiętnikarza.
Wikipedia
przymiotnik od: Radziejowice
SJP.pl
mieszkaniec Radziejowic
SJP.pl
mieszkanka Radziejowic
SJP.pl
przymiotnik od: Radziejowa, Radziejów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radziejowem, dotyczący Radziejowa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Radziejów mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Radziemice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Radziemice.
Miejscowość jest siedzibą gminy Radziemice.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Radziemice, po jej zniesieniu w gromadzie Przemęczany. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Integralne części miejscowości: Folwark, Koźlica, Nowa Wieś, Płósy.
Wikipedia
przymiotnik od: Radziemice
SJP.pl
Radzieszyn – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Bierutów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. środ. radiooperator na statku
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: ˈrad͡ʑik, AS: raʒ́ik
Wiktionary
rzecz. radio n.
Wiktionary
Radzikowice (niem. Stephansdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Cielnica, dopływ Nysy Kłodzkiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Racimir, Racimiar – staropolskie imię męskie, złożone z członów Raci- ("walczyć, wojować") oraz -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "walczący o pokój".
Racimir imieniny obchodzi 19 stycznia i 10 lipca.
Wikipedia
IPA: raˈd͡ʑĩmʲir, AS: raʒ́ĩmʹir
Wiktionary
Radzimów (niem. Bellmannsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Sulików.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Radosław, Radomir (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Radosław
Wiktionary
(1.1) Dentystka źle wstawiła Radziowi plombaombę.
Wiktionary
rzecz. Radosław mos., Radek mos.
Wiktionary
(1.1) Radek
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Radzionków (niem. Radzionkau) – miasto, będące jednocześnie gminą miejską, zlokalizowane w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim. Według danych z 31 grudnia 2021 liczyło 16 193 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Radzionkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Radzionkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Radzionków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radzionkowem, dotyczący Radzionkowa
Wiktionary
rzecz. Radzionków mrz.
Wiktionary
środowiskowo: żołnierz obsługujący radiostację
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radziszewem, dotyczący Radziszewa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Radziszewo n.
Wiktionary
Radziszów (dawniej Radzieszów, Radessow, Radeszew) – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skawina.
We wsi jest stacja kolejowa Radziszów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Radzisław – imię męskie, nienotowane w słownikach staropolskich. Człon Radzi- jest niespotykany w staropolskich imionach dwuczłonowych.
Radzisław imieniny obchodzi 16 października i 10 grudnia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Radzisława – żeńska forma imienia Radzisław. Imię nienotowane w słownikach staropolskich. Człon Radzi- jest niespotykany w staropolskich imionach dwuczłonowych.
Radzisława imieniny obchodzi 10 grudnia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Radzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Radziuszki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 653.
Wieś duchowna położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko polskiego rodu arystokratycznego
SJP.pl
Radziwiłłowie – polski ród magnacki, pochodzący z terenów dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Członkowie tej rodziny przez większość swojej historii używali różnych odmian książęcych herbu Trąby.
Potomkowie Radziwiłłów żyją do dziś w Polsce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. syn Radziwiłła
Wiktionary
rzecz. Radziwiłłów m., Radziwiliszki nmos.
Wiktionary
taki jak u Radziwiłła, charakterystyczny dla Radziwiłła
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Radziłów – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Radziłów, na historycznym Mazowszu. Siedziba gminy Radziłów. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1466 roku, zdegradowany w 1870 roku. W drugiej połowie XVI wieku jako miasto królewskie położone było w powiecie radziłowskim ziemi wiskiej województwa mazowieckiego.
W miejscowości znajduje się rzymskokatolicki kościół, który jest siedzibą parafii św. Anny.
Wikipedia
przymiotnik od: Radziłów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Rajkot (hindi राजकोट = Radźkot, gudźarati: રાજકોટ) – miasto w zachodnich Indiach, w stanie Gudźarat, w środkowej części półwyspu Kathijawar. Około 1,34 mln mieszkańców.
W mieście jest stacja kolejowa Rajkot.
Wikipedia
Radzowice (niem. Reesewitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Dziadowa Kłoda.
Wikipedia
związany z radźputami (radżputami), rodem indyjskim; radżpucki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący radźputy
Wiktionary
(1.1) Choć Radźputowie walczyli dzielnie, nie ulegało wątpliwości, że twierdzy nie da się utrzymać. Kobiety radźpuckie z Padmini na czele wybrały śmierć w płomieniach, by nie dostać się w ręce wrogów i uniknąć hańby.
Wiktionary
rzecz. radźput m.
Wiktionary
członek rodu indyjskiego należący do warny lub kszatrijów; radżput
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) członek indyjskiego rodu rycerskiego należący do warny lub kszatrijów, zamieszkującego dawną Radźputanę (Radżastan);
Wiktionary
Radźputowie (także radżputowie; ang. radjputs; राज्पुत, dosłownie królewscy synowie) – członkowie indyjskich rodów rycerskich zamieszkujący środkowe i północne Indie – dawną Radźputanę.
Współcześni radźputowie uważają się najczęściej niesłusznie za potomków indoaryjskich wojowników. Należą do warny kszatrijów i różnią się obecnie między sobą pod względem statusu społecznego.
Wikipedia
(1.1) Zanim muzułmanie przybyli do Indii Północnych, wyrazu „radźput” używano dla określania rycerzy konnych/wojowników na koniu, piechurów, zwierzchników wsi czy namiestników, dowódców podporządkowanych jakiemuś władcy.
Wiktionary
rzecz. Radźputana ż.
przym. radźpucki, radżpucki
Wiktionary
Radźputana (także Radźwar, ang. Rajputana, Rajwar) – kraina historyczna w północno-zachodnich Indiach, której obszar w znacznej mierze pokrywa się z terytorium współczesnego Radżastanu.
Kraina zajmuje obszar ponad 340 000 km². Północno-zachodnia część jest nizinna i znajduje się w obrębie pustyni Thar (Wielkiej Pustyni Indyjskiej), południowo-wschodnia jest przeważająco wyżynna i cechuje się większą żyznością. Oba regiony rozdziela pasmo gór Arawali.
Wikipedia
członek rodu indyjskiego należący do warny lub kszatrijów; radźput
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Radzymin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, położone około 10 km od Wołomina i około 17 km od granic Warszawy, 25 km od jej centrum. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Radzymin. Miasto wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.
Wikipedia
Radzyminek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Naruszewo.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Radzymin.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ciechanowskiego.
W miejscowości znajduje się kościół parafialny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła (starokatolicki mariawitów).
Wikipedia
mieszkaniec Radzymina
SJP.pl
mieszkanka Radzymina
SJP.pl
przymiotnik od: Radzymin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Radzyminem, dotyczący Radzymina
Wiktionary
rzecz. Radzymin mrz., radzyminianin m., radzyminianka ż.
Wiktionary
1. wieś w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Sława;
2. wieś w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Grabów
SJP.pl
Wikipedia
Radzynek – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Brzuze.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Radzynia Chełmińskiego, Radzynia Podlaskiego
SJP.pl
mieszkanka Radzynia Chełmińskiego, Radzynia Podlaskiego
SJP.pl
przymiotnik od: Radzyń Chełmiński, Radzyń Podlaski
SJP.pl
narzędzie rolnicze służące do robienia bruzd pomiędzy rzędami upraw roślin okopowych i do ich obsypywania; redło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. najprostsze i najstarsze narzędzie do spulchniania gleby bez odwracania skiby
(1.2) hist. metrol. roln. miara powierzchni, która obejmuje areał możliwy do uprawiania przy pracy jednym zaprzęgiem wołów lub koni
Wiktionary
Radło – narzędzie rolnicze wynalezione ok. 4000 r. p.n.e. w epoce neolitu, (według innego źródła 5500 lat p.n.e. w Mezopotamii) służące do spulchniania gleby bez jej odwracania. Pierwotne radło było wykonane z drewna i składało się z symetrycznej radlicy (elementu pracującego w glebie) i grzędzieli (elementu do zaprzęgania zwierząt). W późniejszym okresie radlica była wytwarzana z żelaza. Radło mogło być ciągnięte przez człowieka lub zwierzęta pociągowe – woły i, później, konie (świadczą o tym różne rozmiary radeł odnalezionych w osadzie w Biskupinie). Na ziemiach polskich radło było stosowane do końca XII w., kiedy zostało wyparte przez sochę, która została z kolei wyparta przez pług.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) radło płozowe • radło rylcowe
(1.2) radło pruskie
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radlonka ż.
:: zdrobn. radełko n.
czas. obradlić dk., radlić ndk.
frazeologia.
etymologia.
etym|prasłowiański|*ordlo. < etym|prasłowiański|*orti|*-dlo. → orać + przyrostek tworzący nazwy narzędzi
por. etymn|czeski|rádlo., etymn|rosyjski|рало. (rało), etymn|scs|рало. (ralo), etymn|litewski|arklas., etymn|łotewski|arklis.; analogiczne formacje z przyrostkiem etymn|praindoeuropejski|*-tro-.: etymn|łacina|aratrum., etymn|grecki|ἄροτρον. (árotron)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ard
* białoruski: (1.1) рала n.
* czeski: (1.1) rádlo n.
* dolnołużycki: (1.1) radło n.
* francuski: (1.1) araire ż.
* górnołużycki: (1.1) radło n.
* hiszpański: (1.1) arado romano m.
* kaszubski: (1.1) redło n.
* łaciński: (1.1) aratrum n.; (1.2) aratrum n., uncus m.
* nowogrecki: (1.1) ησιόδειο άροτρο n.
* rosyjski: (1.1) рало n.
* słowacki: (1.1) radlo n.
* szwedzki: (1.1) årder n.
* ukraiński: (1.1) рало n.
* włoski: (1.1) assolcatore m.
źródła.
== radło (język dolnołużycki.) ==
thumb|radło (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. radło
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. radlonka ż.
:: zdrobn. radełko n.
czas. obradlić dk., radlić ndk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. radlonka ż.
:: zdrobn. radełko n.
czas. obradlić dk., radlić ndk.
frazeologia.
etymologia.
etym|prasłowiański|*ordlo. < etym|prasłowiański|*orti|*-dlo. → orać + przyrostek tworzący nazwy narzędzi
por. etymn|czeski|rádlo., etymn|rosyjski|рало. (rało), etymn|scs|рало. (ralo), etymn|litewski|arklas., etymn|łotewski|arklis.; analogiczne formacje z przyrostkiem etymn|praindoeuropejski|*-tro-.: etymn|łacina|aratrum., etymn|grecki|ἄροτρον. (árotron)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ard
* białoruski: (1.1) рала n.
* czeski: (1.1) rádlo n.
* dolnołużycki: (1.1) radło n.
* francuski: (1.1) araire ż.
* górnołużycki: (1.1) radło n.
* hiszpański: (1.1) arado romano m.
* kaszubski: (1.1) redło n.
* łaciński: (1.1) aratrum n.; (1.2) aratrum n., uncus m.
* nowogrecki: (1.1) ησιόδειο άροτρο n.
* rosyjski: (1.1) рало n.
* słowacki: (1.1) radlo n.
* szwedzki: (1.1) årder n.
* ukraiński: (1.1) рало n.
* włoski: (1.1) assolcatore m.
źródła.
== radło (język dolnołużycki.) ==
thumb|radło (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. radło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Radłów – miasto w Polsce, położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Radłów.
Wikipedia
Radłówek – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 150 mieszkańców. Jest 28. co do wielkości miejscowością gminy Inowrocław.
Wikipedia
mieszkaniec Radłowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Radłowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Radłowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.
Wikipedia
przymiotnik od: Radłowo, Radłów
SJP.pl
1. skała podwodna powstająca z wapiennych szkieletów organizmów morskich;
2. przesiewacz; arfa;
3. żelazny grzebień do obróbki lnu; dzierlica, dziergaczka, czochra;
4. drabina nad żłobem przeznaczona do zakładania siana
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Radiowa Agencja Fonograficzna
(1.2) = wojsk. lotn. Królewskie Siły Powietrzne Wielkiej Brytanii
Wiktionary
Raffaele Riefoli, znany również jako Raf (ur. 29 września 1959 w Margherita di Savoia) – włoski wokalista, wykonawca pierwotnej wersji przeboju „Self Control”, który zyskał popularność po nagraniu coveru utworu przez Laurę Branigan, reprezentant Włoch podczas 32. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1987 roku z utworem „Gente di mare”, wykonywanym w duecie z Umberto Tozzim.
Wikipedia
(1.2) Królewskie Siły Powietrzne (RAF) spotkało w czasie kampanii dunkierskiej i po niej wiele nieuzasadnionych zarzutów.
Wiktionary
IPA: raf, AS: raf
Wiktionary
1. skała podwodna powstająca z wapiennych szkieletów organizmów morskich;
2. przesiewacz; arfa;
3. żelazny grzebień do obróbki lnu; dzierlica, dziergaczka, czochra;
4. drabina nad żłobem przeznaczona do zakładania siana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwykle podwodna przeszkoda wapienna powstała ze szkieletów organizmów morskich;
(1.2) przen. utrudnienie w osiągnięciu celu
(1.3) przest. zob. arfa.
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. daw. urządzenie (żelazny grzebień) do obrywania główek lnu
Wiktionary
Rafa – skała podwodna w formie wału albo grzbietu, której górna część znajduje się tuż pod albo tuż nad powierzchnią wody. Rafy stanowią zagrożenie dla żeglugi.
W hydromorfologii rzek rafą określa się wypłyconą część koryta o dość dużym, większym niż w przypadku bystrza, spadku podłużnym oraz prędkości wody. W obrębie rafy przepływ jest turbulentny, a nurt ma charakter od rwącego w ciekach nizinnych, po kipiel w ciekach wyżynnych i górskich. Dno w rafie zawiera wypukłości, zbudowane jest z dużych kamieni i głazów.
Wikipedia
IPA: ˈrafa, AS: rafa
Wiktionary
(1.1) przym. rafowy
Wiktionary
(1.3) przesiewacz
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) szt. spolszczone imię włoskiego malarza i architekta Raffaella Santiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W 1500 Rafael został już malarzem cechowym miasta Urbino.
Wiktionary
IPA: raˈfaɛl, AS: rafael
Wiktionary
przym. rafaelowski
rzecz. Rafał ż./mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) malarz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. rafaelowski
rzecz. Rafał ż./mos.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|Raffaello. < etym|gr|Ραφαήλ. < etym|hebr|רפאל. < etym|hebr|אל|רפא. → dosł. „Bóg uzdrawia”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Raphael
* włoski: (1.1) Raffaello m.
źródła.
== Rafael (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Rafael
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Rafał mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rafaeli lub z nią związany
SJP.pl
właściwy Rafaelowi, charakterystyczny dla twórczości Rafaela
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący życia i twórczości Raffaella Santiego, charakterystyczny, typowy dla Rafaela lub jego twórczości, taki jak u Rafaela
Wiktionary
rzecz. Rafael m., Rafał ż./mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rafaela lub z nim związany
SJP.pl
skrót od: Raciborska Fabryka Kotłów; Rafako
SJP.pl
Rafako, pełna nazwa Rafako S.A. – spółka akcyjna notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Rafako świadczy usługi EPC dla energetyki oraz branży ropy i gazu. Jest wykonawcą bloków energetycznych i producentem urządzeń związanych z wytwarzaniem energii. Przedsiębiorstwo oferuje także projektowanie i produkcję kotłów, w tym kotłów na parametry nadkrytyczne, kotłów fluidalnych oraz urządzeń ochrony środowiska, jak elektrofiltry, instalacje odsiarczania spalin oraz instalacje katalitycznego odazotowania spalin. RAFAKO jest akronimem powstałym przy zmianie nazwy w 1968 roku na Raciborska Fabryka Kotłów RAFAKO w Raciborzu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rafalski (forma żeńska: Rafalska; liczba mnoga: Rafalscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 2552 osób.
Mężczyźni o tym nazwisku:
Wikipedia
mały model statku w butelce lub w żarówce
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Rafał – imię męskie pochodzenia semickiego wywodzące się od hebrajskiego słowa רָפָאֵל (Rafael) składającego się z „rofe” (uzdrowiciel/lekarz) i przyrostka "-el" (Pan, Bóg), tłumaczone jako Bóg uleczy/uzdrowi.
Wikipedia
(1.1) Kaśka nie chciała się podzielić z Rafałem swoim drugim śniadaniem.
Wiktionary
IPA: ˈrafaw, AS: rafau̯
Wiktionary
rzecz. Rafaela ż., Rafałowa ż., Rafałówna ż., Rafałostwo lm m., Rafałkowa ż., Rafałkówna ż., Rafael mos., Rafałówka ż., Rafałów mrz.
:: zdrobn. Rafałek mos.
przym. Rafałowy, Rafałkowy, rafaelowski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Rafałek
Wiktionary
zdrobnienie od: Rafał (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Rafał
Wiktionary
(1.1) Rafałku, daj babci buzi!
Wiktionary
rzecz. Rafał mos.
przym. Rafałowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Rafał (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rafałka lub z nim związany
SJP.pl
Rafał z małżonką; Rafałowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rafał z małżonką; Rafałostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rafała lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Rafała
Wiktionary
(1.1) Julia nazbierała jeżyn w Rafałowym chruśniaku.
Wiktionary
rzecz. Rafał mos., Rafałek mos.
Wiktionary
włoskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rafols] nazwisko angielskie, np. Thomas Stamford Bingley Raffles (1781 - 1826), brytyjski mąż stanu, założyciel miasta Singapur
SJP.pl
określenie wykonawcze: powstrzymując
SJP.pl
1. palma o niskim pniu i dużych, pierzastych liściach, występująca w podzwrotnikowej strefie Afryki i Ameryki;
2. włókno z liści tej palny, używane do wyrobu koszy, kapeluszy, mat itp.
SJP.pl
Rafia (Raphia P. Beauv.), czasami nazywana też palmą iglastą, igliszczą, palmą bambusową – rodzaj roślin z rodziny arekowatych. Należy do niego 20 gatunków, które występują w Afryce, na Madagaskarze i jeden gatunek (R. taedigera) w Ameryce Południowej i Środkowej.
Wikipedia
igiełkowaty kryształek w komórkach roślin, najczęściej jednoliściennych
SJP.pl
proces oczyszczania lub uszlachetniania różnych produktów przemysłowych w celu nadania im odpowiednich właściwości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oczyszczanie substancji w celu nadania im odpowiednich właściwości;
Wiktionary
Rafinacja – oczyszczanie substancji (np. tłuszczów, benzyn) w celu nadania im odpowiednich właściwości, np. pozbawienia zabarwienia, poprawienia zapachu, zwiększenia trwałości. Rafinacja może odbyć się za pomocą metod fizycznych (destylacja, ekstrakcja) lub chemicznych (działanie kwasami, zasadami)
Wikipedia
IPA: ˌrafʲĩˈnat͡sʲja, AS: rafʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rafineria ż.
czas. rafinować
Wiktionary
cukier bardzo wysokiej jakości, otrzymywany w drodze oczyszczania cukru białego lub surowego; cukier rafinowany
SJP.pl
Cukier rafinowany, rafinada – rodzaj cukru buraczanego, wyróżniany na podstawie cech i sposobu produkcji.
Wikipedia
pozostałość poekstrakcyjna, produkt ekstrakcji
SJP.pl
Rafinat – jedna z faz ciekłych, którą otrzymuje się w wyniku procesu ekstrakcji typu ciecz-ciecz. Drugą fazą ciekłą jest ekstrakt.
Rafinat zawiera, w przypadku ekstrakcji idealnej, rozpuszczalnik pierwotny oraz część cieczy rozpuszczonej. W przypadku ekstrakcji rzeczywistej występuje zjawisko częściowej wzajemnej rozpuszczalności rozpuszczalników, dlatego w rafinacie występuje także część rozpuszczalnika wtórnego.
Wikipedia
przyrząd lub maszyna do rafinacji
SJP.pl
pracownik rafinerii
SJP.pl
zakład przemysłowy, w którym oczyszcza się np. cukier, spirytus, oleje roślinne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład przemysłowy przeprowadzający oczyszczanie jakiegoś surowca
(1.2) posp. chemiczny zakład przemysłowy przerobu ropy naftowej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrafʲĩˈnɛrʲja, AS: rafʹĩnerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rafinacja ż., rafinowanie n.
czas. rafinować ndk.
przym. rafineryjny
Wiktionary
przymiotnik od: rafiner
SJP.pl
przymiotnik od: rafineria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rafinerią; wytwarzany przez rafinerię
Wiktionary
rzecz. rafineria ż.
czas. rafinować
Wiktionary
oczyszczać metodami chemicznymi lub fizycznymi produkty, substancje ze zbędnych domieszek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) poddawać procesowi rafinacji
Wiktionary
(1.1) […] wysokie spożycie rafinowanej, bezwartościowej żywności okazało się przyczyną różnych schorzeń związanych z niedoborami substancji odżywczych.
Wiktionary
IPA: ˌrafʲĩˈnɔvat͡ɕ, AS: rafʹĩnovać
Wiktionary
rzecz. rafinacja ż., rafineria ż., rafinada ż., rafinowanie n.
przym. rafineryjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rafinować.
Wiktionary
czas. rafinować ndk.
rzecz. rafineria ż.
Wiktionary
cukier złożony z glikozy, galaktozy i fruktozy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. cukier złożony, pochodzenia roślinnego, w skład którego wchodzi glukoza, fruktoza i galaktoza
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: rafia
SJP.pl
1. urządzenie usuwające z masy papierniczej zanieczyszczenia; sortownik papierniczy;
2. obręcz, felga w rowerze;
3. zdrobnienie od: rafa (podwodna skała lub przesiewacz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. obręcz koła, felga (najczęściej w rowerze)
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej w kształcie walca z otworami z obu stron
SJP.pl
pasożytnicza roślina występująca w lasach tropikalnych Indii, Borneo i Sumatry; bukietnica
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych, pasożytujących na korzeniach i łodygach drzew tropikalnych; bukietnicowate
SJP.pl
o cechach raflezjowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wytwarzający rafy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. mar. przyczyniający się do powstawania rafy koralowej
Wiktionary
(1.1) Gąbki stanowiły w przeszłości istotną grupę rafotwórczą.
Wiktionary
przesiewać lub odsiewać coś za pomocą specjalnego sita (rafy)
SJP.pl
przymiotnik od: rafa
SJP.pl
spływanie na pontonie, tratwie, kajaku itp. górskimi rzekami, odmiana flisu
SJP.pl
Rafting – turystyczna odmiana flisu (spływu) rzecznego, do której używa się różnych rodzajów tratw, łodzi, pontonów, kajaków itp. (mogą być kulturowo charakterystyczne dla regionu). Rafting oferuje się na wodach śródlądowych o różnym stopniu trudności. Od połowy lat 80. XX wieku jako usługa turystyczna wypromowana i identyfikowana globalnie.
Wikipedia
indyjski model muzyczny i tonalny, będący podstawą muzycznej improwizacji
SJP.pl
Wikipedia
amerykański kot półdługowłosy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: raga] styl w muzyce jamajskiej, będący połączeniem reggae, dancehallu i muzyki elektronicznej
SJP.pl
Ragga, zwane również Raggamuffin – styl w muzyce jamajskiej wywodzący się z gatunków reggae i dancehall, którego podstawą są elektroniczne brzmienia.
Granice pomiędzy tymi nurtami muzycznymi są bardzo znikome i coraz częściej się przenikają. Ragga powstało na Jamajce w latach 80. XX wieku. Zapoczątkowane zostało przez Jamajczyków pochodzących z niskich warstw społecznych (nazwa gatunku pochodzi właśnie od angielskiego słowa ragamuffin, oznaczającego „obdartus, włóczęga”). Utwory ragga posiadają zazwyczaj mocny przekaz, który często jest jawną krytyką polityki, rządu, braku tolerancji oraz wszelkich wydarzeń godnych potępienia („conscious ragga”). Wokal jest agresywny, szybki i wyrazisty, rytm utrzymywany jest w szybszym tempie.
Wikipedia
[czytaj: ragamafin] styl w muzyce jamajskiej, będący połączeniem reggae, dancehallu i muzyki elektronicznej; ragga
SJP.pl
Ragga, zwane również Raggamuffin – styl w muzyce jamajskiej wywodzący się z gatunków reggae i dancehall, którego podstawą są elektroniczne brzmienia.
Granice pomiędzy tymi nurtami muzycznymi są bardzo znikome i coraz częściej się przenikają. Ragga powstało na Jamajce w latach 80. XX wieku. Zapoczątkowane zostało przez Jamajczyków pochodzących z niskich warstw społecznych (nazwa gatunku pochodzi właśnie od angielskiego słowa ragamuffin, oznaczającego „obdartus, włóczęga”). Utwory ragga posiadają zazwyczaj mocny przekaz, który często jest jawną krytyką polityki, rządu, braku tolerancji oraz wszelkich wydarzeń godnych potępienia („conscious ragga”). Wokal jest agresywny, szybki i wyrazisty, rytm utrzymywany jest w szybszym tempie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Władysław Raginis (ur. 3 lipca 1908 w Zarinach pod Dyneburgiem, zm. 10 września 1939 w Górze Strękowej) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, heroiczny dowódca obrony Wizny, pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski oraz awansowany do stopnia majora.
Wikipedia
krój płaszcza, sukni lub bluzki; reglan
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: raglan
SJP.pl
w mitologii germańskiej: koniec świata bogów, który nastąpi po ich walce z wrogimi potęgami i po którym nastąpi odrodzenie się nowego świata; ragnarök
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ragnetą, dotyczący Ragnety (współcz. Nieman)
Wiktionary
rzecz. Ragneta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Nieman (historyczna nazwa miasta w obwodzie kaliningradzkim, obecnie egzonim wariantowy)
Wiktionary
Nieman, Ragneta (ros. Неман, niem. Ragnit i lit. Ragainė) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim, siedziba administracyjna rejonu niemanskiego. W 2021 roku liczyło 10 765 mieszkańców.
Miejscowość położona jest na lewym brzegu Niemna, przy granicy z Litwą, ok. 8 km na wschód od Tylży.
Wikipedia
przym. ragnecki
Wiktionary
[czytaj: raGU] potrawa z kawałków mięsa duszonego z dodatkiem jarzyn i przypraw; ragoût
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. typ gęstej potrawy przygotowywanej z kawałków mięsa duszonych w sosie z warzywami i różnymi dodatkami;
Wiktionary
Ragoût ([ʀa'gu], fr. ragoût) – w kuchni francuskiej rodzaj potrawy z mięsa (w tym z drobiu, dziczyzny i ryb) lub warzyw, pokrojonych na regularnej wielkości cząstki i uduszonych w wywarze rybnym, warzywnym lub mięsnym, niekiedy w zagęszczonym zasmażką sosie, zwykle przyprawionych ziołami lub korzeniami.
Wikipedia
(1.1) Bigos to najpopularniejsze polskie ragoût.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. wycieraczka
Wiktionary
[czytaj: rägtajm] rodzaj silnie zrytmizowanej muzyki i tańca popularnego na początku XX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. silnie synkopowany styl w jazzie;
(1.2) muz. utwór w ragtimie (1.1)
(1.3) muz. styl fortepianowy polegający na specyficznym wygrywaniu lewą ręką na przemian w dolnym i średnim rejestrze
Wiktionary
Ragtime – forma muzyczna wywodząca się z formy tanecznej. Metrum parzyste 2/4 (z wyjątkami), tempo umiarkowane, rytm złożony i kunsztowny, silnie synkopowany (stąd nazwa pochodząca od angielskich słów ragged time – poszarpane metrum), z jednostajnym, zazwyczaj ósemkowym akompaniamentem w partii basowej (faktura homofoniczna).
Wikipedia
rzecz. rag
przym. ragtimowy, ragtime'owy
Wiktionary
przymiotnik od: ragtime
SJP.pl
1. miejscowość i gmina we Włoszech;
2. prowincja Włoszech;
3. dawna nazwa Dubrownika (miasta w Chorwacji); Raguza
SJP.pl
Ragusa (wym. [raˈɡuza], pol. uproszczona: raguza) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Ragusa.
Wikipedia
dawna nazwa Dubrownika (miasta w Chorwacji); Ragusa
SJP.pl
Ragusa (wym. [raˈɡuza], pol. uproszczona: raguza) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Ragusa.
Wikipedia
bogato zdobiony pulpit pod księgi, zwłaszcza pod Koran; kursi
SJP.pl
1. w krajach muzułmańskich: poddany płacący najwyższą daninę, szczególnie w Turcji osmańskiej;
2. od XVII wieku: pogardliwie o chłopie mieszkającym w posiadłości tureckiej na Bałkanach, płacącym wysokie podatki i nieposiadającym żadnych praw
SJP.pl
Wikipedia
polecać, rekomendować
SJP.pl
[czytaj: rajd] dawniej: rajd
SJP.pl
[czytaj: rajfajzen] bank austriackiej grupy Raiffeisen Zentralbank Österreich AG
SJP.pl
Wikipedia