[czytaj: kalcone] rodzaj pieroga powstającego poprzez zawijanie pizzy
SJP.pl
Calzone [kalˈt͡so.ne] – potrawa kuchni włoskiej. Rodzaj pizzy, zawijanej na kształt pieroga, w którym znajduje się nadzienie.
Wikipedia
[czytaj: kam] skrót od: Computer Aided Manufacturing – komputerowe wspomaganie wytwarzania
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kamarg] rasa koni z francuskiego wybrzeża Morza Śródziemnego
SJP.pl
Camargue (czytaj: kamárg) – kraina geograficzna na południu Francji położona między dwiema głównymi odnogami Rodanu w delcie tej rzeki i wybrzeżem Morza Śródziemnego. Znajduje się na terenie departamentu Bouches-du-Rhône, w gminach Arles i Saintes-Maries-de-la-Mer. Tzw. Mała Camargue (la Petite Camargue) jest bagienną niziną na zachód od Camargue, w departamencie Gard.
Wikipedia
[czytaj: kamaro] samochód typu Chevrolet Camaro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mot. model samochodu marki Chevrolet
Wiktionary
[czytaj: kambio] zobowiązanie dłużnicze, weksel
SJP.pl
[czytaj: kąBRE] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miejscowość we Francji, w regionie Hauts-de-France;
Wiktionary
Cambrai (wymowa, hist. pisownia: Cambray) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord.
Wikipedia
przym. kambrejski, daw. kambrajski, daw. kambrezyjski
Wiktionary
[czytaj: kambrik] kambryk;
1. cienkie, przezroczyste płótno bawełniane podobne do batystu
2. batyst lniany
SJP.pl
[czytaj: kejmbridż lub kembridż]
1. miasto w Anglii;
2. miasto w Kanadzie;
3. miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto uniwersyteckie w Wielkiej Brytanii, w Anglii Wschodniej;
Wiktionary
Cambridge (wym. [ˈkʰeɪ̯mbɹɪd͡ʒ]) – miasto (city) i dystrykt niemetropolitalny we wschodniej Anglii (Wielka Brytania), stolica hrabstwa Cambridgeshire, położone nad rzeką Cam, około 80 km na północny wschód od Londynu. W 2021 miasto liczyło 152 740 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Gdy przyjedziesz do Cambridge, pójdziemy popływać szkutą!
Wiktionary
Cambronne – stacja linii nr 6 metra w Paryżu. Stacja znajduje się w 15. dzielnicy Paryża. Została otwarta 6 października 1942 r.
Wikipedia
[czytaj: kamel] papieros marki Camel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) papieros marki Camel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy tylko gospodarze zrobili krótką przerwę w posiłku, natychmiast podniosłem się zza stołu i poczęstowałem oboje oryginalnymi, aromatycznymi camelami ze sklepu wolnocłowego na lotnisku.
Wiktionary
IPA: ˈkãmɛl, AS: kãmel
Wiktionary
[czytaj: kamelbak] umieszczany w plecaku pojemnik na wodę z plastikową rurką, umożliwiającą picie w czasie wysiłku fizycznego
SJP.pl
Camelbak (kamel, kamelbak) – potoczna nazwa specjalistycznych bukłaków na wodę. Nazwa pochodzi od jednej z firm produkujących takie bukłaki - CamelBak.
Camelbak to rodzaj plecaka (lub rzadziej torby), zawierający elastyczny wkład na wodę (bukłak), z którego wyprowadzona jest elastyczna rurka, sięgająca do ust użytkownika. Ustnik rurki jest często osłonięty zatyczką chroniącą przed kurzem i błotem. Podstawową zaletą plecaka nawadniającego jest możliwość picia z niewielkim zaangażowaniem rąk (po włożeniu ustnika są one wolne). Dla wojska i oddziałów specjalnych policji zaletą, oprócz uwolnienia rąk użytkownika, jest brak głośnego chlupotania, jaki wydają z siebie częściowo opróżnione manierki. Żołnierz w trakcie poruszania się wywołuje mniejszy hałas.
Wikipedia
[czytaj: KAmelot] zamek w Anglii, w którym panował legendarny król Artur
SJP.pl
Camelot – w legendach arturiańskich był to zamek-miasto zamieszkiwany przez króla Artura i jego żonę Ginewrę oraz doradcę króla - Merlina. W zamku znajdowała się komnata z Okrągłym Stołem, wokół którego zbierali się Rycerze Okrągłego Stołu. Jego nazwa pochodziła od boga Camulosa, utożsamianego przez Rzymian z Marsem.
Wikipedia
[czytaj: kamelowy] beżowy
SJP.pl
[czytaj: kamamBER] miękki ser wytwarzany w formie niewielkich krążków z porostem białej pleśni, mający charakterystyczny grzybny smak i zapach; kamamber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. tłusty, łagodny, miękki ser podpuszczkowy z pełnego mleka krowiego, z porostem pleśńeśni;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z serów pleśniowych najbardziej lubię camembert.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ser
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|franc|Camembert. (miejscowość, z którego pochodziła Marie Harel, która rozpropagowała go w XVIII w.)
uwagi. inna pisownia kamamber; zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) camembert
* esperanto: (1.1) kamemberto
* rosyjski: (1.1) камамбер
* słowacki: (1.1) camembert m.
źródła.
== camembert (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-camembert.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. camembert
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kamio] krótki występ znanej osoby (np. muzyka, polityka) w filmie lub serialu
SJP.pl
Cameo – krótki udział znanej osobistości (np. aktora, muzyka lub polityka) w filmie, serialu lub w grze komputerowej, ograniczony do roli statysty bądź postaci epizodycznej. Często osoba taka nie jest wymieniona w czołówce bądź też w napisach końcowych.
Wikipedia
[czytaj: kamera] kamera;
1. urządzenie do rejestracji obrazu (czasem dźwięku);
2. komora między obiektywem a kliszą aparatu;
3. w dawnej Polsce urząd zarządzający dobrami królewskimi;
4. dawniej: zamknięte pomieszczenie, cela, komora
SJP.pl
[czytaj: kamerata] grupa muzyków, poetów i intelektualistów florenckich, powstała w XVI wieku w celu odrodzenia antycznego teatru muzycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dzielnica Florencji w północno-wschodniej części miasta
(1.2) geogr. zob. Camerata Cornello.
(1.3) hist. muz. grupa kompozytorów, literatów i teoretyków muzyki powołana we Florencji pod koniec XVI w.;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gamrat m., gamratek m., kamrat m., kamratka ż., camerata ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) Camerata
źródła.
== Camerata (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. gatunek płazińca z rodziny nazwa systematyczna|Uteriporidae|ref=tak.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. gamrat m., gamratek m., kamrat m., kamratka ż., camerata ż.
Wiktionary
[czytaj: kamerimydż] połączony a warsztatami polski festiwal filmowy poświęcony sztuce operatorskiej; Camerimage Plus
SJP.pl
Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage – jeden z największych na świecie festiwali filmowych poświęcony sztuce operatorów filmowych. Trzy polskie miasta były gospodarzami tego wydarzenia – Toruń (1993–1999), Łódź (2000–2009), Bydgoszcz (2010–2018) i ponownie Toruń (od 2019). Podczas Camerimage odbywają się spotkania z operatorami filmowymi, projekcje filmowe, a także warsztaty i seminaria prowadzone przez wybitnych operatorów i reżyserów. Od początku organizacją festiwalu zajmuje się Fundacja Tumult z siedzibą w Toruniu. Twórcą i dyrektorem festiwalu jest Marek Żydowicz.
Wikipedia
[czytaj: kamerlengo] skarbnik kolegium kardynałów; camerlingo; kamerling
SJP.pl
[czytaj: kamerlingo] skarbnik kolegium kardynałów; kamerling; camerlengo
SJP.pl
[czytaj: KAmeron] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: kaMIL] francuskie imię męskie
SJP.pl
Camille Dalmais znana jako Camille (ur. 10 marca 1978 w Paryżu) – francuska piosenkarka, autorka tekstów i okazyjnie aktorka. Poza swoją twórczością solową, znana jest także z występów z grupą Nouvelle Vague.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) damski strój plażowy (odmiana tankini), składający się z fig i topu na cienkich ramiączkach
Wiktionary
[czytaj: kamminando] określenie wykonawcze: pospieszając
SJP.pl
[czytaj: kamo] środowiskowo: w barwach kamuflażu wojskowego
SJP.pl
Camo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Cuneo.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 238 osób, 79,3 os./km².
Wikipedia
[czytaj: kamorra] tajna organizacja przestępcza działająca w Królestwie Neapolu w latach 1830-1870; obecnie organizacja mafijna działająca na terenie Neapolu i całej Kampanii; kamora; kamorra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. kamora.
Wiktionary
Camorra (kamorra) – włoska organizacja przestępcza, której początki datuje się na rok 1820. Powstała w Królestwie Obojga Sycylii, w okresie rządów absolutystycznych była wykorzystywana do celów politycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona więźniów (członków) przed innymi wrogimi gangami. Organizacja dopuszcza się oszustw, zabójstw i rabunków.
Wikipedia
utwór uważany przez swą tandetność za dowcipny
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: kampana] instrument perkusyjny składający się z kilkunastu metalowych rur zawieszonych na wspólnej ramie, w które uderza się drewnianym młotkiem; dzwony orkiestrowe, dzwony rurowe
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kampanella]
1. włoska nazwa dzwonków, instrumentów muzycznych z grupy idiofonów; campanelli;
2. kompozycja naśladująca dźwięk dzwonka
SJP.pl
[czytaj: kampanila] dzwonnica w kształcie wysmukłej wieży, wolnostojąca obok kościoła, charakterystyczna dla architektury włoskiej; kampanila
SJP.pl
Kampanila, campanila (wł. campanile) – dzwonnica kościelna charakterystyczna dla architektury włoskiej, wyodrębniona z bryły kościoła i budowana obok niej, inaczej niż w krajach Europy zachodniej i środkowej, w których dzwonnica zespolona była z kościołem.
Wikipedia
[czytaj: kampari] gorzkie, ziołowe wino włoskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kembl] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: kamper] samochód turystyczny z miejscem do mycia się, spania oraz sporządzania i przechowywania jedzenia; kamper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. grykomp. osoba, trzymająca się stale jednego miejsca, z którego strzela do innych graczy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten camper znowu mnie zabił.
Wiktionary
IPA: ˈkãmpɛr, AS: kãmper
Wiktionary
czas. kampić
Wiktionary
[czytaj: kamperink] spędzanie czasu wolnego na podróżowaniu camperem; kampering
SJP.pl
[czytaj: kamperowicz] osoba spędzająca czas wolny na podróżowaniu camperem; kamperowicz, camperowiec, kamperowiec
SJP.pl
[czytaj: kamperowiec] osoba spędzająca czas wolny na podróżowaniu camperem; kamperowicz, camperowicz, kamperowiec
SJP.pl
[czytaj: kampes-ino] indiański rolnik lub robotnik rolny
SJP.pl
[czytaj: kampinas] miasto w Brazylii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kemping] kemping;
1. ogrodzony teren wyposażony w umywalnie, elektryczność itp., przystosowany do obozowania w namiotach albo w domkach (przyczepach) campingowych;
2. czasowe przebywanie na takim terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. kemping.
Wiktionary
Kemping (ang. camping „obozowisko”) – obiekt turystyczny położony na większym terenie, ogrodzony i strzeżony, na którym goście zatrzymują się na pobyt w namiotach, samochodach kempingowych i przyczepach kempingowych, ale mogą także korzystać z pawilonów, domków turystycznych lub innych obiektów stałych. Kempingi umożliwiają przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów.
Wikipedia
(1.1) Lazurowe Wybrzeże dysponuje licznymi hotelami i campingami.
Wiktionary
rzecz. kemping mrz., campingowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kemping mrz., campingowanie n.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|camping.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== camping (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) camping, obozowanie
odmiana.
(1.1) en camping, campingen
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kempingować] obozować na campingu, spędzać wakacje na świeżym powietrzu; kempingować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biwakowanie na campingu
Wiktionary
rzecz. camping m.
czas. campingować
przym. campingowy
Wiktionary
(1.1) kempingowanie
Wiktionary
[czytaj: kempingowiec] potocznie o osobie obozującej na campingu, spędzającej wakacje na świeżym powietrzu; kempingowiec
SJP.pl
przymiotnik od: camping (kemping), np. ośrodek campingowy; kempingowy
SJP.pl
[czytaj: kampo] rodzaj południowoamerykańskiej wyżynnej sawanny z wysokimi trawami i rozproszonymi niskimi drzewami; campos
SJP.pl
Francja:
Hiszpania:
Kamerun:
Portugalia:
Wikipedia
[czytaj: kampoformio] miasto we Włoszech; Campo Formio
SJP.pl
Campoformido (język friulski: Cjampfuarmit) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Udine.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 7235 osób, 344,5 os./km².
W 1797 r. podpisano tu austriacko-francuski pokój (Pokój w Campo Formio).
Wikipedia
[czytaj: kampos] rodzaj południowoamerykańskiej wyżynnej sawanny z wysokimi trawami i rozproszonymi niskimi drzewami; campo
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kampowy] związany z campem
SJP.pl
[czytaj: kampus] wyznaczony teren wraz z budynkami należący do anglosaskiej szkoły wyższej; kampus
SJP.pl
Campus – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Livingston.
Wikipedia
[czytaj: kamry lub kamri] samochód typu Toyota Camry
SJP.pl
1. [czytaj: kaMI albo kaMÜ, w odmianie: kaMIsa albo kaMÜsa, kaMIsie albo kaMÜsie itd.] nazwisko, np. Albert Camus (1913-60), francuski pisarz, eseista i publicysta;
2. [czytaj: kamus] nazwisko, np. Mario Camus (ur. 1935), hiszpański reżyser i scenarzysta filmowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kanadjen] rzeka w USA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
[czytaj: kanaletto]
1. (właściwie Giovanni Antonio Canal, 1697-1768), malarz włoski;
2. (właściwie Bernardo Bellotto, 1721-80), malarz włoski
SJP.pl
Canaletto to przydomek dwóch malarzy okresu rokoka:
Wikipedia
[czytaj: kanari]
1. taniec w szybkim tempie popularny w drugiej połowie wieku XVI i w wieku XVII;
2. muzyczna forma taneczna oparta na tańcu o tej samej nazwie
SJP.pl
Canarie – taniec o szybkim tempie, o metrum 3/8 albo 6/8, wywodzący się prawdopodobnie z Wysp Kanaryjskich.
Wikipedia
[czytaj: kanarinios] potocznie w sporcie: reprezentacja Brazylii
SJP.pl
[czytaj: kanasta] gra karciana dla 2 lub 4 osób wykorzystująca dwie pełne talie kart (z jokerami); kanasta
SJP.pl
[czytaj: kanaweral] (1963-73 Przylądek Kennedy'ego) przylądek w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Canaveral (ang. Cape Canaveral, w latach 1963–1973 Przylądek Kennedy’ego, ang. Cape Kennedy) – przylądek znajdujący się na południowo-wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, we wschodniej części półwyspu Floryda. Znajduje się tu Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego oraz Stacja Sił Powietrznych Cape Canaveral.
Wikipedia
[czytaj: kanberczyk] mieszkaniec Canberry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Canberry
Wiktionary
IPA: kãnˈbɛrt͡ʃɨk, AS: kãnberčyk
Wiktionary
rzecz. Canberra ż.
:: fż. canberka ż.
przym. canberski
Wiktionary
[czytaj: kanberka] mieszkanka Canberry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Canberry
Wiktionary
IPA: kãnˈbɛrka, AS: kãnberka
Wiktionary
rzecz. Canberra ż.
:: fm. canberczyk mos.
przym. canberski
Wiktionary
[czytaj: kanbera] stolica Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Australii;
Wiktionary
Canberra (wym. [ˈkænbᵊrə] lub [ˈkænbɛrə]) – stolica Australii, miasto leżące w odległości 280 km od Sydney i 660 km od Melbourne w obrębie Australijskiego Terytorium Stołecznego. Jest największym miastem Australii położonym w środku lądu i 8. co do wielkości miastem kraju.Canberra ma 431 611 mieszkańców (2021).
Wikipedia
rzecz. canberczyk mos., canberka ż.
przym. canberski
Wiktionary
→ Canberra [czytaj: kanberski]; kanberski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Canberra
Wiktionary
IPA: kãnˈbɛrsʲci, AS: kãnbersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Canberra ż., canberczyk mos.. canberka ż.
Wiktionary
[czytaj: kanka] instrument muzyczny z grupy idiofonów szarpanych, służący do akompaniamentu przy śpiewie, używany w Afryce, zwłaszcza w Kongo; sanza
SJP.pl
Zanza (znana też jako mbira, canca, sansi, insimbi, kalimba) – instrument muzyczny należący do grupy idiofonów szarpanych. Jest to instrument przede wszystkim afrykański, ale spotykany również w innych częściach świata.
Sztuka wyrobu i gry na mbirze/sansi w Zimbabwe i Malawi wpisana została w 2020 roku na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: kansjonejro] zbiór poezji lirycznych w literaturze hiszpańskiej i portugalskiej; cancionero
SJP.pl
[czytaj: kansjonero] zbiór poezji lirycznych w literaturze hiszpańskiej i portugalskiej; cancioneiro
SJP.pl
rodzaj świątyni spotykany na Jawie i Bali; tjandi, czandi
SJP.pl
Czandi (candi) – rodzaj bogato zdobionej rzeźbami świątyni hinduistycznej lub buddyjskiej na Jawie i Bali.
Wikipedia
[czytaj: kandida] krój pisma drukarskiego stosowany w linotypach
SJP.pl
Candida Berkhout (bielnik) – rodzaj grzybów zaliczany do drożdży.
Wikipedia
[czytaj: KANdiru] mały sum żyjący w Amazonce i żywiący się krwią
SJP.pl
Wandelia, kandyra, karnero (Vandellia cirrhosa) – gatunek słodkowodnej pasożytniczej ryby sumokształtnej z rodziny Trichomycteridae.
Wikipedia
[czytaj: kandomBLE] synkretyczny kult afroamerykański, popularny w Brazylii; candomblé
SJP.pl
Candomblé – religia afroamerykańska, praktykowana głównie w Brazylii, a także w sąsiednich krajach. Nazwy religii pochodzą z języka joruba.
Wikipedia
[czytaj: kaneloni] cannelloni;
1. rodzaj makaronu w kształcie dużych, grubych rurek;
2. potrawa z makaronu canelloni wypełnionego farszem, posypanego serem, a następnie zapieczonego
SJP.pl
[czytaj: kanetti] nazwisko, np. Elias Canetti (1905 - 94), dramaturg szwajcarski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. obcęgi
Wiktionary
Canga renatae -gatunek kosarza z podrzędu Cyphophthalmi i rodziny Neogoveidae. Jest jedynym znanym przedstawicielem monotypowego rodzaju Canga.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajscanga, bajscangi, cangi.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Zange.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|obcęgi.
źródła.
== canga (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. kanion
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajscanga, bajscangi, cangi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. obcęgi
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajscanga, bajscangi, canga.
Wiktionary
[czytaj: kanioning] pokonywanie głębokich kanionów lub wodospadów za pomocą lin alpinistycznych; kanioning
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zob. kanioning.
Wiktionary
[czytaj: kanabis] jednoroczna roślina zielna z rodziny konopiowatych; kanabis, konopie
SJP.pl
Konopie (Cannabis L.) – rodzaj roślin należący do rodziny konopiowatych. Rodzaj dość powszechnie uznawany jest przez botaników za monotypowy z konopiami siewnymi (Cannabis sativa) jako jedynym gatunkiem. Część badaczy wydziela jednak kilka gatunków w obrębie rodzaju. Koncepcja wyróżnienia konopi indyjskich pojawiła się po raz pierwszy w roku 1783 w "Encyclopedique de botanique". Gatunek został opisany przez Jeana Baptiste Pierre Antoine de Monet de Lamarcka. Badania genetyczne na roślinach pochodzących z różnych części świata potwierdzają politypową koncepcję rodzaju i pozwalają wyróżnić konopie siewne, indyjskie i dzikie oraz siedem taksonów domniemanych. Wyniki te pozwalają przypisać pulę genową roślin uprawianych na nasiona i włókna w Europie, Azji Mniejszej, Azji środkowej do C. sativum. Rośliny należące do puli genowej C. indica uprawiane są na nasiona i włókna w Azji wschodniej, jako narkotyk w Azji południowej, Afryce i Ameryce Łacińskiej oraz rosną jako rośliny dzikie w Indiach i Nepalu. Trzecia pula genowa obejmuje rośliny ruderalne w Azji środkowej. Rośliny określane jako konopie dzikie C. ruderalis rejestrowane m.in. w Europie i Polsce, są zdziczałymi formami C. sativa i ich odrębność taksonomiczna jest wątpliwa.
Wikipedia
[czytaj: kannawaro] nazwisko włoskie
SJP.pl
[czytaj: kaneloni] canelloni;
1. rodzaj makaronu w kształcie dużych, grubych rurek;
2. potrawa z makaronu cannelloni wypełnionego farszem, posypanego serem, a następnie zapieczonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. włoski makaron w postaci rurek o średnicy około trzech cm, podawany często z farszem;
Wiktionary
Cannelloni – włoski makaron wyglądem przypominający rurki o średnicy około 3 cm. Najczęściej nadziewany jest mięsem mielonym, sosem pomidorowym oraz beszamelowym, a całość posypywana jest startym serem.
Wikipedia
(1.1) Bardzo lubię cannelloni ze szpinakiem.
(1.1) Mamo, dzisiejsza zupa z cannelloni była super.
Wiktionary
IPA: ˌkãnɛˈlɔ̃ɲi, AS: kãnelõńi
Wiktionary
→ Cannes [czytaj: kanneński]; kanneński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cannes (miejscowością we Francji)
Wiktionary
rzecz. Cannes n.
Wiktionary
[czytaj: kan] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Francji na Lazurowym Wybrzeżu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Co roku na festiwal do Cannes ściągają rzesze fanów filmu.
Wiktionary
przym. canneński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjny sycylijski deser w formie rurki ze słodkim nadzieniem z ricotty;
Wiktionary
Cannolo /kan’nɔ:lo/ (l.m. cannoli) – deser sycylijski; rurki z chrupiącego ciasta nadziane kremem z sera ricotta.
Legenda mówi, że cannoli pierwszy raz zostały stworzone w IX wieku w miasteczku Caltanissetta na Sycylii przez nałożnice emira, jako hołd dla jego potencji.
Wikipedia
Osoby o nazwisku Cannon:
Wikipedia
[czytaj: kaNU] kanoe, kanu;
1. łódź eskimoska o szkielecie z fiszbinu lub kości wieloryba; kajak eskimoski;
2. indiańska łódź o szkielecie z drewna jodły pokrytym korą brzozową;
3. łódź sportowa stworzona na wzór łodzi indiańskiej; kanadyjka
SJP.pl
Canoe (pol. kanu) – tradycyjna łódź wiosłowa (czasem żaglowa) Indian północnoamerykańskich; stanowiła ogromny wkład w eksplorację i podbój wschodnich obszarów kontynentu przez przybyszów z Europy, którym ułatwiała poruszanie się po bogatym w rzeki i jeziora terenie.
Wikipedia
[czytaj: kanon] urządzenie marki Canon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) fot. pot. sprzęt marki Canon
Wiktionary
Canon Inc. (jap. キヤノン株式会社 Kyanon Kabushiki-gaisha) – japońskie przedsiębiorstwo specjalizujące się w produktach optycznych oraz rozwiązaniach do profesjonalnego druku.
Portfolio marki obejmuje aparaty fotograficzne, kamery, drukarki osobiste i biznesowe, skanery, plotery, oprogramowanie do zarządzania środowiskiem druku oraz urządzenia diagnostyki obrazowej. Canon oferuje także usługi biznesowe oraz konsulting.
Wikipedia
IPA: ˈkãnɔ̃n, AS: kãnõn
Wiktionary
[czytaj: kanopus] gwiazda; Kanopus
SJP.pl
Kanopus (α Car) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Kila (obserwowana wielkość gwiazdowa: −0,74m), druga (po Syriuszu) pod względem jasności gwiazda nocnego nieba. Odległa od Słońca o około 309 lat świetlnych.
Wikipedia
Kanossa; miejscowość we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Kanossa.
Wiktionary
Kanossa (wł. Canossa) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Reggio Emilia, u podnóża Apenin, ok. 25 km od Parmy. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 3376 osób, 63,7 os./km².
Zamek w Kanossie należał pierwotnie do Matyldy, hrabiny Toskanii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kanosjanka ż., Kanossa ż.
frazeologia.
pójść do Canossy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Kanossa.
źródła.
== Canossa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kanossa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kanosjanka ż., Kanossa ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kanosjanka ż., Kanossa ż.
frazeologia.
pójść do Canossy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Kanossa.
źródła.
== Canossa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kanossa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kanotJE] rodzaj szerokiego, słomkowego kapelusza; kanotiera, kanotier
SJP.pl
[czytaj: kanowa] nazwisko, np. Antonio Canova, malarz, architekt oraz przedstawiciel klasycyzmu w rzeźbie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kanTAbile] określenie wykonawcze: śpiewnie
SJP.pl
Cantabile (wł. śpiewnie) – termin w muzyce odnoszący się do wprawnego stylu śpiewu lub gry na instrumencie. W dosłownym tłumaczeniu z języka włoskiego „śpiewnie”. Gioseffo Zarlino w opracowaniu Le istitutioni harmoniche z 1558 napisał, że cantabile znaczy „dobrze zaśpiewane”. The Oxford dictionary of music interpretuje termin w odniesieniu do sprawnie, płynnie wykonanej i dobrze wyeksponowanej melodii.
Wikipedia
[czytaj: kąTAL] gatunek francuskiego sera podobnego do cheddara, wyrabianego w Owernii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: KANtalamessa] nazwisko włoskie
SJP.pl
[czytaj: kantatorium] w Kościele katolickim: księga ze śpiewami solowymi, wykonywanymi w trakcie liturgii słowa
SJP.pl
bylina bagienna; uprawiana w szklarniach na kwiaty cięte (rzadziej jako roślina doniczkowa); cantedeskia etiopska - kalla, kalia
SJP.pl
Cantedeskia, kalijka, kalia (Zantedeschia Spreng.) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 8 gatunków pochodzących ze środkowo-południowej Afryki, z jednym gatunkiem introdukowanym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Z uwagi na bardzo atrakcyjne kwiatostany i ulistnienie cantedeskie, zarówno gatunki botaniczne, jak i ich kultywary, są szeroko uprawiane na świecie jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
[czytaj: KANterbery]
1. miasto w Anglii;
2. nizina w Nowej Zelandii
SJP.pl
Canterbury – miasto o statusie city w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Canterbury, położone nad rzeką Stour. Siedziba arcybiskupstwa Canterbury, centralnego dla anglikańskiego Kościoła Anglii. Liczba mieszkańców wynosi 42 258 (2001), a powierzchnia 23,54 km².
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy.
Wikipedia
[czytaj: KANtikum] w liturgii rzymskokatolickiej: podniosła pieśń podobna do psalmu; hymn, kantyk
SJP.pl
[czytaj: kantiga] średniowieczna pieśń o charakterze świeckim lub sakralnym
SJP.pl
Cantiga – gatunek średniowiecznej poezji w języku galicyjsko-portugalskim (gallegoportugués); pieśń jednogłosowa o charakterze świeckim lub sakralnym. Miała wiele form w zależności od treści poetyckiej:
Wikipedia
[czytaj: kantylena] kantylena;
1. krótka pieśń epicka w średniowiecznej poezji francuskiej;
2. rodzaj sekstyny;
3. w muzyce instrumentalnej: melodia odznaczająca się śpiewnością
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kantino] najwyżej brzmiąca struna w instrumencie
SJP.pl
[czytaj: kanto] muzyka:
1. głos prowadzący melodię;
2. śpiew;
3. melodia
SJP.pl
Cantucci (zwane też cantuccini) – rodzaj włoskich ciasteczek (herbatników) pochodzących z Toskanii. W najprostszej wersji przyrządzane z jajek, mąki, cukru i grubo siekanych, nieprażonych migdałów w skórce. Piecze się je dwukrotnie, dzięki czemu są suche, kruche, dosyć twarde i mogą być przechowywane przez dłuższy czas.
Wikipedia
[czytaj: kanjoning] rodzaj sportu ekstremalnego, pokonywanie rzek i wodospadów w górskich kanionach bez użycia sprzętu pływającego
SJP.pl
[czytaj: kancona] kancona;
1. rodzaj wiersza lirycznego o tematyce miłosnej i wojennej
2. wielogłosowa pieśń świecka z XV i XVI w.
SJP.pl
Canzona (lub kancona) może oznaczać:
Wikipedia
[czytaj: kanconetta] kanconeta; kanconetta;
1. krótki utwór wokalny popularny w XVI wieku
2. liryczny utwór instrumentalny
SJP.pl
Canzonetta (wym. kanconetta; wł., zdrob. od canzona) – krótka, popularna forma muzyczna z XVI i XVII wieku o lekkim charakterze, wywodząca się z Włoch.
Canzonetta posiada prostą budowę (aa b cc) i jest homofoniczna. Były popularne w Niemczech oraz Anglii, gdzie przekształciły się w angielską ayre. Kompozytorzy tworzący canzonetty:
Wikipedia
1. samiec kozy domowej (kozioł) lub owcy (baran), zwłaszcza stary albo wytrzebiony;
2. samiec kozicy lub sarny;
3. potocznie: człowiek niesympatycznie wyglądający;
4. potocznie: uparciuch, głupiec;
5. hak na linie do opuszczania i podnoszenia aparatu wiertniczego; hak wyciągowy;
6. przestarzałe: kołek spinający dwa bale; czop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) baran lub kozioł
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. człowiek mało inteligentny, głupi
(2.2) łow. samiec kozicy
(2.3) pot. brodacz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) techn. zawieszony na linie hak służący do opuszczania i podnoszenia świdra podczas ręcznego wykonywania otworu wiertniczego
(3.2) daw. czop łączący drewniane bale
(3.3) rodzaj modyfikacji RNA;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten cap potwornie śmierdzi!
(2.1) Ale z niego cap!
(2.2) Nigdy wcześniej nie widziałem tak dużego capa.
Wiktionary
IPA: t͡sap, AS: cap
Wiktionary
przym. capi
czas. capić, capnąć
Wiktionary
[czytaj: kaPAcitas] z łaciny: zdolność pojmowania; pojętność, bystrość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nieład, nieporządek
Wiktionary
rodzaj indyjskiego chleba pszennego; chapati, czapati, ciapata
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) kulin. indyjski pszenny placek, rodzaj chleba
Wiktionary
Ćapati, czapati lub chapati (marathi: पोळी (poli), चपाती (ćapati), hindi: चपाती, urdu: چپاتی, wymowa IPA: cəpa:t̪i) – okrągłe cienkie placuszki z przaśnego ciasta z mąki pszennej; podstawa kuchni w południowej Azji, zwłaszcza w Indiach i Pakistanie oraz wschodniej Afryce. Wykonane są z mąki pszennej, wody i soli. Ćapati piecze się na gorącym kamieniu lub na wypukłym metalowym naczyniu tava. Na koniec trzyma się przez chwilę nad wolnym ogniem, aż na powierzchni placuszka utworzą się rumiane bąble. Placki smaruje się sklarowanym masłem ghee. Ćapati używa się jako sztućców, nabierając nimi jedzoną potrawę.
Wikipedia
(1.1) Następnie dostajemy ryż i gotowane warzywa oraz tradycyjne indyjskie pieczywo – ćapati (…). Te drugie to bardzo smaczne, chrupiące wafle z ostrymi przyprawami.
(1.1) Samin uczy Maxa ugniatać ćapati i piec je na rozgrzanej płycie.
Wiktionary
(1.1) chapati, czapati
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kapella] najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Woźnicy; Kapella; Koza
SJP.pl
Capella – miasto w Australii, w stanie Queensland.
Wikipedia
[czytaj: kejptałn] rzadko: Kapsztad (stolica RPA)
SJP.pl
Kapsztad (afr. Kaapstad, wym. [ˈkɑːpstat]; xhosa iKapa; ang. Cape Town, wym. [ˈkeɪp taʊn]) – najstarsze i jedno z największych pod względem liczby mieszkańców miasto w Południowej Afryce, legislacyjna stolica tego kraju oraz Prowincji Przylądkowej Zachodniej. Liczy ok. 4 mln mieszkańców, z czego ok. 45% stanowią Koloredzi, 17% stanowi ludność biała, a 35% to czarni Afrykanie i Azjaci (Hindusi, Chińczycy).
Wikipedia
inaczej: kozi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. śmierdzący, brzydko pachnący
Wiktionary
(1.1) Przyniósł do domu capiące kalosze.
Wiktionary
IPA: t͡saˈpʲjɔ̃nt͡sɨ, AS: capʹi ̯õncy
Wiktionary
czas. capić ndk., capieć ndk.
Wiktionary
(1.1) śmierdzący, cuchnący
Wiktionary
1. potocznie: śmierdzieć, cuchnąć, syfić;
2. dawniej, dziś gwarowo: łapać, chwytać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Małopolska, Podhale. śmierdzieć
Wiktionary
(1.1) Fuj, co tam tak capi?
Wiktionary
rzecz. capienie n., cap mos./mrz./mzw.
przym. capiący
Wiktionary
(1.1) cuchnąć, śmierdzieć, walić
Wiktionary
dawniej: głupieć, durnieć; baranieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|capić.
Wiktionary
czas. capić
Wiktionary
regionalnie: capierzyć się - czapierzyć się (rozpościerać się na różne strony)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
narzędzie drwala do przesuwania kłód; skublica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. narzędzie do przemieszczania drewna, złożone z haku z drewnianą rękojeścią
Wiktionary
[czytaj: kapitulum] werset odczytywany podczas katolickich obrzędów liturgicznych, nie będący cytatem z Pisma Świętego
SJP.pl
zwykle o koniu: przebierać szybko nogami, dreptać
SJP.pl
czasownik
(1.1) o koniu: dreptać
Wiktionary
IPA: t͡saˈplɔvat͡ɕ, AS: caplovać
Wiktionary
rzecz. caplowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|caplować.
Wiktionary
czas. caplować ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. chwycić, złapać; ucapić;
2. ukraść; gwizdnąć, buchnąć;
3. pojmać, zaaresztować; przyskrzynić, zapuszkować;
4. ugryźć, ukąsić, użądlić; dziabnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. capać)
(1.1) pot. chwycić coś nagle
(1.2) pot. szybko przejąć coś, co należy do kogoś innego
(1.3) pot. niespodziewanie aresztować kogoś
Wiktionary
rzecz. capnięcie n., cap mzw./mos./mrz.
czas. capać ndk.
wykrz. cap
Wiktionary
(1.1) chwycić, dopaść, złapać
(1.2) porwać, skraść, ukraść, zwędzić
(1.3) aresztować, dopaść, ująć, złapać
Wiktionary
[czytaj: kapuejra lub kapoejra] sztuka walki stworzona przez brazylijskich niewolników na przełomie XVIII i XIX wieku, łącząca elementy tańca i walki; kapoeira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. brazylijska sztuka walki;
(1.2) sport. środ. trening capoeiry (1.1)
Wiktionary
Capoeira – brazylijska sztuka walki, której formy są rytmiczne, akrobatyczne i skupiają się na kopnięciach. Ruchy capoeira są bardzo płynne i rytmiczne. Z Brazylii, a więc z języka portugalskiego, pochodzą słownictwo i teksty piosenek.
Wikipedia
(1.1) Trenując capoeirę, poznaliśmy trochę kulturę Brazylii.
(1.2) Zaraz po capoeirze Jurek zwykle wraca prosto do domu.
Wiktionary
capoń osikowy, capoń mglisty - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych
SJP.pl
[czytaj: kapołti] obce nazwisko, np. Truman Capote (1924 - 84), pisarz amerykański
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Abruzja, w prowincji L'Aquila;
(1.2) geogr. adm. gmina we Włoszech, z ośrodkiem administracyjnym w Cappadocii (1.1)
Wiktionary
Cappadocia – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Abruzja, w prowincji L’Aquila.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 504 osoby, 7,5 os./km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. spoż. urządzenie lub jego część służące do spieniania mleka na cappuccino
Wiktionary
rzecz. cappuccino n.
przym. cappuccino
Wiktionary
[czytaj: kapuczino]
1. czarna kawa ze zmiksowanym mlekiem;
2. coś o smaku takiej kawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. włoski napój składający się z kawy z dodatkiem spienionego mleka;
przymiotnik
(2.1) mający smak cappuccino (1.1)
(2.2) mający kolor cappuccino (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Klasyczne włoskie cappuccino składa się z 25 cm³ espresso, do którego wlewa się odpowiednio spienione mleko.
(2.1) Z lodów najbardziej lubię cytrynowe, waniliowe i cappuccino.
Wiktionary
rzecz. cappuccinator mrz., kapucyn mos.
przym. kapucyński
Wiktionary
[czytaj: kapuczinowy]
1. mający smak cappuccino - napoju;
2. mający kolor beżowy, taki jak cappuccino - napój
SJP.pl
[czytaj: kapra] nazwisko włoskie
SJP.pl
Koziorożec (Capra) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
[czytaj: kapreze] włoska sałatka z mozzarelli i pomidorów, często z dodatkiem liści bazylii i oliwy z oliwek
SJP.pl
Caprese [kaˈpre.ze] – rodzaj sałatki pochodzącej z regionu Kampania w południowych Włoszech. Przyrządza się ją z pokrojonych w plastry pomidorów oraz mozzarelli przełożonych na przemian, polanych oliwą z oliwek posypanych grubo zmielonym pieprzem i udekorowanych liśćmi bazylii.Ma ona odzwierciedlać włoską flagę.
Wikipedia
[czytaj: kapri]
1. wyspa na Morzu Tyrreńskim;
2. miejscowość we Włoszech
SJP.pl
Capri – włoska wyspa na Morzu Tyrreńskim w Zatoce Neapolitańskiej, w Mieście Metropolitalnym Neapol. Część archipelagu Wysp Kampańskich, położona jest w pobliżu półwyspu Sorrento, oddzielona od niego cieśniną Piccola.
Niewielka, o wydłużonym kształcie, górzysta wyspa zbudowana jest ze skał wapiennych (pobliska Ischia jest pochodzenia wulkanicznego). Jej powierzchnia wynosi 10,4 km², a obwód 17 km, najwyższe wzniesienie to Monte Solaro (589 m n.p.m.), na którym znajdują się ruiny zamku. Na wierzchołek ów można wjechać wyciągiem krzesełkowym z miasteczka Anacapri.
Wikipedia
[czytaj kapriczczio] kaprys;
1. instrumentalny utwór w stylu wolnym;
2. przedstawienie artystyczne w formie grafiki, rysunku itp. odbiegające od przyjętych, stosowanych form, ujmujące jakiś temat w sposób nietypowy, karykaturalny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kapriczjozo] określenie wykonawcze: żartobliwie, kapryśnie
SJP.pl
[czytaj: kaprikornus] Koziorożec, jeden ze znaków zodiaku, gwiazdozbiór widoczny na niebie półkuli południowej
SJP.pl
Koziorożec (łac. Capricornus, dop. Capricorni, skrót Cap) – jeden z gwiazdozbiorów zodiakalnych, 40. co do wielkości, znany już w starożytności. Jest dziesiątym i zarazem najmniejszym spośród gwiazdozbiorów zodiakalnych. Położony jest na południowej półkuli nieba. Te blade gwiazdy nazywane były już przez cywilizacje Sumerów i Chaldejczyków Suhur-mash-ha, czyli Kozia ryba. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem wynosi około 50. W Polsce widoczny latem.
Wikipedia
[czytaj: kaprifolium] bylina pnąca z rodziny przewiertniowatych; kapryfolium, przewiercień
SJP.pl
[czytaj: kapsa lub kafsa] miasto w Tunezji
SJP.pl
Kafsa, Gafsa (arab. قفصة, Qafṣa, staroż. Capsa) – miasto w środkowej Tunezji, ośrodek administracyjny gubernatorstwa Kafsa.
Ośrodek mezolitycznej kultury kapskiej.
Wikipedia
[czytaj: kapsella] pospolity, trudny do wytępienia chwast, mający zastosowanie w zielarstwie; tasznik pospolity
SJP.pl
Wikipedia
1. sygnał apelu wieczornego w wojsku lub na obozach młodzieżowych, odegrany na trąbce lub na bębnie;
2. przemarsz wojska lub członków jakiejś organizacji ulicami miasta wraz z orkiestrą, odbywający się z okazji jakiejś uroczystości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sygnał na bębnie lub trąbce ogłaszający czas spoczynku w wojsku, obozach ćwiczebnych dla młodzieży itp.
(1.2) przemarsz wieczorny, często z orkiestrą i z pochodniami małego oddziału wojskowego lub związkowego ulicami miasta dla uczczenia jakiejś uroczystości, która ma się odbyć następnego dnia
Wiktionary
Capstrzyk – ustalony sygnał wykonywany na trąbce lub na sygnałówce, oznajmujący koniec zajęć dziennych i wzywający do spoczynku i ciszy nocnej lub apelu wieczornego, używany między innymi w wojsku czy harcerstwie. Słowo to może także oznaczać wieczorny przemarsz oddziałów wojskowych, drużyn harcerskich lub innych organizacji ulicami miasta, zazwyczaj z orkiestrą (a niekiedy także z pochodniami), odbywający się w wieczór poprzedzający uroczystość z ich udziałem.
Wikipedia
(1.2) Burmistrz miasta zaprosił wszystkich mieszkańców na uroczysty capstrzyk z okazji 67. (= sześćdziesiątej siódmej) rocznicy wybuchu II wojny światowej.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sapsṭʃɨk, AS: capsṭšyk
Wiktionary
[czytaj: kaptiwa] samochód typu Chevrolet Captiva
SJP.pl
Captiva – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Lee, nad Zatoką Meksykańską.
Wikipedia
część wyrażenia
(1.1) tylko w wyrażeniu zob. łapu-capu, łapu capu, na łapu-capu, na łapu capu.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|łapu-capu.
źródła.
== capu (język korsykański.) ==
wymowa. IPA|'kapu.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) anat. głowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sapu, AS: capu
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|łapu-capu.
źródła.
== capu (język korsykański.) ==
wymowa. IPA|'kapu.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) anat. głowa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) testa
Wiktionary
[czytaj: KApu-a] rzymska nazwa włoskiego miasta Kapua
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Kapua.
Wiktionary
Kapua (wł. Capua) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Caserta, położona na północ od Neapolu, nad rzeką Volturno. W 73 r. p.n.e. wybuchło tu powstanie niewolników, nazwane od wodza tego powstania powstaniem Spartakusa.
30 listopada 1734 kapitulacja garnizonu austriackiego przed wojskami hiszpańskimi podczas wojny o sukcesję polską.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 19 030 osób, 396,5 os./km².
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|Kapua.
źródła.
== Capua (język angielski.) ==
thumb|Capua (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kapua
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|Kapua.
źródła.
== Capua (język angielski.) ==
thumb|Capua (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kapua
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kapuletti] nazwisko rodowe tytułowej bohaterki tragedii miłosnej "Romeo i Julia" autorstwa Williama Szekspira; Kapuleti, Capuleti
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kakTEZ] dawne krzesło z wysokim oparciem, poręczami i siedziskiem w kształcie trapezu
SJP.pl
1. dawny władca w Rosji, Bułgarii lub Serbii;
2. żartobliwie: osoba najważniejsza w jakiejś grupie lub najlepsza w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. cesarz Rosji, władca Bułgarii lub średniowiecznej Serbii (w domyśle: Rosji);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. lobelia wodna
Wiktionary
Car (bułg. цар, ros. царь, serb. цар / car) – tytuł monarszy używany w Europie Wschodniej; państwo rządzone przez cara to carstwo, z kolei sam system rządów nazywany jest caratem. Carstwami były Bułgaria (od X wieku), Serbia (od XIV wieku) i Rosja (od XVI wieku), a carem (carzem) nazywano także władców Gruzji i chanów tatarskich, zwłaszcza chana krymskiego – car perekopski (zob. Złota Orda, Wielka Orda, Chanat Krymski, Chanat Kazański, Chanat Syberyjski i in.).
Wikipedia
(1.1) W pokoju gubernatora wisiał wielki portret cara.
Wiktionary
IPA: t͡sar, AS: car
Wiktionary
rzecz. carstwo n., carat m., carewicz m., carówna ż.
:: fż. caryca ż.
przym. carski
Wiktionary
(1.1) cesarz
Wiktionary
[czytaj: karditejling] dokładne czyszczenie, odnowienie i konserwacja samochodu; detailing, auto detailing, autodetailing, auto-detailing, cardetailing, car detailing
SJP.pl
[czytaj: karpuling] przewożenie autem osób korzystających z tej samej trasy w zamian za pokrycie części kosztów paliwa; carpooling
SJP.pl
[czytaj: karszering] samoobsługowy system wspólnego użytkowania samochodów osobowych; car sharing, carsharing, karszering
SJP.pl
[czytaj: karawowo] prowincja w Wenezueli
SJP.pl
Carabobo (hiszp. Estado Carabobo) – jeden z 23 stanów Wenezueli. Stolicą stanu jest Valencia, miasto to jest równocześnie głównym ośrodkiem przemysłowym kraju.
Stan Carabobo leży na zachód od stolicy Wenezueli, Caracas. Zajmuje powierzchnię 4650 km², a w roku 2011 zamieszkiwało go 2 245 744 osób. Dla porównania, w roku 1970 mieszkańców było 497 tys.
Wikipedia
[czytaj: karakas] stolica Wenezueli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Wenezueli;
Wiktionary
Caracas (pełna nazwa: Santiago de León de Caracas) – stolica Wenezueli, największe miasto w kraju.
Wikipedia
(1.1) Gazety donoszą, że Wenezuela ma zamiar kupić wszystkie towary, które Białoruś zaprezentuje na Narodowej wystawie w Caracas w tym roku.
Wiktionary
IPA: kaˈrakas, AS: karakas
Wiktionary
rzecz. karakaszczyk mos., karakaska ż.
przym. karakaski
Wiktionary
członek rumuńskiej Narodowej Partii Chłopskiej, istniejącej w latach 1926 - 1947, restytuowanej w roku 1990
SJP.pl
ustrój państwowy, w którym absolutną władzę posiada car; caryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. ustrój państwowy, w którym władza absolutna jest sprawowana przez cara
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Upadek caratu w 1917 r. oraz klęska państw centralnych w listopadzie 1918 r. nie oznaczały likwidacji zagrożenia dla odradzającego się po latach niewoli państwa polskiego.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sarat, AS: carat
Wiktionary
rzecz. car m., caryca ż., carowa ż., carewicz m., carstwo n.
przym. carski
Wiktionary
[czytaj: karawadżjo] (właściwie: Michelangelo Merisi, 1573-1610) malarz włoski
SJP.pl
Wikipedia
[karawadżjonista] malarz tworzący pod wpływem sztuki Caravaggia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. malarz artysta, który tworzy w nurcie caravaggionizmu
Wiktionary
rzecz. caravaggionizm m.
:: fż. caravaggionistka ż.
Wiktionary
[czytaj: karawadżionizm] kierunek barokowego malarstwa realistycznego, czerpiącego przede wszystkim ze sztuki Caravaggia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. hist. formuła stylistyczna w malarstwie barokowym wprowadzona i rozwinięta przez kontynuatorów i naśladowców Caravaggia;
Wiktionary
Caravaggionizm – formuła stylistyczna w malarstwie barokowym wprowadzona i rozwinięta ok. 1605-1640 przez włoskich kontynuatorów i naśladowców Caravaggia.
Wikipedia
rzecz. caravaggionista mos.
Wiktionary
[czytaj: karawan]
1. przyczepa samochodowa pełniąca funkcję mieszkania; karawan;
2. samochód typu Dodge Caravan
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karawaning] karawaning;
1. turystyka polegająca na podróżowaniu samochodem z przyczepą kempingową;
2. samochód przebudowany na wędrowny domek campingowy
SJP.pl
[czytaj: karawaningowiec] osoba uprawiająca turystykę polegającą na podróżowaniu samochodem z przyczepą kempingową lub samochodem przebudowanym na wędrowny domek kempingowy; karawaningowiec
SJP.pl
[czytaj: karbo] z łaciny: węgiel (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
[czytaj: karbonada] pieczeń z rusztu; karbonada
SJP.pl
[czytaj: karbonara] potrawa kuchni włoskiej składająca się z makaronu spaghetti z sosem na bazie jajek, sera i boczku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. włoska potrawa w postaci makaronu w sosie powstałym z jajek, podgardla (guanciale) lub boczku (pancetta), twardego żółtego sera (parmezanu lub pecorino) oraz czarnego pieprzu;
przymiotnik
(2.1) związany z carbonarą (1.1) lub zawierający tę potrawę
Wiktionary
Pasta alla carbonara – potrawa kuchni włoskiej złożona z makaronu, jajek, pancetty lub guanciale, sera pecorino romano lub parmezanu oraz czarnego pieprzu. Niepoprawnym jest mówienie o „sosie carbonara”, ponieważ makaron i pozostałe składniki stanowią tu nierozerwalną całość.
Wikipedia
(1.1) W tej włoskiej knajpce zamawiam zawsze carbonarę.
Wiktionary
(1.1) pasta alla carbonara
Wiktionary
[czytaj: karkaSON] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Francji, w Oksytanii
Wiktionary
Carcassonne (wymowa, oksyt. Carcassona) – miasto i gmina we Francji, w regionie Oksytania. Miasto jest prefekturą departamentu Aude. Przez gminę przepływa rzeka Aude.
Wikipedia
(1.1) daw. Karkassona
Wiktionary
[czytaj: karc-inogen] zewnętrzny czynnik rakotwórczy; karcinogen, kancerogen
SJP.pl
[czytaj: karc-inoma] nowotwór złośliwy wywodzący się najczęściej z tkanki nabłonkowej; rak
SJP.pl
Rak (łac. carcinoma, z łac. cancer – „rak”, „krab”, z gr. καρκινος /karkinos/ – „rak”, „krab morski”) – grupa nowotworów złośliwych wywodzących się z tkanki nabłonkowej.
Nazwa ta odnosi się do guzów powstających z nabłonków pochodzenia ekto- lub endodermalnego oraz z nabłonka narządów moczowo-płciowych. Nie są nazywane rakami nowotwory złośliwe wywodzące się z „nabłonków” pochodzenia mezodermalnego, np. śródbłonka, międzybłonka, błony maziowej.
Wikipedia
[czytaj: kardano] nazwisko włoskie, np. Girolamo Cardano (1501 - 76), włoski matematyk
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karditejling] dokładne czyszczenie, odnowienie i konserwacja samochodu; detailing, auto detailing, autodetailing, auto-detailing, car detailing, car-detailing
SJP.pl
[czytaj: kardif] stolica Walii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i stolica Walii;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkumnastu miejscowości w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii
Wiktionary
Cardiff (wym. [ˈkɑrdɪf]; wal. Caerdydd, wym. [kɑːɨrˈdɨð]) – miasto ze statusem city w Wielkiej Brytanii, stolica Walii, ośrodek administracyjny hrabstwa Cardiff, historycznie wchodzące w skład w hrabstwa Glamorgan (Morgannwg). Jest położone nad rzeką Taff, u jej ujścia do Kanału Bristolskiego. W 2011 roku miasto liczyło 335 145 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈkardʲif, AS: kardʹif
Wiktionary
rzecz. kardifczyk m., kardifka ż.
przym. kardifski
Wiktionary
[czytaj: kardigen, kardigan] zapinany sweter bez kołnierza; kardigan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inna pisownia wyrazu → kardigan
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kardigan mrz.
Wiktionary
[czytaj: karDĘ, w odmianie: kardena, kardenowi itd.] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kardinale]
1. nazwisko
2. miejscowość we Włoszech
SJP.pl
Cardinale – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Catanzaro. Według danych z 31 grudnia 2016 gminę zamieszkiwało 2113 osób.
Wikipedia
[czytaj: kardinalia] liczebniki główne
SJP.pl
[czytaj: karding] nielegalne wykorzystywanie numerów cudzych kart kredytowych w Internecie
SJP.pl
Phishing – metoda oszustwa, w której przestępca podszywa się pod inną osobę lub instytucję w celu wyłudzenia poufnych informacji (np. danych logowania, danych osobowych, danych karty kredytowej), zainfekowania komputera szkodliwym oprogramowaniem czy też nakłonienia ofiary do określonych działań. Jest to rodzaj ataku opartego na inżynierii społecznej.
Wikipedia
[czytaj: kardo] główna ulica w rzymskim obozie wojskowym lub mieście, biegnąca z północy na południe
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kardoks] urządzenie do bezpiecznego urabiania węgla w warunkach grożących wybuchem metanu lub pyłu węglowego
SJP.pl
syn cara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. syn cara
Wiktionary
Carewicz (ros. царевич) – tytuł określający syna cara (Rosji, Bułgarii, Serbii). Tytuł określający córkę cara to carewna (ros. царевна).
Na Rusi od XVI wieku słowa carewicz używano w dwóch znaczeniach:
Wikipedia
IPA: t͡saˈrɛvʲit͡ʃ, AS: carevʹič
Wiktionary
rzecz. car m., caryca ż., carat mrz.
przym. carski, carewiczowy
Wiktionary
córka cara; carówna
SJP.pl
Carewicz (ros. царевич) – tytuł określający syna cara (Rosji, Bułgarii, Serbii). Tytuł określający córkę cara to carewna (ros. царевна).
Na Rusi od XVI wieku słowa carewicz używano w dwóch znaczeniach:
Wikipedia
miasto w Bułgarii
SJP.pl
Carewo (bułg. Царево; do 1934 Wasiliko, 1950–93 Miczurin) – miasto w Bułgarii, w obwodzie Burgas, niewielki port i kurort nad Morzem Czarnym, siedziba administracyjna gminy.
Wikipedia
[czytaj: karej lub kari] nazwisko angielskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: kareccando] określenie wykonawcze: pieszczotliwie
SJP.pl
[czytaj: kargo]
1. ładunek statku albo samolotu; kargo;
2. ubezpieczenie transportowe obejmujące wszelkie zagrożenia przewożonego ładunku; kargo;
3. środek transportu przystosowany do przewożenia określonego ładunku; kargo;
4. część portu przeznaczona na załadunek i rozładunek towaru; kargo;
5. kult cargo - kult praktykowany w Australii i Oceanii przez Aborygenów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. towar transportowany na pokładzie statku
(1.2) hand. ubezpieczenie transportowanego towaru
Wiktionary
W Australii:
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. hiszp.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) شحن
źródła.
== cargo (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-cargo.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ładunek, towar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. hiszp.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) شحن
źródła.
== cargo (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-cargo.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ładunek, towar
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: karylion] instrument muzyczny z grupy idiofonów, umieszczany na wieżach kościelnych, ratuszowych itp.; kurant dzwonowy, carillon, karylion
SJP.pl
[czytaj: kariJĄ] instrument muzyczny z grupy idiofonów, umieszczany na wieżach kościelnych, ratuszowych itp.; kurant dzwonowy, carillion, karylion
SJP.pl
Carillon, karylion (z fr. carillon, ze starofr. careignon albo quarrillon, z łac. quaterniō – „czwórka (obiektów)”) – instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, będący zespołem zawieszonych nieruchomo dzwonów (wieżowych), na których można wybijać melodie młotkami za pomocą specjalnej klawiatury.
Wikipedia
[czytaj: kariljonowy] związany z carillonem
SJP.pl
[czytaj: karina] samochód typu Toyota Carina
SJP.pl
Carina – typ jachtu żaglowego, slup jednokadłubowy, balastowy lub balastowo-mieczowy.
Jego długość wynosi 5,96 metra, szerokość 2,11 metra, a powierzchnia ożaglowania około 16 m². Wysokość od KLW 8,5 m. Kadłub jest laminatowy, ma 4 koje, brak wydzielonego kambuza i kingstona. W Polsce dopuszczony do żeglugi po morskich wodach wewnętrznych i wodach śródlądowych. Produkowany w Morskiej Stoczni Jachtowej im. L. Teligi w Szczecinie w latach siedemdziesiątych XX w.
Wikipedia
[czytaj: karioka] latynoska odmiana fokstrota; carioka, karioka
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karioka] latynoska odmiana fokstrota; carioca, karioka
SJP.pl
[czytaj: karizma] samochód typu Mitsubishi Carisma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód osobowy marki Mitsubishi Carisma
Wiktionary
[czytaj: KAritas] w chrześcijaństwie: miłość bliźniego, miłosierdzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. międzynarodowy ruch katolicki propagujący i organizujący na przełomie XIX i XX wieku dobroczynną działalność w Kościele katolickim
(1.2) rel. międzynarodowa katolicka organizacja charytatywna;
(1.3) rel. diecezjalny lub parafialny punkt doraźnej pomocy potrzebującym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poczta w Niemczech uhonorowała jednego z pionierów Caritasu specjalnym znaczkiem pocztowym.
(1.2) Dyrektorką polskiego Caritasu wybrano zakonnicę z mojej wioski.
(1.2) Wysłała córkę na kolonie Caritasu do Rumi.
(1.3) Kobiety w Caritasie poradziły jej, by poszła zapytać proboszcza.
(1.3) W które dni tygodnia jest otwarty Caritas?
Wiktionary
rzecz. caritas ż.
Wiktionary
[czytaj: karl] imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: karlajl] miasto w Anglii
SJP.pl
Carlisle (wym. [ˈkɑːlaɪl], [kɑːˈlaɪl]) – miasto (city) w północno-zachodniej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie Kumbria, ośrodek administracyjny dystryktu (unitary authority) Cumberland, położone nad ujściami rzek Caldew i Petteril do rzeki Eden, około 16 km na południe od granicy Szkocji. W 2001 roku liczyło 71 773 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: karlo] imię męskie
SJP.pl
[czytaj: karlos] hiszpańskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karlsbad] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: karlsberg] grupa piwowarska
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karlajl] nazwisko angielskie
SJP.pl
Carlyle – sztuczny zbiornik wodny w większości położony w hrabstwie Clinton, a częściowo w hrabstwie Bond i hrabstwie Fayette. Jest to największy (105,2 km²) sztuczny zbiornik w stanie Illinois i największe jezioro całkowicie położone w tym stanie.
Wikipedia
[czytaj: karmaniola] karmaniola;
1. nazwa pieśni rewolucyjnej i tańca z czasów Rewolucji Francuskiej;
2. płaszcz z długim kołnierzem, noszony przez rewolucjonistów francuskich w okresie Wielkiej Rewolucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Piemoncie;
Wiktionary
Carmagnola – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Turyn. Według danych na rok 2016 gminę zamieszkiwało 29 115 osób, 304 os./km².
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. karmaniola ż., carmagnola ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski|Carmagnola.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Carmagnole
* włoski: (1.1) Carmagnola
źródła.
== Carmagnola (język włoski.) ==
thumb|Carmagniola (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Carmagnola
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. karmaniola ż., carmagnola ż.
Wiktionary
[czytaj: karmaNIOL] nazwa pieśni rewolucyjnej i tańca z czasów Rewolucji Francuskiej; carmagnola, karmaniola
SJP.pl
Carmagnole 1981 – album studyjny Jacka Kaczmarskiego zarejestrowany w 1982 roku w Stentor Studio w Wiesbaden (RFN) i wydany przez miejscową wytwórnię CDN. W dyskografii Kaczmarskiego jest pierwszą solową płytą wydaną na emigracji, a jednocześnie jest pierwszą solową płytą wydaną oficjalnie bez politycznych przeszkód, które w przypadku zarejestrowanej rok wcześniej studyjnej płyty Krzyk uniemożliwiły jej wydanie do 1989 roku. Nakład pierwszego wydania wyniósł pięćset egzemplarzy płyt winylowych.
Wikipedia
[czytaj: karmen]
1. w starożytnej poezji łacińskiej: pieśń liryczna albo wiersz liryczny;
2. przenośnie: poezja;
3. dekolt w sukience lub bluzce odsłaniający plecy i ramiona; dekolt hiszpański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pani Carmen owdowiała w zeszłym roku.
Wiktionary
IPA: ˈkarmɛ̃n, AS: karmẽn
Wiktionary
rzecz. Karmen ż.
Wiktionary
(1.1) Karmen
Wiktionary
[czytaj: karnap] nazwisko, np. Rudolf Carnap (1891 - 1970), filozof niemiecki
SJP.pl
[czytaj: karnauba] naturalny wosk roślinny z liści kopernicji; karnauba
SJP.pl
[czytaj: KARniwal] samochód typu Kia Carnival
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karNO] nazwisko francuskie, np. Marie François Sadi Carnot (1837 - 1894), prezydent Francji, Nicolas Léonard Sadi Carnot (1796 - 1832), francuski fizyk i matematyk
SJP.pl
Carnot może oznaczać nazwisko rodziny francuskich polityków, matematyków i fizyków.
Do najbardziej znanych należeli:
Wikipedia
[czytaj: karo] samochód typu Polonez Caro
SJP.pl
Wikipedia
zabójca cara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zabójca cara
Wiktionary
(1.1) Ignacy Hryniewiecki był carobójcą.
Wiktionary
rzecz. carobójstwo n.
:: fż. carobójczyni ż.
przym. carobójczy
Wiktionary
dotyczący carobójcy lub carobójstwa
SJP.pl
zabicie cara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. zabójstwo cara
Wiktionary
(1.1) W tego typu tematyce odzwierciedliły się dylematy dekabrystów dotyczące carobójstwa — jednej z koncepcji realizacji celu, jakim było zniesienie samowładztwa w Rosji.
Wiktionary
rzecz. carobójca m., carobójczyni ż.
przym. carobójczy
Wiktionary
dawna słowiańska nazwa Konstantynopola (obecnie Stambuł)
SJP.pl
Konstantynopol (gr. Κωνσταντινούπολις) – nazwa Bizancjum nadana miastu przez Konstantyna Wielkiego, który wybrał je na swoją siedzibę; w latach 330–395 stolica Cesarstwa Rzymskiego, w latach 395–1453 stolica Cesarstwa Bizantyńskiego i Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261), stolica Imperium Osmańskiego w latach 1453–1922. Od 1930 miasto nazywa się Stambuł.
Wikipedia
przymiotnik od: Carogród
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Carogrodem, dotyczący Carogrodu (współcz. Stambuł)
Wiktionary
rzecz. Carogród mrz.
Wiktionary
[czytaj: karol] nazwa tradycyjnych pieśni ludowych o pogodnym charakterze, wywodzących się z pogańskich obrzędów związanych z okresem zimowego przesilenia dnia z nocą
SJP.pl
Wikipedia
Filmy:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
miasta:
gminy:
Wikipedia
caryca;
1. żona cara;
2. władczyni w dawnej Rosji
SJP.pl
córka cara; carewna
SJP.pl
Carewicz (ros. царевич) – tytuł określający syna cara (Rosji, Bułgarii, Serbii). Tytuł określający córkę cara to carewna (ros. царевна).
Na Rusi od XVI wieku słowa carewicz używano w dwóch znaczeniach:
Wikipedia
[czytaj: karpaczczio] przystawka z cienkich plastrów surowego mięsa z sosem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. przystawka włoska przyrządzana z bardzo cienkich plasterastrów surowego mięsa lub ryby, polana sosem lub oliwą z oliwek;
Wiktionary
Carpaccio [karˈpat.t͡ʃo] – danie kuchni włoskiej z surowego mięsa, serwowane zazwyczaj jako przystawka.
Tradycyjnie przygotowywane jest z wołowiny, współcześnie także z cielęciny, łososia lub tuńczyka, jako bardzo cienko pokrojone lub rozbite mięso. Mięso w carpaccio jest zazwyczaj polane oliwą, sokiem z cytryny, czasem przyprawiane szalotką, kaparami, a podawane z dodatkami – sałatami i cienko pokrojonymi serami, np. parmezanem.
Wikipedia
(1.1) Na naszym stole na obiadokolacji było carpaccio z ryby, rolada wiśniowa i kilka kieliszków porto.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwiska weneckiego malarza
uwagi. zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) carpaccio
* duński: (1.1) carpaccio w.
źródła.
== carpaccio (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. carpaccio
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: karpuling] przewożenie autem osób korzystających z tej samej trasy w zamian za pokrycie części kosztów paliwa; car-pooling
SJP.pl
Carpooling, car-pooling – współdzielenie przejazdów (np: do pracy); system upodobniający i dostosowujący samochód osobowy do transportu zbiorowego. Polega na zwiększaniu liczby pasażerów w czasie przejazdu samochodem, głównie poprzez kojarzenie osób dojeżdżających do pracy lub nauki na tych samych trasach. Jest rozwijany w sytuacjach, gdy ze względu na małe natężenie ruchu nieopłacalne jest uruchamianie linii zorganizowanego transportu zbiorowego.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: karrara] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Toskania;
Wiktionary
Carrara – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Massa-Carrara. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 65 560 osób, 923,4 os./km².
Wikipedia
(1.1) W XVIII w. rozwinięty na wielką skalę handel wydobywanym w okolicach Carrary marmurem i wytwarzanymi z niego wyrobami objął zasięgiem tereny całej Europy, a w końcu wieku także Stany Zjednoczone.
Wiktionary
rzecz. kararyjczyk mos., kararyjka ż., karara ż., karar mrz.
przym. kararyjski, karraryjski
Wiktionary
[czytaj: karFUR] sieć francuskich hipermarketów działająca na terenach wielu krajów, w tym w Polsce
SJP.pl
Groupe Carrefour (wym. francuska /kaʁfuʁ/, wym. polska /karˈfur/) – francuska spółka akcyjna, posiadająca sieć hipermarketów i supermarketów, powstała we Francji w 1960 roku. Pierwszy supermarket należący do rodzin Marcela Fourniera i Louisa Defforeya otwarto w Annecy we Francji w 1960 roku. Został wybudowany przy skrzyżowaniu 5 ulic i stąd nazwa Carrefour – co oznacza w języku francuskim „skrzyżowanie”.
Wikipedia
[czytaj: karrera] samochód typu Porsche Carrera
SJP.pl
[czytaj: karROczjo] czterokołowy wóz zaprzęgnięty w muły, używany przez włoskie wojsko w XI-XIV wieku
SJP.pl
Carroccio – rydwan, wóz bojowy zaprzężony w woły, używany przez armie średniowiecznych republik i księstw włoskich. Była to prostokątna platforma na pełnych, drewnianych kołach, na której umieszczano sztandar miasta i ołtarz polowy, gdzie kapłan odprawiał mszę przed bitwą, i z której trębacze zagrzewali wojsko do boju.
Wikipedia
[czytaj: KErol] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: karol] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: karszering] samoobsługowy system wspólnego użytkowania samochodów osobowych; car sharing, car-sharing, karszering
SJP.pl
Car-sharing ([kɑrʃeərɪŋ]) – system wspólnego użytkowania samochodów. Samochody udostępniane są za opłatą użytkownikom przez operatorów floty pojazdów, którymi są różne przedsiębiorstwa, agencje publiczne, spółdzielnie, stowarzyszenia lub grupy osób fizycznych.
Wikipedia
przymiotnik od: car
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) należący, odnoszący się do cara lub Rosji z czasów, gdy władali nią carowie
Wiktionary
(1.1) W 1917 roku carska Rosja była rolniczym imperium, w którym 84 procent ludności mieszkało na wsi.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sarsʲci, AS: carsʹḱi
Wiktionary
rzecz. car m., carewicz m., carówna ż., caryca ż., carstwo n., carat m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Carskim Siołem, dotyczący Carskiego Sioła
Wiktionary
(1.1) Przekraczając fantazyjną, kutą w żelazie bramę carskosielskiego parku, Aleksander Siergiejewicz ma dwanaście lat (…)
Wiktionary
rzecz. Carskie Sioło n.
Wiktionary
[czytaj: KA:rsen] nazwisko, m.in. Sir Edward Henry Carson (1854-1935) - polityk brytyjsko-irlandzki
SJP.pl
Wikipedia
1. państwo rządzone przez cara;
2. panowanie cara, władza cara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) carat
(1.2) śrpol. państwo
Wiktionary
Carstwo, carat – państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł cara lub carycy. Nazwa pojawiła się w średniowieczu. „Carstwo” jest słowiańską nazwą cesarstwa, wywodzącą się z Bizancjum. Tytułu car używali władcy Rosji, Bułgarii i Serbii.
W 1721 Piotr I Wielki przyjął godność imperatora, która miała być traktowana jako odpowiednik cesarskiej, zaś tytulaturę carską określono jako odpowiednik królewskiej.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sarstfɔ, AS: carstfo
Wiktionary
rzecz. car m., caryca ż., carat mrz.
przym. carski
Wiktionary
[czytaj: kartahena]
1. miasto i port w Kolumbii;
2. miasto i port w Hiszpanii; Kartagena
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karter] nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
Cartier – stacja metra w Montrealu, na linii pomarańczowa. Obsługiwana przez Société de transport de Montréal (STM). Znajduje się w Pont-Viau, w mieście Laval.
Wikipedia
[czytaj: karting] sport motorowy lub zawody sportowe rozgrywane przy użyciu gokartów; karting
SJP.pl
[czytaj: kartman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kartridż] cylindryczny pojemnik z nabojami albo pojemnik z tuszem do drukarek; kartrydż; kartridż
SJP.pl
Kartridż (kartrydż, ang. ROM cartridge) – nośnik danych składający się z pamięci ROM umieszczonej w obudowie z tworzywa sztucznego, zawierający program komputerowy (najczęściej grę).
Wikipedia
[czytaj: karuzo] nazwisko włoskie, np. Enrico Caruso (1873 - 1921), włoski tenor
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: karwing] karwing;
1. technika jazdy na nartach polegająca na poruszaniu się na krawędziach nart, zwykle bez kijków, pozwalająca na osiąganie większych prędkości w porównaniu z klasyczną jazdą;
2. sztuka rzeźbienia w owocach i warzywach, popularna w krajach Dalekiego Wschodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. technika jazdy narciarskiej polegająca na licznych skrętach i jeździe na krawędziach nart;
(1.2) pot. narta do uprawiania carvingu (1.1)
(1.3) szt. kulin. pochodząca z Azji sztuka rzeźbienia w owocach i warzywach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uprawiam carving od dziesięciu lat.
(1.2) Kupiłam okazyjnie używane carvingi.
Wiktionary
przym. carvingowy
Wiktionary
[czytaj: karwingi] narty do uprawiania carvingu (techniki jazdy); karwingi, narty carvingowe
SJP.pl
[czytaj: karwingować]
1. rzeźbić w owocach i warzywach;
2. poruszać się na krawędziach nart, zwykle bez kijków
SJP.pl
[czytaj: karwingowiec] narciarz stosujący carving (technikę narciarską)
SJP.pl
[czytaj: karwingowy] związany z carvingiem (np. klub carvingowy), przeznaczony do carvingu (np. narty carvingowe)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z carvingiem, dotyczący carvingu
Wiktionary
(1.1) Magda kupiła nowe narty carvingowe.
Wiktionary
rzecz. carving m.
przym. karwingowy
Wiktionary
(1.1) karwingowy
Wiktionary
carowa;
1. żona cara;
2. władczyni w dawnej Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. władczyni Rosji
(1.2) hist. żona cara
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Katarzyna II, zwana także Wielką, była carycą Rosji.
Wiktionary
rzecz. carowa ż., carewicz m., carówna ż., carat m., carstwo n.
:: fm. car m.
przym. carski
Wiktionary
(1.1-2) carowa
Wiktionary
dawna nazwa obecnego Wołgogradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. nazwa Wołgogradu do 1925 roku
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡saˈrɨt͡sɨ̃n, AS: carycỹn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ustrój państwowy, w którym absolutną władzę posiada car; carat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. władca, panujący
(1.2) daw. władca tatarski, chan
(1.3) daw. władca turecki, sułtan
(1.4) daw. władca ruski, car
(1.5) daw. cesarz rzymski narodu niemieckiego
(1.6) daw. bot. lepiężnik
Wiktionary
(1.2) (…) jeden kniaź lacki pohańbił krymskiego carza i kary nie odebrał (…)
(1.2) W tymże roku 1503, Augusta trzydziestego dnia, carzewic Prekopski Bitikierej Soltan, syn carza Mendlikiereja, wpadł bez wieści w państwa Litewskie, mając z sobą sześć tysięcy ludzi i przyszed naprzód do Słucka… sic.
Wiktionary
IPA: t͡saʃ, AS: caš
Wiktionary
rzecz. carzyk m., carzewic m.
Wiktionary
[czytaj: kasa] samolot marki CASA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Firmy:
Wikipedia
[czytaj: kasablanka] miasto w Maroku; Casablanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Maroka;
Wiktionary
Casablanca (arab. الدار البيضاء, Ad-Dār al-Bayḍāʾ; marok. arab. ḍ-Ḍar l-Biḍa) – miasto w zachodnim Maroku, nad Oceanem Atlantyckim, siedziba administracyjna regionu Casablanca-Sattat. W 2024 roku liczyło ok. 3,2 mln mieszkańców, co czyni je największym pod względem liczby ludności miastem w kraju oraz całym Maghrebie.
Wikipedia
(1.1) Widywałem go więc w porcie szczecińskim i gdyńskim, spotykałem w Hamburgu i Antwerpii, w Las Palmas i Casablance, a w roku 1987 nawet w Kanale Sueskim.
Wiktionary
[czytaj: kasablanka] miasto w Maroku; Casablanca
SJP.pl
Casablanca (arab. الدار البيضاء, Ad-Dār al-Bayḍāʾ; marok. arab. ḍ-Ḍar l-Biḍa) – miasto w zachodnim Maroku, nad Oceanem Atlantyckim, siedziba administracyjna regionu Casablanca-Sattat. W 2024 roku liczyło ok. 3,2 mln mieszkańców, co czyni je największym pod względem liczby ludności miastem w kraju oraz całym Maghrebie.
Wikipedia
[czytaj: kasanowa lub kazanowa] książkowo: poszukiwacz przygód miłosnych; casanowa, kasanowa, uwodziciel, donżuan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. bałamut, uwodziciel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Widziałaś tego casanovę, jak się Jadźki dostawiał?
Wiktionary
(1.1) lowelas, podrywacz, bałamut, donżuan, wszetecznik, kochaś, Romeo, zalotnik, kobieciarz
Wiktionary
[czytaj: kasanowa lub kazanowa] książkowo: poszukiwacz przygód miłosnych; casanova, kasanowa, uwodziciel, donżuan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. włoski makaron w kształcie ruloników pergaminu, popularny szczególnie w kuchni sycylijskiej
Wiktionary
[czytaj: kasko] ubezpieczenie obejmujące środki transportu, ale niedotyczące przewożonego towaru; kasko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: kejs] środowiskowo: etui na smartfon; kejs
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: keszbek] cash back;
1. zwrot części ceny produktu przy płaceniu kartą płatniczą;
2. usługa bankowa umożliwiająca pobranie gotówki w czasie płacenia kartą za zakupy
SJP.pl
Cashback – dwa filmy w reżyserii Seana Ellisa: krótkometrażowy z roku 2004 oraz długometrażowy z 2006 roku. Producentem obu filmów był Lene Bausagen, wystąpili w nich: Sean Biggerstaff, Emilia Fox, Shaun Evans, Michelle Ryan, Stuart Goodwin. Za produkcję obu obrazów odpowiedzialne było studio Ugly Duckling.
Wikipedia
[czytaj: kaszü lub keszu] orzech nerkowca (nanercza zachodniego)
SJP.pl
[czytaj: keszomat] maszyna wydająca gotówkę po wsunięciu karty tożsamości w otwór i wybiciu na klawiaturze żądanej sumy oraz numeru szyfru; bankomat, automatyczny kasjer
SJP.pl
[czytaj: kasjo] produkt marki Casio
SJP.pl
Casio (jap. カシオ計算機株式会社 Kashio Keisanki Kabushiki-gaisha) – międzynarodowe przedsiębiorstwo branży elektronicznej, z siedzibą w dzielnicy Shibuya w Tokio, Japonia.
Firmę Casio założył w kwietniu 1946 r. Tadao Kashio. W 1957 roku dotychczasowa nazwa Kashio Seisakujo została zmieniona na Casio Computer Co. Ltd., a do zarządu przedsiębiorstwa dołączyli pozostali bracia Kashio: Kazuo, Toshio i Yukio. Nazwa przedsiębiorstwa pochodzi od nazwiska prezesa zapisanego w rōmaji i jest dopasowana dla zagranicznego klienta. Zmiana nazwy z Kashio na Casio była tłumaczona możliwością uznania koncernu za firmę włoską, czego Tadao Kashio chciał uniknąć.
Wikipedia
[czytaj: kassapanka] we włoskiej sztuce renesansowej - bogato rzeźbiona ława ze skrzynią i oparciami, będąca prototypem kanapy; kassapanka
SJP.pl
Cassapanca – mebel służący do siedzenia będący prototypem kanapy, ława z pełnym oparciem pod kątem prostym względem siedzenia i podłokietnikami, ustawiana na podeście. Została rozpowszechniona w renesansie. Jej poprzednikiem była cassone – ozdobna skrzynia.
Wikipedia
[czytaj: kassata] rodzaj lodów włoskich w formie półkuli złożonej z kilku warstw lodów o różnych smakach; kassata
SJP.pl
[czytaj: kassate] lody cassate: lody włoskie o kilku smakach z mrożoną bitą śmietaną i owocami; kassate
SJP.pl
[czytaj: kassacione] z włoskiego: kasacja; utwór muzyczny wykonywany na wolnym powietrzu, rodzaj divertimenta lub serenady
SJP.pl
Kasacja (niem. Cassatio, Cassatione, Cassation, Kassation, Gassation; wł. cassatio, cassazione, rzadziej niem. Grassaten, wł. crassatio) – instrumentalna cykliczna forma muzyczna na orkiestrę lub zespół kameralny, zbliżona do serenady, divertimenta i nokturnu, przeznaczona do wykonań na wolnym powietrzu, szczególnie wieczorami.
Wikipedia
[czytaj: kassettone] prototyp komody, mebel rozpowszechniony we Włoszech w XVI wieku
SJP.pl
Cassidy, Barry Adrian Resse (ur. 7 lipca 1982) – amerykański raper, zadebiutował w 2004 roku z albumem Split Personality z którego pochodzi przebój Hotel nagrany z piosenkarzem R&B R. Kellym.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: kas-ino] miasto we Włoszech
SJP.pl
Cassino – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Frosinone. Miasto znajduje się u podnóża wzgórza Monte Cassino. Główny przemysł: montaż samochodów i wyrób zabawek. W sąsiednim Piedimonte San Germano znajduje się duży zakład Fiata Stabilimento Fiat di Cassino.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 32 586 osób, 397,4 os./km².
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: kaS-IS] niskoprocentowy likier z czarnych porzeczek
SJP.pl
Cassis – gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Delta Rodanu (13). Położona jest na wschodnich przedmieściach Marsylii, bezpośrednio przy Parku Narodowym Calanques i zachodnim krańcu Lazurowego Wybrzeża, między Marsylią (30 km) i Tulonem (42 km).Według danych na rok 2021 gminę zamieszkiwało 6720 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 250 osób/km² (wśród 963 gmin regionu Prowansja-Alpy-W. Lazurowe Cassis plasuje się na 85. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 380.).
Wikipedia
[czytaj: kassone] renesansowa, duża włoska skrzynia, przeznaczona do przechowywania ubiorów i kosztowności
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kasuLE] francuska potrawa, zapiekanka z białej fasoli, wieprzowiny, baraniny, boczku wędzonego z dodatkiem ziół, przypraw i różnych warzyw; również ogniotrwałe naczynie, w którym przygotowuje się i podaje tę potrawę
SJP.pl
Cassoulet – wolno gotowany gulasz warzywno-mięsny pochodzący z południowej Francji. Jest przygotowywany z białej fasoli z dodatkiem kaczki lub gęsi, kiełbasy, wieprzowiny, baraniny i doprawiony czosnkiem oraz ziołami. Według tradycji pochodzi z miasta Castelnaudary w departamencie Aude w regionie Oksytanii. W Aude występują różne odmiany tego dania.
Wikipedia
Castiglione (kors. I Castiglioni) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Górna Korsyka.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 22 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 1 osób/km².
Wikipedia
[czytaj: kasting] kasting;
1. wybieranie osób do filmu, reklamy, pokazu mody itp.;
2. spotkanie, na którym wybiera się takie osoby
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) środ. film. konkurs mający wyłonić aktora, prezentera, modelkę itp. (czasem także zwierzę) do jakiejś roli;
(1.2) wędk. sport. dyscyplina sportowa polegająca na rzucaniu lekką muszką lub ciężarkiem do tarczy, wykorzystująca najważniejsze techniki wędkarskie: muchową i spinningową;
Wiktionary
Casting [wymowa: kasting], kasting – spotkanie, na którym dokonuje się wyboru aktora, modela, prezentera do roli w filmie lub reklamie, występu w pokazie mody i tym podobnych.
Aktorzy nieprofesjonalni lub bez menedżera (dzieci, modele, statyści) zazwyczaj korzystają z usług agencji castingowych (informujących o zbliżających się castingach).
Wikipedia
(1.1) Chodzę na castingi, ale nie dostałam jeszcze żadnej roli.
Wiktionary
[czytaj: kastingować] wybierać osoby do filmu, reklamy, pokazu mody itp.
SJP.pl
[czytaj: kastingowiec] osoba przeprowadzająca casting
SJP.pl
związany z castingiem (kastingiem); kastingowy
SJP.pl
[czytaj: kastor] smolista ciecz powstająca z odgazowania węgla kamiennego, stosowana jako składnik budowlanych zapraw cementowych (zwiększa ich właściwości wodoszczelne)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kastorama] sieć hipermarketów budowlanych
SJP.pl
Castorama – sieć sklepów z materiałami budowlanymi, remontowymi, dekoracyjnymi i ogrodniczymi. Wywodząca się z Francji firma jest od 2002 częścią brytyjskiej grupy Kingfisher.
Wikipedia
[czytaj: kastra] rzymski warowny obóz wojskowy; castrum
SJP.pl
Castrum Romanum (łac.), częściej w lm castra Romana (obóz rzymski) lub castra Romanorum (obóz Rzymian) – warowny obóz rzymski wznoszony przez legionistów według ściśle określonego planu.
Usytuowany przeważnie na wzniesieniu w pobliżu wody i lasu, na terenie umożliwiającym szybkie rozwinięcie szyków; kwadratowy lub prostokątny, otoczony zawsze fosą i wałem (agger), często też murem lub palisadą (vallum), z czterema bramami.
Wikipedia
stolica Saint Lucia
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Saint Lucia;
Wiktionary
Castries – stolica Saint Lucia i dystryktu Castries, na zachodnim wybrzeżu wyspy, port nad Morzem Karaibskim. Według danych z 2001 roku miasto liczyło 10 873 mieszkańców. Zabytkiem miasta jest katedra Niepokalanego Poczęcia NMP wzniesiona w 1899 roku. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy (produkcja rumu i cukru), stoczniowy. W 1941 wybudowano tu bazę Armii Stanów Zjednoczonych. W 1948 i 1953 uległo zniszczeniom w wyniku pożarów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Castries|Ms=Castries.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Castries
* szwedzki: (1.1) Castries n.
źródła.
== Castries (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Castries
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Castries
* szwedzki: (1.1) Castries n.
źródła.
== Castries (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Castries
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kastra] rzymski warowny obóz wojskowy; castrum
SJP.pl
Brazylia:
Chile:
Hiszpania:
Portugalia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: kastroizm] lewicowa ideologia stworzona przez Fidela Castro, łącząca marksizm z koncepcjami José Martí i solidarnością latynoamerykańską
SJP.pl
[czytaj: kastrum] rzymski obóz wojskowy zabezpieczony przed wrogiem wałem ziemnym i fosą; castra
SJP.pl
Castrum Romanum (łac.), częściej w lm castra Romana (obóz rzymski) lub castra Romanorum (obóz Rzymian) – warowny obóz rzymski wznoszony przez legionistów według ściśle określonego planu.
Usytuowany przeważnie na wzniesieniu w pobliżu wody i lasu, na terenie umożliwiającym szybkie rozwinięcie szyków; kwadratowy lub prostokątny, otoczony zawsze fosą i wałem (agger), często też murem lub palisadą (vallum), z czterema bramami.
Wikipedia
[czytaj: kastryzm] system społeczno-polityczny powstały na Kubie po dojściu do władzy Fidela Castro; kastryzm
SJP.pl
[czytaj: każual] zwykle o odzieży: przeznaczony do codziennego użytku; każualowy, casualowy
SJP.pl
[czytaj: każualowy] zwykle o odzieży: przeznaczony do codziennego użytku; każualowy, casual
SJP.pl
[czytaj: kasus] kazus; przestarzale:
1. zdarzenie, wypadek, przykry zbieg okoliczności;
2. zagadnienie, problem
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ket] wyspa na Oceanie Atlantyckim, należąca do Bahamów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kat frendli] przyjazny dla kotów
SJP.pl
[czytaj: katalina] skalista wyspa w Kalifornii należąca do archipelagu Wysp Santa Barbara
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kantancaro] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowych Włoszech, stolica regionu Kalabria i prowincji Catanzaro (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na południu kraju, w Kalabrii;
Wiktionary
Catanzaro – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Catanzaro. Według danych z 31 grudnia 2016 gminę zamieszkiwało 90 240 osób.
Wikipedia
(1.1) W Catanzaro dwóch mężczyzn, uznanych za przywódców buntu, „pochwycono, skuto kajdanami, uduszono u stóp szubienicy, a następnie powieszono za jedną nogę, po dwóch zaś dniach poćwiartowano, a ich głowy umieszczono w żelaznych klatkach u bram miasta”, jako przerażające memento dla tych, którzy ośmielą się zbuntować przeciwko królowi Filipowi III.
Wiktionary
[czytaj: katkoling] ordynarne komentarze lub zaczepki o charakterze seksualnym kierowane przez mężczyzn w stronę kobiet w miejscu publicznym; cat calling
SJP.pl
[czytaj: kacz] utwór polifoniczny, w którym linię melodyczną głosu rozpoczynającego powtarzają kolejno wszystkie występujące głosy; kanon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. utwór polifoniczny, w którym linię melodyczną głosu rozpoczynającego powtarzają kolejno wszystkie występujące głosy
Wiktionary
(1.1) kanon
Wiktionary
[czytaj: kacz as kacz ken] z angielskiego: chwytaj, jak możesz chwycić;
1. używanie wszystkich dostępnych środków ułatwiających osiągnięcie celu;
2. działanie chaotyczne, bezplanowe;
3. w sporcie: walka zapaśnicza, w której wszystkie chwyty są dozwolone; wolnoamerykanka
SJP.pl
[czytaj: katechu] wyciąg z kory i drewna niektórych indyjskich drzew tropikalnych; katechu
SJP.pl
[czytaj: katenaczio] w piłce nożnej - taktyka zmasowanej obrony, murowanie własnej bramki, zwłaszcza dla utrzymania osiągniętego już, korzystnego dla własnej drużyny wyniku
SJP.pl
Catenaccio (wł. rygiel, zasuwka) – system taktyczny w piłce nożnej kładący szczególny nacisk na dobrze zorganizowaną obronę oraz faule taktyczne, skupiający się na chronieniu własnej bramki bardziej niż zdobywaniu goli. Znany stał się dzięki argentyńskiemu trenerowi Helenio Herrerze, który w latach sześćdziesiątych wdrożył ten system w Interze Mediolan. Dzięki niemu Inter w Serie A wygrywał większość swych meczów wynikiem 1:0.
Wikipedia
[czytaj: katering] katering;
1. usługa polegająca na odpłatnym dostarczaniu oraz serwowaniu jedzenia i napojów na przyjęciach;
2. posiłek serwowany w samolocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obsługa przyjęć lub firm polegająca na przygotowywaniu potraw i dostarczaniu ich w gotowej postaci na miejsce;
Wiktionary
Catering, katering – usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć np. (wesel, jubileuszy), imprez, bankietów i konferencji, wydarzeń kulturalnych, wydarzeń firmowych jak i również codzienne zapewnianie posiłków w szkołach, miejscach pracy etc. przygotowywanych poza obiektem klienta. Pierwotnie termin związany z naziemną obsługą lotnisk i odnoszący się do przygotowywania i serwowania posiłków dla pasażerów i załogi samolotów na czas lotu. Nową formą cateringu jest catering dietetyczny.
Wikipedia
(1.1) Mam imieniny, ale nie chce mi się stać przy garach, więc zamówię catering.
Wiktionary
przym. cateringowy
Wiktionary
→ catering [czytaj: kateringowy]; kateringowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cateringiem
Wiktionary
(1.1) Nie mam czasu przygotowywać przyjęcia, zamówię firmę cateringową.
Wiktionary
IPA: ˌkatɛrʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: katerʹĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. catering m.
Wiktionary
[czytaj: katgut lub ketgut] cienka nić chirurgiczna do zszywania tkanek i narządów, ulegająca wchłonięciu po kilku tygodniach; ketgut, katgut
SJP.pl
Katgut, ketgut (z ang. catgut, prawdopodobnie od cattle – bydło, gut – jelito), struna chirurgiczna – włókno wytwarzane z baranich lub kozich jelit charakteryzujące się dobrymi właściwościami mechanicznymi, ulegające biodegradacji. Stosowane w chirurgii. Szwy wykonane z catgutu wchłaniane są stopniowo przez organizm pacjenta, rozpuszczając się bez żadnych pozostałości. Umożliwia to jednoczesne łączenie kilku warstw tkanek bez potrzeby usuwania szwów. Obecnie zastępowane przez syntetyczne włókna wchłanialne np. poliglikolowe.
Wikipedia
1. [czytaj: katrIN] żeńskie imię francuskie
2. [czytaj: KEtrin] żeńskie imię angielskie
SJP.pl
Catherine – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Wilcox.
Wikipedia
[czytaj: katinga] suchy las złożony z palm i sukulentów, występuje w Gujanie i Brazylii; caatinga; katinga
SJP.pl
Caatinga – formacja roślinna występująca na suchych obszarach północno-wschodniej Brazylii. Tworzą ją rzadko rosnące, suchoroślowe, niskie i zwykle cierniste drzewa i krzewy, zrzucające liście na okres suszy, często z dużym udziałem sukulentów, za to zwykle z niewielkim udziałem traw.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) felinol. specjalny wybieg dla kota domowego zaspokajający jego potrzebę ruchu, obserwacji i eksplotacji, a jednocześnie zapewniający bezpieczeństwo tak dla samego kota, jak i dla środowiska
Wiktionary
(1.1) Gdy nudziło mi się na budowie, to zbudowałem moim kotom catio i tor do gonitw w domu.
Wiktionary
[czytaj: czatni] pikantny lub łagodny sos stosowany jako dodatek do potraw, popularny głównie w Indiach; chutney, chutnej, czatnej
SJP.pl
Chutney, czatni, hindi चटनी ćatni – gęsty sos używany w kuchni indyjskiej. Sporządzany z owoców i warzyw, z rodzynkami, czosnkiem, cebulą, musztardą, octem itp. Używany do potraw mięsnych i wegetariańskich. W smaku może się wahać od bardzo pikantnego do łagodnego, także słodkiego. W Europie Zachodniej dostępny w formie gotowej, sprzedawany w słoiczkach. W Indiach sporządzany na bieżąco, często z sezonowych składników. W południowych Indiach podawany wraz z sambarem jako dodatek do dosy.
Wikipedia
[czytaj: kałda] pionowa kreska będąca elementem niektórych nut lub ligatur w systemach notacyjnych stosowanych ok. XIII-XVI wieku
SJP.pl
cauda (cau; łac. ogon, ogoniasty) – pozioma i nisko zawieszona chmura, kształtem przypominająca ogon, rozciągająca się od głównej strefy opadów deszczu w superkomórce burzowej do chmury stropowej (murus), będącej zazwyczaj na tej samej wysokości co cauda. Ruch chmury odbywa się od głównego obszaru opadów w stronę chmury stropowej, a w miejscu jej połączenia z chmurą murus często można zaobserwować gwałtowne prądy wstępujące.
Wikipedia
[czytaj: kaudijismo lub kaudiljismo] autorytarny sposób rządzenia charakterystyczny dla latynoamerykańskich caudillos; caudillizm
SJP.pl
[czytaj: kaudilizm] autorytarny sposób rządzenia charakterystyczny dla latynoamerykańskich caudillos; caudillismo
SJP.pl
[czytaj: kałdijo lub kałdiljo] latynoamerykański przywódca wojskowy lub polityczny, posiadający nieograniczoną władzę; tytuł takiego przywódcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) polit. przywódca hiszpański
(1.2) polit. hiszpański lub latynoamerykański przywódca, rodzaj dyktatora lub kacyka
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: kałsa] w prawie:
1. sprawa, interes, proces;
2. stosunek prawny, podstawa prawna
SJP.pl
Causa (łac. przyczyna) – prawnie istotna przyczyna dokonania czynności prawnej.
Czynności prawne przysparzające dzieli się na czynności kauzalne i czynności abstrakcyjne (oderwane). Dla ważności tych pierwszych wymagane jest istnienie i ważność (zgodność z prawem) kauzy, czyli prawnie istotnej przyczyny przysporzenia.
Wikipedia
[czytaj: koZER] człowiek umiejący rozmawiać, gawędzić interesująco, dowcipnie; gawędziarz; kozer
SJP.pl
[czytaj: kawal] dęty instrument drewniany podobny do fletu prostego, wykorzystywany w bałkańskiej i tureckiej muzyce ludowej
SJP.pl
Cavalieri to nazwisko włoskie.
Osoby:
Miejsca:
Wikipedia
[czytaj: KAwaljers] koszykarski klub z Cleveland, występujący w NBA
SJP.pl
New Zealand Cavaliers – nazwa przybrana przez grupę reprezentantów Nowej Zelandii w rugby union w roku 1986 na tournée po Południowej Afryce. Wyrokiem nowozelandzkiego sądu reprezentacja Nowej Zelandii nie mogła wyjechać do kraju promującego apartheid.
Wikipedia
nazwisko, m.in.: Francesco Cavalli (1602-1676), włoski kompozytor, organiska oraz śpiewak tenorowy
SJP.pl
[czytaj: kawata] w muzyce: solowa pieśń liryczna popularna w operze w wiekach XVIII i XIX, krótsza i prostsza od arii; kawatyna, cavatina
SJP.pl
[czytaj: kawatina] w muzyce: solowa pieśń liryczna popularna w operze w wiekach XVIII i XIX, krótsza i prostsza od arii; kawatyna, kawatina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. krótka pieśń solowa o prostszej budowie niż aria
(1.2) muz. krótki i powolny utwór instrumentalny
Wiktionary
Cavatina (kawatina, kawatyna) – krótkie arioso, które w operze i oratorium zamykało recytatyw, szczególnie popularne w XVIII wieku.
Cavatina ma niewielkie rozmiary, prostą strukturę, często charakter liryczny. Jest pozbawiona repetycji (jak np. „Porgi amor” w Weselu Figara Mozarta) i zwrotów ornamentalnych. Zasadniczo utrzymana w wolnym tempie, u niektórych twórców (Bellini, Verdi) bywała dwuczęściowa, z drugą częścią wyrazistszą i szybszą. Charakterystycznym przykładem jest kawatina Rozyny „Una voce poco fa” z Cyrulika sewilskiego Rossiniego. Zapewne do najbardziej znanych należą kawatina Księcia „La donna è mobile”z opery Rigoletto Verdiego i „Casta Diva” z Normy Belliniego.
Wikipedia
(1.1) Hrabianka Cecylia śpiewać miała cavatinę Belliniego, a towarzyszyć jej miał Wacław.
(1.2) Grał on przy gościach dwa walce Straussa i cavatiny dwie Donizettiego.
Wiktionary
[czytaj: kejw] nazwisko
SJP.pl
Cave – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 9519 osób, 559,9 os./km².
Urodził tu się dyplomata papieski abp Antonino Pinci.
Wikipedia
Wikipedia
Caxton – wieś w Anglii, w hrabstwie Cambridgeshire, w dystrykcie South Cambridgeshire. Leży 15 km na zachód od miasta Cambridge i 78 km na północ od Londynu. Miejscowość liczy 480 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: kaJAT] nazwisko francuskie, m.in. André Cayatte (1909-1989) - scenarzysta i reżyser filmowy
SJP.pl
[czytaj: kaJEN]
1. pieprz cayenne; ostra przyprawa;
2. samochód typu Porsche Cayenne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. pieprz kajeński;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lubię dodawać do moich potraw cayenne, gdy są zbyt mdłe, ponieważ nadaje im wyrazistości.
Wiktionary
rzecz. Kajenna ż.
przym. kajeński
Wiktionary
(1.1) pieprz kajeński, pieprz cayenne, papryka cayenne
Wiktionary
miasto w Bośni i Hercegowinie
SJP.pl
Cazin – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie uńsko-sańskim, siedziba miasta Cazin. W 2013 roku liczyło 13 863 mieszkańców, z czego większość stanowili Boszniacy.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz elektromaszynowy.
Wikipedia
1. małe cęgi; obcążki;
2. mały przyrząd do obcinania skórek przy paznokciach; kleszczyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. śrpol. cały
Wiktionary
IPA: t͡saw, AS: cau̯
Wiktionary
1. ogarniający całkowicie, obejmujący wszystko; wszystek, pełny, zupełny;
2. pełen czegoś;
3. jedyny, wyłączny;
4. duży, znaczny;
5. w dobrym stanie, nienaruszony, nieuszkodzony;
6. potocznie: charakterystyczny dla siebie samego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jedno z podstawowych pojęć analizy matematycznej, stosowane w technice, fizyce, ekonomii i innych naukach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. wspólna nazwa wielu powiązanych pojęć rachunku całkowego;
(1.2) techn. jedna ze ścian złożonych z blatów surowiznowych, lanych w ognisku fryszerskim, którymi piec płomienny jest obstawiony zewnątrz i które tworzą skrzynię
(1.3) daw. rub. niewinna dziewczyna, dziewica
Wiktionary
Całka – ogólne określenie wielu różnych, choć powiązanych ze sobą, pojęć analizy matematycznej. Najczęściej przez „całkę” rozumie się całkę oznaczoną lub całkę nieoznaczoną, choć istnieje wiele innych odmian całki. Ścisłe definicje można znaleźć w artykułach dotyczących poszczególnych całek.
Wikipedia
(1.1) Mój kolega miał problem z wyznaczeniem trudnej całki.
(1.1) Aby rozwiązać to zadanie, konieczne jest wyznaczenie całki na przedziale
(1.1) Całka nieoznaczona jest pojęciem odwrotnym do pochodnej funkcji.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sawka, AS: cau̯ka
Wiktionary
rzecz. całkowanie n., scałkowanie n., całość ż.
:: zdrobn. całeczka ż.
czas. całkować ndk., scałkować dk.
przym. całkowy, całkowalny, cały, całkowity
przysł. całkowo, całkowicie, cało
Wiktionary
(1.2) ostawa
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. cały
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: całka
Wiktionary
Całka – ogólne określenie wielu różnych, choć powiązanych ze sobą, pojęć analizy matematycznej. Najczęściej przez „całkę” rozumie się całkę oznaczoną lub całkę nieoznaczoną, choć istnieje wiele innych odmian całki. Ścisłe definicje można znaleźć w artykułach dotyczących poszczególnych całek.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sawʲci, AS: cau̯ʹḱi
Wiktionary
zupełnie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób całkowity, zupełny, pełny
(1.2) w sposób wystarczający; dość, dosyć, w miarę
Wiktionary
(1.1) Ojej! Całkiem o tym zapomniałam!
(1.2) Film był całkiem dobry, choć jego ostatnie sceny wydawały mi się trochę tandetne.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sawʲcɛ̃m, AS: cau̯ʹḱẽm
Wiktionary
rzecz. całość ż.
przym. całkowity
przysł. całkowicie
Wiktionary
(1.1) zupełnie, maksymalnie, całkowicie, kompletnie, totalnie; daw. wniwecz
Wiktionary
wyliczać całkę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) mat. szukać całki dla danej różniczki lub pochodnej albo rozwiązania danego równania różniczkowego
(1.2) przen. ujmować w jedną całość
Wiktionary
IPA: t͡sawˈkɔvat͡ɕ, AS: cau̯kovać
Wiktionary
czas. scałkować dk.
rzecz. całka ż., całkowanie n., scałkowanie n.
przym. całkowy, całkowalny, cały
przysł. całkowicie
Wiktionary
(1.2) scalać, dopełniać, syntetyzować, uogólniać
Wiktionary
istnienie całki jakiejś funkcji w określonym sensie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co może być scałkowane
Wiktionary
Funkcja całkowalna – funkcja, dla której istnieje całka w sensie danej teorii całki (Riemanna, Lebesgue’a, Henstocka-Kurzweila, Stieltjesa itp.)
Wikipedia
przym. całkowalny
przysł. całkowalnie
Wiktionary
dający się scałkować
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. dający się scałkować
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawkɔˈvalnɨ, AS: cau̯kovalny
Wiktionary
rzecz. całka ż., całkowanie n., scałkowanie n., całkowalność ż.
czas. całkować ndk., scałkować dk.
przym. całkowy
Wiktionary
liczenie całek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. wykonywanie operacji matematycznej przy użyciu całek
Wiktionary
Całka – ogólne określenie wielu różnych, choć powiązanych ze sobą, pojęć analizy matematycznej. Najczęściej przez „całkę” rozumie się całkę oznaczoną lub całkę nieoznaczoną, choć istnieje wiele innych odmian całki. Ścisłe definicje można znaleźć w artykułach dotyczących poszczególnych całek.
Wikipedia
(1.1) Za pomocą rachunku, zwanego w wyższej matematyce całkowaniem, polegającego w zasadzie na sumowaniu wielkości nieskończenie małych, możemy (…) pochodne [logarytmu] zastąpić wielkościami skończonymi i wymiernymi.
Wiktionary
rzecz. całka ż., scałkowanie n.
czas. całkować ndk., scałkować dk.
przym. całkowy, całkowalny, cały
przysł. całkowicie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób całkowity, pełny, bez reszty
Wiktionary
(1.1) Pablo całkowicie poświęcił się malarstwu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawkɔˈvʲit͡ɕɛ, AS: cau̯kovʹiće
Wiktionary
rzecz. całka ż., całość ż., całkowitość ż., całostka ż., całkowanie n., scałkowanie n.
czas. całkować ndk., scałkować dk.
przym. całkowity, cały, całkowy
przysł. całkiem, cało
Wiktionary
(1.1) wyłącznie, zupełnie, kompletnie, absolutnie, zgoła, totalnie, maksymalnie, gruntownie, kompletnie, nieskalanie, doskonale, nieskazitelnie, skrajnie, święcie, całkiem, diametralnie, dokumentnie, bez reszty, do gruntu, do imentu, do końca, do szpiku kości, do ostatka, do reszty, na amen, na dobre, na fest, od a do zet, od początku do końca, w całej okazałości, w całej pełni, w całej rozciągłości, w całości, w pełni, w zupełności, z gruntu, od deski do deski, na sto procent, ad finem, reg. pozn. na cołki łeb., gwara. hetki, daw. het
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: całkowicie
SJP.pl
związany z liczbami całkowitymi, dotyczący liczb całkowitych
SJP.pl
wszystkie części, fragmenty połączone ze sobą, tworzące samodzielną jednostkę; całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co jest całkowite (obejmuje sobą pewną całość)
(1.2) mat. cecha czegoś, co jest całkowite (może zostać wyrażone jako wynik dodawania lub odejmowania jedynek)
Wiktionary
(1.1) W tym doraźnym pochodzeniu, a równocześnie całkowitości pesymizmu Miłosza jest może źródło licznych antytez, na których rozpięta jest jego liryka.
(1.2) Pomysł z tym odejmowaniem nie jest najlepszym pomysłem na sprawdzanie całkowitości liczby.
Wiktionary
przym. całkowity, cały
przysł. całkowicie
Wiktionary
(1.1) zupełność
Wiktionary
1. obejmujący całość, kompletny;
2. taki, który należy do zbioru liczb, w którym żadna z liczb nie jest ułamkiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy
(1.2) mat. będący liczbą całkowitą, czyli dodatnią lub ujemną wielokrotnością jeden, albo zerem
Wiktionary
(1.1) Oddanie jej było całkowite, świeciła przykładem ofiarności, stałości i uporu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawkɔˈvʲitɨ, AS: cau̯kovʹity
Wiktionary
przysł. całkowicie, całkiem
przym. cały
rzecz. całkowitość ż., całka ż.
Wiktionary
(1.1) cały
Wiktionary
związany z całką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. związany z całką, dotyczący całki
Wiktionary
IPA: t͡sawˈkɔvɨ, AS: cau̯kovy
Wiktionary
rzecz. całka ż., całkowanie n., scałkowanie n.
czas. całkować ndk., scałkować dk.
przym. całkowalny, cały
przysł. całkowicie
Wiktionary
taki, który dokonuje całkowania, zgromadzenia, zintegrowania czegoś, np. element lub układ techniczny
SJP.pl
o liściu: mający brzegi gładkie, bez ząbków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. o liściu: mający gładki brzeg, pozbawiony wcięć i ząbków
Wiktionary
(1.1) Bazylia to roślina z kruchą, rozgałęzioną łodygą, liście ma z ogonkami całobrzegie lub ząbkowane.
Wiktionary
cecha czegoś trwającego cały dzień; całodzienność
SJP.pl
taki, który trwa lub jest aktualny przez cały dzień; całodzienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cały dzień, będący rezultatem całego dnia
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy całodniowe karnety, więc mogliśmy szusować do oporu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawɔˈdʲɲɔvɨ, AS: cau̯odʹńovy
Wiktionary
(1.1) całodzienny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przez całą dobę, 24 godziny na dobę
Wiktionary
(1.1) Świeży chleb tutaj jest całodobowo.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawɔdɔˈbɔvɔ, AS: cau̯odobovo
Wiktionary
przym. całodobowy
rzecz. całodobowość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest całodobowe
Wiktionary
przym. całodobowy
przysł. całodobowo
Wiktionary
1. trwający całą dobę; dwudziestoczterogodzinny;
2. pracujący całą dobę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) otwarty lub czynny całą dobę
(1.2) trwający całą dobę
Wiktionary
przysł. całodobowo
rzecz. całodobowość ż.
Wiktionary
(1.2) całodzienny
Wiktionary
cecha czegoś trwającego cały dzień; całodniowość
SJP.pl
taki, który trwa lub jest aktualny przez cały dzień; całodniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który trwa przez cały dzień
Wiktionary
(1.1) Robotnik udał się do domu, zmęczony całodzienną pracą w fabryce.
Wiktionary
rzecz. całodzienność
przysł. całodziennie
Wiktionary
(1.1) całodobowy
Wiktionary
trwający całą godzinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zorganizowana całość, rozważany w całości układ
Wiktionary
(1.1) Henryk Sienkiewicz dostał Nobla za całokształt twórczości.
Wiktionary
IPA: t͡saˈwɔkʃtawt, AS: cau̯okštau̯t
Wiktionary
(1.1) całość, ogół, system
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa całe lato
Wiktionary
(1.1) Burmistrz postanowił ożywić atmosferę Olsztyna organizując całoletni cykl imprez kulturalnych i sportowych.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawɔˈlɛtʲɲi, AS: cau̯oletʹńi
Wiktionary
trwający cały miesiąc
SJP.pl
cecha czegoś trwającego całą noc
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający całą noc
Wiktionary
(1.1) Panowie i pani wracają właśnie z balu po całonocnej hulance.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawɔ̃ˈnɔt͡snɨ, AS: cau̯õnocny
Wiktionary
palenie zwłok w ofierze; ciałopalenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bibl. rel. złożenie w ofierze całego zwierzęcia lub daru ofiarnego
(1.2) przen. poświęcenie wszystkiego, nawet siebie
Wiktionary
Całopalenie lub ofiara całopalenia (hebr. עלה, trb. 'ola, stgr. ὁλόκαυστος, trb. holokaustos, łac. holocaustum) – ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień.
Obrzęd popularny szczególnie w tradycji żydowskiej, wielokrotnie wspomniany w Biblii. Po raz pierwszy w starotestamentowym obrazie potopu, następnie między innymi w kontekście ofiary Abrahama (ostatecznie dokonanej z baranka, zamiast jego syna Izaaka). Oprócz tego sposób i okoliczności jego przeprowadzania zostały opisane również w Księdze Liczb oraz w Kodeksie Kapłańskim pochodzącym z Księgi Kapłańskiej – tam, pełniący rolę różnych rodzajów ofiar, na przykład ofiary codziennej lub ofiary w szabat.
Wikipedia
(1.1) Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.
Wiktionary
przym. całopalny
Wiktionary
(1.1) holocaust, holokaust, ofiara całopalna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rel. przeznaczony do całopalenia
Wiktionary
rzecz. całopalenie n.
Wiktionary
transport całopojazdowy - transport, w którym zleceniodawca płaci za całą powierzchnię pojazdu
SJP.pl
przedstawiający całą postać
SJP.pl
trwający cały rok
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cały rok; czynny cały rok; obejmujący cały rok
Wiktionary
(1.1) Czterdziestotrzyletni pacjent trafił do poradni alergologicznej z powodu całorocznego kataru i zapalenia spojówek.
Wiktionary
przysł. całorocznie
Wiktionary
1. wszystkie części, fragmenty połączone ze sobą, tworzące samodzielną jednostkę; całkowitość;
2. nienaruszalność, nietykalność;
3. liczba należąca do zbioru liczb całkowitych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wszystkie elementy czegoś tworzące razem jakąś samodzielną jednostkę
(1.2) filoz. zwarty układ, którego cechy i prawidłowości decydują o wszelkich właściwościach jego poszczególnych składników
(1.3) książk. nienaruszalność i niepodzielność czegoś
(1.4) mat. liczba całkowita
Wiktionary
(1.1) Dwie połowy pomarańczy to jedna całość owocu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sawɔɕt͡ɕ, AS: cau̯ość
Wiktionary
przym. całościowy, cały
przysł. całościowo, całkiem, całkowicie
rzecz. całka ż.
Wiktionary
(1.1) jednia, jedność, komplet
(1.2) całokształt, ogół, suma, uniwersum
(1.3) niepodzielność, nienaruszalność, integralność
Wiktionary
łączyć coś w całość
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób całościowy, uwzględniając całość
Wiktionary
(1.1) Józek planowaćanował podejść do tych zagadnień całościowo, ale mu nie pozwolono.
Wiktionary
rzecz. całostka ż., całościowość ż., całość ż.
przym. cały, całościowy
przysł. w całości
Wiktionary
(1.1) kompleksowo, różnokierunkowo, wielostronnie, wszechstronnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest całościowe; cecha tych, którzy są całościowi
Wiktionary
przym. całościowy
przysł. całościowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) obejmujący całość, dogłębny
Wiktionary
IPA: ˌt͡sawɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: cau̯ośćovy
Wiktionary
przysł. całościowo
rzecz. całość ż., całościowość ż.
przym. cały
Wiktionary
(1.1) globalny, holistyczny
Wiktionary
łączyć coś w całość
SJP.pl
trwający cały semestr
SJP.pl
o utworze scenicznym: wypełniający cały spektakl
SJP.pl
niewielka, samodzielna część większej całości
SJP.pl
Całostka pocztowa – druk pocztowy (karta, koperta, sekretnik, opaska gazetowa, blankiet telegraficzny) opatrzony wydrukowanym na nim znakiem opłaty, upoważniający do uzyskania usługi pocztowej określonej taryfą pocztową.
Wikipedia
wypełniający cała stronę (zazwyczaj o tekście)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zajmujący całą stronę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest całotonowe
Wiktionary
przym. całotonowy
przysł. całotonowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający cały tydzień; obejmujący cały tydzień
Wiktionary
1. dotykać ustami w celu wyrażenia swoich uczuć; składać pocałunek, dawać buzi;
2. całować się - całować wzajemnie jeden drugiego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) dawać komuś pocałunek; dotykać ustami kogoś, rzadziej czegoś
czasownik zwrotny niedokonany całować się (dk. brak)
(2.1) dawać i dostawać pocałunek
Wiktionary
(1.1) Klepał Pawła na powitanie po plecyecach i długo, obleśnie całował Misię w rękę.
Wiktionary
IPA: t͡saˈwɔvat͡ɕ, AS: cau̯ovać
Wiktionary
rzecz. pocałunek mrz., całus mzw., całowanie n., całusek mzw./mrz.
przym. całuśny
czas. pocałować dk., ucałować dk.
Wiktionary
wypełniający cały wagon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Całowanie – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Karczew.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Warszawicach.
Wieś szlachecka Całowanie położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
IPA: ˌt͡sawɔˈvãɲɛ, AS: cau̯ovãńe
Wiktionary
lekka tkanina służąca do przykrywania trumny, zwłok; kir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. tkanina, rodzaj zasłony służącej do okrywania zwłok, trumny lub katafalku;
Wiktionary
Całun (staropolski czałun sieć, tkanina we wzorze sieci) – w Polsce określenie zasłony, okrywy z tkaniny (najczęściej w kolorze czarnym), służącej do przykrywania zwłok, trumny i katafalku najczęściej w delikatnym wzorze sieci. We Francji mianem chalon określano dawnej rodzaj specjalnej tkaniny, o wzornictwie szachownicy, wyprodukowanej z wełny.
Wikipedia
(1.1) stpol. syndon, czecheł
Wiktionary
dawniej: pocałunek
SJP.pl
przymiotnik od: całun
SJP.pl
pocałunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. pocałunek
Wiktionary
Pocałunek – akt polegający na kontakcie ust z ciałem innej osoby (np. ustami, policzkiem, dłonią) lub przedmiotem.
Wikipedia
(1.1) Kasia rozdaje dziś wszystkim całusy.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sawus, AS: cau̯us
Wiktionary
rzecz. całowanie n., pocałowanie n., pocałunek m.
:: zdrobn. całusek m.
czas. całować ndk., pocałować dk., ucałować dk., scałować dk.
przym. całuśny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dzióbek, dzióbeczek., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|pusa.
Wiktionary
zdrobnienie od: całus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od całus
(1.2) pot. pocałunek
Wiktionary
Gurami całujący, całusek, całusek Temmincka (Helostoma temminkii) – gatunek słodkowodnej ryby, jedyny przedstawiciel rodziny całuskowatych (Helostomatidae) i rodzaju Helostoma. Często hodowana jako ryba akwariowa.
Wikipedia
(1.2) Rysiu przesyłał Wandzi ukradkiem całuski.
(1.2) Cały wagon całusków imieninowych śle Janka.
Wiktionary
rzecz. całus mrz., całowanie n.
czas. całować ndk., pocałować dk.
przym. całuśny
Wiktionary
(1.2) całus, pocałunek, buziak, buzi
Wiktionary
zdrobnienie od: całus
SJP.pl
lubiący się całować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. lubiący się całować
Wiktionary
IPA: t͡saˈwuɕnɨ, AS: cau̯uśny
Wiktionary
rzecz. całowanie n., całunek, pocałunek, całus, całusek
czas. całować, pocałować
Wiktionary
1. ogarniający całkowicie, obejmujący wszystko; wszystek, pełny, zupełny;
2. pełen czegoś;
3. jedyny, wyłączny;
4. duży, znaczny;
5. w dobrym stanie, nienaruszony, nieuszkodzony;
6. potocznie: charakterystyczny dla siebie samego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zupełny, zawierający wszystkie elementy w czasie i przestrzeni
(1.2) jedyny, wyłączny
(1.3) duży, wielki
(1.4) nie uszkodzony
Wiktionary
(1.1) Nie sprzedam panu całej kolekcji, najwyżej niektóre elementy.
(1.2) Ta cela to cały mój świat.
(1.3) Mam całą masę problemów.
(1.4) Na szczęście żołnierze wrócili cali i zdrowi.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sawɨ, AS: cau̯y
Wiktionary
rzecz. całość ż., całka ż., całostka ż., scalanie n., scalenie n., całkowanie n., scałkowanie n., całkowitość ż., ocalanie n., ocalenie n., calizna ż.
czas. scalać ndk., scalić dk., całkować ndk., scałkować dk., ocalać ndk., ocalić dk.
przym. całkowity, całościowy, całkowy
przysł. cało, całkowicie, całościowo
Wiktionary
(1.1) wszystek, pełen, reg. pozn. całki.
Wiktionary
skrót od: kolumb (dawna nazwa niobu)
SJP.pl
[czytaj: s-i-bi-radio] CB-radio;
1. system radiokomunikacji amatorskiej w paśmie obywatelskim; radiowa łączność obywatelska;
2. radiotelefon do komunikacji w tym systemie, stosowany zwłaszcza w samochodach
SJP.pl
skrót od: Centralne Biuro Antykorupcyjne, służba specjalna państwa polskiego, urząd do spraw zwalczania korupcji
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik rodzaju nijakiego
(1.1) = Centralne Biuro Antykorupcyjne;
Wiktionary
(1.1) CBA zostało powołane przez polski parlament 12 (= dwunastego) maja 2006 (= dwa tysiące szóstego) roku.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿bɛ‿ˈa, AS: ce‿be‿a
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = co było do okazania; zob. c.b.d.o..
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ‿bɛ‿dɛ‿ˈɔ, AS: ce‿be‿de‿o
Wiktionary
skrót
(1.1) = mat. co było do udowodnienia (skrót stawiany na końcu dowodu)
Wiktionary
(1.1) ckd., cnd., ∎
Wiktionary
[czytaj: CEbos] skrót od: Centrum Badania Opinii Społecznej
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego lub nijakiego
(1.1) = Centrum Badania Opinii Społecznej;
Wiktionary
(1.1) Opinie o immunitecie poselskim są jasne. Z ostatnich badań CBOS-u wynika, że 57% ankietowanych opowiada się za jego zniesieniem w myśl zasady, że nie ma równych i równiejszych.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛbɔs, AS: cebos
Wiktionary
skrót od: Constant Bit Rate, metoda kodowania plików dźwiękowych, stosowana w formacie MP3
SJP.pl
1. [czytaj: cebe-ES] skrót od: Centrum Badań Strategicznych;
2. [czytaj: s-ibi-ES] skrót od: Columbia Broadcasting System
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Centralne Biuro Śledcze;
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿bɛ‿ˈːɕ, AS: ce‿b•‿eś
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Centralne Biuro Śledcze Policji;
Wiktionary
(1.1) Stanowisko zastępcy komendanta CBŚP wciąż pozostaje nieobsadzone.
Wiktionary
Centralne Biuro Wystaw Artystycznych
SJP.pl
1. korpus konsularny, oznaczenie na samochodach;
2. cichociemni
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. cesarskie cięcie
Wiktionary
CC to liczba 200 w rzymskim systemie liczbowym.
CC może również oznaczać:
CC jako skrót lub kod może również oznaczać:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CC (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = carbon / courtesy copy → DW (w korespondencji kopia grzecznościowa, „do wiadomości”)
(1.2) = creative commons
(1.3) = dypl. consular corps → korpus konsularny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿ˈt͡sɛ, AS: ce‿ce
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CC (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = carbon / courtesy copy → DW (w korespondencji kopia grzecznościowa, „do wiadomości”)
(1.2) = creative commons
(1.3) = dypl. consular corps → korpus konsularny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CC (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = carbon / courtesy copy → DW (w korespondencji kopia grzecznościowa, „do wiadomości”)
(1.2) = creative commons
(1.3) = dypl. consular corps → korpus konsularny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. Cena Czyni Cuda - sklep obuwniczy
2. liczba rzymska 300
SJP.pl
skrót od: Charge Coupled Device, technika odwzorowywania obrazu wykorzystywana w aparatach cyfrowych i skanerach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. największe miasto i de facto stolica nieuznawanego państwa Osetii Południowej, de iure zaś miasto w Gruzji;
Wiktionary
Cchinwali (gruz. ცხინვალი, ros. Цхинвал, oset. Цхинвал) – największe miasto i de facto stolica nieuznawanego państwa Osetia Południowa, de iure zaś miasto w Gruzji w regionie Wewnętrzna Kartlia. Położone jest nad brzegami rzeki Didi Liachwi (Wielka Liachwa). W latach 1934–1961 nosiło ono nazwę Staliniri.
Wikipedia
przym. cchinwalski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cchinwali, dotyczący Cchinwali
Wiktionary
rzecz. Cchinwali n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. teściowa
Wiktionary
IPA: t͡ɕːa, AS: •ća
Wiktionary
skrót od: cubic centimetre (centymetr sześcienny)
SJP.pl
skrót
(1.1) = ang. cubic centimetre → centymetr sześcienny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod maską auta znajduje się nowoczesna – jak na „japończyka” przystało – szesnastozaworowa jednostka benzynowa o pojemności 1800 ccm.
Wiktionary
(1.1) cm³
Wiktionary
symbol kadmu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ang. compact disc → płyta kompaktowa
(1.2) = franc. corps diplomatique → korpus dyplomatyczny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kopie moich najważniejszych plików nagrałem na płytkę CD.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿ˈdɛ, AS: ce‿de
Wiktionary
(1.1) płytka, gł. w mowie cedek
Wiktionary
[czytaj: s-i-di-er albo ce-de-er] (skrót od: Compact Disc Recordable) płyta kompaktowa, na której możliwy jest jednokrotny zapis porcji danych lub zapis wielosesyjny; urządzenie umożliwiające zapis danych na płytach CD-R
SJP.pl
[czytaj: s-i-di-rom lub ce-de-rom] skrót angielskiego: Compact Disc - Read Only Memory; nośnik danych, odczytywanych za pomocą promienia lasera, dających się zapisać tylko jeden raz, ale wielokrotnie możliwych do odczytania
SJP.pl
[czytaj: s-i-di-er-wu albo ce-de-er-wu] skrót angielskiego: Compact Disc ReWritable; płyta kompaktowa, na której możliwy jest wielokrotny zapis danych; urządzenie umożliwiające zapis danych na płytach CD-R i CD-RW
SJP.pl
w informatyce: możliwość umieszczania tekstu na płytach CD
SJP.pl
skrót od: ciąg dalszy
SJP.pl
skrót
(1.1) = ciąg dalszy (skrót umieszczany przed tekstem, wskazujący, że ten tekst jest kontynuacją innego)
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿ˈdɛ, AS: ce‿de
Wiktionary
skrót od: Centralny Dom Dziecka
SJP.pl
skrót od: Compact Disc DataBase, największa internetowa baza informacji na temat płyt CD
SJP.pl
[skrót czytany jako całe wyrażenie lub potocznie: ce-de-en] ciąg dalszy nastąpi
SJP.pl
skrót
(1.1) = ciąg dalszy nastąpi, skrót umieszczany pod tekstem wskazujący, że tekst ma dokończenie
Wiktionary
(1.1) Co się stanie z księżniczką? cdn.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿dɛ‿ˈɛ̃n, AS: ce‿de‿ẽn
Wiktionary
[czytaj: ce-de-TE albo potocznie: cedet] skrót od: Centralny Dom Towarowy; Cedet
SJP.pl
Christlich-Demokratische Union, Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna, partia w Niemczech
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) polit. niemiecka chadecka partia polityczna;
Wiktionary
(1.1) Na ten zjazd wszyscy czekali, bo w 1094 roku, kiedy CDU była w kiepskim stanie, to właśnie kanclerzowi udało się ją poderwać.
(1.1) Niemiecka opozycja nie zgadza się z przedstawicielami CDU.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿dɛ‿ˈu, AS: ce‿de‿u
Wiktionary
nazwa litery C
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery c / C
Wiktionary
Cer (Ce, łac. cerium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec. Nazwa pochodzi od planety karłowatej Ceres.
Wikipedia
IPA: t͡sɛ, AS: ce
Wiktionary
[czytaj: czauszesku] nazwisko
SJP.pl
duże drewniane wiadro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. duże, drewniane naczynie do noszenia wody i trunków;
(1.2) pot. głowa
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Inne znaczenie:
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛbɛr, AS: ceber
Wiktionary
rzecz. cebr mrz.
:: zdrobn. ceberek mrz., cebrzyk mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szaflik.
Wiktionary
mały ceber; cebrzyk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
metoda zeskalania (petryfikacji) gruntu za pomocą szkła wodnego i chlorku wapnia; elektropetryfikacja
SJP.pl
Elektropetryfikacja (elektro- + petryfikacja – gr. pétra „skała” + łac. facere „czynić”), zeskalanie, cebertyzacja, elektroiniekcja, elektrosylikatyzacja – proces zeskalania podłoża (gruntu) przez działanie polem elektrycznym przy jednoczesnym wprowadzaniu do niego zawiesin cementowych i roztworów szkła wodnego oraz chlorku wapnia.
Wikipedia
preparat zawierający kwas askorbinowy (witamina C), najczęściej w pastylkach lub zastrzykach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duże drewniane naczynie z uchwytami
Wiktionary
IPA: t͡sɛpr̥, AS: cepr̦
Wiktionary
rzecz. ceber m.
:: zdrobn. cebrzyk m., ceberek m.
Wiktionary
(1.1) ceber
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie zborowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Cebrów (ukr. Цебрів, Cebriw) – wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Cebrów, położony na linii Tarnopol - Lwów.
Wikipedia
przym. cebrowski
Wiktionary
związany z cebrem
SJP.pl
zdrobnienie od: cebrzyk
SJP.pl
mały ceber; ceberek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. mały ceber
Wiktionary
rzecz. ceber mrz., cebr mrz.
Wiktionary
Cebu – wyspa w środkowej części Filipin pomiędzy cieśninami Cebu i Tañon; otoczona 167 mniejszymi wysepkami. Długość 217 km, szerokość do 32 km; powierzchnia 4422 km², 3 miliony mieszkańców (najgęściej zaludniona wyspa Filipin).
Powierzchnia górzysta, z kilkoma szczytami ponad 700 m n.p.m. (najwyższy 1073 m n.p.m.), na wybrzeżu wąskie, żyzne niziny z uprawą kukurydzy, tytoniu, trzciny cukrowej, bawełny, palmy kokosowej. Wydobycie węgla brunatnego, rud miedzi, złota i srebra; przemysł włókienniczy, spożywczy (rafinacja cukru), rybołówstwo. Wyspa jest znana też jako miejsce śmierci Magellana.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cebu, dotyczący Cebu (wyspy wchodzącej w skład Filipin)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język cebuański;
Wiktionary
rzecz. Cebu mrz.
Wiktionary
(2.1) cebuano
Wiktionary
roślina warzywna o ostrym smaku i zapachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. cebula jadalna, nazwa systematyczna|Allium cepa|L.|ref=tak., roślina warzywna z rodzaju czosnkowatych o jadalnych podziemnych pędach i zielonych rurkowatych liściach;
(1.2) spoż. kulin. jarzyna z cebuli (1.1)
(1.3) bot. część rośliny, przekształcony podziemny pęd o funkcji spichrzowej i przetrwalnikowej;
(1.4) archit. przedmiot (zwłaszcza kopuła budynku) przypominający kształtem cebulę (1.2)
(1.5) pot. żart. staroświecki zegarek kieszonkowy, najczęściej z dewizką
(1.6) bot. zob. cebula morska.
(1.7) zob. cebula naprężeń.
(1.8) slang. przestęp. miotacz gazowy
(1.9) slang. przestęp. kiełbasa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Drobno posiekaną cebulę usmażyć na złoty kolor.
(1.3) Chciałabym posadzić cebule tulipanów na działce.
(1.4) W oddali widać było cebule cerkwi.
(1.5) Wuj wyjął z kieszonki zegarek, wielką cebulę na złotym łańcuszku.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈbula, AS: cebula
Wiktionary
rzecz. cebulak, cebularka ż., cebularz m., cebulica, cebulnica, cebulnik m., cebulowa ż., cebulówka ż., Cebulówka ż., cybulak m., cybulus m.; stpol. cebułka
:: zdrobn. cebulka ż.
przym. cebulaty, cebulasty, cebulkowaty, cebulkowy, cebulowaty, cebulny, cebulowy
Wiktionary
(1.1) stpol. cybula
(1.2) stpol. cybula
Wiktionary
buractwo, prostactwo; pogardliwie:
1. ogół cech osoby prostackiej, zawistnej oraz mającej skłonności do kombinowania i oszczędzania na wszystkim;
2. ogół osób prostackich, zawistnych oraz mających skłonności do kombinowania i oszczędzania na wszystkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. neol. zawistne, skąpe lub chamskie zachowanie
Wiktionary
(1.1) Internauci nie pozostali obojętni na takie zachowanie jednej z głównych twarzy TVN-u. Okrzyknęli jego zachowanie mianem „cebulactwa”.
Wiktionary
rzecz. cebula ż., cebulka ż., cebularz m., cebularka ż., cebulak m.
przym. cebulowy, cebulkowy
Wiktionary
pogardliwie: wieśniak; wsiok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. osoba niewychowana
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. drożdżówka z cebulą
Wiktionary
rzecz. cebulactwo n., cebula ż.
Wiktionary
1. udnica cebulanka, udnica cebulówka - muchówka z rodziny bzygowatych, występująca w Ameryce Północnej i w Europie
2. śmietka cebulanka - muchówka z rodziny muchowatych, której larwy żerują we wnętrzu cebuli jadalnej
SJP.pl
1. potocznie: rolnik uprawiający cebulę;
2. regionalnie: pieczywo z przypieczoną cebulą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rolnik, który uprawia cebulę na skalę przemysłową
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. bułka lub pszenny placek z przypieczoną na wierzchu cebulą;
Wiktionary
Cebularz – wywodzący się z kuchni żydowskiej pszenny placek, o średnicy od 15 do 20 centymetrów, pokryty pokrojoną w kostkę cebulą wymieszaną z makiem (15%–20%), charakterystyczny dla Lubelszczyzny.
Cebularz to jeden z najbardziej popularnych produktów tradycyjnych w województwie lubelskim. Pierwsze wzmianki na jego temat, a także przekazywana z pokolenia na pokolenie receptura, sięgają XIX stulecia. Jako pierwsi cebularze zaczęli wypiekać Żydzi z lubelskiego Starego Miasta, a przed II wojną światową był już on znanym przysmakiem na całej Lubelszczyźnie.
Wikipedia
rzecz. cebula ż., cebulactwo n., cebulka ż., cebulica ż., Cebulówka ż., cebulanka ż., cebulówka ż., cebularka ż.
przym. cebulowy, cebulasty, cebulowaty, cebulacki
Wiktionary
kształtem przypominający cebulę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający cebulę
Wiktionary
(1.1) Ujrzałem gotyckie i barokowe kościoły, cebulaste cerkwie i synagogi.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛbuˈlastɨ, AS: cebulasty
Wiktionary
rzecz. cebula ż., cebulka ż., cebularz mos./mrz., cebulowa ż.
przym. cebulowy, cebulkowy, cebulkowaty, cebulowaty
Wiktionary
(1.1) cebulowaty
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny liliowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Scilla|ref=tak., gatunek byliny z rodziny hiacyntowatych, oszloch;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cebulica dwulistna objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛbuˈlʲit͡sa, AS: cebulʹica
Wiktionary
przym. cebulowy
rzecz. cebularz mos./mrz., cebularka ż., cebula ż.
Wiktionary
(1.1) oszloch
Wiktionary
puszkinia cebulicowata - roślina z rodziny szparagowatych
SJP.pl
1. zdrobnienie od: cebula;
2. bulwa roślin cebulowych, będąca organem rozmnażania;
3. korzeń włosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała cebula; zdrobn. od zob. cebula.
(1.2) kulin. drobno pokrojona (i czasami usmażona) cebula
(1.3) bot. bulwa stawiąca organ rozmnażania wegetatywnego roślin cebulkowych
(1.4) anat. korzeń włosa
(1.5) bot. pot. odmiana gruszki
(1.6) pot. wielowarstwowe ubranie
Wiktionary
rzecz. cebularz mos./mrz., cebularka ż., cebula ż., cebulactwo n.
przym. cebulkowy, cebulowy, cebulasty, cebulowaty, cebulkowaty
Wiktionary
1. przypominający kształtem cebulkę;
2. dotyczący cebulki; o roślinie: mający, wytwarzający cebulkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający cebulkę
Wiktionary
rzecz. cebula, cebulka
przym. cebulowy, cebulasty, cebulowaty
Wiktionary
przymiotnik od: cebulka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do cebulki – rośliny jadalnej; też: zrobiony z dodatkiem cebulki
(1.2) bot. o roślinach: wytwarzający cebulki
Wiktionary
(1.2) W Holandii poziom wód gruntowych na polach, przeznaczonych pod uprawę hiacyntów, tulipanów, narcyzów[,] i innych roślin cebulkowych, znajduje się na głębokości 55–60 cm.
(1.2) Na ziemi były ustawione setki cebulkowych roślin kwitnących o tej porze: tulipany, hiacynty, konwalie, szafrany [...]
Wiktionary
rzecz. cebulka ż., cebulactwo n., cebula ż.
przym. cebulasty, cebulowaty, cebulowy
Wiktionary
(1.1-2) cebulkowaty
Wiktionary
potocznie: zupa cebulowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa na bazie cebuli
Wiktionary
rzecz. cebula ż.
przym. cebulasty, cebulowaty, cebulowy
Wiktionary
przypominający kształtem cebulę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający cebulę
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛbulɔˈvatɨ, AS: cebulovaty
Wiktionary
rzecz. cebula ż., cebulka ż., cebularz m., cebulowa ż.
przym. cebulowy, cebulkowy, cebulasty, cebulkowaty
Wiktionary
(1.1) cebulasty
Wiktionary
udnica cebulanka, udnica cebulówka - muchówka z rodziny bzygowatych, występująca w Ameryce Północnej i w Europie
SJP.pl
Wikipedia
związany z cebulą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. związany z cebulą warzywną, sporządzony z cebuli, o smaku lub zapachu tej cebuli
(1.2) bot. o roślinie wykształcającej cebulę
(1.3) przen. złożony z warstw, tak jak cebula
(1.4) przen. o kształcie cebuli
Wiktionary
(1.1) Lubię przegryzać cebulowe chipsy, choć nie cierpię cebulowej zupy.
(1.2) Tulipany i krokusy to rośliny cebulowe.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛbuˈlɔvɨ, AS: cebulovy
Wiktionary
rzecz. cebula ż., cebulka ż., cebulica ż., cebulowa ż., cebularz mrz./mos., cebularka ż.
przym. cebulkowy, cebulowaty, cebulasty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
środowiskowo: poduszka w kształcie litery "C" do karmienia dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. cebłowski
Wiktionary
stara wieś kaszubska w województwie pomorskim
SJP.pl
Cecenowo (kaszb. Cécenowò, Cécnowò, Cecënowò lub też Cecenowò, niem. Zezenow) – stara wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce przy drodze wojewódzkiej nr . W kierunku północnowschodnim od Cecenowa znajduje się rezerwat przyrody Las Górkowski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
1. organizacja zrzeszająca rzemieślników;
2. miejsce, gdzie znajduje się ta organizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) organizacja zrzeszająca rzemieślników;
(1.2) siedziba cechu (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lm. zob. cecha.
Wiktionary
Cech (z niem. Zunft), także gildia w kontekście wspólnot kupieckich, zwłaszcza zachodnioeuropejskich – organizacja samorządu gospodarczego rzemiosła łącząca rzemieślników jednego lub kilku pokrewnych zawodów, mająca na celu:
Wikipedia
IPA: t͡sɛx, AS: ceχ
Wiktionary
przym. cechowy
Wiktionary
część całkowita liczby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element opisujący coś lub kogoś, mogący odróżniać to od innych przedmiotów lub osób
(1.2) mat. zob. cecha logarytmu.
(1.3) stpol. znamię, piętno
(1.4) stpol. poszewka na poduszkę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Specyficzną cechą samochodu Bolesława jest to, że psuje się zaraz po uruchomieniu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛxa, AS: ceχa
Wiktionary
(1.1-3)
:: rzecz. cechówka ż., cechowanie n.
:: czas. cechować ndk.
Wiktionary
(1.1) atrybut, własność, właściwość, wyróżnik
Wiktionary
starszy członek cechu, przewodniczący cechu
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
1. być lub mieć charakterystyczną cechę kogoś lub czegoś;
2. opatrywać znakiem firmowym;
3. zaznaczyć drzewa przeznaczone do wyrębu lub ścięte
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) być czyjąś (lub czegoś) cechą; charakteryzować kogoś; być komuś lub czemuś właściwym
(1.2) dawać czemuś oznaczenie, znak; znakować, stemplować
czasownik zwrotny niedokonany cechować się
(2.1) charakteryzować się jakąś cechą
Wiktionary
(1.1) Cechuje go pracowitość i cierpliwość.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈxɔvat͡ɕ, AS: ceχovać
Wiktionary
rzecz. cechowanie n., cecha
czas. nacechować
Wiktionary
(1.1) znamionować, wyróżniać, charakteryzować
(1.2) znaczyć
Wiktionary
pracownik nanoszący skalę i inne znaki na szklanych i metalowych wyrobach pomiarowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cechować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌt͡sɛxɔˈvãɲɛ, AS: ceχovãńe
Wiktionary
czas. cechować
Wiktionary
ręczne narzędzie slużące do opatrywania czegoś charakterystycznym znakiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd służący do odbijania na drewnie znaku okreslającego pochodzenie drewna
Wiktionary
Wikipedia
1. pomieszczenie, w którym zbierają się górnicy przed zjazdem pod ziemię i po powrocie;
2. miejsce, w którym odbywa się cechowanie
SJP.pl
Cechownia (żarg. dom zborny, zbór, cehaus, cajhoż) – część kopalni, rodzaj poczekalni, w której górnicy zbierają się i wykonują czynności służbowe przed zjazdem w dół lub po powrocie na powierzchnię. W cechowni odbywają się także górnicze uroczystości.
Wikipedia
narzędzie ręczne do cechowania
SJP.pl
związany z cechowaniem wyrobów jubilerskich
SJP.pl
część automatycznej centrali telefonicznej, sterująca procesem zestawiania połączeń
SJP.pl
przmiotnik od: cech (zrzeszenie rzemieślników)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący cechu, związany z cechem
Wiktionary
(1.1) Statuty cechowe puszkarzy pochodzą z XV wieku.
Wiktionary
rzecz. cech mrz.
Wiktionary
1. szósty, najmłodszy okres ery paleozoicznej;
2. warstwa skorupy ziemskiej z tego okresu;
3. wapień powstały w tym okresie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. młodsza epoka permu
(1.2) geol. warstwa skał pochodzących z cechsztynu (1.1);
Wiktionary
Cechsztyn – nazwa kompleksu permskich skał osadowych pochodzenia morskiego, powstałych w bardzo płytkim i ciepłym akwenie (morza epikontynentalnego) obejmującego znaczne obszary Europy Zachodniej i Środkowej (np. Niż Polski). Mają one różny wiek; datowane są na perm późny i środkowy.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛxʃtɨ̃n, AS: ceχštỹn
Wiktionary
przym. cechsztyński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od cechsztyn
Wiktionary
(1.1) Groźne dla środowiska mogą być wypływy solanek ze złóż cechsztyńskich, położonych stosunkowo płytko pod dnem.
(1.1) Natomiast w rejonie Międzychodu, w permskich utworach dolomitu głównego i wapienia cechsztyńskiego, zostały odkryte złoża ropy, a odwierty przeprowadzone zostały w Grotowie, Sowiej Górze i Sierakowie.
Wiktionary
IPA: t͡sɛxˈʃtɨ̃j̃sʲci, AS: ceχštỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. cechsztyn
Wiktionary
znakowanie drzew przeznaczonych do wyrębu
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: ses-ilia] obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
1. rzadko, regionalnie: pieścić, bawić; cackać, ciaćkać;
2. ceckać się - regionalnie: cackać się (1. obchodzić się z czymś lub z kimś czule; 2. poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności); ciećkać się (regionalnie), ciaćkać się (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ceckać.
Wiktionary
czas. ceckać
Wiktionary
miejscowość w Rumunii, miejsce bitwy między wojskami polskimi pod dowództwem hetmana Stanisława Żółkiewskiego a wojskami turecko-tatarskimi w roku 1620
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, w okręgu Jassy;
Wiktionary
Cecora (rum. Țuțora) – miejscowość i gmina w Rumunii, w okręgu Jassy, ok. 1046 mieszkańców (stan z 2002 roku).
Wikipedia
przym. cecorski
Wiktionary
→ Cecora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cecorą, dotyczący Cecory
Wiktionary
rzecz. Cecora ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta; wyrośl, wyrośle
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Cecyliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów.
Cecyliusz imieniny obchodzi 1 lutego, 15 maja i 3 czerwca.
Znane osoby noszące imię Cecyliusz:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) daw. pot. żart. geogr. Sycylia
Wiktionary
Cecylia – żeński odpowiednik imienia Cecyliusz. Obchodzi imieniny 10 czerwca i 22 listopada.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie św. Cecylii, patronki muzyki kościelnej, obchodzone jest 22 listopada.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈt͡sɨlʲja, AS: cecylʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Cecylian m., Cecyliusz m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Cilka., reg. śl. Cila.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Cecylian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów. Oznacza „należący do Cecyliusza”.
Cecylian imieniny obchodzi 16 kwietnia.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj poprosiłam Cecyliana o pomoc w rachunkach.
Wiktionary
rzecz. Cecylia ż.
Wiktionary
Cecylian z małżonką; Cecylianowie
SJP.pl
Cecylian z małżonką; Cecylianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecylii lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Cecyliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rodu Cecyliuszów.
Cecyliusz imieniny obchodzi 1 lutego, 15 maja i 3 czerwca.
Znane osoby noszące imię Cecyliusz:
Wikipedia
(1.1) Zaoszczędzimy Cecyliuszowi tego widoku.
Wiktionary
rzecz. Cecylia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Cecyliusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliuszka lub z nim związany
SJP.pl
Cecyliusz z małżonką; Cecyliuszowie
SJP.pl
Cecyliusz z małżonką; Cecyliuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cecyliusza lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Cecylia (imię żeńskie)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 wsi w gminie Głowaczów:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie szumskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Cecyniówka (ukr. Цеценівка) – wieś na Ukrainie w rejonie krzemienieckim należącym do obwodu tarnopolskiego.
Wikipedia
przym. cecyniówecki
Wiktionary
(1.1) hist. war. Cecyniowce, Czeczeniowce
Wiktionary
regionalnie: cedet
SJP.pl
wierzyciel dokonujący cesji swej wierzytelności lub innych praw na rzecz cesjonariusza
SJP.pl
Cedent łac. cedens „ustępujący”) – osoba, która przelewa swoje prawa na kogoś innego. Taki przelew uprawnień, najczęściej wierzytelności, w prawniczej terminologii nazywany jest cesją. Druga osoba uczestnicząca w cesji, cesjonariusz, przyjmuje rzeczone uprawnienia.
W prawie międzynarodowym cedentem określa się państwo, które w formie cesji zrzeka się praw do określonego terytorium na rzecz innego państwa, nazywanego w tym przypadku cesjonariuszem.
Wikipedia
potocznie: Centralny Dom Towarowy, największy warszawski dom towarowy w dwudziestoleciu po II wojnie światowej
SJP.pl
Centralny Dom Towarowy (CDT), Centralny Dom Dziecka, Dom Towarowy „Smyk”, od 2018 budynek biurowy Cedet – budynek domu towarowego znajdujący się w Warszawie, pierwotnie pod adresem ul. Bracka 15/19, obecnie ul. Krucza 50.
Wikipedia
przymiotnik od: cedet, CDT (Centralny Dom Towarowy); CDT-owski
SJP.pl
[czytaj: sedi] jednostka monetarna Ghany; 1 cedi = 100 pesewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Ghany o symbolu ₵;
Wiktionary
Cedi – jednostka monetarna Ghany od 1965 r. 1 cedi = 100 pesewa.W obiegu znajdują się:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) سيدي
* baskijski: (1.1) cedi
* francuski: (1.1) cédi m., cedi m.
* ukraiński: (1.1) седі m.
* węgierski: (1.1) cedi
źródła.
== cedi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. cedi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛdʲi, AS: cedʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) سيدي
* baskijski: (1.1) cedi
* francuski: (1.1) cédi m., cedi m.
* ukraiński: (1.1) седі m.
* węgierski: (1.1) cedi
źródła.
== cedi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. cedi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Cedille, cédille, cedilla, cedylla ( ¸ ) – znak diakrytyczny podobny nieco do ogonka, występujący najczęściej pod literą „C” w wielu językach (m.in. we francuskim, portugalskim, katalońskim, tureckim).
Nieco innym znakiem, który nie powinien być mylony z cedille jest tzw. przecinek dolny w języku łotewskim i rumuńskim.
W Unikodzie znak diakrytyczny cedylla występuje w wersjach:
Wikipedia
przekazać prawo do czegoś innej osobie
SJP.pl
czasownik
(1.1) zrzekać się swoich praw lub obowiązków na rzecz kogoś innego
(1.2) o państwie: przekazać na mocy umowy międzynarodowej część swojego terytorium innemu państwu
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈdɔvat͡ɕ, AS: cedovać
Wiktionary
rzecz. proceder m., cesja, cedent, cedowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrzekanie się swoich praw na rzecz kogoś innego
(1.2) o państwie: przekazywanie na mocy umowy międzynarodowej części swojego terytorium innemu państwu
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛdɔˈvãɲɛ, AS: cedovãńe
Wiktionary
czas. cedować
rzecz. cedent, cesja
Wiktionary
długowieczne drzewo iglaste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Cedrus|ref=tak., drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, rosnące w górach krajów śródziemnomorskich;
(1.2) drewn. drewno cedrowe
Wiktionary
Cedr (Cedrus Trew) – rodzaj długowiecznych drzew z rodziny sosnowatych. W zależności od ujęcia systematycznego wyróżnia się od dwóch do czterech gatunków. Cedry występują w rejonach górskich Afryki Północnej i Azji Zachodniej w trzech obszarach rozdzielonych znacznymi dysjunkcjami. Rosną w górskich lasach na wysokościach od 1100 do ok. 3000 m n.p.m. Ze względu na niewielkie areały i eksploatację status gatunku zagrożonego ma cedr atlaski, a cedr libański jest gatunkiem narażonym. Cedry są źródłem bardzo cenionego drewna, sadzone są także jako drzewa ozdobne.
Wikipedia
(1.1) Zbocza góry gęsto porastały cedry.
Wiktionary
IPA: t͡sɛtr̥, AS: cetr̦
Wiktionary
rzecz. cedrzyniec m., cedrzyk m., cedrówka ż., cedrowina ż., cedrzyna ż.
przym. cedrowy
Wiktionary
(1.2) cedrowina; rzad. cedrzyna
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny cytrusowatych; cytron
SJP.pl
Cytron, cedrat (Citrus medica L.) – gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych (Rutaceae Juss.). Prawdopodobnie pochodzi z podnóża Himalajów (północno-wschodnie Indie, północna Mjanma). Rozprzestrzeniony już w starożytności do Chin i Europy (tu dotarł jako pierwszy z owoców cytrusowych ok. 300 r. p.n.e.). Jest prawdopodobnie jednym z trzech gatunków rodzicielskich (obok pomarańczy olbrzymiej i mandarynki) większości form uprawnych cytrusów.
Wikipedia
Cedro – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie Bernalillo.
Wikipedia
dolina między Jerozolimą a Górą Oliwną; okresowy strumień płynący tą doliną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. strumień w Judei, przepływający przez Jerozolimę i Pustynię Judzką;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku cieków wodnych w Polsce
Wiktionary
Cedron (Kidron, hebr. נחל קדרון, Nahal Qidron, arab. Wadi an-Nar) – niewielki strumień płynący doliną o tej samej nazwie położoną między Wzgórzem Świątynnym a Górą Oliwną w Jerozolimie, wielokrotnie wymieniany w Biblii. Z Doliną Cedronu (hebr. Emek Kidron, arab. Wadi an-Nar) błędnie identyfikowana jest Dolina Jozafata, w Biblii symboliczne określenie miejsca przyszłego Sądu Ostatecznego.
Wikipedia
(1.1) Kazał je spalić na zewnątrz Jerozolimy, na polach nad Cedronem, a popiół z nich zanieść do Betel.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hebr|קדרון.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kidron
* francuski: (1.1) Cédron m.
* wilamowski: (1.1) Cedron m.
* włoski: (1.1) Cedron m.
źródła.
== Cedron (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geogr. Cedron
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Cedrowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.
Wikipedia
drewno cedrowe; cedrówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewn. drewno cedrowe
Wiktionary
rzecz. cedr mrz.
przym. cedrowy
Wiktionary
(1.1) war. cedrzyna; cedr
Wiktionary
1. ptak z rodziny jemiołuszek
2. drzewo z rodziny miodlowatych; cedrzyk
SJP.pl
związany z cedrem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z cedru
(1.2) wykonany z drewna lub innej części cedru
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do cedru, będący częścią cedru
Wiktionary
(1.1) Dobiegł do zagajnika cedrowego, gdzie chwilę odpoczął.
(1.2) Artystka wykonuje cedrowe szkatułki na klejnoty.
(2.1) Sadzonkę obsypała cedrowymi igłami przywiezionymi z gór.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈdrɔvɨ, AS: cedrovy
Wiktionary
rzecz. cedr mrz., cedrowina ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Cedry Wielkie
SJP.pl
drzewo z rodziny miodlowatych; cedrówka
SJP.pl
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych
SJP.pl
Cedrzyniec (Calocedrus) – rodzaj drzew należących do rodziny cyprysowatych. Obejmuje trzy gatunki występujące we wschodniej Azji i jeden rosnący w Ameryce Północnej. Rośliny te uprawiane są jako ozdobne i pozyskiwane są jako źródło drewna.
Wikipedia
podatek cedularny - rodzaj podatku polegający na odrębnym opodatkowaniu każdego rodzaju dochodów podatnika
SJP.pl
1. codzienny urzędowy wykaz kursów walut, dewiz itp.
2. wykaz przesyłek lub towarów przyjętych do przewozu określonym środkiem transportu
3. raport dzienny z odbytego kursu tramwaju lub pociągu, zawierający wykaz sprzedanych biletów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. lista cen giełdowych
(1.2) hand. list przewozowy
(1.3) hand. lista biletów rozprowadzonych przez obsługę tramwaju lub pociągu
(1.4) druk. spis znaków danego kroju pisma
(1.5) daw. prospekt, reklama
(1.6) daw. kwit, zlecenie na piśmie
Wiktionary
Ceduła giełdowa – publikowany codziennie przez giełdy urzędowy wykaz kursów walut, dewiz i papierów wartościowych lub cen towarów, według których dokonywano transakcji giełdowych.
Wikipedia
rzecz. cedułka ż.
przym. cedułkowy
Wiktionary
zdrobniale o cedule
SJP.pl
znak diakrytyczny podobny do ogonka, występujący np. we francuskiej literze ç („c” z cedyllą)
SJP.pl
Cedille, cédille, cedilla, cedylla ( ¸ ) – znak diakrytyczny podobny nieco do ogonka, występujący najczęściej pod literą „C” w wielu językach (m.in. we francuskim, portugalskim, katalońskim, tureckim).
Nieco innym znakiem, który nie powinien być mylony z cedille jest tzw. przecinek dolny w języku łotewskim i rumuńskim.
W Unikodzie znak diakrytyczny cedylla występuje w wersjach:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Cedynia (niem. Zehden, łac. Cedene) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Cedynia. Najdalej na zachód położone miasto Polski, w zachodniej części pasa Pojezierza Zachodniopomorskiego.
Według danych z 31 grudnia 2021 roku Cedynia liczyła 1470 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈdɨ̃ɲa, AS: cedỹńa
Wiktionary
mieszkaniec Cedyni (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Cedyni (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Cedynia
SJP.pl
1. dziurkowane naczynie kuchenne do odcedzania; durszlak;
2. sieć rybacka w kształcie worka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie kuchene z dziurkami w dnie;
Wiktionary
Cedzak (inaczej durszlak, od niem. Durchschlag) – rodzaj specjalnego sita w formie miski lub garnka z podziurkowanym dnem. Może być wyposażony w uchwyt oraz w podstawkę lub nóżki, które pozwalają mu stać samodzielnie i umożliwiają swobodny odpływ cieczy. Służy do odcedzania i płukania żywności.
Wikipedia
rzecz. cedzidło n., odcedzaczka ż., cedzenie n., odcedzanie n., odcedzenie n., przecedzanie n., przecedzenie n., wycedzanie n., wycedzenie n.
:: zdrobn. cedzaczek m.
czas. cedzić ndk., odcedzać ndk., odcedzić dk., przecedzać ndk., przecedzić dk., wycedzać ndk., wycedzić dk.
przym. cedzakowy
Wiktionary
(1.1) durszlak
Wiktionary
przypominający cedzak
SJP.pl
przymiotnik od: cedzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cedzić.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: ceʒẽńe
Wiktionary
czas. cedzić
rzecz. cedzak mrz.
Wiktionary
1. przelewać ciecz przez filtr, sito;
2. pić lub przelewać coś powoli, z przerwami;
3. mówić coś bardzo powoli, z przerwami
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przepuszczać płyn przez sito, sitko, cedzak, filtr w celu oczyszczenia lub oddzielenia części stałych
(1.2) pić lub przelewać powoli
(1.3) przen. wymawiać wolno, z przerwami
czasownik zwrotny niedokonany cedzić się (dk. brak)
(2.1) być cedzonym (1.1)
Wiktionary
(1.1) Wody dołowe są cedzone, a następnie przepływają przez piaskownik, gdzie zatrzymywane są cząstki węgla o średnicy 0,1 mm.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛd͡ʑit͡ɕ, AS: ceʒ́ić
Wiktionary
rzecz. cedzak m., cedzidło n., cedzik m., cedziny nmos., cedzenie n., przecedzenie n., przecedzanie n.
czas. przecedzić dk., przecedzać ndk.
przym. cedzakowy, cedzidłowy
Wiktionary
(1.1) filtrować
(1.2) sączyć
Wiktionary
1. filtr o działaniu okresowym, otwarty lub zamknięty zbiornik z dnem sitowym; nucza;
2. przyrząd do cedzenia
SJP.pl
Wikipedia
związany z cedzidłem
SJP.pl
pozostałości po cedzeniu płynu, męty, osad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. cedzak, durszlak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. durszlak
Wiktionary
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim
SJP.pl
Cedzyna – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Górno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
ryba morska żyjąca w morzach ciepłych
SJP.pl
Cefal, cefal pospolity, łoban, mugil cefal (Mugil cephalus) – ryba z rodziny mugilowatych (Mugilidae).
Wikipedia
najstarszy znany kręgowiec ziemski wymarły w okresie dewonu
SJP.pl
ryba morska żyjąca w morzach ciepłych
SJP.pl
ewolucyjny proces wyodrębniania części głowowej organizmu
SJP.pl
Cefalizacja (gr. kephalé – głowa) – proces ewolucyjny prowadzący w rozwoju osobniczym do rozrastania się przedniej części ciała i wyodrębnienia wyspecjalizowanego odcinka głowowego zawierającego otwór gębowy, narządy zmysłów i zwoje nerwowe. Występuje u wolno żyjących zwierząt dwubocznie symetrycznych, począwszy od wieloszczetów (Polychaeta) i płazińców (Platyhelminthes).
Wikipedia
rząd ryb promieniopłetwych; mugilokształtne
SJP.pl
Mugilokształtne, cefalokształtne (Mugiliformes) – monotypowy rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący rodzinę:
W starszych klasyfikacjach rodzina Mugilidae była zaliczana do okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach cefalokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
przyrząd do mierzenia głowy
SJP.pl
metoda pomiaru głowy człowieka; kefalometria
SJP.pl
półsyntetyczny antybiotyk o szerokim spektrum działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. antybiotyk pozyskiwany z grzyba z rodzaju nazwa systematyczna|Acremonium|ref=tak. (dawniej znanego pod nazwą nazwa systematyczna|Cephalosporium.);
Wiktionary
Cefalosporyny – grupa półsyntetycznych antybiotyków β-laktamowych o szerokim spektrum działania bakteriobójczego. Są to pochodne kwasu 7-aminocefalosporynowego (7-ACA) i zawierają w swojej cząsteczce dwupierścieniową strukturę cefemu, który wykazuje większą odporność na działanieβ-laktamaz niż penam.
Wikipedia
(1.1) Listę głównych osiągnięć farmakologicznych ostatniego sześćdziesięciolecia otwiera odkrycie penicyliny, znajdują się też na niej takie leki jak kortyzol (działanie przeciwuczuleniowe i przeciwzapalne), cefalosporyna (otworzyła drogę przeszczepom) [...]
Wiktionary
rodzina ryb z rzędu mugilokształtnych; mugilowate
SJP.pl
Mugilowate, cefalowate (Mugilidae) – rodzina ryb mugilokształtnych (Mugiliformes). Poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie.
Wikipedia
potocznie: życiorys; CV, curriculum vitae
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. pot. CV (= curriculum vitae); życiorys
Wiktionary
(1.1) Roznoszone cefałki często trafiają do kosza w obawie o własny stołek.
Wiktionary
gwiazda zmieniająca blask na skutek okresowych pulsacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. gwiazda zmieniająca swoją jasność w wyniku okresowych pulsacji;
Wiktionary
Cefeidy (zwane też gwiazdami typu δ Cephei lub cefeidami klasycznymi od nazwy gwiazdozbioru Cefeusza) – gwiazdy zmienne pulsujące, olbrzymy.
Cefeidy są wyjątkowo jasne, tysiąc lub nawet dziesięć tysięcy razy jaśniejsze od Słońca. Regularnie zmieniają jasność wskutek pulsacji. Pulsacje powodują okresowe zmiany wielkości gwiazdy oraz temperatury powierzchni i typu widmowego (od A lub F w maksimum blasku do G lub K w minimum).
Wikipedia
(1.1) Najlepszymi świecami standardowymi do pomiaru parametru Hubble’a są dwa rodzaje gwiazd: Cefeidy oraz supernowe.
Wiktionary
rzecz. Cefeusz mos./mzw.
Wiktionary
łac. Cepheus; gwiazdozbiór nieba północnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. król Etiopii, syn Belosa oraz mąż Kasjopei i ojciec Andromedy, po śmierci przeniesiony na firmament jako gwiazdozbiór Cefeusza (2.1);
(1.2) mitgr. król Tegei, syn Aleosa; jeden z Argonautów;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny cały rok;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1, 2.1) Mityczny Cefeusz jest identyfikowany z gwiazdozbiorem Cefeusza.
(1.1) Perseusz pokonał potwora morskiego i uwolnił Andromedę, córkę Kasjopei i Cefeusza.
(2.1) Cefeusz widnieje na niebie niedaleko konstelacji, które są z nim mitologicznie powiązane.
(2.1) Najjaśniejszą gwiazdą w Cefeuszu jest Alderamin.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈfɛwuʃ, AS: cefeu̯uš
Wiktionary
rzecz. cefeida ż., Cefeida ż.
przym. Cefeuszowy
zob. Kefeus.
Wiktionary
(1.1) war. Kefeus
(1.2) war. Kefeus
(2.1) skr. Cep
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. antybiotyk o szerokim spektrum działania, z grupy cefalosporyn III generacji, stosowany w leczeniu poważnych zakażeń bakteryjnych
Wiktionary
Cefotaksym, (łac. Cefotaximum) – półsyntetyczny antybiotyk będący cefalosporyną III generacji o działaniu bakteriobójczym do stosowania pozajelitowego. W przeciwieństwie do innych pozajelitowych cefalosporyn III generacji jest metabolizowany, w wyniku czego powstaje czynny metabolit – deacetylocefotaksym. Cefotaksym należy do najbardziej aktywnych cefalosporyn wobec bakterii Gram-dodatnich.
Wikipedia
skrót od: Central European Free Trade Agreement – Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu; Cefta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. antybiotyk będący półsyntetyczną cefalosporyną II generacji, który posiada szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego
Wiktionary
Cefuroksym – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczna cefalosporyna II generacji o działaniu bakteriobójczym o szerokim spektrum przeciwbakteryjnym. Aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Nieaktywny wobec bakterii atypowych. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, stąd stosuje się podawanie drogą parenteralną (pozajelitową). Nie jest metabolizowany, a jego biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 80 min. Wydalanie następuje przez nerki.
Wikipedia
(1.1) Dopiero po włączeniu leczenia cefuroksymem stan chorej zaczął się poprawiać.
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Aprokam, Biofuroksym, Cefuroxim-MIP, Zinacef; wzór sumaryczny C16H16N4O8S
Wiktionary
1. ręczne narzędzie metalowe do chwytania przedmiotów, wyciągania gwoździ, cięcia drutu itp.; obcęgi;
2. środkowa para zębów siecznych u niektórych zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. obcęgi.
(1.2) zool. środkowa para siekaczy u niektórych ssaków
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ŋʲɟi, AS: cẽŋʹǵi
Wiktionary
rzecz. obcęgi nmos.
Wiktionary
(1.1) obcęgi, kleszcze
Wiktionary
wytwórnia cegły i innych glinianych materiałów budowlanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwórnia cegły oraz innych materiałów budowlanych z gliny;
Wiktionary
Cegielnia – zakład wytwórczy, zajmujący się produkcją cegieł ceramicznych, wypalanych z gliny.
Cegielnie stawia się najczęściej w pobliżu miejsc bogatych w zasoby gliny, co pozwala zredukować koszty transportu surowca. Budowa cegielni, szczególnie po zmechanizowaniu produkcji cegieł w pierwszej połowie XIX wieku, była widomym znakiem pojawiania się w okolicy przemysłu i budownictwa przemysłowego, potrzebującego materiałów budowlanych.
Wikipedia
(1.1) Czy w tej cegielni ceglastobrązowe cegły są w ciągłej produkcji?
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈɟɛlʲɲa, AS: ceǵelʹńa
Wiktionary
rzecz. ceglarstwo n., cegła ż., cegiełka ż., cegłówka ż., ceglak m.
przym. cegielniany, cegielniczy, ceglany, ceglasty
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się produkcją cegieł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział rzemiosła związany z wytwarzaniem cegieł
Wiktionary
Cegielnictwo (również strycharstwo) – produkcja ceramiki budowlanej z gliny z domieszką innych substancji nadających trwałość, odporność, zabarwienie.
Wikipedia
(1.1) Wzrostową tendencją charakteryzowało się cukrownictwo, gorzelnictwo i cegielnictwo.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛɟɛlʲˈɲit͡stfɔ, AS: ceǵelʹńictfo
Wiktionary
rzecz. ceglarstwo n., ceglak mrz., ceglarz
przym. ceglany
Wiktionary
(1.1) ceglarstwo
Wiktionary
dotyczący cegły, cegielni, cegielnictwa
SJP.pl
ceglarz;
1. pracownik produkujący cegły;
2. dawniej: właściciel cegielni
SJP.pl
Cegielnik – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 990 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Zławieś Wielka.
We wsi znajduje się nieczynny cmentarz ewangelicki, założony w 1873 r., z najstarszymi zachowanymi nagrobkami z końca XIX i pocz. XX w.
Wikipedia
nazwisko, np. Hipolit Cegielski (1813-68), polski przemysłowiec, działacz społeczno-kulturalny i polityk
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
1. mała cegła;
2. kawałek czegoś w kształcie prostopadłościanu;
3. wkład w coś, składka
SJP.pl
Cegiełka (słow. Cigeľka; ukr. Цігелька, Cihelka; romski (vlax) Cigeľka) – wieś i gmina (obec) na Słowacji w kraju preszowskim, powiat Bardejów, przy granicy z Polską.
Wikipedia
czyścić coś, ścierać za pomocą cegły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cegiełkować.
Wiktionary
czas. cegiełkować
przym. ceglany
Wiktionary
1. przypominający sposób ułożenia cegieł w murze;
2. związany z cegiełką - datkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ceglak
Wiktionary
rzecz. ceglak m.
Wiktionary
dom z cegły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ceglany dom
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛɡlak, AS: ceglak
Wiktionary
rzecz. cegielnia, cegielnictwo, cegielnik, cegiełka, ceglarka, ceglarstwo, ceglarz, cegła
:: zdrobn. ceglaczek m.
przym. cegielniany, cegielniczy, cegiełkowy, ceglany, ceglarski, ceglasty
przysł. ceglasto
temsłow. ceglasto-
Wiktionary
1. zrobiony z cegły, pochodzący z cegły (np. ceglane domy, ceglany pył);
2. mający kolor cegły, pomarańczowoczerwony (np. ceglane rumieńce, wypieki); ceglasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z cegły
(1.2) związany z cegłą, dotyczący cegły
(1.3) zob. ceglasty.
Wiktionary
(1.1) Huknął samochodem o ceglany mur.
Wiktionary
IPA: t͡sɛɡˈlãnɨ, AS: ceglãny
Wiktionary
rzecz. cegła ż., cegiełka ż., cegielnia ż., ceglarstwo n., ceglak m., cegiełkowanie n., cegielnik m., cegielnictwo n., ceglarka ż., ceglarz m.
czas. cegiełkować
przym. ceglarski, cegielniany, ceglasty, cegiełkowy, cegielniczy
przysł. ceglasto
Wiktionary
(1.2) cegłowy
(1.3) ceglasty, pomarańczowoczerwony
Wiktionary
maszyna do produkcji cegieł
SJP.pl
maszyna do produkcji cegieł
SJP.pl
dotyczący ceglarza, ceglarstwa; wykonany przez ceglarza
SJP.pl
przemysł cegielniczy; cegielnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział rzemiosła związany z wytwarzaniem cegieł
Wiktionary
Cegielnictwo (również strycharstwo) – produkcja ceramiki budowlanej z gliny z domieszką innych substancji nadających trwałość, odporność, zabarwienie.
Wikipedia
(1.1) Ceglarstwo jest zanikającą profesją.
Wiktionary
IPA: t͡sɛɡˈlarstfɔ, AS: ceglarstfo
Wiktionary
rzecz. ceglak mrz., cegła ż., cegiełka ż., ceglarz m., cegielnia ż., cegielnictwo n.
przym. ceglany
Wiktionary
(1.1) cegielnictwo
Wiktionary
cegielnik;
1. człowiek produkujący cegły (prostopadłościany z wypalonej gliny);
2. właściciel cegielni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik wytwarzający cegły, trudniący się ceglarstwem
Wiktionary
Strycharz, ceglarz, cegielnik – rzemieślnik wyrabiający cegły. Forma żeńska – strycharka – pracownica cegielni wyrabiająca cegły ręcznie.
Też przyrząd do wyrównywania gliny w formie, rodzaj deseczki, zwany był strychulcem.
Wikipedia
(1.1) Ceglarz mieszka w następnym domu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛɡlaʃ, AS: ceglaš
Wiktionary
rzecz. ceglak m., cegielnik, ceglarstwo n., cegielnictwo n.
:: fż. ceglarka ż.
przym. ceglany
Wiktionary
(1.1) cegielnik, strycharz
Wiktionary
brązowy o odcieniu ceglastym; rudoczerwony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor brązowy o odcieniu ceglastym
Wiktionary
(1.1) Czy w tej cegielni ceglastobrązowe cegły są w ciągłej produkcji?
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛɡlastɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: ceglastobrõũ̯zovy
Wiktionary
czerwony o odcieniu ceglastym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor czerwony o odcieniu ceglastym
Wiktionary
(1.1) Nazwał mnie zdzirą tylko dlatego, że miałam wyrazistą, ceglastoczerwoną szminkę.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛɡlastɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: ceglastočervõny
Wiktionary
borowik ceglastopory - kapeluszowy grzyb jadalny o trzonie koloru ceglanego
SJP.pl
różowy o odcieniu ceglastym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o ceglastym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie słyszałeś o ceglastoróżowym kolorze?
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛɡlastɔruˈʒɔvɨ, AS: ceglastoružovy
Wiktionary
podobny do koloru cegły; pomarańczowoczerwony, ceglany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor pomarańczowoczerwony, taki jak kolor cegły
Wiktionary
(1.1) Jego tarcza będzie widoczna, koloru ceglastego, rozjaśniona światłem rozproszonym w atmosferze.
Wiktionary
IPA: t͡sɛɡˈlastɨ, AS: ceglasty
Wiktionary
rzecz. ceglak mrz., cegła ż., cegielnia ż.
przym. ceglany
przysł. ceglasto
Wiktionary
(1.1) ceglany, pomarańczowoczerwony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dusza do żelazka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Cegliński – polskie nazwisko.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni
(1.1) stpol. włóczyć się po nocy
Wiktionary
IPA: t͡sɛɡˈlɔvat͡ɕ, AS: ceglovać
Wiktionary
rzecz. ceglowanie n., ceklarz, stpol. ceklacja, daw. ceklarstwo, stpol. ceklowanie, stpol. ceklownik, stpol. cekmistrz, stpol. ceklmistrz, stpol. ceklatum
przym. ceklarski
czas. stpol. ceklować
Wiktionary
(1.1) stpol. ceklować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ceglować.
Wiktionary
czas. ceglować ndk.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; skorek
SJP.pl
przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; skorek
SJP.pl
Wikipedia
związany z ręcznym narzędziem metalowym do chwytania przedmiotów, wyciągania gwoździ, cięcia drutu itp.; obcęgowy
SJP.pl
1. materiał budowlany;
2. kawałek jakiejś masy mający kształt prostopadłościanu;
3. książka, która leży w księgarni i nie znajduje nabywców;
4. książka o dużej objętości, często nieciekawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. ceramiczny element budowlany w kształcie prostopadłościanu;
(1.2) przen. pot. bardzo gruba i nudna książka lub dokument
(1.3) środ. kolej. sieciowy rozkład jazdy pociągów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten mur jest z cegieł.
(1.2) Profesor zalecił studentom przeczytanie swojej cegły.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛɡwa, AS: cegu̯a
Wiktionary
rzecz. cegielnia ż., cegielnik m., cegłówka ż., Cegielnik m., Cegłowo n., Ceglanka ż., Ceglarki nmos.
:: zdrobn. cegiełka ż.
przym. ceglany, ceglasty
Wiktionary
(1.1) cegłówka
(1.2) tomiszcze
Wiktionary
przypominający cegłę
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Cegłów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Cegłów. Leży nad rzeką Mienią, w oddaleniu 55 km od Warszawy oraz 42 km od Siedlec. Siedziba gminy Cegłów.
Administracyjnie na terenie Cegłowa funkcjonują dwa sołectwa Cegłów 1 i Cegłow 2
Wikipedia
mieszkaniec Cegłowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Cegłowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
1. stara, zużyta cegła;
2. duży kawałek cegły
SJP.pl
przymiotnik od: Cegłów (wieś w województwie mazowieckim)
SJP.pl
motyl mający na odwłoku plamę w kształcie litery C
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trochę, nieco
Wiktionary
1. wyspa na Oceanie Indyjskim;
2. dawniej: Sri Lanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Oceanie Indyjskim;
(1.2) hist. dawna nazwa Sri Lanki
Wiktionary
Cejlon (syng. Śrī Laṁkā, tamil. İlankai, ang. Ceylon) – jedna z największych wysp Oceanu Indyjskiego, leżąca na południowy wschód od wybrzeży Indii, od których oddzielona jest cieśniną Palk. Ma powierzchnię 65,6 tys. km² i stanowi jednocześnie państwo Sri Lankę.
Wikipedia
(1.1) Jedynie kilka procent powierzchni Cejlonu przykrywają skały osadowe kenozoiku.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛjlɔ̃n, AS: cei ̯lõn
Wiktionary
rzecz. Cejlończyk mos., Cejlonka ż.
przym. cejloński
Wiktionary
(1.2) Sri Lanka
Wiktionary
mieszkaniec Cejlonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Cejlonu
Wiktionary
rzecz. Cejlon mrz.
:: fż. Cejlonka ż.
przym. cejloński
Wiktionary
minerał, odmiana spinelu; spinel zielony
SJP.pl
mieszkanka Cejlonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Cejlonu
Wiktionary
rzecz. Cejlon mrz.
:: fm. Cejlończyk mos.
przym. cejloński
Wiktionary
przymiotnik od: Cejlon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wyspą Cejlon
(1.2) hist. związany z historycznym Cejlonem (obecnie Sri Lanka)
Wiktionary
IPA: t͡sɛjˈlɔ̃j̃sʲci, AS: cei ̯lõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Cejlończyk, Cejlonka, Cejlon
Wiktionary
nazwisko, m.in. Florian Stanisław Cejnowa (1817-1881), kaszubski działacz społeczny i narodowy, pisarz i publicysta; Ceynowa, Cenowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rysy włoskowate w szkliwie płytek ceramicznych
SJP.pl
Cek (również Jek, Dzheg lub Dzhek) – wieś w Azerbejdżanie, w Rejonie Quba, w gminie Əlik, położona na wysokości 1643 m n.p.m. Miejscowość słynie z własnego języka oraz obyczajów i tradycji. Obecnie w miejscowości mieszka 312 mieszkańców, z czego większość zalicza się do ludności rdzennej.
Wikipedia
ciężki karabin maszynowy; ckm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. ciężki karabin maszynowy
Wiktionary
Ciężki karabin maszynowy (ckm) – karabin maszynowy charakteryzujący się znaczną masą, przystosowany do prowadzenia ognia z masywnej podstawy (np. trójnogu). Waga samego karabinu właściwego waha się w przedziale 14-20 kg, natomiast całego zestawu (uwzględniając podstawę, wyposażenie dodatkowe i ewentualne chłodziwo) może przekraczać 60 kg (bez amunicji).
Wikipedia
(1.1) Obsługa cekaemu zajęła dogodne stanowisko do prowadzenia ostrzału.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈkaɛ̃m, AS: cekaẽm
Wiktionary
rzecz. cekaemista m.
przym. cekaemowy
skr. ckm
Wiktionary
żołnierz obsługujący cekaem
SJP.pl
przymiotnik od: cekaem (ciężki karabin maszynowy)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
dawniej: arsenał, zbrojownia; cekhauz
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Cekcyn (niem. Polnisch Cekzin; kaszb. Cékcëno) – wieś borowiacka w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn na południowym skraju Tucholskiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Wielkim Cekcyńskim.
Wikipedia
Cekcynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn, nad jeziorem Cekcyńskim Wielkim.
Miejscowość formalnie utworzono 1 stycznia 2013.
Wikipedia
przymiotnik od: Cekcyn
SJP.pl
dawniej: arsenał, zbrojownia; cekauz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wojsk. składnica broni oraz sprzętu i wyposażenia wojskowego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛkxaws, AS: cekχau̯s
Wiktionary
(1.1) arsenał, zbrojownia
Wiktionary
złota moneta włoska, późniejszy dukat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. błyszcząca ozdoba w formie krążka przyszywana do ubioru;
(1.2) hist. numizm. złota moneta bita w Wenecji od XIII wieku;
Wiktionary
Cekin (wł. zecchino [dzekˈkiːno]) – złota moneta włoska, odmiana dukata bita od XIII wieku w Wenecji. Jedna z najwcześniejszych monet złotych Europy średniowiecznej.
Emitowana od 1284 aż do końca suwerenności Wenecji (1797) w zasadniczo niezmienionym wyglądzie i jakości (bita ze złota w ówcześnie najwyższej osiągalnej technicznie próbie 990), była miejscową wersją ówczesnego italskiego dukata. Na rewersie umieszczano wizerunek Chrystusa w mandorli z inskrypcją SIT T(ibi) XPE (=Christus) DAT(us) Q(uem) TU REGIS ISTE DUCATUS. Awers przedstawiał postać klęczącego doży, odbierającego od patrona Republiki – świętego Marka, wenecki sztandar (gonfalon). Datowanie cekinów umożliwia imię aktualnego doży umieszczane w awersowej legendzie.
Wikipedia
(1.1) Suknię Iwony zdobiły cekiny.
Wiktionary
(1.1) pajeta
Wiktionary
przymiotnik od: cekin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. tułanie się nocami
Wiktionary
(1.1) Bo patrz, iż się jednemu chce gospodarstwa, […], drugiemu opilstwa a ceklacyi, więc szyrmierstwa, więc rozmaitych poskoków
Wiktionary
IPA: t͡sɛkˈlat͡sʲja, AS: ceklacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ceklarka ż., ceklarstwo n., ceklarz m., ceklmistrz m., ceklowanie n., ceklownik m.
czas. ceklować ndk.
przym. ceklarski
Wiktionary
przymiotnik od: ceklarz (pachołek pełniący służbę przy burmistrzu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. przym. od: ceklarz
Wiktionary
IPA: t͡sɛkˈlarsʲci, AS: ceklarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. ceklarz m., ceklarka ż., ceklarstwo n. , ceklacja ż., ceklowanie n., ceklownik m., cekmistrz m., ceklmistrz m., ceklatum n.
czas. ceklować, ceglować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. urząd ceklarza
(1.2) daw. ceklarze (zbiorowo)
Wiktionary
IPA: t͡sɛkˈlarstfɔ, AS: ceklarstfo
Wiktionary
rzecz. ceklarz m., ceklarka ż., ceklacja ż., ceklowanie n., ceklownik m., cekmistrz m., ceklmistrz m., ceklatum n.
przym. ceklarski
czas. ceklować, ceglować
Wiktionary
dawniej: pachołek pełniący służbę przy burmistrzu, pilnujący porządku w mieście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. podlegający burmistrzowi pachołek pilnujący porządku w mieście;
Wiktionary
Ceklarz (zbir, siepacz, oprawca) – pachołek miejski, którego zadaniem było pilnowanie porządku w dzień i w nocy, wyłapywanie włóczęgów i żebraków, stawienie szubienic i wymierzanie kary chłosty.
W Krakowie ceklarze stanowili też osobistą ochronę burmistrza.
Wikipedia
(1.1) Śladów żadnych zwęszyć nie mogłem — mówił smutnym głosem Kubala. — Ale oko nad tem mam i ceklarzom po trzy dukaty przyobiecałem, jeżeli na trop wpadną.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛklaʃ, AS: ceklaš
Wiktionary
rzecz. ceklacja ż., ceklarstwo n., ceklmistrz m., ceklowanie n., ceklownik n.
:: fż. ceklarka ż.
czas. ceklować ndk.
przym. ceklarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. przełożony ceklarzy
Wiktionary
(1.1) Ceklmistrz jest za to odpowiedzialnym Policyi, aby z mięsa i ściérwu upadłego bydła, nieszczęście iakie nie wynikło, co tém jest potrzebniéysza, iż Doktorów wielu twierdzi, że mięso z wieprzów karmionych ścierwém z upadłego bydła może bydź mniéy, lub więcéy szkodliwe dla ludzi w iedzeniu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛkl̥mʲisṭʃ, AS: cekl̦mʹisṭš
Wiktionary
rzecz. ceklacja ż., ceklarka ż., ceklarstwo n., ceklarz m., ceklowanie n., ceklownik m.
czas. ceklować ndk.
przym. ceklarski
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) stpol. włóczyć się po nocy
Wiktionary
IPA: t͡sɛkˈlɔvat͡ɕ, AS: ceklovać
Wiktionary
rzecz. ceklarz m., ceklarka ż., ceklacja ż., ceklarstwo n., ceklowanie n., ceklownik m., cekmistrz m., ceklmistrz m., ceklatum n.
przym. ceklarski
czas. ceglować
Wiktionary
(1.1) stpol. ceglować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. odczasownikowy od|ceklować.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛklɔˈvãɲɛ, AS: ceklovãńe
Wiktionary
rzecz. ceklarz, stpol. ceklacja, daw. ceklarstwo, stpol. ceklownik, stpol. cekmistrz, stpol. ceklmistrz, stpol. ceklatum
przym. ceklarski
czas. stpol. ceklować, stpol. ceglować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. nocny włóczęga
Wiktionary
IPA: t͡sɛkˈlɔvʲɲik, AS: ceklovʹńik
Wiktionary
rzecz. ceklarz, stpol. ceklacja, daw. ceklarstwo, stpol. ceklowanie, stpol. cekmistrz, stpol. ceklmistrz, stpol. ceklatum
przym. ceklarski
czas. stpol. ceklować, stpol. ceglować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. ceklmistrz.
Wiktionary
(1.1) […] Indrys z Waradzynia fl. 20 i sukno, jurgielt mały, ale z warunkiem, że gdy się z pola wróci i przyniesie świadectwo od hetmana, albo od cekmistrza, że się dobrze i cnotliwie zachował, podwyższony mu ma być na fl. 10.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛkmʲisṭʃ, AS: cekmʹisṭš
Wiktionary
Centrala Eksportu Kompletnych Obiektów Przemysłowych
SJP.pl
dwuetapowa metoda trawienia pokarmu charakterystyczna dla zajęczaków
SJP.pl
Wikipedia
rysy włoskowate w szkliwie płytek ceramicznych
SJP.pl
Ceków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia.
Ceków jest jedną z najstarszych miejscowości w powiecie kaliskim. Wieś położona jest przy drodze 470. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1212 roku, gdy została przez księcia kaliskiego Władysława Odonic podarowana na rzecz kościoła, co potwierdziła bulla papieża Honoriusza III wystawiona 28 maja 1218 roku. Wieś występuje pod nazwą Cekouiz. Prace archeologiczne w 1961 r. prowadzone przez ekipy z Polski i Jugosławii dowodzą zasiedlenie tych terenów i usytuowanie na ważnym prastarym szlaku bursztynowym łączącym Imperium Rzymskie z Wybrzeżem Bałtyckim. Według badań odkryte nad rzeką Żabianką wczesnośredniowieczne grodzisko, broniące drogi kupieckiej, istniało w X-XI wieku.. Charakterystyczny kształt grodziska o nazwie "szwedzkie okopy" nie zachował się, uległ zniszczeniu przez najazdy, pożar i ze względu na bagnistą dolinę Swędrni.
Wikipedia
drzewo z rodziny morwowatych; cekropka; drążnia
SJP.pl
drzewo z rodziny morwowatych; cekropia; drążnia
SJP.pl
Cekropka, drążnik, drążnia, drzewo trąbowe (Cecropia Loefl.) – rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Obejmuje 61 lub 63 gatunków, niektóre źródła wymieniają ok. 70–80 gatunków. Występują w Ameryce Środkowej (po północny Meksyk i Kubę) oraz w tropikalnej części Ameryki Południowej. Jako rośliny introdukowane spotykane są w Afryce Równikowej, Azji Południowo-Wschodniej i na wyspach Oceanii. Cecropia peltata zaliczona została do 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
Wikipedia
1. coś do czego się dąży
2. obiekt ostrzału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co chce się zniszczyć lub trafić za pomocą broni
(1.2) to, do czego się dąży, co chce się osiągnąć (także przen.)
(1.3) daw. rzem. najlepsza wykrojona część skóry przeznaczona do zszycia z innymi kawałkami
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: cela
Wiktionary
Cel (gr. τηλος, telos; łac. finis, terminus) – to, ze względu na co następuje działanie; stan lub obiekt, do którego się dąży; cel (etyka), to kres świadomego działania.
Działać celowo może: człowiek, organizacja, społeczeństwo.
Wikipedia
(1.1) Sierżant przyjął meldunek, że wszystkie cele zostały zniszczone.
(1.2) Jaki jest cel waszej podróży?
(1.2) Celem każdego studenta jest obrona dyplomu.
Wiktionary
IPA: t͡sɛl, AS: cel
Wiktionary
rzecz. celujący mrz., celownik mrz., celowość ż., celownica ż., celowniczy mos., celowanie n., nacelowanie n., ucelowanie n., wcelowanie n., wcelowywanie n., wycelowanie n.
czas. celować ndk., nacelować dk., ucelować dk., wcelować dk., wcelowywać ndk., wycelować dk.
przym. celowniczy, celowy, celny, celownikowy, celowościowy
przysł. celowo
przyim. celem
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. celujący mrz., celownik mrz., celowość ż., celownica ż., celowniczy mos., celowanie n., nacelowanie n., ucelowanie n., wcelowanie n., wcelowywanie n., wycelowanie n.
czas. celować ndk., nacelować dk., ucelować dk., wcelować dk., wcelowywać ndk., wycelować dk.
przym. celowniczy, celowy, celny, celownikowy, celowościowy
przysł. celowo
przyim. celem
frazeologia.
cel uświęca środki • w celu
etymologia.
etymn|starop|cyl. < etym|stczes|cil. < etym|śwn|zīl. (> etymn|niem|Ziel.)
por. etymn|gr|Zelos.
uwagi.
(1.1-2) D. lm. „celów”, nie „źle|celi.”
(1.1) zobacz też: cela
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) target; (1.2) objective, aim, goal, design
* arabski: (1.1) هدف ,غاية ,نية ,نيشان ,أمد (1.2) ;هدف ,غاية ,نية ,نيشان ,أمد
* białoruski: (1.1) цэль ż.; (1.2) мэта ż.
* brithenig: (1.2) tarfin m.
* bułgarski: (1.1) цел ż.
* chiński standardowy: (1.2) 目的 (mùdì)
* chorwacki: (1.1) meta ż., cilj m.; (1.2) cilj m.
* czeski: (1.1) cíl, účel
* duński: (1.1) mål n.; (1.2) mål n., formål n.
* esperanto: (1.1) celo; (1.2) celo
* francuski: (1.1) cible ż., objectif m.; (1.2) but m.
* hiszpański: (1.1) objetivo m., blanco m.; (1.2) objetivo m., propósito m., meta ż., objeto m.
* islandzki: (1.2) takmark n.
* krymskotatarski: (1.1) nişan, belgi; (1.2) maqsat, murat, menzil
* łaciński: (1.1) scopus
* niderlandzki: (1.2) doel n.
* niemiecki: (1.1) Ziel n.; (1.2) Zweck m., Ziel n.
* nowogrecki: (1.1) σκοπός
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.2) {{PJM|cel.}}
* rosyjski: (1.1) цель ż.; (1.2) цель ż.
* szwedzki: (1.1) mål n.; (1.2) ändamål n., syfte n., mål n.
* tuvalu: (1.2) pulepulega
* ukraiński: (1.1) мета ż., ціль ż.
* wenedyk: (1.1) cel n.; (1.2) cel n.
* wilamowski: (1.1) cył n.; (1.2) cył n.
* włoski: (1.1) scopo m.; (1.2) scopo m., fine m.
źródła.
== cel (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) celować, cel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót oceny szkolnej: celujący, odczytywany jako cały, odmienny wyraz; cel (skrót zapisywany bez kropki (zwyczajowo) lub z kropką (zgodnie z regułą))
SJP.pl
uczeń guru; czela
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) rel. w hinduizmie uczeń guru
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɛla, AS: ćela
Wiktionary
(1.1) inna pisownia: czela
Wiktionary
kobieciarz, bawidamek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ckliwy, czuły i stały kochanek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. porcelanowe szkliwo o barwie seledynowej, stosowane w ceramice artystycznej;
Wiktionary
Celadon, seladon (chiń. upr. 青瓷; chiń. trad. 青瓷; pinyin qīngcí) – typ ceramiki chińskiej, charakteryzujący się grubymi ściankami i szarawym szkliwem o barwie zielonkawej z całą gamą odcieni aż do oliwkowych i szarawych. Ceramika ta produkowana była w wytwórni Longquan w prowincji Zhejiang od IX wieku, później również w Korei. Wśród wyrobów najczęściej znajdowały się czarki i naczynia z wykonaną podszkliwnie dekoracją reliefową, wytłaczaną, rzeźbioną o wzorach przedstawiających motywy kwiatowe lub zwierzęce. Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.
Wikipedia
(1.1) Przysiada się do niej i nawija, celadon jeden.
(2.1) Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.
Wiktionary
przym. seledynowy
Wiktionary
(1.1) amant, kochanek, miłośnik
Wiktionary
rząd ryb mięśniopłetwych; latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne
SJP.pl
Celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne (Coelacanthiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii), obejmujący liczne gatunki znane ze śladów kopalnych, w tym dwa, które przetrwały do czasów współczesnych. Charakteryzują się dyficerkalną płetwą ogonową, złożoną z 3 płatów (jeden na końcu płetwy i dwa symetrycznie rozłożone), obecnością zewnętrznych nozdrzy (brak nozdrzy tylnych). Przednia płetwa grzbietowa położona przed środkiem korpusu.
Wikipedia
Celbowo (d. Celibowo, Czielbowa; kaszb. Celbòwò, niem. Celbau) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, na Kępie Puckiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. stolik, blat, który służył do odbierania pieniędzy
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlbrat, AS: celbrat
Wiktionary
wyspa w Indonezji; Sulawesi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego;
Wiktionary
Celebes, Sulawesi – indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego i Wielkich Wysp Sundajskich. Z powierzchnią równą 174 600 km² znajduje się na 11. miejscu listy największych wysp świata.
Celebes ma nieregularny, rozczłonkowany kształt – stanowiące dużą część wyspy cztery półwyspy oddzielone są głęboko wcinającymi się zatokami. Wyspa ta nie ma nizin przybrzeżnych. Wyspę opływają morza: Flores, Banda, Moluckie, Celebes. Terytorium Celebesu jest górzyste, występują liczne wulkany – zarówno aktywne, jak i wygasłe. Najwyższym z nich jest Soputan (1827 m n.p.m.). W centrum wyspy znajdują się Góry Molengraffa, z najwyższym szczytem jest Rantekombola 3455 m n.p.m. (według innych źródeł jest nim Rantemario 3478 m n.p.m.). W dolinach śródgórskich i rowach tektonicznych oddzielających poszczególne pasma leżą liczne jeziora. Klimat równikowy wybitnie wilgotny, średnia roczna suma opadów: 2000 mm. Cechuje się nierównomiernym rozkładem opadów w ciągu roku. Wyspa pokryta jest wiecznie zielonymi lasami równikowymi. W kotlinach śródgórskich ukształtowała się formacja przypominająca sawannę. Uprawia się głównie palmę kokosową, ryż, kawę oraz kauczukowiec. Na wyspie eksploatuje się rudy niklu i żelaza oraz szlachetne odmiany drewna.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. celebeski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Sulawesi
* białoruski: (1.1) Сулавесі
* czeski: (1.1) Sulawesi
* francuski: (1.1) Célèbes
* hiszpański: (1.1) Célebes
* kataloński: (1.1) Cèlebes
* litewski: (1.1) Sulavesis
* niemiecki: (1.1) Sulawesi
* rosyjski: (1.1) Сулавеси
* słowacki: (1.1) Sulawesi
* słoweński: (1.1) Sulavezi
* ukraiński: (1.1) Сулавесі
* włoski: (1.1) Sulawesi
źródła.
== Celebes (język angielski.) ==
wymowa. IPA3|səˈliːbiːz.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Celebes
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɛbɛs, AS: celebes
Wiktionary
przym. celebeski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. celebeski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Sulawesi
* białoruski: (1.1) Сулавесі
* czeski: (1.1) Sulawesi
* francuski: (1.1) Célèbes
* hiszpański: (1.1) Célebes
* kataloński: (1.1) Cèlebes
* litewski: (1.1) Sulavesis
* niemiecki: (1.1) Sulawesi
* rosyjski: (1.1) Сулавеси
* słowacki: (1.1) Sulawesi
* słoweński: (1.1) Sulavezi
* ukraiński: (1.1) Сулавесі
* włoski: (1.1) Sulawesi
źródła.
== Celebes (język angielski.) ==
wymowa. IPA3|səˈliːbiːz.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Celebes
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Sulawesi
Wiktionary
1. → Celebes (wyspa w Indonezji); sulaweski;
2. wężojad celebeski - gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych;
3. świnia celebeska - gatunek ssaka z rodziny świniowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Celebesem, dotyczący Celebesu
Wiktionary
rzecz. Celebes mrz.
Wiktionary
1. uroczyste odprawianie nabożeństwa, obrzędu;
2. potocznie: celebracja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uroczyste sprawowanie mszy lub nabożeństwa
(1.2) robienie czegoś z namaszczeniem, z wielką pompą
Wiktionary
(1.1) Ojciec Święty przewodniczył uroczystej celebrze w Bazylice św. Jana na Lateranie.
(1.2) Znowu idziemy na obiad do jego matki i będę musiała uczestniczyć w tej całej celebrze.
Wiktionary
rzecz. celebrytka ż., celebracja ż., celebrowanie n., celebrans mos., celebrant mos., celebrantka ż., celebryt m., celebryta mos.
czas. celebrować ndk.
przym. celebracyjny
przysł. celebracyjnie
Wiktionary
(1.1) celebracja, celebrowanie
Wiktionary
celebrowanie;
1. wykonywanie czegoś z namaszczeniem, ze szczególną powagą;
2. zachowanie przesadnie poważne i pompatyczne;
3. ceremonialne odprawianie nabożeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praktykowanie czegość z namaszczeniem, uroczyście
(1.2) typ zachowania, odznaczający się przesadną pompatycznością
Wiktionary
Celebracja (z łac. celebrare – uczęszczać, praktykować, powtarzać, sławić) – w religii katolickiej, a także prawosławiu sprawowanie kultu względem Boga ceremonialnie, uroczyście, z namaszczeniem. Stąd duchowny odprawiający nabożeństwo lub prowadzący procesję zwany jest celebransem. Poza kościołem czasownik celebrować oznacza obchodzić coś uroczyście, pompatycznie.
Wikipedia
(1.1) Ponad dwa miliony wiernych z całego świata wzięło udział w papieskich audiencjach i celebracjach w roku 2009 w Watykanie i Castel Gandolfo.
Wiktionary
rzecz. celebra ż., celebrowanie n., celebrant mos., celebrantka ż., celebryt mos., celebryta mos., celebrans mos.
czas. celebrować ndk.
przym. celebracyjny
przysł. celebracyjnie
Wiktionary
(1.1) obrzęd
(1.2) celebra
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od celebracyjny
Wiktionary
rzecz. celebracja ż., celebrowanie n., celebra ż.
czas. celebrować ndk.
przym. celebracyjny
Wiktionary
przymiotnik od: celebracja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z celebracją, dotyczący celebracji
Wiktionary
rzecz. celebra ż., celebrowanie n., celebrant mos., celebrantka ż., celebrytka ż., celebryt mos., celebryta mos., celebrans mos., celebracja ż.
czas. celebrować ndk.
przysł. celebracyjnie
Wiktionary
duchowny odprawiający nabożeństwo, prowadzący procesję; oficjant, celebrant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrant;
Wiktionary
Celebrans (łac. celebrans – celebrujący; imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego od celebrare – celebrować) – duchowny sprawujący liturgię. Najczęściej określenie to odnosi się do księży katolickich, starokatolickich, prawosławnych oraz pastorów i diakonów protestanckich.
Wikipedia
(1.1) Z zakrystii wyszedł celebrans ubrany w różowy ornat.
(1.1) Sodalistki wręczyły celebransowi bukiet frezji.
Wiktionary
rzecz. celebrytka ż., celebra ż., celebrowanie n., celebrant m., celebracja ż., celebryt m., koncelebra ż., celebryta mos.
czas. celebrować ndk.
przym. celebracyjny
Wiktionary
(1.1) celebrant
Wiktionary
duchowny odprawiający nabożeństwo, prowadzący procesję; oficjant, celebrans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrans;
(1.2) daw. żart. osoba obchodząca uroczystość
Wiktionary
Jest to artykuł o charakterze zbiorczym, przedstawiający zagadnienia hydrografii Śródziemia, czyli zagadnienia dotyczące wód występujących ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Hasła przedstawione są w kolejności alfabetycznej według kategorii wód stojących i płynących. Na końcu przedstawiono inne formacje wodne.
Wikipedia
(1.1) Jeden z ministrantów pomógł celebrantowi zdjąć monstrancję z podwyższenia.
(1.1) Wierni idą w procesji zaraz za celebrantem.
Wiktionary
rzecz. celebra ż., celebrowanie n., celebrans m., celebracja ż., celebryt m., celebryta mos.
:: fż. celebrantka ż.
czas. celebrować ndk.
przym. celebracyjny
Wiktionary
(1.1) celebrans
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. dokument upoważniający duchownego katolickiego do sprawowania sakramentów w obcej diecezji;
Wiktionary
Celebret (łac. celebret) – dokument kościelny upoważniający prezbitera do sprawowania sakramentów na terenie obcej sobie diecezji.
Celebret wystawia własny ordynariusz prezbitera, a więc jego biskup lub wyższy przełożony zakonny (prowincjał). Dokument poświadcza wolność od kar kościelnych. Celebrety zawierają dane osobowe kapłana, jego zdjęcie, prolongację urzędową systematycznie odnawianą zgodnie z prawem kanonicznym.
Wikipedia
(1.1) Proboszcz pojechał do kurii podbić swój celebret.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dokument
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|celebret.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) celebret
źródła.
== celebret (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) adm. celebret
odmiana.
(1.1) lp. celebret; lm. celebrets
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: selebriti] osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebryta
SJP.pl
Wikipedia
1. obchodzić uroczyście jakieś doniosłe wydarzenie, uroczyście świętować;
2. robić coś z namaszczeniem, przesadną powagą;
3. odprawiać uroczyste nabożeństwo
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) obchodzić uroczyście doniosłe wydarzenie, uroczyście coś świętować
(1.2) robić coś z przesadną powagą, z namaszczeniem
(1.3) odprawiać nabożeństwo
Wiktionary
(1.2) Jacek tak lubi sushi, że celebruje każdy kęs.
(1.3) Mszę celebrował katowicki biskup pomocniczy.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛlɛˈbrɔvat͡ɕ, AS: celebrovać
Wiktionary
rzecz. celebra ż., celebrant mos., celebrantka ż., celebryta m., celebrytka ż., celebryt m., celebracja ż., celebrowanie n., celebrans m., koncelebrowanie n.
czas. koncelebrować ndk.
przym. celebracyjny, celebrycki
przysł. celebracyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. uroczyste obchodzenie jakiegoś święta lub ważnego wydarzenia
(1.2) rel. szczególnie uroczyste odprawianie mszy lub innego nabożeństwa
(1.3) książk. wykonywanie jakiejś czynności z nadmierną powagą i namaszczeniem
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛlɛbrɔˈvãɲɛ, AS: celebrovãńe
Wiktionary
czas. celebrować
rzecz. celebracja ż., celebra ż., celebrantka ż., celebrans mos., celebrant mos., celebryt mos., celebryta mos., celebrytka ż.
przym. celebracyjny
przysł. celebracyjnie
Wiktionary
(1.1) świętowanie
Wiktionary
potocznie: dążyć do zwiększenia lub zyskania popularności przez częste pojawianie się w mediach
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z celebrytą, dotyczący celebryty
Wiktionary
rzecz. celebryta m., celebryt mos., celebrytka ż.
czas. celebrować
Wiktionary
bycie celebrytą - osobą popularną, często pojawiającą się w środkach masowego przekazu
SJP.pl
rzadko: osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebrity, celebryta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. celebryta.
Wiktionary
Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈlɛbrɨt, AS: celebryt
Wiktionary
rzecz. celebryta mos., celebrans mos., celebrant mos., celebrantka ż., celebra ż., celebracja ż., celebrowanie n.
:: fż. celebrytka ż.
czas. celebrować ndk.
przym. celebrycki, celebracyjny
Wiktionary
(1.1) celebryta
Wiktionary
osoba popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu; celebrity, celebryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) telew. ktoś popularny, znany, sławny, rozpoznawany przez ludzi, pojawiający się w mediach
Wiktionary
Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.
Wikipedia
(1.1) Nie chcę być celebrytą i na rautach machać do kamery.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛlɛˈbrɨta, AS: celebryta
Wiktionary
rzecz. celebryt m., celebrans m., celebrant m., celebra ż., celebracja ż., celebrowanie n.
:: fż. celebrytka ż.
czas. celebrować ndk.
przym. celebrycki, celebracyjny
Wiktionary
(1.1) celebryt, znany z tego, że jest znany
Wiktionary
kobieta popularna, często pojawiająca się w środkach masowego przekazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta popularna, znana, sławna, rozpoznawana przez ludzi, pojawiająca się w mediach
(1.2) jubil. niewielka, delikatna przywieszka w kształcie serduszka, gwiazdki, koniczynki itp. noszona na łańcuszku
Wiktionary
Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci; od ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów. Spotyka się również określenie osobowość medialna.
Wikipedia
rzecz. celebrytoza ż., celebra ż., celebrowanie n., celebrantka ż., celebrans mos., celebrant mos., celebryta mos., celebryt mos.
przym. celebrycki, celebracyjny
czas. celebrować
Wiktionary
potocznie: dążenie do zwiększenia lub zyskania popularności przez częste pojawianie się w mediach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. dążenie do zdobycia lub zwiększenia popularności poprzez częste pojawianie się w mediach i zachowywanie się w sposób typowy dla celebrytów
Wiktionary
rzecz. celebryta m., celebrytka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Celej – przysiółek w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Przysiółek wchodzi w skład sołectwa Kapice-Celej w gminie Stoczek Łukowski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 przysiółek liczył 64 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Łukowskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. celejowski
Wiktionary
1. coś do czego się dąży
2. obiekt ostrzału
SJP.pl
przyimek
(1.1) książk. w celu
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: cel
Wiktionary
(1.1) Celem napisania pracy musiałem kupić papier.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlɛ̃m, AS: celẽm
Wiktionary
rzecz. cel m.
Wiktionary
(1.1) w celu, żeby, aby, by
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. seler
Wiktionary
w muzyce - prędko, szybko
SJP.pl
model procesora firmy Intel
SJP.pl
Intel Celeron – rodzina procesorów firmy Intel przeznaczona na rynek niskobudżetowy. Nazwa pochodzi z łac. celer, czyli szybki. Cechą charakterystyczną tych procesorów (w porównaniu do procesorów Pentium) jest mniejsza ilość pamięci podręcznej. Przekłada się to na znaczne zmniejszenie ceny takich układów, ponieważ produkcja pamięci SRAM (stanowiącej pamięć podręczną) jest stosunkowo droga.
Wikipedia
perkusyjny instrument klawiszowy należący do grupy idiofonów, przypominający fisharmonię; czelesta
SJP.pl
Czelesta (wł. celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w., przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
1. członek dawnego zakonu, zreformowanego przez papieża Celestyna V w XIII w.
2. franciszkanin prowadzący życie pustelnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. celestyn mos./mrz., Celestynów mrz.
:: fż. Celestyna ż.
przym. celestynowski; przest. gwara. Celestynowy, Celestynin
Wiktionary
1. członek dawnego zakonu, zreformowanego przez papieża Celestyna V w XIII w.
2. franciszkanin prowadzący życie pustelnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Celestyn
Wiktionary
Celestyna – żeński odpowiednik imienia Celestyn pochodzenia łac., oznaczającego 'niebiański'. Patronką tego imienia jest bł. Katarzyna Celestyna Faron.
Celestyna imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie Celestynie zdarzało się niemieć ze strachu podczas burzy.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛlɛˈstɨ̃na, AS: celestỹna
Wiktionary
rzecz. Celestyn mos.
Wiktionary
męski zakon katolicki, kongregacja benedyktynów, istniał od XIII do XIX wieku
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Celestyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Celestyna
SJP.pl
Celestyn z małżonką; Celestynowie
SJP.pl
męski zakon katolicki, kongregacja benedyktynów, istniał od XIII do XIX wieku
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Celestynów
SJP.pl
mieszkanka Celestynowa
SJP.pl
Celestyn z małżonką; Celestynostwo
SJP.pl
przymiotnik od: Celestynów
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Celestyna (Celestyny) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
związany z celestynem, celestynami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Celia – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiej nazwy rodowej Caelius, która z kolei powstała z rzymskiego caelum – "niebo". Patronem tego imienia jest św. Celiusz, pustelnik z I w., który większość swojego życia spędził w toskańskiej grocie.
Celia imieniny obchodzi 27 lipca.
Zobacz też: (169) Zelia
Wikipedia
(1.1) W piątek Celia dała nogę z ostatniej lekcji.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlʲja, AS: celʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Caelia. < etym|łac|caelum. → niebo; por. etymn|pol|Celina.
uwagi.
(1.1) ; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Celia
* francuski: (1.1) Célia ż.
* łaciński: (1.1) Caelia ż.
* włoski: (1.1) Celia ż.
źródła.
== Celia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Celina, Celia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta nadwrażliwa na gluten
SJP.pl
osoba nadwrażliwa na gluten
SJP.pl
choroba głównie niemowląt i małych dzieci, spowodowana nadwrażliwością na gluten
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. autoimmunologiczna choroba przewodu pokarmowego, w której spożywanie glutenu prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego
Wiktionary
Celiakia, choroba trzewna, enteropatia z nadwrażliwości na gluten – choroba glutenozależna o charakterze autoimmunologicznym, uwarunkowana odpowiedzią immunologiczną organizmu wywołaną przez gluten i związane z nim prolaminy, występująca u osób genetycznie predysponowanych. Charakteryzuje się obecnością objawów klinicznych zależnych od glutenu, obecnością w surowicy przeciwciał specyficznych dla choroby trzewnej, HLA-DQ2 i/lub DQ8.
Wikipedia
(1.1) Leczenie celiakii to dożywotnia dieta bezglutenowa.
Wiktionary
(1.1) choroba trzewna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od celibat
Wiktionary
(1.1) To nie celibat, lecz tylko mały celibacik.
Wiktionary
rzecz. celibat m.
Wiktionary
1. bezżeństwo duchownych w niektórych religiach
2. potocznie: wstrzemięźliwość płciowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. bezżeństwo duchownych;
(1.2) pot. przen. dobrowolne powstrzymanie się od stosunków płciowych
Wiktionary
Celibat (łac. caelebs – bez żony, samotny) – forma życia polegająca na dobrowolnej wstrzemięźliwości seksualnej oraz zrezygnowaniu z wchodzenia w związek małżeński. Ma charakter religijny i jest praktykowany przez kapłanów Kościoła rzymskokatolickiego oraz mnichów wszystkich Kościołów chrześcijańskich. Także duchowni w innych religiach, jak np. w buddyzmie, praktykują celibat.
Wikipedia
(1.1) W Kościele katolickim obowiązuje celibat duchownych.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlʲibat, AS: celʹibat
Wiktionary
rzecz. celibatariusz m., celibacik mrz.
przym. celibatowy
Wiktionary
(1.1) agamia, bezżeństwo
Wiktionary
osoba żyjąca w celibacie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba żyjąca w celibacie
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛlʲibaˈtarʲjuʃ, AS: celʹibatarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. celibat m.
:: fż. celibatariuszka ż.
przym. celibatowy
Wiktionary
związany z celibatem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z celibatem, dotyczący celibatu
Wiktionary
rzecz. celibat mrz., celibatariusz mos.
Wiktionary
[czytaj: selika] samochód typu Toyota Celica
SJP.pl
Wikipedia
Celigów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Celiusem, wzgórzem rzymskim
Wiktionary
rzecz. Celius m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i miast w Polsce, Bułgarii i Stanach Zjednoczonych
(1.3) mot. marka radzieckiego samochodu terenowego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zawsze z Celiną żyliśmy na dobrej stopie.
(1.2) Babka pojechała do swej siostry w Celinie.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlʲĩna, AS: celʹĩna
Wiktionary
rzecz. Celinka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Celinka
Wiktionary
[czytaj: seLIN] francuskie imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Celiny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Celina (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Celina
Wiktionary
(1.1) Nie zapomnij o Celince, ma dzisiaj urodziny.
Wiktionary
rzecz. Celina ż.
Wiktionary
(1.1) Celina
Wiktionary
miasto w południowym Kazachstanie
SJP.pl
Astana (kaz. cyr. i ros. Астана; 1824–1961 Akmolińsk, 1961–1992 Celinograd, 1992–1998 Akmoła, 1998–2019, i ponownie od 2022 r. Astana, 2019–2022 Nur-Sułtan) – stolica i drugie co do liczby ludności miasto w Kazachstanie, położone nad rzeką Iszym, w północno-środkowej części kraju na Pogórzu Kazachskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Celinograd
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lp., M. i B. lm. od: Celina
Wiktionary
Wikipedia
ester celulozy i kwasu octowego; octan celulozy; cellit; acetyloceluloza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jedno z siedmiu wzgórz, na których wznosił się starożytny Rzym, położone między Eskwilinem a Awentynem;
Wiktionary
Celius (łac. Caelius mons, wł. Celio) – jedno z siedmiu wzgórz w obrębie Rzymu, położone pomiędzy Eskwilinem i Awentynem. W starożytności było dzielnicą zamieszkaną przez zamożnych Rzymian. Do dziś zachowały się m.in.: Mur Aureliana, fundament świątyni Klaudiusza, ruiny willi rodu Lateranii Plautii.
Przyłączone do miasta przez króla Tullusa Hostiliusza.
Wikipedia
przym. celijski
Wiktionary
1. mała cela;
2. przedział w stacji elektroenergetycznej;
3. najmniejszy fragment sieci przestrzennej kryształu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: cela
(1.2) mała cela
Wiktionary
(1.2) Stary organista miał na probostwie niewielką celkę, w której zatrzymywał się w niedzielne popołudnia, czekając na wieczorne nabożeństwo.
Wiktionary
rzecz. cela ż.
Wiktionary
(1.2) izdebka, pokoik
Wiktionary
w jedwabnictwie: wkładać pary motyli do torebek izolacyjnych w celu utworzenia greny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|celkować.
Wiktionary
czas. celkować
Wiktionary
przymiotnik od: celka
SJP.pl
w starożytności: pomieszczenie z posągiem bóstwa, stanowiące część świątyni rzymskiej; cela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. w starożytnych świątyniach greckich i rzymskich część, w której znajdował się posąg bóstwa;
Wiktionary
Naos (gr. ναός naós - okręt, nawa), cella (łac. cella - izba) – najważniejsze pomieszczenie w świątyni.
W starożytnej Grecji i Rzymie pomieszczenie, w którym umieszczano posąg bóstwa. Była to zamknięta przestrzeń sanktuarium, najczęściej prostokątna, zwykle poprzedzona przedsionkiem (zwanym pronaos). W większych świątyniach naos był dzielony na trzy części (nawy) i poprzedzony pronaosem w postaci portyku. W jego tylnej części symetrycznie do pronaosu znajdował się często opistodomos, a między opistodomosem i naosem bywał umieszczany adyton.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) naos
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|cella.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) cella ż., naos m.
* hiszpański: (1.1) cella ż., cela ż.
* włoski: (1.1) cella ż.
źródła.
== cella (język galicyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. brew
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlːa, AS: ce•la
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|łac|cella.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) cella ż., naos m.
* hiszpański: (1.1) cella ż., cela ż.
* włoski: (1.1) cella ż.
źródła.
== cella (język galicyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. brew
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) naos
Wiktionary
ester celulozy i kwasu octowego; octan celulozy; acetyloceluloza; celit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. proszek wykorzystywany w produkcji lakierów
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛllʲit, AS: cellʹit
Wiktionary
[czytaj: CZEllo] smyczkowy instrument o czterech strunach strojonych w kwintach, opierany o podłoże; wiolonczela
SJP.pl
Cello – jedna z pierwszych przeglądarek internetowych i klient Gophera dla Windows 3.1. Stworzył ją Thomas R. Bruce. Pierwszą wersję opublikowano 8 czerwca 1993, ostatnią (1.01a) 9 kwietnia 1994.
Cello został stworzony z myślą o prawnikach, którzy przeważnie używali systemów Microsoft Windows, a ówczesne przeglądarki były tworzone głównie dla systemu Unix.
Wikipedia
1. współczesna technika graficzna, w której kompozycję tworzy się rozgrzanym narzędziem na płycie termoplastycznej;
2. grafika wykonana tą techniką
SJP.pl
Cellografia (łac. cello(n) + gr. graphia), również celloryt – współczesna wypukła lub wklęsła technika graficzna. Kompozycja jest robiona na termoplastycznej tafli (np. cellon) na której gorącym narzędziem wytapiane są formy lub kształty. Płytę taką następnie pokrywa się farbą i odbija na papierze, co daje efekt końcowy. Technika wymyślona została przez Polaka Mariana Malinę.
Wikipedia
tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; celon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. podobne do celuloidu, trudno palne tworzywo sztuczne używane do produkcji lakierów oraz błon fotograficznych i filmowych
Wiktionary
Cellon – tworzywo sztuczne otrzymywane z octanu celulozy, ma własności zbliżone do celuloidu, lecz jest trudno palny. Stosowany głównie do wyrobu błon filmowych i lakierów.
W okresie I wojny światowej bywał stosowany jako pokrycie wczesnych samolotów.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛlːɔ̃n, AS: ce•lõn
Wiktionary
[czytaj: czellone] strunowy instrument smyczkowy wynaleziony i opatentowany przez niemieckiego lutnika Alfreda Stelznera, wydający dźwięki o dwie oktawy niższe od skrzypiec
SJP.pl
związany z cellonem
SJP.pl
tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; celon
SJP.pl
[czytaj: celulit] zniekształcona tkanka tłuszczowa występująca najczęściej na udach i pośladkach kobiet, wyglądem przypominająca skórkę pomarańczową; cellulitis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieprawidłowe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, którego efektem jest nierówna i pofałdowana powierzchnia skóry ud, bioder, kolan, pośladków i/lub ramion;
Wiktionary
Cellulit – nierównomierne rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, występujące razem z obrzękowo-włóknistymi zmianami tkanki podskórnej. Pojawia się po okresie dojrzewania, nasila się w ciąży, menopauzie i w zaburzeniach hormonalnych. Efektem jest nierówna i pofałdowana powierzchnia skóry ud, bioder, kolan, pośladków, ramion i sutków. Na skórze tych partii ciała mogą być widoczne guzki i zgrubienia, czasami mogą one powodować ból.
Wikipedia
(1.1) W krajach rozwiniętych od 80 do 95% kobiet ma cellulit.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlulʲit, AS: celulʹit
Wiktionary
(1.1) lipodystrofia, skórka pomarańczowa
Wiktionary
[czytaj: celulitis] zniekształcona tkanka tłuszczowa występująca najczęściej na udach i pośladkach kobiet, wyglądem przypominająca skórkę pomarańczową; cellulit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zapalenie tkanki łącznej;
Wiktionary
Zapalenie tkanki łącznej, cellulitis (łac. cellulitis) – choroba skóry i tkanki łącznej podskórnej, wywoływana przez infekcję bakteryjną (szczepy Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes).
Choroba często występuje po wcześniejszym zranieniu, ukąszeniu lub poparzeniu, najczęściej na odsłoniętych partiach ciała.
Wikipedia
IPA: ˌt͡sɛluˈlʲitʲis, AS: celulʹitʹis
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: budynek straży celnej
SJP.pl
ogół czynności związanych z pobieraniem ceł
SJP.pl
pracownica urzędu celnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: celnik
Wiktionary
IPA: t͡sɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: celʹńička
Wiktionary
rzecz. cło n.
:: fm. celnik m.
przym. celny
czas. clić
Wiktionary
związany z celnikiem
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: celnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: celny (w znaczeniu: trafny, znakomity)
SJP.pl
1. pracownik urzędu celnego pobierający cło;
2. dawniej: urzędnik ściągający podatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kontrolująca lub pobierająca cło na granicy
(1.2) daw. urzędnik ściągający podatki
Wiktionary
Służba Celna – urząd, dawna służba umundurowana podległa ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. W jej miejsce powołano Służbę Celno-Skarbową.
Wikipedia
(1.1) Celnik na granicy skontrolował samochód.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlʲɲik, AS: celʹńik
Wiktionary
rzecz. cło n.
:: fż. celniczka ż.
czas. clić ndk., oclić dk.
przym. celny
Wiktionary
(1.2) stpol. jawnik
Wiktionary
1. trafiający w cel, do celu
2. trafny, udany, zręczny
3. znakomity, doskonały, wybitny
4. rzadziej: będący w najlepszym gatunku
5. przymiotnik od: cło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w celu, trafiający do celu
(1.2) związany z cłem
Wiktionary
(1.1) To był celny strzał piłkarza gości.
(1.2) Przemytnik nie przejmuje się wszystkimi procedurami celnymi.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlnɨ, AS: celny
Wiktionary
(1.1) czas. celować
(1.2) zob. cło.
Wiktionary
(1.1) trafny
Wiktionary
dwucukier złożony z dwóch cząsteczek glukozy połączonych wiązaniem betaglikozydowym, produkt przejściowy przy rozkładzie (hydrolizie) celulozy
SJP.pl
Celobioza – organiczny związek chemiczny, dwucukier, dimer D-glukozy, zbudowany z dwóch cząsteczek glukozy, połączonych wiązaniem β-1,4-o-glikozydowym. Może być jednostką strukturalną celulozy i produktem jej częściowej hydrolizy. Ma właściwości redukujące.
Wikipedia
przezroczysta folia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przezroczyste i wytrzymałe tworzywo sztuczne otrzymywane z celulozy;
Wiktionary
Celofan (pol. tomofan) – przezroczysta lub barwiona, szeleszcząca folia celulozowa, otrzymywana z regenerowanej wiskozy (którą otrzymuje się w reakcji celulozy z dwusiarczkiem węgla), przetłaczanej przez dyszę szczelinową do kąpieli koagulacyjnej.
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈlɔfãn, AS: celofãn
Wiktionary
rzecz. celofanik mrz.
przym. celofanowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od celofan
Wiktionary
rzecz. celofan m.
przym. celofanowy
Wiktionary
przymiotnik od: celofan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z celofanu
Wiktionary
rzecz. celofan mrz., celofanik mrz.
Wiktionary
rodzaj dinozaura z podrzędu teropodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) paleont. nazwa systematyczna|Coelophysis|Cope|ref=tak., rodzaj dinozaura, teropoda z rodziny celofyzów;
(1.2) paleont. dinozaur z rodzaju celofyz (1.1)
Wiktionary
Celofyz (Coelophysis) – rodzaj teropoda z rodziny Coelophysidae. Zamieszkiwał tereny dzisiejszej Ameryki Północnej i być może południowej Afryki (przy założeniu, że megapnozaur jest młodszym synonimem celofyza – patrz niżej).
Wikipedia
(1.1) Zdobyczą celofyza padały zwykle małe zwierzęta lądowe, choć przypuszcza się, że mógł on polować również na ryby oraz być padlinożercą.
Wiktionary
rzecz. eucelofyz mzw., celofyzoidy lm nm., celofyzy lm nm.
Wiktionary
materiał stosowany w budownictwie do izolacji cieplnej, rodzaj pianobetonu
SJP.pl
Beton komórkowy (ABK) – materiał budowlany, rodzaj lekkiego betonu otrzymywanego poprzez wprowadzenie gazu, zwykle powietrza pod odpowiednim ciśnieniem do plastycznej mieszanki cementowej, w wyniku czego powstają w nim jednorodne pory, zwane komórkami.
Wikipedia
wtórna jama ciała
SJP.pl
Wtórna jama ciała, celoma (gr. koílōma jama) – jama ciała, która powstaje w mezodermie w trakcie rozwoju zwierząt triploblastycznych. Powstanie wtórnej jamy ciała umożliwiło oddzielenie głównej jamy ciała (zawierającej przewód pokarmowy i inne narządy) od ściany zewnętrznej, stanowiącej ograniczenie dla mięśni i nadającej wygląd zwierzęciu. Stanowi szkielet hydrauliczny i umożliwia funkcjonowanie układu pokarmowego niezależnie od ruchów powłok ciała i sposobu poruszania się zwierzęcia. U płazińców, wstężnic i obleńców ograniczona jest do wnętrza gonad, u pozostałych grup zastępuje w rozwoju osobniczym pierwotną jamę ciała. Po raz pierwszy pojawiła się u pierścienic.
Wikipedia
torbiel celomatyczna - rodzaj torbieli zwykle tworzącej się w miejscach stanów zapalnych, zwłaszcza w płucach
SJP.pl
tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; cellon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. zob. cellon.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛlɔ̃n, AS: celõn
Wiktionary
związany z celonem
SJP.pl
tworzywo sztuczne używane do wyrobu klisz i lakierów; cellon
SJP.pl
urządzenie wykorzystujące układ zwierciadeł płaskich, umożliwiające obserwację nieba bez poruszania lunetą
SJP.pl
Celostat – układ dwóch płaskich zwierciadeł, który umożliwia obserwację dowolnego rejonu nieba za pomocą nieruchomego przyrządu optycznego, np. lunety.
Zazwyczaj pierwsze zwierciadło celostatu pozostaje nieruchome, a drugie poruszane mechanizmem zegarowym, obraca się dookoła osi, która leży w jego płaszczyźnie. Celostat ma także swoje zastosowanie w heliofizyce.
Wikipedia
materiał budowlany z włókien trzciny cukrowej, stosowany do ocieplania i wygłuszania ścian
SJP.pl
1. mierzyć do celu;
2. przenośnie: zmierzać do czegoś, dążyć do osiągnięcia czegoś;
3. być najlepszym w jakiejś dziedzinie; przodować;
4. dawniej: sztukować futro, dobierając odpowiednie kawałki, tzw. cele;
5. dawniej: przewyższać kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) mierzyć do celu
(1.2) starać się do czegoś trafić
(1.3) być w czymś bardzo dobrym
Wiktionary
(1.1) Celowałem w środek tarczy, ale nie wstrzymałem oddechu i spudłowałem.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɔvat͡ɕ, AS: celovać
Wiktionary
rzecz. celujący mrz., cel m., celowanie n., celownik m., celowość ż.
czas. wycelować
przym. celny, celowy
przysł. celnie
Wiktionary
(1.1) mierzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|celować.;
Wiktionary
Celowanie – nadanie części broni odpowiadającej za kierunek lotu pocisku (na przykład lufie) takiego położenia w przestrzeni, aby miotany pocisk trafił w cel. Do celowania służą celowniki.
Wikipedia
czas. celować ndk.
rzecz. cel m., celownik mrz.
przym. celny
Wiktionary
dawna nazwa Klagenfurtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Klagenfurt, miasto w południowej Austrii;
Wiktionary
Klagenfurt am Wörthersee (do 31 stycznia 2008 Klagenfurt; słoweń. Celovec ob Vrbskem Jezeru; pol. hist. Celowiec) – miasto statutarne w południowej Austrii, stolica kraju związkowego Karyntia oraz powiatu Klagenfurt-Land do którego jednak miasto nie należy. Liczy 104 332 mieszkańców (1 stycznia 2023). Jest to największe miasto Karyntii i szóste pod względem wielkości miasto Austrii.
Wikipedia
przym. celowiecki
Wiktionary
(1.1) Klagenfurt
Wiktionary
przymiotnik od: Celowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Celowcem, dotyczący Celowca, pochodzący z Celowca
Wiktionary
rzecz. Celowiec mrz.
Wiktionary
(1.1) klagenfurcki
Wiktionary
1. potocznie: zasiłek na określony cel;
2. środowiskowo: oddział policji do poszukiwań celowych
SJP.pl
przyrząd topograficzny; kierownica
SJP.pl
żołnierz odpowiedzialny za obsługę wszelkich przyrządów celowniczych
SJP.pl
Celowniczy – żołnierz odpowiedzialny za celowanie i prowadzenie ognia z broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.
Wikipedia
1. w językoznawstwie: trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego; dativus, datiwus;
2. w językoznawstwie: forma wyrazowa tego przypadka; dativus, datiwus;
3. przyrząd w broni palnej służący do celowania, np. celownik mechaniczny, noktowizyjny, optyczny, radiolokacyjny;
4. w fotografii: element aparatu fotograficznego, który służy do ustalania granic fotografowanego obrazu i do oceny jego kompozycji;
5. sporcie: oznaczenie na mecie, np. w postaci taśmy, wskazujące kres wyścigów;
6. urządzenie optyczne stosowane w przyrządach geodezyjnych do nakierowania kątomierza na oddalony przedmiot;
7. w żegludze przybrzeżnej: przedłużenie linii łączącej dwa przedmioty na brzegu albo na morzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie ułatwiające celowanie z broni;
(1.2) część aparatu fotograficznego umożliwiająca wstępne kadrowanie obrazu
(1.3) gram. trzeci przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: komu? czemu?;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kapral nie trafił w cel, gdyż miał zepsuty celownik.
(1.3) W klasie tylko Janek nie wie, na jakie pytania odpowiada celownik.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɔvʲɲik, AS: celovʹńik
Wiktionary
rzecz. cel m., celowanie n., celność ż.
czas. celować
przym. celowniczy, celny, celownikowy
przysł. celnie
Wiktionary
(1.1) muszka
(1.2) wizjer
(1.3) datiwus, dativus
Wiktionary
→ celownik; celowniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z celownikiem, dotyczący celownika
Wiktionary
rzecz. celownik mrz., cel mrz.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób celowy
Wiktionary
(1.1) Wziąłem na siebie ciężar tajemnicy i celowo dezinformowałem panów.
(1.1) Pragnął jak najszybciej oddalić się od fatalnego miejsca. Celowo zmienił trasę.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɔvɔ, AS: celovo
Wiktionary
przym. celowy
rzecz. cel, celowość
Wiktionary
(1.1) świadomie, specjalnie, umyślnie
Wiktionary
1. dostosowanie środków do celów, przydatność do założonego celu;
2. świadome zmierzanie do celu;
3. według teleologii: taki przebieg zdarzeń, zjawisk oraz działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu, np. celowość życia człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co podejmowane jest świadomie dla osiągnięcia określonego celu - rezultatu
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɔvɔɕt͡ɕ, AS: celovość
Wiktionary
rzecz. cel m.
czas. celować ndk.
przym. celowy, celowościowy
przysł. celowo
Wiktionary
związany z celowością
SJP.pl
mający jakiś cel, zamierzony, świadomy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) robiony w pewnym celu, nieprzypadkowy
Wiktionary
(1.1) Znając go od dzieciństwa, nie mogę uwierzyć że jego wczorajsze zachowanie było celowe.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈlɔvɨ, AS: celovy
Wiktionary
rzecz. cel m., celowość ż.
przysł. celowo
czas. celować
Wiktionary
(1.1) zamierzony, świadomy, umyślny
Wiktionary
roślina zielna, krzew lub półkrzew z rodziny szarłatowatych; grzebionatka
SJP.pl
Celozja (Celosia L.) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych. Należą do niego rośliny jednoroczne występujące na ciepłych obszarach Azji, Afryki i Ameryki. Gatunkiem typowym jest Celosia argentea L.
Wikipedia
Anders Celsius (Celsjusz) (1701-44), szwedzki fizyk i astronom
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
twardy minerał z grupy skaleni, glinokrzemian baru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. bezbarwny, biały lub żółtawy minerał z grupy skaleni o wzorze sumarycznym Ba(Al2Si2O8), złożony głównie z glinokrzemianu baru;
Wiktionary
Celsjan (skaleń barowy) – minerał z gromady krzemianów zaliczany do skaleni alkalicznych. Należy do minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa minerału pochodzi od nazwiska szwedzkiego astronoma i przyrodnika Andersa Celsjusza.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛlsʲjãn, AS: celsʹi ̯ãn
Wiktionary
1. Anders Celsius (1701-44), szwedzki fizyk i astronom;
2. stopień Celsjusza - jednostka temperatury nienależąca do układu SI;
3. skala Celsjusza - skala mierzenia temperatury, w której podstawową jednostką jest stopień Celsjusza
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
tkanina używana np. na płaszcze, plandeki, namioty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. członek grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z środkowej Europy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poziom cywilizacyjny Celtów w połowie tysiąclecia nie odbiegał od poziomu prawie wszystkich – bo poza Grekami – ludów mieszkających na europejskich wybrzeżach Morza Śródziemnego. Dopiero później narosły dysproporcje.
Wiktionary
IPA: t͡sɛlt, AS: celt
Wiktionary
rzecz. celtycki m.
:: fż. Celtyjka ż.
przym. celtycki
Wiktionary
skrót od: celtycki
SJP.pl
Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego. Określenia „celtyckie” wobec tych języków użył po raz pierwszy Edward Lhuyd w 1707. Języków celtyckich dawniej używano na rozległym obszarze, obejmującym znaczne połacie zachodniej i południowej Europy oraz Azję Mniejszą, obecnie jednak mówi się nimi w peryferyjnych regionach Wysp Brytyjskich i zachodniej Bretanii, a także w skupiskach mniejszości celtyckojęzycznych na innych kontynentach.
Wikipedia
tkanina używana np. na płaszcze, plandeki, namioty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. wytrzymała tkanina do produkcji płaszczy i namiotów
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. celtowy
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Zelt. (namiot)
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Zelttuch n., Zeltstoff m.
źródła.
== celta (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płachta namiotowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛlta, AS: celta
Wiktionary
przym. celtowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. celtowy
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Zelt. (namiot)
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Zelttuch n., Zeltstoff m.
źródła.
== celta (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płachta namiotowa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: seltik] szkocki klub sportowy
SJP.pl
Także:
Wikipedia
Wiązowiec, obrostnica (Celtis L.) – rodzaj liczący około 60–70 gatunków drzew liściastych zaliczany do rodziny konopiowatych (Cannabaceae), przy czym dawniej (do XX wieku włącznie) klasyfikowany w obrębie wiązowatych (Ulmaceae). Przedstawiciele rodzaju występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, mniej liczni obecni są w strefach umiarkowanych o ciepłym klimacie. W Europie południowej występują 4 gatunki, w Ameryce Północnej 6, w Azji wschodniej ok. 15. Liczni przedstawiciele rodzaju po introdukcji poza ich rodzimy zasięg stali się uciążliwymi gatunkami inwazyjnymi, zwłaszcza w południowej Afryce i Australii. W Polsce spotykany bywa wiązowiec zachodni (w okolicach upraw rozsiewa się i uznawany jest za zadomowionego już antropofita), rzadziej i raczej tylko w kolekcjach inne gatunki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zob. Celtyjka.
Wiktionary
(1.1) Nie jestem Żydówką, ale zawsze wiedziałam, że jako Celtka i saksońska Aryjka znosiłam wszystkie cierpienia, by pomścić prześladowania, których ofiarą padli Żydzi.
Wiktionary
rzecz. celtycki m.
:: fm. Celt m.
przym. celtycki
Wiktionary
(1.1) Celtyjka
Wiktionary
specjalista w dziedzinie celtologii
SJP.pl
nauka badająca historię narodów celtyckich, ich języki i kulturę
SJP.pl
Celtologia – nauka zajmująca się badaniem języków celtyckich, literaturą, sztuką i religią Celtów. Za twórcę tej dyscypliny uchodzi niemiecki językoznawca Johann Kaspar Zeuss.
Wikipedia
indoeuropejski lud zamieszkujący w starożytności Środkową i Zachodnią Europę; Galowie
SJP.pl
Wikipedia
wytworzony z celty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) włók. wytworzony z celty
Wiktionary
rzecz. celta ż.
Wiktionary
lud zamieszkujący centralną część Hiszpanii w okresie przedromańskim
SJP.pl
Celtyberowie, a raczej Celtoiberowie – nazwa ludu, który zamieszkiwał centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim. Byli wynikiem asymilacji ludów celtyckich zamieszkujących północną część Półwyspu Iberyjskiego i Iberów, osiadłych na południu i wschodzie. Posługiwali się językiem należącym do grupy języków celtyckich.
Wikipedia
związany z Celtyberami, ludem zamieszkującym centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Celtyberami, dotyczący Celtyberów
Wiktionary
rzecz. Celtyber mrz., celtyberyjski mrz.
przym. celtyberyjski
Wiktionary
(1.1) celtyberyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Celtyberami, dotyczący Celtyberów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język celtyberyjski;
Wiktionary
rzecz. Celtyber mos.
przym. celtyberski
Wiktionary
(1.1) celtyberski
Wiktionary
dotyczący Celtów, charakterystyczny dla Celtów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Celtami i ich kulturą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. jeden z języków z grupy celtyckiej (1.1), współcześnie reprezentowanej przez iryjski (irlandzki), szkocki (gaelicki), walijski i bretoński;
Wiktionary
(1.1) Później, w III i II a.C. dynamicznie rozwijał się ośrodek celtycki nad Wisłą w rejonie obecnego Krakowa […]
Wiktionary
IPA: t͡sɛlˈtɨt͡sʲci, AS: celtycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Celt m., Celtyjka ż., Celtka ż.
Wiktionary
członkini jednego z ludów indoeuropejskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. hist. przedstawicielka grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z zachodniej i środkowej Europy
Wiktionary
rzecz. celtycki mrz.
:: fm. Celt m.
przym. celtycki
Wiktionary
(1.1) pot. Celtka
Wiktionary
najwyższa ocena szkolna w sześciostopniowym systemie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. eduk. najwyższa ocena szkolna, stopień celujący
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: celować
Wiktionary
czas. celować
rzecz. cel m., celność ż.
przysł. celująco
Wiktionary
(1.1) skr. cel.; symbol. 6
Wiktionary
związany z komórką (biologiczną), zbudowany z komórek, np. struktura celularna; komórkowy
SJP.pl
w biologii: enzym rozkładający celulozę na celobiozę - dwucukier, wytwarzany przez drobnoustroje przewodu pokarmowego zwierząt przeżuwających
SJP.pl
Celulazy – grupa enzymów z klasy hydrolaz (EC 3), katalizujących hydrolizę wiązań β-1,4-glikozydowych pomiędzy cząsteczkami glukozy w celulozie. Produktem przejściowym tej reakcji jest celobioza.
Większość ssaków (w tym człowiek) nie wytwarza celulaz, dlatego nie mają możliwości trawienia błonnika. Wyjątkiem są przeżuwacze, których układy pokarmowe zawierają mikroorganizmy wytwarzające celulazy, co pozwala im na wykorzystanie celulozy jako znaczącego źródła energii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od celulit
Wiktionary
rzecz. celulit m.
Wiktionary
przezroczyste, termoplastyczne tworzywo sztuczne
SJP.pl
Celuloid – najstarsze termoplastyczne (mięknie w temp. ok. 90 °C) tworzywo sztuczne. W jego skład wchodzą: nitroceluloza (70–74%), kamfora (20–30%) oraz barwniki i wypełniacze (1,5–3%). Tworzywo to otrzymuje się przez plastyfikację azotanu celulozy w kamforze. Jest ono łatwopalne, a także mało odporne na działanie związków chemicznych oraz światła. Rozpuszcza się w estrach, ketonach oraz mieszaninie alkoholu z eterem.
Wikipedia
→ celuloid
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z celuloidu
Wiktionary
rzecz. celuloid mrz.
Wiktionary
bakterie celulolityczne - bakterie zdolne do hydrolizy cząsteczek celulozy
SJP.pl
chem. związek organiczny należący do wielocukrów, główny składnik błon komórkowych roślin; błonnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, budulec tkanek roślinnych;
Wiktionary
Celuloza (łac. cellula ‘komórka’) – nierozgałęziony biopolimer, polisacharyd zbudowany liniowo z 3000–14 000 cząsteczek D-glukozy połączonych wiązaniami β-1,4-glikozydowymi (masa molowa 160–560 kg/mol). Łańcuchy te mają długość około siedmiu mikrometrów. Wiązanie β przyczynia się do utworzenia sztywnych, długich nitek, które układają się równolegle, tworząc micele połączone mostkami wodorowymi. Uważana jest za najpowszechniej występujący biopolimer na Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Celulazy trawią celulozę w żołądkach przeżuwaczy.
(1.1) To z celulozy zbudowane są ściany komórkowe roślin telmowych.
Wiktionary
rzecz. celulozownia ż., celulozownictwo n.
przym. celulozowy, celulozowniczy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. celulozownia ż., celulozownictwo n.
przym. celulozowy, celulozowniczy
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Cellulose. < etym|łac|cellula.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cellulose
* białoruski: (1.1) цэлюлоза ż., клятчатка ż.
* bułgarski: (1.1) целулоза ż.
* czeski: (1.1) celulóza ż.
* duński: (1.1) cellulose w.
* esperanto: (1.1) celulozo
* francuski: (1.1) cellulose ż.
* hiszpański: (1.1) celulosa ż.
* japoński: (1.1) セルロース (serurōsu)
* niemiecki: (1.1) Zellulose ż., Cellulose ż.
* norweski (bokmål): (1.1) cellulose m.
* norweski (nynorsk): (1.1) cellulose m.
* portugalski: (1.1) celulose ż.
* rosyjski: (1.1) целлюлоза (celljulóza) ż., целлулоза (cellulóza) ż.
* rumuński: (1.1) celuloză ż.
* słowacki: (1.1) celulóza ż.
* słoweński: (1.1) celuloza ż.
* szwedzki: (1.1) cellulosa w.
* turecki: (1.1) selüloz
* węgierski: (1.1) cellulóz
* włoski: (1.1) cellulosa ż.
źródła.
== celuloza (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. techn. celuloza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zakład lub dział fabryki produkujący celulozę
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się produkcją z masy celulozowej
SJP.pl
związany z celulozą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z celulozą, dotyczący celulozy, wykonany z celulozy
Wiktionary
rzecz. celuloza ż.
Wiktionary
mezozoiczny drapieżny teropod o pneumatycznych kościach
SJP.pl
[czyt. czembalo] klawesyn
SJP.pl
wzmacniać ściany zbiorników wodnych lub brzegi rzek, morza itp.; ocembrowywać
SJP.pl
czasownik
(1.1) bud. wzmacniać budulcem brzegi studni lub rzeki
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃mˈbrɔvat͡ɕ, AS: cẽmbrovać
Wiktionary
rzecz. cembrowanie n., ocembrowanie n., cembra ż., cembrowina ż., cembrzyna ż., cembrunek m., cembrowacz m.
czas. ocembrować dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|cymbrować.
Wiktionary
robotnik zajmujący się cembrowaniem, wykonujący ocembrowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bud. budowlaniec pracujący przy cembrowaniu
Wiktionary
(1.1) Przy studni pracował cembrowacz z Koniakowa.
Wiktionary
rzecz. cembrowina ż., cembrowanie n., ocembrowanie n., cembra ż., cembrzyna ż., cembrunek mrz.
czas. cembrować ndk., ocembrować dk.
Wiktionary
umocnienie brzegu morza, rzeki, wykopu, studni itp.; ocembrowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. wzmacnianie studni lub brzegów rzeki
(1.2) bud. zob. cembrowina.
Wiktionary
(1.1) Ile dni zajęło im cembrowanie tego zbiornika w ogrodzie?
(1.2) Dziadek Leon przyłożył rękę do wielu cembrowań w naszym powiecie.
Wiktionary
rzecz. ocembrowanie n., cembra ż., cembrowina ż., cembrzyna ż., cembrunek mrz., cembrowacz mos.
czas. cembrować ndk., ocembrować dk.
Wiktionary
(1.2) cembrowina, przest. cembrzyna
Wiktionary
cembrzyna (rzadziej);
1. umocnienie brzegu morza, rzeki, wykopu, studni itp.; ocembrowanie;
2. betonowy krąg studni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. obmurowanie wzmacniające studnię, zbiornik wodny lub rzekę;
(1.2) przen. jakikolwiek utwardzony wąski krąg przypominający cembrowanie studzienne
Wiktionary
Cembrowina (cembrowanie) – obmurowanie umacniające zbiornik wody, zwykle studni czy fontanny. Wykonana może być z betonowych kręgów studziennych lub kolumny rurowej.
Cembrowaniem nazywane są również obmurowania zbiorników wodnych: brzegu morza, jeziora lub rzeki.
Wikipedia
(1.1) Wędrowiec przysiadł na cembrowinie studni w Sychem.
(1.2) Siedzimy w studni; dokoła jest cembrowina lodu, oddalona od nas o kilka łokci.
Wiktionary
rzecz. cembrowanie n., ocembrowanie n., cembra ż., cembrzyna ż., cembrunek mrz., cembrowacz mos.
czas. cembrować ndk., ocembrować dk.
Wiktionary
(1.1) cembrowanie, przest. cembrzyna
Wiktionary
cembrowina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zob. cembrowina.
Wiktionary
(1.1) W lecie odrestaurujemy starą cembrzynę u babci Jasi.
Wiktionary
rzecz. ocembrowanie n., cembra ż., cembrowanie n., cembrowina ż., cembrunek mrz., cembrowacz mos.
czas. cembrować ndk., ocembrować dk.
Wiktionary
(1.1) cembrowina, cembrowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Cembrzyński/Cembrzyńska:
Wikipedia
robotnik pracujacy przy cementowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od cement
Wiktionary
rzecz. cement m.
Wiktionary
1. spoiwo do zapraw budowlanych;
2. chemiczne spoiwo skał osadowych; substancja mineralna osadzona w przestrzeniach międzyziarnowych skały osadowej;
3. tkanka kostna pokrywająca korzeń zęba;
4. materiał używany do plombowania zębów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. hydrauliczne spoiwo otrzymywane z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina);
Wiktionary
Cement – hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane w cementowniach z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina) wypalonych na klinkier w piecu cementowym, a następnie poprzez zmielenie otrzymanego spieku z gipsem, spełniającym rolę regulatora czasu wiązania. Stosowany jest do przygotowywania zapraw cementowych, cementowo-wapiennych i betonów. Wykorzystywany jest do łączenia materiałów budowlanych. Ze względu na skład i właściwości rozróżnia się dwie podstawowe grupy: cementy powszechnego użytku, oraz cementy specjalne. Wymagania i właściwości dla obu grup cementów w Polsce określają normy:
Wikipedia
(1.1) Miasto jest między innymi znane ze swojej produkcji białego i szarego cementu i ze swej wódki.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃mɛ̃nt, AS: cẽmẽnt
Wiktionary
rzecz. cementownictwo n., cementownia ż., cementownik m., cementowiec m., cemenciarz m., cementowanie n., scementowanie n., zacementowanie n., cemencik mrz.
czas. cementować ndk., zacementować dk., scementować dk.
przym. cementowy, cementowniany
Wiktionary
1. cementowanie;
2. spajanie luźnych osadów poprzez wytrącanie w warstwie porowej minerałów z roztworów krążących w skale;
3. proces, w którym powierzchnia metali ulega specyficznym zmianom przez żarzenie w wysokiej temperaturze w obecności innych substancji;
4. w górnictwie: uszczelnianie luźnych skał przez wstrzykiwanie cementu do wywierconych otworów
SJP.pl
Cementacja – proces lityfikacji, polegający najczęściej na wypełnianiu pierwotnych lub wtórnych pustek międzyziarnowych w luźnych skałach klastycznych spoiwem (węglanami, krzemionką, związkami żelaza, minerałami ilastymi lub innymi związkami).
Jedno z pierwszych stadiów diagenezy.
Wikipedia
przymiotnik od: cementacja
SJP.pl
agregat do cementowania rur okładzinowych
SJP.pl
barka do transportu cementu
SJP.pl
taki, do którego potrzeba wiele cementu
SJP.pl
naczepa samochodowa do przewozu cementu
SJP.pl
taki, do którego nie potrzeba wiele cementu
SJP.pl
samochód przeznaczony do przewozu cementu bez opakowania (luzem); cementowóz
SJP.pl
spajać coś za pomocą cementu; zalewać cementem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) bud. zalewać cementem, spajać za pomocą cementu
(1.2) przen. jednoczyć, spajać lub wzmacniać, umacniać, utrwalać
(1.3) geol. spajać luźne osady skalne rozpuszczalnymi składnikami mineralnymi
czasownik zwrotny niedokonany cementować się
(2.1) być spajanym za pomocą cementu
(2.2) przen. jednoczyć się lub umacniać się
Wiktionary
(1.1) Nie ma rady, trzeba zatrzymać pompę i od nowa cementować rurę.
(1.2) Mówi się nawet, że dziecko, zwłaszcza drugie, cementuje małżeństwo. […] Tak bywa, cementuje na amen jedyne drzwi, przez które można było wyjść z klatki z jedną pociechą. „Porządny” facet nie porzuca żony z dwójką dzieci.
(1.2) Pozycję branży rolno-spożywczej w Waszyngtonie cementuje też 1,2 miliarda dolarów wydanych przez ostatnie 10 lat na lobbowanie Kongresu i Białego Domu. To dzięki tym pieniądzom rokrocznie spada liczba przypadków kontroli mięsa […]. Również dzięki nim w USA nie trzeba na etykietach informować konsumentów, czy żywność jest genetycznie modyfikowana […]
(1.3) Zlepieńce te składają się z fragmentów wapieni oolitowych, tkwiących w piasku kwarcowym, którego ziarna cementuje węglan wapnia.
(2.2) Etos rycerski cementuje się w walce. Kiedy jednak działania zbrojne nie przynoszą satysfakcji, rytuał wyobcuje się z konkretnej rzeczywistości, zaczyna żyć własnym życiem.
Wiktionary
rzecz. cement m., cementownictwo n., cementownia ż., cementownik m., cementowiec m., cemenciarz m., cementacja ż., cementówka ż., cementowanie n., scementowanie n., zacementowanie n., cementarka ż.
czas. zacementować dk., scementować dk.
przym. cementowniany, cementowy
Wiktionary
specjalny wagon kolejowy do transportu cementu i innych materiałów sypkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zalewanie cementem
(1.2) łączenie czegoś przy pomocy cementu
Wiktionary
rzecz. cement m., cementownictwo n., cementownia ż., cementownik m., cementowiec m., cemenciarz m., scementowanie n., zacementowanie n.
czas. cementować ndk., zacementować dk., scementować dk.
przym. cementowy, cementowniany
Wiktionary
specjalistyczny masowiec do transportu cementu
SJP.pl
Cementowiec – statek, zazwyczaj z pojedynczym pokładem i dnem podwójnym, zbiornikami szczytowymi i obłowymi oraz z pojedynczym lub podwójnym poszyciem burtowym, przeznaczony głównie do przewozu suchego cementu luzem, tj. bez opakowania. Cement wsypywany jest bezpośrednio do szczelnej ładowni za pomocą hermetycznego systemu pneumatycznego. W czasie przesyłania cement znajduje się w stanie fluidalnym, tzn. pył przypomina swoimi właściwościami ciecz. Ładownie są zabezpieczone przed wilgocią, mają specjalne wyposażenie i kształt, umożliwiające szybkie i dokładne ich opróżnianie za pomocą systemu dmuchaw, dostarczających osuszone i wolne od oparów oleju powietrze. Używane są też przenośniki śrubowe. Wyposażenie to umożliwia samodzielny załadunek i rozładunek jednostki bez użycia portowej infrastruktury przeładunkowej. Strumień masowy przekraczać może 1000 t/h.
Wikipedia
środowiskowo:
1. podkład z cementu;
2. płyta lub cegła z cementu;
3. woda do produkowania cementu i wyrobów cementowych
SJP.pl
wytwórnia cementu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fabryka cementu;
Wiktionary
Cementownia – zakład przemysłowy produkujący cement.
Pierwsze cementownie powstały w Wielkiej Brytanii ok. 1840 r.
Najstarszą cementownią na ziemiach polskich (zarazem piątą w świecie) była Cementownia Grodziec uruchomiona w 1857 roku w Grodźcu (od 1975 r. dzielnicy Będzina). Obecnie w Polsce działa największa w Europie cementownia Górażdże w Choruli, w woj. opolskim. Należy ona do Górażdże Cement SA.
Wikipedia
rzecz. cement m., cementowanie n.
czas. cementować
przym. cementowy, cementowniany
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cementownią
Wiktionary
rzecz. cementowanie n., cement m., cementownia ż.
czas. cementować ndk., zacementować dk.
przym. cementowy
Wiktionary
przemysł cementowy
SJP.pl
związany z produkcją, transportem i handlem cementem
SJP.pl
prowadnica dostarczająca zaczyn cementowy na spód otworu wiertniczego
SJP.pl
specjalny pojazd drogowy lub kolejowy (cementowagon) wyposażony w zbiorniki do przewozu cementu bez opakowania (luzem)
SJP.pl
przymiotnik od: cement
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący cementu, związany z cementem, wykonany z cementu, zawierający cement
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ̃mɛ̃nˈtɔvɨ, AS: cẽmẽntovy
Wiktionary
rzecz. cement m., cementownictwo n., cementownia ż., cementownik m., cementowiec m., cemenciarz m., cementacja ż., cementówka ż., cementowanie n., scementowanie n., zacementowanie n.
czas. cementować ndk., zacementować dk., scementować dk.
przym. cementowniany
Wiktionary
węglik żelaza, jeden ze składników stali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. faza międzymetaliczna występująca w stopach żelaza z węglem;
Wiktionary
Cementyt – metastabilny węglik żelaza o wzorze empirycznym Fe3C (25% atomów C, co stanowi 6,67% masowych C). Jest jednym ze składników strukturalnych stopów żelaza z węglem występującym w stali i żeliwach.
Wikipedia
IPA: t͡sɛ̃ˈmɛ̃ntɨt, AS: cẽmẽntyt
Wiktionary
przym. cementytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cementytem, dotyczący cementytu
Wiktionary
rzecz. cementyt mrz.
Wiktionary
Cempkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Płońsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
1. wyrażona w pewnym mierniku wartość towaru;
2. poważanie, szacunek, znaczenie;
3. w starożytnym Rzymie: główny posiłek dnia, spożywany po południu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. hand. kwota, jaką trzeba zapłacić, aby kupić dany towar
(1.2) przen. wyrzeczenie, jakie trzeba podjąć, aby coś uzyskać
(1.3) hist. popołudniowy posiłek w starożytnym Rzymie;
Wiktionary
Cena – pieniężny wyraz wartości.
Cena może dotyczyć m.in. towaru lub usługi. Według szkoły austriackiej wartość nie jest wielkością obiektywną i taka równość nigdy nie zachodzi, gdyż wtedy nigdy nie doszłoby do wymiany (każda strona musi bardziej wartościować to co otrzymuje od tego co daje w zamian).
Wikipedia
(1.1) W Niemczech po wprowadzeniu euro większość cen wzrosła.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃na, AS: cẽna
Wiktionary
rzecz. cennik m., przecena ż., wycena ż., ocena ż., cenówka ż.
czas. cenić ndk., doceniać / docenić, oceniać / ocenić, przeceniać / przecenić, wyceniać / wycenić
przym. cenny, cenowy, drogocenny, niedoceniany, nieoceniony, bezcenny
Wiktionary
(1.1) koszt, opłata, odpłatność, taksa
(1.2) wyrzeczenie
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Indiach i Pakistanie
Wiktionary
Ćanab, Ćenab (ang. Chenab; urdu چناب, Canāb; hindi चनाब, Canāb; pendż. ਚਨਾਬ, Canāb, starogr. Ἀκεσίνης Akesines) – rzeka w Indiach i Pakistanie.
Swoje źródła ma w zachodnich Himalajach. Długość rzeki wynosi 1180 km. Uchodzi do rzeki Indus.
Jej wody zamieszkiwał suzu indusowy.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɛ̃nap, AS: ćẽnap
Wiktionary
rodzaj tańca lub zabawy w średniowiecznej Polsce; cynar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) skoczny taniec niemiecki;
Wiktionary
Cenar – żywy, skoczny taniec pochodzenia niemieckiego; popularny w Europie od końca XV wieku, rozpowszechniony również w Polsce (w XVI - XVII wieku). Taniec ten wspominany jest m.in. przez Jana Kochanowskiego w utworze Pieśń świętojańska o Sobótce, m.in. wspominając:
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛ̃nar, AS: cẽnar
Wiktionary
zdrobnienie od: cent
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Cendrowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria.
Wieś szlachecka Cedrowice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 683.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Ceneo.pl – serwis z branży e-commerce z siedzibą we Wrocławiu.
Właścicielem spółki są fundusze Cinven, Permira i Mid Europa, które 16 października 2016 roku kupiły Ceneo.pl i Allegro (jako Grupę Allegro) od koncernu Naspers za kwotę 3,25 mld dolarów.
Na Ceneo.pl swoje oferty prezentuje ponad 18 tys. sklepów internetowych, dzięki czemu użytkownicy serwisu mogą wybierać i porównywać ceny w sumie 20 milionów produktów.
Wikipedia
w psychologii: poczucie swego ciała, ogół uczuć organicznych doznawanych w danej chwili; cynestezja
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed nowościami, innowacyjnością, nowymi ideami
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ̃nɛtɔˈfɔbʲja, AS: cẽnetofobʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kołomyjskim obwodu iwanofrankiwskiego;
Wiktionary
Ceniawa (ukr. Ценява) – wieś na Ukrainie w rejonie kołomyjskim obwodu iwanofrankiwskiego.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie kołomyjskim województwa stanisławowskiego. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 63 Polaków.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Ceniawa, położony na linii Kołomyja – Stefaneszty.
Wikipedia
przym. ceniawski
Wiktionary
poważać coś, kogoś, szanować
SJP.pl
czasownik
(1.1) uznawać walory kogoś/czegoś
Wiktionary
(1.1) Urodzeni pod znakiem Panny cenią uporządkowany sposób życia.
(1.1) Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie. / Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, / Kto cię stracił.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ɲit͡ɕ, AS: cẽńić
Wiktionary
czas. oceniać, przeceniać
rzecz. przecena ż., cena ż., cennik mrz., cenienie n.
przym. cenny, cenowy
przysł. cenowo
Wiktionary
(1.1) poważać, szanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cenić.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: cẽńė̃ńe
Wiktionary
czas. cenić
rzecz. przecena ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kozowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Ceniów – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
W II Rzeczypospolitej miejscowość w powiecie brzeżańskim województwa tarnopolskiego.
W 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 5 Polaków.
W Ceniowie urodził się Wacław Jaxa-Aksentowicz (1889–1924).
Wikipedia
przym. ceniowski
Wiktionary
miasto w Indiach; Madras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowych Indiach, stolica stanu Tamilnadu;
Wiktionary
Ćennaj lub Madras (hindi चेन्नई, trb.: Ćennaj, trl.: Cennai; tamilski சென்னை, trb.: Sennaj; ang. Chennai; do 2000 hindi मद्रास, trb.: Madras, trl.: Madrās; ang. Madras) – miasto w Indiach na Wybrzeżu Koromandelskim nad Zatoką Bengalską. Jest stolicą stanu Tamilnadu oraz największym ośrodkiem kulturalnym, gospodarczym i edukacyjnym południowych Indii. Jest czwartą aglomeracją miejską w Indiach pod względem ludności. Ćennaj jest wśród najczęściej odwiedzanych miast Indii, w 2015 był 45. miejscem na świecie pod względem ruchu turystycznego. Według Wskaźnika Jakości Życia jest najbezpieczniejszym miastem Indii. Miasto to nazywane jest „indyjską stolicą zdrowia”, 45% ruchu turystycznego to turystyka medyczna. Z powodu dynamicznie zwiększającej się liczby ludności oraz ogólnego rozwoju gospodarczego Indii Ćennaj mierzy się wieloma problemami ekologicznymi, ekonomicznymi i społecznymi.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: cenny
SJP.pl
spis towarów lub usług z podaniem cen za nie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. spis towarów wraz z ich cenami
(1.2) hand. spis usług wraz z opłatami za nie
Wiktionary
(1.1) Na stronie internetowej znajdziesz cennik wszystkich produktów tej firmy.
(1.2) Koszt wysyłki: wyliczony według cennika Poczty Polskiej na podstawie wagi artykułu. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ɲːik, AS: cẽ•ńik
Wiktionary
rzecz. cena, przecena
przym. cennikowy, cenowy, cenny
czas. cenić ndk., wyceniać ndk., wycenić dk., przeceniać ndk., przecenić dk.
Wiktionary
(1.2) taryfa
Wiktionary
związany z cennikiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cennikem; dokładnie taki jak w cenniku
Wiktionary
rzecz. cennik mrz., przecena ż.
przym. cenowy
Wiktionary
przestarzałe: duża wartość pieniężna, cena
SJP.pl
1. o dużej wartości materialnej; wartościowy, drogi, kosztowny;
2. o dużym znaczeniu; ważny, szacowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dużą wartość
Wiktionary
(1.1) Archiwum było pełne cennych dokumentów.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃nːɨ, AS: cẽ•ny
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., cennik m.
czas. cenić ndk.
przym. cenowy
przysł. cenowo
Wiktionary
(1.1) drogi, drogocenny, bezcenny, nieoceniony
Wiktionary
odnoszący się do cenobity, należący do cenobity
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cenobityzmem i cenobitami, dotyczący cenobityzmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla cenobityzmu i cenobitów
Wiktionary
rzecz. cenobita mos., cenobitka ż., cenobityzm mrz., cenobium n.
Wiktionary
Cenobiorca - jest to osoba lub przedsiębiorstwo, które nie jest w stanie wpłynąć na wysokość ceny rynkowej danego dobra.
Wikipedia
zakonnik prowadzący życie razem z innymi we wspólnym budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik prowadzący życie wspólnotowe, mieszkaniec cenobium
Wiktionary
Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity.
Wikipedia
(1.1) Pierwsi cenobici mieszkali wspólnie na egipskich pustyniach.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ̃nɔˈbʲita, AS: cẽnobʹita
Wiktionary
rzecz. cenobityzm m., cenobium n.
przym. cenobicki
Wiktionary
zakonnica prowadząca życie razem z innymi zakonnicami we wspólnym budynku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cenobityzmem, dotyczący cenobityzmu
Wiktionary
rzecz. cenobityzm mrz.
Wiktionary
formuła życia zakonnego we wspólnocie, w jednym budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wspólnotowa forma życia monastycznego;
Wiktionary
Cenobityzm (z stgr. κοινόβιον koinobion – „życie we wspólnocie”) – formuła życia zakonnego we wspólnocie, w przeciwieństwie do anachoretyzmu czy eremityzmu. Zakonnika prowadzącego takie życie określa się mianem cenobity.
Wikipedia
(1.1) Za prekursora cenobityzmu uznano św. Pachomiusza.
Wiktionary
rzecz. cenobium n., cenobita m.
przym. cenobicki, cenobialny, cenobityczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. wspólnotowa forma życia zakonnego
(1.2) archit. rel. klasztor
(1.3) biol. skupienie komórek glonów;
Wiktionary
Cenobium – skupienia komórek glonów powstające w wyniku wielokrotnych podziałów i przy zachowaniu łączności za sprawą wspólnej otoczki galaretowatej lub z powodu utrzymywania się komórek siostrzanych w obrębie ścian komórki macierzystej. Cenobia mają zwykle stały dla poszczególnych gatunków kształt i liczbę komórek. Mimo to, możliwe jest także funkcjonowanie cenobiów niepełnych. W niektórych przypadkach tworzenie cenobiów przez organizmy jednokomórkowe, fakultatywnie cenobialne (np. Scenedesmus sp.) ma charakter cyklomorfozy indukowanej obecnością kairomonów.
Wikipedia
(1.1) Jeśli cenobium gardzi eremem i odrzuca go, skazuje się na miernotę.
(1.2) Darłowskie murowane cenobium wybudowano w pobliżu Grabowej Strugi
Wiktionary
rzecz. cenobityzm m., cenobita m.
przym. cenobicki, cenobialny
Wiktionary
1. pierwotniak z rzędu krwinkowców, pasożytujący w czerwonych ciałkach krwi; zarodziec; plazmodium
2. wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca; komórczak
SJP.pl
Cenocyt – specyficzny rodzaj komórczaka, czyli wielojądrowej komórki, organizmu lub części organizmu. Charakteryzuje się tym, że podziałom jądra komórkowego nie towarzyszą podziały komórki i nie powstają wewnętrzne ściany komórkowe (septy). Cenocyty występują u niektórych glonów, śluzowców, a także u roślin wyższych w początkowych etapach rozwoju bielma, pylników i nasion. U grzybów strzępki będące cenocytami występują np. u przedstawicieli rzędu Mucorales.
Wikipedia
zmiana w rozwoju zarodka niezgodna z prawem biogenetycznym, występująca tylko w okresie rozwoju embrionalnego, mająca znaczenie tylko w czasie jego rozwoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pierwszy, najstarszy wiek późnej kredy, trwający 99,6 – 93,5 milionów lat temu;
Wiktionary
Cenoman (ang. Cenomanian)
Wikipedia
IPA: t͡sɛ̃ˈnɔ̃mãn, AS: cẽnõmãn
Wiktionary
osobniki jednego gatunku, zamieszkujące tę samą biocenozę i wykazujące jednakowe cechy przystosowawcze; populacja cenotyczna
SJP.pl
naturalna studnia wapienna lub jaskinia zalana wodą
SJP.pl
symboliczny grobowiec, zwykle nie zawierający zwłok; kenotaf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. archit. symboliczny grób, niezawierający ciała, stawiany w przypadku nieznalezienia ciała lub w celu upamiętnienia bohaterstwa zmarłego, często w miejscu jego śmierci;
Wiktionary
Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.
Wikipedia
(1.1) W czasach nowożytnych spotyka się cenotafy świętych, postaci historycznych, np. św. Wojciecha w kształcie tumby w katedrze w Gnieźnie, ustawiony obok relikwiarza.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃ˈnɔtaf, AS: cẽnotaf
Wiktionary
rzecz. kenotaf m., kenotafium n.
przym. cenotaficzny
Wiktionary
(1.1) kenotaf, kenotafium
Wiktionary
kształtujący ceny
SJP.pl
w ekonomii: kształtowanie cen, wpływanie na ich wysokość
SJP.pl
przymiotnik od: cena
SJP.pl
potocznie: etykieta z ceną towaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. hand. etykieta cenowa
Wiktionary
rzecz. przecena ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący ceny, kosztu czegoś; pod względem ceny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Terapia i doradztwo w zakresie zaburzeń zdrowia psychicznego powinny być także powszechnie dostępne i przystępne cenowo.
Wiktionary
rzecz. cena ż.
czas. cenić ndk., przecenić dk., przeceniać ndk., doceniać ndk.
przym. cenowy, cenny
Wiktionary
przymiotnik od: cena
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ceną, dotyczący cen
Wiktionary
rzecz. cena ż., przecena ż., wycena ż., ocena ż., cennik mrz., cenówka ż.
czas. cenić ndk., wyceniać ndk., wycenić dk., przeceniać ndk., przecenić dk.
przym. cenny, cennikowy
przysł. cenowo
Wiktionary
zespół biologiczny wielu gatunków roślin i zwierząt tworzące pewną całość
SJP.pl
1. moneta zdawkowa równa setnej części podstawowej jednostki monetarnej w różnych krajach
2. jednostka miary aktywności reaktora jądrowego
3. jednostka miary interwału
4. środowiskowo o centymetrze sześciennym płynnego narkotyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. moneta zdawkowa, jedna setna m.in. dolara, euro, lita, rupii, randa;
(1.2) muz. jednostka interwału stanowiąca setną część półtonu równomiernie temperowanego;
Wiktionary
Cent (z łac. centum = „sto”) – jednostka monetarna wielu państw świata. Jej nazwa wywodzi się od części setnej. Bywa oznaczany symbolem ¢.
Jako monetę centa po raz pierwszy wybito w stanie Massachusetts w 1787 r. Poza systemem monetarnym Stanów Zjednoczonych cent jako 1/100 lokalnego dolara występuje, bądź występował, między innymi w (na):
Wikipedia
IPA: t͡sɛ̃nt, AS: cẽnt
Wiktionary
rzecz. centuś, centnar, cetnar, centuria, centurion, centym
:: zdrobn. cencik
przym. centowy
Wiktionary
w mitologii greckiej: koń z torsem i głową człowieka; półkoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛ̃ntawr, AS: cẽntau̯r
Wiktionary
(1.1) skr. Cen
Wiktionary
w mitologii greckiej: walka centaurów z Lapitami, w wyniku której centaury musiały opuścić Tesalię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. walka centaurów z Lapitami;
Wiktionary
Centauromachia (także kentauromachia; gr. Κενταυρομαχία Kentauromachía, z gr. Κένταυρος Kéntauros ‘centaur’ i μάχη máchē ‘walka’, ‘bitwa’) – w mitologii greckiej walka centaurów z Lapitami.
Wikipedia
IPA: ˌt͡sɛ̃ntawrɔ̃ˈmaxʲja, AS: cẽntau̯rõmaχʹi ̯a
Wiktionary
drobna moneta wartości jednej setnej peso
SJP.pl
Centavo (z port. centavo, z łac. centum = „sto”) – jednostka monetarna wielu krajów świata, głównie Ameryki Południowej i Środkowej. Nazwa wywodzi się od części setnej i przyjęta została ze Stanów Zjednoczonych ze zmianą językową.
Wikipedia
mała zielna roślina jednoroczna
SJP.pl
Wąkrotka (Centella L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Obejmuje 51 gatunków. Większość z nich występuje w południowej Afryce, szerzej rozprzestrzeniony – na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej jest wąkrotka azjatycka.
Wąkrotka azjatycka jest ważnym ziołem w tradycyjnej medycynie chińskiej i bywa także rośliną jadalną. Ma długą tradycję wykorzystywania w kosmetyce i ziołolecznictwie z bardzo szerokim spektrum zastosowań.
Wikipedia
w grach zespołowych, zwłaszcza koszykówce, gracz występujący na środku ataku
SJP.pl
Sport:
Dzielnica Lublany, stolicy Słowenii:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Polska Telefonia Komórkowa Centertel Sp. z o.o. – w latach 1991–2013 operator sieci telefonii komórkowej w Polsce:
Wikipedia
związany z firmą Centertel
SJP.pl
[czytaj: senTEs-imo]
1. zdawkowa moneta Panamy (100 centesimos = 1 balboa);
2. zdawkowa moneta Urugwaju (100 centesimos = 1 peso urugwajskie);
3. dawna zdawkowa moneta Chile (100 centesimos = 1 escudo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. monet. włoska moneta zdawkowa odpowiadająca setnej części lira, zastąpiona w swojej roli, po wprowadzeniu euro, przez cent
Wiktionary
Centesimo (z łac. centum = „sto”) – moneta zdawkowa w niektórych krajach, 1/100 jednostki podstawowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|centesimo. → setna część < etym|łac|centesimus. < etym|łac|centum.
uwagi.
tłumaczenia.
* interlingua: (1.1) centesimo
* włoski: (1.1) centesimo m.
źródła.
== centesimo (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. centesimo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɛ̃nˈtɛzʲĩmɔ, AS: čẽntezʹĩmo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|centesimo. → setna część < etym|łac|centesimus. < etym|łac|centum.
uwagi.
tłumaczenia.
* interlingua: (1.1) centesimo
* włoski: (1.1) centesimo m.
źródła.
== centesimo (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. centesimo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
o skalach, miarach: podzielony na sto części
SJP.pl
moneta zdawkowa w niektórych krajach latynoskich
SJP.pl
Centimo (z hiszp. centesimo, z łac. centum = „sto” l. mn. centimos) – jednostka monetarna wprowadzona po raz pierwszy w 1854 r. w Hiszpanii równa w momencie wprowadzenia 1/100 reala, od 1864 r. – 1/100 escudo, od 1869 r. – 1/100 pesety. Centimo bito również w hiszpańskich Filipinach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawna, angielsko-amerykańska jednostka masy równa około 40 - 60 kilogramów; cetnar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zob. cetnar.
Wiktionary
Cetnar – pozaukładowa jednostka masy wynosząca ok. 50 kg.
Wikipedia
(1.1) […] serce ciężyło mu, jak gdyby w piersiach dźwigał centnar wybuchowych materiałów […]
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ntnar, AS: cẽntnar
Wiktionary
rzecz. cent mrz.
Wiktionary
utwór literacki składający się z cytatów pochodzących z różnych dzieł; centon
SJP.pl
Wikipedia
utwór literacki składający się z cytatów pochodzących z różnych dzieł; cento
SJP.pl
Centon, potocznie bigos literacki (łac. cento, gr. kentron, kento – płaszcz zszyty z kawałków materii) – utwór literacki, głównie w formie poematu, skompilowany w całości z cytatów innych utworów, najczęściej znanych i łatwo rozpoznawalnych.
Forma popularna od późnej starożytności do baroku jako rodzaj zabawy literackiej, ale również używana w literaturze chrześcijańskiej.
Wikipedia
przymiotnik od: cent
SJP.pl
dośrodkowanie w grach zespołowych
SJP.pl
1. sport. w piłce nożnej: wysokie lub półgórne podanie piłki ze skrzydła w kierunku pola karnego; piłka podana w ten sposób;
2. potocznie: skrzywienie koła rowerowego
SJP.pl
Centra – marka produktów należąca do Exide Technologies SA, producenta akumulatorów. W Polsce zakład produkcyjny oraz siedziba firmy znajdują się w Poznaniu.
Wikipedia
w psychologii: skupienie się na jednym aspekcie rzeczywistości, wyolbrzymienie go kosztem innych
SJP.pl
1. główna, nadrzędna część instytucji;
2. urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych;
3. budynek, w którym znajdują się dojścia do łączy telefonicznych lub telegraficznych i urządzenia do połączeń telekomunikacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) główna siedziba jakiejś firmy lub instytucji
(1.2) budynek lub pomieszczenie kierujące łącznością
(1.3) telekom. urządzenie sterujące połączeniami telekomunikacyjnymi;
(1.4) muz. pot. bęben wielki
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Dariusz miał kłopot z wygenerowaniem raportu dla centrali.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃nˈtrala, AS: cẽntrala
Wiktionary
rzecz. centralność ż., centrum n., centrowanie n., centrysta m., centralizacja ż.
czas. centrować, wycentrować
przym. centralny, centrowy, centrystyczny
przysł. centralnie, centrowo
Wiktionary
(1.4) bęben basowy, bęben wielki, bęben taktowy, taktownik
Wiktionary
zwolennik centralizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik centralizmu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. centralizm m.
:: fż. centralistka
przym. centralistyczny
przysł. centralistycznie
frazeologia.
etymologia.
zob. centralizm.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) centralist
* hiszpański: (1.1) centralista m.
* rosyjski: (1.1) централист m.
* słowacki: (1.1) centralista m.
* węgierski: (1.1) centralista
* włoski: (1.1) centralista m.
źródła.
== centralista (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) polit. centralista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ̃ntraˈlʲista, AS: cẽntralʹista
Wiktionary
rzecz. centralizm m.
:: fż. centralistka
przym. centralistyczny
przysł. centralistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z centralizmem, dotyczący centralizmu; właściwy centralizmowi
Wiktionary
rzecz. centralizm mrz., centralista mos., centralistka ż.
przysł. centralistycznie
Wiktionary
skupienie czegoś w jednym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces skupiania elementów lub prerogatyw w jednym ośrodku
(1.2) praw. polit. podporządkowywanie władz lokalnych władzom centralnym;
(1.3) urb. proces ekologiczny polegający na skupianiu się pewnego typu instytucji lub form zachowań w jednym obszarze miasta
(1.4) ekon. gromadzenie kapitału w wąskiej grupie państw
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zmiany w administracji okresu Średniego Państwa cechowało zmierzanie w kierunku centralizacji procesów decyzyjnych kosztem urzędów prowincjonalnych.
Wiktionary
rzecz. centrala ż., centralizowanie n.
przym. centralizacyjny, centralny
czas. centralizować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: centralizacja
SJP.pl
w matematyce: specjalna podgrupa danej grupy mająca zastosowanie w jej badaniu
SJP.pl
Centralizator (centrum), normalizator – specjalne podgrupy danej grupy mające szerokie zastosowaniu w jej badaniu.
Wikipedia
propagujący i dążący do centralizacji, wprowadzający centralizację
SJP.pl
system rządów polegający na bezwzględnym podporządkowaniu organów władzy lokalnej władzom centralnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. adm. system rządzenia polegający na ścisłym podporządkowaniu organów niższego szczebla władzy centralnej;
Wiktionary
Centralizm (łac. centralis "środkowy") – jest zasadą organizacji i funkcjonowania państwa polegającą na podporządkowaniu organowi centralnemu wszystkich innych organów państwowych oraz skupieniu w jego rękach kompetencji do podejmowania, nadzorowania i kontroli wykonania najważniejszych decyzji. Elementy centralizmu występują we wszystkich typach państw. Realizacja zasady centralizmu umożliwiła w średniowieczu i czasach późniejszych przezwyciężenie rozdrobnienia oraz separatyzmów regionalnych i powstanie państw narodowych. Doktryna centralizmu stała się podstawą absolutyzmu. W warunkach gospodarki wolnokonkurencyjnej ujawniły się silne tendencje decentralizacyjne.W państwach federalnych centralizm jest tendencją zmierzającą do wzmocnienia federacji i rozszerzenia kompetencji jej organów kosztem krajów członkowskich.
Wikipedia
(1.1) Dziwne to miasto. Nieufność budzi i stare, i nowe. Stare - to centralizm, biurokracja, woluntaryzm, a także styl sprawowania władzy, ciężką ręką dzierżącej wolną prasę i niezawisłe sądy. Nowe zaś - to świat biznesu, powiązany z urzędami tysiącem nici protekcjonizmu i korupcji, a nie stroniący od interesów z mafiami reketierów.
Wiktionary
1. skupiać w jednym miejscu;
2. ograniczać kompetencje terenowych organów władzy państwowej, samorządowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. adm. dokonywanie centralizacji
Wiktionary
rzecz. scentralizowanie n., centralizacja ż.
czas. centralizować ndk., scentralizować dk.
przym. centralizacyjny
Wiktionary
urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych
SJP.pl
Bęben wielki (wł. gran cassa, skrót: g.c.), w muzyce rozrywkowej znany też jako bęben basowy, bęben taktowy, taktownik lub centrala. Charakteryzuje się mocną konstrukcją i niskim brzmieniem o nieokreślonej wysokości. Budowany jest w dwóch wielkościach:
Wikipedia
związany z centralką
SJP.pl
potocznie: centralne ogrzewanie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób centralny, w środku, w centrum
Wiktionary
rzecz. centralność ż., centrum n., centrala ż.
przym. centralny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co centralne
Wiktionary
rzecz. centrysta m., centrystka ż., centrowiec m., centrala ż., centralka ż., centrum n.
czas. centrować ndk., wycentrować dk.
przym. centralny, centrowy, scentrowany, zacentrowany, centrystyczny
przysł. centralnie, centrowo
temsłow. centro-
Wiktionary
1. znajdujący się w centrum;
2. odnoszący się do centrum;
3. główny; kierowniczy, naczelny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) pot. dworzec kolejowy Warszawa Centralna
Wiktionary
(1.1) Czy ten pociąg staje na Centralnym?
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃nˈtralnɨ, AS: cẽntralny
Wiktionary
(1.1) Dworzec Centralny, Warszawa Centralna
Wiktionary
Centralwings (kod linii IATA: C0 / kod linii ICAO: CLW) – polskie linie lotnicze będące własnością spółki Nowy Przewoźnik, należącej do Polskich Linii Lotniczych LOT, która prowadziła działalność gospodarczą w zakresie regularnego i nieregularnego transportu lotniczego oraz leasingu samolotów w formule ACMI i działające w latach 2004–2009.
Wikipedia
[czytaj: sątr] region we Francji
SJP.pl
Francja:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
rodzaj organelli występującej w niektórych komórkach zwierzęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. organellum komórkowe o cylindrycznej strukturze odpowiedzialne za tworzenie wrzeciona podziałowego;
Wiktionary
Centriola – organellum zbudowane z filamentów mikrotubulowych ułożonych w formę cylindra. Dwie ułożone prostopadle do siebie centriole, otoczone amorficzną substancją pericentrioralną, tworzą strukturę centrosomu. Centriole są obecne w komórkach zwierzęcych i ruchliwych komórkach roślinnych, ale nie ma ich w komórkach większości grzybów i roślin wyższych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) centriole
* słowacki: (1.1) centriola ż., centriol m.
* szwedzki: (1.1) centriol w.
źródła.
== centriola (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. centriola
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃nˈtrʲjɔla, AS: cẽntrʹi ̯ola
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) centriole
* słowacki: (1.1) centriola ż., centriol m.
* szwedzki: (1.1) centriol w.
źródła.
== centriola (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. centriola
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) centriol
Wiktionary
miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centroida
SJP.pl
aparat okulistyczny stosowany w leczeniu zeza
SJP.pl
Centrofor – rodzaj aparatu okulistycznego, który jest używany do pobudzania oraz utrwalania fiksacji środkowej. Aparat ten jest stosowany w leczeniu zeza oraz niedowidzenia.
Wikipedia
miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centrodia
SJP.pl
Wikipedia
miejsce geometryczne chwilowych środków obrotu figury lub bryły sztywnej; centrodia
SJP.pl
środowiskowo: centrolewica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. polit. koalicja partii centrowych i lewicowych w II Rzeczpospolitej zawiązana w 1929 roku w celu walki z obozem sanacji;
Wiktionary
Centrolew, wł. Związek Obrony Prawa i Wolności Ludu – sojusz partii centrowych i lewicowych zawiązany w 1929 w celu zwalczania systemu rządów sanacji obozu Józefa Piłsudskiego. W skład Centrolewu weszły: Polska Partia Socjalistyczna, Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”, Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”, Stronnictwo Chłopskie, Narodowa Partia Robotnicza oraz mniejsze ugrupowania chrześcijańsko-demokratyczne.
Wikipedia
(1.1) W latach 1930—1935 posłował z ramienia Centrolewu do Sejmu i pełnił tam funkcję sekretarza klubu parlamentarnego PSL, a następnie SL.
Wiktionary
rzecz. centrolewica ż., centrolewicowość ż.
Wiktionary
1. w demokracjach parlamentarnych: koalicja powstała w wyniku porozumienia między partiami centrum i części lewicy;
2. partia polityczna o umiarkowanie lewicowych poglądach społecznych i gospodarczych, np. liberalna socjaldemokracja, partia zielonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. określenie ogółu partii i ruchów politycznych o umiarkowanym programie lewicowym;
Wiktionary
Centrolewica – termin używany na określenie partii politycznych o umiarkowanie lewicowych poglądach politycznych i gospodarczych, będących w opozycji do ugrupowań silniej lewicowych, zwłaszcza komunistycznych. Do centrolewicy zalicza się przede wszystkim socjalliberałów oraz większą część zielonych. Ze względu na ewolucję poglądów, większość partii socjaldemokratycznych, wywodzących się historycznie z ruchu robotniczego i socjalizmu, uznaje się współcześnie za centrolewicowe (np. brytyjska Partia Pracy). Partie centrolewicowe akceptują jako zasadę gospodarkę rynkową. W odróżnieniu od gospodarczych liberałów dopuszczają interwencjonizm państwowy (np. znaczący sektor publiczny) oraz znaczne regulacje m.in. w celu ochrony pracowników. Partie te popierają również progresywne opodatkowanie.
Wikipedia
rzecz. Centrolew m., centrolew m., centrolewicowiec m., centrolewicowość ż.
przym. centrolewicowy
przysł. centrolewicowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co centrolewicowe; cecha tych, którzy są centrolewicowi
Wiktionary
rzecz. centrolewica ż., centrolew m., Centrolew m., centrolewicowiec m.
przym. centrolewicowy
Wiktionary
przymiotnik od: centrolewica
SJP.pl
miejsce łączące dwa ramiona chromosomu, widoczne jako przewężenie, odgrywające ważną rolę podczas przemieszczania się chromosomów podczas podziału komórki
SJP.pl
Centromer (gr. kéntron) – przewężenie chromosomu, dzielące go na dwa ramiona. W czasie kariokinezy do centromerów w miejscu zwanym kinetochorem przyłączają się włókna wrzeciona kariokinetycznego. W zależności od położenia centromeru chromosomy dzieli się na kilka klas morfologicznych: metacentryczne (ramiona są prawie równe), submetacentryczne (ramiona są nierówne), akrocentryczne (jedno ramię jest dużo krótsze od drugiego) i telocentryczne (centromer leży na końcu chromosomu). Oprócz centromeru (przewężenia pierwotnego) w niektórych chromosomach występuje także przewężenie wtórne, które odcina trabanta (satelitę). Przewężenie wtórne (NOR) jest organizatorem jąderka.
Wikipedia
związany z centromerem
SJP.pl
Wikipedia
środkowa część komórki sinic, w której znajduje się czynny materiał genetyczny, pełniąca funkcję analogiczną do jądra komórkowego
SJP.pl
koalicja partii centrum i części prawicy; centroprawica
SJP.pl
1. koalicja partii centrum i części prawicy; centropraw;
2. partia polityczna o umiarkowanie prawicowych poglądach
SJP.pl
Centroprawica – określenie partii politycznych, a także koalicji wyborczych, znajdujących się na osi politycznej pomiędzy partiami centrowymi a prawicowymi. Takie partie wyznają najczęściej zasady konserwatyzmu w życiu społecznym i solidaryzmu lub liberalizmu w gospodarce. Od lat 80. XVIII wieku do lat 80. XIX wieku, w związku z rezygnacją z merkantylizmu na rzecz kapitalizmu, zaczęły powstawać partie centroprawicowe – na przykład brytyjska Partia Konserwatywna. Partie centroprawicowe najczęściej reprezentują ideologie chrześcijańskiej demokracji i liberalnego konserwatyzmu, w kwestiach gospodarczych opowiadają się za liberalizmem gospodarczym.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co centroprawicowe; cecha tych, którzy są centroprawicowi
Wiktionary
rzecz. centroprawica ż., centroprawicowiec m.
przym. centroprawicowy
Wiktionary
przymiotnik od: centroprawica
SJP.pl
środkowa część płata nośnego samolotu przylegająca do kadłuba; śródpłacie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. środkowa część skrzydła połączona okuciami z jego zewnętrznymi częściami
Wiktionary
Centropłat – część konstrukcyjna statku powietrznego (stałopłata). Jest to środkowa część płata nośnego przytwierdzona do kadłuba statku powietrznego. Centropłat często jest punktem mocowania silników w maszynach wielosilnikowych.
W samolotach typu latające skrzydło centropłat pełni rolę kadłuba.
Wikipedia
organ komórkowy znajdujący się w pobliżu jądra komórek zwierząt i roślin; śródciałko
SJP.pl
Wikipedia
związany z centrosomem
SJP.pl
w piłce nożnej: skierowanie piłki w pole karne przeciwnika, po którym piłka wpada do bramki
SJP.pl
podawać górą piłkę ze skrzydła do zawodnika atakującego bramkę przeciwnika
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) techn. ustawiać coś współosiowo
(1.2) sport. dośrodkowywać
Wiktionary
rzecz. centralność ż., centrowanie n., centrala ż., centrum n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. w piłce nożnej i innych grach zespołowych: podawanie piłki ze skrzydła do środka pola
(1.2) techn. doprowadzanie czegoś do współśrodkowości lub współosiowości
Wiktionary
czas. centrować
rzecz. centrala ż.
Wiktionary
(1.1) dośrodkowywanie
Wiktionary
potocznie: członek grupy parlamentarnej pomiędzy lewicą a prawicą
SJP.pl
obrabiarka do nawiercania nakiełków w wałkach metalowych; nakiełczarka
SJP.pl
urządzenie do prostowania kół rowerowych
SJP.pl
centrowe poglądy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co centrowe; cecha tych, którzy są centrowi
Wiktionary
przym. centrowy
Wiktionary
1. będący centrum czegoś; koncentrujący, skupiający;
2. związany ze stronnictwami centrum
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący centrum
(1.2) polit. politycznie opowiadający się za programem umiarkowanych przemian; położony między prawicą a lewicą
Wiktionary
rzecz. centrowość ż., centralność ż., centrowiec mos., centrum n., centrysta mos., centryzm mrz., centrala ż.
Wiktionary
duży roślinożerny ceratops z późnej kredy, z krótkim, wyposażonym w dwa rogi kołnierzem karkowym z tyłu czaszki i wydatnym rogiem nosowym
SJP.pl
Centrozaur (Centrosaurus) – rodzaj dinozaura z grupy ceratopsów.
Wikipedia
1. środkowa część czegoś;
2. miejsce, w którym coś się koncentruje;
3. stronnictwa lub partie polityczne pośrednie między lewicą a prawicą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środkowa część czegoś
(1.2) miejsce, gdzie coś się koncentruje
(1.3) polit. ogół stronnictw i partii politycznych między lewicą a prawicą
(1.4) główna, zwykle środkowa część miasta
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Rynek znajduje się w centrum miasta.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ntrũm, AS: cẽntrũm
Wiktionary
rzecz. centralność ż., antycentrun n., centrysta m., centrystka ż., centrowiec m., centrala ż., centralka ż.
czas. centrować ndk., wycentrować dk.
przym. centralny, centrowy, scentrowany, zacentrowany, centrystyczny
przysł. centralnie, centrowo
temsłow. centro-
Wiktionary
(1.1) ognisko, środek, serce
(1.2) centrala
Wiktionary
skierowany do jednego punktu
SJP.pl
przestarzale: wirówka
SJP.pl
Wirówka, separator, centryfuga (łac. centrifuge) – urządzenie do rozdzielania zawiesin i emulsji, przez wprawienie w szybki ruch obrotowy, którego stałe przyspieszenie znacznie przekracza przyspieszenie ziemskie, wielokrotnie zwiększając szybkość sedymentacji.
Wikipedia
dawniej: odwirowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|centryfugować.
Wiktionary
czas. centryfugować
Wiktionary
1. w procesie wirowania: najlżejszy, zlokalizowany najbliżej środka wirówki;
2. w procesach różnicowania tkanek: dośrodkowy, skierowany ku środkowi
SJP.pl
zwolennik centryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik umiarkowanego, wyważonego podejścia w polityce, stojący pomiędzy lewicą a prawicą
Wiktionary
→ centryzm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z politycznym centrum
Wiktionary
rzecz. centralność ż., centryzm mrz., centrum n., centrysta mos., centrala ż.
Wiktionary
(1.1) centrowy
Wiktionary
ogół poglądów reprezentowanych przez zwolenników politycznego centrum, usytuowany pomiędzy lewicą a prawicą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. zespół poglądów reprezentowanych przez zwolenników centrum politycznego
Wiktionary
Centrum – określenie stronnictw politycznych, których poglądy można określić jako pośrednie pomiędzy lewicowymi a prawicowymi, odgrywających pewną rolę szczególnie w systemach wielopartyjnych. W szerszym znaczeniu nazwą tą określa się także partie centrolewicowe i centroprawicowe.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛ̃ntrɨsm̥, AS: cẽntrysm̦
Wiktionary
rzecz. centrysta m., centrystka ż.
przym. centrystyczny, centrystowski, centrowy
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: członek kolegium sądowniczego zajmującego się sprawami prywatnymi obywateli
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: członek kolegium sądowniczego zajmującego się sprawami prywatnymi obywateli
SJP.pl
1. najmniejsza jednostka w armii starożytnego Rzymu;
2. jednostka podziału ludności starożytnego Rzymu, licząca stu ludzi;
3. jednostka pomiaru gruntu w starożytnym Rzymie, równa około 50 ha;
4. lecznicza roślina zielna z rodziny goryczkowatych; tysiącznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. najmniejsza jednostka taktyczna w armii starożytnego Rzymu, część legionu, pierwotnie tworzona z centurii (1.2);
(1.2) hist. jednostka podziału ludności w starożytnym Rzymie
(1.3) syst. bot. nazwa systematyczna|Centaurium|Hill|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny goryczkowatych;
(1.4) bot. roślina z rodzaju centuria (1.3)
(1.5) książk. przest. sto, setka, stulecie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na skutek reform wojskowych Mariusza etatowa liczebność centurii podniesiona została do 100 żołnierzy (nadal dwie centurie tworzyły manipuł). W czasach cesarstwa kohorta legionowa składała się z 6 centurii po 80 żołnierzy każda (tworzących 3 manipuły po 160 żołnierzy).
(1.2) Obywatele dysponujący majątkiem o wartości ponad 100 tys. sesterców tworzyli bowiem 18 centurii jeźdźców (equites), obok których było 175 centurii pieszych (pedites).
(1.4) Powiązane w pęczki, wisiały dziurawce, centurie i jakieś zioła nieznane, a pożyteczne, zbierane z zachowaniem zielarskich tajników, przepisów dziedziczonych po matkach i babkach a to na nowiu, a to z samego rana, a to w południe.
(1.5) "Centurie Magdeburskie" (łac. Centuriae Magdeburgienses) uważane są za pierwszą próbę spisania obszernej historii Kościoła z punktu widzenia reformacji.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃nˈturʲja, AS: cẽnturʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. centurion mos., cent mzw.
przym. centurialny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) oddział
hiponimy.
holonimy.
(1.1) manipuł
meronimy.
(1.3-4) bot. tysiącznik
pokrewne.
rzecz. centurion mos., cent mzw.
przym. centurialny
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|łac|centuria.
(1.3-4) etym|łac|centaurea. / etym|łac|centauria.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) century; (1.2) century
* białoruski: (1.1) цэнтурыя ż.; (1.2) цэнтурыя ż.
* esperanto: (1.1) centurio; (1.2) centurio; (1.3) centaŭrio
* słowacki: (1.1) centúria ż.; (1.2) centúria ż.
źródła.
== centuria (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. wojsk. centuria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dowódca stuosobowego oddziału, centurii; setnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. wojsk. niższy oficer, dowódca centurii;
(1.2) staroż. przywódca centurii – jednostki podziału ludności;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡sɛ̃nˈturʲjɔ̃n, AS: cẽnturʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. centuria ż., cent m.
:: fż. centurionka ż.
przym. centurialny
Wiktionary
(1.1) setnik
Wiktionary
1. potocznie: sknera, kutwa;
2. oszczędny do przesady mieszkaniec dawnej Galicji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) iron. mieszkaniec Krakowa
(1.2) pot. człowiek przesadnie oszczędny
Wiktionary
Centuś – żartobliwe i potoczne określenie mieszkańców dawnej Galicji (głównie krakowian), odnoszące się do ich rzekomego skąpstwa, używane jako docinek. Termin Centuś ma swoją genezę w czasach zaborów austriackich, kiedy to najniższą jednostką monetarną (w latach 1857–1892) był krajcar, w Galicji nazywany centem, a Kraków przeżywał okres zapaści gospodarczej i pauperyzacji.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛ̃ntuɕ, AS: cẽntuś
Wiktionary
rzecz. cent mrz.
przym. centusiowski
Wiktionary
(1.1) krakus, krakowiak, krakowianin
(1.2) chciwiec, skąpiec; pot. chytrus, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; książk. harpagon
Wiktionary
róża o kwiatach czerwonych lub różowych, składających się z bardzo wielu drobnych płatków; róża stulistna
SJP.pl
Róża stulistna, centyfolia (Rosa × centifolia) – wyhodowany przez ogrodników mieszaniec kilku gatunków róż. Pojawił się we Francji pod koniec XVI w. W jego powstaniu wzięły udział gatunki: Rosa gallica, Rosa moschata, Rosa canina, Rosa damascena. Występuje wyłącznie w uprawie.
Wikipedia
jednostka masy równa 1/100 grama (skrót: cg)
SJP.pl
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
związany z centygramem
SJP.pl
jednostka pochłoniętej dawki promieniowania, setna część greja
SJP.pl
parametr służący do opisu populacji lub rozkładu prawdopodobieństwa, kwantyl rzędu i/100 (gdzie i=1,2,...,99); percentyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. wartość z przedziału od 1 do 100, która określa procent rozkładu znajdujący się poniżej lub równy danej wartości;
Wiktionary
Percentyl, centyl – kwantyl rzędu k/100, gdzie k = 1, …, 99. Intuicyjnie mówiąc, percentyl jest wielkością, poniżej której padają wartości zadanego procentu próbek.
Wikipedia
(1.1) Centyl jest terminem statystycznym.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛ̃ntɨl, AS: cẽntyl
Wiktionary
przym. centylowy
Wiktionary
(1.1) percentyl
Wiktionary
liczba 10 do potęgi 603.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba 10603 (jedynka z 603 zerami);
Wiktionary
Wikipedia
liczba 10 podniesiona potęgi 600.
SJP.pl
Centylion– liczba 10600 (jedynka i 600 zer w zapisie dziesiętnym). W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) centylion oznacza 10303. W układzie SI mnożnikowi 10600 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
jedna setna część litra
SJP.pl
Litr, oznaczenie l (mała litera) – pozaukładowa jednostka objętości. W przeliczeniu na jednostki SI 1 l = 1/1000 m³ = 1 dm³.
W USA, Kanadzie, Australii do oznaczania tej jednostki stosuje się oficjalnie wielką literę L, w pozostałych krajach świata, w tym w Polsce, normą jest stosowanie małej litery l, choć stosowanie wielkiej litery jest również dopuszczalne.
Wikipedia
przymiotnik od: centylitr
SJP.pl
jedna setna głównej jednostki monetarnej w wielu krajach, głównie dawnych koloniach francuskich
SJP.pl
Centym (z fr. centime, z łac. centum – „sto”) – powstała w 1795 r. we Francji jednostka monetarna, której nazwa wywodzi się od części setnej. Centym równając się 1/100 lokalnego franka był jednostką monetarną Francji, Belgii (od 1832 r.), Monako (w latach 1837–1838), Luksemburga (od 1854 r.) do czasu wprowadzenia euro w 2002 r.
Wikipedia
jednostka długości równa jednej setnej metra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miara długości; jedna setna metra;
(1.2) pot. wąska taśma pomiarowa z centymetrową podziałką
Wiktionary
Centymetr (symbol: cm) – jednostka długości, podwielokrotność metra, równa 10−2 m, czyli 1/100 m. Składa się z 10 milimetrów. Centymetr jest jednostką podstawową w układzie jednostek miar CGS (centymetr gram sekunda). W notacji naukowej można go zapisać jako 1 E-2 m, czyli 1 · 10-2 m.
Wikipedia
(1.1) Pudełko ma 40 centymetrów wysokości.
(1.1) Deska musi mieć 2 metry i ani centymetra więcej.
(1.1) Włosy rosną ok. 1 centymetra na miesiąc.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃nˈtɨ̃mɛtr̥, AS: cẽntỹmetr̦
Wiktionary
rzecz. centymetrówka ż.
przym. centymetrowy
Wiktionary
(1.1) cm
(1.2) centymetr krawiecki, centymetrówka
Wiktionary
taśma lub listwa z podziałką centymetrową
SJP.pl
związany z centymetrem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długość jednego centymetra
(1.2) podzielony na centymetry
Wiktionary
(1.2) Mierząc obwody ciała stosowano taśmę centymetrową, odczytując wyniki z dokładnością do 0,5 cm i zwracając uwagę, aby taśma przebiegała równolegle do podłoża.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ̃ntɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: cẽntỹmetrovy
Wiktionary
rzecz. centymetr m.
Wiktionary
jednostka lepkości dynamicznej, setna część puaza
SJP.pl
stadium larwalne niektórych tasiemców; cenurus
SJP.pl
Cenurus, cenur, mózgowiec (coenurus) – jedna z form drugiego stadium larwalnego niektórych tasiemców z rzędu Cyclophyllidea, np. tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps). Cenurus powstaje z onkosfery. Umiejscawia się w ośrodkowym układzie nerwowym żywiciela pośredniego. Ma postać pęcherzyka, wewnątrz którego w wyniku pączkowania wewnętrznego powstaje wiele główek tasiemca, które później wynicowują się.
Wikipedia
choroba owiec i kóz, kołowacizna
SJP.pl
Tasiemiec kręćkowy (Taenia multiceps) – gatunek tasiemca (Cestoda) z rzędu Cyclophyllidea. Pasożyt wewnętrzny psa domowego i innych psowatych, wywołujący chorobę zwaną cenurozą (łac. coenurosis). Jest gatunkiem kosmopolitycznym, występującym głównie w rejonach hodowli owiec. Dojrzały osobnik dorasta do 1 metra długości i 3–5 mm szerokości. Jego taśma (strobila) składa się z 200–250 proglotydów (członów). Gruszkowata główka (scolex) ma cztery mięsiste przyssawki oraz podwójny wieniec 22–32 haczyków. Macica w proglotydach macicznych ma 18–26 prawie równoległych odgałęzień.
Wikipedia
stadium larwalne niektórych tasiemców; cenur
SJP.pl
Cenurus, cenur, mózgowiec (coenurus) – jedna z form drugiego stadium larwalnego niektórych tasiemców z rzędu Cyclophyllidea, np. tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps). Cenurus powstaje z onkosfery. Umiejscawia się w ośrodkowym układzie nerwowym żywiciela pośredniego. Ma postać pęcherzyka, wewnątrz którego w wyniku pączkowania wewnętrznego powstaje wiele główek tasiemca, które później wynicowują się.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mem, często wulgarny, wyśmiewający lub atakujący papieża Jana Pawła II;
Wiktionary
Cenzopapa – mem internetowy wyśmiewający lub obrażający papieża Jana Pawła II albo przedmiot z nim związany. Przybiera zazwyczaj postać obrazka, rzadziej filmu, piosenki lub copypasty.
Wikipedia
(1.1) Z czasem cenzopapy stawały się mniej wulgarne, a przez to też bardziej powszechne.
(1.1) Spodziewaliśmy się więc zatem czegoś spektakularnego, wielkich ścian obklejonych cenzopapami, sal wypełnionych papieskimi pomnikami Dźwigaja, ziemi drżącej od huku Barki.
(1.1) Według Kamińskiej cenzopapą można nazwać również copypastę związaną z papieżem.
Wiktionary
(1.1) cenzo
Wiktionary
1. urzędnik cenzury;
2. w starożytnym Rzymie: urzędnik zarządzający m.in. majątkami państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urzędnik prowadzący kontrolę treści publikacji pod względem obyczajowym lub politycznym
(1.2) książk. osoba dokonująca oceny i krytyki czyichś działań
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie: jeden z dwóch urzędników wybieranych raz na pięć lat, do którego obowiązków należało przeprowadzanie spisów ludności, zarządzanie majątkiem państwa i czuwanie nad moralnością obywateli;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wypełniający gorliwie polecenia przełożonych cenzorzy jakby nie dostrzegali, że ślady po ingerencjach ośmieszają ustrój znacznie bardziej, niż mogłoby to uczynić zwolnione do druku zdanie.
(1.2) Moi uczniowie są dla mnie najostrzejszymi cenzorami.
(1.3) Cenzorowie mieli wprawdzie możność arbitralnego postępowania […], ale to nie wykluczało konieczności trudnych i żmudnych dochodzeń, które w tym lub innym wypadku były nawet niezbędne dla samej powagi urzędu.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. cenzorka
przym. cenzorski
czas. cenzurować
Wiktionary
(1.2) krytyk
Wiktionary
urzędniczka kontrolująca prasę, książki, widowiska itp. pod względem politycznym, obyczajowym lub moralnym
SJP.pl
przestarzale: cenzurować;
1. urzędowo kontrolować publikacje, widowiska itp. przed wprowadzeniem ich do obiegu społecznego; poddawać działaniu cenzury;
2. w przenośni: oceniać, poddawać krytyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cenzorować.
Wiktionary
Analiza przeżycia to zbiór metod statystycznych badających procesy, w których interesujący jest czas, jaki upłynie do (pierwszego) wystąpienia pewnego zdarzenia.
Zdarzeniem tym może w szczególności być np.:
Wikipedia
czas. cenzorować
Wiktionary
→ cenzor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą cenzora
Wiktionary
rzecz. cenzor mos., cenzura ż., cenzurowanie n.
czas. cenzurować ndk.
Wiktionary
przestarzale:
1. urząd cenzora;
2. praca cenzora, cenzurowanie, cenzura
SJP.pl
1. urzędowa kontrola widowisk teatralnych, filmów, audycji, publikacji itp. przed wprowadzeniem ich w obieg społeczny; urząd pełniący taką kontrolę;
2. świadectwo szkolne;
3. rodzaj kary w Kościele katolickim;
4. termin w psychoanalizie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kontrola publicznego przekazywania informacji, ograniczająca wolność publicznego wyrażania myśli i przekonań;
(1.2) urząd sprawujący taką kontrolę
(1.3) świadectwo szkolne
(1.4) rel. w Kościele katolickim: kara pozbawienia kogoś prawa korzystania z sakramentów, lub odprawiania mszy
(1.5) stpol. krytyka
Wiktionary
Cenzura (łac. censere ’osądzać’) – kontrola publicznego przekazywania informacji, ograniczająca wolność publicznego wyrażania myśli i przekonań. Polega na weryfikacji audycji radiowych, telewizyjnych, widowisk, Internetu itp. przez organy państwowe z punktu widzenia ich zgodności z prawem, polityką państwową, obronnością. Znana też jest definicja cenzury jako świadomego wprowadzania w błąd poprzez selektywny dobór zazwyczaj masowo rozpowszechnianych informacji.
Wikipedia
(1.1) A już w roku 1810 wprowadzono cenzurę prewencyjną i odtąd zgodę na publikację trzeba było uzyskać przed drukiem dzieła.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ̃w̃ˈzura, AS: cẽũ̯zura
Wiktionary
rzecz. cenzor m., cenzorka ż., cenzurowanie n., ocenzurowanie n.
:: zdrobn. cenzurka ż.
czas. cenzurować ndk., ocenzurować dk.
przym. cenzurowy, ocenzurowany, cenzorski
przysł. cenzuralnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. cenzor m., cenzorka ż., cenzurowanie n., ocenzurowanie n.
:: zdrobn. cenzurka ż.
czas. cenzurować ndk., ocenzurować dk.
przym. cenzurowy, ocenzurowany, cenzorski
przysł. cenzuralnie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|censura. < etym2|łac|censeo|censere. – osądzać
uwagi.
* W znaczeniu (1.3) zwykle w zdrobnieniu: cenzurka
* nie mylić z|cezura.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) censorship
* arabski: (1.1) رقابة
* baskijski: (1.1) zentsura
* białoruski: (1.1) цэнзура ż.; (1.2) цэнзура ż.
* bułgarski: (1.1) цензура ż.; (1.2) цензура ż.
* duński: (1.1) censur w.
* esperanto: (1.1) cenzuro
* francuski: (1.1) censure
* hiszpański: (1.1) censura ż.
* kataloński: (1.1) censura ż.
* nowogrecki: (1.1) λογοκρισία ż.; (1.2) λογοκρισία ż.
* rosyjski: (1.1) цензура ż.; (1.2) цензура ż.
* szwedzki: (1.1) censur w.
* ukraiński: (1.1) цензура ż.; (1.2) цензура ż.
* węgierski: (1.1) cenzúra; (1.2) cenzúra
źródła.
== cenzura (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|tsenzǔːra.
dzielenie|cen|zu|ra.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cenzura
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: cenzuralnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: cenzuralny
SJP.pl
1. nienaruszający norm obyczajowych, moralnych i etycznych; przyzwoity, obyczajny, moralny;
2. urzędowo: odnoszący się do cenzury - kontroli publikacji; cenzurowy
SJP.pl
1. zdrobnienie od: cenzura (świadectwo szkolne);
2. przestarzale: ocena szkolna, stopień
SJP.pl
1. urzędowo kontrolować publikacje, widowiska itp. przed wprowadzeniem ich do obiegu społecznego; poddawać działaniu cenzury;
2. w przenośni: oceniać, poddawać krytyce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ocenzurować)
(1.1) przeprowadzać cenzurę; kontrolować urzędowo środki masowego przekazu
(1.2) rzad. dokonywać krytyki; wytykać błędy
czasownik zwrotny niedokonany cenzurować się (dk. ocenzurować się)
(2.1) być cenzurowanym
Wiktionary
rzecz. cenzura ż., cenzor m., cenzurowanie n.
przym. cenzurowy, cenzorski, cenzuralny
Wiktionary
(1.2) krytykować, oceniać
Wiktionary
dawniej: gra towarzyska, polegająca na zbieraniu drobnych plotek, prawdziwych lub zmyślonych informacji o wybranym uczestniku gry; cenzurowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. dokonywanie cenzury, kontroli publikacji i widowisk pod kątem politycznym lub obyczajowym
(1.2) książk. wystawienie cenzurek
Wiktionary
rzecz. ocenzurowanie n., cenzura ż., cenzurka ż., cenzor m.
czas. cenzurować ndk., ocenzurować dk.
przym. cenzorski
przysł. cenzuralnie
Wiktionary
być (czuć się jak) na cenzurowanym - znaleźć się w centrum uwagi, być przedmiotem oceny i krytyki z wielu stron
SJP.pl
przymiotnik od: cenzura
SJP.pl
1. kwalifikacje obywatela ze względu na wykształcenie, wiek, wyznanie, płeć itp.;
2. w wojsku: prawo do awansu;
3. w starożytnym Rzymie: podział obywateli na klasy mające różne obowiązki oraz uprawnienia w stosunku do państwa;
4. cenzus wyborczy - ograniczenie powszechności prawa wyborczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. to, co jest potrzebne, by móc korzystać z jakichś przywilejów lub praw, np. wiek, wykształcenie, majątek, zamieszkanie;
Wiktionary
Cenzus (łac. census: oszacowanie majątku; obliczenie, spis ludności; por. censor) – zapisanie obywateli do pewnej kategorii majątkowej, do listy opodatkowanych lub uprawnionych.
Stanowi ograniczenie w prawie wyborczym, wobec służby wojskowej, administracyjnej, publicznej etc., relatywne do określonej grupy społeczeństwa.
Wikipedia
związany z cenzusem
SJP.pl
najwyższe stanowisko w przedsiębiorstwie lub organizacji, odpowiednik polskiego prezesa zarządu
SJP.pl
[czytaj: czerl] średniowieczny chłop anglosaski będący właścicielem działki ziemi w ramach wspólnoty rodowej
SJP.pl
Jest to artykuł o charakterze zbiorczym dotyczący fikcyjnych postaci ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Na liście najpierw podano ludzi, należących do różnych grup etnicznych, potem hobbitów, elfów i przedstawicieli innych ras.
Daty dotyczące Pierwszej Ery podano za hipotetyczną chronologią autorstwa Roberta Fostera, opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.
Wikipedia
rodzaj dachówki o przekroju zbliżonym do litery C
SJP.pl
stalowy kształtownik przypominający literę C
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. podłużny, metalowy wyrób hutniczy o przekroju przypominającym literę C;
Wiktionary
Ceownik – wyrób hutniczy, walcowany lub gięty z metalu. Wytwarzany w postaci prostych odcinków. Jego przekrój poprzeczny (profil) przypomina literę C.
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈɔvʲɲik, AS: ceovʹńik
Wiktionary
mający kształt litery C
SJP.pl
1. prymitywne narzędzie do młócenia zboża;
2. broń używana przez średniowieczną piechotę, mająca postać okutych lub żelaznych drążków;
3. drążek młócący w młocarni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. roln. narzędzie rolnicze do ręcznego młócenia zboża, składające się z dwóch kijów: dłuższego trzonka (zwanego dzierżakiem lub cepiskiem) i krótszego bijaka połączonych ze sobą rzemienną gązwą;
(1.2) hist. wojsk. broń drzewcowa używana w średniowieczu podobna do cepa (1.1);
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pogard. głupek
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Patrz, gdzie łazisz, cepie!
Wiktionary
IPA: t͡sɛp, AS: cep
Wiktionary
rzecz. cepisko n.
przym. cepowy
Wiktionary
1. regionalnie: bijak (część cepa);
2. gwarowo: człowiek młócący zboże cepami; młocarz;
3. pogardliwie: człowiek nieokrzesany, tępy, głupi; cep, cap, kiep;
4. dawniej: parobek, chłop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. cham
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pot. stacja benzynowa
Wiktionary
(1.1) Tu na wsi nie ma żadnej rozrywki, gospodę nawet zamknęli, to i chłopy jeżdżą na cepeen – objaśnia pan Bolek, wdowiec, emeryt, lat 68.
(1.1) W oddali widzę zielone światło przy cepeenie, jednak w dalszym ciągu stoję w miejscu.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈpɛɛ̃n, AS: cepeẽn
Wiktionary
rzecz. cepeeniarz m. cepeenowiec m.
skrótowiec CPN m.
Wiktionary
pracownik CPN-u (Centrali Produktów Naftowych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cysterna
Wiktionary
(1.1) Nie moga sie kimnąć bez te ceple. → Nie mogę się zdrzemnąć przez te cysterny.
Wiktionary
sklep, gdzie sprzedaje się wyroby rękodzieła twórców zrzeszonych w Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego
SJP.pl
skrótowiec grupowy, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) = Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego;
Wiktionary
Cepelia (właśc. Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego – CPLiA) – była organizacja zrzeszająca spółdzielnie rękodzieła ludowego i artystycznego, która prowadziła placówki handlowe zajmujące się zbytem towarów produkowanych w zrzeszonych spółdzielniach, wykonywanych bądź inspirowanych twórczością polskich artystów ludowych. Istniała w latach 1949–1990.
Wikipedia
(1.1) Ja kupuję sobie w Cepelii zgrzebne, wełniane spódnice, bo jest mi stale zimno.
Wiktionary
rzecz. cepelia ż., cepeliada ż.
przym. cepeliowy, cepeliowski
skr. CPLiA
Wiktionary
(1.1) CPLiA
Wiktionary
targi sztuki ludowej
SJP.pl
1. sterowiec, statek powietrzny z balonem i gondolą dla załogi; zeppelin;
2. duża kluska ziemniaczana z nadzieniem mięsnym; kartacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. sterowiec
(1.2) kulin. duża, podłużna pyza ziemniaczana, specjalność kuchni kresowej i litewskiej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈpɛlʲĩn, AS: cepelʹĩn
Wiktionary
(1.1) sterowiec
(1.2) kartacz
Wiktionary
cecha czegoś naśladującego ludowy styl lub tradycyjny charakter jakiegoś zjawiska w sposób tandetny lub sztuczny
SJP.pl
cepeliowy;
1. → Cepelia;
2. naśladujący ludowy styl lub tradycyjny charakter czegoś w sposób tandetny lub sztuczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wyprodukowany przez Cepelię, sprzedawany w sklepach Cepelii
przymiotnik jakościowy
(2.1) o cechach komercyjnej ludowości
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛpɛˈlʲjɔfsʲci, AS: cepelʹi ̯ofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. cepelia ż., Cepelia ż., cepeliada ż.
przym. cepeliowy
skr. CPLiA, Cepelia
Wiktionary
(1.1) cepeliowy
Wiktionary
cepeliowski;
1. → Cepelia;
2. naśladujący ludowy styl lub tradycyjny charakter czegoś w sposób tandetny lub sztuczny
SJP.pl
1. regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceprzyna, ceprzysko;
2. dawniej: wędrowny kuglarz objeżdżający jarmarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg-pl|Podhale. osoba niebędąca góralem, pochodząca spoza gór
(1.2) reg-pl|Podhale. turysta, który nie jest właściwie przygotowany do wspinaczki
(1.3) człowiek niezaradny, niezdarny
Wiktionary
Ceper (błędnie: cepr) – określenie używane przez górali w odniesieniu do turystów przyjeżdżających z nizinnych rejonów Polski.
Wikipedia
rzecz. ceperstwo; zdrobn. ceperek, ceprzysko
:: fż. ceperka
przym. ceperski, ceprowski
przysł. po cepersku
Wiktionary
→ ceper
SJP.pl
Ceperka (biał. Цапэрка, Caperka; ros. Цеперка, Cepierka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Czerwona Gwiazda, nad Ceprą.
Wikipedia
[czytaj: cefalikus] rodzaj neumy, oznaczający nieznaczne przedłużenie wcześniejszego dźwięku na zmienionej wysokości
SJP.pl
skrót od: Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zgrubienie od: cep;
2. regionalnie: dzierżak; cepowisko; cepak (część cepa)
SJP.pl
podobny do cepa
SJP.pl
regionalnie: cepak; cepisko; dzierżak (cześć cepa)
SJP.pl
→ cep
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cepem, dotyczący cepa
Wiktionary
rzecz. cep mrz., cepisko n., cepy nmos.
Wiktionary
łatwa trasa narciarska
SJP.pl
Ceprostrada – nazwa żółtego szlaku z Morskiego Oka na Szpiglasową Przełęcz. Prowadził on niegdyś inną drogą, lecz w 1937 roku PZN stworzył nowy wariant szlaku w związku z budową kolei linowej na Kasprowy Wierch. Użyto wielkich głazów tworzących wygodny i szeroki chodnik. Budowa spowodowała znaczne szkody przyrodnicze w otoczeniu szlaku. Nazwa ceprostrada pochodzi od słów ceper (turysta w Tatrach) i autostrada, jako że powszechnie się uważa, że każdy turysta może go bez problemów przejść. Według pierwotnych założeń, ceprostrada miała prowadzić dalej, poprzez Szpiglasowy Wierch, Liptowskie Mury i Gładką Przełęcz, aż do Kasprowego Wierchu, jednak ze względu na protest władz czechosłowackich, ostatecznie powstał jedynie obecnie istniejący odcinek.
Wikipedia
regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceper, ceprzysko
SJP.pl
regionalnie, lekceważąco o człowieku pochodzącym z dolin; ceprzyna, ceper
SJP.pl
odwrotna transformata Fouriera widma sygnału wyrażonego w skali logarytmicznej (decybelowego)
SJP.pl
Cepstrum – odwrotna transformata Fouriera widma sygnału wyrażonego w skali logarytmicznej (decybelowego). Słowo cepstrum jest anagramem słowa spectrum.
Cepstrum definiuje się jako:
Wikipedia
1. narzędzie do młócenia zboża; cep;
2. górnictwo: przyrząd zwiększający ręczną siłę przy dokręcaniu części przyrządu wiertniczego;
3. pedały poruszające mechanizm do przeplatania nici osnowy w warsztacie tkackim
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Ce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ce i liczbie atomowej 58;
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. od cera
Wiktionary
Cer (Ce, łac. cerium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec. Nazwa pochodzi od planety karłowatej Ceres.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma cer?
Wiktionary
IPA: t͡sɛr, AS: cer
Wiktionary
przym. cerowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Ce
Wiktionary
1. wygląd, kolor i gładkość skóry
2. przeplatany ścieg z nici lub przędzy na miejscu dziury; łata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skóra na powierzchni twarzy
(1.2) wygląd cery (1.1)
(1.3) ścieg wypełniający rozdarcie
(1.4) daw. ozdobny koronkowy haft
(1.5) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. córka
Wiktionary
Cera – wieś w Chorwacji, w żupanii szybenicko-knińskiej, w gminie Unešić. W 2011 roku liczyła 53 mieszkańców.
Wikipedia
(1.2) Winnie miała jeszcze inne uroki - młodość, okrągłe kształty, świeżą cerę…
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛra, AS: cera
Wiktionary
rzecz. cerowanie n.
czas. cerować ndk., zacerować dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) skóra
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. cerowanie n.
czas. cerować ndk., zacerować dk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|wł|cera. < etym2|łac|cera|cēra.
(1.3-4) daw. cyra < etym|niem|Zier. (ozdoba)
(1.5) etym|czes|dcera.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.5) zobtłum|córka.
* arabski: (1.1) بشرة ż.; (1.2) بشرة ż.
* bułgarski: (1.2) тен m.
* jidysz: (1.2) קאָליר m. (kolir)
* niemiecki: (1.1) Gesichtshaut ż., Haut ż., Teint m.; (1.2) Gesichtshaut ż., Haut ż., Gesichtsfarbe ż., Teint m.
* perski: (1.1) پوست صورت
* szwedzki: (1.1) hy w.; (1.2) hy w.
* węgierski: (1.1) arcbőr
* włoski: (1.1) carnagione ż., cera ż.; (1.2) carnagione ż., colorito m., carnagione ż.; (1.3) rammendo m.
źródła.
== cera (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wosk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wiciowiec z grupy bruzdnic
SJP.pl
1. zrobiony z wypalonej gliny;
2. produkujący ceramikę, używany przy produkcji ceramiki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z ceramiki
(1.2) związany z ceramiką, dotyczący ceramiki
Wiktionary
(1.1) Nowa dachówka ceramiczna, plastikowyastikowe okna i elegancka elewacja współgrają z otoczeniem.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: cerãmʹičny
Wiktionary
rzecz. ceramika ż., ceramik m.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny z grupy lipidów występujący w naskórku, wykorzystywany w lecznictwie i kosmetyce
SJP.pl
Ceramidy – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do sfingolipidów, zbudowanych ze sfingozyny połączonej wiązaniem amidowym z kwasem tłuszczowym. Występują w naskórku. Odkryto je w latach 70. XX wieku. Do roku 2010 w skórze człowieka zidentyfikowano 11 różnych ceramidów, które różnią się strukturą chemiczną i polarnością. Są wykorzystywane jako składniki kosmetyków do pielęgnacji zniszczonej skóry.
Wikipedia
związany z ceramidem
SJP.pl
artysta lub technik zajmujący się wytwarzaniem wyrobów ceramicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta lub technik pracujący w przemyśle ceramicznym
Wiktionary
rzecz. ceramika ż.
przym. ceramiczny
Wiktionary
1. sztuka (garncarstwo użytkowe i artystyczne), dział technologii, przemysł tworzenia przedmiotów z glinek;
2. wyroby uzyskiwane przez formowanie i dalsze wypalanie niemetalicznych surowców nieorganicznych lub ich mieszanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina sztuki, rzemiosła i przemysłu; sztuka wyrabiania przedmiotów z wypalonej gliny;
(1.2) pot. ogół produktów ceramicznych – artystycznych, użytkowych lub technicznych
Wiktionary
Ceramika – w rozumieniu tradycyjnym, tworzywa i wyroby otrzymywane w wyniku wypalenia odpowiednio uformowanej gliny. Nazwa tych wyrobów wywodzi się z greckiego określenia κεραμικός (keramikos), które pochodzi z kolei od słowa κέραμος (keramos – ziemia, glina).
Wikipedia
(1.2) Ta ceramika jest malowana ręcznie.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈrãmʲika, AS: cerãmʹika
Wiktionary
rzecz. ceramik m., ceramiczka ż.
przym. ceramiczny
Wiktionary
malowanie na wyrobach ceramicznych, zdobienie ceramiki
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ceranów – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Ceranów. Ma status sołectwa. Leży nad Czarną Strugą.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ceranów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Ceranów
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych
SJP.pl
Cerapody (łac. Cerapoda) – jedna z dwóch grup (według linneuszowskiego systemu klasyfikacji podrzędów) dinozaurów ptasiomiednicznych i takson siostrzany tyreoforów. Cerapody charakteryzują się posiadaniem grubszej warstwy szkliwa na wewnętrznej stronie dolnych zębów. Wydaje się jakoby mogły one odżywiać się twardszymi roślinami niż pozostałe dinozaury. Nazwa Cerapoda jest połączeniem nazw Ceratopsia i Ornithopoda oraz oznacza tyle co „rogate stopy”.
Wikipedia
bawełniana tkanina pokryta z jednej strony nieprzemakalną powłoką, używana zwykle jako nakrycie stołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieprzemakalne nakrycie stołu kuchennego, wykonane z bawełnianej flaneli pokrytej jednostronnie barwną warstwą olejną z nadrukowanym deseniem, użytkowane powszechnie w XIX-XX wieku;
Wiktionary
Cerata – tkanina bawełniana (w rodzaju flaneli) lub lniana, dość gruba, powlekana z jednej strony grubą warstwą substancji impregnującej i dodatkowo zadrukowana wzorem oraz lakierowana.
Cerata jest materiałem tanim, a jednocześnie wytrzymałym mechanicznie oraz odpornym na wodę i większość produktów stosowanych w kuchni, gospodarstwie domowym, obejściu gospodarczym czy na działce. Dzięki gładkiej powierzchni jest bardzo dobrze zmywalna przy zachowaniu odporności na typowe środki czyszczące. Jej dekoracyjnej powłoce nie szkodzi nawet stały kontakt z wodą, można ją jednak uszkodzić (zmyć) niektórymi rozpuszczalnikami organicznymi, jak aceton czy pochodne benzenu. Impregnatem jest masa, na którą składają się: zagęszczony olej roślinny utwardzający się od tlenu atmosferycznego (pokost) oraz duża ilość mineralnego wypełniacza (np. kaolin).
Wikipedia
(1.1) Po nakazie utrzymania czystości w zakładowej stołówce wszystkie stoły schludnie pokryto jednobarwnymi ceratami.
Wiktionary
przym. ceratowy
Wiktionary
potocznie: kawałek ceraty używany do kompresów lub podkładany pod pieluszki niemowląt
SJP.pl
majteczki z ceraty
SJP.pl
majtki z ceraty; ceratomajtki
SJP.pl
bawełniana tkanina pokryta z jednej strony nieprzemakalną powłoką, używana zwykle jako nakrycie stołu
SJP.pl
zdrobnienie od: ceratomajtki
SJP.pl
majtki z ceraty; ceratkomajtki
SJP.pl
śródziemnomorska roślina strączkowa z rodziny brezylkowatych; chleb świętojański
SJP.pl
Szarańczyn, różkowiec (Ceratonia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Należą do niego dwa gatunki drzew, z których Ceratonia oreothauma odkryty został dopiero w końcu XX wieku w Jemenie i Somalii. Znacznie bardziej rozpowszechnionym gatunkiem, też uprawianym jest szarańczyn strąkowy Ceratonia siliqua, pochodzący ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Rośliny te rosną w na terenach suchych i skalistych, często w makii. Kwiaty rozwijają się jesienią i zapylane są przez pszczoły.
Wikipedia
rogaty dinozaur z okresu kredy, z charakterystycznym pancerzem ochronnym wokół szyi
SJP.pl
Wikipedia
technika graficzna polegająca na wykonaniu nożem lub igłą rysunku na ceracie pokrytej gumową warstwą
SJP.pl
Ceratoryt — technika graficzna druku wklęsłego polegająca na stosowaniu ceraty do wykonania formy drukowej wycinając w niej żądany wzór.
Chcąc wydobyć cienkie kreski rysunku nacina się lekko powłokę ceraty. Grube kreski uzyskuje się zdrapując igłą warstwę gumową ceraty aż do samej tkaniny, albo wypalając gumę rozgrzaną igłą. Odbitkę uzyskuje się po nałożeniu farby. Do drukowania używa się rozrzedzonej farby olejnej, która zbiera się w wyciętych zagłębieniach lub też wsiąka w odsłoniętą tkaninę, stanowiącą spód ceraty. Elastyczność ceraty ułatwia drukowanie, dając przy tym charakterystyczne efekty światłocieniowe. Odbitkę wykonaną tą techniką cechuje nierówność poszarpanej kreski.
Wikipedia
dawniej: czapka z ceraty
SJP.pl
przymiotnik od: cerata
SJP.pl
późnojurajski dinozaur z podrzędu teropodów
SJP.pl
Ceratozaur (Ceratosaurus) – wymarły rodzaj drapieżnego dinozaura z grupy teropodów. Nazwa wywodzi się ze starożytnej greki od słowa κερας/κερατος (keras/keratos) oznaczającego róg i σαυρος (sauros), czyli jaszczur. Osobniki tego rodzaju żyły w jurze późnej (od kimerydu do tytonu). Opisał go w 1884 amerykański paleontolog Othniel Charles Marsh w oparciu o prawie kompletny szkielet odkryty w Garden Park w Kolorado w skałach formacji Morrison. Gatunkiem typowym jest Ceratosaurus nasicornis.
Wikipedia
głowonóg kopalny z grupy amonitów, żyjący w środowisku morskim
SJP.pl
przenośnie: czujny, surowy strażnik; argus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mitgr. trzygłowy pies o wężowym ogonie, strzegący bram Hadesu;
Wiktionary
Cerber (stgr. Κέρβερος Kérberos, łac. Cerberus) – w mitologii greckiej olbrzymi trzygłowy pies strzegący wejścia do świata zmarłych.
Uważany był za syna Echidny i Tyfona oraz za brata Sfinksa, Hydry i Chimery oraz Ortrosa. Hezjod (Teogonia, 311) przedstawiał go jako bestię „o spiżowym głosie i pięćdziesięciu głowach”. Dopiero w późniejszych przekazach Cerber miał trzy, dwie, a nawet tylko jedną głowę. W niektórych wersjach mitu ma również węża zamiast ogona.
Wikipedia
(1.1) Cerber wpuszczał wszystkich, nikomu jednak nie pozwalał powrócić na ziemię.
(1.1) Porwanie Cerbera z Hadesu było dwunastą pracą Heraklesa.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛrbɛr, AS: cerber
Wiktionary
rzecz. cerber mos./mzw., cerberowanie n., cerberowskość ż.
czas. cerberować ndk.
przym. cerberowski
przysł. cerberowsko
Wiktionary
płyta ścienna wykonana z pustaków ceramicznych łączonych zaprawą cementową
SJP.pl
[czytaj: serkl] dawniej:
1. zamknięta grupa ludzi; koło towarzyskie;
2. spotkanie ludzi należących do zamkniętego grona, przyjęcie dla takiej grupy ludzi
SJP.pl
1. w starożytnym Rzymie: uroczystość obchodzona na cześć bogini urodzaju, Cerery;
2. płatki zbożowe lub kukurydziane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. kult. uroczystości ku czci bogini Ceres obchodzone w starożytnym Rzymie;
(1.2) spoż. płatki zbożowe lub kukurydziane
(1.3) daw. roln. zboże
(1.4) daw. spoż. produkty zbożowe
Wiktionary
Cerealia (Cereales, Cerialia) – rzymskie święto ku czci bogini Cerery (Ceres) obchodzone od 12 do 19 kwietnia, obchodzone na pamiątkę powrotu jej córki Prozerpiny na ziemię.
Kult jej popularny był wśród plebejuszy, a jego głównym miejscem był Awentyn. W ofierze składano jej przed żniwami maciorę, a po nich – pierwociny ze zbiorów (pierwsze ścięte kłosy zbóż).
Wikipedia
rzecz. Ceres ż.
Wiktionary
1. nieświadoma, fizjologiczna aktywność mózgu;
2. ewolucyjny wzrost masy i złożoności mózgu
SJP.pl
ewolucyjny proces prowadzący do przejmowania funkcji niższych ośrodków nerwowych przez mózg; cerebryzacja, encefalizacja
SJP.pl
Encefalizacja (gr. enképhalos – mózg), cerebralizacja, cerebryzacja (łac. cerebrum – mózg) – ewolucyjny proces, który prowadzi do przejmowania funkcji niższych ośrodków nerwowych przez ośrodki wyższe. Polega na koncentracji neuronów w przedniej, głowowej części ciała zwierzęcia i jest związany z wykształceniem się głowy (cefalizacja) i powstaniem mózgu. W antropologii znaczenie terminu cerebryzacja zawężane jest do ewolucyjnego wzrostu rozmiarów mózgu u naczelnych.
Wikipedia
1. związany z mózgiem i jego czynnościami, znajdujący się w mózgu lub będący jego wytworem; mózgowy;
2. spółgłoska cerebralna - spółgłoska, przy wymawianiu której koniec języka styka się z najwyżej położoną częścią podniebienia twardego
SJP.pl
zespół zaburzeń pourazowych czaszkowo-mózgowych z osłabieniem, zaburzeniem snu i pamięci, zawrotami i bólami głowy
SJP.pl
nadwrażliwość, skierowanie do świata wewnętrznego, odcięcie się od świata, powściągliwość; introwersja
SJP.pl
osoba uzdolniona intelektualnie, z przewagą sprawności myślowej nad innymi formami aktywności, określona według typologii Shaldona
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, występujący m.in. w mózgu i we krwi; galaktolipid
SJP.pl
Cerebrozydy – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do glikolipidów, zbudowanych z galaktozy (rzadziej z glukozy), sfingozyny i kwasów tłuszczowych. Występują w dużej ilości w mózgu (głównie w aksonach) oraz we krwi.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. zbyteczna, konwencjonalna grzeczność;
2. nieszczere wymawianie się, wysuwanie nieistotnych zastrzeżeń; certowanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zbędne, przesadne uprzejmości, konwencjonalne grzeczności, ceremonie
(1.2) pot. nieszczere wykręcanie się z powodu drobiazgów; przedstawianie nieistotnych zastrzeżeń
Wiktionary
(1.1) – Przepraszamy najmocniej za najście, nie chcielibyśmy przeszkadzać… – Ależ po co te ceregiele, wchodźcie, wchodźcie.
(1.2) Dopiero po wielkich ceregielach szef zgodził się na mój urlop w lipcu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrɛˈɟɛla, AS: cereǵela
Wiktionary
czas. ceregielić się
Wiktionary
(1.1) ceremonie
(1.2) certacja, certowanie się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. ceregiela.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrɛˈɟɛlɛ, AS: cereǵele
Wiktionary
ceregielować się; ceregielić się - potocznie:
1. nieszczerze wymawiać się od czegoś; certować się;
2. postępować zbyt uprzejmie, ostrożnie
SJP.pl
ceregielić się; ceregielować się - potocznie:
1. nieszczerze wymawiać się od czegoś; certować się;
2. postępować zbyt uprzejmie, ostrożnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ceregielować.
Wiktionary
czas. ceregielować
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wzniesienie w Górach Sowich
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
oficjalna uroczystość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skonwencjonalizowany rytuał bądź obrzęd;
(1.2) przen. czynność wykonywana z namaszczeniem, powagą
(1.3) zob. ceremonie.
Wiktionary
Ceremonia – pojęcie z obszaru nauk o kulturze związany z takimi pojęciami, jak rytuał i obrzęd. Ceremonia stanowi skrajnie skonwencjonalizowany rytuał bądź obrzęd. Do przeobrażenia w ceremonię dochodzi w momencie, w którym pierwotne czynności rytualne/obrzędowe przestają stanowić dla ich uczestników jasny komunikat światopoglądowy (np. religijny); zaciera się sens działań, a najważniejsza staje się forma. Ceremonia koncentruje się wokół warstwy performatywnej – istotny jest wygląd uczestników, oprawa, okazałość dekoracji, odpowiednie gesty, wyważone słowa, ogólna elegancja itp. W przeciwieństwie do rytuału bądź obrzędu, ceremonia nie posiada mocy sprawczej, tzn. człowiek, który ją przejdzie, nie zostaje postrzegany przez członków społeczności jako ktoś, kto nabył odmienny status (np. status osoby dorosłej, ucznia).
Wikipedia
(1.1) Rozpoczęła się ceremonia immatrykulacji.
(1.2) Wprowadzili nam do firmy ISO 9001 i teraz z byle sprawą jest cała biurokratyczna ceremonia.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrɛ̃ˈmɔ̃ɲja, AS: cerẽmõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. ceremonie nmos., ceremoniał m., ceremoniowanie n., ceremoniarz m., ceremonialność ż.
czas. ceremoniować się ndk.
przym. ceremonialny
przysł. ceremonialnie
Wiktionary
(1.1) ceremoniał
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ceremonialnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ceremonialny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ceremonialne
Wiktionary
rzecz. ceremonia ż., ceremoniał mrz., ceremoniarz mos.
przym. ceremonialny
przysł. ceremonialnie
Wiktionary
1. związany z ceremonią, dotyczący ceremonii; uroczysty, obrzędowy
2. zgodny z konwenansami, czasem zbyt oficjalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z uroczystością
(1.2) sztywnie wynikający z etykiety, z reguł grzecznościowych
Wiktionary
(1.2) Religijność chłopska jest ceremonialna, liturgiczna, stanowi bardziej element obyczaju niż światopoglądu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrɛ̃mɔ̃ˈɲalnɨ, AS: cerẽmõńalny
Wiktionary
rzecz. ceremoniał mrz., ceremonia ż., ceremonie nmos., ceremoniarz mos., ceremonialność ż.
przysł. ceremonialnie
Wiktionary
(1.1) obrzędowy, uroczysty
(1.2) etykietalny, dworski, kurtuazyjny, ugrzeczniony
Wiktionary
przestarzale: człowiek nadmiernie ugrzeczniony, zachowujący się nienaturalnie, przykładający nadmierną wagę do form towarzyskich
SJP.pl
osoba, która sprawuje posługę liturgiczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kierująca przebiegiem liturgii
(1.2) daw. urzędnik koordynujacy przebieg uroczystości i ceremonii dworskich, mistrz ceremonii
(1.3) daw. zasady regulujące obchodzenie uroczystości
Wiktionary
Ceremoniarz – osoba sprawująca funkcję liturgiczną, której zadaniem jest koordynacja przebiegu liturgii oraz, w razie potrzeby, przeprowadzanie prób zespołu liturgicznego przed celebrą. Musi biegle znać przepisy liturgiczne, a także powinien cechować się umiejętnością dyskretnego interweniowania w nagłych i wyjątkowych przypadkach. Funkcję tę może sprawować ministrant lub duchowny.
Wikipedia
(1.1) Kościelny powiedział ceremoniarzowi o ornatach.
(1.2) Król bezgranicznie ufał nadwornemu ceremoniarzowi i nigdy się na nim nie zawiódł.
(1.3) Zgodnie z przyjętym ceremoniarzem gości witano przed wejściem.
Wiktionary
rzecz. ceremoniał m., ceremonia ż., ceremonialność ż., ceremoniant m., ceremoniantka ż.
czas. ceremoniować się
przym. ceremonialny
przysł. ceremonialnie
Wiktionary
(1.3) ceremoniał
Wiktionary
1. tradycyjny lub ustalony prawnie sposób zachowania obowiązujący podczas oficjalnych uroczystości lub obrzędów
2. uroczystość przebiegająca zgodnie z przepisami i tradycją; ceremonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór reguł dotyczących danej ceremonii, przyjęcia
(1.2) uroczystość według określonych przepisów
(1.3) iron. zachowywanie się z przesadną powagą podczas jakiejś czynności
Wiktionary
przym. ceremonialny
przysł. ceremonialnie
rzecz. ceremonialność ż., ceremonie nmos., ceremoniarz mos., ceremonia ż.
Wiktionary
(1.1) etykieta, obrządek, obrzęd, rytuał
(1.2) ceremonia, uroczystość
Wiktionary
oficjalna uroczystość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. przen. przesadne dowody grzeczności
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|ceremonia.
Wiktionary
(1.1) Nie bawmy się już w te ceremonie.
Wiktionary
rzecz. ceremonia ż., ceremoniał m., ceremoniowanie n.
czas. ceremoniować się ndk.
przym. ceremonialny
przysł. ceremonialnie
Wiktionary
(1.1) ceregiele
Wiktionary
ceremoniować się - zachowywać się w sposób nienaturalnie grzeczny, nadmiernie przestrzegać form; certować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ceremoniować.
Wiktionary
czas. ceremoniować
rzecz. ceremonia ż., ceremonie nmos.
Wiktionary
mit. rzym. italska bogini urodzajów; Ceres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Ceres, Demeter, Demetra.
Wiktionary
Ceres (Cerera) – w mitologii rzymskiej italska bogini wegetacji i urodzajów; całkowicie utożsamiona z grecką Demeter już w V wieku p.n.e..
Córka Saturna i Ops. Była siostrą i kochanką Jowisza, matką Prozerpiny. Jej pozostałe rodzeństwo to: Junona, Westa, Neptun i Pluton. Jako bóstwo italskie była jedną z najstarszych rdzennie rzymskich bogiń; według tradycji miała swego kapłana już w okresie królewskim.
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈrɛra, AS: cerera
Wiktionary
rzecz. Ceres ż.
Wiktionary
(1.1) Ceres, Demeter, Demetra
Wiktionary
tłuszcz otrzymywany z miąższu orzechów palmy kokosowej itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini urodzaju i wegetacji, utożsamiana z grecką Demeter;
(1.2) astr. planeta karłowata o numerze katalogowym 1, z pasa głównego planetoid, do 2006 r. zaliczana do planetoidaanetoid, odkryta w 1801 r.;
(1.3) miasto w USA, w stanie Kalifornia
(1.4) gmina w USA, w stanie Pensylwania
(1.5) miejscowość i gmina we Włoszech;
(1.6) miejscowość w RPA;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛrɛs, AS: ceres
Wiktionary
rzecz. ceres mrz., Cerealia nmos., cerealia nmos., Cerera ż.
Wiktionary
(1.1) Cerera, Demeter, Demetra
(1.2) symbol. ⚳
Wiktionary
preparat grzybobójczy zawierający organiczne związki rtęciowe, używany do zaprawiania nasion niektórych roślin uprawnych w celu zabezpieczenia ich przed chorobami
SJP.pl
Ceresan – fungicyd na bazie organicznych związków rtęci. Składnik zapraw do zwalczania chorób grzybowych roślin przemysłowych, np. ziaren zbóż, bawełny lub trzciny cukrowej.
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, otąg
SJP.pl
Pałczak, otąg (Cereus Mill.) – rodzaj obejmujący 48 gatunków sukulentów z rodziny kaktusowatych. Występują w Ameryce Południowej i Ameryce Północnej. Nazwa pochodzi o łacińskiego wyrazu cereus (świeca). W Polsce niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny doniczkowe. Gatunkiem typowym jest C. hexagonus (L.) Mill.
Wikipedia
oczyszczony wosk ziemny używany do wyrobu świec
SJP.pl
Cerezyna – rafinowany ozokeryt, otrzymywany głównie z pozostałości po destylacji ropy naftowej.
Cerezyna używana m.in. do wyrobu świec, smarów, kremów, maści i jako materiał izolacyjny. Chemicznie jest to mieszanina wyższych parafin (węglowodorów wielkocząsteczkowych).
Wikipedia
mieszanina soli kwasu olejowego z nasyconym roztworem wapnia, stosowana do zapraw cementowych
SJP.pl
Cerezyt – gęsta, żółta substancja stosowana jako domieszka wodoszczelna do zapraw cementowych, mieszanina soli wapniowej kwasu oleinowego z nasyconym roztworem wodorotlenku wapniowego.
Wikipedia
1. szczyt w Beskidach Środkowych o wysokości 716 metrów n.p.m.;
2. wieś w województwie podkarpackim leżąca u podnóża góry o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od miejscowości: Cergowa
SJP.pl
niewielka cera - plecionka z przędzy lub nici w miejscu rozdarcia, przetarcia lub dziury w tkaninie; łatka
SJP.pl
wolno żyjąca larwa przywr, zaopatrzona w umięśniony, ruchliwy ogonek umożliwiający poruszanie się w wodzie; ogonatka
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) śrpol. cyrkiel, przyrząd służący do zakreślania koła
(1.2) śrpol. koło, krąg, okrąg, zakrzywienie
Wiktionary
Cerkiel lub cyrkiel – przylegający do polany lub hali obszar lasu nie należący do właścicieli tej polany czy hali, w którym to obszarze mieli oni jednak uprawnienia do wypasu bydła i owiec oraz prawo do pobrania pewnej ilości drewna, ale bez prawa do wykarczowania lasu. Obszar ten był w specjalny sposób oznakowany (ocerklowany lub ocyrklowany). Robiono to za pomocą kopców ułożonych z kamieni, czy usypanych z ziemi lub przez zaciosy i inne znaki na drzewach. Prawo do cerkla było rodzajem prawa rzeczowego i było prawnie usankcjonowane np. w nadaniach królewskich dla osadników lub innych, późniejszych aktach prawnych. Cerkle takie nazywano leśnymi lub pastwiskowymi.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛrʲcɛl, AS: cerʹḱel
Wiktionary
kościół prawosławny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. świątynia prawosławna;
(1.2) rel. wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego;
(1.3) archit. rel. świątynia greckokatolicka;
(1.4) rel. wspólnota chrześcijan wyznania greckokatolickiego (unickiego);
(1.5) daw. kościół, świątynia wyznania rzymskokatolickiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za czasów Stalina w ZSRR masowo burzono cerkwie.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sɛrʲcɛf, AS: cerʹḱef
Wiktionary
rzecz. cerkwisko n., Cerkwica ż., Cerkiewnik m.
:: zdrobn. cerkiewka ż.
przym. cerkiewny, starocerkiewny
Wiktionary
wyraz, forma gramatyczna lub konstrukcja składniowa przejęte z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego
SJP.pl
potocznie: mała cerkiew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. niewielka cerkiew
Wiktionary
(1.1) Nieco w bok za domami srebrzy się w słońcu biało-niebieska, drewniana cerkiewka, o kilkaset metrów dalej stoi pobudowana z czerwonej cegły „malenna” starowierców, pod samym prawie lasem, już za wsią, mały „nomastyr”, gdzie żyją starowierskie „inoczki”.
(1.1) Historyk dokładnie opisał ikonostas z małej cerkiewki w Bieszczadach.
Wiktionary
rzecz. cerkiew ż., cerkiewnik mos.
przym. cerkiewny
Wiktionary
wyznawca albo duchowny Kościoła wschodniego, obrządku greckokatolickiego
SJP.pl
Cerkiewnik (dawniej niem. Münsterberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto. Założona w 1383 roku wieś była własnością biskupów warmińskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
język cerkiewnosłowiański - język literacki i liturgiczny wywodzący się z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, używany w cerkwi prawosławnej; cerkiewszczyzna
SJP.pl
dotyczący cerkwi, związany z cerkwią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cerkwią, dotyczący cerkwi
Wiktionary
(1.1) W korpusie chłopcy obdarzeni dobrym słuchem i głosem śpiewali w chórze cerkiewnym, za co otrzymywali na śniadanie dodatkową bułkę.
Wiktionary
rzecz. cerkiew ż., cerkiewka ż., cerkwisko n.
Wiktionary
potocznie:
1. język cerkiewnosłowiański;
2. język staro-cerkiewno-słowiański
SJP.pl
wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim
SJP.pl
Cerkwica (hist. Cerekwica; do 1945 niem. Ciruiz, Scirkitz, Zirkwitz; 1945–1950 Czarkowice) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice, na Równinie Gryfickiej.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cerkwica. W latach 1946–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W 2004 roku we wsi było zameldowanych 1261 osób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce na którym dawniej stała cerkiew;
Wiktionary
Cerkwisko – miejsce, na którym dawniej stała cerkiew. Na cerkwisku bardzo często znajduje się również cmentarz.
Wikipedia
rzecz. cerkiew ż.
przym. cerkiewny
Wiktionary
spiek ceramiczno-metalowy, tworzywo odporne na działanie wysokich temperatur i korozję; cermetal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał ceramiczny, kompozyt, wytwarzany wielofazowo spiek metalu i krzemionki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) cermetal
Wiktionary
spiek ceramiczno-metalowy, tworzywo odporne na działanie wysokich temperatur i korozję; cermet
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sern albo cern] skrót od: Centre Européen pour la Recherche Nucléaire (Europejski Ośrodek Badań Jądrowych)
SJP.pl
technika wykonywania formy drukarskiej wklęsłodrukowej, polegająca na stosowaniu posrebrzanej płyty miedzianej pokrytej woskiem, na której ręcznie żłobi się rysunek i poddaje trawieniu elektrolitycznemu
SJP.pl
Cerografia – sposób wykonywania formy drukarskiej wklęsłodrukowej, znajdujący zastosowanie w artystycznych technikach graficznych. Polega na ręcznym wyżłobieniu rysunku na pokrytej woskiem posrebrzanej płycie miedzianej, którą następnie poddaje się trawieniu elektrolitycznemu.
Wikipedia
wróżenie z wosku w płonących świecach
SJP.pl
Ceromancja (od łac. cera = wosk + gr. manteía = wieszczenie, wróżba) – sposób wróżenia polegający na laniu wosku roztopionego w mosiężnym tyglu. Gorący wosk wlewa się powoli do misy z zimną wodą. Kiedy zetknie się z powierzchnią wody, zastyga, przyjmując rozmaite kształty.
Wikipedia
metoda analizy miareczkowej, w której do miareczkowania stosuje się mianowane roztwory soli ceru (głównie siarczan ceru)
SJP.pl
Cerometria – jedna z metod miareczkowania, która wykorzystuje mianowane roztwory siarczanu ceru(IV), Ce(SO4)2. W cerometrii oznacza się substancje o własnościach redukujących. Najczęściej stosowanym wskaźnikiem w cerometrii jest fenantrolina.
Wikipedia
sztuka wytwarzania dzieł z wosku, stosowana głównie w rzeźbie portretowej i wotywnej; keroplastyka
SJP.pl
Wikipedia
naprawiać dziury lub rozdarcia w tkaninie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zacerować)
(1.1) wypełniać ściegiem dziury, łączyć rozdarcia w tkaninie
(1.2) daw. ozdabiać koronkowymi wszywkami
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈrɔvat͡ɕ, AS: cerovać
Wiktionary
rzecz. cerowaczka ż., cera ż., cerowanie n.
Wiktionary
1. osoba zajmująca się cerowaniem;
2. osoba wykańczająca tkaniny w fabryce włókienniczej
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się cerowaniem;
2. kobieta wykańczająca tkaniny w fabryce włókienniczej
SJP.pl
pracownia, w której naprawia się zniszczoną odzież; cerownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cerować.
Wiktionary
Cerowanie to technika szycia służąca do naprawy dziur lub zużytych obszarów w tkaninie lub dzianinie za pomocą samej igły i nici. Często wykonuje się to ręcznie, ale możliwe jest również cerowanie za pomocą maszyny do szycia. Ręczne cerowanie wykorzystuje ścieg cerujący, prosty ścieg, w którym nić jest „tkana” w rzędach wzdłuż nici materiału, z kierunkiem szwu odwracanym na końcu każdego rzędu, a następnie wypełnianiem tak utworzonej ramy jak podczas tkania. Cerowanie to tradycyjna metoda naprawy uszkodzeń tkanin lub dziur, które nie biegną wzdłuż szwu i gdzie łatanie jest niepraktyczne lub powodowałoby dyskomfort dla użytkownika, na przykład na pięcie skarpety.
Wikipedia
czas. cerować ndk.
rzecz. cera ż.
Wiktionary
gruba igła służąca przede wszystkim do cerowania
SJP.pl
1. dział fabryki włókienniczej; cerowalnia;
2. miejsce naprawy uszkodzonej odzieży
SJP.pl
przymiotnik od: cer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ceru
Wiktionary
rzecz. cer m.
Wiktionary
Cersanit S.A. – polska spółka akcyjna produkująca ceramikę sanitarną oraz płytki ceramiczne i gresy, z siedzibą w Kielcach. W latach 2012–2017 nosiła nazwę Rovese S.A.
W skład grupy Cersanit wchodzą europejskie marki: Cersanit, Opoczno, Meissen Keramik, Pilkington’s i Mei. Posiada 11 fabryk w Polsce, Rosji, Rumunii, Niemczech i Ukrainie.
Wikipedia
ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. przybrzeżna ryba morska podczas tarła wędrująca do rzek;
Wiktionary
Certa (Vimba vimba) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Wikipedia
IPA: ˈt͡sɛrta, AS: certa
Wiktionary
potocznie: certowanie się, wymawianie się nieszczerze od czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. walka
Wiktionary
IPA: t͡sɛrˈtat͡sʲja, AS: certacʹi ̯a
Wiktionary
dawniej:
1. sprzeczka, spór;
2. mocowanie się, zapasy
SJP.pl
pisemny kontrakt dotyczący wynajęcia statku do przewozu towarów
SJP.pl
cackać się, być zbyt delikatnym
SJP.pl
certować się -
1. wymawiać się nieszczerze od czegoś, robić ceregiele; droczyć się;
2. postępować zbyt delikatnie;
3. dawniej - brać udział w zapasach; walczyć, mocować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|certować.
Wiktionary
czas. certować
Wiktionary
rodzaj sieci zastawianej do połowu cert
SJP.pl
1. nadanie certyfikatu
2. inaczej: certyfikat
SJP.pl
Certyfikacja – ściśle określone postępowanie, w którym strona trzecia (organizacja) przyznaje pisemne zaświadczenie w formie certyfikatu, potwierdzające, że produkt, usługa, proces, albo osoba spełnia określone wymagania. Certyfikacja jest częścią procesu oceny zgodności.
Wikipedia
oficjalny dokument potwierdzający zgodność z normami, spełnianie wymogów, autentyczność i inne; zaświadczenie, świadectwo; certyfikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument o randze świadectwa lub zaświadczenia
Wiktionary
Certyfikat
Wikipedia
(1.1) Przedsiębiorcy zajmujący się nekrobiznesem żądają wprowadzenia certyfikatów potwierdzających odpowiednią jakość trumien.
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛrtɨˈfʲikat, AS: certyfʹikat
Wiktionary
czas. certyfikować ndk.
przym. certyfikacyjny
przysł. certyfikacyjnie
Wiktionary
osoba dokonująca certyfikacji
SJP.pl
posiadacz certyfikatu, dyplomu
SJP.pl
zaświadczać za pomocą certyfikatu; wystawiać certyfikat
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydawać certyfikat, potwierdzając coś oficjalnie
Wiktionary
rzecz. certyfikat m., certyfikowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|certyfikować.
Wiktionary
Certyfikowanie kwalifikacji (ang. professional certification) – proces, w wyniku którego osoba ubiegająca się o nadanie określonej kwalifikacji, po uzyskaniu pozytywnego wyniku walidacji, otrzymuje od uprawnionego podmiotu certyfikującego dokument potwierdzający nadanie określonej kwalifikacji. Pojęcie stosowane jest w Polskiej Ramie Kwalifikacji...
Wikipedia
czas. certyfikować
Wiktionary
peptyd wyizolowany ze skóry żaby australijskiej; barwnik syntetyczny o zaprawie chromowej
SJP.pl