bezstronniej

stopień wyższy od przysłówka: bezstronnie


SJP.pl


bezstronność

brak stronniczości, brak uprzedzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest bezstronne, kto jest bezstronny

Wiktionary

Bezstronność - dyrektywa sprawiedliwości, w myśl której decyzja powinna być podejmowana na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie osobistych przekonań, uprzedzeń, preferencji lub w wyniku wpływu innych osób. Jest to brak dezaprobaty, pewne przyzwolenie, brak sprzeciwu.

Bezstronność jest też stanowiskiem osoby, która nie chce brać udziału w sporze lub konflikcie.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bezstronny

 przysł. bezstronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obiektywność, neutralność

Wiktionary


bezstronny

obiektywny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie opowiada się po żadnej ze stron (np. konfliktu)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otrzymanie akredytacji zobowiązuje do bezstronnej, obiektywnej obsługi prasowej urzędu prezydenta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːtrɔ̃nːɨ, AS: be•strõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezstronność ż.

 przysł. bezstronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutralny, obiektywny, obojętny

Wiktionary


bezstykowy

przymiotnik

 (1.1) techn. nie mający styków, punktów styku; odbywający się bez zetknięcia elementów, powierzchni

Wiktionary


bezstylowość

bezstylowy


SJP.pl

Patrz:

bezstylowy

bezstylowy

niemający stylu, nieutrzymany w żadnym stylu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. nie mający stylu

Wiktionary


bezsufiksalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsufiksalne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezsufiksalny

 przysł. bezsufiksalnie

Wiktionary


bezsufiksalny

przymiotnik

 (1.1) gram. zob. bezprzyrostkowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsufiksalność ż.

Wiktionary


bezświerkowy

nieskładający się z świerków


SJP.pl


bezświetlność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezświetlne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezświetlny

 przysł. bezświetlnie

Wiktionary


bezszczękowce

nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezżuchwowce


SJP.pl

Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.

Wikipedia


bezszczękowiec

przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezżuchwowiec


SJP.pl


bezszczotkowo

bezszczotkowy


SJP.pl

Patrz:

bezszczotkowy

bezszczotkowy

silnik bezszczotkowy - rodzaj silnika elektrycznego z elektrycznie sterowanym komutatorem; silnik BLDC


SJP.pl


bezszelestność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszelestne; cecha tych, którzy są bezszelestni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezszelestny

 przysł. bezszelestnie

 rzecz. szelest mrz.

Wiktionary


bezszelestny

cichy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie powodujący szeleszczenia, szelestów

 (1.2) przen. bez słyszalnych uchem ludzkim dźwięków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezszelestność ż., szelest mrz.

 przysł. bezszelestnie

Wiktionary


bezszeryfowy

przymiotnik

 (1.1) typogr. o krojach pisma: nie mający szeryfów, czyli ozdobnych zakończeń znaków

Wiktionary


bezszkieletowy

niemający szkieletu


SJP.pl


bezszkodowość

niepowodowanie szkód


SJP.pl


bezszkodowy

przymiotnik

 (1.1) nie powodujący szkód, strat materialnych

Wiktionary


bezszkolny

przymiotnik

 (1.1) niemający szkoły

Wiktionary


bezszmerowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszmerowe; cecha tych, którzy są bezszmerowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezszmerowy

 przysł. bezszmerowo

Wiktionary


bezsznurowy

przymiotnik

 (1.1) telekom. techn. nie wymagający kabla do działania, bezprzewodowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sznur mrz., sznurowadło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezprzewodowy

Wiktionary


bezszpon

gatunek ptaka z rodziny kurowatych; kuropatwa koroniasta


SJP.pl

Bezszpon (Rollulus rouloul) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Rollulus. W naturze zamieszkuje lasy bambusowe i palmowe Półwyspu Malajskiego, Sumatry i Borneo. Nie wiadomo dlaczego jego nazwa polska to „bezszpon”, gdyż jak każdy kurowaty posiada ostrogi. Jest chętnie hodowanym ptakiem. Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków. W Polsce występuje też pod nazwami „puchoczub” oraz „kuropatwa koroniasta”.

Cechy gatunku
Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Upierzenie samca jest czarne z metalicznym, zielono-niebieskim połyskiem. Na głowie ma biały „berecik” oraz czerwony czub. Jak każdy kurak posiada też róże. Samica jest zielona, również z połyskiem, ale ma kasztanowe skrzydła, szarobrązową głowę i nie ma czuba. Obie płci posiadają czerwone nogi i czarne, błyszczące dzioby. Słabo latają. Są ptakami monogamicznymi – w czasie lęgów żyją w parach, później łączą się w stada rodzinne.
Wymiary
  • długość ciała: dorasta do 26 cm długości, więc jest trochę mniejszy od kuropatwy.
  • masa ciała: 150–190 g
Pożywienie
Żywi się owadami, larwami, zielonymi częściami roślin, nasionami i owocami. Szuka ich, grzebiąc nogą w ziemi.
Biotop
Lasy bambusowe i palmowe.
Lęgi
Gniazdo znajduje się w ukryciu – gęstych zaroślach lub trawach. Jest to niewielki dołek, wyściełany trawą i liśćmi. Samica znosi od 4 do 8 białych jaj. Wysiaduje je sama przez 19–20 dni. Pisklęta są podobne do rodziców, zależnie od swojej płci. Samczyki łatwo poznać, gdyż mają niebieskie pokrywy podogonowe.
Hodowla
Nadają się do trzymania ich przy domu, pod warunkiem, że zapewni się im przestronną, zewnętrzną wolierę, w której będzie posadzona duża ilość roślin.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bezszpona za gatunek narażony na wyginięcie (VU – vulnerable) od 2021 roku; wcześniej, od 2000 roku, miał on status gatunku bliskiego zagrożenia (NT – near threatened), a od 1988 roku – „niższego ryzyka / najmniejszej troski” (LR/LC – lower risk / least concern). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy.

Wikipedia


bezszumność

bezszumny


SJP.pl

Patrz:

bezszumny

bezszumny

niepowodujący szumu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. niewywołujący szumów; działający bez wytwarzania niepożądanych dźwięków lub zakłóceń

 (1.2) przen. pozbawiony niepotrzebnych kontekstów, zakłóceń, przeszkód

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) System komunikacji został zoptymalizowany, aby był bezszumny i bardziej wydajny.

 (1.2) Bezszumna współpraca zespołu była kluczem do sukcesu projektu.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezszumnie

Wiktionary


bezszwowo

przysłówek sposobu

 (1.1) włók. bez użycia szwów

 (1.2) biol. bez widocznych zrośli w strukturze

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Płaskie czoło zmięka bezszwowo przechodzi w nadustek.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezszwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gładko, spójnie

Wiktionary


bezszwowy

niemający szwów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający szwów, wykonany bez użycia szwów

Wiktionary

Powiązane:

 czas. szyć

 przysł. bezszwowo

Wiktionary


bezszybny

przymiotnik

 (1.1) rzad. taki, który nie ma szyb

Wiktionary


bezszynowy

o środku lokomocji: nieporuszający się po szynach, niewymagający infrastruktury szynowej do przemieszczania się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niewykorzystujący szyn do poruszania się

Wiktionary


bezszypułkowy

przymiotnik

 (1.1) bot. niemający szypułek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szypułka ż.

Wiktionary


bezsłoneczny

przymiotnik

 (1.1) bez słońca; pozbawiony dostępu do słońca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piwnica była ciemna i bezsłoneczna.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachmurzony

Wiktionary


bezsłowny

niewyrażony słowami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyrażony lub odbywający się bez użycia słów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) milczący

Wiktionary


beztalencie

1. człowiek niemający talentu;
2. brak talentu;
3. rzecz wykonana bez talentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogard. człowiek bez talentu

 (1.2) pogard. brak talentu

 (1.3) pogard. rzecz zrobiona bez talentu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beztalentny

Wiktionary


beztalentny

przymiotnik

 (1.1) rzad. pozbawiony talentu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beztalencie n.

Wiktionary


beztarczowce

gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowe


SJP.pl

Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.

Wikipedia


beztarczowe

gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowce


SJP.pl

Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.

Wikipedia


beztekstylny

nietekstylny;
1. taki, w którym należy przebywać bez ubrania;
2. niemający na sobie ubrania


SJP.pl


bezterminowość

bezterminowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezterminowe; cecha tych, którzy są bezterminowi

Wiktionary

Patrz:

bezterminowy

Powiązane:

 przym. bezterminowy

 przysł. bezterminowie

Wiktionary


bezterminowy

niemający określonego terminu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający wyznaczonej daty zakończenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezterminowość ż.

 przysł. bezterminowo

 przym. terminowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. bezczesny

Wiktionary


beztestamentowy

nieopierający się na testamencie


SJP.pl


beztkankowiec

przedstawiciel podkrólestwa zwierząt, który nie wykształcił właściwych tkanek i organów; nietkankowiec, przedtkankowiec, nibytkankowiec


SJP.pl


beztlenowce

grupa organizmów rozwijających się w warunkach beztlenowych lub w obecności znikomych ilości tlenu; anaeroby, anaerobionty, anoksybionty


SJP.pl

Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.

Wyróżnia się:

  • anaeroby obligatoryjne (beztlenowce bezwzględne), żyjące jedynie w warunkach pozbawionych tlenu, który jest dla nich toksyczny
  • anaeroby fakultatywne (beztlenowce względne), rozwijające się zarówno w obecności tlenu, jak i w warunkach beztlenowych.

Wikipedia


beztlenowiec

organizm rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu; anaerob, anaerobiont, anoksybiont


SJP.pl

Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.

Wyróżnia się:

  • anaeroby obligatoryjne (beztlenowce bezwzględne), żyjące jedynie w warunkach pozbawionych tlenu, który jest dla nich toksyczny
  • anaeroby fakultatywne (beztlenowce względne), rozwijające się zarówno w obecności tlenu, jak i w warunkach beztlenowych.

Wikipedia


beztlenowy

1. niezawierający tlenu (np. komora beztlenowa);
2. zachodzący bez udziału tlenu (np. fermentacja beztlenowa);
3. rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu (np. bakterie beztlenowe)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie zawiera tlenu

 (1.2) taki, który obywa się bez tlenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Metan powstaje w przyrodzie w wyniku beztlenowego rozkładu szczątek roślinnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beztlenowiec m., tlen m., tlenek m.

 przym. tlenowy

 przysł. beztlenowo

Wiktionary


bezto

spójnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z tego powodu, dlatego

Wiktionary


beztreściowość

beztreściowy


SJP.pl

Patrz:

beztreściowy

beztreściwy

1. niemający głębszej treści; błahy, beztreściowy;
2. o pokarmie, sposobie żywienia lub odżywiania się: niedostarczający wartościowych składników odżywczych


SJP.pl


beztroska

1. pogodna atmosfera, wesołość;
2. nieprzejmowanie się niczym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak trosk, zmartwień

 (1.2) nieprzejmowanie się niczym, brak dbałości o coś

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: beztroski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był tydzień Bożego Narodzenia; nikt z nas nie rozpoczął specjalnej pracy, lecz spędziliśmy czas w radości i domowej beztrosce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈtrɔska, AS: bestroska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beztroskość ż.

 przym. beztroski

 przysł. beztrosko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) niefrasobliwość

Wiktionary


beztroski

1. niemający trosk, kłopotów; radosny, wesoły;
2. świadczący o braku trosk, kłopotów, np. beztroska zabawa;
3. nieskłonny do martwienia się, nieprzejmujący się niczym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający trosk, zmartwień

 (1.2) świadczący o braku problemów, zmartwień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lenistwo, szlachetna cnota dżentelmeńska, jest owocem długich beztroskich lat prosperity, obfitości i spokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈtrɔsʲci, AS: bestrosʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beztroska ż., beztroskość ż.

 przysł. beztrosko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) idylliczny, sielankowy, bezproblemowy

Wiktionary


beztrosko

przysłówek

 (1.1) w sposób beztroski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Eleganckie ekwipaże, roztrącając beztrosko ludzką ciżbę, zapowiadały rychły koniec świetlistego festynu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beztroski

 rzecz. beztroska ż., beztroskość ż.

Wiktionary


beztroskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztroskie; cecha tych, którzy są beztroscy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. troska ż., beztroska ż.

 przym. beztroski, troskliwy

 przysł. beztrosko, troskliwie

Wiktionary


beztrwożnie

beztrwożny


SJP.pl

Patrz:

beztrwożny

beztrwożność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztrwożne; cecha tych, którzy są beztrwożni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beztrwożny

 przysł. beztrwożnie

Wiktionary


beztrwożny

nieznający trwogi, lęku


SJP.pl


beztydziyń

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. w ciągu tygodnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Na beztydziyń jymy yno żur a wodzionka!W tygodniu jemy tylko żur i wodzionkę!

Wiktionary


beztytułowy

niemający tytułu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. taki, który nie ma tytułu

Wiktionary


beztłuszczowy

niezawierający tłuszczu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie zawiera tłuszczu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tłuszcz m.

 przym. tłusty

Wiktionary


bezuch

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny, wizyta

Wiktionary


bezuchy

niemający uszu, uch lub jednego ucha


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający ucha lub uszu - narządu słuchu

 (1.2) niemający ucha lub uch - uchwytów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈuxɨ, AS: bezuχy

Wiktionary


bezuczuciowość

bezuczuciowy


SJP.pl

Patrz:

bezuczuciowy

bezuczuciowy

niemający uczuć


SJP.pl


bezudarowy

wiertarka bezudarowa - wiertarka niewyposażona w funkcję udaru


SJP.pl


bezumność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezumne; cecha tych, którzy są bezumni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezumny

 przysł. bezumnie

Wiktionary


bezumowny

nie potwierdzony żadną umową


SJP.pl


bezustannie

przysłówek

 (1.1) bez przerwy, ciągle, nieprzerwanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydawało mu się, że ten, kto kocha, bezustannie daje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezustanność ż.

 przym. bezustanny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieustannie

Wiktionary


bezustanność

nieprzerwaność, ciągłość, ustawiczność; permanentność, trwałość


SJP.pl


bezustanny

trwający ciągle


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który trwa ciągle, bez przerwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poszukiwanie strategicznej wartości produktu jest bezustannym badaniem i ocenianiem kompozycji produktu, która jest najlepszą dla nabywcy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezustanność ż.

 przysł. bezustannie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieustanny; przest. bezprzestanny

Wiktionary


bezustawny

dawniej: nieustanny


SJP.pl


bezusterkowość

bezusterkowy


SJP.pl

Patrz:

bezusterkowy

bezusterkowy

niemający usterek


SJP.pl


bezustnikowy

niemający ustnika


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. niemający ustnika

Wiktionary


bezuszny

w odniesieniu do przedmiotów: niemający ucha; bezuchy


SJP.pl


bezużytecznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób pozbawiony użyteczności, bez praktycznego sensu lub efektu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Próbujesz bezużytecznie coś naprawić, co jest zepsute na zawsze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezużyteczność ż.

 przym. bezużyteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daremnie, bez sensu, na próżno

Wiktionary


bezużyteczność

bezużyteczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezużyteczne

Wiktionary

Patrz:

bezużyteczny

Przykłady

 (1.1) Permisywizm zakłada bezużyteczność, a nawet szkodliwość zakazów obyczajowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezużyteczny

 przysł. bezużytecznie, użytecznie

Wiktionary


bezużyteczny

do niczego nieprzydatny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Grzebień bez zębów jest bezużyteczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzuʒɨˈtɛt͡ʃnɨ, AS: bezužytečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezużyteczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwartościowy, nieużyteczny, nieprzydatny, zbędny, zbyteczny

Wiktionary


bezwartościowość

bezwartościowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwartościowe; cecha tych, którzy są bezwartościowi

Wiktionary

Patrz:

bezwartościowy

Powiązane:

 przym. bezwartościowy

 przysł. bezwartościowo

Wiktionary


bezwartościowy

1. nic nie wart, niemający wartości;
2. będący kiepskiej jakości;
3. o człowieku: wyróżniający się ujemnymi cechami charakteru


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieposiadający żadnej wartości

 (1.2) złej jakości

 (1.3) o osobie mający zły, słaby charakter, niemający żadnych zalet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daj spokój! Ten grat jest bezwartościowy.

 (1.1) Jednocześnie Werner odnosił się do wszelkich przejawów nowoczesnej sztuki jako do czegoś „strasznego” lub „bezwartościowych śmieci”, a nawet obraził berlińską prasę liberalną, narzekając, że „sztuka była lepsza, gdy krytycy byli lepsi”.

 (1.3) Po tym, co Tomek zrobił Agnieszce, wiem już, że jest to człowiek bezwartościowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzvartɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: bezvartośćovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwartościowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezużyteczny, nieużyteczny, nic niewart, niewart funta kłaków, niewart złamanego grosza, niewart złamanego szeląga

 (1.2) byle jaki, do chrzanu, do niczego, lichy, mierny, nędzny, niepotrzebny, tandetny, szmatławy, zużyty

 (1.3) beznadziejny, podły, plugawy

Wiktionary


bezwarunkowo

przysłówek

 (1.1) bez względu na cokolwiek, bez stawiania warunków

 (1.2) koniecznie, bezwzględnie, absolutnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mniej ważna jest treść reguły, niż fakt by posiadać regułę i bezwarunkowo jej przestrzegać.

 (1.2) Przed zwrotem kasety wideo do wypożyczalni należało ją bezwarunkowo przewinąć do początku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwarunkowość ż.

 przym. bezwarunkowy

Wiktionary


bezwarunkowość

bezwarunkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwarunkowe; cecha tych, którzy są bezwarunkowi

Wiktionary

Patrz:

bezwarunkowy

Powiązane:

 przym. bezwarunkowy

 przysł. bezwarunkowo

Wiktionary


bezwarunkowy

nieograniczony żadnymi warunkami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieograniczony warunkami, niezależny od żadnych warunków; całkowity, absolutny, zupełny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Roosevelt w sprawie Niemiec zaproponował formułę, której użył w czasie amerykańskiej wojny domowej generał Ulysses S. Grant — „bezwarunkowa kapitulacja”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzvarũŋˈkɔvɨ, AS: bezvarũŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwarunkowość ż.

 przysł. bezwarunkowo

Wiktionary


bezwąsy

niemający wąsów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma wąsów

Wiktionary


bezwątpliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwątpliwe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwątpliwy

 przysł. bezwątpliwie

Wiktionary


bezwątpliwy

dawniej: niewątpliwy


SJP.pl


bezwentylowy

niemający wentyli


SJP.pl


bezwęzełkowy

niemający węzełków, wykonany bez węzełków, np. siatki bezwęzełkowowe


SJP.pl


bezwęzłowy

niemający węzłów, np. sieć rybacka bezwęzłowa


SJP.pl


bezwiednie

przysłówek sposobu

 (1.1) bez udziału świadomości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Joanna złamała gałązkę tarniny i zaczęła ją bezwiednie gryźć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvʲjɛdʲɲɛ, AS: bezvʹi ̯edʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwiedny

 rzecz. bezwiedność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) machinalnie, mimowolnie, odruchowo

Wiktionary


bezwiedność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwiedne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwiedny

 przysł. bezwiednie

Wiktionary


bezwiedny

wykonywany, odbywający się bez udziału świadomości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany bez udziału świadomości

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwiednie

 rzecz. bezwiedność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mimowolny, machinalny, nieświadomy

Wiktionary


bezwietrznie

przysłówek

 (1.1) bez wiatru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W górach było bezwietrznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wiatr mrz., bezwietrzność ż., bezwietrze n.

 przym. bezwietrzny

 przysł. wietrznie

Wiktionary


bezwietrzność

bezwietrzny


SJP.pl

Patrz:

bezwietrzny

bezwietrzny

bez wiatru


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się brakiem wiatru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeżeli pogoda będzie bezwietrzna, odbędą się pokazy lotów motolotniami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvʲjɛṭʃnɨ, AS: bezvʹi ̯eṭšny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wiatr mrz., bezwietrzność ż.

 przysł. bezwietrznie

Wiktionary


bezwieżowy

niemający wież


SJP.pl


bezwinny

przymiotnik

 (1.1) przest. niewinny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvʲĩnːɨ, AS: bezvʹĩ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwiństwo n.

 przysł. bezwinnie

Wiktionary


bezwiństwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. niewinność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvʲĩj̃stfɔ, AS: bezvʹĩĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwinny

Wiktionary


bezwiórowy

przymiotnik

 (1.1) techn. niepowodujący powstawania wiórów

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwiórowo

Wiktionary


bezwirowość

cecha płynu niemającego w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej


SJP.pl


bezwirowy

o przepływie płynu: niemający w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej


SJP.pl


bezwitaminowy

niezawierający witamin


SJP.pl


bezwizowy

niewymagający wiz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niewymagający uzyskania wizy

 (1.2) niemający wizy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do bezwizowej strefy obok Brześcia zostały również włączone rejony: brzeski, żabinecki, prużański, świsłocki, kamieniecki w tym Puszcza Białowieska na terenie Białorusi.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wizowy

Wiktionary


bezwodnik

1. bezwodnik kwasowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy kwas nieorganiczny;
2. bezwodnik kwasów organicznych - związek chemiczny otrzymywany przez odwodnienie kwasów karboksylowych;
3. bezwodnik zasadowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy zasadowe wodorotlenki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. tlenek niemetalu tworzący kwas lub zasadę w połączeniu z wodą

Wiktionary

Bezwodniki kwasowe – grupa związków chemicznych, które w wyniku praktycznej lub teoretycznej reakcji z wodą tworzą kwasy zarówno organiczne jak i nieorganiczne. Formalnie bezwodnikiem kwasowym jest cząsteczka powstająca po usunięciu dwóch atomów wodoru i jednego atomu tlenu z cząsteczki kwasu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas policyjnego nalotu na kuchence gazowej parował 50-litrowy garnek z wywarem. Obok stały butelki z rozpuszczalnikami, bezwodnikiem oraz acetonem.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwodny, bezwodnikowy

 rzecz. bezwodzie n., woda ż.

Wiktionary


bezwodność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwodne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwodny

 przysł. bezwodnie

 rzecz. bezwodzie n., woda ż.

Wiktionary


bezwodny

1. niemający rzek, jezior itp.;
2. o związku chemicznym: niezawierający wody;
3. o urządzeniu: działające bez użycia wody


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony wody, wilgoci

 (1.2) chem. niezawierający wody w swej strukturze krystalicznej

 (1.3) techn. niepotrzebujący wody do działania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wodowanie n., woda ż., bezwodnik m., bezwodzie n., bezwodność ż.

Wiktionary


bezwodzie

brak płynu owodniowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. patologiczny brak płynu owodniowego w przebiegu ciąży;

 (1.2) przest. stan braku wody

Wiktionary

Małowodzie (łac. oligohydramnion) i bezwodzie (łac. anhydramnion) – stany, w których ilość płynu owodniowego jest za mała. Małowodzie rozpoznaje się, gdy ilość płynu owodniowego w 32–36 tygodniu ciąży jest mniejsza niż 500 ml, albo gdy indeks płynu owodniowego (wskaźnik AFI) wynosi poniżej 5-6.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Całkowite bezwodzie najczęściej wiąże się z agenezją nerek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. woda ż., wody nmos., wodniczka ż., wodnik m., wodnica ż., wodniak m., wodzianka ż., Wodnik m., wódka ż., owodnia ż., małowodzie n., wielowodzie n., wodowanie n., zwodowanie n., uwadnianie n., uwodnienie n., nawadnianie n., nawodnienie n., uwadnianie n., uwodnienie n., odwadnianie n., odwodnienie n., wodnicha ż., wodniczka ż., wodniczek m., wodność ż., wodnistość ż., bezwodność ż., bezwodnik m.

 czas. wodować ndk., zwodować dk., uwadniać ndk., uwodnić dk., nawadniać ndk., nawodnić dk., uwadniać ndk., uwodnić dk., odwadniać ndk., odwodnić dk.

 przym. wodny, wodnisty, wodnikowy, wodniacki, bezwodny, owodniowy, wódczany

 przysł. wodniście

 temsłow. wodo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) susza, posucha

Wiktionary


bezwolnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezwolny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwolność ż.

 przym. bezwolny

Wiktionary


bezwolność

bezwolny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwolne; cecha tych, którzy są bezwolni

Wiktionary

Patrz:

bezwolny

Powiązane:

 przym. bezwolny

 przysł. bezwolnie

Wiktionary


bezwolny

dający sobą kierować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma własnej woli

 (1.2) o słabej woli, niepotrafiący się sprzeciwić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Być może był przyzwoitym człowiekiem, który nie znosił już grania haniebnej roli w Historii, jak bezwolna marionetka w rękach półmartwego cesarstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwolnie

 rzecz. bezwolność ż.

Wiktionary


bezwonność

bezwonny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwonne; cecha tych, którzy są bezwonni

Wiktionary

Patrz:

bezwonny

Powiązane:

 przym. bezwonny

 przysł. bezwonnie

Wiktionary


bezwonny

niemający woni; bezzapachowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający zapachu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powietrze jest bezwonną mieszaniną gazów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvɔ̃nːɨ, AS: bezvõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwonność ż.

 przysł. bezwonnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezzapachowy

Wiktionary


bezworkowiec

potocznie: odkurzacz bez worka mający specjalny pojemnik na kurz; odkurzacz bezworkowy


SJP.pl


bezworkowy

niemający worka, np. odkurzacz bezworkowy


SJP.pl


bezwstyd

nieskromność, nieprzyzwoitość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieskromność w postępowaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstydnica ż., bezwstydnik mos., bezwstydność ż.

 przym. bezwstydny

 przysł. bezwstydnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprzyzwoitość

Wiktionary


bezwstydnica

kobieta niemająca wstydu, skromności, pozbawiona skrupułów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiesił się twój kochanek, ty bezwstydnico! To się stało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydność ż.

:: fm. bezwstydnik mos.

 przym. bezwstydny

 przysł. bezwstydnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ladacznica, nierządnica, rozpustnica

Wiktionary


bezwstydnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezwstydny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wkrótce przybrał postać pięknego młodzieńca i bezwstydnie wszedł do sypialni dziewicy, aby ją zgwałcić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstydność ż., bezwstyd mrz., bezwstydnik m., bezwstydnica ż.

 przym. bezwstydny

Wiktionary


bezwstydniej

stopień wyższy od przysłówka: bezwstydnie


SJP.pl


bezwstydniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezwstydny; bardziej bezwstydny


SJP.pl


bezwstydnik

człowiek niemający wstydu, skromności, pozbawiony skrupułów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilku starych bezwstydników siedziało pod samą sceną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydność ż.

:: fż. bezwstydnica ż.

 przym. bezwstydny

 przysł. bezwstydnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lubieżnik, rozpustnik; przest. wszetecznik

Wiktionary


bezwstydność

brak wstydu, skrupułów, skromności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwstydne; cecha tych, którzy są bezwstydni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydnik mos., bezwstydnica ż.

 przym. bezwstydny

 przysł. bezwstydnie

Wiktionary


bezwstydny

pozbawiony wstydu, nieprzyzwoity, bezczelny; zbereźny, sprośny, lubieżny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie odczuwa wstydu; bez skrupułów

 (1.2) taki, który świadczy o braku skromności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podchodziliście do śmierci w sposób bezwstydny, zafałszowany i obłudny!

 (1.2) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie tę bezwstydną żądzę ku mnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈfstɨdnɨ, AS: besfstydny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwstyd m., bezwstydność ż., bezwstydnik m., bezwstydnica ż.

 przysł. bezwstydnie

 czas. zawstydzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arogancki, bezczelny, buńczuczny, butny, impertynencki, wyzywający, zaczepny, zadufany, zuchwały; pot. hucpiarski, tupeciarski

 (1.2) nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, śmiały, wyuzdany, wyzywający, zuchwały; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny

Wiktionary


bezwyjątkowość

bezwyjątkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezwyjątkowe

Wiktionary

Patrz:

bezwyjątkowy

Powiązane:

 przym. bezwyjątkowy

Wiktionary


bezwyjątkowy

niedopuszczający wyjątków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma wyjątków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwyjątkowość ż.

 przysł. bezwyjątkowo

Wiktionary


bezwyjściowość

bezwyjściowy


SJP.pl

Patrz:

bezwyjściowy

bezwymiarowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwymiarowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwymiarowy

 przysł. bezwymiarowo

Wiktionary


bezwymiarowy

przymiotnik

 (1.1) nie mający wymiarów

 (1.2) fiz. nie posiadający jednostki miary

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W hydrodynamice stosowana jest liczba Reynoldsa będąca wielkością bezwymiarową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwymiarowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) niemianowany

Wiktionary


bezwypadkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezwypadkowe; cecha tych, którzy są bezwypadkowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwypadkowy

Wiktionary


bezwypadkowy

taki, w którym nie doszło do wypadku


SJP.pl


bezwysiłkowość

brak wysiłku, niewymaganie wysiłku


SJP.pl


bezwysiłkowy

niewymagający wysiłku; lekki, łatwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niewymagający wysiłku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcę osiągnąć bezwysiłkową płynność mowy po japońsku.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwysiłkowo

 rzecz. siła ż.

 licz. siła

Wiktionary


bezwyznaniowiec

osoba nienależąca do żadnego wyznania religijnego


SJP.pl


bezwyznaniowość

bezwyznaniowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwyznaniowe; cecha tych, którzy są bezwyznaniowi

Wiktionary

Patrz:

bezwyznaniowy

Powiązane:

 rzecz. bezwyznaniowiec m.

 przym. bezwyznaniowy

 przysł. bezwyznaniowo

Wiktionary


bezwyznaniowy

niezwiązany z żadnym wyznaniem religijnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie wyznaje lub nie uznaje żadnej religii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzvɨznãˈɲɔvɨ, AS: bezvyznãńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwyznaniowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezbożny

Wiktionary


bezwzględnie

przysłówek

 (1.1) w sposób surowy, okrutny

 (1.2) w sposób całkowity, zupełnie

 (1.3) w sposób bezwarunkowy i bez względu na cokolwiek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) U tych dwu wybitnych krytyków ekspresywizm jest również postawą bezwzględnie aprobowaną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwzględność ż.

 przym. bezwzględny

Wiktionary


bezwzględniej

stopień wyższy od przysłówka: bezwzględnie


SJP.pl


bezwzględniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezwzględny


SJP.pl


bezwzględność

bezwzględny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzymiotnikowy od|bezwzględny.

Wiktionary

Patrz:

bezwzględny

Przykłady

 (1.1) Dzieci obawiały się tej jej nieuzasadnionej bezwzględności.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwzględny

 przysł. bezwzględnie

Wiktionary


bezwzględny

1. bezwarunkowy, konieczny;
2. surowy, okrutny, bez skrupułów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) okrutny, pozbawiony współczucia

 (1.2) ściśle wymagany, niedopuszczający wyjątków

 (1.3) niezależny od okoliczności, nieuwarunkowany

 (1.4) mat. pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej

 (1.5) metrol. wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten bezwzględny bandzior trząsł całą okolicą.

 (1.2) Obowiązuje bezwzględny zakaz kąpieli w jeziorze!

 (1.2) Bezwzględne tlenowce rosną tylko w obecności tlenu atmosferycznego.

 (1.3) Datowanie bezwzględne w archeologii nie zależy od datowania przypisanego innym artefaktom.

 (1.4) Bezwzględna różnica to wartość bezwzględna różnicy dwóch liczb.

 (1.5) Błąd bezwzględny pomiaru to różnica między wartością zmierzoną i wartością dokładną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvzɡlɛ̃ndnɨ, AS: bezvzglndny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezwzględność ż.

 przysł. bezwzględnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) despotyczny, okrutny

 (1.3) absolutny

Wiktionary


bezwzrokowy

odbywający się bez udziału wzroku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dziejący się, wykonywany bez udziału wzroku

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwzrokowo

Wiktionary


bezwład

1. niechęć lub niezdolność do czynu, poruszania się; inercja
2. niemożność wykonywania jakichkolwiek ruchów porażoną częścią ciała; porażenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stan braku działania, pasywności, nieskuteczności

 (1.2) med. brak możliwości poruszania częścią ciała na skutek uszkodzenia układu nerwowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Społeczny bezwład paraliżuje zmiany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. władza ż., bezwładność ż.

 przym. bezwładny

 przysł. bezwładnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apatia, bezczynność, inercja, ociężałość, pasywność

 (1.2) porażenie, drętwota

Wiktionary


bezwładnieć

stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć


SJP.pl


bezwładniej

stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć


SJP.pl


bezwładność

1. cecha ciała polegająca na dążeniu do zachowania stanu, w którym się to ciało znajduje;
2. niezdolność poruszania się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezwładne

 (1.2) cecha tych, którzy są bezwładni

 (1.3) fiz. opór ciała materialnego przy przyspieszaniu

Wiktionary

Bezwładność, inercja – właściwość wszystkich ciał materialnych o masie spoczynkowej większej od zera, polegająca na tym, że w inercjalnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa siła lub działające siły równoważą się, to porusza się ono ruchem jednostajnym lub pozostaje w spoczynku. Zmiana prędkości ciała wymaga działania siły. Bezwładność ciał postulowana jest przez zasadę bezwładności. Miarą bezwładności ciała jest jego masa, natomiast jej odpowiednikiem w ruchu obrotowym – moment bezwładności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Masa jest miarą bezwładności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvwadnɔɕt͡ɕ, AS: bezvu̯adność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwładny, bezwładnościowy

 przysł. bezwładnie

 rzecz. bezwład mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inercyjność

 (1.2) apatia

 (1.3) inercja

Wiktionary


bezwładnościowy

oparty na bezwładzie; bezwładny


SJP.pl


bezwładny

1. niemający zdolności poruszania się;
2. w fizyce: dotyczący bezwładności ciał fizycznych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieruchomy z powodu braku sił witalnych, ułomności lub uszkodzenia

 (1.2) przen. nie podejmujący aktywności z powodu braku realnej władzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezwładna noga zwisała po wypadku.

 (1.2) Jestem bezwładny w tej sytuacji i muszę się z tym pogodzić.

 (1.2) Brytyjski rząd był bezwładny wobec działań UE.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezwładnie

 rzecz. bezwład mrz., bezwładność ż., władza ż.

Wiktionary


bezwłasnościowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnościowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezwłasnościowy

 przysł. bezwłasnościowo

Wiktionary


bezwłasnościowy

nie oparty na prawie własności; będący bez własności


SJP.pl


bezwłasnowolność

bezwłasnowolny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnowolne; cecha tych, którzy są bezwłasnowolni

Wiktionary

Patrz:

bezwłasnowolny

Powiązane:

 przym. bezwłasnowolny

 przysł. bezwłasnowolnie

Wiktionary


bezwłosowy

nieposiadający włosów


SJP.pl


bezwłosy

niemający włosów; łysy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niemający włosów, będący bez włosów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈvwɔsɨ, AS: bezvu̯osy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łysy, nieowłosiony

Wiktionary


bezżądłowe

1. niemający żądła;
2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)


SJP.pl


bezżądłowy

1. niemający żądła;
2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)


SJP.pl


bezżądły

niemający żądła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma żądła

Wiktionary


bezzapachowo

przysłówek

 (1.1) rzad. w sposób bezzapachowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezzapachowość ż.

 przym. bezzapachowy

Wiktionary


bezzapachowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezzapachowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezzapachowy

 przysł. bezzapachowo

Wiktionary


bezzapachowy

niemający zapachu; bezwonny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma zapachu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Często używam bezzapachowego dezodorantu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzːapaˈxɔvɨ, AS: be•zapaχovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezzapachowo

 rzecz. bezzapachowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwonny

Wiktionary


bezzarodkowe

grupa roślin niewytwarzających kwiatów, rozmnażających się głównie przez zarodniki; kryptogamy, skrytopłciowe


SJP.pl


bezzasadność

bezzasadny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzasadne

Wiktionary

Patrz:

bezzasadny

Powiązane:

 przym. bezzasadny

 przysł. bezzasadnie

Wiktionary


bezzasadny

niemający podstawy; bezpodstawny, nieuzasadniony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma racji bytu; nieuzasadniony, bezpodstawny, nieusprawiedliwiony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie jest to złośliwość bezzasadna, gdy się zważy różne samochwalcze okrzyki filozofa, który się mianował prorokiem nadchodzącego czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzːaˈsadnɨ, AS: be•zasadny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezzasadność ż.

 przysł. bezzasadnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieuzasadniony

Wiktionary


bezzawodny

dawniej: niezawodny


SJP.pl


bezzałogowiec

bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezpilotowiec


SJP.pl


bezzałogowy

1. niemający załogi;
2. odbywający się bez udziału załogi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) lotn. astronaut. taki, który nie ma załogi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krótka, eksperymentalna, bezzałogowa misja, mająca na celu sprawdzenie sprzętu w warunkach kosmicznych, zakończyła się powodzeniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezzałogowiec m.

Wiktionary


bezzbiornikowy

niemający lub niewymagający zbiornika


SJP.pl


bezzboczny

dawniej: nieodbiegający od tematu


SJP.pl


bezzębie

całkowity brak zębów spowodowany nieleczoną próchnicą, chorobami przyzębia lub urazem


SJP.pl

Bezzębie – stan całkowitego braku naturalnych zębów. Może prowadzić do wielu zaburzeń funkcjonowania organizmu, jak na przykład zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego, cukrzycy typu II i przewlekłej choroby nerek.

Wikipedia


bezzębne

rząd ssaków, których zęby nie mają korzeni i emalii; Edentata


SJP.pl


bezzębność

bezzębny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak zębów

Wiktionary

Patrz:

bezzębny

Wymowa:

IPA: bɛzˈːɛ̃mbnɔɕt͡ɕ, AS: be•zmbność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezzębny

 przysł. bezzębnie

Wiktionary


bezzębny

1. niemający zębów; bezzęby;
2. środowiskowo: słaby, bezradny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma zębów; pozbawiony zębów

 (1.2) przen. słaby, bezradny i niegroźny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogę zagrodził jej żądający dwóch złotych bezzębny kloszard.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈːɛ̃mbnɨ, AS: be•zmbny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezzębność ż.

 przysł. bezzębnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bezsilny

Wiktionary


bezzęby

nie mający zębów; bezzębny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. taki, który nie ma zębów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezzębny

Wiktionary


bezżenność

bezżenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezżenne; cecha tych, którzy są bezżenni

Wiktionary

Patrz:

bezżenny

Powiązane:

 rzecz. bezżeństwo n., bezżennik m., bezżeniec m.

 przym. bezżenny

 przysł. bezżennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) celibat; przest. bezżeństwo

Wiktionary


bezżenny

1. niemający żony;
2. taki, którego charakterystyczną cechą jest brak żony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zwykle o mężczyźnie: nie mający żony, będący kawalerem; nie będący mężem, małżonkiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezżenność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieżonaty

Wiktionary


bezżeństwo

niewchodzenie w związek małżeński; bezżenność, agamia


SJP.pl


bezziarnisty

niezawierający ziaren


SJP.pl


bezzieleniowy

nie zawierający ciałek zieleni


SJP.pl


bezzielny

przymiotnik

 (1.1) bot. taki, który nie ma zielonych, fotosyntetyzujących części

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʑˈːɛlnɨ, AS: be•źelny

Wiktionary


bezżuchwowce

nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezszczękowce


SJP.pl

Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.

Wikipedia


bezżuchwowiec

przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezszczękowiec


SJP.pl


bezżużlowy

pozbawiony żużlu


SJP.pl


bezzwrotność

bezzwrotny


SJP.pl

Patrz:

bezzwrotny

bezzwrotny

niepodlegający zwrotowi, niepodlegający spłacie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieobjęty obowiązkiem zwrotu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbyszek otrzymał pomoc w postaci bezzwrotnej zapomogi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zwrot mrz., bezzwrotność ż.

 przysł. bezzwrotnie

Wiktionary


bezzwłocznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezzwłoczny, natychmiast

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszelkie reklamacje będę rozpatrywać uprzejmie i bezzwłocznie, zgodnie z zasadami sformułowanymi w publikacjach Amway na temat wymiany towarów i zwrotu pieniędzy za zakup wadliwych towarów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈːvwɔt͡ʃʲɲɛ, AS: be•zvu̯očʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezzwłoczność ż.

 przym. bezzwłoczny

Wiktionary


bezzwłoczność

bezzwłoczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzwłoczne

Wiktionary

Patrz:

bezzwłoczny

Powiązane:

 przym. bezzwłoczny

 przysł. bezzwłocznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezwłoczność

Wiktionary


bezzwłoczny

natychmiastowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający nastąpić natychmiast, bez zwłoki

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezzwłocznie

 rzecz. bezzwłoczność ż., zwłoka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezwłoczny

Wiktionary


bezżyłka

bezżyłka plamista - gatunek karaczana


SJP.pl


bezład

brak organizacji, nieporządek, bałagan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stan braku ładu, porządku

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezładny

 przysł. bezładnie

 rzecz. bezładność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajzel, bałagan, chaos, dezorganizacja, nieład, nieporządek, zamieszanie

Wiktionary


bezładniak

przedstawiciel podklasy grzybów z klasy workowców właściwych


SJP.pl


bezładniaki

podklasa grzybów z klasy workowców właściwych


SJP.pl


bezładnie

przysłówek sposobu

 (1.1) bez ładu; w bałaganie; bez organizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezład mrz., bezładność ż.

 przym. bezładny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byle jak, chaotycznie, nieporządnie

Wiktionary


bezładniej

stopień wyższy od przysłówka: bezładnie


SJP.pl


bezładnik

dawniej: osoba nieporządna, niezorganizowana


SJP.pl


bezładność

stan bezładu; chaotyczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezładne; cecha tych, którzy są bezładni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezład m.

 przym. bezładny

 przysł. bezładnie

Wiktionary


bezładny

charakteryzujący się brakiem ładu; nieuporządkowany, chaotyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony ładu, porządku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na często bezładny rozród i ubogie warunki panujące w fabrykach szczeniąt, u szczeniąt hodowanych w tego typu miejsach występuje skłonność do znaczących problemów zdrowotnych i behawioralnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezład mrz., bezładność ż.

 przysł. bezładnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chaotyczny, nieskładny, nieskoordynowany, nieuporządkowany, niezorganizowany, zabałaganiony

Wiktionary


bezłodygowy

nieposiadający łodygi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. taki, który nie posiada łodygi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. łodyga ż., łodyżka ż.

Wiktionary


bezłożyskowce

takson obejmujący ssaki z rzędu stekowców i nadrzędu torbaczy


SJP.pl


bezłożyskowiec

ssak cechujący się prymitywnym łożyskiem lub jego brakiem


SJP.pl


bezłuski

niepokryty łuskami, np. murena bezłuska


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. nie mający łusek, nie pokryty łuskami

Wiktionary


bezłuskowy

przymiotnik

 (1.1) wojsk. o pocisku, amunicji: nie mający łuski; o broni: wykorzystujący takie pociski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oprócz składanych nabojów łuskowych znane są także składane naboje bezłuskowe (…).

Wiktionary


bełchatów

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bełchatów – miasto powiatowe w województwie łódzkim, siedziba powiatu bełchatowskiego. Położone na Wzniesieniach Południowomazowieckich, w mezoregionie Wysoczyzna Bełchatowska nad rzeką Rakówką, ok. 50 km na południe od Łodzi i ok. 25 km na zachód od Piotrkowa Trybunalskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bełchatów i Wieluń leżą w województwie łódzkim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛwˈxatuf, AS: beu̯χatuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełchatowianin m., bełchatowianka ż.

 przym. bełchatowski

Wiktionary


bełchatowianin

mieszkaniec Bełchatowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bełchatowa

 (1.2) osoba pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛwxatɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: beu̯χatovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bełchatów m.

:: fż. bełchatowianka ż.

 przym. bełchatowski

Wiktionary


bełchatowianka

mieszkanka Bełchatowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bełchatowa

 (1.2) kobieta pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛwxatɔˈvʲjãnka, AS: beu̯χatovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bełchatów m.

:: fm. bełchatowianin

 przym. bełchatowski

Wiktionary


bełchatowski

przymiotnik od: Bełchatów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bełchatowa, związany z Bełchatowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bełchatowski gips pochodzi z instalacji do odsiarczania spalin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛwxaˈtɔfsʲci, AS: beu̯χatofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bełchatów m., bełchatowianin m., bełchatowianka ż.

Wiktionary


bełchów

wieś w województwie łódzkim


SJP.pl

Bełchów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.

Wikipedia


bełcik

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bełt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie bełt, lecz tylko mały bełcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełt m.

Wiktionary


bełczyna

wieś w Polsce


SJP.pl

Bełczyna – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.

Wikipedia


bełdański

przymiotnik od: Bełdany (jezioro w Polsce)


SJP.pl


bełdany

jezioro w Polsce


SJP.pl

Bełdany – jezioro polodowcowe, rynnowe znajdujące się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida, w całości na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, otoczone sosnowo - świerkowymi lasami Puszczy Piskiej.

Zbiornik usytuowany jest na wysokości 116 m n.p.m., obecnie powierzchnia to 944 ha i z biegiem lat staje się coraz mniejsza. W 1955 powierzchnia jeziora wynosiła 1 241,6 ha. Zbiornik podlega eutrofizacji. Na jeziorze znajdują się 3 wyspy. Składa się z wyraźnie wyodrębnionych dwóch części – południowej, o mocno rozwiniętej linii brzegowej, i północnej, węższej i mniej urozmaiconej. Na północy łączy się z jeziorem Mikołajskim, a na południowym, poprzez wodną śluzę komorową Guzianka z jeziorem Guzianka Mała i dalej z jeziorem Guzianka Wielka i jeziorem Nidzkim. Brzegi jeziora wysokie, strome i zalesione. 14 lutego 1968 wyspa na Bełdanach otrzymała nazwę Siekierniak.

Wikipedia


bełdów

wieś w województwie łódzkim


SJP.pl

Bełdów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki.

Obecnie znajduje się tu siedziba sołectwa i szkoła podstawowa.

Wikipedia


bełk

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. ryb. zagłębienie w dnie morza, topiel wodna, głębia

 (1.2) gw-pl|Mazowsze. brzuch

Wiktionary

W Polsce
  • Bełk – część wsi Ochotnica Dolna w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna
  • Bełk – przysiółek wsi Cisek w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek
  • Bełk – część wsi Czudec w woj. podkarpackim, w pow. strzyżowskim, w gminie Czudec
  • Bełk – wieś w woj. śląskim, w pow. rybnickim, w gminie Czerwionka-Leszczyny
  • Bełk – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Imielno
  • Bełk – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Lidzbark
  • Bełk – gromada
  • Bełk – dawna gmina

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z głębin morza dalekich a z bełku przepadłego powrócił, żeby u stopy braterskiej jasne czoło położyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛwk, AS: beu̯k

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głębia

Wiktionary


bełkaczek

rodzaj skorupiaków z rzędu obunogów


SJP.pl


bełkocik

zdrobnienie od: bełkot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bełkot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełkot m.

Wiktionary


bełkot

1. niezrozumiała, niewyraźna mowa lub nieartykułowane dźwięki;
2. pozbawiona sensu wypowiedź


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewyraźna mowa, bełkotanie

 (1.2) pot. wypowiedź nie mająca sensu, z której nic konkretnego nie wynika; mowa trawa, pustosłowie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wskazany przez Ciebie artykuł to przykład naukowego bełkotu – brzmi mądrze, ale nic z niego nie wynika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛwkɔt, AS: beu̯kot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełkotliwość ż., bełkotka ż., bełkotanie n., bełkocik mrz.

 czas. bełkotać

 przym. bełkotliwy

 przysł. bełkotliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kit, gadka szmatka, bzdura, nonsens

Wiktionary


bełkotać

mówić bezładnie lub od rzeczy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabełkotać)

 (1.1) wypowiadać słowa w sposób bardzo niewyraźny, trudny do zrozumienia

 (1.2) formułować wnioski bardzo niejasno

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z pijackim uporem jął bełkotać coś o spisku.

 (1.2) Naprzeciw karykaturalnie przedstawionego Sejmu, w którym posłowie bełkoczą i dzielą włos na czworo, postawił Różewicz samego księdza Skargę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełkot m., bełkotanie n., bełkotka ż., bełkotliwość ż., wybełkotanie n., zabełkotanie n.

 czas. wybełkotać dk., zabełkotać dk.

 przym. bełkotliwy

 przysł. bełkotliwie

Wiktionary


bełkotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mówienie w sposób niewyraźny, niezrozumiały

 (1.2) przen. wyrażanie się w sposób nielogiczny, niezborny i zawiły

Wiktionary

Bełkotanie – ciężka postać dyslalii polegająca na niemożności prawidłowego wymawiania dźwięków. Do bełkotania zalicza się reranie (nieprawidłowe wymawianie głoski „r” np.: rower = lowel); seplenienie i szeplenienie (nieprawidłowe wymawianie głosek „s” i „sz” np.: stacja = sztacja, poszła = posła); zniekształceniom może ulegać wymowa innych głosek np.: „k”, „l”, „p” i in.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bełkot m., bełkotliwość ż., bełkotka ż.

 czas. bełkotać

 przym. bełkotliwy

 przysł. bełkotliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gulgotanie

Wiktionary


bełkotka

urządzenie służące do wprowadzania gazu lub pary pod powierzchnię cieczy; barboter


SJP.pl

Bełkotka − najstarsze i najsłynniejsze źródło w Iwoniczu-Zdroju, położone na stokach góry Przedziwnej. Nazwa pochodzi od wydobywającego się z dna źródła gazu ziemnego, wywołującego bulgotanie ("bełkot") wody. Ilość wydobywającego się gazu była wówczas na tyle duża, że do największych atrakcji, popularnych wśród gości uzdrowiska, należało jego zapalanie. Wyglądało to wtedy tak, jakby paliła się powierzchnia wody. Obecnie ilość wydobywającego się gazu jest niewielka i jego stężenie jest zbyt niskie, by można go było zapalić.

Wikipedia


bełkotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: bełkotliwie


SJP.pl


bełkotliwość

bełkotliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bełkotliwe; cecha tych, którzy są bełkotliwi

Wiktionary

Patrz:

bełkotliwy

Powiązane:

 przym. bełkotliwy

 przysł. bełkotliwie

 rzecz. bełkot mrz., bełkotanie n.

 czas. bełkotać

Wiktionary


bełkotliwy

podobny do bełkotu


SJP.pl


bełski

przymiotnik od: Bełz, miasto na Ukrainie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bełzem, dotyczący Bełza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bełz m., bełzianin m., bełzianka ż.

Wiktionary


bełsznica

wieś w województwie śląskim


SJP.pl

Bełsznica (niem. Belschnitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce. W latach 1945–1954 siedziba gminy Bełsznica.

Wikipedia


bełt

1. bełtanie się wody; plusk;
2. nasada strzały z trzema odpowiednio wykrojonymi piórami;
3. strzała, pocisk do kuszy;
4. cieśnina morska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pocisk kuszy;

 (1.2) lotka, nasada strzały z piórami

 (1.3) ryb. drąg służący rybakom do mącenia wody i naganiania ryb w sieci

 (1.4) geogr. wąski przesmyk, cieśnina

 (1.5) pot. wymiociny

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. tanie wino lub mieszanka wódki z innym wyrobem alkoholowym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) mitsłow. demon polny wabiący podróżnych na bezdroża;

Wiktionary

Bełt – pocisk przeznaczony do wystrzeliwania z kuszy. W porównaniu ze strzałą stosowaną w łukach, jest od niej krótszy, cięższy i grubszy.

Podobnie jak w strzale, całość bełtu tworzą: grot, promień i niekiedy lotka. Jego zasięg i prędkość lotu uzależniona jest zarówno od kuszy i jej siły naciągu, jak i od długości oraz masy samego bełtu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Co chwila bełt strzały do cięciwy przykładał i puszczał niechybnego posłańca śmierci w tłok największy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛwt, AS: beu̯t

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bełtać ndk.

 rzecz. bełcik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pocisk, strzała

 (1.2) lotka

 (1.4) przesmyk, cieśnina

 (2.1) jabol, alpaga, wino marki wino, wino patykiem pisane

Wiktionary


bełtać

potocznie: mieszać, mącić ciecz


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zbełtać)

 (1.1) pot. mącić ciecz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛwtat͡ɕ, AS: beu̯tać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełt m., bełtanie n.

 czas. zabełtać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mącić, mieszać

Wiktionary


bełtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bełtać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabełtanie n.

 czas. bełtać ndk., zabełtać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mieszanie

Wiktionary


bełtowski

nazwisko


SJP.pl


bełtwa

bełtwa festonowa - gatunek krążkopława występujący w Oceanie Atlantyckim i Morzu Północnym


SJP.pl


bełty

potocznie: kiepskie, tanie wino; alpaga, mózgotrzep, jabol, pryta, siara, wińsko


SJP.pl

Bełty (Bełcz, Bolc) – polski herb szlachecki.

Wikipedia


bełwin

Bełwin (ukr. Бовино) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Przemyśl.

Wikipedia


bełz

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim, nad Sołokiją i Rzeczycą, do 1951 roku znajdowało się w granicach Polski;

Wiktionary

Bełz (ukr. Белз, jid. ‏בעלז‎) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim, położone nad rzekami Sołokiją i Rzeczycą, 4 km w linii prostej od granicy z Polską. Siedziba hromady Bełz.

W mieście jest stacja kolejowa Bełz. W granicach miasta znajduje się dawna wieś Witków. Dawniej do Bełza należało Zabłocie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bełzianin mos., bełzianka ż.

 przym. bełski

Wiktionary


bełza

nazwisko, m.in. Józef Bełza (1805-1888) - polski chemik; Igor Bełza (1904-1994) - rosyjski muzykolog i kompozytor pochodzenia polskiego


SJP.pl

Bełza – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec, z nobilitacji.

Wikipedia


bełżanin

mieszkaniec Bełżca


SJP.pl


bełżanka

mieszkanka Bełżca


SJP.pl


bełżec

wieś w Polsce


SJP.pl

Bełżec (do 29 maja 1953 Bełzec) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim. Siedziba gminy Bełżec. Leży przy drodze krajowej nr 17.

Bełżec uzyskał lokację miejską w 1607 r., zdegradowany przed 1676 r. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. W latach 1973–1991 w gminie Tomaszów Lubelski.

Wikipedia


bełżecki

przymiotnik od: Bełżec


SJP.pl


bełzianin

mieszkaniec Bełza


SJP.pl


bełzianka

mieszkanka Bełza


SJP.pl


bełżyce

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bełżyce (jid. בעלזשיצע) – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bełżyce. Położone na Równinie Bełżyckiej.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1417 roku, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim w województwie lubelskim. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie lubelskim, obwodzie lubelskim województwa lubelskiego. Miasto zdegradowane w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1958 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. lubelskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na cmentarzu w Bełżycach znajduje się zbiorowa mogiła więźniów z obozu na Majdanku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛwˈʒɨt͡sɛ, AS: beu̯žyce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bełżyczanin m., bełżyczanka ż., Bełżec m.

 przym. bełżycki

Wiktionary


bełżycki

przymiotnik od: Bełżyce


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Bełżycami, dotyczący Bełżyc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛwˈʒɨt͡sʲci, AS: beu̯žycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bełżyce nmos., bełżyczanin m., bełżyczanka ż., Bełżec m.

Wiktionary


bełżyczanin

mieszkaniec Bełżyc


SJP.pl


bełżyczanka

mieszkanka Bełżyc


SJP.pl


bfg

skrót od: Bankowy Fundusz Gwarancyjny


SJP.pl


bg

Bank Gdański SA


SJP.pl


bgk

[czytaj: be-gie-KA] skrót od: Bank Gospodarstwa Krajowego


SJP.pl


bgw

1. skrót od: Biuro Gospodarki Wodnej;
2. dawne wydawnictwo w Polsce


SJP.pl


bgż

skrót od: Bank Gospodarki Żywnościowej


SJP.pl


bh

symbol bohru, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

bh

  • bh – dwuznak
  • .bh – domena internetowa dla stron internetowych z Bahrajnu

Bh

  • Bh – symbol bohru, pierwiastka chemicznego

BH

  • BH – kod przypisany Królestwu Bahrajnu według standardu ISO 3166-1 alfa-2
  • B&H Airlines – bośniackie narodowe linie lotnicze
  • BH Air – bułgarska czarterowa linia lotnicza
  • Avia BH-1 – prototyp czechosłowackiego samolot sportowego z okresu międzywojennego
  • Avia BH-2 – prototyp czechosłowackiego samolotu sportowego z okresu międzywojennego
  • Avia BH-3 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego
  • Avia BH-33 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego

Wikipedia


bhagawadgita

Bhagawadgita (sanskryt भगवद्गीता Bhagavadgītā, Pieśń Pana) – gita (pieśń) w formie dialogu stanowiąca niewielką część epickiego poematu Mahabharaty (ok. 700 strof Bhiszma-Parwa, rozdziały 23–40). Jedna ze świętych ksiąg hinduizmu skomponowana najprawdopodobniej pomiędzy III a II wiekiem p.n.e.

Wikipedia


bhakta

w hinduizmie: wielbiciel, żarliwy wyznawca


SJP.pl

Bhakta (też: bhaktijogin) – w hinduizmie, a szczególnie w śiwaizmie i wisznuizmie, osoba praktykująca bhaktijogę.

Bhakta stara się osiągnąć wyzwolenie (różnie rozumiane w zależności od wyznawanej religii) poprzez rozwinięcie intensywnej i bezinteresownej miłości do Boga.

Wikipedia


bhakti

ścieżka oddania, wielbienie, miłość do Boga


SJP.pl

Bhakti (sanskr. bhakti – przywiązanie, miłość; termin zwykle oddawany jako pobożność) – forma religijności w hinduizmie przejawiająca się głębokim emocjonalnym i intelektualnym oddaniem bogu, której metaforą może być miłosny związek z bóstwem, a zarazem niezwykle silny, żywiołowy ruch religijno-społeczny. Osoba praktykująca bhakti nazywana jest bhaktą.

Wikipedia


bhangra

indyjski (hinduski) styl muzyczny


SJP.pl

Bhangra (język pendżabski: ਭੰਗੜਾ trb. [pə̀ŋgɽäː]) – rodzaj muzyki i tańca pochodzący z Pendżabu. Pierwotnie rodzaj tańca wykonywanego przez rolników podczas Waisakhi, pendżabskiego święta wiosny.

Współcześnie tą nazwą określa się też odmiana muzyki pop, będącą połączeniem różnych elementów zachodniego rocka i tradycyjnej pendżabskiej muzyki.

Wikipedia


bhangramuffin

[czytaj: bangramafin] gatunek muzyczny, odmiana dancehallu, na którą wpływ miała bhangra i inna indiańska muzyka


SJP.pl


bhk

Bank Handlowo-Kredytowy SA


SJP.pl


bhopal

[czytaj bopal] miasto w Indiach


SJP.pl

Bhopal (hindi भोपाल, trb.: Bhopal, trl.: Bhopāl; ang. Bhopal) – miasto w środkowych Indiach, stolica stanu Madhya Pradesh, na wyżynie Dekan, nad sztucznymi i naturalnymi zbiornikami wodnymi. Około 2 mln mieszkańców. Ważny węzeł komunikacyjny.

Wikipedia


bhp

[czytaj: be-ha-PE lub jako całe, odmienne wyrażenie] skrót od: bezpieczeństwo i higiena pracy; BHP


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Bezpieczeństwo i Higiena Pracy (zbiór norm dotyczących metod zachowania bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy i wypoczynku)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przepisów BHP należy bezwzględnie przestrzegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ‿xa‿ˈpɛ, AS: be‿χa‿pe

Wiktionary


bhubaneswar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodnich Indiach, stolica stanu Orisa;

Wiktionary

Bhubaneswar (hindi भुवनेश्वर, trb.: Bhubaneśwar, trl.: Bhuvaneśvar; orija ଭୁବନେଶ୍ବର; ang. Bhubaneswar) – miasto we wschodnich Indiach, stolica stanu Orisa, w delcie rzeki Mahanadi. Około 647,2 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Bhubaneswaru|Ms=Bhubaneswarze.

synonimy.

 (1.1) Bhubaneśwar

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) Orisa

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Bhubaneśwar m.

 przym. bhubaneswarski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bhubaneswar

źródła.

== Bhubaneswar (język angielski.) ==

thumb|Bhubaneswar (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Bhubaneswar

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bhubaneśwar m.

 przym. bhubaneswarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bhubaneśwar

Wiktionary


bhujangasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; pozycja leżąca na brzuchu, w której klatka piersiowa jest uniesiona do góry, lekko wspierając się na rękach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozycja kobry, pozycja węża, kobra, wąż

Wiktionary


bhutan

[czytaj: butan] państwo w Azji ze stolicą w Thimphu; Królestwo Bhutanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Thimphu;

Wiktionary

Bhutan (dzongkha འབྲུག་ཡུལ་), oficjalnie Królestwo Bhutanu (dzongkha འབྲུག་ཡུལ་) – państwo śródlądowe w Azji Południowej, we wschodnich Himalajach, graniczące na północy, zachodzie i wschodzie z Chinami, a na południu z Indiami. Oficjalna nazwa Druk Jul oznacza Królestwo Smoka.

Mieszkańcy Bhutanu nazywają siebie Druk Pa – ludzie smoków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bhutan to górzyste małe państwo na południowych zboczach Himalajów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutãn, AS: butãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bhutańczyk mos., Bhutanka ż.

 przym. bhutański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. urz. Królestwo Bhutanu

Wiktionary


bhutańczyk

[czytaj: butańczyk] obywatel Bhutanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Bhutanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: butãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bhutan mrz.

:: fż. Bhutanka ż.

 przym. bhutański

Wiktionary


bhutanka

[czytaj: butanka] obywatelka Bhutanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Bhutanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtãŋka, AS: butãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bhutan mrz.

:: fm. Bhutańczyk mos.

 przym. bhutański

Wiktionary


bhutański

[czytaj: butański] przymiotnik od: Bhutan


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Bhutanu, państwa w Azji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cudzoziemiec musi najpierw skontaktować się z bhutańskim biurem podróży i ustalić harmonogram pobytu: co chce zwiedzać, jak długo, gdzie mieszkać, co jadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtãj̃sʲci, AS: butãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bhutan mrz., Bhutańczyk mos., Bhutanka ż.

Wiktionary


bi

potocznie o biseksualiście; biseks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. biseksualista

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. biseksualistka

 (2.2) daw. środ. polit. skr. bibuła (materiały agitacyjne)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) archeol. rodzaj nefrytowych dysków wytwarzanych w starożytnych Chinach

przymiotnik

 (4.1) pot. biseksualny

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Bi – szwajcarska nazwa gminy Binn

Inne:

  • BI – analityka biznesowa (ang. business intelligence), proces przekształcania danych w informacje, a informacji w wiedzę, która może być wykorzystana do zwiększenia konkurencyjności przedsiębiorstwa
  • .bi – domena internetowa przypisana do Burundi
  • Bi – (Biot) jednostka natężenia prądu elektrycznego, jednostka pochodna w układzie miar CGS. 1Bi = 10A
  • Bi – (łac. bisemutum, bismuthum lub bismutum), Bizmut, pierwiastek chemiczny, metal bloku p układu okresowego
  • Bi – rodzaj nefrytowej ozdoby w starożytnych Chinach

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲi, AS: bʹi

Wiktionary


bi-

przedrostek

 (1.1) dwu-

 (1.2) obu-

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) bisekcja

 (1.2) bilateralny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|łac|bis.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bi-; (1.2) bi-

* duński: (1.1) bi-; (1.2) bi-

źródła.

== bi- (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bi-.wav.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) dwu-

 (1.2) bi-

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bi-pi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) środ. harc. Robert Baden-Powell, twórca skautingu

Wiktionary

Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, Lord Baden-Powell (wym. /ˈbeɪdən ˈpoʊ.əl/), znany również jako B-P (ur. 22 lutego 1857 w Londynie, zm. 8 stycznia 1941 w Nyeri w Kenii) – brytyjski wojskowy, generał porucznik, pisarz, twórca i założyciel skautingu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zostawcie świat lepszym niż go zastaliście, tak mówił Bi-Pi i teraz ja tak mówię do wszystkich harcerzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲi‿pʲi, AS: bʹi‿pʹi

Wiktionary


biacetyl

żółta ciecz o maślanym smaku i zapachu, organiczny związek chemiczny z grupami karbonylowymi w pozycjach sąsiednich


SJP.pl

Wikipedia


biada

wykrzyknik wyrażający grożące komuś niebezpieczeństwo, nieszczęście itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. nieszczęście

 (1.2) daw. bieda

wykrzyknik

 (2.1) wskazuje na to, że coś lub kogoś czeka wielkie nieszczęście

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Biada nam! będziemy zgubieni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjada, AS: bʹi ̯ada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biadanie n.

Wiktionary


biadać

narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadolić (potocznie)


SJP.pl


biadacz

wieś w województwie opolskim


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Biadacz – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Kluczbork
  • Biadacz – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Łubniany
  • Biadacz – część wsi Wędzina w woj. śląskim, w pow. lublinieckim, w gminie Ciasna

Wikipedia


biadanie

użalanie się, lament, biadolenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) głośne wyrażanie żalu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biadać ndk.

 wykrz. biada

 rzecz. biada ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lamentowanie

Wiktionary


biadaszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Biadaszka – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


biadolenie

potocznie: użalanie się, lament, biadanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biadolić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjadɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: bʹi ̯adolńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biadolić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jeremiada, narzekanie, jęczenie, zrzędzenie

Wiktionary


biadolić

potocznie: narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadać


SJP.pl


biafra

region w Nigerii (w okresie od maja roku 1967 do stycznia roku 1970 - państwo, Republika Biafry)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina w południowo-wschodniej Nigerii

 (1.2) hist. geogr. państwo istniejące w latach 1967–1970 w Afryce, na wybrzeżu obecnej Nigerii;

 (1.3) daw. geogr. zatoka Bonny;

Wiktionary

Biafra (Republika Biafry) – państwo, które istniało w południowo-wschodniej Nigerii od 30 maja 1967 do 15 stycznia 1970 i obejmowało obszar w okolicy wybrzeży Nigerii i Kamerunu. Jego nazwa pochodzi od zatoki Biafra, części Zatoki Gwinejskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Biafrańczyk mos., Biafranka ż.

 przym. biafrański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ofic. Republika Biafra

Wiktionary


biafrańczyk

mieszkaniec Biafry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec (hist. obywatel) Biafry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biafra ż.

:: fż. Biafranka ż.

 przym. biafrański

Wiktionary


biafranka

mieszkanka Biafry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka (hist. obywatelka) Biafry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biafra ż.

:: fm. Biafrańczyk mos.

 przym. biafrański

Wiktionary


biafrański

przymiotnik od: Biafra, kraina w Nigerii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biafrą, odnoszący się do Biafry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biafrańczyk mos., Biafranka ż., Biafra ż.

Wiktionary


biaks

1. narzędzie jubilerskie do wiercenia i szlifowania
2. rodzaj rdzenia ferrytowego


SJP.pl

Biaks (ang. biaxial – dwuosiowy) – rdzeń z ferrytu o prostokątnej pętli histerezy w postaci prostopadłościanu o dwóch prostopadłych, nieprzecinających się otworach. Sporadycznie stosowany w niewielkich, szybkich pamięciach ferrytowych o organizacji 2D i magnetycznych elementach logicznych.

Wikipedia


bialanin

1. mieszkaniec miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkaniec Białego (wsi w polsce)


SJP.pl


bialanka

1. mieszkanka miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkanka Białego (wsi w polsce)


SJP.pl


bialczanin

mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanin


SJP.pl


bialczanka

mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanka


SJP.pl


biali

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego


SJP.pl

  • biali – odmiana człowieka
  • Biali – obóz polityczny w Królestwie Polskim
  • Biali – przeciwnicy bolszewików podczas wojny domowej w Rosji (1917–1923)

Wikipedia


bialik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Chajim Nachman Bialik – żydowski poeta
  • Józef Bialik – polski masarz
  • Mayim Bialik – amerykańska aktorka i neurobiolożka

Wikipedia


bialski

1. przymiotnik od: Biała, Biała Piska, Biała Rawska;
2. przymiotnik od: Biała Podlaska; bialskopodlaski, podlaskobialski (rzadziej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górami Bialskimi, dotyczący Gór Bialskich

 (1.2) związany z Białą, dotyczący Białej

 (1.3) związany z Białą Podlaską, dotyczący Białej Podlaskiej

 (1.4) związany z Białą Piską, dotyczący Białej Piskiej

 (1.5) związany z Białą Rawską, dotyczący Białej Rawskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała ż.

 przysł. biało

 przym. bialskopodlaski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bialskopodlaski

Wiktionary


bialskopodlaski

Biała Podlaska; bialski, podlaskobialski (rzadziej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Białej Podlaskiej; związany z Białą Podlaską

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bialanin mos., bialanka ż., Biała Podlaska ż.

 przym. bialski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bialski

Wiktionary


bialskopodlaskie

Biała Podlaska; bialski, podlaskobialski (rzadziej)


SJP.pl


bialszczanin

mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanin


SJP.pl


bialszczanka

mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanka


SJP.pl


bialuchny

zdrobnienie od: biały; bieluchny, bialutki (bielutki), bialuśki (bieluśki)


SJP.pl


bialusieńki

zdrobnienie od: bialuśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjaluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯aluśė̃ńḱi

Wiktionary


bialuśki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki (bielutki), bieluśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈluɕci, AS: bʹi ̯aluśḱi

Wiktionary


bialuteńki

zdrobnienie od: bialutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjaluˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯alutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mos.

Wiktionary


bialutki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bielutki, bialuśki (bieluśki)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mówią "bielutkie chmurki" zamiast bialutkie, "areoklub" zamiast aeroklub, "areobik" zamiast aerobik, że będzie "zero stopni" zamiast zero.

 (1.1) Trudno uwierzyć, że bialutkie, pozbawione tłuszczu mięso krewetek, homarów, ośmiornic, kalmarów - to prawdziwa bomba szkodliwych składników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈlutʲci, AS: bʹi ̯alutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bialuśki, bieluśki, bielutki

Wiktionary


bianco

[czytaj: bianko] puste miejsce w pełnomocnictwie, rachunku lub innym dokumencie handlowym; blanco, blanko


SJP.pl

Bianco – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Reggio Calabria.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 4019 osób, 129,6 os./km².

Wikipedia


biandria

[czytaj: bi-andria] zawarcie przez kobietę nowego związku małżeńskiego bez rozwiązania poprzedniego; dwumęstwo


SJP.pl


bianka

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. jeden z księżyców Urana;

Wiktionary

Bianca, Bianka

  • Bianka – imię żeńskie pochodzące z języka włoskiego (bianco – biały). Obchodzi imieniny 2 grudnia.
  • Bianca – odmiana winorośli wyhodowana na Węgrzech

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjãŋka, AS: bʹi ̯ãŋka

Wiktionary


biarritz

[czytaj: bjaRIC] miasto we Francji


SJP.pl

Wikipedia


bias

społeczne i ideowe przekonania nieuświadamiane przez badacza


SJP.pl

  • Bias (Landy) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Landy
  • Bias (Lot i Garonna) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Lot i Garonna
  • bias (elektronika) – technika utrzymywania niezerowej wartości (napięcia lub prądu)
  • Bias (syn Amytaona) – w mitologii greckiej syn Amytaona, król Argos
  • Bias (syn Leleksa) – w mitologii greckiej syn Leleksa, zabity przez Pylasa
  • Bias (syn Priama) – w mitologii greckiej syn Priama

Wikipedia


biathlon

[czytaj: biatlon] dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biatlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zob. biatlon.

Wiktionary

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) biatlon, dwubój zimowy

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. biatlonowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|biatlon.

źródła.

== biathlon (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-biathlon.oga.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) sport. biatlon, biathlon

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biatlonowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biatlon, dwubój zimowy

Wiktionary


biathlonista

mężczyzna, chłopak uprawiający biathlon (biatlon); biatlonista


SJP.pl

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Wikipedia


biathlonistka

biatlonistka


SJP.pl

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Wikipedia

Patrz:

biatlonistka

biathlonowy

związany z biathlonem (biatlonem, dwubojem zimowym); biatlonowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sport. zob. biatlonowy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biatlonowy

Wiktionary


biatlon

dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biathlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zimowa dyscyplina sportu składająca się z biegu narciarskiego i strzelania;

Wiktionary

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) startować w biatlonie • zwycięzca biatlonu

synonimy.

 (1.1) dwubój zimowy, biathlon

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biatlonista m., biatlonistka ż.

 przym. biatlonowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) (etym|łac|bis. → dwa razy) + (etym|gr|ἆθλον. → zapasy, walka) = dwubój

:: por.

::: etymn|franc|décathlon., etymn|ang|decathlon. → dziesięciobój

::: etymn|ang. etymn|franc|pentathlon. → pięciobój

::: etymn|franc. etymn|ang|heptathlon. → siedmiobój

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biathlon

* arabski: (1.1) بياثلون m. (biyathlun)

* baskijski: (1.1) biatloi

* białoruski: (1.1) біятлон m. (bijatlon)

* bośniacki: (1.1) biatlon m.

* bułgarski: (1.1) биатлон m. (biatlon)

* chiński standardowy: (1.1) 滑雪射击 (huáxuě shèjī)

* chorwacki: (1.1) biatlon m.

* czeski: (1.1) biatlon m.

* duński: (1.1) biatlon w.

* estoński: (1.1) laskesuusatamine

* fiński: (1.1) ampumahiihto

* francuski: (1.1) biathlon m.

* galicyjski: (1.1) biatlón m.

* gruziński: (1.1) ბიატლონი (biat’loni)

* hebrajski: (1.1) ביאתלון m. (biyatlon)

* hindi: (1.1) बैथलॉन (baithalon)

* hiszpański: (1.1) biatlón m.

* indonezyjski: (1.1) biathlon

* japoński: (1.1) バイアスロン

* kataloński: (1.1) biatló m.

* kazachski: (1.1) биатлон / bïatlon

* koreański: (1.1) 바이애슬론

* litewski: (1.1) biatlonas m.

* łotewski: (1.1) biatlons m.

* macedoński: (1.1) биатлон m. (biatlon)

* niderlandzki: (1.1) biatlon n./m.

* niemiecki: (1.1) Biathlon n.

* norweski (bokmål): (1.1) skiskyting m./ż.

* nowogrecki: (1.1) δίαθλο n.

* portugalski: (1.1) biatlo m., biátlon m.

* romansz: (1.1) biatlon m.

* rosyjski: (1.1) биатлон m.

* rumuński: (1.1) biatlon n.

* serbski: (1.1) биатлон (biatlon) m.

* słowacki: (1.1) biatlon m.

* słoweński: (1.1) biatlon m.

* szwedzki: (1.1) skidskytte n.

* turecki: (1.1) biatlon

* ukraiński: (1.1) біатлон m.

* węgierski: (1.1) biatlon

* wietnamski: (1.1) môn trượt tuyết và bắn súng

* włoski: (1.1) biathlon m.

źródła.

== biatlon (język bośniacki.) ==

thumb|biatlon (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) sport. biatlon

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biatlonista m., biatlonistka ż.

 przym. biatlonowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwubój zimowy, biathlon

Wiktionary


biatlonista

mężczyzna, chłopak uprawiający biatlon (biathlon); biathlonista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. sportowiec, który uprawia biatlon

Wiktionary

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biatlonista był szybki, ale stracił przewagę na strzelnicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biatlon m.

:: fż. biatlonistka ż.

 przym. biatlonowy

Wiktionary


biatlonistka

biathlonistka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta, która uprawia biatlon

Wiktionary

Patrz:

biathlonistka

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biatlon m.

:: fm. biatlonista m.

 przym. biatlonowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|biatlonista.

* bułgarski: (1.1) биатлонистка ż.

* francuski: (1.1) biathlète ż.

* słowacki: (1.1) biatlonistka

* włoski: (1.1) biathleta ż.

źródła.

== biatlonistka (język słowacki.) ==

thumb|biatlonistka (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. biatlonistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjatlɔ̃ˈɲistka, AS: bʹi ̯atlõńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biatlon m.

:: fm. biatlonista m.

 przym. biatlonowy

Wiktionary


biatlonowy

związany z biatlonem (biathlonem, dwubojem zimowym); biathlonowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sport. związany z biatlonem (biathlonem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pierwotnym znaczeniu, sztafeta to drużynowa konkurencja sportowa (biegowa, pływacka, narciarska, biatlonowa lub łyżwiarska), w której człownkowie drużyny jeden po drugim przechodzą przez etapy, przekazując kolejkę poprzez włożenie w rękę pałeczki lub po prostu przez dotyk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biatlon mrz., biathlon mrz., biatlonista mos., biatlonistka ż.

 przym. biathlonowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. biathlonowy

Wiktionary


biała

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. rzeka, prawy dopływ Dunajca;

 (1.3) geogr. rzeka, prawy dopływ Wisły;

 (1.4) geogr. dawniej miasto, a obecnie część Bielska-Białej;

 (1.5) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;

 (1.6) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;

Wiktionary

  • Biała – herb szlachecki


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez Białą przebiega droga wojewódzka nr 414.

 (1.2) Biała to rzeka w Małopolsce.

 (1.3) Na stokach Klimczoka znajdują się źródła Białej.

 (1.4) W Białej urodziła się babcia Zofia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjawa, AS: bʹi ̯au̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bialski

 rzecz. bialanin/bialanka

Wiktionary


białaczka

choroba układu krwiotwórczego o charakterze nowotworowym, polegająca na nadmiernym, niekontrolowanym tworzeniu się oraz nieprawidłowym dojrzewaniu krwinek białych (leukocytów); leukemia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nadmierne wytwarzanie białych krwinek;

Wiktionary

Białaczka (łac. leucaemia) – grupa nowotworów złośliwych o różnym przebiegu i objawach, która jest spowodowana patologicznym klonalnym rozrostem komórek układu krwiotwórczego o różnym stopniu dojrzałości w szpiku kostnym, a także w węzłach chłonnych i narządach krwiotwórczych okresu płodowego (wątroba, śledziona), a w późniejszym etapie również w innych tkankach. W konsekwencji choroby dochodzi do zaburzeń ilościowych i jakościowych komórek krwi obwodowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zdiagnozowanie białaczki wymaga specjalistycznych badań krwi obejmujących badanie komórek krwi w szpiku i krwi obwodowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwat͡ʃka, AS: bʹi ̯au̯ačka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białaczkowy, białaczkotwórczy

 czas. bielić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) leukemia, leukoza

Wiktionary


białaczkotwórczy

sprzyjający rozwojowi białaczki


SJP.pl


białaczkowiec

człowiek cierpiący na białaczkę


SJP.pl


białaczkowy

przymiotnik od: białaczka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. związany z białaczką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białaczka ż.

Wiktionary


białaczów

miasto w Polsce


SJP.pl

Białaczów – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Białaczów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela. W pobliżu miejscowości znajduje się rezerwat leśny Białaczów.

Wikipedia


białaczowianin

mieszkaniec Białaczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


białaczowianka

mieszkanka Białaczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


białaczowski

Białaczów


SJP.pl

Patrz:

Białaczów

białagłowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kobieta

 (1.2) stpol. mężatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawaɡˈwɔva, AS: bʹi ̯au̯agu̯ova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białagłowka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białogłowa

 (1.2) białogłowa

Wiktionary


białagłowka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. młoda kobieta, niezbyt roztropna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawaɡˈwɔfka, AS: bʹi ̯au̯agu̯ofka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białagłowa ż., białogłowa ż.

Wiktionary


białas

lekceważące określenie człowieka rasy białej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. slang. człowiek o bladej skórze

 (1.2) pot. slang. pejor. człowiek o białej skórze, człowiek białej rasy

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Białas:

  • Adam Białas (ur. 1987) – polski lekarz
  • Andrzej Białas (ur. 1936) – polski fizyk
  • Barbara Białas (ur. 1989) – polska judoczka
  • Czesław Białas (1909–1989) – polski działacz turystyczny i społecznik
  • Czesław Białas (1931–1991) – polski sztangista
  • Edmund Białas (1919–1991) – polski piłkarz
  • Franciszek Białas (1900–1970) – polski polityk i działacz związkowy
  • Franciszek Ksawery Białas (1878–1936) – polski duchowny rzymskokatolicki, werbista, sinolog
  • Jan Białas (ur. 1952–1975) – polski piłkarz
  • Jolanta Perek-Białas (ur. 1973) – polska socjolożka i ekonomistka
  • Leokadia Białas-Cież – polska matematyczka
  • Lucjan Białas (1940–2023) – polski piłkarz
  • Ludwik Białas (1903–1939) – polski wojskowy, powstaniec śląski
  • Magdalena Białas (ur. 1962) – polska pływaczka
  • Marcin Białas – polski inżynier, specjalista z zakresu mechaniki
  • Marcin Białas (ur. 1970) – polski teolog
  • Maria Teresa Białas-Terakowska (1931–2023) – polska artystka, twórczyni tkaniny artystycznej
  • Petronela Białas (1899–1985) – polska nauczycielka i działaczka społeczna
  • Stefan Białas (ur. 1948) – polski trener piłkarski i komentator sportowy
  • Władysław Białas (1894–1919) – polski wojskowy
  • Zbigniew Białas (ur. 1960) – polski literaturoznawca i pisarz
  • Zygmunt Białas (ur. 1935) – polski geolog i działacz ekologiczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na co się gapisz białasie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biel m., białość ż., bielenie n.

:: fż. białaska ż.

 przym. biały

 czas. bielić ndk.

 przysł. biało

Wiktionary


białasik

nazwisko


SJP.pl


białaska

pogardliwie: kobieta rasy białej


SJP.pl


białaszewo

  • Białaszewo – wieś w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo
  • Białaszewo – osada leśna w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo
  • Białaszewo – gromada
  • Białaszewo – dawna gmina

Wikipedia


białaszów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie zdołbuszowskim obwodu rówieńskiego

Wiktionary

na Ukrainie
  • Białaszów – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie ostrogskim
  • Białaszów – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie zdołbunowskim
  • Białaszów– wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, w hromadzie Ostróg
  • Białaszów – wieś w obwodzie wołyńskim, w rejonie kowelskim

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. białaszowianin m., białaszowianka ż.

 przym. białaszowski

Wiktionary


białaszówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie berezieńskim obwodu rówieńskiego

Wiktionary

Białaszówka (ukr. Балашівка, Bałasziwka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, w hromadzie Bereźne. W 2001 liczyła 2169 mieszkańców.

W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Bereźne w powiecie kostopolskim, w województwie wołyńskim.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białaszówecki

Wiktionary


białaworóżowy

różowy o białawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o białawym odcieniu

Wiktionary


białawość

białawy


SJP.pl

Patrz:

białawy

białawoszary

szary o odcieniu białawym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary z odcieniem białawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zamawialiśmy takiej białawoszarej szafki. W katalogu była alabastrowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawavɔˈʃarɨ, AS: bʹi ̯au̯avošary

Wiktionary


białawozielony

zielony o białawym odcieniu


SJP.pl


białawożółtawy

nieco żółty o białawym odcieniu


SJP.pl


białawożółty

żółty o białawym odcieniu


SJP.pl


białawy

zbliżony do białego, nie do końca biały, prawie biały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor podobny do białego; niezupełnie biały, prawie biały, jasny

Wiktionary

Białawy – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.

Do 2023 r. miejscowość była przysiółkiem wsi Białawy Małe.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wrocławskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mężczyzna wyróżniał się na skrzyżowaniu, dzięki kurczowo trzymanemu, białawemu telefonowi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwavɨ, AS: bʹi ̯au̯avy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biały mos., białość ż., biel ż., bielak mzw.

 przym. biały, bielecki

 przysł. białawo, biało

 temsłow. biało-

 czas. bielić

Wiktionary


białczak

nazwisko


SJP.pl


białczyk

nazwisko


SJP.pl

Białczyk (niem. Neu Balz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Witnica.

W obecnym kształcie powstała w 1945 r. i składa się z kilku dawnych, odrębnych miejscowości. Nazwę miejscowości ustaliła poznańska komisja powołana do spolszczenia nazw niemieckich w Dolinie Dolnej Odry, zatwierdzając ją 8 listopada i ogłaszając w Poznańskim Dzienniku Wojewódzkim z 1945 r. w numerze 12. Wówczas nazwa odnosiła się jedynie do Neu Balz.

Wikipedia


białczyn

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

  • Białczyn – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno
  • Białczyn – osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno

Wikipedia


białczyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Czesław Białczyński – polski pisarz
  • Henryk Białczyński – polski statystyk

Wikipedia


białe

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pionki, bierki białego koloru

forma przymiotnika.

 (2.1) lm. nmos. od: biały

Wiktionary

W Polsce
  • Białe – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Białe – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Jeżewo
  • Białe – część wsi Szczawa w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Szczawa
  • Białe – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Białe – przysiółek wsi Rzemień w woj.podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Przecław
  • Białe – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Suwałki
  • Białe – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powszechnie wierzy się, że białe wygrywają.

 (1.1) O tym, kto gra białymi decydują reguły danego turnieju.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mos., bielak mzw.

Wiktionary


białecki

nazwisko


SJP.pl

Biełecki, Białecka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 5000 osób.

Osoby noszące to nazwisko:

  • Aleksander Białecki (ur. 1 stycznia 1929 we Włocławku, zm. 25 maja 2023 w Gdyni) – polski inżynier, dyrektor budowy Portu Północnego w Gdańsku.
  • Antoni Białecki (ur. 11 czerwca 1836 w Warszawie, zm. 15 listopada 1912 w Jordanowicach koło Pruszkowa) – prawnik polski.
  • Irena Wiszniewska-Białecka (ur. 1947) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, adwokat, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego w latach 2001–2004.
  • Ireneusz Białecki (ur. 1944) – polski socjolog, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego
  • Małgorzata Białecka (ur. 1988 w Gdyni) – polska żeglarka.
  • Michał Białecki (ur. 23 marca 1967 we Wrocławiu) – polski aktor, reżyser, producent.
  • Róża Kolumba Białecka (ur. 23 sierpnia 1838 w Jaśniszczach, zm. 18 marca 1887 w Wielowsi) – założycielka klasztoru dominikanek w Polsce.
  • Tadeusz Białecki (ur. 21 października 1933 w Lublińcu) – polski historyk, pracownik Uniwersytetu Szczecińskiego.

Wikipedia


białek

dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa


SJP.pl

  • Białek – polskie nazwisko

Wikipedia


białężyce

wieś w województwie wielkopolskim


SJP.pl

Białężyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 432.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


białka

dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kobieta zamężna

 (1.2) stpol. bułka pszenna

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: białko

Wiktionary

Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niechciał z nami przestawać, niechciał bydła pasać,// Lepiey mu za białkami po ulicach hasać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjawka, AS: bʹi ̯au̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biały mos., biel ż., białko n.

 czas. bielić

 przym. biały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białogłowa

Wiktionary


białko

1. przeźroczysta część ptasiego jaja;
2. potocznie: biała, nieprzejrzysta część gałki ocznej;
3. występujący we wszystkich żywych organizmach wielocząsteczkowy związek chemiczny zbudowany z co najmniej stu aminokwasów połączonych wiązaniami peptydowymi; proteina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. anat. kulin. płynna i przezroczysta substancja otaczająca żółtko ptasich jaj

 (1.2) anat. pot. biała część oka (gałki ocznej), znajdująca się dookoła tęczówki

 (1.3) biochem. wielocząsteczkowy związek organiczny zbudowany z aminokwasów;

 (1.4) środ. przestępcze dokument, papier

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp., zob. białka.

Wiktionary

Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jajo składa się z trzech części: białka, żółtka i skorupy.

 (1.1) Prawdziwe punki noszą irokezy usztywnione białkiem.

 (1.3) Według Światowej Organizacji Zdrowia dzienne zapotrzebowanie na białko wynosi 5% ogółu kalorii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjawkɔ, AS: bʹi ̯au̯ko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białka ż., biały mrz./mos., bielizna ż.

 czas. bieleć ndk.

 przym. biały, białkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) proteina, polipeptyd

Wiktionary


białkochłonność

białkochłonny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. stosunek białka paszy do produkcji uzyskanej

Wiktionary

Patrz:

białkochłonny

białkomocz

obecność ciał białkowych w moczu; albuminuria; proteinuria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. obecność białka w moczu;

Wiktionary

Białkomocz (łac. proteinuria) – występowanie białka w moczu.

  • białkomocz fizjologiczny – dobowa utrata białka <250 mg (występuje m.in. w stanach dużego wysiłku fizycznego)
  • białkomocz patologiczny – dobowa utrata białka z moczem wynosi >500 mg (niektóre podręczniki podają >300 mg)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy każdy białkomocz wskazuje na chorobę nerek?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) proteinuria

Wiktionary


białkopędny

powodujący wydalanie się białka z organizmu, spędzający białko z moczem


SJP.pl


białkopodobny

mający niektóre właściwości i budowę zbliżone do białka


SJP.pl


białkować

malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; bielić


SJP.pl


białkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. ogrod. pokrywanie mlekiem wapiennym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białko n.

 czas. bielić

 przym. białkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bielenie

Wiktionary


białkówka

gruba, mocna, biaława błona łącznotkankowa otaczająca gałkę oczną w jej tylnej części; twardówka


SJP.pl

Białkówka – przysiółek wsi Moderówka w Polsce położony w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jedlicze.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa krośnieńskiego.

Wikipedia


białkowo

przymiotnik od: białko


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Białkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń
  • Białkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Radzanowo

miejscowości na Białorusi

  • Białkowo – dawny zaścianek. Tereny na których leżał znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Jody.

Zobacz też: Białków

Wikipedia


białkowo-lipidowy

zbudowany z białek i lipidów (np. błony białkowo-lipidowe)


SJP.pl


białkowość

białkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest białkowe

Wiktionary

Patrz:

białkowy

Powiązane:

 przym. białkowy

 przysł. białkowo

Wiktionary


białkowski

nazwisko


SJP.pl


białkowy

przymiotnik od: białko


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biochem. dotyczący białka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz organizm nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać niezbędnych aminokwasów egzogennych, dlatego ważne jest, abyśmy pozyskiwali je poprzez dietę lub suplementy diety takie jak odżywka białkowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białko n., białkowanie n., białkowość ż.

 czas. bielić

Wiktionary


biało

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białej barwy, z obecnością białości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sala jadalna miała bagiety srebrne i była malowana na biało.

 (1.1) Spadł śnieg, zrobiło się biało i jakoś tak świątecznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjawɔ, AS: bʹi ̯au̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biały mos., nabiał mrz., białas mos., biel ż., bielik mzw., bielidło n., bielenie n., pobielenie n., bielica ż., Bielice lm nm., białość ż., bielak mzw.

 czas. bielić ndk., pobielić dk.

 przym. białawy, biały, bialski, bielicki

 temsłow. biało-

Wiktionary


biało-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na biały odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia

 (1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości

 (1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia

 (1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na biały kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) białobrązowy • białoszary • białozielony

 (1.2) biało-czarny • biało-czerwony • biało-niebieski • biało-szary

 (1.3) białobrody • białogrzywy • białoogonowy • białoskóry • białowłosy

 (1.4) białobrzuszek • białogłowa • białogwardzista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biel ż.

 przysł. biało

 przym. białawy

 czas. bielić

Wiktionary


biało-brązowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i brązowy

Wiktionary


biało-czarny

w części biały, w części czarny; czarno-biały


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czarny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy macie w tej promocji coś oprócz biało-czarnych koszulek?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿čarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czarno-biały

Wiktionary


biało-czerwono-niebieski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający trzy kolory: biały, czerwony i niebieski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na maszcie powiewały biało-czerwono-niebieskie flagi Francji i Czech.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrvɔ̃nɔ‿ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: bʹi ̯au̯o‿červõno‿ńebʹi ̯esʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biało-niebiesko-czerwony, czerwono-biało-niebieski, czerwono-niebiesko-biały, niebiesko-biało-czerwony, niebiesko-czerwono-biały

Wiktionary


biało-czerwono-zielono-żółty

przymiotnik

 (1.1) mający cztery kolory: biały, czerwony, zielony i żółty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wśród biało-czerwono-zielono-żółtych straganów wasze stoisko wyraźnie się wyróżnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrvɔ̃nɔ‿ʑɛlɔ̃nɔ‿ˈʒuwtɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿červõno‿źelõno‿žuu̯ty

Wiktionary


biało-czerwono-zielony

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma trzy kolory: biały, czerwony i zielony

Wiktionary


biało-czerwony

w części biały, w części czerwony; czerwono-biały


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czerwony

 (1.2) przen. polski, dotyczący Polski, związany z reprezentacją Polski

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. sport. reprezentant Polski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na bezpieczeństwo wysokie kominy maluje się w poprzeczne biało-czerwone pasy, aby były dobrze widoczne z daleka.

 (2.1) W środowy wieczór do kadry biało-czerwonych dołączył kolejny zawodnik.

 (2.1) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿červõny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwono-biały

Wiktionary


biało-kasztanowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i kasztanowy

Wiktionary


biało-niebieski

w części biały, w części niebieski; niebiesko-biały


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i niebieski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nieco w bok za domami srebrzy się w słońcu biało-niebieska, drewniana cerkiewka, o kilkaset metrów dalej stoi pobudowana z czerwonej cegły „malenna” starowierców, pod samym prawie lasem, już za wsią, mały „nomastyr”, gdzie żyją starowierskie „inoczki”.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebiesko-biały

Wiktionary


biało-różowy

w części biały, w części różowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jednocześnie biały i różowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różowo-biały

Wiktionary


biało-szaro-czarny

i biały, i szary, i czarny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający trzy kolory: biały, szary i czarny

Wiktionary


biało-szary

w części biały, w części szary


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i szary

Wiktionary


biało-zielony

biały i zielony


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i zielony

Wiktionary


biało-żółty

w części biały, w części żółty; żółto-biały


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa kolory: biały i żółty

Wiktionary


białoberezka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy;

Wiktionary

Białoberezka (ukr. Білоберізка) – wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Białoberezka”.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białobereski

Wiktionary


białoborski

przymiotnik od: Biały Bór


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Białego Boru; związany z Białym Borem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biały Bór mrz.

Wiktionary


białoborzanin

mieszkaniec Białego Boru (miasta w Polsce)


SJP.pl


białoborzanka

mieszkanka Białego Boru (miasta w Polsce)


SJP.pl


białobożnica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego;

Wiktionary

Białobożnica (ukr. Білобожниця, Biłobożnycia) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica. Siedziba hromadzie Białobożnica. Liczy ponad 2000 mieszkańców. Droga terytorialna T 2001 przechodzi przez wieś.

Znajduje się tu stacja kolejowa Białobożnica, położona na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białobożnicki

Wiktionary


białobrązowy

brązowy o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) brązowy z odcieniem białym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź tę książkę w białobrązowej okładce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯obrõũ̯zovy

Wiktionary


białobrewy

1. pingwin białobrewy - gatunek pingwina;
2. oceannik białobrewy - gatunek ptaka z rzędu rurkonosych;
3. lutung białobrewy - gatunek małpy z rodziny koczkodanowatych


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający białe brwi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z dziupli wyglądało białobrewe ptaszysko.

Wiktionary


białobrody

mający białą brodę, np. gnu białobrode, pekari białobrody


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o białej brodzie

Wiktionary


białobrzegi

miasto powiatowe w Mazowieckiem; * forma dopełniacza liczby mnogiej "Białobrzeg" - regionalna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Białobrzegi (czasem potocznie Białobrzegi Radomskie lub Białobrzegi nad Pilicą) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim. Leży nad rzeką Pilicą.

Miasto jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Białobrzegi oraz powiatu białobrzeskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ciągu pierwszych trzystu lat istnienia Białobrzegi były małym miasteczkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈbʒɛɟi, AS: bʹi ̯au̯obžeǵi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białobrzeski

 rzecz. białobrzeżanin, białobrzeżanka

Wiktionary


białobrzeski

przymiotnik od: Białobrzegi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białobrzegów, związany z Białobrzegami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białobrzegi nmos., białobrzeżanin m., białobrzeżanka ż.

Wiktionary


białobrzewski

nazwisko


SJP.pl


białobrzeżanin

mieszkaniec Białobrzegów


SJP.pl


białobrzeżanka

mieszkanka Białobrzegów


SJP.pl


białobrzuchy

1. bocian białobrzuchy, cukrownik białobrzuchy, bielik białobrzuchy - gatunki ptaków;
2. afrojeż białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny jeżowatych;
3. łuskowiec białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny pangolinów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający biały brzuch

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈbʒuxɨ, AS: bʹi ̯au̯obžuχy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białobrzuszek m.

Wiktionary


białobrzuszek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) rzad. osobnik o białym brzuszku

Wiktionary

Leucogaster R. Hesse (białobrzuszek) – rodzaj grzybów z rodziny naziemkowatych (Albatrellaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przykicał ku nam białobrzuszek i Zuzia podała mu koniczynkę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białobrzuchy

Wiktionary


białobrzuszka

białobrzuszka złotogłowa, białobrzuszka czarnogłowa - gatunki ptaków z rodziny papugowatych


SJP.pl


białobłocki

Białe Błota, Białobłoty


SJP.pl

Białobłocki (Białynia odmiana Białobłocki, Białobłocki (a)) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Białynia.

Wikipedia

Patrz:

Białe Błota, Białobłoty

białobłoty

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

  • Białobłoty – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Świecie nad Osą
  • Białobłoty – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno
  • Białobłoty – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Gizałki
  • Białobłoty – gromada
  • Białobłoty – zlikwidowany przystanek kolejowy w Białych Błotach, w województwie kujawsko-pomorskim

Wikipedia


białocarsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Kyzył, nazwa używana przed 1918

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białocarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Biełocarsk

Wiktionary


białocerkiewicz

nazwisko


SJP.pl


białocerkiewski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białą Cerkwią, dotyczący Białej Cerkwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała Cerkiew ż.

Wiktionary


białocin

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Białocin – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Rozprza
  • Białocin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Iłów

Wikipedia


białoczelny

1. rzadko: mający białe czoło;
2. w zoologii: część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. zimorodek białoczelny, albatros białoczelny, gęś białoczelna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o białym czole

Wiktionary


białoczółka

duży, wędrowny ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący północną Eurazję i Amerykę Północną; gęś białoczelna


SJP.pl


białoczub

białoczub holenderski miniaturowy - rasa kur ozdobnych


SJP.pl


białodrzew

drzewo z rodziny wierzbowatych (Populus alba), gatunek topoli; topola biała


SJP.pl

Topola biała, białodrzew (Populus alba L.) – gatunek drzew z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Pochodzi z Europy, części Azji i Afryki Północnej. W Polsce gatunek rodzimy, częsty na niżu. Jest rośliną pionierską, wytwarzającą ogromne ilości pyłku i nasion.

Wikipedia


białodunajecki

przymiotnik od: Biały Dunajec


SJP.pl


białodzioby

1. mający biały dziób;
2. nur białodzioby - gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny nurów;
3. dzioborożec białodzioby - gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma biały dziób

Wiktionary


białofioletowy

fioletowy o białym odcieniu


SJP.pl


białogard

miasto w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Białogard (niem. Belgard) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu białogardzkiego oraz gminy wiejskiej Białogard. Dziewiąty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby ludności).

Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Białogard liczył 23 811 mieszkańców i był pod względem liczby ludności dziewiątym miastem w województwie zachodniopomorskim.

Białogard jest ośrodkiem handlowym i ma magazyn zbożowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białogard jest miastem pomorskim.

 (1.1) Białogard leży nad Parsętą i Leśnicą.

 (1.1) Przy rynku w Białogardzie znajduje się kościół.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwɔɡart, AS: bʹi ̯au̯ogart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białogardzianin m., białogardzianka ż.

 przym. białogardzki

Wiktionary


białogardzianin

mieszkaniec Białogardu


SJP.pl


białogardzianka

mieszkanka Białogardu


SJP.pl


białogardzki

przymiotnik od: Białogard


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białogardu, związany z Białogardem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O słynnych w całej Polsce białogardzkich przemytnikach papierosów znowu jest głośno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białogard m., białogardzianin m., białogardzianka ż.

Wiktionary


białogardły

1. kuja białogardła, gołąb białogardły, drozd białogardły - gatunki ptaków;
2. nowik białogardły - gatunek gryzonia;
3. kaczka białogardła - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych; lustrzynka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe gardło

Wiktionary


białogon

1. białogon afrykański - niewielki gryzoń z rodziny myszowatych;
2. dawniej: duży ptak z rodziny jastrzębiowatych; bielik, orzeł bielik;
3. chroniony ptak z rodziny muchołówek; białorzytka, opocznik;
4. rasa gołębia


SJP.pl

Białogon – część Kielc, jej początki sięgają pierwszej połowy XVII w., kiedy zaczęła istnieć jako osada przemysłowa. Położona jest na obrzeżach miasta, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 762. Posiada własną stację kolejową, na której zatrzymują się jedynie pociągi osobowe. Przy ulicy Fabrycznej, naprzeciw Skweru Brzezinki oraz Arboretum im. Władysława Dzikowskiego, znajduje się zabytkowy drewniany, kryty gontem, kościółek Przemienienia Pańskiego. Nieopodal, przy ulicy Pańskiej 1A znajduje się Dom Harcerza im. Natalii Machałowej. Przy ulicy Kolonia 34 znajduje się nowy kościół. Przy alei Górników Staszicowskich 22a mieści się Szkoła Podstawowa nr 20 w Kielcach, od 2009 roku nosząca imię Natalii Machałowej.

Wikipedia


białogóra

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

  • Białogóra – wieś w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa
  • Białogóra – historyczna nazwa miasta Weißenberg w Niemczech
  • Białogóra – dawna kolonia, obecnie część wsi Dobrostany na Ukrainie
    • Białogóra – dawna gmina wiejska w powiecie gródeckim województwa lwowskiego
  • Białogóra – rezerwat przyrody w Nadmorskim Parku Krajobrazowym, położony w woj. pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa
  • Białogóra (sygn. PLH220003) – specjalny obszar ochrony siedlisk, obszar Natura 2000

Wikipedia


białogórzyno

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Białogórzyno (niem. Bulgrin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard.

W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białogórzyno, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 314 mieszkańców.

Osady wchodzące w skład sołectwa: Białogórzynko, Stajkowo, Wronie Gniazdo.

Wikipedia


białogród

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie;

Wiktionary

  • Székesfehérvár (Białogród Królewski) – miasto na Węgrzech
  • Białogród nad Dniestrem, hist. Akerman, Cetatea Albă – miasto na Ukrainie
  • Belgrad – stolica Serbii
  • Biełgorod – miasto w Rosji
  • Białogród-Kolonia – kolonia w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kleczew
  • Białogród-Folwark – osada w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kleczew

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwɔɡrut, AS: bʹi ̯au̯ogrut

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białogrodzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Białogród nad Dniestrem, hist. Akerman

Wiktionary


białogródka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zasławskim obwodu chmielnickiego, położona nad rzeką Wydawą;

Wiktionary

Białogródka (ukr. Білогородка) – wieś na Ukrainie w rejonie dubieńskim obwodu rówieńskiego.

Prywatna wieś szlachecka Biłohorodka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Ptycza Lubomirskich.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białogródecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. także Białogród

Wiktionary


białogrodzki

przymiotnik od: Białogród nad Dniestrem


SJP.pl


białogrzbiety

1. mający biały grzbiet, jasną sierść lub pióra;
2. bydło białogrzbiete - bydło o charakterystycznym umaszczeniu, białe na karku, grzbiecie i lędźwiach, a czarne lub czerwone na łbie i bokach;
3. część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. dzięcioł białogrzbiety, ślepowron białogrzbiety, ostrolot białogrzbiety


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma biały grzbiet

Wiktionary


białogrzywy

1. mający białą grzywę;
2. serau białogrzywy - masywny ssak z rodziny krętorogich, występujący w Indonezji i Malezji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. mający białą grzywę, z białą grzywą

Wiktionary


białogwardyjski

związany z Białą Gwardią (białymi), siłami antybolszewickimi działającymi w Rosji w latach 1917-22 w czasie wojny domowej i później na emigracji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. wojsk. związany z białą gwardią (stronnictwem białych podczas rosyjskiej wojny domowej)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białogwardzista mos., białogwardyjskość ż.

Wiktionary


białogwardyjskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest białogwardyjskie; cecha tych, którzy są białogwardyjscy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białogwardzista m.

 przym. białogwardyjski

 przysł. białogwardyjsko

Wiktionary


białogwardzista

w Rosji w okresie rewolucji bolszewickiej: żołnierz wojsk kontrrewolucyjnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz białej gwardii

Wiktionary

Biali – zbiorcze określenie ruchów politycznych i sił zbrojnych działających podczas wojny domowej w Rosji w latach 1917–1923, walczących z komunistami (bolszewikami) i ruchami ich wspierającymi, mających na celu przywrócenie poprzedniego systemu ekonomicznego i politycznego. Biali określani są także jako Biała Armia (ros. Белая Армия), Biała Gwardia (Белая гвардия) lub Biały Ruch (Белое движение), lecz nie stanowili oni jednej organizacji, a poszczególne formacje działające w różnych częściach kraju nosiły różne nazwy. Nazwa „biali” powstała jako przeciwieństwo przyjętej przez komunistów symboliki związanej z kolorem czerwonym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) …republikę ze wszystkich stron otoczyli interwenci i białogwardziści.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biała gwardia ż., białogwardyjskość ż.

 przym. białogwardyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biały

Wiktionary


białogłowa

przestarzałe: kobieta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. dziś książk. żart. kobieta, zwłaszcza zamężna;

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. zob. białogłowy.

Wiktionary

Białogłowa – w języku staropolskim termin ten oznaczał kobietę zamężną. Pochodzi od białego nakrycia głowy, powszechnie stosowanego w dawnych wiekach przez kobiety. Wyraz ten znajdował się w użyciu do końca XVIII wieku, po czym wyszedł z obiegu. Jeszcze wcześniej, bo mniej więcej w połowie tego samego stulecia, z użycia wyszła jego skrócona forma białka (zachowana do dziś w języku kaszubskim).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Matka moja oświadcza, mądra białogłowa, / Że z drugim mężem dom ten opuścić gotowa, / A ja się śmieję wesół, ot sobie trzpiot młody!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈɡwɔva, AS: bʹi ̯au̯ogu̯ova

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białogłowy

 rzecz. białagłowka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mężatka, daw. białka, podwika

Wiktionary


białogłówka

1. niewielki ptak z rodziny tyrankowatych, występujący w Peru i Ekwadorze;
2. rasa gołębia


SJP.pl


białogłowski

białogłowa (dawniej)


SJP.pl

Białogłowski (Weiskopf) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Wikipedia


białogłowy

przestarzałe: kobieta


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma białą głowę

 (1.2) mający siwe lub bardzo jasne włosy

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|białogłowa.

Wiktionary

Białogłowy (ukr. Білоголови) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy wiejskiej Olejów w powiecie zborowskim województwa tarnopolskiego.

W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w niej 24 Polaków.

Do 2020 w rejonie zborowskim.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Naprzeciw siebie stanęło kilkudziesięciu rycerzy w pełnym rynsztunku, skutecznie zagrzewanych do walki przez białogłowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈɡwɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯ogu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białogłowa ż., białogłowiec m., białogłowik m., Białogłowski m., Białogłowy nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) siwowłosy

Wiktionary


białokarpacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białych Karpat, związany z Białymi Karpatami, pochodzący z Białych Karpat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białe Karpaty nmos.

 przym. karpacki

Wiktionary


białokoszyce

wieś w województwie wielkopolskim


SJP.pl

Białokoszyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie.

Białokoszyce są położone nad południową częścią jeziora Białokoskiego, w otoczeniu lasów i pól uprawnych.Na terenie wsi, do którego należy ok. 150 ha pól uprawnych, znajduje się 10 gospodarstw. Strukturę ludności stanowi 41 osób.

Wikipedia


białokremowy

kremowy o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) kremowy o białym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Białokremowy brzuch zaskrońca zwyczajnego pokrywają nieregularne czarne plamaamy.

Wiktionary


białokropka

piętnówka białokropka - popularny w Polsce nocny motyl z rodziny sówkowatych, z charakterystycznymi białymi plamkami na skrzydłach


SJP.pl


białokrwinkowy

dotyczący białych krwinek


SJP.pl


białokrwiste

rodzina morskich ryb okoniokształtnych; bielankowate


SJP.pl

Bielankowate, białokrwiste (Channichthyidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Są jedynymi kręgowcami, które nie mają we krwi hemoglobiny.

Wikipedia


białokrynica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim, położona nad rzeką Dziadowską Krynicą;

 (1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie podhajeckim;

Wiktionary

Na Ukrainie
  • Białokrynica – wieś w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim
  • Białokrynica – wieś w obwodzie tarnopolskim, w rejonie podhajeckim
  • Białokrynica – dawna gmina wiejska w powiecie podhajeckim województwa tarnopolskiego II Rzeczypospolitej
  • Białokrynica – dawna gmina wiejska istniejąca do 1933 roku w woj. wołyńskim na terytorium II Rzeczypospolitej

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białokrynicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. także Biełokrynica, Białakrynica

 (1.2) hist. Białokiernica, hist. także Białakrynica

Wiktionary


białokryzy

gołąb białokryzy - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych


SJP.pl


białokurowicze

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie oleskim obwodu żytomierskiego, położona u źródeł rzeki Żerem

 (1.2) geogr. zob. Białokurowicze Nowe.

Wiktionary

Białokurowicze (ukr. Білокоровичі, Biłokorowyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie korosteńskim, nad Żerewem. W 2001 roku liczyła 2520 mieszkańców.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Białokurowicze Nowe, położony na linii Kijów – Sarny – Kowel.

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1)

 przym. białokurowicki

 (1.2)

 przym. białokurowiecki

Wiktionary


białokwiatowy

1. ciemiężyk białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny toinowatych; ciemiężyk lekarski;
2. krasnokwiat białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny amarylkowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający białe kwiaty

Wiktionary


białolądecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białą Lądecką, dotyczący Białej Lądeckiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała Lądecka ż.

Wiktionary


białolicy

przestarzałe: mający białe lica, mający białą twarz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o białym licu

Wiktionary


białoliliowy

liliowy o odcieniu białym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liliowy z odcieniem białym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nigdy nie pierz białoliliowej bielizny z czarnymi skarpetkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔlʲiˈlʲjɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯olʹilʹi ̯ovy

Wiktionary


białolistny

mający białe liście


SJP.pl


białomorski

przymiotnik od: Morze Białe


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Morzem Białym lub położony nad nim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tyle zarabiali budowniczowie Kanału Białomorskiego, zaś miejsc pracy było tyle, że chętnych trzeba było przywozić przymusowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: bʹi ̯au̯õmorsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Morze Białe n.

Wiktionary


białoń

nazwisko


SJP.pl

Wikipedia


białoniebieski

niebieski o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niebieski o białym odcieniu

Wiktionary


białonogi

mający białe nogi


SJP.pl


białonosy

1. mający biały nos;
2. delfinowiec białonosy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; delfin białonosy;
3. ostronos białonosy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych; ostronos meksykański


SJP.pl


białonóżka

dawniej: koń lub klacz o białych nogach


SJP.pl


białoogonowy

mulak białoogonowy - gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych; jeleń wirginijski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma biały ogon

Wiktionary


białooki

pingwin białooki, trogon białooki, bilbil białooki - gatunki ptaków


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający białe oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakaś białooka ryba przemknęła przed obiektywem.

Wiktionary


białopierśny

bagiewnik białopierśny - gatunek ptaka z rodziny chruścielowatych


SJP.pl


białopióry

1. mający białe pióra;
2. cudowronka białopióra - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei i pobliskich wyspach;
3. aborygenek białopióry - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, występujący w Australii;
4. sześciopiór białopióry - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe pióra lub pierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈpʲjurɨ, AS: bʹi ̯au̯opʹi ̯ury

Wiktionary


białoplamy

kanczylek białoplamy - gatunek kanczyla występujący na Sri Lance; kanczyl indyjski


SJP.pl


białopole

1. miasto na Ukrainie;
2. nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na wschodzie Ukrainy, w obwodzie sumskim, siedziba rejonu białopolskiego;

Wiktionary

  • Białopole – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia
  • Białopole – wieś w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Białopole
  • Białopole – gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim
  • Białopole – gromada
  • Białopole – miasto na Ukrainie

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. białopolanin mos., białopolanka ż.

 przym. białopolski

Wiktionary


białopolowy

w szachach: poruszający się po białych polach, np. goniec białopolowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) szach. poruszający się po białych polach

Wiktionary


białopolski

Białopole


SJP.pl

Patrz:

Białopole

białoporek

rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych; porek


SJP.pl

Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).

Wikipedia


białoprądnicki

przymiotnik

 (1.1) związany z Prądnikiem Białym

Wiktionary


białopręgi

modrogończyk białopręgi - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych


SJP.pl


białopłetwy

1. morświn białopłetwy - gatunek ssaka z rodziny morświnowatych;
2. głowacz białopłetwy - gatunek ryby z rodziny głowaczowatych;
3. kiełb białopłetwy - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych;
4. żarłacz białopłetwy - gatunek drapieżnej ryby z rodziny żarłaczowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) icht. posiadający białe płetwy

Wiktionary


białoręki

gibon białoręki - gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych o brązowo-czarnym ubarwieniu ciała i kończynach jasnego koloru; lar


SJP.pl


białoróżowy

różowy o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o białym odcieniu

Wiktionary


białorudy

rudy o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) rudy z odcieniem białym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skąd taki białoruda maść miotu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈrudɨ, AS: bʹi ̯au̯orudy

Wiktionary


białorunny

mający białe runo


SJP.pl


białorus

przestarzale: Białorusin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Europie;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Białoruś jest krajem europejskim.

 (1.1) Alek urodził się w rodzinie polskiej na Białorusi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwɔruɕ, AS: bʹi ̯au̯oruś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białoruszczyzna ż., Białorusin mos., Białorusinka ż., białorutenistyka ż., białorutenizacja ż., białoruski mrz.

 przym. białoruski

 przysł. po białorusku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. urz. Republika Białorusi

Wiktionary


białorus.

skrót od: białoruski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = białoruski

Wiktionary

Język białoruski (biał. беларуская мова, biełaruskaja mova) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi. Liczba osób posługujących się nim wynosi około 6,5 miliona.

Język białoruski wyodrębnił się z języka ruskiego w XIV wieku. Białoruski język literacki powstał w XIX wieku, zaś literatura piękna w tym języku rozwinęła się w XX wieku; literatura białoruska nie jest tożsama z literaturą w języku ruskim, z którego wyodrębnił się zarówno język białoruski, jak i język ukraiński.

Wikipedia

Powiązane:

 zob. białoruski.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr.: błr., błrus., brs.

Wiktionary


białorusin

obywatel Białorusi; Białorus (przestarzałe)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. osoba narodowości białoruskiej, obywatel Białorusi, mieszkaniec Białorusi

Wiktionary

Białorusini (biał. беларусы, biełarusy, ros. белорусы, biełorusy) – naród wschodniosłowiański zamieszkujący głównie tereny dzisiejszej Białorusi oraz inne kraje byłego Związku Radzieckiego, przede wszystkim Rosję, Ukrainę, Kazachstan, Łotwę i Litwę. Znaczne diaspory znajdują się również w USA, Izraelu, Kanadzie, Brazylii i Polsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) – Polaków, Litwinów, Białorusinów i Rusinów połączyło wspólne zagrożenie. Była nim Moskwa – mówi białoruski historyk (…)

 (1.1) Białorusini często mówią wyłącznie po rosyjsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈruɕĩn, AS: bʹi ̯au̯oruśĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białoruś ż.

:: fż. Białorusinka ż.

 przym. białoruski

 przysł. po białorusku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Białorus

Wiktionary


białorusinka

obywatelka Białorusi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości białoruskiej, obywatelka Białorusi, mieszkanka Białorusi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu Polaków żeni się z Ukrainkami, Białorusinkami i innymi nie-Polkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔruˈɕĩŋka, AS: bʹi ̯au̯oruśĩŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białoruś ż., białoruszczyzna ż., białorusyzm mrz., białorusycyzm mrz.

:: fm. Białorusin mos.

 przym. białoruski

 przysł. po białorusku

Wiktionary


białoruski

przymiotnik od: Białoruś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Białorusi lub Białorusinów, charakterystyczny dla Białorusi lub Białorusinów

 (1.2) dotyczący języka białoruskiego (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język wschodniosłowiański używany na Białorusi;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Białoruska opozycja wyszła na ulice.

 (2.1) Nie znam białoruskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈrusʲci, AS: bʹi ̯au̯orusʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 zob. Białoruś.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) białoruszczyzna

Wiktionary


białorusko-polski

dotyczący Białorusi i Polski


SJP.pl


białoruskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem białoruskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem białoruskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku białoruskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈruskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯au̯oruskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


białoruskość

białoruski


SJP.pl

Patrz:

białoruski

białorusycyzm

białorusyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka białoruskiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔruˈsɨt͡sɨsm̥, AS: bʹi ̯au̯orusycysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białorusyzm mrz., Białorusinka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białorusyzm, białorutenizm

Wiktionary


białorusyzm

białorusycyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego


SJP.pl


białoruszczyzna

1. ogół cech białoruskich, kultura białoruska;
2. język białoruski;
3. w językoznawstwie, rzadko: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego; białorusyzm, białorusycyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. język białoruski

 (1.2) to, co białoruskie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białoruski

 rzecz. Białorusinka ż., Białoruś ż., białoruski mrz.

Wiktionary


białorutenistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej

Wiktionary

Białorutenistyka – dział slawistyki zajmujący się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. białorutenizm mrz., Białoruś ż.

Wiktionary


białorutenizacja

nadawanie charakteru białoruskiego


SJP.pl

Wikipedia


białorutenizm

zapożyczenie z języka białoruskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zob. białorusycyzm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔruˈtɛ̃ɲism̥, AS: bʹi ̯au̯orutńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białorutenistyka ż., białorutenista mos., białorutenistka ż., białorutenizacja ż.

 przym. białorutenistyczny

 czas. białorutenizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białorusycyzm, białorusyzm

Wiktionary


białorybica

ryba z rodziny siejowatych


SJP.pl

Białorybica (Stenodus leucichthys) – gatunek anadromicznej ryby łososiokształtnej, zaliczany do siejowatych (Coregoninae), blisko spokrewniony z nelmą (Stenodus nelma). Obydwa taksony były wcześniej klasyfikowane jako podgatunki w obrębie Stenodus leucichthys. Białorybica wymarła w warunkach naturalnych. Przetrwały jedynie populacje hodowlane.

Wikipedia


białorzęsy

mający bardzo jasne rzęsy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający bardzo jasne rzęsy

Wiktionary


białorzytka

chroniony ptak z rodziny drozdów; opocznik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Oenanthe oenanthe|ref=tak., niewielki ptak wędrowny półkuli północnej zamieszkujący tereny otwarte, często kamieniste;

Wiktionary

Białorzytka – ptak z rodziny muchołówek (20 gatunków z rodzaju Oenanthe), w szczególności występujące w Polsce:

  • białorzytka zwyczajna (Oenanthe oenanthe)
  • białorzytka pstra (Oenanthe pleschanka)
  • białorzytka pustynna (Oenanthe deserti)
  • białorzytka rdzawa (Oenanthe hispanica)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈʒɨtka, AS: bʹi ̯au̯ožytka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opocznik, podkamionka

Wiktionary


białorzytny

1. sroczek białorzytny - gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych;
2. sokół białorzytny - gatunek ptaka z rodziny sokołowatych; pustułka białorzytna;
3. nawałnik białorzytny - gatunek małego ptaka morskiego z rodziny nawałników; nawałnik maderski;
4. perukarz białorzytny - gatunek ptaka z rodziny szpakowatych;
5. srokacz białorzytny - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny ostrolotów;
6. kormoran białorzytny - gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów;
7. sowica białorzytna - gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych;
8. śnieżka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny wróbli;
9. mniszka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych;
10. biegus białorzytny - gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych; biegus Bonapartego


SJP.pl

Gatunki o tym epitecie gatunkowym:

  • Biegus białorzytny – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych
  • Nawałnik białorzytny – gatunek małego ptaka morskiego z rodziny nawałników
  • Kormoran białorzytny – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów
  • Perukarz białorzytny – gatunek ptaka z rodziny szpakowatych
  • Sokół białorzytny – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych
  • Sroczek białorzytny – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych

Wikipedia


białość

kolor biały; biel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) barwa biała

Wiktionary

Albedo (łac. białość) – parametr fotometryczny określający zdolność odbijania światła przez daną powierzchnię. Pojęcie to do fizyki wprowadził Johann Heinrich Lambert. Liczbowo jest równe współczynnikowi odbicia fal z całego zakresu o długości 300–3000 nm lub całego zakresu widzialnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadmienia się dodatkowo, że dla otrzymania większej białości i pulchności pszennego pieczywa, posługują się piekarze potażem, biorąc 3 do 4 gramów potażu na 1 litr płynu, w którym się ciasto rozczynia.

 (1.1) Fosforyczną białością powlekły się ściany / Nagich, skrzesanych turni; wielka cieniu rzeka / Ogarnia je i niesie w mroku oceany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielidło n., białas mos., biały mos., biel ż., wybielacz mrz., bielenie n., wybielenie n., wybielanie n., bielik mzw., bielak mzw.

 czas. bielić ndk., wybielić dk., zabielić dk.

 przym. białawy, biały

 przysł. białawo, biało

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biel

Wiktionary


białosęp

padlinożerny ptak z rodziny jastrzębiowatych; ścierwnik biały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Neophron percnopterus|Linnaeus|ref=tak., gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych;

Wiktionary

Ścierwnik, ścierwnik biały, białosęp (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron. Występuje w Afryce oraz od południowej Europy po środkową i południową Azję. Jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy wiedzieliście, że białosęp potrafi rozbijać jaja strusi kamieniami?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścierwnik biały, ścierwnik

Wiktionary


białoskórnictwo

dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i odzież

Wiktionary

Białoskórnictwo – rzemiosło garbarskie specjalizujące się w wytwarzaniu cienkich, delikatnych skór na rękawiczki i odzież.

W procesie natłuszczania używano ałunu glinowego i żółtek. Skóry przed garbowaniem były mocno zwapnione i starannie obrobione mechanicznie. Cechy białoskórnicze posiadały folusze, w których ugniatano skóry. Garbowano głównie skóry pochodzące z kozłów, baranów, cieląt, łosi, jeleni, saren.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔskurʲˈɲit͡stfɔ, AS: bʹi ̯au̯oskurʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białoskórnik mos., białoskórniczka ż.

 przym. białoskórniczy

Wiktionary


białoskórniczy

dotyczący białoskórnictwa lub białoskórnika


SJP.pl


białoskórnik

garbarz pracujący w białoskórnictwie, zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. garbarz wytwarzający cienkie, delikatne skóry na rękawiczki i odzież;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) mikol. nazwa systematyczna|Cystostereum|Pouzar., rodzaj grzybów z rodziny białoskórnikowatych

Wiktionary

  • białoskórnik – dawny rodzaj rzemieślnika
  • białoskórnik – rodzaj grzybów

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. białoskórnictwo n.

:: fż. białoskórniczka ż.

Wiktionary


białoskórski

nazwisko


SJP.pl

Białoskórski – polski herb szlachecki.

Wikipedia


białoskóry

mający białą skórę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający białą skórę

Wiktionary

2 miejscowości w Polsce:

  • Białoskóry – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów
  • Białoskóry – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Sierpc

Wikipedia


białoskrzydły

mający białe skrzydła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma białe skrzydła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czarne anioły choć białoskrzydłe • A na ich twarzach miny obrzydłe • Na sinym niebie jak fajerwerki • Ale przeklęte raz i na wieki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈskʃɨdwɨ, AS: bʹi ̯au̯oskšydu̯y

Wiktionary


białośliwie

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Białośliwie – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Białośliwie
  • Białośliwie – osada leśna w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Białośliwie
  • Białośliwie – gmina
  • Białośliwie – gromada
  • Białośliwie – stacja kolejowa
  • Białośliwie Wąskotorowe – stacja kolei wąskotorowej

Wikipedia


białośliwski

przymiotnik od: Białośliwie


SJP.pl


białosmugi

perkozek białosmugi - gatunek ptaka z rodziny perkozów


SJP.pl


białosrebrny

srebrny z białym odcieniem


SJP.pl


białosrebrzysty

srebrzysty o białym odcieniu


SJP.pl


białost.

skrót od: białostocki


SJP.pl

skrót

 (1.1) = białostocki

Wiktionary


białosterny

astrapia białosterna, faeton białosterny - gatunki ptaków


SJP.pl


białostocczanin

mieszkaniec Białegostoku; białostoczanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białostocczyzny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯au̯ostocčãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczyzna ż.

:: fż. Białostocczanka ż.

 przym. białostocki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podlasianin, Podlaszanin; pot. Podlaszuk; żart. śledzik

Wiktionary


białostocczanka

mieszkanka Białegostoku; białostoczanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białostocczyzny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯au̯ostocčãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., białostoczanin m., białostoczanka ż.

:: fm. Białostocczanin m.

 przym. białostocki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podlasianka, Podlaszanka

Wiktionary


białostocczyzna

region w Polsce, region białostocki; Białostockie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. region wokół Białegostoku, na Podlasiu, obejmujący w przybliżeniu obszar dawnego województwa białostockiego

Wiktionary

Podlasie (albo Podlasze; biał. Падляшша, Padlaszsza, Padlašša, ukr. Підляшшя, Pidlaszszia, lit. Palenkė, łac. Podlachia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej. Historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego i wschodni skrawek województwa mazowieckiego (powiat łosicki). Zamieszkana jest głównie przez Podlasian, a także w niektórych rejonach przez Podlaszuków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Województwo podlaskie obejmuje przede wszystkim Białostocczyznę i Suwalszczyznę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃɨzna, AS: bʹi ̯au̯ostocčyzna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok mrz., Białostocczanin mos., białostoczanin mos., Białostocczanka ż., białostoczanka ż.

 przym. białostocki

Wiktionary


białostocki

przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Białegostoku, związany z Białymstokiem

Wiktionary

  • Białostocki – herb szlachecki
  • powiat białostocki

osoby o nazwisku „Białostocki”:

  • Jan Białostocki (1921–1988) – polski historyk sztuki
  • Zygmunt Białostocki (1887–1942/43) – polski muzyk, pianista i kompozytor

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białostocki Wydział Śledczy zaczął odnotowywać pojawianie się, w różnych miejscach miasta, dobrze podrobionych jednozłotówek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈstɔt͡sʲci, AS: bʹi ̯au̯ostocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż., Białostocczyzna ż., Białostockie n.

Wiktionary


białostockie

przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)


SJP.pl


białostoczanin

mieszkaniec Białegostoku; białostocczanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białegostoku

 (1.2) osoba pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tłumy białostoczan oraz turystów odwiedziły podbiałostocki skansen

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔstɔˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯au̯ostočãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż.

:: fż. białostoczanka ż.

 przym. białostocki

Wiktionary


białostoczanka

mieszkanka Białegostoku; białostocczanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białegostoku

 (1.2) kobieta pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔstɔˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯au̯ostočãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż.

:: fm. białostoczanin m.

 przym. białostocki

Wiktionary


białostopy

1. lepilemur białostopy - gatunek lemura;
2. szczuroskoczek białostopy - gatunek gryzonia


SJP.pl


białostrząb

rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl


białoszary

szary o odcieniu białym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary z odcieniem białym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwa lata temu ta sofa była białoszara, więc chyba najwyższy czas na czyszczenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈʃarɨ, AS: bʹi ̯au̯ošary

Wiktionary


białoszewski

nazwisko


SJP.pl

  • Czesław Białoszewski (zm. 2007) – prawnik, działacz sportowy, regionalista
  • Ryszard Wincenty Białoszewski (ur. 1903, zm. 1966) – kawaler krzyża Virtuti Militari V klasy, kolejarz
  • Miron Białoszewski (ur. 1922, zm. 1983) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz i aktor teatralny
  • Tomasz Białoszewski – dziennikarz, autor programów publicystycznych i reportaży
  • Tomasz Białoszewski (grafik) (ur. 1955, zm. 2004) – grafik

Wikipedia


białoszyi

1. mający białą szyję;
2. dzięcioł białoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych; dzięcioł syryjski;
3. bocian białoszyi - gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów;
4. koliber białoszyi - gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych; bielczyk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający białą szyję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałem dzięcioła białoszyjego, który jest rzadkością w centrum miasta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈʃɨji, AS: bʹi ̯au̯ošyi ̯i

Wiktionary


białotrzonowy

czubajka białotrzonowa - gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych


SJP.pl


białouchy

1. uistiti białoucha - gatunek małpy z rodziny płaksowatych;
2. dydelf białouchy - gatunek ssaka z podrodziny dydelfów; dydelf południowy;
3. bilbil białouchy, turak białouchy - gatunki ptaków


SJP.pl

Białouchy (Peltopsinae) – zdefiniowana w 2014 roku monotypowa podrodzina ptaków z rodziny ostrolotów (Artamidae).

Wikipedia


białowargi

jeleń białowargi - gatunek jelenia


SJP.pl


białowąs

nazwisko


SJP.pl

Białowąs – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Pierwsze wzmianki w kronikach o tej miejscowości pojawiają się już w średniowieczu. Dawne lenno rodów von Vodig oraz von Glasenapp. Ostatnim właścicielem majątku rycerskiego Balfanz (dawna, germańska nazwa Białowąsu) był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Twórcą obecnego układu przestrzennego zespołu pałacowo-parkowego był R. Haase. Do niego też należał majątek w okresie budowy pałacu wraz z zabudowaniami gospodarczymi.

Wikipedia


białowąsy

mający białe wąsy


SJP.pl


białowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Białowice (niem. Billendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.

Na południowy zachód od Białowic leżała dawna wieś Jasion (obecnie nie istnieje).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


białowieski

przymiotnik od: Białowieża


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Białowieży, związany z Białowieżą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do bezwizowej strefy obok Brześcia zostały również włączone rejony: brzeski, żabinecki, prużański, świsłocki, kamieniecki w tym Puszcza Białowieska na terenie Białorusi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjawɔˈvʲjɛsʲci, AS: bʹi ̯au̯ovʹi ̯esʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białowieża ż., białowieżanin m., białowieżanka ż.

 przym. białowieszczański

Wiktionary


białowieszczański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. białowieski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białowieża ż., Białowieszczański m., Białowieszczańska ż.

 przym. białowieski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białowieski

Wiktionary


białowieża

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Równinie Bielskiej;

Wiktionary

Białowieża (biał. Белавежа Biełavieža, w miejsc. gwarze białoruskiej Bałavež lub Biełavieš) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Białowieża. Leży na rozległej polanie w Puszczy Białowieskiej, nad Narewką, na Równinie Bielskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uczniowie zwiedzą Białowieżę i Hajnówkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. białowieżanin m., białowieżanka ż.

 przym. białowieski, białowieszczański

Wiktionary


białowieżanin

mieszkaniec Białowieży


SJP.pl


białowieżanka

mieszkanka Białowieży


SJP.pl


białowiż

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie rokitnickim obwodu rówieńskiego, położona nad rzeką Studenicą, niedaleko na wschód przebiegała granica II RP

Wiktionary

Białowiż (ukr. Біловіж) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, w hromadzie Rokitno. W 2001 liczyła 1021 mieszkańców, spośród których 1018 wskazało jako ojczysty język ukraiński, a 3 rosyjski.

W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Kisorycze w powiecie sarneńskim, w województwie wołyńskim. Stacjonowała w niej Kompania graniczna KOP „Białowiż”.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białowiski

Wiktionary


białowodzianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Białej Wody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała Woda ż.

:: fż. białowodzianka ż.

 przym. białowodzki

Wiktionary


białowodzianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Białej Wody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała Woda ż.

:: fm. białowodzianin mos.

 przym. białowodzki

Wiktionary


białowodzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Białej Wody, związany z Białą Wodą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biała Woda ż., białowodzianin mos., białowodzianka ż.

Wiktionary


białowłosy

mający białe włosy; siwowłosy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma białe włosy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba o białych włosach

Wiktionary


białoząbka

białoząbka dwubarwica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


SJP.pl


białozębny

1. mający białe zęby;
2. tukotuko białozębny - gatunek gryzonia


SJP.pl


białozębowate

rodzina mchów


SJP.pl


białożewin

wieś w Polsce


SJP.pl

Białożewin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.

Wieś duchowna Białowieżyno, własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 447 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.

Wikipedia


białozielonawy

zielonawy o białym odcieniu


SJP.pl


białozielonkawy

zielonkawy o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielonkawy o białym odcieniu

Wiktionary


białozielono

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białozielonej barwy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białozielony

Wiktionary


białozielony

zielony o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielony o białym odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. białozielono

Wiktionary


białozór

ptak drapieżny z rodziny sokołów; krzeczot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco rusticolus|ref=tak., zagrożony wyginięciem duży ptak drapieżny półkuli północnej;

Wiktionary

Białozór, sokół norweski (Falco rusticolus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae), największy przedstawiciel rodzaju Falco.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwɔzur, AS: bʹi ̯au̯ozur

Wiktionary


białozórka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie, w rejonie łanowieckim obwodu tarnopolskiego;

Wiktionary

Białozórka (ukr. Білозірка, Biłozirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 liczyła 1102 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. białozórski

Wiktionary


białożółto

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem białożółtej barwy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. białożółty

Wiktionary


białożółty

żółty o białym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) żółty o białym odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. białożółto

Wiktionary


białołęcki

Białołęka (dzielnica lub wieś)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Białołęką, dotyczący Białołęki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białołęka ż.

Wiktionary


białołęka

1. dzielnica w północnej części prawobrzeżnej Warszawy;
2. wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Białołęka – dzielnica Warszawy, położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.

Wikipedia


białucha

gatunek walenia z rodziny narwalowatych; wal biały, białucha arktyczna


SJP.pl

Białucha (Delphinapterus) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny narwalowatych (Monodontidae).

Wikipedia


biały

taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. człowiek walczący z bolszewikami podczas rewolucji w Rosji i wojnie domowej;

 (1.2) hist. członek lub zwolennik polskiego stronnictwa politycznego, działającego w okresie powstania styczniowego;

Wiktionary

  • Biały – barwa biała
  • Biała odmiana człowieka
  • Biały – część wsi Wojniuńce na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa
  • Trzy kolory. Biały – film z 1993
Osoby o nazwisku Biały
  • Jan Biały (1897–1984), oficer, pilot, d-ca 304, cichociemny
  • Julian Józef Biały (1861–1941), ksiądz rzymskokatolicki
  • Juliusz Biały (1931–), dyplomata
  • Leszek Biały (1940–), nauczyciel, polityk
  • Leszek Biały (1954–), tłumacz, pisarz
  • Leszek Biały (1919–1945), oficer
  • Marcin Biały (1830–1923), duchowny rzymskokatolicki
  • Marcin Biały (1988–), hokeista
  • Marek Biały (1949–), inżynier, działacz opozycyjny, samorządowiec
  • Paweł Biały (1976–), piłkarz ręczny
  • Roman Biały (1888–1919), działacz niepodległościowy, żołnierz
  • Stanisław Biały, kasztelan trocki na przełomie XV i XVI wieku
  • Stanisław Biały (1868–1932), prawnik, polityk, działacz społeczny
  • Stanisław Biały, szachista, medalista
  • Wiktor Biały (1889–1924), działacz ruchu robotniczego
  • Witold Biały (1915–1986), duchowny rzymskokatolicki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Admirał Kołczak był jednym z ostatnich przywódców Białych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjawɨ, AS: bʹi ̯au̯y

Wiktionary


białynicki

nazwisko


SJP.pl


białynin

Białynin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.

Wikipedia


białys

rodzaj drożdżówki z cebulą i makiem


SJP.pl


białystok

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej Polsce;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicą województwa podlaskiego jest Białystok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjaˈwɨstɔk, AS: bʹi ̯au̯ystok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białostockie n., Białostocczyzna ż., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczanin m., Białostocczanka ż.

 przym. białostocki, podbiałostocki

Wiktionary


biba

libacja alkoholowa; bibka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. przyjęcie z alkoholem

Wiktionary

Biba – osiemnasty album zespołu Boys wydany w sierpniu 2002 roku w firmie fonograficznej Green Star. Na płycie znajdują się remiksy znanych polskich DJ-ów, a także prezentacja multimedialna. Do piosenek "Biba" i "Figo-fago" nakręcono teledyski. Teledysk do piosenki "Figo-fago" został tylko raz wyemitowany w TV, gdyż dopatrzono się w nim elementów nieprzyzwoitych i zakazano jego emisji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idę dziś na bibę do Basi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiba, AS: bʹiba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibka ż.

Wiktionary


bibelocik

zdrobnienie od: bibelot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bibelot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibelot mrz.

Wiktionary


bibelot

drobny przedmiot pełniący najczęściej funkcję dekoracyjną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drobny przedmiot o charakterze dekoracyjnym

Wiktionary

Bibelot (fr. „gracik”) – niewielki przedmiot, najczęściej niemający istotnej wartości użytkowej, spełniający funkcję ozdobną; określenie używane zwykle w liczbie mnogiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wystawie można obejrzeć cenną zastawę stołową oraz bibeloty z miśnieńskiej porcelany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈbɛlɔt, AS: bʹibelot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bibelocik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cacko, durnostojka

Wiktionary


biber

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poznań. kapelusz

Wiktionary

Geografia:

  • Biber – rzeka w Niemczech i Szwajcarii, dopływ Renu
  • Biber – rzeka w Niemczech, dopływ Dunaju

Osoby:

  • Heinrich Ignaz Biber – austriacki kompozytor i skrzypek pochodzenia czeskiego
  • Salomon (Szlomo) Biber – polski dziennikarz i pisarz pochodzenia żydowskiego

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|kapelusz.

źródła.

== biber (język bośniacki.) ==

thumb|biber (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pieprz

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


bibi

obce imię żeńskie


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Asia Bibi – pakistańska katoliczka
  • Islam Bibi – afgańska oficer policji oraz aktywistka na rzecz praw kobiet
  • Mordechaj Bibi – izraelski prawnik i polityk

Wikipedia


bibiampol

wieś w Polsce


SJP.pl

Bibiampol – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


bibiana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Turyn;

Wiktionary

Bibiana, Bibianna, Wiwiana – imię żeńskie utworzone od łacińskiej nazwy rodu Vivius i oznaczające „należąca do rodu Vivii”. Z kolei owa łacińska nazwa rodowa wywodzi się od łac. przymiotnika vivus, oznaczającego „żywy, żwawy”. Wymiana W na B odzwierciedla ludową włoską i hiszpańską wymowę tego imienia. W Polsce nadawane co najmniej od 1755 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja stryjeczna babka ma na imię Bibiana.

 (1.1) Niektóre imiona są po prostu rzadko spotykane – mówi Bibiana Lisik z Rudy Śląskiej.

 (1.1) W Kościele katolickim na 2 grudnia przypada wspomnienie św. Bibiany z Rzymu, patronki epileptyków i chorych umysłowo.

 (1.1) Bibiany dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 2 grudnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈbʲjãna, AS: bʹibʹi ̯ãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: war. Bibianna ż., Wiwiana ż.

:: zdrobn. Bibianka ż., Biba ż., Bibusia ż., Bibunia ż.

:: fm. Bibian mos., Wiwian mos.

 przym. Bibianin, Bibianowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Bibianna, Wiwiana; zdrobn. Bibianka, Biba, Bibusia, Bibunia

Wiktionary


bibianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bibiany lub z nią związany


SJP.pl


bibianka

zdrobnienie od: Bibiana (imię żeńskie)


SJP.pl


bibianna

imię żeńskie


SJP.pl

  • Bibiana (imię)
  • Bibianna (wieś)
  • Bibianna (przystanek kolejowy)

Wikipedia


bibianów

Wikipedia


bibice

Bibice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki.

Integralne części miejscowości: Czekaj, Łysa Góra. Skrajem wsi przebiega DK7.

Wikipedia


bibicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bibicami, dotyczący Bibic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bibice nmos.

Wiktionary


bibik

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące to nazwisko:

  • Barbara Bibik (ur. 1979) – polska filolożka klasyczna
  • Olga Bibik (ur. 1976) – rosyjska wspinaczkini sportowa

Wikipedia


bibimbap

ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem przyprawiony pastą z papryczek chili, danie kuchni koreańskiej


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) kulin. ryż z warzywami, wołowiną, jajkiem i przyprawami;

Wiktionary

Bibimbap (kor. 비빔밥, dosł. „mieszany ryż” lub „mieszane danie”) – popularne danie kuchni koreańskiej.

Bibimbap to ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem, przyprawiony pastą z papryczek chili. Jedna z wariacji tej potrawy, dolsot-bibimbap (돌솥 비빔밥), podawana jest w gorącej kamiennej misie, do której dodawane jest surowe jajko.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bibimbap to popularne koreańskie danie.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|kor|비빔밥.

uwagi.

tłumaczenia.

* koreański: (1.1) 비빔밥

źródła.

== bibimbap (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bibimbap.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bibimbap

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bibisyn

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hist. pogardliwe określenie propagandy PRL na radio BBC

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słuchał, słuchał bibisyna, aż mu spuchła łepetyna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈbʲisɨ̃n, AS: bʹibʹisỹn

Wiktionary


bibka

libacja alkoholowa; biba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: biba; przyjęcie z alkoholem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Józek urządza dziś bibkę, masz ochotę się przyłączyć?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲipka, AS: bʹipka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biba ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biba, popijawa, libacja, lumpka

Wiktionary


bibl.

skrót od: biblijny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


bibli-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Biblią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) biblista • biblistka • biblistyczny • biblistyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblia ż., Biblia ż.

Wiktionary


biblia

1. księga mająca dla kogoś duże znaczenie;
2. potocznie: książka dużych rozmiarów, gruba;
3. książka dająca komuś wzory do naśladowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie po hebrajsku, aramejsku i grecku, uznawany przez żydów i chrześcijan za natchnione przez Boga;

 (1.2) przepisany lub wydrukowany egzemplarz Biblii (1.1)

Wiktionary

Biblia (stgr. βιβλίον, biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami. Łączy je znaczna część wspólna i to, że są otoczone kultem religijnym: judaizm, chrześcijaństwo i niektóre inne religie abrahamowe uznają swoje kanony za Słowo Boże – objawienie natchnione przez Boga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wersja katolicka Biblii posiada łącznie 1261 rozdziałów.

 (1.2) Możesz mi podać moją Biblię?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiblʲja, AS: bʹiblʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblicyzm mrz., biblia ż., biblistyka ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m.

 przym. biblijny, biblistyczny

 przysł. biblijnie

 temsłow. bibli-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pismo Święte

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|Biblijo.

Wiktionary


bibliatryka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. umiejętność odnawiania starych ksiąg

Wiktionary


biblicum

[czytaj: biblikum] rzymska wyższa uczelnia kościelna kształcąca specjalistów w dziedzinie biblistyki; Pontificium Institutum Biblicum; Papieski Instytut Biblijny


SJP.pl

Papieski Instytut Biblijny, Biblicum (Pontificio Istituto Biblico, Pontifical Biblical Institute) – katolicki instytut naukowy o prawach szkoły wyższej, prowadzony przez jezuitów, mający swą siedzibę w Rzymie i podległy kanonicznie bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Od samego początku Instytut prowadzony jest przez jezuitów.

Wikipedia


biblicyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. rygoryzm w interpretacji biblijnej, uznanie Biblii za jedyną bazę w przepowiadaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biblia ż.

Wiktionary


biblijnie

przysłówek

 (1.1) właściwie dla Biblii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biblia ż., biblia ż.

 przym. biblijny

Wiktionary


biblijno-pastoralny

związany z nauką płynącą z Biblii oraz z duszpasterstwem (np. studium biblijno-pastoralne)


SJP.pl


biblijny

dotyczący Biblii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pochodzący z Biblii, związany z Biblią, charakterystyczny dla Biblii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daniel to imię pochodzenia biblijnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈblʲijnɨ, AS: bʹiblʹii ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistyka ż., biblizm mrz.

 przym. biblistyczny, postbiblijny, przedbiblijny

 przysł. biblijnie

Wiktionary


biblijo

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. Biblia

Wiktionary


bibling

[czytaj: bibling lub bajbling] wspólne odczytywanie i interpretowanie Biblii w miejscach publicznych


SJP.pl


biblio-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z książką

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) bibliofilia • bibliografia • bibliologia • bibliomania

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|βιβλίον. (biblíon) → książka

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) библио-

* czeski: (1.1) biblio-

* hiszpański: (1.1) biblio-

* nowogrecki: (1.1) βιβλιο-

* słowacki: (1.1) biblio-

* włoski: (1.1) biblio-

źródła.

== biblio- (język hiszpański.) ==

wymowa.

 IPA3|bi.βljo.

znaczenia.

element słowotwórczy

 (1.1) biblio-

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

 (1.1) biblio- + -teca > biblioteca → biblioteka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiblʲjɔ, AS: bʹiblʹi ̯o

Wiktionary


bibliobus

autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliowóz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) autobus z objazdową biblioteką

Wiktionary

Bibliobus – obwoźna, ruchoma biblioteka. Najczęściej są to autobusy lub specjalizowane samochody ciężarowe, wyposażone w regały z książkami i czasopismami, dodatkowo posiadają miejsca i stoliki do czytania. Książki udostępnia się czytelnikom w ten sam sposób, jak w wypożyczalni. Przeważnie organizowany w małych miejscowościach, w których brak biblioteki. Ma za zadanie rozpowszechniać kulturę czytelniczą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲiˈblʲjɔbus, AS: bʹiblʹi ̯obus

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliowóz

Wiktionary


bibliofag

żartobliwie:
1. osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkoholik, książkojad;
2. szkodnik, np. mysz, mól


SJP.pl


bibliofil

kolekcjoner i miłośnik książek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) miłośnik książek

Wiktionary

Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.

Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈblʲjɔfʲil, AS: bʹiblʹi ̯ofʹil

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliofilstwo n., bibliofilia ż.

:: fż. bibliofilka ż.

 przym. bibliofilski

 przysł. bibliofilsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biblioman; pot. mól książkowy

Wiktionary


bibliofilia

zamiłowanie do książek


SJP.pl


bibliofilka

bibliofil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miłośniczka książek

Wiktionary

Patrz:

bibliofil

Powiązane:

 rzecz. bibliofilstwo n., bibliofilia ż.

:: fm. bibliofil m.

 przym. bibliofilski

 przysł. bibliofilsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliomanka

Wiktionary


bibliofilski

dotyczący zamiłowania do kolekcjonowania rzadkich i cennych książek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bibliofilami, zbieraniem książek, przeznaczony dla bibliofili

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W drukach okolicznościowych, bibliofilskich lub literaturze pięknej dajemy paginę większą, cycerową, a nawet tercjową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliofil mos., bibliofilka ż., bibliofilstwo n., bibliofilia ż.

 przysł. bibliofilsko

Wiktionary


bibliofilstwo

zamiłowanie do zbierania książek, znawstwo i kolekcjonerstwo cennych dzieł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miłośnictwo książek polegające na ich znawstwie i kolekcjonowaniu

Wiktionary

Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.

Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bibliofil m., bibliofilia ż., bibliofilka ż.

 przym. bibliofilski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliomania, bibliofilia

Wiktionary


bibliognozja

dawniej: nauka o książkach; bibliologia, księgoznawstwo


SJP.pl

Bibliologia historyczna (od gr. biblion – książka i logos – słowo, nauka; również bibliognozja) – nauka o powstawaniu książek od czasów najdawniejszych do chwili obecnej, utożsamiana z księgoznawstwem. Głównym zadaniem bibliologii historycznej jest ustalenie wartości źródłowej książki. Bibliologia zajmuje się książką na trzech etapach jej istnienia: produkcji, rozpowszechnienia i czytelnictwa.

Wikipedia


bibliograf

specjalista w dziedzinie bibliografii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. specjalista w dziedzinie bibliografii

Wiktionary

Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:

  • wykaz (spis) dokumentów pisanych, uporządkowany według pewnych kryteriów i spełniający określone zadania informacyjne;
  • dział nauki o utworach piśmiennictwa, definiujący zasady tworzenia wspomnianych spisów.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliografia ż.

:: fż. bibliografka ż.

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliographer

* białoruski: (1.1) бібліёграф m.

* bułgarski: (1.1) библиограф m.

* duński: (1.1) bibliograf w.

* estoński: (1.1) bibliograaf

* fiński: (1.1) bibliografi

* hiszpański: (1.1) bibliógrafo m.

* interlingua: (1.1) bibliographo

* niemiecki: (1.1) Bibliograf m., Buchwissenschaftler m.

* nowogrecki: (1.1) βιβλιογράφος m.

* nowopruski: (1.1) bibliōgrafs m.

* portugalski: (1.1) bibliógrafo m.

* słowacki: (1.1) bibliograf m.

* ukraiński: (1.1) бібліограф m.

* węgierski: (1.1) bibliográfus

* włoski: (1.1) bibliografo m.

źródła.

== bibliograf (język duński.) ==

wymowa. IPA3|biblioˈgʁɑˀf.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) bibliograf

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliografia ż.

:: fż. bibliografka ż.

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliografia ż.

:: fż. bibliografka ż.

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliographer

* białoruski: (1.1) бібліёграф m.

* bułgarski: (1.1) библиограф m.

* duński: (1.1) bibliograf w.

* estoński: (1.1) bibliograaf

* fiński: (1.1) bibliografi

* hiszpański: (1.1) bibliógrafo m.

* interlingua: (1.1) bibliographo

* niemiecki: (1.1) Bibliograf m., Buchwissenschaftler m.

* nowogrecki: (1.1) βιβλιογράφος m.

* nowopruski: (1.1) bibliōgrafs m.

* portugalski: (1.1) bibliógrafo m.

* słowacki: (1.1) bibliograf m.

* ukraiński: (1.1) бібліограф m.

* węgierski: (1.1) bibliográfus

* włoski: (1.1) bibliografo m.

źródła.

== bibliograf (język duński.) ==

wymowa. IPA3|biblioˈgʁɑˀf.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) bibliograf

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bibliografia

spis książek w danym zbiorze (np. w dorobku autora, w zasobach biblioteki, itp.)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykaz odrębnych jednostek piśmienniczych, zestawiony z utworzonych według ustalonych zasad opisów bibliograficznych;

 (1.2) nauk. nauka zajmująca się teoretycznym i praktycznym badaniem oraz opisywaniem dokumentów pisanych;

Wiktionary

Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:

  • wykaz (spis) dokumentów pisanych, uporządkowany według pewnych kryteriów i spełniający określone zadania informacyjne;
  • dział nauki o utworach piśmiennictwa, definiujący zasady tworzenia wspomnianych spisów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pełen wykaz wykorzystanych prac znajduje się w bibliografii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈɡrafʲja, AS: bʹiblʹi ̯ografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliograf mos., bibliografka ż.

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliograf mos., bibliografka ż.

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

frazeologia.

 (1.1) bibliografia rozumowana

etymologia.

 etym|gr|βιβλίο|γραφή. → księga + piszę

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliography; (1.2) bibliology

* arabski: (1.1) ببليوجرافيا ż.

* baskijski: (1.1) bibliografia

* białoruski: (1.1) бібліяграфія ż.; (1.2) бібліяграфія ż.

* bułgarski: (1.1) библиография ż., книгопис m.; (1.2) библиография ż.

* duński: (1.1) bibliografi

* fiński: (1.1) bibliografia

* francuski: (1.1) bibliographie ż.

* hiszpański: (1.1) bibliografía ż.

* indonezyjski: (1.1) bibliografi

* japoński: (1.1) furi|書誌|しょし. (sho shi), furi|書誌学|しょしがく. (sho shi gaku)

* kataloński: (1.1) referència bibliogràfica ż.

* kazachski: (1.1) кітапнама

* koreański: (1.1) 서지학 (sŏjihak)

* niderlandzki: (1.1) bibliografie ż.

* niemiecki: (1.1) Bibliographie ż., Bibliografie ż.; (1.2) Bibliographie ż., Bibliografie ż.

* nowogrecki: (1.1) βιβλιογραφία ż.

* portugalski: (1.1) bibliografia ż.

* rosyjski: (1.1) библиография ż.; (1.2) библиография ż.

* rumuński: (1.1) bibliografie

* słowacki: (1.1) bibliografia ż.

* turecki: (1.1) bibliyografya

* tybetański: (1.1) དཔེ་ཐོ (dpe tho)

* ukraiński: (1.1) бібліографія ż.; (1.2) бібліографія ż.

* walijski: (1.1) llyfryddiaeth ż.

* węgierski: (1.1) könyvészet, bibliográfia; (1.2) könyvészet, bibliográfia

* włoski: (1.1) bibliografia ż.

źródła.

== bibliografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bibliografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bibliograficzność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bibliograficzne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bibliograficzny

 przysł. bibliograficznie

Wiktionary


bibliograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z bibliografią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Normy bibliograficzne dotyczące publikacji elektronicznych są nadal in statu nascendi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliograficzność ż., bibliografia ż., bibliograf m.

Wiktionary


bibliografka

specjalistka w zakresie bibliografii


SJP.pl


bibliolatra

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto popada w bibliolatrię

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliolatria ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliolater, bibliolatrist

* interlingua: (1.1) bibliolatra

* portugalski: (1.1) bibliólatra m.

źródła.

== bibliolatra (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bibliolatra

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlatra, AS: bʹiblʹi ̯olatra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliolatria ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliolatria ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliolater, bibliolatrist

* interlingua: (1.1) bibliolatra

* portugalski: (1.1) bibliólatra m.

źródła.

== bibliolatra (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bibliolatra

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bibliolatria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) oddawanie zbytniej czci Biblii, kult Biblii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bibliolatra mos.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Biblia|-latria. < etym|grec|βιβλίον. → księga + etym|grec|λατρεία. → służba, uwielbienie

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliolatry

* francuski: (1.1) bibliolâtrie ż.

* interlingua: (1.1) bibliolatria

* niemiecki: (1.1) Bibliolatire ż.

* portugalski: (1.1) bibliolatria ż.

* szwedzki: (1.1) bibliolatri n.

* włoski: (1.1) bibliolatria ż.

źródła.

== bibliolatria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bibliolatria, kult Biblii, kult ksiąg

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlatrʲja, AS: bʹiblʹi ̯olatrʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliolatra mos.

Wiktionary


bibliolog

specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, biblioznawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista od bibliologii; badacz książek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor Nowak jest wybitnym bibliologiem, zajmuje się historią druku w Polsce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliologia ż.

 przym. bibliologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) księgoznawca

Wiktionary


bibliologia

nauka o książce; księgoznawstwo, biblioznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o książce

Wiktionary

Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) księgoznawstwo, biblioznawstwo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) bibliografia, bibliotekoznawstwo, edytorstwo, księgarstwo

pokrewne.

 rzecz. bibliolog m.

 przym. bibliologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|biblio-|-logia.

uwagi.

 (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliology

* białoruski: (1.1) бібліялогія ż.

* bułgarski: (1.1) библиология ż.

* niemiecki: (1.1) Bibliologie ż.

* rosyjski: (1.1) библиология ż., книговедение n.

* ukraiński: (1.1) бібліологія ż.

źródła.

== bibliologia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|bi.bljo.lo.'ʤi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bibliologia, księgoznawstwo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlɔɟja, AS: bʹiblʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliolog m.

 przym. bibliologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) księgoznawstwo, biblioznawstwo

Wiktionary


bibliologiczny

związany z nauką o książce; biblioznawczy, księgoznawczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bibliologią, dotyczący bibliologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliologia ż., bibliolog mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) księgoznawczy

Wiktionary


bibliolożka

bibliolog


SJP.pl

Patrz:

bibliolog

biblioman

miłośnik zbierania książek; bibliomaniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba gromadząca kolekcję książek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zazwyczaj wybierał się taki biblioman na wyprawę do klasztoru z koszem węgrzyna i podpoiwszy mnicha klucz mającego od biblioteki, rabował co się dało, a książki wyrzucał przez otwarte okno, gdzie wspólnik umyślnie na to postawiony, chwytał je i pakował na brykę.

 (1.1) Długo mi opowiadał ten smutnie nastrojony handlarz używanej literatury o prawdziwych bibliomanach, którzy nowem złotem za zbutwiałe papiery płacili, którzy rozkoszowali się charakterystyczną wonią dawnych szpargałów....

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliomania ż.

:: fż. bibliomanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliofil, bibliomaniak

Wiktionary


bibliomancja

wróżenie na podstawie interpretacji przypadkowo wybranych fragmentów z ksiąg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ezot. wróżenie przez przypadkowe otwarcie księgi, zwykle Biblii

Wiktionary

Bibliomancja – sztuka wróżenia przy użyciu świętych ksiąg (w kulturze europejskiej zwykle Biblii), uznawana za wariant stychomancji. Polega na otworzeniu księgi na losowej stronie (na przykład poprzez postawienie jej na grzbiecie) oraz wskazaniu wersu bądź fragmentu tekstu z zamkniętymi oczami. Odnaleziony fragment ma odpowiadać na nurtujące praktykującego bibliomancję pytania, zawierać porady lub przepowiadać przyszłość. Praktyka ta była również wykorzystywana podczas procesów o czary.

Wikipedia


bibliomania

namiętność zbierania, kolekcjonowania książek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zamiłowanie albo obsesja posiadania i gromadzenia książek, zwłaszcza rzadkich czy cennych

Wiktionary

Bibliomania – jeden z możliwych objawów w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym polegający na obsesyjnej namiętności do kolekcjonowania książek rzadkich lub efektownych bez względu na ich wartość intelektualną czy użytkową. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w DSM-IV nie uznaje bibliomanii za zaburzenie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) książkomania, bibliofilstwo, bibliofilia

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biblioman mos., bibliomanka ż.

 przym. bibliomański

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|biblio-|-mania.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bibliomania

* bułgarski: (1.1) библиомания ż., библиоманство n.

* estoński: (1.1) bibliomaania

* francuski: (1.1) bibliomanie ż.

* hiszpański: (1.1) bibliomanía ż.

* interlingua: (1.1) bibliomania

* niderlandzki: (1.1) bibliomanie ż.

* niemiecki: (1.1) Bibliomanie ż.

* nowogrecki: (1.1) βιβλιομανία ż.

* portugalski: (1.1) bibliomania ż.

* rumuński: (1.1) bibliomanie ż.

* szwedzki: (1.1) bibliomani n.

* ukraiński: (1.1) бібліоманія ż.

* włoski: (1.1) bibliomania ż.

źródła.

== bibliomania (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bibliomania.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bibliomania

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔ̃ˈmãɲja, AS: bʹiblʹi ̯õmãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioman mos., bibliomanka ż.

 przym. bibliomański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książkomania, bibliofilstwo, bibliofilia

Wiktionary


bibliomaniak

potocznie: miłośnik kolekcjonowania książek; biblioman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba z pasją gromadząca książki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wcisnął jakiemuś bibliomaniakowi kilka książek po profesorze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. bibliomaniaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliofil, biblioman

Wiktionary


bibliomanka

kobieta mająca zamiłowanie do zbierania książek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: biblioman

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioman mos., bibliomania ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliofilka

Wiktionary


bibliometria

ogół badań z wykorzystaniem analizy danych bibliograficznych


SJP.pl

Bibliometria – nazwa stosowana od 1969 r., przez Alana Pritcharda i Roberta A. Faithorne’a zamiast wcześniejszej, nieścisłej nazwy bibliografia statystyczna. Ta nauka wywodzi się z badań naukometrycznych i jest zbiorem metod matematycznych oraz statystycznych używanych do badania komunikacji piśmienniczej.

Wikipedia


bibliometryczny

bibliometria


SJP.pl

Patrz:

bibliometria

bibliopojeja

rzadko: umiejętność tworzenia i komponowania książek


SJP.pl


bibliopola

dawniej: sprzedawca ksiąg, księgarz


SJP.pl


bibliopsychologia

nauka badająca zjawiska psychiczne związane z wpływem książek na czytelników; psychologia książki i czytelnictwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się badaniem wpływu książki (czytelnictwa) na kształtowanie się postaw czytelników

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔpsɨxɔˈlɔɟja, AS: bʹiblʹi ̯opsyχoloǵi ̯a

Wiktionary


bibliot.

skrót od: bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy


SJP.pl


bibliotaf

żartobliwie: "grabarz książek", posiadacz biblioteki niepozwalający nikomu korzystać z książek, które zgromadził


SJP.pl


biblioteczka

zdrobnienie od: biblioteka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: biblioteka

 (1.2) niewielki księgozbiór

 (1.3) przeszklony regał na książki

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W swojej dziecięcej biblioteczce miałem książkę pt. „Magnus i wiewiórka”.

 (1.3) Widać było, że poukładał książki w biblioteczce bez ładu i składu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛt͡ʃka, AS: bʹiblʹi ̯otečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.

 czas. bibliotekarzować ndk.

 przym. bibliotekarski, biblioteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) księgozbiór

Wiktionary


biblioteczno-informacyjny

dotyczący biblioteki i informacji (np. system biblioteczno-informacyjny)


SJP.pl


biblioteczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biblioteką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na regałach bibliotecznych brakuje współczesnej prozy greckiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblia ż., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.

 czas. bibliotekarzować ndk.

 przym. bibliotekarski, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny

Wiktionary


biblioteka

1. instytucja gromadząca i udostępniająca książki, wydawnictwa;
2. księgozbiór, zwł. uporządkowany;
3. biblioteczka; mebel na książki;
4. seria wydawnicza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instytucja zajmująca się gromadzeniem i wypożyczaniem książek; budynek tej instytucji;

 (1.2) zbiór książek należący do kogoś; pomieszczenie z takim zbiorem

 (1.3) mebel do przechowywania książek

 (1.4) inform. zbiór programów, procedur, elementów graficznych itp., które mogą być używane w innych programach;

Wiktionary

Biblioteka (gr. βιβλιοθήκη bibliotheke; βιβλίον biblion – książka, θήκη thēkē – zbiornik) – instytucja kultury, która gromadzi, przechowuje i udostępnia materiały biblioteczne oraz informuje o materiałach bibliotecznych (swoich i obcych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chociaż nie mogłem kupić tej książki, to w bibliotece znalazłem jej jakieś stare wydanie.

 (1.2) Hrabia z dumą pokazywał swoją bibliotekę.

 (1.3) W tej bibliotece trzymam książki z XIX wieku.

 (1.4) To jest stara wersja biblioteki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛka, AS: bʹiblʹi ̯oteka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliotekarstwo n., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.

:: zdrobn. biblioteczka ż.

 czas. bibliotekarzować ndk.

 przym. bibliotekarski, biblioteczny, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. książnica; gwara. stud. kujownia; gw-pl|Górny Śląsk|biblotyka.

 (1.2) księgozbiór

Wiktionary


bibliotekarka

pracownica biblioteki, specjalistka w zakresie bibliotekarstwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która pracuje w bibliotece

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bibliotekarka przyniosła mi cztery opasłe tomiska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔtɛˈkarka, AS: bʹiblʹi ̯otekarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.

:: fm. bibliotekarz m.

 czas. bibliotekarzować ndk.

 przym. bibliotekarski, biblioteczny

Wiktionary


bibliotekarski

przymiotnik od: bibliotekarz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z osobą lub zawodem bibliotekarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblia ż., bibliotekoznawczyni ż., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.

 przym. biblioteczny

 czas. bibliotekarzować

Wiktionary


bibliotekarstwo

1. zawód bibliotekarza;
2. wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekoznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaw. zawód, zajęcie bibliotekarza

 (1.2) wiedza o prowadzeniu biblioteki

 (1.3) pot. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekarstwa (1.2)

 (1.4) daw. stanowisko bibliotekarza

Wiktionary


Bibliotekarstwo – ogół umiejętności teoretycznych i praktycznych potrzebnych do wykonywania czynności bibliotekarza: gromadzenia, opracowania i udostępniana zbiorów bibliotecznych; także: zawód pozwalający na wykonywanie czynności bibliotecznych. Bibliotekarstwo wchodzi w zakres bibliotekoznawstwa, jako dyscyplina teoretyczna zajmująca się systematyką i metodyką czynności bibliotecznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Myślałam, że bibliotekarstwo jest raczej posłannictwem, a nie zwykłą fuchą.

 (1.2) Wiedzę o dziejach bibliotekarstwa wyniósł ze studiów.

 (1.3) Zwykle po bibliotekarstwie zostaje się bibliotekarzem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliotekarzowanie n., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż.

 czas. bibliotekarzować ndk.

 przym. bibliotekarski, biblioteczny, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bibliotekoznawstwo

Wiktionary


bibliotekarz

pracownik biblioteki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik biblioteki;

Wiktionary

Bibliotekarz (w odniesieniu do kobiet stosuje się formę bibliotekarka) – pracownik biblioteki, pracownik zatrudniony zawodowo w bibliotekarstwie; tytuł i stanowisko w hierarchii służby bibliotecznej. Według przepisów unijnych (dyrektywa 89/48) osoba zatrudniona jako bibliotekarz musi mieć ukończone co najmniej studia licencjackie z zakresu informacji naukowej i bibliotekoznawstwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam znajomego bibliotekarza, który zawsze mi odkłada najnowsze książki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛkaʃ, AS: bʹiblʹi ̯otekaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.

:: fż. bibliotekarka ż.

 czas. bibliotekarzować

 przym. bibliotekarski, biblioteczny

Wiktionary


bibliotekarzować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. wypełniać obowiązki bibliotekarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n., bibiloteczka ż., biblioteczka ż.

 przym. bibliotekarski, biblioteczny

Wiktionary


bibliotekarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wykonywanie zawodu bibliotekarzafakt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż.

 czas. bibliotekarzować

 przym. bibliotekarski, biblioteczny

Wiktionary


bibliotekomat

automat służący do odbierania i oddawania zbiorów bibliotecznych; książkomat


SJP.pl


bibliotekoznawca

specjalista w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bibliot. specjalista w bibliotekoznawstwie

Wiktionary

Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pan profesor był bibliotekoznawcą i regionalistą, wykładał w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., bibliotekoznawstwo n.

:: fż. bibliotekoznawczyni ż.

 przym. bibliotekoznawczy

Wiktionary


bibliotekoznawczy

związany z wiedzą o działalności biblioteki; bibliotekarski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bibliot. odnoszący się do bibliotekoznawstwa, związany z bibliotekoznawstwem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliotekoznawca mos., bibliotekoznawczyni ż., bibliotekoznawstwo

Wiktionary


bibliotekoznawczyni

specjalistka w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalistka w bibliotekarstwie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblioteka ż., bibliotekoznawstwo n.

:: fm. bibliotekoznawca

 przym. bibliotekarski, bibliotekoznawczy

Wiktionary


bibliotekoznawstwo

wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bibliot. nauk. nauka zajmująca się formami i metodami pracy bibliotekarskiej

 (1.2) nauk. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekoznawstwa (1.1)

 (1.3) nauk. eduk. wydział na którym studiuje się bibliotekoznawstwo (1.2)

Wiktionary

Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani Janina zajmuje się zawodowo bibliotekoznawstwem już czterdzieści lat.

 (1.2) Ile godzin angielskiego macie na bibliotekoznawstwie?

 (1.3) W którym roku otwarto wydziały dziennikarstwa i bibliotekoznawstwa w Katowicach?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibliotekoznawca mos., bibliotekoznawczyni ż.

 przym. bibliotekoznawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bibliotekarstwo

 (1.2) pot. bibliotekarstwo

Wiktionary


biblioterapeuta

psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) terapeuta prowadzący biblioterapię

Wiktionary

Biblioterapeuta – osoba stosująca jedną z form terapii zajęciowej, jaką jest biblioterapia, jako metodę psychicznego wsparcia. Psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów.

W instytucjach wychowawczych biblioterapię prowadzą przeważnie nauczyciele, którzy służą pomocą uczniom pod względem rozwojowym i leczniczym. Nauczyciele, którzy nie są pedagogami specjalnymi, chcący posługiwać się biblioterapią, powinni przejść przeszkolenie, na którym poznają szczegóły procesu biblioterapeutycznego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. biblioterapia ż.

:: fż. biblioterapeutka ż.

 przym. biblioterapeutyczny

Wiktionary


biblioterapeutka

kobieta psycholog lub psychiatra stosująca czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów


SJP.pl


biblioterapia

stosowanie czytania wybranych tekstów jako pomocy terapeutycznej w psychiatrii i psychologii


SJP.pl

Biblioterapia – dział arteterapii wykorzystującej użycie wyselekcjonowanych materiałów czytelniczych jako pomocy terapeutycznej w medycynie i psychiatrii, a także poradnictwo w rozwiązywaniu problemów osobistych przez ukierunkowane czytanie.

Biblioterapia zakłada wykorzystanie książek i czasopism dla regulacji systemu nerwowego i psychiki człowieka. Bada również możliwości profilaktycznego traktowania książki i czytelnictwa w szerszych zbiorowościach społecznych.

Wikipedia


bibliowóz

autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliobus


SJP.pl


biblioznawca

specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, bibliolog


SJP.pl


biblioznawczy

związany z nauką o książce; księgoznawczy, bibliologiczny


SJP.pl


biblioznawstwo

nauka o książce; księgoznawstwo; bibliologia


SJP.pl

Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.

Wikipedia


bibliozofia

rzadko: nauka o zasadach i celowości gromadzenia książek


SJP.pl


biblista

znawca i badacz Biblii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. nauk. eduk. znawca Biblii, badacz zajmujący się Biblią

Wiktionary

Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.

Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:

  1. noematyka – nauka o sensie Pisma Świętego
  2. hermeneutyka biblijna – nauka, której celem jest ustalenie zasad badania Pisma Świętego niezbędnych do poprawnego interpretowania jego tekstu (zasady interpretacji Biblii).
  3. proforystyka biblijna – nauka o sposobach głoszenia Słowa Bożego zawartego w Biblii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeden z biblistów twierdzi, że jest to tekst Aggeuszowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈblʲista, AS: bʹiblʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblistyka ż., Biblia ż., biblia ż.

:: fż. biblistka

 przym. biblistyczny, biblijny

Wiktionary


biblistka

biblista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. znawczyni Biblii, badaczka zajmująca się Biblią

Wiktionary

Patrz:

biblista

Przykłady

 (1.1) Wykład poprowadzi słynna italianistka i biblistka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈblʲistka, AS: bʹiblʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblistyka ż.

:: fm. biblista m.

 przym. biblistyczny

Wiktionary


biblistyczny

biblistyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biblistyką

Wiktionary

Patrz:

biblistyka

Przykłady

 (1.1) Żaneta wzięła udział w olimpiadzie biblistycznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biblistyka ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m., Biblia ż., biblia ż.

 przym. biblijny

Wiktionary


biblistyka

dział wiedzy na temat Biblii, dziedzina wiedzy religijnej równoległa do teologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. szereg dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii;

Wiktionary

Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.

Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:

  1. noematyka – nauka o sensie Pisma Świętego
  2. hermeneutyka biblijna – nauka, której celem jest ustalenie zasad badania Pisma Świętego niezbędnych do poprawnego interpretowania jego tekstu (zasady interpretacji Biblii).
  3. proforystyka biblijna – nauka o sposobach głoszenia Słowa Bożego zawartego w Biblii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wykłady z biblistyki odbywają się w sąsiednim budynku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m.

 przym. biblistyczny, biblijny

Wiktionary


biblizm

wyraz lub stałe wyrażenie wywodzące się z Biblii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. wyrażenie lub frazeologizm pochodzący z Biblii;

Wiktionary

Biblizmy (frazeologizmy biblijne) – wyrazy i połączenia wyrazowe mające swe pochodzenie w tekstach Biblii.

W znaczeniu przenośnym funkcjonują w charakterze środka językowo-stylistycznego, m.in. w stylu artystycznym i potocznym. Jako melioratywa bądź pejoratywa wyrażają zróżnicowany stosunek osoby mówiącej do otoczenia. Zastosowanie biblizmów w tekście nadaje mu charakter bardziej podniosły, a samej wypowiedzi – charakter książkowy. Niekiedy biblizmy ulegają leksykalizacji bądź zyskują nacechowanie potoczne; wówczas ich związek z tekstami religijnymi przestaje być odczuwany w języku codziennym, por. pol. cham, herod, gehenna, matuzalem, moloch czy słow. bohužiaľ („niestety”).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bartek kupił sobie słownik biblizmów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistka ż., biblistyka ż.

 przym. biblistyczny, biblijny

Wiktionary


biblotyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. biblioteka

Wiktionary


bibop

bebop; styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry; muzyka w tym stylu


SJP.pl

Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.

Wikipedia


bibopowy

bibop; bebopowy, bopowy


SJP.pl


bibosz

przestarzałe:
1. człowiek lubiący bawić się w wesołym towarzystwie, koniecznie z udziałem alkoholu; birbant, hulaka, utracjusz, hulajdusza;
2. człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus


SJP.pl


biboszka

bibosz


SJP.pl

Patrz:

bibosz

bibrety

uszlachetnione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (najczęściej królików)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) skóry popularnych zwierząt futerkowych upodobnione przez wyprawienie i farbowanie do futra bobra;

Wiktionary

Bibrety (z niem. Biber - bóbr) – zabarwione na kolor brązowy, wyprawione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (np. królików) imitujące futro bobra; także okrycia wykonane z tego surowca.

Bibrety używane są zwykle do wyrobu płaszczy futrzanych (np. pelis) oraz kołnierzy.

Termin bibrety pojawił się w języku polskim w drugiej połowie XX wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲiˈbrɛtɨ, AS: bʹibrety

Wiktionary


bibrzycki

nazwisko


SJP.pl


bibson

środowiskowo: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impra, impreza, jubel, balanga, party


SJP.pl


bibulany

przymiotnik

 (1.1) z bibuły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż.

Wiktionary


bibularz

przestarzale, ironicznie: człowiek ślęczący nad książkami, papierami; mól książkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. osoba dużo czytająca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. przycisk z bibułą do osuszania atramentu na papierze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Henryk jest istnym bibularzem, godzinami przesiaduje w czytelni.

 (2.1) Mamy bibularze sprowadzane z Chin z rękojeścią z masy perłowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibułkarstwo n., bibuła ż., bibułka ż.

 przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy, bibułowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibliofil, biblioman, mól książkowy, pożeracz książek

 (2.1) pismosuszka, suszka

Wiktionary


bibulasty

związany z bibułą, przypominający bibułę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jakby zrobiony z bibuły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krzywd dawno przebaczonych puste gniazda osie / w kłębki się bibulaste pozwijały w kątach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż.

 przym. bibulany, bibułkowy

Wiktionary


bibuła

1. miękki, gruby papier chłonący ciecze, stosowany do filtrowania, osuszania itp.;
2. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibułka;
3. potocznie: tajne, nielegalne publikacje, zwłaszcza w okresie wojny, stanu wojennego;
4. lekceważąco: pisma, druki, książki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj porowatego papieru o właściwościach chłonnych;

 (1.2) kolorowy papier do wyrobu ozdób

 (1.3) pot. wydawnictwo konspiracyjne;

 (1.4) lekcew. materiały drukowane

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. pijak

Wiktionary

  • bibuła – rodzaj bardzo porowatego papieru
  • bibuła – potoczne określenie wydawnictwa podziemnego
  • „Bibuła” – Tajna Drukarnia Józefa i Marii Piłsudskich – łódzki oddział Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na koniec, po godzinie pisania podniósł twarz znad bibuły, spojrzał na szyby zalane deszczem i końcem długiego, kościstego palca powiódł po brzegu zaczerwienionej powieki.

 (1.2) U pani Karoliny stał wazon z kwiatami z bibuły wykonanymi przez jej wnuki.

 (1.3) W Internecie istnieje witryna z bibułą z okresu stanu wojennego.

 (1.3) Edka złapali z walizą bibuły, jak nic odsiedzi ze trzy lata.

 (2.1) Znowu pogotowie zabrało bibułę z parteru, ten facet pije dniami i nocami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz.

:: zdrobn. bibułka ż.

 przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) bibosz, opój

Wiktionary


bibułka

1. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibuła;
2. zdrobnienie od: bibuła (gruby papier chłonący ciecze)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka bibuła

 (1.2) kawałek bibuły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twórcy ludowi potrafią z kolorowej bibułki zrobić przepiękne kwiaty i motyle.

 (1.2) Zapytaj w kiosku o bibułki papierosowe dla dziadka Antoniego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułkarka ż., bibułkarstwo n.

 przym. bibułkowy ż.

Wiktionary


bibułkarstwo

nauka wykonywania rzeczy (głównie ozdób) z bibuły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. wytwarzanie ozdób z bibuły;

Wiktionary

Bibułkarstwo – wymarłe rękodzieło polegające na robieniu ozdobnych kwiatów (głównie maków, stokrotek, chabrów i niezapominajek) z bibuły. Było to tradycyjne rzemiosło w Małopolsce. Bibułkarstwem zajmowały się głównie kobiety, które przystrajały potem swoimi wyrobami miejsca sakralne i domostwa. Po pewnym czasie wykształciły się rozmaite techniki bibułkarskie, takie jak wycinanie, skręcanie, zwijanie i rolowanie. Obecnie bibułkarstwem zajmują się jedynie twórcy ludowi świadomie kultywujący dawne tradycje. Aby chronić wyroby przed utratą koloru i kształtu, kwiaty były maczane w gorącym wosku, który po zaschnięciu zapobiegał zniekształcaniu i blaknięciu kwiatów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasze prababki trudniły się bibułkarstwem, wytwarzając ozdoby, które sprzedawały na jarmarkach i odpustach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż., bibułkarka ż.

 przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy, bibułowy

Wiktionary


bibułkowy

przymiotnik od: bibułka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z bibułki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibułka ż., bibuła ż.

Wiktionary


bibułowy

związany z bibułą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący bibuły, wykonany z bibuły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W wazonie stały bibułowe różyczki kupione ze straganu podczas odpustu w Goleszowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż.

Wiktionary


bibza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. byle co

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. blotka, słaba karta w grze

Wiktionary


bić

1. zadawać razy; chłostać;
2. uderzać;
3. dzwonić;
4. napływać;
5. strzelać, trafiać strzałem;
6. wylewać się, tryskać;
7. zwyciężać, pokonywać;
8. lśnić;
9. zabijać;
10. tłoczyć, drukować;
11. ubijać, miesić;
12. bić się:
a) pojedynkować się;
b) bić samego siebie;
c) bić jeden drugiego


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) uderzać kogoś, zadawać komuś ból

 (1.2) o dzwonie i zegarze wytwarzać głośne odgłosy pracy

 (1.3) o skrzydłach i rękach machać nimi

 (1.4) o sercu / pulsie normalna lub (częściej) wzmożona, czynność serca, odczuwalny puls

 (1.5) w grach zabierać przeciwnikowi kartę, pionka, itp.

 (1.6) o monetach, medalach produkować za pomocą stempla lub prasy

 (1.7) uderzać w jakiś instrument perkusyjny

 (1.8) ubijać zwierzęta

 (1.9) wojsk. strzelać z dział, armaty; o armatach: wystrzeliwać pociski

 (1.10) stpol. napadać

 (1.11) stpol. wbijać, zakładać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiktorio, nie bij pana, bo się spocisz!

 (1.2) Na Anioł Pański biją dzwony.

 (1.3) Pisklak bije powietrze skrzydłami bezskutecznie, próbując wzlecieć.

 (1.4) Ale mi serce bije ze strachu.

 (1.4) Na widok Pawła, Eli mocniej zabiło serce.

 (1.7) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.

 (1.8) Muchy i karaluchy można bić złożoną gazetą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲit͡ɕ, AS: bʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicie n., bitka ż., bitwa ż., bijak m., odbijacz mrz., bijatyka ż., rozbicie n., dobicie n.

 czas. bijać ndk., dobić dk., nabić dk., obić dk., odbić dk., przybić dk., pobić dk., podbić dk., rozbić dk., ubić dk., wbić dk., wybić dk., zabić dk., dobijać ndk., nabijać ndk., obijać ndk., odbijać ndk., przybijać ndk., pobijać ndk., podbijać ndk., rozbijać ndk., ubijać ndk., wbijać ndk., wybijać ndk., zabijać ndk.

 przym. bity, bitny, bitewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uderzać, tłuc; wulg. reg. śl. ciulać.

 (1.2) tykać

 (1.3) machać

 (1.6) emitować, wybijać

 (1.7) bębnić

 (1.8) tłuc, ubijać

 (1.9) strzelać,

 (2.1) nawalać się, tłuc się

Wiktionary


bicek

potocznie: biceps; buła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. biceps

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biceps mrz.

Wiktionary


biceps

mięsień dwugłowy ramienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. mięsień dwugłowy ramienia;

Wiktionary

Mięsień dwugłowy ramienia (łac. musculus biceps brachii) – w anatomii człowieka podłużny, wrzecionowaty mięsień rozpięty między łopatką a kością promieniową, należący do grupy mięśni przednich ramienia. Zazwyczaj składa się z dwóch głów – głowy długiej (łac. caput longum) oraz głowy krótkiej (łac. caput breve). Przyczep ścięgnisty głowy długiej znajduje się na obrąbku stawowym i guzku nadpanewkowym łopatki. Głowa krótka rozpoczyna się przyczepem ścięgnistym położonym na wyrostku kruczym łopatki. Ku dołowi obie głowy mięśnia dwugłowego ramienia łączą się we wspólny brzusiec. W części dystalnej, powyżej stawu łokciowego mięsień wytwarza dwa łącznotkankowe ścięgna: powierzchowne, płaskie – rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (łac. aponeurosis musculi bicipitis brachii) przechodzące w powięź przedramienia oraz właściwe ścięgno (łac. tendo musculi bicipitis brachii) przyczepione do guzowatości kości promieniowej. W części przypadków jednej z głów brakuje lub ich liczba jest zwiększona.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan mierzył obwód bicepsa centymetrem krawieckim.

 (1.1) Głowy bicepsa bywają zduplikowane, dlatego też powszechne są bicepsy z czterema, a nawet sześcioma głowami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bic m., bicek mzw.

:: zdrobn. bicepsik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bicek, buła; slang. bic; środ. kaczucha

Wiktionary


bichniów

wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Bichniów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin. Na terenie Bichniowa znajduje się remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.

Wieś w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego była w latach 70. XVI wieku własnością kasztelana sandomierskiego Stanisława Szafrańca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


bichon

pies rasy bichon frise


SJP.pl


bicie

w grach (np. planszowych): ruch powodujący zabranie, usunięcie z gry pionka, karty itp. przeciwnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bić.

 (1.2) szach. wyeliminowanie z gry piona lub figury przeciwnika

 (1.3) muz. uderzanie strun gitary dłonią, grając akordami

 (1.4) odgłos miarowych uderzeń

 (1.5) wytłaczanie monet lub medali

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogłoszenie wyników przyprawiło wszystkich o szybsze bicie serca.

 (1.1) Mężczyzna biciem egzekwował posłuszeństwo u swoich dzieci.

 (1.2) Możliwość bicia w przelocie powstaje, gdy pion wykonał ruch o dwa pola, a pole, które minął, jest atakowane przez piona przeciwnika.

 (1.4) Słychać bicie bębnów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲit͡ɕɛ, AS: bʹiće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitka ż., bijatyka ż., odbicie n., bitwa ż., bijak mrz., przebicie n.

 czas. bić ndk., bijać ndk., dobijać ndk., dobić dk., obijać ndk., obić dk., przebijać ndk., przebić dk., przybijać ndk., przybić dk., rozbijać ndk., rozbić dk.

 przym. bitny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uderzanie

Wiktionary


bicinium

[czytaj: bic-inium] dwugłosowy utwór wokalny


SJP.pl


bicki

potocznie: biceps; buła


SJP.pl


bicygiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower

Wiktionary


bicykiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower

Wiktionary


bicykl

1. dawny rodzaj roweru o charakterystycznych kołach - przednim większym i tylnym mniejszym;
2. żart. rower


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) transp. hist. dawny rower, zwykle o kołach różnej wielkości;

Wiktionary

Bicykl – rower (welocyped) z wielkim przednim i małym tylnym kołem, będący jednym z symboli brytyjskiej epoki wiktoriańskiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲit͡sɨkl̥, AS: bʹicykl̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicyklet m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. bicyklet

Wiktionary


bicykliczny

w chemii: zawierający dwa pierścienie o dwóch lub więcej wspólnych atomach


SJP.pl


bicz

rzemień lub skręcony sznur służący do chłostania; bat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kilka splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści

Wiktionary

  • bicz – inaczej bat
Obiekty geograficzne
  • Bicz – wieś w woj. wielkopolskim
  • Bicz-Ostatki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim
  • Bicz – struga, dopływ Kurzynki
Osoby
  • Bicz Boży – zobacz: Attyla
  • Joanna Bicz
  • Jerzy Bicz
  • Marian Mokrzycki ps. "Bicz"

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wzbija się kurzawa na piaszczystej drodze, wrzask gęsi miesza się z pokrzykiwaniem pastuszków, klaskanie biczów rozlega się szeroko w powietrzu, a nad całym tym gwarem panuje przeraźliwy krzyk sołtysowego gąsiora, który idzie, machając skrzydłami, przed stadem jakby wódz przed wojskiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲit͡ʃ, AS: bʹič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biczowanie n., biczownik m., ubiczowanie n.

:: zdrobn. biczyk m.

:: zgrub. biczysko n.

 czas. biczować ndk., ubiczować dk.

 przym. biczowniczy, biczowy, biczowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bat, knut, harap, batog, reg. basior, przest. bykowiec, daw. korbacz, puha, stpol. kańczug

Wiktionary


biczewski

nazwisko


SJP.pl


biczfejs

[czytaj: biczfejs] środowiskowo: wrogi wyraz twarzy, głównie u kobiety; bitch face, bitchface


SJP.pl


biczogon

rodzaj jaszczurek z rodziny agamowatych


SJP.pl


biczować

1. bić czymś długim i cienkim;
2. publicznie i bardzo ostro kogoś krytykować;
3. biczować się:
a) bić samego siebie czymś długim i cienkim;
b) bić siebie nawzajem czymś długim i cienkim;
c) zadawać sobie cierpienie psychiczne


SJP.pl

czasownik

 (1.1) uderzać kogoś za pomocą bicza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jezus był biczowany na polecenie Piłata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicz mrz., biczowanie n.

 przym. biczowniczy, biczowy, biczowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) batożyć

Wiktionary


biczowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uderzanie kogoś biczem, batem, pejczem lub podobnym narzędziem

Wiktionary

Chłosta, biczowanie (łac. flagellatio) – rodzaj kary cielesnej (stosowanej też w charakterze tortury), polegającej na wielokrotnym uderzaniu osoby torturowanej w plecy (ewentualnie inne części ciała, np. niepokornego niewolnika, rzekomej czarownicy – w twarz, czy w stopy – falaka) przy pomocy bicza, bata, kańczuga, rzemienia lub rózgi. Chłostę wykonywał kat bądź inna osoba (np. na okrętach), ponieważ jej przeprowadzenie nie wymagało szczególnych umiejętności.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bicz m., biczyk m., biczysko m., biczownik m.

 czas. biczować

 przym. biczowy, biczowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) batożenie, chłostanie, ćwiczenie, smaganie

Wiktionary


biczowaty

kształtem przypominający bicz


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) kształtem przypominający bicz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biczowaty ogon diabła morskiego nie posiada kolca typowego dla większości orleniokształtnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicz mrz.

 czas. biczować ndk.

 przym. biczowy

Wiktionary


biczówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. napiwek, licha zapłata

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zapłata dla parobka

Wiktionary


biczownica

roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych


SJP.pl


biczownicowate

rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; biczycowate


SJP.pl


biczownicy

roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych


SJP.pl

Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.

Wikipedia


biczowniczka

członkini bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, która zgodnie wędrowała wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowaną przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelantka, flagellantka


SJP.pl


biczowniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biczownikiem lub biczowaniem, dotyczący biczownika lub biczowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicz mrz., biczyk mrz., biczysko n., biczowanie n., biczownik mos., biczownica ż.

 czas. biczować ndk., ubiczować dk.

 przym. biczowy

Wiktionary


biczownik

1. członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelant, flagellant;
2. ten, kto biczuje, zadaje ciosy biczem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. członek średniowiecznego ruchu religijnego, który praktykował publiczne biczowanie się jako formę pokuty; chłostający się pokutnik

 (1.2) osoba, która biczuje

 (1.3) narzędzie do biczowania

 (1.4) leśn. słabe, smukłe drzewo, które rośnie zbyt gęsto w zwarciu i jego giętkie, mocno kołysane wiatrem gałęzie smagają i uszkadzają korony sąsiednich drzew

 (1.5) daw. trzeci koń zaprzęgu obok dwóch dyszlowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flagelant

 (1.3) bicz, kańczug

 (1.5) koń biczowy

Wiktionary


biczowy

bicz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biczem, dotyczący bicza

Wiktionary

Patrz:

bicz

Powiązane:

 rzecz. bicz mrz., biczyk mrz., biczysko n., biczowanie n., biczownik mos., biczownica ż.

 czas. biczować ndk., ubiczować dk.

 przym. biczowniczy, biczowaty

Wiktionary


biczyca

mszak z klasy wątrobowców, niektóre gatunki prawnie chronione


SJP.pl


biczycowate

o cechach biczycowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Wikipedia


biczycowaty

o cechach biczycowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


biczyk

zdrobnienie od: bicz


SJP.pl

  • biczyk (flagellum) – część czułka sześcionogów
  • biczyk (seta) – część czułka niektórych muchówek; synonim aristy
  • biczyk (flagellum) – część opistosomy (odwłoka) spawęk skorpionokształtnych

Wikipedia


biczykowy

biczyk


SJP.pl

Patrz:

biczyk

biczysko

1. rękojeść bicza;
2. zgrubienie od: bicz


SJP.pl


bid

oferowana cena, oferta na aukcji


SJP.pl


bida

1. mały dwukołowy wózek jednokonny; bieda, biedka, biga, dwukółka;
2. potocznie: bieda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. lub gwara. bieda

Wiktionary

Bida – miasto w środkowej Nigerii, w stanie Niger, drugie pod względem wielkości miasto w stanie Niger, leży na skrzyżowaniu dróg z Jebba i Zungeru i Agaie.

  • Liczba mieszkańców: 93 tys. (2006). Większość ludności pochodzi z plemienia Nupe.

W tym mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych oraz spożywczy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) – Co u ciebie? – E, stara bida.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲida, AS: bʹida

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bieda ż.

frazeologia.

 bida z nędzą • nie bój bidy

etymologia.

 etymn|pol|bieda.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|bieda.

źródła.

== bida (język mirandyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) życie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bidactwo

biedactwo


SJP.pl

Patrz:

biedactwo

bidaczysko

biedaczysko


SJP.pl

Patrz:

biedaczysko

bidak

potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidok


SJP.pl


bidaka

(rodzaj żeński) potocznie: biedna kobieta; biedaczka


SJP.pl


bidecik

zdrobnienie od: bidet; mały bidet


SJP.pl


biden

nazwisko


SJP.pl

  • Joe Biden – amerykański polityk, 46. prezydent Stanów Zjednoczonych.
  • Jill Biden – amerykańska pedagog, małżonka Joego Bidena.
  • Beau Biden – prokurator generalny stanu Delaware, najstarszy syn Joego Bidena.

Wikipedia


bidermajerowski

biedermeier; biedermeierowski


SJP.pl


bidet

urządzenie do podmywania się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie sanitarne służące do higieny intymnej;

Wiktionary

Bidet – urządzenie z ceramiki sanitarnej służące do podmywania się. Bidet umożliwia umycie okolic krocza oraz odbytu bez konieczności rozbierania się do naga, w wygodnej, siedzącej pozycji. Jest częścią wyposażenia łazienek. Wyglądem i wielkością przypomina z jednej strony muszlę klozetową, z drugiej zaś umywalkę umieszczoną nad podłogą. Może być stojący na podłodze lub wiszący na ścianie. Sposób podłączenia do instalacji wody i kanalizacji jest analogiczny jak podłączenie umywalki (jest też wyposażony w przelew chroniący pomieszczenie przed zalaniem). Bateria montowana na bidecie zazwyczaj wyposażana jest w odpływ lekko zadarty do góry lub z ruchomą końcówką umożliwiającą regulację kierunku wypływu wody. Bateria może być wyposażona także w elastyczny przewód wysuwany z wylewki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po skorzystaniu z toalety korzystam z bidetu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲidɛt, AS: bʹidet

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bidetowy

Wiktionary


bidetowy

przymiotnik od: bidet


SJP.pl


bidi

cienki, indyjski papieros


SJP.pl


bidny

potocznie, z politowaniem: biedny


SJP.pl


bidok

potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidak


SJP.pl


bidon

nieduże plastikowe lub metalowe, zamykane naczynie do przechowywania płynów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) butelka na płyny konsumpcyjne zakładana na ramę rowerową;

Wiktionary

  • bidon – pojemnik na płyny, np. bidon rowerowy; zobacz też: manierka, kamelbak
  • Bidon – miejscowość we Francji


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wycieczkę rowerową wziąłem ze sobą bidon wypełniony napojem energetyzującym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲidɔ̃n, AS: bʹidõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bidonowy

Wiktionary


bidonowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bidonu, związany z bidonem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bidon mrz.

Wiktionary


bidota

gwarowo lub potocznie: biedota


SJP.pl


bidować

licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; kwotować


SJP.pl


bidul

potocznie: dom dziecka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. dom dziecka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) D. lm. od rzeczownika bidula

Wiktionary

Dom dziecka (dawniej także sierociniec) – całodobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza typu socjalizacyjnego.

Do domów dziecka kierowane są dzieci i młodzież, których potrzeby stale lub okresowo nie mogą być zaspokajane w domu rodzinnym. Oznacza to, że domy dziecka są powołane do istnienia nie tylko dla sierot, ale także dla dzieci i młodzieży zaniedbanych środowiskowo, których rodzina nie wywiązuje się z powierzonych zadań. Takie dzieci i młodzież nazywane są wtedy sierotami społecznymi. Według badań GUS-u, w roku 1997 istniało w Polsce 351 domów dziecka, w których przebywało prawie 18 tysięcy dzieci i młodzieży. Tylko ok. 3% z tej liczby stanowiły sieroty naturalne.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) przest. sierociniec, ochronka, przytułek

Wiktionary


bidula

potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; biedula


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inaczej: biedula

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) D. lp. od rzeczownika bidul

Wiktionary


bidulek

zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o człowieku biednym); biedulek, biedulka


SJP.pl


bidulka

zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o kobiecie biednej); biedulka


SJP.pl


bidulkowatość

bidulkowaty


SJP.pl

Patrz:

bidulkowaty

bidulkowaty

potocznie: biedny, nieszczęśliwy


SJP.pl


bidusia

potocznie, z politowaniem: osoba biedna, pokrzywdzona przez los; biedula, bidula


SJP.pl


bidwell

Bidwell – osada w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Central Bedfordshire. Leży 26 km na południe od centrum miasta Bedford i 53 km na północny zachód od centrum Londynu.

Wikipedia


bidżan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, lewy dopływ Amuru

Wiktionary

  • Bidżan (wyspa) – wyspa na Eufracie
  • Bidżan (Ajn al-Arab) – wieś w Syrii
  • Bidżan (Dajr Hafir) – wieś w Syrii

Wikipedia


bidziński

nazwisko


SJP.pl


bidło

ruchoma część krosna służąca do prowadzenia czółenka


SJP.pl

Bidło – potoczna, skrócona nazwa mechanizmu bidłowego. Bidło dobija każdy wprowadzony wątek do krawędzi tkaniny, tworząc kolejne jej elementy. Bidło spełnia też inne, dodatkowe funkcje. Stanowi bieżnię dla czółenka i jest elementem napędzającym inne mechanizmy.

Wikipedia


biebrowo

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

  • Biebrowo – osada w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Choczewo
  • Biebrowo – jezioro w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Dziemiany

Wikipedia


biebrza

rzeka w północno-wschodniej Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi;

Wiktionary

Biebrza – rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi.Długość: ok. 165 km, powierzchnia dorzecza: 7051 km².

Biebrza ma źródła na południe od Nowego Dworu w województwie podlaskim, uchodzi do Narwi ok. 3 km od Wizny. Poprzez Kanał Augustowski łączy się z Niemnem. Biebrzę charakteryzuje asymetria dorzecza: bardziej rozwinięte jest dorzecze prawobrzeżne – 75,5% (głównie rzeki spływające z Pojezierza Mazurskiego), lewobrzeżne stanowi 24,5%.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biebrzański, nadbiebrzański

Wiktionary


biebrzański

przymiotnik od: Biebrza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biebrzy, związany z Biebrzą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈbʒãj̃sʲci, AS: bʹi ̯ebžãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biebrza ż.

Wiktionary


biec

biegnąć;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) szybko poruszać się na nogach w krokach, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi

 (1.2) o czasie mijać, przemijać

 (1.3) prowadzić w jakimś kierunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawodnicy biegli wzdłuż brzegu jeziora.

 (1.2) Czas biegnie nieubłaganie i kończy się kolejny rok.

 (1.3) Trasa biegnie przez las.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛt͡s, AS: bʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieganina ż., bieg m., biegacz m., biegaczka ż., biegły m., bieżnia ż., biegus m., ubieganie n., bieganie n.

 czas. biegać ndk., wybiec dk., biegnąć ndk.

 przym. biegły, biegowy

 przysł. biegle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biegnąć, gnać, mknąć, pędzić, pot. zasuwać, zaiwaniać

 (1.3) przebiegać, wieść, prowadzić

Wiktionary


biechów

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Biechów – część miasta Głogów
  • Biechów – wieś w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Pakosławice
  • Biechów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Pacanów
  • Biechów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Kunów
  • Biechów – gromada

Wikipedia


biechowo

1. wieś w województwie kujawsko-pomorskim;
2. wieś w województwie wielkopolskim


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

  • Biechowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Drzycim
  • Biechowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Miłosław

Wikipedia


bięcino

wieś województwie pomorskim


SJP.pl

Bięcino (kaszb. Bicëno, niem. Benzin) – wieś-ulicówka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


biecki

przymiotnik od: Biecz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biecza, związany z Bieczem, pochodzący z Biecza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do powiatu bieckiego w XVII w. należało 11 miast i 264 wsie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛt͡sʲci, AS: bʹi ̯ecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biecz m., bieczanin m., bieczanka ż.

Wiktionary


biecz

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim;

Wiktionary

Biecz – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biecz. Leży nad rzeką Ropą, na jednym ze wzgórz Pogórza Karpackiego. Ze względu na bogatą historię często jest nazywane „perłą Podkarpacia” lub „małym Krakowem”. Bywa także określany jako „polskie Carcassonne”, dzięki zachowanym fragmentom średniowiecznych murów miejskich i zabudowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wojsko rosyjskie w pogoni za konfederatami złupiło Biecz, zwłaszcza kościół i klasztor franciszkański, mordując także kilku zakonników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛt͡ʃ, AS: bʹi ̯eč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieczanin mos., bieczanka ż.

 przym. biecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. mały Kraków

Wiktionary


bieczanin

mieszkaniec Biecza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Biecza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯ečãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biecz m.

:: fż. bieczanka ż.

 przym. biecki

Wiktionary


bieczanka

mieszkanka Biecza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Biecza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯ečãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biecz, bieczanin

 przym. biecki

Wiktionary


bieczski

przymiotnik

 (1.1) stpol. z Biecza

Wiktionary


bieczyno

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Bieczyno – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Trzebiatów.

Według danych z 31 grudnia 2009 wieś miała 176 mieszkańców.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


bieda

1. brak środków do życia; ubóstwo, nędza;
2. sytuacja nieprzyjemna, trudna; kłopoty, nieszczęście
3. rodzaj powozu; bida; biedka; biga; dwukółka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stan braku środków do życia

 (1.2) trudna sytuacja

 (1.3) daw. dwukołowy pojazd jednokonny

 (1.4) mitsłow. nieśmiertelny wędrujący demon sprowadzający na ludzi niedostatek

Wiktionary

Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wielu mieszkańców tej dzielnicy mieszka w biedzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛda, AS: bʹi ̯eda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedak m., biedaczek m., biedaczka ż., biedactwo n., biedota ż., biedny m., bida ż., biednienie n., biednięcie n., biedzenie n., biedowanie n., bidowanie n., biedaczyna m./ż., zbiednienie n., Biedowo n., Biedów m., Biedolewo n.

 czas. biednieć ndk., biedować ndk., biedzić ndk., bidować ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny, biedniuteńki, biedniutki

 przysł. biednie, biedniutko, biedniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nędza, ubóstwo, niedostatek

 (1.2) kłopot, problem

 (1.3) biedka

Wiktionary


biedać

czasownik

 (1.1) stpol. lamentować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛdat͡ɕ, AS: bʹi ̯edać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedanie n.

Wiktionary


biedacki

biedak


SJP.pl

Patrz:

biedak

biedactwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ze współczuciem: jednostka biedna lub nieszczęśliwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polityk twierdzi oczywiście, że został źle zrozumiany. Biedactwo!

 (1.1) Ten kot ma tylko jedno oko. Chodź zobacz to jednookie biedactwo!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos.

 czas. biednieć, zbiednieć

 przym. biedny

 przysł. biednie

Wiktionary


biedaczek

zdrobnienie od: biedak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa

Wiktionary

Biedaczek – osada w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska w kompleksie Borów Tucholskich.

Do 2023 miejscowość była osadą wsi Piece.

Osada należy do sołectwa Piece.

W skład osady wchodzą zaledwie cztery oddzielne zabudowania gospodarskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kto cię, biedaczku, tak urządził?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedactwo n., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedny mos.

:: fż. biedaczka ż.

 czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny, biedniutki

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedactwo, biedaczysko

Wiktionary


biedaczka

1. kobieta niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. kobieta bardzo nieszczęśliwa, wzbudzająca współczucie;
3. rzadko: zwierzę płci żeńskiej, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ze współczuciem: kobieta biedna lub nieszczęśliwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Któż cię, biedaczko, tak urządził?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedactwo n., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedny mos.

:: fm. biedaczek m.

 czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny, biedniutki

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedactwo, biedaczysko

Wiktionary


biedaczów

wieś w województwie podkarpackim


SJP.pl

Biedaczów – wieś położona w Polsce, w województwie podkarpackim, powiecie leżajskim, gminie Leżajsk. Leży przy drodze 877 Leżajsk - Łańcut.

Wieś królewska starostwa leżajskiego położona w powiecie przemyskim, jej posesorem był Andrzej Potocki, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Wikipedia


biedaczyna

potocznie, z politowaniem: kobieta biedna, pokrzywdzona przez los; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poturbowali biedaczynę i zostawili przy drodze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedactwo n., biedaczek m., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedowanie n.

 czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny, biedniutki

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedaczysko, biedactwo

Wiktionary


biedaczysko

zgrubienie od: biedak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nalej temu biedaczysku wody, nie widzisz, jak mu ślina kapie.

 (1.1) Nikt się tymi biedaczyskami nie zainteresuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedactwo n., biedaczek m., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedowanie n.

 czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedactwo

Wiktionary


biedaemerytura

bardzo niska emerytura niewystarczająca na przeżycie


SJP.pl


biedak

1. człowiek niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. człowiek bardzo nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie;
3. rzadko: zwierzę, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, której brakuje środków do życia

 (1.2) ze współczuciem o kimś

Wiktionary

Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To wioska biedaków.

 (1.2) Mój biedaku, ale cię skrzywdzili!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛdak, AS: bʹi ̯edak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedota ż., biedny m., biedactwo n., bieda ż., biedaczysko n.

:: zdrobn. biedaczek m.

:: fż. biedaczka ż.

 przym. biedny, biedniutki

 przysł. biednie

 czas. biedować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) biedactwo, biedaczek, biedaczyna, biedaczysko, biedota, biedula, biedulka, chudziaczek, chudziak, chudzina, niebożę, niebożątko, nieboga, nieboraczek, nieborak, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik

Wiktionary


biedaka

(r. męski) rzadziej: biedak


SJP.pl


biedamocarstwowy

dotyczący kraju aspirującego do statusu mocarstwa, mającego ograniczone i niewystarczające zasoby i wpływy


SJP.pl


biedanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biedać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biedać ndk.

Wiktionary


biedaszyb

miejsce nielegalnego wydobycia surowców przez osoby ubogie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) samowolny, prymitywny wykop górniczy wykonany w celu pozyskania surowców kopalnych, powstający zwykle w warunkach skrajnego ubóstwa;

Wiktionary

Biedaszyb (żarg., nazwa pochodzi z lat 30. XX wieku) – wyrobisko górnicze (szybik lub sztolnia) wykonane w pobliżu wychodni w sposób nielegalny, udostępniające węgiel, najczęściej węgiel kamienny. Osoba urabiająca węgiel z wykorzystaniem biedaszybu to biedaszybikarz.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. biedaszybnik m.

Wiktionary


biedaszybik

prymitywna kopalnia, z której uboga ludność wydobywa węgiel na własny użytek


SJP.pl


biedazupa

potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupka


SJP.pl


biedazupka

potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupa


SJP.pl


biedermeier

[czytaj: bidermajer] mebel w stylu biedermeier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) szt. prosty i funkcjonalny styl w architekturze i wyposażeniu wnętrz, a także w literaturze, malarstwie, modzie itp.;

 (1.2) mebel lub inny przedmiot w tym stylu

Wiktionary

Biedermeier [ˌbʲidɛrˈmajɛr] – styl w sztuce, literaturze, muzyce, a przede wszystkim w architekturze wnętrz rozwinięty w latach 1815–1848 w Europie Środkowej – głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach pozostających w kręgu kultury niemieckojęzycznej: skandynawskich (zwłaszcza w Danii), w północnych Włoszech i krajach słowiańskich (szczególnie Czechy, Polska). Był odpowiednikiem stylu regencji i wczesnowiktoriańskiego w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Restauracji i Ludwika Filipa we Francji. W szerszym znaczeniu pojęcie to określa ówczesną niemiecką kulturę mieszczańską.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲidɛrˈmajɛr, AS: bʹidermai ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biedermeierowski

Wiktionary


biedermeierowski

biedermeier [czytaj: bidermajerowski]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biedermeierem (stylem meblarskim lub meblem w takim stylu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedermeier m.

Wiktionary


biedka

dawniej: wojskowy i gospodarczy pojazd dwukołowy; dwukółka; bida; bieda; biga


SJP.pl

Biedka – dwukołowy środek przewozowy pod ręczne, lekkie i ciężkie karabiny maszynowe, lekkie moździerze piechoty, amunicję, sprzęt łączności, saperski, o jednokonnym zaprzęgu. Dzięki swej lekkości i małym rozmiarom była zdolna do posuwania się za piechotą w każdym terenie.

Biedki były powszechnie stosowane w Siłach Zbrojnych II RP.

Wikipedia


biedkowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Biedkowo (niem. Betkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Frombork.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia. Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1304 r..

Wikipedia


biedna

kobieta biedna; nędzarka; żebraczka


SJP.pl

Sedlo Biedna – przełęcz w słowackich Skoruszyńskich Wierchach. W tłumaczeniu na język polski oznacza to przełęcz Bieda. Ostatnio na słowackich mapach wprowadza się nową jej nazwę – Nad Studienkami. Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie Skoruszyńskich Wierchów, pomiędzy szczytami Biedna (965 m) i Oslí vrch (1039 m). Południowe stoki spod przełęczy opadają do miejscowości Habówka (Habovka), północne do doliny potoku Zábiedovčik.

Wikipedia


biednawy

trochę biedny


SJP.pl


biedniacki

przymiotnik od: biedniak


SJP.pl


biedniaczka

chłopka należąca do biedoty wiejskiej


SJP.pl


biedniak

chłop należący do biedoty wiejskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest.; hist. polit. bezrolny lub małorolny chłop;

Wiktionary

Biedniak - określenie najbiedniejszej grupy chłopów stosowane w Polsce od 1944 roku. Szczególnie często było używane w okresie kolektywizacji w latach 1948–1956.

Władze dążąc do kolektywizacji starały się rozbić wieś na trzy kategorie: kułaków, średniaków i biedniaków. Biedniakom, a początkowo i średniakom proponowano wiele przywilejów za przystąpienie do spółdzielni produkcyjnych. Grupa biedniaków uważana była za naturalnego sprzymierzeńca komunistów na wsi. Biedniacy w połączeniu z częścią średniaków mieli pomóc w rozprawie z kułakami, czyli w rozkułaczeniu wsi. Faktycznie zaliczenie do poszczególnych grup zależało przede wszystkim od stosunku do przeprowadzanej kolektywizacji i samej partii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. biedniaczka ż.

 przym. biedniacki

Wiktionary


biednie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób biedny, skromnie, ubogo

Wiktionary

Biednie – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mówiąc łachmaniarz, łachmyta, obdartus, łachudra, oberwaniec, obrzępała czy obszarpaniec wyrażamy dezaprobatę wobec źle, biednie lub brudno odzianych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛdʲɲɛ, AS: bʹi ̯edʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedota ż., biedny m., biedak m., biedaczka ż., biedaczek mos., biedaczysko n., biedaczyna ż., biedactwo n., biedowanie n.

 czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

 przym. biedny, biedniutki

Wiktionary


biednieć

czasownik

 (1.1) stawać się biedniejszym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) "Kapitalistyczne świnie stają się coraz bogatsze, a robotnicy biednieją!" - krzyknął demonstrant.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛdʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bʹi ̯edʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zbiednieć

 rzecz. biedaczyna ż./mos., biedaczek mos., biednienie n., biedota ż., biedactwo n., biedny mos., bieda

 przysł. biednie

 przym. biedny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ubożeć

Wiktionary


biedniej

stopień wyższy od przysłówka: biednie


SJP.pl


biedniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: biedny


SJP.pl


biednienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biednieć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biednieć

 rzecz. bieda ż., Biedny mos.

Wiktionary


biednieńki

zdrobnienie od: biedny; biedniutki, biedniuchny, biedniuśki


SJP.pl


biednik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. biedak, człowiek ubogi

Wiktionary


biedniuchny

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniutki, biedniuśki


SJP.pl


biedniusieńki

zdrobnienie od: biedniuśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biedny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛdʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯edʹńüśė̃ńḱi

Wiktionary


biedniuśki

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniutki


SJP.pl


biedniuteńki

zdrobnienie od: biedniutki; biedniusieńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biedny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛdʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯edʹńutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż.

Wiktionary


biedniutki

zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniuśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: biedny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛdʲˈɲutʲci, AS: bʹi ̯edʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedak m., biedaczyna m., biedaczka ż., biedowanie n., biedaczek mos.

 czas. biedować ndk.

 przym. biedny

 przysł. biednie

Wiktionary


biedność

dawniej: bieda, nędza, ubóstwo


SJP.pl


biedny

1. niemający środków do życia;
2. nieszczęśliwy, budzący współczucie;
3. zniszczony, lichy;
4. biedny jak mysz kościelna - bardzo ubogi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, któremu brakuje środków do życia

 (1.2) ze współczuciem o kimś; poszkodowany

 (1.3) świadczący o biedzie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba biedna (1.1), uboga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proszę natychmiast wyjść, jest Pan za biedny, aby kupować w naszym sklepie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛdnɨ, AS: bʹi ̯edny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedak mos., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos., biedaczka ż., biedactwo n., biedota ż., biedowanie n.

:: fż. biedna ż.

 czas. biednieć ndk., biedować ndk.

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ubogi, niezamożny; gw-pl|Górny Śląsk|chudobny.

Wiktionary


biedota

1. ludność biedna, pozbawiona pieniędzy;
2. potocznie:
a) kobieta biedna, pozbawiona pieniędzy; 2. kobieta budząca litość, współczucie; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół ludzi biednych, bez środków do życia

 (1.2) pot. osoba bez środków do życia, także. człowiek, który budzi współczucie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hrabiego stać było na wielki gest: wybudował szpital dla biedoty, czym zyskał sympatię córki księcia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedactwo n., biedny mos., zbiednienie n., biedowanie n., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos.

 czas. biednieć

 przym. biedny

 przysł. biednie

Wiktionary


biedować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) żyć w biedzie, niedostatku

 (1.2) przest. cierpieć z powodu przewlekłej choroby

 (1.3) daw. biedzić się, ślęczeć nad czymś

 (1.4) daw. narzekać, utyskiwać na kogoś

 (1.5) daw. męczyć się, mozolić się

czasownik zwrotny niedokonany biedować się

 (2.1) przest. męczyć się, mozolić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po co oszczędzać na dodatkową emeryturę? Aby w jesieni życia nie biedować na skromniutkiej emeryturce z ZUS.

 (1.1) Dowiedziałem się, że wybuch rewolucji październikowej zastał malarza Z. i jego bardzo wtedy młodą żonę we Francji. Nie żyli w nędzy, ale trzeba powiedzieć, że biedowali, trwała jeszcze wojna. W tamtych czasach biedowała większość młodych artystów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedak m., biedowanie n., biedny mos.

 przym. biedniutki, biedny

Wiktionary


biedowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) życie w biedzie, niedostatku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieda ż., biedota ż., biedak m., biedaczka ż., biedaczek m., biedaczyna m., biedaczysko n., biedny mos., Biedny mos.

 czas. biedować

 przym. biedny, biedacki, biedniutki, biednieńki

 przysł. biednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziadowanie, klepanie biedy, robienie bokami

Wiktionary


biedowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Biedowo (niem. Neu Maraunen, 1928–1945 Maraunen) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


biedra

potocznie: sklep dyskontowy sieci handlowej "Biedronka"; Biedra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lekcew. jeden z dyskontów sieci handlowej „Biedronka”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedrona ż., biedronka ż., biedroneczka ż.

 przym. biedronkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. biedronka

Wiktionary


biedro

forma rzeczownika.

 (1.1) W. lp. od: biedra

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) gw-pl|Mazowsze. biodro

Wiktionary


biedroń

nazwisko


SJP.pl

  • Franciszek Biedroń - poeta, dramatopisarz, żołnierz II i III Brygady Legionów Polskich
  • Jan Biedroń – ksiądz rzymskokatolicki
  • Robert Biedroń – polski działacz społeczny, publicysta, poseł na Sejm, prezydent Słupska w latach 2014–2018
  • Wojciech Biedroń – polski reżyser, aktor, scenarzysta i producent

Wikipedia


biedroneczka

mała biedronka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. zdrobn. od: biedrónka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biedróneczko, leć do nieba, / Prziniyś mi kóńszczyczek chleba.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biedrónka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedrónka

Wiktionary


biedronka

drobny chrząszcz, zwykle czerwony w czarne kropki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. biedronka

Wiktionary

  • biedronka – owad
  • Biedronka – sieć handlowa
  • Biedronka – polska turystyczna łódź żaglowa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. biedróneczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieszcz. biedróneczka

Wiktionary


biedronkowate

rodzina chrząszczy wielożernych


SJP.pl

Biedronkowate (Coccinellidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Obejmuje około 5 tysięcy gatunków o owalnym, wypukłym ciele, krótkich odnóżach i czerwonych bądź żółtych pokrywach z czarnymi plamkami. Owady te osiągają niewielkie rozmiary, zwykle 8–10 mm.

Wikipedia


biedronkowaty

o cechach biedronkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


biedronkowy

1. Biedronka (sieć sklepów);
2. biedronka (owad)


SJP.pl


biedrusko

Biedrusko (w czasie zaborów niem. Weißenburg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las, leżąca nad Wartą, ok. 5 km na północ od granic Poznania i ok. 15 km od centrum.

Według danych Ministerstwa Cyfryzacji z dnia 30 czerwca 2018 roku, wieś liczyła 2479 mieszkańców (1264 kobiet i 1215 mężczyzn) zameldowanych na pobyt stały.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


biedrzeniec

roślina zielna z rodziny baldaszkowatych (selerowatych), o drobnych, białych lub różowawych kwiatach zebranych w baldachy, występująca w Europie i zachodniej Azji


SJP.pl

Biedrzeniec (Pimpinella L.) – rodzaj roślin dwuletnich lub bylin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Należy tu ok. 150 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal w całości wszystkie kontynenty Starego Świata: Europę, Afrykę i Azję, a gatunki introdukowane z tego rodzaju występują także na obu kontynentach amerykańskich. W Europie rośnie 16 gatunków, z czego dwa lub trzy (w zależności od ujęcia systematycznego) rosną jako rodzime w Polsce: biedrzeniec mniejszy P. saxifraga, biedrzeniec czarny P. nigraP. saxifraga subsp. nigra i biedrzeniec wielki P. major.

Wikipedia


biedrzyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. bok

 (1.2) stpol. biodro

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈḍʒɨt͡sa, AS: bʹi ̯eḍžyca

Wiktionary


biedrzychów

1. wieś w województwie dolnośląskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Biedrzychów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Strzelin
  • Biedrzychów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Ożarów

Wikipedia


biedrzychowice

  • Biedrzychowice – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna
  • Biedrzychowice – wieś w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Głogówek
  • Biedrzychowice – dawna gmina wiejska, powiat lubański, województwo wrocławskie
  • Biedrzychowice – dawna gmina wiejska, powiat prudnicki, województwo opolskie
  • Biedrzychowice – gromada w powiecie lubańskim
  • Biedrzychowice – gromada w powiecie prudnickim

Wikipedia


biedrzycki

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Biedrzycki (ur. 1968) – aktor
  • Andrzej Biedrzycki (1966–2017) – piłkarz
  • Bartek Biedrzycki (ur. 1978) – autor komiksów i książek, publicysta
  • Emil Biedrzycki (1890–1975) – romanista
  • Franciszek Biedrzycki (1894–1977) – działacz, dyrektor
  • Jakub Aleksander Biedrzycki – urzędnik dworski I Rzeczypospolitej
  • Jakub Biedrzycki (ur. 2000) – polski judoka
  • Jerzy Biedrzycki (ur. 1954) – reżyser, podróżnik
  • Józef Biedrzycki (1931–2019) – naczelnik i prezydent Radomska
  • Leonard Biedrzycki (1923–1968) – aktor, choreograf
  • Mariusz Biedrzycki (ur. 1971) – biolog
  • Miłosz Biedrzycki (ur. 1967) – poeta, geofizyk
  • Stanisław Biedrzycki (1915–1944) – cichociemny
  • Stefan Biedrzycki (1876–1936) – agronom
  • Wojciech Biedrzycki (ur. 1940) – inżynier naftowy

Wikipedia


biedrzyga

krzew z rodziny berberysowatych, rosnący w Azji Wschodniej i w Ameryce Północnej


SJP.pl


biedrzykowice

Biedrzykowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce, przy DW768.

Do 1954 siedziba gminy Sancygniów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biedrzykowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


biedrzynek

śródziemnomorska bylina o czerwonych kwiatach, należąca do rodziny kozłkowatych; ostrogowiec


SJP.pl


biedrzyński

nazwisko


SJP.pl


biedula

potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; bidula


SJP.pl


biedulek

zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o człowieku biednym); bidulek, biedulka


SJP.pl


biedulka

zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o kobiecie biednej); bidulka


SJP.pl


biedziak

nazwisko


SJP.pl


biedzić

w znaczeniu: biedzić się - męczyć się


SJP.pl


bieg

1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poruszanie się przez krótkie i szybkie podskoki

 (1.2) postępowanie, rozwój zdarzenia lub procesu

 (1.3) sport. konkurencja sportowa, w której chodzi o jak najszybsze dobiegnięcie do mety

 (1.4) hydrol. prąd wody, nurt

 (1.5) mot. przełożenie w skrzyni biegów

 (1.6) bud. ciąg stopni połączonych ze sobą

 (1.7) łow. noga zwierząt łownych, głównie jeleniowatych i dzika

 (1.8) stpol. śrpol. ucieczka

 (1.9) stpol. najazd

Wiktionary

Bieganie (bieg, biegi)

  • jogging
  • Biegi lekkoatletyczne
  • Bieg rzeki
  • Bieg i upad
  • Bieg zjazdowy
  • Konkurencja biatlonu:
    • Bieg indywidualny
    • Bieg pościgowy
    • Bieg masowy
  • Konkurencja triatlonu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy spostrzegł napastników, rzucił się biegiem między drzewa.

 (1.2) Optymista na ogół zakłada korzystny bieg zdarzeń.

 (1.3) Adam zajął czwarte miejsce w biegu na 100 metrów.

 (1.4) W górnym biegu rzeki często żyją pstrągi.

 (1.5) Wrzuciłem piąty bieg.

 (1.6) Bieg schodowy zaprojektowano jako żelbetowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛk, AS: bʹi ̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegi nmos., bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.

 czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć

 przym. biegowy, zabiegowy

 przysł. biegowo, biegle, biegiem

 wykrz. biegiem

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) trucht

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biegi nmos., bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.

 czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć

 przym. biegowy, zabiegowy

 przysł. biegowo, biegle, biegiem

 wykrz. biegiem

frazeologia.

 w biegu • włączyć wsteczny bieg

etymologia.

 etymn|pol|biegać.

uwagi.

 (1.7) zwykle w liczbie mnogiej

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) run; (1.2) course; (1.3) run, race; (1.4) course, current; (1.6) flight

* baskijski: (1.1) korrikaldi, lasterketa; (1.3) lasterketa

* białoruski: (1.1) бег m.; (1.2) ход m., цячэнне n.; (1.3) бег m.; (1.4) цячэнне n.

* dolnołużycki: (1.1) běg m.; (1.2) běg m.; (1.3) běg m.

* duński: (1.1) løb n.; (1.2) løb n.; (1.5) gear n.

* esperanto: (1.1) kuro; (1.5) rapidumo

* francuski: (1.1) course ż.; (1.6) volée ż.

* gocki: (1.1) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.; (1.2) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.; (1.3) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.

* górnołużycki: (1.1) běh; (1.2) běh; (1.3) běh

* islandzki: (1.1) hlaup n.; (1.3) hlaup n.

* jidysz: (1.1) לויף m. (lojf); (1.2) לויף m. (lojf); (1.3) לויף m. (lojf)

* łaciński: (1.1) cursus m.

* niderlandzki: (1.1) loop m.

* niemiecki: (1.1) Lauf m.; (1.2) Lauf m.; (1.3) Lauf m.; (1.5) Gang m.

* rosyjski: (1.1) бег m.; (1.2) бег m.; (1.3) бег m.; (1.6) пролёт m.

* staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) ходъ m. (xodŭ)

* suahili: (1.1) mbio

* szwedzki: (1.3) löpning w.; (1.5) växel w.

* ukraiński: (1.1) біг m.; (1.2) біг, хід m.; (1.4) течія ż.

* wepski: (1.1) joksend

* wilamowski: (1.1) łauf m.; (1.2) łauf m.; (1.3) łauf m.

* włoski: (1.1) corsa ż.; (1.2) corso m., andamento m., svolgimento m.; (1.3) corsa ż.; (1.4) corso m.; (1.5) marcia ż.; (1.6) scalinata ż.

źródła.

== bieg (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bieg.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pokuta

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biegać

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przemieszczać się szybkimi krokami, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi, być w ruchu, uprawiać biegi

 (1.2) pot. często gdzieś chodzić, żyć aktywnie

 (1.3) pot. eufem. mieć kłopoty jelitowe

 (1.4) stpol. napadać

 (1.5) stpol. uciekać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Codziennie biegam koło domu, bo tak zalecił mi lekarz.

 (1.1) Biega, krzyczy pan Hilary: • „Gdzie są moje okulary?”

 (1.1) Psy biegały po podwórku i głośno ujadały.

 (1.2) Janka miała mnóstwo rzeczy na głowie, biegała na wykłady, pracowała i opiekowała się chorą sąsiadką.

 (1.3) Za dużo zjadłem tych śliwek, biegam po nich całe popołudnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡat͡ɕ, AS: bʹi ̯egać

Wiktionary

Powiązane:

 zob. biec.

 czas. nadbiegać ndk., pobiegać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) latać, ganiać, reg. śl. gónić.

Wiktionary


biegactwo

pejoratywnie: bezkrytyczny stosunek do biegania, bliski fanatyzmowi religijnemu


SJP.pl


biegacz

1. sportowiec uprawiający biegi;
2. dawniej: rodzaj służącego; goniec, laufer;
3. duży chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie, o ciemnych, często metalicznie lśniących pokrywach i długich nogach, drapieżny, zwykle pożyteczny, prowadzący nocny tryb życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. osoba uprawiająca jedną z dyscyplin lekkoatletycznych – biegi

 (1.2) sport. osoba uprawiająca biegi narciarskie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. chrząszcz z rodziny biegaczowatych (nazwa systematyczna|Carabidae|ref=tak.);

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) bot. mikol. roślina (rzadziej grzyb) oderwana od podłoża i niesiona przez wiatr

Wiktionary

  • biegacz (Carabus) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych
  • Biegacz – kanadyjski film
  • biegacz – w baseballu zawodnik drużyny atakującej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polski biegacz znów przybiegł ostatni.

 (1.1) Podczas wczorajszego spaceru spotkałem dwóch biegaczy.

 (2.1) Biegacze na ogół są drapieżne.

 (2.1) Podczas wczorajszego spaceru spotkałem dwa biegacze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡat͡ʃ, AS: bʹi ̯egač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg mrz., bieganie n., biegnięcie n., biegówka ż., biegunka ż., biegaczowate lm nm., bieżnik mrz.

:: fż. biegaczka ż.

 czas. biegać ndk., biec ndk., przybiec dk., przybiegać ndk., ubiec dk., ubiegać ndk., wybiec dk., wybiegać ndk.

 przym. biegowy, biegaczowaty

 przysł. biegle

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) chamaechor

Wiktionary


biegacze

rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegaczowate, szczypawkowate, szczypawki


SJP.pl

Biegacze (b. pustynne, b. stepowe), biegusy, chamaechory – rośliny, których pędy nadziemne lub ich części (kwiatostany, dęte owoce) stanowią diaspory przemieszczające się po powierzchni ziemi pod wpływem działania wiatru. Biegacze są roślinami typowymi dla biomów pustynnych i stepowych, gdzie otwarte przestrzenie pozwalają pokonywać duże odległości. Rośliny lub ich części zyskują zdolność do toczenia się przybierając kulisty kształt oraz ażurową i lekką konstrukcję, po czym w całości lub części odłamują się. Przemieszczane przez wiatr gubią owoce i nasiona, często w znacznej odległości od miejsca rozwoju rośliny macierzystej. Czasem biegacze zbijają się w większe skupienia, mogące osiągać znaczne rozmiary. Szczególną grupą biegaczy są tzw. zmartwychwstanki, skupiające się w kule podczas suszy i uwalniające diaspory poprzez rozpostarcie pędów lub okryw koszyczków w czasie deszczu lub po trafieniu na wilgotne siedlisko. Biegacze rosnące na pustyniach dzięki zdolności do poruszania się na powierzchni gruntu unikają pogrzebania pod piaskiem.

Wikipedia


biegaczka

kobieta sportowiec uprawiająca biegi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. sportsmenka uprawiająca biegi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈɡat͡ʃka, AS: bʹi ̯egačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg m., biegnięcie n., bieganie n.

:: fm. biegacz m.

 rzecz. biec ndk., biegać ndk.

 przym. biegowy

 czas. biec

 przysł. biegle

Wiktionary


biegaczowate

rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegacze, szczypawkowate, szczypawki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Carabidae|Latreille|ref=tak., rodzina owadów z rzędu chrząszczy;

Wiktionary

Biegaczowate (Carabidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera) obejmująca ponad 30 tys. gatunków, z czego w Polsce występuje ponad 500. Nauką o chrząszczach biegaczowatych jest karabidologia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głowa u biegaczowatych jest znacznie węższa od przedplecza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegacz mos./mzw.

Wiktionary


biegaczowaty

o cechach biegaczowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


biegaj

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


SJP.pl


biegalski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Biegalski (1877-1954) – polski rzeźbiarz, malarz i dramatopisarz
  • Henryk Biegalski (ur. 1943) – polski funkcjonariusz Służby Więziennej
  • Andrzej Biegalski (1953-2017) – polski bokser, olimpijczyk
  • Marek Biegalski (ur. 1957) – polski poeta i prozaik

Wikipedia


bieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biegać.

 (1.2) sport. dyscyplina sportowa

 (1.3) przen. załatwianie czegoś w różnych miejscach, jedno po drugim

Wiktionary

Bieganie (bieg, biegi)

  • jogging
  • Biegi lekkoatletyczne
  • Bieg rzeki
  • Bieg i upad
  • Bieg zjazdowy
  • Konkurencja biatlonu:
    • Bieg indywidualny
    • Bieg pościgowy
    • Bieg masowy
  • Konkurencja triatlonu

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mówiłem Wackowi, żeby nie przesadzał z tym bieganiem.

 (1.3) Bieganie za pozwoleniem na ścięcie drzew może bardzo wyczerpać przeciętnego Janusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈɡãɲɛ, AS: bʹi ̯egãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biegać ndk., pobiegać dk., pobiec dk., biec ndk., biegnąć ndk.

 rzecz. ubieganie n., obieg mrz., zbiegowisko n., bieżnia ż., biegacz m., biegaczka ż., bieg m., bieganina ż.

 przym. biegowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bieg, jogging

 (1.3) bieganina

Wiktionary


bieganina

przemieszczanie się i wykonywanie różnych czynności w wielu miejscach, zwłaszcza przy załatwianiu czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nieustanne bieganie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg mrz., biegi nmos., bieganie n., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.

 czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć

 przym. biegowy, zabiegowy

 przysł. biegowo, biegle, biegiem

 wykrz. biegiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uganianie, zabieganie, krzątanina; góry. gońba; przest. gonitwa, wyścig

Wiktionary


bieganizm

połączenie weganizmu z uprawianiem biegów


SJP.pl


bieganów

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Bieganów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Nowa Ruda
  • Bieganów – osada w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Cybinka
  • Bieganów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grodziskim, w gminie Jaktorów
  • Bieganów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Radków
  • Bieganów – gromada
Zobacz też
  • Bieganowo

Wikipedia


bieganowski

nazwisko


SJP.pl


biegański

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Biegański (ujednoznacznienie)
  • Julian Biegański (zm. 1863) – polski żołnierz, powstaniec listopadowy
  • Kazimierz Władysław Biegański (ok. 1640–1706) – polski szlachcic
  • Krzysztof Biegański (1936–1967) – polski muzykolog, dyrygent
  • Łukasz Biegański (1755–1839) – polski ziemian pochodzenia tatarskiego
  • Maciej Biegański (XVIII w.) – polski szlachcic
  • Mieczysław Biegański (1909–1970) – polski wydawca
  • Mikołaj Biegański (ur. 2002) – polski piłkarz
  • Piotr Biegański (ujednoznacznienie)
  • Stanisław Biegański (ujednoznacznienie)
  • Tadeusz Biegański (1929–1993) – polski prawnik, dyplomata
  • Wiktor Biegański (1892–1974) – polski aktor, reżyser, scenarzysta, producent
  • Witold Biegański (1925–1988) – polski żołnierz, historyk wojskowości
  • Władysław Biegański (1857–1917) – polski lekarz, filozof, działacz społecznymi
  • Zdzisław Biegański (1931–2018) – polski prawnik, samorządowiec
  • Zdzisław Biegański (ur. 1954) – polski historyk

Wikipedia


biegała

środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty


SJP.pl


biegi

1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) łow. nogi zwierzyny łownej

 (1.2) sport. bieganie

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. od: bieg

Wiktionary

Biegi w konkurencjach lekkoatletycznych dzielą się na:

  • sprinty (biegi krótkie),
  • biegi średnie,
  • biegi długie,
  • biegi przez płotki.

Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hrabia niósł biegi przerzucone przez ramię.

 (1.2) Patryk od szkoły średniej trenuje biegi przełajowe.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biegać ndk., biegnąć ndk.

 rzecz. bieg mrz., bieganina ż.

 przysł. biegiem

 wykrz. biegiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bieganie

Wiktionary


biegiem

potocznie: natychmiast, niezwłocznie, błyskawicznie; migiem, migusiem, biegusiem, w mig


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) biegnąc

wykrzyknik

 (2.1) nakazując natychmiastowe przystąpienie do działania

forma rzeczownika.

 (3.1) N. lp. od: bieg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od czasu do czasu krótsze przestrzenie przebywali biegiem, skutkiem czego posuwali się naprzód prędzej.

 (2.1) Przynieś mi tu zaraz raport! Biegiem!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieganina ż., bieg mrz., biegi lm nm.

 czas. biegać ndk.

 przysł. biegle

Wiktionary


biegle

przysłówek sposobu

 (1.1) z łatwością

 (1.2) ze znajomością rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był nie tylko mistrzem gry na flugelhornie, grał również biegle na fortepianie.

 (1.2) Wszyscy policjanci mówili biegle po niemiecku z austriackim akcentem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg mrz., biegacz mos., biegaczka ż., bieganina ż., biegłość ż., biegły mos., biegówka ż.

 czas. biec ndk., biegać ndk., biegnąć ndk.

 przym. biegły, biegowy

 przysł. biegiem

 wykrz. biegiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płynnie, poprawnie, sprawnie, wprawnie

 (1.2) doskonale, profesjonalnie, rzeczowo, zawodowo

Wiktionary


bieglej

stopień wyższy od przysłówka: biegle


SJP.pl


bieglejszy

stopień wyższy od przymiotnika: biegły


SJP.pl


bieglów

wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Bieglów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin,

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


biegnąć

biec;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zob. biec.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) "Biegłem polem // w żółtym świetle // wrześniowego słońca // kiedy nadleciały samoloty // upadłem…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: bʹi ̯egnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieżnia ż., biegnięcie n., bieganie n., biegi nmos.

 czas. biec

 przysł. biegle

Wiktionary


biegnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biec.

 (1.2) odczasownikowy od|biegnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biegnąć

 rzecz. ubieganie n., biegacz mzw./mos.

Wiktionary


biegnik

w muzyce: szybko po sobie następujące dźwięki przejściowe umieszczone pomiędzy głównymi dźwiękami melodii


SJP.pl


biegnikowy

związany z biegnikiem


SJP.pl


biegoholiczka

kobieta uzależniona od uprawiania biegania


SJP.pl


biegoholik

osoba uzależniona od uprawiania biegania


SJP.pl


biegoholizm

bardzo częste uprawianie biegania, traktowane jako objaw choroby


SJP.pl


biegoszów

wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Biegoszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.

Wikipedia


biegowiec

biegowiec osowaty, biegowiec świerkowy - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych


SJP.pl

  • biegowiec – rodzajowy człon polskich nazw zwyczajowych chrząszczy z rodzajów: Clytus i Cyrtoclytus, w szczególności:
    • biegowiec grochodrzewowy (Clytus rhamni)
    • biegowiec dębowy (Clytus tropicus)
    • biegowiec klonowy (Cyrtoclytus capra)
    • biegowiec osowaty (Clytus arietis)
    • biegowiec świerkowy (Clytus lama)

    Wikipedia


biegówka

narta przeznaczona do biegów narciarskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. pot. narta do uprawiania narciarstwa biegowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg m., ubieganie n.

Wiktionary


biegówki

narta przeznaczona do biegów narciarskich


SJP.pl

Biegi narciarskie (także: biegi płaskie, dla odróżnienia od całkowicie innej dyscypliny zimowej – biegów zjazdowych) – sport zimowy popularny w krajach z rozległymi zaśnieżonymi terenami, głównie w północnej Europie oraz Kanadzie. Popularność tego sportu szybko rośnie także w Stanach Zjednoczonych, Rosji, Polsce i krajach Europy Środkowej.

Wikipedia


biegowy

związany z biegiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) sport. związany z biegiem, bieganiem

 (1.2) techn. związany z biegiem (przełożeniem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trening biegowy to ćwiczenie fizyczne, w którym poprzez bieg polepsza się lub utrzymuje kondycję ćwiczącego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n., bieg mrz.

 czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć

 przym. zabiegowy

 przysł. biegowo, biegle

Wiktionary


biegun

wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach; szybki koń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające najbardziej ekstremalne cechy;

 (1.2) jeden z dwóch punktów na powierzchni obracającego się ciała niebieskiego, przez które przechodzi jego oś obrotu

 (1.3) element takich przedmiotów jak koń na biegunach, lub fotel bujany, wygięty pręt na którym buja się dany przedmiot

 (1.4) fiz. zob. biegun magnetyczny.

 (1.5) fiz. zob. biegun elektryczny.

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) szybki koń wierzchowy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) rel. wyznawca jednego z odłamów staroobrzędowców

Wiktionary

Biegun – miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające ekstremalne cechy:

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) O tej porze roku na biegunie trwa dzień polarny.

 (1.3) Ten fotel bujany nadaje się tylko do wyrzucenia, jego bieguny są strzaskane.

 (1.4) Bieguny przeciwne przyciągają się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡũn, AS: bʹi ̯egũn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegunowość ż.

 przym. biegunowy

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) strannik

Wiktionary


biegunecznik

gatunek drzewa pochodzącego z Ameryki Północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. drzewo rosnące w Ameryce Południowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegunecznikowate lm.

Wiktionary


biegunecznikowate

rodzina roślin z rzędu terpentynowców; w Polsce znany hodowany w parkach bożodrzew


SJP.pl

Biegunecznikowate (Simaroubaceae DC.) – rodzina roślin należąca do rzędu mydleńcowców Sapindales (lub rutowców Rutales w niektórych ujęciach systematycznych). Należy tu ok. 20 rodzajów ze 110 gatunkami występującymi głównie w obszarach tropikalnych. Strefy klimatu umiarkowanego sięgają nieliczne gatunki w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej, na Bliskim i na Dalekim Wschodzie.

Wikipedia


biegunecznikowaty

o cechach biegunecznikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


biegunka

1. choroba bakteryjna wywoływana poprzez zjedzenie czegoś nieświeżego; zatrucie pokarmowe;
2. przenośnie: tworzenie czegoś w dużej ilości, bez wyraźnej potrzeby, np. biegunka słowna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. częste wypróżnianie stolcem o rzadkiej konsystencji;

Wiktionary

Biegunka, potocznie rozwolnienie (łac. diarrhoea) – objaw kliniczny polegający na zwiększonej częstotliwości wypróżnień (według WHO ≥3/24h) lub zwiększonej ilości stolca (powyżej 200 g w ciągu doby), wraz ze zmianą konsystencji na płynną lub półpłynną. Biegunce może towarzyszyć stan ogólnego osłabienia, gorączka, kurczowe bóle brzucha. Objaw ten trwający do 14 dni określany jest jako biegunka ostra, natomiast utrzymanie się objawów chorobowych ponad 4 tygodnie kwalifikuje do rozpoznania biegunki przewlekłej (niektórzy autorzy wyróżniają biegunkę uporczywą – trwającą od 2 do 4 tygodni).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten zwlekał „meldując pokornie”, iż jest bardzo chory, ma biegunkę, mdłości, gorączkę i nie może ruszyć się z miejsca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈɡũnka, AS: bʹi ̯egũnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieg m., biegacz mos./mzw.

 czas. biegać

 przym. biegunkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) laksacja, rozwolnienie, reg. śl. laksyrka.; pot. wulg. sraczka

Wiktionary


biegunkować

potocznie: mieć biegunkę


SJP.pl


biegunkowy

biegunka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z biegunką, dotyczący biegunki

Wiktionary

Patrz:

biegunka

Przykłady

 (1.1) W organizmie niemowlęcia kazeina mleka krowiego tworzy ser, z trudem trawiony przez niego; pojawia się niestrawność, kwaśne, biegunkowe stolce, kwaśne wymioty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegunka ż.

Wiktionary


biegunowość

biegunowy


SJP.pl

Biegunowość (inaczej: polarność, polaryzacja) – występowanie różnic morfologicznych lub fizjologicznych pomiędzy dwoma biegunami (często przeciwstawnymi) różnych struktur organizacji organizmów (np. komórki, narządu). Biegunowość całego organizmu wyznacza przeciwległe krańce połączone osią biegunową, wokół której w określonym porządku organizują się jego struktury.

Wikipedia

Patrz:

biegunowy

biegunowy

przymiotnik od: biegun


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geogr. związany z biegunami Ziemi

 (1.2) fiz. dotyczący biegunowości cząsteczek (ładunków elektrycznych)

 (1.3) skrajnie przeciwny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Autorzy opisali tam swoje biegunowe przygody.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegun mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) polarny

Wiktionary


biegus

1. średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny bekasowatych, o upierzeniu brunatnym, szarym i rdzawym, zamieszkujący tundrę, wybrzeża morskie i łąki w północnej części Eurazji i Ameryki;
2. kaczka typu nieśnego, pochodzenia indyjskiego, o upierzeniu czarnym, białym lub białobrązowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Calidris|ref=tak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡus, AS: bʹi ̯egus

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biec

Wiktionary


biegusiem

potocznie: natychmiast, niezwłocznie, błyskawicznie; biegiem, migiem, migusiem, w mig


SJP.pl


biegła

znawczyni, ekspertka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. ekspertka powoływana przez sąd, mająca wiedzę w specjalistycznej dziedzinie, ułatwiająca zrozumienie związanych z tą dziedziną zagadnień istotnych dla sprawy

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: biegły

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp., ż., przesz. od: biec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po katastrofie w elektrowni sąd powołał biegłą z dziedziny fizyki jądrowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡwa, AS: bʹi ̯egu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biegły

 rzecz. biegły mos.

Wiktionary


biegłość

biegły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) doświadczenie w robieniu czegoś; nabyta wiedza umożliwiająca posiadanie praktycznej zdolności

Wiktionary

Patrz:

biegły

Przykłady

 (1.1) Dzięki temu kursowi nabyłem biegłości w pisaniu programów.

 (1.1) Tylko ćwiczenie pozwala nabrać biegłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯egu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz./przym. biegły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umiejętność, sprawność, zdolność, wprawa

Wiktionary


biegłościowy

biegłość


SJP.pl

Patrz:

biegłość

biegły

znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dużą wiedzę lub umiejętności w danej dziedzinie

 (1.2) łódź. zaradny, obrotny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) praw. ekspert powoływany przez sąd, mający wiedzę w specjalistycznej dziedzinie, ułatwiający zrozumienie związanych z tą dziedziną zagadnień istotnych dla sprawy

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lm., nmos., przesz. od: biec

Wiktionary

  • Biegły rewident
  • Biegły sądowy
  • Biegły skarbowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój kolega jest biegły w naprawianiu samochodów.

 (1.2) Ona to jest biegła, wszystko ci załatwi.

 (2.1) Po katastrofie w elektrowni sąd powołał biegłego z dziedziny fizyki jądrowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛɡwɨ, AS: bʹi ̯egu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegłość ż.

:: fż. biegła ż.

 przysł. biegle

 czas. biec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doświadczony, wprawiony, wprawny

Wiktionary


biejków

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

Biejków dawniej też Bików – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Promna. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 731.

Wieś szlachecka Biejkowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grójeckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wikipedia


biel

biały kolor; białość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biały kolor;

 (1.2) biały ubiór

 (1.3) biały pigment (barwnik) używany do wyrobu farb

 (1.4) zewnętrzna część pni drzew, przewodząca wodę

 (1.5) stpol. biała mąka

 (1.6) stpol. żyto

 (1.7) stpol. zboże

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) reg. częściowo bagienne, stojące rozlewisko wodne na terenach nizinnych

 (2.2) daw. kosmet. bielący puder nakładany na twarz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński

 (3.1) bot. zewnętrzna warstwa drewna w pniach i gałęziach, zawierająca żywe komórki i przewodząca wodę;

forma czasownika.

 (4.1) 2. os. lp. rozk. od: bielić

Wiktionary

Geografia

Białoruś

  • Biel – dawna leśniczówka w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Łużki

Hiszpania

  • Biel – gmina w prowincji Saragossa, w Aragonii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na niebie rysowała się tu i ówdzie czysta biel delikatnych obłoczków.

 (1.2) Dobrze jej w bieli – to ją odmładza.

 (1.3) Naszkicowałam główne formy mieszanką błękitu z bielą cynkową rozcieńczoną terpentyną.

 (2.1) Nowe znowu obrazy życia roztaczają się około leśnych strumieni, źródeł, moczarów i bieli. (…) O świcie latem ruch i życie zaczyna się po bielach.

 (2.2) Gruba warstwa bielu czyniła z jej twarzy niemal maskę.

 (3.1) Kołatek domowy żeruje w bielu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛl, AS: bʹi ̯el

Wiktionary

Powiązane:

 zob. biały.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) drewno bielaste

 (2.1) jeziorzysko

 (2.2) bielidło

Wiktionary


biela

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku
  • Stanisław Biela – polski narciarz klasyczny
  • Józef Biela – polski inżynier elektryk i działacz społeczny.
Nazwy geograficzne
  • Biela – dawna polska nazwa miejscowości Bielice w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie
  • Biela – potok na Słowacji, dopływ Malatínki
  • Biela – potok na Słowacji, dopływ Popradu
  • Biela – potok na Słowacji, dopływ Štiavnicy
  • Biela – potok na Słowacji, dopływ Zázrivki
  • Biela – dawna nazwa rzeki na Dolnym Śląsku, w okolicach Bielawy
  • Biela – rzeka w Polsce, dopływ Odry w woj. lubuskim
  • Biela – rzeka we wschodnich Niemczech i północnych Czechach, lewy dopływ Łaby
  • Biela – wieś w woj. wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wilczyn
  • Biela – gromada

Wikipedia


bielactwo

brak lub niedobór barwników melaninowych u człowieka i zwierząt; albinizm; leukoderma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. schorzenie powodujące odbarwienia w skórze, włosach i tęczówce na skutek zmniejszenia lub braku melaniny

Wiktionary

Albinizm, bielactwo – uwarunkowany genetycznie brak lub niedobór pigmentu (melaniny) w organizmie. Osobnik posiadający tę cechę nazywany jest albinosem i charakteryzuje się białym lub bladoróżowym (związanym z prześwitywaniem naczyń krwionośnych) odcieniem skóry, białymi włosami, bladoróżowymi tęczówkami i czerwonymi źrenicami (z uwagi na prześwitywanie naczyń krwionośnych z dna oka). Nazwę tego wrodzonego błędu metabolizmu wprowadził w 1908 roku Archibald Garrod, który zauważył utrzymywanie się zaburzenia w obrębie wybranych rodzin. Oprócz albinizmu całkowitego (uogólnionego) występuje także bielactwo nabyte.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mos., bielak mzw.

 czas. bielić

Wiktionary


bielaczek

tracz bielaczek - ptak płetwonogi z podrodziny traczy, w Polsce spotykany tylko w okresie przelotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Mergus albellus|ref=tak., tracz bielaczek, gatunek z rodziny kaczkowatych;

Wiktionary

Bielaczek, tracz bielaczek (Mergellus albellus) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widzę nurkujące co chwilę tracze nurogęsi, tracze długodziobe i bielaczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈlat͡ʃɛk, AS: bʹi ̯elaček

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tracz bielaczek

Wiktionary


bielaczy

przymiotnik od: bielactwo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bielactwem, dotknięty bielactwem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) albinotyczny

Wiktionary


bielajewka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie odeskim, siedziba władz rejonu bielajewskiego;

Wiktionary

Bielajewka (ukr. Біляївка, trb. Bilajiwka) – miasto na Ukrainie w obwodzie odeskim, rejonu odeskiego, liczy 14 tys. mieszkańców (2006). Ośrodek przemysłu spożywczego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bielajewski

Wiktionary


bielak

gatunek zająca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. łow. zob. zając bielak.

Wiktionary

  • zając bielak (Lepus timidus) – gatunek ssaka z rodziny zającowatych
  • bielak – nazwa rodzaju umaszczenia wyżła niemieckiego krótkowłosego – jednej z ras psów
  • Bielak – polski herb szlachecki, którym pieczętowała się tatarska rodzina Bielaków osiadła na Litwie

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. biel ż., białko n., bielik m., bielinek m., bielizna ż., bielactwo n., bielmo n., białość ż., białe nmos., bielenie n., biały mos.

 czas. bielić ndk., pobielić dk., zabielić dk.

 przym. biały, białawy, bielutki, bieluteńki

 przysł. biało, bielutko, białawo, bieluteńko

Wiktionary


bielamowicz

nazwisko


SJP.pl


bielan

członek katolickiego zakonu kontemplacyjnego; kameduła


SJP.pl


bielanianin

mieszkaniec Bielan (dzielnicy Warszawy)


SJP.pl


bielanianka

mieszkanka Bielan (dzielnicy Warszawy)


SJP.pl


bielanka

w Kościele katolickim: dziewczynka sypiąca kwiaty w czasie procesji, zwykle ubrana na biało


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Bielanka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski
  • Bielanka – wieś w woj. małopolskim, w pow. gorlickim, w gminie Gorlice
  • Bielanka – część wsi Cieniawa w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Grybów
  • Bielanka – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Raba Wyżna

Wikipedia


bielankowate

rodzina morskich ryb okoniokształtnych; białokrwiste


SJP.pl

Bielankowate, białokrwiste (Channichthyidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Są jedynymi kręgowcami, które nie mają we krwi hemoglobiny.

Wikipedia


bielankowaty

o cechach bielankowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


bielański

przymiotnik od: Bielany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bielanami, dotyczący Bielan

Wiktionary

Bielański – polski herb szlachecki nadany w zaborze austriackim.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bielany nmos.

Wiktionary


bielany

członek katolickiego zakonu kontemplacyjnego; kameduła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. nazwa dzielnicy Warszawy;

 (1.2) geogr. adm. nazwa dzielnicy w kilku miastach Polski;

 (1.3) geogr. adm. nazwa kilku wsi w Polsce;

Wiktionary

W Polsce
  • Bielany – część miasta Elbląg
  • Bielany – część miasta Jaworzno
  • Bielany – część miasta Kraków
  • Bielany – część miasta Maków Mazowiecki
  • Bielany – część miasta Mikstat
  • Bielany – część miasta Środa Śląska
  • Bielany – część miasta Toruń
  • Bielany – część miasta Warka
  • Bielany – część miasta Warszawa
  • Bielany – część miasta Legnica

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bielański

Wiktionary


bielarka

urządzenie do bielenia przędzy lub gotowej tkaniny


SJP.pl


bielarnia

zakład, w którym odbywa się bielenie tkanin


SJP.pl


bielarski

holender bielarski - typ aparatu, w którym zachodzi mieszanie i bielenie masy papierniczej; holender bielący


SJP.pl


bielaszewski

nazwisko


SJP.pl


bielat

nazwisko


SJP.pl


bielawa

podmokła łąka torfowa w kotlinach lub dolinach rzecznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bielawa (niem. Langenbielau) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim. Bielawa położona jest na Przedgórzu Sudeckim, u podnóża Gór Sowich. Rozciąga się na przestrzeni 9 km, wzdłuż potoku Bielawica (niem. Biele), na wysokości 275–450 m n.p.m. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto zamieszkiwały 28 344 osoby (157. miejsce w kraju).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈlava, AS: bʹi ̯elava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielawianin, bielawianka

 przym. bielawski

Wiktionary


bielawianin

mieszkaniec Bielawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bielawy

 (1.2) osoba pochodząca z Bielawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieszkam w Bielawie, więc jestem bielawianinem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielawa ż.

:: fż. bielawianka ż.

 przym. bielawski

Wiktionary


bielawianka

mieszkanka Bielawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bielawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy przejeżdżałem przez Bielawę, widziałem wiele pięknych bielawianek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielawianin m., Bielawa ż.

 przym. bielawski

Wiktionary


bielawny

nazwisko


SJP.pl


bielawski

Bielawa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Bielawy

Wiktionary

  • Bielawski – herb szlachecki

Osoby o nazwisku Bielawski:

  • Aleksander Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Aleksandr Bielawski (1932–2012) – aktor
  • Antoni Bielawski (1919–1997) – oficer UB
  • Arkadiusz Bielawski (ur. 1959) – aktor dziecięcy
  • Bolesław Bielawski (1882–1966) – adwokat
  • Bruno Bielawski (1831–1861) – dziennikarz
  • Jan Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Janusz Bielawski (ur. 1928) – chirurg
  • Józef Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Kazimierz Bielawski – podkomorzy
  • Krzysztof Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Ludwik Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Maciej Bielawski (ujednoznacznienie)
  • Maciej Zaremba Bielawski (ur. 1951) – szwedzki dziennikarz
  • Mirosław Bielawski (ur. 1955) – wokalista rockowy
  • Ołeksandr Bielawski (ur. 1953) – szachista
  • Oskar Bielawski (1891–1973) – psychiatra
  • Roman Bielawski (1907–1942) – major
  • Siergiej Bielawski (1883–1953) – astronom
  • Tomasz Bielawski (ur. 1960) – lekarz weterynarii
  • Walenty Bielawski – starosta
  • Wiesław Bielawski (ur. 1950) – polski inżynier rolnictwa, profesor nauk rolniczych, rektor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (2016–2020)
  • Wiesław Bielawski (ur. 1960) – polski samorządowiec i urzędnik
  • Wasilij Bielawski (1882–????) – pisarz emigracyjny
  • Zygmunt Bielawski (1937–2006) – aktor

Wikipedia

Patrz:

Bielawa

Powiązane:

 rzecz. Bielawa ż., bielawianin m., bielawianka ż.

Wiktionary


bielawy

podmokła łąka torfowa w kotlinach lub dolinach rzecznych


SJP.pl

W Polsce
  • Bielawy – część miasta Bydgoszcz
  • Bielawy – część miasta Rypin
  • Bielawy – część miasta Toruń
  • Bielawy – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią
  • Bielawy – przysiółek wsi Zamość w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Bielawy – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. wąbrzeskim, w gminie Płużnica
  • Bielawy – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubraniec
  • Bielawy – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Barcin
  • Bielawy – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski
  • Bielawy – wieś w woj. lubuskim, w pow. nowosolskim, w gminie Siedlisko
  • Bielawy – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Strzelce
  • Bielawy – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Świnice Warckie
  • Bielawy – wieś w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Bielawy
  • Bielawy – część wsi Strugienice w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Zduny
  • Bielawy – osada leśna w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Poświętne
  • Bielawy – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Lututów
  • Bielawy – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Glinojeck
  • Bielawy – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Bielawy – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Szreńsk
  • Bielawy – część wsi Glina w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Małkinia Górna
  • Bielawy – część wsi Skwierawy w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Studzienice
  • Bielawy – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Czersk
  • Bielawy – część wsi Szarłata w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Przodkowo
  • Bielawy – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Janowiec Kościelny
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Kłecko
  • Bielawy – osada w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Pępowo
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Granowo
  • Bielawy – część wsi Nowe Prażuchy w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Kazimierz Biskupi
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Śmigiel
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. leszczyńskim, w gminie Krzemieniewo
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pleszewskim, w gminie Gołuchów
  • Bielawy – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Kórnik
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Jutrosin
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Słupca
  • Bielawy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Strzałkowo
  • Bielawy – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Pniewy
  • Bielawy – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Wronki
  • Bielawy – kolonia w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Malanów
  • Bielawy – część wsi Wszembórz w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Kołaczkowo

Wikipedia


bielce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii;

Wiktionary

Bielce (rum. Bălți) – drugie co do wielkości miasto Mołdawii, nazywane często „północną stolicą”. W 2023 roku liczyło 146 950 mieszkańców.

Najliczniejsze skupisko Polaków w Mołdawii, siedziba polonijnych organizacji.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bielecki

Wiktionary


bielczyk

1. gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych; koliber białoszyi;
2. rodzaj grzybów z klasy miseczniaków


SJP.pl

  • bielczyk – gatunek ptaka
  • bielczyk – rodzaj grzybów
  • Nazwisko, np. Piotr Bielczyk

Wikipedia


bielec

1. mały owad żywiący się drewnem; termit;
2. ryba drapieżna z rodziny karpiowatych; rap, rapa, boleń


SJP.pl

2 cieki w Polsce:

  • Bielec – struga, dopływ Gwdy (uchodzi do jeziora Wierzchowo)
  • Bielec – potok, dopływ Skrody

3 oronimy w Polsce:

  • Bielec – szczyt w Karkonoszach
  • Bielec – wzniesienie w Sudetach Zachodnich, Rudawach Janowickich
  • Bielec – wzniesienie w Górach Kaczawskich

Wikipedia


bielecki

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bielcami, dotyczący Bielec

Wiktionary

Bielecki (forma żeńska: Bielecka; liczba mnoga: Bieleccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 18230 osób.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bielce nmos.

 przym. biały, białawy

Wiktionary


bielefeld

[czytaj: BIlefelt] miasto w Niemczech


SJP.pl

Wikipedia


bielefelder

[czytaj: bilefelder] niemiecka rasa kur; kura bielefeldzka


SJP.pl


bielefeldzki

Bielefeld (miasto w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Bielefeld

Wiktionary


bielej

stopień wyższy od przysłówka: biało


SJP.pl


bielejewo

2 miejscowości w Polsce:

  • Bielejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. jarocińskim, w gminie Jaraczewo
  • Bielejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Ostroróg

Wikipedia


bielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bielić.

 (1.2) odczasownikowy od|bieleć.

Wiktionary

  • Bielenie drzew owocowych – zabieg pielęgnacyjny stosowany w sadownictwie
  • Bielenie oleju – proces usuwania substancji barwnych z oleju przy użyciu adsorbenta
  • Bielenie płótna pod Haarlemem – obraz Jana van Kessela

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., białas m., biały mos., białość ż., bielak mzw.

 czas. bielić ndk.

 przym. biały

 przysł. biało

Wiktionary


bielesz

nazwisko


SJP.pl


bielewicz

nazwisko


SJP.pl


bielewo

W Białorusi
  • Bielewo – dawny majątek, obecnie na terenie obwodu mińskiego, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Gródek
  • Bielewo – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Gródek
  • Bielewo – dawna osada młyńska. Tereny, na których leżała, znajdują się obecnie w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Gródek
  • Bielewo – wieś w obwodzie grodzieńskim w rejonie grodzieńskim w sielsowiecie Indura
  • Bielewo – dawna kolonia. Tereny, na których była położona leżą obecnie w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Krzywe Sioło
  • Bielewo – dawna smolarnia. Tereny, na których leżała, znajdują się obecnie w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Gródek

Wikipedia


bieliana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. duży, drewniany statek rzeczny, używany głównie na Wołdze do transportu towarów, szczególnie drewna;

Wiktionary

Bieliana – rodzaj statku rzecznego (rzadziej morskiego), używanego w Rosji w drugiej połowie XIX w. i na początku XX w. do transportu surowego drewna budulcowego i z tegoż surowca zbudowanego. Statek taki był właściwie pływającym stosem drewna i odbywał tylko jeden rejs w dół rzeki. Drewno ułożone było w dość skomplikowany sposób, by zapewnić odpowiednią wentylację, możliwość gaszenia ewentualnego pożaru czy uszczelnianie burt. Po dotarciu do celu był rozbierany.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas rejsu po Wołdze kapitan opowiadał historie o dawnych bielianach, które przemierzały te wody.

 (1.1) Archeolodzy odkryli fragmenty bieliany podczas prac wykopaliskowych nad brzegiem rzeki.

 (1.1) Muzeum rzeczne posiada zrekonstruowaną bielianę, która pokazuje, jak wyglądał transport towarów w XIX wieku.

Wiktionary


bielić

1. malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; białkować;
2. poddawać procesowi uszlachetniania różne produkty, przez podniesienie ich stopnia białości lub bezbarwności;
3. pokrywać przedmioty metalowe powłoką cyny


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobielić)

 (1.1) malować wapnem rozpuszczonym w wodzie

 (1.2) pokrywać rzeczy metalowe cynową powłoką

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybielić)

 (2.1) zwiększać natężenie koloru białego przy użyciu jakiegoś czynnika chemicznego lub fizycznego

czasownik zwrotny niedokonany bielić się

 (3.1) wyróżniać się od tła jasnym kolorem, bielą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nabiał mrz., białas m., biel ż., bielactwo n., białko n., białka ż., białaczka ż., białkówka ż., białość ż., bielak mrz., bielidło n., bielinek mrz., bielizna ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarka ż., bielmo n., bieluń mrz., wybielacz mrz., biały mos., bielenie n., pobielanie n., białkowanie n.

 czas. białkować ndk., bieleć ndk., obielać ndk., obielić dk., pobielać ndk., pobielić dk., wybiałkować dk., wybielać ndk., wybielić dk., zabielać ndk., zabielić dk., zbieleć dk.

 przym. biały, bielutki, bieluteńki, bieluśki, bielusieńki, bieluchny, białawy, białkowy, bieliźniany, bieliźniarski

 przysł. biało

 przedr. biało-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobielać

 (2.1) wybielać, utleniać

Wiktionary


bielica

1. odbarwiona, jasnoszara gleba, z której wody wyługowały związki żelaza i manganu, gromadzące się niżej jako orsztyn;
2. stosowana w zielarstwie bylina o rozgałęzionych pędach; bylica pospolita; bylnik


SJP.pl

Bielica – typ gleby tworzącej się w warunkach klimatu umiarkowanego chłodnego (średnia temperatura 2-4 °C) i wilgotnego (roczny opad w granicach 400-1000 mm), na obszarach porośniętych lasami iglastymi. Występuje na Pojezierzu Kaszubskim, w Kotlinie Sandomierskiej, w województwie lubuskim, w USA, w Kanadzie. Bielica powstaje z utworów piaszczystych, zwykle pochodzenia lodowcowego i rzecznego, w procesie tzw. bielicowania. Słabo rozwinięty poziom próchniczny, a dobrze rozwinięty poziom wymywania.

Wikipedia


bielice

1. odbarwiona, jasnoszara gleba, z której wody wyługowały związki żelaza i manganu, gromadzące się niżej jako orsztyn;
2. stosowana w zielarstwie bylina o rozgałęzionych pędach; bylica pospolita; bylnik


SJP.pl

  • bielica – rodzaj gleby
W Polsce
  • Bielice – część miasta Bydgoszcz
  • Bielice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie
  • Bielice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Mogilno
  • Bielice – wieś w woj. lubuskim, w pow. nowosolskim, w gminie Kożuchów
  • Bielice – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Torzym
  • Bielice – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Krośniewice
  • Bielice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Piątek
  • Bielice – część wsi Rostkowice w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Wyszogród
  • Bielice – osada w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Sochaczew
  • Bielice – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Świerczów
  • Bielice – wieś w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Łambinowice
  • Bielice – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
  • Bielice – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Czaplinek
  • Bielice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Maszewo
  • Bielice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. pyrzyckim, w gminie Bielice

Wikipedia


bielicki

przymiotnik od: Bielice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bielicami, dotyczący Bielic

Wiktionary

  • Carlos Bielicki (ur. 1940) – argentyński szachista
  • Dominik Bielicki (ur. 1976) – polski poeta
  • Franciszek Bielicki (1921–1999) – polski chirurg
  • Józef Bielicki (1922–1944) – żołnierz
  • Kacper Bielicki (ur. 1985) – polski siatkarz
  • Leon Bielicki (ok. 1755–1794) – sędzia deputat na Trybunał Koronny
  • Maciej Bielicki (1906–1988) – polski astronom
  • Marian Leon Bielicki (1920–1972) – polski pisarz
  • Tadeusz Bielicki (ur. 1932) – antropolog
  • Włodzimierz Bielicki (1932–2012) – polski scenograf

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bielice nmos.

 przysł. biało

Wiktionary


bielicować

wpływać na powstawanie bielic


SJP.pl


bielicowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wpływanie na powstawanie bielic

Wiktionary

Bielicowanie – proces glebotwórczy charakterystyczny dla mało aktywnych biologicznie, ubogich w składniki pokarmowe gleb piaskowych w borach sosnowych lub świerkowych (rzadziej mieszanych) klimatu wilgotnego, umiarkowanego i chłodnego. Bielicowanie polega na wypłukiwaniu z górnych części gleby (z poziom eluwialnego) niektórych produktów rozkładu minerałów glebowych, głównie tlenków i wodorotlenków glinu i żelaza, krzemionki, fosforu, manganu i in., przemieszczaniu ich w dół i wytrącaniu w środkowej części profilu (w poziomie iluwialnym). W rezultacie w górnych poziomach gleb bielicowych pozostaje biały kwarc (stąd polska nazwa procesu i typu gleby).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bielica ż.

 czas. bielicować ndk.

 przym. bielicowy

Wiktionary


bielicowy

przymiotnik od: bielica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bielicami (rodzajem gleb)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego występują zwykle kwaśne i mało żyzne gleby wytworzone z piasków eolicznych: gleby rdzawe i bielicowe oraz gleby gruntowoglejowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielica ż., bielicowanie n.

 czas. bielicować ndk.

Wiktionary


bielicoziemny

charakteryzujący się występowaniem gleb bielicowych


SJP.pl


bieliczkować

czasownik

 (1.1) stpol. bielić twarz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛlʲit͡ʃˈkɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯elʹičkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieliczkowanie n.

Wiktionary


bieliczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bieliczkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bieliczkować ndk.

Wiktionary


bielidło

1. rodzaj pudru stosowany do nadania cerze białości; blansz;
2. substancja wybielająca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. biała farba do twarzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈlʲidwɔ, AS: bʹi ̯elʹidu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biały mos., biel ż., białość ż.

 czas. bielić ndk.

 przym. biały

 przysł. biało

Wiktionary


bielik

1. duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; birkut; berkut;
2. choroba roślin z rodziny krzyżowych, powodowana przez pasożytniczy grzyb; biała rdza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Haliaeetus albicilla|ref=tak., duży drapieżnik zamieszkujący północną Eurazję;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) roln. zob. biała rdza.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛlʲik, AS: bʹi ̯elʹik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 przysł. biało

 rzecz. biały mos., białość ż., bielak mzw.

Wiktionary


bielikowate

o cechach bielikowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


bielikowaty

o cechach bielikowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


bielikowo

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Bielikowo (niem. Behlkow) – wieś sołecka położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce.

Według danych z 2 września 2013 r. wieś miała 252 mieszkańców.

Wikipedia


bielikrasa

kłączowa bylina ozdobna; popularna również pod nazwą kalii


SJP.pl


bielin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kowelskim obwodu wołyńskiego;

Wiktionary

W Polsce
  • Bielin – część miasta Ciechanów
  • Bielin – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Żmudź
  • Bielin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Moryń
  • Bielin – gromada
  • Bielin – przystanek kolejowy w Bielinie, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bieliński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. także Bilin

Wiktionary


bielinek

biały motyl dzienny z rodziny bielinkowatych


SJP.pl

Bielinek – (niem. Bellinchen) wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Cedynia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W pobliżu wsi rezerwat Bielinek z roślinnością stepową (ciepłolubną) i dąbrowami z dębem omszonym.

W pobliżu wsi znajduje się „Kopalnia Bielinek” (pozyskiwanie kruszywa), należąca do spółki Szczecińskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A..

Wikipedia


bieliniak

baryłkarz bieliniak - gatunek owada z rodziny męczelkowatych, pasożytujący na gąsienicach bielinka kapustnika


SJP.pl


bieliniec

wieś w województwie podkarpackim


SJP.pl

Bieliniec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Ulanów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Pierwsze wzmianki o Bielińcu pochodzą z XV wieku, kiedy to na terenie wsi powstały pierwsze zagrody chłopskie. W czasie drugiej wojny światowej działało we miejscowości kilkunastu partyzantów, którzy czynnie walczyli z okupantem. Ich pamięci został postawiony pomnik w centrum wsi. Obecnie Bieliniec zamieszkuje około 450 mieszkańców.

Wikipedia


bielinkowate

rodzina motyli różnoskrzydłych; bielinki


SJP.pl

Bielinkowate, bielinki (Pieridae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata i nadrodziny Papillonoidea. Liczy około 1100 opisanych gatunków. Kosmopolityczna. Jej przedstawiciele mają przednie skrzydła trójkątne, zaś tylne zaokrąglone i pozbawione ogonków. U gatunków palearktycznych barwa skrzydeł jest główne biała, żółta lub pomarańczowa.

Wikipedia


bielinkowaty

o cechach bielinkowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


bielino

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

W Polsce
  • Bielino – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Słupno
  • Bielino – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wyszkowskim, w gminie Rząśnik
  • Bielino – gromada
  • Bielino – dawna gmina
  • Bielino – jurydyka Warszawy

Wikipedia


bieliński

przymiotnik od: Bieliny


SJP.pl

Bieliński (forma żeńska: Bielińska; liczba mnoga: Bielińscy) – polskie nazwisko i nazwa herbu własnego. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 6112 osób.

Wikipedia


bieliny

1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. część miasta Ostrowiec Świętokrzyski


SJP.pl

Bieliny – polski herb szlachecki== Geografia Polski ==

  • Bieliny – część miasta Ostrowiec Świętokrzyski
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą
  • Bieliny – część wsi Młochów w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim, w gminie Nadarzyn
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Gielniów
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Pionki
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Brochów
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn
  • Bieliny – wieś w woj. mazowieckim, w pow. warszawskim zachodnim, w gminie Kampinos
  • Bieliny – część wsi Brańszczyk w woj. mazowieckim, w pow. wyszkowskim, w gminie Brańszczyk
  • Bieliny – wieś w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Ulanów
  • Bieliny – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Bieliny
  • Bieliny – osada leśna w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Stąporków
  • Bieliny – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. bartoszyckim, w gminie Bartoszyce
  • Bieliny – część wsi Bobrowniki w woj. wielkopolskim, w pow. ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną
  • Bieliny – gmina

Wikipedia


bielistka

1. (zwykle w liczbie mnogiej) futro z brzuszków popielic;
2. mech z rodziny bielistkowatych


SJP.pl


bielistki

1. (zwykle w liczbie mnogiej) futro z brzuszków popielic;
2. mech z rodziny bielistkowatych


SJP.pl


bielistkowate

rodzina mchów


SJP.pl


bielisty

poetycko: biały


SJP.pl


bieliszów

wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Bieliszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Jemielno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

We wsi był przystanek kolejowy Bieliszów.

Wikipedia


bielizna

1. odzież zakładana na gołe ciało pod inne ubranie;
2. wyroby z tkaniny, zwykle białej, używane głównie w gospodarstwie domowym;
3. bielizna pościelowa - wierzchnia część pościeli, np. prześcieradło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka

 (1.2) kraw. wyroby z tkaniny, używane w domu

Wiktionary

Bielizna – wyroby, historycznie wykonywane z białej tkaniny (zwykle płótna), obecnie najczęściej kolorowe.

  • Bielizna osobista: odzież noszona bezpośrednio na skórze, zwykle pod innymi ubraniami, z tkaniny lub trykotu;
  • Bielizna pościelowa: wierzchnia (zmieniana) część pościeli (powłoczki, prześcieradła);
  • Bielizna stołowa: przedmioty służące do nakrywania stołu jadalnego – obrus, serwetka, molton (flanda), laufer, skirting, serweta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozwiesiłam bieliznę na sznurku, żeby szybciej wyschła.

 (1.2) Gdzie odpowiedzialni za jadalnię trzymają czystą bieliznę stołową?

 (1.2) Zakonnice piorą bieliznę ołtarzową co kilka tygodni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈlʲizna, AS: bʹi ̯elʹizna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biały mos., biel ż., bielenie n., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos., bieliźniarka ż., białko n., bielak mzw.

 przym. bieliźniany, biały, bieliźniarski

 czas. bielić ndk., pobielić dk., wybielić dk.

 przysł. bieliźniarsko

Wiktionary


bieliźniany

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bielizną, dotyczący bielizny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.

 przym. bieliźniarski

 przysł. bieliźniarsko

 czas. bielić

Wiktionary


bieliźniarka

1. szafa do przechowywania bielizny;
2. kobieta szyjąca bieliznę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szafa na bieliznę

 (1.2) daw. kobieta szyjąca bieliznę

Wiktionary

  • Bieliźniarka – mebel do przechowywania bielizny
  • Bieliźniarka – zawód, kobieta szyjąca bieliznę

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W Kościele katolickim na 25 listopada przypada wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki katarzynek, krawcowych, bieliźniarek, prządek, modystek, fryzjerów, dziewcząt, mężatek, kołodziejów, młynarzy, garncarzy, polskich kolejarzy, studentów i uczonych oraz chroniącej od bólu głowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛlʲiʑˈɲarka, AS: bʹi ̯elʹiźńarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieliźniarstwo n., bielizna ż., bieliźniarz mos.

 czas. bielić ndk.

 przym. bieliźniarski, bieliźniany

 przysł. bieliźniarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. szafonierka.

Wiktionary


bieliźniarski

dotyczący bieliźniarstwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bieliźniarstwem, dotyczący bieliźniarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.

 przym. bieliźniany

 przysł. bieliźniarsko

 czas. bielić

Wiktionary


bieliźniarsko

przysłówek

 (1.1) w sposób charakterystyczny dla bieliźniarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.

 przym. bieliźniany, bieliźniarski

Wiktionary


bieliźniarstwo

szycie, produkcja bielizny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaw. zawód szyjącego bieliznę

 (1.2) kraw. szycie bielizny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarz mos.

 przym. bieliźniarski, bieliźniany

 przysł. bieliźniarsko

 czas. bielić

Wiktionary


bieliźniarz

przestarzale: osoba szyjąca bieliznę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. rzem. krawiec szyjący bieliznę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., bieliźniarstwo n.

:: fż. bieliźniarka ż.

 przym. bieliźniarski, bieliźniany

 przysł. bieliźniarsko

Wiktionary


bielkówko

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Bielkówko (niem. Klein Bölkau, kaszb. Bélkòwkò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy na trasie linii kolejowej Pruszcz Gdański-Żukowo (obecnie zawieszonej). Znajduje się tu nieczynna stacja kolejowa Bielkowo.

Wikipedia


bielkowo

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

  • Bielkowo – wieś w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy
  • Bielkowo – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów
  • Bielkowo – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka
  • Bielkowo – nieczynny przystanek kolejowy, a dawniej stacja kolejowa w Bielkówku w województwie pomorskim

Wikipedia


bielmica

bielmica sinogłówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


SJP.pl


bielmik

gatunek ryby z rodziny dorszowatych


SJP.pl

Bielmik (Trisopterus luscus) – gatunek ryby z rodziny dorszowatych.

Wikipedia


bielmo

1. zmętnienie rogówki, plama na rogówce oka; leukoma;
2. tkanka miękiszowa w nasionach roślin okrytonasiennych; endosperm; endosperma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. wet. zmętnienie rogówki gałki ocznej;

 (1.2) bot. rodzaj tkanki miękiszowej nasion roślin okrytonasiennych;

Wiktionary

  • bielmo – rodzaj tkanki w roślinach
  • bielmo pierwotne – tkanka odżywcza zarodka u roślin nagonasiennych
  • bielmo – choroba oczu
  • Bielmo – amerykański film kryminalny z 2022 roku

Zobacz też:

  • obielmo – tkanka zapasowa nasienia niektórych roślin

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nasiona magnoliowców zawierają dużo bielma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛlmɔ, AS: bʹi ̯elmo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mrz./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) endosperm

Wiktionary


bielmowy

przymiotnik od: bielmo


SJP.pl


bielnica

zakażenie grzybicze wywołane przez drożdżaki; kandydoza


SJP.pl

Kandydoza, drożdżyca, kandydiaza, kandydioza, dawniej bielnica lub moniliaza (łac. candidiasis, candidosis) – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez grzyby chorobotwórcze z rodzaju Candida (zwłaszcza Candida albicans), zwane potocznie drożdżakami. Rozpoznaje się ją głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.

Wikipedia


bielnik

1. drobnoustrój należący do drożdżaków, wywołujący bielnicę;
2. dział fabryki włókienniczej gdzie bieli się tkaniny; bielarnia


SJP.pl

Metalurgia
  • bielnik – stop metali, składający się głównie z niklu
Miejscowości w Polsce
  • Bielnik Drugi – osiedle położone w województwie warmińsko-mazurskim
  • Bielnik Pierwszy – osiedle położone w województwie warmińsko-mazurskim
Cieki w Polsce
  • Bielnik – rów, dopływ Kanału Wschodniego
  • Bielnik – potok, dopływ Szklarki

Wikipedia


bielnikowy

przymiotnik od: bielnik


SJP.pl


bielojad

chrząszcz z rodziny kornikowatych, którego larwy żerują pod korą zdrowych drzew, tocząc chodniki


SJP.pl


bielony

1. malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; białkować;
2. poddawać procesowi uszlachetniania różne produkty, przez podniesienie ich stopnia białości lub bezbarwności;
3. pokrywać przedmioty metalowe powłoką cyny


SJP.pl


bielowy

dotyczący bielu (zewnętrznych, jaśniejszych słojów rocznych drzewa)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bielu w drewnie

Wiktionary

Bielowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno. Leży w dolinie Wisłoki nad potokiem Bielawka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

W miejscowości znajduje się kaplica pod wezwaniem Bożego Miłosierdzia należąca do Parafii św. Jana Chrzciciela w Pilźnie, poświęcona 18 grudnia 1994 r..

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) bielasty

Wiktionary


bielsk

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie kotelewskim obwodu połtawskiego

Wiktionary

W Polsce
  • Bielsk – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Kowalewo Pomorskie
  • Bielsk – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bielsk
  • Bielsk – wieś w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Morzeszczyn
  • Bielsk – gmina
  • Bielsk – gromada

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bielski

 rzecz. bielszczanka ż.

Wiktionary


bielski

1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bielska lub Bielska Podlaskiego, związany z Bielskiem lub z Bielskiem Podlaskim

 (1.2) przym. od Bielsko-Biała

Wiktionary

  • Bielski (nazwisko)
  • Bielski (herb baronowski)
  • Bielski (herb książęcy)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za oknem pociągu mignęła nam tylko bielska lokomotywownia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielsko n., Bielsk mrz., bielszczanin mos., bielszczanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bielsko-bialski

Wiktionary


bielskie

1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski


SJP.pl

Bielskie (dawniej: niem. Bilsken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Miłki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

W 1938 r. Niemcy wprowadzili hitlerowską nazwę Billsee.

Wikipedia


bielsko

1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. dawniej miasto, a obecnie część Bielska-Białej;

 (1.2) geogr. toponim odpowiadający czterem wsiom w Polsce;

 (1.3) pot. geogr. Bielsko-Biała

Wiktionary

Bielsko (śl. Biylsko, cz. Bílsko, niem. Bielitz) – dawne miasto na Śląsku Cieszyńskim, położone na lewym brzegu Białej, które 1 stycznia 1951 roku zostało połączone z małopolską Białą Krakowską w jeden organizm pod nazwą Bielsko-Biała.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój dziadek pochodzi z Bielska, dzisiejszej części Bielska-Białej.

 (1.2) W Polsce są cztery wsie o nazwie Bielsko.

 (1.3) Może w środę skoczymy do Bielska do galerii?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛlskɔ, AS: bʹi ̯elsko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielszczanin mos., bielszczanka ż.

 przym. bielski

Wiktionary


bielsko-bialski

przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bielskiem-Białą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielsko-Biała n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bielski

Wiktionary


bielsko-biała

miasto w województwie śląskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim;

Wiktionary

Bielsko-Biała (cz. Bílsko-Bělá, niem. Bielitz-Biala) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, na Pogórzu Śląskim, u stóp Beskidu Małego i Beskidu Śląskiego, nad rzeką Białą i jej dopływami. Jest siedzibą władz powiatu bielskiego, Euroregionu Beskidy, diecezji bielsko-żywieckiej Kościoła rzymskokatolickiego i diecezji cieszyńskiej Kościoła ewangelicko-augsburskiego, a także głównym miastem aglomeracji bielskiej i centralnym ośrodkiem Bielskiego Okręgu Przemysłowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój przyjaciel mieszka w Bielsku-Białej (nie: Bielsko-Białej).

 (1.1) Tuż za Bielskiem-Białą zabrakło nam paliwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛlskɔ‿ˈbʲjawa, AS: bʹi ̯elsko‿bʹi ̯au̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bielsko-bialski

Wiktionary


bielszczanin

mieszkaniec Bielska-Białej, Bielska lub Bielska Podlaskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bielska-Białej

 (1.2) mieszkaniec Bielska Podlaskiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛlʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯elščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielsko n.

:: fż. bielszczanka ż.

 przym. bielski

Wiktionary


bielszczanka

mieszkanka Bielska-Białej, Bielska lub Bielska Podlaskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bielska-Białej

 (1.2) mieszkanka Bielska Podlaskiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛlʃˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯elščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielsko n., Bielsk m.

:: fm. bielszczanin m.

 przym. bielski

Wiktionary


bielszczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Bielszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Według stanu z 31 grudnia 2012 mieszkało tu 43 stałych mieszkańców.

Wikipedia


bielszowice

jedna z dzielnic Rudy Śląskiej, z kopalnią węgla kamiennego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. część miasta Ruda Śląska w Polsce, w województwie śląskim;

Wiktionary

Bielszowice (niem. Bielschowitz) – dzielnica Rudy Śląskiej, którą według danych z 2006 roku zamieszkiwało 9505 osób. Godłem Bielszowic jest skrzyżowany topór z siekierą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkając w Bielszowicach, mieliśmy bardzo blisko do szkoły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielszowiczanin mos., bielszowiczanka ż.

 przym. bielszowicki

Wiktionary


bielszowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bielszowic, związany z Bielszowicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawa rozlewiska Potoku Bielszowickiego elektryzuje opinię społeczną od miesięcy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bielszowice lm nm., bielszowiczanin mos., bielszowiczanka ż.

Wiktionary


bielszy

stopień wyższy od przymiotnika: biały


SJP.pl


bieluchny

zdrobnienie od: biały; bialuchny, bialutki (bielutki), bialuśki (bieluśki)


SJP.pl


bieluń

bieluń dziędzierzawa - silnie trująca roślina jednoroczna z rodziny psiankowatych, stosowana w lecznictwie; datura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Datura|L.|ref=tak., rodzaj trujących roślin z rodziny psiankowatych

Wiktionary

Bieluń (Datura L.) – rodzaj z rodziny psiankowatych. Obejmuje około 10–13 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Południowej i południowej części Ameryki Północnej, przy czym Datura ferox prawdopodobnie jest rodzima dla obszaru Chin. Nazwa datura pochodzi z języka hindi – dhatūrā (‘bieluń dziędzierzawa’). W naturze rosną na ogół w miejscach suchych i skalistych, na półpustyniach, ale szeroko rozprzestrzenione na świecie zasiedlają różne siedliska, w tym towarzyszące osiedlom ludzkim siedliska ruderalne i ogrody, w których rosną jako chwasty. W wielu miejscach są gatunkami inwazyjnymi (np. na wyspach Galapagos i w Afryce Południowej). W Polsce zadomowionym antropofitem jest bieluń dziędzierzawa (D. stramonium).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bieluń jest rośliną silnie trującą – zawiera alkaloidy tropanowe.

Wiktionary


bielusieńki

zdrobnienie od: bielusi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯eluśė̃ńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bielić

 przym. biały

 rzecz. biały mos.

Wiktionary


bieluśki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki (bielutki), bialuśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wrzaskliwe, wygadane przekupki w spódnicach sztywnych od krochmalu i wysokich bieluśkich czepkach.

 (1.1) Dlaczego lubimy na ten przykład miluśkie, bieluśkie króliczki, a nie lubimy pajączków?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈluɕci, AS: bʹi ̯eluśḱi

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bielić

 przym. biały

 rzecz. biały mos.

Wiktionary


bieluteńki

zdrobnienie od: bielutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Błękitne niebo i lśniące na horyzoncie bieluteńkie tatrzańskie szczyty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛluˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯elutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mrz./mos.

Wiktionary


bielutki

zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki, bialuśki (bieluśki)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pamiętam, że raz przyniosła mi pierożków, takich maleńkich i bielutkich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈlutʲci, AS: bʹi ̯elutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biały

 rzecz. biały mrz./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bialuśki, bieluśki, bialutki

Wiktionary


bień

nazwisko


SJP.pl

Bień – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Krasna dopływ Czarnej.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Barbary w Krasnej.

Wikipedia


bieńczyce

1. wieś w województwie zachodniopomorskim;
2. dzielnica Krakowa


SJP.pl

  • Bieńczyce – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard

W Krakowie

  • Dzielnica XVI Bieńczyce – dzielnica, jednostka pomocnicza gminy Kraków
  • Bieńczyce – część miasta, dawna wieś, wschodząca w skład dzielnicy XVI Bieńczyce
  • Bieńczyce – stacja kolejowa
  • Bieńczyce – zajezdnia autobusowa

Wikipedia


bieńczycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bieńczycami, dotyczący Bieńczyc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bieńczyce nmos.

Wiktionary


bieńczyk

nazwisko


SJP.pl


bienduszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Bienduszka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Zbójna.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Dąbrówce k. Ostrołęki.

Wikipedia


bieniądzice

Bieniądzice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń.

Wikipedia


bieniak

nazwisko


SJP.pl


bienias

nazwisko


SJP.pl

Bienias – polskie nazwisko odimienne, pochodzące od zdrobnień imion Benedykt (od łacińskiego wyrazu benedictus - błogosławiony (bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’) lub Beniamin.

Wikipedia


bieniasz

nazwisko


SJP.pl

Bieniasz − polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 1300 osób. Obecnie w Polsce nosi je 1661 osób. Późniejsza wersją nazwiska, wzmiankowaną po raz pierwszy w 1744 roku jest forma Bienias.

Wikipedia


bieniaszowice

Bieniaszowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Gręboszów na prawym brzegu Dunajca.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wikipedia


bienice

Wikipedia


bieniec

wieś w województwie łódzkim


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Bieniec – kolonia w woj. dolnośląskim, w pow. bolesławieckim, w gminie Nowogrodziec
  • Bieniec – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Pątnów

Wikipedia


bieniecki

nazwisko


SJP.pl


bieniędzice

Bieniędzice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wolanów. Ma status sołectwa.

W skład sołectwa Bieniędzice wchodzi także wieś Michałów.

Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wikipedia


bieniek

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Bieniek – polski ekonomista i żołnierz
  • Juliusz Bieniek – rzymskokatolicki duchowny
  • Mariusz Bieniek – polski skoczek spadochronowy
  • Mateusz Bieniek – polski siatkarz
  • Mieczysław Bieniek – polski wojskowy
  • Piotr Bieniek – polski artysta fotograf

Wikipedia


bieniewice

Bieniewice – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Leży w obrębie przystanku Witanów na linii kolejowej nr 3.

Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Bieniewice i Witanów.

Wikipedia


bieniewiec

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

Bieniewiec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Żabia Wola.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


bieniewo

Bieniewo (niem. Benern) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lubomino.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Wikipedia


bieniewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Hieronim Bieniewski – polski szlachcic, urzędnik staropolski
  • Marek Bieniewski – polski architekt
  • Stanisław Kazimierz Bieniewski – polski szlachcic, dyplomata, urzędnik staropolski

Wikipedia


bieńko

nazwisko


SJP.pl


bieńkowice

W Polsce
  • Bieńkowice – część miasta Wrocław
  • Bieńkowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Drwinia
  • Bieńkowice – przysiółek wsi Zebrzydowice, w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska
  • Bieńkowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Dobczyce
  • Bieńkowice – wieś w woj. śląskim, w pow. raciborskim, w gminie Krzyżanowice
  • Bieńkowice – gromada w powiecie bocheńskim
  • Bieńkowice – gromada w powiecie raciborskim

Wikipedia


bieńkówka

1. wieś w województwie kujawsko-pomorskim;
2. wieś w województwie małopolskim


SJP.pl

W Polsce
  • Bieńkówka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Chełmno
  • Bieńkówka – część wsi Ubiad w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Chełmiec
  • Bieńkówka – część wsi Skawa w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Raba Wyżna
  • Bieńkówka – wieś w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Budzów
  • Bieńkówka – część wsi Inwałd w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Andrychów
  • Bieńkówka – część wsi Skawce w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Mucharz
  • Bieńkówka – gromada

Wikipedia


bieńkowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Bieńkowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Lelkowo.

W latach 1954-1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bieńkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Lelkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


bieńkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Bieńkowski – herb szlachecki

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Bieńkowski (1892–1942) – polski wojskowy
  • Agnieszka Krystyna Bieńkowska – polska specjalistka w zakresie contorllingu
  • Agnieszka Bieńkowska (ur. 1962) – polska siatkarka
  • Aleksandra Bieńkowska – polska wokalistka i aktorka
  • Alicja Bieńkowska (ur. 1934) – polska polityk
  • Andrzej Bieńkowski (1891–1964) – polski rolnik i wojskowy
  • Andrzej Łada-Bieńkowski (1909–1940) – polski prawnik
  • Andrzej Bieńkowski (1916–1971) – polski ekonomista
  • Andrzej Bieńkowski (1925–2017) – polski satyryk, poeta i dziennikarz
  • Andrzej Bieńkowski (ur. 1946) – polski malarz, etnograf i pisarz
  • Barbara Bieńkowska (1934–2022) – polska bibliolożka
  • Bronisław Bieńkowski (1848–1903) – polski filolog klasyczny
  • Czesław Bieńkowski (1937–2018) – polski politolog i historyk
  • Danuta Bieńkowska (1920–1992) – polska pisarka
  • Danuta Irena Bieńkowska (1927–1974) – polska poetka
  • Dawid Bieńkowski (ur. 1963) – polski pisarz i psychoterapeuta
  • Edmund Bieńkowski (1888–1938) – polski duchowny rzymskokatolicki i polityk
  • Elżbieta Bieńkowska (ur. 1964) – polska polityk
  • Ewa Bieńkowska (ur. 1943) – polska eseistka i historyczka literatury
  • Ewa Bieńkowska (1950–2018) – polska prawniczka
  • Flora Bieńkowska (1914–1990) – polska poetka i pisarka
  • Henryk Bieńkowski (ur. 1949) – polski samorządowiec i polityk
  • Irena Bieńkowska – polska muzykolożka
  • Kazimierz Bieńkowski (1907–1993) – polski rzeźbiarz
  • Krystyna Bieńkowska-Szewczyk (ur. 1952) – polska wirusolożka
  • Krzysztof Bieńkowski (ur. 1955) – polski poeta, publicysta i animator kultury
  • Krzysztof Bieńkowski (ur. 1980) – polski samorządowiec i polityk
  • Krzysztof Bieńkowski (ur. 1995) – polski siatkarz
  • Leopold Bieńkowski (1883–1942) – polski rolnik, działacz społeczny i polityk
  • Ludomir Bieńkowski (1925–1987) – polski historyk
  • Magdalena Bieńkowska (ur. 1993) – Miss Polski 2015
  • Małgorzata Bieńkowska – polska biolożka
  • Małgorzata Bieńkowska (ur. 1971) – polska socjolożka
  • Marek Bieńkowski (ur. 1952) – polski poeta
  • Marek Bieńkowski (ur. 1959) – polski prawnik i urzędnik państwowy
  • Maria Bieńkowska (1907–1994) – polska księgowa i działaczka kulturalna
  • Maria Ankudowicz-Bieńkowska – polska historyczka literatury
  • Marta Bieńkowska → Marta Ostrowska
  • Piotr Bieńkowski (1865–1925) – polski archeolog
  • Przemysław Bieńkowski – polski psychofarmakolog
  • Stanisław Bieńkowski (1882–1958) – polski specjalista z zakresu zarządzania
  • Stanisław Bieńkowski (1889–1943) – polski wojskowy i grafik
  • Tadeusz Łada-Bieńkowski (1886–1932) – polski wojskowy
  • Tadeusz Bieńkowski (1896–1920) – polski wojskowy
  • Tadeusz Bieńkowski (1897–1946) – polski wojskowy
  • Wiesław Bieńkowski (1926–1999) – polski historyk
  • Witold Bieńkowski (1906–1965) – polski polityk i publicysta
  • Władysław Bieńkowski (1894–1940) – polski wojskowy
  • Władysław Bieńkowski (1906–1991) – polski publicysta, socjolog i polityk
  • Zbigniew Bieńkowski (1913–1994) – polski poeta
  • Zdzisław Bieńkowski (1929–2015) – polski inżynier, krótkofalowiec
  • Zygmunt Witymir Bieńkowski (1913–1979) – polski wojskowy, pilot

Wikipedia


biennale

wystawa artystyczna odbywająca się co dwa lata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. wydarzenie artystyczne (wystawa, festiwal) odbywające się co dwa lata lub trwające dwa lata

Wiktionary

Biennale (z wł. „dwuletni”) – wydarzenie, najczęściej impreza artystyczna, mająca miejsce co dwa lata. Biennale mają zazwyczaj charakter międzynarodowy. Wyraz ten wywodzi się z języka włoskiego, w którym kontynuuje łacińska formę biennalis pochodzącą od biennium o znaczeniu „okres dwuletni”. Biennium to kompozycja złożona z cząstki bi- w znaczeniu „dwa” oraz elementu -ennium od annus „rok”.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) międzynarodowe biennale

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) impreza

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|biennale.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biennale

* francuski: (1.1) biennale ż.

* włoski: (1.1) biennale ż.

źródła.

== biennale (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. biennale

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛ̃nˈːalɛ, AS: bʹi ̯ẽ•nale

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) impreza

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|biennale.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biennale

* francuski: (1.1) biennale ż.

* włoski: (1.1) biennale ż.

źródła.

== biennale (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. biennale

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biennium

[czytaj: bi-eńjum] okres dwuletni


SJP.pl


bierawa

wieś w Polsce


SJP.pl

Bierawa (dodatkowa nazwa w j. niem. Birawa) – wieś gminna w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa (której jest siedzibą). Leży na Górnym Śląsku.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bierawa.

Wikipedia


bierawski

przymiotnik od: Bierawa


SJP.pl


bierco

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. orczyk

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wieszak rzeźniczy

Wiktionary


bierdiajew

Bierdiajew:

  • Nikołaj Bierdiajew (ur. 1874, zm. 1948) – rosyjski filozof
  • Walerian Bierdiajew (ur. 1885, zm. 1956) – polski dyrygent

Wikipedia


bierdzany

wieś w województwie opolskim


SJP.pl

Bierdzany (dodatkowa nazwa w j. niem. Bierdzan) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Turawa, przy drodze krajowej nr 45 z Wielunia do Opola.

W latach 1975–1998 wieś położona była w ówczesnym woj. opolskim.

Wikipedia


bieriezniki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim, na lewym brzegu Kamy;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bierieznikowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Bierezniki

Wiktionary


bierieznikowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bierieznikami, dotyczący Bierieznik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W rejonie bierieznikowskim na Uralu w marcu 1931 r. wypiekano „chleb" składający się w 90% z trocin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bieriezniki nmos.

Wiktionary


bieriezowski

nazwisko


SJP.pl


bierka

1. patyczek do bierek;
2. figura lub pionek w szachach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) patyczek do bierek

 (1.2) szach. pion szachowy lub warcabowy

 (1.3) daw. kostka, los

 (1.4) ryb. patyczek pomagający zachować stałą wielkość oczka przy dzianiu sieci

 (1.5) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. rasa owiec wałaskich

 (1.6) zootechn. gw-pl|Żywiec. owca, która nie została zapłodniona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Petronela pozbierała bierki z podłogi.

 (1.2) Grając w warcaby używamy trzydziestu dwóch bierek.

 (1.3) Rzuć los! Pokaż czyja lepsza bierka!

 (1.4) Podłubał bierką i sieć była jak ta lala.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierki nmos.

 czas. brać ndk.

Wiktionary


bierki

popularna gra polegająca na wyciąganiu pojedynczego patyczka (bierki) ze stosu, nie poruszając przy tym pozostałymi bierkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gra polegająca na podnoszeniu uprzednio rozsypanych patyczków (bierek) tak, aby nie poruszyć innych;

Wiktionary

Bierki – gra towarzyska popularna od XVIII wieku polegająca na zbieraniu pojedynczych patyczków różniących się kształtem z bezładnie rozrzuconego stosu, bez poruszenia pozostałych. Ćwiczy silną wolę, koncentrację, zręczność. Wygrywa ten gracz, który uzyska największą liczbę punktów, naliczanych według rodzaju i liczby zebranych patyczków. Przy zdobywaniu patyczków można posłużyć się już zebranymi. Znana była jako gra wyrocznia plemionom germańskim już 2000 lat temu. Na zestaw bierek składają się:

  • 3 trójzęby po 25 punktów
  • 3 harpuny po 15 punktów
  • 3 wiosła po 10 punktów
  • 3 bosaki po 5 punktów
  • 24 oszczepy, każdy wart 1 punkt

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wieczorami graliśmy zawsze w bierki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrʲci, AS: bʹi ̯erʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierka ż.

Wiktionary


bierkowice

W Polsce
  • Bierkowice – część miasta i dzielnica Opola
  • Bierkowice – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko
  • Bierkowice – gromada
  • Bierkowice – przystanek kolejowy w Bierkowicach w powiecie kłodzkim

Wikipedia


bierkowiec

dawna rosyjska jednostka ciężaru równa dziesięciu pudom (ok. 164 kg); berkowiec


SJP.pl


bierkowo

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Bierkowo (kaszb. Biérkòwò, niem. Birkow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo.

Wieś jest siedzibą sołectwa Bierkowo w którego skład wchodzi również miejscowość Miednik. Zbudowana na planie ulicówki, z główną zabudową zogniskowaną o 700 m na południe od gminnej drogi Słupsk – Darłowo, będącej przedłużeniem słupskiej ul. 3 Maja, wzdłuż której do centrum miasta jest ze wsi ok. 6 km. Na zachód od Bierkowa, w bezpośrednim jego pobliżu bierze początek Moszczeniczka, niewielki dopływ Wieprzy.

Wikipedia


biernacice

W Polsce
  • Biernacice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Ziębice
  • Biernacice – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Wartkowice
  • Biernacice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Sieroszewice
  • Biernacice – gromada
  • Biernacice – dawna gmina
Inne
  • Bernstadt auf dem Eigen – Historyczna nazwa miejscowości w Niemczech

Wikipedia


biernacik

nazwisko


SJP.pl


biernacki

nazwisko


SJP.pl

Biernacki, Biernacka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 13 tys. osób.

Osoby noszące nazwisko Biernacki:

  • Alina Biernacka (ur. 30 września 1942 w Warszawie) – polska artystka malarka i poetka.
  • Alojzy Prosper Biernacki herbu Poraj (ur. 21 czerwca 1778 w Siąszycach, zm. 8 września 1854 w Paryżu) – ziemianin kaliski, członek opozycji sejmowej kaliszan, minister skarbu Rządu Narodowego w czasie powstania listopadowego.
  • Wołodymyr Biernacki (ur. 8 czerwca 1938 w Sośnice) – ukraiński artysta, malarz, graphic designer.
  • Andrzej Biernacki (ur. 13 września 1931 w Imielnie) – polski historyk literatury, krytyk literacki, felietonista i edytor
  • Cezary Biernacki (ur. 28 sierpnia 1827 w Kaliszu, zm. 27 stycznia 1896 w Warszawie) – polski pisarz, historyk, archeolog, bibliofil, bibliograf, encyklopedysta.
  • Edmund Biernacki (ur. 19 grudnia 1866 w Opocznie, zm. 29 grudnia 1911 we Lwowie) – polski lekarz.
  • Gabriel Józef Alojzy Biernacki herbu Poraj (ur. 18 marca 1774 w Kołdowie, zm. 1834 w Zamościu) – uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, wojen napoleońskich oraz generał brygady i naczelnik wojenny województwa kaliskiego w powstaniu listopadowym.
  • Grażyna Biernacka (ur. 17 czerwca 1952 w Puławach) – poseł na Sejm PRL IX kadencji.
  • Iwona Biernacka (ur. 1 listopada 1949 w Olsztynie) – polska aktorka teatralna i telewizyjna.
  • John Biernacki (1865–1918) – brytyjski lekarz
  • Konstancja Biernacka (ur. 1773 w Działyniu, zm. 1839 w Małkowie) – polska pisarka.
  • Marek Biernacki (ur. 28 kwietnia 1959 w Sopocie) – polski polityk, prawnik, poseł na Sejm III, V i VI kadencji, były minister spraw wewnętrznych i administracji.
  • Maria Biernacka (ur. 1 listopada 1917 w Potakówce, zm. 14 kwietnia 2007 w Warszawie) – polska etnografka, profesor doktor habilitowany, kapitan Batalionów Chłopskich, major Wojska Polskiego.
  • Marianna Biernacka (ur. 1888 w Lipsku, zm. 13 lipca 1943. w Naumowiczach) – polska błogosławiona Kościoła katolickiego.
  • Mieczysław Józef Biernacki (1862–1948) – lekarz oraz działacz społeczny, gospodarczy i polityczny w Lublinie
  • Mieczysław Kwiryn Biernacki (1891–1959) – matematyk i chemik, syn Mieczysława Józefa Biernackiego
  • Mieczysław Biernacki (1891–?) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego
  • Mieczysław Biernacki (ur. 1933) – polski dyplomata, pracownik MSZ od 1956, ambasador Polski w Kolumbii (1987–1992), ambasador Polski w Kostaryce (1997–2001)
  • Mikołaj Biernacki pseud. Rodoć (ur. 6 czerwca 1836 w Cyganówce Zielenieckiej, zm. 31 sierpnia 1901 we Lwowie) – poeta, satyryk, redaktor, współwłaściciel księgarni, wydawca, związany ze środowiskiem galicyjskich demokratów.
  • Mirosław Biernacki ps. „Generał” (ur. 24 czerwca 1928, zm. 30 sierpnia 1944 w Warszawie) – kapral, powstaniec warszawski
  • Paweł Biernacki (ur. 1740, zm. 23 września 1826 w Bartochowie) – polski szlachcic.
  • Stefan Dąb-Biernacki (ur. 7 stycznia 1890 w Gnojnie, zm. 9 lutego 1959 w Londynie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
  • Tomasz Biernacki (1924–1989) – polski inżynier, pracownik naukowy, wykładowca, rektor Politechniki Gdańskiej
  • Tomasz Biernacki (ur. 1973) – polski przedsiębiorca, menedżer, założyciel i współwłaściciel sieci handlowej Dino Polska
  • Tomasz Biernacki (ur. 5 lipca 1974) – polski dyrygent
  • Wacław Kostek-Biernacki (ur. 28 września 1884 w Lublinie, zm. 25 maja 1957 w Warszawie) – pisarz i poeta, działacz sanacyjny, wojewoda nowogrodzki i poleski, pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Wikipedia


biernat

1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) stpol. imię|polski|m.

Wiktionary

  • Andrzej Biernat (polityk) (ur. 1960) – polski polityk, poseł
  • Andrzej Biernat (lekkoatleta) (1928–2007) – polski lekkoatleta
  • Andrzej Biernat (historyk) (ur. 1949) – polski historyk, archiwista
  • Biernat z Lublina (ok. 1460-ok. 1529) – polski renesansowy poeta
  • Gertruda Biernat (1923–2016) – paleontolożka
  • Jadwiga Biernat (ur. 1 listopada 1936) – polityk PRL
  • Jarosław Biernat (ur. 1960) – polski piłkarz
  • Dominika Biernat (ur. 1982) – aktorka
  • Stanisław Biernat (ur. 1949) – polski prawnik

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrnat, AS: bʹi ̯ernat

Wiktionary


biernatki

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Miejscowości

  • Biernatki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. jaworskim, w gminie Wądroże Wielkie
  • Biernatki – część wsi Kaliska, w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski
  • Biernatki – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubraniec
  • Biernatki – wieś w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Augustów
  • Biernatki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Miłakowo
  • Biernatki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Żelazków
  • Biernatki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Kórnik

Wikipedia


biernia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. podatek, danina, opłata

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrʲɲa, AS: bʹi ̯erʹńa

Wiktionary


biernie

przysłówek sposobu

 (1.1) bez żadnej inicjatywy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Większość prowadzi osiadły tryb życia, choć niektóre są biernie przenoszone przez wodę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbjɛr.ɲɛ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biernik mrz., branie n., bierność ż.

 przym. bierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezczynnie, nieaktywnie, pasywnie

Wiktionary


bierniej

stopień wyższy od przysłówka: biernie


SJP.pl


bierniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bierny


SJP.pl


biernik

accusativus, akuzatiwus, akuzatyw; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? co?;

Wiktionary

Biernik (łac. accusativus) – czwarty przypadek deklinacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrʲɲik, AS: bʹi ̯erʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierność

 przym. bierny, biernikowy

 przysł. biernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akuzatyw

Wiktionary


biernikowy

biernik


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gram. dotyczący biernika

Wiktionary

Patrz:

biernik

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛrʲɲiˈkɔvɨ, AS: bʹi ̯erʹńikovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biernik m.

Wiktionary


bierność

1. brak zaangażowania, inicjatywy; obojętność;
2. w chemii: brak zdolności pierwiastków lub związków chemicznych do wchodzenia w reakcje chemiczne; bierność chemiczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak inicjatywy

 (1.2) chem. niewchodzenie w reakcje chemiczne

Wiktionary

Bierność, pasywność (nłac. passivitas) – w metafizyce cecha tego, co podlega lub może podlegać działaniu. Terminem "bierność" określa się alternatywnie doznawanie działania – jest ono jedną z kategorii Arystotelesowskich (πάσχειν, paschein).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To oczywiste, że należy sprzeciwiać się niesprawiedliwości i bierności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrnɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯erność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biernik m.

 przym. bierny

 przysł. biernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apatia, apatyczność, bezczynność, bezwolność, gnuśność, indyferentyzm, indyferencja, obojętność, pasywność

 (1.2) obojętność

Wiktionary


biernów

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Biernów (niem. Quisbernow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.

Kilkaset metrów na wschód od Biernowa płynie struga Bukowa.

Wikipedia


bierny

obojętny, nie przejawiający aktywności


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niewykazujący inicjatywy

 (1.2) chem. niebiorący udziału w reakcjach

 (1.3) gram. związany ze stroną bierną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrnɨ, AS: bʹi ̯erny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierność ż., biernik m.

 przysł. biernie

Wiktionary


bieroński

nazwisko


SJP.pl


biertowice

Biertowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, powiecie myślenickim, gminie Sułkowice.

W latach 1959–68 w granicach osiedla Sułkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wieś położona jest na Pogórzu Wielickim, nad rzeką Harbutówką.

W miejscowości znajduje się kościół parafialny pw. Matki Bożej Różańcowej poświęcony 2 sierpnia 1992 przez kard. Franciszka Macharskiego.

Wikipedia


bieruń

miasto i gmina w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bieruń (niem. Berun) – miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku, położone w województwie śląskim, siedziba władz powiatu bieruńsko-lędzińskiego.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 31 maja 2023 miasto miało 18 966 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛrũɲ, AS: bʹi ̯erũń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierunianin m., bierunianka ż.

 przym. bieruński

Wiktionary


bierunianin

mieszkaniec Bierunia (miasta w Polsce)


SJP.pl


bierunianka

mieszkanka Bierunia (miasta w Polsce)


SJP.pl


bieruński

Bieruń


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bierunia, związany z Bieruniem

Wiktionary

Patrz:

Bieruń

Powiązane:

 rzecz. Bieruń m., bierunianin m., bierunianka ż.

Wiktionary


bieruńsko-lędziński

dotyczący Bierunia i Lędzin (np. powiat bieruńsko-lędziński)


SJP.pl


bierut

nazwisko, np. Bolesław Bierut (właściwie Bolesław Biernacki, 1892-1956), polski działacz komunistyczny, w latach 1948-1956 I sekretarz KC PZPR


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Bierut – polski komunista
  • Jacek Bierut – polski poeta i prozaik
  • Jan Bierut (Chyliński) – polski inżynier i urzędnik, syn Bolesława
  • Janina Górzyńska-Bierut – żona Bolesława, pierwsza dama Polski
  • Krystyna Bierut-Maminajszwili – polska inżynier architekt, córka Bolesława

Inne:

  • MS Bolesław Bierut
  • Dekret Bieruta

Wikipedia


bierutów

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈrutuf, AS: bʹi ̯erutuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierutowianin m., bierutowianka ż.

 przym. bierutowski

Wiktionary


bierutowianin

mieszkaniec Bierutowa


SJP.pl


bierutowianka

mieszkanka Bierutowa


SJP.pl


bierutowice

dawniej: Karpacz Górny - część miasta Karpacz


SJP.pl

Karpacz Górny (1946–2017 Bierutowice, niem. Brückenberg) – część miasta Karpacz (województwo dolnośląskie), granicząca z Karkonoskim Parkiem Narodowym. Dawniej samodzielna wieś, sąsiadująca z Karpaczem. Główną oś jednostki osadniczej stanowi ulica Karkonoska (przed 1945 zwana Brückenberger Chaussee). Przystanek końcowy autobusów z Jeleniej Góry, Wrocławia i Gorzowa Wielkopolskiego do Karpacza; punkt wyjścia w najwyższe partie Karkonoszy.

Wikipedia


bierutowski

Bierutów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bierutowa, związany z Bierutowem

Wiktionary

Patrz:

Bierutów

Powiązane:

 rzecz. Bierutów m., bierutowianin m., bierutowianka ż.

Wiktionary


bierutyzm

totalitarny system rządów w okresie panowania B. Bieruta


SJP.pl


bierwion

kaktus nadrzewny z rodziny kaktusowatych; epifilum, filokaktus


SJP.pl


bierwiono

duży kawał drzewa przeznaczony na opał; polano, szczapa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pień drzewa oczyszczony z gałęzi, czasem także z kory

 (1.2) spory kawałek drewna przeznaczony na opał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy poseł i pan Skrzetuski zajechali przez bramę ze swymi wozami, ujrzeli nie dwór, ale raczej obszerną szopę z ogromnych bierwion dębowych zbitą, z wąskimi, podobnymi do strzelnic oknami.

 (1.1) Brama potężna, z takichże bierwion dębowych, dawała przejście na majdan, który cały był otoczony rowem i palisadą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛrˈvʲjɔ̃nɔ, AS: bʹi ̯ervʹi ̯õno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) belka, kłoda

 (1.2) polano, kloc, szczapa

Wiktionary


bieryoga

[czytaj: bjerJOga] joga w połączeniu z piciem piwa


SJP.pl


bierzewice

Bierzewice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.

Wieś szlachecka Bieżejewice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gostynińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


bierzglin

Bierzglin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


bierzglinek

wieś w województwie wielkopolskim


SJP.pl

Bierzglinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 442, oraz przy autostradzie A2, która stanowi fragment drogi międzynarodowej E30.

Wieś graniczy bezpośrednio z Wrześnią i przekształca się w jej południowe przedmieście.

Wikipedia


bierzmo

dawniej: znamię, piętno


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. belka

Wiktionary

Bierzmo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Brudzew. Miejscowość położona jest na północny zachód od Brudzewa.

Staropolskie słowo bierzmo oznacza grubą belkę podtrzymującą strop.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛʒmɔ, AS: bʹi ̯ežmo

Wiktionary


bierzmować

w Kościele katolickim: udzielać (udzielić) sakramentu bierzmowania


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) rel. udzielać sakramentu bierzmowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj biskup Jan będzie bierzmować młodzież.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛʒˈmɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯ežmovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bierzmowanie n.

Wiktionary


bierzmowanie

w niektórych wyznaniach chrześcijańskich: sakrament mający umocnić ochrzczonych w wierze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. w Kościele katolickim i Cerkwi prawosławnej sakrament potwierdzenia dojrzałości chrześcijańskiej;

 (1.2) odczasownikowy od|bierzmować.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Droga młodzieży, sakrament bierzmowania ma utwierdzić w was wiarę, a także powiększyć dary Ducha Świętego!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛʒmɔˈvãɲɛ, AS: bʹi ̯ežmovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bierzmować ndk.

Wiktionary


bierzwnicki

przymiotnik od: Bierzwnik


SJP.pl


bierzwnik

1. jezioro na Pojezierzu Dobiegniewskim;
2. nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

  • Bierzwnik – jezioro na Pojezierzu Dobiegniewskim, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik
  • Bierzwnik – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik
  • Bierzwnik – dawna osada w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz
  • Bierzwnik – gmina wiejska, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim
  • Bierzwnik – gromada
  • Bierzwnik – stacja kolejowa w Bierzwniku, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


bierzyce

wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Bierzyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

Wikipedia


bies

diabeł; czart; czort


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zły duch, szatan, czart;

Wiktionary

Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian uosobienie szkodliwego i złośliwego demona leśnego, nieprzyjaźnie nastawionego do ludzi. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bhoidh-, oznaczającego „powodujący strach, przerażenie”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) uświadomił sobie, że to nic innego jak kosmaty ogon syberyjskiego czarta, który chętnie przybiera kobiecą postać, aby tym łatwiej móc kusić łatwowiernych, i jest niebezpieczniejszy niż inne biesy, groźniejszy niż czarna ospa, dżuma i cholera, ale nie każdemu pragnie szkodzić, że zależy to od jego widzimisię (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛs, AS: bʹi ̯es

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szatan, czart, demon

Wiktionary


biesaga

dawniej: podwójny worek lub podwójna torba, przystosowane do przewieszania przez ramię lub przez siodło; sakwa, biesagi


SJP.pl


biesagi

dawniej: podwójny worek lub podwójna torba, przystosowane do przewieszania przez ramię lub przez siodło; sakwa, biesaga


SJP.pl


biesek

biesek murzynek - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


biesiada

wystawne przyjęcie; bankiet, uczta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wystawne przyjęcie, któremu często towarzyszą śpiewy lub tańce

 (1.2) przen. spotkanie poświęcone muzyce lub poezji

 (1.3) stpol. rozmowa

Wiktionary

  • Przyjęcie
Osoby
  • Barbara Biesiada-Drzazga (ur. 1960) – polska zootechniczka
  • Marek Biesiada (ur. 1964) – polski astronom, profesor nauk fizycznych, lekarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Melpomena i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛ̇ˈɕada, AS: bʹi ̯ėśada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesiadowanie n., biesiadnik m., biesiadniczka ż., współbiesiadnik mos., współbiesiadniczka ż.

 czas. biesiadować

 przym. biesiadny

Wiktionary


biesiadka

zdrobnienie od: biesiada


SJP.pl


biesiadniczka

biesiadnik


SJP.pl

Patrz:

biesiadnik

biesiadnik

uczestnik wystawnego przyjęcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. uczestnik biesiady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z otworów w suficie zaczęły spadać na biesiadników płatki różane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesiada ż., biesiadowanie n., współbiesiadnik m., współbiesiadniczka ż.

:: fż. biesiadniczka ż.

 czas. biesiadować ndk.

 przym. biesiadny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. przen. mięsopustnik

Wiktionary


biesiadny

biesiada; biesiadowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biesiadą, dotyczący biesiady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesiada ż., biesiadniczka ż., biesiadnik mos., biesiadowanie n.

 czas. biesiadować

Wiktionary


biesiadować

potocznie: brać udział w biesiadzie; ucztować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) uczestniczyć w biesiadzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na obrazach widzimy robotników, którzy siedzą, piją, biesiadują, odpoczywają, śpią - należy dodać, że w czasie i miejscu pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛ̇ɕaˈdɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯ėśadovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesiada ż., biesiadowanie n., biesiadnik m., biesiadniczka ż., współbiesiadniczka ż., współbiesiadnik m., Biesiada ż./mos.

 czas. współbiesiadować ndk.

 przym. biesiadny

 przysł. biesiadnie

Wiktionary


biesiadowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biesiadować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛ̇ɕadɔˈvãɲɛ, AS: bʹi ̯ėśadovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biesiada ż., biesiadnik mos., biesiadniczka ż.

 czas. biesiadować

 przym. biesiadny, biesiadniczy

Wiktionary


biesiadowy

biesiada; biesiadny


SJP.pl


biesić

szaleć, dąsać się, gniewać


SJP.pl


biesiec

1. wieś w województwie łódzkim;
2. szczyt w górach Bystrzyckich


SJP.pl

  • Biesiec – wieś w woj. łódzkim w pow. sieradzkim, w gminie Złoczew
  • Biesiec – szczyt w Górach Bystrzyckich
  • Rezerwat przyrody Biesiec

Wikipedia


biesiedź

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Rosji i na Białorusi, lewy dopływ Soży;

Wiktionary

Biesiedź (biał. Бесядзь) – rzeka w Rosji i na Białorusi, lewy dopływ Soży (basen Dniepru). Długość wynosi 261 km, zlewnia – 5600 km². Średni przepływ w ujściu rzeki – 27,8 m³/s.

Wikipedia


biesiekierski

przymiotnik od: Biesiekierz


SJP.pl


biesiekierz

wieś w Polsce


SJP.pl

Biesiekierz (niem. Biziker) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim i gminie Biesiekierz, której jest siedzibą.

Według danych z 31 grudnia 2008 r. wieś miała 998 mieszkańców.

Przez wieś prowadzi droga wojewódzka nr 112.

Wikipedia


bieślin

Bieślin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno.

Wieś duchowna Bieślino, własność opata kanoników regularnych w Trzemesznie pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia


biesowaty

potocznie: mający w sobie demona, opętany


SJP.pl


biesowice

Biesowice (kaszb. Biésojce, niem. Beßwitz) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kępice.

W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Biesowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


biesówko

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Wikipedia


biesowo

wieś w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Biesowo (niem. Groß Bössau, 1927–1945 Groß Bößau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec.

W latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Biesowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


biesowski

bies; biesowy


SJP.pl


biesowy

bies; biesowski


SJP.pl


biessmiertnych

nazwisko


SJP.pl


biestrzyków

wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Biestrzyków (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego, przed rokiem 1945 nosiła niem. nazwę Eckersdorf.

Biestrzyków ma sołectwo wspólne ze znajdującymi się pół kilometra na północ Radomierzycami. Obie wsie graniczą na wschodzie z Żernikami Wrocławskimi i Iwinami i leżą tuż za południową granicą Wrocławia.

Wikipedia


biestrzykowice

Biestrzykowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Świerczów.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Biestrzykowice.

Wikipedia


bieszczadniczka

osadniczka żyjąca w Bieszczadach


SJP.pl


bieszczadnik

osadnik żyjący w Bieszczadach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek zakochany w Bieszczadach, który związał z Bieszczadami swoje życie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikt nie wiedział, z czego żyją, ale to nie było ważne, bo wystarczyło, aby bieszczadnik wszedł do knajpy, a wszyscy od razu chcieli mu stawiać, co chciał i ile chciał. Bo to był wielki zaszczyt dla takiego człowieka spoza Bieszczadów postawić bieszczadnikowi obiad, nie mówiąc już o tym, żeby się z nim napić piwa lub taniego wina. Dla Romka i mnie wejście do kasty bieszczadników wydawało się rzeczą absolutnie niemożliwą i nieosiągalną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bieszczady nmos.

:: fż. bieszczadniczka ż.

 przym. bieszczadzki

Wiktionary


bieszczady

część Beskidów, pasmo górskie w Polsce i na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. zachodnia część Beskidów Wschodnich;

Wiktionary

Bieszczady (522.12 i 522.13; węg. Besszádok, słow. i cz. Bukovské vrchy, rus. Бещады, ukr. Бещади) – grupa dwóch pasm górskich w łańcuchu Karpat. Pasma Bieszczadów znajdują się między Przełęczą Łupkowską (640 m n.p.m.) a Przełęczą Wyszkowską (933 m n.p.m.). Najwyższy szczyt Bieszczadów to Pikuj (1405 m n.p.m., na Ukrainie) zaś na terytorium Polski – Tarnica (1346 m n.p.m.). Dzielą się na:

  • Bieszczady Zachodnie (na terenie Polski i Ukrainy),
  • Bieszczady Wschodnie (na terenie Ukrainy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Bieszczadach występują rośliny i zwierzęta niespotykane w innych częściach Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛʃˈt͡ʃadɨ, AS: bʹi ̯eščady

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bieszczadzki

 rzecz. bieszczadnik mos., bieszczadniczka ż.

Wiktionary


bieszczadzki

przymiotnik od: Bieszczady


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bieszczadami, dotyczący Bieszczad, pochodzący z Bieszczad

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przywitał nas dyrektor Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛʃˈt͡ʃat͡sʲci, AS: bʹi ̯eščacʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bieszczady nmos., bieszczadnik mos., bieszczadniczka ż.

Wiktionary


bieszczadzkość

bieszczadzki


SJP.pl

Patrz:

bieszczadzki

bieszków

wieś w województwie lubuskim


SJP.pl

Bieszków – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Jasień.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś miała 140 mieszkańców.

Wikipedia


bieszkowice

Bieszkowice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Bieszkòwice, niem. Bieschkowitz) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo. Leży na obszarze leśnym Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przy drodze wojewódzkiej nr 218.

Wikipedia


biesłan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, położone w Osetii Północnej nad rzeką Terek;

Wiktionary

Biesłan (ros. Беслан, oset. Беслæн) − miasto w Rosji, w Osetii Północnej, w pobliżu granicy z Inguszetią. Jest to trzecie co do wielkości miasto w Osetii Północnej, po Władykaukazie i Mozdoku. Ważny węzeł kolejowy na linii Rostów nad Donem – Baku. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, elektrotechniczny oraz odzieżowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Władze w Biesłanie i w Moskwie informowały, że zakładników jest tylko trzystu pięćdziesięciu czterech, chociaż wszyscy w mieście wiedzieli, że było ich o wiele więcej.

 (1.1) Zamach terrorystyczny w Biesłanie z września 2004 roku, choć wstrząsnął Rosją i Kaukazem, nie był wydarzeniem przełomowym, jeśli chodzi o konflikt czeczeński i sytuację w regionie północnokaukaskim.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biesłański

Wiktionary


biesłański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biesłanem, dotyczący Biesłanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas spotkania z prezydentem Putinem największe rozczarowanie matek zabitych dzieci wzbudziła jego nieznajomość faktów związanych z biesłańską tragedią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biesłan mrz.

Wiktionary


bież.

skrót od: bieżący; b.


SJP.pl


bieżącość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bieżące

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bieżący

 przysł. bieżąco

Wiktionary


bieżący

1. trwający obecnie; teraźniejszy;
2. przypadający według kolejności na dany czas; porządkowy, kolejny;
3. płynący, posuwający się naprzód


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika: bieżeć

przymiotnik

 (2.1) taki, który właśnie, obecnie trwa

 (2.2) płynący, posuwający się naprzód

 (2.3) taki, który przypada w danym czasie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Na liczbę znaków, przypadającą na jeden kwadrat bieżący komputerowego składu, ma wpływ rozdzielczość wybranego urządzenia drukującego. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈʒɔ̃nt͡sɨ, AS: bʹi ̯ežõncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieżnik mrz., bieżącość ż., bieżączka ż.

 czas. bieżeć

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) obecny, aktualny

Wiktionary


bieżączka

1. potocznie: sprawy bieżące;
2. dawniej: biegunka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. ogół bieżących, codziennych spraw, które wymagają ukończenia i które z tego powodu bywają najpilniejsze

 (1.2) pot. żart. stan, zwykle niechcianego, bycia zaabsorbowanym bieżączką (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tak zwana „bieżączka” jest prawdziwą zmorą wielu z nas. Zamiast poprawić jakość naszej pracy podejmując radykalne kroki, to biegamy w kołowrotku bieżących wyzwań jak chomik w klatce.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bieżący

Wiktionary


bieżanice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie pskowskim, siedziba administracyjna rejonu bieżanickiego;

Wiktionary

Bieżanice, Bieżanicy (ros. Бежаницы) – osiedle typu miejskiego w zachodniej Rosji, centrum administracyjne rejonu bieżanickiego w obwodzie pskowskim. Jednocześnie miejscowość stanowi osiedle miejskie oraz jest centrum administracyjnym osiedla wiejskiego Bieżanickie, w którego skład jednak nie wchodzi.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bieżanicki

Wiktionary


bieżanicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bieżanicami, dotyczący Bieżanic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bieżanice nmos.

Wiktionary


bieżanów

obszar Krakowa


SJP.pl

Bieżanów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim.Dawna wieś w dolinie Serafy, przy trakcie (obecna ul. Wielicka) do Wieliczki, Bochni i dalej na Ruś, 10 km na południowy wschód od centrum Krakowa. Północna granica wsi biegła przez łąki i tereny przemysłowe po południowej stronie obecnej ulicy Botewa oraz korytem Drwiny Długiej, zachodnia obecną ulicą Jerzmanowskiego, Podmiłłów i w rejonie ulicy Kosiarzy, z południowym i wschodnim krańcem Bieżanowa pokrywa się obecna granica administracyjna miasta Krakowa.

Wikipedia


bieżanowski

przymiotnik od: Bieżanów


SJP.pl


bieździadów

wieś w województwie wielkopolskim


SJP.pl

Bieździadów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Przy głównej drodze w centrum wsi znajduje się kaplica, obok której usytuowano symboliczną mogiłę ofiar I wojny światowej. Upamiętnia ona 22 poległych mieszkańców Bieździadowa.

Wikipedia


bieżeć

przestarzałe:
1. biec, iść, śpieszyć, lecieć;
2. płynąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. dziś książk. biec, spieszyć

 (1.2) przest. dziś książk. płynąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drugi wylazł, ku nam bieży, • Jakie obrzydłe trupisko!

 (1.2) Rzeka bieży wartko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieżnia ż., bieżnik m., bieżenie n.

 czas. pobieżeć dk.

 przym. bieżący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biec

Wiktionary


bieżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bieżeć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: bʹi ̯ežńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bieżeć

Wiktionary


bieżnia

1. pas okalający płytę boiska sportowego, przygotowany do biegów;
2. w zootechnice: specjalnie przygotowany, ogrodzony teren, służący do przymusowego spaceru zwierząt, najczęściej reproduktorów hodowlanych;
3. element mechaniczny sprzętu filmowego, po którym przesuwa się taśma;
4. w technice: tor, po którym toczą się elementy toczne - kulki, wałki itp.;
5. rzadko: miejsca startowania i lądowania samolotów; pas startowy;
6. dawniej: zewnętrzna część opony; bieżnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. specjalny tor do uprawiania biegów lekkoatletycznych;

 (1.2) techn. powierzchnia łożyska, po której toczą się kulki lub wałki

 (1.3) sport. techn. urządzenie treningowe do biegania w miejscu

 (1.4) zootechn. ogrodzony teren służący do przymusowego spaceru reproduktorów hodowlanych

Wiktionary

Bieżnia – specjalnie wydzielona część stadionu sportowego, w postaci pasa okalającego boisko. Służy do rozgrywania konkurencji biegowych podczas zawodów lekkoatletycznych. Część bieżni może być też wydzielona dla sportowców innych konkurencji niż biegowe, np. skoku w dal czy rzutu oszczepem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Zakupiono także nowe aparaty USG z opcjami do badań echokardiograficznych, a także ergometr do prób wysiłkowych z bieżnią, holter ciśnieniowy, 2 defibrylatory oraz 2 elektrokardiografy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛʒʲɲa, AS: bʹi ̯ežʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieganie n., bieżnik m., bieg mrz., bieganina ż.

 czas. biec, biegać, biegnąć, bieżyć, bieżnikować, bieżeć

 przym. bieżny, bieżnikowy, biegowy

Wiktionary


bieżnik

1. wąska, podłużna serwetka na stół;
2. warstwa opony stykająca się z drogą;
3. żeglarskie urządzenie do podnoszenia ciężarów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. zewnętrzna, ochronna warstwa opony z wgłębieniami na powierzchni, które poprawiają jej przyczepność;

 (1.2) podłużna serweta na ławę lub stół

 (1.3) żegl. urządzenie do podnoszenia ciężarów

 (1.4) wzór na spodniej części podeszwy buta

Wiktionary

  • bieżnik (motoryzacja)
  • bieżnik (żeglarstwo)
  • bieżnik (obrus)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛʒʲɲik, AS: bʹi ̯ežʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegacz mzw./mos., bieżnikowanie n., bieżnikownia ż., bieg mrz., bieżnia ż.

 czas. bieżyć, bieżnikować ndk., bieżeć

 przym. bieżący, bieżnikowy, biegowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bieżnia

 (1.2) laufer

Wiktionary


bieżnikować

nakładać nowy bieżnik na oponę za pomocą wulkanizacji


SJP.pl


bieżnikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. regenerowanie używanych opon poprzez nakładanie nowego bieżnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bieżnik m., bieżnikownia ż.

 czas. bieżnikować ndk.

Wiktionary


bieżnikownia

zakład zajmujący się bieżnikowaniem opon samochodowych


SJP.pl


bieżny

zdolny do biegu, przystosowany do biegu


SJP.pl


bieżuń

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bieżuń – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bieżuń, nad rzeką Wkrą.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 w powiecie mławskim, obwodzie mławskim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego. Bieżuń uzyskał lokację miejską w 1406 roku, został zdegradowany przed 1700 rokiem. Ponownie odzyskał prawa miejskie w 1767 roku i stracił w 1869 roku. W grudniu 1993 roku Rada Ministrów nadała mu prawa miejskie, a rozporządzenie weszło w życie 1 stycznia 1994 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɛʒũɲ, AS: bʹi ̯ežũń

Wiktionary


bieżunianin

mieszkaniec Bieżunia (miasta w Polsce)


SJP.pl


bieżunianka

mieszkanka Bieżunia (miasta w Polsce)


SJP.pl


bieżuński

przymiotnik od: Bieżuń


SJP.pl


biełaja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Rosji, w Baszkirii, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;

 (1.2) geogr. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, lewy dopływ Angary;

 (1.3) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Czukockim Okręgu Autonomicznym; lewy dopływ Anadyru;

Wiktionary

Biełaja (ros. Белая) – nazwa miejscowości w Rosji, Białorusi i Ukrainie oraz kilkudziesięciu rzek w Rosji

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1-3) Bieła

Wiktionary


biełgorod

miasto w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji, nad rzeką Doniec, stolica obwodu biełgorodzkiego;

Wiktionary

Biełgorod (ros. Белгород) – miasto obwodowe w europejskiej części Rosji, położone nad rzeką Doniec, 40 km na północ od granicy z Ukrainą i 695 km na południe od Moskwy, w Centralnym Okręgu Federalnym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. biełgorodzianin mos., biełgorodzianka ż., Biełgorodczyzna ż.

 przym. biełgorodzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Białogród

Wiktionary


biełgorodzki

Biełgorod (miasto w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Biełgorodem, dotyczący Biełgorodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głos żołnierzy biełgorodzkich przyczynił się jednak do wytworzenia na zjeździe atmosfery wyraźnie wrogiej korpusowi i Naczpolowi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biełgorod m.

Wiktionary


biełogorsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie amurskim, nad Tomem;

Wiktionary

Biełogorsk (ros. Белогорск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie amurskim, nad Tomem (dopływ Zei), 108 km od Błagowieszczeńska. Centrum administracyjne rejonu biełogorskiego Miasto założone w 1860 roku, a prawa miejskie nadano w 1926.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Biełogorsk.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biełogorski

Wiktionary


biełogorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biełogorskiem, dotyczący Biełogorska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biełogorsk mrz.

Wiktionary


biełorieck

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Republice Baszkirii, w Rosji;

Wiktionary

Biełorieck (ros. Белоре́цк, baszk. Белорет / Beloret) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu biełorieckiego. W 2020 roku miasto zamieszkiwało 64 921 osób. Prawa miejskie nadano w 1923 r.

W Biełoriecku urodziła się Lilija Szobuchowa, rosyjska lekkoatletka, biegaczka długodystansowa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biełoriecki

Wiktionary


biełoriecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biełorieckiem, dotyczący Biełoriecka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biełorieck mrz.

Wiktionary


biełoruczka

(r. męski) pogardliwie: określenie mężczyzny nieprzywykłego do ciężkiej pracy fizycznej, używane przez bolszewików w Rosji


SJP.pl


biełowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie kemerowskim;

Wiktionary

Biełowo (ros. Белово) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie kemerowskim, położone nad rzeką Baczat.

Wikipedia


biełucha

zupa na bazie kwaśnego mleka, wędzonego boczku i ziemniaków, pochodząca z Beskidu Śląskiego


SJP.pl

Biełucha (ros. Белуха) – najwyższy szczyt gór Ałtaj (4506 m n.p.m.), położony w Górach Katuńskich, na granicy Rosji z Kazachstanem. Góra ma dwa wierzchołki, wschodni – 4506 m n.p.m. oraz zachodni – 4400 m n.p.m. Najwyższe partie powyżej granicy wiecznego śniegu, na zboczach lodowce o powierzchni ok. 70 km².

Szczyt znajduje się w strefie ochronnej Katuńskiego Rezerwatu Biosfery.

Wikipedia


bieługa

ryba wędrowna z jesiotrowatych, jedna z największych ryb słodkowodnych (długość do 5 m, waga do 1500 kg), poławiana ze względu na smaczne mięso i ikrę (czarny kawior); wyz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Huso huso|ref=tak., duża ryba drapieżna;

Wiktionary

Bieługa, wyz (Huso huso) – gatunek wędrownej, anadromicznej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjɛˈwuɡa, AS: bʹi ̯eu̯uga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyz

Wiktionary


bifej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bifyj.

Wiktionary


bifenyl

organiczny związek chemiczny, dimer benzenu; difenyl, dwufenyl


SJP.pl

Wikipedia


biffa

średniowieczna machina miotająca


SJP.pl

Biffa, blida – machina miotająca kamienne pociski, wykorzystywana głównie w starożytności i średniowieczu. Wymyślono ją prawdopodobnie w starożytnym Rzymie, jednak istnieje również hipoteza, że powstała na terenie Bizancjum. Do średniowiecznej Europy przywędrowała w czasie krucjat, a zapoznano się z jej działaniem w Bizancjum. W średniowiecznej Europie nazywana była blidą.

Wikipedia


bifilarny

złożony z dwóch nitek lub drutów


SJP.pl


bifobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. społ. dyskryminacja objawiająca się niechęcią lub agresją wobec osób biseksualnych;

Wiktionary

Bifobia – różne formy negatywnego nastawienia względem osób biseksualnych jako jednostek oraz jako grupy społecznej. Może ono obejmować uprzedzenie, dyskryminację, stereotypy (na przykład przekonania, że osoby biseksualne są rozwiązłe i nieuczciwe) oraz nadużycia połączone z nastawieniami i uczuciami od pogardy do wrogości. Osoby o dowolnej orientacji seksualnej mogą doświadczać bifobii lub ją powielać.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To oskarżenie o bifobię jest absolutnie niedorzeczne!

 (1.1) Bifobia może dotykać osoby, które niekoniecznie są biseksualne, ale są postrzegane jako takie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bifobiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dyskryminacja, fobia specyficzna

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. bifobiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|biphobia.

uwagi.

 (1.1) por|seksizm|heteroseksizm|homofobia|lesbofobia|transfobia.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biphobia

* chorwacki: (1.1) bifobija ż.

* duński: (1.1) bifobi w.

* esperanto: (1.1) bifobio

* estoński: (1.1) bifoobia

* fiński: (1.1) bifobia

* francuski: (1.1) biphobie ż.

* gruziński: (1.1) ბიფობია

* hiszpański: (1.1) bifobia ż.

* interlingua: (1.1) biphobia

* kataloński: (1.1) bifòbia ż.

* litewski: (1.1) bifobija ż.

* niderlandzki: (1.1) bifobie ż.

* niemiecki: (1.1) Biphobie ż.

* portugalski: (1.1) bifobia ż.

* rosyjski: (1.1) бифобия ż.

* serbski: (1.1) бифобија ż.

* szwedzki: (1.1) bifobi w.

* turecki: (1.1) bifobi

* ukraiński: (1.1) біфобія ż.

* walijski: (1.1) deuffobia

* węgierski: (1.1) bifóbia

* włoski: (1.1) bifobia ż.

źródła.

== bifobia (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) psych. społ. bifobia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bifor

potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforek, beforka, biforek, biforka


SJP.pl


biforek

potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforka, beforek, bifor


SJP.pl


biforium

dwudzielne okno zakończone łukiem, charakterystyczne dla architektury romańskiej i gotyckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. podwójne arkadowe okno, podzielone kolumienką, charakterystyczne dla architektury romańskiej;

Wiktionary

Biforium, bifora (z łac. biforis – dwudrzwiowy) – arkadowe okno lub przeźrocze podzielone najczęściej kolumienką lub słupkiem na dwie części.

Biforia były charakterystyczne dla budownictwa romańskiego, gotyckiego i historyzmu w XIX wieku nawiązującego do romanizmu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Romańską wieżę ozdabiały biforia i gzymsy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biforyjny

Wiktionary


biforka

potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforka, beforek, bifor


SJP.pl


biforować

potocznie: uczestniczyć w spotkaniu w gronie znajomych, poprzedzającym główną imprezę towarzyską


SJP.pl


biforyjny

biforium


SJP.pl

Patrz:

biforium

bifunkcyjność

bifunkcyjny


SJP.pl

Patrz:

bifunkcyjny

bifunkcyjny

mający dwie funkcje; dwufunkcyjny


SJP.pl


bifurkacja

1. rozgałęzienie się rzeki na dwa ramiona płynące do różnych dorzeczy;
2. rozdzielenie, rozszczepienie czegoś na dwie części


SJP.pl

Bifurkacja (od łac. bifurcare, „rozdwajać, rozwidlać [na dwa]”, z bifurcus, „dwuzębny, rozwidlony, rozdwojony”; od bi-, „dwu-, dwa-”, furca, „widły”) – wyraz mogący oznaczać jedno z następujących pojęć:

  • bifurkacja – w matematyce skokowa zmiana własności jakościowych lub topologicznych układu przy drobnej ciągłej zmianie jego parametrów;
  • bifurkacja – w fizyce rozgałęzianie się szeregów promieniotwórczych pierwiastków w wyniku różnych typów rozpadu jąder danego izotopu;
  • bifurkacja – rozdwojenie stanów równowagi w mechanice konstrukcji
  • bifurkacja – w chemii udział jednego atomu wodoru w dwóch wiązaniach wodorowych;
  • bifurkacja – w zagadnieniach projektowania sieci telekomunikacyjnych rozdział pojedynczego przepływu między wiele ścieżek.
  • bifurkacja – w stomatologii miejsce rozdzielenia się zęba wielokorzeniowego na dwa pojedyncze korzenie (w przypadku trzech korzeni – trifurkacja);
  • bifurkacja – w geografii rozwidlenie się ramion rzeki, pasma górskiego, prądu morskiego, struktury geologicznej itp.;
  • bifurkacja – w oświacie zróżnicowanie programu nauczania dających dwa odrębne, lecz równoległe ciągi programowe;

Wikipedia


bifurkacyjny

przymiotnik od: bifurkacja


SJP.pl


bifyj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kredens

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Roz w antryju na bifyju stoła szklonka po kafyju.

Wiktionary


big

rodzaj powozu; bieda; biedka; bida; dwukółka


SJP.pl


big-band

[czytaj: bigbend] duży zespół jazzowy; orkiestra jazzowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zespół muzyczny, który wykonuje utwory jazzowe lub rozrywkowe

Wiktionary

Big-band (z ang. dosł. „duży zespół”) – zespół muzyczny wykonujący muzykę jazzową lub rozrywkową.

Największą popularność ten typ zespołu osiągnął w latach 30. i 40. XX wieku w czasach epoki swingu.

Zwykle muzyka dla big-bandów jest w wysokim stopniu aranżowana, co pozostawia mniejsze pole manewru dla solistów jazzowych, w przeciwieństwie dla małych formacji jazzowych, gdzie dużą rolę odgrywa improwizacja. W epoce free jazzu istniały też big bandy, które nie używały zapisanych aranżacji (np. Sun Ra Orchestra, The Art Ansamble Of Chicago).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɡ‿bɛ̃nt, AS: bʹig‿bẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bigbandowy

Wiktionary


big-beat

[czytaj: bigbit] rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; bigbit, bit, beat, mocne uderzenie


SJP.pl


biga

rodzaj powozu; bieda; biedka; bida; dwukółka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie wóz dwukołowy, zaprzężony w dwa konie;

 (1.2) poligr. element wykrojnika służący do wytłaczania linii zgięcia papieru;

Wiktionary

  • biga (poligrafia)
  • biga (wóz)
  • Biga (Turcja) – miasto w Turcji
  • Biga Çayı
  • język biga

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) rydwan

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.2) rzecz. bigowanie n., antybiga ż.

 (1.2) czas. bigować ndk.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|bigae. → para koni, wóz dwukonny

 (1.2) etym|niem|Biege. → zgięcie

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== biga (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) zool. cielica (około dwóch lat życia)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɡa, AS: bʹiga

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2) rzecz. bigowanie n., antybiga ż.

 (1.2) czas. bigować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rydwan

Wiktionary


bigaj

nazwisko


SJP.pl


bigamia

dwużeństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pozostawanie w związku małżeńskim z dwiema osobami;

Wiktionary

Bigamia – pozostawanie w związku małżeńskim z osobą, która znajduje się w innym ważnym związku małżeńskim.

Bigamia jest przestępstwem w większości krajów świata, które uznają wyłącznie małżeństwa monogamiczne. Najczęściej ani pierwszy, ani drugi małżonek nie wiedzą o drugim małżonku partnera. Zgoda poprzedniego małżonka nie ma wpływu na zgodność z prawem drugiego małżeństwa, uważanego za nieważne.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) dwużeństwo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bigamista m., bigamistka ż.

 przym. bigamiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|jednożeństwo|monogamia|poliandria|poligamia|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bigamy

* baskijski: (1.1) bigamia

* białoruski: (1.1) бігамія ż., дваяжэнства n.

* bułgarski: (1.1) бигамия ż.

* francuski: (1.1) bigamie ż.

* hiszpański: (1.1) bigamia ż.

* niemiecki: (1.1) Bigamie ż.

* rosyjski: (1.1) бигамия ż., двоежёнство n.

* słowacki: (1.1) bigamia ż., dvojmanželstvo n.

* szwedzki: (1.1) bigami w.

* ukraiński: (1.1) бігамія ż., двоєженство n.

* włoski: (1.1) bigamia ż.

źródła.

== bigamia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bigamia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈɡãmʲja, AS: bʹigãmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigamista m., bigamistka ż.

 przym. bigamiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwużeństwo

Wiktionary


bigamiczny

przymiotnik od: bigamia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bigamią, dotyczący bigamii; będący bigamią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigamia ż., bigamista mos., bigamistka ż.

Wiktionary


bigamista

żonaty, który zawarł ponownie ślub


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto popełnia bigamię tzn. ma dwie żony

Wiktionary

Bigamia – pozostawanie w związku małżeńskim z osobą, która znajduje się w innym ważnym związku małżeńskim.

Bigamia jest przestępstwem w większości krajów świata, które uznają wyłącznie małżeństwa monogamiczne. Najczęściej ani pierwszy, ani drugi małżonek nie wiedzą o drugim małżonku partnera. Zgoda poprzedniego małżonka nie ma wpływu na zgodność z prawem drugiego małżeństwa, uważanego za nieważne.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bigamia ż.

:: fż. bigamistka ż.

 przym. bigamiczny

 przysł. bigamicznie

Wiktionary


bigamistka

mężatka, która zawarła ponownie ślub


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwóch mężów

Wiktionary

Bigamistka (jid. Zajn wajbs man) – polski film fabularny z 1913 roku w języku jidysz, oparty na utworze Bigamistka Majzela.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bigamia ż.

:: fż. bigamista mos.

 przym. bigamiczny

 przysł. bigamicznie

Wiktionary


bigbeatowy

[czytaj: bigbitowy] związany z rockową muzyką rozrywkową popularną w latach 60. XX wieku, charakteryzującą się silnie zaznaczonym rytmem; bigbitowy


SJP.pl


bigbit

rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; big-beat, bit, beat, mocne uderzenie


SJP.pl

Bigbit, big-beat, (ang. „mocne uderzenie”) – funkcjonujące w Polsce i sąsiednich krajach określenie rock and rolla i pokrewnych gatunków muzycznych. Nazwę big-beat (zastępującą nieakceptowaną przez antyzachodnie władze nazwę rock and roll) po raz pierwszy zastosowano w Polsce.

Wikipedia


bigbitówa

1. kobieta śpiewająca lub grająca w stylu bigbitu (muzyki rozrywkowej i tanecznej);
2. środowiskowo: przedstawicielka subkultury młodzieżowej wzorującej się na bitelsach, popularnej w latach 60.


SJP.pl


bigbitowiec

1. osoba śpiewająca lub grająca w stylu bigbitu (muzyki rozrywkowej i tanecznej);
2. miłośnik, sympatyk bigbitu;
3. środowiskowo: przedstawiciel subkultury młodzieżowej wzorującej się na bitelsach, popularnej w latach 60.


SJP.pl


bigbitowy

związany z rockową muzyką rozrywkową popularną w latach 60. XX wieku, charakteryzującą się silnie zaznaczonym rytmem; bigbeatowy


SJP.pl


bigbityzm

rzadko: fascynacja muzyką bigbitową


SJP.pl


bigel

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieszak

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. potańcówka, zabawa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Na biglu wisi mantel. → Na wieszaku wisi płaszcz.

 (1.2) (gwara.) Aga zrychtowała srogi bigel na Halymbie. → Agnieszka zorganizowała sporą potańcówkę w Halembie.

Wiktionary


bigender

[czyta: bajdżender] psychiczne identyfikowanie się z dwoma płciami (binarnymi lub niebinarnymi)


SJP.pl

Wikipedia


bigiel

potocznie: werwa, zapał; dziś tylko w potocznym wyrażeniu: z biglem - z werwą, z zapałem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zapał

 (1.2) haczyk, kotwiczka, element biżuterii, na którym zawiesza się kolczyk

 (1.3) gw-pl|Poznań, Górny Śląsk. wieszak na ubranie

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. potańcówka, zabawa

 (1.5) łódź. deptak

 (1.6) bud. element zbrojenia w kształcie litery Ufakt.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pozostało tylko otworzyć delikatnie oczko w biglu i nałożyć na łezkę.

 (1.3) Powieście płaszcze na bigle.

 (1.4) U Agnieszki na Halembie zawsze były dobre bigle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɟɛl, AS: bʹiǵel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) animusz, werwa, zapał

Wiktionary


bigilla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. pasta z gotowanej fasoli i oliwy, zwykle z dodatkiem papryczki chilli, natki pietruszki i czosnku; tradycyjna potrawa kuchni maltańskiej

Wiktionary


biglonzko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, biglołzko, żelosko, żelozko.

Wiktionary


biglosko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Zaolzie. żelazko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biglowani n.

 czas. biglować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żelazko

Wiktionary


biglować

w gwarze śląskiej: prasować


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Opolski, ziemia lubliniecka, Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Górny Śląsk. prasować

 (1.2) sprzątać, robić porządki

 (1.3) gw-pl|Zaolzie. bić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Nyśka, biglujesz mi ta westa? → Agnieszko, prasujesz mi tę kamizelkę czy nie?

 (1.2) Co ty tak biglujesz ten pokój? – gości się spodziewasz?

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. biglowani n.

 (1.2)

:: rzecz. biglowanie n.

Wiktionary


biglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biglować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biglować ndk.

Wiktionary


biglołzko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, biglonzko, żelosko, żelozko.

Wiktionary


bignoniowate

o cechach bignoniowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Wikipedia


bignoniowaty

o cechach bignoniowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


bigoreksja

dysmorfia mięśniowa;
1. zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej;
2. uzależnienie od treningu fizycznego wynikające z takiego zaburzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. med. męska odmiana anoreksji; zaburzenie polegające na obsesyjnej dbałości o masę mięśniową bazujące na przekonaniu, że nie jest się wystarczająco muskularnym/że nie ma się wystarczająco dużych mięśni; obsesja na punkcie umięśnionego ciała

Wiktionary

Dysmorfia mięśniowa (bigoreksja) – zaburzenie psychiczne polegające na subiektywnym odczuwaniu niedostatku estetyki własnego ciała, wskutek posiadania rzekomo niewystarczającej masy mięśniowej. Jest odmianą dysmorfofobii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ćwiczenia fizyczne są w ich wykonaniu zachowaniami kompulsywnymi, kompensującymi wyobrażeniowe niedostatki dotyczące fizycznego wyglądu (np. bigoreksja w przypadku kulturystów permanentnie niezadowolonych ze swojego wyglądu).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigorektyk mos., bigorektyczka ż.

 przym. bigorektyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odwrotna anoreksja, dysmorfia mięśniowa

Wiktionary


bigorektyczka

kobieta cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej


SJP.pl


bigorektyczny

związany z zaburzeniem psychicznym objawiającym się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) neol. rzad. związany z bigoreksją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigoreksja ż., bigorektyk mos., bigorektyczka ż.

Wiktionary


bigorektyk

osoba cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. mężczyzna cierpiący na bigoreksję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niestety nie są w stanie zaakceptować swojego wyglądu i swojego ciała. W efekcie zaczynają sięgać po odżywki, a kiedy i one nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, zaczynają stosować sterydy anaboliczne. Jednak i w tym przypadku nie uda się osiągnąć celu, ponieważ wymarzona sylwetka bigorektyka nie istnieje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigoreksja ż.

:: fż. bigorektyczka ż.

 przym. bigorektyczny

Wiktionary


bigos

1. tradycyjna staropolska potrawa z kiszonej i słodkiej kapusty, różnych gatunków mięsa, kiełbasy, suszonych grzybów i rozmaitych przypraw;
2. przenośne: kłopot, zmartwienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. potrawa z duszonej kapusty kiszonej z rozmaitymi dodatkami; ; Gloger.

 (1.2) przen. pot. nieład, bałagan, zamieszanie

 (1.3) przen. pot. kłopot

Wiktionary

Bigos – tradycyjna dla kuchni polskiej, litewskiej i białoruskiej potrawa z kapusty i mięsa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ale pyszny ten bigos.

 (1.3) W niezły bigos się wpakowałeś.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɡɔs, AS: bʹigos

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigosowanie n.

:: zdrobn. bigosik m.

 czas. bigosować ndk.

 przym. bigosowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.2) porządek

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bigosowanie n.

:: zdrobn. bigosik m.

 czas. bigosować ndk.

 przym. bigosowy

frazeologia.

 narobić bigosu

etymologia.

 być może od etym|niem|begossen. → oblany lub etym|niem|Bleiguss.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hunter's stew, bigos

* białoruski: (1.1) бігас m.

* czeski: (1.1) bigos m.

* esperanto: (1.1) bigoso

* japoński: (1.1) ビゴス

* niemiecki: (1.1) Bigos m./n., Bigosch m./n.

* rosyjski: (1.1) бигос m.

* ukraiński: (1.1) бігос m.

źródła.

== bigos (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bigos

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bigosik

zdrobnienie od: bigos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bigos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie bigos, lecz tylko mały bigosik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigos m., bigosowanie n.

 czas. bigosować

Wiktionary


bigosować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. pot. rąbać, siekać, robić z kogoś bigos, przen. wywoływać burdę, zamieszanie, robić publiczny zamęt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dawajcie go nam sam! – krzyczał Migurski – wnet go tu będziem bigosowali.

 (1.1) Jak pochwycę mą szabelkę damascenkę, jak jednego wytnę w mordę, tego w szyję, tego w rękę, jak ich zacznę bigosować.

 (1.1) Czterdzieści tysięcy szabel zabłysło w słońcu, czterdzieści tysięcy gardzieli poczęło ryczeć: „Śmierć Wittembergowi!” – „Dawajcie go sam!” – „Bigosować! bigosować!”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigosowanie n., bigos mrz., bigosik mrz.

Wiktionary


bigosowy

bigos


SJP.pl

Patrz:

bigos

bigot

pobożniś, świętoszek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. pogard. ktoś przesadnie religijny lub gorliwie manifestujący swą religijność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czuł w tym zasuszonym szczurze twardego bigota, z którym daleko prędzej można przyjść do kłótni, niż do jakiejkolwiek transakcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɡɔt, AS: bʹigot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigoteria ż.

:: fż. bigotka ż.

 przym. bigoteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dewot, nabożniś, pobożniś, religiant, świętoszek

Wiktionary


bigoteria

dewocja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. dewocja

Wiktionary

Dewocja (łac. devotio – poświęcenie, ofiarowanie) lub bigoteria (fr. bigoterie – jw.) – pobożność, gorliwość w zachowaniach religijnych. Cechuje się zwykle rygoryzmem moralnym wobec zachowań własnych oraz innych ludzi. Termin „dewocja” może mieć znaczenie pozytywne i pejoratywne.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) dewocja, religianctwo, świętoszkowatość

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.

 przym. bigoteryjny

frazeologia.

etymologia.

 etym|francuski|bigoterie., od etymn|francuski|bigot.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bigotry

* białoruski: (1.1) ханжаства n.

* duński: (1.1) bigotteri n.

* hindi: (1.1) कट्टरता ż.

* hiszpański: (1.1) beatería ż., mojigatería ż.

* interlingua: (1.1) bigoteria

* jidysz: (1.1) פֿאַרגלייבטקייט ż. (farglejbtkejt), צבֿיעות n. (cwies)

* niemiecki: (1.1) Bigotterie ż.

* nowogrecki: (1.1) θρησκομανία ż., θρησκοληψία ż.

źródła.

== bigoteria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bigoteria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiɡɔˈtɛrʲja, AS: bʹigoterʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.

 przym. bigoteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dewocja, religianctwo, świętoszkowatość

Wiktionary


bigoteryjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bigoteryjne; cecha tych, którzy są bigoteryjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteria ż.

 przym. bigoteryjny

 przysł. bigoteryjnie

Wiktionary


bigoteryjny

przymiotnik od: bigoteria


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy bigotowi i bigoterii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tolkien był bigoteryjnym katolikiem i profesorem literatury staronordyckiej.

 (1.1) W ten sposób Kraków podpadł ówczesnym władcom. Później już zawsze to miasto uważano za siedlisko reakcji, drobnomieszczaństwa i bigoteryjnej kołtunerii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiɡɔtɛˈrɨjnɨ, AS: bʹigoteryi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigoteria ż., bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.

 przysł. bigoteryjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bogobojny, nabożny, religiancki, świątobliwy, świętoszkowaty, dewocyjny, klerykalny, parafiański

Wiktionary


bigotka

kobieta manifestacynie religijna; dewotka; świętoszka; nabożnisia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: bigot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daj spokój, nie przejmuj się opiniami tej bigotki, dla niej wszystko jest niemoralne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈɡɔtka, AS: bʹigotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigoteria ż.

:: fm. bigot m.

 przym. bigoteryjny

Wiktionary


bigować

wyciskać rowki w wytworach papierniczych, w miejscach zginania; rowkować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) druk. rowkować;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈɡɔvat͡ɕ, AS: bʹigovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bigowanie n.

Wiktionary


bigowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bigować.

Wiktionary

Bigowanie (niem. – zginanie) – proces introligatorski polegający na ułatwieniu zginania materiału w określonym i zamierzonym miejscu. Bigowanie oznacza wykonywanie na papierze lub kartonie specjalnych wgnieceń. Wgniecenia te mają za zadanie ułatwienie, a właściwie umożliwienie, odpowiedniego zgięcia kartonu lub kartki.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. bigować ndk.

Wiktionary


bigówka

maszyna introligatorska do bigowania


SJP.pl

Wikipedia


biguine

[czytaj: biGIN] rzadko: antylski taniec w takcie 2/4, w tempie umiarkowanym, podobny do rumby; beguine


SJP.pl


bigus

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Bigus
  • Brunon Bigus
  • Rafał Bigus

Wikipedia


bih

skrótowiec

 (1.1) = geogr. Bośnia i Hercegowina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na spotkaniu zdecydowaliśmy jednogłośnie, żeby zaprosić wszystkich przewodniczących boszniackich i probośniackich partii w BiH do spotkania w Mostarze, aby tak, jak to miało miejsce w Srebrenicy, wysłać komunikat o jedności Boszniaków, powiedział Marić, dodając, że rozmowy o Mostarze muszą być prowadzone w tym mieście.

Wiktionary


bihać

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Bośni;

Wiktionary

Bihać – miasto w północno-zachodniej Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, stolica kantonu uńsko-sańskiego, siedziba miasta Bihać. Leży nad rzeką Uną, w Bosanskiej krajinie. W 2013 roku liczyło 39 690 mieszkańców, z czego większość stanowili Boszniacy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1997 roku otwarto w Bihaciu uniwersytet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲixat͡ɕ, AS: bʹiχać

Wiktionary


bihar

1. trzeci pod względem liczby ludności stan indyjski;
2. miasto w Indiach, w stanie Bihar


SJP.pl

Bihar (hindi बिहार, trb. Bihar, trl. Bihār; ang. Bihar) – stan w północno-wschodnich Indiach ze stolicą w Patnie.

Bihar graniczy na północy z Nepalem. Na zachodzie ze stanem Uttar Pradesh, Jharkhand na południu i z Bengalem Zachodnim na wschodzie. Stan jest położony na żyznej równinie Gangesu. Jest to trzeci pod względem liczby ludności stan indyjski (2011; utrzymał pozycję od 2001).

Wikipedia


biharczyk

mieszkaniec miasta Bihar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Biharu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bihar mrz.

:: fż. Biharka ż.

 przym. biharski

Wiktionary


biharka

mieszkanka Biharu (miasta w Indiach)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. rdzenna mieszkanka stanu Bihar w Indiach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bihar mrz.

:: fm. Biharczyk mos.

 przym. biharski

Wiktionary


biharski

przymiotnik od: Bihar, miasto i stan w Indiach


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Biharem (regionem Indii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bihar mrz., Biharczyk mos., Biharka ż.

Wiktionary


bihorski

przymiotnik od: Bihor (Góry Bihorskie w Rumunii)


SJP.pl


bija

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji przepływająca przez Kraj Ałtajski i Republikę Ałtaju, wypływa z Jeziora Teleckiego; po połączeniu z Katunią tworzy rzekę Ob;

Wiktionary

Bija (ros. Бия) – rzeka w azjatyckiej części Rosji. Przepływa przez Kraj Ałtajski i Republikę Ałtaju. Źródła w Jeziorze Teleckim. Długość – 301 km, powierzchnia dorzecza – 37 000 km². Po połączeniu z rzeką Katuń tworzą rzekę Ob.

Nad Biją leży miasto Bijsk.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bijsk mrz.

Wiktionary


bijać

bić kogoś lub coś co pewien czas


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) bić co pewien czas

czasownik zwrotny niedokonany bijać się (dk. brak)

 (2.1) bić się co jakiś czas; brać udział w bijatykach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicie n., bijak mrz., bijany mos., bijatyka ż., bijanie n., odbijacz mrz.

 czas. bić, odbijać, rozbić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karać

Wiktionary


bijaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bijak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bijak m.

Wiktionary


bijak

1. kij przytwierdzony do rękojeści cepa, służący do młócenia
2. kij używany do podbijania piłki w baseballu
3. część kafara, młota itp. bezpośrednio uderzająca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. roln. krótsza część cepa, kij przytwierdzony do trzonka (dzierżaka), służący do uderzania zboża

 (1.2) sport. kij używany do podbijania piłki w niektórych grach, np. w baseballu

 (1.3) techn. część młota lub niektórych mechanizmów służąca do uderzania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bijatyka ż., bicie n., bijanie n., ubijaczka ż.

:: zdrobn. bijaczek m.

 czas. ubijać, bić ndk., bijać ndk.

 przym. bitny

 przysł. bitnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) młóczysko

Wiktionary


bijakowy

tyczący się bijaka


SJP.pl


bijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bijać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bijać ndk.

 rzecz. bijak mrz.

Wiktionary


bijatyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bójka z udziałem większej liczby osób

Wiktionary

  • bijatyka – bójka, w której uczestniczy kilka osób
  • bijatyka – gatunek gier komputerowych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy zaczęła się bijatyka w barze, spylaliśmy aż się kurzyło.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ubijać, bić ndk., bijać ndk.

 rzecz. bicie n., bijak mrz.

Wiktionary


bijekcja

funkcja będąca jednocześnie iniekcją i suriekcją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. funkcja wzajemnie jednoznaczna;

Wiktionary

Funkcja wzajemnie jednoznaczna, bijekcja – wzajemnie jednoznaczna odpowiedniość między elementami dwóch zbiorów, czyli funkcja będąca jednocześnie iniekcją i suriekcją (funkcją różnowartościową i funkcją „na”). Równoważnie:

  • funkcja jest bijekcją wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje funkcja do niej odwrotna – również i ona jest bijekcją;
  • przy bijekcji obraz i przeciwobraz każdego singletonu również jest singletonem.

Wikipedia


bijnik

część mechanizmu uderzeniowego broni palnej


SJP.pl

Bijnik – element mechanizmu uderzeniowego uderzający ruchem prostoliniowym w iglicę i powodujący odpalenie naboju. Ruch bijnika jest powodowany przez sprężynę uderzeniową.

W wielu wzorach broni rolę bijnika spełnia zamek lub suwadło. W takich przypadkach rolę sprężyny uderzeniowej pełni sprężyna powrotna.

Wikipedia


bijok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. górna część cepa

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. awanturnik, ktoś skory do bójek

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.2) zobtłum|awanturnik|pieniacz.

źródła.

== bijok (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zarobek

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.2) zobtłum|awanturnik|pieniacz.

źródła.

== bijok (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zarobek

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bik

nazwisko


SJP.pl


bikarbonat

wodorowęglan sodowy, występujący w postaci białej substancji krystalicznej; soda oczyszczona


SJP.pl

Wodorowęglan sodu, pot. soda oczyszczona, E500b, NaHCO
3
– nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorowęglanów, wodorosól kwasu węglowego i sodu.

Wikipedia


bikej

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. żart. pejor. zob. bikejka. (dziewczyna)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. żart. pejor. zob. bikejka. (biały kozaczek)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oczywiście bikeje bikejom nierówne, liczy się również to, co oprócz kozaczków mamy na sobie – róże, futerka i tak dalej. (z Internetu)

 (1.1) Wiele bikejów to chcące się za wszelką cenę odmłodzić panie w średnim wieku. (z Internetu)

 (2.1) Błądziłem po krakowskim rynku, podziwiając dziewczęta w bikejach. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲikɛj, AS: bʹikei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bikejka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1,2.1) bikejka

Wiktionary


bikejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. pejor. dziewczyna lub młoda kobieta ubierająca się w prowokujący i niezbyt gustowny sposób, której głównym celem jest eksponowanie swej urody, do której często podchodzi bezkrytycznie

 (1.2) pot. żart. pejor. także: biały kozaczek noszony przez bikejkę (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Typowa bikejka jest zwykle stałą klientką solariów oraz bywalczynią dyskotek.

 (1.1-2) Bikejki wciąż królują na dyskotekach, ulicach i w galeriach handlowych.

 (1.2) Potem pomyka taka w kabaretkach, bikejkach na wiejskie party.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈkɛjka, AS: bʹikei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bikej m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bikej

 (1.2) bikej

Wiktionary


bikejoring

[czytaj: bajk dżoring] dyscyplina sportu zaprzęgowego, w której jeden lub dwa psy ciągną rower


SJP.pl

Bikejoring jest dyscypliną sportu zaprzęgowego rozgrywaną na dystansach sprinterskich, w której jeden lub dwa psy ciągną rower połączone z nim liną z amortyzatorem. Trasa biegu liczy zazwyczaj od 4 do 10 km. Maszer chcący wystartować w bikejoringu musi mieć co najmniej 15 lat i zdrowego psa o wadze minimum 12 kg, którego w żaden fizyczny sposób nie można zmuszać do biegu. Zaprzęgi bikejoringowe bardzo często osiągają najwyższą średnią prędkość zawodów (ok. 40 km/h), a maksymalnie na zjazdach około 60 km/h. Stanowi to o widowiskowości bikejoringu i pozwala zakwalifikować go do sportów ekstremalnych. W Polsce bikejoring to już oficjalna dyscyplina sportu podlegająca pod Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów. Polska posiada kadrę i reprezentację w tej dyscyplinie i reprezentują ją zawodnicy z tytułami mistrzów świata i Europy.Najszybsze w bikejoringu psy to Greystery- specjalne mieszanki wyżłów i greyhoundów, wykorzystywane również w innych dyscyplinach zaprzęgowych.

Wikipedia


bikejoringowy

bikejoring [czytaj: bajkdżoringowy]


SJP.pl


bikepark

[czytaj: bajkpark] wydzielone miejsce przeznaczone do sportowej jazdy rowerem; bajkpark, bike park


SJP.pl


bikeparkowy

bikepark; bajkparkowy


SJP.pl


biker

[czytaj: bajker] potocznie: rowerzysta; bajker, bajkers, bikers


SJP.pl


bikerka

[czytaj: bajkerka] potocznie: rowerzystka


SJP.pl


bikers

[czytaj: bajkers lub bikers] potocznie: rowerzysta; biker, bajker, bajkers


SJP.pl


bikin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, prawy dopływ Ussuri

Wiktionary

Bikin (ros. Бикин) – miasto w Rosji, w Kraju Chabarowskim, centrum administracyjne rejonu bikińskiego. Położony jest na prawym brzegu rzeki Bikin, dopływu Ussuri, 223 km od Chabarowska, przy granicy z Chinami.

Miejscowość powstała w roku 1885 w związku z budową w latach 1884–1887 linii kolejowej Władywostok-Chabarowsk. Status miasta od 1938 roku.

Wikipedia


bikini

damski dwuczęściowy kostium plażowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. atol na Pacyfiku;

Wiktionary

Bikini – nazwa dwuczęściowego damskiego kostiumu kąpielowego/plażowego, składającego się z fig i biustonosza.

Bikini zostało pierwszy raz pokazane 5 lipca 1946 roku w pływalni Molitor w Paryżu przez projektanta Louisa Réarda, zaprezentowała je Micheline Bernardini. Kostium ten był jeszcze pomniejszoną wersją zaprezentowanego dwa miesiące wcześniej przez Jacques'a Heima kostiumu nazwanego „Atome”, reklamowanego jako najmniejszy kostium kąpielowy świata. Wcześniej najpopularniejszy był jednoczęściowy kostium kąpielowy, który oprócz intymnych części ciała zakrywał także brzuch, biodra i plecy, więc jego noszenie wymagało znacznie mniej odwagi. Bikini odkrywało zaś właściwie całe ciało, z wyjątkiem wzgórka łonowego, pośladków i piersi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marzę o urlopie na Bikini.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈcĩɲi, AS: bʹiḱĩńi

Wiktionary


bikiniara

bikiniarz


SJP.pl

Patrz:

bikiniarz

bikiniarski

charakterystyczny dla bikiniarza


SJP.pl


bikiniarstwo

styl bikiniarza


SJP.pl


bikiniarz

młodzian ubierający się nazbyt modnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek polskiej subkultury młodzieżowej w latach 50., strojem naśladujący styl amerykański – ubrania o jaskrawych kolorach i przydługa fryzura;

Wiktionary

Bikiniarze – subkultura młodzieżowa funkcjonująca w Polsce do końca lat 50. XX w. Termin ten jest odpowiednikiem amerykańskiego bitnika, opisując człowieka niestosującego się do narzucanych norm, buntującego się wobec narzuconej rzeczywistości.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bikini n.

:: fż. bikiniarka ż.

Wiktionary


bikont

nazwisko


SJP.pl


bikorn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dwurożny kapelusz;

Wiktionary

Bikorn (także: dwuróg, kapelusz stosowany) – rodzaj kapelusza, powszechnego w użyciu w XVIII i XIX wieku, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej zarówno w wojsku jak i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. Bikorny noszone były zarówno przez oficerów jak i generałów epoki napoleońskiej, przetrwały jako składnik munduru galowego w wielu armiach aż do lat dwudziestych XX wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲikɔrn, AS: bʹikorn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuróg, kapelusz stosowany

Wiktionary


bikówek

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

Bikówek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Grójec.

W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bikówek, po jej zniesieniu w gromadzie Kobylin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 50.

Wikipedia


biksa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk., poznań. puszka, blaszane pudełko

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pot. samochód marki Syrena

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. worek na obrok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bikselka ż.

Wiktionary


biksbit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał, odmiana berylu;

Wiktionary

Biksbit, czerwony beryl – minerał, agrestowoczerwona, przezroczysta odmiana berylu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɡzbʲit, AS: bʹigzbʹit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bixbit

Wiktionary


biksyna

ekstrakt z nasion arnoty właściwej, pomarańczowoczerwony barwnik terpenowy; annato


SJP.pl

Biksyna, E160b – organiczny związek chemiczny z grupy apokarotenoidów (podgrupa karotenoidów). Naturalny, pomarańczowoczerwony barwnik terpenowy. Jest to ekstrakt otrzymywany z nasion arnoty właściwej (Bixa orellana), nazywanej również annato. 5% tych nasion stanowią pigmenty, które zawierają 70–80% biksyny.

Wikipedia


bikwadratowy

Od równania bikwadratowego, równanie algebraiczne.


SJP.pl


bil

kij używany do gry w bilard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraków. świeża nieosolona słonina lub snookera

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem kilo bilu.

Wiktionary


bila

1. kula do gry w bilarda;
2. w bilardzie: uderzenie kulą o kulę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. mała, twarda kula do gry w bilard;

Wiktionary

Bila – kula używana do gry w bilard.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po dobrym uderzeniu kija, odbita bila wpada prosto do łozy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲila, AS: bʹila

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilard mrz., bilardzista mos.

 przym. bilardowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kula bilardowa

Wiktionary


bilabialny

w językoznawstwie: spółgłoska bilabialna - spółgłoska, przy której wymawianiu powstaje zwarcie lub szczelina między wargami, np. polskie p, b, m; spółgłoska dwuwargowa


SJP.pl


bilans

1. podsumowanie, zestawienie;
2. sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa za dany okres


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) księg. sprawozdanie finansowe

 (1.2) proporcje wpływów i wypływów

 (1.3) zestawienie porównawcze

Wiktionary

Bilans – zestawienie wielkości równoważących się.

  • bilans (rachunkowość)
  • W języku potocznym bilans występuje jako synonim słów: podsumowanie, zestawienie.
  • W odniesieniu do poszczególnych przedsięwzięć gospodarczych (kampania reklamowa, opracowanie nowego produktu, modernizacja wyposażenia, likwidacja zakładu itp.) bilansem nazywa się czasem zestawienie nakładów, wydatków lub kosztów z jednej strony i korzyści (nie zawsze policzalnych), przychodów, zysków itp. z drugiej strony.
  • bilans płatniczy
    • bilans obrotów kapitałowych
      • bilans handlowy

      Wikipedia

      Przykłady

       (1.1) Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziły uprzednio ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięcia poszczególnych pozycji bilansu otwarcia.

      Wiktionary

      Powiązane:

       rzecz. bilansówka ż., bilansowanie n., bilansowość ż.

      :: zdrobn. bilansik mrz.

       czas. bilansować ndk.

       przym. bilansowy

      Wiktionary


bilansik

zdrobnienie od: bilans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bilans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie bilans, lecz tylko mały bilansik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilans m., bilansówka ż.

Wiktionary


bilansista

specjalista sporządzający bilans


SJP.pl


bilansistka

bilansista


SJP.pl

Patrz:

bilansista

bilansować

1. w księgowości:
a) sporządzać bilans księgowy;
b) o pozycji, sumie w bilansie księgowym: wyrównywać wielkości;
2. podsumowywać, zestawiać


SJP.pl


bilansowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyrównywanie działania czegoś wzajemnie do siebie przeciwstawnego, utrzymywanie czegoś w równowadze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilãw̃sɔˈvãɲɛ, AS: bʹilãũ̯sovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilansówka ż., bilans m., zbilansowanie ż.

 czas. bilansować ndk., zbilansować dk.

 przym. bilansowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) równoważenie, kompensowanie

Wiktionary


bilansówka

środowiskowo: wynagrodzenie wypłacane pracownikom księgowości w związku z ukończeniem prac nad bilansem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. premia wypłacana księgowym po zakończeniu prac nad bilansem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiedział mi, że da nam wysokie bilansówki jeśli przyspieszymy tempo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilans mrz., bilansowanie n., bilansowość ż., bilansik mrz.

 czas. bilansować ndk.

 przym. bilansowy

Wiktionary


bilansowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) górn. geol. w odniesieniu do kopalin: cecha złoża, które spełnia ustalone kryteria geologiczno-górnicze, techniczno-jakościowe i ekonomiczne; zwykle kryteria te dotyczą m.in. głębokości występowania, miąższości pokładu i zawartości różnych minerałów w złożu;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z przyjętymi obecnie kryteriami bilansowości eksploatację węgla kamiennego ograniczono do głębokości 1000 m.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilãw̃ˈsɔvɔɕt͡ɕ, AS: bʹilãũ̯sovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilansówka ż., bilans

 przym. bilansowy

Wiktionary


bilansowy

przymiotnik od: bilans


SJP.pl


bilard

1. gra rozgrywana na specjalnym, pokrytym suknem stole, polegająca na uderzaniu kijem w bile w ten sposób, aby wpadły do otworów znajdujących się na bokach stołu;
2. stół do gry w bilarda; stół bilardowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. gra towarzyska i sportowa polegająca na odbijaniu drewnianych kul kijem na specjalnym stole;

 (1.2) pokryty suknem stół z bandami przystosowanydo gry w bilard (1.1);

 (1.3) pot. automat do gry z odbijającą się wewnątrz metalową kulą

Wiktionary

Bilard (ang. billiards, pool) – rodzaj gier rozgrywanych na pokrytym suknem stole. Najczęściej gra polega na uderzaniu bil, czyli kul wykonanych z odpowiedniego materiału o określonych parametrach, za pomocą kija i wbijaniu ich do łuz (zwanych czasem kieszeniami), czyli otworów w stole, choć istnieją też odmiany bilardu rozgrywane na stole pozbawionym łuz. Istnieje wiele gier bilardowych, które różnią się zasadami, rozmiarami stołu, liczbą używanych bil, ich oznaczeniami (np. kolorami i numerami) itp. Zazwyczaj w grze uczestniczą dwie osoby, rozgrywające bile na przemian, wykonujące ruchy do popełnienia pierwszego błędu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten człowiek to mistrz gry w bilard.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲilart, AS: bʹilart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bila ż., bilardzista m., bilardzistka ż.

 przym. bilardowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) stół bilardowy

 (1.3) flipper

Wiktionary


bilardowy

przymiotnik od: bilard


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bilardem, służący do gry w bilard

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz ją spotkać gdziekolwiek - zaczynając od klubu bilardowego, aż na muzeum etnograficznym kończąc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilarˈdɔvɨ, AS: bʹilardovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilard m., bila ż., bilardzista m., bilardzistka ż.

Wiktionary


bilardzik

zdrobnienie od: bilard


SJP.pl


bilardzista

osoba grająca w bilard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. ktoś, kto grywa w bilard – amatorsko lub sportowo

Wiktionary

Bilardzista (oryg. The Hustler) – amerykański dramat filmowy z 1961 roku w reżyserii Roberta Rossena. Jest to adaptacja powieści Waltera Tevisa pod tym samym tytułem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bilard m., bila ż.

:: fż. bilardzistka ż.

 przym. bilardowy

Wiktionary


bilardzistka

bilardzista


SJP.pl

Patrz:

bilardzista

bilastyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek przeciwalergiczny; lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, antagonista receptora H1

Wiktionary

Bilastyna – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwhistaminowy II generacji, antagonista receptora histaminowego H1.

Bilastyna wprowadzona została do terapii w 2010 roku. Stosowana jest w leczeniu objawowym sezonowego oraz całorocznego nieżytu nosa i zapalenia spojówek, a także pokrzywki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy przyjmujesz bilastynę, unikaj soku grejpfrutowego.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwa systematyczna: kwas 2-[4-(2-{4-[1-(2-etoksyetylo)-1-benzoimidaz-2-ylo]piperydyn-1-ylo}etylo)fenylo]-2-metylopropionowy; wzór sumaryczny: C28H37N3O3; nazwa handlowa: Clatra

Wiktionary


bilateralizm

system rozliczeń między dwoma państwami


SJP.pl

Bilateralizm – wzajemna, obustronna, a często jednoczesna realizacja zobowiązań dwóch państw lub organizacji międzynarodowych względem siebie. Zobowiązania te realizowane są w myśl wcześniej ustalonych umów dwustronnych pomiędzy zainteresowanymi krajami.

Wikipedia


bilateralność

dwustronność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bilateralne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilateralizm m., lateralizacja ż.

 przym. bilateralny

 przysł. bilateralnie

Wiktionary


bilateralny

1. dwustronny, obustronny;
2. dotyczący dwóch krajów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dwustronny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta umowa jest bilateralna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilatɛˈralnɨ, AS: bʹilateralny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lateralizacja ż., bilateralizm m., bilateralność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwustronny, obustronny, obopólny, wzajemny

Wiktionary


bilbao

miasto w Hiszpanii


SJP.pl

Bilbao (bask. Bilbo) – miasto w północnej Hiszpanii, w regionie Kraj Basków, u ujścia rzeki Nervión do Zatoki Biskajskiej Oceanu Atlantyckiego, siedziba administracyjna prowincji Biskaja. W 2019 liczyło ok. 346 405 mieszkańców. Wraz z przyległymi miejscowościami tworzy obszar metropolitalny Gran Bilbao.

Wikipedia


bilbaoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bilbao, dotyczący Bilbao

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zarówno „Bizkaitarra”, jak i „Baserritarra” były wydawane w Bilbao i to właśnie społeczność bilbaońska tworzyła, jak można sądzić, podstawową grupę czytelniczą.

 (1.1) Ale było ono tym boleśniejsze i przykrzejsze, że właśnie przemysł bilbaoński wyróżniał się w całej Hiszpanii swym zmysłem społecznym i ofiarnością, że najmniej był zaangażowany we wspieraniu faszyzmu (…) uwsp..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bilbao n.

Wiktionary


bilbergia

roślina z rodziny bromeliowatych (ananasowatych)


SJP.pl

Bilbergia, zwodnica (Billbergia) – rodzaj roślin należący do rodziny bromeliowatych. Należy do niego ponad 60 gatunków pochodzących z Ameryki Południowej i Środkowej. Są to epifity rosnące na drzewach w tropikalnych lasach deszczowych.

Wikipedia


bilbil

ptak śpiewający z rzędu wróblowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodziny bilbili (nazwa systematyczna|Pycnonotidae|ref=tak.);

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brat Owidiusz trzymał u siebie bilbila.

 (1.1) Na akacji buszują dwa młode bilbile.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilbilowiec m., bilbilak m., bilbile nmos.

Wiktionary


bilbile

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Pycnonotidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych;

Wiktionary

Bilbile (Pycnonotidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 150 gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Większość bilbili rozsmakowuje się w owocach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilbil mzw.

Wiktionary


bilbokiet

dawna gra polegająca na podrzucaniu przywiązanej do pałeczki kulki tak, aby wpadła ona do uchwytu w górnej części pałeczki


SJP.pl


bilbord

bardzo duży plakat reklamowy; billboard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duża przydrożna tablica reklamowa

Wiktionary

  • Billboard – amerykańskie czasopismo muzyczne
  • billboard – tablica lub plakat reklamowy
  • billboard – krótki film reklamowy
  • billboard w grafice komputerowej
  • Billboard – film z 1998 roku, reż. Łukasz Zadrzyński
  • Billboard – singel Jonasa Blue i Tify Chen z 2019 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Radni cztery godziny dyskutowali o bilbordach zawieszonych w centrum miasta.

Wiktionary


bilbordoza

zbyt powszechne występowanie bilbordów w przestrzeni publicznej; billboardoza


SJP.pl


bilcze

Na Ukrainie
  • Bilcze – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie mikołajowskim
  • Bilcze – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie demidowskim
  • Bilcze Złote – wieś w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim
  • Bilcze– stacja kolejowa

Wikipedia


bilczewski

nazwisko, m.in. Józef Bilczewski (1860-1923) - święty katolicki, arcybiskup lwowski obrządku łacińskiego


SJP.pl


bilczów

wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Bilczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


bild

dziennik niemiecki


SJP.pl

Bild (oficjalnie Bild-Zeitung) – niemiecka gazeta codzienna o charakterze sensacyjnym w formacie tabloidu. Jej wydawcą jest Axel Springer SE. Pierwsze wydanie gazety ukazało się 24 czerwca 1952 roku. Gazeta ukazuje się od poniedziałku do soboty, natomiast w niedzielę ukazuje się Bild am Sonntag – gazeta o własnym stylu i z własną redakcją. Bild jest bulwarówką, ukazuje się w formacie broadsheet. Jest najlepiej sprzedającą się gazetą w Europie i siedemnastą na świecie pod względem nakładu. Motto gazety, umieszczane pod logo, brzmi: unabhängig, überparteilich (niezależna, bezpartyjna). Bild jest pod względem dziennikarskiego stylu gazetą podobną do brytyjskiego The Sun – drugiej najlepiej sprzedającej się bulwarówki w Europie.

Wikipedia


bildowany

przymiotnik

 (1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. uczony

Wiktionary


bildungsroman

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) liter. powieść opisująca rozwój młodzieńczy bohatera;

Wiktionary

Bildungsroman (z niem., dosł. „powieść o formowaniu [się]”) – powieść o dojrzewaniu, gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera. Pojęcie bildungsromanu wywodzi się z wykładów Johanna Karla Simona Morgensterna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲildũŋkˈsrɔ̃mãn, AS: bʹildũŋksrõmãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Entwicklungsroman

Wiktionary


bileciarka

urządzenie dziurkujące bilety kolejowe


SJP.pl


bilecik

zdrobnienie od: bilet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bilet; mały bilet

Wiktionary

Bilecik – miasto i prowincja w Turcji.

Według danych na rok 2000 miasto zamieszkiwało 34 105 osób, a według danych na rok 2004 całą prowincję ok. 199 000 osób. Gęstość zaludnienia w prowincji wynosiła ok. 46 osób na km².

Miasto leży nad rzeką Karasu, dopływem Sakaryi. Stanowi ośrodek handlowy dla regionu rolniczego, ponadto drobny przemysł. Z uwagi na dobre połączenia zarówno drogowe jak i kolejowe z większymi ośrodkami: Adapazarı (ok. 100 km na północ) i Eskişehir (ok. 75 km. na południowy wschód), miasto zaczęło przyciągać turystów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bilet m., bileter mos., bileterka ż., biletowanie n.

 przym. biletowy

Wiktionary


bilecki

nazwisko


SJP.pl


bilet

1. kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej usługi;
2. kartka z krótką wiadomością; bilecik, liścik;
3. potocznie: przepustka do czegoś, np. bilet do raju;
4. urzędowo: pieniądz papierowy; banknot, asygnata;
5. wilczy bilet - negatywna opinia uniemożliwiająca podjęcie pracy, studiów lub wyjazd zagraniczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dokument zezwalający na przejazd pociągiem, autobusem, samolotem itp., albo na wstęp do kina lub teatru

 (1.2) środ. wojsk. wezwanie do odbycia służby wojskowej

 (1.3) kartonik z nadrukiem

Wiktionary

Bilet (fr. billet) – dokument potwierdzający uprawnienie do skorzystania z określonej usługi (np. wejścia na mecz, przejazdu środkami komunikacji publicznej (pociąg, autobus)), za którą uiściło się opłatę przy jego nabyciu.

W publicznym transporcie zbiorowym bilet oznacza ważny dokument lub inny dowód zawarcia umowy transportowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przejazd autobusem komunikacji miejskiej bez ważnego biletu podlega karze 100 złotych.

 (1.2) Z moich planów nici, właśnie dostałem bilet do woja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲilɛt, AS: bʹilet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bileter mos., bileterka ż., biletowanie n., zabiletowanie n.

:: zdrobn. bilecik mrz.

 czas. biletować ndk., zabiletować dk.

 przym. biletowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) karta mobilizacyjna, wezwanie do wojska, powołanie

Wiktionary


bileter

pracownik mający za zadanie kontrolę ważności biletów, np. w kinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik teatru, kina itp. kontrolujący bilety przy wejściu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bileter nie chciał nas wpuścić, bo okazało się, że zapomnieliśmy biletów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈlɛtɛr, AS: bʹileter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilet m., bilecik m.

:: fż. bileterka ż.

 przym. biletowy

Wiktionary


bileterka

pracownica mająca za zadanie kontrolę ważności biletów, np. w kinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracowniczka teatru, kina itp. kontrolująca bilety przy wejściu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bileterka nie chciała nas wpuścić, bo okazało się, że zapomnieliśmy biletów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilɛˈtɛrka, AS: bʹileterka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilet m., bilecik m.

:: fm. bileter m.

 przym. bileterski, biletowy

Wiktionary


bileterski

przymiotnik

 (1.1) związany z osobą lub stanowiskiem biletera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bileterka ż.

Wiktionary


biletomacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od biletomat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biletomat m.

Wiktionary


biletomat

potocznie: automat do sprzedaży biletów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) automat służący do zakupu biletu;

Wiktionary

Automat biletowy, biletomat – automatyczne urządzenie (rodzaj automatu sprzedającego) służące do sprzedaży biletów, umieszczone na przystankach komunikacji miejskiej, stacjach metra i SKM, dworcach, przystankach kolejowych oraz mobilne biletomaty w niektórych tramwajach, autobusach i pociągach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲilɛˈtɔ̃mat, AS: bʹiletõmat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biletomacik mrz.

Wiktionary


biletować

środowiskowo: sprzedawać bilety pasażerom środków lokomocji


SJP.pl


biletowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) środ. sprzedawanie biletów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilet m., bilecik m., bileter m., bileterka ż., bileciarka ż.

 czas. biletować ndk.

 przym. biletowy

Wiktionary


biletowy

związany z biletem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący biletów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od tego dzikiego, posępnego krajobrazu dziwnie odbijały mizerne urządzenia turystyczne: budka z kasą biletową, kiosk z napojami i ze słodyczami, tablice ze wskazówkami dla turystów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilet m., bilecik m., bileter m., bileterka ż., biletowanie n.

Wiktionary


bilewicz

nazwisko


SJP.pl


bilewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bilewski:

  • Bogusz Bilewski – polski aktor filmowy i teatralny
  • Jan Baran-Bilewski – polski lekkoatleta i pułkownik
  • Józef Bilewski – lekkoatleta, olimpijczyk, kapitan artylerii, ofiara zbrodni katyńskiej

zobacz też:

  • Katarzyna Bilewska – polska prawnik, adwokat

Wikipedia


bilharcjoza

tropikalna choroba pasożytnicza człowieka i niektórych gatunków zwierząt wywołana przywrą krwi; schistosomatoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zob. schistosomatoza.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze względu na ryzyko zakażeniem bilharcjozą, nie wolno się kąpać w wodach stojących i płynących.

Wiktionary


biliard

liczba wynosząca 10^15


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 = 1015;

Wiktionary

Biliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 = 1015. Termin biliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.

W krajach stosujących skalę krótką (głównie kraje anglojęzyczne) liczba 1015 nosi nazwę kwadrylion, tak jak 1024 w pozostałych krajach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To odpowiada stężeniom na poziomie części na biliard (ppq).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲilʲjart, AS: bʹilʹi ̯art

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biliardowy

Wiktionary


biliardowy

biliard


SJP.pl

Patrz:

biliard

bilicki

nazwisko


SJP.pl


bilicz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim, nad rzeką Jabłonką;

Wiktionary

Bilicz (ukr. Біличі, Biłyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim, nad rzeką Jabłonką, siedziba rady wiejskiej. W 2001 roku liczyła 1412 mieszkańców.

Wieś dzieli się na Bilicz Górny (nad potokiem Bilicz) i Bilicz Dolny (poniżej ujścia potoku Bilicz do Jabłonki).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bilicki

Wiktionary


bilik

nazwisko


SJP.pl


bilikiewicz

nazwisko


SJP.pl


bilinearny

złożony z dwóch linii; dwuliniowy


SJP.pl


biling

wykaz rozmów telefonicznych przesyłany abonentowi przez firmę telekomunikacyjną; billing


SJP.pl

  • Billing (film)
  • Billing – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Northamptonshire
  • Billing – rachunek szczegółowy
  • EBPP – elektroniczna prezentacja i płacenie rachunków

Wikipedia


bilingowy

biling; billingowy


SJP.pl


bilingwalizm

w językoznawstwie: dobra znajomość dwu języków; dwujęzyczność, bilingwizm


SJP.pl


bilingwalny

posługujący się dwoma językami lub napisany w dwóch językach; dwujęzyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dwujęzyczny, dwujęzykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwujęzyczny, dwujęzykowy

Wiktionary


bilingwiczny

rzadko: posługujący się dwoma językami lub napisany w dwóch językach; dwujęzyczny, bilingwalny


SJP.pl


bilingwista

osoba, która posługuje się dwoma językami


SJP.pl


bilingwizm

w językoznawstwie: dobra znajomość dwu języków; dwujęzyczność, bilingwalizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dwujęzyczność

Wiktionary

Wielojęzyczność, multilingwizm, różnojęzyczność, plurilingwizm, polilingwizm – czynne lub bierne posługiwanie się dwoma lub większą liczbą języków przez jednostkę lub grupę społeczną. Liczba osób wielojęzycznych na świecie przewyższa liczbę osób posługujących się tylko jednym językiem. Wielojęzyczność jest zjawiskiem powszechnym na obszarach Ziemi silnie zróżnicowanych etnicznie, takich jak Afryka, Indie czy Nowa Gwinea, gdzie wielu ludzi jednego języka używa w rodzinie, innego na bazarze, jeszcze innym zaś posługuje się w szkole. W efekcie osoby te mają więcej niż jeden język ojczysty, z tym że zakres opanowanego słownictwa w każdym z tych języków może być różny.

Wikipedia


biliński

nazwisko


SJP.pl

  • Biliński – polski herb szlachecki

Osoby noszące to nazwisko:

  • Anna Bilińska-Bohdanowiczowa (1854–1893) – polska malarka
  • Barbara Bilińska (ujednoznacznienie)
  • Bohdan Biliński (1903–1962) – polski księgarz, bibliotekarz i działacz społeczny
  • Czesław Biliński (1954–2021) – polski koszykarz
  • Dagmara Bilińska – polska aktorka
  • Donald Biliński (1916–1989) – amerykański duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin, archiwista i bibliotekarz
  • Jan Biliński (1540–1604) – polski nauczyciel i wychowawca św. Stanisława Kostki
  • Józef Biliński (1889–1948) – polski rolnik, działacz społeczno-oświatowy i polityk
  • Kamil Biliński (ur. 1988) – polski piłkarz
  • Krzysztof Biliński (ur. 1962) – polski historyk literatury
  • Leon Biliński (1846–1923) – polski polityk i ekonomista
  • Leon Biliński (1902–1978) – polski rolnik i polityk
  • Ludwik Biliński (1806–1868) – polski właściciel ziemski
  • Marek Biliński (ur. 1953) – polski kompozytor muzyki elektronicznej, multiinstrumentalista
  • Maria Bilińska (ujednoznacznienie)
  • Mieczysław Biliński (1928–2014) – polski nauczyciel i polityk
  • Paweł Biliński (ur. 1980) – polski siatkarz
  • Piotr Biliński (ujednoznacznienie)
  • Radosław Biliński (ur. 1972) – polski piłkarz
  • Sabina Bilińska (1818–1890) – polska właścicielka ziemska
  • Stanisław Biliński (ujednoznacznienie)
  • Szczepan Biliński (ur. 1949) – polski zoolog
  • Szymon Biliński (1899–1979) – polski działacz religijny, tajny współpracownik Urzędu Bezpieczeństwa
  • Tadeusz Biliński (ujednoznacznienie)
  • Tobiasz Biliński (ur. 1990) – polski wokalista i perkusista
  • Tomasz Biliński (1939–2016) – polski biolog i biochemik
  • Wacław Biliński (1921–1999) – polski prozaik i scenarzysta filmowy
  • Wojciech Biliński (1903–?) – polski wojskowy
  • Zofia Bilińska (ujednoznacznienie)

Wikipedia


bilion

1. milion milionów; w niektórych krajach tysiąc milionów
2. zwykle w liczbie mnogiej, o nieprzebranej ilości czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liczba o wartości: 1 000 000 000 000 = 1012;

Wiktionary

Bilion (skrót: bln) – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 = 1012 (czyli 1000 miliardów), w krajach stosujących długą skalę.

W krajach stosujących krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) leksykalne bilion oznacza liczbę 109, czyli miliard na długiej skali.

W układzie SI mnożnikowi 1012 odpowiada przedrostek jednostki miary tera o symbolu T, a jego odwrotności (jedna bilionowa) 10-12 odpowiada piko o symbolu p.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Atmosfera Rei jest około 5 bilionów razy mniej gęsta od atmosfery Ziemi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲilʲjɔ̃n, AS: bʹilʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bilionowy

 liczporz. bilionowy

Wiktionary


bilioner

osoba mająca bilionowy majątek w jakiejś walucie


SJP.pl


bilionerka

kobieta mająca bilionowy majątek w jakiejś walucie


SJP.pl


bilionowy

przymiotnik od: bilion


SJP.pl

liczebnik porządkowy lub przymiotnik

 (1.1) ostatni ze zbioru liczącego bilion jednostek; liczący bilion czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 licz. bilion

 rzecz. bilion mrz.

Wiktionary


bilirubina

pomarańczowy barwnik żółci powstający z hemoglobiny uwolnionej ze zniszczonych w wątrobie krwinek czerwonych, wydalany z kałem i śladowo z moczem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. barwnik organiczny, końcowy produkt degradacji hemu;

Wiktionary

Bilirubina (z łac. bilis – żółć, ruber – czerwony) – pomarańczowoczerwony barwnik żółciowy ssaków, produkt rozpadu hemu hemoglobiny i innych hemoprotein. Wzrost stężenia bilirubiny we krwi i tkankach może powodować zażółcenie skóry i białkówki oczu, czyli żółtaczkę. Barwnik ten wykryty został także u roślin z rodzaju strelicja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po spożyciu tych ziół znacznie wzrósł mi poziom bilirubiny we krwi i cały się zrobiłem żółty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲilʲiruˈbʲĩna, AS: bʹilʹirubʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bilirubinowy

Wiktionary


bilirubinowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. związany z bilirubiną, dotyczący bilirubiny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilirubina ż.

Wiktionary


biliteralny

inaczej: dwuliterowy, biliterowy


SJP.pl


biliterowy

złożony z dwóch liter; dwuliterowy


SJP.pl


biliwerdyna

zielonkawy barwnik żółci powstający w wątrobie z rozpadu hemoglobiny, przekształcany następnie pod wpływem flory bakteryjnej w bilirubinę


SJP.pl

Biliwerdyna – organiczny związek chemiczny, niebieskozielony barwnik żółciowy zbudowany z dwóch pierścieni pirolowych i dwóch pirolidonowych połączonych mostkami metinowymi =CH-. Produkt reakcji rozpadu pierścienia porfirynowego hemu.

Związek ten powstaje w wątrobie poprzez rozerwanie mostka α-metinowego w grupie hemowej, przy udziale tlenu, NADPH i katalizatora (oksygenazy hemowej). Gady i ptaki wydalają biliwerdynę wraz z kałem, u ssaków następuje jej dalsza redukcja do bilirubiny i dopiero w takiej postaci jest wydalana.

Wikipedia


bill

projekt ustawy wniesiony do parlamentu w Wielkiej Brytanii lub w USA


SJP.pl

Luksemburg:

  • Bill – lieu-dit w gminie Helperknapp, w kantonie Mersch

Inne:

  • imię Bill jest angielskim zdrobnieniem imienia Wilhelm (William)
  • Bill – szwedzki przeciwpancerny pocisk kierowany
  • Bill – amerykański komediodramt z 2007
  • Bill Cosby Show – sitcom autorstwa komika Billa Cosby'ego
  • Kill Bill – film Quentina Tarantino
  • The Bill – polski punkrockowy zespół muzyczny

Wikipedia


billa

1. austriackie przedsiębiorstwo handlowe;
2. supermarket firmy Billa


SJP.pl

Wikipedia


billboard

bilbord;
1. bardzo duży plakat reklamowy;
2. specjalna tablica, na której umieszczany jest plakat reklamowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duża przydrożna tablica reklamowa

Wiktionary

  • Billboard – amerykańskie czasopismo muzyczne
  • billboard – tablica lub plakat reklamowy
  • billboard – krótki film reklamowy
  • billboard w grafice komputerowej
  • Billboard – film z 1998 roku, reż. Łukasz Zadrzyński
  • Billboard – singel Jonasa Blue i Tify Chen z 2019 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Radni cztery godziny dyskutowali o billboardach zawieszonych w centrum miasta.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. billboardowy

Wiktionary


billboardowy

związany z billboardem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do billboardu, związany z billboardem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O aferze billboardowej zrobiło się głośno po publikacji artykułu w lokalnej gazecie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. billboard

Wiktionary


billboardoza

[czytaj: bilbordoza] zbyt powszechne występowanie billboardów w przestrzeni publicznej; bilbordoza


SJP.pl


billewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Anna Billewicz
  • Gustaw Billewicz – major artylerii Wojska Polskiego.
  • Jerzy Wojciechowicz Billewicz
  • Leon Billewicz
  • Maria Billewicz
  • Tadeusz Billewicz

Postacie literackie

  • Aleksandra Billewiczówna, Oleńka – postać literacka z powieści Potop Henryka Sienkiewicza

Wikipedia


billie

[czytaj: bili] obce imię żeńskie


SJP.pl


billing

wykaz rozmów telefonicznych przesyłany abonentowi przez firmę telekomunikacyjną; biling


SJP.pl

  • Billing (film)
  • Billing – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Northamptonshire
  • Billing – rachunek szczegółowy
  • EBPP – elektroniczna prezentacja i płacenie rachunków

Wikipedia


billingowy

billing; bilingowy


SJP.pl


billings

Miejscowości w USA:

  • Billings – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Christian
  • Billings – miasto w stanie Montana, w hrabstwie Yellowstone
  • Billings – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Noble

Gminy w USA:

  • Billings (ang. Billings Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Gladwin
  • Billings (ang. Billings Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cavalier

Wikipedia


billy

rasa psów gończych wywodząca się z Francji


SJP.pl

  • Billy Cox (ur. 1941) – amerykański basista, członek Band of Gypsys i The Jimi Hendrix Experience
  • Billy (Allier) – francuska gmina w regionie Owernia
  • Billy (Calvados) – francuska gmina w regionie Dolna Normandia
  • Billy (Loir-et-Cher) – francuska gmina w Regionie Centralnym
  • Billy (rasa psa) – rasa psów
  • IKEA Billy – seria regałów produkowanych przez IKEA od 1979 roku

Wikipedia


bilno

dwie wsie w województwie kujawsko-pomorskim


SJP.pl

W Polsce
  • Bilno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Osięciny
  • Bilno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski
  • Bilno – gromada

Wikipedia


bilokacja

jednoczesne przebywanie w dwóch miejscach (zjawisko paranormalne)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ezot. rel. jednoczesne przebywanie w dwóch odległych od siebie miejscach;

Wiktionary

Bilokacja – wieloznaczne pojęcie dotyczące m.in. zjawisk paranormalnych polegających na możliwości znajdowania się w dwóch miejscach jednocześnie. W mistyce chrześcijańskiej bilokacja zaliczana jest do darów charyzmatycznych o charakterze nadprzyrodzonym.Osoby, które opisane są jako doświadczające bilokacji są w pełni świadome swojego przebywania w dwóch miejscach.

Występowanie bilokacji przypisywano hinduistycznym mistrzom duchowym i joginom, świętym katolickim oraz islamskim fakirom.

Wikipedia


bilokacyjny

bilokacja


SJP.pl

Patrz:

bilokacja

bilon

metalowe pieniądze, monety


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) numizm. pieniądze o niskim nominale;

 (1.2) numizm. met. stop miedzi i srebra używany do bicia monet;

Wiktionary

  • bilon – pieniądz zdawkowy w postaci monet
  • bilon – stop miedzi i srebra
  • Bilon – polski raper
  • Billon – standard obrotu cyfrową gotówką typu blockchain

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproś kioskarza o resztę w bilonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲilɔ̃n, AS: bʹilõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilonówka ż.

:: zdrobn. bilonik mrz.

 przym. bilonowy

Wiktionary


bilonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bilon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bilon m.

Wiktionary


bilonowy

związany z bilonem


SJP.pl


bilski

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Bilski (1931-2024) – działacz społeczny związany z Ochotniczą Strażą Pożarną
  • Arkadiusz Bilski(ur. 1973) – polski piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, a następnie trener
  • Eugeniusz Bilski (1925-2017) – polski profesor nauk rolniczych w zakresie agronomii, doświadczalnictwa, hodowli roślin, nasiennictwa i statystyki matematycznej
  • Janusz Bilski (ur. 1978) – polski urzędnik i dyplomata, Konsul Generalny RP w Ostrawie (2015–2019)
  • Kazimierz Bilski (1913-1979) – major Polskich Sił Zbrojnych, Armii Krajowej, cichociemny, kawaler Orderu Virtuti Militari
  • Krystyna Bilska (1904-1975) – polska tłumaczka literatury angielskiej i rosyjskiej
  • Marcin Bilski – polski matematyk, doktor habilitowany nauk matematycznych. Specjalizuje się w geometrii analitycznej zespolonej
  • Mieczysław Bilski – ujednoznacznienie
  • Stanisław Bilski – ujednoznacznienie

Wikipedia


bilstein

[czytaj: bilsztajn] producent amortyzatorów


SJP.pl

Belgia:

  • Bilstein – niemiecka nazwa miejscowości Bilstain

Niemcy:

  • Bilstein – dzielnica Lennestadt
  • Bilstein – dzielnica Overath

Osoby:

  • Uwe Bilstein – niemiecki autor

Inne:

  • Bilstein-Gruppe – niemieckie przedsiębiorstwo
  • ThyssenKrupp Bilstein – niemieckie przedsiębiorstwo

Wikipedia


bilwinowo

Bilwinowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Szypliszki.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


bim

wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bam, bom, bim-bam, bim-bom


SJP.pl


bim-bam

wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim, bam, bom, bim-bom


SJP.pl


bim-bam-bom

wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim-bam, bim-bom


SJP.pl


bim-bom

wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim, bam, bom, bim-bam


SJP.pl

Bim-Bom (teatrzyk Bim-Bom) – gdański teatr studencki, działający w latach 1954-1960. Od 1957 r. rezydował w historycznym budynku przy ul. Wały Jagiellońskie 1, będącym w l. 1957-1995 siedzibą Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” (od listopada 2000 r. mieści się w nim Nowy Ratusz - siedziba Rady Miasta Gdańska).

Wikipedia


bima

podwyższenie na środku bóżnicy (podium z pulpitem); almemor; almemar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. rel. żyd. podwyższenie stawiane w centrum synagogi, z którego odczytywana jest Tora;

Wiktionary

Bima, belmer (hebr. ‏בימה‎ dosł. „podwyższenie”, „wieża”; jid. ‏בימה‎ bime), almemar (jid. ‏באַלעמער‎, balemer), w nazewnictwie aszkenazyjskim bałemer, almejmar, a w nazewnictwie sefardyjskim tewa (hebr. ‏תבה‎ dosł. „skrzynia, arka”) – podwyższone miejsce w synagodze, z którego odczytywana jest Tora oraz księgi prorockie i prowadzone są modlitwy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakub Rosenberg podniósł się ciężko z ławki i przystanął jeszcze na chwilę na środku sali modlitewnej dla mężczyzn, wsparłszy się jedną ręką o kutą kratę bimy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tewa, almemor, almemar

Wiktionary


bimaristan

szpital muzułmański; maristan; bimarchan


SJP.pl


bimba

potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. tramwaj

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od bimbać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W badejkach do bimby się ładujesz? Chyba ci amba odbiła!

 (1.1) Szybciej bym przyleciał, ale dryndy żadnej nie było, no i na bimbę trzeba było poczekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimbiorz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|trambimba., kraków. tramwajka, środ. stud. bimbaj

Wiktionary


bimbać

potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pot. marnować czas, próżnować

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. chwiać się, kołysać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciągle tylko bimbasz, zamiast się uczyć.

 (1.2) Prziszij tyn knefel, bo bimbie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩmbat͡ɕ, AS: bʹĩmbać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimbanie n., bimbas mzw.

Wiktionary


bimbanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bimbać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mówiłam ci, że to twoje bimbanie źle się skończy! Będziesz zimował w ostatniej klasie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲĩmˈbãɲɛ, AS: bʹĩmbãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bimbać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) olewanie

Wiktionary


bimbas

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Zaolzie. członek męski

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bimbać ndk., bimbać se ndk.

Wiktionary


bimbałki

potocznie: kobiece piersi; bimbały, zderzaki, melony, donice


SJP.pl


bimbały

potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś


SJP.pl

rzeczownik, niemęskoosobowy

 (1.1) slang. duży biust

Wiktionary


bimber

potocznie: wódka lub spirytus wytwarzane nielegalnie prymitywnym, domowym sposobem; samogon, samizdat, księżycówka, krzakówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. mocny alkohol domowej roboty, zazwyczaj wytwarzany nielegalnie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tomek pędzi niezły bimber.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩmbɛr, AS: bʹĩmber

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimbrownia ż., bimbrownik m., bimbrownictwo n.

:: zdrobn. bimberek m.

 przym. bimbrowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. samogon, księżycówka, krzakówka, siwucha; eufem. koniak pędzony nocą; reg. pozn. berbelucha.

Wiktionary


bimbrarstwo

produkcja, pędzenie bimbru; bimbrownictwo


SJP.pl


bimbrarz

rzadko: osoba pędząca bimber lub handlująca bimbrem; bimbrownik


SJP.pl


bimbrownia

miejsce produkcji nielegalnego alkoholu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. miejsce, w którym produkuje się bimber

 (1.2) techn. środ. niskociśnieniowe, fermentacyjne urządzenie do produkcji dwutlenku węgla dla akwariów;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piwnicy uruchomił swoją bimbrownię, czym smrodzi nam w całym domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲĩmˈbrɔvʲɲa, AS: bʹĩmbrovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrownictwo n.

 przym. bimbrowniczy

Wiktionary


bimbrownictwo

produkcja, pędzenie bimbru; bimbrarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. produkcja bimbru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲĩmbrɔvʲˈɲit͡stfɔ, AS: bʹĩmbrovʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrowniczka ż., bimbrownia ż.

 przym. bimbrowniczy, bimbrowy

Wiktionary


bimbrowniczka

wytwórczyni bimbru


SJP.pl


bimbrowniczy

przymiotnik

 (1.1) pot. związany z bimbrownictwem lub bimbrownikiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 1410 to rok bitwy pod Grunwaldem albo – w bimbrowniczej anegdocie – wzór na połączenie jednej części drożdży, czterech cukru i dziesięciu wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲĩmbrɔvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: bʹĩmbrovʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrowniczka ż., bimbrownia ż., bimbrownictwo n.

 przym. bimbrowy

Wiktionary


bimbrownik

osoba pędząca bimber lub handlująca bimbrem; bimbrarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba produkująca bimber lub handlująca nim

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲĩmˈbrɔvʲɲik, AS: bʹĩmbrovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bimber m., bimbrownia ż., bimbrownictwo n.

:: fż. bimbrowniczka ż.

 przym. bimbrowniczy, bimbrowy

Wiktionary


bimbrowy

bimber


SJP.pl

Patrz:

bimber

bimetal

układ warstwowy dwóch spojonych ze sobą metali lub stopów


SJP.pl

Bimetal – trwale połączone na całej powierzchni styku elementy z dwóch różnych pod względem właściwości fizykochemicznych metali lub stopów.

Wyróżnia się bimetale stykowe, przewodowe, przeciwkorozyjne, termometryczne (termobimetale).

Przykładowe zastosowania:

  • Kupal – bimetal wykonany z miedzi i glinu, służący np. do łączenia elementów instalacji elektrycznych.
  • Monety, które wykonane są z krążka jednego metalu lub stopu wciśniętego w pierścień z innego metalu (stopu) nazywane są monetami bimetalicznymi. Takie monety, choć droższe w produkcji, są trudniejsze do podrobienia niż wykonane z jednolitego krążka i stosowane są zazwyczaj do wyższych nominałów, np. w funtach brytyjskich bimetaliczna jest moneta 2£, w walucie euro – monety 1 € i 2 €, w polskich złotych – monety 2 zł i 5 zł.

Wikipedia


bimetaliczny

przymiotnik od: bimetal; bimetalowy


SJP.pl


bimetalizm

system pieniężny, w którym środkiem płatniczym są dwa metale (zwykle złoto i srebro)


SJP.pl

Bimetalizm – kruszcowy system monetarny zbudowany w oparciu o dwa metale szlachetne: srebro i złoto. Opierał się na ustalonej relacji srebra do złota. Obydwa kruszce na równi uczestniczyły w obiegu pieniężnym. Jeśli jednak relacja rynkowa złota i srebra różniła się od ustawowej relacji monet złotych i srebrnych, wówczas pieniądz relatywnie droższy („lepszy”) był tezauryzowany (oszczędzany, odkładany), a w obiegu pozostawał pieniądz relatywnie tańszy („gorszy”).

Wikipedia


bimetalowy

przymiotnik od: bimetal; bimetaliczny


SJP.pl


bimodalny

1. posiadający dwie części, dwa tryby działania, złożony z dwóch składników lub etapów; dwuskładnikowy;
2. transport bimodalny - transport drogowo-kolejowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) posiadający dwa tryby, stany lub formy działania

Wiktionary


bims

poprzeczna belka wiążąca boki statku, element usztywniający szkielet statku; pokładnik


SJP.pl

Pokładnik (bims) – element pokładu jednostki pływającej, poprzeczne wiązanie pomiędzy burtami, dające oparcie poszyciu pokładu. Pokładnik wraz z dwoma wręgami i dennikiem tworzy ramę wręgową.

Półpokładnik – pokładnik pod półpokładem, a więc nie przechodzący całej szerokości pokładu, lecz kończący się na otworze w pokładzie (luk, kokpit, opętnik itp.).

Wikipedia


bimzowarka

maszyna używana przy produkcji obuwia do wygładzania brzegów podeszwy buta


SJP.pl


bin

syn (w imionach arabskich); ben, ibn


SJP.pl

Belgia:

  • Bin – walońska nazwa miejscowości Ben-Ahin

Libia:

  • Bin Dżawwad – miasto

Tunezja:

  • Bin Arus – miasto
  • Bin Kirdan – miasto

Osoby:

  • Bin Shimada – japoński aktor

Wikipedia


bina

staroindyjski instrument strunowy szarpany, przypominający lutnię, budowany w wielu odmianach; vina, wina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. spoż. długa bułka pszenna

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duży podest

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. pszczoła

Wiktionary

Bina (hebr. בינה) – określenie oznaczające zrozumienie, inteligencję.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) bułka francuska, bułka paryska, reg. angielka, kraków|weka., reg. śl. francuz., reg. pozn. kawiorka., reg. baton, reg. bułka wyborowa, reg. gryzka, reg. bułka kielecka, reg. bułka wrocławska, reg. kawiarka

Wiktionary


binacja

odprawianie dwóch mszy przez jednego kapłana tego samego dnia


SJP.pl

Binacja (binatio), binowanie – sprawowanie drugiej Mszy św. w tym samym dniu. Sprawowana jest z ważnych przyczyn, gdy zabraknie kapłana, biskup może zezwolić na nie kapłanowi, jeżeli tego domaga się konieczność duszpasterska. W tym przypadku binacja wymaga odpowiednich racji.

Wikipedia


binarność

1. cecha czegoś składającego się wyłącznie z zer i jedynek; zero-jedynkowość;
2. cecha czegoś złożonego z dwóch części; podwójność, dwuczęściowość


SJP.pl


binarny

1. składający się wyłącznie z zer i jedynek; zero-jedynkowy;
2. składający się z dwóch przeciwstawionych sobie części


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podwójny, złożony z dwóch części

 (1.2) inform. mat. zapisany w dwójkowym systemie liczbowym

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwójny, dwuczęściowy

 (1.2) zero-jedynkowy

Wiktionary


binarowa

wieś w Polsce


SJP.pl

Binarowa – wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Biecz.

W latach 1954–1972 wieś należała a była siedzibą władz do 1959 r. gromady Binarowa. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.

W Binarowej znajduje się zabytkowy parafialny kościół św. Michała Archanioła wpisany w 2003 roku na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, włączony do Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.

Wikipedia


binarowski

przymiotnik od: Binarowa


SJP.pl


binaryzacja

przedstawienie dowolnej informacji w postaci ciągu informacji, z których każda przybiera tylko dwie wartości


SJP.pl


binaryzm

metoda opisu systemu językowego


SJP.pl


bińczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Ewa Bińczyk (ur. 1976) – polska filozofka
  • Jan Bińczyk – polski partyzant
  • Maria Bińczyk – niemiecko-polska łyżwiarka figurowa

Wikipedia


binda

1. dawna opaska do podwiązywania wąsów;
2. dawna kobieca opaska na głowę, rodzaj diademu do przystrojenia fryzury;
3. szpagat, służący do zszywania książek;
4. taśma służąca do oprawiania dokumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) druk. szpagat do zszywania książki

 (1.2) druk. dekoracyjne prążki na grzbiecie książki

 (1.3) elastyczny grzbiet do bindowania dokumentów

 (1.4) daw. opaska do podwiązywania wąsów;

 (1.5) daw. rodzaj diademu, ozdobna kobieca opaska na głowę

Wiktionary

Binda (z niem. Binde – opaska) – opaska do podwiązywania wąsów dla nadania im odpowiedniego kształtu.

Mocowaną z tyłu głowy lub do uszu przy pomocy tasiemek albo gumki, zakładano ją na noc na wąsy dla utrzymania ich kształtu po uprzednim nałożeniu na nie pomady (fiksatuaru). Wkładano ją też np. na kilka godzin przed przyjęciem, by utrwalić pożądany kształt wąsów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩnda, AS: bʹĩnda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bindownica, bindowanie

 czas. bindować

Wiktionary


bindasz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żart. przest. członek męski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) bo miał bindasz tak dostały, / Żeby był nie wlazł w żadne famurały.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩndaʃ, AS: bʹĩndaš

Wiktionary


bindaż

kryta aleja w ogrodach XVI-XVII wieku; berso, kolebka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. ogrod. parkowa aleja kryta kratownicą stanowiącą stelaż dla gałęzi drzew lub pnączy;

Wiktionary

Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux, chłodnik, kolebka – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩndaʃ, AS: bʹĩndaš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berso, kolebka, chłodnik

Wiktionary


bindał

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. przepaska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩndaw, AS: bʹĩndau̯

Wiktionary


bindel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Zaolzie. węzeł

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bindla ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|binden. → wiązać

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|węzeł.

źródła.

== bindel (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) opaska

odmiana.

 (1.1) en bindel, bindeln, bindlar, bindlarna

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bindla ż.

Wiktionary


binder

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. krawat

Wiktionary

Binder albo spłaszczak – rodzaj bielizny wykonanej z obcisłych materiałów, służącej do spłaszczania (bindowania) piersi. Specjalnie skonstruowane bindery są często robione ze spandeksu lub innego włókna syntetycznego, ale do bindowania używane są czasem też pasy tkaniny, taśmy kinezjologiczne, bandaże i koszule założone warstwowo od ciasnych do luźnych. Bindowanie jest powszechne wśród transpłciowych mężczyzn, ale jest również stosowane przez androgynicznych i niebinarnych ludzi, a także crossdresserów i cosplayerów. Kobiety mogą również nosić bindery jako alternatywę dla staników.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jo bindra nie nosza bez tydzień.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szlips, ślips.

Wiktionary


bindka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. krawat

 (1.2) stpol. bandaż

Wiktionary


bindla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. krawat, krawatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bindel mrz.

Wiktionary


bindować

oprawiać dokumenty, np. zszywać bindą


SJP.pl


bindowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oprawianie dokumentów przy pomocy bindownicy;

Wiktionary

Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bindownica ż., binda ż., zbindowanie n.

 czas. bindować ndk., zbindować dk.

Wiktionary


bindownica

przyrząd służący do łączenia kartek papieru przez wycięcie otworów na jednej z krawędzi, a następnie złączenie ich plastikowym, elastycznym i zaginanym do otworów elementem


SJP.pl

Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.

Wikipedia


bindra

klepka z drewna dębowego, służąca do wyrobu beczek grubościennych


SJP.pl


binduga

teren nad rzeką lub jeziorem, gdzie składa się drewno do spławu i zbija tratwy; winduga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce nad rzeką lub na wodzie, gdzie składuje się drewno i zbija tratwy przeznaczone do spławu;

Wiktionary

  • binduga – miejsce nad rzeką, kanałem lub jeziorem, służące do przygotowania drewna do spławu
W Polsce
  • Binduga – część miasta Brańsk
  • Binduga – wieś w woj. mazowieckim, w pow. łosickim, w gminie Sarnaki
  • Binduga – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Chorzele
  • Binduga – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Konarzyny
  • Binduga – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Stawiguda

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲĩnˈduɡa, AS: bʹĩnduga

Wiktionary


bindż

środowiskowo: kompulsywne oddawanie się jakiejś przyjemności


SJP.pl


binegacja

wyrażenie zdaniowe utworzone z innych wyrażeń zdaniowych za pomocą wzoru: "ani ..., ani ..."


SJP.pl

Bramka NOR – jeden z funktorów zdaniowych rachunku zdań; dwuargumentowa funkcja boolowska (funktor logiczny) realizująca zaprzeczoną sumę logiczną (NOT OR) – jest prawdziwa wtedy i tylko wtedy, gdy oba składniki są fałszywe. Odpowiada wyrażeniu „ani … ani…”. Jego znaczenie przedstawia poniższa tablica prawdy:

Wikipedia


binek

nazwisko


SJP.pl


binge-viewer

[czytaj: bindż wjułer] środowiskowo: osoba oglądająca odcinki serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-watcher


SJP.pl


binge-viewing

[czytaj: bindż wjułing] środowiskowo: oglądanie odcinków serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-watching


SJP.pl


binge-watcher

[czytaj: bindż łoczer] środowiskowo: osoba oglądająca odcinki serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-viewer


SJP.pl


binge-watching

[czytaj: bindż łoczing] środowiskowo: oglądanie odcinków serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-viewing


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kopmpulsywne oglądanie seriali – po kilka, kilkanaście odcinków na raz;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|binge-watching.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) binge-watching, binge watching, binge viewing, marathon-viewing

źródła.

== binge-watching (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) binge-watching

forma czasownika|en.

 (2.1) present participle|binge-watch.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


bingo

rodzaj hazardowej gry losowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rodzaj gry hazardowej

 (1.2) najwyższy wynik w bingo (1.1)

wykrzyknik

 (2.1) okrzyk gracza bingo (1.1) informujący o jego wygranej

 (2.2) okrzyk zwycięstwa, wyrażający zadowolenie z czegoś

Wiktionary

Bingo – gra, w której gracze na wydrukowanej papierowej planszy z liczbami zakreślają liczby wylosowane przez prowadzącego grę – callera. Gra jest znana w dwóch wersjach: z planszą o rozmiarach 5x5 - BINGO 75 lub 3x9 - BINGO 90. Pierwsza osoba, której wylosowane będą wszystkie liczby na planszy (BINGO 90) lub wszystkie liczby w linii (BINGO 75) wykrzykuje „Bingo!”, informując innych o wygranej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak mogłeś roztrwonić całą pensję w bingo? Ty masz nierówno pod sufitem, chłopaku!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲĩŋɡɔ, AS: bʹĩŋgo

Wiktionary


binia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. dziewczyna

Wiktionary


biniątki

Biniątki – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez wieś przechodzi niebieski szlak turystyczny z Pińczowa do Wiślicy.

Wikipedia


biniecki

nazwisko


SJP.pl


biniek

nazwisko


SJP.pl


binino

Binino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Ostroróg w odległości około 5 kilometrów od Ostroroga. Powierzchnia sołectwa wynosi około 700 hektarów, a liczba ludności wsi wynosi około 365 osób. Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 116, drogach lokalnych do Dobrojewa: brukowej i polnej drodze tzw. „wiśniówce” oraz nieczynnej linii kolejowej Szamotuły Międzychód.

Na południe od wsi rozciąga się kompleks leśny.

Wikipedia


binistor

tetroda półprzewodnikowa, bistabilny element czynny o ujemnej oporności


SJP.pl


binkiewicz

nazwisko


SJP.pl


binkowo

Wikipedia


binkowski

nazwisko


SJP.pl


binks

rzeczownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. żart. siniak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|nie{{żart. binol}}

Wiktionary


binokel

gra karciana przeznaczona dla 4 osób podzielonych na dwie dwuosobowe drużyny, w której wykorzystuje się 4 talie kart od 10 do asa


SJP.pl


binokle

1. okulary osadzone na nosie za pomocą sprężynki, bez uchwytów za uszy; cwikier, pince-nez;
2. potocznie, żartobliwie: każde okulary korekcyjne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rodzaj dawnych okularów zakładanych tylko na nos;

Wiktionary

Binokle (fr. binocle, z łac. ; bi-, „dwu-, obu-”, oculus, „oko” – „obuoczny”; dawn. także „cwikier”, niem. Zwicker, od zwicken, „szczypać”; lub pince-nez, z fr. dosł. „szczypinos”) – odmiana okularów trzymających się na nosie dzięki specjalnie wygiętemu sprężynującemu elementowi łączącemu oba szkła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pradziadek ma na zdjęciu czarne faworyty i binokle.

Wiktionary


binokular

przyrząd optyczny przystosowany do obserwacji obuocznych


SJP.pl

Mikroskop stereoskopowy (binokular) – mikroskop optyczny z oddzielnymi okularami dla obojga oczu pozwalający na przestrzenne widzenie obrazu powiększanego. Widziany w nim obraz jest trójwymiarowy, dzięki czemu świetnie nadaje się do obserwowania poruszających się np. małych owadów. Zakres powiększeń mikroskopów stereoskopowych waha się w granicach od 3x do ponad 200x, większe powiększenia nie są stosowane ze względu na małą odległość roboczą obiektywów od próbki, oraz niedostatecznie dużą ilość światła odbitego wpadającego do obiektywów.Istnieją dwa rozwiązanie techniczne dotyczące obiektywów:

  • system Greenougha w którym zastosowano dwa niezależne obiektywy,
  • system Abbego w którym zastosowano jeden czołowy obiektyw.

Wikipedia


binokularny

pozwalający na obserwację obydwoma oczami, przystosowany do takiej obserwacji; binokularowy, dwuoczny, stereoskopowy


SJP.pl


binokularowy

pozwalający na obserwację obydwoma oczami, przystosowany do takiej obserwacji; binokularny, dwuoczny, stereoskopowy


SJP.pl


binol

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. siniak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|{{żart. binks}}

Wiktionary


binominalny

1. mający dwa imiona, dwie nazwy lub nazwę dwuczłonową;
2. oparty na dwuczłonowym nazewnictwie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa imiona albo dwie nazwy, złożony z dwóch imion lub nazw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲĩnɔ̃mʲĩˈnalnɨ, AS: bʹĩnõmʹĩnalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuimienny

Wiktionary


binowo

Binowo (do 1945 (niem.) Binow) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


binturong

drapieżny ssak z podrodziny łaskunów, żyjący w Azji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Arctictis binturong|ref=tak., ssak leśny południowo-wschodniej Azji;

Wiktionary

Binturong orientalny, binturong, binturong palawański, kotoniedźwiedź (Arctictis binturong) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲĩnˈturɔ̃ŋk, AS: bʹĩnturõŋk

Wiktionary


bio

wyraz określający różnego rodzaju wyroby przemysłowe, oznaczający, że są one bezpieczne dla środowiska naturalnego (np. produkty bio); eko


SJP.pl

Bio – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Lot.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 214 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 20 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Bio plasuje się na 849. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1036.).

Wikipedia


bio-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z życiem, procesami życiowymi

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) biochemia • biogaz • biografia • biogram • biologia • biomasa • biomechanika • biopsja • biosfera • biodegradacja

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|βίο-. < etym|gr|βίος. (bíos) → życie

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bio-

* bułgarski: (1.1) био-

* duński: (1.1) bio-

* francuski: (1.1) bio-

* hiszpański: (1.1) bio-

* nowogrecki: (1.1) βιο-, βιό-

* włoski: (1.1) bio-

źródła.

== bio- (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bio-.wav.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) bio-

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔ, AS: bʹi ̯o

Wiktionary


bio-art

kierunek w sztuce współczesnej polegający na wykorzystywaniu różnorodnych form życia do tworzenia dzieł artystycznych; bio art, bioart, sztuka transgeniczna, sztuka genetyczna


SJP.pl


bioaktywnie

bioaktywny


SJP.pl

Patrz:

bioaktywny

bioaktywny

aktywny biologiczne (np. bioaktywny krem ujędrniający)


SJP.pl


bioakustyczny

związany z działem akustyki zajmującym się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bioakustyką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioakustyka ż.

Wiktionary


bioakustyk

specjalista zajmujący się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne


SJP.pl


bioakustyka

dział akustyki zajmujący się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział zoologii dający i systematyzujący dźwięk wydawane przez zwierzęta

Wiktionary

Bioakustyka – dział akustyki na pograniczu biologii i fizyki, zajmujący się rolą dźwięków w życiu zwierząt. Skupia się przede wszystkim na rozprzestrzenianiu dźwięku w elastycznych, często organicznych, ośrodkach, na jego interpretacji i postrzeganiu przez zwierzęta, z ludźmi włącznie. Wiąże się to z neurofizjologicznymi i anatomicznymi podstawami emisji i odbioru dźwięku. Ponadto bioakustyka zajmuje się badaniem zależności właściwości sygnału dźwiękowego, do rodzaju ośrodka, w jakim ten się porusza. Pozwala to uzyskać informacje o tym, jak przebiegała ewolucja mechanizmów akustycznych, a co za tym idzie ewolucja zwierząt, które ją wykształciły.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bioakustyczny

Wiktionary


bioart

kierunek w sztuce współczesnej polegający na wykorzystywaniu różnorodnych form życia do tworzenia dzieł artystycznych; bio art, bio-art, sztuka transgeniczna, sztuka genetyczna


SJP.pl


bioartowy

bioart


SJP.pl

Patrz:

bioart

bioasekuracja

Bioasekuracja, biologiczna ochrona fermy – działania prowadzone na terenie gospodarstwa, jak i w jego najbliższym otoczeniu mające na celu ochronę biologiczną i zdrowotną gospodarstwa. Celem bioasekuracji jest ograniczenie rozprzestrzeniania się w obrębie gospodarstwa wirusów, bakterii, mykoplazm, pasożytów, wektorów biologicznych, poprzez stworzenie środowiska maksymalnie wolnego od drobnoustrojów chorobotwórczych.

Wikipedia


bioastronauta

specjalista badający zachowanie się żywych organizmów ziemskich podczas lotów kosmicznych


SJP.pl


bioastronautyczny

przymiotnik od: bioastronautyka


SJP.pl


bioastronautyka

Bioastronautyka – jeden z działów astronautyki. Bada wpływ warunków lotu rakietowego i kosmicznego, środowiska przestrzeni kosmicznej (nieważkości, przeciążenia, promieniowania kosmicznego, długotrwała izolacja) na organizmy. Dziedziną bioastronautyki jest medycyna kosmiczna, która bada wpływ powyższych czynników na organizm ludzki.

Wikipedia


bioatak

atak przy użyciu broni biologicznej


SJP.pl


bioaura

naturalna aura organizmów żywych


SJP.pl


biobank

rodzaj repozytorium przechowującego próbki biologiczne do wykorzystania w badaniach


SJP.pl


biobawełna

bawełna z upraw ekologicznych; bawełna organiczna


SJP.pl


biobazar

bazar z żywnością ekologiczną


SJP.pl


biobazarek

mały biobazar


SJP.pl


bioblok

1. mała, kontenerowa oczyszczalnia ścieków;
2. część oczyszczalni ścieków, w której zachodzi oczyszczanie biologiczne


SJP.pl


biobójczy

zabijający żywe organizmy


SJP.pl


biocenolog

specjalista w dziedzinie biocenologii


SJP.pl


biocenologia

nauka o biocenozach


SJP.pl

Biocenologia (biocenotyka, synekologia) – dział ekologii zajmujący się badaniem struktury i dynamiki naturalnych, wielogatunkowych ugrupowań organizmów żywych. ; Jednym z pierwszych tematów hydrobiologii stały się badania nad zespołami organizmów wodnych, natomiast badania nad zbiorowiskami roślinnymi rozwinęły się odrębnie. Najmłodszy kierunek zajmuje się zgrupowaniami zwierząt lądowych.

Wikipedia


biocenologiczny

przymiotnik od: biocenologia


SJP.pl


biocenometr

przyrząd w postaci skrzynki bez dna, o bokach i wierzchu z siatki, do przykrywania powierzchni 1 m2 w celu wyłowienia, zbadania i przeliczenia żywych organizmów znajdujących się na tej powierzchni


SJP.pl


biocenotyczny

dotyczący biocenozy, zachodzący w biocenozie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biocenozą, dotyczący biocenozy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biocenoza ż.

Wiktionary


biocenotyk

specjalista badający strukturę, funkcjonowanie i dynamikę rozwoju zespołów organizmów roślinnych i zwierzęcych powiązanych wzajemnymi zależnościami


SJP.pl


biocenotyka

specjalista badający strukturę, funkcjonowanie i dynamikę rozwoju zespołów organizmów roślinnych i zwierzęcych powiązanych wzajemnymi zależnościami


SJP.pl


biocenoza

wielogatunkowy zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych wzajemnie powiązanych różnymi zależnościami biologicznymi, stanowiący żywą część ekosystemu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. zespół populacji różnych gatunków, żyjących w określonej przestrzeni środowiska lądowego lub wodnego;

Wiktionary

Biocenoza (gr. bios ‘życie’, koinós ‘wspólny’), zespół biotyczny – zespół populacji organizmów roślinnych (fitocenoza), zwierzęcych (zoocenoza) oraz mikroorganizmów (mikrobiocenoza) danego środowiska abiotycznego (biotopu), należących do różnych gatunków, ale powiązanych ze sobą różnorodnymi czynnikami ekologicznymi i zależnościami pokarmowymi (sieci troficzne), tworzących całość, która pozostaje w stanie równowagi. Biocenoza oraz biotop tworzą ekosystem. Biocenozy sąsiadujące ze sobą zwykle nie są od siebie sztywno odseparowane, lecz przenikają się wzajemnie. Niektóre biocenozy mogą również składać się z kilku pomniejszych biocenoz.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) ekosystem

meronimy.

pokrewne.

 przym. biocenotyczny

 przysł. biocenotycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Biozönose. (Karl Möbius, 1877) < etym|gr|βίο-|κοινός.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) biocenoza ż.

* angielski: (1.1) biocoenosis

* baskijski: (1.1) biozenosi

* białoruski: (1.1) біяцэноз m.

* bośniacki: (1.1) biocenoza ż.

* bułgarski: (1.1) биоценоза ż.

* chorwacki: (1.1) biocenoza ż.

* duński: (1.1) biocønose w.

* francuski: (1.1) biocénose ż.

* hiszpański: (1.1) biocenosis ż.

* niemiecki: (1.1) Biozönose ż.

* nowogrecki: (1.1) βιοκοινότητα ż., βιοκοινωνία ż.

* rosyjski: (1.1) биоцено́з m.

* słowacki: (1.1) biocenóza ż.

* słoweński: (1.1) biocenoza ż.

* ukraiński: (1.1) біоценоз m.

* węgierski: (1.1) életközösség

źródła.

== biocenoza (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. biocenoza

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biocenotyczny

 przysł. biocenotycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) ekosystem

meronimy.

pokrewne.

 przym. biocenotyczny

 przysł. biocenotycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Biozönose. (Karl Möbius, 1877) < etym|gr|βίο-|κοινός.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) biocenoza ż.

* angielski: (1.1) biocoenosis

* baskijski: (1.1) biozenosi

* białoruski: (1.1) біяцэноз m.

* bośniacki: (1.1) biocenoza ż.

* bułgarski: (1.1) биоценоза ż.

* chorwacki: (1.1) biocenoza ż.

* duński: (1.1) biocønose w.

* francuski: (1.1) biocénose ż.

* hiszpański: (1.1) biocenosis ż.

* niemiecki: (1.1) Biozönose ż.

* nowogrecki: (1.1) βιοκοινότητα ż., βιοκοινωνία ż.

* rosyjski: (1.1) биоцено́з m.

* słowacki: (1.1) biocenóza ż.

* słoweński: (1.1) biocenoza ż.

* ukraiński: (1.1) біоценоз m.

* węgierski: (1.1) életközösség

źródła.

== biocenoza (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. biocenoza

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biochem.

skrót od: biochemia, biochemiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


biochemia

nauka o składzie chemicznym organizmów żywych i o zachodzących w nich procesach chemicznych; chemia fizjologiczna, chemia biologiczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. eduk. nauka na pograniczu chemii organicznej i biologii zajmująca się substancjami organicznymi o znaczeniu biologicznym;

Wiktionary

Biochemia – nauka zajmująca się chemią w organizmach żywych, a w szczególności biosyntezą, strukturą, stężeniem, funkcjami (w tym skutkami niedoboru oraz nadmiaru) i przemianami substancji chemicznych w organizmach (z uwzględnieniem aspektów energetycznych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na anglojęzycznych studiach magisterskich z biochemii zyskasz dogłębny wgląd w chemiczny skład organizmów żywych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈxɛ̃mʲja, AS: bʹi ̯oχmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biochemiczka ż., biochemik m., biochemistka ż.

 przym. biochemiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chemia biologiczna

Wiktionary


biochemiczka

biochemik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. specjalistka w zakresie biochemii, kobieta zajmująca się biochemią

Wiktionary

Patrz:

biochemik

Przykłady

 (1.1) Krótko obcięte włosy i aura tajemniczości mogły mieć wpływ na uznanie jej za jedną z bardziej seksownych biochemiczek w historii kina, ale z pewnością umiejętności aktorskie Sharon Stone, także zasługują tutaj na uwagę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biochemia ż.

:: fm. biochemik mos.

 przym. biochemiczny

Wiktionary


biochemiczny

związany z biochemią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biochem. związany z biochemią, rozumiany w zakresie biochemii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biochemik mos., biochemiczka ż., biochemistka ż., biochemia ż.

Wiktionary


biochemik

naukowiec zajmujący się badaniem chemicznej budowy organizmów żywych i przebiegających w nich procesów chemicznych i energetycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauk. specjalista w zakresie biochemii, osoba zajmująca się biochemią

Wiktionary

Biochemia – nauka zajmująca się chemią w organizmach żywych, a w szczególności biosyntezą, strukturą, stężeniem, funkcjami (w tym skutkami niedoboru oraz nadmiaru) i przemianami substancji chemicznych w organizmach (z uwzględnieniem aspektów energetycznych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 2022 roku Hugh Ross przekazał przywództwo organizacji i funkcję dyrektora instytutu biochemikowi doktorowi Fazale Rana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biochemia ż.

:: fż. biochemiczka ż.

 przym. biochemiczny

Wiktionary


biochemistka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. specjalistka w biochemii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biochemia ż.

:: fm. biochemik

 przym. biochemiczny

Wiktionary


biochip

[czytaj: bioczip] chip umieszczany w żywych organizmach, mający głównie na celu ich identyfikację; bioczip


SJP.pl

Biochip – element elektroniczny umieszczony w żywych organizmach ludzkich lub zwierzęcych, mający głównie na celu ich identyfikację (RFID), ewentualnie lokalizację drogą radiową (np. podczas migracji różnych gatunków zwierząt). Najnowsze nadajniki mają wielkość ziarna ryżu (11 mm długości / 2 mm szerokości).

W skład „implantu” RFID wchodzą 4 części: mikrochip, antena spiralna, kondensator i przezroczysta kapsuła zbudowana z polimeru polipropylenowego.

Wikipedia


biochora

zespół jednorodnych biotopów


SJP.pl

Biochora – przestrzeń, którą zajmuje jedna, konkretna fitocenoza (zbiorowość).

Wikipedia


biocybernetyczny

biocybernetyka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do biocybernetyki, związany z biocybernetyką

Wiktionary

Patrz:

biocybernetyka

Przykłady

 (1.1) Tworzył modele biocybernetyczne na zamówienie instytutu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biocybernetyk m., biocybernetyka ż.

 przym. cybernetyczny

Wiktionary


biocybernetyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie biocybernetyki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Byliśmy na pogrzebie znanego biocybernetyka z Mikołowa.

 (1.1) Wystąpił na zjeździe biocybernetyków w Łodzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cybernetyka m., biocybernetyka ż.

:: fż. biocybernetyczka ż.

 przym. biocybernetyczny

Wiktionary


biocybernetyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział cybernetyki, badanie procesów sterowania w układach biologicznych;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: biocybernetyk

Wiktionary

Biocybernetyka – dział cybernetyki zajmujący się badaniem procesów sterowania w układach biologicznych oraz sprzężeń pomiędzy tymi procesami a środowiskiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pora jednak wyjaśnić, czym jest biocybernetyka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biocybernetyk m., cybernetyka ż., neurocybernetyka ż.

 przym. biocybernetyczny

Wiktionary


biocyd

środek zabijający grzyby i bakterie


SJP.pl

Wikipedia


biocykl

obszar będący zespołem biochor tego samego typu, np. wody słodkie, pustynie


SJP.pl


biocząsteczka

cząsteczka biologiczna, biomolekuła


SJP.pl

Biomolekuła, biocząsteczka, cząsteczka biologiczna – każda cząsteczka chemiczna biorąca udział w procesach biologicznych.

Do biomolekuł należą między innymi:

  • lipidy, glikolipidy, sterole
  • witaminy
  • hormony, neuroprzekaźniki
  • metabolity.

Niektóre biocząsteczki występują w formie monomerów oraz wchodzą w skład oligomerów i polimerów:

Wikipedia


bioczip

chip umieszczany w żywych organizmach, mający głównie na celu ich identyfikację; biochip


SJP.pl


bioczujnik

część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie


SJP.pl

Bioczujnik (biosensor) – część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie.

Bioczujnik składa się z części biologicznej i części aparaturowej przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną. Dużą przewagą biosensorów nad klasycznymi czujnikami elektrycznymi jest ich wysoka zdolność wybiórcza konkretnych elementów w badanym środowisku, jak związków chemicznych, białek czy nawet mikroorganizmów. Oznacza to, że odpowiedź tego bioczujnika będzie zachodzić dla ściśle określonych warunków. Pozwala to tworzyć bardzo wyspecjalizowaną aparaturę pozwalającą wykrywać zmiany na poziomie molekularnym. Bioczujniki mogą być oparte na receptorach chemicznych, immunologicznych lub biokatalitycznych.Jako bioczujnik starego typu w części biologicznej używa się często żywą tkankę roślinną lub zwierzęcą. Są one nietrwałe – tkanka zazwyczaj powinna być żywa.W nowszych zastosowaniach dąży się do użycia jak najmniejszej części biologicznej, dążąc do nanometrowych rozmiarów organelli, enzymu lub pojedynczej biocząsteczki.

Wikipedia


biodegradacja

rozkład substancji w naturalny sposób pod wpływem enzymów, bakterii itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. proces rozpadu substancji na proste związki organiczne pod wpływem czynników naturalnych – bakterii, grzybów, pierwotniaków i żerowania organizmów wyższych;

Wiktionary

Biodegradacja (gr. bios ‘życie’, łac. degradatio ‘obniżenie’) – biochemiczny rozkład związków organicznych przez saprobionty (głównie bakterie i grzyby, ale także pierwotniaki, promieniowce, glony i robaki) na proste związki nieorganiczne. Poza organizmami żywymi, do biodegradacji przyczyniają się także czynniki naturalne, takie jak: światło słoneczne, tlen z powietrza i woda. Dzięki niej rozkładowi może ulegać nawet 95% substancji organicznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biodegradacji białek i aminokwasów towarzyszy bardzo nieprzyjemny zapach powstających amin

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biodegradowalny

Wiktionary


biodegradacyjny

biodegradacja


SJP.pl

Patrz:

biodegradacja

biodegradalność

biodegradalny; biodegradowalność


SJP.pl


biodegradalny

rzadko: łatwo ulegający naturalnemu procesowi rozkładu i nieskutkujący powstawaniem szkodliwych substancji; biodegradowalny


SJP.pl


biodegradować

rozkładać się w sposób naturalny pod wpływem mikroorganizmów lub enzymów


SJP.pl


biodegradowalność

biodegradowalny; biodegradalność


SJP.pl

Biodegradacja (gr. bios ‘życie’, łac. degradatio ‘obniżenie’) – biochemiczny rozkład związków organicznych przez saprobionty (głównie bakterie i grzyby, ale także pierwotniaki, promieniowce, glony i robaki) na proste związki nieorganiczne. Poza organizmami żywymi, do biodegradacji przyczyniają się także czynniki naturalne, takie jak: światło słoneczne, tlen z powietrza i woda. Dzięki niej rozkładowi może ulegać nawet 95% substancji organicznej.

Wikipedia


biodegradowalny

łatwo ulegający naturalnemu procesowi rozkładu i nieskutkujący powstawaniem szkodliwych substancji; biodegradalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ulegający rozpadowi biologicznemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawiesina rozpylana jest powierzchniowo przy pomocy specjalnego hydrosiewnika i po odparowaniu wody tworzy celulozową biodegradowalną skorupę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔdɛɡradɔˈvalnɨ, AS: bʹi ̯odegradovalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biodegradowalność ż., biodegradacja ż.

Wiktionary


biodegradujący

taki, który rozkłada się w sposób naturalny pod wpływem mikroorganizmów, enzymów


SJP.pl


bioderko

małe biodro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. pieszcz. od: biodro

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tańczyły między skrzynkami pocztowymi, wyginając zgrabne bioderka (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biodro n.

Wiktionary


biodiesel

paliwo z olejów roślinnych lub tłuszczów zwierzęcych, przeznaczone do silników dieslowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. biopaliwo do silników wysokoprężnych;

Wiktionary

Biodiesel — biopaliwo (przetworzony chemicznie olej roślinny, np. rzepakowy) do silników wysokoprężnych (Diesla).

Biodieslem nazywa się zarówno czyste estry kwasów tłuszczowych i alkoholi, np. estry metylowe (FAME, z ang. Fatty Acid Methyl Esters) lub etylowe (FAEE, z ang. Fatty Acid Ethyl Esters), jak i mieszanki paliwowe z olejem napędowym w celu otrzymania paliwa zapewniającego lepsze warunki pracy silnika:

  • B100 100% FAME
  • B80 80% FAME 20% ON
  • B20 20% FAME 80% ON i tak dalej.
  • Dodatkowo biodiesel ma o wiele lepsze własności smarne niż tradycyjny olej napędowy oraz przedłuża istotnie żywotność silnika.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Biodiesel.

uwagi.

tłumaczenia.

* węgierski: (1.1) biodízel

źródła.

== biodiesel (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-biodiesel.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mot. biodiesel

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈdʲizɛl, AS: bʹi ̯odʹizel

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Biodiesel.

uwagi.

tłumaczenia.

* węgierski: (1.1) biodízel

źródła.

== biodiesel (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-biodiesel.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mot. biodiesel

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biododatek

ekologiczny dodatek do paliwa


SJP.pl


biodostępność

biodostępny


SJP.pl

Dostępność biologiczna, biodostępność – część substancji czynnej, która z podanej dawki dostaje się do krążenia ogólnego oraz szybkość wchłaniania tej substancji. Biodostępność leku w przypadku podania donaczyniowego (dożylnego) wynosi 100%. Przy podaniu w inny sposób, na przykład doustnie, jest zawsze niższa.

Wikipedia

Patrz:

biodostępny

biodostępny

o substancji czynnej: dostający się do krwiobiegu


SJP.pl


biodro

część ciała, którą stanowią: staw biodrowy, boczna część miednicy i górna zewnętrzna część uda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. część ciała, którą stanowią: staw biodrowy, boczna część miednicy i górna zewnętrzna część uda

Wiktionary

  • biodro (anatomia owadów) – u owadów człon nogi, połączony z przedbiodrzem i z krętarzem
  • okolica biodrowa – u kręgowców czworonożnych (w tym człowieka) – część obręczy kończyny dolnej (kończyny tylnej) wraz ze stawem biodrowym
  • staw biodrowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po bieganiu bolały mnie kolana i biodra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔdrɔ, AS: bʹi ̯odro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biodrówka ż., bioderko n.

 przym. biodrowy, biodrzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staw biodrowy; gw-pl|Mazowsze|biedro.

Wiktionary


biodrówka

spódnica nisko opinająca biodra


SJP.pl


biodrówki

potocznie: spodnie sięgające do bioder


SJP.pl


biodrowy

przymiotnik od: biodro


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biodrem, dotyczący biodra

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈdrɔvɨ, AS: bʹi ̯odrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biodro n.

 przym. biodrzasty

Wiktionary


biodruk

tworzenie tkanek z żywych komórek przy pomocy drukarki 3D; bioprinting


SJP.pl


biodrzasty

mający wydatne biodra


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający szerokie, wydatne biodra

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wilhelm towar zachwalał z humorem, rymowankami, łypał okiem do biodrzastych dziewuch.

 (1.1) Za oknami secesyjnych budowli człowiek tęsknie wypatrywał roznegliżowanych ciał biodrzastych Czeszek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biodro n., biodrówka ż.

 przym. biodrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szerokobiodry

Wiktionary


bioekolog

specjalista w dziedzinie bioekologii


SJP.pl


bioekologiczność

bioekologiczny


SJP.pl

Patrz:

bioekologiczny

bioekologiczny

bioekologia


SJP.pl

Patrz:

bioekologia

bioelektroniczny

przymiotnik od: bioelektronika


SJP.pl


bioelektronik

specjalista w dziedzinie bioelektroniki


SJP.pl


bioelektronika

specjalista w dziedzinie bioelektroniki


SJP.pl

Bioelektronika – nauka interdyscyplinarna, która posiada trzy niezależne znaczenia. Według jednego z nich jest to dziedzina wiedzy z pogranicza elektroniki oraz biologii. Nauka ta zajmuje się badaniem budowy i funkcjonowania żywych organizmów, a następnie wykorzystywaniem zdobytych w ten sposób informacji do konstruowania biopodobnych elementów elektronicznych.

Wikipedia


bioelektryczny

przymiotnik

 (1.1) fizj. dotyczący zjawisk elektrycznych w żywych organizmach

Wiktionary


bioelektryk

specjalista w zakresie procesów elektrycznych zachodzących w żywych organizmach


SJP.pl


bioelement

pierwiastek chemiczny wchodzący w skład organizmów żywych, niezbędny do ich funkcjonowania; nutrient, biopierwiastek


SJP.pl


bioenergetyczny

bioenergetyka


SJP.pl

Patrz:

bioenergetyka

bioenergetyka

Bioenergetyka – nauka biologiczna z pogranicza biochemii i biofizyki, obejmująca badania przemian energii zachodzących w żywych organizmach i ekosystemach.

Z punktu widzenia bioenergetyki, żywy organizm jest otwartym, nieodwracalnym układem termodynamicznym, który zachowuje swoją formę i reprodukuje się dzięki pobieraniu energii ze środowiska. Najważniejszym źródłem energii dla biosfery jest promieniowanie pochodzące ze Słońca, którego energia wiązana jest przez producentów podczas fotosyntezy, a następnie może zostać wykorzystana przez inne organizmy, umożliwiając im wykonywanie różnorodnych form pracy biologicznej, takich jak biosynteza materiałów budulcowych ich komórek, transport substancji w kierunku przeciwnym niż gradient stężeń, ruch, wreszcie reprodukcja. Użyteczna biologiczne energia zgromadzona jest w postaci węglowodanów, tłuszczów i białek, uwalnia się na drodze utleniania biologicznego w procesie oddychania komórkowego.

Wikipedia


bioenergia

1. energia biologiczna, wytwarzana w organizmach żywych;
2. naturalna energia organizmów żywych, mająca uzdrawiać


SJP.pl

Bioenergia to energia wytwarzana z biomasy lub biopaliwa. Biomasa to każdy materiał organiczny, który pochłonął światło słoneczne i zmagazynował je w postaci energii chemicznej. Przykładami są drewno, uprawy energetyczne i odpady z lasów lub gospodarstw rolnych. Ponieważ technicznie biomasa może być bezpośrednio wykorzystywana jako paliwo (np. kłody drewna), niektórzy używają zamiennie terminów biomasa i biopaliwo. Najczęściej słowo biomasa oznacza po prostu biologiczny surowiec, z którego wykonane jest paliwo. Słowo biopaliwo jest zwykle zarezerwowane dla paliw płynnych lub gazowych, używanych do transportu. Amerykańska Agencja Informacji Energetycznej (EIA) stosuje tę praktykę nazewnictwa.

Wikipedia


bioenergoterapeuta

w medycynie alternatywnej: uzdrowiciel leczący za pomocą bioenergoterapii (bioterapii); bioterapeuta, energoterapeuta


SJP.pl

Bioenergoterapia – grupa metod z zakresu medycyny niekonwencjonalnej, zakładających możliwość oddziaływania osoby wykonującej zabieg (bioenergoterapeuty) na osobę chorą, w sposób bezpośredni (poprzez zbliżenie lub dotyk) lub na odległość (poprzez przepływ nieokreślonego rodzaju energii). Do metod tych zalicza się też modlitwę i inne metody mentalne.

Wikipedia


bioenergoterapeutka

bioenergoterapeuta; bioterapeutka, healerka


SJP.pl


bioenergoterapeutyczny

bioenergoterapia


SJP.pl

Patrz:

bioenergoterapia

bioenergoterapia

kwestionowana przez medycynę metoda uzdrawiania poprzez oddziaływania na chorego energią biologiczną terapeuty; energoterapia


SJP.pl

Bioenergoterapia – grupa metod z zakresu medycyny niekonwencjonalnej, zakładających możliwość oddziaływania osoby wykonującej zabieg (bioenergoterapeuty) na osobę chorą, w sposób bezpośredni (poprzez zbliżenie lub dotyk) lub na odległość (poprzez przepływ nieokreślonego rodzaju energii). Do metod tych zalicza się też modlitwę i inne metody mentalne.

Wikipedia


bioetanol

odwodniony alkohol etylowy, otrzymywany z komponentów pochodzenia roślinnego, stosowany w przemyśle petrochemicznym jako komponent paliw silnikowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. etanol produkowany z biomasy i/lub ulegającej biodegradacji części odpadów, do użycia jako biopaliwo;

Wiktionary

Bioetanol (alkohol rolniczy) – odwodniony (< 1% wody) alkohol etylowy (etanol) otrzymywany z biomasy (jako odnawialnego źródła węgla) lub z biodegradowalnej części odpadów (papieru, płyt drewnianych, itp.). Bioetanol może być stosowany w czystej postaci (tzw. E100) lub mieszany z innymi alkoholami (np. z metanolem) jako biopaliwo; może też być mieszany z paliwami, pochodnymi olejów mineralnych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. bioetanolowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bioetanol (język kataloński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bioetanol

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɛˈtãnɔl, AS: bʹi ̯oetãnol

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bioetanolowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. bioetanolowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bioetanol (język kataloński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bioetanol

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bioetanolowy

bioetanol


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bioetanolu, związany z bioetanolem

Wiktionary

Patrz:

bioetanol

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɛtãnɔˈlɔvɨ, AS: bʹi ̯oetãnolovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioetanol m.

Wiktionary


bioetyczka

badaczka problemów moralnych dotyczących praktyk biologicznych i medycznych


SJP.pl


bioetyczny

bioetyka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bioetyką lub bioetykami

Wiktionary

Patrz:

bioetyka

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯oetyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioetyka ż., bioetyk m.

 przysł. bioetycznie

Wiktionary


bioetyk

dział etyki zajmujący się analizą dylematów moralnych pojawiających się w praktyce nauk medycznych i biologicznych


SJP.pl


bioetyka

dział etyki zajmujący się analizą dylematów moralnych pojawiających się w praktyce nauk medycznych i biologicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział etyki dotyczący analizy dylematów moralnych, które pojawiają się w naukach medycznych i biologicznych

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: bioetyk

Wiktionary

Bioetyka (ang. bioethics, gr. bios „życie”, ethos „zachowanie”) – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy teoretycznej i praktycznej wynikająca z refleksji nad etycznym wymiarem działań z zakresu biologii i medycyny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bioetyk m., bioetyczka ż.

 przym. bioetyczny

Wiktionary


biofacja

kompleks skał osadowych zawierających ten sam charakterystyczny zespół skamieniałości


SJP.pl

Biofacja – facja wyróżniona na podstawie zawartych w osadzie szczątków organicznych.Jest to zespół cech paleontologicznych odróżniających od siebie osady tego samego wieku.

Wikipedia


biofag

organizm żywiący się tkankami innych organizmów, np. saprofit; biotrof


SJP.pl

Biofag (łac. biophaga, z gr. bíos – życie, phageín – jeść) – organizm odżywiający się żywym pokarmem, zjadający inne organizmy lub ich części.

W zależności od rodzaju pobieranego pokarmu biofagi dzielone są na:

  • zoofagi – żywiące się żywymi lub martwymi tkankami zwierzęcymi,
  • fitofagi – zjadające pokarm pochodzenia roślinnego.

Wikipedia


biofeedback

[czytaj: biofidbek] metoda leczenia polegająca na stosowaniu aparatury umożliwiającej pacjentowi obserwacje własnego ciała, dzięki czemu uczy się on je kontrolować


SJP.pl

Biofeedback, biologiczne sprzężenie zwrotne – dostarczanie człowiekowi informacji zwrotnej („feedback”) o zmianach jego stanu fizjologicznego. Zmiany fizjologiczne organizmu monitorowane są przez odpowiednie urządzenie, np. pomiarowy system komputerowy.

Wikipedia


biofilia

przywiązanie do życia; instynkt samozachowawczy


SJP.pl


biofiliczny

biofilia


SJP.pl

Patrz:

biofilia

biofilm

błona biologiczna pochodzenia bakteryjnego tworząca się np. na skórze, błonie śluzowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję do powierzchni biologicznych i abiotycznych;

Wiktionary

Biofilm (z ang. filmwarstwa) zwany także błoną biologiczną (ang. biological membrane) – złożona wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję zarówno do powierzchni biologicznych, jak i abiotycznych. Błona biologiczna może odkładać się na granicy faz niezależnie od ich rodzaju. Drobnoustroje wolno żyjące nazywane są planktonem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żeby strukturę biofilmu sobie wyobrazić, trzeba przypomnieć sobie osad gromadzący się w wazonie z kwiatami – obślizgłą, lepką, cuchnącą warstewkę widoczną gołym okiem, z czasem odpadającą w płatach.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błona biologiczna

Wiktionary


biofilny

pierwiastek biofilny - pierwiastek, który wchodzi w skład organizmów żywych, jest niezbędny do budowy ich ciała oraz dla procesów przemiany materii, np. wodór, węgiel, azot, tlen; biopierwiastek


SJP.pl


biofiltracja

Biofiltracja – biologiczna metoda oczyszczania gazów z zanieczyszczeń organicznych. Polega na przepuszczaniu gazów wraz z zanieczyszczeniami przez złoże stałe, organiczne, nawilżone, będące siedliskiem mikroorganizmów.

Mechanizm procesu:

  • I etap – absorpcja składników gazowych w środowisku mokrym,
  • II etap – przyswajanie przez bakterie substancji rozpuszczonych,
  • III etap – przemiany chemiczne wewnątrz komórek stymulowane przez enzymy wewnątrzkomórkowe.

Wikipedia


biofiltracyjny

biofiltracja


SJP.pl

Patrz:

biofiltracja

biofizyczka

specjalistka zajmująca się biofizyką


SJP.pl


biofizyczny

przymiotnik

 (1.1) dotyczący biofizyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biofizyka ż., biofizyk m.

Wiktionary


biofizyk

specjalista zajmujący się biofizyką


SJP.pl

Wikipedia


biofizyka

dziedzina nauk biologicznych zajmująca się fizycznymi i fizykochemicznymi podstawami procesów życiowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dziedzina biologii badająca fizyczne podstawy procesów życiowych;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: biofizyk

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. biofizyk mos.

 przym. biofizyczny

Wiktionary


bioflawonoid

naturalna substancja o działaniu wspomagającym układ odpornościowy


SJP.pl


biofor

w genetyce klasycznej: najmniejsza cząstka materii zdolna do życia


SJP.pl


bioformuła

czynnik substancji piorących usuwających zabrudzenia poprzez biodegradację


SJP.pl


biogaz

łatwopalny gaz powstający podczas beztlenowej fermentacji substancji organicznych, np. świeżego obornika; agrogaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. roln. mieszanina gazów otrzymywana podczas beztlenowego rozkładu obornika lub innych pozostałości organicznych;

Wiktionary

Biogaz – mieszanina gazów będąca produktem beztlenowego rozkładu materii organicznej (np. ścieki, organiczne odpady komunalne, odchody zwierzęce, odpady przemysłu rolno-spożywczego, materiał roślinny) a częściowo także ich rozpadu gnilnego.

Biogaz wytwarzany w procesie fermentacji metanowej przez mikroorganizmy anaerobowe, składa się głównie z metanu i dwutlenku węgla, może zawierać niewielkie ilości siarkowodoru, wodoru, wody, tlenku węgla oraz siloksanów. Metan, wodór oraz tlenek węgla mogą ulec spaleniu lub utlenieniu wydzielając energię, co pozwala na wykorzystanie biogazu jako paliwa. Może być wykorzystywany do ogrzewania, także do gotowania oraz w generatorach prądu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce pierwsze studium emisji biogazu z wysypisk wykonano w 1991 r. Opracowanie pozwoliło oszacować emisję metanu i dwutlenku węgla z umieszczonych w ewidencji […] 681 wysypisk odpadów komunalnych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biogazowy

 rzecz. gaz mrz., biogazownia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) agrogaz

Wiktionary


biogazownia

zakład zajmujący się produkcją biogazu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instalacja służąca do celowej produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, odpadów organicznych, odpadów poubojowych lub biologicznego osadu ze ścieków;

Wiktionary

Biogazownia – zakład produkujący biogaz z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, odpadów organicznych (na przykład z przemysłu spożywczego), odpadów poubojowych lub osadu biologicznego ze ścieków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Chinach i Indiach już od sześćdziesiątych lat rozpoczęło się silne rozpowszechnianie stosowania małych przydomowych biogazowni w celu pokrycia potrzeb energii poszczególnych gospodarstw, w oparciu o kuchenne i ogrodowe odpadki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɡaˈzɔvʲɲa, AS: bʹi ̯ogazovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biogazowy

 rzecz. biogaz mrz.

Wiktionary


biogazowy

związany z biogazem


SJP.pl


biogen

związek organiczny niezbędny do życia i rozwoju roślin


SJP.pl

Pierwiastki biofilne, pierwiastki biogenne, nutrienty, biopierwiastki, bioelementy – niezbędne do życia pierwiastki chemiczne występujące w każdym organizmie żywym, pełniące wyjściową rolę do przemiany materii, prawidłowego rozwoju i budowy tegoż organizmu. Zalicza się do nich m.in.:

  • węgiel
  • wodór
  • azot
  • tlen
  • fosfor
  • siarkę

Wikipedia


biogenetyczny

biogeneza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z biogenezą, dotyczący biogenezy

Wiktionary

Patrz:

biogeneza

Powiązane:

 rzecz. biogeneza ż.

Wiktionary


biogenetyka

1. nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów żywych; genetyka;
2. inżynieria genetyczna


SJP.pl


biogeneza

proces powstawania życia na Ziemi; biopoeza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. biol. proces powstawania życia; pochodzenie życia

Wiktionary

Pochodzenie życia, biogeneza (gr. bíos ‘życie’, génesis ‘pochodzenie’), biopoeza – zagadnienie pochodzenia życia będące przedmiotem badań naukowych oraz rozważań religijnych i filozoficznych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biogenetyczny

Wiktionary


biogeocenologiczny

biogeocenologia


SJP.pl

Patrz:

biogeocenologia

biogeocenoza

układ ekologiczny obejmujący związane ze sobą żywe organizmy i środowisko nieożywione; ekosystem, biogeosystem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. zob. ekosystem.

Wiktionary


biogeochemia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. geol. chem. ekol. dziedzina nauki zajmująca się badaniem wymiany albo przepływu materii między żywymi a nieożywionymi komponentami biosfery

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biogeochemiczny

Wiktionary


biogeochemiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. geol. chem. ekol. związany z biogeochemią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biogeochemia ż.

Wiktionary


biogeochemik

specjalista badający krążenie pierwiastków w przyrodzie pod wpływem procesów życiowych


SJP.pl


biogeograf

specjalista badający rozmieszczenie na Ziemi organizmów zwierzęcych i roślinnych oraz ich związek ze środowiskiem


SJP.pl


biogeografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o rozmieszczeniu na Ziemi żywych organizmów;

Wiktionary

Biogeografia (gr. bíos ‘życie’, ‘ziemia’, gráphein ‘pisać’) – nauka przyrodnicza z pogranicza biologii i geografii, badająca rozmieszczenie przestrzenne osobników oraz:

  • przyczyny prawidłowości tego rozmieszczenia,
  • jego geologicznej przeszłości;
  • prognozy na jego przyszłość.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biogeograf m.

 przym. biogeograficzny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biogeography

* baskijski: (1.1) biogeografia

* hiszpański: (1.1) biogeografía ż.

* nowogrecki: (1.1) βιογεωγραφία ż.

* słowacki: (1.1) biogeografia ż.

* szwedzki: (1.1) biogeografi w.

* węgierski: (1.1) biogeográfia

źródła.

== biogeografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biogeografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɡɛɔˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ogeografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biogeograf m.

 przym. biogeograficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biogeograf m.

 przym. biogeograficzny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biogeography

* baskijski: (1.1) biogeografia

* hiszpański: (1.1) biogeografía ż.

* nowogrecki: (1.1) βιογεωγραφία ż.

* słowacki: (1.1) biogeografia ż.

* szwedzki: (1.1) biogeografi w.

* węgierski: (1.1) biogeográfia

źródła.

== biogeografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biogeografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biogeograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. geogr. związany z biogeografią, dotyczący biogeografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biogeografia ż., biogeograf mos.

Wiktionary


biogeosystem

układ ekologiczny obejmujący związane ze sobą żywe organizmy i środowisko nieożywione; biogeocenoza, ekosystem


SJP.pl


biogospodarka

Wikipedia


biograf

autor biografii; osoba opisująca czyjeś życie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor biografii;

Wiktionary

Biograf – autor biografii, czyli szczegółowego i kompletnego opisu życia jakiejś znaczącej postaci, który oprócz przedstawienia życiorysu wniósł także istotny wkład poznawczy w opisanie, udokumentowanie lub usystematyzowanie wiedzy o tej postaci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkałem się z biografem Adama Mickiewicza, który napisał o nim wiele książek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔɡraf, AS: bʹi ̯ograf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biografia ż.

:: fż. biografka ż.

 przym. biograficzny, biografijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. żywotopisarz

Wiktionary


biografia

opowieść o życiu jakiejś postaci rzeczywistej, najczęściej wybitnej, często przedstawiona w postaci zbeletryzowanej; życiorys


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opis życia i działalności jakiejś osoby;

Wiktionary

Biografia (gr. bíos – 'życie' i gráphō – 'piszę') – opis życia postaci autentycznej, który może mieć charakter naukowy, literacki lub popularyzatorski. Gatunek wykształcił się w starożytności.

Biografia może mieć postać opracowania naukowego lub popularnonaukowego, jednak może przyjąć również formę literacką w postaci powieści biograficznej – m.in. w przypadku braku dostępności wystarczającej ilości informacji bezpośrednio na temat danej osoby, w celu dokonania jej analizy psychologicznej lub przedstawienia jej wpływu na życie epoki. Wykorzystywane są wtedy wiadomości na temat osób podobnych oraz ogólne informacje z czasów i miejsc powiązanych z opisywaną osobą. Taką formą biografii może być wtedy również film – w zależności od stopnia wierności będący filmem dokumentalnym lub fabularyzowanym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Książka jest biografią bardzo znanego poety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biograf m., biografistyka ż., biografizm m.

 przym. biograficzny, biografijny

 przysł. biograficznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) życiorys

hiponimy.

 (1.1) autobiografia, hagiografia

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biograf m., biografistyka ż., biografizm m.

 przym. biograficzny, biografijny

 przysł. biograficznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|βίος|γράφω. → życie + pisać

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biography

* baskijski: (1.1) biografia

* białoruski: (1.1) біяграфія ż.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) біяграфія ż.

* bułgarski: (1.1) биография ż.

* czeski: (1.1) biografie ż., životopis m.

* duński: (1.1) biografi w.

* esperanto: (1.1) biografio

* fiński: (1.1) elämäkerta

* francuski: (1.1) biographie ż.

* gudźarati: (1.1) જીવનચરિત્ર n. (jīvanacaritra)

* hindi: (1.1) जीवनी ż. (jīvanī)

* hiszpański: (1.1) biografía ż.

* jidysz: (1.1) ביאָגראַפֿיע ż. (bjografje)

* łaciński: (1.1) biographia ż.

* nepalski: (1.1) जीवनी (jīvanī)

* niemiecki: (1.1) Biografie (Biographie) ż.

* nowogrecki: (1.1) βιογραφία ż.

* rosyjski: (1.1) биография ż.

* słowacki: (1.1) biografia ż.

* szwedzki: (1.1) biografi w.

* ukraiński: (1.1) біографія ż., життєпис m.

* węgierski: (1.1) biográfia, életrajz

* włoski: (1.1) biografia ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biograficznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący biografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biografia ż.

 przym. biograficzny, biografijny

Wiktionary


biograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z biografią, dotyczący biografii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niezmodyfikowany tekst jego noty biograficznej wciąż dostępny jest m.in. w anglojęzycznej Wikipedii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯ografʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. autobiografizm mrz., autobiograficzność ż., autobiografka ż., autobiograf mos., biografia ż., biograf m., biografka ż., biogram m., autobiografia ż., biograficzność ż., biografistyka ż., biografista m., biografistka ż., biografizm m.

 przym. autobiograficzny, biografistyczny, biografijny

 przysł. biograficznie, autobiograficznie

 czas. autobiografizować

Wiktionary


biografijny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z biografią, dotyczący biografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biografia ż., biograf mos., biografistyka ż., biografizm mrz.

 przym. biograficzny

 przysł. biograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. biograficzny

Wiktionary


biografistka

biografista


SJP.pl

Patrz:

biografista

biografistyka

Biografistyka (gr. bios „życie” + grapho „piszę”) – biografie artystów, postaci historycznych czy naukowców w formie powieści. Biografista wyraża zainteresowanie bohaterem, dobranymi faktami, czasem nie potwierdzonymi przez żadne źródło. Jest to typ twórczości, gdzie tzw. jedność tworzą „dzieło i życie”.

Wikipedia


biografizm

interpretacja utworu literackiego jako dukomentu osobistych przeżyć autora


SJP.pl


biografizować

nadawać czemuś charakter biografii


SJP.pl


biografka

kobieta opisująca czyjeś życie; autorka biografii


SJP.pl


biogram

encyklopedyczny lub słownikowy artykuł, dotyczący życia, działalności, twórczości, dokonań danej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) skrócony życiorys osoby

Wiktionary

Biogram – zwięzły życiorys w encyklopedii (słowniku, leksykonie), zawierający podstawowe informacje o życiu, dokonaniach, twórczości przedstawianej osoby; inaczej nota biograficzna.

Wyróżniki biogramu:

  • imię i nazwisko opisywanej osoby;
  • czas, w którym ona żyła;
  • przedstawienie postaci (kim była);
  • jej dokonania i osiągnięcia;
  • zastosowanie skrótów;
  • zastosowanie równoważników zdań;
  • poprawność ortograficzna i interpunkcyjna.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biograficzny

Wiktionary


biogrupa

grupa drzew wyróżniająca się w lesie jako zwarta zespołowa jednostka biologiczna; grupa biologiczna


SJP.pl


biogurt

rodzaj jogurtu z dodatkiem mleka acydofilnego; biojogurt


SJP.pl


biohacker

[czytaj: biohaker] osoba wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohaker


SJP.pl

Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.

Wikipedia


biohackerka

[czytaj: biohakerka] kobieta wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohakerka


SJP.pl


biohacking

[czytaj: biohaking] biologiczne lub genetyczne usprawnianie działania organizmu; biohaking


SJP.pl

Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.

Wikipedia


biohaker

osoba wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biochaker


SJP.pl

Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.

Wikipedia


biohakerka

kobieta wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohackerka


SJP.pl


biohaking

biologiczne lub genetyczne usprawnianie działania organizmu; biohacking


SJP.pl

Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.

Wikipedia


biohumus

nawóz z odchodów dżdżownic kompostowych; kompost koprolitowy, wermikompost


SJP.pl

Biohumus, kompost koprolitowy, wermikompost - odchody dżdżownicy kompostowej (Eisenia fetida (Sav.)) uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej (obornik, torf, odpady z rzeźni lub przetwórni owocowo-warzywnych, papier, wysłodki, wytłoki, trociny, osady ze ścieków) w specjalnych łożach.

Wikipedia


bioindykacja

rozpoznawanie stanu zanieczyszczenia środowiska na podstawie reakcji organizmów zwierzęcych i roślinnych na zmiany otoczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. ekol. ocena stanu środowiska naturalnego lub określenie właściwości jakiegoś czynnika środowiskowego (np. poziomu zanieczyszczeń) za pomocą wskaźników biologicznych, którymi są organizmy (bioindykatory);

Wiktionary

Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia). Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W bioindykacji zwykle bierze się pod uwagę trzy główne kategorie wskaźników ekologicznych: obfitość fauny, jej strukturę jakościową, elementy funkcjonowania, np. migracje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioindykator m.

 przym. bioindykacyjny

Wiktionary


bioindykacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bioindykacją, dotyczący bioindykacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioindykacja ż., bioindykator m.

Wiktionary


bioindykator

w ekologii: organizm żywy występujący w ściśle określonych warunkach środowiska, służący jako wskaźnik, np. zanieczyszczenia powietrza, wody lub substancji zawartych w glebie; biowskaźnik, organizm wskaźnikowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. biologiczny wskaźnik jakości środowiska, którym jest zwierzę lub roślina o dużej wrażliwości na działanie określonych czynników

Wiktionary

Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia). Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bioindykatorem do badania czystości wód wykorzystuje się dafnię, chlorellę, pałkę szerokolistną, gupika oraz pstrąg potokowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioindykacja

 przym. bioindykacyjny

Wiktionary


bioinformatyk

nauka zajmująca się stosowaniem narzędzi matematycznych oraz informatycznych do rozwiązywania problemów biologicznych


SJP.pl


bioinformatyka

nauka zajmująca się stosowaniem narzędzi matematycznych oraz informatycznych do rozwiązywania problemów biologicznych


SJP.pl

Wikipedia


bioinżynier

specjalista w dziedzinie bioinżynierii


SJP.pl


bioinżynieria

Bioinżynieria (inżynieria bioprocesowa) – dział biotechnologii. Odpowiada na pytania z zakresu rozwiązywania technicznych i ekonomicznych problemów związanych z procesami biotechnologicznymi prowadzonymi w skali przemysłowej.

Główne obszary zainteresowań:

  • optymalizacja procesów biochemicznych i mikrobiologicznych
  • tworzenie nowych technologii
  • projektowanie nowej aparatury (bioreaktory)
  • projektowanie nowych urządzeń diagnostycznych i terapeutycznych

Wikipedia


bioinżynierka

bioinżynier


SJP.pl

Patrz:

bioinżynier

bioinżynieryjny

bioinżynieria


SJP.pl

Patrz:

bioinżynieria

biojogurt

rodzaj jogurtu z dodatkiem mleka acydofilnego; biogurt


SJP.pl


biokatalityczny

biokataliza


SJP.pl

Patrz:

biokataliza

biokatalizator

Biokatalizatory – wytwarzane w komórkach organizmów żywych katalizatory przemian biochemicznych (witaminy, enzymy i hormony), wpływające na ich przyspieszenie bądź zwolnienie, a także decydujące o rodzaju przemian, jakim może ulec substancja wyjściowa. Mają podstawowe znaczenie dla procesów życiowych.

Wikipedia


bioklimat

klimat właściwy określonemu środowisku


SJP.pl

Bioklimatologia – dział biologii zajmujący się bioklimatem, czyli badaniem wpływu związków i zależności pomiędzy warunkami klimatycznymi panującymi na danym obszarze a zamieszkującymi ów obszar organizmami, populacjami, biocenozami. Punktem wyjścia w bioklimatologii jest założenie dotyczące istnienia związku pomiędzy danym czynnikiem fizycznym środowiska (czasem zespołem takich czynników) a jednostką biologiczną bądź ekologiczną (organizmem, populacją, biocenozą). Zależność ta ujawnia się poprzez zmianę aktywności biologicznej wraz ze zmianą stopnia natężenia czynnika.

Wikipedia


bioklimatolog

specjalista w dziedzinie bioklimatologii


SJP.pl


bioklimatologia

dziedzina nauki zajmująca się badaniem powiązań pomiędzy procesami fizjologicznymi roślin, zwierząt i ludzi, ich rozmieszczeniem na kuli ziemskiej a klimatem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dziedzina nauki badająca wpływ klimatu i warunków pogodowych na organizmy żywe

Wiktionary

Bioklimatologia – dział biologii zajmujący się bioklimatem, czyli badaniem wpływu związków i zależności pomiędzy warunkami klimatycznymi panującymi na danym obszarze a zamieszkującymi ów obszar organizmami, populacjami, biocenozami. Punktem wyjścia w bioklimatologii jest założenie dotyczące istnienia związku pomiędzy danym czynnikiem fizycznym środowiska (czasem zespołem takich czynników) a jednostką biologiczną bądź ekologiczną (organizmem, populacją, biocenozą). Zależność ta ujawnia się poprzez zmianę aktywności biologicznej wraz ze zmianą stopnia natężenia czynnika.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bioclimatology

* baskijski: (1.1) bioklimatologia

* francuski: (1.1) bioclimatologie ż.

* hiszpański: (1.1) bioclimatología ż.

* ukraiński: (1.1) біокліматологія ż. (bioklimatolohija)

* włoski: (1.1) bioclimatologia ż.

źródła.

== bioklimatologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. bioklimatologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bioclimatology

* baskijski: (1.1) bioklimatologia

* francuski: (1.1) bioclimatologie ż.

* hiszpański: (1.1) bioclimatología ż.

* ukraiński: (1.1) біокліматологія ż. (bioklimatolohija)

* włoski: (1.1) bioclimatologia ż.

źródła.

== bioklimatologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. bioklimatologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bioklimatologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z bioklimatologią, dotyczący bioklimatologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioklimatologia ż.

Wiktionary


bioklimatyczny

przymiotnik od: bioklimat, np. warunki bioklimatyczne; ekoklimatyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z bioklimatem, dotyczący bioklimatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bioklimat mrz.

Wiktionary


biokominek

ekologiczny kominek na biopaliwo


SJP.pl

Wikipedia


biokominkowy

biokominek


SJP.pl

Patrz:

biokominek

biokompatybilność

Biozgodność, biokompatybilność – cecha substancji lub biomateriału, warunkująca iż w organizmie, do którego został wprowadzony (np.  na zasadzie wszczepienia implantu) nie wywołuje on działań niepożądanych. Ponieważ jednak odpowiedzi immunologiczne oraz różne funkcje naprawcze organizmu są bardzo złożonymi procesami, opisywanie biozgodności danego materiału w relacji do pojedynczego typu komórki lub tkanki jest uznawane za niepoprawne.

Wikipedia


biokomponent

składnik paliwa lub biopaliwa, uzyskiwany głównie z surowców rolniczych, np. rzepaku


SJP.pl


biokonwersja

przeobrażenie się związku w inny przy pomocy żywych organizmów


SJP.pl


biokorozja

korozja spowodowana przez mikroorganizmy, głównie bakterie i grzyby; korozja mikrobiologiczna


SJP.pl


biokosmetyk

kosmetyk wyprodukowany z substancji naturalnych lub nieszkodliwych dla środowiska naturalnego; ekokosmetyk


SJP.pl


biokosmetyka

kosmetyka z zastosowaniem wyłącznie naturalnych produktów


SJP.pl


biol.

skrót od: biologia, biologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


biola

w gwarze uczniowskiej: biologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczn. biologia (przedmiot szkolny)

 (1.2) uczn. biologia (lekcja biologii)

Wiktionary

Biola – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Fresno.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałam pałę z bioli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔla, AS: bʹi ̯ola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biolka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) biolka

Wiktionary


biolchem

potocznie: klasa o profilu biologiczno-chemicznym


SJP.pl


biolit

skała utworzona ze szczątków organizmów roślinnych i zwierzęcych


SJP.pl

Kamień belgijski (inaczej biolit) – kamień stosowany do ostrzenia narzędzi, głównie brzytew i dłut rzeźbiarskich. Zawiera kwarcyty, spełniające funkcję ścierną, rozłożone w jednorodny sposób.

Wikipedia


biolka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczn. zdrobn. biologia (przedmiot szkolny)

 (1.2) uczn. zdrobn. biologia (lekcja biologii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biola ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) biola

Wiktionary


biolog

1. specjalista w dziedzinie biologii;
2. nauczyciel biologii;
3. student lub absolwent wydziału biologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w zakresie biologii

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) kobieta biolog (1.1)

Wiktionary

Biologia (z gr. βίος, bios – życie; λόγος, logos – słowo, nauka) – nauka przyrodnicza badająca życie. Część jej obszarów należy do nauk ścisłych.

Wiedza o organizmach była gromadzona już w prehistorii, jednak wyodrębnienie się biologii jako samodzielnej nauki przyszło w XIX wieku. Wtedy też rozwinęła się myśl ewolucyjna; o ile hipotezy pokrewieństwa gatunków istniały już wcześniej, to właśnie w tym stuleciu pojawiły się pierwsze modele wyjaśniające zmienność biosfery. Lamarkizm poprawnie powiązał ten proces z przystosowaniem (adaptacją) organizmów do środowiska, jednak błędnie opisał mechanizm przemian, postulując dziedziczenie cech nabytych. Dopiero darwinizm podał główną przyczynę różnic międzypokoleniowych – dobór naturalny. XIX stulecie to też początki genetyki w pracach Gregora Mendla oraz obalenie samorództwa. Wiek XX przyniósł rewolucję przez rozwój biologii molekularnej – udało się ustalić budowę i funkcje kluczowych makromolekuł charakterystycznych dla organizmów żywych jak białka i kwasy nukleinowe; postępy badań w tej skali przyczyniły się do upadku witalizmu. W XXI wieku biologia bada życie na wszystkich poziomach organizacji, docieka jego pochodzenia i występowania poza Ziemią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dendrolog jest botanikiem, biologiem, który bada drzewa.

 (2.1) Małgorzata jest biologiem i zajmuje się naczelnymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔlɔk, AS: bʹi ̯olok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biologia ż., biologiczność ż.

:: fż. biolożka ż.

 przym. biologiczny

 przysł. biologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. biolożka

Wiktionary


biologia

1. nauka o wszystkich formach życia występujących na Ziemi obecnie oraz w przeszłości
2. sposób działania organizmu
3. kierunek na wyższej uczelni lub jej wydział, na którym studiuje się tę naukę
4. przedmiot szkolny obejmujący naukę o świecie żywym i prawach, które nim rządzą; lekcja tego przedmiotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. biol. nauka przyrodnicza o życiu, rozwoju i ewolucji osobniczej;

 (1.2) eduk. przedmiot szkolny obejmujący wiedzę o przyrodzie

Wiktionary

Biologia (z gr. βίος, bios – życie; λόγος, logos – słowo, nauka) – nauka przyrodnicza badająca życie. Część jej obszarów należy do nauk ścisłych.

Wiedza o organizmach była gromadzona już w prehistorii, jednak wyodrębnienie się biologii jako samodzielnej nauki przyszło w XIX wieku. Wtedy też rozwinęła się myśl ewolucyjna; o ile hipotezy pokrewieństwa gatunków istniały już wcześniej, to właśnie w tym stuleciu pojawiły się pierwsze modele wyjaśniające zmienność biosfery. Lamarkizm poprawnie powiązał ten proces z przystosowaniem (adaptacją) organizmów do środowiska, jednak błędnie opisał mechanizm przemian, postulując dziedziczenie cech nabytych. Dopiero darwinizm podał główną przyczynę różnic międzypokoleniowych – dobór naturalny. XIX stulecie to też początki genetyki w pracach Gregora Mendla oraz obalenie samorództwa. Wiek XX przyniósł rewolucję przez rozwój biologii molekularnej – udało się ustalić budowę i funkcje kluczowych makromolekuł charakterystycznych dla organizmów żywych jak białka i kwasy nukleinowe; postępy badań w tej skali przyczyniły się do upadku witalizmu. W XXI wieku biologia bada życie na wszystkich poziomach organizacji, docieka jego pochodzenia i występowania poza Ziemią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisałem maturę z biologii.

 (1.2) Dziś na biologii była klasówka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈlɔɟja, AS: bʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biolog mos., biologiczność ż., biolożka ż.

 przym. biologiczny

 przysł. biologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyrodoznawstwo

Wiktionary


biologica

określenie młodzieżowe nauczycielki biologii


SJP.pl


biologiczka

nauczycielka biologii


SJP.pl


biologicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący biologii, pod względem biologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biologia ż., biolog m., biologiczność ż., biolożka ż.

 przym. biologiczny

Wiktionary


biologiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest biologiczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Teoretycy feminizmu i specjaliści od twórczości kobiecej jako cechy typowe dla damskiej wyobraźni wymieniają - właśnie obok społecznej wrażliwości - emocjonalność, skłonność do ironii i przekory, a także swoiście rozumianą biologiczność.

 (1.1) Ów paradoks pokazuje, jak w magicznym Lwowie przenikają się natura i kultura, zwyczajność i metafizyka, biologiczność i tęsknota za czymś wyższym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biolog m., biologia ż., biologizm m.

 przym. biologiczny

 przysł. biologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) organiczność

Wiktionary


biologiczny

związany z biologią, organizmami żywymi, ich życiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z biologią, dotyczący biologii

 (1.2) o rodzicu: taki, który spłodził dziecko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Barwa wody jest determinowana splotem czynników natury biologicznej, chemicznej i fizycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯oloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biolog m., biologia ż., biologiczność ż., biolożka ż.

 przysł. biologicznie

Wiktionary


biologistyczny

biologizm


SJP.pl

Patrz:

biologizm

biologizm

tłumaczenie zachowania człowieka czynnikami biologicznymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób wyjaśniania indywidualnych oraz społecznych zachowań ludzkich czynnikami biologicznymi

Wiktionary

Biologizm – stanowisko filozoficzne rozpatrujące ogół zagadnień filozoficznych, zwłaszcza dotyczących indywidualnych i społecznych zachowań ludzi, z punktu widzenia biologii. Głównymi reprezentantami biologizmu byli uczeni ewolucjoniści Charles Darwin oraz Herbert Spencer. Ponadto kierunek ten występuje u filozofów życia (np. Henri Bergson) i w etyce (Fryderyk Nietzsche).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== biologizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biologizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== biologizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biologizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biologizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tłumaczenie indywidualnych i społecznych zachowań ludzi czynnikami biologicznymi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biologizm m.

 czas. biologizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biologizm

Wiktionary


biolożka

biolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. specjalistka w zakresie biologii

 (1.2) pot. nauczycielka biologii w szkole

 (1.3) pot. studentka albo absolwentka wydziału biologii

Wiktionary

Patrz:

biolog

Powiązane:

 rzecz. biologia ż.

:: fm. biolog mos.

 przym. biologiczny

 przysł. biologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biolog

 (1.2) nauczycielka biologii

Wiktionary


bioluminescencja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. zdolność organizmów żywych do wytwarzania i emitowania światła na drodze reakcji chemicznych;

Wiktionary

Bioluminescencja – świecenie żywych organizmów, jeden z rodzajów chemiluminescencji. Zachodzi ona wskutek bezpośredniej zamiany energii wiązań chemicznych w energię promienistą z minimalnym wydzieleniem ciepła (proces ten cechuje się bardzo wysoką wydajnością, sięgającą niekiedy nawet 100%). Zjawisko to nie jest powszechne, jednak obejmuje bardzo szeroki zakres taksonomiczny: niektóre bakterie, grzyby, glony, pierwotniaki (np. Noctilucales), morskie bezkręgowce, owady oraz ryby. U różnych zwierząt występują różne mechanizmy odpowiedzialne za świecenie. Najczęstszym z nich jest utlenianie lucyferyny z udziałem lucyferazy. Często jest przystosowaniem umożliwiającym komunikację pomiędzy osobnikami albo ułatwiającym wabienie ofiar (u drapieżników) lub ochronę przed drapieżnikami. Niektóre zwierzęta mają specjalne organy świetlne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Świetliki są znane ze swojej bioluminescencji.

Wiktionary


bioluminescencyjny

przymiotnik od: bioluminescencja


SJP.pl


biom

zbiorowisko organizmów roślinnych i zwierzęcych zamieszkujące większy, zróżnicowany ekologicznie obszar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. zespół ekosystemów, tworzący duże i łatwe do rozróżnienia regiony biologiczne na Ziemi

Wiktionary

Wikipedia


biomagnetyzm

wytwarzanie pola magnetycznego przez organizmy żywe


SJP.pl


biomanipulacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ingerencja w środowisko w celu rekultywacji wód;

Wiktionary

Biomanipulacja (gr. bios – życie, łac. manipulare – robić coś rękami) – jedna z metod wykorzystywana w procesie rekultywacji wód. Polegająca na ingerencji w środowisko poprzez zmianę warunków życia organizmów lub zmianę stosunków ilościowych w danym ekosystemie, przy wykorzystaniu szeregu zależności łańcucha pokarmowego (np. zwiększenie ilości zooplanktonu i introdukcja wybranych gatunków ryb wpłynie na ograniczenie liczebności glonów).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔ̃mãɲipuˈlat͡sʲja, AS: bʹi ̯õmãńipulacʹi ̯a

Wiktionary


biomarker

wskaźnik biologiczny określający stan zdrowia lub choroby organizmu


SJP.pl

  • Biomarkery (medycyna) – wskaźniki biologiczne wskazujące na obecność stanu chorobowego
  • Biomarkery (geologia) – grupa związków organicznych pochodzenia biologicznego występujących w osadowej materii organicznej
  • Biomarkery (toksykologia) – mierzalne zamiany w komórkach organizmu i zachodzących w nich procesach biochemicznych

Wikipedia


biomasa

waga wszystkich organizmów zamieszkujących w danej chwili określoną powierzchnię lub przestrzeń wodną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) materia zawarta w organizmach żywych;

 (1.2) masa materii zawartej w organizmach żywych (zwykle podawana na metr kwadratowy lub sześcienny)

Wiktionary

Biomasa – oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej (w tym substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego), leśnej i powiązanych gałęzi przemysłu, w tym rybołówstwa i akwakultury, a także biogazy i ulegającą biodegradacji frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biomass; (1.2) biomass

* baskijski: (1.1) biomasa; (1.2) biomasa

* duński: (1.1) biomasse w.; (1.2) biomasse w.

* hiszpański: (1.1) biomasa ż.; (1.2) biomasa ż.

* kataloński: (1.1) biomassa ż.

* niemiecki: (1.1) Biomasse ż.

* norweski (bokmål): (1.2) biomasse m.

* norweski (nynorsk): (1.2) biomasse m.

* nowogrecki: (1.1) βιομάζα ż.; (1.2) βιομάζα ż.

* szwedzki: (1.1) biomassa w.; (1.2) biomassa w.

* węgierski: (1.2) biomassza

źródła.

== biomasa (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biomasa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔ̃ˈmasa, AS: bʹi ̯õmasa

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biomass; (1.2) biomass

* baskijski: (1.1) biomasa; (1.2) biomasa

* duński: (1.1) biomasse w.; (1.2) biomasse w.

* hiszpański: (1.1) biomasa ż.; (1.2) biomasa ż.

* kataloński: (1.1) biomassa ż.

* niemiecki: (1.1) Biomasse ż.

* norweski (bokmål): (1.2) biomasse m.

* norweski (nynorsk): (1.2) biomasse m.

* nowogrecki: (1.1) βιομάζα ż.; (1.2) βιομάζα ż.

* szwedzki: (1.1) biomassa w.; (1.2) biomassa w.

* węgierski: (1.2) biomassza

źródła.

== biomasa (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biomasa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biomasaż

masaż połączony z zabiegami bioenergoterapeutycznymi; masaż energetyczny


SJP.pl


biomasażysta

osoba zajmująca się wykonywaniem biomasażu


SJP.pl


biomasażystka

biomasażysta


SJP.pl

Patrz:

biomasażysta

biomasowy

biomasa


SJP.pl

Patrz:

biomasa

biomaszyna

sztucznie zaprojektowany organizm biologiczny; biorobot


SJP.pl


biomatematyka

dziedzina wiedzy zajmująca się wykrywaniem prawidłowości w układach biologicznych przy użyciu metod matematycznych


SJP.pl

Biomatematyka, biologia matematyczna – nauka interdyscyplinarna z pogranicza biologii i matematyki, wchodząca w zakres matematyki stosowanej, zajmująca się rozwojem metod matematycznych na potrzeby biologii i nauk pokrewnych (np. bioinformatyka, informatyka medyczna, biofizyka, biochemia, biotechnologia, inżynieria środowiska.

Wikipedia


biomateriał

Biomateriał (zwany też materiałem biomedycznym) – materiał, z którego można produkować urządzenia i elementy, mające bezpośredni kontakt z tkankami organizmu. Z biomateriałów produkuje się implanty (np. protezy ortopedyczne, naczyniowe), a także pokrywa się nimi powierzchnie urządzeń wszczepianych do wnętrza organizmu (np. rozrusznik serca, sztuczne zastawki serca, elektrody endokawitarne, stenty), lub przeznaczonych do długotrwałego kontaktu z organizmem (np. rurki intubacyjne, cewniki, dreny, nici chirurgiczne).

Wikipedia


biomechaniczny

biomechanika


SJP.pl

Patrz:

biomechanika

biomechanik

nauka zajmująca się badaniem ruchu człowieka i zwierząt pod kątem praw mechaniki


SJP.pl


biomechanika

nauka zajmująca się badaniem ruchu człowieka i zwierząt pod kątem praw mechaniki


SJP.pl

Biomechanika – bada właściwości mechaniczne tkanek, narządów, układów oraz ruch mechaniczny żywych organizmów - jego przyczyny i skutki. Przyczynami ruchu są siły: zewnętrzne (zwłaszcza ciężkości) i wewnętrzne (zwłaszcza mięśniowe). Skutkiem jest zmiana położenia całego organizmu lub względnego położenia jego części lub ciał zewnętrznych. Skutkiem może być także naprężenia, czy odkształcenia ciała.

Wikipedia


biomedycyna

nauka o wpływie czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina medycyny oparta na zasadach nauk biologicznych;

Wiktionary

Biomedycyna – dziedzina medycyny wykorzystująca osiągnięcia nauk biologicznych, biochemicznych, biofizycznych i biotechnologicznych, mająca zastosowanie m.in. w prewencji, diagnostyce i leczeniu chorób. Biomedycyna jako nauka zajmuje się nie tylko fizjologicznym i patologicznym kontekstem zdrowia i choroby człowieka ale również regulacją prawną zagadnień etycznych, ujętych np. w Konwencji o Prawach Człowieka i Biomedycynie (Europejskiej Konwencji Bioetycznej), jak również regulacjach prawnych dotyczących zapłodnienia in vitro i klonowania człowieka. W zakresie klinicznym i diagnostycznym, podstawę naukową i technologiczną biomedycyny definiują dziedziny z zakresu nauk o życiu (ang. life sciences), które znajdują zastosowanie w ochronie zdrowia i diagnostyce laboratoryjnej w tym: biologia medyczna, chemia medyczna i fizyka medyczna, a w szczególności działy takie jak:

  • biogerontologia
  • medycyna regeneracyjna
  • biologia molekularna
  • biochemia
  • biofizyka
  • biologia komórki
  • biologia rozwoju
  • biologia strukturalna
  • biotechnologia
  • bioinformatyka
  • biologia systemowa
  • nanobiotechnologia
  • tkankowa bioinżynieria materiałowa
  • laboratoryjna biologia medyczna
  • terapia genowa
  • cytologia
  • fizjologia człowieka
  • embriologia
  • fizjologia żywienia
  • mikrobiologia
  • wirusologia
  • parazytologia
  • toksykologia
  • immunologia
  • genetyka klasyczna
  • cytogenetyka
  • ekologia
  • ewolucja
  • bioetyka i inne

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔ̃mɛdɨˈt͡sɨ̃na, AS: bʹi ̯õmedycna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biomedyczny

Wiktionary


biomedyczka

specjalistka badająca wpływ czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka


SJP.pl


biomedyczny

przymiotnik

 (1.1) związany z biomedycyną, dotyczący biomedycyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Są naukowcy, którzy chcą wyeliminować użycie zwierząt w laboratoriach analiz biomedycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔ̃mɛˈdɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯õmedyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biomedycyna ż., biomedyk m., biomedyczka ż.

 przysł. biomedycznie

Wiktionary


biomedyk

specjalista badający wpływ czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka


SJP.pl


biomembrana

Błona biologiczna, biomembrana – membrana otaczająca lub rozdzielająca odrębne przedziały, zwykle w komórkach. Zalicza się do nich zarówno błony komórkowe jak i błony organelli wewnętrznych, na przykład mitochondrialne, tylakoidów lub dysków w pręcikach i czopkach. Są one podstawowymi strukturami budującymi komórki wszystkich organizmów, zarówno prokariotycznych jak i eukariotycznych. Pomimo wielkiego zróżnicowania struktur otoczonych błonami, podstawy budowy błon biologicznych we wszystkich organizmach są w zasadzie te same. Zgodnie z modelem płynnej mozaiki, zaproponowanym w 1972 roku przez Jonathana Singera i Gartha Nicolsona, każdą błonę w komórce tworzy płynna dwuwarstwa cząsteczek fosfolipidowych, w której zanurzone są białka.

Wikipedia


biomet

wpływ aktualnych warunków pogodowych na organizm człowieka


SJP.pl


biometan

odnawialne, niekopalne źródło energii otrzymywanej z biomasy


SJP.pl


biometanol

metanol produkowany z biomasy, używany jako biopaliwo


SJP.pl


biometanownia

biogazownia zajmująca się produkcją biometanu


SJP.pl


biometanowy

biometan


SJP.pl

Patrz:

biometan

biometeo

skrótowo: biometeorologiczny


SJP.pl


biometeorolog

specjalista w zakresie biometeorologii


SJP.pl


biometeorologia

nauka badająca wpływ warunków atmosferycznych na organizm człowieka, roślin i zwierząt


SJP.pl

Biometeorologia, bioklimatologia – interdyscyplinarna nauka na styku biologii, medycyny, geografii, klimatologii i in., zajmująca się generalnie wpływem warunków atmosferycznych na fizjologię organizmów żywych oraz ich rozmieszczenie na kuli ziemskiej.

Wikipedia


biometeorologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. meteorol. związany z biometeorologią, dotyczący biometeorologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biometeorologia ż., biometeorolog mos.

Wiktionary


biometria

Biometria – nauka zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów. Wyniki pomiarów biometrycznych po opracowaniu metodami statystyki matematycznej wykorzystywane są, między innymi w antropologii, fizjologii, genetyce, hodowli, medycynie, paleontologii.

Wikipedia


biometryczny

przymiotnik

 (1.1) związany z biometrią, dotyczący lub służący do pomiarów istot żywych, także do rozpoznawania cech lub tożsamości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biometria ż.

Wiktionary


biometryk

nauka pomocnicza biologii zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria


SJP.pl


biometryka

nauka pomocnicza biologii zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria


SJP.pl

Biometria – nauka zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów. Wyniki pomiarów biometrycznych po opracowaniu metodami statystyki matematycznej wykorzystywane są, między innymi w antropologii, fizjologii, genetyce, hodowli, medycynie, paleontologii.

Wikipedia


biomezoterapia

metoda leczenia niektórych chorób skóry polegająca na śródskórnym wstrzykiwaniu preparatów homeopatycznych


SJP.pl


biomikroskop

Lampa szczelinowa – przyrząd medyczny składający się z silnego źródła światła połączonego z mikroskopem rogówkowym, pozwalający na badanie przede wszystkim struktur przedniego odcinka oka: powiek, twardówki, spojówek, tęczówki, soczewki i rogówki. Dwuokularowe badanie w lampie szczelinowej pozwala na szczegółową ocenę anatomii tych struktur oka i diagnozę wielu chorób narządu wzroku. Badanie w lampie szczelinowej w połączeniu ze specjalnymi soczewkami jak trójlustro Goldmanna, lustro gonioskopowe pojedyncze lub poczwórne (Zeiss), soczewki +90D, +78D, +66D i -56D (soczewka Hruby’ego) najdokładniej pozwala ocenić siatkówkę oka.

Wikipedia


biomineralogia

nauka z pogranicza biologii, paleontologii i mineralogii, zajmująca się procesami mineralizacji w organizmach żywych


SJP.pl


biomonitoring

Biomonitoring, monitoring biologiczny, monitoring przyrodniczy – działania polegające na obserwowaniu i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w ekosystemach, składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej, w tym typach siedlisk przyrodniczych, populacjach i gatunkach, a także służące ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody. W szerszym znaczeniu biomonitoring określany jest jako działania służące ocenie stanu środowiska za pomocą bioidentyfikatorów. W takim ujęciu monitoring biologiczny ma na celu nie tylko ocenę stanu środowiska przyrodniczego (organizmów żywych i ekosystemów), ale też innych parametrów środowiska, w szczególności stopnia zanieczyszczenia powietrza i wód.

Wikipedia


biomorf

postać wegetacyjna rośliny, wynikająca z warunków środowiska i sposobów wegetacji


SJP.pl


biomorficzny

przypominający wyglądem lub zachowaniem organizmy żywe


SJP.pl


bioniczny

określający połączenie organizmy żywego (biologicznego) i techniki (elektroniki, mechatroniki, etc.)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bioniką

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔ̇̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯o̊̃ńičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bionika ż., bionik m.

Wiktionary


bionik

specjalista w dziedzinie bioniki


SJP.pl


bionika

specjalista w dziedzinie bioniki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. techn. nauka badająca możliwości wykorzystania w technice (głównie w automatyce, elektronice i mechanice) wiedzy o budowie i funkcjonowaniu żywych organizmów;

Wiktionary

Bionika (z ang. bionics - skrót od biologically inspired engineering; inne nazwy: biomimetyka od mimesis „naśladowanie”, biomimikra od mimikra, inżynieria bioniczna) – interdyscyplinarna nauka badająca budowę i zasady działania organizmów oraz ich adaptowanie w technice i budowie urządzeń technicznych na wzór organizmu. Stara się poznawać i wykorzystać procesy sterujące działaniem organizmów w różnych działach techniki, m.in. automatyce, informatyce, elektronice, mechanice i budownictwie. Patenty przygotowane przez naukowców wykorzystują rozwiązania występujące w naturze. Opracowanie nowych rozwiązań dzięki biomimetyce pozwoli na zmniejszenie przypadkowości w badaniach naukowych oraz umożliwi łatwiejsze generowanie nowych rozwiązań.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bionik m.

 przym. bioniczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bionics

* azerski: (1.1) bionika

* czeski: (1.1) bionika ż.

* hiszpański: (1.1) biónica ż.

* niemiecki: (1.1) Bionik ż.

* nowogrecki: (1.1) βιονική ż.

* węgierski: (1.1) bionika

źródła.

== bionika (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. techn. bionika

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bionik m.

 przym. bioniczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bionik m.

 przym. bioniczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bionics

* azerski: (1.1) bionika

* czeski: (1.1) bionika ż.

* hiszpański: (1.1) biónica ż.

* niemiecki: (1.1) Bionik ż.

* nowogrecki: (1.1) βιονική ż.

* węgierski: (1.1) bionika

źródła.

== bionika (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. techn. bionika

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bionomia

1. nauka o podstawowych prawach życia; fizjologia ogólna
2. dział biologii zajmujący się związkiem organizmów roślinnych i zwierzęcych z ich otoczeniem


SJP.pl


biont

istota żyjąca, organizm żywy


SJP.pl


bioodpad

odpad ulegający biodegradacji


SJP.pl


bioortogonalny

chemia bioortogonalna - dziedzina nauki badająca procesy wewnątrzkomórkowe bez zakłócania reakcji biologicznych


SJP.pl


biopaliwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) paliwo otrzymywane z biomasy;

Wiktionary

Biopaliwo – paliwo powstałe z przetwórstwa biomasy — produktów organizmów żywych np. roślinnych, zwierzęcych czy mikroorganizmów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre firmy produkują biopaliwo z odpadów po produkcji kukurydzy.

Wiktionary


biopaliwowy

biopaliwo


SJP.pl

Patrz:

biopaliwo

biopierwiastek

pierwiastek, który wchodzi w skład organizmów żywych, jest niezbędny do budowy ich ciała oraz dla procesów przemiany materii, np. wodór, węgiel, azot, tlen; pierwiastek biofilny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pierwiastek wchodzący w skład organizmów żywych, który jest niezbędny do budowy ich ciała oraz do przemiany materii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O roli biopierwiastków, mikroelementów, „metali życia”, czy jakkolwiek je nazwać, w naszym organizmie wiemy od niedawna.

Wiktionary


bioplast

giętkie tworzywo sztuczne, z którego tworzy się kolczyki


SJP.pl


bioplazmatyczny

bioplazma


SJP.pl

Patrz:

bioplazma

biopleograf

Biopleograf – aparat kinematograficzny skonstruowany w 1898 roku przez polskiego wynalazcę Kazimierza Prószyńskiego. Urządzenie było projektorem – służyło jedynie emisji, w przeciwieństwie do wcześniejszego wynalazku konstruktora – pleografu, łączącego funkcje rejestracji oraz odtwarzania nagranego materiału.

Wikipedia


biopoeza

proces powstawania życia na Ziemi; biogeneza


SJP.pl

Pochodzenie życia, biogeneza (gr. bíos ‘życie’, génesis ‘pochodzenie’), biopoeza – zagadnienie pochodzenia życia będące przedmiotem badań naukowych oraz rozważań religijnych i filozoficznych.

Wikipedia


biopole

pole promieniowania biologicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) energia życiowa, która otacza i przenika organizmy żywe

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biofield

* rosyjski: (1.1) биополе n.

* słowacki: (1.1) biopole

źródła.

== biopole (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biopole

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biofield

* rosyjski: (1.1) биополе n.

* słowacki: (1.1) biopole

źródła.

== biopole (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biopole

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biopolimer

Biopolimery – polimery występujące naturalnie w organizmach żywych, które są przez nie produkowane. Znaczna część związków organicznych występujących w tych organizmach to właśnie biopolimery. Wchodzą w skład komórek, są też budulcem w obszarach międzykomórkowych. Szczególnie ważną rolę pełnią biopolimery mające wiele grup funkcyjnych.

Wikipedia


biopowinowactwo

porównanie stałych rozbieżności między biorytmami dwóch osób, wynikających z ich daty urodzenia; powinowactwo biorytmiczne


SJP.pl


bioprąd

prąd czynnościowy w żywym organizmie


SJP.pl


bioprądy

prąd czynnościowy w żywym organizmie


SJP.pl


bioprinting

tworzenie tkanek z żywych komórek przy pomocy drukarki 3D; biodruk


SJP.pl


bioprintingowy

bioprinting


SJP.pl

Patrz:

bioprinting

bioproces

proces biologiczny


SJP.pl


bioprognoza

prognoza pogody, w której uwzględnia się wpływ warunków atmosferycznych na samopoczucie i zachowanie człowieka; prognoza biometeorologiczna


SJP.pl


biopsja

pobranie fragmentu tkanki lub narządu żywego osobnika w celu przeprowadzenia badania mikroskopowego potwierdzającego lub odrzucającego hipotezę choroby nowotworowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. rodzaj specjalnego zabiegu diagnostycznego, będącego inwazyjną metodą pobrania materiału biologicznego z przypuszczalnie zmienionych chorobowo tkanek, który następnie jest oceniany morfologicznie z użyciem mikroskopu świetlnego;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Boję się biopsji, bo jest to poważna ingerencja w organizm, ale wiem, że to badanie może mi uratować życie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔpsʲja, AS: bʹi ̯opsʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oligobiopsja ż.

 przym. biopsyjny

Wiktionary


biopsychoduchowy

odnoszący się do życia fizycznego, psychicznego i ducha (umysłu, myśli, uczuć)


SJP.pl


biopsycholog

naukowiec łączący w badaniach elementy biologii z elementami psychologii organizmów żywych


SJP.pl


biopsychologia

dział psychologii łączący elementy biologii (badanie czynności biologicznych) z elementami psychologii (badanie zachowania) organizmów żywych


SJP.pl


biopsyjny

biopsja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący biopsji, związany z biopsją

Wiktionary

Patrz:

biopsja

Powiązane:

 rzecz. biopsja ż.

Wiktionary


bioptat

fragment tkanki użytej do badań histopatologicznych


SJP.pl

Wikipedia


biorca

osoba, której przeszczepia się jakiś narząd lub przetacza krew


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. przyjmujący przeszczep lub przetaczaną krew

 (1.2) otrzymujący coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branie n.

 czas. brać ndk.

Wiktionary


biorczyni

kobieta, której przetacza się krew lub przeszczepia narząd


SJP.pl


bioreaktor

Bioreaktor, fermentator, fermentor – urządzenie umożliwiające prowadzenie procesów mikrobiologicznych, enzymatycznych, jak również hodowle komórek organizmów wielokomórkowych, skonstruowane w sposób umożliwiający, poprzez pomiar i regulację parametrów, kontrolę procesu produkcyjnego i jego optymalny przebieg, w warunkach maksymalnego ograniczenia lub całkowitego wyeliminowania możliwości zakażeń.

Wikipedia


bioretencja

1. metoda zagospodarowania wód opadowych z zastosowaniem roślinności, umożliwiająca zarazem usunięcie zanieczyszczeń wody;
2. zdolność do zatrzymania i wykorzystania magnezu przez organizm; retencja magnezu


SJP.pl

Wikipedia


bioretencyjny

bioretencja


SJP.pl

Patrz:

bioretencja

biorezonans

niekonwencjonalna metoda leczenia, wykorzystująca oddziaływanie pól elektromagnetycznych; terapia biorezonansowa


SJP.pl

Biorezonans, inaczej diagnostyka lub terapia metodą biorezonansu (ang. bioresonance therapy, BRT) – pseudonaukowa, niezgodna z medycyną opartą na faktach, niekonwencjonalna metoda mająca służyć wykrywaniu i leczeniu różnych problemów zdrowotnych, której wartość diagnostyczna jest niepotwierdzona, a skuteczność jest nie większa niż placebo. Starszą wersją tej techniki jest elektroakupunktura, czyli zmodyfikowana wersja akupunktury.

Wikipedia


biorezonansowy

terapia biorezonansowa - niekonwencjonalna metoda leczenia, wykorzystująca oddziaływanie pól elektromagnetycznych; biorezonans


SJP.pl


biorolnictwo

rolnictwo przyjazne środowisku, niestosujące środków chemicznych; rolnictwo ekologiczne, ekorolnictwo


SJP.pl


biorolnik

rolnik uwzględniający zasady ekologii, niewyrządzający szkody środowisku naturalnemu; ekorolnik


SJP.pl


bioróżnorodność

rozmaitość form życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. zróżnicowanie życia na wszelkich poziomach jego organizacji w przyrodzie;

 (1.2) odprzym. cecha tego, co jest bioróżnorodne

Wiktionary

Różnorodność biologiczna, bioróżnorodność (ang. biodiversity) – zróżnicowanie życia na wszelkich poziomach jego organizacji. Obejmuje zróżnicowanie genów, gatunków oraz ekosystemów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bioróżnorodność ma podstawowe znaczenie dla ewolucji.

 (1.1) Niewiele osób zdaje sobie zapewne sprawę, że koszenie trawnika i usuwanie chwastów szkodzi bioróżnorodności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔruʒnɔˈrɔdnɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯oružnorodność

Wiktionary


bioróżnorodny

dotyczący różnorodności form życia


SJP.pl


biortogonalny

układ biortogonalny - matematyczne pojęcie z zakresu algebry liniowej i analizy funkcjonalnej


SJP.pl


biorytm

Rytm biologiczny, biorytm – powszechnie występujące periodyczne nasilanie się i zmniejszanie procesów życiowych zachodzących w organizmach pod wpływem zmian środowiska naturalnego, w tym temperatury i opadów oraz zjawisk astronomicznych, które powodują następstwo dnia i nocy (ruch obrotowy Ziemi), następstwo pór roku (ruch obiegowy Ziemi), a także wpływu Księżyca na Ziemię (pływy morskie).

Wikipedia


biorytmiczny

biorytm


SJP.pl

Patrz:

biorytm

biorytmika

1. nauka o cyklicznym przebiegu procesów życiowych w ludzkim organizmie;
2. zespół zjawisk rytmicznych w biosystemach


SJP.pl


biorytmolog

specjalista w zakresie biorytmologii


SJP.pl


biorytmologia

Chronobiologia (gr. χρόvoς chrónos ‘czas’) – dział biologii, zajmujący się badaniem rytmów biologicznych, czyli periodycznych (cyklicznych) zjawisk zachodzących pod wpływem czynników wewnętrznych (związanych z fizjologią) oraz zewnętrznych (np. pory roku, sekwencja światła i ciemności), zarówno w pojedynczych komórkach, tkankach, narządach, jak również w całych organizmach.

Wikipedia


bios

mieszanina substancji biologicznych powodująca wzrost drożdży


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. zestaw podstawowych procedur pośredniczących między systemem operacyjnym a sprzętem komputera zapisany w jego pamięci stałej;

Wiktionary

BIOS (akronim ang. Basic Input/Output System – podstawowy system wejścia-wyjścia) – zapisany w pamięci stałej zestaw podstawowych procedur pośredniczących pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem. Jest wyposażony w pamięć konfiguracji, w której znajdują się informacje dotyczące daty, czasu oraz danych na temat wszystkich urządzeń zainstalowanych w komputerze. Jest to program zapisany w pamięci ROM płyty głównej oraz innych kart rozszerzeń takich, jak np. karta graficzna. Oryginalny BIOS firmy IBM wyróżnia zawarcie w nim języka programowania ROM Basic.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za uruchomienie procedury POST odpowiada program z BIOS-u.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔs, AS: bʹi ̯os

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. DualBIOS m.

Wiktionary


biosatelita

Satelita biologiczny – sztuczny satelita przeznaczony głównie do badań biologicznych nad organizmami w przestrzeni kosmicznej.

Wikipedia


biosauna

Wikipedia


biosensor

Bioczujnik (biosensor) – część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie.

Bioczujnik składa się z części biologicznej i części aparaturowej przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną. Dużą przewagą biosensorów nad klasycznymi czujnikami elektrycznymi jest ich wysoka zdolność wybiórcza konkretnych elementów w badanym środowisku, jak związków chemicznych, białek czy nawet mikroorganizmów. Oznacza to, że odpowiedź tego bioczujnika będzie zachodzić dla ściśle określonych warunków. Pozwala to tworzyć bardzo wyspecjalizowaną aparaturę pozwalającą wykrywać zmiany na poziomie molekularnym. Bioczujniki mogą być oparte na receptorach chemicznych, immunologicznych lub biokatalitycznych.Jako bioczujnik starego typu w części biologicznej używa się często żywą tkankę roślinną lub zwierzęcą. Są one nietrwałe – tkanka zazwyczaj powinna być żywa.W nowszych zastosowaniach dąży się do użycia jak najmniejszej części biologicznej, dążąc do nanometrowych rozmiarów organelli, enzymu lub pojedynczej biocząsteczki.

Wikipedia


biosfera

świat organizmów żywych na Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. zespół wszystkich istniejących na Ziemi ekosystemów, największy i najbliższy samowystarczalności układ biologiczny zamieszkiwany przez organizmy żywe

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z inicjatywy UNESCO w 1970 r. utworzono światową sieć rezerwatów biosfery, obejmującą najbardziej wartościowe z punktu widzenia badawczego i edukacyjnego obszary. Należy do nich w Polsce 7 parków narodowych (Babiogórski, Białowieski, Bieszczadzki, Karkonoski, Kampinoski, Słowiński iTatrzański), rezerwat "Jezioro Łuknajno" i obszar Polesia Zachodniego.

 (1.1) W 2000 roku KPN został wpisany na światową listę rezerwatów biosfery UNESCO.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biosferyczny

 rzecz. sfera ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekosfera

Wiktionary


biosferyczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z biosferą, dotyczący biosfery

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biosfera ż.

Wiktionary


bioskop

dawniej: projektor filmowy lub kino (nieme)


SJP.pl


biosocjolog

socjolog badający znaczenie czynników biologicznych w życiu społecznym jednostki i grupy


SJP.pl


biostabilizator

urządzenie do biochemicznej przeróbki odpadków na kompost; kompostownik


SJP.pl


biostar

Biostar (pełna nazwa: Biostar Microtech International Corp) – producent sprzętu komputerowego z siedzibą na Tajwanie. Specjalizuje się w projektowaniu i produkowaniu podzespołów takich jak płyty główne, karty graficzne, a także komputerów typu barebone i komputerów przemysłowych.

Wikipedia


biostarter

naturalny preparat z wyspecjalizowanymi szczepami bakterii i drożdży, stosowany w akwarystyce


SJP.pl


biostatyka

przestarzale:
1. nauka o przeciętnej długości życia organizmu;
2. nauka o zależności budowy organizmu od jego funkcji


SJP.pl


biostatystyczka

specjalistka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej


SJP.pl


biostatystyczny

biostatystyka


SJP.pl

Patrz:

biostatystyka

biostatystyk

nauka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria


SJP.pl


biostatystyka

nauka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria


SJP.pl

Biostatystyka (nazywana również biometrią) – nauka z pogranicza biologii i statystyki, adaptacja metod statystycznych na potrzeby prac badawczych w dziedzinie biologii, związanych przede wszystkim z medycyną, genetyką, fizjologią, antropologią, ekologią i rolnictwem.

Wikipedia


biosterować

kierować czynnościami organizmu za pomocą maszyn


SJP.pl


biostratygrafia

metoda określania wieku skał na podstawie skamieniałych szczątków roślin i zwierząt, znajdujących się w tych skałach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. dziedzina stratygrafii oparta na badaniu skamieniałości;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔstratɨˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ostratygrafʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stratygrafia ż.

 przym. biostratygraficzny, stratygraficzny

Wiktionary


biostymina

lek podnoszący odporność organizmu, oparty na wyciągu z aloesu


SJP.pl


biostymulacja

pobudzanie naturalnych zdolności regeneracyjnych organizmu


SJP.pl


biostymulacyjny

biostymulacja


SJP.pl

Patrz:

biostymulacja

biostymulator

1. urządzenie wytwarzające energię elektromagnetyczną, stosowane przy leczeniu niektórych chorób;
2. naturalny preparat korzystnie wpływający na stan i rozwój organizmów żywych


SJP.pl


biostymulować

pobudzać naturalne zdolności regeneracyjne organizmu


SJP.pl


biosurfaktant

surfaktant pochodzenia mikrobiologicznego


SJP.pl


biosyntetyczny

biosynteza


SJP.pl

Patrz:

biosynteza

biosynteza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. tworzenie związków organicznych przez organizm żywy

Wiktionary

Biosynteza, synteza biologiczna – proces biologiczny składający się na anabolizm. Zachodzi w organizmach żywych, w wyniku czego powstają związki organiczne, m.in. białka, tłuszcze i węglowodany. Biosynteza zachodzi w każdej żywej komórce, choć najintensywniej (zwłaszcza biosynteza białka) w komórkach rozwijających się, które mogą zużywać do tego nawet 90% energii dostępnej dla organizmu. Substratami są m.in. glicyna, ryboza, pirogronian, glicerol, itp. Wymagane jest także dostarczenie energii z ATP oraz obecność specyficznych enzymów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bakteriobójczy mechanizm działania penicyliny polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej młodych, namnażających się komórek bakterii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. synteza ż.

 przym. biosyntetyczny, syntetyczny

Wiktionary


biot

jednostka natężenia prądu elektrycznego w układzie miar CGS, równa 10 amperom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na południu Francji w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże;

Wiktionary

  • biot – jednostka natężenia prądu elektrycznego
  • Jean-Baptiste Biot – francuski fizyk
  • Biot (Alpy Nadmorskie) – francuska gmina w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
  • Le Biot – francuska gmina w regionie Rodan-Alpy w departamencie Haute-Savoie

Wikipedia


biota

biota wschodnia - drzewo lub krzew z rodziny cyprysowatych; tuja wschodnia; żywotnik wschodni


SJP.pl

  • biota w ekologii – wszystkie organizmy danego regionu geograficznego w określonym czasie
  • biota wschodnia – roślina iglasta z rodziny cyprysowatych
  • Biota – gmina w Hiszpanii, w prowincji Saragossa, w Aragonii.

Wikipedia


biotatuaż

tymczasowy tatuaż wykonywany za pomocą naturalnych, nieuczulających tuszy


SJP.pl


biotechnolog

specjalista w zakresie biotechnologii


SJP.pl

Biotechnologia – interdyscyplinarna dziedzina nauki, wykorzystująca procesy biologiczne na skalę przemysłową.

Konwencja o różnorodności biologicznej ONZ podaje jedną z najszerszych definicji:

Biotechnologia to używanie układów biologicznych, organizmów żywych lub ich składników w celu wytwarzania lub modyfikowania produktów lub procesów w określonym zastosowaniu.

Wikipedia


biotechnologia

dziedzina nauki z pogranicza biochemii, mikrobiologii, genetyki i techniki zajmująca się wykorzystywaniem żywych organizmów (głównie mikroorganizmów) w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, w oczyszczalniach ścieków itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dyscyplina zajmująca się wykorzystaniem organizmów żywych (drobnoustrojów) do produkcji przemysłowej;

Wiktionary

Biotechnologia – interdyscyplinarna dziedzina nauki, wykorzystująca procesy biologiczne na skalę przemysłową.

Konwencja o różnorodności biologicznej ONZ podaje jedną z najszerszych definicji:

Biotechnologia to używanie układów biologicznych, organizmów żywych lub ich składników w celu wytwarzania lub modyfikowania produktów lub procesów w określonym zastosowaniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tomek jest ekspertem w dziedzinie biotechnologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɔtɛxnɔˈlɔɟja, AS: bʹi ̯oteχnoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biotechnolog m.

 przym. biotechnologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. biotechnolog m.

 przym. biotechnologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) biotechnology

* baskijski: (1.1) bioteknologia

* białoruski: (1.1) біятэхналогія ż.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) біятэхналёгія ż.

* duński: (1.1) bioteknik w., bioteknologi w.

* hiszpański: (1.1) biotecnología ż.

* ido: (1.1) bioteknologio

* interlingua: (1.1) biotechnologia

* niemiecki: (1.1) Biotechnik ż., Biotechnologie ż.

* rosyjski: (1.1) биотехнология ż.

* słowacki: (1.1) biotechnológia ż.

* ukraiński: (1.1) біотехнологія ż.

* węgierski: (1.1) biotechnológia

* włoski: (1.1) biotecnologia ż.

źródła.

== biotechnologia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biotechnologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


biotechnologiczny

dotyczący biotechnologii (np. przemysł biotechnologiczny, procesy biotechnologiczne)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biotechnologią, dotyczący biotechnologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biotechnologia ż., biotechnolog mos./ż.

 przysł. biotechnologicznie

Wiktionary


biotechnolożka

biotechnolog


SJP.pl

Patrz:

biotechnolog

biotelemetria

badanie zachowania się i fizjologii zwierząt przy użyciu fal radiowych


SJP.pl


bioterapeuta

uzdrowiciel leczący za pomocą bioterapii (bioenergoterapii); bioenergoterapeuta; healer


SJP.pl


bioterapeutka

bioterapeuta; bioenergoterapeutka, healerka


SJP.pl


bioterapeutyczny

bioterapia; bioenrgoterapeutyczny


SJP.pl


bioterrorysta

osoba używająca czynników biologicznych (wirusów, bakterii, toksyn) wobec ludzi z zamiarem zastraszenia ich i wymuszenia na nich jakiegoś działania


SJP.pl


bioterrorystka

bioterrorysta


SJP.pl

Patrz:

bioterrorysta

bioterrorystyczny

bioterroryzm


SJP.pl

Patrz:

bioterroryzm

bioterroryzm

użycie czynników biologicznych (wirusów, bakterii, toksyn) wobec ludzi z zamiarem zastraszenia ich i wymuszenia na nich jakiegoś działania


SJP.pl

Bioterroryzm – rodzaj terroryzmu definiowany jako bezprawne, nielegalne użycie czynników biologicznych wobec ludzi z zamiarem wymuszenia jakiegoś działania lub zastraszenia rządu, ludności cywilnej, lub jakiejkolwiek jej części, dla osiągnięcia celów osobistych, politycznych, społecznych lub religijnych. Czynnikiem rażenia są mikroorganizmy, bakterie (riketsje), grzyby, toksyny, produkowane przez niektóre mikroorganizmy, a także trucizny roślinne. Często, wyżej wymienione środki, są dodatkowo modyfikowane, aby stanowiły jeszcze większe zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi, zwierząt, a także roślin. Drobnoustroje chorobotwórcze mogą być przenoszone za pomocą pocisków rakietowych, bomb lotniczych, pojemników czy przesyłek listowych. Rozprzestrzenianiu się szkodliwych substancji sprzyjają także, wcześniej zarażeni, naturalni nosiciele – owady: pchły, pluskwy, wszy odzieżowe, muchy, komary oraz pajęczaki: kleszcze. Mogą one przenosić drobnoustroje bezpośrednio na ludzi, wodę bądź żywność. Bezobjawowi nosiciele danej choroby zakaźnej są w stanie łatwo przemieszczać się na duże odległości.

Wikipedia


biotest

Próba biologiczna, biotest – ocena wpływu danej substancji na żywy organizm.Ilościowe oszacowanie oddziaływania uzyskuje się przez porównanie efektu ze znanym wzorcem, ustalonym na podstawie kontrolowanych prób o znanej koncentracji tej substancji.

Przykłady biotestu:

  • Określanie czystości wody za pomocą obserwacji stanu żywych organizmów.
  • Sprawdzenie działania nowych leków na organizmy żywe – bakterie, rośliny czy zwierzęta.

Wikipedia


bioton

Bioton S.A. – polskie przedsiębiorstwo biotechnologiczne zajmujące się produkcją leków. Założone zostało 24 sierpnia 1989 r.

Od 2 sierpnia 2004 spółka akcyjna, od 16 marca 2005 r. notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Wchodziła w skład indeksu WIG20, grupującego akcje 20 największych spółek notowanych na GPW. W latach 2010–2013 w składzie do indeksu mWIG40.

Wikipedia


biotop

naturalne środowisko życia organizmów roślinnych i zwierzęcych; ekotop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. ekol. obszar o określonych warunkach ekologicznych, będący siedliskiem dla biocenozy lub osobnika;

Wiktionary

Biotop (gr. βίος bíos „życie”, τόπος tópos „miejsce, region”) – środowisko życia biocenozy, środowiskowa część ekosystemu. Pierwotnie biotopem określano tylko abiotyczne elementy siedliska. Obecnie często rozumiany jest jako siedlisko nieożywione zmienione przez biocenozę. Biotop razem z biocenozą tworzy ekosystem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W swoim naturalnym biotopie rośnie w zacienionych miejscach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biotopowy

Wiktionary


biotopowy

biotop


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do biotopu, mający związek z biotopem

Wiktionary

Patrz:

biotop

Przykłady

 (1.1) Jego firma buduje akwaria biotopowe dla prywatnych klientów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biotop mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środowiskowy

Wiktionary


biotransformacja

Biotransformacja – reakcja chemiczna katalizowana przez enzymy, w wyniku której następuje przekształcenie określonego związku chemicznego.

Biotransformacje u mikroorganizmów można porównać do biokatalizatorów, które przeprowadzają przemiany prowadzące do otrzymania pożądanego produktu. Są to procesy wykorzystujące najczęściej tylko jeden enzym i nie dostarczają komórce energii ani potrzebnych związków. Biotransformacje zachodzą też w formach przetrwalnikowych mikroorganizmów, dzięki braku zaangażowania jakichkolwiek szlaków metabolicznych w proces.

Wikipedia


biotrof

organizm żywiący się tkankami innych organizmów, np. saprofit; biofag


SJP.pl


biotron

izolowane pomieszczenie przeznaczone do leczenia chorób serca i naczyń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. izolowane pomieszczenie, gdzie panuje stałe ciśnienie, temperatura i wilgoć, które jest wykorzystywane w leczeniu chorób serca i naczyń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjɔtrɔ̃n, AS: bʹi ̯otrõn

Wiktionary


biotroniczny

związany ze stosowaniem niekonwencjonalnych metod leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego


SJP.pl


biotronik

osoba stosująca niekonwencjonalne metody leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego


SJP.pl


biotronika

osoba stosująca niekonwencjonalne metody leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego


SJP.pl


biotyczny

związany z żywymi organizmami danego środowiska


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) (o relacjach ekologicznych) związany z organizmami żywymi, także będący wynikiem ich działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojawili się natomiast naturalni wrogowie zagrożeń biotycznych, tacy jak liczne gatunki ptaków czy grzyby konkurencyjne w stosunku do patogenów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯otyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biotyk m.

Wiktionary


biotyna

witamina H, heterocykliczny związek występujący w tkankach roślinnych i zwierzęcych, syntetyzowany przez florę bakteryjną przewodu pokarmowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. witamina B7, organiczny związek chemiczny rozpuszczalny w wodzie, odpowiedzialny za metabolizm tłuszczów i węglowodorów;

Wiktionary

Biotyna (gr. bios – życie), witamina H, witamina B7 – heterocykliczny organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Zawiera układ skondensowanych pierścieni – imidazolidynowego oraz tiolanowego z łańcuchem alkilowym zakończonym grupą karboksylową. Występuje w organizmach zwierzęcych (głównie w wątrobie i żółtku), roślinnych, a także w drożdżach. Stanowi koenzym kilku różnych enzymów. Jest niezbędnym składnikiem m.in. karboksylaz biotynozależnych, które uczestniczą w przenoszeniu grupy karboksylowej (–COO) z anionu wodorowęglanu na różne związki organiczne, zależnie od rodzaju karboksylazy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjɔˈtɨ̃na, AS: bʹi ̯otna

Wiktionary


biotyp

zespół osobników o tych samych właściwościach dziedzicznych, czyli o takim samym genotypie


SJP.pl

Biotyp – (ekol.) grupa organizmów lub wirusów danego gatunku o takim samym genomie, która wyróżnia się wśród innych osobników tego gatunku szczególnymi cechami, np. zachowaniem, doborem pokarmu, zwyczajami rozrodczymi itp.

Przykładem może być flora bakteryjna, zasiedlająca organizmy ludzkie. Każdy człowiek ma wiele biotypów bakteryjnych właściwych wyłącznie dla niego, wykształconych w ciągu jego życia.

Wikipedia


biotyt

minerał, glinokrzemian potasu; czarna mika


SJP.pl

Biotyt – minerał z gromady krzemianów, należący do grupy mik (łyszczyków). Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka Jeana Baptiste’a Biota.

Wikipedia


biotytowy

biotyt


SJP.pl

Patrz:

biotyt

biotytyzacja

w geologii: proces przeobrażania granatów, piroksenów oraz amfiboli w biotyt


SJP.pl


biovital

preparat witaminowy stosowany m.in. w przypadku osłabienia mięśnia sercowego, niedoboru witamin i żelaza oraz zmniejszeniu odporności organizmu


SJP.pl


biowęgiel

substancja o właściwościach zbliżonych do węgla drzewnego, pozyskiwana z biomasy


SJP.pl

Biowęgiel, karbonizat, biokarbon, agrikarbon, toryfikat – substancja o właściwościach zbliżonych do węgla drzewnego uzyskiwana w procesie pirolizy z roślin energetycznych, odpadów leśnych, biomasy rolniczej, odpadów z przetwórstwa rolno-spożywczego, osadów ściekowych, odpadów komunalnych. Produkt ten może być wykorzystywany jako paliwo odnawialne, w rolnictwie w celu poprawy właściwości gleby oraz w ochronie środowiska do usuwania zanieczyszczeń z roztworów wodnych, gazów procesowych oraz remediacji gleb z zanieczyszczeń organicznych i nieorganicznych, a także zwiększania właściwości sorpcyjnych gleby w celu ochrony wód podziemnych i zatrzymania składników biogennych.

Wikipedia


biowskaźnik

w ekologii: organizm żywy występujący w ściśle określonych warunkach środowiska, służący jako wskaźnik, np. zanieczyszczenia powietrza, wody lub substancji zawartych w glebie; bioindykator, organizm wskaźnikowy


SJP.pl


bioza

węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, bisacharyd, disacharyd, dwucukier


SJP.pl


bioząb

ząb powstały z komórek macierzystych


SJP.pl


biozabieg

zabieg polegający na oddziaływaniu energią biologiczną terapeuty na ciało chorego


SJP.pl


biozgodność

cecha leku lub implantu prawidłowo działającego w organizmie


SJP.pl

Biozgodność, biokompatybilność – cecha substancji lub biomateriału, warunkująca iż w organizmie, do którego został wprowadzony (np.  na zasadzie wszczepienia implantu) nie wywołuje on działań niepożądanych. Ponieważ jednak odpowiedzi immunologiczne oraz różne funkcje naprawcze organizmu są bardzo złożonymi procesami, opisywanie biozgodności danego materiału w relacji do pojedynczego typu komórki lub tkanki jest uznawane za niepoprawne.

Wikipedia


bip

wyraz naśladujący niskie, krótkie dźwięki, np. odgłos samochodowego klaksonu; pip


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = adm. Biuletyn Informacji Publicznej;

 (1.2) = hist. Biuro Informacji i Propagandy;

Wiktionary

  • Biuletyn Informacji Publicznej – system stron internetowych
  • Biuro Informacji i Propagandy – konspiracyjna instytucja utworzona w 1940
  • Binding immunoglobin protein – białko chaperonowe z rodziny Hsp 70

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Informacje i dokumenty dotyczące naboru wniosków zostały opublikowane na stronie internetowej ministerstwa, w BIP ministerstwa oraz na stronie Departamentu Ekonomii Społecznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: beːʔiːˈpeː

Wiktionary


bipartycja

podział na dwie rozseparowane części


SJP.pl


biper

rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; beeper; pager


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. beeper.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spod kanapy usłyszeliśmy sygnał bipera.

Wiktionary


bipinnaria

planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym rozgwiazd, dwubocznie symetryczna, zaopatrzona w dwa pasma rzęsek biegnące wzdłuż ciała, od otworu gębowego do odbytowego


SJP.pl


bipirydyl

zasada organiczna, ciało stałe; stosowana w analizie chemicznej jako odczynnik do wykrywania i oznaczania niektórych metali


SJP.pl


biplan

samolot posiadający dwa płaty nośne; dwupłatowiec, dwupłat


SJP.pl


bipod

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bipod (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-bipod.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dwójnóg

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲipɔt, AS: bʹipot

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bipod (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-bipod.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dwójnóg

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bipolarność

struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; dwubiegunowość, bipolaryzm


SJP.pl


bipolarny

mający strukturę dwubiegunową


SJP.pl


bipolaryzacja

współistnienie dwóch dominujących, przeciwstawnych sił; dwubiegunowość, np. bipolaryzacja polityczna - dominacja dwóch przeciwstawnych partii; bipolaryzacja rynku - duopol, podział rynku między dwa dominujące podmioty itp.


SJP.pl


bipolaryzm

struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; dwubiegunowość, bipolarność


SJP.pl

Bipolaryzm – dwubiegunowość rywalizacji politycznej. Oznacza, że o władzę zabiegają z realnymi szansami tylko dwie partie, z których jedna lokuje się po lewej, a druga po prawej stronie sceny politycznej. Rywalizacja dwubiegunowa wiąże się z wzajemną opozycyjnością obu stron we wszystkich ważniejszych kwestiach społecznych. Opozycyjność ta złagodzona jest przez fakt, że po obu stronach istnieje silna orientacja centrowa, co powoduje postępujące zmniejszanie się dystansu ideologicznego w ramach systemu partyjnego.

Wikipedia


bipryzmat

element optyczny złożony z dwóch pryzmatów, używany głównie w fotometrii


SJP.pl


bira

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, lewy dopływ Amuru

Wiktionary

Bira – osiedle typu miejskiego w Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym. W 2010 roku liczyło 3167 mieszkańców.

Wikipedia


birbancki

odnoszący się do birbanta, właściwy birbantowi; hulaszczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. związany z birbantowaniem, dotyczący birbantowania

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) przest. należący do birbanta lub birbantki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.

 czas. birbantować ndk.

 przysł. birbancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hulaszczy, próżniaczy

Wiktionary


birbancko

przysłówek

 (1.1) hulaszczo, libertyńsko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ich syn prowadzi się birbancko, trwoniąc pieniądze rodziców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.

 czas. birbantować ndk.

 przym. birbancki

Wiktionary


birbant

przestarzałe: człowiek prowadzący lekkomyślne życie, próżniak, hulaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mężczyzna prowadzący hulaszczy tryb życia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec całe życie był birbantem, dbał o uciechy, ale własne, zaś rodzinę traktował jak piąte koło u wozu.

 (1.1) Posiadał wysoką szarżę w wojsku i przyjechał niby to na służbę, ale zdawał się tylko zabawiać miłostkami, pokazując się birbantem i zapamiętałym graczem, czym jednał sobie przyjaciół i sławę najmilszego kompaniona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲirbãnt, AS: bʹirbãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbanteria ż., birbantowanie n.

:: fż. birbantka ż.

 czas. birbantować ndk.

 przym. birbancki

 przysł. birbancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) utracjusz, hulaka, lekkoduch, złoty młodzieniec, bibosz

Wiktionary


birbanteria

1. wszystko to, co charakterystyczne dla birbanta;
2. hulaszcze życie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. to, co właściwe birbantowi

 (1.2) rzad. życie hulaszcze

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Oprotestowała jego birbanterię i zagroziła, że od niej już ani grosza nie dostanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant mos., birbantka ż., birbantowanie n.

 czas. birbantować ndk.

 przym. birbancki

 przysł. birbancko

Wiktionary


birbantka

kobieta prowadząca hulaszczy tryb życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) libertyński, hulaszczy tryb życia

 (1.2) kobieta prowadząca życie hulaszcze

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na otomance półleżała rozkapryszona birbantka, paląc cygaro.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant mos., birbantowanie n., birbanteria ż.

 czas. birbantować ndk.

 przym. birbancki

 przysł. birbancko

Wiktionary


birbantować

dawniej: spędzać czas na hulankach i rozpuście; próżnować, hulać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) prowadzić życie hulaszcze i rozpustne

czasownik zwrotny niedokonany birbantować się

 (2.1) źle się prowadzić, hulać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Młodzi oficerzy birbantują z dziewuchami z miasta.

 (2.1) Twój syn jest utracjuszem, birbantuje się, zamiast znaleźć żonę i założyć rodzinę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.

 przym. birbancki

 przysł. birbancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hulać

Wiktionary


birbantowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. spędzanie czasu na hulankach i rozpuście

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birbant m., birbantka ż., birbanteria ż.

 czas. birbantować

 przym. birbancki

 przysł. birbancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hulanie

Wiktionary


bircza

miasto w Polsce


SJP.pl

Bircza – miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Bircza. Leży na Pogórzu Przemyskim, nad rzeką Stupnica (dopływ Sanu), potokiem Korzenieckim i potokiem Korzonka.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1464 roku, w XVI wieku było położone w województwie ruskim. W 1784 roku, pod zaborem austriackim, przekształcona w miasteczko, którym pozostała do 1868 roku, kiedy to znów powróciła do rangi miasta. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Bircza pozostała przy historycznych prawach miejskich, lecz utraciła status gminy miejskiej, będąc zatem wiejską gminą jednostkową z prawami miejskimi w powiecie dobromilskim w województwie lwowskim. W następstwie założeń reformy gminnej w II RP, Bircza utraciła prawa miejskie 1 sierpnia 1934, wchodząc w skład nowo utworzonej zbiorowej gminy Bircza. W latach 1934–1954 siedziba wiejskiej gminy Bircza (od 1945 w powiecie przemyskim w województwie rzeszowskim), 1954–1972 gromady Bircza, a od 1973 reaktywowanej gminy Bircza. W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa przemyskiego. 1 stycznia 2024 odzyskała status miasta.

Wikipedia


birczanin

mieszkaniec Birczy (miasta w Polsce)


SJP.pl


birczanka

mieszkanka Birczy (miasta w Polsce)


SJP.pl


birczański

Bircza


SJP.pl

Patrz:

Bircza

bird

Stany Zjednoczone:

  • Bird (ang. Bird Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Conway
  • Bird (ang. Bird Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Jackson
  • Bird (ang. Bird Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Macoupin

Wikipedia


birdwatcher

[czytaj: berdłoczer] amator oglądania ptaków w ich naturalnym środowisku; ptasiarz


SJP.pl


birdwatcherka

birdwatcher [czytaj: berdłoczerka]


SJP.pl


birdwatching

[czytaj: berdłoczing] oglądanie ptaków w ich naturalnym środowisku; ptasiarstwo, turystyka ornitologiczna


SJP.pl

Obserwowanie ptaków, ptasiarstwo (ang. birdwatching) – rodzaj hobby polegający na obserwowaniu ptaków, gołym okiem lub przez przyrządy optyczne (lornetkę, lunetę). Towarzyszy temu zazwyczaj zgłębianie wiedzy na temat ich wyglądu, głosów, zachowań i biologii. Ponadto ptaki są zwykle fotografowane, niekiedy techniką digiscopingu. Miłośnicy tego hobby nazywani są ornitologami amatorami, ptasiarzami lub (rzadziej) ptakolubami. W przeciwieństwie do zawodowych ornitologów, ptasiarze są zwykle amatorami i nie prowadzą badań naukowych.

Wikipedia


birdwatchingowy

birdwatching [czytaj: berdłoczingowy]


SJP.pl


birecki

nazwisko


SJP.pl


birek

nazwisko


SJP.pl


birema

starorzymski okręt wojenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mar. zob. diera.

Wiktionary

Diera, birema (od stgr. diērēs, łac. biremis) – określenie starożytnych galer wyposażonych w dwa rzędy wioseł, będących rozwinięciem konstrukcji monery. Inne greckie określenie takiego dwurzędowca to dikrotos.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) dwurzędowiec, diera

Wiktionary


biret

graniasta lub okrągła czapeczka bez daszka, część oficjalnego stroju duchownych, przedstawicieli sądownictwa, senatu uniwersyteckiego i profesury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okrągłe nakrycie głowy – oznaka bycia doktorem na wyższych uczelniach

 (1.2) rel. kanciaste nakrycie głowy duchownych

 (1.3) część oficjalnego stroju sędziów, prokuratorów i adwokatów

 (1.4) stpol. męskie nakrycie głowy

Wiktionary

Biret (z łaciny birretum, czapeczka) – nakrycie głowy znane już w XIII wieku we Francji, a w Polsce popularne od wieku XV. Przybierało różne formy (beret). Najczęściej jednak niewielkie, kwadratowe i ściśle związane z funkcjami:

  • okrągłe nakrycie głowy – oznaka doktorska na wyższych uczelniach;
  • część oficjalnego stroju sędziów, prokuratorów i adwokatów;
  • nakrycie głowy duchownych Kościoła katolickiego i rzadziej pastorów, może mieć 3 (w Polsce) lub 4 rogi oraz ewentualnie pompon z wełny. Birety były wykonywane z dwóch rodzajów materiałów: jedwabnych i wełnianych. Jedwab przysługiwał w okresie letnim kardynałom i biskupom, zaś prałatom di mantelletta i di mantellone przez cały rok. Birety z materiałów wełnianych noszą zwykli księża i klerycy przez cały rok oraz kardynałowie i biskupi w okresie zimowym; używane kolory:
    • czarny – prezbiterzy bez dodatkowych godności, diakoni-celibatariusze oraz obłóczeni klerycy. Wełniane, z czarnym podbiciem. Przepisy nie pozwalały na obszycia w innym kolorze niż kolor biretu.
    • czarny z fioletowym pomponem – prezbiterzy posiadający tytuł prałata lub kanonika. Prałaci di mantelletta podbicie mieli w kolorze karmazynowym, zaś prałaci di manttellone w fioletowym.
    • czarny z czerwonym pomponem – protonotariusze pierwszych trzech klas.
    • fioletowy – biskupi i arcybiskupi także zakonni, prałaci domowi – rzeczywiści Jego Świątobliwości oraz infułaci, administratorzy apostolscy oraz niektórzy niebędący biskupami wyżsi dostojnicy Kurii Rzymskiej, jedwabny lub z sukna, z zielonym podbiciem.
    • czerwony – kardynałowie, także zakonni (jakkolwiek kardynałowie należący do katolickich Kościołów wschodnich często zachowują nakrycie głowy własnego Kościoła). Wykonane z jedwabiu falistego albo z sukna, z podbiciem szkarłatnym, zamiast pomponu jest jedwabna pętelka. Biretu otrzymanego na konsystorzu nigdy nie nosili, lecz dla okazania szacunku związanego z jego pochodzeniem, kładli go na zaszczytnym miejscu w swojej antykamerze pomiędzy dwoma świecznikami. Birety kardynałów in pectore spoczywały w prywatnej papieskiej kaplicy pod szklanymi kloszami.
    • biały – używany w niektórych zakonach posiadających białe habity (papież mimo białej sutanny nie nosi biretu, w zastępstwie może używać camauro)
    • w Polskim Narodowym Katolickim Kościele w RP administrator może używać biretu czarnego z niebieskim pomponem
    • w Kościele Starokatolickim Mariawitów duchowni używają szarych biretów.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1-3) Biret jest obecnie częścią oficjalnego stroju członków senatu wyższej uczelni, duchownych i sędziów.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈbʲirɛt, AS: bʹiret

    Wiktionary


birginiak

gatunek wodnego ptaka z rodziny kaczkowatych; kaczka srokata, kaczka pstrokata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Polysticta stelleri|ref=tak., pstrokaczka, kaczka srokata, gatunek kaczki edredonowej;

Wiktionary

Birginiak, kaczka srokata, kaczka pstrokata (Polysticta stelleri) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje północną Syberię i Alaskę; sporadycznie zalatuje do Polski. Jest narażony na wyginięcie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲirʲˈɟĩɲak, AS: bʹirʹǵĩńak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kaczka srokata, pstrokaczka, edredon Stellera

Wiktionary


biriusa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, po połączeniu z Czuną tworzy Tasiejewę;

Wiktionary

Biriusa (ros. Бирюса; Ona, Она; w górnym biegu Bolszaja Biriusa, Большая Бирюса) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na terenie Kraju Krasnojarskiego i obwodu irkuckiego.

Źródło rzeki znajduje się w paśmie górskim Dżugłymskij Chriebiet (część Sajanu Wschodniego). Płynie w kierunku północnym, przez Wyżynę Środkowosyberyjską. Łączy się z rzeką Czuna, tworząc Tasiejewę (dopływ Angary). Jej długość wynosi 1012 km, a powierzchnia dorzecza – 54 700 lub 55 800 km². Rzeka zamarznięta jest w okresie od października lub listopada do przełomu kwietnia i maja.

Wikipedia


birkenau

(I 1942 - 27 I 1945) hitlerowski obóz koncentracyjny w Brzezince, część kompleksu obozowego Auschwitz


SJP.pl

Niemcy

  • Birkenau – gmina w kraju związkowym Hesja, w powiecie Bergstraße

Polska

Dawne niemieckie nazwy miejscowości:

  • Brzezinka (Gliwice)
  • Brzezinka (powiat oświęcimski)
  • Niewiadom

Zobacz też

  • Auschwitz-Birkenau

Wikipedia


birkut

1. duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; berkut; bielik;
2. dawniej: strzała z orlimi piórami


SJP.pl

Birkut – polski herb szlachecki.

Wikipedia


birma

państwo w Azji; Myanmar, Mjanma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. zob. Mjanma.

Wiktionary

  • Mjanma (Birma) – państwo w Azji
  • Birma Brytyjska – kolonia brytyjska
  • Górna Birma (Mjanma Właściwa) – region geograficzny
  • Dolna Birma (Mjanma Zewnętrzna) – region geograficzny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polska reprezentacja dobrze grała w meczu z Birmą, ale przegrała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲirma, AS: bʹirma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birmańczyk mos., Birmanka ż., birmański mrz.

 przym. birmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mjanma, Myanmar, Republika Związku Mjanmy, Związek Mjanmy, daw. Burma

Wiktionary


birman

potocznie: kot birmański


SJP.pl


birmańczyk

obywatel Birmy (Mjanmy, Myanmaru); Mjanmańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Mjanmy (Birmy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲirˈmãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: bʹirmãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birma ż., birmański m.

:: fż. Birmanka ż.

 przym. birmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mjanmańczyk

Wiktionary


birmanka

Birmańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Mjanmy (Birmy)

Wiktionary

Patrz:

Birmańczyk

Wymowa:

IPA: bʲirˈmãŋka, AS: bʹirmãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birma ż., birmański

:: fm. Birmańczyk mos.

 przym. birmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mjanmanka

Wiktionary


birmański

związany z Birmą (Myanmarem, Mjanmą, państwem w Azji); myanmarski, mjanmański


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Mjanma (Birma), wywodzący się z Mjanmy (Birmy), dotyczący Mjanmańczyków (Birmańczyków)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Mjanmy (Birmy);

Wiktionary

Język birmański (birm. မြန်မာဘာသာစကား) – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie ma status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲirˈmãj̃sʲci, AS: bʹirmãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birma ż., Birmańczyk m., Birmanka ż.

 przym. birmańskojęzyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mjanmański

Wiktionary


birmańskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem birmańskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem birmańskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku birmańskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲirˈmãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bʹirmãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. birmański

 rzecz. birmański mrz.

Wiktionary


birmingham

1. [czytaj: bermingem] miasto w Anglii;
2. [czytaj: berminghem] nazwa kilku miast w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Anglii, siedziba władz hrabstwa West Midlands;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa dwudziestu trzech miejscowości i gmin w USA

 (1.3) astr. krater księżycowy na północnym krańcu Mare Frigoris

Wiktionary

Birmingham (ang. wym. /ˈbɜːrmɪŋəm/) – miasto (city) i dystrykt metropolitalny w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie metropolitalnym West Midlands. W 2014 roku miasto liczyło 1 137 100 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. birminghamski

Wiktionary


birminghamczyk

[czytaj: bermingemczyk albo berminghemczyk] mieszkaniec Birminghamu


SJP.pl


birminghamka

[czytaj: bermingemka albo berminghemka] mieszkanka Birminghamu


SJP.pl


birminghamski

Birmingham


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z Birminghamem, dotyczący Birminghamu

Wiktionary

Patrz:

Birmingham

Powiązane:

 rzecz. Birmingham n./mrz.

Wiktionary


birobidżan

miasto w Rosji, stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, położone na Dalekim Wschodzie, między rzekami Birą i Bidżanem;

Wiktionary

Birobidżan (ros. Биробиджан, jid. ‏ביראָבידזשאַן‎) – miasto w azjatyckiej części Rosji, położone na Dalekim Wschodzie między rzekami Birą i Bidżanem, blisko granicy chińsko-rosyjskiej i szlaku Kolei Transsyberyjskiej. Stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po długich dyskusjach co do rejonu, w którym miałoby się skupić żydowskie osadnictwo, wybór padł na Birobidżan, wokół którego utworzono Żydowski Obwód Autonomiczny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. birobidżanin mos., birobidżanka ż.

 przym. birobidżański

Wiktionary


birobidżanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Birobidżanu; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Birobidżanie powitali nas ciepłym – „Szolem” (Pokój wam).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birobidżan mrz.

:: fż. birobidżanka ż.

 przym. birobidżański

Wiktionary


birobidżanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Birobidżanu; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birobidżan mrz.

:: fm. birobidżanin mos.

 przym. birobidżański

Wiktionary


birobidżański

przymiotnik od: Birobidżan (stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Birobidżanu, związany z Birobidżanem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Eksperyment birobidżański przyciągnął minimalną liczbę ludności żydowskiej i został faktycznie zawieszony w okresie Wielkiego Terroru.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birobidżan mrz., birobidżanin mos., birobidżanka ż.

Wiktionary


birofil

miłośnik, znawca, zbieracz rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek; birofilista


SJP.pl

Birofil (z niem. Bier piwo; gr. philos przyjaciel, miłujący) – miłośnik piwa, znawca gatunków, odmian i stylów piwnych, kolekcjoner rekwizytów związanych z piwem, np. etykiet, butelek, podkładek, naczyń i.in.

W odróżnieniu od piwosza birofil nie tylko lubi pić piwo, ale to zamiłowanie przeradza się w chęć zdobywania wiedzy o nim, oraz/lub zamiłowanie do zbierania akcesoriów związanych z piwowarstwem. Birofil-kolekcjoner buduje swoją kolekcję najczęściej z jednej dziedziny poszukując najstarszych, najcenniejszych, najrzadszych, najbardziej oryginalnych lub egzotycznych eksponatów np. etykiet z działających przed 1939 r. małych polskich browarów. Ceni unikalność posiadanego egzemplarza, zgłębia jego historię i okoliczności powstania. Dzięki swojej pasji kolekcjonerskiej odkrywa nowe eksponaty i próbuje ocalić od zniszczenia lub zapomnienia przedmioty piwowarskie związane z kulturą materialną przeszłych pokoleń.

Wikipedia


birofilia

kolekcjonowanie piwnych akcesoriów: etykiet, kapsli, podstawek, szklanek, kufli, serwetek, butelek


SJP.pl

Birofilistyka (lub birofilia) – hobby polegające na kolekcjonowaniu akcesoriów związanych z piwem.

Wikipedia


birofilista

miłośnik, znawca, zbieracz rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek; birofil


SJP.pl


birofilistka

miłośniczka, znawczyni, zbieraczka rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek


SJP.pl


birofilistyczny

birofilia, birofilistyka


SJP.pl

Patrz:

birofilia, birofilistyka

birofilistyka

kolekcjonowanie przedmiotów związanych z piwem


SJP.pl

Birofilistyka (lub birofilia) – hobby polegające na kolekcjonowaniu akcesoriów związanych z piwem.

Wikipedia


birofilka

birofil


SJP.pl

Patrz:

birofil

birofilski

birofil


SJP.pl

Patrz:

birofil

biroturystyka

zwiedzanie miejsc powiązanych z piwem, np. browarów, pubów itp. oraz smakowanie różnych gatunków piwa


SJP.pl


birr

jednostka monetarna Etiopii (1 birr = 100 centów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. waluta Etiopii;

Wiktionary

Geografia:

  • Birr – historyczna nazwa miejscowości Buc we Francji
  • Birr – miasto w Irlandii
  • Birr – gmina w Szwajcarii, w kantonie Argowia, w okręgu Brugg

Inne:

  • Birr – waluta w Etiopii
  • Birr (ang. Birr Castle) – zamek w Irlandii

Osoby:

  • Kevin Birr (ur. 1969) – amerykański curler
  • Todd Birr (ur. 1968) – amerykański curler

Zobacz też:

  • BIR

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲir, AS: bʹir

Wiktionary


birtugan

mieszaniec powstały przez skojarzenie wielbłąda jednogarbnego (dromadera) z dwugarbnym (baktrianem); tulu, nar


SJP.pl

Birtugan, wielbłąd mieszany, tulu, nar – hybryda wielbłąda jednogarbnego (dromadera) z dwugarbnym (baktrianem). Są spotykane w Afganistanie, Kazachstanie, Iranie, Rosji i Turcji. Birtugany są większe i silniejsze od swoich rodziców, mają jeden garb i są łagodniejsze w obejściu. W Kazachstanie samice birtuganów (hybryda F1) krzyżuje się ponownie z baktrianem dla uzyskania hybrydy F2 (3/4 baktriana i 1/4 dromadera).

Wikipedia


biruang

czarny niedźwiedź z białawą podkową na piersi; zamieszkuje lasy Półwyspu Indochińskiego i wysp Indonezji; niedźwiedź malajski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Helarctos|Horsfield|ref=tak., drapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych występujący w południowej i południowo-wschodniej Azji;

Wiktionary

Biruang (Helarctos) – rodzaj ssaków drapieżnych z podrodziny Ursinae w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Singapurze biruangi wyginęły.

Wiktionary


biruta

imię żeńskie


SJP.pl

Biruta (Birutė) – imię żeńskie pochodzenia litewskiego. Wywodzi się od słowa birti oznaczającego: „rozpraszać”, „wylewać”.

Imię należało w Polsce do rzadko nadawanych i takim pozostaje. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 160 kobiet o imieniu Biruta nadanym jako imię pierwsze oraz 64 kobiety noszące imię Biruta jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako pierwsze, imię Anna nosi 1 072 616 osób. Nieco do popularyzacji imienia przyczynił się Józef Ignacy Kraszewski.

Wikipedia


biryani

[czytaj: biriani] ryż zapiekany z mięsem i warzywami, danie kuchni indyjskiej


SJP.pl


birytualny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podwójnym rytuałem, dotyczący podwójnego rytuału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Archeolodzy odkryli cmentarzysko birytualne z X wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rytuał mrz.

 przym. rytualny

Wiktionary


birżański

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Birż, związany z Birżami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1811 roku Radziwiłłowie z linii nieświeskiej, pod pretekstem niespłaconych długów, tracą dobra birżańskie na rzecz Tyszkiewiczów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Birże nmos., birżanin m., birżanka ż.

Wiktionary


bis

dodatkowy występ na życzenie publiczności


SJP.pl

Bis (z łac. „dwa razy, jeszcze raz”) – dodatkowy utwór, wykonany poza programem koncertu na życzenie publiczności.

Także entuzjastyczny okrzyk publiczności domagającej się ponownego wykonania utworu lub wykonania dodatkowego utworu, nieprzewidzianego w programie.

Określenie to użyte przy zapisie tekstu piosenki oznacza, że daną zwrotkę lub jej część należy powtórzyć.

Wikipedia


bisabolen

węglowodór nienasycony z grupy terpenów (seskwiterpen), składnik olejków eterycznych, np. cytryny, oregano


SJP.pl


bisabolol

alkohol terpenowy uzyskiwany głównie z rumianku, działający kojąco


SJP.pl


bisacharyd

węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, disacharyd, dwucukier, bioza


SJP.pl


bisaga

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. wałkoń, nierób

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisagowani n.

 czas. bisagować ndk.

Wiktionary


bisagować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. wymigiwać się od pracy, leniuchować

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. włóczyć się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisaga mos., bisagowani n.

Wiktionary


bisagowani

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obijanie się, nieróbstwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisaga mos.

 czas. bisagować ndk.

Wiktionary


bisajanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka rdzennej ludności zamieszkującej północno-zachodnie wybrzeże wyspy Borneo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Bisajanin mos.

Wiktionary


bisbigliando

wykonanie tremola na harfie


SJP.pl


bischofshofen

Bischofshofen – miasto, ośrodek narciarski i wypoczynkowy w Austrii, w kraju związkowym Salzburg, w powiecie St. Johann im Pongau, w dolinie rzeki Salzach.

Znajduje się tu kompleks skoczni narciarskich, w tym najbardziej znana skocznia im. Paula Ausserleitnera, na której corocznie 6 stycznia kończy się Turniej Czterech Skoczni.

W mieście jest stacja kolejowa Bischofshofen.

Liczy 10309 mieszkańców (1 stycznia 2015).

Wikipedia


bisdiapason

odległość dwóch oktaw; termin stosowany w traktatach teoretycznych Średniowiecza i Renesansu


SJP.pl


bise

skrót od: Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych


SJP.pl

Bise – lokalny wiatr wiejący głównie ze wschodu i północnego wschodu, nad obniżeniem między Alpami a Jurą. Latem przynosi suche powietrze, pogoda jest słoneczna, a temperatura odpowiednia do pory roku. Zimą napływające powietrze jest zimne i wilgotne oraz duże niskie zachmurzenie. Efekty wiatru są szczególnie odczuwalne w okolicy Genewy.

Powstaje gdy nad Morzem Śródziemnym jest niż, a nad północną częścią środkowej Europy jest wyż.

Wikipedia


bisegmentacja

podział na dwa segmenty


SJP.pl


biseks

potocznie o biseksualiście; bi


SJP.pl


bisekstylny

przymiotnik

 (1.1) określenie roku przestępnego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 45 roku p.n.e. Rzymianie wprowadzili rok bisekstylny, aby co cztery lata wyrównać czas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲisɛkˈstɨlnɨ, AS: bʹisekstylny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisekstyl

Wiktionary


biseksualista

osoba odczuwająca pociąg płciowy do mężczyzn i kobiet; potocznie: biseks, bi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) seks. osoba odczuwająca pociąg seksualny do ludzi obydwu płci

Wiktionary

Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był to film o starszym homoseksualiście zakochanym w młodszym biseksualiście, który ma romans z kobietą - sytuacja ta nie była mi obca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲisɛksuwaˈlʲista, AS: bʹiseksualʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biseksualizm m., biseksualność ż., biseks m.

:: fż. biseksualistka ż.

 przym. biseksualny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. biseks; środ. LGBT bizon

Wiktionary


biseksualistka

biseksualista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. kobieta odczuwająca pociąg seksualny do ludzi obydwu płci

Wiktionary

Patrz:

biseksualista

Wymowa:

IPA: ˌbʲisɛksuwaˈlʲistka, AS: bʹiseksualʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biseksualizm m., biseksualność ż., biseks m.

:: fm. biseksualista m.

 przym. biseksualny

Wiktionary


biseksualizm

popęd płciowy do obojga płci; biseksualność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. odczuwanie popędu płciowego do osobników obu płci;

 (1.2) biol. występowanie u danego osobnika gruczołów płciowych zarówno męskich, jak i żeńskich

Wiktionary

Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲisɛksuˈwalʲism̥, AS: bʹiseksualʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., biseksualność ż., biseksualista m., biseksualistka ż.

 przym. biseksualny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biseksualność

 (1.2) dwupłciowość, obupłciowość, obojnactwo, obojnaczość, obojnaczność, hermafrodytyzm, interseksualizm

Wiktionary


biseksualność

popęd płciowy do obojga płci; biseksualizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest biseksualne; cecha tych, którzy są biseksualni

Wiktionary

Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., biseksualizm m., biseksualista m., biseksualistka ż.

 przym. biseksualny

 przysł. biseksualnie

Wiktionary


biseksualny

1. obupłciowy, hermafrodytyczny; obojnaczy, obojnacki;
2. taki, który odczuwa pociąg seksualny do obu płci


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) seks. odczuwający pociąg seksualny do osobników obu płci

 (1.2) biol. dotyczący organizmu obupłciowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O tym aktorze opowiada się, że jest biseksualny.

 (1.1) Bifobia może dotykać osoby, które niekoniecznie są biseksualne, ale są postrzegane jako takie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲisɛksuˈwalnɨ, AS: bʹiseksualny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biseksualistka ż., seks mrz., biseksualizm m., biseksualista m., biseksualność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. i na żagiel, i na parę

 (1.2) dwupłciowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obupłciowy

Wiktionary


biseptol

lek używany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, układu moczowego i przewodu pokarmowego


SJP.pl

Kotrimoksazol (farm. Cotrimoxazolum ang. co-trimoxazole) – farmaceutyczna nazwa preparatu złożonego, zawierającego mieszaninę trimetoprimu z sulfametoksazolem (klasyfikacja ATC: J01EE01) w stosunku 1:5, o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.

Wikipedia


bisfenol

bisfenol A - związek stosowany w produkcji tworzyw sztucznych


SJP.pl


bishalter

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. biustonosz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zeflik, kaj je mój bishalter?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lajbik

Wiktionary


bishop

  • Biskup
  • Bishop – brytyjskie działo samobieżne z czasów drugiej wojny światowej
  • Bishop – jeden z bohaterów komiksu X-Men
  • Bishop – android, jeden z bohaterów filmów Obcy – decydujące starcie i Obcy 3
  • Ben Bishop – hokeista amerykański
  • Edmund Bishop – historyk angielski
  • Elizabeth Bishop – poetka
  • Maurice Bishop – polityk grenadyjski
  • William Bishop – pilot

Wikipedia


bisior

1. naszyjnik z pereł naszywanych na jedwabnej taśmie;
2. dawniej: cenna tkanina, najczęściej lniana;
3. wydzielina gruczołu bisiorowego małży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych małży;

 (1.2) daw. cienka tkanina wyrabiania z bisioru (1.1)

 (1.3) daw. delikatna i kosztowna tkanina (bawełniana, lniana lub wełniana)

 (1.4) wisior, feston, girlanda

 (1.5) lśniące paciorki

Wiktionary

Bisior (starorus. biser – naszyjnik z pereł) – wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych, głównie morskich małży (omułek, szołdra) lub rzadko słodkowodnych (racicznica). Wśród gatunków występujących w Polsce bisior wytwarza racicznica zmienna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorem albo lamą kryte, stoły z marmuru i alabastru […]

 (1.3) Sam pan Sobieski stanął w kapiącym od złota i bisiorów namiocie Husseina-baszy i z niego wieści o szczęśliwym zwycięstwie na wszystkie strony przez lotnych gońców rozsyłał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiɕɔr, AS: bʹiśor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bisiorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) morski jedwab

Wiktionary


bisiorka

gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych


SJP.pl

Bisiorka (Biziura lobata) – trudny do sklasyfikowania gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Australię razem z Tasmanią. Samce są większe, bardziej barwne i posiadające unikalny wśród kaczek przydatek głowowy na brodzie, który podczas toków może się powiększać do rozmiarów piłki golfowej. Samice także mają ten płat skórny, ale jest on mniejszy i nie tak ciemny jak u samca. Gatunek ten żywi się głównie bezkręgowcami (mięczakami, małżami i owadami), choć czasem zjada również materię roślinną, a nawet kaczęta innych blaszkodziobych. Według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem, klasyfikuje się ją jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern).

Wikipedia


bisiorowy

bisior


SJP.pl

Patrz:

bisior

biskajski

1. związany z Zatoką Biskajską, zatoką między Francją a Półwyspem Iberyjskim;
2. wieloryb a. wal biskajski - ssak o czarnym ubarwieniu, możliwe też białe plamy, osiągający długość ciała 13-18 metrów i nawet ponad 50 ton masy ciała, żyjący w wodach oceanicznych, zagrożony wyginięciem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dosł. związany z Bizkaią, dotyczący Bizkai (krainy w Kraju Basków)

 (1.2) związany z Zatoką Biskajską, dotyczący Zatoki Biskajskiej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. dialekt języka baskijskiego używany w Bizkai

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj zjedliśmy dorsz po biskajsku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biskajczyk mos., Biskajka ż.

Wiktionary


biski

nazwisko


SJP.pl


biskowice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim, położona nad rzeką Strwiąż;

Wiktionary

Biskowice (ukr. Бісковичі) – wieś w zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim, w siedziba hromady Biskowice.

Ludność: ok. 2000 – 2500 mieszkańców. Położona nad rzeką Strwiąż.

We wsi jest przystanek kolejowy Biskowice.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biskowicki

Wiktionary


biskup

w Kościołach katolickich i prawosławnych: duchowny mający najwyższy stopień święceń kapłańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. w kościołach chrześcijańskich duchowny wysokiego szczebla, ze święceniami biskupimi lub ordynowany na urząd biskupi, najczęściej kierujący diecezją;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tylko biskup może udzielić bierzmowania.

 (1.1) Małżeństwo niedopełnione, zawarte przez ochrzczonych lub między stroną ochrzczoną i stroną nieochrzczoną, może być ze słusznej przyczyny rozwiązane przez Biskupa Rzymskiego, na prośbę obydwu stron lub tylko jednej, choćby druga się nie zgadzała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiskup, AS: bʹiskup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupstwo n., Biskupin m., Biskupiec m., Biskupice nmos., Biskupów m., Biskupie n., arcybiskup m., arcybiskupstwo n.

:: zdrobn. biskupek m.

:: fż. biskupa ż., biskupka ż.

 przym. biskupi, arcybiskupi, biskupiński

 skr. bp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ordynariusz, apostoł, purpurat; skr. bp

Wiktionary


biskupa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. zwierzchniczka kościelna wysokiego szczebla, zwykle luterańskiego, kierująca diecezją

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od biskup

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 2023 r. pierwsza Polska została biskupą Kościoła luterańskiego w Wielkiej Brytanii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupstwo n., arcybiskup m., Biskupin m., biskupek m., Biskupiec m., Biskupice nmos., Biskupów m., Biskupie n., arcybiskup m., arcybiskupstwo n.

:: fm. biskup m.

:: zdrobn. biskupka ż.

 przym. biskupi, biskupiński, arcybiskupi

 skr. bp, abp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biskupka

Wiktionary


biskupczanin

mieszkaniec Biskupca


SJP.pl


biskupczanka

mieszkanka Biskupca


SJP.pl


biskupi

1. taki, który jest charakterystyczny dla biskupa lub jest w posiadaniu biskupa;
2. taki, który jest fioletowy z odcieniem amarantowym


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. dotyczący do biskupa, związany z biskupem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor amarantowofioletowy, taki jak kolor szaty biskupa

forma rzeczownika.

 (3.1) M. i W. lm. od: biskup

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyjął święcenia biskupie w nowej katedrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲisˈkupʲi, AS: bʹiskupʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskupinianka ż., biskup mos., biskupowanie n., biskupstwo n., biskupszczyzna ż., Biskupin mrz., Biskupiec m., Biskupice nmos.

 czas. przest. biskupować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) episkopalny

Wiktionary


biskupice

1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. dzielnica Zabrza;
3. wieś na Słowacji


SJP.pl

W Polsce
  • Biskupice – część miasta Wiązów
  • Biskupice – część miasta Zabrze
  • Biskupice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Legnickie Pole
  • Biskupice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Syców
  • Biskupice – osada w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Wisznia Mała
  • Biskupice – kolonia w woj. dolnośląskim, w pow. wołowskim, w gminie Wołów
  • Biskupice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski
  • Biskupice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Radziejów
  • Biskupice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Łubianka
  • Biskupice – wieś w woj. lubelskim, w pow. świdnickim, w gminie Trawniki
  • Biskupice – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Sieradz
  • Biskupice – wieś w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Gręboszów
  • Biskupice – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Iwanowice
  • Biskupice – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Miechów
  • Biskupice – wieś w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koszyce
  • Biskupice – wieś w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Biskupice
  • Biskupice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Brudzeń Duży
  • Biskupice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Drobin
  • Biskupice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim, w gminie Brwinów
  • Biskupice – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Byczyna
  • Biskupice – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Radłów
  • Biskupice – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Olsztyn
  • Biskupice – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Pilica
  • Biskupice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Pacanów
  • Biskupice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Sadowie
  • Biskupice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Złota
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Kłecko
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Blizanów
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Grodziec
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce
  • Biskupice – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Sieroszewice
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Pobiedziska
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Dominowo
  • Biskupice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Przemęt
  • Biskupice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór

Wikipedia


biskupicki

przymiotnik od: Biskupice


SJP.pl


biskupiec

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w powiecie olsztyńskim;

Wiktionary

Biskupiec (lub Biskupiec Reszelski; niem. Bischofsburg) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biskupiec. Miasto położone jest na Pojezierzu Olsztyńskim nad rzeką Dymer.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲisˈkupʲjɛt͡s, AS: bʹiskupʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskupczanin m., biskupczanka ż., biskup mos., biskupstwo n.

 przym. biskupiecki, biskupi

Wiktionary


biskupiecki

przymiotnik od: Biskupiec, Biskupiec Pomorski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biskupca

 (1.2) dotyczący Biskupca Pomorskiego

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. Biskupiec m., biskupczanin m., biskupczanka ż.

Wiktionary


biskupin

1. wieś w Polsce;
2. osiedle we Wrocławiu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa dzielnicy Wrocławia oraz kilku wsi w Polsce;

 (1.2) archeol. nazwa stanowiska archeologicznego na Pojezierzu Gnieźnieńskim związanego z kręgiem kultury łużyckiej;

Wiktionary

Gród w Biskupinie – stanowisko archeologiczne na Pojezierzu Gnieźnieńskim we wsi Biskupin w województwie kujawsko-pomorskim. Odkrycie osady było jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach polskiej i europejskiej archeologii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja babcia mieszka w Biskupinie i jeżdżę do niej co roku na wakacje.

 (1.2) Zachowane szczątki grodu w Biskupinie pochodzą z ósmego wieku p.n.e..

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲisˈkupʲĩn, AS: bʹiskupʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskup mos., biskupinianin mos., biskupinianka ż., biskupstwo n., arcybiskup mos.

 przym. biskupi, biskupiński

Wiktionary


biskupinianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Biskupina

 (1.2) osoba pochodząca z Biskupina, urodzona w Biskupinie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Lechosław jest rodowitym biskupinianinem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biskupin mrz.

:: fż. biskupinianka ż.

 przym. biskupiński

Wiktionary


biskupinianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Biskupina

 (1.2) kobieta pochodząca z Biskupina, urodzona w Biskupinie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biskupin mrz.

:: fm. biskupinianin m.

 przym. biskupi, biskupiński

Wiktionary


biskupiński

przymiotnik od: Biskupin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Biskupina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczeni coraz częściej kwestionują prasłowiańskość osady biskupińskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskup mos., Biskupin m., biskupinianin mos., biskupinianka ż.

Wiktionary


biskupka

w niektórych Kościołach chrześcijańskich: kobieta mająca najwyższy stopień święceń kapłańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. w kościołach chrześcijańskich duchowna wysokiego szczebla, ze święceniami biskupimi lub ordynowana na urząd biskupi, najczęściej kierująca diecezją

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biskup senior i biskupka señorita spróbowali ostrej enchillady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupstwo n., arcybiskupstwo n., arcybiskup mos., Biskupin mrz., Biskupiec mrz., Biskupice nmos., Biskupów mrz., Biskupie n., biskupek mos.

:: fm. biskup mos.

 przym. biskupi, arcybiskupi, biskupiński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kobieta biskup

Wiktionary


biskupnica

Biskupnica (niem. Bischofswalde, kaszub. Biskùpnica) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów przy trasie linii kolejowej Człuchów-Szczecinek. Wieś jest siedzibą sołectwa Biskupnica, w którego skład wchodzi również miejscowość Gębarzewo.

Wikipedia


biskupski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dariusz Biskupski – polski aktor teatralny i filmowy
  • Ludwik Biskupski – turecki historyk i działacz Polonii w Turcji
  • Maciej Biskupski – polski socjolog, działacz samorządowy
  • Mieczysław Biskupski – polski prawnik, korporant, oficer II Korpusu Polskiego w Rosji, rotmistrz WP, urzędnik państwowy, oficer AK.
  • Stanisław Biskupski – kapitan WP, działacz niepodległościowy, harcerz, inwalida wojenny
  • Stefan Biskupski – katolicki duchowny, profesor prawa kanonicznego
  • Stefan Biskupski – polski polityk
  • Stefan Biskupski – polski rolnik, ziemianin, działacz społeczny, rotmistrz WP, urzędnik państwowy
  • Tadeusz Biskupski – polski inżynier chemik, oficer, przedsiębiorca
  • Wincenty Biskupski – polski adwokat, wydawca, polityk, działacz gospodarczy i społeczny

Wikipedia


biskupstwo

1. jednostka podziału terytorialnego w Kościele; diecezja
2. urząd, godność biskupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kośc. godność, urząd biskupa

 (1.2) kośc. praw. administracyjny okręg kościelny pod jurysdykcją biskupa

Wiktionary

  • Biskupstwo – urząd kościelny sprawowany przez biskupa
  • Biskupstwo – diecezja, biskupstwo rezydencjalne czyli terytorium, na którym biskup wykonuje swą władzę
  • Biskupstwo – biskupstwo misyjne
  • Biskupstwo – biskupstwo tytularne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten polski purpurat nie cenił sobie swojego biskupstwa.

 (1.2) To biskupstwo ustanowił Ojciec Święty Jan Paweł II.

 (1.2) Biskupstwo pomezańskie jest diecezją tytularną bp. Adama Wodarczyka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskupa ż., biskup m., Biskupin m., Biskupiec m., Biskupice nmos., biskupka ż.

 przym. biskupi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) diecezja; skr. bpstwo

Wiktionary


biskwit

1. lekkie, dobrze wypieczone ciasto cukiernicze; biszkopt;
2. trwałe pieczywo cukiernicze, np. herbatnik, suchar;
3. przedmiot dekoracyjny przypominający marmur;
4. półprodukt w przemyśle ceramicznym; biszkopt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wstępnie wypalona ceramika przed szkliwieniem;

 (1.2) ceramika nieszkliwiona o powierzchni przypominającej marmur

 (1.3) cuk. ciasto biszkoptowe

Wiktionary

  • Biskwit – przedmiot dekoracyjny z porcelany nieszkliwionej, przypominającej marmur. Także półprodukt w przemyśle ceramicznym.
  • Biskwit – lekki wypiek ciasto cukierniczy, biszkopt

Zobacz też: Bisquit

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biskwitowy

 rzecz. biskwitowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) ciasto biszkoptowe, biszkopt

Wiktionary


biskwitować

wyżarzać surowy wyrób ceramiczny przed szkliwieniem w temperaturze 900°C


SJP.pl


biskwitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. wypalanie surowego wyrobu ceramicznego przed szkliwieniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskwit m.

 czas. biskwitować

Wiktionary


biskwitowy

biskwit


SJP.pl

Patrz:

biskwit

bislama

język kreolski powstały na bazie angielskiego, język urzędowy Vanuatu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. jeden z języków urzędowych na Vanuatu;

Wiktionary

Język bislama (od fr. bichelamar, bêche-de-mer) – język kreolski powstały na bazie angielskiego. Jest jednym z języków urzędowych na Vanuatu, gdzie stanowi środek komunikacji międzygrupowej (lingua franca). Posługuje się nim około 200 tys. osób.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bislama

* baskijski: (1.1) bislama

* słowacki: (1.1) bislama ż.

* szwedzki: (1.1) bislama

* włoski: (1.1) bislama m.

źródła.

== bislama (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. bislama

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲisˈlãma, AS: bʹislãma

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bislama

* baskijski: (1.1) bislama

* słowacki: (1.1) bislama ż.

* szwedzki: (1.1) bislama

* włoski: (1.1) bislama m.

źródła.

== bislama (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. bislama

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bismala

formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; basmala, bismilla, bismillah


SJP.pl


bismarck

[czytaj: bismark] nazwisko, np. Otto von Bismarck (1815-98), niemiecki książę, pierwszy kanclerz zjednoczonego cesarstwa niemieckiego


SJP.pl

  • Otto von Bismarck – niemiecki polityk, kanclerz II Rzeszy
  • Georg von Bismarck − niemiecki oficer Wehrmachtu w randze generała porucznika
  • Pancerniki typu „Bismarck” – typ pancerników niemieckich z okresu II wojny światowej
    • „Bismarck” – niemiecki pancernik z okresu II wojny światowej
  • Archipelag Bismarcka – grupa wysp w zachodniej części Oceanu Spokojnego
  • Morze Bismarcka – morze międzywyspowe, część Oceanu Spokojnego
  • Bismarck – brazylijski piłkarz
  • Bismarck-Tunnel – dawna piwiarnia w Poznaniu

Wikipedia


bismarkowski

taki jak u Bismarcka, charakterystyczny dla Bismarcka


SJP.pl


bismilla

formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; bismala, basmala, bismillah


SJP.pl

Basmala (arab. ‏بسملة‎) – formuła „w imię Boga miłosiernego litościwego” (‏بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم‎, Bi-ismi Allāhi Ar-Raḥmāni Ar-Raḥīm) rozpoczynająca prawie każdą surę Koranu, którą praktykujący muzułmanin rozpoczyna każdą ważniejszą czynność i która świadczy o przynależności do ummy.

Wikipedia


bismillah

formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; bismala, bismilla, basmala


SJP.pl

Basmala (arab. ‏بسملة‎) – formuła „w imię Boga miłosiernego litościwego” (‏بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم‎, Bi-ismi Allāhi Ar-Raḥmāni Ar-Raḥīm) rozpoczynająca prawie każdą surę Koranu, którą praktykujący muzułmanin rozpoczyna każdą ważniejszą czynność i która świadczy o przynależności do ummy.

Wikipedia


bisować

odgrywać, odśpiewywać bis; powtarzać


SJP.pl


bisowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. powtarzanie utworu albo wykonywanie dodatkowego utworu na życzenie publiczności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bis m.

 czas. bisować

Wiktionary


bisowy

przymiotnik od: bis


SJP.pl


bissau

stolica Gwinei Bissau


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Gwinei Bissau;

Wiktionary

Bissau – stolica Gwinei Bissau. Jest największym miastem i głównym portem kraju z 427 400 mieszkańcami (2007). Położone na wyspie u ujścia rzeki Gêba do Oceanu Atlantyckiego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Bissau|Ms=Bissau.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bissauczyk mos., bissauka ż.

 przym. bissauski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bissau

* arabski: (1.1) بيساو

* azerski: (1.1) Bisau

* baskijski: (1.1) Bissau

* bułgarski: (1.1) Бисау

* czeski: (1.1) Bissau

* francuski: (1.1) Bissau

* hiszpański: (1.1) Bisáu

* koreański: (1.1) korpłd|비사우., korpłn|비싸우.

* słowacki: (1.1) Bissau n.

* szwedzki: (1.1) Bissau n.

* ukraiński: (1.1) Бісау

* włoski: (1.1) Bissau ż.

źródła.

== Bissau (język angielski.) ==

thumb|Bissau (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Bissau

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲisːaw, AS: bʹi•sau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bissauczyk mos., bissauka ż.

 przym. bissauski

Wiktionary


bissauczyk

[czytaj: bissałczyk] mieszkaniec Bissau (stolicy Gwinei Bissau)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bissau; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bissau n.

:: fż. bissauka ż.

 przym. bissauski

Wiktionary


bissauka

[czytaj: bissałka] mieszkanka Bissau (stolicy Gwinei Bissau)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bissau; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bissau n.

:: fm. bissauczyk mos.

 przym. bissauski

Wiktionary


bissauski

Bissau [czytaj: bissałski]


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Bissau

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲisˈːawsʲci, AS: bʹi•sau̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bissau n., bissauczyk mos., bissauka ż.

Wiktionary


bista

nazwisko, np. Henryk Bista (zm. 1997), aktor


SJP.pl


bistabilność

bistabilny


SJP.pl

Patrz:

bistabilny

bisti

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) perska moneta o wartości 20 dinarów;

Wiktionary

Bisti – perska moneta o wartości 20 dinarów, bita od XVI wieku. Bisti najdłużej emitowano w Gruzji pod okupacją rosyjską – do 1810 r., gdzie odpowiadała dwóm kopiejkom.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲistʲi, AS: bʹistʹi

Wiktionary


bistor

kremplina; we włókiennictwie:
1. skędzierzawiona przędza syntetyczna o dużej puszystości;
2. tkanina, dzianina z tej przędzy;
3. potocznie: odzież z takiej dzianiny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. przędza syntetyczna produkcji polskiej o dużej puszystości; także tkanina, dzianina z tej przędzy;

 (1.2) pot. ubranie z bistoru (1.1)

Wiktionary

Kremplina – nazwa handlowa dzianiny z włókna poliestrowego, która była popularna w Polsce w latach 70. XX wieku. Była wykorzystywana do szycia garniturów i sukienek; nie rozciągająca się, nieprzewiewna i nie gniotąca się. Z ang. 'crimplene'.Cieńszy zamiennik krempliny to bistor.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲistɔr, AS: bʹistor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bistorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kremplina

Wiktionary


bistorowy

przymiotnik od: bistor


SJP.pl


bistr

ciemnobrązowa farba sporządzana z sadzy drzewnej, stosowana w średniowieczu w malarstwie akwarelowym i ceramicznym


SJP.pl

Wikipedia


bistro

rodzaj baru z prostymi daniami, zakąskami, alkoholami; niewielka restauracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. gastr. niewielka restauracja, winiarnia, bar z zakąskami i napojami alkoholowymi;

Wiktionary

Bistro – niewielki, często zajmujący narożny budynek lokal gastronomiczny, który jest specyficzną kombinacją restauracji z barem i kawiarnią.

Zazwyczaj w bistrach panuje klimat luźnej elegancji, który odróżnia te lokale od typowych, poważnych restauracji. Jest to zwykle miejsce, gdzie można zarówno przekąsić coś „na szybko” przy kontuarze baru, popijając kieliszkiem wina albo filiżanką kawy, jak i zjeść pełny obiad przy małym, okrągłym stoliku. Charakterystyczną cechą bistr paryskich są przeszklone ściany uchylne, które latem są otwierane na oścież, tak aby „ulica wchodziła do wnętrza lokalu”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wciąż wspominam to bistro na Montmartre i jego niepowtarzalną atmosferę.

 (1.1) Gdzieś w Paryżu mieście jest małe, nocne bistro • Gdzie z napojów pija się tylko wódkę czystą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲistrɔ, AS: bʹistro

Wiktionary


bisulfat

kwaśny siarczan sodowy


SJP.pl


bisurman

bisurmanin; dawniej:
1. pogardliwie o wyznawcy islamu;
2. urwis, hultaj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. pogard. wyznawca islamu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisurmanin mos.

 czas. bisurmanić

Wiktionary


bisurmanić

1. robić, co się chce, prowadzić hulaszcze życie; hulać, bradziażyć, lumpować, lampartować się;
2. łobuzować, psocić, rozrabiać;
3. uwodzić czyjąś żonę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. nawracać na wiarę mahometańską; turczyć

czasownik zwrotny niedokonany bisurmanić się

 (2.1) daw. wieść hulaszcze życie

 (2.2) daw. psocić

 (2.3) daw. przyjmować islam; Gloger|Bisurman|bisurman.

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) Młodzi bisurmanili się, urządzali psie figle, starsi pili alkohol, urządzali burdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲisurˈmãɲit͡ɕ, AS: bʹisurmãńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisurmaństwo n., bisurman m., bisurmanienie n., bisurmanin mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.3) turczyć się

Wiktionary


bisurmanica

bisurman


SJP.pl

Patrz:

bisurman

bisurmanienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bisurmanić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bisurmanić

 rzecz. bisurmanin mos.

Wiktionary


bisurmanin

bisurman; dawniej:
1. pogardliwie o wyznawcy islamu;
2. urwis, hultaj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. pogard. wyznawca islamu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisurman m., bisurmanienie n.

 czas. bisurmanić

 przym. bisurmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. bisurman; przest. mahometanin, islamista; neutralnie muzułmanin

Wiktionary


bisurmanka

bisurman


SJP.pl

Patrz:

bisurman

bisurmański

bisurman, bisurmanin (dawniej, pogardliwie: muzułmański)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stpol. mahometański, islamski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲisurˈmãj̃sʲci, AS: bʹisurmãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisurmanin mos.

Wiktionary


bisz

nazwisko


SJP.pl

Bisz, właśc. Jarosław Jaruszewski (ur. 9 maja 1984 w Bydgoszczy) – polski raper, poeta i producent muzyczny. Jarosław Jaruszewski znany jest przede wszystkim z występów w zespole hip-hopowym B.O.K. Współtworzył także duety wraz z producentami muzycznymi Kosą i Pekro. Prowadzi ponadto solową działalność artystyczną.

Bisz współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Miuosh, Vixen, Tau (Medium), Cira, Buka oraz Vienio, Sarius, czy VNM.

Wikipedia


biszcza

wieś w Polsce


SJP.pl

Biszcza (do 30 grudnia 1999 Biszcza Pierwsza) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Biszcza. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Łazowną.

Wieś królewska Biescza, położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym krzeszowskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego.

Wikipedia


biszczański

Biszcza


SJP.pl

Patrz:

Biszcza

biszewo

Biszewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Grodzisk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Dziadkowicach.

Wikipedia


biszkecki

Biszkek (stolica Kirgistanu); biszkekański


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Biszkek, związany z miastem Biszkek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈʃkɛt͡sʲci, AS: bʹiškecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biszkek mrz., biszkekańczyk mos., biszkekanka ż.

 przym. biszkekański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biszkekański

Wiktionary


biszkek

stolica Kirgistanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Kirgistanu;

Wiktionary

Biszkek (kirg. Бишкек, trl. Biškek, trb. Biszkek; ros. Бишкек, trl. Biškek, trb. Biszkiek; do roku 1926 Piszpek, w latach 1926–1991 Frunze) – stolica i największe miasto Kirgistanu, położone w Tienszanie u podnóża Gór Kirgiskich w Kotlinie Czujskiej, nad rzekami Ała Arcza i Ałamedin. Na północy miasto przecina kanał Wielki Czujski.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲiʃkɛk, AS: bʹiškek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biszkekańczyk mos., biszkekanka ż.

 przym. biszkekański, biszkecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Biszbek, Piszpek, Frunze

Wiktionary


biszkekańczyk

mieszkaniec Biszkeku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Biszkeku; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biszkek mrz.

:: fż. biszkekanka ż.

 przym. biszkecki, biszkekański

Wiktionary


biszkekanka

mieszkanka Biszkeku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Biszkeku; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biszkek mrz.

:: fm. biszkekańczyk mos.

 przym. biszkecki, biszkekański

Wiktionary


biszkekański

Biszkek (stolica Kirgistanu); biszkecki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Biszkekiem (stolicą Kirgistanu)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biszkecki

 rzecz. biszkekańczyk mos., Biszkek mrz., biszkekanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biszkecki

Wiktionary


biszkokt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. biszkopt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiʃkɔkt, AS: bʹiškokt

Wiktionary


biszkopcik

zdrobnienie od: biszkopt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od biszkopt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie biszkopt, lecz tylko mały biszkopcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biszkopt m.

 przym. biszkoptowy

Wiktionary


biszkopt

wyrób cukierniczy z ciasta o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) cuk. spoż. lekkie, suche ciasto używane do wyrobów cukierniczych;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) kulin. ciastko z biszkoptu (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) środ. harc. nowy harcerz, bez stopnia, przed Przyrzeczeniem Harcerskim

Wiktionary

Ciasto biszkoptowe (biszkopt, daw. biszkokt, z łac. bis coctus = dwa razy gotowany) – rodzaj lekkiego ciasta przyrządzanego na bazie jaj z małym dodatkiem mąki pszennej i cukru. Przy wyrobie niektórych wyrobów biszkoptowych dodaje się też niewielką ilość tłuszczu (nie mylić z ciastem biszkoptowo-tłuszczowym). Ciasto biszkoptowe charakteryzuje się lekkością, puszystością, porowatością i elastycznością.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do biszkoptu potrzebnych będzie pięć jajek.

 (1.1) Upiekłam dwa biszkopty, teraz muszę poprzekładać je masami.

 (2.1) Zrobić sernik na zimno na biszkoptach czy na herbatnikach?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiʃkɔpt, AS: bʹiškopt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. biszkopcik

 przym. biszkoptowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biskwit; stpol. biszkokt

Wiktionary


biszkoptowy

związany z biszkoptem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. dotyczący biszkoptu, związany z biszkoptem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię, ciasta biszkoptowego, zawsze zjadam samą galaretkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiʃkɔpˈtɔvɨ, AS: bʹiškoptovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biszkopt m., biszkopcik m.

Wiktionary


biszkopty

wyrób cukierniczy z ciasta o tej samej nazwie


SJP.pl

Ciasto biszkoptowe (biszkopt, daw. biszkokt, z łac. bis coctus = dwa razy gotowany) – rodzaj lekkiego ciasta przyrządzanego na bazie jaj z małym dodatkiem mąki pszennej i cukru. Przy wyrobie niektórych wyrobów biszkoptowych dodaje się też niewielką ilość tłuszczu (nie mylić z ciastem biszkoptowo-tłuszczowym). Ciasto biszkoptowe charakteryzuje się lekkością, puszystością, porowatością i elastycznością.

Wikipedia


biszofit

minerał, uwodniony chlorek magnezu


SJP.pl

Biszofit – minerał z grupy halogenków, którego głównym składnikiem jest sześciowodny chlorek magnezu, MgCl2·6H2O.

Jest ewaporatem powstałym na dnie morskim w okresie permu.

Został on odkryty w Staßfurcie przez niemieckiego geologa Gustava Bischofa w drugiej połowie XIX wieku. Minerał otrzymał nazwę na cześć swojego odkrywcy.

Wikipedia


biszofitowy

biszofit


SJP.pl

Patrz:

biszofit

biszon

potocznie: pies rasy bichon frise


SJP.pl


biszt

tradycyjny męski płaszcz arabski wykonany z wełny


SJP.pl

Wikipedia


bisztynczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bisztynka

 (1.2) osoba pochodząca z Bisztynka, urodzona w Bisztynku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bisztynczanie z niechęcią przyjęli decyzję o zmianie nazw ulic Pawła Findera i Mariana Buczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bisztynek m.

:: fż. bisztynczanka ż.

 przym. bisztynecki

Wiktionary


bisztynczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bisztynka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bisztynek m.

:: fm. bisztynczanin m.

 przym. bisztynecki

Wiktionary


bisztynecki

przymiotnik od: Bisztynek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bisztynka, związany z Bisztynkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dali na mszę za duszę babki w bisztyneckim kościele.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bisztynek m., bisztynczanin mos., bisztynczanka ż.

Wiktionary


bisztynek

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Bisztynek (niem. Bischofstein) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bisztynek.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Bisztynek liczył 2156 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dodatkowo Bisztynek otrzymał 30 włók we wsi Dąbrowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈʃtɨ̃nɛk, AS: bʹištnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bisztynczanin mos., bisztynczanka ż.

 przym. bisztynecki

Wiktionary


bisztynianin

mieszkaniec Bisztynka (miasta w Polsce)


SJP.pl


bisztynianka

mieszkanka Bisztynka (miasta w Polsce)


SJP.pl


bit

1. rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; beat, bigbit, big-beat, mocne uderzenie;
2. w muzyce: równomierne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu; beat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. mat. najmniejsza porcja informacji, liczba binarna, mogąca przyjąć wartości 0 lub 1;

 (1.2) techn. wymienna końcówka w elektrycznych narzędziach do wkręcania;

 (1.3) muz. rytmiczne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu

Wiktionary

Bit (z ang., kawałek, także skrót od binary digit, czyli cyfra dwójkowa) – najmniejsza ilość informacji potrzebna do określenia, który z dwóch równie prawdopodobnych stanów przyjął układ. Jednostka logiczna.

Jest to również najmniejsza jednostka informacji używana w odniesieniu do sprzętu komputerowego, a oznaczana jest za pomocą „b”. Często mylnie używa się podstawowych przedrostków z układu SI (o mnożniku 1000), podczas gdy powinny być stosowane przedrostki binarne (mnożnik 1024). Należy więc zachować ostrożność przy interpretacji treści.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najstarszy bit w kodzie U2 informuje o znaku liczby.

 (1.2) Po dłuższym użytkowaniu wkrętarki tępią się bity.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲit, AS: bʹit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. b

 (1.2) grot

Wiktionary


bitchface

[czytaj: biczfejs] środowiskowo: wrogi wyraz twarzy, głównie u kobiety; bitch face, biczfejs


SJP.pl


bitcoin

[czytaj: bitkojn] kryptowaluta stworzona w 2009 roku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) finans. jedna z kryptowalut, wprowadzona do użytku w 2009 roku;

Wiktionary

Bitcoin – elektroniczny system gotówkowy peer-to-peer. Kryptowaluta bitcoin została wprowadzona w 2009 roku przez osobę, bądź grupę osób, o pseudonimie Satoshi Nakamoto. Nazwa Bitcoin odnosi się także do otwartoźródłowego oprogramowania węzłów (Bitcoin Core), tworzących sieć komputerową typu peer-to-peer (Bitcoin Network).

Cyfrowa waluta, która działa niezależnie od banków i rządów, polegająca na oprogramowaniu peer-to-peer i kryptografii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oczywiście technologia blockchain wywodzi się od bitcoinów, ale dziś wcale nie służy tylko i wyłącznie do obsługi tej kryptowaluty.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bitcoinowy

Wiktionary


bitcoinowy

bitcoin [czytaj: bitkojn]


SJP.pl


bitels

Bitels, beatles, bitles; potocznie:
1. członek zespołu The Beatles;
2. osoba naśladująca wyglądem członków The Beatles


SJP.pl


bitelsi

Bitels, beatles, bitles; potocznie:
1. członek zespołu The Beatles;
2. osoba naśladująca wyglądem członków The Beatles


SJP.pl

The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.

Wikipedia


bitelsówa

beatlesówka, bitlesówka, bitelsówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku;
2. skórzany but na wysokim obcasie, z wąskim i długim noskiem i cholewką sięgającą do kostki, popularny w latach 60. XX wieku


SJP.pl


bitelsowaty

rzadko: przypominający wyglądem bitelsa - członka zespołu The Beatles; bitlesowaty, bitelsowski, bitlesowski, beatlesowski


SJP.pl


bitelsówka

beatlesówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


SJP.pl


bitelsówki

rodzaj skórzanego obuwia na wysokim obcasie, z wąskimi i długimi noskami i cholewkami sięgającymi do kostki, popularnego w latach 60. XX wieku; beatlesówki, bitelsówy


SJP.pl


bitelsowski

bitlesowski, beatlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla okresu działania i twórczości grupy The Beatles

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lata sześćdziesiąte to także okres bitelsowskiego szału.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatlesówka ż., bitelsówa ż., bitels m., beatles m.

Wiktionary


bitelsówy

rodzaj skórzanego obuwia na wysokim obcasie, z wąskimi i długimi noskami i cholewkami sięgającymi do kostki, popularnego w latach 60. XX wieku; beatlesówki, bitelsówki


SJP.pl


bitewka

niewielka bitwa; potyczka


SJP.pl


bitewniak

środowiskowo: planszowa gra bitewna


SJP.pl

Gry bitewne – odmiana gier planszowych polegająca na toczeniu bitew przy użyciu miniaturowych figurek (zwanych jednostkami), najczęściej wykonanych z plastiku, żywicy lub metalu. Rozgrywka dzieli się na tury, w trakcie których gracze w ustalonej kolejności wykonują ruchy. Każdy rodzaj jednostki dysponuje odmiennymi atrybutami, takimi jak szybkość poruszania się (zależy od niej zazwyczaj odległość ruchu), szansa obrony, szansa na atak oraz obrażenia. Kwestie losowe rozstrzygane są za pomocą przypisanego do danej gry rodzaju kostek. W niektórych grach poszczególne postacie tego samego rodzaju różnią się umiejętnościami, zdobywanymi w trakcie walki.

Wikipedia


bitewny

bitwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bitwy, związany z bitwą

Wiktionary

Patrz:

bitwa

Przykłady

 (1.1) Ledwo pół wieku po wojnach husyckich na polach bitewnych Europy królowała już artyleria, a popłoch budzili pikinierzy szwajcarscy i formacje lancknechtów Frundsberga – karne, zwarte, po plebejskiebejsku solidarne, wiernie naśladujące husycki styl wojowania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitwa ż.

 czas. bić

Wiktionary


bitka

1. niewielka, mało znacząca bójka;
2. bitki - kotlety bite
3. awantura połączona z biciem się; burda, bijatyka, bójka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bójka

 (1.2) karc. tura, podczas której gracze zrzucają karty w odpowiedzi na kartę wystawioną przez gracza, który tę turę zaczął

 (1.3) karc. karty z bitki (1.2)

 (1.4) pot. kulin. kotlet bity

 (1.5) kulin. (baletka), ciasteczko biszkoptowe przełożone marmoladą lub powidłami i posypane makiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲitka, AS: bʹitka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitki nmos., bitwa ż., bicie n.

 czas. bić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) lewa, wziątka

Wiktionary


bitki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. rozbite tłuczkiem odkrawki mięsa

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. oraz M., B.i W. lm. od: bitka

Wiktionary

Bitki – kotlety mięsne z wołowiny lub wieprzowiny. Mięso kroi się na mniejsze kawałki i rozbija tłuczkiem (kotlet bity), następnie po lekkim obsmażeniu na patelni dusi się w rondlu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲitʲci, AS: bʹitʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zrazy

Wiktionary


bitków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w rejonie nadwórniańskim obwodu iwanofrankiwskiego w południowo-zachodniej części Ukrainy, pomiędzy rzekami Bystrzycą Sołotwińską a Bystrzycą Nadwórniańską u przedproża pasma Gorganów;

Wiktionary

Bitków (ukr. Битків) – osiedle typu miejskiego w rejonie nadwórniańskim w południowo-zachodniej części Ukrainy, położone 12 km na zachód od Nadwórnej pomiędzy rzekami Bystrzycą Sołotwinską a Bystrzycą Nadwórnianską u przedproża pasma Gorganów (obwód iwanofrankowski). 4359 mieszkańców (2020), dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 4273.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bitkowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Biłków

Wiktionary


bitles

beatles (częściej), bitels (częściej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


SJP.pl


bitlesi

beatles (częściej), bitels (częściej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


SJP.pl

The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.

Wikipedia


bitlesowaty

rzadko: przypominający wyglądem bitlesa - członka zespołu The Beatles; bitelsowaty, bitelsowski, bitlesowski, beatlesowski


SJP.pl


bitlesówka

[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, beatlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


SJP.pl


bitlesowski

bitelsowski, beatlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół


SJP.pl


bitmapa

Bitmapa, mapa bitowa – obraz cyfrowy w postaci pliku wykorzystującego rastrowy sposób reprezentacji komputerowej grafiki dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego piksela obrazu oraz przypisaniu mu wartości określającej kolor w danym trybie koloru.

W węższym znaczeniu bitmapą bywa nazywany jedynie sam obraz pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku (metadanych), jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.

Wikipedia


bitmapowy

przymiotnik od: bitmapa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) inform. dotyczący bitmapy, właściwy bitmapie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitmapa ż., mapa ż.

 czas. mapować

Wiktionary


bitnet

dawna sieć komputerowa


SJP.pl

BITNET – zapoczątkowana w 1981 ogólnoświatowa sieć rozległa, w pewnym sensie konkurencyjna do Internetu. Nazwa sieci pochodzi od angielskiego hasła Because It's There Network, szerzej znanego w formie Because It's Time Network.

Wikipedia


bitniczka

bitnik


SJP.pl

Patrz:

bitnik

bitniej

stopień wyższy od przysłówka: bitnie


SJP.pl


bitniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bitny


SJP.pl


bitnik

przedstawiciel grupy młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażający ten bunt w różnych ekscesach; beatnik


SJP.pl

Beatnicy, bitnicy (ang. beat generation) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50. XX w. w USA.

Wikipedia


bitnikowski

bitnik; beatnikowski


SJP.pl


bitność

bitny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bitne; cecha tych, którzy są bitni

Wiktionary

Patrz:

bitny

Powiązane:

 przym. bitny

 przysł. bitnie

Wiktionary


bitny

waleczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. dzielny w boju, odważny i nieustępliwy w walce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbójnicy, strojni i bitni, opromienieni sławą dobrą i złą, przebiegali przełęcze wiodące na południową stronę Tatr, na równiny żyzne i bogate.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitność ż., bicie n., bitwa ż., bijak mrz.

 czas. bić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) waleczny

Wiktionary


bitola

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Macedonii, położone 15 km od granicy z Grecją;

Wiktionary

Bitola (mac. Битола = Bitoła) w starożytności Herakleja Lynkestis, w czasach bizantyjskich Pelagonia – miasto w południowo-zachodniej części Macedonii Północnej, położone 15 km od granicy z Grecją. Przez miasto przepływa rzeka Dragor.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wracając do miejsc w Macedonii, które wiążą się z poezją, nie sposób nie wspomnieć o Bitoli. To jeden z najważniejszych ośrodków literackich Macedonii (…).

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Herakleja, Herakleja Lynkestis, Pelagonia

Wiktionary


bitomat

automat do zakupu bitcoinów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie do kupowania i sprzedawania kryptowalut

Wiktionary


bitonalność

zasada stosowania dwóch tonacji w dwóch różnych, równoczesnych głosach utworu muzycznego


SJP.pl

Bitonalność – użycie w utworze w dwóch jednocześnie brzmiących głosach dwóch różnych tonacji, np. preludium Żagle Claude'a Debussy'ego (końcowy fragment utworu w tonacjach C-dur i Des-dur) i zbudowana w tonacjach C-dur i Fis-dur fanfara na początku baletu Pietruszka Igora Strawinskiego:

Wikipedia


bitonalny

zawierający dwie tonacje; w dwóch tonacjach


SJP.pl


bitowiec

miłośnik, sympatyk bitu (bigbitu); bigbitowiec


SJP.pl


bitowy

związany z bitem


SJP.pl


bitrate

[czytaj: bitrejt] w informatyce: parametr określający jakość pliku z filmem lub dźwiękiem, mierzony w bitach na sekundę lub bajtach na sekundę i ich krotnościach; przepływność


SJP.pl

Przepływność (ang. bit rate, bitrate) – ilość informacji (bitów) transmitowanych w jednostce czasu poprzez kanał komunikacyjny.

Mierzona jest w bitach na sekundę (b/s lub bps, od ang. bits per second) lub, rzadko, w bajtach na sekundę (B/s lub Bps) i ich wielokrotnościach: kb/s, Mb/s, Gb/s, kB/s, MB/s. W praktyce spotykane są zarówno prefiksy dziesiętne (k = 1000, M = 1 000 000), jak i binarne (K = 1024, M = 1 048 576). Nie są stosowane inne przedziały czasowe niż sekunda.

Wikipedia


bitter

[czytaj: biter]
1. lekkie brytyjskie piwo sesyjne, odmiana piwa typu ale;
2. gorzka, aromatyczna zaprawa barmańska na bazie alkoholu, stosowana jako składnik koktajli


SJP.pl

  • bitter – odmiana piwa typu ale
  • Bitter – niemieckie przedsiębiorstwo motoryzacyjne
  • bitter – grupa gorzkich wódek i likierów

Biografie:

  • Albert Bitter – niemiecki duchowny
  • Francis Bitter – amerykański fizyk
  • Johannes Bitter – niemiecki piłkarz ręczny

Wikipedia


bitters

Bitter lub Bitters – gorzkie, aromatyczne krople (zaprawy) barmańskie na bazie alkoholu posiadające specyficzny smak lub zapach, stosowane jako składnik koktajli alkoholowych.

  • Orange bitters – wytwarzane w Stanach Zjednoczonych oraz w Anglii. Do ich produkcji wykorzystuje się m.in. skórki pomarańczowe i różne gorzkie oraz aromatyczne składniki.
  • Grapefruit bitter – wytwarzana z wykorzystaniem skórek grejpfrutowych.
  • Lemon bitter – zawiera chininę z nieco gorzkich skórek limonek.
  • Angostura – z Trynidadu i Tobago o ciemnoczerwonej barwie, zawierająca 23–45% alkoholu.
  • Underberg – produkt powstały w wyniku maceracji ziół z wysokogatunkowym alkoholem. Produkowany tylko w 20 ml. opakowaniach. Zawiera objętościowo 44% alkoholu.
  • Picon – bitter korzenno-cytrusowy. Występuje w dwu odmianach: Picon Biere (dodawany do piwa) i Picon Club (dodawany do białego wina lub szampana.

Wikipedia


bittorrent

[czytaj: bit torent] protokół wymiany i dystrybucji plików przez internet


SJP.pl

BitTorrent – protokół wymiany i dystrybucji plików przez Internet, którego celem jest odciążenie łączy serwera udostępniającego pliki. Jego największą zaletą w porównaniu do protokołu HTTP jest podział pasma pomiędzy osoby, które w tym samym czasie pobierają dany plik. Oznacza to, że użytkownik w czasie pobierania wysyła fragmenty pliku innym użytkownikom.

Wikipedia


bitum

substancja pochodzenia organicznego, mieszanina węglowodorów zawartych w skałach; bitumin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. mieszanina różnych substancji organicznych ciekłych bądź stałych o dużej lepkości, będąca najczęściej koloru czarnego lub brunatnoczarnego;

 (1.2) składnik bitumu (1.1)

Wiktionary

Bitum, bitumin – terminy często używane zamiennie:

  • bitum – mieszanina substancji organicznych stałych lub ciekłych o dużej lepkości, zwykle czarna lub brunatnoczarna, zawierająca bituminy naturalne lub sztuczne; bitumy są stosowane w drogownictwie, budownictwie, górnictwie itp. jako środki spajające, izolacyjne, uszczelniające itp.
  • bitumin – składnik substancji organicznej występującej w skałach, będący mieszaniną różnych węglowodorów oraz związków organicznych o dużej łącznej zawartości wodoru, zawierających również siarkę, tlen lub azot.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bitumowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) war. bitumin, bitumen

Wiktionary


bitumen

odpowiednik betonu lub jedna z odmian używanego w malarstwie brązu (brunatu)


SJP.pl

Bitum, bitumin – terminy często używane zamiennie:

  • bitum – mieszanina substancji organicznych stałych lub ciekłych o dużej lepkości, zwykle czarna lub brunatnoczarna, zawierająca bituminy naturalne lub sztuczne; bitumy są stosowane w drogownictwie, budownictwie, górnictwie itp. jako środki spajające, izolacyjne, uszczelniające itp.
  • bitumin – składnik substancji organicznej występującej w skałach, będący mieszaniną różnych węglowodorów oraz związków organicznych o dużej łącznej zawartości wodoru, zawierających również siarkę, tlen lub azot.

Wikipedia


bitumiczność

bitumiczny


SJP.pl

Patrz:

bitumiczny

bitumiczny

zawierający bituminy; bituminowy, smolisty


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. geol. techn. dotyczący bitumenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Droga została pokryta bitumiczną nawierzchnią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitumizowanie n., bitumowanie n., bitum m., bitumin m., bitumen m.

 czas. bitumizować ndk., bitumować ndk.

 przym. bitumowy

Wiktionary


bitumin

substancja pochodzenia organicznego, mieszanina węglowodorów zawartych w skałach; bitum


SJP.pl


bituminizacja

bitumizacja;
1. tworzenie się bituminów w skałach;
2. napełnianie czegoś bituminami - substancjami mineralnymi pochodzenia organicznego


SJP.pl


bituminowy

zawierający bituminy; bitumiczny, smolisty


SJP.pl


bitumizacja

bituminizacja;
1. tworzenie się bitumów w skałach;
2. napełnianie czegoś bitumami - substancjami mineralnymi pochodzenia organicznego


SJP.pl

Bitumizacja – proces polegający na rozkładzie cząstek organicznych w wodzie morskiej, bez udziału tlenu, ale przy udziale bakterii.

Wikipedia


bitumizować

nasycać, powlekać bitumem (bituminem); bitumować


SJP.pl


bitumizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. bitumowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitumin m., bitumizacja ż., bitumowanie n.

 czas. bitumować ndk., bitumizować ndk.

 przym. bitumiczny, bitumowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bitumowanie, bitumizacja

Wiktionary


bitumować

nasycać, powlekać bitumem (bituminem); bituminować


SJP.pl


bitumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nasycanie lub powlekanie czegoś bituminami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitumin m., bitumizacja ż., bitumizowanie n.

 czas. bitumować ndk., bitumizować ndk.

 przym. bitumiczny, bitumowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bitumizowanie, bitumizacja

Wiktionary


bitumowy

przymiotnik od: bitum


SJP.pl


bitunk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. łup, zdobycz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲitũŋk, AS: bʹitũŋk

Wiktionary


bitwa

walka; wojna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron;

 (1.2) przen. każda inna potyczka, również dla zabawy

Wiktionary

Bitwa – zbrojne starcie sił zbrojnych stron prowadzących wojnę, mające zwykle duży lub decydujący wpływ na przebieg lub wynik operacji, kampanii i wojny. We współczesnej terminologii wojskowej bitwa to kilka jednoczesnych lub kolejnych operacji prowadzonych siłami kilku współdziałających ze sobą frontów lub grup armii przy udziale lotnictwa i ewentualnie marynarki wojennej. Potocznie bitwą określa się każde większe starcie zbrojne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] Mistrz Ulryk wzywa twój majestat Panie i księcia Witolda na bitwę śmiertelną […].

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲitfa, AS: bʹitfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitka ż., bicie n.

:: zdrobn. bitewka ż.

 czas. bić ndk.

 przym. bitewny, bitny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bój, batalia

Wiktionary


bity

potocznie: cały, pełny (np. bite dwie godziny)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) utwardzony, zagęszczony przez ubijanie

 (1.2) pot. pełny, cały

 (1.3) pot. powypadkowy (o samochodzie)

forma czasownika.

 (2.1) ims. przymiotnikowy bierny od bić

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (3.1) plural|bit.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zobaczył miasta, tulące się u podnóża zamków, sioła i drogi bite, mosty na rzekach, kładki i ławy na strumieniach, wielkie katedry i wspaniałe porty u brzegów morza.

 (1.2) – Już pięć tygodni od Goworożca. A już dwa tygodnie, jak tu siedzimy. Dwa bite tygodnie!

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić

Wiktionary


bityńczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bitynii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bitynia ż.

:: fż. Bitynka ż.

 przym. bityński

Wiktionary


bitynia

kraina historyczna nad Morzem Czarnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Mniejszej, prowincja rzymska;

Wiktionary

Bitynia (gr. Βιθυνία) − kraina historyczna, górzysta lecz urodzajna, znajdująca się w Azji Mniejszej nad Morzem Czarnym, na obszarze dzisiejszej Turcji.

Głównym miastem (stolicą) była pierwotnie Nikomedia, a następnie Nicea (Nikaia, obecnie İznik).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im.

 (1.1) Głównym źródłem informacji o Bitynii są listy Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bityńczyk mos., Bitynka ż.

 przym. bityński

Wiktionary


bitynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bitynii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bitynia ż.

:: fm. Bityńczyk m.

 przym. bityński

Wiktionary


bityński

przymiotnik od: Bitynia (w starożytności kraj w pn.-zach. Azji Mniejszej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bitynią, dotyczący Bitynii, pochodzący z Bitynii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bitynia ż., Bityńczyk mos., Bitynka ż.

Wiktionary


biuletyn

1. informator o działalności instytucji, towarzystwa naukowego itp.;
2. serwis informacji prasowych;
3. urzędowy komunikat o wydarzeniach bieżących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) druk. małonakładowe wydawnictwo różnych instytucji, ugrupowań czy organizacji;

Wiktionary

Biuletyn (fr. bulletin) – w terminologii prasoznawczej najczęściej małonakładowa periodyczna publikacja wewnętrzna różnych instytucji lub organizacji. Początkowo termin biuletyn oznaczał to samo co czasopismo. Słowo biuletyn w języku polskim stosowane jest od XVIII wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak zauważa biuletyn prasowy adwentystów z 25 lipca, Biblia jest najczęściej tłumaczoną książką wszech czasów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biuletynowy

Wiktionary


biuletynowy

związany z biuletynem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący biuletynu, związany z biuletynem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuletyn m.

Wiktionary


biur.

skrót od: biurowość, biurowy


SJP.pl


biuralista

1. potocznie: urzędnik, który kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biurokrata, formalista;
2. przestarzałe: urzędnik zatrudniony w biurze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik biura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuro n., biurko n., biureczko n.

:: fż. biuralistka ż.

 przym. biurowy

 przysł. biurowo

Wiktionary


biuralistka

1. potocznie: urzędniczka, która kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biurokratka, formalistka;
2. przestarzałe: urzędniczka zatrudniona w biurze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownica biura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po miesiącu ćwiczeń stukała już jak zawodowa biuralistka, nie patrząc na klawiaturę, kierując się jedynie bezbłędną pamięcią palców.

 (1.1) Potem kolejno podała, że […] była biuralistką, ma skończone osiem klas szkoły powszechnej, jest panną narodowości niemieckiej, w wojsku nie służyła, […] zameldowana w Lignicy [!] na ulicy Środkowej 46.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuralistyka ż., biuro n., biurko n., biureczko n.

:: fm. biuralista m.

 przym. biurowy

 przysł. biurowo

Wiktionary


biuralistyczny

1. nadmiernie przestrzegający przepisów i bezdusznie traktujący ludzkie sprawy; biurokratyczny;
2. polegający na pracy w biurze


SJP.pl


biuralistyka

przestarzałe: zawodowa praca biurowa, zajęcie biuralisty (biuralistki) - pracownika biura; sekretarzowanie


SJP.pl


biureczko

zdrobnienie od: biurko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: biurko

 (1.2) zdrobn. od: biuro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuro n., biurko n., biuralista m., biuralistka ż., biurwa ż., biurowiec m., biurotyka ż.

 przym. biurowy, biuralistyczny, biurowcowy, biurotyczny

 przysł. biurowo, biuralistycznie

Wiktionary


biuret

związek chemiczny będący pochodną mocznika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny będący dimerem mocznika;

Wiktionary

Biuret – organiczny związek chemiczny, produkt kondensacji mocznika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najprostszym związkiem ulegającym reakcji biuretowej jest sam biuret.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biuretowy

Wiktionary


biureta

przyrząd w postaci rurki szklanej z podziałką i zamknięciem u dołu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. sprzęt laboratoryjny o kształcie (zazwyczaj) długiej i cienkiej rurki szklanej, z precyzyjną skalą objętości, który jest od dołu zakończony kranikiem i precyzyjnie wykonanym „dzióbkiem”, używany w chemicznej analizie objętościowej do odmierzania roztworów

Wiktionary

Biureta – sprzęt laboratoryjny o kształcie zazwyczaj długiej i cienkiej rurki szklanej, z precyzyjną skalą objętości, który jest od dołu zakończony kranikiem i precyzyjnie wykonanym „dzióbkiem”.

Podstawowym zadaniem biurety jest precyzyjne odmierzanie cieczy w czasie miareczkowania, chociaż bywa ona używana także do innych celów – np. szybkiego przygotowywania roztworów mianowanych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. biuretowy

Wiktionary


biuretowy

reakcja biuretowa - reakcja pozwalająca na wykrycie białek i polipeptydów dzięki zastosowaniu biuretu


SJP.pl


biurko

mebel służący do pracy biurowej lub nauki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mebel, który służy do wygodnego pisania i czytania

 (1.2) rzad. zdrobn. od biuro

Wiktionary

Biurko – mebel skrzyniowy z szufladami, szafkami i skrytkami.

Używany we Francji i Anglii termin bureau pochodzi od słowa bure, oznaczający typ zgrzebnego płótna, którym w średniowieczu przykrywano stoły i pulpity kancelistów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Janek siadł przy biurku i zaczął odrabiać lekcje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjurkɔ, AS: bʹi ̯urko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuro n., biurowiec m., biurwa ż., biurfons m., biuralista m., biuralistka ż.

:: zdrobn. biureczko n.

 przym. biurkowy, biurowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pulpit

Wiktionary


biurkowy

związany z biurkiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący biurka, związany z biurkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szef dostanie od nas przedwojenny komplet biurkowy wykonany z marmuru.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurko n., biuro n., biurowiec mrz.

Wiktionary


biuro

1. instytucja lub jej część, do których zadań należą prace techniczno-kancelaryjne, załatwianie interesantów itp.;
2. lokal tej instytucji;
3. zespół urzędników pracujących w jakiejś instytucji;
4. dawniej: biurko (mebel)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) budynek lub pomieszczenie, w którym są wykonywane prace administracyjne, umysłowe, są zbierane i przetwarzane informacje;

 (1.2) forma działalności administracyjnej polegająca na zbieraniu, opracowywaniu i przekazywaniu informacji

 (1.3) forma działalności usługowej polegająca na zbieraniu i sprzedaży informacji

Wiktionary

Biuro (fr. bureau) – miejsce pracy pracowników administracyjnych instytucji lub firmy albo administracyjna instytucja, wykonująca właściwe sobie prace urzędnicze.

Podstawowe typy pomieszczeń pracy biurowej:

  • pomieszczenia indywidualne
  • biuro kombi
  • wnętrza grupowe
  • wnętrze wielkoprzestrzenne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja praca w biurze polega na przekładaniu papierków z jednej kupki na drugą.

 (1.2) Międzynarodowe Biuro Pokoju otrzymało w roku 1910 Pokojową Nagrodę Nobla.

 (1.3) Istnieje zasadnicza różnica między agencją towarzyską a biurem matrymonialnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjurɔ, AS: bʹi ̯uro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurowiec m., biurwa ż., biurotyka ż., biuralistyka ż., biuralista m., biuralistka ż.

:: zdrobn. biurko n., biureczko n.

 przym. biurowy, biurkowy

Wiktionary


biurofaks

telefaks zainstalowany na poczcie do użytku klientów


SJP.pl


biurofaszysta

potocznie: przedstawiciel władzy chcący nadmiernie kontrolować życie prywatne obywateli


SJP.pl


biurokracja

1. w polityce: system zarządzania, w którym decydującą rolę spełnia aparat administracyjny;
2. grupa ludzi zawodowo trudniąca się administrowaniem i organizacją pracy instytucji państwowych gospodarczych, społecznych; administracja;
3. przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokratyczność, biurokratyzm, formalizm, formalistyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. przesadna formalistyka w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów

 (1.2) polit. system zarządzania, w którym decydującą rolę odgrywa administracyjny aparat urzędniczy;

 (1.3) urz. grupa ludzi zawodowo trudniąca się administrowaniem i organizacją pracy instytucji państwowych, gospodarczych, społecznych

Wiktionary

Biurokracja (od słów fr. bureau – „urząd, biuro, biurko” i gr. kratos – „władza”) – scentralizowany system organizacyjny, w którym władza powiązana jest z urzędem. Pojęcie to oznacza oderwanie władzy od obywateli, a wręcz podejmowanie przez urzędników decyzji szkodliwych dla społeczeństwa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbʲjurɔˈkrat͡sʲja, AS: bʹi ̯urokracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokratyzm m., biurokrata m., biurokratka ż., biurokratyczność ż., biurokratyzowanie n.

 czas. biurokratyzować, biurokratycznieć

 przym. biurokratyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biurokratyzm, formalizm

 (1.3) administracja

Wiktionary


biurokracyjny

biurokracja; biurokratyczny


SJP.pl


biurokrata

urzędnik, który kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biuralista, formalista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) urzędnik ściśle przestrzegający i wymagający przestrzegania kwestii formalnych

Wiktionary

Biurokrata – urzędnik załatwiający sprawy biurokratycznie, tj. sztywno trzymający się przepisów i bezdusznie traktujący ludzkie sprawy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam nadzieję, że biurokratom i politykom nie uda się zdusić ich entuzjazmu i ducha bojowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokracja ż., biurokratyzm mrz., biurokratyczność ż., biurokratyzacja ż., biurokratyzowanie n., zbiurokratyzowanie n., biurokratycznienie n.

:: fż. biurokratka ż.

 czas. biurokratyzować ndk., zbiurokratyzować dk., biurokratycznieć ndk.

 przym. biurokratyczny

 przysł. biurokratycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogard. urzędas, barnakla, gryzipiórek, pąkla

Wiktionary


biurokratka

urzędniczka nadmiernie przestrzegająca przepisów


SJP.pl


biurokratycznieć

stawać się biurokratą (bezdusznym urzędnikiem)


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. stawać się biurokratą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aktywiści partyjni i związkowi biurokratycznieją jak urzędnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjurɔkraˈtɨt͡ʃʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bʹi ̯urokratyčʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokrata mos., biurokratycznienie n., biurokracja

 przym. biurokratyczny

Wiktionary


biurokratycznienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|biurokratycznieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjurɔkratɨt͡ʃʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: bʹi ̯urokratyčʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biurokratycznieć

 rzecz. biurokrata mos.

 przym. biurokratyczny

Wiktionary


biurokratyczność

przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokracja, biurokratyzm, formalizm, formalistyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest biurokratyczne; cecha tych, którzy są biurokratyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokracja ż., biurokratyzm m., biurokratyzacja ż., biurokrata mos., biurokratka mos.

 przym. biurokratyczny

 przysł. biurokratycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biurokratyzm

Wiktionary


biurokratyczny

1. w polityce: związany z biurokracją - systemem rządów urzędniczych;
2. potocznie: bezduszny, ściśle przestrzegający przepisów; formalistyczny, rutyniarski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biurokracją, dotyczący biurokracji

przymiotnik jakościowy

 (2.1) nadmiernie przestrzegający przepisów

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Wprowadzili nam do firmy ISO 9001 i teraz z byle sprawą jest cała biurokratyczna ceremonia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokratyzowanie n., biurokracja ż., biurokrata mos., biurokratka ż., biurokratyzacja ż. zbiurokratyzowanie n., biurokratycznienie n., biurokratyczność ż.

 czas. biurokratyzować ndk., zbiurokratyzować dk., biurokratycznieć ndk.

 przysł. biurokratycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) formalistyczny

Wiktionary


biurokratyzacja

proces poszerzania władzy urzędników poprzez podporządkowywanie różnych dziedzin życia społecznego procedurom i sztywnym przepisom


SJP.pl

Biurokratyzacja – proces rozpowszechniania się organizacji opartych na modelu biurokracji, będący następstwem demokratyzacji; poszerzenie władzy urzędników poprzez podporządkowanie coraz większej sfery życia społecznego przepisom i procedurom prawnym.

Wikipedia


biurokratyzm

przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokracja, biurokracja, formalizm, formalistyka


SJP.pl


biurokratyzować

wprowadzać gdzieś metody biurokratyczne, czynić biurokratycznym - związanym z bezdusznym systemem rządów urzędniczych, ściśle przestrzegającym przepisów


SJP.pl


biurokratyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podporządkowywanie czegoś sztywnym i biurokratycznym zasadom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biurokracja ż., biurokratyzacja ż., biurokratyzm m., biurokrata m., biurokratka ż.

 czas. biurokratyzować

 przym. biurokratyczny

 przysł. biurokratycznie

Wiktionary


biurotyka

informatyka biurowa, systemy informatyczne usprawniające prace biurowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. informatyka biurowa, systemy informatyczne usprawniające prace biurowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjuˈrɔtɨka, AS: bʹi ̯urotyka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biurowy

 rzecz. biuro n., biureczko n.

Wiktionary


biurowiec

budynek, w którym znajdują się biura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. budynek, w którym mieszczą się biura

Wiktionary

Biurowiec, także budynek biurowy – budynek mieszczący biura i inne pomieszczenia służące za miejsce wykonywania pracy umysłowej.

Klasyczne biurowce stanowią siedziby zarządu przedsiębiorstw przemysłowych lub handlowych. W szerszym ujęciu do biurowców zalicza się budynki urzędów administracji państwowej albo też mieszczące całość przedsiębiorstwa nieprodukcyjnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjuˈrɔvʲjɛt͡s, AS: bʹi ̯urovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuro n., biurko n., biureczko n., biurwa ż.

 przym. biurowy, biurkowy

Wiktionary


biurowość

1. nauka o ogóle czynności związanych z prowadzeniem biura (sekretariatu);
2. nazwa przedmiotu (lekcji) w liceum ekonomicznym traktującego o pisaniu pism


SJP.pl


biurowy

związany z biurem, dotyczący biura


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z biurem, dotyczący biura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spaliło się pomieszczenie biurowe, w którym znajdował się sprzęt komputerowy.

 (1.1) Równolegle do zmian w strukturze organizacyjnej MSZ następowało doskonalenie systemu biurowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjuˈrɔvɨ, AS: bʹi ̯urovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuralistka ż., biuralista mos., biureczko n., biuro, biurowość, biurko, biurotyka, biurowiec

 przym. biurowo

Wiktionary


biurwa

obelżywie o urzędniczce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pogard. pracownica biura niewywiązująca się ze swoich obowiązków, niekompetentna, pogardliwie traktująca petentów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjurva, AS: bʹi ̯urva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biureczko n., biurko, biuro, biurowiec

Wiktionary


biuściasty

potocznie: mający duży biust; cycaty, cycasty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. o kobiecie mająca duży, wydatny biust

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjüɕˈt͡ɕastɨ, AS: bʹi ̯üśćasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biust m., biuścik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cycaty, piersiasty

Wiktionary


biuścik

zdrobnienie od: biust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od biust

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biust m.

 przym. biuściasty

Wiktionary


biust

1. piersi kobiece
2. rzeźba lub płaskorzeźba przedstawiająca górną część postaci; popiersie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) piersi kobiety

 (1.2) popiersie

Wiktionary

Gruczoł mlekowy (łac. glandula lactifera), gruczoł sutkowy (łac. glandula mammaria), sutek (łac. mamma), pot. pierś lub biust – największy gruczoł skórny człowieka, jeden z parzystych narządów, rozwijający się u kobiet w okresie pokwitania. Określenie „sutek” jest też używane jako synonim brodawki sutkowej, będącej częścią tego gruczołu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] dzień i noc marzył mu się jej kształtny biust […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjust, AS: bʹi ̯ust

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biuścik m.

 przym. biuściasty

Wiktionary


biusthalter

dawniej: biustonosz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. biustonosz

Wiktionary

Biustonosz lub stanik – rodzaj bielizny dla kobiet służącej do przykrycia i podtrzymywania piersi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʲjusˈtxaltɛr, AS: bʹi ̯ustχalter

Wiktionary


biustnik

regionalnie: biustonosz, stanik


SJP.pl


biustonosz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. część garderoby podtrzymująca kobiece piersi;

Wiktionary

Biustonosz lub stanik – rodzaj bielizny dla kobiet służącej do przykrycia i podtrzymywania piersi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja córka poprosiła mnie, by kupić jej pierwszy biustonosz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲjuˈstɔ̃nɔʃ, AS: bʹi ̯ustõnoš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biustonoszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stanik; przest. biusthalter; pot. cyckonosz, reg. śl. bishalter., reg. śl. cychalter., reg. śl. lajbik.

Wiktionary


biuwar

kalendarz biurkowy pełniący również funkcję notatnika


SJP.pl


biwa

instrument muzyczny z wschodniej Azji, typ lutni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. czterostrunna japońska lutnia

Wiktionary

  • Biwa (instrument muzyczny) pochodzący z wschodniej Azji.
  • Biwa (jezioro)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy akompaniamencie biw wykonuje się pieśni klasyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiwa, AS: bʹiu̯a

Wiktionary


biwaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od biwak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwak m.

Wiktionary


biwak

1. obozowanie, zwykle w namiotach
2. miejsce obozowania; obóz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. obozowanie pod gołym niebem w namiotach, najczęściej jedna z form obozów młodzieżowych

Wiktionary

Biwak - (fr. bivouac) – rodzaj improwizowanego obozu, używanego głównie przez żołnierzy, w turystyce (np. we wspinaczce górskiej taterników (alpinistów) lub w harcerstwie). Wiąże się ze spaniem na wolnym powietrzu, pod improwizowanym przykryciem – pałatką, płachtą biwakową, namiotem lub samodzielnie zbudowanym szałasem. Biwak nie oznacza kempingowania z planowym rozbiciem namiotu na przygotowanym do tego terenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatnio byłem na biwaku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲivak, AS: bʹivak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwakowicz m., biwakowanie n., zabiwakowanie n.

:: zdrobn. biwaczek m.

 czas. zabiwakować dk., biwakować ndk.

 przym. biwakowy

 przysł. biwakowo

Wiktionary


biwakować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabiwakować)

 (1.1) uczestniczyć w biwaku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wesoła kompania biwakuje pod gołym niebem.

 (1.1) Zwykle biwakowano na polanie niedaleko ruczaju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwak mrz., biwakowanie n., biwakowicz mos., biwakowiczka ż.

 czas. zabiwakować dk.

 przym. biwakowy

Wiktionary


biwakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przebywanie gdzieś na biwaku, pod namiotami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwak m., biwakowicz m., biwakowiczka ż.

 czas. biwakować, zabiwakować

 przym. biwakowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obozowanie

Wiktionary


biwakowicz

ten, kto mieszka na biwaku, biwakuje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba będąca na biwaku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczorajsi biwakowicze zostawili po sobie porządek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwak mrz., biwakowanie n.

:: fż. biwakowiczka ż.

 przym. biwakowy

 czas. zabiwakować, biwakować

Wiktionary


biwakowiczka

biwakowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczestniczka biwaku

Wiktionary

Patrz:

biwakowicz

Przykłady

 (1.1) Jedna z biwakowiczek zgubiła się w lesie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwak mrz., biwakowanie n.

:: fm. biwakowicz mos.

 przym. biwakowy

 czas. zabiwakować, biwakować

Wiktionary


biwakowy

związany z biwakiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biwakiem, dotyczący biwaku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biwakowicz mos., biwak mrz., biwakowanie n., biwakowiczka ż.

 czas. zabiwakować, biwakować ndk.

Wiktionary


biwalent

para chromosomów homologicznych w pierwszej profazie mejozy, ułożonych tak, aby stykały się centromerami


SJP.pl

Biwalent, tetrada – para chromosomów homologicznych (czyli tetrada chromatyd) połączonych chiazmami. Ograniczają one fragmenty, w których dochodzi do crossing-over, czyli wymiany DNA między sąsiadującymi chromatydami chromosomów homologicznych. Proces ten zachodzi w pierwszej profazie mejozy.

Wikipedia


biwuar

rodzaj aktówki z miejscem na notes i przybory do pisania, klipem przytrzymującym kartki, schowkiem na telefon lub tablet itp.


SJP.pl


biydny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ubogi

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. chory, słaby

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wątły, nieudany

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba dotknięta chorobą

Wiktionary


biyrka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. młoda owca

 (1.2) zootechn. rasa owiec wałaskich

Wiktionary


biz

1. skórzany pasek przy bucie;
2. spód pierścionka łączący wierzch z szyną


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = ekon. bezpośrednie inwestycje zagraniczne

Wiktionary


biz-jet

[czytaj: biz-dżet] mały, luksusowy odrzutowiec; bizjet


SJP.pl


biza

1. skórzany pasek przy bucie;
2. spód pierścionka łączący wierzch z szyną


SJP.pl


bizancjum

1. nazwa Konstantynopola (kolonii greckiej) od ok. 660 r. p.n.e. do 330 r. n.e.;
2. państwo istniejące w latach 395-1453; cesarstwo bizantyjskie, cesarstwo bizantyńskie, cesarstwo wschodniorzymskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. starożytne miasto nad cieśniną Bosfor, nad zatoką Złotego Rogu; później Konstantynopol; obecnie Stambuł;

 (1.2) termin stosowany przez nowożytnych historyków na określenie cesarstwa bizantyńskiego/cesarstwa bizantyjskiego

Wiktionary

  • Cesarstwo Bizantyńskie
  • Bizancjum – starożytne miasto leżące nad cieśniną Bosfor, obecnie Stambuł
  • bizancjum – potoczne określenie sztuki bizantyńskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Położenie geopolityczne Bizancjum, stanowiącego bastion Europy przed ekspansją azjatycką, lecz atakowanego również od zachodu, zawierało wszystkie przesłanki późniejszej katastrofy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiˈzãnt͡sʲjũm, AS: bʹizãncʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizantyjczyk m., Bizantyńczyk m., Bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n.

 przym. bizantyjski, bizantyński

Wiktionary


bizancki

przestarzale: związany z Bizancjum; bizantyjski, bizantyński


SJP.pl


bizant

złota moneta bizantyńska długo będąca w średniowiecznej Europie symbolem dobrobytu


SJP.pl

Wikipedia


bizant.

skrót od: bizantyjski


SJP.pl


bizantologia

nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynistyka, bizantynologia


SJP.pl


bizantyja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. awanturnica

Wiktionary


bizantyjczyk

mieszkaniec Bizancjum (miasta); bizantyńczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizancjum mrz., Bizantyńczyk mos., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.

:: fż. Bizantyjka ż.

 przym. bizantyjski, bizantyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bizantyńczyk

Wiktionary


bizantyjka

mieszkanka Bizancjum (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. mieszkanka Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizancjum mrz., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.

:: fm. Bizantyjczyk mos., Bizantyńczyk mos.

 przym. bizantyjski, bizantyjski

Wiktionary


bizantyjski

bizantyński;
1. przymiotnik od: Bizancjum (np. sztuka bizantyjska);
2. charakteryzujący się wielkim przepychem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. dotyczący Bizancjum, związany z Bizancjum

przymiotnik jakościowy

 (2.1) książk. przen. wyróżniający się wschodnim przepychem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozwój takich ośrodków handlowych, jak Neapol, Gaeta, Amalfi, czy nawet Bari lub Brindisi, wiązał się z ich położeniem w miejscu przecinania się trzech wielkich kręgów ekonomicznych obszaru śródziemnomorskiego: bizantyjskiego, arabskiego i zachodnioeuropejskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲizãnˈtɨjsʲci, AS: bʹizãntyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizantyńczyk mos., Bizantyjka ż., Bizantyjczyk mos., Bizancjum n., bizantynistyka ż., bizantynologia ż., bizantynizm m., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n.

 przym. bizantyński, wczesnobizantyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1, 2.1) war. bizantyński

Wiktionary


bizantyjskość

bizantyjski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bizantyjskie

Wiktionary

Patrz:

bizantyjski

Powiązane:

 rzecz. Bizancjum n., Bizantyńczyk mos., Bizantyjczyk mos., Bizantyjka ż.

 przym. bizantyjski

Wiktionary


bizantyńczyk

mieszkaniec Bizancjum (miasta); bizantyjczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizancjum mrz., Bizantyjczyk mos., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.

:: fż. Bizantyjka ż.

 przym. bizantyjski, bizantyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bizantyjczyk

Wiktionary


bizantynista

osoba specjalizująca się w bizantynistyce; bizantynolog


SJP.pl


bizantynistka

bizantynista


SJP.pl

Patrz:

bizantynista

bizantynistyka

nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynologia, bizantologia


SJP.pl

Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.

Wikipedia


bizantynizacja

poddawanie wpływom bizantyjskim, nadawanie czemuś cech typowo bizantyjskich


SJP.pl


bizantynizm

zespół cech właściwych dla różnych dziedzin życia w cesarstwie bizantyjskim


SJP.pl


bizantynizować

1. poddawać wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej;
2. bizantynizować się - ulegać wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej


SJP.pl


bizantynizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadawanie czemuś cech bizantyjskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizantyńczyk mos., Bizancjum n., Bizantyjczyk mos., Bizantyjka ż.

 czas. bizantynizować

 przym. bizantyjski

Wiktionary


bizantynolog

specjalista w dziedzinie bizantynologii; bizantynista


SJP.pl

Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.

Wikipedia


bizantynologia

nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynistyka, bizantologia


SJP.pl

Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.

Wikipedia


bizantynolożka

bizantynolog


SJP.pl

Patrz:

bizantynolog

bizantyński

bizantyjski;
1. przymiotnik od: Bizancjum (np. sztuka bizantyńska);
2. charakteryzujący się wielkim przepychem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) inaczej: bizantyjski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zakres romanizacji lub hellenizacji kultur barbarzyńskich był tu stosunkowo najskromniejszy, a struktury nowego ustroju znacznie odbiegały od zachodnich lub bizantyńskich wzorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲizãnˈtɨ̃j̃sʲci, AS: bʹizãntĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bizancjum n., bizantynistyka ż., bizantynologia ż., bizantynizm m., Bizantyjczyk mos., Bizantyńczyk mos.

 przym. bizantyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. bizantyjski.

Wiktionary


bizarre

[czytaj: biZAR] wzór na tkaninie o dynamicznej kompozycji z motywów roślinnych, abstrakcyjnych i fantastycznych


SJP.pl

Bizarre, właściwie Rufus Arthur Johnson (ur. 5 lipca 1976 r. w Detroit) – amerykański raper. Członek zespołu D12. Zaczynał w grupie zwanej Outsidaz z Rah Digga oraz Eminemem.

Gościnnie pojawił się w 2008 roku na płycie "KontraWersja" pochodzącego z Kalisza rapera Gorzkiego (aka Uncle G) we współpracy ze Stanisławem Soyką.

Wikipedia


bizerta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnej Tunezji, port nad Morzem Śródziemnym;

Wiktionary

Bizerta (arab. بنزرت, Banzart; fr. Bizerte; łac. Hippo Diarrhytus) – miasto w północnej Tunezji, ośrodek administracyjny gubernatorstwa Bizerta, port nad Morzem Śródziemnym, przy ujściu kanału łączącego jezioro Bizerta z morzem. W 2014 roku liczyło ok. 137 tys. mieszkańców.

Wikipedia


bizet

nazwisko, np. Georges Bizet [czytaj: żorż biZE, w odmianie, np. Georges'a Bizeta - żorża biZEta] kompozytor francuski (1838-75)


SJP.pl

Georges Bizet (wym. [ʒɔʁʒ bizɛ]), właśc. Alexandre-César-Léopold Bizet (ur. 25 października 1838 w Paryżu, zm. 3 czerwca 1875 w Bougival) – francuski kompozytor, piszący przede wszystkim opery.

Wikipedia


bizjet

[czytaj: bizdżet] mały, luksusowy odrzutowiec; biz-jet


SJP.pl


bizmit

ochra bizmutowa


SJP.pl


bizmut

pierwiastek chemiczny (Bi) z grupy azotowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bi i liczbie atomowej 83;

 (1.2) atom bizmutu (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma bizmut?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲizmut, AS: bʹizmut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bizmutyn m., bizmutyt m., bizmutyl m., bizmutyna ż., bizmutan m.

:: zdrobn. bizmutek m.

 czas. bizmutować

 przym. bizmutowy, bizmutylowy, bizmutawy, bizmutowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Bi

Wiktionary


bizmutan

sól kwasu bizmutowego


SJP.pl


bizmutany

sól kwasu bizmutowego


SJP.pl


bizmutek

sól kwasu bizmutowodorowego


SJP.pl


bizmutki

sól kwasu bizmutowodorowego


SJP.pl


bizmutowodór

związek chemiczny; wodorek bizmutu


SJP.pl

Bizmutowodór (wodorek bizmutu), BiH
3
– nieorganiczny związek chemiczny, powstaje w śladowych ilościach w wyniku działania kwasu solnego na stop bizmutu z magnezem. W temperaturze pokojowej rozkłada się na pierwiastki.

Wikipedia


bizmutowy

przymiotnik od: bizmut


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący bizmutu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bizmut mrz.

Wiktionary


bizmutyl

kation zawierający trójwartościowy bizmut


SJP.pl

Bizmutyl, BiO+
− dawna, nieprawidłowa nazwa hipotetycznego jednowartościowego kationu, zawierającego bizmut na III stopniu utlenienia, powstającego w wyniku hydrolizy soli bizmutu(III).

Przykładem związku uznawanego dawniej za zawierający kation bizmutylowy jest chlorek bizmutylu, Bi(O)Cl.

Wikipedia


bizmutyn

minerał, siarczek bizmutu; bizmutynit


SJP.pl

Bizmutynit – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem średniotemperaturowych hydrotermalnych żył kruszcowych. Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.

Wikipedia


bizmutynit

bizmutyn; minerał, siarczek bizmutu


SJP.pl

Bizmutynit – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem średniotemperaturowych hydrotermalnych żył kruszcowych. Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.

Wikipedia


biznes

interes, przedsięwzięcie, handel; business


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) interes, przedsięwzięcie przynoszące zysk

Wiktionary

Biznes (również interes, ang. business) – przedsięwzięcie handlowe, produkcyjne lub usługowe.

Etymologicznie słowo business wywodzi się z „busy” – zajęty, aktywny. W wymiarze społecznym bycie „zajętym” człowiekiem biznesu może oznaczać zaangażowanie w organizację procesu wytwarzania dóbr lub usług w celach komercyjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zakup tych akcji był istotnie świetnym biznesem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiznɛs, AS: bʹiznes

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biznesmen m., biznesmenka ż.

 rzecz. biznesowy

 przysł. biznesowo

 przym. biznesowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) business; pot. interes

Wiktionary


biznes.

skrót od: biznesmeński


SJP.pl


biznesiara

pejoratywnie o biznesmence


SJP.pl


biznesik

mały biznes - firma; firemka


SJP.pl


biznesmen

businessman;
1. człowiek prowadzący interesy; przedsiębiorca, handlowiec, przemysłowiec;
2. właściciel firmy produkcyjnej, handlowej lub usługowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ekon. osoba oficjalnie prowadząca działalność gospodarczą

 (1.2) pot. osoba prowadząca interesy

Wiktionary

Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.

W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minister gospodarki spotkał się z biznesmenami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲizˈnɛsmɛ̃n, AS: bʹiznesmẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biznes mrz.

:: fż. biznesmenka ż.

 przym. biznesmeński, biznesowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedsiębiorca

Wiktionary


biznesmenka

kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, businessmanka


SJP.pl

Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.

W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.

Wikipedia


biznesmeński

związany z biznesmenem, będący właściwością biznesmena


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z biznesmenem, dotyczący biznesmena

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biznesmen mos.

Wiktionary


biznesowy

biznes


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hand. dotyczący biznesu

Wiktionary

Patrz:

biznes

Przykłady

 (1.1) Musimy ujawnić światu złe praktyki biznesowe tej firmy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biznes mrz., biznesmen mos., biznesmenka ż.

 przysł. biznesowo

Wiktionary


biznespartnerka

biznespartner


SJP.pl

Patrz:

biznespartner

biznesplan

business plan, biznes plan;
1. plan funkcjonowania przedsiębiorstwa lub realizacji przedsięwzięcia gospodarczego;
2. dokument zawierający taki plan


SJP.pl

Biznesplan (plan biznesowy, ang. business plan) – dokument przedsiębiorstwa z planem rozwoju, a w przypadku nowych przedsięwzięć, także z planem ich powstania. Sporządzany na potrzeby wewnętrzne i zewnętrzne przedsiębiorstwa – m.in. w celu pozyskania źródeł finansowania inwestycji. Zawiera opis celów, jakie przedsiębiorstwo zamierza realizować w przyszłości z uwzględnieniem istniejących uwarunkowań rynkowych, finansowych, marketingowych, technologicznych, organizacyjnych i kadrowych. Jego elementami są m.in. analiza finansowa, analiza rynku, analiza SWOT.

Wikipedia


bizneswoman

[czytaj: biznesłomen] rzadko: kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, biznesmenka, businessmanka


SJP.pl

Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.

W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.

Wikipedia


bizon

1. duży ssak łożyskowy z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych;
2. kombajn zbożowy marki Bizon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. największy stadny ssak Ameryki Północnej, zamieszkujący prerie i lasy;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. LGBT: biseksualista

Wiktionary

Bizon (Bison) – wyróżniany przez część ujęć systematycznych rodzaj dużych ssaków z rodziny wołowatych (Bovidae) charakteryzujących się krótką, szeroką głową, krótką szyją i wysokim kłębem. Owłosienie przedniej części ciała jest dłuższe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) pamiątkowe kubki i kielichy z kokosowego orzecha, rogu bizona i żółwiej szkarłupiny, dokonane przed wiekami przez nieznanych artystów Ameryki, wydarte przez konkwistadorów, zdobiły teraz, na nowo zrabowane, biesiadniczy stół lansjerów (…) (S. Żeromski: Popioły, Tom III)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲizɔ̃n, AS: bʹizõn

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) neutr. biseksualista; pot. biseks

Wiktionary


bizonek

zdrobnienie od: bizon


SJP.pl


bizoni

bizon; bizonowy


SJP.pl


bizoniak

kolcoróg bizoniak - gatunek pluskwiaka z rodziny zgarbowatych


SJP.pl


bizonowy

bizon; bizoni


SJP.pl


bizun

1. przestarzale o bacie
2. łobuz, nicpoń, wałkoń


SJP.pl


bizuny

1. baty z byczej skóry;
2. uderzenia batem


SJP.pl


biżuteria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedmioty wyrabiane z metali szlachetnych i kamieni szlachetnych (lub ich imitacji) służące do ozdoby stroju, ciała;

Wiktionary

Biżuteria (fr. bijouterie, od bijou – klejnot) – drobny przedmiot złotniczy i jubilerski służący do ozdoby ciała i stroju, zazwyczaj z metali i kamieni szlachetnych i ozdobnych.

Biżuteria odznacza się przede wszystkim artystycznym wykonaniem – i dzięki temu kryterium do biżuterii można zaliczyć ozdoby ludów pierwotnych. Formy artystyczne kształtowały się i kształtują zgodnie z ogólnymi trendami mody.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Same szyją swoje ubrania i robią swoją biżuterię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiʒuˈtɛrʲja, AS: bʹižuterʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. biżuteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środ. biżu

Wiktionary


biżuteryjny

przymiotnik od: biżuteria


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący biżuterii, związany z biżuterią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po przygodzie z Marynarką Kevin przypomniał sobie o wyuczonym zawodzie chemika biżuteryjnego.

 (1.1) Cały zbiór legnicki pozyskany został drogą zakupu i darów liczy obecnie 560 eksponatów, w tym 300 unikatowych prac biżuteryjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiʒutɛˈrɨjnɨ, AS: bʹižuteryi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biżuteria ż.

Wiktionary


biłgoraj

1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w województwie lubelskim;

Wiktionary

Biłgoraj (niem. Bilgoraj, jid. ‏בילגוריי‎, ros. Билгорай, ukr. Білго́рай) – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, siedziba powiatu biłgorajskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W latach 1975-1998 Biłgoraj administracyjnie należał do województwa zamojskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲiwˈɡɔraj, AS: bʹiu̯gorai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biłgorajanin mos., biłgorajanka ż.

 przym. biłgorajski

Wiktionary


biłgorajanin

mieszkaniec Biłgoraja (miasta w Polsce); biłgorajczyk


SJP.pl


biłgorajanka

mieszkanka Biłgoraja (miasta w Polsce)


SJP.pl


biłgorajczyk

mieszkaniec Biłgoraja (miasta w Polsce); biłgorajanin


SJP.pl


biłgorajka

mieszkanka Biłgoraju


SJP.pl


biłgorajski

przymiotnik od: Biłgoraj


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Biłgoraja, związany z Biłgorajem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲiwɡɔˈrajsʲci, AS: bʹiu̯gorai ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Biłgoraj m., biłgorajanin m., biłgorajanka ż.

Wiktionary


bj

[czytaj: beJOT] skrót od: Biblioteka Jagiellońska


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Biblioteka Jagiellońska;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ‿ˈjɔt, AS: be‿i ̯ot

Wiktionary


bjelkit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. zob. cosalit.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cosalit

Wiktionary


bjj

skrótowiec, rodzaj nijaki

 (1.1) = brazylijskie jiu-jitsu

Wiktionary


björk

Björk Guðmundsdóttir (wym. [ˈpjœr̥k ˈkvʏðmʏntsˌtoʊhtɪr]; ur. 21 listopada 1965 w Reykjavíku) – islandzka piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, aktorka, producentka muzyczna i DJ.

Wikipedia


bjrm

skrótowiec

 (1.1) = geogr. polit. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ‿jɔt‿ɛr‿ˈɛ̃m, AS: be‿i ̯ot‿er‿m

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Macedonii

Wiktionary


bk

symbol berkela, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

Wikipedia


bla

potocznie: wyraz, zwykle powtórzony dwu- lub trzykrotnie (bla, bla, bla), oznaczający mówienie, gadanie; ple, ble


SJP.pl


blacha

1. wyrób metalowy w postaci prostokątnego arkusza, otrzymywanego przez walcowanie;
2. płaskie naczynie do pieczenia ciast;
3. płyta pieca kuchennego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienki, płaski kawałek metalu;

 (1.2) metalowa płyta przykrywająca piec kuchenny

 (1.3) kulin. metalowe naczynie używane do pieczenia

 (1.4) kulin. zawartość blachy (1.3)

 (1.5) muz. slang. instrumenty dęte blaszane

 (1.6) slang. odznaka policyjna

 (1.7) pot. złotówka

 (1.8) zob. blachy.

 (1.9) gw-pl|Bukowina. garnek

Wiktionary

Blacha – wyrób hutniczy, którego grubość jest znacznie mniejsza od długości i szerokości. Grubości blach leżą w granicach od dziesiątych części milimetra do kilkudziesięciu milimetrów.

Blachy mogą być gładkie lub mieć fakturę powierzchniową. Dostarczane są w postaci płaskich arkuszy lub taśm zwiniętych w kręgi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój garaż jest pokryty blachą ocynkowaną.

 (1.3) Po wymieszaniu masła z cukrem i jajkami możemy wylać ciasto na blachę i wstawić do piekarnika.

 (1.4) Prawie cała blacha ciasteczek została już zjedzona.

 (1.6) Podszedł do mnie facet ubrany po cywilu i nagle błysnął mi blachą, musiałem pojechać na komisariat i złożyć wyjaśnienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblaxa, AS: blaχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacharz m., blacharstwo n., blacharka ż., blaszak m., blachy nmos.

:: zdrobn. blaszka ż.

 czas. blachować ndk.

 przym. blacharski, blaszany, blaszkowy, blaszkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) płyta

 (1.9) gorczek, gorneczek

Wiktionary


blachara

potocznie: mało inteligentna dziewczyna, ubierająca się wyzywająco, która interesuje się głównie samochodami i dobrą zabawą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pejor. dziewczyna lub młoda kobieta darząca zainteresowaniem mężczyzn jeżdżących dobrymi, luksusowymi samochodami (stanowiącymi symbol dostatku)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piotrek poderwał kolejną blacharę na tę swoją beemkę.

 (1.1) Jednak moje zdanie jest takie, żebyś kupił takie auto, jakie ci się podoba, nie żeby wyrywać dupy, bo wyrwiesz blacharę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈxara, AS: blaχara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blachowanie n., blacha ż., blacharstwo n., blacharz m., blaszak m.

 czas. blachować ndk.

 przym. blacharski

Wiktionary


blacharka

potocznie:
1. blacharstwo;
2. blaszana obudowa pojazdu; karoseria;
3. rezultat prac blacharskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prace blacharskie, zwłaszcza wykonywane przy karoserii samochodowej

 (1.2) karoseria samochodowa lub jej część

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈxarka, AS: blaχarka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blaszany, blacharski

 rzecz. blacharstwo n., blacha ż., blaszka ż., blacharz mos., blachy nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blacharstwo

Wiktionary


blacharnia

1. zakład zajmujący się wyrobem przedmiotów blaszanych;
2. skład blachy


SJP.pl


blacharski

przymiotnik od: blacharz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z blacharstwem lub blacharzem, dotyczący blacharstwa lub blacharza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karoseria tego samochodu wymaga naprawy blacharskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszak mrz., blachy nmos., blachara ż., blacharstwo n., blacharz mos., blacharka ż., blacha ż.

 przym. blaszany, blaszkowaty

Wiktionary


blacharstwo

dział technologii (rzemiosło) obejmujący wyrób przedmiotów z blach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. dział rzemiosła obejmujący wytwór oraz naprawę przedmiotów wykonanych z blachy i krycie nią dachów;

Wiktionary

Blacharstwo – dział rzemiosła obejmujący wytwarzanie i naprawę przedmiotów z blachy i krycie dachów blachą. Współcześnie kojarzone głównie z blacharstwem pojazdowym, czyli z naprawą uszkodzonej karoserii samochodowej.

Rzemieślnik zajmujący się blacharstwem to blacharz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zaprzyjaźnionym warsztacie ślusarskim udostępniono mi aparat do spawania gazowego. Musiałem też nauczyć się następnego zawodu - spawalnictwa oraz blacharstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszak mrz., blachy nmos., blachara ż., blacharz mos., blacharka ż., blacha ż.

 przym. blaszany, blaszkowaty, blacharski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blacharka

Wiktionary


blacharz

rzemieślnik zajmujący się renowacją i reperacjami karoserii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający lub naprawiający przedmioty z blachy

 (1.2) rzem. rzemieślnik naprawiający karoserię samochodową

 (1.3) reg. pot. milicjant, policjant

Wiktionary

Blacharstwo – dział rzemiosła obejmujący wytwarzanie i naprawę przedmiotów z blachy i krycie dachów blachą. Współcześnie kojarzone głównie z blacharstwem pojazdowym, czyli z naprawą uszkodzonej karoserii samochodowej.

Rzemieślnik zajmujący się blacharstwem to blacharz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Św. Piotr, pierwszy papież, jest patronem m.in. diecezji w Rzymie, wielu, także polskich miast oraz blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków i zegarmistrzów.

 (1.2) Niech blacharz sprawdzi ci to podwozie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszka ż., blacharka ż., blacha ż., blachara ż., blacharstwo n., blachy lm nm.

 przym. blacharski, blaszany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klympiorz, klympiyrz.

 (1.3) gliniarz, władza

Wiktionary


blachnicki

nazwisko


SJP.pl

Wikipedia


blachoczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. blaszany garnuszek

Wiktionary


blachodachówka

1. blaszane pokrycie dachowe; blachówka;
2. pojedynczy arkusz blachy tworzący pokrycie dachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. blaszany materiał na pokrycie dachu imitujący fakturą dachówkę;

Wiktionary

Blachodachówka – stalowe pokrycie dachowe produkowane z ocynkowanych blach stalowych o grubości 0,4-1,25 mm, powlekanych powłokami organicznymi o grubości od 25 μm (powłoki poliestrowe) do 200 μm (plastizol). Pośród powłók ochronnych stosowane są m.in.: poliester, PVDF, TC 50, PRELAQ 50, pural lub plastizol. Waga 1 m² pokrycia waha się od 4,2–6,5 kg. Stosowane są na pokrycia o nachyleniu minimum 9–12°. Układa się je na drewnianych łatach. W przypadku mocowania na łatach stosuje się rozstaw 35 lub 40 cm w zależności od długości modułu montowanej blachodachówki. Arkusz blachodachówki to średnio 6 m² dachu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌblaxɔdaˈxufka, AS: blaχodaχufka

Wiktionary


blachować

czasownik

 (1.1) pot. szpanować samochodem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈxɔvat͡ɕ, AS: blaχovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blachy nmos., blaszka ż., blachara ż., blachowanie n., blacha

Wiktionary


blachowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blachować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blachować ndk.

 rzecz. blachara ż., blaszka ż.

Wiktionary


blachowatość

blachowaty


SJP.pl

Patrz:

blachowaty

blachowaty

podobny do blachy


SJP.pl


blachówka

półwyrób w kształcie płyty, przeznaczony do wyrobu blachy przez dalsze walcowanie


SJP.pl

Blachówka – część wsi Kościelisko w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, siedziba gminy Kościelisko.

W latach 1975–1998 Blachówka należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.

Blachówka położona 4 km od centrum Zakopanego, rozpościera się z niej rozległa panorama Tatr.

Wikipedia


blachowkręcik

zdrobnienie od: blachowkręt


SJP.pl


blachowkręt

specjalny wkręt do blachy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. specjalny wkręt do blachy;

Wiktionary

Blachowkręt – rodzaj wkręta do metalu, przeznaczony do mocowania blachy lub innego materiału do konstrukcji metalowej.

Blachowkrętów szczególnie powszechnie używa się do łączenia z blachą części, na których nie występują znaczne obciążenia (np. w przemyśle motoryzacyjnym do mocowania do karoserii z blachy elementów tapicerki albo wyposażenia wnętrza). Średnice blachowkrętów na ogół nie przekraczają 7 milimetrów, a grubość blachy nie jest na ogół większa od 0,5 milimetra.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Taki wkrętak udarowy służy również do odkręcania i przykręcania wkrętów lub blachowkrętów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈxɔfkrɛ̃nt, AS: blaχofkrẽnt

Wiktionary


blachowkrętarka

urządzenie do umieszczania wkrętów w blasze (arkuszu metalu)


SJP.pl


blachowkrętowy

blachowkręt


SJP.pl

Patrz:

blachowkręt

blachownia

oddział stoczni, zajmujący się obróbką blach do budowy kadłubów okrętowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Blachownia (niem. Blachstädt) – miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Blachownia.

Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 9041 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jutro pojedziemy nad zalew w Blachowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈxɔvʲɲa, AS: blaχovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blachowniański, blaszany

 rzecz. blachownianin, blachownianka

Wiktionary


blachownianin

mieszkaniec Blachowni (miasta w województwie śląskim)


SJP.pl


blachownianka

mieszkanka Blachowni (miasta w województwie śląskim)


SJP.pl


blachowniański

przymiotnik od: Blachownia, Blachownia Śląska


SJP.pl


blachownica

1. maszyna do wytwarzania blachy;
2. dawniej: część zbroi okrywająca pierś; kirys; napierśnik


SJP.pl

Blachownica – dźwigar złożony, zbudowany z blach połączonych w przekrój odpowiedni do wymagań konstrukcyjnych i usztywniony żebrami położonymi poprzecznie w stosunku do osi dźwigara.

Blachownice mogą mieć przekrój otwarty, np. dwuteowy lub zamknięty (skrzynkowy). Poszczególne elementy łączono niegdyś przy pomocy nitów lub śrub, współcześnie blachownice są zwykle spawane. Spotyka się konstrukcje mostowe blachownicowe z żelbetową współpracującą konstrukcyjnie płytą mostu.

Wikipedia


blachowski

nazwisko


SJP.pl


blachy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) slang. tablica rejestracyjna

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) M., B., i W. plural|blacha.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Romek przyjechał do mnie bryką na niemieckich blachach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacha ż., blacharz m., blacharstwo n., blacharka ż., blaszak m., blaszka ż.

 czas. blachować ndk.

 przym. blacharski, blaszany

Wiktionary


blacik

zdrobnienie od: blat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od blat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie blat, lecz tylko mały blacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blat m.

Wiktionary


black

nazwisko


SJP.pl

Geografia

Stany Zjednoczone

  • Black – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Geneva
  • Gmina Black (ang. Black Township) w stanie Indiana, w hrabstwie Posey
  • Gmina Black (ang. Black Township) w stanie Pensylwania, w hrabstwie Somerset
  • Gmina Black (ang. Black Township) w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Tripp

Wikipedia


blackberry

[czytaj: blekbery] smartfon marki Blackberry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) smartfon kanadyjskiej firmy BlackBerry Limited, w większości modeli z charakterystyczną klawiaturą

Wiktionary

  • BlackBerry – komputer kieszonkowy

Gminy w USA:

  • Blackberry (ang. Blackberry Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Kane
  • Blackberry (ang. Blackberry Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Itasca

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeszcze do niedawna telefony BlackBerry – które jako jedne z nielicznych na rynku miały fizyczną klawiaturę, do tego były dobrze zabezpieczone przed atakami hakerów – były podstawowym urządzeniem, którym posługiwali się politycy czy biznesmeni.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. jeżynka

Wiktionary


blackburn

Blackburn – miasto w Wielkiej Brytanii, w północno-zachodniej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Lancashire, w dystrykcie (unitary authority) Blackburn with Darwen. Leży 14,3 km na wschód od miasta Preston, 39,8 km na południowy wschód od miasta Lancaster i 296,6 km na północny zachód od Londynu. W 2021 roku miasto liczyło 124 955 mieszkańców. Blackburn jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Blacheburn.

Wikipedia


blackjack

[czytaj: blekdżek] hazardowa gra w karty; black jack, oczko, dwadzieścia jeden


SJP.pl

Blackjack – kasynowa gra karciana, w której gracz stara się pokonać krupiera poprzez uzyskanie sumy jak najbliższej 21 punktów w kartach, nie przekraczając 21.

Wikipedia


blackmetalowiec

1. członek zespołu grającego black metal;
2. miłośnik black metalu


SJP.pl


blackmetalowy

black metal [czytaj: blekmetalowy]


SJP.pl


blackminton

[czytaj: blekminton] zabawowa wersja crossmintona, w którą gra się nocą przy użyciu fluorescencyjnej lotki


SJP.pl


blackout

[czytaj: blekałt] z angielskiego: zaciemnienie; blekaut;
1. wygaszenie świateł na scenie w celu oddzielenia od siebie scen sztuki;
2. krótka scenka satyryczna oddzielona od reszty występu wygaszeniem świateł;
3. rozległa awaria zasilania elektrycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. długotrwały zanik napięcia w sieci energetycznej;

Wiktionary

  • Blackout – rozległa awaria zasilania

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z perspektywy badań nad bezpieczeństwem narodowym, szczególne znaczenie mają masywne blackouty, które zdarzają się rzadko, ale ich konsekwencje społeczno-ekonomiczne są niebagatelne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) awaria zasilania

Wiktionary


blackrockowy

black rock [czytaj: blekrokowy]


SJP.pl


blacksburg

[czytaj: bleksberg] miasto w USA, w stanie Wirginia


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Blacksburg – miejscowość w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Cherokee
  • Blacksburg – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Montgomery

Wikipedia


blackwater

[czytaj: blekłoter]
1. rzeka w Irlandii;
2. nazwa kilku gmin w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

  • Blackwater Worldwide – amerykańska prywatna agencja ochrony
  • Blackwater Park – album zespołu Opeth

Wikipedia


blackwell

Miejscowości w USA:

  • Blackwell – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie Kay
  • Blackwell – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Nolan
  • Blackwell – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Forest

Gminy w USA:

  • Blackwell (ang. Blackwell Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Forest

Wikipedia


bladawy

zbliżony do bladego, nie do końca blady, prawie blady


SJP.pl


bladnąć

tracić kolor, tracić intensywność koloru, stawać się bladym


SJP.pl


blado

przysłówek sposobu

 (1.1) z obecnością bladości lub innych cech typowych dla bladych przedmiotów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bladość ż.

 przym. blady, bladziutki, bledziutki

Wiktionary


bladobursztynowy

nieintensywnie bursztynowy; jasnobursztynowy


SJP.pl


bladobłękitny

nieintensywnie błękitny; błękitnawy


SJP.pl


bladoczerwony

nieintensywnie czerwony; jasnoczerwony, czerwonawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) czerwony o bladym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczyna miała na sobie wyłącznie skąpy bladoczerwony kostium kąpielowy z miękkiego lnu.

Wiktionary


bladofioletowy

nieintensywnie fioletowy; jasnofioletowy, fioletowawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) fioletowy o bladym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płetwy nieparzyste mają bladofioletowy odcień, płetwa grzbietowa jest długa, wysoka i ozdobiona kilkoma rzędami czerwonych i czarnych plamkaamek.

Wiktionary


bladofiołkowy

nieintensywnie fiołkowy; jasnofiołkowy


SJP.pl


bladokwiatowy

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający blade kwiaty

Wiktionary


bladolawendowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) lawendowy o bladym odcieniu

Wiktionary


bladolicy

poetycko: mający bladą cerę, bez rumieńców; blady


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. taki, który ma bladą twarz (lico)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tylko mgławice nad nurtem Narewu skłębiły się gęściej i ukryły w swej płachcie bladolice boginki, zielonookie rusałki-wodnice, topielice upiorne, unoszone wartem bieżnym, rogany-latawice, na pruską Szatrję dążące. sic.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) białolicy

Wiktionary


bladolila

nieintensywnie liliowy; bladoliliowy


SJP.pl


bladoliliowy

nieintensywnie liliowy; bladolila


SJP.pl


bladoniebieski

nieintensywnie niebieski; niebieskawy, jasnoniebieski


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niebieski o bladym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Symbolem „Caritas Academica” był bladoniebieski, równoramienny krzyż.

Wiktionary


bladopomarańczowy

nieintensywnie pomarańczowy; jasnopomarańczowy, pomarańczowawy


SJP.pl


bladoróżowy

nieintensywnie różowy; jasnoróżowy, różowawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o bladym, rozbielonym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W domku zapewne było biuro: na daszku łopotała bezwładnie bladoróżowa flaga, już postrzępiona.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różowawy, jasnoróżowy

Wiktionary


bladość

blady


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co blade; cecha tych, którzy są bladzi

Wiktionary

Bladość – efekt spowodowany zmniejszeniem ilości oksyhemoglobiny w naczyniach krwionośnych skóry lub błon śluzowych, który może wynikać z choroby, wstrząsu emocjonalnego, stresu, unikania światła słonecznego, bądź też niedokrwistości. Bladość może mieć podłoże genetyczne. Jest najlepiej widoczna na twarzy i dłoniach. W zależności od przyczyny może pojawić się nagle lub stopniowo.

Wikipedia

Patrz:

blady

Przykłady

 (1.1) Już sina bladość ustąpiła z jej policzków, na których zarysowywał się chwilami lekki rumieniec.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bladaczka ż., blednica ż., bladawość ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.

 czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.

 przym. blady, bladawy, bladziutki, bledziutki

 przysł. blado, bladawo

Wiktionary


bladosiny

nieintensywnie siny; sinawy, jasnosiny


SJP.pl


bladoszary

nieintensywnie szary; jasnoszary, szarawy


SJP.pl


bladosłomkowy

o kolorze: słomkowy o jasnym odcieniu, podobny do jasnożółtego; jasnosłomkowy


SJP.pl


bladowski

nazwisko


SJP.pl


bladozielonawy

nieintensywnie zielonkawy; bladozielonkawy


SJP.pl


bladozielonkawo

bladozielonkawy


SJP.pl

Patrz:

bladozielonkawy

bladozielonkawy

nieintensywnie zielonkawy; bladozielonawy


SJP.pl


bladozielony

nieintensywnie zielony; jasnozielony, mdłozielony, mglistozielony, zielonawy, zielonkawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) jasnozielony, zielony o słabym, bladym odcieniu

Wiktionary


bladożółtawy

nieco żółty o jasnym odcieniu; jasnożółtawy


SJP.pl


bladożółty

nieintensywnie żółty; jasnożółty, żółtawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) żółty o bladym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolor dobieramy w zależności od drewna, które chcemy imitować (bladożółty dla jasnego dębu lub czerwonobrązowy dla mahoniu).

Wiktionary


bladozłoty

nieintensywnie złoty; jasnozłoty, złotawy


SJP.pl


bladszy

stopień wyższy od przymiotnika: blady; bledszy


SJP.pl


blady

1. niemający rumieńców; biały;
2. o barwie, świetle: mało intensywny; mdły;
3. mało wyrazisty; mdły;
4. niczym się niewyróżniający; nijaki, banalny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) o barwie skóry ludzkiej pozbawiony rumieńca, opalenizny, mający jasną karnację

 (1.2) o mało intensywnej barwie

 (1.3) mało wyrazisty

 (1.4) przen. banalny, niewyróżniający się, nudny

 (1.5) gw-pl|Bukowina, Łowicz. różowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Dlaczego wszystkie nieszczęścia zawsze spadają na moją głowę? – patrzyła gdzieś obok zastygłej z przykrości i bladej Dominiki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbladɨ, AS: blady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bladość ż., bladaczka ż., blednica ż., bladawość ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.

 czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk., pobladzić dk.

 przym. bladawy, bladziutki, bledziutki

 przysł. blado, bladawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezkrwisty

Wiktionary


bladź

wulgarnie: prostytutka; dupodajka, kurwa, kurwiszcze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. pejor. wyzwisko wobec kobiety

 (1.2) wulg. pejor. prostytutka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wulg. kurwa, kurwiszon, kurwiszcze, dziwka, ścierka

Wiktionary


bladzieć

czasownik

 (1.1) stpol. blednąć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblad͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: blaʒ́ėć

Wiktionary


bladziej

stopień wyższy od przysłówka: blado; bledziej


SJP.pl


bladziuchny

zdrobnienie od: blady; bledziuchny, bladziuśki (bledziuśki), bladziutki (bledziutki)


SJP.pl


bladziuśki

zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bledziuśki, bladziutki (bledziutki)


SJP.pl


bladziuteńki

zdrobnienie od: bladziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: blady

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌblad͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: blaʒ́utńḱi

Wiktionary


bladziutki

zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki (bledziuśki), bledziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: blady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tegoroczna edycja memoriału była bladziutka, marniutka, a przede wszystkim toczyła się przy maleńkim zainteresowaniu publiczności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈd͡ʑutʲci, AS: blaʒ́utʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bladość ż., bladawość ż., blednica ż., bladaczka ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.

 czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.

 przym. blady, bladawy, bledziutki

 przysł. blado, bladawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bledziutki

Wiktionary


blaga

zmyślenie, kłamstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kłamstwo, nieprawda, bujda

Wiktionary

  • Blaga – wieś w Rumunii, w okręgu Bacău, w gminie Dealu Morii
  • Blaga – wieś w Rumunii, w okręgu Jassy, w gminie Schitu Duca
  • Lucian Blaga
  • Vasile Blaga
  • (4891) Blaga

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszyscy drwią z samochwalców, a jednak im blaga w życiu pomaga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblaɡa, AS: blaga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blagierstwo n., blagieria ż., blagier m., blagierka ż., blagowanie n.

 czas. blagować

 przym. blagierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. kłamstwo.

Wiktionary


blagier

człowiek świadomie mówiący nieprawdę; łgarz, kłamca, oszust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. kłamca, krętacz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblaɟɛr, AS: blaǵer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaga ż., blagierstwo n., blagieria ż., blagowanie n.

:: fż. blagierka ż.

 czas. blagować

 przym. blagierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. kłamca.

Wiktionary


blagieria

przestarzale: blagierstwo, blaga


SJP.pl


blagierka

1. zmyślanie, fantazjowanie;
2. kobieta mówiąca nieprawdę, lubiąca zmyślać i koloryzować


SJP.pl


blagierski

blagier


SJP.pl

Patrz:

blagier

blagierstwo

zmyślanie, oszukiwanie, blagowanie; blaga


SJP.pl


blagować

potocznie: mówić rzeczy niepokrywające się z prawdą; łgać, zmyślać, kłamać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. kłamać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaga ż., blagier mos., blagowanie n.

Wiktionary


blagowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. mówienie nieprawdy w celu zrobienia na kimś wrażenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaga ż., blagierstwo n., blagieria ż., blagier m., blagierka ż.

 czas. blagować

 przym. blagierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłamanie; pot. bajerowanie, bajcowanie, bajtlowanie, bujanie, kitowanie, kręcenie, picowanie, ściemnianie

Wiktionary


blair

[czytaj: bler] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Blair – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Washington
  • Blair – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Jackson
  • Blair – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Trempealeau

Gminy w USA:

  • Blair (ang. Blair Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Clay
  • Blair (ang. Blair Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Grand Traverse
  • Blair (ang. Blair Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Blair

Wikipedia


blairysta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik Tony'ego Blaira, dawnego przywódcy brytyjskiej Partii Pracy oraz premiera Wielkiej Brytanii w latach 1997–2007

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego zdaniem to blairyści, a więc także jego brat, odpowiadają za klęskę Partii Pracy w majowych wyborach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blairyzm m.

Wiktionary


blairyzm

[czytaj: bleryzm] polityczna ideologia byłego premiera Wielkiej Brytanii, Tony'ego Blaira, oparta na zasadach solidarności społecznej


SJP.pl


blaise

[czytaj: blez] francuskie imię męskie


SJP.pl

Francja:

  • Blaise – rzeka, dopływ Eure
  • Blaise – rzeka, dopływ Marny
  • Blaise-sous-Arzillières – gmina

Osoby:

  • Blaise Aldo – francuski polityk
  • Blaise Cendrars – francuski prozaik
  • Blaise Compaoré – burkiński polityk
  • Blaise de Vigenère – francuski dyplomata
  • Blaise Diagne – senegalski polityk
  • Blaise Giezendanner – francuski narciarz alpejski
  • Blaise Kouassi – piłkarz w Wybrzeża Kości Słoniowej
  • Blaise Matuidi – francuski piłkarz
  • Blaise Nkufo – szwajcarski piłkarz
  • Blaise Nzeyimana – rwandyjski biskup
  • Blaise Pascal – francuski matematyk
  • Blaise Piffaretti – szwajcarski piłkarz
  • Blaise-Ernest Morand – kanadyjski biskup
  • Blaise François Pagan – francuski architekt
  • Clark Blaise – kanadyjski pisarz
  • Modesty Blaise – bohaterka brytyjskich komiksów

Wikipedia


blajba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. mieszkanie, miejsce noclegowe, tymczasowe lokum

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Pod dwunastym, szanowny panie, będzie ta blajba pana Rajmunda, na czwartym kiju z prawej – zawołał jeszcze stróż, po czym znów wrócił do swojego zajęcia.

Wiktionary


blake

  • Yohan Blake – jamajski lekkoatleta, sprinter
  • William Blake – angielski pisarz, poeta, malarz i grafik
  • Blake Carrington – główny bohater serialu Dynastia

Wikipedia


blakier

dawniej: przyścienna lampa lub świecznik z przylegającą do ściany tarczą, odbijającą światło; kinkiet


SJP.pl


blaknąć

1. tracić blask, intensywność barwy; płowieć
2. przenośnie: stawać się nieważnym, nieistotnym


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) o kolorze: tracić wyrazistość

 (1.2) przen. być przyćmiewanym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblaknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: blaknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaknięcie n., wyblaknięcie n.

 czas. wyblaknąć dk.

 przym. wyblakły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płowieć

Wiktionary


blaknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blaknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyblaknięcie n.

 czas. blaknąć ndk., wyblaknąć dk.

 przym. wyblakły

Wiktionary


blaknyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wygadać się z czymś

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zachować się nietaktownie

Wiktionary


blama

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. reg. ośmieszenie się

Wiktionary

Blama – miasto w Sierra Leone, w Prowincji Wschodniej. Według danych na rok 2015 liczyło 7097 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie rób blamy i ubierz się do porządku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blamaż mrz.

 czas. blamować się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blamaż, gafa, kaszana, klops, kompromitacja, niepowodzenie, obciach, porażka, wpadka, wsypa, wtopa

Wiktionary


blamanż

rodzaj galaretki, słodki deser robiony najczęściej z mleka (lub śmietany) i cukru, zagęszczany żelatyną, mąką kukurydzianą lub mchem irlandzkim i przyprawiany migdałami


SJP.pl


blamaż

kompromitacja, ośmieszenie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. kompromitacja, ośmieszenie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Premiera tego przedstawienia okazała się blamażem, na sali było mniej miejsc niż sprzedano biletów, a aktorzy nie znali ról.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblãmaʃ, AS: blãmaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blamowanie n., zblamowanie n., blama ż.

 czas. blamować się ndk., zblamować się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompromitacja, ośmieszenie się, zblamowanie się, poruta, wstyd, hańba; reg. blama

Wiktionary


blamborek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podłużny pojemnik na wodę do zwilżania osełki

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blamborzić ndk.

 rzecz. blambory lm. nmos.

Wiktionary


blambory

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zlewki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blamborek mrz.

 czas. blamborzić ndk.

Wiktionary


blamborzić

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mieszać coś z czymś

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nieładnie pić, chłeptać

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jeść dużo różnych rzeczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blamborek mrz., blambory lm. nmos.

Wiktionary


blamować

książkowo: blamować się - ośmieszać się, kompromitować się


SJP.pl


blamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stawanie się śmiesznym, narażanie się na kpiny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blamaż m.

 czas. blamować się

Wiktionary


blanc

[czytaj: blã] nazwisko


SJP.pl


blanchard

[czytaj: bląSZAR] nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Jacques Blanchard – francuski malarz barokowy
  • Jean-Pierre Blanchard – francuski aeronauta i wynalazca, pionier lotów balonowych.

Miejscowości w USA:

  • Blanchard – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Page
  • Blanchard – miejscowość w stanie Luizjana, w parafii Caddo
  • Blanchard – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie McClain
  • Blanchard – jednostka osadnicza w stanie Missouri, w hrabstwie Atchison
  • Blanchard – jednostka osadnicza w stanie Pensylwania, w hrabstwie Centre
  • Blanchard – jednostka osadnicza w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Traill
  • Blanchard – jednostka osadnicza w stanie Idaho, w hrabstwie Centre
  • Blanchard – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Lafayette

Wikipedia


blanco

[czytaj: blanko] tylko w wyrażeniu: in blanco - dokument opatrzony podpisem, ale bez tekstu; in blanko


SJP.pl

Stany Zjednoczone:

  • Blanco – jednostka osadnicza w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie San Juan
  • Blanco – jednostka osadnicza w stanie Oklahoma, w hrabstwie Pittsburg
  • Blanco – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Blanco
  • Blanco (ang. Blanco County) – hrabstwo w stanie Teksas

Wikipedia


blandyn

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Blandyn – imię męskie pochodzące od łacińskiego imienia Blandinus, utworzonego od przymiotnika blandus (ż. blanda), 'pochlebny, powabny, wdzięczny, czarujący'. Patronem imienia jest św. Blandyn (Bladyn) z VII wieku, jedyny święty o tym imieniu.

Żeńskim odpowiednikiem jest Blandyna.

Blandyn imieniny obchodzi 5 listopada.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chłopak miał na imię Blandyn i pochodził z Włoch.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Blandyna ż.

Wiktionary


blandyna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Blandyn

Wiktionary

Blandyna – żeńska forma imienia Blandyn, utworzona od łac. przymiotnika blandinus (ż. blandina), w znaczeniu „powabny, wdzięczny, czarujący, ew. uprzejmy, przyjacielski”.

Blandyna obchodzi imieniny 2 czerwca i 5 listopada.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Blandyna i pracuję w cukierni w Chorzowie.

 (1.1) W Kościele katolickim na 2 czerwca przypada wspomnienie św. Blandyny z Lyonu, patronki dziewic i służących.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Blandyn mos.

Wiktionary


blaneta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. hipotetyczne ogromne ciało niebieskie poruszające się wokół supermasywnej czarnej dziury

Wiktionary

Wikipedia


blank

1. przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blanka;
2. wyprawiona skóra używana w rymarstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzem. sztywna, gładka i wyprawiona skóra do wytwarzania siodeł i innych produktów rymarskich

 (1.2) archit. jeden występ w blankach

 (1.3) w grach słownych: płytka bez litery

przysłówek sposobu

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. całkiem, całkowicie

przymiotnik

 (3.1) gw-pl|Górny Śląsk. czysty

 (3.2) gw-pl|Górny Śląsk. oczywisty

Wiktionary

Blank (Blanc) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Prus III.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Murzyn to je blank czorny człowiek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blãŋk, AS: blãŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) blanka, krenel

 (1.3) pot. mydło

Wiktionary


blanka

przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blank


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Blanka – imię żeńskie wywodzące się od hiszpańskiej wersji francuskiego imienia Blanche lub z germańskiego blankus, blanchus „biała”. W niektórych językach występuje również w formie Bianka.

Blanka imieniny obchodzi: 7 października i 1 grudnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Blanka, Matka Twa, królowa / Powtarzała Ci te słowa: / „Wolę trupem widzieć syna, / Nim go splami grzechów wina”".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblãnka, AS: blãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Blaneczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. Blaneczka ż.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Blanca.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Blanche

* baskijski: (1.1) Zuria

* białoruski: (1.1) Бланка ż.

* bułgarski: (1.1) Бианка ż.

* francuski: (1.1) Blanche ż.

* hiszpański: (1.1) Blanca ż.

* kataloński: (1.1) Blanca ż.

* łaciński: (1.1) Blanca ż.

* niemiecki: (1.1) Blanka ż.

* norweski (bokmål): (1.1) Blanka

* portugalski: (1.1) Branca ż.

* rosyjski: (1.1) Бланка ż.

* słowacki: (1.1) Blanka ż.

* ukraiński: (1.1) Б'янка ż.

* węgierski: (1.1) Blanka

* włoski: (1.1) Bianca ż.

źródła.

== Blanka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|czeski|ż. Blanka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


blanki

1. przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blanka;
2. wyprawiona skóra używana w rymarstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) archit. szereg prostokątnych, zębatych występów wieńczących mur obronny; ; Gloger|Blanki.

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|blank.

 (2.2) plural|blanka.

Wiktionary

Blanki (krenelaż) – element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt tzw. zębami – merlonami, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń (tzw. miedza), co miało ułatwić obronę w czasie oblężenia. Blanki stanowiły przedpiersie wieńczące mur, jednocześnie chroniąc biegnący za nimi chodnik strzelecki. W czasie walk w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈblãŋʲci, AS: blãŋʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blankowanie ndk.

 rzecz. blankowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blankowanie, krenelaż

Wiktionary


blankiecik

zdrobnienie od: blankiet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od blankiet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie blankiet, lecz tylko mały blankiecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blankiet m.

Wiktionary


blankiet

pismo urzędowe z wydrukowanym tekstem, rubrykami do wypełnienia, nagłówkiem, pieczątką instytucji, firmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) papier, druk, który należy wypełnić

 (1.2) arkusz korespondencyjny

 (1.3) środ. przyjęcie taneczne połączone ze spożywaniem alkoholu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblãŋʲcɛt, AS: blãŋʹḱet

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blankietowy

 rzecz. blankiecik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) formularz

Wiktionary


blankietowy

blankiet


SJP.pl

Patrz:

blankiet

blankista

zwolennik blankizmu


SJP.pl


blankistka

blankista


SJP.pl

Patrz:

blankista

blankistowski

blankizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z blankizmem, dotyczący blankizmu lub blankistów

Wiktionary

Patrz:

blankizm

Przykłady

 (1.1) Ruch blankistowski w drugiej połowie lat sześćdziesiątych i początku siedemdziesiątych był już w znacznej mierze proletariacki, a „partia blankistowska" organizacją jak na owe czasy masową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blankizm mrz., blankista

Wiktionary


blankizm

Blankizm – doktryna głoszona przez Louisa Blanqui, dająca pierwszeństwo działalności spiskowej, która miałaby doprowadzić do walki zbrojnej i wywalczenia nowego ustroju bez konieczności wcześniejszego mobilizowania mas ludowych. Zwolennicy tego ruchu (blankiści) odegrali znaczącą rolę podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku.

Wikipedia


blanko

puste miejsce w pełnomocnictwie, rachunku lub innym dokumencie handlowym; blanco, bianco


SJP.pl


blankofor

związek chemiczny absorbujący nadfiolet, stosowany jako środek bielący


SJP.pl


blankować

1. środowiskowo: usuwać stronę internetową, temat lub wpis na forum;
2. zwieńczać mur zębatym zakończeniem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) czynić blanki, zwieńczać mur zębatym zakończeniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blanka ż., blankowanie n.

Wiktionary


blankowanie

zębate zwieńczenie muru obronnego, baszty itd., kryjące od zewnątrz chodnik lub pomost dla broniących; blank, blanka, krenelaż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blankować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blankować

 rzecz. blanka ż., blanki nmos.

Wiktionary


blankowany

1. środowiskowo: usuwać stronę internetową, temat lub wpis na forum;
2. zwieńczać mur zębatym zakończeniem


SJP.pl


blankowy

przymiotnik od: blank


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z blankami, dotyczący blanek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blanka ż.

Wiktionary


blanqui

[czytaj: bląKI] nazwisko


SJP.pl


blansz

dawniej: biały puder kosmetyczny, używany do pielęgnowania cery i wybielania skóry twarzy


SJP.pl


blanszerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. zob. blanszowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blanszowanie n.

 czas. blanszerować ndk., blanszować ndk.

Wiktionary


blanszować

1. obgotowywać lub poddawać działaniu pary owoce i warzywa, by zapobiec ich ciemnieniu oraz zmniejszyć ilość drobnoustrojów i tlenu;
2. archaicznie: pokrywać blanszem; pudrować


SJP.pl


blanszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. krótkotrwałe obgotowywanie warzyw lub owoców, a następnie poddanie ich schłodzeniu;

 (1.2) przest. kosmet. nakładanie na skórę blanszu

Wiktionary

Blanszowanie (z fr. blanchir) – rodzaj obróbki cieplnej żywności polegający na zanurzeniu na kilkanaście do kilkudziesięciu sekund we wrzątku i następnym schłodzeniu poprzez zanurzenie w zimnej wodzie (najlepiej z dodatkiem lodu).

Blanszowanie wykonuje się na delikatnych owocach i warzywach (np. liściach szczawiu, brokułach). Nie obniża ono w nich zawartości witamin, o ile jest wykonane we właściwym czasie

Wikipedia

Powiązane:

 czas. blanszować ndk.

 rzecz. blanszerowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blanżerowanie

 (1.2) pudrowanie

Wiktionary


blanszownik

urządzenie do blanszowania


SJP.pl


blant

papieros skręcany zwykle z marihuany lub tytoniu; joint, dżoint, skręt, blunt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zob. joint.

Wiktionary

Joint (skręt) – wyrób przypominający wyglądem papierosa, wypełniony suszem z marihuaną, zwykle zmieszaną z tytoniem. Czasami marihuanę zastępuje się haszyszem. Ustnik zazwyczaj wykonywany jest z kawałka zwiniętej tekturki bądź zastępuje się go fragmentem papierosa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkałem wtedy w Londynie z jednym takim kolesiem, który codziennie palił blanty i niczym się nie przejmował. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blãnt, AS: blãnt

Wiktionary


blanżerować

1. krótko gotować warzywa lub owoce, nieco obgotowywać;
2. odcinać wewnętrzną część skóry (tzw. mizdrę) za pomocą stalowej płytki


SJP.pl


blanżerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. lekkie obgotowywanie warzyw lub owoców

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blanżerować

Wiktionary


blasfemia

dawniej: bluźnierstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. przest. bluźnierstwo

Wiktionary

Bluźnierstwo (inaczej: blasfemia) – słowa uwłaczające temu, co jest ogólnie poważane lub co jest przez religię uznane za święte (sacrum).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: blasˈfɛ̃mʲja, AS: blasfmʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bluźnierstwo, świętokradztwo

Wiktionary


blask

jaskrawe, mocne światło; jasność, światło odbite


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jaskrawe światło

 (1.2) światło odbite, poblask

 (1.3) książk. świetność, gloria

 (1.4) książk. przejaw, przebłysk

 (1.5) pot. przen. ekspresja radości, szczęścia

 (1.6) fiz. luminancja

Wiktionary

  • jasność (łac. claritas) – pojęcie estetyczne
  • blask – w fizyce: luminancja
  • blask gwiazdy – w astronomii: jasność obserwowana gwiazdy (zobacz też: krzywa blasku)
Tytuły
  • Blask (oryg. Shine) – brytyjski film z 1996 roku
  • Blask – debiutancki album studyjny polskiego zespołu muzycznego Anieli
  • Blask – utwór polskiego rapera ReTo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.

 (1.2) Blask diamentów jest jedyny w swoim rodzaju.

 (1.3) Blask targanego konfliktami imperium zaczął przygasać.

 (1.4) Ujrzałem blask przychylności w oczach mej wybranki.

 (1.5) Spójrz, jaka zadowolona, aż blask od niej bije.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blask, AS: blask

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odblask mrz., poblask mrz., odblaskówka ż.

 przym. blaskowy, odblaskowy, poblaskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jasność

Wiktionary


blaskomiotny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. głównie żart. emitujący blask

 (1.2) rzad. głównie żart. przen. chwalebny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tak zakończył się najbardziej chlubny, a jednocześnie niezwykle blaskomiotny epizod powstania styczniowego na Rusi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyszczący

Wiktionary


blaskowy

związany z blaskiem


SJP.pl


blason

utwór wierszowany, pochwalny lub prześmiewczy, popularny we Francji w XVI wieku


SJP.pl

Blason - gatunek literacki rozpowszechny w literaturze francuskiej XVI i XVII wieku. Zapoczątkował go francuski poeta Clément Marot w roku 1536.

Był to krótki utwór wierszowany pisany w sarkastycznym lub pochwalnym tonie, przedstawiający szczegółowy wykaz atrybutów lub błędów. Zakończeniem wiersza był konkretny wniosek skierowany bezpośrednio do danej osoby, danego przedmiotu, miejscowości czy też jej mieszkańców.

Wikipedia


blastema

skupienie komórek zdolnych do szybkich podziałów mitotycznych oraz różnicowania się w tkanki i narządy


SJP.pl

Blastema – masa komórek zdolnych do wzrostu i regeneracji w narządy. Historycznie uważano, że blastemę tworzą niezróżnicowane komórki pluripotencjalne, jednak nowsze badania wskazują, że u pewnych organizmów blastemy mogą zachowywać pamięć pochodzenia tkankowego. Blastemę spotyka się typowo na wczesnych okresach rozwoju organizmu (rozwój zarodkowy), bądź podczas regeneracji.

Wikipedia


blaster

rodzaj broni występującej w utworach science-fiction


SJP.pl

  • blaster – rodzaj broni występującej w utworach science fiction
    • blaster – broń z serii Gwiezdne Wojny
  • Sound Blaster – rodzina kart dźwiękowych opracowana przez firmę Creative Labs
  • Master Blaster – przebój Stevie Wondera
  • Blaster – album Scotta Weilanda & The Wildabouts
  • Blaster – robak komputerowy

Wikipedia


blasterowy

blaster


SJP.pl

Patrz:

blaster

blasteza

w geologii: proces rekrystalizacji zespołów mineralnych skały, zachodzący w warunkach metamorfizmu


SJP.pl

Wikipedia


blastocel

wnętrze blastuli wypełnione płynem wydzielanym przez tworzące ją komórki


SJP.pl

Blastocel, protoceloma, pierwotna jama ciała – szczelinowata jama ciała w zarodku znajdującym się w stadium blastuli. Wypełniona jest płynem wydzielanym przez otaczającą ją, pojedynczą warstwę blastomerów, ograniczona blastodermą. U dwuwarstwowców blastocel jest jedyną jamą ciała.

Wikipedia


blastocysta

blastula ssaków i człowieka, pęcherzyk o ścianie utworzonej z jednej warstwy komórek


SJP.pl

Blastocysta – blastula łożyskowców, stadium rozwoju zarodkowego. Składa się z trofoblastu i węzła zarodkowego (embrioblast). Następuje po stadium rozwoju moruli. W stadium blastocysty zarodek zagnieżdża się w śluzówce macicy. Z komórek węzła zarodkowego niektórych ssaków (człowieka, myszy) uzyskano hodowle zarodkowych komórek macierzystych, mających zdolność samoodnawiania się i wytwarzania wszystkich rodzajów komórek.

Wikipedia


blastoderma

zewnętrzna warstwa komórek pokrywających pęcherzyk blastuli


SJP.pl


blastogeneza

proces powstania nowego osobnika zwierzęcego przez pączkowanie


SJP.pl

Pączkowanie lub blastogeneza – rodzaj rozmnażania bezpłciowego polegający na wytwarzaniu przez organizm rodzicielski małego fragmentu (pączka), który po oderwaniu się od rodzica samodzielnie rozwija się w jego identyczną genetycznie kopię. Niekiedy może on jednak nie oddzielać się od organizmu macierzystego, a zamiast tego stać się wraz z nim częścią kolonii (stałej lub tymczasowej). Pączkowanie występuje u niektórych zwierząt osiadłych (gąbek, parzydełkowców, wieloszczetów), bakterii, drożdży i grzybów drożdżopodobnych, oraz kilku gatunków pierwotniaków (orzęski). W zależności od gatunku proces ten może zachodzić wyłącznie w określonym miejscu ciała lub gdziekolwiek na nim.

Wikipedia


blastoid

wymarły szkarłupień żyjący od syluru do permu


SJP.pl


blastoidy

gromada wymarłych szkarłupni, żyjących od syluru do permu; organizmy wyłącznie morskie, prowadzące bentoniczny, osiadły tryb życia; pączkowce


SJP.pl

Pączkowce, blastoidy (†Blastoidea) – gromada wymarłych szkarłupni (Echinodermata), żyjących od syluru do permu. Swój rozkwit osiągnęły w karbonie.

Pączkowce charakteryzowały się wyraźną pięciopromienną symetrią ciała. Kielich zbudowany był z 13 płytek (5 deltoidowych, 5 widełkowych i 3 bazalnych) i osadzony na łodydze. Na kielichu występowało 5 pasów ambulaklarnych zaopatrzonych w liczne cienkie brachiole. Cały kielich przypominał w kształcie pączek róży (stąd nazwa grupy). Na szczycie występował otwór gębowy otoczony 4 spirakulami i otworem odbytowym.

Wikipedia


blastomer

komórka zarodka w stadium blastuli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. każda komórka potomna powstała na skutek podziałów mitotycznych zygoty podczas stadium bruzdkowania;

Wiktionary

Blastomer (gr. blastos ‘kiełek’, ‘zarodek’; merizo ‘dzielę’) – każda komórka potomna blastuli powstała na skutek podziałów mitotycznych zygoty podczas stadium bruzdkowania. Zygota dzieli się najpierw na dwa blastomery, a potem te dwie komórki dzielą się mitotycznie i powstają cztery komórki, które dzielą się następnie poprzecznie do poprzednich podziałów na 8 komórek, potem na 16, 32 i tak dalej, aż powstaje morula.

Wikipedia


blastomykoza

grzybica wywołana zakażeniem grzybami z rodzaju Blastomyces (drożdżakami), powodująca powstawanie zmian w skórze i narządach wewnętrznych; rodzaj drożdżycy


SJP.pl

Blastomykoza, choroba Gilchrista, drożdżyca północnoamerykańska, drożdżyca amerykańska – przewlekła choroba ropna i ziarniniakowa wywoływana przez Blastomyces dermatitidis, występująca endemicznie w południowo-wschodniej i południowo-środkowej części Stanów Zjednoczonych (odnotowano jednak przypadki także w Europie, Azji i Afryce).

Wikipedia


blastopor

otwór prowadzący do prajelita (jamy gastruli), który u pragębowców w dalszych etapach rozwoju zarodkowego przekształca się w otwór gębowy, natomiast u wtórnogębowców funkcjonuje jako odbyt; pragęba, prausta, prostoma


SJP.pl

Pragęba, prausta, blastoporus, blastopor, prostoma – pierwotny otwór jelita embrionalnego, prowadzący z zewnątrz do prajelita u gastruli. To, czy pragęba przekształca się w otwór gębowy czy odbytowy, stanowi o różnicy między zwierzętami pierwoustymi i wtóroustymi.

Wikipedia


blastospora

spora wytwarzana przez grzyby w drodze pączkowania


SJP.pl

Blastospora, blastokonidium – rodzaj zarodników z grupy mitospor. Powstają przez pączkowanie – na komórce macierzystej powstaje pączek, który rośnie i odcina się od macierzystej komórki przegrodą. Blastokonidia powstają w niektórych grupach grzybów, np. u Taphrinomycetes, Ustilaginomycetes, Saccharomycetes. U drożdży i grzybów drożdżopodobnych mogą powstawać na prawdziwych strzępkach, na pseudostrzępkach i na pojedynczych komórkach.

Wikipedia


blastostyl

u hydropolipów: miejsce, gdzie z zawiązków wykształcają się meduzy


SJP.pl


blastowy

blast (krystaloblast), np. mikroklin blastowy; krystaloblastowy


SJP.pl


blastula

wczesne stadium rozwojowe zarodka zwierząt i człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. wczesne stadium rozwojowe zarodka tkankowców w postaci pęcherzyka, którego ściana (blastoderma) jest zbudowana z jednej lub kilku warstw komórek otaczających jamę (blastocel) wypełnioną płynem

Wiktionary

Blastula – wczesne stadium rozwoju zarodkowego tkankowców powstałe w wyniku bruzdkowania. U większości zwierząt ma kształt pęcherzyka kulistego (celoblastula), którego ściana (blastoderma) zbudowana jest z jednej lub kilku warstw blastomerów, otaczających jamę blastuli (blastocel), wypełnioną płynem (albo czasem galaretowatą, bezkomórkową masą). U organizmów z bruzdkowaniem tarczkowym (np. ptaki) blastula ma postać płaskiej tarczki (dyskoblastula), leżącej ponad masą żółtka. U ssaków łożyskowych występuje blastocysta, która ma kształt pęcherzyka ze ścianą zbudowaną z jednej warstwy komórek (trofoblast). Do światła blastocysty zwiesza się węzeł zarodkowy, z którego tworzy się właściwy zarodek. Czwartym głównym typem blastuli jest periblastula.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proces tworzenia się gastruli (z blastuli) nosi nazwę gastrulacji.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) blastomer, blastocel

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) blastula

* baskijski: (1.1) blastula

* czeski: (1.1) blastula

* hiszpański: (1.1) blástula ż.

* słowacki: (1.1) blastula ż.

* włoski: (1.1) blastula

źródła.

== blastula (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-blastula.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. blastula

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


blastyczny

komórki blastyczne - rodzaj komórek macierzystych szpiku kostengo


SJP.pl


blaszaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od blaszak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszak m.

Wiktionary


blaszak

potocznie:
1. niewielki budynek, garaż, sklep itp. zrobiony z blachy;
2. blaszany przedmiot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) budynek (garaż, sklep, dom) zrobiony z blachy

 (1.2) pot. naczynie z blachy

Wiktionary

Babka ziemniaczana (babka kartoflana) – babka z utartych surowych ziemniaków wymieszanych ze skwarkami ze świeżo stopionego boczku lub słoniny, pikantnie przyprawionych i zapieczonych w piecu lub piekarniku na złocisto-brązowy kolor. Jest tradycyjną potrawą kuchni białoruskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Maria miała 17 lat i była w drugim miesiącu ciąży, gdy uznała, że czas zostawić ojca jej dziecka i rozpadający się blaszak, w którym mieszkała z matką i trzema braćmi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacha ż., blaszka ż., blachara ż., blacharstwo n., blachy nmos.

:: zdrobn. blaszaczek m.

 przym. blaszany, blaszkowy, blaszkowaty, blacharski

Wiktionary


blaszanka

naczynie zrobione z blachy


SJP.pl


blaszany

przymiotnik

 (1.1) taki, który został wykonany z blachy

 (1.2) o dźwięku brzmiący jak uderzenie o blachę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Herman, nasz najmłodszy, uderzał z zachwytem w blaszany kubek, aż dzwoniło.

 (1.2) Ciapanie rydla i blaszany szczęk wiadra odbijają się we mnie jak echo w kamiennej zaklęsłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blaˈʃãnɨ, AS: blašãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacha ż., blacharka ż., blacharnia ż., blacharstwo n., blacharz m., blachownia ż., blaszak m., blaszka ż., Blachownia ż., blachy nmos.

 przym. blacharski, blachowy, blaszkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. blachowy

Wiktionary


blaszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: blacha

 (1.2) niewielki kawałek blachy

 (1.3) mała lub płaska forma do pieczenia

 (1.4) bot. główna, płaska cześć liścia, odpowiedzialna za pochłanianie światła i fotosyntezę

 (1.5) bot. element owocnika grzyba budujący jeden z typów hymenoforu;

 (1.6) zool. element budujący skrzela

 (1.7) anat. cienka warstwa powięzi, opon mózgowo-rdzeniowych, więzadeł lub błon surowiczych

 (1.8) anat. pasmo istoty białej lub płytka istoty szarej

 (1.9) anat. cienka płytka kostna;

 (1.10) anat. element warstwowy tkanki

 (1.11) med. wtórny wykwit skórny powstały ze zrogowaciałych komórek;

 (1.12) miner. cienka warstwa minerału mającego pokrój blaszkowy

 (1.13) slang. drobne pieniądze

 (1.14) slang. jeden złoty

 (1.15) slang. metalowy element do identyfikacji żołnierza

 (1.16) sport. element mocowany w obcasie buta, który łączy go z łyżwą starego typu;

 (1.17) wędk. pot. rodzaj sztucznej przynęty wędkarskiej wykonanej z metalu

 (1.18) gw-pl|Bukowina. metalowy kubek

Wiktionary

  • blaszka (grzyb)
  • blaszka (łyżwiarstwo)
  • blaszka (krew)
  • blaszka (liść)
  • blaszka (medycyna)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mężusiu, przy parkowaniu wgięłam troszeczkę blaszkę w karoserii mojego punto.

 (1.2) Po przycięciu arkusza blachy pozostało kilka blaszek.

 (1.3) Upiekłam dziś dwie blaszki szarlotki.

 (1.4) Liście topoli białej mają gładką blaszkę a spód pokryty kutnerem.

 (1.5) Wszystkie muchomory mają charakterystyczne blaszki pod kapeluszem.

 (1.6) Nieświeżą rybę poznać łatwo po brunatnych blaszkach skrzeli.

 (1.9) W tkance kostnej zbitej pojedyncza blaszka jest łukowato zagięta wzdłuż długiej osi.

 (1.11) Blaszki są typowym objawem klinicznym łuszczycy.

 (1.12) Łupki mikowe łatwo dzielą się na blaszki.

 (1.13) Kierowniku, kopsnij blaszkę na apaszkę.

 (1.15) Współczesny żołnierz, razem z blaszką, dostaje poliwęglanową kartę tożsamości.

 (1.16) Blaszki umożliwiają zamocowanie łyżew do zwykłych butów.

 (1.17) Szczupaki często łapię na blaszkę obrotową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblaʃka, AS: blaška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacha ż., blacharz m., blacharka ż., blachowanie n., blachownia ż., blaszak m., blachy nmos.

 czas. blachować

 przym. blaszany, blaszkowy, blaszkowany, blaszkowaty

 temsłow. blacho-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.13) drobne, drobniaki, bilon

 (1.14) złotówka

 (1.15) nieśmiertelnik

 (1.17) błystka, blacha

 (1.18) garnuszek, gorczek, gorneczek

Wiktionary


blaszkodziobe

rząd ptaków grzebieniowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Anseriformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, do którego, z ptaków występujących w Polsce, należą gęsi, łabędzie i kaczki;

Wiktionary

Blaszkodziobe (Anseriformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki wodne zamieszkujące wszystkie kontynenty poza Antarktydą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre gatunki blaszkodziobych zostały udomowione przez człowieka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszkodzioby mzw.

 przym. blaszkodzioby

Wiktionary


blaszkodzioby

należący do blaszkodziobych


SJP.pl


blaszkorogi

o cechach blaszkorogich (nadrodzina chrząszczy)


SJP.pl


blaszkorogie

nadrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; żukokształtne, żuki


SJP.pl


blaszkoskrzelne

1. podgromada morskich i słodkowodnych małży o parzystych skrzelach;
2. dawna nazwa małży;
3. dawna nazwa ryb spodoustych


SJP.pl

  • blaszkoskrzelne (Eulamellibranchia), blaszkoskrzelne właściwe (Eulamellibranchiata) – podgromada małży
  • blaszkoskrzelne (Lamellibranchiata) – dawna nazwa małży
  • blaszkoskrzelne – dawna nazwa ryb spodoustych (Elasmobranchii)

Wikipedia


blaszkoskrzelny

o cechach blaszkoskrzelnych (podgromada małży)


SJP.pl


blaszkowaty

w kształcie podobnym do blaszki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający blaszki, przypominający blaszkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U torfowców splątek jest blaszkowaty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacharstwo n., blaszak mrz., blacha ż., blaszka ż.

 przym. blacharski, blaszany, blaszkowy

Wiktionary


blaszkowiec

rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych


SJP.pl

Lenzites Fr. (blaszkowiec) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae). W Polsce występuje tylko jeden przedstawiciel tego rodzaju.

Wikipedia


blaszkowy

blaszka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący blaszki, związany z blaszką

Wiktionary

Patrz:

blaszka

Przykłady

 (1.1) Jest to grzyb o blaszkowym hymenoforze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaszak mrz., blacha ż., blaszka ż.

 przym. blaszkowaty

Wiktionary


blat

powierzchnia stołu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) górna część stołu lub innego przedmiotu używanego jako stół

 (1.2) łódź. włók. płocha, grzebień

 (1.3) daw. uliczna gw-pl|Warszawa. rubel

 (1.4) daw. gwara. więz. ugoda z policją

 (1.5) daw. gwara. więz. łapówka

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gwara. przestępcza uderzenie w czoło

Wiktionary

Blat – irlandzka święta katolicka, dziewica.

Blat wspominana jest w grupie świętych dziewic wraz ze świętymi Anną, Feammor i Scoth. Weryfikacja ich losów jest trudna. Istnieją hipotezy utożsamiające św. Blat z postacią zakonnicy z otoczenia św. Brygidy o imieniu Blathnat (VI wiek).

Jej wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 18 stycznia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na blacie leżą nożyczki, nici, papiery i długopisy, więc nie ma gdzie zjeść obiadu.

 (1.2) I trzeba puźni wprowadzić te nitki w tak zwany blat. (zbiory tekstów mówionych w Katedrze Historii Języka Polskiego UŁ)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blat, AS: blat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blacik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofel, tofla.

Wiktionary


blatny

1. środowiskowo: zaufany, będący dobrym towarzyszem, swój;
2. taki, który przyjaźni się z przestępcami, pomaga przestępcom;
3. o przestępcy: doświadczony


SJP.pl


blaton

nazwisko


SJP.pl

Blaton – dzielnica (section) gminy Bernissart w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, w okręgu Ath. 1 stycznia 2020 roku liczyła 4234 mieszkańców. Do 31 grudnia 1976 samodzielna gmina.

Wikipedia


blatować

dawniej:
1. zjednywać sobie kogoś, przeciągać na swoją stronę;
2. blatować się - wchodzić w porozumienie z kimś, zwykle w złych zamiarach


SJP.pl


blatowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blatować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blatować, zblatować

Wiktionary


blatowy

blat


SJP.pl

Patrz:

blat

blatter

Osoby noszące nazwisko Blatter:

  • Barbara Blatter (ur. 1970) – szwajcarska kolarka górska
  • Joseph Blatter (ur. 1936) – szwajcarski ekonomista i działacz sportowy

Wikipedia


blauka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. zob. blałka.

Wiktionary

Blauka – polski duet autorsko-kompozytorski i zarazem zespół muzyczny, założony w 2018 w Warszawie przez Georginę Tarasiuk i Piotra Lewańczyka. Kolektyw tworzy muzykę z gatunku indie pop, określaną przez samych muzyków jako „retrospektywny rock rekreacyjny”.

Wikipedia


blaupunkt

niemiecka firma produkująca sprzęt elektroniczny


SJP.pl

Blaupunkt – byłe niemieckie przedsiębiorstwo z siedzibą w Hildesheim produkujące sprzęt elektroniczny, było też jednym z największych producentów akcesoriów do samochodów na świecie.

Wikipedia


blaut

nazwisko


SJP.pl


blaxploitation

Blaxploitation (od słów ang. black – czarny i exploitation – wykorzystanie, eksploatacja) – gatunek filmowy, stworzony we wczesnych latach siedemdziesiątych XX wieku w obrębie kina afroamerykańskiego. Specyfika gatunku polegała na wykorzystaniu, głównie w filmach niskobudżetowych (zobacz: exploitation), popularności tematyki afroamerykańskiej. Filmy przeznaczone były przede wszystkim dla publiczności afrykańskiego pochodzenia zamieszkałej w miastach, a zatrudniano w nich czarnoskórych aktorów i wykorzystywano muzykę soul i funk; ich popularność przekroczyła jednak granice etniczne.

Wikipedia


blaza

regionalnie:
1. bańka, bąbel, pęcherzyk;
2. pęcherz moczowy;
3. dętka w piłce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odcisk, pęcherz, bąbel

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pęcherz moczowy

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. przen. dętka w piłce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jorg ino dwa razy stuknął pyrlikiem i już mu się blazy zrobiły.

Wiktionary


blazar

typ galaktyki zmieniającej jasność we wszystkich zakresach promieniowania


SJP.pl

Blazar – typ galaktyki aktywnej, której obserwowane widmo promieniowania w znacznej mierze pochodzi od relatywistycznego dżetu skierowanego pod niewielkim kątem w stronę obserwatora. Do klasy blazarów należą niektóre radiowo głośne kwazary oraz lacertydy – obiekty typu BL Lacertae. Nazwa blazar jest kombinacją słowną wyrazów BL Lac i kwazar.

Wikipedia


blazer

[czytaj: blejzer] samochód typu Chevrolet Blazer


SJP.pl

Blazer (hebr. בלייזר), w Izraelu również jako Baltan (hebr. בלטן) – izraelski pancerz reaktywny (ang. Explosive Reactive Armour, ERA) zaprojektowany i produkowany przez firmy Rafael i Israel Military Industries (IMI) przede wszystkim na potrzeby Korpusu Pancernego Sił Obronnych Izraela, a także na eksport. Pierwsze zestawy tego pancerza zamontowano na czołgach w 1974 roku. Jego finalna wersja została nazwana Super Blazer. Oprócz armii izraelskiej Blazer jest użytkowany przez United States Army oraz armię Słowenii. Uznaje się, że to Izraelczycy użyli po raz pierwszy na świecie pancerza reaktywnego na swoich czołgach i transporterach, przy czym w boju został wykorzystany dopiero podczas pierwszej wojny w Libanie.

Wikipedia


blazgonić

czasownik

 (1.1) stpol. paplać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blazˈɡɔ̃ɲit͡ɕ, AS: blazgõńić

Wiktionary


blazonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) herald. opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki

Wiktionary

Blazonowanie (fr. blasonherb) – opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki.

Język używany do blazonowania pozostał prawie niezmieniony od zarania heraldyki, stąd wiele w nim zwrotów i nazw brzmiących archaicznie. W większości krajów język blazonowania opiera się w dużym stopniu na średniowiecznej francuszczyźnie, która była międzynarodowym językiem dworskim. W Polsce zachowało się także wiele określeń ze staropolszczyzny, np. łękawica, krzywaśń, nałęczka. Jednak pełny język opisu herbów nie zachował się w Polsce, o ile w ogóle istniał. Wiele dawnych polskich herbarzy posługiwało się w blazonowaniu łaciną, późniejsze herbarze często stosowały różne, dowolne określenia.Prawdopodobnie jest możliwe odtworzenie polskiego języka blazonowania, podejmowali te próby niektórzy polscy heraldycy, m.in. Helena Polaczkówna i Adam Heymowski, ale pełne opracowanie na ten temat nigdy nie zostało opublikowane.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌblazɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: blazõnovãńe

Wiktionary


blazować

dawniej:
1. bardzo osłabiać; wycieńczać, fatygować;
2. blazować się - wycieńczać się; fatygować się


SJP.pl


blałka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. wagary

Wiktionary


bld

skrót od: biliard (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


ble

1. wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, fe, fee;
2. rzadko: wyraz, zwykle powtórzony dwu- lub trzykrotnie, oznaczający mówienie, gadanie; bla, ple


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. wyrażanie obrzydzenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ble, tego się nie da jeść!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blɛ, AS: ble

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fu, fuj

Wiktionary


blech

miejsce bielenia płótna; blich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. miejsce, w którym bieli się tkaniny płócienne; Gloger.

Wiktionary

blech dawn. blich – miejsce w którym bielono tkaniny (płótno), przedzę

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. blecharka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blich, bielarnia, bielnik, bielnica

Wiktionary


blechacz

nazwisko


SJP.pl

Blechacz:

  • Bernadetta Blechacz (ur. 1955) – polska lekkoatletka-oszczepniczka
  • Rafał Blechacz (ur. 1985) – polski pianista

Wikipedia


blecharczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Iwona Blecharczyk – polska kierowczyni samochodów ciężarowych i youtuberka,
  • Marian Blecharczyk – polski polityk,
  • Michał Blecharczyk – rzymskokatolicki biskup,
  • Tomasz Blecharczyk – polski nauczyciel i pedagog,
  • Wojciech Blecharczyk – polski biolog, nauczyciel szkolny i akademicki.

Wikipedia


blecharnia

budynek, w którym blechuje się płótno


SJP.pl


blechować

wybielać płótno; blichować


SJP.pl


blechowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blechować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. blechować

Wiktionary


blechszera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. nożyce do blachy

Wiktionary


bled

Bled – miasto w północno-zachodniej Słowenii. Jest położony w Górnej Krainie, nad jeziorem Bled, u podnóża Alp Julijskich, 45 km od granicy z Austrią i Włochami.

Bled liczy około 5 tys. mieszkańców, w sezonie przyjmuje do 4 tys. turystów. Atrakcją turystyczną jest bliskość Alp, jezioro Bled z wyspą, na której znajduje się kościół oraz gorące źródła, z których woda zasila lecznicze baseny. W pobliżu miejscowości znajduje się Park Narodowy Triglav.

Wikipedia


blednąć

stawać się bladym


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stawać się bladym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale już gwiazdy bledną, o Ligio, a poranny „Lucyfer” świeci coraz mocniej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blady, bladziutki, bledziutki

 rzecz. bladość ż.

Wiktionary


blednica

1. niedokrwistość występująca najczęściej u młodych dziewcząt w okresie dojrzewania płciowego;
2. blednica egipska - pasożytnicza choroba człowieka i zwierząt wywoływana przez nicienie tęgoryjce, objawiająca się m.in. niedokrwistością; ancylostomatoza; anemia górników


SJP.pl

Blednica (chloroza, choroba zielona, choroba dziewicza) – historyczna nazwa objawów charakteryzujących formę niedokrwistości związanej z niedoborem żelaza, występującej głównie u młodych dziewcząt i kobiet. Charakterystycznym objawem blednicy jest zielonkawożółte zabarwienie skóry.

Wikipedia


bledniczka

biedronka bledniczka - gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych


SJP.pl


bledszy

stopień wyższy od przymiotnika: blady; bladszy


SJP.pl


bledzew

wieś w Polsce


SJP.pl

Bledzew – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew. Siedziba gminy Bledzew.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bledzew. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


bledzewo

Bledzewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Bledzewo Wielkie położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


bledzewski

przymiotnik od: Bledzew


SJP.pl


bledzianów

Bledzianów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Ostrzeszów.

W 1450 wzmiankowano ferofodina Bladzanowska czyli kuźnicę Bledzianowską, jednak sama wieś rozwinęłą się dopiero w XVII wieku.

Wikipedia


bledziej

stopień wyższy od przysłówka: blado; bladziej


SJP.pl


bledziuchny

zdrobnienie od: blady; bladziuchny, bladziuśki (bledziuśki), bladziutki (bledziutki)


SJP.pl


bledziuśki

zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki, bladziutki (bledziutki)


SJP.pl


bledziuteńki

zdrobnienie od: bledziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: blady

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌblɛd͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: bleʒ́utńḱi

Wiktionary


bledziutki

zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki (bledziuśki), bladziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: blady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aż wreszcie siedziała przed Tkaczem dokładnie taka jak w rzeczywistości: bledziutka, wielkooka, szczupła aż do przesady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blɛˈd͡ʑutʲci, AS: bleʒ́utʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bladość ż., bladawość ż., blednica ż., bladaczka ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.

 czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.

 przym. blady, bladawy, bladziutki

 przysł. blado, bladawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bladziutki

Wiktionary


bleed

[czytaj: blid] ilustracja, reklama itp. obejmująca całą stronę czasopisma, bez miejsca na margines


SJP.pl


blef

bluff;
1. próba wprowadzenia kogoś w błąd;
2. w kartach: wywołanie u pozostałych graczy wrażenia, że się ma mocniejsze karty niż w rzeczywistości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. taktyka mająca na celu wprowadzenie w błąd innych uczestników gry; sugerowanie, że ma się mocniejsze karty niż w rzeczywistości

 (1.2) książk. celowe wprowadzenie kogoś w błąd, próba zaskoczenia, onieśmielenia kogoś poprzez stworzenie pozorów, że ma się przewagę, jakieś poważne atuty przeciwko komuś lub czemuś

Wiktionary

Blef, bluff – taktyka mająca na celu wprowadzenie w błąd innych uczestników gry, głównie karcianej. Słowo blef trwale weszło do języka potocznego i oznacza celowe wprowadzenie innych osób w błąd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Darek nie miał wielkiego szczęścia w kartach, ale był mistrzem blefu.

 (1.2) Informacja o tym, że wylecimy z pracy, jeśli nie zdobędziemy tego kontraktu, okazała się blefem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: blɛf, AS: blef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blefiarz m., blefowanie n.

 czas. blefować

Wiktionary


blefaroplastyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu nadmiaru luźnej skóry powiek

Wiktionary


blefiarz

ten, kto blefuje; bluffiarz


SJP.pl


blefować

wprowadzać w błąd dla wywołania wrażenia o posiadaniu większych (niż rzeczywiste) możliwości; bluffować


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) karc. udawać, że się ma lepsze karty niż w rzeczywistości

 (1.2) przen. umyślnie wprowadzać w błąd

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poker polega na blefowaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blef m., blefowanie n.

Wiktionary


blefowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) karc. udawanie, że gracz ma karty silniejsze niż w rzeczywistości

 (1.2) przen. wprowadzanie kogoś w błąd poprzez wywołanie wrażenia, że się ma jakieś mocne, ukryte atuty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blef m., blefiarz m.

 czas. blefować ndk.

Wiktionary


blejtram

rama na płótno malarskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. rama, na której malarz rozpina płótno na obraz;

 (1.2) więz. twarz

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozpiął płótno na blejtramie i zaczął je gruntować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblɛjtrãm, AS: blei ̯trãm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blejtramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krosna malarskie

Wiktionary


blejtramowy

związany z blejtramem


SJP.pl


blejwajs

zasadowy węglan ołowiu; biel ołowiowa


SJP.pl


blejwas

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. biel ołowiana

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblɛjvas, AS: blei ̯vas

Wiktionary


blekaut

wygaszenie świateł na scenie w celu oddzielenia od siebie scen sztuki


SJP.pl


blekot

rodzaj rośliny należący do rodziny selerowatych


SJP.pl

Blekot (Aethusa L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. W większości współczesnych ujęć taksonomicznych jest to takson monotypowy z jednym gatunkiem – blekotem pospolitym (A. cynapium). Spośród wyodrębnianych w jego obrębie podgatunków jeden bywa podnoszony do rangi osobnego gatunku. Zasięg rodzaju obejmuje Europę, zachodnią Azję i północną Afrykę.

Wikipedia


blekotać

1. dawniej: mówić gniewnie, łajać; gderać, wymyślać, fukać;
2. mówić byle co bez zastanowienia; pleść, paplać


SJP.pl


blekotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|blekotać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blekot m.

 czas. blekotać

Wiktionary


blekotnik

dawniej: człowiek gadatliwy, lubiący dużo mówić o byle czym; gaduła, pleciuch, plociuch, pleciuga, papla, paplacz


SJP.pl


blend-a-med

pasta do zębów


SJP.pl


blenda

1. wnęka w murze w formie arkady lub okna, stosowana jako motyw dekoracyjny;
2. minerał, dwuskładnikowy związek siarki z metalami;
3. w fotografii: dawniej nazwa przysłony (niewłaściwa), dzisiaj tzw. ekran odblaskowy służący do odbijania światła i wypełniania cieni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. dekoracyjna wnęka w murze, kształtem przypominająca okno lub arkadę;

 (1.2) fot. przysłona w aparacie fotograficznym

 (1.3) fot. zwykle foliowy ekran odblaskowy, umożliwiający zmianę, poprawienie oświetlenia obiektu;

 (1.4) miner. związek siarki z metalem

Wiktionary

  • blending (grafika)
  • blenda (część pralki)
  • blenda (mineralogia): blenda cynkowa, blenda smolista, blenda uranowa
  • blenda (architektura)
  • blenda (fotografia)
  • blend (muzyka)
  • Blenda (przeciwlotniczy zestaw artyleryjski)
  • Blenda – wieś
  • Blenda – gromada

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈblɛ̃nda, AS: blnda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blinda

Wiktionary


blender

1. program do modelowania obrazów i animacji trójwymiarowych;
2. szklane naczynie z wirującymi nożykami w dolnej części, służące do przyrządzania koktajli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie służące do miksowania (np. zup czy koktajli) w postaci szklanego naczynia z wirującymi wewnątrz nożykami lub rękojeści zakończonej nożykami, wkładanej do dowolnego naczynia;

Wiktionary

  • Blender – program graficzny
  • Blender – elektryczne urządzenie kuchenne, służące do miksowania lub mieszania
  • Blender – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Verden
  • Blender – anglojęzyczny magazyn muzyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W misce umieścić serek wiejski, żółtka, masło, sok pomarańczowy i zmiksować blenderem na gładką masę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈblɛ̃ndɛr, AS: blnder

Wiktionary


blenderować

miksować w blenderze; blendować


SJP.pl


blendować

1. miksować w blenderze;
2. rozcierać cień lub inny kolorowy kosmetyk


SJP.pl


blendy

1. wnęka w murze w formie arkady lub okna, stosowana jako motyw dekoracyjny;
2. minerał, dwuskładnikowy związek siarki z metalami;
3. w fotografii: dawniej nazwa przysłony (niewłaściwa), dzisiaj tzw. ekran odblaskowy służący do odbijania światła i wypełniania cieni


SJP.pl


bler

skrót od: Block Error Rate, liczba błędów powstałych w ciągu sekundy podczas zapisu danych na płycie CD-R, nie powinna przekraczać 220


SJP.pl


blériot

[czytaj: bleRJO] nazwisko


SJP.pl


blesbok

podgatunek antylopy w obrębie gatunku sasebi przylądkowy; sasebi zuluski


SJP.pl


bleskotka

maleńki owad błonkoskrzydły


SJP.pl


bleskotki

nadrodzina owadów z podrzędu stylikowców; Chalcidoidea


SJP.pl

Bleskotki (Chalcidoidea) – nadrodzina owadów z podrzędu trzonkówek.

Drobne i bardzo drobne owady występujące na całym świecie. Długość ciała w przedziale 0,2–5 mm. Larwy pasożytują w owadach, niektóre w pajęczakach lub na roślinach. Gatunek Blastophaga psenes odpowiada za zapylanie kwiatów figowców pospolitych.

Wikipedia


bleskotkowate

rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych


SJP.pl

Bleskotkowate (Chalcididae) – rodzina błonkówek z nadrodziny bleskotek.

Wikipedia


bleskotkowaty

o cechach bleskotkowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


bletka

cieniutki kawałek papieru do robienia skrętów; bibułka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo cienki kawałek papieru używany do zawijania weń tytoniu bądź innych specyfików przeznaczonych do palenia

Wiktionary

Bletka, właśc. Aleksandra Bletek (ur. 27 marca 1999 w Krakowie) – polska piosenkarka oraz autorka tekstów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈblɛtka, AS: bletka

Wiktionary


bleu

[czytaj: ble] ser pleśniowy o specyficznym niebieskozielonkawym kolorze, produkowany głównie we Francji, występujący w ponad 20 gatunkach


SJP.pl


blezer

długi, luźny żakiet


SJP.pl

Blezer – rodzaj rozpinanej bluzy, krótkiej kurtki lub żakietu. Blezer ma luźny, sportowy krój i jest wykonywany z miękkich tkanin. Często nie ma kołnierza.

Określenie pochodzi od angielskiego słowa blazer, oznaczającego sportową marynarkę.

Wikipedia


blezerek

zdrobnienie od: blezer


SJP.pl


bleżowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na północno-zachodniej Ukrainie, w rejonie rokicieńskim obwodu rówieńskiego, położona nad rzeką Stwihą

Wiktionary

Bleżowo (ukr. Блажове, Błażowe) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, w hromadzie Rokitno. W 2001 liczyła 1380 mieszkańców.

W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Berezów w powiecie stolińskim, w województwie poleskim.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bleżowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bleżów

Wiktionary