materiał wybuchowy kruszący, związek chemiczny istniejący w wielu odmianach krystalicznych, w temperaturze pokojowej występuje jako ciecz oleista; dwuazotan dwuetylenoglikolu
SJP.pl
istota mająca dwie nogi
SJP.pl
mający dwie nogi; dwunożny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poruszający się na dwóch kończynach
Wiktionary
IPA: dvũˈnɔɟi, AS: dvũnoǵi
Wiktionary
rzecz. dwunożność ż.
przym. dwunożny
Wiktionary
(1.1) dwunożny
Wiktionary
→ dwunożny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. umiejętność poruszania się na obu nogach w pozycji wyprostowanej;
Wiktionary
Dwunożność (ang. bipedalism od łac. bi – dwu i pedis – stopy) – sposób poruszania się na tylnych kończynach, zwykle w odniesieniu do zwierząt, głównie człowieka i kopalnych hominidów, również w odniesieniu do niektórych maszyn (robotów). Za formy dwunożności przyjmuje się chodzenie, bieganie, skakanie oraz przyjęcie wyprostowanej postawy stojącej.
Wikipedia
(1.1) Obecnie z istot żyjących na ziemi tylko człowiek cechuje się dwunożnością
Wiktionary
IPA: dvũˈnɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: dvũnožność
Wiktionary
przym. dwunogi, dwunożny
przysł. dwunożnie
Wiktionary
1. mający dwie nogi; dwunogi;
2. wykonywany dwiema nogami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) poruszający się na dwóch kończynach
(1.2) wykonywany dwiema nogami
Wiktionary
(1.1) Dwunożną postawę osiągnęliśmy na małpim etapie rozwoju intelektualnego.
(1.1) Kiedy patrzyli na krajobraz z pozycji dwunożnych istot, zmieniał się on jak w kalejdoskopie.
Wiktionary
IPA: dvũˈnɔʒnɨ, AS: dvũnožny
Wiktionary
rzecz. dwunóg m., dwójnóg m., dwunożność ż., dwunożnik m.
przym. dwunogi, dwunożycowy
przysł. dwunożnie, dwunogo
Wiktionary
(1.1) dwunogi
Wiktionary
wyposażony w dwa noże
SJP.pl
dwunukleotyd nikotynoamidoadeninowy - koenzym uczestniczący w procesie oddychania komórkowego, niezbędny czynnik przemiany glukozy w organizmie; NAD, dinukleotyd
SJP.pl
ziarnojadek dwuobrożny - gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
1. mający dwoje oczu;
2. dotyczący obojga oczu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwoje oczu
(1.2) pozwalający na obserwowanie dwojgiem oczu
Wiktionary
przysł. dwuocznie
Wiktionary
(1.2) binokularny
Wiktionary
składający się z dwóch odcinków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwa oddziały
Wiktionary
rzadko: o człowieku mającym dwie ojczyzny
SJP.pl
składający się z dwóch okapów; dwuspadowy
SJP.pl
1. pensetnik dwuoki - gatunek ryby morskiej z rodziny chetonikowatych, hodowany w akwariach morskich; pensetnik pomarańczowopręgi;
2. liściec dwuoki - gatunek roślinożernego owada z rzędu straszyków
SJP.pl
mający dwa okna
SJP.pl
organiczny związek chemiczny w postaci bezbarwnej, oleistej cieczy; dioksan, dwutlenek dwuetylenu
SJP.pl
mający rozpiętość dwóch oktaw
SJP.pl
mający dwie osie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie osie
Wiktionary
rzecz. dwuosiowość ż.
Wiktionary
mający dwie osnowy
SJP.pl
choroba psychiczna polegająca na upatrywaniu w sobie samym dwóch osób; rozdwojenie jaźni
SJP.pl
1. składający się z dwóch osób (np. drużyna dwuosobowa);
2. przeznaczony dla dwóch osób (np. dwuosobowy pojazd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwóch osób, mający dwa miejsca
(1.2) składający się z dwóch osób
Wiktionary
(1.1) "PENSJONAT" posiada dwa apartamenty dwupoziomowe dla trzech osób i trzy pokoje dwuosobowe.
Wiktionary
IPA: ˌdvuwɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvuu̯osobovy
Wiktionary
(1.1) dwumiejscowy, tandemowy
(1.2) tandemowy
Wiktionary
mający dwa ostrza
SJP.pl
mający dwa otwory
SJP.pl
zgrzewka zawierająca dwie butelki, puszki napoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. paczka zbiorcza po dwie sztuki towaru
Wiktionary
(1.1) W jakiej cenie macie państwo dwupaki szamponu?
Wiktionary
mający dwa palce, wykonywany dwoma palcami
SJP.pl
1. mający dwa palce;
2. leniwiec dwupalczasty - gatunek ssaka z rodziny leniuchowcowatych
SJP.pl
silnik dwupaliwowy - silnik zasilany dwoma paliwami
SJP.pl
mający dwa palniki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyposażony w dwa palniki
Wiktionary
IPA: ˌdvupalʲɲiˈkɔvɨ, AS: dvupalʹńikovy
Wiktionary
gromada wijów obejmująca ponad 12 tysięcy gatunków; krocionogi
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
System dwóch partii dominujących (także: duopol) – system partyjny występujący w państwach najczęściej demokratycznych, charakteryzujący się polaryzacją sympatii wyborców, przez co na scenie politycznej danego państwa są widoczne jedynie dwie partie. Nie oznacza to, iż inne partie nie istnieją: są one po prostu zmarginalizowane przez dwóch potentatów, przez co ich poglądy ulegają zradykalizowaniu (np. Partia Libertariańska lub Partia Konstytucyjna w USA).
Wikipedia
1. taki, w którego skład wchodzą dwie partie;
2. system dwupartyjny - system polityczny, w którym dominują dwie konkurujące partie, np. system amerykański, brytyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. złożony z dwóch partii
(1.2) polit. taki, w którym władzę sprawują dwie konkurencyjne partie
Wiktionary
(1.2) Jeśli zabieram głos o tej porze to dlatego, że jak dotychczas dyskusja robi wrażenie raczej dwupartyjnej, a nasz system parlamentarny ciągle jeszcze dwupartyjny nie jest.
Wiktionary
IPA: ˌdvuparˈtɨjnɨ, AS: dvupartyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. dwupartyjność ż.
Wiktionary
przedstawiciel gromady stawonogów roślinożernych z typu wijów; krocionóg
SJP.pl
Wikipedia
prężec dwupaskowy - gatunek muchówki z rodziny bzygowatych
SJP.pl
droga z dwoma oddzielnymi pasami ruchu w tym samym kierunku
SJP.pl
składający się z dwóch pasm, działający w dwóch pasmach itp.; o drodze, jezdni itp.: składający się z dwóch pasm, przez co pozwalający na poruszanie się w przeciwnych kierunkach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o ulicy: składający się z dwóch równoległych pasm służących do poruszania się w tym samym kierunku
(1.2) inform. rad. o urządzeniu komunikacyjnym: taki, który może pracować jednocześnie w dwu różnych pasmach częstotliwości
Wiktionary
(1.1) Droga jest jednak prosta, dwupasmowa, a dziury należą tu do rzadkości, dlatego większość kierowców pozwala sobie na mocniejsze dociśnięcie pedała gazu.
Wiktionary
IPA: ˌdvupaˈsmɔvɨ, AS: dvupasmovy
Wiktionary
rzecz. dwupasmówka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada dwa pazury
Wiktionary
(1.1) Mrówkojady mają dwupazurzaste kończyny.
Wiktionary
rzecz. pazur
przym. pazurzasty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta o nominale dwóch pensów
Wiktionary
IPA: ˌdvupɛ̃w̃ˈsufka, AS: dvupẽũ̯sufka
Wiktionary
przym. dwupensowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dwa pensy, mający wartość dwóch pensów
Wiktionary
IPA: ˌdvupɛ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: dvupẽũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. dwupensówka
Wiktionary
peptyd złożony z dwóch aminokwasów; dipeptyd
SJP.pl
Dwupeptydy – organiczne związki chemiczne zbudowane z dwóch reszt aminokwasowych połączonych wiązaniem peptydowym.
W organizmach żywych powstają na drodze biosyntezy, są także pierwotnymi produktami trawienia białek (w żołądku zostaje wydzielony kwas solny, który stymuluje reakcję polegającą na autokatalitycznym odcięciu peptydu blokującego centrum aktywne proenzymu pepsynogenu, w wyniku której przekształca się on w pepsynę, która trawi białka, rozkładając je na dwupeptydy).
Wikipedia
występowanie u roślin kwiatów męskich na jednym a kwiatów żeńskich na innym osobniku danego gatunku
SJP.pl
Dwupienność, dioecja – u roślin występowanie żeńskich i męskich organów rozrodczych na różnych osobnikach. Rośliny takie określane są mianem dwupiennych (rozdzielnopłciowych). W przypadku dwupiennych mszaków i paprotników rodnie i plemnie występują na różnych roślinach (przedroślach). W przypadku roślin nasiennych dwupiennymi nazywane są te rośliny, na których występują wyłącznie kwiaty męskie lub kwiaty żeńskie. Rozdzielenie płci organów generatywnych między różnymi osobnikami jest jedną z form zapobiegania samozapyleniu.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Catathelasma Lovejoy (dwupierścieniak) – rodzaj grzybów z rodziny Biannulariaceae.
Wikipedia
składający się z dwóch pierścieni, np. związek dwupierścieniowy
SJP.pl
mający dwa piętra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z dwóch pięter, mający dwa piętra
(1.2) archit. bud. złożony z parteru i dwóch pięter, mający trzy kondygnacje ponad poziom gruntu
Wiktionary
(1.1) Ten dwupiętrowy obiekt wewnątrz wyłożony został ściankami gipsowymi.
Wiktionary
IPA: ˌdvupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: dvupʹi ̯ẽntrovy
Wiktionary
rzecz. dwupiętrowość ż.
przysł. dwupiętrowo
Wiktionary
(1.1) dwupoziomowy
(1.2) trzykondygnacyjny
Wiktionary
1. rzadko: mający dwa pióra;
2. wiosło dwupióre - wiosło zakończone na obu końcach łopatkami, typowe dla kajaków
SJP.pl
1. kowal dwuplamek - gatunek pluskwiaka z rodziny kowalowatych; kowal bezskrzydły;
2. bęblik dwuplamek - gatunek owada z rodziny bęblikowatych;
3. skakun dwuplamek - gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny skakunowatych;
4. myśliczek dwuplamek - gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych
SJP.pl
kalandra dwuplamista - gatunek ptaka z rodziny skowronków
SJP.pl
1. czerwieniak dwuplamy - gatunek ryby z rodziny pielęgnicowatych;
2. kolcobrzuch dwuplamy - gatunek ryby z rodziny rozdymkowatych;
3. brzanka dwuplama - gatunek niedużej słodkowodnej ryba akwariowej z rodziny karpiowatych;
4. przeniela dwuplama - gatunek ważki
SJP.pl
oparty na dwóch elementach, składnikach, płaszczyznach
SJP.pl
mający dwa podmioty
SJP.pl
podział na dwie części, np. dwupodział władzy
SJP.pl
złożony z dwóch pokojów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z dwoma pokojami, mający dwa pokoje
Wiktionary
IPA: ˌdvupɔkɔˈjɔvɨ, AS: dvupokoi ̯ovy
Wiktionary
sięgający dwóch pokoleń, trwający dwa pokolenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch pokoleń
Wiktionary
(1.1) Jest to więc wystawa dwupokoleniowa — uczniów Antoniego Kenara i uczniów uczniów.
Wiktionary
IPA: ˌdvupɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: dvupokolẽńovy
Wiktionary
statek mający dwa pokłady
SJP.pl
mający dwa pokłady; dwupoziomowy
SJP.pl
system uprawiania pola w średniowieczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. sposób uprawy roli w którym grunty dzielone są na dwie części ugorowaną i obsiewaną, a sposób ich wykorzystania zmienia się co roku;
Wiktionary
Dwupolówka – przemienna forma uprawy dwóch pól. Jedno pole obsiewano zbożem jarym lub ozimym, a drugie ugorowano, aby zapobiec nadmiernemu wyjaławianiu gleby. W kolejnym roku uprawiano pole poprzednio ugorowane. Dwupolówka rozwinęła się w następstwie systemu żarowego. W Polsce dopiero w XIII wieku powoli zaczęła ustępować miejsca bardziej skomplikowanej trójpolówce.
Wikipedia
przym. dwupolówkowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zróżnicowanie w morfologii samicy i samca tego samego gatunku;
Wiktionary
Dymorfizm płciowy, dwupostaciowość – rodzaj dymorfizmu przejawiający się różnicami w morfologii samicy i samca jednego gatunku. Zjawisko to jest widoczne u wielu grup zwierząt, np.:
Wikipedia
(1.1) Dwupostaciowość u roślin jest słabo widoczna.
Wiktionary
rzecz. postaciowość ż.
Wiktionary
(1.1) dymorfizm płciowy
Wiktionary
1. mający dwie postacie, występujący w dwóch postaciach; dymorficzny;
2. przeznaczony dla dwóch osób, taki, w którym biorą udział dwie postacie
SJP.pl
mający dwie powłoki
SJP.pl
mający dwa poziomy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z dwóch poziomów, mający dwa poziomy
(1.2) o grze komputerowej: składający się z dwóch etapów
Wiktionary
(1.1) Po Londynie „śmigają” dwupoziomowe autobusy miejskie.
Wiktionary
przysł. dwupoziomowo
Wiktionary
w technice: związany z dwoma położeniami
SJP.pl
mający dwa pręciki
SJP.pl
1. pyton dwupręgi - gatunek węża;
2. drzewiak dwupręgi - gatunek kangura;
3. kieszennik dwupręgi - gatunek ssaka z podrodziny upiorów
SJP.pl
stanowiący dwa procent czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wynoszący dwa procent, stanowiący dwa procent czegoś
Wiktionary
składający się z dwóch procesorów
SJP.pl
rzadko: przedmiot o dwóch profilach; podwójny profil
SJP.pl
mający dwa promile
SJP.pl
rząd ślimaków przodoskrzelnych; Diotocardia
SJP.pl
1. mający dwa przedsionki;
2. o cechach dwuprzedsionkowych (rząd ślimaków)
SJP.pl
mający dwa przedziały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający dwie przegrody
Wiktionary
(1.1) Na przekroju poprzecznym są okrągłe, mają chropowatą powierzchnię, rzadko gładką, są bezbarwne lub słabo wybarwione, posiadają zazwyczaj 0–1 przegród, rzadko są dwuprzegrodowe.
Wiktionary
mający dwa przewody elektryczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Diprotodontia|Owen|ref=tak., rząd ssaków z podgromady żyworodnych;
Wiktionary
Dwuprzodozębowce (Diprotodontia) – rząd ssaków z nadrzędu australotorbowych (Australidelphia) w obrębie infragromady ssaków niższych (Metatheria).
Wikipedia
(1.1) Dwuprzodozębowce występują w krainie australijskiej.
Wiktionary
przymierze dwóch państw, np. tajny sojusz zawarty w 1879 przez Cesarstwo Niemieckie i Austro-Węgry
SJP.pl
Dwuprzymierze (niem. Zweibund) – tajny sojusz zawarty 7 października 1879 w Wiedniu, przez Cesarstwo Niemieckie i C.K. Austro-Węgry.
Wikipedia
1. składający się z dwóch punktów;
2. mający wymiar dwóch punktów (np. czcionka)
SJP.pl
w technice: mający dwa płaszcze
SJP.pl
1. posiadanie dwóch płaszczyzn, składanie się z dwóch płaszczyzn;
2. istnienie na dwóch płaszczyznach (dziedzinach, zakresach) równocześnie; o dwóch znaczeniach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony na dwóch płaszczyznach
Wiktionary
IPA: ˌdvupwaʃt͡ʃɨzˈnɔvɨ, AS: dvupu̯aščyznovy
Wiktionary
samolot posiadający dwa płaty nośne; dwupłatowiec, biplan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot o dwóch płatach nośnych;
Wiktionary
Dwupłat – układ konstrukcyjny płatowca, samolotu o dwóch płatach nośnych umieszczonych jeden nad drugim. Najczęściej górny płat umieszczony jest nad kadłubem na wspornikach lub zastrzałach i połączony z dolnym płatem za pomocą rozpórek oraz usztywniony za pomocą napiętych stalowych cięgien lub linek. Rzadziej górny płat mocowany jest bezpośrednio do górnej części kadłuba. Dolny płat zwykle mocowany jest do dolnej części kadłuba, rzadko pod kadłubem. Układ płatów górnego i dolnego wraz ze znajdującymi się między nimi zastrzałami, rozpórkami i cięgnami nosi nazwę komory płatów.
Wikipedia
(1.1) Zbliżała się do nas eskadra niemieckich dwupłatów.
Wiktionary
IPA: ˈdvupwat, AS: dvupu̯at
Wiktionary
rzecz. dwupłatowiec m.
przym. dwupłatowy
Wiktionary
(1.1) dwupłatowiec
Wiktionary
mający dwa płatki
SJP.pl
samolot posiadający dwa płaty nośne; dwupłat, biplan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. zob. dwupłat.
Wiktionary
Dwupłat – układ konstrukcyjny płatowca, samolotu o dwóch płatach nośnych umieszczonych jeden nad drugim. Najczęściej górny płat umieszczony jest nad kadłubem na wspornikach lub zastrzałach i połączony z dolnym płatem za pomocą rozpórek oraz usztywniony za pomocą napiętych stalowych cięgien lub linek. Rzadziej górny płat mocowany jest bezpośrednio do górnej części kadłuba. Dolny płat zwykle mocowany jest do dolnej części kadłuba, rzadko pod kadłubem. Układ płatów górnego i dolnego wraz ze znajdującymi się między nimi zastrzałami, rozpórkami i cięgnami nosi nazwę komory płatów.
Wikipedia
(1.1) Czy leciałaś kiedyś dwupłatowcem?
Wiktionary
IPA: ˌdvupwaˈtɔvʲjɛt͡s, AS: dvupu̯atovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. dwupłat m.
przym. dwupłatowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) lotn. mający dwa płaty, złożony z dwóch płatów nośnych, z dwóch skrzydeł
Wiktionary
rzecz. dwupłat mrz., dwupłatowiec mrz.
Wiktionary
obojnaczość, obupłciowość, obojnactwo, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, który jest dwupłciowy, który łączy w sobie cechy dwu płci
Wiktionary
Hermafrodytyzm, inaczej obojnactwo, dwupłciowość, obupłciowość, androgynia – zjawisko występowania w ciele jednego osobnika jednocześnie męskich i żeńskich gruczołów rozrodczych albo występowanie w jego ciele gruczołu obojnaczego wytwarzającego jaja i plemniki. Obojnactwo występuje często u zwierząt bezkręgowych i u roślin wyższych, rzadziej u kręgowców. U osobników hermafrodytycznych najczęściej zachodzi zapłodnienie krzyżowe, rzadziej samozapłodnienie – u roślin nazywane samopylnością.
Wikipedia
(1.1) Dowiodła ona, że osobowość o cechach charakterystycznych tylko dla jednej płci ogranicza potencjał danej osoby, androginia natomiast, inaczej dwupłciowość, czyli posiadanie cech zarówno „męskich", jak i „kobiecych", pozwala realizować wiele rozmaitych zadań.
(1.1) Należałoby sądzić, że nauka o walce złego z dobrym nie była rozwinięta w nauce sławiańskiej, a dwupłciowość bóstw i płodzącej natury wcale w religijną naukę nie wchodziła.
Wiktionary
przym. dwupłciowy
Wiktionary
w biologii: łączący w sobie cechy dwóch płci
SJP.pl
ryba z rzędu dwudysznych, o kształcie ciała wydłużonym, oddychająca za pomocą skrzeli i płuc w postaci unaczynionego pęcherza połączonego z brzuszną stroną przełyku, żyjąca w okresie dewonu; dwupłetwowiec
SJP.pl
ryba z rzędu dwudysznych, o kształcie ciała wydłużonym, oddychająca za pomocą skrzeli i płuc w postaci unaczynionego pęcherza połączonego z brzuszną stroną przełyku, żyjąca w okresie dewonu; dwupłetwiec
SJP.pl
mający dwie płomienice (rury), np. kocioł dwupłomienicowy
SJP.pl
składający się z dwóch płyt
SJP.pl
mający dwa ramiona, odnogi itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. posiadający dwa ramiona
(1.2) posiadający dwa ramiona, dwa wygiętniki
Wiktionary
IPA: ˌdvurãˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: dvurãmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
1. zachodzący dwa razy;
2. mogący być użyty dwa razy
SJP.pl
składający się z dwóch rdzeni, np. procesor dwurdzeniowy
SJP.pl
1. mający dwie ręce;
2. przystosowany do używania obu rękami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) posiadający dwie ręce
(1.2) przystosowany do używania za pomocą obydwu rąk, wykonywany dwiema rękami
Wiktionary
rzecz. dwuręczność ż.
przym. dwuręki
Wiktionary
(1.1) dwuręki
Wiktionary
mający dwie ręce; dwuręczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie ręce
Wiktionary
przym. dwuręczny
Wiktionary
(1.1) dwuręczny
Wiktionary
nazwisko, m.in. Edward Dwurnik, polski malarz i grafik
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: zwierzę, roślina lub przedmiot mające dwa lata; dwulatek
SJP.pl
rzadko: dwuletni (mający dwa lata, trwający dwa lata itp.)
SJP.pl
Rodniki (dawniej wolne rodniki) – atomy lub cząsteczki zawierające niesparowane elektrony, czyli charakteryzujące się spinem elektronowym różnym od 0. Niektóre układy o całkowitym spinie równym 0, lecz wykazujące tzw. polaryzację spinową (np. niektóre stany przejściowe) czasem traktowane są jako dwurodniki.
Wikipedia
przywry dwurodne - podgromada płazińców, obejmująca bezwarunkowe pasożyty wewnętrzne kręgowców o ciele nieczłonowanym i listkowanym; przywry digenetyczne, przywry digeniczne
SJP.pl
przeznaczony dla dwu rodzin, mieszczący dwie rodziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwóch rodzin
Wiktionary
(1.1) W wykarczowanym środku lasu, osiem kilometrów od Katowic, postawiono parterowe dwurodzinne domki z cegły dla 600 górniczych rodzin.
(1.1) Ostatnio zakład wykończył cztery dwurodzinne domki z garażami.
Wiktionary
IPA: ˌdvurɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuroʒ́ĩ•ny
Wiktionary
1. rodzaj kowadła dwurożnego;
2. rodzaj nakrycia głowy, kapelusza, powszechnego w użyciu w XVIII i XIX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. dwurożny kapelusz
(1.2) rzem. niewielkie dwurożne kowadełko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wojskowy zdjął dwuróg i zamknął za sobą drzwi.
Wiktionary
przym. dwurogi, dwurożny
Wiktionary
(1.1) bikorn, kapelusz stosowany
Wiktionary
mający dwa rogi; dwurożny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa rogi
Wiktionary
(1.1) Włożył swą dwurogą czapkę i pomaszerował dalej.
Wiktionary
rzecz. dwurożność ż., dwuróg mrz.
przym. dwurożny
Wiktionary
(1.1) dwurożny
Wiktionary
1. mający dwa rogi; dwurogi;
2. o cechach dwurożnych (rząd roślin)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dwurożne; cecha tych, którzy są dwurożni
Wiktionary
przym. dwurożny, dwurogi
przysł. dwurożnie
Wiktionary
1. mający dwa rogi; dwurogi;
2. o cechach dwurożnych (rząd roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa rogi
Wiktionary
(1.1) Wojak włożył swą dwurożną czapkę i pomaszerował przed siebie.
Wiktionary
rzecz. dwurożność ż., dwuróg mrz.
przym. dwurogi
Wiktionary
(1.1) dwurogi
Wiktionary
składający się z dwu rund, trwający dwie rundy
SJP.pl
śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach gładkich; dubeltówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. dubeltówka
Wiktionary
(1.1) Przyszedł lud widzieć zwłoki rycerza, / Na pastuszym tapczanie on leży - / W ręku krzyż, w głowach siodło i burka, / A u boku kordelas, dwururka.
Wiktionary
IPA: dvuˈrurka, AS: dvururka
Wiktionary
rzecz. dwururnia ż.
przym. dwururny
Wiktionary
(1.1) dubeltówka; daw. dwururnia
Wiktionary
Dwurząd (Diplotaxis DC.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Obejmuje 37 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w basenie Morza Śródziemnego – w Afryce Północnej, Europie Południowej i Azji Zachodniej – oraz w Azji Środkowej. W Polsce rosną dwa gatunki jako zadomowione już antropofity – dwurząd murowy D. muralis i dwurząd wąskolistny D. tenuifolia. Poza tym przejściowo dziczeje dwurząd rokiettowaty D. erucoides.
Wikipedia
przestarzale: dwurzędowy
SJP.pl
1. marynarka mająca dwa rzędy guzików;
2. wieś o dwurzędowym układzie zabudowy
SJP.pl
mający dwa rzędy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch rzędów lub mający dwa rzędy czegoś
(1.2) (o ubraniu) mający dwa rzędy guzików
Wiktionary
IPA: ˌdvuʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: dvužẽndovy
Wiktionary
rzecz. dwurząd, dwurzędówka, dwurzędowiec
Wiktionary
węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; disacharyd, bisacharyd, dwucukier, bioza
SJP.pl
Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.
Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).
Wikipedia
mający dwie sale
SJP.pl
powierzchnia składająca się z dwóch półpłaszczyzn, dzieląca przestrzeń na dwa kąty dwuścienne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. powierzchnia powstała z dwóch półpłaszczyzn o wspólnej krawędzi;
(1.2) miner. forma kryształów, w których dwie ściany są do siebie równoległe
Wiktionary
Dwuścian – rodzaj wielościanu złożonego z dwóch ścian wielokątnych dzielących ten sam zbiór krawędzi; w trójwymiarowej przestrzeni euklidesowej jest to figura zdegenerowana, o ile przyjmuje się, że jej ściany są płaskie. W trójwymiarowej przestrzeni sferycznej o ścianach dwuścianu można myśleć jak o soczewkach (zob. przestrzeń soczewkowa). Zwykle przyjmuje się (o ile nie zaznaczono inaczej), że dwuścian jest foremny, tzn. złożony z dwóch wielokątów foremnych.
Wikipedia
IPA: ˈdvuɕt͡ɕãn, AS: dvuśćãn
Wiktionary
przym. dwuścienny
Wiktionary
1. mający dwie ściany;
2. kąt dwuścienny - każda z dwóch części przestrzeni wyznaczanych przez dwuścian
SJP.pl
mający dwie sekcje
SJP.pl
złożony z dwóch sektorów
SJP.pl
trwający dwie sekundy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwie sekundy
Wiktionary
złożony z dwóch serii, powstały w dwóch częściach, odcinkach
SJP.pl
składający się z dwóch sesji
SJP.pl
potocznie: banknot dwustuzłotowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 200
Wiktionary
IPA: dvuˈsɛtka, AS: dvusetka
Wiktionary
liczgł. dwieście
przym. dwusetny
Wiktionary
dwustolecie, dwóchsetlecie;
1. okres dwustu lat;
2. dwusetna rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres dwustu lat
(1.2) dwusetna rocznica
Wiktionary
IPA: ˌdvusɛˈtlɛt͡ɕɛ, AS: dvusetleće
Wiktionary
przym. dwustuletni
rzecz. dwóchsetlecie n.
Wiktionary
(1.1) dwóchsetlecie
Wiktionary
mający dwieście lat, trwający dwieście lat itp.; dwóchsetletni; dwustuletni; dwustoletni
SJP.pl
dwóchsetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z dwustu jednostek;
2. będący jedną z dwustu części
SJP.pl
dwóchsetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z dwustu jednostek;
2. będący jedną z dwustu części
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od dwieście
Wiktionary
(1.1) Francuzi niedawno obchodzili bardzo uroczyście dwusetną rocznicę wielkiej rewolucji z 1789 roku.
Wiktionary
IPA: dvuˈsɛtnɨ, AS: dvusetny
Wiktionary
licz. dwieście
przym. dwóchsetny
Wiktionary
(1.1) dwóchsetny
Wiktionary
składający się z 2 setów
SJP.pl
o serialu: mający dwa sezony
SJP.pl
związek chemiczny zawierający związane z sobą dwa atomy siarki; disiarczek
SJP.pl
prosta przechodząca przez wierzchołek kąta i dzieląca go na dwie równe części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. linia prosta dzieląca kąt na połowy;
Wiktionary
Dwusieczna kąta – półprosta o początku w wierzchołku kąta i dzieląca ten kąt na dwa kąty przystające.
Dwusieczna kąta zawiera się w jego osi symetrii. Dwusieczna kąta wypukłego jest zbiorem punktów należących do tego kąta i równo odległych od jego ramion. Dwusieczne kątów przyległych są prostopadłe względem siebie.
Wikipedia
(1.1) Dwusieczną kąta można wyznaczyć za pomocą cyrkla.
Wiktionary
IPA: dvuˈɕɛt͡ʃna, AS: dvuśečna
Wiktionary
mający ostrza z obu stron
SJP.pl
dawniej: przedstawiciel rzędu ssaków mających po jednej parze stale rosnących siekaczy; gryzoń
SJP.pl
dawniej: przedstawiciel rzędu ssaków mających po jednej parze stale rosnących siekaczy; gryzoń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. wyposażony w dwa silniki, posiadający dwa silniki
Wiktionary
IPA: ˌdvuɕilʲɲiˈkɔvɨ, AS: dvuśilʹńikovy
Wiktionary
(1.1) dwumotorowy
Wiktionary
nachylony pod dwoma różnymi kątami do jakiejś osi
SJP.pl
skrętka żarnika żarówki zwinięta powtórnie w kształcie linii śrubowej o większej średnicy
SJP.pl
o cechach dwuskrzelnych (podgromada głowonogów)
SJP.pl
Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.
Wikipedia
o cechach dwuskrzelnych (podgromada głowonogów)
SJP.pl
rząd owadów (obejmujący około 100 000 gatunków), o długości od 1 mm do 5 cm, mających narządy gębowe kłujące lub liżące, zasiedlających wszystkie strefy klimatyczne Ziemi; muchówki
SJP.pl
Muchówki, dwuskrzydłe (Diptera) – rząd owadów. Charakteryzuje się jedną parą skrzydeł. Druga para skrzydeł uległa uwstecznieniu i występuje w postaci przezmianek (halteres). Skrzydła są cienkie, błoniaste oraz przezroczyste.
W zapisie kopalnym znane od triasu.
Wikipedia
rodzina drzew, w większości wiecznie zielonych, występujących w tropikalnej Azji i Afryce
SJP.pl
Wikipedia
o cechach dwuskrzydłowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. mający dwa skrzydła - narządy latania (np. owady dwuskrzydłe);
2. o cechach dwuskrzydłych (muchówek; rząd owadów)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa skrzydła
Wiktionary
przym. dwuskrzydłowy, dwuskrzydlny
Wiktionary
złożony z dwóch składników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z dwóch składników
Wiktionary
potocznie: pojazd dwuśladowy; dwuśladowiec
SJP.pl
potocznie: pojazd dwuśladowy; dwuślad
SJP.pl
pojazd dwuśladowy - pojazd kołowy pozostawiający dwa ślady, np. samochód, motor z koszem
SJP.pl
mający dwa smaki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada dwie płaszczyzny spadku
Wiktionary
IPA: ˌdvuspaˈdɔvɨ, AS: dvuspadovy
Wiktionary
graf dwuspójny - graf spójny bez wierzchołków rozdzielających
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mech. posiadający dwa sprzęgła
Wiktionary
wielkość pisma (czcionki) równa 28 punktom typograficznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający dwudziestu ośmiu punktom (10,5252 mm)
Wiktionary
IPA: dvuˈɕrɛdʲɲãn, AS: dvuśredʹńãn
Wiktionary
(1.1) dubelmytel
Wiktionary
statek napędzany motorem o dwóch śrubach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. taki, który może pracować w dwóch ustawieniach
Wiktionary
(1.1) dwustanowy, dwupołożeniowy
Wiktionary
podwójny zespół urządzeń sterowniczych samolotu lub szybowca przeznaczony dla dwóch pilotów
SJP.pl
Wikipedia
dwustulecie, dwóchsetlecie;
1. okres dwustu lat;
2. dwusetna rocznica czegoś
SJP.pl
rzadko: mający dwieście lat, trwający dwieście lat itp.; dwóchsetletni; dwusetletni; dwustuletni
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w dwóch etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌdvustɔpʲˈɲɔvɔ, AS: dvustopʹńovo
Wiktionary
przym. dwustopniowy
Wiktionary
(1.1) dwuetapowo, dwufazowo
Wiktionary
1. mający dwa stopnie (w jakiejś skali);
2. mający dwa stopnie, etapy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch stopni, schodków
(1.2) składający się z dwóch stopni, etapów
Wiktionary
IPA: ˌdvustɔpʲˈɲɔvɨ, AS: dvustopʹńovy
Wiktionary
(1.2) przysł. dwustopniowo
Wiktionary
(1.2) dwuetapowy, dwufazowy
Wiktionary
wiersz składający się z dwóch stóp
SJP.pl
Dypodia – wers złożony z dwóch stóp. W wierszu polskim występują w czystej postaci dypodie:
Dypodia daktyliczna SssSss w wierszu polskim nie występuje, jest natomiast naturalna w poezji czeskiej. W praktyce w wierszu polskim funkcjonują dypodia daktyliczna katalektyczna SssSs i dypodia anapestyczna hiperkatalektyczna ssSssSs.Najbardziej naturalne dla wersyfikacji polskiej są dypodie trocheiczna i amfibrachiczna. Czterozgłoskowiec w praktyce przyjmuje postać dypodii trocheicznej, natomiast sześciozgłoskowiec nierzadko jest konsekwentnie amfibrachiczny. W Chórze strzelców Adama Mickiewicza występują dypodie amfibrachiczne akatalektyczne (sSssSs) i katalektyczne (sSssS)
Wikipedia
1. o wierszu: składający się z dwóch stóp;
2. rzadko: mający długość dwóch stóp
SJP.pl
rodzaj funkcji w geometrii rzutowej
SJP.pl
Dwustosunek (stosunek anharmoniczny) czterech współliniowych punktów – funkcja postaci:
Wikipedia
mający dwie, obowiązujący w dwóch strefach (np. dziennej i nocnej)
SJP.pl
składający się z dwóch strof; dwuzwrotkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. taki, który ma dwa stroiki
Wiktionary
składający się z dwóch stronic
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dwustronne; cecha tych, którzy są dwustronni
Wiktionary
przym. dwustronny
przysł. dwustronnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, którego można używać z dwóch stron tego czegoś
(1.2) taki, w który angażują się dwie strony
Wiktionary
(1.1) Mama zrobiła mi na szydełku dwustronną czapkę.
(1.2) Rozmówcy omówili też stan stosunków dwustronnych i ich perspektywy w najbliższym czasie.
Wiktionary
IPA: dvuˈstrɔ̃nːɨ, AS: dvustrõ•ny
Wiktionary
przym. dwustronicowy
rzecz. dwustronność ż.
Wiktionary
(1.2) bilateralny, obopólny, wzajemny
Wiktionary
mający dwie struny; dwustrunowy
SJP.pl
mający dwie struny; dwustrunny
SJP.pl
o ręcznej broni palnej: mieszczący w magazynku maksymalnie dwa naboje
SJP.pl
1. ważący 200 kilogramów;
2. przeznaczony na 200 kilogramów czegoś
SJP.pl
mający dwieście koni, np. silnik dwustukonny
SJP.pl
1. okres dwustu lat;
2. dwusetna rocznica czegoś
SJP.pl
mający dwieście lat, trwający dwieście lat itp.; dwóchsetletni; dwusetletni; dwustoletni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwieście lat
(1.2) trwający dwieście lat
Wiktionary
(1.1) Te dwustuletnie przedmioty zostały znalezione ostatniej nocy.
Wiktionary
IPA: ˌdvustuˈlɛtʲɲi, AS: dvustuletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwusetlecie n.
przym. dwóchsetletni, dwusetletni
Wiktionary
(1.1-2) dwóchsetletni, dwusetletni
Wiktionary
biegacz specjalizujący się w biegach na dystansie dwustu metrów
SJP.pl
dystans o długości 200 metrów
SJP.pl
mający dwieście metrów długości, szerokości, wysokości lub głębokości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwieście metrów długości, szerokości, wysokości albo dwieście metrów kwadratowych powierzchni
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwustu osób, mający dwieście miejsc
(1.2) składający się z dwustu osób
Wiktionary
IPA: ˌdvustuwɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvustuu̯osobovy
Wiktionary
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 250 000
Wiktionary
IPA: ˌdvustupʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: dvustupʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćotyśẽṇčny
Wiktionary
(1.1) ćwierćmilionowy
Wiktionary
banknot o nominale dwustu złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta lub banknot którego wartość wynosi dwieście złotych
Wiktionary
IPA: ˌdvustuzwɔˈtufka, AS: dvustuzu̯otufka
Wiktionary
przym. dwustuzłotowy
Wiktionary
mający wartość dwustu złotych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający wartość dwustu złotych
(1.2) wynoszący dwieście złotych
Wiktionary
(1.1) Kasjer, dając mi banknot dwustuzłotowy, przez chwilę mu się przyglądał.
Wiktionary
rzecz. dwustuzłotówka ż.
Wiktionary
silnik spalinowy, którego cykl pracy obejmuje dwa suwy; silnik dwusuwowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mot. silnik dwusuwowy
(1.2) pojazd napędzany przez silnik dwusuwowy
Wiktionary
Silnik dwusuwowy – silnik spalinowy, w którym cały obieg pracy (w tym suw pracy) następuje co drugi suw (przemieszczenie od górnego do dolnego skrajnego położenia) tłoka, a więc za każdym obrotem wału korbowego. Silniki dwusuwowe teoretycznie mogą osiągać dzięki temu wyższą moc jednostkową, niż czterosuwowe (w czterosuwie jeden cykl pracy przypada na dwa obroty wału). W praktyce jednak przyrost mocy jest nieznaczny z uwagi na kwestię mniej precyzyjnej wymiany ładunku w silniku, a w niektórych silnikach są straty ładunku podczas przepłukania, co przyczynia się do wzrostu zużycia paliwa. Kwestie te sprawiły, że ze względów ekologicznych (głównie emisja spalin) silniki dwusuwowe o zapłonie iskrowym – poza najmniejszymi pojemnościami do skuterów i lekkich motocykli – zostały niemal zupełnie wyparte przez oszczędniejsze i czystsze (pod względem spalin) silniki czterosuwowe.
Wikipedia
(1.1) Teoretycznie dwusuw jest wyśmienitym silnikiem: ma mniej części od silnika czterosuczterosuwowego, jest lżejszy i mniejszy, przy jednakowej pojemności powinien mieć większą moc, a ponadto powinien pracować równomierniej.
Wiktionary
przym. dwusuwowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mot. techn. o silniku: wykonujący cały obieg pracy w ciągu dwóch ruchów tłoka w cylindrze;
(1.2) taki, który napędzany jest silnikiem dwusuwowym
Wiktionary
(1.1) Niektóre silniki są skomplikowane, inne zaś prostsze, ale w swej prostocie równie genialne. Przykładem może być silnik dwusuwowy, który dziś jest już niemal zabytkiem, ale w swych czasach napędzał wiele aut.
Wiktionary
rzecz. dwusuw mrz., suw mrz.
Wiktionary
(1.1) dwutaktowy
Wiktionary
mający dwie świece
SJP.pl
złożony z dwóch sylab (zgłosek); dwuzgłoskowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. składający się z dwóch sylab
Wiktionary
(1.1) W greckim mamy pięć przyimków jednosylabowych, siedem dwusylabowych i jeden trzysylabowy.
Wiktionary
IPA: ˌdvusɨlaˈbɔvɨ, AS: dvusylabovy
Wiktionary
rzecz. dwusylabowiec m.
Wiktionary
(1.1) dwuzgłoskowy
Wiktionary
mający dwie szczęki, np. chwytak dwuszczękowy
SJP.pl
mający dwa szczyty
SJP.pl
podwójny szereg osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podwójny szereg; dwa szeregi ustawione równolegle do siebie
Wiktionary
IPA: dvuˈʃɛrɛk, AS: dvušerek
Wiktionary
utworzony z dwóch szeregów równoległych do siebie
SJP.pl
obejmujący dwie szpalty
SJP.pl
złożony z dwóch płaszczyzn szyby
SJP.pl
składający się z dwóch szyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający dwie szyny; wykorzystujący dwie szyny
Wiktionary
1. w koszykówce: dozwolona technika polegająca na zrobieniu dwóch kroków bez kozłowania przed oddaniem rzutu czy przekazaniem piłki partnerowi;
2. rodzaj silnika występującego np. w syrence; silnik dwutaktowy, silnik dwusuwowy
SJP.pl
Dwutakt – sposób wykończenia akcji w koszykówce, której celem jest zdobycie punktów. Polega na zrobieniu dwóch ostatnich kroków przed oddaniem rzutu w specyficzny sposób - w trakcie pierwszego (długiego) łapie się piłkę w ręce, a w trakcie drugiego (o połowę krótszego) już się nie kozłuje. Po drugim kroku następuje wybicie i oddanie rzutu spod kosza.
Wikipedia
złożony z dwóch taktów
SJP.pl
mający dwie taśmy
SJP.pl
składający się z dwóch tematów
SJP.pl
kształtownik o przekroju poprzecznym w kształcie litery H; dwuteownik
SJP.pl
kształtownik o przekroju poprzecznym w kształcie litery H; dwuteówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kształtownik o kształcie dwóch liter T połączonych podstawami,
Wiktionary
Dwuteownik – kształtownik, którego przekrój poprzeczny ma kształt dwóch zetkniętych pionowymi kreskami liter „T” (stąd też jego nazwa).
Wikipedia
(1.1) Zaprojektowano strop zespolony złożony z płyty żelbetowej o grubości 250 mm i dwuteowników stalowych HEB 500 w rozstawie 1 m.
Wiktionary
IPA: ˌdvutɛˈɔvʲɲik, AS: dvuteovʹńik
Wiktionary
przym. dwuteowy
Wiktionary
(1.1) pot. dwuteówka
Wiktionary
mający w poprzecznym przekroju profil w kształcie litery H
SJP.pl
stopień czcionki drukarskiej o wielkości 32 punktów typograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający szesnastu punktom (12,0288 mm)
Wiktionary
IPA: dvuˈtɛrt͡sʲja, AS: dvutercʹi ̯a
Wiktionary
tlen w cząsteczkach dwuatomowych; ditlen
SJP.pl
związek chemiczny, w którym jeden atom pierwiastka połączony jest z dwoma niepowiązanymi atomami tlenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny złożony z jednego atomu danego pierwiastka połączonego z dwoma atomami tlenu
Wiktionary
przym. dwutlenkowy
Wiktionary
(1.1) ditlenek
Wiktionary
składający się z dwóch tomów, zawarty w dwóch tomach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z dwóch tomów, zawarty w dwóch tomach, wydany w dwóch tomach
Wiktionary
(1.1) Czytam wieczorami dwutomowe opracowanie o powstaniach śląskich.
Wiktionary
IPA: ˌdvutɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvutõmovy
Wiktionary
rzecz. dwutomówka ż.
Wiktionary
1. podwójny dźwięk;
2. harmonia dwóch kolorów
SJP.pl
składający się z dwóch tonów
SJP.pl
1. pojazd o dopuszczalnej ładowności dwie tony;
2. przedmiot ważący dwie tony
SJP.pl
1. złożony z dwóch tonów muzycznych;
2. ważący dwie tony;
3. mieszczący dwie tony czegoś;
4. mogący unieść dwie tony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ważący dwie tony
(1.2) taki, którym można przewozić ładunek o wadze dwóch ton
(1.3) muz. składający się z dwóch tonów
Wiktionary
(1.1) Policjanci zdołali uskoczyć, ale przed drzwiami ministerstwa została usypana ok. dwutonowa sterta węgla.
Wiktionary
IPA: ˌdvutɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvutõnovy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dwutorowe
Wiktionary
przym. dwutorowy
Wiktionary
mający dwa tory; odbywający się po dwóch torach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwa tory
(1.2) taki, który ma zdolność funkcjonowania w dwóch niezależnych procesach
Wiktionary
IPA: ˌdvutɔˈrɔvɨ, AS: dvutorovy
Wiktionary
rzecz. dwutorowość ż.
przysł. dwutorowo
Wiktionary
czasopismo wychodzące co dwa tygodnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czasopismo wychodzące regularnie co dwa tygodnie
Wiktionary
Dwutygodnik – czasopismo, które ukazuje się regularnie w odstępie dwóch tygodni, zazwyczaj dwa razy w miesiącu.
W odróżnieniu od tygodników liczba wychodzących dwutygodników jest raczej niska.
Przeważnie dwutygodniki poświęcone są jakiejś konkretnej problematyce, np. sztuce, nauce, technice, turystyce, grom komputerowym, a także konkretnym regionom geograficznym oraz problematyce politycznej i społecznej, co przybliża je do formy miesięczników.
Wikipedia
IPA: ˌdvutɨˈɡɔdʲɲik, AS: dvutygodʹńik
Wiktionary
przym. dwutygodniowy
Wiktionary
potocznie: zarobek za okres dwóch tygodni pracy
SJP.pl
mający dwa tygodnie (czternaście dni), trwający dwa tygodnie (czternaście dni) itp.; czternastodniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwa tygodnie
(1.2) ukazujący się raz na dwa tygodnie
(1.3) mający dwa tygodnie
Wiktionary
(1.1) Matka wzięła wyjazd służbowy do Moskwy, a mnie Winogradow umieścił w szpitalu, na dwutygodniowe badania.
Wiktionary
IPA: ˌdvutɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: dvutygodʹńovy
Wiktionary
rzecz. dwutygodnik mrz., dwutygodniówka ż.
przysł. dwutygodniowo
Wiktionary
1. okres dwóch tysięcy lat;
2. dwutysięczna rocznica czegoś
SJP.pl
mający dwa tysiące lat, trwający dwa tysiące lat itp.
SJP.pl
dwutysięczny;
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2000;
2. liczący dwa tysiące czegoś
SJP.pl
1. statek o nośności dwóch tysięcy ton;
2. górski szczyt o wysokości ponad dwóch tysięcy metrów nad poziomem morza
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) liczący dwa tysiące
(1.2) będący ostatnim elementem zbioru wielkości dwóch tysięcy
Wiktionary
(1.1) Blisko dwutysięczny tłum szwaczek wyległ na plac przed zakładem.
(1.2) Firma zafundowała dwutysięcznemu klientowi małą niespodziankę.
Wiktionary
mający dwa tłoki
SJP.pl
mający dwa uchwyty
SJP.pl
mający dwa ucha; dwuuszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa ucha
Wiktionary
1. dotyczący dwojga uszu;
2. mający dwa ucha; dwuuchy
SJP.pl
mający dwa wagony
SJP.pl
dotyczący dwóch walut
SJP.pl
zawierający dwa atomy wapnia w cząsteczce; diwapniowy
SJP.pl
w językoznawstwie: spółgłoska dwuwargowa - spółgłoska, przy której wymawianiu powstaje zwarcie lub szczelina między wargami, np. polskie p, b, m; spółgłoska bilabialna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. wymawiany z użyciem dwóch warg
(1.2) bot. mający zrośnięte płatki w kształt dwóch warg
Wiktionary
(1.1) bilabialny
Wiktionary
występujący w dwóch wariantach
SJP.pl
zwierzę wielokomórkowe, u którego w rozwoju zarodkowym powstają tylko dwie warstwy zarodkowe: ektoderma i endoderma; zwierzę dwuwarstwowe
SJP.pl
złożony z dwóch warstw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie warstwy, ułożony dwiema warstwami
Wiktionary
IPA: ˌdvuvarˈstfɔvɨ, AS: dvuvarstfovy
Wiktionary
o pierwiastku: tworzący związki przez łączenie każdego swojego atomu z dwoma atomami pierwiastka jednowartościowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dwuwątkowe
Wiktionary
przym. dwuwątkowy
Wiktionary
mający dwa wątki
SJP.pl
mający moc dwóch watów
SJP.pl
związek chemiczny zawierający w cząsteczce dwa aniony węglanowe; diwęglan
SJP.pl
mający dwa atomy węgla w cząsteczce
SJP.pl
mający dwa wejścia
SJP.pl
składający się z dwóch wiązek; mający dwie wiązki
SJP.pl
mający dwa wieki, trwający dwa wieki
SJP.pl
utwór lub strofa złożone z dwu wersów; dystych
SJP.pl
Dystych (gr. dístichon), także dwuwiersz – strofa dwuwersowa, o rymach parzystych (aa bb). Najmniejsza istniejąca strofa poetycka. Oba wersy dystychu charakteryzują się zazwyczaj znacznym podobieństwem pod względem składni i treści.
Wikipedia
składający się z dwóch wierszy
SJP.pl
mający dwa wierzchy
SJP.pl
mający dwa wierzchołki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa wierzchołki
Wiktionary
(1.1) Tatrzański Grześ jest szczytem dwuwierzchołkowym.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwie wieże
Wiktionary
o cechach dwuwijkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach dwuwijkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
ester kwasu winowego, np. dwuwinian choliny; diwinian
SJP.pl
ester kwasu winowego, np. dwuwinian choliny; diwinian
SJP.pl
1,3-Butadien (buta-1,3-dien, CH2=(CH)2=CH2) – organiczny związek chemiczny, węglowodór nienasycony z grupy dienów sprzężonych. Wchodzi w skład gazu węglowego. Działa rakotwórczo i mutagennie.
Jego izomerem funkcyjnym jest 1,2-butadien.
Wikipedia
łódź z dwoma wiosłami; łódź dwuwiosłowa
SJP.pl
poruszany za pomocą dwóch wioseł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poruszany za pomocą dwóch wioseł
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwa wirniki
Wiktionary
w chemii: zawierający dwie cząsteczki wody
SJP.pl
mający dwie wstęgi, np. modulacja dwuwstęgowa
SJP.pl
cecha obiektu lub zjawiska, polegająca na tym, że jego właściwości można opisać w dwóch wymiarach przestrzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dwuwymiarowe; cecha tych, którzy są dwuwymiarowi
Wiktionary
przym. dwuwymiarowy
przysł. dwuwymiarowo
Wiktionary
mający dwa wymiary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który istnieje w dwóch wymiarach (najczęściej: długość i szerokość)
Wiktionary
(1.1) Najprostszym przykładem tablicy wielowymiarowej jest tablica dwuwymiarowa.
Wiktionary
IPA: ˌdvuvɨ̃mʲjaˈrɔvɨ, AS: dvuvỹmʹi ̯arovy
Wiktionary
rzecz. dwuwymiarowość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wypukły z dwóch stron
Wiktionary
zawierający dwa wyrazy
SJP.pl
związany z dwoma wyznaniami, np. cmentarz dwuwyznaniowy
SJP.pl
współistnienie dwóch ośrodków władzy na jakimś terytorium
SJP.pl
współistnienie dwóch władz o pokrywających się kompetencjach na jednym terytorium, w jednym państwie
SJP.pl
mający dwie włóki
SJP.pl
mający dwa zadania
SJP.pl
mający dwa żagle
SJP.pl
obejmujący dwa zakresy, działający w dwóch zakresach
SJP.pl
pieczarka dwuzarodnikowa - gatunek pieczarki (nazwa handlowo-gastronomiczna); portobello
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. posiadający dwa zarodniki
Wiktionary
zawierający dwa czynne atomy wodoru
SJP.pl
mający dwa zawory, np. silnik dwuzaworowy
SJP.pl
składający się z dwóch zdań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. o osobach mający dwa zęby
(1.2) książk. o przedmiotach mający dwa zęby (ostrza)
Wiktionary
IPA: dvuˈzɛ̃mbnɨ, AS: dvuzẽmbny
Wiktionary
mający dwa zęby; dwuzębny
SJP.pl
posiadanie dwóch współmałżonków, forma poligamii; bigamia
SJP.pl
wyraz mający dwie sylaby; dwusylabowiec
SJP.pl
Wikipedia
złożony z dwóch zgłosek (sylab); dwusylabowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. składający się z dwóch zgłosek
Wiktionary
IPA: ˌdvuzɡwɔˈskɔvɨ, AS: dvuzgu̯oskovy
Wiktionary
rzecz. dwuzgłoskowiec
Wiktionary
(1.1) dwusylabowy
Wiktionary
pszenica dwuziarnowa - podgatunek pszenicy; płaskurka
SJP.pl
przebiegający na dwie zmiany, wykonywany na dwie zmiany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany w trakcie dwóch zmian; odbywający się na dwie zmiany
Wiktionary
(1.1) Wielicka Straż Miejska pracuje w systemie dwuzmianowym.
(1.1) Trudne warunki lokalowe (7 sal lekcyjnych, nauka dwuzmianowa, w tym również soboty, brak sali gimnastycznej) skłoniły dyrektora szkoły w roku do podjęcia działań związanych z rozbudową.
Wiktionary
IPA: ˌdvuzmʲjãˈnɔvɨ, AS: dvuzmʹi ̯ãnovy
Wiktionary
taki, który posiada dwa znaczenia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dwuznaczny
Wiktionary
Dwuznacznie – pierwszy album studyjny polskiego rapera Te-Trisa. Wydawnictwo ukazało się 9 września 2009 roku nakładem wytwórni muzycznej Reformat Records w dystrybucji Fonografiki. Produkcji nagrań podjęli się, sam Te-Tris, a także Qciek, Stona, O.S.T.R., DJ Creon, DJ Tort oraz Urbek. Z kolei wśród gości na płycie znaleźli się m.in. Pogz, Łona i W.E.N.A.
Wikipedia
rzecz. dwuznak mrz., dwuznaczność ż.
przym. dwuznaczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dwuznacznie
SJP.pl
dwuznaczny zwrot lub wyraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dwuznaczne; cecha tych, którzy są dwuznaczni
Wiktionary
rzecz. dwuznak mrz.
przym. dwuznaczny
przysł. dwuznacznie
Wiktionary
mający dwa znaczenia, niezrozumiały, zawierający ukrytą aluzję
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający dwa znaczenia, możliwy do interpretowania na dwa różne sposoby
(1.2) wyrażający ukrytą aluzję, podtekst
Wiktionary
IPA: dvuˈznat͡ʃnɨ, AS: dvuznačny
Wiktionary
rzecz. dwuznaczność m., dwuznak m.
przysł. dwuznacznie
Wiktionary
(1.1) niejednoznaczny, niejasny, nieokreślony, niewyraźny, niezrozumiały, wątpliwy, delficki, pytyjski
(1.2) pytyjski
Wiktionary
znak składający się z dwóch elementów, w szczególności połączenie dwóch liter oznaczające jedną głoskę, np. cz, dz, sz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. znak składający się z dwóch składników, najczęściej dwóch liter; jedna głoska oznaczona za pomocą dwóch liter
Wiktionary
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jedną głoskę.
Zjawisko spotykane w wielu systemach ortograficznych. Najczęściej dotyczy połączenia liter spółgłoskowych (czyli służących do zapisywania spółgłosek). W alfabetach opartych na piśmie łacińskim najpopularniejszym dwuznakiem jest połączenie „ch”, występujące m.in. w języku niemieckim, francuskim, angielskim, hiszpańskim, czeskim, słowackim, polskim, portugalskim i włoskim.
Wikipedia
(1.1) W języku polskim dwuznakami są „rz”, „sz”, „cz”, „ch”, „dz”, „dż”, „dź”.
Wiktionary
IPA: ˈdvuznak, AS: dvuznak
Wiktionary
rzecz. dwuznaczność ż.
przym. dwuznaczny
przysł. dwuznacznie
Wiktionary
(1.1) digraf
Wiktionary
mający dwa źródła
SJP.pl
mający dwie zwężki
SJP.pl
1. dwukrotnie zwinięty;
2. lina dwuzwita - lina zbudowana ze splecionych linek nawiniętych wokół rdzenia
SJP.pl
mający dwa zwoje
SJP.pl
mający dwie zwrotki; dwustrofowy
SJP.pl
składający się z dwóch żył, przewodów
SJP.pl
łącznik rurowy do łączenia dwóch odcinków przewodu
SJP.pl
Wikipedia
moneta lub banknot o nominale dwóch złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta, której wartość wynosi dwa złote
Wiktionary
Dwuzłotówka – moneta polska bita w XVIII i XIX w. W czasach saskich i w Księstwie Warszawskim równała się ⅓ talara (1 talar = 6 złotych), za Stanisława Augusta Poniatowskiego 8 groszom srebrnym (1 złoty = 4 grosze srebrne), a pod zaborem austriackim 30 krajcarom (1 złoty = 15 krajcarów).
Wikipedia
(1.1) Dwuzłotówka wpadła do szczeliny między kostkami brukowymi i ku irytacji chłopczyka nie dała się wydłubać.
Wiktionary
IPA: ˌdvuzwɔˈtufka, AS: dvuzu̯otufka
Wiktionary
przym. dwuzłotowy
Wiktionary
mający wartość dwóch złotych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający wartość dwóch złotych
(1.2) wynoszący dwa złote
Wiktionary
(1.1) Profesor Leszek Balcerowicz, prezes Narodowego Banku Polskiego osobiście w Sandomierzu prezentuje dwuzłotową monetę z wizerunkiem ratusza na rewersie.
(1.2) Od nowego roku PKO BP wprowadziło miesięczną dwuzłotową opłatę za prowadzenie rachunku (…).
Wiktionary
IPA: ˌdvuzwɔˈtɔvɨ, AS: dvuzu̯otovy
Wiktionary
rzecz. dwuzłotówka ż.
Wiktionary
mający dwa łamy
SJP.pl
mający dwa łóżka
SJP.pl
mający dwa łożyska
SJP.pl
architektoniczna forma konstrukcji sklepienia, dwa wzajemnie prostopadłe łuki lub ostrołuki
SJP.pl
przymiotnik od: dwułuk
SJP.pl
rodzaj sklepienia gotyckiego
SJP.pl
mający dwa łuki, np. skolioza dwułukowa
SJP.pl
odmiana sapropelu, ciemnego mułu gnilnego zbiorników wodnych, składająca się ze związków pochodzących z rozkładu materii roślinnej
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dyakowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Trąby, przyniesiony z Węgier.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czaić się, czatować na kogoś, coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czyhać, czatować na kogoś lub na coś
Wiktionary
(1.1) Chcąc się uspokoić i całkowicie wykluczyć przynajmniej ten obłędny pomysł, że ktoś na nią dybie, jeszcze raz uważnie rozejrzała się wokół siebie.
Wiktionary
IPA: ˈdɨbat͡ɕ, AS: dybać
Wiktionary
rzecz. dybanie n.
Wiktionary
(1.1) nastawać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dybać.
Wiktionary
czas. dybać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czaić się, czatować na kogoś, coś
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. specjalny świder stolarski;
2. metalowy lub drewniany kołek obustronnie zaostrzony
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
maszyna służąca do dyblowania
SJP.pl
dyblik liniaczek - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
łączyć drewniane elementy, ręcznie lub maszynowo, przy użyciu metalowych kołków (dybli)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. w średniowieczu: kłody lub deski z otworami, w które zakuwano ręce i nogi więźnia
2. uchwyt służący do połączenia dwóch części masztu statku wodnego
SJP.pl
Wikipedia
→ Dybów
SJP.pl
Dybowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Nałęcz.
Wikipedia
stopa wierszowa złożona z dwóch krótkich sylab
SJP.pl
według wierzeń żydowskich: zły duch lub dusza zmarłego wcielająca się w osoby żyjące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rel. ezot. w mistycyzmie i folklorze żydowskim dusza zmarłego, która zawładnęła ciałem żywej osoby; zły duch, który wstępuje w żywego człowieka i nadaje mu obcą osobowość;
Wiktionary
Dybuk (hebr. דבוק dibuk dosł. „przylgnięcie”; jid. דיבוק dibek) – w mistycyzmie i folklorze żydowskim zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby. Dybukiem nazywa się też samego ducha, duszę zmarłego, która nie może zaznać spoczynku (czy też, wśród zwolenników kabały, reinkarnacji) z powodu popełnionych grzechów i szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Wedle niektórych mistyków podatne na opanowanie przez dybuka miały być osoby grzeszne, zaś duchy przejawiać miały szczególną aktywność w noc święta Jom Kipur (Dzień Pojednania, Sądny Dzień).
Wikipedia
IPA: ˈdɨbuk, AS: dybuk
Wiktionary
1. w średniowieczu: kłody lub deski z otworami, w które zakuwano ręce i nogi więźnia
2. uchwyt służący do połączenia dwóch części masztu statku wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) drewniane pęta zamykane na ręce, głowę a niekiedy i nogi skazańca;
spójnik
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdyby
Wiktionary
Dyby – pierwotne pęta drewniane, w postaci desek lub kłód z otworami umożliwiającymi zamknięcie rąk i nóg więźnia. Nazwą tą często określa się też gąsior lub kłodę.
Nie wiadomo, czy wynalazek ten sprowadzono do Polski z Niemiec, jednak nazwa zdaje się pochodzić z języka niemieckiego, ponieważ używano ich wobec złodziei (niem. Dieb). Dyby składają się z dwóch części z wycięciami na nogi lub ręce (w wersji „nożnej” dyby działają podobnie do kłody). Po zamknięciu obie części zbijano gwoździami drewnianymi lub zamykano na kłódkę.Czasem stosowano zamknięcie w dyby na dłuższy okres w charakterze kary, najczęściej pozbawiając skazanego pożywienia.
Wikipedia
1. w gwarze śląskiej: przecież, owszem, rzeczywiście;
2. w staropolszczyźnie: ależ
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przecież
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. owszem
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. rzeczywiście
wykrzyknik
(2.1) stpol. ależ
Wiktionary
(1.1) Dyć to jest darmowy słownik.
(1.2) – Dosz się sztachnąć? – Dyć!
(1.3) Dyć ziywo już Karlik i usła Tileczka. Ja, znak to, że trzeba już kończyć bojeczka.
Wiktionary
(1.1) przeca
(1.2) toć
Wiktionary
potocznie: dziesięć, dziesiątka, zwłaszcza dziesięć złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. dziesiątka (wszystkie znaczenia), zwykle dziesięć złotych
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. med. astma
(1.3) harc. potoczna nazwa na namiot wojskowy typu 10
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: dychać
Wiktionary
10 (dziesięć) – liczba naturalna następująca po 9 i poprzedzająca 11.Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 10 jest spełniony wówczas, gdy ostatnia cyfra dzielnej to zero.
10 jest także podstawą najczęściej stosowanego systemu pozycyjnego – dziesiętnego. Prawdopodobnie wynika to z posiadania przez ludzi 10 palców u rąk.
Wikipedia
(1.1) Stachu, masz tu dwie dychy (= 20 złotych) i skocz po piwo!
(1.1) Jego stary będzie miał już z pięć dych (= 50 lat) na karku.
Wiktionary
IPA: ˈdɨxa, AS: dyχa
Wiktionary
(1.1)
rzecz.
:: zdrobn. dyszka
(1.2)
czas. dychać ndk.
Wiktionary
dawniej: oddychać, zwłaszcza z trudem, ciężko; dyszeć, sapać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Kraków, Bukowina, Podhale. oddychać, odpoczywać
Wiktionary
rzecz. oddech mrz., dycha ż.
Wiktionary
przewlekła, zapalna choroba dróg oddechowych, charakteryzująca się nadreaktywnością oskrzeli oraz ich skurczem, samoistnie lub farmakologicznie odwracalnym; astma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. astma oskrzelowa (choroba zwierząt i ludzi)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɨxaˈvʲit͡sa, AS: dyχavʹica
Wiktionary
rzecz. dychawiczność ż.
przym. dychawiczny
Wiktionary
(1.1) astma, dusznica; reg. śl. dycha.
Wiktionary
1. medycynie: dotyczący dychawicy, wywołany tą chorobą;
2. z trudem oddychający, słaby;
3. o urządzeniach: źle działający, stary
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odpocząć
Wiktionary
(1.1) – Dajcie tym kobietom dychnąć – kobiety powinny przechodzić na emeryturę w wieku 55 lat.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ukraść
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odpocząć
Wiktionary
wytwarzanie przez jednego osobnika gamet męskich i żeńskich w różnym czasie, zapobiegające samozapłodnieniu; dichogamia
SJP.pl
Dichogamia, dychogamia – wytwarzanie przez jednego osobnika gamet męskich i żeńskich w różnym czasie. Jest to jeden z mechanizmów mający na celu zapobieganie niekorzystnemu samozapłodnieniu. Wyróżnia się dwa rodzaje dichogamii:
Wikipedia
w starożytnej wersyfikacji: czterozgłoskowa stopa wierszowa; podwójny chorej (trochej), dichorej, dytrochej
SJP.pl
podział czegoś na dwie części, zwłaszcza wykluczające się; dwuczłonowość, dwudzielność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. podział pewnej klasy na dwie, zwykle przeciwstawne, grupy elementów lub zestawienie par przeciwstawnych pojęć
(1.2) para przeciwstawnych pojęć lub dwie części pewnej klasy przedmiotów
Wiktionary
Dychotomia (gr. dichotomos – przecięty na dwie części) – dwudzielność; podział na dwie części, wzajemnie się wykluczające i uzupełniające do całości.
Podział dychotomiczny zbioru X polega na wyróżnieniu w nim dwóch podzbiorów – A i B – które:
Wikipedia
(1.1) Twórca struktualizmu, Ferdynand de Saussure, wiele problemów językoznawczych rozpatrywał w ramach dychotomii.
Wiktionary
IPA: ˌdɨxɔˈtɔ̃mʲja, AS: dyχotõmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dychotomiczność ż.
przym. dychotomiczny
Wiktionary
(1.1) dwudzielność; przest. dichotomia
Wiktionary
podział jakiejś całości na dwie różne części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podział na dwie części
Wiktionary
rzecz. dychotomia ż.
przym. dychotomiczny
Wiktionary
1. dwudzielny, dwojaki;
2. podzielony na dwie przeciwstawne części
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dwojaki, dwuczęściowy, dwudzielny
(1.2) podzielony na dwie przeciwstawne części
Wiktionary
rzecz. dychotomia ż., dychotomiczność ż.
Wiktionary
(1.1) przest. dichotomiczny
Wiktionary
dzielenie czegoś na dwie części, kategorie, grupy itp.; dualizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dychotymizować.
Wiktionary
czas. dychotymizować ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dychów (dawna niem. nazwa Deichow)) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Bobrowice.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dychów, po jej zniesieniu w gromadzie Bobrowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
dwubarwny, dwukolorowy; dichromatyczny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) reg-pl|Poznań. całkiem, zupełnie
przymiotnik
(2.1) gw-pl|Warmia, Mazury. duży
(2.2) gw-pl|Warmia, Mazury. gęsty
Wiktionary
(2.1-2) dicht
Wiktionary
w potocznym wyrażeniu: ani słychu, ani dychu - brak jakiejkolwiek wieści, brak znaku życia
SJP.pl
[czytaj: dajk] nazwisko, m.in. Antoon van Dyck (1599-1641), flamandzki malarz
SJP.pl
zaimek przysłowny upowszechniający
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zawsze
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Dydak – imię męskie pochodzenia greckiego, które oznacza „nauczający”, od gr. διδαχή (didache) (zob. też: dydaktyka). Prawdopodobnie hiszpańskie imię Diego, od imienia Jakuba (Santiago – Sanctus Iacobus; Diego, Diago) lub jako pochodzące z greki, ze słowa didax- 'doktryna, dyscyplina nauki'. Nie można też wykluczyć iberyjskiego (przedindoeuropejskiego) pochodzenia imienia. Patronem imienia jest św. Dydak, biskup Kadyksu.
Wikipedia
(1.1) Hiszpanami byli św. Piotr z Alkantary oraz św. Dydak z Alkali.
Wiktionary
rzecz. dydaktyka ż., dydaktyczność ż., didaskalium n.
przym. Dydakowy, dydaktyczny
przysł. dydaktycznie
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) od Dydak
Wiktionary
(1.1) Dydakowy habit pieczołowicie przechowują hiszpańskie zakonnice.
Wiktionary
rzecz. Dydak m., didaskalium n.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dydaktyczny
Wiktionary
rzecz. didaskalium n., autodydakta mos., Dydak mos., dydaktyczka ż., dydaktyczność ż., dydaktyk mos., dydaktyka ż., dydaktyzm mrz.
przym. dydaktyczny
Wiktionary
1. związany z nauczaniem, dydaktyką; pedagogiczny;
2. książkowo: moralizatorski, pouczający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dydaktyką
(1.2) wykonany w celu pouczania
Wiktionary
(1.1) Przyniosłam, profesorze, materiały dydaktyczne na zajęcia z ichtiologii.
Wiktionary
IPA: ˌdɨdakˈtɨt͡ʃnɨ, AS: dydaktyčny
Wiktionary
rzecz. didaskalium n., autodydakta mos., dydaktyka ż., dydaktyzm m., dydaktyk m., dydaktyczka ż., Dydak mos.
przysł. dydaktycznie
Wiktionary
(1.1) pedagogiczny, instruktywny, kształcący, objaśniający
(1.2) kształcący, pouczający, wychowawczy, moralizatorski
Wiktionary
1. specjalista w zakresie metod nauczania i uczenia się;
2. dobry pedagog, człowiek mający zdolności wychowawcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) naukowiec specjalizujący się w zakresie dydaktyki
(1.2) książk. zdolny pedagog
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|dydaktyka.
Wiktionary
(1.1) Odniósł jednak sukces jako wychowawca i dydaktyk, wspierając pracę zespołową, dążąc do uchwycenia istoty problemu i zaproponowania całościowego rozwiązania.
(1.2) Pan Henryk był zasłużonym dydaktykiem i doświadczonym instruktorem.
Wiktionary
rzecz. dydaktyczność ż., dydaktyka ż., dydaktyzm mrz.
:: fż. dydaktyczka ż.
przym. dydaktyczny
rzecz. dydaktycznie
przysł. dydaktycznie
Wiktionary
1. dział pedagogiki, nauka o metodach nauczania i uczenia się
2. moralizowanie, pouczanie; dydaktyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pedag. nauka o sposobach uczenia
(1.2) książk. moralizowanie, dydaktyzm
(1.3) środ. wykładanie, godziny pracownika naukowego spędzone na wykładaniu
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: dydaktyk
Wiktionary
Dydaktyka – jedna z głównych gałęzi nauk pedagogicznych, która zajmuje się procesami nauczania i uczenia się, wszelkimi przedmiotami na kolejnych poziomach tych procesów, od przedszkola do studiów wyższych, a także mających miejsce poza instytucjami oświatowymi, przy zwykłych czynnościach. Jest to zatem nauka o systemie poprawnie uzasadnionych twierdzeń i hipotez dotyczących procesu, zależności i prawidłowości nauczania a uczenia się oraz sposobów kształtowania tego procesu przez człowieka.
Wikipedia
IPA: dɨˈdaktɨka, AS: dydaktyka
Wiktionary
rzecz. dydaktyk m., Dydak mos., didaskalium n., autodydakta mos.
przym. dydaktyczny
przysł. dydaktycznie
Wiktionary
moralizowanie, pouczanie; dydaktyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. zespół cech stanowiący o walorach wychowawczych i edukacyjnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chwalono m.in. sprawne połączenie dydaktyzmu z walorami artystycznymi i przemyślaną kompozycję całości.
Wiktionary
rzecz. dydaktyk mos.
przysł. dydaktycznie
przym. dydaktyczny
Wiktionary
(1.1) dydaktyczność, dydaktyka
Wiktionary
dytek; dawniej:
1. drobna moneta;
2. pieniądz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. pot. drobna moneta zdawkowa w I Rzeczypospolitej, także ogólne żartobliwe określenie ówczesnych pieniędzy
(1.2) poznań. pierś kobiety, rzad. zwierzęcia
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Dydka bym za to nie dał – mówił w duchu – że pójdzie do kanclerza i wszystko mu wyśpiewa.
(1.1) Ani dydka nie mam, a wiesz, Guciu, że nie zborgują – mruczała…
(1.2) …płacze, jak się go przewija, tak mu dobrze, a poza tym ssie dydka mamy…
Wiktionary
rzecz. dyduszek
czas. dydać, dydkać
Wiktionary
nieduży ssak drapieżny z rodziny dydelfów, torbacz żyjący w lasach Ameryki Północnej i Środkowej; opossum, opos, szczur workowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Didelphis|Linnaeus|ref=tak., ogoniasty ssak ze spiczastym pyskiem i krótkimi kończynami, z podrodziny dydelfów, występujący w Ameryce;
Wiktionary
Dydelf (Didelphis) – rodzaj ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Wikipedia
(1.1) Z błyskawiczną szybkością i niesłychaną zręcznością przeskakiwały z łodygi na łodygę malutkie dydelfy, a w dole śród zwojów korzeni krzątały się drobne gatunki błotnych myszek.
Wiktionary
rzecz. dydelfik mzw., dydelfowate lm nm., dydelfy lm nm.
Wiktionary
rodzina niewielkich (największe są wielkości kota) ssaków z rzędu torbaczy, zamieszkujących Amerykę Środkową i Południową, o długim, chwytnym ogonie, cenione dla futra; dydelfy; oposy; szczury workowate
SJP.pl
Dydelfowate, szczury workowate (Didelphidae) – rodzina ssaków z rzędu dydelfokształtnych (Didelphimorphia). Obejmuje gatunki wszystkożernych, niewielkich ssaków podobnych do szczura. W zapisach kopalnych są znane z pokładów górnej kredy.
Wikipedia
o cechach dydelfowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rodzina niewielkich (największe są wielkości kota) ssaków z rzędu torbaczy, zamieszkujących Amerykę Środkową i Południową, o długim, chwytnym ogonie, cenione dla futra; oposy; dydelfowate; szczury workowate
SJP.pl
Dydelfy (Didelphinae) – podrodzina ssaków z rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Wikipedia
przymiotnik od: Dydnia; dydniański
SJP.pl
kaduk, diabeł, czart
SJP.pl
Dydko, didko, ditko, dytko, dydo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, pierwotnie demon z wierzeń słowiańskich, później zdegradowany do roli straszydła.
Postać dydka wywodzi się od znanego na Rusi demona opiekuńczego domu (por. domowik), po chrystianizacji zdegradowanego do roli diabła, zwłaszcza leśnego, ostatecznie zaś do roli nocnego straszydła, którym straszono dzieci (por. bobo).
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dydnia – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Dydnia. Leży na Pogórzu Dynowskim, na wschód od Brzozowa, 8 km na południe od Niewistki.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dydnia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Dydnia.
Wikipedia
przymiotnik od: Dydnia; dydeński
SJP.pl
Dydona
SJP.pl
kroić coś tępym nożem
SJP.pl
legendarna założycielka Kartaginy
SJP.pl
Dydona (Elissa; łac. Dido, poetycka forma Didona pochodzi od Wergiliusza) – według Eneidy legendarna założycielka Kartaginy i jej pierwsza królowa.
Według przekazu starożytnych historyków Timajosa i Pompejusza Trogusa w IX wieku p.n.e. z Tyru miała zbiec grupa jego mieszkańców na północne wybrzeża Afryki, niedaleko fenickiej kolonii Utyki. Przywódczynią kolonistów była Dydona (zwana też Eliszą lub Elissą), która uciekła, ponieważ jej brat Pigmalion zabił jej męża Acharbasa (w Eneidzie: Sycheusza lub Sycheja). W jej otoczeniu znajdowali się bogaci Fenicjanie (nie jest wyjaśnione dlaczego, prawdopodobnie to oni uciekali), w drodze zatrzymali się na Cyprze, skąd zabrano arcykapłana i dużą grupę dziewcząt. Gdy wysiedli na ląd, otoczyli ich miejscowi Numidyjczycy i zaczęły się pertraktacje. Ostatecznie Dydonie użyczono takiego skrawka ziemi na wybrzeżu, jaki obejmie skóra wołu. Dydona pocięła więc ją na wąskie paski i objęła nimi miejsce, na którym wzniesiono Byrsę (stgr. βύρσα – skóra) – akropol Kartaginy. Imię Elissy zostało zmienione przez tubylców na Dydona, co oznacza „wędrowniczka”. Wcześniejsze imię pochodzi od fenickiego bóstwa Ela – być może więc Elissa była w Fenicji jego kapłanką.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Antoni Pacyfik Dydycz (ur. 24 sierpnia 1938 w Serpelicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, kapucyn, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, biskup diecezjalny drohiczyński w latach 1994–2014, od 2014 biskup senior diecezji drohiczyńskiej.
Wikipedia
mieszanina pierwiastków ziem rzadkich zwłaszcza neodymu i prazeodymu, uważana dawniej za pierwiastek, stosowana do barwienia szkieł filtrów optycznych
SJP.pl
Dydym (także didym) – nazwa zaproponowana w 1841 roku przez C. G. Mosandera dla rzekomego pierwiastka chemicznego mającego być jednym z lantanowców (proponowany symbol to Di). Później jednak okazało się, że jest to mieszanina dwóch pierwiastków, nazwanych w 1885 roku przez Auera von Welsbacha neodymem i prazeodymem.
Wikipedia
zniesławienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zniszczenie dobrej opinii o kimś przez publiczne rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji na jego temat
Wiktionary
czas. dyfamować ndk.
przym. dyfamacyjny
Wiktionary
(1.1) oszczerstwo, zniesławienie
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. gw-pl|Kresy. obrażać
Wiktionary
(1.1) Taka może nas dyfamować, brzydkie słowo powiedzieć, a my będziemy się cieszyli, że to politycznie i z edukacyą.
Wiktionary
rzecz. dyfamacja
czas. zdyfamować
Wiktionary
izomorfizm rozmaitości różniczkowych
SJP.pl
Dyfeomorfizm – izomorfizm rozmaitości różniczkowych, tj. odwzorowanie bijektywne pomiędzy rozmaitościami różniczkowymi, które jest różniczkowalne oraz takie, iż odwzorowanie do niego odwrotne jest również różniczkowalne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. mot. dyferencjał, mechanizm różnicowy
Wiktionary
IPA: ˈdɨfɛr, AS: dyfer
Wiktionary
dawniej:
1. różnica;
2. sporna sprawa, zwłaszcza o majątek
SJP.pl
wyodrębnianie się wyspecjalizowanych składników z jakiejś całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zróżnicowanie, różnicowanie się, wyodrębnianie się różnorodnych składników z całości
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɨfɛrɛ̃nˈt͡sʲjat͡sʲja, AS: dyferẽncʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
przym. dyferencjacyjny
Wiktionary
1. wykazujący jakąś różnicę między dwoma przedmiotami lub zjawiskami;
2. w matematyce: różniczkowy
SJP.pl
mechanizm umożliwiający obracanie się kół z różną prędkością, stosowany w pojazdach; mechanizm różnicowy
SJP.pl
Mechanizm różnicowy, przekładnia różnicowa, potocznie dyferencjał (od „dyferencja”, daw. różnica) – przekładnia mechaniczna zębata, wynaleziona w starożytnych Chinach przez Ma Juna w III w.n.e., stosowana od czasów Carla Benza w układzie napędowym pojazdów.
Wikipedia
dawniej: dotyczący sporu, będący przedmiotem sporu; sporny
SJP.pl
choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt, wywoływana przez tasiemca bruzdogłowca szerokiego
SJP.pl
zjawisko fizyczne dotyczące zmiany kierunku rozchodzenia się fal na krawędzi przeszkody; uginanie się fal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zjawisko fizyczne polegające na ugięciu fali na krawędziach przeszkody lub szczeliny, co powoduje jej rozchodzenie się w kierunkach innych niż prostoliniowy
Wiktionary
Dyfrakcja (ugięcie fali) – zespół zjawisk związanych ze zmianą kierunku rozchodzenia się fali będący odstępstwem od praw optyki geometrycznej. Dyfrakcję w węższym znaczeniu określa się jako ugięcie światła wokół krawędzi przeszkody lub otworu w obszarze cienia przeszkody.
Wikipedia
(1.1) Dyfrakcja to jedno z podstawowych zjawisk falowych – obok interferencji, odbicia, załamania.
Wiktionary
rzecz. frakcjonowanie n.
Wiktionary
(1.1) ugięcie fali
Wiktionary
związany z dyfrakcją
SJP.pl
przyrząd optyczny do badania struktury przedmiotów z wykorzystaniem dyfrakcji fal zachodzącej na badanym przedmiocie
SJP.pl
Dyfraktometr – przyrząd pomiarowy służący do analizy struktury substancji krystalicznych na podstawie ich obrazów dyfrakcyjnych.
Dyfraktometr rejestruje kierunki (kąty odbłysku) oraz natężenia ugiętych wiązek promieniowania. W zależności od rodzaju użytego promieniowania dyfraktometry dzieli się na rentgenowskie (stosowane najczęściej), neutronowe i elektronowe.
Wikipedia
ostra choroba zakaźna wywołana zarazkiem maczugowca; błonica; dyfteryt
SJP.pl
Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.
W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).
Wikipedia
ostra choroba zakaźna wywołana zarazkiem maczugowca; błonica; dyfteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. błonica
Wiktionary
Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.
W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).
Wikipedia
połączenie dwóch samogłosek w jednej sylabie; dwugłoska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu artykulacji, będący złożeniem samogłoski i półsamogłoski; przez użytkowników języka postrzegany jako złożenie dwóch samogłosek;
Wiktionary
Dyftong, dwugłoska (stgr. δίφθογγος diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że są one zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski.
Wikipedia
(1.1) Nazwę chińskiej sztuki geomancji, „feng shui”, Polacy wymawiają jak „feng szuj”, a tymczasem w chińskim „shui” zawiera tryftong [uei], a nie dyftong [ui] i tę sylabę powinno wymawiać się jak „szłej”.
Wiktionary
IPA: ˈdɨftɔ̃ŋk, AS: dyftõŋk
Wiktionary
rzecz. dyftongizacja ż., dyftongizowanie n.
czas. dyftongizować ndk.
przym. dyftongiczny
Wiktionary
(1.1) dwugłoska
Wiktionary
proces przekształcania się samogłoski w dwugłoskę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fonet. proces przekształcania się samogłoski w dyftong;
Wiktionary
Dyftongizacja – proces powstawania dwugłosek (czyli dyftongów) z samogłosek prostych (czyli monoftongów). Występuje m.in. w języku czeskim (np. [uː] > [ou]) i w niektórych gwarach polskich, np. podhalańskiej.
Wikipedia
(1.1) Przed szczelinowymi następuje dyftongizacja wokaliczna nosówek.
Wiktionary
IPA: ˌdɨftɔ̃ŋʲɟiˈzat͡sʲja, AS: dyftõŋʹǵizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dyftong m., dyftongizowanie n.
czas. dyftongizować ndk.
przym. dyftongiczny
Wiktionary
dywdyk; tyftyk;
1. dawniej: tkanina wełniana, jedwabna lub bawełniana; ubiór z tej tkaniny;
2. dawniej: jedwabna kapa na konia
SJP.pl
ulegać dyfuzji; samorzutnie przenikać, mieszać się
SJP.pl
chem., fiz. mieszanie się gazów, cieczy i ciał stałych przy bezpośrednim zetknięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. proces samorzutnego rozprzestrzeniania się cząsteczek lub energii w materialnym ośrodku – gazie, cieczy, ciele stałym lub plazmaazmie;
(1.2) zob. dyfuzja kulturowa.
(1.3) zob. dyfuzja odpowiedzialności.
(1.4) zob. dyfuzja innowacji.
Wiktionary
Dyfuzja (łac. diffusio „rozprzestrzenianie”) – proces samorzutnego rozprzestrzeniania i przenikania się cząsteczek lub energii w każdym ośrodku (o temperaturze T > 0 K) (np. w gazie, cieczy lub ciele stałym itd.), będący konsekwencją chaotycznych zderzeń cząsteczek dyfundującej substancji między sobą lub z cząsteczkami otaczającego ją ośrodka.
Wikipedia
IPA: dɨˈfuzʲja, AS: dyfuzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. efuzja ż., dyfundowanie n., dyfuzor m., dyfuzjonizm m., dyfuzyjność ż., samodyfuzja ż.
czas. dyfundować ndk.
przym. dyfuzyjny, dyfuzjonistyczny
przysł. dyfuzyjnie
Wiktionary
zwolennik poglądu przypisującego szczególne znaczenie procesowi przenikania elementów jednej kultury do innej
SJP.pl
pogląd przypisujący szczególne znaczenie procesowi przenikania elementów jednej kultury do innej
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przewód z rosnącym przekrojem poprzecznym, powodującym spowolnienie przepływu cieczy lub gazu i rozproszenie ich strumienia;
(1.2) techn. element rozpraszający fale dźwiękowe lub świetlne
(1.3) fryzj. nakładka na suszarkę o okrągłej podstawie, która ułatwia stylizację włosów
Wiktionary
Dyfuzor – kanał przepływowy z rosnącym przekrojem poprzecznym, np. stożkowo rozszerzający się lub spiralny odcinek rury, kanał międzyłopatkowy ograniczony łopatkami sprężarki przepływowej lub pompy wirowej. W dyfuzorze (w wyniku wzrostu przekroju poprzecznego) następuje spowolnienie przepływu płynu, co odpowiada przemianie energii kinetycznej strumienia w energię ciśnienia.
Wikipedia
(1.2) Dyfuzor powoduje rozproszenie światła lampy błyskowej, zmiękczając je i czyniąc bardziej plastycznym oraz naturalnym. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: dɨˈfuzɔr, AS: dyfuzor
Wiktionary
rzecz. dyfuzja ż.
Wiktionary
związany z dyfuzją; otrzymywany przez dyfuzję
SJP.pl
kobiecy ukłon: jednoczesne ugięcie kolana i lekki skłon głową z odciągnięciem rękami sukienki na boki
SJP.pl
Dygnięcie (dyg) – ukłon dziewczęcy i kobiecy, polegający na jednoczesnym ugięciu kolana oraz lekkim skłonie głowy, wraz z rozsunięciem rękami fałdów sukienki na boki. Współcześnie rzadko stosowany. Wymóg jego wykonywania związany jest z etykietą i protokołem dyplomatycznym, obowiązuje podczas ceremonii przywitania z głowami koronowanymi.
Wikipedia
1. kłaniać się, wykonując dyg
2. potocznie:
a) iść po coś
b) podnosić coś ciężkiego
c) dygać się - bać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dygnąć)
(1.1) zwykle o dziewczynie kłaniać się, lekko uginając nogi
(1.2) pot. biec
(1.3) środ. uczn. bać się, martwić się
(1.4) środ. wojsk. robić pompki lub przysiady; ćwiczyć mięśnie
czasownik przechodni niedokonany (dk. dygnąć)
(2.1) pot. podnosić, nieść ciężką rzecz
Wiktionary
IPA: ˈdɨɡat͡ɕ, AS: dygać
Wiktionary
rzecz. dyganie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dygać.
Wiktionary
IPA: dɨˈɡãɲɛ, AS: dygãńe
Wiktionary
czas. dygać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Stanisław Dygat (1914 - 1978), polski pisarz i scenarzysta filmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., fikcyjne, pojawiające się jedynie w związku frazeologicznym
Wiktionary
(1.1) Nie ma dnia świętego Dygdy.
Wiktionary
minerał, siarczek miedzi
SJP.pl
dawniej: księga zawierająca zbiór praw
SJP.pl
dawniej: trawienie; digestia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. trawienie
Wiktionary
oszklona komora laboratoryjna, z której za pomocą wentylatora lub naturalnego ciągu usuwane są szkodliwe gazy; digestorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. laboratoryjna przeszklona komora, zaopatrzona w wentylację wywiewną;
Wiktionary
Dygestorium, wyciąg laboratoryjny – przeszklona komora o kształcie dużej szafy, zaopatrzona w wydajny wentylator stale wydmuchujący z niej powietrze poza teren laboratorium (najczęściej umiejscowiony na dachu). Jej podstawowym zadaniem jest zapobieganie wydostawania się do atmosfery laboratorium szkodliwych substancji (trucizn, agresywnych lub nieprzyjemnie pachnących gazów itp.), a także ochrona przed ewentualnymi pożarami i eksplozjami. Dygestoria stosuje się w laboratoriach chemicznych, biologicznych, analitycznych i przy niektórych rodzajach produkcji przemysłowej.
Wikipedia
rzecz. digestorium n.
Wiktionary
(1.1) digestorium, wyciąg laboratoryjny
Wiktionary
w geologii: drugorzędny fałd powstały w płaszczowinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fałdy na powierzchni grzbietowej lub czołowej płaszczowiny;
(1.2) wypychanie jednej cieczy przez drugą w ruchu nieregularnym;
Wiktionary
Dygitacja (od łac. digitus – palec) – w geologii – określenie fałdu w płaszczowinie skalnej odgałęziającego się od głównej masy płaszczowiny.
Terminem dygitacja, palczastość określa się również wypychanie jednej cieczy przez drugą w ruchu nieregularnym, w formie palców lub języków.
Wikipedia
IPA: ˌdɨɟiˈtat͡sʲja, AS: dyǵitacʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) płaszczowina cząstkowa
(1.2) palczastość
Wiktionary
glikozyd nasercowy występujący w liściach naparstnicy
SJP.pl
digitalizacja, cyfryzacja;
1. nadawanie postaci cyfrowej różnego rodzaju danym; digityzacja;
2. upowszechnienie się umiejętności korzystania z techniki cyfrowej w różnych dziedzinach życia
SJP.pl
Cyfryzacja (inaczej digitalizacja) – proces przekształcania informacji analogowej do postaci cyfrowej (tj. czytelny dla komputerów i urządzeń cyfrowych).
Wikipedia
urządzenie przetwarzające sygnał analogowy na sygnał cyfrowy; digitalizator, digitizer, dygitalizer, dyskretyzator, konwertor analogowo-cyfrowy
SJP.pl
urządzenie przetwarzające sygnał analogowy na sygnał cyfrowy; digitizer, digitalizator, dyskretyzator, konwertor analogowo-cyfrowy
SJP.pl
nadawać czemuś (muzyce, obrazowi, danym) postać cyfrową; digitalizować, cyfryzować
SJP.pl
wykorzystujący technikę cyfrową; cyfrowy, digitalny, digitalowy, dygitalowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z technologią cyfrową
Wiktionary
rzecz. dygitalizator m., dygitalizacja ż.
czas. dygitalizować ndk.
Wiktionary
(1.1) cyfrowy
Wiktionary
wykorzystujący technikę cyfrową; cyfrowy, digitalny, dygitalny, digitalowy
SJP.pl
stan, kiedy wersja literacka danego języka w takim stopniu odbiega od wersji potocznej, że można je uznać za odrębne języki
SJP.pl
Dyglosja (z gr. διγλωσσία, diglossia „dwujęzyczność”) – sytuacja, w której jedna społeczność językowa posługuje się dwiema odmianami języka (systemami językowymi), spełniającymi różne funkcje i mającymi własny zakres zastosowania. Charles Ferguson opisał dyglosję jako kontrast między dwoma wariantami językowymi, wyższym (H, high) i niższym (L, low). Stanowi formę społecznego bidialektyzmu lub bilingwizmu. Czasem dochodzi do współistnienia więcej niż dwóch systemów językowych.
Wikipedia
1. ukłonić się, wykonując dyg;
2. potocznie:
a) pójść po coś;
b) podnieść coś ciężkiego;
c) uderzyć w coś z dużą siłą
SJP.pl
1. ukłonić się, wykonując dyg;
2. potocznie:
a) pójść po coś;
b) podnieść coś ciężkiego;
c) uderzyć w coś z dużą siłą
SJP.pl
Dygnięcie (dyg) – ukłon dziewczęcy i kobiecy, polegający na jednoczesnym ugięciu kolana oraz lekkim skłonie głowy, wraz z rozsunięciem rękami fałdów sukienki na boki. Współcześnie rzadko stosowany. Wymóg jego wykonywania związany jest z etykietą i protokołem dyplomatycznym, obowiązuje podczas ceremonii przywitania z głowami koronowanymi.
Wikipedia
urząd dygnitarza; wysokie, zaszczytne stanowisko
SJP.pl
przymiotnik od: dygnitarz
SJP.pl
urząd, stanowisko dygnitarza
SJP.pl
osoba zajmująca wysokie stanowisko urzędowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś piastujący wysoki urząd
Wiktionary
IPA: dɨɟˈɲitaʃ, AS: dyǵńitaš
Wiktionary
rzecz. dygnitariat m., dygnitarstwo n., dygnitarzówna ż., dygnitarzowa ż.
:: zgrub. dygnitarzyna m.
:: fż. dygnitarka ż.
przym. dygnitarski
Wiktionary
(1.1) dostojnik, notabl, prominent, VIP; pot. gruba ryba, figura, oficjel, rekin, szyszka, szycha, ważniak; przest. oficjał
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona dygnitarza
Wiktionary
rzecz. dygnitariat m., dygnitarstwo n., dygnitarz m., dygnitarzówna ż.
Wiktionary
dawniej: córka dygnitarza
SJP.pl
drżenie, dygotanie, dreszcze
SJP.pl
trząść się ze strachu lub zimna
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadygotać)
(1.1) ulegać powtarzającym się wstrząsom o dużej częstotliwości
czasownik zwrotny niedokonany dygotać się
(2.1) rzad. wzmocnione znaczenie (1.1)
Wiktionary
rzecz. dygot mrz., dygotanie n., dygotka ż.
Wiktionary
(1.1) drgać, drżeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dygotać.
Wiktionary
czas. dygotać ndk.
Wiktionary
drżenie, dygotanie
SJP.pl
wywołujący drżenie, skłonny do drżenia; drżący, dygoczący, dygliwy
SJP.pl
nieść coś z trudem; dźwigać, taszczyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Lwów. nosić, przynosić
Wiktionary
(1.1) Pierwsza większa ulewa rozniesie go zupełnie. I znów będziemy musieli zwozić taczkami nawóz, dygować żwir, piasek, trzcinę, będziemy musieli układać to wszystko, ubijać, aby, skończywszy, wkrótce znów rozpoczynać to samo…
(1.1) Michasiowa! — dyguj tu tacę!
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dygowo (tuż po wojnie Degów, niem. Degow) – wieś gminna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 1615 mieszkańców.
W miejscowości ma siedzibę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dygowo
SJP.pl
1. wypowiedź, uwaga niedotycząca głównego tematu; wtrącenie, wtręt;
2. w literaturoznawstwie: odejście od głównego tematu narracji i rozwijanie w jej obrębie tematów ubocznych, luźno lub zupełnie niezwiązanych z tematem głównym; ekskurs;
3. w astronomii: przejście ciała niebieskiego przez punkt styczności równoleżnika niebieskiego i wertykału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chwilowe odejście od głównego wątku wypowiedzi
Wiktionary
Dygresja, wtrącenie (z łac. digressio – odejście, rozejście się) – odejście od głównego tematu narracji lub wypowiedzi. Dygresja polega na okresowym wprowadzeniu wątków luźno lub wcale niezwiązanych z podstawową treścią utworu lub wypowiedzi.
Wikipedia
zdrobnienie od: dygresja
SJP.pl
cecha wypowiedzi lub utworu, charakteryzująca się odejściem od głównego tematu
SJP.pl
mający charakter dygresji, zawierający dygresję - wypowiedź, uwagę niedotyczącą głównego tematu
SJP.pl
minerał, fosforan miedzi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Austrii i Czechach, najdłuższy prawy dopływ Morawy, powstaje z połączenia Dyi Morawskiej oraz Dyi Niemieckiej;
Wiktionary
Dyja (cz. Dyje, niem. Thaya) – rzeka w Masywie Czeskim, w Austrii i Czechach, w zlewisku Morza Czarnego, najdłuższy prawy dopływ Morawy, o długości 235 km, począwszy od miejscowości Raabs an der Thaya, gdzie następuje połączenie składających się na nią dopływów:
Wikipedia
rzecz. Podyje n.
przym. dyjski, naddyjski, podyjski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czterosylabowa stopa metryczna, w której pierwsza i trzecia są nieakceptowane, a druga i czwarta - akcentowane
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dyją, dotyczący Dyi
Wiktionary
rzecz. Dyja ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w starożytnych Atenach: jedna z dziesięciu części sądu przysięgłych;
2. oddział urzędu administracyjnego lub sądu
SJP.pl
Dykasteria (od gr. dikasterion – władza, sąd) – urząd administracyjny Kościoła katolickiego.
Większość dykasterii watykańskich zwana jest obecnie kongregacjami lub radami. Członkami rad mogą być osoby świeckie, jednakże w skład kongregacji wchodzą wyłącznie kardynałowie i biskupi. Przewodniczącego kongregacji nazywa się prefektem lub proprefektem, jeśli nie jest kardynałem. Zarówno on, jak i przewodniczący rady, wyznaczani są przez papieża na pięcioletnią kadencję. Prefektem kongregacji może zostać kardynał, w wypadku rady nie jest to warunek konieczny.
Wikipedia
maszyna do obróbki drewna
SJP.pl
sposób mówienia, poprawnego wymawiania wyrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób wymawiania wyrazów i zdań
Wiktionary
Dykcja (łac. dictio) – sposób mówienia, poprawnego wymawiania wyrazów przy uwzględnieniu wszystkich procesów zachodzących w wyrazach i na ich granicach. Zasadnicza umiejętność w wykonywaniu takich zawodów jak: śpiewak, aktor, prezenter telewizyjny lub radiowy, nauczyciel.
Wikipedia
IPA: ˈdɨkt͡sʲja, AS: dykcʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wymowa
Wiktionary
dawna nazwa słownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. słownik
(1.2) daw. encyklopedia
Wiktionary
(1.1) Wprawdzie język literacki różni się znacznie z codzienną mową ludności niewykształconej i dykcjonarz był i jest mi jeszcze niezbędnym przy czytaniu dzieł tej literatury.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dykcjonarzyk mrz.
Wiktionary
(1.1) słownik
Wiktionary
nazwisko, m.in. Bożena Dykiel, polska aktorka
SJP.pl
płyta sklejona z nieparzystej liczby fornirów; sklejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płyta sklejona z fornirów
(1.2) środ. typogr. szerokość pola znaku w danym kroju pisma
(1.3) środ. denaturat wypijany przez meneli
Wiktionary
Sklejka (potocznie dykta, z niem. Dickte) – materiał kompozytowy sklejony z krzyżujących się cienkich warstw drewna (obłogów). Zwykle składa się z nieparzystej ich liczby. Sklejki wytwarza się z różnych gatunków drewna, najczęściej z brzozy, olchy, sosny, rzadziej z buku lub z drzew egzotycznych. Wewnętrzne warstwy sklejki często są z innego, tańszego gatunku niż zewnętrzne.
Wikipedia
IPA: ˈdɨkta, AS: dykta
Wiktionary
rzecz. dykciarz m., dykciara ż.
przym. dyktowy
Wiktionary
(1.1) sklejka; gw-pl|Górny Śląsk|szperplata.
(1.3) dentka, dynks, błękit Paryża
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dyktat
Wiktionary
(1.1) To nie dyktat, lecz tylko mały dyktacik.
Wiktionary
rzecz. dyktat m.
Wiktionary
przenośne urządzenie umożliwiające nagrywanie dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. przenośny magnetofon lub urządzenie cyfrowe z wbudowanym mikrofonem, umożliwiające nagrywanie dźwięku;
Wiktionary
Dyktafon – przenośny magnetofon lub urządzenie cyfrowe z wbudowanym mikrofonem, umożliwiające nagrywanie i odtwarzanie dźwięku, np. mowy. Nośnikiem dźwięku może być kaseta magnetofonowa o różnym czasie nagrania i wielkości lub układ elektroniczny zapisujący w formie cyfrowej skompresowany dźwięk.
Wikipedia
IPA: dɨkˈtafɔ̃n, AS: dyktafõn
Wiktionary
rzecz. zdrobn. dyktafonik m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dyktafon
Wiktionary
rzecz. dyktafon m.
Wiktionary
1. ćwiczenie ortograficzne polegające na zapisywaniu dyktowanego tekstu;
2. dawniej: dyktowanie danego tekstu; tekst zapisany ze słów dyktującego; dyktat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. ćwiczenie ortograficzne polegające na zapisywaniu dyktowanej treści
(1.2) eduk. zapisany ze słuchu tekst podyktowanego ćwiczenia ortograficznego
(1.3) narzucanie czegoś
(1.4) rada dawana w celu dokonania lepszego wyboru
Wiktionary
Dyktando (łac. dicto – dyktuję) – rodzaj sprawdzianu polegający na zapisaniu ze słuchu dyktowanego tekstu. Oceniana jest poprawność zapisu pod względem zgodności z zasadami ortografii i interpunkcji. Najczęściej dyktanda przeprowadzane są w szkołach.
Wikipedia
(1.1) Organizatorką ogólnopolskich dyktand była dziennikarka z Katowic.
(1.2) Nie zrobiłaś żadnego błędu w dyktandzie.
(1.3) Australijczycy zagrali pod wyraźne dyktando polskich siatkarzy.
(1.4) Ochroniarz podjął decyzję sprzeczną z dyktandem własnego sumienia.
Wiktionary
rzecz. dyktowanie n., dyktat mrz., podyktowanie n.
czas. dyktować ndk., podyktować dk.
przym. dyktatorski
Wiktionary
(1.3) dyktat
Wiktionary
1. władza absolutna w państwie;
2. narzucanie komuś swej woli lub swego zdania;
3. dawniej: dyktowanie tekstu; dyktando
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzucanie komuś swej woli lub swego zdania
(1.2) polit. władza absolutna
Wiktionary
IPA: ˈdɨktat, AS: dyktat
Wiktionary
rzecz. dyktatorstwo n., dyktatura ż., dyktator m., dyktando n., dyktowanie n., dyktacik mrz.
czas. dyktować ndk.
przym. dyktatorski
Wiktionary
(1.1) dyktatorstwo
Wiktionary
1. osoba posiadająca absolutną władzę w państwie, zwykle opierająca się na sile armii;
2. urzędnik w starożytnym Rzymie;
3. kreator, uznany projektant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. urzędnik nadzwyczajny w republice rzymskiej, któremu przyznawano czasową władzę absolutną dla zapobieżenia kryzysowi;
(1.2) polit. przywódca kraju, który sprawuje wyłączną, nieograniczoną i nadzwyczajną władzę
(1.3) przen. tyran
(1.4) hist. tytuł przyznawany niektórym wojskowym dowódcom powstania
(1.5) książk. osoba narzucająca innym swoją wolę
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Przez kilka miesięcy od inwazji na Irak dyktator skutecznie się ukrywał
(1.4) Romuald Traugutt był ostatnim dyktatorem powstania styczniowego.
Wiktionary
IPA: dɨkˈtatɔr, AS: dyktator
Wiktionary
rzecz. dyktatura ż., dyktat m., dyktatorstwo n., dyktowanie n., podyktowanie n.
:: fż. dyktatorka ż.
czas. dyktować ndk., podyktować dk.
przym. dyktatorski
przysł. dyktatorsko
Wiktionary
(1.3) autokrata, autokrator, despota, satrapa, tyran
(1.4) wódz naczelny, przywódca
(1.5) autokrata, despota, satrapa, tyran; książk. sobiepanek; pot. dzierżymorda, zamordysta
Wiktionary
1. kobieta posiadająca absolutną władzę w państwie, zwykle opierającą się na sile armii;
2. kreatorka, uznana projektantka
SJP.pl
dotyczący dyktatora lub dyktatury; bezwzględny, arbitralny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z dyktatorem lub z dyktaturą
Wiktionary
rzecz. dyktat mrz., dyktatura ż., dyktatorstwo n., dyktator mos., dyktatorka ż., dyktando n., dyktowanie n.
czas. dyktować ndk.
przysł. dyktatorsko
Wiktionary
(1.1) apodyktyczny, arbitralny, autokratyczny, autorytarny, autorytatywny, despotyczny, kategoryczny, samowładny, tyrański, władczy
Wiktionary
1. urząd, władza dyktatora;
2. narzucanie innym swojej woli lub swojego zdania
SJP.pl
forma sprawowania władzy przez jedną osobę lub grupę osób, mającą poparcie wojska i policji; rządy dyktatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. forma sprawowania absolutnej i nieograniczonej władzy przez jedną osobę lub grupę osób;
Wiktionary
Dyktatura (łac. dictare – dyktować) – forma rządów oparta na arbitralnej władzy jednostki (dyktatora) lub wąskiej grupy osób, wyjętych spod społecznej kontroli. System charakterystyczny dla reżimów autorytarnych i totalitarnych, stanowiąc przeciwieństwo systemów demokratycznych.
Termin wywodzący się od starożytnego rzymskiego urzędu dyktatora (łac. dictator), obejmującego nadzwyczajne uprawnienia w sytuacji kryzysowej państwa.
Wikipedia
(1.1) Rozumie się, że osobista dyktatura jest objawem skrajnego niebezpieczeństwa grożącego reżimowi.
Wiktionary
rzecz. dyktator m., dyktat m., dyktatorstwo n., dyktowanie n.
czas. dyktować ndk.
przym. dyktatorski
przysł. dyktatorsko
Wiktionary
(1.1) tyrania, despotyzm
Wiktionary
opowieść o zabawnym zdarzeniu; anegdotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opowieść o zabawnym zdarzeniu
Wiktionary
IPA: ˌdɨktɛˈrɨjka, AS: dykteryi ̯ka
Wiktionary
(1.1) anegdota
Wiktionary
dawniej:
1. rodzaj wewnętrznego telefonu, służącego do dyktowania listów;
2. telefoniczne urządzenie podsłuchowe
SJP.pl
1. mówić lub czytać tekst osobie, która ma go zapisać;
2. nakazywać, narzucać coś komuś;
3. o sercu, rozumie, doświadczeniu: wskazywać, podsuwać komuś sposób postępowania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podyktować)
(1.1) mówić lub odczytywać tekst komuś, by go zapisał
(1.2) zmuszać kogoś do przyjęcia jakichś warunków
(1.3) kierować zachowaniem
Wiktionary
(1.1) Nauczyciel dyktował notatkę, a uczniowie pilnie przepisywali jego słowa do swoich brudnopisów.
(1.2) Cła owszem, ale tylko w jedną stronę, Bank Światowy i MFW, tak, to pożyteczne instytucje, gdy rozdają pieniądze, ale przecież nie mogą nam dyktować swoich warunków.
Wiktionary
rzecz. dyktando n., dyktat mrz., dyktator mos., dyktatorstwo n., dyktatura ż., dyktowanie n., podyktowanie n.
czas. podyktować dk.
przym. dyktatorski
Wiktionary
(1.2) narzucać
(1.3) podsuwać, wskazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa czynności lub procesu określonego czasownikiem „dyktować”
Wiktionary
rzecz. dyktando n., dyktatorstwo n., dyktatura ż., dyktator m., dyktatorka ż., dyktat mrz.
czas. dyktować ndk.
przym. dyktatorski
Wiktionary
związany z dyktą
SJP.pl
1. gruba, mocna deska wykorzystywana do budowy stropów, ścian, mostów itp.;
2. betonowy lub żelbetowy element konstrukcji przypominający tę deskę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. okorowany pień drzewa służący jako element konstrukcyjny
(1.2) bud. podłużny prostokątny kawałek materiału, zwłaszcza drewna, wzmacniający konstrukcję budowli
(1.3) daw. uczn. stud. gw-pl|Lublin. ocena niedostateczna
Wiktionary
(1.1) Wkrótce znalazł się na moście. Ostrożnie kroczył po deskach i dylach uginających się pod stopami…
Wiktionary
IPA: dɨl, AS: dyl
Wiktionary
czas. dylować ndk., wydylować dk.
przym. dylowy
Wiktionary
1. gruba, mocna deska wykorzystywana do budowy stropów, ścian, mostów itp.;
2. betonowy lub żelbetowy element konstrukcji przypominający tę deskę
SJP.pl
czasownik
(1.1) poznań. - tańczyć
Wiktionary
rzecz. dylanie n.
Wiktionary
odroczenie sprawy sądowej
SJP.pl
Wikipedia
związany z dylacją
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dylągówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Hyżne.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dylągówka, po jej zniesieniu w gromadzie Hyżne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Dylan Thomas (1914-1953), walijski poeta i pisarz
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dylać.
Wiktionary
czas. dylać ndk.
Wiktionary
1. zwiększenie się długości czegoś wskutek zjawiska rozszerzalności cieplnej;
2. szczelina pozostawiona w konstrukcji zapobiegająca jej uszkodzeniom przy zmianie kształtu następującym pod wpływem czynników zewnętrznych;
3. w fizyce: dylatacja czasu - różnica w tempie upływu czasu w dwóch układach poruszających się względem siebie lub znajdujących się w różnych polach grawitacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. szczelina utworzona w konstrukcji architektonicznej w celu wyeliminowania wpływu dużych naprężeń lub innych czynników mogących uszkodzić konstrukcję;
(1.2) fiz. zwiększenie się długości pod wpływem ciepła
(1.3) fiz. dylatacja czasu spowolnienie czasu wraz ze wzrostem prędkości lub pola grawitacyjnego
Wiktionary
Dylatacja – przekształcenie geometryczne, przeprowadzające dowolną prostą na prostą do niej równoległą. Inaczej mówiąc, jest to kolineacja, w której każda prosta jest równoległa do swojego obrazu.
Wikipedia
przym. dylatacyjny
Wiktionary
związany z dylatacją
SJP.pl
wykres zmiany wymiarów liniowych ciała pod wpływem zmian temperatury, otrzymany za pomocą dylatometru; krzywa dylatometryczna
SJP.pl
przyrząd do pomiaru rozszerzalności cieplnej cieczy i ciał stałych
SJP.pl
Dylatometr – przyrząd służący do pomiaru liniowej rozszerzalności cieplnej ciał stałych.
Wikipedia
Dylatometria – dział fizyki, który zajmuje się metodami pomiaru rozszerzalności cieplnej ciał. Dylatometria prowadzi badania zależności rozmiarów ciał od warunków zewnętrznych. Głównym narzędziem pomiarowym tej rozszerzalności jest dylatometr.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. dotyczący dylatometrii, właściwy dylatometrii
Wiktionary
rzecz. dylatometria ż.
Wiktionary
chrząszcz z rodziny kózek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dylemat
Wiktionary
(1.1) To nie dylemat, lecz tylko mały dylemacik.
Wiktionary
rzecz. dylemat m.
Wiktionary
trudny wybór między dwiema wykluczającymi się możliwościami; alternatywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sytuacja wymagająca trudnego wyboru
(1.2) log. wnioskowanie, gdzie oprócz dwóch zdań warunkowych trzecią przesłanką jest zdanie alternatywne
Wiktionary
Dylemat (z gr. διλήμματος dilemmatos 'podwójny lemat') – w logice tradycyjnej niezawodne schematy wnioskowań, w których przesłankami są dwa zdania warunkowe i alternatywa (nierozłączna), z których każdemu już na gruncie klasycznego rachunku zdań odpowiada właściwe prawo logiczne. Wyróżniono cztery typy takich schematów wnioskowań – dylematy:
Wikipedia
(1.1) Dylemat polega na tym, czy Rosja może się zmodernizować bez samobójczej westernizacji?
(1.1) Dylemat etyczny powstaje, gdy nie istnieje jedna oczywista, właściwa decyzja, gdy równie dobrze można wybrać jedno, jak i drugie rozwiązanie.
(1.1) Deficyt budżetowy rzędu 10 proc. PKB albo rozpad systemów zabezpieczenia społecznego i zdrowotnego - przed takim dylematem już za dwadzieścia lat stanie Polska za sprawą antynatalnej i depopulacyjnej polityki prowadzonej przez kolejne rządy.
Wiktionary
rzecz. dylemacik mrz.
przym. dylematyczny
Wiktionary
(1.1) alternatywa, kłopot, kłopotliwe położenie, problem, rozterka, trudne położenie
Wiktionary
odnoszący się do dyletanta lub dyletantyzmu; powierzchowny; amatorski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy dyletantowi i dyletantyzmowi / dyletanctwu
Wiktionary
IPA: ˌdɨlɛˈtãnt͡sʲci, AS: dyletãncʹḱi
Wiktionary
przysł. dyletancko
rzecz. dyletant m., dyletantka ż., dyletantyzm m., dyletanctwo n.
Wiktionary
zajmowanie się jakimś zagadnieniem w sposób powierzchowny, bez fachowej wiedzy i odpowiedniego przygotowania; dyletantyzm, dyletanctwo
SJP.pl
zajmowanie się jakimś zagadnieniem w sposób powierzchowny, bez fachowej wiedzy i odpowiedniego przygotowania; dyletanckość, dyletantyzm
SJP.pl
człowiek nieznający się na danej rzeczy, niekompetentny w danej dziedzinie; laik; profan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się jakąś dziedziną, nie znając się na niej, bez odpowiedniego przygotowania
Wiktionary
(1.1) W sklepie komputerowym zatrudnili jakiegoś dyletanta. Nie wie, co to switch.
Wiktionary
IPA: dɨˈlɛtãnt, AS: dyletãnt
Wiktionary
rzecz. dyletanctwo n., dyletantyzm m.
:: fż. dyletantka ż.
przym. dyletancki
przysł. dyletancko
Wiktionary
(1.1) amator, laik; książk. profan
Wiktionary
amatorka; kobieta, która nie jest fachowcem w danej dziedzinie, zajmująca się jakąś dziedziną bez należytego przygotowania
SJP.pl
zajmowanie się jakimś zagadnieniem w sposób powierzchowny, bez fachowej wiedzy i odpowiedniego przygotowania; dyletanckość, dyletanctwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dylew, Dylewo
SJP.pl
element budowy mostu, umożliwiający prowadzenie ruchu kołowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
podłoga lub płot z dylów
SJP.pl
kryty pojazd konny do przewozu pasażerów i poczty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czterokołowy, kryty pojazd konny przewozowy;
(1.2) slang. regionalizm - Gorzów Wielkopolski autobus
Wiktionary
Dyliżans (fr. diligence „skwapliwość, pośpiech”, z łac. diligentia „dokładność, sumienność”) – duży zamknięty kołowy pojazd konny (przeważnie cztero- lub sześciokonny) używany od połowy XVI wieku do połowy XIX wieku do przewozu pasażerów i przesyłek pocztowych na stałych trasach obsługiwanych według ustalonego rozkładu jazdy.
Wikipedia
(1.1) Wyruszyliśmy dyliżansem na spotkanie pana Smitha.
(1.1) Wszędzie wywracają się dyliżanse, konie ponoszą, zagryzłszy wędzidła, statki idą na dno, kotły parowe pękają!
(1.1) W Gostyniu dobiegają końca prace przy budowie dyliżansu pocztowego, który niebawem wyruszy do Brukseli.
Wiktionary
IPA: dɨˈlʲiʒãw̃s, AS: dylʹižãũ̯s
Wiktionary
przym. dyliżansowy
Wiktionary
związany z dyliżansem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dyliżansem, dotyczący dyliżansu
Wiktionary
rzecz. dyliżans mrz.
Wiktionary
utwór składający się z dwóch łączących się tematycznie części
SJP.pl
Wikipedia
wykładać dylami
SJP.pl
wykładać dylami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dylować.
Wiktionary
czas. dylować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. deski podłogowe
Wiktionary
Dylówka – rzeka tworząca górny bieg Rykolanki, w województwie mazowieckim o długości ok. 14 km. Wypływa w miejscowości Kozietuły i płynie w kierunku południowym przez miejscowości Dylew, Sielec, Rykały. Tuż przed miejscowością Przybyszew łączy się ze swoim lewym dopływem Borówką, zmienia nazwę na Rykolankę, po czym wpada do Pilicy.
Wikipedia
wykonany z dylów
SJP.pl
wyraz dźwiękonaśladowczy imitujący ruch ręki podczas gry na skrzypcach
SJP.pl
specjalista w dziedzinie dyluwiologii
SJP.pl
nauka o epoce lodowcowej
SJP.pl
starsza epoka czwartorzędu, cechująca się m.in. wielkim zlodowaceniem i pojawieniem się człowieka neandertalskiego; plejstocen, epoka lodowa, epoka lodowcowa
SJP.pl
Plejstocen (stgr. πλεῖστος 'większość' + καινός 'nowy')
Wikipedia
lotny produkt spalania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) produkty spalania zawieszone w powietrzu
(1.2) przen. pot. bójka z udziałem większej liczby osób
(1.3) młodz. awantura
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: dymić
Wiktionary
Dym – układ koloidalny, w którym ośrodkiem rozpraszającym jest gaz, a cząstki koloidalne są cząstkami stałymi. Zawiesina bardzo drobnych cząstek stałych w gazie. Dym jest, obok mgły, jedną z postaci gazozolu, a najczęściej jego odmiany – aerozolu.
Wikipedia
(1.1) Sąsiad poczuł dym i zadzwonił po straż pożarną.
(1.1) Wdychanie dymu tytoniowego prowadzi do chorób sercowych.
(1.1) Powietrze było wypełnione dymem nikotynowym.
(1.1) Unosił się dym z paleniska.
(1.2) Wczoraj po imprezie był niezły dym, aż policja przyjechała.
Wiktionary
IPA: dɨ̃m, AS: dỹm
Wiktionary
rzecz. dymnik m., zadymiarz m., zadyma ż., zadymka ż., dymienie n., zadymianie n., zadymienie n.
:: zdrobn. dymek m.
czas. dymić ndk., zadymiać ndk., zadymić dk.
przym. dymny, dymowy
Wiktionary
(1.1) kopeć
(1.2) zadyma
Wiktionary
potocznie:
1. iść lub jechać prędko, pędzić; zasuwać, pedałować;
2. odbywać stosunek płciowy; ciupciać, bzykać, pukać;
3. ciężko pracować; zasuwać, garować, harować, tyrać;
4. oszukiwać kogoś, wykorzystując jego łatwowierność; ruchać;
5. wywoływać mocny podmuch, dmuchać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydymać)
(1.1) pot. iść prędko
(1.2) wulg. pot. uprawiać seks
(1.3) wulg. pot. oszukać kogoś
czasownik zwrotny niedokonany dymać się (dk. brak)
(2.1) wulg. pot. uprawiać seks
Wiktionary
(1.1) Felek, dymaj po wódę!
(1.2) Jaś dyma Małgosię.
(1.3) Ten oszust dyma wszystkich na kasę.
(2.1) Dymamy się każdego wieczoru.
(2.1) Jaś dyma się z Małgosią.
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃mat͡ɕ, AS: dỹmać
Wiktionary
rzecz. dymanie n., dymanko n.
czas. wydymać dk.
Wiktionary
(1.2) jebać, pierdolić, pieprzyć, ruchać, bzykać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dymać.
Wiktionary
czas. dymać ndk.
rzecz.
:: zdrobn. dymanko n.
Wiktionary
potocznie: seks; bzykanko, ruchanko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. stosunek płciowy, współżycie seksualne
Wiktionary
(1.1) – Dymanko jest dymanko, służbowo czy prywatnie… Zdradziłaś męża, złotko. – On pierwszy mnie zdradził! – Masz dowody?
(1.1) Raz w miesiącu wpadałem do wioski, żeby zobaczyć dzieciaki, iść do kościoła i zaliczyć dymanko.
Wiktionary
rzecz. dymanie n., wydymanie n.
czas. dymać ndk., wydymać dk.
Wiktionary
(1.1) bzykanie, bzykanko, dupczenie, ruchanie, ruchanko, dymanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawny piec do wytapiania żelaza z rud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dawny piec służący do wytapiania żelaza z rud
Wiktionary
Dymarka, piec dymarkowy – dawny piec hutniczy, w którym przez redukcję tlenkowych rud żelaza za pomocą węgla drzewnego otrzymywano żelazo w postaci gąbczastej, zawierającej żużel.
Żelazo nadające się do wyrobu narzędzi, broni itp. uzyskiwano przez usunięcie z łupki żużla na drodze wielokrotnego przekuwania. Tzw. proces dymarkowy znany był od bardzo dawna (w Europie od ok. II w. p.n.e., na ziemiach polskich od ok. I w. n.e.).
Wikipedia
przym. dymarkowy
Wiktionary
związany z dymarką
SJP.pl
przymiotnik od: dymarz
SJP.pl
dawny sposób wytapiania rudy żelaza w dymarkach
SJP.pl
dawniej: robotnik zajmujący się wytapianiem rudy żelaza w dymarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dendr. dąb
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. drewno dębu (porąbane klocki dębu)
Wiktionary
(1.1) U Tesie na placu fater ściupali dymbcoka. → Ojciec ściął dąb na podwórzu u Tereski.
(1.2) Nie bier ino dymbcoków na fojerka. → Nie bierz tylko dębowych klocków na ognisko.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Rumunii, lewy dopływ Ardżeszu, przepływa przez Bukareszt;
(1.2) geogr. okręg w środkowej Rumunii, na Wołoszczyźnie;
Wiktionary
Dymbowica (rum. Dâmbovița) – rzeka w południowej Rumunii, lewy dopływ Ardżeszu. Jej długość wynosi 269 km. W dolnym biegu przepływa przez Nizinę Wołoską. Nad Dymbowicą leży stolica Rumunii – Bukareszt.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. cienka smuga dymu;
2. zamglenie obrazu na kliszy fotograficznej; szlajer;
3. w komiksach itp.: część pojedynczego obrazka, przypominająca chmurkę, przeznaczona na słowa postaci; chmurka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zob. dym.
(1.2) pot. w komiksach, ilustrowanych historyjkach: miejsce, w którym zamieszczona jest wypowiedź bohatera, a także: treść tejże wypowiedzi
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. palenie papierosa, zaciąganie się dymem papierosowym
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: dymka
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.2) W komiksach dialogi bohaterów znajdują się zamknięte w dymkach.
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃mɛk, AS: dỹmek
Wiktionary
rzecz. zadyma ż., dym m.
przym. dymny
czas. zadymiać, zadymić
Wiktionary
dawniej: wielkość czegoś; wymiar
SJP.pl
dawniej: nadawać czemuś odpowiedni wymiar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w poezji metrycznej: wers złożony z dwóch stóp lub dwóch dwustopowych miar metrycznych
SJP.pl
potocznie: urządzenie do wytwarzania dymu, np. do efektów specjalnych
SJP.pl
dymić się;
1. wydzielać dym, wypuszczać kłęby dymu; kopcić;
2. wydzielać parę; parować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wydzielać dym
(1.2) pot. szukać okazji do bójki
czasownik zwrotny niedokonany dymić się
(2.1) wydzielać dym
Wiktionary
(1.1) Kominy pobliskiej fabryki cały czas dymią i brak nam świeżego powietrza na osiedlu.
(1.2) Co jest, koleś? Dymisz?
(2.1) Zobacz, coś tam się dymi w kącie.
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃mʲit͡ɕ, AS: dỹmʹić
Wiktionary
rzecz. dym m., zadymiarz m., dymienie n., zadyma ż.
przym. dymny
czas. zadymiać
Wiktionary
(1.1) kopcić, dymić się
(2.1) kopcić
Wiktionary
bolesny obrzęk zapalny węzłów chłonnych pachwinowych lub pachowych o podłożu zakaźnym, charakteryzuje niektóre choroby wirusowe (np. mononukleoza) i bakteryjne (np. dżuma)
SJP.pl
Dymienica (łac. bubo) – rodzaj zapalenia węzłów chłonnych, które wywołuje ich ucieplenie i zaczerwienienie.
Dymienice charakteryzują niektóre choroby, np. dżumę dymieniczą, kiłę lub gruźlicę. Ich pojawienie się w okolicy pachwinowej może też być objawem wrzodu miękkiego, ziarniniaka wenerycznego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dymić.
Wiktionary
czas. dymić, zadymić, zadymiać
rzecz. dym m.
przym. dymny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: uszkodzenie, uszczerbek;
2. w muzyce: powtórzenie motywu utworu w wartościach muzycznych zmniejszonych o połowę
SJP.pl
Dyminucja - technika imitacyjna polegająca na skróceniu każdej wartości rytmicznej o połowę, efektem czego jest przebieg melodyczny dwa razy krótszy czasowo od wersji pierwotnej. Cała nuta zamieniana jest na półnutę, ósemka na szesnastkę itd.
Dyminucja była szeroko wykorzystywana w polifonii barokowej i przekształceniach wariacyjnych. Techniką odwrotną jest augmentacja.
Wikipedia
naczynie w kształcie balona, z przydymionego szkła, stosowane do domowej produkcji wina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie szklane do domowego wyrobu wina
Wiktionary
Gąsior (butla, pot. baniak) – naczynie z grubego szkła (ok. 5 mm) przeznaczone do przechowywania płynów. Może mieć pojemność od 5 do 60 litrów, choć najczęściej stosuje się gąsiory 25-30 litrowe, bo większe są kłopotliwe przy przelewaniu, przenoszeniu i myciu. W celu zabezpieczenia przed stłuczeniem trzymany jest w dopasowanym koszu.
Wikipedia
(1.1) balon
Wiktionary
naczynie w kształcie balona, z przydymionego szkła, stosowane do domowej produkcji wina
SJP.pl
zwolnienie kogoś z zajmowanego stanowiska lub ustąpienie z zajmowanego stanowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolnienie kogoś ze stanowiska, złożenie z urzędu; rezygnacja (ustąpienie) z zajmowanego stanowiska
Wiktionary
Dymisja – zwolnienie lub rezygnacja kogoś z zajmowanego stanowiska lub urzędu. Może być wyrażona na piśmie, które też nosi nazwę dymisji. Na ogół wiąże się z koniecznością powołania w rozsądnym czasie następcy po odejściu ze stanowiska osoby zdymisjonowanej.
Wikipedia
(1.1) Kto będzie nowym trenerem po dymisji obecnego?
(1.1) Twoja dymisja ze stanowiska prezesa zarządu to już tylko kwestia czasu.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ˈmʲisʲja, AS: dỹmʹisʹi ̯a
Wiktionary
przym. dymisyjny
czas. dymisjonować
Wiktionary
(1.1) odwołanie, zwolnienie; pot. odstawka
Wiktionary
urzędowo: usunąć, usuwać kogoś z jakiegoś stanowiska; odwoływać (odwołać)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. Demetriusz
Wiktionary
Demetriusz – imię męskie pochodzenia greckiego, w kręgu kultury zachodnioeuropejskiej podległe następnie latynizacji. Wywodzi się od słowa oznaczającego „należący do Demeter”, odpowiada też znaczeniu „zajmujący się rolnictwem”. Odpowiednikiem tego imienia, rozpowszechnionym w językach południowo- i wschodniosłowiańskich, jest Dymitr: ros. Дми́трий (Dmitrij), ukr. Дмитро́ (Dmytro), biał. Зьмíцер/Дзмíтры (Źmicier/Dźmitry).Do Polski dwiema drogami to imię dotarło z Zachodu w formie łac. Demetrius, Demytrysz, Demetrysz, i ze Wschodu w ruskiej formie Dymitr, Demitr, Dymets, Dmitro.
Wikipedia
rzecz. Demetriusz m., Dymitrowicz ż./mos., dymitriada ż.
przym. Dymitrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. każda z dwóch interwencji polityczno-religijno-militarnych w Cesarstwie Rosyjskim zorganizowanych przez polską i litewską magnaterię na początku XVII w.;
Wiktionary
Dymitriady (ros. Димитриада) – nazwa serii interwencji zbrojnych części polskiej i litewskiej magnaterii w wewnętrzne sprawy Carstwa Rosyjskiego w czasie wielkiej smuty w latach 1604–1610, w celu osadzenia na tronie moskiewskich pretendentów podających się za syna Iwana Groźnego. Dymitriady były jedną z przyczyn wybuchu wojny polsko-rosyjskiej 1609–1618.
Wikipedia
rzecz. Dymitr mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Demetriusz – imię męskie pochodzenia greckiego, w kręgu kultury zachodnioeuropejskiej podległe następnie latynizacji. Wywodzi się od słowa oznaczającego „należący do Demeter”, odpowiada też znaczeniu „zajmujący się rolnictwem”. Odpowiednikiem tego imienia, rozpowszechnionym w językach południowo- i wschodniosłowiańskich, jest Dymitr: ros. Дми́трий (Dmitrij), ukr. Дмитро́ (Dmytro), biał. Зьмíцер/Дзмíтры (Źmicier/Dźmitry).Do Polski dwiema drogami to imię dotarło z Zachodu w formie łac. Demetrius, Demytrysz, Demetrysz, i ze Wschodu w ruskiej formie Dymitr, Demitr, Dymets, Dmitro.
Wikipedia
Dymitr z małżonką; Dymitrowie
SJP.pl
nazwisko obce, np. Georgi Dymitrow (1882-1949) - bułgarski działacz komunistyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. syn Dymitra
Wiktionary
(1.1) Wasyl I Dymitrowicz był najstarszym synem wielkiego księcia moskiewskiego Dymitra Dońskiego.
Wiktionary
rzecz. Dymitr m.
Wiktionary
Dymitr z małżonką; Dymitrostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dymitra lub z nim związany
SJP.pl
1. bawełniana lub lniana tkanina o skośnym, łamanym splocie;
2. odmiana cebuli o drobnych liściach i małej części podziemnej;
3. jadalna część dymki - rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. roczna, mała cebula zwyczajna (jadalna), zwykle przeznaczona do sadzenia, otrzymywana przez bardzo gęsty wysiew nasion
(1.2) włók. rodzaj tkaniny bawełnianej, konopnej lub lnianej o splocie atłasowym, jednobarwnej (bielonej) lub pasiastej, stosowanej dawniej na bieliznę, podszewki i obicia;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: dymek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obsadziliśmy dymką całe trzy ary pola za domem.
(1.2) Z jednego metra bieżącego dymki wyjdzie tylko jedna podszewka.
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃mka, AS: dỹmka
Wiktionary
(1.1)
rzecz. dym m., dymek m., dymienie n.
czas. dymić, odymić, odymiać, zadymić, zadymiać
przym. dymny, dymowy
(1.2)
rzecz. dyma ż.
Wiktionary
(1.2) dyma
Wiktionary
środowiskowo: palić papierosa lub e-papierosa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący dymki lub dymka
SJP.pl
1. roślina zielna z rodziny makowatych, o barwie sinozielonej; w Polsce występuje dymnica pospolita zwana polną rutką;
2. część kotła parowozowego
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych
SJP.pl
Dymnicowe (Fumarioideae Eaton lub Fumariaceae Bercht. & J. Presl 1820) – podrodzina lub rodzina roślin zielnych (w zależności od ujęcia systematycznego) siostrzana dla makowatych Papaveraceae sensu stricto. Należy tu około 16 rodzajów. Niektórzy przedstawiciele rodziny to rośliny lecznicze.
Wikipedia
o cechach dymnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
związany z dymnicą
SJP.pl
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: dymno
SJP.pl
1. przewód wentylacyjny z wyprowadzeniem na dach;
2. okienko w dachu
SJP.pl
Dymnik (wyglądek, ganek, wyzior) – małe okienko albo otwór w dachu lub w szczycie pod kalenicą.
Jego zadaniem było odprowadzanie dymu z domów pozbawionych komina. Jednocześnie doświetlało poddasze.W dachach kalenicowych zwanych dymnikowymi miał on zazwyczaj kształt trójkąta. W niektórych rejonach jak: Śląsk, Podhale, Orawa i Spisz otwór był osłonięty fartuchem w kształcie półstożka lub półostrosłupa, zwany kozubkiem.
Wikipedia
1. powstały z dymu; podobny do dymu
2. przestarzale: dymiący, zadymiony; przesycony dymem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dymem, dotyczący dymu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znaki dymne to indiański sposób komunikacji.
Wiktionary
rzecz. dym m., dymek m., dymnik m., zadymiarz m., zadyma ż., zadymka ż., dymienie n., zadymianie n., zadymienie n.
czas. dymić ndk., zadymiać ndk., zadymić dk.
przym. dymowy
Wiktionary
(1.1) dymowy
Wiktionary
miernik stopnia zadymienia, najczęściej stosowany w przemyśle samochodowym do pomiaru stopnia zadymienia spalin samochodowych
SJP.pl
dotyczący dymorfizmu, związany z dymorfizmem
SJP.pl
występowanie organizmów jednego gatunku w dwu różnych formach (np. dymorfizm płciowy); dimorfizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. występowanie dwóch różnych form w obrębie jednego gatunku pod względem wyglądu itp.;
Wiktionary
Dymorfizm (gr. dimorphos: dwupostaciowy) – występowanie w obrębie jednego gatunku zwierząt lub roślin dwóch różnych form, odmiennych pod względem wyglądu, budowy i fizjologii.
Rodzaje dymorfizmu:
Wikipedia
(1.1) Profesor podzielił się swoimi obserwacjami na temat dymorfizmu u lwów.
Wiktionary
wytwarzający dym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który tworzy dym
Wiktionary
(1.1) Rozglądałem się przez chwilę, wysilałem pamięć, po czym uruchomiłem aparaturę dymotwórczą i wygramoliłem się z wozu, by sprawdzić, czy działa.
Wiktionary
potocznie: powietrze pełne dymu, zaduch
SJP.pl
gatunek jaskółki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Hirundo rustica|ref=tak., jaskółka o granatowo-czarnym upierzeniu, rdzawym czole i gardzieli i silnie rozwidlonym ogonie, zamieszkująca gniazda, które lepi wewnątrz budynków;
Wiktionary
Dymówka, jaskółka dymówka (Hirundo rustica) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae).
Wikipedia
IPA: dɨ̃ˈmufka, AS: dỹmufka
Wiktionary
(1.1) jaskółka dymówka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
związany z dymem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dymu
(1.2) zrobiony z dymy, dymki
Wiktionary
(1.1) rzecz. dym m., zadyma ż.
(1.1) przym. dymny
(1.1) czas. dymić
Wiktionary
nazwisko, m.in. Adolf Dymsza (1900-1975), polski aktor kabaretowy i filmowy
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie o papierosie; dymek
SJP.pl
jednostka siły w układzie CGS
SJP.pl
Dyn – meksykańskie czasopismo ukazujące się w latach 1942–1944, wydawane i redagowane przez W. Paalena. Jego tematyka dotyczyła refleksji nad sytuacją sztuki wojennej oraz poszukiwań związku między sztuką a nauką. Na łamach czasopisma swoje artykuły publikowali m.in. C. Moro, A. Nin, H. Miller. Zamieszczano w nim również reprodukcje prac takich artystów jak M. Chagall czy J. Pollock.
Wikipedia
jednostka siły w układzie CGS
SJP.pl
Dyna (skr. dyn od gr. δύναμις 'siła') – jednostka siły, jednostka pochodna w układzie miar CGS.
Jest to siła nadająca ciału o masie 1 grama przyspieszenie równe 1 cm/s².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dynak (kurp. Dynåk) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Jednorożec. Wieś ma status sołectwa. Leży w Puszczy Zielonej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzad. zob. dynamitard.
Wiktionary
(1.1) Jak najbardziej à propos gazety berlińskie donoszą dzisiaj, że aresztowani dynamiciarze przytrzymani zostali jedynie dzięki ostrzeżeniom nadesłanym z Berlina.
Wiktionary
(1.1) dynamitard; rzad. dynamitnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dynamit
Wiktionary
rzecz. dynamit m.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dynamiczny
Wiktionary
rzecz. dynamiczność ż., dynamika ż.
przym. dynamiczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dynamicznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dynamiczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dynamiczne
Wiktionary
IPA: ˌdɨ̃nãˈmʲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: dỹnãmʹičność
Wiktionary
rzecz. dynamika ż., dynamizm m.
przym. dynamiczny
przysł. dynamicznie
Wiktionary
(1.1) dynamizm, aktywność, ekspansywność, energiczność, przebojowość, ruchliwość, rzutkość
Wiktionary
zmienny, ruchomy; ruchliwy, żywy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ruchliwy, zmienny, żywiołowy
przymiotnik relacyjny
(2.1) fiz. powstający, poruszany lub występujący wskutek działania sił
(2.2) fiz. akust. związany z natężeniem siły dźwięków
Wiktionary
(1.1) WOS jest najbardziej dynamicznym przedmiotem w szkole.
(1.1) Dodał, że śledztwo „jest dynamiczne i sprawa pozostaje otwarta”.
Wiktionary
rzecz. dynamiczność ż., dynamika ż.
przysł. dynamicznie
Wiktionary
(1.1) ruchliwy, zmienny, żywiołowy
Wiktionary
1. szybkość zmian zjawisk, procesów; energia, żywiołowość;
2. w fizyce: dział mechaniki zajmujący się ruchem ciał pod wpływem sił;
3. w muzyce:
a) zmiany siły dźwięku;
b) dział wiedzy zajmujący się zmianami natężenia dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział mechaniki zajmujący się ruchem ciał materialnych pod działaniem sił;
(1.2) różnica między najwyższym a najniższym poziomem sygnału;
(1.3) muz. siła dźwięku;
(1.4) zależność między położeniem, prędkością i przyspieszeniem a strukturą robota;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jutro na lekcji fizyki będzie test z dynamiki.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ˈnãmʲika, AS: dỹnãmʹika
Wiktionary
przym. dynamiczny
przysł. dynamicznie
rzecz. dynamiczność ż., dynamizm
Wiktionary
kruszący materiał wybuchowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał wybuchowy otrzymywany z mieszanki nitrogliceryny i ziemi okrzemkowej;
Wiktionary
Dynamit – materiał wybuchowy wynaleziony przez szwedzkiego chemika Alfreda Nobla (opatentowany w 1867 roku). Początkowo zawierał 75% nitrogliceryny i 25% ziemi okrzemkowej. Wykorzystanie tego ostatniego składnika i wytworzenie dynamitu było właściwie dziełem przypadku – ziemia okrzemkowa zwykle służyła do uszczelniania metalowych naczyń, w których przechowywano alkoholowy roztwór nitrogliceryny. Ziemia okrzemkowa nasycona nitrogliceryną ma ciastowatą konsystencję i można ją rolować w laski bez ryzyka przedwczesnego wybuchu. Nowoczesny dynamit zawiera ok. 10% nitrogliceryny, a pozostałymi składnikami użytymi w jego produkcji mogą być: materiał porowaty (ziemia okrzemkowa lub węglan magnezu), materiał palny (np. mączka drzewna) oraz substancje wybuchowe (nitroceluloza i azotan amonu).
Wikipedia
IPA: dɨ̃ˈnãmʲit, AS: dỹnãmʹit
Wiktionary
rzecz. dynamitard mos.
:: zdrobn. dynamicik mrz.
przym. dynamitowy
Wiktionary
rewolucjonista uciekający się do zamachów zbrojnych za pomocą dynamitów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rewolucjonista dokonujący zamachów bombowych za pomocą dynamitu
Wiktionary
(1.1) Anarchiści i dynamitardzi krzewią się w Anglii, w zaułkach londyńskich, w Whitechapel, a z ludem irlandzkim to jedno ich łączy, że ojcowie ich cierpieli za Irlandyą.
Wiktionary
rzecz. dynamit mrz.
Wiktionary
(1.1) rzad. dynamiciarz, dynamitnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzad. zob. dynamitard.
Wiktionary
(1.1) Dziennik „Stampa” zaprzecza wiadomości, podanéj we wczorajszym telegramie o zamierzonem przybyciu dynamitników do Rzymu.
Wiktionary
(1.1) dynamitard; rzad. dynamiciarz
Wiktionary
związany z dynamitem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dynamitem, dotyczący dynamitu
Wiktionary
rzecz. dynamit mrz.
Wiktionary
kruszący materiał wybuchowy
SJP.pl
wprowadzanie elementów ruchu, działania; ożywianie, uintensywnianie
SJP.pl
związany z dynamizacją
SJP.pl
preparat kosmetyczny w postaci kremu, żelu lub pianki, który zawiera elementy aktywne, natychmiast wygładzające skórę twarzy na kilka godzin
SJP.pl
1. energia, zdolność, prężność w działaniu; ruchliwość, dynamiczność, dynamika;
2. pogląd zakładający wewnętrzną aktywność, zmienność i ciągły ruch przyrody
SJP.pl
Dynamizm (od gr. δύναμη, trl. dýnamis – siła; ang. dynamism) – każdy pogląd filozoficzny traktujący ruch, rozwój, zmienność lub stawanie się, w przeciwstawieniu do statyczności, jako pierwotny i podstawowy czynnik bytu.
Dynamizmem jest m.in. aktywizm i materializm dialektyczny.
Wikipedia
zwiększać tempo i efektywność jakiegoś działania; ożywiać, uintensywniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dynamizować.
Wiktionary
czas. dynamizować ndk.
Wiktionary
prądnica prądu stałego; prądnica rowerowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) elektr. prądnica, zwykle rowerowa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dɨ̃ˈnãmɔ, AS: dỹnãmo
Wiktionary
temsłow. dynamo-
Wiktionary
przyrząd do automatycznego zapisywania wartości siły zmiennej w czasie
SJP.pl
prądnica wytwarzająca prąd stały; dynamo
SJP.pl
przyrząd do mierzenia siły; siłomierz
SJP.pl
Siłomierz (dynamometr) – przyrząd do pomiaru wartości działającej siły. Zasada jego działania najczęściej opiera się na prawie Hooke’a, które mówi, że odkształcenie elementu sprężystego jest proporcjonalne do wartości działającej siły. Siłomierz o skali zgodnej z układem SI to niutonometr.
Wikipedia
metoda pomiaru siły mięśni
SJP.pl
Rozrusznik – urządzenie do uruchamiania silnika spalinowego. Najczęściej stosowanymi są rozruszniki elektryczne, choć spotyka się też pneumatyczne, jak i małe silniki spalinowe.
Rozrusznik elektryczny to silnik prądu stałego, który służy do obracania wału korbowego silnika i nadawania mu odpowiedniej prędkości obrotowej, przy której silnik może rozpocząć samodzielną pracę.
Wikipedia
Potocznie: szerokie, luźne szorty
SJP.pl
1. podstawowa jednostka monetarna byłej Jugosławii, Iraku, Jordanii i innych państw; dinar
2. dawna złota moneta arabska; dinar
3. starorzymska moneta srebrna; denar
4. średniowieczna moneta srebrna; denar
SJP.pl
fizyczny typ człowieka, wysoki, śniady, o wydatnym nosie, charakterystyczny dla Bałkanów
SJP.pl
Dynarczyk (Dinaromys) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
dawniej: trójnóg służący za podstawkę pod garnek lub kocioł; denarek; denar
SJP.pl
typ dynarski - typ antropologiczny białej rasy, występujący przeważnie na Półwyspie Bałkańskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) antrop. dotyczący ciemnowłosego, ciemnookiego, śniadego człowieka o budowie smukłej, ale solidnej
Wiktionary
(1.1) Łemkowie reprezentują typ antropologiczny o przewadze elementów armenoidalnych i dynarskich charakterystycznych dla rodzimej ludności Bałkanów.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ˈnarsʲci, AS: dỹnarsʹḱi
Wiktionary
cegła dynasowa
SJP.pl
Wikipedia
1. cegła dynasowa - cegła ogniotrwała; dynasówka, cegła krzemionkowa
2. wyroby dynasowe - ogniotrwałe wyroby ceramiczne, których głównym składnikiem jest krzemionka
SJP.pl
władca należący do rodu panującego
SJP.pl
1. ród panujący, w którym władza przechodzi dziedzicznie;
2. przenośnie: osobistości ze świata polityki, biznesu itp., będące członkami jednej rodziny, np. dynastia Kennedych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ród panujący sprawujący dziedziczną władzę w monarchii
(1.2) przen. rodzina w której z rodzica na dziecko przekazywane jest stanowisko w rodzinnym przedsiębiorstwie
Wiktionary
Dynastia (gr. dynasteia – władza od dýnamis 'siła; władza') – szereg władców z jednego rodu (książąt, królów lub cesarzy), lub sam ród, z którego oni pochodzą. Termin stosuje się, gdy przynajmniej dwie osoby pochodzące z tej samej rodziny panują bezpośrednio po sobie lub z niewielkimi przerwami. Zdarzały się też dynastie zupełnie niespokrewnionych władców (np. dynastia Antoninów lub egipskich Mameluków). Dynastia rządząca aktualnie w danym państwie to dom panujący (tak więc np. dawniej Dom Habsburgów, czy współcześnie Dom Windsorów w krajach Commonwealth realm lub Dom Burbonów w Hiszpanii).
Wikipedia
(1.1) Katedra w Spirze jest kościołem grobowym dynastii salickiej i dlatego jest znana jako katedra cesarska.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ˈnastʲja, AS: dỹnastʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dynasta m., dynastyczność ż.
:: zdrobn. dynastyjka ż.
przym. dynastyczny
Wiktionary
(1.1) dom panujący
Wiktionary
→ dynastia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dynastią, dotyczący dynastii
Wiktionary
rzecz. dynastia ż., dynasta mos., dynastyczność ż., dynastyjka ż.
przysł. dynastycznie
Wiktionary
historyczna część śródmieścia Warszawy
SJP.pl
Dynasy – fragment warszawskiego Powiśla, znajdujący się przy skarpie wiślanej.
Wikipedia
trójelektrodowa lampa elektronowa
SJP.pl
1. wisieć;
2. wahać się, kołysać, machać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wisząc, kołysać się
(1.2) pot. wisieć na szubienicy
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃ndat͡ɕ, AS: dỹndać
Wiktionary
rzecz. dyndanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|belontać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dyndać.
Wiktionary
IPA: dɨ̃nˈdãɲɛ, AS: dỹndãńe
Wiktionary
czas. dyndać ndk.
Wiktionary
dawniej, potocznie: grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; pitolić, rzępolić, dryndolić, brząkać
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja określająca ruch w tył i do przodu
Wiktionary
miasto na Łotwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Łotwie, w południowo-wschodniej części kraju, nad Dźwiną;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dyneburski
Wiktionary
(1.1) hist. Dźwińsk, hist. Dźwinów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dyneburgiem, dotyczący Dyneburga
Wiktionary
rzecz. Dyneburg mrz.
Wiktionary
białko bakteryjne biorące udział w poruszaniu się rzęsek (wypustek występujących na powierzchni ciała wielu pierwotniaków)
SJP.pl
Dyneiny – rodzina białek motorycznych obecnych w komórkach eukariotycznych mających zdolność do poruszania się w kierunku bieguna ujemnego mikrotubul. Wraz z kinezynami, które poruszają się w kierunku końca(+), biorą udział w wielu ważnych procesach zachodzących w komórce m.in. podziale komórkowym, transporcie wewnątrzkomórkowym (transport pęcherzykowy, transport organelli) oraz poruszaniu się (np. ruch rzęskowy).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. dynks.
Wiktionary
rzecz. dynks mrz.
Wiktionary
zwyczaj polewania wodą w poniedziałek wielkanocny; śmigus; śmigus-dyngus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. śmigus-dyngus
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dyngownik; zdrobn. dyngusek, dyngusik
czas. dyngować, dyngusować, podyngować, podyngusować, zdyngować
przym. dyngusowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Kraków|śmigus.
Wiktionary
potocznie: psikawka w kształcie wielkanocnego jajka, używana w lany poniedziałek; śmigusówka
SJP.pl
związany z dyngusem
SJP.pl
roślina warzywna; owoc tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cucurbita|ref=tak., roślina z rodziny dyniowatych;
(1.2) kulin. duży, najczęściej żółty lub pomarańczowy owoc dyni (1.1)
(1.3) uczn. głowa
(1.4) uczn. człowiek otyły
(1.5) uczn. ocena niedostateczna
(1.6) więz. głowa
(1.7) więz. pięść
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie zasadzimy trochę dyni.
(1.2) Wydrążyliśmy dynię i włożyliśmy w środek świeczkę.
(1.3) Przywalił mu z dyni i skończyło się kozakowanie.
(1.5) Jeszcze jedna dynia i w końcu będzie kiblował z majzy.
(1.6) Zdrowo przygruchał mu z dyni; myślałem, że frajer wykorkował.
Wiktionary
IPA: ˈdɨ̃ɲa, AS: dỹńa
Wiktionary
rzecz. dyniowate nmos., dyniowa ż.
przym. dyniowy, dyniowaty
Wiktionary
(1.2) reg-pl|Kresy|harbuz., reg-pl|Poznań|korbol., reg-pl|Poznań|korbal., reg-pl|Górny Śląsk|bania.
(1.3) globus, kaczan, maczuga
(1.4) arbuz, arbuziarz, XXL
(1.5) adin, aincka, ajncka, badyl, balon, bania, bańka, bomba, bonus, czeska piątka, error, faja, fajka, flak, galon, gała, gałczyński, gleba, glon, gong, granat, groszki, hak, jajo, jedyna, jedynka, kapeć, lacha, laczek, laska, lufa, lufa w krzakach, łabądek, łabędź, łabędź, łan, maczuga, mandat, nagroda, pała, pałencja, pawian, petarda, piątka akrobatka, piątka do góry nogami, pień, pudło, siekiera, szmata, świeca
(1.6) arbuz, dyńka, pacyna, sufit
Wiktionary
przypominający kształtem dynię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa z dyni
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: dyniowy
Wiktionary
(1.1) Pani Dudowa gotuje dzisiaj dyniową z grzankami.
Wiktionary
przym. dyniowy
rzecz. dynia ż.
Wiktionary
(1.1) zupa dyniowa
Wiktionary
rodzina roślin płożących lub pnących obejmująca ponad 700 gatunków, niektóre gatunki hodowane dla owoców, inne jako rośliny ozdobne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cucurbitaceae|Juss.|ref=tak., rodzina roślin zielnych należąca do rzędu dyniowców, w skład której wchodzą m.in. dynia, kabaczek, ogórek i patison;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɨ̃ɲɔˈvatɛ, AS: dỹńovate
Wiktionary
rzecz. dynia ż., dyniowce nmos.
przym. dyniowy, dyniowaty
Wiktionary
1. przypominający kształtem dynię;
2. o cechach dyniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt dyni
Wiktionary
rzecz. dynia ż., dyniowate nmos.
przym. dyniowy
Wiktionary
rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych
SJP.pl
Dyniowce (Cucurbitales) – grupa roślin okrytonasiennych stanowiąca klad wyróżniany w randze rzędu w różnych systemach klasyfikacyjnych. W zależności od ujęcia systematycznego rząd traktowany jest wąsko (np. w systemie Reveala z 1999) jako takson monotypowy zawierający jedną rodzinę dyniowatych (ok. 700 gatunków pnączy) lub szerzej jako cały klad siostrzany dla bukowców (według systemu APG IV i Angiosperm Phylogeny Website).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu różowych
SJP.pl
mający smak, zapach dyni; taki, którego głównym składnikiem jest dynia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rośliny dyni, związany z rośliną dyni
(1.2) kulin. spoż. dotyczący owocu dyni, związany z owocem dyni, zrobiony z owocu dyni, zawierający owoc dyni, przyrządzony z owocu dyni, z dodatkiem owocu dyni
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor pomarańczowy, taki jak kolor owocu dyni zwyczajnej
Wiktionary
(2.1) Kupiłam sobie dyniowy lakier do paznokci i czarną szminkę na Halloween.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ˈɲɔvɨ, AS: dỹńovy
Wiktionary
rzecz. dynia ż., dyniastość ż., dyniowość ż., dyniowatość ż., dyniowate nmos., dyniowce nmos., dyniowa ż.
przym. dyniowaty, dyniasty
Wiktionary
rodzaj tyrystora diodowego; dioda Shockleya
SJP.pl
Dynistor – przyrząd półprzewodnikowy o strukturze czterowarstwowej typu NPNP. Warstwy te są różnej szerokości i mają różne wielkości koncentracji nośników. Taką strukturę można traktować jako połączenie dwóch tranzystorów: typu PNP i NPN.
Rozróżnia się trzy stany pracy dynistora:
Wikipedia
1. mała dynia;
2. żartobliwie: głowa, główka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniana pokrywka
Wiktionary
potocznie: niewielka rzecz, której mówiący nie potrafi nazwać; dinks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. przedmiot o nazwie, której mówiący nie potrafi określić
(1.2) pot. denaturat
Wiktionary
(1.1) Jak otworzysz maskę, znajdziesz przy akumulatorze taki walcowany pionowy dynks z oczkiem na górze.
(1.2) Za rogiem dwóch kolesi obala dynks pod kiszone ogórki.
Wiktionary
IPA: dɨ̃ŋks, AS: dỹŋks
Wiktionary
rzecz. dinks m., dyngs m.
:: zdrobn. dynksik m.
Wiktionary
(1.1) dyngs, dinks, takie coś, wihajster
(1.2) denaturat, dykta, denatka, błękit Paryża, nalewka na kościach
Wiktionary
środowiskowo: osoba spożywająca denaturat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dynks
Wiktionary
(1.1) To nie dynks, lecz tylko mały dynksik.
Wiktionary
rzecz. dynks m.
Wiktionary
katoda wtórna, z której emisja elektronów zachodzi pod wpływem padających na nią elektronów
SJP.pl
Katoda wtórna (inaczej dynoda) – katoda wysyłająca elektrony, zwane wtórnymi, pod wpływem padających elektronów, zwanych pierwotnymi. Katoda wtórna stanowi ważny element wielu lamp próżniowych.
Dla zapewnienia małej pracy wyjścia katody wtórne wykonywane są głównie z metali alkalicznych, zasadniczo cezu i ich związków, między innymi ze srebrem, tlenem i antymonem.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dynów wymowa (dawniej Denow) – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, nad Sanem, w Pogórzu Dynowskim.
Wikipedia
IPA: ˈdɨ̃nuf, AS: dỹnuf
Wiktionary
przym. dynowski
Wiktionary
mieszkaniec Dynowa
SJP.pl
mieszkanka Dynowa
SJP.pl
przymiotnik od: Dynów
SJP.pl
dawniej: dinozaur
SJP.pl
dywizjon;
1. jednostka organizacyjna i taktyczna odpowiadająca batalionowi piechoty
2. w lotnictwie: samodzielna jednostka taktyczna
3. w marynarce wojennej: jednostka taktyczna złożona z kilku okrętów wojennych jednego typu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. skr. dywizjon
Wiktionary
Dywizjon (dawniej – nazwa skrócona dyon) – pododdział wojska, w artylerii, kawalerii, taborach – równorzędny batalionowi innych rodzajów wojsk.
Wikipedia
(1.1) dywizjon
Wiktionary
antyczna stopa muzyczna złożona z czterech krótkich sylab; tetrabrach, proceleusmatyk, dypirychej
SJP.pl
antyczna stopa muzyczna złożona z czterech krótkich sylab; tetrabrach, proceleusmatyk, dypirrychej
SJP.pl
skrót od: dyplomowany
SJP.pl
skrót
(1.1) = dyplomowany
Wiktionary
(1.1) W styczniu 1938 r. mianowano komandora dypl. Eugeniusza Solskiego attaché morskim w Londynie i Paryżu, z siedzibą w Paryżu.
Wiktionary
1. dokument świadczący o kwalifikacjach;
2. wyróżnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument stwierdzający czyjś tytuł naukowy bądź zawodowy
(1.2) rodzaj wyróżnienia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na rozmowie kwalifikacyjnej musiałem pokazać dyplom.
(1.2) Uczestnicy biegu narciarskiego otrzymali pamiątkowe dyplomy.
Wiktionary
IPA: ˈdɨplɔ̃m, AS: dyplõm
Wiktionary
rzecz. dyplomata ż., dyplomatyka ż., dyplomatyczność ż., niedyplomatyczność ż., dyplomatka ż.
:: zdrobn. dyplomik m.
czas. dyplomować ndk.
przym. dyplomowy, dyplomowany, dyplomatyczny
przysł. dyplomowo, dyplomatycznie
Wiktionary
(1.1) patent, licencja, certyfikat
(1.2) laurka
Wiktionary
1. działalność przedstawicieli danego kraju, reprezentujących jego interesy za granicą;
2. instytucje, urzędy i ich pracownicy trudniący się taką działalnością;
3. umiejętność zręcznego, taktownego zachowania się w każdej sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. sposób prowadzenia polityki międzynarodowej środkami pokojowymi
(1.2) adm. polit. instytucje i personel zajmujący się pokojowymi stosunkami międzynarodowymi
(1.3) przen. umiejętność osiągania celu w trudnych warunkach relacji, bez urażania innych
Wiktionary
Dyplomacja – czynności prowadzone między państwami, w celu zawarcia umów handlowych oraz pozyskania wsparcia wojskowego dla reprezentowanego kraju. Dyplomacja wiąże się też z rozwiązywaniem w pokojowy sposób problemów między państwami. Dwa tysiące lat temu rzymski prawnik i filozof, Cyceron powiedział: „Istnieją dwa sposoby rozstrzygania sporów: jeden przy pomocy argumentów, drugi przy użyciu siły; a ponieważ pierwszy z nich jest właściwy człowiekowi, a drugi dzikim zwierzętom, należy uciec się do drugiego sposobu tylko wówczas, gdy nie możemy użyć pierwszego”. Inaczej mówiąc, siła argumentów, a nie argument siły – oto kwintesencja dyplomacji.
Wikipedia
(1.1) Profesor mówił przede wszystkim o polityce i dyplomacji.
(1.2) W wyniku działań dyplomacji Przemysła Ottokara II i Beli IV Piastowie podzielili się na dwa obozy, proczeski i prowęgierski.
(1.3) Dzięki umiejętnej dyplomacji ONZ wpływy mocarstw w tym regionie zaczęły się znosić.
Wiktionary
rzecz. dyplomata m., dyplomatka ż.
przym. dyplomatyczny
przysł. dyplomatycznie
Wiktionary
(1.2) korpus dyplomatyczny
(1.3) subtelność, takt, układność, zręczność
Wiktionary
absolwent wyższej uczelni przygotowujący się do egzaminu dyplomowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, zazwyczaj absolwent uczelni, przygotowująca się do egzaminu dyplomowego
Wiktionary
(1.1) Dyplomant jest odpowiedzialny za napisanie pracy spełniającej wymagania, promotor natomiast i później recenzent stwierdzają, czy przedłożona praca te wymagania spełnia.
Wiktionary
rzecz. dyplom
:: fż. dyplomantka
czas. dyplomować
przym. dyplomowany
Wiktionary
absolwentka wyższej uczelni przygotowująca się do egzaminu dyplomowego
SJP.pl
w średniowieczu dokument urzędowy poświadczający dokonanie danej czynności prawnej
SJP.pl
1. przedstawiciel państwa reprezentujący jego interesy za granicą;
2. osoba taktowna, przebiegła, układna; polityk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. oficjalny przedstawiciel państwa wobec innego państwa
(1.2) przen. człowiek bardzo taktowny, kulturalny
Wiktionary
Dyplomata lub przedstawiciel dyplomatyczny (ang. diplomatic representative, fr. représentant diplomatique, niem. diplomatischer Vertreter) – oficjalny przedstawiciel państwa za granicą, czyli zatrudniony w dyplomacji.
Wikipedia
(1.1) Polska nie musi przepraszać Moskwy za incydent związany z pobiciem synów rosyjskich dyplomatów.
Wiktionary
IPA: ˌdɨplɔ̃ˈmata, AS: dyplõmata
Wiktionary
rzecz. dyplomacja ż., dyplom mrz.
:: fż. dyplomatka ż.
przym. dyplomatyczny
przysł. dyplomatycznie
Wiktionary
zbiór oryginalnych dokumentów historycznych (dyplomatów) lub ich odpisów
SJP.pl
1. przedstawicielka państwa powołana do reprezentowania jego interesów za granicą;
2. kobieta taktowna, umiejąca zachować się w każdej sytuacji;
3. rodzaj teczki na dokumenty;
4. wąski płaszcz bez paska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szykowna teczka, zwykle na dokumenty
(1.2) kraw. rodzaj płaszcza o długich wąskich klapach
(1.3) polit. wysoka urzędniczka zajmująca się sprawami zagranicznymi lub działająca za granicą
(1.4) przen. pot. kobieta taktowna
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Wśród ludzi, którzy mnie znają uchodzę za wyjątkową dyplomatkę. Szkoda, że poznałeś mnie od gorszej strony.
Wiktionary
IPA: ˌdɨplɔ̃ˈmatka, AS: dyplõmatka
Wiktionary
rzecz. dyplomacja ż., dyplomatyczność ż., dyplomatyka ż.
:: fm. dyplomata m.
przym. dyplomatyczny
przysł. dyplomatycznie
Wiktionary
uroczystość wręczenia dyplomów absolwentom szkoły wyższej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pejor. polit. marny, głupi dyplomata, którego działania przynoszą szkodę
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w myśl zasad dyplomacji, zgodnie z dyplomacją
(1.2) pot. taktownie, z wyczuciem (o zachowaniu, postępowaniu)
Wiktionary
rzecz. dyplomacja ż., dyplomata m., dyplom mrz., dyplomatka ż.
przym. dyplomatyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dyplomatycznie
SJP.pl
1. dotyczący dyplomacji lub dyplomatów;
2. dotyczący dyplomatyki;
3. książkowo: odpowiedni, zręczny, taktowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z dyplomacją lub dyplomatą
(1.2) przen. wyrażony z taktem, pomyślnie dla obu stron
(1.3) nauk. związany z dyplomatyką – nauką pomocniczą historii
Wiktionary
(1.1) Cyganie próbowali dotrzeć do najbliższej placówkaacówki dyplomatycznej Francji, aby złożyć swój protest.
(1.2) Ta dyplomatyczna dysputa nie wniosła niczego nowego.
Wiktionary
IPA: ˌdɨplɔ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: dyplõmatyčny
Wiktionary
rzecz. dyplomata m., dyplomatka ż., dyplom m., dyplomatyka ż., dyplomacja ż.
przysł. dyplomatycznie
Wiktionary
(1.2) układny, kompromisowy, taktowny, zręczny
Wiktionary
1. pracownik naukowy zajmujący się dyplomatyką;
2. dawniej: dyplomata
SJP.pl
nauka historii zajmująca się badaniem dokumentów, zwłaszcza średniowiecznych
SJP.pl
Dyplomatyka (od gr. diplōma, a to z łac. diploma = podwójnie złożony) – nauka badająca dokumenty od strony krytyki naukowej, czyli określająca przydatność zachowanych dokumentów do badań historycznych. Pozwala m.in. wykryć falsyfikaty oraz ustalić procedury prawne i administracyjno-kancelaryjne stosowane przy powstawaniu dokumentów.
Wikipedia
książkowo: postępować dyplomatycznie, tak, aby nikogo nie urazić
SJP.pl
zdrobniale: dyplom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dyplom
Wiktionary
(1.1) To nie dyplom, lecz tylko mały dyplomik.
Wiktionary
rzecz. dyplom m.
Wiktionary
przestarzale: wydawać (wydać) komuś dyplom
SJP.pl
mający dyplom ukończenia jakiejś uczelni, szkoły itp.
SJP.pl
potocznie: praca dyplomowa
SJP.pl
związany z uzyskaniem dyplomu
SJP.pl
dwie jednakowe stopy wierszowe traktowane jako jedna całość
SJP.pl
Dypodia – wers złożony z dwóch stóp. W wierszu polskim występują w czystej postaci dypodie:
Dypodia daktyliczna SssSss w wierszu polskim nie występuje, jest natomiast naturalna w poezji czeskiej. W praktyce w wierszu polskim funkcjonują dypodia daktyliczna katalektyczna SssSs i dypodia anapestyczna hiperkatalektyczna ssSssSs.Najbardziej naturalne dla wersyfikacji polskiej są dypodie trocheiczna i amfibrachiczna. Czterozgłoskowiec w praktyce przyjmuje postać dypodii trocheicznej, natomiast sześciozgłoskowiec nierzadko jest konsekwentnie amfibrachiczny. W Chórze strzelców Adama Mickiewicza występują dypodie amfibrachiczne akatalektyczne (sSssSs) i katalektyczne (sSssS)
Wikipedia
osoba cierpiąca na okresową potrzebę picia alkoholu lub zażywania narkotyków; dypsomaniak, dipsomaniak, dipsoman
SJP.pl
okresowa potrzeba picia alkoholu lub zażywania narkotyków; dipsomania
SJP.pl
kobieta cierpiąca na okresową potrzebę picia alkoholu lub zażywania narkotyków; dipsomaniaczka, dypsomanka, dipsomanka
SJP.pl
osoba cierpiąca na okresową potrzebę picia alkoholu lub zażywania narkotyków; dipsomaniak, dypsoman, dipsoman
SJP.pl
kobieta cierpiąca na okresową potrzebę picia alkoholu lub zażywania narkotyków; dipsomaniaczka, dypsomaniaczka, dipsomanka
SJP.pl
bylina z rodziny rutowatych; dyptan
SJP.pl
bylina z rodziny rutowatych; dyptam
SJP.pl
świątynia grecka, w której naos otoczony był dwoma rzędami kolumn; dipteros
SJP.pl
zjawisko morfologiczne polegające na ograniczeniu deklinacji tylko do dwóch przypadków: niezależnego i zależnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. cecha języka polegająca na istnieniu tylko dwóch przypadków
Wiktionary
dyptyk;
1. zamykana tabliczka do pisania;
2. przenośny ołtarzyk składający się z dwóch skrzydeł;
3. dwuczęściowy utwór literacki o powiązanej treści;
4. dwuskrzydłowa górna część ołtarza
SJP.pl
Dyptych lub dyptyk (gr. δίπτυχον – złożony we dwoje) – spis imion, wymienianych w czasie liturgii w Kościołach chrześcijańskich.
Pierwotnie słowo to oznaczało używane przez starożytnych Greków i Rzymian tabliczki do notowania, składające się z dwóch związanych ze sobą i złożonych deseczek lub płytek z kości lub metalu. W późniejszym okresie określano tą nazwą znajdujące się w każdym kościele tabliczki, na których zapisywane były imiona wyczytywane w czasie Eucharystii z ambony. Zawierały imiona darczyńców, zasłużonych członków gminy, miejscowego biskupa i niektórych innych hierarchów, świętych, męczenników i zmarłych zasłużonych dla wspólnoty. Dyptychy używane były w kościołach od najdawniejszych, być może apostolskich czasów. W każdym razie według świadectwa św. Cypriana w III wieku były w powszechnym użyciu. W Kościołach wschodnich były używane do XV, a w zachodnim – do około XII wieku.
Wikipedia
dyptych;
1. zamykana tabliczka do pisania;
2. przenośny ołtarzyk składający się z dwóch skrzydeł;
3. dwuczęściowy utwór literacki o powiązanej treści;
4. dwuskrzydłowa górna część ołtarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. dwuczęściowy, dwuskrzydłowy ołtarz
(1.2) liter. dwuczęściowe, połączone tematycznie dzieło, utwór literacki lub filmowy
(1.3) szt. dwuczęściowe malowidło lub płaskorzeźba
(1.4) hist. w starożytności dwie tabliczki połączone zawiasami, zamykające się jak książka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdɨptɨk, AS: dyptyk
Wiktionary
rzecz. dyptych
przym. dyptykowy
Wiktionary
(1.1) dyptych
(1.2) dyptych
(1.3) dyptych
(1.4) dyptych
Wiktionary
związany z dyptykiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczn. dyrektor szkoły
Wiktionary
(1.1) Matematyk krzyczał, że wszystkim wstawi pały, a potem wysłał nas do dyra.
Wiktionary
IPA: dɨr, AS: dyr
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorka ż., dyrektorstwo n., dyra ż., dyro ż., dyrcia ż., dyrcio mos., dyrekcja ż., dyrektorostwo n.
przym. dyrektorski
Wiktionary
(1.1) dyrektor, dyro
Wiktionary
skrót od: dyrektor; dyrekt.
SJP.pl
skrót
(1.1) = adm. dyrektor
(1.2) = muz. dyrygent
Wiktionary
(1.1) Zażalenie skierowałem do dyr. naczelnego komunikacji miejskiej.
(1.2) Dzisiejszy koncert poprowadzi dyr. filharmonii wiedeńskiej.
Wiktionary
IPA: dɨˈrɛktɔr, AS: dyrektor
Wiktionary
potocznie: dyrektorka; dyrka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczn. dyrektorka
Wiktionary
(1.1) Przestań dogadywać Zielińskiemu na lekcji, zobaczysz, że powie wszystko dyrze.
(1.1) Dyra chce widzieć: Blajera, Sobkowskiego i Hajdusa.
Wiktionary
rzecz. dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m.
:: fm. dyro m.
przym. dyrektorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczn. pieszcz. dyrektorka
Wiktionary
(1.1) Zaprosiliśmy dyrcię na studniówkę.
Wiktionary
rzecz. dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyr m., dyro m., dyra ż.
:: fm. dyrcio m.
przym. dyrektorski
Wiktionary
(1.1) dyrektorka, dyra
Wiktionary
potocznie: dyrektor; dyrek, dyro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczn. pieszcz. dyrektor
Wiktionary
(1.1) Dyrcio nie pojawił się na apelu.
(1.1) Laski wręczyły dyrciowi bukiet róż z okazji Dnia Nauczyciela.
Wiktionary
rzecz. dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyr m., dyro m., dyra ż.
:: fż. dyrcia ż.
przym. dyrektorski
Wiktionary
(1.1) dyrektor, dyr, dyro
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podbiegać drobnymi kroczkami
SJP.pl
podbiegać drobnymi kroczkami
SJP.pl
dyrdymała, głupstwo; potocznie:
1. drobiazg, coś mało ważnego;
2. coś bezsensownego; bzdura, brednia
SJP.pl
dyrdymał, głupstwo; potocznie:
1. drobiazg, coś mało ważnego;
2. coś bezsensownego; bzdura, brednia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zwykle w lm.: coś nieważnego, nieistotnego, błahego lub bezsensownego, drobiazg bez znaczenia
Wiktionary
(1.1) – Ale nie przyjechałeś tutaj przecież po to, żeby słuchać takich dyrdymałów, prawda?
(1.1) Dzięki chorobie nauczyłem się doceniać małe rzeczy, a jednocześnie nie przejmować się każdą dyrdymałą.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. dyrdymałka
Wiktionary
(1.1) głupstwo
Wiktionary
pot. rzecz nieważna, głupstwo
SJP.pl
potocznie: dyrektor; dyro, dyrcio
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zespół osób kierujących jakąś instytucją lub przedsiębiorstwem, na którego czele stoi dyrektor;
2. sprawowanie funkcji dyrektora;
3. sprawowanie funkcji dyrygenta i kierownika chóru lub orkiestry;
4. kierownictwo okręgu administracyjnego podległego ministerstwu;
5. przestarzałe: kierowanie, zarządzanie, dyrygowanie czymś;
6. dawniej: kierunek;
7. dawniej: nauczanie, uczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. grupa osób zarządzających instytucją z dyrektorem na czele
(1.2) zarz. sprawowanie obowiązków dyrektorskich
(1.3) siedziba dyrekcji (1.1)
(1.4) muz. pełnienie funkcji zarządzającego orkiestrą lub zespołem śpiewaczym
(1.5) adm. władze okręgu administracyjnego bezpośrednio zależnego od ministerstwa
(1.6) daw. kierunek
(1.7) daw. szkolnictwo odbywające się w domu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powinieneś iść z tą sprawą do dyrekcji.
(1.3) Nad wejściem do dyrekcji zawieszono transparent.
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorka ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo n., dyro m., dyra ż., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m., dyrektorowanie n.
przym. dyrektorski
Wiktionary
związany z dyrekcją
SJP.pl
skrót od: dyrektor; dyr.
SJP.pl
osoba zarządzająca i odpowiadająca za prowadzony przez siebie zakład administracyjny lub inną jednostkę strukturalną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zarządzająca jakąś instytucją
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) kobieta zarządzająca jakąś instytucją
Wiktionary
Dyrektor (z łac. dirigere „kierować“) – osoba kierująca pracą instytucji lub przedsiębiorstwa.
Wikipedia
(1.1) Bez pozwolenia dyrektora nie wolno ci podjąć takiej decyzji.
(2.1) W tej sprawie musisz pójść do naszej dyrektor.
(2.1) Żona Kowalskiego jest dyrektorem szkoły.
Wiktionary
IPA: dɨˈrɛktɔr, AS: dyrektor
Wiktionary
rzecz. dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyro m., dyra ż., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m.
:: fż. dyrektorka ż.
przym. dyrektorski
czas. dyrektorować
Wiktionary
(1-2) skr. dyr.
(1.1) kierownik, manager, menedżer, szef
(2.1) dyrektorka, kierowniczka, menedżerka, szefowa
Wiktionary
kobieta zarządzająca i odpowiadająca za prowadzony przez siebie zakład administracyjny lub inną jednostkę strukturalną
SJP.pl
1. dokument kościelny zawierający przepisy i ustalenia dotyczące organizacji, formacji i działalności ekumenicznej;
2. wskazówki co do oprawiania mszy świętej i głoszenia homilii, ujęte w formę kalendarza;
3. dawniej: dyrekcja, zarząd, kierownictwo; dyrektoria
SJP.pl
1. dotyczący dyrektoriatu;
2. dawniej: odnoszący się do dyrektora, dyrekcji
SJP.pl
1. w okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej: pięcioosobowy organ najwyższej władzy;
2. okres trwania tej władzy;
3. ustrój Francji w latach 1795-99;
4. styl w sztuce francuskiej, związany z tym okresem;
5. w niektórych krajach: najwyższy kolegialny organ władzy w kraju lub organizacji
SJP.pl
Dyrektoriat (fr. Directoire) – pięcioosobowy rządowy organ egzekutywy w schyłkowym okresie rewolucji francuskiej (1789–1799), ustanowiony w 1795 r. przez Konwent Narodowy, który następnie, na mocy konstytucji roku III rozwiązał i przekształcił w dwuizbowy parlament złożony z Rady Starszych i Rady Pięciuset. Funkcjonował do przewrotu 18 brumaire’a, dokonanego 18 brumaire’a VIII roku Republiki (tj. 9 XI 1799) przez Napoleona Bonapartego.
Wikipedia
1. dokument kościelny zawierający przepisy i ustalenia dotyczące organizacji, formacji i działalności ekumenicznej;
2. wskazówki co do oprawiania mszy świętej i głoszenia homilii, ujęte w formę kalendarza;
3. dawniej: dyrekcja, zarząd, kierownictwo; dyrektoria
SJP.pl
Dyrektorium – kolegialne ciało zarządzające zakonem krzyżackim w latach 1662–1664.
Dyrektorium było nadzwyczajnym zarządem zakonu krzyżackiego powołanym po śmierci wielkiego mistrza Leopolda Wilhelma Habsburga z powodu małoletniości jego koadiutora, arcyksięcia Karola Józefa Habsburga.
Wikipedia
kobieta zarządzająca i odpowiadająca za prowadzony przez siebie zakład administracyjny lub inną jednostkę strukturalną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: dyrektor
Wiktionary
(1.1) Widziałem ją, jak plotkowaćotkowała o nowej dyrektorce.
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɛkˈtɔrka, AS: dyrektorka
Wiktionary
zob. dyrektor.
Wiktionary
dyrektor z żoną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dyrektor z małżonką
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) stanowisko dyrektora
Wiktionary
(1.1) Wynajęli dyrektorostwu swój domek przy plażaaży w Pobierowie.
(1.1) Zaprosiła dyrektorostwo na wesele syna.
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorka ż., dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyro m., dyra ż., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m.
przym. dyrektorski
Wiktionary
(1.1) dyrektorstwo
Wiktionary
dawniej, dziś potocznie: żona dyrektora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona dyrektora
Wiktionary
(1.1) Wiele czasu zajmowało jej dziecko, […], resztę pochłaniały bale, stroje, no i dom, gdyż mąż rzeczywiście codziennie zapraszał, kogo się tylko dało, przeważnie młodzież, która nadskakiwała pięknej pani dyrektorowej.
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorowanie n.
Wiktionary
potocznie: pełnić funkcję dyrektora; dyrektorzyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pełnić funkcję dyrektora
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorowanie n., dyrektorstwo n./mos.
przym. dyrektorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawowanie funkcji dyrektora
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorek m., dyrektorka ż., dyrektorowa ż., dyrekcja ż., dyrektorstwo n.
czas. dyrektorować ndk.
przym. dyrektorski
Wiktionary
dawniej: córka dyrektora
SJP.pl
→ dyrektor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dyrektorem, dotyczący dyrektora lub jego funkcji
Wiktionary
(1.1) Stanowiska dyrektorskie obsadzano według pewnego tajemniczego klucza.
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorka ż., dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyro m., dyra ż., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m., dyrektorowanie n.
czas. dyrektorować
Wiktionary
urząd, stanowisko dyrektora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zarz. sprawowanie funkcji dyrektora
(1.2) dyrektor z małżonką
Wiktionary
(1.1) Powróciwszy do Bytomia, objął dyrektorstwo Opery Śląskiej.
(1.2) Nasze dyrektorstwo poleciało do Tel Awiwu.
Wiktionary
rzecz. dyrektor m., dyrektorka ż., dyrekcja ż., dyrektorostwo nmos., dyro m., dyra ż., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m., dyrektorowanie n.
przym. dyrektorski
czas. dyrektorować
Wiktionary
(1.2) dyrektorostwo
Wiktionary
potocznie: być dyrektorem
SJP.pl
z nacechowaniem ekspresywnym (ujemnym) o dyrektorce
SJP.pl
sprawowanie funkcji dyrektora
SJP.pl
rozkaz, instrukcja lub norma postępowania nakazująca określone zasady działania; wytyczna, zalecenie, nakaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. regulacja prawna, zarządzenie dot. danej kwestii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Firma została ukarana grzywną w wysokości 250 000 zł za naruszenie przepisów dyrektywy o ochronie żywych zwierząt podczas transportu.
Wiktionary
przym. dyrektywny, dyrektywalny
Wiktionary
(1.1) wytyczna, zalecenie, zarządzenie
Wiktionary
realizowany za pomocą dyrektyw - reguł postępowania; dyrektywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dyktujący prawidła, metody bądź sposoby postępowania
Wiktionary
rzecz. dyrektywa ż.
przym. dyrektywny
Wiktionary
(1.1) preskryptywny, nakazowy, normatywny
Wiktionary
obowiązkowość, stanowienie i wyznaczanie zasad działania
SJP.pl
dający wskazówki, wytyczający postępowanie, wskazujący
SJP.pl
potocznie: dyrektor; dyro, dyrcio
SJP.pl
potocznie: dyrektor; dyrek, dyrcio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczn. dyrektor
Wiktionary
(1.1) Pierwszaki śmiały się z dyra śpiącego na lekcji.
(1.1) Dyro chce widzieć: Blajera, Pileckiego i Hajdusa.
Wiktionary
rzecz. dyrekcja ż., dyrektorstwo n., dyrektorostwo nmos., dyrcio m., dyrcia ż., dyr m.
:: fż. dyra ż.
przym. dyrektorski
Wiktionary
(1.1) dyrektor, dyr
Wiktionary
skrót od: dyrygent
SJP.pl
związany z dyrygentem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dyrygentem, dotyczący dyrygenta
Wiktionary
(1.1) Dyrygent (…) pokazał nam swoją indywidualność artystyczną i wysokiej klasy technikę dyrygencką.
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɨˈɡɛ̃nt͡sʲci, AS: dyrygẽncʹḱi
Wiktionary
rzecz. dyrygent mos., dyrygentka ż., dyrygowanie n., dyrygentura ż.
czas. dyrygować ndk.
Wiktionary
osoba kierująca wykonaniem utworu muzycznego przez chór lub orkiestrę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. człowiek, który kieruje wykonaniem utworu przez zespół muzyczny;
(1.2) przen. pejor. człowiek, który lubi rozkazywać ludziom
Wiktionary
Dyrygent – osoba kierująca zespołami muzycznymi, takimi jak orkiestry symfoniczne, orkiestry smyczkowe, orkiestry dęte, jazzowe big-bandy, zespoły kameralne, chóry, zespoły wokalne, zespoły wokalno-instrumentalne, a także kierująca wykonaniami oper i spektakli muzycznych.
Wikipedia
(1.1) Używając ustalonych wcześniej gestów, dyrygent pokazuje orkiestrze, jak należy grać.
(1.1) Chór uważnie patrzył na dyrygenta i czekał na znak, kiedy zacząć śpiewać.
(1.2) Też mi się dyrygent znalazł!
Wiktionary
IPA: dɨˈrɨɡɛ̃nt, AS: dyrygẽnt
Wiktionary
rzecz. dyrygowanie n., dyrygentura ż.
:: fż. dyrygentka ż.
czas. dyrygować
przym. dyrygencki
Wiktionary
→ dyrygent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która dyryguje orkiestrą lub chórem
(1.2) przen. pejor. kobieta, lubiąca kierować wszystkim, rozkazywać innym, mówić co mają robić, czasem wysługująca się innymi
Wiktionary
Dyrygent – osoba kierująca zespołami muzycznymi, takimi jak orkiestry symfoniczne, orkiestry smyczkowe, orkiestry dęte, jazzowe big-bandy, zespoły kameralne, chóry, zespoły wokalne, zespoły wokalno-instrumentalne, a także kierująca wykonaniami oper i spektakli muzycznych.
Wikipedia
(1.1) Kiedy w orkiestronie pojawiła się dyrygentka, widzowie powitali ją gromkimi brawami.
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɨˈɡɛ̃ntka, AS: dyrygẽntka
Wiktionary
rzecz. dyrygowanie n., dyrygentura ż.
:: fm. dyrygent mos.
czas. dyrygować
przym. dyrygencki
Wiktionary
1. umiejętność, sztuka dyrygowania
2. klasa w szkole muzycznej, wydział w konserwatorium kształcący dyrygentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. sztuka dyrygowania
(1.2) muz. stanowisko dyrygenta
(1.3) muz. klasa w szkole muzycznej lub wydział w konserwatorium kształcące dyrygentów
Wiktionary
Dyrygent – osoba kierująca zespołami muzycznymi, takimi jak orkiestry symfoniczne, orkiestry smyczkowe, orkiestry dęte, jazzowe big-bandy, zespoły kameralne, chóry, zespoły wokalne, zespoły wokalno-instrumentalne, a także kierująca wykonaniami oper i spektakli muzycznych.
Wikipedia
(1.1) Polskie uczelnie muzyczne kształcą dyrygentów w zakresie specjalności: dyrygentura chóralna oraz dyrygentura symfoniczno-operowa.
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɨɡɛ̃nˈtura, AS: dyrygẽntura
Wiktionary
rzecz. dyrygowanie n., dyrygent mos., dyrygentka ż.
czas. dyrygować
przym. dyrygencki
Wiktionary
1. kierować chórem lub orkiestrą podczas przygotowywania i wykonywania utworu muzycznego;
2. autorytatywnie zarządzać czyjąś pracą lub postępowaniem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) muz. kierować zespołem muzycznym, podczas wykonywania jakiegoś utworu
(1.2) pot. przen. pejor. kierować innymi; mówić im, co mają robić
Wiktionary
(1.1) Podczas premiery nowej symfonii orkiestrą dyrygował sam kompozytor.
(1.2) Ciągle wszystkimi dyrygujesz, ale sama nie pracujesz!
(1.2) Nie dyryguj mną! Sama wiem, co mam robić!
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɨˈɡɔvat͡ɕ, AS: dyrygovać
Wiktionary
rzecz. dyrygent mos., dyrygentka ż., dyrygentura ż., dyrygowanie n., podyrygowanie n., zadyrygowanie n.
czas. podyrygować dk., zadyrygować dk.
przym. dyrygencki
Wiktionary
(1.2) rozkazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. kierowanie występem chóru lub orkiestry poprzez gesty wykonywane rękoma
(1.2) przen. wydawanie innym poleceń, nakazów, rozkazów w sposób energiczny i nie budzący sprzeciwu
Wiktionary
IPA: ˌdɨrɨɡɔˈvãɲɛ, AS: dyrygovãńe
Wiktionary
rzecz. dyrygent mos., dyrygentka ż., dyrygentura ż., podyrygowanie n., zadyrygowanie n.
czas. dyrygować ndk., podyrygować dk., zadyrygować dk.
przym. dyrygencki
Wiktionary
(1.2) komenderowanie, rozstawianie po kątach
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jednoczesne obniżanie i podwyższanie tego samego składnika akordu lub linii melodycznej
SJP.pl
firma produkująca nośniki danych oraz akcesoria komputerowe
SJP.pl
Dysan Corporation – amerykańskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją magnetycznych nośników pamięci: dyskietek, taśm magnetycznych a także płyt CD/DVD działające w latach 1973–1984.
Firma Dysan została przejęta przez Xidex Magnetics.
Wikipedia
zaburzenie mowy polegające na niewyraźnym wymawianiu głosek; dyzartia
SJP.pl
w psychologii: sposób postrzegania wewnętrznych wizji lub doznań jako zjawisk zewnętrznych
SJP.pl
spadek kursu dewiz, papierów wartościowych poniżej ich wartości nominalnej; dyzażio; disagio; disaggio
SJP.pl
zaburzenia składu mikroflory ustroju, powodujące zachwianie równowagi pomiędzy nią a wnikającymi z zewnątrz drobnoustrojami
SJP.pl
zespół zmian fizjologicznych wywołanych dekompresją, spadkiem zewnętrznego ciśnienia
SJP.pl
patologiczne zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, przyczyniające się do rozwoju raka trzustki, płuc i jelita grubego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie równowagi mikrobioty jelitowej
Wiktionary
czasownik
(1.1) odróżniać, rozróżniać
Wiktionary
rzecz. dyscernowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dyscernować.
Wiktionary
czas. dyscernować ndk.
Wiktionary
w medycynie: osobnik niezdolny do odróżniania okiem niektórych barw; daltonista, achromatop
SJP.pl
niezdolność do odróżniania okiem niektórych barw; daltonizm, achromatopsja, barwoślepota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie pigmentacji skóry
Wiktionary
IPA: dɨsˈxrɔ̃mʲja, AS: dysχrõmʹi ̯a
Wiktionary
przym. dyschromiczny
Wiktionary
1. zasady regulujące sposób zachowania, postępowanie w określonym środowisku, w danej grupie ludzkiej; porządek, posłuszeństwo, posłuch, subordynacja;
2. stan uporządkowania czyjegoś sposobu postępowania, systemu wartości; rygor moralny, samokontrola;
3. określona dziedzina wiedzy, nauki, techniki tip.; gałąź, obszar, zakres;
4. dawniej: rodzaj rózgi zakończonej kilkoma pasami rzemiennymi, używanej do wymierzania kar cielesnych, zwłaszcza w szkole; batog, kańczug
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rygorystyczne zasady postępowania
(1.2) dział nauki, techniki itp.
(1.3) rodzaj uprawianego sportu
(1.4) przest. bat o kilku rzemieniach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kontekście wojskowym uważa się za dyscyplinę to, że zespół żołnierzy lub pojedynczy żołnierz wykonują dane im rozkazy lub instrukcje.
(1.2) W większości krajów filozofia nie jest przedmiotem nauczanym w szkole średniej w ogóle, a nawet tam gdzie jest, jest wykładana raczej jako historia myśli niż dyscyplina do praktykowania i doskonalenia.
(1.3) W krajach anglosaskich golf jest jedną z najbardziej popularnych dyscyplin sportowych.
(1.4) On także (…), co mi się najmniej podobało, za rozmaite przestępstwa karcił nas jedną z pęka dyscyplin.
Wiktionary
IPA: ˌdɨst͡sɨˈplʲĩna, AS: dyscyplʹĩna
Wiktionary
rzecz. dyscyplinarka ż., dyscyplinowanie n., zdyscyplinowanie n.
przym. dyscyplinarny, zdyscyplinowany, dyscyplinowany
czas. dyscyplinować ndk., zdyscyplinować dk.
przysł. dyscyplinarnie
Wiktionary
(1.1) rygor, subordynacja
(1.2) dziedzina, dział, specjalność
(1.4) batog, bizun, kańczug; przest. korbacz
Wiktionary
potocznie:
1. dyscyplinarne zwolnienie z pracy;
2. komisja dyscyplinarna;
3. postępowanie, które toczy się przed komisją dyscyplinarną; rozprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. postępowanie dyscyplinarne prowadzone przeciwko komuś, kto popełnił wykroczenie służbowe
(1.2) pot. dyscyplinarne zwolnienie z pracy
Wiktionary
(1.2) Szef przyłapał Jacka na piciu w pracy i teraz grozi mu dyscyplinarka.
Wiktionary
IPA: ˌdɨst͡sɨplʲĩˈnarka, AS: dyscyplʹĩnarka
Wiktionary
rzecz. dyscyplina ż., dyscyplinowanie n., zdyscyplinowanie n.
czas. dyscyplinować ndk., zdyscyplinować dk.
przym. dyscyplinarny, dyscyplinowany
przysł. dyscyplinarnie
Wiktionary
dotyczący dyscypliny - zasad regulaminowych, porządkowych oraz ich przestrzegania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. odnoszący się do wykroczeń przeciwko dyscyplinie
Wiktionary
czas. zdyscyplinować, dyscyplinować
rzecz. dyscyplinowanie n., dyscyplinarka ż., dyscyplina ż.
przym. dyscyplinowany
Wiktionary
zdrobnienie od: dyscyplina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. dyscyplina
Wiktionary
zmuszać kogoś do przestrzegania zasad dyscypliny służbowej; subordynować, podporządkowywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdyscyplinować)
(1.1) wprowadzać gdzieś dyscyplinę, porządek
(1.2) skłaniać, zmuszać kogoś do przestrzegania dyscypliny, porządku
Wiktionary
(1.1) Siebie powinniśmy dyscyplinować, poddawać cierpieniom, wystawiać na próby, obwiniać.
Wiktionary
rzecz. dyscyplina ż., dyscyplinarka ż., dyscyplinowanie n., zdyscyplinowanie n.
czas. zdyscyplinować dk.
przym. dyscyplinarny
przysł. dyscyplinarnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dyscyplinować.
Wiktionary
rzecz. dyscyplina ż., zdyscyplinowanie n., dyscyplinarka ż.
czas. dyscyplinować ndk., zdyscyplinować dk.
przym. dyscyplinarny
przysł. dyscyplinarnie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. wykazujący się zdyscyplinowaniem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: dyscyplinować
Wiktionary
rzecz. dyscyplina ż., dyscyplinarka ż., zdyscyplinowanie n.
przym. zdyscyplinowany, dyscyplinarny
Wiktionary
(1.1) zdyscyplinowany, posłuszny, karny
Wiktionary
taki, który dyscyplinuje
SJP.pl
dawniej: uczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. uczeń
Wiktionary
1. rozcięcie ciała, otworzenie zwłok;
2. rozbiór krytyczny utworu przez rozłożenie na części
SJP.pl
Wikipedia
w semantyce: rozsadzanie sensu danych pojęć, prowadzące do braku integralności znaczenia
SJP.pl
1. rozprawa naukowa napisana zwykle dla stopnia naukowego;
2. dawniej: długa rozmowa, dyskusja, rozprawianie o czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. rozprawa naukowa, zwykle pisana w celu otrzymania stopnia naukowego
(1.2) daw. poważna dysputa o charakterze naukowym
Wiktionary
Dysertacja – pisemna praca naukowa (praca dyplomowa) pisana w celu uzyskania stopnia naukowego, zazwyczaj w formie rozprawy. W Polsce napisanie i przedstawienie do recenzji dysertacji było warunkiem koniecznym otrzymania stopnia doktora i doktora habilitowanego. Wymóg ten zniesiono w 2012 roku i jest możliwe uzyskanie stopnia na podstawie wcześniejszych publikacji.
Wikipedia
IPA: ˌdɨsɛrˈtat͡sʲja, AS: dysertacʹi ̯a
Wiktionary
przym. dysertacyjny
Wiktionary
związany z dysertacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nauk. związany z dysertacją
Wiktionary
(1.1) Trzecią formą jest program badań własnych finansowany dość skromnie ze środków Uczelni. Dotyczy on głównie prac dysertacyjnych, ale również innych – uwzględniając w miarę możliwości zainteresowania szerokiego grona pracowników.
Wiktionary
IPA: ˌdɨsɛrtaˈt͡sɨjnɨ, AS: dysertacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. dysertacja ż.
Wiktionary
autor dysertacji
SJP.pl
dawniej: prowadzić uczoną dysputę; dysputować, dyskutować
SJP.pl
zaburzenie połykania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie połykania;
Wiktionary
Dysfagia – termin medyczny określający utrudnione przechodzenie pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka.
Wyróżnia się dwa typy dysfagii:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) dysfagia ustno-gardłowa (przedprzełykowa, górna) / przełykowa (dolna) • dysfagia syderopeniczna
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dysphagia
* bośniacki: (1.1) disfagija ż.
* bułgarski: (1.1) дисфагия ż.
* czeski: (1.1) dysfagie ż.
* fiński: (1.1) dysfagia
* francuski: (1.1) dysphagie ż.
* hiszpański: (1.1) disfagia ż.
* kataloński: (1.1) disfàgia ż.
* łaciński: (1.1) dysphagia ż.
* niemiecki: (1.1) Dysphagie ż.
* nowogrecki: (1.1) δυσφαγία ż.
* portugalski: (1.1) disfagia ż.
* rosyjski: (1.1) дисфагия ż.
* turecki: (1.1) disfaji
* ukraiński: (1.1) дисфагія ż.
* włoski: (1.1) disfagia ż.
źródła.
== dysfagia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. dysfagia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dysphagia
* bośniacki: (1.1) disfagija ż.
* bułgarski: (1.1) дисфагия ż.
* czeski: (1.1) dysfagie ż.
* fiński: (1.1) dysfagia
* francuski: (1.1) dysphagie ż.
* hiszpański: (1.1) disfagia ż.
* kataloński: (1.1) disfàgia ż.
* łaciński: (1.1) dysphagia ż.
* niemiecki: (1.1) Dysphagie ż.
* nowogrecki: (1.1) δυσφαγία ż.
* portugalski: (1.1) disfagia ż.
* rosyjski: (1.1) дисфагия ż.
* turecki: (1.1) disfaji
* ukraiński: (1.1) дисфагія ż.
* włoski: (1.1) disfagia ż.
źródła.
== dysfagia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. dysfagia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dysphagia
* bośniacki: (1.1) disfagija ż.
* bułgarski: (1.1) дисфагия ż.
* czeski: (1.1) dysfagie ż.
* fiński: (1.1) dysfagia
* francuski: (1.1) dysphagie ż.
* hiszpański: (1.1) disfagia ż.
* kataloński: (1.1) disfàgia ż.
* łaciński: (1.1) dysphagia ż.
* niemiecki: (1.1) Dysphagie ż.
* nowogrecki: (1.1) δυσφαγία ż.
* portugalski: (1.1) disfagia ż.
* rosyjski: (1.1) дисфагия ż.
* turecki: (1.1) disfaji
* ukraiński: (1.1) дисфагія ż.
* włoski: (1.1) disfagia ż.
źródła.
== dysfagia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. dysfagia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lekkie, chwilowe zaburzenie mowy, brak koordynacji słów i trudność ułożenia ich w zdania mimo sprawności odpowiednich mięśni
SJP.pl
Afazja (gr. αφασία – niemota) – zaburzenie mowy powstałe w wyniku uszkodzenia mózgu.
Wikipedia
użycie dosadnego lub nieprzyzwoitego słowa albo wyrażenia w miejsce bardziej oględnego, mniej drażliwego; odwrotność eufemizmu
SJP.pl
Dysfemizm (z gr. dysphēmismós, od dys „źle” i phemi „mówić”) – przeciwieństwo eufemizmu, zastąpienie przyzwoitego, oględnego, obojętnego słowa (wyrażenia) drażliwym, dosadnym, nieprzyzwoitym.
Wikipedia
gatunek jadowitego węża z rodziny połozowatych
SJP.pl
Dysfolid, boomslang, z jęz. afrikaans i jęz. niderlandzkiego – boom – "drzewo", slang – "wąż" (Dispholidus typus) – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Wąż ten nie jest agresywny, ale swoim jadem może zabić nawet dorosłego człowieka.
Wikipedia
zaburzenie głosu w postaci chrypki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie głosu
Wiktionary
Chrypka (łac. dysphonia, raucitas) – zaburzenie drgań fałdów głosowych krtani powodujące powstanie turbulentnego przepływu powietrza w obrębie głośni, co objawia się występowaniem szorstkiego, matowego głosu.
Do rozwoju chrypki dochodzi w przypadku:
Wikipedia
(1.1) Badając tego chorego zwróciłam uwagę na nieobecną miesiąc przedtem dysfonię.
Wiktionary
IPA: dɨsˈfɔ̃ɲja, AS: dysfõńi ̯a
Wiktionary
1. przygnębienie, złe samopoczucie, depresja;
2. niemożność odczuwania przyjemności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zły nastrój występujący w zaburzeniach psychicznych, samopoczucie nacechowane drażliwością, skłonnością do agresji i czynów impulsywnych;
Wiktionary
Dysforia (stgr. δύσφορος, δυσ- (dus-) trudność, φέρω (phérō) znosić), nastrój depresyjno-dysforyczny, nastrój dysforyczny − głęboki stan zaniepokojenia lub niezadowolenia, przeciwieństwo euforii. Termin ten jest również powszechnie stosowany w odniesieniu do dysforii płciowej, której doświadczają osoby, których tożsamość płciowa nie jest zgodna z przypisaną im płcią.
Wikipedia
(1.1) Stwierdzono, że zaburzenia depresyjne wyrażają się głównie dysforią, a ponadto występują także różnego typu obrazy depresyjne, zwykle jednak o nietypowym obrazie klinicznym.
Wiktionary
IPA: dɨsˈfɔrʲja, AS: dysforʹi ̯a
Wiktionary
przym. dysforyczny
Wiktionary
antonimy.
(1.1) euforia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dysforyczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|δύσφορος. (dýsphoros) < etym|gr|δυσ-|φέρω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dysphoria
* baskijski: (1.1) disforia
* bułgarski: (1.1) дисфория ż.
* chiński standardowy: (1.1) pupr|烦躁. / ptrad|煩躁. (fánzào)
* czeski: (1.1) dysforie ż.
* estoński: (1.1) düsfooria
* fiński: (1.1) dysforia
* francuski: (1.1) dysphorie ż.
* hebrajski: (1.1) דיספוריה ż.
* hiszpański: (1.1) disforia ż.
* indonezyjski: (1.1) disforia
* irlandzki: (1.1) diosfóiria ż.
* kataloński: (1.1) disfòria ż.
* kirgiski: (1.1) дисфория
* niderlandzki: (1.1) dysforie ż.
* niemiecki: (1.1) Dysphorie ż.
* nowogrecki: (1.1) δυσφορία ż.
* portugalski: (1.1) disforia ż.
* rosyjski: (1.1) дисфория ż.
* rumuński: (1.1) disforie ż.
* serbski: (1.1) дисфорија ż.
* szwedzki: (1.1) dysfori w.
* ukraiński: (1.1) дисфорія ż.
* uzbecki: (1.1) disforiya
* włoski: (1.1) disforia ż.
źródła.
== dysforia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. dysforia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wywołany dysforią, świadczący o dysforii, odnoszący się do dysforii - stanu nadmiernego rozdrażnienia, agresji, nawet wobec błahych bodźców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dysforią, dotyczący dysforii
Wiktionary
rzecz. dysforia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ekol. hydrol. o świetle rozproszonym, pozbawionym wartości dla rozwoju roślin przeprowadzających fotosyntezę
Wiktionary
1. nieprzystosowanie czegoś do pełnienia określonych celów, zadań, oczekiwań; zaburzenie, niedostosowanie;
2. w biologii: nieprawidłowe funkcjonowanie komórki, tkanki, narządu lub całego organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieprzystosowanie czegoś do pełnienia swojej funkcji
(1.2) med. nieprawidłowe działanie komórki, tkanki, narządu itd.
Wiktionary
Dysfunkcja – obserwowalne skutki zjawiska społecznego zmniejszające w przeciwieństwie do eufunkcji adaptację (modyfikację) systemu społecznego, przy czym dane zjawisko może mieć skutki funkcjonalne i dysfunkcjonalne jednocześnie. Przykładowo, konsekwencją wyróżniania grup własnych i obcych jest pomniejszanie zasług np. mniejszości etnicznej przez przedstawicieli kultury dominującej, co prowadzi do autonegacji osiągnięć przez członków takiej mniejszości i ich podporządkowania. Dysfunkcjonalność elementów systemu społecznego może dotyczyć konsekwencji wobec systemu jako całości, jak również wobec innych jego elementów. W ten sposób określane są też negatywne skutki dewiacji dla funkcjonowania zbiorowości.
Wikipedia
przym. dysfunkcyjny, dysfunkcjonalny
Wiktionary
nieprzystosowanie lub złe, nieprawidłowe przystosowanie czegoś do pełnienia określonych funkcji; niefunkcjonalność, dysfunkcyjność
SJP.pl
taki, który nie jest dostosowany lub jest nieprawidłowo dostosowany do celów, zadań, oczekiwań; niefunkcjonalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który posiada dysfunkcje
Wiktionary
rzecz. dysfunkcja ż., dysfunkcjonalność ż.
przysł. dysfunkcjonalnie
przym. dysfunkcyjny
Wiktionary
nieprzystosowanie lub złe, nieprawidłowe przystosowanie czegoś do pełnienia określonych funkcji; niefunkcjonalność, dysfunkcjonalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dysfunkcyjne
Wiktionary
przym. dysfunkcyjny
przysł. dysfunkcyjnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się dysfunkcją, nieprzystosowany do pełnienia określonych funkcji lub pełniący je nieprawidłowo
Wiktionary
(1.1) (…) wspieranie rozwoju dziecka z rodziny dysfunkcyjnej trzeba wzbogacić poprzez podejmowanie czynności społecznych zorientowanych na tworzenie instytucji, które prowadziłyby działania socjalne.
Wiktionary
rzecz. dysfunkcja ż., dysfunkcyjność ż.
przysł. dysfunkcjonalny
przysł. dysfunkcyjnie, dysfunkcjonalnie
przym. dysfunkcjonalny
Wiktionary
nieprawidłowa postać jajnika lub jądra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. med. nieprawidłowy rozwój jądra lub jajnika
Wiktionary
obniżenie lub zniekształcenie doznań smakowych
SJP.pl
Ageuzja – objaw chorobowy polegający na utracie odczuwania smaku, zdarzający się jednak rzadziej niż dysgeuzja polegająca na zniekształceniu lub obniżeniu jakościowym i ilościowym doznań smakowych.
W dysgeuzji można wyróżnić m.in.:
Wikipedia
zniekształcenie dźwięków mowy lub niemożność ich tworzenia jako efekt nieprawidłowej budowy narządów mowy
SJP.pl
dawniej: pozbawiany łask
SJP.pl
zaburzenia w umiejętności pisania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania;
Wiktionary
Dysgrafia, agrafia (gr. α – nie, γραφο – piszę) – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, spowodowana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych. Występuje w przypadkach uszkodzenia tylnych części drugiego lub trzeciego zakrętu czołowego półkuli lewej lub zakrętu nadbrzeżnego. Pismo dysgrafika jest nieestetyczne i nieczytelne.
Wikipedia
(1.1) Wczesne stwierdzenie dysgrafii daje większą szansę na zmniejszenie tego zaburzenia.
Wiktionary
IPA: dɨzˈɡrafʲja, AS: dyzgrafʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dysgrafik m.
przym. dysgraficzny
Wiktionary
(1.1) agrafia
Wiktionary
osoba cierpiąca na dysgrafię
SJP.pl
Dysgrafia, agrafia (gr. α – nie, γραφο – piszę) – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, spowodowana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych. Występuje w przypadkach uszkodzenia tylnych części drugiego lub trzeciego zakrętu czołowego półkuli lewej lub zakrętu nadbrzeżnego. Pismo dysgrafika jest nieestetyczne i nieczytelne.
Wikipedia
1. stan braku zgodności, zgody między jakimiś elementami całości; rozgardiasz, dysonans, nieład, konflikt;
2. w muzyce: brak odpowiedniości brzmieniowej pomiędzy dźwiękami muzycznymi; dysonans, zgrzyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak harmonii zestawionych elementów
(1.2) brak współbrzmienia dźwięków
Wiktionary
przym. dysharmonijny, dysharmoniczny
Wiktionary
(1.1) rozdźwięk, dysonans, rozbieżność
(1.2) rozdźwięk, dysonans
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dysharmoniczne
Wiktionary
przym. dysharmoniczny
przysł. dysharmonicznie
Wiktionary
w muzyce: taki, który narusza zasady harmonii, czyli współbrzmienia dźwięków muzycznych; nieharmoniczny, dysonansowy
SJP.pl
ogół cech charakteryzujących się brakiem wewnętrznej spójności, zgodności; konfliktowość, rozbieżność, niespójność
SJP.pl
pozbawiony harmonii, wykazujący brak wewnętrznej spójności, zgodności; nieharmonijny, rozbieżny, skłócony, niespójny
SJP.pl
1. utrata honoru, niesława;
2. zniewaga, obelga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. ujma dla honoru
Wiktionary
rzecz. honor mrz.
czas. honorować
Wiktionary
(1.1) afront, despekt, dotknięcie, dyzgust, epitet, hańba, niesława, obelga, obraza, plama, policzek, poniżenie, ubliżenie, uchybienie, ujma, wstyd, zhańbienie, zmaza, zniewaga, znieważenie; stpol. zelżywość
Wiktionary
1. w logice: zdanie złożone z dwóch zdań połączonych spójnikiem "albo", prawdziwe pod warunkiem, że zachodzi najwyżej jedna z dwóch wskazanych w nich możliwości; zaprzeczenie koniunkcji; niewspółzachodzenie;
2. rozdzielenie, przerwa między częściami całości, np. obszarami występowania jakichś gatunków roślin lub zwierząt
SJP.pl
Wikipedia
1. krążek używany w sporcie do rzutów w dal; nazwa tej konkurencji;
2. chrząstka międzykręgowa;
3. element konstrukcyjny w kształcie okrągłej tarczy;
4. nośnik pamięci komputerowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. przyrząd sportowy do rzucania na odległość w kształcie płaskiego, cienkiego koła;
(1.2) każdy przedmiot w kształcie dysku (1.1)
(1.3) inform. każdy nośnik danych w kształcie dysku (1.1)
(1.4) płyta kompaktowa
(1.5) anat. część kręgosłupa łącząca dwa kręgi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zawodnik wzbudził podziw publiczności wrzucając dysk w trybuny.
(1.2) – Jak nazywają się te dyski na kołach samochodu? - Felgi.
(1.3) Kupiłem nowe dyski.
(1.4) Włóż dysk do odtwarzacza.
(1.5) Dziadkowi znów wypadł dysk.
Wiktionary
IPA: dɨsk, AS: dysk
Wiktionary
(1.1) rzecz. dyskobol
(1.2) rzecz. dyskografia
(1.3) rzecz. dyskietka; przym. dyskowy
Wiktionary
(1.2) talerz, płyta
(1.3) dyskietka
(1.4) dysk optyczny, płyta, CD
Wiktionary
1. środowiskowa nazwa np. karty o dziesięciu oczkach, monety dziesięciogroszowej; dyszka;
2. w gwarze młodzieżowej: dyskoteka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. daw. członek odłamu franciszkanów zapoczątkowanego w Hiszpanii;
Wiktionary
(1.1) Po dyskalceatach słuch zaginął.
Wiktionary
(1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, bernardyn, obserwant, alkantaryn, amadeita
Wiktionary
zaburzenie umiejętności liczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie umiejętności matematycznych;
Wiktionary
Dyskalkulia rozwojowa – zaburzenie zdolności wykonywania działań arytmetycznych. Uznaje się, że jest to specyficzne zaburzenie rozwojowe o podłożu środowiskowym lub genetycznym.
Dawniej dyskalkulią określano również podobne objawy wynikające z organicznego uszkodzenia mózgu, obecnie diagnozą określającą taki stan jest akalkulia.
Wikipedia
(1.1) Problem dyskalkulii nie dotyczy jedynie dzieci i młodzieży szkolnej, schorzenie to utrudnia życie na każdym etapie, utrudnia np. poruszanie się po mieście, ponieważ dyskalkulicy mają trudność w rozpoznawaniu numerów autobusów. (za [http://www.eduskrypt.pl/dyskalkulia_to_problem_spoleczny-info-4438.html eduskrypt.pl])
Wiktionary
IPA: ˌdɨskalˈkulʲja, AS: dyskalkulʹi ̯a
Wiktionary
osoba z zaburzeniami umiejętności liczenia
SJP.pl
dawniej: dyszkant
SJP.pl
osoba obdarzona wysokim głosem chłopięcym i śpiewająca takim głosem; dyszkant, dyszkancista
SJP.pl
osoba prowadząca program muz. w radiu, telewizji, klubie muz. itp., utrzymująca kontakt z odbiorcami przez różne komentarze, niekoniecznie związane z muzyką; didżej; disc jockey
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. prezenter muzyczny w dyskotece
Wiktionary
DJ (ang. disc jockey) – osoba zajmująca się dobieraniem oraz odtwarzaniem i miksowaniem muzyki na żywo. DJ najczęściej stara się stworzyć płynność muzyczną w swoim występie, łącząc ze sobą różne utwory muzyczne, dodając efekty dźwiękowe, sample, utwory typu a capella. DJ-e turntabliści posługują się także skreczem.
Wikipedia
(1.1) Lubię tego dyskdżokeja, bo puszcza fajną muzę.
Wiktionary
rzecz. disc jockey m., didżej mos.
Wiktionary
(1.1) disc jockey, didżej, DJ
Wiktionary
nieprawidłowe, przedwczesne lub niezupełne rogowacenie warstwy powierzchniowej naskórka, występujące w niektórych chorobach skóry
SJP.pl
Dyskeratoza (łac. dyskeratosis) – patologiczne rogowacenie pojedynczych komórek w warstwach nabłonka wielowarstwowego płaskiego, w których fizjologicznie rogowacenie nie występuje (w warstwach poniżej warstwy rogowej). Jest charakterystyczną cechą histologiczną niektórych chorób skóry, np. choroby Dariera.
Wikipedia
wymienny dysk magnetyczny o niewielkiej pojemności, umożliwiający zapis i odczyt danych; dysk elastyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. przenośny nośnik magnetyczny o niewielkiej pojemności, umożliwiający zarówno odczyt jak i zapis danych;
Wiktionary
Dyskietka, inaczej dysk miękki (ang. floppy disk) – dysk wymienny, przenośny nośnik magnetyczny o niewielkiej pojemności, umożliwiający zarówno odczyt, jak i zapis danych. Nośnikiem danych jest wirujący krążek z wytrzymałego tworzywa sztucznego (najczęściej mylaru – politereftalanu etylenu w postaci cienkiej folii) pokryty warstwą magnetyczną. Średnica krążka oraz ilość możliwych do zapisania danych stanowią podstawowe parametry dyskietki.
Wikipedia
(1.1) Zamiast dyskietki lepiej użyj pamięci USB.
(1.1) Przeczytać taką dyskietkę może tylko bardzo archaiczny komputer.
(1.1) Wymieniłam dwadzieścia dyskietek na jedną płytę kompaktową.
Wiktionary
IPA: dɨsʲˈcɛtka, AS: dysʹḱetka
Wiktionary
przym. dyskietkowy
Wiktionary
(1.1) dysk elastyczny, dysk miękki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) inform. dotyczący dyskietki
(1.2) inform. zapisany na dyskietce
Wiktionary
rzecz. dyskietka ż.
Wiktionary
w medycynie: mimowolne, nieskoordynowane skurcze mięśni, powodujące szybkie ruchy kończyn, mięśni twarzy, języka itp.
SJP.pl
Dyskinezy – nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy kończyn lub całego ciała, wyginanie i prężenie, mimowolne ruchy warg, wysuwanie i chowanie języka. Dyskinezy dzieli się na wczesne i późne.
Wikipedia
rzadko: przenośny odtwarzacz płyt kompaktowych; discman
SJP.pl
disco, disko;
1. dyskoteka;
2. muzyka dyskotekowa;
3. lokal, w którym tańczy się przy muzyce dyskotekowej;
4. dyskotekowy
SJP.pl
lekkoatleta rzucający dyskiem
SJP.pl
Dyskobol – rzeźba Myrona, wykonana w V w. p.n.e., przedstawiająca atletę rzucającego dyskiem.
Rzeźbiarz stworzył ją najprawdopodobniej we wczesnym okresie swojej twórczości. Uwzględnił w niej grecki kanon piękna. Postać jest wyidealizowana, ciało przedstawione w pełnej syntezie. Autor ukazał ruch i wewnętrzny dynamizm postaci w sposób zrównoważony i opanowany. Sportowiec jest ukazany tuż przed wyrzuceniem dysku (stąd nazwa „dyskobol”). Ramiona są ułożone w taki sposób, że wydaje się jakby tworzyły część okręgu. Głowa pochylona ku przodowi akcentuje oś symetrii ciała przebiegającą równolegle do lewej nogi zgiętej w kolanie, dotykającej dużym palcem ziemi. Jego ciało wydaje się przez to proporcjonalne. Rzeźbiarz uwidocznił także większość mięśni. Wydaje się jakby atleta został ujęty w momencie spoczynku między dwiema czynnościami, odchyleniem dysku do tyłu, a wyrzuceniem go. Jednocześnie brak emocji na twarzy przedstawianej postaci sugeruje ogromne skupienie. Postać ukazana jest w pełni realistycznie, oddaje naturalny ruch.
Wikipedia
lekkoatletka rzucająca dyskiem
SJP.pl
urządzenie na płyty kompaktowe, w których płyta zapisana cyfrowo odczytywana jest za pomocą wiązki lasera; laserofon, gramofon cyfrowy
SJP.pl
Odtwarzacz CD – elektroniczne urządzenie cyfrowe służące do odtwarzania płyt CD z nagranym dźwiękiem w formacie Audio za pomocą wiązki lasera, w Polsce początkowo znane pod nazwą gramofon laserowy cyfrowy, gramofon cyfrowy lub dyskofon albo też odtwarzacz płyt kompaktowych.
Wikipedia
spis płyt nagranych przez muzyka lub zespół muzyczny; płytografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zbiór nagrań muzycznych danego artysty; dorobek płytowy wykonawcy;
Wiktionary
Dyskografia (fr. discographie) – zbiór utworów nagranych przez danego artystę lub zespół muzyczny. Lista może zawierać również dodatkowe informacje, m.in. daty wydania, czy pozycje na listach przebojów.
Termin jest połączeniem dwóch wyrazów: „dysk” (ang. disc) – płyta fonograficzna, oraz „grafia” (ang. graphy) – pochodzi od greckiego przedrostka, który odnosi się do pisania.
Wikipedia
(1.1) W dyskografii Kayah znajdziemy utwory wykonywane w językach, po które rzadko sięgają inni polscy wokaliści m.in.: chiński, ladino czy romski.
Wiktionary
człowiek, który lubi chodzić na dyskoteki; dyskomuł
SJP.pl
kobieta, która lubi chodzić na dyskoteki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dyskomfort
Wiktionary
(1.1) To nie dyskomfort, lecz tylko mały dyskomforcik.
Wiktionary
rzecz. dyskomfort m.
Wiktionary
poczucie niedogodności, złego samopoczucia, braku zadowolenia z czegoś; frustracja, żal, gorycz, nieukontentowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uczucie braku zaspokojenia wygody, komfortu
(1.2) złe samopoczucie
Wiktionary
(1.1) Zmiana czasu nie zagraża zdrowiu, chociaż u części ludzi powoduje uczucie dyskomfortu.
(1.2) Wciąż odczuwasz dyskomfort w żołądku?
Wiktionary
rzecz. dyskomforcik mrz., komfort mrz.
przym. niekomfortowy
Wiktionary
taki, który wywołuje dyskomfort, czyli poczucie niedogodności, złego samopoczucia, braku zadowolenia z czegoś; niekomfortowy
SJP.pl
1. stały bywalec dyskotek; dyskoman;
2. człowiek słuchający muzyki disco (rzadziej disco polo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dyskont
Wiktionary
(1.1) To nie dyskont, lecz tylko mały dyskoncik.
Wiktionary
rzecz. dyskont m.
Wiktionary
1. różnica między niższą ceną sprzedaży a wyższą ceną nominalną, wykupu przez emitenta, stanowiąca zysk inwestora; dyskonto
2. sklep samoobsługowy mający w ofercie wybrane produkty po dużo niższych cenach niż inne sklepy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. sklep samoobsługowy o ograniczonym asortymencie, oferujący towar w niższych cenach niż konkurencja;
Wiktionary
Dyskont (ang. discount „obniżka ceny, rabat”) – sklep sprzedający towar w ograniczonym asortymencie i w obniżonych cenach. Główną strategią dyskontów jest przyciąganie klientów obecnością towarów o niskich cenach i agresywną polityką promocyjną, skierowaną przede wszystkim na niskie ceny.
Wikipedia
rzecz. dyskontowanie n., zdyskontowanie n.
:: zdrobn. dyskoncik m.
czas. dyskontować ndk., zdyskontować dk.
przym. dyskontowy
Wiktionary
w bankowości: osoba przeprowadzająca operacje dyskontowe
SJP.pl
Dyskonter – osoba podająca weksel do dyskonta. Najczęściej dyskonterem jest posiadacz weksla, który chce uzyskać środki pieniężne jeszcze przed terminem płatności weksla. W większości przypadków dyskontariuszem jest bank lub inny podmiot gospodarczy świadczący tego typu usługi. Czynności dyskonta weksli nie są czynnościami bankowymi (o ile nie wykonuje ich bank).
Wikipedia
różnica między niższą ceną sprzedaży a wyższą ceną nominalną, wykupu przez emitenta, stanowiąca zysk inwestora; dyskont
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bank. operacja zakupu przez bank weksli lub papierów wartościowych przed terminem ich płatności za niższą stawkę
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dyskontowanie n., zdyskontowanie n.
Wiktionary
1. wykorzystywać jakiś fakt lub jakieś okoliczności dla siebie pomyślne;
2. porównywać wartości pieniężne w różnych okresach;
3. realizować weksel lub inne papiery wartościowe przed terminem ich płatności, z odliczeniem dyskonta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dyskontować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zdyskontowanie n., dyskonto n., dyskont mrz.
czas. dyskontować ndk., zdyskontować dk.
przym. dyskontowy
Wiktionary
związany z dyskontem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dyskontem, dotyczący dyskontu
Wiktionary
rzecz. dyskont m., dyskontowanie n., zdyskontowanie n.
Wiktionary
zaprzestanie kontynuowania czegoś
SJP.pl
Zasada dyskontynuacji – zwyczajowa zasada, zgodnie z którą parlament, który kończy swoją kadencję, zamyka wszystkie sprawy, nad którymi pracował (niezależnie od tego, na jakim etapie się znajdują) i nie przekazuje ich nowemu parlamentowi.Wyjątki od tej zasady dotyczą:
Wikipedia
uszkodzenie dysku międzykręgowego w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa
SJP.pl
Wikipedia
zabawka zmieniająca się z dysku w piłkę w czasie lotu
SJP.pl
zaburzenie we wzajemnym układzie warstw skalnych spowodowane ruchami tektonicznymi lub erozją
SJP.pl
wyznawca dyskordianizmu - parodii religii stworzonej w latach 50. XIX wieku w USA
SJP.pl
parodia religii stworzona w latach 50. XIX wieku w USA
SJP.pl
Dyskordianizm (ang. discordianism) – religia lub parodia religii stworzona około roku 1958 przez Kerry'ego Thornleya i Gregory'ego Hilla. Nazwa „dyskordianizm” pochodzi od rzymskiej bogini Dyskordii (grecka Eris). Kult ten sprzeciwia się autorytetom, regułom i tradycji.
Wikipedia
wyznawczyni dyskordianizmu - parodii religii stworzonej w latach 50. XIX wieku w USA
SJP.pl
1. płytoteka
2. zabawa dla młodzieży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabawa młodzieżowa, na której się tańczy przy muzyce
(1.2) lokal, w którym się odbywają dyskoteki (1.1);
(1.3) przest. płytoteka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdybyś dbał o zdrowie, to nie leżałbyś w domu, a bawiłbyś się z dziewczętami na dyskotece.
(1.2) Idziemy z nimi do dyskoteki.
Wiktionary
IPA: ˌdɨskɔˈtɛka, AS: dyskoteka
Wiktionary
przym. dyskotekowy
Wiktionary
(1.1) środ. wstrząsy
(1.3) płytoteka
Wiktionary
potocznie: uczestnik lub wielbiciel dyskotek
SJP.pl
uczestniczka dyskoteki
SJP.pl
1. związany z dyskoteką;
2. potocznie: rozrywkowy, zabawowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dyskoteką, dotyczący dyskoteki
Wiktionary
(1.1) Na scenie prezentowały się zespoły folklorystyczne, tańca dyskotekowego.
(1.1) Dziewczęta prezentowały się w strojach wieczorowych i dyskotekowych.
Wiktionary
IPA: ˌdɨskɔtɛˈkɔvɨ, AS: dyskotekovy
Wiktionary
rzecz. dyskoteka ż.
Wiktionary
przypominający dysk
SJP.pl
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny pielęgnicowatych; paletka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Symphysodon discus|Heckel|ref=tak., ryba z rodziny pielęgnicowatych występująca w dorzeczu Amazonki;
Wiktionary
Paletka dyskowiec, dyskowiec właściwy, dyskowiec (Symphysodon discus) – gatunek ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Występuje w dorzeczu Amazonki. Ryba popularna w hodowli akwaryjnej.
Wikipedia
(1.1) Popularnymi w hodowli akwaryjnej są południowoamerykańskie dyskowce.
Wiktionary
rzecz. dysk mrz.
przym. dyskowy
Wiktionary
(1.1) war. paletka dyskowiec, dyskowiec właściwy
Wiktionary
związany z dyskiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dyskiem
Wiktionary
rzecz. dysk m., dyskowiec mzw.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. związany z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu lub jego części bądź je wykazujący
Wiktionary
(1.1) […] mimo iż, z przyrody swojej, nie należał do najzdrowszych i żołądek miał nieco dyskratyczny.
Wiktionary
rzecz. dyskrazja ż.
Wiktionary
minerał srebrzystobiały lub kremowy, antymonek srebra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy antymonków, antymonek srebra, srebrzystobiały, metaliczny minerał;
Wiktionary
Dyskrazyt – minerał z grupy antymonków. Nazwa pochodzi od gr. δυσκράσις (diskrasis) = „zły stop”.
Wikipedia
przym. dyskrazytowy
Wiktionary
1. niewtrącanie się w sprawy innych; takt; delikatność;
2. dochowanie tajemnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność zachowywania tajemnic
Wiktionary
(1.1) Na wstępie mojego listu proszę o dyskrecję, bo sprawa jest osobistej natury.
Wiktionary
rzecz. dyskretność ż.
przym. dyskretny
przysł. dyskretnie
Wiktionary
1. poufny, dyskretny;
2. pozostawiony do decyzji
SJP.pl
dawniej: utrata zaufania, niełaska
SJP.pl
utrata wiarygodności, podważenie autorytetu; kompromitacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ośmieszenie kogoś, podważenie jego autorytetu
Wiktionary
Dyskredytacja – rodzaj krytyki, która:
a) nie dotyczy meritum, lecz osoby;
b) nie jest analizą i syntezą opisową, ale wypowiedzią ocenno-perswazyjną;
c) jest rezultatem i przejawem własnego zaangażowania w sprawę, w jakiś spór podyktowany rozbieżnością interesów i poglądów;
d) jest nieżyczliwa (choć niekoniecznie złośliwa);
e) służy dyskwalifikacji przeciwnika, a nie wpływaniu na jego poprawę.
Wikipedia
rzecz. dyskredytowanie n., zdyskredytowanie n.
czas. dyskredytować ndk., zdyskredytować dk.
Wiktionary
przedstawiać w złym świetle, podważać autorytet, kompromitować
SJP.pl
rozbieżność, sprzeczność, niezgodność
SJP.pl
1. małe lusterko do pozwalające na dyskretne szminkowanie ust;
2. mała firanka sięgająca zwykle do połowy szyby; zazdrostka;
3. dawniej: starsza osoba towarzysząca młodej kobiecie dla przyzwoitości; przyzwoitka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dyskretny
(1.2) mat. w sposób nieciągły
Wiktionary
rzecz. dyskretność ż., dyskrecja ż.
przym. dyskretny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dyskretnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dyskretny
SJP.pl
damskie etui na podpaski, wkładki, tampony itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dyskretne; cecha tych, którzy są dyskretni
Wiktionary
rzecz. dyskrecja ż.
przym. dyskretny
przysł. dyskretnie
Wiktionary
1. dochowujący tajemnicy, niewtrącający się do cudzych spraw; taktowny;
2. mający pozostać tajemnicą;
3. nierzucający się w oczy, ledwo zauważalny; delikatny, cichy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący tajemnice i taktowny
(1.2) taki, który nie rzuca się w oczy
(1.3) mat. przyjmujący wartości z przeliczalnego zbioru
Wiktionary
(1.1) Ania jest wspaniałą przyjaciółką, dyskretną i lojalną.
(1.2) Ja bym tu dał jakiś dyskretny akcent kolorystyczny.
(1.3) Widmo operatora jest zdegenerowane i dyskretne.
Wiktionary
IPA: dɨsˈkrɛtnɨ, AS: dyskretny
Wiktionary
rzecz. dyskrecja, dyskretność, dyskretyzacja, dyskretyzator
przysł. dyskretnie
Wiktionary
1. w matematyce, statystyce: przejście ze zmiennych ciągłych do zmiennych dyskretnych, zwykle w celu dalszej ich obróbki metodami numerycznymi;
2. w telekomunikacji: przekształcanie sygnałów ciągłych w impulsy w procesie przechodzenia z formy analogowej do cyfrowej; kwantyzacja
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie przetwarzające sygnał analogowy na sygnał cyfrowy; digitizer, digitalizator, dygitalizator, dygitalizer, konwertor analogowo-cyfrowy
SJP.pl
ograniczanie przywilejów, praw, a nawet prześladowanie części społeczności, zwykle na tle rasowym, etnicznym, religijnym lub kulturowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ograniczanie przywilejów, praw, a nawet prześladowanie części społeczności, zwykle na tle rasowym, etnicznym, religijnym lub kulturowym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prawo zabrania dyskryminacji z powodu rasy, czy religii.
Wiktionary
IPA: ˌdɨskrɨ̃mʲĩˈnat͡sʲja, AS: dyskrỹmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dyskryminowanie n., dyskryminator m., dyskryminatorka ż.
czas. dyskryminować ndk.
przym. dyskryminacyjny
Wiktionary
związany z dyskryminacją
SJP.pl
w telekomunikacji: układ elektroniczny w odbiorniku, w którym sygnał o modulowanej w fazie lub częstotliwości (PM lub FM) przekształcany jest w sygnał o modulowanej amplitudzie (AM)
SJP.pl
Dyskryminator – układ elektroniczny selekcjonujący napływające do niego sygnały elektryczne według pewnej ich cechy lub cech, np. amplitudy, kształtu, etc.
Stosowany na przykład w różnego rodzaju czujnikach do oddzielenia sygnałów niepożądanych od użytecznych.
Wikipedia
ograniczać przywileje, prawa człowieka, prześladować część społeczności, zwykle na tle rasowym, etnicznym, religijnym lub kulturowym
SJP.pl
czasownik
(1.1) prześladować poszczególne osoby lub grupy lub ograniczać ich prawa ze względu na rasę, narodowość, wyznanie, płeć itp.
Wiktionary
(1.1) Im grupa „odszczepieńców” jest mniejsza i bardziej dyskryminowana, tym poczucie solidarności jest większe.
Wiktionary
rzecz. dyskryminacja ż., dyskryminowanie n., dyskryminator m., dyskryminatorka ż.
przym. dyskryminacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stosowanie dyskryminacji
Wiktionary
rzecz. dyskryminacja ż., dyskryminator m., dyskryminatorka ż.
czas. dyskryminować ndk.
przym. dyskryminacyjny
Wiktionary
ograniczać przywileje, prawa człowieka, prześladować część społeczności, zwykle na tle rasowym, etnicznym, religijnym lub kulturowym
SJP.pl
1. dyskusja, rozmowa, przemowa, zwłaszcza na tematy naukowe;
2. wywód przeprowadzony na zasadzie logicznego wnioskowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dyskusja, wymiana zdań
Wiktionary
Dyskurs (łac. discursus „bieganie tam i z powrotem”) – pojęcie wywodzące się z językoznawstwa i oznaczające formę organizacji języka. Pojęcie to należy traktować jako uogólnienie pojęcia konwersacji. Dyskurs to zarówno komunikaty pisane i mówione. W uproszczeniu, dyskurs odnosi się do użycia języka, mającego na celu umożliwienie komunikacji na dane tematy w konkretnej dziedzinie życia.
Wikipedia
(1.1) Tradycyjny empirystyczny dyskurs feministyczny koncentruje się na uciśnieniu kobiet.
Wiktionary
(1.1) dyskusja
Wiktionary
zdrobnienie od: dyskurs
SJP.pl
myślenie lub proces poznawczy oparty na ciągu logicznego wnioskowania
SJP.pl
opieranie się na ścisłym, logicznym wnioskowaniu
SJP.pl
oparty na ścisłym i logicznym wywodzeniu kolejnych kroków rozumowania z etapów poprzednich; poparty argumentacją
SJP.pl
ustna lub pisemna wymiana poglądów, umożliwiająca wysunięcie wspólnych wniosków; polemika, dysputa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeden ze sposobów wymiany poglądów praktykowany przez dwoje lub więcej osób zainteresowanych danym tematem lub zjawiskiem;
(1.2) rozważanie wszystkich aspektów czegoś
Wiktionary
Dyskusja (od łac. discussio 'roztrząsanie') – jeden ze sposobów wymiany poglądów na określony temat, popartych argumentami, prowadzona w gronie dwóch lub więcej osób. Dyskusja może mieć formę ustną (komunikacja werbalna) lub pisemną. W wyniku dyskusji dochodzi do ścierania się różnych poglądów związanych z różnymi punktami widzenia osób prowadzących dyskusję. W przeciwieństwie jednak do debaty czy dialogu nie skupia się na pokonaniu oponenta lub osiągnięciu kompromisu, lecz jej głównym założeniem jest prezentacja własnych poglądów w celu znalezienia odpowiedzi i rozwiązań na problemy swoje i innych.
Wikipedia
(1.1) Dyskusja na internetowym forum szybko przerodziła się w pyskówkę.
(1.2) Po przeprowadzonej dyskusji rozwiązań otrzymanej zależności okazało się, że naukowiec powinien zwiększyć a nie zmniejszyć masę badanej substancji.
Wiktionary
IPA: dɨsˈkusʲja, AS: dyskusʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dyskusyjność ż., dyskutant m., dyskutantka ż., dyskutowanie n., przedyskutowanie n.
czas. dyskutować ndk., przedyskutować dk.
przym. dyskusyjny
przysł. dyskusyjnie
Wiktionary
(1.1) rozmowa, debata
(1.2) analiza
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dyskusyjne; cecha tych, którzy są dyskusyjni
Wiktionary
przym. dyskusyjny
przysł. dyskusyjnie
rzecz. dyskutantka ż., dyskusja ż., dyskutant mos., dyskutowanie n., przedyskutowanie n.
czas. dyskutować
Wiktionary
dotyczący dyskusji, będący przedmiotem dyskusji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dyskusji, będący przedmiotem dyskusji
(1.2) budzący dyskusje, spory
Wiktionary
(1.1) Po południu rozpoczynamy panel dyskusyjny w sali nr 5.
(1.2) To dyskusyjna kwestia, czy Che Guevara był bohaterem.
Wiktionary
IPA: ˌdɨskuˈsɨjnɨ, AS: dyskusyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. dyskusja ż., dyskusyjność ż., dyskutant m., dyskutantka ż., dyskutowanie n., przedyskutowanie n., podyskutowanie n.
czas. dyskutować ndk., podyskutować, przedyskutować
przysł. dyskusyjnie
Wiktionary
(1.2) wątpliwy, problematyczny, sporny, nieoczywisty
Wiktionary
osoba uczestnicząca w dyskusji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca udział w dyskusji, zabierająca głos w dyskusji
Wiktionary
(1.1) Wtrąciłem swoje trzy grosze do dyskusji o filozofii, bo musiałem poprawić jednego z dyskutantów, który moim zdaniem zbyt uprościł omawiany temat.
Wiktionary
IPA: dɨsˈkutãnt, AS: dyskutãnt
Wiktionary
rzecz. dyskusja ż., dyskusyjność ż., dyskutowanie n., przedyskutowanie n., przedyskutowywanie n., podyskutowanie n.
:: fż. dyskutantka ż.
czas. dyskutować ndk., przedyskutować dk./ndk., przedyskutowywać, podyskutować dk.
przym. dyskusyjny
Wiktionary
(1.1) przest. dysputant
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uczestnicząca w dyskusji
Wiktionary
(1.1) Jednej z dyskutantek nie dopuszczono w ogóle do głosu.
Wiktionary
rzecz. dyskusja ż., dyskusyjność ż., dyskutowanie n., przedyskutowanie n., przedyskutowywanie n., podyskutowanie n.
:: fm. dyskutant mos.
czas. dyskutować ndk., przedyskutować dk./ndk., przedyskutowywać, podyskutować dk.
przym. dyskusyjny
Wiktionary
prowadzić dyskusję; dysputować
SJP.pl
czasownik
(1.1) prowadzić dyskusję
Wiktionary
(1.1) Tata dyskutuje o polityce ze swoimi kolegami z partii.
Wiktionary
IPA: ˌdɨskuˈtɔvat͡ɕ, AS: dyskutovać
Wiktionary
rzecz. dyskusja ż., dyskusyjność ż., dyskutant m., dyskutantka ż., dyskutowanie n., przedyskutowanie n.
czas. przedyskutować dk.
przym. dyskusyjny
przysł. dyskusyjnie
Wiktionary
(1.1) prowadzić dyskusję, debatować; przest. dysputować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie dyskusji
Wiktionary
rzecz. przedyskutowanie n., przedyskutowywanie n., podyskutowanie n., dyskusja ż., dyskusyjność ż., dyskutant m., dyskutantka ż.
czas. dyskutować ndk., przedyskutować dk./ndk., podyskutować
przym. dyskusyjny
przysł. dyskusyjnie
Wiktionary
(1.1) debatowanie; książk. radzenie; przest. dysputowanie
Wiktionary
skrót od: dyskwalifikacja
SJP.pl
1. stwierdzenie czyjejś niezdatności do podjęcia lub kontynuowania jakiejś działalności;
2. pozbawienie zawodnika lub drużyny prawa do startu w zawodach jako kara za naruszenie przepisów; wykluczenie;
3. stwierdzenie nieprzydatności lub zmniejszonej wartości czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pozbawienie kogoś prawa udziału w dalszych etapach rywalizacji ze względu na naruszenie zasad
Wiktionary
rzecz. dyskwalifikowanie n., zdyskwalifikowanie n.
czas. dyskwalifikować ndk., zdyskwalifikować dk.
Wiktionary
1. stwierdzać brak wymaganych kwalifikacji;
2. świadczyć o braku kwalifikacji;
3. pozbawiać zawodnika lub drużyny prawa do startu w zawodach za naruszenie przepisów; wykluczać;
4. stwierdzać nieprzydatność lub zmniejszoną wartość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. badanie, roztrząsanie, rozprawianie
Wiktionary
zaburzenie mowy polegające na złej wymowie głoski lub głosek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ogólne określenie wad wymowy
Wiktionary
Dyslalia (gr. dys – zaburzenie, lalia – mowa) – zaburzenia mowy polegające na nieprawidłowej realizacji fonemów (najmniejszych elementów składowych wyrazów) według zazwyczaj ustalonych norm społecznych spowodowane wadami w ukształtowaniu lub uszkodzeniu peryferyjnych organów artykulacyjnych (takich jak wargi, zęby, język czy podniebienie) dotyczące tylko aspektu artykulacyjnego języka.
Wikipedia
IPA: dɨsˈlalʲja, AS: dyslalʹi ̯a
Wiktionary
zaburzenia w umiejętności czytania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. eduk. specyficzne trudności w nauce czytania i pisania;
Wiktionary
Dysleksja rozwojowa (gr. dys „nie” + lexis „wyraz, czytanie”), czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania (F81.0 w ICD-10 i315.0 w DSM) – według Światowej Federacji Neurologów (definicja z 1968) zaburzenie manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania przy stosowaniu standardowych metod nauczania oraz inteligencji na poziomie co najmniej przeciętnym i sprzyjających warunkach społeczno-kulturowych. Dysleksja została opisana pierwszy raz na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie dysleksję rozwojową można zdiagnozować także u dziecka z inteligencją niższą niż przeciętna (DSM V), o ile obniżone możliwości intelektualne nie wyjaśniają w pełni istotnych trudności w czytaniu i pisaniu, a funkcje percepcyjno-motoryczne są wyraźnie zaburzone.
Wikipedia
(1.1) Przebadano go w poradni i stwierdzono, że ma dysleksję.
Wiktionary
IPA: dɨsˈlɛksʲja, AS: dysleksʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dyslektyk m., dyslektyczka ż.
przym. dyslektyczny
Wiktionary
(1.1) dysleksja rozwojowa, legastenia
Wiktionary
dotyczący dysleksji lub dyslektyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. med. dotyczący dysleksji lub dyslektyka
Wiktionary
rzecz. dysleksja ż., dyslektyczka ż., dyslektyk mos.
Wiktionary
osoba z ograniczoną możliwością nauki czytania, cierpiąca na dysleksję
SJP.pl
1. rozmieszczenie, przemieszczenie czegoś, zwłaszcza sił zbrojnych; rozłożenie, rozlokowanie;
2. przemieszczenie warstw skalnych spowodowane ruchami skorupy ziemskiej; deformacja tektoniczna
SJP.pl
Dyslokacja
Wikipedia
związany z dyslokacją
SJP.pl
rozmieszczać, przemieszczać, zwłaszcza siły zbrojne
SJP.pl
1. nieprawidłowa budowa ciała;
2. dysmorfia mięśniowa:
a) zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej; bigoreksja;
b) uzależnienie od treningu fizycznego wynikające z takiego zaburzenia
SJP.pl
Wady wrodzone – odstępstwa od normy budowy anatomicznej. Dzielone są zwykle na wady duże, powodujące poważne następstwa dla zdrowia i niekiedy uniemożliwiające przeżycie urodzonego z wadą dziecka, i wady małe (małe anomalie), mające głównie znaczenie kosmetyczne. Określane są one często jako cechy dysmorficzne (dysmorfie).
Wikipedia
chorobliwy lęk związany z przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie własnego ciała; BDD
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwe, lękowe przekonanie o własnej szpetocie;
Wiktionary
Cielesne zaburzenie dysmorficzne (ang. body dysmorphic disorder, BDD) dawniej znane jako dysmorfofobia – zaburzenie psychiczne, charakteryzujące się występowaniem ciągłych obaw związanych z przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie lub budowie ciała. Termin ma pochodzenie greckie. Słowo dysmorfia oznaczało w języku greckim brzydotę, szczególnie twarzy.
Wikipedia
kobieta z obsesyjnym przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie własnego ciała
SJP.pl
osoba z obsesyjnym przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie własnego ciała
SJP.pl
Dysproporcjonowanie (dysmutacja) – rodzaj przemiany chemicznej, w której jedno indywiduum chemiczne (pierwiastek, jon lub związek chemiczny) ulega jednoczesnej przemianie chemicznej do dwóch różnych produktów.
Przykłady reakcji dysproporcjonowania:
Wikipedia
1. rozpad cząsteczki związku chemicznego lub pierwiastka na cząsteczki prostsze, atomy lub jony;
2. zaburzenie osobowości objawiające się czasowym wyłączeniem się pewnych czynności psychicznych spod świadomej kontroli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. proces rozpadu cząsteczek chemicznych na mniejsze cząsteczki, pojedyncze atomy lub jony;
(1.2) psych. spektrum doświadczeń (w tym zaburzeń), które łączy poczucie oddzielenia się od rzeczywistości, fizycznych doświadczeń lub emocji;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dysocjacyjny
przysł. dysocjacyjnie
czas. dysocjować ndk.
Wiktionary
związany z dysocjacją
SJP.pl
o związkach chemicznych i pierwiastkach: rozpadać (rozpaść) się na cząsteczki prostsze, wolne atomy lub jony
SJP.pl
rzadziej: rozpad, rozwiązanie, rozprzężenie (czegoś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dysonanowe
Wiktionary
przym. dysonanowy
przysł. dysonanowo
Wiktionary
1. w literaturze: rodzaj rymu niedokładnego;
2. brak współbrzmienia dźwięków w utworze muzycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. dźwięki zagrane razem lub po sobie, lecz nie dające wrażenia harmonijnego współbrzmienia
(1.2) przen. brak zgodności, brak dopasowania
Wiktionary
Dysonans (łac. dissonans) – interwał brzmiący niezgodnie dla ucha ludzkiego.
Wikipedia
(1.1) Sekunda i septyma są dysonansami znajdującymi się w obrębie oktawy.
Wiktionary
IPA: dɨˈsɔ̃nãw̃s, AS: dysõnãũ̯s
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dysonansik mrz.
przym. dysonansowy
przysł. dysonansowo
Wiktionary
(1.2) rozbieżność, dysharmonia, sprzeczność, niezgodność, różnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dysonans
Wiktionary
(1.1) To nie dysonans, lecz tylko mały dysonansik.
Wiktionary
rzecz. dysonans m.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dysonansowe
Wiktionary
przym. dysonansowy
Wiktionary
w muzyce: taki, który narusza zasady harmonii, czyli współbrzmienia dźwięków muzycznych; nieharmoniczny, dysharmoniczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dysonansem, dotyczący dysonansu
Wiktionary
rzecz. dysonans m., dysonansowość ż.
Wiktionary
brzmieć nieharmonicznie, tworzyć dysonanse
SJP.pl
zaburzenia w umiejętności poprawnego pisania ortograficznego
SJP.pl
Dysortografia – specyficzne zaburzenie w nauce pisania, objawiające się popełnianiem błędów ortograficznych pomimo znajomości zasad pisowni i odpowiedniej motywacji do poprawnego pisania. Dysortografia może być korygowana, jednak całkowite ustąpienie objawów występuje bardzo rzadko.
Wikipedia
osoba niebędąca w stanie przyswoić zasad ortografii
SJP.pl
zaburzenie węchu
SJP.pl
Zaburzenia węchu (dysosmia) – upośledzenie lub zmiana odczuwania wrażeń węchowych.
Za odczuwanie bodźców węchowych odpowiedzialne są następujące struktury (tworzące drogę węchową):
Wikipedia
w językoznawstwie: zanik palatalnej (miękkiej) wymowy głosek, zwłaszcza spółgłosek (np. mazowieckie "lypa" zamiast "lipa"); depalatalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zob. depalatalizacja.
Wiktionary
dotyczący masowych form opieki sanitarno-medycznej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący masowej profilaktyki i opieki sanitarnej i medycznej
Wiktionary
wyodrębnianie w populacji jednorodnych grup wymagających szczególnej opieki medycznej
SJP.pl
stan chorobowy o różnej etiologii, w którym występują bolesne stosunki płciowe uniemożliwiające osiągnięcie satysfakcji seksualnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. seks. dysfunkcja seksualna polegająca na odczuwaniu bólu podczas stosunku płciowego;
Wiktionary
Dyspareunia – dysfunkcja seksualna objawiająca się odczuwaniem bólu w czasie stosunku.
Wikipedia
(1.1) Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (…) rozróżnia dyspareunię organiczną i nieorganiczną (…).
Wiktionary
w ekonomii: nierówność dwóch parametrów, np. poziomu dochodów, stóp procentowych, niekorzystna dla jednej ze stron; brak pożądanej lub oczekiwanej proporcji, parytetu
SJP.pl
rozliczanie strat i kosztów wzajemnych, między zainteresowanymi stronami
SJP.pl
rzeczoznawca oceniający straty poniesione podczas awarii statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. rzeczoznawca rozliczający straty poniesione podczas awarii statku i dzielący je pomiędzy właściciela ładunku a armatora
Wiktionary
Dyspaszer – biegły i rzeczoznawca, który robi dyspaszę (rozlicza straty, do których doszło przez awarię statku) oraz dzieli owe straty między armatora i właściciela ładunku. W Polsce, zgodnie z art. 255. kodeksu morskiego, listę dyspaszerów prowadzi Prezes Krajowej Izby Gospodarczej.
Wikipedia
(1.1) (…) Ustalenia, czy zachodzi awaria wspólna, obliczenia wysokości strat awarii wspólnej i ich rozdzielenia (…) dokonuje dyspaszer na zlecenie armatora.
Wiktionary
rzecz. dyspasza ż.
przym. dyspaszerski
Wiktionary
osoba zatrudniona na stanowisku pracownika odpowiedzialnego za koordynację właściwego rozdziału zadań, zaopatrzenia, materiałów, kierowania ruchem itp.; dyspozytor
SJP.pl
kobieta zatrudniona na stanowisku pracowniczki odpowiedzialnej za koordynację właściwego rozdziału zadań, zaopatrzenia, materiałów, kierowania ruchem itp.; dyspozytorka
SJP.pl
1. jednorazowe zwolnienie od obowiązku przestrzegania przepisów kościelnych, wydane przez władze kościelne;
2. żartobliwie: zwolnienie od jakichś obowiązków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. zwolnienie od przepisów prawa kościelnego;
(1.2) żart. zwolnienie z wymogów
Wiktionary
Dyspensa (łac. dispensatio) – w Kościele rzymskokatolickim zwolnienie od obowiązujących przepisów prawa kościelnego w przypadkach szczególnych.
Dyspensy może udzielić papież każdemu ochrzczonemu od wszystkich ustaw kościelnych lub biskupi ordynariusze, lecz jedynie od prawa diecezjalnego i wyłącznie członkom diecezji. Dyspensa może być też udzielona przez przełożonych zakonnych, choć tylko od ustaw zakonnych i jedynie swym podwładnym.
Wikipedia
(1.1) Papież nieoczekiwanie nie udzielił dyspens zbuntowanym siostrom zakonnym.
Wiktionary
IPA: dɨsˈpɛ̃w̃sa, AS: dyspẽũ̯sa
Wiktionary
czas. dyspensować
Wiktionary
dawniej: dyspensa
SJP.pl
1. urządzenie do rozwijania i odcinania taśmy;
2. urządzenie dozujące; dozownik, dozownica, dawkownik;
3. urządzenie do wydawania czegoś; automat, podajnik;
4. dyspenser kasjerski - urządzenie do wspomagania pracy kasjerów; automat kasjerski
SJP.pl
Dozownik, dyspenser, dawkownik, dozator – urządzenie wydzielające w zadanych porcjach (dozach) materiał lub czynnik. Porcja może być odmierzana objętościowo, wagowo lub czasem trwania. Dozownik ułatwia wykonywanie codziennych czynności i pozwala oszczędnie gospodarować materiałami lub czynnikami.
Wikipedia
udzielać dyspensy
SJP.pl
zaburzenia w trawieniu, niestrawność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. książk. zob. niestrawność.
Wiktionary
Dyspepsja (gr. przedr. δυσ- dys- „źle, z trudem”, πέπτειν peptein „trawić”; łac. dyspepsia), pot. niestrawność – występowanie w nadbrzuszu przewlekłego lub nawracającego bólu, który trwa przynajmniej przez 4 tygodnie. Ta definicja została przyjęta w 1999 roku w Rzymie i nosi nazwę kryteriów rzymskich II. Poprzednia definicja, według tak zwanych kryteriów rzymskich I, mówiła o występowaniu bólu w nadbrzuszu w linii pośrodkowej ciała, którym towarzyszy uczucie pełności w nadbrzuszu, wczesne wrażenie sytości, wzdęcia i/lub nudności, nie brała ona jednak pod uwagę długości trwania objawów.
Wikipedia
przym. dyspeptyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dyspepsją, dotyczący dyspepsji
Wiktionary
rzecz. dyspepsja ż.
Wiktionary
substancja zabezpieczająca powierzchnię przed działaniem wody
SJP.pl
substancja ułatwiająca rozdrobnienie cząsteczek ciała stałego w cieczy
SJP.pl
rozdrabniać większe cząstki danej substancji na mniejsze
SJP.pl
1. rozszczepienie światła, rozkład na barwy składowe;
2. rozsiew; rozproszenie; zróżnicowanie; zmienność
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z rozszczepieniem się światła;
2. dotyczący rozproszenia substancji w roztworach koloidalnych; rozproszony
SJP.pl
niemożność rysowania wynikająca z dysfunkcji rąk, wzroku lub zaburzenia koordynacji zmysłowo-ruchowej
SJP.pl
w psychologii: człowiek o nieharmonijnej budowie ciała, odznaczający się egocentryzmem, introwersją i skłonnością do krańcowych uczuć; typ dysplastyczny
SJP.pl
nieprawidłowe ukształtowanie się tkanki, narządu lub organizmu w wyniku zaburzeń dotyczących zmiany kształtu i wielkości komórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nieprawidłowość budowy tkanki, narządu lub organizmu polegająca na niewłaściwych proporcjach ich części;
Wiktionary
Wikipedia
stopa metryczna złożona z czterech sylab akcentowanych lub czterech sylab długich
SJP.pl
1. lista książek, broszur w magazynie;
2. niesprzedane książki otrzymane w komis do rozporządzenia tego, który je dostarczył
SJP.pl
osoba lub instytucja dysponująca, zarządzająca czymś
SJP.pl
1. rozporządzać czymś; mieć coś do dyspozycji;
2. wydawać polecenia komuś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) mieć możliwość użycia czegoś
(1.2) wydawać polecenie wykonania lub dostarczenia czegoś
(1.3) rel. (w Kościele katolickim) udzielić ostatnich sakramentów
Wiktionary
(1.1) Nasz hotel dysponuje pokojami jedno-, dwu- i trzyosobowymi.
Wiktionary
IPA: ˌdɨspɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: dyspõnovać
Wiktionary
rzecz. dysponowanie n., dyspozycja, dysponent
czas. zadysponować, rozdysponować
przym. dyspozycyjny
Wiktionary
(1.1) rozporządzać, mieć do dyspozycji
(1.2) zarządzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dysponować.
Wiktionary
IPA: ˌdɨspɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: dyspõnovãńe
Wiktionary
czas. dysponować
Wiktionary
będący w dobrej formie psychicznej lub fizycznej
SJP.pl
1. rozporządzenie, zarządzenie wydane komuś; polecenie;
2. czyjaś forma fizyczna lub psychiczna;
3. wrodzona skłonność lub talent do czegoś; predyspozycja, usposobienie;
4. układ, plan, podział czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polecenie wykonania czegoś
(1.2) forma fizyczna lub psychiczna kogoś lub czegoś
(1.3) wrodzona skłonność lub umiejętność
(1.4) ułożony plan czegoś
Wiktionary
Wikipedia
czas. dysponować
rzecz. dysponent mos., dyspozycyjność ż., dyspozytor mos., dyspozytorka ż., dyspozytornia ż.
przym. dysponowany, dyspozycyjny, dyspozytorski
Wiktionary
(1.1) nakaz, polecenie, rozkaz, rozporządzenie, zarządzenie
(1.3) predyspozycja, talent
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dyspozycyjny; bardziej dyspozycyjny
SJP.pl
gotowość w każdej chwili do podjęcia czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dyspozycyjne; cecha tych, którzy są dyspozycyjni
Wiktionary
(1.1) Przyszli pracownicy naszej firmy muszą charakteryzować się pełną dyspozycyjnością i zapałem do pracy.
Wiktionary
rzecz. dyspozycja ż., dysponent m., dysponentka ż.
przym. dyspozycyjny
przysł. dyspozycyjnie
Wiktionary
gotowy w każdej chwili do podjęcia czynności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którym można swobodnie dysponować, rozporządzalny
(1.2) o pracowniku: mogący pełnić obowiązki w dowolnym miejscu i czasie, w zależności od potrzeb pracodawcy
(1.3) taki, który ma charakter dyspozycji
Wiktionary
(1.1) (…) egalitaryści są zwolennikami odczytania uwarunkowanych płcią zaleceń Pawła jako skierowanych do konkretnej kultury panującej w I wieku, która uwłaczała godności różnych stanów, a także dyskryminowała kobiety uznając je za jednostki dyspozycyjne i własność męża.
Wiktionary
IPA: ˌdɨspɔzɨˈt͡sɨjnɨ, AS: dyspozycyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. dyspozycyjność ż., dyspozycja ż.
czas. dysponować, rozdysponować
przysł. dyspozycyjnie
ims. dysponowany
Wiktionary
pracownik od rozdziału zadań, zaopatrzenia, materiałów, kierowania ruchem itp.; dyspeczer
SJP.pl
Dyspozytor (ang. scheduler), zwany czasami planistą niskopoziomowym (ang. low-level scheduler) – część systemu operacyjnego odpowiedzialna za przydzielanie czasu procesora w ramach przełączania zadań. Decyzja o tym, któremu procesowi przydzielić czas procesora jest podejmowana przez algorytm szeregowania. Do zadań dyspozytora należy m.in. przełączanie kontekstu.
Wikipedia
kobieta zatrudniona na stanowisku pracowniczki odpowiedzialnej za koordynację właściwego rozdziału zadań, zaopatrzenia, materiałów, kierowania ruchem itp.; dyspeczerka
SJP.pl
biuro dyspozytora; punkt dyspozycyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, z którego kieruje się ruchem wszelkiego rodzaju pojazdów
Wiktionary
Dyspozytornia – pomieszczenie lub budynek wyposażone w środki łączności, monitoringu lub urządzenia sterownicze, z którego centralnie kieruje się, przykładowo:
Wikipedia
(1.1) Przyczyną wypadku było zawieszenie się komputerów w dyspozytorni.
Wiktionary
IPA: ˌdɨspɔzɨˈtɔrʲɲa, AS: dyspozytorʹńa
Wiktionary
rzecz. dyspozycja ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dyspozytorem, dotyczący dyspozytora
Wiktionary
rzecz. dyspozytor mos., dyspozycja ż.
Wiktionary
miejsce wydawania dyspozycji podległym placówkom lub osobom
SJP.pl
1. w prawie: względnie wiążący, dopuszczający inne uregulowanie, pozostający do dyspozycji stron;
2. dawniej: wydający zarządzenia; dyspozycyjny
SJP.pl
brak proporcji, równowagi, harmonijnego stosunku między przedmiotami, zjawiskami lub cechami występującymi łącznie; niewspółmierność, niesymetryczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakłócenie równowagi, brak harmonii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. jednoczesne utlenienie i redukcja różnych cząsteczek jednej substancji;
Wiktionary
Metateza (łac. metathesis, z gr. μετάθεσις metáthesis „przestawienie”) – reakcja chemiczna przebiegająca według ogólnego schematu:
W wyniku tej reakcji fragmenty reagujących cząsteczek „zamieniają się miejscami” w skoordynowany sposób.
Wikipedia
(1.1) dysmutacja
Wiktionary
w medycynie: nieprawidłowy obraz białek surowicy krwi w badaniu analitycznym
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Dy i liczbie atomowej 66, metal należący do lantanowców, wykorzystywany m.in. jako dodatek stopowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Dy i liczbie atomowej 66;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma dysproz?
Wiktionary
IPA: ˈdɨsprɔs, AS: dyspros
Wiktionary
przym. dysprozowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Dy
Wiktionary
→ dysproz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dysprozu
Wiktionary
rzecz. dysproz m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba, która prowadzi dysputy
Wiktionary
IPA: dɨsˈput͡ɕaʃ, AS: dyspućaš
Wiktionary
rzecz. dysputa ż., dysputacja ż., dysputant m., dysputator m., dysputownik m.
Wiktionary
słowna wymiana poglądów; dyskusja, polemika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dyskusja na poważny temat
Wiktionary
IPA: dɨsˈputa, AS: dysputa
Wiktionary
rzecz. dysputacja, dysputant, dysputator, dysputownik, dyspuciarz, dysputowanie
czas. dysputować
Wiktionary
dawniej: dysputa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. roztrząsanie, spór
Wiktionary
IPA: ˌdɨspuˈtat͡sʲja, AS: dysputacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dysputa ż., dysputant m., dysputator m., dysputownik m., dyspuciarz m.
Wiktionary
przestarzałe: uczestnik dysputy; dyskutant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba która dysputuje
Wiktionary
IPA: dɨsˈputãnt, AS: dysputãnt
Wiktionary
rzecz. dysputa ż., dysputacja ż., dysputator m., dysputownik m., dyspuciarz m.
Wiktionary
(1.1) dysputownik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która dysputuje
Wiktionary
IPA: ˌdɨspuˈtatɔr, AS: dysputator
Wiktionary
rzecz. dysputa, dysputant, dysputacja, dysputownik, dyspuciarz
Wiktionary
przestarzałe: prowadzić dysputę; dyskutować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. osoba, która dysputuje
Wiktionary
IPA: ˌdɨspuˈtɔvʲɲik, AS: dysputovʹńik
Wiktionary
rzecz. dysputa ż., dysputacja ż., dysputant m., dysputator m., dyspuciarz m.
Wiktionary
(1.1) współcz. dysputant
Wiktionary
bezsenność; insomnia
SJP.pl
Dyssomnia – zaburzenia snu, charakteryzujące się nieprawidłową ilością, jakością oraz czasem jego trwania.
Do dyssomnii zalicza się pierwotną bezsenność, pierwotną nadmierną senność, narkolepsję, zaburzenia dobowe rytmu snu i czuwania oraz zaburzenia snu związane z nocną dysfunkcją oddechową.
Zaburzenia snu występujące w trakcie jego trwania, podczas wybudzania lub zasypiania zalicza się do parasomnii.
Wikipedia
w medycynie: zaburzenie wydzielania lub składu nasienia
SJP.pl
dysymulacja;
1. ukrywanie objawów choroby;
2. dawniej: zatajenie czegoś, np. pewnych faktów z życia
SJP.pl
Dyssymulacja lub dysymulacja (łac. dissimulatio – udawanie) – pojęcie medyczne będące przeciwieństwem symulacji. W psychologii klinicznej jest to postawa wobec testu psychologicznego przejawiająca się w próbie dostosowania do obowiązujących norm społecznych i ukrycia rzeczywistych bądź wymyślonych zaburzeń.
Wikipedia
ukrywać objawy zaburzeń psychicznych lub choroby fizycznej; dysymulować
SJP.pl
zjawisko rozpraszania się energii w procesach fizycznych
SJP.pl
Dyssypacja (dysypacja) energii, rozpraszanie energii – przekształcanie energii uporządkowanego ruchu makroskopowego w energię chaotycznie rozłożoną na wiele stopni swobody, najczęściej – energię ruchów termicznych cząstek.
W fizyce dyssypacja zawiera koncepcję układu dynamicznego, w którym znaczące zjawiska mechaniczne, jak fale czy oscylacje, zatracają energię wraz z upływem czasu z powodu tarcia lub turbulencji. Tracona energia przekształca się np. w ciepło, przez co podnosi temperaturę układu. Takie układy noszą nazwę układów dyssypacyjnych.
Wikipedia
znajdujący się dalej od pewnego punktu odniesienia; dalszy
SJP.pl
sztuczne utrzymywanie czynności serca i płuc u osoby z nieodwracalnymi uszkodzeniami mózgu
SJP.pl
Dystanazja – utrzymywanie pacjenta przy życiu dzięki koniecznemu i ciągłemu zastosowaniu środków nadzwyczajnych.
Pojęcie dystanazji odnosi się do sytuacji, w którym pacjent znajduje się w tak ciężkim stanie zdrowia, że niezastosowanie leczenia doprowadziłoby do jego śmierci. Co więcej, żaden sposób postępowania terapeutycznego, który można zakwalifikować jako środek zwyczajny, również nie zapewni choremu przeżycia. Umrze on, jeśli niezastosowane zostaną nadzwyczajne środki postępowania. Jednakże środki takie w rozpatrywanej sytuacji muszą być stosowane ciągle – zastosowanie ich nie ma go wyleczyć, nie prowadzi do stanu, w którym chory nabędzie zdolności do przeżycia bez nich – przy zaprzestaniu ich stosowania chory umrze.
Wikipedia
dawniej: dystans, oddalenie, odległość
SJP.pl
1. odległość między dwoma punktami; oddalenie w przestrzeni lub czasie;
2. określony odcinek drogi, na którym odbywa się wyścig; trasa wyścigu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odległość np. między dwoma punktami, przedmiotami, miejscowościami
(1.2) sport. wymierzony odcinek drogi, na którym odbywają się wyścigi
(1.3) socjol. stosunek do kogoś lub czegoś charakteryzujący się chłodnym, ostrożnym i nieufnym podejściem
Wiktionary
Dystans – drugi album zespołu Eye for an Eye wydany w 2004 roku przez Pasażera.
Wikipedia
(1.1) Dystans między dwoma wioskami wynosi kilometr.
(1.2) Dystans, na którym odbędą się wyścigi wynosi pięć kilometrów.
Wiktionary
IPA: ˈdɨstãw̃s, AS: dystãũ̯s
Wiktionary
czas. dystansować się ndk., zdystansować się dk.
przym. dystansowy, zdystansowany
przysł. z dystansu
Wiktionary
(1.1) odległość
(1.2) odległość
(1.3) rezerwa
Wiktionary
zdrobnienie od: dystans
SJP.pl
1. wyprzedzać kogoś w wyścigu; prześcigać;
2. przenośnie: mieć większe osiągnięcia, robić od kogoś większe postępy;
3. dystansować się - odnosić się do kogoś lub do czegoś chłodno, z rezerwą
SJP.pl
związany z dystansem
SJP.pl
teoria uznająca, że w świecie panuje przypadek i chaos
SJP.pl
cyjanit; minerał, odmiana krzemianu glinu
SJP.pl
Kyanit (cyjanit, dysten) – polimorficzna odmiana krzemianu glinu (Al
2O
3·SiO
2), minerał z grupy krzemianów wyspowych zaliczany do glinokrzemianów.
Nazwa cyjanit pochodzi od gr. kyanos = niebieski; nazwa dysten od gr. dis = dwukrotnie, podwójnie oraz sthenos = siła, moc i nawiązuje do zmiennej twardości tego minerału.
Wikipedia
zaburzenia postawy ciała, wynikające z nadmiernego napięcia mięśniowego
SJP.pl
Dystonia – występowanie ruchów mimowolnych powodujących skręcanie i wyginanie różnych części ciała, przez co chory przybiera często nienaturalną postawę. Pojęcie dystonii wprowadził do medycyny Hermann Oppenheim w 1911 roku, opisując dystonię mięśniową deformacyjną.
Wikipedia
nieczysto śpiewać lub grać; fałszować
SJP.pl
miejsce, w którym dzieje się jak najgorzej; stosunki społeczne, w których panuje zło; odwrotność utopii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. film. szt. utwór fabularny z dziedziny literatury fantastyczno-naukowej, przedstawiający czarną wizję przyszłości;
(1.2) wizja rzeczywistości przedstawiona w dystopii (1.1)
(1.3) med. patologiczne, złe umiejscowienie narządu, organu
Wiktionary
Dystopia (st.gr. δυς – zły; τόπος – miejsce) – utwór fabularny z dziedziny literatury fantastycznonaukowej, przedstawiający czarną wizję przyszłości, wewnętrznie spójną i wynikającą z krytycznej obserwacji otaczającej autora sytuacji społecznej. Dystopia przyjmuje pesymistyczny osąd zastanego świata, fantastyczna wizja jest zazwyczaj jego hiperboliczną konstatacją, negującą możliwość odmiany zastanego stanu rzeczy w przyszłości.
Wikipedia
(1.1) Napisał dystopię, w której wykreował straszny obraz ludzkiej egzystencji.
(1.3) Dystopie jądra, a szczególnie wnętrostwo, z powodu pokrewieństwa z różnymi rodzajami nieprawidłowości płciowych, omawiane są przez wszystkich autorów oddzielnie.
Wiktionary
IPA: dɨsˈtɔpʲja, AS: dystopʹi ̯a
Wiktionary
przym. dystopijny
Wiktionary
(1.1) antyutopia
(1.2) antyutopia
(1.3) ektopia
Wiktionary
→ dystopia; dystopiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dystopią, dotyczący dystopii
Wiktionary
(1.1) Agbogbloshie w Ghanie prezentuje dystopijny świat wypełniony odpadkami cyfrowej cywilizacji i kopcami dogorywającego elektronicznego szrotu, po którym niczym mrówki chodzą tysiące złomiarzy w poszukiwaniu cennej miedzi.
Wiktionary
rzecz. dystopia ż.
przym. dystopiczny
Wiktionary
(1.1) dystopiczny, antyutopijny
Wiktionary
1. skręcenie stawu;
2. wada układu optycznego objawiająca się zniekształceniami geometrycznymi obrazu
SJP.pl
Dystorsja, dystorsja pola – wada optyczna układu optycznego polegająca na różnym powiększeniu obrazu w zależności od jego odległości od osi optycznej instrumentu.
Jeżeli zmienia się ogniskową obiektywu lub okularu instrumentu, to im dalej od osi optycznej (środka obrazu), tym wyraźniej mogą powstawać zniekształcenia obrazu, co szczególnie rażące może być na brzegu pola widzenia. W zależności od kształtu zniekształcenia wyróżnia się dystorsję beczkową i poduszkową, w których prostokąt zmienia kształt w beczkę albo w poduszkę. Rzadko spotykanym rodzajem dystorsji, świadczącym o wadzie układu optycznego jest dystorsja falista.
Wikipedia
skrót od: dystrybucja
SJP.pl
przestarzale:
1. rozproszenie uwagi; nieuwaga, roztargnienie;
2. czynnik przeszkadzający w skupieniu uwagi, przyczyna roztargnienia;
3. rozrywka, przyjemność, zabawa
SJP.pl
związany z dystrakcją
SJP.pl
przestarzale: osoba roztargniona, mająca problem ze skupieniem uwagi
SJP.pl
czynnik rozpraszający uwagę, przeszkadzający w skupieniu
SJP.pl
związany z dystrakcją
SJP.pl
stan wychudzenia niemowlęcia związany z przewlekłymi zaburzeniami odżywiania
SJP.pl
Wikipedia
w psychologii: wtórny lub nasilony stres
SJP.pl
zaburzenia w odżywianiu tkanki, narządu lub całego organizmu prowadzące do zmian zwyrodnieniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenia w odżywianiu tkanki, narządu lub całego organizmu prowadzące do zmian zwyrodnieniowych;
Wiktionary
Dystrofia – zaburzenie wzrostu tkanek, narządów lub organizmuspowodowane zaburzeniami rozwojowymi, nieprawidłowym odżywianiem, zaburzeniami wchłaniania jelitowego, chorobami zakaźnymi, metabolicznymi lub alergicznymi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) dystrofia mięśniowa
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zaburzenie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dystroficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dystrophy
* francuski: (1.1) dystrophie ż.
* hiszpański: (1.1) distrofia ż.
* irlandzki: (1.1) diostróife ż.
* japoński: (1.1) ジストロフィー (jisutorofī)
* niemiecki: (1.1) Dystrophie ż.
* nowogrecki: (1.1) δυστροφία ż.
* portugalski: (1.1) distrofia ż.
* rosyjski: (1.1) дистрофи́я ż.
* słowacki: (1.1) dystrofia ż.
* włoski: (1.1) distrofia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. dystroficzny
Wiktionary
1. w medycynie: cierpiący na dystrofię;
2. odnoszący się do dystrofizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący dystrofii
Wiktionary
(1.1) W książce znajdziemy bowiem również rozdziały poświęcone łąkom, rzekom, kanałom i jeziorom, wśród których szczególne miejsce zajmują suchary, czyli bezodpływowe jeziora dystroficzne.
Wiktionary
rzecz. dystrofia ż.
Wiktionary
zanikanie substancji pokarmowych w naturalnym zbiorniku wodnym
SJP.pl
Dystrofizacja – proces zmniejszania się ilości substancji odżywczych, dostępnych dla tkanki, organizmu lub całej biocenozy. Pojęcie wywodzi się etymologicznie od:
Wikipedia
niedobór tlenu i substancji odżywczych w naturalnym zbiorniku wodnym, prowadzący do zarastania jezior i powstawania torfowisk
SJP.pl
funkcja określona dla danej zmiennej losowej X przyporządkowująca każdej liczbie rzeczywistej x takie prawdopodobieństwo P, dla którego X jest mniejsze lub równe x
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stat. funkcja wyrażająca prawdopodobieństwo, że zmienna losowa przyjmie wartość nie większą niż określona liczba;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przedstawioną procedurę szacowania dystrybuanty rozkładu ciągłego zilustrujemy na przykładzie badania zanieczyszczenia powietrza w pewnym regionie.
Wiktionary
1. rozprowadzanie towarów między zainteresowanymi osobami, podmiotami;
2. sposób rozłożenia czegoś, plan, schemat rozkładu;
3. w językoznawstwie: zbiór otoczeń, w jakich może wystąpić dany element językowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozprowadzanie, rozdzielanie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɨstrɨˈbut͡sʲja, AS: dystrybucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dystrybutor mrz., dystrybuowanie n.
czas. dystrybuować ndk.
przym. dystrybucyjny, dystrybutorski
Wiktionary
(1.1) rozprowadzanie
Wiktionary
1. koncepcja polityczno-ekonomiczna zakładająca stworzenie społeczeństwa dobrobytu poprzez upowszechnianie drobnej własności w przemyśle, handlu i rolnictwie;
2. metoda opisu języka opozycyjna do semantyki; dystrybucjonalizm
SJP.pl
Dystrybucjonizm (łac. distributio ‘podział’ i gr. ismos ‘nauka’) – doktryna polityczna odrzucająca zarówno kapitalizm z monopolami, jak i cechujący się wszechwładzą państwa socjalizm, uważając je za ustroje w równym stopniu krępujące indywidualizm i ograniczające własność. Postuluje stworzenie systemu społeczno-gospodarczego opartego na upowszechnieniu drobnej własności w handlu, rzemiośle i rolnictwie.
Wikipedia
związany z dystrybucją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dystrybucją, dotyczący dystrybucji; służący do dystrybucji
Wiktionary
rzecz. dystrybucja ż., dystrybutor mrz., dystrybuowanie n.
czas. dystrybuować ndk.
przym. dystrybutorski
Wiktionary
rozprowadzać, rozdzielać, rozdawać
SJP.pl
osoba zajmująca się rozprowadzaniem towarów, dystrybucją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do wydzielania czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ten, kto dystrybuuje
Wiktionary
(1.1) Najbliższy dystrybutor paliwa jest w znacznej odległości.
Wiktionary
rzecz. dystrybucja ż., dystrybuowanie n.
czas. dystrybuować ndk.
przym. dystrybucyjny, dystrybutorski
Wiktionary
kobieta zajmująca się rozprowadzaniem towarów, dystrybucją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dystrybutorem, dotyczący dystrybutora
Wiktionary
rzecz. dystrybucja ż., dystrybutor mrz., dystrybuowanie n.
czas. dystrybuować ndk.
przym. dystrybucyjny
Wiktionary
1. dzielący coś, dotyczący podziału; rozdzielczy;
2. o zbiorze: będący sumą elementów jednorodnych pod pewnym względem;
3. dotyczący repartycji elementów językowych
SJP.pl
koncepcja polityczno-ekonomiczna zakładająca stworzenie społeczeństwa dobrobytu poprzez upowszechnianie drobnej własności w przemyśle, handlu i rolnictwie; dystrybucjonalizm
SJP.pl
Dystrybucjonizm (łac. distributio ‘podział’ i gr. ismos ‘nauka’) – doktryna polityczna odrzucająca zarówno kapitalizm z monopolami, jak i cechujący się wszechwładzą państwa socjalizm, uważając je za ustroje w równym stopniu krępujące indywidualizm i ograniczające własność. Postuluje stworzenie systemu społeczno-gospodarczego opartego na upowszechnieniu drobnej własności w handlu, rzemiośle i rolnictwie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dystrykt
Wiktionary
(1.1) To nie dystrykt, lecz tylko mały dystrykcik.
Wiktionary
rzecz. dystrykt m.
Wiktionary
okręg administracyjny, wyborczy lub sądowy w niektórych krajach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. nazwa okręgu administracyjnego bądź sądowego w kraju lub mieście
Wiktionary
Dystrykt (od łac. districtus) – nazwa jednostki administracyjnej, a także okręgu sądowego, wyborczego lub innego, stosowana współcześnie lub dawniej w wielu państwach. Dystrykty mogą być zarówno jednostkami administracyjnymi najwyższego rzędu (np. w Izraelu, Luksemburgu, czy na Cyprze), jak i niższych rzędów (np. w RPA, czy Indii).
Wikipedia
IPA: ˈdɨstrɨkt, AS: dystrykt
Wiktionary
rzecz. dystrykcik mrz.
przym. dystryktowy
Wiktionary
związany z dystryktem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dystryktem, dotyczący dystryktu; będący głównym ośrodkiem dystryktu
Wiktionary
rzecz. dystrykt mrz.
Wiktionary
1. utwór lub strofa złożone z dwóch wersów; dwuwiersz;
2. klasyczna strofa dwuwierszowa złożona z heksametru i pentametru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. zwrotka złożona z dwóch wersów
(1.2) liter. forma poetycka składająca się z dwóch wersów
Wiktionary
Dystych (gr. dístichon), także dwuwiersz – strofa dwuwersowa, o rymach parzystych (aa bb). Najmniejsza istniejąca strofa poetycka. Oba wersy dystychu charakteryzują się zazwyczaj znacznym podobieństwem pod względem składni i treści.
Wikipedia
przym. dystychiczny
Wiktionary
(1.1-2) dwuwiersz
Wiktionary
dawniej: destylacja
SJP.pl
dawniej: destylarnia
SJP.pl
przestarzałe: destylator
SJP.pl
dawniej: destylować
SJP.pl
przewlekłe zaburzenie psychiczne, któremu towarzyszą stany obniżonego nastroju i aktywności nieosiągających poziomu depresji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. typ depresji charakteryzujący się przewlekłym (trwającym minimum 2 lata lub dłużej) obniżeniem nastroju o przebiegu łagodniejszym niż w przypadku depresji endogennej;
Wiktionary
Dystymia (z greki: δυσθυμία „zły stan umysłu”), depresja nerwicowa, depresyjne zaburzenie osobowości, przewlekła depresja z lękiem – typ depresji charakteryzujący się przewlekłym (trwającym minimum 2 lata lub dłużej) obniżeniem nastroju o przebiegu łagodniejszym niż w przypadku depresji endogennej. Szacuje się, że około 2–5% populacji ogólnej wykazuje objawy dystymiczne.
Wikipedia
przym. dystymiczny
Wiktionary
dotyczący dystymii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. związany z dystymią, dotyczący dystymii
Wiktionary
rzecz. dystymia ż.
Wiktionary
w medycynie: osoba, u której występują nienasilone stany obniżonego nastroju i obniżona aktywność
SJP.pl
Dystymia (z greki: δυσθυμία „zły stan umysłu”), depresja nerwicowa, depresyjne zaburzenie osobowości, przewlekła depresja z lękiem – typ depresji charakteryzujący się przewlekłym (trwającym minimum 2 lata lub dłużej) obniżeniem nastroju o przebiegu łagodniejszym niż w przypadku depresji endogennej. Szacuje się, że około 2–5% populacji ogólnej wykazuje objawy dystymiczne.
Wikipedia
dawniej: odróżnić, odróżniać coś od czegoś; wyróżnić, wyróżniać coś lub kogoś spośród innych; dystyngwować
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przymiotnika: dystyngowany; bardziej dystyngowany
SJP.pl
wytworny, elegancki, szlachecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się wytwornością, elegancją
Wiktionary
(1.1) Na przyjęciu było wielu dystyngowanych lordów.
Wiktionary
IPA: ˌdɨstɨ̃ŋɡɔˈvãnɨ, AS: dystỹŋgovãny
Wiktionary
(1.1) wytworny, szlachetny, elegancki
Wiktionary
dawniej: odróżnić, odróżniać coś od czegoś; wyróżnić, wyróżniać coś lub kogoś spośród innych; dystyngować
SJP.pl
1. dobre maniery, elegancja, wytworność;
2. dawniej: wyróżnienie kogoś, nadanie godności lub stanowiska;
3. cecha odróżniająca dystynktywne cechy fonologiczne w gramatyce;
4. tylko w l.mn., w wojskowości: oznaczenia stopnia i rodzaju broni na mundurze
SJP.pl
Wikipedia
odznaki wskazujące na rangę (wojskową, zawodową itp.) jej posiadacza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odznaki mundurowe umożliwiające identyfikację stopnia i rodzaju służby
Wiktionary
(1.1) Pozostali funkcjonariusze noszą do umundurowania wyjściowego dystynkcje na pochewkach tak jak do umundurowania podstawowego i polowego.
Wiktionary
rzecz. dystynkcja ż.
Wiktionary
związany z dystynkcją
SJP.pl
dawniej: przedmiot, odznaka piastowanej godności, np. buława marszałkowska
SJP.pl
Dystynktorium (krzyż kanonicki, order kanonicki) – odznaka o formie orderowej, przyznawana kanonikom należącym do kapituły przy katedrze, nadawana od XVIII wieku.
Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa distinctorium („znak odznaczania się”). Noszone na piersiach na łańcuchach lub wstęgach czerwonych lub błękitnych, zwykle miały postać krzyża (w różnych odmianach), na którym umieszczano herb lub wizerunek patrona kapituły.
Wikipedia
1. odróżniający, wyróżniający; diakrytyczny;
2. w językoznawstwie: różnicujący elementy języka
SJP.pl
bolesne oddawanie moczu objawiające się pieczeniem w cewce moczowej; dyzuria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. bolesne oddawanie moczu;
Wiktionary
Dysuria, dyzuria (łac. dysuria) – objaw chorobowy polegający na bolesnym oddawaniu moczu, któremu często towarzyszy uczucie pieczenia w cewce moczowej (stranguria) i ogólny dyskomfort. Z dysurią wiąże się także częstomocz.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dyzuria
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dysuria
* baskijski: (1.1) disuria
* chorwacki: (1.1) dizurija ż.
* czeski: (1.1) dysurie ż.
* francuski: (1.1) dysurie ż.
* hiszpański: (1.1) disuria ż.
* japoński: (1.1) furi|排尿障害|はいにょうしょうがい.
* kataloński: (1.1) disúria ż.
* macedoński: (1.1) дисурија ż.
* portugalski: (1.1) disúria ż.
* serbski: (1.1) дизурија ż.
* słowacki: (1.1) dyzúria ż.
* ukraiński: (1.1) дизурія ż.
* uzbecki: (1.1) dizuriya
* włoski: (1.1) disuria
źródła.
== dysuria (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. dysuria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) dyzuria
Wiktionary
dysydenctwo;
1. sprzeciw wobec panującego systemu politycznego;
2. wyznawanie poglądów innych od obowiązujących w danej wspólnocie religijnej
SJP.pl
odnoszący się do dysydenta, właściwy dysydentom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z dysydentem, dotyczący dysydenta
Wiktionary
rzecz. dysydent mos., dysydentka ż.
przysł. dysydencko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób dysydencki
Wiktionary
rzecz. dysydenckość ż., dysydenctwo n., dysydent mos., dysydentka ż.
przym. dysydencki
Wiktionary
(1.1) opozycyjnie
Wiktionary
dysydencja;
1. sprzeciw wobec panującego systemu politycznego;
2. wyznawanie poglądów innych od obowiązujących w danej wspólnocie religijnej
SJP.pl
1. osoba przeciwstawiająca się panującej ideologii;
2. dawniej: wyznawca innej religii chrześcijańskiej niż katolicka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba występująca przeciwko władzy i z tego powodu represjonowana;
(1.2) osoba, która odsunęła się od grupy, do której należała
(1.3) hist. rel. odstępca od dogmatów kościelnych, w dawnej Polsce ktoś wyznający religię chrześcijańską inną niż katolicyzm, szczególnie protestant;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Widząc skutki dokonywanych prób, odmówił dalszych badań, stając się dysydentem.
Wiktionary
IPA: dɨˈsɨdɛ̃nt, AS: dysydẽnt
Wiktionary
rzecz. dysydenckość ż., dysydenctwo n.
:: fż. dysydentka ż.
przym. dysydencki
przysł. dysydencko
Wiktionary
(1.1) opozycjonista
(1.2) nonkonformista
(1.3) innowierca
Wiktionary
→ dysydent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. kobieta występująca przeciwko władzy i z tego powodu represjonowana
Wiktionary
(1.1) Mieszkanie dysydentki zostało splądrowane przez nieznanych sprawców.
Wiktionary
rzecz. dysydenckość ż., dysydenctwo n.
:: fm. dysydent mos.
przym. dysydencki
przysł. dysydencko
Wiktionary
(1.1) opozycjonistka
Wiktionary
ruch, którego istotą jest działalność opozycyjna, sprzeciw wobec panującego systemu politycznego
SJP.pl
1. proces zachodzący w organizmie, polegający na rozkładzie związków organ. i wydaleniu powstałych produktów poza organizm
2. zjawisko fonetyczne, w którym jeden z dwóch takich samych fonemów ulega zmianie; rozpodobnienie; odpodobnienie
SJP.pl
Dysymilacja (łac. dissimilis „niepodobny”), odpodobnienie, rozpodobnienie – proces fonetyczny, w wyniku którego wytwarzają się lub powiększają różnice pomiędzy głoskami w obrębie jakiegoś odcinka wypowiedzi, a więc głoski te stają się mniej podobne do siebie.
Wikipedia
związany z dysymilacją, powstały wskutek dysymilacji; dysymilatywny
SJP.pl
związany z dysymilacją, powstały wskutek dysymilacji; dysymilacyjny
SJP.pl
dyssymulacja;
1. ukrywanie objawów choroby;
2. dawniej: zatajenie czegoś, np. pewnych faktów z życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zatajenie, np. choroby, kalectwa
Wiktionary
Dyssymulacja lub dysymulacja (łac. dissimulatio – udawanie) – pojęcie medyczne będące przeciwieństwem symulacji. W psychologii klinicznej jest to postawa wobec testu psychologicznego przejawiająca się w próbie dostosowania do obowiązujących norm społecznych i ukrycia rzeczywistych bądź wymyślonych zaburzeń.
Wikipedia
1. ukrywać objawy zaburzeń psychicznych lub choroby fizycznej; dyssymulować;
2. dawniej: zatajać, ukrywać coś
SJP.pl
1. odcinek przewodu o zmiennym przekroju poprzecznym, zapewniającym przemianę energii wewnętrznej przepływającego płynu w energię kinetyczną
2. otwór wylotowy rury przeprowadzającej ciecze albo gazy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. część przewodu, w której zwiększa się energia kinetyczna płynu
(1.2) hutn. mot. otwór wylotowy rury regulujący dopływ cieczy lub gazów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na końcu przewodu zainstalujemy dyszę.
Wiktionary
IPA: ˈdɨʃa, AS: dyša
Wiktionary
rzecz. dyszka ż.
czas. dyszeć
Wiktionary
zestaw dyszowy do dużych pieców
SJP.pl
1. oddychać intensywnie, głośno, z trudem;
2. dawniej: oddychać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) głośno i ciężko oddychać
(1.2) wydawać odgłos podobny do ciężkiego oddechu
(1.3) przen. być przepełnionym jakąś emocją
Wiktionary
(1.1) Po dziesięciu minutach nieprzytomnego pędu Dzidzia zatrzymała się, ciężko dysząc.
Wiktionary
IPA: ˈdɨʃɛt͡ɕ, AS: dyšeć
Wiktionary
rzecz. dyszenie n., wydyszenie n., dysza ż.
czas. wydyszeć dk.
Wiktionary
udo baranie albo cielęce
SJP.pl
drąg przytwierdzony do przedniej części wozu konnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drąg łączący przednią część wozu, sań, bryczki itp. z zaprzęgiem konnym lub ciągnikiem;
Wiktionary
Dyszel – belka (obecnie metalowa, dawniej – drewniana) służąca do połączenia przyczepy lub maszyny rolniczej z hakiem pociągowym ciągnika, w przeszłości zaś – z przednią osią wozu konnego, żniwiarki lub kosiarki konnej.
Wikipedia
IPA: ˈdɨʃɛl, AS: dyšel
Wiktionary
1. potocznie: banknot dziesięciozłotowy;
2. zdrobnienie od: dysza;
3. zdrobnienie od: dycha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od dycha
Wiktionary
(1.1) To kosztowało tylko dyszkę.
Wiktionary
IPA: ˈdɨʃka, AS: dyška
Wiktionary
rzecz. dysza ż.
Wiktionary
osoba obdarzona wysokim głosem chłopięcym i śpiewająca takim głosem; dyszkant, dyskantysta
SJP.pl
1. dawniej: najwyższy głos w chórze;
2. głos chłopięcy równy sopranowi;
3. piskliwy głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba śpiewająca wysokim głosem chłopięcym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. wysoki głos chłopięcy;
(2.2) książk. piskliwy głos
Wiktionary
Dyszkant – termin muzyczny; odmiana wysokiego głosu ludzkiego. Najczęściej głos ten posiadają chłopcy przed mutacją (w języku angielskim dyszkant to „sopran chłopięcy” – boy soprano, choć w przypadku chórów mieszanych częściej stosuje się określenie treble).
Wikipedia
rzecz. dyszkancista mos., dyszkantysta mos.
przym. dyszkantowy
przysł. dyszkantowo
Wiktionary
(2.1) sopran
Wiktionary
→ dyszkant; dyskantowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z dyszkantem, dotyczący dyszkantu; wypowiedziany dyszkantem, piskliwym głosem
Wiktionary
rzecz. dyszkant m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w Polsce średniowiecznej: opłata za korzystanie z dróg, pobierana na rogatkach od przejeżdżających pojazdów
SJP.pl
związany z dyszlem
SJP.pl
rodzaj statku powietrznego
SJP.pl
w hutnictwie: element zestawu dyszowego wielkiego pieca, w postaci brązowego odlewu chłodzonego wodą, w którym osadzona jest dysza
SJP.pl
przymiotnik od: dysza
SJP.pl
osoba wierząca w dwóch bogów lub w Boga dwupostaciowego; diteista
SJP.pl
doktryna przyjmująca istnienie w Bogu dwóch natur i dwóch osób
SJP.pl
dytek; dawniej:
1. drobna moneta;
2. pieniądz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dydko, didko, ditko, dytko, dydo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, pierwotnie demon z wierzeń słowiańskich, później zdegradowany do roli straszydła.
Postać dydka wywodzi się od znanego na Rusi demona opiekuńczego domu (por. domowik), po chrystianizacji zdegradowanego do roli diabła, zwłaszcza leśnego, ostatecznie zaś do roli nocnego straszydła, którym straszono dzieci (por. bobo).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dytmarów (niem. Dittersdorf, cz. Potěkrby) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Lubrza. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Obniżenia Prudnickiego, będącego częścią Niziny Śląskiej, u podnóży Gór Opawskich. Przepływa przez nią rzeka Prudnik.
Wikipedia
w starożytnej wersyfikacji: czterozgłoskowa stopa wierszowa; podwójny trochej (chorej), dichorej, dychorej
SJP.pl
Dytrochej – w wersyfikacji antycznej stopa wierszowa składająca się z czterech sylab: długiej, krótkiej, długiej, krótkiej (); podwójny trochej. Współcześnie dytrochejem nazywa się niekiedy peon III z uwagi na występowanie akcentu pobocznego na sylabie pierwszej.
Wikipedia
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. uroczysta piesń kultowa ku czci Dionizosa;
2. pieśń pochwalna, utwór wychwalający kogoś lub coś; panegiryk;
3. pochwała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. oda albo pieśń pochwalna o charakterze patetycznym, wzniosłym, niekiedy tragicznym, wywodząca się ze starożytnej Grecji;
Wiktionary
Wikipedia
dotyczący dytyrambu
SJP.pl
skrót od: dywizja
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. dywizja, dywizji
Wiktionary
(1.1) Rektorem akademii został gen. dyw. Jarosław Bańko.
Wiktionary
rzecz. dywizja ż.
Wiktionary
mówienie lub pisanie nie na temat, bezładnie, rozwlekle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozwlekłe rozważanie nie na temat
Wiktionary
(1.1) Bez tych dywagacji, Adolfie, do rzeczy!
Wiktionary
IPA: ˌdɨvaˈɡat͡sʲja, AS: dyvagacʹi ̯a
Wiktionary
czas. dywagować ndk.
Wiktionary
odstępować, odbiegać od tematu; mówić, pisać nie na temat
SJP.pl
czasownik
(1.1) rozwlekle odchodzić od tematu
Wiktionary
(1.1) Urząd tymczasem myślał i myślał, rozważał, zastanawiał się, ważył za i przeciw, rekapitulował, dywagował, sortował, weryfikował i pieczętował.
(1.1) Nasz rozmówca nie chciał dywagować, co w sytuacji, gdyby okazało się, iż sprawca był tylko jeden.
Wiktionary
IPA: ˌdɨvaˈɡɔvat͡ɕ, AS: dyvagovać
Wiktionary
rzecz. dywagowanie n., dywagacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dywagować.
Wiktionary
czas. dywagować ndk.
Wiktionary
1. gruba tkanina ozdobna przykrywająca podłogę
2. dawniej: urząd dworski w krajach muzułmańskich
3. kolekcja utworów jednego poety w krajach muzułmańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba, wzorzysta tkanina, przeznaczona do przykrycia podłogi;
(1.2) rzad. ozdobna tkanina do powieszenia na ścianach
(1.3) urząd dworski w krajach muzułmańskich
(1.4) rada doradcza sułtana w imperium osmańskim;
(1.5) liter. zbiór utworów literackich jednego lub kilku poetów (termin funkcjonuje w literaturze krajów muzułmańskich);
(1.6) gw-pl|Bukowina. wersalka
Wiktionary
Dywan – tkanina dekoracyjna przeznaczona do pokrycia pewnych płaszczyzn (najczęściej podłóg, czasem także ścian).
Szacuje się, że dywany pojawiły się prawdopodobnie w Azji Centralnej między III a II tysiącleciem p.n.e. Najstarszym znanym nam dywanem jest tzw. Pazyryk. Został on odkryty przez rosyjskiego archeologa – Sergieja Rudenko – w 1949 roku. Odkrycie miało miejsce w dolinie Pazyryka na Syberii Południowej, przy granicy z Mongolią. Naukowcy wstępnie szacują datę Pazyryka na około 500 r. p.n.e., lecz biorąc pod uwagę sposób jego wykonania, domniema się, że jego tradycja może być starsza o kolejne 500 lat.
Wikipedia
(1.1) Wytrzep dywan, bo jest strasznie brudny.
Wiktionary
IPA: ˈdɨvãn, AS: dyvãn
Wiktionary
rzecz. dywaniarz m., dywaniarka ż.
:: zdrobn. dywanik m.
przym. dywanowy, dywaniarski
Wiktionary
kobieta pracująca przy wyrobie dywanów
SJP.pl
związany z produkcją dywanów
SJP.pl
zdrobnienie od: dywan; mały dywan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dywan
(1.2) mały kawałek dywanu, najczęściej do położenia w łazience lub obok łóżka
(1.3) bud. górna, ścieralna warstwa drogi asfaltowej, wykonana z asfaltobetonu lub smołobetonu
Wiktionary
(1.2) To był taki prosty dywanik, mama uszyła go z kawałków (…)
Wiktionary
IPA: dɨˈvãɲik, AS: dyvãńik
Wiktionary
rzecz. dywan m.
przym. dywanowy, dywanikowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dywanikiem, dotyczący dywanika
Wiktionary
rzecz. dywanik m.
Wiktionary
o cechach dywanokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
Dywanokształtne, rekiny dywanowe (Orectolobiformes) – rząd ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes). Największym przedstawicielem i jednocześnie największym z rekinów jest rekin wielorybi. W zapisie kopalnym znane są ze skamieniałości wczesnojurajskich, a w Polsce z jury środkowej Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, okolic Szczecina i z kredy dolnej Wysoczyzny Łódzkiej.
Wikipedia
o cechach dywanokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
film instruktażowy z ćwiczeniami domowymi niewymagającymi specjalnych przyrządów
SJP.pl
1. związany z dywanem;
2. nalot dywanowy - zmasowane bombardowanie wyznaczonego terenu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dywanem, dotyczący dywanu
Wiktionary
rzecz. dywan m., dywanik mrz.
Wiktionary
dyftyk; tyftyk;
1. dawniej: tkanina wełniana, jedwabna lub bawełniana; ubiór z tej tkaniny;
2. dawniej: jedwabna kapa na konia
SJP.pl
przypisywanie pola skalarnego danemu polu wektorowemu przez operator różniczkowy; rozbieżność, źródłowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozbieżność, różnorodność
(1.2) powstawanie rozbieżności
(1.3) mat. operator określający dla danego pola wektorowego pole skalarne, na podstawie którego można określić źródła i ujścia pola;
Wiktionary
Dywergencja, in. rozbieżność, źródłowość pola wektorowego – operator różniczkowy przyporządkowujący polu wektorowemu w przestrzeni euklidesowej 3-wymiarowej pole skalarne będące formalnie iloczynem skalarnym operatora nabla z wektorem pola.
Operator ten uogólnia się na przestrzenie euklidesowe n-wymiarowe z dowolnymi układami współrzędnych krzywoliniowych oraz na dowolne przestrzenie riemannowskie i pseudoriemannowskie.
Wikipedia
IPA: ˌdɨvɛrˈɡɛ̃nt͡sʲja, AS: dyvergẽncʹi ̯a
Wiktionary
związany z dywergencją, powstały wskutek dywergencji; dywergentny
SJP.pl
związany z dywergencją, powstały wskutek dywergencji; dywergencyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dywersantem, dotyczący dywersanta
Wiktionary
rzecz. dywersant mos.
Wiktionary
osoba niszcząca infrastrukturę gospodarczą lub militarną przeciwnika w celu osłabienia jego zdolności zaczepnych lub obronnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokonująca dywersji
Wiktionary
rzecz. dywersja ż.
:: fż. dywersantka
przym. dywersyjny, dywersancki
Wiktionary
(1.1) sabotażysta, spiskowiec
Wiktionary
uczestniczka lub organizatorka akcji dywersyjnych
SJP.pl
sabotaż;
1. działania sabotażowe lub propagandowe prowadzone na terytorium wroga w celu dezorganizacji jego działań wojennych;
2. działania zmierzające do zakłócenia życia politycznego i gospodarczego jakiegoś państwa, prowadzone w celu osiągnięcia korzyści politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. tajne działania prowadzone by osłabić nieprzyjaciela
Wiktionary
Dywersja – niszczące działanie wojenne na zapleczu, element z arsenału walki mający na celu odwrócenie uwagi przeciwnika. Działanie z ukrycia w celu osłabienia obronności lub gospodarki nieprzyjaciela w czasie wojny czy też wrogiego państwa w czasie pokoju. Dezorganizacja sił przeciwnika, polegająca na niszczeniu lub uszkadzaniu zasobów zbrojnych wroga.
Wikipedia
rzecz. dywersant mrz.
Wiktionary
1. zróżnicowanie lub rozszerzenie oferowanych produktów i usług w celu pełniejszego wykorzystania zasobów przedsiębiorstwa;
2. dywersyfikacja portfela papierów wartościowych - zakup różnych papierów wartościowych w celu obniżenia ryzyka inwestycyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) różnicowanie asortymentu produkcji lub usług w celu zmniejszenia ryzyka w prowadzeniu działalności gospodarczej;
Wiktionary
Dywersyfikacja – różnicowanie rodzaju działalności (asortymentu produkcji lub świadczonych usług), inwestycji i in., najczęściej w celu zmniejszenia ryzyka lub osiągania lepszych wyników.
Wikipedia
IPA: ˌdɨvɛrsɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: dyversyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
czas. dywersyfikować
rzecz. dywersyfikowanie
przym. dywersyfikacyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od dywersyfikacja
Wiktionary
IPA: ˌdɨvɛrsɨfʲikaˈt͡sɨjnɨ, AS: dyversyfʹikacyi ̯ny
Wiktionary
czas. dywersyfikować
rzecz. dywersyfikacja, dywersyfikowanie
Wiktionary
1. dotyczący dywersji - działań sabotażowych lub propagandowych prowadzonych na terytorium wroga w celu dezorganizacji jego działań wojennych;
2. dotyczący dywersji - działań zmierzających do zakłócenia życia politycznego i gospodarczego jakiegoś państwa, prowadzonych w celu osiągnięcia korzyści politycznych
SJP.pl
wyzbycie się aktywów o niskiej produktywności lub uznanych za zbędne; dezinwestycja
SJP.pl
Wikipedia
tkanina będąca imitacją aksamitu; dewetyna
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dywity
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dywitami, dotyczący Dywit
Wiktionary
rzecz. Dywity nmos., dywicianin m., dywicianka ż.
Wiktionary
zysk spółki akcyjnej wypłacany akcjonariuszom; zysk akcjonariusza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. część rocznego zysku netto spółki akcyjnej dzielona między akcjonariuszy proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nich akcji;
(1.2) ekon. obowiązkowa wpłata do budżetu państwa dokonywana przez przedsiębiorstwo państwowe
Wiktionary
Dywidenda (łac. dividendum „rzecz do podziału”) – aktywa (najczęściej pieniądze) wypłacane właścicielom (wspólnikom lub akcjonariuszom w zależności od formy prowadzenia spółki kapitałowej) jako wynagrodzenie za udzielenie kapitału.
Wikipedia
(1.1) Zarząd spółki rekomenduje, aby nie wypłacać dywidendy, ponieważ cały zeszłoroczny zysk chce przeznaczyć na inwestycje.
Wiktionary
IPA: ˌdɨvʲiˈdɛ̃nda, AS: dyvʹidẽnda
Wiktionary
przym. dywidendowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z dywidendą, dotyczący dywidendy
Wiktionary
rzecz. dywidenda ż.
Wiktionary
przepowiadanie przyszłości, wróżenie; wróżbiarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzad. przepowiadanie przyszłości, wróżenie
Wiktionary
Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) (łac. divinatio) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa). W środowisku naukowym wróżenie uznawane jest za pseudonaukę. Nie istnieje dowód potwierdzający skuteczność wróżenia.
Wikipedia
(1.1) Dywinacja, czyli przepowiadanie przyszłości, posługuje się szeregiem technik (np. wróżenie, chiromancja, jasnowidzenie, numerologia) i „pomocy naukowych” (np. karty, wahadełko, runy, fusy).
Wiktionary
(1.1) wróżenie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dywity (dawniej niem. Diwitten) – wieś w Polsce na Warmii, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dywity. Po reformie w 1973 r. miejscowość została siedzibą gminy Dywity.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Liczy ok. 3 tys. mieszkańców.
Wikipedia
znak graficzny łączący lub dzielący wyrazy; kreska, łącznik, znak przeniesienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. znak graficzny w postaci krótkiej poziomej kreski biegnącej na wysokości średniej linii pisma lub nieco poniżej tej linii; stosowany przy dzieleniu wyrazu między wierszami oraz przy łączeniu wyrazów wieloczłonowych;
Wiktionary
Dywiz, czyli łącznik – znak pisarski oznaczony znakiem - w postaci krótkiej poziomej kreski (krótszej od pauzy i półpauzy) uniesionej ponad podstawową linią pisma. Inne nazwy dywizu to: znak przeniesienia, mała kreska oraz tiret (z fr. tiré). Łącznik nie jest znakiem interpunkcyjnym.
Wikipedia
(1.1) Nazwiska o dwóch członach równorzędnych trzeba pisać z dywizem.
(1.1) W dawnych drukach różnie oznaczano dzielenie wyrazów, ale obecny stan jest taki, że kreskę podziałową stawia się na końcu wiersza, a ponawia na początku następnego tylko wtedy, gdy wyraz złożony, zapisywany z dywizem, został podzielony w miejscu dywizu.
Wiktionary
IPA: ˈdɨvʲis, AS: dyvʹis
Wiktionary
(1.1) łącznik, kreseczka
Wiktionary
wojskowa jednostka taktyczna złożona z kilku pułków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. jednostka taktyczna złożona z kilku pułków;
Wiktionary
Dywizja – podstawowy związek taktyczny różnych rodzajów sił zbrojnych (5–15 tys. żołnierzy) składający się zazwyczaj z pułków lub brygad różnych rodzajów wojsk (typowych dla danego rodzaju sił zbrojnych) przeznaczonych do prowadzenia walki oraz oddziałów i samodzielnych pododdziałów przeznaczonych do zabezpieczenia bojowego działań, zapewnienia zaopatrzenia materiałowego i utrzymania w gotowości bojowej sprzętu technicznego jednostek dywizyjnych.
Wikipedia
IPA: dɨˈvʲizʲja, AS: dyvʹizʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dywizjon m.
przym. dywizyjny
skr. dyw.
Wiktionary
dyon;
1. jednostka organizacyjna i taktyczna odpowiadająca batalionowi piechoty
2. w lotnictwie: samodzielna jednostka taktyczna
3. w marynarce wojennej: jednostka taktyczna złożona z kilku okrętów wojennych jednego typu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. pododdział w artylerii, lotnictwie albo marynarce wojennej
Wiktionary
Dywizjon (dawniej – nazwa skrócona dyon) – pododdział wojska, w artylerii, kawalerii, taborach – równorzędny batalionowi innych rodzajów wojsk.
Wikipedia
przym. dywizjonowy, dywizyjny
rzecz. dywizja ż.
Wiktionary
(1.1) skr. dyon
Wiktionary
przestarzale: dowódca dywizji
SJP.pl
Dywizjoner (niem. Divisionär, fr. Divisionnaire)
Wikipedia
zwolennik, przedstawiciel dywizjonizmu
SJP.pl
technika malarska zapoczątkowana przez impresjonistów, polegająca na malowaniu małymi, oddzielnymi plamami
SJP.pl
Dywizjonizm (fr. division = podział) – metoda malarska zapoczątkowana przez twórców impresjonizmu, rozwinięta przez neoimpresjonistów w tzw. pointylizm. Powstanie metody dywizjonizmu wiąże się z artystycznymi poszukiwaniami Claude’a Moneta. Wśród najsłynniejszych artystów dywizjonizmu jest baron Vittore Grubicy de Dragon, który przez długi czas mieszkał w Lierna nad jeziorem Como w celach artystycznych.
Wikipedia
związany z dywizjonem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dywizjonem, dotyczący dywizjonu
Wiktionary
rzecz. dywizjon mrz.
przym. dywizyjny
Wiktionary
w matematyce: uogólnienie pojęcia dzielnika elementu pierścienia przemiennego
SJP.pl
Dywizor – uogólnienie pojęcia dzielnika elementu pierścienia przemiennego. Pojecie to pojawiło się po raz pierwszy, pod nazwą dzielnika idealnego, w pracach E. Kummera o arytmetyce ciał podziału koła.
Wikipedia
przyrząd służący do trzymania rękopisu nad kasztą podczas składania
SJP.pl
Dywizorek – przyrząd w kształcie długich, wąskich widełek, przytrzymujący kartkę z rękopisem, maszynopisem lub wydrukiem na tenaklu (podstawce, utrzymującej kartkę w pozycji dogodnej do czytania przez zecera, tj. osobę zajmującą się składem tekstu). Czasem nazwą tą obejmowano zestaw obu przyrządów, tj. tenakiel wraz z dywizorkiem.
Wikipedia
przymiotnik od: dywizja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dywizją, dotyczący dywizji
Wiktionary
IPA: ˌdɨvʲiˈzɨjnɨ, AS: dyvʹizyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. dywizja ż., dywizjon m.
przym. dywizjonowy
Wiktionary
dawniej: dopuścić kogoś do tajemnicy, wtajemniczyć
SJP.pl
zdrobnienie od: Dyzma, Dionizy (imiona męskie); Dyzio
SJP.pl
dawniej: dysza
SJP.pl
zaburzenie mowy polegające na niewyraźnym wymawianiu głosek; dysartia
SJP.pl
Dyzartria – termin z zakresu neurologii; jeden z typów zaburzeń mowy, wynikający z dysfunkcji aparatu wykonawczego (języka, podniebienia, gardła, krtani). Dysfunkcja może być spowodowana: uszkodzeniem mięśni, unerwiających ich nerwów czaszkowych, jąder tych nerwów, dróg korowo-jądrowych, układu pozapiramidowego.
Wikipedia
spadek kursu dewiz, papierów wartościowych poniżej ich wartości nominalnej; dysażio; disagio; disaggio
SJP.pl
epidemiczna choroba zakaźna, powodująca biegunkę, odwodnienie i zatrucie organizmu; czerwonka bakteryjna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ostra choroba zakaźna jelit
Wiktionary
Dyzenteria, czerwonka (gr. δυσεντερία, dysentería) – ostra choroba zakaźna jelit, w szczególności jelita grubego, której objawem jest uporczywa biegunka i obecność krwi oraz śluzu w stolcu. Nieleczona prowadzi do śmierci.
Wikipedia
(1.1) czerwonka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dysgust; dawniej:
1. niechęć, niezadowolenie z czegoś;
2. zniewaga, afront
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niechęć wobec kogoś lub czegoś
(1.2) daw. zniewaga, naruszenie czyjejś godności
Wiktionary
(1.1) Francuska opinia publiczna patrzy na to z narastającym dyzgustem i oburzeniem.
(1.2) Małożto owi psubratowie dyzgustów Bogu naczynili, mało napalili kościołów, mało nahańbili krzyżów?
Wiktionary
zdrobnienie od: Dyzma, Dionizy (imiona męskie); Dyź
SJP.pl
Hyzio, Dyzio i Zyzio (ang. Huey, Dewey and Louie) – fikcyjne postacie stworzone przez Teda Osborne’a i Ala Taliaferro. Występują głównie w komiksach, ale także w filmach animowanych Disneya. Po raz pierwszy pojawili się w gazetowym pasku komiksowym 17 października 1937. Na ekranie zadebiutowali 15 kwietnia 1938 w filmie Donald's Nephews (Siostrzeńcy Donalda).
Wikipedia
przenośnie: człowiek bez wykształcenia, robiący przypadkowo karierę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Dyzma – imię męskie pochodzenia greckiego, od gr. δυσμη (dysmai, dysme) – zachód słońca lub gwiazd, „narodzony o zachodzie”. Imię to przypisywane jest tradycyjnie dobremu łotrowi – ukrzyżowanemu obok Chrystusa przestępcy, który nawrócił się i dostał obietnicę zbawienia.
Wikipedia
(1.1) Postać Dyzmy opisana jest w Biblii.
Wiktionary
wyznanie Kościoła wschodniogreckiego, który nie przystąpił do Unii Brzeskiej
SJP.pl
dotyczący dyzunitów
SJP.pl
w dawnej Polsce: prawosławny, który nie uznał unii brzeskiej (1596 r.)
SJP.pl
pełnienie pewnych obowiązków w wyznaczonym czasie; czas przeznaczony na ich wypełnianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pełnienie obowiązków społecznych lub zawodowych w przedziale czasu, na określonych warunkach
Wiktionary
(1.1) Ile dyżurów planowaćanujesz odbyć w przyszłym miesiącu?
Wiktionary
IPA: ˈdɨʒur, AS: dyžur
Wiktionary
czas. dyżurować
rzecz. podyżurowanie n., dyżurowanie n., dyżurka ż., dyżurny, dyżurna
przym. dyżurny
Wiktionary
(1.1) służba
Wiktionary
osoba pełniąca dyżur
SJP.pl
bolesne oddawanie moczu objawiające się pieczeniem w cewce moczowej; dysuria
SJP.pl
Dysuria, dyzuria (łac. dysuria) – objaw chorobowy polegający na bolesnym oddawaniu moczu, któremu często towarzyszy uczucie pieczenia w cewce moczowej (stranguria) i ogólny dyskomfort. Z dysurią wiąże się także częstomocz.
Wikipedia
pomieszczenie dla dyżurującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie lub miejsce, w którym pełniony jest dyżur
Wiktionary
rzecz. dyżur m., dyżurant m., dyżurny m., dyżurna ż., podyżurowanie n., dyżurowanie n.
czas. dyżurować ndk., podyżurować dk.
przym. dyżurny, dyżurowy
Wiktionary
kobieta pełniąca dyżur
SJP.pl
1. pełniący dyżur
2. z ironią o człowieku: służalczy
3. stale ten sam, powtarzający się, np. dyżurny temat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pełniący dyżur, dyżurujący
(1.2) przen. stale powtarzający się, używany w razie potrzeby
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która pełni dyżur
Wiktionary
(1.1) Redaktorzy dyżurni wielkich dzienników pilnymi telefonami przynaglali swych korespondentów w Limie do zdobycia szczegółowych informacji.
Wiktionary
IPA: dɨˈʒurnɨ, AS: dyžurny
Wiktionary
rzecz. dyżur m., dyżurant m., dyżurantka ż., dyżurowanie n., dyżurka ż., podyżurowanie n.
:: fż. dyżurna ż.
czas. dyżurować ndk., podyżurować dk.
przym. dyżurowy
Wiktionary
(2.1) dyżurant
Wiktionary
pełnić dyżur, pilnować porządku; czuwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dyżurować.
Wiktionary
rzecz. dyżur m., dyżurant m., dyżurantka ż., dyżurny m., dyżurna ż., podyżurowanie n., dyżurka ż.
czas. dyżurować ndk., podyżurować dk.
przym. dyżurny, dyżurowy
Wiktionary
związany z dyżurem
SJP.pl
skrót od: Dzieje Apostolskie - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = Dzieje Apostolskie
Wiktionary
Dz (Dz, dz) – dwuznak składający się z liter D i Z. Występuje w językach: polskim, słowackim i węgierskim. Najczęściej oznacza dźwięk spółgłoski zwarto-szczelinowej dziąsłowej dźwięcznej oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʣ].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ago
* hiszpański: (1.1) Act
źródła.
== Dz (język węgierski.) ==
litera|Dzdz|nagy Dz (1.1) és kis dz.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. majuskuła siódmej litery alfabetu węgierskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇jɛ ˌapɔˈstɔlsʲcɛ, AS: ʒ́ėi ̯e apostolsʹḱe
Wiktionary
skrót od: dziennik
SJP.pl
miasto w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Jabalpur.
Wiktionary
Jabalpur (hindi जबलपुर, Dźabalpur; hist. Jubbulpore) – miasto w środkowych Indiach, w stanie Madhya Pradesh, na wyżynie Dekan, w dolinie rzeki Narbada. W 2011 roku liczyło ok. 1,1 mln mieszkańców.
Duży węzeł kolejowy i drogowy a także ośrodek przemysłowy z fabryką broni, zakładami przemysłu spożywczego, bawełnianego, szklarskiego, cementowego. W mieście działa uniwersytet (od 1983 im. Rani Durgavati) i wyższa szkoła rolnicza. Na obrzeżach znajduje się lotnisko.
Wikipedia
(1.1) W 1864 roku Dżabalpur otrzymał prawa miejskie.
(1.1) Na obrzeżach Dżabalpuru znajduje się lotnisko.
Wiktionary
przym. dżabalpurski
Wiktionary
dotyczący Dżabalpuru, miasta w środkowych Indiach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Dżabalpurem (miastem w Indiach)
Wiktionary
rzecz. Dżabalpur mrz.
Wiktionary
[czytaj: dzadz-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, caciki, cacyki
SJP.pl
potocznie: młoda, atrakcyjna kobieta; dziunia, dziuńka, lacha, laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bardzo atrakcyjna dziewczyna, laska
Wiktionary
Dżaga – singel polskiej grupy muzycznej Virgin, wydany w 2004 nakładem wydawnictwa muzycznego Universal Music Polska. Singel został wydany w celach promujących drugi album studyjny zespołu Bimbo.
Tekst do utworu napisała Doda, zaś muzykę skomponował Tomasz Lubert.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʒaɡa, AS: ǯaga
Wiktionary
gwarowo: młot, kilof, czekan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kilof
(1.2) narzędzie do kruszenia lodu
Wiktionary
Dźagannath, Dźagannatha (dewanagari: जगन्नाथ trl. jagannāth(a)) – forma Kryszny przedstawiająca go jako Pana Świata (jagat „świat” + nāth „pan”), czczona przez wisznuitów, a pochodząca z Puri, świętego miasta hinduistów.
Przedstawiany zwykle z siostrą Subhadrą i bratem Balaramą (Balabhadrą, Baladewą). Wszystkie trzy figury wykonane są z drewnianych kloców, mają duże głowy o uproszczonych rysach twarzy, dużych oczach, są bez nóg, a ręce mają w postaci prostych kołków. Dźagannath jest w kolorze czarnym.
Wikipedia
religia indyjska; dżajnizm, dżinizm
SJP.pl
Dźinizm (też dżinizm dawniej dżajnizm, dżainizm, sanskryt जैन धर्म – trl. jaina dharma, trb. dźajna dharma) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, który powstał w Indiach około VI wieku p.n.e. w reakcji na silnie zrytualizowany braminizm.
Wikipedia
system religijno-etyczny, który powstał w Indiach około VI wieku p.n.e; założycielem był Wardhamana Mahawira; dźinizm; dżinizm; dżajnizm
SJP.pl
miasto w Indiach
SJP.pl
Jaipur (hindi जयपुर, trb. Dźajpur, trl. Jaypur; ang. Jaipur) – metropolia w północno-zachodnich Indiach, stolica Radżastanu i popularna atrakcja turystyczna zwana różowym miastem ze względu na kolor budynków, które wyłożone są różowym piaskowcem.
Wikipedia
mieszkaniec Dżajpuru
SJP.pl
mieszkanka Dżajpuru
SJP.pl
dotyczący Dżajpuru, miasta w północno-zachodnich Indiach
SJP.pl
przymiotnik od: Dżakarta (stolica Indonezji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Dżakarta
Wiktionary
(1.1) Hotel Marriott znajduje się na południe od centrum indonezyjskiej stolicy, w dzielnicy handlowej Mega Kunningan, w pobliżu jednej z dżakarckich dzielnic dyplomatycznych.
Wiktionary
IPA: d͡ʒaˈkart͡sʲci, AS: ǯakarcʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dżakarta ż., dżakartczyk mos., dżakartka ż.
Wiktionary
stolica Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Indonezji;
Wiktionary
Dżakarta (indonez. Jakarta, dawn. Batavia) – stolica i największe miasto Indonezji, w północno-zachodniej części Jawy, dziewiąta aglomeracja świata z 31 760 000 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: d͡ʒaˈkarta, AS: ǯakarta
Wiktionary
rzecz. dżakartczyk mos., dżakartka ż.
przym. dżakarcki
Wiktionary
(1.1) Batawia
Wiktionary
mieszkaniec Dżakarty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dżakarty
Wiktionary
IPA: d͡ʒaˈkarṭt͡ʃɨk, AS: ǯakarṭčyk
Wiktionary
rzecz. Dżakarta ż.
:: fż. dżakartka ż.
przym. dżakarcki
Wiktionary
mieszkanka Dżakarty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dżakarty
Wiktionary
IPA: d͡ʒaˈkartka, AS: ǯakartka
Wiktionary
rzecz. Dżakarta ż.
:: fm. dżakartczyk mos.
przym. dżakarcki
Wiktionary
owoc chlebowca różnolistnego (drzewa bochenkowego); jackfruit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. bot. ogromny, jadalny owoc chlebowca różnolistnego;
Wiktionary
Dżakfrut, jackfruit – owoc chlebowca różnolistnego (Artocarpus heterophyllus) z rodziny morwowatych, występującego w Azji Południowej, Południowo-wschodniej i Afryce.
Owoce (właściwie owocostany), nieco podobne do owoców chlebowca właściwego, osiągają do 90 cm długości i 30 kg masy. Spożywa się zarówno na surowo, jak i po poddaniu obróbce termicznej. Miąższ jest dość soczysty, ciemno-żółty, odznacza się intensywnym, upajającym zapachem. W kuchni indyjskiej wykorzystuje się również nasiona.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʒakfrut, AS: ǯakfrut
Wiktionary
rzecz. jackfruit m.
przym. dżakfrutowy
Wiktionary
(1.1) jackfruit
Wiktionary
Jacuzzi – potoczne określenie wanien z hydromasażem, czyli formą masażu wodnego. Dzisiejsze wanny jacuzzi obejmują swym znaczeniem modele wanien od najprostszych, wyposażonych w dysze ze strumieniami wody, aż po wysoce zaawansowane (z elektronicznym sterowaniem). Wanny z hydromasażem są jednym z podstawowych urządzeń w spa, często wchodzą w skład kompleksów basenowych oraz aquaparków.
Wikipedia
wierzchnia szata noszona przez Arabów; galabija
SJP.pl
Galabija, dżalabija (z arab. dżallabijja) – tradycyjna szata mężczyzn arabskich.
Szerokie, luźne okrycie noszone przez arabskich mężczyzn. Przypomina nieco europejską koszulę nocną.
Zwykle biała, odbijająca promienie słoneczne, lecz zdarzają się też bogato zdobione różnego rodzaju cekinami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Afganistanie, nad rzeką Kabul;
(1.2) geogr. adm. miasto obwodowe w południowo-zachodnim Kirgistanie;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dżalalabadzki
Wiktionary
przymiotnik od: Dżalalabad (miasto w Afganistanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżalalabadem, dotyczący Dżalalabadu (miasta w Afganistanie)
(1.2) związany z Dżalalabadem, dotyczący Dżalalabadu (miasta w Kirgistanie)
Wiktionary
rzecz. Dżalalabad mrz.
Wiktionary
miasto w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) państwo ludu, człon oficjalnej nazwy Libii;
Wiktionary
Dżamahirijja (arab. جماهيرية) – termin polityczny, neologizm wymyślony przez Mu’ammara al-Kaddafiego. W tłumaczeniu na język polski oznacza mniej więcej: państwo ludu. Do czasu obalenia rządu Kaddafiego był to człon oficjalnej nazwy Libii (tak samo, jak w innych państwach republika czy królestwo). Oficjalna nazwa tego państwa brzmiała: Wielka Arabska Libijska Dżamahirijja Ludowo-Socjalistyczna.
Wikipedia
(1.1) Wielka Arabska Libijska Dżamahirijja Ludowo-Socjalistyczna
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒãmaxʲiˈrʲijːa, AS: ǯãmaχʹirʹi•i ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj bojowego lub ceremonialnego noża arabskiego;
Wiktionary
Dżambia (arab. جمبية lub جنبية) – nóż bojowy, ale i ceremonialny, używany w krajach arabskich, w Turcji, Persji i Indiach.
Jako broń szczególnie popularny był w XVII i XVIII wieku. Głownia typowej dżambii jest obosieczna, krzywa, krótka z ością biegnącą przez całą jej długość. Rękojeści i pochwy tej broni mają różny kształt i dekorację w zależności od rejonu pochodzenia. Pochwa jest znacznie dłuższa od głowni, mocno wygięta, zakończona obłym guzem, dekorowana złotem, srebrem i drogimi kamieniami. Rękojeść oprawiona w róg, czasem żyrafi, o miodowożółtym kolorze.
Wikipedia
wielki meczet
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) geogr. toponim, stanowisko archeologiczne w północno-wschodniej Algierii;
Wiktionary
Dżamila (arab. جيميلة, fr. Djemila, łac. Cuicul) – stanowisko archeologiczne w północno-wschodniej Algierii. Znajdują się tu jedne z najlepiej zachowanych ruin rzymskiego miasta w Afryce Północnej, od 1982 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
IPA: d͡ʒãˈmʲila, AS: ǯãmʹila
Wiktionary
(1.1) rzecz. Dżamil m.
Wiktionary
łącznik umożliwiający zmianę konfiguracji komponentu komputera; jumper; zworka
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej: impreza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara młodzieżowa (głośna) impreza
Wiktionary
IPA: d͡ʒãmˈprɛza, AS: ǯãmpreza
Wiktionary
Jamshedpur (hindi जमशेदपुर, bengali জামশেদপুর, urdu جمشید پور) – aglomeracja miejska w Indiach w stanie Jharkhand na wyżynie Ćhota Nagpur. Około 628 tys. mieszkańców.
Jamshedpur jest stolicą dystryktu East Singhbhum. Zlokalizowane są tu zakłady przemysłowe koncernów: Tata Steel, Tata Motors, Tata Power, Lafarge Cement, Telcon, BOC Gases, Praxair, TCE, TCS, Timken India, Tinplate i innych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto położone na północy Zachodniego Brzegu na terenie Autonomii Palestyńskiej;
Wiktionary
Dżanin (Dżenin; arab. جنين, hebr. ג'נין, ang. Jenin) – jedno z miast Autonomii Palestyńskiej, położone na północy Zachodniego Brzegu.
Wikipedia
(1.1) Ruiny Dżaninu pod gołym niebem zaświadczają o wściekłości destrukcji.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒãɲĩn, AS: ǯãńĩn
Wiktionary
(1.1) Dżenin
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżankojem, dotyczący Dżankoja
Wiktionary
rzecz. Dżankoj mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Jordanii, ośrodek administracyjny muhafazy;
Wiktionary
Dżarasz (arab. جرش, także Jerash, Jerasz, Dżerasz), starożytna Geraza – miasto w Jordanii, ośrodek administracyjny muhafazy Dżarasz. Odległe ok. 50 km na północ od Ammanu.
Znane z odbywających się w lipcu festiwali kultury i sztuki z udziałem artystów z całego świata.
Wikipedia
(1.1) W Dżaraszu zwiedziliśmy teren wykopalisk.
Wiktionary
indyjska opowieść o poprzednich wcieleniach Buddy; dżataka
SJP.pl
Dźataki (jātaka) – opowieści o poprzednich wcieleniach Buddy. To zbiór opowiadań z początku naszej ery, dający obraz ówczesnego folkloru i obyczajowości indyjskiej. Włączone strofy poetyckie stanowią część kanonu religii buddyjskiej.
Dźataki są częścią (jedną z dwunastu) kanonu therawady, czyli Tipitaki napisanej w języku pali. Zawierają 574 opowieści o poprzednich wcieleniach Buddy Śakjamuniego, m.in. jako bodhisattwy. Opowieści te były oparte na popularnych bajkach o zwierzętach, baśniach, przy czym bohatera identyfikowano z przyszłym Buddą. Często te historie przedstawiają poświęcenie bodhisattwy. Przyczyniały się one do przesunięcia celu drogi wyzwolenia z arahanta na Buddę, jako wzór etyczny przedstawiając bodhisattwę.
Wikipedia
kasta hinduska
SJP.pl
Dźati (sanskryt जाति, „urodzenie”, ang. jati) – element systemu stratyfikacji społecznej w Indiach, określany nie do końca poprawnie terminem kasta. Wyższym w randze, odnoszącym się do stanów społecznych w Indiach, jest termin warna. Bóstwo opiekuńcze dla konkretnej dźati to dźatidewata.
Wikipedia
podstawowa jednostka pracy i energii w międzynarodowym układzie jednostek miar; dżul; joule
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżawachetią, dotyczący Dżawachetii
Wiktionary
rzecz. Dżawachetia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w południowej Gruzji, od zachodu ograniczona rzeką Kurą oraz z innych stron Górami Szawszeckimi i Samsarskimi
Wiktionary
Wikipedia
przym. dżawachecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dzawchanem, dotyczący Dzawchanu
Wiktionary
rzecz. Dzawchan mrz.
Wiktionary
jazz; dżez; rodzaj improwizowanej muzyki powstałej w USA, w której używane są europejskie instrumenty i w której powiązane są europejskie elementy harmonii z europejsko-afrykańską melodyką i afrykańskim rytmem
SJP.pl
naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry z jednym uchem (niekiedy z dwoma); zawartość tego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie użytkowe lub dekoracyjne zwykle zwężone u góry, często z jednym uchem;
(1.2) zawartość dzbana (1.1)
(1.3) środ. pejor. osoba głupia, tępa;
Wiktionary
miejscowość w Polsce:
Wikipedia
(1.3) Nie ma nic gorszego niż mieć we własnej drużynie takiego dzbana, który wszelkie problemy chce wyjaśniać poprzez bijatykę.
Wiktionary
IPA: d͡zbãn, AS: ʒbãn
Wiktionary
rzecz. dzbanecznik m., dzbanecznikowate nmos.
:: zdrobn. dzbanek m., dzbaneczek m., dzbanuszek m.
przym. dzbanowy, dzbankowy, dzbaneczkowy, dzbanecznikowaty
Wiktionary
(1.1) kruża
(1.3) cymbał
Wiktionary
zdrobnienie od: dzbanek; dzbanuszek
SJP.pl
podobny w kształcie do dzbaneczka
SJP.pl
roślina żywiąca się owadami, rosnąca w dżungli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Nepenthes|L.|ref=tak., rodzaj roślin owadożernych z rodziny dzbanecznikowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzbaneczniki występują głównie w Azji Południowo-Wschodniej (…).
Wiktionary
rzecz. dzban m., dzbanek m., dzbanuszek m.
Wiktionary
rodzina owadożernych roślin o liściach w kształcie dzbanków
SJP.pl
Dzbanecznikowate (Nepenthaceae Dumort.) – monotypowa rodzina roślin mięsożernych występujących w Azji południowo-wschodniej, północnej Australii oraz na wyspach od Madagaskaru po Nową Kaledonię na Pacyfiku. Do rodziny należy tylko jeden rodzaj - dzbanecznik (Nepenthes L.) z ok. 160 gatunkami.
Wikipedia
o cechach dzbanecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
zdrobnienie od: dzban
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dzban
(1.2) niewielki dzban
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Przyniosę ci w dzbanku trochę kwaśnego mleka.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zbãnɛk, AS: ʒbãnek
Wiktionary
rzecz. dzban mrz., dzbanuszek mrz., dzbanecznik mrz.
przym. dzbanowy, dzbankowy
Wiktionary
(1.1) dzbanuszek
(1.2) białystok|dzieżka., gw-pl|Śląsk Cieszyński|zbónek., gw-pl|Górny Śląsk|dzbonek.
Wiktionary
rodzaj drzew z rodziny bignoniowatych
SJP.pl
Dzbaniwo (Crescentia L.) – rodzaj drzew z rodziny bignoniowatych. Obejmuje 6 gatunków. Rośliny te rosną w Ameryce Centralnej od Meksyku po Panamę, na Antylach i w północnej części Ameryki Południowej sięgając po Peru i północną Brazylię na południu. Jako rośliny introdukowane zarejestrowane zostały w południowo-wschodniej Brazylii, na wyspach Galapagos oraz w Afryce (Czad, Benin i Gambia). Kwiaty wyrastające bezpośrednio z pni zapylane są przez nietoperze. Okazałe, mięsiste owoce wyewoluowały prawdopodobnie jako przystosowanie do rozprzestrzeniania za pośrednictwem przedstawicieli wymarłej współcześnie megafauny. W przypadku C. amazonica kluczową rolę w rozsiewaniu odgrywają ryby kąsaczokształtne – zjadają one owoc i uwalniają z niego nasiona, które w innym przypadku gniją. Ze względu na znaczenie użytkowe dzbaniwo kalebasowe C. cujete zostało rozprzestrzenione przez człowieka w całej strefie tropikalnej. Z kolei inny gatunek z tego rodzaju – C. portoricensis należy do najrzadszych roślin – znany jest tylko z czterech okazów dorosłych (rok 2017).
Wikipedia
przypominający kształtem dzbanek
SJP.pl
przymiotnik od: dzban
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dzbanem, mający postać dzbanu
(1.2) med. przypominający dźwięk powstający podczas dmuchania w szyjkę szklanej butelki, wskazujący na istnienie jamy w płucach
Wiktionary
rzecz. dzban mrz., dzbanek mrz., dzbanuszek mrz.
Wiktionary
(1.2) amforyczny
Wiktionary
zdrobnienie od: dzbanek; dzbaneczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dzbanek
(1.2) małe naczynie stołowe z uchem i dziobkiem, np. do mleka
Wiktionary
Dzbanuszek – oryginalna polska wersja impostu, stosowana w architekturze renesansu. Kamienny element w kształcie dzbanuszka. Występuje jako nasada na głowicy kolumny, jako podpora konstrukcji dachu, motyw tralki. Charakterystyczny element górnej kondygnacji krużganku dziedzińca na Wawelu.
Wikipedia
IPA: d͡zbãˈnuʃɛk, AS: ʒbãnušek
Wiktionary
rzecz. dzban mrz., dzbanek mrz., dzbanecznik mrz.
przym. dzbanowy, dzbankowy
Wiktionary
(1.1) dzbanek
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|dzboneczek.
Wiktionary
podobny kształtem do dzbanuszka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzbanuszek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzbanek
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zbónek.
Wiktionary
termin używany przez meteorologów jako określenie drobnego deszczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. deszcz o bardzo drobnych kroplach
Wiktionary
IPA: d͡ʒːa, AS: •ǯa
Wiktionary
rzecz. dżdżystość, dżdżownica, dżdżownik
przym. dżdżowy, dżdżysty
czas. dżdżyć
przysł. dżdżysto, dżdżyście
Wiktionary
bezkręgowiec o długim, walcowatym ciele zbudowanym z pierścieni; glista, glizda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. walcowaty, zbudowany z pierścieni bezkręgowiec;
(1.2) daw. woda deszczowa
Wiktionary
Dżdżownica może oznaczać w ogólnym znaczeniu pierścienicę:
a w wąskim znaczeniu gatunek:
Wikipedia
(1.1) Kret odżywia się dżdżownicami.
Wiktionary
IPA: d͡ʒːɔvʲˈɲit͡sa, AS: •ǯovʹńica
Wiktionary
rzecz. dżdżystość ż., deszcz m., dżdża ż., deżdż m.
przym. dżdżysty
Wiktionary
(1.1) reg. glizda
Wiktionary
ptak z rodziny siewek
SJP.pl
1. przymiotnik od: dżdżu;
2. przymiotnik od: dżdża
SJP.pl
o deszczu: padać drobnymi kroplami; mżyć, kropić, rosić, siąpić, siąpać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) meteorol. padać drobnym, gęstym deszczem
Wiktionary
(1.1) Od rana dżdżyło, a wiatr smagał pola mokrą mgłą.
Wiktionary
rzecz. dżdża ż., dżdżownica ż., dżdżownik mzw., dżdżowość ż., dżdżystość ż.
przym. dżdżowy, dżdżysty
przysł. dżdżysto, dżdżyście
Wiktionary
(1.1) mżyć, siąpić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. zob. dżdżysto.
Wiktionary
(1.1) Przeważnie o tej porze roku jest mgliście i dżdżyście, tym razem jednak natura okazała się być łaskawa i za oknem mamy iście letnią aurę.
Wiktionary
rzecz. dżdża m., deżdż mrz., dżdżystość ż.
czas. dżdżyć ndk.
przym. dżdżysty
przysł. dżdżysto
Wiktionary
(1.1) dżdżysto
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: dżdżyście, dżdżysto
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. tak, jak jest podczas obfitego deszczu
Wiktionary
(1.1) Niestety, ten pojazd nie palił kiedy było dżdżysto lub bardzo zimno, a w Norwegii przeważają takie dni.
Wiktionary
rzecz. dżdżystość ż., deżdż mrz., dżdża ż.
czas. dżdżyć ndk.
przym. dżdżysty
przysł. dżdżyście
Wiktionary
(1.1) dżdżyście
Wiktionary
→ dżdżysty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dżdżyste
Wiktionary
rzecz. deżdż m., deszcz m., dżdża ż., dżdżownica ż., dżdżownik m., dżdżenie n.
czas. dżdżyć ndk.
przym. dżdżysty, dżdżowy, deszczowy
przysł. dżdżysto, dżdżyście, deszczowo
Wiktionary
deszczowy, mokry (dzień, poranek)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. obfitujący w deszcz
Wiktionary
(1.1) Pierwsze ślizgawice pojawiają się zazwyczaj w dżdżyste dni, kiedy temperatura powietrza bliska jest zeru.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒːɨstɨ, AS: •ǯysty
Wiktionary
rzecz. deżdż m., deszcz m., dżdża ż., dżdżystość ż., dżdżownica ż., dżdżownik m., dżdżenie n.
czas. dżdżyć ndk.
przym. dżdżowy, deszczowy
przysł. dżdżysto, dżdżyście, deszczowo
Wiktionary
(1.1) deszczowy, słotny
Wiktionary
rodzaj mocnego, czarnego tytoniu, używanego w krajach arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej części Arabii Saudyjskiej, w prowincji Mekka, nad Morzem Czerwonym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dżudda
Wiktionary
minerał, uwodniony krzemianem glinu i magnezu z niewielką ilością żelaza; wermikulit
SJP.pl
gatunek azjatyckiej gazeli z rodziny krętorogich
SJP.pl
Gazela czarnoogonowa, dżejran (Gazella subgutturosa) – gatunek gazeli należący do rodziny wołowatych.
Występuje na pustynnych i półpustynnych obszarach Iranu, Afganistanu, zachodniego Pakistanu, południowej Mongolii i Chin, a także w Azerbejdżanie, Kazachstanie, Uzbekistanie, Kirgistanie, Tadżykistanie i Turkmenistanie na wysokości od 1000 do 3500 m n.p.m. Pojedynczo także w Turcji, Iraku, Syrii, Gruzji oraz Armenii.
Wikipedia
duża afrykańska małpa z rodziny wąskonosych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Theropithecus gelada|ref=tak., małpa afrykańska o charakterystycznym bujnym owłosieniu górnej części tułowia i ramion;
Wiktionary
Dżelada (Theropithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
IPA: d͡ʒɛˈlada, AS: ǯelada
Wiktionary
dotyczący Dżelalabadu, miasta w Afganistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże okrycie w podłużne pasy z rękawami i kapturem;
Wiktionary
Dżellaba, dżelaba, dżelab (arab. djellabah) – duże okrycie wełniane w podłużne pasy z rękawami i kapturem.
Wikipedia
rzecz. dżelaba, dżelab
Wiktionary
(1.1) dżelaba, dżelab
Wiktionary
rodzaj konfitur o galaretowatej konsystencji przyrządzany przez gotowanie świeżych owoców z dodatkiem cukru i pektyny; jam (przestarzałe)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. słodka, lepka substancja do smarowania chleba lub dodawana do naleśników, wytwarzana przez gotowanie owoców z cukrem;
Wiktionary
Dżem (ang. jam – zatkanie) – przetwór owocowy sporządzany z całych owoców lub ich części. Dżem przygotowuje się, gotując owoce z dużą ilością cukru. W zależności od rodzaju dżemu jak i rodzaju owoców, dżemy mogą zawierać dodatki zagęszczające: pektynę lub rzadziej żelatynę. Mogą być również dodawane inne owoce w celu zabarwienia lub wzmocnienia smaku.
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie zjadłem bułkę z dżemem malinowym.
Wiktionary
IPA: d͡ʒɛ̃m, AS: ǯẽm
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dżemik m.
przym. dżemowy
Wiktionary
zdrobnienie od: dżem (rodzaj konfitur)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dżem
(1.2) pot. małe opakowanie dżemu
Wiktionary
(1.1) Antosiu, zjesz kromeczkę z dżemikiem z moreli?
Wiktionary
rzecz. dżem m.
przym. dżemowy
Wiktionary
1. żartobliwie: turysta oszczędzający na jedzeniu;
2. pogardliwie: Anglik
SJP.pl
podobny do dżemu, mający cechy zbliżone do dżemu
SJP.pl
przymiotnik od: dżem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z dżemu, z dodatkiem dżemu, mający jego smak
Wiktionary
(1.1) Na warstwę dżemową nałożymy kolejny krążek ciasta.
Wiktionary
rzecz. dżem m., dżemik m.
Wiktionary
dawniej: sweter wkładany przez głowę; jumper
SJP.pl
ciemnoszary, metaliczny minerał z grupy siarkosoli; jamesonit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. inaczej: Dżanin
Wiktionary
Dżanin (Dżenin; arab. جنين, hebr. ג'נין, ang. Jenin) – jedno z miast Autonomii Palestyńskiej, położone na północy Zachodniego Brzegu.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʒɛ̃ɲĩn, AS: ǯẽńĩn
Wiktionary
minerał, rodzaj antygorytu
SJP.pl
gentleman;
1. dobrze wychowany mężczyzna;
2. mężczyzna wytworny, gustownie ubrany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna nienaganny pod względem form towarzyskich, taktowny, honorowy, godny zaufania, kulturalny, dobrze wychowany, uprzejmy, postępujący szlachetnie,
(1.2) mężczyzna wytworny, elegancko ubrany, elegancki
Wiktionary
Dżentelmen (ang. gentleman, fr. gentilhomme, hiszp. gentilhombre, wł. gentiluomo) – współcześnie mężczyzna o dobrym, uprzejmym, wspaniałomyślnym i kurtuazyjnym zachowaniu, bardzo miły.
Termin ten stosowany jest także jako synonim mężczyzny w ogóle (np. w przypadku oznaczeń urządzeń osobnych dla mężczyzn i kobiet).
Wikipedia
(1.1) Dżentelmen nie zostawia damy bez odpowiedzi.
Wiktionary
IPA: d͡ʒɛ̃nˈtɛlmɛ̃n, AS: ǯẽntelmẽn
Wiktionary
rzecz. gentleman m.
przym. dżentelmeński
przysł. dżentelmeńsko
Wiktionary
gentleman
Wiktionary
żartobliwie: osoba z marginesu społecznego prosząca o pieniądze w przesadnie grzeczny sposób
SJP.pl
sposób bycia charakterystyczny dla dżentelmena; taktowne, honorowe zachowanie
SJP.pl
charakterystyczny dla dżentelmena (gentlemana), taktowny, grzeczny; gentlemeński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dżentelmenem, dotyczący dżentelmena
przymiotnik jakościowy
(2.1) właściwy dżentelmenowi
Wiktionary
(2.1) Lenistwo, szlachetna cnota dżentelmeńska, jest owocem długich beztroskich lat prosperity, obfitości i spokoju.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒɛ̃ntɛlˈmɛ̃j̃sʲci, AS: ǯẽntelmẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. dżentelmen m., dżentelmeństwo n.
przysł. dżentelmeńsko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dżentelmeński
Wiktionary
rzecz. dżentelmen mos.
przym. dżentelmeński
Wiktionary
minerał, uwodniony krzemian występujący głównie w szczelinach skał wylewnych i głębinowych
SJP.pl
postać fikcyjna z powieści "Pinokio" Carla Collodiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Śródziemnym należąca do Tunezji;
Wiktionary
Dżerba (arab. جربة Jirba, wł. Gerba, fr. Djerba) – tunezyjska wyspa na Morzu Śródziemnym, w zatoce Mała Syrta, od czasów rzymskich połączona groblą z kontynentem afrykańskim. W 2023 roku została oficjalnie wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO
Wikipedia
(1.1) Na Dżerbie jest mnóstwo hoteli.
Wiktionary
rodzaj antylopy żyjący na stepach Mongolii
SJP.pl
Dżereń (Procapra) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
krowa rasy mlecznej; jersey
SJP.pl
Dżersej – spolszczona nazwa odmiany dzianiny wyrabianej oryginalnie z cienkich włókien wełnianych, obecnie także bawełnianych i innych rodzajów włókien. Nazwa materiału pochodzi od nazwy wyspy na kanale La Manche – Jersey.
Dzianina ta nadaje się do produkcji lekkiej odzieży (także bielizny) i pościeli. M.in T-shirty (także koszulki sportowe) wykonywane są na ogół z cienkiego dżerseju, w najbardziej popularnych wersjach – bawełnianego.
Wikipedia
krowa rasy mlecznej; jersey
SJP.pl
przymiotnik od: dżersej
SJP.pl
[czytaj: dżes-ika] Dżesika, Jessica; pogardliwie:
1. młoda dziewczyna cechująca się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; Karyna, karyna;
2. mała dziewczynka, której zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, gdyż uważa się je za przejaw błędów wychowawczych rodziców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dżesika, Jessica – imię żeńskie o prawdopodobnie hebrajskiej etymologii.
Imię Jessica nosiła jedna z postaci Kupca weneckiego Szekspira. Poeta prawdopodobnie zaczerpnął je od imienia biblijnej Jiski, córki Harana (Rdz 11,29). Imię to weszło w Polsce w szerszy użytek w latach 70. XX w. z języka angielskiego i jest zapisywane w wielu różnych wariantach, z których najpopularniejsze to Jessica oraz Dżesika.
Wikipedia
(1.1) Dżesice nie podoba się muzyka dżezowa.
(1.1) Z moimi bliźniakami chodzą do klasy aż trzy Dżesiki.
Wiktionary
rzecz. Jessica ż.
Wiktionary
1. czarny, błyszczący paciorek naszywany jako ozdoba na ubranie lub buty;
2. czarny, lśniący minerał, odmiana węgla brunatnego; gagat;
3. w fizyce kwantowej: wiązka cząstek wtórnych, wysyłana przez jądro atomowe podczas bombardowania go cząstkami o wysokiej energii; jet;
4. w astronomii: strumień plazmowej materii wyrzucany z biegunów jądra galaktyki lub gwiazdy; jet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. gagat (odmiana węgla brunatnego);
(1.2) jubil. ozdoby, często w formie paciorków, wykonywane z dżetu (1.1), stanowiące często część stroju żałobnego
(1.3) astr. strumień plazmowyazmowej materii wyrzucany z biegunów jądra galaktyki, czarnej dziury lub gwiazdy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.; zdrobn. dżecik mrz.
przym. dżetowy
Wiktionary
litera alfabetu greckiego; zeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa szóstej litery alfabetu greckiego, ζ;
Wiktionary
Dzeta (stgr. ζῆτα, Ζ ζ) – szósta litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 7. Dzeta pochodzi od litery alfabetu fenickiego zajin (𐤆). Od zety pochodzą łacińskie Z i cyrylickie З.
Wikipedia
IPA: ˈd͡zɛta, AS: ʒeta
Wiktionary
(1.1) zeta, zita
Wiktionary
przybrany, udekorowany dżetami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dżetem, dotyczący dżetu
Wiktionary
rzecz. dżet m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Zeus.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzeus bezlitośnie karał zbrodniarzy, a zwłaszcza krzywoprzysięzców i świętokradców, jak Syzyfa, Tantala lub Iksjona.
(1.1) Atrybutami Dzeusa były pioruny, berło, egida, dąb i orzeł.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zɛus, AS: ʒeus
Wiktionary
(1.1) Zeus, Kronion, Kronida, Jowisz, Jupiter
Wiktionary
jazz; dżaz; rodzaj improwizowanej muzyki powstałej w USA, w której używane są europejskie instrumenty i w której powiązane są europejskie elementy harmonii z europejsko-afrykańską melodyką i afrykańskim rytmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zob. jazz.
Wiktionary
Jazz, dżez – gatunek muzyczny, który powstał w ostatnich latach XIX wieku (zapoczątkowany pomiędzy 1890 a 1900 rokiem) na południu Stanów Zjednoczonych w dzielnicy prostytutek Storyville w Nowym Orleanie (tradycyjnie początki jazzu łączą się z Congo Square) jako połączenie muzyki zachodnioafrykańskiej i europejsko-amerykańskiej (bluesa, ragtime’u i muzyki europejskiej). Stanowi on połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej.
Wikipedia
IPA: d͡ʒɛs, AS: ǯes
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżezista mos., dżezówka ż., dżezowanie n.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) war. jazz, dżaz
Wiktionary
orkiestra dżezowa; jazz-band
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół wykonujący muzykę jazzową
Wiktionary
(1.1) Na festiwal zaproszono kilka dżezbendów zza oceanu.
Wiktionary
(1.1) zespół jazzowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk wykonujący dżez (jazz)
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżez mrz., dżezówka ż., dżezowanie n.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) dżezmen, jazzman; war. jazzista
Wiktionary
muzyk jazzowy; jazzman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk wykonujący dżez (jazz)
Wiktionary
rzecz. dżez mrz., dżezowanie n., dżezista mos., dżezówka ż.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) jazzman, dżezista, jazzista
Wiktionary
mający niektóre cechy dżezu; przypominający dżez
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) muz. przypominający dżez (jazz), podobny do dżezu (jazzu)
Wiktionary
(1.1) war. jazzopodobny
Wiktionary
grać, śpiewać muzykę dżezową; jazzować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) muz. grać lub śpiewać muzykę dżezową (jazzową)
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżez mrz., dżezista mos., dżezówka ż., dżezowanie n.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) war. jazzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. granie lub śpiewanie muzyki dżezowej (jazzowej)
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżez mrz., dżezista mos., dżezówka ż.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) war. jazzowanie
Wiktionary
but używany przez tancerzy dżezowych; jazzówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) but używany przez tancerzy dżezowych (jazzowych)
Wiktionary
rzecz. dżez mrz., dżezista mos., dżezowanie n., dżezmen mos.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy, dżezujący
Wiktionary
(1.1) war. jazzówka
Wiktionary
obuwie tancerzy dżezowych; jazzówki
SJP.pl
dotyczący dżezu, związany z dżezem; jazzowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. zob. jazzowy.
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżez mrz., dżezista mos., dżezówka ż., dżezowanie n.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezujący
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z jazz-rockiem, dotyczący jazz-rocka
przymiotnik jakościowy
(2.1) muz. charakterystyczny dla jazz-rocka, mający cechy jazz-rocka
Wiktionary
jazzujący;
1. wykorzystujący motywy jazzowe;
2. zbliżony do jazzu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) muz. wykorzystujący motywy dżezowe (jazzowe)
(1.2) muz. zbliżony do dżezu (jazzu)
Wiktionary
rzecz. dżezmen mos., dżez mrz., dżezista mos., dżezówka ż., dżezowanie n.
czas. dżezować ndk.
przym. dżezowy
Wiktionary
(1.1) war. jazzujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tureckie naczynie kuchenne, zazwyczaj miedziane, przypominające tygielek i służące do przygotowywania kawy;
Wiktionary
Dżezwa (tur. cezve, od arab. ja*dh*wa(t), czyli płonący węgiel), potocznie tygielek – rozpowszechnione w Turcji, na Bałkanach, Kaukazie i w Rosji naczynie kuchenne w kształcie kolby stożkowej, zwykle miedziane, wyposażone w długą rączkę i służące do sporządzania kawy po turecku. Mehrdad Kia, pisząc o życiu codziennym w państwie osmańskim, zauważa, że kawę w dżezwie przyrządzano tam już w XVI wieku.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʒɛzva, AS: ǯezva
Wiktionary
uderzać, godzić w kogoś czymś ostrym, kłującym; źgać; żgać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dźgnąć)
(1.1) uderzać lub pchać czymś spiczastym i/lub ostrym
(1.2) daw. jeść długo i żarłocznie
Wiktionary
(1.1) Bandyta dźgnął nożem przypadkowego przechodnia.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɡat͡ɕ, AS: ʒ́gać
Wiktionary
rzecz. dźganie n., dźgnięcie ż.
czas. dźgnąć dk., war. żgać ndk., war. źgać ndk.
Wiktionary
(1.1) kłuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dźgać.
Wiktionary
czas. dźgać ndk.
Wiktionary
uderzyć kogoś czymś ostrym, kłującym, ukłuć; źgnąć; żgnąć
SJP.pl
uderzyć kogoś czymś ostrym, kłującym, ukłuć; źgnąć; żgnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ugodzenie ostrym przedmiotem
Wiktionary
(1.1) Zanim się przeto oparło stopę na podłodze, można było dostać dziesięć kul, albo dźgnięć nożem.
Wiktionary
czas. dźgnąć dk., dźgnąć się dk., dźgać ndk., dźgać się ndk.
Wiktionary
(1.1) ukłucie
Wiktionary
Jharkhand (hindi झारखंड, trb.: Dźharkhand, trl.: Jhāṛkhaṁḍ; ang. Jharkhand) – stan we wschodnich Indiach, który powstał w wyniku wydzielenia części terytorium ze stanu Bihar 15 listopada 2000 roku. Jharkhand graniczy z Uttar Pradesh na północy, Chhattisgarh na zachodzie, Orisą na południu i Zachodnim Bengalem na wschodzie.
Popularne jest także określenie tego stanu jako Vananchal, co oznacza z hindi; vana – lasy i anachal – obszar.
Wikipedia
czasownik niedokonany (dk. dziabnąć)
(1.1) pot. uderzać ostrym narzędziem; łupać, rąbać
(1.2) gw-pl|Poznań. pleć, spulchniać ziemię motyką
Wiktionary
(1.1) Poredzały dziabiąc motyczkami ziemię i kopiasto obsypując grzędy, galancie wyrosłe.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑabat͡ɕ, AS: ʒ́abać
Wiktionary
rzecz. dziabanie n., reg. pozn. dziabka. ż.
czas. dziabnąć dk., rozdziabać dk.
Wiktionary
pieszczotliwie o ukochanej osobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziabać.
Wiktionary
czas. dziabać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie o małej motyce lub tego typu zabawce do piaskownicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. motyka
(1.2) pot. czekan (we wspinaczce)
Wiktionary
Motyka (kopaczka) – narzędzie ręczne służące do spulchniania gleby, kopczykowania roślin, zwalczania chwastów; wykorzystywana głównie w ogrodnictwie i rolnictwie.
Motyka zbudowana jest z płaskiego ostrza, najczęściej żelaznego, osadzonego na długim, drewnianym trzonku, prawie prostopadle do tego trzonka. Ostrze to może mieć różny kształt i wielkość.
Jest to jedno z najstarszych narzędzi – motyka z kamiennym ostrzem znana była już w neolicie.
Wikipedia
czas. dziabać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziabnąć.
Wiktionary
czas. dziabnąć dk.
Wiktionary
1. robić na drutach;
2. dziać się - mieć miejsce, wydarzać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) włók. robić dzianinę: ubranie, tkaninę z nitek na drutach, szydełkiem
(1.2) stpol. mówić
czasownik zwrotny niedokonany dziać się
(2.1) odbywać się, mieć miejsce, zdarzać się
Wiktionary
(1.1) Babcia wieczorami działa nam sweterki.
(2.1) Co tam się dzieje za tym krzakiem?
(2.1) Strach pomyśleć, co się będzie działo, jako że politycy obiecywali cud gospodarczy, a wyszedł bubel z bezrobociem w tle.
Wiktionary
IPA: d͡ʑät͡ɕ, AS: ʒ́äć
Wiktionary
rzecz. dzianie n., dzieło n., dzianina ż., dzieje nmos., nadzieja ż.
czas. nadziać, zadziać się
przym. dziejowy, dziany
Wiktionary
dziadek;
1. ojciec matki lub ojca;
2. przodek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. podn. dziadek
(1.2) przodek
(1.3) daw. wojsk. hetman Czarnecki
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pogard. staruch, starszy człowiek
(2.2) pogard. żebrak, biedak; Gloger.
(2.3) łódź. kapuśniak z ziemniakami
(2.4) pot. rzep łopianu
(2.5) środ. żegl. fala zalewająca pokład
Wiktionary
Inne:
Wikipedia
(1.1) Synu, twój dziad umarł walcząc za ojczyznę i winien jesteś pamiętać o nim.
(2.1) Co robisz? — Spieprzaj, dziadu! — mówisz i odpychasz człowieka (…)
(2.2) A wszyscy piszczą, a narzekają, jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę mają.
(2.3) Matka często gotowała dziada na obiad.
Wiktionary
IPA: d͡ʑat, AS: ʒ́at
Wiktionary
rzecz. dziadostwo n., dziadowanie n., dziadyga mos., dziady lm nm., dziadzienie n., zdziadzienie n., dziaders mos., dziaderstwo n., dziaderyzm m.
:: zdrobn. dziadek mos., dziadziuś mos.
:: fż. dziadówka ż., dziadówa ż.
czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
Wiktionary
(1.2) przodek, praojciec; książk. antenat, ascendent, wstępny; żart. praszczur
(2.1) grzyb, reg. śl. chachor.
(2.2) reg. śl. chachor.
(2.4) rzep
(2.5) dziadek
Wiktionary
1. ojciec matki albo ojca
2. staruszek
3. w niektórych grach: fikcyjny gracz na miejscu brakującego partnera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ojciec ojca
(1.2) ojciec matki
(1.3) pot. starszy pan, mężczyzna w podeszłym wieku
(1.4) karc. w brydżu: wymyślony gracz, który zastępuje brakującego partnera
(1.5) daw. wojsk. Józef Piłsudski
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zob. dziadek do orzechów.
(2.2) środ. żegl. fala zalewająca pokład
Wiktionary
Inne:
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek ma osiemdziesiąt lat.
(1.4) Skoro jest nas tylko trzech, to zagrajmy chociaż z dziadkiem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑadɛk, AS: ʒ́adek
Wiktionary
rzecz. dziad m., dziady nmos., dziadkowie mos., dziadostwo n., dziadzienie n., zdziadzienie n.
:: zdrobn. dziadziuś m., dziadunio m., dziadeczek m.
:: zgrub. dziadyga m.
czas. dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziadkowy, dziadowski
Wiktionary
(1.1) dziadek ojczysty, gw-pl|Górny Śląsk|starzyk, upa.
(1.2) dziadek macierzysty, gw-pl|Górny Śląsk|starzyk, upa.
(1.3) staruszek, gw-pl|Górny Śląsk|starzyk.
(2.2) dziad
Wiktionary
żartobliwie: sklep z odzieżą używaną; ciuchland, lumpeks, szmateks, szmatland
SJP.pl
osoba traktująca młodych ludzi w lekceważący i protekcjonalny sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pejor. mężczyzna w sile wieku, zwykle wpływowy, który traktuje kobiety lub młode osoby lekceważąco, protekcjonalnie, przedmiotowo, z poczuciem wyższości
(1.2) pot. obraź. mężczyzna wykorzystujący swoją uprzywilejowaną pozycję społeczną do budowania swojego wizerunku
(1.3) pot. żart. osoba o poglądach, gustach lub sposobie bycia, które zdaniem komentatora są przestarzałe i nieadekwatne do teraźniejszości
Wiktionary
(1.1) Dla politycznych dziadersów kobiety to kwiatek u kożucha umilający życie: „całujemy panie w rączki”, ale do władzy się oczywiście nie nadają, bo – jak wiadomo – ich macice wędrują, wpadają w histerię.
Wiktionary
rzecz. dziaderyzm m., dziadertwo n., dziadek m., dziadyga m., dziad m., dziadulo m., dziadzio m., dziadziuś m., dziadziunio m., dziadulek m., pradziad m., pradziadek m., prapradziad m., prapradziadek m., dziadkowie mos., dziadostwo n., dziadowanie n., dziadzienie n., zdziadzienie n., dziady nmos., dziadówka ż., dziadówa ż.
:: fż. dziaderka ż.
czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziaderski, dziadkowy, dziadowy, dziadowski
przysł. dziadowsko
Wiktionary
poglądy typowe dla dziadersa
SJP.pl
żartobliwie o kimś przypominającym dziada
SJP.pl
żartobliwie: staruszek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dziadkowice; dziadkowski
SJP.pl
rodzice ojca lub matki; babcia z dziadkiem
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) pot. rodzice rodziców; babcia i dziadek
(1.2) lm. zob. dziadek.
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Mama wspominała, jak dziadkowie nie chcieli zgodzić się na jej ślub z tatą.
(1.2) W czasie rodzinnego obiadu dziadkowie rozmawiali o polityce, a babcie o szydełkowaniu.
Wiktionary
IPA: d͡ʑatˈkɔvʲjɛ, AS: ʒ́atkovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. dziadek mos., dziaduś mos., dziadzia mos., dziadzio mos., dziaders mzw./mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lub reg. majątek, spadek po dziadku
Wiktionary
(1.1) dziadowizna
Wiktionary
przymiotnik od: Dziadkowice; dziadkowicki
SJP.pl
przymiotnik od: dziadek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do dziadka, będący jego własnością
Wiktionary
rzecz. dziadek mos., dziaders mzw./mos.
czas. zdziadzieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kiść ogona wolego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. biedak
Wiktionary
Dziadoch – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wierzbinek, na lewym brzegu Noteci. Do 31 grudnia 2016 część wsi Teresewo pod nazwą Dziadak.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑadɔx, AS: ʒ́adoχ
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. obręcz żelazna do szczepiania pługa z kółkami
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈdɔxa, AS: ʒ́adoχa
Wiktionary
dawniej: dziadek z żoną; dziadkowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. coś tandetnego lub lichego
(1.2) pogard. grupa ludzi biednych lub niepoważanych
(1.3) pot. życie osoby biednej, ubogiej
(1.4) pot. grupa żebraków
Wiktionary
rzecz. dziad m., dziadowanie n., dziadek mos., dziady nmos., dziaders mzw./mos.
czas. dziadować ndk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
Wiktionary
(1.1) badziewie, chłam, tandeta, lipa, bubel
(1.3) nędza, ubóstwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dziadosz – polskie nazwisko.
Wikipedia
śląskie plemię słowiańskie, zamieszkujące we wczesnym średniowieczu tereny między dolnym Bobrem a Odrą
SJP.pl
Dziadoszanie, Dziadoszyce, Dziadosicze (lat. Dadosesani, Diedesisi, Diedesi, Diedesa, Dedosize, Dedosese) – plemię słowiańskie lokalizowane na obszarze środkowego Bobru, w okolicach Szprotawy oraz Głogowa, gdzie rzekomo miałby znajdować się ich gród centralny. Liczne grodziska plemienne znane z okolic Głogowa świadczą o tym, że osadnictwo dziadoszańskie w IX – X w. miało zdecentralizowany charakter.
Wikipedia
członek śląskiego plemienia słowiańskiego, zamieszkującego we wczesnym średniowieczu tereny między dolnym Bobrem a Odrą
SJP.pl
1. obraźliwie: stara kobieta; starucha;
2. potocznie: coś kiepskiego; dziadówka
SJP.pl
potocznie:
1. żyć w biedzie, niedostatku; biedować;
2. żebrać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. biedować, żyć w biedzie
(1.2) pot. żebrać
czasownik zwrotny niedokonany dziadować się
(2.1) gwara. guzdrać się
Wiktionary
(1.1) Nie będzie żadnych granic, będziesz, bracie, jeździł, gdzie ci się podoba. Nie będzie już nigdy wojen, a naród nie będzie tak dziadował, jak przedtem, bo wszystko kupisz bez cła.
(1.2) Pod sklepem dziadował jakiś brudny mężczyzna. Twierdził, że stracił pracę i mieszkanie.
Wiktionary
rzecz. dziad m., dziadowanie n., dziadostwo n., dziady nmos., dziaders mzw./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziadować.
(1.2) pot. pozostawanie w niedostatku, w biedzie
(1.3) pot. proszenie o jałmużnę, pomoc, wsparcie
Wiktionary
rzecz. dziaders mzw./mos., dziad m., dziadyga m., dziadówka ż., dziadówa ż., dziadostwo n., dziady nmos.
czas. dziadować ndk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
Wiktionary
(1.2) biedowanie, robienie bokami, klepanie biedy
(1.3) żebranie, chodzenie po prośbie
Wiktionary
wyglądający jak dziad
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: grunt odziedziczony po dziadzie; dziadzizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lub reg. majątek, spadek po dziadku
(1.2) reg. grunt otrzymany po matce
Wiktionary
Dziadowizna – według TERYT jest to część miasta Kraśnika w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim. Według Geoportalu miejscowość znajduje się w granicach wsi Pasieka-Kolonia, którą wyłączono z Kraśnika 1 stycznia 1973.
Wikipedia
(1.1) dziadkowizna
(1.2) babizna
Wiktionary
1. obraźliwie:
a) żebraczka;
b) uboga kobieta;
2. potocznie: coś kiepskiego; dziadówa;
3. żartobliwie: materiałowa torba na zakupy;
4. kaszubska zupa na maślance z boczkiem i ziemniakami
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. miejsca zaniedbane lub niewłaściwie funkcjonujące;
2. dom starców;
3. sklep z odzieżą używaną; ciuchland, ciucholand, lumpeks, szmateks, szmatland, bublownia
SJP.pl
Dziadownia – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dziadowa Kłoda
SJP.pl
1. potocznie: należący do żebraka, żebraczy;
2. potocznie: mało wart; tandetny, nędzny;
3. dawniej: należący do przodka, dziada;
4. po dziadowsku - nędznie, byle jak, jak żebrak
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) należący do żebraka, właściwy żebrakowi
(1.2) tandetnie zrobiony, licho, nędznie wyglądający
Wiktionary
rzecz. dziad mos., dziadostwo n., dziadek mzw./mos.
przysł. dziadowsko
czas. dziadować ndk.
Wiktionary
(1.1) żebraczy
(1.2) nędzny, kiepski, lichy
Wiktionary
przymiotnik od: dziad
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
zgrubienie od: dziadulo
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulek, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadulek, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pieszcz. o dziadku
(1.2) pot. pieszcz. o starszym mężczyźnie
Wiktionary
(1.2) Na ławeczce parkowej usiadł dziadunio z psem.
Wiktionary
rzecz. dziad mos., dziadek mos., dziaduś mos., dziadzia mos., dziadzio mos.
przym. dziaduniowy
Wiktionary
(1.1) dziadzio, dziadziuś
(1.2) dziadzia, dziadzio, staruszek
Wiktionary
przymiotnik od: dziadunio
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziadulek, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. także żart. dziadek
(1.2) pieszcz. także żart. staruszek
(1.3) pieszcz. także żart. żebrak
Wiktionary
(1.1) Na szczęście mam jeszcze obu dziadusiów żyjących.
(1.2) Jakiś rowerzysta potrącił dziadusia spacerującego alejką parkową.
Wiktionary
rzecz. dziadek mos., dziadkowie lm m., dziadulo mos., dziadunio mos., dziady lm nm., dziadzia mos., dziadzio mos., dziadziuś mos.
Wiktionary
(1.1) dziadek, dziadunio, dziadzio, dziadziuś
Wiktionary
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziadulek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
dawny obrzęd ludowy Słowian i Bałtów, wywodzący się z przedchrześcijańskich obrzędów słowiańskich, polegający na zbieraniu się ludu w celu nawiązania kontaktu z duszami zmarłych i pozyskania ich przychylności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kult. rel. obrzęd ludowy z terenu Kresów, podczas którego przywołuje się duchy zmarłych; ; Gloger.
(1.2) daw. chmury
(1.3) daw. rupiecie, stare sprzęty
(1.9) lud. łopian
(1.10) lud. jeżyna
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: dziad
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W teraźniejszych czasach ponieważ światłe duchowieństwo i właściciele usiłowali wykorzenić zwyczaj połączony z zabobonnémi praktykami, i zbytkiem częstokroć nagannym; pospólstwo więc święci Dziady tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza. Zastawia się tam pospolicie uczta z rozmaitego jadła, trunków, owoców, i wywołują się dusze nieboszczyków.
Wiktionary
rzecz. dziaders mzw./mos., dziadzio mos., dziadzia mos., dziaduś mos., dziadostwo n., dziadowanie n., dziadyga m., dziad m., dziadzienie n., zdziadzienie n., dziadek m., dziadziuś m., dziadówka ż., dziadówa ż.
czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
Wiktionary
(1.5) daw. dziadki
(1.9) łopian, reg. rzep
Wiktionary
pogardliwie o mężczyźnie w starszym wieku; staruch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. mężczyzna, szczególnie stary
Wiktionary
(1.1) - Ten dziadyga? - Choć on i dziadyga, ale mądry, kuty na cztery nogi, na każdą rzecz, na każde wydarzenie ma swój wybieg chłopski i sposób jaki nieomylny.
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈdɨɡa, AS: ʒ́adyga
Wiktionary
rzecz. dziad mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) dziad, grzyb, piernik, pryk, staruch
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) infant. pieszcz. dziadek
Wiktionary
(1.1) Idź, otwórz dziadzi drzwi.
Wiktionary
rzecz. dziadek mos., dziadkowie lm m., dziadulo mos., dziadunio mos., dziaduś mos., dziady lm nm., dziadzio mos., dziadziuś mos.
Wiktionary
(1.1) dziadek, dziadunio, dziadzio, dziadziuś
Wiktionary
żartobliwie: staruszek ubierający się młodzieżowo
SJP.pl
potocznie:
1. stawać się starym; starzeć się;
2. stawać się biednym; biednieć
SJP.pl
potocznie: z politowaniem o starym mężczyźnie
SJP.pl
dawniej: należący do dziada, dotyczący dziada; dziadowy
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadulek, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. dziadek
(1.2) pieszcz. staruszek
Wiktionary
(1.1) Mój dziadzio zamieszkał na wsi.
(1.2) Alejką parkową dreptał jakiś dziadzio, lekko utykając na lewą nogę.
Wiktionary
rzecz. dziaders mzw./mos., dziadek mos., dziadkowie lm m., dziadulo mos., dziadunio mos., dziaduś mos., dziady lm nm., dziadzia mos., dziadziuś mos.
Wiktionary
(1.1) dziadek, dziadunio, dziadzia, dziadziuś
(1.2) dziadek, dziadunio, dziadzia, dziadziuś
Wiktionary
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
zgrubienie od: dziad; pogardliwie lub z politowaniem o starym mężczyźnie albo o żebraku
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadulek, dziadzio, dziadziunio, dziadziuś
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadulek, dziadziuś
SJP.pl
pieszczotliwie: dziadek; dziadulo, dziadunio, dziaduszek, dziaduś, dziadzia, dziadzio, dziadziunio, dziadulek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: dziadek
Wiktionary
(1.1) Dziadziuś poszedł z Witusiem na spacerek do lasu.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑäd͡ʑüɕ, AS: ʒ́äʒ́üś
Wiktionary
rzecz. dziadek m., dziad mos./mzw.
Wiktionary
dawniej: grunt odziedziczony po dziadzie; dziadowizna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawna danina zbożowa na Litwie
SJP.pl
1. jeść, przeżuwać pokarm bardzo powoli;
2. robić coś bardzo wolno, źle i niedokładnie;
3. w zwrocie "nic nie dziamie" - nic nie rozumie
SJP.pl
mlaskać przy jedzeniu
SJP.pl
czasownik
(1.1) przeżuwać coś powoli, najczęściej mlaszcząc
(1.2) dłubać przy czymś, robić coś bez przekonania
Wiktionary
(1.1) Krowa na pastwisku dziamdzia trawę.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑãmʲd͡ʑät͡ɕ, AS: ʒ́ãmʹʒ́äć
Wiktionary
rzecz. dziamdzianie n.
Wiktionary
(1.1) przeżuwać, mlaskać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziamdziać.
Wiktionary
rzecz. niedziamdzianie n.
czas. dziamdziać ndk.
Wiktionary
mówić dużo i szybko
SJP.pl
jeść, przeżuwać pokarm bardzo powoli; dziamać
SJP.pl
narzekać, nudzić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
piękny koń wierzchowy lub cugowy rasy hiszpańskiej, włoskiej lub tureckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jeźdz. rasowy koń
Wiktionary
Koń andaluzyjski, Pura Raza Española (skrót PRE) – jedna z ras koni gorącokrwistych, a jednocześnie jedna z najsławniejszych ras z Hiszpanii. Koń andaluzyjski pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego i rozpowszechnił się w całej Europie.
Głównym ośrodkiem szkoleniowym koni andaluzyjskich jest Królewska Andaluzyjska Szkoła Sztuki Jeździeckiej (Real Escuela Andaluza de Arte Ecuestre) w Jerez de la Frontera w południowo-zachodniej Hiszpanii, w Andaluzji.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑãnɛt, AS: ʒ́ãnet
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziać.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑä̃ɲɛ, AS: ʒ́ä̃ńe
Wiktionary
czas. dziać
rzecz. dzieje nmos.
przym. dziejowy
Wiktionary
wyrób włókienniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. materiał powstający przez tworzenie oczek z przędzy i łączenie ich;
(1.2) włók. wyrób z dzianiny (1.1)
Wiktionary
Dzianina, dzianka – wyrób włókienniczy powstający w procesie dziania z jednej lub wielu nitek tworzących połączone ze sobą oczka (pętle z nitek).
Dzianina może być luźna lub gęsta, charakteryzuje się wysoką sprężystością; produkowana jest z przędzy dziewiarskiej w procesie dziania ręcznego lub maszynowego, a następnie odpowiednio wykańczana. Może mieć określony kształt lub występować jako materiał metrażowy.
Wikipedia
IPA: d͡ʑä̃ˈɲĩna, AS: ʒ́ä̃ńĩna
Wiktionary
czas. dziać ndk.
przym. dzianinowy
Wiktionary
mający niektóre właściwości dzianiny; przypominający dzianinę
SJP.pl
rzemieślnik pracujący przy wyrobie dzianin
SJP.pl
przymiotnik od: dzianina
SJP.pl
dwuletnia roślina ozdobna z rodziny astrowatych; gailardia; gajlardia
SJP.pl
Gailardia, dzianwa (Gaillardia Foug.) – rodzaj z rodziny astrowatych. Należy do niego 21 gatunków. Występują one głównie w Ameryce Północnej (od Kanady po Meksyk), dwa tylko gatunki pochodzą z Ameryki Południowej. Rosną na prerii i w formacjach leśnych.
Niektóre gatunki i mieszańce uprawiane są jako rośliny ozdobne: gailardia nadobna G. pulchella, gailardia oścista G. aristata, gailardia ogrodowa G. hybrida i gailardia wielkokwiatowa G. ×grandiflora.
Wikipedia
1. zrobiony z dzianiny;
2. potocznie: bogaty, zamożny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kraw. wykonany z dzianiny
(1.2) pot. zamożny, bogaty
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika dziać
Wiktionary
czas. dziać
Wiktionary
(1.2) nadziany
Wiktionary
potocznie: tatuaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. tatuaż
Wiktionary
Tatuaż – forma modyfikacji ciała polegająca na wprowadzeniu tuszu do skóry właściwej, aby zmienić pigment skóry. W krajach zachodnich ok. kilkanaście procent populacji ma tatuaż; częściej posiadają go mężczyźni i osoby młode.
Wikipedia
rzecz. dziarg m., dziarganka ż., dziaranie n., wydziarnie n.
czas. dziargać, dziarać ndk., wydziarać dk.
Wiktionary
(1.1) dziarg, dziarganka
Wiktionary
potocznie: tatuować; dziabać, dziergać, dziargać
SJP.pl
dziergać; potocznie:
1. robić na drutach, szydełkiem; dzierzgać;
2. haftować, wyszywać;
3. tatuować; dziabać, dziarać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydziargać)
(1.1) pot. robić na drutach
(1.2) pot. szydełkować
(1.3) pot. haftować, wyszywać
(1.4) pot. tatuować
czasownik zwrotny niedokonany dziargać się
(2.1) gwara więzienna samookaleczać się, robić sobie sznyty
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑarɡat͡ɕ, AS: ʒ́argać
Wiktionary
czas. dziergać ndk., dzierzgać ndk., wydziergać dk., wydziargać dk.
rzecz. dziara ż.
Wiktionary
(1.1-4) dziergać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miód pszczeli w stanie skrystalizowanym; krupiec
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Miejscowości:
Wikipedia
książkowo:
1. pełen życia, energii; ochoczy, żwawy;
2. dzielny, waleczny; chwacki, zuchowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. pełen życia, energii, temperamentu
(1.2) książk. świadczący o dziarskości, energii, temperamencie
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑarsʲci, AS: ʒ́arsʹḱi
Wiktionary
rzecz. dziarskość ż.
przysł. dziarsko
Wiktionary
(1.1-2) chwacki, junacki, żwawy, chyży, energiczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dziarski
Wiktionary
przym. dziarski
Wiktionary
sposób zachowania wyrażający energię, temperament, radość życia; żwawość, żywość, rześkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. żwir
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑarstfa, AS: ʒ́arstfa
Wiktionary
zgrubiała błona śluzowa, ochraniająca wyrostki zębodołowe szczęki żuchwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. zgrubiała tkanka osłaniająca zęby;
Wiktionary
Dziąsło (łac. gingiva) – zgrubiała tkanka osłaniająca wyrostek zębodołowy i z nim zrośnięta. Dziąsło ściśle przylega do zębiny oraz wypełnia przestrzeń między przylegającymi zębami.
Tkanka dziąsła nie zawiera gruczołów, jest silnie unaczyniona i podatna na uszkodzenia mechaniczne. Częstym zjawiskiem jest krwawienie dziąseł wywołane podrażnieniem zbyt ostrym włosiem szczoteczki do zębów.
Wikipedia
(1.1) Zbyt energiczne szczotkowanie zębów może spowodować krwawienie dziąseł.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɔ̃w̃swɔ, AS: ʒ́õũ̯su̯o
Wiktionary
przym. dziąsłowy
Wiktionary
(1.1) stpol. dąsno
Wiktionary
→ dziąsło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. stomat. odnoszący się do dziąsła
(1.2) jęz. taki, którego głównym miejscem artykulacji są dziąsła
Wiktionary
(1.1) Rowek dziąsłowy stanowi miejsce retencji bakterii.
Wiktionary
rzecz. dziąsło n.
Wiktionary
(1.2) przedniojęzykowo-dziąsłowy, alweolarny
Wiktionary
zdrobnienie od: dziatki
SJP.pl
dawniej: dzieci; dziatwa, dzieciarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. dzieci
Wiktionary
Dziatki (biał. Дзеткі; ros. Детки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Zabłoć.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Zabłoć.
Wikipedia
(1.1) Krzyknęły dziatki, do ojca przypadły, || Tulą się pod płaszcz na łonie […]
(1.1) (…) Nie róbcie małych sierotami dziatek || I młodej małżonki wdową.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑatʲci, AS: ʒ́atʹḱi
Wiktionary
(1.1) dzieci, potomstwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: dzieci; dziatki, dzieciarnia
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(1.1) przest. lub książk. niedorosłe potomstwo; dzieci
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. pasek
Wiktionary
część książki, czasopisma, wystawy poświęcona określonym zagadnieniom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziedzina, np. nauki, gospodarki itp.
(1.2) część czasopisma poświęcona określonym zagadnieniom
(1.3) część wystawy, sklepu poświęcona określonym zagadnieniom
(1.4) część instytucji
(1.5) daw. podział, zwłaszcza majątku
(1.6) część własności przypadająca komuś z podziału
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) D. lm. zob. działo.
forma czasownika.
(3.1) 3 os. lp. m. czasu przeszłego zob. dziać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Którym działem biologii chciałbyś się zająć na proseminarium?
(1.5) Postanawiamy, że gdy mąż po śmierci swojej żony przeprowadził dział dóbr z synami swoimi, którego to działu odmówić nie mógł, a dział ten nie został potwierdzony prze nas lub naszego starostę, to po śmierci ojca działu dokonanego wzruszyć nie mogą, ojcowską część powinni tylko rozdzielić.
(1.6) Z jednej strony służył Amigo, tak bowiem nazwałem pudla, z drugiej ulubiona koza szarpała mnie pyszczkiem za rękaw, domagając się swego działu.
(2.1) Ledwie jednak usnął smacznie a głęboko, gdy zbudził go huk dział.
Wiktionary
IPA: d͡ʑaw, AS: ʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. działka ż., dzielenie n., podzielnica ż.
czas. dzielić ndk.
przym. działowy
Wiktionary
1. robić na drutach;
2. dziać się - mieć miejsce, wydarzać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) aktywnie uczestniczyć, pracować
(1.2) być sprawnym, funkcjonować
(1.3) wywoływać określony efekt (o leku)
(1.4) stpol. czynić, robić
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. robić masło
Wiktionary
(1.1) Od pięciu lat działa on w organizacjach charytatywnych.
(1.2) Maszyna działa bardzo dobrze.
(1.3) Ten lek dobrze działa na moją chorobę.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑawat͡ɕ, AS: ʒ́au̯ać
Wiktionary
rzecz. działaczka ż., działalność ż., działacz mos., działanie n.
czas. zadziałać dk., zdziałać dk.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szwóngować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba aktywna w określonej dziedzinie życia publicznego
Wiktionary
(1.1) Polski futbol leży na łopatkach, za to działacze PZPN mają się jak pączki w maśle.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑawat͡ʃ, AS: ʒ́au̯ač
Wiktionary
rzecz. działanie n., działalność ż.
:: fż. działaczka ż.
czas. działać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta aktywna w określonej dziedzinie życia publicznego
Wiktionary
(1.1) Lech Wałęsa zagrzewa irańskie działaczki do walki.
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈwat͡ʃka, AS: ʒ́au̯ačka
Wiktionary
rzecz. działanie n.
:: fm. działacz m.
czas. działać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu; działanie, praca;
2. funkcjonowanie czegoś lub wpływ na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zorganizowany zespół działań, aktywności podjętych w określonym celu i mających jasno określony zakres
(1.2) oddziaływanie czegoś, wpływ
Wiktionary
(1.1) PZPR pobudza i popiera działalność związków zawodowych [...]
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: ʒ́au̯alność
Wiktionary
rzecz. działacz mos., działaczka ż., działanie n.
czas. działać ndk.
Wiktionary
(1.1) aktywność
Wiktionary
dawniej: działający, zdolny do działania
SJP.pl
1. zwykle w lm: akcja wojskowa, walka zbrojna;
2. w matematyce: operacja na elementach zbioru, np. działania arytmetyczne na liczbach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zespół ruchów i czynności zmierzających do czegoś, wykonywanie czynności w określonym celu, aktywne dążenie do zmiany czegoś
(1.2) mat. funkcja, na ogół dwuargumentowa i tradycyjnie oznaczana określonym symbolem pomiędzy jej argumentami;
(1.3) odczasownikowy od|działać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Musimy podjąć działania w celu odebrania naszej własności.
(1.2) Cztery działania arytmetyczne: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie.
(1.3) Do działania silnika potrzebne jest paliwo.
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈwãɲɛ, AS: ʒ́au̯ãńe
Wiktionary
rzecz. działaczka ż., działacz mos., działalność ż.
czas. działać
Wiktionary
mieszkaniec Działdowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Działdowa
(1.2) osoba pochodząca z Działdowa, urodzona w Działdowie
Wiktionary
(1.1) Działdowianin podejrzany za przestępstwa narkotykowe i kradzieże z włamaniem nie może opuszczać kraju
Wiktionary
rzecz. Działdowo n.
:: fż. działdowianka ż.
przym. działdowski
Wiktionary
mieszkanka Działdowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkanka Działdowa
(1.2) kobieta pochodząca z Działdowa, urodzona w Działdowie
Wiktionary
(1.1) Nietrzeźwa działdowianka potrąciła policjanta na służbie
Wiktionary
rzecz. Działdowo n.
:: fm. działdowianin m.
przym. działdowski
Wiktionary
miasto i gmina w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Działdowo (niem. Soldau, prus. Saldawa) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim. Położone jest na Wzniesieniach Mławskich, nad rzeką Działdówką (nazwa odcinka Wkry); w pobliżu przebiega droga ekspresowa S7. Działdowo leży na Mazurach, w południowej części historycznych Prus Górnych, na obszarze dawnej ziemi Sasinów.
Wikipedia
IPA: d͡ʑawˈdɔvɔ, AS: ʒ́au̯dovo
Wiktionary
rzecz. działdowianin m., działdowianka ż., Działdówka ż.
przym. działdowski
Wiktionary
związany z Działdowem, dotyczący Działdowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Działdowa, związany z Działdowem
Wiktionary
rzecz. Działdowo n., Działdówka ż., działdowianin m., działdowianka ż.
Wiktionary
zdrobniale o działce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: działka
Wiktionary
IPA: d͡ʑaˈwɛt͡ʃka, AS: ʒ́au̯ečka
Wiktionary
rzecz. działka ż., działkowicz m.
przym. działkowy
Wiktionary
1. kawałek ziemi na terenie miasta lub poza nim, służący mieszkańcowi miasta do odpoczynku, uprawy warzyw, owoców itp.;
2. obszar gruntu przeznaczony pod uprawy rolne lub zabudowę;
3. przedział między dwoma kreskami podziałki na przyrządzie pomiarowym;
4. potocznie: zakres czyichś obowiązków;
5. potocznie: część przypadająca na kogoś po podziale;
6. potocznie: porcja narkotyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyznaczony obszar ziemi przeznaczony pod zabudowę lub uprawę
(1.2) ogrod. pot. ogród działkowy
(1.3) pot. należna komuś część czegoś, np. pieniędzy
(1.4) pot. porcja narkotyku
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: działko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na sprzedaży sąsiedniej działki zyskali zarówno sprzedający, jak i kupujący.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑawka, AS: ʒ́au̯ka
Wiktionary
rzecz. działkowiec m., działkowanie n., dzielenie n., podział m., dział m., podzielenie n., dzielna ż., dzielnik m.
:: zdrobn. działeczka ż.
czas. działkować ndk., dzielić ndk., podzielić dk.
przym. działkowy, działowy, podzielny
Wiktionary
(1.1) parcela, ziemia, grunt
(1.2) ogród działkowy, ogródek działkowy
Wiktionary
właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowicz, działkowiec
SJP.pl
zdrobnienie od: działo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: działo
(1.2) wojsk. małe działo, armata kalibru 20-50 mm;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) W. lp. od: działka
Wiktionary
Działko – popularne określenie małokalibrowych dział (najczęściej armat) o kalibrze od 20 mm do ok. 50 mm.
W zależności od przeznaczenia i konstrukcji wyróżnia się:
Wikipedia
rzecz. działo n., działon mrz., działownia ż.
przym. działowy, działkowy
Wiktionary
właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowiec, działkarz
SJP.pl
właściciel działki, osoba uprawiająca działkę; działkowicz, działkarz
SJP.pl
przymiotnik od: działka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z działką, dotyczący działki
(1.2) związany z działkiem, dotyczący działka
Wiktionary
IPA: d͡ʑawˈkɔvɨ, AS: ʒ́au̯kovy
Wiktionary
rzecz. działka ż., działeczka ż., podział m., przedział m., przedziałek m., dzielenie n., podzielenie n., działko n.
czas. dzielić ndk., podzielić dk.
przym. działowy, przedziałowy
Wiktionary
broń palna miotająca pociski o kalibrze ponad 20 mm na znaczne odległości, za pomocą ciśnienia gazów powstałych ze spalania prochu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. broń palna dużego kalibru miotająca pociski na znaczne odległości;
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. n. przesz. od: dziać
Wiktionary
Działo – lufowa artyleryjska broń palna o kalibrze co najmniej 20 mm. Dawniej ogólna nazwa machin miotających używanych od XIV wieku.
Wikipedia
(1.1) Okręt wyposażono w działa uniwersalne.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑawɔ, AS: ʒ́au̯o
Wiktionary
rzecz. działon mrz.
:: zdrobn. działko n.
przym. działowy
Wiktionary
w wojsku: stanowisko ogniowe baterii artyleryjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. umocnione stanowisko baterii artyleryjskiej wraz ze schronami i magazynami amunicji
Wiktionary
Działobitnia – stanowisko ogniowe działa, w pełni wyposażone; składa się z:
Działobitnie mogą być polowe lub stałe, otwarte lub zamknięte. Kilka działobitni w zespole tworzy baterię.
Wikipedia
rzecz. działobicie n.
Wiktionary
dawniej: odlewnia dział; ludwisarnia
SJP.pl
przyrząd artyleryjski używany do określania ciężaru lub kalibru kul armatnich
SJP.pl
jednodziałowa, najmniejsza jednostka artylerii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. najmniejsza jednostka artylerii, składająca się z działa i jego obsługi;
Wiktionary
Działon – najmniejszy pododdział ogniowy w artylerii zawierający jedno działo z obsługą i środkiem transportu. W kawalerii dodatkowo zawierała jaszcze i przodki.
Typowy skład obsługi:
Ponadto w skład obsługi mogą wchodzić jeszcze: kierowca lub woźnica, oraz jezdni.
Wikipedia
rzecz. działo n., działko n., działonowy m., działownia ż.
przym. działonowy
Wiktionary
przymiotnik od: działon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z działonem, dotyczący działonu
Wiktionary
Działonowy – żołnierz, członek obsługi działa pełniący zbliżone ale odmienne funkcje w zależności od rodzaju wojsk w jakim służy.
Wikipedia
rzecz. działon m., działownia ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Działoszyce – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyce i parafii Trójcy Świętej w Działoszycach. Położone w widłach rzek Jakubówka i Sancygniówka, która jest dopływem rzeki Nidzica. Przez środek miasta przechodzi DW768.
Wikipedia
IPA: ˌd͡ʑawɔˈʃɨt͡sɛ, AS: ʒ́au̯ošyce
Wiktionary
przym. działoszycki
Wiktionary
przymiotnik od: Działoszyce
SJP.pl
mieszkaniec Działoszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Działoszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Działoszyn – miasto w środkowo-południowej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyn, położone na obszarze historycznej ziemi wieluńskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 5239 mieszkańców
Działoszyn leży nad Wartą, tuż przy jej przełomie.
Wikipedia
IPA: d͡ʑaˈwɔʃɨ̃n, AS: ʒ́au̯ošỹn
Wiktionary
rzecz. działoszynianin m., działoszynianka ż.
przym. działoszyński
Wiktionary
mieszkaniec Działoszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Działoszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Działoszyn
SJP.pl
cienka ścianka bez funkcji konstrukcyjnej, oddzielająca pomieszczenia; ścianka działowa
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone do przechowywania dział
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. pomieszczenie lub budynek do przechowywania sprzętu artyleryjskiego;
Wiktionary
Działownia – zamknięte pomieszczenie do przechowywania sprzętu artyleryjskiego.
Pomieszczenia te muszą spełniać pewne wymagania. Należą do nich: zabezpieczenie przeciwpożarowe oraz posiadanie odpowiedniej ilości bram wjazdowych. Działownie do przechowywania sprzętu artyleryjskiego wyposażonego w urządzenia elektroniczne, zimą powinny być ogrzewane. Poza przeglądami oraz obsługą technicznego sprzętu, można w ograniczonym stopniu przeprowadzać szkolenie obsługi dział.
Wikipedia
rzecz. działo n., działon m., działko n., działonowy m.
przym. działowy, działonowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: działo, np. wózek działowy;
2. przodek działowy - pojazd dwukołowy będący podporą części ogonowej działa w czasie jazdy, przewożący również skrzynię z amunicją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z działem, dotyczący działu
(1.2) związany z działem, dotyczący działa
Wiktionary
(1.1)
rzecz. dział m., dzielenie n., podział m.
(1.2)
rzecz. działo n., działko n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ Dżibuti; dżibutyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Dżibuti
(1.2) odnoszący się do miasta Dżibuti
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲiˈbut͡sʲci, AS: ǯʹibucʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dżibuti n., Dżibutczyk m., Dżibutka ż., dżibutczyk m., dżibutka ż., Dżibutyjczyk m., Dżibutyjka ż., dżibutyjczyk m., dżibutyjka ż.
Wiktionary
(1.1-2) dżibutyjski
Wiktionary
mieszkaniec Dżibuti (miasta); dżibutyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obywatel Dżibuti
Wiktionary
rzecz. Dżibuti n., dżibutczyk m., dżibutka ż., dżibutyjczyk m., dżibutyjka ż., Dżibutyjczyk mos.
:: fż. Dżibutka ż., Dżibutyjka ż.
przym. dżibutyjski, dżibucki
Wiktionary
(1.1) Dżibutyjczyk
Wiktionary
państwo w Afryce ze stolicą w Dżibuti; Republika Dżibuti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. adm. stolica Dżibuti (1.1);
Wiktionary
Dżibuti (fr. Djibouti, arab. جيبوتي), Republika Dżibuti (fr. République de Djibouti, arab. جمهورية جيبوتي) – państwo we wschodniej Afryce, nad Zatoką Adeńską i cieśniną Bab al-Mandab. Graniczy z Somalią (de facto z Somalilandem), Etiopią i Erytreą.
Dawne nazwy Dżibuti: Somali Francuskie, Francuskie Terytorium Afarów i Isów.
Wikipedia
(1.1) Zasoby naturalne Dżibuti są ograniczone, a przemysł słabo rozwinięty.
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲiˈbutʲi, AS: ǯʹibutʹi
Wiktionary
rzecz. Dżibutyjczyk mos., Dżibutczyk mos., Dżibutyjka ż., Dżibutka ż., dżibutyjczyk mos., dżibutczyk mos., dżibutyjka ż., dżibutka ż.
przym. dżibutyjski, dżibucki
Wiktionary
(1.1) hist. Francuskie Terytorium Afarów i Isów
Wiktionary
mieszkanka Dżibuti (miasta); dżibutyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Dżibuti
Wiktionary
rzecz. Dżibuti n., Dżibutyjka ż.
:: fm. Dżibutczyk mos., Dżibutyjczyk mos.
przym. dżibucki. dżibutyjski
Wiktionary
(1.1) Dżibutyjka
Wiktionary
mieszkaniec Dżibuti (miasta); dżibutczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Dżibuti
Wiktionary
rzecz. Dżibuti n., dżibutczyk mos., dżibutka ż., dżibutyjczyk mos., dżibutyjka ż.
:: fż. Dżibutyjka ż.
przym. dżibutyjski, dżibucki
Wiktionary
mieszkanka Dżibuti (miasta); dżibutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Dżibuti
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒʲibuˈtɨjka, AS: ǯʹibutyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Dżibutka ż., Dżibuti n., dżibutyjczyk mos., dżibutyjka ż.
:: fm. Dżibutyjczyk mos., Dżibutczyk mos.
przym. dżibutyjski, dżibucki
Wiktionary
→ Dżibuti; dżibucki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Dżibuti
(1.2) odnoszący się do miasta Dżibuti
Wiktionary
(1.1) Dżibutyjska flaga jest biała, czerwona, niebieska i zielona.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒʲibuˈtɨjsʲci, AS: ǯʹibutyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dżibutka ż., Dżibutczyk mrz., Dżibuti n., dżibutyjczyk m., dżibutyjka ż., Dżibutyjka, Dżibutyjczyk
Wiktionary
(1.1-2) dżibucki
Wiktionary
1. dzicy, niecywilizowani ludzie; barbarzyńcy;
2. teren nieuprawiany, pozostający w stanie pierwotnym;
3. dzika zwierzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa prymitywnych, dzikich, niecywilizowanych ludzi
(1.2) odludne, nieuprawiane miejsce
Wiktionary
Dzicz − każde środowisko naturalne na Ziemi w mało znaczącym stopniu naruszone przez działalność człowieka, lub też ostatnie nietknięte obszary naszej planety, nad którymi ludzie nie sprawują kontroli, nie budują osiedli, dróg i linii przesyłowych. Obszary te są ważne dla przetrwania niektórych gatunków roślin i zwierząt oraz dla prowadzenia badań botanicznych, zoologicznych i ekologicznych. Pustkowia te dają schronienie dzikim roślinom i zwierzętom, które nie przetrwałyby w ogrodach zoologicznych, parkach bądź ogrodach dendrologicznych.
Wikipedia
IPA: d͡ʑit͡ʃ, AS: ʒ́ič
Wiktionary
rzecz. zdziczenie n., dzikus m., dziki mos., dziczyzna ż., dzikość ż., dzik m., dzikuska ż., dziczek m., dziczę n.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki
przysł. dziko
Wiktionary
(1.1) hołota
(1.2) pustkowie, odludzie
Wiktionary
stawać się dzikim
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) o roślinach i zwierzętach: stawać się dzikim, wracać do naturalnego stanu
(1.2) o człowieku: stawać się dzikim, tracić cechy kogoś cywilizowanego
(1.3) o człowieku: odwracać się, stronić od innych, tracąc umiejętność obcowania z ludźmi
Wiktionary
(1.2) Gdy człowiek z nikim nie spotyka się, robi się dziwny - dziczeje.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑit͡ʃɛt͡ɕ, AS: ʒ́ičeć
Wiktionary
rzecz. dzicz ż., dzikość ż., dzik m., dzikus m., dzikuska ż., dzikusek m., dziki m., dziczyzna ż., dziczenie n., zdziczenie n., dzikowanie n.
czas. zdziczeć dk., dzikować ndk.
przym. dziki, dziczy, zdziczały
przysł. dziko
Wiktionary
dotyczący dzika
SJP.pl
1. zdrobnienie od: dzik;
2. młoda roślina wyrosła z nasienia dzikich lub uprawnych roślin uszlachetniana później za pomocą szczepienia lub oczkowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. warchlak
(1.2) młody lub mały dzik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) ogrod. drzewo lub krzew z gatunku uprawianego przez człowieka, który naturalnie wysiał się sam w jakimś miejscu
(2.2) ogrod. dziki pęd na drzewie owocowym albo krzewie ozdobnym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. odludek
Wiktionary
Dziczek (niem. Vorderer Sauberg) – szczyt (732 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych.
Szczyt położony w środkowej części Gór Sowich, zbudowany z prekambryjskich paragnejsów i migmatytów, porośnięty lasem świerkowo-bukowym.
Wikipedia
(2.1) Z ogólnych zasad szczepienia należy wymienić tę przede wszystkim, że aby szczepienie się udało muszą zraz (…) i dziczek należeć albo do jednego gatunku, albo też do gatunków czy rodzajów sobie pokrewnych.
Wiktionary
rzecz. dzik mzw., dzicz ż.
przym. dziczy
Wiktionary
(2.1) war. dziczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziczeć.
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ʒ́ičẽńe
Wiktionary
czas. dziczeć
przym. dziczy, dziki, zdziczały
rzecz. zdziczenie n., dzik mzw., dziczyzna ż., dziki mos., dzikuska ż.
Wiktionary
dzikie drzewo owocowe lub młode drzewko przeznaczone do szczepienia
SJP.pl
Dziczka – termin z zakresu sadownictwa, który może oznaczać:
Wikipedia
dotyczący dzika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dzikiem; dotyczący dzika
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do dzika, będący jego własnością
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D., C., Ms., W. lp. i D. lm. od dzicz
Wiktionary
(1.1) Miasto scedowało dziczy problem na wspomniane już koło łowieckie.
(1.1) — No ładnie, znalazłem się w środku dziczego stadka — pomyślałem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑit͡ʃɨ, AS: ʒ́ičy
Wiktionary
rzecz. dzik m., dziczyzna ż., dziczek m., dziczę n., dzikość ż., dziczenie n., zdziczenie n., dziki mos., dzikuska ż.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki
przysł. dziko
Wiktionary
dawniej: dziczyć się - unikać, omijać kogoś, stronić od ludzi
SJP.pl
mięso z dzikich zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso z ubitej zwierzyny łownej
(1.2) kulin. potrawa z dziczyzny (1.1)
Wiktionary
Dziczyzna – mięso pozyskane z upolowanych zwierząt żyjących w stanie dzikim, dopuszczone do obrotu przez nadzór weterynaryjny. Charakteryzujące się niską zawartością tłuszczu.
Wartości średnie dla różnych gatunków mięs dziczyzny, dla 100 g mięsa z dziczyzny:
Wikipedia
(1.1) Na obiad zjedliśmy pieczeń z dziczyzny.
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈt͡ʃɨzna, AS: ʒ́ičyzna
Wiktionary
rzecz. dziki m., dzikość ż., dzik m., dzicz ż., dzikus m., dzikuska ż., dzikarz m., dziczenie n., zdziczenie n.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki, dziczy
przysł. dziko
Wiktionary
1. dawna broń składająca się z długiego drzewca, na którym osadzone jest ostrze;
2. potocznie: najniższa ocena w szkole;
3. obraźliwie: głupia, nieogarnięta kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. dawna broń, lekka włócznia złożona z długiego drzewca zakończonego strzałkowatym ostrzem
(1.2) żart. członek męski
(1.3) środ. med. cewnik do wkłucia centralnego
Wiktionary
Włócznia – ogólna nazwa długiej prostej broni drzewcowej.
Polska nazwa tego rodzaju broni wywodzi się od zwyczaju troczenia jej do łęku siodła końskiego w taki sposób, że zwisając w dół często wlokła się po ziemi.
W zależności od ciężaru, rozmiarów, kształtu i rodzaju ostrego zakończenia (grotu), włócznia mogła służyć do miotania na odległość (broń rzutna) lub do walki wręcz. Dzięki swojej długości, można nią było wspomagać od tyłu sojusznika w walce wręcz. Dłuższą odmianą włóczni jest pika.
Wikipedia
(1.1) kopia, lanca, pika, spisa
(1.3) kateter, wkłucie centralne
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Dzidosław (rzadkie imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dzidosz mglisty - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
Dzidosz (Rhaphigaster) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki o ciele wydłużonym i znacznie ku przodowi zwężonym w zarysie i pozbawionym owłosienia. Punkty na powierzchni ciała są gęsto rozmieszczone i miejscami skupiają się. Głowa zaopatrzona jest w słabo wypukłe oczy, a jej część przed nimi jest wydłużona. Przedplecze ma nieco odstające kąty boczne (rogi) i wykształcone w formie żebra krawędzie boczne. Środkiem śródpiersia, między biodrami biegnie żebro, które na przedzie jest wyższe niż z tyłu. Na pleurytach zatułowia wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w krótkie kanaliki wyprowadzające. Odwłok ma na trzecim sternicie skierowany w przód, długi, sięgający do bioder odnóży przedniej pary wyrostek. Ubarwienie listewki brzeżnej odwłoka cechuje obecność ciemnych plam przy przednich i tylnych brzegach poszczególnych segmentów.
Wikipedia
rzadkie imię męskie
SJP.pl
1. pieszczotliwie o małym dziecku; dzidziuś, dzidziulka;
2. żartobliwie: młoda, atrakcyjna kobieta; kizia, cizia, laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) infant. małe dziecko
Wiktionary
(1.1) dzidziuś mzw., bobas mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. obraź. lub żart. dojrzała kobieta ubierająca się i zachowująca jak nastolatka
Wiktionary
(1.1) Kiedyś miała klasę, ale dziś to taka dzidzia-piernik.
(1.1) Widziałem Kazika z jakąś dzidzią-piernik.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑid͡ʑa‿ˈpʲjɛrʲɲik, AS: ʒ́iʒ́a‿pʹi ̯erʹńik
Wiktionary
pieszczotliwie o małym dziecku; dzidzia, dzidziuś
SJP.pl
dzidzia;
1. pieszczotliwie o małym dziecku; dzidziuś, dzidziulka;
2. żartobliwie: młoda, atrakcyjna kobieta; kizia, cizia, laska
SJP.pl
pieszczotliwie o małym dziecku; dzidzia, dzidziulka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. małe dziecko
Wiktionary
(1.1) Jesteś moim kochanym dzidziusiem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑid͡ʑüɕ, AS: ʒ́iʒ́üś
Wiktionary
(1.1) niemowlę, dzieciątko, brzdąc, malec, maleństwo, bobasek
Wiktionary
zdrobnienie od: dzidziuś
SJP.pl
skrót od: dziecięcy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziegciarz
Wiktionary
dzieci kwiaty;
1. masowy, pacyfistyczny ruch młodzieży w latach 60. XX wieku; flower power, flower-power, ruch hippisowski;
2. hippisi
SJP.pl
zdrobnienie od: dzieciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: dzieciak
(1.2) pieszcz. dziecko
Wiktionary
(1.1) Baba Jaga namówiła te biedne dzieciaczki, by weszły do komórki.
Wiktionary
rzecz. dzieciątko n., Dzieciątko n., dziecko n., dzieciak mos., dzieciństwo n.
przym. dzieciaty, dziecięcy
Wiktionary
(1.1) malec, dzieciak
Wiktionary
z politowaniem lub współczuciem o dziecku płci męskiej
SJP.pl
zgrubienie od: dzieciak; z politowaniem o dziecku
SJP.pl
potocznie:
1. małe dziecko; smarkacz, dzieciuś, dzieciuch;
2. osoba dorosła postępująca w sposób niedojrzały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) rub. (czasem pieszcz.) dziecko
(1.2) przen. pot. dorosły człowiek postępujący dziecinnie, nierozsądnie
Wiktionary
Dzieciak (tytuł oryginalny The Kid, znany także jako Disney's The Kid) – amerykańska tragikomedia z 2000 roku.
Wikipedia
(1.1) Gdy tylko zabrzmiał dzwonek obwieszczający koniec lekcji, dzieciaki wybiegły przed szkołę.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇t͡ɕak, AS: ʒ́ėćak
Wiktionary
rzecz. dzieciaczek m., dziecko n., dzieciństwo n., Dzieciątko n., dziecina ż., dzieciątko n., dziecię n.
przym. dzieciaty
Wiktionary
potocznie: dziecko, osoba niedorosła; dzieciak, smark, smarkacz, bachor, szczyl
SJP.pl
1. gromada dzieci; dziatwa, dziatki;
2. dawniej: pokój dla dzieci; pokój dziecinny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. gromada dzieci
Wiktionary
(1.1) Dzieciarnia biegła za samochodem wyciągając ręce z prośbą o coś do jedzenia.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕarʲɲa, AS: ʒ́ėćarʹńa
Wiktionary
rzecz. dzieciństwo n., dziecko n.
przym. dzieciaty
Wiktionary
potocznie: mający dzieci, potomstwo; dzietny
SJP.pl
zdrobnienie od: dzieciątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. zdrobn. od dziecko, dzieciątko
Wiktionary
(1.1) Wołek, wołek, wołek i osiołek / Dzieciąteczko w żłobie, a w stajence mróz / Kto stworzył świat cały? Tylko jeden Bóg!
Wiktionary
rzecz. dziecię n., dziecko n., dzieciątko n., Dzieciątko n., dzieciństwo n.
przym. dzieciaty
Wiktionary
(1.1) dziecię, dziecina, maleństwo
Wiktionary
1. małe dziecko; niemowlę;
2. śląski zwyczaj dzielenia się prezentami w okresie świąt Bożego Narodzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kult. rel. Chrystus jako dziecko
(1.2) kult. reg. Boże Narodzenie
(1.3) szt. przedstawienie Chrystusa jako niemowlęcia w sztuce, m.in. jako figurka
Wiktionary
Dzieciątko (Dźěćetko, Dźěčatko, Janšojski bog) – serbołużycki zwyczaj bożonarodzeniowy.
Zwyczaj wywodzi się z tradycyjnej oprządki, na którą wieczorami zbierały się dziewczęta, śpiewając i wymieniając między sobą nowiny. W ostatnią oprządkę w roku, przypadającą w środę przed Bożym Narodzeniem, wybierały spośród siebie najstarszą pannę lub pannę na wydaniu, którą przebierały za „Dzieciątko”. „Dzieciątko” ubrane było w różne elementy stroju drużki, twarz zaś miało zasłoniętą rąbkiem firanki. W zależności od regionu Łużyc, „Dzieciątko” różniło się nazwami i elementami ubioru. Tak przebrana dziewczyna udawała się wieczorem w odwiedziny od domostwa do domostwa. Towarzyszyło jej dwoje dziewcząt ubranych w stroje prządek, oświetlając drogę latarniami i zapowiadając swoje przybycie dzwonkiem. Po wejściu do domostwa „Dzieciątko”, w całkowitym milczeniu, rozdawało domownikom jabłka i słodycze, a następnie głaskało członków rodziny i chłostało ich gałązką na wróżbę siły i radości życia.
Wikipedia
(1.1) Podczas jednego z objawień Maryja miała podać św. Antoniemu Dzieciątko.
(1.2) Od lat na Dzieciątko dostaję kalendarz książkowy.
(1.3) Na obu obrazach widnieją przy głowach Matki Boskiej i Dzieciątka Jezus charakterystyczne aniołki.
(1.3) (…) w przedsionku małego kościółka św. Jerzego zobaczyłam nietypowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
(1.3) Muzeum zakupiło dzieło „Madonna z Dzieciątkiem”.
(1.3) Karol przywiózł z Betlejem dwa „Dzieciątka” z drewna.
Wiktionary
rzecz. dzieciątko n., dzieciąteczko n., dziecko n., dzieciak mos., dzieciaczek mos., dziecię n., dzieciństwo n., dziecina ż.
czas. dziecinnieć ndk., zdziecinnieć dk.
przym. dziecięcy, dziecinny, dzieciaty
przysł. dziecinnie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Dzieciontko.
(1.2) Boże Narodzenie, gw-pl|Górny Śląsk|Dzieciontko.
Wiktionary
potocznie: mający dzieci, potomstwo; dzietny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. mający dzieci
Wiktionary
(1.1) „Dzieciaty” szef płaci mniej.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕatɨ, AS: ʒ́ėćaty
Wiktionary
rzecz. dzieciaczyna, dzieciaczysko, dzieciak, dzieciaczek, dzieciarnia, dzieciątko, Dzieciątko, dzieciąteczko, dziecię, dziecięctwo, dziecina, dziecinka, dziecinada, dzieciniec, dziecinność, dzieciństwo, dziecisko, dzieciuch, dziecko, dziecięcość
czas. dziecinnieć
przym. dziecinny, dziecięcy
przysł. dziecinnie, dziecięco
Wiktionary
podniośle albo poetycko: dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podn. pieszcz. dziecko
Wiktionary
(1.1) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza.
Wiktionary
rzecz. dzieciątko n., Dzieciątko n., dziecko n., dzieciak m., dzieciństwo n., dzieciąteczko n., dziecisko n., dzieciska nmos.
przym. dzieciaty, dziecięcy
Wiktionary
(1.1) berbeć, brzdąc, maluch, szkrab
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dziecięce; cecha tych, którzy są dziecięcy
Wiktionary
przym. dziecięcy, dzieciaty
przysł. dziecięco
rzecz. dzieciństwo n., dziecko n., dziecisko n., dzieciska nmos.
Wiktionary
przestarzałe: wiek dziecięcy; dzieciństwo
SJP.pl
dziecinny;
1. związany z dzieckiem, przeznaczony dla dziecka;
2. właściwy dziecku, taki jak u dziecka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dziecka, należący do dziecka, właściwy dziecku
(1.2) związany z dziećmi, dotyczący dzieci
Wiktionary
(1.1) Babcię najbardziej cieszy dziecięcy uśmiech.
(1.1) Po remoncie mieszkania wygospodarowali pomieszczenie na pokoik dziecięcy.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕɛ̃nt͡sɨ, AS: ʒ́ėćẽncy
Wiktionary
rzecz. dzieciska nmos., dziecisko n., dzieciaczek mzw., Dzieciątko n., dzieciństwo n., dziecięcość ż., dziecko n., dziecię n., dziecinność ż.
przym. dziecinny, dzieciaty
Wiktionary
(1.1) daw. dziecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej, regionalnie o koniczynie, esparcecie siewnej i innych roślinach pastewnych z rodziny bobowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. regionalna nazwa kilku różnych roślin motylkowych, koniczyn
:: (1.1.1) daw. reg. kresy. koniczyna bladoróżowa
:: (1.1.2) daw. reg. sparceta siewna
(1.2) uprawa, pole obsiane którymkolwiek z gatunków dzięcieliny (1.1) lub pole po tej uprawie
Wiktionary
Dzięcielina – dawna regionalna nazwa różnych gatunków roślin pastewnych z rodziny bobowatych (motylkowatych), zwłaszcza koniczyny, lucerny sierpowatej i sparcety siewnej.
Nazwa ta pojawiła się w pierwszej księdze poematu „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Znajduje się tu fragment:
Wikipedia
(1.2) Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała • Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇̃ɲt͡ɕɛˈlʲĩna, AS: ʒ́ė̃ńćelʹĩna
Wiktionary
(1.2) koniczysko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
z politowaniem: dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dziecko
Wiktionary
(1.1) Narodził się Bóg Dziecina; / Niesłychanać to nowina, / Drży w kościele Bóg Dziecina, / Bóg Dziecina.
(1.1) Trzej królowie jadą z królewską paradą, / Z dalekiej krainy do Dzieciny.
Wiktionary
rzecz. dziecisko n., dzieciniec mrz., dzieciątko, Dzieciątko m., dziecko n., dzieciak m., dzieciństwo n.
przym. dzieciaty
przysł. dziecinnie
Wiktionary
zachowanie dziecinne pewnej osoby kontrastujące z dorosłością; również: sprawa małego znaczenia, wręcz niepoważna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sprawa niepoważna, błaha, prosta
(1.2) pot. zachowanie niepoważne, dziecinny postępek
Wiktionary
(1.1) Gestapo to dziecinada w porównaniu z NKWD. (z Internetu)
(1.2) Zawsze jak mu się coś nie podoba, to się obraża, „zabiera zabawki” i idzie do domu. To przecież dziecinada.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇t͡ɕĩˈnada, AS: ʒ́ėćĩnada
Wiktionary
przym. dziecinny, dzieciaty
rzecz. dziecko n., dzieciństwo n., dzieciniec mrz.
Wiktionary
dawniej:
1. sezonowe przedszkole organizowane na wsi na okres nasilenia prac w polu;
2. dom dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. miejsce gier i zabaw dla dzieci
Wiktionary
rzecz. dziecko n., dziecina ż., dzieciuch m., dzieciństwo n., dziecinada ż.
przym. dzieciaty
Wiktionary
pieszczotliwie o dziecku lub w serdecznym zwrocie do osoby dorosłej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla dziecka
(1.2) naiwnie, niepoważnie
Wiktionary
(1.1) Uważa, że chłopcy zachowują się dziecinnie, a ich zamiłowanie do zabawek i komiksów jest żałosne.
Wiktionary
czas. dziecinnieć ndk., zdziecinnieć dk.
przym. dziecinny, dzieciaty
rzecz. dzieciństwo n., Dzieciątko n., dziecina ż., dziecinka ż., dziecinność ż., dziecko n.
Wiktionary
(1.2) infantylnie
Wiktionary
wracać do poziomu umysłowego dziecka, stawać się dziecinnym, naiwnym; infantylnieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) nabierać cech dziecka
Wiktionary
rzecz. Dzieciątko n., dzieciństwo n., dziecko n.
przym. dzieciaty, dziecinny
przysł. dziecinnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dziecinnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dziecinny; bardziej dziecinny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dziecinne; cecha tych, którzy są dziecinni
Wiktionary
przym. dziecinny, dzieciaty, dziecięcy
przysł. dziecinnie
rzecz. dzieciństwo n., dziecko n.
Wiktionary
1. właściwy dziecku, taki jak u dziecka; dziecinny;
2. przeznaczony dla dziecka; dziecinny;
3. postępujący jak dziecko; beztroski, naiwny, niepoważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy dziecku, taki jak u dziecka
(1.2) zachowujący się jak dziecko
(1.3) przeznaczony dla dziecka; zob. dziecięcy.
Wiktionary
(1.1) On ma 15 (= piętnaście) lat? A taką ma dziecinną buźkę.
(1.2) Niestety on jest bardzo dziecinny, wstyd się z nim gdzieś pokazać.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕĩnːɨ, AS: ʒ́ėćĩ•ny
Wiktionary
rzecz. dzieciństwo n., dziecko n., dziecinada ż., zdziecinnienie n., Dzieciątko n., dziecinność ż.
czas. dziecinnieć ndk., zdziecinnieć dk.
przym. zdziecinniały, dzieciaty, dziecięcy
przysł. dziecinnie
Wiktionary
(1.2) infantylny, niedojrzały, niefrasobliwy, beztroski, nierozsądny
Wiktionary
z politowaniem: dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Polsce są dwie miejscowości o nazwie Dziecinów.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕĩnuf, AS: ʒ́ėćĩnuf
Wiktionary
rzecz. dziecinowiak m., dziecinowianin m.
przym. dziecinowski
Wiktionary
pierwszy okres życia człowieka poprzedzający dojrzewanie, lata dziecięce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres rozwoju w życiu człowieka poprzedzający dojrzewanie i okres młodzieńczy;
Wiktionary
Dzieciństwo – jeden z okresów rozwojowych w życiu człowieka. Osobnika ludzkiego w tym okresie nazywa się dzieckiem. Dokładne granice tego okresu są trudne do określenia, ponieważ przechodzenie z okresu dziecięcego w dorosłość jest bardzo powolne i brak tu gwałtownych zmian, które mogłyby stanowić granicę. Według Stefana Baleya dzieciństwo to okres od pierwszego do około 12-13 roku życia. Obecnie uważa się, że to okres trwający od 2-3 do 10-12 roku życia. Wtedy pamięć dziecka jest coraz lepsza, zaczyna odczuwać chęć kontaktu z rówieśnikami. Ma ogromną chęć poznawania świata przez co zadaje nieustające pytania. Nabywa różnych umiejętności, które będą mu niezbędne w dalszym życiu. W tym czasie kształtuje się charakter i osobowość dziecka.
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie babcia czytała mi bajki na dobranoc.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕĩj̃stfɔ, AS: ʒ́ėćĩĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. dziecko n., dzieciaczek mos., dzieciak mos., dzieciarnia ż., dzieciąteczko n., dzieciątko n., dziecię n., dziecięcość ż., dziecięctwo n., dziecina ż., dziecinada ż., dzieciniec mrz., dziecinka ż., dziecinność ż., dzieciuch mos., dziecki mos., Dzieciątko n.
czas. dziecinnieć ndk.
przym. dzieciaty, dziecięcy, dziecinny, zdziecinniały, dziecki
przysł. dziecięco, dziecinnie
Wiktionary
(1.1) lata dziecięce
Wiktionary
zabójca własnych dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. zabójca dziecka lub dzieci
Wiktionary
(1.1) Na razie nie udało się przesłuchać domniemanego dzieciobójcy.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇t͡ɕɔˈbujt͡sa, AS: ʒ́ėćobui ̯ca
Wiktionary
rzecz. dzieciobójstwo n.
:: fż. dzieciobójczyni ż.
przym. dzieciobójczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proceder mordowania dzieci, zwłaszcza własnych
Wiktionary
(1.1) ONZ w swym dokumencie nie wspomniał o dzieciobójczości ani słowa.
Wiktionary
rzecz. dzieciobójca mos., dzieciobójczyni ż., dzieciobójstwo n.
przym. dzieciobójczy
Wiktionary
związany z zabiciem dziecka, dotyczący dzieciobójstwa, odnoszący się do dzieciobójstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z dzieciobójstwem, dotyczący dzieciobójstwa
Wiktionary
rzecz. dzieciobójca mos., dzieciobójczość ż., dzieciobójczyni ż., dzieciobójstwo n.
Wiktionary
zabójczyni własnych dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która zabiła własne dziecko
Wiktionary
(1.1) Medea to postać dzieciobójczyni z greckiego mitu o wyprawie po złote runo.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇t͡ɕɔbujˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: ʒ́ėćobui ̯čỹńi
Wiktionary
rzecz. dzieciobójstwo n.
:: fm. dzieciobójca m.
przym. dzieciobójczy
Wiktionary
zabicie dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zabójstwo dziecka, najczęściej własnego;
Wiktionary
Dzieciobójstwo – uśmiercenia własnego dziecka przez matkę w czasie trwania porodu, a w szerszym, zoologicznym znaczeniu – zabicie młodych, które nie osiągnęły jeszcze dojrzałości pozwalającej na podjęcie samodzielnego życia. W wielu społeczeństwach dzieciobójstwo traktowane było jako dopuszczalna, kulturowa metoda kontroli populacji, przyjmująca często rytualne formy eliminowania dzieci niepełnosprawnych lub chorych, poświęcania dzieci bogom w ofierze. Współcześnie dzieciobójstwo jest traktowane jako przestępstwo polegające na zabiciu dziecka przez matkę. Dzieciobójstwo jest powszechnie spotykane wśród ludzi i zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Niezamężna Marja H. z Niwy aresztowana została pod zarzutem dzieciobójstwa. sic.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇t͡ɕɔˈbujstfɔ, AS: ʒ́ėćobui ̯stfo
Wiktionary
rzecz. dzieciobójczość ż., dzieciobójca m., dzieciobójczyni ż.
przym. dzieciobójczy
Wiktionary
przesadna nadopiekuńczość i bezkrytyczne uwielbienie dzieci
SJP.pl
lęk lub niechęć wobec dzieci
SJP.pl
pilnie uczyć się na pamięć; kuć, zakuwać
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do dzięcioła
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący dzięcioła, określający dzięcioła
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla dzięcioła, mający cechy dzięcioła
Wiktionary
rzecz. dzięcioł mzw./mos., dzięciolenie n., dzięciołek mzw., dzięciołowate lm nm., dzięciolnik mzw., dzięcioły lm nm., dzęciołowe lm nm.
czas. dzięciolić ndk.
przym. dzięciołowy, dzięciołowaty
Wiktionary
pilnie uczyć się na pamięć; kuć, zakuwać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) środ. uczn. żmudnie się uczyć, zwłaszcza na pamięć
Wiktionary
rzecz. dzięcioł m., dzięcioły nmos.
przym. dzięcioli
Wiktionary
dzięciolik ziemny - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych
SJP.pl
dzięciolnik himalajski - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kult. rel. Dzieciątko
Wiktionary
żartobliwie: zabezpieczony przed dziećmi
SJP.pl
potocznie, z lekceważeniem: o mężczyźnie, który ma dużo dzieci (i niewiele więcej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. mężczyzna mający dużo dzieci, zwłaszcza taki, który ogranicza się tylko do ich płodzenia
Wiktionary
(1.1) Ten dzieciorób nie pracuje: on żyje z zasiłków.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈt͡ɕɔrup, AS: ʒ́ėćorup
Wiktionary
rzecz. dziecioróbstwo n.
Wiktionary
potocznie: koncentrowanie się na prokreacji, przywiązywanie nadmiernej wagi do liczby posiadanych dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogardliwie o płodzeniu dzieci, zwłaszcza w większej liczbie
Wiktionary
(1.1) To, że rodzi nas się więcej, nie będziesz chyba nazywał dziecioróbstwem?
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇t͡ɕɔˈrupstfɔ, AS: ʒ́ėćorupstfo
Wiktionary
rzecz. dzieciorób mos.
Wiktionary
osoba dorosła zachowująca się w sposób niedojrzały; nastorosły, kidult
SJP.pl
1. ptak leśny o dużym, mocnym dziobie i długim języku, wydobywający owady spod kory drzew;
2. potocznie: osoba ucząca się na pamięć, pilnie, lecz bez zrozumienia; kujon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z podrodziny dzięciołów, nazwa systematyczna|Picinae|ref=tak.
(1.2) ornit. zob. dzięcioły.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. uczn. stud. lekcew. bardzo dobry uczeń, student posądzany o pamięciowe przyswajanie wiedzy
(2.2) pogard. głupi, prymitywny człowiek
Wiktionary
Ptaki z rodziny dzięciołowatych (Picidae):
Wikipedia
(1.1) Pokazał im też dużego dzięcioła, który kuł w spróchniałą gałąź, aby wystraszyć robaki, a później wiewiórkę, która siedząc na szczycie sosny obierała młode szyszki.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇̃ɲt͡ɕɔw, AS: ʒ́ė̃ńćou̯
Wiktionary
rzecz. dzięciolenie n., dzięciołowate lm nm., dzięciolnik mzw., dzięcioły lm nm., dzęciołowe lm nm.
:: zdrobn. dzięciołek mzw.
czas. dzięciolić ndk.
przym. dzięcioli, dzięciołowy, dzięciołowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|czołgot., gw-pl|Górny Śląsk|dziendzioł, dziyndzioł.
(2.1) kujon
Wiktionary
1. zdrobnienie od: dzięcioł;
2. gatunek małego ptaka z rzędu dzięciołowych; dzięcioł mały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Dendrocopos minor|ref=tak., najmniejszy gatunek dzięcioła występujący w Polsce;
Wiktionary
Dzięciołek, dzięcioł mały (Dryobates minor) – gatunek małego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący Eurazję i skrajnie północną Afrykę. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
IPA: d͡ʑɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔwɛk, AS: ʒ́ė̃ńćou̯ek
Wiktionary
rzecz. dzięcioł m., dzięcioły nmos., dzięciołowate nmos.
przym. dzięcioli
Wiktionary
(1.1) dzięcioł mały, dzięcioł pstry mały
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu dzięciołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Picidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych;
Wiktionary
Dzięciołowate (Picidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes). Obejmuje ponad 230 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Dzięciołowate gnieżdżą się w dziuplach.
Wiktionary
rzecz. dzięcioł m., dzięciołek m., dzięcioły nmos., dzięciołowe nmos.
przym. dzięcioli
Wiktionary
o cechach charakterystycznych dla dzięciołowatych, rodziny ptaków z rzędu łaźców
SJP.pl
rząd ptaków nowoczesnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Piciformes||ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Dzięciołowe, łaźce (Piciformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.
Wikipedia
(1.1) Ptaki z rzędu dzięciołowych są samotnikami.
Wiktionary
rzecz. dzięcioł mzw., dzięciolniki lm nm., dzięciołowate lm nm., dzięciołowce lm nm., dzięcioły lm nm.
Wiktionary
(1.1) łaźce
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o cechach dzięciołowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Picinae|ref=tak., podrodzina ptaków o silnym dziobie i długim języku, żywiący się owadami leśnymi, zaliczana do rodziny dzięciołowatych;
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) plural|dzięcioł.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dzięcioł m., dzięciołek nmos., dzięciolenie n., dzięciołowate nmos., dzięciolnik m., dzęciołowe nmos.
:: zdrobn. dzięciołek m.
czas. dzięciolić ndk.
przym. dzięcioli, dzięciołowy, dzięciołowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. pieszcz. (także. pejor.) dzieci
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: dziecisko
Wiktionary
(1.1) Zaczekaj, zaraz wybiję tym dzieciskom harce z głów!
Wiktionary
rzecz. dziecko n., dziecię n., dziecięcość ż., dziecisko n.
przym. dziecięcy
Wiktionary
ekspresywnie: dziecko; dzieciaczyna, dziecina, dziecinka, dzieciaczysko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. przest. pieszcz. dziecko
Wiktionary
(1.1) — Co się ty, Maciek, frasujesz takiem mizernem dzieciskiem? — mówiła nieraz Ślimakowa.
Wiktionary
rzecz. dziecko n., dziecię n., dziecina ż., dzieciuch mos., dziecięcość ż., dzieciska lm nm.
przym. dziecięcy, dzieciaty
Wiktionary
(1.1) dzieciaczyna, dziecię, dziecina, dzieciuch, dziecko, milusiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Poznań. pieszcz. dziecko
Wiktionary
potocznie:
1. małe dziecko; smarkacz, dzieciak, dzieciuś;
2. lekceważąco: osoba młoda, infantylna, postępująca w sposób niedojrzały
SJP.pl
choroba ziemniaka występująca po opadach poprzedzonych okresem suszy w polu lub w czasie przechowywania w zbyt ciepłym pomieszczeniu
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów
SJP.pl
potocznie: małe dziecko; smarkacz, dzieciak, dzieciuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzieci
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: dziecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zob. dziecski.
przymiotnik
(2.1) daw. dziecięcy
(2.2) daw. aresztowany, zajęty, wzięty w sekwestr
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛt͡sʲci, AS: ʒ́ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. dziecko n., dzieciństwo n.
Wiktionary
(2) dzieczski
Wiktionary
1. człowiek od narodzin do okresu dojrzewania;
2. potomek ludzki niezależnie od wieku, syn albo córka;
3. potomek zwierzęcia;
4. człowiek dorosły zachowujący się naiwnie, niepoważnie (jak dziecko);
5. potocznie: wytwór czyjejś pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) potomek niezależnie od wieku: syn lub córka w odniesieniu do swoich rodziców biologicznych lub przybranych;
(1.2) istota ludzka w okresie wzrostu i dojrzewania, umownie do 18 roku życia
(1.3) sport. w grze w palanta: ten, kto ma prawo podbić raz piłkę (dziecko młodsze) lub dwa razy (dziecko starsze)
(1.4) przen. dzieło, do którego twórca czuje się szczególnie przywiązany emocjonalnie
(1.5) przen. pejor. pot. osoba niedojrzała emocjonalnie
(1.6) inform. proces lub obiekt potomny
Wiktionary
Dziecko – człowiek w okresie od urodzenia do osiągnięcia dojrzałości płciowej lub pomiędzy okresem niemowlęcym a wiekiem młodzieńczym. Słowo to może również odnosić się do istoty ludzkiej, która jeszcze się nie urodziła. W ujęciu prawnym termin „dziecko” odnosi się zazwyczaj do osoby małoletniej, czyli takiej która nie osiągnęła lokalnego wieku pełnoletniości. Dzieci mają na ogół mniej praw i obowiązków niż dorośli.
Wikipedia
(1.1) Jej dzieci wyjechały do pracy.
(1.2) Dziecko wymaga wiele uwagi i cierpliwości.
(1.4) Ta książka to dzieło mego życia, moje dziecko.
(1.5) Dałeś się im nabić w butelkę, dziecko z ciebie.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛt͡skɔ, AS: ʒ́ecko
Wiktionary
rzecz. dziecki m., dzieciństwo n., kresy|dzieciuk. m., dzieciarnia ż., dziecinada ż., dziecinnienie n., zdziecinnienie n., dziecięcość ż., dziecinność ż.
:: zdrobn. dziecię n., dzieciątko n., Dzieciątko n., dzieciąteczko n., dziecina ż., dzieciaczek m.
:: zgrub. dzieciak m., dziecior m., dzieciuch m.
czas. dziecinnieć ndk., zdziecinnieć dk.
przym. dzieciaty, dziecięcy, dziecinny, daw. dziecki
przysł. dziecinnie, dziecięco
Wiktionary
(1.1) delfin, infant, latorośl, następca, potomek, progenitura, berbeć; przest. dziecię; pejor. bachor, gówniarz; żart. ablegierek
(1.2) bobas, dzieciak, dzieciątko, maleństwo, nastolatek, niemowlę, noworodek, osesek, pociecha, przedszkolak, szkrab; lm. dziatki; reg. pozn. dzieciszczko.; przest. dziecię; pejor. bachor, gówniarz
(1.3) bachor
(1.4) dzieło życia
(1.5) dzieciak, naiwniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇t͡ɕmʲjar, AS: ʒ́ėćmʹi ̯ar
Wiktionary
rzecz. nazwa własna Dziećmarów
Wiktionary
(1.1) Dziećmar
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziećmierowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik przy drodze wojewódzkiej nr 434.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. (w Wielkim Księstwie Litewskim) posłaniec, egzekutor sądowy lub książęcy, komornik
przymiotnik
(2.1) stpol. dziecięcy
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛt͡ssʲci, AS: ʒ́ecsʹḱi
Wiktionary
(1.1) przest. dziecki, przest. dzieczski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. dzieciństwo
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛt͡stfɔ, AS: ʒ́ectfo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dzieduszyccy – polski ród szlachecki pieczętujący się herbem Sas. Pod koniec XVIII w. otrzymał tytuł hrabiowski od władców Monarchii Habsburgów (Austrii).
Wikipedia
1. właściciel dużego majątku ziemskiego; obszarnik; ziemianin;
2. osoba obejmująca spadek; sukcesor; spadkobierca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która coś po kimś przejmuje
(1.2) przest. ziemianin
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lucjan został dziedzicem dóbr po swojej matce.
(1.2) Kolasa dziedzica zajechała przed ganek.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇d͡ʑit͡s, AS: ʒ́ėʒ́ic
Wiktionary
rzecz. dziedziczność ż., dziedzictwo n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., wydziedziczenie n.
:: fż. dziedziczka ż.
przym. dziedziczny
czas. dziedziczyć ndk., wydziedziczyć dk.
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
(1.1) następca, sukcesor, spadkobierca
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dziedzicami, dotyczący Dziedzic
Wiktionary
rzecz. Dziedzice nmos.
Wiktionary
1. dobra otrzymane w spadku; scheda
2. dobra duchowe, kulturalne itp. zostawione jako spuścizna dla następnych pokoleń
3. prawo do objęcia spadku; dziedziczenie, dziedziczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dobra zachowane dla następnych pokoleń
(1.2) majątek przejęty po kimś
(1.3) prawo przekazywania czegoś
Wiktionary
Dziedzictwo – ogół wartości, w zależności od kontekstu: niemajątkowych lub także majątkowych, odziedziczonych po przodkach lub poprzednich pokoleniach.
Wikipedia
(1.1) Nie powinniśmy zapominać o naszym dziedzictwie kulturowym.
Wiktionary
rzecz. dziedzic m., dziedziczka ż., dziedziczność ż., dziedziczenie n., odziedziczenie n., wydziedziczenie n.
czas. dziedziczyć ndk., wydziedziczyć dk.
przym. dziedziczny, bezdziedziczny
Wiktionary
(1.1) spuścizna, scheda, sukcesja, puścizna, ojcowizna, patrymonium, dorobek
(1.2) spadek, scheda, dorobek
(1.3) dziedziczenie, dziedziczność
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziedziczyć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sądzie zebrali się wszyscy uprawnieni do dziedziczenia po zmarłym.
(1.1) Kolejną właściwością NTFS jest dziedziczenie uprawnień, dzięki czemu przypisane do folderu uprawnienia domyślnie przenoszą się na wszystkie znajdujące się w nim podfoldery i pliki.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ʒ́ėʒ́ičẽńe
Wiktionary
rzecz. odziedziczenie n., wydziedziczenie n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedzictwo n., dziedziczność ż., Dziedzic m.
czas. dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk.
przym. dziedziczny, dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
1. kobieta wchodząca w posiadanie czegoś poprzez spadek;
2. dawniej: żona dziedzica lub właścicielka posiadłości ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś po kimś przejmuje
(1.2) przest. właścicielka ziemska albo żona dziedzica
Wiktionary
Dziedziczka (ang. The Heiress) – amerykański melodramat z 1949 roku w reżyserii Williama Wylera. Obraz powstał na podstawie powieści Dom na Placu Waszyngtona autorstwa Henry’ego Jamesa oraz sztuki teatralnej stworzonej przez Ruth i Augustusa Goetzów.
Wikipedia
(1.1) Hrabina Stadnicka, dziedziczka łańcucka, przeznaczyła sporą sumę na ten sierociniec.
Wiktionary
rzecz. dziedziczenie n.
:: fm. dziedzic m.
przym. dziedziczny
czas. dziedziczyć ndk., wydziedziczyć dk.
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
1. przekazywanie potomstwu cech genetycznych
2. przekazywanie potomkom urzędu, godności, przekazywalność czegoś w postaci spadku; dziedziczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest dziedziczne
(1.2) biol. zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich;
(1.3) hist. praw. przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach
Wiktionary
Dziedziczność – zespół procesów zachodzących w organizmach w przebiegu powstawania i rozwoju osobniczego organizmów potomnych, który prowadzi do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich. Dziedziczność jest podstawową właściwością organizmów.
Wikipedia
(1.2) W 1953 r. James Watson i Francis Crick odkryli tajemnicę dziedziczności, rozszyfrowując strukturę DNA.
Wiktionary
rzecz. dziedzic m., dziedziczka n., dziedzictwo n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., wydziedziczenie n.
czas. wydziedziczyć, dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.
przym. dziedziczny
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
1. objęty po kimś w spadku; spadkowy
2. (o właściwościach fizycznych i psychicznych) przejęty po rodzicach, przekazywany przez przodków
3. o władcy: sprawujący władzę na podstawie sukcesji po przodku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przekazywany przez przodków lub przejęty od nich
(1.2) praw. otrzymywany w spadku
(1.3) o tytule, stanowisku: podlegający dziedziczeniu, mogący być przeniesiony, rozciągnięty na potomków
Wiktionary
(1.1) Czy rak piersi jest dziedziczny?
(1.3) Tylko ty masz dziedziczne prawa do tronu.
Wiktionary
czas. dziedziczyć, odziedziczyć, wydziedziczyć
rzecz. dziedzic m., dziedzictwo n., dziedziczka ż., dziedziczność ż., dziedziczenie n., odziedziczenie n., wydziedziczenie n., Dziedzic mos./ż.
przym. dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
(1.1) genetyczny, dziedziczony, odziedziczony
(1.2) dziedziczony, odziedziczony, spadkowy
Wiktionary
1. otrzymywać coś w spadku
2. przejmować dobra duchowe, kulturalne itp. zostawione jako spuścizna przez przeszłe pokolenia
3. przejmować cechy genetyczne rodziców, przodków
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odziedziczyć)
(1.1) otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci
(1.2) być uprawnionym do takiego otrzymania
(1.3) o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka
(1.4) inform. w programowaniu obiektowym o klasie będącej pochodną innej klasy;
(1.5) inform. mieć takie same uprawnienia jak obiekt nadrzędny (folder, grupa użytkowników)
Wiktionary
(1.1) Ten stary zegar odziedziczyłem po moim dziadku.
(1.2) Książę Karol dziedziczy tron Anglii po Elżbiecie II (= drugiej).
(1.3) Mój syn odziedziczył po moim mężu odstające uszy.
(1.4) Klasa „Wikipedysta” dziedziczy po klasie „Internauta”.
(1.5) Pamiętaj, że podfolder musi dziedziczyć uprawnienia, żeby dostęp do niego mieli ci sami użytkownicy.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃɨt͡ɕ, AS: ʒ́ėʒ́ičyć
Wiktionary
rzecz. dziedzictwo n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedziczność ż., dziedziczenie n., odziedziczenie n., wydziedziczenie n.
czas. odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk.
przym. dziedziczny
Wiktionary
(1.1) przyjmować spadek
(1.2) następować, być następcą
(1.3) dk. wrodzić się
Wiktionary
bieluń dziędzierzawa - silnie trująca roślina jednoroczna z rodziny psiankowatych, stosowana w lecznictwie; datura
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. krępy
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇d͡ʑɛˈʒɨstɨ, AS: ʒ́ėʒ́ežysty
Wiktionary
pewien obszar, pole, dział badań, zainteresowań różnych nauk, kultury itp.; zakres, sfera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sfera czyjejś aktywności
(1.2) mat. zbiór wszystkich możliwych argumentów danej funkcji;
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. wieś
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. gospodarstwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tomek jest ekspertem w dziedzinie biotechnologii.
(1.1) Co więcej muzyka folkowa nie jest jedyną dziedziną, w jakiej się swobodnie poruszają.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈd͡ʑĩna, AS: ʒ́ėʒ́ĩna
Wiktionary
zdrobnienie od: dziedziniec
SJP.pl
plac wewnątrz lub przy budowli, otoczony murem, budynkami itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydzielona, niezadaszona przestrzeń w budynku lub zespole budynków;
Wiktionary
Dziedziniec – wydzielona, niezadaszona przestrzeń w budynku lub zespole budynków.
Dziedziniec pełnił niegdyś funkcje użytkowo-reprezentacyjne. Mógł być zamknięty – otoczony ze wszystkich stron, albo otwarty – przynajmniej jedna strona nie była zamknięta. Dziedzińce występowały w budownictwie świeckim i sakralnym. W zamkach były zamknięte krużgankami, a w pałacach – arkadowe, otoczone loggiami.
Wikipedia
(1.1) Największy z dziedzińców Uniwersytetu Wileńskiego to Dziedziniec Wielki.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈd͡ʑĩɲɛt͡s, AS: ʒ́ėʒ́ĩńec
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dziedzińczyk m.
przym. dziedzińcowy
Wiktionary
(1.1) podwórzec
Wiktionary
środowiskowo: podzielony na dziedziny wiedzy, sportu itp.; gałęziowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie kamioneckim;
Wiktionary
Dziedziłów (ukr. Дідилів) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie lwowskim (wcześniej w rejonie kamioneckim) na Ukrainie. Założona w 1493 r.
Wikipedia
przym. dziedziłowski
Wiktionary
dawny, prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smołownia, smolarnia, maziarnia
SJP.pl
Dziegciarnia – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Łobżenica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
wyrabianie dziegciu; maziarstwo
SJP.pl
dawniej: człowiek robiący lub sprzedający dziegieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. człowiek zajmujący się wyrobem dziegciu, często też rozwożeniem go po wsiach oraz sprzedażą
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇ct͡ɕaʃ, AS: ʒ́ėḱćaš
Wiktionary
rzecz. dziegieć m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. dziechcioł.
Wiktionary
zawierający dziegieć lub zrobiony z dziegciu (np. mydło)
SJP.pl
ciemnobrunatna gęsta ciecz, smoła po suchej destylacji drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciemnobrunatna, gęsta ciecz otrzymywana w procesie suchej destylacji drewna o intensywnym zapachu, mająca właściwości grzybobójcze i antyseptyczne, dawniej używana także do impregnacji płótna i skóry, uszczelniania beczek, itp.;
Wiktionary
Dziegieć – produkt o gęstej, smolistej konsystencji powstający w wyniku suchej destylacji drewna bądź kory różnych gatunków drzew i krzewów.
Wśród sklasyfikowanych rodzajów (według różnych źródeł) wyróżnia się dziegcie gatunkowe: sosnowy (Pix liquida Pini), bukowy (Pix Fagi), brzozowy (Pix Betulae), jałowcowy (Pix Juniperi) oraz dziegieć mieszany (Pix liquida) i jego zagęszczoną odmianę – dziegieć okrętowy (Pix navalis). Rzadziej uzyskiwane w praktyce są dziegcie gatunkowe: modrzewiowy (Pix Laricis), jodłowy (Pix Abietis), dziegieć świerkowy (Pix Picea), wierzbowy (Pix Salicis) oraz torfowy (Pix Cespesis).
Wikipedia
(1.1) Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących się od zaprawy otaczał każdy dom płonącą atmosferą.
(1.1) Pomazałem mu rany dziegciem; nalałem gorzałki z popiołem w gardło. Będzie zdrów.
(1.1) Rybacy, którzy przybiegli popatrzyć na poczet namiestnika, mieli koszule, twarz i ręce całkiem pomazane dziegciem dla obrony od ukąszeń.
(1.1) Na to uprzejme wezwanie, jakby spod ziemi zjawił się opalony wiejski młodzian, w dość starannie połatanej sukmance i dość obficie dziegciem wysmarowanych butach.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇ɟɛ̇t͡ɕ, AS: ʒ́ėǵėć
Wiktionary
rzecz. dziegciarz m.
przym. dziegciowy
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny baldaszkowatych; arcydzięgiel;
2. dzięgiel litwor - gatunek rośliny z rodziny selerowatych; litwor, arcydzięgiel litwor, angelika, dzięgiel lekarski;
3. dzięgiel leśny - roślina o aromatycznym korzeniu używanym w lecznictwie i jako zaprawa do wódek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Angelica|L.|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny selerowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju dzięgli (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑɛ̃ŋʲɟɛl, AS: ʒ́ẽŋʹǵel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
kraśnik dzięgielowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych
SJP.pl
napój spirytusowy o ziołowym aromacie pochodzącym z wyciągu arcydzięgla
SJP.pl
Dzięgielówka, litworówka – nalewka na bazie korzenia i/lub łodygi dzięgla litwora, dawniej popularna m.in. na Podhalu i Litwie. Przypisywano jej walory lecznicze, tj. korzystne działanie na układ trawienny.
Wikipedia
przymiotnik od: dzięgiel
SJP.pl
drzewo, krzew lub roślina zielna z rodziny araliowatych; aralia
SJP.pl
1. historia
2. przebieg wydarzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogół zdarzeń, które wydarzyły się dawniej
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: dziać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Okrutnie ciekawią mnie dzieje Słowian.
(1.1) Ponownie, gromadząc na planie wielu znakomitych artystów, Coppola stworzył bez wątpienia najlepszy sequel w dziejach kina.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇jɛ, AS: ʒ́ėi ̯e
Wiktionary
rzecz. przeddzieje nmos., dziejowość ż., dzianie n.
czas. dziać ndk.
przym. dziejowy
przysł. dziejowo
Wiktionary
(1.1) historia
Wiktionary
kronikarz, historyk, historiograf; dziejopisarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. historiograf, historyk, kronikarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. kronika
Wiktionary
(1.1) […] relacje o szaleństwie Nabuchodonozora przekazał chrześcijański dziejopis Euzebiusz z Cezarei […].
(1.1) Nieznanego z imienia dziejopisa próbował rozszyfrować Marcin Kromer, wybitny historyk epoki renesansu […].
Wiktionary
rzecz. dziejopisarstwo n., dziejopisarz m.
przym. dziejopisarski
Wiktionary
dotyczący dziejopisarza, dziejopisarstwa
SJP.pl
piśmiennictwo historyczne; historiografia
SJP.pl
Historiografia (z gr. ἱστορία „badanie”/„informacja”/„opowiadanie” + γράφω „piszę”) synonim dziejopisarstwa – dział piśmiennictwa obejmujący gatunki historyczne. Historiografia to inaczej określenie całokształtu pracy historyka razem z jej rezultatem, czyli produkcją dziejopisarską.
Wikipedia
kronikarz, historyk, historiograf; dziejopis
SJP.pl
tworzący dzieje, historię
SJP.pl
1. dotyczący dziejów, historii jakiejś zbiorowości; historyczny
2. ważny, przełomowy na tle innych zdarzeń, niemający precedensu w dziejach; historyczny
3. dokonujący się w biegu dziejów, mający się potwierdzić w przyszłości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dziejami, dotyczący dziejów
(1.2) ważny z punktu widzenia historii świata
Wiktionary
(1.1) W komunizmie radzieckim porządek boski zastąpiły obiektywne prawa dziejowe.
(1.2) Rola dziejowa, którą spełnił, uderzyła Minkiewiczowi do głowy.
Wiktionary
rzecz. dzieje nmos., dziejowość ż., dzianie n.
czas. dziać ndk.
przysł. dziejowo
Wiktionary
(1.1-2) historyczny
Wiktionary
badacz i opisywacz dziejów
SJP.pl
związany z badaniem i opisywaniem dziejów
SJP.pl
przestarzale: badanie i opisywanie dziejów
SJP.pl
Historia, dawniej: dziejoznawstwo – nauka humanistyczna i społeczna, która zajmuje się badaniem przeszłości, a w znaczeniu ścisłym badaniem działań i wytworów ludzkich, aż do najstarszych poświadczonych pismem świadectw, w odróżnieniu od prehistorii, archeologii, antropologii lub historii naturalnej. Wynikiem badań historycznych jest opis dziejów (historiografia).
Wikipedia
tylko w przestarzałym zwrocie: panie dziejski (żartobliwie utworzone od "panie dzieju") - nieokreślone wtrącenie, używane z przyzwyczajenia
SJP.pl
dawniej: wyraz używany w zwrotach adresatywnych grzecznościowych, np. panie dzieju, mości dzieju
SJP.pl
skrót od: dziekan
SJP.pl
1. pracownik naukowy wyższej uczelni kierujący jednym z jej wydziałów
2. ksiądz kierujący dekanatem
3. przewodniczący rady adwokackiej
4. osoba przewodząca korpusowi dyplomatycznemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. kierownik wydziału uczelni;
(1.2) kośc. prezbiter kierujący dekanatem, wikariusz rejonowy;
(1.3) daw. kośc. stopień duchowieństwa Wojska Polskiego
(1.4) kośc. przewodniczący kolegium kardynałów;
(1.5) dypl. najstarszy rangą i stażem przedstawiciel korpusu dyplomatycznego
(1.6) praw. przewodniczący rady adwokackiej
Wiktionary
Dziekan (od gr. deka – dziesięć) – tradycyjny tytuł osób sprawujących kierownictwo różnych ciał lub organizacji publicznych:
Wikipedia
(1.1) Spotkałem dziekana, który wracał od rektora.
(1.2) Dziekani przekazli proboszczom materiały duszpasterskie dostarczone przez kurię.
(1.3) Brat babci Honoraty był dziekanem okręgu generalnego w Wojsku Polskim.
(1.4) Następnie obowiązkiem i jednocześnie przywilejem dziekana jest sprawowanie pogrzebu zmarłego papieża, jeśli wakat nastąpił przez śmierć.
(1.6) Dziekan rady adwokackiej zginęła w Smoleńsku.
Wiktionary
rzecz. wicedziekan mos., dziekania ż., dziekanat m., dziekanica ż., dziekanka ż.
przym. dziekański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dziekanat
Wiktionary
rzecz. dziekanat m.
Wiktionary
1. biuro kierujące wydziałem wyższej uczelni;
2. ludzie pracujący w takim biurze;
3. w Kościele katolickim: jednostka administracyjna składająca się z kilku parafii, zarządzana przez dziekana; dekanat;
4. urząd, funkcja dziekana katolickiego; dziekania, dekanat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. biuro, zajmujące się administracją wydziału wyższej uczelni
(1.2) kośc. jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego, obejmująca kilka do kilkunastu parafii z dziekanem na czele
(1.3) kośc. stanowisko lub urząd dziekana, zarządcy dziekanatu (1.2)
Wiktionary
Dziekan – w Polsce kierownik wydziału uczelni, przed 1 października 2018 r. ustawowy, jednoosobowy organ szkoły wyższej, jako kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce nie zawiera regulacji dotyczących dziekanów. Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 6 tej ustawy funkcje kierownicze w uczelni określa jej statut.
Wikipedia
(1.1) Masz się zgłosić do dziekanatu.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈkãnat, AS: ʒ́ekãnat
Wiktionary
rzecz. wicedziekan mos., dziekania ż., dziekan m., dziekanica ż., dziekanka ż., dziekanacik mrz.
przym. dziekański
Wiktionary
(1.2-3) dekanat
Wiktionary
dawniej:
1. urząd, funkcja dziekana katolickiego; dekanat, dziekanat;
2. dom, mieszkanie dziekana katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. urząd dziekana
(1.2) rel. siedziba księdza dziekana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ksiądz kanonik objął dziekanię w Tarnowie.
(1.2) W starym budynku dziekanii wygospodarowano mieszkanko dla wikarego.
Wiktionary
rzecz. dziekan mos., dziekanat mrz., dziekanka ż.
przym. dziekański
Wiktionary
(1.2) dziekanka
Wiktionary
potocznie: kobieta pełniąca funkcję dziekana na uczelni; dziekanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. stud. pot. pracownica dziekanatu
Wiktionary
(1.1) Dziekanica nie chciała mi wydać indeksu, mówiła, że jest już po terminie.
(1.1) Byłbym dużo wcześniej, ale mnie dziekanice zatrzymały.
(1.1) Zdecydowano się poszerzyć jej znajomości w środowisku intelektualistów, awansując na dziekanicę jednej z wyższych uczelni. (z [http://www.polskieradio.pl/historia/polecamy/artykul74005.html Internetu])
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛkãˈɲit͡sa, AS: ʒ́ekãńica
Wiktionary
rzecz. dziekan m., dziekanat m., dziekanka ż.
przym. dziekański
Wiktionary
1. kobieta pełniąca funkcję dziekana na uczelni; dziekanica;
2. środowiskowo: urlop dziekański;
3. dom katolickiego dziekana; dziekania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Gnieźnie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przez długie lata zapomniany i praktycznie niedostępny dla mieszkańców Gniezna, park przy szpitalu „Dziekanka” zmieni swoje oblicze.
(1.1) Pacjentka gnieźnieńskiej „Dziekanki” odebrała sobie życie w trakcie leczenia szpitalnego.
Wiktionary
(1.1) pot. Gniezno
Wiktionary
sprawować urząd, godność dziekana
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: córka dziekana
SJP.pl
przymiotnik od: Dziekanów, Dziekanów Leśny, Dziekanów Polski
SJP.pl
związany z dziekanem, dotyczący dziekana
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urz. związany z dziekanem (na uczelni)
(1.2) rel. związany z dziekanem (duchownym)
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈkãj̃sʲci, AS: ʒ́ekãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. wicedziekan mos., dziekania ż., dziekan m., dziekanat m., dziekanka ż., dziekanica ż.
Wiktionary
urząd, stanowisko dziekana
SJP.pl
Dziekaństwo (dodatkowa nazwa w j. niem. Dziekanstwo) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Komprachcice.
Wikipedia
składać uroczyste podziękowanie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uroczyste podziękowanie, hołd wdzięczności
Wiktionary
(1.1) Pieśnią chcę chwalić imię Boga / i dziękczynieniem Go wysławiać.
Wiktionary
rzecz. dziękczynność ż.
czas. dziękczynić ndk.
przym. dziękczynny
przysł. dziękczynnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. wyrażanie dziękczynienia
Wiktionary
rzecz. dziękczynienie n.
czas. dziękczynić ndk.
przym. dziękczynny
przysł. dziękczynnie
Wiktionary
podniośle wyrażający podziękowanie, dziękczynienie; hołdowniczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający wdzięczność
Wiktionary
(1.1) Zamówiła mszę w intencji dziękczynnej za uratowanie brata.
Wiktionary
rzecz. dziękczynienie n., niedziękowanie n., dziękczynność ż.
przysł. dziękczynnie
Wiktionary
1. przyimek mówiący o osobach lub faktach, które spowodowały, że jakaś sytuacja jest dla kogoś pomyślna;
2. potocznie: dziękuję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) podn. podziękowania
wykrzyknik
(2.1) pot. dziękuję, dziękujemy
przyimek
(3.1) …służący do powiedzenia, że dana czynność odbywa się z niezbędną pomocą osoby, rzeczy itp., opisanych przez wyrażenie za przyimkiem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kapłan w imieniu wiernych składał dzięki Bogu za okazaną łaskę.
(1.1) Dziękom uczniów dla nauczycieli nie było końca.
(2.1) Możesz mi to podać? Dzięki!
(3.1) Świat istnieje tylko dzięki temu, że zawsze za późno się cofać.
(3.1) Dzięki temu, że nastawiłem budzik, nie zaspałem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̃ŋʲci, AS: ʒ́ẽŋʹḱi
Wiktionary
zob. dziękować.
Wiktionary
(1.1) podziękowania, wyraz wdzięczności
(3.1) przez, w wyniku, gdyby nie…
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: dziękuję; dzięki
SJP.pl
zwrot grzecznościowy
(1.1) pot. dziękuję
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. podziękowanie
Wiktionary
(2.1) Wielka dziękówa za pomoc.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̃ŋˈkuva, AS: ʒ́ẽŋkuva
Wiktionary
rzecz. dzięki, podziękowanie, dziękówka, dziękóweczka
czas. dzięki, dziękować ndk., podziękować ndk.
zwrot grzecznościowy dziękuję, dzięki
wykrz. dziękuję
Wiktionary
(1.1) dzięki, dziękówka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podziękować)
(1.1) dosł. składać podziękowanie
(1.2) iron. uprzejmie komuś odmawiać
Wiktionary
(1.1) Serdecznie dziękuję ci za okazaną mi pomoc.
(1.2) Nie zmieniłeś swojej postawy, z tego powodu my już Tobie dziękujemy.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̃ŋˈkɔvat͡ɕ, AS: ʒ́ẽŋkovać
Wiktionary
rzecz. podzięka ż., dziękowanie n., dzięki nmos., podziękowanie, dziękówa, dziękówka
czas. dk. podziękować
zwrot grzecznościowy dziękuję
wykrz. dziękuję
Wiktionary
(1.1) być wdzięcznym, wyrażać wdzięczność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziękować.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̃ŋkɔˈvãɲɛ, AS: ʒ́ẽŋkovãńe
Wiktionary
czas. dziękować
rzecz. podzięka ż.
Wiktionary
zwrot grzecznościowy
(1.1) slang. młodz. dziękuję
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) slang. młodz. podziękowanie
Wiktionary
(2.1) Wielka dziękówka za pomoc.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̃ŋˈkufka, AS: ʒ́ẽŋkufka
Wiktionary
rzecz. dzięki, podziękowanie, dziękówa
czas. dzięki, dziękować ndk., podziękować ndk.
zwrot grzecznościowy dziękuję, dzięki
wykrz. dziękuję
Wiktionary
(1.1) dzięki, dziękówa
Wiktionary
wyrażenie grzecznościowe
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zwrot grzecznościowy wyrażający wdzięczność
forma czasownika.
(2.1) zob. dziękować.
Wiktionary
Dziękuję – pop-rockowy utwór polskiej piosenkarki Dody z jej pierwszego solowego albumu studyjnego, Diamond Bitch. Został wydany jako piąty i ostatni singel promujący album w maju 2009.
Wikipedia
(1.1) — Przepraszam, może pan podać mi sałatkę? — Proszę. — Dziękuję. (przy stole)
(1.1) — Zapalisz? — Dziękuję za propozycję, ale nie palę.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̃ŋˈkujɛ, AS: ʒ́ẽŋkui ̯e
Wiktionary
rzecz. dziękówa ż., dziękówka ż.
czas. dziękować ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. dzięki; gw-pl|Górny Śląsk|dziynkuja.
Wiktionary
poimek
(1.1) stpol. dla
Wiktionary
(1.1) Twego dziela Krzciciela, Bożycze,
Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze!
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛla, AS: ʒ́ela
Wiktionary
maszyna lub urządzenie ręczne do dzielenia ciasta na porcje
SJP.pl
dawniej: związany z działami majątkowymi
SJP.pl
działanie matematyczne, przeciwieństwo mnożenia, polegające na ustaleniu, ile razy jedna liczba mieści się w drugiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. działanie arytmetyczne, odwrotne do mnożenia;
Wiktionary
Dzielenie – operacja matematyczna zdefiniowana w dowolnym ciele jako:
gdzie b^{-1} jest elementem odwrotnym do b.
Wikipedia
(1.1) Iloraz to wynik dzielenia.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: ʒ́elẽńe
Wiktionary
rzecz. dział n./mrz., podzielnica ż., podzielanie n., działka ż., dzielna, dzielnik, podzielność, podzielenie
czas. dzielić, rozdzielić, wydzielić, przedzielić, udzielić
przym. działkowy
Wiktionary
1. porcjować, wydzielać części
2. wyodrębniać podzbiory z pewnej grupy; grupować
3. wyróżniać klasy, kategorie; klasyfikować
4. wykonywać działanie - dzielenie
5. być przyczyną rozgraniczenia między przedmiotami, ludźmi itp.
6. różnić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podzielić)
(1.1) dokonywać podziału, wyróżniać części jednej całości
(1.2) mat. wyznaczać iloraz, stosunek dwóch wielkości, funkcji itp.;
(1.3) mieć z czymś / kimś coś wspólnego
(1.4) tworzyć różnicę między dwoma osobami, poglądami itp.
czasownik zwrotny niedokonany dzielić się (dk. podzielić się)
(2.1) być rozkładalnym na określone części
(2.2) oddawać komuś część czegoś
Wiktionary
(1.3) W akademiku dzieliłam z nią pokój.
(1.4) Dwóch polityków dzieliły poglądy na sprawę nielegalnych emigrantów.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: ʒ́elʹić
Wiktionary
(1.1) rzecz. dzielenie/podzielenie
(1.2) rzecz. dzielenie/podzielenie; czas. dzielić się; rzecz. dzielna, dzielnik
(1) czas. podzielać/podzielić, przedzielać/przedzielić, rozdzielać/rozdzielić, udzielać/udzielić, udzielać się/udzielić się, wydzielać/wydzielić
Wiktionary
(1.1) wyodrębniać, rozdzielać, separować, kroić, łamać
(1.4) różnić
Wiktionary
w matematyce: liczba, którą dzieli się przez inną liczbę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. liczba dzielona; pierwsza z dwóch liczb na których wykonuje się działanie dzielenia, w zapisie ułamkowym odpowiada jej licznik
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) W wyrażeniu ułamkowym a/b a jest dzielną, a b jest dzielnikiem.
Wiktionary
rzecz. dzielenie n., podzielanie n., działka ż.
Wiktionary
młodzieżowo: dzielnica mieszkaniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dzielnica mieszkaniowa
Wiktionary
1. administracyjna część miasta;
2. wyróżniony obszar; region, prowincja;
3. ludność zamieszkująca miejską dzielnicę;
4. część kraju wydzielona w pewnym okresie historycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydzielona, zwyczajowo lub administracyjnie, część dużego miasta;
(1.2) region, prowincja historyczna, geograficzna, etnograficzna, itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej dzielnicy każdy dom publiczny jest oznaczony czerwoną latarnią.
(1.1) Znała go cała dzielnica.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛlʲˈɲit͡sa, AS: ʒ́elʹńica
Wiktionary
rzecz. dzielnicowy mos., podział mrz., podzielenie n.
czas. dzielić ndk., podzielić dk., wydzielać ndk., wydzielić dk.
przym. dzielnicowy, wewnątrzdzielnicowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) policjant nadzorujący określony rejon miasta
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z dzielnicą (np. miasta lub państwa), dotyczący dzielnicy
Wiktionary
Dzielnicowy – funkcjonariusz policji pionu prewencji, zazwyczaj w stopniu od posterunkowego do aspiranta sztabowego. Prowadzi rozpoznanie w wyznaczonym rejonie.
Wikipedia
(1.1) Powiadomiła dzielnicowego o kolejnej rozróbie.
(2.1) Mamy nasze dzielnicowe pisemko i jesteśmy z niego dumni.
(2.1) Ruś rozpadła się na szereg księstw dzielnicowych.
Wiktionary
rzecz. dzielnica ż., dzielnicowość ż.
czas. dzielić ndk.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) odznaczając się odwagą
(1.2) nie ulegając słabościom, zawahaniu
(1.3) wykazując sporą sprawność
Wiktionary
(1.1) Strażacy dzielnie gaszą pożar.
(1.2) Dzielnie znosiła swój los.
Wiktionary
rzecz. dzielność ż.
Wiktionary
(1.1) bitnie, bohatersko, pewnie, odważnie, walecznie
(1.2) pewnie, umiejętnie, zaradnie
(1.3) sprawnie, sprytnie, zwinnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dzielnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dzielny
SJP.pl
liczba, przez którą dzielimy inną liczbę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba, przez którą dzielimy inną liczbę;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) stpol. robotnik
Wiktionary
Dzielnik – dwuznaczne pojęcie arytmetyczne:
Wikipedia
(1.1) W wyrażeniu ułamkowym a/b a jest dzielną, a b jest dzielnikiem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛlʲɲik, AS: ʒ́elʹńik
Wiktionary
czas. dzielić ndk.
rzecz. dzielenie n., działka ż., podzielanie n.
Wiktionary
1. umiejętność sprostania trudnym sytuacjom, reagowania na wyzwania; hart ducha, odwaga, śmiałość;
2. dzielność morska - zespół cech statku stanowiących o jego zdolności żeglugowej;
3. dawniej, w fizyce: moc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cnota bycia śmiałym i walecznym
(1.2) umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji
Wiktionary
przym. dzielny
przysł. dzielnie
Wiktionary
(1.1) bohaterstwo, męstwo, nieustraszoność, odwaga, śmiałość, waleczność
(1.2) hart ducha, odporność, wytrwałość, zaradność
Wiktionary
odznaczający się odwagą; odważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie poddający się przeciwnościom
Wiktionary
(1.1) Sława dla dzielnej dywizji pod dowództwem generała Augereau i dla jej dowódcy!
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛlnɨ, AS: ʒ́elny
Wiktionary
rzecz. dzielność ż.
Wiktionary
(1.1) odważny, śmiały, nieustraszony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dzielski – polskie nazwisko.
Wikipedia
bylina występująca w warunkach naturalnych w Ameryce Północnej; helenka słonecznikowa
SJP.pl
Dzielżan (Helenium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 32–33 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje rozległe obszary w Ameryce Północnej od Kanady po Antyle i Kostarykę, a także Chile, Argentynę i Urugwaj w Ameryce Południowej. Dzielżan jesienny H. autumnale oraz Helenium amarum zostały rozprzestrzenione i rosną zdziczałe w Europie, Azji i Australii. Pierwszy z tych gatunków notowany jest także jako przejściowo dziczejący w Polsce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziembówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Kaczory. Znajduje się tam stacja kolejowa Dziembówko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.Zobacz też: Dziembowo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od : Dziemiany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziemiany (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Dzemiónë; niem. Dzimianen) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Dziemianyna obrzeżach Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Rzuno. Przez Dziemiany prowadzą trasy drogi wojewódzkiej nr 235 i linii kolejowej Kościerzyna-Lipusz-Brusy-Chojnice (przystanek kolejowy Dziemiany Kaszubskie). W skład sołectwa Dziemiany wchodzą również miejscowości Dunajki i Zarośle.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pewien okres (najczęściej od wschodu do zachodu słońca lub doba)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres od świtu do zmierzchu
(1.2) okres pomiędzy dwiema kolejnymi północami; doba
(1.3) określony termin; data
(1.4) przen. odległość możliwa do przebycia w ciągu jednej doby
(1.5) przen. (tylko w liczbie mnogiej) czas życia
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) daw. barć leśna w żywym drzewie
Wiktionary
Dzień – czas między wschodem a zachodem Słońca. Określenie to utożsamia się z dobą (np. jaki jest dzisiaj dzień? – pytanie to jest zadawane bez względu na to, czy czas jest dzienny, czy nocny).
Długość dnia różni się w zależności od szerokości geograficznej oraz deklinacji słońca.
Wikipedia
(1.1) Po nocy zawsze jest dzień.
(1.1) Dziś jest wyjątkowo słoneczny dzień.
(1.2) Przyjdę za dwa dni.
(1.3) Jaki dziś jest dzień?
(1.3) Co pan robił tego dnia?
(1.4) Jeśli będziemy jechać tym samym tempem, to mamy przed sobą już tylko dwa dni drogi.
(1.5) Obiecuję, że będę cię kochał do końca moich dni.
(2.1) Człowiek, aby ułatwić sobie podbieranie miodu, począł w całych drzewach wydrążać sztuczne dziuple, czyli wydziaływać je, dziać, a stąd drzewo takie w języku polskim nazwano dzienią lub drzewem dzianem…
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: ʒ́ė̃ń
Wiktionary
(1.1-5)
rzecz. dziennik mrz., dzienniczek mrz., dziennikarz mos., dziennikarka ż., dziennikarstwo n., codzienność ż., dniówka ż., dnienie n.
:: zdrobn. dzionek mrz.
czas. dnieć ndk.
przym. dzienny, codzienny, dziennikarski
przysł. dniem, dziennie, codziennie, w dzień, za dnia
Wiktionary
(1.1) dzionek; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|dziyń.
(1.2) doba; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|dziyń.
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|dziyń.
(1.5) życie
(2.1) daw. dzienia, daw./gwara. dzienie, daw. dzienno
Wiktionary
skrót od: dziennikarski
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) slang. dziękuję
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̃na, AS: ʒ́ẽna
Wiktionary
(1.1) dziękuję; pot. dzięki; slang. dziękówa, dziękówka; przest. podziękował
Wiktionary
żartobliwie: dzień dobry
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. żart. dzień dobry
Wiktionary
(1.1) Dzieńdoberek – krzyknął szwagier, uśmiechając się szelmowsko.
Wiktionary
AS: ʒ́eńdoberek
Wiktionary
wykrz. dzień dobry
Wiktionary
(1.1) ofic. dzień dobry!, pot. dobry!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. dzięcioł
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. żart. pieniądze
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇̃ɲɟi, AS: ʒ́ė̃ńǵi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Warmia. barć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. bylina z rodziny liliowatych; liliowiec;
2. dawniej: jutrzenka, planeta Wenus;
3. dawniej: barć
SJP.pl
Liliowiec, dzienna lilia, pajęcza lilia (Hemerocallis L.) – rodzaj bylin z rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae). Obejmuje 16 gatunków. Rośliny te rosną w większości w Azji Wschodniej, zwłaszcza w Japonii, jeden gatunek (liliowiec żółty H. lilioasphodelus) także w Europie (południowo-wschodnia część Alp i tereny przyległe), a kolejny – liliowiec rdzawy H. fulva – od wschodniej części basenu Morza Śródziemnego po Indie. Liczne gatunki i mieszańce między nimi uprawiane są jako rośliny ozdobne dla dużych i barwnych kwiatów, otwierających się sukcesywnie i kwitnących przez jeden dzień. W Chinach i Japonii rośliny te uprawiane są od tysięcy lat. Współcześnie znanych jest ponad 38 tys. odmian. Czasem odmiany uprawne bywają określane jako liliowiec ogrodowy (Hemerocallis ×hybrida hort.). W Polsce kolekcję ponad 3,5 tys. odmian i gatunków można oglądać w Arboretum Wojsławice na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: dziennik;
2. zeszyt ucznia służący do korespondencji rodziców z nauczycielem, zapisywania ocen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dziennik
(1.2) eduk. specjalny zeszyt służący do zapisywania korespondencji, zwolnień i ocen ucznia
Wiktionary
Dzienniczek – dziennik św. Faustyny Kowalskiej, zapis doświadczeń wewnętrznych autorki. Faustyna ujawnia w nim swe przeżycia duchowe oraz głosi orędzie Miłosierdzia, które według niej przekazał jej Jezus Chrystus.
Wikipedia
rzecz. dzień m., dziennik m., dziennikarstwo n.
czas. dnieć
przym. dziennikarski
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) w ciągu dnia; dotyczy ilości czegoś
(1.2) w ciągu dnia; dotyczy systemu nauczania
(1.3) gw-pl|Warmia. codziennie
Wiktionary
(1.1) Franek pali paczkę papierosów dziennie, gimnastykuje się przez pięć minut dziennie i pracuje osiem godzin dziennie.
(1.2) Dziennie studiuję matematykę, a zaocznie kulturoznawstwo.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇̃ɲːɛ, AS: ʒ́ė̃•ńe
Wiktionary
rzecz. dzień mrz., dniówka ż.
przym. dzienny
czas. dnieć
Wiktionary
(1.1) na dzień
Wiktionary
1. codzienna gazeta;
2. wiadomości ogłaszane przez radio lub telewizję w stałych porach;
3. księga urzędowa z codziennymi zapisami;
4. pamiętnik pisany codziennie; diariusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. zeszyt, w którym przechowuje się oceny i listy obecności uczniów
(1.2) druk. gazeta wydawana codziennie
(1.3) telew. informacyjny program telewizyjny, radiowy
(1.4) notatki zapisywane codziennie
(1.5) adm. księga urzędowa do prowadzenia codziennych zapisów
(1.6) księg. księga, w której notowane są codziennie operacje finansowe
(1.7) żegl. mors. księga, w której odnotowywane są dane żeglugi oraz wydarzenia, jakie zaszły na okręcie (łodzi, statku) podczas żeglugi
(1.8) księga, w której rejestrowana jest korespondencja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel wpisał ocenę do dziennika.
(1.2) Dziennik jest wydawany codziennie.
(1.3) Dziennik jest transmitowany przez wszystkie stacje telewizyjne.
(1.4) Informacje w dzienniku zapisywane są codziennie.
(1.5) Sekretarz codziennie odnotowuje w dzienniku co zrobił prezes.
(1.6) Sekretarz wpisała w dzienniku adnotację dotyczącą kwestii finansowej.
(1.7) Kapitan na okręcie zapisał w dzienniku wydarzenia jakie zaszły podczas żeglugi.
(1.8) Premier odnotowuje w dzienniku korespondencję z prezydentem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇̃ɲːik, AS: ʒ́ė̃•ńik
Wiktionary
rzecz. dzień m., dziennikarstwo n., dziennikarz m., dziennikarzyna m., dziennikarka ż.
:: zdrobn. dzienniczek m.
przym. dziennikarski, dzienny
czas. dnieć
Wiktionary
(1.2) gazeta, czasopismo
(1.3) telewizja, radio
(1.4) notatka
(1.5) księga
(1.6-8) księga, notatka
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się zawodowo dziennikarstwem;
2. zajęcie, zawód dziennikarza;
3. uczelnia lub wydział uczelni kształcący dziennikarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się dziennikarstwem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Jolenta i jestem dziennikarką z Kalisza.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇̃ɲːiˈkarka, AS: ʒ́ė̃•ńikarka
Wiktionary
rzecz. dziennikarstwo n., dziennikarzyna m., dziennik m., dzień m.
:: fm. dziennikarz m.
przym. dziennikarski
czas. dnieć
Wiktionary
(1.1) żurnalistka
Wiktionary
przymiotnik od: dziennikarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dziennikarstwem, dotyczący dziennikarstwa
Wiktionary
(1.1) Przyszedł tu z obowiązku dziennikarskiego, miał napisać notatkę do "Walki" o powstawaniu Rad Fabrycznych.
Wiktionary
rzecz. dziennik m., dzienniczek m., dzień m., dziennikarz m., dziennikarka ż., dziennikarzyna m., dziennikarstwo n., dziennikarszczyzna ż.
przym. dziennikowy, dzienny
czas. dnieć
Wiktionary
(1.1) żurnalistyczny
Wiktionary
1. praca dziennikarza;
2. wydział lub kierunek studiów przygotowujący do zawodu dziennikarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie dziennikarzy i dziennikarek
(1.2) nauk. kierunek nauczania przygotowujący do dziennikarstwa (1.1)
Wiktionary
Dziennikarstwo – działalność polegająca na zbieraniu i upublicznianiu za pomocą środków masowej komunikacji informacji o wydarzeniach, ludziach oraz problemach.
Dziennikarstwo można podzielić na:
Wikipedia
IPA: ˌd͡ʑɛ̇̃ɲːiˈkarstfɔ, AS: ʒ́ė̃•ńikarstfo
Wiktionary
rzecz. dzień mrz., dziennik mrz., dzienniczek mrz., dziennikarz mos., dziennikarka ż., dziennikarzyna mos., dziennikarszczyzna ż.
przym. dziennikowy, dziennikarski
czas. dnieć ndk.
Wiktionary
(1.1) dziennikarka, żurnalistyka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naleciałości, nawyki dziennikarskie, np. w stylu
Wiktionary
rzecz. dziennikarz mos., dziennikarka ż., dziennikarstwo n., dziennikarskość ż., dziennikarzyna mos.
przym. dziennikarski
Wiktionary
osoba zajmująca się zbieraniem, przygotowywaniem i prezentowaniem materiałów w środkach masowego przekazu; pracownik redakcji radiowej, telewizyjnej lub prasowej przeprowadzający wywiady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przygotowująca informacje do prasy, radia, telewizji, Internetu, itp.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziennikarz umówił się ze mną na wywiad.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇̃ɲˈːikaʃ, AS: ʒ́ė̃•ńikaš
Wiktionary
rzecz. dziennik m., dziennikarstwo n., dziennikarzyna m.
:: fż. dziennikarka ż.
przym. dziennikarski
czas. dnieć
Wiktionary
(1.1) książk. żurnalista; pogard. dziennikarzyna, gryzipiórek, pismak
Wiktionary
(r. męski) lekceważąco: marny dziennikarz; redaktorzyna, redaktorunio, redaktorek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. kiepski dziennikarz
Wiktionary
(1.1) Ten dziennikarzyna nie ma bladego pojęcia, o czym pisze!
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇̃ɲːikaˈʒɨ̃na, AS: ʒ́ė̃•ńikažỹna
Wiktionary
rzecz. dziennik m., dziennikarz m., dziennikarka ż., dziennikarstwo n., dziennikarszczyzna ż.
przym. dziennikarski
przysł. dziennikarsko
Wiktionary
(1.1) gryzipiórek, pismak
Wiktionary
dotyczący dnia i nocy
SJP.pl
1. dotyczący okresu od wschodu do zachodu słońca;
2. dotyczący dnia kalendarzowego;
3. dotyczący systemu nauczania dla osób niepracujących, odbywającego się w ciągu dnia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dnia jako części doby; mający miejsce, żyjący, pracujący, przeznaczony do użycia przed zmrokiem
(1.2) dotyczący dnia jako całej doby; mający miejsce w ciągu całego dnia
Wiktionary
(1.1) Ludzie prowadzą zazwyczaj dzienny tryb życia.
(1.2) Dzienny utarg w naszym sklepie to pięć tysięcy złotych.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̃nːɨ, AS: ʒ́ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. dzień m., dziennik m., dniówka ż.
przym. codzienny, dziennikarski
przysł. codziennie, dziennie, dniem
czas. dnieć
Wiktionary
(1.2) dobowy
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dopiero
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dziepro.
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dopiero
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dziepiyro.
Wiktionary
rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Harpalus – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Harpalinae i pleminia Harpalini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą dzier.
Wikipedia
1. robić na drutach, szydełkiem; dziargać, dzierzgać;
2. haftować, wyszywać; dziargać;
3. tatuować; dziabać, dziarać, dziargać;
4. realizować większy cel poprzez wykonywanie licznych drobnych czynności;
5. środowiskowo: łączyć metalowe kółka kolczugi
SJP.pl
1. robić na drutach, szydełkiem; dziargać, dzierzgać;
2. haftować, wyszywać; dziargać;
3. tatuować; dziabać, dziarać, dziargać;
4. realizować większy cel poprzez wykonywanie licznych drobnych czynności;
5. środowiskowo: łączyć metalowe kółka kolczugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. robienie czegoś na drutach
(1.2) pot. haftowanie, wyszywanie wzorów na materiale
(1.3) środ. przest. wykonywanie tatuażu
Wiktionary
rzecz. dziergaczka ż., dziergarka ż.
czas. dziergać ndk.
Wiktionary
(1.3) tatuowanie
Wiktionary
maszyna do zszywania materiału ściegiem umacniającym brzegi
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziergowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Oderwalde, do 1931 Dziergowitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dziergowice.
Wikipedia
zdrobnienie od: dzierlatka
SJP.pl
1. wesoła, pełna optymizmu, młoda dziewczyna;
2. niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); pośmieciuszka; śmieciuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. mały ptak z rodziny skowronków, ze szczeciniastym czubem na głowie, ubarwiony na brązowo;
(1.2) młoda, wesoła, trzpiotowata dziewczyna
Wiktionary
Dzierlatka (zwyczajna), śmieciuszka, pośmieciuszka (Galerida cristata) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).
Wikipedia
(1.1) Na płocie przysiadła dzierlatka i zaczęła czyścić piórka.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛrˈlatka, AS: ʒ́erlatka
Wiktionary
(1.1) pośmieciuszka, śmieciuszka, śmieciuszek, pośmieciucha, fagas, starop|dziurlatka., starop|dziurładka.; gw-pl|Górny Śląsk|świyrgołuszka.
Wiktionary
żelazny grzebień do obróbki lnu; dziergaczka, czochra, rafa
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzierlin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych, pochodzący z Ameryki Północnej; klarkia
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Dzierżysław, Dzirżysław, Dziersław, Dzirsław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dzierży- („trzymać”) i -sław („sława”). Oznaczało prawdopodobnie „tego, który posiada sławę”. Poświadczone w piśmiennictwie od XIII wieku.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Dzirżysława, Dziersława, Dzirsława, Dzierżysława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dzirży- („trzymać”) i -sława („sława”). Oznaczało prawdopodobnie „tę, która posiada sławę”. W źródłach polskich poświadczone jako Dzirżysława (XII wiek), Dziersława (1400 rok).
Dzirżysława imieniny obchodzi 24 marca i 18 czerwca.
Męskie odpowiedniki: Dzierżysław, Dzirżysław, Dziersław, Dzirsław.
Wikipedia
1. regionalnie: cepisko - dłuższa część cepów trzymana w ręku przy młóceniu;
2. dawniej: kij
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dłuższa część cepów
(1.2) drążek do obracania żaren
Wiktionary
Cep – narzędzie rolnicze służące do młócenia, czyli ręcznego oddzielania ziaren zbóż, roślin strączkowych itp. od roślin.
Wikipedia
(1.2) (…) słyszał dziada wtórującego pieśnią kręceniu się dzierżaka
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛrʒak, AS: ʒ́eržak
Wiktionary
rzecz. dzierżyciel m., dzierżenie n.
czas. dzierżyć ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. użytkowanie ziemi lub rzeczy przez ustalony w umowie okres za ustaloną opłatą;
2. opłata za użytkowanie rzeczy lub ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ekon. użytkowanie czyjejś rzeczy lub prawa majątkowego przez określony czas w zamian za ustaloną umową opłatę
(1.2) pot. czynsz opłacany przez dzierżawcę
Wiktionary
Dzierżawa (dawniej też: arenda, harenda) – jeden z typów umów prawa cywilnego. Reguluje ją Kodeks cywilny w art. 693-709, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o najmie (art. 659-692). Dzierżawa należy do umów nazwanych, dwustronnie zobowiązujących, wzajemnych i konsensualnych (tzn. dochodzących do skutku przez zgodne oświadczenie woli stron). Polega na udostępnieniu innej osobie prawa lub rzeczy, natomiast (w odróżnieniu np. od pożyczki) nie przenosi własności. Przedmiotem dzierżawy może być tylko rzecz lub prawo przynoszące pożytki.
Wikipedia
(1.1) Chcę oddać w dzierżawę swoje gospodarstwo.
Wiktionary
rzecz. dzierżawność ż., dzierżawnictwo n., dzierżawka ż., dzierżawina ż., dzierżawczość ż., dzierżawca mos., dzierżawczyni ż., dzierżawne n., dzierżawienie n.
czas. dzierżawić ndk., wydzierżawić dk.
przym. dzierżawny, dzierżawczy, dzierżawiony
przysł. dzierżawczo
Wiktionary
(1.1) dzierżawienie, wydzierżawianie; przest. arenda, arendowanie, pacht
(1.2) dzierżawne, czynsz, opłata dzierżawna
Wiktionary
osoba użytkująca ziemię lub rzeczy przez ustalony w umowie okres za ustaloną opłatą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba użytkująca mienie lub prawo majątkowe oddane w dzierżawę w zamian za czynsz
Wiktionary
Dzierżawa (dawniej też: arenda, harenda) – jeden z typów umów prawa cywilnego. Reguluje ją Kodeks cywilny w art. 693-709, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o najmie (art. 659-692). Dzierżawa należy do umów nazwanych, dwustronnie zobowiązujących, wzajemnych i konsensualnych (tzn. dochodzących do skutku przez zgodne oświadczenie woli stron). Polega na udostępnieniu innej osobie prawa lub rzeczy, natomiast (w odróżnieniu np. od pożyczki) nie przenosi własności. Przedmiotem dzierżawy może być tylko rzecz lub prawo przynoszące pożytki.
Wikipedia
(1.1) W stosownym piśmie wypowiedzieliśmy umowę dzierżawcy, żądając jednocześnie wydania obiektu w nieprzekraczalnym terminie do 9 września.
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawina ż., dzierżawne n., dzierżawienie n., wydzierżawianie n.
:: fż. dzierżawczyni ż.
czas. dzierżawić ndk., wydzierżawiać ndk.
przym. dzierżawny, dzierżawczy, dzierżawiony
przysł. dzierżawczo
Wiktionary
(1.1) przest. arendarz; hist. pachciarz
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. na sposób dzierżawczy
Wiktionary
rzecz. dzierżawne n., dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., wydzierżawianie n., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk., wydzierżawiać ndk., wydzierżawić dk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
ims. dzierżawiony
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. określanie przynależności przez części mowy
Wiktionary
(1.1) Jakie są historyczne formy wyrażania dzierżawczości w dawnym języku polskim (rzeczowniki, przymiotniki dzierżawcze, dopełniacz dzierżawczy)?
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawka ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
w gramatyce, o zaimkach, przymiotnikach itp.: oznaczający przynależność do danej osoby lub rzeczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. oznaczający relację przynależności lub posiadania
(1.2) daw. związany z dzierżawą, dotyczący dzierżawy
Wiktionary
rzecz. dzierżawność ż., dzierżawnictwo n., dzierżawka ż., dzierżawina ż., dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawne n., dzierżawienie n.
czas. dzierżawić ndk., wydzierżawić dk.
przysł. dzierżawczo
przym. dzierżawiony, dzierżawny
Wiktionary
kobieta użytkująca nieruchomość lub rzecz przez ustalony w umowie okres za ustaloną opłatą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta dzierżawiąca
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawczość ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawka ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
:: fm. dzierżawca mos.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
użytkować nieruchomość lub rzecz przez ustalony w umowie okres za ustaloną opłatą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) praw. ekon. oddawać w dzierżawę
(1.2) praw. ekon. brać lub mieć w dzierżawie
Wiktionary
(1.1) Panicz zamierza dzierżawić tylko połowę swoich gruntów.
(1.2) Twój dziad dzierżawił proboszczowską ziemię nad potokiem.
Wiktionary
rzecz. dzierżawne n., dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., wydzierżawianie n., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. wydzierżawiać ndk., wydzierżawić dk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
(1.1) wydzierżawiać
(1.2) arendować, wydzierżawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. ekon. oddawanie w dzierżawę
(1.2) praw. ekon. branie w dzierżawę
Wiktionary
(1.1) Czy istnieje zakaz dzierżawienia gruntów po drugiej stronie Kłodnicy?
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawina ż., dzierżawka ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
(1.2) dzierżawa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. dzierżawiona posiadłość ze słabymi dochodami
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawka ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) oddany w dzierżawę
(1.2) wzięty w dzierżawę od kogoś
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: czas. dzierżawić
Wiktionary
(1.1) Tereny dzierżawione przy rzece stanowią tylko połowę gruntów należących do fundacji.
(1.2) Wczoraj zaoraliśmy ziemie dzierżawione od hrabiego.
Wiktionary
rzecz. dzierżawne n., dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., wydzierżawianie n., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk., wydzierżawiać ndk., wydzierżawić dk.
przym. dzierżawczy, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki dzierżawiony majątek
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
(1.1) dzierżawa
Wiktionary
opłata za dzierżawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opłata należna za dzierżawiony grunt
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i ż. plural|dzierżawny.
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
(1.1) dzierżawa, pacht, tenuta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. oddawanie gruntów w dzierżawę
(1.2) przest. branie gruntów w dzierżawę
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawne n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
(1.1) dzierżawienie
(1.2) wydzierżawianie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dzierżawne
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawka ż., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dzierżawą, dotyczący dzierżawy
Wiktionary
rzecz. dzierżawa ż., dzierżawca mos., dzierżawczość ż., dzierżawczyni ż., dzierżawienie n., dzierżawina ż., dzierżawka ż., dzierżawne n., dzierżawnictwo n., dzierżawność ż.
czas. dzierżawić ndk.
przym. dzierżawczy, dzierżawiony
przysł. dzierżawczo
ims. dzierżawiony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Dzierzążnia
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzierzążnia (niem. Güntersruhm) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia. Leży w obrębie rzeki Dzierzążnicy i Płonki.
Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Sarnowo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dzierzążnia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzierzążno – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wieś królewska położona w II połowie XVI wieku w powiecie kruszwickim województwa brzeskokujawskiego, należała do starostwa kruszwickiego. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 350 mieszkańców.
Wikipedia
ptak z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. barwny ptak nabijający swoje pożywienie na cierń lub ostrą gałąź;
Wiktionary
Ptaki:
Postać literacka:
Wikipedia
(1.1) Gil, wróbel i dzierzba śpiewały na grabinie (…)
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛʒba, AS: ʒ́ežba
Wiktionary
rzecz. dzierzbowate lm.
Wiktionary
1. przedstawiciel rodziny kolorowo ubarwionych ptaków z rzędu wróblowych;
2. rodzaj ptaka z rodziny dzierzbików
SJP.pl
o cechach dzierzbowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Dzierzby, dzierzbowate (Laniidae) – monotypowa rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 30 gatunków.
Wikipedia
o cechach dzierzbowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny ostrolotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Gymnorhina tibicen|ref=tak., gatunek australijskiego ptaka z rodziny srokaczy
Wiktionary
Dzierzbowron (Gymnorhina tibicen) – średniej wielkości czarno-biały ptak z rodziny ostrolotów, którego rodzimy zasięg obejmuje Australię i południową Nową Gwineę. Mimo że dawniej rozdzielany na trzy gatunki, obecnie przez IOC uznawany jest za jeden gatunek z dziewięcioma podgatunkami. Nazywany w języku angielskim Australian magpie – dosł. australijska sroka – ptak nie ma jednak nic wspólnego z eurazjatycką sroką, która jest przedstawicielem krukowatych. Dorosłe dzierzbowrony to dość krzepkie ptaki o długości ciała wahającej się między 37 a 43 cm i charakterystycznym czarno-białym upierzeniu, czerwonych oczach i mocnym, klinowatym, białoniebiesko-czarnym dziobie. Samiec i samica są podobne z wyglądu – można je rozróżnić po znakowaniu na grzbiecie. Ze względu na długie nogi dzierzbowron raczej chodzi zamiast skakać i większość czasu spędza na ziemi.
Wikipedia
IPA: d͡ʑɛʒˈbɔvrɔ̃n, AS: ʒ́ežbovrõn
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. trzymać
Wiktionary
rzecz. dzierżenie n.
czas. dzierżyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dzierżyć.
Wiktionary
Dzierżenie – w terminologii prawniczej – rodzaj władztwa faktycznego nad rzeczą wykonywanego przez dzierżyciela. Dzierżycielem, zgodnie z art. 338 Kodeksu cywilnego, jest ten, kto faktycznie włada rzeczą za kogo innego. Dzierżenie polega więc na faktycznym władztwie nad rzeczą – i w tym podobne jest do posiadania. Od posiadania odróżnia je element woli (animus), ponieważ ukierunkowanie woli dzierżyciela (zwanej animus possidendi pro alieno lub animus detendi) jest inne niż w przypadku posiadacza; różnica sprowadza się do tego, że dzierżyciel włada rzeczą nie dla siebie (jak to czyni posiadacz), ale dla (w interesie) innej osoby.
Wikipedia
czas. dzierżyć, dzierżeć
rzecz. dzierżak mrz.
Wiktionary
dawniej: dziergać;
1. robić na drutach, szydełkiem;
2. haftować
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. jezioro w Polsce;
3. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dzierzgoń (hist. Kiszbork, Kiszpork, niem. Christburg) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dzierzgoń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑɛʒɡɔ̃ɲ, AS: ʒ́ežgõń
Wiktionary
mieszkaniec Dzierzgonia
SJP.pl
mieszkanka Dzierzgonia
SJP.pl
przymiotnik od: Dzierzgoń
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzierzgowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Dzierzgowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. We wsi znajduje się parafia pw. Wniebowzięcia NMP. Miejscowość jest siedzibą gminy Dzierzgowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Dzierzgowo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Dzierzkowice, Dzierzkowice-Góry, Dzierzkowice-Podwody, Dzierzkowice-Rynek, Dzierzkowice-Wola, Dzierzkowice-Zastawie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Jan Dzierżon (1811-1906), znany polski pszczelarz
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dzierżoniów (do 1946 Rychbach, też Rychonek, niem. Reichenbach im Eulengebirge) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu dzierżoniowskiego i gminy wiejskiej Dzierżoniów. Położone w Kotlinie Dzierżoniowskiej, nad rzeką Piławą.
Wikipedia
IPA: d͡ʑɛrˈʒɔ̃ɲuf, AS: ʒ́eržõńuf
Wiktionary
przym. dzierżoniowski
Wiktionary
mieszkaniec Dzierżoniowa
SJP.pl
mieszkanka Dzierżoniowa
SJP.pl
dotyczący Dzierżoniowa
SJP.pl
1. trzymać coś w ręce;
2. mieć coś w posiadaniu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdzierżyć)
(1.1) przest. albo książk. trzymać
(1.2) mieć we władaniu, posiadać
czasownik zwrotny niedokonany dzierżyć się
(2.1) przest. trzymać się
Wiktionary
(1.1) Za zdrowie Najjaśniejszego Pana! - dworzanie odpowiedzieli tubalnie, dzierżąc pełne kielichy.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛrʒɨt͡ɕ, AS: ʒ́eržyć
Wiktionary
rzecz. dzierżenie n., dzierżyciel m., dzierżycielka ż., dzierżak m., zdzierżenie n.
czas. dzierżeć, zdzierżyć dk.
Wiktionary
(1.1) trzymać, reg. śl. dzierżeć.
Wiktionary
dawniej: posiadacz
SJP.pl
Dzierżenie – w terminologii prawniczej – rodzaj władztwa faktycznego nad rzeczą wykonywanego przez dzierżyciela. Dzierżycielem, zgodnie z art. 338 Kodeksu cywilnego, jest ten, kto faktycznie włada rzeczą za kogo innego. Dzierżenie polega więc na faktycznym władztwie nad rzeczą – i w tym podobne jest do posiadania. Od posiadania odróżnia je element woli (animus), ponieważ ukierunkowanie woli dzierżyciela (zwanej animus possidendi pro alieno lub animus detendi) jest inne niż w przypadku posiadacza; różnica sprowadza się do tego, że dzierżyciel włada rzeczą nie dla siebie (jak to czyni posiadacz), ale dla (w interesie) innej osoby.
Wikipedia
dzierzyk somalijski - gatunek ptaka z rodziny dzierzbików
SJP.pl
staropolskie imię męskie
SJP.pl
Dzierżykraj, Dzirżykraj – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dzirży- („trzymać”) i -kraj („kraj”). Oznaczało prawdopodobnie „tego, który panuje nad krajem”, „nad okolicą”.
Dzierżykraj imieniny obchodzi 17 lipca.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Dzierżymir – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w źródłach staropolskich.
Osoby noszące to imię:
Wikipedia
potocznie: osoba tyranizująca podwładnych; zamordysta, satrapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. despota; człowiek, który tyranizuje podwładnych
Wiktionary
(1.1) tyran
Wiktionary
miasta w Federacji Rosyjskiej i na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w europejskiej Rosji, w obwodzie niżnonowogrodzkim, port śródlądowy nad Oką;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku małych miejscowości w Rosji, na Ukrainie i Białorusi
Wiktionary
Wikipedia
przym. dzierżyński
Wiktionary
nazwisko, np. Feliks Dzierżyński (1877-1926), rosyjski działacz komunistyczny polskiego pochodzenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dzierżyńskiem, dotyczący Dzierżyńska (miasta w Rosji)
Wiktionary
Znane osoby noszące nazwisko Dzierżyński:
Wikipedia
rzecz. Dzierżyńsk m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Dzirżysława, Dziersława, Dzirsława, Dzierżysława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dzirży- („trzymać”) i -sława („sława”). Oznaczało prawdopodobnie „tę, która posiada sławę”. W źródłach polskich poświadczone jako Dzirżysława (XII wiek), Dziersława (1400 rok).
Dzirżysława imieniny obchodzi 24 marca i 18 czerwca.
Męskie odpowiedniki: Dzierżysław, Dzirżysław, Dziersław, Dzirsław.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzierżysławice (dodatkowa nazwa w j. niem. Dirschelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Głogówek. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Wysoczyzny Bialskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią rzeka Osobłoga.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dzierżysławy lub z nią związany
SJP.pl
Dzierżysław z małżonką; Dzierżysławowie
SJP.pl
Dzierżysław z małżonką; Dzierżysławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dzierżysława (Dzierżysławy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
godzina dziesiąta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 10 przed południem
(1.2) godzina 10 (22) przed północą
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od zob. dziesiąty.
Wiktionary
Dziesiąta – dzielnica mieszkaniowa Lublina. Nazwa dzielnicy pochodzi od istniejącej tam wcześniej wsi.
Wikipedia
(1.1) Prezes będzie uchwytny tylko od dziesiątej do dwunastej.
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., dziesiątka ż., dziesięcina ż.
przym. dziesiąty
licz. dziesięcioro
Wiktionary
potocznie: moneta o wartości dziesięciu groszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jeleń lub kozioł mający dziesięć odnóg w wieńcu
(1.2) moneta o wartości dziesięć
Wiktionary
(1.2) Mężczyzna dał kelnerowi dziesiątaka.
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., dziesiątkowanie n., dziesiątka ż., zdziesiątkowanie n., dziesięcina ż.
czas. zdziesiątkować, dziesiątkować
przym. dziesiątkowy, dziesiąty
licz. dziesięcioro, dziesięć
Wiktionary
zdrobnienie od: dziesiątka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dziesiątka
Wiktionary
rzecz. dziesiona ż., dziesiątka ż.
Wiktionary
1. dziesięć sztuk czegoś;
2. kopa zboża złożona z dziesięciu snopów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres obejmujący dziesięć lat
(1.2) dziesięć sztuk
Wiktionary
(1.2) Do przemiału poszły dziesiątki egzemplarzy tej pozycji.
(1.2) Staruszka odmawiała dziesiątek za dziesiątkiem, prosząc o powrót wnuka z wojny.
Wiktionary
rzecz. dziesiąta ż., Dziesiąta ż., dziesiątak mos./mrz., dziesiątczyna ż., dziesiątka ż., dziesiątość ż., dziesiąty mrz.
czas. dziesiątkować ndk., zdziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
przedr. dziesięcio-
Wiktionary
1. grupa dziesięciu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 10;
3. dziesięć lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 10
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 10
(1.3) całość składająca się z dziesięciu części, elementów lub jednostek
(1.4) środ. mapa w skali 1:10000
(1.5) karc. karta o wartości 10
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Długo czekałem na tramwaj. W końcu przyjechała dziesiątka.
(1.3) Ekipa liczyła dziesięciu ludzi. Cała dziesiątka energicznie zabrała się do pracy.
(1.4) Kupiłem wczoraj trzy topograficzne dziesiątki z okolic Giewontu.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɔ̃ntka, AS: ʒ́ėśõntka
Wiktionary
rzecz. dziesiona ż., dziesiątek mrz., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesięcina ż., dziesiąta ż., dziesiąteczka ż.
czas. zdziesiątkować ndk., dziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
liczporz. dziesiąty
Wiktionary
(1.1-2, 5) dycha
(1.5) reg. śl. cyjna., reg. śl. kralka.
Wiktionary
zaimek liczebny nieokreślony oznaczający dużą ilość kogoś lub czegoś
SJP.pl
zabijać, wyniszczać, tępić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdziesiątkować)
(1.1) książk. hist. bić, zabijać, rozstrzeliwać, karać co dziesiątą osobę
(1.2) książk. niszczyć, tępić, uśmiercać masowo
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɔ̃ntˈkɔvat͡ɕ, AS: ʒ́ėśõntkovać
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiątka ż.
czas. zdziesiątkować dk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
(1.1) decymować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. hist. zabijanie co dziesiątej osoby;
(1.2) książk. masowe niszczenie, tępienie, uśmiercanie
Wiktionary
Decymacja (łac. decimatio – dziesiątkowanie) – kara stosowana w armiach starożytnych oraz w niektórych wojskach nowożytnych państw autorytarnych, polegająca na zabiciu (ścięciu lub rozstrzelaniu) co dziesiątego żołnierza ukaranego oddziału.
Wikipedia
rzecz. dziesiona ż., zdziesiątkowanie n., dziesiątka ż., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż.
czas. dziesiątkować ndk., zdziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
przymiotnik od: dziesiątka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dziesięć, dotyczący liczby dziesięć
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiątka ż.
czas. dziesiątkować ndk., zdziesiątkować ndk.
przym. dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
(1.1) dziesiętny, decymalny
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 10
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 10
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po dziewiątym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) dziesiąta: godzina dziesiąta
Wiktionary
(1.1) Konrad ma już dziesiątą dziewczynę w tym miesiącu.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɔ̃ntɨ, AS: ʒ́ėśõnty
Wiktionary
rzecz. dziesiona ż., dziesiątek mrz., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiątka ż., dziesiąta ż., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n.
czas. dziesiątkować ndk., zdziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny
licz. dziesięć, dziesięcioro
przedr. dziesięcio-
Wiktionary
(1.1) 10.
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 10
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 10
Wiktionary
10 (dziesięć) – liczba naturalna następująca po 9 i poprzedzająca 11.Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 10 jest spełniony wówczas, gdy ostatnia cyfra dzielnej to zero.
10 jest także podstawą najczęściej stosowanego systemu pozycyjnego – dziesiętnego. Prawdopodobnie wynika to z posiadania przez ludzi 10 palców u rąk.
Wikipedia
(1.1) W teleturnieju udział brało dziesięciu panów i dziesięć pań.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: ʒ́ėśė̃ńć
Wiktionary
zob. 10.
rzecz. dziesiątka ż., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiętnik m., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesięciorzenie n.
czas. dziesięciorzyć ndk., dziesiątkować ndk., zdziesiątkować dk.
przym. dziesiąty, dziesiątkowy, dziesiętny
przysł. dziesiątkowo
licz. dziesięcioro
temsłow. dziesięcio-, -dziesiąt
Wiktionary
(1.1) zapis arabski 10, zapis rzymski X
Wiktionary
1. dawny podatek na rzecz instytucji kościelnych, stanowiący dziesiątą część plonów lub dochodu, pierwotnie przekazywany w naturze, później w formie pieniężnej;
2. rosyjska jednostka powierzchni gruntów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. obecnie rzad. podatek na rzecz instytucji kościelnych, wynoszący dziesiątą część dochodów;
Wiktionary
Dziesięcina – podatek religijny w judaizmie i chrześcijaństwie. Obowiązkowe świadczenie pieniężne lub rzeczowe w postaci dziesiątej części swojego dochodu na rzecz Kościoła, przeznaczone głównie na rzecz utrzymania duchowieństwa. Obecnie praktyka składania dziesięciny obecna jest tylko w niektórych Kościołach protestanckich, dziesięcinę płacą również mormoni.
Wikipedia
rzecz. dziesiona ż., dziesiątka ż., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięciornica ż., dziesiąta ż., zdziesiątkowanie n., dziesiątkowanie n.
przym. dziesięcinny, dziesiętny, dziesiątkowy, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
czas. dziesiątkować, zdziesiątkować
Wiktionary
mający powierzchnię 10 arów
SJP.pl
dotyczący dziesięcioboku, mający dziesięć boków, ograniczony dziesięcioma płaszczyznami itp.
SJP.pl
zawodnik biorący udział w dziesięcioboju
SJP.pl
dyscyplina sportowa (przeważnie lekkoatletyczna) złożona z dziesięciu konkurencji; decathlon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. dyscyplina sportowa w której współzawodniczy się w dziesięciu różnych konkurencjach, a zwycięża ten kto łącznie zdobędzie najwięcej punktów;
Wiktionary
Dziesięciobój – (decathlon) konkurencja lekkoatletyczna na otwartym stadionie, rozgrywana tylko przez mężczyzn, w skład której wchodzi 10 konkurencji. W hali mężczyźni rozgrywają siedmiobój.
Dziesięciobój rozgrywany jest w ciągu 2 dni:
Wikipedia
rzecz. dziesięcioboista mos., dziesięcioboistka ż.
Wiktionary
wielokąt mający 10 kątów; dekagon; dziesięciokąt
SJP.pl
moneta o nominale dziesięciu centów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta o nominale dziesięciu centów
Wiktionary
(1.1) Chłopcu wypadła dziesięciocentówka i potoczyła się po drewnianej podłodze.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtufka, AS: ʒ́ėśė̃ńćocẽntufka
Wiktionary
przym. dziesięciocentowy
Wiktionary
mający wartość dziesięciu centów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący dziesięć centów, mający wartość dziesięciu centów
Wiktionary
(1.1) W starej anegdocie amerykański multimiliarder Rockefeller dał kierowcy taksówki skromny, dziesięciocentowy napiwek.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćocẽntovy
Wiktionary
rzecz. dziesięciocentówka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziesięć członów, składający się z dziesięciu członów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoču̯õnovy
Wiktionary
potocznie o czymś, co odbywa się wciągu dziesięciu dni, obejmuje dziesięć dni następujących po sobie
SJP.pl
Dziesięciodniówka – termin oznaczający okres dziesięciu dni.
Mianem dziesięciodniówki określa się czas dziesięciu dni, np. stanowiący okres trwania przedsięwzięcia.
Pod określeniem dziesięciodniówka zwykło nazywać się także czasopismo ukazujące się co dziesięć dni (zwane także „Dziesięciodniowiec” i „dekadówka”). Jako dziesięciodniówki były wydawane np.: „Myśl Niepodległa”, „Wolnomyśliciel Polski”, „Gazeta Sanocka – Autosan”, „Głos Świdnika”.
Wikipedia
mający dziesięć dni, trwający dziesięć dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziesięć dni
(1.2) będący w wieku dziesięciu dni
Wiktionary
(1.1) Np. dziesięciodniowe zwiedzanie najsławniejszych zabytków Grecji kosztuje (z pełnym wyżywieniem i zakwaterowaniem w pokoju trzyosobowym) 2118 zł.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćodʹńovy
Wiktionary
banknot lub moneta wartości dziesięciu dolarów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziesięcioro drzwi
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziesięciu etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔɛtaˈpɔvɔ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoetapovo
Wiktionary
przym. dziesięcioetapowy
Wiktionary
(1.1) dziesięciofazowo, dziesięciostopniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dziesięciu etapów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔɛtaˈpɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoetapovy
Wiktionary
przysł. dziesięcioetapowo
Wiktionary
(1.1) dziesięciostopniowy, dziesięciofazowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziesięciu fazach, etapach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔfaˈzɔvɔ, AS: ʒ́ėśė̃ńćofazovo
Wiktionary
przym. dziesięciofazowy
Wiktionary
(1.1) dziesięcioetapowo, dziesięciostopniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dziesięciu faz, etapów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔfaˈzɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćofazovy
Wiktionary
przysł. dziesięciofazowo
Wiktionary
(1.1) dziesięciostopniowy, dziesięcioetapowy
Wiktionary
trwający dziesięć godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziesięć godzin
(1.2) będący w wieku dziesięciu godzin
Wiktionary
(1.1) Również ostatnie podtopienia nie przyniosły większych zniszczeń. Skończyło się na dziesięciogodzinnym dyżurze, aby osuwiska nie posypały się na powiatową drogę.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
moneta wartości dziesięciu groszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta, której wartość wynosi dziesięć groszy
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔɡrɔˈʃufka, AS: ʒ́ėśė̃ńćogrošufka
Wiktionary
przym. dziesięciogroszowy
Wiktionary
mający wartość dziesięciu groszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość dziesięciu groszy, kosztujący dziesięć groszy
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔɡrɔˈʃɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćogrošovy
Wiktionary
rzecz. dziesięciogroszówka ż.
Wiktionary
mający dziesięć głów
SJP.pl
mający dziesięć lat i pół roku
SJP.pl
liczący dziesięć i pół miliona czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się dziesięcioma językami
(1.2) napisany w dziesięciu językach
Wiktionary
(1.2) Trzeba jednak mieć świadomość, że polska terminologia żeglarska już istnieje (został nawet w Polsce wydany dziesięciojęzyczny słownik terminologii żeglarskiej), a nie tworzyć niepotrzebne neologizmy.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇jɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćȯi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dziesięciokąt
Wiktionary
(1.1) To nie dziesięciokąt, lecz tylko mały dziesięciokącik.
Wiktionary
rzecz. dziesięciokąt m.
Wiktionary
wielokąt mający 10 kątów; dekagon; dziesięciobok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt o dziesięciu bokach
Wiktionary
przym. dziesięciokątny
rzecz. dziesięciokącik mrz.
Wiktionary
(1.1) dziesięciobok
Wiktionary
mający dziesięć kątów; dekagonalny
SJP.pl
1. ważący 10 kilogramów;
2. przeznaczony na 10 kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość dziesięciu kilometrów, składający się z dziesięciu kilometrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) dziesięciu kilometrów
Wiktionary
potocznie: dziesięciokilogramowy
SJP.pl
obejmujący dziesięć klas, mający dziesięć klas
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który składa się z dziesięciu kolumn
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dziesięć kondygnacji
Wiktionary
1. o pojeździe: zaprzężony w dziesięć koni;
2. o silniku: mający moc dziesięciu koni mechanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta o nominale 10 koron
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔkɔrɔ̃ˈnufka, AS: ʒ́ėśė̃ńćokorõnufka
Wiktionary
przym. dziesięciokoronowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 10 koron
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔkɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćokorõnovy
Wiktionary
rzecz. dziesięciokoronówka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dziesięć kół
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔkɔˈwɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćokou̯ovy
Wiktionary
dziesięć razy; dziesięciokrotnie; dziesięćkroć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. dziesięć razy
Wiktionary
rzecz. dziesięciokrotność ż.
przym. dziesięciokrotny
licz. dziesięćkroć, dziesięciokrotnie
przysł. dziesięciokrotnie, dziesięćkroć
Wiktionary
(1.1) dziesięćkroć, dziesięciokrotnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dziesięć razy
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: ʒ́ėśė̃ńćokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. dziesięciokrotność ż.
przym. dziesięciokrotny
przysł. dziesięciokroć, dziesięćkroć
Wiktionary
(1.1) przest. dziesięciokroć, dziesięćkroć
Wiktionary
1. powtarzający się dziesięć razy;
2. dziesięć razy większy lub mniejszy od czegoś porównywanego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dziesięć razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dziesięć razy
(1.3) dziesięć razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
(1.3) Zapowiedział dziesięciokrotny wzrost obrotów - ze 100 mld do biliona zł tygodniowo.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈkrɔtnɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćokrotny
Wiktionary
rzecz. dziesięciokrotność ż.
przysł. dziesięciokrotnie, dziesięciokroć, dziesięćkroć
Wiktionary
chłopiec dziesięcioletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko w wieku dziesięciu lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziesięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziesięciolatka
Wiktionary
(1.1) W konkursie przedmiotowym zwyciężył dziesięciolatek, pokonując starszych rywali.
(2.1) Niejedno dwuletnie autko wygląda gorzej niż mój dziesięciolatek.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́ėśė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dziesięcioletni
rzecz. dziesięciolecie n., dziesięciolatka
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca dziesięć lat;
2. okres obejmujący dziesięć lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca dziesięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziesięć lat
(1.3) dziesięcioletni okres objęty planem gospodarczym
(1.4) szkoła, w której nauka trwa dziesięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziesięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́ėśė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dziesięcioletni
rzecz. dziesięciolatek m., dziesięciolecie n.
Wiktionary
chłopiec dziesięcioletni
SJP.pl
1. okres dziesięciu lat;
2. dziesiąta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres dziesięciu lat
(1.2) dziesiąta rocznica (w latach)
Wiktionary
Dziesięciolecie, dekada (gr. déka „dziesięć”) – pojęcie oznaczające pewien czas. Najczęściej wyrazu „dekada” używa się dla okresu 10 lat. Można jednak tego określenia używać również dla dziesięciu miesięcy, tygodni lub dni.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim dziesięcioleciu produkt krajowy brutto wzrósł dwukrotnie.
(1.2) Dzisiaj obchodzimy dziesięciolecie istnienia naszej firmy na rynku.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoleće
Wiktionary
rzecz. dziesięciolatek m., dziesięciolatka ż.
przym. dziesięcioletni
Wiktionary
(1.1) dekada
Wiktionary
1. trwający dziesięć lat; przypadający za dziesięć lat;
2. będący w wieku dziesięciu lat, mający dziesięć lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziesięć lat
(1.2) trwający dziesięć lat
Wiktionary
(1.1) Od stołu zerwał się pochylony dotąd nad zeszytem dziesięcioletni brat Zygmunt.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́ėśė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziesięciolecie n., dziesięciolatek m., dziesięciolatka ż.
Wiktionary
złożony z dziesięciu liter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z dziesięciu liter
Wiktionary
(1.1) Moje imię jest dziesięcioliterowe.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćolʹiterovy
Wiktionary
1. mający pojemność dziesięciu litrów;
2. zawierający dziesięć litrów czegoś
SJP.pl
autobus długości 10 metrów
SJP.pl
mający długość dziesięciu metrów, wynoszący dziesięć metrów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mierzący dziesięć metrów albo dziesięć metrów kwadratowych
Wiktionary
mający dziesięć miesięcy, trwający dziesięć miesięcy itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziesięć miesięcy
(1.2) będący w wieku dziesięciu miesięcy
Wiktionary
(1.2) Dziesięciomiesięczne dziecko z ciężką biegunką oddawało stolce kilkanaście razy dziennie, było wychudzone, wybitnie nadpobudliwe, miało kłopoty ze snem.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
liczący dziesięć milionów czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od 10000000
Wiktionary
trwający dziesięć minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dziesięć minut
Wiktionary
przedstawiciel rzędu skorupiaków, obejmującego ponad 6000 gatunków; zwykle pierwsza para odnóży przekształcona w szczypce; np.: rak, krab, langusta, homar, krewetka
SJP.pl
rząd skorupiaków z podgromady pancerzowców, obejmujący ponad 6000 gatunków; należą tu raki, kraby, krewetki
SJP.pl
Dziesięcionogi (Decapoda) – rząd skorupiaków wyższych liczący ponad 6000 gatunków z nadrzędu raków właściwych (Eucarida), u których zwykle pierwsza para odnóży krocznych jest przekształcona w duże szczypce. Obejmuje kraby, homary, krewetki, raki oraz kilka mniej znanych rodzin.
Wikipedia
mający dziesięć nóg
SJP.pl
złożony z dziesięciu odcinków
SJP.pl
złożony z dziesięciu osób; mogący pomieścić dziesięć osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dziesięciu osób, mogący pomieścić dziesięć osób
(1.2) złożony z dziesięciu osób, wykonywany przez dziesięć osób
Wiktionary
(1.2) Ze schroniska nad Morskim Okiem wyruszył ratownik dyżurny, z centrali wyjechała dziesięcioosobowa grupa ratowników.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńć•osobovy
Wiktionary
1. zgrzewka zawierająca dziesięć jednostek danego produktu, np. piwa, wody mineralnej;
2. potocznie: wyćwiczone mięśnie brzucha; sześciopak, ABS, six-pack, kaloryfer, kratka, ośmiopak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. paczka zbiorcza po dziesięć sztuk towaru
Wiktionary
1. zwykle w odniesieniu do ludzkich dłoni, stóp: mający dziesięć palców;
2. wykonywany dziesięcioma palcami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta o nominale dziesięciu pensów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpɛ̃w̃ˈsufka, AS: ʒ́ėśė̃ńćopẽũ̯sufka
Wiktionary
przym. dziesięciopensowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziesięć pensów, mający wartość dziesięciu pensów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpɛ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćopẽũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. dziesięciopensówka
Wiktionary
potocznie: budynek dziesięciopiętrowy
SJP.pl
mający dziesięć pięter
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i dziesięciu wyższych kondygnacji
Wiktionary
(1.1) Marzena mieszkała ze swoją matką na Kwiatowej w dziesięciopiętrowym bloku, pod numerem 19.
Wiktionary
rzecz. dziesięciopiętrowiec mrz.
Wiktionary
gielas dziesięcioplamek - gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z dziesięcioma pokojami
Wiktionary
stanowiący dziesięć procent czegoś
SJP.pl
np. karnet dziesięcioprzejazdowy: uprawniający do dziesięciu przejazdów
SJP.pl
1. składający się z dziesięciu punktów;
2. mający wymiar dziesięciu punktów (np. czcionka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony na dziesięciu płaszczyznach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpwaʃt͡ʃɨzˈnɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćopu̯aščyznovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) każde z dziesięciorga dzieci urodzonych z jednej ciąży mnogiej
Wiktionary
występujący w dziesięciu rodzajach, gatunkach, odmianach itp.
SJP.pl
liczebnik wieloraki
(1.1) dotyczący dziesięciu typów, rodzajów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈraci, AS: ʒ́ėśė̃ńćoraḱi
Wiktionary
przysł. dziesięciorako
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przysł. od przymiotnika → dziesięcioraki
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈrakɔ, AS: ʒ́ėśė̃ńćorako
Wiktionary
przym. dziesięcioraki
licz. dziesięcioraki
Wiktionary
mający dziesięć ramion, odnóg itp.
SJP.pl
ogólna nazwa każdego zwierzęcia należącego do dziesięciornic, rzędu głowonogów
SJP.pl
rząd głowonogów mających otwór gębowy otoczony 10 ramionami, w tym dwoma służącymi do chwytania zdobyczy; do tego podrzędu zaliczane są kalmary (kałamarnice), mątwy i belemnity (grupa wymarła)
SJP.pl
Dziesięciornice (Decapodiformes) – nadrząd głowonogów z podgromady płaszczoobrosłych (Coleoidea) obejmujący mątwy, mątewki i kałamarnice (kalmary) – zwierzęta bardzo zróżnicowane pod względem wielkości, kształtów i zajmowanych siedlisk. Znanych jest około 450 gatunków. Niektóre (np. strzalikowate, kalmarowate i mątwowate) są poławiane gospodarczo.
Wikipedia
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 10, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 10
Wiktionary
(1.1) Dziesięcioro uczniów z naszej klasy (sześciu chłopców i cztery dziewczynki) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔrɔ, AS: ʒ́ėśė̃ńćoro
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., dziesiątka ż., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesiąta ż.
czas. dziesiątkować ndk., zdziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć
przedr. dziesięcio-
Wiktionary
moneta lub banknot o nominale dziesięciu rubli
SJP.pl
mający wartość dziesięciu rubli
SJP.pl
bryła ograniczona dziesięcioma wielokątami regularnymi; dekaedr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dziesieciu ścianach
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziesięciu etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔstɔpʲˈɲɔvɔ, AS: ʒ́ėśė̃ńćostopʹńovo
Wiktionary
przym. dziesięciostopniowy
Wiktionary
(1.1) dziesięcioetapowo, dziesięciofazowo
Wiktionary
1. mający dziesięć stopni (w jakiejś skali);
2. mający dziesięć stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dziesięciu stopni, schodków
(1.2) składający się z dziesięciu stopni, etapów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćostopʹńovy
Wiktionary
(1.2) przysł. dziesięciostopniowo
Wiktionary
(1.2) dziesięcioetapowy, dziesięciofazowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dziesięć strun
Wiktionary
(1.1) Greczynka grała na dziesięciostrunnej harfie.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziesięć sylab, składający się z dziesięciu sylab
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔsɨlaˈbɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćosylabovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dziesięciu tomów, zawarty w dziesięciu tomach, wydany w dziesięciu tomach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćotõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający dziesięć tygodni
(1.2) będący w wieku dziesięciu tygodni
Wiktionary
(1.1) Potem wróciłem do Berlina i przeszedłem dziesięciotygodniowy kurs przyszłych wyższych dowódców SS i policji.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćotygodʹńovy
Wiktionary
statek o nośności dziesięciu tysięcy ton
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) będący ostatnim elementem zbioru wielkości dziesięciu tysięcy
(1.2) zawierający dziesięć tysięcy jednostek
(1.3) będący jedną z dziesięciu tysięcy części
Wiktionary
(1.1) Stefan okazał się dziesięciotysięcznym klientem biura podróży.
(1.2) Jego dziesięciotysięczna armia zdoła pokonać dwukrotnie większą armię wroga.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziesięć warstw, składający się z dziesięciu warstw
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔvarˈstfɔvɨ, AS: ʒ́ėśė̃ńćovarstfovy
Wiktionary
łódź o dziesięciu wiosłach
SJP.pl
w chemii: zawierający 10 cząsteczek wody
SJP.pl
mający dziesięć zębów
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dziesięciu zgłosek
SJP.pl
Dziesięciozgłoskowiec – forma wierszowa złożona z dziesięciu sylab. We wczesnej poezji polskiej występuje między innymi w twórczości Mikołaja Reja. Prawdopodobnie miał bardzo długą tradycję, wywodzącą się być może z czasów pogańskich, prasłowiańskich, za czym przemawia jego popularność na Bałkanach.
Wikipedia
złożony z dziesięciu zgłosek (sylab); dziesięciosylabowy
SJP.pl
banknot lub moneta o nominale dziesięciu złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta lub banknot którego wartość wynosi dziesięć złotych
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔzwɔˈtufka, AS: ʒ́ėśė̃ńćozu̯otufka
Wiktionary
przym. dziesięciozłotowy
Wiktionary
mający wartość dziesięciu złotych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość dziesięciu złotych
(1.2) wynoszący dziesięć złotych
Wiktionary
(1.1) Na banknocie dziesięciozłotowym widnieje niewielki kwadrat.
Wiktionary
rzecz. dziesięciozłotówka ż.
Wiktionary
dziesięć razy; dziesięciokrotnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. dziesięć razy
Wiktionary
rzecz. dziesięciokrotność ż.
przym. dziesięciokrotny
przysł. dziesięciokroć, dziesięciokrotnie
Wiktionary
(1.1) dziesięciokroć, dziesięciokrotnie
Wiktionary
1. dowódca dziesięciu żołnierzy; zwierzchnik dowodzący grupą dziesięcioosobową;
2. dawniej: niższy funkcjonariusz policji lub milicji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. przełożony grupy dziesięcioosobowej;
Wiktionary
Dziesiętnik – stosowane w przeszłości określenie dowódcy pododdziału wojska lub policji (milicji), złożonego z dziesięciu wojowników (żołnierzy, funkcjonariuszy).
Dziesięciu dziesiętników wraz ze swoimi podkomendnymi tworzyło oddział złożony ze stu zbrojnych dowodzony przez setnika.
Wikipedia
rzecz. zdziesiątkowanie n., dziesięcina ż., dziesiątkowanie n., dziesiątka ż.
czas. zdziesiątkować, dziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiąty
licz. dziesięcioro
liczgł. dziesięć
Wiktionary
(1.1) kierownik, opiekun, zwierzchnik, dowódca, dziekan, zarządca
Wiktionary
mający za podstawę liczbę 10, oparty na liczbie 10, np. system dziesiętny (dziesiątkowy), ułamek dziesiętny, logarytm dzisiętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający za podstawę swego układu lub konstrukcji liczbę 10
Wiktionary
(1.1) Pozwala on na przedstawienie wyników w postaci dziesiętnej, a więc bardzo wygodnej dla użytkownika.
(1.1) Arkusz samoczynnie zamienia wartość procentową na ułamek dziesiętny.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɛ̃ntnɨ, AS: ʒ́ėśẽntny
Wiktionary
rzecz. dziesiątka ż., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n., dziesięcina ż.
czas. dziesiątkować, zdziesiątkować
przym. dziesiątkowy, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
(1.1) decymalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od dziesiątka
(1.2) slang. rozbój; dokonanie kradzieży z użyciem przemocy, najczęściej pobiciem
Wiktionary
(1.2) Dwóch ogolonych na łyso mężczyzn ukręciło dziesionę na przypadkowej osobie.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛ̇ˈɕɔ̃na, AS: ʒ́ėśõna
Wiktionary
rzecz. dziesiąty mrz./ż., dziesiątka ż., dziesięcina ż., dziesiąteczka ż., zdziesionoweanie n., dziesiątkowanie n., zdziesiątkowanie n.
czas. zdziesionować dk., dziesiątkowanie ndk., zdziesiątkowanie dk.
licz. dziesięć, dziesiąty
przym. dziesiąty
Wiktionary
(1.2) dycha
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dzietny
SJP.pl
książkowo: posiadanie dzieci, potomstwa
SJP.pl
Współczynnik dzietności (płodności całkowitej) (ang. Total fertility rate, TFR) – współczynnik określający przeciętną liczbę dzieci, które urodziłaby kobieta w ciągu całego okresu rozrodczego (15−49 lat) przy założeniu, że w poszczególnych fazach tego okresu rodziłaby z intensywnością obserwowaną wśród kobiet w badanym roku.
Wikipedia
przestarzałe: mający dzieci, potomstwo; dzieciaty
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzietrzkowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Łubnice.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛṭʃɨx, AS: ʒ́eṭšyχ
Wiktionary
rzecz. Dzietrzyk
:: zdrobn. Dzietrzyszek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dziewczyna
(1.2) daw. dziewica
Wiktionary
Dziewa – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Dąbrowa Biskupia.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑɛva, AS: ʒ́eva
Wiktionary
rzecz. dziewoja ż., dziewczyna ż., dziewczynka ż., dziewka ż., dziewica ż., dziewictwo n., dziewiczość ż., dziewczęcość ż., dzieweczka ż., dziwka ż., dziewucha ż., dziewczę ż.
przym. dziewczęcy, dziewczyński, dziewiczy
przysł. dziewczęco, dziewiczo
Wiktionary
dwuletnia roślina zielna z rodziny trędownikowatych, występująca w 320 gatunkach na obszarze śródziemnomorskim (po Indie i północną Afrykę) oraz nielicznie na obszarach o klimacie umiarkowanym, znajdująca zastosowanie jako roślina lecznicza oraz ozdobna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Verbascum|L.|ref=tak., roślina z rodziny trędownikowatych, uprawiana dla okazałych kwiatostanów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mimo że wiele gatunków owadów odwiedza kwiaty dziewanny, tylko niektórzy przedstawiciele pszczołowatych dokonują skutecznego zapylenia.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvãnːa, AS: ʒ́evã•na
Wiktionary
(1.1) stpol. bylek, lud. dziewanna wielka, dziwizna, knotnica
Wiktionary
mrzyk dziewannowiec - gatunek chrząszcza z rodziny skórnikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: dziewczę; pieszczotliwie o dziecku płci żeńskiej
SJP.pl
1. (w liczbie pojedynczej) przestarzale, obecnie ironicznie: młoda, dorastająca kobieta; podlotek, dzierlatka;
2. (w liczbie mnogiej) dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. dojrzewająca, młodziutka dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Gdybyś dbał o zdrowie, to nie leżałbyś w domu, a bawiłbyś się z dziewczętami na dyskotece.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛft͡ʃɛ, AS: ʒ́efče
Wiktionary
rzecz. dziewczyna ż., dziewczynka ż., dziewa ż., dziewucha ż., dziewoja ż.
przym. dziewczęcy
Wiktionary
(1.1) podlotek, panna
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dziewczęce
Wiktionary
przym. dziewczęcy
przysł. dziewczęco
rzecz. dziewa ż.
Wiktionary
1. właściwy dziewczęctwu, odnoszący się do wieku pośredniego między dziecięctwem a wiekiem młodzieńczym; dziewczyński;
2. złożony z dziewcząt, np. zespół dziewczęcy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dziewczyny, taki, jak u dziewczyny/dziewczynki
Wiktionary
(1.1) Ten sklep oferuje ubrania dziewczęce.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛfˈt͡ʃɛ̃nt͡sɨ, AS: ʒ́efčẽncy
Wiktionary
rzecz. dziewczyna ż., dziewczę n., dziewucha ż., dziewa ż., dziewczęcość ż.
przysł. dziewczęco
Wiktionary
(1.1) dziewczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. dziewczęcy, dziewiczy
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛft͡ʃɨ, AS: ʒ́efčy
Wiktionary
młoda, niezamężna kobieta; narzeczona, sympatia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młoda, niezamężna kobieta
(1.2) partnerka, nieformalna narzeczona, konkubina
(1.3) przest. żeńska pomoc domowa
Wiktionary
Dziewczyna (rzadziej: dziewczę, podlotek, dzierlatka; również dziewczynka, zwykle o małych dzieciach) – młody człowiek płci żeńskiej. Wiek, w którym dziewczyna staje się kobietą, jest różny w różnych społeczeństwach. Zwykle przejście z okresu dojrzewania do dojrzałości następuje w wieku kilkunastu lat.
Wikipedia
(1.1) Dziewczyny to nic więcej, jak tylko kłopoty.
(1.2) Gdy spytałem, czy zostanie moją dziewczyną, wyszeptała spłoniona, że owszem.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛfˈt͡ʃɨ̃na, AS: ʒ́efčỹna
Wiktionary
rzecz. dziewa ż., dziewczę n., dziewica ż., dziewka ż., dziewoja ż.
:: zdrobn. dziewczynka ż.
:: zgrub. dziewucha ż., dziewczynisko n.
przym. dziewczęcy, dziewczyński
przysł. dziewczęco
Wiktionary
(1.1) panna, małolata; gw-pl|Śląsk Cieszyński|dziełucha, dzieucha, dziołcha, dziywka, dziywcze, dziywczyn.
(1.1-2) dziewoja, laska, gw-pl|Śląsk Cieszyński|galanka.
(1.2) narzeczona, praw. konkubina
(1.3) służąca, gw-pl|Śląsk Cieszyński|dziywka.
Wiktionary
pieszczotliwie o dziecku płci żeńskiej; dziewczynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: dziewczynka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛft͡ʃɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: ʒ́efčỹnečka
Wiktionary
pieszczotliwie o dziewczynie, młodej pannie
SJP.pl
ekspresywnie: dziewczyna; dziewucha, dziewczynisko, dziewuszysko
SJP.pl
zgrubienie od: dziewczyna; z politowaniem albo żartobliwie o dziewczynie
SJP.pl
1. dziecko płci żeńskiej;
2. córka;
3. potocznie: młoda kobieta;
4. eufemistycznie: kobieta lekkich obyczajów;
5. potocznie: zniewieściały chłopak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziecko płci żeńskiej
(1.2) (w stosunku do dorosłej kobiety): eufem. pejor. pot. pieszcz. kobieta lekkich obyczajów, prostytutka
Wiktionary
Dziewczyna (rzadziej: dziewczę, podlotek, dzierlatka; również dziewczynka, zwykle o małych dzieciach) – młody człowiek płci żeńskiej. Wiek, w którym dziewczyna staje się kobietą, jest różny w różnych społeczeństwach. Zwykle przejście z okresu dojrzewania do dojrzałości następuje w wieku kilkunastu lat.
Wikipedia
(1.1) Mała dziewczynka idzie z mamą na plac zabaw.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛfˈt͡ʃɨ̃nka, AS: ʒ́efčỹnka
Wiktionary
rzecz. dziewa ż., dziewczę n., dziewczyna ż.
Wiktionary
przypominający dziewczynkę; podobny do dziewczynki
SJP.pl
właściwy dziewczynie (często z odcieniem lekceważenia)
SJP.pl
młoda, niezamężna kobieta; narzeczona, sympatia
SJP.pl
Dziewczyny – polski zespół muzyczny wykonujący pop, powstały w 2008 jako duet wokalistek, Anny Karamon i Aleksandry Nowak. Skład uzupełnili: perkusista Bogusz Wekka, kontrabasista Maciek Matysiak, gitarzysta Krzysztof Łochowicz i perkusista Artur Lipiński. Zespoł w 2011 wziął udział w pierwszej polskiej edycji programu X Factor.
Wikipedia
pieszczotliwie lub żartobliwie o dziewczynce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: dziewka
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvɛt͡ʃka, AS: ʒ́evečka
Wiktionary
rzecz. dziewa ż., dziewucha ż., dziewoja ż.
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się dziewiarstwem;
2. maszyna wytwarzająca dzianiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. kobieta zajmująca się wyrobem dzianin
(1.2) włók. maszyna włókiennicza używana do produkcji dzianin
Wiktionary
(1.1) Wciąż był jednym z największych pracodawców w Jarosławiu, upadek firmy oznaczałby klęskę dla rzeszy dziewiarek.
(1.2) Andrieux zbudował pierwszą funkcjonującą okrągłą dziewiarkę w 1815 r., z ulepszeniem w 1821 r.
Wiktionary
rzecz. dziewiarnia ż., dziewiarstwo n., dziewiarz m.
przym. dziewiarski
Wiktionary
zakład lub dział zakładu produkujący wyroby dziewiarskie
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dziewiarstwem, dotyczący dziewiarstwa
Wiktionary
rzecz. dziewiarz mos., dziewiarstwo n., dziewiarka ż.
Wiktionary
produkcja dzianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. dział przemysłu lub rękodzielnictwa polegający na produkcji dzianin;
Wiktionary
Dziewiarstwo – dział rękodzieła lub przemysłu włókienniczego zajmujący się wytwarzaniem różnego rodzaju dzianin. Proces ten może być wykonywany ręcznie, za pomocą drutów dziewiarskich lub szydełek, a także mechanicznie – przy użyciu maszyn dziewiarskich. Dziewiarstwem określa się również samą technikę wytwarzania dzianin.
Wikipedia
(1.1) We wszystkich większych zakładach przemysłowych koła SNT NOT zorganizowały punkty konsultacyjne, spotkania ze specjalistami z dziedziny dziewiarstwa oraz pracownikami naukowymi.
Wiktionary
rzecz. dziewiarka ż., dziewiarnia ż., dziewiarz m.
przym. dziewiarski
Wiktionary
osoba zajmująca się wyrobem dzianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) włók. osoba zajmująca się wyrobem dzianin
Wiktionary
Dziewiarstwo – dział rękodzieła lub przemysłu włókienniczego zajmujący się wytwarzaniem różnego rodzaju dzianin. Proces ten może być wykonywany ręcznie, za pomocą drutów dziewiarskich lub szydełek, a także mechanicznie – przy użyciu maszyn dziewiarskich. Dziewiarstwem określa się również samą technikę wytwarzania dzianin.
Wikipedia
(1.1) W trzyletniej szkole zawodowej niewidoma młodzież uczy się zawodów: dziewiarza maszynowego, ślusarza, introligatora, szczotkarza i plecionkarza (koszykarza).
Wiktionary
rzecz. dziewiarka ż., dziewiarnia ż., dziewiarstwo ż.
przym. dziewiarski
Wiktionary
godzina dziewiąta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 9 rano lub wieczorem
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: dziewiąty
Wiktionary
(1.1) Umówiłem się z nią na dziewiątą.
Wiktionary
licz. dziewięć
przym. dziewiąty
Wiktionary
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 9
SJP.pl
zdrobnienie od: dziewiątka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dziewiątka
Wiktionary
rzecz. dziewiątka ż.
licz. dziewięć
Wiktionary
1. grupa dziewięciu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 9
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cyfra 9
(1.2) grupa dziewięciu osób
(1.3) karta do gry, oznaczona cyfrą 9
(1.4) środ. kolej. lokomotywa serii EP09
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzysiu, bardzo ładnie namalowałeś dziewiątkę.
(1.2) Czy w regatach może startować dziewiątka bez sternika?
(1.3) Pokerzysta miał karetę dziewiątek.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvʲjɔ̃ntka, AS: ʒ́evʹi ̯õntka
Wiktionary
(1.1) zobacz. dziewięć, 9
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dziewięć, dotyczący liczby dziewięć
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 9
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 9
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po ósmym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) dziewiąta: godzina dziewiąta
Wiktionary
Dziewiąty (IX) – dzielnica Dąbrowy Górniczej, położona ok. 1,5 km na północny wschód od centrum, między Korzeńcem, Trzydziestym i Łęknicami, na północ od torów kolejowych i na południe od Pogorii III.
Nazwa pochodzi od IX pokładu węgla działającej na Korzeńcu w latach 1874-1909 kopalni "Jan", do którego schodzili górnicy zamieszkujący początkowo bezimienną kolonię ubogich domków parterowych – później Dziewiąty. Według innej wersji nazwa pochodzi od numerów katastralnych, czyli od urzędowego opisu gruntów i budynków. W latach 20. XX wieku, w okolicach ulicy Narodowej działał Polski Kościół Narodowy.
Wikipedia
(1.1) Urodziłem się dziewiątego (dnia) kwietnia.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvʲjɔ̃ntɨ, AS: ʒ́evʹi ̯õnty
Wiktionary
rzecz. dziewiąta ż., dziewiątka ż.
przedr. dziewięcio-
licz. dziewięcioro, dziewięć
Wiktionary
(1.1) 9.
Wiktionary
dziewczyna (kobieta), która nigdy nie odbywała stosunku płciowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej, która nie straciła dziewictwa; kobieta przed pierwszym stosunkiem seksualnym
(1.2) poet. przest. lub żart. młoda kobieta, panna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W wieku sześćdziesięciu lat była dziewicą.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvʲit͡sa, AS: ʒ́evʹica
Wiktionary
rzecz. dziewczyna ż., dziewa ż., dziewictwo
przym. dziewiczy
czas. rozdziewiczać
Wiktionary
(1.1) stpol. panna
Wiktionary
1. fizjologiczny stan kobiety przed pierwszym stosunkiem płciowym; panieństwo, cnota;
2. w przenośni: czystość, niewinność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. stan kobiety do chwili pierwszego stosunku płciowego; bycie dziewicą
(1.2) pot. o kobiecie niepodejmowanie nigdy życia płciowego z drugą osobą
Wiktionary
Dziewictwo, również prawictwo – termin określający stan osoby, która nigdy nie podejmowała stosunków seksualnych. Istnieją tradycje kulturowe i religijne, które przywiązują szczególną wartość i znaczenie temu stanowi, zwłaszcza wobec niezamężnych kobiet, kojarzonemu z pojęciami czystości osobistej, honoru i wartości. Utrata dziewictwa bywa nazywana defloracją.
Wikipedia
(1.1) W sztuce lilia jest symbolem dziewictwa i czystości.
Wiktionary
rzecz. dziewica ż., dziewiczość ż., dziewa ż.
czas. rozdziewiczać ndk., rozdziewiczyć dk.
przym. dziewiczy
przysł. dziewiczo
Wiktionary
(1.1) cnota, cnotliwość, niewinność, panieństwo
(1.2) celibat, cnota, cnotliwość, niewinność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dziewicze
Wiktionary
przym. dziewiczy
przysł. dziewiczo
rzecz. dziewa ż., dziewictwo n.
Wiktionary
1. właściwy dziewicy, należący do dziewicy; panieński;
2. taki, który nie miał stosunku płciowego; niewinny;
3. nieubrudzony, czysty, nieskalany;
4. w pierwotnym, nietkniętym stanie, nieujarzmiony przez człowieka; dziki;
5. błona dziewicza - fałd błony śluzowej u ujścia pochwy dziewiczych kobiet i samic niektórych zwierząt; hymen
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy dziewicy lub dziewictwu
(1.2) czysty, świeży
(1.3) niewinny
(1.4) nietknięty przez człowieka, pierwotny
Wiktionary
(1.4) Więc nie mówiłem jej ani o wężach boa, ani o dziewiczych lasach, ani o gwiazdach.
Wiktionary
rzecz. dziewica ż., dziewiczość ż., dziewa ż., dziewictwo n.
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 9
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 9
(1.2) cyfra 9
Wiktionary
9 (dziewięć) – liczba naturalna następująca po 8 i poprzedzająca 10. 9 jest też cyfrą wykorzystywaną do zapisu liczb w różnych systemach liczbowych, np. w dziesiętnym i szesnastkowym.
Warunkiem podzielności liczby zapisanej w systemie dziesiętnym przez 9 jest podzielność sumy cyfr w danej liczbie przez 9, np.
Wikipedia
(1.1) W teleturnieju udział brało dziewięciu panów i dziewięć pań.
(1.2) Dziewięćdziesiąt jest zapisywane jako dziewięć-zero.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńć
Wiktionary
rzecz. dziewiąta ż., dziewiątka ż., dziewiąteczka ż.
przym. dziewiąty
licz. dziewięcioro
formsłow. dziewięcio-
Wiktionary
(1.1) zapis arabski 9, zapis rzymski IX
Wiktionary
[czytaj: dziewieńdziesiąt] liczebnik oznaczający liczbę 90
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 90
Wiktionary
(1.1) Na wycieczce do NRD kupiłem za dziewięćdziesiąt dziewięć fenigów singla Neny z piosenką o dziewięćdziesięciu dziewięciu balonach.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲˈd͡ʑɛ̇ɕɔ̃nt, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśõnt
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesiątka ż.
przym. dziewięćdziesiąty, dziewięćdziesiątkowy
licz. dziewięćdziesięcioro
Wiktionary
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 90
SJP.pl
1. grupa dziewięćdziesięciu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 90;
3. dziewięćdziesiąt lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba 90
Wiktionary
przym. dziewięćdziesiątkowy, dziewięćdziesiąty
licz. dziewięćdziesiąt, dziewięćdziesięcioro
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dziewięćdziesiąt, dotyczący liczby dziewięćdziesiąt
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesiątka ż.
licz. dziewięćdziesiąt, dziewięćdziesiąty
przym. dziewięćdziesiąty
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 90
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od dziewięćdziesiąt
Wiktionary
(1.1) W trzecim okresie u schyłku lat dziewięćdziesiątych pojawiły się duże firmy developerskie, dla których sukces rynkowy był tak samo ważny jak konieczność zapewnienia atrakcyjnej lokalizacji i odpowiedniej jakości architektury.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ˈɕɔ̃ntɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśõnty
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesiątka ż.
licz. dziewięćdziesiąt, dziewięćdziesięcioro
przym. dziewięćdziesiątkowy
Wiktionary
(1.1) skrót 90.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt cztery lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt cztery lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięcioczterolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćočterolatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięcioczteroletni
rzecz. dziewięćdziesięcioczterolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt cztery lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt cztery lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięcioczterolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćočterolatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięcioczteroletni
rzecz. dziewięćdziesięcioczterolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt cztery lata
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt cztery lata
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćočteroletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięcioczterolatek m., dziewięćdziesięcioczterolatka ż.
Wiktionary
mający dziewięćdziesiąt dwa lata i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt dwa lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt dwa lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciodwulatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔdvuˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćodvulatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciodwuletni
rzecz. dziewięćdziesięciodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt dwa lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt dwa lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciodwulatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔdvuˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćodvulatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciodwuletni
rzecz. dziewięćdziesięciodwulatek m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dziewięćdziesiąt dwa lata
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt dwa lata
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔdvuˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćodvuletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciodwulatek mos., dziewięćdziesięciodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt dziewięć i pół roku
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt dziewięć i pół roku
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciodziewięcioipółlatka
Wiktionary
(1.1) Dziewięćdziesięciodziewięcioipółlatku, w twoim wieku naprawdę już nie uchodzi oglądać się za szesnastkami.
(2.1) Dąb-dziewięćdziesięciodziewięcioipółlatek to całkiem młoda roślinka.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇d͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔjipuwˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯʒ́evʹi ̯ė̃ńćoi ̯ipuu̯latek
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciodziewięcioipółlatka ż.
przym. dziewięćdziesięciodziewięcioipółletni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt dziewięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt dziewięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciodziewięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇d͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciodziewięcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciodziewięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt dziewięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt dziewięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciodziewięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇d͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciodziewięcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciodziewięciolatek m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dziewięćdziesiąt dziewięć lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt dziewięć lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇d͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciodziewięciolatek mos., dziewięćdziesięciodziewięciolatka ż.
Wiktionary
trwający dziewięćdziesiąt godzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt jeden lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt jeden lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciojednolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇jɛdnɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯi ̯ednolatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciojednoletni
rzecz. dziewięćdziesięciojednolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt jeden lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt jeden lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciojednolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇jɛdnɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯi ̯ednolatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciojednoletni
rzecz. dziewięćdziesięciojednolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt jeden lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt jeden lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇jɛdnɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯi ̯ednoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciojednolatek m., dziewięćdziesięciojednolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający dziewięćdziesiąt kilka lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇cilkuˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯḱilkuletʹńi
Wiktionary
(1.1) dziewięćdziesięcioparoletni
Wiktionary
1. ważący 90 kilogramów;
2. przeznaczony na 90 kilogramów czegoś
SJP.pl
powtarzający się dziewięćdziesiąt razy
SJP.pl
mężczyzna dziewięćdziesięcioletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w wieku 90-99 lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 90-99 lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciolatka
Wiktionary
(1.1) Na parkiecie bawiło się dwoje dziewięćdziesięciolatków, wuj Leon i babcia Halinka.
(2.1) Po babci został nam kredens – przepiękny dziewięćdziesięciolatek.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćolatek
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciolecie n.
:: fż. dziewięćdziesięciolatka ż.
przym. dziewięćdziesięcioletni
Wiktionary
kobieta albo samica zwierząt mająca dziewięćdziesiąt lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciolatek
Wiktionary
(1.1) Babcia Gertruda świetnie się czuje jak na dziewięćdziesięciolatkę.
(1.1) Wśród rosnących w sadzie jabłoni była jedna dziewięćdziesięciolatka.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćolatka
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciolecie n.
:: fm. dziewięćdziesięciolatek m.
przym. dziewięćdziesięcioletni
Wiktionary
mężczyzna dziewięćdziesięcioletni
SJP.pl
1. okres dziewięćdziesięciu lat;
2. dziewięćdziesiąta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres dziewięćdziesięciu lat
(1.2) dziewięćdziesiąta rocznica
Wiktionary
(1.2) Wczoraj obchodziliśmy jubileusz dziewięćdziesięciolecia urodzin dziadka.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoleće
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciolatek m., dziewięćdziesięciolatka ż.
przym. dziewięćdziesięcioletni
Wiktionary
mający dziewięćdziesiąt lat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dziewięćdziesiąt lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciolatek mos., dziewięćdziesięciolatka ż., dziewięćdziesięciolecie n., dziewięćdziesięcioletniość ż.
Wiktionary
trwający dziewięćdziesiąt minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dziewięćdziesiąt minut
Wiktionary
(1.1) półtoragodzinny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt osiem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt osiem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięcioośmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔːɕmʲjɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńć•ośmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięcioośmioletni
rzecz. dziewięćdziesięcioośmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt osiem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt osiem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięcioośmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔːɕmʲjɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńć•ośmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięcioośmioletni
rzecz. dziewięćdziesięcioośmiolatek m.
Wiktionary
liczący 98 lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt osiem lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt osiem lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔːɕmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńć•ośmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięcioośmiolatek m., dziewięćdziesięcioośmiolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający dziewięćdziesiąt kilka lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔparɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoparoletʹńi
Wiktionary
(1.1) dziewięćdziesięciokilkuletni
Wiktionary
mający 95 lat i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt pięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt pięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciopięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćopʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciopięcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciopięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt pięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt pięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciopięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćopʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciopięcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciopięciolatek m.
Wiktionary
1. okres dziewięćdziesięciu pięciu lat;
2. dziewięćdziesiąta piąta rocznica czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt pięć lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt pięć lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćopʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciopięciolatek m., dziewięćdziesięciopięciolatka ż.
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 90, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 90
Wiktionary
(1.1) W tym roku stypendia otrzymało dziewięćdziesięcioro uczniów.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔrɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoro
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesiątka ż.
przym. dziewięćdziesiąty
licz. dziewięćdziesiąt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt siedem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt siedem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciosiedmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇ɕɛdmʲjɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯśedmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciosiedmioletni
rzecz. dziewięćdziesięciosiedmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt siedem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt siedem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciosiedmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇ɕɛdmʲjɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯśedmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciosiedmioletni
rzecz. dziewięćdziesięciosiedmiolatek m.
Wiktionary
mający dziewięćdziesiąt siedem lat; trwający dziewięćdziesiąt siedem lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt siedem lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt siedem lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇ɕɛdmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćȯśedmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciosiedmiolatek m., dziewięćdziesięciosiedmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt sześć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt sześć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciosześciolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćošeśćolatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciosześcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciosześciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt sześć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt sześć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciosześciolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćošeśćolatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciosześcioletni
rzecz. dziewięćdziesięciosześciolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt sześć lat
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt sześć lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔʃɛɕt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćošeśćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciosześciolatek m., dziewięćdziesięciosześciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dziewięćdziesiąt trzy lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięćdziesiąt trzy lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięćdziesięciotrzylatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔṭʃɨˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoṭšylatek
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciotrzyletni
rzecz. dziewięćdziesięciotrzylatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewięćdziesiąt trzy lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięćdziesiąt trzy lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięćdziesięciotrzylatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔṭʃɨˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoṭšylatka
Wiktionary
przym. dziewięćdziesięciotrzyletni
rzecz. dziewięćdziesięciotrzylatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćdziesiąt trzy lata
(1.2) trwający dziewięćdziesiąt trzy lata
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲd͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńʒ́ėśė̃ńćoṭšyletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięćdziesięciotrzylatek m., dziewięćdziesięciotrzylatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od dziewięćdziesiątka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. świadczenie, podatek dziewiątej część dochodów
(1.2) stpol. jedna dziewiąta, dziewiąta część czegoś
Wiktionary
(1.1) Dziewięcina stanowiła podobnie jak dziesięcina, formę świadczenia 1/9 lub 1/10 części jakichś określonych dochodów; odmiennie niż na Zachodzie, skąd została przeszczepiona do Polski i Czech, była świadczeniem przyznawanym instytucjom kościelnym przez księcia lub możnych, wydzielanym z ich zasobów jako uposażenie w dowolnej postaci, najczęściej z dochodów uzyskiwanych z targów, karczem, przewozów.
(1.1) W przypadku grodu chełmińskiego nie jesteśmy w stanie stwierdzić jego ówczesnej przynależności diecezjalnej, skoro dziewięcina zeń najprawdopodobniej została nadana opactwu mogileńskiemu później niż dziewięcina z grodów mazowieckich.
Wiktionary
mający powierzchnię 9 arów
SJP.pl
dotyczący dziewięcioboku, mający dziewięć boków, ograniczony dziewięcioma płaszczyznami itp.
SJP.pl
wielokąt płaski o dziewięciu bokach; dziewięciokąt
SJP.pl
złożony z dziewięciu cyfr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący dziewięć członów, składający się z dziewięciu członów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoču̯õnovy
Wiktionary
mający dziewięć dni, trwający dziewięć dni itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dziewięć dni
(1.2) będący w wieku dziewięciu dni
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćodʹńovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięcioro drzwi
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziewięciu etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔɛtaˈpɔvɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoetapovo
Wiktionary
przym. dziewięcioetapowy
Wiktionary
(1.1) dziewięciofazowo, dziewięciostopniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dziewięciu stopni, etapów
Wiktionary
(1.1) Może i coś w tym jest, ale trzeba też dodać, że dziewięcioetapowy Wyścig Pokoju nie znalazł się na liście 28 imprez zaliczanych do klasyfikacji Pro Tour.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔɛtaˈpɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoetapovy
Wiktionary
przysł. dziewięcioetapowo
Wiktionary
(1.1) dziewięciostopniowy, dziewięciofazowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziewięciu fazach, etapach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔfaˈzɔvɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćofazovo
Wiktionary
przym. dziewięciofazowy
Wiktionary
(1.1) dziewięcioetapowo, dziewięciostopniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dziewięciu stopni, faz, etapów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔfaˈzɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćofazovy
Wiktionary
przysł. dziewięciofazowo
Wiktionary
(1.1) dziewięciostopniowy, dziewięcioetapowy
Wiktionary
trwający dziewięć godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziewięć godzin
(1.2) będący w wieku dziewięciu godzin
Wiktionary
(1.1) (…) dziewięciogodzinna awaria prądu spowodowała wzrost liczby porodów 9 miesięcy później.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
mający dziewięć głów
SJP.pl
potocznie: drukarka mająca dziewięć igieł
SJP.pl
o drukarce komputerowej: mająca dziewięć igieł
SJP.pl
trwający dziewięć i pół godziny
SJP.pl
mający dziewięć lat i pół roku
SJP.pl
liczący dziewięć i pół miliona czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się dziewięcioma językami
(1.2) napisany w dziewięciu językach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̇jɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćȯi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dziewięciokąt
Wiktionary
(1.1) Tu jest duży dziewięciokąt, a tam mały dziewięciokącik.
Wiktionary
rzecz. dziewięciokąt m.
Wiktionary
wielokąt płaski o dziewięciu kątach; dziewięciobok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt o dziewięciu bokach
Wiktionary
Wielokąt, wielobok – różnie definiowany typ figury geometrycznej:
Wikipedia
rzecz. dziewięciokącik
przym. dziewięciokątny
przysł. dziewięciokątnie
Wiktionary
(1.1) dziewięciobok
Wiktionary
mający dziewięć kątów
SJP.pl
mający długość dziewięciu kilometrów, wynoszący dziewięć kilometrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) dziewięciu kilometrów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który składa się z dziewięciu kolumn
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dziewięć kondygnacji
Wiktionary
(1.1) ośmiopiętrowy
Wiktionary
1. o pojeździe: zaprzężony w dziewięć koni;
2. o silniku: mający moc dziewięciu koni mechanicznych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) dziewięć razy
Wiktionary
(1.1) Stefan Rowecki był dwukrotnie odznaczony orderem Virtuti Militari i dziewięciokrotnie Krzyżem Walecznych.
(1.1) Najskuteczniejszy okazał się Damian Ochman z Unii, który dziewięciokrotnie pokonywał bramkarzy rywali.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. dziewięciokrotność ż.
przym. dziewięciokrotny
przysł. dziewięćkroć
Wiktionary
(1.1) przest. dziewięćkroć
Wiktionary
powtarzający się dziewięć razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dziewięć razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dziewięć razy
(1.3) dziewięć razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈkrɔtnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćokrotny
Wiktionary
rzecz. dziewięciokrotność ż.
przysł. dziewięciokrotnie, dziewięćkroć
Wiktionary
chłopiec dziewięcioletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec mający dziewięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dziewięcioletni
rzecz. dziewięciolatka
Wiktionary
dziewczynka albo samica zwierząt mająca dziewięć lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca dziewięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dziewięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dziewięcioletni
rzecz. dziewięciolatek m.
Wiktionary
chłopiec dziewięcioletni
SJP.pl
1. okres dziewięciu lat;
2. dziewiąta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający dziewięć lat; przypadający za dziewięć lat;
2. będący w wieku dziewięciu lat, mający dziewięć lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewięć lat
(1.2) trwający dziewięć lat
Wiktionary
(1.1) Przestępców wytropi bohaterski porucznik Haldane, a pomoże mu w tym dziewięcioletnia dziewczynka – Melanie.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewięciolecie n., dziewięciolatek m., dziewięciolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający dziewięć liści
Wiktionary
złożony z dziewięciu liter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z dziewięciu liter
Wiktionary
(1.1) Moje imię jest dziewięcioliterowe.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćolʹiterovy
Wiktionary
1. mający pojemność dziewięciu litrów;
2. zawierający dziewięć litrów czegoś
SJP.pl
mający długość dziewięciu metrów, wynoszący dziewięć metrów
SJP.pl
mający dziewięć miesięcy, trwający dziewięć miesięcy itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziewięć miesięcy
(1.2) będący w wieku dziewięciu miesięcy
Wiktionary
(1.1) Dopiero gdy lekarz potwierdził jej słowa, uwierzyłem – mówi Artur Wawrzyniak, 29-latek, ojciec dziewięciomiesięcznego Bartka.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
trwający dziewięć minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dziewięć minut
Wiktionary
mający dziewięć nóg; dziewięcionożny
SJP.pl
mający dziewięć nóg; dziewięcionogi
SJP.pl
1. składający się z dziewięciu osób;
2. przeznaczony dla dziewięciu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dziewięciu osób, mogący pomieścić dziewięć osób
(1.2) złożony z dziewięciu osób, wykonywany przez dziewięć osób
Wiktionary
(1.2) Pochód zamykał dziewięcioosobowy oddział strzelców konnych w historycznych mundurach.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńć•osobovy
Wiktionary
zgrzewka zawierająca dziewięć jednostek danego produktu, np. piwa, wody mineralnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. paczka zbiorcza po dziewięć sztuk towaru
Wiktionary
mający dziewięć pięter
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i dziewięciu wyższych kondygnacji
Wiktionary
(1.1) Nad czerwonymi trybunami widać było zielonoszare zbocza okolicznych wzgórz z budynkami różnej wielkości, nad którymi górował dziewięciopiętrowy blok.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) z dziewięcioma pokojami
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziewięć pól
Wiktionary
(1.1) Za jego panowania zaczęto używać herbu dziewięciopolowego.
(1.1) W ten sposób otrzymujemy dziewięciopolowy duży diagram.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony na dziewięciu płaszczyznach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔpwaʃt͡ʃɨzˈnɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćopu̯aščyznovy
Wiktionary
występujący w dziewięciu rodzajach, gatunkach, odmianach itp.
SJP.pl
liczebnik wieloraki
(1.1) dotyczący dziewięciu typów, rodzajów
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈraci, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoraḱi
Wiktionary
przysł. dziewięciorako
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przysł. od przymiotnika → dziewięcioraki
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈrakɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćorako
Wiktionary
przym. dziewięcioraki
licz. dziewięcioraki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dziewięć ramion, odnóg, promieni itp.
Wiktionary
(1.1) Chanukija jest rodzajem dziewięcioramiennej żydowskiej menory.
Wiktionary
roślina o białych kwiatach i sercowatych liściach, stosowana w medycynie ludowej
SJP.pl
Dziewięciornik (Parnassia L.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny dławiszowatych. Należy tu około 70 gatunków. Dawniej włączany do rodziny skalnicowatych, jednak badania genetyczne wykazały, że z innymi zaliczanymi tam roślinami jest odlegle spokrewniony. Rośliny tu należące są wieloletnimi roślinami zielnymi występującymi w strefy umiarkowanej półkuli północnej. Najliczniej występują w południowej i południowo-wschodniej Azji (w Chinach rośnie 49 endemitów z tego rodzaju). Do polskiej flory należy dziewięciornik błotny (Parnassia palustris).
Wikipedia
1. o cechach dziewięciornikowatych (rodzina roślin);
2. kaldezja dziewięciornikowata - gatunek byliny z rodziny żabieńcowatych, roślina o białych kwiatach występująca w Europie, Azji i w Afryce
SJP.pl
Dziewięciornikowate (Parnassiaceae S.F. Gray) – rodzina roślin blisko spokrewniona z dławiszowatymi, zaliczana do rzędu dławiszowców. W przeszłości rodzaje tu należące włączane były do rodziny skalnicowatych, jednak badania genetyczne wykazały, że są z tymi roślinami odlegle spokrewnione. Należą tu byliny występujące na terenach podmokłych, głównie strefy umiarkowanej chłodnej półkuli północnej. W florze Polski występuje tylko jeden rodzaj należący do tej rodziny – dziewięciornik.
Wikipedia
1. o cechach dziewięciornikowatych (rodzina roślin);
2. kaldezja dziewięciornikowata - gatunek byliny z rodziny żabieńcowatych, roślina o białych kwiatach występująca w Europie, Azji i w Afryce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający dziewięciornik
Wiktionary
rzecz. dziewięciornik m., dziewięciornikowate nmos.
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 9, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 9
Wiktionary
(1.1) Dziewięcioro uczniów z naszej klasy (sześciu chłopców i trzy dziewczynki) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔrɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćoro
Wiktionary
rzecz. dziewiątka ż.
przym. dziewiąty
licz. dziewięć
Wiktionary
wielościan o 9 ścianach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dziewięciu ścianach
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w dziewięciu etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔstɔpʲˈɲɔvɔ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćostopʹńovo
Wiktionary
przym. dziewięciostopniowy
Wiktionary
(1.1) dziewięcioetapowo, dziewięciofazowo
Wiktionary
1. mający dziewięć stopni (w jakiejś skali);
2. mający dziewięć stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dziewięciu stopni, schodków
(1.2) składający się z dziewięciu stopni, etapów
Wiktionary
(1.2) Skala Richtera jest dziewięciostopniowa, a ponieważ jest to skala logarytmiczna - zmiana o jednostkę odpowiada 30-krotnej różnicy energii wstrząsu.
(1.2) W szkołach podstawowych pierwszy wynik w dziewięciostopniowej skali wypadł na 4, czyli „niżej średniej”.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćostopʹńovy
Wiktionary
(1.2) przysł. dziewięciostopniowo
Wiktionary
(1.2) dziewięcioetapowy, dziewięciofazowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziewięć sylab, składający się z dziewięciu sylab
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔsɨlaˈbɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćosylabovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z dziewięciu tomów, zawarty w dziewięciu tomach, wydany w dziewięciu tomach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćotõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający dziewięć tygodni
(1.2) będący w wieku dziewięciu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćotygodʹńovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dziewięć warstw, składający się z dziewięciu warstw
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔvarˈstfɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćovarstfovy
Wiktionary
w chemii: zawierający 9 cząsteczek wody
SJP.pl
mający dziewięć zębów
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dziewięciu zgłosek
SJP.pl
Dziewięciozgłoskowiec – forma wierszowa złożona z dziewięciu sylab.
W wersyfikacji polskiej najczęściej pojawia się jako wers w wierszu sylabicznym, zwykle trzyakcentowy, bezśredniówkowy lub dzielony (np. 5 + 4). Często występuje także w sylabotonikach (np. w trypodii amfibrachicznej) oraz w wierszach różnowersowych. Może również stanowić jeden z członów rozbudowanego wersu sylabicznego (np. 9 + 6).
Wikipedia
złożony z dziewięciu zgłosek (sylab); dziewięciosylabowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dziewięć razy; dziewięciokrotnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. dziewięć razy
Wiktionary
rzecz. dziewięciokrotność ż.
przym. dziewięciokrotny
przysł. dziewięciokrotnie
Wiktionary
(1.1) dziewięciokrotnie
Wiktionary
[czytaj: dziewiencet] liczebnik oznaczający liczbę 900
SJP.pl
liczebnik
(1.1) liczba 900
Wiktionary
(1.1) W październikowy wieczór tysiąc dziewięćset czterdziestego ósmego roku w drzwiach kawiarni stanęło dwóch mężczyzn w prochowcach, z podniesionymi kołnierzami.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕsɛt, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćset
Wiktionary
rzecz. dziewięćsetka ż.
przym. dziewięćsetny
Wiktionary
1. liczba 900;
2. całość składająca się z 900 części lub jednostek;
3. to, co jest oznaczone liczbą 900
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 900 (dziewięćset)
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 900
(1.3) całość składająca się z dziewięciuset części, elementów lub jednostek
Wiktionary
(1.2) Nowa na rynku dziewięćsetka nie jest ani lepsza ani gorsza od poprzedniczek.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕˈsɛtka, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćsetka
Wiktionary
przym. dziewięćsetny
licz. dziewięćset
Wiktionary
1. okres dziewięciuset lat;
2. dziewięćsetna rocznica czegoś
SJP.pl
mający dziewięćset lat, trwający dziewięćset lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewięćset lat
(1.2) trwający dziewięćset lat
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕsɛtˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćsetletʹńi
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 900
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od dziewięćset
Wiktionary
(1.1) Do mety dobiegł już dziewięćsetny maratończyk.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕˈsɛtnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯ė̃ńćsetny
Wiktionary
rzecz. dziewięćsetka ż.
licz. dziewięćset
Wiktionary
roślina zielna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Carlina|L.|ref=tak., roślina dwuletnia o dużych koszyczkach kwiatowych z rodziny astrowatych;
Wiktionary
Dziewięćsił (Carlina L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 30 gatunków. Rośliny te występują w Europie, północnej Afryce i zachodniej Azji. W Polsce w zależności od ujęcia systematycznego rosną 4 lub 5 gatunków.
Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia Karola V Habsburga (1500–1558).
Wikipedia
(1.1) Rysunek dziewięćsiła wisiał u Jadzi w przedpokoju.
Wiktionary
dziewierka łąkowa - gatunek muchówki
SJP.pl
brat męża (szwagier)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. książk. brat męża; Gloger.
(1.2) stpol. brat żony
Wiktionary
Staropolskie określenia stopnia pokrewieństwa dotyczą nazw, którymi określa się członków rodziny. Niektóre z nich wyszły z użycia i nie są stosowane w dzisiejszej polszczyźnie.
Krewnych po ojcu określano krewnymi po mieczu (lub agnatami), a po matce po kądzieli (lub kognatami, najczęściej terminy „agnat” i „kognat” stosowane były do przodków). Bliższą rodziną byli męscy potomkowie, jako zachowujący to samo nazwisko i herb.
Wikipedia
(1.1) Dawniej Polki zwały brata męża nie szwagrem, ale dziewierzem.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛvʲjɛʃ, AS: ʒ́evʹi ̯eš
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziewierzewo (od 1907 niem. Lindenbrück) – wieś pałucka w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziewiętlice (niem. Heinersdorf, cz. Pruský Jindřichov) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Paczków.
Wikipedia
[czytaj: dziewietnaście] liczebnik oznaczający liczbę 19
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 19
Wiktionary
(1.1) Moja siostra ma dziewiętnaście lat.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnaɕt͡ɕɛ, AS: ʒ́evʹi ̯etnaśće
Wiktionary
rzecz. dziewiętnasta ż., dziewiętnastka ż.
przym. dziewiętnasty
licz. dziewiętnaścioro
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 19, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 19
Wiktionary
(1.1) Dziewiętnaścioro uczniów z naszej klasy (ośmiu chłopców i jedenaście dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnaɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: ʒ́evʹi ̯etnaśćoro
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastka ż.
przym. dziewiętnasty
licz. dziewiętnaście
Wiktionary
godzina dziewiętnasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 19, godzina siódma wieczorem
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: dziewiętnasty
Wiktionary
licz. dziewiętnaście
przym. dziewiętnasty
Wiktionary
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 19
SJP.pl
1. grupa dziewiętnastu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 19;
3. dziewiętnaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 19
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 19
(1.3) całość składająca się z dziewiętnastu części, elementów lub jednostek
(1.4) pot. dziewczyna w wieku 19 lat
Wiktionary
(1.2) Długo czekałem na tramwaj. W końcu przyjechała dziewiętnastka.
(1.3) Kiedy nauczyciel wszedł do klasy, cała dziewiętnastka jęknęła.
(1.4) Marcinowi odbiło na stare lata, zamienił żonę na jakąś dziewiętnastkę.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastka, AS: ʒ́evʹi ̯etnastka
Wiktionary
przym. dziewiętnasty
licz. dziewiętnaście, dziewiętnaścioro
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dziewiętnaście, dotyczący liczby dziewiętnaście
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający dziewiętnaście dni
(1.2) będący w wieku dziewiętnastu dni
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastodʹńovy
Wiktionary
trwający dziewiętnaście godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dziewiętnaście godzin
(1.2) będący w wieku dziewiętnastu godzin
Wiktionary
(1.1) Lekarze tłumaczyli mi to tak: mój stan był krytyczny, a dziewiętnastogodzinna operacja z rękami uniesionymi do góry mogła spowodować niedokrwienie.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt mający dziewiętnaście boków i dziewiętnaście kątów wewnętrznych
Wiktionary
Dziewiętnastokąt – wielokąt, który ma 19 boków. Suma jego kątów wewnętrznych wynosi 3060°
Wikipedia
(1.1) A jak się pan wybuduje / Na Conrada (róg Reymonta), / Posadzimy panu tuje / W kształcie dziewiętnastokąta.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dziewiętnaście razy
Wiktionary
(1.1) W samym tylko czerwcu wynik sprzedaży Pajero zwiększył się aż dziewiętnastokrotnie w porównaniu do czerwca 2004 r.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastokrotność ż.
przym. dziewiętnastokrotny
Wiktionary
powtarzający się dziewiętnaście razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dziewiętnaście razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dziewiętnaście razy
(1.3) dziewiętnaście razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
(1.2) Honorowym gościem imprezy był Dariusz Michalczewski - dziewiętnastokrotny mistrz świata w zawodowym boksie.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈkrɔtnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastokrotny
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastokrotność ż.
przysł. dziewiętnastokrotnie
Wiktionary
mężczyzna dziewiętnastoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna w wieku dziewiętnastu lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dziewiętnaście lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dziewiętnastolatka
Wiktionary
(1.1) Nasza córka chodzi dopiero do gimnazjum, a spotyka się z jakimś dziewiętnastolatkiem.
(2.1) Byłem wczoraj na giełdzie samochodowej, kupiłem całkiem sprawnego dziewiętnastolatka.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈlatɛk, AS: ʒ́evʹi ̯etnastolatek
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastolatka
przym. dziewiętnastoletni
Wiktionary
kobieta albo samica zwierząt mająca dziewiętnaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dziewiętnaście lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dziewiętnaście lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: dziewiętnastolatek
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈlatka, AS: ʒ́evʹi ̯etnastolatka
Wiktionary
przym. dziewiętnastoletni
rzecz. dziewiętnastolatek m.
Wiktionary
mężczyzna dziewiętnastoletni
SJP.pl
1. okres dziewiętnastu lat;
2. dziewiętnasta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający dziewiętnaście lat; przypadający za dziewiętnaście lat;
2. będący w wieku dziewiętnastu lat, mający dziewiętnaście lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dziewiętnaście lat
(1.2) trwający dziewiętnaście lat
Wiktionary
(1.1) Zatrzymana dziewiętnastoletnia Agnieszka W. i dwudziestopięcioletnia Marta M. decyzją sadu zostały aresztowane na razie na trzy miesiące.
(1.1) (…) na studia idą ludzie najczęściej dziewiętnastoletni, czyli będący w okresie późnej adolescencji.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈlɛtʲɲi, AS: ʒ́evʹi ̯etnastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastolecie n., dziewiętnastolatek m., dziewiętnastolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z dziewiętnastu liter
Wiktionary
(1.1) Słowo „internacjonalizacja” jest dziewiętnastoliterowe.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastolʹiterovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dziewiętnaście minut
Wiktionary
1. składający się z dziewiętnastu osób;
2. przeznaczony dla dziewiętnastu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dziewiętnastu osób, mogący pomieścić dziewiętnaście osób
(1.2) złożony z dziewiętnastu osób, wykonywany przez dziewiętnaście osób
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastɔˌːsɔˈbɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnast•osobovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i dziewiętnastu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dziewiętnastu ścianach
Wiktionary
1. mający dziewiętnaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający dziewiętnaście stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dziewiętnastu tomów, zawarty w dziewiętnastu tomach, wydany w dziewiętnastu tomach
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastotõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający dziewiętnaście tygodni
(1.2) będący w wieku dziewiętnastu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastɔˌtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastotygodʹńovy
Wiktionary
dotyczący dziewiętnastego wieku, pochodzący z dziewiętnastego wieku, żyjący w dziewiętnastym wieku, dziejący się w dziewiętnastym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który wydarzył się lub żył w dziewiętnastym wieku; taki, który pochodzi z dziewiętnastego wieku
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtnastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnastovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. dziewiętnastowiecze n.
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 19
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 19
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po osiemnastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) dziewiętnasta: godzina dziewiętnasta
Wiktionary
(1.1) Reprezentant Polski zajął dopiero dziewiętnaste miejsce.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɛvʲjɛtˈnastɨ, AS: ʒ́evʹi ̯etnasty
Wiktionary
rzecz. dziewiętnasta ż., dziewiętnastka ż.
licz. dziewiętnaście, dziewiętnaścioro
Wiktionary
(1.1) skrót 19.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. dawniej: panna, dziewczyna, dziewica;
2. przestarzałe: wiejska dziewczyna, służąca na wsi;
3. kobieta źle prowadząca się; prostytutka; ulicznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dziewczyna
(1.2) stpol. córka
(1.3) daw. kobieta rozwiązła
(1.4) przest. służąca
(1.5) stpol. panna
(1.6) stpol. dziewica
Wiktionary
Dziewczyna (rzadziej: dziewczę, podlotek, dzierlatka; również dziewczynka, zwykle o małych dzieciach) – młody człowiek płci żeńskiej. Wiek, w którym dziewczyna staje się kobietą, jest różny w różnych społeczeństwach. Zwykle przejście z okresu dojrzewania do dojrzałości następuje w wieku kilkunastu lat.
Wikipedia
(1.1) Jako Bóg w niebie, tak niechybnie po to oni dziewkę porwali, by de Bergowa wydostać.
(1.2) Przypomina, że ona cesarską dziewką i wnuczką cesarską z familiej przezacnej i starożytnej będąc, (…)
(1.3) Chędożyć się z dziewką.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛfka, AS: ʒ́efka
Wiktionary
rzecz. dziewa ż., dziewkarz m., dziewczyna ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziewkowice (niem. Schewkowitz, 1936–1945 Frauenfeld) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dziewkowice, po jej zniesieniu w gromadzie Strzelce Opolskie.
Wikipedia
oprzęd larwy pszczoły
SJP.pl
dawniej, dziś żartobliwie: dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dorodna, rosła dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Ciągnę, jadę z wojskiem naszem, / Śliczna patrzy tam dziewoja
Wiktionary
rzecz. dziewczyna ż., dziewczę n., dziewczątko n., dzieweczka ż., dziewucha ż., dziewa ż.
Wiktionary
przestarzałe: młoda dziewczyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rozwijający się z niezapłodnionego jaja
SJP.pl
dawniej: dzieworództwo (partenogeneza)
SJP.pl
dziewosłęb; dawniej:
1. mężczyzna, który w imieniu kogoś starającego się o rękę dziewczyny prosi jej rodziców o zgodę;
2. pieśń weselna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mężczyzna, który w imieniu kawalera starającego się o rękę panny, prosi jej rodziców o zgodę; Gloger|dziewosłąb.
(1.2) daw. starosta weselny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. pieśń weselna, wiersz weselny
(2.2) daw. w lm. dziewosłęby: konkury, swatanie, zaręczyny
Wiktionary
(1.1) Powiedz, gdzie mam błysnąć chwałą? Mamże zostać dziewosłębem?
(1.1) Archánioł Gábryel, / Dźiewosłąb Boży, y Poseł: / Przybył do Máryey dziewice, / Z niebieskiey stolice. sic.
(2.1) Jest jego dziewosłąb (…) wierszem łacińskim ułożony, na wesele Fabijana Czerny, wojewodzica Malborskiego z Leszczyńską wojewodzianką Brzeską, drukowany w Toruniu roku 1611. sic.
Wiktionary
IPA: d͡ʑɛˈvɔswɔ̃mp, AS: ʒ́evosu̯õmp
Wiktionary
rzecz. dziewosłęb m.
:: forma żeńska dziewosłębica ż.
czas. dziewosłębić
przym. dziewosłębi
Wiktionary
(1.1) dziewosłęb, swat, rajek, zerzec
(2.1) swaty
Wiktionary
dziewosłąb; dawniej:
1. mężczyzna, który w imieniu kogoś starającego się o rękę dziewczyny prosi jej rodziców o zgodę;
2. pieśń weselna
SJP.pl
Dziewosłęb, dziewosłąb – termin utworzony jako tłumaczenie łacińskiego wyrażenia paranymphus. W XVI w. jeden ze swoich wierszy poświęca mu Jan Kochanowski w utworze o tym samym tytule.
Jest to funkcja związana z zamążpójściem, od pewnego momentu wyparta przez określenie swat. W źródłach pochodzących z okresu Polski wczesnonowożytnej częściej pojawia się jednak dziewosłąb.
Wikipedia
dawniej:
1. być dziewosłębem, swatem;
2. swatać kogoś
SJP.pl
dziewosłęb; dawniej:
1. mężczyzna, który w imieniu kogoś starającego się o rękę dziewczyny prosi jej rodziców o zgodę;
2. pieśń weselna
SJP.pl
rubasznie, czasem życzliwie o dziewczynie, przeważnie wiejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: dziewczyna
Wiktionary
rzecz. dziewczyna ż., dziewczę n., dziewczątko n., dzieweczka ż., dziewoja ż., dziewa ż.
przym. dziewczęcy, dziewczyński, dziewuszy
Wiktionary
podobny do dziewuchy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dziewojka, panienka;
1. pieszczotliwie, żartobliwie: dorastająca panna;
2. poufale albo ironicznie: dziewczyna
SJP.pl
zgrubienie od: dziewucha; pogardliwie lub z politowaniem o dziewczynie
SJP.pl
duże, drewniane naczynie do rozczyniania ciasta na chleb; donica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże drewniane naczynie do rozczyniania ciasta na chleb;
(1.2) zawartość dzieży (1.1)
Wiktionary
Dzieża – naczynie służące do rozczyniania mąki i wyrastania ciasta chlebowego. Wykonane było z drewnianych klepek (najczęściej lipowych, świerkowych lub najwyżej cenionych – dębowych) i obręczy. Szersze u dołu niż u góry. Dzieża zwykle była bez wieka, ale czasem spotykało się wieko (pokrywę) wyplecione ze słomy.
Wikipedia
gliniany garnek do przechowywania mleka lub śmietany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od dzieża
(1.2) białystok. dzbanek
Wiktionary
Aleuria Fuckel (dzieżka) – rodzaj grzybów należący do rodziny Pyronemataceae.
Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych, rosnących przeważnie w okolicach zwrotnikowych Ameryki Południowej
SJP.pl
o cechach dzieżycowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. niewielki utwór literacki;
2. zdrobnienie od: dzieło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: dzieło
(1.2) niewielkie dzieło
Wiktionary
(1.2) Tego dziełka nie znajdziesz w naszej bibliotece.
Wiktionary
rzecz. dzieło n.
Wiktionary
1. utwór artystyczny, literacki lub naukowy o dużej wartości;
2. praca;
3. efekt jakichś procesów lub czyjejś pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) efekt pracy twórczej
(1.2) ogólnie – efekt czyichś działań
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obraz pt. Bitwa pod Grunwaldem jest doskonałym przykładem dzieła sztuki.
(1.1) Każda książka może być dziełem literackim.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɛwɔ, AS: ʒ́eu̯o
Wiktionary
czas. dziać
rzecz. dziełko n.
Wiktionary
druk. związany z techniką wydawniczą dzieł, używany przy przygotowaniu i druku dzieł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ssak z rodziny koniowatych; kułan, dżigitaj
SJP.pl
kaukaski jeździec; dżygit
SJP.pl
ssak z rodziny koniowatych; kułan, dżigetaj
SJP.pl
obowiązek szerzenia wiary przez muzułmanów m.in. za pomocą walki zbrojnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. polit. święta wojna muzułmańska
(1.2) rel. rzad. w szerszym znaczeniu, przeniesione z nauk muzułmańskich: podejmowanie wysiłku w celu szerzenia islamu lub/i samodoskonalenia
Wiktionary
Dżihad (z języka arabskiego جهاد, ğihād – zmaganie, wysiłek, tworzenie prawa) – w kulturze islamu pojęcie pierwotnie oznaczające dokładanie starań i ponoszenie trudów w celu wzmocnienia wiary, by trafić do lepszego miejsca. W tradycji europejskiej termin ten często, choć nie do końca precyzyjnie, tłumaczy się jako „święta wojna”.
Wikipedia
(1.1) Dowolny akt terrorystyczny z którejkolwiek części świata ma jakiś związek z Pakistanem. To dlatego, że organizacje spod znaku dżihadu wciąż cieszą się tu swobodą i otrzymują wsparcie.
(1.2) Dżihad to działanie podejmowane w imię Boga. Może być przedsięwzięte przez jednostkę bądź społeczność, aby naprawić jej kondycję moralną.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒʲixat, AS: ǯʹiχat
Wiktionary
rzecz. mudżahid m., idżtihad m., dżihadysta m., dżihadystka ż., dżihadyzm m.
przym. dzihadowy, dżihadystyczny
Wiktionary
(1.1) święta wojna
Wiktionary
wojownik lub zwolennik świętej wojny muzułmańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik dżihadyzmu, wojownik dżihadu
Wiktionary
(1.1) Chociaż wielu woli zająć się wojującą wersją islamu, „islamizmem", praktycznie rzecz biorąc nie ma ostrej granicy między islamistami, dżihadystami a islamizmem. Wszystkie one są dziedzictwem samego islamu.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒʲixaˈdɨsta, AS: ǯʹiχadysta
Wiktionary
rzecz. dżihadyzm m., dżihad m.
:: fż. dżihadystka ż.
przym. dżihadystyczny
przysł. dżihadystycznie
Wiktionary
(1.1) mudżahid
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dżihadyzmem, dżihadystami, dotyczący dżihadyzmu, dżihadystów
Wiktionary
rzecz. dżihadyzm mrz., dżihad mrz., dżihadysta mos., dżihadystka ż.
Wiktionary
szerzenie wiary muzułmańskiej m.in. za pomocą walki zbrojnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. rel. rewolucyjny neofundamentalizm islamski, który dżihad uważa za indywidualny obowiązek islamisty i postrzega go jako jeden z filarów islamu;
Wiktionary
Dżihadyzm – inspirowana religijnie ideologia, która głosi, że użycie wszelkich dostępnych środków w celu opanowania całego świata przez islam jest obowiązkiem moralnym każdego muzułmanina. Jest to ruch społeczny, w swoich założeniach utopijny, antyzachodni, oparty na użyciu przemocy w celu promocji lub obrony bardzo wąskiej wizji sunnickiego islamu – salafizmu. Dżihadyzm to pojęcie, które – podobnie jak terroryzm – dostarcza dylematów definicyjnych. Często jest definiowane zbyt szeroko, co niejednokrotnie doprowadza do inkluzji wielu struktur do jednego zbioru określanego ruchem dżihadystycznym.
Wikipedia
(1.1) Termin „dżihadyzm” jest relatywnie nowym określeniem. Wedle Thomasa Hegghammera pojawił się w analizach akademickich dopiero w dekadzie lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲiˈxadɨsm̥, AS: ǯʹiχadysm̦
Wiktionary
rzecz. dżihadysta m., dżihadystka ż., dżihad m.
przym. dżihadystyczny
przysł. dżihadystycznie
Wiktionary
(1.1) terroryzm islamski
Wiktionary
1. zwierzę z rodziny świń, cenione przez myśliwych;
2. pęd wyrosły z nieuszlachetnionej części drzewa;
3. młoda roślina służąca za podkładkę przy szczepieniu lub oczkowaniu;
4. potocznie: człowiek nietowarzyski, odludek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. gatunek ssaka z rzędu parzystokopytnych;
(1.2) pot. osoba nietowarzyska
Wiktionary
Dzik euroazjatycki, dzik (Sus scrofa) – gatunek dużego, lądowego ssaka łożyskowego z rodziny świniowatych (Suidae). Sus scrofa jest jedynym przedstawicielem dziko żyjących świniowatych w Europie. Jest także przodkiem świni domowej.
Wikipedia
(1.1) Nagle konający dzik podniósł się i zaatakował.
Wiktionary
IPA: d͡ʑik, AS: ʒ́ik
Wiktionary
rzecz. dziczek mzw./mos./mrz., dzikus m., dziki m., dzicz ż., dziczyzna ż., dziczenie n., zdziczenie n., dzikarz m., dzikuska ż.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki, dziczy
przysł. dziko
Wiktionary
(1.1) gwara. czarnuch, łow. czarny zwierz, zwierzyna czarna; gw-pl|Poznań|wieprz.
(1.2) borsuk, odludek, samotnik, pustelnik
Wiktionary
1. nieoswojony, występujący w środowisku naturalnym;
2. prymitywny, pierwotny, nieufny, nieokrzesany;
3. niezgodny z normami społecznymi, nieusankcjonowany prawnie
SJP.pl
największy dziko żyjący ssak z rodziny świniowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj świni
SJP.pl
Dzikan (Potamochoerus) – rodzaj ssaków parzystokopytnych z podrodziny świń (Suinae) w obrębie rodziny świniowatych (Suidae).
Wikipedia
nieżytek
SJP.pl
w łowiectwie: pies do polowań na dziki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. pies do polowania na dziki
Wiktionary
Dzikarz – nieduży, często krótkonogi pies rasowy lub nierasowy, ułożony do polowania na dziki. Na dzikarzy wybierane są psy, które odznaczają się pasją myśliwską i ciętością, mają skłonność do pracy szperacza i posokowca, a dzięki niedużym rozmiarom mogą pracować w norach. Mimo drobnej budowy ciała mają bardzo silne szczęki i zęby. Zadaniem dzikarzy jest wyszukiwanie w miocie dzików, osaczenie, oszczekiwanie ich i wyprowadzanie na linię myśliwych.
Wikipedia
rzecz. dzik m., dziczyzna ż., dziki mos., dzikość ż., dzikuska ż.
przym. dziki
Wiktionary
nieco dziki
SJP.pl
1. nieoswojony, występujący w środowisku naturalnym;
2. prymitywny, pierwotny, nieufny, nieokrzesany;
3. niezgodny z normami społecznymi, nieusankcjonowany prawnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieudomowiony, żyjący w naturalnych warunkach
(1.2) niekontrolowany
(1.3) nieokrzesany
(1.4) naturalny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek kultur prymitywnych, żyjący w pierwotnych warunkach
(2.2) polit. człowiek nienależący do żadnej partii
forma rzeczownika.
(3.1) M. lm. od dzik
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Celem tej fundacji jest ochrona dzikich zwierząt przed kłusownictwem i innymi formami okrucieństwa wobec nich.
(1.2) Dziki handel jest dziś głównym źródłem bezdomności zwierząt.
(2.1) Podczas przemierzania dżungli jedynym napotkanym człowiekiem był jakiś dziki płynący w oddali dłubanką.
(3.1) W kartoflisku pod lasem buchtowały nocą dziki.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑici, AS: ʒ́iḱi
Wiktionary
rzecz. zdziczenie n., dzikusek mos., dzikość ż., dzik m., dziczyzna ż., dzicz ż., dzikus m., dzikuska ż., dzikarz m., dziczenie n., dzikowanie n.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk., dzikować ndk.
przym. półdziki, dziczy, zdziczały
przysł. dziko, półdziko
Wiktionary
(1.1) reg-pl|Śląsk|dziwoki.; bot. lud. psi
(2.1) dzikus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dziki
Wiktionary
(1.1) Poczuła się nagle dziko szczęśliwa, że on jest obok. Że trzyma jej dłoń w swojej ręce, że ją do siebie przytula.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑikɔ, AS: ʒ́iko
Wiktionary
przym. dziki, dziczy, zdziczały
rzecz. zdziczenie n., dzikość ż., dzikus m., dzikuska ż., dzicz ż., dziczyzna ż., dzik m., dziki mos.
czas. dziczeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. człowiek dziki
Wiktionary
(1.1) Zanim przyjechał do Europy, wychowywał się gdzieś w Afryce wśród dzikoludów.
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈkɔlut, AS: ʒ́ikolut
Wiktionary
(1.1) dzikus
Wiktionary
rzadko: wulgarny sposób posługiwania się językiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest dzikie, nieokiełznane, nieoswojone
Wiktionary
rzecz. dzicz ż., zdziczenie n., dziczyzna ż., dziki mos., dzikus m., dzikarz mzw., dzikuska ż.
czas. dziczeć ndk., dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki, zdziczały, dziczy
przysł. dziko
Wiktionary
1. zwierzę z rodziny świń, cenione przez myśliwych;
2. pęd wyrosły z nieuszlachetnionej części drzewa;
3. młoda roślina służąca za podkładkę przy szczepieniu lub oczkowaniu;
4. potocznie: człowiek nietowarzyski, odludek
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim;
2. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dzikowa, Dzikowo, Dzików
SJP.pl
Dzikowski (forma żeńska: Dzikowska; liczba mnoga: Dzikowsky) – polskie nazwisko utworzone sufiksem -ski od nazwy miejscowej Dzikowiec, Dzikowo, Dzikowice lub Dzikowa.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: dziki; bardziej dziki
SJP.pl
osoba, która jest dzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. osobnik niecywilizowany
(1.2) pot. pejor. osoba zachowująca się prymitywnie i grubiańsko
(1.3) pot. pejor. osoba nieśmiała, mająca trudności w relacjach
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. żart. nieoswojone zwierzę
Wiktionary
(1.1) Opaliło nas słońce, staliśmy się dzikusami, pijemy wielkimi haustami nieskażoną pierwotność lasu.
(1.3) Aga poszła zapytać dzikusa pod oknem, dlaczego nie tańczy.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑikus, AS: ʒ́ikus
Wiktionary
rzecz. dzik mzw., dziczyzna ż., dziki mos., dzicz ż., dzikość ż.
:: zdrobn. dzikusek m.
:: fż. dzikuska ż.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki
przysł. dziko
Wiktionary
(1.1) barbarzyńca, dziecko natury, dziki, jaskiniowiec, troglodyta
(1.2) dewastator, nieokrzesaniec, prymityw
(1.3) odludek, samotnik; pot. borsuk, dzik
Wiktionary
→ dzikus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: dzikus
(1.2) mały dzikus
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: dzikuska
Wiktionary
przym. dziki
rzecz. dziki mos., dzikus mos., dzikuska ż.
czas. dziczeć
Wiktionary
→ dzikus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta niecywilizowana
(1.2) kobieta nieobyta towarzysko
(1.3) reprezentantka obcej cywilizacji
(1.4) prostaczka
(1.5) kobieta nieśmiała
Wiktionary
Dzikuska. Historia miłości – debiutancka powieść Ireny Zarzyckiej z 1927 roku. Początkowo ukazywała się w odcinkach na łamach Rzeczpospolitej (od 10 sierpnia), a następnie została wydana przez wydawnictwo "Rój". Jedna z najpopularniejszych polskich powieści romansowych okresu międzywojennego.
Wikipedia
(1.2) Pan sprzedał swoją duszę za nic; rzucił ją pan do stóp nędznej dzikuski, która zrobiła już z pana pomiotło, i wkrótce zabije pana tak czy inaczej, przez swą miłość albo nienawiść.
Wiktionary
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk., dzikować ndk.
przym. dziczy, dziki, półdziki
przysł. dziko, półdziko
rzecz. dziki mos., zdziczenie n.
rzecz. dzikość ż., dzik m., dziczyzna ż., dzicz ż., dzikarz m., dziczenie n., dzikowanie n., dzikusek m.
:: fm. dzikus m.
Wiktionary
wódka o smaku i zapachu jałowca, produkowana głównie w Anglii; jałowcówka; dżyn; gin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) mit. duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) spoż. anglosaski alkohol gatunkowy o smaku i zapachu jałowca
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dżinn m.
Wiktionary
(1.1) war. dżinn
(2.1) jałowcówka; war. gin, dżyn
Wiktionary
Wardhamana Mahawira (skr. वर्धमान vardhamāna - "wzrastający", to jego imię własne; महावीर mahāvīra - "wielki bohater", to tytuł, pod jakim go czczą wyznawcy) – pierwszy zaświadczony historycznie przywódca dżinijski, uważany powszechnie za założyciela dżinizmu; według tradycji ostatni, dwudziesty czwarty z tirthankarów. Nazywa się go także przydomkiem Dżina (sanskr. jina - "zwycięzca").
Wikipedia
krótki, rozpoznawalny przerywnik dźwiękowy, używany zwykle w radiu lub telewizji jako autoreklama; dżingiel, dżyngiel, jingle, jingiel
SJP.pl
Dżingiel, dżingel (ang. jingle = dzwonienie, brzęczenie) – przerywnik transmisji, krótki dźwięk, łatwo zapamiętywalny slogan lub melodyjka, używana przede wszystkim w programach radiowych jak również niektórych programach telewizyjnych. Rodzaj spotu reklamującego trwający program lub aktualną rozgłośnię. Nazwa pochodzi od pierwotnej aranżacji stosowanych dżingli – odgłosu dzwoneczków (ang. jingle bells).
Wikipedia
krótki, rozpoznawalny przerywnik dźwiękowy, używany zwykle w radiu lub telewizji jako autoreklama; dżingel, dżyngiel, jingle, jingiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. rad. przerywnik muzyczny, najczęściej reklamujący stację (nazwa, częstotliwość) lub audycję
Wiktionary
Dżingiel, dżingel (ang. jingle = dzwonienie, brzęczenie) – przerywnik transmisji, krótki dźwięk, łatwo zapamiętywalny slogan lub melodyjka, używana przede wszystkim w programach radiowych jak również niektórych programach telewizyjnych. Rodzaj spotu reklamującego trwający program lub aktualną rozgłośnię. Nazwa pochodzi od pierwotnej aranżacji stosowanych dżingli – odgłosu dzwoneczków (ang. jingle bells).
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʒʲĩŋʲɟɛl, AS: ǯʹĩŋʹǵel
Wiktionary
(1.1) dżingel, przerywnik, sygnał
Wiktionary
napastliwy szowinizm połączony z wojowniczą polityką zagraniczną; dżyngoizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. włosienica
Wiktionary
(1.1) stpol. cylicyjum
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rel. związany z dźinizmem
Wiktionary
(1.1) Można zatem określać jogę jako hinduską, buddyjską, dżinijską, a także zauważyć jej wpływ na islam (w jego nurcie mistycznym) w Indiach.
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲĩˈɲijsʲci, AS: ǯʹĩńii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. dźinizm m., dżinizm m., dźinista m., dżinista m.
przym. dźinijski
Wiktionary
(1.1) dźinijski
Wiktionary
wyznawca dźinizmu
SJP.pl
system religijno-etyczny, który powstał w Indiach około VI wieku p.n.e; założycielem był Wardhamana Mahawira; dźajnizm; dżinizm; dżajnizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. dźinizm.
Wiktionary
Dźinizm (też dżinizm dawniej dżajnizm, dżainizm, sanskryt जैन धर्म – trl. jaina dharma, trb. dźajna dharma) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, który powstał w Indiach około VI wieku p.n.e. w reakcji na silnie zrytualizowany braminizm.
Wikipedia
(1.1) Rozmaitość religijna Orientu, istnienie rozwiniętych systemów filozoficznych, takich jak hinduizm, buddyzm, dżinizm, taoizm czy konfucjanizm, sprawiało, że przed chrześcijańskim misjonarzem pojawiał się problem umiejętnego dialogu (…)
Wiktionary
rzecz. dźinizm mrz.
przym. dżinijski
Wiktionary
duch, demon; dżin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mitarab. według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obok treści zaczerpniętych z chrześcijaństwa, a szczególnie z judaizmu, w Koranie widać powiązanie z pogańskimi wierzeniami Arabów, o czym świadczy wiara w dżinny.
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲĩn, AS: ǯʹĩn
Wiktionary
rzecz. dżin m.
Wiktionary
(1.1) war. dżin
Wiktionary
jeans, denim;
1. mocna i gruba tkanina bawełniana;
2. potocznie: ubranie uszyte z dżinsu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. kraw. mocna, bawełniana tkanina o skośnym splocie, klasycznie barwiona błękitem indygo, stosowana głównie do produkcji odzieży oraz toreb;
Wiktionary
Denim (z ang. jeans), również teksas i potocznie dżins– tkanina bawełniana wykonana w splocie skośnym, obecnie używana przede wszystkim do produkcji ubrań denimowych. Nazwa dżins pochodzi od francuskiego bleu de Genes czyli błękit genueński, a nazwa denim od miasta Nîmes we Francji (de Nîmes = z Nîmes). W obu tych miastach już od XVI wieku produkowano tkaninę o tym splocie.
Wikipedia
(1.1) W tym sezonie modne są sukienki z dżinsu.
(1.1) Ubierał się ze smakiem w markowe dżinsy marki Wrangler i kurtkę tej samej firmy. Ciuchy kupował w peweksie, bo – jak mówił – polski dżins z „Odry” to zafarbowany na niebiesko materiał na worki do pyrów.
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲĩw̃s, AS: ǯʹĩũ̯s
Wiktionary
rzecz. dżinsy nmos., dżinsówka ż.
przym. dżinsowy
Wiktionary
(1.1) jeans, teksas, denim
Wiktionary
mający niektóre właściwości dżinsu; przypominający dżins
SJP.pl
przypominający gatunkiem lub kolorem dżins
SJP.pl
potocznie: kurtka dżinsowa
SJP.pl
jeansowy;
1. przymiotnik od: dżins;
2. przymiotnik od: dżinsy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z dżinsu
Wiktionary
(1.1) Honorata podarowała Frankowi dżinsową koszulę.
Wiktionary
rzecz. dżins m., dżinsy lm.
Wiktionary
(1.1) z dżinsu
Wiktionary
spodnie z dżinsu; jeansy, denimy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odzież. kraw. spodnie z dżinsu;
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) plural|dżins.
Wiktionary
Dżinsy, jeansy (ang. jeans) – rodzaj spodni, prostych lub ogrodniczek, powstałych w XIX wieku w USA. Uważa się, że zostały wynalezione w 1871 przez Jacoba W. Davisa i opatentowane 20 maja 1873 przez niego wraz z Levim Straussem (późniejszym założycielem firmy Levi Strauss & Co.) z myślą o górnikach i farmerach. Był to amerykański typ spodni roboczych uszytych z tkaniny bawełnianej typu dżins, wykonanej w splocie skośnym wzmocnionych miedzianymi nitami.
Wikipedia
(1.1) Najlepiej się czuję w tych znoszonych dżinsach.
(1.1) Miał na sobie ciemne dżinsy i koszulę flanelową.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒʲĩw̃sɨ, AS: ǯʹĩũ̯sy
Wiktionary
rzecz. dżins m., dżinsówka ż.
przym. dżinsowy
Wiktionary
(1.1) jeansy, teksasy
Wiktionary
1. wydłużona, przednia część głowy ptaków obejmująca otwór gębowy;
2. potocznie: twarz, zwłaszcza usta, wargi;
3. wydłużona, ostro wystająca końcówka niektórych przedmiotów; szpic, szpikulec, czubek;
4. blizna na twarzy, zwykle po ospie lub trądziku;
5. w instrumentach dętych o pojedynczym stroiku: ustnik w postaci krótkiej rurki z ukośnym ścięciem tworzącym okienko, na które nakłada się stroik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. rogowe zakończenie głowy u ptaków oraz niektórych innych zwierząt służące najczęściej do chwytania pokarmów;
(1.2) pot. przen. twarz lub usta
(1.3) muz. rodzaj ustnika;
(1.4) mors. przednia część kadłuba statku;
(1.5) lotn. przednia część kadłuba samolotu;
(1.6) zwykle w lm. ślad na skórze po przebytej ospie
forma czasownika.
(2.1) rozk. zob. dziobać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otwarł bocian dziób z klekotem…
(1.2) — Za pozwoleniem, to ja powinnam, bo jestem starsza i mam pierwszeństwo. — Za pozwoleniem, ale to ja wpadłam na ten pomysł. — Za pozwoleniem, zamknij dziób.
(1.4) Dziób okrętu, w którym oboje byli umieszczeni, wzlatywał w górę, a potem spadał jak szalony.
(1.6) — A nie będzie dziobów na polikach? — Nie zdrapuj, to przejdzie ci bez znaku, jak Nastusi.
Wiktionary
IPA: d͡ʑup, AS: ʒ́up
Wiktionary
rzecz. dziobak m., dzióbak m., dziobnik m., dziobacz m., dziobiec m., dzióbica ż., dziobanie n., dziobnięcie n., dziobnica ż., dziobówka ż.
:: zdrobn. dziobek m., dzióbek m., dzióbeczek m.
czas. dziobać, dzióbać, dziobnąć, dzióbnąć, podziobać, zadziobać, wydziobać, wydziobywać, obdziobać, obdziobywać
przym. dziobowy, dziobaty, dzióbaty
Wiktionary
(1.2) twarz, usta
(1.5) nos
Wiktionary
w żeglarstwie:
1. miejsce, w którym zbiegają się obie burty przedniej części statku, jachtu, łodzi itp.;
2. przednia część kadłuba i pokładu statku, jachtu, łodzi itp. od fokmasztu do dziobnicy
SJP.pl
dzióbać;
1. o ptakach: uderzać dziobem;
2. o ptakach: jeść coś, chwytając dziobem;
3. kłuć, uderzać czymś ostrym; ukłuć;
4. potocznie: jeść niewiele; pogryzać;
5. wulgarnie: współżyć z kimś seksualnie, być aktywnym seksualnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dziobnąć)
(1.1) uderzać dziobem
(1.2) jeść dziobem
(1.3) pot. uderzać czymś ostrym
(1.4) pot. jeść po trochu
(1.5) przen. uczyć się na pamięć
(1.6) przen. schlebiać komuś
czasownik zwrotny niedokonany dziobać się (dk. dziobnąć się)
(2.1) dziobać (1.1) jeden drugiego
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɔbat͡ɕ, AS: ʒ́obać
Wiktionary
rzecz. dziób, dziobek, dzióbek, dziobak, dziobanie, dziobiec, dziobnica, dziobnięcie, dziobówka
czas. dzióbać (się), dziobnąć (się), dzióbnąć (się)
przym. dziobaty, dziobkowaty, dzióbkowaty, dziobowaty, dziobowy
Wiktionary
(1.1) dzióbać
(1.2) dzióbać
(1.3) dzióbać, nakłuwać, kłuć
(1.4) dzióbać
(1.5) dzióbać, wkuwać
(2.1) dzióbać się
Wiktionary
1. ssak z rzędu stekowców o charakterystycznym pysku zakończonym dziobem podobnym do kaczego, występujący nad rzekami Australii i Tasmanii; dawniej: dzióbak;
2. drewniana lub metalowa belka umocowana do dziobnicy żaglowca, służąca do rozpinania lin i żagli; bukszpryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Ornithorhynchidae|ref=tak., stekowiec z rodziny dziobakowatych;
(1.2) kolej. środ. elektryczny zespół trakcyjny Pendolino;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) żegl. bukszpryt
Wiktionary
Dziobak australijski, dziobak (Ornithorhynchus anatinus) – prowadzący częściowo wodny tryb życia endemiczny dla wschodnich stanów Australii (w tym Tasmanii) gatunek ssaka z grupy stekowców, jedynych członków tej gromady składających jaja. Jest ostatnim istniejącym do dziś przedstawicielem swego rodzaju i rodziny, choć znaleziono skamieniałości licznych przedstawicieli tych taksonów.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy uważają, że dziobak to bardzo dziwne stworzenie.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑɔbak, AS: ʒ́obak
Wiktionary
rzecz. dziób m., dziobek m., dzióbek mos./mrz., dziobakowate nmos., dziobanie n.
czas. dziobać ndk.
przym. dziobowy, dziobakowy, dziobakowaty
Wiktionary
o cechach dziobakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Dziobakowate (Ornithorhynchidae) – rodzina ssaków z rzędu stekowców (Monotremata).
Wikipedia
o cechach dziobakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziobać.
Wiktionary
rzecz. dzióbek mos./mrz., dziób m., dziobek m., dziobak m., dziobnica ż., dziobówka ż., dziobnięcie n.
czas. dziobać ndk., dziobnąć dk.
przym. dziobowy, dziobaty
Wiktionary
dziubas;
1. pieszczotliwie: osoba, którą się bardzo lubi;
2. potocznie: pocałunek; całus, buziak, buzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rodzaj afektonimu stosowanego wobec mężczyzny, np. męża
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) pot. pocałowanie kogoś
Wiktionary
(1.1) Twój dzióbasowi to ma się z tobą dobrze.
(2.1) Dostaniesz dzióbasa, tylko przestań już jojczyć.
Wiktionary
rzecz. dziób mrz., dziobek mrz., dzióbek mrz.
Wiktionary
(1.1) war. dziubas
(2.1) buzi, buziak, całus, cmoknięcie, pocałunek; war. dziubas
Wiktionary
pieszczotliwie o osobie bliskiej, drogiej; kochanie, skarb, złotko, rybka
SJP.pl
1. mający twarz zeszpeconą bliznami po ospie; dzióbaty;
2. dawniej o ptaku z długim dziobem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. (o ptaku) mający długi dziób, o długim dziobie
przymiotnik jakościowy
(2.1) zeszpecony bliznami po chorobie skórnej, np. ospie lub trądziku
Wiktionary
(1.1) Siekierki dziobate z asymetrycznym wylotem tulejki w literaturze są zwane „siekierkami wschodniokarpackimi”.
Wiktionary
rzecz. dziobek m., dziób m., dzióbek m., dziobanie n., wydziobanie n., podziobanie n., dziobak m., dzióbanie n., podzióbanie n., dzióbdzianie n., podzióbdzianie n., dziobnica ż., dziobowal m., dziobówka ż., dzióbica ż., Dzióbin m., dzióbdziuś m.
czas. dziobać ndk., wydziobać dk., podziobać dk., dzióbać ndk., podzióbać dk., dzióbdziać ndk., podzióbdziać dk.
przym. dziobowy, dzióbaty, dziobnicowy
Wiktionary
(1.1) dzióbaty
(2.1) ospowaty
Wiktionary
zdrobnienie od: dzióbek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dziób
(1.2) pieszcz. o ukochanym
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. pocałunek
Wiktionary
rzecz. dziób mrz., dzióbek mrz.
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|dzióbek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dziób
(1.2) mały dziób
(1.3) wylot czajnika, czajniczka lub innego naczynia
(1.4) przen. usta, zwłaszcza ściśnięte
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. pocałunek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pieszczotliwie o ukochanym; w domyśle: ten, którego całuję
Wiktionary
rzecz. dzióbas mzw./mos./mrz., dzióbeczek mrz., dziób m., dziobek m., dziobanie n., dzióbanie n., dziobak m., podziobanie n., podzióbanie n., zadziobanie n., dziobnica ż., dzióbaska ż., dziubasek m., wydziobanie n., wydziobywanie n.
czas. dziobać ndk., dzióbać ndk., podziobać dk., podzióbać dk., zadziobać dk., wydziobywać ndk., wydziobać dk.
przym. dziobowy, dziobakowy, dzióbkowy, dzióbkowaty, dziobowaty, dziobaty
Wiktionary
(1.1) dziobek, dzióbeczek
(1.2) dziobek
(1.3) dziobek
(1.4) dziobek, ciup
(2.1) dziubasek, dzióbeczek
Wiktionary
pospolita jasnoszara ćma z rodziny garbatek, występująca w Eurazji na łąkach i obrzeżach lasów
SJP.pl
Dzióbica (Pterostoma) – rodzaj motyli z rodziny garbatkowatych.
Motyle o krępym ciele. Ubarwienie mają żółte lub brązowoszare z prążkami i kreskami we wzorze. Głowa ich jest zaopatrzona w nieowłosione oczy złożone, słabo rozwiniętą ssawkę i obustronnie grzebykowane czułki, natomiast pozbawiona jest przyoczek. Charakterystyczna jest budowa głaszczków. Są one bardzo długie, kosmato owłosione i sterczą ku przodowi tworząc „dzióbek”. Gęste owłosienie tułowia tworzy na jego grzbietowej stronie sterczący czub. Skrzydła obu par są wydłużone. Przednie skrzydło ma krawędź zewnętrzną ząbkowaną, a krawędź tylną z pojedynczym, szerokim zębem. Długi odwłok u samca wieńczy podwójny pędzelek włosków.
Wikipedia
wydłużone, ostre zakończenie narzędzia; dziób
SJP.pl
dziobik brzozowiec - gatunek pluskwiaka z rodziny zwińcowatych
SJP.pl
podobny w kształcie do dzioba, dziobka
SJP.pl
gatunek mchu
SJP.pl
element konstrukcyjny statku; stewa przednia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. ukośna belka w kadłubie jachtu na dziobie, będąca przedłużeniem stępki
Wiktionary
Stewa – część szkieletu statku lub łodzi. Przedłużenie stępki w kierunku dziobu (stewa dziobowa, dziobnica) albo rufy (stewa rufowa, tylnica).
Stewa rufowa kończy rufową część kadłuba statku, łącząc poszycie burt. W przypadku statków wykonana jest zwykle jako staliwny odlew lub stalowa konstrukcja spawana, zawierająca wyjście okrętowego wału napędowego i zawieszenie steru.
Wikipedia
rzecz. dziobanie n., dziób mrz., dzióbek mos./mrz.
przym. dziobaty, dziobowy
Wiktionary
trójkątny żagiel mocowany między przednim masztem a bukszprytem; kliwer
SJP.pl
1. wale dziobogłowe - rodzina waleni; zyfiowate;
2. gleboryjec dziobogłowy - gatunek jadowitego węża;
3. tasmanowal dziobogłowy - gatunek ssaka z rodziny zyfiowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny dzioborożców
SJP.pl
pelikan dzioborogi - gatunek ptaka z rodziny pelikanów
SJP.pl
Bucorvus – rodzaj ptaków z rodziny dzioborożców (Bucerotidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Bucerotidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych;
Wiktionary
Dzioborożce (Bucerotidae) – rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych (Bucerotiformes). Należy do niej ponad 50 gatunków ptaków, z których wszystkie mają stosunkowo długie, zakrzywione dzioby, często z dodatkową rogową naroślą na górnej części dzioba. Całość dzioba jest często bardzo kolorowa.
Wikipedia
(1.1) Wokalizy dzioborożców są bardzo urozmaicone.
Wiktionary
rzecz. dzioborożec mzw., dzioborożcowe nmos.
Wiktionary
o cechach dzioborożcowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Bucerotiformes|Fürbringer|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Dzioborożcowe (Bucerotiformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Obejmuje rodziny dzioborożców (Bucerotidae), sierpodudków (Phoeniculidae) i dudków (Upupidae). Bucerotiformes zostały wydzielone z rzędu kraskowych (Coraciiformes), by utrzymać monofiletyzm Coraciiformes bez konieczności włączania do nich dzięciołowych (Piciformes) i trogonów (Trogoniformes).
Wikipedia
(1.1) Do rzędu dzioborożcowych należą: dzioborożce, dudki oraz sierpodudki.
Wiktionary
rzecz. dzioborożce lm nm., dzioborożec mzw.
Wiktionary
o cechach dzioborożcowych (rząd ptaków)
SJP.pl
ptak z rodziny dzioborożców, charakteryzujący się potężnym lekko zakrzywionym dziobem, na którym wyrasta rogowy kask; występuje w Afryce, pd.-wsch. Azji i Oceanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak posiadający duży dziób z rogowymi naroślami;
Wiktionary
Dzioborożce (Bucerotidae) – rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych (Bucerotiformes). Należy do niej ponad 50 gatunków ptaków, z których wszystkie mają stosunkowo długie, zakrzywione dzioby, często z dodatkową rogową naroślą na górnej części dzioba. Całość dzioba jest często bardzo kolorowa.
Wikipedia
(1.1) Na jednej z gałęzi ciężko wylądował dzioborożec i zaczął obserwować grupkę drwali.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑɔbɔˈrɔʒɛt͡s, AS: ʒ́oborožec
Wiktionary
rzecz. dzioborożce nmos., dzioborożcowe nmos.
Wiktionary
rodzaj ssaków morskich z rodziny zyfiowatych
SJP.pl
Dziobowal (Mesoplodon) – rodzaj ssaków morskich z rodziny Hyperoodontinae w obrębie rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Wikipedia
o kształcie podobnym do dzioba
SJP.pl
1. ptak (2 gatunki) z rzędu siewkowych, z terenów podmokłych Afryki, południowej i południowo-wschodniej Azji i Australii (dziobówka bengalska) oraz Ameryki Południowej (dziobówka amerykańska); w opiece nad potomstwem samice zajmują się tylko znoszeniem jaj, a resztę obowiązków przejmują samce; złotosłonka;
2. nadbudówka na dziobie statku
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) anat. związany z dziobem, dotyczący dziobu (dzioba) (u istot)
(1.2) techn. związany z dziobem, dotyczący dziobu (w środkach transportu)
Wiktionary
rzecz. dziób m., dziobek m., dzióbek m., dzióbasek m., dziobak m., dziobanie n., dziobnięcie n., zadziobanie n., wydziobywanie n., wydziobanie n., dziobówka ż., dziobnica ż.
czas. dziobać ndk., dziobnąć dk., zadziobać dk., wydziobywać ndk., wydziobać dk.
przym. dziobaty
Wiktionary
w żeglarstwie:
1. miejsce, w którym zbiegają się obie burty przedniej części statku, jachtu, łodzi itp.;
2. przednia część kadłuba i pokładu statku, jachtu, łodzi itp. od fokmasztu do dziobnicy
SJP.pl
zdrobnienie od: dzień
SJP.pl
środowiskowo: dzienna zmiana w systemie pracy zmianowej
SJP.pl
dziopka;
1. gwarowo: dziewczyna, panna, dziewka;
2. dawniej: chustka na głowę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. dziewczyna
Wiktionary
(1.1) sztuka
Wiktionary
dziopa;
1. gwarowo: dziewczyna, panna, dziewka;
2. dawniej: chustka na głowę
SJP.pl
w gwarze śląskiej: dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kraków, Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Ta dziołcha je gryfno.
Wiktionary
rzecz. dziołszka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|frela.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziewczynka
Wiktionary
rzecz. dziołcha ż.
Wiktionary
jeep;
1. samochód marki Jeep;
2. samochód terenowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód marki Jeep;
(1.2) mot. wojsk. amerykański bezdrzwiowy samochód z okresu II wojny światowej
(1.3) mot. pot. każdy samochód terenowy
Wiktionary
IPA: d͡ʒʲip, AS: ǯʹip
Wiktionary
(1.3) terenówka, łazik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dziryt
Wiktionary
(1.1) To nie dziryt, lecz tylko mały dzirycik.
Wiktionary
rzecz. dziryt m.
Wiktionary
rodzaj krótkiej włóczni z małym grotem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj broni drzewcowej, odmiana włóczni znana od czasów prehistorycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziryt przeznaczony był do walki wręcz.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑirɨt, AS: ʒ́iryt
Wiktionary
rzecz. dzirycik mrz.
Wiktionary
1.
a) w dniu dzisiejszym; dzisiaj;
b) teraz, obecnie, w tych czasach;
2. w użyciu rzeczownikowym:
a) dzień bieżący;
b) teraźniejszość;
3. słowo będące przyśpiewką ludową w tańcu, zwykle powtórzone (np. "Hop dziś, dziś - dana, dana!")
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) = dzisiaj
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeżeli wczoraj był czwartek, to dziś jest piątek, a jutro będzie sobota.
Wiktionary
IPA: d͡ʑiɕ, AS: ʒ́iś
Wiktionary
przym. dzisiejszy
przysł. dzisiaj
Wiktionary
(1.1) dzisiaj
Wiktionary
skrót od: dzisiejszy
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) daw. lub gwara. dzisiaj, dziś
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) cały dzień, który jest w tej chwili, dziś
(1.2) w obecnym czasie, w bieżącym okresie
Wiktionary
Dzisiaj – polski telewizyjny program informacyjny, główny program informacyjny Telewizji Republika, nadawany codziennie o godz. 19:00.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj był czwartek, dzisiaj jest piątek, a jutro będzie sobota.
(1.2) Dzisiaj wiele kobiet narzeka na swoich mężów.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑiɕäj, AS: ʒ́iśäi ̯
Wiktionary
przym. dzisiejszy
przysł. dziś
Wiktionary
(1.1) dziś; gw-pl|Śląsk Cieszyński|dzisio, dziśka., gw-pl|Górny Śląsk|dzisioj, dzisiok.; gw-pl|Mazowsze|dzisiej.
(1.2) obecnie, współcześnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Mazowsze. dzisiaj, dziś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dzisiejsze; cecha tych, którzy są dzisiejsi
Wiktionary
przym. dzisiejszy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się dziś
(1.2) ogólnie: aktualny, mający miejsce w obecnych czasach
Wiktionary
(1.1) Wczoraj wyścig nie udał mi się; liczę, że dzisiejsze zawody będą bardziej udane.
(1.2) Proszę pani, ależ ta dzisiejsza młodzież nieuprzejma; nie to, co za moich czasów!
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈɕɛ̇jʃɨ, AS: ʒ́iśėi ̯šy
Wiktionary
przysł. dzisiaj, dziś
rzecz. dzisiejszość ż.
Wiktionary
(1.2) teraźniejszy, obecny, współczesny, aktualny
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. dzisiaj
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|dziśka.
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzisiaj
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzisiaj
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dzisiaj
Wiktionary
(1.1) dzisio
Wiktionary
1. miasto na Białorusi;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Litwie i Białorusi, lewy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Dzisna na Litwie;
Wiktionary
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pierdzieć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. plotkować
Wiktionary
(1.1) Aleś chopie dżistnął!
(1.2) Ana zaś dziś dżistała o tym twoim gachu.
Wiktionary
(1.1) prukać, pierdzieć
(1.2) plotkować, nadawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Litwie oraz na Białorusi w rejonach werenowskim i lidzkim, prawy dopływ Niemna;
Wiktionary
Dzitwa (lit. Ditva, biał. Дзітва) – rzeka na Litwie oraz w werenowskim i lidzkim rejonach Białorusi, prawy dopływ Niemna. Długość 93 km, w granicach Białorusi ~90 km. Zlewnia 1220 km². Przepływ wody u ujścia 8,2 m³/s. średnie nachylenie koryta 0,4‰.
Wikipedia
japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiudżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jujutsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; ju-jitsu; ju-jutsu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dziuba – polskie, białoruskie, ukraińskie i rosyjskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 8972 osoby, według nowszych, internetowych danych nosi je 8129 osób. Nazwisko pochodzi od słów dziób lub dziobać i jest najbardziej rozpowszechnione w południowo-środkowej i południowo-wschodniej Polsce.
Wikipedia
narzędzie ciesielskie, rodzaj dłuta
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dzióbas;
1. pieszczotliwie: osoba, którą się bardzo lubi;
2. potocznie: pocałunek; całus, buziak, buzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rodzaj afektonimu stosowanego wobec mężczyzny, np. męża
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) pot. pocałowanie kogoś
Wiktionary
(1.1) Mojemu dziubasowi dogadzam w najróżniejszy sposób.
(2.1) Dostaniesz dziubasa, tylko przestań już mantyczyć.
Wiktionary
rzecz. dziubdziuś mos., dziuba ż., dziubak mrz.
Wiktionary
(1.1) rzad. dzióbas
(2.1) buzi, buziak, całus, cmoknięcie, pocałunek; war. rzad. dzióbas
Wiktionary
dziubałeczek mały - gatunek wszystkożernego owada z rodziny dziubałkowatych
SJP.pl
dziubałek gajowy, dziubałek nadrzewny - gatunki pluskwiaków z rodziny dziubałkowatych
SJP.pl
rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych, przeważnie drapieżnych
SJP.pl
Dziubałkowate (Anthocoridae) – rodzina niewielkich owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Liczy około 500–600 gatunków (w zależności od ujęcia) zgrupowanych w 80–100 rodzajach, z czego w Polsce występuje ok. 40 gatunków (zobacz dziubałkowate Polski). Rodzajem typowym rodziny jest Anthocoris.
W zapisie kopalnym znane są od aptu w kredzie.
Wikipedia
o cechach dziubałkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. jeść niewiele; pogryzać, dziobać, dzióbać;
2. zajmować się czymś powoli, z przesadną dokładnością; dłubać;
3. mówić pieszczotliwie do dziecka;
4. odbywać stosunek płciowy; ciupciać
SJP.pl
żartobliwie: kobieta nieśmiała, niesamodzielna
SJP.pl
pieszczotliwie: dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rodzaj afektonimu stosowanego wobec mężczyzny, np. męża
Wiktionary
(1.1) Oczyma wyobraźni widzisz ukochanego w swoim ulubionym fotelu i siebie w oparach kuchennych, odrywającą się od patelni tylko po to, by zmienić kanał w telewizorze, bo twój Dziubdziuś nie może znaleźć pilota.
(1.1) Helena: Dziubdziuś nic mi o tym nie mówił… // Człowiek w meloniku: Kto? Aha, rozumiem. Dziubdziuś, pani mąż.
Wiktionary
rzecz. dziubas m., dziubasek m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dziubiński (forma żeńska: Dziubińska, forma liczby mnogiej: Dziubińscy) – polskie nazwisko. Z początkiem lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 2700 osób o tym nazwisku. Rodziny szlacheckie o tym nazwisku pieczętowały się herbami Leliwa i Dołęga.
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziubnąć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. skosztować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek ospowaty
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑubrɨɕ, AS: ʒ́ubryś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jujutsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; ju-jitsu; ju-jutsu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. masyw górski w Niżnych Tatrach;
Wiktionary
Dziumbier (niekiedy Dziumbir lub Dżumbir, słow. Ďumbier, węg. Gyömbér, niem. Djumbier; 2043 m) – najwyższy szczyt Tatr Niżnych na Słowacji.
Wikipedia
(1.1) Na szczycie Dziumbiera znajduje się drewniany krzyż.
Wiktionary
lekceważąco: kobieta zbyt drobiazgowa, ospała, powolna; także o mężczyźnie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. młoda, niezbyt inteligentna kobieta
Wiktionary
(1.1) Ta dziumdzia znowu źle wyliczyła rachunek!
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑũmʲd͡ʑa, AS: ʒ́ũmʹʒ́a
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) daw. uderzyć
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ʒ́ũnõńć
Wiktionary
rzecz. dziunięcie n.
Wiktionary
potocznie: młoda, atrakcyjna kobieta; dziuńka, dżaga, lacha, laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. dziewczyna
(1.2) pot. lekcew. dziewczyna
Wiktionary
Dziunia – polska łódź badawcza.
Jednostka o długości 7,50 metra i szerokości 2,50 metra została zbudowana w 1977 we Władysławowie (stocznia "Szkuner") jako statek rybacki. Wkrótce odkupiona została przez Polską Akademię Nauk i została zaadaptowana, jako łódź badawcza. Do końca lat 80. XX wieku służyła pracownikom i naukowcom przebywającym i prowadzącym badania na Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego. Określano ją jako jednostkę o dużej dzielności morskiej, o niezawodnym silniku stacjonarnym. Była wyposażona w windę mechaniczną. Spełniła podstawową rolę w zdobyciu potrzebnych dla naukowców dużych ilości materiałów biologicznych, takich jak np. kryl, ryby, plankton i bentos. Wyposażenie jej zarówno w tratwę pneumatyczną, jak i środki sygnalizacji oraz łączności ze stacja arktyczną, gwarantowały bezpieczeństwo pracy. W rejonie stacji wzniesiono pomost umożliwiający bezpieczne podchodzenie tak "Dziuni", jak i innych jednostek.
Wikipedia
(1.2) Przyszliśmy tu z Mirkiem, ale on poznał jakąś dziunię i wyszli razem.
Wiktionary
(1.2) dzidzia, cizia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziunąć.
Wiktionary
czas. dziunąć
Wiktionary
potocznie: młoda, atrakcyjna kobieta; dziunia, dżaga, lacha, laska
SJP.pl
potocznie: młoda, atrakcyjna kobieta; dziunia, dżaga, lacha, laska
SJP.pl
1. otwór wydrążony w żywym drzewie stanowiący schronienie dla zwierząt;
2. mieszkanie niewielkich rozmiarów;
3. potocznie: miejsce z nielegalnym lub skradzionym towarem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. otwór, pusta komora wewnątrz pnia lub gałęzi drzewa;
(1.2) ekol. gniazdo ptaków, ssaków lub owadów znajdujące się w dziupli (1.1)
(1.3) pot. przen. niewielkie, ciasne pomieszczenie
(1.4) pot. miejsce, w którym dokonuje się demontażu skradzionych pojazdów w celu sprzedania ich w częściach;
Wiktionary
Dziupla – pusta komora wewnątrz pnia lub gałęzi drzewa, powstała w wyniku:
Wikipedia
(1.1) U góry w dębie spróchniałym widać było dziuplę ogromną […]
(1.3) Ten jego niby gabinet to taka dziupla na końcu korytarza.
(1.4) Nie ma szans na odzyskanie tego samochodu; pewnie już dawno trafił do dziupli.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑupla, AS: ʒ́upla
Wiktionary
rzecz. dziupel mrz., dziuplak mzw., półdziuplak mzw., dziuplówka ż., Dziuplina ż., Dziupla ż.
:: zdrobn. dziupelka ż.
przym. dziuplasty, dziuplowy
Wiktionary
(1.3) klitka, ciupa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. gatunek ptaka, który gniazduje w dziuplach lub w inny miejscach, które je przypominają, np. szczelinach skalnych, norach;
Wiktionary
Dziuplaki – gatunki ptaków, które zakładają gniazda w dziuplach, a także różnego rodzaju wnękach i szczelinach (próchniejących drzew, skał, murów, wśród kamieni) oraz w norach ziemnych.
W Polsce są to na przykład dzięcioły, szpak, sikory, muchołówki, kowalik, pełzacz leśny i ogrodowy, wróbel mazurek i domowy, większość sów, dudek, kraska, siniak, gągoł, gniazdująca w szczelinach skalnych i pod kamieniami białorzytka, wygrzebująca nory brzegówka.
Wikipedia
rzecz. dziupla ż., półdziuplak m., dziuplówka ż., Dziuplina ż., Dziupla ż.
przym. dziuplowy
Wiktionary
ul w kłodzie spróchniałego drzewa
SJP.pl
mający dziuplę
SJP.pl
1. otwór w czymś, najczęściej nieregularny,
2. brak, luka,
3. zagłębienie w ziemi, nora,
4. pot.: mała, zapomniana miejscowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) otwór powstały wskutek uszkodzenia
(1.2) pot. ubytek w zębie
(1.3) przen. pot. miejscowość biedna, położona z dala od cywilizacji
(1.4) przen. gwara radiowa niepożądana cisza na antenie
(1.5) fiz. zob. dziura elektronowa.
(1.6) przen. grub. pochwa, wagina
(1.7) środ. jaskinia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaszyj tę dziurę w spodniach!
(1.2) Idę dzisiaj do dentysty zaplombować dziurę.
(1.3) Co za dziura, nigdzie nie ma otwartego sklepu!
(1.5) Dziury to modelowe nośniki dodatniego ładunku elektrycznego.
(1.7) Jacek z Andrzejem wzięli rano ekwipunek i poszli do dziury.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑura, AS: ʒ́ura
Wiktionary
rzecz. dziurkacz m., dziurawiec m., dziurawka ż., dziurkarka ż., dziurawienie n., dziurkowanie n., podziurawienie n., przedziurawienie n.
:: zdrobn. dziurka ż., dziureczka ż.
:: zgrub. dziursko n.
czas. dziurawieć ndk., dziurawić ndk., przedziurawić dk., dziurkować ndk., podziurawić dk.
przym. dziurawy, dziurowy
przysł. dziurawo
Wiktionary
(1.2) ubytek
(1.3) posp. pipidówka, pipidówa, zadupie
Wiktionary
rodzina roślin zielnych o liściach w prześwitujące kropki, rosnących pospolicie w klimacie umiarkowanym i zwrotnikowym; okrętnicowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach dziurawcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
robić dziury
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) robić dziury w czymś
Wiktionary
(1.1) Dlaczego dziurawisz obrus?
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziura ż., dziurawienie n., dziurawiec mrz., dziurkacz mrz., dziurka ż.
czas. podziurawić dk., przedziurawić dk.
przym. dziurawy
Wiktionary
1. krzew lub bylina z rodziny dziurawcowatych o właściwościach leczniczych;
2. wyciąg lub napar z tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hypericum|L.|ref=tak., liczący około 370 gatunków rodzaj roślin z rodziny dziurawcowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju dziurawiec (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: d͡ʑuˈravʲjɛt͡s, AS: ʒ́uravʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziurawcowate nmos., dziura ż., dziurka ż., dziurkacz m., dziurawka ż., dziurawienie n., podziurawienie n.
czas. dziurawić ndk., podziurawić dk.
przym. dziurawy, dziurawcowy
Wiktionary
(1.2) daw. lud. dzwonek, kościółek, kotwica, krewiec, krzyżowe ziele, przestrzelon, zajęcza krewka, ziele świętojańskie
Wiktionary
rodzaj cegły ceramicznej z otworami przelotowymi
SJP.pl
→ dziurawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dziurawe
Wiktionary
przym. dziurawy
przysł. dziurawo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający dziurę lub dziury
(1.2) przen. mający luki, braki
Wiktionary
(1.1) Z dziurawego garnka wycieka woda.
Wiktionary
IPA: d͡ʑuˈravɨ, AS: ʒ́uravy
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziura ż., dziurawiec m., dziurawka ż., dziurawienie n., podziurawienie n., dziurkowanie n., dziurkacz m., dziurka ż., dziureczka ż., dziurawość ż.
czas. dziurawić, podziurawić, dziurkować
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dziurdziów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Lesko.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sknera
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. malkontent
Wiktionary
zdrobnienie od: dziurka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: dziura
Wiktionary
IPA: d͡ʑuˈrɛt͡ʃka, AS: ʒ́urečka
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziura ż.
przym. dziurawy
Wiktionary
mała dziura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od dziura
(1.2) otwór w zamku lub kłódce do którego wkładany jest klucz
Wiktionary
(1.1) On ma zęby jak perełki – w każdym dziurka.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑurka, AS: ʒ́urka
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziurawiec m., dziura ż., dziurkacz m., dziurkarka ż., dziurkownica ż., dziurkowanie n., podziurkowanie n., dziurawienie n., podziurawienie n.
czas. dziurkować ndk., podziurkować dk., dziurawić ndk., podziurawić dk.
przym. dziurkowany, dziurawy
przysł. dziurawo
Wiktionary
przyrząd służący do robienia otworów w kartkach papieru tak, aby można było umieścić kartki w segregatorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. dziurkacz biurowy.
(1.2) zob. dziurkacz konduktorski.
Wiktionary
Dziurkacz – urządzenie służące do robienia otworów np. w kartkach papieru najczęściej w celu późniejszego umieszczenia ich w segregatorze. Dziurkacz najczęściej wykorzystuje zasadę działania dźwigni.
Kiedyś był niezbędnym elementem wyposażenia każdego biurka, ale w epoce cyfrowej stracił swoją dominującą pozycję. Wymyślił go Matthias Theel. 14 listopada 1886 roku pomysł na dziurkacz opatentował niemiecki przedsiębiorca Friedrich Soennecken (1848–1919). Od tego momentu dziurkacz nie miał sobie równych. Zarówno dziurkacz, jak i segregator ogromnie usprawniły pracę w biurze.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑurkat͡ʃ, AS: ʒ́urkač
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziura ż., dziurka ż., dziurkarka ż., dziurkowanie n., podziurkowanie n., dziurawienie n., podziurawienie n., przedziurawienie n., dziurawiec m., Dziurczak m., Dziurkowiec m., Dziurów m., dziurawka ż.
czas. dziurkować ndk., podziurkować dk., dziurawić ndk., przedziurawić dk., podziurawić dk.
przym. dziurawy, dziurkowany, dziurawcowy, dziurawkowy
przysł. dziurawo
Wiktionary
1. maszyna do robienia i obszywania dziurek do guzików;
2. urządzenie do przygotowywania taśmy dziurkowanej, na której kombinacje kodowe są przedstawione w postaci układu dziurek
SJP.pl
czasownik
(1.1) robić w czymś dziurki, niewielkie otwory
Wiktionary
rzecz. dziursko n., dziurkowanie n., dziurka ż., dziurkacz mrz., dziura ż.
przym. dziurawy
Wiktionary
(1.1) perforować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dziurkować.
Wiktionary
Dziurkowanie – opatrzenie znaczków i całostek (na znaku opłaty) dziurkami – jedną lub wieloma – układającymi się w inicjały, napisy, znaki lub symbole.
Dziurkowanie ma charakter jednoznaczny z:
Wikipedia
rzecz. dziursko n., niedziurkowanie n., dziura ż., dziurka ż., dziurkacz mrz.
czas. dziurkować ndk.
przym. dziurawy
Wiktionary
mający dużo drobnych otworów, pełen dziurek; porowaty
SJP.pl
mający dużo drobnych otworów, pełen dziurek; porowaty
SJP.pl
urządzenie do dziurkowania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. reg. ktoś nieobyty towarzysko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
młotek do robienia dziur w metalu; dziurkownik
SJP.pl
zgrubienie od: dziura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od dziura
Wiktionary
(1.1) W czwórce ma pan dziursko jak pół Warszawy!
(1.1) W asfalcie mamy same dziurska niełatane od pięciu lat.
Wiktionary
rzecz. dziura ż., dziurawiec mrz., dziurawka ż., dziureczka ż., dziurka ż., dziurkacz mrz., dziurkarka ż., dziurkownica ż., dziurkowanie n., podziurkowanie n., dziurawienie n., podziurawienie n.
czas. dziurkować ndk., podziurkować dk., dziurawić ndk., podziurawić dk., dziurawieć ndk.
przym. dziurkowany, dziurawy
przysł. dziurawo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna oko
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑurʃlak, AS: ʒ́uršlak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. rzecz dziwna, zdumiewająca; niezwykła historia;
2. zdziwienie, podziw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz dziwna, niezwykła lub nadprzyrodzone zjawisko
(1.2) pot. zdziwienie
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: dziwa
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: dziwić
Wiktionary
(1.2) Trudno uwierzyć, że jest to praca niebezpieczna, a jednak gdy dziś spoglądam wstecz, dziw mnie bierze, że ktoś spośród nas uszedł z życiem i może dać świadectwo prawdzie.
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwo n., dziwak m., dziwaczka ż., dziwaczność ż., dziwność ż., dziwienie n., zdziwienie n., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., dziwowanie n., zdziwko n., dziwactwo n.
czas. dziwić ndk., zdziwić dk., dziwaczeć ndk., dziwaczeć dk., dziwować ndk.
przym. dziwny, dziwaczny, przedziwny
przysł. dziwnie, dziwacznie, przedziwnie
Wiktionary
(1.1) cudo; gw-pl|Śląsk Cieszyński|sumeryja.
Wiktionary
1. zgrubienie od: dziwka;
2. dziewczyna, kobieta niezgrabna, duża, prostacka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. kobieta dopuszczająca się nierządu, prostytutka
(1.2) posp. kobieta rozwiązła
(1.3) posp. kobieta atrakcyjna seksualnie, wręcz o wyzywającym wyglądzie
(1.4) posp. dziewczyna niezgrabna, nieobyta towarzysko
(1.5) środ. przestępców pomocnica kieszonkowca, która odwraca uwagę podczas kradzieży
(1.6) środ. karc. dama (karta)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dziwo n., dziwka ż.
przysł. dziwo
frazeologia.
etymologia.
derywat wsteczny od etymn|dziwka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dziwa (język cziczewa.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) wiedzieć
(1.2) znać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑiva, AS: ʒ́iva
Wiktionary
rzecz. dziwo n., dziwka ż.
przysł. dziwo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dziwo n., dziwka ż.
przysł. dziwo
frazeologia.
etymologia.
derywat wsteczny od etymn|dziwka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dziwa (język cziczewa.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) wiedzieć
(1.2) znać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. patrzeć
Wiktionary
1. coś dziwacznego, śmiesznego, nietypowego;
2. czyjeś dziwne przyzwyczajenie lub maniera zachowania; ekscentryczność
SJP.pl
1. coś dziwacznego, śmiesznego, nietypowego;
2. czyjeś dziwne przyzwyczajenie lub maniera zachowania; ekscentryczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz dziwaczna, coś dziwacznego
(1.2) czyjeś dziwaczne przyzwyczajenie
Wiktionary
(1.1) To pływające dziwactwo o nieokreślonych kształtach to nowy, nieznany dotąd gatunek meduzy.
(1.2) Mam po dziurki w nosie twoich dziwactw.
Wiktionary
rzecz. zdziwienie n., dziwność ż., dziw m., dziwak m., dziwaczka ż., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., dziwaczność ż.
czas. dziwaczeć, dziwaczyć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwny, zdziwaczały, dziwaczny
przysł. dziwnie, zdziwaczale
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdziwaczeć)
(1.1) stawać się dziwakiem, człowiekiem o nietypowych, dziwnych przyzwyczajeniach
Wiktionary
(1.1) Kiedy sam zamieszkasz na tym odludziu, na pewno będziesz dziwaczeć.
Wiktionary
czas. dziwić, dziwować się, dk. zdziwaczeć
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziw m., dziwactwo n., dziwaczka ż., dziwaczność ż., dziwadło n., dziwak m., dziwność ż., dziwo n., dziwoląg m., dziwota ż., dziwowisko n., zdziwaczenie n.
przym. dziwaczny, dziwny, przedziwny
przysł. dziwacznie, dziwnie
Wiktionary
ozdobna roślina z rodziny dziwaczkowatych, pochodząca z Ameryki Środkowej, hodowana dla dekoracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od dziwak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. nazwa systematyczna|Mirabilis|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych z rodziny nocnicowatych;
(2.2) bot. roślina z rodzaju dziwaczek (2.1)
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. od dziwaczka
Wiktionary
Dziwaczek (Mirabilis) – rodzaj roślin zielnych z rodziny nocnicowatych. Należy do niego około 60 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje strefy międzyzwrotnikową i umiarkowane na obu kontynentach amerykańskich. Jeden gatunek M. himalaica występuje także w południowej Azji. Poza tym niektóre gatunki rozprzestrzenione zostały w uprawie i występują zdziczałe poza obszarem naturalnego występowania. Najszerzej rozprzestrzeniony w świecie jest dziwaczek jalapa M. jalapa. W Polsce kilka gatunków jest uprawianych, przejściowo dziczeje dziwaczek owłosiony M. albida.
Wikipedia
(2.2) Zapach kwiatów dziwaczka mieścił w sobie samotność wielu dawnych ogrodów z mojego życia.
Wiktionary
rzecz. dziwak m., dziwaczka ż., dziwaczność ż., zdziwaczałość ż., dziw m., dziwadło n., dziwność ż., przedziwność ż., dziwienie n., zdziwienie n., podziw m., podziwianie n., wydziwianie n., wydziwienie n., udziwnienie n., udziwnienie n., dziwonia ż., zadziwienie n., zadziwienie n., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., zdziwko n., dziwidło n., dziwoląg m.
czas. dziwić ndk., zdziwić dk., zadziwiać ndk., zadziwić dk., podziwiać ndk., wydziwiać ndk., wydziwić dk., udziwniać ndk., udziwnić dk., zadziwiać ndk., zadziwić dk., dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwny, przedziwny, dziwaczny, zdziwaczały
przysł. dziwnie, przedziwnie, dziwacznie
Wiktionary
ozdobna roślina z rodziny dziwaczkowatych, pochodząca z Ameryki Środkowej, hodowana dla dekoracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta o dziwnych upodobaniach i przyzwyczajeniach
Wiktionary
rzecz. dziwaczność ż., dziwność ż., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., dziwactwo n.
:: fm. dziwak mos.
czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwaczny, dziwny, przedziwny
przysł. dziwacznie
Wiktionary
(1.1) cudaczka, ekscentryczka, fiksatka
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu goździkowców; nocnicowate
SJP.pl
Nocnicowate, dziwaczkowate (Nyctaginaceae Juss.) – rodzina szeroko rozpowszechnionych głównie na terenach tropikalnych roślin zielnych i drzewiastych. Należy do rzędu goździkowców i składa się z 30–32 rodzajów i około 400 gatunków. Rodzina jest najbardziej zróżnicowana na obu kontynentach amerykańskich i tu jej przedstawiciele sięgają do chłodniejszych obszarów w Ameryce Północnej oraz do południowej Argentyny. Rośliny z tej rodziny wyróżniają się efektownym okwiatem i często barwnymi liśćmi kwiatostanowymi.
Wikipedia
o cechach dziwaczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dziwaczny
Wiktionary
(1.1) Nowa budowla prezentowała się nieco dziwacznie, przypominała plaster miodu.
(1.1) Celina wyglądała dziwacznie w tym stroju kąpielowym.
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈvat͡ʃʲɲɛ, AS: ʒ́ivačʹńe
Wiktionary
rzecz. dziw mrz., dziwaczek mos./mrz., dziwaczka ż., dziwaczność ż.,dziwak mos., dziwność ż.
czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwaczny, dziwny
przysł. dziwnie, przedziwnie
Wiktionary
(1.1) kuriozalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dziwacznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dziwaczny
SJP.pl
1. ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją nietypowością; cudaczność, cudackość, pokraczność, osobliwość;
2. coś, co zwraca na siebie uwagę swoją nietypowością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dziwaczne, osobliwe
Wiktionary
przym. dziwaczny
przysł. dziwacznie
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwak m., dziwaczka ż., dziwactwo n., dziw mrz., zdziwaczenie n.
czas. dziwaczeć
Wiktionary
(1.1) osobliwość
Wiktionary
właściwy dziwakowi; śmieszny, cudaczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) cechujący się osobliwością, śmiesznością, nietypowością
Wiktionary
(1.1) Zobacz jaki ona ma dziwaczny kapelusz!
Wiktionary
IPA: d͡ʑiˈvat͡ʃnɨ, AS: ʒ́ivačny
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwak m., dziwaczka ż., dziwactwo n., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., dziwaczność ż., dziwność ż., dziw mrz.
czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwny
przysł. dziwacznie, dziwnie
Wiktionary
(1.1) cudaczny, ekscentryczny, nietuzinkowy, niezwykły, osobliwy, dziwny, niecodzienny
Wiktionary
1. zalążek materii kwarkowej (fizyka);
2. pierwsze stadium larwalne motylicy wątrobowej (biologia)
SJP.pl
Wikipedia
dziwoląg; potocznie:
1. człowiek wyglądający lub postępujący nietypowo, śmiesznie, dziwacznie; dziwak, ekscentryk;
2. coś dziwnego, nadmiernie wyrafinowanego, niezwykłego
SJP.pl
osoba, która nie zachowuje się normalnie, zgodnie z przyjętymi normami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która nie zachowuje się normalnie, zgodnie z przyjętymi normami
Wiktionary
(1.1) Cóż za dziwak, w środku miasta trzyma na działce osła.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑivak, AS: ʒ́ivak
Wiktionary
rzecz. dziwaczność ż., dziwność ż.
:: zdrobn. dziwaczek m.
:: fż. dziwaczka ż.
przym. dziwaczny, dziwny
przysł. dziwacznie
czas. dziwaczeć ndk.
Wiktionary
(1.1) cudak, dziwoląg, ekscentryk, fiksat, oryginał
Wiktionary
człowiek, który osiągnął wyzwolenie za życia (tzw. mukti); dżiwanmukta
SJP.pl
Dźiwanmukta (dewanagari, trl. jīvanmukta „Wyzwolony za życia”) – hinduistyczny tytuł odnoszący się do człowieka, który jeszcze żyje w ciele fizycznym, ale jest już wyzwolony z kołowrotu wcieleń (samsary).
Tradycja hinduizmu uznaje, że czyny dźiwanmukty nie podlegają konwencjonalnym zasadom moralności. Gdy człowiek zrealizował swoją wewnętrzną naturę Absolutu, jego działania są zgodne z ostatecznym źródłem wszelkich wartości.Adi Śankara w hymnie Uczcij Gowindę. Młot na zaślepienie naucza, że dźiwanmukta jest wolny od trzech podstawowych pragnień (tradycyjnych w naukach hinduizmu z okresu wedyjskiego):
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dziwka
Wiktionary
rzecz. dziwka ż.
Wiktionary
falisty deseń na lufach strzelb ze stali damasceńskiej
SJP.pl
Dziwer (damast skuwany) – rodzaj stali o charakterystycznym wzorze, powstający w wyniku wielokrotnego skuwania ze sobą miękkiej stali o niskiej zawartości węgla, czyli stali podeutektoidalnej, z twardą stalą o wysokiej zawartości węgla, czyli stali eutektoidalnej. Różnica w zawartościach węgla musi być znaczna, aby ów wzór stał się widoczny. Bywa mylnie określany stalą damasceńską, jednak prawdziwa stal damasceńska (czyli damast krystaliczny) powstaje już w procesie wytopu, a nie skuwania.
Wikipedia
dawniej: kując stal, wytłaczać charakterystyczny falisty deseń na jej powierzchni
SJP.pl
dotyczący dziweru
SJP.pl
1. wprawiać w podziw, w zdumienie; zdumiewać, zadziwiać;
2. dziwić się - odczuwać lub okazywać zdziwienie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdziwić)
(1.1) powodować odczucie zdumienia
czasownik zwrotny niedokonany dziwić się (dk. zdziwić się)
(2.1) odczuwać lub okazywać brak rozumienia czegoś lub zdumienie
(2.2) daw. reg-pl|Kresy. patrzeć
Wiktionary
(2.1) Ale słyszę, naprawdę słyszę rytm, a rymy same do mnie przybiegają. Mama się dziwi: przecież takie niemuzykalne dziecko!
Wiktionary
rzecz. dziw mrz., dziwienie n., dziwienie się n., zdziwienie n., zdziwienie się n., dziwaczek mos./mrz.
czas. dziwaczeć, zadziwiać ndk., zadziwić dk., zdziwić dk.
przym. dziwny
Wiktionary
(1.1) zadziwiać, zaskakiwać, zdumiewać
(2.1) dziwować się, zadziwiać się, zdumiewać się
Wiktionary
roślina z rodziny obrazkowatych; amorfofalus
SJP.pl
Dziwidło, amorfofalus (Amorphophallus Blume ex Decne.) – rodzaj roślin należący do rodziny obrazkowatych, liczący ok. 230 gatunków, pochodzące z tropikalnej i subtropikalnej strefy paleotropiku (Afryka, Azja, Australazja i wyspy Pacyfiku).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wprawiać w podziw, w zdumienie; zdumiewać, zadziwiać;
2. dziwić się - odczuwać lub okazywać zdziwienie
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Dziwisz:
Wikipedia
wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta lekkich obyczajów, prowadząca się niemoralnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. prostytutka
(1.2) pogard. o kobiecie
(1.3) łódź. duża dziewczyna
(1.4) środ. uchwyt do garnka lub menażki
(1.5) gw-pl|Bukowina. dziewczyna, panna
Wiktionary
Dziwka (hiszp. Yo puta) – hiszpański film fabularny w reżyserii Maríi Lidón z 2004 roku.
Film jest stylizowaną na film dokumentalny adaptacją powieści Isabel Pisano Yo puta. Główną bohaterką jest Rebecca (Denise Richards), studentka antropologii zbierająca materiały do książki na temat prostytucji.
Wikipedia
(1.1) Zadaje się z jakąś dziwką, a na mnie nie zwraca wcale uwagi.
(1.2) Ta dziwka wpierdoliła wszystkie pierogi!
(1.3) Taka dziwka jak ty może już iść do pracy. (zbiory tekstów mówionych w Katedrze Historii Języka Polskiego UŁ)
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑifka, AS: ʒ́ifka
Wiktionary
rzecz. dziwa ż., dziweczka ż., dziewa ż., dziwkarz
Wiktionary
(1.1) kurwa, prostytutka, zdzira, ladacznica, lambadziara, wywłoka, lafirynda, nierządnica, kokota, kurtyzana, kobieta lekkich obyczajów
Wiktionary
potocznie: związany z wyglądem lub zachowaniem dziwki
SJP.pl
mężczyzna zadający się z kobietami lekkich obyczajów * forma dopełniacza l.mn. "dziwkarzów" przestarzała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. mężczyzna korzystający z usług prostytutek, także: mężczyzna często zmieniającym partnerki seksualne
Wiktionary
(1.1) Mąż Hanki to dziwkarz, znów ma romans z jakąś małolatą.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑifkaʃ, AS: ʒ́ifkaš
Wiktionary
rzecz. dziwka
przym. dziwkowaty, dziwkarski
Wiktionary
(1.1) rozpustnik, babiarz, hulaka
Wiktionary
osobliwy, niezrozumiały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. cieśnina w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Dziwna – cieśnina o długości 30,348 km łącząca wody Zalewu Szczecińskiego z Morzem Bałtyckim. Oddziela wyspę Wolin od stałego lądu po jej wschodniej stronie. Dziwna odbiera wody z cieśniny zwanej Głębokim Nurtem. Względem pozostałych dwóch cieśnin Zalewu Szczecińskiego (Piany i Świny) znajduje się najdalej na wschód.
Wikipedia
(1.1) Nad Dziwną leży miasto Dziwnów.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑivna, AS: ʒ́ivna
Wiktionary
przym. dziwieński
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w nietypowy, osobliwy, często niezrozumiały sposób
Wiktionary
(1.1) Zdarzenia rozwijały się niepokojąco i dziwnie od samego początku.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑivʲɲɛ, AS: ʒ́ivʹńe
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwność ż., dziwactwo n., dziw mrz., zdziwaczenie n.
przym. dziwny, dziwaczny
czas. dziwaczeć
Wiktionary
(1.1) cudacznie, dziwacznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: dziwno, dziwnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dziwny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) zob. dziwnie.
(1.2) stpol. gwałtownie
Wiktionary
Dziwno – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Sadlinki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Dziwno.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑivnɔ, AS: ʒ́ivno
Wiktionary
1. cecha czegoś lub kogoś dziwnego, niezrozumiałego, niecodziennego;
2. jedna z liczb kwantowych opisujących kwark
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest dziwne
(1.2) fiz. addytywna liczba kwantowa, której wartość jest przypisywana wszystkim hadronom
Wiktionary
Cząstki dziwne – cząstki zawierające kwarki lub antykwarki dziwne.
Dziwność fizyczna danej cząstki (oznaczana symbolem S) stanowi różnicę liczby kwarków i antykwarków dziwnych tworzących daną cząstkę. Kwark dziwny ma dziwność równą -1, odpowiednio antykwark dziwny ma dziwność równą 1.
Wikipedia
(1.1) Także w liryce ekspresjonizmu znajdujemy sonety, tam miały odzwierciedlać upadek starych wartości albo groteskowość i dziwność.
(1.2) Własności kwarków są opisywane przez m.in. takie wielkości, jak kolor, zapach, powab i dziwność.
Wiktionary
czas. dziwaczeć, udziwnić dk., udziwniać ndk.
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwactwo n., dziwak m., dziwaczka ż., dziw mrz., zdziwaczenie n.
przym. dziwny, dziwaczny
przysł. dziwnie, dziwacznie
Wiktionary
(1.2) symbol. S
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dziwnów (hist. Dyuennow, Diuenow, Dievenau, niem. Dievenow) – miasto w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dziwnów przy drodze nr 102. Miejscowość wypoczynkowa z letnim kąpieliskiem morskim i portem morskim.
Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 2736 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑivnuf, AS: ʒ́ivnuf
Wiktionary
rzecz. dziwnowianin m., dziwnowianka ż.
przym. dziwnowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Dziwnówek (niem. Klein Dievenow) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Dziwnów, 4,5 km na wschód od centrum Dziwnowa.
Według danych z 2008 r. wieś miała 404 mieszkańców.
W Dziwnówku nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko obejmujące 400 m linii brzegowej.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wikipedia
(1.1) Dziwnówek jest miejscowością wypoczynkową.
Wiktionary
IPA: d͡ʑivˈnuvɛk, AS: ʒ́ivnuvek
Wiktionary
rzecz. dziwnówczanin m., dziwnówczanka ż.
przym. dziwnówecki
Wiktionary
mieszkaniec Dziwnowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dziwnowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Dziwnów
SJP.pl
osobliwy, niezrozumiały
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się czymś niezrozumiałym
(1.2) stpol. cudowny
(1.3) gw-pl|Bukowina. o wietrze silny
Wiktionary
(1.1) Na marginesach książki były jakieś dziwne notatki, z których nic nie wynikało.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑivnɨ, AS: ʒ́ivny
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz., zdziwaczenie n., dziwactwo n., dziwność ż., dziwak m., dziwaczka ż., dziwadło n., dziw mrz.
czas. dziwić, zadziwić, zdziwić, dziwaczyć, wydziwiać, zdziwaczeć, udziwnić, udziwniać, dziwaczeć
przym. dziwaczny
przysł. dziwnie, dziwacznie
Wiktionary
(1.1) dziwaczny, osobliwy, cudaczny; gw-pl|Górny Śląsk|dziwoki.
Wiktionary
1. wyrażenie zdumienia, zaskoczenia: o dziwo
2. coś dziwnego, nieznanego, cudo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niezwykła rzecz
(1.2) cudo, straszydło, zjawa
Wiktionary
(2.1) Dziwo nie oszalała. → O mało nie oszalała.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑivɔ, AS: ʒ́ivɔ
Wiktionary
rzecz. dziw mrz., dziwa ż., dziwadło n.
czas. dziwaczeć
Wiktionary
(2.1) gw-pl|zachodniowielkopolska. niedziwa
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wariować
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. popędzać
Wiktionary
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
Dziwogony, dławiki (Dicruridae) – monotypowa rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad dwadzieścia gatunków.
Wikipedia
rodzaj skorupiaka z rzędu skrzelonogów
SJP.pl
Dziwogłówka wiosenna (Eubranchipus grubii syn. Siphonophanes grubii, czasami pisane grubei) – należy, analogicznie jak zadychra, do podrzędu liścionogów właściwych (Euphyllopoda, bezpancerzowce Anostraca). Występuje w małych zbiornikach okresowych i stawach o dnie pokrytym opadłymi liśćmi.
Wikipedia
w łowiectwie: świeżo złowiony ptak łowczy; rabiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. dziki, nieoswojony
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dziwny
Wiktionary
osoba, istota lub rzecz dziwaczna, nietypowa; dziwotwór, osobliwość, dziwactwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nietypowa istota, potwór
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz.
Wiktionary
ptak z rodziny wróblowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Carpodacus erythrinus|ref=tak., niewielki ptak należący do rodziny ziarnojadów;
Wiktionary
Dziwonia (zwyczajna) (Erythrina erythrina) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
IPA: d͡ʑiˈvɔ̃ɲja, AS: ʒ́ivõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Dziwonos szaroboczny (Sarkidiornis melanotos) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla subsaharyjską Afrykę (łącznie z Madagaskarem) oraz południową i południowo-wschodnią Azję.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: coś dziwnego, niezwykłego; osobliwość
SJP.pl
osoba, istota lub rzecz dziwaczna, nietypowa; dziwoląg, dziwactwo, poczwara
SJP.pl
potocznie: dziwować się - dziwić się, zdumiewać się
SJP.pl
coś co powoduje podziw, zdumienie; osobliwość
SJP.pl
w mitologii słowiańskiej: złośliwa boginka, nieprzychylna ludziom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitsłow. rodzaj demona o kobiecej postaci z ludowych wierzeń i mitów słowiańskich;
Wiktionary
Dziwożona (także boginka, mamuna) – demon żeński z wierzeń dawnych Słowian.
Wikipedia
rzecz. zdrobn. dziwożonka ż.
Wiktionary
(1.1) boginka, mamuna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zgrubienie od: dziwka;
2. dziewczyna, kobieta niezgrabna, duża, prostacka
SJP.pl
Dziwy – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa. Leży nad rzeką Wkrą.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
dziwło modre - roślina z rodziny obrazkowatych, sukulent o jadalnych bulwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. dzień
Wiktionary
(1.1) Na leżance legnoł lyń / I sie lyni cołki dziyń.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. dzięcioł
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziękuję
forma czasownika.
(2.1) zob. dziynkować.
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. codziennie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. córka
Wiktionary
(1.2) Chciało ci sie, matko, / bogatego zięcia, / bedziesz ty banować, / swoigo dziywczęcia.
Wiktionary
(1.1) dziywczyn
(1.2) dziywczyn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. córka
Wiktionary
(1.1) dziywcze
(1.2) dziywcze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna, służąca
Wiktionary
podatek pogłówny w krajach muzułmańskich nakładany na innowierców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. rel. hist. podatek pogłówny nakładany dawniej na innowierców w krajach muzułmańskich;
Wiktionary
Dżizja (arab. جزية) – nakładany dawniej na innowierców w krajach muzułmańskich podatek pogłówny, ściągany w pieniądzu.
Dżizja została usankcjonowana przez Koran
W islamie dżizja była tłumaczona jako opłata za zwolnienie ze służby wojskowej i obronę ze strony muzułmanów oraz przywilej życia na terytorium muzułmańskim. Niewierni byli obywatelami drugiej kategorii i nie mogli zajmować wysokich pozycji państwowych.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Grozny (ros. Гро́зный, Groznyj; czecz. Соьлжа-ГӀала, Sölƶa-Ġala) – miasto w Rosji, stolica Czeczenii. W 2010 roku miasto liczyło ok. 270 tys. mieszkańców (wobec ok. 400 tys. na początku lat 90. XX wieku).
Czeczeńcy używają też nazwy Dżochar-Gala (czecz. Джохар-ГӀала / Dƶoxar-Ġala), na cześć Dżochara Dudajewa.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Dźodhpur (hindi जोधपुर, Jodhpur) – miasto w północno-zachodnich Indiach, w stanie Radżastan, na skraju pustyni Thar. Około 927 tys. mieszkańców.
Wikipedia
dotyczący Dżodhpuru, miasta w północno-zachodnich Indiach
SJP.pl
papieros skręcany zwykle z marihuany lub tytoniu; joint, blant, skręt
SJP.pl
specjalny drążek z przyciskami, służący do sterowania przebiegiem gier komputerowych; joystick
SJP.pl
Dżojstik lub manipulator drążkowy (ang. joystick, od joy – zabawa, stick – patyk, drążek) – urządzenie wejścia komputera, manipulator służący do sterowania ruchem obiektów na ekranie. W podstawowej wersji składa się z wychylnego drążka zamocowanego na podstawce, którego przechylenie w odpowiednim kierunku powoduje stosowną reakcję sterowanego obiektu oraz z umieszczonych na drążku i podstawce przycisków uruchamiających przypisane im działania i dodatkowe funkcje sterujące. Pierwsze dżojstiki nie służyły do rozrywki (ang. joy stick), lecz do sterowania samolotami; nazywano je wtedy „drążkami sterowniczymi” (ang. control stick).
Wikipedia
rezydentura w Indonezji na Jawie
SJP.pl
zawodowy jeździec biorący udział w gonitwach konnych; jockey (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jeźdz. jeździec zawodowo startujący w wyścigach konnych
Wiktionary
Dżokej (ang. jockey) – jeździec w wyścigach konnych, który podczas zawodów stosuje specyficzny bardzo płytki dosiad, zwany półsiadem lub dosiadem stiplowym, w strzemionach na bardzo krótkich puśliskach.
Dawniej dżokej to służący jadący na koniu przy karecie lub powozie albo towarzyszący jadącemu konno panu.
Wikipedia
(1.1) W młodości chciał być dżokejem, a następnie rozpoczął na krótko karierę zawodową w sporcie.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒɔkɛj, AS: ǯokei ̯
Wiktionary
rzecz. jockey mos., dżokejstwo n.
:: fż. dżokejka ż.
przym. dżokejski
Wiktionary
(1.1) jockey
Wiktionary
1. kobieta biorąca zawodowo udział w gonitwach konnych;
2. lekka, sztywna czapka z daszkiem noszona najczęściej do konnej jazdy
SJP.pl
→ dżokej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dżokejem, dotyczący dżokeja
Wiktionary
rzecz. dżokej mos., dżokejka ż., dżokejstwo n.
Wiktionary
zawodowe branie udziału w wyścigach konnych
SJP.pl
dodatkowa karta w talii, najczęściej z wizerunkiem błazna, w niektórych grach pełniąca rolę najsilniejszej, w innych - zastępującej każdą inną kartę; joker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. dodatkowa karta w talii, używana w niektórych grach, zastępująca dowolną inną kartę
(1.2) ukryty atut, ktoś lub coś, co użyte w pewnym momencie radykalnie poprawia czyjąś sytuację
Wiktionary
Joker (wym. „dżoker” czyli ang. żartowniś), dżoker – jedna z kart do gry, w niektórych grach karcianych (na przykład kierki) służy do zastępowania dowolnej innej karty. W standardowej brydżowej talii kart znajdują się dwa lub trzy jokery oprócz 52 kart zwykłych. Najczęściej spotykanym wizerunkiem na jokerze jest kolorowo ubrany błazen (trefniś, ang. joker od joke – „żart”, z łac. iocus czytaj jokus) w czapce z dzwoneczkami. Jokery oprócz wizerunku błazna bywają oznaczane w narożniku karty gwiazdką lub (niekiedy, jeśli nie koliduje to z oznaczeniem waleta) literą J; spotykane są też inne oznaczenia, na przykład znakiem dolara. Spośród trzech jokerów w talii zazwyczaj dwa są „czerwone” i jeden „czarny” (lub na odwrót, czasem występują trzy jokery w trzech różnych kolorach, na przykład czarny, czerwony i niebieski), przy czym różnica ta najczęściej widoczna jest tylko na oznaczeniu w narożniku karty. Czasem bywa, że wszystkie jokery są oznaczone jednakowym kolorem.
Wikipedia
(1.1) W kanaście używa się dwóch talii z dżokerami.
(1.2) Rezerwowy zawodnik był dżokerem trenera – zaraz po wejściu na boisko strzelił trzy gole.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒɔkɛr, AS: ǯoker
Wiktionary
(1.1) joker
(1.2) atut
Wiktionary
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Jeonju (kor. 전주시, Jeonju-si) – miasto i stolica prowincji Jeolla Północna w Korei Południowej. Położone 3 godziny drogi na południe od Seulu. Ważny ośrodek turystyczny, znany z doskonałej kuchni, zabytków, festiwali i imprez sportowych. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Jeonju.
Wikipedia
[czytaj: zonka] język urzędowy Bhutanu
SJP.pl
Dzongkha (རྯོང༌ཁ༌, transliteracja Wyliego: rdzong-kha; alternatywna nazwa: འབྲུག༌སྐད༌ brug skad, wymowa: trukkä) – język urzędowy Bhutanu, spokrewniony z niektórymi dialektami tybetańskimi używanymi w Sikkimie i południowym Tybecie. Mówiony dzongkha i współczesny standardowy język tybetański są wzajemnie niezrozumiałe, lecz dzongkha znajdował się pod silnym wpływem klasycznego języka tybetańskiego, używanego do lat 60. XX w. w szkolnictwie bhutańskim.
Wikipedia
chiński, żaglowy statek rybacki lub handlowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. drewniany statek handlowy lub rybacki używany w krajach Dalekiego Wschodu;
Wiktionary
Dżonka (ang. junk od port. junco z jawaj. jong) – dalekowschodni niewielki statek drewniany bez stępki, przeważnie 1-, 2- lub 3-masztowy, o charakterystycznych wielokątnych żaglach przypominających wachlarz, plecionych z włókien roślinnych, zaopatrzonych w liczne, poziome usztywniające listwy, biegnące promieniście w poprzek całego żagla. Wykorzystywany w transporcie rzecznym i przybrzeżnym, w rybołówstwie, a często także jednocześnie jako miejsce zamieszkania całej rodziny. Około 1980 roku w samym tylko Hongkongu blisko 100 tys. osób mieszkało stale na dżonkach. Nośność największych dżonek (pięciomasztowych) sięga około 600 ton. Obecnie pływające dżonki niewiele różnią się od tych sprzed kilku wieków. Jednostka charakterystyczna dla wybrzeży całej wschodniej Azji od Japonii po Filipiny (bez Rosji).
Wikipedia
skrót od: Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (odczytywany jako całe wyrażenie); DzURP
SJP.pl
japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; jujutsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; ju-jitsu; ju-jutsu
SJP.pl
rzeka w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Sudanu Południowego;
(1.2) geogr. hrabstwo w Sudanie Południowym;
(1.3) geogr. rzeka w Somalii;
Wiktionary
Dżuba (ang. Juba, arab. جوبا) – stolica i największe miasto w Sudanie Południowym nad Nilem Górskim, stolica utworzonej w 2005 autonomicznej republiki Sudanu Południowego, a od 9 lipca 2011 niepodległego państwa, ośrodek administracyjny stanu Ekwatoria Środkowa.
Wikipedia
oficjalna ideologia KRL-D, koreańska wersja marksizmu-leninizmu, podkreślająca samodzielność i suwerenność Korei Północnej
SJP.pl
Dżucze (kor. 주체, ang. juche, dosłownie samodzielność) – doktryna polityczna sformułowana przez przywódcę Korei Północnej Kim Ir Sena i wprowadzona w Korei Północnej.
Według jej twórcy doktryna ta opiera się na czterech naczelnych zasadach:
Wikipedia
miasto w Arabii Saudyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej części Arabii Saudyjskiej, w prowincji Mekka, nad Morzem Czerwonym;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dżuddyjski
Wiktionary
(1.1) Dżedda
Wiktionary
przymiotnik od: Dżudda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżuddą, dotyczący Dżuddy
Wiktionary
rzecz. Dżudda ż.
Wiktionary
japońska walka zapaśnicza; judo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. japońska sztuka walki
Wiktionary
Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.
Wikipedia
(1.1) W młodości trenowałem dżudo.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒudɔ, AS: ǯudo
Wiktionary
rzecz. judo, judoka, dżudoka, judok, dżudok, judowiec, dżudowiec, judoczka, dżudoczka, dżudystka
Wiktionary
(1.1) judo
Wiktionary
kobieta uprawiająca dżudo (judo); judoczka
SJP.pl
strój dżudoki (zawodnika walczącego w judo), biały, składający się z szerokich spodni i luźnej bluzy przewiązywanej pasem; judoga, judogi (rzadziej)
SJP.pl
sportowiec uprawiający dżudo; dżudoka; dżudowiec; judok; judoka; judowiec
SJP.pl
sportowiec uprawiający dżudo; dżudok; dżudowiec; judok; judoka; judowiec
SJP.pl
sportowiec uprawiający dżudo; dżudok; dżudoka; judok; judoka; judowiec
SJP.pl
rzadko: sportowiec uprawiający dżudo; lepiej używać: dżudok (judok), dżudoka (judoka), dżudowiec (judowiec)
SJP.pl
japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; ju-jitsu; jujitsu; jujutsu; ju-jutsu
SJP.pl
jednoroczna trawa pastewna, uprawiana głównie w Azji, Egipcie i w USA; sorgo zwisłe
SJP.pl
Józef Stalin (ros. Иосиф Сталин), właśc. Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili (ros. Ио́сиф Виссарио́нович Джугашви́ли, wym. [ɪˈosʲɪf vʲɪsərʲɪˈonəvʲɪt͡ɕ d͡ʐʐʊɡɐˈʂvʲilʲɪ] ( odsłuchaj); Ioseb Besarionis Dze Dżughaszwili, gruz. იოსებ ბესარიონის ძე ჯუღაშვილი; ps. Stalin, Koba, Soso, Iwanow, Wasiljew, Czyżykow, Besoszwili; ur. 6 grudnia?/18 grudnia 1878 w Gori, zm. 5 marca 1953 w Kuncewie (obecnie dzielnica Moskwy) – rewolucjonista bolszewicki, dyktator, polityk i zbrodniarz komunistyczny pochodzenia gruzińskiego. Był jednym z organizatorów zbrojnego przewrotu bolszewickiego, który przeszedł do historii jako „rewolucja październikowa”. Do 1922 był członkiem Rady Komisarzy Ludowych, pełnił w niej m.in. funkcję komisarza do spraw narodowościowych. W latach 1919–1953 był członkiem Biura Politycznego KC RKP(b), następnie WKP(b) i KPZR. Odpowiedzialny za śmierć milionów ludzi, uznawany za jednego z największych zbrodniarzy w historii ludzkości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. łańcuch górski w azjatyckiej części Rosji, ciągnący się wzdłuż brzegów Morza Ochockiego;
Wiktionary
Dżugdżur (ros. Джугджу́р) – łańcuch górski w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Chabarowskim. Ciągnie się wygiętym łukiem wzdłuż brzegów Morza Ochockiego i jest północno-wschodnim przedłużeniem Pasma Stanowego. W północno-zachodniej części graniczy z pasmem Sette-Daban.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. jeden z regionów etnograficznych Litwy w południowej części kraju, a także na Białorusi i w niewielkiej części w Polsce, znajdują się tutaj największe miasta litewskie jak Wilno czy Kowno;
Wiktionary
Dzukia (lit. Dzūkija; hist. Dajnawa) – jeden z pięciu regionów etnograficznych Litwy. Rejon położony jest na południu kraju, częściowo też na terytorium Polski (województwo podlaskie) i Białorusi.
Głównymi miastami Dzukii są Olita, Grodno, Lida i Wilno. Charakterystyczne dla regionu są duże obszary lasów oraz obszary o małej gęstości zaludnienia.
Na terenie rejonu w pobliżu Wilna leży Park Regionalny Rzeki Wilii.
Wikipedia
(1.1) hist. Dajnawa
Wiktionary
podstawowa jednostka pracy i energii w międzynarodowym układzie jednostek miar; dżaul; joule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka pracy, energii i ciepła w układzie SI, oznaczana J;
Wiktionary
Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły
Wikipedia
(1.1) Jak przeliczyć dżule na kalorie?
Wiktionary
IPA: d͡ʒul, AS: ǯul
Wiktionary
1. ciężka, epidemiczna, bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez pałeczkę dżumy, przenoszona na człowieka ze szczurów przez pchły, objawiająca się m.in. zapaleniem węzłów chłonnych, zapaleniem płuc i niewydolnością krążenia; mór; zaraza morowa;
2. groźne zjawisko o szerokim zasięgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. choroba zakaźna, o ostrym przebiegu, wywoływana przez pałeczkę nazwa systematyczna|Yersinia pestis|ref=tak.;
(1.2) książk. przen. groźne, trudne do zatrzymania zjawisko o dużym zasięgu
(1.3) techn. zob. dżuma cynowa.
Wiktionary
Dżuma (czarna śmierć, mór, zaraza morowa) – ostra bakteryjna choroba zakaźna gryzoni i (rzadziej) innych drobnych ssaków, a także człowieka (zoonoza). Choroba ta wywołana jest infekcją względnie beztlenowych pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae (G(-)) nazwanej Yersinia pestis.
Wikipedia
(1.1) Dżuma dotarła do Danii na norweskim statku, który osiadł na mieliźnie w północnej Jutlandii, gdyż cała załoga była martwa.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒũma, AS: ǯũma
Wiktionary
rzecz. zadżumiony mos.
przym. zadżumiony
Wiktionary
(1.1) czarna śmierć, mór, zaraza morowa, morowe powietrze
(1.2) patologia, choroba, gangrena, rak, wrzód
Wiktionary
przymiotnik od: dżuma
SJP.pl
mieszkaniec Dżungarii (krainy historycznej w Chinach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członek mongolskiego plemięemienia zamieszkującego Dżungarię i sąsiednie ziemie
Wiktionary
rzecz. Dżungaria ż.
:: fż. Dżungarka ż.
przym. dżungarski
Wiktionary
historyczna kraina w Chinach
SJP.pl
Dżungaria – historyczna kraina w zachodnich Chinach, obecnie region autonomiczny Sinciang.
Wikipedia
rodzaj pterozaura z podrzędu pterodaktyli
SJP.pl
mieszkanka Dżungarii (krainy historycznej w Chinach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini mongolskiego plemięemienia zamieszkującego Dżungarię i sąsiednie ziemie
Wiktionary
rzecz. Dżungaria ż.
:: fm. Dżungar mos.
przym. dżungarski
Wiktionary
przymiotnik od: Dżungaria (kraina historyczna w Xinjiang)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżungarią albo Dżungarami, dotyczący Dżungarii albo Dżungarów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dżungarski
Wiktionary
rzecz. Dżungaria ż., Dżungar mos., Dżungarka ż.
Wiktionary
1. gęsty, wilgotny, wiecznie zielony las tropikalny;
2. przenośnie:
a) coś bardzo skomplikowanego, zagmatwanego;
b) miejsce, gdzie występuje bezwzględna walka o wpływy, gdzie liczy się tylko prawo silniejszego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wilgotny las tropikalny;
(1.2) przen. coś trudnego do zrozumienia, pokonania
(1.3) przen. miejsce, gdzie ludzie zachowują się bezlitośnie, gdzie silniejszy narzuca swoją wolę słabszym
(1.4) muz. gatunek muzyczny w estetyce rave, z łamanym uderzeniem (breakbeat), w tempie między 160-180 bpm
Wiktionary
Dżungla – termin oznaczający pierwotnie i współcześnie w części publikacji specjalistycznych rodzaj formacji roślinnej charakterystycznej dla nadrzecznych terenów w północno-wschodniej części Azji Południowej. W języku niefachowym i niektórych publikacjach specjalistycznych określenie funkcjonuje jako synonim szeroko ujmowanego wilgotnego lasu równikowego.
Wikipedia
(1.1) Z trudem przedzieraliśmy się przez dżunglę.
(1.2) Nowe prawo podatkowe to istna dżungla przepisów.
(1.3) Biegnę do ciebie / przez gaje wiosek, dżungle miast / biegnę do ciebie / nocą i za dnia.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒũŋɡla, AS: ǯũŋgla
Wiktionary
rzecz. dżunglara ż.
przym. dżunglowy
Wiktionary
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: d͡ʒũŋɡˈlara, AS: ǯũŋglara
Wiktionary
rzecz. dżungla ż.
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
dżunglotymal arabski - gatunek ptaka z rodziny pekińczyków
SJP.pl
związany z dżunglą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dżunglą
Wiktionary
rzecz. dżungla ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie śniatyńskim obwodu iwanofrankiwskiego;
Wiktionary
Dżurów – wieś w rejonie śniatyńskim obwodu iwanofrankiwskiego, założona w 1396 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Dżurów w powiecie śniatyńskim województwa stanisławowskiego. Wieś liczy 1810 mieszkańców.
W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 27 Polaków.
Na terenie miejscowości znajdowała się Kopalnia węgla brunatnego Leopold.
Wikipedia
przym. dżurowski
Wiktionary
skrót od: Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (odczytywany jako całe wyrażenie); DzU
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dżuryński
Wiktionary
(1.1) hist. war. Dżuryń
Wiktionary
czasownik
(1.1) przest. dzwonić (często lub od czasu do czasu)
Wiktionary
rzecz. dzwon m., dzwonienie n.
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dźwięknąć)
(1.1) wydawać dźwięk
(1.2) być wyczuwalnym w mowie
Wiktionary
rzecz. dźwięczenie n., dźwięcznik mrz., dźwięczność ż., dźwięk mrz., dźwiękowiec mos.
przym. dźwięczny
przysł. dźwięcznie
Wiktionary
(1.1) brzmieć, rozbrzmiewać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dźwięcznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dźwięczny
SJP.pl
Dźwięcznik, czara głosowa – wylot (zakończenie) instrumentu dętego, które nadaje dźwiękom wydawanym przez poszczególne instrumenty dęte specyficzną barwę, w zależności od kształtu i materiału, z którego został wykonany.
Dźwięcznik może mieć różny kształt:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dźwięczne
(1.2) jęz. cecha artykulacji głosek wymawianych z drganiem więzadeł głosowych;
Wiktionary
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.
Wikipedia
rzecz. dźwięk m., dźwiękowiec m., niedźwięczność ż.
czas. dźwięczeć ndk., zadźwięczeć dk.
przym. dźwięczny, bezdźwięczny, niedźwięczny, dźwiękowy
przysł. dźwięcznie, bezdźwięcznie
Wiktionary
mający wyraźne, przyjemne brzmienie; dźwięczący
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o mocnym, harmonijnym, czystym brzmieniu
przymiotnik relacyjny
(2.1) jęz. wymawiany przy zsuniętych i drgających więzadłach głosowych
Wiktionary
rzecz. dźwięczność ż., dźwięk mrz., dźwiękowiec mos., dźwięczenie n., dźwięknięcie n.
czas. dźwięczeć ndk., dźwięknąć dk.
przym. dźwiękowy, dźwiękliwy
przysł. dźwięcznie, dźwiękowo
Wiktionary
(1.1) jasny, klarowny
Wiktionary
1. wrażenie słuchowe spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku sprężystym;
2. zaburzenia falowe w ośrodku sprężystym, np. w powietrzu, wodzie, zdolne do wywołania wrażenia słuchowego;
3. w językoznawstwie: głoska;
4. w muzyce: brzmienie o określonej wysokości, natężeniu i barwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fala akustyczna odbierana przez słuch człowieka;
Wiktionary
Dźwięk – zaburzenie mechaniczne falowe rozchodzące się w ośrodku sprężystym, zdolne do wrażenia słuchowego u człowieka lub zwierząt, a także wrażenie słuchowe wywołane taką falą. Dla człowieka pasmo słyszenia mieści się w granicach 20Hz do 20kHz. Częstotliwości poniżej 20Hz to infradźwięki, a powyżej 20kHz to ultradźwięki.
Wikipedia
(1.1) Nagle usłyszeliśmy dźwięk tłukącego się szkła.
Wiktionary
IPA: d͡ʑvʲjɛ̃ŋk, AS: ʒ́vʹi ̯ẽŋk
Wiktionary
rzecz. dźwięczność ż., dźwiękowiec mos., dźwiękówka ż., dźwięczenie n.
czas. dźwięczeć ndk., zadźwięczeć dk.
przym. dźwiękowy, dźwięczny, dźwiękliwy, ponaddźwiękowy
przysł. dźwiękowo, dźwięcznie
Wiktionary
(1.1) głos
Wiktionary
1. wrażenie słuchowe spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku sprężystym;
2. zaburzenia falowe w ośrodku sprężystym, np. w powietrzu, wodzie, zdolne do wywołania wrażenia słuchowego;
3. w językoznawstwie: głoska;
4. w muzyce: brzmienie o określonej wysokości, natężeniu i barwie
SJP.pl
rzadko: wydający dźwięk; dźwięczący
SJP.pl
wydać wyraźny, wysoki dźwięk; zadźwięczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dźwięczeć)
(1.1) dokonany od|dźwięczeć.
Wiktionary
przym. dźwięczny
rzecz. dźwiękowiec mos.
Wiktionary
wydać wyraźny, wysoki dźwięk; zadźwięczeć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tłumiący, pochłaniający dźwięki, zapobiegający rozpraszaniu się dźwięków
Wiktionary
(1.1) - Wołanie sanitariusza tłumiła do cichego szeptu gruba warstwa tkaniny dźwiękochłonnej pokrywająca drzwi gabinetu.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑvʲjɛ̃ŋkɔˈxwɔ̃nːɨ, AS: ʒ́vʹi ̯ẽŋkoχu̯õ•ny
Wiktionary
rzecz. dźwiękochłonność ż.
Wiktionary
dźwiękonaśladownictwo, onomatopeja;
1. wyraz lub zespół wyrazów naśladujących dźwięki i odgłosy;
2. odtwarzanie środkami językowymi dźwięków i odgłosów
SJP.pl
Onomatopeja (gr. ὀνοματοποιία onomatopoiía – „tworzenie nazw”), wyraz dźwiękonaśladowczy – figura retoryczna, używana w poezji jako środek stylistyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów (istniejących w mowie lub neologizmów albo glosolalii), aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.
Wikipedia
naśladujących swym brzmieniem dźwięki naturalne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. liter. naśladujący dźwięki lub odgłosy natury
Wiktionary
(1.1) Słowo „kruk” to dźwiękonaśladowcza nazwa.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑvʲjɛ̃ŋkɔ̃naɕlaˈdɔft͡ʃɨ, AS: ʒ́vʹi ̯ẽŋkõnaśladofčy
Wiktionary
rzecz. dźwiękonaśladownictwo n.
Wiktionary
(1.1) onomatopeiczny
Wiktionary
onomatopeja, dźwiękonaśladowczość;
1. wyraz lub zespół wyrazów naśladujących dźwięki i odgłosy;
2. odtwarzanie środkami językowymi dźwięków i odgłosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. zob. onomatopeja.
Wiktionary
Onomatopeja (gr. ὀνοματοποιία onomatopoiía – „tworzenie nazw”), wyraz dźwiękonaśladowczy – figura retoryczna, używana w poezji jako środek stylistyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów (istniejących w mowie lub neologizmów albo glosolalii), aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.
Wikipedia
rzecz. dźwiękonaśladowczość ż.
przym. dźwiękonaśladowczy
przysł. dźwiękonaśladowczo
Wiktionary
(1.1) dźwiękonaśladowczość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie przepuszczający dźwięków
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʑvʲjɛ̃ŋkɔˈʃt͡ʃɛlnɨ, AS: ʒ́vʹi ̯ẽŋkoščelny
Wiktionary
rzecz. dźwiękoszczelność ż.
Wiktionary
specjalista w zakresie udźwiękowiania; realizator dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która zajmuje się realizacją dźwięku w studiu – radiowym, telewizyjnym lub nagraniowym
(1.2) osoba odpowiedzialna za nagłośnienie koncertu lub spektaklu
(1.3) realizator nagrań dźwięku na planie filmu
Wiktionary
rzecz. dźwięk m., dźwięczność ż., dźwięczenie n., dźwięknięcie n.
czas. dźwięczeć ndk., dźwięknąć dk.
przym. dźwiękowy, dźwięczny, dźwiękliwy
przysł. dźwiękowo, dźwięcznie
Wiktionary
(1.1-3) akustyk
Wiktionary
słuchowisko (częściej), radiosłuchowisko (rzadko);
1. utwór literacki (komedia lub dramat) napisany specjalnie lub przystosowany na potrzeby radia;
2. gatunek radiowej dramaturgii obejmujący takie utwory;
3. audycja radiowa, w czasie której nadawane są takie utwory
SJP.pl
przymiotnik od: dźwięk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dźwięku
Wiktionary
(1.1) Jest wiele formatów plików dźwiękowych.
Wiktionary
IPA: d͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: ʒ́vʹi ̯ẽŋkovy
Wiktionary
rzecz. dźwięk m., dźwiękowiec m., dźwięczność ż.
przym. dźwięczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dźwierzut
(1.2) osoba pochodząca z Dźwierzut, urodzona w Dźwierzutach
Wiktionary
(1.2) Jestem dźwierzucianinem od urodzenia, znam problemy Dźwierzut i dlatego kandyduję na wójta gminy Dźwierzuty.
Wiktionary
rzecz. Dźwierzuty nmos.
:: fż. dźwierzucianka ż.
przym. dźwierzucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dźwierzut
(1.2) kobieta pochodząca z Dźwierzut, urodzona w Dźwierzutach
Wiktionary
(1.2) Jestem dźwierzucianką od urodzenia, znam problemy Dźwierzut i dlatego kandyduję do naszej rady gminy.
Wiktionary
rzecz. Dźwierzuty nmos.
:: fm. dźwierzucianin m.
przym. dźwierzucki
Wiktionary
przymiotnik od: Dźwierzuty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dźwierzutami, dotyczący Dźwierzut
Wiktionary
rzecz. Dźwierzuty nmos., dźwierzucianin m., dźwierzucianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dźwierzuty (dawniej Swersutten, niem. Mensguth) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Dźwierzuty.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dźwierzuty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
1. maszyna służąca do przenoszenia ciężkich ładunków, zazwyczaj na budowie
2. winda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maszyna służąca do przenoszenia ładunku w pionie lub w poziomie
(1.2) zob. winda.
Wiktionary
Dźwig – urządzenie podnoszące obsługujące określone poziomy, wyposażone w podstawę ładunkową poruszającą się wzdłuż sztywnych prowadnic, nachylonych do poziomu pod kątem większym niż 15 stopni, lub urządzenie podnoszące poruszające się po określonym torze.
Dźwigi dzielą się na:
Wikipedia
IPA: d͡ʑvʲik, AS: ʒ́vʹik
Wiktionary
rzecz. dźwignica ż., dźwignia ż., udźwig m., dźwigowy m., dźwigowa ż., dźwigacz mrz.
czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk., udźwignąć dk., przedźwignąć się dk.
przym. dźwigowy
Wiktionary
(1.1) żuraw, kran, dźwignica
Wiktionary
czasownik
(1.1) podnosić z wysiłkiem w górę coś ciężkiego
(1.2) nieść ciężkie rzeczy
(1.3) przen. podnosić na wyższy poziom
(1.4) przen. dawać radę jakimś trudom
czasownik zwrotny
(2.1) dźwigać się → podnosić się, wstawać
(2.2) dźwigać się → przen. być odbudowywanym
(2.3) dźwigać się → przen. wydostawać się własnymi siłami z bardzo ciężkiej sytuacji
Wiktionary
(1.2) Wśród podekscytowanych zawodników kręcił się redaktor Wyroba w towarzystwie wiotkiego młodzieńca dźwigającego magnetofon.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑvʲiɡat͡ɕ, AS: ʒ́vʹigać
Wiktionary
rzecz. dźwig m., dźwigar m., dźwignica ż., dźwiganie n., dźwigowy m., dźwigowa ż., dźwignicowy m., dźwignicowa ż., dźwigarka ż., udźwig m., dźwigacz mrz.
czas. dźwignąć, udźwignąć, wydźwignąć, podźwignąć
przym. dźwigowy
ims. dźwignięty
Wiktionary
1. pierwszy kręg szyjny kręgosłupa; kręg szczytowy; atlas;
2. mięsień, którego skurcz powoduje uniesienie danego narządu;
3. przestarzałe, dziś ironiczne: osoba, która dźwiga ciężkie przedmioty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. kręg szyjny, na którym opiera się czaszka;
(1.2) sport. sportowiec podnoszący ciężary
Wiktionary
Kręg szczytowy, kręg szyjny I, dźwigacz (łac. atlas) – pierwszy kręg szyjny kręgosłupa kręgowców, począwszy od płazów, zestawiający się bezpośrednio z czaszką. Dźwigacz podtrzymuje czaszkę (nazwa wywodzi się od mitycznej postaci – Atlasa, który miał podtrzymywać niebo nad ziemią) oraz decyduje o jej ruchomości.
Wikipedia
IPA: ˈd͡ʑvʲiɡat͡ʃ, AS: ʒ́vʹigač
Wiktionary
rzecz. dźwig m., dźwignia ż., dźwignik m., dźwignica ż., dźwiganie n., dźwignięcie n., dźwigowy m., dźwignicowy m.
czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk.
przym. dźwigowy, dźwigniowy, dźwignicowy
Wiktionary
(1.1) atlas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dźwigać.
(1.2) gw-pl|Bukowina. budowanie domu
Wiktionary
(1.1) Ale mi to dźwiganie ciężaru, chyba "ciężarku" chciałeś powiedzieć!
Wiktionary
czas. dźwigać ndk.
rzecz. dźwigacz mrz.
Wiktionary
1. element konstrukcyjny, belka podtrzymująca jakąś konstrukcję, np. strop, skrzydło samolotu;
2. dawniej: dźwig
SJP.pl
Dźwigar – element konstrukcyjny (np. wiązar lub belka), poziomy lub ukośny (np. dźwigar dachowy, stropowy); fragment budowli (np. dźwigar mostowy, stanowiący zazwyczaj przęsło mostu) przenoszący obciążenia konstrukcji na podpory główne (ściany, słupy lub filary).
Wikipedia
maszyna do przenoszenia lub podnoszenia ciężarów; lewar; winda śrubowa
SJP.pl
przymiotnik od: dźwigar
SJP.pl
niewielka dźwignia
SJP.pl
przymiotnik od: dźwigienka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. przełącznik zrealizowany za pomocą dającego się przesuwać drążka
(1.2) fiz. jedna z maszyn prostych, których zadaniem jest uzyskanie działania większej siły przez zastosowanie mniejszej siły;
(1.3) sport. chwyt w sztukach walki, unieruchamiający przeciwnika przez zmuszenie jego stawów do pracy w nienaturalnych warunkach;
(1.4) ekon. instrument finansowy polegający na zwiększeniu zadłużenia w celu podniesienia zyskowności inwestycji; dzięki wykorzystaniu kapitału obcego, po jego spłaceniu wraz z kosztami, zwiększa się całkowity zysk, mimo pozostawienia wkładu własnego na niezmienionym poziomie
(1.5) ekon. bank. finansowy instrument pochodny polegający na zwielokrotnieniu efektów zmian kursu instrumentu bazowego za pomocą niskiego depozytu, stanowiącego tylko część inwestowanej sumy
Wiktionary
Dźwignia – jedna z maszyn prostych, których zadaniem jest uzyskanie działania większej siły przez zastosowanie siły mniejszej. Zbudowana jest ze sztywnej belki zawieszonej na osi. Dźwignia wchodzi w skład wielu mechanizmów, które również często nazywane są w skrócie dźwignią (np. dźwignia zmiany biegów, dźwignia hamulca, dźwignia wycieraczek, dźwignia przerzutki). W zależności od położenia osi względem działających sił rozróżnia się dźwignie dwustronną i jednostronną.
Wikipedia
(1.5) Najwyższą obecnie stosowaną dźwignię można spotkać na Forexie, gdzie wynosi ona nawet 3000:1.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑvʲiɟɲa, AS: ʒ́vʹiǵńa
Wiktionary
rzecz. dźwig mrz., dźwignica ż., dźwigowy mos., dźwigacz mrz.
przym. dźwigowy
Wiktionary
(1.1) drążek, pot. wajcha, lewar
(1.4) lewar
Wiktionary
urządzenie do podnoszenia i przemieszczania ładunków na niewielkie odległości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna z długim, ruchomym ramieniem służąca do przenoszenia ładunku;
Wiktionary
Dźwignice – grupa urządzeń dźwigowo-transportowych, służących do przemieszczania pionowego i poziomego ładunków, zwierząt i ludzi na niewielkie odległości, w ruchu przerywanym. Dźwignice stanowią liczną grupę środków transportu bliskiego, a ich eksploatacja wymaga odpowiednich kwalifikacji.
Wikipedia
IPA: d͡ʑvʲiɟˈɲit͡sa, AS: ʒ́vʹiǵńica
Wiktionary
rzecz. dźwig m., dźwignia ż., udźwig m., dźwigowy m., dźwigowa ż., dźwigacz mrz.
czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk., udźwignąć dk., przedźwignąć się dk.
przym. dźwigowy
Wiktionary
(1.1) dźwig
Wiktionary
przymiotnik od: dźwignica
SJP.pl
urządzenie służące do podnoszenia przedmiotów na małą wysokość
SJP.pl
Dźwignik, dźwignik o ruchu prostoliniowym (pot. lewarek) – urządzenie dźwigowe do pionowego (lub zbliżonego do pionowego) przemieszczania (podnoszenia) obiektów, zwykle na niewielką wysokość. Najczęściej stosowanym dźwignikiem jest podnośnik. Wszystkie dźwigniki stosowane w warsztatach i wulkanizacjach, a mocowane na stałe do podłoża, podlegają dozorowi technicznemu UDT.
Wikipedia
przymiotnik od: dźwignia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. tragarz
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑvʲiɡɔ̃ɲ, AS: ʒ́vʹigõń
Wiktionary
przymiotnik od: dźwig
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba obsługująca dźwig
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z dźwigiem, dotyczący dźwigu
Wiktionary
IPA: d͡ʑvʲiˈɡɔvɨ, AS: ʒ́vʹigovy
Wiktionary
rzecz. dźwig mrz., dźwignica ż., dźwignia ż., udźwig mrz.
:: fż. dźwigowa ż.
czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk., udźwignąć dk., przedźwignąć się dk.
Wiktionary
rzeka przepływająca przez Rosję, Białoruś i Łotwę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka płynąca przez Rosję, Białoruś i Łotwę, uchodząca do Zatoki Ryskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dźwina płynie przez Dyneburg.
Wiktionary
rzecz. Dźwińsk m., Dźwinów m., Dwina ż.
przym. dźwiński
Wiktionary
(1.1) hist. Dźwina Zachodnia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. Dyneburg
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Dźwina ż.
przym. dźwiński
Wiktionary
przymiotnik od: Dźwina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stpol. śrpol. drzwi
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʑvʲiʒɛ, AS: ʒ́vʹiže
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dźwirzyna
Wiktionary
przym. dźwirzyński
rzecz. Dźwirzyno n.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś rybacka w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Dźwirzyno (niem. Kolberger Deep) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Miejscowość położona jest nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Szczecińskim, nad jeziorem Resko Przymorskie.
Dźwirzyno to miejscowość wypoczynkowa z portem morskim, letnim kąpieliskiem i rozbudowaną bazą wypoczynkowo-turystyczną.
Wikipedia
(1.1) Dźwirzyno jest miejscowością wypoczynkową.
(1.1) Główną ulicą Dźwirzyna jest ulica Wyzwolenia.
(1.1) Dźwirzyno leży nad jeziorem Resko Przymorskie i nad Morzem Bałtyckim.
Wiktionary
IPA: d͡ʑvʲiˈʒɨ̃nɔ, AS: ʒ́vʹižỹno
Wiktionary
przym. dźwirzyński
rzecz. dźwirzynianin m., dźwirzynianka ż.
Wiktionary
dotyczący Dźwirzyna, kąpieliska nad Morzem Bałtyckim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Dźwirzyna, związany z Dźwirzynem
Wiktionary
rzecz. Dźwirzyno n., dźwirzynianin m., dźwirzynianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzwiczki
Wiktionary
(1.1) dwiyrka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drzwi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. drzwi
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dzwola – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Dzwola.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 897 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Dzwola (wieś)
SJP.pl
1. instrument odlany z metalu, pusty w środku, o kształcie kielicha;
2. dźwięk wydawany przez dzwon; dzwonienie;
3. element konstrukcyjny różnych urządzeń technicznych, zwykle kształtu cylindrycznego, zamknięty od góry, bez dna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży metalowy przedmiot, który uderzany wydaje dźwięk;
(1.2) dźwięk dzwonu (1.1)
(1.3) techn. element różnych urządzeń technicznych, zwykle w kształcie cylindrycznym, zamknięty od góry, bez dna
(1.4) pot. niegroźny wypadek drogowy, kolizja lub stłuczka
(1.5) hist. wojsk. główna część hełmu chroniąca większą część głowy;
(1.6) zob. dzwony.
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. zob. dzwono.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dźwięk dzwonu codziennie wzywał mieszkańców wsi na poranną mszę.
(1.2) Z daleka było słychać dzwon.
(1.4) Cholera! Miałem wczoraj dzwona nowym autem!
Wiktionary
IPA: d͡zvɔ̃n, AS: ʒvõn
Wiktionary
rzecz. dzwony nmos., dzwonko n., dzwonnica ż., dzwonnik m., dzwonienie n., zadzwonienie n., wydzwanianie n., wydzwonienie n., oddzwanianie n., oddzwonienie n., podzwonne n., dzwoniec m.
:: zdrobn. dzwonek m., dzwoneczek m.
czas. dzwaniać, dzwonić ndk., zadzwonić dk., wydzwaniać ndk., wydzwonić dk., oddzwaniać ndk., oddzwonić dk.
przym. dzwonowy, dzwonowaty, dzwonkowaty, dzwonczany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gwara. karc. karowy
Wiktionary
rzecz. dzwon, dzwonek
przym. dzwonkowy, dzwonny
Wiktionary
(1.1) karowy, dzwonkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: dzwonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) liter. film. bohaterka filmów, książek i komiksów związanych z Piotrusiem Panem
Wiktionary
Dzwoneczek, Blaszany Dzwoneczek (ang. Tinker Bell) – postać fikcyjna, bohaterka sztuki teatralnej i powieści Piotruś Pan szkockiego pisarza J.M. Barriego, jej licznych filmowych ekranizacji oraz dzieł nią inspirowanych. Wróżka, przyjaciółka Piotrusia Pana.
Wikipedia
zdrobnienie od: dzwonek
SJP.pl
podobny kształtem do dzwoneczka
SJP.pl
przymiotnik od: dzwoneczek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dzwoneczkiem, dotyczący dzwoneczka
Wiktionary
rzecz. dzwoneczek m., dzwonek mrz., dzwonnica ż.
Wiktionary
roślina z rodziny dzwonkowatych, rosnąca w Europie środkowo-wschodniej i w Azji
SJP.pl
Dzwonecznik (Adenophora Fisch.) – rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych. Obejmuje 62 gatunki. Występują głównie w Azji Wschodniej, jedynie dwa gatunki rosną dziko w Europie. W Polsce rośnie dziko jeden gatunek – dzwonecznik wonny A. liliifolia. Rośliny te rosną w widnych lasach i w zbiorowiskach trawiastych. Kwiaty zapylane są zwykle przez pszczoły.
Wikipedia
1. przyrząd wydający brzęczący dźwięk, używany do sygnalizacji;
2. dźwięk dzwonka; dzwonienie;
3. potocznie: sygnał oznaczający koniec lub początek lekcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dzwon
(1.2) mały dzwon
(1.3) urządzenie sygnalizacyjne, często elektryczne, np. przy drzwiach wejściowych, w szkole, teatrze, przy rowerze
(1.4) dźwięk dzwonka (1.2-3), sygnał dzwonkiem (1.2-3)
(1.5) karc. jeden z kolorów karcianych
(1.6) przedmiot przypominający kształtem dzwon
(1.7) bot. nazwa systematyczna|Campanula|L.|ref=tak., roślina o dużych, najczęściej niebieskich kwiatach
(1.8) bot. lud. dziurawiec
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wśród pamiątek po babci jest mosiężny dzwonek.
(1.3) Kupiliśmy nowy dzwonek, bo poprzedniego nie było za dobrze słychać.
(1.4) Chodźmy, bo już dzwonek na lekcję.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zvɔ̃nɛk, AS: ʒvõnek
Wiktionary
rzecz. dzwon m., dzwonko n., dzwonnica ż., dzwonnik m., podzwonne n., dzwoneczek m., dzwonienie n., zadzwonienie n.
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk.
przym. dzwonczany, dzwoneczkowy, dzwonkowaty, dzwonowy
Wiktionary
(1.1) dzwoneczek m.
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|zwónek.
(1.5) karo, szel
(1.7) kampanula
Wiktionary
dawniej:
1. rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem dzwonów; ludwisarz;
2. osoba zajmująca się dawniej dzwonieniem w dzwony; dzwonnik
SJP.pl
przypominający kształtem dzwon
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadzwonić)
(1.1) wywoływać dźwięk za pomocą dzwonu lub dzwonka
(1.2) wywoływać dźwięk uderzając w metaliczny przedmiot
(1.3) o dzwonie, dzwonku, telefonie: wydawać dźwięk
(1.4) pot. telekom. telefonować, próbować nawiązać połączenie telefoniczne
(1.5) wywoływać uczucie nieprzyjemnego dźwięku w uszach
Wiktionary
(1.1) Helena dzwoniła na próżno – nikt nie zareagował.
(1.3) Gdy zadzwonił telefon, wybuchła kłótnia o to, kto ma odebrać.
(1.4) Tylu klientów dzwoniło z reklamacjami, że w końcu firma wyrejestrowała numer.
(1.5) W czasie ataku choroby morskiej dzwoni mi w uszach i mam okropne zawroty głowy.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zvɔ̃ɲit͡ɕ, AS: ʒvõńić
Wiktionary
rzecz. dzwony nmos., dzwon mrz., dzwonek mrz., dzwonnica ż., dzwonnik mos., dzwoneczek mrz., dzwono n., dzwonko n., dzwonienie n., dodzwonienie n., dodzwanianie n., obdzwonienie n., obdzwanianie n., oddzwonienie n., oddzwanianie n., podzwonienie n., podzwanianie n., przedzwonienie n., przedzwanianie n., przydzwonienie n., przydzwanianie n., rozdzwonienie n., rozdzwanianie n., wydzwonienie n., wydzwanianie n., zadzwonienie n., zdzwonienie n., zdzwanianie n.
czas. dzwaniać, dodzwonić dk., dodzwaniać ndk., obdzwonić dk., obdzwaniać ndk., oddzwonić dk., oddzwaniać ndk., podzwonić dk., podzwaniać ndk., przedzwonić dk., przedzwaniać ndk., przydzwonić dk., przydzwaniać ndk., rozdzwonić dk., rozdzwaniać ndk., wydzwonić dk., wydzwaniać ndk., zadzwonić dk., zdzwonić się dk., zdzwaniać się ndk.
przym. dzwonowy, dzwonkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zwónić.
(1.4) telefonować
Wiktionary
ptak z rzędu wróblowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. oliwkowozielony ptak wielkości wróbla;
Wiktionary
Dzwoniec (zwyczajny) (Chloris chloris) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae)
Wikipedia
(1.1) Marzeniem jest wszystkich miasteczkowych ptaszników zastawiać w tym zakątku sidła na wilgi, kraski, dzwońce, drozdy, jemiołuchy – dostęp wszakże do pustelni równie trudny od strony wody, jak lądu.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zvɔ̃ɲɛt͡s, AS: ʒvõńec
Wiktionary
rzecz. dzwon mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wywoływanie dźwięku za pomocą dzwonu lub dzwonka
(1.2) wywoływanie dźwięk uderzając w metaliczny przedmiot
(1.3) wydawanie dźwięku przez dzwon, dzwonek lub telefon
(1.4) pot. telefonowanie, próba nawiązania połączenia telefonicznego
(1.5) uczucie nieprzyjemnego dźwięku w uszach
Wiktionary
IPA: d͡zvɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ʒvõńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. dzwony nmos., dzwon mrz., dzwonek mrz., dzwonnica ż., dzwonnik mos., dzwoneczek mrz., dzwono n., dzwonko n., dodzwonienie n., dodzwanianie n., obdzwonienie n., obdzwanianie n., oddzwonienie n., oddzwanianie n., podzwonienie n., podzwanianie n., przedzwonienie n., przedzwanianie n., przydzwonienie n., przydzwanianie n., rozdzwonienie n., rozdzwanianie n., wydzwonienie n., wydzwanianie n., zadzwonienie n., zdzwonienie n., zdzwanianie n.
czas. dzwaniać, dzwonić ndk., dodzwonić dk., dodzwaniać ndk., obdzwonić dk., obdzwaniać ndk., oddzwonić dk., oddzwaniać ndk., podzwonić dk., podzwaniać ndk., przedzwonić dk., przedzwaniać ndk., przydzwonić dk., przydzwaniać ndk., rozdzwonić dk., rozdzwaniać ndk., wydzwonić dk., wydzwaniać ndk., zadzwonić dk., zdzwonić się dk., zdzwaniać się ndk.
przym. dzwonowy, dzwonkowy
Wiktionary
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny dzwonkowatych, z rzędu dzwonkowców, obejmujący ponad 55 gatunków
SJP.pl
Dzwonkowiec, kodonopsis, dzwonistęp (Codonopsis Wall.) – rodzaj roślin z rodziny dzwonkowatych. Obejmuje 42, 46 lub 53 gatunki. Różnice w liczbie zaliczanych tu gatunków wiążą się z włączaniem lub wyodrębnianiem roślin z różnych rodzajów, w innych ujęciach przedstawianych jako synonimy (np. Himalocodon, Pankycodon, Pseudocodon). Rośliny te występują w środkowej i wschodniej Azji na obszarze od Himalajów po Japonię i Jawę (24 gatunki są endemitami Chin). Zasiedlają zbiorowiska trawiaste, zaroślowe, widne lasy i miejsca skaliste. Kwiaty zapylane są przez pszczoły, kwitnące w kolorze zielonym – także przez osy.
Wikipedia
perkusyjny instrument muzyczny używany w orkiestrach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) muz. instrument muzyczny, w którym dźwięk wydobywa się przez uderzanie pałeczkami w metalowe płytki;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Moluccella|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (nazwa systematyczna|Lamiaceae|ref=tak.)
(1.3) pot. żart. męskie genitalia
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od dzwonek
Wiktionary
Dzwonki (orkiestrowe) (wł. campanelli, skrót: cmpl.) – instrument muzyczny z rodziny idiofonów, znany również jako Glockenspiel (z niem. "gra dzwonków").
Dzwonki bywają mylnie nazywane cymbałkami (cymbały to instrument strunowy, a nie idiofon).
Wikipedia
IPA: ˈd͡zvɔ̃ŋʲci, AS: ʒvõŋʹḱi
Wiktionary
(1.1) pot. cymbałki
(1.2) gniazdeczka
(1.3) orzeszki, klejnoty
Wiktionary
kawałek ryby pociętej poprzecznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. ryb. kawałek wypatroszonej ryby pokrojonej w poprzek
(1.2) daw. karc. karo, dzwonek
Wiktionary
(1.1) Nałożył sobie kolejne dzwonko szczupaka.
Wiktionary
IPA: ˈd͡zvɔ̃nkɔ, AS: ʒvõnko
Wiktionary
zob. dzwonek.
Wiktionary
(1.1) dzwono
Wiktionary
1. przypominający kształtem albo dźwiękiem dzwonek;
2. o cechach dzwonkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Dzwonkowate (Campanulaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu astrowców (Asterales). Obejmuje 84 rodzaje z 2389 gatunkami. Rośliny te są rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, nie występują także na obszarach wielkich pustyń.
Rośliny z tej rodziny wykorzystywane są głównie jako ozdobne. Niektóre są jadalne i stosowane jako lecznicze.
Wikipedia
1. przypominający kształtem albo dźwiękiem dzwonek;
2. o cechach dzwonkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający dzwonek, w kształcie dzwonka
Wiktionary
rzecz. dzwon, dzwoneczek, dzwonek, dzwonkowate
przysł. dzwonkowato
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny dzwonkówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców; wieruszkowate
SJP.pl
Dzwonkówkowate, wieruszkowate (Entolomataceae Kotl. & Pouzar) – rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców.
Wikipedia
o cechach dzwonkówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: dzwonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. część budynku (najczęściej wieża) lub osobna budowla, konstrukcja przeznaczone do zawieszania dzwonów;
Wiktionary
Dzwonnica – budowla lub jej część, w której zawieszono dzwony, mająca charakter sakralny (np. dzwonnice przy kościołach lub cerkwiach) lub świecki (np. miejskie wieże strażnicze – beffroi lub wieże ratuszowe). Najczęściej występuje w postaci wieży, murowanej lub drewnianej. Niekiedy spotyka się dzwonnice w formie ściany z otworami, są to tzw. dzwonnice parawanowe.
Wikipedia
(1.1) Konserwator zabytków postuluje jak najszybsze przeprowadzenie prac remontowych przy dzwonnicy.
Wiktionary
IPA: ˌd͡zvɔ̃nˈɲit͡sa, AS: ʒvõnńica
Wiktionary
rzecz. dzwonnik m., dzwon m., dzwonek m., dzwoneczek m., dzwonienie n., zadzwonienie n., podzwonne n., dzwony nmos.
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk.
przym. dzwonowy, dzwonkowy, dzwoneczkowy
Wiktionary
osoba bijąca w dzwony w dzwonnicy, kościele itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mający za zadanie dzwonienie dzwonem kościelnym w dzwonnicy;
(1.2) muz. muzyk grający na dzwonach
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa kilku gatunków ptaków z rodzaju nazwa systematyczna|Procnias|ref=tak.
Wiktionary
Dzwonnik – osoba obsługująca dzwon kościelny, mająca za zadanie dzwonienie w dzwonnicy w określonych porach dnia oraz podczas nabożeństw.
Dzwonnikami w pierwszych wiekach polskiego chrześcijaństwa, byli duchowni. Począwszy od wczesnego średniowiecza, w języku łacińskim osoby te określano najczęściej mianem campanator oraz signator, przy czym sygnator był najważniejszym dzwonnikiem w większym zespole lub urzędnikiem nadzorującym dzwony.
Wikipedia
IPA: ˈd͡zvɔ̃ɲːik, AS: ʒvõ•ńik
Wiktionary
rzecz. dzwon m., dzwonek m., dzwoneczek m., dzwonnica ż., dzwonienie n., podzwonne n., zadzwonienie n., wydzwanianie n., wydzwonienie n., wdzwadzanie n., wdzwonienie n.
:: fż. dzwonniczka ż.
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk., wydzwaniać ndk., wydzwonić dk., wdzwaniać ndk., wdzwonić dk.
przym. dzwonowy, dzwonowaty, dzwonkowy, dzwonnicowy
Wiktionary
poetycko: dźwięczny, dzwoniący
SJP.pl
1. część drewnianego obwodu koła u wozu
2. kawał ryby powstały przez przecięcie jej w poprzek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. wystająca, środkowa część drewnianego koła u wozu umocowana na osi
(1.2) coś kształtem przypominającego krąg, pierścień lub zwój
(1.3) kulin. ryb. zob. dzwonko.
Wiktionary
rzecz. dzwonko n., dzwonienie n.
czas. dzwonić
Wiktionary
(1.3) dzwonko
Wiktionary
podobny kształtem do dzwonu
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: dzwon
SJP.pl
spodnie o nogawkach rozszerzanych od kolan w dół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. spodnie rozszerzone poniżej kolan
(1.2) eufem. grub. męskie genitalia
(1.3) muz. zob. dzwony rurowe.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: dzwon
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈd͡zvɔ̃nɨ, AS: ʒvõny
Wiktionary
rzecz. dzwon m., dzwonnik m., dzwonnica ż., dzwoneczek m., podzwonne n., dzwonienie n., zadzwonienie n., wydzwanianie n., wydzwonienie n., wdzwanianie n., wdzwonienie n.
czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk., wydzwaniać ndk., wydzwonić dk., wdzwaniać ndk., wdzwonić dk.
przym. dzwonowy, dzwonowaty, dzwonkowy
Wiktionary
przemysłowe urządzenie do barwienia tkanin; barwiarka zwrotna
SJP.pl
kaukaski jeździec; dżigit
SJP.pl
Dżygit (słowo pochodzenia tureckiego, przejęte z rosyjskiego) – kaukaski jeździec konny, góral, czasem wojownik lub rozbójnik, świetnie panujący nad koniem. Najważniejsze jego atrybuty to kindżał i papacha (futrzana czapka).
Na Kaukazie określenie kogoś mianem dżygita jest komplementem, wyrazem uznania dla jego sprawności, odwagi i męskości.
Dżygitami, ze względu na ich umiejętności jeździeckie, nazywano także Kozaków.
Wikipedia
popisy akrobatyczne w jeździe konnej, wywodzące się z Kaukazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) popisy akrobatyczne na koniach, najczęściej wykonywane przez Kozaków i górali kaukaskich
Wiktionary
(1.1) Przedstawienie znakomitego rosyjskiego cyrku zakończyła dżygitówka w wykonaniu zespołu z Ukrainy.
Wiktionary
IPA: ˌd͡ʒɨɟiˈtufka, AS: ǯyǵitufka
Wiktionary
rzecz. dżygit mos.
Wiktionary
wyraz naśladujący odgłos dzwonka
SJP.pl
wykrzyknik onomatopeiczny
(1.1) pot. dźwięk. krótki, brzęczący dźwięk, onomatopeja naśladująca dzwonek np. roweru
Wiktionary
(1.1) Zrobił dzwonkiem: dzyń, dzyń, dzyń, ale i tak starowinka wszedł mu pod koło.
Wiktionary
(1.1) dziń
Wiktionary
potocznie: coś zwisającego lub wystającego z czegoś, np. frędzel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. coś luźno zwisającego lub odstającego
Wiktionary
(1.1) Tam masz taki dzyndzel, za który trzeba pociągnąć.
Wiktionary
rzecz. dzyndzelek mrz.
Wiktionary
(1.1) pot. dinks, dynks, tenteges, pipsztyk, ustrojstwo, fincykluchy, pizdryk, wihajster; grub. pierdolnik
Wiktionary
wystający element, za który można pociągnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dzyndzel
(1.2) mały dzyndzel
Wiktionary
(1.1) Tam znajdziesz taki dzyndzelek, za który musisz lekko pociągnąć.
Wiktionary
rzecz. dzyndzel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grub. prostytutka
(1.2) grub. srom
Wiktionary
IPA: ˌd͡zɨ̃nd͡zɛˈlɔxa, AS: ʒỹnʒeloχa
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
(1.2) zob. srom.
Wiktionary
potocznie:
1. brelok, wisior;
2. sterczące zakończenie beretu; antenka
SJP.pl
potocznie: wisząca ozdoba lub wiszący element czegoś; dzyndzel
SJP.pl
krótki, rozpoznawalny przerywnik dźwiękowy, używany zwykle w radiu lub telewizji jako autoreklama; dżingiel, dżingel, jingle, jingiel
SJP.pl
(ok. 1155-1227) władca mongolski; Czyngis-chan
SJP.pl
napastliwy szowinizm, arogancki nacjonalizm, zwłaszcza połączony z wojowniczą polityką zagraniczną; dżingoizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dżyzakiem, dotyczący Dżyzaku
Wiktionary
rzecz. Dżyzak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Uzbekistanie, stolica wilajetu dżyzackiego;
Wiktionary
Dżyzak (uzb. Jizzax) – miasto w Uzbekistanie, nad rzeką Sanzar. Liczy 138,4 tys. mieszkańców (2004). Stolica wilajetu dżyzackiego.
Miasto jest ośrodkiem przemysłu materiałów budowlanych, elektrotechnicznego, maszynowego, chemicznego, lekkiego i spożywczego. Znajduje się tu także wyższa szkoła pedagogiczna. Dżyzak wzmiankowany jest już od X wieku. W pobliżu miasta znajduje się Park Narodowy Zaamin.
Wikipedia
przym. dżyzacki
Wiktionary
skrót od: długość (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); dług.
SJP.pl
skrót
(1.1) = długość
Wiktionary
(1.1) Dojazd do parku umożliwi wybudowana droga o dł. 450 m, przy której powstanie zatoka parkingowa na 100 miejsc w tym miejsca postojowe dla osób niepełnosprawnych.
Wiktionary
1. powodować niemożenie oddychania; dusić, gnieść;
2. przenośne:
a) tłumić (np. powstanie);
b) uciskać (np. obywateli);
3. techn. regulować przepływ gazu, cieczy dzięki odpowiednim urządzeniom;
4. dławić się - czuć dławienie, być dławionym
SJP.pl
1. powodować niemożenie oddychania; dusić, gnieść;
2. przenośne:
a) tłumić (np. powstanie);
b) uciskać (np. obywateli);
3. techn. regulować przepływ gazu, cieczy dzięki odpowiednim urządzeniom;
4. dławić się - czuć dławienie, być dławionym
SJP.pl
czasownik
(1.1) uniemożliwiać swobodne oddychanie, tamować oddech, powodować krztuszenie się
(1.2) dusić kogoś
(1.3) tłumić lub likwidować coś
(1.4) prześladować coś, gnębić
Wiktionary
(1.3) Gdzie tylko dławią prawdę z jednej strony, tam jej zawsze wolny oddech zostawiają z drugiej.
Wiktionary
rzecz. dławienie n., zadławienie n., udławienie n., dławisz m.
Wiktionary
dławica piersiowa - choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca; stenokardia; dusznica bolesna
SJP.pl
Wikipedia
związany z dławicą, dotyczący dławicy
SJP.pl
gwarowo: organista
SJP.pl
choroba zakaźna; krup
SJP.pl
Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.
W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dławić.
Wiktionary
Dławienie jest zjawiskiem zmniejszenia się ciśnienia płynu przy przepływie przez przeszkodę w postaci zwężenia przekroju (np. przez zawór lub tarczę z otworem zainstalowana w przewodzie). Przy przepływie przez przewężenie prędkość płynu (szczególnie gazów) zwiększa się, ciśnienie i temperatura spadają. Za przewężeniem prędkość strugi gazu zmniejsza się na skutek tarcia wewnętrznego. Równocześnie podwyższa się temperatura i w pewnym stopniu ciśnienie, jednak nie osiąga ona wartości występującej przed przewężeniem.
Wikipedia
czas. dławić
rzecz. dławisz mrz.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny bocianów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak brodzący z rodzaju nazwa systematyczna|Mycteria|Linnaeus|ref=tak.;
Wiktionary
Mycteria – rodzaj ptaków z rodziny bocianów (Ciconiidae).
Wikipedia
IPA: dwaˈvʲiɡat, AS: du̯avʹigat
Wiktionary
rzecz. dławigady nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Mycteria|ref=tak., rodzaj ptaków z rodziny bocianowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: dławigad
Wiktionary
IPA: ˌdwavʲiˈɡadɨ, AS: du̯avʹigady
Wiktionary
rzecz. dławigad m.
Wiktionary
1. cewka elektryczna o dużej indukcyjności;
2. przedstawiciel monotypowej rodziny ptaków z rzędu wróblowych; dziwogon
SJP.pl
Dławik – cewka indukcyjna zapobiegająca nagłym zmianom natężenia prądu elektrycznego lub służąca do ograniczenia prądu przemiennego bez strat mocy, jakie występowałyby gdyby elementem ograniczającym była rezystancja. Dławiki zwykle zawierają rdzenie ferromagnetyczne, choć mogą być też cewkami bez rdzenia (powietrznymi).
Wikipedia
1. cewka elektryczna o dużej indukcyjności;
2. przedstawiciel monotypowej rodziny ptaków z rzędu wróblowych; dziwogon
SJP.pl
pnącze o małych, pomarańczowych owocach z rodziny trzmielinowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Celastrus|L.|ref=tak. rodzaj roślin z rodzaju dławiszowców;
(1.2) bot. roślina z rodzaju dławisz (1.1)
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. oznajm. od dławić
Wiktionary
Dławisz (Celastrus L.) – rodzaj roślin z rodziny dławiszowatych. Należy do niego około 30–40 gatunków. Występują one głównie w strefie międzyzwrotnikowej, rzadziej umiarkowanej na obu kontynentach amerykańskich (w Ameryce Północnej tylko dławisz amerykański i okrągłolistny), na Madagaskarze, w południowej i wschodniej Azji (tu największe zróżnicowanie, tylko w Chinach jest 16 endemitów) oraz w Australii i na wyspach Oceanii. Są to rośliny leśne.
Wikipedia
(1.1) Dławisz jest najcenniejszym pnączem o ozdobnych owocach.
Wiktionary
rzecz. dławiszowiec m., dławiszowce nmos., dławiszowate nmos., dławik m., dławienie n., udławienie n., zadławienie n., dławnica ż., dławica ż.
czas. dławić ndk., udławić dk., zadławić dk.
przym. dławiszowaty, dławikowy, dławicowy
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu dławiszowców
SJP.pl
Dławiszowate (Celastraceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu dławiszowców (Celastrales). Obejmuje 94 rodzaje z ok. 1400 gatunkami. We florze Polski reprezentowana jest tylko przez rosnącą dziko trzmielinę (Euonymus) i dziewięciornika (Parnassia) oraz uprawianego dławisza (Celastrus). Są to w większości drzewa i krzewy, rzadko rośliny zielne, szeroko rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy). Największa liczba przedstawicieli występuje w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Zasiedlają bardzo różne siedliska, od wilgotnych lasów, poprzez zbiorowiska trawiaste i wydmy po pustynie.
Wikipedia
o cechach dławiszowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie uszczelniające przepust między otworem i ruchomym elementem przechodzącym przez ten otwór; dławik
SJP.pl
przymiotnik od: dławnica
SJP.pl
dawniej:
1. duszony, dławiony;
2. duszny, wypełniony zaduchem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dług
Wiktionary
(1.1) Jak mi dłóg wrócisz oroz, to ci nie bydym broł procentu.
Wiktionary
część ciała ludzkiego umieszczona na końcu ręki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. powierzchnia ręki pozbawiona owłosienia i mająca linie papilarne;
(1.2) pot. ręka – część kończyny górnej człowieka od nadgarstka do końca palców
Wiktionary
Dłoń (łac. palma manus) – u naczelnych okolica ciała obejmująca powierzchnię przednią (w pozycji anatomicznej) śródręcza (od dalszej linii zgięcia skóry na nadgarstku do międzypalcowych fałdów skórnych). W tym ujęciu do dłoni nie zaliczają się powierzchnie przednie palców i nadgarstka, natomiast razem z nią tworzą powierzchnię dłoniową ręki. Skóra dłoni jest gruba, nieprzesuwalnie połączona z podłożem, pozbawiona owłosienia, z wyraźnie rozwiniętym rysunkiem listewek i bruzd międzybrodawkowych (linii papilarnych).
Wikipedia
(1.1) Najczęściej przewlekła neuropatia cukrzycowa atakuje nerwy stóp i nóg, nieco rzadziej nerwy dłoni i ramion.
(1.1) Miał złamanych kilka żeber i dłoń lewej ręki.
Wiktionary
IPA: dwɔ̃ɲ, AS: du̯õń
Wiktionary
rzecz. dłoniak m., dłonica ż., dłoniatka ż.
przym. dłoniowy, dłonny, dłoniasty, dłoniowaty
przysł. dłoniasto
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) ręka
meronimy.
(1.1) kciuk, nadgarstek, palec, śródręcze
pokrewne.
rzecz. dłoniak m., dłonica ż., dłoniatka ż.
przym. dłoniowy, dłonny, dłoniasty, dłoniowaty
przysł. dłoniasto
frazeologia.
jasno jak na dłoni • pomocna dłoń • mieć serce na dłoni • czytać z dłoni
etymologia.
etym|prasł|*dolnь.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) palm
* arabski: (1.1) كف m. (kaff)
* baskijski: (1.1) ahur, esku-ahur
* białoruski: (1.1) далонь ż.; (1.2) далонь ż., рука ż.
* chorwacki: (1.1) dlan m.
* czeski: (1.1) dlaň ż.
* dolnołużycki: (1.1) dłoń ż.
* duński: (1.1) hånd w.
* esperanto: (1.1) manplato, polmo
* fiński: (1.1) käsi
* francuski: (1.1) paume ż.
* galicyjski: (1.1) palma ż.
* gocki: (1.1) 𐌷𐌰𐌽𐌳𐌿𐍃 ż.
* górnołużycki: (1.1) dłóń ż.
* hiszpański: (1.1) palma ż. (de la mano)
* inuktitut: (1.1) ᐊᒡᒐᒃ
* islandzki: (1.1) hönd ż.
* jidysz: (1.1) דלאָניע ż. (dlonje)
* jugorusiński: (1.1) длань ż.
* karaimski: (1.1) авуч
* kaszubski: (1.1) dłóń ż.
* niemiecki: (1.1) Handinnenseite ż., Handfläche ż., Handteller m.
* norweski (bokmål): (1.1) hånd m./ż.
* nowogrecki: (1.1) παλάμη ż.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|dłoń., dłonie: PJM|dłonie.}}
* połabski: (1.1) dlån
* portugalski: (1.1) palma ż.
* rosyjski: (1.1) ладонь ż., длань ż., долонь ż.; (1.2) рука ż., кисть руки ż.
* slovio: (1.1) dlan (длан)
* słowacki: (1.1) dlaň
* staroegipski: (1.1) 20px|link=ꜥ (ꜥ)
* suahili: (1.1) kofi
* szwedzki: (1.1) handflata
* turecki: (1.1) el
* tuvalu: (1.1) alofilima, laulau lima
* ukraiński: (1.1) долоня ż., долонь ż.
* wepski: (1.1) käzi
* węgierski: (1.1) tenyér; (1.2) kéz
* włoski: (1.1) mano ż., palma ż.
źródła.
== dłoń (język dolnołużycki.) ==
thumb|dłoń (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dłoń
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
leszcz używany do zarybiania
SJP.pl
przypominający kształtem dłoń
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kształt dłoni, przypominający dłoń
Wiktionary
(1.1) Roślina miała wielkie, dłoniaste liście i żółte kwiaty.
Wiktionary
rzecz. dłoń ż.
Wiktionary
rękawica ochronna niemająca palców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt dłoni, wyglądający jak dłoń
(1.2) daw. mający długość dłoni
Wiktionary
rzecz. dłoń ż.
Wiktionary
(1.1) dłoniasty
Wiktionary
przymiotnik od: dłoń
SJP.pl
1. drążyć, ryć przy pomocy jakiegoś narzędzia, palca; grzebać;
2. (często lekceważąco) wykonywać jakieś prace, np. przy samochodzie, majsterkować przy czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) drążyć w czymś lub żłobić
(1.2) pot. wykonywać jakąś pracę długo i starannie
Wiktionary
(1.1) To normalne, że dzieci dłubią w nosie.
(1.2) Teraz żona jeździ matizem na co dzień a ja wybieram się na zloty użytkowników do Wrocławia i hobbystycznie sobie przy nim dłubię.
Wiktionary
IPA: ˈdwubat͡ɕ, AS: du̯ubać
Wiktionary
rzecz. dłubanka ż., dłubanina ż., dłubek m., dłubacz m., dłubaczka ż., dłubanie n., wydłubanie n., wydłubywanie n.
czas. wydłubywać ndk., wydłubać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. ktoś, kto wykonuje jakąś czynność zbyt drobiazgowo;
2. ktoś, kto zajmuje się wąską dziedziną wiedzy
SJP.pl
narzędzie używane przy wykonywaniu odwiertów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dłubać.
Wiktionary
rzecz. wydłubanie n., wydłubywanie n., dłubek m., dłubacz m., dłubaczka ż., dłubanka ż., dłubanina ż.
czas. dłubać ndk., wydłubywać ndk., wydłubać dk.
Wiktionary
żmudna robota
SJP.pl
łódź zrobiona z jednego pnia drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. prymitywna łódka wykonana z wydrążonego pnia drzewa;
Wiktionary
Dłubanka – najstarsza forma łodzi, zrobiona z wyżłobionego pnia drzewa. Prawdopodobnie zostały one wynalezione w ósmym tysiącleciu przed naszą erą, ale niektóre plemiona zamieszkujące lasy tropikalne (np. dorzecze Amazonki) do dziś ich używają.
Wikipedia
(1.1) Nawet jeśli publiczność sądziła, że „dzicy” zachowują się całkowicie „naturalnie” – jedli, kąpali się, tańczyli, robili dłubankę z pnia drzewa – widowisko było w dużej mierze reżyserowane.
Wiktionary
IPA: dwuˈbãnka, AS: du̯ubãnka
Wiktionary
rzecz. dłubanina ż., dłubek mos., dłubacz mos., dłubaczka ż., dłubanie n., wydłubanie n., wydłubywanie n., podłubanie n.
czas. dłubać ndk., wydłubywać ndk., wydłubać dk., podłubać dk.
Wiktionary
człowiek który pracuje powoli, z drobiazgową dokładnością
SJP.pl
wydrążyć, wyżłobić za pomocą jakiegoś narzędzia
SJP.pl
pracownik obsługujący dłutarkę
SJP.pl
pożyczka; zobowiązanie dłużnika; przenośnie: obowiązek moralny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co zostało do oddania lub zapłacenia po wzięciu pożyczki lub na podstawie innej umowy;
(1.2) przen. zobowiązanie moralne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojciec lekkomyślnie zaciągał długi, które teraz muszą spłacać jego dzieci.
Wiktionary
IPA: dwuk, AS: du̯uk
Wiktionary
rzecz. zadłużenie n., dłużnik m., dłużniczka ż.
czas. zadłużać ndk., zadłużyć dk.
przym. dłużny
Wiktionary
(1.1) zobowiązanie, wierzytelność, należność, niedopłata, reg. śl. reszt.; reg. śl. rest., gw-pl|Śląsk Cieszyński|dłóg.
Wiktionary
skrót od: długość (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); dł.
SJP.pl
długaśny;
1. potocznie: bardzo długi;
2. żartobliwie: wysoki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: długodystansowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. sport. długodystansowiec
Wiktionary
IPA: ˈdwuɡas, AS: du̯ugas
Wiktionary
długawy;
1. potocznie: bardzo długi;
2. żartobliwie: wysoki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgrub. pot. bardzo długi
Wiktionary
(1.1) Wyjrzałem przez okno i zobaczyłem długaśny granatowy wóz (…)
(1.1) Ze złością uderzał w klawisze, wystukując długaśny numer.
(1.1) Wraz z Witkiem, Wieśkiem i Zenkiem siedzieliśmy w połowie sali, z niezłym widokiem na scenę, na której ustawiono długaśne prezydium, w którym królował Władysław Gomułka.
Wiktionary
rzecz. długość ż.
przym. długi
Wiktionary
(1.1) długachny
Wiktionary
potocznie: trochę za długi; przydługi
SJP.pl
1. odznaczający się ponadprzeciętną odległością pomiędzy skrajnymi punktami, ciągnący się na znaczną odległość;
2. mierzący wzdłuż, często w połączeniu z jednostkami liczbowymi (np. pomieszczenie długie na 7 metrów);
3. trwający znaczny czas, długotrwały;
4. żartobliwie, o człowieku: wysoki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający znaczny wymiar podłużny (długość)
(1.2) trwający znaczny czas
(1.3) żart. o człowieku: wysoki
(1.4) pot. używany przy określaniu długości lub czasu, jw.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: dług
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Bardzo podobają mi się dziewczyny z długimi włosami.
(1.2) Czekało nas długie oczekiwanie.
(1.3) Mój syn jest już taki długi, że chyba nas przerośnie.
(1.4) Ta uliczka jest długa tylko na 100 metrów, a więc jest bardzo krótka.
Wiktionary
IPA: ˈdwuɟi, AS: du̯uǵi
Wiktionary
rzecz. przedłużacz mrz., długość ż., dłużyzna ż., dłużyca ż.
czas. wydłużyć, przedłużać, przedłużyć
przym. długachny, długaśny
przysł. długo, wzdłuż
przyim. wzdłuż
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dugi.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|dugi.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na znaczną długość
(1.2) przez, na znaczny czas
Wiktionary
(1.1) Pole ciągnęło się długo i szeroko.
(1.2) Wyjeżdżam na bardzo długo.
Wiktionary
IPA: ˈdwuɡɔ, AS: du̯ugo
Wiktionary
rzecz. długość ż., dłużyzna ż.
przym. długi
czas. wydłużyć, przedłużać, przedłużyć
przyim. wzdłuż
przysł. wzdłuż
Wiktionary
(1.2) długotrwale, przewlekle, bezterminowo, dożywotnio, latami, na wieki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mający długą brodę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długą brodę
Wiktionary
1. gołąbek długoczuby - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych; aborygenek długoczuby;
2. pingwin długoczuby - gatunek pingwina
SJP.pl
biegacz specjalizujący się w biegach na długich dystansach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. biegacz biegający na długich dystansach
Wiktionary
przym. długodystansowy
przysł. długodystansowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest długodystansowe; cecha tych, którzy są długodystansowi
Wiktionary
przym. długodystansowy
przysł. długodystansowo
Wiktionary
1. mający związek z dużymi odległościami, odbywający się na dużej odległości;
2. książkowo: obliczony, zaplanowany na dłuższy czas; długofalowy, długookresowy
SJP.pl
ptak mający długi dziób
SJP.pl
mający długi dziób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada długi dziób
Wiktionary
(1.1) Widzę nurkujące co chwilę tracze nurogęsi, tracze długodziobe i bielaczki.
Wiktionary
1. trwający długo lub zaplanowany na dłuższy czas, mający długi horyzont; długookresowy;
2. związany z długimi falami elektromagnetycznymi
SJP.pl
środowiskowo: długogrająca płyta winylowa mieszcząca do 40 minut muzyki; longplay
SJP.pl
płyta długogrająca - płyta winylowa mieszcząca do 40 minut muzyki; longplay, długograj (środowiskowo)
SJP.pl
mający długą grzywę
SJP.pl
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowość, podłużnogłowość, podłużnogłowie
SJP.pl
Dolichocefalia, długogłowie (gr. dolichós długi + kephalḗ głowa) – cecha anatomiczna głowy (lub czaszki) zwierząt, charakteryzująca się wskaźnikiem głowowym w zakresie 60–76. Głowa takiego zwierzęcia ma o wiele większy wymiar przednio-tylny niż boczny.
Wśród zwierząt dolichocefalią charakteryzują się np. charty borzoje. Wśród ludzi czaszka dolichocefaliczna jest obecnie charakterystyczna zwłaszcza dla Buszmenów i rdzennych Australijczyków.
Wikipedia
w antropologii: człowiek o kształcie głowy wydłużonym ku tyłowi, typowym np. dla rdzennych Australijczyków; podłużnogłowiec
SJP.pl
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowie, podłużnogłowość, podłużnogłowie
SJP.pl
Dolichocefalia, długogłowie (gr. dolichós długi + kephalḗ głowa) – cecha anatomiczna głowy (lub czaszki) zwierząt, charakteryzująca się wskaźnikiem głowowym w zakresie 60–76. Głowa takiego zwierzęcia ma o wiele większy wymiar przednio-tylny niż boczny.
Wśród zwierząt dolichocefalią charakteryzują się np. charty borzoje. Wśród ludzi czaszka dolichocefaliczna jest obecnie charakterystyczna zwłaszcza dla Buszmenów i rdzennych Australijczyków.
Wikipedia
o człowieku: mający kształt głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; podłużnogłowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. mający długie igły
Wiktionary
1. mający długi język;
2. przenośnie: nieumiejący dochować tajemnicy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
igłozwierz długokolcy - gatunek ssaka z rodzaju koendu
SJP.pl
bagniak długokończysty - gatunek mchu z rodziny szmotłochowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający długie kłosy
Wiktionary
trwający wiele lat, wieloletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający wiele lat
Wiktionary
rzecz. długoletniość ż.
Wiktionary
(1.1) wieloletni
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co długoletnie
Wiktionary
przym. długoletni
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający długie liście
Wiktionary
o broni palnej: mający długą lufę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający długą lufę
Wiktionary
film trwający dłużej niż 55 minut; film pełnometrażowy, film długometrażowy, pełnometrażówka, pełnometrażowiec
SJP.pl
film długometrażowy - film trwający dłużej niż 55 minut; film pełnometrażowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o filmie przekraczający 55 minut projekcji
Wiktionary
(1.1) W 1972 na bazie serialu powstał film długometrażowy wyświetlany w kinach.
Wiktionary
(1.1) pełnometrażowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Długomił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Długo- ("długi – rozciągnięty w przestrzeni") i -mił ("miły"). Mogło ono oznaczać "miły ludziom wszędzie na dużym obszarze". Zdrobnieniem tego imienia jest Długosz.
Długomił imieniny obchodzi 21 stycznia i 13 kwietnia.
Wikipedia
Długomir z małżonką; Długomirowie
SJP.pl
Długomir z małżonką; Długomirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Długomira lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Długomił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Długo- ("długi – rozciągnięty w przestrzeni") i -mił ("miły"). Mogło ono oznaczać "miły ludziom wszędzie na dużym obszarze". Zdrobnieniem tego imienia jest Długosz.
Długomił imieniny obchodzi 21 stycznia i 13 kwietnia.
Wikipedia
(1.1) Zdrobnieniem imienia Długomił jest Długosz.
Wiktionary
rzecz. Długosz m.
przym. Długomiłowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Długosz
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Długomiłowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Langlieben) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś na Górnym Śląsku.
Częściami wsi są: Pierzchowice i Żabnik.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Długomiłowice, po jej zniesieniu w gromadzie Reńska Wieś.
Długomiłowice są położone na styku mezoregionów Kotliny Raciborskiej i Płaskowyżu Głubczyckiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Długomiła
Wiktionary
(1.1) W Długomiłowym sadzie rośnie kilka grusz.
Wiktionary
rzecz. Długomił mos.
Wiktionary
gryzoń z rodziny postrzałkowatych; postrzałka
SJP.pl
mający długie nogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długie nogi
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔ̃ˈnɔɟi, AS: du̯ugõnoǵi
Wiktionary
długonos ciernisty - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny długonosowatych; węgorzyk ciernisty
SJP.pl
rodzina słodkowodnych ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Długonosowate (Mastacembelidae) – rodzina słodkowodnych ryb z rzędu szczelinokształtnych (Synbranchiformes).
Wikipedia
mający długi nos
SJP.pl
zwykle o zwierzętach: mający długie nogi; długonogi
SJP.pl
obiektyw długoogniskowy - obiektyw aparatu fotograficznego lub kamery o specjalnym przeznaczeniu, np. teleobiektyw lub obiektyw do zbliżeń
SJP.pl
1. mający długi ogon; długoogonowy;
2. goral długoogoniasty - gatunek ssaka z rodziny krętorogich, zamieszkujący skaliste i trawiaste tereny w pobliżu lasów; goral długoogonowy, goral chiński;
3. suseł długoogoniasty - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
zwykle o liściach: mający długi ogonek, np. buk długoogonkowy, lipa długoogonkowa
SJP.pl
1. mający długi ogon; długoogoniasty;
2. pancernik długoogonowy - gatunek ssaka lądowego z rodziny pancerników; peba;
3. łuskowiec długoogonowy - ssak łożyskowy z rzędu łuskowców;
4. babka długoogonowa - gatunek ryby z rodziny babkowatych;
5. goral długoogonowy - gatunek ssaka z rodziny krętorogich, zamieszkujący skaliste i trawiaste tereny w pobliżu lasów; goral długoogoniasty, goral chiński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma długi ogon
Wiktionary
(1.1) Z szafy wyszedł długoogonowy zwierz i podreptał w stronę kuchni.
Wiktionary
(1.1) długoogoniasty
Wiktionary
1. długo trwający;
2. zaplanowany na dłuższy czas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający przez długi okres lub zaplanowany na długi czas
Wiktionary
(1.1) Przeprowadzono długookresową analizę treści ponad 33200 postów na internetowym forum poświęconym rakowi piersi.
Wiktionary
rzecz. długookresowość ż.
przysł. długookresowo
Wiktionary
(1.1) długotrwały, długoterminowy
Wiktionary
gółka długoostrogowa - gatunek rośliny z rodziny storczykowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. taki, który ma długie palce
Wiktionary
przym. długopalczasty
Wiktionary
mający długie palce; długopalczasty
SJP.pl
mający długie palce; długopalcy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długie palce
Wiktionary
(1.1) Z ziemi wychodziły długopalczaste potwory.
Wiktionary
przym. długopalcowy
Wiktionary
(1.1) długopalcy, długopalcowy
Wiktionary
pęd rozwinięty typowo, o wydłużonych międzywęźlach
SJP.pl
Długopęd – boczny pęd roślin drzewiastych o długich międzywęźlach (odległościach między poszczególnymi liśćmi) i silnym przyroście na długość. Na pędzie takim występują pojedyncze pąki liściowe, rzadko kwiatowe (np. u forsycji). Cechy morfologiczne długopędów odgrywają często istotną rolę przy oznaczaniu gatunków i odmian.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie do pisania, w którym pisze się wymiennymi wkładami z atramentem lub żelem
Wiktionary
Długopis – narzędzie do pisania wynalezione w 1938 roku przez węgierskiego artystę i dziennikarza László Bíró. Po wybuchu wojny uciekł on z ojczyzny i dotarł do Argentyny, gdzie ze swoim bratem George’em (chemikiem) udoskonalali wynalazek. Pierwsza produkcja zaczęła się podczas wojny w Buenos Aires. W roku 1944 László Bíró sprzedał swoje udziały jednemu z akcjonariuszy, który zajął się produkcją na masową skalę. Była ona realizowana na potrzeby pilotów alianckich podczas II wojny światowej, ponieważ długopisem można pisać bez względu na zmiany ciśnienia atmosferycznego.
Wikipedia
(1.1) Wypisał mi się długopis, możesz pożyczyć mi coś do pisania?
Wiktionary
IPA: dwuˈɡɔpʲis, AS: du̯ugopʹis
Wiktionary
rzecz. długopisik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dugopis.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od długopis
Wiktionary
rzecz. długopis m.
Wiktionary
przymiotnik od: długopis
SJP.pl
zaplanowany na długi czas
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Długopole – wieś wielodrożnica w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ.
Wieś królewska, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Długopole-Zdrój (niem. Bad Langenau) – wieś uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Wikipedia
przymiotnik od: Długopole-Zdrój
SJP.pl
o ubraniu: mający długie poły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o ubiorze mający długie poły
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający długie pręciki
Wiktionary
delfin długopyski - gatunek delfina; delfin zwyczajny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma długie płatki
Wiktionary
waleń z podrzędu fiszbinowców; humbak, długopłetwowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Megaptera|Gray|ref=tak., rodzaj morskiego ssaka z rodziny płetwalowatych
(1.2) zool. waleń z rodzaju długopłetwiec (1.1)
Wiktionary
(1.2) Zimą długopłetwce odżywiają się rezerwami tłuszczu.
Wiktionary
(1.2) humbak
Wiktionary
waleń z podrzędu fiszbinowców; humbak, długopłetwiec
SJP.pl
1. grindwal długopłetwy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych;
2. tuńczyk długopłetwy - gatunek ryby z rodziny makrelowatych; tuńczyk biały, tuńczyk albakora;
3. stadnik (bystrzyk, alestes) długopłetwy - gatunek ryby z rodziny alestesowatych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający długą płetwę
Wiktionary
(1.1) W akwarium pływała jakaś długopłetwa pomarańczowoczerwona ryba.
Wiktionary
mający długie ramiona
SJP.pl
mający długie ręce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma długie ręce
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma długie rogi
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔˈrɔɟi, AS: du̯ugoroǵi
Wiktionary
motyl z rodziny zawisakowatych; fruczak gołąbek
SJP.pl
trzeń długoryjki - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych; trzeń długoryjkowy
SJP.pl
trzeń długoryjkowy - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych; trzeń długoryjki
SJP.pl
mający długie rzęsy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długie rzęsy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. miara odległości między dwoma punktami liczona w linii prostej albo po krzywej;
(1.2) o czasie: czas trwania czegoś
(1.3) fiz. o fali: najmniejsza odległość między dwoma punktami o tej samej fazie drgań;
(1.4) geogr. jedna ze współrzędnych geograficznych, zmieniająca się w kierunku wschód-zachód
(1.5) cecha tego, co długie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sznurek długości metra zmieści się w kieszeni.
(1.2) Przewidywana długość oczekiwania zniechęciła ją do złożenia zamówienia.
Wiktionary
IPA: ˈdwuɡɔɕt͡ɕ, AS: du̯ugość
Wiktionary
rzecz. dłużyzna ż., dłużyca ż., dłużenie n., wydłużenie n.
czas. przedłużyć, przedłużać, dłużyć ndk., wydłużyć dk.
przym. długi, długaśny, podłużny
przysł. długo, długaśnie, wzdłuż
temsłow. długo-
przyim. wzdłuż
Wiktionary
(1.3) długość fali
(1.4) długość geograficzna
Wiktionary
miernik długości, wymiarów, rozmiarów obiektów, ciał, stosowany zazwyczaj w mechanice precyzyjnej
SJP.pl
produkowany w długich seriach, dużych ilościach w tej samej wersji
SJP.pl
przymiotnik od: Długosiodło
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Długosiodło – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Długosiodło. Ma status sołectwa. Leży nad rzeką Wymakracz.
Miejscowość jest siedzibą gminy Długosiodło.
Wikipedia
długoskrzydlak sierposz - gatunek owada z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
Długoskrzydlak (Phaneroptera) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych.
Są to owady średnich rozmiarów o zielonym ubarwieniu. Ich głowę cechują dłuższe od ciała czułki i mały wierzchołek ciemienia z bruzdą pośrodku. Przedplecze cechuje płaski, wydłużony ku tyłowi dysk i zaokrąglone płaty boczne. Obie pary skrzydeł sięgają za koniec odwłoka, przy czym pokrywy są krótsze niż druga para. Odnóża przedniej pary mają kolec na biodrach. Samiec ma długą płytkę subgenitalną oraz ostro zakończone i esowato wygięte przysadki odwłokowe. U samicy płytka subgenitalna jest trójkątna, a pokładełko krótkie, u szczytu ząbkowane.
Wikipedia
dawna nazwa rzędu ptaków, obecnie występującego pod nazwą krótkonogich
SJP.pl
mający długie skrzydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma długie skrzydła
Wiktionary
(1.1) Były długoskrzydłe anioły, złote świąteczne dzwony i dzwonki z ciasta, kolorowe bałwanki.
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔˈskʃɨdwɨ, AS: du̯ugoskšydu̯y
Wiktionary
(1.1) daw. długoskrzydlaty
Wiktionary
część nazwy wielu gatunków ptaków, np. safo długosterny, gołębiak długosterny, wydrzyk długosterny
SJP.pl
długosz królewski (Osmunda regalis) - chroniona w Polsce paproć rosnąca w podmokłych lasach i na torfowiskach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., poufała forma imienia Długomił;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. potok na Przedgórzu Paczkowskim
(2.2) geogr. grzbiet górski Sudetach Środkowych;
(2.3) geogr. wieś w województwie mazowieckim, w gminie Szydłowiec;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój szef ma na imię Długosz, po dziadku.
(2.1) Wieczorami kąpaliśmy się w Długoszu i palili ognisko z miejscowymi.
(2.2) Na północnym krańcu Długosz styka się ze skałkami Trzej Bracia.
(2.3) Mieszkamy w Długoszu od lata 1975 roku.
Wiktionary
przym. Długoszowski, Długoszowy
rzecz. Długomił mos.
Wiktionary
delfinek długoszczęki - gatunek ssaka morskiego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzina paproci
SJP.pl
Długoszowate (Osmundaceae) – rodzina paproci, jedyna z rzędu długoszowców Osmundales. Obejmuje ok. 23 gatunki grupowane w 4 lub 6 rodzajów. Rodzina ma zasięg niemal kosmopolityczny – brak jej tylko na obszarach okołobiegunowych i znajdujących się pod wpływem klimatu gorącego i suchego. W Europie, w tym w Polsce, rośnie tylko jeden gatunek – długosz królewski Osmunda regalis.
Wikipedia
o cechach długoszowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu paproci
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Długosza
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Długosz m.
przym. Długoszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Długosza
Wiktionary
(1.1) Przy Długoszowej stajni stoi buda dla psa.
Wiktionary
rzecz. Długosz mos., Długoszowski mos.
przym. Długoszowski
Wiktionary
gatunek planktonożernego rekina; żarłacz olbrzymi, rekin olbrzymi, rekin słoneczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Cetorhinus maximus|Gunnerus|ref=tak., ryba morska o masywnym, wrzecionowatym ciele z podrodziny długoszparowatych;
Wiktionary
Długoszpar, rekin olbrzymi, żarłacz olbrzymi, rekin gigantyczny, rekin słoneczny (Cetorhinus maximus) – gatunek dużej, morskiej ryby chrzęstnoszkieletowej, jedyny żyjący przedstawiciel rodziny długoszparowatych (Cetorhinidae) zaliczanej do lamnokształtnych. Nazywany czasami rekinem słonecznym z powodu skłonności do wygrzewania się na słońcu tuż pod powierzchnią wody.
Wikipedia
(1.1) Biologia rozrodu długoszparów nie została do tej pory dobrze poznana.
Wiktionary
(1.1) rekin olbrzymi, żarłacz olbrzymi, rekin gigantyczny, rekin słoneczny
Wiktionary
ptak (8 gatunków) zamieszkujący tereny bagniste i bogato zarośnięte roślinnością zbiorniki wodne w rejonach tropikalnych; charakterystyczne długie nogi z długimi palcami, umożliwiające chodzenie po pływającej roślinności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Jacanidae|ref=tak.;
Wiktionary
1. mający długą szyję;
2. gerenuk długoszyi - gatunek antylopy z rodziny wołowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długą szyję
Wiktionary
(1.1) długoszyjny
Wiktionary
przedstawiciel rzędu grzybów z typu workowców
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. mający długie szypułki
Wiktionary
1. środowiskowo: meteorolog zajmujący się opracowywaniem długoterminowych prognoz pogody;
2. skazany na długoletnie więzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. więzień odsiadujący długi wyrok
Wiktionary
rzecz. długoterminowość
przym. długoterminowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest długoterminowe; cecha tych, którzy są długoterminowi
Wiktionary
przym. długoterminowy
przysł. długoterminowo
rzecz. długoterminowiec mos.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) trwający długo; przewidziany na długi okres lub mający odległy termin realizacji
(1.2) środ. o więźniu: odbywający długą karę więzienia
Wiktionary
(1.1) Długoterminowa strategia oznacza przede wszystkim dobre planowanie.
Wiktionary
rzecz. długoterminowiec mos., długoterminowość ż.
przym. terminowy
Wiktionary
(1.1) długookresowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób długotrwały
Wiktionary
rzecz. długotrwałość ż.
przym. długotrwały
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co długotrwałe
Wiktionary
przym. długotrwały
przysł. długotrwale
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający przez długi czas
(1.2) mający długi czas przydatności, trwałości lub działania
Wiktionary
(1.1) Długotrwałe deszcze w górach wywołały powódź na pogórzu.
(1.1) Przy aprobacie rodziców uczniowie biorą długotrwałe zwolnienia lekarskie umożliwiające im niechodzenie na lekcje WF-u.
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔˈtr̥fawɨ, AS: du̯ugotr̦fau̯y
Wiktionary
rzecz. długotrwałość ż.
przysł. długotrwale
Wiktionary
(1.1) nieprzemijający
Wiktionary
1. mający dług trzonek;
2. próchnilec długotrzonkowy - gatunek grzyba z rodziny próchnilcowatych
SJP.pl
Długouch (Otonycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. mający długie ucha
Wiktionary
mający długie uszy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający długie uszy
Wiktionary
(1.1) Przez lasy, błonia, piaski, góry i wądoły, / Człowiek dwa długouche prowadził rumaki.
Wiktionary
rzecz. długouch mzw.
przym. długouszny, długouszaty
Wiktionary
(1.1) długouszny; daw. długouszaty, długouszy, długouch
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych
SJP.pl
Długowąsowate (Clariidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes), blisko spokrewniona z Heteropneustidae. Poławiane gospodarczo, hodowane w akwakulturze, a mniejsze gatunki – w akwarystyce.
Wikipedia
1. mający długie wąsy;
2. kiełb długowąsy - gatunek ryby z rodziny karpiowatych
SJP.pl
[czytaj: długołikendowicz] osoba spędzająca gdzieś długi weekend
SJP.pl
[czytaj: długołikendowy] związany z długim weekendem
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: długowieczny; bardziej długowieczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długie życie;
(1.2) długie trwanie
Wiktionary
Długowieczność – długość życia człowieka, zwierzęcia, bądź drzewa wyższa od oczekiwanej.
Wpływ na długowieczność mają różne czynniki. Głównie są to uwarunkowania genetyczne (odpowiadają w 20-30% za długowieczność), styl życia, a także klimat danego kraju. Przypadkami skrajnej długowieczności są tzw. superstulatkowie, czyli osoby, które przekroczyły 110 lat.
Wikipedia
(1.1) Japonia stoi na czele państw na świecie pod względem długowieczności swoich mieszkańców: aż 87,2 lat dla kobiet i 81 dla mężczyzn.
(1.1) – Budyń jest na długowieczność. Z tym że waniliowy – szeptały kobiety, usiłując wytłumaczyć w ten sposób upodobania doktora do mlecznych deserów.
(1.2) Rad bowiem należy do grupy pierwiastków ziem alkalicznych o wybitnie określonych własnościach, a jakkolwiek ilość jego w rudach uranu jest nader mała (najwyżej około 500 mgr. na tonnę), to jednak przy względnej długowieczności radu (okres półtrwania wynosi 1600 lat) ilość ta jest wystarczająca, aby można było wyodrębnić czyste sole radu, określić jego ciężar atomowy (226, 0), a nawet otrzymać Ra w stanie metalu.
Wiktionary
przym. długowieczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) długo żyjący lub mający długo żyć, długo trwający
Wiktionary
(1.1) Grusze są długowieczne.
Wiktionary
rzecz. długowieczność ż.
Wiktionary
mający wiele wieków, trwający wiele wieków; wielowiekowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający wiele wieków
Wiktionary
(1.1) Średniowieczny Kościół był matką wielu długowiekowych instytucji (uniwersytetów, zakonów rycerskich) oraz idei (np. czyśćca, świętej wojny).
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔvʲjɛˈkɔvɨ, AS: du̯ugovʹi ̯ekovy
Wiktionary
rzecz. wiek mrz.
Wiktionary
(1.1) wielowiekowy
Wiktionary
dawniej: dalekowzroczny
SJP.pl
złożony z długich włókien
SJP.pl
mający długie włosy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający długie włosy
(1.2) kynol. mający długą sierść
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek z długimi włosami
Wiktionary
(1.1) Madzia siedzi w ławce z tą długowłosą dziewczynką, którą poznaliśmy na rozpoczęciu roku szkolnego.
(2.1) Podszedł do mnie jakiś długowłosy i poprosił o papierosa.
Wiktionary
IPA: ˌdwuɡɔˈvwɔsɨ, AS: du̯ugovu̯osy
Wiktionary
ryż długoziarnisty - odmiana ryżu o długich ziarnach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o długim łańcuchu
Wiktionary
przymiotnik od: Długołęka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: długi; długutki
SJP.pl
zdrobnienie od: długi; długusieńki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
narzędzie do dłutowania obwiedniowego kół zębatych
SJP.pl
urządzenie do obróbki metalu
SJP.pl
zdrobnienie od: dłutko
SJP.pl
zdrobnienie od: dłuto; małe dłuto
SJP.pl
mający kształt dłutka, przypominający dłutko
SJP.pl
narzędzie zbudowane z ostrza i uchwytu, używane m.in. do obróbki rzeźbiarskiej, przecinania, wykonywania otworów, zagłębień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. metalowe narzędzie, złożone z uchwytu i ostrza, używane m.in. do ręcznej obróbki rzeźbiarskiej, wykonywania otworów, zagłębień, rzeźbienia, przecinania i wygładzania;
(1.2) grub. penis
Wiktionary
Dłuto – narzędzie ręczne wykonane zwykle ze stali narzędziowej lub niestopowej używane do obróbki drewna przez snycerzy, rzeźbiarzy, stolarzy i drzeworytników. Odpowiedniej konstrukcji dłuta, zwane przecinakami, używane są również do obróbki kamienia przez kamieniarzy i rzeźbiarzy, a także przy pracach budowlanych.
Wikipedia
IPA: ˈdwutɔ, AS: du̯uto
Wiktionary
rzecz. dłutownica ż.
Wiktionary
(1.1) daw. holajza
(1.2) zob. penis.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dłutów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dłutów.
Prywatna wieś duchowna Dłotów położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego, własność krakowskiej kapituły katedralnej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Dłutów.
Wikipedia
1. obrabiać dłutem lub skrawać dłutownicą (strugarką pionową) drewno, metal, kamień itp.;
2. dawniej: rzeźbić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dłutować.
Wiktionary
Dłutowanie – rodzaj obróbki skrawaniem polegający na skrawaniu materiału nożem umocowanym do suwaka wykonującego pionowy lub poziomy ruch posuwisto-zwrotny. Dłutowanie stosuje się do obróbki kształtów nieobrotowych jak uzębienie kół zębatych, krzywki, rowki pod wpusty itp. Obrabiarka do dłutowania nazywa się dłutownicą.
W stolarstwie do obróbki gniazd czopów stosuje się dłutownice łańcuchowe.
Wikipedia
czas. dłutować ndk.
rzecz. dłutownica ż.
Wiktionary
mający kształt dłuta, przypominający dłuto
SJP.pl
w technice: obrabiarka skrawająca do obróbki otworów wielokątnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masz. strugarka pionowa, służąca do obróbki kół zębatych i otworów wielokątnych, rowków wpustowych itp.;
Wiktionary
Dłutownica, strugarka pionowa – obrabiarka do obróbki skrawaniem, której głównym ruchem jest ruch prostoliniowy w płaszczyźnie pionowej (narzędzia skrawającego). Narzędzia stosowane do dłutowania są bezpośrednio mocowane w imaku nożowym lub specjalnych oprawkach wraz z niosącym je suwakiem. Wyposażone są w stoły obrotowe wraz z podzielnicą, umożliwia to dokładne ustawienie kątowe przedmiotu obrabianego.
Wikipedia
(1.1) Dłutownicą można wykonywać koła zębate.
Wiktionary
IPA: ˌdwutɔvʲˈɲit͡sa, AS: du̯utovʹńica
Wiktionary
rzecz. dłuto n., dłutko n., dłutarka ż., dłutownik mrz./mos., dłutowanie n., wydłutowanie n.
czas. dłutować ndk., wydłutować dk.
przym. dłutowski, dłutowski, dłutkowaty
przysł. dłutkowato
Wiktionary
młot służący do obrabiania kamieni; karbownik
SJP.pl
skrót od: dolnołużycki; dłż.
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: długo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dłużyć.
Wiktionary
czas. dłużyć
rzecz. długość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ dłużnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: dłużnik (finansowy)
(1.2) forma żeńska od: dłużnik (moralny)
Wiktionary
(1.1) Jeśli wszystkie moje dłużniczki w pracy oddadzą mi pieniądze, to kupię sobie tę nową sukienkę.
(1.2) Dziękuję ci za pomoc, jestem twoją dłużniczką.
Wiktionary
IPA: dwuʒʲˈɲit͡ʃka, AS: du̯užʹńička
Wiktionary
zob. dłużnik.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. osoba lub firma, która zaciągnęła dług;
2. osoba mająca wobec kogoś moralne zobowiązania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba lub instytucja zobowiązana do zwrotu długu (w formie pieniężnej lub rzeczowej) wierzycielowi;
(1.2) książk. osoba mająca wobec kogoś moralne zobowiązania
Wiktionary
Dłużnik (łac. debitor) – osoba zobowiązana do spełnienia świadczenia na rzecz innej osoby (wierzyciela) na podstawie łączącego je stosunku zobowiązaniowego.
W postępowaniu egzekucyjnym w administracji odpowiednikiem dłużnika jest zobowiązany.
Wikipedia
(1.1) Jeśli dłużnicy nadal będą zalegać mi ze spłatami, to w końcu ja sam nie będę miał czym zapłacić rachunków.
(1.2) Dziękuję ci za pomoc, jestem twoim dłużnikiem.
Wiktionary
IPA: ˈdwuʒʲɲik, AS: du̯užʹńik
Wiktionary
forma żeńska dłużniczka
czas. zadłużać/zadłużyć
rzecz. dług m.
przym. dłużny
Wiktionary
dawniej: dług
SJP.pl
1. mający dług do spłacenia;
2. opiewający na pewien dług, stanowiący dług;
3. moralnie zobowiązany do czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający do spłacenia dług
(1.2) mający chęć lub obowiązek odwzajemnienia się komuś
(1.3) opiewający na określony dług; stanowiący dług
(1.4) daw. przebiegający wzdłuż
Wiktionary
rzecz. dług mrz., dłużnik mos., zadłużenie n.
Wiktionary
(1.1) winien
(1.2) wdzięczny
(1.4) podłużny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: długi
SJP.pl
dłużyć się - o czasie: zbyt wolno mijać, wydawać się dłuższym niż zwykle; wlec się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. zadłużać
czasownik zwrotny niedokonany dłużyć się
(2.1) zdawać się dłuższym niż zazwyczaj, za wolno mijać
Wiktionary
IPA: ˈdwuʒɨt͡ɕ, AS: du̯užyć
Wiktionary
(1.1)
rzecz. dług
czas. zadłużać
(2.1)
rzecz. długość, dłużyzna
przym. długi
Wiktionary
1. długi pień ściętego drzewa
2. gwarowo o wysokiej kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. długi pień ściętego drzewa z obciętymi gałęziami i wierzchołkiem, mający długość m.in. 9 m w przypadku drzew iglastych i 6 m w przypadku drzew liściastych;
(1.2) gwara. szoferska ciężarówka z długą skrzynią ładunkową
(1.3) gwara. szoferska naczepa Jelcza
Wiktionary
Dłużyca – długi pień ściętego drzewa z obciętym wierzchołkiem i gałęziami. Jest to drewno okrągłe, średniowymiarowe lub wielkowymiarowe, o minimalnej długości 9 m dla gatunków iglastych i 6 m dla gatunków liściastych.
Wikipedia
IPA: dwuˈʒɨt͡sa, AS: du̯užyca
Wiktionary
przym. długi
rzecz. długość ż.
Wiktionary
przymiotnik od: dłużyca
SJP.pl
chrząszcz z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Dłużynka (Oberea) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych.
Wikipedia
potocznie: zbyt długa, nużąca scena w utworze, filmie lub sztuce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w powieści, przedstawieniu, filmie: scena zbyt długa, rozwlekła, nużąca
Wiktionary
IPA: dwuˈʒɨzna, AS: du̯užyzna
Wiktionary
rzecz. długość ż.
przym. długi
przysł. długo
czas. dłużyć ndk.
Wiktionary
skrót od: dolnołużycki; dłuż.
SJP.pl
1. samogłoska w języku polskim;
2. liczba będąca podstawą logarytmu naturalnego, wynosząca w przybliżeniu 2,7182818; liczba Nepera, liczba Eulera;
3. proszek do prania marki E
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła ósmej litery alfabetu
Wiktionary
E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego. Zazwyczaj oznacza samogłoskę [e] lub [ɛ].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Ę.}}
źródła.
== Ę (język litewski.) ==
litera|Ęę|didžioji ir mažoji raidė Ę (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła ósmej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛ̃w̃, AS: ẽũ̯
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Ę.}}
źródła.
== Ę (język litewski.) ==
litera|Ęę|didžioji ir mažoji raidė Ę (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła ósmej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła ę
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Ę.}}
źródła.
== Ę (język litewski.) ==
litera|Ęę|didžioji ir mažoji raidė Ę (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła ósmej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła ę
Wiktionary
przedrostek
(1.1) cząstka o znaczeniu elektroniczny, dodawana do wyrazów oznaczających różne czynności, informująca, że są one dokonywane za pośrednictwem elektronicznych mediów (zwłaszcza za pośrednictwem internetu), lub wskazująca różne przedmioty funkcjonujące dzięki elektronice
Wiktionary
(1.1) e- + dokument = e-dokument
Wiktionary
IPA: ɛ, AS: e
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|e-. < electronic → elektroniczny
uwagi.
możliwe są dwa sposoby odczytu: IPA4|ɛ. (tak jak litera w alfabecie polskim) występuje zwykle w połączeniach z wyrazami polskimi, natomiast IPA4|i. (wymowa zapożyczona z angielskiego) występuje zwykle w połączeniach z pożyczkami angielskimi, choć zdarzają się wyjątki od tej zasady
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) e-
* niemiecki: (1.1) E-
* wilamowski: (1.1) e-
źródła.
== e- (język angielski.) ==
wymowa. IPA|i.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) e-, w znaczeniu "elektroniczny"
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) e-business • e-cash • e-commerce • e-mail • e-zine
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|e-. < electronic → elektroniczny
uwagi.
możliwe są dwa sposoby odczytu: IPA4|ɛ. (tak jak litera w alfabecie polskim) występuje zwykle w połączeniach z wyrazami polskimi, natomiast IPA4|i. (wymowa zapożyczona z angielskiego) występuje zwykle w połączeniach z pożyczkami angielskimi, choć zdarzają się wyjątki od tej zasady
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) e-
* niemiecki: (1.1) E-
* wilamowski: (1.1) e-
źródła.
== e- (język angielski.) ==
wymowa. IPA|i.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) e-, w znaczeniu "elektroniczny"
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) e-business • e-cash • e-commerce • e-mail • e-zine
synonimy.
Wiktionary
osoba snobistyczna, nienaturalna, mówiąca hiperpoprawnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o osobie zmanierowanej, mającej o sobie wysokie mniemanie i obnoszącej się z tym
Wiktionary
(1.1) ą-ę, pretensjonalny, snobistyczny
Wiktionary
administracja sprawowana za pomocą poczty elektronicznej i internetu
SJP.pl
auto napędzane silnikiem elektrycznym; e-samochód
SJP.pl
autobus napędzany energią elektryczną
SJP.pl
rower wyposażony w silnik o napędzie elektrycznym; e-rower, ebajk, e-bike, ebike
SJP.pl
internetowe zarządzanie rachunkiem bankowym; e-bankowość, homebanking, home banking
SJP.pl
internetowe zarządzanie rachunkiem bankowym; e-banking, homebanking, home banking
SJP.pl
biblioteka, do której zasobów można się dostać przez internet; biblioteka cyfrowa
SJP.pl
[czytaj: ebajk] rower wyposażony w silnik o napędzie elektrycznym; e-rower, e-bajk, ebajk, ebike
SJP.pl
elektroniczna obsługa biurowa firmy; wirtualne biuro
SJP.pl
ogół pojęć, zjawisk związanych z biznesem internetowym; e-business
SJP.pl
[czytaj: ibuk lub ebuk] ebook;
1. książka elektroniczna; e-książka;
2. urządzenie do czytania książek elektronicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) inform. książka elektroniczna, utwór literacki w wersji elektronicznej;
Wiktionary
(1.1) Wgraj mi jakiś dobry e-book na mój czytnik, proszę.
Wiktionary
(1.1) e-książka, książka elektroniczna
Wiktionary
[czytaj: e-biznes] ogół pojęć, zjawisk związanych z biznesem internetowym; e-biznes
SJP.pl
[czytaj: I-KOmers] handel elektroniczny, internetowy
SJP.pl
doradztwo za pośrednictwem Internetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czasopismo w wersji elektronicznej
Wiktionary
(1.1) Po odnotowaniu płatności za zamówione e-czasopisma na adres e-mail podany w zamówieniu wysyłana jest informacja o nadaniu dostępu do opłaconych e-czasopism. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɛ‿t͡ʃasɔˈpʲismɔ, AS: e‿časopʹismo
Wiktionary
[czytaj: e-czytanie lub i-czytanie] czytanie książek lub innych treści elektronicznych
SJP.pl
[czytaj: e-czytelnictwo lub i-czytelnictwo] czytelnictwo książek lub innych treści elektronicznych
SJP.pl
[czytaj: e-czytelnik lub i-czytelnik] czytelnik książek lub innych treści elektronicznych
SJP.pl
[czytaj: e-czytnik lub i-czytnik] urządzenie do odczytywania książek elektronicznych (e-booków); e-reader
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie z monitorem służące do wyświetlania tekstów zapisanych w formie cyfrowej;
Wiktionary
(1.1) Dostałam wraz z moim e-czytnikiem całego Sienkiewicza.
Wiktionary
(1.1) czytnik książek elektronicznych, czytnik e-książek, czytnik e-booków
Wiktionary
dokument elektroniczny
SJP.pl
dowód osobisty z mikroprocesorem zawierającym zakodowane dane właściciela
SJP.pl
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "e"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku e (w zapisie nutowym z czterema krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji E-dur (1.1)
Wiktionary
(2.1) Aby zagrać tę piosenkę, wystarczy znać trzy akordy – A-dur, D-dur i E-dur.
Wiktionary
IPA: ˈɛ‿dur, AS: e‿dur
Wiktionary
[czytaj: e-dziennik lub i-dziennik] dziennik lekcyjny w wersji elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziennik elektroniczny
Wiktionary
(1.1) Odkąd szkoła wprowadziła e-dziennik, wiem o wszystkich ocenach mojego dziecka.
Wiktionary
edukacja za pomocą komunikacji internetowej
SJP.pl
faktura w postaci elektronicznej; ekofaktura, faktura elektroniczna
SJP.pl
pokolenie żyjące w dobie Internetu
SJP.pl
głosowanie wyborcze za pomocą internetu
SJP.pl
handel za pośrednictwem internetu; handel elektroniczny
SJP.pl
hulajnoga napędzana energią elektryczną
SJP.pl
kantor internetowy
SJP.pl
wiadomość z życzeniami w postaci elektronicznej; kartka elektroniczna
SJP.pl
klient kupujący w internecie
SJP.pl
klientka kupująca w internecie
SJP.pl
konkurs przeprowadzany za pomocą internetu
SJP.pl
rachunek bankowy zarządzany internetowo; e-rachunek
SJP.pl
korepetycje przez internet
SJP.pl
książka elektroniczna; e-book, ebook
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. książka elektroniczna, utwór literacki w wersji elektronicznej;
Wiktionary
(1.1) Gdzie znajdujesz takie dobre e-książki?
Wiktionary
rzecz. książka ż.
Wiktionary
(1.1) e-book, eBook, ebook
Wiktionary
dotyczący książki w wersji elektronicznej
SJP.pl
księgarnia internetowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery E
Wiktionary
[czytaj: i-lerning]
1. zdalne nauczanie za pomocą internetu;
2. wspomaganie procesów uczenia się technologiami informatycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nauczanie z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu;
Wiktionary
(1.1) E-learning znajduje coraz więcej zwolenników.
Wiktionary
IPA: i‿ˈlɛrʲɲĩŋk, AS: i‿lerʹńĩŋk
Wiktionary
przym. e-learningowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauczanie na odległość
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. e-learningowy
frazeologia.
etymologia. etym|ang|e-learning.
uwagi.
* zobacz też: PoradniaPWN|hasło=e-learning|id=10979.
* zoblistę2|d-learning|e-learning|m-learning|b-learning.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) e-learning
źródła.
== e-learning (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Lepticed7-e-learning.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) e-learning
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ e-learning [czytaj: i-lerningowy]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z e-learningiem, prowadzony za pomocą e-learningu
Wiktionary
(1.1) Maria zapisała się na szkolenie e-learningowe na temat projektów unijnych.
Wiktionary
rzecz. e-learning m.
Wiktionary
lekarz udzielający porad przez internet
SJP.pl
[czytaj: i-likłid] płyn do e-papierosów z niewielkim stężeniem nikotyny; liquid
SJP.pl
[czytaj: i-mejl] mail, mejl, email;
1. poczta elektroniczna;
2. wiadomość wysłana za pomocą poczty elektronicznej;
3. adres użytkownika poczty elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. protokół internetowy przesyłania korespondencji;
Wiktionary
Poczta elektroniczna, e-poczta, pot. mejl (ang. electronic mail, e-mail, email, w skrócie: mail) – usługa komunikacji interpersonalnej, która umożliwia przekazywanie komunikatu z wykorzystaniem standardu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), POP3 (Post Office Protocol), IMAP4 (Internet Message Access Protocol) lub innego standardu zapewniającego te same funkcje.
Wikipedia
rzecz. mailing mrz., mejl m., mail mrz.
Wiktionary
[czytaj: imejling] forma marketingu polegająca na wysyłaniu listów na pocztę elektroniczną
SJP.pl
wysyłać e-maile
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. wysyłać listy (e-maile) drogą elektroniczną
Wiktionary
(1.1) Od tygodnia e-mailuję z poznanym na czacie Austriakiem i myślę, że to równy gość.
Wiktionary
rzecz. e-mailowanie, e-mail
przym. e-mailowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|e-mailować.
Wiktionary
czas. e-mailować
Wiktionary
→ e-mail [czytaj: imejlowy]; mejlowy, mailowy, emailowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z pocztą e-mail
Wiktionary
(1.1) Wiadomość e-mailowa wysłana z własnego konta to jest jedyna akceptowalna forma komunikacji w zaistniałej sytuacji.
Wiktionary
IPA: ˌĩmɛjˈlɔvɨ, AS: ĩmei ̯lovy
Wiktionary
rzecz. mailing mrz., e-mail m.
czas. e-mailować ndk., mailować ndk.
Wiktionary
(1.1) pocztowy
Wiktionary
zwycięzca zawodów e-sportowych
SJP.pl
wykorzystywanie pojazdów napędzanych energią elektryczną; elektromobilność
SJP.pl
elektromobilny;
1. o pojeździe: napędzany energią elektryczną;
2. związany z pojazdami napędzanymi energią elektryczną
SJP.pl
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "e"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku e (w zapisie nutowym z jednym krzyżykiem)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji e-moll (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈɛ‿mɔl, AS: e‿mol
Wiktionary
środowiskowo: napisany w tonacji e-moll
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monitorowanie czegoś przez internet
Wiktionary
motocykl napędzany energią elektryczną
SJP.pl
1. system elektronicznych płatności za przejazd autostradą;
2. elektroniczna opłata za przejazd autostradą
SJP.pl
osoba zasięgająca porad medycznych przez internet
SJP.pl
palacz papierosów elektronicznych; waper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) palacz elektronicznych papierosów
Wiktionary
(1.1) slang. waper
Wiktionary
palaczka papierosów elektronicznych; waperka
SJP.pl
palić papierosy elektroniczne; wapować
SJP.pl
elektroniczny wyświetlacz imitujący papier; papier elektroniczny
SJP.pl
urządzenie do wdychania oparów płynu z małym stężeniem nikotyny, przypominające papierosa; papieros elektroniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zob. elektroniczny papieros.
Wiktionary
(1.1) (…) wdychany przez użytkowników e-papierosów aerozol nie jest, jak się powszechnie uważa, całkowicie neutralny dla zdrowia – może zawierać szkodliwe, rakotwórcze związki.
Wiktionary
przym. e-papierośniczy
Wiktionary
(1.1) elektroniczny papieros
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z e-papierosem
Wiktionary
(1.1) Jest mały i bardzo poręczny, a swoim wyglądem wyróżnia się na tle innych podów, które w ostatnim czasie zalały rynek e-papierośniczy.
Wiktionary
rzecz. e-papieros mrz.
przym. papierośniczy
Wiktionary
petycja przedstawiana za pomocą internetu
SJP.pl
podpis elektroniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. eduk. elektroniczna wersja podręcznika przeznaczona do wyświetlania na urządzeniach informatycznych, np. tabletach, smartfonach, komputerach
Wiktionary
(1.1) […] uczniowie będą mogli korzystać z e-podręczników w każdej sytuacji i z każdego urządzenia.
Wiktionary
pojazd napędzany energią elektryczną
SJP.pl
usługa umożliwiająca gromadzenie środków pieniężnych w celu płacenia specjalną kartą
SJP.pl
[czytaj: e-PI-ar] internetowe działania mające na celu wzbudzenie zainteresowania firmą
SJP.pl
rachunek elektroniczny;
1. rachunek wystawiony w formie elektronicznej;
2. rachunek bankowy zarządzany internetowo; e-konto
SJP.pl
[czytaj: e-rider lub i-rider] urządzenie do odczytywania książek elektronicznych (e-booków); e-czytnik
SJP.pl
recepta w wersji elektronicznej; recepta elektroniczna
SJP.pl
e-recepta (elektroniczna recepta) – elektroniczna wersja recepty, umożliwiająca przekazanie informacji na temat leku przepisanego pacjentowi od lekarza do farmaceuty w aptece i innych instytucji, np. instytucji refundacyjnej. Umożliwia kontrolę nad refundacją i prawidłowością działań medycznych.
Wikipedia
reklama w Internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reklama w sieci komputerowej, zwłaszcza w internecie
Wiktionary
(1.1) Agencja poleca swoje usługi reklamowe, także w zakresie e-reklamy.
Wiktionary
IPA: ˌɛ‿rɛkˈlãma, AS: e‿reklãma
Wiktionary
rekrutacja przez internet
SJP.pl
riksza napędzana energią elektryczną
SJP.pl
rower wyposażony w silnik o napędzie elektrycznym; e-bajk, ebajk, e-bike, ebike
SJP.pl
samochód napędzany silnikiem elektrycznym; e-auto
SJP.pl
skierowanie w wersji elektronicznej; skierowanie elektroniczne
SJP.pl
sklep internetowy
SJP.pl
dotyczący sklepu internetowego
SJP.pl
skuter napędzany energią elektryczną
SJP.pl
rywalizacja sportowa w grach komputerowych; cybersport, sport elektroniczny
SJP.pl
Sport elektroniczny (e-sport, ang. esports, electronic sports) – forma rywalizacji, w której przedmiotem działań zawodników są gry komputerowe. Zawody e-sportowe często przyjmują formę zorganizowanej wieloosobowej gry komputerowej, gdzie zawodowi gracze prowadzą rozgrywkę indywidualnie lub w drużynach, zebrani fizycznie (tzw. LAN party) lub przez Internet.
Wikipedia
osoba rywalizująca w sporcie elektronicznym (e-sporcie); cyberatleta
SJP.pl
związany ze sportem elektronicznym
SJP.pl
osoba lub firma świadcząca usługi w internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szkolenie prowadzone za pośrednictwem nowoczesnych technologii, najczęściej przez Internet
Wiktionary
(1.1) Zapisałam się na e-szkolenie, więc muszę dziś posiedzieć trochę przy komputerze.
(1.1) Wystarczy, że masz dostęp do Internetu i już możesz wziąć udział w e-szkoleniu. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɛ‿ʃkɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: e‿školẽńe
Wiktionary
elektroniczna tablica do pokazywania treści multimedialnych
SJP.pl
osoba dokonująca aktu przemocy przy zastosowaniu środków komunikacji elektronicznej; cyberterrorysta
SJP.pl
akt przemocy przy zastosowaniu środków komunikacji elektronicznej, którego celem jest zniszczenie infrastruktury informacyjnej atakowanego kraju; cyberterroryzm
SJP.pl
usługa świadczona drogą elektroniczną
SJP.pl
wybory przeprowadzane za pomocą internetu
SJP.pl
[czytaj: e-wydanie lub i-wydanie] elektroniczne wydanie jakiegoś periodyku
SJP.pl
zakupy przez internet
SJP.pl
wykorzystywanie technologii teleinformatycznych do usprawniania działań związanych z ochroną zdrowia
SJP.pl
e-zdrowie – wykorzystanie technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych do wspomagania działań związanych z ochroną zdrowia.
Są to narzędzia lub rozwiązania obejmujące produkty, systemy i usługi dla organów i pracowników służby zdrowia oraz dostosowane do indywidualnych potrzeb systemy opieki zdrowotnej dla pacjentów i obywateli, na przykład sieci informacji o zdrowiu, elektroniczne książeczki zdrowia, usługi świadczone w ramach opieki telemedycznej, osobiste przenośne systemy komunikacji, portale poświęcone zdrowiu oraz wiele innych narzędzi na bazie technologii informacyjno-komunikacyjnych, pomagających zapobiegać, diagnozować i leczyć choroby, monitorować stan zdrowia, prowadzić odpowiedni tryb życia.
Wikipedia
[czytaj: ez-in] w informatyce: niezależne czasopismo wydawane wyłącznie w wersji elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. periodyk rozprowadzany drogą elektroniczną, np. poprzez e-mail
Wiktionary
(1.1) E-zin ukazuje się wyłącznie online.
Wiktionary
elektroniczne zlecenie badania lekarskiego; zlecenie elektroniczne
SJP.pl
oglądanie jakiegoś miejsca za pomocą internetu; zwiedzanie wirtualne
SJP.pl
zwolnienie w wersji elektronicznej; zwolnienie elektroniczne
SJP.pl
skrót od: et alteri; z łaciny: i inni; zwykle na liście autorów pracy zbiorowej lub uczestników jakiegoś przedsięwzięcia
SJP.pl
skrót od: exempli causa (z łaciny: na przykład)
SJP.pl
skrót od: exempli gratia (z łaciny: na przykład)
SJP.pl
skrót od: eo ipso (z łaciny: tym samym, poprzez to)
SJP.pl
skrót od: ex officio (z łaciny: z urzędu); ex off.
SJP.pl
skrót od: en personne (we własnej osobie, osobiście)
SJP.pl
babilońsko-asyryjska nazwa bóstwa Enki (bóg słodkiej wody, mądrości i rzemiosł)
SJP.pl
Wikipedia
Eads – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kolorado, siedziba administracyjna hrabstwa Kiowa.
Wikipedia
mit. gr. król Eginy
SJP.pl
Eak (także Ajakos; gr. Αἰακός Aiakós, łac. Aeacus) – w mitologii greckiej król Myrmidonów, sędzia zmarłych w Hadesie.
Uchodził za syna Zeusa i Eginy, za ojca Peleusa, Telamona i Fokosa, dziadka Achillesa oraz pradziadka Neoptolemosa. Urodził się na bezludnej wyspie, którą później nazwał imieniem swojej matki. Gdy uproszony Zeus zamienił żyjące na wyspie mrówki w ludzi, Ajakos został królem nowego ludu, Myrmidonów.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. rodzaj kodu towarowego; standard oznaczania towarów numeracją oraz odpowiadającym mu kodem kreskowym;
Wiktionary
(1.1) Sześć godzin nocnego skanowania EAN-ów w OBI, może wykończyć każdego.
Wiktionary
[czytaj: erl]
1. angielski średniowieczny tytuł feudalny;
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek arystokracji Zjednoczonego Królestwa, współcześnie o randze wyższej niż wicehrabia, lecz niższej niż markiz;
Wiktionary
Earl – najstarszy i pierwotnie najwyższy brytyjski tytuł feudalny, następnie arystokratyczny. Samo słowo wywodzi się ze skandynawskiego jarl (pierwotnie znaczyło to po prostu człowiek możny, potężny, bogaty, później było tytułem wodzów drużyny zbrojnej, namiestników królewskich, zarządców prowincji. W XIII wieku w Szwecji był to tytuł najwyższego urzędnika państwa). Encyclopædia Britannica wywodzi ten tytuł również od starofrancuskiego eorl, oznaczającego szlachcica, wojownika. Wprowadzony w Anglii w XI w. po najeździe duńskim w miejsce wcześniej używanego tytułu Ealdormana. Kontynentalnym odpowiednikiem earla jest hrabia (tłumaczony w jęz. ang. jako count, counte).
Wikipedia
(1.1) Obiecał on zbiegowi przywrócenie godności earla w zamian za poparcie dla własnej kandydatury na króla Anglii.
Wiktionary
film w konwencji westernu wyprodukowany w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. gatunek filmów wschodnioeuropejskich nawiązujących stylistycznie do westernów, ale umiejscowionych we wschodnioeuropejskich realiach
Wiktionary
Gminy w USA:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) western
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== eastern (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈiːstən.
audioUS|En-us-eastern.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) wschodni
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) western
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== eastern (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈiːstən.
audioUS|En-us-eastern.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) wschodni
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgerm. bogini wiosny i płodności
Wiktionary
[czytaj: istłut] nazwisko, m.in. Clinton Eastwood - amerykański aktor, reżyser, producent i kompozytor filmowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Miejscowości w Anglii:
Wikipedia
linie lotnicze
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Euroazjatycka Wspólnota Gospodarcza
Wiktionary
(1.1) EAWG skupia sześć państw należących do WNP związanych unią celną.
Wiktionary
IPA: ˌɛ‿a‿vu‿ˈɟɛ, AS: e‿a‿vu‿ǵe
Wiktionary
(1.1) EWG
Wiktionary
marka piwa
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = marka piwa
(1.2) = hist. epoka brązu
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== EB (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = fiz. electron beam → wiązka elektronowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rower wyposażony w silnik o napędzie elektrycznym; e-rower, e-bajk, e-bike, ebike
SJP.pl
[czytaj: ibej] internetowy portal aukcyjny
SJP.pl
eBay Inc. – przedsiębiorstwo prowadzące serwis aukcji internetowych. eBay został założony 3 września 1995 roku, przez Pierre’a Omidyara, obecnie działa w 37 krajach.
W skład koncernu wchodzi m.in. PayPal.Wcześniej w skład wchodził także Skype, który został kupiony 10 maja 2011 r. przez Microsoft.
Wikipedia
[czytaj: e-be-CE] skrót od: Europejski Bank Centralny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekon. Europejski Bank Centralny
Wiktionary
(1.1) Hiszpania otrząsa się po trochu z kryzysu dzięki pożyczce przyznanej przez EBC.
Wiktionary
IPA: ɛ‿bɛ‿ˈt͡sɛ, AS: e‿be‿ce
Wiktionary
skr. ESBC
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) mot. korektor rozdziału siły hamowania
Wiktionary
Ebedmelek (hebr. עֶבֶד-מֶלֶךְ ‘Eḇeḏmeleḵ; łac. Abdemelech) – postać biblijna z Starego Testamentu.
Etiopczyk, który był jednym z urzędników w pałacu króla Sedecjasza (VI wiek p.n.e.). Ponieważ uratował życie Jeremiaszowi, Bóg obiecał, że Ebedmelek nie zginie w czasie zburzenia Jerozolimy.
Występuje w Księdze Jeremiasza 38; 39, 16-18
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
specjalista wyrabiający meble artystyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stolarz-artysta, wytwórca mebli artystycznych;
(1.2) hist. stolarz wytwarzający w XVI w. we Francji meble skrzyniowe z hebanu, a w czasach baroku i klasycyzmu rzemieślnik o najwyższych umiejętnościach, operujący skomplikowanymi metodami zdobniczymihasło [http://portalwiedzy.onet.pl/63633,,,,ebenista,haslo.html ebenista] w Onet Wiem Portal Wiedzy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój wuj jest ebenistą, który produkuje rzeźbione meble na specjalne zamówienia.
(1.2) Ebeniści stanowili odrębny od stolarzy zawód, a dekretem Ludwika XIV uzyskali prawo założenia pierwszego cechu.
Wiktionary
IPA: ˌɛbɛ̃ˈɲista, AS: ebẽńista
Wiktionary
rzecz. ebenisteria ż., ebenistyka ż., heban m., ebonit m.
przym. ebenistyczny, hebanowy, ebonitowy
Wiktionary
produkcja luksusowych mebli, zwłaszcza z hebanu
SJP.pl
specjalistka wyrabiająca meble artystyczne
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Eberhard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Powstało z od połączenia starogermańskich słów eber – "dzik" i hard – "dzielny".
Eberhard obchodzi imieniny 23 marca i 22 czerwca.
Wikipedia
Eberhard z małżonką; Eberhardowie
SJP.pl
Eberhard z małżonką; Eberhardostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Eberharda lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: Eberhart] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, m.in. Friedrich Ebert (1871-1925) - niemiecki polityk
SJP.pl
Ebert (Eberd, Ebbert) – odmiana herbu szlacheckiego Łuk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Euzebiusz (imię męskie)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = ekon. Europejski Bank Inwestycyjny;
Wiktionary
(1.1) Realizacja projektów finansowana jest przez państwa ISE oraz IBRD, EBOR, EBI i program PHARE.
Wiktionary
[czytaj: ebajk] rower wyposażony w silnik o napędzie elektrycznym; e-rower, e-bajk, ebajk, e-bike
SJP.pl
członek sekty żydowsko-chrześcijańskiej, która upatrywała w Jezusie Chrystusie zwyczajnego tylko człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitjap. jeden z siedmiorga bogów szczęścia z mitologii japońskiej, patron handlu i innych interesów, gejszy, rybaków oraz rolników;
Wiktionary
Ebisu (jap. 恵比須, 恵比寿, ゑびす, 夷, 戎) – w mitologii japońskiej jeden z siedmiu bogów szczęścia, bóg bogactwa, patron kupców, rybaków i rolników. Otaczany szczególną czcią przez osoby zajmujące się handlem, biznesem oraz gejsze jako dawca wszelkiej pomyślności. Rybacy modlą się do Ebisu, aby ten napędził obfitość ryb do ich sieci. Cześć oddają mu również rolnicy, prosząc o obfite zbiory.
Wikipedia
(1.1) Kapłani modlą się za jadalne węże i wszystkie ryby konsumowane przez człowieka, a w wioskach rybackich napotkać można posąg roześmianego, pucołowatego bożka Ebisu, który trzyma pod pachą czerwonego karpia, w drugiej zaś ręce dzierży wędkę.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z starożytnym królestwem Ebla
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język eblaicki;
Wiktionary
rzecz. Ebla
Wiktionary
w wierzeniach muzułmańskich: diabeł, szatan; iblis
SJP.pl
skrót od: Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju - międzynarodowa organizacja finansowa działająca w Londynie od roku 1991; EBOR
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekon. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju;
Wiktionary
IPA: ɛbɔˈir, AS: eboir
Wiktionary
(1.1) EBOR
Wiktionary
rodzaj wirusa powodującego m. in. wirusową gorączkę krwotoczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. takson wirusów występujących w Afryce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koordynator do walki z epidemią eboli (…), ogłosił dzisiaj, że na walkę z wirusem trzeba prawie miliard dolarów
Wiktionary
afroamerykańska odmiana języka angielskiego
SJP.pl
twardy, rogowy materiał otrzymywany w drodze wulkanizacji kauczuku naturalnego, (najczęściej) przy zastosowaniu dużych ilości siarki, o właściwościach izolacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tworzywo sztuczne otrzymywane w wyniku wulkanizacji kauczuku z dużą ilością siarki, zwykle barwy czarnej lub ciemnobrązowej, posiada dobre właściwości izolacyjne;
Wiktionary
Ebonit (guma twarda, nazwa z gr. ebonos – heban) – tworzywo sztuczne otrzymywane w wyniku wulkanizacji naturalnego lub sztucznego kauczuku; gęstość 1,1–1,3 g/cm3. Należy do tworzyw kauczukowych z grupy duromerów.
Wikipedia
(1.1) Ebonit to materiał wykorzystywany w elektrotechnice do różnych elementów.
Wiktionary
przym. ebonitowy
rzecz. ebenista mos.
Wiktionary
(1.1) twarda guma
Wiktionary
zrobiony z ebonitu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ebonitu, lub z niego wykonany
Wiktionary
rzecz. ebonit mrz., ebenista mos.
Wiktionary
[czytaj: ibuk lub ebuk] e-book;
1. książka elektroniczna; e-książka;
2. urządzenie do czytania książek elektronicznych
SJP.pl
E-book, książka elektroniczna, publikacja elektroniczna, e-książka – publikacja elektroniczna, zapisana w odpowiednim formacie, możliwym do odczytania za pomocą komputerów, telefonów komórkowych czy też innych przystosowanych do tego urządzeń elektronicznych. E-booki składają się z tekstu, obrazów lub też połączenia obydwu elementów.
Wikipedia
Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (ang. European Bank for Reconstruction and Development - EBRD), międzynarodowa organizacja finansowa działająca w Londynie od roku 1991; EBOiR
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego
(1.1) = ekon. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju;
Wiktionary
Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, EBOR (ang. European Bank for Reconstruction and Development, EBRD) – międzynarodowa instytucja finansowa, która została utworzona podczas obrad Rady Europejskiej w Strasburgu w dniach 8–9 grudnia 1989 roku.
Wikipedia
(1.1) Realizacja projektów finansowana jest przez państwa ISE oraz IBRD, EBOR, EBI i program PHARE.
Wiktionary
IPA: ˈɛbɔr, AS: ebor
Wiktionary
(1.1) EBOiR
Wiktionary
[czytaj: ibi-ar-DI] skrót od: European Bank for Reconstruction and Development - Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju
SJP.pl
rzeka w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Hiszpanii;
(1.2) geogr. miasto w USA w stanie Floryda
Wiktionary
Ebro (łac. Hiberus, hiszp. Ebro, wym. [ˈeβɾo]; arag., bask. Ebro; kat. Ebre, wym. [ˈeβɾə] lub [ˈeβɾe]) – najdłuższa rzeka w Hiszpanii, przepływająca przez północną część kraju.
Wikipedia
(1.1) Złowiliśmy dużo węgorzy przy ujściu rzeki Ebro do Morza Śródziemnego.
Wiktionary
IPA: ˈɛbrɔ, AS: ebro
Wiktionary
dawniej: wrzenie, kipienie, powstawanie pęcherzy
SJP.pl
przyrząd do mierzenia temperatury wrzenia
SJP.pl
Ebuliometr – przyrząd do oznaczania temperatury wrzenia, skonstruowany przez Wojciecha Świętosławskiego.
Aparat ten umożliwia wyznaczenie temperatury wrzenia z dokładnością do 0,001 °C. Zbudowany jest z szerszej rurki z grzejnikiem (E), naczynia(D), rozszerzenia z wtopioną probówką przystosowanym do umieszczenia termometru(C), rurki łączącej oba ramiona, chłodnicy zwrotnej(A), kroplomierza(B) i kranika spustowego(F).
Wikipedia
sposób mierzenia ciśnienia osmotycznego roztworów na podstawie podwyższenia ich temperatury wrzenia
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z ebuliometrem lub ebuliometrią, dotyczący ebuliometru lub ebuliometrii
Wiktionary
rzecz. ebuliometr mrz., ebuliometria ż.
Wiktionary
przyrząd do oznaczania masy cząsteczkowej substancji
SJP.pl
związany z ebulioskopem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ebulioskopem, dotyczący ebulioskopu
Wiktionary
rzecz. ebulioskop mrz., ebulioskopia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. kość słoniowa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) abur
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== ebur (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kość słoniowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɛbur, AS: ebur
Wiktionary
(1.1) abur
Wiktionary
sztuczny materiał utworzony z gumy tragantowej, mączki kostnej i substancji koloryzującej
SJP.pl
[czutak: ekaI] nieregularne farbowanie cienkich pasemek włosów na odcień jaśniejszy o kilka tonów
SJP.pl
L’Écaille – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Ardeny.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 118 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 13 osób/km².
Wikipedia
firma zajmująca się rozliczeniami płatności online
SJP.pl
duńska firma obuwnicza
SJP.pl
ECCO Sko A/S – duńskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją obuwia, założone w 1963 roku w Bredebro przez Karla Toosby.
Obecnie posiada ponad 3000 sklepów na całym świecie, w których są sprzedawane buty męskie, damskie i dziecięce. Firma wytwarza około 12 milionów par butów rocznie w fabrykach zlokalizowanych w:
Wikipedia
eh; wyraz oznaczający rezygnację, zniechęcenie itp.
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wykrzyknienie służące wyrażaniu stanów uczuciowych, takich jak m.in.: zniechęcenie, rozgoryczenie, lekceważenie, bezsilność
Wiktionary
(1.1) Wiesz, że Zbychu siedzi za rozbój? Ech, niedaleko pada jabłko od jabłoni!
Wiktionary
IPA: ɛx, AS: eχ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|prasłow.
uwagi.
(1.1) inna pisownia ech
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|eh.
źródła.
== ech (język luksemburski.) ==
wymowa.
audio|Lb-ech.ogg.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) ja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. powtórzenie dźwięku spowodowane odbiciem fali akustycznej, pogłos
2. przenośnie: wspomnienie rzeczy dawnych;
3. przenośnie: oddźwięk, reperkusja, reakcja na coś
SJP.pl
szafa do przechowywania zwojów Tory
SJP.pl
Echał (z hebr. היכל hejchal dosł. „pałac; Świątynia Jerozolimska”) – w karaimskiej kienesie szafa ołtarzowa służąca do przechowywania zwojów Tory.
Echał, jeden z najważniejszych elementów wyposażenia głównej sali modlitwy, umieszczony jest zgodnie z zasadami religii karaimskiej na ścianie skierowanej w stronę Ziemi Świętej, tzn. w Europie na ścianie południowej. Kształt, oprawa szafy oraz ornamenty zdobiące zależne są od epoki i kraju, w których zostały wykonane.
Wikipedia
rzadko:
1. wykrzyknik oznaczający zgodę, przytaknięcie; yhy, ehe, mhm;
2. wykrzyknik naśladujący odgłos kasłania, chrząkania itp.; ekhem, hm
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny gruboszowatych; eszeweria, eczeweria
SJP.pl
Echidna (gr. Ἔχιδνα Echidna, łac. Echidna, „Żmija”) – potwór w mitologii greckiej, o ciele w połowie młodej kobiety, w połowie cętkowanego węża. Miała czarne oczy, przerażający wygląd i była stale żądna krwi, żywiła się ludzkim mięsem. Hezjod pisze o niej [Theog. 304]:
Wikipedia
dolna część głowicy doryckiej i toskańskiej, łącząca trzon kolumny z abakusem kapitelu; echinus
SJP.pl
roślina lecznicza z rodziny astrowatych; jeżówka
SJP.pl
Jeżówka (Echinacea Moench) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 9 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w Ameryce Północnej w południowej Kanadzie oraz w środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Zasiedlają suche i mokre siedliska w obrębie prerii. Jako introdukowane rosną w Ameryce Środkowej i Południowej, w Europie i Azji. W Polsce spotykane tylko w uprawie.
Wikipedia
kopalna skamienielina skorupiaków i jeżowców morskich
SJP.pl
Echinocereus Engelm. – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunkiem typowym jest [: E. viridiflorus Engelm.
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych o kulistych łodygach opatrzonych kolcami
SJP.pl
Echinokaktus (Echinocactus Link & Otto) – rodzaj roślin z rodziny kaktusowatych, obejmujący 16 gatunków. Gatunkiem typowym jest: E. platyacanthus Link et Otto. Nazwa pochodzi od starogreckiego słowa „ἐχῖνος” (echinos), oznaczającego jeża.
Wikipedia
tasiemiec pasożytujący w jelicie psa, w formie larwalnej może występować także u bydła i u człowieka
SJP.pl
choroba pasożytnicza ludzi i zwierząt, wywoływana przez larwy tasiemca bąblowcowego; bąblowica
SJP.pl
Bąblowica, echinokokoza (łac. echinococcosis cystica) – pasożytnicza choroba odzwierzęca wywoływana przez onkosfery różnych gatunków bąblowców (Echinococcus), głównie tasiemca bąblowcowego (E. granulosus) oraz bąblowca wielojamowego (E. multilocularis), a w niektórych regionach również: E. canadensis, E. equinus, E. felidis, E. oligarthrus, E. ortleppi, E. shiquicus oraz E. vogeli.
Wikipedia
dolna część głowicy doryckiej i toskańskiej, łącząca trzon kolumny z abakusem kapitelu; echin
SJP.pl
Echinus (łac.; gr. echínos) – lekko wygięty element architektoniczny pod abakusem kapitelu kolumny w porządku doryckim lub toskańskim.
Ma kształt podobny do płaskiej poduszki. Można spotkać się z użyciem tego określenia w odniesieniu do dolnej części głowicy w porządku jońskim.
Wikipedia
roślina z rodziny bromeliowatych
SJP.pl
Echmea (Aechmea) – rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae), nazywanych także ananasowatymi. Należy do niego ok. 170 gat. z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Zaliczane tu rośliny są suchoroślami lub epifitami.
Wikipedia
władca starożytnego Egiptu (faraon) z XVIII dynastii; Amenhotep IV
SJP.pl
Amenhotep IV, także Amenophis IV (Achenaton, Echnaton) – władca starożytnego Egiptu (faraon) z XVIII dynastii, reformator religijny, twórca religii monoteistycznej opartej na kulcie boga Atona.
Echnatona uważa się za autora hymnu do Atona.
Wikipedia
1. powtórzenie dźwięku spowodowane odbiciem fali akustycznej, pogłos
2. przenośnie: wspomnienie rzeczy dawnych;
3. przenośnie: oddźwięk, reperkusja, reakcja na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) akust. powtórzenie dźwięku słyszalne wskutek odbicia się go od oddalonej powierzchni;
(1.2) akust. elektron. sztuczny efekt echa (1.1) uzyskany elektronicznie
(1.3) przen. nawiązanie do czegoś z przeszłości
Wiktionary
Echo – fala akustyczna odbita od przeszkody i docierająca do obserwatora po zaniku wrażenia słuchowego fali docierającej bezpośrednio. Wrażenie echa pojawia się, gdy opóźnienie pomiędzy falą bezpośrednią a falą odbitą jest większe niż 100 ms. Przy krótszym opóźnieniu ma się do czynienia z pogłosem.
Wikipedia
(1.1) Lubię rozmawiać z echem w górach.
(1.1) Lecz nikt samotny w dolinie albo też gdzie pomiędzy górami i w zaroślach, nie ośmiela się budzić echo uśpione, w mniemaniu, że ono pochodzi od duchów przeciwko człowiekowi.
(1.4) Jedno jest pewne, sprawa nie przejdzie bez echa.
Wiktionary
IPA: ˈɛxɔ, AS: eχo
Wiktionary
rzecz. praecho n.
przym. echowy
Wiktionary
aparat badający metodą echoencefalografii, zapisujący wynik badania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. elektroniczny aparat ultradźwiękowy służący do badań neurologicznych mózgu;
Wiktionary
Echoencefalograf – elektroniczny aparat ultradźwiękowy służący do badań neurologicznych mózgu. Stosowany jest w diagnostyce w celu umiejscowienia zmian chorobowych, urazów, nowotworów występujących w obrębie mózgu.
Składa się z jednej lub dwóch głowic ultradźwiękowych, układów sterujących oraz monitora (ekranu) umożliwiającego wizualizację.
Wikipedia
rzecz. echoencefalogram m., echoencefalografia ż.
przym. echoencefalograficzny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda diagnostyki neurologicznej
Wiktionary
rzecz. echoencefalogram m., echoencefalograf m.
przym. echoencefalograficzny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. wynik pracy echoencefalografu
Wiktionary
rzecz. echoencefalograf m., echoencefalografia ż.
przym. echoencefalograficzny
Wiktionary
urządzenie rejestrujące zapis pracy mózgu
SJP.pl
zdolny do odbijania fal dźwiękowych o wysokiej częstotliwości
SJP.pl
przyrząd rejestrujący sygnał echa akustycznego
SJP.pl
Echograf – echosonda z urządzeniem zapisującym. Zapis z echografu to echogram, zaś metoda badania odległości echografem to echografia.
Wikipedia
dziedzina techniki zajmująca się uzyskiwaniem informacji o badanych obiektach za pomocą analizy echa akustycznego
SJP.pl
zapis, przeważnie w formie graficznej, dokonany przez echograf
SJP.pl
Echogram
Wikipedia
aparat badający metodą echokardiografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda badania serca przy zastosowaniu ultradźwięków;
Wiktionary
Echokardiografia, echo serca, USG serca, ultrasonokardiografia – UKG – technika diagnostyki obrazowej polegająca na badaniu struktur serca i dużych naczyń krwionośnych za pomocą ultradźwięków (ultrasonografia). Zwykle stosuje się ultradźwięki o częstotliwości od 1 do 10 MHz. Na ekranie monitora uzyskuje się obraz powstający w wyniku odbicia fali ultradźwiękowej od badanych struktur. Obraz można zarejestrować na płycie DVD lub wydrukować.
Wikipedia
IPA: ˌɛxɔkardʲjɔˈɡrafʲja, AS: eχokardʹi ̯ografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. echokardiograf mrz., echokardiogram mrz.
Wiktionary
(1.1) UKG, ultrasonokardiografia, echo serca
Wiktionary
wynik badania zwanego echokardiografia
SJP.pl
1. mimowolne, automatyczne powtarzanie zasłyszanych słów i dźwięków bezpośrednio po ich usłyszeniu, występujące u dzieci i u osób chorych psychicznie;
2. w językoznawstwie: powtarzanie wyrazów jako główna zasada organizacji wypowiedzi, niepodlegająca regułom syntaktycznym i semantycznym danego języka, np. w refrenach, przyśpiewkach ludowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zaburzenie psychiczne polegające na powtarzaniu słów wypowiedzianych lub usłyszanych;
(1.2) liter. powtarzanie słów, dające efekty dźwiękowe;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Echolalia jest cechą charakterystyczną dla autyzmu.
Wiktionary
IPA: ˌɛxɔˈlalʲja, AS: eχolalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. echolalizowanie n.
czas. echolalizować ndk.
przym. echolaliczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. echolalizowanie n.
czas. echolalizować ndk.
przym. echolaliczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|gr|ἠχώ|λαλιά. → echo, dźwięk + mowa
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) echolalia
* bułgarski: (1.1) ехолалия ż.
* fiński: (1.1) kaikupuhe
* francuski: (1.1) écholalie ż.
* hiszpański: (1.1) ecolalia ż.
* islandzki: (1.1) bergmálstal n.
* niderlandzki: (1.1) echolalie ż.
* niemiecki: (1.1) Echolalie ż.
* nowogrecki: (1.1) ηχολαλία ż.
* portugalski: (1.1) ecolalia ż.
* rosyjski: (1.1) эхолалия ż.
* rumuński: (1.1) ecolalie ż.
* słowacki: (1.1) echolália ż.
* szwedzki: (1.1) ekolali w.
* turecki: (1.1) ekolali
* ukraiński: (1.1) ехолалія ż.
* włoski: (1.1) ecolalia ż.
źródła.
== echolalia (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-echolalia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. echolalia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wyznaczanie położenia obiektów na podstawie odbitego od nich echa akustycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. metoda stosowana przez niektóre zwierzęta polegająca na określaniu położenia przeszkód lub poszukiwanych obiektów w otoczeniu z użyciem zjawiska echa akustycznego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre nietoperze mają o wiele większą kontrolę nad echolokacją niż wcześniej sądzono.
Wiktionary
rzecz. echolokator m.
przym. echolokacyjny
przysł. echolokacyjnie
Wiktionary
związany z echolokacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z echolokacją, dotyczący echolokacji
Wiktionary
rzecz. echolokacja ż., echolokator m.
przysł. echolokacyjnie
Wiktionary
urządzenie wyznaczające położenie obiektów na podstawie sygnałów dźwiękowych odbitych od tych obiektów
SJP.pl
wyznaczać położenie obiektów na podstawie odbitego od nich echa akustycznego
SJP.pl
1. przyrząd do pomiaru głębokości wód; echometr, echomierz, echosonda, sonda echowa;
2. przyrząd radiotechniczny do określania miejsca ławicy ryb przy pomocy ultradźwięków
SJP.pl
przyrząd do pomiaru głębokości wód; echolot, echomierz, echosonda, sonda echowa
SJP.pl
Echosonda – urządzenie do pomiaru głębokości wody oraz odległości od unoszących się w niej ciał stałych. Odległości te oblicza się mierząc czas powrotu dźwięku odbitego od dna, przeszkody, okrętu podwodnego, ławicy ryb itp. W praktyce morskiej, przez słowo sondowanie rozumie się mierzenie głębokości, dawniej wykonywane ręcznie za pomocą ołowianki. Natomiast słowo echosonda wskazuje na użycie fal dźwiękowych w celu określenia aktualnej głębokości.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru odległości, głębokości, rozmiarów różnych ciał, wykorzystujący zjawisko odbicia fal od badanego obiektu; echosonda
SJP.pl
powtarzanie przez chorego ruchów mimicznych zauważonych u osób z najbliższego otoczenia
SJP.pl
Echomimia - patologiczne naśladowanie mimiki oraz gestów ujrzanych u innych osób. Jest ono objawem niektórych zaburzeń psychicznych.
Wikipedia
powtarzanie przez chorych psychicznie gestów i ruchów zauważonych u innych osób
SJP.pl
Echopraksja – automatyczne powtarzanie zaobserwowanych ruchów wykonywanych przez inne osoby. Występuje w upośledzeniu umysłowym, katatonii, otępieniu.
Wikipedia
aparat służący do badania i obserwacji na ekranie czynności serca
SJP.pl
przyrząd do pomiaru odległości, głębokości, rozmiarów różnych ciał, wykorzystujący zjawisko odbicia fal od badanego obiektu; echomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do pomiarów podwodnych wykorzystujące echolokację;
Wiktionary
Echosonda – urządzenie do pomiaru głębokości wody oraz odległości od unoszących się w niej ciał stałych. Odległości te oblicza się mierząc czas powrotu dźwięku odbitego od dna, przeszkody, okrętu podwodnego, ławicy ryb itp. W praktyce morskiej, przez słowo sondowanie rozumie się mierzenie głębokości, dawniej wykonywane ręcznie za pomocą ołowianki. Natomiast słowo echosonda wskazuje na użycie fal dźwiękowych w celu określenia aktualnej głębokości.
Wikipedia
(1.1) echometr
Wiktionary
związany z echem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z echem, dotyczący echa
Wiktionary
rzecz. echo n., praecho n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żart. pieniądze
Wiktionary
potocznie o plotkowaniu, niezobowiązującym rozmawianiu bez istotnego tematu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Edward
Wiktionary
Marian Janoszka (ur. 6 stycznia 1961 w Świerklańcu) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika oraz trener piłkarski.
Swoją karierę zaczął w 1977 jako piłkarz Ruchu Radzionków, gdzie grał nieprzerwanie do 1989, kiedy to przeniósł się na jeden sezon do SV Senftenberg i ponownie wrócił do Radzionkowa. W 1992 odszedł do GKS Katowice, z którym w 1993 zdobył Puchar Polski. W 1995 ponownie wrócił do Ruchu Radzionków, z którym występował w ekstraklasie, a w 2002 przeszedł do Sparty Lubliniec, potem do GKS-u Tychy. W 2004 przeniósł się do Strażaka Mierzęcice.
Wikipedia
narząd rozmnażania rdzowców (grzybów z typu podstawczaków), zawierający zarodniki; ecydium
SJP.pl
Ecjum (l. mn. ecja, łac. aecium), ecidium lub ecidiosorus – wytwór grzybni, w którym wytwarzane są zarodniki zwane ecjosporami. Występuje u grzybów z rzędu rdzowców Pucciniales. Ecjum, podobnie jak grzybnia z której powstało, jest diploidalne, a jego strzępki są dwujądrowe; jedno jądro jest (+), drugie (-)
Wikipedia
nazwisko, m.in. Aaron Eckhart - amerykański aktor
SJP.pl
[czytaj: eksztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: eKLIPS]
1. samochód typu Mitsubishi Eclipse;
2. samochód typu Hyundai Eclipse
SJP.pl
Eclipse – platforma (framework) napisana w 2004 roku w Javie do tworzenia aplikacji typu rich client. Na bazie Eclipse powstało zintegrowane środowisko programistyczne do tworzenia programów w Javie, które jest razem z tą platformą rozpowszechniane.
Projekt został stworzony przez firmę IBM, a następnie udostępniony na zasadach otwartego oprogramowania. W chwili obecnej jest on rozwijany przez Fundację Eclipse.
Wikipedia
Congregatio Eremitarum Camaldulensium Montis Coronae, zakon kamedułów
SJP.pl
[czytaj: eko] nazwisko obce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ekodrajwing] potocznie: prowadzenie samochodu w sposób zużywający mniej paliwa i ograniczający wydzielanie szkodliwych spalin; ekojazda, ecodriving, ekodriving, ekodrajwing
SJP.pl
→ ecodrajwing [czytaj: ekodrajwingowy]; ecodrivingowy, ekodrajwingowy, ekodrivingowy
SJP.pl
[czytaj: ekodrajwing] potocznie: prowadzenie samochodu w sposób zużywający mniej paliwa i ograniczający wydzielanie szkodliwych spalin; ekojazda, ekodriving, ecodrajwing, ekodrajwing
SJP.pl
→ ecodriving [czytaj: ekodrajwingowy]; ecodrajwingowy, ekodrajwingowy, ekodrivingowy
SJP.pl
[czytaj: ekopak] kartonowe opakowanie na płytę kompaktową lub DVD; ekopack
SJP.pl
[czytaj: ekosez] ekoseza;
1. ludowy szybki taniec angielski;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
Écossaise (ekoséz) − dawny taniec szkocki w takcie 2/4, w XIX wieku stał się modnym tańcem salonowym. Był popularny we Francji i Wielkiej Brytanii pod koniec XVIII wieku i na początku XIX. Jako forma muzyczna taniec ten został również przyjęty przez niektórych kompozytorów jak:
Wikipedia
[czytaj: eKRI]
1. kolor biały z żółtawym odcieniem;
2. będący koloru białego z żółtawym odcieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolor żółtoszary, naturalny kolor płótna
przymiotnik
(2.1) żółtoszary
przysłówek
(3.1) żółtoszaro
Wiktionary
Beżowy – jasna, żółtawobrązowa barwa, koloru mlecznej kawy.
Wikipedia
(1.1) Écru wydawało mu się nieco zbyt smutne, wybrał błękit.
(2.1) Kupiła szal écru.
(3.1) Pomalujmy przedpokój na écru.
Wiktionary
(1.1) kość słoniowa
(2.1) żółtoszary, kremowy
Wiktionary
skrót od: Europejskie Centrum Solidarności
SJP.pl
[czytaj: EKStazy] ekstazy, extasy, ekstaza, extazy;
1. syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce;
2. potocznie: tabletka zawierająca ten narkotyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. tabletki z jedną z odmian amfetaminy;
Wiktionary
3,4-Metylenodioksymetamfetamina, MDMA, ecstasy, XTC – organiczny związek chemiczny, drugorzędowa amina, pochodna fenyloetyloaminy. Półsyntetyczna substancja psychoaktywna wykazująca działanie empatogenne, euforyczne i psychodeliczne.
Wikipedia
rzecz. ekstaza ż.
Wiktionary
(1.1) MDMA, XTC
Wiktionary
[czytaj: EKStazy] syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce; potoczna nazwa tabletek zawierających ten narkotyk; ekstazy, extazy
SJP.pl
[czytaj: eKI albo eKÜ] jednostka monetarna Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej używana w międzynarodowych rozliczeniach finansowych, w roku 1999 zastąpiona wspólną walutą - euro; ECU
SJP.pl
Wikipedia
narząd rozmnażania rdzowców (grzybów z typu podstawczaków), zawierający zarodniki; ecjum
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny gruboszowatych; eszeweria
SJP.pl
zdrobnienie od: Edward (imię męskie); Edek, Edzio, Eduś
SJP.pl
ed – standardowy edytor wierszowy systemu UNIX. ed przyjmuje, że tekst podlegający obróbce podzielony jest na wiersze i pozwala jedynie na modyfikacje wskazanych wierszy tekstu za pomocą poleceń wydawanych programowi w trybie interaktywnym, w podobny sposób jak w wierszu poleceń systemu DOS czy UNIX. Zmusza to użytkownika do operowania numerami wierszy tekstu.
Wikipedia
skrót od: editio (z łaciny: edycja, wydanie)
SJP.pl
wchodzący w skład edafonu; związany z właściwościami odżywczymi gleby
SJP.pl
ogół drobnych organizmów żyjących w powierzchniowych warstwach gleby oraz wpływających na jej strukturę i żyzność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. ogół drobnych organizmów żyjących w powierzchniowych warstwach gleby;
Wiktionary
Edafon – ogólna nazwa wszystkich organizmów żywych, żyjących w przypowierzchniowej części gleby. Zalicza się do nich mikroorganizmy, zwierzęta takie jak pierścienice, nicienie, larwy owadów oraz glony. Stanowi on około 5% objętości gleby.
Edafon jest głównym ogniwem cyklu przemiany materii organicznej w przyrodzie na lądzie, gdyż głównie jest on destruentami, czyli odpowiada za rozkład i mineralizację zarówno szczątków organizmów, jak i ich produktów przemiany materii. Jest jednocześnie najważniejszym z biotycznych czynników glebowych. Stąd obieg materii organicznej na lądzie można określić jako:edafon – roślina – zwierzę – edafon.W najwęższym pojęciu za edafon uważa się mikroorganizmy oraz drobne zwierzęta (do owadów), które na stałe lub w pewnym okresie swojego życia przebywają w glebie jako swoim naturalnym środowisku. Są to m.in. bakterie, glony, grzyby, pierwotniaki, pierścienice (głównie dżdżownice i wazonkowce), pajęczaki (głównie roztocze), nicienie, wije, owady bezskrzydłe oraz wiele larw owadów uskrzydlonych. W pojęciu szerszym do edafonu zalicza się wszelkie organizmy żywe żyjące we wnętrzu gleby, włącznie z drobnymi kręgowcami, a w tym nawet ssakami, jak myszy czy krety. W najszerszym pojęciu za edafon uważa się całość materii ożywionej w glebie, łącznie z podziemnymi częściami roślin naziemnych.
Wikipedia
IPA: ɛˈdafɔ̃n, AS: edafõn
Wiktionary
przym. edaficzny
Wiktionary
gad ssakokształtny, występujący w erze późnego karbonu
SJP.pl
Edafozaur (Edaphosaurus) – rodzaj roślinożernych synapsydów z rzędu pelykozaurów.
Wikipedia
gatunek podpuszczkowego sera dojrzewającego, pochodzącego z okolic holenderskiego miasta Edam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Holandii, w prowincji Holandia Północna;
Wiktionary
Wikipedia
przym. edamski
rzecz. edamski mrz.
Wiktionary
gotowane strączki zielonej soi używane w kuchni japońskiej
SJP.pl
Edamame (jap. 枝豆 eda-mame) – gotowane w strączkach ziarna młodej fasoli sojowej (Glycine max.).
Edamame to rodzaj japońskiego dania z niedojrzałych ziaren soi w strąkach, gotowanych w wodzie lub na parze. Częsty dodatek do potraw pochodzenia rodzimego (washoku, nihon-ryōri, nihon-shoku) lub przystawka do napojów alkoholowych, jak piwo czy shōchū.
Wikipedia
1. → Edam (miasto w Holandii);
2. ser edamski - gatunek sera podpuszczkowego, produkowanego na bazie receptury holenderskiego sera edam
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Edamem, dotyczący Edamu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. skrócenie od|ser edamski.
Wiktionary
Ser edamski – gatunek sera podpuszczkowego, produkowanego w Polsce, na bazie receptury holenderskiego sera Edammer. Jest on jednym z najbardziej tłustych serów żółtych.
W XIX wieku produkowany na ziemiach polskich ser wzorowany na edamskim dał początek lechickiemu (litewskiemu lub nowogródzkiemu).
Wikipedia
rzecz. Edam m., edam m.
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = eduk. edukacja dla bezpieczeństwa (przedmiot szkolny)
Wiktionary
(1.1) Z testu z EdB dostałem tym razem pionę.
Wiktionary
IPA: ɛ‿dɛ‿ˈbɛ, AS: e‿de‿be
Wiktionary
(1.1) EDB
Wiktionary
najstarszy zabytek literatury skandynawskiej, dzielący się na: Eddę starszą (Edda poetycka lub Edda Saemunda) złożoną z pieśni oraz Eddę młodszą (Edda prozaiczna lub Edda Snorriego) złożoną m.in. ze zbioru reguł poetyckich
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko, m.in. Arthur Stanley Eddington (1882-1944) - brytyjski astrofizyk
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Edward (imię męskie); Eduś, Edzio, Ed
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Edward
Wiktionary
Edek – bohater dramatu Tango Sławomira Mrożka, zwany też Partnerem z wąsikiem.
Człowiek prymitywny, naturalny, brak mu kultury osobistej i obycia (co fascynuje Stomila). Jest on partnerem do kart Eugenii i kochankiem Eleonory.
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie zatrudniłbym Edka jako listonosza.
Wiktionary
rzecz. Eduś mos., Edward mos., Edwarda ż., Edwardowo n., Edwardów mrz., Edzik mos., Edzio mos., Edziu mos.
przym. edwardiański, Edwardowy
Wiktionary
(1.1) Edward; zdrobn. Eduś, Edzik, Edzio, Edziu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Edeltruda, Edeltrauda – imię żeńskie pochodzenia staro-wysoko-niemieckiego, nienotowane w Polsce w średniowieczu; obecnie występuje w zauważalnym stopniu w Polsce na obszarach zamieszkiwanych przez mniejszość niemiecką. Imię to powstało z połączenia członów adal – 'szlachetny ród' oraz trud – 'siła, potęga' i stanowi późniejszą wersję niemieckiego imienia Adeltraud.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Edeltruda i jestem masażystką z Gorlic.
Wiktionary
IPA: ˌɛdɛlˈtruda, AS: edeltruda
Wiktionary
przenośnie: miejsce najwyższej szczęśliwości; raj, eldorado, arkadia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) bibl. raj, ogród rajski;
(1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miast i miejscowości na świecie
(1.3) geogr. nazwa kilku rzek na świecie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; / okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: / rubin, topaz, diament, / tarszisz, onyks, beryl, / szafir, karbunkuł, szmaragd, / a ze złota wykonano okrętki / i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia.
(1.2) Przenosimy się z Edenu do San Francisco.
Wiktionary
IPA: ˈɛdɛ̃n, AS: edẽn
Wiktionary
rzecz. eden mrz.
przym. edeński
Wiktionary
(1.1) raj
Wiktionary
mityczna epoka poprzedzająca barbarzyństwo; wiek złoty
SJP.pl
przymiotnik od: eden
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Edenem, dotyczący Edenu
przymiotnik
(2.1) taki jak w edenie, miejscu wiecznej szczęśliwości
Wiktionary
rzecz. eden mrz., Eden mrz.
Wiktionary
rodzaj białka roślinnego, występującego w konopiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowym Egipcie na zachodnim brzegu Nilu;
Wiktionary
Edfu (arab. إدفو, Idfu, egip. Behdet, w czasach rzymskich Apollonopolis Magna) – miasto w południowym Egipcie na zachodnim brzegu Nilu. Stolica nomu, ośrodek produkcji rolniczej, nadgraniczne centrum handlowe. W 2006 roku liczyło 65 768 mieszkańców.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w USA
Wiktionary
Edgar – imię męskie pochodzenia staroangielskiego/germańskiego. Wywodzi się od staroangielskich ěad (majątek, bogactwo, szczęście), gard (obrońca, stróż) lub od germańskiego ed- (posiadanie, dziedzictwo). Oznacza: stróż, obrońca własności.
W Polsce pozostaje imieniem rzadkim. Pojawiło się tu, najpierw w literaturze, w XIX wieku. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 910 mężczyzn o imieniu Edgar nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako męskie imię pierwsze – Piotr, nosi 689 313 osób.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
(2.1) kolokacje miejscowość|D=Edgar|Ms=Edgar.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) imię
(2.1) miejscowość
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Edgar
* estoński: (1.1) Edgar
* francuski: (1.1) Edgar m.
* hiszpański: (1.1) Édgar m., Edgardo m.
* kurmandżi: (1.1) Edgar
* łotewski: (1.1) Edgars m.
* niderlandzki: (1.1) Edgar m.
* nowogrecki: (1.1) Έντγκαρ m.
* portugalski: (1.1) Edgar m., Édgar m., Edgardo m.
* rosyjski: (1.1) Эдгар m.
źródła.
== Edgar (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Edgar.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Edgar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɛdɡar, AS: edgar
Wiktionary
Edgard – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, siedziba administracyjna parafii St. John the Baptist.
Wikipedia
Edgar z małżonką; Edgarowie
SJP.pl
Edgar z małżonką; Edgarostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edgara lub z nim związany
SJP.pl
technologia używana w sieciach GSM do przesyłania danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) telekom. rodzaj transmisji radiowej o prędkości 300–400 Kb/s
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. praktyka seksualna polegająca na utrzymywaniu wysokiego poziomu podniecenia i odwlekaniu osiągania orgazmu dla dłuższego odczuwania rozkoszy seksualnej
Wiktionary
(1.1) Dzięki edgingowi przeżyłem najintensywniejszy orgazm w życiu.
Wiktionary
IPA: ˈɛd͡ʒ.ɪŋ
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Turcji;
Wiktionary
Edirne lub Adrianopol (gr. Αδριανούπολη, Adrianopoli, bułg. Одрин, Odrin) – miasto w europejskiej, północno-zachodniej części Turcji, na Nizinie Trackiej, przy ujściu rzeki Tundża do Maricy, w pobliżu granicy z Grecją oraz Bułgarią.
Wikipedia
IPA: ɛˈdʲirnɛ, AS: edʹirne
Wiktionary
(1.1) Adrianopol
Wiktionary
nazwisko, m.in. Thomas Edison (1847-1931), amerykański wynalazca
SJP.pl
Inne postacie o nazwisku Edison:
Edison to nazwy miejscowości w USA, które były nadane na cześć Thomasa Edisona :
Wikipedia
[czytaj: idit] obce imię żeńskie
SJP.pl
montaż zapisu dźwięku i obrazu w produkcji filmowej
SJP.pl
z łaciny: edycja, wydanie
SJP.pl
Helion SA – wydawnictwo specjalistyczne, założone w 1991 w Gliwicach.
Ofertę Grupy Helion stanowią publikacje z zakresu literatury informatycznej, biznesowej, beletrystyki, poradników (psychologicznych i ogólnotematycznych), a także przewodników turystycznych.
Wikipedia
zdrobnienie od: Edward (imię męskie); Eduś, Edzio, Ed
SJP.pl
Edek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edka lub z nim związany
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Inne:
Wikipedia
miasto w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kanadzie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. edmontończyk m., edmontonka ż.
przym. edmontoński
Wiktionary
mieszkaniec Edmonton (miasta w Kanadzie)
SJP.pl
mieszkanka Edmonton (miasta w Kanadzie)
SJP.pl
→ Edmonton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Edmontonem, dotyczący Edmontonu
Wiktionary
(1.1) Roztasowuję się w edmontońskim pokoju i łazience, po czym zasiadam przy oknie, by napaść oczy wspaniałym widokiem doliny North Saskatchewan River, której strome brzegi rumienią się jesiennie.
Wiktionary
rzecz. Edmonton mrz./n.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Edmund – imię męskie pochodzenia angielskiego.
Wywodzi się od słowa oznaczającego „zapewniający opiekę”.
Żeńska forma: Edmunda
Imieniny obchodzi 7 sierpnia, 30 października, 16 listopada, 20 listopada i 1 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Edmundem kierowała zbożna życzliwość.
Wiktionary
IPA: ˈɛdmũnt, AS: edmũnt
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Mundek, Edzio, Edmundek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Edmunda – imię żeńskie pochodzenia angielskiego, żeński odpowiednik imienia Edmund. Wywodzi się od słowa oznaczającego "obrończyni, opiekunka majątku, bogactwa".
Edmunda imieniny obchodzi 7 sierpnia.
Wikipedia
Edmund z małżonką; Edmundowie
SJP.pl
Edmund z małżonką; Edmundostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edmunda (Edmundy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
1. do 1868 nazwa Tokio, stolicy Japonii;
2. Tokugawa; 1603-1867, okres rządów rodu Tokugawa w Japonii
SJP.pl
Edo związane z Japonią:
Edo związane z Nigerią:
Wikipedia
kraina historyczna leżąca na terenie dzisiejszych Izraela i Jordanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina w starożytnym Lewancie na południe od Morza Martwego;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) rzad. imię|polski|m.; jedno z imion biblijnych
Wiktionary
Edom – kraina historyczna leżąca na terenie dzisiejszego Izraela i Jordanii, zamieszkiwana przez Edomitów. W X w. p.n.e. czasowo podbita przez Izrael. Praojcem Edomitów był Ezaw, który był bratem ojca Izraelitów – Jakuba (Izraela).
Stolicą Edomu była Petra, z języka greckiego "skała".
Wikipedia
(1.1) Karawana wędruje do Edomu.
(2.1) Edomowi urodził się czerwonowłosy syn.
Wiktionary
IPA: ˈɛdɔ̃m, AS: edõm
Wiktionary
rzecz. Edomita m., Edomitka ż., edomicki m.
przym. edomicki
Wiktionary
(1.1) Seir
Wiktionary
przyrząd do sprawdzania ściśliwości gruntu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przyrząd do pomiaru ściśliwości i sprężystości gruntu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛˈdɔ̃mɛtr̥, AS: edõmetr̦
Wiktionary
plemię semickie zamieszkujące krainę Edom
SJP.pl
Edomici (hebr. אֱדוֹם – Edomim, od słowa adom oznaczającego „czerwony”) – starożytny lud pochodzenia zachodniosemickiego zamieszkujący Edom, położony na południe od Morza Martwego z dwóch stron rowu tektonicznego Wadi Araba, późniejszą Idumeę.
Większość informacji na temat Edomitów pochodzi z Biblii, ponieważ nie znaleziono jeszcze żadnych dokumentów edomskich. Podczas wykopalisk w pobliżu Tawilan oraz na górze Umm Biyara znaleziono jedynie kamienne rzeźby Edomitów.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Edomem lub Edomitami, dotyczący Edomu lub Edomitów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język edomicki
Wiktionary
rzecz. Edom mrz., Edomita mos., Edomitka ż.
Wiktionary
(1.1) idumejski
Wiktionary
program umożliwiający udostępnianie i pobieranie plików w internecie
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny kaczkowatych; miękkopiór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Somateria mollissima|ref=tak., duży, zamieszkujący skaliste wybrzeża, morski ptak o szczególnie miękkim puchu;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) puch edredona (1.1)
Wiktionary
Edredon zwyczajny, kaczka edredonowa, miękkopiór (Somateria mollissima) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Eurazję, Amerykę Północną i niektóre wyspy Arktyki. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ɛˈdrɛdɔ̃n, AS: edredõn
Wiktionary
przym. edredonowy
Wiktionary
(1.1) miękkopiór
Wiktionary
związany z edredonem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z edredonem, dotyczący edredonu
przymiotnik
(2.1) wykonany z edredonu, zawierający edredon
Wiktionary
rzecz. edredon mzw./mrz.
Wiktionary
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany m.in. jako odtrutka w zatruciach metalami ciężkimi, w nawozach mikroelementowych oraz jako środek konserwujący żywność; kwas etylenodiaminotetraoctowy, kwas wersenowy
SJP.pl
domena internetowa
SJP.pl
Przydomek Edu nosiło lub nosi kilku piłkarzy brazylijskich, m.in.:
Wikipedia
członek starożytnego ludu celtyckiego zamieszkującego Galię
SJP.pl
imię
SJP.pl
Eduardo jest hiszpańskim odpowiednikiem polskiego imienia Edward.
Przydomek Eduardo przyjęło kilku piłkarzy brazylijskich, m.in.:
Wikipedia
wykształcenie, wychowanie, nauka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauczanie kogoś
(1.2) proces uczenia się
Wiktionary
Edukacja (stgr. παιδεία, łac. educatio) – ogół procesów i oddziaływań, których celem jest zmienianie ludzi, przede wszystkim dzieci i młodzieży, stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych.
Wikipedia
(1.1) W porządku, ale abstrahując od higieny, medycyny, edukacji, wina, porządku publicznego, irygacji, dróg, doprowadzenia wody pitnej, i publicznej służby zdrowia, czy Rzymianie kiedykolwiek coś dla nas zrobili?
Wiktionary
IPA: ˌɛduˈkat͡sʲja, AS: edukacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. koedukacja ż., edukator m., edukatorka ż., edukowanie n., wyedukowanie n., doedukowanie n., edukacjonizm m.
czas. edukować ndk., wyedukować dk., doedukować dk.
przym. edukacyjny
przysł. edukacyjnie
Wiktionary
przekonanie o możliwości właściwego wychowania człowieka dzięki zracjonalizowanym metodom nauczania i kształcenia
SJP.pl
związany z edukacją i rozrywką
SJP.pl
związany z edukacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dotyczący edukacji, służący uczeniu
(1.2) książk. dotyczący kształtowania określonych postaw
Wiktionary
(1.2) Pobliski dom kultury tworzy projekty działań edukacyjnych, sportowych i plastycznych dla młodzieży.
Wiktionary
IPA: ˌɛdukaˈt͡sɨjnɨ, AS: edukacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. koedukacja ż., edukacja ż., edukator m., edukowanie n.
czas. edukować ndk., wyedukować dk.
przysł. edukacyjnie
Wiktionary
(1.1) dydaktyczny, kształceniowy, oświatowy
(1.2) wychowawczy
Wiktionary
rzadko: osoba, która zawodowo zajmuje się edukacją - uczeniem, kształceniem kogoś; nauczyciel
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wykształcać, wychowywać kogoś
czasownik zwrotny niedokonany edukować się
(2.1) przest. pobierać nauki, uczyć się, kształcić się
Wiktionary
(1.1) Przewidywał on, by uczniów edukowali przede wszystkim księża. Każdy z nich powinien z nimi przebywać od rana do wieczora, ucząc najpierw o Bogu i miłości chrześcijańskiej, a także rudimentów gramatyki, począwszy od alfabetu.
(2.1) Z Polakami trudno coś zrobić przemocą i siłą. W Polsce po wojnie wydarzyło się pięć ruchawek, podczas gdy w pozostałych krajach socjalistycznych -- coś trzy cztery. Władza edukowała się dosyć szybko, wiedziała, jak podchodzić do ludzi; co przejdzie, a co nie.
Wiktionary
rzecz. koedukacja ż., edukacja ż., edukator m., edukatorka ż., edukowanie n.
przym. edukacyjny
przysł. edukacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|edukować.
Wiktionary
rzecz. koedukacja ż., wyedukowanie n., edukacja ż., edukator m., edukatorka ż., edukacjonizm m.
czas. edukować ndk., wyedukować dk.
przym. edukacyjny
Wiktionary
(1.1) kształcenie, nauczanie
Wiktionary
członek starożytnego ludu celtyckiego zamieszkującego Galię
SJP.pl
Eduowie (łac. Aedui lub Haedui) – jedno z najpotężniejszych plemion celtyckich zamieszkujących Galię, głównie tereny między Loarą i Saoną (tereny dzisiejszej Burgundii). Ich głównym ośrodkiem było Bibracte.
W II wieku p.n.e. byli sojusznikami Rzymu, w 121 p.n.e. zwrócili się o pomoc do Rzymian przeciwko Arwernom i Allobrogom. W 58 p.n.e., podczas wojen galicyjskich wódz Eduów Dumnoryks wystąpił przeciwko Cezarowi. W 52 p.n.e. plemię przyłączyło się do powstania Wercyngetoryksa, w którym zostało pokonane. Ich ziemie zostały włączone do prowincji Gallia Lugdunensis.
Wikipedia
zdrobnienie od: Edward (imię męskie); Edek, Edzio, Ed
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Edward
Wiktionary
(1.1) Dziadek wziął małego Edusia na spacerek.
Wiktionary
rzecz. Edek mos., Edward mos., Edwarda ż., Edwardowo n., Edwardów mrz., Edzik mos., Edzio mos., Edziu mos.
przym. edwardiański, Edwardowy
Wiktionary
(1.1) Edward; zdrobn. Edek, Edzik, Edzio, Edziu
Wiktionary
(od 1906) jednoizbowy parlament Finlandii
SJP.pl
Eduskunta (szw. Riksdagen) – jednoizbowy parlament w Finlandii, wybierany raz na cztery lata w wyborach powszechnych (system proporcjonalny, metoda D’Hondta).
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od Edwarda
Wiktionary
Edward – imię męskie pochodzenia angielskiego. W języku staroangielskim:
Edward imieniny obchodzi 5 stycznia, 18 marca i 13 października.
Żeński odpowiednik: Edwarda.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
(1.1) Samochód Edwarda stoi w garażu.
Wiktionary
IPA: ˈɛdvart, AS: edvart
Wiktionary
rzecz. Edwardowo n., Edwardowa ż., Edwardówna ż., Edek mos., Eduś mos., Edzik mos., Edzio mos., Edziu mos.
:: fż. Edwarda ż.
:: zdrobn. Edwardzik mos.
przym. edwardiański, Edwardowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Edek, Eduś, Edzik, Edzio, Edziu; gw-pl|Górny Śląsk|Ecik, Yjduś.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Edward
Wiktionary
Edwarda – imię żeńskie pochodzenia angielskiego, żeński odpowiednik imienia Edward. W języku staroangielskim słowo ead oznacza „pomyślność, dobrobyt, szczęście”, a także „obrońca”.
Edwarda imieniny obchodzi 5 stycznia, 18 marca i 13 października.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
(1.1) Zwolnili panią Edwardę, która pracowała tutaj od wojny.
(1.1) Pożyczę Edwardzie czerwoną sukienkę.
Wiktionary
rzecz. Edward mos., Edwardowo n., Edwardów mrz., Edek mos., Eduś mos., Edzik mos., Edzio mos., Edziu mos.
przym. edwardiański, Edwardowy
Wiktionary
1. epoka edwardiańska - okres panowania w Wielkiej Brytanii króla Edwarda VII (1901-1910), zwykle z włączeniem okresu do I wojny światowej; okres pokoju, dobrej koniunktury i odreagowania surowości obyczajowej wcześniejszej epoki wiktoriańskiej;
2. styl edwardiański - styl w sztuce, zwłaszcza w architekturze tego okresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. odnoszący się do okresu w kulturze i sztuce brytyjskiej trwającego od wczesnych lat XX w. do wybuchu I wojny światowej
Wiktionary
(1.1) W willi wuja Johna znajdował się niepowtarzalny kominek edwardiański z 1905 r.
Wiktionary
IPA: ˌɛdvarˈdʲjä̃j̃sʲci, AS: edvardʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Edziu mos., Edzik mos., Eduś mos., Edward m., Edek m., Edzio m., Edwarda ż., edwardian m., edwardianka ż.
Wiktionary
Edward z małżonką; Edwardowie
SJP.pl
Edward z małżonką; Edwardostwo
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. część Poznania
SJP.pl
Edwardowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Mszczonów.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Suszeniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edwarda (Edwardy) lub z nim (nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Edwarda
Wiktionary
(1.1) Znalazłam jej numer telefonu w Edwardowym kajeciku.
Wiktionary
rzecz. Edziu mos., Edzio mos., Edzik mos., Eduś mos., Edek mos., Edward mos., Edwarda ż., Edwardowo n., Edwardów mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Edwards:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Edwin – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „pomyślność”, „szczęście” lub „przyjaciel”. Patronem tego imienia jest św. Edwin, król Northumbrii. Forma żeńska: Edwina
Edwin imieniny obchodzi 12 października.
Wikipedia
(1.1) Edwin Hubble odkrył, że odległe galaktyki oddalają się od nas.
Wiktionary
IPA: ˈɛdvʲĩn, AS: edvʹĩn
Wiktionary
Edwin z małżonką; Edwinowie
SJP.pl
Edwin z małżonką; Edwinostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edwina lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Edyty lub z nią związany
SJP.pl
1. ogłoszenie czegoś drukiem, jednorazowy nakład czegoś; wydanie;
2. pojedynczy egzemplarz jakiegoś wydania;
3. kolejna emisja programu;
4. jedno z cyklu regularnie odbywających się wydarzeń, np. konkursu;
5. redagowanie tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konkretna wersja publikacji, np. książki lub albumu muzycznego
(1.2) proces modyfikowana tekstu lub materiału audiowizualnego
(1.3) jedna z imprez, która odbywa się cyklicznie, np. konkurs, festiwal lub konferencja
Wiktionary
Wydanie, inaczej edycja (z łac. editio) – przekaz odpowiednio przygotowanego tekstu lub zespołu tekstów zrealizowany w określonym czasie, miejscu i formie graficznej za pomocą określonych technik drukarskich.
Istnieje wiele sposobów przygotowywania tekstu do wydania i doboru zawartości jego opracowania (np. aparatu krytycznego, komentarza). Zależą one od celów, jakim wydanie ma służyć, oraz od przewidywanych potrzeb grupy czytelników, do której adresuje się dane wydanie. Ze względu na sposoby przygotowania tekstu wydania dzieli się na cztery grupy:
Wikipedia
(1.1) Pierwsza edycja tej książki szybko stała się bestsellerem.
(1.1) Wydawnictwo zapowiedziało nową edycję klasycznych powieści w twardej oprawie.
(1.2) Dzięki zaawansowanej edycji, zdjęcie wyglądało jak zrobione przez profesjonalistę.
(1.2) Studio zajmujące się edycją filmów dokonało wielu poprawek, aby uzyskać najlepszy efekt.
(1.3) Organizatorzy ogłosili datę przyszłorocznej edycji konferencji naukowej.
(1.3) Piąta edycja konkursu fotograficznego była wyjątkowo udana pod względem organizacyjnym.
Wiktionary
rzecz. edytor m., edytorka ż., edytowanie n.
czas. edytować ndk.
przym. edytorski, edycyjny
Wiktionary
→ edycja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z edycją, dotyczący edycji (edytowania)
przymiotnik
(2.1) służący do edytowania
Wiktionary
rzecz. edycja ż., edytor m., edytorka ż., edytowanie n.
czas. edytować ndk.
przym. edytorski
Wiktionary