przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem czirokeskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem czirokeskim
(1.3) spisany, stworzony w języku czirokeskim
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃʲirɔˈkɛskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: čʹirokeskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
północnoamerykański Indianin, członek plemienia Czirokezów; Czerokez
SJP.pl
plemię Indian Ameryki Północnej z grupy Irokezów; Czerokezi
SJP.pl
Czirokezi, Czerokezi (nazwa własna Tsalagi, ang. Cherokee) – plemię Indian Ameryki Północnej, pierwotnie wywodzące się od Irokezów i zamieszkujące podgórskie, zachodnie obszary Karoliny Południowej i Północnej, północną Georgię i wschodnie Tennessee. Później większość jego członków została przymusowo przesiedlona na tereny płaskowyżu Ozark. Byli jednym z plemion wliczanych w skład grupy Pięciu Cywilizowanych Plemion. Posługują się językiem czirokeskim.
Wikipedia
Indianka Ameryki Północnej z grupy Irokezów; Czerokezka
SJP.pl
rodzaj antylopy z plemienia koziorożców
SJP.pl
Cziru tybetańskie, dawniej: cziru (Pantholops hodgsonii) – gatunek koziorożca z rodziny wołowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju cziru (Pantholops) Hodgson, 1834.
Wikipedia
dawne miasto obwodowe w południowej Syberii; Czyta
SJP.pl
Czyta (ros. Чита, Czita) – miasto, dawniej obwodowe, w obwodzie czytyjskim w azjatyckiej części Rosji, położone w południowej Syberii, obecnie miasto w Kraju Zabajkalskim.
Miasto położone nad rzekami Czytą i Ingodą na trasie kolei transsyberyjskiej – 52°03′N 113°28′E.W 2024 miasto miało 333 tys. mieszkańców.
Wikipedia
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = centrum zarządzania kryzysowego
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿zɛt‿ˈka, AS: ce‿zet‿ka
Wiktionary
wydawać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczów przepony; mieć czkawkę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wydawać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczów przepony; mieć czkawkę
Wiktionary
IPA: t͡ʃkat͡ɕ, AS: čkać
Wiktionary
rzecz. czkanie n., czkawka ż.
czas. czknąć dk.
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. wiukać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czkać.
Wiktionary
rzecz. czkawka ż.
czas. czkać ndk., czknąć dk.
Wiktionary
charakterystyczne odgłosy w następstwie wdechów spowodowanych okresowymi, nagłymi skurczami przepony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. rytmicznie powtarzające się skurcze przepony objawiające się charakterystycznym odgłosem wydawanym przez zamknięcie głośni i strun głosowych przy wdechu;
Wiktionary
Czkawka (łac. singultus) – objaw chorobowy polegający na rytmicznie powtarzających się, mimowolnych skurczach przepony i mięśni oddechowych klatki piersiowej powodujących wdech z równoczesnym zamknięciem głośni, co wywołuje charakterystyczny odgłos.
Wikipedia
(1.1) Najczęstszą przyczyną czkawki u szczeniąt jest to, że łapczywie jedzą i połykają przy tym powietrze.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃkafka, AS: čkafka
Wiktionary
czas. czkać ndk., czknąć dk.
rzecz. czkanie ndk., czknięcie dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Orenburg, nazwa oficjalna w latach 1938-1957
Wiktionary
Miejscowości
Osoby
Wikipedia
przym. czkałowski
Wiktionary
wydać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczów przepony brzusznej
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wydać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczu przepony; dokonany od|czkać.
Wiktionary
IPA: t͡ʃknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: čknõńć
Wiktionary
czas. czkać
rzecz. czknięcie n., czkawka, czkanie
Wiktionary
wydać ustami charakterystyczny dźwięk na skutek skurczów przepony brzusznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czknąć.
Wiktionary
czas. czknąć
rzecz. czkawka ż.
Wiktionary
skrót od: Centrum Zdrowia Matki Polki
SJP.pl
wykrzyknik oznaczający nagłą ucieczkę
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca szybkie ucieknięcie
Wiktionary
rzecz. czmychanie n., czmychnięcie n.
czas. czmychać ndk., czmychnąć dk.
Wiktionary
uciekać po kryjomu; opuszczać jakieś miejsce szybko, nagle, niepostrzeżenie
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uciekać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uciekanie skądś w pośpiechu
Wiktionary
rzecz. czmychnięcie n.
czas. czmychać ndk., czmychnąć dk.
wykrz. czmych
Wiktionary
(1.1) uciekanie, umykanie; książk. pierzchanie; pot. podawanie tyłów, dawanie drapaka, zmiatanie, zwiewanie, zmykanie
Wiktionary
uciec skądś nagle, w pośpiechu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czmychnąć.
Wiktionary
rzecz. czmychanie n.
czas. chmychnąć dk., czmychać ndk.
wykrz. czmych
Wiktionary
potocznie: lekceważyć kogoś lub coś; trzniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) posp. lekceważyć kogoś lub coś
Wiktionary
IPA: t͡ʃʲɲät͡ɕ, AS: čʹńäć
Wiktionary
rzecz. cznianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czniać.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃʲɲä̃ɲɛ, AS: čʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. czniać
Wiktionary
trzeć, ocierać, drapać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czochać.
Wiktionary
czas. czochać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ławka z grzebieniem o stalowych zębach, służąca do odziarniania łodyg lnu; dziergaczka, dzierlica
SJP.pl
1. targać, splątywać włosy, sierść; wichrzyć, mierzwić;
2. trzeć o coś twardego;
3. regionalnie: oddzielać czochrami główki lnu i konopi od łodyg;
4. czochrać się -
a) o włosach: splątywać się, targać się; wichrzyć się, mierzwić się, zmierzwiać się;
b) ocierać się o coś twardego
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) targać, wichrzyć włosy lub sierść
(1.2) ocierać ciało, lub jego część, o coś twardego
(1.3) reg. roln. oddzielać główki lnu i konopii od łodyg przy pomocy czocher
czasownik zwrotny niedokonany czochrać się
(2.1) targać, wichrzyć sobie włosy
(2.2) o zwierzętach: trzeć się, ocierać swoje ciało o coś twardego
Wiktionary
(1.1) Chłopak czochrał ręką swoją bujną czuprynę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɔxrat͡ɕ, AS: čoχrać
Wiktionary
rzecz. czochranie n.
czas. rozczochrać, rozczochrany
przym. rozczochrany
Wiktionary
(1.1) targać, wichrzyć, mierzwić
Wiktionary
w zootechnice: urządzenie umożliwiające zwierzętom ocieranie się i usuwanie łuszczącego się nabłonka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czochrać.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔxˈrãɲɛ, AS: čoχrãńe
Wiktionary
czas. czochrać
Wiktionary
wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim
SJP.pl
Czochryń – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Starowice.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. spoż. soczewica
Wiktionary
rzecz. czoczkula ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. zupa z soczewicy
Wiktionary
rzecz. czoczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
K2; najwyższy szczyt Karakorum
SJP.pl
K2, Czogori (chiń. upr. 乔戈里峰; chiń. trad. 喬戈里峰; pinyin Qiáogēlǐ Fēng; 8611 m n.p.m.) – ośmiotysięcznik, najwyższy szczyt Karakorum, drugi co do wysokości szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy Chin i Pakistanu. Do 16 stycznia 2021 roku pozostawał ostatnim niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem.
Wikipedia
zwężona przednia część lufy w broni myśliwskiej
SJP.pl
Czok (ang. choke – ‘dławić’), dławik – część śrutowej broni strzeleckiej (przede wszystkim strzelb) montowana u wylotu lufy. Ma on za zadanie zmniejszyć rozrzut śrutu, a co za tym idzie poprawić celność i zasięg broni. Czoki mogą być wymienne lub stałe.
Wikipedia
naszyjnik mocno przylegający do szyi; choker, dusik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. czekolada
Wiktionary
rzecz. czekolada ż., czekoladka ż.
przym. czekoladowy
przysł. czekoladowo
Wiktionary
południowoindyjska dynastia panująca od ok. III w. p.n.e. do końca XII wieku na terenach Tamilnadu; Ćolowie
SJP.pl
najwyższy szczyt Ziemi w Himalajach Centralnych; Mount Everest
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższy szczyt Ziemi, ośmiotysięcznik położony w Himalajach
Wiktionary
Mount Everest, Czomolungma (tyb. ཇོ་མོ་གླང་མ, ZWPY Qomolangma, Wylie Jo mo glang ma; nep. सगरमाथा, Sagarmāthā; chiń. upr. 珠穆朗玛峰; pinyin Zhūmùlǎngmǎ Fēng) – najwyższy szczyt Ziemi (8849 m n.p.m.[patrz niżej], podaje się też wysokość 8844 (pomiary chińskie) lub 8850 (pomiary amerykańskie)), ośmiotysięcznik położony w Himalajach Wysokich (Centralnych), na granicy Nepalu i Chińskiej Republiki Ludowej (Tybetu). Po chińskiej stronie objęty ochroną jako rezerwat biosfery pod nazwą Rezerwat Biosfery Czomolungmy.
Wikipedia
(1.1) Wanda zdobyła Czomolungmę jesienią.
Wiktionary
(1.1) Mount Everest, Qomolangma, Sagarmatha, Szczyt XV
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. cząpnąć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji; w obwodzie irkuckim i Jakucji; prawy dopływ Wiluja;
Wiktionary
Czona (ros. Чона) – rzeka w Rosji; w obwodzie irkuckim i Jakucji; prawy dopływ Wiluja. Długość 802 km; powierzchnia dorzecza 40,6 tys. km².
Źródła na Płaskowyżu Nadleńskim; płynie w kierunku północnym po Wyżynie Środkowosyberyjskiej; dolina na przemian zwężająca się i rozszerzająca, liczne progi. Po wybudowaniu zapory Wilujskiej Elektrowni Wodnej na Wiluju ostatnie 250 km biegu rzeki stało się częścią Wilujskiego Zbiornika Wodnego.
Wikipedia
1. zatyczka w kształcie stożka; szpunt;
2. każdy stożkowaty przedmiot;
3. stożek ropny w uchyłkach migdałków (angina);
4. część jednego przedmiotu wkładana do pasującego kształtem wgłębienia w innym, pozwalająca na ich połączenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Zakarpaciu na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡ʃɔp, AS: čop
Wiktionary
rzecz. czop mrz., czopek mrz.
przym. czopski
Wiktionary
1. mały czop (stożkowata zatyczka)
2. postać leku w kształcie stożka
3. każdy niewielki przedmiot mający stożkowaty kształt
4. typ komórki światłoczułej tworzącej siatkówkę oka
5. mały ropiejący stożek tworzący się na migdałkach w czasie anginy
6. mały bolec łączący dwa przedmioty lub części urządzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: czop
(1.2) mały czop
(1.3) med. farm. lekarstwo do przyjmowania doodbytniczo, rzadziej dopochwowo lub docewkowo;
(1.4) anat. światłoczuły receptor siatkówki oka;
(1.5) przen. grub. o kimś, kto bezceremonialnie podlizuje się – „włazi w dupę”
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Czopek:
Wikipedia
(1.3) To lekarstwo przyjmuje się w formie czopka.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɔpɛk, AS: čopek
Wiktionary
rzecz. czop m., czopowanie n., czopkowanie n., zaczopowanie n., zaczopkowanie n., czopuch m., Czopowice nmos., Czop m.
czas. czopować ndk., zaczopować dk., czopkować ndk., zaczopkować dk.
przym. czopowy, czopkowy
Wiktionary
(1.2) szpuncik, zatyczka
Wiktionary
maszyna służąca do robienia czopów
SJP.pl
Czopiarka - urządzenie zegarmistrzowskie służące do polerowania czopów kół zębatych zegarków. W skład wyposażenia czopiarki wchodzą wkładki do czopów o różnej długości i grubości.
Czopiarka może być napędzana silnikiem elektrycznym, korbką ręczną lub smykiem.
Czopy niehartowane poleruje się z niewielkim naciskiem polerownikiem stalowym zwilżonym olejem. Czopy hartowane poleruje się środkiem polerowniczym.
Czopy można również polerować ręcznie na tokarce.
Wikipedia
mały czop (zatyczka); czopek
SJP.pl
zatykać czopem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czopować.
Wiktionary
rzecz. zaczopowanie n., czop m., czopek m., czopownica ż., czopnica ż.
czas. czopować ndk., zaczopować dk.
Wiktionary
dawniej: podatek płacony przez mieszczan od wyrobu piwa, gorzałki, miodu i wina
SJP.pl
Czopowe – wprowadzony w Polsce w drugiej połowie XV wieku podatek od wyrobu, importu oraz sprzedaży piwa, wódki, miodu i wina. Obecnie jego odpowiednikiem jest podatek akcyzowy na alkohol.
Wikipedia
piła do wycinania czopów z drewna; piła czopowa
SJP.pl
związany z czopem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z czopem, dotyczący czopu
Wiktionary
rzecz. czop mrz., czopek mrz.
Wiktionary
w dawnych piecach staropolskich otwór odprowadzający dym do komina; cepuch
SJP.pl
Czopuch – element stanowiący połączenie otworów wylotowych spalin z paleniska pieca lub kotła z kanałami kominowymi. Powinien być prowadzony jak najkrótszą drogą, najlepiej po linii prostej.Jeśli to konieczne czopuch wyposażony jest w:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. czarny
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. brudny
Wiktionary
(1.1) Takigo czornego psa to żech jeszcze nie widzioł
(1.2) Justa mo zawsze czorne pazury.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim;
Wiktionary
Czorsztyn – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn.
Wikipedia
(1.1) Pan Jan przeprowadził się do Czorsztyna latem zeszłego roku.
Wiktionary
rzecz. czorsztynianin mos., czorsztynianka ż.
przym. czorsztyński
Wiktionary
mieszkaniec Czorsztyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Czorsztyna
(1.2) osoba pochodząca z Czorsztyna, urodzona w Czorsztynie
Wiktionary
(1.1) Żadnemu z czorsztynian nie przypadł do gustu pomysł wójta.
(1.2) Wychodząc za rodowitego czorsztynianina, marzyła o zamieszkaniu w Pieninach.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɔrʃtɨ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: čorštỹńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Czorsztyn mrz.
:: fż. czorsztynianka ż.
przym. czorsztyński
Wiktionary
mieszkanka Czorsztyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Czorsztyna
(1.2) kobieta pochodząca z Czorsztyna, urodzona w Czorsztynie
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɔrʃtɨ̃ˈɲãnka, AS: čorštỹńãnka
Wiktionary
rzecz. Czorsztyn mrz.
:: fm. czorsztynianin mos.
przym. czorsztyński
Wiktionary
przymiotnik od: Czorsztyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Czorsztyna, związany z Czorsztynem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Czorsztyna lub czorsztynian, mający cechy lub właściwości przypisywane Czorsztynowi lub czorsztynianom
Wiktionary
(1.1) Szlak biegnie grzbietem Pienin Czorsztyńskich.
Wiktionary
rzecz. Czorsztyn mrz., czorsztynianin mos., czorsztynianka ż.
Wiktionary
potocznie:
1. szatan, bies, diabeł; czart;
2. osoba dokuczająca innym, nieprzyjemna dla innych;
3. osoba ruchliwa, żywotna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) diabeł, czart
(1.2) przen. o człowieku złym
(1.3) żart. o człowieku pełnym energii, sprytnym
Wiktionary
Czart, zwany także jako czort (cz. czert, rus. czort, ros. чёрт) – w wierzeniach Słowian demon zła, znany głównie u plemion ruskich, zastąpił starosłowiańskiego biesa. W gwarze ludowej nazywany kusym, a w wierzeniach chrześcijańskich diabłem.
Wikipedia
rzecz. czart mzw./mos.
przym. czarci
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto wydzielone z rejonu na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, siedziba rejonu czortkowskiego, położone nad Seretem;
Wiktionary
Czortków (ukr. Чортків, Czortkiw) – miasto (w 2013 – 2020 wydzielone z rejonu) na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, siedziba rejonu czortkowskiego i hromady Czortków.
Czortków leży nad Seretem.
Wikipedia
przym. czortkowski
Wiktionary
(1.1) hist. war. Czartków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. środ. slang. stary, zniszczony samochód
Wiktionary
(1.1) Jego samochód to wielka klekocząca czortopchajka.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɔrtɔpˈxajka, AS: čortopχai ̯ka
Wiktionary
(1.1) dezel, fajans, grat, gruchot, klamot, klekot, obdrapaniec, próchno, przeżytek, relikt, rupieć, rzęch, skansen, starocie, staroć, szmelc, śmieć, wrak, zabytek, złom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie horodeńskim;
Wiktionary
Poprzednia strona indeksu
Wikipedia
przym. czortowiecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czoszą, dotyczący Czoszy
Wiktionary
rzecz. Czosza ż.
Wiktionary
dwuletnia roślina z rodziny krzyżowych, o białych, pachnących czosnkiem kwiatach, stosowana w medycynie ludowej
SJP.pl
Czosnaczek (Alliaria Heist. ex Fabr.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w Europie, północno-zachodniej Afryce i zachodniej Azji. W całym zasięgu rodzaju, także w Polsce, występuje czosnaczek pospolity A. petiolata. Jako gatunek zawleczony i inwazyjny obecny jest także w USA, Kanadzie i Argentynie. W rejonie Kaukazu rośnie Alliaria taurica.
Wikipedia
dwuletnia, cebulkowa roślina warzywna, używana jako przyprawa kuchenna oraz środek leczniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Allium|L.|ref=tak., rodzaj roślin z podrodziny czosnkowych obejmujący około siedmiuset gatunków;
(1.2) bot. roślina lub rośliny z rodzaju czosnek (1.1)
(1.3) spoż. jarzyna przyprawowa z cebuli uprawnych gatunków czosnku (1.1), zwykle czosnku pospolitego
Wiktionary
Czosnek (Allium L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae), dawniej zaliczany do osobno wyodrębnianej rodziny czosnkowatych (Alliaceae) lub liliowatych (Liliaceae). Obejmuje około 880–1000 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach półkuli północnej, przede wszystkim w strefie umiarkowanej, ale na południe sięgają strefy równikowej. Na półkuli południowej poza gatunkami introdukowanymi rodzaj obecny jest w Południowej Afryce. Największe zróżnicowanie gatunkowe jest w środkowej Azji. W Europie rośnie 117 gatunków. W Polsce 12 gatunków rośnie w stanie dzikim.
Wikipedia
(1.2) Czosnek zwyczajny i czosnek niedźwiedzi to dwa gatunki z rodzaju Allium. Obydwa gatunki czosnku mają znaczenie w zielarstwie.
(1.2) Na tej grządce rośnie czosnek.
(1.2) Czosnki ozdobne polecam do każdego ogrodu, ładnie się prezentują w każdym towarzystwie.
(1.3) Czosnek jest szeroko stosowany jako przyprawa.
(1.3) Czosnek był znany już w starożytności jako artykuł spożywczy i środek leczniczy.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɔsnɛk, AS: čosnek
Wiktionary
rzecz. czosnkówka ż., czosnkowe nmos., czosnkowanie n., poczosnkowanie n., czosnkowate nmos.
:: zdrobn. czosneczek m.
czas. czosnkować ndk., poczosnkować dk.
przym. czosnkowy
przysł. czosnkowo
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|knoblech, knobloch.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czosnkować.
Wiktionary
rzecz. nieczosnkowanie n., czosnek mrz.
czas. czosnkować ndk.
Wiktionary
rodzina obejmująca około 700 gatunków roślin zielnych z klasy jednoliściennych, występujących w strefie umiarkowanej na całej kuli ziemskiej (z wyjątkiem Australii i Nowej Zelandii); należą do niej między innymi: czosnek, cebula zwyczajna, agapant
SJP.pl
Wikipedia
podobny do czosnku
SJP.pl
podrodzina roślin zielnych z rodziny amarylkowatych; czosnkowe
SJP.pl
podrodzina roślin zielnych z rodziny amarylkowatych; czosnkowce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Allioideae|Herb.|ref=tak., podrodzina roślin zielnych zaliczana do rodziny amarylkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Liczne gatunki czosnkowych uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Wiktionary
przym. czosnkowy
rzecz. czosnek mrz.
Wiktionary
przedstawiciel podrodziny roślin zielnych z rodziny amarylkowatych
SJP.pl
błotniszka czosnkówka - gatunek owada z rodziny błotniszkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: czosnek
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔsn̥ˈkɔvɨ, AS: čosn̦kovy
Wiktionary
rzecz. czosnek m., czosnkowe nmos.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Czosnów (do 1 stycznia 1997 nosiła nazwę Czosnów Pierwszy) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Czosnów. Siedziba gminy Czosnów.
Do 1954 roku siedziba gminy Cząstków. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czosnów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Graniczy z miejscowościami: Dobrzyń, Cząstków Mazowiecki, Dębina i Kaliszki.
Wikipedia
przymiotnik od: Czosnów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Rosji europejskiej, w obwodzie archangielskim, uchodzi do Zatoki Czoskiej Morza Barentsa
Wiktionary
przym. czoski
Wiktionary
dawniej: ozdobne przykrycie na konia; czaprak
SJP.pl
Czołdar (osm.-tur. czułtar) – długie, wykonane z wełny okrycie konia, które zakrywa jego przód, barki i częściowo szyję.
Wikipedia
zdrobnienie od: czółko
SJP.pl
pozdrowienie, przywitanie popularne w wojsku oraz pomiędzy osobami o większej zażyłości
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wojsk. służy do pozdrowienia (przywitania) przełożonych oraz zwierzchników
(1.2) wojsk. służy do pozdrowienia (pożegnania) przełożonych oraz zwierzchników
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. zobacz. czoło
Wiktionary
(1.1) Czołem Panie Prezydencie!
(1.2) Czołem Dowódco! Jadę na interwencję.
(2.1) Nie wal czołem w mur!
Wiktionary
rzecz. czoło n., czółko n.
Wiktionary
(1.1) witam
(1.2) żegnam, pozdrawiam
(2.1) głową
Wiktionary
rodzaj niskiego obuwia damskiego, głęboko wycięte pantofle
SJP.pl
1. małe czółno;
2. pantofel damski;
3. element krosna tkackiego;
4. przyrząd do robienia ręcznych koronek;
5. część czółenkowej maszyny do szycia, na której mieści się szpulka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. czółno
(1.2) włók. techn. element krosna tkackiego w postaci łódeczki, która zawiera i przerzuca nici;
(1.3) włók. techn. element maszyny do szycia mieszczący szpulkę z nićmi
(1.4) pot. obuw. but damski w kształcie wyciętego, niesznurowanego pantofla
Wiktionary
Czółenko tkackie – element krosna tkackiego, mechanicznie nie połączony z pozostałymi mechanizmami, będący przenośnikiem i „magazynem” wątku. Swą nazwę zawdzięcza temu, że kształtem przypomina czółno (łódkę). Wątek zmagazynowany jest w bezcewkowym nawoju lub na specjalnej tekturowej, drewnianej albo plastikowej cewce i umieszczony wewnątrz czółenka. W zależności od numeru (grubości) przędzy, jest to kilkanaście lub kilkaset metrów nitki. Koniec nitki wątku wyprowadzony jest na zewnątrz czółenka przez oczko w krosnach mechanicznych, lub przewlekacz w krosnach automatycznych. Czółenko jest przerzucane z jednej strony przesmyku na drugą przez mechanizm przerzutowy lub ręcznie na krosnach ręcznych. W czasie przelotu przez przesmyk, odwijający się z nawoju wewnątrz czółenka wątek, jest układany między nitkami osnowy, tworząc w ten sposób elementy tkaniny.
Wikipedia
(1.4) Kupiłam prześliczne czółenka do tej mojej nowej sukienki.
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈwɛ̃nkɔ, AS: čuu̯ẽnko
Wiktionary
rzecz. czółno m.
Wiktionary
(1.1) łódeczka
Wiktionary
podobny kształtem do czółenka
SJP.pl
rodzaj silnie uzbrojonego i opancerzonego wozu bojowego na zawieszeniu gąsienicowym, przystosowanego do poruszania się w trudnym terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. pojazd bojowy poruszający się na gąsienicach, wyposażony w armatę i pancerz;
Wiktionary
Czołg – gąsienicowy wóz bojowy, przeznaczony do walki z siłami przeciwnika na krótkich i średnich dystansach za pomocą ognia płaskotorowego. Ciężki pancerz i duża mobilność zapewniają czołgom przetrwanie na polu bitwy, a napęd gąsienicowy pozwala na przemieszczanie się z dużą prędkością w trudnym terenie. Czołg jest zasadniczym środkiem prowadzenia walki lądowej, zwłaszcza natarcia.
Wikipedia
(1.1) Współczesne działo, szczególnie działo bezodrzutowe, musi trafić w czołg od pierwszego strzału.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔwk, AS: čou̯k
Wiktionary
rzecz. czołgista m., czołgistka ż., czołgowisko n., czołganie n., przeczołganie n., wyczołganie n.
:: zgrub. czołgisko n.
czas. czołgać ndk., przeczołgać dk., wyczołgać dk.
przym. czołgowy
Wiktionary
(1.1) przest. tank
Wiktionary
1. poniżać kogoś;
2. zmuszać kogoś do poruszania się na czworakach
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. pejor. powodować czyjeś upokorzenie lub poniżenie
(1.2) zmuszać kogoś do czołgania się (2.1)
(2.2) przen. poniżać się przed kimś
(2.3) przen. książk. o mgle lub dymie: snuć się nisko, tuż nad ziemią
Wiktionary
(1.2) Po co czołgać ludzi po lesie?
(2.1) Od rana na poligonie czołgamy się na zmianę z okopywaniem się.
(2.2) Nie ma mowy, nie będę czołgał się przed dyrektorem skamlając o podwyżkę.
(2.3) Dziś wśród zgliszczów leżą pomięte winnice, a z nich dym czołga się w niebo nie już kłębami, ale niciami (…) sic.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɔwɡat͡ɕ, AS: čou̯gać
Wiktionary
rzecz. czołgisko n., przeczołganie n., czołganie n., czołg m., czołgista m., czołgistka ż.
czas. przeczołgać dk., przeczołgiwać ndk., wyczołgać dk., wyczołgiwać ndk., odczołgać dk., odczołgiwać ndk.
przym. czołgowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czołgać.
Wiktionary
(1.1) Ogromna część polskich firm to poligony czołgania pracowników.
Wiktionary
rzecz. czołg m., czołgista m., przeczołganie n., czołgisko n.
czas. czołgać się, czołgać ndk., przeczołgać dk.
przym. czołgowy
Wiktionary
narożna ozdoba kamienna bazy kolumny romańskiej; żabka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. element zdobniczy w architekturze, najczęściej występujący w większej ilości
Wiktionary
Żabka (także czołganka) – kamienna narożna ozdoba jednej z odmian bazy kolumny romańskiej, występująca w formie geometrycznej, roślinnej lub figuralnej. Od połowy XI w. pojawia się pojedynczo na plintach romańskich kolumn w kształcie zwiniętego listka. Początkowo naturalistyczna, z czasem w postaci zgeometryzowanej.
Wikipedia
(1.1) żabka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. pot. zgrub. od: czołg
(1.2) rzad. pot. duży czołg
Wiktionary
(1.1) Tak się czepiacie T-34, może to i faktycznie zawodne czołgisko było ale przyzwoite jeśli chodzi o parametry jezdne i uzbrojenie i oczywiście nadające się do MASOWEJ produkcji. sic.
Wiktionary
rzecz. czołg mrz., czołgista m., czołgistka ż., czołgowisko n., czołganie n., przeczołganie n., wyczołganie n.
czas. czołgać ndk., przeczołgać dk., wyczołgać dk.
przym. czołgowy
Wiktionary
żołnierz z formacji pancernej czołgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz obsługujący czołg
Wiktionary
(1.1) Czołgiści wyskoczyli z uszkodzonego pojazdu.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔwʲˈɟista, AS: čou̯ʹǵista
Wiktionary
rzecz. czołg m., czołganie n., czołgowisko n., przeczołganie n., czołgisko n.
przym. czołgowy
czas. czołgać się, czołgać
Wiktionary
(1.1) pot. pancerniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. dzięcioł
Wiktionary
ćwiczebny poligon z torem przeszkód dla czołgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. miejsce (poligon) przeznaczone na ćwiczenia czołgów
Wiktionary
(1.1) Brygada Pancerna odbyła ćwiczenia na moskiewskim czołgowisku.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɔwɡɔˈvʲiskɔ, AS: čou̯govʹisko
Wiktionary
rzecz. czołg m., czołgista m., czołgisko n.
przym. czołgowy
Wiktionary
związany z czołgiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z czołgiem; składający się z czołgów
Wiktionary
(1.1) Zaraz po wejściu na teren posesji odkryli arsenał, którego się nie spodziewali… Przy bramie wjazdowej leżała zabytkowa gąsienica czołgowa i koło, których szukano.
Wiktionary
rzecz. czołgisko n., czołg mrz., czołgista mos., czołgistka ż., czołgowisko n., czołganie n., przeczołganie n., wyczołganie n.
czas. czołgać ndk., przeczołgać dk., wyczołgać dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: czoło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od czoło
(1.2) małe czoło
(1.3) daw. odzież. dawna dziewczęca opaska noszona na głowie;
(1.4) lud. odzież. ozdobna opaska noszona na głowie przez dziewczęta, element stroju ludowego lub regionalnego
(1.5) wojsk. przednia część naboju kulowego
Wiktionary
Czółko (albo stroik, podwstążnik) – dziewczęca opaska ozdobna noszona na głowie do chwili zamążpójścia w Europie od czasów średniowiecza.
Czółka zdobione były motywami roślinnymi. W krajach słowiańskich czółko zachowało się jako element odświętnego stroju ludowego albo regionalnego.
Wikipedia
(1.1) Póki tej ozdoby swojej / Nie uroni dumna Polka, / Póty małe czółko stroi / Wszechpotęgi aureolka (…)
Wiktionary
rzecz. czoło n., czołówka ż., czelność ż., czołowanie n.
czas. czołować ndk.
przym. czołowy, czelny
przysł. czołowo
wykrz. czołem
Wiktionary
(1.3) podwstążnik, stroik
Wiktionary
1. rodzaj łódki wydrążonej z jednego pnia;
2. część maszyny do szycia zawierająca szpulkę z nićmi; czółenko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) płaskodenna łódź, dłubaniem lub wypalaniem uzyskana z jednego pnia drzewa, napędzana wiosłami a z rzadka także drągami;
(1.2) hist. część hełmu okrywająca szyję z tyłu
(1.3) czółenko tkackie
Wiktionary
Czółno – bezsterowa łódź wykonana z jednego pnia drzewa; wypalona lub wydłubana, płaskodenna, poruszana wiosłami lub drągiem.
Wikipedia
rzecz. czółenko n.
Wiktionary
(1.1) dłubanka, piroga, kanoe
Wiktionary
przymiotnik od: czółno
SJP.pl
1. część twarzy człowieka nad brwiami i nosem;
2. część przednia czegoś; przód, front, fasada;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część głowy nad brwiami i pomiędzy skrońmi
(1.2) początek, przednia część czegoś rozciągniętego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój tato ma wysokie czoło.
(1.2) Lance Armstrong wysuwa się na czoło peletonu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɔwɔ, AS: čou̯o
Wiktionary
rzecz. czołówka ż., czelność ż., czołowanie n.
:: zdrobn. czółko n.
czas. czołować ndk.
przym. czołowy, czelny
przysł. czołowo
wykrz. czołem
Wiktionary
(1.2) początek, awangarda
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: czołobitnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czołobitny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest czołobitne; cecha tych, którzy są czołobitni
Wiktionary
przym. czołobitny
przysł. czołobitnie
Wiktionary
(1.1) hołdownictwo
Wiktionary
uniżony, pełen pokory, służalczy, hołdowniczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen pokory i szacunku wobec kogoś, w sposób aż służalczy
Wiktionary
(1.1) Na uwagę, że warto byłoby propagandę uczynić mniej czołobitną wobec ZSRR i bardziej strawną dla Polaków, premier odpowiada: "Wszystko, co zrobicie w tej dziedzinie, będzie rozumiane w Moskwie jako propaganda antyradziecka".
(1.1) Kiedy Aleksander zaczął wprowadzać perski ceremoniał, Kallistenes buntował się przeciwko czołobitnym obyczajom i został stracony za udział w spisku.
(1.1) Otóż, Wysoka Izbo, ja nie pisałem i nie będę pisał czołobitnych listów do kogokolwiek.
(1.1) W końcu nie od parady “drogi Aleksander” jest najwierniejszym w tej części Europy przyjacielem prezydenta Busha, a premier Miller jednym z ośmiu czołobitnych “ministrantów”, żeby jeden z drugim kanclerz, czy inny Chirac wypominali nam serwilizm.
Wiktionary
rzecz. czołobitność ż.
przysł. czołobitnie
Wiktionary
(1.1) służalczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Prionops|ref=tak.;
Wiktionary
1. pierwsze szeregi, front;
2. wysunięta na czoło grupa zawodników w biegu lub rajdzie;
3. grupa ludzi wybitnych, elita;
4. wstępna część filmu;
5. najważniejsza wiadomość lub artykuł w gazecie, zamieszczone na czołowym miejscu;
6. potocznie: zderzenie czołowe samochodów;
7. latarka noszona na czole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. początkowa część poruszającej się grupy
(1.2) latarka noszona na głowie
(1.3) telew. planszaansze początkowe filmu
(1.4) streszczenie informacji prasowej na jej początku
(1.5) grupa jednostek najlepszych w danej klasyfikacji
(1.6) pot. zderzenie czołowe pojazdów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biegacze czołówki mają kadencję na poziomie 90-100 k/min, podczas gdy średnia biegających niezawodowo to coś pomiędzy 80 a 85 k/min. (z [http://www.napieraj.pl/xoops/modules/newbb/viewtopic.php?post_id=17377 Internetu])
(1.5) W rankingu ta firma jest w samej czołówce.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔˈwufka, AS: čou̯ufka
Wiktionary
rzecz. czoło n., czółko n., czelność ż., naczelny m., naczelna ż.
przym. czołowy, czołówkowy, naczelny
Wiktionary
związany z czołówką
SJP.pl
1. związany z czołem (częścią głowy);
2. jeden z pierwszych, wysuwający się na pierwszy plan; przodujący, wybitny, główny;
3. znajdujący się na przedzie; przedni, frontowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący czoła
(1.2) główny, wiodący
(1.3) frontowy, przedni
Wiktionary
(1.2) Generał Eugeniusz Kuszko w imieniu naczelnego dowódcy WP odczytał rozkaz o odznaczeniu pośmiertnym czołowych bohaterów powstania w getcie.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɔˈwɔvɨ, AS: čou̯ovy
Wiktionary
rzecz. czółko n., czołówka ż., czoło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potoczna nazwa WCzK, czyli organizacji poprzedzającej NKWD i KGB w Rosji sowieckiej; czerezwyczajka
SJP.pl
zgrubienie od: czterdziestka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od czterdziestka (wszystkie znaczenia, zwykle czterdzieści lat)
Wiktionary
(1.1) Na parkiecie szalały same czterdziechy.
(1.1) Markowi stuknęła czterdziecha i nagle zaczął się oglądać za małolatami.
Wiktionary
rzecz. czterdziestka ż.
licz. czterdzieści, czterdziesty
przym. czterdziesty
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 40
SJP.pl
liczebnik główny (zbiorowy: czterdzieścioro)
(1.1) liczba naturalna następna po 39 i poprzedzająca 41;
Wiktionary
(1.1) W przyszłym tygodniu będzie miał czterdzieści lat.
(1.1) To kosztuje czterdzieści koron i pięć øre.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrʲˈd͡ʑɛ̇ɕt͡ɕi, AS: čterʹʒ́ėśći
Wiktionary
rzecz. czterdziestka ż., czterdziecha ż.
przym. czterdziesty
licz. czterdzieścioro
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 40, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 40
Wiktionary
(1.1) W tym roku stypendia otrzymało czterdzieścioro uczniów.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛ̇ɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: čterʹʒ́ėśćoro
Wiktionary
rzecz. czterdziestka ż.
przym. czterdziesty
licz. czterdzieści
Wiktionary
coś, co zajmuje czterdzieste miejsce lub jest związane z liczbą 40, np. pokój
SJP.pl
1. liczba czterdzieści;
2. wiek czterdziestu lat;
3. pokój, autobus, dom itp. oznaczony numerem 40;
4. to, co się składa z czterdziestu jednostek, części, np. grupa czterdziestoosobowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba 40
(1.2) grupa 40 osób lub rzeczy
(1.3) wiek 40 lat
(1.4) pot. kobieta w wieku 40 lat
Wiktionary
Czterdziestka – część wsi Sipiory w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia.
Z dniem 1.12.2009 Czterdziestka została wyodrębniona jako część wsi Sipiory.
Wikipedia
(1.3) Mój profesor jest gdzieś koło czterdziestki.
(1.3) Singielka, dawniej stara panna, może być młoda, co oznacza w dzisiejszych czasach, że ma około czterdziestki.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrʲˈd͡ʑɛstka, AS: čterʹʒ́estka
Wiktionary
rzecz. czterdziecha ż.
przym. czterdziesty
licz. czterdzieści, czterdzieścioro
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą czterdzieści, dotyczący liczby czterdzieści
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści cztery lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści cztery lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestoczterolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estočterolatek
Wiktionary
przym. czterdziestoczteroletni
rzecz. czterdziestoczterolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści cztery lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści cztery lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestoczterolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estočterolatka
Wiktionary
przym. czterdziestoczteroletni
rzecz. czterdziestoczterolatek m.
Wiktionary
mający czterdzieści cztery lata, trwający czterdzieści cztery lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści cztery lata
(1.2) trwający czterdzieści cztery lata
Wiktionary
(1.1) Jej porywacz, czterdziestoczteroletni technik, w obawie przed zdemaskowaniem popełnił samobójstwo, rzucając się pod pociąg.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estočteroletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestoczterolatek m., czterdziestoczterolatka ż.
Wiktionary
mający czterdzieści dni, trwający czterdzieści dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający czterdzieści dni
Wiktionary
(1.1) Deszcze na lipca pierwszego, drugiego, zapowiedzią deszczu czterdziestodniowego.
(1.1) Właśnie rozpoczęliśmy czterdziestodniowy post.
Wiktionary
trwający czterdzieści dwie godziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści dwa lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści dwa lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestodwulatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔdvuˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estodvulatek
Wiktionary
przym. czterdziestodwuletni
rzecz. czterdziestodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści dwa lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści dwa lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestodwulatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔdvuˈlatka, AS: čterʹʒ́estodvulatka
Wiktionary
przym. czterdziestodwuletni
rzecz. czterdziestodwulatek m.
Wiktionary
mający czterdzieści dwa lata, trwający czterdzieści dwa lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści dwa lata
(1.2) trwający czterdzieści dwa lata
Wiktionary
(1.1) Wyjaśniona została sprawa przemytu do Włoch zabytkowych przedmiotów, jakiego próbował dokonać w marcu czterdziestodwuletni rencista z Kielc.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔdvuˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estodvuletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestodwulatek m., czterdziestodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści dziewięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści dziewięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestodziewięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. czterdziestodziewięcioletni
rzecz. czterdziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści dziewięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści dziewięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestodziewięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. czterdziestodziewięcioletni
rzecz. czterdziestodziewięciolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści dziewięć lat
(1.2) trwający czterdzieści dziewięć lat
Wiktionary
(1.1) Czterdziestodziewięcioletni mieszkaniec Poręby Wielkiej wpadł w ręce oświęcimskiej policji, którą próbował przekupić.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestodziewięciolatek m., czterdziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
trwający czterdzieści godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa czterdzieści godzin
Wiktionary
trwający 41 godzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści jeden lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści jeden lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestojednolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estoi ̯ednolatek
Wiktionary
przym. czterdziestojednoletni
rzecz. czterdziestojednolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści jeden lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści jeden lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestojednolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estoi ̯ednolatka
Wiktionary
przym. czterdziestojednoletni
rzecz. czterdziestojednolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści jeden lat
(1.2) trwający czterdzieści jeden lat
Wiktionary
(1.1) Czterdziestojednoletni mieszkaniec Leszna wsiadł do samochodu i pojechał do miasta.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoi ̯ednoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestojednolatek m., czterdziestojednolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający czterdzieści kilka lat
Wiktionary
(1.1) Na trzy miesiące trafił do aresztu czterdziestokilkuletni mężczyzna, mieszkaniec Dąbrowy Tarnowskiej.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔcilkuˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoḱilkuletʹńi
Wiktionary
(1.1) czterdziestoparoletni
Wiktionary
powtarzający się czterdzieści razy
SJP.pl
mężczyzna czterdziestoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w wieku 40-49 lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 40-49 lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestolatka
Wiktionary
Czterdziestolatek lub 40-latek – polski serial komediowy w reżyserii Jerzego Gruzy. Premierowy odcinek wyemitowano 16 maja 1975. Tytułową rolę zagrał Andrzej Kopiczyński.
Wikipedia
(1.1) Dobrze wyglądasz, jak na czterdziestolatka.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estolatek
Wiktionary
rzecz. czterdziestolecie n.
:: fż. czterdziestolatka ż.
przym. czterdziestoletni
Wiktionary
1. kobieta albo samica zwierząt mająca czterdzieści lat;
2. okres obejmujący czterdzieści lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestolatek
Wiktionary
(1.1) Dziadek poznał jakąś energiczną czterdziestolatkę i wyraźnie odżył.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estolatka
Wiktionary
rzecz. czterdziestolecie n.
:: fm. czterdziestolatek m.
przym. czterdziestoletni
Wiktionary
osoby różnej płci mające od czterdziestu do pięćdziesięciu lat
SJP.pl
1. okres czterdziestu lat;
2. czterdziesta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres czterdziestu lat
(1.2) czterdziesta rocznica
Wiktionary
(1.2) Wczoraj obchodziliśmy czterdziestolecie zawarcia związku małżeńskiego.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: čterʹʒ́estoleće
Wiktionary
rzecz. czterdziestolatek m., czterdziestolatka ż.
przym. czterdziestoletni
Wiktionary
mający czterdzieści lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści lat
(1.2) trwający czterdzieści lat
Wiktionary
(1.1) Pracy szukała cały czas ale kto dziś zatrudni kobietę ponad czterdziestoletnią, niezbyt efektowną i w dodatku bez specjalistycznego wykształcenia.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestolatek m., czterdziestolatka ż., czterdziestolecie n., czterdziestoletniość ż.
Wiktionary
liczący czterdzieści milionów czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający czterdzieści minut
Wiktionary
trwający czterdzieści osiem godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa czterdzieści osiem godzin, trwający pełne dwie doby
Wiktionary
(1.1) Zapis z dwunastego czerwca, kiedy zaprzestano restrykcyjnej czterdziestoośmiogodzinnej obserwacji, wskazuje na powrót do normy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści osiem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści osiem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestoośmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́est•ośmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. czterdziestoośmioletni
rzecz. czterdziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści osiem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści osiem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestoośmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatka, AS: čterʹʒ́est•ośmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. czterdziestoośmioletni
rzecz. czterdziestoośmiolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści osiem lat
(1.2) trwający czterdzieści osiem lat
Wiktionary
(1.1) Czterdziestoośmioletni mieszkaniec Nowego Sącza będzie nadzorował służby kryminalne.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́est•ośmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestoośmiolatek m., czterdziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
jedna z prostych postaci krystalograficznych, o największej możliwej liczbie ścian w kształcie trójkątów różnobocznych
SJP.pl
1. składający się z czterdziestu osób;
2. przeznaczony dla czterdziestu osób
SJP.pl
mający czterdzieści parę lat, trwający czterdzieści parę lat itp.; czterdziestokilkoletni, czterdziestokilkuletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający czterdzieści kilka lat
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔparɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoparoletʹńi
Wiktionary
(1.1) czterdziestokilkuletni
Wiktionary
a) będący wielkości czterdziestu pięciu hektarów;
b) posiadający czterdzieści pięć hektarów ziemi (np. rolnik czterdziestopięciohektarowy)
SJP.pl
mający czterdzieści pięć lat i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści pięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści pięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestopięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. czterdziestopięcioletni
rzecz. czterdziestopięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści pięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści pięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestopięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. czterdziestopięcioletni
rzecz. czterdziestopięciolatek m.
Wiktionary
1. okres czterdziestu pięciu lat;
2. czterdziesta piąta rocznica czegoś
SJP.pl
mający czterdzieści pięć lat, trwający czterdzieści pięć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści pięć lat
(1.2) trwający czterdzieści pięć lat
Wiktionary
(1.1) Czterdziestopięcioletni Józef F., pseudonim Beretta, powtórnie trafi przed sąd pod zarzutem usiłowania rozboju.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estopʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestopięciolatek m., czterdziestopięciolatka ż.
Wiktionary
trwający czterdzieści pięć minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający czterdzieści pięć minut
Wiktionary
mający wartość czterdziestu rubli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści siedem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści siedem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestosiedmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estośedmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. czterdziestosiedmioletni
rzecz. czterdziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści siedem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści siedem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestosiedmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estośedmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. czterdziestosiedmioletni
rzecz. czterdziestosiedmiolatek m.
Wiktionary
mający czterdzieści siedem lat, trwający czterdzieści siedem lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści siedem lat
(1.2) trwający czterdzieści siedem lat
Wiktionary
(1.1) Niestety, ten zaledwie czterdziestosiedmioletni biskup Wiecznego Miasta umarł niecałe czternaście miesięcy później, a Kościół pogrążył się na wiele lat w jeszcze głębszym kryzysie.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estośedmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestosiedmiolatek m., czterdziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
trwający czterdzieści siedem minut
SJP.pl
1. mający czterdzieści stopni (w jakiejś skali);
2. mający czterdzieści stopni, etapów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści sześć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści sześć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestosześciolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estošeśćolatek
Wiktionary
przym. czterdziestosześcioletni
rzecz. czterdziestosześciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści sześć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści sześć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestosześciolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatka, AS: čterʹʒ́estošeśćolatka
Wiktionary
przym. czterdziestosześcioletni
rzecz. czterdziestosześciolatek m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści sześć lat
(1.2) trwający czterdzieści sześć lat
Wiktionary
(1.1) Uczestniczący w niej czterdziestosześcioletni mężczyzna zbliżył się do księdza Edwarda Janiaka, biskupa pomocniczego Archidiecezji Wrocławskiej i wyciągnął zapalniczkę gazową w kształcie pistoletu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estošeśćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestosześciolatek m., czterdziestosześciolatka ż.
Wiktionary
mający czterdzieści trzy lata i pół roku, trwający czterdzieści trzy lata i pół roku itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający czterdzieści trzy lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czterdzieści trzy lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterdziestotrzylatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatɛk, AS: čterʹʒ́estoṭšylatek
Wiktionary
przym. czterdziestotrzyletni
rzecz. czterdziestotrzylatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca czterdzieści trzy lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czterdzieści trzy lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterdziestotrzylatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatka, AS: čterʹʒ́estoṭšylatka
Wiktionary
przym. czterdziestotrzyletni
rzecz. czterdziestotrzylatek m.
Wiktionary
mający czterdzieści trzy lata, trwający czterdzieści trzy lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czterdzieści trzy lata
(1.2) trwający czterdzieści trzy lata
Wiktionary
(1.1) Czterdziestotrzyletni pacjent trafił do poradni alergologicznej z powodu całorocznego kataru i zapalenia spojówek.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: čterʹʒ́estoṭšyletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterdziestotrzylatek m., czterdziestotrzylatka ż.
Wiktionary
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 40 000
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrʲd͡ʑɛstɔtɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: čterʹʒ́estotyśẽṇčny
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 40
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 40
Wiktionary
(1.1) Podstawą prawną zatrzymania podejrzanego przez Policję jest art. 244 kpk (= artykuł dwieście czterdziesty czwarty kodeksu postępowania karnego).
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrʲˈd͡ʑɛstɨ, AS: čterʹʒ́esty
Wiktionary
rzecz. czterdziecha ż., czterdziestka ż.
licz. czterdzieści, czterdzieścioro
Wiktionary
1. okres czterystu lat;
2. czterechsetna rocznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres czterystu lat
(1.2) czterechsetna rocznica
Wiktionary
(1.2) Wczoraj obchodziliśmy czterechsetlecie nadania praw miejskich.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɛxsɛˈtlɛt͡ɕɛ, AS: čtereχsetleće
Wiktionary
przym. czterechsetletni, czterystoletni, czterystuletni
Wiktionary
mający czterysta lat, trwający czterysta lat itp.
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 400
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 400
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od czterysta
Wiktionary
(1.1) W kioskach ukazał się czterechsetny numer naszego miesięcznika .
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɛxˈsɛtnɨ, AS: čtereχsetny
Wiktionary
rzecz. czterysetka ż.
licz. czterysta
przym. czterysetny
Wiktionary
(1.1) czterysetny
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 14
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) 14
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z przepisami urząd ma czternaście dni na odpowiedź.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrˈnaɕt͡ɕɛ, AS: čternaśće
Wiktionary
przym. czternasty
licz. czternaścioro
rzecz. czternasta ż., czternastak mzw., czternastka ż.
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 14, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 14
Wiktionary
(1.1) Czternaścioro uczniów z naszej klasy (sześciu chłopców i osiem dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnaɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: čternaśćoro
Wiktionary
rzecz. czternastka ż., czternastak mzw.
przym. czternasty
licz. czternaście
Wiktionary
godzina czternasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 14, godzina druga po południu
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: czternasty
Wiktionary
(1.1) (…) mój samolot odlatuje mniej więcej o trzynastej albo o czternastej, albo o piętnastej, albo coś koło tego.
Wiktionary
licz. czternaście
przym. czternasty
rzecz. czternastak mzw.
Wiktionary
byk jelenia o czternastu końcach w wieńcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. jeleń o potężnym wieńcu z czternastoma odnogami (razem na obu tykach)
Wiktionary
rzecz. czternastka ż., czternasta ż.
przym. czternasty
licz. czternaście, czternaścioro
Wiktionary
1. liczba czternaście;
2. wiek czternastu lat;
3. pokój, autobus, szkoła, dom itp. oznaczony numerem 14;
4. to, co się składa z czternastu jednostek, części, np. grupa czternastoosobowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 14
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 14
(1.3) całość składająca się z czternastu części, elementów lub jednostek
(1.4) pot. dziewczyna w wieku czternastu lat
(1.5) pot. dodatkowa, czternasta pensja
(1.6) pot. wiek czternastu lat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na następnych drzwiach zobaczył czternastkę.
(1.2) W którym bloku mieszka Paweł? W czternastce.
(1.3) Remiza wyposażyła całą czternastkę w ubrania ognioodporne i toporki.
(1.4) Na parkiecie szalała jakaś jasnowłosa czternastka, zapewne córka właścicieli.
(1.5) Jeszcze wam nie wypłacili zaległej czternastki?
(1.6) Kończąc czternastkę, myślałem tylko o grach komputerowych.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrˈnastka, AS: čternastka
Wiktionary
rzecz. czternastak mzw.
przym. czternasty
licz. czternaście, czternaścioro
Wiktionary
(1.4) czternastolatka
(1.5) czternasta pensja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą czternaście, dotyczący liczby czternaście
Wiktionary
mający czternaście dni (dwa tygodnie), trwający czternaście dni (dwa tygodnie) itp.; dwutygodniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający czternaście dni
(1.2) będący w wieku czternastu dni
Wiktionary
(1.1) W przypadku opłat zależnych od spółdzielni zachowany zostanie czternastodniowy okres powiadamiania.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: čternastodʹńovy
Wiktionary
trwający czternaście godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający czternaście godzin
(1.2) będący w wieku czternastu godzin
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: čternastogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
będący w wieku czternastu lat i pół roku
SJP.pl
figura płaska mająca 14 kątów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt mający czternaście boków i czternaście kątów wewnętrznych
Wiktionary
(1.1) Bo tak w ogóle to Warszawa na mazowieckiej równinie rozcapierzona jest jak czternastokąt.
Wiktionary
(1.1) czternastobok
Wiktionary
mający długość czternastu kilometrów, wynoszący czternaście kilometrów
SJP.pl
biedronka czternastokropka - gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych; gielas czternastoplamek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) czternaście razy
Wiktionary
(1.1) - Mamy tutaj Ormianina, który przez nas i policję zatrzymywany był już czternastokrotnie.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: čternastokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. czternastokrotność ż.
przym. czternastokrotny
Wiktionary
powtarzający się czternaście razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się czternaście razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś czternaście razy
(1.3) czternaście razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
(1.3) Silva i Andrew (1987) akcentują możliwość wystąpienia różnic w plonie tej samej odmiany aż do czternastokrotnych.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈkrɔtnɨ, AS: čternastokrotny
Wiktionary
rzecz. czternastokrotność ż.
przysł. czternastokrotnie
Wiktionary
chłopiec czternastoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopak mający czternaście lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca czternaście lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czternastolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈlatɛk, AS: čternastolatek
Wiktionary
przym. czternastoletni
rzecz. czternastolatka
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca czternaście lat;
2. okres obejmujący czternaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna mająca czternaście lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca czternaście lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czternastolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈlatka, AS: čternastolatka
Wiktionary
przym. czternastoletni
rzecz. czternastolatek m.
Wiktionary
chłopiec czternastoletni
SJP.pl
1. okres czternastu lat;
2. czternasta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający czternaście lat; przypadający za czternaście lat;
2. będący w wieku czternastu lat, mający czternaście lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czternaście lat
(1.2) trwający czternaście lat
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈlɛtʲɲi, AS: čternastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. czternastolecie n., czternastolatek m., czternastolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z czternastu liter
Wiktionary
(1.1) Słowo „fundamentalizm” jest czternastoliterowe.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: čternastolʹiterovy
Wiktionary
mający czternaście miesięcy, trwający czternaście miesięcy itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający czternaście minut
Wiktionary
1. składający się z czternastu osób;
2. przeznaczony dla czternastu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla czternastu osób, mogący pomieścić czternaście osób
(1.2) złożony z czternastu osób, wykonywany przez czternaście osób
Wiktionary
(1.2) W szpitalu spotkałam pielęgniarkę, która straciła całą czternastoosobową, najbliższą rodzinę.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: čternast•osobovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i czternastu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
gielas czternastoplamek - gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych; biedronka czternastokropka
SJP.pl
wielościan o 14 ścianach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o czternastu ścianach
Wiktionary
1. mający czternaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający czternaście stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z czternastu tomów, zawarty w czternastu tomach, wydany w czternastu tomach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: čternastotõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający czternaście tygodni
(1.2) będący w wieku czternastu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: čternastotygodʹńovy
Wiktionary
dotyczący czternastego wieku, pochodzący z czternastego wieku, żyjący w czternastym wieku, dziejący się w czternastym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się lub żył w czternastym wieku; taki, który pochodzi z czternastego wieku
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrnastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: čternastovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. czternastowiecze n.
Wiktionary
składający się z czternastu wierszy
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z czternastu zgłosek
SJP.pl
Czternastozgłoskowiec – rozmiar wiersza sylabicznego, składający się z czternastu sylab i występujący w różnych formatach średniówkowych.
Podstawowe odmiany czternastozgłoskowca to czternastozgłoskowiec symetryczny 14 (7 + 7) i czternastozgłoskowiec asymetryczny 14 (8 + 6).
Wikipedia
złożony z czternastu zgłosek (sylab); czternastosylabowy
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 14
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 14
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po trzynastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) czternasta: godzina czternasta
Wiktionary
Czternasty – śródpuszczańska część wsi Topiło w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Orzeszkowie.
Wikipedia
(1.1) O (godzinie) czternastej mamy ważne spotkanie.
Wiktionary
IPA: t͡ʃtɛrˈnastɨ, AS: čternasty
Wiktionary
przedr. czternasto-
rzecz. czternastka ż., czternastak mzw., czternasta ż.
liczgł. czternaście
licz. czternaścioro
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających czterokrotne wystąpienie czegoś
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających całość składającą się z czterech części
Wiktionary
licz. cztery
Wiktionary
sztuka teatralna lub inny utwór sceniczny składający się z czterech aktów
SJP.pl
o utworze scenicznym: mający cztery akty
SJP.pl
składający się z czterech arkuszy
SJP.pl
mający powierzchnię czterech arów
SJP.pl
złożony z czterech atomów, np. cząsteczka czteroatomowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. chem. złożony z czterech atomów
Wiktionary
mający cztery barwy (kolory); czterokolorowy
SJP.pl
1. o mechanizmie napędowym: mający cztery biegi;
2. o pojeździe: wyposażony w mechanizm napędowy o czterech biegach
SJP.pl
mający cztery bieguny
SJP.pl
1. zawierający cztery bity;
2. działający w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości czterech bitów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. taki, który zawiera cztery bity
(1.2) inform. taki, który działa w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości czterech bitów
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔbʲiˈtɔvɨ, AS: čterobʹitovy
Wiktionary
mający cztery boki; czworoboczny
SJP.pl
charakteryzujący się strzeleniem czterech bramek
SJP.pl
system organizacji pracy stosowany w zakładach pracy funkcjonujących w sposób ciągły (24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu), polegający na podziale załogi na 4 brygady, pracujące na 3 zmiany
SJP.pl
mający długość czterech cali
SJP.pl
chemiczny związek dwuskładnikowy, w którego cząsteczce występują cztery atomy chloru
SJP.pl
złożony z czterech cyfr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech cyfr, mający cztery cyfry
Wiktionary
(1.1) Jakie jest prawdopodobieństwo tego, że losowo wybrana liczba całkowita dodatnia mniejsza od 10000 jest czterocyfrowa?
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔt͡sɨfˈrɔvɨ, AS: čterocyfrovy
Wiktionary
mający cztery cylindry, np. samochód czterocylindrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający cztery cylindry
Wiktionary
składający się z czterech części
SJP.pl
składający się z czterech członów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący cztery człony, składający się z czterech członów
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: čteroču̯õnovy
Wiktionary
składający się z czterech dań
SJP.pl
okres czterodniowy; coś, co trwa cztery dni
SJP.pl
mający cztery dni, trwający cztery dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cztery dni
(1.2) będący w wieku czterech dni
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈdʲɲɔvɨ, AS: čterodʹńovy
Wiktionary
mający wartość czterech dolarów
SJP.pl
mający czworo drzwi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający czworo drzwi
Wiktionary
(1.1) Samochód jest czterodrzwiowy, z dość szerokimi drzwiami przednimi.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: čteroḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
zwykle o kalkulatorze - wykonujący cztery typy działań: dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie
SJP.pl
1. o instytucji: mający cztery działy;
2. czteroczęściowy, czterodzielny
SJP.pl
złożony z czterech części, dzielący się na cztery części; czwórdzielny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest podzielony na cztery części
Wiktionary
akord składający się z czterech różnych dźwięków
SJP.pl
Czterodźwięk – akord złożony z czterech dźwięków. Jego bazą jest trójdźwięk, do którego dodany jest interwał liczony od prymy tego akordu – od tego interwału akord bierze swoją nazwę. Najczęściej spotykanymi interwałami które można dodać do akordu są seksta lub septyma.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech elementów
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w czterech etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔɛtaˈpɔvɔ, AS: čteroetapovo
Wiktionary
przym. czteroetapowy
Wiktionary
(1.1) czterofazowo, czterostopniowo
Wiktionary
składający się z czterech etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech etapów
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔɛtaˈpɔvɨ, AS: čteroetapovy
Wiktionary
przysł. czteroetapowo
Wiktionary
(1.1) czterostopniowy, czterofazowy
Wiktionary
związek chemiczny używany jako środek przeciwstukowy do benzyn; tetraetyloołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. trująca, bezbarwna, oleista ciecz, stosowana głównie jako środek przeciwstukowy do benzyn, metaloorganiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C8H20Pb;
Wiktionary
Tetraetyloołów (czteroetylek ołowiu), (C2H5)4Pb, Et4Pb – metaloorganiczny związek chemiczny, połączenie atomu ołowiu z 4 grupami etylowymi. Stosowany głównie jako środek przeciwstukowy do benzyn.
Wikipedia
(1.1) Czteroetyloołów oraz czterometyloołów są używane jako środki przeciwstukowe.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔɛtɨlɔˈːwuf, AS: čteroetyl•ou̯uf
Wiktionary
(1.1) tetraetyloołów, czteroetylek ołowiu (IV), tetraetylek ołowiu (IV)
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w czterech fazach, etapach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔfaˈzɔvɔ, AS: čterofazovo
Wiktionary
przym. czterofazowy
Wiktionary
(1.1) czteroetapowo, czterostopniowo
Wiktionary
1. składający się z czterech faz, etapów;
2. działający w układzie odpowiednich czterech prądów przemiennych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech faz, etapów
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔfaˈzɔvɨ, AS: čterofazovy
Wiktionary
przysł. czterofazowo
Wiktionary
(1.1) czterostopniowy, czteroetapowy
Wiktionary
związek chemiczny z cząsteczką zawierającą cztery atomy fluoru; tetrafluorek
SJP.pl
fluoropochodna etylenu; bezbarwny gaz palny, nierozpuszczalny w wodzie
SJP.pl
Tetrafluoroeten, TFE – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych (halogenoalken), fluoropochodna etenu, stosowany głównie jako monomer do syntezy politetrafluoroetylenu (−CF
2−CF
2−)
n oraz jako ważny półprodukt w wielu innych syntezach organicznych.
Wikipedia
mający wartość czterech franków
SJP.pl
mający cztery funkcje
SJP.pl
mający wartość czterech funtów
SJP.pl
trwający cztery godziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cztery godziny
(1.2) będący w wieku czterech godzin
Wiktionary
(1.1) Druga tura plebiscytu polegać będzie na wybraniu najlepszego utworu, który 1 stycznia 2004 roku po godzinie 18, podczas czterogodzinnej, finałowej audycji, zostanie ogłoszony Przebojem Roku 2003.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: čterogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
ważący cztery gramy
SJP.pl
mający cztery granie (krawędzie, kanty); czworokanciasty, czworograniasty, czterokanciasty
SJP.pl
mający wartość czterech groszy
SJP.pl
utwór na cztery głosy
SJP.pl
złożony z czterech głosów, skomponowany na cztery głosy, wykonywany przez cztery głosy itp.
SJP.pl
mający cztery głowy; czworogłowy, czwórgłowy
SJP.pl
a) będący wielkości czterech hektarów;
b) posiadający cztery hektary ziemi (np. rolnik czterohektarowy)
SJP.pl
węglowodór aromatyczny powstający przez uwodornienie naftalenu pod ciśnieniem, stosowany jako rozpuszczalnik i dodatek do paliwa w silnikach spalinowych; tetrahydronaftalen, czterowodoronaftalen, tetralina
SJP.pl
trwający cztery i pół godziny
SJP.pl
powtarzający się cztery i pół raza
SJP.pl
mający lub trwający cztery lata i pół roku; czteryipółletni (przestarzałe)
SJP.pl
mający cztery i pół miesiąca; trwający cztery i pół miesiąca
SJP.pl
liczący cztery i pół miliona czegoś
SJP.pl
mający cztery izby
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z czterech izb, pomieszczeń
Wiktionary
(1.1) Na stoku wybudowano dziesięć czteroizbowych domków letniskowych.
Wiktionary
przyrządzony z czterech jajek, np. czterojajeczny makaron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera cztery jajka (na pewną porcję)
Wiktionary
(1.1) Starczało na produkty codziennego użytku – na chleb, mleko, twaróg półtłusty, czterojajeczny makaron.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔjäˈjɛt͡ʃnɨ, AS: čteroi ̯äi ̯ečny
Wiktionary
przym. czterojajowy
Wiktionary
1. posługujący się czterema językami;
2. napisany w czterech językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się czterema językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się czterema językami
(1.2) napisany w czterech językach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: čteroi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
o urządzeniu elektronicznym: mający cztery kanały umożliwiające przekaz sygnałów elektrycznych
SJP.pl
ważący cztery karaty
SJP.pl
mający cztery kartki
SJP.pl
1. ważący 4 kilogramy;
2. przeznaczony na 4 kilogramy czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający masę równą czterem kilogramom
Wiktionary
(1.1) pot. Celina zaprezentowała nam swoje czterokilogramowe bobo.
Wiktionary
(1.1) pot. czterokilowy
Wiktionary
mający długość czterech kilometrów, wynoszący cztery kilometry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) czterech kilometrów
Wiktionary
potocznie: czterokilogramowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. czterokilogramowy
Wiktionary
(1.1) pot. Marysia przywiozła ze sobą swoje czterokilowe bobo.
Wiktionary
(1.1) czterokilogramowy
Wiktionary
mający cztery klamry
SJP.pl
cyprzyk czteroklapowy - drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych; żywiczlin, sandarak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. eduk. absolwent szkoły czteroklasowej
Wiktionary
(1.1) Nikt nie zabraniał czteroklasistom kontynuowania nauki.
Wiktionary
potocznie: szkoła czteroklasowa
SJP.pl
obejmujący cztery klasy, mający cztery klasy
SJP.pl
mający cztery kolory (barwy); czterobarwny
SJP.pl
mający cztery kolumny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który składa się z czterech kolumn
Wiktionary
złożony z czterech komórek
SJP.pl
potocznie: kąpiel czterokomorowa
SJP.pl
mający cztery komory
SJP.pl
środowiskowo: występujący w czterech kończynach, np. porażenie czterokończynowe
SJP.pl
mający cztery kondygnacje
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma cztery kondygnacje
Wiktionary
(1.1) Z trzech budynków, które są właśnie w trakcie realizacji, dwa będą czterokondygnacyjne, a jeden ośmiopiętrowy.
Wiktionary
1. o pojeździe: zaprzężony w cztery konie;
2. o silniku: mający moc czterech koni mechanicznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do czterech koni
(1.2) składający się z czterech koni
(1.3) techn. mot. mający moc czterech koni mechanicznych
Wiktionary
(1.1) Czterokonny, czarny powóz ruszył na południe, wzbijając w gorące powietrze tumany kurzu.
Wiktionary
mający cztery kopyta
SJP.pl
pojazd o czterech kołach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. pojazd poruszający się na czterech kołach
Wiktionary
Quad (wymawiane jako kład) (z ang. quadricycle), wszędołaz, czterokołowiec, ATV (od ang. all-terrain vehicle) – pojazd czterokołowy niezadaszony, przeznaczony głównie do sportu i rekreacji.
Wikipedia
(1.1) Młodzi zmotoryzowani dosiedli czterokołowców i pojechali rozjeżdżać leśne ścieżyny.
Wiktionary
mający cztery koła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma cztery koła
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔkɔˈwɔvɨ, AS: čterokou̯ovy
Wiktionary
oktawa czterokreślna - rodzaj oktawy muzycznej
SJP.pl
porostnica czterokropka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
1. mający cztery kropki;
2. omarlica czterokropkowa - gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych; nadrzewka czterokropkowa
SJP.pl
przysłówek
(1.1) cztery razy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: čterokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. czterokrotność ż.
przym. czterokrotny
przysł. czterykroć
Wiktionary
(1.1) czterykroć
Wiktionary
powtarzający się cztery razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się / powtarzający się cztery razy
(1.2) taki, który osiągnął / zdobył / robił coś cztery razy
(1.3) cztery razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈkrɔtnɨ, AS: čterokrotny
Wiktionary
rzecz. czterokrotność ż.
przysł. czterokrotnie, czterykroć
Wiktionary
cykl czterech utworów literackich stworzonych przez jednego autora i odpowiednio powiązanych ze sobą tematycznie, np. czteroksiąg konfucjański - zbiór czterech najważniejszych ksiąg filozofii konfucjańskiej; tetralogia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. dzieło literackie składające się z czterech części
Wiktionary
(1.1) Swoistym czteroksięgiem jest dzieło ewangelistów nowotestamentalnych.
Wiktionary
(1.1) tetralogia
Wiktionary
mający cztery kwiaty
SJP.pl
wyposażony w cztery lampy
SJP.pl
dziecko czteroletnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec mający cztery lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca cztery lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od czterolatka
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: čterolatek
Wiktionary
przym. czteroletni
rzecz. czterolatka ż.
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca cztery lata;
2. okres obejmujący cztery lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca cztery lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca cztery lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od czterolatek
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: čterolatka
Wiktionary
przym. czteroletni
rzecz. czterolatek m.
Wiktionary
dziecko czteroletnie
SJP.pl
okres czterech lat
SJP.pl
1. trwający cztery lata; przypadający za cztery lata;
2. będący w wieku czterech lat, mający cztery lata
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery lata
(1.2) trwający cztery lata
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: čteroletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterolecie n., czterolatek m., czterolatka ż.
Wiktionary
składający się z czterech linijek; czterowersowy, czterowierszowy
SJP.pl
mający cztery linie
SJP.pl
mający cztery listki
SJP.pl
1. mający cztery liście;
2. mający liść składający się z czterech części przypominających małe listki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający liść złożony z czterech części w kształcie małych listków
Wiktionary
(1.1) Znalezienie czterolistnej koniczyny przynosi podobno szczęście.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈlʲistnɨ, AS: čterolʹistny
Wiktionary
złożony z czterech liter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z czterech liter
Wiktionary
(1.1) Moje imię jest czteroliterowe.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔlʲitɛˈrɔvɨ, AS: čterolʹiterovy
Wiktionary
mający objętość czterech litrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający pojemność czterech litrów, zawierający cztery litry czegoś
Wiktionary
mający cztery lufy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający cztery lufy
Wiktionary
(1.1) Łamana broń czterolufowa, nazywana czwórlufką (…), jest spotykana niezwykle rzadko.
Wiktionary
czteromandatowy okręg wyborczy - okręg, w którym do objęcia są cztery mandaty poselskie
SJP.pl
statek czteromasztowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) żegl. statek mający cztery maszty (nie licząc bukszprytu)
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔ̃maˈʃtɔvʲjɛt͡s, AS: čterõmaštovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. czteromasztowy
Wiktionary
mający cztery maszty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o żaglowcu: mający cztery maszty
Wiktionary
(1.1) Największy klasyczny żaglowiec na świecie, czteromasztowy bark rosyjski „Siedow”, wpłynął do Gdyni.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔ̃maˈʃtɔvɨ, AS: čterõmaštovy
Wiktionary
rzecz. czteromasztowiec
Wiktionary
mający długość czterech metrów, wynoszący cztery metry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mierzący cztery metry albo cztery metry kwadratowe
Wiktionary
o takcie: dzielący się na cztery jednostki rytmiczne
SJP.pl
mający cztery miejsca siedzące, mieszczący cztery osoby
SJP.pl
mający cztery miesiące, trwający cztery miesiące itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cztery miesiące
(1.2) będący w wieku czterech miesięcy
Wiktionary
(1.1) Nase, pies Pjetera, rasowy wilk, został w Sztokholmie, unikając czteromiesięcznej kwarantanny przy powrocie z wakacji do Szwecji.
(1.2) Trochę mało na utrzymanie żony i czteromiesięcznego dziecka.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: čterõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
liczący cztery miliony czegoś
SJP.pl
mierzący cztery mile
SJP.pl
trwający cztery minuty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający cztery minuty
Wiktionary
tworzony przez cztery mocarstwa
SJP.pl
mający powierzchnię czterech mórg
SJP.pl
obejmujący cztery mory, trwający cztery mory
SJP.pl
pojazd napędzany czterema motorami
SJP.pl
napędzany czterema motorami; mający cztery motory
SJP.pl
odnoszący się do czterech narodów
SJP.pl
wyka czteronasienna - gatunek wyki
SJP.pl
o kościele: mający cztery nawy
SJP.pl
mający cztery nitki
SJP.pl
oleista ciecz używana jako nośnik tlenu w bardzo silnych mieszaninach wybuchowych
SJP.pl
zwykle o przedmiotach: mający cztery nogi; czteronożny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. mający cztery nogi
Wiktionary
(1.1) Tydzień rozpoczął się od spotkania z lekarzem weterynarii, który udzielał wskazówek jak dbać o swoich czteronogich przyjaciół.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔ̃ˈnɔɟi, AS: čterõnoǵi
Wiktionary
rzecz. czworonóg
przym. czworonożny
Wiktionary
(1.1) neutr. czteronożny, czworonożny; książk. czworonogi
Wiktionary
zwykle o przedmiotach: mający cztery nogi; czteronogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cztery nogi
Wiktionary
(1.1) Strażnicy miejscy z Nakła znaleźli dwa szczeniaki, koloru czarnego. Czteronożne zguby na razie znajdują się w siedzibie straży.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔ̃ˈnɔʒnɨ, AS: čterõnožny
Wiktionary
rzecz. czworonóg
przym. czworonożny
Wiktionary
(1.1) czworonożny, czworonogi, czteronogi
Wiktionary
wyposażony w cztery noże
SJP.pl
mający cztery obwody
SJP.pl
czterooczak świerkowiec - gatunek kornika
SJP.pl
składający się z czterech odcinków
SJP.pl
mający rozpiętość czterech oktaw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. odznaczający się czterema oktawami
Wiktionary
(1.1) Posiada czterooktawową skalę głosu oraz osiąga rejestr gwizdkowy.
Wiktionary
1. składający się z czterech osób (np. drużyna czteroosobowa);
2. przeznaczony dla czterech osób (np. czteroosobowy pojazd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla czterech osób, mogący pomieścić cztery osoby
(1.2) złożony z czterech osób, wykonywany przez cztery osoby
Wiktionary
(1.1) W czasie pierwszej rozmowy, na początku kwietnia, sprawia wrażenie, jakby nie wierzył, że zamienia rezydencję w podwarszawskim Konstancinie na czteroosobową celę mokotowskiego więzienia.
(1.2) Tymczasem znamy już skład czteroosobowej drużyny, która będzie nas reprezentować w Brnie.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔːsɔˈbɔvɨ, AS: čter•osobovy
Wiktionary
mający cztery ostrza
SJP.pl
mający cztery otwory
SJP.pl
zgrzewka zawierająca cztery butelki, puszki napoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. paczka zbiorcza po cztery sztuki towaru
Wiktionary
(1.1) Jak będziesz w pawilonie, to weź mi dwa czteropaki piwa bezalkoholowego.
Wiktionary
mający cztery palce
SJP.pl
zwykle o zwierzęciu (jego odnóżach, kończynach) lub przedmiocie: mający cztery palce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery palce
Wiktionary
rzecz. czteropalczastość ż.
Wiktionary
mający cztery palniki
SJP.pl
składający się z czterech partii
SJP.pl
pętlak czteropaskowy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych; baldurek pręgowany
SJP.pl
droga z czterema pasami ruchu w tym samym kierunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga, która ma cztery pasy ruchu w jednym kierunku
Wiktionary
przym. czteropasmowy
Wiktionary
składający się z czterech pasm (np. o drodze, jezdni), działający w czterech pasmach itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który posiada cztery pasma
Wiktionary
rzecz. czteropasmówka ż.
Wiktionary
wektor czterowymiarowy, którego składową czasową (zerową) jest całkowita energia obiektu fizycznego, składowymi przestrzennymi pęd tego obiektu, a wartością bezwzględną jego masa spoczynkowa
SJP.pl
Czteropęd, czterowektor energii-pędu – wektor czterowymiarowy, którego składową czasową (zerową) jest całkowita energia obiektu fizycznego, składowymi przestrzennymi pęd tego obiektu, a wartością bezwzględną jego masa spoczynkowa. Jest to czterowymiarowe uogólnienie wektora pędu.
Wikipedia
o drzewie: rozgałęziony w cztery pnie
SJP.pl
składający się z czterech pierścieni, np. lek czteropierścieniowy, układ czteropierścieniowy
SJP.pl
potocznie: budynek czteropiętrowy
SJP.pl
mający cztery piętra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i czterech wyższych kondygnacji
Wiktionary
rzecz. czteropiętrowiec mrz.
Wiktionary
nadrzewnica czteroplamka - gatunek mrówki
SJP.pl
nadrzewnica czteroplamka - gatunek mrówki
SJP.pl
podkamieniak czteroplamkowy - gatunek pająka z rodziny podkamieniakowatych; wapniuch
SJP.pl
1. gnilik czteroplamy - gatunek chrząszcza z rodziny gnilikowatych;
2. kwiatomir czteroplamy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
składający się z czterech pojazdów; taki, w którego skład wchodzą cztery pojazdy
SJP.pl
złożony z czterech pokojów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z czterema pokojami
Wiktionary
(1.1) - Gdybym miała duże mieszkanie, na przykład czteropokojowe, jeden pokój mogłabym pożyczyć jakiejś pani - sublokatorce.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔpɔkɔˈjɔvɨ, AS: čteropokoi ̯ovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech pokoleń
Wiktionary
(1.1) Kiedy dołączyli do naszej rodziny teściowie, dom zrobił się czteropokoleniowy.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔpɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: čteropokolẽńovy
Wiktionary
mający cztery pokłady
SJP.pl
typ gospodarki rolnej polegający na stosowaniu czteroletniego cyklu płodozmianu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. sposób uprawy roli stosujący czteroletni cykl uprawy oraz podział gruntu na cztery części na których kolejno uprawia się zboża jare i ozime oraz rośliny okopowe i motylkowe;
Wiktionary
Czteropolówka jest nieco bardziej skomplikowaną formą płodozmianu trójpolowego, ponieważ tereny uprawne dzieli się tu na cztery pola i kolejno uprawia na nich poszczególne gatunki lub grupy roślin w czteroletniej rotacji. Klasyczna czteropolówka powstała w Anglii w XVIII wieku, obejmowała rośliny okopowe, zboża jare, rośliny motylkowe oraz zboża ozime. Stopniowo rozprzestrzeniła się w Europie zastępując dawny system uprawy.
Często nazywana jest także czteropolówką norfolską.
Wikipedia
przym. czteropolówkowy
Wiktionary
odnoszący się do czteropolówki
SJP.pl
potencjał pola elektrycznego φ oraz potencjał pola magnetycznego A łączący się w czterowektor Aμ
SJP.pl
Czteropotencjał – potencjał pola elektrycznego φ oraz potencjał pola magnetycznego A łączy się w czterowektor Aμ zwany czteropotencjałem. Wektory pól E i B są opisywane przez tensor pola elektromagnetycznego, które są opisywane w metryce w szczególnej teorii względności o sygnaturze (+,-,-,-).
Czteropotencjał pojawia się w hamiltonianie relatywistycznym oraz w równaniach mechaniki kwantowej, np. w równaniu Diraca.
Wikipedia
mający cztery poziomy
SJP.pl
mający cztery połacie dachowe
SJP.pl
1. o kwiecie: mający cztery pręciki;
2. o roślinie: mający kwiaty o czterech pręcikach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający cztery pręciki
Wiktionary
stanowiący cztery procent czegoś
SJP.pl
mający cztery promile
SJP.pl
np. karnet czteroprzejazdowy: uprawniający do czterech przejazdów
SJP.pl
mający cztery przęsła
SJP.pl
(o wyborach, prawie wyborczym) charakteryzujący się czterema zasadami: tajnością, bezpośredniością, równością i powszechnością
SJP.pl
1. składający się z czterech punktów;
2. mający wymiar czterech punktów (np. czcionka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony na czterech płaszczyznach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔpwaʃt͡ʃɨzˈnɔvɨ, AS: čteropu̯aščyznovy
Wiktionary
mający cztery płatki
SJP.pl
składający się z czterech płyt
SJP.pl
mający cztery ramiona, odnogi itp.
SJP.pl
mający cztery rdzenie, np. czterordzeniowy procesor
SJP.pl
mający cztery ręce
SJP.pl
przeznaczony dla czterech rodzin, mieszczący cztery rodziny
SJP.pl
1. owca czteroroga - rasa owcy;
2. kur czterorogi - gatunek skorpeny; kur rogacz;
3. kameleon czterorogi - gatunek jaszczurki;
4. antylopa czteroroga - gatunek bawoła; czykara dekańska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cztery rogi
Wiktionary
mający cztery rogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery rogi
Wiktionary
(1.1) Jeden z częstochowskich kapeluszników robi trójrożne i czterorożne birety księżowskie.
Wiktionary
trwający cztery rundy
SJP.pl
starożytny okręt z czterema rzędami wioseł po każdej stronie
SJP.pl
mający cztery rzędy
SJP.pl
mający cztery sale
SJP.pl
mający cztery ściany
SJP.pl
mający cztery sekcje
SJP.pl
składający się z czterech sektorów
SJP.pl
trwający cztery sekundy
SJP.pl
składający się z czterech semestrów, podzielony na cztery semestry
SJP.pl
składający się z czterech sesji
SJP.pl
składający się z 4 setów
SJP.pl
o serialu: mający cztery sezony
SJP.pl
rząd roślinożernych ssaków łożyskowych; zajęczaki, zającokształtne
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślinożernych ssaków łożyskowych; zajęczak
SJP.pl
statek z czterema silnikami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wyposażony w cztery silniki
Wiktionary
rzecz. czterosilnikowiec m.
Wiktionary
typ pługa odkładającego jednocześnie cztery skiby
SJP.pl
odkładający jednocześnie cztery skiby; mający cztery skiby
SJP.pl
mający cztery skrzydła
SJP.pl
złożony z czterech składników
SJP.pl
pojazd czterośladowy - pojazd kołowy pozostawiający cztery ślady
SJP.pl
mający cztery spadki, np. dach czterospadkowy
SJP.pl
dach czterospadowy - dach mający cztery spady (pochyłe płaszczyzny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. skręcany za pomocą czterech śrub
(1.2) mot. wyposażony w cztery śruby napędowe
Wiktionary
(1.1) Łożyska kasetowe z czterośrubowym kołnierzem stosuje się w maszynach rolniczych.
(1.2) W okrętach tego typu zastosowano czterośrubowy układ napędowy.
Wiktionary
mający cztery stanowiska
SJP.pl
złożony z czterech stanów, związany z czterema stanami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. taki, który może pracować w czterech ustawieniach
Wiktionary
(1.1) czterostanowy, czteropołożeniowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w czterech etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔstɔpʲˈɲɔvɔ, AS: čterostopʹńovo
Wiktionary
przym. czterostopniowy
Wiktionary
(1.1) czteroetapowo, czterofazowo
Wiktionary
1. mający cztery stopnie (w jakiejś skali);
2. mający cztery stopnie, etapy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech stopni, schodków
(1.2) składający się z czterech stopni, etapów
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: čterostopʹńovy
Wiktionary
(1.2) przysł. czterostopniowo
Wiktionary
(1.2) czteroetapowy, czterofazowy
Wiktionary
wiersz czterostopowy; tetrapodia
SJP.pl
Tetrapodia (gr. tetrapodía – człon czterostopowy) – typ wiersza złożonego z czterech identycznych stóp w każdym wersie.
Wikipedia
1. wiersz czterostopowy - wiersz składający się z czterech stóp; czterostopowiec;
2. rzadko: mający długość czterech stóp
SJP.pl
związany z czterema strefami
SJP.pl
składający się z czterech strof; czterozwrotkowy
SJP.pl
składający się z czterech stronic
SJP.pl
mający cztery struny; czterostrunowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. posiadający cztery struny
Wiktionary
(1.1) Używali do tego celu czterostrunnych lutni.
Wiktionary
(1.1) czterostrunowy
Wiktionary
mający cztery struny; czterostrunny
SJP.pl
mogący oddać cztery strzały
SJP.pl
silnik czterosuwowy
SJP.pl
Silnik czterosuwowy – silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym typu ZI lub ZS wykorzystywany jako napęd w samochodach, motocyklach, maszynach roboczych, statkach powietrznych, statkach wodnych, agregatach prądotwórczych, lokomotywach spalinowych oraz w innych maszynach. Nazwa odnosi się do czterech faz działania:
Wikipedia
o silniku spalinowym: pracujący w cyklu czterech kolejnych suwów tłoka; czterotaktowy
SJP.pl
mający cztery świece, np. lichtarz czteroświecowy
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z czterech sylab; czterozgłoskowiec
SJP.pl
złożony z czterech sylab (zgłosek); czterozgłoskowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący cztery sylaby, składający się z czterech sylab
Wiktionary
(1.1) Zastosowali trzy rodzaje ideogramów różniące się długością artykulacji: nazwy jednosylabowe, słowa dwusylabowe i idiomy czterosylabowe.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔsɨlaˈbɔvɨ, AS: čterosylabovy
Wiktionary
mający cztery szczęki, np. uchwyt czteroszczękowy
SJP.pl
drukowany w formacie czterech szpalt
SJP.pl
składający się z czterech szyn
SJP.pl
mający cztery słupki
SJP.pl
silnik czterotaktowy
SJP.pl
1. złożony z czterech taktów;
2. o silniku spalinowym: pracujący w cyklu czterech kolejnych suwów tłoka; czterosuwowy
SJP.pl
składający się z czterech tomów, zawarty w czterech tomach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z czterech tomów, zawarty w czterech tomach, wydany w czterech tomach
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: čterotõmovy
Wiktionary
1. złożony z czterech tonów muzycznych;
2. ważący cztery tony;
3. mieszczący cztery tony czegoś;
4. mogący unieść cztery tony
SJP.pl
mający cztery tygodnie, trwający cztery tygodnie itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający cztery tygodnie
(1.2) będący w wieku czterech tygodni
Wiktionary
(1.1) W trakcie nauki musi odbyć czterotygodniową, obowiązkową praktykę zagraniczną w agendach Unii Europejskiej.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: čterotygodʹńovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szczyt o wysokości 4000 metrów
Wiktionary
(1.1) Ile czterotysięczników jest w Dolomitach?
Wiktionary
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od cztery tysiące
Wiktionary
(1.1) W roku 639 wraz z czterotysięcznym oddziałem samowolnie wyruszył na Egipt, zdobywając twierdzę Rhinocolura.
Wiktionary
mający cztery tłoki, np. kompresor czterotłokowy
SJP.pl
o cząsteczce: mający cztery atomy wapnia
SJP.pl
składający się z czterech warstw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący cztery warstwy, składający się z czterech warstw
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔvarˈstfɔvɨ, AS: čterovarstfovy
Wiktionary
o pierwiastku: zawierający atomy tworzące cztery wiązania chemiczne z innymi atomami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co czterowątkowe
Wiktionary
przym. czterowątkowy
Wiktionary
mający moc czterech watów
SJP.pl
mający cztery atomy węgla w cząsteczce
SJP.pl
wektor o czterech współrzędnych należący do czasoprzestrzeni jako przestrzeni czterowymiarowej
SJP.pl
Czterowektor – wektor o czterech współrzędnych A^{\alpha }=(A^{0},A^{1},A^{2},A^{3}) należący do czasoprzestrzeni, która jest przestrzenią 4-wymiarową (dokładniej przestrzenią wektorową pseudoeuklidesową).
Archetypem wszystkich 4-wektorów jest 4-wektor położenia. Na jego podstawie definiuje się wszystkie inne 4-wektory.
Wikipedia
Tetrastych, także kwartyna, kwarten, quatrain, czterowiersz, czterowers – typ strofy, zwłaszcza w poezji lirycznej. Składa się z czterech wersów, najczęściej izosylabicznych i połączonych rymami (parzystymi, okalającymi lub krzyżowymi). Typowy dla tetrastychu jest ośmio-, jedenasto- lub trzynastozgłoskowiec. Strofa tego typu jest często elementem składowym całych układów stroficznych, na przykład sonetu. Tetrastych często pojawia się w liryce polskiej.
Wikipedia
składający się z czterech wersów; czterowierszowy, czterolinijkowy
SJP.pl
składający się z czterech wiązek
SJP.pl
mający cztery wieki, trwający cztery wieki
SJP.pl
strofa czterowierszowa lub utwór czterowierszowy; tetrastych; kwartyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. utwór poetycki lub jego wyodrębniona część złożona z czterech wersów;
Wiktionary
Tetrastych, także kwartyna, kwarten, quatrain, czterowiersz, czterowers – typ strofy, zwłaszcza w poezji lirycznej. Składa się z czterech wersów, najczęściej izosylabicznych i połączonych rymami (parzystymi, okalającymi lub krzyżowymi). Typowy dla tetrastychu jest ośmio-, jedenasto- lub trzynastozgłoskowiec. Strofa tego typu jest często elementem składowym całych układów stroficznych, na przykład sonetu. Tetrastych często pojawia się w liryce polskiej.
Wikipedia
(1.1) tetrastych
Wiktionary
składający się z czterech wierszy
SJP.pl
łódź o czterech wiosłach; czwórka
SJP.pl
maszyna latająca z czterema śmigłami; quadrokopter, kwadrokopter
SJP.pl
w chemii: zawierający 4 cząsteczki wody
SJP.pl
węglowodór aromatyczny powstający przez uwodornienie naftalenu pod ciśnieniem, stosowany jako rozpuszczalnik i dodatek do paliwa w silnikach spalinowych; tetrahydronaftalen, czterohydronaftalen, tetralina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest czterowymiarowe; cecha tych, którzy są czterowymiarowi
Wiktionary
Czterowymiarowość (ang. four dimensionalism) – pogląd, że przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są jednakowo realne.
Oznacza to, że na przykład dinozaury, czy cywilizacja na Marsie istnieją, choć nie w chwili obecnej, ale jednak istnieją (w przeszłości, teraźniejszości bądź przyszłości). Sytuację tę można zobrazować w sposób trójwymiarowy – to, że stoję w Warszawie, nie oznacza wcale, że Tokio czy Rzym nie istnieją. Miasta te są tak samo realne jak to, w którym się obecnie znajduje, podobnie jak to samo miejsce na Ziemi w przeszłości bądź w przyszłości.
Wikipedia
przym. czterowymiarowy
przysł. czterowymiarowo
Wiktionary
mający cztery wymiary
SJP.pl
składający się z czterech wyrazów
SJP.pl
mający cztery żagle
SJP.pl
obejmujący cztery zakresy, działający w czterech zakresach
SJP.pl
składający się z czterech zdań, np. czterozdaniowa notatka
SJP.pl
mający cztery zęby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. o osobach mający cztery zęby
(1.2) książk. o przedmiotach mający cztery zęby (ostrza)
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɔˈzɛ̃mbnɨ, AS: čterozẽmbny
Wiktionary
mający cztery zęby
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z czterech zgłosek
SJP.pl
Czterozgłoskowiec – forma wierszowa złożona z czterech sylab.
W wersyfikacji polskiej czterozgłoskowiec daje kilka możliwości kształtowania rozkładów akcentowych, chociaż najczęściej bywa paroksytoniczny. Występuje jako samodzielny wers w wierszach izosylabicznych. Bywa także wykorzystywany w wierszach różnowersowych lub stanowi człon dłuższych wersów sylabicznych.
Wikipedia
złożony z czterech zgłosek (sylab); czterosylabowy
SJP.pl
przebiegający na cztery zmiany, wykonywany na cztery zmiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest czteroznaczne; cecha tych, którzy są czteroznaczni
Wiktionary
przym. czteroznaczny
przysł. czteroznacznie
Wiktionary
mający cztery zwrotki; czterostrofowy
SJP.pl
o kablu: mający cztery żyły
SJP.pl
mający wartość czterech złotych
SJP.pl
wyposażony w cztery łóżka, mieszczący cztery łóżka (np. apartament czterołóżkowy)
SJP.pl
liczebnik główny oznaczający liczbę 4
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 4
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) cyfra 4
Wiktionary
4 (cztery) – liczba naturalna następująca po 3 i poprzedzająca 5. 4 jest też cyfrą wykorzystywaną do zapisu liczb w różnych systemach liczbowych, np. w ósemkowym, dziesiętnym i szesnastkowym.4. dniem w roku jest 4 stycznia, a 4. miesiącem w roku jest kwiecień; zobacz 4 rok n.e.
Wikipedia
(1.1) Przy stole stoją cztery krzesła. Na tych krzesłach siedzi czterech panów.
(2.1) Czterdzieści jest zapisywane jako cztery-zero.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃtɛrɨ, AS: čtery
Wiktionary
rzecz. czwórka ż., czwartek m., czwartak m., czwarta ż., czworaczek mzw./mrz.
przym. czwarty, poczwórny
licz. czworo
czas. poczworzyć
Wiktionary
(1.1) zapis arabski: 4; zapis rzymski: IV; zapis grecki: δ'; reg. śl. sztyry.
Wiktionary
przestarzałe: mający lub trwający cztery lata i pół roku; czteroipółletni
SJP.pl
cztery razy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. cztery razy
Wiktionary
rzecz. czterokrotność ż.
przym. czterokrotny
przysł. czterokrotnie
Wiktionary
(1.1) czterokrotnie
Wiktionary
1. liczba 400;
2. całość składająca się z czterystu części lub jednostek;
3. to, co jest oznaczone liczbą 400
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 400
Wiktionary
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od czterysta
Wiktionary
rzecz. czterysetka ż.
licz. czterysta
przym. czterechsetny
Wiktionary
(1.1) czterechsetny
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 400
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 400
Wiktionary
(1.1) Na czele czterystu wojowników ruszył natychmiast w drogę, by zuchwalcowi dać nauczkę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃtɛrɨsta, AS: čterysta
Wiktionary
rzecz. czterysetka ż.
przym. czterechsetny, czterysetny
licz. cztery
Wiktionary
mający czterysta lat, trwający czterysta lat itp.; czterystuletni
SJP.pl
mający czterysta koni, np. silnik czterystukonny
SJP.pl
mający czterysta lat, trwający czterysta lat itp.; czterystoletni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający czterysta lat
(1.2) trwający czterysta lat
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃtɛrɨstuˈlɛtʲɲi, AS: čterystuletʹńi
Wiktionary
rzecz. czterechsetlecie n.
przym. czterystoletni, czterechsetletni
Wiktionary
(1.1) czterystoletni, czterechsetletni
Wiktionary
biegacz specjalizujący się w biegach na dystansie czterystu metrów
SJP.pl
dystans o długości 400 metrów
SJP.pl
mający długość czterystu metrów, wynoszący czterysta metrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) srom
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃtɔta, AS: čtota
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. gęsta zupa
Wiktionary
Czu (t. Czuj, Szu; ros. Чу, kirg. Чүй, kaz. Шу) – rzeka w północnym Kirgistanie i w południowym Kazachstanie. Jej długość wynosi 1067 km, powierzchnia zlewni 62,5 tys. km², średni przepływ 130 m³/s (u ujścia z gór).
Wikipedia
język z rodziny austronezyjskiej, jedyny z wielkich języków chińskich pisany alfabetem łacińskim; zhuang
SJP.pl
Zhuang (chiń. 壮族 pinyin: Zhuàngzú) inaczej Zhuangowie, Czuangowie – naród azjatycki pochodzenia środkowotajskiego, osiadły w południowych Chinach i północnym Wietnamie (Nùngowie). Najliczniejsza mniejszość etniczna Chińskiej Republiki Ludowej (ok. 18 mln os.). Przeważnie zamieszkują Region Autonomiczny Kuangsi–Czuang oraz prowincje Junnan, Guangdong, Kuejczou i Hunan. Wyróżnia się dwa zespoły pomniejszych grup etnicznych: północnych i południowych Zhuangów. Posługują się językiem zhuang, zróżnicowanym gwarowo.
Wikipedia
chiński filozof i pisarz (369-298 p.n.e.); Czuang-cy, Zhuangzi
SJP.pl
naród zamieszkujący południowe Chiny; Zhuang
SJP.pl
Zhuang (chiń. 壮族 pinyin: Zhuàngzú) inaczej Zhuangowie, Czuangowie – naród azjatycki pochodzenia środkowotajskiego, osiadły w południowych Chinach i północnym Wietnamie (Nùngowie). Najliczniejsza mniejszość etniczna Chińskiej Republiki Ludowej (ok. 18 mln os.). Przeważnie zamieszkują Region Autonomiczny Kuangsi–Czuang oraz prowincje Junnan, Guangdong, Kuejczou i Hunan. Wyróżnia się dwa zespoły pomniejszych grup etnicznych: północnych i południowych Zhuangów. Posługują się językiem zhuang, zróżnicowanym gwarowo.
Wikipedia
1. upięte wysoko, sterczące na głowie włosy;
2. kępka sterczących na głowie piór, sierści; czubek; grzebień;
3. najwyższy punkt; wierzchołek; szczyt;
4. szpiczaste zakończenie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szpiczasty koniec czegoś
(1.2) fryzura z uniesionymi włosami
(1.3) zool. kępka piór lub sierści na głowie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pejor. osoba psychicznie chora
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: czubić
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Ten facet to totalny czub, lepiej się z nim nie zadawać.
Wiktionary
rzecz. czubacz mzw., czubatka ż., czubek mos./mrz.
przym. czubaty
Wiktionary
(1.1) szpic
(1.3) grzebień
Wiktionary
1. upięte wysoko, sterczące na głowie włosy;
2. kępka sterczących na głowie piór, sierści; czubek; grzebień;
3. najwyższy punkt; wierzchołek; szczyt;
4. szpiczaste zakończenie czegoś
SJP.pl
Czuba (546 m) – miejsce na północno-zachodnim grzbiecie Gronia Jana Pawła II w Beskidzie Małym, pomiędzy przełęczą Sosina a Gancarzem. Nie jest to szczyt, a tylko miejsce, w którym następuje załamanie grani. Miejsce to ma jednak znaczenie topograficzne, gdyż na Czubie znajduje się skrzyżowanie dróg leśnych i szlaków turystycznych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ptak z rodziny czubaczy, z rzędu grzebiących, zamieszkujący tropikalne i subtropikalne lasy Ameryki Południowej i Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny czubacze, nazwa systematyczna|Cracidae|ref=tak.;
Wiktionary
Czubacz – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łopuszno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
rzecz. czub m., czubek m., czubeczek m., czubienie n., czubatość ż., czubacze nmos., czubajka ż., czubatka ż., czubajeczka ż.
czas. czubić ndk.
przym. czubaty
przysł. czubato
Wiktionary
o cechach czubaczowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Czubacze, czubaczowate (Cracidae) – rodzina ptaków z rzędu grzebiących (Galliformes).
Wikipedia
o cechach czubaczowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
Lepiota (Pers.) Gray (czubajeczka) – rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych.
Wikipedia
grzyb z rodziny bedłkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikol. grzyb kapeluszowy, pospolicie rosnący na pastwiskach i rzadkich lasach sosnowych
Wiktionary
Macrolepiota Singer (czubajka) – rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Wikipedia
(1.1) Będąc na łące, nazbierajcie czubajek, podamy na kolację.
Wiktionary
rzecz. czub m., czuba ż., czubek mos./mrz., czubajeczka ż.
czas. czubić ndk.
przym. czubaty
przysł. czubato
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
Chlorophyllum Massee (czubajnik) – rodzaj grzybów wielkoowocnikowych należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae), którego gatunkiem typowym jest Chlorophyllum molybdites. W Polsce występują 3 gatunki: Ch. rhacodes, Ch. brunneum i Ch. olivieri.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. osoba psychicznie chora
Wiktionary
(1.1) Ten facet to jakiś czubas, lepiej się do niego nie zbliżać.
Wiktionary
(1.1) czub, czubek, debil, imbecyl, kretyn, nienormalny, oszołom, pomyleniec, pomylony, psychiczny, psychol, szajbus, świr, świrus, wariat; wulg. pojeb, pojebaniec, pojebus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. kura należąca do rasy charakteryzującej się ozdobnym czubem z piór;
2. potocznie: kura;
3. sikorka czubatka - gatunek sikorki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Lophophanes cristatus|ref=tak., sikora czubata;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czubatki zamieszkują lasy iglaste.
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈbatka, AS: čubatka
Wiktionary
rzecz. czub m., czubacz mzw.
przym. czubaty
przysł. czubato
Wiktionary
(1.1) czubatka europejska, sikora czubata
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w formie czuba
Wiktionary
(1.1) Stojąc na peronie, widzieliśmy przejeżdżające, wypełnione czubato węglem wagony.
Wiktionary
rzecz. czub m., czuba ż., czubek m., czubajka ż., czubatka ż., czubacz mzw.
czas. czubić ndk.
przym. czubaty
Wiktionary
1. mający na głowie czub;
2. ostro zakończony;
3. napełniony z czubem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający na głowie czub
(1.2) zakończony czubem, ostro zakończony, sterczący
(1.3) napełniony z naddatkiem, z czubem
Wiktionary
(1.3) Czy mam wziąć czubatą czy płaską łyżeczkę proszku do pieczenia?
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈbatɨ, AS: čubaty
Wiktionary
rzecz. czub m., czubek mos./mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: czubek
SJP.pl
1. nastroszona fryzura;
2. kępka sterczących na głowie piór, sierści; grzebień;
3. najwyższy punkt; wierzchołek; szczyt;
4. szpiczaste zakończenie czegoś;
5. potocznie: chory psychicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szpiczaste, ostre zakończenie czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba chora psychicznie
(2.2) środ. młodz. punk
(2.3) daw. żart. bonifrater; zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana Bożego dla opieki nad chorymi, szczególnie umysłowo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (On) dosięga sufitu czubkami palców.
(2.1) Ten gość to jakiś czubek, lepiej trzymać się od niego z daleka.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃubɛk, AS: čubek
Wiktionary
rzecz. czub m., czubajka ż., czubacz mzw.
przym. czubkowy, czubaty
przysł. czubato
Wiktionary
(2.1) czub, czubas, debil, imbecyl, kretyn, nienormalny, oszołom, pomyleniec, pomylony, psychiczny, psychol, szajbus, świr, świrus, wariat
Wiktionary
mający czub; nastroszony
SJP.pl
czubić się - kłócić się, sprzeczać, bić się
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny jerzykowatych
SJP.pl
Czubik (1845 m) – niewybitny szczyt w Tatrach Zachodnich. Znajduje się na bocznym, północnym grzbiecie Kończystego Wierchu. Grzbiet ten oddziela Dolinę Starorobociańską od Doliny Jarząbczej. Czubik znajduje się pomiędzy Kończystym Wierchem (2002 m), oddzielony od niego Dudową Przełęczą (1815 m) i Trzydniowiańskim Wierchem (1768 m), od którego oddzielony jest Przełęczą nad Szyją (1754 m).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: szpital dla chorych psychicznie
SJP.pl
Bonifratrzy, łac. fratres misericordiae b. Joannis de Deo (łac. bonus frater – dobry brat) – katolicki zakon szpitalny założony (początkowo jako wspólnota świecka) w 1540 roku w Hiszpanii przez św. Jana Bożego w celu opieki nad chorymi. W 1572 zatwierdzony przez papieża Piusa V.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
Leucocoprinus Pat. (czubnik) – rodzaj grzybów należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Wikipedia
gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych; kaczka czubata
SJP.pl
Czubokaczka, kaczka czubata (Lophonetta specularioides) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla zachodnią i południową część Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przyprawa uzyskiwana z cząbru górskiego, używana głównie do zup, mięs, fasoli i serów, charakterystyczna dla kuchni bułgarskiej; czubryca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. bułgarska przyprawa z cząbru górskiego (nazwa systematyczna|Satureja montana|ref=tak.);
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. czubryca ż.
Wiktionary
(1.1) czubryca
Wiktionary
przyprawa uzyskiwana z cząbru górskiego, używana głównie do zup, mięs, fasoli i serów, charakterystyczna dla kuchni bułgarskiej; czubrica
SJP.pl
Wikipedia
1. doznawać wrażeń zmysłowych;
2. doznawać uczuć, przeżywać coś wewnętrznie;
3. przewidywać, domyślać się, przeczuwać;
4. czuć się - być w pewnym stanie fizycznym lub psychicznym (np. czuć się dobrze); mieć świadomość tego stanu (np. czuć się silnym)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. poczuć)
(1.1) odbierać wrażenia za pomocą zmysłu dotyku
(1.2) odbierać wrażenia za pomocą zmysłu węchu
(1.3) odbierać wrażenia psychiczne lub odbierać wrażenia za pomocą zmysłów
(1.4) lwów. słyszeć
(1.5) stpol. czuwać, pilnować
(1.6) gw-pl|Bukowina. śmierdzieć
czasownik zwrotny niedokonany czuć się
(2.1) mieć jakieś samopoczucie, nastrój, odczucie
Wiktionary
(1.1) Kiedy się zbudziłem, to poczułem mrowienie na karku.
(1.2) Gotujesz coś? Bo czuję spaleniznę…
(1.3) Wyczuliśmy wroga znajdującego się w pobliżu – to te dudnienia bębnów go zdradziły.
(2.1) Kiedy wstałem z łóżka, czułem się jak nowo narodzony.
(2.1) Przy nim czuję się jak idiota.
(2.1) Źle się czuję, boli mnie głowa. Chyba będę chory.
(2.1) Nie czuję się dobrze z tym, że mu to powiedziałem.
Wiktionary
IPA: t͡ʃut͡ɕ, AS: čuć
Wiktionary
rzecz. wyczuwanie n., odczucie n., poczucie n., czucie n., uczucie n., przeczuwanie n., przeczucie n., wyczucie n., czułość ż., czuwak m., czułek m., czujność ż., czuwanie n., poczuwanie n., czujka ż., czujnik m.
czas. poczuć dk., uczuć dk., czuwać ndk., poczuwać dk., odczuwać ndk., odczuć dk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk.
przym. czuły, czujny, czuciowy, czułkowy, uczuciowy, przeczuwalny, czujkowy, czujnikowy
przysł. czule, czujnie, czuciowo, uczuciowo
Wiktionary
w gwarze łowieckiej: powonienie u psa; węch
SJP.pl
wełniana kurtka góralska ozdobiona haftem; cucha, czuha, gunia, guńka
SJP.pl
Czuha, węg. szűr, cuha, gunia (inaczej: czuhania, czucha, czuchunia, cucha, guńka) – męska kurta z wełnianego, samodziałowego sukna, ozdobiona haftem i obszyciami, noszona przez węgierskich, rumuńskich, morawskich, polskich górali, Łemków, Bojków i Hucułów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: Fin z okolic Leningradu, Dietskawo Sieła (dawne Carskie Sioło), Peterhofu i Schlisselburga
SJP.pl
w gwarze łowieckiej: powonienie u psa; węch
SJP.pl
Wikipedia
1. zdolność odbierania bodźców dotykowych; wrażenie;
2. dawniej: odczuwanie albo przeczuwanie, przewidywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odbiór poprzez zmysły, reakcja na odbierane aspekty rzeczywistości
(1.2) odczasownikowy od|czuć.
Wiktionary
Dotyk (układ czuciowy) jest uznawany za jeden ze zmysłów, jednak wrażenia określane łącznie jako dotyk są kombinacją sygnałów przesyłanych przez komórki reagujące na ciepło lub zimno, nacisk oraz uszkodzenie (ból).
W rozmaitych eksperymentach wykazano, że dotyk i zmysł motoryczny są podstawowymi elementami definiującymi odbieranie rzeczywistości przez zwierzęta (w tym człowieka).
Wikipedia
(1.1) Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.
(1.1) Po wypadku Jacek stracił czucie w lewej ręce.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: čuće
Wiktionary
rzecz. uczucie n., poczucie n., wyczucie n., przeczucie n., odczucie n., uczulenie n., czuwak mrz., nieczucie n.
czas. czuły, czuć ndk., odczuwać ndk., poczuć dk., uczuć dk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk., odczuć dk.
przym. czuły, czuciowy
przysł. czuciowo, czule
Wiktionary
(1.1) zmysł
Wiktionary
1. osoba najlepiej zapamiętująca bodźce czuciowe;
2. osoba kierująca się uczuciami, ulegający emocjom; uczuciowiec, emocjonalista
SJP.pl
1. cecha tego, co związane z odbiorem bodźców dzięki zmysłowi dotyku;
2. zespół cech, które wskazują na wrażliwość danej osoby; kierowanie się emocjami, uleganie uczuciom; uczuciowość
SJP.pl
dotyczący czucia jako zdolności odbierania bodźców dotykowych, np. nerwy czuciowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z czuciem, dotyczący czucia
Wiktionary
rzecz. czucie n.
czas. czuć ndk.
przym. czuły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Kresy. straszydło
Wiktionary
(1.1) To tak bywa często, że jakieś czuczeło w spódniczce opanuje człowieka silnego i amen!
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Czudec – wieś (dawniej miasteczko lokowane w XV w.) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Czudec.
Czudec uzyskał lokację miejską w 1427 roku, zdegradowany został w 1919 roku. Wieś położona jest na skraju Pogórza Strzyżowskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 988. Miejscowość jest siedzibą parafii Świętej Trójcy, należącej do dekanatu Czudec, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
przymiotnik od: Czudec, wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język z rodziny języków majańskich;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: czuha
Wiktionary
(1.1) Język czuh jest używany przez niektórych mieszkańców Meksyku i Gwatemali.
Wiktionary
IPA: t͡ʃux, AS: čuχ
Wiktionary
(1.1) chuj
Wiktionary
wełniana kurtka góralska ozdobiona haftem; cucha, czucha, gunia, guńka
SJP.pl
Czuha, węg. szűr, cuha, gunia (inaczej: czuhania, czucha, czuchunia, cucha, guńka) – męska kurta z wełnianego, samodziałowego sukna, ozdobiona haftem i obszyciami, noszona przez węgierskich, rumuńskich, morawskich, polskich górali, Łemków, Bojków i Hucułów.
Wikipedia
potocznie: umiejętność przewidzenia czegoś; zwykle w związku frazeologicznym: mieć czuja - mieć wyczucie, intuicję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w Buriacji i obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji, na Ałtaju, prawy dopływ Katuni;
Wiktionary
Czuja – rzeka w Rosji, w Buriacji i obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny. Długość 512 km (od źródeł rzeki Wielka Czuja); powierzchnia dorzecza 18 400 km².
Wielka Czuja ma źródła w górach Synnyr; płynie wąską doliną w kierunku północnym przez Wyżynę Północnobajkalską; liczne progi; ok. 60 km przed ujściem łączy się z Małą Czują, od tego momentu nazywa się Czuja; uchodzi do Leny 25 km powyżej ujścia Witimu.
Zamarza od października do maja; zasilanie deszczowo-śniegowe.
Wikipedia
przym. czujski
Wiktionary
dawniej: czasownik "czuć" w formie osobowej połączony z partykułą pytającą "-li" (= czy); czy czujesz
SJP.pl
1. urządzenie ostrzegające, działające automatycznie, czułe na zmiany określonych parametrów fizycznych;
2. straż ubezpieczająca wojska na postoju; warta, czaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. żołnierz lub oddział na wysuniętym stanowisku wartowniczym lub podczas zwiadu;
(1.2) techn. urządzenie wykrywające zmianę jakiejś wielkości fizycznej
(1.3) zdrobn. od: czuja (okrycie wierzchnie)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃujka, AS: čui ̯ka
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. czujek m., czujnik m., czujność ż., czucie n., poczucie n.
czas. czuć, poczuć
przym. czujny, czujnikowy
przysł. czujnie
(1.3)
rzecz. czuja ż.
Wiktionary
(1.1) warta, czaty, rzad. czujek
(1.2) czujnik, sensor, detektor, wykrywacz
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób czujny, uważny
Wiktionary
(1.1) Moje dzieci są czujnie obserwowane podczas zabawy w ogrodzie.
Wiktionary
rzecz. czujność ż., czuwanie n., czuwak mrz.
czas. czuć, czuwać ndk.
przym. czujny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: czujnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czujny
SJP.pl
część urządzenia pomiarowego reagująca na zmiany mierzonej wielkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie zdolne do wychwytywania zmian pewnej wielkości fizycznej, pomiaru wartości tejże albo sygnalizujące pojawienie się pewnego bodźca, sygnału;
(1.2) więz. nos
Wiktionary
Czujnik, sensor – fizyczne bądź biologiczne narzędzie będące najczęściej elementem składowym większego układu, którego zadaniem jest wychwytywanie sygnałów z otaczającego środowiska, rozpoznawanie i rejestrowanie ich.
Wikipedia
(1.1) Nowoczesne dyski twarde mają czujniki temperatury i samoregulują się, aby osiągnąć optymalną wydajność w danej temperaturze.
(1.1) Czujniki dymu są zainstalowane zarówno w przedniej, jak i tylnej przestrzeni ładunkowej.
Wiktionary
czas. czuć
Wiktionary
(1.1) czujka, sensor, detektor, wykrywacz, przetwornik pomiarowy
Wiktionary
związany z czujnikiem
SJP.pl
zwracanie bacznej uwagi na wszystko; ostrożność, przezorność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwracanie uwagi na to, co dzieje się w najbliższym otoczeniu; wrażliwość na niebezpieczeństwo
Wiktionary
(1.1) Takie nieoczekiwane odświeżania załogi statku zdarzały się widocznie zbyt często, aby jeszcze wzmóc czujność.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃujnɔɕt͡ɕ, AS: čui ̯ność
Wiktionary
rzecz. czuwanie n., czuwak mrz.
czas. czuć, czuwać ndk.
przym. czujny
przysł. czujnie
Wiktionary
(1.1) baczność, uwaga; przest. baczenie, przytomność
Wiktionary
związany z czujnością
SJP.pl
zwracający baczną uwagę na wszystko; ostrożny, przezorny, uważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący czujność, zwracający uwagę na wszelkie podejrzane sygnały
(1.2) gwara. śmierdzący, odczuwany
Wiktionary
(1.1) Dzieci bawiły się pod czujnym okiem piastunki.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃujnɨ, AS: čui ̯ny
Wiktionary
rzecz. czuwak mrz., czuwanie n., czujność
czas. czuć, wyczuć, odczuć, przeczuć
przysł. czujnie
Wiktionary
(1.1) uważny, baczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czują (dopływem Leny)
(1.2) związany z Czują (rzeką na Ałtaju w Rosji)
(1.3) związany z Czu (rzeką w Kazachstanie i Tadżykistanie)
Wiktionary
rzecz. Czuja ż.
Wiktionary
członek ludu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec Czukotki;
Wiktionary
rzecz. Czukotka ż., czukocki m.
:: fż. Czukczyjka ż.
przym. czukocki, proczukocki, antyczukocki
Wiktionary
grupa etniczna zamieszkująca północną Azję (Czukotkę); Czukczowie
SJP.pl
Czukcze, Czukczowie (nazwa własna ԓыгъоравэтԓьэт [ɬəɣʔorawətɬʔat] lub оравэтԓьэт, ros. чукчи) – paleoazjatycki lud syberyjskich autochtonów zamieszkujący północno-wschodnią Rosję.
Wikipedia
grupa etniczna zamieszkująca północną Azję (Czukotkę); Czukcze
SJP.pl
Czukcze, Czukczowie (nazwa własna ԓыгъоравэтԓьэт [ɬəɣʔorawətɬʔat] lub оравэтԓьэт, ros. чукчи) – paleoazjatycki lud syberyjskich autochtonów zamieszkujący północno-wschodnią Rosję.
Wikipedia
członkini ludu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Czukiew (ukr. Чуква, Czukwa) – wieś na Ukrainie w rejonie samborskim obwodu lwowskiego.
W miejscowości znajduje się parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, w której proboszczami byli ks. Franciszek Salezy Matwijkiewicz (1881–1894) i ks. Maurycy Turkowski (1899).
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie samborskim w woj. lwowskim.
W latach 1943–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 17 Polaków.
W Czukwi urodzili się Stefan Balicki, Jan Serafin.
Wikipedia
przym. czukiewski
Wiktionary
1. przymiotnik od: Czukotka;
2. przymiotnik od: Czukcze, Czukczowie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czukotką, dotyczący Czukotki lub Czukczów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany przez Czukczów, Kerków i Czuwańców;
Wiktionary
rzecz. Czukcza m., Czukczyjka ż., Czukotka ż.
Wiktionary
półwysep w Azji; Półwysep Czukocki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. półwysep w północno wschodniej Azji;
(1.2) geogr. adm. Czukocki Okręg Autonomiczny (krótka nazwa)
Wiktionary
Czukocki Okręg Autonomiczny, Czukotka (ros. Чукотский автономный округ, czukocki: Чукоткакэн автономныкэн округ) – jednostka terytorialna Federacji Rosyjskiej, położony na północnym wschodzie państwa. Należy do rejonów Dalekiej Północy. Powierzchnia 737 700 km².
Centrum administracyjnym Czukotki jest Anadyr. Na terenie okręgu znajduje się jeden z największych parków narodowych w Rosji – Park Narodowy „Beringia” i Rezerwat „Wyspa Wrangla”.
Wikipedia
IPA: t͡ʃuˈkɔtka, AS: čukotka
Wiktionary
rzecz. Czukcza mos., Czukczyjka ż., czukocki mrz.
przym. czukocki
Wiktionary
(1.1) Półwysep Czukocki
(1.1) adm. urz. Czukocki Okręg Autonomiczny
Wiktionary
czukuczan chiński - gatunek słodkowodnej ryby z rzędu karpiokształtnych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób czuły, przepełniony czułością
Wiktionary
(1.1) Wiatr muskał jej twarz, ciepłe, słoneczne promienie czule pieściły skórę.
Wiktionary
rzecz. czułość ż., czucie n., czułości nmos.
czas. czuły, czuć ndk.
przym. czuły
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: czuło, czule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od czulent
Wiktionary
rzecz. czulent m.
Wiktionary
żydowskie danie szabasowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. etn. potrawa kuchni żydowskiej, przyrządzana z wolno duszonego mięsa wołowego, fasoli, kaszy, ziemniaków, czasem jajek, spożywana w szabas;
Wiktionary
Czulent, ciulent (jid. טשאָלנט czolnt) – tradycyjna gulaszowa potrawa mięsno-warzywna kuchni żydowskiej typu ragoût spożywana w szabat.
Czulent to bardzo wolno gotowany (duszony) rodzaj gulaszu, przyrządzany z koszernego mięsa (zwykle z tłustej wołowiny), z fasolą (często ciecierzycą), cebulą, kaszą jęczmienną (perłową, pęczakiem) lub jaglaną, z dodatkiem rosołu oraz przypraw (sól, pieprz i papryka). Niekiedy w jego skład wchodzą też jaja na twardo lub knedle. Pomału pieczony w piekarniku aż do zbrązowienia, podawany jest na nagrzanym talerzu.
Wikipedia
(1.1) To było na Starowiślnej, i tam chodziliśmy na czulent. Krakowski czulent to nie jest dokładnie to, co grodzieński. Moja żona ma, że tak powiem, inne pojęcie o czulencie. W każdym miejscu na świecie czulent ma inne składniki.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃulɛ̃nt, AS: čulẽnt
Wiktionary
przym. czulentowy
rzecz. czulencik mrz.
Wiktionary
czulić się - okazywać czułość, tkliwość; przymilać się
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czuły
SJP.pl
przenośny namiot u Mongołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przenośny namiot, tradycyjne mieszkanie ludów rdzennych Syberii, hodujących renifery
Wiktionary
(1.1) Tradycyjnym mieszkaniem Nieńców jest czum, stożkowy namiot o owalnej podstawie.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: czumak
SJP.pl
ukraiński chłop, trudniący się przeważnie przewozem towarów, głównie soli na wozach zaprzęgniętych w woły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. ukraiński chłop zajmujący się przewozem towarów, przede wszystkim soli, na wozach zaprzężonych w woły;
Wiktionary
Czumactwo – zajęcie polegające na lądowym transporcie towarów, istniejące od XV do połowy XIX wieku na terenie obecnej Ukrainy.Nazwa zawodu – „czumak” pochodzi od drewnianej, szczelnej skrzyni (nazywanej „czum”, według innej wersji nazywano tak łyżkę do mierzenia soli), w której transportowano sól i suszone ryby. Alternatywna hipoteza wskazuje, że słowo to może pochodzić od dżumy, którą roznosili wozacy podróżujący od osady do osady. Czumaków nazywano również w XV–XVI wieku „solenikami”, później również „kołomyjcami”.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃũmak, AS: čũmak
Wiktionary
rzecz. czumactwo n.
przym. czumacki
Wiktionary
jednoroczna roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych; włośnica; ber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. włośnica ber
Wiktionary
Włośnica ber (Setaria italica) – gatunek rośliny zbożowej (też pastewna) z rodziny wiechlinowatych (dawniej nazywanych trawami). Znana też jako proso włoskie, czumiza, ber, proso pałkowe, włośnica włoska, szarłat, szczypanki. W Polsce rośnie jako antropofit zadomowiony. Pochodzi ze wsch. Azji, uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie.
Wikipedia
(1.1) ber, proso włoskie, włośnica ber
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Obu;
Wiktionary
Czumysz (ros. Чумыш ) – rzeka w Rosji, prawy dopływ Obu. Długość rzeki wynosi 644 km, powierzchnia zlewni 23900 km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji w obwodzie irkuckim, wraz z Biriusą tworzy Tasiejewę;
Wiktionary
Czuna (w górnym biegu zwana Uda) − rzeka w azjatyckiej części Rosji w obwodzie irkuckim. Długość rzeki wynosi 1203 km, powierzchnia dorzecza 56,8 tys. km². W dolnym biegu rzeka przepływa przez Wyżynę Środkowosyberyjską. Głównym miastem nad Czuną jest Niżnieudinsk. Źródła w Sajanie Wschodnim. Łączy się z Biriusą, tworząc Tasiejewę (dopływ Angary).
Wikipedia
(1.1) Uda (w górnym biegu)
Wiktionary
miasto w Chinach; Chongqing
SJP.pl
Chongqing (chiń. upr. 重庆; chiń. trad. 重慶; pinyin Chóngqìng; [ʈʂʰǔŋ tɕʰîŋ]) – miasto w środkowych Chinach, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Powstało po wydzieleniu z terytorium prowincji Syczuan w 1997 roku. Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 28 846 170 mieszkańców, z czego samo miasto Chongqing zamieszkiwało 6 263 790 osób.
Wikipedia
rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura
SJP.pl
Czungkingozaur – rodzaj wymarłych dinozaurów ptasiomiednicznych z rodziny stegozaurów zamieszkujących tereny obecnych Chin w epoce jury późnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Podkamiennej Tunguzki
Wiktionary
zdrobnienie od: czupiradło
SJP.pl
ktoś o zmierzwionych włosach, nieuczesany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. osoba śmiesznie wyglądająca, mająca dziwaczną fryzurę
Wiktionary
(1.1) W kolejce do kasy stało za mną jakieś czupiradło i popychało mnie wózkiem.
Wiktionary
rzecz. czupryna ż.
:: zdrobn. czupiradełko n.
czas. czupirzyć ndk.
Wiktionary
(1.1) straszydło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bujne, niezbyt długie włosy układające się swobodnie na głowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótkie, bujne włosy
(1.2) rodzaj fryzury charakteryzujący się podgoleniem na równej wysokości;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie umiem się do Maćka przyzwyczaić bez jego czupryny.
(1.2) Jan III nosił czuprynę staropolską.
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈprɨ̃na, AS: čuprỹna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. czuprynka ż.
przym. czupryniasty
Wiktionary
(1.1) kędziory
(1.2) podgolony łeb
Wiktionary
zdrobnienie od: czupryna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mający czuprynę
SJP.pl
zdrobnienie od: czupryna
SJP.pl
Czuprynka (Mareca falcata) – gatunek wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący głównie wschodnią część Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
Czuprynowo – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Kuźnica.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czuprynowo, po jej zniesieniu w gromadzie Kuźnica. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gatunek morskiej ryby flądrokształtnej z rodziny skarpiowatych
SJP.pl
Czupurka, arnoglosa czupurka (Arnoglossus imperialis) – gatunek morskiej ryby flądrokształtnej z rodziny skarpiowatych (Bothidae).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: czupurnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czupurny
SJP.pl
buńczuczność, zadziorność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest czupurne; cecha tych, którzy są czupurni
Wiktionary
przym. czupurny
przysł. czupurnie
Wiktionary
zawadiacki; wojowniczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) skory do śmiałego i buntowniczego okazywania swojego sprzeciwu lub niezadowolenia
(1.2) fryz. o włosach lub zaroście: sterczący i odstający od skóry w różnych kierunkach
Wiktionary
(1.1) Kilka razy w tygodniu do lokalu Związku wpadał jak burza Juliusz Wirski. Niski, czupurny i zawzięty. Przy każdej okazji demonstrował swe komunistyczne przekonania i żądał z tego tytułu należnych mu, jego zdaniem, przywilejów.
Wiktionary
rzecz. czupurność ż.
przysł. czupurnie
Wiktionary
(1.1) zawadiacki, buńczuczny, zadziorny, krewki, zaczepny, napastliwy, hardy, rogaty, junacki, przekorny, zadzierzysty, impertynencki, wyzywający, wojowniczy, bojowy, niepokorny, awanturniczy, chwacki
Wiktionary
przestarzałe: zachowywać się czupurnie; stawiać się, rzucać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przedmiot kultowy plemion australijskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. płaski kamień ozdobiony rytem lub rysunkiem, obiekt kultu plemięemion australijskich;
Wiktionary
Czuringa (lub tjuringa, churinga) – u Aborygenów przedmiot wykonany z drewna lub kamienia, płaski, owalny lub czasem okrągły, o długości 10–15 cm. Jest to rzecz, w której manifestuje się moc duchów. Słowo pochodzenia arandzkiego.
Wikipedia
(1.1) Każdemu nowo narodzonemu dziecku przydziela się czuringę odpowiedniego totemu, która wcześniej należała do jakiegoś zmarłego.
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈrʲĩŋɡa, AS: čurʹĩŋga
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w europejskiej części Rosji, uchodzi do Zbiornika Kamskiego;
Wiktionary
Czusowaja (ros. Чусовая) – rzeka w Rosji. Uchodzi do Zbiornika Kamskiego.
Długość – 592 km, powierzchnia zlewni – 23 tys. km²
Częste powodzie w okresie od połowy kwietnia do połowy czerwca. Zamarza w okresie między końcem października a przełomem kwietnia i maja.
Większe miasta położone nad rzeką: Pierwouralsk, Czusowoj.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Rosji, w Kraju Permskim, na Uralu, nad Czusową;
Wiktionary
Czusowoj (ros. Чусовой) – miasto we wschodniej Rosji, w Kraju Permskim, na Uralu, nad Czusową (dopływ Kamy). Około 44 000 mieszkańców (2024).
Z Czusowoju pochodzi Tatjana Iwanowa, rosyjska saneczkarka.
W mieście rozwinął się przemysł drzewny, materiałów budowlanych, spożywczy oraz hutniczy.
Wikipedia
spójnik
(1.1) stpol. mianowicie
Wiktionary
IPA: t͡ʃuʃ, AS: čuš
Wiktionary
1. roślina z rodziny psiankowatych o wydłużonych, czerwonych owocach, jedna z odmian papryki;
2. przyprawa z owoców tej rośliny, bardzo ostra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. odmiana papryki drobnoowocowej o jajowatych liściach i wydłużonych owocach
(1.2) kulin. owoc czuszki (1.1)
(1.3) kulin. ostra przyprawa, proszek sporządzany z czuszek (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃuʃka, AS: čuška
Wiktionary
Czuszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Pałecznica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Integralne części miejscowości: Folwark, Kresy, Parcelacja, Stara Wieś.
Wikipedia
w łowiectwie o cietrzewiu: wydawać głos podczas toków
SJP.pl
młodzieżowo: przeczucie
SJP.pl
1. być czujnym, pilnować kogoś, czegoś;
2. nie spać w nocy
SJP.pl
czasownik
(1.1) być czujnym, mieć się na baczności
(1.2) strzec, pilnować kogoś lub czegoś
(1.3) nie spać
Wiktionary
(1.1) Kierownik czuwał, aby wszystko odbyło się zgodnie z harmonogramem.
(1.2) Matka czuwa nad swym dzieckiem przez całe życie.
(1.3) Dziecko czuwało do rana, aby zobaczyć się ze świętym mikołajem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃuvat͡ɕ, AS: čuvać
Wiktionary
rzecz. czuwanie n., czujność ż., czuwajka ż., czujka ż., czuwak mrz.
czas. czuć
wykrz. czuwaj
przysł. czujnie
Wiktionary
czuwacz słowacki - rasa psa
SJP.pl
okrzyk, zawołanie harcerzy
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pozdrowienie harcerskie;
forma czasownika.
(2.1) tryb rozkazujący 2 os. lp. czasownika czuwać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Druhny i druhowie, czuwaj! – Czuwaj!
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃuvaj, AS: čuvai ̯
Wiktionary
czas. czuwać ndk.
rzecz. czuwak mrz.
Wiktionary
urządzenie w postaci przycisku, znajdującego się w główce korby nastawnika pojazdów trakcji elektrycznej, powodujące samoczynne zatrzymywanie się pociągu w wypadku niedyspozycji lub zaśnięcia maszynisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. urządzenie hamulcowe w pojeździe szynowym, zatrzymujące pociąg w wypadku niedyspozycji lub zaśnięcia maszynisty;
Wiktionary
Czuwak – w transporcie szynowym jeden z elementów automatyki bezpieczeństwa pociągu, którego celem jest minimalizowanie zagrożeń wynikających z kierowania pojazdem przez człowieka. Nazwa została bezpośrednio zaczerpnięta od czasownika czuwać, ponieważ jego podstawowym zadaniem jest sprawdzenie przytomności prowadzącego pojazd.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃuvak, AS: čuvak
Wiktionary
rzecz. czuwanie n., czujność ż., czuwajka ż., czujka ż., czucie n., poczucie n., czuwanie n., poczucie n., poczuwanie n., wyczucie n., wyczuwanie n., przeczucie n., przeczuwanie n.
czas. czuwać ndk., czuć ndk., poczuć dk., poczuwać ndk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., poczuwać się ndk., poczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk.
przym. czujny, czujkowy, wyczuwalny
przysł. czujnie
wykrz. czuwaj, czuj
Wiktionary
czuwaliczka jadalna - krzew z rodziny dławiszowatych o liściach zawierających alkaloidy; khat, katu, kata jadalna
SJP.pl
Czuwaliczka (Catha Forssk. ex Schreb.) – rodzaj roślin należący do rodziny dławiszowatych (Celastraceae R. Br.). Obejmuje co najmniej 3 gatunki występujące naturalnie w Afryce i na Bliskim Wschodzie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czuwać.
Wiktionary
Czuwanie – stan aktywności układu somatycznego, będący przeciwieństwem snu, który jest spoczynkiem dla tego układu. U ludzi dorosłych czuwanie i sen to dwa podstawowe stany fizjologiczne występujące cyklicznie, gdzie około 3/4 doby przypada na czuwanie u mężczyzn, a 3/5 u kobiet .
Stan czuwania, podobnie jak sen, można zbadać obiektywnie, rejestrując czynność bioelektryczną mózgu. Czuwanie charakteryzuje się występowaniem w EEG fal alfa i beta.
Wikipedia
IPA: t͡ʃuˈvãɲɛ, AS: čuvãńe
Wiktionary
rzecz. czujność ż., czuwak mrz.
czas. czuć, wyczuwać, czuwać ndk.
przym. czujny
przysł. czujnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czuwańcami, dotyczący Czuwańców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język czuwański
Wiktionary
rzecz. Czuwaniec mos., Czuwanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Czuwaszja (republika należąca do Federacji Rosyjskiej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czuwaszją lub Czuwaszami, dotyczący Czuwaszji lub Czuwaszów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język czuwaski;
Wiktionary
rzecz. Czuwaszja ż., Czuwasz mos., Czuwaszka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem czuwaskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem czuwaskim
(1.3) spisany, stworzony w języku czuwaskim
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈvaskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: čuvaskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. być czujnym, pilnować kogoś, czegoś;
2. nie spać w nocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel ludu czuwaskiego; mieszkaniec Czuwaszji
Wiktionary
(1.1) Czuwasze wyznają tradycyjne wierzenia.
Wiktionary
rzecz. Czuwaszja ż., czuwaszczyzna ż.
:: fż. Czuwaszka ż.
przym. czuwaski
Wiktionary
autonomiczna republika w Rosji; Republika Czuwaska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Czuwaszja (czuw. Чӑваш Ен, ros. Чувашия), Republika Czuwaska (czuw. Чӑваш Республики, ros. Чувашская Республика) – republika w europejskiej części Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
rzecz. czuwaski mrz., Czuwasz, Czuwaszka
przym. czuwaski
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Czuwaska
Wiktionary
członkini narodu zamieszkującego głównie Czuwaszję
SJP.pl
Czułczyce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Sawin. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 812.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czułczyce, po jej zniesieniu w gromadzie Staw. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
1. ozdobny półkrzew o drobnych kwiatach; liście niektórych gatunków składają się przy dotknięciu; mimoza;
2. (zwykle w l.mn.) wyrostek ciała u niektórych zwierząt bezkręgowych znajdujący się w okolicy otworu gębowego, służący jako narząd chwytny;
3. (zwykle w l.mn.) wyrostek na głowie stawonogów i owadów odbierający wrażenia węchowe i dotykowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. wyrostek czuciowy owada lub mięczaka;
(1.2) bot. mimoza
Wiktionary
Wikipedia
przym. czuły
czas. czuły, czuć
rzecz. poczucie n.
Wiktionary
rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych z krajów zwrotnikowych i podzwrotnikowych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach czułkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
związany z czułkiem
SJP.pl
1. bycie czułym, tkliwość;
2. zdolność precyzyjnego (właściwego) reagowania na bodźce zewnętrzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest czuły
(1.2) uczuciowość, wrażliwość
(1.3) cecha mechanizmów polegająca na ich precyzyjnym działaniu
(1.4) fot. wielkość określająca stopień reagowania filmu fotograficznego na światło
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Pogłaskała włosy swego syna z czułością.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃuwɔɕt͡ɕ, AS: čuu̯ość
Wiktionary
rzecz. lm. czułości nmos., czułostkowość ż.
przym. czuły
przysł. czule
czas. czuły, czuć
Wiktionary
(1.1-2) pieszczotliwość, tkliwość
(1.3) precyzja, precyzyjność
Wiktionary
pieszczoty, miłe słowa, okazywanie tkliwości, serdeczności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zachowanie, w którym objawia się miłość
forma rzeczownika.
(2.1) M., D., B. i W. lm. od: czułość
Wiktionary
IPA: t͡ʃuˈwɔɕt͡ɕi, AS: čuu̯ośći
Wiktionary
rzecz. czułość ż.
przym. czuły
przysł. czule
czas. czuły
Wiktionary
związany z czułością
SJP.pl
drobny przejaw czułości, czułe słówko lub gest
SJP.pl
skłonny do przesadnego rozczulania się, sentymentalizmu
SJP.pl
Wikipedia
1. odnoszący się do kogoś z miłością, delikatnością; tkliwy, kochający (np. czułe spojrzenie);
2. wrażliwy, odczuwający (np. czuły na piękno);
3. precyzyjnie (właściwie) reagujący na bodźce zewnętrzne (np. czułe ucho)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokonywany z czułością, uczuciem, miłością, serdecznością
(1.2) o urządzeniach: łatwo reagujący, potrzebujący niewielkiego impulsu do zareagowania
(1.3) o częściach ciała: wrażliwy na bodźce zewnętrzne
(1.4) o osobie: wrażliwy na punkcie czegoś, silnie na coś wyczulony
czasownik
(2.1) przesz. 3 os. lm. nmos. zob. czuć.
Wiktionary
(1.2) Uczeń dowie się, że komputer to czułe urządzenie elektroniczne i należy się z nim obchodzić ostrożnie. (z Internetu)
(1.4) Jest bardzo czuły na punkcie swojej męskości, łatwo go urazić. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃuwɨ, AS: čuu̯y
Wiktionary
rzecz. czułość ż., czułostkowość ż., czułostka ż., czułek m., uczucie n., wyczucie n., uczulenie n., czucie n., czułości nmos.
czas. czuć, uczulić, odczuwać, przeczuwać
przym. czułostkowy, czuciowy
przysł. czule, czułostkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu;
Wiktionary
Czułym (ros. Чулым) – rzeka w azjatyckiej części Rosji. Przepływa przez Kraj Krasnojarski i obwód tomski. Powstaje z połączenia dwóch rzek: Biełyj Ijus i Cziornyj Ijus. Jest prawym dopływem rzeki Ob.
Długość: 1799 km, powierzchnia dorzecza: 134,1 tys. km². Spławna. Żeglowna na odcinku 1173 km.
Wikipedia
przym. czułymski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czułymem, dotyczący Czułymu
Wiktionary
rzecz. Czułym mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji w Republice Ałtaju, uchodzi do Jeziora Teleckiego;
Wiktionary
Czułyszman (ros. Чулышман) – rzeka w Rosji w Republice Ałtaju.
Wikipedia
przym. czułyszmański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Czułyszmanem (rzeką na Ałtaju w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Czułyszman mrz.
Wiktionary
skrót od: czwartek
SJP.pl
skrót
(1.1) = czwartek
Wiktionary
godzina czwarta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 4 w nocy lub po południu
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: czwarty
Wiktionary
(1.1) Zjadł obiad mięsny, wypił później w cukierni filiżankę kawy czarnej z likierem, około godziny czwartej znowu się posilił i już o szóstej był na dworcu.
Wiktionary
licz. cztery, czworo
przym. czwarty
rzecz. cztery n.
Wiktionary
zimnica, malaria czterodniowa, postać malarii charakteryzująca się występowaniem napadów gorączki, dreszczy i potów co 72 godziny
SJP.pl
Malaria, zimnica (śrdw. wł. mala aria ‘złe powietrze’; łac. malaria, plasmodiosis, dawne nazwy: febra z łac. febris = gorączka i paludyzm) – ostra lub przewlekła, tropikalna choroba pasożytnicza, której różne postacie wywoływane są przez jeden lub więcej z następujących gatunków jednokomórkowego pierwotniaka z rodzaju Plasmodium:
Wikipedia
1. potocznie: uczeń czwartej klasy;
2. potocznie: żołnierz czwartego pułku piechoty Królestwa Polskiego, znanego z udziału w powstaniu listopadowym;
3. w czasie powstania warszawskiego: żołnierz batalionu im. Czwartaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz czwartego pułku piechoty Królestwa Polskiego biorącego udział w walce o Arsenał w czasie powstania listopadowego;
(1.2) pot. hist. żołnierz oddziału szturmowego Gwardii Ludowej, a następnie Armiii Ludowej, noszącego imię Czwartaków (1.1);
(1.3) środ. uczn. uczeń czwartej klasy, zwłaszcza szkoły podstawowej, rzadziej szkoły średniej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. czwarte piętro
(2.2) daw. kwartnik (moneta)
Wiktionary
Wiardunek, także wiardunk, czwartak, viertel, ferton, ferding (z niem. Vierding od łac. ferto) – średniowieczna jednostka miary masy, stosowana w Niemczech i w Polsce.
Wiardunek (około 49 g) odpowiadał 1/4 grzywny, „która ważyła 182,5 g (w XIV w. ok. 198 g) srebra, a w systemie groszowym wynosiła 48 groszy” i dzielił się na 6 skojców. Stosowano go najczęściej w obliczaniu czynszu pieniężnego (płacony rocznie w wysokości 1–1¼ wiardunku, zależnie od wielkości łanu).
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃfartak, AS: čfartak
Wiktionary
rzecz. cztery n., czwartek mrz., czwórka ż.
przym. czwarty, czwórkowy
licz. cztery, czworo
czas. poczworzyć
Wiktionary
czwarty dzień tygodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czwarty dzień tygodnia
Wiktionary
Czwartek (skrót czw.) – dzień tygodnia między środą a piątkiem.
Według normy ISO-8601 jest czwartym dniem tygodnia. Niegdyś był to dzień wolny od zajęć dla żaków. W kulturze ludowej ziem Polski czwartek obwarowany jest zakazami dotyczącymi sprzątania oraz przędzenia, których egzekutorką miała być bogini Marzanna.
Wikipedia
(1.1) W czwartek biuro jest czynne do godziny 18.
(1.1) Pamiętaj, by zamknąć konto przed czwartkiem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃfartɛk, AS: čfartek
Wiktionary
rzecz. cztery n., czwórka ż., czwartak mos./mrz.
czas. czworzyć ndk., poczworzyć dk.
przym. czwartkowy, poczwórny, czwarty
licz. cztery, czworo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|czwortek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warmia. ćwiartka
Wiktionary
związany z czwartkiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z czwartkiem; dziejący się w czwartek
Wiktionary
(1.1) Każde czwartkowe popołudnia spędzamy razem z wnukami.
Wiktionary
IPA: t͡ʃfartˈkɔvɨ, AS: čfartkovy
Wiktionary
rzecz. czwartek m.
przym. czwarty
czas. poczworzyć
Wiktionary
drobny materiał justunkowy, charakteryzujący się szerokością równą stopniowi pisma, stosowany w typografii do oddzielania czcionek; firet
SJP.pl
uczeń czwartej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. uczeń czwartej klasy
Wiktionary
rzecz. czwartoklasistka ż.
Wiktionary
uczennica czwartej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. uczennica czwartej klasy
Wiktionary
rzecz.
:: fm. czwartoklasista m.
Wiktionary
zawodnik grający w czwartej lidze
SJP.pl
należący do czwartej ligi, rozgrywany przez tę ligę
SJP.pl
okres ery kenozoicznej trwający od ok. 1,9 miliona lat lub 2,59 miliona lat (w zależności od poglądu; ponadto samo wyodrębnianie czwartorzędu zostało zakwestionowane)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. okres w dziejach Ziemi, który rozpoczął się około 2,58 mln lat temu i trwa do dziś;
Wiktionary
Czwartorzęd (Q) – najmłodszy okres ery kenozoicznej, który zaczął się 2,58 mln lat temu z końcem neogenu i wciąż trwa. Dzieli się na:
Wikipedia
(1.1) Za początek czwartorzędu uważa się pierwsze spośród kilku silnych ochłodzeń klimatu, które bardzo wyraźnie zaznaczyły się na naszym kontynencie.
Wiktionary
IPA: t͡ʃfarˈtɔʒɛ̃nt, AS: čfartožẽnt
Wiktionary
rzecz. czwórrząd m., czterorzęd m.
przym. czwartorzędowy, czterorzędowy, czwartorzędny, przedczwartorzędowy
Wiktionary
(1.1) Q
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co czwartorzędne
Wiktionary
przym. czwartorzędny
Wiktionary
1. bardzo podrzędny, mało ważny na tle innych;
2. mający bardzo małą jakość lub wartość na tle innych; pięciorzędny
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący czwartorzędu, występujący, powstały w czwartorzędzie
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃfartɔʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: čfartožẽndovy
Wiktionary
rzecz. czwartorzęd mrz.
przym. przedczwartorzędowy
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 4
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 4
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po trzecim
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) czwarta: godzina czwarta
Wiktionary
(1.1) Kwiecień to czwarty miesiąc roku w kalendarzu gregoriańskim.
(1.1) Jak wykazuje badanie, w ciągu ostatniego pół roku co czwarty pasażer czuł się niepewnie na stacji kolejowej.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃfartɨ, AS: čfarty
Wiktionary
rzecz. czwarta ż., czwartek m., czwartak m., czworak m., czworaczek mzw./mrz.
licz. cztery
przedr. czwarto-
Wiktionary
(1.1) 4.
Wiktionary
zgrubienie od: czwórka (ocena szkolna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczn. zgrub. od: czwórka
Wiktionary
(1.1) Moja nauczycielka z angielskiego to straszna piła. Nawet dziewczyna, która jest zawsze przygotowana, ma u niej czwórę.
Wiktionary
rzecz. czwórka ż.
Wiktionary
1. jedno z czworga dzieci urodzonych podczas jednego porodu;
2. zdrobnienie od: czworak;
3. potocznie: pozycja, w której kolana i dłonie opierają się na podłożu; czworaczki, czworak;
4. bakteria chorobotwórcza złożona z czterech komórek połączonych wspólną otoczką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jedno dziecko z czworga urodzonych podczas tego samego porodu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zdrobn. od czworak
Wiktionary
(1.1) Michał jest czworaczkiem.
Wiktionary
rzecz. czworak m., czwórka ż., cztery n.
licz. cztery, czwarty, czworo
przym. czwarty
Wiktionary
1. jedno z czworga dzieci urodzonych podczas jednego porodu;
2. zdrobnienie od: czworak;
3. potocznie: pozycja, w której kolana i dłonie opierają się na podłożu; czworaczki, czworak;
4. bakteria chorobotwórcza złożona z czterech komórek połączonych wspólną otoczką
SJP.pl
1. czworo dzieci urodzonych podczas jednego porodu;
2. potocznie: pozycja, w której kolana i dłonie opierają się na podłożu; czworaczek, czworak
SJP.pl
1. → czworaczki;
2. dotyczący pozycji ciała człowieka, w której kolana i dłonie opierają się na podłożu
SJP.pl
mieszkający w czworakach
SJP.pl
1. dawniej: folwarczny budynek z czterema mieszkaniami dla służby dworskiej;
2. stawonóg z sekcji krabów;
3. nietypowa broń myśliwska, mająca cztery lufy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. budynek folwarczny mieszczący cztery mieszkania dla służby;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. czworaczek m.
licz. czworaki
przym. czwarty
Wiktionary
będący czterech różnych rodzajów, gatunków, odmian
SJP.pl
liczebnik wieloraki
(1.1) dotyczący czterech typów, rodzajów
forma rzeczownika.
(2.1) M. lm. czworak
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡ʃfɔˈraci, AS: čforaḱi
Wiktionary
rzecz. czworak
przysł. czworako
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przysł. od przymiotnika → czworaki
Wiktionary
IPA: t͡ʃfɔˈrakɔ, AS: čforako
Wiktionary
przym. czworaki
licz. czworaki
Wiktionary
dawniej: robić coś czworako
SJP.pl
przymiotnik od: czworak
SJP.pl
sportowiec biorący udział w zawodach sportowych składających się z czterech konkurencji
SJP.pl
dyscyplina sportowa złożona z czterech konkurencji; czworobój
SJP.pl
Czwórbój lekkoatletyczny – zawody lekkoatletyczne rozgrywane wśród uczniów klas szkoły podstawowej, najczęściej wśród dzieci poniżej 14. roku życia.
Wikipedia
podzielony lub dający się podzielić na cztery części; czterodzielny
SJP.pl
zdrobniale o czwórce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: czwórka
Wiktionary
IPA: t͡ʃfurˈɛt͡ʃka, AS: čfurečka
Wiktionary
rzecz. czwórka ż.
Wiktionary
mający cztery głowy; czterogłowy, czworogłowy
SJP.pl
1. cyfra oznaczająca liczbę cztery;
2. ocena szkolna;
3. autobus, budynek itp. oznaczone numerem cztery;
4. grupa czterech osób, zwierząt itp.;
5. osada czteroosobowej łodzi lub bobsleja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa cyfry 4
(1.2) ocena w szkole oznaczona cyfrą 4
(1.3) czwarta rzecz lub osoba spośród wielu ponumerowanych (np. tramwaj, bila, zawodnik na boisku, pokój w hotelu)
(1.4) grupa czterech osób, zbiór czterech rzeczy lub pojęć abstrakcyjnych
(1.5) rzecz, która może pomieścić cztery osoby (np. pokój, kabina, pojazd, łódź)
(1.6) sport. wiośl. czteroosobowa osada wioślarska
(1.7) zaprzęg składający się z czterech koni
(1.8) środ. żegl. siła wiatru cztery w skali Beauforta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na pewno trafisz – nad wejściem do mojego domu wymalowana jest duża, biała czwórka.
(1.2) Dostałem jedynkę ze sprawdzianu, ale dzisiaj poprawiłem ją na czwórkę.
(1.3) Jednym uderzeniem kija bilardowego posłałem do łozy czwórkę i siódemkę.
(1.4) Kiedy się wypełniły dni / i przyszło zginąć latem, / prosto do nieba czwórkami szli / żołnierze z Westerplatte.
(1.5) Za późno dokonaliśmy rezerwację w hostelu, bo nie było już dwójek, a zostały same czwórki.
(1.6) Na olimpiadzie w Pekinie złoto przypadło polskiej czwórce podwójnej bez sternika.
(1.7) Wszelako najciekawsze i najbardziej znamienne dla Panatenajów były zawody w biegu czwórek z tzw. apobatami.
(1.8) Wyszliśmy z portu przy czwórce z południowego zachodu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃfurka, AS: čfurka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. czwóreczka ż.
:: zgrub. czwóra ż.
czas. poczworzyć
przym. poczwórny, czwórkowy
licz. cztery
Wiktionary
(1.2) dobry, ocena dobra
(1.2) kwartet
(1.7) kwadryga
Wiktionary
potocznie: uczeń o dobrych ocenach, mający przeważnie czwórki jako oceny z przedmiotów szkolnych
SJP.pl
przymiotnik od: czwórka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą cztery, dotyczący liczby cztery
Wiktionary
rzecz. czwórka ż., czwartak mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. łamana myśliwska broń czterolufowa
Wiktionary
(1.1) vierling, firling
Wiktionary
1. zawody składające się z czterech meczów;
2. zawody, w których bierze udział czterech zawodników (cztery drużyny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) byt poczwórny, o poczwórnej naturze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od czwórniak
Wiktionary
rzecz. czwórniak m.
Wiktionary
gatunek miodu pitnego, w którym na jedną część miodu dodano trzy części wody lub moszczu owocowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miód pitny powstały z fermentacji brzeczki, w której stosunek objętości miodu do wody wynosi 1:3
Wiktionary
Miód pitny – tradycyjny napój alkoholowy powstały w wyniku fermentacji brzeczki miodu pszczelego, najczęściej lipowego. Wyrabiany i spożywany od starożytności. Od 2008 r. polskie miody pitne są zarejestrowane przez Komisję Europejską jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność. Produkcja miodu pitnego nazywana jest miodosytnictwem, a budynek, w którym odbywa się produkcja – miodosytnią. Zaliczane są do grupy przetworów owocowych (zob. niżej miody owocowe).
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃfurʲɲak, AS: čfurʹńak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. czwórniaczek m.
Wiktionary
1. przyrząd elektryczny (np. transformator, wzmacniacz) o dwóch parach końcówek;
2. łącznik rurowy w formie prostego odcinka rury z dwiema odnogami bocznymi; krzyżak
SJP.pl
Wikipedia
wieża wiertnicza zbudowana z czterech dłużyc
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 4, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) 4
Wiktionary
(1.1) Dzieci w Bronowie było czworo: Tadzio, Staś, Janek i Helenka.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃfɔrɔ, AS: čforo
Wiktionary
rzecz. czwarta ż., czwartek mrz., czwartak mos./mzw./mrz., czworaczek mzw./mrz.
przym. czwarty
licz. cztery
Wiktionary
dotyczący czworoboku, mający cztery boki, ograniczony czterema płaszczyznami itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery boki
(1.2) hist. wojsk. ustawiony w formacji czworoboku
Wiktionary
rzecz. czworobok mrz.
Wiktionary
dyscyplina sportowa złożona z czterech konkurencji; czwórbój
SJP.pl
1. wielobok płaski o czterech bokach; czworokąt;
2. coś przypominającego kształtem czworobok; czworokąt;
3. cztery elementy składające się na coś; czworokąt;
4. cztery osoby zaangażowane seksualnie lub emocjonalnie w związek; czworokąt;
5. zamknięty teren, na którym przeprowadza się konkursy w ujeżdżaniu; maneż, ujeżdżalnia, kierat;
6. zwarty szyk bojowy dawnych oddziałów piechoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielobok płaski o czterech bokach
(1.2) wojsk. hist. czworokątny szyk bojowy piechoty
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡ʃfɔˈrɔbɔk, AS: čforobok
Wiktionary
przym. czworoboczny
Wiktionary
(1.1) czworokąt
Wiktionary
dawniej: czworobok
SJP.pl
mający cztery granie (krawędzie, kanty); czworokanciasty, czterograniasty, czterokanciasty
SJP.pl
1. mający cztery głowy; czterogłowy, czwórgłowy;
2. mięsień czworogłowy uda - duży, gruby mięsień w przedniej części uda, najsilniejszy prostownik stawu kolanowego
SJP.pl
zdrobnienie od: czworokąt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od czworokąt
Wiktionary
(1.1) To nie czworokąt, lecz tylko mały czworokącik.
Wiktionary
rzecz. czworokąt m.
Wiktionary
mający cztery kanty (krawędzie, granie); czworokanciasty
SJP.pl
czworobok;
1. wielokąt płaski o czterech kątach;
2. coś przypominającego kształtem czworokąt;
3. cztery elementy składające się na coś;
4. cztery osoby zaangażowane seksualnie lub emocjonalnie w związek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt mający cztery boki; do czworokątów należą m.in. trapezy, deltoidy, romby, kwadraty, prostokąty, równoległoboki;
Wiktionary
Czworokąt, czworobok – wielokąt płaski o czterech bokach. Każdy czworokąt ma dwie przekątne – odcinki łączące dwa niesąsiednie wierzchołki.
Wikipedia
(1.1) W dowolnym czworokącie wpisanym w okrąg iloczyn długości przekątnych równy jest sumie iloczynów długości przeciwległych boków. (twierdzenie Ptolemeusza)
Wiktionary
IPA: t͡ʃfɔˈrɔkɔ̃nt, AS: čforokõnt
Wiktionary
przym. czworokątny
rzecz. czworokącik mrz.
Wiktionary
(1.1) czworobok
Wiktionary
mający cztery kąty; tetragonalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery kąty
Wiktionary
rzecz. czworokąt mrz.
Wiktionary
bylina z rodziny liliowatych o trującym owocu i czterech liściach
SJP.pl
Czworolist (Paris) – rodzaj roślin zaliczany w zależności od ujęcia systematycznego do rodziny trójlistowatych (Trilliaceae) lub melantkowatych (Melanthiaceae). Należy do niego ok. 26 gatunków. Występują one głównie w Azji Środkowej i Wschodniej (od Rosyjskiego Dalekiego Wschódu po Himalaje i Półwysep Indochiński), z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie występują 22 gatunki, w tym 12 endemitów. Poprzez Syberię i Kazachstan do Europy sięga jeden gatunek – czworolist pospolity (Paris quadrifolia), będący zarazem typem nomenklatorycznym rodzaju. Jest to też jedyny przedstawiciel rodzaju we florze Polski.
Wikipedia
w matematyce: wielomian złożony z czterech wyrazów
SJP.pl
zwierzę czworonożne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zwierzę czworonożne
Wiktionary
(1.1) Krowa, słoń i kot są czworonogami.
Wiktionary
IPA: t͡ʃfɔˈrɔ̃nuk, AS: čforõnuk
Wiktionary
przym. czteronożny, czworonożny, czteronogi, czworonogi
Wiktionary
zwykle o zwierzętach: mający cztery nogi; czworonożny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. mający cztery nogi
forma rzeczownika.
(2.1) M. B. W. lm. od: czworonóg
Wiktionary
Czworonogi, tetrapody (Tetrapoda) – grupa kręgowców obejmująca płazy, gady, ptaki i ssaki.
W 1989 roku Jacques Gauthier i współpracownicy zdefiniowali nazwę Tetrapoda jako odnoszącą się do grupy koronowej, czyli obejmującej ostatniego wspólnego przodka grup Lissamphibia oraz owodniowców i wszystkich jego potomków, jednak niektórzy naukowcy rozszerzają znaczenie tego terminu na klad obejmujący wszystkie kręgowce mające kończyny z palcami. Według panującego konsensusu tetrapody wyodrębniły się z przedstawicieli grupy Tetrapodomorpha, takich jak Eusthenopteron, Panderichthys czy Tiktaalik, we wczesnym dewonie, prawdopodobnie w słodkowodnym lub słonawym środowisku w odpowiedzi na modyfikacje ekosystemów lądowych i nadwodnych, związane z intensywnym rozwojem roślinności. Najstarsze odnalezione skamieniałości ciał tetrapodów ocenia się na późny fran, jednak liczące około 395 mln lat odciski stóp odkryte w morskich osadach w Zachełmiu w Górach Świętokrzyskich są od nich starsze o około 18 milionów lat i mają około 10 milionów lat więcej niż najstarsze znane pozostałości przedstawicieli Elpistostegidae – domniemanych przodków tetrapodów – co sugeruje, że przekształcenie ryb w czworonogi miało miejsce znacznie wcześniej niż powszechnie uważano, a pierwsze tetrapody żyły w odmiennych ekosystemach. Pierwsze analizy przeprowadzone po odkryciu zachełmiańskich tropów sugerują, że czworonogi powstały we wczesnym dewonie, w emsie, około 403 mln lat temu. Dokładne ustalenie czasu wyewoluowania tetrapodów jest jednak trudne ze względu na niejasną pozycję filogenetyczną zwierząt, które pozostawiły ślady z Zachełmia – jeśli były one bazalnymi czworonogami, grupa ta mogła powstać około 399 mln lat temu, natomiast jeśli były one bliżej spokrewnione z grupą koronową, wówczas szacowany czas wyewoluowania pierwszych przedstawicieli Tetrapoda wynosiłby około 414 mln lat temu.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ʃfɔrɔ̃ˈnɔɟi, AS: čforõnoǵi
Wiktionary
rzecz. czworonóg mrz.
przym. czworonożny
Wiktionary
(1.1) czteronożny, czworonożny; książk. czteronogi
Wiktionary
zwykle o zwierzętach: mający cztery nogi; czworonogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cztery nogi
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃfɔrɔ̃ˈnɔʒnɨ, AS: čforõnožny
Wiktionary
rzecz. czworonóg m.
przym. czworonogi, czteronożny, czteronogi
Wiktionary
(1.1) czworonogi, czteronożny, czteronogi
Wiktionary
gatunek ryby z rzędu karpieńcokształtnych
SJP.pl
Czworook, argusek (Anableps anableps) – gatunek ryby karpieńcokształtnej z rodziny czworookowatych (Anablepidae). Jest hodowana w akwariach.
Wikipedia
mający cztery ręce
SJP.pl
wielościan o czterech trójkątnych ścianach; ostrosłup trójkątny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o czterech trójkątnych ścianach;
Wiktionary
Czworościan – wielościan o czterech trójkątnych ścianach, równoważnie definiowany jako ostrosłup trójkątny. Każda taka bryła ma 6 krawędzi i 4 wierzchołki.
Szczególne przypadki (odmiany) czworościanów to:
Wikipedia
przym. czworościenny, czworościanowy
Wiktionary
(1.1) tetraedr
Wiktionary
mający kształt czworościanu; czworościenny
SJP.pl
mający kształt czworościanu; czworościanowy
SJP.pl
wyślepek czwórpasy - gatunek muchówki z rodziny wyślepkowatych
SJP.pl
przymierze czterech państw
SJP.pl
Koncert mocarstw, inaczej czwórprzymierze – układ polityczny powołany 20 listopada 1815 przez Wielką Brytanię, Rosję, Austrię (od 1867 jako Austro-Węgry), Prusy (od 1871 jako Niemcy). W 1818 przystąpiła Francja, w 1867 także Włochy. W przypadku wojny kraje czwórprzymierza miały ustalić wspólną politykę dążącą do zachowania równowagi europejskiej tak, aby żadne państwo nie wybiło się na hegemona. Ostateczny kres temu porozumieniu położył wybuch I wojny światowej w 1914. Jednak już wcześniej doszło do wewnętrznego podziału na dwa przeciwstawne bloki państw: Trójprzymierze (1882; Niemcy, Austro-Węgry, Włochy) i Trójporozumienie (1907; Wielka Brytania, Francja, Rosja).
Wikipedia
cztery szeregi ustawione jeden za drugim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. czwartek
Wiktionary
czworzyć się:
1. powiększać się czterokrotnie;
2. rzadko: ukazywać się, być widzianym w poczwórnej postaci;
3. potocznie: starać się być wszędzie, w wielu miejscach; uwijać się, dwoić się i troić
SJP.pl
partykuła lub spójnik
SJP.pl
partykuła
(1.1) słowo rozpoczynające pytanie, na które pytający spodziewa się odpowiedzi „tak” lub „nie”
spójnik
(2.1) łączy zdanie podrzędne o charakterze pytajnym ze zdaniem nadrzędnym
(2.2) łączy równorzędne, ale wykluczające się wyrażenia
Wiktionary
(1.1) Czy chcesz oglądać telewizję?
(2.1) Naprawdę nie wiem, czy to wypada…
(2.2) Czwartek czy piątek, (ty) musisz wstać i iść do pracy!
(2.2) Chcesz iść do pracy w czwartek czy w piątek? (pytający chce widzieć pytanego raz w pracy)
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨ, AS: čy
Wiktionary
partyk. czyżby
wykrz. czyżby
Wiktionary
(2.1) reg. śl. jesi.
(2.2) albo
Wiktionary
"czy" połączone z "by", partykułą trybu przypuszczającego
SJP.pl
1. czekać na kogoś z celem napaści
2. zagrażać
3. wyczekiwać czegoś z chęcią nieprzeoczenia tego
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wyczekiwać z zamiarem napaści
(1.2) zagrażać
(1.3) przen. czekać na coś niecierpliwie, by tego nie przegapić
Wiktionary
(1.1) W kolejnej części powieści na niziołków będzie czyhać wielka pajęczyca.
Wiktionary
rzecz. czyhanie n.
Wiktionary
(1.1) czaić się
(1.2) dybać, grozić, zagrażać
Wiktionary
rodzaj pająka z rodziny czyhakowatych, występujący w około 20 gatunkach
SJP.pl
o cechach czyhakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
o cechach czyhakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czyhać.
Wiktionary
czas. czyhać
Wiktionary
o głuszcu: wydawać głos w czasie toków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. kolej
(1.2) białystok. tor kolejowy
Wiktionary
zaimek pytajny albo względny zawierający treść dzierżawczą, używany w pytaniach (np. "Czyj to kompas?") oraz w pytaniach zależnych rozwijających dany człon zdania nadrzędnego (np. "Pytał, czyj to piórnik.")
SJP.pl
zaimek przymiotny o znaczeniu dzierżawczym
(1.1) używany do zadawania pytań o właściciela czegoś, posiadacza jakiejś cechy
(1.2) używany do rozpoczynania pytania zależnego, które określa właściciela czegoś, posiadacza cechy w swoim dopełnieniu
Wiktionary
(1.1) Czyj jest ten długopis? Tego długopisu ostatnio używał Kazimierz, ale to chyba nie jego.
(1.2) Ja również nie wiem, czyj jest ten długopis.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨj, AS: čyi ̯
Wiktionary
zaim. czyjś
Wiktionary
zaimek nieokreślony
SJP.pl
zaimek przymiotny dzierżawczy
(1.1) obojętnie czyj
Wiktionary
(1.1) Czyjkolwiek to pomysł, był naprawdę znakomity.
Wiktionary
należący do kogoś
SJP.pl
zaimek dzierżawczy, nieokreślony
(1.1) należący do kogoś, kto nie jest istotny w wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Usiadłem na czyimś miejscu.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨjɕ, AS: čyi ̯ś
Wiktionary
zaim. czyj
Wiktionary
wzmocniony zaimek "czyj"
SJP.pl
wzmocnione "czyjże"
SJP.pl
antylopa z rodziny krętorogich, występująca na Półwyspie Iberyjskim
SJP.pl
Czykara dekańska (Tetracerus quadricornis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae). Jest jedynym ssakiem kopytnym o czterech rogach. Ma niewielkie rozmiary. Zamieszkuje Indie i Nepal. Najbliżej spokrewniony jest ze znacznie większym nilgau. Jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
1. partykuła przyłączająca człon wyjaśniający;
2. dawniej: partykuła wyrażająca wzmocnione pytanie, na ogół o zabarwieniu retorycznym; czyliż
SJP.pl
spójnik
(1.1) …służący do konstruowania wyrażeń wyjaśniających
Wiktionary
(1.1) Pociąg się nie spóźnił, czyli przyjechał o czasie.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨlʲi, AS: čylʹi
Wiktionary
partykuła czyliż
Wiktionary
(1.1) to znaczy, to jest, innymi słowy
Wiktionary
spójnik "czyli" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
dawniej: partykuła wyrażająca wzmocnione pytanie, na ogół o charakterze retorycznym; partykuła "czyli" z partykułą wzmacniającą "-ż"
SJP.pl
partykuła "czyliż" z dołączoną końcówką "by"; wzmocnione "czyliby"
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. cząpnąć.
Wiktionary
postępek, uczynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) działanie, postępek, akt;
Wiktionary
Czyn – zachowanie się podmiotu prawa, które rodzi skutki prawne, nawet wówczas, gdy do wywołania tych skutków podmiot swym zachowaniem nie zmierzał.
Czyn można popełnić przez świadome działanie (sterowane wolą zachowanie przejawiające się w formie kompleksu ruchów) lub zaniechanie („bezczynność kierunkowa” - powstrzymanie się od działania). Nie należą do czynów w rozumieniu prawniczym zachowania człowieka w stanie wyłączającym świadomość, np. podczas snu.
Wikipedia
(1.1) Każda osoba, która dopuści się czynu okrucieństwa na zwierzęciu jest winna przestępstwa.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨ̃n, AS: čỹn
Wiktionary
rzecz. czynnik m.
czas. począć, czynić ndk.
przym. czynny
przysł. czynnie
Wiktionary
(1.1) uczynek
Wiktionary
jedna z dwóch płyt czyneli (żeli), na której można grać; talerz, żel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. perkusyjny instrument muzyczny w postaci metalowego talerza;
Wiktionary
Karatale, talerzyki indyjskie – tradycyjny instrument perkusyjny w Indiach. Składa się z pary lekkich blaszanych talerzyków o nieokreślonej wysokości brzmienia połączonych sznurkiem, lub z oddzielnymi uchwytami na palce. Średnica talerzyków ok. 8 cm. Brzmienie metaliczne, jasne i dosyć ciche.
Karatale wykorzystywane są do grania prostych rytmów anapestycznych (||- ||-) przez mnichów Hare Kryszna podczas ulicznych śpiewów i tańców z bębnem mridangą.
Wikipedia
(1.1) Dziewczyna delikatnie uderzała czynelem o czynel.
Wiktionary
(1.1) talerz, żel
Wiktionary
instrument perkusyjny zbudowany z dwóch okrągłych, metalowych płyt; talerze, żele
SJP.pl
Karatale, talerzyki indyjskie – tradycyjny instrument perkusyjny w Indiach. Składa się z pary lekkich blaszanych talerzyków o nieokreślonej wysokości brzmienia połączonych sznurkiem, lub z oddzielnymi uchwytami na palce. Średnica talerzyków ok. 8 cm. Brzmienie metaliczne, jasne i dosyć ciche.
Karatale wykorzystywane są do grania prostych rytmów anapestycznych (||- ||-) przez mnichów Hare Kryszna podczas ulicznych śpiewów i tańców z bębnem mridangą.
Wikipedia
(ok. 1155-1227) władca mongolski; Dżyngis-chan
SJP.pl
Wikipedia
wykonywać określoną czynność
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uczynić)
(1.1) robić coś, wykonywać
(1.2) postępować, zachowywać się
(1.3) wywoływać coś, być przyczyną
(1.4) być częścią czegoś, składać się na coś
czasownik zwrotny niedokonany czynić się (dk. uczynić się)
(2.1) przest. czynić (1.1) samego siebie czymś lub jakimś
(2.2) przest. dokonywać się, stawać się
(2.3) przest. być czynionym (1.1)
Wiktionary
(1.1) Tomek czyni duże postępy w nauce.
(1.2) Siostra zakonna przez całe życie czyniła dobro.
(1.3) Kolejne sukcesy czyniły ją coraz bardziej butną.
(1.4) Wydatki na żywność czynią dużą pozycję w budżecie domowym.
(2.1) (…) zdecydowaliśmy w końcu oskarżyć staruchę, że czarami swymi przywodziła mnichów do grzechu, czyniąc się w ich oczach młodą, powabną, i uprawiała z nimi jawny nierząd.
(2.2) Zgasiła świece. Czyniło się coraz ciemniej.
(2.3) Pod niskim sklepieniem piwnicy czyni się gwar piekielny wśród poszczekiwania psów rozbieganych, gdakania kur, budzonych raz po raz na kominie, i głuchego pomruku niedźwiedzia.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨ̃ɲit͡ɕ, AS: čỹńić
Wiktionary
rzecz. czyn m., czynnik m., czynienie n., uczynek mrz.
przym. czynny
czas. począć
przysł. czynnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czynić.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: čỹńė̃ńe
Wiktionary
czas. czynić
rzecz. czynność ż.
przysł. czynnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób czynny
(1.2) angażując się fizycznie
(1.3) jęz. władając dobrze językiem
(1.4) będąc stale aktywnym w jakimś zajęciu
Wiktionary
(1.1) Borys nie działał czynnie w podziemiu.
(1.2) Michał nadal uprawia czynnie piłkę nożną.
(1.3) Misjonarka władała czynnie sango.
(1.4) Ilu więźniów czynnie wykonuje swój wyuczony zawód?
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʂɨn.ɲɛ
Wiktionary
rzecz. czyn mrz., czynienie n., czynnik mrz., czynność ż., uczynienie n.
czas. czynić ndk., uczynić dk., poczynać ndk., począć dk.
przym. czynnościowy, czynny
Wiktionary
(1.1) aktywnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: czynnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czynny
SJP.pl
1. przyczyna wywołująca określone zjawisko lub skutek;
2. każda z liczb, które mnożymy przez siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyczyna wywołująca określone zjawisko lub skutek
(1.2) mat. każda z liczb, które mnożymy przez siebie
(1.3) mat. stat. każda ze zmiennych powstała po redukcji zbioru danych za pomocą analizy czynnikowej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃɨ̃ɲːik, AS: čỹ•ńik
Wiktionary
rzecz. czyn m., czynność ż.
czas. począć, czynić ndk.
przym. czynnikowy, czynny
przysł. czynnie
Wiktionary
1. przyczyna wywołująca określone zjawisko lub skutek;
2. każda z liczb, które mnożymy przez siebie
SJP.pl
Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.
Wikipedia
1. wykonywanie czegoś; praca;
2. działanie, funkcjonowanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykonywanie, robienie czegoś
(1.2) działanie, funkcjonowanie
Wiktionary
(1.1) Prokurator rozpoczął czynności wyjaśniające.
(1.2) Lekarz zauważył ustanie czynności serca i rozpoczął reanimację.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: čỹ•ność
Wiktionary
rzecz. czynienie n., czynnik m.
przym. czynny
przysł. czynnie
Wiktionary
(1.2) akcja
Wiktionary
funkcjonowanie, działalność
SJP.pl
1. dotyczący czynności, ruchu, działania;
2. dotyczący funkcjonowania kogoś lub czegoś; funkcjonalny
SJP.pl
działający, aktywny, sprawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonujący jakąś czynność
(1.2) funkcjonujący, uruchomiony
(1.3) skłonny do działania, aktywny
Wiktionary
(1.2) Ten sklep jest czynny 24 godziny na dobę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: čỹ•ny
Wiktionary
rzecz. czyn m., czynnik m., czynność ż.
przym. czynnościowy
przysł. czynnie
czas. czynić, począć
Wiktionary
(1.2) otwarty (o sklepie, barze itp.)
(1.3) aktywny
Wiktionary
dawniej: urzędnik państwowy w Rosji carskiej
SJP.pl
Czynownik (z ros. чиновник – urzędnik) – urzędnik w Rosji.
W czasach cara Piotra I byli to urzędnicy państwowi w Rosji, wywodzący się ze szlachty. Wszyscy obywatele tego stanu byli zobowiązani do dożywotniej służby w administracji, która obejmowała 14 stopni (ros. czynów, stąd nazwa „czynownicy”) awansu cywilnego i wojskowego.
W języku polskim nazwa ta utarła się dla oznaczenia rosyjskiego urzędnika, jako specjalnego typu z negatywnymi cechami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Czyński
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. często
Wiktionary
(1.1) Na cybuchu fajczyska czynsto był wymalowany cysorz austryjacki.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Częstochowa
Wiktionary
stała opłata za lokal mieszkaniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) terminowa opłata za wynajem
(1.2) daw. świadczenie chłopów za użytkowanie ziemi
Wiktionary
Czynsz (niem. Zins – ‘podatek’, ‘dzierżawa’, od łac. census – ‘wycena’) – prawna nazwa świadczenia należnego z tytułu najmu lub dzierżawy. Wartość czynszu może być ustalona w pieniądzu lub naturze (np. owoce z sadu). Czynsz z założenia jest świadczeniem okresowym. Dawniej, i obecnie w niektórych znaczeniach, nazywany tenutą.
Wikipedia
(1.1) […] zalegałem […] w opłaceniu czynszu mieszkalnego, więc nasza gospodyni słuchać nie raczyła o reperacji dachu […]
(1.2) Z tej liczby włók wyłączyliśmy 14 włók wolnych od czynszu na wspólny wypas bydła obywateli.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨ̃w̃ʃ, AS: čỹũ̯š
Wiktionary
rzecz. czynszownik mos., czynszówka ż.
przym. czynszowy
Wiktionary
(1.1) komorne
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|nojem, nojym.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. lub pogard. osoba wynajmująca komuś mieszkanie lub jego część, zwłaszcza pobierając za nie zbyt wysoką opłatę
Wiktionary
(1.1) 600 złotych dopłaty do najmu? To kasa, która trafi do czynszojada jako ekstra zysk.
Wiktionary
dawniej: płacić czynsz na użytkowanie ziemi
SJP.pl
dom, kamienica z samodzielnymi mieszkaniami, wynajmowanymi w zamian za opłatę czynszu; dom czynszowy, kamienica czynszowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kamienica czynszowa
Wiktionary
Kamienica – miejski budynek mieszkalny, murowany z cegły lub kamienia, przynajmniej jednopiętrowy. Kamienicą określa się zazwyczaj budynek stojący w zwartym szeregu innych domów; jeśli tak nie jest, to kamienica odróżnia się brakiem dużych okien na jednej z jej ścian (jest to związane z tym, że podczas budowy przewidywano w tym miejscu inny budynek lub taki budynek istniał, ale został wyburzony).
Wikipedia
(1.1) Ile wyciągacie ze Zbyszkiem z tych czynszówek w Cieszynie na rok?
Wiktionary
rzecz. czynsz mrz., czynszownik mos.
przym. czynszowy
Wiktionary
dawniej: system opłat czynszowych zamiast odrabiania pańszczyzny
SJP.pl
1. przestarzale: osoba płacąca czynsz;
2. dawniej:
a) chłop zwolniony od odrabiania pańszczyzny za roczną opłatą;
b) dzierżawca gruntu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. chłop dzierżawca gruntu
(1.2) daw. opłacający czynsz
(1.3) daw. właściciel budynku czynszowego
Wiktionary
rzecz. czynsz mrz., czynszówka ż.
przym. czynszowy
Wiktionary
związany z czynszem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący czynszu, związany z czynszem
Wiktionary
rzecz. czynsz m., czynszówka ż., czynszownictwo n., czynszownik m., czynszowanie n.
czas. czynszować
przym. czynszowny
Wiktionary
(1.1) daw. czynszowny
Wiktionary
gatunek ryby z rodziny łososiowatych; sieja ostronosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Coregonus nasus|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych;
(1.2) icht. ryba z gatunku czyrów (1.1)
(1.3) daw. hubka
Wiktionary
Czyr, sieja ostronosa, szczokur (Coregonus nasus) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).
Wikipedia
(1.2) Czyr jest srebrny, a grzbiet ma jasnozielony.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨr, AS: čyr
Wiktionary
rzecz. Czyżyny nmos., czyra
Wiktionary
(1.1) sieja ostronosa, szczokur
(1.3) czyra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od czyrak
Wiktionary
rzecz. czyrak m.
Wiktionary
rozsianie się czyraka na większej powierzchni ciała, będące wynikiem osłabionej odporności organizmu lub braku higieny; furunkuloza
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: czyrak
SJP.pl
ropne zapalenie mieszka włosowego i przylegającego do niego gruczołu łojowego, spowodowane przez zakażenie gronkowcami lub paciorkowcami; furunkuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. ropne zapalenie skóry w okolicy mieszka włosowego;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. czyraczność ż.
:: zdrobn. czyraczek m.
przym. cyraczny, czyrakowy
Wiktionary
(1.1) furunkuł
Wiktionary
wyglądający jak czyrak; pokryty czyrakami
SJP.pl
związany z czyrakiem
SJP.pl
nadrzewny grzyb z rodziny szczecinkowcowatych
SJP.pl
Phellinus Quél. (czyreń) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych
SJP.pl
Phylloporia Murill (czyrenica) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych
SJP.pl
Porodaedalea Murrill. (czyrogmatwica) – Rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. czerwiec
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨrvʲjɛt͡s, AS: čyrvʹi ̯ec
Wiktionary
(1.1) czyrwień, zok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. czerwiec
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨrvʲjɛ̇̃ɲ, AS: čyrvʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
(1.1) czyrwiec, zok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. materiał szkarłatny
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨrˈvʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: čyrvʹi ̯ė̃ńec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Czerwionka
Wiktionary
potocznie:
1. partykuła "czy" połączona z końcówką czasownikową "-ś" (np. "Czyś wreszcie zrozumiał ZDS?", "Czyś ty oszalał?");
2. spójnik "czy" połączony z końcówką czasownikową "-ś" (np. "Mam wątpliwości, czyś faktycznie zrozumiał ZDS.")
SJP.pl
związany z czyśćcem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z czyśćcem, dotyczący czyśćca
Wiktionary
(1.1) Dajemy również w parafii ofiary na tzw. wypominki, by zapewnić nieustanną modlitwę w intencji dusz czyśćcowych.
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyszczacz m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyścik m., czyściocha ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czystościowy
przysł. czysto
Wiktionary
kobieta pracująca w fabryce włókienniczej przy czyszczeniu bawełny
SJP.pl
robotnik fabryki włókienniczej zatrudniony przy czyszczeniu bawełny
SJP.pl
potocznie: osoba trudniącej się odpłatnym czyszczeniem butów przypadkowym ludziom na ulicy; pucybut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. ten, kto czyści ludziom buty na ulicy w celach zarobkowych
Wiktionary
Pucybut (także czyścibut, czyściciel butów) – zawód polegający na czyszczeniu i polerowaniu obuwia przypadkowych klientów, wykonywany zwykle wprost na ulicy miasta, za wynagrodzeniem. Obecnie w Polsce zawód pucybuta jest rzadko spotykany.
Wikipedia
(1.1) Pracowałem jako czyścibut na jednym z głównych placów stolicy.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨɕˈt͡ɕibut, AS: čyśćibut
Wiktionary
(1.1) pucybut
Wiktionary
pozbywać się zanieczyszczeń lub brudu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) usuwać brud, zanieczyszczenia
(1.2) eufem. pot. wymiotować
(1.3) daw. zootechn. kastrować
Wiktionary
(1.1) Tekla przy pomocy Jewdokii szorowała sprzęt kuchenny, garnki, rondle; czyściła samowary, "prymusy" i układała wszystko starannie w workach z grubego płótna.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨɕt͡ɕit͡ɕ, AS: čyśćić
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściec m., czyściwo n., czyszczenie n., czyściciel m., czyścicielka ż., czystka ż., czyszczacz m., wyczystka ż., czyścik mrz., czyścioch mos., czyściocha ż., czyścioszek mos., czyścioszka ż., oczyszczenie n., wyczyszczenie n.
czas. oczyszczać, oczyścić, wyczyścić, przeczyścić, sczyścić
przym. czysty, wyczystny, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto
Wiktionary
(1.1) oczyszczać, myć, uporządkowywać, pucować, odświeżać
(1.2) grub. rzygać
(1.3) trzebić, kastrować
Wiktionary
roczna lub trwała roślina zielna z rodziny wargowych
SJP.pl
Czyścica (Acinos Mill.) – rodzaj roślin wyróżniany w dawniejszych systemach klasyfikacyjnych w obrębie rodziny jasnotowatych. Współcześnie rodzaj włączany jest zwykle do klinopodium Clinopodium (m.in. wraz z kalaminta Calamintha), co wynika z powiązań filogenetycznych ustalonych na podstawie danych genetycznych. Pozycja systematyczna tych roślin nie jest w sposób pewny ustalona – niektóre badania wskazują na bliskie pokrewieństwo z przedstawicielami rodzaju Ziziphora. W efekcie pojawiają się propozycje włączenia tych roślin do tego rodzaju w randze sekcji.
Wikipedia
1. osoba zajmująca się czyszczeniem czegoś;
2. osoba zajmująca się kastrowaniem zwierząt; kastrator;
3. dawniej:
a) hycel, rakarz;
b) osoba uprzątająca padlinę;
4. wargatek czyściciel - gatunek ryby z rodziny wargaczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś czyści
(1.2) ktoś, kto łapie bezdomne psy
(1.3) ktoś, kto uprząta padlinę
(1.4) ktoś, kto kastruje zwierzęta
Wiktionary
Czyściciel (ang. Code Name: The Cleaner) – amerykańska komedia sensacyjna z 2007 r. w reżyserii Lesa Mayfielda.
Wikipedia
(1.1) Czyściciel okien w Nowym Jorku przeżył upadek z 47 piętra.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨɕˈt͡ɕit͡ɕɛl, AS: čyśćićel
Wiktionary
rzecz. czyszczacz mos./mrz., czyszczenie, czyszczak, czyszczalnia, czyszczarka, czyszczarnia, czyściarz, czyściec, czyścina, czyścioch, czyściocha, czystka, czyścik, czyścioszek, czyścioszka, czyściwo, oczyszczacz, oczyszczak, oczyszczalnia, oczyszczalnik, oczyszczanie, oczyszczarka, oczyszczenie, przeczystość, przeczyszczanie, przeczyszczenie
czas. czyścić, czyścieć, oczyszczać, oczyścić, przeczyszczać, przeczyścić
przym. czysty, czyściuchny, czyściusieńki, czyściuteńki, czyściutki, czyśćcowy, czyscowy, czyścowy, oczyszczalny, przeczysty, czystościowy
przysł. czysto, czyściuchno, czyściusieńko, czyściuteńko, czyściutko
Wiktionary
(1.1) oczyszczacz
(1.2) hycel
(1.4) kastrator
Wiktionary
kobieta, która czyści coś, usuwa brud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która coś czyści
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż., czyścioszka ż., czyścioch m., czyścioszek m.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
środek czyszczący, substancja umożliwiająca oczyszczanie czegoś z brudu, osadu, rdzy itp.
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) stpol. pięknie
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨɕt͡ɕɛ, AS: čyśće
Wiktionary
1. w religii katolickiej: miejsce, w którym dusze zmarłych odbywają pokutę przed pójściem do nieba;
2. przenośnie: stan dotkliwych przykrości, męczarni;
3. roślina zielna rosnąca głównie w strefie umiarkowanej, stosowana jako lek przeciw biegunce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. w niektórych wyznaniach: stan lub miejsce, gdzie po śmierci niektóre dusze odbywają pokutę przed wejściem do nieba;
(1.2) książk. przen. stan dotkliwych przykrości, cierpień, męczarni
(1.3) gw-pl|Bukowina. bot. piołun
Wiktionary
Czyściec (łac. purgatorium) – dochodzenie duszy do absolutnie doskonałej miłości, koniecznej do osiągnięcia szczęścia nieba, występuje wyłącznie w teologii katolickiej. Termin purgatorium zdefiniowany został w XII wieku, a potwierdzony przez Kościół katolicki w 1438 podczas soboru we Florencji.
Wikipedia
(1.1) Nasza babcia modli się za wszystkie dusze cierpiące w czyśćcu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨɕt͡ɕɛt͡s, AS: čyśćec
Wiktionary
rzecz. czyściciel m., czyszczacz mos./mrz.
czas. czyścić ndk.
przym. czyśćcowy, czystościowy
Wiktionary
(1.1) purgatorium
(1.2) koszmar
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: czysto
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czysty; czystszy
SJP.pl
preparat albo przyrząd przeznaczony do czyszczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) specyfik lub przedmiot służący do czyszczenia
Wiktionary
Czyścik – dawna leśniczówka. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.
Wikipedia
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyszczacz m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto
Wiktionary
osoba bardzo dbająca o czystość; czyścioszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto lubi wyjątkową czystość i porządek wokół siebie
(1.2) ktoś, kto skrupulatnie dba o własną higienę
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: czyściocha
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n.
:: zdrobn. czyścioszek m.
:: fż. czyściocha ż., czyścioszka ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
(1.2) higienista
Wiktionary
potocznie:
1. kobieta bardzo dbająca o czystość; czyścioszka;
2. wódka czysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która lubi wyjątkową czystość i porządek wokół siebie
(1.2) kobieta lub dziewczyna, która skrupulatnie dba o własną higienę
(1.3) wódka czysta, bez dodatków smakowych
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: czyścioch
Wiktionary
(1.1) A Krystyna, czyściocha jakich mało, w mig skorupy w misce wodą popłukała i na parapet odstawiła.
(1.2) Ta Zocha to czyściocha – kąpie się rano i wieczorem.
(1.3) W tej dużej butelce jest wino dla ciebie, w mniejszej czyściocha dla mnie na rozgrzewkę.
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n.
:: zdrobn. czyścioszka ż.
:: fm. czyścioch m., czyścioszek m.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: czyścioch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: czyścioch
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż., czyścioch m.
:: fż. czyścioszka ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: czyściocha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: czyściocha
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż., czyścioch m.
:: fm. czyścioszek m.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: czysty
SJP.pl
zdrobnienie od: czyściuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: czysty
Wiktionary
(1.1) Ten sorbet wkłada się prawie do pełna do czyściusieńkich słoików z białą zakręcaną pokrywką z napisem "Twist - Off" i po prostu tę pokrywkę mocno zakręca.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɨɕt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: čyśćüśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. czyściciel mos., czyścicielka ż., czyścioch mos., czyściocha ż., czyścioszek mos., czyścioszka ż., wyczystka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: czysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: czysty
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɨɕt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: čyśćutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. czyściciel mos.
przym. czyściutki
Wiktionary
zdrobnienie od: czysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: czysty
Wiktionary
(1.1) Miał porządny garnitur z jasnoszarej flaneli, czyściutką koszulę z białej popeliny i jedwabny krawat w ciapki.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨɕˈt͡ɕutʲci, AS: čyśćutʹḱi
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel mos., czyścicielka ż., czyścioch mos., czyściocha ż., czyścioszek mos., czyścioszka ż., wyczystka ż.
przym. czysty, czyściuteńki
Wiktionary
środki używane do czyszczenia narzędzi, obrabianych przedmiotów i stołów warsztatowych
SJP.pl
Czyściwo – materiał używany w zakładach przemysłowych i w warsztatach usługowych do wycierania znacznych zabrudzeń smarami, olejami, farbami itp. Najczęściej używane są do tego celu pozyskane w recyklingu szmaty, często specjalnie do tego celu segregowane. Największą wartość w grupie czyściw z recyklingu ma czyściwo z białej bawełny, pozbawione podczas segregacji wszelkiego rodzaju zapięć – elementów z metalu lub plastiku. Czyściwo niesegregowane ma mniejszą wartość, ponieważ zawierać może szmaty z innych niż bawełna materiałów, także z włókien sztucznych, które na ogół znacznie gorzej wchłaniają wilgoć, może też zawierać drobne obce elementy (zamki, zapięcia); ma jednak znacznie niższą cenę i stosowane bywa do czyszczenia posadzek, itp.
Wikipedia
potocznie: wódka czysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wódka bez aromatów smakowych
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: czysty
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Boczarska woli pić czystą.
Wiktionary
usuwanie osób z jakichś środowisk, zwykle metodami nacisków, szantażu itp.; odsiew, eliminacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cistus|ref=tak., krzew z rodziny czystkowatych, liczący kilkanaście gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego i na Wyspach Kanaryjskich
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: czystka
Wiktionary
Czystek (Cistus L.) – rodzaj krzewów należący do rodziny czystkowatych (posłonkowatych). Obejmuje 29–36 gatunków i liczne mieszańce międzygatunkowe. Większość z nich rośnie w basenie Morza Śródziemnego, zwłaszcza w jego części zachodniej, przy czym cały zasięg rodzaju obejmuje obszar od Wysp Kanaryjskich po Iran. Czystki stanowią ważny składnik formacji zaroślowych i widnych lasów. W Polsce rosną tylko w uprawie.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃɨstɛk, AS: čystek
Wiktionary
rzecz. czystkowate lm.
Wiktionary
usuwanie osób z jakichś środowisk, zwykle metodami nacisków, szantażu itp.; odsiew, eliminacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizyczna likwidacja pewnej grupy etnicznej bądź przeciwników politycznych
(1.2) polit. usunięcie ze stanowiska niepożądanych lub niewygodnych osób;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: czystek
Wiktionary
Czystka – w polityce – potoczne określenie oznaczające usunięcie niepożądanych osób z zajmowanych przez nie stanowisk.
Czystki to usuwanie części elit rządzących lub kierujących różnymi strukturami państwa (wojsko, policja, rząd) przez monarchów lub dyktatorów. Charakteryzuje je masowość oraz bezwzględność. Najczęstszą motywacją do ich przeprowadzania jest obsesyjna podejrzliwość władcy czy przywódcy i chęć wyeliminowania domniemanych wrogów.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃɨstka, AS: čystka
Wiktionary
rzecz. czyściciel mos., czyścioch mos., czyściocha ż. , czyścik m., czyszczacz mos./mrz., czystość ż., czyszczenie n., wyczystka ż.
czas. czyścić ndk., wyczyścić dk.
przysł. czysto, czyściuchno, czyściusieńko, czyściuteńko, czyściutko
przym. czystościowy
Wiktionary
(1.1) ludobójstwo
Wiktionary
o cechach czystkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach czystkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób czysty, bez zanieszczyszczeń
(1.2) bez domieszek
(1.3) zupełnie, w całości, wyłącznie
Wiktionary
(1.1) Każdy polityk obiecuje wyborcom, że będzie ciszej, czyściej, że trawa będzie zielona, a niebo niebieskie.
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyszczenie n., czyścioch m., oczyszczenie n., oczyszczanie n., czyściciel m., czystka ż., wyczystka ż., czyszczacz mos./mrz.
czas. czyścić ndk., wyczyścić dk., oczyszczać ndk., oczyścić dk.
przym. czysty, czystościowy
Wiktionary
(1.1) chędogo
Wiktionary
pierwszy arkusz wydrukowany na maszynie drukarskiej do sprawdzenia przez wydawnictwo
SJP.pl
Czystodruk – pierwszy arkusz papieru po zejściu z maszyny drukarskiej, przesłany do wydawcy do akceptacji i rozpoczęcia druku nakładu.
Wikipedia
poprawiony tekst, przepisany na czysto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tekst po poprawkach, przepisany na czysto
(1.2) miejsce (najczęściej zeszyt), gdzie się wpisuje czystopis (1.1)
Wiktionary
Czystopis – gotowy tekst przygotowany do łamania lub druku, który jest po wszystkich korektach i jednocześnie nie zawiera śladów poprawek.
Wikipedia
IPA: t͡ʃɨˈstɔpʲis, AS: čystopʹis
Wiktionary
przym. czystopisowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z czystopisem, dotyczący czystopisu
Wiktionary
rzecz. czystopis m.
Wiktionary
finalna forma opracowania kartograficznego mapy; czystorys mapy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest czyste (oczyszczone, wyczyszczone), nie jest brudne
(1.2) przen. cecha tego, co jest czyste, niewinne, prawidłowe, porządne
(1.3) wstrzemięźliwość, powściągliwość seksualna
Wiktionary
Czystość – w licznych systemach religijnych i obyczajowych cnota, dzięki której człowiek jest zdolny kontrolować swoje pragnienia seksualne i mądrze nimi zarządzać. Wymaga ona panowania nad sobą, formacji charakteru i ducha poświęcenia.
Wikipedia
(1.1) Staram się utrzymywać kuchnię i łazienkę w czystości.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨstɔɕt͡ɕ, AS: čystość
Wiktionary
rzecz. czyszczacz mos./mrz., czyszczenie n., oczyszczanie n., oczyszczenie n.
czas. czyścić ndk., wyczyścić dk., oczyścić dk., sczyścić dk., oczyszczać ndk.
przym. czysty, czystościowy
przysł. czysto
Wiktionary
(1.1) stpol. czystota
(1.3) niewinność, cnota
Wiktionary
związany z czystością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z czystością, dotyczący czystości
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyszczacz m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyścik m., czyściocha ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyśćcowy
przysł. czysto
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. czystość fizyczna
(1.2) stpol. i śrpol. czystość od strony moralnej
(1.3) stpol. szczerość
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈstɔta, AS: čystota
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: czysty; czyściejszy
SJP.pl
niezabrudzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony brudu
(1.2) przejrzysty, klarowny
(1.3) zupełny
(1.4) bez dodatków, domieszek
(1.5) legalnie przeprowadzony
(1.6) moralnie bez skazy
(1.7) prawnie bez winy
(1.8) niezapisany
(1.9) bez przeszkód
Wiktionary
(1.1) Włóż czystą marynarkę na dzisiejszy egzamin.
(1.1) Ten pokój nie jest zbyt czysty.
(1.2) Nad nami tylko piękne słońce i czyste niebo.
(1.3) To czyste szaleństwo.
(1.4) Najdroższe na licytacji są araby czystej krwi.
(1.5) Dla nas to czysty zysk.
(1.6) Moje intencje są czyste.
(1.8) Możesz mi pożyczyć czystą kartkę? Zapomniałem dziś zeszytu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨstɨ, AS: čysty
Wiktionary
rzecz. czystość ż., oczyszczenie n.
czas. czyścić (wyczyścić, oczyścić, przeczyścić)
przysł. czysto
Wiktionary
(1.6) moralny, porządny, cnotliwy
(1.7) niewinny
Wiktionary
pozbywać się zanieczyszczeń lub brudu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. element wentylacji lub klimatyzacji, który oczyszcza powietrze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rzad. ktoś, kto wykonuje czyszczenie, usuwanie nieczystości
(2.2) rzad. ktoś, kto wykonuje czyszczenie, kastrowanie zwierząt
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyściocha ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto
Wiktionary
(2.1) czyściciel
(2.2) kastrator
Wiktionary
element przewodu kanalizacyjnego umożliwiający sprawdzanie stanu rur i ich czyszczenie
SJP.pl
1. zakład, w którym się oczyszcza nasiona; czyszczarnia;
2. maszyna do czyszczenia nasion; czyszczarnia;
3. zakład, w którym czyści się chemicznie ubrania; czyszczarnia;
4. zakład lub urządzenie, w którym oczyszcza się ścieki; oczyszczalnia
SJP.pl
przyrząd służący do oczyszczania czegoś; oczyszczarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. wialnia
Wiktionary
czas. oczyszczać
rzecz. czyściciel mos.
Wiktionary
czyszczalnia;
1. zakład, w którym się oczyszcza nasiona;
2. maszyna do czyszczenia nasion;
3. zakład, w którym czyści się chemicznie ubrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. basen z wodą wokół fontanny lub dyszy z tryskającą wodą
Wiktionary
rzecz. czyściciel mos.
czas. oczyszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|czyścić.
Wiktionary
(1.1) Do czyszczenia tej powierzchni należy używać suchej szmatki.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: čyščẽńe
Wiktionary
czas. czyścić ndk.
rzecz. czystość ż., czyściciel mos., czyszczacz mos./mrz.
przym. czystościowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. liczba
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨswɔ, AS: čysu̯o
Wiktionary
skrót od: czytaj
SJP.pl
skrót
(1.1) = czytaj (pouczenie)
(1.2) = czytaj (ironicznie)
Wiktionary
(1.1) Nivernais (czyt. niwerné) – kraina historyczna w środkowej Francji.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨtaj, AS: čytai ̯
Wiktionary
wym.
Wiktionary
patrząc na litery lub symbole formułować odpowiadające im dźwięki językowe, zapoznawać się z treścią tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, nad rzekami Czytą (1.2) i Ingodą, w południowej Syberii, w Kraju Zabajkalskim;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Rosji na Syberii, w Kraju Zabajkalskim, dopływ Ingody
Wiktionary
Czyta (ros. Чита, Czita) – miasto, dawniej obwodowe, w obwodzie czytyjskim w azjatyckiej części Rosji, położone w południowej Syberii, obecnie miasto w Kraju Zabajkalskim.
Miasto położone nad rzekami Czytą i Ingodą na trasie kolei transsyberyjskiej – 52°03′N 113°28′E.W 2024 miasto miało 333 tys. mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. czytyjczyk mos., czytyjka ż.
przym. czytyjski
Wiktionary
patrząc na litery lub symbole formułować odpowiadające im dźwięki językowe, zapoznawać się z treścią tekstu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. przeczytać)
(1.1) przebiegać wzrokiem lub dotykiem tekst w postaci liter lub ideogramów oraz znaków pisarskich i rozumieć treść przezeń przekazywaną
(1.2) mieć umiejętność rozumienia treści zawartych w rysunkach technicznych, schematach, mapach, nutach
(1.3) czynność urządzenia technicznego polegająca na odkodowywaniu informacji
(1.4) wypowiadać na głos zapisane słowa
(1.5) stpol. liczyć
Wiktionary
(1.1) Codziennie rano czytam gazetę.
(1.2) Nie zabłądzimy, Damian umie czytać mapy i ma kompas.
(1.3) Przeczytać taką dyskietkę może tylko bardzo archaiczny komputer.
(1.4) W dzieciństwie babcia czytała mi bajki na dobranoc.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨtat͡ɕ, AS: čytać
Wiktionary
rzecz. czytelnictwo n., czytelnia ż., czytelnik m., czytelniczka ż., czytacz mos., czytanka ż., czytadło n., czytelność ż., czytnik m., czytanina ż., czytanie n., odczyt m., odczytanie n., odczytywanie n., rozczytanie n., wyczytanie n., wczytywanie n., zaczytanie n., zaczytywanie n., czytywanie n., przeczytanie n., poczytność ż.
czas. czytywać ndk., odczytać dk., odczytywać ndk., przeczytać dk., rozczytać dk., rozczytywać ndk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., zaczytać dk., zaczytywać ndk.
przym. czytelny, czytelniczy, czytankowy, czytnikowy, oczytany
przysł. czytelnie
Wiktionary
żartobliwie lub potocznie: czytelnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. (czasem żart.) czytelnik
Wiktionary
czas. czytać
rzecz. czytadło n.
Wiktionary
żartobliwie lub potocznie: czytelniczka
SJP.pl
potocznie, żartobliwie: książka, którą się łatwo, przyjemnie czyta, ale zwykle o niewielkiej wartości literackiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. żart. lektura poczytna, ale niskiego lotu
Wiktionary
Czytadło – powieść Tadeusza Konwickiego, opublikowana w 1992 roku, operująca konwencjami powieści kryminalnej i romansu. Utwór spotkał się z dość nieprzychylnymi reakcjami krytyki.
Wikipedia
(1.1) Nie trać czasu na czytadła, poczytaj trochę ambitnej literatury.
Wiktionary
rzecz. przeczytanie n., czytnik mrz., czytelnik mos., czytelniczka ż., czytelnia ż., czytacz mos., czytanie n., czytanka ż.
czas. czytać ndk.
przym. czytelny, poczytny
Wiktionary
patrząc na litery lub symbole formułować odpowiadające im dźwięki językowe, zapoznawać się z treścią tekstu
SJP.pl
ssak z rodziny jeleniowatych; aksis
SJP.pl
Aksis czytal, jeleń aksis, czytal (Axis axis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Największy przedstawiciel rodzaju Axis.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: czytanka
Wiktionary
rzecz. czytanka ż.
Wiktionary
patrząc na litery lub symbole formułować odpowiadające im dźwięki językowe, zapoznawać się z treścią tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapoznawanie się z treścią tego, co zostało napisane
(1.2) polit. w parlamencie: przedstawianie projektu ustawy w celu dyskusji nad nią
(1.3) rel. odczytywanie fragmentów Pisma Świętego podczas mszy świętej i Liturgii godzin
(1.4) fragment tekstu Pisma Świętego odczytywany podczas mszy świętej i Liturgii godzin
Wiktionary
Czytanie, lektura (łac. lectura) – proces poznawczy, jedna z umiejętności nabywanych przez człowieka w procesie edukacji, która umożliwia odbiór informacji przekazywanych za pomocą języka pisanego. Współcześnie wciąż jedną z podstawowych form komunikowania się jest mowa pisana, dlatego czytanie jest jedną z najważniejszych umiejętności każdego człowieka.
Wikipedia
(1.1) Częste czytanie przy świeczce może niszczyć wzrok.
(1.2) Projekt ustawy przepadł w drugim czytaniu.
(1.3) Po drugim czytaniu ministranci podchodzą do celebransa z kadzielnicą.
(1.4) Lekcjonarz w tym dniu przewiduje dziewięć czytań biblijnych: siedem starotestamentalnych, epistołę oraz ewangelię.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈtãɲɛ, AS: čytãńe
Wiktionary
rzecz. czytywanie n., czytelnia ż., czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnictwo n., czytadło n., czytnik m., czytanka ż., przeczytanie n., czytelność ż., poczytność ż.
czas. czytać ndk., czytywać ndk.
przym. czytelny, oczytany, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
(1.1) lektura
(1.3) lekcja
Wiktionary
1. krótki tekst z podręcznika szkolnego;
2. książka zawierająca krótkie teksty do wykorzystania w szkole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tekst do nauki czytania, umieszczony w podręczniku do nauki danego języka
(1.2) podręcznik zawierający czytanki (1.1)
(1.3) stpol. książka do czytania
Wiktionary
(1.1) W tej książce do angielskiego są naprawdę ciekawe czytanki.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈtãnka, AS: čytãnka
Wiktionary
rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnictwo n., czytelnia ż., czytelność ż., czytadło n., czytnik m., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n.
:: zdrobn. czytaneczka ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk., odczytać dk.
przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
zdrobnienie od: czytanie
SJP.pl
związany z czytanką
SJP.pl
miejsce wydzielone w bibliotece, przeznaczone do czytania książek, czasopism itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sala przeznaczona do czytania, zwykle w bibliotece
(1.2) przest. biblioteka, wypożyczalnia książek
Wiktionary
Czytelnia, lektorium – sala, stanowiąca zwykle część biblioteki, przeznaczona do czytania książek i innych zbiorów na miejscu oraz do nauki.
Czytelnia stanowi ważne miejsce w szkołach i na uczelniach: uczniom pozwala wykorzystać czas na naukę i odrabianie lekcji, a studentom zapoznać się z treścią podręczników i książek stanowiących literaturę do ich zajęć. Czytelnie są szczególnie popularne na zachodnich uczelniach, gdzie kładzie się wysoki nacisk na samodzielną pracę studenta.
Wikipedia
(1.1) To co, idziemy do czytelni?
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈtɛlʲɲa, AS: čytelʹńa
Wiktionary
rzecz. czytelnictwo n., czytelnik m., czytelniczka ż., czytanka ż., czytelność ż., czytadło n., czytnik m., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n., poczytność ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelny, czytelniany, czytelniczy, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od czytelnia
Wiktionary
(1.1) Wystawa „Bez tytułu” — to kolejna propozycja działającej od kilku lat czytelnianej galerii.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɨtɛlʲˈɲãnɨ, AS: čytelʹńãny
Wiktionary
rzecz. czytnik mrz., czytanka ż., przeczytanie n., czytelnik mos., czytelniczka ż., czytelnia
Wiktionary
czytanie drukowanych publikacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) socjol. odczytywanie publikacji drukowanych (wymiar społeczny)
Wiktionary
Czytelnictwo – działalność człowieka związana z czytaniem publikacji. Obejmuje kręgi czytelników mających różne upodobania i kierujących się różnymi motywami skłaniającymi do sięgnięcia po wybrany tekst. Bibliolodzy rozróżniają ponadto różne szczegółowe definicje czytelnictwa:
Wikipedia
(1.1) Co zrobić, by poprawić czytelnictwo w naszej gminie?
Wiktionary
rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytanie n., czytelnia ż., czytelność ż., czytanka ż., czytnik mrz., przeczytanie n., poczytność ż.
czas. czytać ndk.
przym. czytelniczy, czytelny, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
kobieta czytająca książki, pisma itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która czyta książki, gazety, itp.
(1.2) kobieta lub dziewczyna, która korzysta z biblioteki lub czytelni
Wiktionary
(1.1) W dziale porad na listy czytelniczek odpowiada wróżka Hortensja.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃɨtɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: čytelʹńička
Wiktionary
rzecz. czytelnictwo n., czytelnia ż., czytanka ż., czytelność ż., czytadło n., czytnik m., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n.
:: fm. czytelnik m.
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, oczytany, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
dotyczący czytelnictwa, czytelnika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bibliot. związany z czytelnikiem, czytelnictwem
Wiktionary
rzecz. przeczytanie n., poczytność ż., czytnik mrz., czytelność ż., czytelnik mos., czytelniczka ż., czytelnictwo n., czytelnia ż., czytanka ż.
czas. czytać
przym. oczytany, poczytny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób czytelny, łatwy do przeczytania
forma rzeczownika.
(2.1) plural|czytelnia.
Wiktionary
rzecz. czytelność ż., przeczytanie n., czytanie n., czytanka ż., czytelnia ż., czytelniczka ż., czytelnik mos., czytnik mrz., czytelnictwo n., poczytność ż.
przym. czytelny, oczytany, poczytny
czas. czytać ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: czytelnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: czytelny
SJP.pl
ten, kto czyta pisma, książki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która czyta książki, gazety itp.
(1.2) osoba, która korzysta z biblioteki lub czytelni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zachęcamy czytelników do prenumeraty naszego dziennika.
(1.2) Czytelnicy mogą u nas wypożyczać książki na jeden miesiąc.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈtɛlʲɲik, AS: čytelʹńik
Wiktionary
rzecz. czytelnictwo n., czytelnia ż., czytanka ż., czytelność ż., czytadło n., czytnik m., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n.
:: fż. czytelniczka ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, oczytany, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. czytmorz.
(1.2) reg. śl. czytmorz.
Wiktionary
związany z wydawnictwem Czytelnik
SJP.pl
→ czytelny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest czytelne, łatwe do przeczytania
(1.2) przen. cecha tego, co jest jasne, zrozumiałe i łatwe do odczytania
Wiktionary
Czytelność – to termin oznaczający jednocześnie łatwość w odczytaniu oraz zrozumiałość tekstu. Stanowi jeden z podstawowych elementów opracowania tekstu drukowanego.
W języku polskim istnieje jedno słowo na oddanie dwóch ważnych w typografii terminów angielskich:
Wikipedia
(1.1) W celu zachowania czytelności mapy przyjęto jeden schemat nanoszenia wartości elementów pogody…
Wiktionary
rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnia ż., czytelnictwo n., czytnik m., poczytność ż., czytanie n., przeczytanie n., wyczytywanie n., wyczytanie n., odczytywanie n., odczytanie n., czytanka ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., odczytywać ndk., odczytać dk.
przym. czytelny, czytelniczy, poczytny, oczytany
przysł. czytelnie
Wiktionary
(1.2) jasność, zrozumiałość, klarowność
Wiktionary
dający się odczytać, jasno widoczny, zrozumiały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje się odczytać, przeczytać
(1.2) przen. zrozumiały, sformułowany w przejrzysty sposób
Wiktionary
(1.1) Czcionka była ledwo czytelna.
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨˈtɛlnɨ, AS: čytelny
Wiktionary
rzecz. czytelność ż., czytelnia ż., czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnictwo n., czytadło n., czytnik m., czytanka ż., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n., poczytność ż.
czas. czytać ndk., czytywać ndk.
przysł. czytelnie
przym. oczytany, poczytny
Wiktionary
(1.1) wyraźny
(1.2) zrozumiały, jasny, oczywisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. czytelnik
Wiktionary
1. urządzenie odczytujące;
2. nadajnik sygnałów dalekopisowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie odczytujące dane zapisane na karcie pamięci (magnetycznej lub elektronicznej)
(1.2) inform. urządzenie fotooptyczne odczytujące dane zakodowane kodem kreskowym, np. cenę towaru w sklepie
(1.3) inform. urządzenie elektroniczne potrafiące rozpoznawać znaki
(1.4) inform. urządzenie, z którego można czytać teksty jak z książki
(1.5) inform. program komputerowy, dzięki któremu można czytać informacje z określonych kanałów informacji, np. RSS, IRC
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Coraz popularniejsze elektroniczne karty pamięci stosowane powszechnie w aparatach i kamerach cyfrowych czy telefonach komórkowych można odczytywać m.in. za pomocą zewnętrznych i wewnętrznych czytników kart podłączanych do komputera przez port USB.
(1.2) W jednej z kas zepsuł się czytnik.
Wiktionary
rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnictwo n., czytelnia ż., czytanka ż., czytelność ż., czytadło n., czytanie n., czytywanie n., przeczytanie n., poczytność ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, czytnikowy, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
(1.2) skaner
(1.3) skaner
(1.4) książk. opton
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z czytnikiem, dotyczący czytnika
Wiktionary
rzecz. czytnik m.
czas. czytać
przym. poczytny
Wiktionary
kobieta nałogowo czytająca książki
SJP.pl
osoba nałogowo czytająca książki
SJP.pl
nałogowe czytanie książek
SJP.pl
indywidualizm: pulpit do czytania
SJP.pl
przymiotnik od: Czyta (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Czytą (miastem na Zabajkalu w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Czyta ż.
Wiktionary
czytać od czasu do czasu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) czytać od czasu do czasu pewien tekst lub publikację
Wiktionary
(1.1) Czytując relacje na temat jego działalności, trudno w istocie uwierzyć, iż był to człowiek, który trząsł przez kilka lat Ameryką.
Wiktionary
czas. czytać ndk.
rzecz. czytanie n., czytywanie n.
przym. czytelny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czytanie czegoś od czasu do czasu
Wiktionary
rzecz. czytanie n., czytanka ż., czytelniczka ż., czytelnik mos., przeczytanie n., czytelnia ż., czytnik mrz.
czas. czytywać, czytać
przym. czytelny, poczytny
Wiktionary
słówko pytające "czy" wzmocnione partykułą
SJP.pl
partykuła
(1.1) książk. partykuła wprowadzająca pytanie retoryczne z sugestią zaprzeczenia
(1.2) książk. czyż nie: używana na końcu zdania partykuła wzmacniająca wypowiedź
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. czyżyk
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Czyż:
Wikipedia
(1.1) Czyż jestem stróżem brata mego?
(1.2) I tak byś nie przyszedł, nawet gdyby cię zaprosiła, czyż nie?
Wiktionary
IPA: t͡ʃɨʃ, AS: čyš
Wiktionary
(1.1-2) partyk. czy, czyżby
(3.1) rzecz. czyżyk mzw.
Wiktionary
(1.1) bo, czy aby, przest. albo, przest. alboż, przest. azali, przest. azaliż, przest. zali, stpol. izażem
(1.2) nieprawdaż
(2.1) czyżyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik i partykuła - używany w pytaniach wprowadzających wątpliwość w prawdziwość
SJP.pl
partykuła
(1.1) …wprowadzająca pytanie, sugerująca niepewność lub przypuszczenie
wykrzyknik
(2.1) …używany samodzielnie do wyrażenia powątpiewania w prawdziwość tego, co było powiedziane
Wiktionary
(1.1) Czyżbyś zamierzał teraz zrezygnować?
(2.1) – Dzisiaj zjem tę pizzę, ale od jutra się odchudzam. – Czyżby?
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨʒbɨ, AS: čyžby
Wiktionary
partyk. czy, czyż
Wiktionary
(1.1) czy, przest. azali, przest. azaliż
(2.1) doprawdy, naprawdę
Wiktionary
mały ptak leśny z rodziny łuszczakowatych; czyżyk
SJP.pl
Czyże (białorus. Чыжы, Czyžy, w miejsc. gwarze Čyžê) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Czyże.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czyże. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Czyże. Znajduje się ok. 20 km na wschód od Bielska Podlaskiego oraz 12 km na zachód od Hajnówki. Wieś jest zamieszkana przez ludność narodowości białoruskiej, a po części polskiej i ukraińskiej.
Wikipedia
partykuła "czyż" połączona z końcówką czasownikową drugiej osoby "-eś" (np. "Czyżeś nie miłował ludzi?")
SJP.pl
partykuła "czyż" połączona z końcówką czasownikową drugiej osoby "-eś" (np. "Czyżeś nie miłował ludzi?")
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Czyżew – miasto w Polsce położone w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, nad rzeką Brok, oddalone o 2,5 km od granicy z województwem mazowieckim. Leży na Mazowszu, w dawnej ziemi nurskiej, siedziba gminy Czyżew.
Wikipedia
mieszkaniec Czyżewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Czyżewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Czyże, Czyżew-Osada
SJP.pl
Nazwisko polskie.
Wikipedia
Czyżkówko (dawniej Szuszkówka) – jednostka urbanistyczna (osiedle) położona w zachodniej części Bydgoszczy. Zachodnia granica Czyżkówka stanowi granicę miasta Bydgoszczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. adm. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik;
(1.2) geogr. adm. wieś w Polsce w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce;
(1.3) geogr. adm. wieś w Polsce w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Bejsce;
(1.4) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie mościskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-4) kolokacje miejscowość|D=Czyżowic|Ms=Czyżowicach.
Wiktionary
przym. czyżowicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mały ptak leśny z rodziny łuszczakowatych; czyż (zwyczajny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Carduelis spinus|L.|ref=tak., mały ptak o zielonawożółtym upierzeniu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) białystok. mały chłopiec
Wiktionary
Czyż (zwyczajny), czyż pospolity, czyżyk (Spinus spinus) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae). Zamieszkuje Eurazję, zimą także północno-zachodnią Afrykę. Mimo rozległego zasięgu występowania nie wyróżnia się podgatunków. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Jaki kolor ma dziób czyżyka?
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃɨʒɨk, AS: čyžyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Czyżyków – kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Brzeziny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przym. czyżykowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ryb. sak
Wiktionary
przymiotnik od: Czyżyny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Czyżynami, dotyczący Czyżyn
Wiktionary
rzecz. Czyżyny nmos.
Wiktionary
dzielnica Krakowa, dawniej wieś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. dawna wieś, współcześnie dzielnica Krakowa;
Wiktionary
Czyżyny – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XIV Czyżyny, dawna wieś.
Na terenie Czyżyn znajdują się bloki mieszkalne wielorodzinne 5-15-kondygnacyjne wraz z infrastrukturą społeczną (przedszkole, szkoła, plac zabaw, przychodnie lekarska, park), jak i Muzeum Lotnictwa Polskiego z czynnym od 2003 r. lądowiskiem Kraków-Czyżyny z betonową drogą startową o wymiarach 720 × 60 m, które powstało na byłym lotnisku Kraków-Rakowice-Czyżyny.
Wikipedia
rzecz. czyr m., czyra ż.
przym. czyżyński
Wiktionary
(1.1) daw. Czyrzyny
Wiktionary
zwykle w wyrażeniu "człap, człap" - wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia w zbyt luźnym, spadającym z nóg obuwiu albo podczas stawiania powolnych, ciężkich kroków; człap-człap; człapu, człapu; człapu-człapu
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia w zbyt luźnym, spadającym z nóg obuwiu albo podczas stawiania powolnych, ciężkich kroków; człap, człap; człapu-człapu; człapu, człapu
SJP.pl
iść z trudem, wlec się
SJP.pl
czasownik
(1.1) iść w sposób powodujący hałas obuwiem
Wiktionary
rzecz. człapanie n.
Wiktionary
1. koń poruszający się w wolnym tempie; stępak;
2. potocznie:
a) obszerny but nieprzylegający do stopy;
b) osoba poruszająca się bardzo powoli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) klapanie obuwiem podczas chodzenia
(1.2) chodzenie w bardzo wolnym tempie
Wiktionary
rzecz. człapak m.
czas. człapać
wykrz. człap, człap
Wiktionary
(1.1) klapanie
(1.2) ciapanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwykle w wyrażeniach "człapu, człapu" i "człapu, człap" - wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia w zbyt luźnym, spadającym z nóg obuwiu albo podczas stawiania powolnych, ciężkich kroków; człapu-człapu; człap, człap; człap-człap
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia w zbyt luźnym, spadającym z nóg obuwiu albo podczas stawiania powolnych, ciężkich kroków; człapu, człapu; człap-człap; człap, człap
SJP.pl
potocznie: stare, zniszczone obuwie
SJP.pl
człowieczy, ludzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. rzad. człowiek mizerny, godny politowania
Wiktionary
(1.1) Pod sklepem siedziało przemoczone człeczę, a obok niego lizał się pies.
Wiktionary
rzecz. człeczek mos., człeczyna mos., człeczysko n., człek mos.
przym. człeczy
Wiktionary
z politowaniem o człowieku mizernym, małym, niepozornym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mizerny, godny politowania
Wiktionary
(1.1) Zza firanki siwy człeczek przyglądał się jej z wielkim zainteresowaniem.
Wiktionary
rzecz. człeczę n., człeczyna mos., człeczysko n., człek mos.
przym. człeczy
Wiktionary
człowieczy, ludzki
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) książk. należący do człeka
przymiotnik relacyjny
(2.1) książk. dotyczący człeka, określający człeka, używany przy człeku
przymiotnik jakościowy
(3.1) książk. charakterystyczny dla człeka, mający cechy człeka
Wiktionary
(1.1) Żywot człeczy jest krótki.
Wiktionary
rzecz. człeczek mos., człeczę n., człeczyna mos., człeczysko n., człek mos., człowieczek mos., człowieki mos.
Wiktionary
(1.1) człowieczy
(2.1) ludzki
Wiktionary
człowiek przeciętny, mały, wątły, mizerny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mizerny, godny politowania
Wiktionary
(1.1) Ten sam pan, nie najgorszy nawet człeczyna, tylko taki sobie totumfacki, który często na dworze królowej siostry przebywając i od szwagra pożyczek pieniężnych potrzebując, rad był choć facecjami wywdzięczać się dobrodziejom (…)
Wiktionary
rzecz. człeczek mos., człeczę n., człeczysko n., człek mos., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
przym. człeczy
Wiktionary
ze współczuciem lub poufale o człowieku; człowieczysko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskoosobowy
(1.1) człowiek mizerny, godny politowania
Wiktionary
rzecz. człeczek mos., człeczę n., człeczyna mos., człek mos.
przym. człeczy
Wiktionary
potocznie o człowieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. lub żart. człowiek
Wiktionary
rzecz. człowieczek mos., człowiek mos., człeczek mos., człeczę n., człeczyna mos., człeczysko n./mos.
wykrz. człecze
przym. człeczy
Wiktionary
(1.1) neutr. człowiek, osoba; przest. persona, człeczyna; podn. gość
Wiktionary
nadrodzina małp naczelnych, w skład której wchodzi rodzina gibonów, goryle, orangutany, szympansy i ludzie
SJP.pl
Człekokształtne (Hominoidea) – nadrodzina ssaków naczelnych z podrzędu wyższych naczelnych (Haplorrhini), w której skład wchodzą człowiekowate (hominidy) oraz gibbonowate. Według obecnych przypuszczeń ostatni wspólny przodek tej grupy żył 15–20 mln lat temu, a linia ewolucyjna prowadząca do gibonowatych oddzieliła się od linii człowiekowatych około 5–7 mln lat temu.
Wikipedia
podobny do człowieka, kształtem, rysami, sylwetką przypominający ludzi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do człowieka, kształtem, rysami, sylwetką; przypominający ludzi
Wiktionary
(1.1) Bonobo to małpa człekokształtna najbliższa człowiekowi.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃwɛkɔˈkʃtawtnɨ, AS: ču̯ekokštau̯tny
Wiktionary
(1.1) człekopodobny, antropoidalny, antropomorficzny
Wiktionary
podobny do człowieka; człowiekopodobny, humanoidalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do człowieka, przypominający człowieka
Wiktionary
(1.1) człekokształtny, antropomorficzny, antropoidalny
Wiktionary
potocznie o człowieku
SJP.pl
jedna z jednostek składających się na całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część jakiejś całości połączona z nią przy pomocy widocznych elementów spajających
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aby w prosty sposób rozsadzić zygokaktusa należy uciąć minimum dwa człony łodygi, następnie otrzymaną tym sposobem szczepkę zanurzyć w ukorzeniaczu, a potem wsadzić do ziemi.
(1.1) Odnóża stawonogów składają się z członów połączonych ze sobą przy pomocy stawów.
Wiktionary
IPA: t͡ʃwɔ̃n, AS: ču̯õn
Wiktionary
rzecz. członkostwo n., członek m., członkini ż., członowanie n., rozczłonowanie n.
czas. rozczłonować dk.
przym. członkowkski, członkowski, członkowaty
Wiktionary
człowiek (rzadziej jednostka prawna, np. instytucja, kraj) należący do jakiejś organizacji politycznej, naukowej, społecznej itp.; osoba wchodząca w skład jakiejś większej grupy społecznej, politycznej itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przynależąca do jakiejś organizacji czy stowarzyszenia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) część ciała człowieka lub rzadziej zwierząt;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(3.1) anat. penis;
Wiktionary
Członek – część grupy, osoba lub jednostka prawna należące do jakiejś grupy.
Wikipedia
(1.1) Dyrektor zwrócił się do członków spółdzielni.
(2.1) Rycerz odrąbał przeciwnikowi wszystkie członki.
(3.1) Na wykładzie z anatomii studentka zawstydzona patrzyła na rysunek członka.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃwɔ̃nɛk, AS: ču̯õnek
Wiktionary
rzecz. człon m., członkostwo n., członowanie n., rozczłonowanie n.
:: fż. członkini
czas. rozczłonować dk.
przym. członkowski, członkowaty
Wiktionary
(1.1) towarzysz
(2.1) kończyna
(3.1) zob. penis.
Wiktionary
składający się z członów
SJP.pl
człowiek (rzadziej jednostka prawna, np. instytucja, kraj) należący do jakiejś organizacji politycznej, naukowej, społecznej itp.; osoba wchodząca w skład jakiejś większej grupy społecznej, politycznej itp.
SJP.pl
kobieta uczestnicząca w np. zawodach, konkursach itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta przynależąca do jakiejś grupy, organizacji
Wiktionary
(1.1) Członkini Kongresu pojechała do Korei Południowej.
Wiktionary
IPA: t͡ʃwɔ̃ŋʲˈcĩɲi, AS: ču̯õŋʹḱĩńi
Wiktionary
rzecz. człon mos./mrz., członkostwo n.
:: fm. członek mos.
przym. członkowski
przysł. członkowsko
Wiktionary
bezkręgowe zwierzę mające ciało zbudowane z segmentów i odnóża członowane połączone stawowo; stawonóg
SJP.pl
najliczniejszy typ zwierząt z ciałem pokrytym chitynowym oskórkiem, podzielonym na segmenty, o członowanych odnóżach, połączonych stawowo; stawonogi
SJP.pl
o cechach członkopromiennych (rząd ryb)
SJP.pl
o cechach członkopromiennych (rząd ryb)
SJP.pl
przynależność do danej grupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie członkiem jakiejś organizacji, stowarzyszenia, klubu, partii politycznej
Wiktionary
(1.1) Parlament czeski ratyfikował umowę w sprawie członkostwa tego kraju w NATO.
Wiktionary
rzecz. człon m., członek m., członkini ż., członowanie n., członkowanie n.
czas. członować ndk., członkować ndk.
przym. członkowski
Wiktionary
(1.1) przynależność, uczestnictwo
Wiktionary
książkowo: dzielić na części; członować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|członkować.
Wiktionary
czas. członkować
rzecz. członkostwo n.
Wiktionary
złożony z członów; członowany, członkowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający wiele członków
Wiktionary
rzecz. człon, członek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący członków organizacji
(1.2) dotyczący członkostwa
Wiktionary
(1.1) Łotwa stała się państwem członkowskim Unii Europejskiej 1 maja 2004 r.
(1.2) Nie zostałem członkiem klubu akwarystycznego tylko z powodu zaporowo wysokiej składki członkowskiej.
Wiktionary
rzecz. człon m., członek m., członkini ż., członkostwo n.
Wiktionary
książkowo: dzielić na części; członkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|członować.
Wiktionary
czas. członować
rzecz. człon m., członek mrz./mos./mzw.
Wiktionary
podgrupa drobnych skorupiaków; skorupiaki niższe, podraczki
SJP.pl
Skorupiaki niższe, członowce, podraczki (Entomostraca) – wyróżniany dawniej parafiletyczny takson skorupiaków (w zależności od autora w randze działu systematycznego, gromady lub podgromady). Obejmował zwierzęta wyłącznie wodne, w większości przypadków o drobnych rozmiarach ciała. Ich ośrodkowy układ nerwowy ma mózg złożony tylko z przodomóżdża i śródmóżdża (brak tyłomożdża). Odnóża na tułowiu oraz czułki drugiej pary są najczęściej dwugałęziowe. Odwłok w większości przypadków pozbawiony jest odnóży.
Wikipedia
1. skorupiak niższy; podraczek;
2. zestaw barek połączonych przegubowo z pchaczem na końcu zestawu, zdolny do żeglugi morskiej;
3. potocznie: pojazd, np. tramwaj lub autobus, składający się z kilku części połączonych elastycznymi przegubami; przegubowiec
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Człopa (niem. Schloppe) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Człopa. Położone na Pojezierzu Południowopomorskim, nad rzeką Cieszynką, na terenie Puszczy Drawskiej.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃwɔpa, AS: ču̯opa
Wiktionary
mieszkaniec Człopy
SJP.pl
mieszkanka Człopy
SJP.pl
przymiotnik od: Człopa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śrpol. człowieczeństwo, ludzkość
Wiktionary
IPA: t͡ʃwɔˈvʲjɛt͡stfɔ, AS: ču̯ovʹi ̯ectfo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) człowiek mizerny, godny politowania
(1.2) z litością lub sympatią o dziecku
Wiktionary
rzecz. człowiek mos., człowieczeństwo n.
przym. człowieczy
przysł. człowieczo
Wiktionary
(1.1) człeczek, człeczę, człeczyna, człeczysko
(1.2) człowieczek
Wiktionary
istota żywa, która wyróżnia się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego
SJP.pl
zdrobnienie od: człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: człowiek
(1.2) mały człowiek, np. dziecko lub karzeł
(1.3) daw. reg-pl|Kresy. źrenica oka
Wiktionary
(1.2) Ten delikatny człowieczek ze słabym głosikiem musiał wygłosić mszę żałobną.
Wiktionary
rzecz. człowiek m., człek m., człeczyna m., odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., człowieczeństwo n., człowiekowate nmos., człowiekowaty mzw.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. człowieczy, człeczy, człowiekowaty
przysł. człowieczo, człeczo
Wiktionary
(1.1-2) ludzik
Wiktionary
natura ludzka, godność ludzka; bycie człowiekiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie człowiekiem
(1.2) przest. rodzaj ludzki
Wiktionary
Człowieczeństwo – zbiór cech uważanych za charakterystyczne dla gatunku ludzkiego, do których zaliczamy między innymi: sposób formułowania myśli, język, uczucia i zachowanie. Wszystkie te cechy są wspólne dla większości ludzi i kształtowały się w wyniku ewolucji człowieka.
Wikipedia
(1.1) W umiłowaniu maluczkich przejawiało się jego człowieczeństwo.
Wiktionary
rzecz. człowieki mos., człowieczątko n., człowiek mos., człowieczek mos., człowiekowate lm nm.
przym. człowieczy
Wiktionary
(1.1) humanitaryzm, humanitarność; przest. człowieczość
(1.2) ludzkość
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób ludzki
Wiktionary
rzecz. człowieczysko n./mos., człowiek mos., nadczłowiek mos., człowieczek mos., człowieczość ż.
przym. człowieczy
Wiktionary
(1.1) ludzko, po ludzku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. człowieczeństwo
Wiktionary
rzecz. człowiek mos.
przym. człowieczy
przysł. człowieczo
Wiktionary
(1.1) człowieczeństwo
Wiktionary
1. związany z człowiekiem, o ludzkich cechach;
2. w teologii chrześcijańskiej: Syn Człowieczy - określenie Jezusa Chrystusa, podkreślające jego ludzką naturę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. dotyczący człowieka, należący do człowieka
Wiktionary
(1.1) Taki to człowieczy los, taka jego dola.
Wiktionary
IPA: t͡ʃwɔˈvʲjɛt͡ʃɨ, AS: ču̯ovʹi ̯ečy
Wiktionary
rzecz. człowieczysko n./mos., człowiek mos., człowiekowate mos., człowieczek mos., człowieczeństwo n., nadczłowiek mos., człowieczątko n., człowieczość ż.
przysł. człowieczo
Wiktionary
(1.1) ludzki
Wiktionary
z politowaniem lub żartobliwie o człowieku małym, wątłym
SJP.pl
ze współczuciem lub poufale o człowieku; człeczysko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki
(1.1) rub. o człowieku
Wiktionary
(1.1) Ile takie człowieczysko się musi w życiu natrudzić, nachodzić, nazałatwiać.
Wiktionary
rzecz. człowiek mos.
przym. człowieczy
przysł. człowieczo
Wiktionary
istota żywa, która wyróżnia się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. nazwa systematyczna|Homo sapiens|Linnaeus|ref=tak., istota o najwyższym stopniu świadomości zamieszkująca Ziemię;
(1.2) ktoś, jakaś osoba
(1.3) pracownik, podwładny, członek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.
(1.2) Ten człowiek ucieka! Łapcie tego człowieka!
(1.3) Major cieszył się szacunkiem wśród swoich ludzi.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ʃwɔvʲjɛk, AS: ču̯ovʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. człek mos., człowieczeństwo n., człowieczość ż., człowieki nmos., uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., odczłowieczanie n., odczłowieczenie n.
:: zdrobn. człowieczek mos.
:: zgrub. człowieczysko n., człeczyna mos.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. człowieczy, uczłowieczony, człowiekowaty, odczłowieczony, ludzki
przysł. człowieczo, po ludzku
Wiktionary
(1.2) osoba, persona; przen. śmiertelnik, śmiertelny; pot. gość; przest. lub żart. człek, człeczyna
(1.3) pracownik, robotnik, podwładny, swój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. żart. ludzie
Wiktionary
rzecz. człowiek m., człeczyna m., człek m., człowieczeństwo n., człowiekowate nmos., uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowiekowaty mzw.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. człowieczy, człeczy, człowiekowaty, człowieczeński
Wiktionary
podobny do człowieka; człekopodobny, humanoidalny
SJP.pl
rodzina rzędu naczelnych, obejmująca formy kopalne: australopiteka, pitekantropa i człowieka neandertalskiego oraz gatunek żyjący: człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) biol. rodzina ssaków naczelnych obejmująca największe wśród naczelnych gatunki, które wykazują dużą inteligencję, przyjmowanie wyprostowanej, dwunożnej postawy oraz zdolność do wytwarzania i używania narzędzi
Wiktionary
Człowiekowate (Hominidae) – rodzina ssaków naczelnych z nadrodziny człekokształtnych (Hominoidea) obejmująca największe wśród naczelnych gatunki wykazujące dużą inteligencję, skłonność do przyjmowania dwunożnej i spionizowanej postawy oraz zdolność do wytwarzania i używania narzędzi.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ʃwɔvʲjɛkɔˈvatɛ, AS: ču̯ovʹi ̯ekovate
Wiktionary
rzecz. człowiek m., człowieczeństwo n., człowieczek mos., człowieki mos.
przym. człowieczy
Wiktionary
(1.1) hominidy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest człowiekowate
Wiktionary
rzecz. człowiek mos., człowiekowaty mzw.
przym. człowiekowaty
Wiktionary
o cechach człowiekowatych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do człowieka; taki jak człowiek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zwykle w lm. człowiekowate: przedstawiciel rodziny ssaków naczelnych z nadrodziny człekokształtnych
Wiktionary
rzecz. człowieki mos., człowieczek mos., człowiek mos., człowiekowatość ż.
Wiktionary
(2.1) hominid
Wiktionary
istota żywa, która wyróżnia się najwyższym stopniem rozwoju psychiki i życia społecznego
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Człuchów (dawniej pol. Słuchów, 1945 Człochów, kaszub. Człuchòwò lub też Człochòwò, niem. Schlochau) – miasto w województwie pomorskim, siedziba gminy miejskiej Człuchów, powiatu człuchowskiego oraz gminy wiejskiej Człuchów.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ʃwuxuf, AS: ču̯uχuf
Wiktionary
rzecz. człuchowianin m., człuchowianka ż.
przym. człuchowski
Wiktionary
mieszkaniec Człuchowa
SJP.pl
mieszkanka Człuchowa
SJP.pl
przymiotnik od: Człuchów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Człuchowa, związany z Człuchowem
Wiktionary
rzecz. Człuchów m., człuchowianin m., człuchowianka ż.
Wiktionary
pułapka na drobną zwierzynę w kształcie wydłużonego prostokąta z urządzeniem chwytnym
SJP.pl
opłata pobierana od towarów przy przekroczeniu granicy celnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opłata pobierana przez państwo na granicy przy imporcie pewnych towarów;
(1.2) daw. myto
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przy wjeździe do Szwecji musiałam zapłacić cło za papierosy, a alkohol celnicy mi skonfiskowali.
Wiktionary
IPA: t͡swɔ, AS: cu̯o
Wiktionary
rzecz. celnik m., celniczka ż., clenie n., oclenie n., Cło n.
czas. clić ndk., oclić dk.
przym. celny, celniczy, bezcłowy, cłowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) opłata
(1.2) opłata
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. celnik m., celniczka ż., clenie n., oclenie n., Cło n.
czas. clić ndk., oclić dk.
przym. celny, celniczy, bezcłowy, cłowy
frazeologia.
myśl cła nie płaci
etymologia.
(1.1-2) etym|stczes|clo. (> etym|czes|clo.) < etym|śwn|zol. (> etym|niem|Zoll.) < etym|śrłac|toloneum. < etym|łac|teloneum. < etym|gr|τελωνεῖον. (telōneĩon)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) duty, customs
* baskijski: (1.1) aduana
* białoruski: (1.1) по́шліна ż., мы́та n.
* bułgarski: (1.1) мито n.
* chorwacki: (1.1) carina ż.
* czeski: (1.1) clo n.
* dolnołużycki: (1.1) cło n.
* duński: (1.1) told w.
* esperanto: (1.1) dogano
* francuski: (1.1) douane ż.
* górnołużycki: (1.1) cło n.
* hiszpański: (1.1) aduana ż.
* ido: (1.1) dogano
* niemiecki: (1.1) Zoll m.
* nowogrecki: (1.1) δασμός m.
* rosyjski: (1.1) пошлина ż.
* słowacki: (1.1) clo
* szwabski: (1.1) Zoll m.
* szwedzki: (1.1) tull w.
* ukraiński: (1.1) мито n.
* włoski: (1.1) dogana ż., gabella ż.
źródła.
== cło (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: celny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z cłem, dotyczący cła
Wiktionary
rzecz. cło n.
przym. celny
czas. clić, oclić
Wiktionary
(1.1) celny
Wiktionary
1. szósta litera alfabetu polskiego;
2. spółgłoska twarda, dźwięczna, zwarta;
3. drugi dźwięk gamy C-dur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła szóstej litery polskiego alfabetu;
Wiktionary
D (wymowa: de, minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(1.1) występuje w dwuznakach Dź i Dż
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|D.}}
źródła.
== D (język afar.) ==
wymowa.
IPA|d.
znaczenia.
litera
(1.1) Da, majuskuła dziesiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɛ, AS: de
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(1.1) występuje w dwuznakach Dź i Dż
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|D.}}
źródła.
== D (język afar.) ==
wymowa.
IPA|d.
znaczenia.
litera
(1.1) Da, majuskuła dziesiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: d
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(1.1) występuje w dwuznakach Dź i Dż
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|D.}}
źródła.
== D (język afar.) ==
wymowa.
IPA|d.
znaczenia.
litera
(1.1) Da, majuskuła dziesiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: d
Wiktionary
[czytaj: dark] nazwisko, m.in.: Joanna d'Arc, bohaterka narodowa Francji, święta Kościoła katolickiego
SJP.pl
[czytaj: desTĘ] nazwisko francuskie, np. Valéry Giscard d'Estaing, prezydent Francji w latach 1974-1981
SJP.pl
skrót od: dowódca (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); dca, dow.
SJP.pl
skrót w funkcji rzeczownika rodzaju męskoosobowego
(1.1) = dowódca
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "d"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku d (w zapisie nutowym z dwoma krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji D-dur (1.1)
Wiktionary
(1.1) Koncert D-dur na gitarę i smyczki
(2.1) Aby zagrać tę piosenkę, wystarczy znać trzy akordy – A-dur, D-dur i E-dur.
Wiktionary
skrót od: dowództwo; dtwo, dow.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery D
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "d"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku d (w zapisie nutowym z jednym bemolem)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji d-moll (1.1)
Wiktionary
skrót od:
1. dopełniacz; dpn.;
2. don (tytuł grzecznościowy); Dn.
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. dopełniacz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
skróty przypadkówPL.
tłumaczenia.
źródła.
== D. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = doctor → doktor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
skróty przypadkówPL.
tłumaczenia.
źródła.
== D. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = doctor → doktor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) ArtD. • Art.D. • D.A. • D.Arts • D.Jur. • J.D. • M.D. • Ph.D. • Th.D. • D.Sc.
synonimy.
(1.1) D, Dr, Dr.
Wiktionary
skrót od: dolnoniemiecki
SJP.pl
skrót od: dolnołużycki
SJP.pl
[czytaj: di-S-I] Dystrykt Kolumbii
SJP.pl
skrót od: dokończenie nastąpi; dok. nast.
SJP.pl
z łaciny: umieszczany na nagrobkach akronim słów Deo Optimo Maximo, Bogu Największemu Najlepszemu
SJP.pl
1. przekazać coś komuś, ofiarować, wręczyć, powierzyć itp.;
2. dać się:
a) pozwolić się oszukać, pokonać itp.;
b) być możliwym; można
SJP.pl
Jednostka masy atomowej, dalton, zwyczajowo atomowa jednostka masy, potocznie unit; symbol u (od ang. unit, jednostka) lub Da – stała fizyczna będąca jednostką masy, ze względów praktycznych zdefiniowana jako 1/12 masy atomu węgla 12C, a w przybliżeniu równa masie atomu wodoru (jego najlżejszego izotopu).
Wikipedia
rodzaj ruchu tanecznego z użyciem głowy i obu rąk; dabbing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. dzielnica Katowic;
(2.2) geogr. część miasta Jaworzno;
(2.3) geogr. toponim, nazwa kilku przysiółków i osad w Polsce
(2.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek;
(2.5) geogr. niezamieszkała osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze;
(2.6) herald. nazwa dwóch różnych herbów szlacheckich; oraz
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Już dojeżdżamy do Dębu.
(2.4) Już dojeżdżamy do Dąba.
(2.6) Właścicieli tych ziem, Zborowskich herbu Dąb, wygnał ukaz carski.
Wiktionary
rzecz. dąb mrz., dębianin mos., dębianka ż., dąbianin mos., dąbianka ż.
przym. dąbski, dębski
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|Domb, Dómb.
Wiktionary
[czytaj: dabing]
1. rodzaj ruchu tanecznego z użyciem głowy i obu rąk; dab;
2. wdychanie dymu powstałego wskutek podgrzewania koncentratu marihuany do bardzo wysokiej temperatury
SJP.pl
młody dąb; dąbek, dębczak
SJP.pl
krzew z rodziny wrzosowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dąbek, Dąbki
SJP.pl
młody dąb; dąbczak, dębczak
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dąbia
SJP.pl
mieszkanka Dąbia
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. nazwa kilku jezior w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. nazwa jednego z osiedli w Szczecinie;
(1.3) geogr. nazwa kilku jezior w Polsce
Wiktionary
Dąbie (niekiedy także Dąbie nad Nerem) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, nad Nerem, w Kotlinie Kolskiej, siedziba władz miejsko-wiejskiej gminy Dąbie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego. Dąbie należy do Związku Miast Polskich.
Wikipedia
IPA: ˈdɔ̃mbʲjɛ, AS: dõmbʹi ̯e
Wiktionary
przym. dąbski, dębski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek przeciwkrzepliwy stosowany doustnie; odwracalny, bezpośredni inhibitor trombiny
Wiktionary
Dabigatran (łac. dabigatranum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwzakrzepowy, bezpośredni i odwracalny inhibitor trombiny, stosowany w zapobieganiu zakrzepom u pacjentów z grup wysokiego ryzyka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) eteksylan dabigatranu
synonimy.
(1.1) nazwy handlowe: Pradaxa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dabigatran
* francuski: (1.1) dabigatran m.
* łaciński: (1.1) dabigatranum n.
źródła.
== dabigatran (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farm. dabigatran
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Pradaxa
Wiktionary
młody dąb; dąbczak, dębczak
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Dąbkowski/Dąbkowska:
Wikipedia
rodzaj jadowitego węża z rodziny żmijowatych, zamieszkującego tereny południowo-wschodniej Europy, południowej Azji aż po północno-wschodnią Afrykę, o długości do 2 metrów
SJP.pl
Daboia – rodzaj jadowitych węży z podrodziny żmij (Viperinae) w rodzinie żmijowatych (Viperidae).
Wikipedia
1. wykonywać specyficzny ruch taneczny z użyciem głowy i obu rąk;
2. wdychać dym powstały wskutek podgrzewania koncentratu marihuany do bardzo wysokiej temperatury
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
las złożony głównie z dębów; dębniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. toponim, nazwa licznych miejscowości w Polsce; także. człon nazwy tych miejscowości;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pociąg do Dąbrowy odchodzi z peronu trzeciego.
(1.1) Rodzina Rząsów mieszka w Dąbrowie od czterech pokoleń.
Wiktionary
rzecz. dąbrowa ż., dąbrowianin m., dąbrowianka ż., Dąbrowice nmos., Dąbrówka ż., dąbrowiak m.
przym. dąbrowski, dąbrowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Dąbrówka
SJP.pl
mieszkaniec Dąbrowy, Dąbrowy Białostockiej, Dąbrowy Biskupiej, Dąbrowy Górniczej, Dąbrowy Tarnowskiej, Dąbrowy Zielonej
SJP.pl
mieszkanka Dąbrowy, Dąbrowy Białostockiej, Dąbrowy Biskupiej, Dąbrowy Górniczej, Dąbrowy Tarnowskiej, Dąbrowy Zielonej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe na Ukrainie w obwodzie rówieńskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dąbrowicki
Wiktionary
(1.1) hist. war. Dubrowica
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Dąbrowice – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Dąbrowice. Siedziba gminy Dąbrowice.
Dąbrowice uzyskały lokację miejską przed 1455 rokiem. Prawa miejskie utraciły 31 maja 1870, a odzyskały je 1 stycznia 2023 roku. W latach 1867–1954 i od 1973 siedziba gminy Dąbrowice, a w latach 1954–1972 gromady Dąbrowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Dąbrowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Dąbrowic
SJP.pl
mieszkanka Dąbrowic
SJP.pl
dąbrowiec samotnik - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dąbrówno; dąbrówniański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dąbrównem, dotyczący Dąbrówna
Wiktionary
rzecz. Dąbrówno n., dąbrównianin m., dąbrównianka ż.
przym. dąbrówniański
Wiktionary
(1.1) dąbrówniański
Wiktionary
roślina zielna z rodziny wargowych; gądziel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja przyszywana ciotka z Cieszyna ma na imię Dąbrówka.
(1.1) Spotkanie odbyło się w szerszym gronie niż poprzednie, ponieważ do zaangażowanych w projekt stowarzyszeń morskich dołączyli przedstawiciele Politechniki Gdańskiej: dr inż. Maria Głowacka, dr inż. Krzysztof Krzysztofowicz, dr inż. Jacek Łubiński, dr Dąbrówka Tyślewicz oraz przedstawiciele Pomorskiego Związku Żeglarskiego reprezentowanego przez prezesa Bogusława Witkowskiego.
(1.1) Dąbrówki imieniny obchodzą 15 stycznia.
Wiktionary
IPA: dɔ̃mˈbrufka, AS: dõmbrufka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Dąbróweczka ż.
przym. Dąbrówczyn
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dąbróweczka
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Dąbrówno
SJP.pl
mieszkanka wsi Dąbrówno
SJP.pl
przymiotnik od: Dąbrówno; dąbrówieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dąbrównem, dotyczący Dąbrówna
Wiktionary
rzecz. Dąbrówno n., dąbrównianin m., dąbrównianka ż.
przym. dąbrówieński
Wiktionary
(1.1) dąbrówieński
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Dąbrowa, Dąbrowa Białostocka, Dąbrowa Biskupia, Dąbrowa Górnicza, Dąbrowa Tarnowska, Dąbrowa Zielona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Dąbrowy, związany z Dąbrową
Wiktionary
Dąbrowski (forma żeńska: Dąbrowska, liczba mnoga: Dąbrowscy) – polskie nazwisko, najczęściej spotykane w województwie podlaskim. Obecnie jest to dziesiąte pod względem popularności nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL 22 stycznia 2025 nosiło je 43 557 Polek i 41 802 Polaków.
Wikipedia
(1.1) Policja odnalazła ją na jednym z dąbrowskich dworców kolejowych.
Wiktionary
rzecz. Dąbrowa ż., dąbrowa ż.
Wiktionary
żołnierz batalionu im. generała Jarosława Dąbrowskiego, uczestnik wojny domowej w Hiszpanii
SJP.pl
przymiotnik od: Dąbie; dębski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dąbiem, dotyczący Dąbia
Wiktionary
(1.1) Do Powiercia dojedziesz ulicą Dąbską.
Wiktionary
rzecz. Dąb m., Dąbie n., dąbianin m., dąbianka ż.
przym. dębski, dębowy
Wiktionary
(1.1) dębski
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wiać z dużą siłą
(1.2) dmuchając w instrument muzyczny, wydobywać z niego dźwięki
Wiktionary
(1.1) Wiatr dął jeszcze silny, ale burza minęła, a morze znacznie przycichło.
(1.2) Przygrywała cała orkiestra rybacka, a dęła w trąby z taką mocą i zapałem, że pół wioski drżało, jak podczas nordowego sztormu.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ɲt͡ɕ, AS: dõńć
Wiktionary
rzecz. dęcie n.
przym. dęty
przysł. dęto
Wiktionary
buddyjska świątynia i klasztor w Rosji
SJP.pl
Dacan – termin oznaczający buddyjskie uczelnie-klasztory w tybetańskiej tradycji Gelukpy położone w Rosji, szczególnie w Syberii Wschodniej. Z zasady, dacan posiada wydział filozoficzny oraz medyczny. Przed XX w. dacany istniały tylko w Buriacji i na Zabajkalu.
Wikipedia
rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów; omozaur
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. konstrukcja chroniąca budynek przed opadami atmosferycznymi;
2. górna część pojazdu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górna część budynku, pojazdu itp., pokrycie osłaniające wnętrze przed deszczem, słońcem itp.;
(1.2) przen. dom, mieszkanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Świt był dość chłodny, pnie jabłoni jeszcze otulone mgłą, ale słońce stało już na wschodniej stronie nieba i dzień zapowiadał się upalny. Brzęczały pierwsze owady, a ponad dachami szybowały jaskółki.
Wiktionary
IPA: dax, AS: daχ
Wiktionary
rzecz. dachowiec m., dachówka ż., zadaszenie n., dachowanie n., zadaszanie n., poddasze n., dachówczarnia ż.
:: zdrobn. daszek m.
czas. zadaszać ndk., zadaszyć dk., dachować ndk., wydaszyć dk.
przym. dachowy, dachówkowy, dachowaty, daszkowaty, zadaszony
Wiktionary
potocznie: dekarz
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
Dachau – miasto powiatowe w południowych Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Górna Bawaria, w regionie Monachium, siedziba powiatu Dachau. Leży ok. 20 km w kierunku północno-zachodnim od Monachium. Zamieszkane przez 43 255 mieszkańców (31 grudnia 2011). Przez miasto przepływa rzeka Amper. W Dachau rozwinął się przemysł elektrotechniczny, precyzyjny, włókienniczy i środków transportu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) narzędzie dekarskie służące do zaginania blachy, mające spłaszczone końcówki, które umożliwiają zaginanie
Wiktionary
(1.1) Podaj mi dachcęgi — krzyknął majster.
Wiktionary
IPA: daxˈt͡sɛ̃ŋʲɟi, AS: daχcẽŋʹǵi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dekarz
Wiktionary
materiał do pokrywania dachów
SJP.pl
o samochodzie: przewrócić się, przewracać się na dach podczas jazdy; kapotować, kapotażować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przewracać się na dach
(1.2) mieć wypadek samochodowy z wywrotką na dach
Wiktionary
rzecz. dach mrz., dachowanie n., dachowiec mzw., dachówczarnia ż.
przym. dachowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o pojeździe przewrócenie się na dach w trakcie wypadku
Wiktionary
rzecz. dachówczarnia ż., dach m., dachowiec m., dachówka ż.
czas. dachować ndk.
przym. dachowy, dachówkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) podobny do dachu
Wiktionary
rzecz. dach mrz., dachówczarnia ż.
Wiktionary
maszyna do wyrobu dachówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna do formowania dachówek
Wiktionary
IPA: ˌdaxufˈt͡ʃarka, AS: daχufčarka
Wiktionary
rzecz. dachówka ż.
Wiktionary
fabryka dachówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład wytwarzający dachówki
Wiktionary
(1.1) Aktualnie firma ma zakłady w Stanach Zjednoczonych oraz dziewięć w Europie, z czego trzy znajdują się w Polsce – klinkiernia oraz dwie dachówczarnie.
(1.1) Terenowy przemysł materiałów budowlanych skupia obecnie 25 cegielń i 2 dachówczarnie.
Wiktionary
rzecz. dach m., dachowiec m., dachówka ż., dachowanie n., daszek m.
czas. dachować ndk.
przym. dachowy, dachówkowy, dachowaty, daszkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dachówka
Wiktionary
rzecz. dachówka ż.
przysł. dachówkowato
Wiktionary
1. potocznie: kot bezpański;
2. nierasowy kot domowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. nierasowy kot
(1.2) pot. zdziczały, bezpański kot
Wiktionary
Kot europejski krótkowłosy (zwany niekiedy również kotem celtyckim) – naturalna, stosunkowo niedawno uznana rasa kota. Uznanie rasy nastąpiło ze względu na konieczność ochrony pierwotnych genów kotów występujących od wieków na terenie Europy.
Wikipedia
(1.1) Maminy dachowiec spał całymi dniami.
(1.2) Rzymskim dachowcom nie jest źle, dobrzy ludzie je dokarmiają.
Wiktionary
rzecz. dachówczarnia ż., dach mrz., daszek mrz., dachówka ż., zadaszanie n., zadaszenie n., dachowanie n.
czas. zadaszać ndk., zadaszyć dk., dachować ndk.
przym. dachowy, dachówkowy, dachówkowaty
przysł. dachówkowato
Wiktionary
wyrób budowlany używany do wykonywania pokryć dachowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. ceramiczna (niekiedy kamienna lub betonowa) płytka stosowana do pokrywania dachów;
Wiktionary
Dachówka – wyrób budowlany o różnych kształtach i wymiarach, używany do wykonywania pokryć dachowych. Do krycia kalenic i szczytów dachów stosuje się dachówki o odpowiednim kształcie, zwane gąsiorami.
Wikipedia
IPA: daˈxufka, AS: daχufka
Wiktionary
rzecz. dach m., daszek m., dachówczarka ż.
:: zdrobn. dachóweczka ż.
przym. dachówkowy, dachowy, dachówkowaty
przysł. dachówkowato
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) nachodząc na siebie jak dachówki
Wiktionary
(1.1) Listki perygonialne torfowca nastroszonego zachodzą dachówkowato na siebie.
Wiktionary
rzecz. dachowiec mzw., dachóweczka ż., dachówka ż.
przym. dachowy, dachówkowaty
Wiktionary
przypominający dachówkę lub ułożenie dachówki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczeniem, ułożeniem przypominający dachówkę
Wiktionary
rzecz. dachowiec mzw., dachówka ż.
przysł. dachówkowato
Wiktionary
przymiotnik od: dachówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dachówkami; wykonany z dachówek
Wiktionary
rzecz. dachówczarnia ż., dach mrz., dachowanie n., dachowiec mzw., dachówka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: dach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący dachu, związany z dachem
Wiktionary
(1.1) W połaci dachowej znajdowały się lukarnowe okna.
Wiktionary
IPA: daˈxɔvɨ, AS: daχovy
Wiktionary
rzecz. dachówczarnia ż., dach mrz., dachówka ż., dachowiec mzw., daszek mrz., dachowanie n., zadaszenie n.
czas. zadaszyć dk., dachować ndk.
przysł. dachówkowato
przym. zadaszony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przen. kot
Wiktionary
[czytaj: dachsztajn]
1. masyw górski w Alpach;
2. grupa górska w Alpach Salzburskich;
3. lodowiec w Austrii;
4. miejscowość i gmina we Francji
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: daczja] samochód marki Dacia
SJP.pl
S.C. Automobile Dacia S.A. – rumuński producent samochodów osobowych i dostawczych powstały w 1966 roku pod nazwą Uzina de Autoturisme Pitești w mieście Mioveni.
Przedsiębiorstwo od początku współpracowało z koncernem Renault. Nazwa pochodzi od Dacji – historycznej rzymskiej krainy na terenie obecnej Rumunii. Dacia jest filią francuskiego koncernu Renault oraz największym rumuńskim eksporterem.
Wikipedia
prowincja rzymska podbita przez Rzymian za panowania Trajana; obecnie Rumunia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Europie południowo-wschodniej;
Wiktionary
Dacja (rumuński Dacia) – kraina historyczna w Europie południowo-wschodniej (w przybliżeniu na obszarze dzisiejszej Rumunii). Od północy była ograniczona Karpatami, od wschodu Prutem, od południa dolnym Dunajem, od zachodu początkowo środkowym biegiem Dunaju, a od I wieku naszej ery – Cisą.
Wikipedia
(1.1) Historycy wiedzą, że Rzymianie nadali miano Dacji krajowi, leżącemu między Cisą, Dunajem, Dniestrem i Karpatami, a lud jej nazwali Trako-Gotami.
Wiktionary
rzecz. Dak mos., dacki mrz.
przym. dacki
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Dacjusz – imię pochodzenia łacińskiego.
Imię Dacjusz, podobnie jak Dacjan, oznacza pochodzącego z Dacji.
Wśród patronów tego imienia – św. Dacjusz, biskup Mediolanu (zm. w 552 roku).
Dacjusz imieniny obchodzi 14 stycznia, 27 stycznia i 21 października.
Wikipedia
(1.1) Uciekając przed Gotami Dacjusz schronił się w Konstantynopolu.
Wiktionary
Dacjusz z małżonką; Dacjuszowie
SJP.pl
Dacjusz z małżonką; Dacjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dacjusza lub z nim związany
SJP.pl
1. → Dacja;
2. fiołek dacki - gatunek rośliny z rodziny fiołkowatych;
3. język dacki - wymarły język indoeuropejski starożytnej Dacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Dacją, dotyczący Dacji
(1.2) hist. związany z Dakami, dotyczący Daków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dacki;
Wiktionary
Dacki (ukr. Дацьки, Daćky) – wieś na Ukrainie, w rejonie jaworowskim obwodu lwowskiego.
Wikipedia
rzecz. Dacja ż., Dak mos.
Wiktionary
[czytaj: dakron] włókno syntetyczne poliestrowe, służące do wyrobu tkanin; dakron
SJP.pl
Poli(tereftalan etylenu), PET (C10H8O4)n – termoplastyczny polimer z grupy poliestrów stosowany na dużą skalę do produkcji włókien syntetycznych i butelek do napojów bezalkoholowych. PET powstał w latach czterdziestych XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
przymiotnik od: dacron
SJP.pl
magmowa skała wylewna
SJP.pl
Dacyt – skała magmowa, obojętna, wylewna lub subwulkaniczna. Jego plutonicznym odpowiednikiem jest tonalit.
Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF dacyt zajmuje pola 4 i 5.
W klasyfikacji TAS dacyt zajmuje pole O3 (dacyty).
Wikipedia
podmiejska willa lub domek letniskowy mieszkańców miasta, wybudowany na działce rekreacyjnej; domek letni (podmiejski, letniskowy), willa podmiejska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) domek letniskowy
Wiktionary
Dacza (z ros. да́ча), domek letniskowy, dom wakacyjny – dom, zwykle nieduży i otoczony działką, znajdujący się poza miastem, ale najczęściej w jego pobliżu, służący celom wypoczynkowym.
Dacze są bardzo popularne na terenie dawnych republik radzieckich, gdzie były swoistym symbolem pozycji społecznej. W przeszłości wydzielano specjalne tereny dla dacz prominentów: polityków, artystów, naukowców.
Wikipedia
(1.1) Moskwianie weekendy najchętniej spędzają na daczy.
Wiktionary
(1.1) letniak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: właściciel daczy - willi podmiejskiej lub domku letniskowego
SJP.pl
właściciel daczy
SJP.pl
potocznie: teren zabudowany daczami (domkami letniskowymi)
SJP.pl
rzadko: związany z daczą - willą podmiejską lub domkiem letniskowym, np. daczowi turyści
SJP.pl
1. awangardowy ruch artystyczny i literacki rozwijający się w latach 1916-23 w Europie i Ameryce, będący anarchiczną negacją dziedzictwa kulturalnego Europy; dadaizm;
2. związany z dadaizmem; dadaistyczny
SJP.pl
Dadaizm (dada) – międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości. Nie wytworzyli jednolitego stylu czy programu, które spójnie łączyłyby ich dzieła – jednoczyła ich raczej wspólna postawa niż styl.
Wikipedia
przedstawiciel dadaizmu (kierunku artystycznego XX wieku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. liter. artysta działający w nurcie dadaizmu
Wiktionary
(1.1) Dadaiści odrzucali tradycyjne normy estetyczne.
Wiktionary
rzecz. dadaizm mrz.
przym. dadaistyczny
Wiktionary
zwolenniczka dadaizmu
SJP.pl
związany z dadaizmem, charakterystyczny dla dadaizmu (awangardowego ruchu artystycznego z początków XX wieku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z dadaizmem lub dadaistami
przymiotnik jakościowy
(2.1) szt. charakterystyczny dla dadaizmu
Wiktionary
(2.1) Nie lubił również twórczości artystycznej opartej na teoriach nieświadomości czy podświadomości lub na dadaistycznej anarchii.
Wiktionary
rzecz. dadaizm m., dadaista m., dadaistka ż.
Wiktionary
awangardowy ruch artystyczny i literacki rozwijający się w latach 1916-23 w Europie i Ameryce, będący anarchiczną negacją dziedzictwa kulturalnego Europy; dada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. awangardowy kierunek literacko-artystyczny z lat 1916-1924;
Wiktionary
Dadaizm (dada) – międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości. Nie wytworzyli jednolitego stylu czy programu, które spójnie łączyłyby ich dzieła – jednoczyła ich raczej wspólna postawa niż styl.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dada
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dadaista m.
przym. dadaistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|dadaïsme. < etym|franc|dada. → ‘konik-zabawka’
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) dadaismo
* białoruski: (1.1) дадаізм m.
* bułgarski: (1.1) дадаизъм m.
* francuski: (1.1) dadaïsme m.
* hiszpański: (1.1) dadaísmo m.
* niemiecki: (1.1) Dadaismus m.
* nowogrecki: (1.1) ντανταϊσμός m.
* rosyjski: (1.1) дадаи́зм m.
* turecki: (1.1) dadaizm
* ukraiński: (1.1) дадаїзм m.
* węgierski: (1.1) dadaizmus
źródła.
, ruch dada
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: daˈdajism̥, AS: dadai ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. dadaista m.
przym. dadaistyczny
Wiktionary
(1.1) dada
Wiktionary
jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. - malec, smarkacz
(1.2) poznań. - smark z nosa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bóg słowiański; Dadźbóg
SJP.pl
Dadzbog – staropolskie imię męskie, złożone z członu Dadz ("daj") i -bog ("Bóg", ale pierwotnie "los, dola, szczęście"). Prawdopodobnie oznaczało wezwanie do losu: "daj, losie [późn. daj Bóg]".
Dadzbog imieniny obchodzi 29 września.
Żeński odpowiednik: Dadzboga.
Wikipedia
[czytaj: dełU] produkt firmy Daewoo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Daewoo Group (hangul: 대우, hancha: 大宇, transkrypcja poprawiona: Daeu czyt. Deu) – południowokoreański wielobranżowy koncern działający w wielu gałęziach przemysłu, m.in. w okrętownictwie, sprzęcie elektronicznym, nieruchomościach, budownictwie, sprzęcie budowlanym, a także w motoryzacji, założony w 1967 roku w Seulu, w 1999 roku koncern ogłosił bankructwo.
Wikipedia
(1.1) Firma sprzedała trzy samochody marki Daewoo.
Wiktionary
rzecz. daewoo n.
Wiktionary
marka samochodu ciężarowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. duży bęben obręczowy używany w tradycyjnej muzyce Bliskiego Wschodu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bęben
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) daf
* arabski: (1.1) دف
* perski: (1.1) دف
źródła.
== daf (język angielski.) ==
thumb|daf (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. daf
odmiana.
(1.1) lp. daf; lm. dafs
przykłady.
Wiktionary
IPA: daf, AS: daf
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bęben
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) daf
* arabski: (1.1) دف
* perski: (1.1) دف
źródła.
== daf (język angielski.) ==
thumb|daf (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. daf
odmiana.
(1.1) lp. daf; lm. dafs
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
niski krzew z rodziny wawrzynkowatych, o trwałych lub opadających liściach, wonnych kwiatach i trujących owocach, rosnący w Europie i Azji; wawrzynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. postać z mitów greckich, nimfa, która adorowana przez Apolla zamieniła się w drzewo laurowe;
(1.2) imię|polski|ż.
(1.3) geogr. hist. starożytne miasto w północno-wschodnim Egipcie;
(1.4) geogr. hist. starożytne miasto w pobliżu Antiochii Syryjskiej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdafnɛ, AS: dafne
Wiktionary
planktonowy skorupiak słodkowodny; rozwielitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. rozwielitka.
Wiktionary
Dafnia, rozwielitka (Daphnia) – rodzaj słodkowodnych stawonogów zaliczanych do grupy wioślarek. Mają 2 pary czułków: pierwsza pełni rolę narządu czuciowego, druga stanowi główny narząd ruchu (rozwielitki poruszają się skokami) oraz 5 par odnóży tułowiowych, pełniących funkcje filtracyjne. Rozmiary ich ciała wahają się od 1 do 6 mm, samce są znacznie mniejsze od samic. Żywią się glonami, bakteriami i zawiesiną organiczną, którą odfiltrowują z wody.
Wikipedia
(1.1) Naturalnie suszona dafnia odpowiednia jest dla wszystkich ryb akwariowych.
Wiktionary
IPA: ˈdafʲɲa, AS: dafʹńa
Wiktionary
(1.1) rozwielitka
Wiktionary
średniowieczna broń sieczna, rodzaj sztyletu; deka
SJP.pl
Wikipedia
średniowieczna broń sieczna, rodzaj sztyletu; deka
SJP.pl
Daga, deka – sztylet o długiej (40–60 cm), szerokiej u nasady i zwężającej się ku sztychowi głowni. Służyła do rozdzierania kolczugi przeciwnika lub do pchnięcia w miejsca nie osłonięte zbroją. Używany w Europie Zachodniej od wczesnego średniowiecza do XVII wieku. W Polsce mało popularny.
Wikipedia
Dagan, hebrajski Dagon (hebr. דגון) – główny bóg czczony przez północno-zachodnie ludy semickie. Prawdopodobnie opiekował się on rolnictwem i zbożem. Był czczony na całym Bliskim Wschodzie z Mezopotamią włącznie (czcili go m.in. Fenicjanie, Amoryci). Pierwotne znaczenie imienia nie jest znane. Słowo dagán w języku hebrajskim i ugaryckim określa „ziarno” a słowo dag oznacza „rybę”. Według jednego z przekazów bóg Dagan był wynalazcą pługa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitcelt. główne bóstwo celtyckie występujące w mitologii iryjskiej;
(1.2) geogr. miasto na Łotwie;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dagda
* japoński: (1.1) ダグザ
* łotewski: (1.2) Dagda ż.
źródła.
== Dagda (język łotewski.) ==
wymowa.
audio|Lv-Dagda.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Dagda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdaɡda, AS: dagda
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dagda
* japoński: (1.1) ダグザ
* łotewski: (1.2) Dagda ż.
źródła.
== Dagda (język łotewski.) ==
wymowa.
audio|Lv-Dagda.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Dagda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
obraz otrzymany metodą dagerotypii, najdawniejszą techniką fotograficzną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. fotografia wykonana za pomocą dagerotypii
Wiktionary
Dagerotypia – proces fotograficzny, w wyniku którego na metalowej płytce otrzymywany jest unikatowy (bez możliwości jego powielenia) obraz, zwany dagerotypem. Technika ta została opracowana w latach 20. i 30. XIX wieku przez Josepha Nicéphore’a Niépce’a i Louisa Jacques’a Daguerre’a (od jego nazwiska pochodzi jej nazwa), a komercyjnie dostępna od 1839 roku. Był to pierwszy w historii praktyczny proces fotograficzny, a rok 1839 symbolicznie uważany jest za początek praktycznej fotografii. Dagerotypia dominowała do lat 50. XIX, kiedy wyparły ją inne techniki.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze dagerotypy dalekie były od wyrazistości.
Wiktionary
rzecz. dagerotypia ż., dagerotypowanie n.
czas. dagerotypować ndk.
przym. dagerotypowy
Wiktionary
najstarsza technika otrzymywania obrazów fotograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. hist. pierwsza technika otrzymywania obrazów fotograficznych;
Wiktionary
Dagerotypia – proces fotograficzny, w wyniku którego na metalowej płytce otrzymywany jest unikatowy (bez możliwości jego powielenia) obraz, zwany dagerotypem. Technika ta została opracowana w latach 20. i 30. XIX wieku przez Josepha Nicéphore’a Niépce’a i Louisa Jacques’a Daguerre’a (od jego nazwiska pochodzi jej nazwa), a komercyjnie dostępna od 1839 roku. Był to pierwszy w historii praktyczny proces fotograficzny, a rok 1839 symbolicznie uważany jest za początek praktycznej fotografii. Dagerotypia dominowała do lat 50. XIX, kiedy wyparły ją inne techniki.
Wikipedia
rzecz. dagerotyp m.
czas. dagerotypować ndk.
przym. dagerotypowy
Wiktionary
wykonany techniką dagerotypii
SJP.pl
sporządzać obraz metodą dagerotypii, najdawniejszą techniką fotograficzną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dagerotypować.
Wiktionary
czas. dagerotypować
rzecz. dagerotyp mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: dagerotyp
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dagerotypią, dotyczący dagerotypii
(1.2) wykonany w technice dagerotypii
Wiktionary
rzecz. dagerotyp mrz., dagerotypia ż.
Wiktionary
republika w Rosji; Republika Dagestanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. republika autonomiczna wchodząca w skład Rosji;
Wiktionary
Dagestan (ros. Дагестан, Dagestan), Republika Dagestanu (ros. Респу́блика Дагеста́н, Riespublika Dagiestan) – autonomiczna, wieloetniczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Wania pochodzi z Dagestanu.
Wiktionary
IPA: daˈɡɛstãn, AS: dagestãn
Wiktionary
rzecz. Dagestańczyk m., Dagestanka ż.
przym. dagestański
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Dagestanu
Wiktionary
mieszkaniec Dagestanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Dagestanu
Wiktionary
rzecz. Dagestan mrz.
:: fż. Dagestanka ż.
przym. dagestański
Wiktionary
mieszkanka Dagestanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. obywatelka Dagestanu
Wiktionary
(1.1) Kilka Dagestanek stało na poboczu.
Wiktionary
rzecz. Dagestan mrz.
:: fm. Dagestańczyk m.
przym. dagestański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dagestan mrz.
:: fm. Dagestańczyk m.
przym. dagestański
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|Dagestan|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Dagestańczyk.
* białoruski: (1.1) дагестанка ż.
* bułgarski: (1.1) дагестанка ż.
* czeski: (1.1) Dagestánka ż.
* rosyjski: (1.1) дагестанка ż.
* słowacki: (1.1) Dagestanka ż.
* ukraiński: (1.1) дагестанка ż.
* włoski: (1.1) daghestana ż.
źródła.
== Dagestanka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Dagestanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Dagestan (republika rosyjska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Dagestanu lub Dagestańczyków; związany lub wywodzący się z Dagestanu
Wiktionary
(1.1) Występował później na deskach scen w Norylsku (daleko na północy Rosji), dagestańskiej Machaczkale, nadwołżańskim Stalingradzie, Leningradzie i Moskwie.
Wiktionary
rzecz. Dagestan m., Dagestańczyk m., Dagestanka ż.
Wiktionary
drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, występuje głównie w Ameryce Północnej; jedlica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Pseudotsuga|ref=tak., rodzaj drzew iglastych z rodziny sosnowatych;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju daglezji (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W tym roku na Boże Narodzenie zamiast świerka kupiliśmy daglezję.
Wiktionary
IPA: daɡˈlɛzʲja, AS: daglezʹi ̯a
Wiktionary
przym. daglezjowy
Wiktionary
(1.1) jedlica
Wiktionary
przymiotnik od: daglezja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z daglezji
(1.2) wykonany z drewna lub innej części daglezji
(1.3) będący częścią daglezji
Wiktionary
(1.1) Poznali też drzewostan daglezjowy i przyjrzeli się pracy niemieckiego tartaku.
Wiktionary
IPA: ˌdaɡlɛˈzʲjɔvɨ, AS: daglezʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. daglezja
Wiktionary
(1.1-3) jedlicowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dagmara – imię żeńskie pochodzenia skandynawskiego. Wywodzi się być może z połączenia słów dag „dzień” i mar „dziewica”, „panna”, albo też mari „sławny”. Możliwe, że jest to duńska wersja słowiańskiego imienia Drogomira, które nosiła czeska księżniczka, żona Waldemara II Zwycięskiego.
Brak jednoznacznego pochodzenia imienia. Może to być także żeńska forma imienia Dagmar, będącego imieniem dynastycznym u plemion frankońskich pochodzenia celtyckiego oznaczająca 'wielki przez dobroć' lub germańskiego w znaczeniu 'mąż jasny jak dzień', jak i żeńska forma imienia Dagobert.
Wikipedia
IPA: daɡˈmara, AS: dagmara
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Dagmarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Dagmara
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dagmara ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Dagmara.
źródła.
== Dagmarka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Dagmara ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dagmara ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Dagmara.
źródła.
== Dagmarka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dagmary lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dagna – imię żeńskie pochodzenia skandynawskiego. Spolszczona forma imienia Dagny wywodzącego się z połączenia słów dag – „dzień” i ny – „nowy”.
Dagna imieniny obchodzi 11 września i 16 października.
Znane osoby o imieniu Dagny:
Wikipedia
IPA: ˈdaɡna, AS: dagna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dagny lub z nią związany
SJP.pl
typ sakralnej budowli buddyjskiej pełniącej funkcję relikwiarza, budowanej z cegły i ubitej ziemi
SJP.pl
Stupa (sanskr. स्तूप stūpa; pali थुप thūpa, taj. เจติย czedi; laot. that; jap. 卒塔婆 sotoba, kopiec, szczyt) – najprostszy typ budowli sakralnej buddyjskiej, rzadziej dźinijskiej, wywodzącej się z Indii, pełniącej funkcję relikwiarza. Ze względu na architekturę jest niezwykle odporna na trzęsienia ziemi. Na terenie Sri Lanki ten typ budowli nosi nazwę dagoby, w Tajlandii – czedi, w Birmie - zedi lub paya, w Indonezji – candi, w Bhutanie, Nepalu i w Tybecie – czortenu, w Mongolii – suburganu. Buddyjska stupa symbolizuje oświecony stan Buddy.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Dagobert – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się z połączenia słów degr - "dzień" i beracht "jasny". Istnieje teoria, jakoby Dagobert był imieniem chrzestnym Mieszka I.
Dagobert imieniny obchodzi 23 grudnia, jako wspomnienie św. Dagoberta, króla Austrazji.
Wikipedia
(1.1) Śmierć Dagoberta I stanowiła początek rządów majordomów władających w imieniu królów, którzy rzadko dożywali pełnoletniości.
Wiktionary
IPA: daˈɡɔbɛrt, AS: dagobert
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Dagobertus.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dagobert
* łaciński: (1.1) Dagobertus m.
* rosyjski: (1.1) Дагоберт m.
* słowacki: (1.1) Dagobert m.
* włoski: (1.1) Dagoberto m.
źródła.
== Dagobert (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Dagobert
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bóg czczony przez północno-zachodnie ludy semickie; Dagan
SJP.pl
Dagan, hebrajski Dagon (hebr. דגון) – główny bóg czczony przez północno-zachodnie ludy semickie. Prawdopodobnie opiekował się on rolnictwem i zbożem. Był czczony na całym Bliskim Wschodzie z Mezopotamią włącznie (czcili go m.in. Fenicjanie, Amoryci). Pierwotne znaczenie imienia nie jest znane. Słowo dagán w języku hebrajskim i ugaryckim określa „ziarno” a słowo dag oznacza „rybę”. Według jednego z przekazów bóg Dagan był wynalazcą pługa.
Wikipedia
grupa etniczna w północno-wschodnich Chinach; Dahurowie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dagurów, dotyczący Dagurami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dagurski;
Wiktionary
rzecz. Dagurowie lm m.
Wiktionary
(2.1) daurski
Wiktionary
zdrobnienie od: Dagmara (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dagusi lub z nią związany
SJP.pl
Dahab (egipski języka arabskiego: دهب [ˈdæhæb]) – nadmorska miejscowość turystyczna na wybrzeżu Zatoki Akaba, na półwyspie Synaj w Egipcie. Administracyjnie należy do gubernatorstwa (muhafaza) Synaj Południowy.
Wikipedia
długi, wąski statek żaglowy, używany w żegludze na Nilu
SJP.pl
Wikipedia
Luksemburg:
Niemcy:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: dolberi] nazwisko
SJP.pl
dawne państwo afrykańskie
SJP.pl
Wikipedia
obywatel Dahomeju (dawnego państwa afrykańskiego)
SJP.pl
obywatelka Dahomeju (dawnego państwa afrykańskiego)
SJP.pl
przymiotnik od: Dahomej (dawne państwo w Afryce)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Dahomejem
Wiktionary
rzecz. Dahomej m., Dahomejczyk mos., Dahomejka ż.
Wiktionary
grupa etniczna w północno-wschodnich Chinach; Dagurowie
SJP.pl
Wikipedia
1. → Dahurowie;
2. brzoza dahurska - gatunek drzewa z rodziny brzozowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z plemięemieniem Dahurów
Wiktionary
[czytaj: dajhatsu albo dajhacu] samochód marki Daihatsu
SJP.pl
Daihatsu (jap. ダイハツ工業株式会社 Daihatsu Kōgyō Kabushiki-gaisha) – japoński producent samochodów.
Wikipedia
odmiana rzodkwi popularna w krajach Dalekiego Wschodu; rzodkiew japońska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Raphanus sativus acanthiformis., rzodkiew japońska;
Wiktionary
Rzodkiew japońska (Raphanus sativus var. longipinnatus) – rzodkiew japońska, daikon. Kultywar rzodkwi zwyczajnej. Jedno z podstawowych warzyw uprawianych i spożywanych w Japonii.
Wikipedia
(1.1) rzodkiew japońska, sopel
Wiktionary
[czytaj: dajmler] samochód marki Daimler
SJP.pl
Przedsiębiorstwa motoryzacyjne:
Wikipedia
[czytaj: dajmler benc] firma produkująca samochody
SJP.pl
Daimler-Benz AG – byłe niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samochodów oraz silników, istniejące w latach 1926–1998.
Pierwsza umowa o wspólnym działaniu pomiędzy Benz & Cie. Carla Benza a Daimler-Motoren-Gesellschaft założoną przez Gottlieba Daimlera i Wilhelma Maybacha podpisana została 1 maja 1924 roku.
Wikipedia
[czytaj: dajmler-krajzler] firma samochodowa
SJP.pl
w filozofii starożytnej: ostrzegawczy głos wewnętrzny powstrzymujący przed czynieniem zła, sumienie; dajmonion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mitgr. półboska istota duchowa, która pośredniczy między światami bogów a ludzi
(1.2) filoz. staroż. głos ducha opiekuńczego, ostrzegawczy głos wewnętrzny człowieka, który odradzał czynienia złych czynów i popełniania błędów;
Wiktionary
Daimonion (gr. δαιμονιον zdrobnienie od δαίμων, daimōn "Bóg; bóstwo; demon") – w filozofii starożytnej – głos bóstwa, sumienie, ostrzegawczy głos wewnętrzny. Jego działanie sprowadzało się wyłącznie do odradzania czynienia złych rzeczy i podejmowania błędnych decyzji, nigdy natomiast nie doradzał ani nie sugerował niczego.
Wikipedia
rzecz. demon m.
Wiktionary
tytuł japońskich książąt feudalnych; dajmio
SJP.pl
Daimyō (jap. 大名 daimyō) – panowie feudalni w średniowiecznej Japonii, po rozpoczęciu tzw. ery feudalnej (784 r.); potężni i wpływowi władcy ziemscy. Daimyō zarządzali całymi wioskami i miastami, a do dyspozycji mieli własne oddziały samurajów.Za rządów siogunów z rodu Tokugawów nastąpił podział daimyō na fudai-daimyō – bezpośrednich wasali sioguna, którzy byli spokrewnieni i związani z rodem Tokugawa jeszcze przed objęciem przez nich władzy – oraz tozama-daimyō, nie spokrewnionych z Tokugawami, ale uważających się za co najmniej im równych.
Wikipedia
litewska pieśń ludowa opisująca życie codzienne ludu; dajna
SJP.pl
Daina – tradycyjna forma nierymowanej pieśni łotewskiej i litewskiej, najczęściej bardzo krótkiej (do czterech strof), zróżnicowanej pod względem tematyki, metryki, stylistyki i sposobu wykonywania.
Do początku XX w. dainy przekazywane były wyłącznie w formie ustnej, mimo że niektóre liczą ponad tysiąc lat. Wiele z nich zawiera elementy kulturowe z czasów przedchrześcijańskich, na przykład nazwy pogańskich bóstw jak Saule (bogini słońca) czy Meness (bóstwo księżyca), a niekiedy nawet nawiązania do obrzędów magicznych. Dainy ukazują również różne obszary życia społecznego, a nawet politycznego, zawierają aluzje do dawnych tradycji, świąt i zwyczajów erotycznych. Język pieśni jest barwny z różnorodną stylistyką i symbolami. Na przykład pannę symbolizuje często kwiat ruty, natomiast symbolem młodzieńca jest rumak. Utratę dziewictwa wyraża zwiędnięty wianek lub zdeptany przez rumaka ogródek z rutą. Szacuje się, że tylko na Łotwie do naszych czasów przetrwało 218 tysięcy tych utworów.
Wikipedia
odmiana bydła mlecznego, wyhodowana w Anglii
SJP.pl
[czytaj: dejzi] imię angielskie
SJP.pl
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) rozk. 2. os. lp., zob. dać.
partykuła
(2.1) stpol. śrpol. bodaj, oby, niech
Wiktionary
Daj – trzeci longplay polskiego piosenkarza Jerzego Połomskiego, wydany w 1969 roku nakładem wydawnictwa muzycznego Polskie Nagrania „Muza”. Album zawiera 11 utworów wokalisty, w tym festiwalowe przeboje „Daj” oraz „Cała sala śpiewa”.
W 2001 roku wydano na płycie kompaktowej reedycję albumu, poszerzoną o utwory „Jeśli chcesz, podaruję Ci księżyc”, „To ten walczyk nasz”, „Warszawskie dziewczyny” oraz „Przyszłaś do mnie jak piosenka”. Album ukazał się nakładem tej samej wytwórni płytowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== daj (język romski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mama
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: daj, AS: dai ̯
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== daj (język romski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkanka wyspy Borneo
SJP.pl
mieszkaniec wyspy Borneo
SJP.pl
nazwa ludów mieszkających w środkowej części wyspy Borneo
SJP.pl
Dajakowie – zbiorcza nazwa autochtonicznych ludów indonezyjskich zamieszkujących wyspę Borneo, obejmująca ok. 400 grup etnicznych, m.in. Ibanów (Dajaków morskich), Klementanów, Ngadżu, Kajanów, Kedajanów, Kenjah, Murutów, Punanów. Dla celów porządkowych ludy te dzieli się pod względem głównej gałęzi gospodarki żywnościowej na Dajaków morskich, lądowych i koczowników. Populacja Dajaków liczy ok. 6 mln osób (lata 90. XX w.). Posługują się szeregiem własnych języków austronezyjskich, współcześnie również indonezyjskim. Większość religijną stanowią muzułmanie (gł. na wybrzeżu) i chrześcijanie, część ludów z wnętrza wyspy zachowuje tradycyjne wierzenia henoteistyczne o pochodzeniu naturalnym.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bejt din lub bet din (hebr. בית דין dosł. „dom sądu”, jid. בית־דין bez(d)n) – sąd dajanów, żydowski trybunał religijny. Instytucja ta ma swoje korzenie w starożytnym Izraelu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. przekazywać coś, obdarzać czymś;
2. użyczyć, zapewnić;
3. powierzać coś (funkcję, stanowisko);
4. kierować, wysyłać;
5. przekazywać do wykonania;
6. występować z czymś, wystawiać na scenie
SJP.pl
żyła skał magmowych przecinająca skały starsze niezgodnie z ich warstwowaniem
SJP.pl
Dajka (żyła niezgodna) – ciało skalne powstałe przez intruzję magmy niezgodnie z układem starszych warstw skalnych i przecinające te warstwy. Może mieć grubość od kilku milimetrów do kilkuset metrów, a długość do kilkuset kilometrów. Na pewnej przestrzeni dajka może przebiegać zgodnie z otaczającymi skałami osadowymi i wtedy przypomina sill, z którym może być mylona.
Wikipedia
tytuł japońskich książąt feudalnych; daimyo
SJP.pl
Daimyō (jap. 大名 daimyō) – panowie feudalni w średniowiecznej Japonii, po rozpoczęciu tzw. ery feudalnej (784 r.); potężni i wpływowi władcy ziemscy. Daimyō zarządzali całymi wioskami i miastami, a do dyspozycji mieli własne oddziały samurajów.Za rządów siogunów z rodu Tokugawów nastąpił podział daimyō na fudai-daimyō – bezpośrednich wasali sioguna, którzy byli spokrewnieni i związani z rodem Tokugawa jeszcze przed objęciem przez nich władzy – oraz tozama-daimyō, nie spokrewnionych z Tokugawami, ale uważających się za co najmniej im równych.
Wikipedia
manifestacja duszy świadomych istot
SJP.pl
Daimon lub dajmon może oznaczać:
Wikipedia
w filozofii starożytnej: ostrzegawczy głos wewnętrzny powstrzymujący przed czynieniem zła, sumienie; daimonion
SJP.pl
litewska pieśń ludowa opisująca życie codzienne ludu; daina
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szczodry
Wiktionary
Dajny (niem. Deunen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Nazwa wsi prawdopodobnie pochodzenia staropruskiego, na co wskazuje słowo "dajny" w języku litewskim, oznaczające pieśni ludowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek ludu pochodzenia trackiego zajmującego tereny starożytnej Dacji;
Wiktionary
(1.1) Fortece (cytadele), nazywane przez Rzymian podczas wojen z Dakami „ufortyfikowanymi górami”, były szczytowym osiągnięciem dackiej architektury, łączącym budowle drewniane i murowane.
Wiktionary
rzecz. Dacja ż., dacki mrz.
przym. dacki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dacja ż., dacki mrz.
przym. dacki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dacian
* baskijski: (1.1) daziar
* esperanto: (1.1) dako
źródła.
== Dak (język plautdietsch.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dach
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stolica Senegalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Senegalu;
Wiktionary
Dakar (wolof: Ndakaaru) – stolica i największe miasto Senegalu. Położone w zachodniej części kraju, nad wybrzeżem Oceanu Atlantyckiego, na Półwyspie Zielonego Przylądka, naprzeciw wysepki Gorée. Ludność: 2,4 mln (2006).
Wikipedia
(1.1) W miarę jak zbliżaliśmy się do Dakaru, napływały obłoki; zakryły nam cały widok i ostatecznie spadliśmy na lotnisko dakarskie razem z gęstym, tropikalnym, bardzo gorącym deszczem.
Wiktionary
IPA: ˈdakar, AS: dakar
Wiktionary
rzecz. dakarczyk mos., dakarka ż.
przym. dakarski
Wiktionary
mieszkaniec Dakaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dakaru
Wiktionary
IPA: daˈkart͡ʃɨk, AS: dakarčyk
Wiktionary
rzecz. Dakar mrz.
:: fż. dakarka ż.
przym. dakarski
Wiktionary
mieszkanka Dakaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dakaru
Wiktionary
IPA: daˈkarka, AS: dakarka
Wiktionary
rzecz. Dakar mrz.
:: fm. dakarczyk mos.
przym. dakarski
Wiktionary
przymiotnik od: Dakar (stolica Senegalu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Dakaru, miasta w Senegalu
Wiktionary
(1.1) W miarę jak zbliżaliśmy się do Dakaru, napływały obłoki; zakryły nam cały widok i ostatecznie spadliśmy na lotnisko dakarskie razem z gęstym, tropikalnym, bardzo gorącym deszczem.
Wiktionary
IPA: daˈkarsʲci, AS: dakarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. dakarka ż., dakarczyk mos., Dakar mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Dakki, stolicy Bangladeszu; dakkijczyk
SJP.pl
mieszkanka Dakki, stolicy Bangladeszu; dakkijka
SJP.pl
podium w meczecie dla czytającego głośno Koran; dikka
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dakki, stolicy Bangladeszu; dakijczyk
SJP.pl
mieszkanka Dakki, stolicy Bangladeszu; dakijka
SJP.pl
1. samolot typu Dakota;
2. samochód typu Dodge Dakota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) etn. północnoamerykańskie plemię indiańskie
(1.2) geogr. rzeka w Ameryce Północnej
(1.3) geogr. adm. nazwa miast, gmin i hrabstw w Stanach Zjednoczonych
(1.4) geogr. zob. Dakota Południowa., zob. Dakota Północna.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. członek plemięemienia Dakota (1.1)
Wiktionary
Holandia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
(1.1) Lud Dakota zamieszkiwał tereny ewangelizowane przez francuskich misjonarzy.
(1.2) Mamy łąkę nad Dakotą.
(1.3) W Dakocie sprzedali samochód dziadków i dalej podróżowali autobusem.
(2.1) Ziemie za rzeką należą do Dakotów.
Wiktionary
IPA: daˈkɔta, AS: dakota
Wiktionary
przym. dakotyjski
rzecz. Dakotyjczyk mos., Dakotyjka ż.
Wiktionary
Indianin Ameryki Północnej; Siuks
SJP.pl
Dakotowie, Dakoci, Siuksowie, Lakoci („sprzymierzeni”, „przyjaciele”) – siedem plemion Indian Ameryki Północnej z obszaru Wielkich Równin, posługujących się dialektami dakota, lakota i nakota. Dzielą się na trzy grupy: wschodnią Santee, środkową Yankton i zachodnią Teton.
Wikipedia
mieszkaniec Dakoty Południowej lub Dakoty Północnej (stanów w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dakoty
Wiktionary
rzecz. Dakota ż.
:: fż. Dakotyjka ż.
przym. dakotyjski
Wiktionary
mieszkanka Dakoty Południowej lub Dakoty Północnej (stanów w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dakoty
Wiktionary
rzecz. Dakota ż.
:: fm. Dakotyjczyk mos.
przym. dakotyjski
Wiktionary
dotyczący Dakotów (plemiona indiańskiego), charakterystyczny dla Dakotów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Dakoty, związany z Dakotą
Wiktionary
rzecz. Dakotyjka ż., Dakotyjczyk mos., Dakota ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dakowie (zwani także Getami, Dako-Getami lub Geto-Dakami) – starożytny lud pochodzenia trackiego zajmujący Dację – tereny lewobrzeżnego Dunaju, na obszarze mniej więcej obecnego państwa rumuńskiego i częściowo węgierskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
włókno syntetyczne poliestrowe, służące do wyrobu tkanin; dacron
SJP.pl
Poli(tereftalan etylenu), PET (C10H8O4)n – termoplastyczny polimer z grupy poliestrów stosowany na dużą skalę do produkcji włókien syntetycznych i butelek do napojów bezalkoholowych. PET powstał w latach czterdziestych XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
przymiotnik od: dakron
SJP.pl
1. owoc palmy daktylowej;
2. stopa wierszowana złożona z trzech sylab: długiej i dwóch krótkich w metryce antycznej, bądź z akcentowanej i dwóch nieakcentowanych w wierszu sylabotonicznym;
3. grecka miara długości wynosząca dawniej 1,78 cm (7/10 cala), obecnie 1 cm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. spoż. owoc daktylowca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) liter. w poezji antycznej: stopa wierszowa składająca się z sylaby długiej i dwóch krótkich;
(2.2) metrol. miar. współczesna grecka miara długości, równa 1 cm
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do keksu można dodać trochę suszonych daktyli.
Wiktionary
IPA: ˈdaktɨl, AS: daktyl
Wiktionary
(1.1) przym. daktylowy
(2.1) przym. daktyliczny
Wiktionary
antonimy.
(2.1) antydaktyl, daktyl odwrócony
hiperonimy.
(2.1) stopa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) przym. daktylowy
(2.1) przym. daktyliczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|dactylus.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) date
* azerski: (1.1) xurma
* baskijski: (1.1) datil
* białoruski: (1.1) фінік m.; (2.1) дактыль m.
* czeski: (1.1) datle ż.
* duński: (1.1) daddel w.
* esperanto: (1.1) daktilo; (2.1) daktilo
* francuski: (1.1) datte ż.
* galicyjski: (1.1) dátil m.
* hebrajski: (1.1) תמר m. (tamar)
* hiszpański: (1.1) dátil m.
* interlingua: (1.1) dactylo, dattilo
* islandzki: (1.1) daðla ż.
* japoński: (1.1) 棗椰子 (なつめやし, natsumeyashi)
* jidysz: (1.1) טייטל ż./m. (tejtl)
* kataloński: (1.1) dàtil m.
* łaciński: (1.1) dactylus m.
* niderlandzki: (1.1) dadel m.
* niemiecki: (1.1) Dattel ż.
* norweski (bokmål): (1.1) daddel m.
* nowogrecki: (1.1) χουρμάς m.
* plautdietsch: (1.1) Dautel ż.
* portugalski: (1.1) tâmara ż.
* rosyjski: (1.1) финик m. (finik)
* słowacki: (2.1) daktyl m.
* suahili: (1.1) tende
* szwedzki: (1.1) dadel
* ukraiński: (1.1) фінік m.
* węgierski: (1.1) datolya; (2.1) daktilus
* wilamowski: (1.1) daktyl m.
* włoski: (1.1) dattero m.
źródła.
== daktyl (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. daktyl
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: daktyl (w znaczeniu: stopa wierszowana), np. wiersz daktyliczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. związany z daktylem (metrycznym)
Wiktionary
1. specjalnie przystosowana szkatułka do przechowywania klejnotów, używana w antycznej Grecji;
2. kolekcja kamei, gemm i pierścieni, od XVIII w. również kolekcja ich gipsowych odlewów i woskowych odcisków
SJP.pl
Daktylioteka (łac. dactyliotheca, gr. δακτυλιοθήκη od daktýlion δακτύλιον – „pierścień” i thḗkē θήκη – „składnica, schowek”) – kolekcja artystycznie rzeźbionych kamieni, czyli gemm, lub miejsce przechowywania takiego zbioru.
Wikipedia
sposób porozumiewania się na migi, stosowany wśród głuchoniemych; chirologia
SJP.pl
odcisk linii papilarnych palca utrwalony na papierze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odcisk/odbitka linii papilarnych palca
Wiktionary
Daktylogram – odbitka linii papilarnych palca na papierze.
Wikipedia
choroba pasożytnicza niektórych ryb
SJP.pl
system porozumiewania się za pomocą alfabetu palcowego, stosowany przez głuchych; mowa palcowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przekazywanie słów za pomocą ruchów palców
Wiktionary
(1.1) mowa palcowa, palcówka
Wiktionary
metoda ustalania tożsamości osoby na podstawie badania odcisków linii papilarnych palców dłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metoda ustalania tożsamości na podstawie odcisku palca i porównania linii papilarnych
Wiktionary
Daktyloskopia (gr. dáktylos ‘palec’, skopeín ‘oglądać’) – technika śledcza zajmująca się badaniami porównawczymi linii papilarnych dłoni w celu ustalenia sprawcy czynu zabronionego. Opiera się ona na trzech podstawowych zasadach dotyczących linii papilarnych:
Wikipedia
przym. daktyloskopijny
Wiktionary
przymiotnik od: daktyloskopia; daktyloskopowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z daktyloskopią, dotyczący daktyloskopii
Wiktionary
rzecz. daktyloskopia ż., daktyloskop m.
czas. daktyloskopować ndk.
przym. daktyloskopowy
Wiktionary
dokonywać daktyloskopii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|daktyloskopować.
Wiktionary
czas. daktyloskopować
Wiktionary
przymiotnik od: daktyloskopia; daktyloskopijny
SJP.pl
przypominający kształtem daktyl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do daktyla
Wiktionary
rzecz. daktyl mrz.
Wiktionary
palma tropikalna rosnąca w Afryce i Azji; palma daktylowa, feniks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. dendr. nazwa systematyczna|Phoenix|L.|ref=tak., drzewo z rodziny arekowatych, o pierzastych liściach;
Wiktionary
Daktylowiec (Phoenix L.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych (Arececeae). Obejmuje 13–14 gatunków palm o pierzastych liściach. Występują one w tropikalnej i subtropikalnej części Azji, Afryki, w basenie Morza Śródziemnego i na Wyspach Kanaryjskich (w Europie jeden gatunek – Phoenix theophrasti). Szeroko rozprzestrzeniony w uprawie w strefie międzyzwrotnikowej jest daktylowiec właściwy tj. palma daktylowa P. dactylifera. Większość gatunków rośnie na terenach suchych, w tym na pustyniach i półpustyniach, aczkolwiek z reguły w pobliżu cieków i źródeł wód podziemnych. Część gatunków występuje w lasach monsunowych. Phoenix paludosa rośnie w miejscach bagiennych, w namorzynach od strony lądu, a Phoenix roebelenii nad rzekami w Azji Południowo-Wschodniej.
Wikipedia
(1.1) Liście daktylowców są sztywne.
Wiktionary
rzecz. daktyl mrz.
przym. daktylowy
Wiktionary
przymiotnik od: daktyl (w znaczeniu: owoc palmy daktylowej), np. olejek daktylowy; palma daktylowa - daktylowiec, palma o długich liściach, jadalnych owocach, hodowana w tropikach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z daktylami
(1.2) zawierający daktyle; mający smak daktyli
Wiktionary
rzecz. daktylowiec mzw./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. antybiotyk z grupy cytostatyków;
Wiktionary
Daktynomycyna (Aktynomycyna D; łac. Dactinomycinum) – antybiotyk z grupy cytostatyków; hamuje syntezę DNA, RNA i białek; stosowany w leczeniu nowotworów wieku dziecięcego (guz Wilmsa, mięsak Ewinga), mięsaków tkanek miękkich, nowotworów zarodkowych jajników i jądra oraz ciążowej choroby trofoblastycznej.
Wikipedia
(1.1) aktynomycyna
Wiktionary
duża odległość, oddalenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. przestrzeń znajdująca się daleko
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. hinduska zupa z soczewicy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dali widzimy góry…
Wiktionary
IPA: dal, AS: dal
Wiktionary
(1.1)
rzecz. oddalenie n., oddalanie n.
czas. oddalać ndk., oddalić dk.
przym. daleki
przysł. daleko
Wiktionary
(2.1) dahl
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dalachów – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Rudniki.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dalachów, po jej zniesieniu w gromadzie Rudniki. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie częstochowskim.
Wikipedia
zwierzchnik Kościoła lamaickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. tytuł zwierzchnika szkoły Gelug buddyzmu tybetańskiego, do roku 1959 tradycyjnie piastujący funkcję szefa rządu tybetańskiego;
Wiktionary
Dalajlama (tyb. ཏཱ་ལའི་བླ་མ་, Wylie: taa-la’i bla-ma, ZWPY: Dalai Lama) – przedstawiciel szkoły gelug – jednej z czterech największych szkół buddyzmu tybetańskiego. Buddyści tybetańscy uważają Dalajlamę za manifestację bodhisattwy współczucia Awalokiteśwary, który odradza się, aby udostępniać wyzwalające z cierpienia nauki innym czującym istotom.
Wikipedia
IPA: ˌdalajˈlãma, AS: dalai ̯lãma
Wiktionary
operator różniczkowy
SJP.pl
Operator d’Alemberta (dalambercjan) – operator różniczkowy II rzędu definiowany w czterowymiarowej czasoprzestrzeni Minkowskiego. Jest odpowiednikiem operatora Laplace’a \Delta definiowanego w 3-wymiarowej przestrzeni Euklidesowej.
Wikipedia
stolica Wysp Marshalla
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. nędza
(1.2) gw-pl|Poznań. rzad. biedak, nędzarz
Wiktionary
rzecz. dalaśnica, dalaśnik
przym. zdalasiały
Wiktionary
(1.1) neutr. bieda, ubóstwo
(1.2) gw-pl|Poznań|dalaśnik.; neutr. biedak, nędzarz
Wiktionary
[czytaj: dalas-i] waluta Gambii (1 dalasi = 100 bututów), wprowadzona w 1971 r. na miejsce gambijskiego funta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Gambii;
Wiktionary
Dalasi (kod ISO 4217: GMD) – jednostka monetarna Gambii. Dzieli się na 100 bututów.
W 1971 dalasi zastąpiło funta gambijskiego jako oficjalną walutę Gambii. Kursie wymiany ustalony został na poziomie: 1 GMD = 0,4 funta = 4 szylingi. Obecnie w obiegu znajdują się monety o nominale 25 i 50 bututów oraz 1 dalasi. Banknoty: 5, 10, 20, 25, 50, 100, 200 GMD.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) dalasi
* ukraiński: (1.1) даласі
źródła.
== dalasi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. dalasi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: daˈlaɕi, AS: dalaśi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) dalasi
* ukraiński: (1.1) даласі
źródła.
== dalasi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. dalasi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. nędzarka
Wiktionary
rzecz. dalas, dalaśnik
przym. zdalasiały
Wiktionary
(1.1) biedaczka, łachmaniarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. biedak, nędzarz
Wiktionary
rzecz. dalas m.
:: fż. dalaśnica ż.
przym. zdalasiały
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. dalas.
Wiktionary
pale drewniane wbite w dno przy brzegu służące do cumowania barek lub ochrony nadbrzeża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. pale wbite w dno morza, służące do cumowania lub celów nawigacyjnych
Wiktionary
Dalba – gruby pal (wiązka pali lub rura) wbity w dno akwenu i wystający ponad powierzchnię wody, wykorzystywany w różnych celach:
Wikipedia
IPA: ˈdalba, AS: dalba
Wiktionary
przym. dalbowy
Wiktionary
(1.1) stawa
Wiktionary
rodzaj tropikalnych drzew, ceniony przez producentów mebli i instrumentów muzycznych; drzewo palisandrowe
SJP.pl
Dalbergia, kostrączyna (DalbergiaL.f.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae). Obejmuje 274 gatunków. Zasięg obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z centrum zróżnicowania w kontynentalnej Afryce (ok. 70 gatunków) i na Madagaskarze (43 gatunki, z czego 42 to endemity tej wyspy). Ponad 80 gatunków rośnie w południowej Azji, 8 na Nowej Gwinei, a dwa gatunki azjatyckie sięgają też Australii. Ponad 50 gatunków rośnie na kontynentach amerykańskich z centrum zróżnicowania w Amazonii.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Dalebor, Dalibor, Dalibór, Dalbor, Daleborz – starosłowiańskie imię męskie, złożone z członów Dale- ("daleko", może też "oddalać") i -bor ("walka"). Oznaczałoby więc "tego, który pozostaje daleko od walki" bądź "tego, który walczy daleko".Obecnie używane głównie na terenie Bałkanów.
Dalebor imieniny obchodzi 29 czerwca.
Żeński odpowiednik: Dalebora.
Wikipedia
książkowo: bardzo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo
Wiktionary
(1.1) Światło tak dalece się już rozszerzyło, że wybuch, nastąpi przy pierwszem lepszem wydarzeniu, a wówczas będzie to harmider i skweres nielada.
Wiktionary
rzecz. dal ż., daleczyzna ż.
przym. daleki
przysł. daleko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. odległa i rozległa przestrzeń
Wiktionary
rzecz. dal ż.
przym. daleki
przysł. daleko, dalece
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Dalegor – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dale- ("daleki, odległy"; może też "oddalać, odsuwać") i -gor ("goreć, palić się"). Mogło oznaczać "tego, który oddala pożogę".
Dalegor imieniny obchodzi 22 sierpnia.
Wikipedia
1. stopień wyższy od przysłówka: daleko;
2. następnie, później;
3. słowo oznaczające rozpoczęcie, przeważnie nagłe, jakiejś czynności; nuż, nuże;
4. wykrzyknik oznaczający zachętę do zrobienia czegoś
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) stopień wyższy od daleko
(1.2) nie przerywając, ciągle, wciąż
przysłówek czasu
(2.1) później
wykrzyknik
(3.1) wezwanie do rozpoczęcia czynności
w funkcji czasownika
(4.1) o nagłym rozpoczęciu czynności
Wiktionary
Dalej – piosenka będąca balladą popową i drugi singel Marcina Sójki promujący jego debiutancki album Kilka prawd. Universal Music Polska wydała singel 5 kwietnia 2019.
Nagranie uzyskało status złotej płyty.
Wikipedia
(1.2) Prosiłam go, żeby przestał, ale on nie posłuchał i dalej głośno rozmawiał.
(1.2) Eksperci twierdzą, że ceny benzyny będą dalej rosły i mogą wkrótce pobić kolejny rekord.
(1.2) Przeczytałem ten tekst trzy razy, ale dalej go nie rozumiem.
(2.1) Wykonałem pierwszy punkt instrukcji, co dalej?
(3.1) Dalej, chłopaki, kto pierwszy poprosi do tańca?
(4.1) Kapela zagrała, a my dalej w tany!
Wiktionary
IPA: ˈdalɛj, AS: dalei ̯
Wiktionary
przysł. daleko
przym. dalszy
Wiktionary
(1.2) nadal, ciągle, wciąż, w dalszym ciągu
Wiktionary
forma wzmocniona od dalej
SJP.pl
znajdujący się w dużej odległości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest w dużej odległości
(1.2) taki, który dopiero się wydarzy
(1.3) spokrewniony, ale nie z najbliższej rodziny
(1.4) niedorównujący, niepodobny
Wiktionary
(1.1) Tu umilkł i podniósłszy twarz zdawał się wpatrywać w coś dalekiego i strasznego.
(1.3) Anna była daleką kuzynką Andrzeja.
(1.4) Jego twarz była daleka od ideału.
Wiktionary
IPA: daˈlɛci, AS: daleḱi
Wiktionary
rzecz. dal ż., daleczyzna ż.
przysł. daleko, dalece
czas. oddalać się
Wiktionary
(1.1) odległy, oddalony
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w znacznej odległości
(1.2) na znaczną odległość
(1.3) o dużej odległości
(1.4) w długim odstępie czasowym od jakiegoś momentu
(1.5) o wiele, znacząco
(1.6) nadal, później
(1.7) najpóźniej
Wiktionary
(1.1) Mieszkam daleko od Poznania.
(1.2) Jedziemy dosyć daleko.
Wiktionary
IPA: daˈlɛkɔ, AS: daleko
Wiktionary
przym. daleki, dalszy
przysł. dalej, dalece
rzecz. dal ż., daleczyzna ż.
wykrz. dalej
temsłow. daleko-
Wiktionary
antonimy.
(1.1-2) blisko
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. daleki, dalszy
przysł. dalej, dalece
rzecz. dal ż., daleczyzna ż.
wykrz. dalej
temsłow. daleko-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) far
* arabski: (1.1) بعيدا
* baskijski: (1.1) urrun, urruti
* bhodźpuri: (1.1) दूर
* białoruski: (1.1) далёка
* chiński standardowy: (1.1) 远 (yuǎn); (1.2) 远 (yuǎn); (1.3) 远 (yuǎn); (1.5) 远 (yuǎn)
* chorwacki: (1.1) daleko
* dolnołużycki: (1.1) daloko
* duński: (1.1) fjernt, (lang) borte, væk
* elfdalski: (1.1) launggt brotte
* esperanto: (1.1) malproksime, fore
* francuski: (1.1) loin; (1.2) loin
* górnołużycki: (1.1) daloko
* haitański: (1.1) lwen; (1.2) lwen
* hiszpański: (1.1) lejos; (1.2) lejos
* islandzki: (1.1) fjarri
* kaszubski: (1.1) dalek
* kataloński: (1.1) lluny; (1.2) lluny
* khowarski: (1.1) دودیری
* łatgalski: (1.1) tuoli
* maithili: (1.1) दुर
* niemiecki: (1.1) fern, weit (weg); (1.2) langhin
* nowogrecki: (1.1) μακριά; (1.2) μακριά
* pontyjski: (1.1) μακρά; (1.2) μακρά; (1.3) μακρά; (1.4) μακρά
* rosyjski: (1.1) далеко; (1.2) далеко
* słowacki: (1.1) ďaleko
* staroegipski: (1.1) 50px|link=wꜣ (wꜣ), 45px|link=wꜣ (wꜣ), 40px|link=wꜣ (wꜣ), 25px|link=wꜣ (wꜣ), 60px|link=wꜣ (wꜣ)
* starofryzyjski: (1.1) fir
* staroirlandzki: (1.1) fota; (1.2) fota; (1.3) fota; (1.4) fota
* szwedzki: (1.1) långt, långt borta
* ukraiński: (1.1) далеко; (1.2) далеко
* wilamowski: (1.1) waeit, wȧjt, wajt
źródła.
== daleko (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) daleko
odmiana.
(1.1) stopień wyższy dalje
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) w złożeniach wskazuje na daleki zasięg czegoś
Wiktionary
(1.1) dalekobieżny, dalekowzroczny, dalekowidz
Wiktionary
IPA: daˈlɛkɔ, AS: daleko
Wiktionary
przysł. daleko
Wiktionary
taki, który kursuje na długiej trasie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kursujący na długiej trasie, przebywający duże odległości
Wiktionary
(1.1) W dziedzinie komunikacji modele prywatnego gospodarowania wedle ustawy o prywatnym finansowaniu budowy dróg dalekobieżnych z roku 1994 są w Niemczech jak dotychczas rzadkie.
Wiktionary
osoba pokonująca dalekie dystanse pieszo albo za pomocą środków lokomocji
SJP.pl
odbywający się na długich dystansach, pokonujący duże odległości
SJP.pl
przyrząd mierzący odległość przedmiotu od miejsca obserwacji; dalmierz, dalomierz, odległościomierz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się na pełnym morzu, z dala od lądu
(1.2) zdolny do pracy, przebywania na pełnym morzu
Wiktionary
zdolność do przenoszenie pocisków na znaczną odległość
SJP.pl
przenoszący pociski na znaczną odległość
SJP.pl
telex; teleks;
1. wyposażony w nadajnik, odbiornik i maszynę do pisania aparat telegraficzny, drukujący nadawane i odbierane teksty;
2. tekst przesyłany urządzeniem o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. aparat telegraficzny przesyłający komunikatów w postaci drukowanej
(1.2) pot. telekom. wiadomość przekazywana dalekopisem (1.1)
(1.3) daw. telekom. telegraf
Wiktionary
Dalekopis – telegraficzny nadawczo-odbiorczy aparat drukujący, służący do przekazywania informacji w postaci alfanumerycznej. W szczególności wykorzystywany jako abonenckie urządzenie końcowe (terminal) do realizacji usług teleksowych.
Zespół nadawczy składa się z kodera, modulatora oraz klawiatury. Naciśnięcie odpowiedniego klawisza powoduje zadziałanie zespołu nadawczego i wysłanie sygnału elektrycznego o odpowiednim dla danego znaku przebiegu impulsowym; zatrzymanie zespołu nadawczego następuje samoczynnie natychmiast po wysłaniu sygnału. Koder nadajnika ma 5 wyjść, naciśnięcie klawisza powoduje pojawienie się na nich jednej z 32 kombinacji napięć dodatnich i ujemnych. Modulator przekształca tę kombinację (równoległą) w ciąg 5 impulsów (dodatnich lub ujemnych) odpowiadających naciśniętemu znakowi dalekopisowego alfabetu telegraficznego (5-elementowego), które – poprzedzone impulsem startowym – są przesyłane do odbiornika. W odbiorniku zawierającym demodulator i dekoder zachodzi proces odwrotny: równoległa kombinacja napięć uruchamia w drukarce odpowiednią czcionkę i przesyłany znak jest odbijany na wąskim pasku papieru, z jednej strony nasączonym suchym klejem, albo arkuszu papieru. Wąski pasek z treścią był zwilżany wodą i naklejany na specjalnym druku. Natomiast treść telegramu zapisana na arkuszu papieru była odrywana i odpowiednio składana lub przepisywana na drukach ozdobnych.
Wikipedia
przym. dalekopisowy
Wiktionary
przymiotnik od: dalekopis
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dalekopisu
Wiktionary
rzecz. dalekopis m.
Wiktionary
1. znajdujący się na dalszym planie; drugoplanowy;
2. mający mniejsze znaczenie; drugoplanowy, drugorzędny, epizodyczny, dalszoplanowy;
3. zaplanowany na później; dalszoplanowy
SJP.pl
1. znaczna odległość, duże oddalenie; dal;
2. przenośnie: obcość, obojętność;
3. brak powiązania lub luźny związek
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dalekosiężne; cecha tych, którzy są dalekosiężni
Wiktionary
przym. dalekosiężny
przysł. dalekosiężnie
Wiktionary
mający daleki zasięg, daleko sięgający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sięgający dalekiej przyszłości; wybiegający daleko w przód
(1.2) mający daleki zasięg
Wiktionary
(1.1) Poczyniłem dalekosiężne działania.
Wiktionary
IPA: ˌdalɛkɔˈɕɛ̃w̃ʒnɨ, AS: dalekośẽũ̯žny
Wiktionary
rzecz. dalekosiężność ż.
przysł. dalekosiężnie
Wiktionary
(1.1) perspektywiczny, przyszłościowy, rozwojowy
Wiktionary
osoba źle widząca z bliska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba źle widząca obiekty znajdujące się blisko
Wiktionary
Nadwzroczność (łac. hyperopia), dalekowzroczność, hipermetropia – druga, obok krótkowzroczności, najczęściej spotykana wada refrakcyjna wzroku. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio-tylnych oka (zbyt krótką gałką oczną) w stosunku do jego siły łamiącej lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka (np. zbyt płaską rogówką) w stosunku do jego długości.
Wikipedia
rzecz. dalekowidzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. zob. dalekowzroczność.
Wiktionary
rzecz. dalekowidz m.
Wiktionary
rzadko: wada wzroku powodująca słabe widzenie z bliska; nadwzroczność, dalekowzroczność, hipermetropia
SJP.pl
przymiotnik od: Daleki Wschód
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Dalekiego Wschodu, wywodzący się z Dalekiego Wschodu
Wiktionary
(1.1) Niestety ma ona sporo konkurencji, gdyż pojawiły się znacznie tańsze firmy dalekowschodnie, które oferują towar o porównywalnej jakości wykonania.
Wiktionary
IPA: ˌdalɛkɔˈfsxɔdʲɲi, AS: dalekofsχodʹńi
Wiktionary
rzecz. dalekowschodniość ż.
Wiktionary
kobieta dalekowzroczna
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dalekowzrocznie
SJP.pl
1. wada wzroku powodująca słabe widzenie z bliska; dalekowidztwo, nadwzroczność, hipermetropia;
2. przenośnie: umiejętność przewidywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. nadwzroczność.
(1.2) przen. przewidywanie tego, co może się zdarzyć
Wiktionary
Nadwzroczność (łac. hyperopia), dalekowzroczność, hipermetropia – druga, obok krótkowzroczności, najczęściej spotykana wada refrakcyjna wzroku. Jest wynikiem zbyt małych rozmiarów przednio-tylnych oka (zbyt krótką gałką oczną) w stosunku do jego siły łamiącej lub niewystarczającą siłą łamiącą układu optycznego oka (np. zbyt płaską rogówką) w stosunku do jego długości.
Wikipedia
przym. dalekowzroczny
przysł. dalekowzrocznie
Wiktionary
(1.1) nadwzroczność
Wiktionary
1. taki, który źle widzi z bliska
2. przewidujący, patrzący perspektywicznie na sprawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dobrze widzący na dużą odległość
(1.2) przen. przewidujący
Wiktionary
rzecz. dalekowzroczność ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Dalemir, Dalimir, Dalemiar, Dalimiar – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dale- ("daleko", może też "oddalać") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło oznaczać "tego, który rozciąga pokój daleko".
Dalemir imieniny obchodzi 15 stycznia, 29 października, 5 listopada.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Daleszewo (do 1945 niem. Ferdinandstein) – wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Daleszyce – miasto w południowej Polsce, położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, siedziba gminy wiejsko-miejskiej Daleszyce. Ośrodek miejski aglomeracji kieleckiej.
Według danych z 1 stycznia 2018 Daleszyce liczyły 2 914 mieszkańców.
Były miastem biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie kieleckim, obwodzie kieleckim województwa krakowskiego.
Wikipedia
(1.1) Najwięcej szkół chcą zlikwidować podkieleckie Daleszyce i Chęciny.
Wiktionary
IPA: ˌdalɛˈʃɨt͡sɛ, AS: dalešyce
Wiktionary
przym. daleszycki
Wiktionary
przymiotnik od miasta: Daleszyce
SJP.pl
mieszkaniec Daleszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Daleszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Daleszyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Gostyń.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
duża odległość, oddalenie
SJP.pl
Wikipedia
roślina ozdobna z rodziny astrowatych; georginia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Dahlia|ref=Dahlia (Asteraceae)., rodzaj roślin nasiennych należących do rodziny astrowatych, mających kolorowe kwiaty ułożone w koszyczki; uprawiana jako roślina ozdobna;
(1.2) icht. nazwa systematyczna|Dallia pectoralis|ref=tak., słodkowodna ryba z rodziny muławkowatych występująca w niewielkich rzekach, jeziorach i bagnach tundry na Alasce i Syberii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdalʲja, AS: dalʹi ̯a
Wiktionary
przym. daliowy
Wiktionary
(1.1) georginia
(1.2) czarna ryba
Wiktionary
[czytaj: TALjen] miasto w Chinach
SJP.pl
Wikipedia
wykrzyknik podkreślający pewność tego, co się mówi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) doprawdy
(1.2) dial. jeżeli Bóg da
Wiktionary
(1.1) jak Boga kocham, słowo daję, rzad. dalipan
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Dalebor, Dalibor, Dalibór, Dalbor, Daleborz – starosłowiańskie imię męskie, złożone z członów Dale- ("daleko", może też "oddalać") i -bor ("walka"). Oznaczałoby więc "tego, który pozostaje daleko od walki" bądź "tego, który walczy daleko".Obecnie używane głównie na terenie Bałkanów.
Dalebor imieniny obchodzi 29 czerwca.
Żeński odpowiednik: Dalebora.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dalików – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. Położona 10 km na wschód od Poddębic i 28 km na północny zachód od Łodzi.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.
Miejscowość jest siedzibą gminy Dalików.
Wikipedia
przymiotnik od: Dalików
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Dalikowa
Wiktionary
(1.1) Potem Sąd Okręgowy w Łodzi wezwał do udziału w sprawie dalikowską parafię.
(1.1) Za sprawą poddębickich i dalikowskich wolontariuszy odwiedzą ich bajkowe postacie.
Wiktionary
przym. Dalików m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dalila – postać biblijna występująca w Księdze Sędziów. Była kochanką Samsona, pogromcy Filistynów, przyczyniła się do jego zguby.
Wikipedia
(1.1) Jest to pałac, w którym mieszka piękna i wabna filistynka (=Filistynka), Dalila sic..
Wiktionary
IPA: daˈlʲila, AS: dalʹila
Wiktionary
przymiotnik od: dalia
SJP.pl
dawniej: wykrzyknik używany w celu potwierdzenia tego, co się mówi; doprawdy, słowo daję
SJP.pl
przysłówek
(1.1) dalibóg
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dalisławy lub z nią związany
SJP.pl
w Indiach: człowiek z najniższej grupy społecznej; parias
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. odległość
Wiktionary
przymiotnik od: Dalkowo, Dalków
SJP.pl
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Dallas – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, siedziba hrabstwa Dallas, nad rzeką Trinity. Z populacją 1,3 mln mieszkańców, jest dziewiątym co do wielkości miastem w kraju. Stanowi rdzeń konurbacji Dallas–Fort Worth obejmującej 8,1 mln mieszkańców – czwartej pod względem ludności i najszybciej rozwijającej się aglomeracji w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
→ Dallas (nazwa wielu miejscowości w USA)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dallas, dotyczący Dallas
Wiktionary
rzecz. Dallas n.
Wiktionary
mieszkaniec Dallas
SJP.pl
mieszkanka Dallas
SJP.pl
dekalumen
SJP.pl
kraina historyczna w Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na wschodnim wybrzeżu Adriatyku, na obszarze dzisiejszej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry;
Wiktionary
Dalmacja (chorw. Dalmacija, wł. Dalmazia, serb. Далмација) – kraina historyczna w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie oraz Czarnogórze na wschodnim wybrzeżu Adriatyku. Wchodzi w skład Bałkanów.
Wikipedia
(1.1) Głównym miastem rzymskiej Dalmacji była przez długi czas Salona.
(1.1) Dubrownik jest głównym ośrodkiem turystycznym Dalmacji.
Wiktionary
IPA: dalˈmat͡sʲja, AS: dalmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dalmatyński mrz., Dalmacjusz mos., Dalmatyńczyk m., Dalmata m., Dalmatynka ż., Dalmatka ż., dalmatyńczyk m., dalmatyka ż.
przym. dalmatyński, dalmacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Delmacjusz (lub Dalmacjusz), Flavius Iulius Delmatius (ur. ok. 315, zm. 337) – bratanek Konstantyna Wielkiego, wielkorządca z tytułem cezara od 18 września 335 do 9 września 337 roku n.e.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Dalmacjusza z Konstantynopola obchodzone jest 3 sierpnia.
Wiktionary
rzecz. Dalmacja ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Dalmacja; dalmatyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dalmacją, dotyczący Dalmacji lub jej mieszkańców
Wiktionary
rzecz. dalmatyński mrz., Dalmatyńczyk mos., Dalmatynka ż., dalmatyka ż., dalmatyńczyk mzw., Dalmacja ż.
przym. dalmatyński
Wiktionary
(1.1) dalmatyński
Wiktionary
dawniej: mieszkaniec Dalmacji (krainy historycznej); Dalmatyńczyk
SJP.pl
dawniej: mieszkanka Dalmacji (krainy historycznej); Dalmatynka
SJP.pl
szata liturgiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. wierzchnia szata liturgiczna diakonów;
Wiktionary
Dalmatyka – szata liturgiczna diakona w Kościele rzymskokatolickim i Reformowanym Kościele Katolickim w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Diakoni nie noszą ornatów, ich strojem jest dalmatyka.
(1.1) Szafa była wypełniona barokowymi dalmatykami, ornatami i kapami.
Wiktionary
rzecz. dalmatyński mrz., Dalmacja ż., Dalmatyńczyk m., Dalmata m., Dalmatynka ż., Dalmatka ż., dalmatyńczyk m.
przym. dalmatyński, dalmacki
Wiktionary
pies średniej wielkości, o muskularnej i proporcjonalnej sylwetce, krótkiej sierści koloru białego w czekoladowe lub czarne cętki; wyżeł dalmatyński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dalmacji
Wiktionary
Dalmatyńczyk (wyżeł dalmatyński, chorw. dalmatinac) – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana wraz z rodezjanem do sekcji ras pokrewnych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych. Typ wyżłowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
(1.1) Ludności włoskiej zapowiedziano podniesienie subwencji państwowej dla miejscowego szkolnictwa, budowę nowych dróg kolejowych i osuszenie błot w okręgu Narenta. Za tę cenę pięciu Dalmatyńczyków, dwaj Istryjczycy i dwaj posłowie z Gorycji (…) wyraziło zgodę na głosowanie za nowelą wyborczą.
Wiktionary
IPA: ˌdalmaˈtɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: dalmatỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. dalmatyński mrz., dalmatyka ż., Dalmacja ż., Dalmata m., Dalmatka ż., dalmatyńczyk m.
:: fż. Dalmatynka ż.
przym. dalmatyński, dalmacki
Wiktionary
(1.1) Dalmata
Wiktionary
samica dalmatyńczyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dalmacji
Wiktionary
IPA: ˌdalmaˈtɨ̃nka, AS: dalmatỹnka
Wiktionary
rzecz. dalmatyński mrz., dalmatyka ż., Dalmacja, Dalmata, Dalmatka, dalmatyńczyk
:: fm. Dalmatyńczyk
przym. dalmatyński, dalmacki
Wiktionary
(1.1) Dalmatka
Wiktionary
przymiotnik od: Dalmacja; dalmacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dalmacją, dotyczący Dalmacji lub jej mieszkańców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dalmatyński;
Wiktionary
(1.1) Najważniejsze miasto na wyspie również nazywające się Korčula, jest typowym dalmatyńskim miastem otoczonym przez wieże obronne, z morzem czerwonych dachów, znajdujących się pomiędzy nimi.
Wiktionary
IPA: ˌdalmaˈtɨ̃j̃sʲci, AS: dalmatỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dalmacja ż., Dalmatyńczyk m., Dalmata m., Dalmatynka ż., Dalmatka ż., dalmatyńczyk m., dalmatyka ż.
przym. dalmacki
Wiktionary
(1.1) przest. dalmacki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem dalmatyńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem dalmatyńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku dalmatyńskim
Wiktionary
IPA: ˌdalmaˈtɨ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dalmatỹĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. przyrząd do pomiaru odległości; dalomierz, dalekomierz, odległościomierz;
2. dalmierz laserowy - laserowy przyrząd do lokalizacji obiektów w kosmosie; kolidar, colidar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd do zdalnego pomiaru odległości;
Wiktionary
Dalmierz (odległościomierz) – przyrząd służący do pomiaru odległości bez potrzeby jej przebywania.
Wikipedia
(1.1) dalekomierz, odległościomierz
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dalno (niem. Lindenfelde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Łobez. Wieś jest siedzibą sołectwa Dalno, do którego należą także Trzeszczyna i Przyborze. Według danych z 29 września 2014 r. wieś miała mieszkańców 450 mieszkających w 29 domach.
Wikipedia
w wojskowości: przyrząd optyczny służący do namierzania celu, ustalania parametrów jego pozycji i ruchu a następnie przekazywania ich do układu sterowania ogniem
SJP.pl
Dalcelownik - przyrząd optyczny umożliwiający obserwację otoczenia, poszukiwanie i wykrywanie celów, wyznaczenie kąta kursowego, kąta przechyłu i przybliżonego kąta biegu, a następnie przekazanie wypracowanych danych o celu do układu kontroli ognia.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru odległości; dalmierz, dalekomierz, odległościomierz
SJP.pl
dawniej: przesuwanie przedmiotów za pomocą mocy psychicznych; telekineza
SJP.pl
książkowo:
1. zaplanowany na później;
2. mniej ważny; epizodyczny
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: daleki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nastąpi jako kolejny; późniejszy
(1.2) odległy, niebędący najbliższym
Wiktionary
(1.1) W sądzie ważą się dalsze losy mężczyzny, który zabił we własnej obronie.
Wiktionary
IPA: ˈdalʃɨ, AS: dalšy
Wiktionary
rzecz. dal m., oddalenie n.
czas. oddalać ndk., oddalić dk.
przysł. dalej, daleko
wykrz. dalej
Wiktionary
jednostka masy atomowej
SJP.pl
Wikipedia
związek chemiczny spełniający prawo stałości składu; związek stechiometryczny
SJP.pl
związany z daltonidem
SJP.pl
osoba nierozróżniająca niektórych kolorów, zwłaszcza czerwonego i zielonego; dyschromatop, achromatop
SJP.pl
dotyczący daltonisty lub jego choroby - daltonizmu; czyli nierozróżniania niektórych barw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z daltonizmem
Wiktionary
rzecz. daltonizm m., daltonista m., daltonistka ż.
Wiktionary
wada wzroku polegająca na nierozpoznawaniu kolorów, przede wszystkim zielonego i czerwonego; ślepota barwna, dyschromatopsja, achromatopsja, barwoślepota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nierozróżnianie kolorów
Wiktionary
Ślepota barw – zwana też zaburzeniem rozpoznawania barw (często ogólnie nazywana daltonizmem), u ludzi jest niezdolnością do spostrzegania różnic pomiędzy niektórymi lub wszystkimi barwami, które normalnie są dostrzegane przez inne osoby. Ślepota barw jest zazwyczaj wadą wrodzoną, uwarunkowaną genetycznie, dziedziczoną recesywnie w sprzężeniu z chromosomem X. Z tego też powodu znacznie częściej dotyczy mężczyzn (ok. 8%) niż kobiet (ok. 0,5%). Ponieważ mężczyźni nie przekazują swojego chromosomu X męskim potomkom, zatem mężczyzna ze ślepotą barw nie przekaże jej swojemu synowi. Kobieta, mając dwa chromosomy X może być nosicielką genu ślepoty barw, nawet o tym nie wiedząc. Jeżeli po stronie rodziny matki jest mężczyzna, który ma ślepotę barw, to jest duża szansa, że jej dziecko odziedziczy jego gen. Przyczyni się to do ślepoty barw zazwyczaj w przypadku, gdy dziecko będzie płci męskiej. W bardzo rzadkich przypadkach matka sama będzie miała tę wadę. Oznaczać to będzie, że posiada dwa „ślepe na barwy” chromosomy X. Fakt, że gen ślepoty barw jest w chromosomie X, jest przyczyną, że prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby u mężczyzn jest od 10 do 20 razy większe niż u kobiet.
Wikipedia
(1.1) U psów daltonizm występuje znacznie częściej niż u ludzi.
Wiktionary
rzecz. daltonista m., daltonistka ż.
przym. daltonistyczny
Wiktionary
(1.1) ślepota barw, deuteranopia
Wiktionary
1. wytworna, elegancka kobieta;
2. w dawnych wiekach: kobieta z wyższych sfer;
3. z szacunkiem o kobiecie;
4. żartobliwie: żona lub kochanka;
5. figura w kartach;
6. figura w szachach; królowa, hetman, królówka;
7. pionek w warcabach; damka;
8. przedstawiciel podrodziny papug wschodnich
SJP.pl
1. wytworna, elegancka kobieta;
2. w dawnych wiekach: kobieta z wyższych sfer;
3. z szacunkiem o kobiecie;
4. żartobliwie: żona lub kochanka;
5. figura w kartach;
6. figura w szachach; królowa, hetman, królówka;
7. pionek w warcabach; damka;
8. przedstawiciel podrodziny papug wschodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dystyngowana kobieta
(1.2) karc. figura w kartach oznaczona literą Q lub D;
(1.3) szach. zob. hetman.
(1.4) kobieta, która otrzymała dany order
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tym stroju wyglądasz jak prawdziwa dama.
(1.2) Dołożyłem damę kier.
(1.3) Zbiję twoją damę i wygram tę partię.
Wiktionary
IPA: ˈdãma, AS: dãma
Wiktionary
rzecz. damka ż.
:: zdrobn. damula ż., damulka ż., damusia ż., damuleńka ż.
przym. damski
Wiktionary
(1.2) królowa
(1.3) hetman
Wiktionary
naturalna żywica kopalna lub uzyskiwana z drzew, używana do wyrobu lakierów artystycznych i farb graficznych
SJP.pl
Wikipedia
związany z damarą
SJP.pl
1. zebra damarska - podgatunek zebry stepowej;
2. afrowiórka damarska - gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
roślina występująca na południowych stokach Himalajów
SJP.pl
Damarzyk (Shorea) – rodzaj roślin z rodziny dwuskrzydłowatych (Dipterocarpaceae). Obejmuje 189–196 gatunków. Rośliny te występują w Azji Południowo-Wschodniej na obszarze od Cejlonu po południowe Chiny, Małe Wyspy Sundajskie i Moluki. Największe zróżnicowanie gatunkowe jest na wyspie Borneo, gdzie rośnie 138 gatunków z tego rodzaju, w tym 91 endemitów. Drzewa rosnące w lasach równikowych.
Wikipedia
ostra szabla lub myśliwska broń śrutowa wytwarzana ze stali damasceńskiej; damascenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. śliwka węgierka
Wiktionary
mieszkaniec Damaszku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Damaszku
Wiktionary
IPA: ˌdãmaˈst͡sɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: dãmascẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Damaszek mrz., adamaszek mrz.
:: fż. damascenka ż.
przym. damasceński, adamaszkowy
Wiktionary
1. mieszkanka Damaszku;
2. ostra szabla lub myśliwska broń śrutowa wytwarzana ze stali damasceńskiej; damascena
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Damaszku
(1.2) hand. spoż. rodzaj dużej jasnej rodzynki
(1.3) hist. wojsk. szabla ze stali damasceńskiej
(1.4) hist. ceniona strzelba wschodnia z wytrzymałej stali dziwerowanej
(1.5) ogrod. reg-pl|Poznań. odmiana śliwy węgierki
Wiktionary
(1.1) Za przewodnika miał młodą, ładną i wykształconą damascenkę.
(1.2) Zważy mi pani tak z pół kilo damascenek?
(1.3) Wskazał na szablę, którą miał z sobą: turecką, mocno zakrzywioną na końcu damascenkę.
(1.5) Marmelada ze śliwek: najładniejsza jest z renklodów i damascenek, gdyż ma śliczny, złocisty kolor.
Wiktionary
IPA: ˌdãmaˈst͡sɛ̃nka, AS: dãmascẽnka
Wiktionary
rzecz. Damaszek mrz., adamaszek mrz., demeszka ż., damaszek mrz.
:: fm. damasceńczyk mos.
przym. damasceński, adamaszkowy
Wiktionary
(1.3) stpol. demeszka
Wiktionary
związany z Damaszkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Damaszku, odnoszący się do Damaszku, pochodzący z Damaszku
Wiktionary
(1.1) Najpopularniejsze u nas węgierki w innych krajach nazywane są damasceńskimi.
Wiktionary
IPA: ˌdãmaˈst͡sɛ̃j̃sʲci, AS: dãmascẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. damascenka ż., damasceńczyk m., Damaszek m., demeszka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
inkrustowanie w metalu drucikami innego metalu; damaskinaż
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. adamaszkowy
Wiktionary
w mitologii greckiej: rozbójnik, który napadał na podróżnych i torturował ich, dopasowując do wymiarów specjalnego łoża: obcinając im nogi albo rozciągając ich; Prokrustes
SJP.pl
Prokrustes (Prokrust) (stgr. Προκρούστης) – znana pod tym przydomkiem, negatywna postać z mitologii greckiej o imieniu Damastes (stgr. Δαμάστής) lub Polypemon (stgr. Πολυπήμων).
Wikipedia
odmiana śliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Syrii;
(1.2) geogr. adm. muhafaza w Syrii wokół stolicy;
Wiktionary
Damaszek (arab. دمشق [diˈmaʃq], trl. dmšq, transkr. Dimaszk; aram. ܕܪܡܣܘܩ; hebr. דַּמֶּשֶׂק) – stolica Syrii położona w południowo-zachodniej części kraju, drugie co do wielkości (po Aleppo) miasto Syrii – 2 079 000 mieszkańców (2019), cała aglomeracja – ponad 2,8 mln mieszkańców (2008). Położony nad rzeką Barada u podnóża gór Antyliban, na skraju Pustyni Syryjskiej. Ważny ośrodek przemysłowy (przemysł włókienniczy, elektroniczny, maszynowy, spożywczy) i naukowy Syrii, od 1268 siedziba Prawosławnego Patriarchatu Antiochii, także ośrodek handlowy. Aglomeracja Damaszku stanowi wydzieloną jednostkę administracyjną Syrii.
Wikipedia
(1.1) Jan urodził się w bogatej rodzinie mającej ogromne wpływy w Damaszku.
(1.2) Muhafaza Damaszek graniczy od wschodu z Jordanią a od zachodu z Libanem.
Wiktionary
IPA: dãˈmaʃɛk, AS: dãmašek
Wiktionary
rzecz. damasceńczyk mos., damascenka ż.
przym. damasceński
Wiktionary
odmiana śliwy
SJP.pl
Damaszka – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew. Wieś wchodzi w skład sołectwa Boroszewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Damasławek
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Damasławek (niem. Elsenau) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Damasławek, w regionie Pałuki, na Pojezierzu Chodzieskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Damasławek.
Wikipedia
Damazy z małżonką; Damazowie
SJP.pl
Damazy z małżonką; Damazostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Damazego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Damazy – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „zdobywać”. Damazy – gr. łagodny, oswojony, ujarzmiony.
Damazy imieniny obchodzi: 26 września, 27 września, 26 października, 14 listopada, 27 listopada i 11 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Pod celą ojca Damazego stoi blaszany parasolnik.
(1.1) Chodziliśmy z Damazym po rynku do godziny dwudziestej.
Wiktionary
[czytaj: dejm] angielski tytuł przyznawany kobietom
SJP.pl
Dame – żeński ekwiwalent angielskiego tytułu honorowego Sir, który otrzymuje kobieta uhonorowana Orderem Łaźni, Orderem św. Michała i św. Jerzego, Orderem Wiktoriańskim lub Orderem Imperium Brytyjskiego w klasie „Dama Krzyża Wielkiego” lub „Dama Komandor”.
Wikipedia
1. w warcabach: pionek, który doszedł do ostatniego rzędu pól i może poruszać się we wszystkich kierunkach bez ograniczenia odległości; dama;
2. rower damski
SJP.pl
Damek (nep. दमेक) – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Dhawalagiri w dystrykcie Baglung. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2011 roku liczył on 1206 gospodarstw domowych i 5746 mieszkańców (3297 kobiet i 2449 mężczyzn).
Wikipedia
w muzyce: opracowany w XVIII wieku system alternatywnego nazewnictwa nut i stopni gamy, gdzie zamiast tradycyjnych do, re, mi, fa, sol, la, si wprowadzono da, me, ni, po, tu, la, be; odpowiednik solmizacji
SJP.pl
ironicznie o kobiecie starającej się uchodzić za damę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o parze buchać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. maszyna parowa
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Damian – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od imienia bogini Damii czczonej w Epidaurze, od słowa dámios, démios, oznaczającego: „lekarz ludowy” oraz od gr. δαμάω, oznaczającego: „poskromiciel, pogromca” lub „uzdrowiciel”.
Wikipedia
(1.1) Nie zabłądzimy, Damian umie czytać mapy i ma kompas.
(1.1) Anka chyba czuje miętę do Damiana.
Wiktionary
IPA: ˈdãmʲjãn, AS: dãmʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Damianowa ż., Damianówna ż., Damianostwo lm m.
:: zdrobn. Damianek mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Damianek
Wiktionary
zdrobnienie od: Damian (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Damian
Wiktionary
(1.1) Dlaczego nie pozwoliłaś Damiankowi oglądać transmisji z olimpiady?
Wiktionary
rzecz. Damian mos., Damianowa ż., Damianówna ż., Damianostwo lm m.
Wiktionary
Damianek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Damianka lub z nim związany
SJP.pl
Damian z małżonką; Damianowie
SJP.pl
Damian z małżonką; Damianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Damiana lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Damięcki:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Damienice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia. Damienice leżą na Podgórzu Bocheńskim, na lewym brzegu Raby, a od północy graniczą z Puszczą Niepołomicką.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
miasto w Egipcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Egipcie, ośrodek administracyjny muhafazy Damietta, port nad Damiettą (1.2);
(1.2) geogr. wschodnie ramię Nilu
Wiktionary
Damietta (arab. دمياط = Dimyāţ) – miasto w Egipcie, ośrodek administracyjny muhafazy Damietta, port nad Damiettą (wschodnie ramię Nilu), w pobliżu jej ujścia do Morza Śródziemnego. Miasto liczy ponad 200 tysięcy mieszkańców, jest ośrodkiem przemysłowym i ważnym portem rybackim.
Wikipedia
(1.1) Wojska zostały rozgromione pod Damiettą.
Wiktionary
1. w warcabach: pionek, który doszedł do ostatniego rzędu pól i może poruszać się we wszystkich kierunkach bez ograniczenia odległości; dama;
2. rower damski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rower z obniżonym górnym pałąkiem ramy, pozwalający m.in. wygodnie jeździć kobietom w spódnicy oraz szybciej zsiadać
(1.2) uprzywilejowany pionek w warcabach
(1.3) rzad. zdrobn. od: dama
Wiktionary
rzecz. dama ż.
przym. damski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Damnica (kaszb. Damnica lub też Dãbnica, niem. Hebrondamnitz) – wieś o charakterze małomiasteczkowym w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica. Miejscowość jest siedzibą gminy Damnica i sołectwa Damnica.
Wikipedia
przymiotnik od: Damnica
SJP.pl
strata na kursie w przypadku sprzedaży poniżej ceny nominalnej
SJP.pl
Damno (kaszb. Damno lub Dãbno, niem. Dammen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica na Pobrzeżu Słowińskim. Wieś jest siedzibą sołectwa Damno w którego skład wchodzą również miejscowości Wiatrowo i Głodowo.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą gromady Damno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
dworzanin Dionizjusza I Starszego (IV w. p.n.e.)
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Damoklesa, charakterystyczny dla Damoklesa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Damon – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Brazoria.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Damroka (Damroca, Dąbroca) – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego. Czasami uznawane za wariant imienia: Dąbrówka. Występuje na Pomorzu Wschodnim u Kaszubów.
Według Bedekera kaszubskiego autorstwa Tadeusza Bolduana Damroka obchodzi imieniny 30 sierpnia.
Osoby noszące imię Damroka:
W Gdańsku znajduje się ulica nazwana jej imieniem w dzielnicy Jasień.
Wikipedia
IPA: dãmˈrɔka, AS: dãmroka
Wiktionary
kobiecy, żeński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla kobiet
(1.2) złożony z kobiet
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Majtki kupiłam w dziale odzieży damskiej.
(1.2) Co miesiąc spotykam się w damskim towarzystwie na plotkaotki.
Wiktionary
IPA: ˈdãmsʲci, AS: dãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. dama ż., damka ż., damula ż.
przysł. po damsku
Wiktionary
(1.1) żeński, kobiecy; pot. babski
(1.2) żeński, kobiecy; pot. babski
Wiktionary
dotyczący kobiet i mężczyzn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zachodzący między kobietą a mężczyzną, zwykle dotyczący sfery seksualnej
Wiktionary
(1.1) Poezja dworska (…) pozostawiła dziedzictwo w postaci wzorców zachowań miłosnych. Chociaż tworzona była w czasach, gdy małżeństwo oznaczało koniec miłości, to z czasem damsko-męski kodeks z niej zaczerpnięty zaczął obowiązywać w małżeństwie chrześcijańskim.
(1.1) Damsko-męska pirotechnika. Mężczyzna wybucha, kiedy kobieta z pojedynczego przypadku robi regułę. A robi. Raz lub dwa zamyślisz się, kiedy ona opowiada ci o dniu w pracy, usłyszysz „ty nigdy mnie nie słuchasz”.
Wiktionary
lekceważąco: kobieta elegancka lub pozująca na taką; damusia, damulka
SJP.pl
zdrobnienie od: damula
SJP.pl
zdrobnienie od: damula
SJP.pl
potocznie: przypominający zachowaniem damulkę
SJP.pl
lekceważąco: kobieta elegancka lub pozująca na taką; damula, damulka
SJP.pl
dawniej:
1. kobieta lekkich obyczajów lub kobieta mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami; lafirynda;
2. z niechęcią o eleganckiej kobiecie lub pozującej na taką; damula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Loriinae|Selby|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny papug wschodnich;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: dama
forma czasownika.
(3.1) 1. os. lm. przysz. od: dać
Wiktionary
Damy, lory (Loriinae) – podrodzina ptaków z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae).
Wikipedia
(1.1) Podrodzina dam obejmuje gatunki występujące w Australazji.
Wiktionary
rzecz. dama ż.
Wiktionary
(1.1) lory
Wiktionary
stopień mistrzowskiego wyszkolenia w sztukach walki (judo, karate, aikido)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. czynsz, danina, podatek
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: danie
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Zaplanowałem na to przyjęcie sześć dań.
Wiktionary
rzecz. dannik mos.
Wiktionary
wyraz występujący w przyśpiewach ludowych (oj, dana, dana!)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Danuta;
(1.2) imię|polski|ż., zdrobnienie od Danisława
(1.3) imię|polski|ż., zdrobnienie od Daniela
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Wieczorem idziemy do Dany na urodziny.
Wiktionary
IPA: ˈdãna, AS: dãna
Wiktionary
rzecz. Danuta ż., Danisława ż., Daniela ż., Danka ż., Dancia ż., Danusia ż., Danuśka ż.
Wiktionary
(1.1) Danka, Dancia, Danusia, Danuśka
Wiktionary
w mitologii greckiej: córka Akrisiosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. królewna z Argos, córka Akrizjosa i Eurydyki oraz matka Perseusza;
Wiktionary
Wikipedia
przyrząd do pomiaru natężenia przepływu cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. każda z pięćdziesięciu królewien z Argos, córek Danaosa; za zamordowanie (z wyjątkiem jednej) swych mężów zostały skazane w Tartarze na napełnianie dziurawej beczki wodą noszoną w sitach albo dziurawych dzbanach;
(1.2) mitgr. jedna z nimf
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdãnaˈjida, AS: dãnai ̯ida
Wiktionary
rzecz. danaida ż.
przym. danaidowy
Wiktionary
(1.2) Danais
Wiktionary
podrodzina motyli
SJP.pl
Danaidowate (Danainae) – podrodzina owadów z rzędu motyli. Występują one w lasach Azji, Ameryki Północnej oraz Afryki, czyli terenach tropikalnych i subtropikalnych.
Wikipedia
daremny, bezowocny
SJP.pl
1. związany z Danajami, Grekami, którzy podstępnym darem w postaci konia trojańskiego zdobyli Troję;
2. danajski dar - nieszczery dar, ofiarowany w złej intencji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Danajami, dotyczący Danajów (jedna z nazw Achajów u Homera)
Wiktionary
rzecz. Danajowie lm m.
Wiktionary
(1.1) achajski
Wiktionary
Danaos (gr. Δαναός Danaós, łac. Danaus) – w mitologii greckiej syn Belosa i Anchinoe, brat króla Egiptu Ajgyptosa, ojciec pięćdziesięciu córek Danaid. Uciekł z Egiptu w obawie przed bratem Ajgyptosem wraz z córkami i osiedlił się w Argos, gdzie wkrótce został obwołany królem. Z jego rozkazu córki zamordowały swych mężów podczas nocy poślubnej.
Wikipedia
rzadki minerał o dużej twardości i słabej łupliwości
SJP.pl
Danburyt – rzadki minerał z gromady krzemianów, będący borokrzemianem wapnia. Nazwa jest związana z miejscem występowania – Danbury w Connecticut, USA; gdzie został odkryty w 1839 r. w zmetamorfizowanych dolomitach.
Wikipedia
[czytaj: dens lub dans] muzyka popularna przeznaczona do tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wspólna nazwa kilku spokrewnionych gatunków elektronicznej muzyki tanecznej
Wiktionary
Dance (ang. taniec) – termin wieloznaczny, w najszerszym sensie oznaczający każdy rodzaj muzyki tanecznej, niezależnie od jej charakteru.
Wikipedia
IPA: dãw̃s, AS: dãũ̯s
Wiktionary
[czytaj: densowy lub dansowy] związany z dance'em (stylem w muzyce popularnej), np. dance'owa składanka; dansowy, dance
SJP.pl
[czytaj: densflor] miejsce do tańczenia w dyskotece lub klubie
SJP.pl
[czytaj: denshol] taniec i gatunek muzyczny pochodzący z Jamajki
SJP.pl
Dancehall – gatunek muzyczny wywodzący się z Jamajki, powstały pod koniec lat siedemdziesiątych z klasycznego reggae. Jest jednak od niego o wiele szybszy i żywszy, a artyści śpiewają do podkładów zwanych riddimami, granych przez selektorów. Najbardziej erotycznym rodzajem tańca do tej muzyki jest daggering.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dancewicz – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 516 osób.
Wikipedia
[czytaj: dans-ing] dansing;
1. kawiarnia lub restauracja ze specjalnym miejscem i muzyką do tańca
2. tańce w lokalu publicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawa z tańcami organizowana w lokalu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poznałam Waldemara na dancingu w Cieszynie latem 57. roku.
(1.1) Złapali go, gdy rozprowadzał dragi po dancingach w śródmieściu Wrocławia.
Wiktionary
przym. dancingowy
Wiktionary
[czytaj: dans-ingowość] cecha muzyki nadającej się do tańca; dansingowość
SJP.pl
związany z dancingiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dancingiem, dotyczący dancingu
Wiktionary
(1.1) Przyłapał ją z obcym facetem w jednym z klubów dancingowych w śródmieściu.
Wiktionary
rzecz. dancing mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dańczów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lewin Kłodzki, we Wzgórzach Lewińskich, w dolinie Dańczówki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja siedząca, w której nogi są wyprostowane, leżą na podłożu, plecy wyprostowane prostopadle do podłoża, ręce wzdłuż tułowia
Wiktionary
(1.1) pozycja kija, kij
Wiktionary
miasto w Chinach; Tantung
SJP.pl
Dandong (chiń. upr. 丹东; pinyin Dāndōng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, port morski i śródlądowy nad rzeką Jalu, w pobliżu jej ujścia do Morza Żółtego, na granicy z Koreą Północną.
Wikipedia
[czytaj: dandi] mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd i dobre maniery; dandys, elegancik, modniś, goguś, laluś, strojniś, piękniś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna skrupulatnie dbający o strój i o przestrzeganie form towarzyskich
Wiktionary
(1.1) Karol, nasz klasowy dandy, wciąż robi wrażenie na chemicy.
Wiktionary
rzecz. dandys mos., dandyzm mrz.
przym. dandysowaty, dandysowski
Wiktionary
(1.1) dandys, elegant, goguś, modniś
Wiktionary
mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; dandy, goguś, laluś, strojniś, piękniś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna skrupulatnie dbający o strój i o przestrzeganie form towarzyskich
Wiktionary
Dandyzm – wyszukana, niekiedy przesadna, elegancja w sposobie bycia. Charakteryzuje się szczegółową dbałością o strój i nienaganne maniery, kurtuazją, oryginalnością zarówno w wyglądzie, jak i zachowaniu.
Dandyzm był w środowiskach artystycznych XIX wieku wyrazem buntu wobec mieszczańskiej rzeczywistości. Żywot dandysa prowadzili m.in. pierwszy dandys Beau Brummell, Zygmunt Krasiński, Alfred de Musset, George Gordon Byron, Charles Baudelaire, Juliusz Słowacki czy Oscar Wilde.
Wikipedia
IPA: ˈdãndɨs, AS: dãndys
Wiktionary
rzecz. dandy mos., dandyzm mrz.
przym. dandysowaty, dandysowski
Wiktionary
(1.1) elegant, modniś, strojniś, goguś; środ. dandy metroseksualny
Wiktionary
mający cechy dandysa, właściwy dandysowi
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający cechy dandysa
Wiktionary
(1.1) Jego dandysowate zachowania denerwują kolegów z pracy.
Wiktionary
rzecz. dandy mos., dandys mos., dandyzm mrz.
przym. dandysowski
Wiktionary
(1.1) gogusiowaty, lalusiowaty
Wiktionary
→ dandys
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dandysem, dotyczący dandysa
Wiktionary
rzecz. dandy mos., dandys mos., dandyzm mrz.
przym. dandysowaty
Wiktionary
wyszukana elegancja w stroju i sposobie bycia, często przesadna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skrupulatne dbanie o ubiór i o zachowywanie form towarzyskich przez mężczyzn
Wiktionary
Dandyzm – wyszukana, niekiedy przesadna, elegancja w sposobie bycia. Charakteryzuje się szczegółową dbałością o strój i nienaganne maniery, kurtuazją, oryginalnością zarówno w wyglądzie, jak i zachowaniu.
Dandyzm był w środowiskach artystycznych XIX wieku wyrazem buntu wobec mieszczańskiej rzeczywistości. Żywot dandysa prowadzili m.in. pierwszy dandys Beau Brummell, Zygmunt Krasiński, Alfred de Musset, George Gordon Byron, Charles Baudelaire, Juliusz Słowacki czy Oscar Wilde.
Wikipedia
rzecz. dandy mos., dandys mos.
przym. dandysowaty, dandysowski
Wiktionary
1. fakty, na których można się oprzeć w wywodach; informacje;
2. szanse powodzenia;
3. dowolne informacje przetwarzane przez komputer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wiadomości, informacje stanowiące podstawy jakiś twierdzeń, przekonań, wniosków
(1.2) informacje na temat jakiejś osoby
(1.3) zbiór informacji przetwarzanych elektronicznie lub składowanych na nośnikach
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. bierny n. i nmos. od: dać
forma rzeczownika.
(3.1) M., B. i W. lm. od: dana
forma przymiotnika.
(4.1) M., B. i W. n. lp. oraz nmos. lm. od: dany
Wiktionary
Dane (ang. data, łac. datum) – zbiory wartości, które przekazują informacje, opisując ilość, jakość, fakt, statystyki, inne znaczenia lub sekwencje symboli, które mogą być dalej interpretowane i przetwarzane.
Wikipedia
(1.2) Pisząc list na kopercie musisz podać dane odbiorcy.
Wiktionary
IPA: ˈdãnɛ, AS: dãne
Wiktionary
(1.1) źródła
(1.3) informacje
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale o daniu (w znaczeniu potrawy)
SJP.pl
Danek (niem. Dangelshübel, 755 m n.p.m.) – wzniesienie w Karkonoszach, w obrębie Pogórza Karkonoskiego.
Położony jest w zachodniej części Pogórza Karkonoskiego, nad Szklarską Porębą Górną i Marysinem.
Zbudowany z granitu karkonoskiego. Pod szczytem i na zboczach pojedyncze skałki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjne japońskie kluski z mąki ryżowej;
Wiktionary
Dango (jap. 団子) – tradycyjne japońskie kluski robione z mochiko, czyli mąki ryżowej, zbliżone do mochi. Często podaje się je do zielonej herbaty.
Dango są jadane przez cały rok, na różne sposoby, zależnie od pory roku. Zazwyczaj podaje się po trzy-cztery sztuki nabite na szpadkę.
Wikipedia
1. potrawa podawana do spożycia;
2. danie firmowe - potrawa będąca specjalnością restauracji;
3. danie barowe - prosta, tania potrawa serwowana w barach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie ze stolicą w Kopenhadze;
Wiktionary
Dania (duń. Danmark) – państwo położone w Europie Północnej (Skandynawia), najmniejsze z państw nordyckich. Wraz z Grenlandią oraz Wyspami Owczymi tworzy Wspólnotowe Królestwo Danii. Kontynentalna Dania graniczy od południa z Niemcami, zaś przez cieśninę Sund sąsiaduje ze Szwecją. Posiada też granicę z Kanadą na wyspie Hansa. Dania jest członkiem Unii Europejskiej, NATO oraz ONZ.
Wikipedia
(1.1) Dania jest krajem europejskim położonym w Skandynawii.
Wiktionary
IPA: ˈdãɲja, AS: dãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Duńczyk mos. (nie * Dun), Dunka ż.
przym. duński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Duńczyk mos. (nie * Dun), Dunka ż.
przym. duński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zobacz też: indeks państw świata
tłumaczenia.
* abchaski: (1.1) Даниа
* angielski: (1.1) Denmark
* arabski: (1.1) الدنمارك
* baskijski: (1.1) Danimarka
* białoruski: (1.1) Данія ż.
* bretoński: (1.1) Danmark
* bułgarski: (1.1) Дания ż.
* chiński standardowy: (1.1) 丹麦
* chorwacki: (1.1) Danska ż.
* czeski: (1.1) Dánsko
* dolnołużycki: (1.1) Dańska ż.
* duński: (1.1) Danmark n.
* esperanto: (1.1) Danio, Danujo, Danlando
* farerski: (1.1) Danmark ż., Danmørk ż.
* fiński: (1.1) Tanska
* francuski: (1.1) Danemark m.
* górnołużycki: (1.1) Danska
* grenlandzki: (1.1) Danmarki
* gruziński: (1.1) დანია (dania)
* hawajski: (1.1) Kenemaka
* hebrajski: (1.1) דנמרק ż. (denmark)
* hiszpański: (1.1) Dinamarca
* indonezyjski: (1.1) Denmark, Kerajaan Denmark
* interlingua: (1.1) Danmark
* irlandzki: (1.1) an Danmhairg ż.
* islandzki: (1.1) Danmörk ż.
* japoński: (1.1) デンマーク (denmāku), デンマーク王国 (denmāku-ōkoku)
* jidysz: (1.1) דענמאַרק n. (denmark)
* kabylski: (1.1) Danimark
* kaszubski: (1.1) Dëńskô ż.
* koreański: (1.1) korpłd|덴마크., korpłn|단마르크.
* litewski: (1.1) Danija ż.
* łaciński: (1.1) Dania ż.
* łotewski: (1.1) Dānija ż.
* niderlandzki: (1.1) Denemarken
* niemiecki: (1.1) Dänemark n.
* norweski (bokmål): (1.1) Danmark
* nowogrecki: (1.1) Δανία ż., Δανιμαρκία ż.
* ormiański: (1.1) Դանիա
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Dania.}}
* portugalski: (1.1) Dinamarca
* rosyjski: (1.1) Дания ż.
* rumuński: (1.1) Danemarca ż.
* szwedzki: (1.1) Danmark
* tajski: (1.1) ประเทศเดนมาร์ก
* turecki: (1.1) Danimarka
* tybetański: (1.1) དན་མྲག
* ukraiński: (1.1) Данія ż.
* urdu: (1.1) ڈنمارک
* walijski: (1.1) Denmarc ż.
* węgierski: (1.1) Dánia
* włoski: (1.1) Danimarca
źródła.
== Dania (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. potrawa podawana do spożycia;
2. danie firmowe - potrawa będąca specjalnością restauracji;
3. danie barowe - prosta, tania potrawa serwowana w barach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pojedyncza potrawa składająca się na posiłek
(1.2) odczasownikowy od|dać.
Wiktionary
(1.1) Ta restauracja podaje tylko dania wegetariańskie.
(1.2) Danie komuś łapówki jest tak samo złe jak jej przyjęcie.
Wiktionary
IPA: ˈdãɲɛ, AS: dãńe
Wiktionary
rzecz. dawanie n., dawca m., dawczyni ż., dawstwo n., danina ż., podawanie n., rozdanie n.
czas. dać dk., dawać ndk., podawać ndk.
temsłow. -daniowy
Wiktionary
(1.1) potrawa
(1.2) wręczenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Daniec (dodatkowa nazwa w j. niem. Danietz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Chrząstowice.
Wikipedia
ssak z rodziny jeleniowatych o charakterystycznym, łopatowatym porożu u samców, spotykany niemal w całej Europie, także w Azji Mniejszej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy wyszedł rozkaz, by wytracić mędrców, miał także ponieść śmierć Daniel ze swymi towarzyszami.
Wiktionary
IPA: ˈdãɲɛl, AS: dãńel
Wiktionary
rzecz. daniel m., Danielowa ż.
:: fż. Daniela ż.
:: zdrobn. Danielek m.
przym. Danielowy
Wiktionary
ssak z rodziny jeleniowatych o charakterystycznym, łopatowatym porożu u samców, spotykany niemal w całej Europie, także w Azji Mniejszej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Daniel
Wiktionary
Daniela – żeński odpowiednik imienia Daniel.
Daniela imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) Nie ma Danieli, wyszła z psem na spacer.
Wiktionary
IPA: dãˈɲɛla, AS: dãńela
Wiktionary
rzecz. Daniel m., Dana ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Daniel m., Dana ż.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|Daniel. < etymn|gr|Δανιήλ. < etym|hebr|דניאל.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Daniela
* francuski: (1.1) Danielle ż.
* łotewski: (1.1) Daniela ż.
* rosyjski: (1.1) Даниила ż.
* słowacki: (1.1) Daniela ż.
* włoski: (1.1) Daniela ż.
źródła.
== Daniela (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Daniela
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Daniel (imię męskie); Danuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Daniel
Wiktionary
(1.1) Danielku, pomóż mamusi wnieść sprawunki.
Wiktionary
rzecz. Daniel mos.
przym. Danielowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ssak z rodziny jeleniowatych o charakterystycznym, łopatowatym porożu u samców, spotykany niemal w całej Europie, także w Azji Mniejszej
SJP.pl
samica daniela
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Danieli lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Danielka lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: deniyl] nazwisko
SJP.pl
Daniel z małżonką; Danielowie
SJP.pl
Daniel z małżonką; Danielostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Daniela (Danieli) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Daniela
Wiktionary
(1.1) Znalazła swój klaser w Danielowym tornistrze.
Wiktionary
rzecz. Daniel mos., Danielek mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Daniels:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Daniel (imię męskie); Danielek
SJP.pl
[czytaj: DEnikien] nazwisko
SJP.pl
Däniken – miejscowość i gmina w północnej Szwajcarii, w kantonie Solura, w jednostce administracyjnej (Amtei) Olten-Gösgen, w okręgu Olten. Leży nad rzeką Aare.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. obowiązkowe świadczenie w naturze lub w pieniądzach na rzecz panującego, państwa lub gminy;
2. dawniej: opłata nakładana przez władcę na kraj przez niego podbity; kontrybucja, trybut, podatek, haracz;
3. przenośnie: coś, co zostało poświęcone, ofiarowane; trybut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. świadczenie obowiązkowe w naturze albo pieniężne składane przez poddanych rządzącemu
(1.2) coś składanego w ofierze
Wiktionary
Danina (trybut z łac. tributum) – świadczenie o charakterze przymusowym, funkcjonujące w starożytności oraz średniowieczu, uiszczane monarsze przez poddanych lub władcy silniejszemu przez władcę słabszego jako wyraz uznania jego zwierzchności. W przypadku chłopów zastąpiona przez pańszczyznę lub czynsz.
Wikipedia
rzecz. danie n., dannik mos.
Wiktionary
(1.1) dań, haracz, podatek
(1.2) trybut
Wiktionary
1. ryba akwariowa z rodziny karpiowatych; w zależności od gatunku można ją spotkać w rzekach Indii, Sumatry, Cejlonu, Birmy;
2. serek homogenizowany marki Danio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Danio|Hamilton|ref=tak., rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny karpiowatych;
(1.2) icht. ryba z rodzaju danio (1.1)
Wiktionary
Danio – rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Popularne w akwarystyce z uwagi na jaskrawe ubarwienie i łatwe rozmnażanie. Danio pręgowany jest wykorzystywany jako organizm modelowy.
Wikipedia
(1.1) W hodowli gatunki z rodzaju danio są podatne na oodinozę.
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Daniel – imię męskie pochodzenia hebrajskiego. Nosił je biblijny prorok. Oznacza ono „Moim sędzią jest Bóg”. Drugim znaczeniem tego imienia, gdyż jego hebrajski zapis może być różnie interpretowany, jest „Sędzia Boży” (analogicznie jak Gabriel – „Mąż Boży”, ale i „Pokonany przez Boga”).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Danisław
Wiktionary
IPA: dãɲiˈswava, AS: dãńisu̯ava
Wiktionary
rzecz. Danisław m.
:: zdrobn. Dana, Danka, Danusia, Danuśka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne o tej nazwie:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. nagroda
(1.2) daw. podziękowanie, hołd
Wiktionary
(1.1) Oto tam nasz najwyższy wódz i ja pierwszy dank i władzę swą mu oddawam!
(1.2) Wciąż się kłaniając i cofając tyłem, dank czynił mu wielki.
Wiktionary
IPA: dãŋk, AS: dãŋk
Wiktionary
zdrobniale o daniu (w znaczeniu potrawy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Danuta
(1.2) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Danek
Wiktionary
(1.1) Danko, co dzisiaj mamy na obiad?
(2.1) Wczoraj znów nie było Danka w szkole.
Wiktionary
IPA: ˈdãnka, AS: dãnka
Wiktionary
rzecz. Danuta ż.
:: zdrobn. Dana ż., Danusia ż., Danuśka ż.
Wiktionary
(1.1) Danuta, Dana, Danusia, Danuśka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale o daniu (w znaczeniu potrawy)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, m.in. Karol Dankwart, szwedzki malarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. hist. ten, kto płacił dań, daninę
Wiktionary
rzecz. dań ż., danina ż.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: danon] produkt firmy Danone
SJP.pl
Danone S.A. – międzynarodowe przedsiębiorstwo spożywcze z siedzibą w Paryżu, zajmujące się produkcją produktów spożywczych mlecznych i pochodzenia roślinnego, wody i napojów oraz żywienia specjalistycznego.
Wikipedia
osoba, która zdobyła jeden ze stopni dan w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
Danowiec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Mycielin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pieśń taneczna o korzeniach ludowych, składająca się z trzech strof oddzielonych od siebie refrenem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. prowansalski utwór poetycki, tworzony przez trubadurów, zwykle w formie trzech równych zwrotek i jednej krótszej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|prow|dansa. → taniec; wyraz ten pierwotnie oznaczał pieśń taneczną pochodzenia ludowego, ale w czasach historycznych utwory te nie były już śpiewane do tańca
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dansa (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) tańczyć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdãw̃sa, AS: dãũ̯sa
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|prow|dansa. → taniec; wyraz ten pierwotnie oznaczał pieśń taneczną pochodzenia ludowego, ale w czasach historycznych utwory te nie były już śpiewane do tańca
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dansa (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) tańczyć
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: partner w tańcu, tancerz
SJP.pl
partnerka w tańcu; tancerka
SJP.pl
[czytaj: dans-ing] dancing;
1. lokal (np. restauracja) z wydzielonym miejscem do tańca i odpowiednią muzyką;
2. zabawa, impreza, tańce w takim lokalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawa z tańcami organizowana w lokalu
Wiktionary
(1.1) Poznałam Józka na dansingu w Kudowie latem 68. roku.
(1.1) Złapali go, gdy rozprowadzał dragi po dansingach w śródmieściu Moskwy.
Wiktionary
przym. dansingowy
Wiktionary
[czytaj: dans-ingowość] cecha muzyki nadającej się do tańca; dancingowość
SJP.pl
→ dansing
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dansingiem, dotyczący dansingu
Wiktionary
(1.1) Przyłapała go z obcą kobietą w jednym z klubów dansingowych w śródmieściu.
Wiktionary
rzecz. dansing mrz.
Wiktionary
wieża stojąca poza murami obronnymi, pełniąca oprócz funkcji obronnych również funkcje sanitarne; gdanisko
SJP.pl
Gdanisko (dansker, danzker) – wykusz lub wieża usytuowana na zewnątrz linii murów obronnych i połączona z zamkiem krytym, biegnącym na wysokości pierwszego piętra, gankiem, który miał formę krytego przejścia wspartego na arkadach. Gdanisko występowało w średniowiecznych przede wszystkim krzyżackich zamkach warownych i pełniło funkcję wieży ustępowej (latryny). Zaopatrzone w strzelnice pełniły również funkcje obronne spełniając rolę dodatkowej wieży, wysuniętej przed obwód murów zamkowych.
Wikipedia
tańczyć na zabawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dansować.
Wiktionary
czas. dansować
Wiktionary
związany z dance'em (stylem w muzyce popularnej), np. dansowe bity; dance'owy, dance
SJP.pl
nazwisko włoskie, np. Dante Alighieri (1265 - 1321), włoski poeta, autor "Boskiej komedii"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) liter. Dante Alighieri, pisarz włoski doby średniowiecza
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wielki poeta Dante wspaniale je wyraził w duchu św. Bernarda: „Pani, tej jesteś mocy i szczodroty, że kto chcąc łaski do Cię nie ucieka, taki bez skrzydeł waży się na loty”.
Wiktionary
przym. dantejski
Wiktionary
1. straszny, budzący grozę, piekielny;
2. dantejskie sceny - sceny makabryczne, przerażające
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z twórczością pisarza Dantego Alighieri, taki jak w jego twórczości
(1.2) taki, który budzi grozę, przeraża piekielnym widokiem
Wiktionary
IPA: dãnˈtɛjsʲci, AS: dãntei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dante mos.
Wiktionary
(1.2) koszmarny, makabryczny
Wiktionary
badacz, naukowiec zajmujący się dziełem Dantego; przedstawiciel dantologii
SJP.pl
badania nad twórczością Dantego
SJP.pl
nazwisko francuskie, m.in. Georges Danton [czytaj: żorż daTĄ albo danTON] - jeden z przywódców rewolucji francuskiej, żyjący w latach 1759-1794
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dantyszek – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Danuta
Wiktionary
(1.1) Wyślemy Danuchnie kartkę z Pyzdr.
(1.1) Pies Danuchny zerwał się z łańcucha.
Wiktionary
rzecz. Danuta ż., Danusia ż., Danuśka ż., Danka ż.
Wiktionary
(1.1) Danusia, Danuśka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Danuty lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Danuta (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|m. zdrobn. Daniel
forma rzeczownika.
(2.1) imię|ż., char. D. lm. Danusia (zdrobn. Danuta; neutr. rzad. Danusi)
Wiktionary
(2.1) Są Danusie i nie ma Danuś.
Wiktionary
IPA: ˈdãnuɕ, AS: dãnuś
Wiktionary
rzecz. Danuśka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Danuta (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Danuta
Wiktionary
Danusia – baton czekoladowy z grylażem, którym jest półpłynna masa czekoladowo-orzechowa o alkoholowym posmaku, w XXI w. produkowany przez przedsiębiorstwo Wawel z Krakowa.
Producent tego wyrobu, którym była A. Piasecki-Fabryka Czekolady w Krakowie SA podawał, że tradycja jego produkcji sięga początków lat 20. XX wieku, kiedy ówczesny właściciel fabryki Adam Piasecki zakochał się w swojej pracownicy o imieniu Danuta. To dla niej miał wymyślić recepturę batonika, nazwać produkt jej imieniem i umieścić jej podobiznę na opakowaniu.
Wikipedia
(1.1) Dopisałam Danusię na naszą listę.
Wiktionary
rzecz. Danuśka ż., Danuchna ż., Danuta ż., Dana ż., Danisława ż., Danka ż.
przym. Danusiny
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Danusi lub z nią związany; Danusin
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Danusi
Wiktionary
(1.1) Znalazła klucz do komórki w Danusinym fartuchu.
Wiktionary
rzecz. Danusia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Danuta (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Danuta
Wiktionary
(1.1) Rybak popatrzył na rybkę, pogłaskał sumiastego wąsa, palnął się dłonią w czoło, siatkę z rybą zarzucił na plecy i poszedł do domu. Bo tam czekała na niego kochana Danuśka i sześcioro potomstwa.
(1.1) Dla aktorów przygotowano również inscenizację pojedynku Zbyszka z bratem Rotgierem. Jednak w tej wersji pojedynku zginął Polak, zaś Rotgier pojął za żonę Danuśkę i żył z nią długo i szczęśliwie.
Wiktionary
rzecz. Danuta ż., Danusia ż., Dana ż., Danka ż., Danula ż., Danuchna ż., Danuś mos.
przym. Danutowy, przest. gwara. Danucin
Wiktionary
(1.1) Danuchna, Danusia, Dana, Danka
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Danuta – imię żeńskie prawdopodobnie pochodzenia litewskiego, od słowa „danutie” (będące połączeniem znaczeń niebo i córka) lub łacińskiego, od słowa „donata” (darowana przez Boga). Może również wywodzić się z południowosłowiańskich imion Dana, Danka, Danica. Oznacza dziecko darowane przez Boga. W Polsce to imię notuje się od XIV w.
Imieniny obchodzi: 3 stycznia, 10 stycznia, 16 lutego, 24 czerwca, 1 października.
Wikipedia
(1.1) Pisząca te słowa Danuta Filipiak wtrąciła, że to jeszcze nie dowodzi, iż A. Kowalik powinna bezustannie pretendować do tak odpowiedzialnego stanowiska, lecz wypowiedź ta została zlekceważona i odparta przez osoby z kręgu znajdującego się w sferze wpływów A. Kowalik.
(1.1) Wawrzyniec podarował Danucie bursztynową broszkę.
Wiktionary
IPA: dãˈnuta, AS: dãnuta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Danusia ż., Danuśka ż., Dana ż., Danka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Danuchna, Danusia, Danuśka, Dana, Danka
Wiktionary
ten, o którym wiadomo, ten, o którym mowa; przytoczony, aktualny, odnośny, odpowiedni
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: dać
przymiotnik
(2.1) ten, o którym się mówi; omawiany; ten, którego dotyczy sprawa
forma rzeczownika.
(3.1) M. lm. od: dan
Wiktionary
(1.1) Żadna rzecz nie jest nam dana raz na zawsze.
(2.1) Piotr często pisze recenzje różnych sztuk teatralnych, ale nigdy nie przychodzi na dane przedstawienie.
(3.1) A w karate to ja mam już cztery dany.
Wiktionary
IPA: ˈdãnɨ, AS: dãny
Wiktionary
(2.1) rzecz. dane
Wiktionary
(2.1) omawiany, znany, wiadomy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Danysz:
Wikipedia
Danzel, właśc. Johan Waem (ur. 9 listopada 1976 w Beveren) – belgijski piosenkarz, wykonujący muzykę taneczną.
Wikipedia
wieloznaczne, różnie tłumaczone główne pojęcie taoizmu; tao
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. podstawowe pojęcie filozofii chińskiej, któremu przypisywane są bardzo różne znaczenia;
Wiktionary
W informatyce:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tao
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|chiń|道. (dào)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tao, Dao
* chiński standardowy: (1.1) 道 (dào)
* duński: (1.1) tao w., dao w.
* japoński: (1.1) 道
* tajski: (1.1) เต๋า
źródła.
== dao (język wietnamski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nóż
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdaɔ, AS: dao
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|chiń|道. (dào)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tao, Dao
* chiński standardowy: (1.1) 道 (dào)
* duński: (1.1) tao w., dao w.
* japoński: (1.1) 道
* tajski: (1.1) เต๋า
źródła.
== dao (język wietnamski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nóż
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) tao
Wiktionary
zwolennik daoizmu (taoizmu); taoista
SJP.pl
wyznawczyni daoizmu (taoizmu); taoistka
SJP.pl
związany z daoizmem (taoizmem, chińskim kierunkiem filozoficzno-religijnym lub zbiorem praktyk magicznych), np. klasztor daoistyczny; taoistyczny (częściej)
SJP.pl
chiński kierunek filozoficzno-religijny; przekształcony później w zbiór praktyk magicznych mających zapewnić nieśmiertelność lub długowieczność; taoizm (częściej)
SJP.pl
Taoizm (czasem zapisywany jako daoizm) – tradycyjny chiński system filozoficzny i religijny. Stworzenie filozofii taoistycznej przypisuje się mędrcowi zwanemu Laozi w VI wieku p.n.e., taoizm religijny powstał w II i III wieku n.e. Za najważniejsze księgi taoizmu uważa się Daodejing oraz Zhuangzi.
Wikipedia
1. to, co się komuś ofiaruje;
2. talent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co się komuś ofiaruje
(1.2) wrodzona zdolność do czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Delegacja ofiarowała prezydentowi cenny obraz w darze.
(1.2) Mój kolega twierdzi, że ma dar uzdrawiania.
Wiktionary
IPA: dar, AS: dar
Wiktionary
czas. darować, podarować, darzyć, darowywać
przym. darowany
rzecz. podarek mrz., darowizna ż., obdarzanie n., darowywanie n., darowanie n., podarunek, darczyńca
Wiktionary
(1.1) prezent
(1.2) umiejętność, dryg, smykałka, talent, zdolność, żyłka
Wiktionary
bęben uderzany oburącz palcami, używany w północnej Afryce; darbuka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie trembowelskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Darachów (ukr. Дарахів, Darachiw) – wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, założona w 1564 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Darachów w powiecie trembowelskim województwa tarnopolskiego.
Do 2020 w rejonie trembowelskim.
Wikipedia
przym. darachowski
Wiktionary
bęben uderzany oburącz palcami, używany w północnej Afryce; darbuka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. rodzaj arabskiego bębna o kielichowatym kształcie popularnego na Środkowym Wschodzie, w Lewancie i krajach Maghrebu;
Wiktionary
Darbuka (arab. دربوكة darbūkah, również: durbakee, dumbec, doumbek, doumbec, dumbek, dumbelek, goblet drum) – bęben kielichowy używany głównie w muzyce Bliskiego Wschodu.
Dawniej korpus darbuki wykonywany był z materiału ceramicznego, a naciąg – ze skóry koziej lub rybiej. Obecnie używa się najczęściej membran z plastyku oraz korpusów zrobionych z aluminium lub mosiądzu. Metalowe darbuki można podzielić na dwa rodzaje: model egipski o zaokrąglonych brzegach oraz model turecki o zewnętrznym systemie strojenia. Brzmienie darbuki jest ciekawe, szkliste; jest ona też bardzo donośna.
Wikipedia
(1.1) rzad. darbukka
Wiktionary
członek protestanckiej grupy wyznaniowej założonej na początku XIX wieku w Wielkiej Brytanii, głoszącej rychłe przyjście Jezusa oraz surowy ascetyzm, odrzucającej obrzędy i organizację kościelną
SJP.pl
miasto w północnej Mongolii
SJP.pl
Darchan (mong. Дархан) – miasto w Mongolii, stolica administracyjna ajmaku darchańskiego, położone 230 km na północ od stolicy kraju Ułan Bator.
W 2010 roku liczyło 74,7 tys. mieszkańców. Trzecie co do wielkości miasto kraju. W 1963 liczba ludności wynosiła – 8180, w 1968 – 16 tys., w 1981 – 56,4 tys. osób.
Wikipedia
→ Darchan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Darchanem, dotyczący Darchanu
Wiktionary
rzecz. Darchan mrz.
Wiktionary
potocznie: ból, bóle reumatyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rwanie na części, strzępy
(1.2) nieostrożne ciągnięcie, targanie
(1.3) zdzieranie czegoś skądś
(1.4) pot. ból reumatyczny
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. lp. od: dart
Wiktionary
rzecz. dodarcie n., dodzieranie n., naddarcie n., naddzieranie n., nadarcie n., obdarcie n., obdzieranie n., oddarcie n., oddzieranie n., odarcie n., odzieranie n., poddarcie n., poddzieranie n., podarcie n., przedarcie n., przedzieranie n., rozdarcie n., rozdzieranie n., udarcie n., udzieranie n., wdarcie n., wdzieranie n., wydarcie n., wydzieranie n., zadarcie n., zadzieranie n., zdarcie n., zdzieranie n.
czas. drzeć ndk., dodrzeć dk., dodzierać ndk., nadedrzeć dk., naddzierać ndk., nadrzeć dk., obedrzeć dk., obdzierać ndk., odedrzeć dk., oddzierać ndk., odrzeć dk., odzierać ndk., podedrzeć dk., poddzierać ndk., podrzeć dk., przedrzeć dk., przedzierać ndk., rozedrzeć dk., rozdzierać ndk., udrzeć dk., udzierać ndk., wedrzeć dk., wdzierać ndk., wydrzeć dk., wydzierać ndk., zadrzeć dk., zadzierać ndk., zedrzeć dk., zdzierać ndk.
przym. obdarty, podarty, rozdarty, zadarty
Wiktionary
(1.1) oddzieranie, przedzieranie, przepoławianie, rozdzieranie, rozrywanie, rozszarpywanie, szarpanie, urywanie
(1.2) dygowanie, dźwiganie, taszczenie
Wiktionary
osoba, która składa dar na jakiś cel; ofiarodawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba obdarowująca, ofiarodawca
Wiktionary
Umowa darowizny – rodzaj umowy nazwanej prawa cywilnego, która ma na celu nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy.
W prawie polskim przepisy dotyczące darowizny są zawarte w księdze trzeciej (tytuł XXXIII) Kodeksu cywilnego. W przypadku darowizny między osobami fizycznymi stopień pokrewieństwa wpływa na wysokość opodatkowania darowizny.
Wikipedia
IPA: darˈt͡ʃɨ̃j̃nt͡sa, AS: darčỹĩ ̯nca
Wiktionary
rzecz. dar m., darowywanie n., darowanie n.
czas. darować dk., darowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) ofiarodawca, donator
Wiktionary
rodzaj broni białej w formie piki
SJP.pl
Wikipedia
w ekonomii: niszczenie produktów żywnościowych w celu utrzymania wysokich cen
SJP.pl
cieśnina pomiędzy Półwyspem Bałkańskim a półwyspem Azja Mniejsza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. cieśnina między Półwyspem Bałkańskim a Azją Mniejszą;
Wiktionary
Dardanele (tur. Çanakkale Boğazı) – cieśnina między Półwyspem Bałkańskim w Europie a Azją Mniejszą, łącząca Morze Egejskie z morzem Marmara. Długość 61 km, szerokość 1,3–18,5 km. Głównymi portami są Gallipoli i Çanakkale. W starożytności znana jako Hellespont.
Wikipedia
IPA: ˌdardãˈnɛlɛ, AS: dardãnele
Wiktionary
przym. dardanelski
Wiktionary
1. → Dardanele;
2. osioł dardanelski - wielki głupiec; osioł dardański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Dardaneli
Wiktionary
IPA: ˌdardãˈnɛlsʲci, AS: dardãnelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dardanele
Wiktionary
prowincja starożytnego Rzymu
SJP.pl
Dardania – prowincja starożytnego Rzymu, istniejąca w późnym okresie Cesarstwa.
Nazwą Dardania określano początkowo południową część Mezji i Mezji Górnej (Moesia Superior). Współcześnie terytorium to odpowiada przygranicznym ziemiom Kosowa i Serbii oraz Macedoniii i Bułgarii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej głównie północny Pakistan, Kaszmir i Afganistan
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Darda mos.
przym. dardyjski
Wiktionary
języki dardyjskie - grupa około 20 języków indoeuropejskich obejmująca języki indoaryjskie i irańskie; języki aryjskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Indiach, w stanie Bengal Zachodni w Himalajach;
(1.2) geogr. dystrykt w północno-wschodnich Indiach, którego stolicą jest Dardżyling (1.1)
Wiktionary
Dardżyling (ang. Darjiling, dawniej stosowano zapis Darjeeling; beng. দার্জিলিং; hindi दार्जिलिंग, trl. Dārjiliṁg, trb. Dardźiling; nep. दार्जलिङ) – miasto w północno-wschodnich Indiach, w stanie Bengal Zachodni w Himalajach, położone na wysokości 2140 m n.p.m., stolica dystryktu o tej samej nazwie.
Wikipedia
(1.1) Jej filmowy brat postanowił ją odszukać. W tym celu przetrząsnął niemal każdy zakątek Indii i dopiero gdzieś w pobliżu Dardżyling, po wielu perypetiach i zwrotach akcji, udało mu się namierzyć siostrę.
(1.1) Takim chłodnym oddechem dla kolonizatorskiej administracji stołecznej był właśnie Dardżyling.
Wiktionary
rzecz. darjeeling
Wiktionary
(1.1) war. Dardźiling (transkrypcja z hindi)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Daredevil (prawdziwe nazwisko Matt Michael Murdock) – fikcyjna postać (superbohater) z komiksów wydawnictwa Marvel Comics oraz różnego rodzaju adaptacji. Został stworzony przez Stana Lee i Billa Everetta. Po raz pierwszy pojawił się w Daredevil Vol. 1 #1 z kwietnia 1964 roku. Twórcy chcieli stworzyć koncepcję superbohatera, który podobnie jak Fantastyczna Czwórka, czy też Spider-Man nie był pozbawiony pewnych wad. W przypadku tej postaci „wadą” miała być niemożność widzenia, aczkolwiek z początku Lee obawiał się negatywnej reakcji osób niewidomych, co jak później się okazało bezpodstawne, gdyż z czasem zaczął otrzymywać od organizacji charytatywnych listy, w których wyrażano się pozytywnie o tym pomyśle. Marvelowskiego Daredevila nie należy mylić z postacią komiksową o tej samej nazwie, która ukazywała się w komiksach wydawanych przez Lev Gleason Publications w latach 40. i 50. XX wieku.
Wikipedia
złota moneta perska równa 20 drachmom attyckim, wybita po raz pierwszy za Dariusza I; darejka
SJP.pl
Darejek (darejka, gr. δαρεικός dareikos, prawdopodobnie od pers. dara – król) – złota perska moneta Achemenidów o wadze ok. 8,4 g, wprowadzona przez króla Dariusza I i będąca w obiegu do czasów Aleksandra Wielkiego (tj. do schyłku IV wieku p.n.e.).
Wikipedia
złota moneta perska równa 20 drachmom attyckim, wybita po raz pierwszy za Dariusza I; darejek
SJP.pl
zdrobnienie od: Dariusz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Dariusz
Wiktionary
(1.1) Darek nie miał wielkiego szczęścia w kartach, ale był mistrzem blefu.
(1.1) Anegdota opowiedziana przez Darka wywołała wybuch wesołości.
Wiktionary
IPA: ˈdarɛk, AS: darek
Wiktionary
rzecz. Dariusz m., Daria ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) stpol. darmo
Wiktionary
IPA: ˈdarɛ̃m, AS: darẽm
Wiktionary
przym. daremny, darmowy
przysł. daremnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób nie przynoszący rezultatów pomimo starań
Wiktionary
czas. udaremniać ndk. / udaremnić dk.
przym. daremny
Wiktionary
(1.1) bezskutecznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: daremnie, daremno
SJP.pl
brak wyniku, brak rezultatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co daremne
Wiktionary
rzecz. daremnik m., darmówka ż.
przym. daremny
przysł. daremnie, daremno
Wiktionary
(1.1) bezskuteczność, nieskuteczność, bezpłodność, bezowocność, bezcelowość
Wiktionary
niedający wyników, nieprzynoszący rezultatów; nadaremny, bezskuteczny, próżny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niedający żadnych wyników
(1.2) daw. bezpłatny, nieodpłatny
(1.3) daw. bez przyczyny, nieuzasadniony
Wiktionary
(1.1) Daremne żale – próżny trud, / Bezsilne złorzeczenia! / Przeżytych kształtów żaden cud / Nie wróci do istnienia.
Wiktionary
IPA: daˈrɛ̃mnɨ, AS: darẽmny
Wiktionary
rzecz. darmówka ż., daremność ż., daremnik mos., daremniak mos.
czas. udaremnić dk., udaremniać ndk.
przym. nadaremny, darmy
przysł. daremnie, nadaremno, darem
Wiktionary
(1.1) bezcelowy, bezowocny, bezpłodny, bezproduktywny, bezskuteczny, czczy, nadaremny, nieskuteczny, płonny, próżny, syzyfowy; stpol. darmy
Wiktionary
Darmocha, daremszczyzna – przymusowa i darmowa praca wykonywana przez chłopów na rzecz właściciela ziemskiego nie wliczana do zasadniczego wymiaru pańszczyzny.
Wikipedia
region Sudanu
SJP.pl
Darfur (arab. دار فور, ‛kraj Furów’) – region leżący w zachodniej części Sudanu, mający około 6 milionów mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Darfurem, dotyczący Darfuru
Wiktionary
rzecz. Darfur mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dargacz (kaszb. Dargaczewò, niem. Dargatzhof) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska, na obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Dębnica Kaszubska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dargijczykami, dotyczący Dargijczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dargijski
Wiktionary
rzecz. Dargijczyk mos., Dargijka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Dargorad – staropolskie imię męskie złożone z członów Dargo- ("drogi") i -rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się").
Dargorad imieniny obchodzi 24 listopada.
Wikipedia
jeden z dwóch języków urzędowych Afganistanu, wariant języka perskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. używany w Afganistanie język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, traktowany niekiedy jako dialekt języka perskiego;
(1.2) jęz. hist. środkowoperski język dworski Sasanidów
Wiktionary
Język dari (pers. دری, wymowa w IPA: d̪ɐˈɾiː) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich. Zazwyczaj nazwa ta uważana jest za termin polityczny, określający różne dialekty języka perskiego używanego w Afganistanie. Obok paszto jest jednym z dwóch języków urzędowych Afganistanu. Tę pozycję w państwie afgańskim zagwarantowała mu ustawa zasadnicza z roku 1964. Doprowadziło to do sporu o nazewnictwo między rodzimymi użytkownikami perskiego w Afganistanie, którzy uznają swój język po prostu jako perski (farsi فارسی).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) perski
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dari
* francuski: (1.1) dari m.
źródła.
== dari (język francuski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q150 (fra)-Mathsou-dari.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. dari
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) perski
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dari
* francuski: (1.1) dari m.
źródła.
== dari (język francuski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q150 (fra)-Mathsou-dari.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. dari
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Daria – imię pochodzące najprawdopodobniej z języka perskiego, gdzie podobnie jak jego męski odpowiednik Dariusz, oznacza „tę, która zachowuje” lub „ta, która dzierży dobro” (na zasadzie porównania z perskim daraya, czyli „posiadać”).
Popularne głównie w Rosji i Ukrainie. W Polsce, według danych rejestru PESEL ze stycznia 2024 roku, imię Daria nosi 87 225 osób.
Wikipedia
(1.1) Występ Darii spodobał się kolonistom.
Wiktionary
IPA: ˈdarʲja, AS: darʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Darek mos., Dariusz mos.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Dariusz – imię męskie pochodzące z języka perskiego, gdzie miało formę Dārayavahuš, a zostało utworzone z elementów daraya – „posiadać” i vahu – „dobro” (w związku z tym pierwotne znaczenie imienia można objaśnić jako „ten, który jest dobry”) poprzez gr. Δαρείος i następnie łac. Darius. Było to imię królów perskich. Według innych źródeł imię oznacza „posiadający bogactwa”.
Wikipedia
(1.1) Dariusz miał kłopot z wygenerowaniem raportu dla centrali.
(1.1) Firma pana Dariusza zmieniła ostatnio nazwę na brzmiącą lepiej.
(1.1) Powiedziała Dariuszowi o wypadkach w Zamościu i Zielonej Górze.
Wiktionary
IPA: ˈdarʲjuʃ, AS: darʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Dariuszowa ż., Dariuszówna ż., Dariuszostwo lm m., Darkowa ż., Darkówna ż., Dareczkowa ż., Dareczkówna ż., Darusia ż., Dareczka ż.
:: zdrobn. Darek m., Daruś m., Dareczek m., Darunio m.
:: fż. Daria ż.
przym. Dariuszowy, Dariowy, Darusiowy, Dareczkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Darek, Daruś, Dareczek
Wiktionary
Dariusz z małżonką; Dariuszowie
SJP.pl
Dariusz z małżonką; Dariuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dariusza lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) spoż. rodzaj czarnej herbaty pochodzącącej z Indii, z regionu Dardżyling;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do czarnych herbat zaliczamy między innymi yunnan, assam, cejlon czy darjeeling.
Wiktionary
rzecz. Dardżyling mrz.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Darkiejmami, dotyczący Darkiejm
Wiktionary
rzecz. Darkiejmy nmos.
Wiktionary
miasto w Rosji; Oziorsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. Oziorsk (historyczna nazwa miasta w Prusach Wschodnich, obecnie egzonim wariantowy);
Wiktionary
Oziorsk, Darkiejmy (ros. Озёрск; niem. Darkehmen; lit. Darkiemis) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim. W 2021 roku liczyło ok. 3,8 tys. mieszkańców.
Miejscowość położona nad rzeką Węgorapą, około 25 kilometrów na południowy zachód od Gąbina i 20 kilometrów na północny zachód od Gołdapi, w pobliżu (10 km) granicy z Polską.
Wikipedia
przym. darkiejmski
Wiktionary
ukryta sieć internetowa, dostępna przez specjalne oprogramowanie, używana często do nielegalnych zastosowań i anonimowej komunikacji w państwach z cenzurą; darkweb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. sieć komputerowa, z którą można połączyć się wyłącznie za pomocą specjalnego oprogramowania, zwykle oferująca anonimizację danych przesyłanych przez użytkowników
Wiktionary
(1.1) Z reguły darknety to sieci małe i zarezerwowane dla ściśle określonej grupy osób (np. hackerów wymieniających się informacjami o lukach w oprogramowaniu).
Wiktionary
przym. darknetowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. darknetowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|darknet. → dosł. ciemna sieć
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) darknet
* hiszpański: (1.1) red oscura ż.
* niemiecki: (1.1) Darknet n.
* nowogrecki: (1.1) σκοτεινό δίκτυο n.
źródła.
== darknet (język angielski.) ==
wymowa.
audioUK|En-uk-darknet.ogg.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) inform. darknet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Darek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Darka lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: darkrum] zaciemnione pomieszczenie do uprawiania seksu, zazwyczaj w klubach erotycznych i dyskotekach; dark room
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) specjalne przyciemnione pomieszczenie do przypadkowych schadzek seksualnych w niektórych lokalach rozrywkowych;
Wiktionary
Darkroom (backroom) (z ang. "ciemny pokój") – częściowo lub całkowicie zaciemnione pomieszczenie, znajdujące się najczęściej w lokalach erotycznych, przeznaczone do uprawiania seksu z nieznanymi osobami.
Wikipedia
IPA: ˈdarkrũm, AS: darkrũm
Wiktionary
[czytaj: darkłeb] ukryta sieć internetowa, dostępna przez specjalne oprogramowanie, używana często do nielegalnych zastosowań i anonimowej komunikacji w państwach z cenzurą; darknet
SJP.pl
1. rzeka w Australii;
2. pasmo górskie w Australii
SJP.pl
Osoby o nazwisku Darling:
Wikipedia
Wikipedia
owadożerna bylina z rodziny kapturnicowatych; przyszczetka
SJP.pl
Darlingtonia kalifornijska (Darlingtonia californica) – gatunek rośliny z rodziny kapturnicowatych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Darlingtonia. Występuje na górskich bagnach w górach Sierra Nevada do wysokości około 2000 m n.p.m. Gatunek opisał i nazwał w 1854 John Torrey. Nazwa pochodzi od nazwiska innego botanika – W. Darlingtona.
Wikipedia
dotyczący Darlingtonu, miasta w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
bez opłaty
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bezpłatnie
(1.2) na próżno
Wiktionary
(1.1) Piwo było (za) darmo, ale za wejście trzeba było zapłacić.
(1.2) (Na) darmo wzywała pomocy, nikt nie zareagował.
Wiktionary
IPA: ˈdarmɔ, AS: darmo
Wiktionary
rzecz. darmocha ż., darmowość ż., darmówka ż.
przym. darmowy, darmy
Wiktionary
(1.1) bezpłatnie, darmowo, gratis, gratisowo, nieodpłatnie, za Bóg zapłać, za darmo; pot. na ładne oczy, za darmochę, za frajer, za friko
(1.2) próżno, daremnie
Wiktionary
potocznie: darmowy autobus
SJP.pl
darmoszka; potocznie:
1. coś darmowego lub bardzo taniego;
2. korzystanie z czegoś za darmo
SJP.pl
Darmocha, daremszczyzna – przymusowa i darmowa praca wykonywana przez chłopów na rzecz właściciela ziemskiego nie wliczana do zasadniczego wymiaru pańszczyzny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grub. prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌdarmɔˈdajka, AS: darmodai ̯ka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. zarozumiały
Wiktionary
IPA: ˌdarmɔˈxardɨ, AS: darmoχardy
Wiktionary
darmocha; potocznie:
1. coś darmowego lub bardzo taniego;
2. korzystanie z czegoś za darmo
SJP.pl
potocznie: rzecz za darmo, gratis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś bezpłatnego w ofercie handlowej
Wiktionary
(1.1) Jacek ma darmówki w swojej sieci telefonicznej, a ja nie.
Wiktionary
rzecz. darmowość ż., daremność ż.
przym. darmowy, daremny
przysł. darmo, darmowy
Wiktionary
(1.1) gratis, bonus
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bezpłatnie, za darmo
Wiktionary
(1.1) Możecie zabrać darmowo jeszcze po jednej butelce promocyjnego szamponu.
Wiktionary
rzecz. darmowość ż.
przym. darmowy
Wiktionary
(1.1) bezpłatnie, darmo, gratis, gratisowo, nieodpłatnie, za Bóg zapłać, za darmo; pot. za darmochę, za friko, za frajer, na ładne oczy; reg. śl. za facke.
Wiktionary
bezpłatność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest darmowe; cecha tych, którzy są darmowi
Wiktionary
przym. darmowy, darmy
przysł. darmowo, darmo
rzecz. darmówka ż.
Wiktionary
bezpłatny;
1. taki, za który nie trzeba płacić;
2. taki, któremu nie płaci się za pracę, np. darmowy pracownik;
3. taki, za który nie dostaje się wynagrodzenia, np. darmowy staż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dany za darmo, bezpłatny
Wiktionary
(1.1) Wstęp na wszystkie koncerty trzydniowej imprezy jest darmowy.
Wiktionary
IPA: darˈmɔvɨ, AS: darmovy
Wiktionary
rzecz. darmówka ż., darmowość ż., darmocha ż., daremszczyzna ż.
przysł. darmowo, darmo, darem
przym. darmy
Wiktionary
(1.1) bezpłatny, gratisowy, nieodpłatny, niepłatny
Wiktionary
ten, kto żyje na cudzy koszt, z cudzej pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto żyje na cudzy koszt
(1.2) pot. leniwa osoba
Wiktionary
Darmozjad – pejoratywne określenie człowieka, który nie pracuje i żyje na koszt innej osoby.
Wikipedia
(1.2) Przestań się obijać, darmozjadzie, i bierz się wreszcie do roboty!
Wiktionary
(1.1) niebieski ptak, pasożyt, pieczeniarz, truteń, daw. łuszczybochenek
Wiktionary
życie na cudzy koszt, z cudzej pracy; pasożytnictwo, pieczeniarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. darmozjad
Wiktionary
[czytaj: darmsztad] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, w Hesji;
(1.2) geogr. miasto w USA, w stanie Indiana
(1.3) geogr. jednostka osadnicza w USA, w stanie Illinois
(1.4) geogr. adm. rejencja w Niemczech, w kraju związkowym Hesja
(1.5) astr. asteroida o numerze 241418 z głównego pasa planetoid
Wiktionary
Darmstadt – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Hesja, siedziba rejencji Darmstadt oraz powiatu Darmstadt-Dieburg, Liczy 153 166 mieszkańców (stan na 30 września 2015).
W mieście ma swoją siedzibę Niemiecki Instytut Spraw Polskich (Deutsches Polen-Institut).
Wikipedia
przym. darmsztadzki, darmstadzki, poddarmsztadzki
Wiktionary
→ Darmstadt; darmsztadzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Darmstadtem, dotyczący Darmstadtu
Wiktionary
rzecz. Darmstadt mrz.
Wiktionary
(1.1) darmsztadzki
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Ds
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ds i liczbie atomowej 110;
Wiktionary
Darmsztadt (Ds, łac. darmstadtium) – pierwiastek chemiczny, przypuszczalnie z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Po raz pierwszy darmsztadt uzyskano w Instytucie Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt 9 listopada 1994 roku w ilości zaledwie kilku atomów w wyniku fuzji izotopów ołowiu i niklu w akceleratorze ciężkich jonów.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma darmsztadt?
Wiktionary
IPA: ˈdarm̥ʃtat, AS: darm̦štat
Wiktionary
przym. darmsztadtowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Ds; stara nazwa ununnilium (Uun)
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący darmsztadtu
Wiktionary
rzecz. darmsztadt mrz.
Wiktionary
→ Darmstadt; darmstadzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Darmstadtem, dotyczący Darmstadtu
Wiktionary
rzecz. Darmstadt mrz.
Wiktionary
(1.1) darmstadzki
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) stpol. daremny; taki, który nie daje oczekiwanego efektu; bezskuteczny
(1.2) stpol. bez nagrody; taki, który nie wynagradza
Wiktionary
rzecz. darmowość ż.
przym. darmowy, daremny
przysł. darmo
Wiktionary
gęsty, zwarty splot traw wraz z ziemią; darnina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwarty splot trawy, czasem wraz z innymi roślinami, silnie związany z wierzchnią warstwą gleby; pocięta na płaty używana jest jako umocnienie skarp, nasypów, mogił;
(1.2) splot korzeni oraz pędów roślin (nie traw) tworzących ścisłą powierzchnię na ziemi lub wodzie
Wiktionary
Darń – rzadziej darnina; zwarta okrywa m.in. łąk i pastwisk, składająca się głównie z trawy i roślin motylkowatych lub też z samej trawy i tworząca trawnik. Poprzez gęsty system korzeni roślin silnie wiąże się z wierzchnią warstwą gleby. Darń pocięta na płaty służy do zabezpieczania przed erozją skarp, grobli, nasypów i stromych zboczy (tzw. darniowanie).
Darnią określa się również gęsty splot roślin na powierzchni wody.
Wikipedia
(1.1) Oprócz tego szczątka budowli sczerniałego na horodyszczu nie było nic: ani drzewa, ani kamienia, pokrywała je darń, skąpe zioła i stare kretowiny.
Wiktionary
IPA: darʲɲ, AS: darʹń
Wiktionary
rzecz. darniówka ż.
czas. drzeć ndk.
przym. darniowy
Wiktionary
(1.1) darnina
Wiktionary
kozioł sarny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gęsty, zwarty splot traw wraz z ziemią; darń
SJP.pl
Darnina - częściej darń; płat wierzchniej warstwy gleby, przerośniętej i związanej korzeniami roślinności trawiastej, roślin motylkowych, ziół i innych drobnych roślin.
Wikipedia
zdrobnienie od: darnina
SJP.pl
pokrywać darnią - płatami gleby przerośniętej trawą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|darniować.
Wiktionary
Darń – rzadziej darnina; zwarta okrywa m.in. łąk i pastwisk, składająca się głównie z trawy i roślin motylkowatych lub też z samej trawy i tworząca trawnik. Poprzez gęsty system korzeni roślin silnie wiąże się z wierzchnią warstwą gleby. Darń pocięta na płaty służy do zabezpieczania przed erozją skarp, grobli, nasypów i stromych zboczy (tzw. darniowanie).
Darnią określa się również gęsty splot roślin na powierzchni wody.
Wikipedia
czas. darniować
Wiktionary
murawka darniowiec - gatunek mrówki
SJP.pl
1. gryzoń z rodziny nornikowatych, podgryzający korzenie warzyw;
2. motyka do wyrywania darni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. niewielki eurazjatycki gryzoń z podrodziny karczowników
(1.2) leśn. motyka do wyrywania darni
Wiktionary
(1.1) Niewielkie darniówki nie zapadają w sen zimowy.
Wiktionary
rzecz. darń ż.
przym. darniowy
Wiktionary
1. taki, który dotyczy darni - zwartego kobierca traw wraz z warstwą gleby gęsto przerośniętej ich korzeniami;
2. rzadko: dotycząc darniny - odkrojonych płatów splotu traw z ziemią;
3. w botanice: rośliny darniowe - trwałe rośliny zielne (np. trawy, mchy, widłaki), tworzące niskie, zwarte kobierce;
4. w geologii: ruda darniowa - osadowa skała żelazista pochodzenia biochemicznego, składająca się głównie z limonitu, powstając na bagnach, jeziorach i torfowiskach; ruda łąkowa;
5. śmiałek darniowy - gatunek byliny z rodziny wiechlinowatych (traw), uprawiany jako roślina ozdobna ze względu na swój atrakcyjny gęstokępkowy pokrój
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z darnią
Wiktionary
rzecz. darń ż., darniówka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Darnków (dawniej czes. Drnkow, Drukow, Divinka, Dernka, niem. Trnckau, Dörnickau, Dörnikau, po 1945 również Tarnówka) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lewin Kłodzki, w dolinie Dańczówka. W obręb Darnkowa wliczony jest przysiółek Kociołek, obecnie wyludniony, dawniej stanowiący samodzielną wieś.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoba, która otrzymała podarunek
SJP.pl
automat do wpłacania datków przy użyciu płatności elektronicznych; datkomat; donacjomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Miała na imię Daromiła i uczyła nas matematyki w szkole średniej.
Wiktionary
(1.1) Miła
Wiktionary
1. dawać (dać) na własność; ofiarować (ofiarowywać), podarować;
2. rezygnować (zrezygnować) z odebrania, wzięcia czegoś;
3. przebaczać (przebaczyć), odpuszczać (odpuścić)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. darowywać)
(1.1) dać komuś coś na własność
(1.2) zrezygnować z wzięcia, odebrania, wyegzekwowania czegoś
(1.3) przebaczyć
Wiktionary
(1.3) Drobnomieszczaństwo rzymskie z okolic placu Hiszpańskiego nie mogło darować cudzoziemskiemu księciu porwania żony szewca.
Wiktionary
IPA: daˈrɔvat͡ɕ, AS: darovać
Wiktionary
czas. podarować dk., darzyć ndk., darowywać ndk.
przym. darowany
rzecz. podarek mrz., dar m., podarunek m., darczyńca m., darowanie n., darowywanie n., darowizna ż.
Wiktionary
(1.1) podarować, przeznaczyć
(1.2) odpuścić
(1.3) przebaczyć, wybaczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|darować.
Wiktionary
rzecz. darowywanie n., dar m., darczyńca m.
czas. darować dk./ndk., darowywać ndk.
Wiktionary
1. to, co zostało podarowane; dar;
2. umowa, na mocy której właściciel oddaje coś drugiej stronie dobrowolnie i bezpłatnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś podarowanego bez zobowiązań
(1.2) praw. prawne przekazanie czegoś dobrowolnie i bezpłatnie
Wiktionary
Umowa darowizny – rodzaj umowy nazwanej prawa cywilnego, która ma na celu nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy.
W prawie polskim przepisy dotyczące darowizny są zawarte w księdze trzeciej (tytuł XXXIII) Kodeksu cywilnego. W przypadku darowizny między osobami fizycznymi stopień pokrewieństwa wpływa na wysokość opodatkowania darowizny.
Wikipedia
(1.1) Darowizna od sponsora zza oceanu trafiła do nas w maju.
(1.2) Odprawiający mszę ojciec Dobromił miał obarczyć winą rodziców, a jako pokutę dla nich nakazał, by wpłacili darowiznę na rzecz osób poszkodowanych w wypadkach samochodowych.
Wiktionary
rzecz. dar mrz.
czas. darować ndk.
Wiktionary
(1.1) dar, donacja, podarunek
Wiktionary
darownik przedziwny - gatunek pająka z rodziny darownikowatych
SJP.pl
Pisaura – rodzaj eurazjatyckich pająków z rodziny darownikowatych (Pisauridae).
Wikipedia
o cechach darownikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Darownikowate (Pisauridae) – rodzina średniej wielkości i dużych, kosmopolitycznych pająków blisko spokrewnionych z pogońcowatymi (Lycosidae), z którymi wykazują wiele podobieństw w zachowaniu. Przedstawicieli tych rodzin odróżnia ułożenie oczu.
Wikipedia
o cechach darownikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. darować)
(1.1) niedokonany od|darować.
Wiktionary
(1.1) Jezu, który litujesz się nad nami i darowujesz nam cały dług…
Wiktionary
IPA: ˌdarɔˈvɨvat͡ɕ, AS: darovyvać
Wiktionary
czas. podarować dk., darzyć ndk., darować dk.
przym. darowany
rzecz. dar m., podarunek m., darczyńca m., darowanie n., darowywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|darowywać.
Wiktionary
czas. darowanie n., dar m., darczyńca m.
czas. darowywać ndk., darować dk.
rzecz. darowanie n., dar mrz., darczyńca mos.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Hayes Darren, australijski piosenkarz
SJP.pl
doktryna filozoficzna, która uznaje autorytet świętych ksiąg hinduizmu
SJP.pl
Darśana (dewanagari दर्शन, trl. darśana, hindi darśan) – sanskryckie słowo znaczące dokładnie spojrzenie i pogląd, które służy do nazywania czynności obcowania z guru lub bóstwem. To sytuacja przebywania w bezpośredniej obecności świętej osoby lub bóstwa, gdy u wiernego zachodzi otwarcie skutkujące doświadczaniem pozytywnego wpływu, jaki wywiera na hindusa sama obecność świętej postaci. Akt widzenia (lub spotkania) z istotą o sakralnej mocy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. śrpol. śmiały, odważny, mężny, dzielny
(1.2) śrpol. żwawy, rześki, pełen życia, szybki, prędki
Wiktionary
IPA: ˈdarsʲci, AS: darsʹḱi
Wiktionary
jedna z metod leczenia prądami wielkiej częstotliwości; arsonwalizacja
SJP.pl
Darsonwalizacja, arsonwalizacja (fr. darsonvalisation)- w medycynie – jedna z metod przy leczeniu chorób za pomocą prądów o wielkiej częstotliwości. Nazwana tak została na cześć francuskiego lekarza Jacques'a Arsène'a d'Arsonvala, wynalazcy tej metody.
Metoda ta jest wykorzystywana w przypadku masażu ciała. Obecnie jest ona wypierana przez inną dziedzinę – diatermię.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Darszyce (niem. Buchwald; dawn. pol. Darzin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Płoty.
W 1874 roku Buchwald był kolonią na ziemie Pinnow A i C. Z kolonią Curtshagen Buchwald liczył 23 budynków mieszkalnych.
Wikipedia
1. gra polegająca na rzucaniu lotkami do tarczy; lotki, rzutki, strzałki;
2. potocznie: lotka używana do gry w darta; rzutka, strzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gra polegająca na rzucaniu lotkami do tarczy;
(1.2) lotka do darta (1.1)
Wiktionary
Dart (ang. Darts) – sport, w którym celem jest trafianie niewielkimi lotkami w tarczę zawieszoną na ścianie. Przez lata korzystano z różnych tarcz i różnych zasad. Dziś określenie „dart” kojarzone jest głównie ze standaryzowaną grą, mającą specyficzną tarczę i ustalone zasady.
Wikipedia
IPA: dart, AS: dart
Wiktionary
przym. dartowy
Wiktionary
(1.1) lotki, rzutki
(1.2) lotka, strzałka, rzutka
Wiktionary
sztuczna przynęta używana przez wędkarzy
SJP.pl
kobieta grająca w darta, rzucająca lotkami do tarczy
SJP.pl
[czytaj: datmo] rasa kuców pochodząca z Anglii
SJP.pl
Wikipedia
→ dart
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dartem, dotyczący darta
Wiktionary
rzecz. dart m.
Wiktionary
1. dawać (dać) na własność; ofiarować (ofiarowywać), podarować;
2. rezygnować (zrezygnować) z odebrania, wzięcia czegoś;
3. przebaczać (przebaczyć), odpuszczać (odpuścić)
SJP.pl
1. japoński odpowiednik terminu występującego w buddyzmie i hinduizmie: dharma;
2. japońska lalka traktowana jako talizman przynoszący szczęście, o ciężkiej podstawie, ustawiająca się zawsze w pozycji pionowej
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: prezent, upominek
SJP.pl
[czytaj: darłin albo darwin] miasto w Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Australii, stolica Terytorium Północnego
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński, nazwa własna
(2.1) angielskie nazwisko
Wiktionary
Darwin (wym. [ˈdɑrwɨn]) – miasto w Australii, leżące w środkowej części północnego wybrzeża Australii, stolica Terytorium Północnego. Położone jest nad cieśniną Clarence (Morze Timor, Ocean Indyjski). Miasto zamieszkane jest przez 147 231 osób. W mieście działa polski konsulat honorowy. Jego współrzędne geograficzne to 12° 25′ S 130° 48′ E. Miasto leży w strefie tropikalnego klimatu sawann (klasyfikacja Köppena – Aw).
Wikipedia
rzecz. darwinizm m., darwinista m., darwinistka ż.
Wiktionary
zwolennik poglądów Darwina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik darwinizmu
Wiktionary
IPA: ˌdarvʲĩˈɲista, AS: darvʹĩńista
Wiktionary
rzecz. darwinizm m., neodarwinizm m., darwinius m.
:: fż. darwinistka ż.
przym. darwinowski, Darwinowski, darwinistyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: darwinista
Wiktionary
IPA: ˌdarvʲĩˈɲistka, AS: darvʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. darwinizm m., Darwin m.
:: fm. darwinista m.
przym. Darwinowski, darwinowski, darwinistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z darwinizmem, teoriami Karola Darwina
Wiktionary
(1.1) Konwencjonalne i atypowe toczą ze sobą prawdziwą darwinistyczną walkę.
Wiktionary
rzecz. darwinizm mrz., darwinista mos., darwinistka ż.
Wiktionary
(1.1) darwinowski
Wiktionary
1. teoria ewolucji stworzona przez Darwina, tłumacząca powstawanie gatunków doborem naturalnym, walką o byt oraz dostosowywaniem się do środowiska;
2. nauka o ogólnych prawach historycznego rozwoju organizmów, wywodząca się z tej teorii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nauk. biol. stworzona przez Darwina teoria ewolucji, która wyjaśnia powstawanie gatunków doborem naturalnym i walką o byt;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ideą przewodnią darwinizmu jest koncepcja doboru naturalnego, nazywana walką o byt.
Wiktionary
rzecz. darwinista mos., darwinistka ż., Darwin n./m./ż.
przym. darwinistyczny, darwinowski
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
dotyczący Darwina, odnoszący się do Darwina
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. próżnować
Wiktionary
rzecz. darybok mos.
czas. darybokować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. leń
Wiktionary
czas. darybaczyć ndk., darybokować ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. próżnować
Wiktionary
rzecz. darybok mos.
czas. darybaczyć ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. na próżno, daremnie
Wiktionary
rzecz. darymnina ż.
przym. darymny
przysł. po darymnicy
Wiktionary
(1.1) po darmu, po darymnicy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzecz niepotrzebna
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niepotrzebna praca
Wiktionary
przym. darymny
przysł. darymnie, po darymnicy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bezsensowny
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osłabiony, chory
Wiktionary
rzecz. darymnina ż.
przysł. darymnie, po darymnicy
Wiktionary
okrzyk, zawołanie myśliwych i leśników przy powitaniu lub przy winszowaniu sobie powodzenia
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) łow. pozdrowienie myśliwskie
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|darzyć.
Wiktionary
IPA: daˈʒɛ̃ɲɛ, AS: dažẽńe
Wiktionary
czas. darzyć
Wiktionary
przestarzałe: obdarowywać; obecnie w różnych zwrotach, np.:
a) darzyć kogoś zaufaniem - mieć do kogoś zaufanie;
b) darzyć kogoś uczuciem - kochać, lubić kogoś;
c) darzyć kogoś szacunkiem - mieć do kogoś szacunek
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) czuć do kogoś coś, mieć w stosunku do kogoś jakieś uczucie lub przekonanie
(1.2) przest. obdarowywać kogoś czymś
Wiktionary
(1.1) Darzę ją wielkim szacunkiem.
(1.1) Darzy go umiarkowanym zaufaniem.
Wiktionary
IPA: ˈdaʒɨt͡ɕ, AS: dažyć
Wiktionary
czas. nadarzyć, przydarzyć, darować, darowywać
rzecz. darzenie n., dar
Wiktionary
drzewo o mlecznym soku, rosnące w Ameryce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Darłówko
SJP.pl
mieszkaniec Darłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Darłowa
Wiktionary
rzecz. Darłowo n., Darłówko n.
:: fż. darłowianka ż.
przym. darłowski
Wiktionary
mieszkanka Darłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Darłowa
Wiktionary
rzecz. Darłowo n., Darłówko n.
:: fm. darłowianin mos.
przym. darłowski
Wiktionary
dzielnica miasta Darłowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. turystyczna dzielnica miasta Darłowa;
Wiktionary
Darłówko (niem. Rügenwaldermünde) – nadmorska część miasta Darłowa i osiedle (jednostka pomocnicza gminy) u ujścia rzeki Wieprzy do Bałtyku, na Wybrzeżu Słowińskim. Darłówko pełni w sezonie letnim funkcję turystyczno-wypoczynkową.
Wikipedia
rzecz. darłowianin mos., darłowianka ż., Darłowo n.
przym. darłowski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Darłowo (niem. Rügenwalde) – miasto nadmorskie w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba gminy wiejskiej Darłowo, największe miasto powiatu sławieńskiego. Położone nad Morzem Bałtyckim, w dolinie rzek Wieprzy i Grabowej, na Pobrzeżu Koszalińskim, na Pomorzu Zachodnim.
31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 12 643 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: darˈwɔvɔ, AS: daru̯ovo
Wiktionary
rzecz. darłowianin mos., darłowianka ż., Darłówko n.
przym. darłowski
Wiktionary
przymiotnik od: Darłowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Darłowem, dotyczący Darłowa, pochodzący z Darłowa, znajdujący się w Darłowie
Wiktionary
rzecz. darłowianin mos., darłowianka ż., Darłowo n., Darłówko n.
Wiktionary
niezadowolenie powiązane z fochami, kaprysami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. zachowanie wyrażające niezadowolenie, wzgardę, mniej lub więcej szczery gniew
Wiktionary
(1.1) Nie pomogły płacze, dąsy, żale, trzeba było się pakować i jechać w obce strony.
(1.1) Wzgardliwy dąs na pięknej twarzy chłopca działał mu na nerwy.
Wiktionary
rzecz. dąsanie n., dąsik mrz., dąsalski mos., dąsalska ż.
czas. dąsać się
Wiktionary
(1.1) grymas, grymaszenie, kaprys, foch, fuma
Wiktionary
dąsać się - okazywać niezadowolenie poprzez niekulturalne zachowanie; grymasić, kaprysić, stroić fochy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kobieta, która często się dąsa, jest niezadowolona
SJP.pl
żartobliwie o mężczyźnie, chłopcu często dąsającym się, strojącym fochy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dąsać.
Wiktionary
rzecz. dąs m.
czas. dąsać, dąsać się
Wiktionary
termin z filozofii niemieckiej oznaczający egzystencję człowieka albo człowieka jako istotę próbującą zrozumieć swoją egzystencję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) filoz. osoba pragnąca zrozumieć sens egzystencji
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) filoz. egzystencja ludzka
Wiktionary
Dasein (niem. dasein – dosł. tu-bycie) – w filozofii niemieckiej rzeczywiste, realne istnienie dowolnego bytu.
W filozofii Heideggera: fenomen w znaczeniu zwykłym tzn. sposób ujawniania się rzeczy (byt). Obok dasein, Heidegger mówi o fenomenie w sensie ścisłym tzn. o byciu (sein – zasadzie istnienia przedmiotu). Powołaniem człowieka jest rozumienie swojego bycia; w ten sposób transcenduje (wykracza poza) swój byt.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dasein. (byt, egzystencja)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dasein (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. dasein
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dasein. (byt, egzystencja)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dasein (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. dasein
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: DAszi] japoński bulion z ryby i wodorostów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. koncentrat bulionu rybnego wykorzystywany w kuchni japońskiej;
Wiktionary
Dashi (jap. だし, 出し) — bulion rybny wykorzystywany w kuchni japońskiej do przygotowywania zup.
Sporządza się go z wiórków suszonej i wędzonej ryby bonito, zwanych katsuobushi oraz wodorostów kombu. Dashi wykorzystuje się m.in. do przygotowywania zupy miso-shiru.
Obecnie w japońskich sklepach bulion dashi można kupić w postaci esencji, pasty, kostek, bądź proszku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|jap|出汁.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dashi
* francuski: (1.1) dashi m.
* japoński: (1.1) 出汁
źródła.
== dashi (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-dashi.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. dashi
odmiana.
(1.1) lp. dashi; lm. dashis
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|jap|出汁.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dashi
* francuski: (1.1) dashi m.
* japoński: (1.1) 出汁
źródła.
== dashi (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-dashi.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. dashi
odmiana.
(1.1) lp. dashi; lm. dashis
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: dąs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dąs
Wiktionary
(1.1) To nie dąs, lecz tylko mały dąsik.
Wiktionary
rzecz. dąs m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. dziąsło
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃w̃snɔ, AS: dõũ̯sno
Wiktionary
rodzaj dużego dinozaura z rodziny tyranozaurów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: daSĘ] nazwisko, m.in. Joe Dassin, amerykański piosenkarz i kompozytor
SJP.pl
epika wierszem i prozą nawiązująca do dawnych legend, podań, baśni oraz klasycznej, heroicznej poezji irańskiej; destan
SJP.pl
Wikipedia
zachowanie wyrażające niezadowolenie; kaprysy, grymasy, fochy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego Ukrainy;
Wiktionary
Daszawa (ukr. Дашава) – osiedle typu miejskiego w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego Ukrainy.
Wikipedia
przym. daszawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. niewielki dach
2. usztywniona, przednia część czapki, chroniąca czoło i oczy
3. znak graficzny: ^ (używany w ortografii niektórych języków); cyrkumfleks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dach
(1.2) mały dach
(1.3) wystająca nad twarz część nakrycia głowy, np. czapki, hełmu, kasku
(1.4) typogr. akcent przeciągły, cyrkumfleks;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Generał był Polakiem i ostentacyjnie zawsze mówił po polsku, nawet w urzędach. Znać było w jego wymowie pewne zacięcie i akcent rosyjski, ale ów akcent pasował jakoś do jego wyniosłej figury, do grubej kurty szczególnego kroju, okrągłej czapki z czerwonym lampasem i niebywałej wielkości daszkiem, do sukiennych kamaszów i siwych podkręconych wąsów.
Wiktionary
IPA: ˈdaʃɛk, AS: dašek
Wiktionary
rzecz. dachówczarnia ż., zadaszenie n., dach m., dachówka ż., dachowiec mzw.
przym. dachowy, daszkowaty
czas. zadaszyć
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Daszkiewicz (forma żeńska: Daszkiewicz/Daszkiewiczowa; liczba mnoga: Daszkiewiczowie) – polskie nazwisko.
Wikipedia
w budownictwie: budować dwuspadowy daszek na górnej części słupa telekomunikacyjnych linii napowietrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|daszkować.
Wiktionary
czas. daszkować
Wiktionary
przypominający wyglądem mały dach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający daszek (dach)
(1.2) daw. gram. o literze opatrzony daszkiem, reprezentujący długą samogłoskę
Wiktionary
rzecz. dach mrz., daszek mrz., dachówczarnia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z daszkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Daszoguzem, dotyczący Daszoguzu
Wiktionary
rzecz. Daszoguz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Turkmenistanie przy granicy z Uzbekistanem;
Wiktionary
Daszoguz (turkm. Daşoguz, dawniej Taszauz) – miasto w północnym Turkmenistanie, przy granicy z Uzbekistanem, siedziba wilajetu daszoguskiego. Położone jest na Nizinie Turańskiej, na obszarze tzw. Oazy Chorezmijskiej na wysokości 88 m n.p.m. Znajduje się w odległości około 460 km na północ od stolicy kraju – Aszchabadu. W 2022 roku liczyło ok. 201,1 tys. mieszkańców. Daszoguz jest trzecim pod względem liczby ludności miastem kraju. Położone przy kanale Şabat.
Wikipedia
przym. daszoguski
Wiktionary
potocznie: przykrywać dachem; zadaszać
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Daszyna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Daszyna.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Daszyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Daszyna
SJP.pl
oznaczenie czegoś w czasie
SJP.pl
skrót od:
1. datowany;
2. datiwus, dativus
SJP.pl
oznaczenie czegoś w czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umowne oznaczenie dnia, miesiąca i roku, kalendarzowy termin jakiegoś zdarzenia;
(1.2) przest. czas, epoka, era, okres
Wiktionary
Data – umowne oznaczenie dnia, miesiąca i roku, służy do zapisu kolejnych dni (dób) w kalendarzu, a przez to m.in. do oznaczania ważnych wydarzeń historycznych.
W języku polskim poszczególne składniki daty podaje się w kolejności od najmniej do najbardziej znaczącego (od najwyższego do najniższego rzędu), tj. najpierw dzień miesiąca, następnie miesiąc i jako ostatni – rok. Rok lub miesiąc i rok można pominąć, jeśli wynikają z kontekstu lub nie są istotne. Dni (w miesiącu) i lata numeruje się liczbami; miesiące można również numerować (w piśmie) lub posługiwać się ich nazwami (w mowie i piśmie). Nazwa miesiąca w dacie występuje zawsze w dopełniaczu (np. 29 maja, nie: 29 maj), podobnie jak liczebnik numerujący rok. W zapisie słownym roku człony określające tysiące i setki nie odmieniają się (np. w dwa tysiące drugim, nie: w dwutysięcznym drugim, ale: w dwutysięcznym, jeśli chodzi o rok 2000). Po numerze roku następuje zwykle słowo roku; w piśmie, jeśli rok zapisany jest cyframi, można zastosować skrót r. lub w ogóle je pominąć. Do zapisu cyfrowego liczebników porządkowych oznaczających dzień i rok używa się wyłącznie cyfr arabskich; miesiące można numerować cyframi arabskimi lub rzymskimi. Numer miesiąca niższy niż 10, wyrażony cyframi arabskimi należy zapisać jako dwucyfrowy (z zerem na początku); można w ten sposób zapisać również numer dnia. Nie stawia się kropek ani żadnych innych znaków przestankowych, z wyjątkiem przypadku gdy wszystkie składniki daty wyrażone są za pomocą cyfr arabskich – wówczas rozdziela się je kropką bez spacji. Zapis mieszany cyfrowo-literowy z końcówką fleksyjną doklejoną do cyfr (np. 29-ty maja) jest niepoprawny ortograficznie. Nie zaleca się skracania oznaczenia roku do dwóch cyfr (dziesiątek i jedności). Należy unikać łamania wierszy na datach.
Wikipedia
(1.1) W formularzu brakuje daty urodzenia.
(1.2) Był to typowy człowiek daty renesansu.
Wiktionary
IPA: ˈdata, AS: data
Wiktionary
rzecz. datowanie n., datacja ż., datownik m.
czas. datować ndk.
przym. datowalny
Wiktionary
(1.2) doba (doby / w dobie)
Wiktionary
określenie czasu jakiegoś wydarzenia; datowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ustalenie daty, przypisanie daty zdarzeniu
Wiktionary
Datowanie – proces przypisywania zdarzeniom czasu (daty) z przeszłości, w którym mogło się ono wydarzyć. Znane jest wiele metod datowania, opierają się na różnych zmianach zachodzących z upływem czasu, bądź charakterystycznych dla danego czasu.
Metody datowania dzieli się na datowanie bezwzględne, określające czas wystąpienia zdarzenia, oraz datowanie względne spośród dwóch zdarzeń określa, które było wcześniej, a które później.
Wikipedia
rzecz. data ż., datowanie n.
czas. datować ndk.
Wiktionary
(1.1) datowanie
Wiktionary
komunikat sieciowy przesyłany stosownie do protokołu bezpołączeniowego; komunikat bezpołączeniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. inform. samodzielna, niezależna jednostka danych, przesyłana przez sieć komputerową i nietworząca w danej warstwie OSI strumienia z innymi jednostkami
Wiktionary
Datagram – podstawowa jednostka przekazu powiązana z siecią komutacyjną pakietów. Datagramy zwykle są zbudowane z sekcji nagłówka i ładunku.
Datagramy dostarczają możliwość bezpołączeniowej komunikacji w sieci komutacyjnej pakietów. Dostarczenie, czas dostarczenia i kolejność datagramów nie musi być gwarantowana przez sieć.
Wikipedia
(1.1) W warstwie internetowej wszystkie jednostki danych protokołu IP są niezależne, są więc datagramami. Mogą one jednak w warstwie transportowej łączyć się w strumień TCP, wówczas w tej warstwie OSI nazywane są już pakietami, albo (np. w protokole UDP) nadal stanowić niezależne od siebie datagramy.
Wiktionary
osoba uzależniona od zdobywania nowych danych i informacji, głównie z internetu; infoholik
SJP.pl
uzależnienie od zdobywania nowych danych i informacji, głównie z internetu; infoholizm, cyberholizm, internetoholizm, netoholizm, siecioholizm
SJP.pl
ideologia, według której przepływ informacji jest najwyższą wartością
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. ofiara na cele społeczne, filantropijne
2. jałmużna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewna kwota przeznaczana na cele publiczne lub dobroczynne
(1.2) drobna kwota za wyświadczoną przysługę
Wiktionary
(1.1) Na krakowskim rynku stoi skarbonka na datki na rewaloryzację zabytków miasta.
Wiktionary
(1.1) jałmużna, ofiara, składka
Wiktionary
datyw, datiwus, celownik; w językoznawstwie:
1. trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
Celownik (łac. dativus) – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków). Opisuje głównie dawanie, bądź (w języku polskim) zbliżanie się.
Wikipedia
datyw, dativus, celownik; w językoznawstwie:
1. trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
automat do wpłacania datków przy użyciu płatności elektronicznych; daromat; donacjomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie elektroniczne do przyjmowania datków na cele sakralne lub charytatywne
Wiktionary
dawać datek
SJP.pl
minerał, hydroksykrzemian wapnia i boru
SJP.pl
Datolit – minerał należący do gromady krzemianów boru. Jest zasadowym krzemianem wapnia i boru. Nazwa pochodzi od greckich słów dateomai oznaczającego dzielenie się oraz lithos, czyli kamień.
Wikipedia
1. opatrywać datą;
2. określać datę jakiegoś faktu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) określać wiek obiektu
(1.2) opatrywać datą
Wiktionary
(1.1) Te cenne znaleziska datuje się na wczesny brąz.
(1.2) Pismo datowane jest na 1974 r.
(1.2) Zachował się protokół z 8 i 9 stycznia 1941 r. (błędnie datowany w maszynopisie na rok 1940).
Wiktionary
rzecz. data ż., datacja ż., datownik m., datowanie n.
przym. datowalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dający się wydatować
Wiktionary
rzecz. datować ndk., datowalność ż., data ż.
czas. datować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|datować.
Wiktionary
Datowanie – proces przypisywania zdarzeniom czasu (daty) z przeszłości, w którym mogło się ono wydarzyć. Znane jest wiele metod datowania, opierają się na różnych zmianach zachodzących z upływem czasu, bądź charakterystycznych dla danego czasu.
Metody datowania dzieli się na datowanie bezwzględne, określające czas wystąpienia zdarzenia, oraz datowanie względne spośród dwóch zdarzeń określa, które było wcześniej, a które później.
Wikipedia
rzecz. data ż., datacja ż., datownik m.
czas. datować ndk.
Wiktionary
(1.1) datacja
Wiktionary
przyrząd do oznaczania daty na różnego rodzaju dokumentach lub biletach
SJP.pl
Datownik – rodzaj stempla skonstruowanego w ten sposób, aby możliwe było w nim takie ustawienie czcionek, aby odcisk tego stempla pokazywał datę. Datownik to także, oprócz samego stempla, jego odcisk na papierze.
Wikipedia
samochód marki Datsun
SJP.pl
Datsun – japoński producent samochodów należący do koncernu Nissan Motor Co. Ltd.
Oryginalna produkcja rozpoczęła się w roku 1931. W latach 1958–1986 pojazdy eksportowane przez Nissana nosiły nazwę Datsun. W marcu 1986 roku Nissan wycofał nazwę Datsun z obiegu, aby ponownie ją wprowadzić w 2013 r. jako nazwę dla samochodów niskobudżetowych, przeznaczonych dla rynków rozwijających się.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitind. trójgłowy bóg z mitologii indyjskiej;
Wiktionary
Wikipedia
silnie trująca roślina jednoroczna z rodziny psiankowatych, stosowana w lecznictwie; bieluń dziędzierzawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. bieluń (rodzaj)
(1.2) bot. pot. roślina z rodzaju datura (1.1)
(1.3) pot. brugmansja (niewłaściwie)
Wiktionary
Bieluń (Datura L.) – rodzaj z rodziny psiankowatych. Obejmuje około 10–13 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Południowej i południowej części Ameryki Północnej, przy czym Datura ferox prawdopodobnie jest rodzima dla obszaru Chin. Nazwa datura pochodzi z języka hindi – dhatūrā (‘bieluń dziędzierzawa’). W naturze rosną na ogół w miejscach suchych i skalistych, na półpustyniach, ale szeroko rozprzestrzenione na świecie zasiedlają różne siedliska, w tym towarzyszące osiedlom ludzkim siedliska ruderalne i ogrody, w których rosną jako chwasty. W wielu miejscach są gatunkami inwazyjnymi (np. na wyspach Galapagos i w Afryce Południowej). W Polsce zadomowionym antropofitem jest bieluń dziędzierzawa (D. stramonium).
Wikipedia
IPA: daˈtura, AS: datura
Wiktionary
(1.1) bieluń
(1.2) bieluń
(1.3) brugmansja
Wiktionary
datiwus, dativus, celownik; w językoznawstwie:
1. trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
Datyw – imię męskie pochodzenia łacińskiego, które oznacza „prezent, upominek, dar”. W Polsce imię nie jest używane. Pospolity rzeczownik datyw oznacza przypadek gramatyczny, celownik.
W styczniu 2025 i w styczniu 2024 w rejestrze PESEL,wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, nie było osób o imieniu Datyw ani Dativus.
W innym języku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. tradycyjny arabski statek żaglowy lub łódź z ożaglowaniem łacińskim
Wiktionary
Dau (dāwa) – tradycyjny arabski statek żaglowy, z jednym lub kilkoma żaglami. Pierwotnie używany był u wybrzeży Półwyspu Arabskiego, Indii i wschodniej Afryki. Duże dau mogą mieć około trzydziestu osób załogi, na mniejszych liczy ona zazwyczaj 12 osób.
Wikipedia
(1.1) Kolejnymi dau można podróżować od Morza Czerwonego po Kanał Mozambicki.
Wiktionary
IPA: daw, AS: dau̯
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|arab|داو.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dhow
* arabski: (1.1) داو
* francuski: (1.1) boutre m.
* hebrajski: (1.1) דאו
* niemiecki: (1.1) Dau
* rosyjski: (1.1) доу, дхоу
* turecki: (1.1) dhov
źródła.
== dau (język walijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) dwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|arab|داو.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dhow
* arabski: (1.1) داو
* francuski: (1.1) boutre m.
* hebrajski: (1.1) דאו
* niemiecki: (1.1) Dau
* rosyjski: (1.1) доу, дхоу
* turecki: (1.1) dhov
źródła.
== dau (język walijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) dwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: doDE] nazwisko, m.in. Alphonse Daudet (1840-1897), francuski pisarz
SJP.pl
[czytaj: dałha] stolica Kataru; Ad-Dauha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Kataru;
Wiktionary
Doha albo Ad-Dauha (arab. الدوحة Ad-Dawḥa) – stolica i największe miasto Kataru położone na wschodnim wybrzeżu półwyspu Katar, w Zatoce Perskiej.
Miasto zostało zniszczone w 1867 w czasie wojny z Bahrajnem. W 1916 Brytyjczycy ustanowili je siedzibą swojego protektoratu. Gdy Katar uzyskał niepodległość, miasto zostało jego stolicą. W 1973 roku założono uniwersytet.
Wikipedia
(1.1) Longin pracuje teraz w Dauże.
(1.1) Po powrocie z Dauhy mówił wspaniale po arabsku.
Wiktionary
rzecz. dauhańczyk m., dauhanka ż.
przym. dauhański
Wiktionary
(1.1) Ad-Dauha, Doha; hist. Al-Bida
Wiktionary
[czytaj: dałhańczyk] mieszkaniec Dauhy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ad-Dauhy
Wiktionary
IPA: dawˈxãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dau̯χãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Dauha ż., Ad-Dauha, dauhanka
przym. dauhański
Wiktionary
[czytaj: dałhanka] mieszkanka Dauhy (stolicy Kataru)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ad-Dauhy
Wiktionary
IPA: dawˈxãnka, AS: dau̯χãnka
Wiktionary
rzecz. Dauha ż., Ad-Dauha, dauhańczyk
przym. dauhański
Wiktionary
→ Dauha (stolica Kataru)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Ad-Dauhy, stolicy Kataru
Wiktionary
(1.1) Prezydent nie ratyfikował poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto.
Wiktionary
IPA: dawˈxãj̃sʲci, AS: dau̯χãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. dauhańczyk m., dauhanka ż., Ad-Dauha ż., Dauha ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: doMIE] nazwisko, m.in. Honoré Daumier (1808-1879), francuski malarz
SJP.pl
[czytaj: doMĄ] francuski reprezentacyjny pojazd czterokołowy
SJP.pl
kraina historyczna na Syberii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna Rosji na wschodniej Syberii, południowa część Zabajkala;
Wiktionary
Dauria (ros. Даурия, Даурская земля) — kraina historyczna Rosji na Syberii Wschodniej, południowa część Zabajkala.
Jej tereny obecnie wchodzą w skład Buriacji i Kraju Zabajkalskiego.
Do XVII wieku Rosjanie określali ten obszar jako Zachodnie Przyamurze (ros. Западная часть Приамурья), obecna nazwa pochodzi od Daurów (Dagurów), którzy w tamtym okresie zamieszkiwali nad górnym Amurem oraz w dolinach Szyłki i Zei. W carskiej Rosji administracyjnie Dauria była obwodem ze stolicą w Nerczyńsku, następnie w Czycie. W latach 1920–1922 wchodziła w skład Republiki Dalekiego Wschodu.
Wikipedia
przym. dauryjski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Daurią (krainą na Zabajkalu w Azji)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język daurski;
Wiktionary
(2.1) dagurski
Wiktionary
1. → Dauria (kraina historyczna na Syberii);
2. suseł dauryjski - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Daurią, dotyczący Daurii
Wiktionary
rzecz. Dauria ż.
Wiktionary
[czytaj: dejf] obce imię męskie
SJP.pl
Belgia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: dejwit]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku David:
Miejscowości o nazwie David
Wikipedia
Davies to najbardziej typowe walijskie nazwisko, pochodzące od imienia patrona tego kraju, a poza nim zapisywane jako Davis.
Znane osoby należące do tej rodziny:
Wikipedia
1. nazwisko amerykańskie, m.in. Miles Davis [czytaj: majls dejwis] - amer. trębacz jazzowy (1926-1991);
2. Puchar Davisa - turniej tenisowy, w którym systemem pucharowym rywalizują ze sobą reprezentacje państw (mecz m-państw. to 4 single i 1 debel)
SJP.pl
Davis to wariant walijskiego nazwiska Davies używany poza Walią, a zwłaszcza w USA.
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: dejwiskapowy] związany z Pucharem Davisa - największymi na świecie rozgrywkami tenisowymi drużyn męskich
SJP.pl
miasto w Szwajcarii
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: dawny, dawniej (czytany jako cały, odmienny wyraz); d.
SJP.pl
skrót
(1.1) = dawny, dawniej
Wiktionary
IPA: ˈdavnɨ|ˈdavʲɲɛ̇j, AS: davny|davʹńėi ̯
Wiktionary
(1.1) d.
Wiktionary
1. przekazywać coś, obdarzać czymś;
2. użyczyć, zapewnić;
3. powierzać coś (funkcję, stanowisko);
4. kierować, wysyłać;
5. przekazywać do wykonania;
6. występować z czymś, wystawiać na scenie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dać)
(1.1) zob. dać.
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dać)
(2.1) zob. dać.
czasownik zwrotny niedokonany dawać się (dk. dać się)
(3.1) zob. dać się.
Wiktionary
(1.1) Mieliśmy krowę, która dawała dużo mleka.
Wiktionary
IPA: ˈdavat͡ɕ, AS: davać
Wiktionary
rzecz. dawca m., dawczyni ż., dawka ż., danie n., dawanie n., podanie n., wydawka ż., podawanie n., rozdanie n.
czas. dać, podać, podawać, dawkować
przysł. zdawkowo
Wiktionary
(1.1) wręczać, darowywać, użyczać, przekazywać, obdarowywać; gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|dować.
(1.1) pozwalać, zezwalać, umożliwiać
(2.1) puszczać się
Wiktionary
1. przekazywać coś, obdarzać czymś;
2. użyczyć, zapewnić;
3. powierzać coś (funkcję, stanowisko);
4. kierować, wysyłać;
5. przekazywać do wykonania;
6. występować z czymś, wystawiać na scenie
SJP.pl
paproć o delikatnych, pierzastych liściach
SJP.pl
Dawalia (Davallia Sm.) – rodzaj roślin należący do rodziny dawaliowatych (Davalliaceae). W różnych ujęciach systematycznych był jednym z dwóch do pięciu rodzajów wyróżnianych w tej rodzinie, obejmującym około 30–40 gatunków. W 2016 roku zaproponowano włączenie do tego rodzaju wszystkich 61 gatunków wyróżnianych w rodzinie dawaliowatych. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej Starego Świata – od Afryki z Madagaskarem, poprzez rejon Himalajów i Azji Południowo-Wschodniej, po Koreę i Japonię na północy oraz Australię i Nową Zelandię na południu, na wschodzie po wyspy na Oceanie Spokojnym, włącznie z Tahiti. Izolowany geograficznie jest gatunek bazalny w obrębie rodzaju, stanowiący relikt mioceński na Wyspach Kanaryjskich, Półwyspie Iberyjskim, Maroku i Maderze – dawalia kanaryjska D. canariensis.
Wikipedia
o cechach dawaliowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach dawaliowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dawać.
Wiktionary
(1.1) Dawanie łapówek jest tak samo złe jak ich branie.
Wiktionary
IPA: daˈvãɲɛ, AS: davãńe
Wiktionary
rzecz. danie n., dawca m., dawczyni ż., dawstwo n., rozdanie n.
czas. dawać ndk., dać dk.
Wiktionary
osoba, która daje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który daje
(1.2) med. osoba, od której pochodzi przeszczepiany organ
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ksiądz podziękował wszystkim dawcom datków na sierociniec.
(1.2) Po wielu perypetiach udało się znaleźć dawcę szpiku.
Wiktionary
IPA: ˈdaft͡sa, AS: dafca
Wiktionary
czas. dawać ndk., dać dk.
:: fż. dawczyni ż.
rzecz. danie n., dawanie n., rozdanie n., dawka ż.
przysł. zdawkowo
Wiktionary
(1.1) ims. dający
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta dająca coś, użyczająca czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: dawca
Wiktionary
IPA: dafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: dafčỹńi
Wiktionary
zob. dawca.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. gnieść
Wiktionary
IPA: ˈdavʲit͡ɕ, AS: davʹić
Wiktionary
rzecz. udawca
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Dawida
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dawid kupił sobie nowy samochód.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.
Wiktionary
IPA: ˈdavʲit, AS: davʹit
Wiktionary
rzecz. Dawidowa ż., Dawidówna ż., Dawidostwo lm m.
:: fż. Dawida ż.
:: zdrobn. Dawidek mos.
przym. Dawidowy, Dawidkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dawidek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Dawid
Wiktionary
Dawida – żeński odpowiednik imienia Dawid.
Dawida imieniny obchodzi: 15 lipca i 29 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Dawida i przyjechałam z Grodna.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Dawid mos.
:: zdrobn. Dawidka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Dawid (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Dawid
forma rzeczownika.
(2.1) D., lm. od: Dawidka
Wiktionary
(1.1) Zaszczepiliśmy Dawidka na odrę.
Wiktionary
IPA: daˈvʲidɛk, AS: davʹidek
Wiktionary
rzecz. Dawid mos., Dawida ż., Dawidka ż.
przym. Dawidowy, Dawidkowy
Wiktionary
dawidia chińska - drzewo ozdobne pochodzące z Chin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Davidia|Baill.|ref=tak., monotypowy rodzaj drzewa z rodziny błotniowatych, z rzędu dereniowców;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju dawidia (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wzdłuż parkanu posadzono dawidie i robinie.
Wiktionary
(1.2) dawidia chińska; pot. drzewo chusteczkowe
Wiktionary
zdrobnienie od: Dawid (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Dawida
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Dawidek
Wiktionary
(1.1) Podwieźliśmy Dawidkę do szkoły.
Wiktionary
rzecz. Dawidek mos., Dawid mos., Dawida ż.
przym. Dawidowy, Dawidkowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dawidka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Dawidka
Wiktionary
(1.1) Przynieś, proszę, Dawidkowe rękawiczki.
Wiktionary
rzecz. Dawid mos., Dawidek mos., Dawidka ż.
Wiktionary
Dawid z małżonką; Dawidowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dawidowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Dawid z małżonką; Dawidostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Dawidowski:
Wikipedia
taki jak u Dawida, charakterystyczny dla Dawida
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Dawida
Wiktionary
rzecz. Dawid m., Dawidek m., Dawidka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. żuraw spuszczający szalupy na wodę
Wiktionary
IPA: ˈdavʲis, AS: davʹis
Wiktionary
pewna porcja czegoś; doza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chem. pewna ilość substancji chemicznej lub promieniowania przekazywana do organizmu;
Wiktionary
Dawka – ilość substancji chemicznej lub promieniowania podana, pobrana lub wchłonięta do organizmu określoną drogą, warunkująca brak lub wystąpienie określonych efektów biologicznych, wyrażonych odsetkiem organizmów odpowiadających na tę dawkę.
Zwykle dawka jest wyrażona w jednostkach wagowych na masę lub powierzchnię ciała, niekiedy dodatkowo na dobę.
Wikipedia
(1.1) Lekarstwo należy podawać dwa razy dziennie w małych dawkach.
(1.1) Taka dawka promieniowania okaże się śmiertelna.
Wiktionary
IPA: ˈdafka, AS: dafka
Wiktionary
rzecz. dawkowanie n., przedawkowanie n., dawca m., dawczyni ż., wydawka ż.
czas. dawkować ndk., dawać ndk., przedawkować dk.
przym. zdawkowy, dawkowy
przysł. zdawkowo
temsłow. -dawkowy
Wiktionary
(1.1) doza
Wiktionary
[czytaj: dołkins] nazwisko
SJP.pl
urządzenie służące do pomiaru i obliczania dawek promieniowania jonizującego oraz pomiaru aktywności promieniotwórczej preparatów; dozymetr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. zob. dozymetr.
Wiktionary
(1.1) dozymetr, rentgenometr
Wiktionary
dozować;
1. odmierzać i podawać coś w określonych ilościach;
2. stopniować nasilenie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) odmierzać i podawać w dawkach
(1.2) stopniowo zwiększać nasilenie czegoś
Wiktionary
(1.1) Specjalnie przeszkolony personel będzie uczył chorych, jak prawidłowo dokonywać pomiarów ciśnienia oraz dawkować leki w miarę potrzeb organizmu.
Wiktionary
IPA: dafˈkɔvat͡ɕ
Wiktionary
rzecz. dawka ż., dawkowanie n., przedawkowanie n., dawca m., dawczyni ż., wydawka ż.
czas. dawać ndk., przedawkować dk.
przym. zdawkowy, dawkowy
przysł. zdawkowo
temsłow. -dawkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odmierzanie i podawanie dawek czegoś, zwłaszcza leku
(1.2) książk. przen. zwiększanie stopniowo nasilenia czegoś
Wiktionary
rzecz. dawka ż., dawkownik m.
czas. dawkować
przysł. zdawkowo
Wiktionary
(1.1) dozowanie
Wiktionary
urządzenie odmierzające dawkę czegoś
SJP.pl
Dozownik, dyspenser, dawkownik, dozator – urządzenie wydzielające w zadanych porcjach (dozach) materiał lub czynnik. Porcja może być odmierzana objętościowo, wagowo lub czasem trwania. Dozownik ułatwia wykonywanie codziennych czynności i pozwala oszczędnie gospodarować materiałami lub czynnikami.
Wikipedia
skrót od: dawniej
SJP.pl
1. stopień wyższy od przysłówka: dawno;
2. poprzednio, przedtem
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) poprzednio, przedtem
Wiktionary
(1.1) Jak dawniej w całym tym pokoju unosiła się trwoga śmierci i nieszczęścia, tak teraz często radość rozświecała go jak słońce. (Henryk Sienkiewicz Rodzina Połanieckich)
Wiktionary
IPA: ˈdavʲɲɛ̇j, AS: davʹńėi ̯
Wiktionary
rzecz. dawność ż.
przym. dawny
przysł. dawno
Wiktionary
(1.1) w przeszłości, przedtem, niegdyś; przest. drzewiej; książk. onegdaj, ongi, ongiś; gw-pl|Śląsk Cieszyński|downij.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dawny
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) w odległych czasach
(1.2) od dłuższego czasu
Wiktionary
(1.1) Dinozaury żyły dawno temu.
(1.1) Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma rzekami…
(1.2) On już dawno u nas pracuje.
Wiktionary
IPA: ˈdavnɔ, AS: davno
Wiktionary
rzecz. dawność ż.
przym. dawny
przysł. dawniej
Wiktionary
związany z dawnym chrześcijaństwem, dotyczący dawnego chrześcijaństwa
SJP.pl
1. pochodzenie z dawnych czasów; starość;
2. książkowo: odległa przeszłość, staroświeckość, starożytność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co było w odległym czasie
Wiktionary
Dawność – zbiorcza nazwa dla instytucji prawa cywilnego polegających na utracie, osłabieniu bądź nabyciu prawa wskutek
Na dawność w aktualnym polskim prawie składają się:
Wikipedia
potocznie: przysłówek "dawno" połączony z końcówką czasownikową "-śmy" (np. "Dawnośmy się nie widzieli.")
SJP.pl
1. odległy w czasie, sięgający dalekiej przeszłości
2. trwający długo, od dawna; stary, zastarzały
3. taki, jak poprzednio, dotychczasowy, poprzedni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający miejsce dłuższy czas temu; pochodzący z odległych lat; sięgający dalekiej przeszłości
(1.2) taki jak poprzednio; poprzedni
Wiktionary
(1.2) Dzisiejsza ulica Piłsudskiego to dawna ulica Lenina; nazwę zmieniono wkrótce po upadku komunizmu.
(1.2) Po odebraniu dyplomu uznania od prezesa, wróciłem na swoje dawne miejsce w kącie sali.
Wiktionary
IPA: ˈdavnɨ, AS: davny
Wiktionary
rzecz. dawność ż.
przysł. dawno, dawniej
Wiktionary
(1.1) skrót daw., d.
(1.2) poprzedni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Rzeki w Australii:
Wyspy w Chile:
Miejscowości w Kanadzie:
Wikipedia
dawstwo krwi - oddawanie krwi w celach leczniczych; krwiodawstwo
SJP.pl
[czytaj: dejtn] miasto w USA
SJP.pl
Dayton – miasto w środkowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w stanie Ohio. Siedziba hrabstwa Montgomery i szóste co do wielkości miasto stanu. Według danych z 2022 roku liczy 135,9 tys. mieszkańców, oraz 812,6 tys. w obszarze metropolitalnym, który współtworzy razem z miastem Kettering.
Wikipedia
1. iść, zmierzać w określonym kierunku; podążać, kierować się, udawać się;
2. zmierzać do określonego celu, pragnąć coś osiągnąć; usiłować
SJP.pl
1. iść, zmierzać w określonym kierunku; podążać, kierować się, udawać się;
2. zmierzać do określonego celu, pragnąć coś osiągnąć; usiłować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. chęć realizacji jakiegoś zamiaru, pragnienia
(1.2) książk. odczasownikowy od|dążyć.
Wiktionary
(1.1) U podstaw jego dążeń leży szczęście i bezpieczeństwo syna.
(1.2) Twoje uparte dążenie do zdobycia stanowiska jest przez niektórych źle postrzegane.
Wiktionary
IPA: dɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: dõũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. dążyć, podążać
rzecz. dążność
Wiktionary
(1.1) dążność, zabiegi
Wiktionary
1. zmierzanie do osiągnięcia określonego celu, chęć wykonania czegoś; pragnienie, dążenie, ambicja;
2. proces zmierzający ku jakimś zmianom; tendencja, skłonność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pragnienie dokonania czegoś; dążenie, aspiracja
(1.2) skłonność, tendencja
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃w̃ʒnɔɕt͡ɕ, AS: dõũ̯žność
Wiktionary
rzecz. dążenie n.
czas. dążyć ndk.
Wiktionary
1. iść, zmierzać w określonym kierunku; podążać, kierować się, udawać się;
2. zmierzać do określonego celu, pragnąć coś osiągnąć; usiłować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) działać w kierunku realizacji danego celu
(1.2) rzad. zmierzać w danym kierunku, iść, kierować się
Wiktionary
(1.1) W swoich publikacjach dążę do odnalezienia odpowiedzi na pytania nurtujące moich czytelników.
(1.1) Dążył do modernizacji kraju.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: dõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. dążność ż., dążenie n.
czas. podążać ndk.
Wiktionary
przyrząd do mierzenia gęstości gazów
SJP.pl
służący do pomiaru gęstości gazu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trwała ondulacja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-be] dobry, dobrze (ocena szkolna); db. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
skrót
(1.1) = eduk. dobry (ocena)
Wiktionary
IPA: ˈdɔbrɨ, AS: dobry
Wiktionary
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-be] dobry, dobrze (ocena szkolna); db (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
troszczyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadbać)
(1.1) troszczyć się o coś lub kogoś; zajmować się czymś z dużą uwagą lub poświęceniem
(1.2) interesować się czymś, przywiązywać wagę do czegoś
Wiktionary
(1.1) Marysia bardzo dba o swoje kwiaty.
(1.2) Nie dbam o to, co myślisz o moim postępowaniu.
Wiktionary
IPA: dbat͡ɕ, AS: dbać
Wiktionary
rzecz. niedbalstwo n., dbanie n., dbałość ż.
czas. zadbać dk.
przym. dbały, zadbany
Wiktionary
(1.1) troszczyć się, szanować, opiekować się
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dbały; bardziej dbały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dbać.
Wiktionary
(1.1) Dentyści rekomendują stosowanie nici dentystycznej do dbania o higienę jamy ustnej.
Wiktionary
IPA: ˈdbãɲɛ, AS: dbãńe
Wiktionary
czas. dbać
przym. dbały
rzecz. niedbalstwo n.
Wiktionary
[czytaj: dibejs] w informatyce: pierwszy powszechny system baz danych; dBase
SJP.pl
1. troska o kogoś lub o coś; troskliwość, pieczołowitość, staranność;
2. traktowanie czegoś w sposób bardzo poważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dbałe
Wiktionary
(1.1) Na szczególne uznanie zasługuje dbałość autorek o to, by teksty podręcznikowe odpowiadały zainteresowaniom studentów.
Wiktionary
czas. dbać
przym. dbały
przysł. dbale
Wiktionary
taki, który dba, troszczy się; troskliwy, pieczołowity
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dba o coś lub kogoś
(1.2) wynikający z czyjejś dbałości o kogoś lub o coś
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lm., nmos., przesz. od: dbać
Wiktionary
(1.1) On jest bardzo dbałym ojcem.
(1.2) W tej firmie jest mało dbała opieka nad nowicjuszami.
(2.1) Matka i córka dbały o swój wygląd.
Wiktionary
IPA: ˈdbawɨ, AS: dbau̯y
Wiktionary
rzecz. dbałość ż., dbanie n.
czas. dbać ndk.
przysł. dbale
Wiktionary
(1.1-2) pieczołowity, staranny, troskliwy
Wiktionary
skrót od: Dolnośląski Bank Gospodarczy
SJP.pl
[czytaj: de be TE] skrót od: Deutsche Bank Polska
SJP.pl
[czytaj: di s-i] skrót od angielskiego: direct current, prąd stały
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: dowódca (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); d-ca, dow.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. córka
Wiktionary
(1.1) Jimię żony Abramowy było Saraj, a Nachorowy żony jimię było Melcha, dca Aaronowa oćca Malche.
Wiktionary
dg; decygram
SJP.pl
dl; decylitr
SJP.pl
dm; decymetr
SJP.pl
skrót od: dalszy ciąg nastąpi
SJP.pl
skrót
(1.1) = dalszy ciąg nastąpi
Wiktionary
(1.1) Słuchano go z najwyższem uszanowaniem, jak gdyby on tu był prawdziwym panem. DCN.
Wiktionary
(1.1) cdn.
Wiktionary
[czytaj: de-DE-a]
1. zaburzenia psychiczne dotykające osoby dorosłe, których co najmniej jeden rodzic był alkoholikiem; syndrom DDA;
2. osoba z takimi zaburzeniami
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = psych. dorosłe dziecko alkoholika
(1.2) = psych. Dorosłe Dzieci Alkoholików;
Wiktionary
(1.1) Jestem DDA i uczęszczam na terapię.
(1.2) W naszym mieście działa grupa wsparcia DDA.
Wiktionary
IPA: dɛ‿dɛ‿ˈa, AS: de‿de‿a
Wiktionary
[czytaj: de-DE-de]
1. zaburzenia psychiczne dotykające osoby dorosłe, których rodzice byli poważnie uzależnieni lub chorzy psychicznie; syndrom DDD;
2. osoba z takimi zaburzeniami
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = psych. dorosłe dziecko z rodziny dysfunkcyjnej
(1.2) = dezynfekcja, dezynsekcja, deratyzacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. rozproszona odmowa usługi, forma ataku na system komputerowy lub usługę sieciową w celu uniemożliwienia działania poprzez zajęcie wszystkich wolnych zasobów i przeciążenie serwerów;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) DDoS
źródła.
== DDoS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = inform. distributed denial of service → rozproszona odmowa usługi, DDoS
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. skrót od: Deutsche Demokratische Republik (Niemiecka Republika Demokratyczna), byłe państwo w Europie Środkowej;
2. skrót od: Dance Dance Revolution, muzyczna gra komputerowa firmy Konami;
3. skrót od: Double Data Rate, typ pamięci komputerowej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. geogr. polit. niem. Deutsche Demokratische Republik → NRD, Niemiecka Republika Demokratyczna
(1.2) = inform. rodzaj układów pamięci operacyjnej o podwójnej prędkości przesyłu
(1.3) = transp. droga dla rowerów
Wiktionary
(1.1) Mój tata w latach osiemdziesiątych pracował w DDR-ze.
(1.2) W pececie spaliły mi się oba DDR-y i zasilacz.
(1.3) Jezdnia nie jest dla rowerzysty gdy ma DDR.
Wiktionary
przym. dedeerowski, DDR-owski
Wiktionary
(1.1) NRD
Wiktionary
[czytaj: de-DE-er-er]
1. zaburzenia psychiczne dotykające osoby dorosłe, które w dzieciństwie doświadczyły rozwodu rodziców; syndrom DDRR;
2. osoba z takimi zaburzeniami
SJP.pl
[czytaj: de-de-TE] owadobójczy środek ochrony roślin, obecnie w wielu krajach wycofany z użycia ze względu na wysoką toksyczność; azotoks, azotox
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dichlorodifenylotrichloroetan
Wiktionary
(1.1) Według norm światowych WHO woda w ogóle nie może zawierać DDT, natomiast polskie normy dopuszczają 0,03 mg/dm³.
Wiktionary
Delivered Duty Unpaid - dostarczone, cło nie opłacone
SJP.pl
1. nazwa litery D;
2. eufemistycznie: dupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery d / D
(1.2) eufem. dupa
Wiktionary
Belgia:
Holandia:
Wikipedia
IPA: dɛ, AS: de
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie odwracania czynności wcześniej wykonanej
(1.2) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; odwraca znaczenie wyrazu pierwotnego
Wiktionary
IPA: ˌdɛ, AS: de
Wiktionary
[czytaj: dedlajn] ostateczny termin na realizację czegoś; dead line
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) nieprzekraczalny, ostateczny termin zrobienia czegoś
Wiktionary
Deadline – angielski termin oznaczający cezurę bądź granicę czasową, przed jaką dana czynność ma zostać wykonana. W teorii zarządzania projektami określenie to pojawia się najczęściej w kontekście kamieni milowych projektu.
Wikipedia
(1.1) Jedni planowaćanują rzucić nałóg, inni zacząć się odchudzać, ktoś chce mniej czasu w pracy spędzać na plotkach, a inny odsyłać teksty do redaktora wydania najpóźniej w dzień deadline’u.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) imię nadane osobie, która okazała się być transpłciowa lub niebinarna, po jej narodzinach, a którego ta osoba przestała używać
Wiktionary
Deadnaming – użycie imienia nadanego przy urodzeniu lub innego poprzedniego imienia (które jest „martwe” – ang. dead) osoby transpłciowej lub niebinarnej bez jej zgody. Deadnaming może być przypadkowy; jednak może być użyty do celowego odrzucenia lub zaprzeczenia tożsamości płciowej danej osoby.
Wikipedia
(1.1) Nie piszemy o Caitlyn Jenner w formie męskiej i używając jej deadname'u, czyli imienia, którego używała przed tranzycją, nie piszemy o siostrach Wachowskich per „bracia” i nie piszemy o Annie Grodzkiej, używając jej dawnych danych. O Margot piszmy zgodnie z jej identyfikacją.
Wiktionary
rzecz. deadnaming m., deadname'owanie n.
Wiktionary
(1.1) nekronim
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. społ. pozbawione szacunku odrzucenie czyjejś transpłciowej lub niebinarnej tożsamości płciowej przez celowe stosowanie imienia lub nazwiska, którego ktoś sobie nie życzy
Wiktionary
rzecz. deadname m. lub n., deadnaming m.
Wiktionary
(1.1) deadnaming
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. społ. pozbawione szacunku odrzucenie czyjejś transpłciowej lub niebinarnej tożsamości płciowej przez celowe stosowanie imienia lub nazwiska, którego ktoś sobie nie życzy
Wiktionary
Deadnaming – użycie imienia nadanego przy urodzeniu lub innego poprzedniego imienia (które jest „martwe” – ang. dead) osoby transpłciowej lub niebinarnej bez jej zgody. Deadnaming może być przypadkowy; jednak może być użyty do celowego odrzucenia lub zaprzeczenia tożsamości płciowej danej osoby.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) deadname'owanie
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) misgendering, nazywanie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. deadname m. lub n., deadname'owanie n.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|deadname|-ing.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) deadnaming
źródła.
== deadnaming (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. społ. deadnaming
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|deadname.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. deadname m. lub n., deadname'owanie n.
Wiktionary
(1.1) deadname'owanie
Wiktionary
[czytaj: defizm] dyskryminowanie słyszących przez osoby z niepełnosprawnością słuchu
SJP.pl
usuwanie tajnych agentów z urzędów, wojska itp.; dezagenturyzacja
SJP.pl
pozbawiać aktualności, czynić nieaktualnym; dezaktualizować
SJP.pl
dezaktywizacja, dezaktywacja;
1. oczyszczanie z elementów radioaktywnych;
2. pozbawienie czegoś aktywności
SJP.pl
dezaktywować;
1. czynić nieaktywnym, wyłączać;
2. usuwać skażenie promieniotwórcze
SJP.pl
[czytaj: dil] potocznie: ubity interes, zawarta umowa; dil
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: diler] diler;
1. osoba lub firma pośrednicząca w sprzedaży towarów, zwłaszcza drogich;
2. osoba zajmująca się rozprowadzaniem narkotyków
SJP.pl
Diler – anglicyzm, spolszczona wersja angielskiego słowa dealer, oznaczającego osobę pośredniczącą w transakcjach kupna i sprzedaży.
Wikipedia
[czytaj: dilerka] dealerka;
1. kobieta pośrednicząca w sprzedaży towarów, zwłaszcza drogich;
2. kobieta zajmująca się rozprowadzaniem narkotyków;
3. potocznie: zajęcie, praca dilera, dilerki; dilerstwo, dealerstwo
SJP.pl
[czytaj: dilerstwo] dilerstwo;
1. pośredniczenie w sprzedaży produktów określonej firmy, zwłaszcza drogich, np. samochodów;
2. rozprowadzanie narkotyków
SJP.pl
proces eliminacji grupy alkilowej z cząsteczki związku organicznego
SJP.pl
Dealkilowanie, dealkilacja – proces odwrotny do alkilowania, eliminacja grupy alkilowej z cząsteczki związku organicznego. Dealkilacji łatwo ulegają estry kwasów nieorganicznych, same działając w takich procesach jako czynniki alkilujące.
Wikipedia
[czytaj: dilować] potocznie: rozprowadzać narkotyki; dilować
SJP.pl
reakcja chemiczna polegająca na wyeliminowaniu z cząsteczki grupy aminowej; dezaminacja
SJP.pl
Deaminacja (dezaminacja) - reakcja chemiczna polegająca na eliminacji z cząsteczki związku chemicznego grupy aminowej (-NH2), najczęściej z wydzieleniem amoniaku.
W wielu przypadkach deaminacji towarzyszą reakcje następcze, prowadzące do zastąpienia grupy aminowej inną grupą organiczną. Bardzo częstą formą deaminacji jest przekształcenie grupy aminowej do ketonowej w cyklicznych związkach organicznych. Przykładem może być deaminacja cytozyny, w wyniku której powstaje uracyl.
Wikipedia
[czytaj: di:n]
1. nazwisko angielskie, m.in. James Dean (1931-1955) - amerykański aktor filmowy i teatralny;
2. obce imię męskie
SJP.pl
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
pozbawienie czucia oraz odruchów z mózgu
SJP.pl
w informatyce: odtworzenie kodu źródłowego z programu zapisanego w kodzie maszynowym; dezasemblacja
SJP.pl
Deasembler, dezasembler (czasem „disasembler” od ang. disassembler) – program komputerowy, który tłumaczy język maszynowy lub kod bajtowy na język asemblera (tj. do postaci mnemonicznej). Deasembler jest niskopoziomowym odpowiednikiem dekompilatora.
Wikipedia
w informatyce: program komputerowy tłumaczący język maszynowy na język asemblera; dezasembler
SJP.pl
Deasembler, dezasembler (czasem „disasembler” od ang. disassembler) – program komputerowy, który tłumaczy język maszynowy lub kod bajtowy na język asemblera (tj. do postaci mnemonicznej). Deasembler jest niskopoziomowym odpowiednikiem dekompilatora.
Wikipedia
drzewo z rodziny bukowatych występujące w kilku gatunkach; * forma dopełniacza l.poj. "dęba" możliwa tylko w wyrażeniach:
1. "stanąć dęba":
a) o włosach: najeżyć się (np. ze strachu);
b) o człowieku: stanąć na rękach lub na głowie; także: zbuntować się;
c) o koniu: stanąć na tylnych nogach;
2. potoczne: "dać dęba" - uciec
SJP.pl
Wikipedia
w fizyce: jednostka momentu dipolowego
SJP.pl
Debaj (D) – jednostka miary elektrycznego momentu dipolowego nienależąca do układu SI stosowana w fizyce atomowej i chemii do opisu momentów dipolowych cząsteczek.
1 D = 10−18 Fr·cm
1 D = 10−10 Fr·Å
1 D ≈ 3,33564×10−30 C·m
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Debalcewem, dotyczący Debalcewa
Wiktionary
(1.1) – Debalcewski kocioł zamknięty – ogłosił zastępca dowódcy „armii Donieckiej Republiki Ludowej” Eduard Basurin. Według niego okrążonych jest 5-6 tys. ukraińskich żołnierzy.
Wiktionary
rzecz. Debalcewo n., Debalcewe
Wiktionary
opuszczanie przez pasażerów statku lub wyładowywanie towarów ze statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mors. uwalnianie statku z ładunku – towaru, pasażerów
Wiktionary
rzecz. debarkowanie n., debarkader m.
czas. debarkować ndk.
Wiktionary
dawniej: budynek pływający na barce lub pontonie zamocowanym do brzegu, przeznaczony na wyładunek towarów ze statku
SJP.pl
wysiadać lub wyładowywać towary ze środków komunikacji wodnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|debarkować.
Wiktionary
rzecz. debarkacja ż., debarkader m.
czas. debarkować ndk.
Wiktionary
dyskusja, rozprawianie, roztrząsanie problemów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. dyskusja, rozprawianie, roztrząsanie problemów
Wiktionary
Debata (franc. débat od débattre, roztrząsać, z łac. bat(t)uere, uderzać, rozbijać na kawałki) – rodzaj wymiany poglądów na określony, konkretny temat, mający sformalizowany charakter i ustrukturyzowaną formę, zakładający ponadto prezentację przeciwstawnych stanowisk i argumentów, służącą pokonaniu adwersarza i przekonaniu słuchaczy do swoich racji. Debata toczy się więc wokół określonej tezy i często kończy się wyłonieniem zwycięzcy w formie głosowania publiczności lub decyzji jurorów (celem jest wygrana).
Wikipedia
(1.1) W Sejmie wciąż trwa debata na temat prezydenckiego weta w sprawie ustawy oświatowej.
Wiktionary
IPA: dɛˈbata, AS: debata
Wiktionary
czas. debatować ndk.
rzecz. debatant mos., debatowanie n., debatantka ż.
przym. debatancki
Wiktionary
(1.1) dyskusja, dyskurs, dysputa, wymiana zdań
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z debatą
Wiktionary
czas. debatować ndk.
rzecz. debata ż., debatant mos., debatantka ż., debatowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) czynny uczestnik debaty
Wiktionary
czas. debatować ndk.
rzecz. debata ż., debatowanie n., debatantka ż.
przym. debatancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynna uczestniczka debaty
Wiktionary
czas. debatować ndk.
rzecz. debata ż., debatowanie n., debatant mos.
przym. debatancki
Wiktionary
dyskutować, rozprawiać, radzić nad czymś, dysputować
SJP.pl
czasownik
(1.1) prowadzić debatę
Wiktionary
(1.1) Rajcy debatować będą między innymi nad podwyżkami cen wody i biletów MZK.
(1.1) Podczas zmiany opatrunku cała trójka debatowała, co by tu zjeść.
Wiktionary
IPA: ˌdɛbaˈtɔvat͡ɕ, AS: debatovać
Wiktionary
rzecz. debata ż., debatant mos., debatantka ż., debatowanie n.
przym. debatancki
Wiktionary
(1.1) dyskutować; przest. dysputować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|debatować.
Wiktionary
czas. debatować ndk.
rzecz. debata ż., debatant mos., debatantka ż.
przym. debatancki
Wiktionary
(1.1) dyskutowanie; przest. dysputowanie
Wiktionary
będący przedmiotem debaty
SJP.pl
1. młody dąb; dąbczak;
2. kij dębowy
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. Dębe Wielkie - wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
penicylina o przedłużonym działaniu, stosowana w leczeniu i profilaktyce m.in. przewlekłych stanów zapalnych; penicylina benzatynowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. w tenisie ziemnym, stołowym i badmintonie:
a) gra dwóch zawodników jednej płci przeciwko dwóm rywalom tej samej płci; gra podwójna;
b) każdy z zespołów grających w meczu deblowym;
2. łódź dwuosobowa na cztery wiosła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. gra parami;
(1.2) karc. kontra w brydżu
(1.3) sport. żegl. typ dwuosobowej łodzi z czterema wiosłami
Wiktionary
Debel (z ang. doubles) – inna nazwa: gra podwójna. W grze deblowej zawodnicy tej samej płci rywalizują w dwuosobowych zespołach.
Sporty, w których zawodnicy rywalizują również w deblu: Tenis ziemny, tenis stołowy, teqball, badminton, speed-ball.Debel różni się od miksta.
Wikipedia
(1.1) W styczniu w Australii odpadł w pierwszej rundzie singla i w ćwierćfinale debla.
Wiktionary
IPA: ˈdɛbɛl, AS: debel
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) gra
(1.3) łódź
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|double.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) doubles
* czeski: (1.1) čtyřhra ż.
* fiński: (1.1) nelinpeli
* francuski: (1.1) double m.
* niemiecki: (1.1) Doppel n.
* węgierski: (1.1) páros
źródła.
== debel (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) gruby
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
podbój terytorium nieprzyjaciela w wyniku zwycięskiej wojny
SJP.pl
Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej.
Wikipedia
potocznie: najlepszy pod jakimś względem, doskonały; debeściarski
SJP.pl
potocznie, żartobliwie: ktoś, kto jest najlepszy w czymś; mistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. młodz. ktoś dobry w jakiejś dziedzinie, godny podziwu
Wiktionary
(1.1) Moje najserdeczniejsze gratulacje dla największego debeściaka od grafiki komputerowej.
Wiktionary
IPA: dɛˈbɛɕt͡ɕak, AS: debeśćak
Wiktionary
rzecz. debeściarstwo n.
:: fż. debeściara ż.
przym. debeściarski
przysł. debeściarsko
Wiktionary
(1.1) mistrz, mistrzu, gość, gościu, mistrzunio, fachura
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. młodz. kobieta, dziewczyna doskonała w jakiejś dziedzinie, godna podziwu
Wiktionary
(1.1) Sandra to debeściara: wytrzymała dwadzieścia minut w tym stojącym solarium!
Wiktionary
IPA: ˌdɛbɛɕˈt͡ɕara, AS: debeśćara
Wiktionary
rzecz. debeściarstwo n.
:: fm. debeściak m.
przym. debeściarski
przym. debeściarsko
przysł. debeściarsko
Wiktionary
(1.1) mistrzyni
Wiktionary
potocznie: najlepszy pod jakimś względem, doskonały; debeściacki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. taki, który jest „the best”
Wiktionary
rzecz. debeściak m., debeściara ż., debeściarstwo n.
przysł. debeściarsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób debeściarski, po debeściarsku
Wiktionary
(1.1) No załatwiłeś to debeściarsko, wszyscy są happy.
Wiktionary
rzecz. debeściak mos., debeściara ż., debeściarstwo n.
przym. debeściarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. to co jest debeściarskie
Wiktionary
rzecz. debeściak mos., debeściara ż.
przym. debeściarski
przysł. debeściarsko
Wiktionary
1. księgowy zapis po lewej stronie rachunków obejmujący aktywa, "winien";
2. potocznie: ujemny stan konta bankowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. ujemne saldo na koncie;
(1.2) księg. lewa strona bilansu (z aktywami lub kosztami);
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdɛbɛt, AS: debet
Wiktionary
przym. debetowy
Wiktionary
(1.2) winien
Wiktionary
obciążać czyjś rachunek, zapisywać w debet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|debetować.
Wiktionary
czas. debetować
Wiktionary
potocznie: karta debetowa
SJP.pl
cecha czegoś mającego możliwość doprowadzenia do ujemnego stanu konta w banku
SJP.pl
związany z debetem
SJP.pl
Debian (wym. ˈdɛbiən) – projekt wolnej dystrybucji systemu operacyjnego GNU/Linux oraz GNU/kFreeBSD realizowany przez ochotników na całym świecie. Wewnątrz Debiana istnieją również projekty, mające na celu stworzenie dystrybucji systemu GNU/Hurd, inne odmiany BSD, a nawet dystrybucji wolnego oprogramowania na platformę Windows.
Wikipedia
1. narośl na liściach dębu powstała w wyniku opanowania drzewa przez galasówki; galas; orzech galasowy;
2. owad, odmiana galasówki
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: pozyskiwać coś z mozołem;
2. środowiskowo:
a) zdejmować korę z dębu; korować;
b) wyprawiać skóry korą dębową; garbować;
3. dawniej:
a) powodować jeżenie się włosów;
b) gwarowo: uczyć się z trudem
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie podkarpackim;
Wiktionary
Dębica – miasto w województwie podkarpackim, siedziba powiatu dębickiego, położone nad rzeką Wisłoką, przy autostradzie A4 i drodze krajowej 94 w Rynnie Podkarpackiej, na północnym skraju Pogórza Strzyżowskiego. Przed 1945 r. Dębica należała do województwa krakowskiego, po zakończeniu II wojny światowej weszła w skład nowo utworzonego województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
IPA: dɛ̃mˈbʲit͡sa, AS: dẽmbʹica
Wiktionary
rzecz. dębiczanin m., dębiczanka ż., dąb mrz., dębik mrz.
przym. dębicki, dębowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dębica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dębicą, dotyczący Dębicy
Wiktionary
Dębicki (forma żeńska: Dębicka; liczba mnoga: Dębiccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 4742 osoby.
Wikipedia
IPA: dɛ̃mˈbʲit͡sʲci, AS: dẽmbʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dębica ż., dębiczanin m., dębiczanka ż., dąb m., dębik mrz.
przym. dębowy
Wiktionary
mieszkaniec Dębicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dębicy
Wiktionary
IPA: ˌdɛ̃mbʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: dẽmbʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Dębica ż.
:: fż. dębiczanka ż.
przym. dębicki
Wiktionary
mieszkanka Dębicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dębicy
Wiktionary
IPA: ˌdɛ̃mbʲiˈt͡ʃãnka, AS: dẽmbʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Dębica ż.
:: fm. dębiczanin m.
przym. dębicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. część Poznania;
(1.2) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od dwóch lat mieszkam na Dębcu.
Wiktionary
IPA: ˈdɛ̃mbʲjɛt͡s, AS: dẽmbʹi ̯ec
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dębienko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew. W pobliżu miejscowości znajduje się Wielkopolski Park Narodowy.
W latach 1939–1940 w okolicznych lasach niemieckie gestapo i SS dokonało egzekucji masowych 1 700 Polaków przetransportowanych z Poznania. Prochy ofiar mordów umieszczono w 7 mogiłach zbiorowych.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Wikipedia
roślina z rodziny różowatych (o liściach podobnych do liści dębu), hodowana w ogródkach skalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Dryas|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny różowatych (nazwa systematyczna|Rosaceae|Juss.|ref=tak.);
(1.2) bot. roślina z rodzaju dębik (1.1)
Wiktionary
Dębik (Dryas L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Należy do niego 11 gatunków, według niektórych ujęć – 15. Rośliny te występują w arktycznych i alpejskich rejonach półkuli północnej. Mają znaczny udział pod względem pokrycia i biomasy w zbiorowiskach roślinnych tundry. W florze Polski występuje tylko jeden gatunek – dębik ośmiopłatkowy.
Wikipedia
rzecz. dąb m., dąbrowa ż., dębina ż., dębczak m., dębniak m., Dębiński m., Dębica ż., dąbek m.
przym. dębowy, dębicki
Wiktionary
osoba o niskim ilorazie inteligencji; człowiek umysłowo upośledzony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. med. osoba upośledzona umysłowo w stopniu lekkim;
(1.2) pot. obraź. osoba mało inteligentna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) We współczesnej terminologii naukowej nie używa się określenia „debil” w stosunku do osoby niepełnosprawnej intelektualnie.
(1.2) Co za debil to pisał?!
Wiktionary
IPA: ˈdɛbʲil, AS: debʹil
Wiktionary
rzecz. debilizm m., debilność ż.
:: fż. debilka ż.
przym. debilny, debilowaty, debilski
Wiktionary
(1.2) kretyn, idiota, imbecyl
Wiktionary
określenie wykonawcze: słabo
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) M. W. lm. zob. debil.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== debile (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|dɛˈbɪəɫ.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) przest. słaby
odmiana.
(1.1) stopn|more debile|most debile.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɛˈbʲilɛ, AS: debʹile
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== debile (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|dɛˈbɪəɫ.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) przest. słaby
odmiana.
(1.1) stopn|more debile|most debile.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: czynić słabym; osłabiać
SJP.pl
ociężałość umysłowa
SJP.pl
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim (upośledzenie umysłowe lekkie, dawniej debilizm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – poziom intelektualny osób dorosłych charakterystyczny dla 12 roku życia. Ta forma deficytu intelektualnego stanowi najwięcej rozpoznań.
Wikipedia
1. kobieta cierpiąca na debilizm;
2. obraźliwe określenie kobiety, dziewczyny o niskim ilorazie inteligencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: debil
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zob. debil.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|debil.
źródła.
== debilka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. debilka
(1.2) przen. debilka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɛˈbʲilka, AS: debʹilka
Wiktionary
zob. debil.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zob. debil.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|debil.
źródła.
== debilka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. debilka
(1.2) przen. debilka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) hlupaňa
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: debilnie
SJP.pl
→ debilny; durność, idiotyczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest debilne; cecha tych, którzy są debilni
Wiktionary
rzecz. debil m., debilka ż., debilizm m.
przym. debilny
przysł. debilnie
Wiktionary
idiotowaty, debilowaty, idiotyczny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy debila, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny
SJP.pl
idiotowaty, idiotyczny, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy debila, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z debilem, dotyczący debila
Wiktionary
rzecz. debil m.
Wiktionary
1. las dębowy; dąbrowa;
2. drewno dębowe;
3. świeże gałęzie dębu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dębowy las
(1.2) drewn. dębowe drewno
(1.3) dębowe gałęzie
(1.4) bot. lud. dąb
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dąb m., dębik mrz., dąbrowa m.
przym. dębowy
Wiktionary
latalec dębiniak - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
mały lasek dębowy
SJP.pl
Wikipedia
→ Dębno; dębniański, dębieński
SJP.pl
Wikipedia
zgrubienie od: dąb
SJP.pl
1. pozwolenie na rozpowszechnianie zagranicznych czasopism na terenie innego państwa;
2. w geologii: natężenie wypływu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. zezwolenie na sprowadzanie lub rozpowszechnianie wydawnictw
Wiktionary
Debit – zezwolenie urzędu cenzury na rozpowszechnianie wydawnictwa. Także zezwolenie na sprowadzanie wydawnictw zagranicznych (tzw. debit pocztowy albo komunikacyjny).
Słowo pochodzi od francuskiego wyrazu débit, oznaczającego „sprzedaż”, „zbyt”, „miejsce sprzedaży”. To określenie wywodzi się z kolei z łacińskiego źródłosłowu debēre („być [komuś] winnym”), podobnie jak wyraz debet.
Wikipedia
IPA: ˈdɛbʲit, AS: debʹit
Wiktionary
przym. debitowy
Wiktionary
związany z debitem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sprowadzany lub rozprowadzany na podstawie debitu
Wiktionary
IPA: ˌdɛbʲiˈtɔvɨ, AS: debʹitovy
Wiktionary
rzecz. debit m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od debiut
Wiktionary
rzecz. debiut m., debiutant m., debiutantka ż., debiutowanie n.
przym. debiutancki, debiutowy
Wiktionary
1. pierwsze publiczne wystąpienie, rozpoczynające działalność artystyczną, literacką, karierę sportową itp.
2. w szachach: ruchy rozpoczynające partię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydarzenie, kiedy ktoś wykonuje po raz pierwszy publicznie jakąś czynność w jakiejś dziedzinie
(1.2) szach. początkowa faza partii szachów;
Wiktionary
Debiut (fr. début – pierwszy rzut) – pierwsze publiczne wystąpienie w jakiejś dziedzinie, zwykle oznaczające rozpoczęcie kariery zawodowej; w kulturze i sztuce pierwsze dzieło jakiejś osoby – debiutanta.
W literaturze debiut oznacza na przykład pierwszy wydany utwór danego autora lub zespołu autorskiego. W kulturze i sztuce jako debiut uznać można pierwsze dzieło (np. rzeźba, obraz, album muzyczny) autora lub zespołu autorskiego. W filmie i teatrze debiut, w określeniu do aktorów, oznacza pierwszy występ w jakimś przedstawieniu (np. w spektaklu), oznaczający rozpoczęcie kariery zawodowej, a w odniesieniu do reżyserów – pierwsze wyreżyserowane przez określoną osobę przedstawienie.
Wikipedia
(1.1) Ten piłkarz strzelił w swoim reprezentacyjnym debiucie dwie bramki.
(1.2) On gra w szachy jak amator, bo nie zna żadnych debiutów.
Wiktionary
IPA: ˈdɛbʲjut, AS: debʹi ̯ut
Wiktionary
rzecz. debiutant m., debiutantka ż., debiutowanie n., debiucik mrz.
przym. debiutancki, debiutowy
czas. debiutować
Wiktionary
(1.2) otwarcie
Wiktionary
odnoszący się do debiutanta lub debiutu, właściwy debiutantowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą debiutanta
Wiktionary
rzecz. debiucik mrz., debiut mrz., debiutant mos., debiutantka ż., debiutowanie n.
czas. debiutować
przym. debiutowy
Wiktionary
osoba występująca gdzieś pierwszy raz, zwłaszcza artysta lub sportowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten kto debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. debiut mrz., debiutowanie n., zadebiutowanie n., debiutanckość ż.
:: fż. debiutantka ż.
przym. debiutancki, debiutowy
czas. debiutować ndk., zadebiutować dk.
Wiktionary
(1.1) początkujący, nowicjusz, pot. zielony, żółtodziób; daw. nowak, fryc
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ta która debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji
Wiktionary
Debiutantka – polski film obyczajowy z 1981 roku.
Wikipedia
(1.1) Czy mówić o tremie, jakiej doznaje młoda i piękna debiutantka przy pierwszym występie?
Wiktionary
rzecz. debiut m.
:: fm. debiutant m.
czas. debiutować ndk.
przym. debiutancki, debiutowy
Wiktionary
występować (wystąpić) gdzieś po raz pierwszy, rozpoczynając działalność artystyczną, literacką, karierę sportową itp.
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadebiutować)
(1.1) zaczynać coś oficjalnie; występować pierwszy raz; rozpoczynać karierę
Wiktionary
(1.1) Klaudia przemyślała dokładnie, jak będzie debiutować jako muzyk na rynku włoskim.
Wiktionary
rzecz. debiut mrz., debiutanckość ż., debiutant mos., debiutantka ż., debiutowanie n., zadebiutowanie n.
czas. zadebiutować
przym. debiutancki, debiutowy
Wiktionary
(1.1) startować, zaczynać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) występowanie gdzieś po raz pierwszy, robienie czegoś po raz pierwszy
Wiktionary
rzecz. debiucik mrz., debiut m., debiutant m., debiutantka ż., debiutanckość ż.
czas. debiutować ndk., zadebiutować dk.
przym. debiutancki, debiutowy
Wiktionary
związany z debiutem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szach. związany z debiutem, otwarciem
Wiktionary
(1.1) Przygotowanie repertuaru debiutowego jest bardzo czasochłonnym zadaniem, trzeba znaleźć debiuty, które pasują do naszego stylu, przekopać się przez tony materiałów i partii.
Wiktionary
rzecz. debiut m., debiucik m., debiutant m., debiutantka ż., debiutowanie n.
czas. debiutować ndk.
przym. debiutancki
Wiktionary
ograniczenie przywilejów urzędników państwowych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
debel (częściej); w tenisie ziemnym, stołowym i badmintonie:
1. gra dwóch zawodników jednej płci przeciwko dwóm rywalom tej samej płci; gra podwójna;
2. każdy z zespołów grających w meczu deblowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. gra parami
Wiktionary
(1.1) W styczniu w Australii odpadł w pierwszej rundzie singla i w ćwierćfinale debla.
Wiktionary
rzecz. deblista mos., deblistka ż.
przym. deblowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. deblista mos., deblistka ż.
przym. deblowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|double.
uwagi.
(1.1) inna pisownia debel
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|debel.
źródła.
== debl (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) klin, kołek, sworzeń
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dęblin – miasto w województwie lubelskim, w powiecie ryckim.
Dęblin położony jest w historycznej Małopolsce, w południowo-zachodniej części ziemi stężyckiej, przy ujściu rzeki Wieprz do Wisły, w szerokiej dolinie rzecznej, która osiąga szerokość 15 km. Dolina ma budowę terasową. Najstarsza terasa położona jest 20 m nad zwierciadłem Wisły.
Wikipedia
IPA: ˈdɛ̃mblʲĩn, AS: dẽmblʹĩn
Wiktionary
rzecz. dęblinianin m., dęblinianka ż.
przym. dębliński
Wiktionary
mieszkaniec Dęblina
SJP.pl
mieszkanka Dęblina
SJP.pl
związany z Dęblinem
SJP.pl
zawodnik grający w grze podwójnej (w deblu)
SJP.pl
→ deblista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka występująca w parze z drugą osobą w deblu
Wiktionary
rzecz.
:: fm. deblista
Wiktionary
odblokowanie (zwłaszcza w brydżu, w celu uniknięcia wpustki)
SJP.pl
w drukarstwie: wstawiać właściwy znak graficzny (literę, cyfrę) w miejsce uprzednio zablokowane czcionką przypadkową, dowolną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|deblokować.
Wiktionary
czas. deblokować
Wiktionary
związany z deblem, dotyczący debla
SJP.pl
miód pitny wysokiej jakości
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dębna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dębna
Wiktionary
IPA: dɛ̃mbʲˈɲä̃ɲĩn, AS: dẽmbʹńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Dębno n.
:: fż. dębnianka ż.
przym. dębniański
Wiktionary
mieszkanka Dębna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dębna
Wiktionary
IPA: dɛ̃mbʲˈɲãnka, AS: dẽmbʹńãnka
Wiktionary
rzecz. Dębno
:: forma męska dębnianin
przym. dębniański
Wiktionary
→ Dębno; dębiński, dębieński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Dębna, związany z Dębnem, pochodzący z Dębna
Wiktionary
(1.1) Piękny wieniec dożynkowy z kłosów zbóż i kosze z plonami owoców i warzyw wykonały dębniańskie gospodynie.
Wiktionary
IPA: dɛ̃mbʲˈɲä̃j̃sʲci, AS: dẽmbʹńä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dębno n., dębnianin m., dębnianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dębnica Kaszubska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dębnikami, dotyczący Dębnik
Wiktionary
rzecz. Dębniki nmos.
Wiktionary
1. mieszkaniec Dębnicy;
2. mieszkaniec Dębnicy Kaszubskiej
SJP.pl
1. mieszkanka Dębnicy (wsi w Polsce);
2. mieszkanka Dębnicy Kaszubskiej (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. kora dębowa używana do garbowania skór;
2. dawniej: człowiek zajmujący się dębieniem (garbowaniem skór);
3. dąbrowa
SJP.pl
Wikipedia
1. kora dębowa używana do garbowania skór;
2. dawniej: człowiek zajmujący się dębieniem (garbowaniem skór);
3. dąbrowa
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. nazwa kilku jezior w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dębno (niem. do 1945 r. Neudamm, w czasach PRL używano również nazwy Dębno Lubuskie) – miasto w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Dębno. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego. Położone są nad rzeką Kosą i jeziorem Lipowo, na wysokości 40 m n.p.m. Powierzchnia miasta wynosi ponad 19 km², więc jest największym miastem powiatu i drugim (po Barlinku) najludniejszym miastem powiatu myśliborskiego.
Wikipedia
(1.1) W Dębnie wybudowano nowy szpital.
(1.1) Muszę wyjechać do Dębna.
Wiktionary
IPA: ˈdɛ̃mbnɔ, AS: dẽmbno
Wiktionary
przym. dębieński, dębniański
rzecz. dębnianin/dębnianka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
barczatka dębolistna - gatunek motyla z rodziny barczatkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak dąb
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. starotestamentowa prorokini z plemięemienia Naftalego;
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Debora (hebr. דְּבוֹרָה; żyła ok. 1200 p.n.e.) – postać ze Starego Testamentu, żona Lappidota, pochodząca z plemienia Naftalego.
Wikipedia
(1.1) Debora, niewiasta prorokini, żona Lapidotowa, sądziła Izraela na on czas. I mieszkała pod palmą Debora między Rama i między Betel na górze Efraim, i chodzili do niej synowie Izraelscy na sąd.
(1.2) Nazywam się Debora.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Debbora. < etym|gr|Δεββώρα. < etym|hebr|דבורה. → pszczoła
(1.2) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Deborah; (1.2) Debora, Deborah, Debra
* arabski: (1.1) دبوره ż.
* białoruski: (1.1) Дэвора ż.; (1.2) Дэбара ż.
* bułgarski: (1.1) Девора ż.
* czeski: (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
* esperanto: (1.2) Debora
* estoński: (1.1) Deboora
* fiński: (1.1) Debora
* francuski: (1.1) Débora ż.; (1.2) Déborah ż.
* grenlandzki: (1.2) Tippu
* hebrajski: (1.1) דבורה ż.
* hiszpański: (1.1) Débora ż.; (1.2) Débora ż.
* irlandzki: (1.1) Deabrá ż.
* kataloński: (1.1) Dèbora ż.
* łaciński: (1.1) Debbora ż.
* niderlandzki: (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
* niemiecki: (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
* norweski (bokmål): (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
* norweski (nynorsk): (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
* nowogrecki: (1.1) Δεββώρα ż.; (1.2) Δεββώρα ż.
* portugalski: (1.1) Débora ż.; (1.2) Débora ż.
* rosyjski: (1.1) Девора ż.; (1.2) Девора ż.
* serbski: (1.1) Дебора ż.
* starogrecki: (1.1) Δεββώρα ż.
* szwedzki: (1.1) Debora
* turecki: (1.1) Debora
* ukraiński: (1.1) Девора ż.
* włoski: (1.1) Debora ż.; (1.2) Debora ż.
źródła.
== Debora (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈdɛbəɹə.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Debora
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: debora] angielskie imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Debory lub z nią związany
SJP.pl
kozioróg dębosz - owad, największy z europejskich przedstawicieli rodziny kózkowatych, występujący w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: prowadzić życie lekkie, awanturnicze, hulaszcze; hulać, lumpować, knajpować, bumblować || bumlować || bomblować
SJP.pl
1. ogłodek dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych;
2. podryj dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny podryjowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dębowiec (kilkanaście wsi w Polsce)
SJP.pl
1. wódka nalana na pączki dębowe;
2. prządka dębówka, barczatka dębówka - górski motyl nocny, szkodnik dębów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wódka która powstaje przez zalanie spirytusem dębowych pączków
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dębowa Kłoda
SJP.pl
przymiotnik od: Dębowa Łąka; dębołęcki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. pochodzący z dębu;
2. wykonany z drewna dębowego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z dębu
(1.2) wykonany z drewna lub innej części dębu
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do dębu, będący częścią dębu
Wiktionary
(1.2) Zwierciadło było wyższe niż normalny człowiek, utwierdzone w murze mocną dębową ramą.
Wiktionary
IPA: dɛ̃mˈbɔvɨ, AS: dẽmbovy
Wiktionary
rzecz. dębik mrz., dąb m., dąbek m., dębina ż., dębczak m., dębniak m., Dębica ż.
przym. dębicki, dąbski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. diabeł
Wiktionary
czas. debłować ndk.
Wiktionary
(1.1) dioboł
Wiktionary
przymiotnik od: Dębowa Łąka; dębowołącki
SJP.pl
sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debrza, debrze
SJP.pl
Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.
Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana
Wikipedia
pasyn debrak - gatunek motyla z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
usuwać dodatki zainstalowane na telefonie przez operatorów komórkowych i pozostawiać czyste oprogramowanie producenta
SJP.pl
miasto na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Węgrzech;
Wiktionary
Debreczyn (węg. Debrecen, niem. Debreczin, Debrezin, słow. Debrecín) – drugie co do wielkości miasto Węgier, największe miasto we wschodniej części kraju. W 2011 liczba mieszkańców Debreczyna wynosiła 208,02 tys. Stolica komitatu Hajdú-Bihar. Miasto to jest jednym z siedmiu centrów regionalnych kraju oraz największym miastem krainy historycznej Kriszana (większa jej część położona jest obecnie w Rumunii).
Wikipedia
(1.1) Debreczyn jest drugim co do wielkości miastem Węgier.
Wiktionary
IPA: dɛˈbrɛt͡ʃɨ̃n, AS: debrečỹn
Wiktionary
rzecz. debreczynianin mos., debreczynianka ż.
przym. debreczyński
Wiktionary
mieszkaniec Debreczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Debreczyna; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Debreczyn mrz.
:: fż. debreczynianka ż.
przym. debreczyński
Wiktionary
mieszkanka Debreczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Debreczyna; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Debreczyn mrz.
:: fm. debreczynianin mos.
przym. debreczyński
Wiktionary
przymiotnik od: Debreczyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Debreczyna, dotyczący Debreczynu
Wiktionary
rzecz. Debreczyn mrz., debreczynianin mos., debreczynianka ż.
Wiktionary
sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debra, debrze
SJP.pl
Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.
Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana
Wikipedia
sucha dolina o stromych zboczach i wąskim dnie; debrza, debra
SJP.pl
Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.
Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana
Wikipedia
przymiotnik od: Debrzno
SJP.pl
mieszkaniec Debrzna
SJP.pl
mieszkanka Debrzna
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Debrzno (tuż po wojnie Frydląd Pomorski, kaszub. Frédląd, niem. Preußisch Friedland) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Debrzno.
Według danych z 1 stycznia 2018 Debrzno liczyło 5152 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈdɛbʒnɔ, AS: debžno
Wiktionary
1. przymiotnik od: Dęba, Dębe, Dębe Wielkie;
2. przymiotnik od: Dąbie; dąbski
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Dęba, Dębe, Dębe Wielkie;
2. przymiotnik od: Dąbie; dąbski
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dębszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Strzyżewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Strzyżewice. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 104 mieszkańców.
Wikipedia
w informatyce: program pomagający odnajdywać błędy w kodzie źródłowym programu
SJP.pl
Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.
Wikipedia
[czytaj: dibager] program do analizy kodu źródłowego programu w celu znalezienia w nim błędów programistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. narzędzie do analizy pracy programów i identyfikacji w nich błędów;
Wiktionary
Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.
Wikipedia
czas. debugować ndk.
rzecz. debugowanie n., bug mzw.
Wiktionary
(1.1) odpluskwiacz
Wiktionary
[czytaj: dibaging] wykrywanie i poprawianie błędów w kodzie źródłowym programu komputerowego; debugowanie
SJP.pl
Debugowanie (z ang. debugging) – proces systematycznego redukowania liczby błędów w oprogramowaniu bądź systemie mikroprocesorowym, który zazwyczaj polega na kontrolowanym wykonaniu programu pod nadzorem debuggera.
Wikipedia
[czytaj: debagować] wykrywać i usuwać błędy z kodu źródłowego programu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|debugować.
Wiktionary
Debugowanie (z ang. debugging) – proces systematycznego redukowania liczby błędów w oprogramowaniu bądź systemie mikroprocesorowym, który zazwyczaj polega na kontrolowanym wykonaniu programu pod nadzorem debuggera.
Wikipedia
czas. debugować
rzecz. bug mzw., debugger mrz.
Wiktionary
[czytaj: debiS-I] nazwisko francuskie, m.in. Klaudiusz (Claude) Debussy (1862-1918) - kompozytor francuski
SJP.pl
Achille-Claude Debussy (wym. /aˈʃil kloʊd də büˈsi/, ur. 22 sierpnia 1862 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 25 marca 1918 w Paryżu) – francuski kompozytor, przedstawiciel impresjonizmu muzycznego.
Muzyka Debussy’ego charakteryzuje się gęstą fakturą, żywą kolorystyką, wyraźnym wpływem orientalnych kultur muzycznych oraz zastosowaniem niekonwencjonalnych skal muzycznych i systemów centrów tonalnych.
Wikipedia
dawniej: przechodzić w rozwiniętym szyku do walki po przebyciu gór, lasów itp.
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dokazywać
Wiktionary
rzecz. deboł mzw.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Władysław Dec (1898-1965) - polski wojskowy, uczestnik I powstania śląskiego, walk we wrześniu 1939 roku, dowódca batalionu w bitwie pod Narvik, dowódca brygady w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Władysław Dec (1898-1965) - polski wojskowy, uczestnik I powstania śląskiego, walk we wrześniu 1939 roku, dowódca batalionu w bitwie pod Narvik, dowódca brygady w 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka
SJP.pl
[czytaj: dekatlon] wielobojowa dyscyplina lekkoatletyczna złożona z dziesięciu konkurencji, rzadziej o innej podobnej dyscyplinie; dziesięciobój (częściej)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. hist. zwolennik Napoleona III i jego zamachu stanu z 1851 roku
(1.2) daw. rzad. hist. dekabrysta
Wiktionary
(1.1) Decembryści nie wahają się roznosić podobnych petycji nawet po najnędzniejszych i podejrzanych szynkach, gdzie za pomocą licznych kieliszków werbują hurtem na nie podpisy, których legalizacja nie z łatwością zapewne przyjdzie.
(1.2) Wiadomo, że Decembrystami zowią się ci, co w r. 1825 do grudniowego spisku należeli (…)
Wiktionary
urzędnik rzymski powoływany do kodyfikacji (spisania) prawa zwyczajowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek decemwiratu
Wiktionary
Decemviri (łac. dziesięciu mężów) - kolegium urzędnicze w republice rzymskiej składające się z 10 członków, w latach 451 - 449 p.n.e. sprawujące najwyższą władzę w państwie.
W 452 p.n.e. plebejusze i patrycjusze porozumieli się w sprawie stworzenia dziesięcioosobowego kolegium, które miałoby zająć się kodyfikacją prawa. Kolegium decemvirów zostało powołane w roku 451 p.n.e. Ne jego czele stanęli wybrani na ten rok na konsulów Appius Claudius Crassus i Titus Genucius Augurinus. Decemvirom przekazano całkowitą władzę w państwie i pełnili oni kompetencje wszystkich urzędników państwowych. Co 10 dni każdy decemvir miał prawo do liktorów. Decemvirowie powołali wówczas komicja centurialne.
Wikipedia
rzecz. decemwirat mrz.
Wiktionary
1. grupa dziesięciu urzędników, decemwirów, sprawująca rządy;
2. okres rządów takiej grupy;
3. urząd, stanowisko decemwira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. kolegium rządzące Rzymem zamiast konsulów 451-449 p.n.e.
Wiktionary
rzecz. decemwir mos.
Wiktionary
urzędnik rzymski powoływany do kodyfikacji (spisania) prawa zwyczajowego
SJP.pl
dziesięciolecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. rzad. dziesięciolecie
Wiktionary
(1.1) W ostatnich dziesiątkach lat wieku ubiegłego i w pierwszych decenniach wieku bieżącego wzrosła pokaźnie literatura, dotycząca kwestii, która nas zajmuje, zabierali głos wybitni filologowie
Wiktionary
IPA: dɛˈt͡sɛ̃ɲːũm, AS: decẽ•ńũm
Wiktionary
1. w psychologii: umiejętność wyobrażenia sobie sposobu widzenia rzeczy przez inną osobę, przyjęcia czyjegoś punktu widzenia rzeczy, spraw;
2. w optyce: rozbieżność osi soczewek tworzących układ optyczny
SJP.pl
W psychologii decentracja to umiejętność wyobrażenia sobie formy przedmiotów z punktu widzenia osoby siedzącej naprzeciwko (eksperyment z górami u Piageta). Przeciwieństwo centracji myślenia – tj. koncentracja na swoim stanowisku, ujmowanie wszystkiego z własnego punktu widzenia.
Wikipedia
proces lub zjawisko przekazywania kompetencji organom niższej instancji; decentralizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeniesienie uprawnień władzy centralnej na lokalne organy władzy,
Wiktionary
Decentralizacja – ustawowe, trwałe, chronione prawem przekazywanie organom decentralizowanej władzy publicznej (gminom, powiatom, województwom) zadań, kompetencji, środków i odpowiedzialności, w które do tej pory były wyposażone organy władzy centralnej.
Wikipedia
rzecz. decentralizowanie n.
czas. decentralizować ndk.
przym. decentralizacyjny, decentralistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: decentralizacja
SJP.pl
proces lub zjawisko przekazywania kompetencji organom niższej instancji; decentralizacja
SJP.pl
ograniczać lub likwidować centralizację czegoś; przekazywać "na dół" większe uprawnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. adm. delegowanie uprawnień i władzy na rzecz niższych szczebli administracji
Wiktionary
rzecz. zdecentralizowanie n., decentralizacja ż.
czas. decentralizować ndk., zdecentralizować dk.
przym. decentralizacyjny
Wiktionary
cięcie wzdłuż pnia mózgu w części powyżej rdzenia przedłużonego, które czasowo obniża aktywność spoczynkową nerwowego układu współczulnego
SJP.pl
dawniej: dział instytucji zajmujący się określonym rodzajem spraw
SJP.pl
urzędnik wydający decyzje administracyjne; decydent
SJP.pl
Decernent (z łac. decernens – decydujący, rozstrzygający, od decernere) – określenie urzędników administracji publicznej, do których zadań należy wydawanie decyzji administracyjnych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
tchnienie; oddech; oddychanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. oddech
(1.2) przen. powiew, podmuch
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od decha
Wiktionary
(1.1) Oficer skoczył, ile tchu w koniu; hetman zaś posunął się dalej, gdzie pod wierzbiną na łące stała chorągiew laudańska, i zatrzymał się tuż przed nią.
Wiktionary
IPA: dɛx, AS: deχ
Wiktionary
rzecz. bezdech m., oddech mrz.
Wiktionary
(1.1) tchnienie
Wiktionary
mocna, gruba lub długa deska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: deska
(1.2) gwara. muz. gitara elektryczna bez pudła rezonansowego
Wiktionary
IPA: ˈdɛxa, AS: deχa
Wiktionary
rzecz. deskarka ż., deskowiec mrz., deska ż., dechy nmos.
przym. deskowaty
Wiktionary
(1.2) deska
Wiktionary
rzadki minerał
SJP.pl
w rzemieślnictwie: wiązka dziesięciu wyprawionych skórek zwierzęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. med. przyrząd służący do mierzenia ilość powietrza wdychanego i wydychanego
Wiktionary
(1.1) spirometr, oddechomierz
Wiktionary
działanie mające na celu zmniejszenie wpływów religii chrześcijańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działania polegające na ograniczeniu lub zniesieniu wpływu chrześcijaństwa na danym terenie
(1.2) proces odchodzenia od chrześcijaństwa
Wiktionary
IPA: ˌdɛxrɨstʲjä̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: deχrystʹi ̯ä̃ńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dechrystianizowanie n., zdechrystianizowanie n.
czas. dechrystianizować ndk.
Wiktionary
osoba podejmująca działania prowadzące do zmniejszenia wpływów religii chrześcijańskiej
SJP.pl
działać tak, aby pozbawić coś cech chrześcijańskich
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) teol. zmniejszać gdzieś wpływy chrześcijaństwa
Wiktionary
(1.1) Czy hollywoodzkie kino dechrystianizuje Amerykę?
Wiktionary
rzecz. zdechrystianizowanie n., dechrystianizacja ż., dechrystianizowanie n.
przym. dechrystianizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ograniczanie lub zniesienie wpływów chrześcijaństwa na danym terenie
Wiktionary
(1.1) Zakrojone na szeroką skalę dechrystianizowanie społeczeństwa cieszyło aparatczyków.
Wiktionary
rzecz. zdechrystianizowanie n., dechrystianizacja ż.
przym. dechrystianizacyjny
czas. dechrystianizować ndk., zdechrystianizować dk.
Wiktionary
(1.1) dechrystianizacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. więzienna: kara polegająca na spaniu na twardym łożu
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: decha
Wiktionary
Dechy : miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 5464 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 589 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Dechy plasuje się na 159. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 368). Liczne skupisko Polaków.
Wikipedia
rzecz. deska ż., decha ż.
Wiktionary
gwarowo o meloniku, męskim kapeluszu
SJP.pl
potocznie: muzyk grający na instrumencie dętym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dąć.
Wiktionary
IPA: ˈdɛ̃ɲt͡ɕɛ, AS: dẽńće
Wiktionary
czas. dąć
Wiktionary
[czytaj: dec-ize] określenie wykonawcze: stanowczo, zdecydowanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dek]
1. magnetofon lub gramofon bez wzmacniacza
2. część magnetofonów, wież, odtwarzaczy płyt kompaktowych; kieszeń
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dekorum] dekorum;
1. zasada literacka układu i wyglądu dzieła;
2. przestarzale: należyty wygląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. antyczna zasada właściwego zharmonizowania poszczególnych elementów dzieła literackiego, doboru formy do treści;
(1.2) przen. właściwość zachowania się lub wyglądu w określonych okolicznościach
Wiktionary
Decorum – zasada zgodności treści z formą, inaczej jednorodność stylistyczna. Sformułowana przez Arystotelesa, rozwijana przez Cycerona i Horacego. Była stosowana do każdego gatunku literackiego. Polegała na odpowiednim dobraniu stylu pisania, słownictwa i składni do gatunku oraz tematyki dzieła. Ściśle związana z Arystotelesem i jego sposobem ukształtowania starożytnej tragedii.
Wikipedia
IPA: dɛˈkɔrũm, AS: dekorũm
Wiktionary
(1.1) dekorum, jednorodność stylistyczna
(1.2) dekorum, stosowność
Wiktionary
dekupaż; [czytaj: dekuPAŻ] z francuskiego:
1. metoda zdobienia przedmiotów kawałkami wycinanego papieru i lakierów;
2. technologia tłoczenia płaskich kształtów, zwłaszcza w kartonie lub warstwie plastiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) technika zdobienia przedmiotów wzorami wyciętymi z papieru lub papierowych serwetek;
Wiktionary
Dekupaż, Decoupage (fr. découpage, [de.ku.paʒ]) — technika zdobnicza polegająca na przyklejaniu na odpowiednio spreparowaną powierzchnię (np. drewno, metal, szkło, tkanina, plastik, ceramika) wzoru wyciętego z papieru lub serwetki papierowej (technika serwetkowa).
Wikipedia
(1.1) Żeby mówić o historii decoupage'u, musimy się cofnąć na początek XII w., kiedy to chińscy wieśniacy tworzyli papierowe wycinanki w żywych kolorach, aby zdobić nimi okna, latarnie, pudełka z prezentami i inne przedmioty.
Wiktionary
[czytaj: dekreszendo] określenie wykonawcze: coraz ciszej; diminuendo
SJP.pl
Wikipedia
Decumanus (właśc. decumanus maximus) – jedna z dwóch głównych ulic przecinająca rzymskie miasto lub umocniony obóz wojskowy na osi wschód-zachód. Druga, prostopadła do niej cardo maximus, przebiegała na linii północ-południe. W punkcie ich przecięcia sytuowane było forum, ponadto w rzymskiej urbanistyce ich przebieg wyznaczał ukierunkowanie (siatkę) innych równoległych ulic w centurialnym podziale obszaru miasta: decumani minores i cardo minores.
Wikipedia
jednostka równa 1/10 bela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. miara stosunku dowolnych wielkości fizycznych o tym samym wymiarze;
(1.2) decybele: pot. coś głośnego
Wiktionary
Decybel – logarytmiczna jednostka miary równa {\tfrac {1}{10}} bela, oznaczana symbolem dB. Używana jest ona w sytuacji, gdy należy porównywać wielkości zmieniające się liniowo w bardzo szerokim zakresie, a najbardziej interesujące są zmiany względne (np. procentowe). Przykładem takiej sytuacji jest pomiar wielkości, których zmiany ludzkie zmysły rejestrują zgodnie z prawem Webera-Fechnera (np. głośność dźwięku, wrażenia węchowe).
Wikipedia
(1.1) Na plac zabawacu zabaw poziom ten osiągnął 115 decybeli, podobnie jak hałas w hałaśliwym metrze lub muzyka rockowa.
Wiktionary
IPA: dɛˈt͡sɨbɛl, AS: decybel
Wiktionary
jednostka równa 1/10 bela
SJP.pl
miernik natężenia dźwięku
SJP.pl
związany z decybelem
SJP.pl
urzędowo: odnoszący się do decydenta - osoby mającej prawo lub obowiązek postanawiania w jakiejś sprawie z racji piastowanego urzędu, pełnionej funkcji
SJP.pl
urzędowo: osoba mająca prawo lub obowiązek decydować o czymś z racji piastowanego urzędu, pełnionej funkcji; decernent, referent, dysponent, prominent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba mająca prawo i obowiązek do podejmowania decyzji z racji pełnionych funkcji
Wiktionary
Decydent – pojęcie z zakresu teorii decyzji, oznaczające podmiot procesu decyzyjnego, czyli podmiot dokonujący wyboru ostatecznego wariantu decyzji.
Decydentem może być na przykład:
Wikipedia
(1.1) Decydenci z Warszawy planowaćanują budowę nowych stadionów piłkarskich. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: dɛˈt͡sɨdɛ̃nt, AS: decydẽnt
Wiktionary
przym. decydencki
czas. decydować
rzecz. decydowanie n., zadecydowanie n., zdecydowanie n.
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
(1.1) mocodawca
Wiktionary
1. podejmować decyzję; postanawiać, rozstrzygać, wyrokować;
2. przesądzać o czymś, odgrywać zasadniczą rolę;
3. decydować się:
a) postanawiać coś po rozważeniu innych możliwości;
b) o losie kogoś lub czegoś: rozstrzygać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdecydować/zadecydować)
(1.1) podejmować decyzję, postanawiać o czymś
(1.2) mieć wpływ na coś, odgrywać zasadniczą rolę
czasownik zwrotny niedokonany decydować się (dk. zdecydować się)
(2.1) postanawiać coś zrobić
Wiktionary
(1.1) Dyrektor decydował o wszystkich zakupach.
(1.2) O wyborze oferty w przetargu najczęściej decyduje cena.
(2.1) Długo decydował się, czy do niej zatelefonować.
Wiktionary
IPA: ˌdɛt͡sɨˈdɔvat͡ɕ, AS: decydovać
Wiktionary
rzecz. decyzja ż., decydowanie n., decydent m., decyzyjność ż., zdecydowanie n., zadecydowanie n.
czas. zdecydować dk., zadecydować dk.
przym. decyzyjny, zdecydowany, decydujący
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
(1.2) rozstrzygać, przesądzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podejmowanie decyzji
Wiktionary
(1.1) Podczas pełnienia obowiązków dyrektora spodobało mu się decydowanie o zarobkach innych, dawał i odbierał premie według własnego widzimisię.
Wiktionary
IPA: ˌdɛt͡sɨdɔˈvãɲɛ, AS: decydovãńe
Wiktionary
czas. decydować ndk., zdecydować dk.
rzecz. decyzja ż., decydent m., zdecydowanie n., zadecydowanie n.
przym. decyzyjny, decydujący
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
przesądzający o czymś; rozstrzygający
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) przesądzający o czymś, przełomowy
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od decydować
Wiktionary
czas. decydować, zdecydować
rzecz. decyzja ż., decydowanie n.
Wiktionary
(1.1) rozstrzygający
Wiktionary
jednostka masy równa 1/10 grama (skrót: dm)
SJP.pl
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
związany z decygramem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. metrol. dziesiąta część henra
Wiktionary
(1.1) skr. dH
Wiktionary
parametr charakteryzujący rozkład zmiennej losowej w rachunku prawdopodobieństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. kwantyl rzędu 1/10, 2/10, 3/10, …, 9/10
Wiktionary
Decyl – kwantyl rzędu k/10, gdzie k=1,...,9.
Niekiedy używa się średniej decylowej – średniej po usunięciu obserwacji mniejszych od pierwszego oraz większych od dziewiątego decyla:
Wikipedia
liczba wynosząca 10^63
SJP.pl
Wikipedia
liczba odpowiadająca jedynce z sześćdziesięcioma zerami (10^60)
SJP.pl
liczebnik, opcjonalnie rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba 10⁶⁰
Wiktionary
Decylion – liczba 1060, czyli jeden i sześćdziesiąt zer w zapisie dziesiętnym. W krajach byłego ZSRR i Stanach Zjednoczonych, decylion oznacza 1033.
Wikipedia
jednostka objętości równa 1/10 litra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. jednostka objętości równa jednej dziesiątej litra, czyli stu mililitrom albo 100 centymetrom sześciennym
Wiktionary
Litr, oznaczenie l (mała litera) – pozaukładowa jednostka objętości. W przeliczeniu na jednostki SI 1 l = 1/1000 m³ = 1 dm³.
W USA, Kanadzie, Australii do oznaczania tej jednostki stosuje się oficjalnie wielką literę L, w pozostałych krajach świata, w tym w Polsce, normą jest stosowanie małej litery l, choć stosowanie wielkiej litery jest również dopuszczalne.
Wikipedia
(1.1) Potrzebujesz dwa decylitry mleka do tego przepisu.
Wiktionary
(1.1) skr. dl
Wiktionary
związany z decylitrem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający objętość jednego decylitra
Wiktionary
związany z decylem
SJP.pl
interwał muzyczny złożony z oktawy i tercji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. interwał
(1.2) liter. zwrotka złożona z dziesięciu wersów
Wiktionary
Decyma – interwał złożony zawarty między dziesięcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje decyma mała i decyma wielka. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
IPA: dɛˈt͡sɨ̃ma, AS: decỹma
Wiktionary
kara polegająca na zabiciu co dziesiątej osoby
SJP.pl
Decymacja (łac. decimatio – dziesiątkowanie) – kara stosowana w armiach starożytnych oraz w niektórych wojskach nowożytnych państw autorytarnych, polegająca na zabiciu (ścięciu lub rozstrzelaniu) co dziesiątego żołnierza ukaranego oddziału.
Wikipedia
wprowadzanie systemu dziesiętnego
SJP.pl
Decymalizacja (fr. décimalisation ze ś.łc. decimalis „dziesiętny”) – reforma walutowa, polegająca na zastąpieniu dotychczasowej waluty kraju (opartej na systemie innym niż dziesiętny) nową, opartą na systemie dziesiętnym, bez ingerencji w kurs walutowy.
Wikipedia
w odniesieniu do sposobu zapisu liczb: dziesiętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. dziesiętny.
Wiktionary
jednostka długości równa m.in. 0,1 metra, 10 centymetrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. jednostka długości równa dziesiątej części metra;
Wiktionary
Decymetr (symbol: dm) – podwielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden decymetr równa się 10 centymetrom (0,1 metra). W notacji naukowej można go zapisać jako 1 E-1 m oznaczający 0,1 × 1 m.
Nie jest powszechnie używany jako jednostka odległości. Decymetrów używa się w geodezji do skalowania łat niwelacyjnych.
Wikipedia
przym. decymetrowy
Wiktionary
(1.1) symbol. dm
Wiktionary
związany z decymetrem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. mający długość bliską jednej dziesiątej metra
(1.2) fiz. związany z długością rzędu jednej dziesiątej metra
Wiktionary
rzecz. decymetr mrz.
Wiktionary
1. karać przez zabijanie co dziesiątej osoby; dziesiątkować;
2. dawniej: składać dziesięcinę - dawny podatek na rzecz Kościoła
SJP.pl
jednostka miary równa 1/10 teksa
SJP.pl
jednostka masy używana w rolnictwie, równa 100 kilogramom; kwintal
SJP.pl
Decytona [dt] – jednostka miary stosowana w rolnictwie. Zastąpiła stosowaną wcześniej jednostkę miary w postaci kwintala.
Miara ta podawana jest przede wszystkim przy obliczaniu płodów rolnych.
Wikipedia
postanowienie, orzeczenie w danej sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozstrzygnięcie dokonywane po namyśle
Wiktionary
Decyzja (z łac. decisio – ugoda, postanowienie, rozstrzygnięcie) – wynik wyboru mający prowadzić do celu.
Stanowi pojęcie z języka naturalnego, kluczowe we wszystkich naukach i jest wynikiem „podjęcia decyzji”.Subtelna różnica między podjęciem decyzji a procesem decyzyjnym jest tylko ta, że proces decyzyjny nie zawsze doprowadza do decyzji.Decyzją może być działanie/akt lub opinia/sąd w jakiejś sprawie.Aby proces decyzyjny miał sens, potrzebne są co najmniej dwie różne możliwości wyboru (kandydaci na decyzje), a więc istnienie alternatywy.
Wikipedia
(1.1) Mam nadzieję, że podjęliśmy słuszną decyzję.
Wiktionary
IPA: dɛˈt͡sɨzʲja, AS: decyzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. decyzyjność ż., zdecydowanie n., zadecydowanie n., decydowanie n.
czas. decydować, zdecydować
ims. decydujący
przym. decyzyjny, decydujący, zdecydowany
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
(1.1) postanowienie
Wiktionary
prawo albo możliwość decydowania o czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prawo lub możliwość decydowania o czymś
Wiktionary
IPA: ˌdɛt͡sɨˈzɨjnɔɕt͡ɕ, AS: decyzyi ̯ność
Wiktionary
rzecz. decyzja ż., zadecydowanie n., zdecydowanie n.
przym. decyzyjny
czas. decydować
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
→ decyzja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący decyzji, związany z decyzją
Wiktionary
(1.1) Jakie czynniki wpływają na proces decyzyjny?
Wiktionary
rzecz. decyzja ż., decyzyjność ż., zadecydowanie n., decydowanie n.
czas. decydować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. makatka
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. serwetka
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przykrycie na becik chrzcielny
Wiktionary
potocznie: troszkę, odrobinkę; z deka, z deczka, kapkę
SJP.pl
skrót od: dedykacja, dedykować, dedykowany; dedyk.
SJP.pl
skrót
(1.1) = dedykacja, dedykować, dedykowany
Wiktionary
IPA: ˌdɛdɨˈkat͡sʲja|ˌdɛdɨˈkɔvat͡ɕ|ˌdɛdɨkɔˈvãnɨ, AS: dedykacʹi ̯a|dedykovać|dedykovãny
Wiktionary
(1.1) dedyk.
Wiktionary
mit. gr. ateński architekt i wynalazca, ojciec Ikara
SJP.pl
Dedal (gr. Δαίδαλος Daídalos, łac. Daedalus) – w mitologii greckiej architekt i wynalazca. Ojciec Ikara żonaty z Naukrate (niewolnicą Minosa).
Syn Metiona (lub Palamona), wnuk Eupalamosa, prawnuk ateńskiego króla Erechteusza.Według innych źródeł był synem Eupalamosa i Alkippe, Merope albo Ifinoe.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dedala lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: dedecjus] nazwisko
SJP.pl
miejscowość i okręg administracyjny Guamu
SJP.pl
Dededo (czamorro: Dededou) – okręg administracyjny Guamu i jednocześnie jedna z miejscowości. Okręg ma powierzchnię 78 km², a zamieszkany jest przez 44 943 osób (dane spisowe z 2010), co czyni go największym okręgiem Guamu pod względem liczby ludności.
Wikipedia
przymiotnik od: DDR (niem. (Die) Deutsche Demokratische Republik - Niemiecka Republika Demokratyczna); dederowski, DDR-owski, enerdowski, NRD-owski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalna nazwa rośliny z rodziny psiankowatych - bielunia dziędzierzawy; dendera
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
tworzywo sztuczne produkowane w NRD, używane m.in. do szycia ubrań
SJP.pl
Polikaprolaktam, poliamid-6, PA-6 – organiczny związek chemiczny z grupy poliamidów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Zaolzie. rodzaj koszuli męskiej
Wiktionary
związany z dederonem
SJP.pl
przymiotnik od: DDR (niem. (Die) Deutsche Demokratische Republik - Niemiecka Republika Demokratyczna); dedeerowski, DDR-owski, enerdowski, NRD-owski
SJP.pl
ograniczanie użycia dolara w handlu i finansach międzynarodowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. polit. hand. proces mający na celu zmniejszenie istotności dolara amerykańskiego w transakcjach międzynarodowych;
Wiktionary
Dedolaryzacja – proces mający na celu zminimalizowanie znaczenia dolarów amerykańskich w transakcjach międzynarodowych.
Proces nasilił się na szeroką skalę w XXI wieku. Przede wszystkim jest związany ze wzrostem wykorzystywania juana w transakcjach międzynarodowych. Zaczęto nim płacić w wymianach między rozwijającymi się krajami afrykańskimi a Chinami. Podobnie Iran i Federacja Rosyjska przyjmują zapłatę za ropę w juanach, zamiast do tej pory używanych dolarach. Złożono również projekt rezygnacji z dolara na terenie Wspólnoty Niepodległych Państw.
Wikipedia
(1.1) Chiny, które do niedawna niespecjalnie przejmowały się kwestią środowiska i transformacji energetycznej, chcą ją teraz wykorzystać do wzmocnienia juana i dedolaryzacji głównych rynków.
Wiktionary
samochód typu Lancia Dedra
SJP.pl
forma wnioskowania opartego na zbiorze przesłanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) log. filoz. wnioskowanie od ogólnych tez do szczegółowych wniosków
(1.2) wnioskowanie, rozumowanie, wywód
(1.3) daw. odejmowanie, potrącenie z sumy
(1.4) hist. praw. w Polsce przedrozbiorowej: publiczne przedstawienie rodowodu osoby, której szlachectwo jest kwestionowane
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dedukowanie n.
czas. dedukować ndk., wydedukować dk.
przym. dedukcyjny
przysł. dedukcyjnie
Wiktionary
pogląd w metodologii nauk empirycznych zakładający m.in., że rozwój wiedzy polega na stawianiu hipotez; hipotetyzm
SJP.pl
Dedukcjonizm – w nauce prąd myślowy odrzucający znaczenie indukcji logicznej, a podkreślający wagę dedukcji, czyli logicznego rozważania teorii naukowych oraz wypływających z nich wniosków dających się obserwować eksperymentalnie. Przeciwieństwem dedukcjonizmu jest indukcjonizm.
Robert Grosseteste traktował etap dedukcyjny jako „składanie” fragmentów celem zrekonstruowania pierwotnych zjawisk.
Wikipedia
przymiotnik od: dedukcja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dedukcją; oparty na dedukcji
Wiktionary
rzecz. dedukcja ż.
Wiktionary
wyciągać wnioski z przesłanek za pomocą logicznego ciągu powiązań przyczynowo-skutkowych
SJP.pl
eliminowanie powtarzających się części w zbiorze danych
SJP.pl
Deduplikacja – eliminowanie powtarzających się części w zbiorze danych. Jest to proces stosowany przy okazji tworzenia kopii zapasowych danych (tzw. backup). Celem procesu deduplikacji jest ograniczanie ilości miejsca potrzebnego do przechowywania kopii zapasowych.
Wikipedia
eliminować powtarzające się części w zbiorze danych
SJP.pl
u dawnych Rzymian: poddanie się wroga, oddanie się w niewolę
SJP.pl
skrót od: dedykacja, dedykować, dedykowany; ded.
SJP.pl
skrót
(1.1) = dedykacja, dedykować, dedykowany
Wiktionary
IPA: ˌdɛdɨˈkat͡sʲja|ˌdɛdɨˈkɔvat͡ɕ|ˌdɛdɨkɔˈvãnɨ, AS: dedykacʹi ̯a|dedykovać|dedykovãny
Wiktionary
(1.1) ded.
Wiktionary
1. krótki tekst o charakterze osobistym, pisany ręcznie na fotografii, egzemplarzu książki lub innym przedmiocie, skierowany do obdarowanego przez ofiarodawcę;
2. w literaturoznawstwie: krótki tekst poprzedzający dzieło, w którym autor informuje, że poświęca je jakiejś osobie;
3. u dawnych Rzymian: poświęcenie przez konsula lub dwóch wybranych przez lud przedstawicieli jakiegoś przedmiotu bogom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pamiątkowy wpis przeznaczony dla konkretnej osoby;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɛdɨˈkat͡sʲja, AS: dedykacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dedykata ż., dedykowanie n., zadedykowanie n.
czas. dedykować ndk., zadedykować dk.
przym. dedykacyjny
Wiktionary
(1.1) autograf; przest. dedykata
Wiktionary
1. taki, który ma charakter dedykacji - krótkiego tekstu o charakterze osobistym, pisanego ręcznie na fotografii, egzemplarzu książki lub innym przedmiocie, skierowanego do obdarowanego przez ofiarodawcę;
2. w literaturoznawstwie: taki, który dotyczy dedykacji - krótkiego tekstu poprzedzającego dzieło, w którym autor informuje, że poświęca je jakiejś osobie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dedykacją; będący dedykacją
Wiktionary
rzecz. dedykacja ż., dedykowanie n., zadedykowanie n.
czas. dedykować, zadedykować
Wiktionary
poświęcić, poświęcać coś komuś (np. piosenkę, film, powieść); ofiarować (ofiarowywać)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadedykować)
(1.1) dodawać dedykację do daru wręczanego komuś; poświęcać komuś (najczęściej własne dzieło: utwór, wiersz itp.)
(1.2) inform. przeznaczać (np. serwer, łącze) do użycia wyłącznie w jednym celu
Wiktionary
(1.1) Jan Kochanowski napisał treny dedykowane zmarłej córce Urszuli.
Wiktionary
IPA: ˌdɛdɨˈkɔvat͡ɕ, AS: dedykovać
Wiktionary
rzecz. dedykacja ż., dedykata ż., dedykowanie n., zadedykowanie n.
czas. zadedykować dk.
przym. dedykacyjny
Wiktionary
(1.2) wydzielić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dedykować.
Wiktionary
IPA: ˌdɛdɨkɔˈvãɲɛ, AS: dedykovãńe
Wiktionary
rzecz. zadedykowanie n., dedykacja ż., dedykata ż.
czas. dedykować ndk., zadedykować dk.
przym. dedykacyjny
Wiktionary
poświęcić, poświęcać coś komuś (np. piosenkę, film, powieść); ofiarować (ofiarowywać)
SJP.pl
proces odwrotny do emulgacji polegający na rozdzieleniu emulsji poprzez łączenie się drobnych cząsteczek jednego ze składników; demulgacja
SJP.pl
substancja, która dodana do emulsji powoduje rozdzielenie wchodzących w jej skład faz ciekłych; demulgator
SJP.pl
powodować rozdzielenie faz ciekłych emulsji; demulgować
SJP.pl
[czytaj: dip fejk]
1. fałszywy, ale realistycznie wyglądający obraz, film wideo lub nagranie dźwiękowe, wygenerowane z użyciem sztucznej inteligencji
2. technika generowania takich materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. metoda cyfrowej manipulacji obrazem i filmem przy użyciu zaawansowanych technologii oraz sztucznej inteligencji;
(1.2) obraz lub film wykonany metodą deepfake (1.1)
Wiktionary
Deepfake (zbitka wyrazowa od ang. deep learning „głębokie uczenie” oraz fake „fałszywy”) – wygenerowane lub zmanipulowane przez sztuczną inteligencję obrazy, treści dźwiękowe lub treści wideo, które przypominają istniejące osoby, przedmioty, miejsca, podmioty lub zdarzenia, które odbiorca mógłby niesłusznie uznać za autentyczne lub prawdziwe.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) cheapfake
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) manipulacja
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ang|deepfake., zbitka wyrazowa od etym|ang|deep learning. → głębokie uczenie oraz etym|ang|fake. → fałszywy, fałszywka
uwagi.
por|cheapfake.
war. deepfejk
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) deepfake
źródła.
== deepfake (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-deepfake.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. deepfake
odmiana.
(1.1) lp. deepfake; lm. deepfakes
przykłady.
Wiktionary
typ ikonograficzny przedstawiający Chrystusa na tronie jako Zbawiciela i Sędziego; deisis
SJP.pl
Wikipedia
zmniejszanie, ograniczanie czegoś, zwłaszcza dotyczy to działań wojennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. wojsk. ograniczenie nasilenia jakiegoś rozruchu, agresywnych działań zbrojnych
Wiktionary
stopniowo zmniejszać intensywność czegoś, wygaszać (np. konflikt)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. dietylotoluamid, N,N-dietylo-m-toluamid;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) DEET
* niemiecki: (1.1) DEET
* ukraiński: (1.1) ДЕТА
źródła.
== DEET (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = chem. diethyltoluamide → DEET, dietylotoluamid
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) DEET
* niemiecki: (1.1) DEET
* ukraiński: (1.1) ДЕТА
źródła.
== DEET (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = chem. diethyltoluamide → DEET, dietylotoluamid
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ograniczenie wpływu władz państwowych na gospodarkę, usamodzielnienie i prywatyzacja przedsiębiorstw; dezetatyzacja
SJP.pl
o gospodarce: uniezależniać od decyzji władz państwowych, zwykle przez usamodzielnienie i prywatyzację przedsiębiorstw; odpaństwawiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. działalność prowadząca do zmniejszenia wpływu doktryny chrześcijańskiej
Wiktionary
(1.1) Zmasowana deewangelizacja doprowadziła do odejścia od Kościoła armii ludzi.
Wiktionary
rzecz. deewangelizowanie n.
czas. deewangelizować
Wiktionary
(1.1) deewangelizowanie, dechrystianizacja, dechrystianizowanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) teol. zmniejszać gdzieś wpływy chrześcijaństwa
Wiktionary
(1.1) Gazecie coraz trudniej deewangelizować i odmóżdżać społeczeństwo, a jednak nie ustaje w wysiłkach.
(1.1) Czy ta zbrodnicza ideologia przypadkiem nie deewangelizowała całych narodów.
Wiktionary
rzecz. deewangelizacja ż., deewangelizowanie n.
Wiktionary
(1.1) dechrystianizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teol. zmniejszanie się gdzieś wpływów chrześcijaństwa
Wiktionary
(1.1) W tamtym czasie trwało w najlepsze deewangelizowanie Czech.
Wiktionary
rzecz. deewangelizacja ż.
czas. deewangelizować ndk.
Wiktionary
(1.1) deewangelizacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. med. defibrylator
Wiktionary
(1.1) Być może doczekamy czasów, kiedy defy będą dostarczać wyładowania wielofazowe.
Wiktionary
(1.1) defibrylator, AED
Wiktionary
skrót
(1.1) = definicja
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) def.
źródła.
== def. (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = definition → definicja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) def.
źródła.
== def. (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = definition → definicja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. definicja;
2. defensywa
SJP.pl
pozbawiać właściwego fasonu, kształtu; deformować
SJP.pl
działania podjęte po II wojnie światowej w celu oczyszczenia życia politycznego, społecznego i kulturalnego w Niemczech i Włoszech z faszyzmu
SJP.pl
[czytaj: diFOLT] w informatyce: odgórnie ustalona wartość lub rodzaj przyjętego ustawienia w programie komputerowym
SJP.pl
[czytaj: difoltowy] w informatyce o wartościach lub ustawieniach: odgórnie ustalony lub przyjęty; standardowy, domyślny
SJP.pl
[czytaj: defektiwum] rzeczownik, zaimek lub czasownik defektywny, niemający pewnych form fleksyjnych
SJP.pl
1. wydalanie kału; wypróżnianie (się)
2. oczyszczanie soku buraczanego za pomocą wapna niegaszonego lub mleka wapiennego; nawapnianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. wydalanie kału;
(1.2) oczyszczanie soku z buraków cukrowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W procesie defekacji następuje wydalenie niestrawionych resztek pokarmu z organizmu.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfɛˈkat͡sʲja, AS: defekacʹi ̯a
Wiktionary
czas. defekować ndk.
przym. defekacyjny
Wiktionary
(1.1) wypróżnianie; pot. wulg. sranie
Wiktionary
przymiotnik od: defekacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z defekacją, wydalaniem; służący do defekacji, wydalania
(1.2) związany z defekacją (procesem w cukrownictwie)
Wiktionary
rzecz. defekacja ż.
Wiktionary
urządzenie do oczyszczania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od defekt
Wiktionary
(1.1) To nie defekt, lecz tylko mały defekcik.
Wiktionary
rzecz. defekt m.
Wiktionary
oddawać kał; wypróżniać się, załatwiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdefekować)
(1.1) książk. fizj. wydalać kał
Wiktionary
(1.1) Nie wolno defekować gdzie popadnie!
(1.1) Ojciec wziął gazetę do kibla – prawdopodobnie będzie defekował, bo czytać nie umie.
Wiktionary
rzecz. defekowanie n., defekacja ż.
czas. zdefekować dk.
Wiktionary
(1.1) oddawać stolec, wydalać, wypróżniać się; pot. kasztanić, kupkać, robić kupę, robić kupkę; gw-pl|Górny Śląsk|yać.; wulg. pejor. srać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. fizj. wydalanie kału
Wiktionary
(1.1) Zabrania się defekowania na trotuarze!
(1.1) Przy hemoroidach pożądane jest defekowanie miękkim kałem.
(1.1) Ludzie myślą, że życie to jedzenie, defekowanie, pracowanie, czynienie zadość popędom, organizowanie przyjemności, dbanie o zdrowie.
Wiktionary
czas. defekować ndk., zdefekować dk.
Wiktionary
(1.1) defekacja
Wiktionary
wada lub uszkodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uszkodzenie, usterka, wada, niedostatek fizyczny
(1.2) fiz. biol. niedobór, brak;
(1.3) ułomność moralna
Wiktionary
Nauka:
Wikipedia
(1.1) Ten samochód ma chyba jakiś defekt.
(1.2) Defekt masy to zjawisko fizyczne.
(1.1) Grudy ni żadnego defektu na zdrowiu konie nie mają: podkute są dziś wszystkie.
(1.3) Pokuta za popełnione przez pięć lat defekty.
Wiktionary
IPA: ˈdɛfɛkt, AS: defekt
Wiktionary
rzecz. defektariusz m., defektywność ż., defekcik mrz.
przym. defektowy, defektowny, defektywny, zdefektowany
czas. defektować się ndk., zdefektować dk.
Wiktionary
(1.1) mankament
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. farmaceuta uzupełniający braki leków w aptece
Wiktionary
(1.1) Poszukuję defektariusza do mojej apteki.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfɛkˈtarʲjuʃ, AS: defektarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. defekt m.
Wiktionary
zapis badania wad w strukturze ciała stałego za pomocą defektogramu
SJP.pl
specjalista w dziedzinie defektologii
SJP.pl
umiejętność lub nauka o przywracaniu ludzi przewlekle chorych do zdrowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o formach opieki nad osobami upośledzonymi;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɛfɛktɔˈlɔɟja, AS: defektoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. defektolog m.
przym. defektologiczny
Wiktionary
dotyczący defektologii
SJP.pl
urządzenie do ultradźwiękowego badania wad materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. aparat służący do wykrywania wad w strukturze metalu
Wiktionary
Defektoskopia – dział badań nieniszczących (NDT) zmierzających do wykrycia nieciągłości materiału. Wykrywane są wady materiału takie jak: wtrącenia, ubytki korozyjne, pustki, pęknięcia, odwarstwienia, łuski, szczeliny, braki przetopu itp.
Wikipedia
(1.1) Otwarcie lub uszkodzenie metalowej osłony oraz uruchomienie defektoskopu przez osoby do tego niepowołane grozi silnym napromieniowaniem promieniami gamma.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfɛkˈtɔskɔp, AS: defektoskop
Wiktionary
rzecz. defektoskopia ż.
przym. defektoskopowy
Wiktionary
badania wykrywające wewnętrzne wady materiału
SJP.pl
Defektoskopia – dział badań nieniszczących (NDT) zmierzających do wykrycia nieciągłości materiału. Wykrywane są wady materiału takie jak: wtrącenia, ubytki korozyjne, pustki, pęknięcia, odwarstwienia, łuski, szczeliny, braki przetopu itp.
Wikipedia
związany z defektoskopem
SJP.pl
powodować defekt (wadę, uszkodzenie)
SJP.pl
dawniej: taki, który ma defekt, usterkę; defektowy, defektywny, uszkodzony
SJP.pl
rzadko: taki, który ma defekt, usterkę; defektowny, defektywny, uszkodzony
SJP.pl
ułomny;
1. mający defekt, usterkę; uszkodzony, defektowy, defektowny;
2. w językoznawstwie: niemający pewnych form fleksyjnych typowych dla danej części mowy (np. czasownik "słychać" występujący tylko w bezokoliczniku i w formach nieosobowych)
SJP.pl
1. zmniejszenie się stosunku liczby kobiet do liczby mężczyzn zajmujących się jakąś dziedziną życia;
2. zaburzenia w organizmie kobiety, powodujące zanik typowo kobiecych cech a także pojawienie się cech męskich
SJP.pl
samochód typu Land Rover Defender
SJP.pl
Wikipedia
śmierć spowodowana wyrzuceniem lub wypadnięciem przez okno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wyrzucenie kogoś lub czegoś przez okno;
(1.2) książk. przen. śmierć poprzez wyrzucenie przez okno bądź wypadnięcie przez nie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Defenestracja w Pradze w 1618 roku była bezpośrednim powodem wojny trzydziestoletniej.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfɛ̃nɛˈstrat͡sʲja, AS: defẽnestracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. autodefenestracja ż.
Wiktionary
wyrzucić kogoś przez okno, zwykle powodując jego śmierć
SJP.pl
dawniej: obrona
SJP.pl
gracz broniący bramki
SJP.pl
obrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działania mające na celu obronę przed atakiem
(1.2) wojsk. obronne działania wojskowe
(1.3) sport. część drużyny piłkarskiej przeznaczona do zadań obronnych
(1.4) hist. w Polsce międzywojennej kontrwywiad
Wiktionary
Defensywa (łac. defensivus, obronny) – niewłaściwy termin z zakresu wojskowości, używany potocznie zamiast określenia obrona. Termin ten używany był w Polsce w okresie międzywojennym na określenie Oddziału II Sztabu Generalnego/Głównego Wojska Polskiego, zajmującego się wywiadem i kontrwywiadem.
Wikipedia
(1.2) Rebelianci z Misraty przeszli do defensywy.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfɛ̃w̃ˈsɨva, AS: defẽũ̯syva
Wiktionary
rzecz. defensor m., defensywność ż.
przym. defensywny
przysł. defensywnie
Wiktionary
(1.1-3) obrona
(1.4) kontrwywiad
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: defensywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: defensywny
SJP.pl
przyjmowanie postawy obronnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest defensywne; cecha tych, którzy są defensywni
Wiktionary
rzecz. defensywa ż.
przym. defensywny
przysł. defensywnie
Wiktionary
obronny
SJP.pl
preparat antykorozyjny, ciekły roztwór żywic, poliolefin i stearynianów w benzynie lakowej
SJP.pl
dawniej: szacunek, poważanie, względy
SJP.pl
w geocentrycznej mechanice nieba: okrąg, po którym porusza się epicykl (mniejszy okrąg), po którym z kolei porusza się ciało niebieskie; deferent
SJP.pl
Wikipedia
w geocentrycznej mechanice nieba: okrąg, po którym porusza się epicykl (mniejszy okrąg), po którym z kolei porusza się ciało niebieskie; deferens
SJP.pl
Wikipedia
ktoś niewierzący w powodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba akceptująca porażkę bez walki
Wiktionary
przym. defetystyczny
rzecz. defetyzm mrz.
Wiktionary
(1.1) pesymista
Wiktionary
pozbawiony wiary w powodzenie, z góry zakładający klęskę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nacechowany defetyzmem, wyrażający opinię o nieuchronnej klęsce, niepowodzeniu
Wiktionary
rzecz. defetyzm mrz., defetysta mos., defetystka ż.
Wiktionary
brak wiary w zwycięstwo, w powodzenie jakiejś sprawy; pesymizm, czarnowidztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. niewiara w powodzenie sprawy, w zwycięstwo; przewidywanie porażki z góry, przed decydującą rozgrywką
Wiktionary
(1.1) Co wy mi tu, żołnierzu, defetyzm szerzycie? Posiłki nadejdą na czas, stulcie pysk i wracajcie kopać okopy!
Wiktionary
IPA: dɛˈfɛtɨsm̥, AS: defetysm̦
Wiktionary
rzecz. defetysta mos., defetystka ż.
przym. defetystyczny
Wiktionary
proces rozdrabniania drewna lub masy celulozowej podczas produkcji papieru
SJP.pl
dotyczący defibracji
SJP.pl
urządzenie do rozdrabniania materiałów włóknistych, np. drewna; rozwłókniarka
SJP.pl
dokonywać defibracji drewna; rozwłókniać
SJP.pl
pobudzenie serca do prawidłowej pracy za pomocą impulsów elektrycznych płynących z defibrylatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg medyczny, którego celem jest przywrócenie akcji serca, polegający na przystawieniu elektrod defibrylatora i krótkotrwałym działaniu na organizm chorego prądem stałym
Wiktionary
Defibrylacja, defibrylacja elektryczna – zabieg medyczny stosowany podczas reanimacji. Polega na zastosowaniu terapeutycznej dawki elektrycznej prądu stałego o określonej energii poprzez powierzchnię klatki piersiowej lub bezpośrednio na mięsień serca, w celu wygaszenia najpoważniejszych zaburzeń rytmu serca – migotania komór (łac. fibrillatio ventriculorum) oraz częstoskurczu komorowego (łac. tachycardia ventricularis) bez tętna. Energia defibrylatora wyrażana jest w dżulach.
Wikipedia
IPA: ˌdɛfʲibrɨˈlat͡sʲja, AS: defʹibrylacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. defibrylator m.
przym. defibrylacyjny
Wiktionary
urządzenie do pobudzania akcji serca, wykorzystujące działanie energii prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. techn. urządzenie elektryczne służące do defibrylacji;
Wiktionary
Defibrylator – urządzenie medyczne służące do przeprowadzania zabiegu defibrylacji serca. Może zakończyć zaburzenia rytmu serca takie jak migotanie komór lub częstoskurcz komorowy bez wyczuwalnego tętna. Defibrylatory są utrzymywane w gotowości do natychmiastowego użycia na oddziałach intensywnej terapii, na salach operacyjnych, w izbach przyjęć oraz w pojazdach służb ratowniczych.
Wikipedia
(1.1) A w karetce musieli użyć defibrylatora, bo chłopina z wrażenia stracił akcję serca na chwilę.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲibrɨˈlatɔr, AS: defʹibrylator
Wiktionary
rzecz. defibrylacja ż.
czas. defibrylować ndk.
Wiktionary
wytrącać z krwi fibrynę; przeprowadzać defibrynację
SJP.pl
wybrakowanie
SJP.pl
Deficjencja – aberracja chromosomowa polegająca na delecji końcowego (dystalnego) odcinka chromosomu.
Zapis ISCN dla przykładowej delecji terminalnej chromosomu 5 od końca ramienia p do q10: 46,XX,del(5)(pter -> q10)
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od deficyt
Wiktionary
(1.1) To nie deficyt, lecz tylko mały deficycik.
Wiktionary
rzecz. deficyt m.
Wiktionary
niedobór;
1. w ekonomii: nadwyżka rozchodów nad przychodami, z czego wypływa brak w pokryciu wydatków; deficytowość;
2. niedostateczna ilość czegoś, niepokrywająca zapotrzebowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niedobór, brak;
(1.2) ekon. przewaga wydatków nad dochodami
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W Polsce każdego roku występuje deficyt budżetowy.
Wiktionary
IPA: dɛˈfʲit͡sɨt, AS: defʹicyt
Wiktionary
rzecz. deficytowość ż.
:: zdrobn. deficycik mrz.
przym. deficytowy
Wiktionary
1. w ekonomii: stan charakteryzujący się nadwyżką rozchodów nad przychodami, z czego wypływa brak w pokryciu wydatków; deficyt, niedobór;
2. stan charakteryzujący się zbyt małą podażą wobec popytu, brakiem czegoś
SJP.pl
1. w ekonomii: taki, którego wydatki przewyższają dochody, przynoszący więcej strat niż zysków; niedochodowy, nieopłacalny, nierentowny, niezyskowny;
2. taki, którego jest za mało w stosunku do zapotrzebowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przynoszący większe straty niż zyski
(1.2) istniejący, występujący w zbyt małej ilości, by zaspokoić zapotrzebowanie
Wiktionary
(1.1) Ten towar zawsze był deficytowy.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲit͡sɨˈtɔvɨ, AS: defʹicytovy
Wiktionary
rzecz. deficyt m., deficytowość ż.
Wiktionary
deformacja przedmiotu lub postaci
SJP.pl
uroczysty przemarsz w szyku paradnym grupy wojsk, przejazd kolumny pojazdów lub przelot eskadry samolotów wojskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uroczysty przemarsz wojska lub innej grupy, np. sportowców czy ludności cywilnej, przejazd pojazdów, przelot samolotów w szyku paradnym dla oddania honorów przedstawicielom władzy;
(1.2) pot. przen. ostentacyjne przechadzanie się
Wiktionary
Defilada (z fr. défilé) – rodzaj parady wojskowej, przemarsz oddziałów wojska, a także przejazd pojazdów i broni zmechanizowanych, w szyku paradnym przed dowódcą lub ważnymi osobistościami. Defiladą nazywany bywa też przemarsz członków organizacji lub grup ludności przed przedstawicielami władz. Zwykle okazją do organizacji defilady jest święto lub uroczystość.
W czasie defilady wojsko idzie tzw. krokiem defiladowym.
Wikipedia
(1.1) Wybuch spowodował panikę wśród publiczności obecnej na defiladzie.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲiˈlada, AS: defʹilada
Wiktionary
rzecz. defilowanie n., przedefilowanie n.
czas. defilować ndk., przedefilować dk.
przym. defiladowy
Wiktionary
(1.1) parada
(1.2) paradowanie
Wiktionary
przymiotnik od: defilada, np. szyk defiladowy
SJP.pl
zwierzę poruszające się równolegle do linii myśliwych
SJP.pl
przechodzić, paradować przed kimś, w celu zwrócenia na siebie uwagi
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) maszerować grupowo w defiladzie
(1.2) przen. przechadzać się ostentacyjnie, chcąc być zauważonym
Wiktionary
(1.1) Właśnie przed trybuną honorową defiluje korpus lotnictwa.
(1.2) Wiesiek już po raz piąty defiluje pod oknem Jadźki – chyba się zakochał.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲiˈlɔvat͡ɕ, AS: defʹilovać
Wiktionary
rzecz. defilada ż., defilowanie n., przedefilowanie n.
czas. przedefilować dk.
przym. defiladowy
Wiktionary
(1.1-2) paradować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) maszerowanie, przejeżdżanie, przelatywanie w czasie defilady
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲilɔˈvãɲɛ, AS: defʹilovãńe
Wiktionary
rzecz. defilada ż.
czas. defilować ndk.
przym. defiladowy
Wiktionary
(1.1) paradowanie
Wiktionary
oddzielenie płynu przez sączenie; odsączenie
SJP.pl
wyjaśnienie znaczenia wyrazu, pojęcia lub całego wyrażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyjaśnienie znaczenia wyrazu, pojęcia lub całego wyrażenia;
Wiktionary
Definicja (z łac. definitio; od czas. definire: de + finire, „do końca, granicy”; od finis: granica, koniec) – wypowiedź o określonej budowie, w której informuje się o znaczeniu pewnego wyrażenia przez wskazanie innego wyrażenia oddającego sens sformułowania, np. jego zakres nazwy. Wyróżnia się kilkanaście rodzajów definicji:
Wikipedia
(1.1) Najprostsza definicja tej figury: prostokąt o równych bokach.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲĩˈɲit͡sʲja, AS: defʹĩńicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. definiowanie n., zdefiniowanie n.
czas. definiować ndk., zdefiniować dk.
przym. definicyjny, definiowalny
przysł. definitywnie
Wiktionary
(1.1) wyjaśnienie, objaśnienie, określenie
Wiktionary
przymiotnik od: definicja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z definicją; stanowiący definicję
Wiktionary
rzecz. definicja ż., definiowanie n., zdefiniowanie n.
przym. definiowalny
Wiktionary
człon definiowany, to, czego znaczenie się określa (np. definiendum w tej definicji jest samo słowo "definiendum")
SJP.pl
Definicja (z łac. definitio; od czas. definire: de + finire, „do końca, granicy”; od finis: granica, koniec) – wypowiedź o określonej budowie, w której informuje się o znaczeniu pewnego wyrażenia przez wskazanie innego wyrażenia oddającego sens sformułowania, np. jego zakres nazwy. Wyróżnia się kilkanaście rodzajów definicji:
Wikipedia
człon definiujący, ta część definicji, w której określa się znaczenie członu definiowanego (np. w tej definicji definiensem jest: "człon definiujący, ta część definicji, w której określa się znaczenie członu definiowanego")
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) log. człon definiujący
Wiktionary
Definicja (z łac. definitio; od czas. definire: de + finire, „do końca, granicy”; od finis: granica, koniec) – wypowiedź o określonej budowie, w której informuje się o znaczeniu pewnego wyrażenia przez wskazanie innego wyrażenia oddającego sens sformułowania, np. jego zakres nazwy. Wyróżnia się kilkanaście rodzajów definicji:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) objaśniać znaczenie jakiegoś wyrazu, terminu, pojęcia, formułować precyzyjną definicję
Wiktionary
(1.1) Chorobę definiuje się jako jakiekolwiek odstępstwo od normalnego stanu fizjologicznego organizmu.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲĩˈɲɔvat͡ɕ, AS: defʹĩńovać
Wiktionary
rzecz. definiowanie n., definicja ż., zdefiniowanie n.
czas. zdefiniować dk.
przysł. definitywnie
przym. definiowalny
Wiktionary
dający się zdefiniować, możliwy do zdefiniowania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) możliwy do zdefiniowania, dający się zdefiniować
Wiktionary
rzecz. definicja ż., definiowanie n., zdefiniowanie n.
czas. definiować ndk., zdefiniować dk.
przym. definicyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) formułowanie definicji
Wiktionary
Definiowanie – czynność, którą podejmuje się w celu ustalenia, jakie znaczenie posiada w danym języku dane wyrażenie. Zabieg taki najczęściej znajduje zastosowanie w następujących czterech przypadkach:
Wikipedia
IPA: ˌdɛfʲĩɲɔˈvãɲɛ, AS: defʹĩńovãńe
Wiktionary
rzecz. zdefiniowanie n., definicja ż.
czas. definiować ndk., zdefiniować dk.
przym. definicyjny, definiowalny
Wiktionary
doradca prowincjała
SJP.pl
Definitorium – doradcze kolegium ministra prowincjalnego (prowincjała) w niektórych zakonach męskich, np. u franciszkanów. Składa się zazwyczaj z kilku członów tej samej prowincji zakonnej, którzy złożyli profesję wieczystą. Członkowie definitorium zwykle nazywani są definitorami lub dyskretami. Tą samą nazwą bywa określane cykliczne zebranie członków rady.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób definitywny, ostateczny, zdecydowany
Wiktionary
Definitywnie – trzeci album solowy polskiego rapera Te-Trisa. Wydawnictwo ukazało się 23 października 2015 roku nakładem wytwórni muzycznej Step Records. Album został wyprodukowany przez samego rapera przy współpracy z Sir Michem, Kacprem Winiarkiem oraz Nerwusem. Wśród gości pojawili się raperzy: Kuba Knap, Astek z zespołu Dwa Sławy i Ras z grupy Rasmentalism.
Wikipedia
(1.1) Ich związek, zawsze odległy od formy ustabilizowanej, został w końcu definitywnie zerwany.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲĩɲiˈtɨvʲɲɛ, AS: defʹĩńityvʹńe
Wiktionary
rzecz. definicja ż.
czas. definiować
przym. definitywny
Wiktionary
(1.1) stanowczo, ostatecznie
Wiktionary
kończący sprawę, roztrzygający, ostateczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kończący sprawę, rozstrzygający, ostateczny
Wiktionary
(1.1) Wicepremier i minister rolnictwa zarazem, Jarosław Kalinowski, uspokoił jednak społeczeństwo, zapowiadając rychły i definitywny koniec bałaganu.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfʲĩɲiˈtɨvnɨ, AS: defʹĩńityvny
Wiktionary
przysł. definitywnie
Wiktionary
(1.1) nieodwołalny, ostateczny
Wiktionary
1. spadek ogólnego poziomu cen, przeciwieństwo inflacji;
2. w geologii: wywiewanie przez wiatr luźnego materiału skalnego z płaskich suchych powierzchni, np. obszarów pustynnych, wyschniętych jezior itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. zjawisko obniżenia ogólnego poziomu cen z powodu zmniejszonego dopływu pieniądza do gospodarki
(1.2) geol. wywiewanie przez wiatr luźnego materiału z płaskiej powierzchni suchego terenu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Grecji zaobserwowano pierwszą deflację od 45 lat.
Wiktionary
IPA: dɛˈflat͡sʲja, AS: deflacʹi ̯a
Wiktionary
przym. deflacyjny
Wiktionary
→ deflacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ekon. dotyczący deflacji
(1.2) w geomorfologii: dotyczący deflacji
Wiktionary
(1.2) Nieliczne zbiorniki naturalne (jeziora) mają najczęściej charakter starorzeczy oraz jeziorek w zagłębieniach deflacyjnych.
Wiktionary
rzecz. deflacja ż.
Wiktionary
nieeksplozyjne, stosunkowo wolne spalanie się materiału wybuchowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. szybkie spalanie materiału wybuchowego, jednak przebiegające stosunkowo łagodnie w stosunku do detonacji;
Wiktionary
Deflagracja (łac. deflagratio de- 'z, od, wy-' i flagrare 'płonąć') – rodzaj stosunkowo powolnego rozkładu materiałów wybuchowych, który rozprzestrzenia się z prędkością znacznie mniejszą niż prędkość dźwięku w tym materiale. Jest jednym z dwóch – obok detonacji – możliwych typów eksplozji materiałów wybuchowych i gazów palnych.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie założone środki bezpieczeństwa uwzględniają możliwość przejścia procesu deflagracji w detonację.
Wiktionary
rzecz. konflagracja ż.
przym. deflagracyjny, konflagracyjny
przysł. deflagracyjnie, konflagracyjnie
Wiktionary
wskaźnik ekonomiczny, procentowy stosunek dochodu narodowego w ujęciu nominalnym do dochodu narodowego w ujęciu realnym
SJP.pl
Deflator PKB – indeks zmiany wszystkich cen w gospodarce, który jest obliczany jako relacja między PKB w cenach nominalnych (bieżących) a PKB w cenach stałych (z wybranego okresu).
Wikipedia
w procesie destylacji: skraplanie się mniej lotnych składników mieszaniny, kiedy bardziej lotne pozostają jeszcze w postaci pary
SJP.pl
urządzenie zwiększające efektywność procesu destylacji
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie redukujące odchylenia igły magnetycznej w kompasie pokładowym statku
SJP.pl
Deflektometr (deflektor) to przyrząd pomiarowy używany w żeglarstwie przy kompensacji dewiacji kompasu magnetycznego. Wyznacza on natężenie pola magnetycznego odchylającego igłę kompasu od kierunku południka.
Wikipedia
element zmieniający kierunek przepływu gazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element do zmiany kierunku strumienia gazów, cząstek, zanieczyszczeń, itp.;
Wiktionary
Deflektor (z łac. deflecto = odginam, odchylam):
Wikipedia
rzecz. reflektor m.
Wiktionary
rozrywanie błony dziewiczej przy pierwszym stosunku płciowym; rozdziewiczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przerwanie błony dziewiczej
Wiktionary
Dziewictwo, również prawictwo – termin określający stan osoby, która nigdy nie podejmowała stosunków seksualnych. Istnieją tradycje kulturowe i religijne, które przywiązują szczególną wartość i znaczenie temu stanowi, zwłaszcza wobec niezamężnych kobiet, kojarzonemu z pojęciami czystości osobistej, honoru i wartości. Utrata dziewictwa bywa nazywana defloracją.
Wikipedia
pozbawiać dziewictwa; rozdziewiczać
SJP.pl
[czytaj: diFOŁ albo diFO] nazwisko angielskie, m.in. Daniel Defoe (1660-1731) - pisarz angielski
SJP.pl
usuwanie liści z roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. usuwanie liści rośliny za pomocą środków chemicznych
Wiktionary
Defoliacja – pozbawienie rośliny liści wskutek oddziaływania czynników zewnętrznych lub substancji chemicznych, będących zazwyczaj składnikiem pestycydów.
Może ona następować pod wpływem:
Wikipedia
przym. defoliacyjny, foliowy, foliarski
rzecz. defoliant mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: defoliacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. związany z defoliacją
Wiktionary
rzecz. defoliacja ż., defoliant mrz.
Wiktionary
środek stosowany do usuwania liści z roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. biol. substancja powodująca zrzucanie liści przez rośliny;
Wiktionary
Defolianty (ang. defoliant z łac. de- 'od-' i folium 'liść; karta') – substancje chemiczne, które powodują zrzucanie liści przez rośliny.
Stosowane w rolnictwie w celu przyspieszenia dojrzewania roślin i ułatwienia zbioru. Zabieg ten ma zastosowanie na nasiennych plantacjach wolno dojrzewających roślin strączkowych, jak łubin, bób, na 1-3 tyg. przed zbiorem. Znajdują także zastosowanie w szkółkarstwie do usuwania liści z podkładek drzew owocowych w celu przyspieszenia przejścia w okres spoczynku.
Wikipedia
(1.1) W rolnictwie defolianty mają zastosowanie przy przyspieszeniu dojrzewania roślin i ułatwianiu zbioru.
Wiktionary
IPA: dɛˈfɔlʲjãnt, AS: defolʹi ̯ãnt
Wiktionary
rzecz. defoliacja ż.
czas. defoliować
przym. defoliacyjny, foliarski
Wiktionary
zanikanie różnicy w wymowie między dwiema głoskami
SJP.pl
niszczenie lasów; ogołacanie z lasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wycięcie, wytrzebianie, niszczenie lasów
Wiktionary
Wylesianie, deforestacja, wycięcie – proces zmniejszania udziału terenów leśnych w ogólnej powierzchni danego obszaru, zazwyczaj wskutek antropopresji (np. nadmierne wykorzystanie gospodarcze lasów, zanieczyszczenie środowiska itp.).Może prowadzić do powodzi, susz, osunięć ziemi i lawin błotnych.
Wikipedia
IPA: ˌdɛfɔrɛˈstat͡sʲja, AS: deforestacʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wylesianie, wyręb
Wiktionary
lekceważąco: zła reforma
SJP.pl
niszczenie, zmiana kształtu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zniekształcenie, pozbawienie czegoś jego pierwotnej formy
Wiktionary
Wikipedia
czas. deformować
Wiktionary
wypaczać;
1. powodować zniekształcenia; zniekształcać, szpecić;
2. zmieniać pierwotny sens czegoś;
3. powodować zwyrodnienie, upadek moralny; degenerować, wynaturzać, demoralizować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pejor. pozbawiać pierwotnego kształtu lub sensu
Wiktionary
rzecz. deformacja ż., deformowanie n.
czas. zdeformować dk.
przym. zdeformowany
Wiktionary
(1.1) wypaczać
Wiktionary
cecha czegoś, co łatwo ulega zniekształceniu
SJP.pl
1. łatwo ulegający zniekształceniu;
2. algorytm deformowalny - w kryptografii: taki, że adwersarz ma możliwość zmiany szyfrogramu bez znajomości tekstu jawnego
SJP.pl
procedura zapisu pliku znajdującego się na dysku twardym tak, aby wszystkie części danego pliku były zapisane w kolejnych sektorach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. proces przenoszenia danych pomiędzy obszarami dysku twardego w celu jego optymalnego wykorzystania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczoraj podczas defragmentacji mój komputer wyłączył się.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfraɡmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: defragmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. defragmentator m., defragmentowanie n., zdefragmentowanie n.
czas. defragmentować ndk., zdefragmentować dk.
przym. defragmentacyjny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący defragmentacji
Wiktionary
narzędzie do defragmentacji dysków twardych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. program komputerowy do defragmentowania plików
Wiktionary
(1.1) Uruchom defragmentator dysków, aby zdefragmentować system plików celem przyspieszenia otwierania plików.
Wiktionary
rzecz. defragmentacja ż., defragmentowanie n., zdefragmentowanie n.
czas. defragmentować, zdefragmentować
Wiktionary
czasownik
(1.1) inform. wykonywać defragmentację
Wiktionary
(1.1) Wczoraj defragmentowałem dysk twardy.
Wiktionary
IPA: ˌdɛfraɡmɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: defragmẽntovać
Wiktionary
rzecz. defragmentacja ż., defragmentator m., defragmentowanie n., zdefragmentowanie n.
czas. zdefragmentować dk.
przym. defragmentacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. wykonywanie defragmentacji, zachodzenie defragmentacji
Wiktionary
rzecz. defragmentacja ż., defragmentator m., zdefragmentowanie n.
czas. defragmentować ndk., zdefragmentować dk.
przym. defragmentacyjny
Wiktionary
przeznaczenie powierzonych publicznych pieniędzy lub majątku na niewłaściwy cel, najczęściej dla osobistej korzyści i niezgodnie z prawem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przestępstwo polegające na przywłaszczeniu cudzej powierzonej korzyści materialnej (pieniędzy, majątku)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɛfrawˈdat͡sʲja, AS: defrau̯dacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. defraudant mos., defraudantka ż.
przym. defraudancki, defraudacyjny
czas. defraudować ndk., zdefraudować dk.
Wiktionary
(1.1) malwersacja, przywłaszczenie, sprzeniewierzenie, zabór
Wiktionary
związany z przeznaczeniem powierzonych publicznych pieniędzy lub majątku na niewłaściwy cel, najczęściej dla osobistej korzyści
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z defraudacją
Wiktionary
rzecz. defraudacja ż.
Wiktionary
→ defraudacja; defraudacyjny, malwersacyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z defraudantami, tymi, którzy dopuszczają się defraudacji, taki jak oni
(1.2) służący do defraudacji
Wiktionary
rzecz. defraudacja ż.
Wiktionary
człowiek, który dopuścił się defraudacji; złodziej
SJP.pl
przeznaczać powierzone publiczne pieniądze lub majątek na niewłaściwy cel, najczęściej dla osobistej korzyści i niezgodnie z prawem
SJP.pl
sztaba u wrót, wierzei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warmia. szabla
Wiktionary
[czyta: deGA] nazwisko francuskie, m.in. Edgar Dega (1834-1917) - malarz francuski
SJP.pl
Edgar Degas, właśc. Hilaire-Germain-Edgar de Gas, wym. [ilɛʀ ʒɛʁmɛ̃ ɛdɡɑʀ dəˈɡɑ] (ur. 19 lipca 1834 w Paryżu, zm. 27 września 1917 tamże) – francuski malarz i rzeźbiarz impresjonistyczny. Pełna inwencji kompozycja, świetna kreska i umiejętność przedstawiania postaci w ruchu przyczyniły się do uznania go za jednego z największych malarzy końca XIX wieku.
Wikipedia
1. niszczenie gazów bojowych;
2. usuwanie pozostałości gazów używanych w procesach obróbki materiałów, np. przy sterylizacji gazowej
SJP.pl
środek do niszczenia bojowych substancji trujących
SJP.pl
podcinać, cieniować włosy specjalnymi nożyczkami (degażówkami)
SJP.pl
fryzjerskie nożyczki do degażowania (cieniowania włosów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) fryzj. nożyczki fryzjerskie z ząbkowaną jedną lub obiema krawędziami tnącymi, służące do cieniowania włosów;
Wiktionary
Degażówki – rodzaj nożyczek z ostrzami w kształcie zębów – na jednym lub na obu ostrzach. Używane we fryzjerstwie do przerzedzania (degażowania) włosów oraz występujące w odmianie do pielęgnacji sierści zwierząt (psów, kotów).
Ten typ nożyczek stosuje się do zmniejszania objętości włosów (przerzedzania), cieniowania, strzyżenia punktowego.
Wikipedia
(1.1) Proszę wycieniować mi grzywkę degażówkami.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡaˈʒufʲci, AS: degažufʹḱi
Wiktionary
rzecz. degażowanie n.
czas. degażować ndk., wydegażować dk.
Wiktionary
1. zatracenie norm moralnych i poczucia godności; wyradzanie się, zwyrodnienie, wynaturzenie;
2. poważne zniekształcenie struktury, organizacji czegoś;
3. w medycynie:
a) nieodwracalne zmiany organiczne, utrudniające lub hamujące funkcje życiowe osobnika, prowadzące do jego wyginięcia;
b) patologiczne zmiany w komórkach, tkankach lub narządach, prowadzące do upośledzenia ich funkcji lub do zaniku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postępowanie, zachowanie lub moralność niezgodne z powszechnie akceptowanymi normami
(1.2) biol. nieodwracalne zmiany patologiczne w komórkach, tkankach albo narządach
Wiktionary
Degeneracja to ogólnie zwyrodnienie, wynaturzenie, zniekształcenie – zasadnicza (najczęściej niekorzystna) zmiana (proces), często także wynik procesu degeneracyjnego.
Wikipedia
rzecz. degenerat m., degeneratka ż., degenerowanie n.
czas. degenerować się
Wiktionary
(1.1-1.2) zwyrodnienie, wynaturzenie
Wiktionary
przymiotnik od: degenerat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z degeneratem; taki jak degenerat
Wiktionary
rzecz. degenerat mos.
Wiktionary
(1.1) zwyrodniały
Wiktionary
cecha czegoś mającego tendencję do stopniowego pogarszania swojego stanu
SJP.pl
związany ze stopniowym pogarszaniem stanu czegoś
SJP.pl
1. człowiek, który trwale zatracił normy moralne i poczucie godności; zwyrodnialec;
2. potocznie: zboczeniec;
3. człowiek całkowicie zniszczony przez długotrwałe uzależnienie od środków chemicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pejor. osoba, która przestała przestrzegać norm społecznych i moralnych
Wiktionary
(1.1) Wszyscy uważają nas tylko za łobuzów i degeneratów, a nikt nie może pojąć, że narkomania to po prostu straszliwa choroba.
Wiktionary
rzecz. degeneracja ż.
:: fż. degeneratka ż.
czas. degenerować ndk., zdegenerować dk.
przym. degeneracki, degeneratywny, regeneratywny
Wiktionary
niewielkie drzewo z rodziny degeneriowatych, pochodzące z wyspy Fidżi
SJP.pl
Degeneriowate (Degeneriaceae I.W. Bailey & A.C. Sm.) – monotypowa rodzina roślin należąca do rzędu magnoliowców. Obejmuje jeden rodzaj degeneria Degeneria z dwoma gatunkami. Są to drzewa będące endemitami wysp Fidżi na Oceanie Spokojnym. Z powodu usunięcia naturalnych barier między populacjami obu gatunków w wyniku działalności człowieka – oba taksony krzyżują się. Nie jest znane znaczenie ekonomiczne tych roślin. Kwiaty zapylane są przez chrząszcze, a nasiona roznoszone są przez gołębie i papugi.
Wikipedia
o cechach degeneriowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Degeneriowate (Degeneriaceae I.W. Bailey & A.C. Sm.) – monotypowa rodzina roślin należąca do rzędu magnoliowców. Obejmuje jeden rodzaj degeneria Degeneria z dwoma gatunkami. Są to drzewa będące endemitami wysp Fidżi na Oceanie Spokojnym. Z powodu usunięcia naturalnych barier między populacjami obu gatunków w wyniku działalności człowieka – oba taksony krzyżują się. Nie jest znane znaczenie ekonomiczne tych roślin. Kwiaty zapylane są przez chrząszcze, a nasiona roznoszone są przez gołębie i papugi.
Wikipedia
o cechach degeneriowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wynaturzać, wyrodnieć, karłowacieć, cofać w rozwoju
SJP.pl
zespół procesów prowadzących do zaniku pokrywy lodowej
SJP.pl
Deglacjacja, cofanie się lodowca – proces polegający na stopniowym zaniku lub zmniejszaniu się powierzchni lodowca i odsłanianiu się zlodowaconego terenu, głównie wskutek zmian klimatu.
Wyróżnia się:
Wikipedia
przymiotnik od: deglacjacja
SJP.pl
proces polegający m.in. na zmniejszeniu obrotów handlu międzynarodowego oraz osłabieniu przepływu kapitału, ludzi i technologii
SJP.pl
proces hamujący wzrost zagęszczenia ludności, przez rozszerzanie się terenów przeznaczonych na budownictwo (zwłaszcza jednorodzinne) daleko poza centra miast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) planowy lub samoczynny proces rozpraszania się skupisk ludności i jej działalności (firm, instytucji itp.);
Wiktionary
Deglomeracja (z łac. de – od, glomerare – skupiać) – proces mający na celu zahamowanie wzrostu zagęszczenia ludności. Wyróżnia się dwa typy deglomeracji: czynną (przenoszenie zakładów pracy poza granice aglomeracji) i bierną (niedopuszczanie do powstawania nowych miejsc zatrudnienia na terenie aglomeracji).
Wikipedia
IPA: ˌdɛɡlɔ̃mɛˈrat͡sʲja, AS: deglõmeracʹi ̯a
Wiktionary
czas. deglomerować
przym. deglomeracyjny
rzecz. deglomerowanie
Wiktionary
przymiotnik od: deglomeracja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od deglomeracja
Wiktionary
(1.1) Szczególną rolę w procesie deglomeracyjnym miała odgrywać sieć miast nowych o satelitarnym charakterze.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡlɔ̃mɛraˈt͡sɨjnɨ, AS: deglõmeracyi ̯ny
Wiktionary
czas. deglomerować
rzecz. deglomeracja, deglomerowanie
Wiktionary
1. przeciwdziałać nadmiernemu rozrastaniu się wielkich miast;
2. rozpraszać wielkie skupiska ludności
SJP.pl
czasownik
(1.1) o skupiskach ludzi i ich działalności, zwłaszcza przemyśle: planowo lub samoczynnie rozpraszać się
Wiktionary
(1.1) Miasto postanowiło deglomerować wielki przemysł, który powodował przetłoczenie i zbytnio zanieczyszczał powietrze.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡlɔ̃mɛˈrɔvat͡ɕ, AS: deglõmerovać
Wiktionary
przym. deglomeracyjny
rzecz. deglomeracja, deglomerowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|deglomerować.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡlɔ̃mɛrɔˈvãɲɛ, AS: deglõmerovãńe
Wiktionary
przym. deglomeracyjny
rzecz. deglomeracja
czas. deglomerować
Wiktionary
czapka kroju wojskowego kepi francuskiego, popularna wśród młodzieży w Polsce po wizycie de Gaulle'a (we wrześniu 1967 roku)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
usuwać osad drożdżowy z butelek szampana lub innego wina musującego, w których zakończyła się wtórna fermentacja
SJP.pl
1. obniżenie wartości, rangi, stanowiska;
2. niszczenie środowiska naturalnego;
3. utrata pozycji, przynależności do wyższej grupy klasowej; deklasacja;
4. rozpad lub rozkład związku chemicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmiana czyjegoś stanowiska zawodowego na niższe
(1.2) obniżenie pozycji / rangi / wartości
(1.3) niszczenie środowiska i zasobów, jakimi ono dysponuje
(1.4) rozkład związku chemicznego na prostsze związki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɛɡraˈdat͡sʲja, AS: degradacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. degradowanie n., zdegradowanie n.
czas. degradować ndk., zdegradować dk.
przym. degradacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: degradacja
SJP.pl
1. przenosić kogoś ze stanowiska wyższego na niższe;
2. w wojsku: karnie przenosić do stopnia szeregowca;
3. obniżać rolę, rangę, wartość czegoś;
4. powodować niszczenie środowiska naturalnego;
5. degradować się:
a) stawać się mniej wartościowym;
b) o środowisku, jego elementach: ulegać degradacji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) obniżać komuś stopień wojskowy, zwykle karnie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) tracić korzystne cechy
czasownik zwrotny niedokonany degradować się (dk. brak)
(3.1) stawać się mniej wartościowym
(3.2) ulegać procesowi niszczenia
Wiktionary
(1.1) Ten kapral był już dwukrotnie degradowany.
(2.1) Poziom życia w naszym mieście degraduje z roku na rok.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡraˈdɔvat͡ɕ, AS: degradovać
Wiktionary
rzecz. degradacja ż., degradowanie n., zdegradowanie n.
czas. zdegradować dk.
przym. degradacyjny
Wiktionary
(2.1) podupadać, degenerować się, nikczemnieć
Wiktionary
łatwo ulegający rozkładowi, degradacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obniżanie komuś stopnia wojskowego, zwykle karnie
(1.2) tracenie korzystnych cech
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡradɔˈvãɲɛ, AS: degradovãńe
Wiktionary
rzecz. degradacja ż., zdegradowanie n.
czas. degradować ndk., zdegradować dk.
przym. degradacyjny
Wiktionary
1. przenosić kogoś ze stanowiska wyższego na niższe;
2. w wojsku: karnie przenosić do stopnia szeregowca;
3. obniżać rolę, rangę, wartość czegoś;
4. powodować niszczenie środowiska naturalnego;
5. degradować się:
a) stawać się mniej wartościowym;
b) o środowisku, jego elementach: ulegać degradacji
SJP.pl
moellon; uboczny produkt utleniania tranu, do natłuszczania skór
SJP.pl
upadek moralny lub materialny; staczanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zanik wartości moralnych lub estetycznych
Wiktionary
Degrengolada – ósmy album studyjny polskiej piosenkarki Nosowskiej. Został wydany 19 maja 2023 nakładem wydawnictwa Kayax.
Wikipedia
(1.1) Nie mógł już patrzeć na postępującą degrengoladę swojej żony.
(1.1) Czuję w sobie okropną degrengoladę ducha… Prawdziwie i głęboko nieszczęśliwym jestem… Marnieję, ginę, wszystko, co jest we mnie wyższego, idealnego, przemienia się w żółć i tłuszcz!
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡrɛ̃ŋɡɔˈlada, AS: degrẽŋgolada
Wiktionary
(1.1) upodlenie, staczanie się
Wiktionary
stopniowe zmniejszanie się; obniżanie się poziomu czegoś
SJP.pl
w ekonomii: cecha czegoś, czemu stopniowo jest zmniejszana wartość
SJP.pl
w ekonomii: związany ze stopniowym zmniejszeniem wartości czegoś
SJP.pl
1. ocena smaku produktów żywnościowych;
2. potocznie: poczęstunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ocena smaku produktów spożywczych
(1.2) pot. poczęstunek
Wiktionary
(1.2) O godzinie siódmej rozpoczniemy degustację.
Wiktionary
rzecz. degustator mos., degustowanie n.
przym. degustacyjny
czas. degustować
Wiktionary
przymiotnik od: degustacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z degustacją, dotyczący degustacji, służący do degustacji
Wiktionary
rzecz. degustator mos., degustacja ż.
czas. degustować
Wiktionary
specjalista określający jakość produktów żywnościowych (np. wina, herbaty) na podstawie ich smaku; kiper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik degustacji
(1.2) profesjonalista oceniający jakość żywności na podstawie smaku
Wiktionary
Kiper – degustator, osoba zawodowo zajmująca się organoleptyczną oceną smaku, wyglądu, zapachu, jakością i klasyfikacją wszelkiego rodzaju potraw i napojów. Pojęcie to odnosi się głównie do osób degustujących i oceniających napoje alkoholowe takie jak wino, piwo, whisky itp. Kiper powinien wykazywać się szczególną wrażliwością smakowo-węchową oraz posiadać odpowiednią wiedzę, pozwalającą mu na obiektywną ocenę degustowanych trunków lub potraw.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. degustacja ż.
:: fż. degustatorka ż.
czas. degustować
przym. degustacyjny, degustatorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) debit; (1.2) debit
* białoruski: (1.1) дэгустатар m.; (1.2) дэгустатар m.
* bułgarski: (1.2) дегустатор m.
* interlingua: (1.2) degustator
* słoweński: (1.2) degustator m.
źródła.
== degustator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kiper, degustator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌdɛɡuˈstatɔr, AS: degustator
Wiktionary
rzecz. degustacja ż.
:: fż. degustatorka ż.
czas. degustować
przym. degustacyjny, degustatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. degustacja ż.
:: fż. degustatorka ż.
czas. degustować
przym. degustacyjny, degustatorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) debit; (1.2) debit
* białoruski: (1.1) дэгустатар m.; (1.2) дэгустатар m.
* bułgarski: (1.2) дегустатор m.
* interlingua: (1.2) degustator
* słoweński: (1.2) degustator m.
źródła.
== degustator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kiper, degustator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta oceniająca jakość artykułów żywnościowych na podstawie smaku tych artykułów
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z pracą lub osobą degustatora, dotyczący degustatora
Wiktionary
rzecz. degustator mos.
Wiktionary
1. smakować potrawy i napoje;
2. oceniać jakość produktów spożywczych na podstawie ich smaku
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdegustować)
(1.1) podn. próbować jedzenia lub napojów w sposób świadomy, z uwagą, aby docenić ich smak, aromat, teksturę i inne walory
(1.2) pot. przyprawiać o niesmak
czasownik zwrotny niedokonany degustować się (dk. zdegustować się)
(2.1) pot. czerpać przyjemność z długotrwałego czy bardzo szczegółowego zajmowania się czymś
(2.2) podn. być degustowanym
(2.3) pot. ulegać odrazie, zniesmaczeniu
Wiktionary
(1.1) Sommelier degustował wino, analizując jego bukiet i posmak.
Wiktionary
rzecz. degustacja ż., degustator mos., degustatorka ż., degustowanie n.
czas. zdegustować dk.
przym. degustacyjny
Wiktionary
(1.1) kosztować
(1.2) obrzydzać, zniechęcać, zniesmaczać
(2.1) rozkoszować się
(2.3) obrzydzać się, zniechęcać się, zniesmaczać się
Wiktionary
wyzwalanie się spod wpływów kultury starożytnej Grecji
SJP.pl
uwalnianie organizmu od pasożytów przy użyciu odpowiednich środków; odrobaczanie
SJP.pl
rozszczelnienie
SJP.pl
przymiotnik od: dehermetyzacja
SJP.pl
powodować utratę szczelności
SJP.pl
pozbawianie kogoś lub czegoś cech heroicznych
SJP.pl
przymiotnik od: deheroizacja
SJP.pl
pozbawiać kogoś lub coś cech bohaterskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pozbawianie cech ludzkich; odczłowieczenie;
2. proces zmian powodujących zanik wartości humanitarnych; dehumanizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pozbawienie czegoś cech właściwych człowiekowi
Wiktionary
Dehumanizacja (od łac. humanus, ludzki), odczłowieczanie, odczłowieczenie – proces zanegowania człowieczeństwa drugiej osoby, czyli zmiany stosunków interpersonalnych, w wyniku którego zaczyna się postrzegać drugiego człowieka jako zwierzę lub przedmiot pozbawiony jakichkolwiek uczuć, afektów i emocji. Praktyczna definicja określa to zjawisko jako postrzeganie i traktowanie innych ludzi tak, jakby nie posiadali oni zdolności umysłowych, którymi dysponujemy jako istoty ludzkie. W takim ujęciu każdy czyn lub myśl, które traktują kogoś jako mniej niż człowieka, jest aktem odczłowieczenia.
Wikipedia
(1.1) odczłowieczenie
Wiktionary
przymiotnik od: dehumanizacja
SJP.pl
proces zmian powodujących zanik wartości humanitarnych; dehumanizacja
SJP.pl
1. pozbawiać cech ludzkich, właściwych człowiekowi; odczłowieczać;
2. dehumanizować się - tracić cechy ludzkie; odczłowieczać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) pozbawiać cech ludzkich
Wiktionary
1. utrata wody przez komórki i tkanki organizmu; odwodnienie;
2. odszczepianie cząsteczek wody od uwodnionych związków chemicznych
SJP.pl
Wikipedia
odwilżacz, aparat do usuwania wody z czynnika chłodniczego
SJP.pl
próżniowe suszenie surowców w naturalnej temperaturze 4˚C
SJP.pl
prowitamina witaminy D3
SJP.pl
usuwanie atomów wodoru z cząsteczki związku chemicznego; odwodornianie; dehydrogenizacja
SJP.pl
Odwodornienie (dehydrogenacja) – reakcja chemiczna polegająca na odszczepianiu od cząsteczek atomów wodoru. Jest reakcją odwrotną do uwodorniania.
Reakcje odwodornienia dzieli się zazwyczaj według rodzaju wiązań w cząsteczce, od których wodór jest odszczepiany.
Wikipedia
enzym katalizujący odszczepianie atomów wodoru lub elektronów od niektórych substancji i przenoszenie ich na inne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym katalizujący odszczepianie atomów wodoru od metabolitów i przenoszenie ich na inne związki chemiczne;
Wiktionary
Dehydrogenazy – ogólna nazwa grupy enzymów zaliczanych do oksydoreduktaz, odczepiających atomy wodoru (łac. hydrogenium) z rozmaitych związków organicznych występujących w organizmach żywych. Przykładem może być kompleks dehydrogenazy kwasów tłuszczowych czy enzymy cyklu Krebsa. Odrywany atom wodoru nie występuje w postaci rodnika tylko jest wiązany z NAD i tak używany do hydrogenacji (uwodorniania) albo utleniany w kaskadzie oksydacyjnej mitochondrium produkując ATP.
Wikipedia
(1.1) W przypadku toluenu wydaje się, że główną reakcją, w której powstają RFT, jest reakcja utleniania aldehydu benzylowego, powstającego w wyniku metabolizmu tego związku, przez dehydrogenazę aldehydową.
Wiktionary
usuwanie atomów wodoru z cząsteczki związku chemicznego; odwodornianie; dehydrogenacja
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) socjol. ekon. różnorodność, równość, inkluzywność
Wiktionary
(1.1) Firmy, które inwestują w DEI, wygrywają walkę o pracownika.
(1.1) Gale powołała się na ostatnie decyzje Sądu Najwyższego „sygnalizujące zmianę” w podejściu sądów amerykańskich do programów DEI w przyszłości.
(1.1) Po latach intensywnych wysiłków na rzecz różnorodności, wiele firm zmienia swoje podejście, ograniczając oficjalne cele DEI i przeglądając swoje programy.
Wiktionary
nazwa sieci sklepów obuwniczych
SJP.pl
Deichmann SE – międzynarodowa sieć sklepów obuwniczych, której placówki znajdują się w kilkudziesięciu krajach Europy, a także w Turcji oraz USA. W ofercie sklepów Deichmann poza obuwiem znajdują się akcesoria takie jak: torebki, paski, portfele, czapki itp.
Wikipedia
uznanie człowieka, innej istoty żywej lub przedmiotu za bóstwo; ubóstwienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przypisywanie komuś lub czemuś boskich cech i właściwości, uznawanie komuś za boga;
Wiktionary
Deifikacja (łac. deificatio; deus „bóg”, facere „czynić”) – ubóstwienie, przypisanie cech boskich temu, co bogiem nie jest, a następnie uprawienie kultu ubóstwionej istoty lub rzeczy.
W mistycyzmie pojęcie to związane jest m.in. z przebóstwieniem.
Wikipedia
IPA: ˌdɛjifʲiˈkat͡sʲja, AS: dei ̯ifʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. deifikowanie n.
czas. deifikować ndk.
przym. deifikacyjny
Wiktionary
(1.1) ubóstwienie
Wiktionary
przypisywać komuś lub czemuś cechy boskie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przypisywać rangę lub cechy boskie; uważać za boga/bóstwo, oddawać boską cześć
Wiktionary
(1.1) Jednym z narzędzi pozostających w instrumentarium prawodawcy jest religia obywatelska (religion civile), mająca rodzić bezrefleksyjną miłość ojczyzny. Opierając się na swoistym „katechizmie obywatela”, ma ona deifikować instytucje państwa i jego praw, wymuszać internalizację nakazów woli powszechnej, przez to zaś ma stanowić gwarant trwałości i stabilności wspólnoty.
Wiktionary
rzecz. deifikacja ż., deifikowanie n.
Wiktionary
(1.1) apoteozować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypisywanie rangi lub cech boskich; uważanie za boga/bóstwo, oddawanie boskiej czczci
Wiktionary
rzecz. deifikacja ż.
czas. deifikować ndk.
Wiktionary
w językoznawstwie: gramatyczny morfem czasu, wskazujący element sytuacji, o której mowa
SJP.pl
partykuła deiktyczna - partykuła wskazująca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Dejmos.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Deimos uchodził za syna Aresa i Afrodyty oraz brata Fobosa.
Wiktionary
IPA: dɛˈjĩmɔs, AS: dei ̯ĩmos
Wiktionary
rzecz. Dejmos mos./mzw.
przym. Deimosowy, Dejmosowy
Wiktionary
(1.1) war. Dejmos; rzad. Trwoga
(2.1) war. Dejmos
Wiktionary
drapieżny gad z rodziny dromeozaurów, występujący na terenie Ameryki Północnej w okresie kredy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. gatunek dinozaura z grupy teropodów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Deinonych żył 120 milionów lat temu.
Wiktionary
IPA: ˌdɛjĩˈnɔ̃nɨx, AS: dei ̯ĩnõnyχ
Wiktionary
(1.1) strasznyszpon
Wiktionary
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów gadziomiednicznych z okresu kredy
SJP.pl
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów gadziomiednicznych z okresu kredy
SJP.pl
Deinonychozaury (Deinonychosauria), grupa dinozaurów gadziomiednicznych; żyły w okresie kredy; długość ciała do 7 m, masa do 700 kg; stosunkowo duży mózg; przednie kończyny krótkie; ogon długi, smukły; szybkie i ruchliwe drapieżniki, atakowały za pomocą długich, ostrych pazurów.
Klasyfikacja:
Deinonychozaury (Deinonychosauria)
Wikipedia
usunięcie zainstalowanego programu komputerowego; dezinstalacja, odinstalowanie
SJP.pl
Dezinstalacja programu lub krótko dezinstalacja – proces w założeniu w pełni odwrotny do instalacji.
Wykonywany jest przez specjalny program komputerowy lub skrypt dezinstalacyjny, usuwający pliki aplikacji uprzednio skopiowane na dysk komputera użytkownika z jednoczesnym przywróceniem ustawień środowiska systemu operacyjnego sprzed instalacji – o ile jest to możliwe. Niekiedy usuwanie plików jest dwuetapowe, gdy są one w trakcie dezinstalacji używane przez inne programy (procesy) – wtedy w trakcie instalacji pliki takie są zaznaczane jako podlegające usunięciu po przeładowaniu systemu operacyjnego. Operacja dezinstalacji może być wykonywana na podstawie dziennika instalacji, o ile program instalacyjny taki dziennik utworzył.
Wikipedia
program do odinstalowywania innych programów; dezinstalator
SJP.pl
usuwać zainstalowany program komputerowy; odinstalowywać, dezinstalować
SJP.pl
Deinstytucjonalizacja – proces rozwoju działań i usług świadczonych na poziomie i przez społeczności lokalne, którego celem jest jak najszersza eliminacja konieczności świadczenia działań i usług instytucjonalnych (zakładowych) – świadczonych przez państwo lub samorząd.
Wikipedia
typ ikonograficzny przedstawiający Chrystusa na tronie jako Zbawiciela i Sędziego; deesis
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik poglądu filozoficznego z okresu Oświecenia, według którego Bóg stworzył świat materialny i rządzące nim prawa, ale nie ma wpływu na jego działanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wyznawca deizmu
Wiktionary
Deizm – nurt religijno-filozoficzny, którego cechą wspólną jest przekonanie, że racjonalnie można uzasadnić istnienie jedynie Boga bezosobowego, będącego konstruktorem świata rozumianego jako mechanizm oraz źródłem praw, według których ten mechanizm świata działa. Tak rozumiany Bóg nie ingeruje w stworzony świat. Deizm nie jest zwartym systemem ani szkołą filozoficzną. Rozpowszechnił się głównie w Europie, a także w Ameryce Północnej.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy z nich to ateiści, inni uważają się za agnostyków, a część pozostałych to deiści.
Wiktionary
IPA: dɛˈjista, AS: dei ̯ista
Wiktionary
rzecz. deizm m., deistka ż.
przym. deistyczny
Wiktionary
zwolenniczka deizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka deizmu
Wiktionary
rzecz. deizm m.
:: fm. deista
przym. deistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: deizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z deizmem, dotyczący deizmu
Wiktionary
rzecz. deizm mrz., deista mos., deistka ż.
przysł. deistycznie
Wiktionary
pogląd filozoficzny z okresu Oświecenia, według którego Bóg stworzył świat materialny i rządzące nim prawa, ale nie ma wpływu na jego działanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. filoz. pogląd filozoficzny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona bezpośrednio w jego działanie;
Wiktionary
Deizm – nurt religijno-filozoficzny, którego cechą wspólną jest przekonanie, że racjonalnie można uzasadnić istnienie jedynie Boga bezosobowego, będącego konstruktorem świata rozumianego jako mechanizm oraz źródłem praw, według których ten mechanizm świata działa. Tak rozumiany Bóg nie ingeruje w stworzony świat. Deizm nie jest zwartym systemem ani szkołą filozoficzną. Rozpowszechnił się głównie w Europie, a także w Ameryce Północnej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. deista mos., deistka ż.
przym. deistyczny
przysł. deistycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|deus. → bóg, bożek
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) deïsme
* angielski: (1.1) deism
* baskijski: (1.1) deismo
* białoruski: (1.1) дэізм m.
* bułgarski: (1.1) деизъм m.
* esperanto: (1.1) deismo, diismo
* estoński: (1.1) deism
* fiński: (1.1) deismi
* francuski: (1.1) déisme
* hiszpański: (1.1) deísmo m.
* interlingua: (1.1) deismo
* niemiecki: (1.1) Deismus m.
* nowogrecki: (1.1) ντεϊσμός m.
* portugalski: (1.1) deísmo m.
* rosyjski: (1.1) деизм m.
* rumuński: (1.1) deism ż.
* szwedzki: (1.1) deism
* turecki: (1.1) deizm
* turkmeński: (1.1) deizm
* węgierski: (1.1) deizmus
* włoski: (1.1) deismo m.
źródła.
== deizm (język turecki.) ==
wymowa.
audio|LL-Q256 (tur)-ToprakM-deizm.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) deizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdɛjism̥, AS: dei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. deista mos., deistka ż.
przym. deistyczny
przysł. deistycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. deista mos., deistka ż.
przym. deistyczny
przysł. deistycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|deus. → bóg, bożek
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) deïsme
* angielski: (1.1) deism
* baskijski: (1.1) deismo
* białoruski: (1.1) дэізм m.
* bułgarski: (1.1) деизъм m.
* esperanto: (1.1) deismo, diismo
* estoński: (1.1) deism
* fiński: (1.1) deismi
* francuski: (1.1) déisme
* hiszpański: (1.1) deísmo m.
* interlingua: (1.1) deismo
* niemiecki: (1.1) Deismus m.
* nowogrecki: (1.1) ντεϊσμός m.
* portugalski: (1.1) deísmo m.
* rosyjski: (1.1) деизм m.
* rumuński: (1.1) deism ż.
* szwedzki: (1.1) deism
* turecki: (1.1) deizm
* turkmeński: (1.1) deizm
* węgierski: (1.1) deizmus
* włoski: (1.1) deismo m.
źródła.
== deizm (język turecki.) ==
wymowa.
audio|LL-Q256 (tur)-ToprakM-deizm.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) deizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. tytuł oficerski w wojskach janczarskich;
2. tytuł namiestników tureckich w Algierii i Tunisie
SJP.pl
Wikipedia
1. mitologiczna żona Heraklesa;
2. szata (koszula) Dejaniry - przedmiot przynoszący nieszczęście, źródło cierpień
SJP.pl
Dejanira (gr. Δηιάνειρα, Dēíaneira, łac. Deianira) – w mitologii greckiej królewna kalidońska, córka Ojneusa, żona Heraklesa, który pokonał innych zalotników, ubiegających się o jej rękę; z zazdrości obdarzyła go zatrutą szatą, doprowadzając do jego śmierci.
Wikipedia
podwodna część statku; dejwud
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Dejguny (jezioro)
SJP.pl
jezioro w Polsce
SJP.pl
Dejguny – jezioro w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Węgorapy w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Giżycko.
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 762,5 ha do 765,3 ha.Zwierciadło wody położone jest na wysokości 116,8 m n.p.m. lub 116,6 m n.p.m. Średnia głębokość jeziora wynosi 12,0 m, natomiast głębokość maksymalna 45,0 m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji (obwód królewiecki) uchodząca do Zalewu Kurońskiego, ramię Pregoły;
Wiktionary
Wikipedia
marynarz dorywczo zatrudniony na statku w czasie postoju w porcie, zastępujący członka załogi
SJP.pl
Dejman (od ang. day man) – członek załogi (pokładowej oraz maszynowej) statku zatrudniony w systemie dniówkowym (tzw. dejmanka), czyli niezatrudnionych w systemie wachtowym; kierownicy działów oraz kapitan nie są dejmanami z uwagi na nienormowany czas pracy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie trwogi, towarzysz Aresa na polu bitwy;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. zob. Deimos.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dejmos uchodził za syna Aresa i Afrodyty oraz brata Fobosa.
Wiktionary
rzecz. Deimos mos./mzw.
przym. Dejmosowy
Wiktionary
(1.1) war. Deimos; rzad. Trwoga
(2.1) war. Deimos
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
proces redukcji jonów znajdujących się w cieczach lub gazach
SJP.pl
przyrząd zmniejszający stopień jonizacji cieczy lub gazów
SJP.pl
Wikipedia
usuwać jony z wody, gazu itp.
SJP.pl
podwodna część statku; dejdwud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. podwodne trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi, na połączeniu stępki i tylnicy lub pawęży;
(1.2) żegl. podwodne trójkątne wzmocnienie szkieletu łodzi, na połączeniu stępki i dziobnicy
(1.3) mar. konstrukcja pochwy wału śrubowego
Wiktionary
Węzłówka rufowa, dejwud, kolano rufowe - wiązanie będące elementem szkieletu jednostki pływającej. Jest elementem wzmacniającym połączenie głównej belki szkieletu, czyli stępki (leżącej na dnie wzdłuż osi jednostki) z główną belką rufy, czyli tylnicą, a gdy tej nie ma to bezpośrednio ze ścianą rufy, czyli pawężą. W przypadku, gdy jednostka nie ma stępki, lub też stępka z powodu dużego nawisu rufowego nie dochodzi do rufy, węzłówka ta może łączyć pawęż ze strzałą konchy (wtedy oddzielna węzłówka łączy stępkę z tylnicą).
Wikipedia
(1.1) węzłówka rufowa, kolano rufowe
(1.2) węzłówka dziobowa, dejwud dziobowy
Wiktionary
pokład statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. pokład;
Wiktionary
Pokład statku – trwałe, wodoszczelne pokrycie zamykające od góry kadłub statku. Może być stalowe, drewniane lub wykonane z kompozytów. W nomenklaturze żeglarskiej nazywane jest dekiem lub pokładówką.
Na statku może być kilka pokładów. Rozróżnia się:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) wszyscy na dek!
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Deck.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|pokład.
źródła.
== dek (język bretoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) dziesięć (10)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɛk, AS: dek
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Deck.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|pokład.
źródła.
== dek (język bretoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) dziesięć (10)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. ściana pudła rezonansowego instrumentu muzycznego;
2. przykrycie, pokrowiec;
3. średniowieczna broń sieczna, rodzaj sztyletu; daga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. koc
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. międzykondygnacyjna płyta betonowa
Wiktionary
Deka (da) (z gr. δέκα [deka] oznaczającego dziesięć) – przedrostek jednostki miary oznaczający mnożnik 10 = 101. Przed wprowadzeniem w Polsce układu SI w 1966 roku funkcjonował skrót dk. Przedrostek ten (podobnie jak decy) jest stosowany dość rzadko w porównaniu z niektórymi innymi przedrostkami jednostek miary. Przykładowo, używany jest wraz z niutonem jako daN do oznaczania ciężaru z przyczyn praktycznych, bowiem 1 daN odpowiada w przybliżeniu 1 kG (kilogram-siła).
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z liczbą dziesięć
(1.2) fiz. pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających jednostki miary dziesięć razy większe od podstawowych;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) dekagon
(1.2) dekagram • dekametr
synonimy.
(1.2) symbol. da
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|δέκα. (deka) → dziesięć
uwagi.
(1.2) zoblistę|jokto-|zepto-|atto-|femto-|piko-|nano-|mikro-|mili-|centy-|decy-|deka-|hekto-|kilo-|mega-|giga-|tera-|peta-|eksa-|zetta-|jotta-.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) deca-; (1.2) deca-
* hiszpański: (1.1) deca-, decá-; (1.2) deca-, decá-
* nowogrecki: (1.1) δεκα-, δεκ-, δεκά-, δέκ-; (1.2) δεκα-, δεκ-, δεκά-, δέκ-
* włoski: (1.1) deca-; (1.2) deca-
źródła.
== deka- (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) deka-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdɛka, AS: deka
Wiktionary
(1.2) symbol. da
Wiktionary
rosyjski rewolucjonista szlachecki występujący zbrojnie w grudniu 1825 r. przeciwko samowładztwu carskiemu i stosunkom pańszczyźnianym w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek lub zwolennik szlacheckiego ruchu rewolucyjnego, działającego w latach 20. XIX w. w Rosji, dążącego do zniesienia jedynowładztwa cara i zatarcia różnic klasowych;
Wiktionary
(1.1) Dekabryści podzielili się na dwa obozy: jeden – dążący do obalenia caratu i utworzenia republiki, drugi, mniej radykalny, skłaniający się ku monarchii konstytucyjnej, opartej na trójpodziale władzy.
Wiktionary
IPA: ˌdɛkaˈbrɨsta, AS: dekabrysta
Wiktionary
rzecz. dekabryzm m.
:: fż. dekabrystka ż.
przym. dekabrystowski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. forma żeńska od: dekabrysta
Wiktionary
IPA: ˌdɛkaˈbrɨstka, AS: dekabrystka
Wiktionary
rzecz. dekabryzm m.
:: fm. dekabrysta m.
przym. dekabrystowski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) hist. dotyczący dekabryzmu lub powstania dekabrystów
Wiktionary
(1.1) W Rosji wrzenie wśród inteligencji po roku 1812, którego wyrazem był ruch dekabrystowski, wytworzyło atmosferę sprzyjającą kształtowaniu się opinii niezależnej od rządu.
Wiktionary
IPA: ˌdɛkabrɨˈstɔfsʲci, AS: dekabrystofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. dekabrysta m., dekabrystka ż., dekabryzm m.
Wiktionary
okres dziesięciu dni, miesięcy lub lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziesięć dni
(1.2) dziesięć tygodni
(1.3) dziesięć miesięcy
(1.4) dziesięć lat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kontrolę zaplanowano na drugą dekadę miesiąca.
(1.4) Zniechęcił się, gdy usłyszał, że inwestycja zwróci się najwcześniej po trzech dekadach.
Wiktionary
IPA: dɛˈkada, AS: dekada
Wiktionary
rzecz. dekadówka ż.
przym. dekadowy
Wiktionary
(1.4) dziesięciolecie
Wiktionary
1. upadek dotychczasowych wartości moralnych, społecznych lub kulturowych;
2. ogół ruchów artystycznych i prądów myślowych reprezentujących schyłkową fazę danej epoki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chylenie się ku upadkowi
(1.2) rozkład wartości moralnych i kulturowych
(1.3) tendencja w sztuce europejskiej przełomu wieku XIX i XX
Wiktionary
Dekadencja (decadence – fr. z łac. decadentia – odpadnięcie, odstąpienie, zmarnienie) – rozkład wartości kulturowych, społecznych; chylenie się ku upadkowi; kryzys lub schyłek (literatury, sztuki itp.).
Wikipedia
(1.1) Coraz mniejsze zainteresowanie publiki dziełami tego autora wynikało z dekadencji jego warsztatu artystycznego.
(1.2) W dzisiejszych czasach sztuka jest przesiąknięta dekadencją.
(1.3) Dekadencja była odpowiedzią na rosnące niezadowolenie społeczeństw w krajach Europy i lęk przed postępem technicznym.
Wiktionary
rzecz. dekadent m., dekadentyzm mrz.
przym. dekadencki
Wiktionary
(1.1) schyłkowość, schyłek, rozkład
(1.2) zepsucie, zniszczenie
(1.3) dekadentyzm
Wiktionary
1. schyłkowy, zawierający elementy rozkładu dotychczasowych wartości moralnych, kulturalnych lub społecznych;
2. odnoszący się do dekadentyzmu, z epoki dekadentyzmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki który posiada cechy dekadencji
Wiktionary
rzecz. dekadentyzm mrz., dekadent mos., dekadencja ż.
Wiktionary
1. przedstawiciel dekadentyzmu; schyłkowiec;
2. człowiek mający pesymistyczne nastawienie do życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. przedstawiciel dekadentyzmu
(1.2) osoba pesymistycznie nastawiona do życia, spodziewająca się rychłego końca
Wiktionary
IPA: dɛˈkadɛ̃nt, AS: dekadẽnt
Wiktionary
rzecz. dekadentyzm m.
:: fż. dekadentka ż.
przym. dekadencki
Wiktionary
(1.1) schyłkowiec
(1.2) schyłkowiec
Wiktionary
1. przedstawicielka dekadentyzmu;
2. kobieta o pesymistycznym nastawieniu do życia mająca świadomość upadku dotychczasowych wartości
SJP.pl
1. określenie wszelkich ruchów artystycznych i okresów, reprezentujących schyłkową fazę danej epoki;
2. prąd duchowy końca XIX w., wyrażający się w postawie pesymistycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w sztuce przełomu XIX i XX wieku będący przejawem świadomości upadku cywilizacji zachodniej;
Wiktionary
Dekadentyzm (z fran. décadence – „chylenie się ku upadkowi”, „schyłek”) – nurt światopoglądowy i artystyczny funkcjonujący na przełomie drugiej połowy XIX i początku XX wieku, cechujący się przeświadczeniem o kryzysie i rychłym upadku tradycyjnych form kultury zachodniej. Jego podłożem były zjawiska związane z postępującym procesem urbanizacji i industrializacji objawiające się erozją dotychczasowych układów i więzi społecznych oraz kwestionowaniem tradycyjnych norm moralnych i obyczajowych.
Wikipedia
rzecz. dekadencja ż., dekadenckość ż., dekadent mos., dekadentka ż.
przym. dekadencki
Wiktionary
potocznie: bilet dziesięciodniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. to co trwa, jest ważne lub jest związane z jakimiś dzięsięcioma jednostkami czasu
Wiktionary
(1.1) Obowiązuje tzw. dekadówka, która gwarantuje, że w ciągu 10 dni w jadłospisie nie powtórzy się żadne danie.
Wiktionary
rzecz. dekada ż.
przym. dekadowy
Wiktionary
1. związany z dekadą - okresem dziesięciu dni, lat (rzadziej: tygodni, miesięcy);
2. w fizyce: związany z dekadą - zakresem wartości danej wielkości fizycznej od a do 10a (np. od 10 do 100 MHz);
3. związany z dekadą - dziesięciodniową częścią miesiąca w starożytnym kalendarzu egipskim i rewolucyjnym, wprowadzonym w czasach Wielkiej Rewolucji Francuskiej, kalendarzu francuskim
SJP.pl
bryła ograniczona dziesięcioma wielokątami regularnymi; dziesięciościan
SJP.pl
wielokąt mający 10 kątów; dziesięciokąt; dziesięciobok
SJP.pl
Dziesięciokąt foremny (znany też pod grecką nazwą dekagon) – wielokąt, który ma dziesięć boków o jednakowej długości i dziesięć kątów równej miary. Każdy kąt ma miarę 144°, zaś suma miar wszystkich kątów jest równa 1440°.
Wikipedia
mający dziesięć kątów; dziesięciokątny
SJP.pl
jednostka masy równa 10 gramom (skrót: dag)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka masy równa dziesięciu gramom
Wiktionary
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
(1.1) Dziesięć dekagramów drożdży rozpuszczam w połowie szklanki mleka i dodaję do niej odrobinę cukru, soli i mąki tortowej.
Wiktionary
przym. dekagramowy
Wiktionary
(1.1) skr. dag, dkg; pot. deka
Wiktionary
związany z dekagramem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który waży dekagram; wyrażany w dekagramach
Wiktionary
rzecz. dekagram m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. rzad. jednostka częstotliwości równa dziesięciu hercom
Wiktionary
(1.1) oznaczenie daHz; rzad. dekacykl
Wiktionary
kalka ceramiczna
SJP.pl
utrata wapnia z kości i zębów; odwapnianie
SJP.pl
węglowodór wielopierścieniowy
SJP.pl
Dekalina – organiczny związek chemiczny, dwupierścieniowy węglowodór nasycony, produkt całkowitego uwodornienia naftalenu. Bezbarwna ciecz o słabym zapachu, stosowana jako rozpuszczalnik (np. żywic). Używana również jako składnik paliw do silników spalinowych, a także zamiast terpentyny w produkcji lakierów i pokostów.
Wikipedia
jednostka objętości równa 10 litrom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. dziesięć litrów
Wiktionary
przym. dekalitrowy
Wiktionary
związany z dekalitrem
SJP.pl
1. metoda zdobienia ceramiki;
2. zdobienie wykonane tym sposobem
SJP.pl
Wikipedia
1. zbiór dziesięciu przykazań objawionych wg Biblii Mojżeszowi na górze Synaj przez Boga, stanowiących podstawę moralności żydowskiej i chrześcijańskiej; Dekalog, dziesięcioro, dziesięć przykazań (Bożych);
2. przenośnie: zbiór podstawowych zasad postępowania w jakimś środowisku lub jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. praw. w judaizmie i chrześcijaństwie: kodeks praw moralno-religijnych przekazany Żydom przez Mojżesza na Synaju;
Wiktionary
Dekalog (stgr. δεκάλογος dekalogos – dziesięć słów), Dziesięć przykazań, w tradycji żydowskiej Dziesięć Oświadczeń (עשרת הדיברות, Aseret ha-Dibrot) – zbiór podstawowych nakazów moralnych obowiązujących pierwotnie wyznawców judaizmu, a następnie przyjęty w zmienionej formie przez chrześcijan.
Wikipedia
(1.1) Mojżesz rozbił pierwsze tablice z Dekalogiem po grzesznym uczczeniu przez Hebrajczyków złotego cielca.
(1.1) Staram się przestrzegać wszystkich przykazań Dekalogu.
Wiktionary
IPA: dɛˈkalɔk, AS: dekalok
Wiktionary
przym. dekalogowy
Wiktionary
(1.1) dziesięć przykazań, dziesięć przykazań Bożych; książk. dziesięcioro przykazań
Wiktionary
związany z dekalogiem - zbiorem dziesięciu przykazań Bożych; dekalogowy
SJP.pl
związany z dekalogiem - zbiorem dziesięciu przykazań Bożych; dekalogiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dekalogiem, dotyczący dekalogu
Wiktionary
rzecz. dekalog mrz., Dekalog mrz.
Wiktionary
jednostka miary strumienia świetlnego, dekalumen = 10 lumenów
SJP.pl
Dekameron (Il Decamerone, z greki deka hemeron, dziesięć dni) – dzieło literackie Giovanniego Boccaccia, napisane w języku włoskim prawdopodobnie w latach 1350–1353, a po raz pierwszy wydane drukiem ok. 1470 roku. W 1559 roku Dekameron umieszczono w indeksie ksiąg zakazanych.
Wikipedia
jednostka długości równa 10 metrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. jednostka długości równa dziesięciu metrom;
Wiktionary
Dekametr (symbol: dam) – wielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden dekametr równa się 10 metrom. W notacji naukowej można go zapisać jako 1 E+1 m oznaczający 10 × 1 m.
Nie jest powszechnie używany jako jednostka odległości. Dekametrów używa się czasami w meteorologii do określenia wysokości geopotencjału.
Wikipedia
przym. dekametrowy
Wiktionary
(1.1) symbol. dam
Wiktionary
związany z dekametrem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. mający długość 10 metrów
(1.2) fiz. techn. związany z długością rzędu 10 metrów
Wiktionary
rzecz. dekametr mrz.
Wiktionary
węglowodór nasycony (alkan) z dziesięcioma atomami węgla w cząsteczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rozległy płaskowyż w centralnej i południowej części Półwyspu Indyjskiego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdɛkãn, AS: dekãn
Wiktionary
przym. dekański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dekanat
Wiktionary
rzecz. dekanat m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do dekanatu, związany z dekanatem
Wiktionary
(1.1) Księdza Franciszka brakowało na spotkaniu dekanalnym w Goleszowie.
Wiktionary
rzecz. dekanat m.
Wiktionary
dziekanat;
1. w Kościele katolickim: jednostka administracyjna składająca się z kilku parafii, zarządzana przez dziekana;
2. urząd, funkcja dziekana katolickiego; dziekania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego, obejmująca kilka do kilkunastu parafii z dziekanem na czele;
(1.2) kośc. stanowisko, urząd dziekana, zarządcy dekanatu (1.1)
Wiktionary
Dekanat (wikariat rejonowy, rejon) – jednostka organizacyjna kościołów katolickich, prawosławnych i zielonoświątkowych.
W katolicyzmie – z dziekanem (wikariuszem rejonowym, archiprezbiterem) na czele (zastępuje go wicedziekan), wizytującym parafie podległego mu rejonu w sposób określony przez biskupa diecezjalnego. Obowiązki i prawa dziekana określa prawo powszechne i partykularne. Dekanat obejmuje kilka do kilkunastu parafii, stąd wywodzi się nazwa (łac. decanus = zarządzający dziesięcioma).
Wikipedia
(1.1) Nasza parafia należy do dekanatu panewnickiego.
Wiktionary
IPA: dɛˈkãnat, AS: dekãnat
Wiktionary
przym. dekanalny
rzecz. dekanacik mrz.
Wiktionary
(1.1-2) dziekanat
Wiktionary
przymiotnik od: Dekan (wyżyna w Indiach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dekanem, dotyczący Dekanu
Wiktionary
rzecz. Dekan mrz.
Wiktionary
sposób oddzielania cieczy od osadu polegający na ostrożnym usunięciu jej znad osadu, np. poprzez zlanie
SJP.pl
Dekantacja – zlewanie cieczy znad osadu, który zalega pod cieczą w naczyniu. Jest to czynność laboratoryjna, gospodarcza lub przemysłowa wykonywana podczas procesu złączenia cieczy i ciał stałych dla skrócenia czasu trwania procesu filtracji fazy stałej w celu jej dalszego wykorzystania lub dla wstępnego oczyszczenia fazy ciekłej.
Wikipedia
urządzenie służące do dekantacji; odstojnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie szklane w kształcie szerokiej karafki, służące do dekantacji wina;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dɛˈkãntɛr, AS: dekãnter
Wiktionary
przelewać płyn po odstaniu z jednego naczynia do drugiego, w celu oddzielenia powstałego osadu
SJP.pl
aparat lub preparat służący do usuwania zbędnego owłosienia; depilator
SJP.pl
wykonanie wyroku śmierci przez ścięcie głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ucięcie głowy;
Wiktionary
Ścięcie (dekapitacja) – metoda wykonywania kary śmierci poprzez oddzielenie głowy od reszty ciała. Ścięcia dokonuje się zazwyczaj za pomocą broni białej (np. toporem, mieczem, maczetą) lub za pomocą specjalnych urządzeń (np. na gilotynie, pregilotynie).
Wikipedia
(1.1) W dawnych czasach dekapitacja była często stosowaną karą śmierci.
Wiktionary
IPA: ˌdɛkapʲiˈtat͡sʲja, AS: dekapʹitacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dekapitowanie n., zdekapitowanie n.
czas. dekapitować ndk., zdekapitować dk.
Wiktionary
(1.1) kęsim
Wiktionary
spadek wartości majątku trwałego, np. budynków, urządzeń technicznych, wskutek ich starzenia się i eksploatacji bez odpowiednich nakładów na ich odnawianie
SJP.pl
Dekapitalizacja - proces zmniejszania się wartości środków trwałych w sytuacji, gdy fizycznemu ich zużyciu nie towarzyszą dostatecznie duże inwestycje, uzupełniające na bieżąco ubytki.
Wikipedia
ścinać głowę; dokonywać dekapitacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dekapitować.
Wiktionary
rzecz. zdekapitowanie n., dekapitacja ż.
czas. dekapitować ndk., zdekapitować dk.
Wiktionary
liga 10 miast zawiązywana w różnych okresach historycznych; dekapolis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. antyczny związek dziesięciu miast na Bliskim Wschodzie;
Wiktionary
Dekapol, Decapolis – związek dziesięciu miast hellenistycznych, położonych (prócz Scytopolis) w Transjordanii i zasiedlonych przez zhellenizowaną ludność nieżydowską i mniejszość żydowską.
Najwcześniej w źródłach pisanych Dekapol został wzmiankowany w Ewangelii Mateusza (Mt 4,25) i Ewangelii Marka (Mk 5,20). Pierwotnie do związku należało dziesięć miast, z biegiem czasu skład Dekapolu zmieniał się. W dziele Historia naturalna (Hist. nat., V, 4) z I wieku Pliniusz Starszy wzmiankował o dziesięciu miastach Dekapolu, aczkolwiek nadmieniał, że u innych autorów skład Dekapolu różni się od jego informacji. W II wieku Klaudiusz Ptolemeusz w swojej Geografii (Geogr., V, 14, 18) wymienił jedenaście miast. Stefanos z Bizancjum w IV wieku wspominał, że członkami Dekapolu było 14 miast.
Wikipedia
(1.1) Według Pliniusza Starszego do miast Dekapolu należały: Damaszek, Dium, Gadara, Geraza, Filadelfia, Hippos, Kanata, Pella, Rafana i Scytopolis.
Wiktionary
rzecz. dekapol mrz., dekapolis ż./n.
Wiktionary
liga 10 miast zawiązywana w różnych okresach historycznych; dekapol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) hist. liga dziesięciu miast
Wiktionary
Dekapol, Decapolis – związek dziesięciu miast hellenistycznych, położonych (prócz Scytopolis) w Transjordanii i zasiedlonych przez zhellenizowaną ludność nieżydowską i mniejszość żydowską.
Najwcześniej w źródłach pisanych Dekapol został wzmiankowany w Ewangelii Mateusza (Mt 4,25) i Ewangelii Marka (Mk 5,20). Pierwotnie do związku należało dziesięć miast, z biegiem czasu skład Dekapolu zmieniał się. W dziele Historia naturalna (Hist. nat., V, 4) z I wieku Pliniusz Starszy wzmiankował o dziesięciu miastach Dekapolu, aczkolwiek nadmieniał, że u innych autorów skład Dekapolu różni się od jego informacji. W II wieku Klaudiusz Ptolemeusz w swojej Geografii (Geogr., V, 14, 18) wymienił jedenaście miast. Stefanos z Bizancjum w IV wieku wspominał, że członkami Dekapolu było 14 miast.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej znane dekapolis w historii istniało w Transjordanii.
Wiktionary
rzecz. Dekapol mrz.
Wiktionary
proces odłączania molekuły dwutlenku węgla od kwasu karboksylowego lub jego soli, odbywający się przy udziale dekarboksylazy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. usunięcie grupy karboksylowej z cząsteczki;
Wiktionary
Dekarboksylacja, dekarboksylowanie – reakcja chemiczna, w której dochodzi do usunięcia grupy karboksylowej z kwasów karboksylowych lub ich soli i estrów. W wyniku tej reakcji następuje zazwyczaj wydzielenie dwutlenku węgla. W organizmie jest wywoływana najczęściej poprzez działanie enzymów.
Wikipedia
(1.1) W wyniku dekarboksylacji argininy powstaje agmatyna, a ta z kolei hydrolizowana jest do putrescyny.
Wiktionary
rzecz. dekarboksylator m., dekarboksylaza ż.
czas. dekarboksylować ndk.
przym. dekarboksylacyjny
Wiktionary
enzym katalizujący reakcję dekarboksylacji - odłączania molekuły dwutlenku węgla od kwasu karboksylowego lub jego soli
SJP.pl
enzym katalizujący reakcję dekarboksylacji - odłączania molekuły dwutlenku węgla od kwasu karboksylowego lub jego soli
SJP.pl
usuwać grupę karboksylową z cząsteczki, uwalniając dwutlenek węgla
SJP.pl
usuwać grupę karboksylową z cząsteczki, uwalniając dwutlenek węgla
SJP.pl
Dekarboksylacja, dekarboksylowanie – reakcja chemiczna, w której dochodzi do usunięcia grupy karboksylowej z kwasów karboksylowych lub ich soli i estrów. W wyniku tej reakcji następuje zazwyczaj wydzielenie dwutlenku węgla. W organizmie jest wywoływana najczęściej poprzez działanie enzymów.
Wikipedia
Dekarbonizacja – proces polegający na usuwaniu z wody uzdatnianej węglanów, czyli pozbycia się zasadowości.
Dekarbonizacja wody wapnem – jest to metoda zmiękczania wody polegająca na usuwaniu z niej twardości węglanowej w wyniku wytrącania trudno rozpuszczalnych związków wapnia oraz częściowo magnezu. Uzyskuje się to dawkując do wody wapno w postaci mleka lub wody wapiennej.
Wikipedia
1. usuwać z jakiegoś napoju dwutlenek węgla;
2. usuwać węglany wapnia i magnezu z wody w celu jej zmiękczenia;
3. uniezależniać od źródeł energii wydzielających dwutlenek węgla
SJP.pl
możny w starożytnej Grecji, sprawujący władzę najwyższą w państwie wspólnie z 9 innymi dekarchami
SJP.pl
w starożytnej Grecji:
1. grupa dekarchów - dziesięciu mężów stanu, którzy sprawowali najwyższą władzę;
2. okres rządów takiej grupy
SJP.pl
dotyczący dekarza, dekarstwa; związany z budową dachu
SJP.pl
rzemiosło polegające na kryciu lub remontowaniu dachów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzemiosło, praca przy kryciu lub naprawie dachów
Wiktionary
Dekarz – rzemieślnik, zajmujący się pokrywaniem i naprawianiem dachów materiałami dekarskimi tj.: dachówkami, blachodachówkami, kamieniem np. łupkiem naturalnym lub strzechą.
Dekarz jako zawód wyodrębnił się w dwóch ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku. Cieśla po wywieszeniu wiechy i poczęstunku u gospodarza pozostawiał dalszą część pracy dekarzowi. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od deku – formy pokrycia dachowego z targanej słomy, przyciśniętej młodymi drzewkami i ciężkimi gałęziami. Z tej nazwy wywodzi się słowo dekować, czyli układać dach. Wcześniej zadaniami dekarza zajmował się cieśla.
Wikipedia
IPA: dɛˈkarstfɔ, AS: dekarstfo
Wiktionary
rzecz. dekarz m.
przym. dekarski
Wiktionary
proces polegający na rozbiciu wielkich organizacji przemysłowych zwanych kartelami; pozbawienie czegoś cech kartelu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. podział karteli na mniejsze jednostki gospodarcze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Choć większość jego aktywów po wojnie znalazła się w granicach NRD i uległa nacjonalizacji, koncern Flicka uniknął dekartelizacji dzięki parcelacji go między synów przemysłowego magnata.
Wiktionary
rzecz. kartel m., kartelik m.
czas. dekartelizować ndk., zdekartelizować dk.
Wiktionary
rzemieślnik kryjący lub remontujący dachy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. wykonawca pokrycia dachowego;
Wiktionary
Dekarz – rzemieślnik, zajmujący się pokrywaniem i naprawianiem dachów materiałami dekarskimi tj.: dachówkami, blachodachówkami, kamieniem np. łupkiem naturalnym lub strzechą.
Dekarz jako zawód wyodrębnił się w dwóch ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku. Cieśla po wywieszeniu wiechy i poczęstunku u gospodarza pozostawiał dalszą część pracy dekarzowi. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od deku – formy pokrycia dachowego z targanej słomy, przyciśniętej młodymi drzewkami i ciężkimi gałęziami. Z tej nazwy wywodzi się słowo dekować, czyli układać dach. Wcześniej zadaniami dekarza zajmował się cieśla.
Wikipedia
IPA: ˈdɛkaʃ, AS: dekaš
Wiktionary
rzecz. dekarstwo n., dekarskość ż.
przym. dekarski
Wiktionary
w klasycznym stylu greckim: fronton mający dziesięć kolumn
SJP.pl
wieloelektronowa gazowana lampa elektronowa, używana w latach 50. i 60. XX wieku do pomiarów impulsów elektrycznych
SJP.pl
Lampa zliczająca to lampa elektronowa licząca impulsy w systemie dziesiętnym (od 0 do 9). Niektóre z nich również wyświetlają wynik zliczania.
Wikipedia
poddawanie tkaniny działaniu gorącej wody, pary i zimnej wody w celu uodpornienia tkaniny przed kurczeniem się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. jeden z ostatnich etapów produkcji tkaniny: naprzemienne poddawanie jej działaniu gorącej i zimnej wody
Wiktionary
Dekatyzacja – poddawanie zawierającej włókna naturalne tkaniny lub dzianiny kolejno działaniu gorącej (ok. 60 °C) wody, pary wodnej i zimnej wody, mające doprowadzić do wykurczenia się włókien w kontrolowanych warunkach i stabilizacji ich wymiarów. Ma to na celu uniknięcie zbiegania się tkaniny w okresie użytkowania (przeciwdziała nadmiernej kurczliwości). Tkaniny i dzianiny niepoddane dekatyzacji mają tendencję do kurczenia się pod wpływem działania wilgoci oraz wysokiej temperatury.
Wikipedia
maszyna do dekatyzowania tkanin
SJP.pl
osoba zajmująca się zawodowo dekatyzacją tkanin
SJP.pl
poddawanie tkaniny działaniu nasyconej pary co zapobiega jej odkształcaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dekatyzować.
Wiktionary
Dekatyzacja – poddawanie zawierającej włókna naturalne tkaniny lub dzianiny kolejno działaniu gorącej (ok. 60 °C) wody, pary wodnej i zimnej wody, mające doprowadzić do wykurczenia się włókien w kontrolowanych warunkach i stabilizacji ich wymiarów. Ma to na celu uniknięcie zbiegania się tkaniny w okresie użytkowania (przeciwdziała nadmiernej kurczliwości). Tkaniny i dzianiny niepoddane dekatyzacji mają tendencję do kurczenia się pod wpływem działania wilgoci oraz wysokiej temperatury.
Wikipedia
czas. dekatyzować ndk.
Wiktionary
dekatyzowane spodnie dżinsowe, charakteryzujące się marmurkowym wzorem; marmurki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. dekatyzowane spodnie dżinsowe, w biało-granatowe wzorki
Wiktionary
(1.1) Pamiętam czasy, jak cała Polska chodziła w dekatyzach.
Wiktionary
IPA: ˌdɛkaˈtɨzɨ, AS: dekatyzy
Wiktionary
czas. dekatyzować
Wiktionary
(1.1) dekaty, marmurki
Wiktionary
modna nazwa samochodu DKW, dość popularnego w Polsce i w Niemczech w latach 30, teraz wzbudzającego zainteresowanie głównie koneserów historii motoryzacji
SJP.pl
alken o dziesięciu atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
Deken – organiczny związek chemiczny z grupy alkenów o dziesięciu atomach węgla w cząsteczce.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Jan Dekert (1786-1861), biskup katolicki
SJP.pl
1. szczelnie dopasowana pokrywa, np. dekiel kotła, menażki, pojemnika;
2. pokrywa osłaniająca śruby, którymi przykręcone jest koło auta;
3. czapka korporancka z kolorowego sukna o okrągłym, haftowanym denku i małym daszku, noszona przez studentów w Niemczech i w Polsce w latach 1919-1939;
4. potocznie: głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szczelna pokrywa, dopasowana pokrywka
(1.2) daw. okrągła barwna czapka korporancka
(1.3) przen. slang. głowa
(1.4) mot. kołpak koła samochodowego
(1.5) obraź. ktoś głupi, irytujący
(1.6) gw-pl|Górny Śląsk. pokrywka na garnek
Wiktionary
Dekiel (z niem. Deckel, m.in. „czapka”) – rodzaj czapki z daszkiem noszony przez członków korporacji akademickich.
Wikipedia
(1.1) Podaj mi dekiel od słoika.
(1.3) Chyba masz coś z deklem.
(1.5) Nie rozmawiaj z tym deklem.
Wiktionary
IPA: ˈdɛcɛl, AS: deḱel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dekielek m.
Wiktionary
(1.1) pokrywka
(1.2) rondel
(1.3) czerep
(1.5) świr, palant
Wiktionary
zdrobnienie od: dekiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dekiel
(1.2) fot. element zakładany na obiektyw, służący do zabezpieczenia szkła obiektywu przed brudem czy zarysowaniem
Wiktionary
(1.1) Najczęściej gubionymi przez fotografów elementami są dekielki i szybkozłączki.
Wiktionary
IPA: dɛˈcɛlɛk, AS: deḱelek
Wiktionary
rzecz. dekiel m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. deklik.
Wiktionary
alkin o dziesięciu atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
Dekin – organiczny związek chemiczny z grupy alkinów, ciekły węglowodór nienasycony zawierający 10 atomów węgla i jedno wiązanie potrójne. Wzór sumaryczny: C10H18, masa molowa 138,25 g/mol. Izomer dekinu o szkielecie nierozgałęzionym występuje w postaci 5 izomerów funkcyjnych:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. osoba robiąca głupie rzeczy po pijaku
Wiktionary
(1.1) — O boże! Ty deklu! Nie rzygaj na dzieci w przedszkolu!
Wiktionary
skrót od: deklinacja
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. deklinacja
Wiktionary
(1.1) Moje pytanie dotyczy postaci narzędnika l. mnogiej rzeczowników rodz. męskiego I dekl. typu koń, słoń.
(1.1) Z rozpędu stworzyłem sobie błędną formę mianownika lp. nominum (z wygłosowym -um) per analogiam do proprium (lm. nomina propria), zapominając o tym, że brzmieniem właściwym jest łacińskie neutrum III dekl. nomen, -inis (‘imię’).
Wiktionary
IPA: ˌdɛklʲĩˈnat͡sʲja, AS: deklʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
1. wygłaszanie utworu literackiego w sposób artystyczny; recytacja;
2. przenośnie: mowa, przemówienie, tekst o nieszczerej treści, pełne przesady i sztuczności; frazes, banał, ogólnik, pustosłowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekspresywne i wyraziste wyrecytowanie utworu literackiego
(1.2) patetyczna i przesadzona wypowiedź, puste słowa
Wiktionary
Deklamacja (łac. dēclāmātiō) – publiczne wygłoszenie utworu literackiego z pamięci, najczęściej wierszowanego, jako sztuka interpretacji tekstu na głos. Deklamatoryka (lub recytacja) to nauka o prawidłach deklamacji.
Wikipedia
(1.1) Po deklamacji Anity chór zaśpiewa pieśń legionową: „Wojenko, wojenko”.
(1.2) Jego deklamacjami się nie przejmuj, jest przecież mistrzem frazesu.
Wiktionary
rzecz. deklamacyjność ż., deklamator m., deklamatorka ż., deklamatoryka ż., deklamowanie n.
czas. deklamować ndk., wydeklamować dk., zadeklamować dk.
przym. deklamacyjny, deklamatorski
przysł. deklamatorsko
Wiktionary
(1.1) recytacja
(1.2) pustosłowie, puste słowa
Wiktionary
1. to, co jest charakterystyczne dla deklamacji - wygłaszania utworu literackiego w sposób artystyczny;
2. napuszoność, sztuczność, mówienie pustych słów; gołosłowność, deklamatorstwo, patetyczność
SJP.pl
deklamatorski;
1. taki, który dotyczy deklamacji - wygłaszania utworu literackiego w sposób artystyczny; recytatorski;
2. taki, który dotyczy deklamacji - mowy, przemówienia, tekstu o nieszczerej treści, pełnych przesady i sztuczności; pusty, pompatyczny, czczy, górnolotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. związany z deklamacją; mający charakter, formę deklamacji
Wiktionary
rzecz. deklamatorka ż., deklamator mos., deklamacja ż., deklamowanie n.
czas. deklamować
Wiktionary
1. osoba deklamująca, wygłaszająca utwór literacki; recytator;
2. przenośnie: osoba posługująca się czczymi frazesami; blagier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba recytująca utwór literacki
(1.2) osoba używająca frazesów, udawająca
Wiktionary
(1.1) Kilku deklamatorów wybrało utwory polskich poetów.
Wiktionary
czas. deklamować ndk., wydeklamować dk., zadeklamować dk.
przym. deklamacyjny, deklamatorski, deklamatoryczny
przysł. deklamatorsko
rzecz. deklamacja ż., deklamacyjność ż., deklamatorstwo n., deklamatoryka ż., deklamowanie n.
:: fż. deklamatorka ż.
Wiktionary
(1.1) recytator
Wiktionary
1. kobieta deklamująca, wygłaszająca utwór literacki; recytator;
2. przenośnie: kobieta posługująca się czczymi frazesami; blagierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta recytująca utwór literacki
Wiktionary
(1.1) Trzy deklamatorki wybrały utwory Norwida.
Wiktionary
czas. deklamować ndk., wydeklamować dk., zadeklamować dk.
przym. deklamacyjny, deklamatorski, deklamatoryczny
przysł. deklamatorsko
rzecz. deklamacja ż., deklamacyjność ż., deklamatorstwo n., deklamatoryka ż., deklamowanie n.
:: fm. deklamator m.
Wiktionary
(1.1) recytatorka
Wiktionary
deklamacyjny;
1. taki, który dotyczy deklamacji - wygłaszania utworu literackiego w sposób artystyczny; recytatorski;
2. taki, który dotyczy deklamacji - mowy, przemówienia, tekstu o nieszczerej treści, pełnych przesady i sztuczności; pusty, pompatyczny, czczy, górnolotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z deklamatorem; taki jak u deklamatora
Wiktionary
rzecz. deklamacja ż., deklamowanie n., deklamator mos., deklamatorka ż.
czas. deklamować
Wiktionary
(1.1) recytatorski
Wiktionary
napuszoność, sztuczność, mówienie pustych słów; gołosłowność, deklamacyjność, patetyczność
SJP.pl
dotyczący deklamatoryki
SJP.pl
nauka o zmieniających się na przestrzeni epok prawidłach deklamacji; teoria, reguły artystycznego wygłaszania utworu literackiego
SJP.pl
1. wygłaszać utwór literacki, recytować;
2. przenośnie: mówić w sposób nienaturalny, napuszony, posługiwać się frazesami; koloryzować, fantazjować
SJP.pl
czasownik
(1.1) z ekspresją wygłaszać utwór literacki
(1.2) wypowiadać się w sposób napuszony, używając rozmaitych frazesów
Wiktionary
(1.1) Co czwartek w kawiarence akademickiej deklamowaliśmy wiersze współczesnych artystów, a raz w miesiącu - klasykę.
Wiktionary
IPA: ˌdɛklãˈmɔvat͡ɕ, AS: deklãmovać
Wiktionary
rzecz. wydeklamowanie n., deklamacja, deklamacyjność, deklamator, deklamatorka, deklamatorstwo, deklamatoryka, deklamowanie
czas. zadeklamować
przym. deklamacyjny, deklamatorski
przysł. deklamatorsko
Wiktionary
(1.1) recytować, wygłaszać
(1.2) przemawiać (z patosem), pogard. klepać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|deklamować.
Wiktionary
rzecz. deklamacja ż., deklamacyjność ż., deklamator m., deklamatorka ż., deklamatorstwo n., deklamatoryka ż., wydeklamowanie n.
czas. deklamować ndk., zadeklamować dk.
przym. deklamacyjny, deklamatorski
przysł. deklamatorsko
Wiktionary
1. publiczne oświadczenie w danej sprawie, wyrażone ustnie lub pisemnie; manifest, proklamacja;
2. pisemne zobowiązanie, oświadczenie, które mają moc prawną;
3. blankiet, formularz do podpisywania zeznań i zobowiązań;
4. wyraźne wyrażenie zgody na coś;
5. w informatyce: wyrażenie języka źródłowego, które określa najczęściej typy zmiennych, obszary pamięci lub stałe programu;
6. dawniej: prośba o rękę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogłoszenie, oświadczenie; sformułowanie poglądów, przekonań
(1.2) praw. zobowiązanie mające moc prawną, akt prawny
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zbrodnią jest wymuszanie groźbą i szantażem podpisywania deklaracji o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa – mówił ks. Jerzy Popiełuszko.
Wiktionary
IPA: ˌdɛklaˈrat͡sʲja, AS: deklaracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. deklaratywność ż., deklaratywizm m., deklarant m., deklarowanie n., zadeklarowanie n., zdeklarowanie n.
czas. deklarować ndk., zadeklarować dk., zdeklarować dk.
przym. deklaracyjny, deklaratywny
przysł. deklaratywnie
Wiktionary
(1.1) oświadczenie
Wiktionary
mający charakter deklaracji, oświadczenia
SJP.pl
potwierdzający istniejący stan prawny
SJP.pl
cecha orzeczenia sądu, w którym stwierdzone zostaje uprzednie (niezależne od bytu orzeczenia) zaistnienie określonego stanu faktycznego lub prawnego; deklaratoryjność; przeciwieństwo konstytutywności
SJP.pl
ograniczający się do deklaracji, stwierdzenia faktu
SJP.pl
1. wyrazić, wyrażać gotowość do czegoś, przyrzec, przyrzekać pomoc, zobowiązać się, zobowiązywać się do czegoś;
2. oficjalnie podać, podawać do wiadomości, ogłosić, ogłaszać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadeklarować)
(1.1) wypowiadać oficjalnie
(1.2) wyrażać gotowość, przyrzekać pomoc
czasownik zwrotny niedokonany deklarować się (dk. zadeklarować się, zdeklarować się)
(2.1) zobowiązywać się do zrobienia czego
(2.2) wyrażać swoje poparcie lub sprzeciw
Wiktionary
rzecz. deklaracja ż., deklaratywizm m., deklaratywność ż., zadeklarowanie n., deklarowanie n.
przym. deklaracyjny, deklaratywny
Wiktionary
(1.1) ogłaszać, okazywać, oświadczać, pokazywać, ujawniać
(1.2) obiecywać, oferować, przyrzekać, przysięgać, zobowiązywać się
(2.1) oferować się, zgłaszać się, zobowiązywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|deklarować.
Wiktionary
rzecz. zadeklarowanie n., zdeklarowanie n., deklaracja ż., deklarant m., deklaratywność ż., deklaratywizm m.
czas. deklarować ndk., zadeklarować dk., zdeklarować dk.
przym. deklaracyjny, deklaratywny
przysł. deklaratywnie
Wiktionary
1. obniżanie pozycji klasowej;
2. przewyższanie w znacznym stopniu kogoś w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obniżenie się czyjejś pozycji społecznej, zwłaszcza na skutek pogorszenia się sytuacji ekonomicznej
(1.2) wypadnięcie lub wyrzucenie poza obręb klasy
Wiktionary
Deklasacja – jest to obniżenie, utrata przez jednostkę, grupę jej dotychczasowej pozycji społecznej, mające związek z degradacją ekonomiczną, pauperyzacją, osłabieniem prestiżu społecznego.
Wikipedia
1. obniżyć, obniżać pozycję społeczną lub towarzyską jakiejś osoby lub grupy ludzi;
2. osiągnąć, osiągać rezultat znacznie lepszy niż przeciwnicy
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sprawiać, że ktoś ulega deklasacji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. zdrobn. od: dekiel
(1.2) gw-pl|Zaolzie. górna część maśniczki
Wiktionary
rzecz. dekiel mrz., deklik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. dekielek, wieczko
Wiktionary
(1.1) Kaj sie podzioł tyn deklik?
Wiktionary
rzecz. dekliczek mrz.
Wiktionary
1. odmiana rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników przez przypadki i liczby;
2. odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona od płaszczyzny równika niebieskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gram. odmiana przez przypadki i liczby;
(1.2) astr. jedna ze współrzędnych ciała niebieskiego w układach równikowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uczniom trudność sprawiła deklinacja słów rodzaju nijakiego.
(1.2) Deklinacja biegunów niebieskich wynosi 90 stopni.
Wiktionary
IPA: ˌdɛklʲĩˈnat͡sʲja, AS: deklʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. deklinowanie n.
:: zdrobn. deklinacyjka ż.
czas. deklinować ndk.
przym. deklinacyjny
Wiktionary
(1.1) przest. przypadkowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. rzad. zdrobn. od deklinacja (odmiana wyrazów przez przypadki i liczby)
Wiktionary
(1.1) — Podstawą języka łacińskiego — ciągnie Izdebski — są deklinacje i koniugacje. Bez Korneliusza, Owidiusza, Wergiliusza możesz zostać choćby biskupem — ale jeśli nie znasz deklinacyjki i koniugacyjki, nie będziesz nawet dobrym… / — Organistą! — kończy[ł] któryś z chłopców, na pamięć już znający tę przemowę, przez wszystkie klasy nieustannie powtarzaną.
Wiktionary
rzecz. deklinowanie n., deklinacja ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gram. związany z deklinacją, odmianą przez przypadki i liczby, przypadkowaniem
Wiktionary
rzecz. deklinacja ż., deklinowanie n.
czas. deklinować
Wiktionary
(1.1) odmianowy
Wiktionary
igła magnetyczna umieszczona na osi pionowej w taki sposób, że może się obracać w płaszczyźnie poziomej; igła deklinacyjna
SJP.pl
teoria zanikania państwa wskutek przejmowania przez niesuwerenne podmioty zadań przypisywanych uprzednio państwu
SJP.pl
przyrząd do pomiaru deklinacji magnetycznej
SJP.pl
odmieniać rzeczowniki, przymiotniki, zaimki lub liczebniki przez przypadki i liczby
SJP.pl
czasownik
(1.1) jęz. odmieniać przez przypadki
Wiktionary
(1.1) Czyż nie dziwnym jest, iż choć w tekście powtarzane jest słowo „Holocaust”, to ani razu nie pada słowo „Niemcy”, natomiast słowa „Polacy” i „Armia Krajowa” deklinowane są nieustannie?
Wiktionary
rzecz. deklinacja ż., deklinowanie n.
przym. deklinacyjny
Wiktionary
(1.1) przypadkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. dokonywanie odmiany przez przypadki i liczby
Wiktionary
rzecz. deklinacja ż., deklinacyjka ż.
czas. deklinować ndk.
przym. deklinacyjny
Wiktionary
(1.1) przest. przypadkowanie
Wiktionary
czasownik
(1.1) reg-pl|Poznań. uderzyć
Wiktionary
(1.1) Deknął kwierlejką po gnyku, a z kluki zrobił mu pyndzel. (Juliusz Kubel)
Wiktionary
potocznie: dekagram; deka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. dekagram
Wiktionary
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
(1.1) Potrzebujemy dziesięć deko cukru.
Wiktionary
urządzenie lub program komputerowy do odszyfrowywania informacji; deszyfrator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do odkodowywania zaszyfrowanych informacji;
Wiktionary
Dekoder należy do klasy układów kombinacyjnych. Jest to układ posiadający n wejść oraz k=2n wyjść. Jego działanie polega na zamianie naturalnego kodu binarnego (o długości n), lub każdego innego kodu, na kod „1 z k” (o długości k). Działa odwrotnie do kodera, tzn. zamienia kod binarny na jego reprezentację w postaci tylko jednego wybranego wyjścia. W zależności od ilości wyjść nazywa się go dekoderem 1 z N.
Wikipedia
rzecz. kod mrz., dekodowanie n.
czas. dekodować
Wiktionary
(1.1) deszyfrator
Wiktionary
przetwarzać informację zakodowaną na informację pierwotną
SJP.pl
proces pozbawiania kawy kofeiny
SJP.pl
w browarnictwie: sposób zacierania słodu przez poddawanie go gwałtownym zmianom temperatury
SJP.pl
Dekokcja (łac. decoquere, decoctum = zagotowanie, wygotowanie) – metoda zacierania słodu browarnego, w trakcie której gęsta część zacieru (ze słodem) czyli ok. 1/3 całego zacieru zostaje oddzielona i zagotowana w oddzielnym kotle. Następnie gorąca zwracana jest do kadzi zaciernej z zacierem głównym (rzadszym), podnosząc skokowo jego temperaturę. Czynność tę wykonuje się głównie dla lepszego skleikowania skrobi i osiągnięcia piwa o pełniejszym smaku.
Wikipedia
napój leczniczy składający się z ziół itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odwar; napój sporządzony z wywaru ziół lub innych substancji; wywar leczniczy
Wiktionary
Dekokt (z łac. decoquo, decocsi, decoctum = gotować) - w piwowarstwie określenie części zacieru, zwykle 1/3, która pobierana jest z kadzi zaciernej, doprowadzana do wrzenia w kotle zaciernym, a następnie ponownie wlewana do zacieru głównego.
Dawniej dekokt oznaczał wywar wodny z ziół lekarskich lub innych składników.
Wikipedia
(1.1) Medyk książęcy przygotowywał jakieś bezoary i dekokty odurzające.
(1.1) Leczył się dekoktem z kłączy malin.
Wiktionary
(1.1) odwar
Wiktionary
kilkunastominutowe działanie wrzątkiem lub gorącą parą wodną w celu zniszczenia drobnoustrojów
SJP.pl
Dekoktacja – dawniej stosowane wyjaławianie przez gotowanie w maszynkach elektrycznych lub podgrzewanych płomieniem palnika. Poddawano temu procesowi strzykawki, igły, narzędzia chirurgiczne. W procesie dekoktacji nie są niszczone wirusy zapalenia wątroby oraz przetrwalniki bakterii. Należy stosować wodę destylowaną, gdyż woda wodociągowa pozostawia osad (kamień kotłowy)
Wikipedia
urządzenie do niszczenia drobnoustrojów, używane w przypadku braku sterylizatorów
SJP.pl
zdrobnienie od: dekolt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dekolt
Wiktionary
(1.1) To nie dekolt, lecz tylko mały dekolcik.
Wiktionary
rzecz. dekolt m.
Wiktionary
rozdzielenie uprzednio skolektywizowanych gospodarstw rolnych, gruntów
SJP.pl
przywracać własność indywidualną gospodarstw rolnych i środków produkcji rolnej
SJP.pl
proces polegający na wyzwalaniu się narodów spod zależności kolonialnej i tworzeniu niepodległych państw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. proces uzyskiwania niezależności państwowej przez terytoria będące koloniami; obalanie systemu kolonialnego, likwidacja kolonializmu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɛkɔlɔ̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: dekolõńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dekolonizowanie n., kolonializm mrz.
czas. dekolonizować ndk., zdekolonizować dk.
przym. dekolonizacyjny, kolonialistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: dekolonizacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. polit. związany z dekolonizacją, dotyczący dekolonizacji
Wiktionary
rzecz. dekolonizacja ż., dekolonizowanie n., zdekolonizowanie n.
czas. dekolonizować ndk., zdekolonizować dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) dokonywać procesu dekolonizacji
Wiktionary
IPA: ˌdɛkɔlɔ̃ɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: dekolõńizovać
Wiktionary
rzecz. dekolonizacja ż., dekolonizowanie n., zdekolonizowanie n.
czas. zdekolonizować dk.
przym. dekolonizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. dokonywanie procesu dekolonizacji
Wiktionary
rzecz. dekolonizacja ż.
czas. dekolonizować ndk., zdekolonizować dk.
przym. dekolonizacyjny
Wiktionary
usuwanie naturalnego koloru
SJP.pl
Dekoloryzacja przy użyciu rozjaśniacza jest najczęstszą formą usuwania pigmentu z włosów. Dzięki pozbyciu się pigmentów sztucznych jak i naturalnych uzyskujemy rozjaśnienie. Podczas tego procesu uwydatniają się tak zwane 'ukryte pigmenty', od czerwonych przez pomarańczowe, aż do żółtych. Żółte pigmenty są najcięższymi pigmentami do usunięcia. Proces wymaga czasu, wiedzy i umiejętności. Produktem używanym do rozjaśnienia jest rozjaśniacz w połączeniu z oxydantem (woda utleniona). Im wyższy oksydant tym proces będzie przechodził gwałtowniej. Stężenia najczęściej używane podczas zabiegu to oxydo 3% i 6%. Na włosy po rozjaśnieniu nakładana jest farba lub toner z kontra kolorem, który neutralizuje niechciane refleksy. Czasami aby uzyskać wymarzony efekt potrzebne są dwa lub trzy zabiegi. Najciężej usuwa się pigmenty z farb metalicznych (często farby drogeryjne). Przy dekoloryzacji włosów po produktach ziołowych typu henna, efekt dekoloryzacji to zielone włosy nie reagujące na kontra kolory.
Wikipedia
wycięcie w ubraniu odsłaniające szyję, ramiona, piersi, plecy; ciało odsłonięte przez to wycięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wycięcie w ubraniu (np. w sukni, swetrze, bluzce), odsłaniające szyję, czasem ramiona, piersi lub plecy
(1.2) część ciała odsłonięta przez dekolt (1.1)
Wiktionary
(1.1) Ten dekolt doskonale podkreśla kształt twoich piersi.
(1.2) W dzisiejszych czasach wszystkie nastolatki chodzą z dekoltem na wierzchu.
Wiktionary
IPA: ˈdɛkɔlt, AS: dekolt
Wiktionary
rzecz. dekoltowanie n.
:: zdrobn. dekolcik m.
czas. dekoltować ndk.
przym. dekoltowany
Wiktionary
(1.1) gors, wycięcie
Wiktionary
odsłaniający plecy, szyję, ramiona lub piersi
SJP.pl
proces przeciwny do komercjalizacji
SJP.pl
pozbawiać jakąś dziedzinę cech komercyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. załamanie się wydolności narządu pod wpływem dużych obciążeń
(1.2) psych. załamanie się mechanizmòw obronnych psychiki
Wiktionary
Dekompensacja nerwicowa – załamanie się adaptacyjnych mechanizmów jednostki w obliczu przeciążenia trudnymi sytuacjami, problemami i zadaniami, przy czym w jej ocenie prawdopodobieństwo poradzenia sobie z nimi jest dość nikłe. Przejawami dekompensacji są zaburzone reakcje i zachowania, objawy psychopatologiczne i niesprawne odgrywanie ról społecznych.
Wikipedia
przym. dekompensacyjny
Wiktionary
(1.2) załamanie psychiczne
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dekompensacji
Wiktionary
rzecz. dekompensacja ż.
Wiktionary
odtworzenie postaci źródłowej programu w oparciu o jego kod wynikowy
SJP.pl
Dekompilator – program przekształcający język maszynowy lub kod bajtowy do postaci języka wyższego poziomu. Proces tłumaczenia kodu nazywa się dekompilacją. Dekompilacja nie odtwarza kodu źródłowego programu sprzed jego kompilacji, a jedynie postać źródłową w pewnym języku wyższego rzędu (zależnym od dekompilatora) i mającą identyczne działanie jak dekompilowany kod.
Przykładami dekompilatorów są projekt Ghidra oraz IDA.
Wikipedia
odtwarzać postać źródłową programu w oparciu o jego kod wynikowy
SJP.pl
1. pozbawiać jakąś całość jednego lub wielu elementów, powodować niekompletność czegoś;
2. dekompletować się - stawać się niekompletnym
SJP.pl
rozkładać jakąś całość na części, doprowadzać do rozpadu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dekomponować.
Wiktionary
rzecz. dekompozycja ż.
czas. dekomponować ndk.
Wiktionary
zawór w silniku spalinowym zmniejszający ciśnienie przy rozruchu; dekompresor
SJP.pl
1. obniżenie ciśnienia;
2. rozpakowanie skompresowanego pliku lub folderu do postaci sprzed kompresji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spadek ciśnienia w zamkniętej przestrzeni, wywołany umyślnie lub spowodowane uszkodzeniem
(1.2) stopniowe zmniejszanie ciśnienia działającego na osobę wynurzającą się z dużej głębokości w celu zapobiegnięcia chorobie dekompresyjnej
(1.3) inform. przywrócenie pierwotnego rozmiaru informacji, której rozmiar został uprzednio zmniejszony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przy dużych uszkodzeniach kadłuba gwałtowna dekompresja może wyssać z kabiny nie tylko bagaż podręczny, ale i osoby znajdujące się w pobliżu.
(1.2) W XVII wieku zawód nurka był bardzo niebezpieczny. Nie znano wówczas jeszcze techniki dokonywania dekompresji i po dłuższym nurkowaniu, zwłaszcza na większych głębokościach, czuli się oni źle i często nawet poważnie chorowali.
(1.3) Problemy mogą wystąpić podczas dekompresji poprzedzającej skanowanie plików RAR np. w załącznikach pocztowych.
Wiktionary
rzecz. dekompresator m., dekompresor m.
czas. dekompresować dk./ndk.
przym. dekompresyjny
Wiktionary
zawór w silniku spalinowym zmniejszający ciśnienie przy rozruchu; dekompresator
SJP.pl
Odprężnik, dekompresor (też: dekompresator) – urządzenie w silniku spalinowym (może być to zawór – szczególnie w silniku dwusuwowym), może być dźwignia w głowicy uchylająca zawór wydechowy. Po użyciu dekompresatora następuje rozszczelnienie (odprężanie) – część ładunku ulatuje na zewnątrz silnika, przez co wydatnie zmniejsza się ciśnienie sprężania. W efekcie zmniejsza się moc potrzebna do rozruchu, rosną obroty silnika. We właściwym momencie osoba uruchamiająca silnik zamyka odprężnik (i zawór wydechowy), a rozpędzony wcześniej silnik podejmował normalną pracę.
Wikipedia
1. przeprowadzać proces odwrotny do kompresji, najczęściej w odniesieniu do danych, potocznie: rozpakować (pliki), przywracać formę początkową sprzed zakodowania zmniejszającego wielkość pliku;
2. powodować spadek ciśnienia np. poprzez rozszczelnienie pomieszczenia lub obiektu
SJP.pl
działania mające na celu oczyszczenia życia politycznego, społecznego i kulturalnego w krajach dawnego bloku radzieckiego z komunizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. likwidowanie komunizmu, proces odchodzenia od komunizmu
Wiktionary
Dekomunizacja – postulat zgłaszany przez antykomunistyczne ugrupowania polityczne i stowarzyszenia obywatelskie zmiany systemowej w państwach postkomunistycznych. Obecnie proces dekomunizacji dotyczy głównie państw dawnego bloku wschodniego (Niemcy, Polska, Litwa, Estonia, Czechy, Słowacja, Węgry, Ukraina, Rosja).
Wikipedia
(1.1) Z wielkimi oporami rozpoczęto wreszcie proces dekomunizacji.
Wiktionary
czas. zdekomunizować, dekomunizować ndk.
rzecz. komunizm mrz., dekomunizowanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: dekomunizacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z procesem dekomunizacji
Wiktionary
rzecz. dekomunizacja ż., dekomunizator mos.
Wiktionary
osoba likwidująca struktury właściwe komunizmowi, usuwająca ze stanowisk ludzi związanych z ustrojem komunistycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba usuwająca z życia publicznego osoby związane z ustrojem komunistycznym
Wiktionary
likwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; odkomunizowywać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) hist. polit. usuwać wpływy doktryny komunistycznej
Wiktionary
(1.1) Nowe pokolenie rozpoczęło dekomunizować sferę ekonomiczną i społeczną.
Wiktionary
czas. komunizować, zdekomunizować
rzecz. dekomunizowanie n., dekomunizacja ż., komunizm mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. usuwanie wpływów doktryny komunistycznej
Wiktionary
rzecz. komunizm mrz., dekomunizacja ż.
czas. zdekomunizować, dekomunizować ndk.
Wiktionary
1. rozproszenie uwagi;
2. rozpraszanie czegoś, co jest skupione w jednym miejscu, skoncentrowane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpraszanie tego co było skupione
Wiktionary
Dekoncentracja – formalny lub nieformalny podział kompetencji władczych pomiędzy kilka podmiotów, instytucji, ośrodków decyzyjnych. Metoda dekoncentracji kompetencji jest na dużą skalę stosowana w obrębie poszczególnych szczebli organizacyjnych (np. w każdej gminie, powiecie i województwie).
Wikipedia
rzecz. zdekoncentrowanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: dekoncentracja
SJP.pl
2. rozpraszać uwagę;
2. rozpraszać coś, co było skoncentrowane w jednym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dekoncentrować.
Wiktionary
rzecz. zdekoncentrowanie n.
czas. dekoncentrować ndk., zdekoncentrować dk.
Wiktionary
ogół zjawisk wywierających negatywny wpływ na rozwój ekonomiczny jakiejś branży lub całego kraju; kryzys
SJP.pl
Dekoniunktura – pojęcie ekonomiczne oznaczające ogół czynników decydujących o niekorzystnej sytuacji na rynku; kryzys; zastój; recesja; zahamowanie rozwoju ekonomicznego.
Wikipedia