osoba, organizacja lub państwo, które zobowiązały się do współpracy i wzajemnej pomocy zawierając odpowiednią umowę z inną osobą, organizacją lub państwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) państwo lub osoba, która zobowiązuje się do współpracy i udzielania pomocy
Wiktionary
IPA: sɔˈjuʃʲɲik, AS: soi ̯ušʹńik
Wiktionary
rzecz. sojusz m.
:: fż. sojuszniczka ż.
przym. sojuszniczy
Wiktionary
(1.1) sprzymierzeniec, aliant
Wiktionary
potocznie: Związek Radziecki; Sojuz
SJP.pl
Wikipedia
1. płyn wyciśnięty z rozdrobnionych owoców lub warzyw
2. płyn w organizmach roślinnych, wytwarzany w procesie pobierania dwutlenku węgla z atmosfery
3. wydzielina gruczołów trawiennych w organizmach ludzkich i zwierzęcych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Straż Ochrony Kolei;
(1.2) = daw. Służba Ochrony Kolei
Wiktionary
Sok – produkt otrzymany z dojrzałych, świeżych lub przechowywanych owoców lub warzyw, jednego lub większej liczby gatunków, posiadający barwę, smak i zapach charakterystyczny dla soku z owoców lub warzyw, z których pochodzą, zdolny do fermentacji, lecz niesfermentowany. Soki mogą być produkowane z zagęszczonych soków lub przecierów przez odtworzenie udziału wody usuniętej w procesie zagęszczania soku lub przecieru i odtworzenie aromatu oraz, gdy jest to wskazane, miazgi usuniętej z soku, lecz odzyskanej w procesie technologicznym.
Wikipedia
(1.1) Przestrzegania przepisów na obszarze kolejowym i w pociągach strzegą funkcjonariusze SOK.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ɔ‿ˈka, AS: es‿o‿ka
Wiktionary
rzecz. sokista mos., sokistka ż.
Wiktionary
pracownik Straży Ochrony Kolei (SOK); sokista
SJP.pl
pracownica Straży Ochrony Kolei (SOK); sokistka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sokal (ukr. Сокаль) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie szeptyckim, do 2020 r. siedziba administracyjna rejonu sokalskiego. Sokal leży nad Bugiem, około 20 km na wschód od granicy polsko-ukraińskiej. W mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych, precyzyjny oraz chemiczny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
plemię afrykańskie
SJP.pl
członek plemienia afrykańskiego; Soko
SJP.pl
członkini plemienia afrykańskiego
SJP.pl
dotyczący Soków (Sokijczyków), charakterystyczny dla Soków
SJP.pl
pracownik Straży Ochrony Kolei (SOK); SOK-ista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolej. członek SOK, straży kolejowej
Wiktionary
(1.1) Sokiści złapali na torach odurzonego mężczyznę.
Wiktionary
IPA: sɔˈcista, AS: soḱista
Wiktionary
rzecz.
:: fż. sokistka ż.
skr. SOK
Wiktionary
pracownica Straży Ochrony Kolei (SOK); SOK-istka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. funkcjonariuszka SOK, straży kolejowej
Wiktionary
(1.1) Do przedziału weszła sokistka i dwóch policjantów.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. sokista mos.
skr. SOK
Wiktionary
członek plemienia afrykańskiego; Sokijczyk
SJP.pl
Wikipedia
rasa kotów z Afryki Wschodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: sokół
(1.2) młody sokół
Wiktionary
(1.2) Samica karmiła sokolątka szczurzym ścierwem.
Wiktionary
rzecz. sokolę mzw., sokolnictwo n., sokolniczka ż., sokolnik m., sokolstwo n., sokół mos./mzw., Sokółka ż.
przym. sokoli
Wiktionary
(1.2) sokolę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Neohierax insignis|Walden|ref=tak., gatunek drapieżnych ptaków z rodziny sokołowatych;
(1.2) ornit. ptak z gatunku sokolczyków (1.1)
Wiktionary
Sokolczyk, sokolik żółtooki (Neohierax insignis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). Zamieszkuje Azję Południowo-Wschodnią.
Jedyny przedstawiciel rodzaju Neohierax. Przez wielu autorów umieszczany jednak w Polihierax.
Wikipedia
(1.1) Naturalnymi siedliskami sokolczyka są m.in. sawanny.
Wiktionary
rzecz. sokoły lm nm., sokół mos./mzw./mrz.
przym. sokoli
Wiktionary
(1.1) sokolik żółtooki
(1.2) sokolik żółtooki
Wiktionary
pisklę sokoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: sokół
(1.2) młody sokół
Wiktionary
(1.2) Samiec przyniósł sokolętom szczurze ścierwo.
Wiktionary
rzecz. sokolątko mzw., sokolnictwo n., sokolniczka ż., sokolnik m., sokolstwo n., sokół mos./mzw., Sokółka ż.
przym. sokoli
Wiktionary
(1.2) sokolątko
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: sokół;
2. sokoli lot - szybki, niedościgły lot;
3. sokoli wzrok - bystry wzrok
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do sokoła
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z sokołem, dotyczący sokoła
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla sokoła, mający cechy sokoła
forma rzeczownika.
(4.1) M., W. plural|sokół.
Wiktionary
Sokoli – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w mieście Čabar. W 2011 roku liczyła 10 mieszkańców.
Wikipedia
(3.1) - To już dawno spostrzegłem gołym okiem - z cieniem zarozumiałości rzekł bosman, dumny ze swego sokolego wzroku, co niejednokrotnie z naciskiem podkreślał.
Wiktionary
IPA: sɔˈkɔlʲi, AS: sokolʹi
Wiktionary
rzecz. sokółeczka ż., sokoły nmos., sokołowe nmos., sokołowate nmos., sokolę n., sokolątko n., sokolczyk mzw., sokolnik mos., sokolniczka ż., sokół mzw., sokolnictwo n.
Wiktionary
samica sokoła
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: sokół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. drapieżny ptak z plemięemienia Falconini w podrodzinie sokołów
(1.2) zdrobn. od: sokół
(1.3) mały sokół
(1.4) przen. o chłopcu, szczególnie ukochanym
Wiktionary
Sokolik (niem. Forst Berg lub Forstberg, 622 i 642 m n.p.m.) – drugi co do wysokości szczyt w Sokolich Górach, w Rudawach Janowickich.
Położony jest w północno-zachodniej części Rudaw Janowickich, w Górach Sokolich, na północ od bliźniaczej Krzyżnej Góry, od której oddziela go Przełączka. Na szczycie i zboczach duże nagromadzenie skałek oraz pojedynczych bloków skalnych. Wiele z nich posiada własne nazwy. Najbardziej znane skałki "Sokoliki", znajdujące się w północno-wschodniej części szczytu, składają się z dwóch filarów skalnych, z których zachodni, wyższy (642 m n.p.m.) zwieńczony jest stalową platformą widokową, na którą prowadzą żelazne schody. Co do daty powstania schodów i platformy w literaturze funkcjonują dwie wersje. Według pierwszej z nich schody w tym miejscu zostały wykute w 1885 z inicjatywy Riesengebirgsverein, które w najbardziej stromych miejscach zamontowało dodatkowo drewniane drabiny. Inne źródła przypisują inicjatywę właścicielowi dóbr w Maciejowej Carlowi Emilowi Beckerowi, a jako czas realizacji podają rok 1884. Pomiędzy pośrednimi pomostami istniała kiedyś żeliwna tabliczka z napisem Piękny widok i rokiem budowy schodów. Na szczycie Becker nakazał ustawić maszt, na który wciągano flagę z jego imieniem i nazwiskiem.
Wikipedia
rzecz. sokółeczka ż., sokoły nmos., sokolnik mos., sokół mzw., sokolnictwo n., sokolniczka ż.
Wiktionary
Sokoliniec (niem. Falkenwalde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Recz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 416 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
polowanie przy użyciu specjalnie układanych ptaków: sokołów, jastrzębi i orłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. sztuka układania (tresury) ptaków drapieżnych oraz łowy odbywane przy ich pomocy
Wiktionary
Sokolnictwo (myślistwo ptasze) – jedna z gałęzi łowiectwa; sztuka układania (tresury) ptaków drapieżnych oraz łowy przy użyciu tych ptaków.
Wikipedia
rzecz. sokolę n., sokolątko n., sokolnik m., sokolniczka ż., sokół m., sokolik m., sokolniczy m., Sokółka ż., sokolstwo n., sokolnik mos., sokolnia mrz.
przym. sokolniczy, sokoli, sokolski
Wiktionary
→ sokolnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się hodowlą i układaniem ptaków drapieżnych do polowania oraz polowaniem z nimi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsɔkɔlʲˈɲit͡ʃka, AS: sokolʹńička
Wiktionary
rzecz. sokolnik m., sokół m., sokolik m., sokolnictwo n., sokolniczy m., sokolstwo n., sokolątko n., sokolę n.
przym. sokolniczy, sokoli
Wiktionary
dotyczący sokolnictwa, właściwy sokolnikowi
SJP.pl
myśliwy polujący z sokołem; osoba układająca sokoły do polowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się hodowlą i układaniem ptaków drapieżnych do polowania oraz polowaniem z nimi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sokolnicy polowali dawniej głównie na ptactwo i zające.
Wiktionary
IPA: sɔˈkɔlʲɲik, AS: sokolʹńik
Wiktionary
rzecz. sokół m., sokolik m., sokolnictwo n., sokolniczy m.
:: forma żeńska sokolniczka ż.
przym. sokolniczy, sokoli
Wiktionary
myśliwy polujący z sokołem; osoba układająca sokoły do polowania
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sokoły
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sokółką, dotyczący Sokółki
Wiktionary
rzecz. Sokółka ż., sokółczanin m., sokółczanka ż.
przym. sokółecki
Wiktionary
(1.1) sokółecki
Wiktionary
przymiotnik od: Sokółka; sokółecki
SJP.pl
Sokólsko (niem. Falkenstein) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Strzelce Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. stowarzyszenie sokołów-gimnastyków;
(1.2) zbiorowość tworzona przez członków stowarzyszenia Sokół
Wiktionary
rzecz. sokolę n., sokolątko n., sokół mos., sokolnik mos., sokolniczka ż., sokolnia ż., sokolnictwo n.
przym. sokolski
Wiktionary
automat do wyciskania i sprzedaży soku
SJP.pl
pijalnia soków
SJP.pl
drzewo z rodziny wierzbowatych (Populus nigra), gatunek topoli; topola czarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa systematyczna|Populus nigra|L.|ref=tak., topola czarna, sokorzyna, jasiokor, topola nadwiślańska;
Wiktionary
Topola czarna, sokora, sokorzyna, jasiokor, topola nadwiślańska (Populus nigra L.) – gatunek drzewa z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. W Polsce rośnie dziko, czasami jest sadzona, w tym w popularnej odmianie zwanej topolą włoską 'Italica'. W naturze zasiedla żyzne siedliska nadrzeczne. Wykorzystywana jest jako roślina ozdobna, lecznicza i źródło surowca drzewnego do wyrobu celulozy i sklejki.
Wikipedia
(1.1) Ostatnio posadzono w naszym parku kilka sokor.
Wiktionary
IPA: sɔˈkɔra, AS: sokora
Wiktionary
(1.1) topola czarna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. jemeńska wyspa na Oceanie Indyjskim w pobliżu Półwyspu Somalijskiego;
(1.2) geogr. adm. muhafaza Jemenu obejmująca Sokotrę (1.1) i przyległe wyspy
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wyspa
(1.2) muhafaza
hiponimy.
holonimy.
(1.2) Jemen
meronimy.
pokrewne.
przym. sokotrzański
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|سقطرى. (suquṭrā)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Socotra
* arabski: (1.1) سقطرى ż. (suquṭrā)
* białoruski: (1.1) Сакотра ż.
* esperanto: (1.1) Sokotro
* francuski: (1.1) Socotra ż.
* słowacki: (1.1) Sokotra ż.
źródła.
== Sokotra (język słowacki.) ==
thumb|Sokotra (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Sokotra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. sokotrzański
Wiktionary
przymiotnik od: Sokotra (archipelag)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sokotrą, dotyczący Sokotry
Wiktionary
rzecz. Sokotra ż.
Wiktionary
plemię afrykańskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie służące do mechanicznego uzyskiwania soku z owoców lub warzyw
Wiktionary
IPA: ˌsɔkɔvʲiˈrufka, AS: sokovʹirufka
Wiktionary
rzecz. sokownik mrz.
Wiktionary
urządzenie do produkcji soku z owoców lub warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. urządzenie do domowego uzyskiwania soku z owoców lub warzyw pod wpływem działania pary wodnej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sokownik parowy składa się z czterech części: zbiornika na wodę, pojemnika na owoce i warzywa, pojemnika, do którego przez gumowy wężyk z zaciskiem odprowadzany jest sok oraz z pokrywy. Cała konstrukcja wyglądem przypomina trzy ustawione jeden na drugim garnki.
(1.1) Lubię używać sokownika, bo przygotowanych w nim soków nie trzeba pasteryzować.
Wiktionary
rzecz. sok m., soczek mrz., sokowirówka ż., soczystość ż., sokownica ż.
przym. soczysty, sokowy
przysł. soczyście
Wiktionary
przymiotnik od: sok
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sokiem, dotyczący soku
Wiktionary
rzecz. sok m., soczek mrz., sokownik mrz.
przym. soczysty
Wiktionary
1. ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, używany dawniej w Polsce na polowaniach jako ptak łowczy;
2. przenośnie: osoba bardzo dzielna, odważna, doskonale radząca sobie w każdej sytuacji; kozak, zuch, śmiałek, chwat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak drapieżny o silnej budowie ciała, wąskich i krótkich skrzydłach, mocnym hakowatym dziobie oraz ostrych szponach;
(1.2) hist. wojsk. małokalibrowe działo z XVII-XVIII wieku
(1.3) lotn. śmigłowiec typu „Sokół”;
(1.4) mot. polski motocykl marki „Sokół”;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. członek Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”
(2.2) przen. dzielny, odważny człowiek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sokół jest ptakiem drapieżnym.
(1.1) Blanka poluje z sokołem jak jej matka i babka.
(1.3) Czechy zakupiły dziesięć sokołów ze Świdnika.
(1.4) Silniki do sokołów produkowano w Ustroniu.
(2.1) Po południu na salę przychodzą sokoli z Wadowic.
Wiktionary
IPA: ˈsɔkuw, AS: sokuu̯
Wiktionary
rzecz. sokolik mzw., sokolę n., sokolątko n., sokolczyk mzw., sokolnictwo n., sokolnik mos., sokolniczka ż., sokolstwo n., sokołowate lm nm., sokołowe lm nm., sokoły lm nm., sokółeczka ż., Sokółka ż., Sokółki lm nm.
przym. sokoli
Wiktionary
(1.1) daw. raróg
(2.2) junak, mołojec, chwat, kozak
Wiktionary
mieszkaniec Sokółki
SJP.pl
mieszkanka Sokółki
SJP.pl
→ Sokółka; sokólski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sokółką, dotyczący Sokółki
Wiktionary
rzecz. Sokółka ż., sokółczanin m., sokółczanka ż.
przym. sokólski
Wiktionary
(1.1) sokólski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Spiziapteryx circumcincta|Kaup|ref=tak., gatunek drapieżnych ptaków z rodziny sokołowatych;
(1.2) ornit. ptak z gatunku sokółeczek (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Siedliskiem sokółeczek są suche lasy subtropikalne.
Wiktionary
rzecz. sokolik mzw., sokolczyk mzw., sokoły lm nm., sokół mos./mzw./mrz.
przym. sokoli
Wiktionary
(1.1) sokolik plamisty
(1.2) sokolik plamisty
Wiktionary
miasto w województwie podlaskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodniej Polsce;
Wiktionary
Sokółka – miasto w Polsce, w województwie podlaskim, siedziba powiatu sokólskiego i gminy miejsko-wiejskiej Sokółka.
Prawa miejskie nadane zostały Sokółce w roku 1609. Miasto królewskie ekonomii grodzieńskiej położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego I Rzeczypospolitej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.
Wikipedia
(1.1) Sokółka była wsią koronną, której mieszkańcy zobowiązani byli do hodowli sokołów.
Wiktionary
rzecz. sokołowe nmos., sokołowate nmos., sokolę n., sokolątko n., sokółczanin m., sokółczanka ż., sokół mzw., sokolnictwo n.
przym. sokólski, sokółecki
Wiktionary
1. ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, używany dawniej w Polsce na polowaniach jako ptak łowczy;
2. przenośnie: osoba bardzo dzielna, odważna, doskonale radząca sobie w każdej sytuacji; kozak, zuch, śmiałek, chwat
SJP.pl
Wikipedia
o cechach sokołowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Falconidae|Leach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu sokołowych;
Wiktionary
Sokołowate (Falconidae) – rodzina ptaków z rzędu sokołowych (Falconiformes).
Wikipedia
(1.1) Samice sokołowatych są większe od samców.
Wiktionary
rzecz. sokół mzw., sokołowe lm nm., sokoły lm nm., sokółeczka ż., Sokółka ż., Sokółki lm nm.
przym. sokoli
Wiktionary
o cechach sokołowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków neognatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Falconiformes|Bonaparte|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Sokołowe (Falconiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.
Wikipedia
(1.1) Pustułka australijska jest przedstawicielem sokołowych występującym na Tasmanii.
Wiktionary
rzecz. sokół mzw., sokołowate lm nm., sokoły lm nm., sokółeczka ż., Sokółka ż., Sokółki lm nm.
przym. sokoli
Wiktionary
Wikipedia
mieszkaniec Sokołowa (Małopolskiego lub Podlaskiego)
SJP.pl
mieszkanka Sokołowa Małopolskiego, Sokołowa Podlaskiego
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa kilkunastu wsi w Polsce;
2. miasto w Bośni i Hercegowinie;
3. wieś na Białorusi;
4. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sokołów Małopolski, Sokołów Podlaski
SJP.pl
Sokołowscy – nazwisko kilkunastu polskich rodów szlacheckich.
Wikipedia
przymiotnik od: Sokołów Małopolski, Sokołów Podlaski
SJP.pl
Sokołowsko (niem. Görbersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Mieroszów, w Górach Suchych w Sudetach Środkowych. Według Narodowego Spisu Powszechnego (2011-03) liczyło 944 mieszkańców i jest największą wsią gminy Mieroszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sokołowsko
SJP.pl
1. ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, używany dawniej w Polsce na polowaniach jako ptak łowczy;
2. przenośnie: osoba bardzo dzielna, odważna, doskonale radząca sobie w każdej sytuacji; kozak, zuch, śmiałek, chwat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Falconinae|Leach|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny sokołowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: sokół
Wiktionary
Sokoły (Falconinae) – podrodzina ptaków z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Wikipedia
(1.1) Z reguły sokoły nie budują gniazd.
Wiktionary
rzecz. sokolik mzw., sokolczyk mzw., sokół mos./mzw./mrz.
przym. sokoli
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
charakterystyczny dla Sokratesa; sokratyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Sokratesem (filozofem), dotyczący Sokratesa, nawiązujący do Sokratesa
Wiktionary
rzecz. Sokrates m., sokratyzm m.
przym. Sokratesowy
Wiktionary
1. Sokrates (469-399 p.n.e.), filozof grecki;
2. Sokrates Scholastyk (ok. 380-ok. 440), historyk bizantyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) hist. filoz. starożytny, grecki filozof;
Wiktionary
Sokrates, stgr. Σωκράτης (ur. 469 p.n.e. w Atenach, zm. 399 p.n.e. tamże) – grecki filozof starożytny. Obok Platona i Arystotelesa uważany za największego filozofa starożytności, stąd wcześniejsza filozofia nazywana jest przedsokratejską.
Wikipedia
(1.2) Sokrates, którego w celi przecież licznie odwiedzano, siedział na pewno w tej z korytarzem. Kiedy spoglądał przez kraty, miał przed sobą akropolskie wzgórze, a na nim Partenon.
Wiktionary
IPA: sɔˈkratɛs, AS: sokrates
Wiktionary
rzecz. sokratyzm m.
przym. sokratejski, Sokratesowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sokratesa lub z nim związany
SJP.pl
charakterystyczny dla Sokratesa; sokratejski
SJP.pl
doktryna filozoficzna; skrajny moralizm połączony z intelektualizmem
SJP.pl
Sokratyzm – nurt filozoficzny oparty na filozofii Sokratesa (469-399 p.n.e.). Sokratyzm zakładał skrajny moralizm połączony ze skrajnym intelektualizmem. Według sokratyzmu celem człowieka jest cnota, wiedza zaś generalnym środkiem.
Wikipedia
1. nazwa dwóch wsi w województwie lubelskim;
2. wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
jednostka monetarna Peru (1 sol = 100 centavos)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. chlorek sodu
(1.2) chem. związek chemiczny, pochodny kwasowi, zawierający co najmniej jeden atom metalu w cząsteczce;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od solić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej zupie jest za dużo soli!
(1.2) Sole można uzyskać na przykład przez reakcję chemiczną zasady z kwasem.
Wiktionary
IPA: sul, AS: sul
Wiktionary
rzecz. soliwka ż., solnica ż., solniczka ż., solanka ż., solenie n., solnictwo n., zasolenie n., solarka ż., dosolenie n., posolenie n., przesolenie n., przysolenie n.
czas. zasolić, solić ndk., dosolić dk., posolić dk., przesolić dk., przesalać ndk., przysolić dk.
przym. solny, solankowy, słony, słonawy, solarski
przysł. słono, słonawo
Wiktionary
(1.1) sól kuchenna, chlorek sodu
Wiktionary
ryba atlantycka z rzędu płastug; podeszwica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. płaska ryba z oczami po prawej stronie;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈsɔla, AS: sola
Wiktionary
(1.1) podeszwica
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Solak – wieś w Armenii, w prowincji Kotajk. W 2011 roku liczyła 2240 mieszkańców.
Wikipedia
bardzo ciepły wilgotny wiatr wiejący na hiszpańskim wybrzeżu
SJP.pl
Solana – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Charlotte.
Wikipedia
1. gatunek ryby z rodziny makrelowatych;
2. rodzaj roślin z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Wikipedia
silnie trujący glikozyd, występujący w pędach roślin psiankowatych
SJP.pl
Solanina – organiczny związek chemiczny, toksyczny glikoalkaloid zbudowany z trisacharydu solatriozy i glikozydu solanidyny. W znacznym stężeniu występuje w pędach roślin psiankowatych.
Spożyta, np. z kiełkującymi ziemniakami, może spowodować poważne zatrucia pokarmowe. Znajduje się ona w największym stężeniu w owocach ziemniaka (małe zielone kulki jesienią). Niewskazane jest jedzenie ziemniaków o zielonym miąższu. Zazielenienie takie powstaje, gdy bulwa ziemniaka w fazie wzrostu zostanie odsłonięta i wyeksponowana na promienie słoneczne i jest sygnałem, że ziemniak taki zawiera solaninę o podwyższonym stężeniu.
Wikipedia
1. wodny roztwór soli; źródło słonej wody
2. bułka posypana z wierzchu solą
3. roślina z rodziny komosowatych rosnąca w pobliżu słonych wód
4. woda o mineralizacji ogólnej powyżej 15 g/l
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. woda naturalnych zbiorników o dużym stężeniu soli
(1.2) chem. naturalny roztwór soli, z którego pozyskuje się sól kuchenną
(1.3) chem. woda mineralna z dużą zawartością chlorku sodu;
(1.4) spoż. roztwór soli używany do konserwacji żywności
(1.5) bot. roślina z gatunku nazwa systematyczna|Salsola kali|L.|ref=tak., z rodziny szarłatowatych
(1.6) przest. spoż. rodzaj bułki posypanej z wierzchu solą
(1.7) kulin. tradycyjna zupa chłopska z terenów Ukrainy i Rosji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Groźne dla środowiska mogą być wypływy solanek ze złóż cechsztyńskich, położonych stosunkowo płytko pod dnem.
(1.1) W salinie produkują sól poprzez odparowanie wody z solanki morskiej.
(1.4) Sam przygotowujesz solankę peklowniczą dla swojej rzeźni?
(1.7) W jednej z katowickich restauracji podali nam prawdziwą ukraińską solankę.
Wiktionary
rzecz. solnictwo n., soliwka ż., sól ż., solniczka ż., solarka ż., solenie n., zasolenie n., posolenie n., przesolenie n., przesalanie n., dosolenie n., dosalanie n.
czas. solankować ndk., solić ndk., posolić dk., przesolić dk., przesalać ndk., dosolić dk., dosalać n.
przym. solankowy, solny, słony, solarski
przysł. słono
Wiktionary
(1.5) solanka kolczysta
Wiktionary
przyrząd do pomiaru stężenia soli w solance
SJP.pl
jajożyworodny skorupiak słonowodny, używany w akwarystyce jako pokarm; solowiec, słonaczek
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: solanka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z solanką
Wiktionary
rzecz. solanka ż., soliwka ż., sól ż., solniczka ż., solarka ż., solenie n., zasolenie n., posolenie n., przesolenie n., przesalanie n., dosolenie n., dosalanie n.
czas. solankować ndk., solić ndk., posolić dk., przesolić dk., przesalać ndk., dosolić dk., dosalać n.
przym. solny, słony, solarski
przysł. słono
Wiktionary
bardzo ciepły wilgotny wiatr wiejący na hiszpańskim wybrzeżu
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. urządzenie wykorzystujące energię słoneczną;
2. urządzenie do opalania się, emitujące promienie podobne do słonecznych; solara;
3. opalanie się w solarium; solara;
4. solarium; solara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. pot. kolektor słoneczny
Wiktionary
Solar, właściwie Karol Poziemski (ur. 29 października 1989 w Warszawie), znany również jako Słoneczny Solar i Bogaty Ziomek Tomba – polski raper, freestyle’owiec. Dwukrotny finalista Wielkiej Bitwy Warszawskiej (2008, 2009), inicjator akcji Hot16Challenge i Hot16Challenge2. Karol Poziemski znany jest przede wszystkim z występów w duecie z Mateuszem „Białasem” Karasiem. Prowadzi także solową działalność artystyczną.
Wikipedia
(1.1) Razem z sąsiadem założyliśmy sobie solary na dachu.
Wiktionary
IPA: ˈsɔlar, AS: solar
Wiktionary
rzecz. solara ż.
przym. solarny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. solara ż.
przym. solarny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== solar (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-solar.ogg.
audio|LL-Q1860 (eng)-Back ache-solar.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) słoneczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. urządzenie wykorzystujące energię słoneczną;
2. urządzenie do opalania się, emitujące promienie podobne do słonecznych; solara;
3. opalanie się w solarium; solara;
4. solarium; solara
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pojazd posypujący nawierzchnię solą;
2. potocznie o solarium
SJP.pl
osoba niejedząca, pobierająca energię życiową (chi, prana) ze światła słońca
SJP.pl
przeświadczenie, że jedzenie nie jest potrzebne do życia, a potrzebna energia dostarczana jest dzięki światłu słońca
SJP.pl
autobus, autokar lub trolejbus marki Solaris
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. autobus, trolejbus lub tramwaj marki Solaris
Wiktionary
powieść
Wikipedia
(1.1) Wczesnym rankiem pętlę autobusową przy ul. Woronicza opuściło kilkanaście żółto-czerwonych solarisów.
Wiktionary
IPA: sɔˈlarʲis, AS: solarʹis
Wiktionary
1. miejsce przeznaczone do kąpieli słonecznych;
2. miejsce przeznaczone do opalania się promieniami ultrafioletowymi;
3. dawniej: najprostszy zegar słoneczny; gnomon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kosmet. stanowisko, kabina do opalania się światłem innym niż słoneczne
(1.2) kosmet. gabinet kosmetyczny świadczący usługi z użyciem solarium (1.1)
(1.3) książk. wydzielone, ustronne miejsce nasłonecznione, z możliwością opalania się nago
(1.4) daw. wszelkie miejsce przydomowe przeznaczone do korzystania z kąpieli słonecznych: kryty ganek, altana, taras
(1.5) daw. zegar słoneczny
(1.7) daw. czynsz gruntowy
Wiktionary
Solarium (łac. solarius „słoneczny” od sol „Słońce”) – punkt usługowy udostępniający odpłatnie urządzenia do opalania się, za pomocą promieni UV. Solarium jest to urządzenie elektryczne, zbudowane z lamp UV (nisko bądź wysokociśnieniowych), które emitują dawkę promieniowania podobną do tej, jaką wytwarza słońce (głównie UV-A i UV-B oraz światło widzialne). Regulacja prawna takiej usługi zgodnie z prawem europejskim zawarta jest w dyrektywie LVD (Low Voltage Device). Po kilku seansach pozwala uzyskać opaleniznę, która jest reakcją ochronną skóry na promieniowanie. Zwykle czas opalania na solarium wynosi od kilku do kilkunastu minut i zależy od indywidualnych predyspozycji użytkownika (m.in. od fototypu skóry).
Wikipedia
IPA: sɔˈlarʲjũm, AS: solarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. solarka
przym. solarny
Wiktionary
(1.1) pot. solarka
Wiktionary
1. pojazd posypujący nawierzchnię solą;
2. potocznie o solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna rozprowadzająca w zimie sól na ulicach
(1.2) daw. kobieta, która sprzedaje sól
(1.3) pot. solarium
(1.4) pot. slang. młoda dziewczyna o skórze nadmiernie opalonej na solarium
Wiktionary
IPA: sɔˈlarka, AS: solarka
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. sól ż., solenie n.
(1.3-4)
:: rzecz. solarium n.
:: przym. solarny
Wiktionary
miejsce, w którym soli się mięso
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. słoneczny;
2. związany z kultem słońca w pierwotnych religiach Ameryki Południowej i starożytnego Wschodu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze słońcem, dotyczący słońca (jako zjawiska lub obiektu astronomicznego)
(1.2) dotyczący kultu słońca
Wiktionary
IPA: sɔˈlarnɨ, AS: solarny
Wiktionary
rzecz. solar m., solarium n., solarka ż., solaryzacja ż.
czas. solaryzować ndk.
przym. solaryzacyjny
Wiktionary
kobieta korzystająca z usług solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. sf. rodzaj fantastyki naukowej, który przedstawia optymistyczną wizję przyszłości świata, który rozwija się w sposób zrównoważony w oparciu o energię słoneczną, z poszanowaniem przyrody, bez nierówności społecznych
Wiktionary
Solarpunk – ruch literacki i artystyczny, który działa na rzecz urzeczywistnienia zrównoważonej przyszłości, w trakcie której ludzka społeczność będzie żyła w harmonii z naturą. Słowo „solar” reprezentuje energię słoneczną jako odnawialne źródło energii i optymistyczną wizję przyszłości, natomiast „punk” nawiązuje do kontrkulturowego, postkapitalistycznego i dekolonialnego entuzjazmu dla tworzenia takiej przyszłości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) podgatunek literacki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|solarpunk.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solarpunk
* niemiecki: (1.1) Solarpunk m.
* nowogrecki: (1.1) σολαρπάνκ n.
* ukraiński: (1.1) соларпанк m.
źródła.
== solarpunk (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. sf. solarpunk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) podgatunek literacki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|solarpunk.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solarpunk
* niemiecki: (1.1) Solarpunk m.
* nowogrecki: (1.1) σολαρπάνκ n.
* ukraiński: (1.1) соларпанк m.
źródła.
== solarpunk (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. sf. solarpunk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący solarstwa lub solarza
Wiktionary
rzecz. solanka ż., sól ż., solarstwo n., solarz m., solarka ż., solenie n., solniczka ż.
czas. solić, przesalać
przym. solankowy
Wiktionary
urządzenie zapisujące zmiany natężenia całkowitego promieniowania słonecznego
SJP.pl
przyrząd do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego
SJP.pl
Solarymetr – rodzaj przyrządu pomiarowego, który służy do pomiaru natężenia całkowitego promieniowania słonecznego. Ten przyrząd pomiarowy działa w oparciu o zjawiska termoelektryczne.
Odmiany solarymetru:
Wikipedia
1. zamienianie się silnie naświetlonego negatywu w pozytyw podczas robienia zdjęcia;
2. wystawianie na chwilę negatywu w czasie wywoływania na jasne światło w celu uzyskania ekspresyjnych obrazów
SJP.pl
Solaryzacją nazywamy zjawisko częściowego lub całkowitego odwrócenia obrazu negatywowego na pozytywowy, występujące w zakresie znacznie zwiększonego naświetlenia niektórych materiałów halogenosrebrowych.
Przyczyną solaryzacji są zarodki o bardzo dużej liczbie atomów srebra, które powstały wskutek bardzo intensywnego naświetlenia. Zarodki te uniemożliwiają wywołanie kryształów.
Wikipedia
w fotografii: poddawać negatyw fotograficzny krótkotrwałemu oświetleniu w trakcie wywoływania w celu uzyskania ekspresyjnych obrazów; stosować solaryzację
SJP.pl
1. robotnik trudniący się soleniem ryb, mięsa lub skór;
2. dawniej: kupiec handlujący solą; solnik, prasoł
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. smutek i niepokój odczuwany w związku z drastycznymi zmianami zachodzącymi w środowisku naturalnym
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) smutek, niepokój
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|solastalgia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solastalgia
* fiński: (1.1) solastalgia
* francuski: (1.1) solastalgie ż.
* hiszpański: (1.1) solastalgia ż.
* kataloński: (1.1) solastàlgia ż.
źródła.
== solastalgia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. solastalgia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) smutek, niepokój
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|solastalgia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solastalgia
* fiński: (1.1) solastalgia
* francuski: (1.1) solastalgie ż.
* hiszpański: (1.1) solastalgia ż.
* kataloński: (1.1) solastàlgia ż.
źródła.
== solastalgia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. solastalgia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby
Wikipedia
1. mieszkaniec Solca nad Wisłą;
2. mieszkaniec Solca Kujawskiego
SJP.pl
1. mieszkanka Solca nad Wisłą;
2. mieszkanka Solca Kujawskiego
SJP.pl
dawna moneta włoska, dwudziesta część lira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) monet. hist. dawna drobna moneta włoska;
Wiktionary
Soldo (także soldino) – srebrna moneta włoska odpowiadająca szelągowi, wprowadzona jako półgrosz w Mediolanie przez cesarza Henryka VI Hohenstaufa pod koniec XII w. W 1332 r. została wprowadzona w Wenecji przez Francesca Dandola i emitowana do roku 1797, czyli do końca istnienia Republiki Weneckiej.
Wikipedia
IPA: sɔlt, AS: solt
Wiktionary
(1.1) soldo
Wiktionary
1. grupa militarystów będąca przy władzy;
2. rządy militarystów;
3. pogardliwie: żołnierze postępujący niezgodnie z zasadami honoru żołnierskiego; żołdactwo, żołdacy, żołnierstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. hist. dawna drobna moneta włoska;
Wiktionary
Soldo (także soldino) – srebrna moneta włoska odpowiadająca szelągowi, wprowadzona jako półgrosz w Mediolanie przez cesarza Henryka VI Hohenstaufa pod koniec XII w. W 1332 r. została wprowadzona w Wenecji przez Francesca Dandola i emitowana do roku 1797, czyli do końca istnienia Republiki Weneckiej.
Wikipedia
IPA: ˈsɔldɔ, AS: soldo
Wiktionary
(1.1) sold
Wiktionary
dawna moneta włoska, dwudziesta część lira
SJP.pl
1. związek chemiczny złożony z kationu metalu (ewentualnie amonowego) i anionu reszty kwasowej
2. zwyczajowa nazwa chlorku sodu, popularnej przyprawy do potraw
SJP.pl
Sole – związki chemiczne będące produktami reakcji kwasu z zasadą, w wyniku której labilne atomy wodoru kwasu (wszystkie lub ich część) zostają zastąpione innymi atomami lub grupami o ładunku dodatnim.
Sole składają się z ujemnego anionu (tak zwanej reszty kwasowej) i dodatniego kationu. Ich ogólny wzór to \mathrm {M} _{a}^{m+}\mathrm {A} _{m}^{a-}, gdzie:
Wikipedia
domowe sandały noszone w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Wikipedia
Solec-Zdrój (do 1974 Solec) – wieś uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój. Leży na łagodnym wzniesieniu na skraju Wyżyny Małopolskiej i Kotliny Sandomierskiej nad rzeką Rzoską, 17 km na południowy wschód od Buska-Zdroju.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Miejscowość jest siedzibą gminy Solec-Zdrój.
Wikipedia
przymiotnik od: Solec, Solec Kujawski, Solec nad Wisłą, Solec-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Solcem, dotyczący Solca
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Solec m.
Wiktionary
przestarzale: błąd składniowy
SJP.pl
Solecyzm (łac. soloecismus z gr. soloikismós) – błąd językowy, który polega na połączeniu poprawnych formalnie wyrazów w niepoprawną konstrukcję składniową (np. Używam długopis. Jan jest bardzo żonaty.).
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Solecznik na Wileńszczyźnie
Wiktionary
(1.1) Na ziemi solecznickiej Polacy stanowią 80 procent mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. Solcza ż., Soleczniki nmos.
Wiktionary
1. miasto na Litwie;
2. Soleczniki Małe − wieś na Litwie
SJP.pl
Soleczniki (lit. Šalčininkai) – miasto na Litwie, 45 km na południe od Wilna, nad Solczą. Leży przy granicy z Białorusią. Ludność: 6,8 tys. mieszkańców (2023). Siedziba rejonu solecznickiego.
Znane jest już od XIII wieku. Prawa miejskie otrzymało w 1956 r. Soleczniki to jedno z większych skupisk Polaków na Litwie.
Wikipedia
drobno plisowana spódnica kloszowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|solić.
Wiktionary
Konserwacja żywności – różne sposoby przetwarzania i przechowywania żywności, których celem jest wydłużenie jej trwałości i zapewnienie bezpieczeństwa jej spożycia.
Głównym czynnikiem powodującym psucie się żywności są mikroorganizmy, zabiegi konserwacyjne mają więc na celu uniemożliwienie im wzrostu i rozwoju w konserwowanym materiale i taką zmianę właściwości chemicznych żywności lub takie jej opakowanie i zamknięcie, które ograniczyłoby ich przyszły rozwój, a tym samym podniosło bezpieczeństwo żywności.
Wikipedia
IPA: sɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: solẽńe
Wiktionary
czas. solić, przesalać
rzecz. solanka ż., solniczka ż., sól ż.
przym. solny, solarski, solankowy
Wiktionary
osoba świętująca swoje imieniny lub urodziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która obchodzi swoje imieniny lub urodziny
Wiktionary
(1.1) Wszyscy złożyli życzenia solenizantowi i wypili jego zdrowie.
Wiktionary
IPA: ˌsɔlɛ̃ˈɲizãnt, AS: solẽńizãnt
Wiktionary
forma żeńska solenizantka
przym. solenny
czas. solenizować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która obchodzi swoje urodziny lub imieniny
Wiktionary
(1.1) Dzisiejszymi solenizantkami są Lucyna i Władysława.
Wiktionary
IPA: ˌsɔlɛ̃ɲiˈzãntka, AS: solẽńizãntka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. solenizant m.
czas. solenizować
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) daw. świętować, obchodzić uroczyście
Wiktionary
(1.1) Po obiedzie zasiadał z ojcem na ganku i strzelali do jaskółek z guldynek, każdy celny strzał solenizując pucharem węgrzyna.
Wiktionary
rzecz. solenizowanie n., solenizacja, solenizant, solenizantka, solenność
przym. solenny
przysł. solennie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|solenizować.
Wiktionary
czas. solenizować ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: solennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: solenny
SJP.pl
dokładność, staranność
SJP.pl
1. poważny, podniosły, uroczysty, np. solenne przyrzeczenie;
2. obowiązkowy i rzetelny;
3. żartobliwie: znaczny, wielki, np. solenne głupstwo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. traktowany poważnie, wypowiadany oficjalnie, uroczysty
(1.2) książk. taki, na którym można polegać, rzetelny
(1.3) daw. podniosły, patetyczny
(1.4) daw. żart. wielki, znacznych rozmiarów
Wiktionary
(1.1) Ta solenna przysięga miała, rzecz jasna, zostać nagrana i stać się częścią kolejnego programu Sibrela obnażającego kulisy księżycowej mistyfikacji.
(1.2) Zachodziłem wczesnymi popołudniami i robiłem solenny przegląd kandydatek.
(1.3) Często bywa w muzeum "laurowo i ciemno", dominuje smutek i solenna powaga.
(1.4) O godzinie szóstej rano ludzie […] udali się do Bażantarni, gdzie zjedli solenny obiad, a później pół nocy spędzili na tańcach i zabawie […]
Wiktionary
rzecz. solenizant mos., solenność
przysł. solennie
czas. solenizować
Wiktionary
(1.1) uroczysty, oficjalny
(1.2) pilny, sumienny, rzetelny, przykładny
(1.3) podniosły, patetyczny
Wiktionary
cewka utworzona przez przewód elektryczny zwinięty w linię śrubową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. każda cewka indukcyjna bez rdzenia;
(1.2) biol. jedna z części składowych chromosomów;
Wiktionary
Solenoid – cewka powietrzna (bez rdzenia magnetycznego) o jednej warstwie uzwojenia, służąca do wytwarzania jednorodnego pola magnetycznego.
Stosowany jest tam, gdzie wymagane są niewielkie indukcyjności lub wysokie napięcia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solenoid
* baskijski: (1.1) solenoide
* hiszpański: (1.1) solenoide m.
źródła.
== solenoid (język angielski.) ==
thumb|solenoid (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-solenoid.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. solenoid
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsɔlɛ̃ˈnɔjit, AS: solẽnoi ̯it
Wiktionary
miejsce na powierzchni ziemi, z którego wydobywają się gazy zawierające związki siarki
SJP.pl
Solfatara – rodzaj ekshalacji wulkanicznych umiarkowanie gorących (o temperaturze 100–300 °C). Składają się głównie z przegrzanej pary wodnej, dwutlenku węgla i siarkowodoru, z którego wytrąca się nieraz duża ilość siarki. Zazwyczaj towarzyszą wulkanom drzemiącym i wygasającym. Często traktowane jako odmiana fumaroli.
Solfatara to także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje.
Wikipedia
ekshalacje wulkaniczne
SJP.pl
Solfatara – rodzaj ekshalacji wulkanicznych umiarkowanie gorących (o temperaturze 100–300 °C). Składają się głównie z przegrzanej pary wodnej, dwutlenku węgla i siarkowodoru, z którego wytrąca się nieraz duża ilość siarki. Zazwyczaj towarzyszą wulkanom drzemiącym i wygasającym. Często traktowane jako odmiana fumaroli.
Solfatara to także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje.
Wikipedia
nauka czytania nut głosem, głównie z zastosowaniem solmizacji; solfeggio; solfeż
SJP.pl
nauka czytania nut głosem, głównie z zastosowaniem solmizacji; solfeż; solfedżio
SJP.pl
miejscowość i gmina we Włoszech
SJP.pl
Solferino – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Mantua.
W 1859 rozegrała się tu wielka bitwa. Jej tragiczny bilans doprowadził do powstania Czerwonego Krzyża.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2308 osób, 177,5 os./km².
Wikipedia
nauka czytania nut głosem, głównie z zastosowaniem solmizacji; solfeggio; solfedżio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. nauka muzykalności przez głośne czytanie nut;
Wiktionary
Solfeż (wł. solfeggio) – nauka i metoda czytania nut głosem, przedmiot nauczania praktycznego w szkolnictwie muzycznym.
Nazwa pochodzi od ćwiczeń wokalnych opartych na solmizacji. W XVIII w. solfeżem nazywano również ćwiczenia instrumentalne doskonalące umiejętność czytania nut, później nazwa obejmowała wszystkie metody nauczania śpiewu z nut, w celu wyczulenia słuchu, wyrobienia pewności i czystości intonacji i trafiania dźwięków głosem oraz pogłębiania ogólnej muzykalności.
Wikipedia
IPA: ˈsɔlfɛʃ, AS: solfeš
Wiktionary
przymiotnik od: solfeż
SJP.pl
drapieżny pajęczak, zamieszkujący obszary suche i ciepłe
SJP.pl
Wikipedia
rząd pajęczaków obejmujący ponad 1000 gatunków drapieżnych zwierząt lądowych
SJP.pl
Wikipedia
1. dodawać soli do potraw, posypywać solą w celu uzyskania pożądanego smaku;
2. nacierać, posypywać solą lub zalewać jej roztworem celem zakonserwowania produktów spożywczych
SJP.pl
czasownik
(1.1) przyprawiać potrawy solą
Wiktionary
(1.1) Tłuszcz się soliło, połykało i zastępował całodzienne wyżywienie.
(1.1) Warzywa solimy, dodajemy 1/2 szklanki wody i gotujemy 15 do 20 minut.
Wiktionary
IPA: ˈsɔlʲit͡ɕ, AS: solʹić
Wiktionary
rzecz. solnictwo n., soliwka ż., sól ż., solanka ż., solniczka ż., solarka ż., solenie n., zasolenie n., posolenie n., przesolenie n., przesalanie n., dosolenie n., dosalanie n.
czas. zasolić, posolić dk., przesolić dk., przesalać ndk., dosolić dk., dosalać n.
przym. solny, słony, solarski, solankowy
przysł. słono
Wiktionary
dawniej: petent; solicytator, solicytor
SJP.pl
dawniej: petent; solicytor, solicytant
SJP.pl
dawniej: petent; solicytator, solicytant
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. domagać się
(1.2) stpol. niepokoić
Wiktionary
IPA: ˌsɔlʲit͡sɨˈtɔvat͡ɕ, AS: solʹicytovać
Wiktionary
rzecz. solicytowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|solicytować.
Wiktionary
czas. solicytować ndk.
Wiktionary
1. złota moneta rzymska i bizantyjska;
2. średniowieczna moneta polska równa 12 denarom
SJP.pl
Solid (łac. solidus – mocny, trwały, niewzruszony) – złota moneta rzymska o masie 4,55 grama (1/72 funta), wprowadzona w latach 309–311 w zachodniej części cesarstwa rzymskiego przez Konstantyna I, która zastąpiła aureus.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób solidarny, bratersko
Wiktionary
(1.1) W rezultacie uzyskano w Bukareszcie obietnicę, że Rumunia będzie występować w porozumieniu i solidarnie z Polską, podobnie jak z Czechosłowacją i Jugosławią, dla obrony wspólnych interesów.
Wiktionary
rzecz. solidarność ż., solidaruch m., solidaryca ż.
czas. solidaryzować się
przym. solidarny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: solidarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: solidarny
SJP.pl
wspólnota działania podyktowana wspólnymi interesami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie ma wolności bez Solidarności!
Wiktionary
IPA: ˌsɔlʲiˈdarnɔɕt͡ɕ, AS: solʹidarność
Wiktionary
rzecz. solidarność ż.
Wiktionary
członek Solidarności (związek zawodowy)
SJP.pl
przymiotnik od: Solidarność (ruch społeczno polityczny i związek zawodowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykazujący się solidarnością
Wiktionary
(1.1) Wynik wyborów budzi nadzieje i oczekiwania na nową, bardziej solidarną politykę.
(1.1) Bardzo pragnę społeczeństwa wolnego i solidarnego.
Wiktionary
rzecz. solidarność ż., solidaruch mos., solidaryca ż.
przysł. solidarnie
czas. solidaryzować się
Wiktionary
lekceważąco o członku NSZZ Solidarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. polit. człowiek wywodzący się z Solidarności, solidarnościowiec
Wiktionary
(1.1) Dzięki solidaruchom rozpieprzono to państwo tak, że nie produkuje niczego i żyje na pożyczkach. (z Internetu)
(1.1) Powstały podział na solidaruchów i komuchów jest zbyt naturalnym i głębokim, by móc zasypać i zlikwidować na dzień dzisiejszy występujące podziały. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌsɔlʲiˈdarux, AS: solʹidaruχ
Wiktionary
rzecz. solidarnościowiec m., solidarność ż., solidaryca ż.
czas. solidaryzować się
przym. solidarny, solidarnościowy
przysł. solidarnie
Wiktionary
lekceważąco o członku NSZZ Solidarność
SJP.pl
charakterystyczna czcionka występująca w logo NSZZ Solidarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krój liter podobny do kształtu logo NSZZ "Solidarność";
Wiktionary
Solidaryca – charakterystyczne liternictwo występujące w logo NSZZ „Solidarność”, autorstwa Krystyny Janiszewskiej oraz Jerzego Janiszewskiego, studentów gdańskiej PWSSP. Kształt liter miał symbolizować tłum ludzi wspierających się nawzajem.
Wikipedia
(1.1) Największe dzienniki ogólnopolskie oraz gazety regionalne 4 czerwca ukazały się z tytułami napisanymi solidarycą.
Wiktionary
IPA: ˌsɔlʲidaˈrɨt͡sa, AS: solʹidaryca
Wiktionary
rzecz. solidarność ż., solidarnościowiec m., solidaruch m.
czas. solidaryzować się
przym. solidarny, solidarnościowy
przysł. solidarnie
Wiktionary
zwolennik solidaryzmu
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z solidaryzmem
Wiktionary
kierunek społeczno-polityczny powstały w drugiej połowie XIX wieku, głoszący ideę wspólnoty interesów wszystkich ludzi niezależnie od ich pozycji społecznej
SJP.pl
Solidaryzm – kierunek społeczno-polityczny z przełomu XIX i XX w. głoszący naturalną solidarność, rozumianą jako wspólnotę interesów różnych grup i warstw społecznych w państwie, niezależną od ich statusu ekonomicznego lub zawodowego i związanych z nimi różnic interesów. Był nurtem opozycyjnym wobec liberalizmu, któremu zarzuca przedkładanie jednostki i jej dobra nad interesy społeczeństwa jako całości, ale także wobec wielu nurtów socjalistycznych, podkreślających konfliktowy charakter społeczeństwa czy traktujących je materialistycznie.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób solidny
Wiktionary
IPA: sɔˈlʲidʲɲɛ, AS: solʹidʹńe
Wiktionary
rzecz. solidność ż.
przym. solidny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: solidnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: solidny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest solidne; cecha tych, którzy są solidni
Wiktionary
przym. solidny
przysł. solidnie
Wiktionary
1. trwały, mocny, masywny;
2. taki, któremu można zaufać; uczciwy, rzetelny;
3. wnikliwy, dogłębny, gruntowny;
4. mający wielkie rozmiary; pokaźny, znaczący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o silnej budowie, strukturze
(1.2) o osobie, pracowniku, instytucji: sumienny, dokładny, godny zaufania, dobrze wypełniający swoje obowiązki
Wiktionary
IPA: sɔˈlʲidnɨ, AS: solʹidny
Wiktionary
rzecz. solidność ż.
przysł. solidnie
Wiktionary
(1.2) rzetelny
Wiktionary
związek chem. otrzymany w wyniku kondensacji formaldehydu z toluidyną, podnoszący trwałość barwienia tkanin
SJP.pl
linia na wykresach układów równowagi przedstawiająca:
a) przy chłodzeniu stopu - temperatury końca przemiany w stanie stałym;
b) przy nagrzewaniu - temperatury początku tej przemiany
SJP.pl
morfologiczny proces kształtujący stoki na obszarach polarnych i wysokogórskich w strefie ciepłej, polegający na wolnych ruchach masowych wierzchniej warstwy gruntu
SJP.pl
Soliflukcja (spływ powierzchniowy) – jeden z procesów morfologicznych modelujących stoki w obszarach o klimacie zimnym, w warunkach peryglacjalnych (obszary polarne, wysokie góry). Zjawisko to polega na powolnym (do kilku cm na rok) pełzaniu wierzchniej warstwy gruntu.
Wikipedia
miasto na Białorusi
SJP.pl
Soligorsk (biał. Салігорск, Salihorsk, ros. Солигорск) – miasto na Białorusi, w obwodzie mińskim, na południe od Słucka, nad Zbiornikiem Soligorskim na Słuczy (lewy dopływ Prypeci). Jest centrum administracyjnym rejonu soligorskiego. W 2019 liczba mieszkańców wynosiła 106 289.
Wikipedia
monolog sceniczny zawierający refleksje i rozmyślania postaci dramatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teatr. monolog sceniczny, stosowany w dramacie; zob. też solilokwium w Wikipedii
Wiktionary
Solilokwium albo soliloquium (etym. łac. solus loqui, mówić samemu) – sceniczna rozmowa z samym sobą, monolog niewypowiedzianych rozmyślań i refleksji, których celem jest określenie własnej postawy. Stosowany najczęściej w dramacie.
Za wzór tej formy uznawane są Soliloquia św. Augustyna.
Wikipedia
IPA: ˌsɔlʲiˈlɔkfʲjũm, AS: solʹilokfʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. solilokwialny
przysł. solilokwialnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie podkarpackim, ośrodek turystyczno-wypoczynkowy
SJP.pl
Solina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego. Do 30 grudnia 1999 Solina była siedzibą gminy Solina (siedziba przeniesiona do Polańczyka). Według danych z 2011 roku miejscowość zamieszkiwało 426 osób.
Wikipedia
[czytaj: ZOlinien] miasto w Niemczech
SJP.pl
Solingen (lim. Solich) – miasto na prawach powiatu w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, na południe od Zagłębia Ruhry. Leży na obrzeżu górzystego regionu Bergisches Land, w którym jest drugim co do wielkości miastem (za graniczącym z nim Wuppertalem).
Wikipedia
przymiotnik od: Solina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Soliną, dotyczący Soliny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Solina ż.
Wiktionary
przyrząd elektrochemiczny wykorzystujący zjawiska elektryczne zachodzące w elektrolitach
SJP.pl
przymiotnik od: solion
SJP.pl
wyznawca, zwolennik solipsyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik solipsyzmu
Wiktionary
rzecz. solipsyzm m.
przym. solipsystyczny
Wiktionary
dotyczący solipsyzmu, związany z solipsyzmem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z solipsyzmem
Wiktionary
(1.1) Ci ludzie są znani nie ze swych poglądów, dokonań, a choćby błędów i porażek, ale z tego, że są znani – z codziennych występów na temat dowolny, a najchętniej solipsystyczny (kiedy tematem są oni sami).
Wiktionary
rzecz. solipsyzm m., solipsysta m.
Wiktionary
pogląd filozoficzny, skrajna postać idealizmu subiektywnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd filozoficzny, według którego istnieje tylko osoba przyznająca się do niego, zaś cała rzeczywistość jest wyłącznie częścią jej umysłu;
Wiktionary
Solipsyzm (od łac. solus – jedyny, ipse – sam) – pogląd subiektywno-idealistyczny głoszący, że istnieje tylko jednostkowy podmiot poznający, cała zaś rzeczywistość jest jedynie zbiorem jego subiektywnych wrażeń – wszystkie obiekty, ludzie, etc., których doświadcza jednostka, są tylko częściami jej umysłu.
Wikipedia
(1.1) Jeśli solipsysta nie wierzy w istnienie innych ludzi, po co głosi solipsyzm?
Wiktionary
rzecz. solipsysta m.
przym. solipsystyczny
Wiktionary
roślina z rodziny komosowatych
SJP.pl
Soliród (Salicornia L.) – rodzaj roślin zaliczany w zależności od ujęcia systematycznego do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Wyróżnianych jest w jego obrębie ok. 50 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), głównie wzdłuż wybrzeży oraz na śródlądowych solniskach. W Polsce rośnie na pojedynczych stanowiskach jeden gatunek – soliród zielny S. europaea.
Wikipedia
solirodek zielny - gatunek rośliny z rodziny szarłatowatych; soliród zielny
SJP.pl
1. osoba śpiewająca samodzielnie, solo;
2. śpiewak; wokalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk wykonujący utwór muzyczny lub śpiewający pojedynczo
(1.2) muz. muzyk wykonujący wirtuozerskie partie utworu w towarzystwie orkiestry lub chóru
(1.3) choreogr. najwyższej klasy tancerz wykonujący główne role w spektaklu baletowym
(1.4) sport. w łyżwiarstwie i wrotkarstwie figurowym, zawodnik, który startuje w konkurencji jazdy indywidualnej
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. solówka ż., solo n.
:: fż. solistka ż.
przym. solowo
przysł. solo
frazeologia.
etymologia.
(1.1-4) etym|wł|solista. < etym|wł|solo. < etym|łac|solus. → sam
uwagi.
(1.3) por|koryfej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soloist
* białoruski: (1.1) саліст
* czeski: (1.1) sólista m.
* esperanto: (1.1) solisto
* francuski: (1.1) soliste m.
* hiszpański: (1.1) solista m.
* kaszubski: (1.1) solysta m.
* macedoński: (1.1) солист m
* niemiecki: (1.1) Solist m., Solosänger m.; (1.3) Solotänzer m.
* portugalski: (1.1) solista m.
* rumuński: (1.1) solist m.
* słowacki: (1.1) sólista
* słoweński: (1.1) solist m.
* szwedzki: (1.1) solist w.
* ukraiński: (1.1) соліст m.
* włoski: (1.1) solista m.
źródła.
== solista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. solista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔˈlʲista, AS: solʹista
Wiktionary
rzecz. solówka ż., solo n.
:: fż. solistka ż.
przym. solowo
przysł. solo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. solówka ż., solo n.
:: fż. solistka ż.
przym. solowo
przysł. solo
frazeologia.
etymologia.
(1.1-4) etym|wł|solista. < etym|wł|solo. < etym|łac|solus. → sam
uwagi.
(1.3) por|koryfej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soloist
* białoruski: (1.1) саліст
* czeski: (1.1) sólista m.
* esperanto: (1.1) solisto
* francuski: (1.1) soliste m.
* hiszpański: (1.1) solista m.
* kaszubski: (1.1) solysta m.
* macedoński: (1.1) солист m
* niemiecki: (1.1) Solist m., Solosänger m.; (1.3) Solotänzer m.
* portugalski: (1.1) solista m.
* rumuński: (1.1) solist m.
* słowacki: (1.1) sólista
* słoweński: (1.1) solist m.
* szwedzki: (1.1) solist w.
* ukraiński: (1.1) соліст m.
* włoski: (1.1) solista m.
źródła.
== solista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. solista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) bakarlari
Wiktionary
→ solista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. artystka, która występuje bądź sama, bądź z orkiestrą, ale w partiach solowych
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. solówka ż.
:: fm. solista m.
przym. solowy
przysł. solo, solowo
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|solista|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|solista.
* białoruski: (1.1) салістка ż.
* rosyjski: (1.1) солистка ż.
* słoweński: (1.1) solistka ż.
* ukraiński: (1.1) солістка ż.
źródła.
== solistka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) solistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔˈlʲistka, AS: solʹistka
Wiktionary
rzecz. solówka ż.
:: fm. solista m.
przym. solowy
przysł. solo, solowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. solówka ż.
:: fm. solista m.
przym. solowy
przysł. solo, solowo
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|solista|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|solista.
* białoruski: (1.1) салістка ż.
* rosyjski: (1.1) солистка ż.
* słoweński: (1.1) solistka ż.
* ukraiński: (1.1) солістка ż.
źródła.
== solistka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) solistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Solistówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Bargłów Kościelny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
wykonywany przez jednego artystę; solowy
SJP.pl
1. tasiemiec mający na główce dwa wieńce haczyków, osiągający do 8 metrów długości, pasożytujący w jelicie cienkim człowieka; tasiemiec uzbrojony;
2. drzewo lub krzew rosnące pojedynczo, w oddaleniu od innych, różniące się od nich np. kształtem lub kolorem, szczególnie popularne w ogrodach barokowych;
3. przestarzałe: kamień szlachetny oprawiony pojedynczo lub w otoczeniu mniejszych kamieni tego samego gatunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. zool. tasiemiec, pasożyt w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt;
(1.2) jubil. duży kamień szlachetny (najczęściej brylant, diament) w oprawie, niekiedy otoczony drobnymi tego samego rodzaju
(1.3) ogrod. bot. samotne drzewo (krzew) w otwartym terenie, pełniące funkcję dekoracyjną;
(1.4) urb. archit. wolno stojący budynek, zwykle planowo wkomponowany w otoczenie;
(1.5) samotnik, jednoosobowa gra logiczna, rodzaj łamigłówki
(1.6) gastr. jednoosobowa zastawa w serwisie śniadaniowym
(1.7) przest. karc. pasjans
(1.8) daw. odludek
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Nie uszło jej uwagi, że miał na palcu solitera ogromnego, który świecił jak gwiazda.
(1.7) Wieczorami, przesiadując w bawialni, za jedyną swą rozrywkę miała kładzenie solitera.
(1.8) Z nikim się nigdy bliżej nie zadając, w pełni zasłużył na miano solitera.
Wiktionary
(1.3) samotnik, syngielton
Wiktionary
impuls optyczny wytwarzany przez modulator laserowy i transmitowany przez medium światłowodowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. samopodtrzymująca się fala, zachowująca kształt i poruszająca się ze stałą prędkością
Wiktionary
W matematyce i fizyce soliton to samopodtrzymująca się odosobniona fala wywołana przez efekty nieliniowe występujące w materiale, w którym fala ta się rozchodzi. Solitony towarzyszą wielu zjawiskom fizycznym; pojawiają się też jako rozwiązania nieliniowych cząstkowych równań różniczkowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soliton
* baskijski: (1.1) solitoi
* hiszpański: (1.1) solitón m.
źródła.
== soliton (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. soliton
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔˈlʲitɔ̃n, AS: solʹitõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soliton
* baskijski: (1.1) solitoi
* hiszpański: (1.1) solitón m.
źródła.
== soliton (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. soliton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. mała beczka zwężająca się ku górze i ku dołowi służąca do przewozu owoców
Wiktionary
rzecz. solanka, sól
czas. solić, przesalać
przym. solankowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii w okręgu suczawskim na Bukowinie;
Wiktionary
Solka (rum. Solca) – miasto w okręgu suczawskim na rumuńskiej Bukowinie. Według danych szacunkowych na rok 2011 liczy 2188 mieszkańców.
W mieście stoi cerkiew Świętych Piotra i Pawła. Na południowy wschód od miasta położona jest miejscowość Kaczyka, o 5 km na południe zaś Nowy Soloniec. Na północy leży Lichtenberg (graniczący z Glitem, rum. Clit) – miejsce osiedlenia się i śmierci Jakuba Szeli, 6 km na zachód leży Arbore.
Wikipedia
określenie wykonawcze: przynaglając, przyspieszając
SJP.pl
lampa lecznicza emitująca promienie podczerwone; soluks, solluks
SJP.pl
lampa lecznicza emitująca promienie podczerwone; soluks, solluks
SJP.pl
w muzyce: system sylabowego oznaczenia stopni gamy wprowadzony w IX wieku przez Guida z Arezzo; nazwy sylab: do, re, mi, fa, sol, la, si odpowiadają siedmiu dźwiękom szeregu literowego: c, d, e, f, g, a, h
SJP.pl
Nazwa solmizacyjna – nazwa dźwięku muzycznego alternatywna do literowej. Nazwy solmizacyjne stosuje się w śpiewie do ćwiczeń wokalnych.
Nazwy solmizacyjne dla kolejnych dźwięków oktawy:
Solmizacja jest to system głosek stosowanych w nauce śpiewu. Ułatwia odczytanie zapisu nutowego melodii. Solmizacja została wprowadzona przez Gwido z Arezzo w XI wieku, który wprowadził skalę sześciostopniową oznaczając poszczególne jej stopnie pierwszymi zgłoskami kolejnych wersów hymnu na cześć św. Jana:
Wikipedia
związany z solmizacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z solmizacją, dotyczący solmizacji
Wiktionary
rzecz. solmizacja ż., solmizowanie n.
czas. solmizować ndk.
Wiktionary
dawniej: czytać nuty, śpiewając
SJP.pl
dawniej: naczynie do przechowywania soli; solniczka
SJP.pl
Solnica – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański na obszarze Żuław Wiślanych przy drodze krajowej nr 7.
Wieś została założona ok. XVII-XVIII wieku przez osadników olęderskich na obszarze Wielkich Żuław Malborskich. Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
dział przemysłu zajmujący się badaniem występowania oraz eksploatacją i przeróbką soli; halurgia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nauk. górn. dział nauki obejmujący wydobycie i wykorzystanie soli kopalnianej
Wiktionary
Solnictwo (halurgia) – dział górnictwa związany z występowaniem, eksploatacją i przeróbką soli, głównie kamiennej.
Wikipedia
(1.1) Gdy okazało się, że to zajęcie przynosi zyski, solnictwo stało się ich głównym źródłem utrzymania. Od neolitu aż do nowożytności ten, kto miał dostęp do soli, był bogaty.
Wiktionary
rzecz. solniczka ż., sól ż., solanka ż., słoność ż.
czas. przesalać, solić ndk., dosolić dk.
przym. solny
przysł. słono
Wiktionary
(1.1) halurgia
Wiktionary
naczynie do przechowywania soli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki zamknięty pojemnik do przechowywania soli, z otworkami, przez które posypuje się solą potrawy;
(1.2) niewielki pojemnik w formie miseczki lub pudełka, przeznaczony specjalnie do przechowywania soli
(1.3) przest. anat. dołek stawowy, fovea articularis, w którym tkwi główka kości udowej
(1.4) pot. środ. akwarium słonowodne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2) Na stole nakrytym do obiadu, obok zastawy postawiono kryształową solniczkę i serwetnik.
(1.1-2) Kto poprzestaje na małym, solniczką / ojców świeci między stołu darami, / ma sen spokojny, dobrej myśli brudna / chciwość nie plamićami.
(1.4) Kupiłem nowy baniak 500 l na solniczkę z taką obsadą ryb: zebrasoma flavescens, hepatus, pokolec białobrody, trzy błazny, dziesięć chromisów, salarias oraz jakieś małe babki.
Wiktionary
IPA: sɔlʲˈɲit͡ʃka, AS: solʹńička
Wiktionary
rzecz. sól ż., solanka ż., solenie n., solnictwo n., zasolenie n., salserka ż.
:: zgrub. solnica ż.
czas. solić, dosolić, posolić, przesolić, przysolić, przesalać
przym. solny, solankowy, słony, posolony, przesolony, słonawy, zasolony, solarski
przysł. słono
Wiktionary
(1.1-2) solnica, salserka
(1.3) panewka
(1.4) akwarium morskie
Wiktionary
mieszanka soli i innych składników, służąca jako dodatek do pasz dla bydła i zwierzyny leśnej; lizawka
SJP.pl
Solnik (259 m) – wzgórze w Krakowie, w Dzielnicy VIII Dębniki. Czasami nazywane jest Górką Kostrzewską. Ciągnie się od osiedla Kostrze w kierunku północno-wschodnim do Wisły. U jego południowo-wschodnich podnóży znajduje się osiedle Pychowice i ulica Tyniecka, u północno-zachodnich osiedle Bodzów. W podziale fizycznogeograficznym Polski znajduje się w mezoregionie Pomost Krakowski.
Wikipedia
przesycony solą grunt
SJP.pl
Solnisko – obszar lądowy, zwykle bagienny lub wilgotny, charakteryzujący się znacznym zasoleniem wód zasilających lub stagnujących.
Wikipedia
przymiotnik od: solnisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zawierający sól i jod
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Salzburg, miasto w Austrii;
Wiktionary
Salzburg (cz. Salcburk, hist. Solnohrad; pol. hist. Solnogród) – miasto statutarne w Austrii, stolica kraju związkowego Salzburg. Położone w pobliżu granicy z Niemcami w Alpach, nad rzeką Salzach, na wysokości 424 m n.p.m. 156 619 mieszkańców (1 stycznia 2023), czwarte pod względem liczby ludności miasto w Austrii.
Wikipedia
(1.1) Zanim zdecydował się na wybór kariery wojskowej przez dwa semestry studiował "geodezję i wyższą matematykę" w filii Uniwersytetu Wiedeńskiego w Solnogrodzie.
(1.1) Biskupi niemieccy zniszczyli słowiańską liturgię, a na miejsce Metodego został arcybiskupem jego zacięty wróg, który Pannonię (=Panonię) i Morawy powtórnie poddał zwierzchnictwu kościelnemu Solnogrodu.
Wiktionary
przym. solnogrodzki
Wiktionary
(1.1) Salzburg
Wiktionary
z soli, słony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z solą, dotyczący soli
Wiktionary
(1.1) Żupą solną, tak jak kopalniami kruszców, zarządzał żupnik.
(1.1) Stanisław Barabasz pochodził z rodziny związanej z bocheńskim przemysłem solnym, o wielkich tradycjach patriotycznych.
Wiktionary
rzecz. solnictwo n., sól ż., solanka ż., solniczka ż., solarka ż., solenie n., zasolenie n., posolenie n.
czas. dosolić, przesalać, solić ndk., posolić dk., zasolić dk.
przym. słony, solankowy, słonawy
przysł. słono, słonawo
Wiktionary
1. utwór albo jego część, przeznaczone do wykonywania przez jednego artystę;
2. występ jednego artysty
SJP.pl
przysłówek
(1.1) sam, sama
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) muz. utwór lub jego fragment wykonywany przez tylko jednego artystę
(2.2) pot. bójka
forma rzeczownika.
(3.1) W. lp. od: sola
Wiktionary
Solo (z wł. solo, 'sam'):
Wikipedia
(1.1) Śpiewałem solo na koncercie.
(2.2) Marek ma dzisiaj solo z Piotrkiem.
Wiktionary
IPA: ˈsɔlɔ, AS: solo
Wiktionary
rzecz. solistka ż., solista mos.
przym. solistyczny, solowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dostarczający soli; obfitujący w sól
SJP.pl
przyrząd do pomiaru stężenia roztworów wodnych soli kuchennej; halimetr
SJP.pl
płyta izolacyjna wyrabiana ze słomy, mająca zastosowanie w budownictwie; słomit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. starożytny poeta, mąż stanu i prawodawca ateński żyjący na przełomie VII i VI w. p.n.e.;
(1.2) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w Stanach Zjednoczonych
Wiktionary
Solon (gr.kl. Σόλων Sólōn; ok. 635 – ok. 560 p.n.e.) – ateński mąż stanu, poeta i prawodawca, który przyczynił się w znaczący sposób do rozwoju ustroju demokratycznego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) prawo / prawodawstwo / reformy / poezja Solona
(1.2) kolokacje imię m.
(2.1) Solon Springs
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Soloi n., Soleiczyk m., solecyzm m., Solonka ż.
czas. solecyzować
przym. soloński
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Solon. < etym|gr|Σόλων.
uwagi.
(1.1) wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Solon
* arabski: (1.1) سولون
* bułgarski: (1.1) Солон
* czeski: (1.1) Solón m.
* estoński: (1.1) Solon
* francuski: (1.1) Solon m.
* gruziński: (1.1) სოლონი
* hebrajski: (1.1) סולון
* hiszpański: (1.1) Solón m.
* japoński: (1.1) ソロン
* koreański: (1.1) 솔론
* litewski: (1.1) Solonas m.
* łaciński: (1.1) Solon m.
* niemiecki: (1.1) Solon m.
* nowogrecki: (1.1) Σόλων (ο Αθηναίος) m., Σόλωνας m.; (1.2) Σόλων m.
* ormiański: (1.1) Սոլոն
* perski: (1.1) سولون
* portugalski: (1.1) Sólon m.
* rosyjski: (1.1) Солон m.
* rumuński: (1.1) Solon
* słowacki: (1.1) Solón m.
* starogrecki: (1.1) Σόλων m.; (1.2) Σόλων m.
* staroormiański: (1.1) Սողոն
* szwedzki: (1.1) Solon
* turecki: (1.1) Solon
* ukraiński: (1.1) Солон m.
* węgierski: (1.1) Szolón
* włoski: (1.1) Solone m.
źródła.
== Solon (język angielski.) ==
thumb|Solon (1.1)
wymowa.
IPA|ˈsəʊlən.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) hist. Solon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔlɔ̃n, AS: solõn
Wiktionary
rzecz. Soloi n., Soleiczyk m., solecyzm m., Solonka ż.
czas. solecyzować
przym. soloński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Soloi n., Soleiczyk m., solecyzm m., Solonka ż.
czas. solecyzować
przym. soloński
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Solon. < etym|gr|Σόλων.
uwagi.
(1.1) wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Solon
* arabski: (1.1) سولون
* bułgarski: (1.1) Солон
* czeski: (1.1) Solón m.
* estoński: (1.1) Solon
* francuski: (1.1) Solon m.
* gruziński: (1.1) სოლონი
* hebrajski: (1.1) סולון
* hiszpański: (1.1) Solón m.
* japoński: (1.1) ソロン
* koreański: (1.1) 솔론
* litewski: (1.1) Solonas m.
* łaciński: (1.1) Solon m.
* niemiecki: (1.1) Solon m.
* nowogrecki: (1.1) Σόλων (ο Αθηναίος) m., Σόλωνας m.; (1.2) Σόλων m.
* ormiański: (1.1) Սոլոն
* perski: (1.1) سولون
* portugalski: (1.1) Sólon m.
* rosyjski: (1.1) Солон m.
* rumuński: (1.1) Solon
* słowacki: (1.1) Solón m.
* starogrecki: (1.1) Σόλων m.; (1.2) Σόλων m.
* staroormiański: (1.1) Սողոն
* szwedzki: (1.1) Solon
* turecki: (1.1) Solon
* ukraiński: (1.1) Солон m.
* węgierski: (1.1) Szolón
* włoski: (1.1) Solone m.
źródła.
== Solon (język angielski.) ==
thumb|Solon (1.1)
wymowa.
IPA|ˈsəʊlən.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) hist. Solon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
półprzetwór (otrzymywany np. ze świeżych jarzyn lub grzybów) utrwalony za pomocą soli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka ewenkijskiej grupy etnicznej zamieszkującej w Chinach na obszarze m.in. Mongolii Wewnętrznej
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Solon mos.
Wiktionary
zawierający sól
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z postacią ateńskiego polityka i prawodawcy Solona albo dotyczący rozwiązań ustrojowych jakie wprowadził
Wiktionary
rzecz. Solon mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: ZOloturn] Solura;
1. miasto w Szwajcarii;
2. kanton w Szwajcarii
SJP.pl
Szwajcaria:
Wikipedia
zgrubienie od: solówka
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się warzeniem soli; warzelnictwo
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu flądrokształtnych
SJP.pl
Solowate (Soleidae) – rodzina ryb flądrokształtnych (Pleuronectiformes). Niektóre gatunki mają duże znaczenie gospodarcze.
Wikipedia
o cechach solowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: solówka
Wiktionary
(1.1) Piosenkę kończy imponująca solóweczka na hammondzie.
Wiktionary
rzecz. solista mos., solistka ż., solówka ż.
Wiktionary
jajożyworodny skorupiak słonowodny, używany w akwarystyce jako pokarm; słonaczek, solankowiec
SJP.pl
Wikipedia
1. utwór wykonywany solo;
2. partia solowa, występ solowy;
3. samochód ciężarowy lub motocykl bez przyczepy;
4. młodzieżowo: bójka jeden na jednego; solo, randka;
5. dawniej: beczka do soli;
6. dawniej: sos powstały po zasoleniu mięsa, śledzi itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. muz. choreogr. występ solowy, utwór lub jego fragment wykonywany solo
(1.2) środ. mot. motocykl bez kosza
(1.3) środ. mot. samochód ciężarowy bez przyczepy lub naczepy; także. tramwaj jednowagonowy
(1.4) daw. gw-pl|Kraków. beczka do rozwożenia owoców
(1.5) młodz. bójka jeden na jednego
Wiktionary
Solo (z wł. solo, 'sam'):
Wikipedia
IPA: sɔˈlufka, AS: solufka
Wiktionary
rzecz. solista mos., solistka ż.
:: zdrobn. solóweczka ż.
Wiktionary
(1.1) pot. zdrobn. solóweczka
(1.2) pot. zdrobn. solóweczka
(1.3) pot. zdrobn. solóweczka; neutr. ciągnik, ciągnik siodłowy
(1.5) solo
Wiktionary
1. w muzyce, choreografii: wykonywany przez jednego artystę lub przeznaczony do takiego wykonania; solo (np. występ solowy);
2. w sporcie:
a) przeznaczony do wykonania dla zawodnika startującego w konkurencji indywidualnej, wykonywany przez takiego zawodnika (np. konkurencja solowa);
b) rozegrany przez jednego z zawodników danej drużyny, niezależnie od niej, indywidualnie (np. solowy popis)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany lub przeznaczony do wykonania przez jedną osobę
Wiktionary
rzecz. solo n., solistka ż.
przym. solo
przysł. solo
Wiktionary
(1.1) war. solo
Wiktionary
przymiotnik od: Soła (rzeka)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. letnie lub zimowe przesilenie dnia z nocą
Wiktionary
IPA: sɔlˈstɨt͡sʲja, AS: solstycʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. solstycjum
Wiktionary
(1.1) solstycjum
Wiktionary
letnie lub zimowe przesilenie dnia z nocą
SJP.pl
Przesilenie, solstycjum (łac. solstitium – „przesilenie (letnie)”) w astronomii oznacza skrajny punkt odchylenia Słońca od równika. W ciągu roku na Ziemi pojawiają się dwa przesilenia:
Wikipedia
określenie muzyczne: jedynie, tylko
SJP.pl
Wikipedia
zdolność rozpuszczania organicznych substancji nierozpuszczalnych w wodzie przez rozcieńczone wodne roztwory substancji powierzchniowo czynnych
SJP.pl
Solubilizacja jest to proces zwiększania rozpuszczalności substancji za pomocą tzw. pośredników rozpuszczania czyli solubilizatorów. Ze względu na rodzaj solubilizatorów i mechanizm ich działania można wyróżnić dwa typy solubilizacji: hydrotropową i micelarną.
Wikipedia
1. środowiskowo: instrukcja przejścia gry komputerowej;
2. dawniej: rozwiązanie, rozwikłanie czegoś
SJP.pl
Solucja (z ang. solution – rozwiązanie) – tekst zawierający opis, jak ukończyć grę komputerową. Tekst solucji składa się najczęściej ze zdań rozkazujących opisujących kolejne czynności. W tekście są zawarte najczęściej sposoby rozwiązania zagadek w grze lub wymienione są odpowiednie czynności doprowadzające do posunięcia fabuły naprzód.
Wikipedia
lampa lecznicza emitująca promienie podczerwone; sollux, solluks
SJP.pl
model samochodu sedan produkowany w Tajlandii przez koncern Toyoty
SJP.pl
Solothurn;
1. miasto w Szwajcarii;
2. kanton w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Szwajcarii, w kantonie Solura (1.2), nad rzeką Aare;
(1.2) geogr. adm. niemieckojęzyczny kanton w północno-zachodniej Szwajcarii;
Wiktionary
Szwajcaria:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Podobnie w Solurze czy Bazylei – język francuski stał się powszechnie znany (w Solurze rezydował ambasador francuski, zajmujący się m.in. werbunkiem żołnierzy, Bazylea zaś leżała blisko granicy i była silnie powiązana z Francją więzami gospodarczymi).
(1.1) 15 października - W Solurze w Szwajcarii zmarł Tadeusz Kościuszko (ur. 1746).
Wiktionary
przym. solurski
Wiktionary
przymiotnik od: Solura (1. miasto w Szwajcarii;
2. kanton w Szwajcarii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Solurą, dotyczący Solury
Wiktionary
(1.1) Wspomnienia przekazały nam solurski wizerunek Kościuszki - jak z sentymentalnego albumu.
Wiktionary
rzecz. Solura ż.
Wiktionary
1. w poligrafii: zwykły skład tekstowy w wierszach, druk o wierszach pełnych, bez przerw
2. w chemii: substancja rozpuszczona
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. inform. funkcja w kalkulatorach naukowych i programach komputerowych umożliwiająca rozwiązywanie równań;
Wiktionary
Solver – funkcja w kalkulatorach naukowych lub programach komputerowych umożliwiająca rozwiązywanie równań.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) solver
źródła.
== solver (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. solver
(1.2) ktoś lub coś co rozwiązuje (ang. solve)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
połączenie jonów lub cząsteczek substancji rozpuszczonej z cząsteczkami rozpuszczalnika, powstałe w wyniku solwatacji
SJP.pl
oddziaływanie jonów substancji rozpuszczonych z cząsteczkami rozpuszczalnika
SJP.pl
Solwatacja – proces otaczania cząsteczek rozpuszczanego związku chemicznego przez cząsteczki rozpuszczalnika.
Solwatacja występuje zwykle w rozpuszczalnikach silnie polarnych, zwłaszcza gdy rozpuszczany związek też ma silne własności polarne lub posiada wiązania jonowe. Rozpuszczalnik ma tendencję w takich przypadkach do tworzenia dość trwałej otoczki o grubości dochodzącej do 4 lub 5 cząsteczek wokół cząsteczki rozpuszczonego związku. Otoczka ta, zwana otoczką solwatacyjną, powstaje na skutek słabych oddziaływań elektrostatycznych. W niektórych reakcjach chemicznych otoczka solwatacyjna stanowi przeszkodę spowalniającą reakcję. Z drugiej strony zjawisko solwatacji prowadzi do dysocjacji elektrolitycznej w roztworach.
Wikipedia
związany z solwatacją
SJP.pl
przesunięcie pasm absorpcji w widmie elektronowym pod wpływem rozpuszczalnika
SJP.pl
środowiskowo: rozpuszczalnik
SJP.pl
produkt destylacji smoły węglowej, złożony głównie z ksylenów i wyższych homologów
SJP.pl
druk solwentowy - jedna z technik drukarskich
SJP.pl
reakcja podwójnej wymiany zachodząca pomiędzy substancją rozpuszczoną a rozpuszczalnikiem, który pełni funkcję drugiego reagenta; lioliza
SJP.pl
Solwoliza – reakcja chemiczna, w wyniku której dany związek chemiczny znajdujący się w roztworze reaguje z rozpuszczalnikiem (np. typu ROH), jonem lioniowym (odpowiednio ROH+2) lub jonem liatowym (odpowiednio RO−
). Zazwyczaj termin ten odnosi się do reakcji, w których cząsteczka rozpuszczalnika działa jako czynnik nukleofilowy.
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) daw. rozwiązać, zawiesić, odroczyć
Wiktionary
IPA: sɔlˈvɔvat͡ɕ, AS: solvovać
Wiktionary
rzecz. solwowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|solwować.
Wiktionary
czas. solwować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - zob. soliwka.
Wiktionary
waluta Kirgistanu (1 som = 100 tyiyn)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Kirgistanu;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: soma
Wiktionary
Som może dotyczyć:
Patrz także: SOM.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) som kirgiski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. somowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) som
* ukraiński: (1.1) сом m.
źródła.
== som (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. som
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔ̃m, AS: sõm
Wiktionary
przym. somowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. somowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) som
* ukraiński: (1.1) сом m.
źródła.
== som (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. som
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. ofiara bóstwom w hinduizmie;
2. ciało organizmów z wyjątkiem komórek rozrodczych;
3. halucynogenny sok wytłaczany z nieznanej rośliny w starożytnych Indiach, mający zapewniać siłę i nieśmiertelność
SJP.pl
Wikipedia
język Somalijczyków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język somalijski
Wiktionary
Somali (somalijski: Dawlada Deegaanka Soomaalida Itoobiya, arabski: الدولة الاثيوبية المنطقة الصومالية) – region administracyjny we wschodniej Etiopii, obejmujący terytorium zamieszkane przez Somalijczyków (tzw. Ogaden). Region graniczy z Dżibuti na północy, Kenią na południu, Somalią na wschodzie i południu oraz z regionem Oromia na zachodzie. Stolicą regionu jest Dżidżiga.
Wikipedia
rzecz. Somalia ż., Somalijczyk mos., Somalijka ż., somalijski mrz.
przym. somalijski
Wiktionary
(1.1) (język) somalijski, somalijszczyzna
Wiktionary
Somalijska Republika Demokratyczna; państwo w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce ze stolicą w Mogadiszu;
Wiktionary
Somalia (som. Soomaaliya; arab. الصومال, As-Sumal, Aş-Şūmāl), Federalna Republika Somalii (som. Jamhuuriyadda Federaalka Soomaaliya; arab. جمهورية الصومال الفدرالية, trb. Jumhūrīyat aṣ-Ṣūmāl al-Fidirālīyah) – państwo w północno-wschodniej części Afryki położone na Półwyspie Somalijskim (zwanym „Rogiem Afryki”). Przylega do Oceanu Indyjskiego i Zatoki Adeńskiej. Na północnym zachodzie graniczy z Dżibuti, na zachodzie z Etiopią, zaś na południowym zachodzie z Kenią.
Wikipedia
(1.1) Wyposażyliśmy w krany z bieżącą wodą salę zabiegową w placówkaacówce dla przyszłych matek w Puntlandzie w Somalii.
Wiktionary
IPA: sɔ̃ˈmalʲja, AS: sõmalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. somalijski m., Somalijczyk m., Somalijka ż., Somali, somali
przym. somalijski
Wiktionary
(1.1) Republika Somalijska, ofic. Federalna Republika Somalii
Wiktionary
obywatel Somalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Somalii
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃maˈlʲijt͡ʃɨk, AS: sõmalʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Somalia ż., somalijski m.
:: fż. Somalijka ż.
przym. somalijski
Wiktionary
obywatelka Somalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Somalii
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃maˈlʲijka, AS: sõmalʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. somali n., somalijski m., Somalia ż.
:: fm. Somalijczyk m.
przym. somalijski
Wiktionary
związany z Somalią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Somalia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Somalii;
Wiktionary
Język somalijski – język z grupy języków kuszyckich rodziny afroazjatyckiej, jeden z języków urzędowych Somalii oraz Somalilandu. Używany jest też przez mniejszości narodowe we wschodniej Etiopii (oficjalny język w regionie Somali), Dżibuti oraz Kenii (hrabstwa Wajir, Garissa, Mandera). Oficjalnym organem regulującym jest Regional Somali Language Academy (RSLA).
Szacunkowo liczba posługujących się nim wynosi 14 mln osób.
Wikipedia
IPA: ˌsɔ̃maˈlʲijsʲci, AS: sõmalʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. somali n., Somalia ż., Somalijczyk m., Somalijka ż.
Wiktionary
islamska republika we wschodniej Afryce nad Zatoką Adeńską, nieuznawana przez społeczność międzynarodową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. nieuznawana republika we wschodniej Afryce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Somaliland jest de facto niepodległym państwem w Afryce Wschodniej.
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃maˈlʲilãnt, AS: sõmalʹilãnt
Wiktionary
rzecz. Somalilandczyk mos., Somalilandka ż.
przym. somalilandzki
Wiktionary
(1.1) Republika Somalilandu
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Somalilandem, dotyczący Somalilandu
Wiktionary
rzecz. Somaliland mrz., Somalilandczyk mos., Somalilandka ż.
Wiktionary
bojowy środek trujący
SJP.pl
Soman (fluorometylofosfonian O-pinakolu, symbol NATO: GD) – fosforoorganiczny związek chemiczny, silnie toksyczny bojowy środek trujący, z grupy paralityczno-drgawkowych.
Soman jest bezbarwną cieczą o słabym zapachu kamfory, szybko parującą w temperaturze pokojowej. Soman nie rozpuszcza się w wodzie i jest silnie trujący. Do zatrucia somanem dochodzi w wyniku wdychania jego par oraz wnikania par i kropel przez skórę. Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi kilka miligramów.
Wikipedia
1. kryształ o zaokrąglonych ścianach i zakrzywionych krawędziach;
2. bryła przypominająca taki kryształ
SJP.pl
taki, który ma kształt somatoidu, kryształu o zaokrąglonych ścianach i zakrzywionych krawędziach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. antrop. nauka o budowie ciała człowieka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|σῶμα. (sṓma) → ciało + etymn|pol|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) somatology
* białoruski: (1.1) саматалогія ż.
* hiszpański: (1.1) somatología ż.
* interlingua: (1.1) somatologia
* nowogrecki: (1.1) σωματολογία ż.
* rosyjski: (1.1) соматология ż.
* ukraiński: (1.1) соматологія ż.
źródła.
== somatologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) somatologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃matɔˈlɔɟja, AS: sõmatoloǵi ̯a
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|σῶμα. (sṓma) → ciało + etymn|pol|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) somatology
* białoruski: (1.1) саматалогія ż.
* hiszpański: (1.1) somatología ż.
* interlingua: (1.1) somatologia
* nowogrecki: (1.1) σωματολογία ż.
* rosyjski: (1.1) соматология ż.
* ukraiński: (1.1) соматологія ż.
źródła.
== somatologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) somatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|σῶμα. (sṓma) → ciało + etymn|pol|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) somatology
* białoruski: (1.1) саматалогія ż.
* hiszpański: (1.1) somatología ż.
* interlingua: (1.1) somatologia
* nowogrecki: (1.1) σωματολογία ż.
* rosyjski: (1.1) соматология ż.
* ukraiński: (1.1) соматологія ż.
źródła.
== somatologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) somatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
choroba polegająca na zaburzeniu zdolności rozpoznawania części własnego ciała; autotopagnozja
SJP.pl
hormon wzrostowy wytwarzany w przednim płacie przysadki mózgowej; chondrotropina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. fizj. hormon peptydowy produkowany przez przedni płat przysadki mózgowej, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wzrostu, metabolizmu i regeneracji tkanek
Wiktionary
Hormon wzrostu, GH (od ang. growth hormone), somatotropina, hormon somatotropowy, STH (od ang. somatotropic hormone) – hormon polipeptydowy produkowany przez komórki kwasochłonne przedniego płata przysadki mózgowej. Wydzielanie hormonu wzrostu odbywa się pulsacyjnie, a częstotliwość i intensywność impulsów zależy od wieku i płci.
Wikipedia
(1.1) U dzieci i młodzieży somatotropina stymuluje wzrost kości długich, prowadząc do zwiększenia wzrostu.
Wiktionary
(1.1) hormon wzrostu, hormon somatotropowy
Wiktionary
dotyczący ciała, odnoszący się do cielesności, fizyczności; cielesny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący somy – ciała
Wiktionary
rzecz. soma ż., somatyka ż.
przysł. somatycznie
Wiktionary
(1.1) fizyczny, cielesny
Wiktionary
wyrażanie i sygnalizowanie za pomocą ciała problemów psychicznych, moralnych czy społecznych
SJP.pl
Somatyzacja – objaw lub zaburzenie z grupy nerwic. Charakteryzuje się obecnością dolegliwości sugerujących obecność choroby somatycznej (pozapsychiatrycznej) przy równoczesnym braku innych przesłanek chorobowych w badaniach laboratoryjnych, obrazowych i badaniu fizykalnym. W rzeczywistości są one wyrazem zaburzeń autonomicznego układu nerwowego, związanych z nieuświadomionym lękiem i napięciem.
Wikipedia
związany z somatyzacją
SJP.pl
pogląd filozoficzny uznający istnienie jedynie ciała
SJP.pl
delikatne rozjaśnienie włosów dające efekt naturalnych refleksów
SJP.pl
rodzaj kapelusza z szerokim rondem, przepasany wstążką lub sznurem; noszony w Hiszpanii i krajach Ameryki Łacińskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) astr. galaktyka spiralna o numere M104 obserwowana w południowej części gwiazdozbioru Panny;
(2.1) geogr. wyspa na Morzu Karaibskim, należąca do brytyjskiej kolonii Anguilli;
Wiktionary
Sombrero (hisz. sombrero kapelusz) to wysoki kapelusz słomiany lub filcowy z miękkim, szerokim rondem. Był używany w Hiszpanii w XV i XVI wieku. Stamtąd trafił do hiszpańskich kolonii w Ameryce Środkowej i Południowej. Stanowi narodowe nakrycie głowy Meksykanów i Chilijczyków.
Jedna z galaktyk z racji swojego kształtu została nazwana Galaktyką Sombrero.
Wikipedia
(1.1) M104, NGC 4594
Wiktionary
przymiotnik od: Somianka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Somianka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Somianka. Ma status sołectwa.
Wikipedia
wieś kaszubska
SJP.pl
Sominy (kaszub. Sominë, niem. Sommin) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice, na Pojezierzu Bytowskim, na północnym brzegu jeziora Somińskiego na obrzeżach Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Wieś jest siedzibą sołectwa Sominy, w którego skład wchodzą również Sominki (kasz. Sominczi 10 mieszkańców) i Koźlice.
Wikipedia
część zarodka kręgowców; miomer; pęcherzyk mezodermalny
SJP.pl
Somity (z gr. σομα = ciało; także miomery, praczłony) – segmentalne jednostki przyosiowej mezodermy grzbietowej zarodków kręgowców, rozwijające się w procesie somitogenezy symetrycznie po obu stronach cewy nerwowej i struny grzbietowej. Somity przekształcają się w dermatomy, miotomy i sklerotomy.
Wikipedia
1. rzeka we Francji;
2. departament we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Pikardii, w północnej Francji;
(1.2) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Hauts-de-France;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) bitwa nad Sommą
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Somma
* francuski: (1.1) Somme ż.
* rosyjski: (1.1) Сомма
źródła.
== Somma (język plautdietsch.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lato
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Somma
* francuski: (1.1) Somme ż.
* rosyjski: (1.1) Сомма
źródła.
== Somma (język plautdietsch.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lato
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Somma
* francuski: (1.1) Somme ż.
* rosyjski: (1.1) Сомма
źródła.
== Somma (język plautdietsch.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lato
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pracownik restauracji będący doradcą w zakresie win
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie enologii i degustacji wina
(1.2) doradca w zakresie win
(1.3) wykwalifikowany kelner, który specjalizuje się w podawaniu wina
Wiktionary
Sommelier – wyspecjalizowany kelner zajmujący się doborem oraz serwowaniem win w restauracji. Zwykle do jego zadań należy także komunikacja z gośćmi restauracji, doradztwo w zakresie walorów sensorycznych wina czy dobór do danej potrawy. Może być odpowiedzialny za zamawianie tego trunku i układanie karty win.
Wikipedia
IPA: sɔ̃ˈmɛlʲjɛr, AS: sõmelʹi ̯er
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: zomersztajn] nazwisko
SJP.pl
określenie wykonawcze: ulegle, miękko
SJP.pl
kobieta wykonująca we śnie różne czynności; lunatyczka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący somnambulizmu
Wiktionary
rzecz. somnambulizm m., somnambulik m., somnambuliczka ż.
Wiktionary
(1.1) lunatyczny
Wiktionary
wykonujący we śnie różne czynności; lunatyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba wykonująca czynności (np. chodzenie, mówienie) nieświadomie podczas snu; lunatyk
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃mnãmˈbulʲik, AS: sõmnãmbulʹik
Wiktionary
rzecz. somnambulizm m.
:: fż. somnambuliczka ż.
przym. somnambuliczny
przysł. somnambulicznie
Wiktionary
(1.1) lunatyk
Wiktionary
wykonywanie we śnie różnych czynności; lunatyzm, sennowłóctwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. chodzenie lub wykonywanie innych czynności w trakcie głębokiego snu, najczęściej nieświadome;
Wiktionary
Somnambulizm, sennowłóctwo (potocznie lunatyzm) – zaburzenie snu.
Wikipedia
(1.1) Somnambulizm zalicza się do zaburzeń snu, czyli parasomnii. Wciąż nie są znane jego przyczyny – mogą być to zmiany organiczne w mózgu, urazy i stresy, lekarstwa, a nawet alkohol.
Wiktionary
rzecz. somnambulik mos., somnambuliczka ż.
przym. somnambuliczny
przysł. somnambulicznie
Wiktionary
(1.1) lunatyzm, noktambulizm, sennowłóctwo
Wiktionary
dziedziczna dolegliwość związana z przejściem między snem a czuwaniem, polegająca na mówieniu przez sen
SJP.pl
zaburzenie przytomności najlżejszego stopnia, senność patologiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. senność będąca pierwszym stadium zaburzeń świadomości m.in. w zatruciach oraz urazach mózgu;
Wiktionary
Somnolencja – patologiczna senność, postać łagodnych ilościowych zaburzeń świadomości.
Wikipedia
IPA: ˌsɔ̃mnɔˈlɛ̃nt͡sʲja, AS: sõmnolẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fizj. dziedzina nauki zajmująca się snem – jego fizjologią, zaburzeniami, przebiegiem;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. somnolog m., somnolożka ż.
przym. somnologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z somnologią, dotyczący somnologii
Wiktionary
rzecz. somnologia ż.
Wiktionary
waluta Tadżykistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Tadżykistanu;
Wiktionary
Somoni (tadż. сомонӣ) – podstawowa jednostka monetarna w Tadżykistanie, dzieli się na 100 diramów. Nazwana na cześć tadżyckiego bohatera narodowego Ismaila I Samanidy.
30 października 2000 roku somoni zastąpiło dotychczasową jednostkę rozliczeniową, stosowaną w Tadżykistanie – rubla tadżyckiego, według przelicznika 1 somoni za 1000 rubli tadżyckich. Wymiana trwała do 1 kwietnia 2001 roku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) diram
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) somoni
* tadżycki: (1.1) сомонӣ
źródła.
== somoni (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. somoni
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) diram
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) somoni
* tadżycki: (1.1) сомонӣ
źródła.
== somoni (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. somoni
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Somonino, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Somònino, (niem. Semlin) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Somonino, nad Radunią i przy drodze wojewódzkiej nr 224. Siedziba gminy Somonino i placówki ochotniczej straży pożarnej.
Wikipedia
przymiotnik od: Somonino
SJP.pl
przełęcz w Hiszpanii; Samosierra
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sompolno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sompolna, związany z Sompolnem
Wiktionary
rzecz. Sompolno n., sompolnianin m., sompolnianka ż.
Wiktionary
Sompolinek – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Sompolno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. Według danych z roku 2009 Sompolinek, wraz z należącym do sołectwa Szczerkowem liczył 250 mieszkańców, w tym 130 kobiet i 120 mężczyzn. Mieszkańcy wsi wyznania katolickiego przynależą do parafii św. Marii Magdaleny w Sompolnie.
Wikipedia
mieszkaniec Sompolna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sompolna (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sompolno – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie konińskim, na lewym brzegu Noteci, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sompolno. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. konińskiego. Było miastem królewskim.
Według danych z 31 grudnia 2010 miasto liczyło 3624 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. młodz. sąsiad
Wiktionary
jednostka głośności odpowiadająca 40 decybelom przy częstotliwości dźwięku 1 kHz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka głośności odpowiadająca 40 decybelom przy częstotliwości dźwięku 1 kHz
Wiktionary
Francja:
Indie:
Niderlandy:
Szwajcaria:
Inne:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔ̃n, AS: sõn
Wiktionary
fonem będący na pograniczu spółgłoski i samogłoski: r, l, ł, m, n, j; spółgłoska półotwarta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. spółgłoska mogąca tworzyć sylabę,
Wiktionary
Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę. Sonantami są zwykle spółgłoski nosowe i płynne. Współcześnie nie występują w języku polskim, ale są dosyć częste w innych językach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) spółgłoska zgłoskotwórcza
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. sonantyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Sonant m.
źródła.
== sonant (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) jęz. o głosce: dźwięczny
(1.2) rzad. dźwiękowy
rzeczownik
(2.1) jęz. sonant
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃nãnt, AS: sõnãnt
Wiktionary
przym. sonantyczny
Wiktionary
określenie wykonawcze: dźwięcznie, brzmiąco
SJP.pl
przymiotnik od: sonant
SJP.pl
urządzenie służące do wykrywania obiektów znajdujących się pod wodą
SJP.pl
Sonar (ang. Sound Navigation And Ranging – nawigacja dźwiękowa i pomiar odległości) – urządzenie używające długich, średnich lub krótkich fal dźwiękowych do nawigacji, komunikacji, detekcji, określania pozycji, śledzenia oraz klasyfikacji ruchomych i nieruchomych obiektów zanurzonych, znajdujących się na powierzchni cieczy bądź w powietrzu. Nazwa sonaru powstała pod wpływem nazwy radaru. W zależności od zasady działania, sonary mogą być aktywne bądź pasywne, mogą także łączyć obie te cechy. Najczęstszym środowiskiem zastosowania urządzeń sonarowych jest środowisko ciekłe, zwłaszcza wodne, jednakże ich odpowiednie formy mogą być wykorzystywane także w środowisku gazowym, w tym w powietrzu. W zależności od zastosowania i konstrukcji systemy echolokacyjne mogą używać bardzo szerokiego zakresu fal dźwiękowych – od infradźwięków po ultradźwięki. U niektórych zwierząt takich jak delfiny czy nietoperze umiejętność echolokacji wytworzyła się naturalnie w drodze ewolucyjnej.
Wikipedia
→ sonar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hydrol. związany z sonarem, dotyczący sonaru; wytworzony przez sonar
Wiktionary
rzecz. sonar mrz.
Wiktionary
członek załogi statku obsługujący sonar
SJP.pl
1. cykliczny utwór składający się najczęściej z czterech odrębnych części, przeznaczony na instrument solo lub z towarzyszeniem fortepianu, również na zespół kameralny, orkiestrę albo instrument solo z towarzyszeniem orkiestry; cykl sonatowy;
2. samochód typu Hyundai Sonata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. utwór instrumentalny składający się z trzech lub czterech kontrastujących części;
Wiktionary
Sonata – instrumentalna forma cykliczna.
Pierwotnie mianem tym określano każdy utwór instrumentalny, w przeciwieństwie do wokalnego (kantaty). Sonata jako forma rozwinęła się na przełomie XVI i XVII w. z canzony z typowymi jej cechami – wieloodcinkowością i kontrastowością, z tą różnicą, że w sonacie zmniejszyła się liczba odcinków na rzecz ich rozmiarów. Z czasem wykształciło się kilka typów sonaty: barokowa, klasyczna, romantyczna i nowsza (XX-wieczna).
Wikipedia
(1.1) Sonaty Haydna to mistrzostwo klasycyzmu.
Wiktionary
IPA: sɔ̃ˈnata, AS: sõnata
Wiktionary
rzecz. sonatina ż.
przym. sonatowy
Wiktionary
prosta w budowie sonata, najczęściej w pogodnej tonacji, tworzona w celach dydaktycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. krótka, prosta sonata;
Wiktionary
Sonatina – forma muzyczna, krótka, miniaturowa sonata, zwykle przeznaczona do celów dydaktycznych.
Posiada budowę dwu- lub trzyczęściową, z której pierwsza część utrzymana jest w formie sonatowej. Zazwyczaj A + B + C.
Wikipedia
(1.1) Ta sonatina to arcydzieło klasycyzmu.
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃naˈtʲĩna, AS: sõnatʹĩna
Wiktionary
rzecz. sonata
Wiktionary
(1.1) sonata
Wiktionary
zdrobnienie od: sonata
SJP.pl
przymiotnik od: sonata
SJP.pl
1. urządzenie do badania jakiegoś środowiska przez zagłębianie się w nim;
2. badanie opinii publicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. badanie opinii publicznej
(1.2) astr. bezzałogowy statek kosmiczny wykorzystywany do eksplorowania miejsc w kosmosie, gdzie bezpośredni dostęp człowieka jest niemożliwy;
(1.3) mar. rodzaj jednostki pływającej wykorzystywanej do eksplorowania miejsc głęboko pod poziomem morza, gdzie bezpośredni dostęp człowieka jest niemożliwy
(1.4) med. przyrząd w postaci rurki wykorzystywany do badania przewodu pokarmowego lub układu oddechowego
(1.5) przyrząd w postaci liny z ciężarkiem wykorzystywany do pomiaru głębokości akwenu
(1.6) daw. pręt z trzonkiem wykorzystywany przez strażników do szukania kontrabandy
(1.7) zob. echosonda.
(1.8) środ. więz. przesłuchanie
Wiktionary
Sonda – najczęściej oznacza urządzenie lub procedurę służącą do badania wybranego środowiska
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z sondą Banku Rezerw Federalnych wynika, że 46 proc. Amerykanów nie ma 400 dol. gotówki na pokrycie nagłych wydatków.
(1.2) Zdaniem specjalistów w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat silnik zastosowany w sondzie Deep Space 1 będzie ulepszany – zwiększy się jego siła ciągu, a co za tym idzie zdolność szybszego rozpędzania pojazdów kosmicznych.
(1.3) Silny prąd przydenny utrudniał poważnie sterowanie sondą, którą wciąż znosiło na wielkie skupiska podwodnych głazów.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃nda, AS: sõnda
Wiktionary
rzecz. sondaż m., sondażownia ż.
:: zdrobn. sondka ż.
przym. sondażowy
czas. sondować ndk.
Wiktionary
(1.4) zgłębnik
(1.5) ołowianka
Wiktionary
metoda badań stosowana w naukach społecznych, gdzie uczestnicy wypowiadają się na określony w badaniu temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) badanie opinii publicznej
(1.2) badanie i pomiar wykonywane za pomocą sondy
Wiktionary
Sondaż – rodzaj statystycznych badań opinii publicznej, mających na celu estymację zmiennych ilościowych, oraz zbiór danych jakościowych, w próbie statystycznej z danej populacji. Jest stosowany do badania postaw i preferencji w wielu dziedzinach, m.in. w handlu, czy w politologii w okresie poprzedzającym wybory (sondaż wyborczy).
Wikipedia
przym. sondażowy
rzecz. sonda ż.
czas. sondować
Wiktionary
ośrodek przeprowadzający badania sondażowe; pracownia sondażowa
SJP.pl
przymiotnik od: sondaż
SJP.pl
zdrobnienie od: sondaż
SJP.pl
osoba przeprowadzająca sondaże
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
lina służąca do opuszczania sondy na dno morskie
SJP.pl
1. badać lub mierzyć za pomocą sondy;
2. dyskretnie próbować zdobyć informacje na dany temat;
3. badać zawartość żołądka przy użyciu specjalnej sondy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysondować)
(1.1) zgłębiać informacje, przeprowadzać sondaż
(1.2) techn. dokonywać pomiarów / określać głębokość przy pomocy sondy
(1.3) med. wprowadzać sondę w celu diagnostycznym; diagnostycznie penetrować jamy ciała
Wiktionary
(1.1) Radar jest skomplikowanym urządzeniem elektronicznym, w którym można wyróżnić oddzielne bloki funkcjonalne, realizujące poszczególne funkcje związane z wysłaniem sygnału sondującego oraz odbiorem i przetwarzaniem sygnału echa.
Wiktionary
rzecz. sonda ż., sondaż mrz., sondowanie n.
Wiktionary
(1.1) badać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sondować.
Wiktionary
czas. sondować
Wiktionary
1. badać lub mierzyć za pomocą sondy;
2. dyskretnie próbować zdobyć informacje na dany temat;
3. badać zawartość żołądka przy użyciu specjalnej sondy
SJP.pl
zdrobnienie od: sonet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sonet
Wiktionary
(1.1) To nie sonet, lecz tylko mały sonecik.
Wiktionary
rzecz. sonet m.
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny zaczerniowatych
SJP.pl
Sonerila (Sonerila Roxb.) – rodzaj roślin z rodziny zaczerniowatych. Rodzaj liczy ok. 150 gatunków, z czego trzy to endemity Chin. Przedstawiciele pochodzą ze wschodniej Azji. Gatunek typowy: Sonerila maculata Roxb.
Wikipedia
kunsztowna kompozycja stroficzna, złożona z czternastu wersów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. wiersz o pewnej charakterystycznej, kanonicznej budowie – ścisłej liczbie wersów, określonym układzie rymów i strof;
Wiktionary
Sonet – kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego, złożona z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach (tetrastychach), rymowanych zwykle abba abba i dwóch trójwierszach (tercynach). Pierwsza zwrotka zwykle opisuje temat, druga odnosi go do podmiotu wiersza, a tercyny zawierają refleksję na jego temat.
Wikipedia
(1.1) Potem pokochał swą kuzynkę, pannę z zadartym noskiem i na jej cześć napisał sonet.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃nɛt, AS: sõnet
Wiktionary
przym. sonetowy
rzecz. sonecik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: sonet
SJP.pl
1. komiczna piosenka kabaretowa;
2. pieśń śpiewana przez postać dramatu, komentująca wydarzenia;
3. temat zapożyczony przez jazz z muzyki rozrywkowej
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: song
SJP.pl
[czytaj: songrajter] autor piosenek, który komponuje muzykę i pisze teksty
SJP.pl
rosyjskie i polskie imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Zofia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od słowa σοφία (sophía) oznaczającego „mądrość”.
W niektórych krajach istnieje męski odpowiednik imienia Zofia: w Bułgarii Sofko, w Danii i Norwegii Sofus lub Sophus. Forma Sonia jest odpowiednikiem polskiego zdrobnienia „Zosia” i posiada – jako pełna forma imienia – negatywną opinię Rady Języka Polskiego.
Wikipedia
(1.1) Jako prezent urodzinowy nasza Sonia dostała zgodę na tatuaż.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃ɲja, AS: sõńi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) Sonja w., Sonia w., Sanja w.
* francuski: (1.1) Sonia
* szwedzki: (1.1) Sonia
* węgierski: (1.1) Szonja
* włoski: (1.1) Sonia ż.
źródła.
== Sonia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Sonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dźwiękowy, akustyczny;
2. szczoteczka soniczna - rodzaj elektrycznej szczoteczki do zębów opartej na technologii dźwiękowej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sonik (Metatropis) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny smukleńcowatych.
Pluskwiaki o delikatnie zbudowanym, silnie wydłużonym ciele z bardzo długimi, czteroczłonowymi czułkami i bardzo długimi odnóżami. Matową powierzchnię głowy pokrywają drobne bruzdki. Czoło jest wysklepione. Na grubo punktowanej powierzchni przedplecza występują podłużne żeberka łączące się z tyłu z małymi wypukłościami. Powierzchnia małych rozmiarów tarczki jest punktowana, a jej wierzchołek przechodzi w niewielki, zwrócony ku dołowi wyrostek. Półpokrywy mają przykrywki zesklerotyzowane w niewielkim stopniu i wskutek tego niemal przejrzyste oraz duże zakrywki. Na użyłkowanie przykrywki składają się trzy dobrze widoczne żyłki główne, zaś na użyłkowanie zakrywki pięć podłużnych żyłek. Gruczoły zapachowe zatułowia mają swe ujścia zakryte, niewidoczne od góry. Odwłok cechuje się brakiem punktowania na sternitach.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Sonina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut.
W miejscowości znajduje się rzymskokatolicka parafia św. Jana Chrzciciela należąca do dekanatu Łańcut I.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
język urzędowy Mali
SJP.pl
Soninke (także: Sarakole, Seraculeh albo Serahuli) – lud w Afryce Zachodniej. Ich struktura społeczna i organizacja są typowe jak u plemion Mande. Byli założycielami średniowiecznego Imperium Ghany (750–1240).
Po kontakcie z muzułmańskimi kupcami z państwa Almorawidów przybyłymi z północy około roku 1066, szlachcice Soninke, sąsiedzi Takrur przyjęli islam, będąc jedną z najwcześniejszych subsaharyjskich grup etnicznych, które zastosowały się do nauki Mahometa. Imperium Ghany rozproszyło się w rezultacie diaspory i do dziś można znaleźć Soninke w Mali, Senegalu, Mauretanii, Gambii, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Nigerii i Gwinei Bissau, od nich pochodzą sławni kupcy znani jako Wangara.
Wikipedia
zdrobnienie od: Sonia
SJP.pl
Sońka – powieść Ignacego Karpowicza opublikowana w 2014 roku. Jej akcja rozgrywa się na Podlasiu. Jej bohaterką jest niepiśmienna chłopka, Sonia, która w młodości miała romans z żołnierzem SS. Po latach spotyka ją modny reżyser teatralny z Warszawy i postanawia przerobić jej historię na spektakl.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z dźwiękiem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) sonochemia • sonografia • sonologia • sonoluminescencja • sonometr
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) соно-
* włoski: (1.1) sono-
źródła.
== sono- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) sono-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃nɔ, AS: sõno
Wiktionary
Fonochemia, sonochemia – dział chemii fizycznej obejmujący całokształt zagadnień dotyczących zastosowania ultradźwięków (i ewentualnie krótszych fal głosowych) w chemii.Fonochemia opisuje reakcje chemiczne inicjowane, katalizowane lub modyfikowane ultradźwiękami i efekty mechaniczne działania tych fal na środowisko. Nauka ta obejmuje również niezwykle ważne dla badań struktury zagadnienie zależności niektórych właściwości ultradźwięków od fizykochemicznych własności środowiska.
Wikipedia
zastosowanie ultradźwięków w celu pobudzenia skóry do szybszego i efektywniejszego przyjmowania substancji odżywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. masaż ultradźwiękowy
Wiktionary
urządzenie służące do rejestrowania sygnałów fonicznych
SJP.pl
obraz utworzony przez odbite fale dźwiękowe w diagnostycznym badaniu ultrasonograficznym
SJP.pl
Sonoluminescencja – emisja krótkich impulsów świetlnych w chwili zapadania się pod wpływem ciśnienia akustycznego bąbelków gazu zawieszonych w cieczy (kawitacja akustyczna).
Wikipedia
urządzenie służące do pomiaru głośności dźwięku
SJP.pl
1. stan w Meksyku;
2. nazwa kilku miast w USA;
3. pustynia w USA
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: dźwięcznie, brzmiąco; również w znaczeniu: pełnym dźwiękiem, pełnym głosem; sonore
SJP.pl
określenie wykonawcze: dźwięcznie, brzmiąco; również w znaczeniu: pełnym dźwiękiem, pełnym głosem; sonoramente
SJP.pl
spółgłoski sonorne - spółgłoski dźwięczne (m, m', n, n', ł, l, r) niemające odpowiedników bezdźwięcznych; spółgłoski półotwarte nosowe lub płynne
SJP.pl
technika kompozytorska XX w., podkreślająca gł. brzmieniowe walory utworu
SJP.pl
Udźwięcznienie (sonoryzacja) – upodobnienie fonetyczne polegające na tym, że spółgłoska bezdźwięczna zyskuje dźwięczność.
W języku polskim następuje to pod wpływem sąsiadującej spółgłoski dźwięcznej (ale nie półotwartej – nie mówimy pozła, tylko posła). Na przykład w słowie prośba pod wpływem sąsiadującej spółgłoski dźwięcznej b wymawia się spółgłoskę ź, chociaż w zapisie ortograficznym jest ś.
Wikipedia
kierunek w muzyce współczesnej, typowy dla muzyki polskiej w latach sześćdziesiątych
SJP.pl
Sonoryzm (z łac. sonorus „dźwięczny” od sonus „dźwięk”) – kierunek w muzyce współczesnej, zaliczany do nurtów drugiej awangardy, typowy przede wszystkim dla muzyki polskiej w latach 60. XX wieku, często utożsamiany z pojęciem polskiej szkoły kompozytorskiej.
Wikipedia
metoda lecznicza wykorzystująca ultradźwięki do miejscowego oddziaływania na głębsze warstwy skóry; fonoterapia
SJP.pl
Sońsk – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba władz gminy Sońsk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wieś oddalona jest 9,5 km od Ciechanowa, przepływa przez nią rzeka Sona.
W Sońsku urodziła się Urszula Rzeczkowska, polska akordeonistka, kompozytorka piosenek.
Wikipedia
przymiotnik od: Sońsk
SJP.pl
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
jednostka głośności odpowiadająca 40 decybelom przy częstotliwości dźwięku 1 kHz
SJP.pl
Sony Corporation (jap. ソニー株式会社 Sonī Kabushiki-gaisha) – japoński producent elektroniki użytkowej i zarazem jeden z największych światowych producentów w tej branży, założony 7 maja 1946 roku przez Masaru Ibukę i Akio Moritę w Tokio jako Tokyo Communication Industry (jap. 東京通信工業 Tōkyō Tsūshin Kōgyō). Sony jest notowane na giełdach tokijskiej (TSE) i nowojorskiej (NYSE).
Wikipedia
[czytaj: sop] skrót od:
1. Służba Ochrony Państwa;
2. Straż Ochrony Przyrody;
3. strefa ograniczonego postoju;
4. spółdzielnia oszczędnościowo-pożyczkowa;
5. Strana občianskeho porozumenia - Partia Porozumienia Obywatelskiego, słowacka partia polityczna
SJP.pl
Sop – wieś w Chorwacji, w żupanii zagrzebskiej, w gminie Rugvica. W 2011 roku liczyła 404 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zamarznięty naciek wodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny kawałek lodu zwisający z brzegu dachu, z gałęzi itp.;
(1.2) bot. spoż. handlowa nazwa rzodkwi japońskiej (nazwa systematyczna|Raphanus sativus|var=longipinnatus|ref=Raphanus sativus var. longipinnatus.), przypominającej sopel (1.1)
Wiktionary
Sopel – lód w formie nacieku zwisającego z krawędzi dachu, gałęzi lub innego podobnego miejsca. Powstaje najczęściej wówczas, kiedy temperatura powietrza wynosi nieco poniżej 0 °C, a promieniowanie słoneczne powoduje ogrzewanie się śniegu lub lodu leżącego na połaci dachu bądź na gałęziach drzewa i w rezultacie – jego topnienie. Woda z topniejącego śniegu lub lodu spływa powoli pod wpływem grawitacji i – dopłynąwszy do krawędzi dachu lub gałęzi – spada kroplami na ziemię. Ponieważ temperatura powietrza jest ujemna, spływające krople częściowo zamarzają, powodując narastanie sopla w dół.
Wikipedia
(1.1) Cała wieś była zasypana śniegiem, a z dachów zwisały ogromne sople lodu.
Wiktionary
IPA: ˈsɔpɛl, AS: sopel
Wiktionary
rzecz. sopleniec m.
:: zdrobn. sopelek m.
przym. soplowy, sopelkowy
Wiktionary
(1.2) rzodkiew japońska, daikon
Wiktionary
zdrobnienie od: sopel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: sopel
(1.2) mały sopel
Wiktionary
(1.1) Na mrozie świętemu mikołajowi robią się sopelki na brodzie.
Wiktionary
IPA: sɔˈpɛlɛk, AS: sopelek
Wiktionary
rzecz. sopel m., sopleniec m.
przym. soplowy, sopelkowy
Wiktionary
Wikipedia
Sophie (zapis stylizowany SOPHIE), właśc. Sophie Xeon (ur. 17 września 1986 w Glasgow, zm. 30 stycznia 2021 w Atenach) – brytyjska muzyczka, producentka muzyczna, piosenkarka, autorka tekstów i DJ-ka. Znana z „hiperkinetycznego” podejścia do muzyki pop, Sophie ściśle współpracowała z artystami z wytwórni PC Music, w tym A.G. Cook i GFOTY, i produkowała dla takich artystów jak Charli XCX, Vince Staples, Kim Petras, Madonna, Let’s Eat Grandma i Namie Amuro.
Wikipedia
[czytaj: sofrosyne] ogół walorów wewnętrznych, do których posiadania dążyli wykształceni Grecy starożytni, np. umiar, opanowanie, rozwaga, rozsądek; sofrozyne
SJP.pl
Sophrosyne (stgr. σωφροσύνη) – cnota moralna w etyce starożytnej, oznaczająca umiarkowanie, samokontrolę, samoograniczenie, samowiedzę, panowanie nad sobą, rozwagę. Często przeciwstawiano ją hybris, polegającej na nadmiernej dumie, arogancji, przekraczaniu właściwej miary.
W starożytnym Rzymie została przełożona na łacinę jako łac. temperantia i pod tą postacią stała się jedną z cnót kardynalnych w chrześcijaństwie.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Sopieszyno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Sopieszëno) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo. Leży na północno-wschodnim obrzeżu Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego i Obszaru Chronionego Natura 2000 przy trasie drogi wojewódzkiej nr 224.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
samotnie położone wysokie wzniesienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wzgórze, pagórek
Wiktionary
IPA: ˈsɔpka, AS: sopka
Wiktionary
strzępotek soplaczek - gatunek motyla z rodziny południc
SJP.pl
naciek krystaliczny w postaci sopla zwisającego ze stropu jaskini; stalaktyt
SJP.pl
Stalaktyt, sopleniec, nawis (gr. σταλακτίτης od σταλάσσω 'kapać') – grawitacyjny naciek jaskiniowy mający najczęściej kształt wydłużonego, odwróconego stożka (sopla), narastającego od stropu jaskini krasowej ku jej spągowi.
Wikipedia
rodzaj z rodziny araukariowatych, obejmujący około 20 gatunków wiecznie zielonych, długowiecznych drzew iglastych, rosnących w lasach tropikalnych i subtropikalnych od Indochin po Fidżi; agatis
SJP.pl
Wikipedia
Soplicowo (biał. Сапліцы, Saplicy, ros. Сапліцы, Saplicy) – dawna wieś. Tereny, na których leżała, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Rajca.
Wikipedia
przypominający sopel, podobny do sopla
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny soplówkowatych
SJP.pl
Hericium Pers. (soplówka) – rodzaj grzybów z rodziny soplówkowatych (Hericiaceae).
Wikipedia
o cechach soplówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Soplówkowate (Hericiaceae Donk) – rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców (Russulales).
Wikipedia
o cechach soplówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przymiotnik od: sopel
SJP.pl
mieszkaniec Sopotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sopotu
Wiktionary
IPA: ˌsɔpɔˈt͡ɕä̃ɲĩn, AS: sopoćä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Sopot mrz.
:: fż. sopocianka ż.
przym. sopocki
Wiktionary
mieszkanka Sopotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sopotu
(1.2) kobieta pochodząca z Sopotu, urodzona w Sopocie
Wiktionary
(1.1) Czy siatkarki z Atomu Trefl Sopot są sopociankami?
Wiktionary
IPA: ˌsɔpɔˈt͡ɕãnka, AS: sopoćãnka
Wiktionary
rzecz. Sopot m.
:: fż. sopocianin ż.
przym. sopocki
Wiktionary
przymiotnik od: Sopot
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sopotu, związany z Sopotem
Wiktionary
IPA: sɔˈpɔt͡sʲci, AS: sopocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sopot mrz., sopocianin mos., sopocianka ż.
Wiktionary
Sopoćko – polskie nazwisko, w Polsce nosi je mniej niż 200 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
stan znacznego ograniczenia aktywności psychoruchowej; odrętwienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. chorobliwe odrętwienie, niekiedy poprzedzające śpiączkę;
Wiktionary
Sopor, stan półśpiączki ("przedśpiączka", "odrętwienie") – stan ilościowego zaburzenia świadomości.
Chory w soporze pozostaje w patologicznie głębokim śnie, reaguje jedynie na ból oraz bodźce słuchowe (potrafi niekiedy powiedzieć np. swoje nazwisko), jest niezdolny do wykonania czynności bardziej złożonych. Sopor pojawia się w przypadkach zatruć, urazów głowy, ciężkich chorób ogólnoustrojowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sopor (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. sopor, śpiączka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔpɔr, AS: sopor
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sopor (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. sopor, śpiączka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w północnej Polsce nad Zatoką Gdańską, pomiędzy Gdańskiem i Gdynią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto powiatowe i nadmorski kurort w Polsce, w województwie pomorskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miast i wsi w Albanii, Bułgarii, Serbii, Chorwacji, Macedonii i na Ukrainie;
(1.3) geogr. rzeka w Polsce, dopływ Tanwi, na Roztoczu;
(1.4) geogr. pasmo górskie w Albanii
(1.5) przen. pot. festiwal odbywający się w Sopocie (1.1);
Wiktionary
Sopot (kaszub. Sopòt lub też Sopòtë, Copòtë, Copòt; niem. Zoppot) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce nad Zatoką Gdańską (Morze Bałtyckie), położone na Pobrzeżu Gdańskim, między Gdańskiem a Gdynią, z którymi tworzy Trójmiasto, w obrębie aglomeracji trójmiejskiej. Jest najmniejszym pod względem liczby ludności miastem na prawach powiatu w Polsce oraz najmniejszym pod tym samym względem miastem, którego organem władzy wykonawczej jest prezydent (a nie burmistrz).
Wikipedia
(1.1) Niedaleko od Sopotu przebiegała granica między Polską a Wolnym Miastem Gdańsk.
(1.5) W tym roku Sopot transmitowała inna stacja telewizyjna niż zwykle.
Wiktionary
IPA: ˈsɔpɔt, AS: sopot
Wiktionary
rzecz. sopocianin mos., sopocianka ż.
przym. sopocki
Wiktionary
(1.1) peryfr. letnia stolica Polski
Wiktionary
wysoki głos żeński (lub męski - występujący bardzo rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. najwyższy głos żeński lub chłopięcy;
(1.2) pot. instrument z taką barwą dźwięku
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba z takim głosem
Wiktionary
Sopran (od wł. sopra z łac. supra „ponad”) – najwyższy głos żeński. Zwykle obejmuje skalę – w muzyce chóralnej – od c1 do a2. Od solistek wymaga się zazwyczaj c3, rzadziej cis3, d3 czy es3, a od niektórych rodzajów głosu nawet dźwięków e3 czy f3. Również o solistkach dysponującym tym typem głosu czasami mówi się po prostu sopran.
Wikipedia
(1.1) Ewa gra na pianinie i śpiewa pięknym sopranem.
(2.1) Hrabia podziwiał przebojową arię soprana.
Wiktionary
IPA: ˈsɔprãn, AS: soprãn
Wiktionary
rzecz. sopranistka ż., sopranista m.
:: zdrobn. sopranik m.
przym. sopranowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) głos
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sopranistka ż., sopranista m.
:: zdrobn. sopranik m.
przym. sopranowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|soprano.
uwagi. por|dyszkant|alt|tenor|baryton|bas.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soprano; (2.1) soprano
* arabski: (1.1) سوبرانو
* białoruski: (1.1) сапрана n.; (1.2) сапрана n.; (2.1) сапрана n.
* duński: (1.1) sopran w.; (2.1) sopran w.
* esperanto: (1.1) soprano; (1.2) soprano; (2.1) soprano, sopranulo
* francuski: (1.1) soprano m.; (2.1) soprano m.
* hiszpański: (1.1) soprano m.; (1.2) soprano m.; (2.1) soprano m./ż.
* jidysz: (1.1) סאָפּראַן m. (sopran); (2.1) סאָפּראַן m. (sopran)
* niemiecki: (1.1) Sopran m.; (2.1) Sopranist, Sopransänger m.
* nowogrecki: (1.1) σοπράνο n.; (1.2) σοπράνο n.
* szwedzki: (1.1) sopran w.; (2.1) sopran w.
* ukraiński: (1.1) сопрано; (2.1) сопрано
* włoski: (1.1) soprano
źródła.
== sopran (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) sopran, dyszkant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. cichy i delikatny sopran
Wiktionary
rzecz. sopran mzw./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. chłopiec lub kastrat, który śpiewa sopranem
(1.2) muz. muzyk, który gra na instrumencie wydającym dźwięki zbliżone do sopranu
Wiktionary
(1.1) Trudno znaleźć sopranistę, bo tak wysokim głosem śpiewają głównie kobiety.
Wiktionary
IPA: ˌsɔprãˈɲista, AS: soprãńista
Wiktionary
rzecz. sopran m.
:: fż. sopranistka
Wiktionary
(1.1) sopran
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która śpiewa sopranem
Wiktionary
(1.1) Głos tej sopranistki obejmuje cztery oktawy!
Wiktionary
IPA: ˌsɔprãˈɲistka, AS: soprãńistka
Wiktionary
rzecz. sopran, sopranista
przym. sopranowy
Wiktionary
przymiotnik od: sopran
SJP.pl
Sopron (niem. Ödenburg, cz. Šoproň) – miasto i region na Węgrzech. Liczba ludności Sopronu w 2011 roku wyniosła ponad 60,7 tys.
Miasto położone jest blisko granicy z Austrią, na północ od Alp Węgierskich i południe od Jeziora Nezyderskiego. Połączone jest liniami kolejowymi z Wiedniem, Budapesztem i Bratysławą. Znane jest z dobrych win. Lokalnym specjałem są wina tramini i Soproni Kékfrankos.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sopronem, dotyczący Sopronu
Wiktionary
rzecz. Sopron mrz.
Wiktionary
(1.1) rzad. szoproński
Wiktionary
szpitalny oddział ratunkowy, w którym udzielana jest pomoc osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = med. szpitalny oddział ratunkowy;
(1.2) = eduk. wojsk. Szkoła Oficerów Rezerwy;
(1.3) = roln. spółdzielczy ośrodek rolny
(1.4) = roln. stacja ochrony roślin
(1.5) = rad. stacja obsługi radiotechnicznej
Wiktionary
Sor – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Ariège.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 28 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 26 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pyrénées Sor plasuje się na 1035. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1751.).
Wikipedia
IPA: sɔr, AS: sor
Wiktionary
specjalista w zakresie sorabistyki
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem języka, literatury, kultury i historii Łużyczan (Serbów łużyckich)
SJP.pl
Sorabistyka – dyscyplina zajmująca się badaniem języka, literatury, kultury i dziejów Serbów Łużyckich. Stanowi część slawistyki.
Sorabistyka wykładana jest na Uniwersytecie Warszawskim, Lwowskim, Lipskim a najdłużej na Uniwersytecie Karola w Pradze. Za sprawą Adolfa Černego studia sorabistyczne rozpoczęto w 1901 r. na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola. Jego prace kontynuował Josef Páta. W 1933 r. powołano do życia Katedrę Sorabistyki.
Wikipedia
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku łużyckim albo z niego przejęte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka dolnołużyckiego lub górnołużyckiego;
Wiktionary
Sorabizm (fr. Sorabes „Łużyczanie”) – element językowy (wyraz, zwrot lub konstrukcja zdaniowa) zapożyczona z języków łużyckich lub na nim wzorowana.
Ze względu na niewielką liczbę użytkowników obydwu języków łużyckich (górnołużyckiego i dolnołużyckiego) oraz ograniczony obszar bezpośrednich kontaktów łużycko-innojęzycznych, ogólna liczba sorabizmów jest względnie mała. Stosunkowo największy wpływ języki łużyckie wywarły na sąsiadujące dialekty języka niemieckiego, bądź to poprzez bezpośrednie kontakty łużycko-niemieckie, które umożliwiały przenikanie elementów leksykalnych z języków łużyckich do języka niemieckiego, bądź też (częściej) za sprawą interferencji językowej: ogromna większość Łużyczan jest dwujęzyczna i płynnie posługuje się zarówno własnym językiem łużyckim, jak też językiem niemieckim, stąd też widoczny jest proces przenikania pewnych zjawisk językowych, charakterystycznych dla jednego języka do języka drugiego.
Wikipedia
IPA: sɔˈrabʲism̥, AS: sorabʹism̦
Wiktionary
rzecz. sorabistyka ż., sorabista mos., sorabistka ż.
przym. sorabistyczny
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) organ rozmnażania się wegetatywnego u porostów, wytwarzający soredia
SJP.pl
Soralia (l. poj. soralium) – znajdujące się na plechach porostów miejsca powstawania i wydostawania się na zewnątrz urwistków zwanych też sorediami. Urwistki służą do rozmnażania bezpłciowego. Kształt soraliów, wielkość, miejsce ich powstawania i barwa mają znaczenie przy identyfikacji wielu gatunków porostów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) jęz. język z grupy irańskiej, tworzący wraz z kurmandżi oraz kilkoma innymi pokrewnymi językami i dialektami tzw. makrojęzyk kurdyjski;
Wiktionary
(1.1) środkowokurdyjski
Wiktionary
krzew z rodziny różowatych
SJP.pl
Wikipedia
substancja pochłaniana w procesie sorpcji
SJP.pl
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
substancja pochłaniająca w procesie sorpcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja pochłaniająca w procesie sorpcji
Wiktionary
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
IPA: ˈsɔrbɛ̃nt, AS: sorbẽnt
Wiktionary
rzecz. sorpcja ż., sorbowanie n., adsorbent m., absorbent m., sorbat m., adsorbat m., absorbat m., adsorber mrz., adsorpcja ż.
czas. sorbować ndk., adsorbować ndk., absorbować ndk.
przym. sorpcyjny, adsorpcyjny, absorpcyjny
Wiktionary
rodzaj orzeźwiającego deseru, robionego z posłodzonej wody z zamrożonymi owocami (najczęściej sokiem lub purée), ewentualnie winem i likierem
SJP.pl
Sorbet – rodzaj orzeźwiającego mrożonego deseru, robionego z posłodzonej wody z przewagą zamrożonych owoców (najczęściej sokiem lub purée), ewentualnie winem lub likierem. Pochodzenie sorbetu przypisuje się napojowi z Azji (Iran) o nazwie szarbat, robionemu z posłodzonego soku owocowego i wody. Termin „sorbet” pochodzi od tureckiego şerbat lub şerbet, szarbat.
Wikipedia
przymiotnik od: sorbet
SJP.pl
1. sól kwasu sorbinowego;
2. sorbinian potasu - środek konserwujący dodawany głównie do wypieków i napojów gazowanych
SJP.pl
kwas sorbinowy - organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych kwasów karboksylowych; kwas sorbowy
SJP.pl
mieszanina ferrytu i cementytu powstająca w stalach stopowych, charakteryzująca się wysoką wytrzymałością i plastycznością
SJP.pl
Wikipedia
biały, bezwonny, krystaliczny proszek o słodkim smaku, szeroko rozpowszechniony w świecie roślinnym, występujący m.in. w owocach jarzębiny i krasnorostach; sorbit (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. spoż. biały, krystaliczny proszek naturalnie występujący w jarzębinach, używany jako słodzik;
Wiktionary
Sorbitol (sorbit), C6H8(OH)6 – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli, alkohol heksahydroksylowy. Bezbarwna substancja krystaliczna o słodkim smaku, dobrze rozpuszczalna w wodzie. Otrzymywany jest poprzez redukcję glukozy.
Wikipedia
(1.1) Żując za dużo, narażasz swój żołądek na spore nieprzyjemności. Guma do żucia rozluźnia nerwy i mięśnie, pomaga również w walce z próchnicą. Jednak, według stomatologów, takie działanie ma tylko guma bez cukru - jej żucie między posiłkami wydatnie zmniejsza ryzyko próchnicy. Jedynym problemem jest zawarty w niej słodzik - sorbitol.
Wiktionary
(1.1) war. sorbit, E420, C6H8(OH)6
Wiktionary
uniwersytet paryski zawdzięczający swą nazwę dawnemu mianu wydziału teologicznego tego uniwersytetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zespół budynków w Dzielnicy Łacińskiej Paryża, dawniej siedziba Uniwersytetu Paryskiego;
(1.2) pot. Uniwersytet Paryski;
Wiktionary
Sorbona (fr. La Sorbonne) − zespół budynków w Dzielnicy Łacińskiej ( V ) Paryża, powstały jako kolegium na dawnym Uniwersytecie Paryskim, obecnie mieszczący szereg instytucji badawczych i edukacyjnych.
Wikipedia
(1.1) Sorbona położona jest w Dzielnicy Łacińskiej.
Wiktionary
przym. sorboński
Wiktionary
przymiotnik od: Sorbona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sorboną, dotyczący Sorbony
Wiktionary
rzecz. Sorbona ż.
Wiktionary
pochłaniać, absorbować (związki chemiczne)
SJP.pl
kwas sorbowy - organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych kwasów karboksylowych; kwas sorbinowy
SJP.pl
monosacharyd, substancja krystaliczna o słodkim smaku, rozpuszczalna w wodzie, używana do produkcji witaminy C
SJP.pl
Sorboza – cukier prosty, należącym do ketoz, ketoheksoza. Związek występuje w znacznych ilościach w owocach Sorbus aucuparia oraz w łupinach owoców Passiflora edulis. W owocach tych roślin pełni rolę materiału zapasowego. Sorbozę znaleziono także u niektórych porostów
Wikipedia
rodzaj pterozaura z rodziny ramforynchów
SJP.pl
Sordes (Sordes pilosus) – pterozaur z rodziny ramforynchów (Rhamphorhynchidae); jego nazwa znaczy "diabeł". Nazwę zawdzięcza swojemu wyglądowi.
Żył w okresie późnej jury (ok. 162–148 mln lat temu) na terenach Azji. Długość ciała ok. 60 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 40–50 cm, ciężar ok. 200 g. Jego szczątki znaleziono w Kazachstanie (w okolicach miasta Szymkent).
Wikipedia
przyrząd do ściszania i zmiany barwy dźwięków w instrumentach muzycznych; tłumik, sordyna, surdyna
SJP.pl
Tłumik (wł. sordino, surdynka) – przyrząd w instrumencie muzycznym umożliwiający sztuczne ściszenie dźwięku i zmianę barwy na stłumioną, nosową.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przyrząd do ściszania i zmiany barwy dźwięków w instrumentach muzycznych; tłumik, sordino, surdyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) miejscowość występująca w Piśmie Świętym Starego Testamentu;
Wiktionary
Sorea – (hbr: צרעה), co znaczy Szerszeń, miejscowość występująca w Piśmie Świętym Starego Testamentu, jako graniczna plemienia Judy (Joz 15:33) i Dana (Joz 19:41), zaliczana na podstawie Sdz 13:25 i 18:2 do dziedzictwa tego ostatniego. W Biblii występuje wraz z sąsiednim Esztaol. Powiązana z narodzeniem, działalnością i miejscem pochówku Samsona. To stamtąd Danici wyruszyli na poszukiwania innego miejsca niż to, które przydzielił im Pan (Sdz r. 18). Pozostawiona wówczas przez Danitów, przypada Judejczykom.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) pojedyncza komórka glonu opleciona strzępkami grzybów, rozsypywana przez porosty w procesie rozmnażania bezpłciowego; urwistek
SJP.pl
Urwistki, soredia – drobne wytwory plechy porostów, które składają się z komórek glonu oplecionych nielicznymi strzępkami grzyba. Służą do wegetatywnego rozmnażania się porostów i są podstawowym ich sposobem rozmnażania się. Mogą powstawać na powierzchni plechy lub w specjalnych soraliach. Urwistki powstające na powierzchni plechy tworzą na niej mączyste lub ziarenkowate naloty.
Wikipedia
ssak z rzędu owadożernych; ryjówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Notiosorex|Coues|ref=tak., ssak z podrodziny ryjówek;
Wiktionary
Sorek (Notiosorex) – rodzaj ssaków z podrodziny ryjówek (Soricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Wikipedia
(1.1) Współcześnie maleńki żarłoczny sorek występuje tylko w Ameryce.
Wiktionary
rzecz. sorki nmos.
Wiktionary
samochód typu Kia Sorento
SJP.pl
Wikipedia
roślina trawiasta pochodząca z Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sorghum|ref=tak., roślina trawiasta pochodząca z Afryki, licznie uprawiana w biednych krajach jako zboże;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. sorgowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sorghum
* gudźarati: (1.1) જુવાર (juvāra)
* węgierski: (1.1) cirok
* włoski: (1.1) sorgo m.
źródła.
== sorgo (język czeski.) ==
thumb|sorgo (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. sorgo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔrɡɔ, AS: sorgo
Wiktionary
przym. sorgowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. sorgowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sorghum
* gudźarati: (1.1) જુવાર (juvāra)
* węgierski: (1.1) cirok
* włoski: (1.1) sorgo m.
źródła.
== sorgo (język czeski.) ==
thumb|sorgo (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. sorgo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sorgiem, dotyczący sorga; zrobiony z sorga; zawierający sorgo
Wiktionary
rzecz. sorgo n.
Wiktionary
wysokogatunkowa wełna merynosów
SJP.pl
Soria – miasto w północno-środkowej Hiszpanii w regionie Kastylia i León na wysokości ok. 1100 m n.p.m. Jest stolicą prowincji o tej samej nazwie. Około 39 tys. mieszkańców. Soria jest najmniejszą stolicą prowincji w Hiszpanii, rozciąga się wzdłuż brzegów rzeki Duero. W mieście znajduje się wiele kościołów, wszystkie z brązowego kamienia i większości pochodzących z XII wieku.
Wikipedia
soryt;
1. w filozofii greckiej: dowód niemożności ustalenia, ile ziaren można odjąć od stosu, by pozostała reszta nadal była stosem ziaren;
2. w logice:
a) sylogizm o liczbie przesłanek większej niż dwie; łańcusznik;
b) łańcuch sylogizmów, w którym opuszcza się wnioski pośrednie i przechodzi do wniosku końcowego; łańcusznik
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: nauczycielka, profesorka
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: nauczycielka, profesorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Notiosoricini|Reumer|ref=tak., plemię ssaków z podrodziny ryjówek;
wykrzyknik
(2.1) pot. forma wyrażenia żalu, także. z konotacją sarkazmu
forma rzeczownika.
(3.1) M., B. i W. lm. od: sorek
Wiktionary
Sorki (Notiosoricini) – plemię ssaków z podrodziny ryjówek (Soricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Wikipedia
(1.1) Wielkosorek zaliczany jest do sorków.
(2.1) Sorki, że się spóźniłam.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. sorek mzw.
(2.1)
:: wykrz. sorry
Wiktionary
(2.1) war. sorry
Wiktionary
rodzaj ssaków z rodziny ryjkonosowatych
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Sorkwit (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sorkwit
(1.2) osoba pochodząca z Sorkwit, urodzona w Sorkwitach
Wiktionary
(1.2) Chociaż nie jestem sorkwicianinem od urodzenia, to jednak bardzo dobrze znam problemy Sorkwit i dlatego kandyduję na wójta naszej gminy.
Wiktionary
rzecz. Sorkwity nmos.
:: fż. sorkwicianka ż.
przym. sorkwicki
Wiktionary
mieszkanka Sorkwit (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sorkwit
(1.2) kobieta pochodząca z Sorkwit, urodzona w Sorkwitach
Wiktionary
rzecz. Sorkwity nmos.
:: fm. sorkwicianin m.
przym. sorkwicki
Wiktionary
→ Sorkwity
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sorkwitami, dotyczący Sorkwit
Wiktionary
rzecz. Sorkwity nmos., sorkwicianin m., sorkwicianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Sorkwity (niem. Sorquitten) – wieś mazurska w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity.
Wieś leży przy drodze ekspresowej S16 i linii kolejowej Olsztyn–Czerwonka–Mrągowo–Ełk.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Sorkwity. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
japońskie liczydło
SJP.pl
Soroban (jap. 算盤 lub 十露盤 soroban) – japońska odmiana liczydła, odpowiednik europejskiego abakusa.
Składa się najczęściej z 23 lub 27 linii przeciętych poprzeczną belką. W jednej linii znajdują się 4 koraliki poniżej belki i 1 koralik powyżej niej. Obliczeń dokonuje się poprzez przesuwanie koralików do lub od belki poprzecznej. Każda pionowa linia przedstawia 1 cyfrę w liczbie. Każdy z koralików poniżej belki poprzecznej ma wartość równą 1, a powyżej niej wartość równą 5. Dziesięć kombinacji położeń koralików na jednej linii odpowiada dziesięciu cyfrom:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sorokami, dotyczący Sorok
Wiktionary
rzecz. Soroki nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. czterdzieści (40) sztuk skór; wiązka tyluż
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
i inne, Soroka (rejon husiatyński)
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej części Mołdawii, przystań nad Dniestrem;
Wiktionary
Soroki (rum. Soroca) – miasto w północno-wschodniej części Mołdawii, przystań nad Dniestrem, 28 362 mieszkańców (2006); przemysł elektrotechniczny, spożywczy oraz odzieżowy. Stolica rejonu Soroca. Jedno z najstarszych miast Mołdawii. Miasto powszechnie uważane za stolicę mołdawskich Romów.
Wikipedia
(1.1) Kamień z Coşauţi jest szeroko znany i ceniony w Mołdawii – posłużył do wzniesienia fortecy w pobliskich Sorokach, cerkwi Trzech Hierarchów w Jassach czy kiszyniowskiego Łuku Triumfalnego.
Wiktionary
przym. sorocki
Wiktionary
dawna moneta austriacka
SJP.pl
małżeństwo zawarte z siostrą zmarłej żony
SJP.pl
Sororat (z łac. soror – siostra) – zwyczaj nakazujący poślubienie przez mężczyznę siostry lub sióstr (zazwyczaj kolejno) swojej żony (lub narzeczonej), jeśli jest ona bezpłodna albo po jej śmierci. Praktykowane m.in. przez Buszmenów, Hotentotów, Hererów i Fonów. Sororatem nazywane czasami jest małżeństwo poligyniczne z dwiema lub więcej siostrami.
Wikipedia
[czytaj: SZOrosz albo SOros] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
proces adsorpcji lub absorpcji, albo oba te procesy zachodzące jednocześnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. ogólne pojęcie obejmujące procesy: adsorpcji i absorpcji
Wiktionary
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
IPA: ˈsɔrpt͡sʲja, AS: sorpcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adsorber mrz., adsorbent mrz., adsorbat mrz., sorbowanie n., sorbent mrz., adsorpcja, absorpcja, persorpcja, desorpcja, absorber, absorpcyjność, absorbat, absorbent m.
czas. absorbować, adsorbować
przym. sorpcyjny, adsorpcyjny
Wiktionary
związany z sorpcją
SJP.pl
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol;
Wiktionary
Miejscowość w Australii:
Miejscowość we Włoszech:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Najczęściej zamawialiśmy sobie „Wróć do Sorrento". Włosi grali tę piosenkę pięknie i bardzo nastrojowo, powtarzali ją wielokrotnie, a mimo to nikomu się nie znudziła, tym bardziej że Sorrento leżało w pobliżu i rzeczywiście było malownicze oraz romantyczne.
Wiktionary
przym. sorrentyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sorrento, dotyczący Sorrento
Wiktionary
(1.1) Brzeg sorrentyński od Mety aż do Capo di Monte szarzał urwistą, pogiętą i poszarpaną ścianą skalną, na której zielenił się pas ogrodów pomarańczowych i bielały grupy domów.
(1.1) Przed nim leży przylądek Mizene, wybrzeże sorrentyńskie i cała parthenopejska (=partenopejska) zatoka — owe brzegi odległe, w których widoku daremnie przed wiekami szukał ukojenia Tyberiusz.
(1.1) Wylądowaliśmy nad ranem i dość fantastycznym wehikułem udaliśmy się do «albergo» „Paradiso", położonego na samym cyplu sorrentyńskiego półwyspu.
(1.1) Korespondencja i przyjaźń między Gorkim a Chodasjewiczem urywają się gwałtownie w lipcu-sierpniu 1925 roku z tak błahego powodu, że dziś można go śmiało uznać za zwykły pretekst ze strony sorrentyńskiego współredaktora Biesjedy.
Wiktionary
rzecz. Sorrento n.
Wiktionary
[czytaj: sory] potocznie: przepraszam; sorki, sorka
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. forma wyrażenia żalu, często z konotacją sarkazmu
Wiktionary
Sorry – drugi singel promujący album Madonny Confessions on a Dance Floor.
Wikipedia
(1.1) Sorry, ale tak nie będziemy się bawić!
Wiktionary
(1.1) war. sorki
Wiktionary
potocznie: gatunek, rodzaj, jakość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. gatunek lub rodzaj, odmiana czegoś, jakość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kup truskawki na tort, ale takie najlepszego sortu.
Wiktionary
IPA: sɔrt, AS: sort
Wiktionary
rzecz. sortownia ż., sortowanie n., sortownik m., sortownica ż.
czas. sortować ndk., posortować dk.
przym. sortowalny, niesortowalny
Wiktionary
przestarzale: sort, gatunek, jakość
SJP.pl
urządzenie do dzielenia, segregowania, sortowania czegoś
SJP.pl
Sorter (kolator) – maszyna licząco-analityczna dzieląca pakiet kart dziurkowanych na grupy, na podstawie zapisanych na kartach danych (najczęściej na 12 grup, zgodnie z liczbą wierszy na standardowej karcie Holleritha).
Wikipedia
[czytaj: sorTI] futrzane okrycie kobiece wkładane na strój wieczorowy
SJP.pl
przyrząd używany do mierzenia długości włókien
SJP.pl
układać coś w określonym porządku; porządkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) dzielić na grupy według przyjętych kryteriów
(1.2) układać w kolejności według pewnej rosnącej lub malejącej wartości
Wiktionary
IPA: sɔrˈtɔvat͡ɕ, AS: sortovać
Wiktionary
rzecz. sortowanie n., sortownia ż., sortownik m., sortownica ż., sort m.
czas. posortować, wysortować, przesortować
przym. sortowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sortować.
Wiktionary
Sortowanie – jeden z podstawowych problemów informatyki, polegający na uporządkowaniu zbioru danych względem pewnych cech charakterystycznych każdego elementu tego zbioru. Szczególnym przypadkiem jest sortowanie względem wartości każdego elementu, np. sortowanie liczb, słów itp.
Wikipedia
czas. sortować
rzecz. sortownia ż., sort mrz.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym sortuje się coś, np. surowce, wyroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie w fabryce, zakładzie, kopalni itp., w którym sortuje się wyroby lub towary
Wiktionary
Sortownia – dział przedsiębiorstwa (kopalni, zakładu wytwórczego, zakładu utylizacji odpadów, poczty, firmy kurierskiej itp), w którym rozdzielone (sortowane) są wyroby, materiały, odpady, przesyłki itp według ustalonych kryteriów.
Wikipedia
IPA: sɔrˈtɔvʲɲa, AS: sortovʹńa
Wiktionary
czas. sortować
rzecz. sortowanie n., sort m.
Wiktionary
urządzenie do sortowania; sortownik
SJP.pl
urządzenie do sortowania; sortownica
SJP.pl
potocznie: gatunek, rodzaj, jakość
SJP.pl
klasa, kategoria, rodzaj
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: sortyment
SJP.pl
księgarz sprzedający książki o różnorodnej tematyce, różnych autorów i wydawnictw
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) skupienie zarodni na liściu paproci; kupka
SJP.pl
Kupka zarodni, sorus (łac. sorus, l.mn. sori) – zebrane w kupki zarodnie.
U paproci sori mogą wyrastać na dolnej stronie lub na brzegu blaszki liściowej. Często otoczone są zawijką. Morfologia kupek zarodni ma duże znaczenie przy oznaczaniu gatunków paproci.
Wikipedia
sorites;
1. w filozofii greckiej: dowód niemożności ustalenia, ile ziaren można odjąć od stosu, by pozostała reszta nadal była stosem ziaren;
2. w logice:
a) sylogizm o liczbie przesłanek większej niż dwie; łańcusznik;
b) łańcuch sylogizmów, w którym opuszcza się wnioski pośrednie i przechodzi do wniosku końcowego; łańcusznik
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
sorzycha ziemna - jadalna roślina strączkowa, uprawiana w tropikach
SJP.pl
zawiesisty płyn sporządzany jako dodatek do różnych potraw
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) międzynarodowy sygnał wzywania pomocy;
Wiktionary
Sos (fr. sauce) – gęsty płyn, tworzony na bazie różnych składników, nadających mu odmienne smaki (ostry, łagodny, kwaśny, słodki, umami), stosowany jako dodatek do: mięs, ryb, makaronów, wędlin, sałatek, deserów, kanapek itd. W konsystencji luźniejszy od kremu. Sosy dzielą się na: gorące, zimne i majonezowe. Istnieje też inny podział, wywodzący się z kuchni francuskiej, klasyfikujący sosy jako pochodne jednego z pięciu sosów bazowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) nadawać / nadać / wysyłać / wysłać / odbierać / odebrać SOS
synonimy.
(1.1) pomocy!
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|SOS.
uwagi.
por|pan-pan.
tłumaczenia.
źródła.
== SOS (język angielski.) ==
thumb|SOS (1.1)
wymowa.
IPA|es ɘʊ es.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-SOS.wav.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) SOS (międzynarodowy sygnał wzywania pomocy)
(1.2) = żart. slower, older and smarter → wolniejszy, starszy i mądrzejszy
odmiana.
(1.1-2) lp. SOS; lm. SOS's
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ɔ‿ˈɛs, AS: es‿o‿es
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|SOS.
uwagi.
por|pan-pan.
tłumaczenia.
źródła.
== SOS (język angielski.) ==
thumb|SOS (1.1)
wymowa.
IPA|es ɘʊ es.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-SOS.wav.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) SOS (międzynarodowy sygnał wzywania pomocy)
(1.2) = żart. slower, older and smarter → wolniejszy, starszy i mądrzejszy
odmiana.
(1.1-2) lp. SOS; lm. SOS's
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) help, mayday
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) pomocy!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała sosna
Wiktionary
rzecz. sosna ż., sosenka ż., sosnowe n., sosnówka ż., sośnina ż., sosnóweczka ż., sosnowiak mzw., sosnowate nmos., Sosnowica ż., Sosnowiec mrz.
przym. sosnowy
przysł. sosnowo
Wiktionary
(1.1) sosenka
Wiktionary
1. mała sosna;
2. wzór, np. na tkaninie, przypominający układ igieł sosny; jodełka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sosna
(1.2) mała sosna
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Cały dzień sadziliśmy małe sosenki.
Wiktionary
rzecz. sosnówka ż., soseneczka ż., sośnina ż., sosnowate nmos., sosna ż.
przym. sosnowy
Wiktionary
Sosenkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Naruszewo.
W skład sołectwa Sosenkowo wschodzi także osada Sosenkowo-Osiedle.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sośno
SJP.pl
zdrobnienie od: sos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: sos
(1.2) pot. pieszcz. lub żart. sos
Wiktionary
(1.2) Słoneczko, weźmiesz sobie jeszcze sosiku?
(1.2) Na obiad przygotujemy udko z kurczaka, ziemniaki z sosikiem i suróweczkę.
Wiktionary
rzecz. sos mrz., sosjerka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sosjerka
Wiktionary
rzecz. sosjerka ż.
Wiktionary
naczynie, w którym podaje się sos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. naczynie z dzióbkiem lub dwoma, przeznaczone do podawania sosu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy mógłbyś podać mi sosjerkę?
Wiktionary
IPA: sɔˈsʲjɛrka, AS: sosʹi ̯erka
Wiktionary
rzecz. sos m.
:: zdrobn. sosjereczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. światłolubne drzewo lub krzew z rodziny sosnowatych (Pinus), obejmujące około 80 gatunków
2. drewno tego drzewa; sośnina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Pinus|L.|ref=tak., drzewo lub krzew iglasty z rodziny sosnowatych;
(1.2) drewno sosnowe
Wiktionary
Sosna (Pinus L. 1753) – rodzaj roślin z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindl.) obejmujący niemal 115 gatunków drzew i krzewów. Występują przeważnie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, choć niektóre gatunki rosną również w strefach cieplejszych (tu jednak zwykle w górach). W Ameryce Środkowej najdalej na południe sięgają do Gwatemali, Salwadoru i Nikaragui, zaś w Azji do Archipelagu Malajskiego. Jedyne naturalne stanowisko na półkuli południowej znajduje się na Sumatrze (P. merkusii).
Wikipedia
(1.1) Ponad 43 hektary niemal 50-letnich brzóz, topoli, olch i sosen może pójść pod topór.
(1.2) To są meble z sosny.
Wiktionary
IPA: ˈsɔsna, AS: sosna
Wiktionary
rzecz. sośnina ż., sosnówka ż., sosnóweczka ż., sosnowiak m., sosnowate nmos., Sosnowiec m.
:: zdrobn. sosenka ż., soseneczka ż.
przym. sosnowy
przysł. sosnowo
Wiktionary
(1.1) bajraczek, bajrak, bożeszka, choinka, choja, chojak, chojar, chojka, chojna, chwoja, jagła, kwik, majak, majok, smrek, sośnia, soś
(1.2) sośnina
Wiktionary
Sośnia – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Radziłów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
W lipcu 1944 wieś została przez Niemców wysiedlona. Rozebrano cześć budynków i użyto do budowy okopów. W trakcie akcji hitlerowcy zamordowali rodzinę Tomasza Borowskiego (6 osób).
Wikipedia
lasek sosnowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zagajnik sosnowy, młode sosny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za pagórkiem porośniętym sośniakiem zaczynały się grunty hrabiego.
Wiktionary
rzecz. sosna ż.
przym. sosnowy
Wiktionary
mieszkaniec Sośna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sośna (wsi w Polsce)
SJP.pl
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych (Sciadopitys verticillata), pochodzące z Japonii
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie gliwickim;
Wiktionary
Sośnicowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Kieferstädtel, czes. hist. Borovice* ) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Sośnicowice.
Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 1958 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W połowie XIX wieku w Sośnicowicach dominowała ludność polska.
Wiktionary
rzecz. sośnicowiczanin m., sośnicowiczanka ż.
przym. sośnicowicki, podsośnicowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Sośnicowice
SJP.pl
mieszkaniec Sośnicowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sośnicowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
część sochy do spulchniania roli; sosznik
SJP.pl
Sośnik (dawniej niem. Kieferbusch'l) – niewielkie wzniesienie na wysokości 580–690 m n.p.m. znajdująca się w Masywie Śnieżnika w Sudetach, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, którego granica biegnie u jego podnóża.
Wikipedia
1. las sosnowy; choina
2. gałęzie sosny
3. drewno sosny; sosna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) las lub zagajnik sosnowy
(1.2) drewno z sosny
(1.3) świeżo ścięte gałęzie sosny
Wiktionary
1. las, zagajnik sosnowy
2. drewno sosnowe
3. świeże gałęzie sosny
Wikipedia
(1.1) A w tych borach olsztyńskich • dobrze z psami wędrować. • A w tych jarach olsztyńskich • sośnina i dąbrowa.
(1.2) Po co mam dawać na kościół do nowych drzwi deski dębowe, kiedy i sośnina wystarczy?
Wiktionary
rzecz. soseneczka ż., sosna ż., sosenka ż., sosnówka ż., sosnowiak m., Sośnina ż., Sosnowiec m.
przym. sosnowy
Wiktionary
(1.2) sosna
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wilczomlecz sosnka - gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych
SJP.pl
Sosnka (niem. Kieferhäuser) – część wsi Mała Kamienica w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Stara Kamienica.
W latach 1975–1998 Sosnka administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Sośno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno na trasie zawieszonej linii kolejowej nr 240 Więcbork – Pruszcz-Bagienica.
Wikipedia
drzewo z rodziny cyprysowatych, jedno z największych drzew iglastych; sekwoja
SJP.pl
rodzina drzew i krzewów z rzędu sosnowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Pinaceae|Lindl.|ref=tak., rodzina drzew i krzewów należąca do rzędu sosnowców;
Wiktionary
Sosnowate (Pinaceae Lindley 1836) – rodzina drzew i krzewów należąca do rzędu sosnowców (Pinales). Jest jedną z rodzin umieszczanych wśród roślin nagonasiennych. Sosnowate obejmują 224, 225 lub 231 gatunków skupionych w 11 rodzajach. Występują one przede wszystkim na obszarach chłodnych i umiarkowanych półkuli północnej. Zasięg nielicznych gatunków sięga do tropików – na kontynentach amerykańskich do Nikaragui, a w Starym Świecie do Sumatry i Filipin (jedynym gatunkiem przekraczającym równik jest sosna Merkusa Pinus merkusii z Sumatry). Są kluczowym składnikiem borealnych lasów iglastych (rodzaje świerk, jodła, modrzew i sosna), a dalej na południe lasów górskich.
Wikipedia
(1.1) Jodła koreańska należy do sosnowatych.
Wiktionary
rzecz. sosnówka ż., soseneczka ż., sosna ż., sosenka ż.
Wiktionary
o cechach sosnowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowców, szkodnik sosen i świerków;
2. przedstawiciel rzędu roślin nagonasiennych; szpilkowiec
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszkaniec Sosnowca; sosnowiczanin;
2. mieszkaniec Sosnówka (wsi w Polsce);
3. mieszkaniec Sosnówki (wielu wsi w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Sosnowca; sosnowiczanka;
2. mieszkanka Sosnówka (wsi w Polsce);
3. mieszkanka Sosnówki (wielu wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Sosnówka
SJP.pl
zwójka sosnóweczka - motyl, szkodnik lasów sosnowych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sosnowica
SJP.pl
mieszkaniec Sosnowca (miasta w Polsce); sosnowczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sosnowca
(1.2) osoba pochodząca z Sosnowca, urodzona w Sosnowcu
Wiktionary
IPA: ˌsɔsnɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: sosnovʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Sosnowiec m.
:: fż. sosnowiczanka ż.
przym. sosnowiecki
Wiktionary
(1.1-2) sosnowczanin
Wiktionary
mieszkanka Sosnowca (miasta w Polsce); sosnowczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sosnowca
(1.2) kobieta pochodząca z Sosnowca, urodzona w Sosnowcu
Wiktionary
IPA: ˌsɔsnɔvʲiˈt͡ʃãnka, AS: sosnovʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Sosnowiec m., sosnowczanin m., sosnowczanka ż.
:: fm. sosnowiczanin m.
przym. sosnowiecki
Wiktionary
(1.1-2) sosnowczanka
Wiktionary
1. gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowców, szkodnik sosen i świerków;
2. przedstawiciel rzędu roślin nagonasiennych; szpilkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
(1.3) geogr. szczyt w Polsce, w Karkonoszach;
(1.4) geogr. specjalny obszar chroniony siedlisk Doliny Środkowego Wieprza w Polsce, w gminie Milejów, między Lublinem a Chełmem
Wiktionary
Sosnowiec – miasto na prawach powiatu w Polsce, w województwie śląskim. Położone na Wyżynie Śląskiej, stanowiącej część Wyżyny Śląsko-Krakowskiej w regionie zwanym Zagłębięm Dąbrowskim stanowiącym część zachodniej Małopolski. Miasto ulokowane nad Czarną Przemszą i Białą Przemszą oraz ich dopływami Brynicą i Bobrkiem. Znajduje się w centralnej części Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Drugie pod względem liczby ludności i ósme pod względem powierzchni miasto Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. Jest największym pod względem ludności miastem Zagłębia Dąbrowskiego. Według danych GUS z dnia 30 czerwca 2024 r. miasto było zamieszkiwane przez 185 930 osób.
Wikipedia
(1.1) Sosnowiec jest miejscowością wartą wizyty.
Wiktionary
IPA: sɔsˈnɔvʲjɛt͡s, AS: sosnovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. sosnówka ż., soseneczka ż., sosnowiczanin m., sosnowiczanka ż., sosna ż., sośnina ż.
przym. sosnowiecki, podsosnowiecki, sosnowy
Wiktionary
przymiotnik od: Sosnowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sosnowca, związany z Sosnowcem
Wiktionary
IPA: ˌsɔsnɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: sosnovʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sosnowiec m., sosnowiczanin mos., sosnowiczanka ż., sosnowczanin m., sosnowczanka ż.
Wiktionary
rodzaj ssaka z podrodziny wiewiórek
SJP.pl
Sosnowiórka (Tamiasciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórek (Sciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
ptak z rodziny sikor, zamieszkujący głównie lasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Parus ater|Linnaeus|ref=tak., ptak z rodziny sikor; zob. sikora sosnówka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nogi sosnówek są ołowianoszare.
Wiktionary
IPA: sɔsˈnufka, AS: sosnufka
Wiktionary
rzecz. sosna ż., sosenka ż., soseneczka ż., sosnowe n., sośnina ż., sosnóweczka ż., sosnowiak mzw., sosnowate nmos., Sosnowica ż., Sosnowiec mrz.
przym. sosnowy
przysł. sosnowo
Wiktionary
(1.1) sikora sosnówka
Wiktionary
przymiotnik od: sosna
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: sosna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z sosny
(1.2) wykonany z drewna lub innej części sosny
(1.3) będący częścią sosny
(1.4) odnoszący się do sosny, mający związek z sosną
Wiktionary
Sosnowy – kolonia w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Zbójna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Odpoczywali na skraju sosnowego lasu, rozciągnięci na wznak.
Wiktionary
IPA: sɔsˈnɔvɨ, AS: sosnovy
Wiktionary
rzecz. soseneczka ż., sosna ż., sosenka ż., sosnówka ż., sośniak mrz., sośnina ż., Sosnowiec mrz.
Wiktionary
określenie wykonawcze: wzdychając, żałośnie, płaczliwie
SJP.pl
w budownictwie drewnianym, zwłaszcza na Podhalu: gruba, zwykle zdobiona belka stropowa biegnąca wzdłuż całego pułapu dla podtrzymania go; sosręb, siestrzan, siostrzan, tragarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) etn. bud. w budownictwie drewnianym, zwłaszcza na Podhalu: gruba belka stropowa biegnąca wzdłuż całego pułapu i podtrzymująca go, często o walorach ozdobnych;
Wiktionary
IPA: ˈsɔsrɔ̃mp, AS: sosrõmp
Wiktionary
rzecz. sosrąbik
Wiktionary
(1.1) sosręb, przest. stragarz, przest. siostrzan, przest. siestrzan, daw. tram, daw. podciąg, daw. siestrzoń, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siostrzeniec, daw. reg. siestrzeniec, daw. reg. siostrzamb
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) etn. bud. mała boczna belka stropowa oparta na sosrębie
Wiktionary
IPA: sɔsˈrɔ̃mbʲik, AS: sosrõmbʹik
Wiktionary
rzecz. sosrąb
Wiktionary
w budownictwie drewnianym, zwłaszcza na Podhalu: gruba, zwykle zdobiona belka stropowa biegnąca wzdłuż całego pułapu dla podtrzymania go; sosrąb, siestrzan, siostrzan, tragarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. bud. zob. sosrąb.
Wiktionary
Sosręb, sosrąb, siestrzan, tragarz, stragarz, podciąg – główna belka w stropie drewnianym. Biegnie w kierunku poprzecznym pod belkami stropowymi. Zazwyczaj ma większy przekrój.
W przeszłości sosręb często pełnił funkcję ozdobną. Umieszczano na nim datę wzniesienia budynku, opatrywano go gmerkiem cieśli, lub nazwiskiem właściciela, bywał też pokryty ornamentem albo zdobiony sentencjami i życzeniami. Do dzisiaj występuje w drewnianym budownictwie regionalnym, zwłaszcza na terenie Karpat (m.in. Podhala) i ich pogórza.
Wikipedia
IPA: ˈsɔsrɛ̃mp, AS: sosrẽmp
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) etn. bud. zob. sosrąbik.
Wiktionary
IPA: sɔsˈrɛ̃mbʲik, AS: sosrẽmbʹik
Wiktionary
miękki dojrzewający ser z mleka owczego, wyrabiany na Węgrzech
SJP.pl
określenie wykonawcze: powściągliwie, powtrzymując
SJP.pl
Sostenuto (wł. „spokojnie”, „powstrzymując (tempo)”) – określenie ekspresji i tempa wykonania utworu muzycznego sugerujące spowolnienie nastroju – niekoniecznie tempa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie swierdłowskim Rosji, prawy dopływ Tawdy
(1.2) geogr. hydron. zob. Sośwa Północna.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - mała parówka
Wiktionary
1. narzędzie rolnicze; radełko;
2. gwarowo: mała gałąź rozwidlona na końcu
SJP.pl
część sochy do spulchniania roli; sośnik
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sot (cyr. Сот) – wieś w Serbii, w Wojwodinie, w okręgu sremskim, w gminie Šid. W 2011 roku liczyła 679 mieszkańców.
Wikipedia
dawniej: palindrom
SJP.pl
[czytaj: sotadikum] utwór wierszowany czytany na dwa sposoby: wprost lub każdy wers od prawej strony do lewej
SJP.pl
Raki (łac. versus cancrini lub sotadicum) – określenie wierszowanego utworu literackiego, który da się odczytać na dwa sposoby – od lewej do prawej i od prawej do lewej, a czasem również od początku do końca i od końca do początku. Odczytanie „od tyłu” ujawnia zazwyczaj sens przeciwny do tego, który jest zawarty w normalnie odczytywanym tekście.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) hist. przydomek władców hellenistycznych
Wiktionary
Soter (gr. Σωτήρ) – greckie imię męskie. Oznacza „Zbawcę”, „Zbawiciela”. W łacinie odpowiadające imię to Salwator. W chrześcijaństwie odnoszono Σωτήρ do Jezusa.
Popularny przydomek władców hellenistycznych, np. Antioch I Soter czy Ptolemeusz I Soter. W Polsce wcześniej imię Soter nie występowało. W XXI wieku bardzo rzadkie. W styczniu 2025 w publicznie dostępnych danych rejestru PESEL wykazano dwóch mężczyzn o imieniu Soter nadanym jako imię pierwsze. Imię znalazło się w popularnym, małoformatowym informatorze o imionach, wydanym przez wydawnictwo „Sport i Turystyka” w 1983 i wznowionym w 1986 roku w nakładzie stu tysięcy egzemplarzy.
Wikipedia
(1.1) Spór załagodzono za pontyfikatu Sotera.
(1.2) Antiochowi I Soterowi udało się ostatecznie rozprawić z rebeliantami.
Wiktionary
[czy6taj: soterikum] gratulacyjny utwór skierowany do osoby, której udało się uniknąć jakiegoś nieszczęścia
SJP.pl
specjalista w dziedzinie soteriologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. teol. specjalista w dziedzinie soteriologii
Wiktionary
(1.1) Posiadamy kilka książek tego włoskiego soteriologa.
Wiktionary
rzecz. soteriologia ż.
przym. soteriologiczny, soteryczny
Wiktionary
1. występująca w wielu religiach i mitologiach wiara w zbawczą ofiarę bóstwa dla odkupienia człowieka;
2. doktryna teologiczna o odkupieniu świata przez Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. religijne przeświadczenie o zbawczej roli bóstwa
(1.2) teol. nauka o zbawieniu;
Wiktionary
Soteriologia (z gr. σωτήρ soter – zbawca, λόγος logos – słowo) – wywodzi się z antycznej Grecji, tzw. soteria. Dział teologii chrześcijańskiej (w katolicyzmie dział teologii dogmatycznej), którego przedmiotem jest zbawienie oraz Jezus Chrystus jako Zbawca. W buddyzmie występuje w mahajanie tłumaczącej proces realizacji stanu Buddy dostępny „czującym istotom”, np. według doktryny jogaczara.
Wikipedia
(1.2) Jako metodę naukową w soteriologii, stosuje się metody właściwe dla nauk teologicznych.
Wiktionary
IPA: ˌsɔtɛrʲjɔˈlɔɟja, AS: soterʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. soteriolog m.
przym. soteriologiczny, soteryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. soteriolog m.
przym. soteriologiczny, soteryczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|soteriologia. < etym|gr|σωτηριολογία. < etym|gr|σωτηρία|λόγος. < etym|gr|σωτήρ|λόγος. → zbawca + słowo, przemowa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) soteriology
* czeski: (1.2) soteriologie ż.
* francuski: (1.2) sotériologie ż.
* łaciński: (1.2) soteriologia ż.
* niemiecki: (1.2) Soteriologie ż.
* włoski: (1.2) soteriologia ż.
źródła.
== soteriologia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. soteriologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) teol. związany z soteriologią, dotyczący soteriologii
Wiktionary
(1.1) Ksiądz profesor pojechał na kongres soteriologiczny do Rzymu.
Wiktionary
rzecz. soteriologia ż., soteriolog m.
przym. soteryczny
Wiktionary
(1.1) rzad. soteryczny
Wiktionary
gatunek francuskiego białego wina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. teol. związany z soteriologią, dotyczący soteriologii
przymiotnik jakościowy
(2.1) teol. chroniący przed potępieniem, zbawiający
Wiktionary
(2.1) Jezus wybiera śmierć, ponieważ w Jego świadomości śmierć sama w sobie ma sens soteryczny, zbawczy. Polega on na tym, że śmierć jest pomostem przysposabiającym w sposób naturalny człowieka idącego po nim do nowego życia, że śmierć jest tamą kierującą spieniony nurt wody w określonym, z góry wybranym kierunku.
Wiktionary
rzecz. soteriolog mos., soteriologia ż.
przym. soteriologiczny
Wiktionary
(1.1) soteriologiczny
(2.1) zbawczy
Wiktionary
[czytaj: soto]
1. grupa języków z rodziny bantu, używanych w Zimbabwe, Botswanie i Lesotho;
2. język urzędowy Lesotho i RPA
SJP.pl
Soto – językowa i kulturowa grupa ludów w Afryce Południowej, w której można wyróżnić trzy podgrupy: Pedi (Soto Północni), Tswana (Soto Zachodni) i Basuto (Soto Południowi). Mówią językiem soto z grupy językowej bantu. Ich populację szacuje się na ponad 11 milionów, z czego większość zamieszkuje RPA i Lesotho.
Wikipedia
1. konny pododdział Kozaków liczący około 100 osób;
2. Czarna sotnia - antyrewolucyjna, monarchistyczna bojówka rosyjska
SJP.pl
Sotnia (ros. сотня – setka, secina) – pododdział wojska; nazwa pochodząca od liczebności (100 żołnierzy).
Wikipedia
dawniej: dowódca sotni w armii kozackiej
SJP.pl
Setnik to:
Wikipedia
dawniej: córka sotnika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sotnią, dotyczący sotni
Wiktionary
rzecz. sotnia ż.
Wiktionary
1. grupa ludów afrykańskich mieszkających w górach Lesotho i w RPA;
2. miasto na wyspie Curaçao
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedna z dwóch głównych szkół japońskiego buddyzmu zen;
Wiktionary
Holandia:
Osoby:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) inna pisownia: sōtō
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|jap|曹洞宗., Soto-shū
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soto, sōtō
źródła.
== soto (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) piwnica
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɔtɔ, AS: soto
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|jap|曹洞宗., Soto-shū
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) soto, sōtō
źródła.
== soto (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) piwnica
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) inna pisownia: sōtō
Wiktionary
rodzaj francuskiej farsy satyrycznej
SJP.pl
obywatel Lesoto; Lesotyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Lesotho
Wiktionary
IPA: sɔˈtɨjt͡ʃɨk, AS: sotyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Lesotho n., Lesotyjczyk m., Lesotyjka ż.
:: fż. Sotyjka ż.
przym. lesotyjski, sotyjski
Wiktionary
(1.1) Lesotyjczyk
Wiktionary
obywatelka Lesoto; Lesotyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Lesotho
Wiktionary
IPA: sɔˈtɨjka, AS: sotyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Lesotho, Lesotyjczyk, Lesotyjka, Sotyjczyk
przym. lesotyjski, sotyjski
Wiktionary
(1.1) Lesotyjka
Wiktionary
przymiotnik od: Lesoto; lesotyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Lesotho
Wiktionary
IPA: sɔˈtɨjsʲci, AS: sotyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sotyjka, Sotyjczyk, Lesotyjka, Lesotyjczyk, Lesotho
Wiktionary
(1.1) lesotyjski
Wiktionary
[czytaj: su] dawna drobna moneta francuska mająca wartość 1/20 franka; su
SJP.pl
[czytaj: suBIZ] sos cebulowy, najczęściej o kolorze białym lub brązowym
SJP.pl
Soubise – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente-Maritime.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1220 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 112 osób/km² (wśród 1467 gmin regionu Poitou-Charentes Soubise plasuje się na 238. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 787.).
Wikipedia
czarna, mocno fermentowana kawa chińska
SJP.pl
[czytaj: sołl] styl w muzyce rozrywkowej wywodzący się ze śpiewów religijnych czarnej ludności Ameryki
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) muz. jeden z gatunków muzycznych;
Wiktionary
Wikipedia
przym. soulowy
Wiktionary
[czytaj: sula] w literaturze: gatunek poezji prowansalskiej, wesoła, radosna pieśń liryczna, śpiewana przez trubadurów
SJP.pl
przymiotnik od: soul
SJP.pl
w muzyce jazzowej i rockowej: sposób kształtowania dźwięku, charakterystyczny dla danego solisty albo zespołu
SJP.pl
Sound – osada w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Cheshire, w dystrykcie (unitary authority) Cheshire East. Leży 29 km na południowy wschód od miasta Chester i 238 km na północny zachód od Londynu. Miejscowość liczy 233 mieszkańców i 88 domostw (2004).
Wikipedia
[czytaj: sałndbar] kompaktowy zestaw do odtwarzania dźwięku; belka dźwiękowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. rodzaj głośnika o bardzo szerokiej i wąskiej obudowie;
Wiktionary
Soundbar – przystawka umieszczana najczęściej nad lub pod ekranem telewizora. Dokładniej jest to zintegrowany system audio, niewymagający od użytkownika żadnej wiedzy na temat planowania rozmieszczenia elementów nagłośnienia. Zajmuje on zdecydowanie mniej miejsca niż pełny zestaw kina domowego. Soundbary możemy podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy z nich to soundbary proste, zaś drugie to soundbary zagięte dedykowane do telewizorów z wygiętym ekranem.
Wikipedia
(1.1) Jeśli mielibyśmy gdzieś umiejscowić soundbary, znalazłyby się one pomiędzy zwykłymi, wbudowanymi w telewizory głośnikami a zestawami kina domowego.
Wiktionary
[czytaj: sałndtrak] muzyka ze ścieżki dźwiękowej jakiegoś filmu
SJP.pl
Ścieżka dźwiękowa – zapis motywu lub całej ścieżki dźwiękowej utworu muzycznego, która pojawia się w filmie lub grze komputerowej, jak również wydania płytowe złożone z kolekcji takich utworów. Dotyczy ona głównie ilustracji muzycznych, ale również jest to zapis konkretnych utworów, które zostały przygotowane specjalnie na potrzeby filmu lub gry (ang. Original Soundtrack, OST).
Wikipedia
[czytaj: SUples] chwyt zapaśniczy mający na celu przerzucenie przeciwnika za siebie; suples
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: sałfhampten]
1. miasto portowe i dystrykt na południu Anglii;
2. kanadyjska wyspa na północnym skraju Zatoki Hudsona;
3. dzielnica Bermudów;
4. miasto w USA
SJP.pl
Southampton – miasto portowe i dystrykt (unitary authority) w południowej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie ceremonialnym Hampshire, położone nad ujściem rzek Test i Itchen do estuarium Southampton Water (odnoga cieśniny Solent, kanał La Manche). W 2001 roku miasto liczyło 234 224 mieszkańców, a w 2021 – 246 620 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: suwenir]
1. podarunek, upominek pamiątkowy; suwenir;
2. wspomnienie, pamięć o kimś lub o czymś
SJP.pl
Souvenir – pierwszy singel angielskiego zespołu OMD, pochodzący z trzeciego albumu studyjnego Architecture & Morality. Singel wydano 4 sierpnia 1981 za pośrednictwem wytwórni DinDisc.
Wikipedia
[czytaj: suwLAki] popularna potrawa grecka w postaci szaszłyka wieprzowego, drobiowego lub baraniego; suvlaki, suflaki
SJP.pl
Suwlaki (ngr. σουβλάκι suwlaki, lm σουβλάκια suwlakia) – popularna mięsna potrawa grecka typu szaszłykowego, znana w licznych odmianach.
W wersji serwowanej w gastronomii suwlakia składają się z kawałków mięsa wieprzowego (kalamakia chirino) albo kurczaka (kalamakia kotopulo), niekiedy owiniętych plasterkami boczku (kotobeikon), nadzianych na rożenek („szpadkę”) i pieczonych na ruszcie. Podawane tak jak gyros: na talerzu lub w placku pita, z sosem tzatziki, warzywami itp.
Wikipedia
ptak z rzędu o tej samej nazwie, charakteryzujący się dużą głową, oczami osadzonymi frontalnie, otoczonymi promieniście ułożonymi piórami, silnie zakrzywionym dziobem i obfitym upierzeniem; w Polsce występujący w wielu gatunkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. drapieżny ptak z rzędu nazwa systematyczna|Strigiformes|ref=tak., o dużej głowie i oczach umieszczonych z przodu, polujący nocą;
(1.2) reg. mikol. czubajka kania
(1.3) pot. osoba chodząca bardzo późno spać
(1.4) środ. uczn. osoba w okularach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na gałęzi dębu pohukują dwie sowy.
Wiktionary
IPA: ˈsɔva, AS: sova
Wiktionary
rzecz. Sowa ż., sowy nmos., Sowiniec mrz., sówkowate nmos., Sówka ż., osowienie n.
:: zdrobn. sówka ż.
czas. osowieć dk.
przym. sowi, sówkowy, sówkowaty
przysł. sowio
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ojla.
(1.3) nocny marek
Wiktionary
[czytaj: seuA:r] w Indiach - kawalerzysta albo policjant konny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
państwowe gospodarstwo rolne w Związku Radzieckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) państwowe gospodarstwo rolne w ZSRR
Wiktionary
Sowchoz (ros. совхоз, ukr. радгосп) – państwowe gospodarstwo rolne, charakterystyczne dla gospodarki ZSRR, gdzie wszystkie środki produkcji i wytworzone produkty stanowiły własność państwa. Nazwa jest skrótowcem od sowietskoje choziajstwo (советское хозяйство), gospodarstwo radzieckie. W zależności od warunków technicznych, naturalnych i ekonomicznych poszczególne sowchozy specjalizowały się w określonej produkcji rolnej
Wikipedia
osoba pracująca w sowchozie - państwowym gospodarstwie rolnym w Związku Radzieckim
SJP.pl
przymiotnik od: sowchoz
SJP.pl
Sowczyce (niem. Schoffschütz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Olesno.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: sówka;
2. najmniejszy ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych (rzędu sów), o szarobrązowym upierzeniu z jasnymi plamami, zamieszkujący lasy liściaste i mieszane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: sowa
(1.2) ornit. nazwa systematyczna|Glaucidium passerinum|ref=tak., najmniejszy gatunek sowy występujący w Polsce;
Wiktionary
Sóweczka (zwyczajna) (Glaucidium passerinum) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
IPA: suˈvɛt͡ʃka, AS: suvečka
Wiktionary
rzecz. sówki nmos.
Wiktionary
(1.1) sówka
Wiktionary
Soweto – zespół gmin miejskich w Południowej Afryce, w prowincji Gauteng, w południowo-zachodniej części Johannesburga. Około 1,7 mln mieszkańców. (2008). Obecnie pełni głównie funkcje mieszkaniowe dla ludności czarnej. Czwarte co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
związany z sową; charakterystyczny dla sowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sową, dotyczący sowy
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do sowy
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla sowy, podobny do sowy
Wiktionary
IPA: ˈsɔvʲi, AS: sovʹi
Wiktionary
rzecz. sówki nmos., sownik mzw., sowa ż., sówka ż., osowienie n.
czas. osowieć dk.
przysł. sowio
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny puszczykowatych
SJP.pl
Sowica – jezioro wytopiskowe na Pojezierzu Dzierzgońsko-Morąskim, położone w gminie Prabuty, w powiecie kwidzyńskim, w woj. pomorskim.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: sowicie
SJP.pl
potocznie: zwolennik ideologii Związku Radzieckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto położone w obwodzie królewieckim, u ujścia Tylży do Niemna;
Wiktionary
Sowieck, Tylża (ros. Советск, Sowietsk; niem. Tilsit; lit. Tilžė; ros. hist. Тылжа, Tilża; staropr. Tilzi) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim, w miejskim okręgu Sowieck, położone u ujścia rzeki Tylży do Niemna, przy granicy z Litwą. W 2020 roku liczyło ok. 39 tys. mieszkańców.
Nazwa miejscowości pochodzi z języka pruskiego.
Wikipedia
przym. sowiecki
Wiktionary
(1.1) Tylża
Wiktionary
radziecki;
1. związany z organizacją władzy państwowej w Związku Radzieckim, np. ustrój sowiecki;
2. należący do Związku Radzieckiego, dotyczący tego państwa, np. przemysł sowiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) radziecki, dotyczący Związku Radzieckiego (Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich)
(1.2) dotyczący miasta Sowieck
Wiktionary
Iczki (w latach 1944-2023: Sowiecki, ukr. Ічкі; ros. Ички) – osiedle typu miejskiego w Republice Autonomicznej Krymu na Ukrainie, siedziba władz rejonu sowieckiego.
Status osiedla typu miejskiego posiada od 1941 roku. W 1944 roku zmieniono nazwę na Sowiecki (ukr. Совєтський, Sowietśkyj; ros. Советский, Sowietskij), a w 2016 - ze skutkiem od 2023 - na Iczki.
Wikipedia
(1.1) Pozostali dwaj mieli nazywali się Wolfgang (na cześć pewnego kompozytora) i Hans (na cześć pewnego oficera Abwehry, który okazał się być polskim szpiegiem na usługach sowieckiego wywiadu).
Wiktionary
IPA: sɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: sovʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. sowietyzm m., Sowiet m., Sowietka ż., Sowiety nmos., sowietyzacja ż., Sowieta mos., Sowieck mrz.
czas. sowietyzować ndk.
Wiktionary
(1.1) radziecki; pogard. kacapski, bolszewicki
(1.2) hist. tylżycki
Wiktionary
zespół cech typowych dla Związku Radzieckiego; radzieckość
SJP.pl
rada delegatów robotniczych, chłopskich lub żołnierskich w okresie rewolucji październikowej w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obywatel Związku Radzieckiego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɔvʲjɛt, AS: sovʹi ̯et
Wiktionary
przym. sowiecki
rzecz. Sowietka ż., Sowiety nmos., sowietyzacja ż., Sowieta mos.
czas. sowietyzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Związku Radzieckiego
Wiktionary
(1.1) Trzej amerykańscy temponauci zostali wysłani o setki lat w przyszłość – prawie dwa razy dalej niż Sowieci w zeszłorocznej misji.
Wiktionary
IPA: sɔˈvʲjɛta, AS: sovʹi ̯eta
Wiktionary
rzecz. Sowiet m., sowieckość ż., sowieta m., sowiet m.
:: fż. Sowietka ż.
przym. sowiecki
Wiktionary
(1.1) Sowiet, obywatel radziecki
Wiktionary
lekceważąco o Rosjance; Sowietka, ruska (Ruska), kacapka
SJP.pl
specjalista w zakresie sowietologii (kremlinologii); kremlinolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. polit. specjalista w dziedzinie sowietologii
Wiktionary
Sowietologia, kremlinologia – dział historii i politologii obejmujący całokształt wiedzy o ZSRR. W innych krajach stosuje się częściej termin kremlinologia (Kreml synonimem władzy), co podkreśla, że obiektem badań jest Rosja także po upadku ZSRR.
Wikipedia
(1.1) Naturalnie, w każdym kraju komunistycznym istnieją różne czynniki wpływające na rozwój wydarzeń, które sowietolog musi brać pod uwagę.
(1.1) Polski sowietolog przebywał na Ukrainie, na Kaukazie i w Moskwie. W czasie pobytu „ciągle nie był pewny osobistego bezpieczeństwa" — pisała później H. Sukiennicka.
Wiktionary
rzecz. sowietologia ż.
przym. sowietologiczny
Wiktionary
dziedzina nauk politycznych zajmująca się zagadnieniami związanymi z ustrojem komunistycznym, w szczególności problemami polityczno-ustrojowymi Związku Radzieckiego; kremlinologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. wiedza o ZSRR;
Wiktionary
Sowietologia, kremlinologia – dział historii i politologii obejmujący całokształt wiedzy o ZSRR. W innych krajach stosuje się częściej termin kremlinologia (Kreml synonimem władzy), co podkreśla, że obiektem badań jest Rosja także po upadku ZSRR.
Wikipedia
rzecz. sowietolog mos.
przym. sowietologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z sowietologią
Wiktionary
rzecz. sowietologia ż., sowietolog m.
Wiktionary
(1.1) kremlinologiczny
Wiktionary
zacięty, nieprzejednany wróg sowietów i ZSRR
SJP.pl
organizacja polityczna w czasie rewolucji październikowej w Rosji, złożona z delegatów robotniczych, chłopskich i żołnierskich
SJP.pl
Rada (ros. cовет, wym. [sawiét], co znaczy „rada”) – nazwa dla różnych organów przedstawicielskich w Rosji (Imperium Rosyjskim, Republice Rosyjskiej i Rosji Radzieckiej), na ziemiach polskich (Rady Delegatów Robotniczych) i w Ukraińskiej Republice Ludowej, a później w ZSRR i niektórych innych państwach socjalistycznych. Pierwotnie termin ten odnosił się do lokalnych rad robotniczych, chłopskich i żołnierskich, na początku XX wieku, w okresie ostatnich lat dynastii Romanowów.
Wikipedia
1. narzucanie przez ZSRR państwom od niego zależnym własnych form ustrojowych i doktryn ideologicznych;
2. określenie przemian zachodzących w mentalności zbiorowej i jednostkowej w społeczeństwach krajów komunistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. narzucanie radzieckiego systemu politycznego przez Związek Radziecki krajom od niego zależnym
Wiktionary
Sowietyzacja (z ros. od: cовет (sowiet) – rada; Sowietskaja Rossija – Rosja Sowiecka, Sowietskij Sojuz – ZSRR, Związek Sowiecki) – narzucenie siłą militarną ustroju sowieckiego: Ukrainie (1919-20), Azerbejdżanowi (1920), Armenii (1920), Gruzji (1921), Mongolii (1924), następnie okupowanym i anektowanym wschodnim terenom Polski (1939), Litwie, Łotwie i Estonii (1940), wreszcie po II wojnie światowej krajom bloku wschodniego uzależnionym przez ZSRR.
Wikipedia
IPA: ˌsɔvʲjɛtɨˈzat͡sʲja, AS: sovʹi ̯etyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. sowietyzm m., Sowiet m., Sowietka ż.
przym. sowiecki
Wiktionary
związany z sowietyzacją
SJP.pl
1. zespół cech i zachowań właściwych sowietom;
2. ideologia komunistyczna w wersji istniejącej w ZSRR;
3. przejęty wyraz lub fraza typowa dla języka rosyjskiego epoki ZSRR bądź na nim wzorowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. określenie systemu politycznego i ekonomicznego stworzonego w Związku Sowieckim
Wiktionary
(1.1) Patrzymy dzisiaj wszyscy na to, jak się rozkłada i chyli do upadku sowietyzm. System polityczny i ekonomiczny stworzony w Związku Sowieckim i narzucony, przeważnie siłą, wielu krajom świata.
Wiktionary
rzecz. sowietyzacja ż.
przym. sowiecki
Wiktionary
poddawać wpływom sowieckim, rozszerzać wpływy sowieckie, nadawać czemuś cechy typowo sowieckie
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Sowinko (niem. Neu Zowen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Polanów. Wieś jest siedzibą sołectwa "Sowinka" w którego skład wchodzi również miejscowość Kościerniczka.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 129 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W latach 1973–76 w gminie Sianów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób sowi
Wiktionary
rzecz. sownik mzw., sowa ż., sówka ż.
przym. sowi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od Góry Sowie
(1.2) przym. od Sowia Góra
Wiktionary
IPA: ˌsɔvʲjɔˈɡursʲci, AS: sovʹi ̯ogursʹḱi
Wiktionary
poetycko: mający mądre, duże oczy, podobne do oczu sowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma oczy podobne do oczu sowy
Wiktionary
IPA: ˌsɔvʲjɔˈːci, AS: sovʹi ̯•oḱi
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: sowity
SJP.pl
książkowo: bardzo obfity, szczodry, bogaty; suty, znaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. bardzo znaczny, obfity, bogaty
Wiktionary
(1.1) Tysiące górników zostało z pracy zwolnionych, za co zresztą otrzymali sowite rekompensaty.
(1.1) Błysk chciwości w oczach Tyburcjusza zdradzał obietnicę sowitej nagrody.
Wiktionary
IPA: sɔˈvʲitɨ, AS: sovʹity
Wiktionary
przysł. sowicie
Wiktionary
właściwy sowizdrzałowi, taki jak w literaturze, której bohaterem był sowizdrzał - uosobienie ludowej mądrości i humoru; humorystyczny, żartobliwy, błazeński
SJP.pl
rzadko: ogół cech właściwych sowizdrzałowi - żartownisiowi uosabiającemu ludową mądrość i humor
SJP.pl
1. żartowniś występujący w literaturze ludowej od XVI wieku, popularnej w całej Europie;
2. osoba trzpiotowata, niepoważna; trzpiot, żartowniś, wesołek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. żartowniś charakteryzujący się prześmiewczą i niepokorną postawą wobec wysoko postawionych osób oraz wobec oficjalnych norm społeczno-kulturowych
Wiktionary
Dyl Sowizdrzał, Sowiźrzał (niem. Till Eulenspiegel, dolnoniem. Dyl Ulenspegel, niderl. Tijl Uilenspiegel, flam. Till Ulenspiegel) – postać złośliwego błazna-psotnika i figlarza, będącego uosobieniem mądrości ludowej oraz plebejskiego – często rubasznego – humoru, wywodząca się z folkloru północnych Niemiec.
Wikipedia
IPA: sɔˈvʲizḍʒaw, AS: sovʹizḍžau̯
Wiktionary
rzecz. sowizdrzalstwo n.
przym. sowizdrzalski
Wiktionary
(1.1) dowcipniś, figlarz, filut, wesołek
Wiktionary
1. zdrobniale o sowie
2. gatunek motyla nocnego; nocnicówka
3. gołąb z grupy mewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sowa
(1.2) mała lub młoda sowa
(1.3) ent. motyl z rodziny nazwa systematyczna|Noctuidae|ref=tak., sówkowatych
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) U starszych larw sówek głowy stają się brązowe.
Wiktionary
IPA: ˈsufka, AS: sufka
Wiktionary
rzecz. sówki nmos., sownik mzw., Sówka ż., sówkowate lm nm., sowa ż., osowiałość ż.
przym. sówkowaty, sówkowy, sowi
przysł. sowio
czas. osowieć dk.
Wiktionary
1. zdrobniale o sowie
2. gatunek motyla nocnego; nocnicówka
3. gołąb z grupy mewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Noctuidae|Latreille|ref=tak., rodzina motyli;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. także. M., B. i W. lm. od: sówka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głowa motyli z rodziny sówek wyposażona jest w duże oczy.
Wiktionary
rzecz. sowa ż., sóweczka ż., sówka ż.
rzecz. sowi
przym. sowi
Wiktionary
(1.1) sówkowate
Wiktionary
rodzina motyli różnoskrzydłych; sówki, nocnicówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Noctuidae|Latreille|ref=tak., rodzina motyli;
Wiktionary
Sówkowate, sówki (Noctuidae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata i nadrodziny Noctuoidea. Obejmuje ponad 12 000 znanych gatunków, z których większość zasiedla strefę umiarkowaną półkuli północnej. Dorosłe są aktywne o zmierzchu i nocą. Mają krępy tułów, szeroki odwłok i dość wąskie skrzydła.
Wikipedia
(1.1) Głowa motyli z rodziny sówkowatych wyposażona jest w duże oczy.
Wiktionary
rzecz. sownik mzw., sowa ż., sówka ż.
Wiktionary
(1.1) sówki
Wiktionary
o cechach sówkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
słońcówka sówkówka - gatunek muchówki z rodziny bujankowatych
SJP.pl
rodzaj nowogwinejskich ptaków z rodziny sowników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. owadożerny ptak z rodziny zmierzchników prowadzący nocny tryb życia
Wiktionary
(1.1) Długość ciała sownika wynosi 18–30 cm.
Wiktionary
rzecz. sowa ż., sowniki lm nm., sownikowe lm nm., sowy lm nm., sówka ż., sówkowate lm nm.
przym. sowi, sówkowy, sówkowaty
przysł. sowio
Wiktionary
rząd ptaków neognatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Aegotheliformes|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Sownikowe (Aegotheliformes) – monotypowy rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
(1.1) Do rzędu sownikowych należy jedna rodzina.
Wiktionary
rzecz. sownik mzw., sowniki lm nm.
Wiktionary
o cechach sownikowych (rząd ptaków)
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ptak z rzędu o tej samej nazwie, charakteryzujący się dużą głową, oczami osadzonymi frontalnie, otoczonymi promieniście ułożonymi piórami, silnie zakrzywionym dziobem i obfitym upierzeniem; w Polsce występujący w wielu gatunkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Strigiformes|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Upierzenie sów ma zwykle maskujący wzór, w kolorystyce szarej lub brązowej.
Wiktionary
rzecz. sownik mzw., sowa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Światowa Organizacja Zdrowia
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Światowa Organizacja Zdrowia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Sozont – imię męskie pochodzenia greckiego, pochodzące od imiesłowu sozon – „ratujący, uzdrawiający”. „T” znajdujące się na końcu imienia zostało przeniesione do mianownika z przypadków zależnych (Sōzōntos).
Sozont imieniny obchodzi 7 września, w dzień wspomnienia św. Sozonta, męczennika z Pompeiopolis w Cylicji.
Sozont w innych językach:
Wikipedia
specjalista w zakresie sozologii
SJP.pl
nauka zajmująca się problemami ochrony przyrody i jej zasobów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka i dyscyplina studiów o ochronie środowiska przyrodniczego przed destrukcyjnym wpływem cywilizacji;
Wiktionary
Sozologia (gr. sódzo=ochraniam, sódzein=ochraniać + lógos=nauka) – nauka o czynnej ochronie środowiska naturalnego, nauka zajmująca się problemami ochrony środowiska, przyczynami i następstwami niekorzystnych zmian w strukturze i funkcjonowaniu układów przyrodniczych (ekologicznych), zmian wynikających z rozwoju cywilizacji oraz sposobami zapobiegania im i łagodzenia ich skutków. Sozologia to nauka zajmująca się problemami ochrony przyrody i jej zasobów, bada przyczyny i skutki przemian w naturalnych lub zmienionych przez człowieka układach przyrodniczych, zachodzących na skutek procesów antropogenicznych. Poszukuje skutecznych sposobów zapobiegania degradacji środowiska, w zakresie środowiska wodnego zajmuje się jego ochroną przed zanieczyszczeniem, eutrofizacją i degradacją wód. W ramach sozologii są opracowywane praktyczne metody działania zmierzające do zapobiegania lub łagodzenia skutków niekorzystnych zmian środowiska.
Wikipedia
(1.1) Coraz więcej do powiedzenia ma współcześnie sozologia.
Wiktionary
IPA: ˌsɔzɔˈlɔɟja, AS: sozoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. sozolog m., sozolożka ż.
przym. sozologiczny
przysł. sozologicznie
Wiktionary
(1.1) ochrona środowiska
Wiktionary
związany z sozologią - nauką zajmującą się problemami ochrony przyrody i jej zasobów
SJP.pl
miasto w Bułgarii
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sozopol (miasto w Bułgarii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sozopolem, dotyczący Sozopola (miasta w Bułgarii)
Wiktionary
rzecz. Sozopol mrz.
Wiktionary
środki i działania techniczne, które mają na celu ochronę przyrody przed niszczycielskim działaniem przemysłu
SJP.pl
rzeka, prawy dopływ Wisły
SJP.pl
Soła – rzeka w południowej Polsce. Przepływa kolejno przez: Kotlinę Żywiecką, Beskid Mały, Pogórze Śląskie oraz Kotlinę Oświęcimską i jest pierwszym dużym prawobrzeżnym dopływem Wisły. Długość 88,9 km, powierzchnia dorzecza blisko 1,4 tys. km². Średni przepływ 18,8 m³ na sekundę, przepływ minimalny 1 m³/s, przepływ maksymalny zarejestrowany w 1958 roku w Tresnej 1382 m³/s. Potencjał powodziowy Soły jest bardzo poważny i zajmuje ona drugie miejsce po Dunajcu wśród karpackich dopływów Wisły.
Wikipedia
rzeka w Niemczech; Sala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Turyngii, w Niemczech, lewy dopływ Łaby;
Wiktionary
Soława (niem. Saale) – rzeka w Niemczech (Turyngia). Lewy dopływ Łaby (ujście powyżej Magdeburga).
Długość: 427 km
Powierzchnia dorzecza: 23,7 tys. km²
Źródła: góry Smreczany
Główne dopływy:
Wikipedia
(1.1) Na terenie Saksonii między rzekami Werrą a Soławą występują z kolei szkieletowe pochówki o stosunkowo skromnym, typowo słowiańskim wyposażeniu w kabłączki, paciorki szklane, noże oraz ceramikę słowiańską (…).
Wiktionary
przym. soławski, nadsoławski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Soławą, dotyczący Soławy
Wiktionary
rzecz. Soława ż.
przym. nadsoławski
Wiktionary
przymiotnik od: sołdat
SJP.pl
1. pogardliwie: żołnierze, zwłaszcza rosyjscy; sołdaci;
2. dawniej: sposób bycia właściwy żołdakom; żołdactwo, soldateska
SJP.pl
pogardliwie: żołnierz, szczególnie rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. żołnierz, zwłaszcza rosyjski
(1.2) żołdak
Wiktionary
(1.1) Bo ten sołdat, co przyjechał do Magdaleny, to miał wędzony boczek… Potem się oni zamknęli z tem boczkiem, z Magdaleną i z sołdatem, i też nie odnawiali mieszkania, bo zrobiło się cóś za ciemno
Wiktionary
IPA: ˈsɔwdat, AS: sou̯dat
Wiktionary
rzecz. sołdacisko n., sołdactwo n.
przym. sołdacki
Wiktionary
pogardliwie: żołnierka, szczególnie rosyjska
SJP.pl
→ sołtys; sołtysi, sołtysowy, sołtysowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sołectwem, dotyczący sołectwa
Wiktionary
rzecz. sołectwo n., sołtys m., sołtyska ż., sołtysowa ż., sołtysówna ż., sołtysik m., Sołtysowice nmos., sołtysówka ż., Sołtysówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. jednostka pomocnicza gminy obejmująca jedną lub kilka wsi;
Wiktionary
Sołectwo – jednostka pomocnicza gminy we współczesnej Polsce, charakterystyczna głównie dla obszarów wiejskich. Obszar, zakres działania sołectwa i jego organów określa rada gminy w statucie sołectwa.
Według stanu w dniu 31 grudnia 2023 roku było 40 812 sołectw.
Wikipedia
rzecz. sołtys m., sołtyska ż., sołtysowa ż., sołtysówna ż., sołtysostwo n., sołtysówka ż., sołtysowanie n., Sołtysiak m.
czas. sołtysować ndk., sołtysić ndk.
przym. sołtysowski, sołtysowy, sołtysi, sołecki
Wiktionary
Sołeczno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego
W pobliżu miejscowości znajduje się Miejsce Obsługi Podróżnych (MOP Sołeczno) dla jadących Autostradą A2 w kierunku Poznania.
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Sołedar (ukr. Соледар) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim.
Stacja kolejowa. Miasto górnictwa soli kamiennej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka wschodniej Polsce i na zachodzie Ukrainy, dopływ Bugu;
Wiktionary
Wikipedia
gleba terenów suchych, zawierająca w górnych warstwach dużo łatwo rozpuszczalnych soli, głównie soli kamiennej
SJP.pl
Sołonczaki Sołończaki (ros. Солончак, od Соль = sól) – słone gleby wytworzone pod wpływem kapilarnego podsiąkania nisko zalegających wód gruntowych zasobnych w rozpuszczone sole i ich wytrącania się wskutek wyparowania wody. Do sołonczaków zaliczane bywają też gleby pochodzenia morskiego. Sołonczaki występują na obszarach południowej Europy, centralnej Azji, Afryki i Australii. Ich użytkowanie rolnicze jest możliwe dopiero po odpowiedniej melioracji obniżającej zwierciadło wód gruntowych oraz usunięciu nadmiaru soli zasadowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sołowjow (Соловьёв) – rosyjskie nazwisko pochodzące od rzeczownika pospolitego sołowiej (słowik).
Wikipedia
Sołowjow (Соловьёв) – rosyjskie nazwisko pochodzące od rzeczownika pospolitego sołowiej (słowik).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 wsie w Polsce:
Wikipedia
przewodniczący sołectwa; w Średniowieczu osoba dokonująca lokacji osad na prawie niemieckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. organ wykonawczy w sołectwie, przedstawiciel lokalnej społeczności
(1.2) hist. przedstawiciel feudała stojący na czele wsi lokowanej na prawie niemieckim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Ligocie wczoraj wybrano nowego sołtysa.
Wiktionary
rzecz. sołtyska ż., sołtysowa ż., sołtysówna ż., sołtysostwo n., sołtysówka ż., sołtysowanie n., Sołtysiak m., sołectwo n.
czas. sołtysować ndk., sołtysić ndk.
przym. sołtysowski, sołtysi, sołtysowy, sołecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ sołtys; sołtysowski, sołtysowy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
urząd sprawowany przez sołtysa; sołtystwo
SJP.pl
małżonka sołtysa
SJP.pl
sprawować urząd sołtysa
SJP.pl
Sotysówka – potok, prawy dopływ Filipczańskiego Potoku.
Zlewnia potoku obejmuje dolinkę na zachodnich stokach Zgorzeliskowego Działu na Pogórzu Bukowińskim w miejscowości Małe Ciche w gminie Poronin. Dolinka ta opada na zachód spod zakola Drogi Oswalda Balzera, w miejscu, gdzie odgałęzia się od niej na południe droga na polanę Zgorzelisko.
Wikipedia
dawniej: córka sołtysa
SJP.pl
→ sołtys; sołtysi, sołtysowski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do sołtysa
Wiktionary
(1.1) Moja miedza zaczyna się tuż za sołtysową.
Wiktionary
rzecz. sołtys m., sołtyska ż., sołtysowa ż., sołtysówna ż., sołtysostwo n., sołtysówka ż., sołtysowanie n., Sołtysiak m., sołectwo n.
czas. sołtysować ndk., sołtysić ndk.
przym. sołtysowski, sołtysi
Wiktionary
przestarzałe: urząd sprawowany przez sołtysa; sołtysostwo
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: Saloniki (miasto w Grecji)
SJP.pl
Saloniki (gr. Θεσσαλονίκη, Tesaloniki [θɛsalɔˈnici]), hist. Tesalonika (gr. Θεσσαλονίκη, Thessaloníkē, łac. Egnatia, tur. Selanik, w kontekście cs. Солунь, Sołuń) – miasto w północnej Grecji, nad Zatoką Salonicką (Morze Egejskie). Drugie co do wielkości (po Atenach) miasto Grecji. Siedziba administracji zdecentralizowanej Macedonia-Tracja, regionu Macedonia Środkowa, jednostki regionalnej Saloniki i gminy Saloniki. W 2011 Saloniki liczyły 315 196 mieszkańców, a cały zespół miejski około 790 tys. mieszkańców.
Wikipedia
→ Sołuń (dawniej: Saloniki)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Sołuniem, dotyczący Sołunia (współcz. Saloniki)
Wiktionary
rzecz. Sołuń mrz.
Wiktionary
(1.1) współcz. salonicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Aleksandr Isajewicz Sołżenicyn (ros. Александр Исаевич Солженицын; ur. 11 grudnia 1918 w Kisłowodzku, zm. 3 sierpnia 2008 w Moskwie) – rosyjski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1970. Autor utworów moralistycznych o komunistycznym systemie zniewolenia i terroru, ukazujących gehennę życia w łagrach (m.in. trzytomowe dzieło Archipelag GUŁag) oraz historycznych o XX-wiecznych dziejach Rosji.
Wikipedia
skrót od:
1. szkoła podstawowa;
2. Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum - zakon pijarów; SchP;
3. Służba Polsce - dawna organizacja paramilitarna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) = hist. Powszechna Organizacja „Służba Polsce”
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) = eduk. szkoła podstawowa
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński (rzad. nijaki)
(3.1) = eduk. wojsk. szkoła podchorążych
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(4.1) = hist. polit. Stronnictwo Pracy
Wiktionary
(1.1) Junacy SP – w większości młodzież z ubogich wsi, pozbawiona perspektyw życiowych – stanowili tanią siłę roboczą, wykorzystywaną przy budowie dróg, linii kolejowych czy kopaniu rowów melioracyjnych.
(2.1) Sytuacja w SP nr 35 jest specyficzna. Są tam uczniowie z rodzin niebogatych, wielodzietnych, często dotkniętych bezrobociem. Pomiędzy nimi a dziećmi z „dziewiątki”, gdzie ma być gimnazjum, od dawna istnieją antagonizmy.
(2.1) Już w roku szkolnym 1997/98 w SP w Górznie, w ramach przedmiotu technika, prowadzone były zajęcia komputerowe w celu wprowadzenia elementów informatyki. W tym roku szkolnym zamiast techniki w klasie VIII jest informatyka.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ˈpɛ, AS: es‿pe
Wiktionary
skrót od: spółka (odczytywany jako cały wyraz); ska; s-ka
SJP.pl
skrót
(1.1) = o osobie: świętej pamięci (tzn. nieżyjący już)
Wiktionary
Gatunek – w biologii podstawowa jednostka taksonomiczna, jedna z kategorii systematycznych oraz jednostka różnorodności biologicznej.
Ustalenie wyczerpującej definicji gatunku okazało się trudne. Próby takie są nadal podejmowane, ponieważ jest to pojęcie kluczowe dla praktyki badawczej naukowców i działań ruchu na rzecz ochrony przyrody. Karol Linneusz (a za nim wielu innych) przyjmował, że gatunki są czymś stałym, jednak obecnie wiadomo, że procesy ewolucyjne powodują ich przemiany i stopniowe przechodzenie jednych gatunków w inne. Często gatunek definiuje się jako największą grupę organizmów, spośród której dwa osobniki są w stanie rozmnożyć się (zazwyczaj płciowo), wydając płodne potomstwo. Jest to definicja ogólnie trafna, jednak błędna w wielu szczególnych przypadkach. Przykładowo nie znajduje ona zastosowania dla mieszańców, w kompleksach gatunków złożonych z setek podobnych mikrogatunków oraz gatunków pierścieniowych. W ich przypadku zaciera się granica między blisko spokrewnionymi gatunkami. Jest również niemożliwa do zastosowania w sytuacji rozmnażania bezpłciowego, czy w przypadku organizmów kopalnych, których rozrodu zbadać nie można. W paleontologii używa się więc koncepcji chronogatunku. Inne sposoby definiowania gatunku mogą odbywać się z pomocą badań kariotypów, sekwencji DNA, morfologii, zachowania czy nisz ekologicznych.
Wikipedia
(1.1) Tak mawiał twój śp. dziadek.
Wiktionary
IPA: ˈɕfʲjɛ̃ntɛj pãˈmʲjɛ̇̃ɲt͡ɕi, AS: śfʹi ̯ẽntei ̯ pãmʹi ̯ė̃ńći
Wiktionary
(1.1) niech odpoczywa w pokoju / niech spoczywa w pokoju
Wiktionary
skrót od: spółka jawna
SJP.pl
Spółka jawna (w skrócie sp.j.) – osobowa spółka prowadząca przedsiębiorstwo pod własną firmą i niebędąca inną spółką handlową. Nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną. Posiada swój majątek, który stanowią wkłady wniesione do spółki oraz mienie nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.
Wikipedia
skrót
(1.1) = spółka komandytowa
Wiktionary
Spółka komandytowa (sp.k.) (od wł. società in accomandita) – spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której za zobowiązania spółki wobec wierzycieli odpowiada w sposób nieograniczony co najmniej jeden wspólnik (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika jest ograniczona (komandytariusz).
Wikipedia
(1.1) Jakie składniki powinna zawierać umowa sp.k.?
Wiktionary
(1.1) sp.kom.
Wiktionary
skrót
(1.1) praw. = spółka partnerska
Wiktionary
1. zabiegi pielęgnacyjne mające na celu odświeżenie i nawilżenie skóry
2. wanna z hydromasażem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kosmet. zabiegi pielęgnacyjne nawilżające i odżywiające skórę
(1.2) kosmet. kosmetyki pielęgnujące skórę, używane podczas specjalnych zabiegów
(1.3) książk. ośrodek z zabiegami pielęgnującymi skórę
(1.4) centrum odnowy biologicznej
(1.5) techn. wanna z hydromasażem
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Wikipedia
(1.4) Mariolka zgubiła w spa bransoletkę z masy perłowej.
(1.5) Siedziałam w spa całą godzinę.
Wiktionary
IPA: spa, AS: spa
Wiktionary
1. być pogrążonym we śnie;
2. trwać w bezruchu, w ciszy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) fizj. być w stanie snu, charakteryzującym się spowolnionymi funkcjami organizmu i obniżonym poziomem świadomości
(1.2) zatrzymać się na noc
(1.3) eufem. nie żyć
(1.4) eufem. mieć stosunek płciowy
Wiktionary
(1.1) On spał dzisiaj bardzo długo.
(1.1) Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem.
(1.2) Mamo, czy mogę dzisiaj spać u Żanety?
(1.4) Ta dziewczyna to chyba spała już ze wszystkimi chłopcami w klasie.
Wiktionary
IPA: spat͡ɕ, AS: spać
Wiktionary
rzecz. śpiący mos., spanie n., spanko n., sypialnia ż., usypiacz m., śpioch m., śpioszki n.
czas. zaspać dk., sypiać ndk., usypiać ndk., uśpić dk., pospać ndk., wyspać się dk., wysypiać się ndk., odespać dk., zasnąć dk., zasypiać ndk.
przym. śpiący
Wiktionary
(1.1) pot. kimać, lulać, pot. chrapać
(1.2) nocować
(1.3) spoczywać
Wiktionary
[czytaj: spejslab] załogowe laboratorium kosmiczne, umieszczane na wahadłowcu Columbia
SJP.pl
Spacelab było to laboratorium wielokrotnego użytku wysyłane w przestrzeń kosmiczną na pokładzie wahadłowca. Pozwalało naukowcom wykonywać eksperymenty związane z mikrograwitacją na orbicie okołoziemskiej. Składało się z kilku połączonych komponentów, między innymi modułu ciśnieniowego i palet zewnętrznych.
Wikipedia
przechadzka, chodzenie bez konkretnego celu lub dla przyjemności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niespieszne chodzenie bez konkretnego celu, dla przyjemności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczoraj byłem z babcią na spacerze po okolicy.
Wiktionary
IPA: ˈspat͡sɛr, AS: spacer
Wiktionary
rzecz. spacerówka ż., spacerniak m., spacerowicz m., spacerowiczka ż., spacerowanie n., pospacerowanie n.
:: zdrobn. spacerek m.
czas. spacerować, pospacerować, przespacerować się
przym. spacerowy
przysł. spacerowo, spacerkiem
Wiktionary
(1.1) przechadzka
Wiktionary
zdrobnienie od: spacer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: spacer
Wiktionary
(1.1) Jacusiu, pamiętaj, że po powrocie ze spacerku trzeba zawsze umyć rączki.
Wiktionary
rzecz. spacer m., spacerniak m., spacerówka ż., spacerowanie n., pospacerowanie n., przespacerowanie n., spacerowicz m., spacerowiczka ż.
czas. spacerować ndk., pospacerować dk., przespacerować się dk.
przym. spacerowy
przysł. spacerkiem, spacerowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) idąc powoli
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: spacerek
Wiktionary
(1.1) My z babcią pójdziemy spacerkiem przez park.
Wiktionary
rzecz. spacer mrz., spacerek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od spacerniak
Wiktionary
rzecz. spacerniak m.
Wiktionary
dziedziniec więzienny, przeznaczony do spacerów więźniów; spacernik, spacerownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. więz. wybieg dla więźniów przeznaczony do spacerów
Wiktionary
(1.1) Myślał, że będzie miał tam chociaż spacerniak, a puszczali go tylko na balkon.
Wiktionary
rzecz. spacer m., spacerek m., spacernik m., spacerowicz m., spacerowiczka ż., spacerówka ż., spacerowanie n.
:: rzecz. spacerniaczek m.
czas. spacerować ndk.
przym. spacerowy
przysł. spacerowo
Wiktionary
(1.1) spacernik
Wiktionary
dziedziniec w więzieniu, przeznaczony dla spacerów dla więźniów; spacerniak, spacerownik
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pospacerować)
(1.1) chodzić w celu rekreacji, niekoniecznie zmierzając do określonego miejsca
Wiktionary
(1.1) Proboszcz często spaceruje z psem wzdłuż Wisły.
(1.1) Kilku spacerujących uciekło pospiesznie z parku.
Wiktionary
IPA: ˌspat͡sɛˈrɔvat͡ɕ, AS: spacerovać
Wiktionary
rzecz. spacer mrz., spacerek mrz., spacerniak mrz., spacerówka ż., spacerowicz mos., spacerowiczka ż.
czas. pospacerować dk.
przym. spacerowy
Wiktionary
(1.1) przechadzać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spacerować.
Wiktionary
rzecz. spacer mrz., spacerowiczka ż., spacerówka ż., spacerniak mrz., spacerowicz mos., spacerek mrz.
Wiktionary
osoba lubiąca spacerować, spacerująca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która spaceruje
Wiktionary
(1.1) Wzdłuż całego wału spacerowicze mogą podziwiać różnorodność krajobrazów.
Wiktionary
IPA: ˌspat͡sɛˈrɔvʲit͡ʃ, AS: spacerovʹič
Wiktionary
rzecz. spacer m., spacerek m., spacerniak m., spacerówka ż., spacerowanie n., pospacerowanie n.
:: fż. spacerowiczka ż.
czas. spacerować ndk., pospacerować dk.
przym. spacerowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która przechadza się dla przyjemności
Wiktionary
IPA: ˌspat͡sɛrɔˈvʲit͡ʃka, AS: spacerovʹička
Wiktionary
rzecz. spacer m., spacerówka ż., spacerniak m., spacerowanie n., pospacerowanie n., zdrobn. spacerek m.
:: fm. spacerowicz m.
czas. spacerować, pospacerować
przym. spacerowy
przysł. spacerowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wózek do spacerów z małym dzieckiem, które potrafi już siedzieć
Wiktionary
IPA: ˌspat͡sɛˈrufka, AS: spacerufka
Wiktionary
rzecz. spacer m., spacerniak m., spacerowicz m., spacerowiczka ż., spacerowanie n., spacerek mrz.
czas. spacerować
przym. spacerowy
przysł. spacerowo
Wiktionary
1. dziedziniec więzienny przeznaczony do spacerów więźniów; spacernik, spacerniak;
2. przewodnik po mieście z opisami tras spacerowych
SJP.pl
przymiotnik od: spacer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od spacer
Wiktionary
(1.1) Ta popularna trasa spacerowa, niegdyś nazywana po prostu Drogą do Skoczni, jeszcze przed paroma laty w dni zawodów uczęszczana bardzo tłumnie, dziś rzadziej już gromadzi kibiców narciarstwa.
Wiktionary
IPA: ˌspat͡sɛˈrɔvɨ, AS: spacerovy
Wiktionary
rzecz. spacerniak mrz., spacer mrz., spacerówka ż., spacerek, spacerowicz, spacerowiczka
czas. spacerować
Wiktionary
spachacz zielonawy - gatunek średniej wielkości pająka z rodziny spachaczowatych
SJP.pl
o cechach spachaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Spachaczowate (Sparassidae) – rodzina dużych pająków z grupy Araneomorphae. Występują głównie w tropikach, jedynym przedstawicielem w Europie jest występujący także w Polsce spachacz zielonawy. Spachaczowate cechują się spłaszczonym ciałem i bardzo długimi odnóżami umożliwiającymi im osiąganie dużych prędkości i poruszanie się przodem, bokiem lub tyłem po powierzchniach zarówno poziomych, jak i pionowych. Nie budują sieci łownych. Potencjalne ofiary lokalizują przede wszystkim dotykiem, dlatego też ich odnóża są gęsto pokryte bardzo czułymi włoskami czuciowymi. Spachaczowate osiągają przeważnie duże rozmiary – największym znanym przedstawicielem jest Heteropoda maxima, dorastający do 46 mm długości i 25–30 cm rozpiętości odnóży. Ponad 40 mm długości osiągają również Beregama aurea oraz nienazwany gatunek z rodzaju Heteropoda. Mimo dużych rozmiarów nie są niebezpieczne dla człowieka, choć sprowokowane kąsają. Żywią się głównie owadami i innymi stawonogami, jednak przedstawiciele dużych gatunków są w stanie zabić niewielkie kręgowce. Często wnikają do zabudowań, gdzie jednak bywają tolerowane, gdyż wyłapują drobne zwierzęta. Spachaczowate prowadzą przeważnie nocny tryb życia. Wiele gatunków przebywa w szczelinach lub pod korą, niektóre żyją w jaskiniach.
Wikipedia
o cechach spachaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
spąchnąć się - dawniej: sprzymierzyć się, spiknąć się
SJP.pl
żartobliwie: spać; spaćkać, lulać, kimać, śpiochać
SJP.pl
1. klawisz na klawiaturze komputera służący do wpisywania odstępów między wyrazami;
2. odstęp między wyrazami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. odstęp między wydrukowanymi lub wyświetlonymi wyrazami
(1.2) inform. klawisz służący do wstawiania spacji (1.1)
(1.3) druk. justunek drobny służący do rozdzielania wyrazów lub spacjowania liter
(1.4) poligr. dodatkowy odstęp między literami
Wiktionary
Spacja – odstęp pomiędzy dwoma wyrazami lub literami (spacjowanie) w tekście; w fontach znak o określonej szerokości, nieposiadający jednak reprezentacji graficznej.
W zecerstwie spacja należy do drobnego materiału justunkowego, jest to materiał zecerski bez oczka, nazywany również ślepym – nie tworzy on odbitki w druku. Spacje służyły do rozdzielania wyrazów lub do ich spacjowania. Spacje o szerokości mniejszej niż 2 punkty były rzadko używane, gdyż – sprężynując – nierównomiernie rozpychały wiersze składu.
Wikipedia
IPA: ˈspat͡sʲja, AS: spacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. spacjowanie
czas. spacjować
Wiktionary
(1.2) odstępnik
Wiktionary
potocznie:
1. źle coś pomalować;
2. spaćkać się -
a) stać się paćką; rozpaćkać się;
b) zepsuć się; schrzanić się, skopać się, zsyfić się
SJP.pl
potocznie: psuć coś przez niedbałe, liche malowanie
SJP.pl
stłumić wystąpienia przeciwko władzy przy użyciu siły, dokonać pacyfikacji
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dokonać pacyfikacji
Wiktionary
rzecz. spacyfikowanie n., pacyfka ż., pacyfizm mrz., pacyfistka ż., pacyfista mos., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n.
czas. pacyfikować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spacyfikować.
Wiktionary
rzecz. pacyfka ż., pacyfa ż., pacyfikowanie n., pacyfista mos., pacyfistka ż., pacyfizm m.
czas. spacyfikować dk.
Wiktionary
tranzystor o specjalnej konstrukcji, w której elektrody emitera i modulatora znajdują się w obszarze złącza p-n kolektora, co powoduje znaczne przyśpieszenie przepływu nośników prądu z emitera do kolektora
SJP.pl
wypaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością
SJP.pl
wypaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. nachylenie jakieś płaszczyzny;
2. owoc, który spadł z drzewa; padałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. poligr. obszar druku, który wychodzi poza krawędź ostatecznej publikacji;
(1.2) ogrod. owoc, który spadł z drzewa
(1.3) książk. płaszczyzna ułożona ukośnie w stosunku do poziomu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za reklamę na spad uznajemy taką, której przynajmniej jedna krawędź jest tożsama z krawędzią czasopisma. (z Internetu)
(1.2) W sadach wykonujemy czynności pozbiorcze. Uprzątamy spady. (z Internetu)
(1.3) Po wycięciu otworu w dachu trzeba było zamontować tzw. wieniec czyli wyrównanie spadu dachu do poziomu. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: spat, AS: spat
Wiktionary
rzecz. opad mrz.
czas. spadać
przym. spadzisty
Wiktionary
(1.3) nachylenie, pochyłość
Wiktionary
1. opuszczać się szybko z góry na dół; opadać; zlatywać;
2. stawać się czyimś udziałem;
3. tworzyć pochyłość;
4. potocznie: uciekać skądś; wychodzić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spaść)
(1.1) lecieć bezwładnie w dół
(1.2) uderzać, trafiać
(1.3) dotykać, obciążać, ogarniać kogoś
(1.4) zmniejszać się
(1.5) tworzyć pochyłość
(1.6) pot. odchodzić, odczepiać się, zostawić kogoś w spokoju
Wiktionary
(1.1) Jesienią liście spadają z drzew.
(1.2) – Co się stało? – Zegar na nią spadł!
(1.3) Od wczoraj spadają na mnie same nieszczęścia.
(1.4) Od dłuższego czasu spada bezrobocie.
(1.5) Droga do szczytu góry stopniowo spada w kierunku jeziora.
(1.6) Spadaj! Wkurzasz mnie!
Wiktionary
IPA: ˈspadat͡ɕ, AS: spadać
Wiktionary
rzecz. spad m., spadek mrz., pad m., opad mrz., spadanie n., spadnięcie n., spadkowicz mos.
przym. spadkowy, spadzisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spadać.
Wiktionary
IPA: spaˈdãɲɛ, AS: spadãńe
Wiktionary
rzecz. spadek m.
czas. spadać ndk.
Wiktionary
(1.1) spadek
Wiktionary
1. przemieszczenie się z góry na dół, ruch ciała pod wpływem grawitacji;
2. zmniejszenie wartości;
3. nachylenie terenu;
4. sukcesja, dziedziczony majątek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. własność zostawiana przez kogoś po śmierci dla jakiejś osoby;
(1.2) obniżenie poziomu ziemi (gruntu, drogi itp.)
(1.3) obniżanie się poziomu, wartości itp.; upadek, regres
Wiktionary
Spadek (łac. hereditas) – ogół praw i obowiązków należących do spadkodawcy w chwili jego śmierci i przechodzących na jego następców prawnych (spadkobierców) w drodze dziedziczenia. Za elementy spadku są uznawane także stany faktyczne wpływające na sytuację prawną osoby, czyli np. posiadanie rzeczy, zwierząt, ekspektatywy nabycia praw.
Wikipedia
(1.1) W spadku dostał mieszkanie po ciotce.
(1.2) Do wypadku doszło na lekkim spadku drogi.
Wiktionary
IPA: ˈspadɛk, AS: spadek
Wiktionary
rzecz. spadanie n., opad mrz., upadek mrz., spadkowicz mos.
przym. spadkowy, spadzisty
czas. spadać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś
(1.2) przen. osoba, która kontynuuje jakieś dzieło, sprawę lub tradycję
Wiktionary
Spadkobierca – podmiot, na który przechodzi ogół praw i obowiązków osoby zmarłej.
Spadkobierca testamentowy – powołana do spadku na podstawie testamentu osoba fizyczna osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, albo też dziecko poczęte (nieurodzone jeszcze w chwili otwarcia spadku), pod warunkiem, że urodzi się żywe.
Wikipedia
(1.1) Spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.
Wiktionary
IPA: ˌspatkɔˈbʲjɛrt͡sa, AS: spatkobʹi ̯erca
Wiktionary
rzecz. spadkobranie n.
:: fż. spadkobierczyni ż.
Wiktionary
(1.1) sukcesor, dziedzic
(1.2) sukcesor
Wiktionary
kobieta, która odziedziczyła spadek; sukcesorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, na którą przechodzi spadek po kimś
Wiktionary
IPA: ˌspatkɔbʲjɛrˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: spatkobʹi ̯erčỹńi
Wiktionary
zob. spadkobierca.
Wiktionary
(1.1) dziedziczka, sukcesorka
Wiktionary
dawniej: spadkobierca, sukcesor
SJP.pl
Dziedziczenie – wejście spadkobiercy lub kilku spadkobierców (będące skutkiem zdarzenia prawnego – śmierci osoby fizycznej) w sytuację prawną spadkodawcy polegającą w szczególności na nabyciu praw i obowiązków majątkowych, których podmiotem był spadkodawca.
Krąg spadkobierców wyznacza wola spadkodawcy przy dziedziczeniu testamentowym lub przepis ustawy przy dziedziczeniu ustawowym.
Wikipedia
osoba pozostawiająca spadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba pozostawiająca spadek
Wiktionary
Spadkodawca (łac. testator, de cuius) jest osobą fizyczną, której prawa i obowiązki majątkowe o charakterze cywilnoprawnym stają się z chwilą śmierci tej osoby spadkiem, a więc wyodrębnioną masą majątkową, poddaną przepisom prawa spadkowego, która przechodzi z tą chwilą na jedną lub kilka osób, zwanych spadkobiercami. Ustanie osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych określają właściwe przepisy.
Wikipedia
(1.1) Z chwilą śmierci spadkodawcy następuje otwarcie spadku.
Wiktionary
IPA: ˌspatkɔˈdaft͡sa, AS: spatkodafca
Wiktionary
rzecz.
:: fż. spadkodawczyni ż.
Wiktionary
(1.1) testator
Wiktionary
kobieta pozostawiająca spadek
SJP.pl
przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; pochyłomierz, eklimetr, klinometr, pochylnik
SJP.pl
drużyna lub osoba, która spadła do niższej ligi po zakończeniu sezonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. drużyna sportowa lub zawodnik, który na skutek złych wyników w sezonie został przeniesiony do niższej klasy rozgrywek lub któremu grozi takie przeniesienie
(1.2) pot. finans. firma, która w danym momencie notuje spadek wartości swoich akcji
Wiktionary
(1.1) Z drugim spadkowiczem, z Radzionkowa, myszkowianie grać będą, również na własnym boisku, w połowie września.
(1.2) Wśród spadkowiczów znalazł się także Elektrim, który obniżył swój kurs o 1,9 proc.
Wiktionary
rzecz. spadek m.
czas. spadać
przym. spadkowy
Wiktionary
zawodniczka, która spadła do niższej ligi po zakończeniu sezonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. urządzenie używane do demonstracji ruchu jednostajnie przyspieszonego, zbudowane z bloczka, na którym zawieszone na nici są dwa obciążniki o znanych masach;
Wiktionary
przymiotnik od: spadek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze spadkiem, dotyczący spadku
(1.2) zmniejszający swoją liczebność, wartość
Wiktionary
rzecz. spadek mrz., spadkowicz mos.
przysł. spadkowo
czas. spadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spaść.
Wiktionary
IPA: spadʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: spadʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. spaść, spadać
Wiktionary
urządzenie rozwijające się w czaszę, zmniejszające prędkość ruchu ciała w powietrzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie z mocnego materiału, które pod wpływem ciągu powietrza otwiera się w formie parasola i służy do hamowania prędkości opadania lub przemieszczania się ciał
(1.2) środ. uczn. plecak z książkami
(1.3) środ. więz. rozbój polegający na nakryciu głowy ofierze i pobiciu jej
Wiktionary
Spadochron – statek powietrzny, który wykorzystując opór powietrza do zmniejszenia prędkości opadania w atmosferze, pozwala na bezpieczne wylądowanie podwieszonego skoczka, sprzętu lub ładunku.
Spadochrony ze względu na przeznaczenie dzieli się na: ratownicze, desantowe, treningowe, wyczynowe, zapasowe, towarowe oraz specjalne (np. spadochrony hamujące).
Wikipedia
(1.1) Znów śniło mu się, że czasza spadochronu się nie otworzyła.
Wiktionary
IPA: spaˈdɔxrɔ̃n, AS: spadoχrõn
Wiktionary
rzecz. spadochroniarstwo n., spadochroniarz m., spadochroniarka ż.
:: zdrobn. spadochronik m.
przym. spadochronowy, spadochroniarski
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do przechowywania sprzętu spadochroniarskiego
SJP.pl
Spadochroniarnia – pomieszczenie, w którym przechowuje się, konserwuje i przygotowuje do skoku sprzęt spadochronowy.
Zwykle składa się z kilku pomieszczeń:
Wikipedia
dotyczący spadochroniarza, spadochroniarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący spadochroniarstwa, spadochroniarzy
Wiktionary
rzecz. spadochroniarstwo n., spadochron m., spadochroniarz m.
Wiktionary
Spadochroniarstwo – sport polegający na wykonywaniu skoków spadochronowych, w których ocenie podlega element składowy skoku, zależnie od dyscypliny, na przykład wykonywanie akrobacji w swobodnym spadaniu, wykonanie akrobacji na otwartej czaszy lub precyzja lądowania.
Wikipedia
1. skoczek spadochronowy, sportowo lub zawodowo uprawiający skoki ze spadochronem;
2. w gwarze uczniowskiej, przenośnie: uczeń powtarzający klasę; repetent, drugoroczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lotn. skoczek spadochronowy, żołnierz lub sportowiec uprawiający skoki ze spadochronem
(1.2) przen. środ. uczn. uczeń powtarzający klasę
(1.3) przen. polit. polityk, który startuje w wyborach w innym, niż macierzysty, okręgu wyborczym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spadochroniarz opada ruchem prostoliniowym jednostajnym.
(1.2) W naszej klasie jest czterech spadochroniarzy.
(1.3) Polityczny spadochroniarz nie ma łatwego życia w nowym okręgu wyborczym.
Wiktionary
IPA: ˌspadɔxˈrɔ̃ɲaʃ, AS: spadoχrõńaš
Wiktionary
rzecz. spadochron m., spadochroniarstwo n.
:: fż. spadochroniarka ż.
przym. spadochroniarski, spadochronowy
Wiktionary
(1.1) skoczek spadochronowy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: spadochron;
2. część spadochronu służąca do wyciągania całej czaszy z pokrowca
SJP.pl
przymiotnik od: spadochron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący spadochronu, wykonywany za pomocą spadochronu, posługujący się spadochronem
Wiktionary
(1.1) Gabrysia jest entuzjastką skoków spadochronowych.
Wiktionary
IPA: ˌspadɔxrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: spadoχrõnovy
Wiktionary
rzecz. spadochron m., spadochronik m., spadochroniarstwo n., spadochroniarz m., spadochroniarka ż.
Wiktionary
młodzieżowo: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; spadówka, wynocha, precz, won, paszoł won
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie
Wiktionary
(1.1) Spadówa! I więcej się tu nie pokazujcie, durnie!
Wiktionary
(1.1) precz, sio, pot. spadaj / spadajcie, won, wynocha, wypad
Wiktionary
młodzieżowo: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; spadówa, wynocha, precz, won, paszoł won
SJP.pl
przymiotnik od: spad
SJP.pl
gęsta, słodka ciecz występująca na liściach i gałązkach niektórych drzew, stanowiąca składnik miodów spadziowych; rosa miodowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gęsta, słodka ciecz składająca się z wydzieliny mszyc i czerwców oraz soków roślinnych, występująca na liściach i gałązkach niektórych drzew;
Wiktionary
Spadź – słodka ciecz występująca w postaci kropel na igłach i gałęziach świerka, modrzewia i jodły oraz na liściach niektórych drzew liściastych, m.in. dębu i lipy. Składa się z soków roślinnych, wypływających z komórek uszkodzonych przez mszyce, czerwce lub miodówki (i inne owady ssące żywiące się sokami roślinnymi) oraz z płynnych odchodów tych owadów.
Wikipedia
(1.1) Spadź zbierana jest przez pszczoły.
Wiktionary
IPA: spat͡ɕ, AS: spać
Wiktionary
przym. spadziowy, spadziodajny
Wiktionary
(1.1) rosa miodowa
Wiktionary
zawierający spadź, dostarczający spadzi
SJP.pl
zawierający spadź, dostarczający spadzi
SJP.pl
przymiotnik od: spadź
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pszcz. kulin. pochodzący ze spadzi
(1.2) pszcz. dotyczący spadzi, związany ze spadzią
Wiktionary
(1.1) Miód spadziowy posiada przeważnie zabarwienie ciemnobrunatne, aromat słaby lekko korzenny lub żywiczny. Ma zastosowanie w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych.
Wiktionary
rzecz. spadź
przym. spadziodajny
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) nachylony pod dużym kątem do poziomej płaszczyzny
(1.2) daw. chylący się, pochylony
(1.3) daw. opadający, spadający, wiszący
Wiktionary
(1.1) Wreszcie znaleźli się przed kuźnią. Drzemała w ciemności, czarna i zamknięta na głucho, pod szerokim okapem spadzistego dachu.
Wiktionary
rzecz. spad mrz., spadek mrz., spadzistość ż.
czas. spadać ndk., spaść dk.
przysł. spadzisto, spadziście
Wiktionary
(1.1) stromy
Wiktionary
w odniesieniu do zwierzyny łownej: chudy
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły od: spaść
przymiotnik
(2.1) łow. o zwierzynie łownej: chudy
Wiktionary
dolna powierzchnia wyrobiska w kopalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. dolna powierzchnia ograniczająca warstwę skalną
Wiktionary
Spąg (ang. thill) – dolna powierzchnia warstwy skalnej (spąg warstwy), pokładu (spąg pokładu) lub wyrobiska (spąg wyrobiska). Na podstawie stropu lub spągu określa się bieg i upad warstwy oraz granice złoża.
Dno jaskiń i schronisk rzadko jest spągiem, często bowiem pokrywa go namulisko. Może ono być bardzo cienkie, ale może też mieć grubość wielu metrów.
Wikipedia
IPA: spɔ̃ŋk, AS: spõŋk
Wiktionary
przym. spągowy
Wiktionary
dawniej: szponga (poprzeczne spojenie desek); szpąga
SJP.pl
Spąga (słow. Priečna veža, niem. Majunketurm, węg. Majunke-torony, 2353 m n.p.m.) – turnia w słowackich Tatrach Wysokich w bocznej grani odchodzącej od Małego Lodowego Szczytu w południowo-wschodnim kierunku.
Wikipedia
[czytaj: spageteria] punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się spaghetti oraz inne potrawy mączne
SJP.pl
[czytaj: spagetti] cienki, włoski makaron w kształcie nitek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. włoski, długi, cienki makaron;
(1.2) kulin. potrawa ze spaghetti (1.1)
Wiktionary
Spaghetti [spaˈɡet.ti] – rodzaj długiego, cienkiego makaronu, podstawa dań tradycyjnej kuchni włoskiej. W języku polskim słowo to bywa również używane w odniesieniu do potraw z tego makaronu.
Typowe danie składa się z porcji świeżo ugotowanego makaronu wymieszanego z odpowiednim sosem i opcjonalnie posypanego serem (we Włoszech najczęściej parmezanem lub pecorino).
Wikipedia
(1.2) Zrób wreszcie coś innego na obiad, niż ciągle tylko to spaghetti.
Wiktionary
IPA: spaˈɡɛttʲi, AS: spagettʹi
Wiktionary
przymiotnik od: spąg
SJP.pl
żołnierz ciężkiej jazdy tureckiej; spahis
SJP.pl
żołnierz ciężkiej jazdy tureckiej; spah
SJP.pl
Wikipedia
1. łączyć przedmioty przy użyciu odpowiednich substancji; sczepiać;
2. tworzyć całość z wielu elementów; łączyć;
3. czynić pijanym; upijać, spijać;
4. spajać się (rzadkie) - łączyć się, być spajanym; upijać się, spijać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) trwale łączyć ze sobą różne elementy
(1.2) jednoczyć kogoś
Wiktionary
(1.1) Czytelnik jest potężnym, choć bezimiennym czynnikiem rozwoju literatury, spaja elementy nowatorskie z tradycją, zaniedbany i niekulturalny opóźnia rozwój sztuki, ciekawy, chłonny i inteligentny sprzyja rozwojowi talentów.
(1.2) Miłość więcej serc rozdziela, niż spaja.
(1.2) Myśl dawnej Polski wiązała i spajała, bratała.
Wiktionary
rzecz. spoiwo n., spojenie n., spajanie n., spoidło n., spojówka ż., spójnik mrz., spoistość ż., spójność ż.
czas. spoić dk.
przym. spójny
Wiktionary
długi strug ciesielski do obróbki długich elementów drewnianych
SJP.pl
podatność materiału na spajanie
SJP.pl
o materiale: dający się spajać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spajać.
Wiktionary
rzecz. spoiwo n., niespajanie n., spojenie n., spójnik mrz., spoistość ż., spójność ż.
czas. spajać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
połączyć w pakiety
SJP.pl
włożyć jakieś przedmioty do walizki, teczki itp.; też: zrobić z czegoś paczkę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pakować)
(1.1) zrobić z czegoś paczkę; ułożyć coś w czymś ułatwiającym przetransportowanie
czasownik przechodni dokonany (ndk. pakować się)
(2.1) spakować swoje rzeczy
Wiktionary
(1.1) Spakowałem swoje rzeczy do kartonów i zniosłem do samochodu.
Wiktionary
rzecz. paker mos./mrz., pakowacz mos., spakowanie n., paka ż.
przym. opakowaniowy, napakowany
czas. pakować, rozpakowywać, wypakowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spakować.
Wiktionary
rzecz. pakowacz mos., paczka ż., pakowanie n., wpakowanie n., paka ż.
przym. opakowaniowy
czas. spakować
Wiktionary
włożyć jakieś przedmioty do walizki, teczki itp.; też: zrobić z czegoś paczkę
SJP.pl
1. niszczyć, paląc;
2. mocno opalać;
3. niszczyć środkami chemicznymi;
4. zużywać jako paliwo;
5. utleniać substancje pokarmowe;
6. dawniej o broni: wypalać;
7. spalać się:
a) płonąć;
b) opalać się mocno;
c) utleniać się;
d) dekonspirować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spalić)
(1.1) niedokonany od|spalić.
Wiktionary
IPA: ˈspalat͡ɕ, AS: spalać
Wiktionary
czas. wypalać, rozpalać, spalić, palić
rzecz. spalinówka ż., spalinowiec mrz., spalina ż., spalanie n., palnik mrz., spaliny
Wiktionary
w fizyce jądrowej: rozbicie jądra atomowego na fragmenty w wyniku bombardowania protonami o bardzo dużej energii; kruszenie jądra atomowego
SJP.pl
Spalacja lub kruszenie (kruszenie jądra atomowego; ang. spallation) to w fizyce jądrowej proces, w którym ciężkie jądro atomowe emituje kilka nukleonów w wyniku zderzenia (bombardowania) protonami o bardzo dużej energii (większej od setek keV). W wyniku tego procesu masa atomowa bombardowanego jądra zmniejsza się. Jest to proces jądrowy polegający na szybkim, prawie natychmiastowym (w odróżnieniu od procesów opóźnionych, takich jak rozszczepienie jądra) rozbiciu jądra na wielką liczbę swobodnych nukleonów lub bardzo lekkich fragmentów jądrowych (jak np. cząstki alfa).
Wikipedia
spalacz tłuszczu - preparat na odchudzanie
SJP.pl
1. gwałtowne utlenianie przebiegające z wydzieleniem światła i ciepła;
2. niszczenie czegoś ogniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spalać.
Wiktionary
Spalanie – egzotermiczna reakcja chemiczna przebiegająca między materiałem palnym lub paliwem a utleniaczem, z wydzieleniem ciepła i światła. Paliwa i utleniacze mogą występować w trzech stanach skupienia: gazowym, ciekłym i stałym. Powszechnie dostępnym utleniaczem gazowym jest tlen zawarty w powietrzu. Utleniacze ciekłe i stałe są stosowane w silnikach rakietowych.
Wikipedia
IPA: spaˈlãɲɛ, AS: spalãńe
Wiktionary
czas. palić, spalać ndk., spalić dk.
rzecz. spalina ż., spalenie n., palenie n., palnik mrz., spaliny
Wiktionary
urządzenie do spalania czegoś, np. nieczystości, liści
SJP.pl
Spalarnia odpadów – zakład przemysłowy zajmujący się termicznym przekształcaniem w procesie spalania odpadów (komunalnych, przemysłowych lub niebezpiecznych, a także osadów ściekowych). Często pełni funkcję elektrowni lub elektrociepłowni produkując energię elektryczną lub cieplną.
Wikipedia
środowiskowo: stopień spalania substancji
SJP.pl
nadać miękkość głosce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spalić.
Wiktionary
IPA: spaˈlɛ̃ɲɛ, AS: spalẽńe
Wiktionary
czas. spalić, palić
rzecz. palenie n., spalanie n., palnik mrz., spaliny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lud. istota półdemoniczna; pokutująca dusza sprawcy podpalenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) podżegnik, podpalacz, pożognik
Wiktionary
miejsce po ognisku lub pożarze; pogorzelisko, pożarzysko, popielisko, zgliszcze
SJP.pl
1. zniszczyć, paląc;
2. mocno opalić;
3. zniszczyć środkami chemicznymi;
4. zużyć jako paliwo;
5. utlenić substancje pokarmowe;
6. w sporcie: znaleźć się na spalonym;
7. dawniej o broni: wypalić;
8. spalić się:
a) spłonąć;
b) opalić się mocno;
c) utlenić się;
d) zdekonspirować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spalać)
(1.1) poddać coś działaniu ognia, zniszczyć ogniem
(1.2) kulin. zbyt mocno przypiec
(1.3) zniszczyć coś żrącą substancją, zbyt intensywną eksploatacją (o urządzeniach elektrycznych)
(1.4) mot. techn. zużyć jako paliwo
(1.5) sport. (w niektórych grach zespołowych) podać piłkę do innego zawodnika swojej drużyny w chwili, gdy między nim a bramką przeciwnika nie ma żadnego zawodnika drużyny przeciwnej
(1.6) zepsuć najczęściej dowcipną opowieść poprzez pomylenie treści, przedwczesne zdradzenie zakończenia, lub niewłaściwie ukazanie puenty
(1.7) środ. zdekonspirować, zdradzić miejsce czyjegoś pobytu
Wiktionary
(1.1) Przed wypowiedzeniem wojny ambasador spalił wszystkie ważne dokumenty.
Wiktionary
IPA: ˈspalʲit͡ɕ, AS: spalʹić
Wiktionary
aspekt niedokonany spalać
czas. palić, rozpalać, wypalić dk., wypalać ndk.
rzecz. spalinówka ż., spalinowiec mrz., spalina ż., palenie n., spalanie n., palnik mrz., spalenie n., spalony, spalenizna, spalarnia, spaliny
przym. spalony
Wiktionary
(1.1-3) pot. zjarać
(1.1) puścić z dymem
(1.2) przypalić
Wiktionary
Spalice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Oleśnica.
Wikipedia
potocznie: silnik spalinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. silnik spalinowy
Wiktionary
rzecz. spalanie n., spaliny nmos., spalinowiec mrz., spalinówka ż.
czas. spalać ndk., spalić dk.
przym. spalinowy
Wiktionary
potocznie: pojazd napędzany silnikiem spalinowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mot. pojazd spalinowy
Wiktionary
(1.1) Miasto zdecydowało, że do centrum będzie można wjechać klasycznym śmierdzącym spalinowcem, jednak trzeba będzie za to zapłacić.
Wiktionary
rzecz. spalinówka ż., spalina ż., spaliny nmos.
czas. spalać ndk., spalić dk.
przym. spalinowy
Wiktionary
urządzenie o napędzie spalinowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie z napędem spalinowym
(1.2) kolej. lokomotywa z silnikiem spalinowym
Wiktionary
Lokomotywa spalinowa (również spalinowóz) – lokomotywa w której zastosowano silnik spalinowy, zazwyczaj czterosuwowy (czasem dwusuwowy np. ST44) silnik wysokoprężny.
Ponieważ charakterystyka silnika spalinowego uniemożliwia jego bezpośrednie zastosowanie do napędu lokomotywy, stosuje się przekładnię:
Wikipedia
(1.1) Sąsiad spalinówką kosi trawnik.
(1.2) Pociąg ciągnęły dwie spalinówki aż do Mrągowa.
Wiktionary
rzecz. spalina ż., spaliny nmos., spalinowiec mrz.
czas. spalać ndk., spalić dk.
przym. spalinowy
Wiktionary
(1.2) war. lokomotywa spalinowa, spalinowóz
Wiktionary
pojazd z napędem spalinowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lokomotywa z napędem spalinowym;
Wiktionary
Lokomotywa spalinowa (również spalinowóz) – lokomotywa w której zastosowano silnik spalinowy, zazwyczaj czterosuwowy (czasem dwusuwowy np. ST44) silnik wysokoprężny.
Ponieważ charakterystyka silnika spalinowego uniemożliwia jego bezpośrednie zastosowanie do napędu lokomotywy, stosuje się przekładnię:
Wikipedia
IPA: ˌspalʲĩˈnɔvus, AS: spalʹĩnovus
Wiktionary
(1.1) lokomotywa spalinowa
Wiktionary
→ spaliny, np. silnik spalinowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający w oparciu o spalanie paliwa
(1.2) przym. od spaliny
Wiktionary
IPA: ˌspalʲĩˈnɔvɨ, AS: spalʹĩnovy
Wiktionary
rzecz. spalinówka ż., spalinowiec mrz., spalina ż., spaliny
czas. palić
Wiktionary
potocznie: silnik spalinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) mieszanina gazów powstała w efekcie spalania paliwa;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|spalina.
Wiktionary
Spaliny, gazy spalinowe – mieszanina gazów powstających w procesie spalania paliwa (stałego, ciekłego lub gazowego), np. węgla kamiennego, węgla brunatnego, ropy naftowej, benzyny, gazu ziemnego, biopaliw.
Wikipedia
(1.1) Pojazdy te nie spełniały obowiązujących wówczas norm czystości spalin, jednak ich rejestracja była możliwa dzięki specjalnej decyzji ministra transportu, który zwolnił tę serię pojazdów z obowiązku uzyskania homologacji.
Wiktionary
IPA: spaˈlʲĩnɨ, AS: spalʹĩny
Wiktionary
rzecz. spalinowiec mrz., spalina ż., spalinówka ż., spalanie n., spalenie n.
czas. spalić dk., spalać ndk., palić ndk.
przym. spalinowy, palny
Wiktionary
1. taki, który został zniszczony ogniem; spieczony, wysuszony; uszkodzony;
2. w warunkach konspiracji: odkryty, rozpoznany, zdemaskowany przez władze;
3. potocznie o człowieku przegranym, który nie ma już żadnych szans, możliwości polepszenia swojej sytuacji;
4. pozycja spalona - pozycja powodująca unieważnienie zagrania zawodnika i przyznanie rzutu wolnego stronie przeciwnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. sytuacja, podczas której zawodnik drużyny atakującej w momencie podania znajduje się bliżej bramki niż wszyscy zawodnicy drużyny przeciwnej
przymiotnik
(2.1) zniszczony poprzez ogień
(2.2) slang. odurzony marihuaną
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sędzia nie uznał gola, gdyż strzelec w momencie podania był na spalonym.
Wiktionary
czas. spalić, palić
Wiktionary
(1.1) ofsajd
(2.2) zjarany
Wiktionary
przymiotnik od: Spała, osada w województwie łódzkim
SJP.pl
niepożądana informacja przesyłana za pośrednictwem poczty elektronicznej lub publikowana na grupach dyskusyjnych, forach itp.
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) = muz. Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków
Wiktionary
Spam (ang. spam „mielonka”) – niechciane lub niepotrzebne wiadomości elektroniczne. Najbardziej rozpowszechniony jest spam za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz w Usenecie. Część użytkowników doświadcza spamu w komunikatorach (np. ICQ czy Gadu-Gadu lub Messengerze), a także w SMS-ach. Zwykle (choć nie zawsze) jest wysyłany masowo.
Wikipedia
(1.1) Gabriel od trzydziestu lat jest członkiem SPAM-u.
Wiktionary
program komputerowy do automatycznego rozsyłania niechcianych wiadomości
SJP.pl
Spambot – określenie zautomatyzowanych programów komputerowych (botów) zaprojektowanych do rozsyłania spamu. Programy te mogą działać na różnych platformach i atakować m.in. fora dyskusyjne, komunikatory i skrzynki pocztowe. Zależnie od złożoności są w stanie rejestrować fikcyjne konta służące do rozsyłania spamu, czy też łamać zabezpieczenia, z którymi się zetkną (np. CAPTCHA).
Wikipedia
osoba wysyłająca niechciane wiadomości w internecie; spammer, spamowicz
SJP.pl
Spam (ang. spam „mielonka”) – niechciane lub niepotrzebne wiadomości elektroniczne. Najbardziej rozpowszechniony jest spam za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz w Usenecie. Część użytkowników doświadcza spamu w komunikatorach (np. ICQ czy Gadu-Gadu lub Messengerze), a także w SMS-ach. Zwykle (choć nie zawsze) jest wysyłany masowo.
Wikipedia
kobieta wysyłająca niechciane wiadomości w internecie; spamowiczka
SJP.pl
1. zawierający spam;
2. zajmujący się rozsyłaniem spamu, pomocny przy rozsyłaniu spamu
SJP.pl
rozsyłanie niepożądanych informacji do wielu użytkowników Internetu; spamming, spamowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spamiętać.
Wiktionary
czas. spamiętać dk.
rzecz. pamięciówka ż.
Wiktionary
zachowywać w pamięci; zapamiętywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spamiętywać.
Wiktionary
czas. spamiętywać ndk.
Wiktionary
[czytaj: spamer] osoba wysyłająca niechciane wiadomości w internecie; spamer, spamowicz
SJP.pl
[czytaj: spaming] rozsyłanie niepożądanych informacji do wielu użytkowników internetu; spamerstwo, spamowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spamować.
Wiktionary
rzecz. spam m., spamer m., spamerka ż., zaspamowanie n.
czas. spamować ndk., zaspamować dk.
przym. spamowy
Wiktionary
osoba wysyłająca niechciane wiadomości w internecie; spammer, spamer
SJP.pl
kobieta wysyłająca niechciane wiadomości w internecie; spamerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. placek szpinakowy – tradycyjny grecki, z ciasta filo, przekładany szpinakiem, czasem również serem feta
Wiktionary
(1.1) Najlepszą spanakopitę jadłem w Salonikach.
Wiktionary
IPA: ˌspãnakɔˈpʲita, AS: spãnakopʹita
Wiktionary
Spandau, Berlin-Spandau (dolnołuż. Spandawa) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Spandau, dawne miasto. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Liczy ok. 36 tys. mieszkańców.
Wikipedia
określenie wykonawcze: powiększając, rozwijając (dynamikę lub tempo)
SJP.pl
elastyczne włókno syntetyczne; elastan, lycra
SJP.pl
Spandex (lycra, elastan i in.) – elastyczne włókno syntetyczne (elastomer poliuretanowy), wynalezione w 1958 r. przez Josepha Shiversa w laboratoriach DuPont i przez długi czas produkowane i rozprowadzane przez tego producenta.
Lycra jest zastrzeżonym znakiem towarowym przedsiębiorstwa Invista (dawniej część DuPont).
Wikipedia
minerał krystalizujący w układzie trygonalnym, którego nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy (Norman Spang)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. wyróżniający się ponadprzeciętnymi cechami lub wyższej jakości, piękny, okazały
Wiktionary
(1.1) Jest to widok spaniały od Miodziusia strony.
Wiktionary
(1.1) wspaniały, cudowny, rewelacyjny, niezwykły
Wiktionary
miejsce, gdzie można spać; posłanie; legowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spać.
(1.2) posłanie; miejsce, w którym można spać
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) reg. pozn. nyny.
antonimy.
(1.1) niespanie
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. spać ndk., zaspać dk.
rzecz. śpiący mos., sypialnia ż.
ims. śpiący
przym. śpiący
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|spać|-anie.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|posłanie.
* angielski: (1.1) sleep, sleeping; (1.2) bed, pot. kip
* arabski: (1.1) نوم
* chiński standardowy: (1.1) 睡 (shuì)
* esperanto: (1.1) dormado
* słowacki: (1.1) spanie n.
* włoski: (1.1) dormire m.
źródła.
== spanie (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spanie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈspãɲɛ, AS: spãńe
Wiktionary
czas. spać ndk., zaspać dk.
rzecz. śpiący mos., sypialnia ż.
ims. śpiący
przym. śpiący
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. nyny.
Wiktionary
rasa psów aportujących; cocker spaniel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów myśliwskich lub pokojowych o falistej sierści i długich wiszących uszach
Wiktionary
(1.1) Żyła długo opowiadał mi o swoim spanielu.
Wiktionary
IPA: ˈspãɲɛl, AS: spãńel
Wiktionary
rzecz.
:: fż. spanielka ż.
:: zdrobn. spanielek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: spaniel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: spaniel
Wiktionary
Spanielek – jednomasztowy, polski jacht pełnomorski (slup).
Wikipedia
(1.1) Syn gospodarzy chciał sprzedać małego spanielka.
Wiktionary
rzecz. spaniel mzw., spanielka ż.
Wiktionary
samica psa myśliwskiego lub pokojowego o falistej sierści i zwisających uszach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. suka rasy spaniel
Wiktionary
(1.1) U Honoraty w kojcu widziałam dwie spanielki.
Wiktionary
rzecz. spanielek m.
:: fm. spaniel m.
Wiktionary
wpaść w panikę, przestraszyć się
SJP.pl
wpaść w panikę, przestraszyć się
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ogarnięty nagłym, niepohamowanym strachem utrudniającym racjonalne działanie
Wiktionary
(1.1) Spanikowana dziewczyna wybiegła z wrzaskiem na ulicę.
Wiktionary
rzecz. panika ż.
czas. panikować ndk., spanikować ndk.
Wiktionary
ludność żydowska wypędzona z Hiszpanii i Portugalii w latach 1492-97; Sefardyjczycy
SJP.pl
żagiel sztormowy stawiany na bezanmaszcie, ustawiający dwumasztowy jacht dziobem do wiatru
SJP.pl
MR UR-100 (numer kodowy 15A15, NATO: SS-17, Spanker) – zaprojektowany i produkowany na Ukrainie, radziecki dwustopniowy międzykontynentalny pocisk balistyczny bazowania lądowego na paliwo ciekłe, przenoszący do 4 głowic MIRV, z ładunkami termojądrowymi o mocy 550 do 750 kT. Przeznaczony do wystrzeliwania z utwardzonych podziemnych silosów pocisk ICBM, startował metodą zimnego startu, i znajdował się w stanie operacyjnym w Strategicznych Wojskach Rakietowych w latach 1975–1983.
Wikipedia
aktywność seksualna polegająca na dawaniu klapsów
SJP.pl
Spanking – zachowanie polegające na zadawaniu uderzeń bądź klapsów, najczęściej w pośladki, mające na celu podniecenie seksualne obojga partnerów. Klapsy mogą być zadawane zarówno dłonią, jak i specjalnymi paletkami lub dowolnymi przedmiotami, takimi jak pasek czy szczotka do włosów. Spanking wiązany jest z grupą zachowań typu BDSM, może mieć również formę poniżenia seksualnego.
Wikipedia
potocznie:
1. krótki okres spania; drzemka;
2. miejsce przeznaczone do spania
SJP.pl
zrobić coś źle, nieporządnie, niedbale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spaprać.
Wiktionary
rzecz. niespapranie n., paprok mos.
czas. spaprać dk.
Wiktionary
potocznie: powtórzyć coś po kimś bezmyślnie; zmałpować
SJP.pl
nadać utworowi literackiemu cechy paraboli - opowieści moralno-dydaktycznej; zalegoryzować, zmetaforyzować
SJP.pl
wyrazić lub opowiedzieć innymi słowami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. paraliżować)
(1.1) med. wywołać paraliż
(1.2) pozbawić możliwości działania
(1.3) psych. odebrać zdolność jasnego działania umysłu
Wiktionary
rzecz. paraliż mrz., sparaliżowanie n., paralityk mos., paralizator mrz.
czas. paraliżować ndk.
Wiktionary
(1.3) obezwładnić, porazić
Wiktionary
w modelach komputerowych: zastąpić wartości uproszczonymi parametrami
SJP.pl
dokonać podziału gruntu na mniejsze działki, parcele
SJP.pl
roślina z rodziny bobowatych; esparceta
SJP.pl
Wikipedia
o tkaninie, skórze, gumie: taki, który stracił elastyczność
SJP.pl
pokład środkowej nadbudowy statku
SJP.pl
Spardek (ang. quarterdeck) – powierzchnia pokładu statku znajdująca się na nadbudówce lub pomoście wystających ponad pokład główny jednostki.
Na XVIII wiecznych żaglowcach była to niższa część achterdeku, gdzie zwykle przebywali oficerowie i sternicy, lub – w jednostkach o konstrukcji bezkasztelowej – pokład górny rozciągający się od stewy dziobowej do rufowej. Później zaczęto nazywać tak pokład nadbudowy środkowej.
Wikipedia
choroba pasożytnicza człowieka, wywoływana przez larwy pewnego gatunku tasiemca
SJP.pl
Sparganoza – choroba zakaźna ssaków drapieżnych powodowana przez tasiemce z rodzaju Spirometra erinaceieuropaei i pokrewne.
Z jaj wydalanych z kałem przez żywicieli ostatecznych (koty, psy i inne ssaki drapieżne) wylęgają się larwy, zjadane przez skorupiaki z rodzaju Cyclops, które stają się pożywieniem dla dalszych żywicieli pośrednich (żaby, węże itp.), a te zjadane są przez żywicieli ostatecznych tasiemca. Człowiek jest tylko przypadkowym żywicielem pośrednim. Larwa żyje u żywicieli pośrednich m.in. pod skórą. W przypadku dostania się do organizmu żywiciela niespecyficznego (paratenicznego), larwy ponownie osiedlają się w tkankach zwierzęcia.
Wikipedia
rozgrywka sportowa o charakterze treningowym; sparring
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. rozgrywka lub walka o charakterze treningowym;
Wiktionary
Sparing (ang. sparring) – walka treningowa lub kontrolna w celu sprawdzenia formy zawodnika. Można również użyć tego określenia do nazwania spotkania towarzyskiego dwóch drużyn, mającego charakter szkoleniowy.
Wikipedia
(1.1) Polska i Meksyk są w grupie 11 uczestników mundialu, które oba sparingi rozegrają z innymi zakwalifikowanymi już reprezentacjami.
Wiktionary
czas. sparingować ndk.
przym. sparingowy
Wiktionary
(1.1) war. sparring
Wiktionary
w sporcie: brać udział w sparingu; sparować
SJP.pl
przymiotnik od: sparing (sparring); sparringowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. partner do sparingu
Wiktionary
zawodniczka tocząca z inną zawodniczką walkę treningową; sparringpartnerka
SJP.pl
samochód typu Chevrolet Spark
SJP.pl
ozdobna roślina doniczkowa; jeżatka; lipka pokojowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. lipka pokojowa.
Wiktionary
Lipka, sparmania, jeżatka (Sparrmannia) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych Malvaceae. Obejmuje trzy gatunki występujące w południowej Afryce (na południe od Sudanu i Erytrei, włącznie z Krajem Przylądkowym) i na Madagaskarze.
Wikipedia
IPA: sparˈmãɲja, AS: sparmãńi ̯a
Wiktionary
(1.1) lipka pokojowa, jeżatka
Wiktionary
ozdobny koniec jednej ze skrajnych krokwi skrzyżowanych u góry dachu; szparóg
SJP.pl
ozdoba szczytu dachu, zwykle w kształcie baranich rogów i zwierzęcych głów; szparogi, rogacze, rogowniki
SJP.pl
Śparogi lub śwarogi, szparogi – ozdobne zwieńczenie szczytu dachu. Może przyjmować kształt baranich rogów, głów zwierzęcych, ptasich dziobów, toporków, także roślin. Tego typu dekorację można spotkać najczęściej w budownictwie ludowym na Podlasiu i na Kurpiach.
Wikipedia
1. odeprzeć, odparować uderzenie przeciwnika;
2. połączyć, skojarzyć zwierzęta w pary w celach rozrodczych;
3. poddać coś działaniu pary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sparować.
Wiktionary
rzecz. para ż., wparowanie n.
Wiktionary
[czytaj: sparing] rozgrywka sportowa o charakterze treningowym; sparing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. rozgrywka lub walka o charakterze treningowym
Wiktionary
Sparing (ang. sparring) – walka treningowa lub kontrolna w celu sprawdzenia formy zawodnika. Można również użyć tego określenia do nazwania spotkania towarzyskiego dwóch drużyn, mającego charakter szkoleniowy.
Wikipedia
przym. sparringowy
Wiktionary
(1.1) war. sparing
Wiktionary
przymiotnik od: sparring (sparing); sparingowy
SJP.pl
zawodniczka tocząca z inną zawodniczką walkę treningową; sparingpartnerka
SJP.pl
w informatyce: zanalizować ciąg znaków w celu ustalenia jego struktury
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) inform. dokonać analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury
Wiktionary
IPA: sparˈsɔvat͡ɕ, AS: sparsovać
Wiktionary
rzecz. parser mrz., parsowanie n., sparsowanie n.
czas. parsować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. dokonanie analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury
Wiktionary
rzecz. parser mrz., parsowanie n.
czas. parsować ndk., sparsować dk.
Wiktionary
1. miasto w Grecji;
2. starożytne państwo-miasto; Lacedemon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto-państwo w południowej Grecji;
(1.2) geogr. miasto w południowej Grecji, na Peloponezie
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości i gmin w USA
(1.4) mitgr. mitologiczna najada i królowa, córka Eurotasa i Klety;
Wiktionary
Sparta (gr. Σπάρτη, Spártī; stgr. Spártē; Λακεδαίμων; Lakedaímōn, Lacedemon) – miasto w południowej Grecji, na Peloponezie, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Lakonia. Siedziba gminy Sparta. W 2021 roku liczyło 32 786 mieszkańców. W mieście rozwinął się przemysł winiarski oraz olejarski.
Wikipedia
(1.1) Za twórcę Sparty, jako bytu politycznego, uważa się prawodawcę Likurga.
Wiktionary
IPA: ˈsparta, AS: sparta
Wiktionary
rzecz. Spartanin mos., Spartanka ż., spartanin mos., spartanka ż., spartiata mos.
przym. spartański, spartiacki
przysł. spartańsko
Wiktionary
(1.1) Lacedemon
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. partaczyć)
(1.1) zrobić coś byle jak, nieudolnie, źle
Wiktionary
czas. partaczyć ndk.
rzecz. spartaczenie n., partaczenie n., partaczka ż., partacz mos., partanina ż., partactwo n.
przym. partacki
przysł. partacko
Wiktionary
(1.1) sfuszerować, sknocić, spartolić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zawody rozgrywane w różnych dyscyplinach sportowych
SJP.pl
Spartakiada (ros., od łac. imienia Spartacus, które nosił gladiator-powstaniec Spartakus) – forma masowych zawodów sportowych, której głównym celem było rozpowszechnianie sportu. Początkowo spartakiady odbywały się w Związku Radzieckim, a po II wojnie światowej organizowano je również w innych krajach bloku wschodniego. Utożsamiano je tam z robotniczymi zawodami sportowymi.
Wikipedia
przymiotnik od: spartakiada
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z spartakiadą, dotyczący spartakiady
Wiktionary
rzecz. spartakiada ż.
Wiktionary
rzymski niewolnik; przywódca największego powstania niewolników w 73-71 p.n.e
SJP.pl
Spartakus (gr. Σπάρτακος Spártakos, łac. Spartacus; zm. 71 p.n.e.) – niewolnik, gladiator rzymski, z pochodzenia prawdopodobnie Trak. Przywódca największego i najgroźniejszego w historii Rzymu powstania niewolników, od jego imienia nazywanego powstaniem Spartakusa.
Wikipedia
potocznie:
1. robić coś nieudolnie, psuć; knocić, fuszerować, partaczyć, partolić;
2. marnować, nie wykorzystywać czegoś należycie
SJP.pl
1. wczesnozimowa odmiana jabłoni;
2. owoc tej odmiany jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
1. mężczyzna żyjący według surowych reguł
2. obywatel Sparty (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sparty; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Sparta ż., Spartanin mos., Spartanka ż., spartiata mos.
:: fż. spartanka ż.
przym. spartański, spartiacki
Wiktionary
1. kobieta żyjąca według surowych reguł;
2. mieszkanka Sparty (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sparty; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Sparta ż., Spartanin mos., Spartanka ż., spartiata mos.
:: fm. spartanin mos.
przym. spartański, spartiacki
Wiktionary
1. przymiotnik od:
a) Sparta (starożytne państwo-miasto; Lacedemon); lacedemoński;
b) Sparta (miasto w Grecji);
2. zahartowany, surowy, charakterystyczny dla spartanina - osoby prowadzącej surowy tryb życia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Sparty, związany ze Spartą
(1.2) charakteryzujący się surowością, wielką prostotą, skromnością
Wiktionary
(1.2) Po przeprowadzce na wieś zacząłem prowadzić spartański tryb życia.
Wiktionary
IPA: sparˈtãj̃sʲci, AS: spartãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sparta ż., Spartanin m., spartanin m., spartiata m., Spartanka ż., spartanka ż.
przysł. po spartańsku
Wiktionary
(1.2) ascetyczny, prosty, prymitywny, surowy
Wiktionary
Sparteina – organiczny związek chemiczny, alkaloid z grupy lupinanu, wyodrębniany z roślin należących do rodziny łubinu, złotokapu, żarnowca, janowca oraz Saratamnus.
Sparteina ma dwa centra chiralne i może występować w formie czterech diastereoizomerów (ponadto, ze względu na asymetrię wielopierścieniowego szkieletu cząsteczki, każdy diastereoizomer może występować w dwóch formach enancjomerycznych, co daje łącznie 8 diastereoizomerów). Najczęściej spotykana (−)-sparteina jest izomerem lewoskrętnym o konfiguracji cis-trans. Pozostałe izomery oznaczane są symbolami α (izomer trans-trans), β (cis-cis) i γ (trans-cis; słabo poznany). Izomer prawoskrętny, (+)-sparteina czyli pachykarpina, jest bardzo toksyczny.
Wikipedia
wyroby plecione; plecionka
SJP.pl
przymiotnik od: sparteria
SJP.pl
w starożytnej Sparcie: pełnoprawny obywatel, użytkownik działki ziemi państwowej uprawianej na jego rzecz przez helotów; spartiata od urodzenia podlegał stałej kontroli państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pełnoprawny obywatel spartański
Wiktionary
Spartiaci – pełnoprawni obywatele Sparty, najwyższa z trzech grup społecznych, na które dzielili się Spartanie. Spartiatą można było zostać po ukończeniu trzydziestego roku życia i od tego czasu wolno było brać udział w Zgromadzeniu Ludowym, jak również się ożenić. Niezawarcie związku małżeńskiego groziło utratą praw obywatelskich. Prawo zabraniało spartiatom pracy zarobkowej, a podstawą utrzymania była ziemia (podzielona na równe działki, zwane kleros) przyznawana każdemu obywatelowi wraz z przypisanymi do niej helotami (którzy ją uprawiali).
Wikipedia
rzecz. Sparta ż., spartanin mos., spartanka ż.
przym. spartański
Wiktionary
potocznie: zepsuć, zawalić jakąś sprawę lub pracę; spartaczyć
SJP.pl
w informatyce: podzielić (dysk twardy) na partycje
SJP.pl
rodzaj traw z rodziny wiechlinowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Sparisoma|Swainson|ref=tak., morska ryba okoniokształtna z rodziny skarusowatych;
Wiktionary
(1.1) Biologia rozrodu sparysom jest słabo poznana.
Wiktionary
dezynfekować lub zmieniać właściwości danej rzeczy, poddając działaniu bardzo gorącej wody albo pary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sparzyć.
Wiktionary
czas. sparzyć, parzyć
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
uszkodzić ciało, dotykając go czymś gorącym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. parzyć)
(1.1) uszkodzić ciało, dotykając je czymś gorącym
(1.2) kulin. zalać lub opłukać coś wrzątkiem
czasownik zwrotny dokonany sparzyć się (ndk. parzyć się)
(2.1) doznać poparzenia, podrażnić skórę i mieć objawy poparzenia lub takie, jak po dotknięciu gorącej rzeczy
czasownik zwrotny dokonany sparzyć się (ndk. brak)
(3.1) przen. doznać zawodu, zawieść się na czymś lub na kimś
Wiktionary
(1.2) Należy sparzyć pomidory i następnie pokroić je w kostkę.
(1.2) Jajka przed użyciem należy sparzyć, opłukując wrzątkiem.
(3.1) Nie tylko ty sparzyłeś się na swoim przyjacielu.
Wiktionary
IPA: ˈspaʒɨt͡ɕ, AS: spažyć
Wiktionary
rzecz. sparzenie n.
czas. parzyć
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
(1.1) oparzyć, poparzyć
(3.1) rozczarować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. wojsk. żart
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Spass.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɕpas, AS: śpas
Wiktionary
1. użytkować jako paszę; skarmiać;
2. tuczyć karmiąc obficie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spaść)
(1.1) zużytkować jako paszę
Wiktionary
rzecz. spasanie n., spaślak mzw./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekol. bezpośrednie zjadanie organizmów żywych
(1.2) roln. karmienie / tuczenie zwierząt
(1.3) roln. część produkcji rolniczej zużyta w gospodarstwie rolnym jako pasza dla zwierząt w danym okresie
Wiktionary
rzecz. spaślak m., spasienie n., wypasacz mos.
czas. spasać ndk., spaść dk.
przym. spasiony, wypasiony
Wiktionary
1. zużytkować coś, np. siano, jako paszę; skarmić;
2. spaść się - pot. utyć, przybrać na wadze
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. spadać)
(1.1) dokonany od|spadać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. spasać)
(2.1) środ. roln. dokonany od|spasać.
Wiktionary
IPA: spaɕt͡ɕ, AS: spaść
Wiktionary
(1.1) rzecz. spad m., spadek m., spadanie n., spadnięcie n.
(2.1) rzecz. spaślak m., spasanie n., spasienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spaść.
Wiktionary
IPA: spaˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: spaśė̃ńe
Wiktionary
czas. spaść
rzecz. spasanie n.
Wiktionary
spaśny;
1. o zwierzęciu: dobrze utuczony, wypasiony;
2. potocznie o człowieku: gruby, otyły, tłusty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rusycyzm używany w pojęciach odnoszących się Zbawiciela (Chrystusa)
Wiktionary
(1.1) Cerkiew zwana Spaską jest budowlą trójnawową, wzniesioną na planie zbliżonym do kwadratu, z trzema wielobocznie zamkniętymi apsydami.
Wiktionary
rzecz. Spas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od spaślak
Wiktionary
rzecz. spaślak m.
Wiktionary
potocznie: kobieta otyła; tłuściocha, tłuścioszka, grubcia, grubaska
SJP.pl
potocznie: osoba otyła; grubas, tłuścioch, grubcio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek otyły
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. spasione zwierzę
Wiktionary
(1.1) Patrz jak leziesz, spaślaku!
(2.1) Myśliwi upolowali sporego spaślaka.
Wiktionary
IPA: ˈspaɕlak, AS: spaślak
Wiktionary
rzecz. spasanie n.
:: zdrobn. spaślaczek m.
czas. spasać ndk.
Wiktionary
(1.1) zob. grubas.
Wiktionary
spasiony;
1. o zwierzęciu: dobrze utuczony, wypasiony;
2. potocznie o człowieku: gruby, otyły, tłusty
SJP.pl
spasiony;
1. o zwierzęciu: dobrze utuczony, wypasiony;
2. potocznie o człowieku: gruby, otyły, tłusty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. pot. (także. pejor.) o człowieku: otyły
(1.2) przest. o zwierzęciu hodowlanym: mający dużo tłuszczu podskórnego
Wiktionary
(1.2) Kapela nadworna, pod przewodem wybladłego Włocha, brzmiała z chóru wielkiego salonu i co dzień wesoło pan Wojewoda, z dworem swoim, zjadał całego wołu tucznego, spaśnego wieprza, trzy korce żyta chlebem — drugie tyle pszenicy w kołaczach, kluskach i marcepanach, wypijał beczkę wina, baryłkę wódki (…)
Wiktionary
czas. pasać ndk.
rzecz. wypas mrz., pasterka ż., wypasacz mos., pasanie n., spaśne n.
przym. wypasiony
Wiktionary
(1.1) otyły, gruby
(1.2) tuczny, wypasiony, tłusty
Wiktionary
1. dopasować do siebie części czegoś obrabiając je;
2. ominąć swoją kolejkę w grze, licytacji;
3. zrezygnować, poddać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spasować.
Wiktionary
czas. spasować dk.
rzecz. pas n.
Wiktionary
oblać się rumieńcem, zaczerwienić się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. silnie zarumieniony, zaczerwieniony
Wiktionary
(1.1) Witz spojrzał znienacka na spąsowiałą twarz Władysława i urwał nagle opowiadanie.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃w̃sɔˈvʲjawɨ, AS: spõũ̯sovʹi ̯au̯y
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) daw. sponsowiały
Wiktionary
oblać się rumieńcem, zaczerwienić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pąsowieć)
(1.1) książk. zarumienić się, zaczerwienić się
Wiktionary
(1.1) Znowu spąsowiała, ale z jej oczu ani myślało znikać bezczelne wyzwanie.
Wiktionary
IPA: spɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: spõũ̯sovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. spąsowienie n., pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) zarumienić się, zaczerwienić się, daw. sponsowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spąsowieć.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃w̃sɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: spõũ̯sovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. spąsowieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: dokładnie dopasowywać do siebie
SJP.pl
zniszczyć bakterie i inne drobnoustroje w produktach spożywczych i farmaceutycznych, podgrzewając taki produkt do określonej temperatury; zapasteryzować
SJP.pl
preparat leczniczy złożony z papaweryny i alkaloidów atropinowych, stosowany w stanach skurczowych (np. kolka żółciowa, nerkowa; kurcze żołądka)
SJP.pl
spastwić się - rzadko: okrutnie się z kimś obejść; napastwić się
SJP.pl
okresowe sztywnienie mięśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest spastyczne
Wiktionary
Spastyczność (ang. spasticity, z gr. spasticos „pociąganie, wciąganie”) – nieprawidłowe, nadmierne napięcie mięśni (hipertonia) przejawiające się oporem przy biernym rozciąganiu mięśni, wzrastającym stopniowo wraz ze wzrostem szybkości rozciągania i zmieniającym się przy zmianie kierunku ruchu lub narastającym gwałtownie po przekroczeniu pewnej szybkości lub stopnia rozciągnięcia.
Wikipedia
przym. spastyczny
przysł. spastycznie
rzecz. spastyka ż.
Wiktionary
wywołany przez kurcz, mający kurcze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. kurczowy, wywołany przez spazm
Wiktionary
(1.1) Dolegliwością, która pojawia się coraz częściej i której towarzyszą spastyczne, czyli napadowe bóle brzucha, jest tzw. zespół jelita nadwrażliwego.
Wiktionary
rzecz. spastyczność ż., spastyka ż.
Wiktionary
(1.1) skurczowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. utrzymujący się stan zwiększonego napięcia mięśni
Wiktionary
Spastyczność (ang. spasticity, z gr. spasticos „pociąganie, wciąganie”) – nieprawidłowe, nadmierne napięcie mięśni (hipertonia) przejawiające się oporem przy biernym rozciąganiu mięśni, wzrastającym stopniowo wraz ze wzrostem szybkości rozciągania i zmieniającym się przy zmianie kierunku ruchu lub narastającym gwałtownie po przekroczeniu pewnej szybkości lub stopnia rozciągnięcia.
Wikipedia
rzecz. spastyczność
przym. spastyczny
Wiktionary
(1.1) spastyczność, stan spastyczny
Wiktionary
prostopadła ściana skały
SJP.pl
utuczony, gruby
SJP.pl
minerał używany do wyrobu przyrządów optycznych; szpat islandzki
SJP.pl
[czytaj: spaczować] w informatyce: uaktualnić program komputerowy, stosując patch (łatkę, poprawkę)
SJP.pl
[czytaj: spatif] skrót od: Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru i Filmu
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy (rzad. nijaki)
(1.1) = teatr. film. Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru i Filmu
Wiktionary
IPA: ˈspatʲif, AS: spatʹif
Wiktionary
Spätlese (dosłownie: "późny zbiór", liczba mnoga Spätlesen) jest to niemiecki wyróżnik (niem. Prädikat) win najwyższej jakości (Qualitätswein mit Prädikat, czyli Prädikatswein) obejmujący wina z całkowicie dojrzałych winogron, najlżejsze z win późnych zbiorów. Spätlese jest kategorią wyższą od Kabinett, ale niższą od Auslese w niemieckiej klasyfikacji Prädikatswein, natomiast w Austrii jest to najniższy poziom Prädikatswein, bo Kabinett jest klasyfikowany w inny sposób. Winogrona są zbierane co najmniej 7 dni po normalnych zbiorach, a więc są bardziej dojrzałe i mają wyższą zawartość cukru, co wpływa też na zawartość alkoholu. Jednak ze względu na pogodę, istnieje ryzyko, że takie uprawy zostaną zniszczone przez deszcz.
Wikipedia
potocznie: odpisywać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągać, odpatrywać, odgapiać, zgapiać
SJP.pl
1. patrząc, odnaleźć; wypatrzyć;
2. potocznie: odpisać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągnąć, odpatrzyć, odgapić, zgapić
SJP.pl
pokryć przedmiot patyną w celu postarzenia go
SJP.pl
uczynić coś lub kogoś zbiedniałym, zubożałym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spauperyzować.
Wiktionary
rzecz. pauperyzowanie n., pauperyzm m., pauper m.
czas. spauperyzować (się) dk., pauperyzować (się) ndk.
Wiktionary
(1.1) zubożenie
Wiktionary
zrobić pauzę, przerwę; zapauzować
SJP.pl
1. miejsce zespawane; spoina;
2. jednorazowa czynność spawania; spawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. miejsce wykonania połączenia przez spawanie
Wiktionary
Połączenie spawane, spoina – rodzaj złącza powstającego w procesie fizycznym łączenia materiałów poprzez ich miejscowe stopienie i zestalenie. Stosowane np. do łączenia metali (głównie stali) i tworzyw sztucznych. Przy spawaniu zwykle dodaje się spoiwo spawalnicze, tj. stapiający się wraz z materiałem rodzimym materiał dodatkowy, wypełniający spoinę.
Wikipedia
IPA: spaf, AS: spaf
Wiktionary
rzecz. spawanie n., zespawanie n., spawacz m., spawaczka ż., spawarka ż., spawalnictwo n., spawalność ż.
czas. spawać ndk., zespawać dk.
przym. spawalniczy
Wiktionary
łączyć przedmioty, zwłaszcza metalowe, przez stopienie przylegających do siebie powierzchni lub za pomocą dodatkowego spoiwa, krzepnącego po wystygnięciu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) techn. łączyć coś techniką spawania
Wiktionary
IPA: ˈspavat͡ɕ, AS: spavać
Wiktionary
rzecz. spaw mrz., spawanie n., spawacz mos., spawarka ż., spawalność ż.
czas. zespawać dk., odspawać dk.
przym. spawalniczy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szwajsować.
Wiktionary
osoba wyspecjalizowana w spawaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik zajmujący się spawaniem
Wiktionary
Spawacz – robotnik zajmujący się spawaniem. Łączy części i elementy konstrukcyjne wykonane ze stali, żeliwa, metali nieżelaznych i ich stopów poprzez spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazów chemicznie obojętnych (argon, hel) lub mieszanek gazowych (dwutlenek węgla lub jego mieszaniny z argonem) przez spawanie automatyczne lub spawanie gazowe ręczne oraz spawanie łukiem elektrycznym.
Wikipedia
IPA: ˈspavat͡ʃ, AS: spavač
Wiktionary
rzecz. spaw m., spawarka ż., spawareczka ż., spawanie n., zespawanie n., pospawanie n., wspawanie n., odspawanie n., spawalność ż., spawalnictwo n.
:: fż. spawaczka ż.
czas. spawać ndk., zespawać dk., pospawać dk., wspawać dk., odspawać dk.
przym. spawalniczy, spawalny
Wiktionary
→ spawacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się spawaniem
Wiktionary
rzecz. spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
Wiktionary
urządzenie do spawania drobnych części
SJP.pl
dział technologii zajmujący się łączeniem metali przez zgrzewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dziedzina techniki związana z trwałym łączeniem metali
Wiktionary
Połączenie spawane, spoina – rodzaj złącza powstającego w procesie fizycznym łączenia materiałów poprzez ich miejscowe stopienie i zestalenie. Stosowane np. do łączenia metali (głównie stali) i tworzyw sztucznych. Przy spawaniu zwykle dodaje się spoiwo spawalnicze, tj. stapiający się wraz z materiałem rodzimym materiał dodatkowy, wypełniający spoinę.
Wikipedia
rzecz. spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
przym. spawalniczy
Wiktionary
dotyczący spawalnictwa, spawania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. związany ze spawalnictwem
Wiktionary
rzecz. spawalnictwo n., spawanie n., spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
czas. spawać ndk.
Wiktionary
spawacz
SJP.pl
przydatność materiału do tworzenia złącz metodą spawania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest spawalne
Wiktionary
Spawalność – podatność materiału lub grupy materiałów do tworzenia złącz spawalniczych spełniających wymogi konstrukcyjne i technologiczne.
Termin ten definiuje się też jako zespół właściwości fizyko-chemicznych i metalurgicznych wpływających na podatność do tworzenia się złącz (napoin). Spawalność jest to zdolność materiału do uzyskania określonych własności mechanicznych po spawaniu (bez skłonności do kruchego pękania).
Wikipedia
rzecz. spaw m., spawarka ż., spawareczka ż., spawanie n., zespawanie n., pospawanie n., wspawanie n., odspawanie n., spawacz m., spawalnictwo n., spawaczka ż.
czas. spawać ndk., zespawać dk., pospawać dk., wspawać dk., odspawać dk.
przym. spawalniczy, spawalny
Wiktionary
dający się spawać, nadający się do spawania
SJP.pl
łączyć przedmioty, zwłaszcza metalowe, przez stopienie przylegających do siebie powierzchni lub za pomocą dodatkowego spoiwa, krzepnącego po wystygnięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spawać.
Wiktionary
Połączenie spawane, spoina – rodzaj złącza powstającego w procesie fizycznym łączenia materiałów poprzez ich miejscowe stopienie i zestalenie. Stosowane np. do łączenia metali (głównie stali) i tworzyw sztucznych. Przy spawaniu zwykle dodaje się spoiwo spawalnicze, tj. stapiający się wraz z materiałem rodzimym materiał dodatkowy, wypełniający spoinę.
Wikipedia
IPA: spaˈvãɲɛ, AS: spavãńe
Wiktionary
czas. spawać
rzecz. spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
przym. spawalniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do spawania
Wiktionary
Spawarka – urządzenie służące do spawania ręcznego lub automatycznego.
Rodzaje spawarek:
Wikipedia
rzecz. spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
czas. spawać
Wiktionary
pajęczak charakteryzujący się wydłużonymi, cieniutkimi odnóżami; nogogłaszczkowiec
SJP.pl
pajęczak charakteryzujący się wydłużonymi, cieniutkimi odnóżami; nogogłaszczkowiec
SJP.pl
Spawęki, nogogłaszczkowce (Pedipalpi) – wyróżniany przez część autorów takson pajęczaków o niepewnym monofiletyzmie. Należy tu około 500 opisanych gatunków zasiedlających głównie strefę tropikalną i subtropikalną.
Wikipedia
jednorazowa czynność spawania; spaw
SJP.pl
postać z komiksów Todda McFarlane'a
SJP.pl
Wikipedia
bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich; kurcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nagłe, bezwiedne, bolesne, znaczne napięcie mięśnia lub grupy mięśni
Wiktionary
Kurcz, spazm – nagły, mimowolny skurcz mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujący pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujący uczucie bólu. Kurcze dzielą się na toniczne (stałe napięcie mięśnia lub grupy mięśni) oraz kloniczne (drgawki). W kurczach tonicznych występuje przez pewien czas wzmożone napięcie mięśni; w kurczach klonicznych występuje szereg szybko następujących po sobie skurczów mięśniowych oddzielonych krótkimi okresami zwiotczenia.
Wikipedia
rzecz. spazmy nmos.
czas. spazmować ndk.
przym. spazmatyczny
przysł. spazmatycznie
Wiktionary
(1.1) kurcz, skurcz
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gwałtownie, w połączeniu z łkaniem
Wiktionary
rzecz. spazm mrz., spazmatyczność ż., spazmy lm. nmos.
przym. spazmatyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: spazmatycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest spazmatyczne; cecha tych, którzy są spazmatyczni
Wiktionary
przym. spazmatyczny
przysł. spazmatycznie
Wiktionary
1. mający charakter ataku nerwowego;
2. o płaczu: głośny, połączony z łkaniem
SJP.pl
przestarzale: osoba cierpiąca na spazmy, drgawki, konwulsje
SJP.pl
napady drgawek, skurcze mięśni występujące wskutek wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej; tężyczka; tetania
SJP.pl
lek działający zwiotczająco na mięśnie gładkie; lek spazmolityczny, lek rozkurczowy
SJP.pl
gwałtownie płakać, łkając
SJP.pl
dawniej: spazmatyczny - kurczowy, drgawkowy, konwulsyjny
SJP.pl
gwałtowny płacz
SJP.pl
spaźniać się - regionalnie: spóźniać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spaźniać.
Wiktionary
rzecz. niespaźnianie n.
czas. spaźniać ndk.
Wiktionary
część pnia rosnącego drzewa, okorowana na czerwono
SJP.pl
Spała – osada letniskowa w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Inowłódz.
Wikipedia
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wsunąć, wtranżolić, wszamać, wpałaszować, opędzlować
SJP.pl
kawałek drewna służący do rozpalania ogniska
SJP.pl
potocznie: zbić pałką; wypałować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pobicie kogoś pałką
Wiktionary
Spałowanie – obdzieranie zębami kory z drzew przez niektóre zwierzęta – parzystokopytne ssaki przeżuwające.
Powodem spałowania jest zapotrzebowanie zwierząt na składniki pokarmowe zawarte w korze drzew. W lasach europejskich najczęściej spałują: jeleń i łoś, rzadziej daniel i muflon. Spośród zwierząt niełownych spałuje żubr. Najczęściej spałowanymi rodzajami drzew są: sosna, dąb, jesion, świerk i jodła. Spały mogą występować na drzewach stojących lub ściętych.
Wikipedia
rzecz. pałowanie n., pałka ż., wypałowanie n.
czas. spałować dk., wypałować dk., pałować ndk.
przym. pałeczkowaty
Wiktionary
(1.1) wypałowanie
Wiktionary
przymiotnik od: spała
SJP.pl
[czytaj: es-pe-DE] skrót od:
1. Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (niemieckie: Sozialdemokratische Partei Deutschlands) - najstarsza niemiecka partia polityczna (założona w 1875 roku);
2. Stronnictwo Polskich Demokratów (1943-1944)
SJP.pl
[czytaj: spikiz-i] koktajl bar dla wybranych klientów, cechujący się oryginalnością, kameralnością i wyjątkową atmosferą; bar speakeasy
SJP.pl
[czytaj: spiker] spiker;
1. osoba zapowiadająca poszczególne pozycje programu w radiu lub telewizji, odczytująca przygotowane teksty lub w inny podobny sposób pracująca głosem;
2. przewodniczący izby niższej parlamentu w krajach anglosaskich
SJP.pl
Spiker lub speaker:
Wikipedia
spikerka;
1. pracowniczka radia lub TV odczytująca teksty, zapowiadająca program; osoba wygłaszająca komentarz w filmie, podająca informację przez megafon itp.
2. pot. zajęcie spikera
3. środ. pomieszczenie, w którym pracuje spiker
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: fachowiec, znawca; szpec, fachman, fachura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. fachowiec, specjalista
Wiktionary
Spec (ang. The Ref) – amerykańska komedia kryminalna z 1994 roku w reżyserii Teda Demme'a.
Wikipedia
(1.1) Nazywał się specem od komputerów, ale tego wirusa nie umiał usunąć.
Wiktionary
IPA: spɛt͡s, AS: spec
Wiktionary
(1.1) fachowiec, specjalista
Wiktionary
specj.; skrót od:
1. specjalista;
2. specjalizacja;
3. specjalność;
4. specjalistyczny; specjalist.;
5. specjalny
SJP.pl
skrót
(1.1) = specjalista
Wiktionary
(1.1) Jak poinformował mł. spec. Kamil Sułkowski ze Straży Miejskiej w Olsztynie, w 2021 roku strażnicy interweniowali w sprawie zanieczyszczonych ulic 24 razy [...]
Wiktionary
potocznie o grupie specjalistów w danej dziedzinie
SJP.pl
spec.; skrót od:
1. specjalista;
2. specjalizacja;
3. specjalność;
4. specjalistyczny; specjalist.;
5. specjalny
SJP.pl
1. proces powstawania gatunków; proces gatunkotwórczy;
2. występowanie różnych fizycznych i chemicznych form pierwiastka w tym samym środowisku
SJP.pl
Wikipedia
akta dotyczące szczegółowych spraw związanych z jakimś procesem lub osobą; generalia
SJP.pl
zdrobnienie od: specjał
SJP.pl
skrót od: specjalistyczny; spec., specj.
SJP.pl
osoba posiadająca szczególną wiedzę lub doświadczenie w danej dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która się w czymś specjalizuje, ma gruntowną, dużą wiedzę w jakiejś dziedzinie
(1.2) med. lekarz, który zajmuje się określonym działem medycyny; który ukończył dodatkowe studia podyplomowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mecenas Kowalski to znakomity specjalista od prawa karnego.
(1.2) AWF ma za zadanie kształcić nauczycieli wychowania fizycznego, trenerów, specjalistów w zakresie rehabilitacji ruchowej, rekreacji i turystyki.
Wiktionary
IPA: ˌspɛt͡sʲjaˈlʲista, AS: specʹi ̯alʹista
Wiktionary
rzecz. specjalizacja ż., specjalistyka ż.
:: fż. specjalistka ż.
czas. wyspecjalizować, specjalizować się, specjalizować ndk.
przym. specjalistyczny
Wiktionary
(1.1) ekspert, fachowiec, profesjonalista, zawodowiec, znawca; pot. fachura, fachman, macher, rzemiecha, spec, szpenio; przest. profesjonał
Wiktionary
kobieta posiadająca szczególną wiedzę lub doświadczenie w danej dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która specjalizuje się w czymś, ma gruntowną, dużą wiedzę w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
IPA: ˌspɛt͡sʲjaˈlʲistka, AS: specʹi ̯alʹistka
Wiktionary
rzecz. specjalność ż., specjalizacja ż.
:: fż. specjalista mos.
przym. specjalistyczny
czas. specjalizować się, wyspecjalizować, specjalizować
Wiktionary
dotyczący specjalizacji lub specjalisty; specjalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący specjalisty, fachowy
Wiktionary
(1.1) Ta metoda wymaga specjalistycznego, bardzo drogiego sprzętu i dużego doświadczenia chirurga.
Wiktionary
rzecz. specjalista m., specjalistka ż., specjalizacja ż., specjalność ż.
czas. specjalizować się, specjalizować ndk., wyspecjalizować dk.
przysł. specjalistycznie, specjalnie
przym. specjalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces wyodrębniania się funkcji, kompetencji, zadań
(1.2) zdobywanie biegłości w danej dziedzinie, dodatkowej wiedzy i umiejętności
(1.3) eduk. wąska dziedzina wiedzy i umiejętności
Wiktionary
(1.3) Specjalizacją naszego dermatologa jest wysypka połogowa.
Wiktionary
rzecz. specjalista m., specjalistka ż., specjalność ż., specjał m.
czas. specjalizować, wyspecjalizować, specjalizować się ndk., wyspecjalizować się
przym. specjalistyczny, specjalizacyjny, specjalny
przysł. specjalistycznie, specjalnie
Wiktionary
przymiotnik od: specjalizacja
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyspecjalizować)
(1.1) ukierunkowywać na wybrany obszar
czasownik zwrotny niedokonany specjalizować się (dk. wyspecjalizować się)
(2.1) nabywać szczególnych umiejętności lub wiedzy w określonej dziedzinie
Wiktionary
rzecz. specjalizacja ż., specjalista m., specjalistka ż., specjalność ż.
czas. wyspecjalizować dk.
przym. specjalistyczny, specjalizacyjny
przysł. specjalistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wyjątkowy, specjalny, nieprzeciętny
(1.2) umyślnie, z określony zamiarem, celowo, trafnie
Wiktionary
IPA: spɛˈt͡sʲjalʲɲɛ, AS: specʹi ̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. specjalność ż., specjalizacja ż.
przym. specjalny, specjalistyczny
przysł. niespecjalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: specjalny; bardziej specjalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina, która jest przedmiotem czyjejś pracy zawodowej
(1.2) czynność lub wyrób wykonywane z wyjątkową biegłością
(1.3) odprzym. cecha tego, co jest specjalne; cecha tych, którzy są specjalni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Odpowiedzialny za ochronę danych to nowa specjalność w informatyce
(1.2) Dzisiaj spróbujemy specjalności szefa kuchni.
(1.3) Specjalność i wyjątkowość żentycy została doceniona również obecnie. (Min. Rolnictwa: Lista Produktów Tradycyjnych - małopolskie)
Wiktionary
IPA: spɛˈt͡sʲjalnɔɕt͡ɕ, AS: specʹi ̯alność
Wiktionary
rzecz. specjał m., specjalista m., specjalistka ż., specjalizacja ż., specjalizowanie n., wyspecjalizowanie n.
czas. specjalizować się, specjalizować ndk., wyspecjalizować dk.
przym. specjalny, specjalistyczny
przysł. specjalnie
Wiktionary
(1.1) specjalizacja
Wiktionary
dotyczący specjalności
SJP.pl
1. dotyczący, należący do jednego wybranego przedmiotu, typu, jednej osoby;
2. szczególny, odrębny;
3. pedagogika specjalna - nauka o wychowaniu i nauczaniu dzieci upośledzonych umysłowo lub fizycznie oraz sprawiających szczególne problemy wychowawcze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wybranego przedmiotu, zagadnienia lub osoby
(1.2) mający szczególne, wyjątkowe właściwości
Wiktionary
(1.1) Do tego odkurzacza potrzebne są specjalne worki, standardowe nie pasują.
(1.2) Alkohol wprowadza mnie zawsze w specjalny nastrój.
Wiktionary
IPA: spɛˈt͡sʲjalnɨ, AS: specʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. specjalizacja ż., specjalność ż., specjał m.
przym. specjalistyczny
przysł. specjalnie
Wiktionary
(1.2) szczególny, wyjątkowy
Wiktionary
środowiskowo: żołnierz sił specjalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. pot. żołnierz sił specjalnych
Wiktionary
książkowo: coś bardzo smacznego; pychota, pyszota, przysmak, smakołyk, rarytas, delikates
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo smaczna lub wyszukana potrawa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mariola przygotowała dla nas liczne specjały à la kuchnia kresowa.
Wiktionary
IPA: ˈspɛt͡sʲjaw, AS: specʹi ̯au̯
Wiktionary
rzecz. specjalność ż., specjalizacja n.
przym. specjalny
Wiktionary
(1.1) delikates, pychota, pyszota, przysmak, rarytas, smakołyk, ambrozja, cymes, delicja, frykas, mecyja
Wiktionary
książkowo: coś bardzo smacznego; pychota, pyszota, przysmak, smakołyk, rarytas, delikates
SJP.pl
potocznie: specjalistka; fachmanka, fachura
SJP.pl
komisja powołana specjalnie do zbadania jakiejś sprawy
SJP.pl
potoczne określenie wojskowych sił specjalnych byłego ZSRR oraz Rosji
SJP.pl
Wojska / Siły Specjalnego Przeznaczenia (ros. Войска / Силы специа́льного назначе́ния, Wojska / Siły spiecyalnogo naznaczenija), potocznie Specnaz (ros. Спецназ, Spiecnaz) – ogólne i popularne określenie sił specjalnych Związku Radzieckiego oraz Rosji i innych państw WNP. Organizacyjną zwierzchność nad wojskami tego typu w Siłach Zbrojnych ZSRR pełnił VIII Zarząd Głównego Zarządu Wywiadowczego Szt. Gen. Sił Zbr. ZSRR.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Specnazem, dotyczący Specnazu
Wiktionary
rzecz. Specnaz mrz.. specnaz mrz.
Wiktionary
środowiskowo: oddział do zadań specjalnych
SJP.pl
specjalna operacja
SJP.pl
pluton wojska lub policji do zadań specjalnych
SJP.pl
specjalna strefa ekonomiczna o odmiennych zasadach opodatkowania, stworzona w celu ożywienia gospodarki w danym regionie
SJP.pl
jednostka policji lub wojska prowadząca działania wywiadowcze i kontrwywiadowcze
SJP.pl
jednostki policji i wojska prowadzące działania wywiadowcze i kontrwywiadowcze; służby specjalne
SJP.pl
[czytaj: spektrum] spektrum
1. uporządkowany zbiór jakichś zjawisk, pojęć itp. rozpatrywany w całości;
2. zakres lub zasięg jakiegoś zjawiska;
3. widmo optyczne
SJP.pl
Wikipedia
specjalna ustawa uchwalona w celu rozwiązania doraźnego problemu, zagadnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. ustawa doraźnie regulująca określoną kwestię ze względu na nieefektywność lub niewystarczalność ogólnego prawodawstwa w pewnej dziedzinie;
Wiktionary
Specustawa – potoczne określenie ustaw regulujących w sposób szczególny konkretną dziedzinę, zwykle ze względu na nieefektywność regulacji ogólnych lub procesów administracyjnych w danym obszarze. Akt normatywny, który na pewien czas wyłącza obowiązywanie (stosowanie) obowiązujących przepisów. Uchwalana w takim samym trybie jak inne ustawy, lecz ma pierwszeństwo przed innymi ustawami. Np. na czas Euro 2012 w celu zwiększenia bezpieczeństwa.
Wikipedia
(1.1) Przygotowano też i wdrożono specustawę o organizacji Euro 2012, która ułatwia inwestowanie i zarządzanie tym przedsięwzięciem.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób specyficzny
Wiktionary
(1.1) Kuśtykał, specyficznie stawiając prawą stopę.
Wiktionary
rzecz. specyfikacja ż., specyficzność ż., specyfika ż.
przym. specyficzny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: specyficznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: specyficzny; bardziej specyficzny
SJP.pl
szczególny i niepowtarzalny charakter czegoś; swoistość, specyfika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. specyfika.
Wiktionary
Czułość i swoistość – miary opisujące zdolność testu w diagnostyce medycznej, modelu prognostycznego, klasyfikatora binarnego w uczeniu maszynowym itp. do wykrycia badanej cechy (czułość) lub wykrycia jej braku (swoistość). Pojęcia czułości i swoistości stosuje się w uczeniu maszynowym, diagnostyce medycznej, badaniach naukowych itp. W zależności od dziedziny czułość (ang. sensitivity) bywa nazywana pełnością (ang. recall), odsetkiem obserwacji prawdziwie pozytywnych (ang. true positive rate, TPR), prawdopodobieństwem wykrycia (ang. probability of detection, POD) lub współczynnikiem trafień (ang. hit rate), swoistość to inaczej odsetek obserwacji prawdziwie negatywnych (ang. true negative rate).
Wikipedia
(1.1) Na czym polegała specyficzność tej postaci?
Wiktionary
rzecz. specyfika ż.
przym. specyficzny
przysł. specyficznie
Wiktionary
(1.1) odrębność, specyfika, swoistość, szczególność
Wiktionary
1. właściwy wyłącznie danej osobie, rzeczy lub zjawisku; charakterystyczny, swoisty;
2. o osobie, przedmiocie lub zjawisku: mający cechy niepowtarzalne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy jedynie dla jakiejś osoby, rzeczy, okresowi czasu albo miejscu (lub ich grupie)
(1.2) wyróżniający się na tle innych
Wiktionary
(1.1) Ta wymowa jest specyficzna dla języków z północy.
(1.2) Na studiach zaczęła się stykać z ludźmi o specyficznych poglądach.
Wiktionary
IPA: ˌspɛt͡sɨˈfʲit͡ʃnɨ, AS: specyfʹičny
Wiktionary
przysł. specyficznie
rzecz. specyfikacja ż., specyfika, specyficzność
Wiktionary
(1.1) właściwy, charakterystyczny
(1.2) nietypowy, dziwny
Wiktionary
lek w stanie gotowym, sprzedawany w aptece
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. substancja działająca leczniczo na organizm
(1.2) pot. spreparowana substancja
(1.3) przen. żart. sposób na coś
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od specyfika
Wiktionary
(1.1) Leczyła się jakimś specyfikiem zrobionym z głogu.
(1.2) Proszę mi zaproponować dobry polski specyfik na komary.
Wiktionary
rzecz. specyfikacja ż.
Wiktionary
(1.1) lek, lekarstwo
(1.2) preparat, środek
(1.3) remedium
Wiktionary
szczególny i niepowtarzalny charakter czegoś; swoistość, specyficzność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół cech wyróżniających
Wiktionary
(1.1) Do takich miejsc należy Nadmorski Park Krajobrazowy, który ze względu na specyfikę geograficzną (tzw. wąskie gardło wędrówkowe oraz północnobałtycki korytarz migracyjny) jest jednym z ważniejszych miejsc wędrówek, odpoczynku i zimowania licznych gatunków ptaków.
Wiktionary
rzecz. specyfikacja ż., specyficzność ż.
przym. specyficzny
przysł. specyficznie
Wiktionary
(1.1) odrębność, specyficzność, swoistość, szczególność
Wiktionary
1. dokument wystawiony przez dostawcę towarów, dołączony do przesyłki i określający jego wartość;
2. dokładny wykaz zakupionych towarów;
3. ujęcie wszelkich kosztów związanych z obrotem przedsiębiorstwa;
4. dawniej: wyliczenie, wyszczególnienie jakichś elementów całości;
5. w informatyce: szczegółowe określenie zadania do wykonania w formie oprogramowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. szczegółowy spis informacji zawarty w dokumencie dołączanym do towaru
(1.2) hand. dokładny wykaz zakupionych towarów
(1.3) hand. wyszczególnienie kosztów produkcji i handlu dotyczących obrotu danego przedsiębiorstwa
(1.4) przest. wymienienie elementów pewnej całości
(1.5) przest. specjalizacja
Wiktionary
rzecz. specyfik mrz., specyfika ż.
czas. specyfikować ndk.
przym. specyficzny
przysł. specyficznie
Wiktionary
(1.4) wyliczenie, wyszczególnienie
(1.5) specjalność
Wiktionary
konkretyzować ogólną informację, zwykle w punktach; wyszczególniać
SJP.pl
kując zmniejszać długość obrabianego przedmiotu, przy jednoczesnym zwiększaniu jego średnicy
SJP.pl
tłocznik służący do spęczania
SJP.pl
rzadko: powodować pęcznienie czegoś; rozpęczniać
SJP.pl
rzadko: powodować pęcznienie czegoś; rozpęczniać
SJP.pl
kując zmniejszyć długość obrabianego przedmiotu, przy jednoczesnym zwiększaniu jego średnicy
SJP.pl
1. spędzenie dużej liczby zwierząt w jedno miejsce;
2. miejsce, w którym zwierzęta zostały spędzone;
3. żartobliwie: zgromadzenie wielu osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spedalać.
Wiktionary
rzecz. niespedalanie n.
czas. spedalać ndk.
Wiktionary
wulgarnie:
1. uczynić gejowskim;
2. spedalić się - zachować się jak gej, stać się gejem
SJP.pl
wulgarnie: taki, który stał się pedałem, właściwy pedałowi
SJP.pl
Spędoszyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Zobacz też: Spędoszyn-Kolonia
Wikipedia
potocznie: zgromadzenie wielu osób w jednym miejscu; spęd
SJP.pl
przymiotnik od: spęd
SJP.pl
wszelkie czynności wykonywane podczas przesyłania i odbierania towarów
SJP.pl
Spedycja – działalność polegająca na organizowaniu przewozu towaru.
Do wyodrębnienia działalności spedycyjnej, w ramach działającego systemu transportowego przyczyniły się dwie przesłanki:
Wikipedia
przymiotnik od: spedycja
SJP.pl
1. przedsiębiorstwo zajmujące się przewozem i dostawą towarów;
2. pośrednik handlowy trudniący się zawodowo przewozem lub pośrednictwem w przewozie i w wysyłaniu towarów; dostarczyciel; przewoźnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) transp. osoba lub firma organizująca i nadzorująca transport towarów, pośrednicząca między nadawcą a przewoźnikiem;
Wiktionary
Spedycja – działalność polegająca na organizowaniu przewozu towaru.
Do wyodrębnienia działalności spedycyjnej, w ramach działającego systemu transportowego przyczyniły się dwie przesłanki:
Wikipedia
rzecz. spedycja ż.
:: fż. spedytorka ż.
przym. spedycyjny
Wiktionary
pośredniczka handlowa trudniąca się zawodowo przewozem lub pośrednictwem w przewozie i w wysyłaniu towarów
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. spędzić)
(1.1) przebywać w jakimś miejscu dłuższy czas
(1.2) być w towarzystwie kogoś
(1.3) wykonywać jakąś czynność, poświęcać się czemuś
(1.4) przepędzać/wyganiać człowieka lub zwierzę z jakiegoś miejsca
(1.5) zaganiać/zbierać ludzi lub zwierzęta w jedno miejsce
Wiktionary
(1.1) Tomek spędzał większość dnia w firmie.
(1.1) W porównaniu z ubiegłym rokiem, internauci spędzają więcej czasu na czytaniu internetowych pamiętników.
(1.1) Opalona skóra świadczyła o tym, że spędzała wiele czasu na świeżym powietrzu.
(1.2) Magda i ja spędzaliśmy ze sobą każdy wieczór.
(1.3) Mężczyźni spędzają dwukrotnie więcej czasu przeglądając strony motoryzacyjne. (z Internetu)
(1.4) Musieliśmy zatrzymać się i spędzić bydło z drogi.
(1.5) Spędziliśmy wszystkich mieszkańców do miejscowego Domu Kultury.
Wiktionary
IPA: ˈspɛ̃nd͡zat͡ɕ, AS: spẽnʒać
Wiktionary
rzecz. spęd m., spędowisko n., spędzanie n., spędzenie n., pęd mrz.
czas. napędzać, spędzić dk.
przym. spędowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spędzać.
Wiktionary
IPA: spɛ̃nˈd͡zãɲɛ, AS: spẽnʒãńe
Wiktionary
czas. spędzać
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spędzić.
Wiktionary
IPA: spɛ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: spẽnʒẽńe
Wiktionary
czas. spędzić, spędzać
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. spędzać)
(1.1) zob. spędzać.
Wiktionary
(1.1) Dziś spędzę piękny dzień.
Wiktionary
IPA: ˈspɛ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: spẽńʒ́ić
Wiktionary
czas. spędzać, napędzać ndk.
rzecz. pęd mrz., spędzenie n.
Wiktionary
potocznie: przemówienie; spicz
SJP.pl
[czytaj: spid] slangowa nazwa amfetaminy; spid
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: spidbol] narkotyk będący mieszanką kokainy i heroiny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: spidkjuber] osoba układająca kostki przestrzenne (np. kostkę Rubika) na czas
SJP.pl
[czytaj: spidkjuberka] kobieta układająca kostki przestrzenne (np. kostkę Rubika) na czas
SJP.pl
[czytaj: spidkjubing] układanie kostek przestrzennych (np. kostki Rubika) na czas
SJP.pl
Speedcubing (znane również jako speedsolving) – dyscyplina polegająca na jak najszybszym ułożeniu kostki Rubika i innych łamigłówek logicznych z jej rodziny.
Wikipedia
[czytaj: spidrower] rodzaj dyscypliny kolarskiej wzorowanej na sporcie żużlowym; żużel na rowerach
SJP.pl
Speedrower (ang. cycle speedway), w Polsce potocznie żużel na rowerach – sport kolarski wzorowany na sporcie żużlowym, w którym zawodnicy ścigają się ze startu wspólnego po owalnym torze z sypką nawierzchnią. Czynnie uprawiany jest w Wielkiej Brytanii, Polsce i Australii. Zawody speedrowerowe rozgrywano także w Stanach Zjednoczonych i Holandii, a pierwsze kroki w speedrowerze stawiano też w Szwecji oraz Japonii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. grykomp. próba ukończenia gry lub jej części w jak najkrótszym czasie;
Wiktionary
Speedrun – rozgrywanie w całości albo we fragmentach (tzw. segmentach) danej gry komputerowej z zamiarem jak najszybszego jej ukończenia. Stosowany najczęściej w celach rozrywkowych lub rywalizacyjnych. Do tego terminu zwykle nie zalicza się gier pierwotnie zaprojektowanych do bicia rekordów (np. gry wyścigowe). Speedrun jest też prezentacją umiejętności danego gracza – w Internecie publikowane są ich wyniki.
Wikipedia
(1.1) Czeka nas 5 dni wypełnionych emocjonującymi speedrunami, a wszystko to w szlachetnym celu!
Wiktionary
czas. speedrunować ndk.
Wiktionary
(1.1) przebieg
Wiktionary
[czytaj: spidłej] wyścigi motocyklowe na torze żużlowym; żużel
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: spidłejowiec] zawodnik biorący udział w wyścigach motocyklowych na żużlu; żużlowiec
SJP.pl
dotyczący speedwaya
SJP.pl
nazwisko niemieckie
SJP.pl
popękać w wielu miejscach
SJP.pl
czasownik
(1.1) pękać w wielu miejscach
Wiktionary
IPA: ˈspɛ̃ŋkat͡ɕ, AS: spẽŋkać
Wiktionary
rzecz. spękanie n., pękanie n., pęknięcie n.
czas. pękać, pęknąć
przym. spękany
Wiktionary
stać się pękatym
SJP.pl
popękać w wielu miejscach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spękać.
(1.2) miejsce, w którym coś spękało
Wiktionary
Spękanie – nieciągłość utworzona w ośrodku pierwotnie ciągłym i, w odróżnieniu od uskoku pozbawiona makroskopowo widocznego przemieszczenia wzdłuż niej.
Wikipedia
czas. spękać dk.
Wiktionary
przedstawienie teatralne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedstawienie teatralne, baletowe, operowe itp.
(1.2) przen. popis, efektowne przedstawienie
Wiktionary
Spektakl lub widowisko teatralne (fr. spectacle, łac. spectaculum) – utwór dramatyczny lub inne dzieło sztuki teatralnej odegrane przez aktorów przed zgromadzoną w tym celu publicznością. Widowisko teatralne stanowi efekt połączenia różnych sztuk – literatury (w wypadku przedstawienia dramatu), sztuki aktorskiej, muzyki (zwłaszcza w przedstawieniach muzycznych, jak opera lub operetka), choreografii (zwłaszcza w przypadku widowisk baletowych). Koordynatorem i właściwym twórcą widowiska teatralnego jest przeważnie reżyser.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) pierwszy / drugi / kolejny spektakl
synonimy.
(1.1) inscenizacja, widowisko
(1.2) show
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) koncert, sztuka teatralna, performance
holonimy.
(1.1) superspektakl
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spektakularność ż.
:: zdrobn. spektaklik m.
przym. spektakularny, spektaklowy
przysł. spektakularnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) spectacle; (1.2) show
* baskijski: (1.1) ikuskizun
* bułgarski: (1.1) спектакъл m.
* chiński standardowy: (1.1) 节目 (jiémù)
* esperanto: (1.1) spektaklo, spektaĵo, teatraĵo; (1.2) spektaklo
* francuski: (1.1) spectacle m.
* hiszpański: (1.1) espectáculo m.
* kataloński: (1.1) espectacle m.
* nowogrecki: (1.1) θέαμα n.; (1.2) θέαμα n.
* rosyjski: (1.1) спектакль m.; (1.2) зрелище n.
* turkmeński: (1.1) spektakl
* ukraiński: (1.1) спектакль m.
źródła.
== spektakl (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spektakl
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈspɛktakl̥, AS: spektakl̦
Wiktionary
rzecz. spektakularność ż.
:: zdrobn. spektaklik m.
przym. spektakularny, spektaklowy
przysł. spektakularnie
Wiktionary
(1.1) inscenizacja, widowisko
(1.2) show
Wiktionary
przymiotnik od: spektakl
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób spektakularny
Wiktionary
rzecz. spektakl mrz., spektakularność ż.
przym. spektakularny
Wiktionary
widowiskowy, robiący wrażenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprawiający duże wrażenie lub zwracający na siebie uwagę
Wiktionary
(1.1) Przełom wojny i pokoju przyniósł Polsce niezwykle dramatyczną i spektakularną lekcję historii.
Wiktionary
IPA: ˌspɛktakuˈlarnɨ, AS: spektakularny
Wiktionary
rzecz. spektakularność ż., spektakl mrz.
przysł. spektakularnie
Wiktionary
(1.1) widowiskowy, pokazowy, efektowny, fenomenalny, niezwykły, olśniewający, oszałamiający, niespodziewany, wyjątkowy
Wiktionary
dawniej: osoba przyglądająca się czemuś; widz
SJP.pl
tyle co: spektrum; zakres (np. usług)
SJP.pl
Spiektr (ros. Спектр, widmo) – piąty moduł stacji kosmicznej Mir. Przeznaczony był do obserwacji Ziemi; zawierał sprzęt do obserwacji powierzchni, atmosfery i środowiska ziemskiego. Cztery charakterystycznie ustawione panele słoneczne generowały połowę energii potrzebnej stacji na orbicie.
Wikipedia
odnoszący się do widma, znajdujący się w widmie; widmowy
SJP.pl
przyrząd używany do pomiaru rozkładu natężeń w widmie promieniowania elektromagnetycznego
SJP.pl
Spektrofotometria – technika pomiarowa polegająca na ilościowym pomiarze transmisji lub odbicia światła przez próbkę. Od połowy XX wieku stanowi główne narzędzie spektroskopii absorpcyjnej i odbiciowej w bliskim nadfiolecie i świetle widzialnym, a dawniej również w podczerwieni, znajdując szerokie zastosowanie w chemii analitycznej, biologii, medycynie i badaniach materiałowych.
Wikipedia
Spektrofotometria – technika pomiarowa polegająca na ilościowym pomiarze transmisji lub odbicia światła przez próbkę. Od połowy XX wieku stanowi główne narzędzie spektroskopii absorpcyjnej i odbiciowej w bliskim nadfiolecie i świetle widzialnym, a dawniej również w podczerwieni, znajdując szerokie zastosowanie w chemii analitycznej, biologii, medycynie i badaniach materiałowych.
Wikipedia
urządzenie do otrzymywania i fotografowania widm optycznych
SJP.pl
Spektrograf – przyrząd do otrzymywania i trwałej rejestracji widma przykładowo promieniowania elektromagnetycznego. Jest odmianą spektrometru, który rejestruje analizowane widmo. Ze względu na to że wszystkie (poza szkolnymi) spektrometry rejestrują widma, podział na spektrometry, spektroskopy, spektrografy zanika i używa się określenia spektrometr.
Wikipedia
Spektrogram – wykres widma amplitudowego sygnału dla każdej chwili t, dla której sygnał jest określony.
Konstruuje się go dzieląc cały sygnał na części, dla których obliczone amplitudy składowych harmonicznych są wartościami spektrogramu. Argumentami są więc częstotliwość i czas.
Wikipedia
urządzenie uzywane do fotografowania Słońca w promieniowaniu o wybranej długości fali
SJP.pl
Spektroheliograf – astronomiczny instrument optyczny do rejestracji obrazu Słońca w wąskim przedziale widma elektromagnetycznego. Spektroheliograf jest zmodyfikowanym spektrohelioskopem, a zarejestrowane przez niego obrazy to spektroheliogramy.
Wikipedia
Spektroheliogram – zarejestrowany obraz wycinka tarczy słonecznej w wąskim przedziale widma elektromagnetycznego otrzymany przez spektroheliograf. Przykładami monochromatycznych obrazów Słońca są: spektroheliogram wapniowy lub spektroheliogram wodorowy.
Wikipedia
Wikipedia
przyrząd używany do pomiaru współczynnika załamania światła w różnych materiałach optycznych oraz do pomiaru długości fali w widmie optycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do pomiaru widma elektromagnetycznego, w szczególności optycznego;
Wiktionary
Spektroskop – przyrząd służący do przeprowadzania zdalnej analizy poprzez badanie widma odpowiadającego określonemu rodzajowi promieniowania (np. promieniowanie świetlne, rentgenowskie, akustyczne).
Spektroskop optyczny jest to przyrząd służący do otrzymywania i analizowania widm promieniowania świetlnego (od podczerwieni do nadfioletu). Składa się z poziomej tarczy z podziałką kątową, w środku której umieszczony jest pryzmat lub siatka dyfrakcyjna, lunety obracanej wokół tarczy oraz kolimatora, wyposażonego w źródło światła.
Wikipedia
(1.1) J. Fraunhofer, kierując swój spektrometr w stronę Słońca (r. 1814), stwierdził, że na tle całego widma ciągłego rozszczepionego światła, od fioletu do czerwieni, występuje kilkaset ciemnych prążków.
Wiktionary
(1.1) spektroskop
Wiktionary
dział spektroskopii zajmujący się badaniem pomiarów długości fali elektromagnetycznej w widmach optycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział spektroskopii zajmujący się pomiarami długości fali promieniowania elektromagnetycznego w widmach optycznych oraz natężenia promieniowania o różnych długościach fali;
Wiktionary
Spektroskopia, spektrometria – nauka o powstawaniu i interpretacji widm, uzyskanych w wyniku oddziaływań wszelkich rodzajów promieniowania na materię rozumianą jako zbiorowisko atomów i cząsteczek. Spektroskopia jest też często rozumiana jako ogólna nazwa wszelkich technik analitycznych polegających na generowaniu i interpretacji widm (popularnych w analizie chemicznej, np. kolorymetria, spektrofotometria).
Wikipedia
IPA: ˌspɛktrɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: spektrõmetrʹi ̯a
Wiktionary
przym. spektrometryczny
Wiktionary
przyrząd rozszczepiający promieniowanie i umożliwiający obserwację otrzymanego widma
SJP.pl
Spektroskop – przyrząd służący do przeprowadzania zdalnej analizy poprzez badanie widma odpowiadającego określonemu rodzajowi promieniowania (np. promieniowanie świetlne, rentgenowskie, akustyczne).
Spektroskop optyczny jest to przyrząd służący do otrzymywania i analizowania widm promieniowania świetlnego (od podczerwieni do nadfioletu). Składa się z poziomej tarczy z podziałką kątową, w środku której umieszczony jest pryzmat lub siatka dyfrakcyjna, lunety obracanej wokół tarczy oraz kolimatora, wyposażonego w źródło światła.
Wikipedia
Spektroskopia, spektrometria – nauka o powstawaniu i interpretacji widm, uzyskanych w wyniku oddziaływań wszelkich rodzajów promieniowania na materię rozumianą jako zbiorowisko atomów i cząsteczek. Spektroskopia jest też często rozumiana jako ogólna nazwa wszelkich technik analitycznych polegających na generowaniu i interpretacji widm (popularnych w analizie chemicznej, np. kolorymetria, spektrofotometria).
Wikipedia
przymiotnik od: spektroskop
SJP.pl
spectrum [czytaj: spektrum]
1. uporządkowany zbiór jakichś zjawisk, pojęć itp. rozpatrywany w całości;
2. zakres lub zasięg jakiegoś zjawiska;
3. widmo optyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. rozkład wielkości fizycznej w funkcji energii lub częstotliwości, długości fali, itp.; ; ;
(1.2) mat. zbiór wszystkich wartości własnych danej macierzy kwadratowej lub, ogólniej, operatora liniowego; ;
(1.3) zbiór wielu zjawisk czy pojęć, które rozciągają się od jednej wartości skrajnej do drugiej
(1.4) psych. jednostka (lub zbiór pojęć) pojmowana lub dostrzegana jako całość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ostatnio zmierzone spektrum było bardzo zaszumione i nie użyliśmy go do analizy.
(1.2) Znaleźć spektrum macierzy diagonalnej jest trywialnie – to elementy stojące na przekątnej.
(1.3) Przed nami pojawiło się całe spektrum możliwości.
Wiktionary
IPA: ˈspɛktrũm, AS: spektrũm
Wiktionary
przym. spektralny
przysł. spektralnie
Wiktionary
(1.1-2) widmo
Wiktionary
1. przeprowadzanie ryzykownych transakcji obliczonych na szybki, duży zysk; spekulanctwo;
2. teoretyczne dociekanie nieopierające się na doświadczeniu, niedające się sprawdzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) myślenie oderwane od rzeczywistości, niedające się sprawdzić
(1.2) ekon. nieuczciwe przedsięwzięcie, wykupywanie i odsprzedaż z dużym zyskiem towarów, na które popyt przewyższa podaż
Wiktionary
Spekulacja – jeden z motywów transakcji kupna-sprzedaży. Celem spekulacji jest osiągnięcie określonego dochodu (zysku) poprzez wykorzystanie przewidywanych zmian cenowych. Przedmiotami transakcji tych są najczęściej instrumenty finansowe, dobra materialne lub nieruchomości.
Wikipedia
rzecz. spekulant m., spekulantka ż., spekulowanie n.
czas. spekulować
przym. spekulacyjny, spekulancki, spekulatywny
Wiktionary
(1.1) domysł, domniemanie, dedukcja, dociekanie, dywagacja, roztrząsanie
Wiktionary
1. przeprowadzanie ryzykownych transakcji obliczonych na szybki, duży zysk; spekulanctwo;
2. teoretyczne dociekanie nieopierające się na doświadczeniu, niedające się sprawdzić
SJP.pl
Spekulacje – wydana w roku 1985 antologia amerykańskich opowiadań science fiction, pod redakcją Isaaca Asimova i Alice Laurance, w przekładzie Bogdana Barana.
Antologia zawiera opowiadania napisane specjalnie na zamówienie redaktorów. Książkę wydało Wydawnictwo Literackie w ramach serii wydawniczej Fantastyka i Groza.
Wikipedia
przymiotnik od: spekulacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z spekulacją, dotyczący spekulacji
Wiktionary
rzecz. spekulant mos., spekulantka ż., spekulacja ż., spekulanctwo n., spekulowanie n.
czas. spekulować ndk.
przym. spekulancki, spekulatywny
przysł. spekulacyjnie
Wiktionary
dotyczący spekulanta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z spekulantem, dotyczący spekulanta
Wiktionary
rzecz. spekulant mos., spekulantka ż., spekulacja ż., spekulanctwo n., spekulowanie n.
czas. spekulować
przym. spekulacyjny
przysł. spekulacyjnie
Wiktionary
przeprowadzanie ryzykownych transakcji obliczonych na szybki, duży zysk; spekulacja
SJP.pl
człowiek poszukujący okazji do szybkich, intratnych transakcji, trudniący się operacjami handlowymi (nie zawsze uczciwymi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek kupujący coś po niskiej cenie z zamiarem sprzedaży po wyższej;
Wiktionary
Spekulant – osoba zarabiająca na wahaniach cen. Skupuje ona dany produkt, licząc że jego cena wzrośnie w danym okresie, co z kolei daje możliwość jego odsprzedaży i zarobienia na różnicy cen.
Spekulacja wiąże się z dużym ryzykiem. Współcześnie jest kojarzona głównie z rynkami finansowymi.
Wikipedia
(1.1) — Cóż to — zaperzył się — moich krewnych uważasz pani za spekulantów?
Wiktionary
IPA: spɛˈkulãnt, AS: spekulãnt
Wiktionary
rzecz. spekulacja ż., spekulanctwo n., spekulowanie n.
:: fż. spekulantka ż.
czas. spekulować
przym. spekulancki, spekulacyjny
przysł. spekulacyjnie
Wiktionary
(1.1) paskarz, kombinator
Wiktionary
1. nieliczący się z doświadczeniem i praktyką, oparty na myśleniu abstrakcyjnym i spekulacji;
2. oderwany od rzeczywistości, abstrakcyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący przypuszczeń, domysłów lub rozważań bez oparcia w pewnych faktach
(1.2) ekon. związany z ryzykownym inwestowaniem w celu osiągnięcia szybkiego zysku
(1.3) filoz. oparty na czysto intelektualnych rozważaniach, bez poparcia w praktyce; oderwany od rzeczywistości
Wiktionary
rzecz. spekulacja ż.
przym. spekulacyjny
Wiktionary
(1.1-2) war. spekulacyjny
(1.1) domyślny
(1.2) ryzykowny
(1.3) abstrakcyjny
Wiktionary
1. prowadzić działalność, polegającą na tanim skupie i drogiej sprzedaży towarów lub usług;
2. snuć przypuszczenia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) hand. bank. kupować coś i sprzedawać drożej w celu zarobkowym
(1.2) książk. przen. rozgrywać coś, kombinować by uzyskać korzyści
(1.3) książk. filoz. myśleć bez opierania się na doświadczeniu lub w oderwaniu od życia
(1.4) przest. roztrząsać w myślach
Wiktionary
(1.1) Banki spekulują obligacjami i papierami wartościowymi.
(1.1) Wuj Henryk przed laty spekulował na kursie dolara, ale mówi, że się nie opłacało.
(1.2) Byli i tacy mojżeszowi, którzy spekulowali na nieszczęściu swych ziomków.
(1.3) Dziennikarze spekulują i teoretyzują nad wyborem następcy świętego Piotra.
Wiktionary
rzecz. spekulowanie n., spekulacja ż., spekulanctwo n., spekulant mos., spekulantka ż.
przym. spekulancki, spekulacyjny
przysł. spekulatywnie
Wiktionary
(1.1) kombinować
(1.4) zachodzić w głowę, snuć domysły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. wykupywanie towarów a następnie ich odprzedaż z nadmiernym zyskiem
(1.2) myślenie w sposób spekulatywny
Wiktionary
rzecz. spekulacja ż., spekulant m., spekulantka ż., przespekulowanie n.
czas. spekulować ndk., przespekulować dk.
przym. spekulacyjny, spekulancki
przysł. spekulacyjnie
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z jaskiniami
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) speleofauna • speleoklub • speleologia • speleoterapia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|spelaeum. < etym|gr|σπήλαιον. → jaskinia
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) speleo-
źródła.
== speleo- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) speleo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: spɛˈlɛɔ, AS: speleo
Wiktionary
ogół zwierząt zamieszkujących jaskinie
SJP.pl
Wikipedia
ogół roślin występujących głównie w jaskiniach
SJP.pl
specjalista zajmujący się budową i pochodzeniem jaskiń; jaskinioznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. naukowiec zajmujący się speleologią
(1.2) osoba eksplorująca jaskinie
Wiktionary
Speleologia (łac. spelaeum z stgr. σπήλαιον „jaskinia” i -λογία od λόγος „mowa, nauka”) – nauka o jaskiniach. Przedmiotami zainteresowania speleologii są m.in.: geneza i rozwój jaskiń, cechy środowiska przyrodniczego jaskiń (mikroklimat, stosunki wodne, przyroda ożywiona – flora i fauna itp.), problemy ochrony i in. Jaskinie są również obiektem zainteresowania innych nauk, m.in.: geologii, hydrogeologii, paleontologii, archeologii, turyzmu.
Wikipedia
(1.1) Wraz z innymi speleologami odkrył kilka jaskiń w Andach.
(1.2) W jej sklepie, oprócz alpinistów, zaopatrują się też speleolodzy amatorzy i w ogóle ambitniejsi turyści górscy.
Wiktionary
rzecz. speleologia ż.
przym. speleologiczny
Wiktionary
(1.2) grotołaz
Wiktionary
1. dział geologii zajmujący się budową i pochodzeniem jaskiń; jaskinioznawstwo;
2. odkrywanie i penetracja jaskiń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. nauka o jaskiniach;
Wiktionary
Speleologia (łac. spelaeum z stgr. σπήλαιον „jaskinia” i -λογία od λόγος „mowa, nauka”) – nauka o jaskiniach. Przedmiotami zainteresowania speleologii są m.in.: geneza i rozwój jaskiń, cechy środowiska przyrodniczego jaskiń (mikroklimat, stosunki wodne, przyroda ożywiona – flora i fauna itp.), problemy ochrony i in. Jaskinie są również obiektem zainteresowania innych nauk, m.in.: geologii, hydrogeologii, paleontologii, archeologii, turyzmu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) jaskinioznawstwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) geologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. speleolog mos.
przym. speleologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|speleo-|-logia.
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) speleology
* asturyjski: (1.1) espeleoloxía ż.
* baskijski: (1.1) espeleologia
* białoruski: (1.1) спелеалогія ż.
* bułgarski: (1.1) спелеология ż.
* czeski: (1.1) speleologie ż.
* duński: (1.1) speleologi w.
* francuski: (1.1) spéléologie ż.
* hiszpański: (1.1) espeleología ż.
* rosyjski: (1.1) спелеоло́гия ż.
* szwedzki: (1.1) speleologi w.
* ukraiński: (1.1) спелеоло́гія ż.
* węgierski: (1.1) szpeleológia, barlangtan
* włoski: (1.1) speleologia ż.
źródła.
== speleologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|spe.le.o.lo.'ʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) speleologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌspɛlɛɔˈlɔɟja, AS: speleoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. speleolog mos.
przym. speleologiczny
Wiktionary
(1.1) jaskinioznawstwo
Wiktionary
przymiotnik od: speleologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z speleologią, dotyczący speleologii
Wiktionary
rzecz. speleologia ż., speleolog mos.
Wiktionary
[czytaj: spelczeker] program komputerowy do wyszukiwania i poprawiania błędów zapisu; korektor
SJP.pl
miejsce schadzek ludzi z tak zwanego marginesu społecznego; melina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od spelunka
(1.2) matecznik marginesu społecznego
(1.3) licha knajpa
Wiktionary
(1.2) Wieczorami, po okradzeniu podróżnych, wracali do speluny w przydworcowej kamienicy.
Wiktionary
rzecz. spelunka ż.
Wiktionary
(1.2) melina
Wiktionary
lokal, w którym się zwykle spotykają elementy przestępcze; obskurna knajpa, speluna, melina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przestępczy matecznik
(1.2) licha knajpa
(1.3) daw. jaskinia
(1.4) daw. nora
Wiktionary
(1.2) Grog kupił w jednej z nadbrzeżnych spelunek.
(1.2) W spelunkach, tam, gdzie granda wódkę piła, i Stasiek pił, choć serce z bólu łka.
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. speluna ż.
Wiktionary
(1.2) pot. posp. mordownia
Wiktionary
przymiotnik od: spelunka
SJP.pl
uczynić karalnym, wpisać do systemu kar przewidzianych w kodeksie karnym
SJP.pl
1. krótka dwurzędowa kurtka;
2. dawniej: ubiór męski przypominający frak z obciętymi połami,
3. dawniej: damski kaftanik noszony na sukni
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
zdrobnienie od: spencer
SJP.pl
[czytaj: spenserowski] przymiotnik dzierżawczy - należący do Spencera lub z nim związany
SJP.pl
dawniej: łożyć na coś pieniądze; wydatkować
SJP.pl
Spengler:
Wikipedia
młodzieżowo: wystraszyć się, stchórzyć; wydygać, zestrachać się, zastrachać się, wystrachać się
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
określenie wykonawcze: zanikając, przyciszając
SJP.pl
dawniej: słonina; szperka, spyrka, szpyrka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. wędzona słonina
Wiktionary
(1.1) Do kawałka wiszącej sperki przylatywały sikory.
Wiktionary
(1.1) szperka, szpyrka; reg. śl. szpyrka.
Wiktionary
pokrywać, obsypywać kroplami; zraszać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w południowym Lacjum, w prowincji Latina;
Wiktionary
Sperlonga – miejscowość i gmina we Włoszech, w południowym Lacjum, w prowincji Latina. Miasto położone na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego na trasie Terracina – Gaeta. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 3091 osób, gęstość zaludnienia wynosi 171,7 os./km².
Wikipedia
(1.1) Nocą 28 grudnia przeprawił się przez rzeczkę S. Anastasia kpt. Sznayder z dwiema kompaniami i rankiem ruszył na Sperlongę. Miasteczko to leżało nad morzem, na wysokim skalistym wzniesieniu i otoczone było bagnami, kanałami i zaroślami. Tylko niewielkie tereny koło miasta były uprawne. Toteż 1257 mieszkańców Sperlongi żyło głównie z rybołówstwa, polowania i kontrabandy. Nie trudnili się oni jednak rozbojem i uchodzili za ludzi spokojnych. Stojący tu garnizon neapolitański na wiadomość o zbliżaniu się Polaków cofnął się (…)
Wiktionary
IPA: ʃp'lɔŋgə
Wiktionary
płyn zawierający plemniki, wytwarzany przez narządy rozrodcze mężczyzn i samców zwierząt; nasienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. płyn, w którym plemniki wydostają się z ciała samca;
Wiktionary
Sperma, nasienie – płynna wydzielina, na którą składają się produkty jąder, pęcherzyków nasiennych, najądrzy, gruczołów opuszkowo-cewkowych oraz gruczołu krokowego. Jest wyrzucana przez cewkę moczową podczas ejakulacji (wytrysku). Ma barwę bliską kolorowi mleka. Normalny ejakulat ma odczyn słabo zasadowy (u człowieka pH 7,2), umożliwia to ruchliwość plemnikom, które w środowisku kwaśnym (takim jak występujące w pochwie) byłyby nieruchliwe. Dokładna wartość pH u samców różnych zwierząt jest podobna, jednak gatunkowo zmienna; przykładowo u psów jest to 6,6–6,8 pH, u knura 7,2–7,9 pH. Skład chemiczny spermy zależy w pewnym stopniu od odżywiania.
Wikipedia
(1.1) Przed bankiem spermy ustawiła się kolejka młodych mężczyzn chcących zarobić na oddaniu nasienia.
(1.1) Sperma szczupłych mężczyzn jest nie tylko wyższej jakości, ale także jest jej więcej niż u otyłych. U panów z nadwagą wzrasta ryzyko uszkodzeń DNA plemników.
(1.1) Panu się sperma rzuciła na mózg, to jasne.
Wiktionary
IPA: ˈspɛrma, AS: sperma
Wiktionary
rzecz. spermatozoid mrz., aspermia ż.
przym. spermowy
Wiktionary
(1.1) nasienie, ejakulat
Wiktionary
płynny tłuszcz, wypełniający przestrzenie jamiste w przedniej części głowy kaszalota; olbrot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zool. półpłynna substancja występująca w głowie kaszalota;
Wiktionary
Spermacet, olbrot (łac. cetaceum) – półpłynna substancja występująca w głowie kaszalota, w zbiorniku nad prawym przewodem nosowym. Składa się głównie z estrów palmityny i alkoholu cetylowego.
Swą półpłynną konsystencję spermacet zachowuje tylko wewnątrz żywego zwierzęcia (w temperaturze jego ciała), natomiast po zetknięciu z powietrzem zastyga. Z dużego kaszalota można uzyskać do dwóch ton tej substancji. Ze spermacetu produkowano świece, maści, kremy, leki, kredki, a nawet atrament. Olej spermacetowy (olej olbrotowy) był w XIX wieku i na początku XX wieku najlepszym smarem maszynowym. Z czasem został zastąpiony olejami roślinnymi i syntetycznymi. Obecnie stosowany jest w przemyśle farmaceutycznym.
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak ambrę czy spermacet, wielorybnicy pozyskiwali tran z ciał wielorybów.
Wiktionary
przym. spermacetowy
Wiktionary
(1.1) olbrot
Wiktionary
1. → spermacet;
2. kaszalot spermacetowy - gatunek ssaka morskiego; potwal
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sporządzony ze spermacetu
(1.2) związany ze spermacetem, dotyczący spermacetu
Wiktionary
rzecz. spermacet mrz.
Wiktionary
w zootechnice: wytwarzanie spermy przez samce zwierząt
SJP.pl
Spermacjum – nieuwiciona gameta męska. W odróżnieniu od typowych plemników, nie mając wici, spermacja nie są zdolne do aktywnego ruchu lub mogą w niewielkim zakresie wykonywać ruchy pełzakowate lub ślizgowe. U krasnorostów spermacja wytwarzane są w plemniach (zwykle na końcu nici). Po uwolnieniu do wody wydzielają poza komórkę polisacharydy, tworząc wypustki ułatwiające dryfowanie i przyleganie do włostka gamety żeńskiej (karpogonium).
Wikipedia
nieposiadający wici plemnik niektórych roślin, gameta męska bez możliwości czynnego ruchu
SJP.pl
Spermacjum – nieuwiciona gameta męska. W odróżnieniu od typowych plemników, nie mając wici, spermacja nie są zdolne do aktywnego ruchu lub mogą w niewielkim zakresie wykonywać ruchy pełzakowate lub ślizgowe. U krasnorostów spermacja wytwarzane są w plemniach (zwykle na końcu nici). Po uwolnieniu do wody wydzielają poza komórkę polisacharydy, tworząc wypustki ułatwiające dryfowanie i przyleganie do włostka gamety żeńskiej (karpogonium).
Wikipedia
w biologii: niedojrzała komórka rozrodcza męska stanowiąca formę przejściową w procesie tworzenia plemników
SJP.pl
Spermatogeneza (spermogeneza) – proces powstawania i dojrzewania plemników – gamet męskich, który odbywa się w jądrach – gonadach męskich.
Dzięki niemu komórki macierzyste (spermatogonia) rozwijają się w dojrzałe plemniki. Proces ten rozpoczyna się w okresie pokwitania i ma trzy fazy: spermatogoniogenezę (podziały mitotyczne), spermatocytogenezę (podziały mejotyczne) oraz spermiogenezę (przeobrażenie spermatyd w plemniki). Zachodzi on w kanalikach nasiennych jądra.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odżywianie się nasionami innego gatunku
Wiktionary
pakiet plemników, który samiec przekazuje samicy podczas godów; wytwarzany m.in. przez skorpiony, ślimaki, niektóre ryby
SJP.pl
Spermatofor, plemniomieszek – wytwarzany przez samca u niektórych gatunków zwierząt pakiet plemników otoczonych osłonką, który przekazywany jest samicy podczas godów. Spermatofory wytwarzane są przez pierścienice (pijawki) mięczaki, stawonogi (owady, skorupiaki, pareczniki), płazy, niektóre ryby.
Wikipedia
w biologii: proces tworzenia się i dojrzewania plemników w męskim gruczole rozrodczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. proces tworzenia plemników w jądrach
Wiktionary
Spermatogeneza (spermogeneza) – proces powstawania i dojrzewania plemników – gamet męskich, który odbywa się w jądrach – gonadach męskich.
Dzięki niemu komórki macierzyste (spermatogonia) rozwijają się w dojrzałe plemniki. Proces ten rozpoczyna się w okresie pokwitania i ma trzy fazy: spermatogoniogenezę (podziały mitotyczne), spermatocytogenezę (podziały mejotyczne) oraz spermiogenezę (przeobrażenie spermatyd w plemniki). Zachodzi on w kanalikach nasiennych jądra.
Wikipedia
rzecz. spermatozoid mrz.
Wiktionary
(1.1) spermogeneza
Wiktionary
w biologii: pierwotna komórka rozrodcza męska u zwierząt i człowieka, z której powstają plemniki; spermatogonia
SJP.pl
w biologii: pierwotna komórka rozrodcza męska u zwierząt i człowieka, z której powstają plemniki; spermatogonia
SJP.pl
Spermatogonium (l.mn. spermatogonia), męska komórka prapłciowa – diploidalna komórka macierzysta plemników, która powstaje w czasie embriogenezy z gonocytów (pierwotnych komórek płciowych) i wyściela kanaliki nasienne jąder. Podlega spermatogenezie podczas dojrzewania płciowego, w wyniku której z niektórych z nich powstaną, na drodze mitozy, spermatocyty.
Wikipedia
plemniki
SJP.pl
plemnik zwierząt, człowieka i niektórych roślin; spermatozoon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. med. plemnik, męska komórka rozrodcza – u ludzi, zwierząt i niektórych roślin
Wiktionary
Plemnik, spermatozoid – gameta męska, haploidalna komórka rozrodcza wytwarzana przez gonadę osobnika płci męskiej służąca do rozmnażania płciowego. Plemniki występują zarówno u zwierząt, jak i u roślin.
Plemniki po raz pierwszy zaobserwował w 1677 roku Antoni van Leeuwenhoek. U człowieka zwykle w jednej porcji nasienia wydzielanego podczas wytrysku jest od 100 do 500 milionów plemników.
Wikipedia
(1.1) Mitochondrialny DNA jest dziedziczone tylko po matce, ponieważ główka spermatozoidu nie zawiera mitochondriów.
Wiktionary
IPA: ˌspɛrmatɔˈzɔjit, AS: spermatozoi ̯it
Wiktionary
rzecz. sperma ż., spermatogeneza ż.
Wiktionary
(1.1) plemnik
Wiktionary
plemnik zwierząt, człowieka i niektórych roślin; spermatozoid
SJP.pl
męska haploidalna komórka płciowa, z której powstaje plemnik; niedojrzały plemnik
SJP.pl
Spermatyzacja – jeden ze sposobów rozmnażania płciowego. Polega na połączeniu się haploidalnego zarodnika typu spermacjum ze strzępką haploidalnej grzybni. Może nastąpić tylko wtedy, gdy zarodnik i grzybnia należą do różnych typów płciowych oznaczanych jako (+) i (–). W wyniku kontaktu spermacjum z grzybnią następuje plazmogamia, kariogamia dopiero po dłuższej przerwie. Tego typu rozmnażanie występuje u podstawczaków z rzędu rdzowców (Pucciniales) oraz u wielu workowców.
Wikipedia
pejoratywnie: mężczyzna nieobyty w kontaktach z kobietami, zwykle uzależniony od pornografii i masturbacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. obraź. mężczyzna ciągle myślący o seksie, który przez jednoczesny brak intymnych relacji z kobietami wykazuje poddańczą postawę wobec nich
Wiktionary
(1.1) (…) przegryw może być spermiarzem, ale nie zawsze nim jest. Są przegrywy z honorem, które nie spermią do l0ch sic. tak jak robią to spermiarze.
Wiktionary
rzecz. spermiarstwo mrz.
przym. spermiarski
czas. spermić
przysł. spermiarsko
Wiktionary
(1.1) kukold, białorycerz, pantoflarz
Wiktionary
organiczny związek chemiczny z grupy poliamin, chroniący DNA plemników przed kwasowym środowiskiem pochwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy poliamin, ochrania DNA plemników przed kwasowym środowiskiem pochwy, reguluje laktację ssaków;
Wiktionary
Spermidyna – organiczny związek chemiczny należący do poliamin.
Biologiczną rolą spermidyny jest ochrona DNA plemników przed kwasowym środowiskiem pochwy, które mogłoby spowodować jego denaturację, gdyż same są zasadowe. Ponadto spermidyna wraz z putrescyną i sperminą, reguluje laktację ssaków.
Wikipedia
(1.1) Do tej pory wykazano, że podawanie spermidyny wydłuża życie myszy o trzydzieści procent.
Wiktionary
IPA: ˌspɛrmʲiˈdɨ̃na, AS: spermʹidỹna
Wiktionary
organiczny związek chemiczny z grupy poliamin, powstający ze spermidyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy poliamin, bierze udział w metabolizmie wszystkich komórek organizmów eukariotycznych, wchodzi w skład spermy;
Wiktionary
Spermina – organiczny związek chemiczny z grupy poliamin. Związek ten bierze udział w metabolizmie wszystkich komórek organizmów eukariotycznych.
Powstaje ze spermidyny. Można ją odnaleźć w szerokiej gamie tkanek i organizmów, jest także niezbędnym czynnikiem wzrostowym dla niektórych bakterii. Występuje w formie polikationowej we wszystkich wartościach pH.
Wikipedia
(1.1) Kryształy fosforanu sperminy zostały po raz pierwszy opisane przez Antona van Leeuvenhoeka w 1678 roku.
Wiktionary
IPA: spɛrˈmʲĩna, AS: spermʹĩna
Wiktionary
(1.1) gerontyna, muskulamina, neurydyna
Wiktionary
etap spermatogenezy, w którym spermatydy przekształcają się w dojrzałe plemniki
SJP.pl
Spermatogeneza (spermogeneza) – proces powstawania i dojrzewania plemników – gamet męskich, który odbywa się w jądrach – gonadach męskich.
Dzięki niemu komórki macierzyste (spermatogonia) rozwijają się w dojrzałe plemniki. Proces ten rozpoczyna się w okresie pokwitania i ma trzy fazy: spermatogoniogenezę (podziały mitotyczne), spermatocytogenezę (podziały mejotyczne) oraz spermiogenezę (przeobrażenie spermatyd w plemniki). Zachodzi on w kanalikach nasiennych jądra.
Wikipedia
badanie jakości i ilości nasienia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z spermą, dotyczący spermy
Wiktionary
rzecz. sperma ż.
Wiktionary
ustawić elementy danego zbioru skończonego w określony sposób
SJP.pl
1. dostosować coś (np. urządzenia, usługi, oferty) do potrzeb indywidualnego użytkownika, np. spersonalizować informacje;
2. trwale nanieść dane osobowe na dokument, np. spersonalizować paszport;
3. nadać czemuś charakter osobisty, nastawiony na poszanowanie drugiej osoby, np. spersonalizować życie w rodzinie;
4. powiązać pewne fakty i problemy z daną osobą zamiast ująć je ogólnie, np. spersonalizować obietnicę
SJP.pl
1. nadać cechy ludzkie zwierzętom, przedmiotom lub zjawiskom; upersonifikować;
2. uczynić umownym znakiem idei, rzeczy, osoby itp.; upersonifikować, uosobić;
3. zostać najlepszym lub typowym reprezentantem jakichś cech, poglądów lub wartości; upersonifikować, uosobić;
4. dostosować do potrzeb lub oczekiwań odbiorcy; spersonalizować
SJP.pl
zastosować peryfrazę (omówienie, zabieg stylistyczny polegający na zastąpieniu konkretnej nazwy czegoś przez charakterystykę, opis lub metaforę)
SJP.pl
minerał, arsenek platyny
SJP.pl
minerał z grupy granatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy granatów;
Wiktionary
Spessartyn – minerał z gromady krzemianów, jest odmianą manganowo-glinową granatu. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od miasta Spessart w Bawarii w Niemczech, gdzie minerał ten odkryto po raz pierwszy.
Wikipedia
IPA: spɛsˈːartɨ̃n, AS: spe•sartỹn
Wiktionary
magmowa skała żyłowa z grupy lamprofirów
SJP.pl
wprowadzić w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie
SJP.pl
wprowadzić w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. peszyć)
(1.1) dokonany od|peszyć.
czasownik zwrotny dokonany speszyć się (ndk. peszyć się)
(2.1) dokonany od|peszyć się.
Wiktionary
nałożyć pęta, związać (np. kończyny) by ograniczyć albo całkowicie wykluczyć możliwość poruszania się
SJP.pl
utrwalony w pewnej formie; zakonserwowany
SJP.pl
1. wywiązywać się z obietnicy lub przyrzeczenia;
2. mieć wymagane cechy, własności, kompetencje itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spełnić)
(1.1) robić to, czego wymagają obowiązki, obietnice, czyjeś polecenia
(1.2) być zgodnym z wymaganiami
(1.3) mat. po podstawieniu do formy zdaniowej (np. równania), dawać w wyniku prawdę
czasownik zwrotny niedokonany spełniać się (dk. spełnić się)
(2.1) urzeczywistniać się
(2.2) realizować się, czuć satysfakcję ze swojej pracy, roli, stanowiska
Wiktionary
(1.1) Dobrze spełnia swoje obowiązki.
(1.2) Ta część nie spełnia wymogów specyfikacji technicznej.
(1.2) Twoja karta graficzna nie spełnia minimalnych wymagań „Wieśka”.
(1.3) Równanie kwadratowe jest spełniane przez co najwyżej dwa pierwiastki.
(2.1) Oby zawsze spełniały się wszystkie twoje życzenia.
(2.2) Świetnie się spełnia w roli ojca.
Wiktionary
IPA: ˈspɛwʲɲät͡ɕ, AS: speu̯ʹńäć
Wiktionary
dk. spełnić
rzecz. spełnianie n., spełnienie n.
przym. spełniony
Wiktionary
(1.1) czynić zadość, zadośćuczynić, ziszczać, urzeczywistniać, wykonywać, wywiązywać się z czegoś, wypełniać, realizować, ziszczać
Wiktionary
w matematyce: cecha elementów spełnialnych
SJP.pl
Problem spełnialności – zagadnienie rachunku zdań, określające czy dla danej formuły logicznej istnieje takie podstawienie (wartościowanie) zmiennych zdaniowych, żeby formuła była prawdziwa. Jest ono równoważne negacji odpowiedzi na pytanie czy „negacja tej formuły jest tautologią”.
Wikipedia
zdolny do bycia spełnionym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spełniać.
Wiktionary
czas. spełniać ndk.
Wiktionary
1. wywiązać się z obietnicy lub przyrzeczenia;
2. nabyć wymagane cechy, własności, kompetencje itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spełniać)
(1.1) dokonany od|spełniać.
Wiktionary
IPA: ˈspɛwʲɲit͡ɕ, AS: speu̯ʹńić
Wiktionary
czas. pełnić, spełniać
rzecz. spełnienie n.
Wiktionary
(1.1) zrealizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spełnić.
Wiktionary
IPA: spɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: speu̯ʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. spełnić dk., spełniać ndk.
Wiktionary
taki, który się spełnił, urzeczywistnił
SJP.pl
1. pełznąc zejść z czegoś, zsunąć się;
2. dawniej: minąć, upłynąć bez pożądanych rezultatów
SJP.pl
taki, który spełznął (został odbarwiony przez słońce); spełźnięty, spełzły; spłowiały
SJP.pl
taki, który spełzł (został odbarwiony przez słońce); spełźnięty, spełznięty; spłowiały
SJP.pl
skrót od: sun protection factor - wskaźnik ochrony przeciwsłonecznej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sfotoszopować] obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sfotoszopować, wyfotoszopować, wyphotoshopować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = praw. sąd pierwszej instancji
Wiktionary
spi (z ang. samples per inch – próbek na cal) – jednostka rozdzielczości skanerów określająca częstość wykonywanych próbkowań obrazu, która jest wykonywana przez przetworniki urządzenia rejestrującego.
Do określenia rozdzielczości drukarek, ploterów, naświetlarek wykorzystuje się parametr dpi.
Wikipedia
połączyć jakieś rzeczy, dwie części czegoś za pomocą klamerki, szpilki, itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spinać)
(1.1) dokonany od|spinać.
Wiktionary
IPA: spʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: spʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. spinka ż., spięcie n., spinacz mos./mrz.
czas. spinać ndk.
Wiktionary
zmęczony, pragnący snu; senny
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: spać; taki, który już śpi
przymiotnik
(2.1) taki, któremu chce się spać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) gwara. taniec ludowy, odmiana lub fragment kujawiaka
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲjɔ̃nt͡sɨ, AS: śpʹi ̯õncy
Wiktionary
rzecz. spanie n., śpiączka ż., śpioch m., śpiochy mos.
czas. spać ndk., sypiać ndk., przysypiać ndk., przysnąć dk., pospać dk., przesypiać ndk., przespać dk., wyspać się dk., wysypiać się ndk., zasypiać ndk., zaspać dk.
przym. wyspany, zaspany
przysł. śpiąco
Wiktionary
(1.1) drzemiący
(2.1) senny, ospały, zaspany
(3.1) kolebany, ksebka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. głębokie zaburzenia świadomości z brakiem przytomności, niereagowaniem nawet na silne bodźce;
(1.2) pot. nieodparta chęć zaśnięcia
Wiktionary
Śpiączka (z gr. κῶμα koma, co znaczy głęboki sen, łac. coma) – głębokie zaburzenie świadomości i przytomności, związane z rozpadem cyklu czuwania i wzbudzenia, objawiające się brakiem reakcji nawet na silne bodźce oraz uogólnionym bezruchem.
Wikipedia
przym. śpiączkowy, śpiący
rzecz. śpiący mos.
Wiktionary
(1.1) koma, nieprzytomność, nieświadomość
(1.2) senność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący śpiączki, właściwy śpiączce
Wiktionary
rzecz. śpiączka ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: z prostotą, czysto, równo, spokojnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. równo, bez patosu
Wiktionary
1. wypić górną warstwę jakiegoś płynu (np. spić śmietanę z mleka);
2. potocznie: doprowadzić kogoś do stanu zamroczenia alkoholowego; spoić
SJP.pl
[czytaj: spikkato] technika gry na instrumentach strunowych, polegająca na wydobywaniu dźwięków przy pomocy lekkich odbić smyczka od struny; saltato
SJP.pl
Spiccato (wym. spikkato; wł. urywając) jest techniką artykulacji w grze na instrumentach smyczkowych i polega na specjalnie ostrym i krótkim pociąganiu smyczkiem przy każdej nucie ze zmianą kierunku smyczka; inaczej jest to ostre staccato. Jest to równocześnie jeden z rodzajów techniki smyczkowania. W zapisie nutowym sposób ten zaznaczony jest pionowymi klinami nad nutami.
Wikipedia
budynek przeznaczony do przechowywania zapasów żywnościowych; spichrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. budynek służący za magazyn zbóż
Wiktionary
Spichlerz (spichrz, śpichlerz, elewator zbożowy) – jedno- lub kilkukondygnacyjna budowla przeznaczona do przechowywania materiałów sypkich, głównie ziaren zbóż – luzem lub w workach, charakteryzująca się zwartą bryłą, stromymi dachami, trójkątnymi szczytami i niewielkimi oknami.
Wikipedia
IPA: ˈspʲixlɛʃ, AS: spʹiχleš
Wiktionary
rzecz. spichrz m.
:: zdrobn. spichlerzyk m.
przym. spichlerzowy
Wiktionary
(1.1) spichrz, daw. swironek, gwara. świren, świernia
Wiktionary
przymiotnik od: spichlerz
SJP.pl
zdrobnienie od: spichlerz
SJP.pl
budynek przeznaczony do przechowywania zapasów żywnościowych; spichlerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. budynek, w którym przechowuje się ziarna zbóż;
Wiktionary
Spichlerz (spichrz, śpichlerz, elewator zbożowy) – jedno- lub kilkukondygnacyjna budowla przeznaczona do przechowywania materiałów sypkich, głównie ziaren zbóż – luzem lub w workach, charakteryzująca się zwartą bryłą, stromymi dachami, trójkątnymi szczytami i niewielkimi oknami.
Wikipedia
IPA: spʲixʃ, AS: spʹiχš
Wiktionary
rzecz. spichlerz m.
przym. spichrzowy
Wiktionary
(1.1) war. spichlerz
Wiktionary
omacnica spichrzanka - ćma z rodziny omacnicowatych, szkodnik domowy; mól spożywczy, mól kuchenny
SJP.pl
spichrzel surynamski - gatunek chrząszcza z rodziny spichrzelowatych
SJP.pl
o cechach spichrzelowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Spichrzelowate (Silvanidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych.
Wikipedia
o cechach spichrzelowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
polegający na odkładaniu się substancji w żywym organizmie
SJP.pl
przymiotnik od: spichrz
SJP.pl
potocznie: przemówienie; speech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żart. krótkie przemówienie lub mowa
Wiktionary
(1.1) Przyniesiono wino, i kapitan wypił naprzód za moje zdrowie stojąc, wyjąknąwszy rodzaj spiczu przed wychyleniem kieliszka.
(1.1) W krótką przerwę wdarłem się ze spiczem o Kirku Douglasie, który nie dość, że aktor, to jeszcze znawca sztuki.
Wiktionary
rzecz. spiker mos., spikerka ż.
przym. spikerski
Wiktionary
dawniej:
1. jednoroczny jeleń, którego pierwsze poroże nie ma odnóg; szpiczak;
2. narzędzie o spiczastym zakończeniu
SJP.pl
Spiczak (Brzeziński I, Spiczak-Brzeziński I, Spiczek, Zabawa odmienny) – kaszubski herb szlachecki, odmiana herbu Zabawa.
Wikipedia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ostro, z ostrym, wąskim zakończeniem, w kształcie szpica
Wiktionary
IPA: spʲiˈt͡ʃastɔ, AS: spʹičasto
Wiktionary
rzecz. szpic m.
przym. szpiczasty, spiczasty
przysł. szpiczasto
Wiktionary
(1.1) szpiczasto
Wiktionary
mający spiczastą głowę
SJP.pl
mający spiczasty nos
SJP.pl
zwężający się na końcu w szpic; szpiczasty; śpiczasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający ostre, wąskie zakończenie
Wiktionary
(1.1) Przy fortepianie siedział wysoki pan o szlachetnej twarzy okolonej spiczastą, siwiejącą bródką.
Wiktionary
IPA: spʲiˈt͡ʃastɨ, AS: spʹičasty
Wiktionary
rzecz. szpic m., szpica ż., szpikulec m., szpilka ż.
przysł. szpiczasto, spiczasto
Wiktionary
(1.1) szpiczasty, ostry
Wiktionary
Spiczyn – wieś w Polsce położona na Wysoczyźnie Lubartowskiej, w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Spiczyn. Leży nad rzeką Bystrzycą (dopływ Wieprza), przy drodze wojewódzkiej nr 829.
Miejscowość jest sołectwem, siedzibą gminy Spiczyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 688 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Spiczyn
SJP.pl
slangowa nazwa amfetaminy; speed
SJP.pl
[czytaj: spajder]
1. środowiskowo:
a) kabriolet (samochód o nadwoziu ze składanym dachem);
b) otwarte nadwozie dwuosobowego samochodu sportowego; roadster, spyder;
2. samochód typu Alfa Romeo Spider;
3. samochód typu Renault Spider
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: SPAJdermen] superbohater obdarzony wskutek ugryzienia przez radioaktywnego pająka takimi mocami jak wielka siła, zwinność, szybkość, umiejętność chodzenia po ścianach oraz pajęczy zmysł ostrzegający przed niebezpieczeństwem; posiada też na przegubach rąk urządzenia do wystrzeliwania substancji przypominającej pajęczą sieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. film. fikcyjna postać komiksowa i filmowa;
Wiktionary
Spider-Man (z ang. „człowiek pająk”), pełne imię i nazwisko: Peter Benjamin Parker – fikcyjna postać (superbohater) znany z komiksów wydawanych przez Marvel Comics. Została stworzona przez scenarzystę Stana Lee, rysownika Steve’a Ditko, a także Jacka Kirby’ego. Postać ta po raz pierwszy pojawiła się w Amazing Fantasy (vol. 1) #15 z sierpnia 1962. Inspirowany był m.in. występującą w pulp magazine’ach postacią pogromcy zbrodni o pseudonimie Spider, bohatera z komiksów Archie Comics o pseudonimie Fly, postacią Silver Spidera z lat pięćdziesiątych, a także złoczyńcą znanym jako Spider-Man, która pojawiła się jednorazowo w komiksie Whiz Comics (vol. 1) #89 o przygodach Kapitana Marvela (wydawanych wówczas przez wydawnictwo Fawcett Comics).
Wikipedia
(1.1) Dorywczo zarabia w redakcji jako dochodzący fotoreporter, który ma wyłączność na zdjęcia Spider-Mana, czyli samego siebie.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Spider-Man.
uwagi.
(1.1) inna pisownia Spiderman
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Spider-Man
* węgierski: (1.1) Pókember
* włoski: (1.1) Uomo Ragno m.
źródła.
== Spider-Man (język angielski.) ==
thumb|Spider-Man (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) liter. film. Spider-Man
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. film. fikcyjna postać komiksowa i filmowa;
Wiktionary
Spider-Man (z ang. „człowiek pająk”), pełne imię i nazwisko: Peter Benjamin Parker – fikcyjna postać (superbohater) znany z komiksów wydawanych przez Marvel Comics. Została stworzona przez scenarzystę Stana Lee, rysownika Steve’a Ditko, a także Jacka Kirby’ego. Postać ta po raz pierwszy pojawiła się w Amazing Fantasy (vol. 1) #15 z sierpnia 1962. Inspirowany był m.in. występującą w pulp magazine’ach postacią pogromcy zbrodni o pseudonimie Spider, bohatera z komiksów Archie Comics o pseudonimie Fly, postacią Silver Spidera z lat pięćdziesiątych, a także złoczyńcą znanym jako Spider-Man, która pojawiła się jednorazowo w komiksie Whiz Comics (vol. 1) #89 o przygodach Kapitana Marvela (wydawanych wówczas przez wydawnictwo Fawcett Comics).
Wikipedia
(1.1) W kinach można zobaczyć kolejną część przygód Spidermana – Człowieka Pająka.
Wiktionary
potocznie: spidować się - brać narkotyki
SJP.pl
1. piekąc zbyt długo, wysuszyć lub zarumienić coś za bardzo;
2. zbyt mocno opalić na słońcu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
połączyć jakieś rzeczy, dwie części czegoś za pomocą klamerki, szpilki, itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spiąć.
Wiktionary
IPA: ˈspʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: spʹi ̯ė̃ńće
Wiktionary
czas. spiąć, zapinać, spinać
rzecz. spinka ż., spineczka ż., spina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spiec.
Wiktionary
czas. spiec dk., spiekać ndk., piec ndk.
rzecz. spiekanie n., piec m., pieczenie n.
przym. piekarski
Wiktionary
1. piekąc zbyt długo, wysuszyć lub zarumienić coś za bardzo;
2. zbyt mocno opalić na słońcu
SJP.pl
określenie wykonawcze: rozwijając, coraz głośniej
SJP.pl
produkt spiekania
SJP.pl
potocznie: spiekota
SJP.pl
1. zbyt mocno opalać się na słońcu;
2. zlepiać się pod wpływem wysokiej temperatury
SJP.pl
pracownica spiekalni
SJP.pl
związany z procesem spiekania
SJP.pl
robotnik w spiekalni
SJP.pl
o kawałkach węgla, rudy itp.: dający się zlepić w większe bryły pod wpływem wysokiej temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spiekać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. piec mrz., spieczenie n., spiekota ż.
czas. piec
przym. piekarski
Wiktionary
1. zbyt mocno opalać się na słońcu;
2. zlepiać się pod wpływem wysokiej temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. dotkliwy upał przy dużym nasłonecznieniu
Wiktionary
Spiekota – album zespołu De Mono z 2012 roku zawierający covery polskich przebojów z lat 60. i 70. utrzymane w stylu reggae. W nagraniach gościnnie udział wzięli Marika, Junior Stress, Dawid Portasz oraz Cheeba.
Wikipedia
(1.1) Mam już dość tej spiekoty!
Wiktionary
rzecz. spiekanie n., spiekłość ż.
czas. spiec dk., spiekać ndk.
przym. spiekany, spiekły
Wiktionary
(1.1) gorąc, gorąco, patelnia, skwar, ukrop, upał, war, żar; reg. hyca; reg. śl. hica.
Wiktionary
przymiotnik do: spiek
SJP.pl
wysuszony i popękany od gorąca
SJP.pl
[czytaj: spilberg] nazwisko
SJP.pl
Austria:
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: spilbergowski] taki jak u Spielberga, charakterystyczny dla filmów Spielberga
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) film. związany z twórczością reżysera Stevena Spielberga
Wiktionary
zapieniać;
1. czynić coś pieniącym się;
2. pokrywać po wierzchu pianą;
3. potocznie: złościć; wkurzać, wnerwiać, wpieniać;
4. spieniać się -
a) pokrywać się pianą;
b) potocznie: złościć się; pienić się, wpieniać się
SJP.pl
przyrząd do tworzenia piany z mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kulin. urządzenie służące do robienia piany, np. z mleka lub kawy
(1.2) chem. substancja, która dodana do płynu wytwarza pianę
Wiktionary
IPA: ˈspʲjɛ̇̃ɲat͡ʃ, AS: spʹi ̯ė̃ńač
Wiktionary
rzecz. spienianie n., piana ż., pianka, spienienie n., spieniarka ż.
czas. spieniać ndk., spienić dk.
przym. pianowy, pienisty, piankowy
Wiktionary
(1.1) spieniarka
(1.2) środek pianotwórczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spieniać.
Wiktionary
rzecz. niespienianie n., pianka ż., spieniacz mrz.
czas. spieniać ndk.
Wiktionary
wytworzyć pianę z czegoś
SJP.pl
wulgarnie: uciekać, czmychać, zmykać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uciekać
Wiktionary
(1.1) Spieprzaj pan!
(1.1) Ktoś nas zobaczył, spieprzamy stąd!
Wiktionary
IPA: ˈspʲjɛpʃat͡ɕ, AS: spʹi ̯epšać
Wiktionary
rzecz. spieprzanie n.
czas. pieprzyć, spieprzyć dk.
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) uciekać, pot. spływać, pot. spylać, pot. zmywać się, wulg. spierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spieprzać.
Wiktionary
IPA: spʲjɛˈpʃãɲɛ, AS: spʹi ̯epšãńe
Wiktionary
czas. spieprzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spieprzyć.
Wiktionary
czas. spieprzyć
rzecz. pieprz mrz.
Wiktionary
1. potocznie: zepsuć coś lub zrobić coś byle jak;
2. potocznie: uciec skądś;
3. spieprzyć się - spaść z wysokości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. źle coś wykonać
czasownik nieprzechodni
(2.1) dokonany od|spieprzać. (uciekać)
Wiktionary
(1.1) Nie rozumiem, jak mogłeś to spieprzyć!
(1.1) - Czemu nie ma muzyki? - Pewnie radio się spieprzyło.
Wiktionary
IPA: ˈspʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: spʹi ̯epšyć
Wiktionary
czas. spieprzać, pieprzyć
przym. pieprznięty
rzecz. pieprz mrz., spieprzenie n.
Wiktionary
(1.1) zepsuć, zawalić, pot. sknocić, wulg. spierdolić
Wiktionary
piorąc usuwać brud lub plamy z materiału, piorąc odbarwiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprać)
(1.1) usuwać nieczystości, farbę, kolor z tkaniny poprzez pranie
(1.2) bić dotkliwie
czasownik zwrotny niedokonany spierać się (dk. sprać się)
(2.1) poddawać się usuwaniu brudu, plamaam, farby, koloru
czasownik zwrotny niedokonany spierać się (dk. brak)
(3.1) prowadzić spór
Wiktionary
(1-2)
:: rzecz. spieranie n., spranie n.
:: przym. spieralny
(3.1)
:: rzecz. spieranie się n., spór mrz.
:: przym. sporny
Wiktionary
(1.1) odpierać
(1.2) bić, tłuc, walić
(2.1) schodzić
(3.1) dyskutować, kłócić się, kruszyć kopie, sprzeczać się, prowadzić / toczyć / wieść spór
Wiktionary
dający się usunąć przez pranie
SJP.pl
wulgarnie: uciekać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spierdolić)
(1.1) wulg. pospiesznie oddalać się z jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) Mam ci tylko do powiedzenia dwa słowa: spierdalaj, skurwysynie!
(1.1) Jak im świsnąłem tą łopatą przed nosem, to spierdalali, aż się kurzyło.
Wiktionary
IPA: spʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: spʹi ̯erdalać
Wiktionary
rzecz. spierdalanie n., spierdolenie n.
czas. spierdolić dk.
Wiktionary
(1.1) posp. spieprzać, spierdzielać; neutr. uciekać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spierdalać.
Wiktionary
IPA: ˌspʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: spʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. spierdolenie n.
czas. zapierdalać, pierdolić, spierdalać ndk., spierdolić dk.
Wiktionary
potocznie: zrobić coś źle lub nieudolnie; spieprzyć, spierdzielić, spierdolić
SJP.pl
potocznie: robić coś źle lub nieudolnie; spieprzać, spierdzielać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spierdolić.
Wiktionary
IPA: ˌspʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: spʹi ̯erdolẽńe
Wiktionary
rzecz. spierdalanie n.
czas. zapierdalać, pierdolić, spierdalać ndk., spierdolić dk.
Wiktionary
zjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. zniszczyć, zepsuć, spartaczyć;
2. uciec;
3. zrzucić (kogoś skądś);
4. spierdolić się:
a) spaść;
b) pierdnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) wulg. dokonany od|spierdalać.
czasownik przechodni
(2.1) wulg. zepsuć
(2.2) wulg. zrobić źle
(2.3) wulg. zrzucić, zepchnąć; przewrócić
(2.4) wulg. uciec
Wiktionary
(2.1) Te kurwy spierdoliły mi kompa!
(2.2) Ten pojebaniec znów totalnie spierdolił sprawę.
(2.3) Widziałeś, jak ten koleś spierdolił staruchę z ławki?
(2.4) Na szczęście udało się nam spierdolić przed policją.
Wiktionary
IPA: spʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: spʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
czas. pierdolić, wpierdolić, wypierdolić, podpierdolić, zapierdolić, dopierdolić, spierdalać, zapierdalać
rzecz. spierdalanie n., spierdolenie
Wiktionary
(2.1) zepsuć
Wiktionary
wulgarnie:
1. coś nieudanego; knot, niewypał;
2. osoba nieradząca sobie z czymś
SJP.pl
potocznie: spierdzieć się - zanieczyścić powietrze gazami trawiennymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. odczasownikowy od|spierdzielać.
Wiktionary
rzecz. niespierdzielanie n., spierdzielenie n.
czas. spierdzielać ndk., spierdzielić dk.
Wiktionary
dawniej: skręcać, zwijać
SJP.pl
dawniej: skręcić, zwinąć
SJP.pl
obliczyć pierwiastek danej liczby
SJP.pl
o skórze, wargach itp.: stawać się szorstkim
SJP.pl
o skórze: szorstki, chropowaty; spierzchły
SJP.pl
o skórze: szorstki, chropowaty; spierzchnięty
SJP.pl
1. nadać głosowi pieszczotliwe brzmienie;
2. użyć słowa w formie zdrobniałej, pieszczotliwej;
3. dawniej: rozpieścić
SJP.pl
1. nadawać głosowi pieszczotliwe brzmienie;
2. używać słów w formie zdrobniałej, pieszczotliwej;
3. dawniej: rozpieszczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spieszczać.
Wiktionary
1. nadać głosowi pieszczotliwe brzmienie;
2. użyć słowa w formie zdrobniałej, pieszczotliwej;
3. dawniej: rozpieścić
SJP.pl
Spieszczenie – wyraz nadający pieszczotliwą formę wypowiedzi oraz określający stosunek osoby mówiącej do przedmiotu/osoby nazywanej. W funkcji spieszczeń bywają używane często zdrobnienia. Istnieją jednak także osobne formacje hipokrystyczne tworzone za pomocą specjalnych sufiksów przy znacznych zwykle modyfikacjach podstawy słowotwórczej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śpieszyć.
Wiktionary
IPA: ɕpʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: śpʹi ̯ešẽńe
Wiktionary
czas. śpieszyć
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z pośpiechem
Wiktionary
(1.1) Śpiesznie wsiedliśmy do taksówki.
Wiktionary
przysł. spiesznie, śpieszno, spieszno
czas. śpieszyć
rzecz. spieszność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: spiesznie, spieszno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: spieszny
SJP.pl
śpiesznik rysień - gatunek pająka z rodziny śpiesznikowatych
SJP.pl
o cechach śpiesznikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Śpiesznikowate (Oxyopidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothela. Śpieszniktowate to pająki drapieżne, które żyją na roślinach, kwiatach i krzewach. Co najmniej jeden gatunek wykazuje zachowania społeczne. W Polsce występuje jeden gatunek – śpiesznik rysień (Oxyopes ramosus).
Wikipedia
o cechach śpiesznikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z wielką chęcią, z pośpiechem
Wiktionary
(1.1) W pierwszą niedzielę po Wniebowzięciu Górnoślązaczkom spieszno do Piekar.
Wiktionary
rzecz. spieszność ż.
przym. spieszny
przysł. spiesznie, śpiesznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest spieszne; cecha tych, którzy są spieszni
Wiktionary
rzecz. pośpiech m., spieszenie n., pospieszenie n., przyspieszenie n., przyspieszanie n., pospieszny mrz.
czas. śpieszyć, spieszyć ndk., pospieszyć dk., przyspieszyć dk., przyspieszać ndk.
przym. spieszny, pospieszny
przysł. spiesznie, pospiesznie, śpiesznie, spieszno
Wiktionary
szybki, prędki, pospieszny; śpieszny
SJP.pl
uczynić kogoś pieszym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. zdążać dokądś szybko
(1.2) książk. zabierać się do czegoś tak szybko, jak to możliwe, ochoczo
czasownik zwrotny niedokonany śpieszyć się
(2.1) robić coś szybko, chcieć z czymś zdążyć
Wiktionary
(2.1) Śpieszyła się z przygotowaniem kolacji, żeby zdążyć przed jego przyjściem.
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲjɛʃɨt͡ɕ, AS: śpʹi ̯ešyć
Wiktionary
rzecz. pośpiech m., spieszność ż., spieszenie n., śpieszenie n., pospieszanie n., pośpieszanie n., pośpieszenie n., pospieszenie n., pospieszny mrz.
czas. spieszyć ndk., pośpieszać ndk., pospieszać ndk., pośpieszyć dk., pospieszyć dk.
przym. śpieszny, spieszny, pospieszny, pośpieszny
przysł. śpiesznie, spiesznie
Wiktionary
(1.1) spieszyć
(1.2) spieszyć
(2.1) spieszyć się
Wiktionary
Spieszyn – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk.
W 1921 roku wieś liczyła 38 domów i 227 mieszkańców, w tym 172 katolików i 51 prawosławnych oraz 4 wyznania mojżeszowego. wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową.
Wikipedia
przestraszyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Kresy. postąpić źle, przeskrobać coś
Wiktionary
1. ułożyć coś jedno na drugim, coraz wyżej;
2. spowodować podniesienie się poziomu płynu w jakimś zbiorniku
SJP.pl
dotyczący spiętrzenia
SJP.pl
1. ułożyć coś jedno na drugim, coraz wyżej;
2. spowodować podniesienie się poziomu płynu w jakimś zbiorniku
SJP.pl
połączyć jakieś rzeczy, dwie części czegoś za pomocą klamerki, szpilki, itp.
SJP.pl
Hubert Dobaczewski, ps. Spięty (ur. 1974) – polski kompozytor, wokalista, autor tekstów i gitarzysta znany z działalności w zespołach Lao Che i Koli. Prowadzi również solową działalność artystyczną. Z wykształcenia magister ekonomii.
Wikipedia
1. efekt pracy strun głosowych podczas procesu śpiewania;
2. melodyjne dźwięki wydawane przez niektóre ptaki; śpiewy;
3. potocznie:
a) nauka śpiewu jako przedmiot w szkole;
b) lekcja tego języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięki zróżnicowane w natężeniu i wysokości, wydawane przez głos ludzki;
(1.2) przyjemne dla ucha dźwięki wydawane przez niektóre ptaki
Wiktionary
Śpiew – czynność polegająca na artystycznym operowaniu głosem podczas wykonywania utworu muzycznego; rodzaj działalności artystycznej człowieka, najstarszy typ wykonawstwa muzycznego.
Dyscyplina naukowo-artystyczna zajmująca się nauczaniem śpiewu i szkoleniem głosu nosi nazwę – wokalistyka.
Wikipedia
(1.1) Od tygodnia chodzę na lekcje śpiewu i myślę, że to jest to.
(1.1) Oczywiście były też wspólne śpiewy i tańce.
(1.2) Każdego ranka budzi mnie śpiew ptaków.
Wiktionary
IPA: ɕpʲjɛf, AS: śpʹi ̯ef
Wiktionary
rzecz. śpiewniczek mrz., śpiewactwo n., zaśpiewacz mos., śpiewak m., śpiewaczka ż., śpiewanie n., zaśpiewanie n., wyśpiewywanie n., wyśpiewanie n., podśpiewywanie n., śpiewka ż., śpiewnik m., przyśpiewka ż., śpiewność ż.
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk., wyśpiewywać ndk., wyśpiewać dk., podśpiewywać ndk.
przym. śpiewny, śpiewaczy
przysł. śpiewająco, śpiewnie
Wiktionary
używać strun głosowych celem wyprodukowania dźwięków nazywanych śpiewem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaśpiewać)
(1.1) muz. wykonywać melodię głosem
(1.2) przen. pot. zdradzać podczas przesłuchania tajemnice
Wiktionary
(1.1) Gdy Piotr zaczął śpiewać, część osób opuściło salę.
(1.2) „Och, na pewno będzie śpiewał!” – powiedział kat rozgrzewając kleszcze.
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲjɛvat͡ɕ, AS: śpʹi ̯evać
Wiktionary
rzecz. śpiew m., zaśpiew m., śpiewanie n., śpiewak m., śpiewaczka ż., śpiewnik m., śpiewniczek m., przyśpiewka ż., śpiewka ż., śpiewność ż.
czas. zaśpiewać dk., odśpiewać dk., podśpiewywać ndk., pośpiewywać ndk., wyśpiewać dk., dośpiewać dk./ndk.
przym. śpiewny, śpiewaczy
ims. śpiewająco, śpiewający
przysł. śpiewnie
Wiktionary
(1.1) wokalizować
(1.2) sypać
Wiktionary
dotyczący śpiewaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działalność chórów i ich związków
(1.2) ogół śpiewaków
Wiktionary
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk.
przym. śpiewaczy
rzecz. śpiew mrz., śpiewaczka ż., śpiewak mos., śpiewnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od śpiewak
Wiktionary
rzecz. śpiewak m.
Wiktionary
→ śpiewak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: śpiewak
Wiktionary
Śpiew – czynność polegająca na artystycznym operowaniu głosem podczas wykonywania utworu muzycznego; rodzaj działalności artystycznej człowieka, najstarszy typ wykonawstwa muzycznego.
Dyscyplina naukowo-artystyczna zajmująca się nauczaniem śpiewu i szkoleniem głosu nosi nazwę – wokalistyka.
Wikipedia
IPA: ɕpʲjɛˈvat͡ʃka, AS: śpʹi ̯evačka
Wiktionary
rzecz. śpiewnik mrz., śpiewka ż., śpiewanie n., śpiew m.
:: fm. śpiewak m.
czas. zaśpiewać, piać, śpiewać ndk.
przym. śpiewaczy
Wiktionary
przymiotnik od: śpiewak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze śpiewactwem, dotyczący śpiewactwa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do śpiewaków
Wiktionary
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk.
rzecz. śpiewność ż., śpiewnik mrz., śpiew mrz., śpiewactwo n., śpiewaczka ż., śpiewak mos.
Wiktionary
jeden z rzędów ptaków grzebieniowych
SJP.pl
Śpiewające (Oscines) – podrząd ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) obejmujący około 4900 gatunków. Mają specyficzną budowę podniebienia i krtani z wieloma mięśniami głosowymi (tzw. syrinks), umożliwiającą im wydawanie głosów godowych, tworzących zróżnicowany i wyszukany ptasi śpiew. Mają także szczególną budowę stóp. Uważa się, że ptaki śpiewające wyewoluowały około 50 mln lat temu na kontynencie Gondwany.
Wikipedia
o cechach śpiewających
SJP.pl
drozd śpiewak; ptak z rodziny drozdów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna lub chłopiec, który śpiewa
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ptak śpiewający
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɕpʲjɛvak, AS: śpʹi ̯evak
Wiktionary
rzecz. śpiewność ż., śpiewnik m., śpiewka ż., śpiewanie n., śpiew m., zaśpiewanie n., zaśpiew m., wyśpiewanie n., pianie n., śpiewanka ż.
:: fż. śpiewaczka ż.
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk., wyśpiewać dk., piać ndk.
przym. śpiewaczy, śpiewny
Wiktionary
(1.1) wokalista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o ludziach: wykonywanie melodii głosem
(1.2) o ptakach, wielorybach: wydawanie dźwięków przypominających melodię
(1.3) pot. wydawanie tajemnic
(1.4) pot. biegłe udzielanie odpowiedzi w czasie egzaminu ustnego
Wiktionary
IPA: ɕpʲjɛˈvãɲɛ, AS: śpʹi ̯evãńe
Wiktionary
rzecz. zaśpiewanie n., wyśpiewanie n., śpiew m., śpiewak m., śpiewaczka ż., śpiewka ż., śpiewnik mrz., śpiewność ż.
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk., wyśpiewać dk.
przym. śpiewny
przysł. śpiewnie, śpiewająco
Wiktionary
(1.3) sypanie, wkopywanie, wydawanie
Wiktionary
prosta piosenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prosta piosenka
(1.2) przen. rzecz ciągle powtarzana
(1.3) białystok. próba chóru cerkiewnego
Wiktionary
(1.2) Znam tę jej śpiewkę o tym, że nie ma pieniędzy. Ciekawe tylko skąd ma na takie ciuchy.
(1.3) Halina na pierwszą śpiewkę przyszła z koleżanką, wtedy już chórzystką, obecną matuszką Barbarą.
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲjɛfka, AS: śpʹi ̯efka
Wiktionary
rzecz. śpiew m., śpiewak m., śpiewaczka ż., śpiewanie n.
przym. śpiewny
przysł. śpiewnie
czas. śpiewać
Wiktionary
zdrobnienie od: śpiewnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: śpiewnik
(1.2) mały śpiewnik
Wiktionary
Śpiewnik – publikacja w formie książki lub zeszytu, która zawiera nuty i teksty pieśni lub piosenek. Współcześnie śpiewniki są również dostępne jako publikacje elektroniczne, aplikacje mobilne oraz strony internetowe.
Ze względu na rodzaj zamieszczonych pieśni można wyróżnić różne typy śpiewników: m.in. szkolne, narodowe, kościelne oraz ludowe. Śpiewniki zawierające pieśni religijne lub śpiewy liturgiczne nazywane są kancjonałami.
Wikipedia
(1.2) Kompakt, kaseta i śpiewniczek osiągnęły w licytacji jedenastokrotne przebicie ceny wywoławczej.
Wiktionary
rzecz. śpiew mrz., śpiewnik mrz.
czas. śpiewać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: śpiewnie, śpiewno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śpiewny
SJP.pl
zbiór tekstów i nut piosenek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książka, książeczka lub zeszyt z tekstami, czasem też nutami, piosenek
Wiktionary
Śpiewnik – publikacja w formie książki lub zeszytu, która zawiera nuty i teksty pieśni lub piosenek. Współcześnie śpiewniki są również dostępne jako publikacje elektroniczne, aplikacje mobilne oraz strony internetowe.
Ze względu na rodzaj zamieszczonych pieśni można wyróżnić różne typy śpiewników: m.in. szkolne, narodowe, kościelne oraz ludowe. Śpiewniki zawierające pieśni religijne lub śpiewy liturgiczne nazywane są kancjonałami.
Wikipedia
(1.1) Zawsze w góry zabieram swój stary, harcerski śpiewnik.
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲjɛvʲɲik, AS: śpʹi ̯evʹńik
Wiktionary
rzecz. śpiew m., śpiewanie n., śpiewak m., śpiewaczka ż., przyśpiewka ż., zaśpiew m.
:: zdrobn. śpiewniczek m.
czas. śpiewać, zaśpiewać, podśpiewywać, wyśpiewać, odśpiewać, przyśpiewywać, prześpiewać
przym. śpiewny, śpiewaczy, śpiewnikowy
przysł. śpiewnie, śpiewająco
Wiktionary
(1.1) daw. piosennik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co śpiewne
Wiktionary
rzecz. śpiew m., śpiewanie n., zaśpiewanie n., podśpiewywanie n., śpiewak m., śpiewaczka ż., śpiewnik m., wyśpiewywanie n., wyśpiewanie n., zaśpiew m.
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk., podśpiewywać ndk., wyśpiewywać ndk., wyśpiewać dk.
przym. śpiewny, śpiewaczy
przysł. śpiewnie
Wiktionary
przypominający śpiew, np. śpiewny język, śpiewna wymowa
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do śpiewu
(1.2) chętny do śpiewu
Wiktionary
(1.1) Uwielbiam hiszpańszczyznę za jej śpiewne brzmienie.
(1.2) […] niech jej słowik śpiewny / Zazdrości głosu, a synogarlica / Wiernością zrówna…
Wiktionary
rzecz. śpiewak mzw./mos., śpiew m., śpiewność ż.
czas. śpiewać ndk.
przysł. śpiewnie
Wiktionary
(1.1) melodyjny
Wiktionary
forma teatralna, łącząca elementy opery buffo i komedii, w której fragmenty wokalne występują obok mówionych; singspiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zwykle żartobliwy utwór sceniczny, w którym dominujący tekst mówiony przeplatany jest piosenkami
Wiktionary
Singspiel (niem. Singspiel, pol. komedio-opera lub śpiewogra) – utwór sceniczny oparty na tekście mówionym ze wstawkami muzycznymi, głównie pieśniami zwrotkowymi, prostymi ariami i nieskomplikowanymi partiami zespołowymi. Gatunek rozwinął się w Niemczech pod wpływem angielskiej opery balladowej i francuskiego wodewilu.
Wikipedia
IPA: ɕpʲjɛˈvɔɡra, AS: śpʹi ̯evogra
Wiktionary
(1.1) singspiel, wodewil, melofarsa
Wiktionary
1. efekt pracy strun głosowych podczas procesu śpiewania;
2. melodyjne dźwięki wydawane przez niektóre ptaki; śpiewy;
3. potocznie:
a) nauka śpiewu jako przedmiot w szkole;
b) lekcja tego języka
SJP.pl
potocznie: śpiewać wielokrotnie, co jakiś czas
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Śpiglówka (niem.: Spiegelowken, 1938–1945 Spiegelswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. dwustronna śruba, niekiedy o różnych gwintacyh i pełniąca rolę adaptera
Wiktionary
1. upijać wierzchnią część płynu;
2. upajać kogoś alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spijać.
Wiktionary
rzecz. picie n., pijus mos.
Wiktionary
komunikator internetowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. wydzielina z nosa o charakterze kataru
(1.2) przest. senność
(1.3) rzad. biol. szpik
Wiktionary
Spik – porzucony komunikator internetowy Wirtualnej Polski, następca wpkontaktu.
Głównym sponsorem prac nad rozwojem programu była Telekomunikacja Polska S.A. Program Spik przestał być rozwijany 24 kwietnia 2009 r. Pomimo to w następnym roku nadal zaliczany był do najpopularniejszych komunikatorów w kraju, dlatego też programiści Wirtualnej Polski nadal utrzymywali funkcjonalność programu, udostępniając odpowiednie poprawki, a ostatnia wersja programu wydana została w dniu 31 lipca 2012 r. 24 maja 2013 r. użytkownicy programu, poprzez komunikat nadany przez operatora systemu oraz nadany na oficjalnej stronie, otrzymali informację o zaprzestaniu rozwoju oraz wsparcia Spika. Komunikator wraz z serwerem zostały wyłączone 24 czerwca 2013 r.. Rolę komunikatora Wirtualnej Polski przejęło od tego czasu Gadu-Gadu, z którym portal nawiązał współpracę.
Wikipedia
IPA: ɕpʲik, AS: śpʹik
Wiktionary
(1.1) gil
(1.3) war. szpik
Wiktionary
Osoby o imieniu bądź nazwisku Spike
Inne:
Wikipedia
speaker;
1. osoba zapowiadająca poszczególne pozycje programu w radiu lub telewizji, odczytująca przygotowane teksty lub w inny podobny sposób pracująca głosem;
2. przewodniczący izby niższej parlamentu w krajach anglosaskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zapowiadająca programy w radio lub telewizji lub czytająca przygotowane teksty
Wiktionary
Spiker lub speaker:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) prezenter
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spicz m.
:: fż. spikerka ż.
przym. spikerski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|speaker.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) speaker
* baskijski: (1.1) esatari
* bułgarski: (1.1) спикер m.
* czeski: (1.1) hlasatel m., speaker
* duński: (1.1) oplæser w., speaker w.
* esperanto: (1.1) parolisto
* hiszpański: (1.1) locutor m.
* kaszubski: (1.1) spiker m., zapòwiôdôcz m.
* węgierski: (1.1) bemondó
źródła.
== spiker (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) spiker
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈspʲikɛr, AS: spʹiker
Wiktionary
rzecz. spicz m.
:: fż. spikerka ż.
przym. spikerski
Wiktionary
(1.1) prezenter
Wiktionary
speakerka;
1. pracowniczka radia lub TV odczytująca teksty, zapowiadająca program; osoba wygłaszająca komentarz w filmie, podająca informację przez megafon itp.
2. pot. zajęcie spikera
3. środ. pomieszczenie, w którym pracuje spiker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zapowiadająca programy w radio lub telewizji albo czytająca przygotowane teksty
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spicz m.
:: fm. spiker m.
przym. spikerski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|spiker.
* francuski: (1.1) speakerine ż.
* hiszpański: (1.1) locutora ż., presentadora ż.
* nowogrecki: (1.1) παρουσιάστρια ż., εκφωνήτρια ż.
* słoweński: (1.1) spikerka ż.
źródła.
== spikerka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spikerka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: spʲiˈkɛrka, AS: spʹikerka
Wiktionary
rzecz. spicz m.
:: fm. spiker m.
przym. spikerski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spicz m.
:: fm. spiker m.
przym. spikerski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|spiker.
* francuski: (1.1) speakerine ż.
* hiszpański: (1.1) locutora ż., presentadora ż.
* nowogrecki: (1.1) παρουσιάστρια ż., εκφωνήτρια ż.
* słoweński: (1.1) spikerka ż.
źródła.
== spikerka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spikerka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykonywać zawód spikera
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z spikerem, dotyczący spikera
Wiktionary
rzecz. spiker mos., spikerka ż., spicz mrz.
Wiktionary
1. zajęcie spikera;
2. stanowisko spikera - przewodniczącego izby niższej parlamentu w krajach anglosaskich
SJP.pl
1. doprowadzić do spotkania kogoś z kimś;
2. spiknąć się - sprzymierzyć się z kimś przeciwko komuś; spąchnąć się
SJP.pl
skierować samolot pionowo w dół
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselować, zapikselować, zapikselizować, wypikselować, wypikselizować
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, zapikselować, zapikselizować, wypikselować, wypikselizować
SJP.pl
magmowa skała
SJP.pl
Spilit – wylewna (bazalt) lub żyłowa (diabaz) skała magmowa tworząca się podczas erupcji podmorskich. Skała jest produktem podmorskiego wulkanizmu, poddanym transformacji poprzez procesy pneumatolizy lub procesy hydrotermalne w środowisku wody morskiej. Występuje razem z keratofirem. W jej skład wchodzą przede wszystkim minerały wtórne, to jest albit (może być jedynym składnikiem), oraz znacznie rzadziej skaleń potasowy, chloryt, aktynolit, serpentyn, epidot i kalcyt; ziarna tego ostatniego nadają minerałowi zielonkawy odcień. Pochodzenie spilitu do dzisiaj pozostaje przedmiotem kontrowersji.
Wikipedia
1. wiązać włókna wełniane lub sierść w zwartą masę przez działanie wody i temperatury; folować, foluszować;
2. zgęścić włókna masy papierniczej na drgającym sicie papiernicy;
3. spilśniać się:
a) o włóknach i tkaninach wełnianych: stawać się zbitym; folować się;
b) o masie papierniczej: gęstnieć na sicie papiernicy
SJP.pl
właściwy dla danej cząstki (np. elektronu, atomu) moment pędu, związany z jej obrotem wokół własnej osi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. własny moment pędu cząstki;
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|spina.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bozony mają spin całkowity.
Wiktionary
IPA: spʲĩn, AS: spʹĩn
Wiktionary
przym. spinowy
Wiktionary
łączyć ze sobą (klamrą, spinaczem, mostem itp.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. młodz. nagłe zdenerwowanie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: spinać
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) spinka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spinka ż., spinanie n., spięcie n.
czas. spinać ndk., spiąć dk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) jitters
* włoski: (1.1) agitazione ż., nervosismo m.
źródła.
== spina (język farerski.) ==
wymowa.
IPA|ˈspiːna.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. nasienie, sperma
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈspʲĩna, AS: spʹĩna
Wiktionary
rzecz. spinka ż., spinanie n., spięcie n.
czas. spinać ndk., spiąć dk.
Wiktionary
(1.1) spinka
Wiktionary
łączyć ze sobą (klamrą, spinaczem, mostem itp.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spiąć)
(1.1) łączyć za pomocą spinacza, klamerki
(1.2) związywać coś, zaciskać, obkręcając sznurem, rzemieniem
(1.3) łączyć dwa miejsca ze sobą
Wiktionary
rzecz. spinanie n., spinacz mrz., spięcie n., spinka ż., spineczka ż., upinanie n., upięcie n., spina ż.
czas. zapinać, spiąć ndk., upinać ndk., upiąć dk., piąć ndk.
Wiktionary
pracownik kolei zajmujący się spinaniem wagonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biur. wygięty kawałek drutu służący do złączania kartek papieru;
(1.2) gw-pl|Łódź. wsuwana spinka do włosów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kolej. pracownik kolei zajmujący się spinaniem wagonów
Wiktionary
Spinacz, spinacz biurowy – kawałek odpowiednio wygiętego drutu, służący zwykle do utrzymywania razem pliku kartek papieru. Spinacze mogą być również plastikowe, jednak podatne są na złamania i nie mają takiej elastyczności, jak druciane.
Spinacze można rozróżniać pod względem wielkości (istnieją zarówno małe – ok. 2 cm oraz duże – nawet do 18 cm) oraz kolorów (istnieją również mieszane).
Wikipedia
(1.1) Odczekałam na lotnisku swoje i dostałam prawdziwą wizę za jedyne 60 dolarów, przyczepioną do paszportu spinaczami biurowymi.
(1.2) Aby fryzura trzymała się, fryzjerka musiała użyć aż czterdziestu spinaczy.
Wiktionary
IPA: ˈspʲĩnat͡ʃ, AS: spʹĩnač
Wiktionary
rzecz. spineczka ż., spinka ż., spinanie n.
czas. spinać ndk., spiąć dk., upiąć ndk., upinać ndk.
przym. spięty
Wiktionary
(1.1) spinacz biurowy
(1.2) neutr. wsuwka; gw-pl|Poznań|szpanga.
Wiktionary
trójkątny żagiel na jachtach sportowych
SJP.pl
Spinaker (ang. spinnaker, czasami mylony z lataczem) – duży wypukły żagiel stosowany na statkach (głównie sportowych) o ożaglowaniu skośnym.
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od nazwy jachtu "Sphinx", na którym zastosowano ten żagiel po raz pierwszy.
Wikipedia
Spinakerbom (spi-bom) – ruchome drzewce służące do mocowania nawietrznego rogu halsowego spinakera. Podczas żeglugi bez spinakera demontowany i przechowywany na pokładzie. Spinakerbom jest utrzymywany w płaszczyźnie pionowej przez topenantę, która służy do jego unoszenia, oraz przez obciągacz spinakerbomu, który służy do jego opuszczania.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spinać.
Wiktionary
czas. spinać ndk.
rzecz. spinka ż., spinacz mos./mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: spinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: spinka
Wiktionary
rzecz. spinka ż., spinanie n., spięcie n., spinacz m.
czas. spinać ndk., spiąć dk.
Wiktionary
minerał, podwójny, izomorficzny tlenek metali dwuwartościowych i trójwartościowych; również grupa tych minerałów o zbliżonym składzie chemicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał zawierający tlenki metali, występujący w wielu barwnych odmianach;
(1.2) jubil. kamień szlachetny z oszlifowanego spinelu (1.1)
Wiktionary
Spinel (spinel właściwy) – minerał z gromady tlenków, zaliczany do grupy spineli. Należy do grupy minerałów rzadkich. Pod względem chemicznym jest to podwójny tlenek magnezu i glinu.
Nazwany w 1779 roku przez Jeana Demeste od łacińskiego spinella = „mały cierń”, nawiązując do jego ostrych ośmiościennych kryształów.
Wikipedia
(1.2) Spinel może mieć wiele różnych barw, lecz najbardziej popularny jest spinel czerwony, przez wiele lat uznawany za rubin.
Wiktionary
IPA: ˈspʲĩnɛl, AS: spʹĩnel
Wiktionary
przym. spinelowy
Wiktionary
przymiotnik od: spinel
SJP.pl
środowiskowo: ustalić adres IP danego urządzenia; zapingować
SJP.pl
spinning; w rybactwie:
1. rodzaj wędki ze średniej długości wędziskiem i długą żyłką nawijaną na kołowrotek; spinner, spinningówka;
2. metoda połowu ryb za pomocą wędki ze sztuczną przynętą na końcu żyłki, polegająca na energicznym wyrzucaniu żyłki na dużą odległość i powolnym zwijaniu jej na kołowrotek
SJP.pl
Spinning – metoda sportowego i amatorskiego połowu ryb przy użyciu wędki, kołowrotka i sztucznej przynęty polegająca na naprzemiennym zarzucaniu jej i ściąganiu za pomocą wędziska i kołowrotka. Wędkarz może wykonywać także wabiące ruchy wędziskiem tak, aby ruch przynęty jak najbardziej przypominał ruch chorej, lub rannej ryby. Metoda spinningowa służy przede wszystkim do połowu ryb drapieżnych (sandaczy, szczupaków, okoni, sumów itd.). Niektórzy wędkarze wyspecjalizowali się też w łowieniu na spinning ryb, które zazwyczaj odżywiają się pokarmem roślinnym i bezkręgowcami (białorybu), np. wzdręg, kleni, jazi.
Wikipedia
łowić ryby poprzez energiczne wyrzucanie żyłki na dużą odległość i powolne zwijanie jej na kołowrotek; spinningować
SJP.pl
związany ze spiningiem; spinningowy
SJP.pl
drobny przedmiot do spinania czegoś, np. bielizny, włosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) często zdobiony przedmiot do spinania czegoś, np. włosów, krawata, kołnierzyka lub mankietu
(1.2) posp. slang. spinanie się, napięcie, nerwowość
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Panowie, po co ta spinka? Za dużo kasy zainwestowaliście, czy jak?
Wiktionary
IPA: ˈspʲĩnka, AS: spʹĩnka
Wiktionary
rzecz. spinacz mrz., spinanie n., spięcie n., spineczka ż., upinanie n., upięcie n., spina ż.
czas. spinać ndk., spiąć ndk., upinać ndk., upiąć dk., piąć ndk.
Wiktionary
(1.2) napięcie, nerwowość, stres
Wiktionary
w dawnej Polsce: rzemieślnik wyrabiający spinki, broszki, sprzączki z metalu
SJP.pl
w rybactwie: rodzaj wędki ze średniej długości wędziskiem i długą żyłką nawijaną na kołowrotek; spining, spinning, spinningówka
SJP.pl
[czytaj: spining]
1. rodzaj wędki ze średniej długości wędziskiem i długą żyłką nawijaną na kołowrotek; spining, spinner, spinningówka;
2. metoda połowu ryb za pomocą wędki ze sztuczną przynętą na końcu żyłki; spining;
3. grupowa jazda na rowerach stacjonarnych w rytm głośnej muzyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ryb. metoda wędkowania polegająca na ustawicznym rzucaniu i wybieraniu sztucznej przynęty;
(1.2) ryb. wędka do spinningu (1.1)
(1.3) sport. trening na stacjonarnym rowerze
Wiktionary
Spinning – metoda sportowego i amatorskiego połowu ryb przy użyciu wędki, kołowrotka i sztucznej przynęty polegająca na naprzemiennym zarzucaniu jej i ściąganiu za pomocą wędziska i kołowrotka. Wędkarz może wykonywać także wabiące ruchy wędziskiem tak, aby ruch przynęty jak najbardziej przypominał ruch chorej, lub rannej ryby. Metoda spinningowa służy przede wszystkim do połowu ryb drapieżnych (sandaczy, szczupaków, okoni, sumów itd.). Niektórzy wędkarze wyspecjalizowali się też w łowieniu na spinning ryb, które zazwyczaj odżywiają się pokarmem roślinnym i bezkręgowcami (białorybu), np. wzdręg, kleni, jazi.
Wikipedia
wędkarz łowiący ryby na spinning; spinningowiec
SJP.pl
[czytaj: spiningować] łowić ryby poprzez energiczne wyrzucanie żyłki na dużą odległość i powolne zwijanie jej na kołowrotek; spiningować
SJP.pl
wędkarz łowiący ryby na spinning; spinningista
SJP.pl
w rybactwie: rodzaj wędki ze średniej długości wędziskiem i długą żyłką nawijaną na kołowrotek; spining, spinning, spinner
SJP.pl
przymiotnik od: spinning; spiningowy
SJP.pl
obiekt geometryczny w przestrzeni liniowej będący uogólnieniem tensora
SJP.pl
Spinor – obiekt geometryczny o specyficznych własnościach transformacyjnych. Spinory transformują się względem reprezentacji spinorowej (ułamkowej) grupy przekształceń.
Wikipedia
przymiotnik od: spinor
SJP.pl
dotyczący momentu pędu
SJP.pl
Baruch Spinoza, Benedictus Despinoza, Benedictus d’Espinoza (ur. 24 listopada 1632 w Amsterdamie, zm. 21 lutego 1677 w Hadze) – filozof niderlandzki pochodzenia portugalsko-żydowskiego, konkretniej sefardyjskiego; z zawodu rzemieślnik optyczny. Zajmował się metafizyką, filozofią umysłu, filozofią religii, etyką i filozofią polityki.
Wikipedia
rodzaj dużego dinozaura gadziomiednicznego z podrzędu teropodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Spinosaurus|ref=tak., rodzaj dinozaura gadziomiedniczego z rodziny Spinosauridae;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju spinozaur (1.1)
Wiktionary
Spinozaur (Spinosaurus – „kolczasty jaszczur”) – rodzaj teropoda z rodziny spinozaurów (Spinosauridae) żyjącego na obecnych terenach Afryki Północnej od albu do cenomanu, od około 107 do 94,5 mln lat temu. Pierwsze skamieniałości spinozaura zostały odkryte w Egipcie w 1910 roku i opisane przez niemieckiego paleontologa Ernsta Stromera. Okaz ten został zniszczony podczas II wojny światowej, jednak w 2004 roku znaleziono kolejną czaszkę dorosłego osobnika, a w 2015 roku opisano skamieniałości osobnika niedojrzałego, w tym wiele kości szkieletu pozaczaszkowego. Nie jest jasne, czy rodzaj Spinosaurus jest reprezentowany przez jeden czy dwa gatunki. Najlepiej poznanym gatunkiem jest S. aegyptiacus z Egiptu, a szczątki być może należące do przedstawicieli drugiego gatunku, S. maroccanus, odnaleziono w Maroku.
Wikipedia
(1.2) Charakterystyczną cechą spinozaura są wysokie wyrostki kolczyste kręgosłupa.
Wiktionary
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów z podrzędu teropodów; megalozauroid
SJP.pl
nadrodzina dinozaurów z podrzędu teropodów; megalozauroidy
SJP.pl
Megalozauroidy (Megalosauroidea); synonim: spinozauroidy (Spinosauroidea) – nadrodzina dinozaurów z grupy teropodów.
Pierwotnie nadrodzina była nazywana Spinosauroidea (Stromer, 1915). Należą do niej duże teropody, zgrupowane w 2 rodziny: megalozaurów (Megalosauridae) i spinozaurów (Spinosauridae).
Wikipedia
rodzaj dużego dinozaura gadziomiednicznego z podrzędu teropodów
SJP.pl
Spinozaury (Spinosauridae) – rodzina dużych teropodów z grupy tetanurów (Tetanurae).
Budowa ich szczęk i zębów pozwala sądzić, że ich głównym pożywieniem były ryby, chociaż mogły polować też na inne dinozaury. Wartość izotopu tlenu δ18Op zawartego w zębach Spinosauridae odpowiada obecnej u współwystępujących z nimi żółwi i krokodylomorfów, jest jednak niższa niż u innych teropodów, co dowodzi, że spinozaurydy prowadziły ziemnowodny tryb życia, a nie jedynie polowały w wodzie. Wartości izotopu tlenu w zębach Spinosaurus z Maroka i Tunezji nie są tak wyraźne jak u innych przedstawicieli Spinosauridae, co sugeruje, że spinozaur prowadził bardziej oportunistyczny tryb życia i mógł występować zarówno w siedliskach lądowych, jak i wodnych.
Wikipedia
taki jak u Spinozy, charakterystyczny dla Spinozy; spinozowski
SJP.pl
taki jak u Spinozy, charakterystyczny dla Spinozy; spinozjański
SJP.pl
przyrząd do obserwacji i liczenia cząstek alfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. techn. przyrząd używany dawniej do obserwacji pojedynczych emisji cząstek alfa przez materiał radioaktywny, składający się z ekranu pokrytego fluorescencyjną substancją oraz soczewki powiększającej;
Wiktionary
Spintaryskop - przyrząd składający się z ekranu fluorescencyjnego i soczewek, służący do obserwacji i liczenia promieni alfa. Najprostsza postać licznika scyntylacyjnego.
Na ekranie pokrytym siarczkiem cynku obserwuje się pod mikroskopem i liczy błyski wywołane przez poszczególne cząstki alfa, które wysyłane są przez badany preparat alfa-promieniotwórczy.
Za pomocą spintaryskopu można badać tylko preparaty bardzo słabo aktywne.
Wikipedia
(1.1) Przeminiemy wszyscy, którzy dostrzegamy dziś scyntylacje, znikną nasi następcy i następcy naszych następców, przejdą stulecia, zanim wyczerpie się odrobina radu umieszczona na końcu igły spintaryskopu, zanim z łona swego przestanie wyrzucać helowe pociski.
Wiktionary
dziedzina wykorzystująca własności spinu elektronów w elektronice
SJP.pl
Spintronika (elektronika spinowa, magnetronika) jest odmianą elektroniki. Podczas gdy w tradycyjnych układach scalonych nośnikiem informacji są zmiany w przepływie prądu, w spintronice brany jest pod uwagę również spin elektronu.
W konwencjonalnych układach elektronicznych elementem aktywnym (czynnym) jest na ogół ładunek elektronu, chociaż w niektórych przypadkach spin elektronu odgrywa pewną rolę jako źródło ferromagnetyzmu, to jednak rola ta jest drugorzędna. Spintronika stwarza nowe perspektywy pojawienia się możliwości konstrukcji elementów elektronicznych z zaplanowaną strukturą spinową (np. tzw. komputerów kwantowych).
Wikipedia
człowiek lubiący długo spać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek lubiący dużo, długo spać
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. grudka wydzielin z oka, zbierająca się w jego rogu podczas snu
(2.2) śpiochy zob. śpioszki.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z niego jest prawdziwy śpioch.
(2.1) Masz śpiocha w prawym oku.
Wiktionary
IPA: ɕpʲjɔx, AS: śpʹi ̯oχ
Wiktionary
rzecz. śpiący mos., zdrobn. śpioszek
czas. spać
ims. śpiący
przym. śpiący
Wiktionary
(2.1) ropa
Wiktionary
potocznie: spać; kimać, lulać, spaciać, spaćkać
SJP.pl
dziecięce ubranie do spania; śpioszki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w medycynie: spowodować przybranie pozycji pionowej
SJP.pl
uczynić pionowym, doprowadzić do pozycji pionowej; wypionować
SJP.pl
1. bardzo zaskoczyć;
2. gniewnie skrytykować
SJP.pl
zdrobnienie od: śpioch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. śpioch
Wiktionary
rzecz. śpioch mzw./mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: śpioch
SJP.pl
dziecięce ubranie do spania; śpiochy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, liczba mnoga
(1.1) jednoczęściowa pidżama dla małych dzieci
(1.2) zachnięta wydzielina gromadząca się w kącikach oczu podczas snu
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) plural|śpioszek.
Wiktionary
(1.1) Wśród śpioszków największym wzięciem cieszą się te rozpinane w kroku. Występują praktycznie we wszystkich odcieniach i kolorach.
(1.1) W świecie niemowląt nie ma polityki, sporu, konfliktu interesów. Tu królują śpioszki, pieluszki oraz misie – nabyte, rzecz jasna, za becikowe.
Wiktionary
śpiochy war. lm.
czas. spać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w Niemczech, położone nad Renem w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat;
Wiktionary
Spira (niem. Speyer) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, położone nad Renem w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. Jedno z najstarszych miast Niemiec, na początku swojego istnienia nosiło nazwę Civitas Nemetum.
Wikipedia
(1.1) Katedra w Spirze jest kościołem grobowym dynastii salickiej i dlatego jest znana jako katedra cesarska.
Wiktionary
przym. spirski
Wiktionary
potocznie: nielegalnie skopiować lub ściągnąć z internetu np. film, grę, utwór muzyczny
SJP.pl
1. krzywa okrążająca rozbieżnie (lub zbieżnie) jakiś punkt;
2. przedmiot w kształcie takiej krzywej;
3. figura w akrobacji lotniczej;
4. środek antykoncepcyjny dla kobiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. krzywa płaska, która okrążając wielokrotnie punkt, jednocześnie oddala się od niego
(1.2) coś podobnego do spirali (1.1)
(1.3) hydraul. urządzenie do udrażniania kanalizacji w formie długiej, stalowej sprężyny z korbą
(1.4) elektr. opornik zwinięty w helisę w którym zachodzi przemiana energii elektrycznej w ciepło
(1.5) sytuacja ciągłego, niebezpiecznego wzrost np. przemocy, zbrojeń
(1.6) lotn. figura wyższego pilotażu, która polega na ruchu samolotu po linii śrubowej ze stopniowym zmniejszaniem wysokości;
(1.7) pot. domaciczna wkładka antykoncepcyjna
(1.8) sport. element łyżwiarstwa figurowego, w którym zawodnik jedzie na jednej nodze, z drugą wysoko uniesioną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Skręć drut w spiralę.
(1.5) Studentka nie potrafiła wydostać się ze spirali długów.
Wiktionary
IPA: spʲiˈrala, AS: spʹirala
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. spiralka ż.
przym. spiralny
przysł. spiralnie
Wiktionary
(1.3) żmijka
(1.5) eskalacja
Wiktionary
zdrobnienie od: spirala
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tworząc kształt spirali
(1.2) odbywając się po spirali
(1.3) charakteryzując się ciągłym wzrostem
Wiktionary
(1.1) Wejście zdobiły spiralnie skręcone kolumienki.
(1.2) Iskry z ogniska spiralnie wirowały ku gwiaździstemu niebu.
(1.3) Koszty przygotowania zawodów spiralnie rosną od około 50 lat.
Wiktionary
rzecz. spirala ż.
przym. spiralny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma kształt spirali
(1.2) pot. taki, który ma kształt korkociągu
Wiktionary
IPA: spʲiˈralnɨ, AS: spʹiralny
Wiktionary
rzecz. spirala ż., spiralka ż., spirulina ż.
przysł. spiralnie
Wiktionary
antybiotyk o działaniu bakteriostatycznym i bakteriobójczym, stosowany w bakteryjnych i wirusowych zakażeniach dróg oddechowych
SJP.pl
Spiramycyna, rowamycyna – antybiotyk z grupy makrolidów stosowany m.in. w leczeniu toksoplazmozy i listeriozy, działający bakteriostatycznie lub bakteriobójczo. Wszystkie antybiotyki należące do tej grupy blokują syntezę białka. Spiramycyna może wykazywać oporność krzyżową z erytromycyną.Spiramycyna powinna być stosowana tylko w zakażeniach bakteryjnych o przebiegu uzasadniającym podanie tego preparatu.
Wikipedia
rodzaj związku organicznego o budowie dwupierścieniowej, którego pierścienie połączone są za pomocą tylko jednego atomu węgla
SJP.pl
Spirany – grupa związków organicznych, których cząsteczki zawierają dwa pierścienie o wspólnym atomie węgla i leżą w płaszczyznach do siebie prostopadłych. Podstawione pochodne spiranów mogą wykazywać chiralność. Przykładami mogą być: spiro[3.3]heptan, spiro[2.4]heptan, spirobihydantoina, spiropentan.
Wikipedia
spółgłoska szczelinowa, np. polskie: F, S, Z, Ż, H
SJP.pl
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworzą dostatecznie wąską szczelinę, by powstał szum, tarcie. Brzmienie/barwę spółgłosek szczelinowych determinuje ponadto kształt i pozycja ust oraz języka.
Wikipedia
W językoznawstwie: przechodzenie spółgłosek zwartych w szczelinowe, np. [t] do [s]
SJP.pl
Spirantyzacja – proces fonetyczny zmieniający spółgłoski zwarte w szczelinowe.
Wikipedia
potocznie: podrobić produkty objęte prawem autorskim
SJP.pl
mikrofalowa lampa wzmacniająca, w której zachodzi oddziaływanie między falą elektromagnetyczną rozchodzącą się wzdłuż linii opóźniającej a wiązką elektronową o kształcie cylindra
SJP.pl
tawuła; krzew z rodziny różowatych
SJP.pl
określenie wykonawcze: z werwą, z ożywieniem
SJP.pl
[czytaj: spiRIczuel] gatunek muzyczny bliski gospelowi, obejmujący pieśni religijne wywodzące się ze śpiewów Murzynów z południa USA
SJP.pl
[czytaj: spiriczuelz] pieśni religijne Murzynów amerykańskich, będące inspiracją dla twórców jazzu; negro spirituals
SJP.pl
Wikipedia
typ bakterii o podłużnych, silnie skręconych kształtach; krętek
SJP.pl
1. przyrząd do kreślenia spiral i skomplikowanych krzywych matematycznych;
2. przyrząd do mierzenia objętości oddechowej płuc
SJP.pl
Wikipedia
badanie objętości oddechowej płuc
SJP.pl
graficzna prezentacja wyniku pomiaru objętości oddechowej płuc (spirografii)
SJP.pl
Spirogram - graficzna prezentacja wyniku pomiaru spirometrycznego (spirometria). Wyniki badania urządzeniem, zwanym spirografem (w uproszczeniu, potocznie mówi się o spirometrze), zapisywane są zazwyczaj na papierze, często w postaci odpowiedniego wykresu i wartości liczbowych odpowiadających najważniejszym parametrom oddechowym badanej osoby.
Wikipedia
potocznie: spirytus; spiryt
SJP.pl
urządzenie używane do pomiaru objętości płuc
SJP.pl
Spirometr (dawniej także oddechomierz) – urządzenie pomiarowe służące do badania pojemności płuc. Rejestruje objętość i prędkość powietrza wdychanego i wydychanego.
Wikipedia
badanie określające wydolność oddechową
SJP.pl
Spirometria – badanie czynnościowe układu oddechowego, podczas którego mierzy się objętości i pojemności płuc oraz przepływy powietrza znajdującego się w płucach i oskrzelach w różnych fazach cyklu oddechowego. Badanie wykonuje się przy pomocy urządzenia zwanego spirometrem. Spirometria jest wykonywana w celu rozpoznawania oraz kontroli przebiegu i efektów leczenia chorób układu oddechowego, między innymi astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek odwadniający, oszczędzający potas, z grupy antagonistów aldosteronu;
Wiktionary
Spironolakton (łac. spironolactonum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny steroid, konkurencyjny antagonista aldosteronu w kanaliku dalszym nefronu. Należy do diuretyków oszczędzających potas. Blokery receptora aldosteronowego, takie jak spironolakton i eplerenon, pozwalają zmniejszyć stężenie aldosteronu we krwi i ograniczyć niekorzystne działania aldosteronu u chorych z nadciśnieniem i nadmiernie aktywowanym układem RAA.
Wikipedia
(1.1) Moja ciocia, która przebyła w tamtym roku zawał serca, przyjmuje spironolakton z powodu niewydolności serca.
Wiktionary
IPA: ˌspʲirɔ̃nɔˈlaktɔ̃n, AS: spʹirõnolaktõn
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Spironol, Verospiron
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Spirą, dotyczący Spiry
Wiktionary
rzecz. Spira ż.
Wiktionary
potocznie: spirytus; spiryt
SJP.pl
nieduży mięczak z mórz strefy zwrotnikowej i podzwrotnikowej
SJP.pl
Spirula (Spirula spirula) – szeroko rozprzestrzeniony gatunek dziesięciornicy, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rzędu Spirulida i rodziny spirulowatych (Spirulidae).
Wikipedia
1. rodzaj sinic z rzędu trzęsidłowców;
2. handlowa nazwa sinic z rzędu drgalnicowców, stosowanych jako suplement diety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. spoż. preparat z sinic z rodzaju Arthrospira w formie proszku lub tabletek stosowany jako suplement diety;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spirala ż., spiralka ż.
przym. spiralny, spirulinowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) spirulina
* białoruski: (1.1) спіруліна ż.
* duński: (1.1) spirulina w.
* esperanto: (1.1) spirulino
* francuski: (1.1) spiruline ż.
* hiszpański: (1.1) spirulina ż., espirulina ż.
* kataloński: (1.1) spirulina ż.
* niderlandzki: (1.1) spirulina ż.
* niemiecki: (1.1) Spirulina ż.
* nowogrecki: (1.1) σπιρουλίνα ż.
* rosyjski: (1.1) спирулина ż.
* turecki: (1.1) spirulina
* ukraiński: (1.1) спіруліна ż.
źródła.
== spirulina (język angielski.) ==
thumb|spirulina (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farm. spoż. spirulina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌspʲiruˈlʲĩna, AS: spʹirulʹĩna
Wiktionary
rzecz. spirala ż., spiralka ż.
przym. spiralny, spirulinowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spirala ż., spiralka ż.
przym. spiralny, spirulinowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) spirulina
* białoruski: (1.1) спіруліна ż.
* duński: (1.1) spirulina w.
* esperanto: (1.1) spirulino
* francuski: (1.1) spiruline ż.
* hiszpański: (1.1) spirulina ż., espirulina ż.
* kataloński: (1.1) spirulina ż.
* niderlandzki: (1.1) spirulina ż.
* niemiecki: (1.1) Spirulina ż.
* nowogrecki: (1.1) σπιρουλίνα ż.
* rosyjski: (1.1) спирулина ż.
* turecki: (1.1) spirulina
* ukraiński: (1.1) спіруліна ż.
źródła.
== spirulina (język angielski.) ==
thumb|spirulina (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farm. spoż. spirulina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Spirydon, Spirydion – imię męskie pochodzenia greckiego, wywodzące się od słowa spyridos — "koszyczek". Patronem tego imienia jest św. Spirydon z Tremituntu, biskup (IV wiek).
Spirydon imieniny obchodzi 12 grudnia.
Znane osoby noszące imię Spirydon:
Wikipedia
(1.1) Podczas igrzysk Spirydionowi udało się zagrać w meczu z Norwegią.
Wiktionary
(1.1) war. Spirydon
Wiktionary
drobnoustrój mający kształt luźno skręconej spirali; spiryllum, śrubowiec
SJP.pl
drobnoustrój mający kształt luźno skręconej spirali; spirylla, śrubowiec
SJP.pl
potocznie: spirytus; spirt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. spirytus
Wiktionary
napoje alkoholowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. napoje alkoholowe
Wiktionary
(1.1) Napoje, w tym spirytualia, nabędziesz w sąsiedniej, czynnej całą dobę, budce.
(1.1) Zresztą od pewnego czasu w tym chłodniejącym powietrzu snuł się delikatny zapaszek spirytualiów.
Wiktionary
rzecz. spirytus m.
Wiktionary
zwolennik spirytualizmu - kierunku filozoficznego
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze spirytualizmem, dotyczący spirytualizmu
Wiktionary
IPA: ˌspʲirɨtuwalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: spʹirytuu̯alʹistyčny
Wiktionary
rzecz. spirytualizm m., spirytualista m., spirytualistka ż.
przysł. spirytualistycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. napój alkoholowy
Wiktionary
pogląd filozoficzny, metafizyczny; postulowanie istnienia jedynie substancji duchowych
SJP.pl
Wikipedia
1. duchowy, niematerialny;
2. dawniej: odnoszący się do alkoholu; spirytusowy
SJP.pl
członek odłamu zakonu franciszkanów
SJP.pl
członek odłamu zakonu franciszkanów
SJP.pl
popularna nazwa wysokoprocentowego (głównie 95-procentowego) wodnego roztworu alkoholu etylowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. chem. wysokoprocentowy roztwór wodny alkoholu etylowego;
Wiktionary
Spirytus – stężony roztwór etanolu w wodzie. W zależności od składu wyróżnia się:
Wikipedia
IPA: spʲiˈrɨtus, AS: spʹirytus
Wiktionary
rzecz. spirytualia nmos.
:: zdrobn. spirytusik mrz.
przym. spirytusowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od spirytus
Wiktionary
(1.1) Pięćdziesiątka to nie spirytus, lecz tylko mały spirytusik.
Wiktionary
rzecz. spirytus m.
Wiktionary
1. o smaku spirytusu i wiśni;
2. zrobiony na podstawie spirytusu i wiśni
SJP.pl
przymiotnik od: spirytus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z spirytusem, dotyczący spirytusu
Wiktionary
rzecz. spirytus mrz.
Wiktionary
zwolennik, wyznawca spirytyzmu
SJP.pl
Spirytyzm – doktryna stworzona w połowie XIX wieku przez francuskiego naukowca Hipolita Rivaila (pod pseudonimem Allan Kardec), głosząca istnienie w każdym człowieku „czynnika myślącego”, który po śmierci odłącza się od ciała fizycznego i wciela przez reinkarnację w kolejne istoty. Zmarli, a jeszcze nie reinkarnowani ludzie mogą się porozumiewać z żywymi bezpośrednio, albo za pośrednictwem specjalnie uzdolnionych w tym kierunku osób (medium).
Wikipedia
kobieta zajmująca się spirytyzmem
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z spirytyzmem, dotyczący spirytyzmu
Wiktionary
rzecz. spirytyzm mrz., spirytysta mos., spirytystka ż.
Wiktionary
1. kult duchów będący etapem w rozwoju religii;
2. pogląd uznający istnienie duchów i dusz zmarłych oraz możliwość obcowania z nimi, najczęściej przy pomocy mediów
SJP.pl
Spirytyzm – doktryna stworzona w połowie XIX wieku przez francuskiego naukowca Hipolita Rivaila (pod pseudonimem Allan Kardec), głosząca istnienie w każdym człowieku „czynnika myślącego”, który po śmierci odłącza się od ciała fizycznego i wciela przez reinkarnację w kolejne istoty. Zmarli, a jeszcze nie reinkarnowani ludzie mogą się porozumiewać z żywymi bezpośrednio, albo za pośrednictwem specjalnie uzdolnionych w tym kierunku osób (medium).
Wikipedia
1. rejestr, lista, wykaz;
2. sporządzanie rejestru; spisywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lista, zawierająca wyliczenie czegoś, zbiór czegoś
(1.2) sporządzanie wykazu, listy, rejestru; spisywanie
Wiktionary
IPA: spʲis, AS: spʹis
Wiktionary
rzecz. spisywanie n., spisanie n., pisanina ż.
czas. spisywać ndk., spisać dk.
przym. spisowy
Wiktionary
(1.1) lista, wykaz, rejestr, zestawienie, katalog, ewidencja, indeks, katalog
Wiktionary
broń drzewcowa piechoty, używana przeciwko kawalerii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. długa kłująca broń drzewcowa o małym grocie, używana przez pieszych i konnych Kozaków w XVI–XIX wieku, odmiana europejskiej piki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pułki płynęły za pułkami, konni Zaporożcy zbrojni w długie spisy, pieszy lud z samopałami i fale chłopstwa zbrojnego w kosy, cepy i widły.
(1.1) Do miasta (…) wjeżdżali kozacy na koniach. Ogromni, ciency w pasie, w czapach o czerwonych denkach, ze spisami w kulbace.
Wiktionary
IPA: ˈspʲisa, AS: spʹisa
Wiktionary
1. sporządzić listę
2. przepisać, ściągnąć od kogoś
3. ułożyć tekst pisany ze wspomnień, materiałów
4. spisać się - sprawdzić się, odznaczyć się, zachować się w sposób zasługujący na pochwałę (w użyciu ironicznym - na naganę)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spisywać)
(1.1) dokonany od|spisywać.
Wiktionary
(1.1) Dokument został spisany w średniowieczu, ok. 1250 roku.
Wiktionary
IPA: ˈspʲisat͡ɕ, AS: spʹisać
Wiktionary
rzecz. spis m., spisanie n., spisywanie n., pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spisać.
Wiktionary
czas. spisać dk.
rzecz. spis m., spisywanie n., pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
tajne i nielegalne porozumienie między spiskowcami; sprzysiężenie; zmowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tajne porozumienie pomiędzy grupą osób (spiskowców), mających wspólny cel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wykryto spisek służący obaleniu władzy.
Wiktionary
IPA: ˈspʲisɛk, AS: spʹisek
Wiktionary
rzecz. spiskowiec m., spiskowanie n., pisanina ż.
czas. spiskować
przym. spiskowy
Wiktionary
(1.1) knowanie, sprzysiężenie, zmowa; daw. komplot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. notatnik, zeszyt
Wiktionary
przymiotnik od: Spisz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Spiszem, dotyczący Spisza, pochodzący ze Spisza
forma rzeczownika.
(2.1) M. B. W. lm. od spisek
Wiktionary
rzecz. Spisz m., Spiszak m., Spiszanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się rozpatrywaniem wydarzeń pod względem ich rzekomej zależności od spisków wpływowych grup, zwłaszcza w ujęciu pseudohistorycznym lub pseudonaukowym
Wiktionary
(1.1) No cóż — dla spiskologa każde wydarzenie w dziejach jest przez kogoś zaplanowane i opłacone.
Wiktionary
rzecz. spiskologia ż.
przym. spiskologiczny
przysł. spiskologicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do rozpatrywania wydarzeń pod względem ich rzekomej zależności od spisków wpływowych grup, zwłaszcza w ujęciu pseudohistorycznym lub pseudonaukowym
Wiktionary
(1.1) Obecnie w spiskologii panuje tendencja unifikacyjna — traktowanie wszystkich tych grup łącznie, jako jedno gigantyczne konsorcjum zła.
Wiktionary
rzecz. spiskolog m.
przym. spiskologiczny
przysł. spiskologicznie
Wiktionary
czasownik
(1.1) knuć, planować spisek
Wiktionary
(1.1) Ciągle ktoś spiskuje, a rząd sparaliżowany jest stałą groźbą przewrotu.
Wiktionary
rzecz. spisek m., spiskowiec m., spiskowanie n., pisanina ż.
przym. spiskowy
Wiktionary
(1.1) knować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spiskować.
Wiktionary
czas. spiskować
rzecz. spisek m., spiskowiec m., pisanina ż.
przym. spiskowy
Wiktionary
1. osoba zamieszana w spisek - tajne porozumienie w celu osiągnięcia jakiegoś celu;
2. członek tajnej organizacji działającej przeciwko istniejącej władzy; działacz konspiracyjny, konspirant, konspirator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik spisku
Wiktionary
(1.1) Car nakaże wyrżnąć wszystkich wileńskich spiskowców.
Wiktionary
rzecz. spisek m., spiskowanie n., pisanina ż.
czas. spiskować ndk.
przym. spiskowy
Wiktionary
(1.1) konspirator
Wiktionary
przymiotnik od: spisek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy spiskowi
Wiktionary
(1.1) Stąd funkcjonować tu mogły jedynie tajne organizacje spiskowe, najczęściej o krótkotrwałym żywocie, tropione przez policję.
Wiktionary
rzecz. spisek m., spiskowiec m., spiskowanie n., pisanina ż.
czas. spiskować
Wiktionary
przymiotnik od: spis
SJP.pl
1. sporządzać listę
2. przepisywać, ściągać od kogoś
3. układać tekst pisany ze wspomnień, materiałów
4. spisywać się - sprawdzać się, odznaczać się, zachowywać się w sposób zasługujący na pochwałę (w użyciu ironicznym - na naganę)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spisać)
(1.1) sporządzać zapiski lub listę
(1.2) odpisywać od innej osoby w czasie testu
(1.3) odtwarzać w formie pisanej jakąś historię ze wspomnień i źródeł materialnych
(1.4) wprowadzać kogoś do policyjnego rejestru
czasownik zwrotny spisywać się
(2.1) zachowywać się w sposób godny pochwały
(2.2) iron. zachowywać się w sposób godny nagany
Wiktionary
(1.1) Zaczęto spisywać postulaty i jednocześnie podjęto decyzję pozostania na górze.
Wiktionary
IPA: spʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: spʹisyvać
Wiktionary
rzecz. spis m., spisywanie n., pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
(1.1) notować, rejestrować, robić notatki
(1.2) przepisywać, ściągać
(1.3) dokumentować, opisywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spisywać.
Wiktionary
rzecz. niespisywanie n., spisanie n., spis m., spisywacz m., pisanie n., pisanina ż.
czas. spisywać ndk., spisać dk.
Wiktionary
1. sporządzić listę
2. przepisać, ściągnąć od kogoś
3. ułożyć tekst pisany ze wspomnień, materiałów
4. spisać się - sprawdzić się, odznaczyć się, zachować się w sposób zasługujący na pochwałę (w użyciu ironicznym - na naganę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) etn. geogr. region etnograficzny na południu Polski i w środkowej Słowacji;
Wiktionary
Spisz (łac. Scepusium, słow. Spiš, niem. Zips, węg. Szepes) – region historyczny, położony w Centralnych i Wewnętrznych Karpatach Zachodnich, w dorzeczu górnego Popradu, górnego Hornadu oraz w części dorzecza Dunajca (na wschód od Białki). Na północnym zachodzie Spisz sąsiaduje z Podhalem, na północy z ziemią sądecką, na wschodzie z Szaryszem, na południu z Abovem i Gemerem, na południowym zachodzie z Liptowem (zobacz: Regiony Słowacji).
Wikipedia
(1.1) Najstarsze ślady człowieka na Spiszu pochodzą z paleolitu.
Wiktionary
przym. spiski
Wiktionary
mieszkaniec Spiszu (krainy historycznej w Polsce i Słowacji)
SJP.pl
mieszkanka Spiszu (krainy historycznej w Polsce i Słowacji)
SJP.pl
młodzieżowo: uciekać; zmykać, zwiewać, wiać, spieprzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spitalać.
Wiktionary
rzecz. niespitalanie n.
czas. spitalać ndk.
Wiktionary
[czytaj: SPITfajer] samolot typu Spitfire
SJP.pl
Wikipedia
w gwarze uczniowskiej:
1. zepsuć, uszkodzić, pogorszyć; spartaczyć, spartolić;
2. uciec, umknąć
SJP.pl
[czytaj: Szpicbergen, Spicbergen albo Szpidzbergen] największa wyspa norweska w archipelagu Svalbard; Szpicberg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Oceanie Arktycznym, na północ od Norwegii;
(1.2) geogr. przest. archipelag na Oceanie Arktycznym, na północ od Norwegii;
Wiktionary
Spitsbergen – największa wyspa Norwegii, położona w archipelagu Svalbard, na Morzu Arktycznym. Powierzchnia ok. 39 tys. km², górzysta (do 1717 m n.p.m.), w dużej mierze pokryta lodowcami. Odkryta w 1596 roku przez Willema Barentsa. Populacja wyspy szacowana jest na około 2,5 tys. mieszkańców. Występuje tam rozwinięte rybołówstwo, kiedyś wielorybnictwo. Największe miejscowości to Longyearbyen, Pyramiden oraz Barentsburg, z których dwie ostatnie to radzieckie jeszcze osady górnicze. Na wyspie znajduje się Polska Stacja Polarna Hornsund.
Wikipedia
(1.1) Wydawcy mapy oznaczyli Górę Kopernika na Spitsbergenie.
Wiktionary
IPA: ʃpʲid͡zˈbɛrɡɛ̃n, AS: špʹiʒbergẽn
Wiktionary
przym. spitsbergeński, szpicbergeński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. spitsbergeński, szpicbergeński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) Шпицберген m.
* fiński: (1.1) Huippuvuoret
* koreański: (1.1) 스핏스베르겐 섬
* szwedzki: (1.1) Spetsbergen
* włoski: (1.1) Spitsbergen ż.
źródła.
== Spitsbergen (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Spitsbergen
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Spitsbergen (największa wyspa norweska); szpicberski, szpicbergeński
SJP.pl
pijany
SJP.pl
worek do spania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. worek do spania;
Wiktionary
Śpiwór („worek do spania”) – rodzaj kołdry turystycznej, która w połączeniu z karimatą oraz namiotem służy za przenośne i łatwe w przygotowaniu miejsce do spania. Wyglądem przypomina nieco zwiniętą w rękaw kołdrę, która po bokach zamykana jest najczęściej na zamek błyskawiczny.
Wikipedia
(1.1) Pokrowiec na śpiwór dziwnym trafem znalazł się obok psiej budy.
(1.1) Tę noc spędzę w śpiworze.
Wiktionary
IPA: ˈɕpʲivur, AS: śpʹivur
Wiktionary
zdrobn. śpiworek mrz.
Wiktionary
(1.1) żart. pierdziworek
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spieszyć
Wiktionary
1. stop miedzi, cyny i cynku, często z dodatkiem np. ołowiu, używany do wyrobu części maszyn, odlewania dzwonów oraz w rzemiośle artystycznym;
2. przedmiot z takiego stopu, np. dzwon, armata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. stop miedzi z cyną, cynkiem i ołowiem;
(1.2) wyrób ze spiżu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: spʲiʃ, AS: spʹiš
Wiktionary
przym. spiżowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka spiżarka
Wiktionary
rzecz. spiżarnia ż., spiżarka ż.
Wiktionary
śpiżarnia, spiżarnia;
1. pomieszczenie domowe na produkty spożywcze;
2. przenośnie: zapasy żywności zgromadzone w domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie przykuchenne do przechowywania żywności
(1.2) szafka na żywność
Wiktionary
(1.1) Tylko wezmę mleko ze spiżarki.
(1.2) Drzwiczki od spiżarki zastałam otwarte.
Wiktionary
rzecz. spiżarnia ż., spiżarenka ż.
Wiktionary
(1.1) spiżarnia
Wiktionary
śpiżarnia, spiżarka;
1. pomieszczenie domowe na produkty spożywcze;
2. przenośnie: zapasy żywności zgromadzone w domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. pomieszczenie domowe na produkty żywnościowe
(1.2) przen. zapasy domowe
Wiktionary
Spiżarnia – pomieszczenie, w którym przechowuje się żywność i potrawy do spożycia. Do przechowywania żywności służą półki lub regały, a do ochrony przed szkodnikami skrzynki, kosze, kamionki do owoców i warzyw. W spiżarniach przechowuje się np. smalec i masło, zakonserwowane przetwory, mięso i mleko, soki owocowe, jajka, chleb, wysuszone grzyby i inne produkty. Wcześniej w komorach wędzono produkty do codziennego spożytku, wieszano je prawie przy suficie pomieszczenia. Wędzono np. szynkę, kiełbasę, boczek lub dziczyznę. Nie bez powodu wieszano mięso tak wysoko, po pierwsze chciano, żeby kiełbasa i szynka zachowały się w dobrym stanie, po drugie utrudniało to dostęp szkodnikom takim, jak myszy i szczury.
Wikipedia
(1.1) Spiżarnia zapełniona jest jedzeniem po brzegi.
Wiktionary
IPA: spʲiˈʒarʲɲa, AS: spʹižarʹńa
Wiktionary
przym. spiżarniany
rzecz. spiżarka ż., spiżarenka ż.
Wiktionary
(1.1) piwnica, komórka, magazyn; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szpajska.
Wiktionary
zadarlica spiżarnianka - mały motyl z rodziny omacnic, którego gąsienice żerują w magazynach spożywczych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze spiżarnią, dotyczący spiżarni
Wiktionary
rzecz. spiżarnia ż.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny pasówek
SJP.pl
młodzieżowo: spizgać się - spić się, upić się; nachlać się, narąbać się, nawalić się, zapruć się
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. slang. odurzony narkotykami
Wiktionary
rzecz. pizganie n., spizganie n.
czas. pizgać ndk., spizgać się dk.
Wiktionary
błyszczka spiżówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: spiż
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony ze spiżu, zawierający spiż
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze spiżem, odnoszący się do spiżu
Wiktionary
(1.1) Miasto wystawiło mu spiżowy monument.
(2.1) Spotkali się na rogu Sienkiewicza i Spiżowej.
Wiktionary
rzecz. spiż mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. spiłowywać)
(1.1) przytępić ostre krawędzie za pomocą pilnika
(1.2) ściąć lub obrobić za pomocą piły
(1.3) poznań. wytrzymać
Wiktionary
IPA: spʲiˈwɔvat͡ɕ, AS: spʹiu̯ovać
Wiktionary
rzecz. piła ż., piłka ż., spiłowanie n., spiłowywanie n.
czas. piłować ndk., spiłowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spiłować.
Wiktionary
IPA: ˌspʲiwɔˈvãɲɛ, AS: spʹiu̯ovãńe
Wiktionary
czas. spiłować
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Stowarzyszenie Polskich Kombatantów;
(1.2) = Stowarzyszenie Pomocy Królikom;
(1.3) = Suwalski Park Krajobrazowy;
(1.4) = Stowarzyszenie Prawa Konkurencji
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== SPK (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Státní plánovací komise
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== SPK (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Státní plánovací komise
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przywłaszczyć sobie cudzy utwór lub jego część; splagiować
SJP.pl
przestarzale: przywłaszczyć sobie cudzy utwór lub jego część; splagiatować
SJP.pl
w matematyce: funkcja sklejana
SJP.pl
Funkcja sklejana, splajn (ang. spline) – rzeczywista funkcja gładka, dla której istnieje rodzina podprzedziałów dziedziny o tej własności, że funkcja ta jest wielomianem na każdym z tych przedziałów
Wikipedia
potocznie: stać się niewypłacalnym; zbankrutować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) pot. o firmie, przedsiębiorstwie, zakładzie: upaść, zbankrutować
Wiktionary
(1.1) Pracowałem w kilku miejscach, w każdym kolejnym było bardziej żałośnie niż w poprzednim. Zarobki rzędu 700 zł., banda buraków, którzy na każdym kroku patrzyli jakby tu pokazać swoją wyższość nad innymi. Gdy się już do tego dziadostwa przyzwyczaiłem, firma splajtowała i to był koniec. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: splajˈtɔvat͡ɕ, AS: splai ̯tovać
Wiktionary
czas. plajtować ndk.
rzecz. splajtowanie n., plajta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|splajtować.
Wiktionary
IPA: ˌsplajtɔˈvãɲɛ, AS: splai ̯tovãńe
Wiktionary
czas. splajtować
Wiktionary
1. zabrudzić
2. zhańbić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. plamić)
(1.1) dokonany odamić.
czasownik zwrotny dokonany splamić się (ndk. plamić się)
(2.1) dokonany odamić się.
Wiktionary
rzecz. plama ż.
Wiktionary
nauka o narządach jamy brzusznej i klatki piersiowej
SJP.pl
Splanchnologia (gr. splanchnon – wnętrzności, logos – słowo, nauka) – nauka o trzewiach, dział anatomii zajmujący się opisem i budową organów wewnętrznych układu pokarmowego, oddechowego i moczowo-płciowego.
Wikipedia
w siatkówce: skierować piłkę w locie opadającym w kierunku zamierzonego miejsca
SJP.pl
czasownik
(1.1) łączyć ze sobą nitki, włókna albo sznurki, przekładając według pewnego wzoru
Wiktionary
IPA: ˈsplatat͡ɕ, AS: splatać
Wiktionary
rzecz. splot m., splatanie n., splecenie n.
czas. spleść, pleść, zaplatać, zapleść, wyplatać, wypleść, upleść
przym. splotowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|splątać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niesplątanie n., plątanina ż.
czas. splątać ndk.
Wiktionary
plecionka
SJP.pl
stadium pokolenia płciowego mszaków, rozwijające się zwykle z zarodnika; protonema
SJP.pl
Splątek, protonema – twór charakterystyczny dla mszaków stanowiący młodocianą fazę rozwoju gametofitu. Wyrasta z haploidalnego (mającego pojedynczy zespół chromosomów) zarodnika, ewentualnie w wyniku apogamii z części gametofitu oddzielonej od rośliny macierzystej.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) środ. grykomp. zdobyć platynowyatynowe trofeum – nagrodę za wykonanie wszystkich zadań w grze
Wiktionary
(1.1) Aby splatynować Ragnarok wymagane jest odczytanie inskrypcji wyrytych w kamieniu, odnalezienie zwojów oraz skradzionych skarbów.
Wiktionary
[czytaj: splin] uczucie przygnębienia, zniechęcenia, apatii; splin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan poczucia beznadziejności i apatii
Wiktionary
Spleen, splin – stan przygnębienia i złości, ponury nastrój, apatia, chandra.
Nazwa pochodzi od angielskiego spleen dosłownie oznaczającego 'śledzionę', ponieważ schorzenia śledziony łączono z takimi uczuciami.
Wikipedia
(1.1) Wiadomość ta odrazu napełniła mię spleenem, trzeba było bowiem zrezygnować ze snu, a kto wie, może nawet i z drzemki.
(1.1) Kazik chodził smutny, mówiąc, że spleen go zżera.
Wiktionary
(1.1) przygnębienie
Wiktionary
regionalnie: pło - kożuch roślin torfowiskowych unoszący się na jeziorze, które ulega przekształcaniu w torfowisko lub trzęsawisko
SJP.pl
Pło (regionalnie także pod nazwą spleja) – kożuch roślin torfowiskowych występujący na wodzie w formie zarastającego brzegu lub rodzaj pływającej wyspy, powstałej w wyniku odrywania się mszarów torfowcowych porastających brzegi jeziora. Stanowi etap zarastania zbiornika wodnego, tworząc trzęsawisko. Zwykle ma charakter torfowiska przejściowego.
Wikipedia
w medycynie: ból śledziony
SJP.pl
1. świetność, wspaniałość, przepych;
2. zaszczyt, honor;
3. blask, jasność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oznaki świetności lub bogactwa
(1.2) doznawany przez kogoś zaszczyt lub honor
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsplɛ̃ndɔr, AS: splẽndor
Wiktionary
przym. splendorowy
Wiktionary
operacyjne usunięcie śledziony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg całkowitego lub częściowego usunięcia śledziony;
Wiktionary
Splenektomia – częściowe lub całkowite usunięcie śledziony. Wskazaniami bezwzględnymi do jej wykonania może być uraz lub pęknięcie śledziony, torbiel, ropień, nowotwór, a względnymi między innymi choroby hematologiczne (jak białaczka czy czerwienica prawdziwa) czy niektóre choroby zakaźne.
Wikipedia
powiększenie śledziony występujące m.in. w chorobach krwi, układu chłonnego i w zaburzeniach krążenia krwi
SJP.pl
Splenomegalia – powiększenie śledziony, zwykle w przebiegu różnych chorób układowych. Splenomegalia określa powiększenie masy narządu ponad 350 g. Często prowadzi do hipersplenizmu. Część przypadków powiększenia śledziony przebiega z równoczesnym powiększeniem wątroby (hepatomegalią); sytuację taką określa się jako hepatosplenomegalię.
Wikipedia
połączyć (nici, sznury, pasma włosów, witki) krzyżując wielokrotnie, zwykle tworząc podłużny kształt o regularnym wzorze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. splatać)
(1.1) połączyć elementy przekładając jeden przez drugi; wykonać coś, pleśćotąc
czasownik zwrotny dokonany spleść się (ndk. splatać się)
(2.1) ulec złączeniu jeden z drugim poprzez wzajemne przełożenie swoich części
Wiktionary
rzecz. splecenie n., plecień mrz.
czas. splatać
Wiktionary
rodzaj pasożytniczego skorupiaka
SJP.pl
Splewka (Argulus) - rodzaj skorupiaków będących pasożytami zewnętrznymi ryb słodkowodnych. Należą do podgromady tarczenic.
Splewki są spłaszczone grzbieto-brzusznie. Ich ciało pokryte jest dużym tarczowatym karapaksem. Tułów składa się z 4 segmentów. Odwłok zredukowany, niesegmentowany, dwupłatowy. Oczy złożone i proste (naupliusowe). Czułki zaopatrzone w silne pazury. Służą do wczepiania się w skórę żywiciela. Narządy gębowe kłujące - żuwaczki przekształcone w sztylety, szczęki I pary zmienione w przyssawki a szczęki II pary w pazury. Wargi wykształcone jako rurka służąca do wysysania pokarmu. Splewki wysysają krew i limfę ryb, wkłuwając się przez skórę. Odnóża tułowiowe dwugałęziste, pływne.
Wikipedia
rodzaj pasożytniczego skorupiaka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Split
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Splitem, dotyczący Splitu, pochodzący ze Splitu
Wiktionary
rzecz. Split mrz.
Wiktionary
uczucie apatii, przygnębienia; spleen; chandra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. uczucie beznadziejności, przygnębienie, apatia
Wiktionary
Spleen, splin – stan przygnębienia i złości, ponury nastrój, apatia, chandra.
Nazwa pochodzi od angielskiego spleen dosłownie oznaczającego 'śledzionę', ponieważ schorzenia śledziony łączono z takimi uczuciami.
Wikipedia
(1.1) Wzniosę toast, by twój splin zniknął wcześniej niż mój zapas win. (W. Waglewski: [http://vimeo.com/groups/koncerty/videos/3554714 Dziób pingwina])
Wiktionary
IPA: splʲĩn, AS: splʹĩn
Wiktionary
rzecz. splennik m.
Wiktionary
(1.1) przygnębienie, chandra, dół
Wiktionary
inaczej splot żeglarski
SJP.pl
1. ułożyć w plisy, fałdy np. na sukience;
2. złączyć dwie liny splotem (splisem)
SJP.pl
operacja wymiany akcji spółki, polegająca na zmniejszeniu ich wartości nominalnej i jednocześnie zwiększeniu ich liczby bez zmiany kapitału akcyjnego; podział akcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Chorwacji;
Wiktionary
Split (wł. Spalato) – miasto w południowo-zachodniej części Chorwacji, stolica żupanii splicko-dalmatyńskiej, siedziba miasta Split. Jest położony w Dalmacji, nad Morzem Adriatyckim, na niewielkim półwyspie. W 2011 roku liczyło 167 121 mieszkańców.
Jest drugim co do wielkości miastem kraju pod względem liczby mieszkańców.
Wikipedia
IPA: splʲit, AS: splʹit
Wiktionary
rzecz. splicianin mos., splicianka ż.
przym. splicki
Wiktionary
filtr elektroniczny do rozdzielania sygnałów; zwrotnica elektryczna, splitter
SJP.pl
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) rozdzielać coś na fragmenty
Wiktionary
rzecz. splitowanie n.
Wiktionary
(1.1) rozszczepiać, dzielić, fragmentować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|splitować.
Wiktionary
rzecz. niesplitowanie n.
czas. splitować ndk.
Wiktionary
[czytaj: spliter] filtr elektroniczny do rozdzielania sygnałów; zwrotnica elektryczna, spliter
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od splot
Wiktionary
rzecz. splot m.
Wiktionary
1. wynik splatania;
2. sposób przeplatania nici osnowy i wątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. połączenie nerwów
(1.2) zespół połączonych ze sobą elementów; to co zostało splecione
(1.3) mat. rodzaj działania określonego dla dwóch funkcji, konwolucja;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: splɔt, AS: splot
Wiktionary
rzecz. plecionka ż., plecenie n., splatanie n., zaplatanie n., splecenie n., pleciuga ż., plecień mrz., splocik mrz.
czas. pleść dk., splatać ndk., zaplatać ndk., zapleść dk.
przym. splotowy, plecionkowy
Wiktionary
(1.3) konwolucja, mnożenie splotowe
Wiktionary
1. gwarowo: tasiemka albo wstążka do wplatania w warkocz; uplotka
2. dawniej: warkocz, plecionka
3. lina jednozwita będąca częścią składową liny dwuzwitej
SJP.pl
przymiotnik od: splot
SJP.pl
plugawić;
1. okrywać hańbą, znieważać, pozbawiać godności nieprzyzwoitymi, niemoralnymi i budzącymi wstręt działaniami;
2. bezcześcić, profanować;
3. zanieczyszczać coś, powodując, że wywołuje to obrzydzenie; czynić plugawym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. spluwać)
(1.1) wyrzucić z ust ślinę bądź coś, co się tam znajduje
Wiktionary
(1.1) Poruszył wargami, jakby zamierzał splunąć na podłogę.
Wiktionary
rzecz. spluwa ż., spluwaczka ż., splunięcie n., spluwanie n.
czas. pluć, spluwać ndk.
Wiktionary
1. wprowadzić pluralizm w życiu społecznym;
2. spluralizować się - stać się pluralistycznym
SJP.pl
wyrażający wiele postaw, poglądów, zróżnicowany pod jakimś względem
SJP.pl
pot. pistolet, rewolwer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. broń krótka palna (np. pistolet, rewolwer)
Wiktionary
czas. pluć, splunąć
rzecz. spluwaczka ż.
Wiktionary
wyrzucać z ust ślinę lub flegmę
SJP.pl
niewielkie naczynie, do którego można spluwać, najczęściej wypełnione odkażającym roztworem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie przeznaczone do spluwania do niego;
Wiktionary
Spluwaczka (daw. kraszuarka, kaszelniczka) – naczynie, do którego można wypluć nadmiar śliny z ust.
Spluwaczki używano od drugiej połowy XVIII wieku do pierwszej wojny światowej w miejscach publicznych oraz w domach prywatnych. Stawiano je zwykle przy drzwiach, kanapach i fotelach.
Wikipedia
rzecz. spluwa ż., spluwanie n., splunięcie n.
czas. spluwać ndk., splunąć dk.
Wiktionary
skrót od: Świętokrzyski Park Narodowy
SJP.pl
zacząć wierzyć w Boga i żyć zgodnie z zasadami wiary
SJP.pl
zacząć wierzyć w Boga i żyć zgodnie z zasadami wiary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spocić.
Wiktionary
rzecz. niespocenie n., pot mrz.
czas. spocić ndk.
przym. napotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spochmurnieć.
Wiktionary
przysł. pochmurno, chmurnie
Wiktionary
1. spowodować wydzielenie przez kogoś, coś (zwierzę) potu, pokrycie się potem, zwłaszcza przez zmuszenie do wysiłku; zgrzać;
2. spocić się - okryć się potem, zgrzać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od spot
Wiktionary
(1.1) To nie spot, lecz tylko mały spocik.
Wiktionary
rzecz. spot m.
Wiktionary
[czytaj: spok] nazwisko
SJP.pl
Spock – fikcyjna postać, bohater serialu Star Trek: The Original Series, Star Trek: Discovery (sezon 2) oraz dziewięciu filmów pełnometrażowych Star Trek: pierwszych sześciu, opartych na oryginalnej serii, jak również trzech filmów najnowszej serii, zapoczątkowanej przez Star Trek (XI).
Wikipedia
1. spowodować wydzielenie przez kogoś, coś (zwierzę) potu, pokrycie się potem, zwłaszcza przez zmuszenie do wysiłku; zgrzać;
2. spocić się - okryć się potem, zgrzać się
SJP.pl
1. siąść lub położyć się, aby nabrać sił, odetchnąć, odpocząć
2. zostać gdzieś umieszczonym, położonym
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) książk. usiąść gdzieś aby odpocząć
(1.2) książk. znaleźć się w jakimś określonym miejscu
(1.3) zostać pochowanym w jakimś miejscu po śmierci
(1.4) książk. o stanie, właściwości lub odpowiedzialności która zaczęła kogoś dotyczyć albo została mu powierzona
Wiktionary
(1.1) Po powrocie do domu spoczął na krześle i jął rozmyślać.
(1.2) Wtem jakaś dłoń spoczęła na moim ramieniu i podniósłszy głowę ujrzałem księcia Konstantyna.
(1.3) Właśnie tam na tym cmentarzu chciał spocząć.
(1.4) Cała odpowiedzialność za ten projekt spoczęła na nim.
Wiktionary
rzecz. spoczynek
wykrz. spocznij
czas. spoczywać
Wiktionary
(1.1) usiąść
(1.2) znaleźć się
(1.3) zostać pogrzebanym, zostać pochowanym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spocząć.
Wiktionary
czas. począć
Wiktionary
potocznie: partykuła wyrażająca pozwolenie na coś lub aprobatę; nie ma sprawy, w porządku, okej, spoko, spox
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. spokojnie, zachowaj spokój, nie denerwuj się (derywat od „spoko”)
partykuła
(2.1) pot. w porządku, dobrze, zgoda (derywat od „spoko”)
Wiktionary
(1.1) – Kochanie, jak było w pracy? – A, spoczko nuda, rozwaliłem dziś Boeinga, poza tym luzik.
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko
partyk. spoko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(2.1) OK, kk
Wiktionary
1. siąść lub położyć się, aby nabrać sił, odetchnąć, odpocząć
2. zostać gdzieś umieszczonym, położonym
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wojsk. komenda zwalniająca ze stania na baczność
Wiktionary
rzecz. spoczynek m.
czas. spocząć dk., spoczywać dk.
Wiktionary
płaszczyzna przedzielająca biegi schodowe w poziomie kondygnacji; podest
SJP.pl
przymiotnik od: spocznik
SJP.pl
czas odpoczynku, wytchnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan bezczynności celem nabrania sił po pracy
(1.2) stan snu, którego celem jest regeneracja
(1.3) okres emerytury
(1.4) pot. stan po śmierci
(1.5) biol. stan mniejszej aktywności ustroju lub jego części
(1.6) fiz. stan, w którym ciało nie zmienia położenia
Wiktionary
Wikipedia
czas. spoczywać, spocząć
wykrz. spocznij
Wiktionary
(1.1) bezczynność, odpoczynek, relaks, wypoczynek, wytchnienie
(1.2) sen, spanie
(1.3) emerytura
Wiktionary
przymiotnik od: spoczynek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) być czyimś obowiązkiem
(1.2) podn. być pochowanym, mieć miejsce swojego pochówku
(1.3) fiz. o przedmiocie: leżeć nieruchomo
Wiktionary
(1.1) Na niej spoczywa cała odpowiedzialność.
(1.2) Tu spoczywa nasz pierwszy władca.
Wiktionary
rzecz. spoczynek m.
czas. począć, spocząć dk.
wykrz. spocznij
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spoczywać.
Wiktionary
czas. począć
Wiktionary
przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o ich funkcji) w dopełniaczu; * forma "spode" możliwa tylko w tradycyjnych połączeniach: spode mnie, spode łba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dolna część czegoś, stanowiąca zwykle dno lub podstawę
(1.2) dolna lub odwrotna strona czegoś
Wiktionary
IPA: sput, AS: sput
Wiktionary
rzecz. spodek m., spodeczek m., spodzik m., spodnie nmos., spodenki nmos., spódnica ż., spódniczka ż., spodziectwo n.
przym. spodni
przysł. pod spodem, spodnio
Wiktionary
(1.1) dno, podstawa
Wiktionary
Spodarka – dolna część instrumentu geodezyjnego, umożliwia stabilne zamocowanie instrumentu geodezyjnego do statywu geodezyjnego oraz poziomowanie i centrowanie instrumentu geodezyjnego.
Wyposażona jest w trzy gniazda, w których zamocowane są śruby ustawcze, służące do poziomowania instrumentu (w niektórych niwelatorach śruby te zastąpione są dwoma obracanymi pierścieniami klinowymi). W jej górnej części znajduje się tuleja z elementem walcowym teodolitu, który blokowany jest śrubą zaciskową. Do dolnej części spodarki przymocowana jest podstawka z jej płytką, zawierającą otwór gwintowany. Służy on do połączenia zespołu spodarki wraz z jej podstawką do głowicy statywu. Najczęściej spodarka połączona jest na stałe z alidadą instrumentu geodezyjnego.
Wikipedia
przyimek
(1.1) forma oboczna przyimka spod
Wiktionary
IPA: ˈspɔdɛ, AS: spode
Wiktionary
zdrobnienie od: spodek
SJP.pl
talerz niewielkiej średnicy, przeznaczony zazwyczaj jako podstawka pod filiżankę lub szklankę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały talerzyk używany jako podstawka pod filiżankę lub szklankę
(1.2) gw-pl|Poznań. długi materac z pierza, piernat
(1.3) pot. latający talerz, UFO
Wiktionary
Spodek – talerz o niewielkiej średnicy, służący zazwyczaj jako podstawka pod filiżankę lub szklankę. Najczęściej jest dobierany w ramach tego samego kompletu zastawy stołowej, wówczas spodek wykonany jest z tego samego materiału, co naczynie, do którego jest przeznaczony: do szklanki – ze szkła, do porcelanowej filiżanki – z porcelany. Jeśli jest zdobiony (malowany, czasem nacinany), to najczęściej w ten sam sposób, co szklanka lub filiżanka.
Wikipedia
(1.1) Kotek łapczywie pił mleko ze spodka.
Wiktionary
IPA: ˈspɔdɛk, AS: spodek
Wiktionary
rzecz. spód mrz.
:: zdrobn. spodeczek mrz.
Wiktionary
(1.1) podstawka
(1.3) latający spodek
Wiktionary
forma ściągnięta
(1.1) = spod niego
forma rzeczownika.
(2.1) daw. D. lm. od: spodnie
Wiktionary
(2.1) Sukno na frak, majtki (bo tu spodeń nie noszą) […].
Wiktionary
IPA: ˈspɔdɛ̃ɲ, AS: spodẽń
Wiktionary
zdrobnienie od: spodnie; spodeńki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: spodnie
(1.2) zdrobn. małe spodnie, małego rozmiaru
(1.3) krótkie spodnie – sięgające do kolan lub ud
Wiktionary
IPA: spɔˈdɛ̃nʲci, AS: spodẽnʹḱi
Wiktionary
rzecz. spód mrz., spodnie lm nm.
przym. spodni
Wiktionary
(1.3) szorty; gw-pl|Górny Śląsk|badki, batki, gaćki.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
węgiel kostny
SJP.pl
znajdujący się na spodzie czegoś, pod spodem czegoś; dolny, niższy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący na spodzie, będący pod spodem czegoś, będący pod czymś
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: spodnie
Wiktionary
IPA: ˈspɔdʲɲi, AS: spodʹńi
Wiktionary
rzecz. spódniczka ż., spód mrz., spodnie lm nm., spodziectwo n., spodenki lm nm., spódnica ż.
Wiktionary
(1.1) niższy
Wiktionary
środowiskowo: spodnia deska skrzyni wozu; poddennica, dennica
SJP.pl
krawiec szyjący spodnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. rodzaj ubrania osłaniającego biodra i nogi;
(1.2) pot. pejor. kobieta będąca obiektem pożądania
Wiktionary
Spódnica – wierzchnia część odzieży okrywająca ciało od pasa w dół, w formie płata materiału bez nogawek. W kulturze zachodniej stanowiąca najczęściej element garderoby damskiej. Zróżnicowana w formie w zależności od epoki i panującej mody.
Współcześnie pod względem długości, wyróżnia się 4 podstawowe typy spódnic:
Wikipedia
(1.1) Ta spódnica jest ciasna i niewygodna.
(1.2) Wszyscy wiedzą, że Bartkowi tylko spódnice w głowie.
Wiktionary
IPA: spudʲˈɲit͡sa, AS: spudʹńica
Wiktionary
rzecz. spodnie lm nm., spód mrz.
:: zdrobn. spódniczka ż.
przym. spodni
Wiktionary
(1.1) pot. kiecka; gw-pl|Górny Śląsk|rok., gw-pl|Poznań|spódnik.
(1.2) pot. kiecka, spódniczka
Wiktionary
spodnie wyglądające jak spódnica
SJP.pl
zdrobnienie od: spódnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: spódnica
Wiktionary
rzecz. spódnica ż., spód mrz., spodnie nmos.
przym. spodni
Wiktionary
marna, zniszczona spódniczka
SJP.pl
znajdujący się na spodzie czegoś, pod spodem czegoś; dolny, niższy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odzież. kraw. dolna część odzieży wierzchniej okrywająca nogi;
forma przymiotnika.
(2.1) nmos. lm. od: spodni
Wiktionary
Spodnie – wierzchnia część ubrania osłaniająca ciało od pasa w dół. Noszone są zarówno jako element dwu- lub trzyczęściowego garnituru, jak i samodzielnie. Dawniej były wyłącznie elementem ubrań męskich aż do lat 20. XX w., kiedy emancypacja kobiet pociągnęła za sobą szereg przemian obyczajowych i rewolucję obyczajową. Współcześnie są elementem ubrań zarówno kobiecych, jak i męskich.
Wikipedia
(1.1) W dzisiejszych czasach również kobiety noszą spodnie i nie budzi to wcale sensacji.
(1.1) Od pięciu dni jestem słomianym wdowcem i chwilowo mieszkam sam, więc jak to się stało, że idąc spać położyłem wieczorem okulary koło łóżka, a rano znalazłem je w nogawce nienoszonych spodni piętro niżej?
(2.1) Na spodnie warstwy bitumicznych pokryć dachowych stosuje się często papę.
Wiktionary
IPA: ˈspɔdʲɲɛ, AS: spodʹńe
Wiktionary
rzecz. spód mrz., spódnica ż., spódniczka ż.
:: zdrobn. spodenki nmos. lm.
przym. spodni
Wiktionary
1. dolna część ciernego stojaka metalowego;
2. dawniej: szata spodnia noszona pod spódnicą lub suknią
SJP.pl
spodnie połączone z butami, używane przez wędkarzy i myśliwych; wodery, wadery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) połączenie kaloszy i wodoodpornych spodni
Wiktionary
strój damski, połączenie żakietu oraz długich spodni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) strój kobiecy składający się z żakietu i spodni
Wiktionary
Spodnium – rodzaj damskiego stroju, pierwotnie składającego się z żakietu i długich spodni, obecnie często rozumiany jako elegancki kombinezon. W modzie damskiej spodnium pojawiło się w XX wieku jako dwuczęściowy garnitur, symbolizujący m.in. emancypację i równouprawnienie kobiet. Z biegiem lat termin „spodnium” uległ rozszerzeniu i obecnie odnosi się także do jednoczęściowych kombinezonów, które łączą spodnie z górą w formie bluzki.
Wikipedia
podgromada ryb należąca do chrzęstnoszkieletowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Elasmobranchii|Bonaparte|ref=tak., podgromada drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych, głównie morskich;
Wiktionary
Spodouste, blaszkoskrzelne (Elasmobranchii, z gr. elasma – blaszka, branchia – skrzela) – podgromada drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes), obejmująca około 950 gatunków, w większości morskich.
Wikipedia
(1.1) W tkankach spodoustych utrzymywane jest wysokie stężenie mocznika, który także jest wydalanym metabolitem białek.
Wiktionary
o cechach spodoustych (rodzina ryb morskich)
SJP.pl
minerał z grupy piroksenów, krzemian litu i glinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Spodumen – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy piroksenów. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. spodos = popiół (spodios = szary), nawiązując do szarej, przypominającej popiół barwy tego minerału; gr. spodumentos = spopielony (spodoustha = obrócić się w popiół), nawiązuje z kolei do wyglądu produktu prażenia spodumenu w płomieniu dmuchawki.
Wikipedia
IPA: spɔˈdũmɛ̃n, AS: spodũmẽn
Wiktionary
dawniej, dziś regionalnie: przewidzieć, przypuścić, spostrzec się
SJP.pl
rodzaj wrodzonej wady prącia i cewki moczowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wada wrodzona polegająca na lokalizacji ujścia cewki moczowej na brzusznej stronie prącia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spodziectwu często towarzyszy wnętrostwo i przepuklina pachwinowa skośna.
Wiktionary
IPA: spɔˈd͡ʑɛt͡stfɔ, AS: spoʒ́ectfo
Wiktionary
rzecz. spód mrz.
przym. spodni
Wiktionary
żartobliwie, ironicznie: spodnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spodziewać.
Wiktionary
czas. spodziewać ndk.
Wiktionary
taki, którego ktoś się spodziewa, oczekiwany
SJP.pl
zdrobnienie od: spód
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. poganieć)
(1.1) rzad. rel. wrócić do pogaństwa, stać się poganinem
(1.2) rzad. rel. zatracić religijny charakter
Wiktionary
(1.1) W nim to widzieliśmy wzór i model urobienia wewnętrznego, jak i apostolstwa w spoganiałym ówczesnym świecie, tak nam żywo przypominającym czasy obecne i stosunki współczesne.
(1.2) Stolica już prawie całkiem zdążyła spoganieć.
Wiktionary
rzecz. poganin mos., poganka ż., pogaństwo n.
czas. poganieć ndk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.1) daw. spogańszczeć
(1.2) daw. spogańszczeć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poganizować)
(1.1) rzad. uczynić pogańskim
(1.2) rel. pozbawić chrześcijańskiego charakter
czasownik zwrotny dokonany spoganizować się (ndk. poganizować się)
(2.1) rzad. stać się pogańskim
(2.2) rel. wyzbyć się chrześcijańskiego charakteru
Wiktionary
(2.2) Ludność wyspy spoganizowała się dosyć szybko, nie mając łączności z Kościołem.
Wiktionary
rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n.
czas. poganizować ndk., poganizować się ndk.
Wiktionary
(1.2) zdechrystianizować
(2.2) zdechrystianizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie pogańskim
(1.2) rel. zatracenie chrześcijańskiego charakteru
Wiktionary
rzecz. poganizm mrz., poganizowanie n.
czas. poganizować ndk., poganizować się ndk., spoganizować dk., spoganizować się dk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spoglądnąć, spojrzeć)
(1.1) zob. spojrzeć.
czasownik zwrotny niedokonany spoglądać się (dk. spojrzeć się)
(2.1) zob. spojrzeć się.
Wiktionary
(1.1) Król spoglądał na wojska z wysokiego pagórka.
Wiktionary
IPA: spɔɡˈlɔ̃ndat͡ɕ, AS: spoglõndać
Wiktionary
rzecz. spojrzenie n., spoglądanie n., spoglądnięcie n.
czas. oglądać ndk., spoglądnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spoglądać.
Wiktionary
IPA: ˌspɔɡlɔ̃nˈdãɲɛ, AS: spoglõndãńe
Wiktionary
czas. spoglądać, spojrzeć
rzecz. spojrzenie n., spoglądnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skierowanie wzroku
Wiktionary
(1.1) Mateuszowe spoglądnięcia znad książki zostały zauważone przez Karolinę.
Wiktionary
rzecz. spoglądanie n.
czas. spoglądać ndk., spoglądnąć dk.
Wiktionary
(1.1) spojrzenie
Wiktionary
1. złączyć przedmioty przy użyciu odpowiednich substancji; sczepić;
2. stworzyć całość z wielu elementów; połączyć;
3. uczynić pijanym; upić, spić;
4. spoić się (rzadkie) - złączyć się, zostać spojonym; upić się, spić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spajać)
(1.1) połączyć elementy w pewną całość
czasownik przechodni dokonany (ndk. spajać, poić)
(2.1) pot. doprowadzić kogoś do upicia się
czasownik zwrotny dokonany spoić się (ndk. spajać się)
(3.1) ulec połączeniu w jedno
czasownik zwrotny dokonany spoić się (ndk. spajać się, poić się)
(4.1) pot. doprowadzić siebie do stanu upojenia alkoholowego
Wiktionary
rzecz. spójność ż., spójnik mrz., spoidło n., spoiwo n., spojenie n., spoistość ż.
czas. spajać
przym. spójny
Wiktionary
(1.1) połączyć, scalić
(2.1) upić
(3.1) połączyć się, scalić się
(4.1) nachlać się, narąbać się, spić się, uchlać się, upić się
Wiktionary
coś, co spaja, łączy; złącze, lepiszcze
SJP.pl
spojler;
1. klapa na skrzydle samolotu, zmniejszająca siłę nośną i powiększająca opór czołowy;
2. osłona przy nadwoziu samochodu zmniejszająca opór powietrza;
3. niepożądana informacja dotycząca szczegółów fabuły filmu, utworu literackiego itp.
SJP.pl
Wikipedia
zdradzać element fabuły książki, filmu, serialu itp.; spojlerować, spoilować, spojlować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zaspoilerować)
(1.1) slang. zdradzać treść filmu lub książki
Wiktionary
(1.1) Nie chcę spoilerować, ale w następnym odcinku oni znowu będą razem.
Wiktionary
IPA: ˌspɔjlɛˈrɔvat͡ɕ, AS: spoi ̯lerovać
Wiktionary
rzecz. spoiler mrz.
czas. zaspoilerować dk., spojlerować ndk., zaspojlerować dk., spoilować ndk., zaspoilować dk., spojlować ndk., zaspojlować dk.
Wiktionary
(1.1) spojlerować, spoilować, spojlować
Wiktionary
zdradzać element fabuły książki, filmu, serialu itp.; spojlerować, spoilerować, spojlować
SJP.pl
1. miejsce zetknięcia się w murach poszczególnych cegieł, kamieni itp. wraz z materiałem łączącym te elementy
2. miejsce zespawane; spaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. wypełniona zaprawą szczelina między płytkami ceramicznymi, cegłami lub innymi materiałami budowlanymi
(1.2) techn. miejsce połączenia dwóch zespawanych metalowych fragmentów konstrukcji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na koniec spoinę wyrównujemy czystą i gładką szpatułką mocząc ją w detergencie.
Wiktionary
rzecz. spoiwo n., spójnik mrz.
przym. spójny
Wiktionary
(1.1) fuga
(1.2) spaw
Wiktionary
nadawać elementom zewnętrznym, spoinom żądany kształt; fugować
SJP.pl
nadawać elementom zewnętrznym, spoinom żądany kształt; fugować
SJP.pl
Spoinowanie (fugowanie) – stanowi proces wypełniania przestrzeni pomiędzy płytkami ceramicznymi, kamiennymi, bądź szklanymi.Do wypełniania tych szczelin służą masy do spoinowania.
Wikipedia
przymiotnik od: spoina
SJP.pl
[czytaj: spuentować] zakończyć wypowiedź lub utwór literackich pointą; spuentować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co spoiste; cecha harmonijnej całości
Wiktionary
Spoistość (symbol c) – jeden z parametrów wytrzymałości na ścinanie skał i gruntów (pokrewnym parametrem jest tarcie wewnętrzne szkieletu ziarnowego).
Rzeczywista spoistość jest tworzona przez siły elektrostatyczne w gruntach spoistych, czyli zawierających znaczną ilość minerałów ilastych (m.in. glinach, iłach). Siły te mogą być zmniejszone poprzez wietrzenie lub zmianę chemizmu. Cementacja przez związki (najczęściej tlenki, wodorotlenki, węglany, siarczany) żelaza, krzemu, wapnia, sodu itp. jest uważana za kolejny składnik spoistości rzeczywistej.
Wikipedia
(1.1) (…) sięgnął do myśli francuskiego klasyka (…), który twierdził, że spoistość społeczna opiera się na naśladownictwie. Istnieją dwie podstawowe formy naśladownictwa: obyczaj i moda.
Wiktionary
rzecz. spajanie n., spojenie n., spoiwo n.
czas. spoić dk., spajać ndk.
przym. spoisty
Wiktionary
1. składający się z cząstek ściśle złączonych ze sobą;
2. tworzący jednolitą, harmonijną całość
SJP.pl
1. używany w spawalnictwie materiał przeznaczony do utworzenia spoiny;
2. materiał spajający składniki pewnej całości;
3. czynnik scalający jakąś grupę, społeczność;
4. składnik mas formierskich i rdzeniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) materiał łączący składniki całości
(1.2) podn. czynnik łączący daną grupę
Wiktionary
Spoiwo – substancja wiążąca, spajająca. Wyróżnia się m.in.:
Wikipedia
rzecz. spoistość ż., spajanie n., spoina ż., spojenie n., spojówka ż.
czas. spajać ndk., spoić dk.
przym. spoisty
Wiktionary
(1.1) lepiszcze
Wiktionary
1. złączyć przedmioty przy użyciu odpowiednich substancji; sczepić;
2. stworzyć całość z wielu elementów; połączyć;
3. uczynić pijanym; upić, spić;
4. spoić się (rzadkie) - złączyć się, zostać spojonym; upić się, spić się
SJP.pl
1. złączyć przedmioty przy użyciu odpowiednich substancji; sczepić;
2. stworzyć całość z wielu elementów; połączyć;
3. uczynić pijanym; upić, spić;
4. spoić się (rzadkie) - złączyć się, zostać spojonym; upić się, spić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spoić.
Wiktionary
(1.1) I właśnie cechą istotną dramatów poetyckich takich jak: „Samuel Zborowski", „Dziady", „Nie-Boska" wydaje się strukturalne spojenie elementów realnych z fantastycznymi — czy inaczej mówiąc: ziemskich z nadprzyrodzonymi […]
Wiktionary
rzecz. niespajanie n., spajanie n., spoiwo n., spójnik mrz., spoistość ż., spójność ż.
czas. spajać ndk., spoić dk.
przym. spójny
Wiktionary
forma osobowa czasownika "być" wiążąca podmiot z orzecznikiem w zdanie; łącznik, kopula
SJP.pl
Wikipedia
spoiler;
1. klapa na skrzydle samolotu, zmniejszająca siłę nośną i powiększająca opór czołowy;
2. osłona przy nadwoziu samochodu zmniejszająca opór powietrza;
3. niepożądana informacja dotycząca szczegółów fabuły filmu, utworu literackiego itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. liter. uwaga ujawniająca komuś istotne fragmenty fabuły książki lub filmu, psująca w ten sposób przyjemność ich czytania lub oglądania;
(1.2) mot. element nadwozia pojazdu, który polepsza własności aerodynamiczne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dodanie spojlera wydłużyło samochód o 10 cm (=dziesięć centymetrów).
Wiktionary
rzecz. spojlerowanie n.
czas. spojlerować ndk.
Wiktionary
zdradzać element fabuły książki, filmu, serialu itp.; spoilerować, spoilować, spojlować
SJP.pl
zdradzać element fabuły książki, filmu, serialu itp.; spojlerować, spoilerować, spoilować
SJP.pl
książkowo, podniośle: to, co łączy, jednoczy; łączność, związek, kontakt, więź
SJP.pl
spójnica lucernowa - gatunek pszczoły z rodziny spójnicowatych
SJP.pl
o cechach spójnicowatych (rodzina pszczół)
SJP.pl
Spójnicowate (Melittidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i nadrodziny pszczół obejmująca ponad 190 opisanych gatunków. Są to jednopokoleniowe pszczoły samotnice, zakładające gniazda w glebie. Wyróżniają się budową aparatu gębowego. Zasiedlają Holarktykę i krainę etiopską. W zapisie kopalnym znane od eocenu.
Wikipedia
o cechach spójnicowatych (rodzina pszczół)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: spójnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: spójny
SJP.pl
w językoznawstwie: nieodmienna część mowy łącząca zdania lub ich części - w odróżnieniu od przyimków nierządzący się formami przypadków; wyróżniamy najczęściej spójniki:
a) łączne - pozostające względem siebie w związku łączności przestrzennej lub czasowej, np. i, oraz, lub, to jest, także, tudzież;
b) rozłączne - takie, których treści wykluczają się wzajemnie, np. lub, albo, bądź, czy;
c) przeciwstawne - takie, których treści przeciwstawiają się sobie, np. a, ale, przecież, czasami... czasami, lepiej... niż;
d) wynikowe - takie, w których treść jednego z nich wynika z treści drugiego, np. dlatego, przeto, więc, toteż, zatem;
e) podrzędne - łączące zdanie podrzędne z nadrzędnym;
f) współrzędne - łączące zdania współrzędne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. wyraz służący do łączenia wyrażeń wewnątrz zdania pojedynczego (np. w wyliczeniach) oraz zdań składowych w zdaniach złożonych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spójniki można podzielić na proste, jak „i”, złożone, jak „podczas gdy”, oraz zestawieniowe, jak „jeżeli… to”.
Wiktionary
IPA: ˈspujɲik, AS: spui ̯ńik
Wiktionary
rzecz. spójnia ż., spójność ż., spajak m., spajarka ż., spojówka ż., spajanie n., spojenie n., spoina ż.
czas. spajać ndk., spoić dk.
przym. spójnikowy, spójny, spojówkowy
przysł. spójnie
Wiktionary
przymiotnik od: spójnik; związany ze spójnikiem, mający spójnik, charakterystyczny, typowy dla tej nieodmiennej części mowy
SJP.pl
1. harmonijne połączenie czegoś w całość; koherentność, koherencja, spoistość, jednolitość;
2. w fizyce: wzajemne przyciąganie się cząsteczek danej substancji wskutek działania sił międzycząsteczkowych krótkiego zasięgu; kohezja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ścisłe przystawanie do siebie elementów czego
(1.2) chem. przyciąganie się wzajemne atomów lub cząsteczek określonej substancji na skutek działania sił wewnętrznych
Wiktionary
Spójność to najogólniej pojęta, pewna jednocząca zgodność, która może występować w relacjach pomiędzy ciałami fizycznymi, ich własnościami (zachowaniami) lub też między pojęciami (obiektami abstrakcyjnymi), np. w rozumowaniu.
To czy coś jest spójne zależy od przyjętych kryteriów zgodności. W różnych zastosowaniach termin ten odwołuje się do różnych kontekstów.
Wikipedia
rzecz. spajanie n., spojenie n., spójnik mrz.
czas. spajać ndk., spoić dk.
przym. spójny
przysł. spójnie
Wiktionary
(1.1) jednolitość, jedność, koherencja, koherentność, kohezja, zborność, zgodność, zwartość
Wiktionary
taki, który stanowi harmonijnie połączoną całość; spoisty, jednolity, koherentny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jednolity, tworzący jedną całość, zwarty
(1.2) logiczny, konsekwentny, harmonicznie powiązany
(1.3) mat. o zbiorze w przestrzeni metrycznej, figurze geometrycznej, grafie posiadający drogę od każdego punktu / wierzchołka grafu do każdego innego, przebiegającą w całości wewnątrz; pot. składający się z jednego kawałka
Wiktionary
(1.2) Wiek XIX był dla niemieckiej mediewistyki czasem urodzaju. Przyniósł krytyczne edycje podstawowych źródeł oraz spójne interpretacje ukształtowane pod widocznym wpływem ewolucjonizmu.
Wiktionary
IPA: ˈspujnɨ, AS: spui ̯ny
Wiktionary
rzecz. spójność ż., spojenie n., spojówka ż., spoina ż., spójnik mrz.
czas. spajać, spoić, zespoić
przysł. spójnie
Wiktionary
(1.1) koherentny, spoisty, zwarty, zwięzły
(1.2) jednolity, koherentny, konsekwentny, logiczny
Wiktionary
błona śluzowa pokrywająca wewnętrzną powierzchnię powiek i częściowo przednią część gałki ocznej; łącznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. przednia część gałki ocznej; błona śluzowa pokrywająca wewnętrzną część powiek i przednią część białkówki;
Wiktionary
Spojówka (łac. tunica conjunctiva) – narząd dodatkowy oka.
Jest to błona śluzowa pokrywająca:
Wikipedia
IPA: spɔˈjufka, AS: spoi ̯ufka
Wiktionary
czas. spajać ndk.
przym. spojówkowy, spójny
rzecz. spójnik mrz., spoiwo n.
Wiktionary
przymiotnik od: spojówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z spojówką, dotyczący spojówki
Wiktionary
rzecz. spójnik mrz., spojówka ż.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. spoglądać)
(1.1) książk. zwrócić wzrok na coś lub na kogoś, zerknąć, rzucić okiem
czasownik zwrotny dokonany spojrzeć się (ndk. spoglądać się)
(2.1) pot. spojrzeć (1.1)
Wiktionary
(1.1) Ależ on spojrzał na Justynę!
(1.1) […] z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w tę głąb cienistą, […] w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.
(1.1) Ktoś zapukał do drzwi, więc spojrzałem w wizjer i zobaczyłem policjanta.
(1.1) Nam strzelać nie kazano. – Wstąpiłem na działo • I spójrzałem na pole; dwieście armat grzmiało.
(1.1) Kiedy spojrzałem do karty, zorientowałem się, że trafiłem do restauracji wegetariańskiej.
(1.1) Przy muzyce łatwiej było wywołać w sobie to morze rzeczy, spojrzeć w słodką otchłań spraw nieznanych.
(1.1) Ledwie tych słów domówiła, kiedy jakiś szelest ją przestraszył; z lękiem spojrzała ku oknu i cofnęła się do drzwi nasłuchując.
(1.1) Spójrz, ta blizna to pamiątka po operacji.
Wiktionary
IPA: ˈspɔjʒɛt͡ɕ, AS: spoi ̯žeć
Wiktionary
rzecz. spojrzenie n., spoglądanie n.
Wiktionary
(1.1) popatrzeć, wejrzeć, zajrzeć, zerknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skierowanie oczu na coś, chwila patrzenia w jakimś kierunku, na coś lub kogoś
(1.2) punkt widzenia, pogląd
Wiktionary
(1.1) Lubię jej głębokie spojrzenie.
(1.2) Jego spojrzenie na politykę wydaje się radykalne.
Wiktionary
IPA: spɔjˈʒɛ̃ɲɛ, AS: spoi ̯žẽńe
Wiktionary
rzecz. spoglądanie n.
czas. spojrzeć dk., spoglądać ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. rzut okiem
(1.2) pogląd, stanowisko, przekonanie, punkt widzenia
Wiktionary
zdrobnienie od: spojrzenie
SJP.pl
środowiskowo:
1. nadać cechy typowe dla pokemonów;
2. spokemonizować się - nabyć cechy typowe dla pokemonów
SJP.pl
potocznie:
1. partykuła wyrażająca pozwolenie na coś lub aprobatę; nie ma sprawy, w porządku, okej, spoczko, spox;
2. oceniany pozytywnie; fajny, dobry
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. spokojnie, zachowaj spokój, nie denerwuj się
partykuła
(2.1) pot. przyzwolenie lub aprobata; tak (potwierdzenie), w porządku, dobrze, zgoda
Wiktionary
(1.1) Drodzy Konsumenci, obiecujemy, że na życzenie społeczeństwa, zmienimy Europę w zieloną krainę z czystym powietrzem. A żywność? Spoko, gdzieś się kupi.
(2.1) Jak ci minął dzień? Spoko!
Wiktionary
IPA: ˈspɔkɔ, AS: spoko
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoczko
partyk. spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) spokojna twoja rozczochrana
(2.1) OK, kk
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) daw. uspokajać, uśmierzać, uciszać
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
1. stan równowagi psychicznej; zimna krew, opanowanie;
2. cisza, brak hałasów;
3. stan, w którym nie ma wojny; pokój, zgoda;
4. wewnętrzny błogostan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) równowaga psychiczna; brak gniewu, zdenerwowania
(1.2) stan pozbawiony kłótni, zatargów, konfliktów, sprzeczek
(1.3) cisza, brak hałasu, rumorów
Wiktionary
Spokój – polski telewizyjny film obyczajowy z 1976 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, nakręcony według własnego scenariusza. Bohaterem filmu jest robotnik (Jerzy Stuhr), który po wyjściu z więzienia próbuje ustabilizować swoje życie. Za ukazanie strajku robotniczego, wobec którego główny bohater zachowuje obojętność, film otrzymał zakaz rozpowszechniania do 1980 roku.
Wikipedia
(1.2) W naszym domu panuje spokój i harmonia.
(1.3) Spokój tego małego miasteczka jest zachwycający.
Wiktionary
IPA: ˈspɔkuj, AS: spokui ̯
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) harmonia, zimna krew, równowaga, opanowanie, równowaga, zrównoważenie
(1.2) pokój
(1.3) łagodność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta spokojna, łagodna
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przysłówek
(1.1) ze spokojem, w opanowany sposób, bez nadmiernych emocji
(1.2) bez wydarzeń, które mogłyby zakłócić spokój
(1.3) monotonnie, jednostajnie
(1.4) bez problemu, z łatwością, na pewno
wykrzyknik
(2.1) nawoływanie do spokoju
Wiktionary
Spokojnie – trzeci album Kultu, wydany w 1988. Na płycie znalazły się przeboje radiowe „Do Ani” i „Arahja”. Na reedycji CD dodano utwór „Czarne słońca” – nagraną przez zespół piosenkę do filmu o tym samym tytule, do której powstał również teledysk z fragmentami filmu. Album jest uznawany za jedno z największych dokonań zespołu. Okładkę zaprojektował Jacek Pałucha. "Spokojnie" jest pierwszą polską płytą kompaktową z muzyką, wydaną w Polsce (Polton, CDPL-001).
Wikipedia
(1.1) Spokojnie wyjął rewolwer, przyłożył sobie do skroni i nacisnął spust.
(1.2) W naturze spokojnie było, cicho, niekiedy tylko listek zwiędły, oderwany od drzewa pierwszym podmuchem jesieni, unosił się w powietrzu sam jeden i smętnie opadał na ziemię.
(1.2) Czas upływał nam spokojnie i leniwie.
(1.3) Drzewa szumiały spokojnie.
(1.4) Spokojnie zdążysz, masz jeszcze godzinę czasu.
(2.1) Spokojnie! Nic się nie stało!
Wiktionary
IPA: spɔˈkɔjɲɛ, AS: spokoi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) bez pośpiechu, bez nerwów, na zimno, na spokojnie, ostrożnie, pomału, powoli, przezornie, roztropnie, rozważnie, z wolna, z namysłem, z zimną krwią
(1.4) bez problemu, bezproblemowo, gładko, pomyślnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: spokojnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: spokojny
SJP.pl
dawniej: osoba lubiąca spokój, żyjąca w spokoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek żyjący w spokoju, lubiący spokój
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bardzo spokojnie
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spox, spoko, spoczko, spokojnie
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający, uspokojony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo spokojny
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo spokojny
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bardzo spokojnie
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuchno, spokojniuteńko, uspokajająco
wykrz. spox, spoko, spoczko, spokojnie
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
zdrobnienie od: spokojny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo spokojny
Wiktionary
(1.1) Na pozór był spokojniuteńki, ale w nim wrzało. Zapukał raz — nic. Drugi — cicho, za trzecim panna Filipina — Kto tam?
Wiktionary
IPA: ˌspɔkɔjɲuˈtɛ̃ɲci, AS: spokoi ̯ńutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo spokojnie
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spox, spoko, spoczko, spokojnie
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający, uspokojony
Wiktionary
zdrobnienie od: spokojny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: spokojny
Wiktionary
(1.1) Mam indyki, mam perliczki. Ale perliczki jak perliczki. Spokojniutkie, struchlałe, jakby zagubione między innym ptactwem.
Wiktionary
IPA: ˌspɔkɔjˈɲutʲci, AS: spokoi ̯ńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bardzo spokojnie
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. spokojnie
(1.2) daw. praw. nie doznając przerwy lub innych przeszkód w posiadaniu nieruchomości
przymiotnik
(2.1) gwara. kielecka spokojny
Wiktionary
(2.1) Jak się kupowało krowę, to było ważne, żeby była spokojno, łaskómno, żeby za dójki się dała złapać, niełechcywo.
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny
przysł. spokojnie, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spox, spoko, spoczko, spokojnie
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
gwara. kaszubska spœkojno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. daw. poczucie bezpieczeństwa, brak obaw, lęków
(1.2) przest. opanowanie, równowaga wewnętrzna
(1.3) przest. życie bez wojny, pokojowe warunki życia
(1.4) przest. zacisze, ustronność, cisza, milczenie
Wiktionary
Spokojność – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Bildziugi.
Wikipedia
rzecz. spokojny, spokój m., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niedoznający i niepokazujący silnych uczuć
(1.2) pełen ciszy, spokoju, nieburzliwy
(1.3) o morzu, wodzie: niezmącony
(1.4) umiarkowany, nierzucający się w oczy
(1.5) upływający w zgodzie, bez kłopotów
(1.6) przebiegający bez większych emocji
rzeczownik
(2.1) pot. człowiek niedoznający i niepokazujący silnych uczuć
Wiktionary
(1.1) Adam jest bardzo spokojny – nigdy się z nikim nie kłóci.
(1.3) Kapitan powiedział, że morze jest dzisiaj wyjątkowo spokojne.
(1.4) Lubię ubierać się w spokojnych kolorach. Nie przepadam za jaskrawościami.
Wiktionary
IPA: spɔˈkɔjnɨ, AS: spokoi ̯ny
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający, uspokojony
Wiktionary
(1.1) opanowany, bezkonfliktowy, łagodny, pokojowy, stoicki, zrównoważony
(1.2) opanowany, cichy, niegłośny
(1.3) cichy, stonowany
(1.4) stonowany, zrównoważony, jednostajny, matowy
(1.5) niekłopotliwy
(1.5) niekłopotliwy, opanowany
Wiktionary
zacząć przyjmować coś z pokorą; znaczeniowy odpowiednik idiomu "położyć uszy po sobie"
SJP.pl
zacząć przyjmować coś z pokorą; znaczeniowy odpowiednik idiomu "położyć uszy po sobie"
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pokornieć)
(1.1) dokonany od|pokornieć.
Wiktionary
rzecz. pokora ż.
czas. pokornieć ndk.
przym. pokorny
przysł. pokornie
Wiktionary
stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, pokrewieństwo, powinowactwo, pobratymstwo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wspólne pochodzenie
Wiktionary
(1.1) Na balu nie zabraknie spokrewnionych z nami młodzieńców z wyższych sfer.
Wiktionary
rzecz. pokrewieństwo n.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wzbudzający zaufanie
(1.2) pot. z uległością, ze skłonnością do kompromisu
Wiktionary
(1.1) Do tej pory leutnant postępował spolegliwie i nawet wytypowano go do awansu.
(1.2) Kapelmistrz spolegliwie wykonywał polecenia dyrektora opery.
Wiktionary
rzecz. spolegliwość ż.
przym. spolegliwy
Wiktionary
(1.1) przyzwoicie, wiarygodnie, rzetelnie
(1.2) potulnie, ulegle, zgodnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: spolegliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest spolegliwe; cecha tego, kto jest spolegliwy i na kim można polegać;
(1.2) pot. cecha kogoś, kto łatwo ustępuje i podporządkowuje się innym
Wiktionary
Spolegliwość – pewność, możliwość polegania na kimś. Ktoś spolegliwy jest osobą, na której można polegać, na kim można się oprzeć. To ktoś troskliwy, opiekuńczy, godny zaufania. Potocznie słowo to jest używane przede wszystkim w sensie uległości lub podporządkowywania się innym, i to drugie znaczenie również ma aprobatę normatywną (na poziomie normy użytkowej).
Wikipedia
IPA: ˌspɔlɛɡˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: spoleglʹivość
Wiktionary
czas. polegać ndk.
przym. spolegliwy
przysł. spolegliwie
Wiktionary
(1.1) niezawodność, przyzwoitość, rzetelność, słowność
(1.2) kompromisowość, ustępliwość, uległość, ugodowość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: spolegliwy
SJP.pl
1. taki, na którym można polegać; pewny;
2. potocznie: taki, który łatwo ustępuje i podporządkowuje się innym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) godny zaufania; taki, na którym można polegać
(1.2) pot. skłonny do kompromisu, uległy
Wiktionary
(1.1) Pan Tomasz zawsze był spolegliwym i miłym nauczycielem.
(1.2) Kryśka jest zbyt spolegliwa wobec koleżanek z pracy, daje sobie wciskać ich robotę.
Wiktionary
IPA: ˌspɔlɛɡˈlʲivɨ, AS: spoleglʹivy
Wiktionary
rzecz. spolegliwość ż.
przysł. spolegliwie
Wiktionary
(1.1) pewny, zaufany, niezawodny, przyzwoity, rzetelny, słowny
(1.2) zgodny, kompromisowy, uległy, ustępliwy, ugodowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Spoleto, dotyczący Spoleto
Wiktionary
(1.1) Przy tym dolina spoletańska – przynajmniej widziana z Asyżu jakby wyłysiała – przynajmniej zatraciła swój wiejski charakter.
(1.1) Kiedy indziej pędzi Franciszek na koniu przez dolinę spoletańską, marząc o rycerskiej sławie. Lecz oto wyłania się zza zakrętu opuchła sylwetka trędowatego. Naturalny wstręt wstrząsnął młodym Franciszkiem.
(1.1) Zaprzeczenie wiarogodności transumptów krzyżackich przez Włodkowica wprawiło w niemały kłopot pełnomocnika Zakonu w Rzymie. Poprosił on więc biskupa spoletańskiego, który w 1419 r. wraz z drugim delegatem papieskim wydał wyrok korzystny dla Zakonu, o zaświadczenie wobec kardynałów, że widział na własne oczy oryginały dokumentów przedstawionych w transumptach.
Wiktionary
rzecz. Spoleto n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia;
Wiktionary
Spoleto (łac. Spoletium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia.
Wikipedia
(1.1) Króluje na wzgórzu ponad nieobjętą okiem doliną Spoleta, owłosioną winem, cyprysem i oliwką. Olbrzymia ta dolina była za rzymskich czasów jeziorem którego brzegi sięgały od Spoleta do Perugii.
Wiktionary
przym. spoletański
Wiktionary
1. w starożytnym Rzymie: zdobycze wojenne, łupy
2. w średniowieczu - spadek po duchownym
3. dawniej: nazwa zdobyczy wojennych, zawieszanych w kościele
SJP.pl
uderzyć w twarz
SJP.pl
stechnicyzować; rzadko:
1. poszerzyć w społeczeństwie znajomość zagadnień, osiągnięć i zastosowań współczesnej techniki;
2. uwzględnić w programach szkolnych przedmioty techniczne
SJP.pl
nadać czemuś charakter polityczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. starszy element architektoniczny, np. kolumna, kamienny detal, wykorzystany w nowym budynku;
(1.2) bibliot. fragment starszej księgi wykorzystanej na nowo jako materiał
Wiktionary
Spolium (l.mn. spolia, z łac., łup, zdobycz) – ponowne wykorzystanie starszego elementu architektonicznego (kolumny, kamiennego detalu itp.) w nowym budynku. Bardzo powszechne było stosowanie antycznych kolumn we wczesnochrześcijańskich bazylikach. Przykłady spoliów:
Wikipedia
przestarzałe: wspólnik
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: wspólność
SJP.pl
przestarzale: wspólny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wspólny
Wiktionary
(1.1) Z tym chopem nie chcym mieć nic spólnego.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. polonizować)
(1.1) kult. narzucić polskość, przymusić kogoś do zostania Polakiem, zmienić coś na polskie
czasownik zwrotny dokonany spolonizować się (ndk. polonizować się)
(2.1) stać się Polakiem, nabrać cech polskich
Wiktionary
(1.1) W ciągu wieków szlachta spolonizowała ludność wiejską swoich folwarków.
(2.1) Członkowie rodziny spolonizowali się, mieszkając od dwóch wieków w Krakowie.
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonizowanie n., polonistka ż., spolonizowanie n., Polonia ż., polonica lm nm., polonika lm nm., polonizacja ż., polonizator mos.
czas. polonizować ndk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny, polonizatorski
przysł. polonizatorsko
Wiktionary
(1.1) spolszczyć
(2.1) spolszczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie polskim
Wiktionary
(1.1) Plemiona te uległy spolonizowaniu w XI wieku.
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizacja ż., polonizowanie n., polonica nmos., polonistka ż.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonizacyjny
Wiktionary
1. nadawać czemuś cechy polskie;
2. narzucać komuś kulturę polską;
3. przekładać na język polski
SJP.pl
1. nadawać czemuś cechy polskie;
2. narzucać komuś kulturę polską;
3. przekładać na język polski
SJP.pl
przekład na język polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spolszczeć.
(1.2) odczasownikowy od|spolszczyć.
(1.3) to, co zostało spolszczone, przekład na język polski
Wiktionary
IPA: spɔlʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: spolščẽńe
Wiktionary
czas. polszczyć, spolszczać ndk., spolszczeć dk., spolszczyć dk.
rzecz. polszczenie n., Polaczek mos., polskość ż., Polak mos., Polska ż., polski mrz.
przym. polski
Wiktionary
1. nadać czemuś cechy polskie;
2. narzucić komuś kulturę polską;
3. przełożyć na język polski
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) nadać czemuś cechy polskie
(1.2) narzucić komuś polską kulturę
(1.3) przełożyć tekst na język polski
(1.4) nadać wyrazowi polskie brzmienie
czasownik zwrotny dokonany spolszczyć się
(2.1) nabrać polskich cech
Wiktionary
IPA: ˈspɔlʃt͡ʃɨt͡ɕ, AS: spolščyć
Wiktionary
rzecz. polszczenie n., spolszczenie n., Polaczek m., polskość ż., Polak mos., Polska ż., polski mrz.
przym. polskawy, polski
Wiktionary
(1.1) spolonizować
(1.2) spolonizować
(2.1) spolonizować się
Wiktionary
przyimek
(1.1) …który informuje, że z miejsca położonego między jakimiś obiektami wysunęła się, wyjrzała lub wyszła rzecz lub osoba, o której mowa
(1.2) …który informuje, że to, o czym mowa w zdaniu, dotyczy pewnej wyróżnionej części zbioru
Wiktionary
(1.1) Wąż wodny gonił drobną rybkę, unosząc kłębki mułu spomiędzy kamieni.
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. wspomóc
Wiktionary
IPA: ˈspɔ̃mɔt͡s, AS: spõmoc
Wiktionary
potocznie:
1. napompować, powiększyć, np. mięśnie;
2. spompować się - oddać mocz w sposób niekontrolowany; posiusiać się, zmoczyć się, zsikać się
SJP.pl
potocznie: pompować, powiększać (np. mięśnie)
SJP.pl
dawniej:
1. klamra, spinka, zapięcie;
2. ostry pazur drapieżnego ptaka; szpon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. szpon
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈspɔ̃na, AS: spõna
Wiktionary
przyimek określający miejsca znajdujące się nad czymś albo nad kimś; znad
SJP.pl
stopa wierszowa o dwóch sylabach długich
SJP.pl
Spondej (łac. spondeus, stgr. σπονδεῖος) – stopa metryczna złożona z dwóch sylab długich (w wierszach iloczasowych) lub akcentowanych (w wierszach akcentuacyjnych). Nazwa pochodzi od wyrazu stgr. σπονδή (oznaczającego libację), mającego ten właśnie układ sylab; ponadto śpiewane podczas libacji pieśni składały się właśnie ze spondejów, przez co miały powolny i uroczysty charakter.
Wikipedia
specjalista od chorób kręgosłupa
SJP.pl
zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie
SJP.pl
substancja organiczna tworząca razem z krzemionką szkielet gąbki zwyczajnej
SJP.pl
Spongina – białko budujące szkielet niektórych gąbek. Szkielety tych organizmów po oczyszczeniu były stosowane jako gąbki do kąpieli.
Wikipedia
przymiotnik od: spongina
SJP.pl
komórka, z której tworzą się komórki glejowe układu nerwowego w trakcie rozwoju płodowego
SJP.pl
osadowa skała pochodzenia organicznego
SJP.pl
Wikipedia
1. szczególny rodzaj korozji żeliwa szarego występujący w urządzeniach chłodzonych wodą, najczęściej przy braku tlenu i przy dużych stężeniach wodoru;
2. gąbczastość istoty szarej, zmiana morfologiczna występująca w chorobach zwyrodnieniowych mózgu
SJP.pl
Spongocel, jama paragastralna – wewnętrzna jama gąbek, zwana paragastralną dla odróżnienia od jamy prajelita tkankowców.
Spongocel łączy się ze środowiskiem zewnętrznym licznymi porami, którymi woda napływa do wewnątrz, oraz przez oskulum, którędy woda wypływa. W typie askon spongocel wysłany jest choanocytami. W typie sykon ograniczony jest do kanałów promienistych, a w typie leukon występuje tylko w komorach.
Wikipedia
Opatrunek – struktura ochraniająca ranę lub skaleczenie przed środowiskiem zewnętrznym i zapobiegająca dalszemu zakażeniu. Opatrunek może nie tylko osłaniać ranę, ale również zawierać substancje lecznicze, które działają przeciwbakteryjnie lub przyspieszają gojenie.
Wikipedia
1. potraktować kogoś lub coś pogardliwie, źle się z kimś lub czymś obejść; zgnębić, upokorzyć, znieważyć;
2. potocznie: spowodować zmęczenie; zmęczyć;
3. sponiewierać się -
a) naruszyć własną godność; poniżyć się;
b) potocznie: zmęczyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. bardzo kogoś upokorzyć, znieważyć
(1.2) książk. sprawić, że ktoś lub coś jest w bardzo złym stanie, kondycji; zmaltretować, zniszczyć
czasownik zwrotny dokonany sponiewierać się
(2.1) pot. upić się do nieprzytomności, doprowadzić się pijaństwem do złego stanu
Wiktionary
(2.1) Ale Maniek się wczoraj sponiewierał, ciekawe, jak trafił do domu.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃ɲɛˈvʲjɛrat͡ɕ, AS: spõńevʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. sponiewieranie n., poniewierka ż.
czas. poniewierać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sponiewierać.
Wiktionary
czas. sponiewierać dk.
Wiktionary
1. osoba lub instytucja finansująca w całości lub w części jakieś przedsięwzięcie, często w zamian za reklamowanie własnej działalności;
2. osoba utrzymująca kochankę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która finansuje jakieś przedsięwzięcie, wydarzenie kulturalne itp.
(1.2) pot. ktoś, kto funduje, stawia coś, najczęściej alkohol
(1.3) pot. o mężczyźnie, który ma utrzymankę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasza mistrzyni igrzysk paraolimpijskich ma sponsora. Koreańska firma wesprze finansowo treningi 19-letniej reprezentantki Polski. (z Internetu)
(1.1) Po wyjściu na jaw niewygodnych faktów sponsorzy zakręcili kurek z dotacjami.
(1.2) – Ryśkowi urodził się syn. – No to mamy na dzisiejszy wieczór sponsora.
(1.3) Kaśka ma jakiegoś bogatego sponsora, stąd te jej wszystkie nowe ciuchy.
Wiktionary
IPA: ˈspɔ̃w̃sɔr, AS: spõũ̯sor
Wiktionary
czas. sponsorować ndk.
rzecz. sponsoring m., sponsorówka ż.
:: fż. sponsorka ż.
przym. sponsorski, sponsoringowy
Wiktionary
(1.1) mecenas
Wiktionary
finansowanie przez postronną osobę lub instytucję jakiegoś przedsięwzięcia, zwykle kulturalnego lub sportowego; sponsoring
SJP.pl
finansowanie przez postronną osobę lub instytucję jakiegoś przedsięwzięcia, zwykle kulturalnego lub sportowego; sponsorat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bycie sponsorem
(1.2) finansowanie wydatków w zamian za usługi seksualne
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Sponsor w sponsoringu różni się od alfonsa w sutenerstwie tylko monopolem na usługi.
Wiktionary
rzecz. sponsor m., sponsorka ż., sponsorówka ż.
czas. sponsorować
Wiktionary
(1.1) sponsorowanie, mecenat
Wiktionary
przymiotnik od: sponsoring
SJP.pl
kobieta wręczająca pieniądze na cel charytatywny lub kobieta płacąca utrzymankowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która finansuje jakieś przedsięwzięcie, wydarzenie kulturalne itp.
(1.2) pot. kobieta, która funduje, stawia coś
(1.3) slang. kobieta, na ogół starsza i zamożna, która wydaje pieniądze na znacznie młodszą osobę w celach romantycznych lub seksualnych
Wiktionary
(1.1) Sponsorka postanowiła pozostać anonimowa.
Wiktionary
IPA: spɔ̃w̃ˈsɔrka, AS: spõũ̯sorka
Wiktionary
rzecz. sponsoring mrz., sponsorówka ż.
:: fm. sponsor mos.
czas. sponsorować ndk.
przym. sponsorski, sponsoringowy
Wiktionary
1. finansować coś z własnych środków, często w zamian za reklamowanie własnej działalności;
2. potocznie:
a) pomagać komuś finansowo;
b) mieć utrzymankę lub utrzymanka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. finansować jakieś przedsięwzięcie
Wiktionary
(1.1) Coraz więcej firm chce sponsorować sport.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃w̃sɔˈrɔvat͡ɕ, AS: spõũ̯sorovać
Wiktionary
rzecz. sponsor m., sponsorka ż., sponsoring m., sponsorowanie n., sponsorówka ż.
przym. sponsorski, sponsoringowy
Wiktionary
(1.1) fundować, finansować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sponsorować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. sponsorować ndk.
przym. sponsorski
Wiktionary
1. finansować coś z własnych środków, często w zamian za reklamowanie własnej działalności;
2. potocznie:
a) pomagać komuś finansowo;
b) mieć utrzymankę lub utrzymanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. posp. kobieta, która żyje ze sponsoringu, jest na utrzymaniu bogatego mężczyzny lub kilku mężczyzn w zamian za świadczone usługi seksualne, czasem też towarzyskie
Wiktionary
(1.1) Sponsor stanu wolnego po to ma sponsorówkę, żeby mu nie zatruwała przyjemności jęczeniem o ślubach. (z Internetu)
(1.1) Niektóre sponsorówki, żeby nie czuć się jak prostytutki, nie biorą pieniędzy, a tylko prezenty.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃w̃sɔˈrufka, AS: spõũ̯sorufka
Wiktionary
rzecz. sponsor, sponsorka, sponsoring
czas. sponsorować
przym. sponsoringowy, sponsorski
Wiktionary
(1.1) utrzymanka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sponsorem, dotyczący sponsora, sponsorowania
Wiktionary
rzecz. sponsorówka ż., sponsor mos., sponsorowanie n., sponsorka ż.
czas. sponsorować ndk., zasponsorować dk.
Wiktionary
zajęcie sponsora; sponsoring
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dawna pisownia słowa: spąsowiały
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃w̃sɔˈvʲjawɨ, AS: spõũ̯sovʹi ̯au̯y
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) spąsowiały
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dawna pisownia słowa: spąsowieć
Wiktionary
IPA: spɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: spõũ̯sovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. sponsowienie n., pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć
Wiktionary
(1.1) spąsowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sponsowieć.
Wiktionary
czas. sponsowieć
Wiktionary
młodzieżowo:
1. impulsywna, natychmiastowa, niezaplanowana decyzja lub działanie;
2. stan beztroski, w którym podejmuje się odruchowe, niezaplanowane decyzje i działania; luz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. coś bez przygotowania (np. spotkanie)
Wiktionary
Spontan – czwarty singel polskiego piosenkarza Michała Szczygła z jego debiutanckiego albumu studyjnego, zatytułowanego Tak jak chcę. Singel został wydany 28 sierpnia 2020.
Kompozycja znalazła się na 7. miejscu listy AirPlay – Top, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Nagranie otrzymało w Polsce status podwójnie platynowego singla, przekraczając liczbę 40 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
(1.1) Ostatnia impreza to był czysty spontan.
Wiktionary
IPA: ˈspɔ̃ntãn, AS: spõntãn
Wiktionary
rzecz. spontaniczność ż.
przym. spontaniczny
przysł. spontanicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. spontaniczność ż.
przym. spontaniczny
przysł. spontanicznie
frazeologia.
spoko, loko, luz i spontan → slang. nie ma sprawy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== spontan (język albański.) ==
wymowa.
IPA3|spɔnˈtan.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) spontaniczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób spontaniczny, bez głębszego przemyślenia, odruchowo, emocjonalnie
Wiktionary
(1.1) Blisko 10 tysięcy osób udaremniło przemarsz neonazistów ulicami Berlina, blokując spontanicznie trasę demonstracji skrajnej prawicy.
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃ntãˈɲit͡ʃʲɲɛ, AS: spõntãńičʹńe
Wiktionary
rzecz. spontaniczność ż., spontan mrz.
przym. spontaniczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: spontanicznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: spontaniczny; bardziej spontaniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żywiołowe, odruchowe zachowanie, nieprzemyślane, nieprzygotowane, wymyślone na poczekaniu
Wiktionary
IPA: ˌspɔ̃ntãˈɲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: spõntãńičność
Wiktionary
rzecz. spontan m.
przym. spontaniczny
przysł. spontanicznie
Wiktionary
(1.1) żywiołowość, odruchowość, autentyczność; młodz. spontan
Wiktionary
żywiołowy, samorzutny, odruchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający odruchowo, bez innych wpływów
Wiktionary
rzecz. spontaniczność ż., spontan mrz.
przysł. spontanicznie
Wiktionary
(1.1) automatyczny, naturalny, nieprzymuszony, odruchowy, samoistny, samorzutny, żywiołowy
Wiktionary
[czytaj: spufing] metoda ataku na cudze zasoby teleinformatyczne polegająca na przechwytywaniu i podmianie pakietów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. inform. technika hakerska polegająca na podszywaniu się pod inny element systemu, innego użytkownika;
Wiktionary
Spoofing (ang. spoof – naciąganie, podszywanie) – grupa ataków na systemy teleinformatyczne polegająca na podszywaniu się pod inny element tego samego systemu. Efekt ten osiągany jest poprzez umieszczanie w sieci preparowanych pakietów danych lub niepoprawne używanie protokołów.
Wikipedia
[czytaj: spufingowy] polegający na podszywaniu się pod inne urządzenie lub innego użytkownika sieci teleinformatycznej w celu uzyskania korzyści majątkowych
SJP.pl
[czytaj: spuling] w informatyce: przekładanie do bufora informacji o wykonywanych przez aplikację zadaniach; buforowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. zapis na dysku danych odebranych z urządzenia wejściowego i przechowywanie ich do czasu przyjęcia przez urządzenie wyjściowe;
Wiktionary
Spooling (rozwijany jako sequential peripheral operation on-line) – tryb realizowania operacji wejścia-wyjścia w odniesieniu do urządzeń o dostępie wyłącznym. Cała zawartość strumienia jest buforowana zanim zostanie przesłana w miejsce docelowe.
Wikipedia
(1.1) Technika spoolingu jest wykorzystywana nie tylko w przypadku drukarek. Wykorzystuje się ją również do innych operacji wejścia-wyjścia.
Wiktionary
IPA: ˈspulʲĩŋk, AS: spulʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. spooler m.
przym. spoolingowy
Wiktionary
[czytaj: spuneryzm] spuneryzm, metagram;
1. mimowolne przestawienie głoski lub głosek w wyrazie, dające często efekt komiczny;
2. przestawienie takie dokonane świadomie i w ten sposób, aby wynikłe z niego formy były istniejącymi wyrazami
SJP.pl
Spuneryzm (ang. spoonerism, od nazwiska Williama Archibalda Spoonera) – przejęzyczenie polegające na zamianie miejscami głosek w wyrazie lub początkowych głosek w grupie wyrazów. Wynikiem takiego przejęzyczenia mogą być sensowne zwroty, często zabawne lub nieprzyzwoite. Istotne jest podobieństwo w mowie, a nie w piśmie, stąd też przykłady takie, jak „stój, Halina”.
Wikipedia
stać się popielatym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spopielać.
Wiktionary
rzecz. niespopielanie n., spopielenie n.
czas. spopielać ndk.
Wiktionary
(1.1) kremowanie
Wiktionary
budynek przeznaczony do palenia ludzkich zwłok; krematorium
SJP.pl
Krematorium (łac. cremo „palę”), także: spopielarnia – urządzenie, w którym przeprowadza się pośmiertne spalenie (kremację) zwłok przed pochówkiem. Kremacja odbywa się w temperaturze 900–1100 °C. Spalanie trwa ponad godzinę. Prócz popiołów wydziela się woda i dwutlenek węgla.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) forma pochówku, polegająca na spaleniu ciała do formy popiołu
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popiół mrz., spopielanie n.
Wiktionary
przyimek o znaczeniu podobnym do przyimka "spod", uwydatnia rozległość przedmiotów
SJP.pl
nadanie czemuś popkulturowego charakteru
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. popularyzować)
(1.1) dokonany od|popularyzować.
Wiktionary
IPA: ˌspɔpularɨˈzɔvat͡ɕ, AS: spopularyzovać
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spopularyzować.
Wiktionary
IPA: ˌspɔpularɨzɔˈvãɲɛ, AS: spopularyzovãńe
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
brak zgody w pewnej sprawie; też: kłótnia, awantura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) różnica zdań, stanowisk, interesów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Polskim Czerwonym Krzyżu działa Sąd Organizacyjny, który […] rozstrzyga spory między członkami, pomiędzy organami, a także spory członków PCK z organami PCK […]
Wiktionary
IPA: spur, AS: spur
Wiktionary
przym. sporny
czas. spierać się
przysł. bezspornie
Wiktionary
(1.1) sprzeczka, zatarg, kłótnia, polemika, dyskusja, przest. dysputa, dysputacja, swary, stpol. swarzenie
Wiktionary
1. komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się roślin niższych
2. stadium cyklu rozwojowego sporowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zarodnik
(1.2) biol. przetrwalnik
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. lp. ż. od: spory
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sporysz m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|spore. < etym|łac|spora. < etym|gr|σπορά. (sporá) → zasiew
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) espora ż.
* nowogrecki: (1.1) σπόριο n.
źródła.
== spora (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. zarodnik, spora
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈspɔra, AS: spora
Wiktionary
rzecz. sporysz m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sporysz m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|spore. < etym|łac|spora. < etym|gr|σπορά. (sporá) → zasiew
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) espora ż.
* nowogrecki: (1.1) σπόριο n.
źródła.
== spora (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. zarodnik, spora
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
archipelag na Morzu Egejskim
SJP.pl
Sporady – nazwa odnosząca się do dwóch archipelagów wysp greckich na Morzu Egejskim, znanych pod nazwą Sporady Południowe i Sporady Północne.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób sporadyczny, bardzo rzadko
Wiktionary
(1.1) Nasz szef chwali pracowników tylko sporadycznie.
Wiktionary
IPA: ˌspɔraˈdɨt͡ʃʲɲɛ, AS: sporadyčʹńe
Wiktionary
rzecz. sporadyczność
przym. sporadyczny
Wiktionary
(1.1) czasami, prawie nigdy, niekiedy, incydentalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sporadycznie
SJP.pl
występujący rzadko, nieregularnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pojawiający się lub występujący rzadko, od czasu do czasu
Wiktionary
IPA: ˌspɔraˈdɨt͡ʃnɨ, AS: sporadyčny
Wiktionary
rzecz. sporadyczność
przysł. sporadycznie
Wiktionary
(1.1) rzadki
Wiktionary
organ niektórych roślin i grzybów, w którym wytwarzane są zarodniki służące do rozmnażania bezpłciowego; zarodnia
SJP.pl
Wikipedia
dosyć duży; spory
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) dość spory; wystarczająco duży
Wiktionary
(1.1) Zebrano sporawą ilość kruszcu.
Wiktionary
przym. spory
przysł. sporo
zaim. sporo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sport
Wiktionary
rzecz. sport m.
Wiktionary
jednoroczna roślina z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Sporek (Spergula L.) – rodzaj roślin jednorocznych z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Należy do niego 12 gatunków. Występują one w Europie, zachodniej i północnej Azji oraz w rejonie Himalajów, w północnej i równikowej Afryce, w południowej części Ameryki Południowej. Obszarem największego zróżnicowania jest rejon Morza Śródziemnego. Jako rośliny introdukowane sporki rosną na pozostałych obszarach obu kontynentów amerykańskich, w południowej Afryce, we wschodniej Azji. W Polsce rodzime są dwa gatunki – sporek pięciopręcikowy (S. pentandra) i wiosenny (S. morisonii) oraz jeden zadomowiony antropofit – sporek polny (S. arvensis).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. przeciwnik
Wiktionary
IPA: ˈspɔrɛ̃ɲ, AS: sporẽń
Wiktionary
element podpierający dach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: sporny; bardziej sporny
SJP.pl
element nośny w formie belki, stosowany w konstrukcji balkonów, gzymsów itp.; wspornik
SJP.pl
będący przedmiotem sporu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący przedmiotem sporu
Wiktionary
IPA: ˈspɔrnɨ, AS: sporny
Wiktionary
rzecz. spór m., spieranie n.
czas. spierać się
przysł. spornie, bezspornie
Wiktionary
(1.1) konfliktowy, dyskusyjny, kontrowersyjny
Wiktionary
zaimek liczebny nieokreślony
(1.1) jako określenie rzeczownika: dość dużo, niemało
(1.2) jako określenie czasownika: dość dużo, niemało
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: spora
Wiktionary
(1.1) Mamy sporo czasu.
(1.2) Sporo zarobiłem.
Wiktionary
IPA: ˈspɔrɔ, AS: sporo
Wiktionary
przym. spory, sporawy
Wiktionary
(1.1) dużo, niemało, wiele, mnóstwo, pełno, bez liku, pod dostatkiem, ile dusza zapragnie, w bród, książk. multum
(1.2) dużo, niemało, mnóstwo
Wiktionary
niszczący spory (zarodniki)
SJP.pl
jedna z faz rozwojowych pasożytniczej przywry wnętrzniaka, wywołująca chorobę zwaną bilharcjozą lub schistosomatozą
SJP.pl
Wikipedia
liść paprotników, na którym tworzą się organy rozmnażania, w których powstają haploidalne zarodniki; liść zarodnionośny, liść zarodniowy
SJP.pl
Sporofil (gr. spóros = nasienie + phýllon = liść), liść zarodnionośny – liść, na którym tworzą zarodnie z haploidalnymi zarodnikami u widłaków, skrzypów i niektórych paproci. Sporofile mogą występować pojedynczo lub zebrane w kłosy zarodnionośne.
Wikipedia
u roślin z przemianą pokoleń pokolenie rozmnażające się przez zarodniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. diploidalne stadium w przemianie pokoleń roślin i glonów;
Wiktionary
Sporofit – diploidalne stadium w przemianie pokoleń roślin i glonów. W stadium sporofitu zachodzi proces mejozy, w wyniku której powstają zarodniki.
U roślin naczyniowych sporofit jest znacznie większy niż gametofit, jest też stadium zdolnym do samodzielnego istnienia.
Wikipedia
(1.1) U roślin naczyniowych sporofit jest znacznie większy niż gametofit, jest też stadium zdolnym do samodzielnego istnienia.
Wiktionary
Zarodnikowanie (sporogeneza) – proces wytwarzania zarodników przez organizmy żywe. Występuje u protistów, roślin i grzybów. Wyróżnia się dwa rodzaje sporogenezy:
Wikipedia
Sporofit – diploidalne stadium w przemianie pokoleń roślin i glonów. W stadium sporofitu zachodzi proces mejozy, w wyniku której powstają zarodniki.
U roślin naczyniowych sporofit jest znacznie większy niż gametofit, jest też stadium zdolnym do samodzielnego istnienia.
Wikipedia
twór złożony z kilku zarodni otoczonych osłonką, występujący u paproci wodnych; sporokarpium, nibyowoc
SJP.pl
Sporokarp, sporokarpium – wyspecjalizowana struktura występująca u niektórych paproci, związana z wytwarzaniem i uwalnianiem zarodników. Sporokarpia są wytwarzane przez trzy rodziny wodnych paproci różnozarodnikowych z rzędu Salviniales. W przypadku rodziny Azollaceae i Salviniaceae sporokarp jest rodzajem zmodyfikowanej zarodni. Bardziej złożoną formę struktura ta przybiera u przedstawicieli Marsileaceae.
Wikipedia
twór złożony z kilku zarodni otoczonych osłonką, występujący u paproci wodnych; sporokarp, nibyowoc
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) w botanice: zarodnik lub pyłek odłączony od rośliny
SJP.pl
grzybica podskórna lub głęboka wywołana przez grzyb Sporotrix schenckii
SJP.pl
Sporotrychoza – choroba wywołana przez grzyba Sporothrix schenckii. Najczęściej zajmuje skórę, choć może również zajmować stawy, kości, płuca i mózg. Sporotrychoza jest chorobą przewlekłą. Postępuje wolno, pierwsze objawy mogą wystąpić od 1 do 12 tygodni po zarażeniu. Chorobą tą można zarazić się przez ukłucie kolcem róży.
Wikipedia
stać się porowatym
SJP.pl
typ pasożytniczych pierwotniaków; zarodnikowce
SJP.pl
Apikompleksy (Apicomplexa, sporowce, Sporozoa) – organizmy wyłącznie pasożytnicze, wyróżniające się obecnością tzw. kompleksu apikalnego ułatwiającego im wnikanie do komórek żywiciela. Obecnie zaliczane są do supergrupy Chromalveolata, razem z żółto-brunatnymi glonami i grzybopodobnymi lęgniowcami oraz orzęskami.
Wikipedia
przedstawiciel typu pasożytniczych pierwotniaków; zarodnikowiec
SJP.pl
stadium rozwojowe pierwotniaków pasożytniczych z grupy sporowców właściwych
SJP.pl
Sporozoit (z gr. sporo- + zóon „zwierzę” + eídos „postać”) – zarodnik formujący się poprzez zapłodnienie. Może nim być każdy sierpokształtny jądrowy zarodek, uformowany przez podział protoplazmy zarodnika organizmu apikompleksowego. W malarii sporozoity są formami zarodźców, które są wyzwolone od oocytów komarów. Sporozoity gromadzą się w śliniankach komarów – zostają przeniesione do organizmu człowieka, kiedy te żywią się krwią.
Wikipedia
zorganizowana aktywność fizyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. forma aktywności fizycznej i umysłowej, podejmowanej dla przyjemności lub współzawodnictwa;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) papieros marki „Sport”, później „Popularne”
Wiktionary
Sport – wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
Wikipedia
(2.1) Ojciec jeszcze dziś prosi w kiosku o sporty i kioskarka wie, o które papierosy mu chodzi.
Wiktionary
IPA: spɔrt, AS: sport
Wiktionary
rzecz. sportowiec m., sporcik mrz.
przym. sportowy, wysportowany
przysł. sportowo
Wiktionary
(2.1) sporciak, szport, popularny
Wiktionary
skrót od: sportowy, sportowo (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
[czytaj: sportydż] samochód typu Kia Sportage
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. wózek spacerowy
Wiktionary
(1.1) spacerówka
Wiktionary
kobieta uzależniona od uprawiania sportu
SJP.pl
osoba uzależniona od uprawiania sportu
SJP.pl
bardzo częste uprawianie sportu, traktowane jako objaw choroby
SJP.pl
kobieta uprawiająca sport; sportsmenka, sportsmanka, sportswoman
SJP.pl
osoba uprawiająca jakiś sport; sportsmen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba (kobieta lub mężczyzna), która zawodowo lub amatorsko uprawia jakiś sport
Wiktionary
Sportowiec – osoba uprawiająca pewną dziedzinę sportową. Sportowcem jest zarówno osoba uprawiająca sport zawodowo, jak i amatorsko, a jej trening opiera się zazwyczaj na odpowiednio przygotowanym planie treningowym. Sport ten może wymagać wysiłku fizycznego i zręczności (np. piłka nożna), ale również może ograniczać się do zaangażowania umysłu (szachy).
Wikipedia
(1.1) W zawodach wystartowało pięćdziesięciu sportowców z całej Europy.
Wiktionary
IPA: spɔrˈtɔvʲjɛt͡s, AS: sportovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. sport m., sportsmenka ż., sportsmen m.
przym. sportowy
przysł. sportowo
Wiktionary
potocznie:
1. kobieta uprawiająca sport; sportowczyni, sportsmenka, sportswoman;
2. samochód sportowy;
3. szkoła sportowa;
4. szkolna klasa sportowa;
5. ubranie sportowe;
6. rodzaj wózka dziecięcego;
7. sportowy zegarek na rękę; smartwatch;
8. sportowa gra wideo;
9. anime o sporcie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w stylu sportowym
(1.2) sport. fair play
Wiktionary
rzecz. sport mrz., sportowiec mos.
przym. sportowy
przysł. na sportowo
Wiktionary
dotyczący sportu lub sportowców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący sportu, związany ze sportem
przymiotnik jakościowy
(2.1) przestrzegający fair play
Wiktionary
(1.1) W regionach ekoturystycznych są niezbędne wypożyczalnie oraz serwisy sprzętu turystycznego i sportowego (rowerów, nart biegowych i turystycznych, kajaków i innego sprzętu wodnego).
Wiktionary
IPA: spɔrˈtɔvɨ, AS: sportovy
Wiktionary
rzecz. sportowiec mos., sport mrz.
przysł. sportowo
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|portretować.
Wiktionary
(1.1) Byli zresztą kompletnie zalani. Mirek pracował w gabinecie. Z początku bawili mnie, myślałam, że mogłabym ich sportretować, ale trwało to krótko.
Wiktionary
IPA: ˌspɔrtrɛˈtɔvat͡ɕ, AS: sportretovać
Wiktionary
rzecz. sportretowanie n., portrecista m., portret m., portretowanie n.
czas. portretować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sportretować.
Wiktionary
IPA: ˌspɔrtrɛtɔˈvãɲɛ, AS: sportretovãńe
Wiktionary
rzecz. portrecista, portret, portretowanie
czas. sportretować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. mężczyzna uprawiający sport
Wiktionary
(1.1) W tej chwili sportsmani przybiegli a widzowie opuścili salony i pokoiki.
Wiktionary
IPA: ˈspɔrtsmãn, AS: sportsmãn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. sportsmanka ż.
Wiktionary
(1.1) sportowiec, zawodnik
Wiktionary
[czytaj: sportsmenka] kobieta uprawiająca sport; sportowczyni, sportsmenka, sportswoman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta trenująca sport
Wiktionary
(1.1) W hotelu przy stadionie nocują sportsmanki z Polski i Włoch.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. sportsman mos.
Wiktionary
osoba uprawiająca jakiś sport; sportowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik sportowy, sportowiec
Wiktionary
(1.1) Jak się tych dwoje sportsmenów spotka, już o niczem innem nie mówią i zawsze się kłócą, tak jak pani ze mną.
Wiktionary
IPA: ˈspɔrtsmɛ̃n, AS: sportsmẽn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. sportsmenka ż.
przym. sportsmeński
przysł. sportsmeńsko
Wiktionary
(1.1) sportowiec, zawodnik
Wiktionary
kobieta uprawiająca sport; sportowczyni, sportsmanka, sportswoman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka sportowa
Wiktionary
(1.1) Najlepiej zarabiającą sportsmenką na świecie jest japońska tenisistka Naomi Osaka.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. sportsmen mos.
przym. sportsmeński
przysł. sportsmeńsko
Wiktionary
(1.1) zawodniczka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany ze sportsmenem, dotyczący sportsmena
Wiktionary
rzecz. sportsmen mos., sportsmenka ż.
przysł. sportsmeńsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) po sportsmeńsku, jak sportsmen lub sportsmenka
Wiktionary
rzecz. sportsmen mos., sportsmenka ż.
przym. sportsmeński
Wiktionary
[czytaj: sportsłoszing] wykorzystanie sportu do poprawy wizerunku, np. przez kraje łamiące prawa człowieka
SJP.pl
[czytaj: sportsłomen] kobieta uprawiająca sport; sportsmenka, sportowczyni, sportsmanka
SJP.pl
zorganizowana aktywność fizyczna
SJP.pl
proces wytwarzania zarodników u grzybów; zarodnikowanie
SJP.pl
Wikipedia
dosyć duży, pokaźny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) całkiem duży, pokaźny; dość istotny
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: spór
(2.2) D. lp.; M., B. i W. lm. od: spora
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W małance uczestniczyła też spora grupa przemyślan narodowości polskiej.
Wiktionary
IPA: ˈspɔrɨ, AS: spory
Wiktionary
przysł. sporo
przym. sporawy
zaim. sporo
Wiktionary
(1.1) znaczny
Wiktionary
organ przetrwalnikowy buławinki czerwonej, grzyba z klasy workowców pasożytującego na życie i niektórych dziko rosnących trawach
SJP.pl
Sporysz – przetrwalnik pasożytniczego grzyba buławinki czerwonej (Claviceps purpurea) z rodziny Clavicipitaceae. Grzyb ten atakuje około 400 gatunków roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae) wywołując chorobę zwaną sporyszem zbóż i traw.
Wikipedia
wyciąg ze sporyszu stosowany w lecznictwie; ergotyna
SJP.pl
przymiotnik od: sporysz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. sporządziciel.
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɔ̃ntt͡sa, AS: spožõntca
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sporządzić)
(1.1) zob. sporządzić.
Wiktionary
(1.1) Wstaję i ruszam w drogę zgodnie z adresem, który na szczęście zanotowałam, sporządzając dokładny szkic ze strzałkami.
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɔ̃nd͡zat͡ɕ, AS: spožõnʒać
Wiktionary
rzecz. sporządzenie n., sporządzanie n.
czas. sporządzić dk.
Wiktionary
(1.1) przygotowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sporządzać.
Wiktionary
IPA: ˌspɔʒɔ̃nˈd͡zãɲɛ, AS: spožõnʒãńe
Wiktionary
rzecz. sporządzenie n.
czas. sporządzać ndk., sporządzić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sporządzić.
Wiktionary
IPA: ˌspɔʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: spožõnʒẽńe
Wiktionary
rzecz. sporządzanie n.
czas. sporządzać, sporządzić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. sporządzać)
(1.1) książk. wykonać, przygotować coś
Wiktionary
(1.1) Używając mąki razowej z pszenicy, gryki czy jagieł, możemy sporządzić makarony o różnych smakach.
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: spožõńʒ́ić
Wiktionary
rzecz. sporządzenie n., sporządzanie n.
czas. sporządzać ndk.
Wiktionary
(1.1) przygotować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ten, co sporządza
Wiktionary
IPA: ˌspɔʒɔ̃ɲˈd͡ʑit͡ɕɛl, AS: spožõńʒ́ićel
Wiktionary
(1.1) sporządca
Wiktionary
stopień wyższy od dawnego przysłówka: sporo (ochoczo, szybko, bez ociągania)
SJP.pl
1. metoda postępowania lub osiągnięcia celu;
2. trik, zręczne posunięcie pozwalające osiągnąć coś mimo niesprzyjających okoliczności lub czyjegoś oporu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metoda, algorytm zrobienia czegoś, rozwiązania jakiegoś problemu
(1.2) styl, rodzaj zachowania, wyglądu itp.
Wiktionary
(1.1) Naukowiec wynalazł sposób na poprawę bezpieczeństwa w samolotach.
(1.2) Nie podoba mi się jego sposób zwracania się do kobiet.
Wiktionary
IPA: ˈspɔsup, AS: sposup
Wiktionary
rzecz. sposobność ż.
:: zdrobn. sposobik mrz.
czas. sposobić ndk., przysposobić dk.
przym. sposobny
Wiktionary
(1.1) metoda, rozwiązanie, środek
(1.2) maniera, styl
Wiktionary
1. metoda postępowania lub osiągnięcia celu;
2. trik, zręczne posunięcie pozwalające osiągnąć coś mimo niesprzyjających okoliczności lub czyjegoś oporu
SJP.pl
1. urządzać, przygotowywać;
2. uczyć, przysposabiać kogoś do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. urządzać, przygotowywać coś
(1.2) przest. uczyć, kształcić kogoś do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany sposobić się (dk. brak)
(2.1) przest. czynić samego siebie czymś lub jakimś
Wiktionary
(1.1) Lokal obszerny na gospodę przy sklepie sposobi.
(1.2) Sposobiłam ją do zdania egzaminu na dyplom nauczycielski.
(2.1) Dobry chłopak, mógł los w świecie zrobić, bo miał zdatność i mógł się sposobić.
Wiktionary
IPA: spɔˈsɔbʲit͡ɕ, AS: sposobʹić
Wiktionary
rzecz. sposób m., sposobność ż., sposobienie n.
czas. usposabiać ndk., usposobić dk., przysposabiać ndk., przysposobić dk.
przym. sposobny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sposobić.
Wiktionary
IPA: ˌspɔsɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sposobʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. sposobić, przysposabiać
Wiktionary
zdrobnienie od: sposób
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: sposobnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sposobny
SJP.pl
1. możliwość zrobienia czegoś, sprzyjająca okoliczność; okazja;
2. przestarzałe: talent do czegoś; umiejętność, skłonność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzyjające warunki ku czemuś
Wiktionary
(1.1) Latem 1975 nadarzyła się ku temu znakomita sposobność.
Wiktionary
rzecz. sposób mrz., sposobik m.
czas. przysposabiać ndk., przysposobić dk., sposobić ndk.
przym. sposobny, sposobowy
przysł. sposobnie, sposobniej
Wiktionary
(1.1) możliwość, okazja
Wiktionary
odpowiedni, stosowny, dostosowany
SJP.pl
przymiotnik od: sposób
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. ndk. od: sposoczyć
Wiktionary
IPA: spɔˈsɔt͡ʃat͡ɕ, AS: sposočać
Wiktionary
rzecz. sposoczanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sposoczać.
Wiktionary
czas. sposoczać ndk.
Wiktionary
przyimek komunikujący, że to, o czym mowa w zdaniu, dotyczy wyróżnionej części jakiegoś zbioru
SJP.pl
przyimek
(1.1) przyimek komunikujący, że to, o czym mowa w zdaniu, dotyczy wyróżnionej części jakiegoś zbioru
(1.2) przyimek informujący o ruchu z miejsca pomiędzy jakimiś obiektami
Wiktionary
(1.1) Zwycięża tylko jeden spośród wszystkich biegaczy.
(1.2) Żyrafa wysunęła głowę spośród drzew.
Wiktionary
IPA: ˈspɔɕrut, AS: spośrut
Wiktionary
(1.1) z, spomiędzy
(1.2) z, spomiędzy
Wiktionary
tyle co: z samego środka
SJP.pl
zlekceważyć kogoś, potraktować z pogardą, z wyższością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spostponować.
Wiktionary
czas. spostponować dk.
Wiktionary
1. patrząc, uświadomić sobie coś;
2. zdać sobie z czegoś sprawę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spostrzegać)
(1.1) dokonany od|spostrzegać. (zauważać)
(1.2) dokonany od|spostrzegać. (uświadamiać sobie)
czasownik zwrotny dokonany spostrzec się (ndk. spostrzegać się)
(2.1) dokonany od|spostrzegać się.
Wiktionary
(1.1) Opalony i przystojny, już w "cywilnym" stroju, z długą kopertówką pod pachą, lekko, prawie tańcząc, zmierzał do windy. Spostrzegłszy Irka, zatrzymał się i cofnął dwa kroki.
Wiktionary
IPA: ˈspɔsṭʃɛt͡s, AS: sposṭšec
Wiktionary
rzecz. spostrzeżenie n., spostrzeganie n.
czas. postrzegać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. spostrzec)
(1.1) patrząc, zwracać uwagę na coś lub kogoś
(1.2) zdawać sobie sprawę
czasownik zwrotny niedokonany spostrzegać się (dk. spostrzec się)
(2.1) zdawać sobie sprawę
Wiktionary
rzecz. spostrzeganie n., spostrzeżenie n.
przym. spostrzegawczy
Wiktionary
(1.1) dostrzegać, zauważać
(1.2) orientować się, spostrzegać się, uświadamiać sobie
(2.1) spostrzegać, orientować się, uświadamiać sobie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) szybko i łatwo zauważający szczegóły
Wiktionary
(1.1) Najmniej spostrzegawczy mężczyzna zauważy kobietę wbitą na obcasy, pozostając ślepy na wady jej urody.
Wiktionary
IPA: ˌspɔsṭʃɛˈɡaft͡ʃɨ, AS: sposṭšegafčy
Wiktionary
rzecz. spostrzegawczość ż.
czas. spostrzegać
Wiktionary
wynik rozumowania, obserwacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obserwacja, uwaga na dany temat
(1.2) zauważenie, zaobserwowanie, uświadomienie sobie przedmiotu
Wiktionary
IPA: ˌspɔsṭʃɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sposṭšežẽńe
Wiktionary
przym. spostrzeżeniowy, postrzeżeniowy
rzecz. postrzeganie n., spostrzeganie n., postrzeżenie n.
czas. spostrzec, spostrzegać, postrzegać
Wiktionary
(1.1) uwaga, komentarz, obserwacja
Wiktionary
krótka reklama nadawana w telewizji lub radiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki film reklamowy lub reklama w radiu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: spɔt, AS: spot
Wiktionary
rzecz. spocik mrz.
Wiktionary
(1.1) reklamówka
Wiktionary
1. uczynić coś mocniejszym, silniejszym; wzmocnić, wzmóc;
2. spotęgować się - nabrać siły, intensywności; wzmocnić się, wzmóc się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spotęgować.
Wiktionary
czas. spotęgować dk.
Wiktionary
związany z hobby polegającym na obserwowaniu i fotografowaniu obiektów związanych z komunikacją; spotterski
SJP.pl
[czytaj: spotifaj] serwis i aplikacja do muzyki
SJP.pl
Spotify – szwedzki serwis strumieniowy oferujący dostęp do muzyki oraz podcastów na licencji freemium.
Serwis oferuje cyfrowe objęte prawami autorskimi nagrania muzyczne i podcasty, w tym ponad 82 milionów utworów, pochodzących od wytwórni płytowych i firm medialnych. Jest to usługa freemium, która podstawowe funkcje oferuje bezpłatnie, lecz z reklamami i ograniczonymi opcjami personalizacji. Dodatkowe funkcje, takie jak słuchanie offline i słuchanie bez reklam, są oferowane za pośrednictwem płatnych subskrypcji. Użytkownicy mogą wyszukiwać muzykę na podstawie wykonawcy, albumu lub gatunku, a także tworzyć, edytować i udostępniać listy odtwarzania.
Wikipedia
spotting;
1. hobby polegające na obserwowaniu i fotografowaniu pojazdów komunikacyjnych, np. autobusów, pociągów;
2. koncentrowanie wzroku w jednym punkcie w czasie wykonywania obrotu w tańcu w celu utrzymania równowagi
SJP.pl
1. natknąć się na kogoś lub coś, zobaczyć się z kimś;
2. poznać kogoś;
3. znaleźć coś gdzieś;
4. zdarzyć się, stać się czyimś udziałem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spotykać)
(1.1) natknąć się na kogoś
(1.2) poznać kogoś
czasownik zwrotny dokonany spotkać się (ndk. spotykać się)
(2.1) pójść gdzieś, gdzie ktoś też będzie
Wiktionary
(1.1) W swoim życiu spotkałem tylko kilku prawdziwych przyjaciół.
Wiktionary
IPA: ˈspɔtkat͡ɕ, AS: spotkać
Wiktionary
rzecz. spotkanie n.
Wiktionary
1. natknąć się na kogoś lub coś, zobaczyć się z kimś;
2. poznać kogoś;
3. znaleźć coś gdzieś;
4. zdarzyć się, stać się czyimś udziałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umówione lub przypadkowe zobaczenie kogoś, zetknięcie się z kimś (z czymś)
(1.2) rozgrywka sportowa
(1.3) natknięcie się na kogoś, zobaczenie go
(1.4) poznanie kogoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Plener jest spotkaniem organizowanym przez origamistów dla origamistów, imprezą non-profit.
Wiktionary
IPA: spɔtˈkãɲɛ, AS: spotkãńe
Wiktionary
rzecz. spotykanie n., spotykanka ż.
czas. spotkać dk., spotykać ndk.
Wiktionary
(1.2) mecz
Wiktionary
potocznie: zbyt częste i uciążliwe organizowanie spotkań
SJP.pl
zdrobniale: spotkanie
SJP.pl
[czytaj: spotlajt]
1. bardzo wąski strumień światła kierowany na kogoś lub na coś, często stosowany w teatrach;
2. reflektor rzucający taki strumień światła
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: spoter] hobbysta zajmujący się obserwowaniem i fotografowaniem pojazdów komunikacyjnych, np. autobusów, pociągów
SJP.pl
[czytaj: spoters] specjalnie wyszkolony funkcjonariusz będący mediatorem i łącznikiem pomiędzy klubami, kibicami, ochroną i policją, rozwiązujący stadionowe problemy
SJP.pl
[czytaj: spoterski] związany z hobby polegającym na obserwowaniu i fotografowaniu obiektów związanych z komunikacją; spoterski
SJP.pl
[czytaj: spoting] spoting;
1. hobby polegające na obserwowaniu i fotografowaniu pojazdów komunikacyjnych, np. autobusów, pociągów;
2. koncentrowanie wzroku w jednym punkcie w czasie wykonywania obrotu w tańcu w celu utrzymania równowagi
SJP.pl
Spotting – hobby polegające na fotografowaniu lub obserwowaniu obiektów związanych z komunikacją. Osoba uprawiające to hobby nazywana jest spotterem (ang. spotter).
Ze względu na obiekt zainteresowania wyróżnia się:
Wikipedia
rzucać na kogoś fałszywe oskarżenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spotwarzać.
Wiktionary
czas. spotwarzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spotwarzyć.
Wiktionary
czas. spotwarzyć
rzecz. twarz ż.
przym. twarzowy
Wiktionary
rzucić na kogoś potwarz; zniesławić, oczernić, obmówić
SJP.pl
czasownik
(1.1) zniesławić, obrazić, oczernić kogoś
Wiktionary
IPA: spɔtˈfaʒɨt͡ɕ, AS: spotfažyć
Wiktionary
rzecz. spotwarzenie n., twarz ż.
przym. twarzowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spotworniać.
Wiktionary
rzecz. niespotwornianie n.
czas. spotworniać ndk.
Wiktionary
1. uczynić przerażającym, potwornym;
2. żartobliwie: stworzyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spotkać)
(1.1) napotykać kogoś, widywać
czasownik zwrotny niedokonany spotykać się (dk. spotkać się)
(2.1) chodzić na spotkania z kimś
(2.2) mieć na swojej drodze, mieć do czynienia z kimś lub czymś
(2.3) być parą w nieformalnym związku
Wiktionary
(1.1) Rzadko spotykam pana na uczelni.
(2.1) Spotykamy się rzadko, gdyż oboje dużo pracujemy.
(2.2) Z nikim nie chce się spotykać.
(2.2) Rzadko spotykam się z równie dziwacznymi historiami.
Wiktionary
IPA: spɔˈtɨkat͡ɕ, AS: spotykać
Wiktionary
rzecz. spotykanka ż., spotykanie n., spotkanie n.
przym. spotkaniowy
Wiktionary
(1.1) widywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spotykać.
Wiktionary
IPA: ˌspɔtɨˈkãɲɛ, AS: spotykãńe
Wiktionary
czas. spotykać
rzecz. spotkanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. reg. czółenko na niewielkim obcasie
Wiktionary
rzecz. spotkanie n.
czas. spotykać
Wiktionary
przechodzić z kimś w bardzo bliskie stosunki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spoufalić)
(1.1) niedokonany od|spoufalić.
czasownik zwrotny niedokonany spoufalać się (dk. spoufalić się)
(2.1) niedokonany od|spoufalić się.
Wiktionary
rzecz. spoufalanie n., spoufalenie n., poufalenie n., poufalec mos., poufałość ż.
czas. spoufalić dk., poufalić ndk.
przym. poufały, spoufalony
Wiktionary
(2.1) przyjaźnić się, kolegować się; pot. kumplować się, kumać się; przest. fraternizować się; podn. bratać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. spoufalać)
(1.1) uczynić kogoś poufałym, ośmielić kogoś do poufałości względem siebie
czasownik zwrotny dokonany spoufalić się (ndk. spoufalać się)
(2.1) stać się poufałym względem kogoś, wejść z kimś w komitywę
Wiktionary
rzecz. spoufalenie n., spoufalanie n., poufalenie n., poufalec mos., poufałość ż.
czas. spoufalać ndk., poufalić ndk.
przym. poufały, spoufalony
Wiktionary
(2.1) zaprzyjaźnić się, zakolegować się; pot. skumplować się, skumać się; podn. zbratać się
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który wszedł z kimś w bardzo bliskie relacje, stosunki
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy od: spoufalić
Wiktionary
rzecz. poufałość ż., poufalec mos., poufalenie n., spoufalenie n., spoufalanie n.
czas. poufalić ndk., spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały
przysł. poufale
Wiktionary
(1.1) bliski, bratni, konfidencjonalny, poufny, przyjacielski, serdeczny, swojski, ścisły, zaprzyjaźniony, zażyły, zżyty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. spowolnić)
(1.1) zmniejszać tempo; czynić wolniejszym
Wiktionary
rzecz. spowalniacz mrz., spowalnianie n., spowolnienie n.
przym. spowalniający, spowalniany, spowolniony, wolny
przysł. spowalniająco
czas. spowolnić
temsłow. wolno-
Wiktionary
(1.1) hamować, zwalniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowalniać.
Wiktionary
IPA: ˌspɔvalʲˈɲä̃ɲɛ, AS: spovalʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. spowalniać ndk.
temsłow. wolno-
przym. wolny
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
1. stać się nagle poważnym; spochmurnieć;
2. zmężnieć; dorosnąć emocjonalnie wyzbywając się niedojrzałych cech
SJP.pl
1. stać się nagle poważnym; spochmurnieć;
2. zmężnieć; dorosnąć emocjonalnie wyzbywając się niedojrzałych cech
SJP.pl
1. powszechnie lub indywidualnie wyznawać grzechy;
2. o księdzu: słuchać spowiedzi;
3. zwierzać się komuś ze spraw osobistych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyspowiadać)
(1.1) rel. o duchownym: wysłuchiwać wyznania penitenta w sakramencie spowiedzi
(1.2) pot. wypytywać szczegółowo
czasownik zwrotny niedokonany spowiadać się (dk. wyspowiadać się)
(2.1) rel. wyznawać grzechy w spowiedzi
(2.2) przen. opowiadać o osobistych sprawach wybranej osobie
Wiktionary
(1.1) Naszemu proboszczowi nie chce się spowiadać przed mszami w tygodniu.
(2.1) Mąż pani Haliny spowiada się zawsze w pierwszy piątek miesiąca.
Wiktionary
rzecz. spowiadanie n., spowiedź ż., spowiednik mos.
czas. wyspowiadać, powiadać ndk., powiedać ndk., powiedzieć dk.
przym. spowiedniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. wysłuchiwanie spowiedzi
(1.2) rel. wyznawanie grzechów w spowiedzi
(1.3) przen. wyjawianie rzeczy wcześniej trzymanych w tajemnicy
Wiktionary
(1.1) Zabroniono Ojcu Pio publicznego odprawiania mszy i spowiadania.
(1.1) Ksiądz Klemens całkowicie poświęcił się spowiadaniu, godzinami nie wychodził z konfesjonału.
(1.2) Jeszcze przed spowiadaniem należy zrobić rachunek sumienia.
Wiktionary
rzecz. spowiadanie się n., spowiednik mos., spowiedź ż.
czas. powiedzieć, spowiadać ndk., wyspowiadać dk.
przym. spowiedniczy
Wiktionary
(1.1) wyspowiadanie
(1.2) spowiadanie się, spowiedź, wyspowiadanie, wyspowiadanie się
Wiktionary
dokładnie coś okryć; owinąć, otoczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowić.
Wiktionary
IPA: spɔˈvʲit͡ɕɛ, AS: spovʹiće
Wiktionary
czas. spowijać ndk., spowić dk.
rzecz. spowijanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. konfesjonał
Wiktionary
IPA: spɔˈvʲjɛdʲɲa, AS: spovʹi ̯edʹńa
Wiktionary
dawniej: konfesjonał; słuchalnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. rel. konfesjonał
Wiktionary
(1.1) Nie ciśnij się do spowiednicy czyli konfesyonału, ale gdy czas przyjdzie na ciebie, przystąp skromnie, przeżegnaj się i mów (…).
Wiktionary
rzecz. spowiednik mos., spowiedź ż.
Wiktionary
(1.1) konfesjonał; daw. konfesyonał, spowiadalnica
Wiktionary
dawniej: osoba zaufana, której ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych i tajemnic; powiernica
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze spowiednikiem lub spowiedzią, dotyczący spowiednika lub spowiedzi
Wiktionary
(1.1) O której rozpoczyna się dyżur spowiedniczy w kościele Mariackim?
(1.1) Tematyka nagrania i jego spowiedniczy charakter zostały uznane za ambitne i dojrzałe.
Wiktionary
rzecz. spowiadanie n., spowiedź ż., spowiednik mos.
czas. spowiadać ndk.
Wiktionary
ksiądz wysłuchujący spowiedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny wysłuchujący spowiedzi;
(1.2) osoba, której ktoś się zwierza
Wiktionary
Spowiednik – w Kościele katolickim kapłan (biskup lub prezbiter), który ma prawo spowiadania, a więc udzielania sakramentu pokuty. Musi więc posiadać ważnie przyjęte święcenia (nie wystarczą święcenia diakonatu), a nadto być upoważnionym do sprawowania tego sakramentu. W pewnych sytuacjach może być tego prawa pozbawiony przez kompetentną władzę kościelną, a wtedy nie może w sposób ważny spowiadać (z wyjątkiem niebezpieczeństwa śmierci).
Wikipedia
(1.1) Zakonnica poprosiła o pomoc swojego spowiednika z zakonu redemtorystów.
Wiktionary
IPA: spɔˈvʲjɛdʲɲik, AS: spovʹi ̯edʹńik
Wiktionary
rzecz. spowiedź ż., spowiedniczka ż., spowiednica ż., spowiadanie n., wyspowiadanie n.
czas. spowiadać ndk., wyspowiadać ndk.
przym. spowiedniczy
Wiktionary
(1.2) powiernik
Wiktionary
1. powszechne lub indywidualne wyznanie grzechów;
2. zwierzanie się komuś ze spraw osobistych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyznanie grzechów przed kapłanem w celu otrzymania ich odpuszczenia
(1.2) przen. szczere wyznanie, ujawnienie komuś osobistych tajemnic
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Katolicy mają obowiązek przystąpienia do spowiedzi przynajmniej raz do roku.
Wiktionary
IPA: ˈspɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: spovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. spowiednik mos., spowiedniczka ż., spowiednica ż., spowiadanie n.
czas. powiedzieć, spowiadać ndk., wyspowiadać dk.
przym. spowiedniczy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. spowiydź., reg. śl. suchanie.
Wiktionary
otaczać ze wszystkich stron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowijać.
Wiktionary
IPA: ˌspɔvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: spovʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. spowijać ndk., spowić dk.
rzecz. spowicie n.
Wiktionary
spowić;
1. otoczyć ze wszystkich stron;
2. dokładnie owinąć
SJP.pl
książkowo: łączyć w związki rodzinne (powinowactwo) poprzez małżeństwo; koligacić
SJP.pl
książkowo: połączyć w związki rodzinne (powinowactwo) poprzez małżeństwo; skoligacić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. konfesjonał
Wiktionary
rzecz. spowiydź ż.
Wiktionary
(1.1) suchatelnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. spowiedź
Wiktionary
rzecz. spowiydnica ż.
Wiktionary
(1.1) suchanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. powodować)
(1.1) dokonany od|powodować.
Wiktionary
(1.1) Niektóre leki psychotropowe mogą spowodować kłopoty z erekcją.
Wiktionary
IPA: ˌspɔvɔˈdɔvat͡ɕ, AS: spovodovać
Wiktionary
rzecz. spowodowanie n., powód
czas. powodować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowodować.
Wiktionary
czas. spowodować dk.
rzecz. powód mos./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|spowalniać.
(1.2) sprawić, że coś przebiegło w wolniejszym tempie
Wiktionary
rzecz. spowalnianie n., spowolnienie n., powolniak mzw./mos.
czas. spowalniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowolnić.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌspɔvɔlʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: spovolʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. spowolnić dk., spowalniać ndk.
temsłow. wolno-
przym. spowolniony, wolny
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wolniejszy niż zazwyczaj lub niż przyjęte normy
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od spowolnić
Wiktionary
(1.1) Częstym powodem spowolnionego metabolizmu są złe nawyki żywieniowe.
Wiktionary
rzecz. spowolnienie n.
czas. spowalniać ndk., spowolnić dk.
Wiktionary
stać się powszechnym; spowszednieć
SJP.pl
stać się powszechnym; spowszednieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spowszedniać.
Wiktionary
czas. spowszedniać ndk.
Wiktionary
taki, który spowszedniał, stracił atrakcyjność i urok nowości; banalny, pospolity, oklepany
SJP.pl
stać się powszednim, codziennym, stracić urok nowości; spospolicieć, znudzić się
SJP.pl
potocznie: partykuła wyrażająca pozwolenie na coś lub aprobatę; nie ma sprawy, w porządku, okej, spoko, spoczko
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. spokojnie, zachowaj spokój, nie denerwuj się
(1.2) pot. w porządku, spokojnie, nie przejmuj się
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
skrót od: spożywczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
zza; wskazuje miejsce, z którego coś się ukazuje
SJP.pl
przyimek
(1.1) nie z…; nie należący do…
(1.2) zza… (informuje że obiekt przestał być przesłaniany)
Wiktionary
(1.1) On jest spoza naszej szkoły.
(1.2) Słońce wyłoniło się spoza chmur.
Wiktionary
IPA: ˈspɔza, AS: spoza
Wiktionary
patrzeć od czasu do czasu; spoglądać
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. daw. spoglądać, patrzeć od czasu do czasu
Wiktionary
(1.1) Podnosili co chwilę głowy i spozierali w stronę drzwi.
Wiktionary
IPA: spɔˈʑɛrat͡ɕ, AS: spoźerać
Wiktionary
rzecz. spozieranie n.
Wiktionary
(1.1) popatrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spozierać.
Wiktionary
czas. spozierać ndk.
Wiktionary
uczynić poziomym, sprowadzić do poziomu, wyznaczyć poziom czegoś; wypoziomować
SJP.pl
żartobliwe: kobieta, dziewczyna spóźniająca się często
SJP.pl
żartobliwe: mężczyzna, chłopak spóźniający się często
SJP.pl
częste spóźnianie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. częste spóźnianie się; notoryczne robienie czegoś (zwłaszcza przybywanie) po ustalonym terminie
Wiktionary
IPA: spuʑˈɲalstfɔ, AS: spuźńalstfo
Wiktionary
rzecz. spóźnienie się n. dk., spóźnianie się n. ndk., spóźnialski m., spóźnialska ż.
czas. spóźnić się dk., spóźniać się ndk.
przym. spóźniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spóźniać.
(1.2) wskazywanie czasu opóźnionego w stosunku do rzeczywistego
Wiktionary
rzecz. niespóźnianie n., późniak mzw./mos.
czas. spóźniać ndk.
Wiktionary
spóźnić się - przybyć za późno, przybyć w późniejszym terminie
SJP.pl
spóźnić się - przybyć za późno, przybyć w późniejszym terminie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przybycie po ustalonym czasie
(1.2) brak wykonania czegoś w porę
Wiktionary
(1.1) Przepraszam za spóźnienie, byłem na treningu.
Wiktionary
czas. spóźniać się, spóźnić się
rzecz. późniak mzw./mos., spóźnialska ż., spóźnialski mos.
przym. spóźniony, późny
przysł. późno
temsłow. późno-
Wiktionary
(1.1) niepunktualność, opóźnienie
(1.2) opieszałość, opóźnienie, spowolnienie, zaległość, zwłoka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający opóźnienie, przybywający po wyznaczonym terminie
(1.2) mający miejsce, przybywający, udzielany za późno
Wiktionary
rzecz. spóźnienie n., spóźnialstwo n., spóźnialski mos., spóźnialska ż.
czas. spóźnić się dk., spóźniać się ndk.
Wiktionary
(1.1) niepunktualny
(1.2) poniewczasie, za późno
Wiktionary
wprowadzić pokarm przez jamę ustną do żołądka; zjeść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spożywać)
(1.1) książk. zob. spożywać.
Wiktionary
(1.1) On prawdopodobnie spożył za dużo alkoholu.
Wiktionary
IPA: ˈspɔʒɨt͡ɕ, AS: spožyć
Wiktionary
rzecz. spożywanie n., spożycie n., spożywczak n., spożywca m., spożywczy mrz.
czas. pożywiać, spożywać ndk.
przym. spożywczy, pożywny
Wiktionary
(1.1) skonsumować
Wiktionary
wprowadzić pokarm przez jamę ustną do żołądka; zjeść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spożyć.; zużycie czegoś, konsumpcja
Wiktionary
Konsumpcja – zużywanie posiadanych dóbr w celu bezpośredniego zaspokojenia ludzkich potrzeb. Wynika ona z użyteczności konsumowanego produktu lub usługi, które mogą mieć też dla konsumenta charakter subiektywny i komplementarny.
Wikipedia
(1.1) W ubiegłym kwartale wzrosło spożycie energii elektrycznej.
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɨt͡ɕɛ, AS: spožyće
Wiktionary
czas. spożywać, spożyć
rzecz. spożywczy mrz., spożywanie, spożywczak
przym. spożywczy
Wiktionary
(1.1) konsumpcja
Wiktionary
środowiskowo: poprawić pozycję strony internetowej w wynikach wyszukiwania; wypozycjonować
SJP.pl
dawniej: pożyczając, gromadzić
SJP.pl
zużyć coś, wykorzystać pożytecznie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spożyć)
(1.1) książk. jeść albo pić coś
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɨvat͡ɕ, AS: spožyvać
Wiktionary
rzecz. spożywczak m., spożywca m., spożywanie n., spożycie n., spożywczy mrz.
czas. pożywiać, spożyć dk.
przym. spożywczy, pożywny
Wiktionary
(1.1) konsumować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedzenie albo picie czegoś
Wiktionary
(1.1) Spożywanie alkoholu w miejscach publicznych jest surowo zabronione.
Wiktionary
IPA: ˌspɔʒɨˈvãɲɛ, AS: spožyvãńe
Wiktionary
rzecz. spożywczak m., spożywca m., spożycie n., pożywienie n., spożywczy mrz.
czas. spożywać ndk., spożyć dk.
przym. spożywczy
Wiktionary
(1.1) konsumpcja, konsumowanie
Wiktionary
1. osoba jedząca lub pijąca coś;
2. przestarzale: nabywca towarów, konsument
SJP.pl
potocznie: sklep spożywczy
SJP.pl
potocznie: sklep z artykułami spożywczymi; sklep spożywczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przydatny do spożywania, jedzenia, konsumpcji w płynie, lub jako pokarm stały
(1.2) związany z żywnością lub spożyciem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) sklep z artykułami spożywczymi (1.1)
Wiktionary
(2.1) Gdy zobaczyłem brud w osiedlowym spożywczym, zrezygnowałem z zakupów.
Wiktionary
IPA: spɔˈʒɨft͡ʃɨ, AS: spožyfčy
Wiktionary
rzecz. żywność ż., spożywanie n., spożycie n., spożywczak m., spożywca m.
czas. spożywać ndk., spożyć dk.
Wiktionary
(2.1) pot. spożywczak
Wiktionary
potocznie: artykuły spożywcze
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) przest. zob. współ-.
Wiktionary
(1.1) współcz. współ-
Wiktionary
skrót od: społeczny
SJP.pl
zgrubienie od: spółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: spółka
(1.2) kulin. tradycyjna wiejska potrawa z gotowanej na gęsto fasoli z pęczakiem
Wiktionary
IPA: ˈspuwa, AS: spuu̯a
Wiktionary
rzecz. spółka ż., spółkowanie n., pospółka ż.
czas. spółkować
przym. wspólny, spółkowy
Wiktionary
(1.2) spółka dziadowska, szupenia
Wiktionary
dawniej: bliźni w stosunku do innego bliźniego; współbliźni
SJP.pl
dawniej: współczesny
SJP.pl
dawniej: współczynnik
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) współuczestniczyć, współpracować
Wiktionary
rzecz. spółdzielnia ż., spółdzielca m., spółdzielczyni ż., spółdzielczość ż.
przym. spółdzielczy
Wiktionary
(1.1) współdziałać
Wiktionary
członek spółdzielni
SJP.pl
1. zakładanie spółdzielni, działalność spółdzielni;
2. ruch społeczno-gospodarczy organizujący stowarzyszenia prowadzące własne przedsiębiorstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. zakładanie spółdzielni, działalność spółdzielni, zrzeszenie się na podstawie przepisów prawa spółdzielczego
(1.2) hist. ruch społeczno-gospodarczy powstały w połowie XIX w., którego istotą było zrzeszanie się w celu wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej;
Wiktionary
Spółdzielczość – forma ruchu społeczno-gospodarczego i metoda gospodarowania, obejmująca instytucje spółdzielcze oraz ich oddziaływanie na społeczeństwo.
Wikipedia
rzecz. spółdzielnia ż., spółdzielca m., spółdziałanie n.
czas. spółdziałać ndk.
przym. spółdzielczy
Wiktionary
(1.1) przest. kooperacja
Wiktionary
→ spółdzielnia;
1. należący do spółdzielni, np. spółdzielczy blok;
2. oparty na prawach spółdzielni, np. spółdzielczy bank;
3. regulujący zasady działania spółdzielni, np. prawo spółdzielcze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do spółdzielczości, związany ze spółdzielczością
Wiktionary
(1.1) Moi dziadkowie uczestniczyli w przedwojennym ruchu spółdzielczym.
Wiktionary
rzecz. spółdzielnia ż., spółdzielca m., spółdzielczyni ż., spółdzielczość ż.
czas. spółdziałać ndk.
Wiktionary
(1.1) uspołeczniony, kooperatywny, wspólny, zbiorowy
Wiktionary
kobieta będąca członkiem spółdzielni
SJP.pl
1. zrzeszenie prowadzące działalność gospodarczą w interesie swych członków zobowiązanych do wpłacenia udziałów; kooperatywa;
2. potocznie: lokal użytkowy, w którym prowadzi działalność takie zrzeszenie, np. sklep, stołówka, przychodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zarz. praw. podmiot prowadzący działalność gospodarczą w interesie swoich członków;
(1.2) pot. siedziba spółdzielni (1.1) lub miejsce prowadzenia przez nią działalności
Wiktionary
Spółdzielnia – przedsiębiorca stanowiący autonomiczne zrzeszenie osób, które dobrowolnie łączą się w celu zaspokojenia wspólnych potrzeb i aspiracji gospodarczych, społecznych i kulturalnych poprzez wspólne przedsiębiorstwo. Spółdzielnie mogą obejmować:
Wikipedia
(1.1) Obecnie domy wielorodzinne są zarządzane przeważnie przez wspólnoty mieszkaniowe albo spółdzielnie mieszkaniowe.
Wiktionary
IPA: spuwʲˈd͡ʑɛlʲɲa, AS: spuu̯ʹʒ́elʹńa
Wiktionary
rzecz. spółdzielca m., spółdzielczyni ż., spółdzielczość ż.
czas. spółdziałać ndk.
przym. spółdzielczy
Wiktionary
(1.1) przest. kooperatywa
Wiktionary
zbiorowość ludzka zamieszkująca określone terytorium, wyodrębniona pewnymi więziami (relacjami) społecznymi opartymi np. na wspólnej kulturze, religii, warunkach życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) socjol. zorganizowana grupa ludzi zamieszkująca jakieś terytorium powiązanych ze sobą kulturowo, historycznie, religijnie, zawodowo itp.;
Wiktionary
Społeczeństwo – podstawowe pojęcie socjologiczne, jednakże niejednoznacznie definiowane. Terminem tym tradycyjnie ujmuje się dużą zbiorowość społeczną, zamieszkującą dane terytorium, posiadające wspólną kulturę, wspólną tożsamość oraz sieć wzajemnych stosunków społecznych. Społeczeństwo ponadto posiada własne instytucje pozwalające mu na funkcjonowanie oraz formę organizacyjną w postaci państwa, narodu lub plemienia.
Wikipedia
(1.1) Media powinny poinformować społeczeństwo o bezpłatnych badaniach okulistycznych.
(1.1) Otyłość jest poważnym problemem współczesnych społeczeństw.
(1.1) (Giuseppe Garibaldi) 15 lutego 1863 roku, w trakcie powstania styczniowego zwrócił się do społeczeństw Europy z głośnym apelem: „Nie opuszczajcie Polski”. (z [http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Giuseppe_Garibaldi&oldid=12741273#Ostatnie_lata Wikipedii])
Wiktionary
IPA: ˌspɔwɛˈt͡ʃɛ̃j̃stfɔ, AS: spou̯ečẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. społeczność ż., społecznictwo n.
przym. społeczny
przysł. społem
Wiktionary
zdrobnienie od: spółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: spółka
Wiktionary
rzecz. spółka ż.
Wiktionary
osoba wtrącająca się w życie innych ludzi
SJP.pl
kobieta działająca bezinteresownie dla dobra jakiejś społeczności; społeczniczka
SJP.pl
działalność społeczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. udzielanie się społecznie, działalność społeczna
Wiktionary
rzecz. społeczeństwo n., społeczniczka ż., społecznik mos., społeczność ż.
przym. społecznikowski, społeczny
przysł. społecznie, społem
Wiktionary
(1.1) praca społeczna
Wiktionary
kobieta działająca bezinteresownie dla dobra jakiejś społeczności; społecznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: społecznik
Wiktionary
IPA: ˌspɔwɛt͡ʃʲˈɲit͡ʃka, AS: spou̯ečʹńička
Wiktionary
rzecz. społecznik, społecznica, społecznictwo, społecznikostwo
przym. społecznikowski
przysł. społem
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pod względem społecznym
(1.2) zgodnie z normami społecznymi
(1.3) biorąc pod uwagę zapotrzebowanie społeczne
(1.4) bez otrzymywania wynagrodzenia
(1.5) w relacjach z innymi
(1.6) daw. razem z innymi
Wiktionary
(1.1) System podatkowy imperium był społecznie niesprawiedliwy.
(1.2) Takie zachowania przed wojną były społecznie piętnowane w Polsce.
(1.3) Zmniejszenie kary uważam w tym wypadku za społecznie niebezpieczne.
(1.4) Rodzice uczniów pomalowali korytarz społecznie.
(1.5) Jej synalkowie byli społecznie nieprzystosowani, zaczynali łamać prawo.
Wiktionary
rzecz. społecznictwo n., społecznik mos., społeczność ż., uspołecznienie n.
czas. uspołeczniać ndk., uspołecznić dk.
przym. społeczny, ogólnospołeczny
przysł. społem
Wiktionary
(1.6) razem, społem
Wiktionary
osoba działająca bezinteresownie dla dobra jakiejś społeczności
SJP.pl
Działacz społeczny, inaczej społecznik – osoba pracująca na rzecz wspólnoty obywatelskiej, aktywista; aktywny członek, organizator i uczestnik stowarzyszeń oraz ruchów społecznych, fundacji, organizacji społecznych i samorządowych. Może działać na rzecz ochrony środowiska (ekolog) lub występować w społecznym interesie lokalnych społeczności.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany ze społeczeństwem i gospodarką
Wiktionary
(1.1) W okupowanej Polsce, a zwłaszcza w Warszawie nielegalny handel szmuglowanymi towarami przybrał niespotykane nigdzie indziej rozmiary i stanowił jeden z najważniejszych elementów życia społeczno-gospodarczego.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący społeczeństwa i polityki
Wiktionary
dotyczący ekonomii społecznej
SJP.pl
dotyczący obyczajów społecznych
SJP.pl
dotyczący polityki społecznej
SJP.pl
1. grupa ludzi połączona więziami rodzinnymi, zawodowymi, miejscem zamieszkania itp.;
2. dawniej: społeczeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ludzie skupieni w środowisku zawodowym lub społecznym;
(1.2) cecha tego, co społeczne
Wiktionary
Społeczność – połączona ze sobą za pomocą więzi społecznych zbiorowość ludzi należących do pewnego środowiska społecznego i powiązanych ze sobą np.:
Wikipedia
(1.1) Księgowi stanowią bardzo specyficzną społeczność.
Wiktionary
IPA: spɔˈwɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: spou̯ečność
Wiktionary
rzecz. społeczeństwo n., społecznictwo n.
przym. społeczny, ogólnospołeczny
przysł. społem, społecznie
Wiktionary
(1.1) ogół
Wiktionary
środowiskowo: internetowy serwis społecznościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. medium społecznościowe
Wiktionary
1. dotyczący danej społeczności, np. internetowej;
2. media społecznościowe - ogół środków przekazu umożliwiających komunikowanie się i dzielenie informacjami przez internet;
3. serwis społecznościowy - serwis internetowy służący do budowania sieci społecznych oraz stosunków społecznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący społeczności
Wiktionary
1. związany ze społeczeństwem, odnoszący się do społeczeństwa;
2. należący do ogółu społeczeństwa, utworzony, organizowany przez społeczeństwo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący społeczeństwa, realizowany przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem
(1.2) taki, który jest własnością społeczeństwa; należy do ogółu ludzkiego
Wiktionary
(1.1) Jego „prawa ręka”, Wołodymyr Horbulin, ukuł wtedy hasło, że w polityce zagranicznej Kuczma jest nacjonalistą, w wewnętrznej — liberałem, a w społecznej — socjaldemokratą.
Wiktionary
IPA: spɔˈwɛt͡ʃnɨ, AS: spou̯ečny
Wiktionary
rzecz. społeczeństwo n., społeczność ż., społecznik m., społecznikostwo n., społecznictwo n.
czas. uspołeczniać ndk., uspołecznić dk.
przym. społecznikowski, aspołeczny, ogólnospołeczny
przysł. społecznie, społem
Wiktionary
dawniej: wspólnie, razem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) przest. do spółki
Wiktionary
hasła związane ze spółdzielczością:
hasła związane ze sportem:
Wikipedia
rzecz. społeczeństwo n., społecznictwo n., społeczniczka ż., społecznik mos., społeczność ż., spółka ż., pospółka ż.
przym. społecznikowski, społeczny, ogólnospołeczny
przysł. społecznie
Wiktionary
(1.1) wespół, łącznie, razem, wspólnie
Wiktionary
członek Społem, spółdzielni spożywców
SJP.pl
przymiotnik od: Społem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący ze Społem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. głoska powstająca w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy;
Wiktionary
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy). W czasie wymawiania spółgłosek powstaje szmer, gdy powietrze natrafia na przeszkodę (zwarcie, zbliżenie).
Wikipedia
(1.1) Wyraz „wstręt” zawiera pięć spółgłosek i tylko jedną samogłoskę.
Wiktionary
IPA: spuwˈɡwɔska, AS: spuu̯gu̯oska
Wiktionary
przym. spółgłoskowy
Wiktionary
(1.1) konsonant
Wiktionary
przymiotnik od: spółgłoska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany ze spółgłoską, dotyczący spółgłoski
Wiktionary
rzecz. spółgłoska ż.
Wiktionary
(1.1) konsonantyczny
Wiktionary
rodzaj działalności osób fizycznych lub prawnych oparty na umowie albo statucie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zarz. praw. rodzaj podmiotu prawnego z reguły powstały na mocy umowy wspólników;
(1.2) pot. porozumienie, układ
(1.3) gw-pl|Poznań. potrawa z ugotowanego grochu i pęczaku
Wiktionary
Spółka (łac. societas) – rodzaj działalności osób fizycznych lub prawnych oparty na umowie albo statucie, a mający zazwyczaj na celu prowadzenie działalności gospodarczej.
Spółka stanowi formę współdziałania (zrzeszenia) podmiotów prawa cywilnego w ramach wyodrębnionej normatywnie odrębnej instytucji prawnej.
Wikipedia
(1.1) Od dzisiaj jestem wspólnikiem spółki „Kowalski i synowie”.
Wiktionary
IPA: ˈspuwka, AS: spuu̯ka
Wiktionary
rzecz. wspólnik m., wspólniczka ż., spółkowanie n.
:: zdrobn. spółeczka ż.
:: zgrub. spóła ż.
czas. spółkować
przym. spółkowy, wspólny
przysł. społem
Wiktionary
(1.1) skr. s-ka, sp.
Wiktionary
potocznie: masowe przekształcanie przedsiębiorstw państwowych w spółki
SJP.pl
mieć stosunek płciowy
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieć stosunek płciowy
(1.2) daw. wspólnie działać, łączyć się z kimś
Wiktionary
(1.1) [...] wajdelotkę pomówiono o spółkowanie z nieznajomym rycerzem [...]
Wiktionary
IPA: spuwˈkɔvat͡ɕ, AS: spuu̯kovać
Wiktionary
rzecz. spółkowanie n., spóła ż., spółka ż.
Wiktionary
(1.1) współżyć, kopulować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spółkować.
(1.2) biol. kopulacja, stosunek
Wiktionary
Kopulacja (łac. copulatio), akt płciowy, spółkowanie – stosunek płciowy, który u zwierząt polega na bezpośrednim kontakcie dwóch osobników (różnych płci lub obojnaczych) w celu zaplemnienia i zapłodnienia. W akcie tym wykorzystywane są najczęściej różnie wykształcone narządy kopulacyjne. Kopulację u większości zwierząt poprzedza określony rytuał godowy i wydzielanie specyficznych sygnałów zapachowych (np. feromony), dźwiękowych (np. ptasi śpiew) i wzrokowych (np. szata godowa).
Wikipedia
czas. spółkować ndk.
rzecz. spóła ż., spółka ż.
Wiktionary
potocznie: udziałowiec jakiejś spółki
SJP.pl
dawniej: współuczestnik
SJP.pl
[czytaj: es-pe-PE] skrót od:
1. Stowarzyszenie Pisarzy Polskich;
2. Stowarzyszenie Parlamentarzystów Polskich;
3. Stowarzyszenie Polaków Poszkodowanych;
4. słownik poprawnej polszczyzny;
5. strefa płatnego parkowania
SJP.pl
skrót od: sprawdzone (czytane jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. piorąc usunąć brud, odbarwić;
2. zbić dotkliwie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spierać)
(1.1) dokonany od|spierać.
czasownik zwrotny dokonany sprać się (ndk. spierać się)
(2.1) dokonany od|spierać się.
Wiktionary
rzecz. pranie n.
czas. prać
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) taki, który nosi ślady ciężkiej pracy, zniszczony pracą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. człowiek spracowany (1.1)
Wiktionary
IPA: ˌsprat͡sɔˈvãnɨ, AS: spracovãny
Wiktionary
rzecz. praca ż., pracownik m., pracownica ż., pracowniczka ż., pracuś m.
czas. pracować, spracować, wypracować, zapracować
przym. pracowniczy, zapracowany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) fizj. potrzebujący wody
(1.2) chcący czegoś
(1.3) o ziemi, roślinach: wyschnięty
Wiktionary
(1.1) - Och, piwo - westchnął niziołek. - Alem jest spragniony, cholera.
(1.2) Ci z nich, którzy poszukują zabawy i towarzystwa, pojadą do modnych kurortów, ośrodków rozrywki. Rzeczywiście spragnieni kontaktu z przyrodą wybiorą przygodę w miejscach przyrodniczo cennych, dzikich i pierwotnych.
Wiktionary
IPA: spraɟˈɲɔ̃nɨ, AS: spraǵńõny
Wiktionary
rzecz. pragnienie n.
czas. pragnąć
Wiktionary
płyn znajdujący się pod ciśnieniem w specjalnym pojemniku; pojemnik z tymże płynem; spray; sprej
SJP.pl
potocznie: pisać lub malować coś na murze farbą w spraju; sprayować, sprejować
SJP.pl
potocznie: zrobić psikusa, zażartować z kogoś, nabrać kogoś na coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprasowywać)
(1.1) ścisnąć, spłaszczyć coś w prasie, pod ciężarem
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ściśnięcie, spłaszczenie czegoś w prasie, pod ciężarem
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprasować)
(1.1) niedokonany od|sprasować.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ściskanie, spłaszczanie czegoś w prasie, pod ciężarem
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) zapraszać naraz wiele osób
Wiktionary
(1.1) Na mnie nie patrz! Ja ich tu nie spraszałem!
Wiktionary
rzecz. spraszanie n., dopraszanie n., doproszenie n.
czas. sprosić dk.
przym. spraszany
Wiktionary
(1.1) zapraszać, gromadzić
Wiktionary
osoba żywiąca się głównie kiełkami
SJP.pl
odżywanie się głównie kiełkami
SJP.pl
1. przedmiot czyjegoś zainteresowania;
2. rzecz do załatwienia;
3. wzniosły cel;
4. postępowanie w sądzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co jest dla kogoś ważne
(1.2) praw. postępowanie prokuratorskie, sądowe lub administracyjne
(1.3) interes, rzecz do załatwienia
(1.4) wielkie zadanie, wzniosły cel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wstępie mojego listu proszę o dyskrecję, bo sprawa jest osobistej natury.
(1.3) Mam do ciebie sprawę.
Wiktionary
IPA: ˈsprava, AS: sprava
Wiktionary
czas. sprawiać
Wiktionary
(1.1) kwestia, materia, problem, zagadnienie
(1.2) casus, kazus
(1.3) interes, biznes
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który dokonuje czego
(1.2) praw. podmiot powodujący niepożądane zdarzenia
(1.3) stpol. opiekun
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sprawcą wszechświata jest Bóg.
(1.2) Odnajdźcie sprawcę wczorajszego rozboju…
Wiktionary
IPA: ˈspraft͡sa, AS: sprafca
Wiktionary
rzecz. sprawstwo n., sprawianie n., sprawienie n.
:: fż. sprawczyni ż.
czas. sprawiać ndk., sprawić dk.
przym. sprawczy
Wiktionary
(1.1) autor, pomysłodawca, stwórca, twórca, rzemieślnik, wynalazca
(1.2) winowajca, winny, delikwent
Wiktionary
zdolność jednostki do oddziaływania na innych i realnego wpływu na bieg wydarzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. socjol. zdolność jednostki do skutecznego oddziaływania na otoczenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poczucie sprawczości to coś, co ciągnie ludzi do polityki.
Wiktionary
przym. sprawczy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest przyczyną czyjegoś działania lub powstawania czegoś
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze sprawcą, dotyczący sprawcy
Wiktionary
rzecz. sprawczość ż., sprawca m., sprawczyni ż., sprawianie n., sprawienie n., sprawstwo n.
czas. sprawiać ndk., sprawić dk.
przysł. sprawczo
Wiktionary
kobieta, która czegoś dokonała, była przyczyną czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ta, która czegoś dokonuje
(1.2) praw. ta, która powoduje niepożądane zdarzenia
Wiktionary
rzecz. sprawca m., sprawstwo n., sprawianie n., sprawienie n.
czas. sprawiać
przym. sprawczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprawdzić)
(1.1) kontrolować, weryfikować; upewniać się, że coś jest prawidłowe
czasownik zwrotny niedokonany sprawdzać się (dk. sprawdzić się)
(2.1) spełniać się, okazywać się prawdziwe
(2.2) dobrze się sprawować, spełniać oczekiwania
Wiktionary
(1.1) Halina zawsze piętnaście razy sprawdza, czy dobrze zamknęła drzwi.
(2.1) Jej przepowiednia sprawdziła się.
(2.2) Buty całkiem dobrze sprawdzają się w tych warunkach, trzeba się naprawdę postarać, żeby się poślizgnąć. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈspravd͡zat͡ɕ, AS: spravʒać
Wiktionary
rzecz. sprawdzian n., sprawdzenie n., sprawdzanie n., sprawdzalność ż., prawda ż.
czas. sprawdzić
przym. sprawdzalny, sprawdzający
wykrz. prawda
Wiktionary
(1.1) testować
Wiktionary
1. dający się sprawdzić;
2. taki, który się sprawdza; sprawdzający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który da się sprawdzić, możliwy do weryfikacji
Wiktionary
(1.1) W estetyce Przybosia dwa są tereny sprawdzalne, odwoławcze: poezja i malarstwo.
(1.1) Autor tekstu, Roman Adler, stawia odważne hipotezy, co ciekawe, sprawdzalne.
Wiktionary
rzecz. sprawdzalność ż., sprawdzian m., sprawdzenie n.
czas. sprawdzać ndk., sprawdzić dk.
Wiktionary
(1.1) weryfikowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprawdzać.
Wiktionary
Sprawdzanie, również konfirmacja – jedna z najbardziej podstawowych odmian rozumowania obok wnioskowania, dowodzenia i wyjaśniania.
Sprawdzanie – definiując za Ajdukiewiczem pojęcie – jakiegoś zdania, np. zdania „a jest b” polega na rozwiązaniu zadania, które znajduje swe słowne sformułowanie w tzw. pytaniu rozstrzygnięcia „czy a jest b?”. Rozwiązaniem jest udzielenie jednej z dwóch właściwych odpowiedzi: „a jest b” albo „a nie jest b” na podstawie stwierdzenia prawdziwości lub fałszywości pewnych następstw wyprowadzonych ze zdania „a jest b”. W związku z powyższym procedura sprawdzania nie wyznacza jednoznacznie postaci konkluzji, wyprowadzenie, której zakończy proces sprawdzania.
Wikipedia
IPA: spravˈd͡zãɲɛ, AS: spravʒãńe
Wiktionary
czas. sprawdzać ndk.
rzecz. prawda ż., sprawdzian mrz., sprawdzenie n.
wykrz. prawda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprawdzić.
Wiktionary
rzecz. prawda ż., sprawdzian m., sprawdzalność ż., sprawdzanie n.
czas. sprawdzać ndk., sprawdzić dk.
przym. sprawdzalny
wykrz. prawda
Wiktionary
1. sposób sprawdzania czegoś; kryterium, miara, miernik
2. rodzaj klasówki szkolnej
3. narzędzie kontrolne do stwierdzania czy wymiar, kształt lub działanie sprawdzanego przedmiotu nie wykraczają poza granice przewidzianej tolerancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. zestaw zadań przeznaczonych do rozwiązania przez uczniów, studentów, kursantów itp. w celu zweryfikowania ich wiedzy i umiejętności w jakimś zakresie
(1.2) kryterium, sposób sprawdzenia czegoś, test
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dostałem dziś w szkole pięć ze sprawdzianu z matmy.
Wiktionary
IPA: ˈspravʲd͡ʑãn, AS: spravʹʒ́ãn
Wiktionary
rzecz. sprawdzalność ż., sprawdzanie n., sprawdzenie n.
czas. sprawdzać ndk., sprawdzić dk.
przym. sprawdzalny
Wiktionary
przymiotnik od: sprawdzian
SJP.pl
zbyt częste przeprowadzanie w szkole sprawdzianów; testoza
SJP.pl
skontrolować, zbadać, czy coś jest zgodne z prawdą, czy coś zostało zrobione prawidłowo
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprawdzać)
(1.1) dokonany od|sprawdzać.
(1.2) skontrolować, zweryfikować
Wiktionary
(1.1) Ostrożnie odwracając kartki, sprawdził, czy słownik duński zawiera słowo »miłość«.
Wiktionary
IPA: ˈspravʲd͡ʑit͡ɕ, AS: spravʹʒ́ić
Wiktionary
czas. sprawdzać
rzecz. prawda ż., sprawdzian mrz., sprawdzenie n.
wykrz. prawda
przym. sprawdzalny
Wiktionary
skontrolować, zbadać, czy coś jest zgodne z prawdą, czy coś zostało zrobione prawidłowo
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. sprawić)
(1.1) powodować, by coś się stało
(1.2) przen. kupować
(1.3) przest. przygotowywać
Wiktionary
(1.2) Co miesiąc sprawia sobie nowe buty.
Wiktionary
IPA: ˈspravʲjät͡ɕ, AS: spravʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. sprawa ż., sprawstwo n., sprawca m., sprawczyni ż., sprawianie n., sprawienie n., sprawunek m.
czas. sprawić dk.
przym. sprawczy
Wiktionary
(1.1) powodować, robić
(1.2) załatwiać
(1.3) przygotowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprawiać.
Wiktionary
czas. sprawiać ndk.
rzecz. sprawca mos., sprawczyni ż.
przym. sprawczy
Wiktionary
stać się przyczyną czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprawiać)
(1.1) dokonany od|sprawiać.
Wiktionary
(1.1) Czy możesz sprawić, aby twój kolega poszedł do domu?
(1.1) Boże, spraw, żeby tak było.
Wiktionary
IPA: ˈspravʲit͡ɕ, AS: spravʹić
Wiktionary
czas. sprawiać ndk.
rzecz. sprawienie n., sprawca mos.
przym. sprawczy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sprawiedliwy
Wiktionary
IPA: ˌspravʲjɛˈdlʲivʲjɛ, AS: spravʹi ̯edlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. sprawiedliwość ż.
przym. sprawiedliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sprawiedliwie
SJP.pl
1. uczciwe postępowanie, obiektywne odnoszenie się do rzeczywistości, bezstronność w ocenianiu innych, zgodność z przyjętymi w danej społeczność zasadami etycznymi; uczciwość, prawość, obiektywizm;
2. w prawie: organa włądzy sądowniczej; sądownictwo, sąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trwała i niewymuszona wola oddawania każdemu tego, co mu się należy;
(1.2) pot. władza sądownicza
(1.3) pot. działanie sprawiedliwe
(1.4) cecha tego, co sprawiedliwe; cecha tych, którzy są sprawiedliwi
Wiktionary
Sprawiedliwość – "uczciwe, prawe postępowanie". Jedno z podstawowych pojęć etycznych i prawnych, oznaczające cechę przypisywaną jednostkom (osoba sprawiedliwa), działaniom (sprawiedliwe postępowanie) czy instytucjom społecznym (sprawiedliwe prawa, sprawiedliwy ustrój, sprawiedliwy wyrok), wiązaną najczęściej z odpowiednim rozdziałem dóbr lub bezstronnością.
Wikipedia
(1.1) W swoim życiu zmarły kierował się zawsze sprawiedliwością.
(1.2) Złego przestępcę wreszcie dosięgła sprawiedliwość.
(1.3) Skoro ukradłeś, to musisz iść do więzienia – na tym polega sprawiedliwość.
Wiktionary
IPA: ˌspravʲjɛˈdlʲivɔɕt͡ɕ, AS: spravʹi ̯edlʹivość
Wiktionary
rzecz. usprawiedliwienie n., usprawiedliwianie n.
czas. usprawiedliwiać ndk., usprawiedliwić dk.
przym. sprawiedliwy
przysł. sprawiedliwie
Wiktionary
(1.1) pot. temida
(1.2) sąd
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: sprawiedliwy
SJP.pl
1. taki, który szanuje i przestrzega przyjęte w danej społeczności zasady etyczne oraz uznaje wynikające z tych zasad prawa przysługujące innym; prawy, uczciwy;
2. oparty na obiektywnym sądzie, wynikający z uznawanych w danej społeczności zasad etycznych; słuszny, uzasadniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku: kierujący się zasadami sprawiedliwości
(1.2) o wyroku, prawie itp.: zgodny ze sprawiedliwością
Wiktionary
Sprawiedliwy – polski dramat filmowy z 2015 roku w reżyserii Michała Szczerbica. Zdjęcia do filmu kręcono w następujących lokacjach: Radziejowice, Kampinos, okolice Spychowa, Krosno pod Ornetą.
Wikipedia
IPA: ˌspravʲjɛˈdlʲivɨ, AS: spravʹi ̯edlʹivy
Wiktionary
rzecz. sprawiedliwość ż.
przysł. sprawiedliwie
Wiktionary
(1.1) uczciwy, prawy, mądry, obiektywny, bezstronny
(1.2) salomonowy, słuszny, zasłużony, uzasadniony, zasadny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. sprawiedliwość
Wiktionary
IPA: spraˈvʲjɛdlnɔɕt͡ɕ, AS: spravʹi ̯edlność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprawić.
Wiktionary
czas. sprawić, sprawiać
rzecz. sprawca mos., sprawczyni ż.
przym. sprawczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. usprawiedliwiony
Wiktionary
IPA: ˈspravʲjɔ̃n, AS: spravʹi ̯õn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób sprawny
Wiktionary
(1.1) Początkowo łączyła ona tylko Kraków z Wenecją, ale później, sprawnie kierowana przez dzierżawiącą ją rodzinę Montelupich, objęła najważniejsze miasta kraju.
Wiktionary
IPA: ˈspravʲɲɛ, AS: spravʹńe
Wiktionary
przym. sprawny
rzecz. sprawność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sprawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sprawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność organizmu lub umysłu do zręcznego, szybkiego działania
(1.2) szybka i solidne wykonywanie jakichś czynności, zręczne działanie
(1.3) techn. zdolność do poprawnego działania (urządzenia)
(1.4) fiz. wielkość fizyczna określająca w jakim stopniu urządzenie, organizm lub proces przekształca energię występującą w jednej postaci w energię w innej postaci;
(1.5) w harcerstwie: umiejętność lub wiedza w jakimś zakresie
(1.6) odznaka na mundurze harcerskim symbolizująca umiejętność lub wiedzę w jakimś zakresie
Wiktionary
Sprawność, sprawność energetyczna – skalarna bezwymiarowa wielkość fizyczna określająca w jakim stopniu w danym procesie przekształcana jest energia jednego rodzaju w energię innego rodzaju; jest to parametr określający efektywność wykorzystania paliwa. Sprawność to stosunek ilości energii wychodzącej z procesu do ilości energii wchodzącej do procesu.
Wikipedia
IPA: ˈspravnɔɕt͡ɕ, AS: spravność
Wiktionary
przym. sprawny, sprawnościowy
przysł. sprawnie, sprawnościowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o urządzeniu taki, który działa lub działa prawidłowo (zgodnie z przeznaczeniem)
(1.2) o człowieku lub części ciała o pełnej zdolności ruchowej
(1.3) o człowieku dobrze wykonujący jakieś czynności
(1.4) o instytucji dobrze zorganizowany
Wiktionary
(1.1) Mam sprawny telewizor.
(1.2) Mam sprawne ręce, więc mogę ci pomóc.
(1.2) Moi rodzice są po osiemdziesiątce, ale wciąż są sprawni.
(1.3) To sprawny pracownik, wykonał już połowę planu.
(1.4) Japonia posiada sprawny system pomocy socjalnej.
Wiktionary
IPA: ˈspravnɨ, AS: spravny
Wiktionary
rzecz. sprawność ż.
przysł. sprawnie
Wiktionary
(1.1) działający
(1.3) kompetentny, wprawny
(1.4) prężny
Wiktionary
1. wypełniać obowiązki, pełnić funkcję
2. sprawować się - zachowywać się w określony sposób; działać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wypełniać obowiązki, pełnić funkcję
czasownik zwrotny niedokonany sprawować się
(2.1) zachowywać się w określony sposób
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z lansowaną od pewnego czasu koncepcją muzeum rozproszonego, dyrekcja zakopiańskiej placówkaacówki sprawuje opiekę nad dziesiątkami zabytkowych obiektów na terenie Podhala, a także i poza nim.
(1.1) Przypuszczalnie więc zdobywcy Egiptu sprawowali wtedy również hegemonię nad ludami Palestyny.
(1.1) Mężczyzna sprawował pieczę nad zwierzętami pociągowymi - wołem lub koniem, który zresztą stanowił wyznacznik zamożności gospodarza.
Wiktionary
IPA: spraˈvɔvat͡ɕ, AS: spravovać
Wiktionary
rzecz. sprawowanie n.
Wiktionary
(1.1) pełnić, piastować, spełniać, wykonywać, wypełniać
(2.1) zachowywać się
Wiktionary
1. wypełniać obowiązki, pełnić funkcję
2. sprawować się - zachowywać się w określony sposób; działać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprawować.
(1.2) środ. podlegające ocenie zachowanie ucznia w szkole
Wiktionary
(1.1) W systemie jednopartyjnym tylko jedna partia jest uprawniona do sprawowania rzeczywistej władzy.
(1.2) Mam obniżone sprawowanie, bo miałem dużo nieusprawiedliwionych nieobecności.
Wiktionary
IPA: ˌspravɔˈvãɲɛ, AS: spravovãńe
Wiktionary
czas. sprawować (się) ndk.
Wiktionary
środowiskowo: złożyć sprawozdanie, poinformować o przebiegu jakiegoś wydarzenia, o postępie w wykonywanym zadaniu; zrelacjonować
SJP.pl
ustna lub pisemna relacja z przebiegu jakiejś działalności, szczegółowe zdanie sprawy z czegoś, opis jakichś wydarzeń; relacja, raport
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ustny bądź pisemny raport z jakiegoś wydarzenia lub działalności
Wiktionary
(1.1) Tam oczywiście powstawały pisane tuszem na jedwabiu kwieciste sprawozdania, które relacjonowały o jeszcze jednym zwycięstwie nad barbarzyńcami.
Wiktionary
IPA: ˌspravɔˈzdãɲɛ, AS: spravozdãńe
Wiktionary
rzecz. sprawozdawca m., sprawozdawczyni ż., sprawozdawczość ż., sprawozdanko n.
przym. sprawozdawczy
przysł. sprawozdawczo
Wiktionary
zdrobnienie od: sprawozdanie
SJP.pl
środowiskowo: składać sprawozdanie, informować o przebiegu jakiegoś wydarzenia, o postępie w wykonywanym zadaniu; relacjonować
SJP.pl
osoba relacjonująca przebieg wydarzeń, obrad, informujący o przebiegu jakichś wydarzeń, i postępach w wykonywanym zadaniu; autor sprawozdania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która zajmuje się raportowaniem z określonych działań lub wydarzeń
Wiktionary
IPA: ˌspravɔˈzdaft͡sa, AS: spravozdafca
Wiktionary
rzecz. sprawozdawczyni, sprawozdanie, sprawozdawczość, sprawozdanko
przym. sprawozdawczy
przysł. sprawozdawczo
Wiktionary
dotyczący sprawozdania z działalności jakiejś instytucji w jakimś okresie, połączonego z wyborami do władz tej instytucji
SJP.pl
1. sporządzanie informacji o przebiegu wydarzeń, o postępach w wykonywanym zadaniu; sporządzanie sprawozdań, sprawozdawstwo;
2. dział instytucji, który odpowiada za przygotowywanie sprawozdań z jej działalności; dział sprawozdawczy, dział sprawozdawczości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt prac raportowania z określonych działań lub wydarzeń
Wiktionary
Sprawozdawczość finansowa pełni funkcje sprawozdawcze, jej celem jest przygotowanie informacji o stanie działalności gospodarczej jednostki gospodarczej za pomocą sprawozdań finansowych w postaci danych, do odbiorców zewnętrznych. Wszystkie dane ekonomiczne pochodzą z ksiąg rachunkowych jasno obrazując sytuację majątkową, finansową i dochodową jednostki. Stosuje się jednolitą zasadę według wartości nabycia tzw. kosztu historycznego. Informacje te powinny być przedstawione rzetelnie, prawidłowo i istotnie.
Wikipedia
IPA: ˌspravɔˈzdaft͡ʃɔɕt͡ɕ, AS: spravozdafčość
Wiktionary
przym. sprawozdawczy
rzecz. sprawozdawca, sprawozdawczyni, sprawozdanie
Wiktionary
związany ze sprawozdaniem - ustną lub pisemną relacją z przebiegu wydarzeń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący sprawozdania lub sprawozdawcy, związany ze sporządzaniem lub składaniem sprawozdania, stanowiący sprawozdanie
Wiktionary
IPA: ˌspravɔˈzdaft͡ʃɨ, AS: spravozdafčy
Wiktionary
rzecz. sprawozdawca mos., sprawozdawczyni ż., sprawozdanie n., sprawozdawczość ż., sprawozdanko n.
przysł. sprawozdawczo
Wiktionary
relacjonująca przebieg wydarzeń, obrad, informujący o przebiegu jakichś wydarzeń, i postępach w wykonywanym zadaniu; autorka sprawozdania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która zajmuje się raportowaniem z określonych działań lub wydarzeń
Wiktionary
IPA: ˌspravɔzdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: spravozdafčỹńi
Wiktionary
przym. sprawozdawczy
rzecz. sprawozdawca, sprawozdanie, sprawozdawczość
Wiktionary
rzadko: sporządzanie informacji o przebiegu wydarzeń, o postępach w wykonywanym zadaniu; sporządzanie sprawozdań, sprawozdawczość
SJP.pl
w prawie:
1. osobiste dokonanie przestępstwa;
2. sprawstwo kierownicze - udział w przestępstwie polegający na jego zaplanowaniu i zleceniu komuś innemu
SJP.pl
Sprawstwo – jedna z form popełnienia przestępstwa (forma zjawiskowa). Polega na zrealizowaniu ustawowych znamion czynu zabronionego samemu, albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą (współsprawstwo), albo kierowaniu popełnieniem czynu zabronionego przez inną osobę (sprawstwo kierownicze), albo też na poleceniu innej osobie wykonania czynu zabronionego przy wykorzystaniu jej uzależnienia od siebie (sprawstwo polecające).
Wikipedia
zdrobnienie od: sprawunek
SJP.pl
1. rzecz nabyta lub nabywana;
2. nabywanie czegoś, kupowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zakup
Wiktionary
(1.1) Wojtku, pomóż babci wnieść sprawunki.
Wiktionary
czas. sprawiać
Wiktionary
(1.1) zakup
Wiktionary
1. rzecz nabyta lub nabywana;
2. nabywanie czegoś, kupowanie
SJP.pl
[czytaj: sprej] płyn znajdujący się pod ciśnieniem w specjalnym pojemniku; pojemnik z tymże płynem; sprej; spraj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płyn rozpylany strumieniem drobnych kropli, przechowywany w pojemniku pod ciśnieniem;
(1.2) pojemnik z taką zawartością
Wiktionary
Spray (IPA: [sprej] lub [spræj]), także sprej lub spraj – płyn znajdujący się, wraz z gazem nośnym, w pojemniku pod dużym ciśnieniem i przeznaczony do rozpylania. Spray to również potoczna nazwa pojemnika z tym płynem. Spray podczas użycia wytwarza gazozol.
Wikipedia
IPA: sprɛj, AS: sprei ̯
Wiktionary
rzecz. sprejowanie n., wysprejowanie n.
czas. sprejować ndk., wysprejować dk.
Wiktionary
(1.1) sprej, spraj, aerozol
Wiktionary
[czytaj: sprejować] potocznie: pisać lub malować coś na murze farbą w spreju; sprejować, sprajować
SJP.pl
[czytaj: spred] różnica między ceną (kursem) kupna a ceną (kursem) sprzedaży aktywów, np. walut, papierów wartościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) finans. różnica między oferowanym przez instytucję finansową (np. bank) kursem sprzedaży a kursem kupna;
Wiktionary
Spread – różnica pomiędzy kursem (ceną) sprzedaży a kursem (ceną) kupna aktywów (np. walut, papierów wartościowych, towarów).
Na terminowych rynkach finansowych i towarowych spread to różnica między kursem kasowym, a kursem terminowym. Przy konkurencyjnym rynku jest to koszt transakcji bez opóźnienia.
Wikipedia
(1.1) W przypadku zaciągania kredytu walutowego należy zwrócić uwagę nie tylko na sam kurs waluty kredytu, ale również jej spread.
Wiktionary
uściślić, wyjaśnić wszystkie szczegóły
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. precyzować)
(1.1) dokonany od|precyzować.
czasownik zwrotny dokonany sprecyzować się (ndk. precyzować się)
(2.1) dokonany od|precyzować się.
Wiktionary
rzecz. sprecyzowanie n., precyzer mrz., precyzja ż., precyzyjność ż.
przysł. precyzyjnie
przym. precyzyjny
Wiktionary
płyn znajdujący się pod ciśnieniem w specjalnym pojemniku; pojemnik z tymże płynem; spray; spraj
SJP.pl
Spray (IPA: [sprej] lub [spræj]), także sprej lub spraj – płyn znajdujący się, wraz z gazem nośnym, w pojemniku pod dużym ciśnieniem i przeznaczony do rozpylania. Spray to również potoczna nazwa pojemnika z tym płynem. Spray podczas użycia wytwarza gazozol.
Wikipedia
potocznie: pisać lub malować coś na murze farbą w spreju; sprayować, sprajować
SJP.pl
czasownik
(1.1) malować coś farbą w sprayu
Wiktionary
IPA: sprɛˈjɔvat͡ɕ, AS: sprei ̯ovać
Wiktionary
rzecz. sprej m., spray m., sprejowanie n.
czas. wysprejować
przym. sprejowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprejować.
Wiktionary
czas. sprejować ndk.
rzecz. spray mrz.
Wiktionary
→ sprej; sprayowy, sprajowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący spreju
Wiktionary
czas. sprejować
Wiktionary
1. spowodować brak stabilizacji życiowej i wzrost niepewności finansowej związanej z pracą tymczasową, na stażu lub poniżej kwalifikacji;
2. sprekaryzować się - stać się niestabilnym i dostępnym okresowo, powodując niepewność finansową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spreparować.
Wiktionary
rzecz. preparowanie n., preparat m., preparacja ż., preparatyka ż., preparatka ż., preparator m.
czas. spreparować dk., preparować ndk.
przym. preparacyjny
Wiktionary
rzeka w Niemczech; Szprewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodnich Niemczech, lewy dopływ Haweli;
Wiktionary
Sprewa, hist. także Szprewa i Szprowa (niem. Spree, łuż. Sprjewja lub Sprowja, czes. Spréva) – rzeka we wschodnich Niemczech (kraje związkowe Saksonia, Brandenburgia i Berlin), lewy dopływ Haweli. Na krótkim odcinku płynie również przez Czechy, a konkretnie przez cypel Šluknovský.
Wikipedia
(1.1) Chociebuż leży około 125 km na południowy wschód od Berlina, nad Sprewą.
Wiktionary
przym. sprewski
Wiktionary
(1.1) hist. Szprewa, hist. Szprowa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sprewą, dotyczący Sprewy
Wiktionary
(1.1) Mordowali nas, niemczyli przez wieki, a że nie zniemczyli, jak tych bliższych Odrze i Wrocławiowi, pomogła pokora i te sprewskie błota.
(1.1) Północ natomiast zalegają tereny lesiste i podmokłe, z unikatowym w skali europejskiej zespołem krajobrazowym, jakim jest Las Sprewski, tzw. Błota.
Wiktionary
rzecz. Sprewa ż.
Wiktionary
osiągnięty przyrost ciśnienia przy zmniejszaniu objętości danego gazu
SJP.pl
Spręż (stosunek sprężania) – wielkość charakteryzująca pracę sprężarki lub silnika wyrażająca się w stosunku ciśnienia tłocznego do ciśnienia ssawnego.
Wikipedia
1. napinać, naciągać coś sztywno;
2. zmniejszać objętość gazu
SJP.pl
czasownik zwrotny niedokonany sprężać się (dk. sprężyć się)
(1.1) robić coś szybciej
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprężyć)
(2.1) kompresować, zmniejszać objętość (o gazie), ściskać, zgniatać (przedmiot)
Wiktionary
(1.1) Gdybym się bardzo sprężył, to zdążyłbym jeszcze dziś zrobić pranie.
(2.1) Ten model silnika spręża mieszankę paliwową dwukrotnie bardziej niż tamten.
Wiktionary
IPA: ˈsprɛ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: sprẽũ̯žać
Wiktionary
czas. prężyć, sprężyć
rzecz. sprężanie n., sprężyna
przym. sprężony, sprężysty
Wiktionary
rodzaj nadkwiatowego nasiennika pękającego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprężać.
Wiktionary
Sprężanie – proces, w którym wzrasta ciśnienie układu (np. gazu w naczyniu lub w kanałach przepływowych sprężarki przepływowej). Sprężanie można przeprowadzać w różnych warunkach, ale w teorii maszyn cieplnych szczególne znaczenie odgrywają niektóre przemiany charakterystyczne (przedstawione poniżej). Procesem odwrotnym do sprężania jest rozprężanie.
Wikipedia
czas. sprężyć, sprężać ndk.
przym. sprężysty
Wiktionary
maszyna do zwiększania ciśnienia i gęstości gazów, jednocześnie zmniejszająca objętość tych gazów
SJP.pl
Sprężarka – maszyna energetyczna, której zadaniem jest podwyższenie ciśnienia gazu lub wymuszenie jego przepływu (nadanie energii kinetycznej).
W sprężarce ciśnienie ssawne – p_{s} jest nieznacznie niższe od ciśnienia atmosferycznego (na tyle tylko by zachować zdolność ssania), zaś ciśnienie tłoczne p_{t} znacznie wyższe od atmosferycznego, jak na to wskazuje parametr \pi .
Wikipedia
1. potocznie: zrobić komuś prezent;
2. wojskowe: sprezentować broń - oddać honory wojskowe, stojąc na baczność, trzymając broń w regulaminowej pozycji
SJP.pl
stać się prężnym
SJP.pl
stać się prężnym
SJP.pl
1. napiąć, naciągnąć;
2. zmniejszyć objętość gazu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|sprężać.
Wiktionary
rzecz. sprężanie n.
czas. sprężać ndk.
przym. sprężysty
Wiktionary
elastyczna, higroskopijna komórka nitkowana, ułatwiająca rozsiewanie przez wiatr zarodników wątrobowców; elater, elatera
SJP.pl
chrząszcz, przewrócony na grzbiet potrafi wysoko podskoczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. chrząszcz z nadrodziny sprężykowatych, nazwa systematyczna|Elateroidea|ref=tak.
Wiktionary
przym. sprężysty
Wiktionary
chrząszcz, przewrócony na grzbiet potrafi wysoko podskoczyć
SJP.pl
Wikipedia
rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; sprężyki
SJP.pl
Sprężykowate, sprężyki (Elateridae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i infrarzędu sprężykokształtnych. Kosmopolityczna. Liczy około 10 tysięcy opisanych gatunków. Larwy są drapieżne, saprofagiczne, rzadziej roślinożerne. Imagines mają wydłużone ciała i zazwyczaj potrafią podskakiwać po przewróceniu na grzbiet, dzięki mechanizmowi sprężynującemu. W rodzinie spotykana jest neotenia i zdolność do bioluminescencji.
Wikipedia
o cechach sprężykowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zwinięty w spiralę, zwykle metalowy przedmiot, który może ulegać rozprężaniu;
(1.2) przen. inicjator, powód jakiegoś procesu
Wiktionary
Sprężyna – element sprężysty używany w budowie maszyn, głównie jako łącznik w połączeniach sprężystych.
Wikipedia
(1.1) [..] drzemał wśród połamanych sprężyn starej kanapy, jak zwykle o tej porze.
(1.2) Jak jednak wspomniałem na początku tej opowieści, nie wydawało mi się wówczas, abym mógł bezpiecznie ujawnić wszystkie sprężyny wypadków.
Wiktionary
IPA: sprɛ̃w̃ˈʒɨ̃na, AS: sprẽũ̯žỹna
Wiktionary
rzecz. sprężystość ż., sprężynowiec m.
:: zdrobn. sprężynka ż.
czas. sprężynować, sprężać
przym. sprężynowy, sprężony, sprężysty
Wiktionary
(1.1) reg. śl. fedra.
(1.2) stymulator
Wiktionary
mała sprężyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała sprężyna
Wiktionary
IPA: sprɛ̃w̃ˈʒɨ̃nka, AS: sprẽũ̯žỹnka
Wiktionary
rzecz. sprężyna ż., sprężynowiec m.
przym. sprężynowy, sprężysty
czas. sprężynować ndk.
Wiktionary
przypominający małą sprężynę, podobny do małej sprężyny
SJP.pl
1. wykonywać na przemian ruchy rozprężania i sprężania
2. spulchniać glebę sprzętem sprężynowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. zob. nóż sprężynowy.
Wiktionary
rzecz. sprężynka ż., sprężyna ż.
przym. sprężysty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sprężyście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co sprężyste
Wiktionary
Sprężystość – właściwość fizyczna ciał makroskopowych odzyskiwania pierwotnego kształtu (postaci) i objętości po usunięciu sił zewnętrznych wywołujących odkształcenie.
Sprężystość objętościową wykazują wszystkie ciała (stałe, ciecze i gazy), sprężystość kształtu tylko ciała stałe.
Istotną cechą sprężystości ciała jest zachowanie energii tego procesu.
Wikipedia
IPA: sprɛ̃w̃ˈʒɨstɔɕt͡ɕ, AS: sprẽũ̯žystość
Wiktionary
rzecz. sprężyna ż.
przym. sprężysty
przysł. sprężyście
Wiktionary
(1.1) elastyczność, prężność, jędrność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: sprężysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. zdolny do powrotu do wyjściowego kształtu po ustaniu działania siły odkształcającej
(1.2) charakteryzujący się lekkością w ruchu
(1.3) taki, który działa sprawnie i szybko
Wiktionary
rzecz. sprężystość ż., sprężyna ż., sprężynka ż., sprężynowiec m., sprężarka ż., sprężyk m., sprężanie n., sprężenie n.
czas. sprężać ndk., sprężyć dk.
przym. sprężynowy
przysł. sprężyście
Wiktionary
(1.1) elastyczny, giętki
(1.2) energiczny, zwinny
(1.3) dynamiczny, sprawny
Wiktionary
lina do cumowania statku, mocowana do nabrzeża na wysokości śródokręcia, działająca odwrotnie do cumy; szpring
SJP.pl
Wikipedia
gatunek małej antylopy; szpringbok, skocznik antylopi
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: pies rasy springer spaniel angielski
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, np. Dusty Springfield (właściwie: Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien, 1939-1999), brytyjska piosenkarka popowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica stanu Illinois;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miast i miejscowości w Stanach Zjednoczonych i innych państwach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bolek mieszkał w Springfield ostatnich dwadzieścia lat.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Springfield.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Springfield; (1.2) Springfield
źródła.
== Springfield (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-Springfield.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Springfield
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bardzo szybki bieg na krótkim dystansie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. szybki bieg
(1.2) sport. bieg na krótkich dystansach (grupa dyscyplin sportowych);
(1.3) daw. uczn. ucieczka z lekcji
(1.4) zarz. inform. odcinek czasu (zwykle dwutygodniowy) na początku którego wybiera się zadania a na końcu demonstruje ich wykonanie
Wiktionary
Sprint – bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze. Przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym. O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.
Wikipedia
IPA: sprʲĩnt, AS: sprʹĩnt
Wiktionary
rzecz. sprinter m., sprinterka ż.
przym. sprinterski
przysł. sprintem
Wiktionary
bardzo szybki bieg na krótkim dystansie
SJP.pl
zawodnik biegający na krótkich dystansach; krótkodystansowiec, krótkobiegacz
SJP.pl
zawodniczka specjalizująca się w biegach krótkodystansowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: sprinter
Wiktionary
IPA: sprʲĩnˈtɛrka, AS: sprʹĩnterka
Wiktionary
rzecz. sprint m.
:: fm. sprinter m.
przym. sprinterski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z sprinterem, dotyczący sprintera lub sprintu
Wiktionary
rzecz. sprint mrz., sprinter mos., sprinterka ż.
Wiktionary
[czytaj: sprajt] marka napojów
SJP.pl
Sprite (z ang. dosł. „duszek, chochlik”) – dwuwymiarowy obrazek rastrowy używany w systemach grafiki dwuwymiarowej i 2,5-wymiarowej, który po przesunięciu i ewentualnym przeskalowaniu jest przenoszony na ekran wyświetlacza. Sprite’y pozwalają na łatwe uzyskiwanie na ekranie nieskomplikowanych obiektów animowanych. Wiele układów graficznych 2D jest wyposażonych w zdolność do automatycznego generowania i animacji sprite’ów.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. próbować)
(1.1) sprawdzić smak potrawy
(1.2) podjąć próbę
Wiktionary
(1.1) Spróbowałem zupy w nowej restauracji.
(1.2) Spróbowałem wejść na tę górę.
Wiktionary
IPA: spruˈbɔvat͡ɕ, AS: sprubovać
Wiktionary
rzecz. spróbowanie n., próba ż., próbka ż., probówka ż., próbówka ż.
czas. próbować ndk., wypróbować dk.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. skusić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spróbować.
Wiktionary
IPA: ˌsprubɔˈvãɲɛ, AS: sprubovãńe
Wiktionary
czas. spróbować, próbować
rzecz. probówka ż., próbówka ż., próba ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przen. ktoś bez zapału, bez sił do życia
Wiktionary
(1.1) Stawał się spróchnialcem, któremu nawet na ławkę przed domem jest za daleko.
Wiktionary
rzecz. spróchniałość ż.
przym. spróchniały
Wiktionary
taki, który spróchniał (o drzewie, drewnie: rozkłada się, rozsypuje się w próchno; o zębach: zniszczony przez próchnicę)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dendr. rozkładający się w próchno
(1.2) stomat. zniszczały od próchnicy
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przeszły przymiotnikowy czynny od spróchnieć
Wiktionary
rzecz. próchno n., spróchnialec mos., spróchniałość ż., spróchnienie n.
czas. spróchnieć dk.
Wiktionary
(1.1) zmurszały
(1.2) zepsuty
Wiktionary
1. zatrudnić w produkcji;
2. uczynić wydajnym, efektywnym, użytecznym
SJP.pl
znieważyć coś, zwłaszcza obiekt kultu, czci
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. profanować)
(1.1) dopuścić się profanacji
Wiktionary
rzecz. profanowanie n., sprofanowanie n., profan mos., profanacja ż.
czas. profanować
Wiktionary
(1.1) zhańbić, zbezcześcić, znieważyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonanie profanacji, znieważanie czegoś, co jest uznawane gdzieś za święte, godne szacunku
Wiktionary
rzecz. profanowanie n., profanacja ż., profan m., profanator m.
czas. sprofanować dk., profanować ndk.
przym. profanacyjny
Wiktionary
(1.1) zbezczeszczenie, zhańbienie, znieważenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprofesjonalizować.
Wiktionary
czas. sprofesjonalizować dk.
Wiktionary
wystarać się, stworzyć, wytrzasnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. prokurować)
(1.1) sporządzić coś (dokumenty, akta) w sposób nieuczciwy, dostosowując je do oczekiwanych rezultatów
(1.2) daw. przygotować, sporządzić coś
Wiktionary
(1.1) Sprokurowaliśmy pismo brzmiące: „Biorąc pod uwagę okoliczności powołania mnie na obecne ćwiczenia wojskowe proszę o przekazanie przysługującego mi z tego tytułu żołdu na cele PKPS (Polski Komitet Pomocy Społecznej)”.
(1.2) Otóż znalazł się KTOŚ, kto usłyszał (zupełnie przypadkowo, zapewniam panią) moje wyrzekania wobec pani Cholmondeley na fatalne moje warunki, na to jakich wysiłków muszę użyć, aby sprokurować sobie ten czy ów z niezbędnych dodatków toaletowych [...]
Wiktionary
rzecz. prokurowanie n., sprokurowanie n.
czas. prokurować ndk.
Wiktionary
(1.1) spreparować, sfabrykować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprokurować.
Wiktionary
czas. prokurować, sprokurować dk.
Wiktionary
potocznie: pochwalić, wyrazić uznanie
SJP.pl
trochę sprośny
SJP.pl
potocznie: kobieta sprośna, bezwstydna; bezwstydnica
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób sprośny
Wiktionary
rzecz. sprośnica ż., sprośnik mos., sprośność ż.
przym. sprośny
Wiktionary
(1.1) zbereźnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sprośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sprośny
SJP.pl
potocznie: człowiek sprośny, bezwstydny; bezwstydnik
SJP.pl
1. nieprzyzwoity, bezwstydny sposób zachowania, postępowania; nieprzyzwoitość, bezwstydność, zbereźność;
2. nieprzyzwoity czyn lub nieprzyzwoita rzecz; zberezeństwo, obrzydlistwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co sprośne; cecha tych, którzy są sprośni
(1.2) nieprzyzwoity, sprośny uczynek, postępek, zachowanie
Wiktionary
rzecz. sprośnik m.
przym. sprośny
przysł. sprośnie
Wiktionary
(1.1) nieprzyzwoitość, nieobyczajność, bezwstydność, nieskromność; daw. wszeteczność
Wiktionary
pozbawiony wstydu, nieprzyzwoity, rozpustny; zbereźny, bezwstydny, lubieżny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) cechujący się brakiem przyzwoitości, wstydu; śmiały w dziedzinie seksu
Wiktionary
(1.1) Myśli trudno było jednak zebrać, albowiem zamykający kawalkadę Rymbaba i Kuno Wittram nieustannie ryczeli pieśni pijackie i sprośne.
Wiktionary
IPA: ˈsprɔɕnɨ, AS: sprośny
Wiktionary
rzecz. sprośność ż., sprośnik m.
przysł. sprośnie
Wiktionary
(1.1) gruby, obsceniczny; pot. pieprzny, słony, świński, tłusty; przest. zbereźny; daw. wszeteczny
Wiktionary
1. dorównać komuś lub czemuś
2. dać sobie radę z kimś lub czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (brak ndk.)
(1.1) dać sobie radę
(1.2) dorównać komuś lub czemuś
Wiktionary
czas. sprostanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tekst korygujący jakąś nieprawdziwą lub częściowo błędną informację
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sprostowanie nieprawdziwej informacji, polegającej na podaniu zawyżonej 48-krotnie kwoty środków przysługujących posłom na remont i dodatkowe wyposażenie biur poselskich (…)
Wiktionary
rzecz. prostowanie n., wyprostowanie n., prostota ż.
czas. prostować ndk., wyprostować dk., sprostować dk.
przym. prosty
przysł. prosto
Wiktionary
(1.1) dementi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprostytuować.
Wiktionary
czas. sprostytuować dk.
rzecz. prostytucja ż., prostytutka ż.
Wiktionary
posypywać, obsypywać czymś drobnym, miałkim
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sproszkowywać)
(1.1) zetrzeć coś na proszek; zmielić, rozetrzeć, rozdrobnić do osiągnięcia proszku
czasownik zwrotny dokonany sproszkować się (ndk. sproszkowywać się)
(2.1) zostać zmienionym w proszek, stać się proszkiem
Wiktionary
IPA: sprɔˈʃkɔvat͡ɕ, AS: sproškovać
Wiktionary
rzecz. proszek m., sproszkowanie n., sproszkowywanie n., proch m., prochy nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sproszkować.
Wiktionary
IPA: ˌsprɔʃkɔˈvãɲɛ, AS: sproškovãńe
Wiktionary
czas. sproszkować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sproszkować)
(1.1) niedokonany od|sproszkować.
Wiktionary
IPA: ˌsprɔʃkɔˈvɨvat͡ɕ, AS: sproškovyvać
Wiktionary
rzecz. sproszkowywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sproszkowywać.
Wiktionary
IPA: ˌsprɔʃkɔvɨˈvãɲɛ, AS: sproškovyvãńe
Wiktionary
czas. sproszkowywać, sproszkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. więz. kara śmierci
Wiktionary
1. służyć komuś pomocą przy schodzeniu z góry na dół
2. kierować kogoś lub coś w inne miejsce, zawracać z obranej drogi
3. pozyskiwać coś, powodować znalezienie się cz. w danym miejscu
4. sprawiać, pociągać coś za sobą
5. odnosić się do cz.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprowadzić)
(1.1) przyczyniać się do przybycia kogo lub czego
(1.2) wywoływać określone następstwa
(1.3) powodować zmianę położenia
(1.4) pomagać zejść z góry na dół
(1.5) powodować ograniczenie wypowiedzi
czasownik zwrotny niedokonany sprowadzać się (dk. sprowadzić się)
(2.1) przybywać gdzieś z zamiarem osiedlenia się
(2.2) przestawać różnić się od czegoś, ograniczać się do czego
Wiktionary
(1.2) Niewiele myśląc, zabiera pieniądze - co sprowadza mu na głowę prawdziwe kłopoty, z szalonym płatnym mordercą (…) na czele.
Wiktionary
rzecz. sprowadzanie n., sprowadzenie n.
czas. przeprowadzać, sprowadzić, wprowadzać
Wiktionary
(1.1) importować, przynosić, przyprowadzać, przywozić, transportować
(1.2) powodować, przynosić, wywoływać
(1.3) kierować
(1.5) ograniczać, wekslować
(2.1) osiedlać się
(2.2) ograniczać się, polegać
Wiktionary
rzadko: dający się sprowadzić, zredukować do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprowadzać.
Wiktionary
IPA: ˌsprɔvaˈd͡zãɲɛ, AS: sprovaʒãńe
Wiktionary
czas. sprowadzać, sprowadzić
rzecz. sprowadzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprowadzić.
Wiktionary
IPA: ˌsprɔvaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: sprovaʒẽńe
Wiktionary
czas. sprowadzić, sprowadzać
rzecz. sprowadzanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprowadzać)
(1.1) dokonany od|sprowadzać.
czasownik zwrotny dokonany sprowadzić się (ndk. sprowadzać się)
(2.1) dokonany od|sprowadzać się.
Wiktionary
czas. sprowadzać ndk.
rzecz. sprowadzanie n., sprowadzenie n.
Wiktionary
rzadko: stać się prowincjonalnym zamknąć się w obrębie prowincji
SJP.pl
spowodować czyjąś niezamierzoną reakcję
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|prowokować.
Wiktionary
(1.1) Chcesz mnie sprowokować swoim zachowaniem? Pamiętaj, że kto sieje wiatr, ten zbiera burzę!
Wiktionary
IPA: ˌsprɔvɔˈkɔvat͡ɕ, AS: sprovokovać
Wiktionary
czas. prowokować ndk.
rzecz. prowok mos., prowokacja ż., prowokacyjność ż., prowokatorstwo n., prowokator m., prowokatorka ż., prowokowanie n., sprowokowanie n.
przym. prowokacyjny, prowokatorski
przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonanie prowokacji
Wiktionary
rzecz. prowok mos., prowokacja ż., prowokacyjność ż., prowokatorstwo n., prowokator m., prowokatorka ż., prowokowanie n.
czas. prowokować ndk., sprowokować dk.
przym. prowokacyjny, prowokatorski
przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
Wiktionary
1. rozciąć nici szwów czegoś zszytego;
2. zmienić dzianinę z powrotem w nić
SJP.pl
choroba tropikalna objawiająca się zaburzeniami wchłaniania substancji odżywczych z pokarmów
SJP.pl
Sprue tropikalna (psyloza) – schorzenie przewodu pokarmowego prowadzące do zaburzeń wchłaniania substancji odżywczych, zwłaszcza witaminy B12 i kwasu foliowego. Zwana jest także biegunką koczińską (od miasta Koczin) lub cejlońskim zapaleniem jamy ustnej. Choroba została po raz pierwszy opisana w 1759 roku przez Williama Hillary'ego na Barbadosie.
Wikipedia
1. rozcinać nici szwów;
2. zmieniać dzianinę z powrotem w nić
SJP.pl
potocznie: kobieta chytra, przebiegła, radząca sobie w każdej sytuacji, często kosztem innych; cwaniaczka, spryciarka, cwaniara, cwaniarka
SJP.pl
potocznie: kobieta chytra, przebiegła, radząca sobie w każdej sytuacji, często kosztem innych; spryciara, cwaniaczka, cwaniara, cwaniarka
SJP.pl
potocznie: umiejętność radzenia sobie, często czyimś kosztem; cwaniactwo, cwaniarstwo, spryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przebiegłość w robieniu czegoś
Wiktionary
(1.1) Kiedyś zapłacisz za swoje spryciarstwo.
Wiktionary
przym. spryciarski
przysł. sprytnie
rzecz. spryciara ż., spryciarka ż., spryciarz mos., spryt mrz.
Wiktionary
(1.1) spryt
Wiktionary
potocznie: człowiek chytry, przebiegły, radzący sobie w każdej sytuacji, często kosztem innych; cwaniak, spryciula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek sprytny
Wiktionary
Spryciarz (ang. Frauds) – australijska komedia kryminalna z 1993 roku w reżyserii Stephana Elliotta.
Wikipedia
rzecz. spryt m., spryciara ż., spryciula ż., spryciarstwo n.
przym. sprytny
przysł. sprytnie
Wiktionary
zdrobnienie od: spryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od spryt
Wiktionary
rzecz. spryt m.
Wiktionary
potocznie: człowiek chytry, przebiegły, radzący sobie w każdej sytuacji, często kosztem innych; cwaniak, spryciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. osoba sprytna
Wiktionary
(1.1) Ale z niego spryciula! – jak chce, to sam potrafi rozwiązać problem!
(1.1) Patrz no, jaka z niej spryciula! – jak chce, to sama, bez żadnej pomocy potrafi rozwiązać problem!
Wiktionary
IPA: sprɨˈt͡ɕula, AS: spryćula
Wiktionary
przym. sprytny
rzecz. spryciarz m., spryciara ż.
Wiktionary
taki, który sprymitywniał
SJP.pl
1. stać się prymitywnym, prostackim;
2. stać się mniej subtelnym i finezyjnym; pospolicieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spryskać.
Wiktionary
czas. spryskać dk.
Wiktionary
przyrząd montowany przy różnych urządzeniach, służący do spryskiwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spryskiwać.
Wiktionary
czas. spryskiwać ndk.
Wiktionary
zdolność szybkiego, praktycznego radzenia sobie w trudnych sytuacjach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach
(1.2) zdolność wychodzenia z korzyścią z każdej sytuacji zwykle w sposób nieuczciwy
Wiktionary
rzecz. spryciara ż., spryciarz mos., sprytność ż., sprycik mrz., spryciarstwo n.
przym. sprytniutki, sprytny
przysł. sprytnie
Wiktionary
(1.1) bystrość, dryg, inteligencja, obrotność, pomysłowość, przemyślność, smykałka, sprytność, talent, wymyślność, zręczność, zwinność
(1.2) chytrość, cwaniactwo, frantostwo, przebiegłość, sprytność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sprytny, przebiegle
Wiktionary
rzecz. spryt m., spryciarz m., spryciara ż., spryciarstwo n.
przym. sprytny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sprytnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sprytny
SJP.pl
zdrobnienie od: sprytny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: sprytny
Wiktionary
IPA: sprɨtʲˈɲutʲci, AS: sprytʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. spryt mrz.
Wiktionary
1. potrafiący sobie radzić w każdej sytuacji, osiągać korzyści;
2. świadczący o czyimś sprycie;
3. potocznie: pomysłowo wykonany, np. sprytna zabawka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pomysłowy, wykazujący praktyczną inteligencję, umiejący sobie radzić
(1.2) będący oznaką sprytu
(1.3) pomysłowo wykonany
Wiktionary
(1.2) Jedni uważali, że premier mieszka za biednie. Inni w tej zwykłości dopatrywali się sprytnego kamuflażu, aby jeszcze raz naród oszukać!
Wiktionary
IPA: ˈsprɨtnɨ, AS: sprytny
Wiktionary
rzecz. spryt m., spryciarz m., spryciara, spryciula ż.
przysł. sprytnie
Wiktionary
sprzęgnąć;
1. złączyć coś z czymś w pewną całość, zetknąć coś z czymś; zespolić;
2. w jeździectwie: złączyć w jednym zaprzęgu parę, czwórkę lub więcej koni, wołów;
3. przenośnie: skorelować ze sobą jakieś działania, czynności
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprzęgać)
(1.1) dokonany od|sprzęgać.
Wiktionary
IPA: spʃɔ̃nt͡s, AS: spšõnc
Wiktionary
rzecz. sprzączka ż., sprzęgło n.
czas. sprzęgać ndk.
Wiktionary
(1.1) sprzęgnąć
Wiktionary
zapięcie u pasa, ubrania, butów itp.; klamerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element umieszczany na końcu paska, służący do spinania, zapinania;
Wiktionary
Sprzączka – element pasa (części odzieży) lub mniejszego paska (np. paska do zegarka naręcznego) służący do spinania obu końców pasa ze sobą (lub rzadziej – jednego pasa z innym pasem).
W najprostszej formie są to dwa oczka z drutu (najczęściej w kształcie litery "D") przyszyte do jednego końca pasa; drugi koniec pasa przewlekany jest przez te oczka tak, że rozciągnięcie spiętego pasa powoduje zaciśnięcie się pasa na oczkach i przypadkowe rozwiązanie się tak wykonanego zapięcia staje się niemożliwe.
Wikipedia
IPA: ˈspʃɔ̃n͇t͡ʃka, AS: spšõṇčka
Wiktionary
czas. sprząc
Wiktionary
(1.1) klamerka
Wiktionary
gromada osłonic występujących w strefie tropikalnej i subtropikalnej, przechodzących w swym rozwoju skomplikowaną przemianę pokoleń osobników płciowych i bezpłciowych; salpy
SJP.pl
Sprzągle (Thaliacea) – gromada pelagicznych zwierząt morskich zaliczanych do osłonic. W gromadzie opisano około 70 gatunków. Żyją w morzach strefy międzyzwrotnikowej. Osiągają długość od 2 do 20 cm. Unoszą się w toni wodnej pojedynczo lub tworzą kolonie osiągające do 3 m długości.
Wikipedia
przerobić włókno na nici
SJP.pl
1. zbierać brud; czynić porządki;
2. także pot. usuwać, zabijać, kraść
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprzątnąć)
(1.1) doprowadzać coś do porządku, usuwać bałagan
(1.2) zbierać plony z pola
(1.3) pot. przen. zabierać, porywać, kraść
(1.4) pot. przen. jeść szybko, łapczywie
(1.5) pot. przen. zabijać, mordować
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj ty sprzątasz łazienkę!
(1.2) Zwykle w jeden dzień sprzątamy cały owies.
(1.3) Ktoś regularnie sprząta rowery sprzed domów na osiedlu.
(1.4) Po pracy Janek jest taki głodny, że sprząta w mig całą michę kartofli.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɔ̃ntat͡ɕ, AS: spšõntać
Wiktionary
rzecz. sprzątanie n., sprzątnięcie n., sprzątacz m., sprzątaczka ż.
czas. uprzątać ndk., uprzątnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaw. mężczyzna, który zajmuje się sprzątaniem
Wiktionary
Sprzątacz (r. ż. sprzątaczka) – osoba zajmująca się zawodowo sprzątaniem, czyli utrzymaniem czystości i porządku w wybranych miejscach (przykładowo w biurach, hotelach, placówkach handlowych, obiektach przemysłowych, domach prywatnych itp.).
Wikipedia
IPA: ˈspʃɔ̃ntat͡ʃ, AS: spšõntač
Wiktionary
rzecz. sprzątanie n.
:: fż. sprzątaczka ż.
czas. sprzątać, uprzątać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zawodowo zajmująca się sprzątaniem, zwłaszcza pomieszczeń
Wiktionary
Sprzątacz (r. ż. sprzątaczka) – osoba zajmująca się zawodowo sprzątaniem, czyli utrzymaniem czystości i porządku w wybranych miejscach (przykładowo w biurach, hotelach, placówkach handlowych, obiektach przemysłowych, domach prywatnych itp.).
Wikipedia
(1.1) Sprzątaczka energicznie chlusnęła wodą na zabłoconą posadzkę.
(1.1) Sprzątaczki były królowymi - bezpardonowo wchodziły o szóstej rano i wyganiały na korytarz.
Wiktionary
IPA: spʃɔ̃nˈtat͡ʃka, AS: spšõntačka
Wiktionary
rzecz. sprzątanie n., sprzątnięcie n.
:: fm. sprzątacz m.
czas. sprzątać ndk., sprzątnąć dk., uprzątać ndk., uprzątnąć dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sprzątaniem, dotyczący sprzątania
Wiktionary
rzecz. sprzątanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przywracanie porządku i czystości
(1.2) usuwanie czegoś, co nie powinno tam być (np. naczyń ze stołu)
(1.3) zbieranie plonów z pola
Wiktionary
IPA: spʃɔ̃nˈtãɲɛ, AS: spšõntãńe
Wiktionary
rzecz. sprzątaczka ż., sprzątacz m., sprzątnięcie n., uprzątanie n., uprzątnięcie n.
czas. sprzątać ndk., sprzątnąć dk., uprzątać ndk., uprzątnąć dk.
przym. sprzątaczy
Wiktionary
(1.1) porządkowanie
(1.2) uprzątanie
(1.3) sprzęt, zwózka, zbiór
Wiktionary
Sprzążka lub klamra (łac. fibula, ang. clamp connection) – u grzybów jest to jednostronne, niewielkie zgrubienie strzępki występujące na poprzecznej przegrodzie między jej dwoma sąsiednimi członami. Ma postać kabłąkowatego łącznika. Tworzy się po mitozie, w wyniku której w komórce strzępki z dikarionu powstają 4 jądra (a dokładniej dwie pary jąder różnoimiennych). Następnie powstaje septa i sprzążka, przez którą jedno z jąder przechodzi do podzielonej septą sprzążki. W wyniku tego powstają dwie pary dikarionów.
Wikipedia
dawniej: zeprzały
SJP.pl
dawniej: zeprzeć
SJP.pl
Sprzęcice (dodatkowa nazwa w j. niem. Sprentschütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
żartobliwie: sprzęt; sprzęcior
SJP.pl
zdrobnienie od: sprzęt
SJP.pl
1. ekspresywnie: sprzęt;
2. żartobliwie: penis; sprzęt, wacek, ptaszek, flet
SJP.pl
w prawie procesowym: szczególny środek odwoławczy, przysługujący od wyroku nakazowego lub zaocznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) aktywne wyrażenie braku zgody na coś
Wiktionary
(1.1) Budowa bałtyckiego gazociągu wywołała sprzeciw nie tylko ekologów.
(1.1) Znany polityk został oskarżony o podżeganie swoich zwolenników do sprzeciwu wobec zwycięstwa swojego rywala.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛt͡ɕif, AS: spšećif
Wiktionary
czas. sprzeciwiać się, sprzeciwić się, sprzeciwiać się
przyim. przeciw
przym. przeciwny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. przeciwnik
Wiktionary
IPA: spʃɛˈt͡ɕivʲɲik, AS: spšećivʹńik
Wiktionary
rzecz. przeciwnik
czas. sprzeciwiać się
przym. przeciwny
przysł. przeciwnie
partyk. przeciwnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzeczać.
Wiktionary
czas. sprzeczać się, sprzeczać ndk.
Wiktionary
ostra, energiczna wymiana zdań między osobami niezgadzającymi się ze sobą; kłótnia; zwada; spór; konflikt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ostra, energiczna wymiana zdań między osobami niezgadzającymi się ze sobą
Wiktionary
czas. sprzeczać się ndk., posprzeczać się dk.
przym. sprzeczny
Wiktionary
(1.1) kłótnia, zwada, awantura, niesnaski, niezgoda, pot. pyskówka, pot. scena, scysja, przest. swary, utarczki, zatarg, zwada, eufem. ostra wymiana zdań, scysja; stpol. swarzenie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sprzeczny, niezgodny
Wiktionary
(1.1) Czy warto trudzić się, aby poznać zawiłe często sprzecznie brzmiące myśli żyjącego przed wiekami filozofa?
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛt͡ʃʲɲɛ, AS: spšečʹńe
Wiktionary
przym. sprzeczny
rzecz. sprzeczność ż.
czas. sprzeczać się
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: sprzeczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stosunek zachodzący między zjawiskami, poglądami, interesami niezgodnymi ze sobą
Wiktionary
Wikipedia
przym. sprzeczny
przysł. sprzecznie
czas. sprzeczać się
Wiktionary
(1.1) antynomia, antynomiczność, antytetyczność, inkongruencja, kontradyktoryczność, kontradyktoryjność, niekompatybilność, niezgodność, przeciwstawność
Wiktionary
niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś, różny, odmienny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś, różny, odmienny
(1.2) mat. o układach równań: niemający rozwiązań;
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛt͡ʃnɨ, AS: spšečny
Wiktionary
rzecz. sprzeczność ż., sprzeczka ż.
przysł. bezsprzecznie, sprzecznie
czas. sprzeczać się
Wiktionary
(1.1) antagonistyczny, antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, odwrotny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny
Wiktionary
przyimek łączący się w dopełniaczu z rzeczownikiem bądź wyrazami o jego funkcji, oznaczający tyle co: z miejsca znajdującego się przed czymś (np. sprzed szkoły), z okresu przed czasem określanym przez rzeczownik (np. sprzed wojny); * forma sprzede możliwa tylko w tradycyjnych połączeniach, typu "sprzede mnie", "sprzede drzwi"
SJP.pl
przyimek
(1.1) służy do wyrażania, że dana osoba lub obiekt przestał być przed danym miejscem
(1.2) służy do usytuowania w czasie pochodzenia czegoś wcześniejszego niż określone zdarzenie lub momentu zajścia zdarzenia wcześniejszego niż określone zdarzenie
(1.3) służy do usytuowania w czasie pochodzenia czegoś starszego niż określony czas lub momentu zajścia zdarzenia wcześniej niż określony czas temu
Wiktionary
(1.1) Ostatnia taksówka właśnie odjechała sprzed hotelu.
(1.2) Ten samochód pochodzi sprzed wojny.
(1.3) Mówisz o zdarzeniach sprzed ponad dziesięciu lat.
Wiktionary
IPA: spʃɛt, AS: spšet
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprzedawać)
(1.1) zob. sprzedawać.
Wiktionary
(1.1) Sprzedawałem te fałszywki dwa miesiące, ale w końcu wszystkie sprzedałem.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛdat͡ɕ, AS: spšedać
Wiktionary
rzecz. sprzedawanie n., sprzedaż ż., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m., sprzedanie n., sprzedajność ż., wyprzedaż ż.
czas. sprzedawać
przym. sprzedajny, sprzedażny, sprzedażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sprzedajne; cecha tych, którzy są sprzedajni
Wiktionary
rzecz. sprzedaż ż., sprzedawanie n., sprzedanie n.
czas. sprzedawać ndk., sprzedać dk.
przym. sprzedajny
przysł. sprzedajnie
Wiktionary
(1.1) przekupność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który zrobi wiele i w sposób niegodziwy za korzyści materialne
Wiktionary
rzecz. wyprzedaż ż., sprzedaż ż., sprzedajność ż.
czas. sprzedawać, sprzedać
przym. sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) przekupny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzedać.
Wiktionary
IPA: spʃɛˈdãɲɛ, AS: spšedãńe
Wiktionary
czas. sprzedać dk., sprzedawać ndk.
rzecz. sprzedajność ż., sprzedawanie n., sprzedaż ż., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., wyprzedaż ż.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sprzedać)
(1.1) dawać coś (materialnego lub nie) i w zamian dostawać pieniądze
czasownik zwrotny niedokonany sprzedawać się (dk. sprzedać się)
(2.1) przen. komercjalizować się
(2.2) mieć zbyt
Wiktionary
(1.1) W księgarni sprzedaje się książki.
Wiktionary
IPA: spʃɛˈdavat͡ɕ, AS: spšedavać
Wiktionary
rzecz. sprzedawanie n., sprzedaż ż., wyprzedaż ż., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m., sprzedanie n., sprzedajność n., przedsprzedaż ż.
czas. przedawać ndk., przedać dk., sprzedać dk., odsprzedawać ndk., odsprzedać dk., wyprzedawać ndk., wyprzedać dk.
przym. przedajny, sprzedajny, sprzedażny, sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) urz. zbywać; pot. opychać, opylać
Wiktionary
dawniej, dziś potocznie: sprzedawca
SJP.pl
1. kobieta trudniąca się drobnym handlem; przekupka;
2. dawniej: sprzedawczyni
SJP.pl
1. wskaźnik sprzedaży czegoś;
2. praktyka sprzedawania czegoś
SJP.pl
dający się sprzedać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzedawać.
Wiktionary
IPA: ˌspʃɛdaˈvãɲɛ, AS: spšedavãńe
Wiktionary
czas. sprzedawać ndk., sprzedać dk.
rzecz. sprzedajność ż., sprzedanie n., sprzedaż ż., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., wyprzedaż ż.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
ten, kto sprzedaje coś; ekspedient
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. człowiek sprzedający towary (w sklepie, na targowisku)
Wiktionary
Sprzedawca – osoba (fizyczna albo prawna) dokonująca sprzedaży dóbr materialnych lub usług, oferując je nabywcy.
Wikipedia
(1.1) Poprosiłam sprzedawcę, aby doradził mi, który telewizor powinnam kupić.
Wiktionary
IPA: spʃɛˈdaft͡sa, AS: spšedafca
Wiktionary
rzecz. sprzedaż ż., sprzedanie n., sprzedawanie n.
:: zdrobn. sprzedawczyk m.
:: fż. sprzedawczyni ż.
czas. sprzedawać ndk., sprzedać dk.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) ekspedient; przest. subiekt
Wiktionary
pogardliwie: osoba zdradzająca swój kraj, swoje przekonania itp. dla korzyści materialnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. osoba zdradzająca swoje przekonania, ojczyznę
Wiktionary
(1.1) Lecz chociaż serca starszych zostały wzmocnione, jednakże zgubny posiew owego sprzedawczyka wydał zatrute owoce.
Wiktionary
czas. sprzedać dk., sprzedać się dk., sprzedawać ndk., sprzedawać się ndk.
rzecz. sprzedaż ż., sprzedawczyni ż., sprzedawca mos., wyprzedaż ż.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) zaprzedaniec
Wiktionary
kobieta zajmująca się sprzedawaniem towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. kobieta sprzedająca towary (w sklepie, na targowisku)
Wiktionary
(1.1) W sklepie stoi dzisiaj za ladą jakaś bardzo nieuprzejma sprzedawczyni. Nie mówi w ogóle „dzień dobry” ani „do widzenia”.
Wiktionary
IPA: ˌspʃɛdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: spšedafčỹńi
Wiktionary
rzecz. wyprzedaż ż., sprzedaż ż., sprzedanie n., sprzedawanie n., sprzedawczyk m.
:: fm. sprzedawca m.
czas. sprzedawać ndk., sprzedać dk.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) ekspedientka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. zbycie towaru lub usługi w zamian za pieniądze lub inny towar
Wiktionary
Sprzedaż – czynności organizacyjne, techniczne, prawne i finansowe związane z odpłatnym dostarczeniem dóbr lub usług.
Wikipedia
(1.1) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛdaʃ, AS: spšedaš
Wiktionary
rzecz. sprzedawca m., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m., sprzedanie n., sprzedawanie n., sprzedajność ż., wyprzedaż ż.
czas. sprzedawać, sprzedać
przym. sprzedażny, sprzedajny, sprzedażowy
Wiktionary
dawniej: możliwość lub łatwość sprzedaży czegoś
SJP.pl
dotyczący sprzedaży, dokonujący sprzedaży, przeznaczony do sprzedania itp.; sprzedażowy
SJP.pl
pracownik działu sprzedaży
SJP.pl
→ sprzedaż; sprzedażny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze sprzedażą, dotyczący sprzedaży
Wiktionary
(1.1) W przypadku gorących leadów sprzedażowych konieczna jest natychmiastowa reakcja działu sprzedaży, by zdążyć zawrzeć umowę z klientem, zanim jego entuzjazm opadnie.
Wiktionary
rzecz. sprzedaż ż., sprzedawca w., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m., sprzedawanie n., sprzedanie n., wyprzedaż ż., wyprzedawanie n., wyprzedanie n., odsprzedawanie n., odsprzedanie n., posprzedawanie n.
czas. sprzedawać ndk., sprzedać dk., wyprzedawać ndk., wyprzedać dk., odsprzedawać ndk., odsprzedać dk., posprzedawać dk.
przym. sprzedajny, sprzedawczy, posprzedażowy, przedsprzedażowy
przysł. sprzedajnie
Wiktionary
sprzędać;
1. przerabiać włókno na nici;
2. rzadko: złączać przez przędzenie
SJP.pl
układ urządzeń lub program umożliwiający współpracę i wymianę informacji między poszczególnymi elementami określonego systemu komputerowego; interfejs, złącze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kolej. urządzenie złączające pojazdy szynowe;
Wiktionary
Sprzęg – najogólniej: urządzenie łączące, pośredniczące, dopasowujące czy też spinające. Zwykle nazwą tą określa się urządzenie łączące pojazdy szynowe. Sprzęg łączący pojazdy drogowe najczęściej określa się mianem „dyszla”, natomiast nie powiodło się zastąpienie „sprzęgiem” angielskiego słowa „interface” („interfejs”) , oznaczającego rodzaj połączenia elektrycznego.
Wikipedia
IPA: spʃɛ̃ŋk, AS: spšẽŋk
Wiktionary
czas. sprzęgać
rzecz. sprzęgło n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) łączyć coś z czymś, stykać coś z czymś; zespalać
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛ̃ŋɡat͡ɕ, AS: spšẽŋgać
Wiktionary
czas. sprzęgnąć dk., sprząc dk.
przym. sprzężony
rzecz. sprzęganie n., sprzęgnięcie n., sprzężenie n., sprzęg m., sprzęgło n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzęgać.
Wiktionary
czas. sprzęgać
rzecz. sprzęgło n.
Wiktionary
sprząc;
1. złączyć coś z czymś w pewną całość, zetknąć coś z czymś; zespolić;
2. w jeździectwie: złączyć w jednym zaprzęgu parę, czwórkę lub więcej koni, wołów;
3. przenośnie: skorelować ze sobą jakieś działania, czynności
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sprzęgać)
(1.1) dokonany od|sprzęgać.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: spšẽŋgnõńć
Wiktionary
czas. sprzęgać
rzecz. sprzęgło n.
Wiktionary
(1.1) sprząc
Wiktionary
Sprzęgnik (ang. connector coupler) - dwuczęściowy łącznik bezmechanizmowy, wyposażony najczęściej w zestyki łączeniowe gniazdowe, którego przynajmniej jedna część jest zazwyczaj połączona z ruchomym przewodem.
Wikipedia
urządzenie do łączenia dwóch elementów w celu przenoszenia ruchu z jednego na drugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mech. mechanizm pozwalający na przenoszenie ruchu z jednej osi na drugą;
(1.2) pot. mot. pedał sprzęgła, dźwignia sprzęgła
Wiktionary
Sprzęgło – mechanizm stosowany w budowie maszyn do łączenia oraz rozłączania wałów w celu przekazywania momentu obrotowego. Inaczej jest to zespół części służących do połączenia dwóch niezależnie obrotowo osadzonych wałów, czynnego – napędowego i biernego – napędzanego, w celu przeniesienia momentu obrotowego.
Wikipedia
(1.2) Dziewczyna zapomniała zwolnić hamulec ręczny i kiedy puściła sprzęgło, silnik zgasł.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɛ̃ŋɡwɔ, AS: spšẽŋgu̯o
Wiktionary
czas. sprzęgać ndk., sprzęgnąć dk., sprząc dk.
przym. sprzęgłowy, sprzężony
rzecz. sprzęganie n., sprzęgnięcie n., sprzężenie n., sprzęg m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sprzęt
Wiktionary
potocznie: zwymyślać kogoś przekleństwami; skląć
SJP.pl
dawniej: osoba, która dopuściła się zdrady, zawiodła czyjeś zaufanie; renegat, zdrajca, przeniewierca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która sprzeniewierza się komuś lub czemuś; zdrajca
Wiktionary
(1.1) Nawet nasi sojusznicy okazali się być sprzeniewiercami.
Wiktionary
rzecz. sprzeniewierzenie n., sprzeniewierzanie n., sprzeniewierstwo n.
czas. sprzeniewierzać ndk., sprzeniewierzyć dk.
Wiktionary
(1.1) defraudant
Wiktionary
1. przywłaszczać powierzone sobie cudze mienie; dokonywać malwersacji;
2. sprzeniewierzać się - dopuszczać się zdrady, wiarołomstwa
SJP.pl
1. przywłaszczyć powierzone sobie cudze mienie;
2. sprzeniewierzyć się - dopuścić się zdrady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzeniewierzyć.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sprzeniewierca mos.
czas. sprzeniewierzać ndk., sprzeniewierzyć dk.
Wiktionary
1. przywłaszczyć powierzone sobie cudze mienie;
2. sprzeniewierzyć się - dopuścić się zdrady
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) przywłaszczyć powierzone sobie cudze mienie
czasownik zwrotny dokonany sprzeniewierzyć się
(2.1) dopuścić się zdrady
Wiktionary
(1.1) Przedstawiciel handlowy sprzeniewierzył pieniądze firmy.
(2.1) Sprzeniewierzył się linii partyjnej.
Wiktionary
IPA: ˌspʃɛ̃ɲɛˈvʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: spšẽńevʹi ̯ežyć
Wiktionary
rzecz. sprzeniewierzenie n., sprzeniewierzanie n., sprzeniewierca mos.
czas. sprzeniewierzać
Wiktionary
(1.1) przywłaszczyć, zdefraudować
Wiktionary
1. przedmiot użytkowy (np. komputer, robot kuchenny, szafa),
2. w odniesieniu do grupy przedmiotów wykorzystywanych do określonego celu (np. sprzęt sanitarny),
3. skoszenie i zwiezienie zboża (tj. sprzęt zboża)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zestaw przedmiotów używanych do wykonywania jakiejś czynności
(1.2) przedmiot, zazwyczaj urządzenie, używany w określonym celu
(1.3) roln. koszenie zboża, traw, kopanie warzyw, zbieranie owoców itp. i zwożenie ich z pola, sadu, ogrodu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spakowałem cały mój sprzęt do nurkowania i pojechałem na Hawaje nurkować.
(1.1) Sprzęt do golenia był wydawany na 5 minut, pod kontrolą, żeby nikt się nie podciął.
(1.2) W domu mamy dużo zużytego sprzętu elektronicznego.
Wiktionary
IPA: spʃɛ̃nt, AS: spšẽnt
Wiktionary
rzecz. osprzęt m.
:: zdrobn. sprzęcik m.
przym. sprzętowy
przysł. sprzętowo
Wiktionary
(1.3) zbiór
Wiktionary
→ sprzęt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z jakimś sprzętem, dotyczący tego sprzętu
(1.2) inform. realizowany przy pomocy sprzętu (w opozycji do oprogramowania)
Wiktionary
(1.2) Instalator poprawnie rozpoznał wszystkie składniki sprzętowe komputera, automatycznie dokonując instalacji sterowników.
Wiktionary
IPA: spʃɛ̃nˈtɔvɨ, AS: spšẽntovy
Wiktionary
rzecz. sprzęt m., sprzęcik m., osprzęt m.
przysł. sprzętowo
Wiktionary
(1.2) hardwarowy
Wiktionary
1. przedmiot użytkowy (np. komputer, robot kuchenny, szafa),
2. w odniesieniu do grupy przedmiotów wykorzystywanych do określonego celu (np. sprzęt sanitarny),
3. skoszenie i zwiezienie zboża (tj. sprzęt zboża)
SJP.pl
konie, bydło zaprzęgane do wozu lub pługa; zaprzęg
SJP.pl
Sprzężaj (od „sprzęgać”, „zaprzęgać”) – ogół zwierząt pociągowych wykorzystywanych w rolnictwie jako siła pociągowa zarówno w
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący sprzężaju, wykonywany za pomocą sprzężaju
Wiktionary
rzecz. sprzężaj m.
Wiktionary
sprzęgnąć;
1. złączyć coś z czymś w pewną całość, zetknąć coś z czymś; zespolić;
2. w jeździectwie: złączyć w jednym zaprzęgu parę, czwórkę lub więcej koni, wołów;
3. przenośnie: skorelować ze sobą jakieś działania, czynności
SJP.pl
Wikipedia
gromada grzybów właściwych; sprzężniowe
SJP.pl
Sprzężniaki, sprzężniowe, sprzężniowce (Zygomycota Moreau) – typ grzybów należący do królestwa grzybów (Fungi).
Wikipedia
przedstawiciel klasy zielenic, żyjący głównie w wodach słodkich i słonawych
SJP.pl
przedstawiciel klasy zielenic, żyjący głównie w wodach słodkich i słonawych
SJP.pl
Sprzężnice (Zygnematophyceae, Zygnemophyceae, Zygnemaphyceae, a także Conjugatae, Conjugatophyceae, Gamophyta) – klasa glonów z gromady ramienic (Charophyta). Jej pozycja systematyczna przez różnych autorów bywa jednak ujmowana inaczej, w szczególności bywa włączana do zielenic. Spośród innych roślin wyróżniają się procesem płciowym – koniugacją.
Wikipedia
typ grzybów wyższych
SJP.pl
Sprzężniaki, sprzężniowe, sprzężniowce (Zygomycota Moreau) – typ grzybów należący do królestwa grzybów (Fungi).
Wikipedia
gromada grzybów właściwych; sprzężniaki
SJP.pl
przedstawiciel jednego z typów grzybów wyższych
SJP.pl
klasa sprzężoności - pojęcie z teorii grup w algebrze abstrakcyjnej
SJP.pl
złączony z czymś w sposób trwały, stanowiący z czymś nierozerwalną całość
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być nastawionym serdecznie, przychylnie, życzliwie, przyjaźnie wobec kogoś lub czegoś
(1.2) dawać dobre warunki ku czemuś
Wiktionary
(1.2) Dzisiejsza pogoda sprzyja długim spacerom.
Wiktionary
IPA: ˈspʃɨjät͡ɕ, AS: spšyi ̯äć
Wiktionary
ims. sprzyjający
rzecz. sprzyjanie n., sprzymierzeniec
czas. przać
przym. sprzyjający
Wiktionary
(1.1) wspierać, popierać
(1.2) służyć, dopisywać
Wiktionary
taki, który jest korzystny, odpowiedni; taki, który tworzy dobre warunki do czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tworzący odpowiednie warunki
Wiktionary
rzecz. sprzyjanie n.
czas. sprzyjać ndk.
Wiktionary
(1.1) dobry, korzystny, przychylny, przyjazny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sprzyjać.
Wiktionary
IPA: spʃɨˈjä̃ɲɛ, AS: spšyi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. sprzyjać
przym. sprzyjający
Wiktionary
sprzykrzać się - stawać się przykrym dla kogoś; przykrzyć się
SJP.pl
taki, który się sprzykrzył
SJP.pl
1. łączyć przymierzem;
2. sprzymierzać się - zawierać sojusz, umawiać się na wzajemne wspieranie swoich działań
SJP.pl
aliant, sojusznik;
1. ten, który z kimś zawarł przymierze, zobowiązał się do współpracy i pomocy;
2. ten, który pomaga komuś, popiera czyjeś działanie, współpracuje z kimś;
3. w przenośni: coś, co pomaga komuś lub czemuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która sprzyja komuś, wspiera kogoś; jest w przymierzu z kimś
Wiktionary
(1.1) I wiesz, co im odpowiedziałem: wolę jawnego wroga aniżeli sprzymierzeńca, który, gdy przyjdzie okazja, wbije nóż w plecy.
Wiktionary
IPA: ˌspʃɨ̃mʲjɛˈʒɛ̃ɲɛt͡s, AS: spšỹmʹi ̯ežẽńec
Wiktionary
rzecz. przymierze n.
czas. sprzymierzać się, sprzymierzyć się, sprzyjać
przym. sprzymierzeńczy
Wiktionary
(1.1) aliant, sojusznik, przyjaciel
Wiktionary
1. połączyć przymierzem;
2. sprzymierzyć się - zawrzeć sojusz, umówić się na wzajemne wspieranie swoich działań
SJP.pl
1. połączyć przymierzem;
2. sprzymierzyć się - zawrzeć sojusz, umówić się na wzajemne wspieranie swoich działań
SJP.pl
zjednoczyć się pod przysięgą przeciw komuś
SJP.pl
taki, który się sprzysięgnął (sprzysiągł); sprzysięgły
SJP.pl
zjednoczyć się pod przysięgą przeciw komuś
SJP.pl
1. tajna organizacja;
2. członkowie tajnej organizacji
SJP.pl
Wikipedia
zjednoczyć się pod przysięgą przeciw komuś
SJP.pl
przetworzyć dane osobowe w taki sposób, by nie można ich było przypisać konkretnej osobie bez użycia dodatkowych informacji, które są przechowywane i zabezpieczone w innym miejscu
SJP.pl
zepsieć; potocznie:
1. zmarnieć, ulec pogorszeniu, zniszczeniu; zejść na psy;
2. stracić majątek, zbiednieć
SJP.pl
zepsieć; potocznie:
1. zmarnieć, ulec pogorszeniu, zniszczeniu; zejść na psy;
2. stracić majątek, zbiednieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. stracić majątek, znaczenie lub pozycję
Wiktionary
(1.1) Czy aby jako naród nie spsieliśmy, czy naprawdę tylko dzieci, młodzież i anarchiści zdolni są do protestu?
(1.1) Nikt nie chce dostrzec, że spsiały nasze ambicje, aspiracje, a element głupoty z każdą chwilą wypycha z łamów i z ekranu rozsądne myślenie.
Wiktionary
rzecz. spsienie n.
Wiktionary
(1.1) zdziadzieć, zbiednieć, podupaść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spsieć.
Wiktionary
czas. spsieć
Wiktionary
potocznie: spryskać
SJP.pl
potocznie: spryskiwać
SJP.pl
spłatać figla
SJP.pl
rzadko: spuchnięte miejsce; opuchlizna, opuchlina, obrzęk
SJP.pl
1. obrzmieć, stać się nabrzmiałym, a w przenośni także: stać się przepełnionym, mieć coś w nadmiarze;
2. stracić kondycję, siły w wyniku nadmiernej aktywności fizycznej, najczęściej w końcowej fazie zawodów
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. puchnąć)
(1.1) o części ciała lub obiekcie: obrzęknąć, nabrzmieć
Wiktionary
rzecz. puchnięcie n., spuchnięcie n., opuchnięcie n., opuchlizna ż., opuchlina ż., spuchlizna ż.
czas. opuchnąć dk., puchnąć ndk.
Wiktionary
taki, który spuchnął; spuchły
SJP.pl
taki, który spuchł; spuchnięty
SJP.pl
Spudłów (niem. Spudlow) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Górzyca.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Gospodarstwo w Spudłowie, należące do Zakładu Rolnego w Żabicach, wchodzącego w skład Lubuskiego Kombinatu Rolnego w Rzepinie.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pudłować)
(1.1) pot. sport. strzeliwszy, rzuciwszy lub uderzywszy czymś, nie trafić do celu; chybić
Wiktionary
(1.1) Gdy chłopak grał w koszykówkę, rzucił piłką do kosza, ale spudłował.
Wiktionary
rzecz. pudłowanie n., pudło n., spudłowanie
Wiktionary
(1.1) chybić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spudłować.
Wiktionary
czas. spudłować dk.
rzecz. pudłowanie n.
Wiktionary
zakończyć wypowiedź lub utwór literackich pointą; spointować
SJP.pl
maszyna do rozdrabniania lub maszyna do doprawiania roli po orce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. roln. kultywator do spulchniania gruntu
(1.2) techn. urządzenie do spulchniania podłoża
(1.3) roln. element kosiarki powodujący spulchnienie pokosu
(1.4) techn. mieszadło wyposażone w noże używane w piwowarstwie
(1.5) cuk. substancja powodująca spulchnienie
Wiktionary
(1.1) Agregat ścierniskowy jest też często stosowany jako spulchniacz zaskorupionych gleb, kruszarka brył, niszczarka chwastów oraz mieszalnik nawozów z glebą.
(1.3) Kosiarki mogą być dodatkowo wyposażone w spulchniacze pokosu lub w zgniatacz pokosu.
(1.5) Według tradycyjnej receptury fafernuchy przygotowywane są bez spulchniaczy i mogą być długo przechowywane jak pierniki.
Wiktionary
rzecz. spulchnianie n., spulchniarka ż., spulchnienie n.
czas. spulchniać ndk., spulchnić dk., spulchnieć dk.
przym. spulchniały
Wiktionary
taki, który czyni ciasto pulchnym, wyrośniętym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spulchniać.
Wiktionary
IPA: spulxʲˈɲä̃ɲɛ, AS: spulχʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. spulchniać ndk., spulchnić dk.
rzecz. spulchniacz mrz.
Wiktionary
maszyna służąca do spulchniania masy formierskiej
SJP.pl
taki, który spulchniał
SJP.pl
1. włoskie wino musujące, przypominające szampana;
2. o winie: nasycone gazem; musujący, gazowany
SJP.pl
spooneryzm, metagram;
1. mimowolne przestawienie głoski lub głosek w wyrazie, dające często efekt komiczny;
2. przestawienie takie dokonane świadomie i w ten sposób, aby wynikłe z niego formy były istniejącymi wyrazami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. przejęzycznie polegające na zamianie pierwszych głosek w wyrazie lub pomiędzy wyrazami (np. "mój ruch" - "rój much");
(1.2) celowo tworzone spuneryzmy (1.1), np. w celach humorystycznych czy w ramach gry półsłówek
Wiktionary
Spuneryzm (ang. spoonerism, od nazwiska Williama Archibalda Spoonera) – przejęzyczenie polegające na zamianie miejscami głosek w wyrazie lub początkowych głosek w grupie wyrazów. Wynikiem takiego przejęzyczenia mogą być sensowne zwroty, często zabawne lub nieprzyzwoite. Istotne jest podobieństwo w mowie, a nie w piśmie, stąd też przykłady takie, jak „stój, Halina”.
Wikipedia
taki, który spurpurowiał (stał się purpurowy)
SJP.pl
w sporcie: nagłe, gwałtowne zwiększenie szybkości; zryw
SJP.pl
przejąć poglądy charakterystyczne dla purytanina
SJP.pl
przejąć poglądy charakterystyczne dla purytanina
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spuszczać)
(1.1) zob. spuszczać.
Wiktionary
rzecz. spuszczanie n., spuszczenie n., spust mrz., puścizna ż., spuścizna ż.
czas. puszczać, spuszczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od spust
Wiktionary
(1.1) To nie spust, lecz tylko mały spuścik.
Wiktionary
rzecz. spust m.
Wiktionary
spadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co zostaje w spadku po kimś
(1.2) utwory, dzieła autora, który już nie żyje
Wiktionary
IPA: spuɕˈt͡ɕizna, AS: spuśćizna
Wiktionary
rzecz. puszczanie n., puszczenie n., spust m., puszczalstwo n., puścizna ż., dopuszczenie n., dopuszczanie n.
czas. puszczać ndk., dopuszczać ndk., upuszczać ndk., spuszczać ndk., spuścić dk., wypuszczać ndk., wypuścić dk.
przym. puszczalski, spustowy
przysł. spustowo
Wiktionary
(1.1) daw. puścizna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grzeczny
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zgodliwy
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zdolny
Wiktionary
1. przycisk w broni służący do wywołania wystrzału
2. wylot ze zbiornika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. wojsk. łow. metalowa dźwignia uruchamiająca wystrzał z broni palnej;
(1.2) techn. fot. przycisk aparatu fotograficznego wyzwalający migawkę;
(1.3) techn. urządzenie lub mechanizm, który umożliwia opróżnienie zbiornika, np. z cieczą lub materiałami sypkimi
(1.4) hutn. proces wylewania ciekłego produktu z pieca hutniczego
(1.5) zasuwka w zamku u drzwi przesuwana przez przekręcenie klucza
Wiktionary
Spust – element mechanizmu spustowego broni palnej, służący do zwalniania tego mechanizmu przez strzelca w celu oddania strzału. Najczęściej ma formę języka, rzadziej szyny spustowej lub przycisku.
Broń posiada najczęściej jeden spust, rzadziej dwa, do ognia pojedynczego i seriami, lub odpalające naboje w różnych lufach broni dwulufowej np. dubeltówce.
Wikipedia
IPA: spust, AS: spust
Wiktionary
rzecz. spuszczanie n., spuszczenie n., spuścizna ż., puścizna ż., spuścik mrz.
czas. spuścić, spuszczać, puścić, puszczać
przym. spustowy
przysł. spustowo
Wiktionary
(1.1) cyngiel
Wiktionary
strug do wyrównywania i wygładzania długich powierzchni drewnianych
SJP.pl
przestarzale: taki, który spustoszał (stał się pustym, opuszczonym; uległ zniszczeniu dewastacji)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pustoszyć)
(1.1) dokonać spustoszenia; obrócić w pustkowie
Wiktionary
rzecz. pustynnienie n., spustoszenie n., pustynia ż.
czas. pustoszyć
przym. pusty
Wiktionary
(1.1) zdewastować, zniszczyć
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) od: spust
Wiktionary
(1.1) Mechanizm spustowy – otwiera on przesłonę (zwaną też migawką), która normalnie jest zamknięta, dzięki czemu światło nie dociera do kliszy lub matrycy.
Wiktionary
rzecz. spust m., puścizna ż., spuścizna ż.
czas. puszczać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pustynnieć)
(1.1) geogr. stać się pustynią
Wiktionary
rzecz. pustynnica ż., pustynia ż., pustynnienie n., spustynnienie n.
czas. pustynnieć
przym. pustynny
przysł. pustynnie
Wiktionary
rzadko: czynić puszystym; nastraszać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) transportować na dół, zmieniać położenie na niższe, obniżać
(1.2) o cieczy lub gazie: wypuszczać
(1.3) o wodzie w toalecie: spłukiwać nią sedes
(1.4) o cenie: obniżać
(1.5) o głowie: pochylać
(1.6) żegl. mar. wodować
(1.7) kynol. uwalniać ze smyczy
czasownik zwrotny niedokonany spuszczać się
(2.1) zmieniać swoje położenie na niższe, obniżać się
(2.2) wulg. mieć ejakulację (o mężczyźnie)
(2.3) przest. polegać na kimś/czymś, zdawać się na kogoś; zawierzać komuś, pokładać w kimś zaufanie
Wiktionary
(1.1) Murarz spuszcza na dół puste wiadro.
(1.2) Jasio spuścił wodę z wanny.
(1.3) Jasio spuścił wodę w łazience.
(1.4) Sprzedawca spuścił cenę o połowę.
(2.1) Ratownik spuścił się na dół po linie.
(2.2) Jacek spuścił się w łazience.
(2.3) Ach któż więcej ode mnie spuszcza się na ciebie, kochany panie Jenialkiewicz.
(2.3) Czy przez zapomnienie, czy też, że spuścił się na służącego, pieniądze zostawił w dorożce.
Wiktionary
IPA: ˈspuʃt͡ʃat͡ɕ, AS: spuščać
Wiktionary
rzecz. spust mrz., puścizna ż., spuścizna ż.
czas. puszczać, spuścić
Wiktionary
dający się spuścić, opróżnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spuszczać.
Wiktionary
IPA: spuʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: spuščãńe
Wiktionary
rzecz. spust mrz.
czas. spuścić, puszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spuścić.
Wiktionary
czas. spuścić, puszczać
rzecz. spust mrz.
Wiktionary
rzadko: nastroszyć, najeżyć; napuszyć
SJP.pl
sztuczny satelita Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. astronaut. sztuczny ziemski satelita;
(1.2) środ. więz. przesyłka spuszczana przez okno celi na sznurze
Wiktionary
Sputnik (ros. Спутник – „towarzysz podróży”) – seria pierwszych radzieckich sztucznych satelitów Ziemi. To rosyjskie określenie przyjęło się obecnie w wielu językach jako synonim sztucznego satelity Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Dokładnie pół wieku temu na ziemską orbitę dotarł pierwszy sputnik.
Wiktionary
IPA: ˈsputʲɲik, AS: sputʹńik
Wiktionary
przym. sputnikowy
Wiktionary
urwisty, osypujący się brzeg
SJP.pl
czasownik
(1.1) pchaniem powodować zmianę położenia czegoś
Wiktionary
rzecz. spychacz mrz., spycharka ż., spychologia ż.
czas. pchać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. masz. pojazd budowlany poruszający się na gąsienicach służący do wyrównywania terenu przez pchanie ziemi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z okna było widać pracujące na budowie spychacze i koparki.
Wiktionary
IPA: ˈspɨxat͡ʃ, AS: spyχač
Wiktionary
rzecz. spycharka ż., spych m., spychak m., spychanie n., zepchnięcie n.
czas. pchać, spychać ndk., zepchnąć dk.
przym. spycharkowy
Wiktionary
(1.1) spycharka, spychak, buldożer; pot. spych
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. masz. pojazd budowlany poruszający się na gąsienicach służący do wyrównywania terenu przez pchanie ziemi
Wiktionary
Spycharka (pot. buldożer) – ciągnik gąsienicowy, zaliczany do grupy maszyn do robót ziemnych. Maszyna ta przeznaczona jest do wykonywania prac ziemnych w budownictwie ogólnym lub przemysłowym, górnictwie odkrywkowym i skalnym, energetyce (hałdowanie węgla kamiennego w elektrociepłowniach), leśnictwie, w sektorze komunalnym (składowiska odpadów), portach oraz kolejowych terminalach przeładunkowych.
Wikipedia
(1.1) Mój kolega pracuje na spycharce.
Wiktionary
IPA: spɨˈxarka, AS: spyχarka
Wiktionary
rzecz. spych m., spychacz m., spychak m., spychanie n., zepchnięcie n.
czas. spychać ndk., zepchnąć dk.
przym. spycharkowy
Wiktionary
(1.1) spychacz, spychak, buldożer, pot. spych
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: praktyka zwalania pracy na innych, uciekanie od odpowiedzialności i obowiązków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zwalanie pracy na innych
Wiktionary
czas. spychać
Wiktionary
(1.1) spychotechnika
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. zrzucanie na kogoś swojej pracy
Wiktionary
IPA: ˌspɨxɔˈtɛxʲɲika, AS: spyχoteχʹńika
Wiktionary
(1.1) spychologia
Wiktionary
Spychowo (niem. Puppen, 1945–1960 Pupy) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Świętajno, na Mazurach, 13 km na wschód od Świętajna i ok. 29 km od Szczytna.
Spychowo jest dużą wsią, są tu m.in.: ośrodek zdrowia, poczta, szkoła, apteka, a także budynek nadleśnictwa Spychowo. W pobliżu znajdują się też inne wsie: Bystrz, Koczek, Kierwik i Połom.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Spycigniew – staropolskie imię męskie, złożone z członu Spyci- ("nadaremnie"), oraz członu -gniew ("gniew"). Może oznaczać "ten, którego gniew jest daremny".
Spycigniew imieniny obchodzi 31 stycznia.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Spycimir, Spyćmier, Spyćmir, Spyćmierz – staropolskie imię męskie, złożone z członu Spyci- („nadaremnie”), oraz członu -mir („pokój, spokój, dobro”), zdrobniale – Spytko. Pisownia z końcowym -rz prawdopodobnie jest zapisem imienia zdrobniałego, uformowanego przy użyciu przyrostka -jь, pod wpływem którego wygłosowe -r przeszło w -rz.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Spycisław – słowiańskie imię męskie, złożone z członu spyci- („nadaremnie”) oraz członu -sław („sława”). Imię popularne i znane w okresie staropolskim. Nieodnotowane w źródłach historycznych.
Imieniny: 11 listopada.
Wikipedia
[czytaj spajder] środowiskowo: otwarte nadwozie dwuosobowego samochodu sportowego; roadster, spider
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: sprzedawać; opylać, opychać, opędzlowywać;
2. dawniej:
a) okrywać pyłem, kurzem; kurzyć;
b) mieść, strzepywać kurz; okurzać;
c) obracać w pył, skruszać na pył; ścierać;
d) zbijać z tropu, peszyć, detonować
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uciekać
Wiktionary
(1.1) Gdy zaczęła się bijatyka w barze, spylaliśmy aż się kurzyło.
Wiktionary
IPA: ˈspɨlat͡ɕ, AS: spylać
Wiktionary
czas. popylać, dk. spylić
rzecz. spylanie n.
Wiktionary
(1.1) spływać, zmywać się, wulg. spieprzać, wulg. spierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spylać.
Wiktionary
IPA: spɨˈlãɲɛ, AS: spylãńe
Wiktionary
czas. spylać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spylić.
Wiktionary
czas. spylić
Wiktionary
1. potocznie: sprzedać; opylić, opchnąć, opędzlować;
2. dawniej:
a) okryć pyłem, kurzem; zakurzyć;
b) zmieść, strzepać kurz; okurzyć;
c) obrócić w pył, skruszyć na pył; zetrzeć;
d) zbić z tropu, zmieszać, zdetonować
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|spylać.
czasownik przechodni
(2.1) pot. sprzedać
(2.2) pot. zbyć kogoś, pozbyć się
Wiktionary
(1.1) Spyliliśmy, jak tylko zobaczyliśmy policję.
(2.1) Spyliłem mój stary samochód, mogę rozejrzeć się za czymś nowym.
Wiktionary
IPA: ˈspɨlʲit͡ɕ, AS: spylʹić
Wiktionary
czas. ndk. spylać
rzecz. spylenie n.
Wiktionary
sprzedać, pot. opylić, pot. opchnąć
Wiktionary
[czytaj: spajloger] program komputerowy umożliwiający zdalne śledzenie aktywności użytkownika z systemem Windows
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Spyra:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roztargniony
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zmieszany
Wiktionary
dawniej: słonina; szperka; sperka; szpyrka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góry. kawałek surowej lub smażonej słoniny
Wiktionary
[czytaj: spaj szop] sklep ze sprzętem detektywistycznym; spy shop
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) daw. przeryć ryjami (o dzikach lub świniach)
Wiktionary
(1.1) przeryć
Wiktionary
taki, który spyszniał (rzadko: stał się pysznym, zhardział)
SJP.pl
zadać pytanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pytać)
(1.1) zadać pytanie
czasownik zwrotny spytać się (ndk. pytać się)
(2.1) zadać pytanie
Wiktionary
(1.1) Przed chwilą ktoś spytał mnie o drogę.
(2.1) Przed zażyciem każdego leku, warto spytać się lekarza lub farmaceuty.
Wiktionary
IPA: ˈspɨtat͡ɕ, AS: spytać
Wiktionary
rzecz. pytanie n., spytanie n., pytajnik m., spytki n.
czas. pytać, wypytać, odpytać, odpytywać, zapytać
Wiktionary
(1.1) postawić pytanie, zadać pytanie, zapytać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zapytanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spytać.
Wiktionary
IPA: spɨˈtãɲɛ, AS: spytãńe
Wiktionary
czas. spytać
Wiktionary
przestarzałe: przepytywanie, dopytywanie kogoś w celu poznania prawdy; indagacja * współcześnie tylko w związku frazeologicznym: wziąć (brać) kogoś na spytki
SJP.pl
przestarzałe: przepytywanie, dopytywanie kogoś w celu poznania prawdy; indagacja * współcześnie tylko w związku frazeologicznym: wziąć (brać) kogoś na spytki
SJP.pl
Spytków – (do 1945 Wanscha) wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec. Od XVIII w. wieś należała do majątku rodziny Ernsta Ludewiga von Kiesenwetter - Elektora Saksońskiej Tajnej Rady Wojennej i seniora prowincji księstwa Görlitz. Majątek rycerski szlachty śląskiej z dworem, domem zarządcy i czworakami należał do klucza Ręczyn-Spytków-Niedów.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Spytkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Spytkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: zadawać komuś szereg pytań; wypytywać, opytywać
SJP.pl
[czytaj: spajłer] program komputerowy, rodzaj malware'u, którego celem jest szpiegowanie działań użytkownika; oprogramowanie szpiegujące
SJP.pl
Oprogramowanie szpiegujące (ang. spyware) – szkodliwe oprogramowanie, którego celem jest gromadzenie informacji o użytkowniku, a także ich przesyłanie bez jego wiedzy innym osobom. Programy te mogą również wyświetlać reklamy lub rozsyłać niechcianą pocztę elektroniczną.
Wikipedia
dawniej: jadło, żywność, prowiant (zwłaszcza dla wojska)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) elektr. = Samoczynne Ponowne Załączenie
Wiktionary
(1.1) Układ SPZ nie został zainstalowany na tej linii.
Wiktionary
IPA: ɛs‿pɛ‿ˈzɛt, AS: es‿pe‿zet
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. spłacić)
(1.1) płacić stopniowo komu, wywiązując się w ten sposób z jakiegoś zobowiązania
czasownik zwrotny niedokonany spłacać się (dk. spłacić się)
(2.1) być spłacanym (1.1)
Wiktionary
rzecz. dopłata ż., spłacanie n., spłacenie n., spłata ż.
czas. spłacić dk.
przym. spłacalny
Wiktionary
(1.1) regulować, zwracać
Wiktionary
dający się spłacić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłacać.
Wiktionary
rzecz. niespłacanie n., spłacenie n., spłata n., spłacalność ż.
czas. spłacać ndk., spłacić dk.
przym. spłacalny
Wiktionary
fragment jakiegoś obszaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. fragment jakiegoś obszaru, jakiejś płaszczyzny lub powierzchni
Wiktionary
rzecz. spłachetek mrz., płachta ż.
Wiktionary
(1.1) płat
Wiktionary
mały kawałek; pólko
SJP.pl
oddać komuś daną kwotę pieniędzy jako np. ratę, dług
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spłacać)
(1.1) dokonany od|spłacać.
Wiktionary
(1.1) Ale doszła do jej uszu plotka, że przed odjazdem Kazimierz sprzedał pierścionek, żeby spłacić karciane długi.
Wiktionary
IPA: ˈspwat͡ɕit͡ɕ, AS: spu̯aćić
Wiktionary
rzecz. dopłata ż., spłacanie n., spłata ż.
czas. spłacać
Wiktionary
1. potocznie: tworzyć coś mającego niską wartość; płodzić, wypładzać;
2. rzadko: płodzić - powodować powstanie istoty żywej przez zapłodnienie
SJP.pl
potocznie: spłakać się - mocno popłakać, wylać wiele łez; upłakać się
SJP.pl
zmęczony długim płaczem; taki, który się spłakał
SJP.pl
spłakiwać się - mocno płakać, męczyć się płaczem
SJP.pl
część lampy w pobliżu trzonka, utworzona z masy szklanej i ukształtowana przez ściśnięcie między dwiema metalowymi szczękami rozgrzanych końców rurki talerzykowej, rurki pompowej i pręcika
SJP.pl
Spłaszczenie – wielkość używana w astronomii, opisująca odstępstwo od kulistego kształtu planety lub gwiazdy. Wyraża je stosunek różnicy długości promienia równikowego i biegunowego do promienia równikowego
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) ims. przym. bierny od spłaszczyć
przymiotnik
(2.1) uczyniony płaskim, pozbawiony wybrzuszeń
Wiktionary
rzecz. spłaszczanie n., spłaszczenie n., płaszczka ż.
czas. spłaszczać ndk., spłaszczyć dk.
przym. płaski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. spłaszczać)
(1.1) uczynić coś płaskim
(1.2) odnieść się do czegoś (zagadnienia, sprawy) w sposób zbytnio uproszczony
Wiktionary
rzecz. płaz mzw./mrz., płaszczka ż., spłaszczenie
czas. płaszczyć, spłaszczać ndk.
przym. płaski
Wiktionary
1. suma, którą się płaci, zwykle ratami;
2. spłacanie, spłacenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. bank. spłacanie, spłacenie
(1.2) ekon. bank. suma, którą należy płacić, zwykle w ratach
Wiktionary
rzecz. spłacanie n., spłacenie n., dopłata ż.
czas. spłacić dk., spłacać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zrobić (o figlach)
(1.2) stpol. porąbać
Wiktionary
(1.1) Liczyć zatem trzeba opierając się na pomiarze czynników mierzalnych, pamiętając jednak o tym, że siły niemierzalne mogą spłatać - niekiedy nawet dużego - figla.
Wiktionary
IPA: ˈspwatat͡ɕ, AS: spu̯atać
Wiktionary
rzecz. spłatanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłatać.
Wiktionary
rzecz. niespłatanie n.
czas. spłatać ndk.
Wiktionary
przewóz drogą wodną przy wykorzystaniu prądu wody; spławianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przewóz drogą wodną z prądem rzeki
(1.2) to, co jest spławiane
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: spławić
Wiktionary
Spław – przewóz towarów drogą wodną z prądem rzeki.
W Rzeczypospolitej w XVI w. ze spławu żyło ok. 100 tysięcy osób.
Wikipedia
rzecz. spławianie n., spławienie n., spławik m., spławne n.
przym. spławny, pławny
czas. spływać, spławiać ndk., spławić dk.
Wiktionary
(1.1) spławianie
Wiktionary
przenośnik hydrauliczny do transportu materiału w kierunku poziomym za pomocą strumienia wody płynącej przez kanał, rynnę lub rurę; spławiak
SJP.pl
1. zwykle w liczbie mnogiej: odpadki poprodukcyjne unoszące się na powierzchni wody;
2. dawniej: pływak przymocowany do krawędzi sieci rybackiej w celu utrzymania jej na powierzchni wody i oznaczenia miejsca; pławik
SJP.pl
1. przewozić drogą wodną przy wykorzystaniu prądu wody;
2. potocznie: pozbywać się kogoś
SJP.pl
przenośnik hydrauliczny do transportu materiału w kierunku poziomym za pomocą strumienia wody płynącej przez kanał, rynnę lub rurę; spława
SJP.pl
przymiotnik od: spławiak
SJP.pl
1. przewieźć drogą wodną przy wykorzystaniu prądu wody;
2. potocznie: pozbyć się kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spławiać)
(1.1) dokonany od|spławiać.
Wiktionary
(1.1) - Macieju, musicie spławić to drewno Dunajcem przed wakacjami.
(1.1) - Przyczepił się do mnie - powiedział szeptem do najbliżej siedzących. - Przez kwadrans z nim bajdurzyłem w bufecie i nie mogłem go spławić - tłumaczył z rozpaczą w głosie.
(1.1) Usiadły na trybunach i przywitały go tupotem. – Jesteśmy tu i będziemy, niech rządzący wiedzą, że nas nie spławią – mówiły chórem.
Wiktionary
IPA: ˈspwavʲit͡ɕ, AS: spu̯avʹić
Wiktionary
przysł. wpław
rzecz. spław mrz., spławne n., spławik mrz.
przym. spławny
czas. spływać
Wiktionary
korek, kawałek drewna itp. przymocowany do żyłki, utrzymujący przynętę na odpowiedniej głębokości, sygnalizujący ruch haczyka, gdy ryba chwyta przynętę; pławik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wędk. mały pływak wędkarski przyczepiony na żyłce, służący do regulacji głębokości umieszczenia przynęty oraz sygnalizacji brania;
(1.2) rzad. zdrobn. od spław
Wiktionary
Spławik – kawałek materiału (najczęściej drewna bądź tworzywa sztucznego) pływającego na powierzchni wody, służący do sygnalizowania pochwycenia przynęty przez rybę (czyli potocznie mówiąc – do sygnalizacji brań). Jest używany w wędkarstwie spławikowym.
Wikipedia
(1.2) To nie spław, lecz tylko mały spławik.
Wiktionary
rzecz. spław m., spławne n., spławianie n.
czas. spławiać ndk., spławić dk.
przym. pławny, spławny
Wiktionary
potocznie: wędka używana w wędkarstwie spławikowym; wędka spławikowa
SJP.pl
przymiotnik od: spławik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: miejsce spławu wody;
2. wysepka lub pływająca kępa na wodzie
SJP.pl
dawniej: opłata za spławianie towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. opłata za spławianie towarów
forma przymiotnika.
(2.1) M. B. W. n. lp., M. B. W. nmos. lm. od: spławny
Wiktionary
rzecz. spław mrz., spławianie n., spławienie n., spławik m.
przym. spławny
czas. spławiać ndk., spławić dk.
Wiktionary
1. nadający się do żeglugi; żeglowny;
2. dawniej:
a) spływający;
b) spławiany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żegl. nadający się do żeglugi
Wiktionary
rzecz. spław mrz., spławianie n., spławienie n., spławik m., spławne n.
czas. spływać, płynąć, spławiać ndk., spławić dk.
przysł. wpław
Wiktionary
(1.1) żeglowny
Wiktionary
przymiotnik od: spław
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłodzić.
Wiktionary
rzecz. płodność ż., ubezpłodnienie n.
przym. płodowy
czas. spłodzić
Wiktionary
1. spowodować powstanie istoty żywej przez zapłodnienie;
2. potocznie: wydać na świat potomstwo; urodzić;
3. w przenośni: stworzyć coś, spowodować powstanie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|płodzić.
Wiktionary
rzecz. spłodzenie n., ubezpłodnienie n., płodność ż.
przym. płodowy
Wiktionary
spalić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. płonąć)
(1.1) ulec zniszczeniu przez ogień
(1.2) dostać wyraźnych rumieńców
Wiktionary
rzecz. spłonięcie n., płomień mrz., płomyczek mrz.
czas. płonąć
Wiktionary
1. dawniej:
a) oblać rumieńcem;
b) uczynić płonnym; wyjałowić;
2. spłonić się - oblać się rumieńcem; zaczerwienić się, zarumienić się
SJP.pl
1. dawniej:
a) oblać rumieńcem;
b) uczynić płonnym; wyjałowić;
2. spłonić się - oblać się rumieńcem; zaczerwienić się, zarumienić się
SJP.pl
mały ładunek materiału wybuchowego, umieszczony w specjalnych osłonkach metalowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. techn. mały ładunek wybuchowy inicjujący wybuch właściwego materiału wybuchowego;
Wiktionary
Spłonka – mały ładunek wybuchowy inicjujący wybuch właściwego materiału wybuchowego. Spłonka może mieć wiele zastosowań, ale najczęściej wykorzystywana jest jako element naboju.
Wikipedia
przym. spłonkowy
Wiktionary
blaszana puszka używana w górnictwie do przechowywania i przenoszenia spłonek w spłonniku
SJP.pl
przymiotnik od: spłonka
SJP.pl
w górnictwie: drewniane pudełko z przegródkami do umieszczania w nich spłonek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. płoszyć)
(1.1) spowodować ucieczkę
(1.2) onieśmielić
(1.3) zakłócić coś
Wiktionary
(1.1) Głośna zabawa dzieci spłoszyła boćka.
(1.2) „Znów dzwonił X” – wyszeptała spłoszona Anna, odkładając słuchawkę.
Wiktionary
rzecz. płoszenie n., spłoszenie n.
czas. płoszyć ndk., przepłaszać ndk., przepłoszyć dk., wypłoszyć dk.
przym. płochliwy
Wiktionary
pojemnik na wodę umieszczony nad muszlą klozetową, służący do jej spłukiwania; płuczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. rezerwuar z wodą do spłukiwania muszli klozetowej wraz z syfonem
Wiktionary
(1.1) Bandyta ukrywał broń w spłuczce w hotelowej toalecie.
Wiktionary
czas. spłukiwać ndk., spłukać dk.
Wiktionary
1. usunąć coś (np. brud) z czegoś za pomocą cieczy; obmyć; zmyć;
2. spłukać się - potocznie: przegrać wszystko, stracić dużo pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłukać.
Wiktionary
czas. spłukać dk.
Wiktionary
1. usunąć coś (np. brud) z czegoś za pomocą cieczy; obmyć; zmyć;
2. spłukać się - potocznie: przegrać wszystko, stracić dużo pieniędzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. bez pieniędzy, w stanie bankructwa
Wiktionary
(1.1) Po stracie firmy Zenek był kompletnie spłukany.
Wiktionary
(1.1) pot. goły; zrujnowany, zbankrutowany
Wiktionary
dający się spłukiwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłukiwać.
Wiktionary
Spłukiwanie, ablacja (łac. ablatio = odejście) – proces rzeźbotwórczy polegający na wymywaniu zwietrzeliny i gleby oraz ich przemieszczeniu w dół stoku przez wodę deszczową (ablacja deszczowa) lub roztopową (ablacja roztopowa). Spłukiwanie jest rodzajem erozji, choć według niektórych źródeł określanie go jako erozji wodnej gleby jest niezupełnie prawidłowe.
Wikipedia
czas. spłukiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłycać.
Wiktionary
rzecz. spłycenie n., płycizna ż., płytkość ż.
czas. spłycać ndk., spłycić dk.
przym. płytki, płyciutki
przysł. płytko, płyciutko
Wiktionary
stać się płytkim, płytszym
SJP.pl
stać się płytkim, płytszym
SJP.pl
o cieczy, lodowcu, lawie itp.: płynąc, znaleźć się na dole, zsunąć się po pochyłej powierzchni
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|spływać.
(1.2) być dostarczonym (do)
Wiktionary
(1.2) Proszę, aby wszystkie uwagi do mnie kierowane, spłynęły na mój adres pocztowy.
Wiktionary
IPA: ˈspwɨ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: spu̯ỹnõńć
Wiktionary
rzecz. spływ m., pływalnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spłynąć.
Wiktionary
1. ściekanie wody
2. miejsce, gdzie łączą się dwie rzeki
3. wycieczka określonym szlakiem wodnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruch wody z góry na dół
(1.2) ujście rzeki do innej rzeki
(1.3) stopniowe docieranie rzeczy do celu
(1.4) zorganizowana podróż łodziami lub kajakami;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: spwɨf, AS: spu̯yf
Wiktionary
rzecz. spływak m., spływanie n., spływnik m.
czas. pływać, spływać ndk., spłynąć dk.
przym. spływny, spływowy
Wiktionary
(1.2) ujście, zbieg
Wiktionary
1. o cieczy, lodowcu, lawie itp.: płynąć w dół, zsuwać się po pochyłej powierzchni
2. zwieszać się, opadać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spłynąć)
(1.1) płynąć w dół (o cieczy)
(1.2) płynąć z prądem, w dół rzeki, potoku
(1.3) być pokrytym płynem
(1.4) przen. pot. grub. odchodzić, odczepiać się, zostawiać w spokoju
Wiktionary
(1.1) Rzeki spływają do morza.
(1.2) Flisacy i turyści spływają Dunajcem.
(1.3) Po treningu cały spływał potem.
(1.4) Spływaj stąd gówniarzu, bo wezwę policję.
Wiktionary
rzecz. spływ m., pływalnia ż., płyn m., spław m.
czas. płynąć ndk., pływać ndk., spławiać ndk., spławić dk.
przym. spławny
Wiktionary
(1.1) ściekać
(1.2) dryfować
(1.3) ociekać, zalewać się
(1.4) spadać, ulatniać się; wulg. spierdalać
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) pot. wynoś się! nie przeszkadzaj!
Wiktionary
(1.1) precz, spływaj stąd, spieprzaj
Wiktionary
część pióra wiecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|spływać.
Wiktionary
Spływy błotne – niebezpieczne zjawiska polegające na szybkim przemieszczaniu się warstw upłynnionego gruntu pod wpływem siły ciężkości w dół stoku. Występują najczęściej w górach skąpo okrytych roślinnością.
Często spływy błotne są wynikiem ulewnych deszczów, szybkiego topnienia dużych mas śniegu lub po erupcji wulkanów. Wtedy grube warstwy luźnych skał (gliny, iły, piaski) są silnie przesiąknięte wodą i przemieszczają się szybko w postaci potoków błota i kamieni. Rozpędzone masy błota przemieszczają się z wielką siłą, porywając np. samochody czy wielkie głazy z prędkością dochodzącą nawet do 150 km/h.
Wikipedia
rzecz. spływ mrz.
Wiktionary
rzadko: płynący, spływający
SJP.pl
przymiotnik od: spływ
SJP.pl
skrót od: Structured Query Language - strukturalny język zapytań do baz danych
SJP.pl
[czytaj: skłosz] gra sportowa, w której zawodnicy odbijają piłeczkę od ścian za pomocą rakiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) sport. rodzaj gry polegającej na odbijaniu piłki o ścianę tak, by utrudnić ponowne odbicie piłki przez przeciwnika;
Wiktionary
Squash (wym. sku̟osz, skłosz) – dyscyplina sportowa polegająca na odbijaniu rakietą piłki o ścianę w sposób, który w maksymalnym stopniu utrudni ponowne odbicie piłki przez przeciwnika.
Od Igrzysk Olimpijskich 2028 squash będzie dyscypliną olimpijską. Będzie wówczas jedną z dwóch, obok futbolu flagowego dyscyplin, które zadebiutują w programie tej imprezy .
Wikipedia
(1.1) Grę w squasha toczy się do zdobycia jedenastu punktów.
Wiktionary
przym. squashowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z squashem, dotyczący squasha
Wiktionary
rzecz. squash m.
Wiktionary
[czytaj: skłoszysta] osoba grająca w squasha
SJP.pl
[czytaj: skłot] opuszczony budynek, nielegalnie zagospodarowany lub zamieszkany przez nieformalną grupę; squot, skłot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opuszczony budynek lub pomieszczenie, zamieszkane przez dzikich lokatorów;
Wiktionary
Squat (spolszczane skłot) – potocznie, opuszczona nieruchomość, zajęta przeważnie bez zgody właściciela.
Wikipedia
(1.1) Squaty, czyli opuszczone pustostany zagospodarowane przez swoistą grupę społeczną zwaną squattersami, są spotykane praktycznie w każdym większym mieście Europy.
(1.1) Squat tym się różni od akademika, że tu rządzą ludzie, a w akademiku zawsze jest jakaś administracja.
Wiktionary
rzecz. squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., skłot m., skłotowanie n., zaskłotowanie n.
czas. skłotować
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
(1.1) skłot
Wiktionary
[czytaj: skłoter] skwater, squatters;
1.
a) w USA i Australii: osadnik nieposiadający tytułu prawnego;
b) w Australii: hodowca owiec dzierżawiący ziemię od państwa;
2. osoba zamieszkująca nielegalnie opuszczone budynki: domy, fabryki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mieszkająca na squacie
(1.2) hist. w USA: osadnik na nowej ziemi nieposiadający do niej tytułu prawnego, oczekujący na taki tytuł
(1.3) hodowca owiec w Australii, dzierżawiący (często dożywotnio lub dziedzicznie) pastwiska od państwa
Wiktionary
(1.1) Właściciele budynków mają swoje prawa i legalne sposoby, aby usunąć squatterów z budynku, jednakże nie mogą używać przemocy ani groźby. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. squatters m., squatting m., skłot m., squat m., skłotowanie n.
:: fż. squatterka ż.
czas. skłotować
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: squatter
Wiktionary
(1.1) Niestety, oblatana w tych klimatach Iwona, przyjaciółka squatterka od kilku lat pomieszkująca w ten sposób w Londynie, szybko pozbawiła mnie złudzeń: w żadnym z trójmiejskich pustostanów squat nie funkcjonuje. (z Internetu)
(1.1) Tu ludzie żyją, chodzą stąd do pracy, szkoły, studiują po dwa kierunki – twierdzi squatterka Alina. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. squatter m., squatters m., squatting m., skłot m., squat m., skłotowanie n., zaskłotowanie n.
czas. skłotować
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
[czytaj: skłoters] skwater, squatter;
1.
a) w USA i Australii: osadnik nieposiadający tytułu prawnego;
b) w Australii: hodowca owiec dzierżawiący ziemię od państwa;
2. osoba zamieszkująca nielegalnie opuszczone budynki: domy, fabryki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. squatter.
Wiktionary
Squat (spolszczane skłot) – potocznie, opuszczona nieruchomość, zajęta przeważnie bez zgody właściciela.
Wikipedia
(1.1) Dla jednych to zwykli chuligani i cwaniacy. Dla innych prawdziwie wolni ludzie. Ale dziś squattersem zostaje się często z przymusu. (z Internetu)
(1.1) Squattersi zbierają podpisy pod petycją z prośbą o odroczenie terminu wyburzenia. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. squatter m., squatterka ż., squatting m., skłot m., squat m., skłotowanie n., zaskłotowanie n.
czas. skłotować
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
[czytaj: skło] Indianka z Ameryki Północnej
SJP.pl
[czytaj: skłot] rzadko: opuszczony budynek, nielegalnie zagospodarowany lub zamieszkany przez nieformalną grupę; squat, skłot
SJP.pl