jedna z czterech Wed, stanowiąca zbiór śpiewów, pieśni rytualnych i hymnów do Somy
SJP.pl
Samaweda – jedna z czterech samhit (zbiorów) wchodzących w skład Wed; jej strofy śpiewał w trakcie spełniania ofiary udgatar (kapłan biorący udział w ofierze wedyjskiej, „kantor”). Powstała ok. XI wieku p.n.e.
Samaweda to w znacznej mierze zbiór nieoryginalny: większość strof zaczerpnięto wprost z Rygwedy (głównie mandali ósmej i dziewiątej). Dotarła do naszych czasów w trzech redakcjach – co oznacza, że tradycja czytania i zgłębiania Samawedy rozpadła się na trzy szkoły i to prawdopodobnie już we wczesnym okresie jej kształtowanie się, przed ostateczną kodyfikacją. Różnice między redakcjami są niezbyt znaczące.
Wikipedia
1. taniec towarzyski w szybkim tempie, wywodzący się z Brazylii;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. szybki taniec brazylijski;
(1.2) muz. muzyka do samby (1.1)
Wiktionary
Samba, samba de roda – tradycyjny taniec brazylijski, charakteryzujący się dynamicznymi i zmysłowymi ruchami bioder. Tańczony jest solowo przez kobiety lub w parze kobieta plus mężczyzna. Jest „wizytówką” Brazylii na całym świecie, kojarzony głównie z karnawałem oraz capoeirą. Z samba de roda wywodzi się samba towarzyska – taniec towarzyski.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|port|samba.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) samba
* arabski: (1.1) سامبا ż.
* baskijski: (1.1) sanba; (1.2) sanba
* bułgarski: (1.1) самба ż.; (1.2) самба ż.
* chiński standardowy: (1.1) 桑巴舞 (sāngbāwǔ)
* czeski: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* duński: (1.1) samba w.; (1.2) samba w.
* francuski: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* gruziński: (1.1) სამბა (samba)
* hiszpański: (1.1) samba ż./m.; (1.2) samba ż./m.
* indonezyjski: (1.1) samba; (1.2) samba
* koreański: (1.1) 삼바 (samba)
* litewski: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* łotewski: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* niemiecki: (1.1) Samba ż.; (1.2) Samba ż.
* norweski (bokmål): (1.1) samba m.
* norweski (nynorsk): (1.1) samba m.
* nowogrecki: (1.1) σάμπα ż. (sámpa)
* portugalski: (1.1) samba m.
* rosyjski: (1.1) самба ż.
* rumuński: (1.1) samba ż.
* słowacki: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* słoweński: (1.1) samba ż.; (1.2) samba ż.
* szwedzki: (1.1) samba w.; (1.2) samba w.
* turecki: (1.1) samba; (1.2) samba
* ukraiński: (1.1) самба ż. (samba); (1.2) самба ż. (samba)
* węgierski: (1.1) szamba
* włoski: (1.1) samba m. ż.; (1.2) samba m. ż.
źródła.
== samba (język angielski.) ==
thumb|samba (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-samba.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. samba
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsãmba, AS: sãmba
Wiktionary
przyprawa lub ostry sos, popularne w Indonezji i Malezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. ostry indonezyjski sos chili;
Wiktionary
Sambal – indonezyjski sos chili, podawany do wielu potraw jako danie uzupełniające (tzw. side dish). Jest gęstszy niż meksykańska salsa.Najczęściej stosowane rodzaje chili obejmują:
Wikipedia
rodzaj ssaków z podrodziny jeleni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. danie kuchni południowoindyjskiej, bezmięsna zupa na bazie soczewicy i miąższu z owoców tamaryndowca z dodatkiem kompozycji przypraw;
Wiktionary
Wikipedia
sukno z otworem na głowę noszone przez pokutników
SJP.pl
Sambenito (z hiszp., etym. od San Benito Święty Benedykt) – ubiór ze zgrzebnego płótna, przywdziewany przez pokutników oraz skazanych przez inkwizycję w celu ich upokorzenia, podobny do szkaplerza.
Suknie koloru żółtego w czerwone krzyże (Krzyż świętego Andrzeja) przeznaczone były dla żałujących grzeszników, którzy mogli je nosić nawet aż do śmierci. Suknie z malowidłami demonicznymi nosili skazani na stos.
Wikipedia
1. kraina historyczna w Prusach;
2. półwysep na Morzu Bałtyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach, obecnie w Federacji Rosyjskiej;
(1.2) geogr. Półwysep Sambijski;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) Półwysep Sambijski
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. sambijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Samland
źródła.
== Sambia (język estoński.) ==
wymowa. IPA|sambia.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Zambia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsãmbʲja, AS: sãmbʹi ̯a
Wiktionary
przym. sambijski
Wiktionary
(1.2) Półwysep Sambijski
Wiktionary
przymiotnik od: Sambia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sambią, dotyczący Sambii (krainy historycznej lub półwyspu)
Wiktionary
rzecz. Sambia ż.
Wiktionary
rosyjska sztuka walki, odmiana walki wręcz, zawierająca elementy zapasów i judo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rosyjska sztuka walki;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) sambo sportowe / bojowe / specjalne
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ros|самбо.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) sambo m.
źródła.
== sambo (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-sambo.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sport. sambo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsãmbɔ, AS: sãmbo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ros|самбо.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) sambo m.
źródła.
== sambo (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-sambo.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sport. sambo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
platforma, na której tańczy się sambę podczas karnawału w Rio de Janeiro
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Samborsko n., Samborszczyzna ż., Samborzec m., Samborowo n., Samborówko n., samborzanin m.
przym. samborski, Samborowy
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Samborowo (niem. Bergfriede) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda, nad rzekami: Drwęcą i Poburzanką oraz częściowo nad Jeziorem Drwęckim, przy drodze krajowej nr 16 (Ogrodniki – Dolna Grupa) i linii kolejowej Ostróda – Iława.
Wikipedia
przymiotnik od: Sambor (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sambora, związany z Samborem, pochodzący z Sambora
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sãmˈbɔrsʲci, AS: sãmborsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Samborszczyzna ż., Sambor mos./mrz., samborczanin mos., samborczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina obejmująca okolice Sambora, obecnie na Ukrainie
Wiktionary
(1.1) W 1415 r. Samborszczyzna wróciła pod panowanie królów polskich.
Wiktionary
rzecz. Sambor m.
przym. samborski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wieżyczka nad bramą
Wiktionary
IPA: sãmˈbɔʒa, AS: sãmboža
Wiktionary
(1.1) szymborza
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Samborze – w dawnej Polsce pięterka po obu stronach bramy wjazdowej, przeznaczone na mieszkanie wrotnych stróżów, do którego schody prowadziły po wewnętrznej stronie podwórza. Niekiedy samborza takie były uzbrojone.
Samborza – wieża obronna nad bramą wjazdową.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Samborzec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, siedziba gminy Samborzec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.
Wikipedia
przymiotnik od: Samborzec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we Francji i Belgii, lewy dopływ Mozy;
Wiktionary
Sambra (fr. Sambre) – rzeka we Francji i Belgii, lewy dopływ Mozy o długości 193 km i powierzchni dorzecza 2740 km².
Rzeka wypływa ze źródeł na zachodnim krańcu Ardenów, płynie przez obszar belgijskiego zagłębia węglowego, a do Mozy uchodzi koło Namur. Sambra jest połączona kanałami ze Skaldą (Kanał Charleroi – Bruksela) i Sekwaną (Kanał Sambra – Oise).
Wikipedia
[czytaj: sambuka] likier włoski anyżkowo-owocowo-ziołowy, produkowany z kopru włoskiego, anyżu i kwiatów bzu czarnego
SJP.pl
Sambuca – bezbarwny, pochodzący z Włoch likier anyżkowo-owocowo-ziołowy, zawierający zazwyczaj od 38 do 40% alkoholu. Jest produkowany na bazie kwiatów czarnego bzu (wł. Sambuco), anyżu gwiaździstego, kopru włoskiego, lukrecji oraz soków.
Sambuca wykorzystywana jest często do przygotowywania koktajli alkoholowych.
.
Wikipedia
[czytaj: sambukus] krzew lub małe drzewo z rodziny przewiertniowatych; bez
SJP.pl
Bez, dziki bez, bzowina (Sambucus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny piżmaczkowatych. Dawniej włączany był do przewiertniowatych (Caprifoliaceae) lub bzowatych. Obejmuje ponad 20 gatunków, występujących głównie na półkuli północnej w klimacie od umiarkowanego do podzwrotnikowego, w strefie równikowej rośliny te rosną w górach, na półkuli południowej w Ameryce Południowej oraz wschodniej Australii. W Polsce rosną dziko trzy gatunki: bez czarny (S. nigra), bez hebd (S. ebulus) i bez koralowy (S. racemosa).
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Meschetia.
Wiktionary
(1.1) Meschetia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. jednostka administracyjna w południowej Gruzji;
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: związany z mężczyzną nadmiernie interesującym się seksem; samczy
SJP.pl
1. to, co jest charakterystyczne dla prawdziwego mężczyzny: sprawność fizyczna i seksualna; machismo, męskość;
2. zespół cech charakterystycznych dla samca - zwierzęcia płci męskiej
SJP.pl
1. → samiec;
2. potocznie: związany z mężczyzną nadmiernie interesującym się seksem; samcowy
SJP.pl
samiec małych zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: samiec
(1.2) samiec małych zwierząt
Wiktionary
(1.1) Kupiłem parkę gupików: samczyka i samiczkę.
Wiktionary
IPA: ˈsãmt͡ʃɨk, AS: sãmčyk
Wiktionary
rzecz. samiec m., samczość ż., samiczka ż.
przym. samczy
Wiktionary
zaimek przymiotny
(1.1) lm. nmos. zob. sam.
Wiktionary
Tanzania:
Timor Wschodni:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈsãmɛ, AS: sãme
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Samuel (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Samek, polskie nazwisko.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed Halloween
Wiktionary
określenie osobnika płci żeńskiej u zwierząt, tzn. takiego organizmu zwierzęcego, który wytwarza komórki jajowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zwierzę płci żeńskiej
Wiktionary
Samica (♀), inaczej organizm żeński – organizm, który produkuje nieporuszające się komórki jajowe. Z wyjątkiem rzadkich schorzeń, większość ssaków płci żeńskiej, w tym samice ludzi, ma dwa chromosomy X. Cechy charakterystyczne dla samic różnią się w zależności od gatunku, przy czym niektóre gatunki zawierają dobrze zdefiniowane cechy żeńskie, takie jak obecność wyróżniających się gruczołów mlecznych.
Wikipedia
(1.1) Samicę kota nazywa się kotką.
Wiktionary
IPA: sãˈmʲit͡sa, AS: sãmʹica
Wiktionary
rzecz. zdrobn. samiczka ż.
:: fm. samiec m.
przym. samiczy
Wiktionary
zdrobnienie od: samica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. samica
Wiktionary
(1.1) Kupiłem parkę gupików: samczyka i samiczkę.
Wiktionary
IPA: sãˈmʲit͡ʃka, AS: sãmʹička
Wiktionary
rzecz. zgrub. samica, forma męska samczyk
przym. samiczy
Wiktionary
pogardliwie o mężczyźnie, zwłaszcza lubieżnym, namiętnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę płci męskiej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. mężczyzna
Wiktionary
Samiec (♂), inaczej organizm męski – organizm, który produkuje ruchliwe komórki rozrodcze - plemniki. U ssaków płeć męska jest determinowana obecnością chromosomu Y, podczas gdy brak tego chromosomu warunkuje płeć żeńską; jeśli jednak obecny na nim gen SRY jest nieaktywny, organizm wykształca cechy typowo żeńskie (zespół Swyera).
Oznaczany jest symbolem Marsa.
Powszechnie akceptowanym symbolem używanym do reprezentowania płci męskiej jest ♂ (Alt codes: Alt+11).
Wikipedia
(1.1) Samiec konia to ogier.
Wiktionary
IPA: ˈsãmʲjɛt͡s, AS: sãmʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. samczość ż.
:: zdrobn. samczyk m.
:: fż. samica ż.
przym. samczy
Wiktionary
(2.1) macho
Wiktionary
lokalna nazwa suchego, porywistego wiatru wiejącego na Saharze i często wywołującego burze piaskowe; chamsin, hamsin, samum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. rzad. onanizm, masturbacja, czynność autoerotyczna
Wiktionary
(1.1) Kurkiewicz usiłował wprowadzić polskie słownictwo w zasadzie na wszystko. Mamy więc samieństwo (masturbację, nie od samca, ale od robienia czegoś samemu) (…)
Wiktionary
przym. sam
zaim. sam
rzecz. sam mrz.
Wiktionary
dotyczący Samos, wyspy na Morzu Egejskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Samos, dotyczący Samos
Wiktionary
rzecz. Samos mrz./ż.
Wiktionary
Wikipedia
trzystrunowy japoński instrument muzyczny; shamisen, szamisen
SJP.pl
zdrobnienie od: sam; samiuteńki, samiusieńki, samiutki, samiuśki
SJP.pl
zdrobnienie od: sam; samiuteńki, samiutki, samiuśki, samiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: sam
Wiktionary
IPA: ˌsãmʲjüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: sãmʹi ̯üśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. sam
rzecz. sam mrz., samosia ż.
zaim. sam
Wiktionary
zdrobnienie od: sam; samiuteńki, samiutki, samiusieńki, samiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: sam
Wiktionary
(1.1) Góral spod samiuśkich Pienin i flisak kusili opowieściami o atrakcjach okolic Jeziora Czorsztyńskiego.
Wiktionary
IPA: sãˈmʲjüɕci, AS: sãmʹi ̯üśḱi
Wiktionary
przym. samotny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
zdrobnienie od: samiutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: sam
Wiktionary
IPA: ˌsãmʲjutɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲci, AS: sãmʹi ̯utẽńė̃ńḱi
Wiktionary
przym. sam
rzecz. sam mrz., samosia ż.
zaim. sam
Wiktionary
zdrobnienie od: sam; samiusieńki, samiutki, samiuśki, samiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: sam
Wiktionary
IPA: ˌsãmʲjuˈtɛ̃ɲci, AS: sãmʹi ̯utẽńḱi
Wiktionary
przym. sam, samiutki
rzecz. sam mrz., samosia ż.
zaim. sam
Wiktionary
zdrobnienie od: sam; samiuteńki, samiusieńki, samiuśki, samiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: sam
Wiktionary
IPA: sãˈmʲjutʲci, AS: sãmʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
przym. sam, samiuteńki, samotny
rzecz. sam mrz., samosia ż.
zaim. sam
Wiktionary
(1.1) samiuśki
Wiktionary
[czytaj: samizDAT]
1. zabroniona przez władze publikacja, wydawana na terenie byłego Związku Radzieckiego i w krajach byłego bloku komunistycznego;
2. środowiskowo: alkohol nielegalnie pędzony; samogon, bimber, księżycówka, krzakówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. w ZSRR: nielegalna publikacja, wydawana bez zgody władz;
(1.2) pot. przen. każde inne antyrządowe czasopismo wydawane społecznie bez dopełnienia formalności
Wiktionary
Samizdat (ros. самиздат, od samodiejatielnoje izdatielstwo – wydawnictwo samodzielne) – określenie zwalczanej przez władze tzw. literatury drugiego obiegu, powstającej poza zasięgiem cenzury w ZSRR od końca lat 50. XX w.
Wikipedia
(1.1) Rosjanie zaprezentowali maszynopisowy samizdat sowiecki, liczne fotografie więźniów politycznych zaopatrzone w opis ich spraw i wyroków.
Wiktionary
przym. samizdatowy
Wiktionary
(1.1) bibuła
Wiktionary
przymiotnik od: samizdat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z samizdatami, czyli wydawnictwami drugiego obiegu
Wiktionary
(1.1) Dzień przed klasowym spotkaniem siedziałem w domu, stemplując okładki samizdatowego czasopisma (…).
Wiktionary
rzecz. samizdat mrz.
Wiktionary
Samlino (niem. Zemlin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo - Stargard - Pyrzyce.
Według danych z 1 stycznia 2021 roku wieś liczyła 188 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
starożytne plemiona
SJP.pl
Samnici (łac. Samnites) – jeden z ludów italskich z grupy osko-umbryjskiej, zamieszkujący środkową i południową część Apeninów (Samnium), tworzący luźną federację o charakterze wojskowym. Głównym miastem Samnitów było Maleventum, przemianowane później przez Rzymian na Benewent.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Samnitów lub Samnium
Wiktionary
rzecz. Samnita, Samnium
Wiktionary
przedstawiciel jednego z dawnych ludów italskich zamieszkujących Samnium, część środkowej Italii
SJP.pl
przedrostek
(1.1) tworzący wyrazy, w których główna cecha występuje jako jedyna
(1.2) tworzący wyrazy, w których główna cecha jest uzyskiwana bez pomocy czegoś / kogoś innego
Wiktionary
(1.2) samochód • samodzielny • samolot • samonośny • samoobrona • samoobsługa • samosiejka • samowar • samowzbudny
Wiktionary
IPA: ˈsãmɔ, AS: sãmo
Wiktionary
przym. samotny
Wiktionary
1. Wyspy Żeglarzy; archipelag na Oceanie Spokojnym;
2. (do 1997 Samoa Zachodnie) Niezależne Państwo Samoa; państwo w Oceanii;
3. Samoa Amerykańskie, zamorskie terytorium Stanów Zjednoczonych w Oceanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo w Oceanii ze stolicą w Apia;
(1.2) geogr. pot. archipelag Wysp Samoa w Oceanii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sãˈmɔa, AS: sãmoa
Wiktionary
rzecz. Samoańczyk m., Samoanka ż., samoański mrz.
przym. samoański
Wiktionary
(1.1) Niezależne Państwo Samoa; hist. Samoa Zachodnie, Samoa Niemieckie
(1.2) Wyspy Samoa
Wiktionary
agresja skierowana przeciwko samemu sobie
SJP.pl
akceptowanie samego siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. akceptowanie samego siebie
Wiktionary
(1.1) Mając problemy z samoakceptacją, Celina postanowiła pójść z tym do psychologa.
Wiktionary
1. mieszkaniec Samoa Amerykańskiego;
2. obywatel Samoa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Samoa
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: sãmoãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Samoa n., samoański mrz.
:: fż. Samoanka ż.
przym. samoański
Wiktionary
1. mieszkanka Samoa Amerykańskiego;
2. obywatelka Samoa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Samoa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Samoa n., samoański mrz.
:: fm. Samoańczyk
przym. samoański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Samoanka ż.
* esperanto: (1.1) samoanino
* hiszpański: (1.1) samoana ż.
* kataloński: (1.1) samoana ż.
* słowacki: (1.1) Samojčanka ż.
* włoski: (1.1) samoana ż.
źródła.
== Samoanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Samoanka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈãŋka, AS: sãmoãŋka
Wiktionary
rzecz. Samoa n., samoański mrz.
:: fm. Samoańczyk
przym. samoański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Samoa n., samoański mrz.
:: fm. Samoańczyk
przym. samoański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Samoanka ż.
* esperanto: (1.1) samoanino
* hiszpański: (1.1) samoana ż.
* kataloński: (1.1) samoana ż.
* słowacki: (1.1) Samojčanka ż.
* włoski: (1.1) samoana ż.
źródła.
== Samoanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Samoanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Samoa, Samoa Amerykańskie, Samoa Zachodnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Samoa, dotyczący Samoa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do Samoa, będący jego własnością
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) jęz. język urzędowy Samoa,
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈãj̃sʲci, AS: sãmoãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Samoańczyk m., Samoanka ż., Samoa n.
Wiktionary
samobadać się - badać samego siebie
SJP.pl
samobadać się - badać samego siebie
SJP.pl
samobiczować się:
1. przypisywać sobie winę za coś, zarzucać sobie coś złego;
2. przenośnie: ujawniać szerszemu gronu własne wady, błędy i braki, krytycznie mówić o sobie samym
SJP.pl
samobiczować się:
1. przypisywać sobie winę za coś, zarzucać sobie coś złego;
2. przenośnie: ujawniać szerszemu gronu własne wady, błędy i braki, krytycznie mówić o sobie samym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. (o maszynach itp.) taki, który się porusza samodzielnie, za pomocą własnego silnika
Wiktionary
czarodziejski kij, który na rozkaz właściciela sam bił, uderzał; kij samobij
SJP.pl
Samobitnia była to powszechnie stosowana ochrona pszczół, żyjących w barci, przed niedźwiedziem. Był to potężny kloc drewna lub kamień zawieszony na sznurze– przy barci. Kiedy niedźwiedź odchylał go, chcąc dostać się do środka barci, kloc bezwładnie wracał na miejsce i uderzał go w głowę. Niekiedy bartnicy wbijali w ziemię pod drzewem zaostrzone u góry, drewniane pale, na które nadziewał się spadający z drzewa niedźwiedź.
Wikipedia
1. sport: gol strzelony własnemu bramkarzowi;
2. przenośnie: błąd przynoszący złe skutki popełniającej go osobie lub jej i grupie osób z nią powiązanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) sport. pot. bramka samobójcza
(1.2) przen. pot. sytuacja, w której sprawca zdarzenia sam sobie szkodzi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. samobójstwo
Wiktionary
Gol samobójczy – w sportach zespołowych (w szczególności w piłce nożnej) skuteczny strzał w kierunku własnej bramki, przypadkowe uderzenie lub zmiana toru lotu piłki, którego efektem jest zdobycie gola (punktu) dla drużyny przeciwnej.
Jeśli piłka po strzale odbija się przypadkowo od zawodnika drużyny broniącej i wpada do siatki, gol uznaje się za samobójczy, jeśli strzał nie był skierowany w "światło bramki". Jeśli był – zapisuje się go jako normalny gol na konto strzelającego drużyny atakującej.
Wikipedia
(1.2) Ten romans z Anką to był samobój. Żona się dowiedziała i spakowała mi walizki.
(2.1) Zbrzydło mi życie, co jest wiecznym niepokojem, postanowiłem dziś je skończyć samobojem.
Wiktionary
rzecz. samobójstwo n., samobójca m., samobójczyni ż.
przym. samobójczy
Wiktionary
ten, kto dokonał samobójstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba próbująca zabić samą siebie
Wiktionary
(1.1) Zamach terrorystyczny przeprowadziło dwóch samobójców.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈbujt͡sa, AS: sãmobui ̯ca
Wiktionary
rzecz. samobójstwo n.
:: fż. samobójczyni
przym. samobójczy
przysł. samobójczo
Wiktionary
związany z samobójstwem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący samobójstwa lub samobójcy, mający na celu samobójstwo
(1.2) grożący niebezpieczeństwem, bardzo śmiały, ryzykowny
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈbujt͡ʃɨ, AS: sãmobui ̯čy
Wiktionary
rzecz. samobójca m., samobójczyni ż., samobójstwo n., samobój m.
przym. przedsamobójczy
przysł. samobójczo
Wiktionary
kobieta samobójca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta celowo zabijająca samą siebie
Wiktionary
rzecz. samobójca m., samobójstwo n., samobój mzw.
przym. samobójczy
Wiktionary
zamierzone odebranie sobie życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabicie samego siebie;
(1.2) przen. działanie na własną szkodę
Wiktionary
Samobójstwo – celowe odebranie sobie życia.
Przyczyny samobójstw są wielorakie. Często wynika ono z uczucia smutku, które w wielu przypadkach jest rezultatem zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, schizofrenia, alkoholizm lub inne uzależnienie od środków odurzających. Stresory takie jak problemy finansowe lub problemy w zakresie relacji międzyludzkich również odgrywają istotną rolę. Samobójstwo może być również popełnione przez zdrowego psychicznie człowieka z powodów ideologicznych. Próby zapobiegnięcia samobójstwu obejmują ograniczenie dostępu do broni palnej, leczenie zaburzeń psychicznych, w tym uzależnienia od środków odurzających, a także poprawę sytuacji ekonomicznej.
Wikipedia
(1.1) Nieleczona depresja może prowadzić nawet do samobójstwa.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈbujstfɔ, AS: sãmobui ̯stfo
Wiktionary
rzecz. samobójca m., samobójczyni ż., samobój m.
przym. samobójczy, przedsamobójczy
przysł. samobójczo
Wiktionary
(1.1) daw. samobój
Wiktionary
dawniej: z własnej woli, dobrowolnie
SJP.pl
pojazd lądowy, czterokołowy używany do przewozu ludzi i towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. transp. pojazd mechaniczny, wyposażony w koła, mogący poruszać się dzięki wbudowanemu silnikowi, służący do przewozu ludzi lub towarów;
Wiktionary
Samochód, automobil, w skrócie auto – rodzaj kołowego pojazdu silnikowego, służącego do przewozu osób lub ładunków. Wg polskiego prawa taki pojazd jest samochodem tylko jeśli jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością powyżej 25 kilometrów na godzinę.
Wikipedia
(1.1) Wolałabym pojechać nad morze samochodem niż pociągiem.
(1.1) Latem przejeżdżając przez Gowarzewo zobaczyłem zezłomowany samochód i nieopatrznie powiedziałem, że taki model chciałbym mieć, a już następnego dnia auto było wykupione.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔxut, AS: sãmoχut
Wiktionary
rzecz. samochodowiec mos./mrz., samochodownictwo n., samochodówka ż., samochodziarz mos., samochodzina ż.
:: zdrobn. samochodzik mrz.
:: zgrub. samochodzisko n.
przym. samochodny, samochodowy
Wiktionary
(1.1) auto, czterokołowiec, dwuślad, dwuśladowiec, limuzyna, maszyna, wóz; lekcew. samochodzina; pot. bryczka, bryka, fura, gablota; przest. automobil, samojazd; zdrobn. samochodzik; zgrub. samochodzisko
Wiktionary
rzadko: poruszający się za pomocą własnego silnika; samobieżny, samojezdny
SJP.pl
potocznie: właściciel samochodu
SJP.pl
Samochodowiec (ang. car carrier lub pure car carrier) – statek przeznaczony do przewozu samochodów.
Ponieważ samochody jako ładunek zajmują dużo przestrzeni przy stosunkowo niewielkiej masie, przewożenie większej ich liczby na typowych statkach drobnicowych powodowało małe wykorzystywanie nośności, a co za tym idzie, generowało duże koszty. Do przemieszczania dużej liczby samochodów zaprojektowano i zbudowano statki mogące pomieścić kilka tysięcy samochodów osobowych. Przestrzeń ładunkowa takiego statku jest podzielona na wiele pokładów o małej wysokości. Część pokładów jest ruchoma w pionie, co pozwala ładować samochody o różnej wysokości. Załadunek i rozładunek samochodów odbywa się w systemie ro-ro, czyli przez odpowiednie furty z rampami na rufie i burtach statku, łączące pokłady z nabrzeżem. Dzięki temu czas załadunku został skrócony do kilku-kilkunastu godzin. Po załadowaniu samochody są mocowane za pomocą łańcuchów lub pasów do odpowiednich uchwytów na pokładach.
Wikipedia
potocznie:
1. technikum samochodowe;
2. komputerowa gra samochodowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. zasadnicza szkoła zawodowa lub technikum samochodowe
Wiktionary
rzecz. samochód m., samochodzik m., samochodzina ż., samochodzisko n., samochodownictwo n., samochodowiec m., samochodziarz m.
przym. samochodowy
Wiktionary
dział techniki zajmujący się pojazdami mechanicznymi
SJP.pl
→ samochód
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z samochodem, dotyczący samochodu
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔxɔˈdɔvɨ, AS: sãmoχodovy
Wiktionary
rzecz. samochód m., samochodzik mrz., samochodówka ż.
Wiktionary
nadmierne przemieszczanie się samochodami na jakimś obszarze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przesycenie obszarów miejskich samochodami
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik samochodów
Wiktionary
rzecz. samochód mrz., samochodzik mrz., samochodówka ż.
Wiktionary
1. potocznie: zabawka w kształcie samochodu; resorak;
2. zdrobnienie od: samochód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: samochód
(1.2) samochód-zabawka
Wiktionary
Samochodzik – zabawka lub model w formie zminiaturyzowanego samochodu (zazwyczaj w rozmiarze od kilku do kilkudziesięciu centymetrów).
Wikipedia
(1.1) Skoczyłbyś twoim samochodzikiem po napoje do hurtowni?
(1.2) Może zostawiłeś samochodzik w piaskownicy?
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈxɔd͡ʑik, AS: sãmoχoʒ́ik
Wiktionary
rzecz. samochód mrz., samochodzina ż., samochodzisko n., samochodowiec mos., samochodziarz mos., samochodownictwo n., samochodówka ż.
przym. samochodowy
Wiktionary
(1.1) auteczko, autko
(1.2) autko
Wiktionary
zgrubienie od: samochód
SJP.pl
osoba lubiąca się chwalić; samochwalec, samochwał, samochwała, chwalipięta
SJP.pl
osoba lubiąca się chwalić; samochwalca, samochwał, samochwała, chwalipięta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zachwalanie siebie
Wiktionary
(1.1) Kiedyś zapłaci za to swoje samochwalstwo.
Wiktionary
rzecz. samochwała m./ż., samochwalca m., samochwał m.
przym. samochwalczy
Wiktionary
(1.1) bufonada, chełpliwość, chwalipięctwo, fanfaronada, gaskonada, pyszałkowatość
Wiktionary
mężczyzna lubiący się chwalić; samochwalec, samochwała, samochwalca, chwalipięta
SJP.pl
mężczyzna lubiący się chwalić; samochwalec, samochwał, samochwalca, chwalipięta
SJP.pl
dawniej: w towarzystwie trzech osób; we czworo, we czterech
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób samoczynny
Wiktionary
(1.1) Drzwi otwierają się samoczynnie.
Wiktionary
IPA: sa.mɔˈt͡ʂɨn.ɲɛ
Wiktionary
przym. samoczynny
Wiktionary
(1.1) automatycznie, samodzielnie, samoistnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) działający samoczynnie, bez udziału człowieka
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: sãmočỹ•ny
Wiktionary
przysł. samoczynnie
Wiktionary
(1.1) automatyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|samodoskonalić.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. samowtór
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|samowtór.
źródła.
== samodrugi (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) ciężarny, w ciąży
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈdruɟi, AS: sãmodruǵi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|samowtór.
źródła.
== samodrugi (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) ciężarny, w ciąży
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bezmyślny upór, pyszałkowatość
SJP.pl
lud zamieszkujący Syberię; Samojedzi (dawniej)
SJP.pl
członek ludu syberyjskiego
SJP.pl
członkini ludu syberyjskiego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. zob. samojedzki.
Wiktionary
dyscyplina narzucona samemu sobie; dyscyplina wewnętrzna
SJP.pl
Samokontrola (samodyscyplina) – umiejętność kontrolowania swoich emocji i zachowań.
Badania z wykorzystaniem rezonansu czynnościowego ludzkiego mózgu pokazują, że samokontrola jest związana z pewnym obszarem grzbietowo-bocznej części kory przedczołowej, należącej do płata czołowego. Obszar ten jest odrębny od tych odpowiedzialnych za czynności zamierzone, postrzeganie intencji czy dokonywanie wyborów.
Wikipedia
tkanina wełniana lub lniana utkana na ręcznym warsztacie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkanina z wełny lub lnu tkana na ręcznym krośnie
(1.2) środ. przestępcze bimber
Wiktionary
Samodział – tkana na ręcznym krośnie tkanina; jest to materiał wykonany z szorstkiego, elastycznego, porowatego wełnianego lub lnianego włókna, z połyskiem o diagonalnej strukturze. Może to być także splot płócienny z przędzy zgrzebnej, niebarwionej, co daje wygląd ręcznie tkanego. Materiał jest wykorzystywany na sportową odzież, marynarki, garnitury, płaszcze, i damskie kostiumy.
Wikipedia
rzecz. samodzielność ż., samodziałek m., samodziałka ż.
przym. samodziałowy
Wiktionary
dawniej: samoczynny, automatyczny
SJP.pl
przymiotnik od: samodział
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony, uszyty z samodziału
Wiktionary
rzecz. samodział m.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez cudzej pomocy, o własnych siłach
(1.2) samotnie, bez innych
Wiktionary
(1.1) Nasz synek potrafi już samodzielnie chodzić.
(1.2) Balety mogą być wystawiane samodzielnie lub jako część opery.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈd͡ʑɛlʲɲɛ, AS: sãmoʒ́elʹńe
Wiktionary
rzecz. sam mrz., samodzielność ż., samosia ż.
przym. samodzielny, sam
zaim. sam
Wiktionary
(1.1) we własnym zakresie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: samodzielnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: samodzielny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niezależność, uniezależnienie
(1.2) rzad. cecha tego co zostało samodzielnie wykonane
Wiktionary
(1.1) Stawiamy na samodzielność naszych wychowanków.
(1.1) Obecnie 95 % gepardów grzywiastych ginie nie osiągnąwszy samodzielności.
Wiktionary
rzecz. samodział mrz., sam mrz., samosia ż.
czas. samodzielnieć ndk.
przym. samodzielny
przysł. samodzielnie
zaim. sam
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) radzący sobie bez cudzej pomocy
(1.2) oddzielny, wyłączony z reszty
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, kiedy ten twój syn chce stać się w końcu samodzielny, skoro w ogóle nie ma zamiaru iść do pracy.
(1.2) Program był początkowo dołączany do systemu operacyjnego, ale z czasem stał się tak popularny, że zaczął być sprzedawany jako samodzielny produkt.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈd͡ʑɛlnɨ, AS: sãmoʒ́elny
Wiktionary
rzecz. samosia ż., sam mrz., samodzielność ż.
przysł. samodzielnie
przym. sam
zaim. sam
Wiktionary
1. monarcha absolutny; samowładca;
2. dawniej: jedyny dzierżawca
SJP.pl
1. władza absolutna w carskiej Rosji; samowładztwo;
2. potocznie: absolutyzm, tyrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. polit. władza absolutna w carskiej Rosji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Imperium Rosyjskim panowało „samodzierżawie”, czyli monarchia absolutna.
Wiktionary
rzecz. samodzierca m., samodzierżca m., samodzierstwo n., samodzierż m., samodzierczość ż., samodzierżstwo n.
przym. samodzierczy, samodzierżczy
Wiktionary
(1.1) carat, autokracja, samowładztwo, daw. samodzierstwo, daw. rzad. samodzierżstwo
Wiktionary
monarcha absolutny; samowładca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) władca absolutny
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈd͡ʑɛrʃt͡sa, AS: sãmoʒ́eršca
Wiktionary
rzecz. samodzierżawie, samodzierca, samodzierstwo, samodzierż, samodzierżczość, samodzierżstwo
przym. samodzierczy, samodzierżczy
Wiktionary
(1.1) samowładca, daw. samodzierż, daw. rzad. samodzierca
Wiktionary
samodzielna edukacja
SJP.pl
działanie uczestnika pewnej grupy zmierzające do wykluczenia go z tej grupy
SJP.pl
zainteresowanie, często nadmierne, własną osobą i wszystkim co dotyczy własnej osoby
SJP.pl
samofinansować się - finansować swoją działalność z własnych pieniędzy
SJP.pl
pokrywanie wszelkich wydatków przedsiębiorstwa uzyskiwanymi w toku jego funkcjonowania wpływami
SJP.pl
Samofinansowanie – oznacza finansowanie wydatków przedsiębiorstwa ze źródeł wewnętrznych (własnych), a nie ze źródeł zewnętrznych (tj. poprzez zadłużanie się u innych podmiotów).
Do źródeł wewnętrznych finansowania przedsiębiorstwa można zaliczyć np. zyski zatrzymane, odpisy amortyzacyjne, rozwiązanie rezerw celowych, środki uzyskane ze zbycia zbędnego majątku przedsiębiorstwa.
Wikipedia
potocznie: wódka lub spirytus wytwarzane nielegalnie prymitywnym, domowym sposobem; bimber, samizdat, księżycówka, krzakówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. nielegalnie pędzony napój alkoholowy o wysokiej zawartości alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sãˈmɔɡɔ̃n, AS: sãmogõn
Wiktionary
rzecz. przedgon mrz., samogonka ż.
Wiktionary
(1.1) samogonka, bimber, księżycówka, krzakówka, siwucha; eufem. żart. koniak pędzony nocą / KPN; reg. pozn. berbelucha.
Wiktionary
miejsce nielegalnej produkcji alkoholu
SJP.pl
potocznie: wódka lub spirytus wytwarzane prymitywnym, domowym sposobem; samogon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. samogon.
Wiktionary
rzecz. samogon mrz.
Wiktionary
(1.1) samogon, bimber, księżycówka, krzakówka, siwucha; eufem. żart. koniak pędzony nocą / KPN; reg. pozn. berbelucha.
Wiktionary
przymiotnik od: samogon
SJP.pl
1. potocznie: instrument samogrający albo aparat odtwarzający dźwięki
2. w problemistyce szachowej: przeciwieństwo zugzwangu
3. przenośnie: rola w sztuce dająca aktorowi pole do popisu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. instrument muzyczny lub mechanizm, samodzielnie wytwarzający dźwięki
(1.2) pot. coś łatwego do wykonania lub osiągnięcia, szybko przynoszącego efekt
(1.3) pot. rola teatralna lub filmowa łatwa do zagrania
(1.4) pot. temat w literaturze, filmie, sztuce itp. atrakcyjny i łatwy do przedstawienia
Wiktionary
ktoś, kto zaspokaja popęd płciowy bez udziału partnera, onanizuje się
SJP.pl
podrażnianie własnych narządów płciowych w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; ipsacja, onanizm, onania, masturbacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zaspokajanie popędu płciowego poprzez stymulację własnych narządów płciowych
Wiktionary
Masturbacja – pobudzanie własnych narządów płciowych w celu wywołania u siebie pobudzenia seksualnego. Może, lecz nie musi, prowadzić do osiągnięcia orgazmu. Termin obejmuje stymulację za pomocą dłoni, przedmiotów codziennego użytku, a także za pomocą akcesoriów, takich jak wibratory czy sztuczne pochwy. Masturbacja odbywa się bez udziału partnera lub przy jego wyłącznie biernym udziale. Istnieje pojęcie wzajemnej masturbacji, które dotyczy sytuacji z aktywnym udziałem partnera.
Wikipedia
(1.1) med. ipsacja, med. seks. masturbacja, med. seks. onanizm, eufem. robienie sobie dobrze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby;
Wiktionary
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestniczą jedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy. Samogłoski charakteryzują się regularnym rozkładem energii akustycznej, mają wyraźną strukturę formantową, która decyduje o ich barwie. Podczas ich artykulacji słychać tylko jedną głoskę. Niektórzy językoznawcy kwestionują tę metodę definicji samogłosek jako niejednoznaczną i wzbudzającą wątpliwości i proponują w zamian metodę dystrybucyjną, polegającą na badaniu roli i kontekstu poszczególnych głosek w izolowanych wyrazach w poszczególnych językach.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze w XVIII stuleciu utrzymywano samogłoskę „e” w celownikowo-miejscownikowych postaciach „żenie”, „siestrze” – tak jak w deklinacji męskiej do niedawna mówiło się np. „o oddziele”, a w nijakiej – „o zwierciedle”.
(1.1) Rozmawiali po polsku, on mówił z zabawnym akcentem, przeciągał niektóre samogłoski, zaczynając zdania ze szwedzkim namysłem […].
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈɡwɔska, AS: sãmogu̯oska
Wiktionary
przym. samogłoskowy
Wiktionary
przymiotnik od: samogłoska
SJP.pl
ryba z rodziny samogłowowatych, prawdopodobnie największa ryba kostnoszkieletowa, osiągająca do 333 cm długości i 2,3 tony wagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Mola mola|Linnaeus|ref=tak., gatunek morskiej ryby rozdymkokształtnej z rodziny samogłowowatych;
(1.2) icht. ryba z gatunku samogłów (1.1)
Wiktionary
Samogłów, mola (Mola mola) – gatunek morskiej ryby rozdymkokształtnej z rodziny samogłowowatych (Molidae).
Wikipedia
(1.2) Podobnie jak u innych rozdymkokształtnych narządy wewnętrzne samogłowów mogą zawierać neurotoksyny.
Wiktionary
rzecz. samogłowowate nmos.
przym. samogłowowaty
Wiktionary
Samohamowność – właściwość układów mechanicznych polegająca na możliwości napędzenia go tylko z jednej strony.
Przykładem może być połączenie śruba-nakrętka, w którym układ może być napędzany tylko poprzez przyłożenie momentu siły obracającego nakrętkę, przyłożenie siły nacisku próbującego przesunąć nakrętkę nie spowoduje jej przesunięcia.
Samohamowność występuje, gdy pozorny kąt tarcia jest większy od kąta nachylenia linii śrubowej.
Wikipedia
samohartować się - o stali: hartować się samoczynnie na powietrzu
SJP.pl
samohartować się - o stali: hartować się samoczynnie na powietrzu
SJP.pl
Samohartowność – zdolność niektórych materiałów do hartowania podczas powolnego chłodzenia w powietrzu. Własność wykorzystywana np. przy obróbce cieplnej walców walcarek.
Wikipedia
samohartować się - o stali: hartować się samoczynnie na powietrzu
SJP.pl
określenie własnej tożsamości, przynależności do danej kultury, religii lub organizacji, itp.; autoidentyfikacja
SJP.pl
pojawianie się wtórnego zmiennego pola elektromagnetycznego wokół cewki elektrycznej (solenoidu) przy przepływie przez nią zmiennego prądu elektrycznego lub gdy jest ona umieszczona w zmiennym polu elektromagnetycznym
SJP.pl
Samoindukcja (indukcja własna) – zjawisko elektromagnetyczne, jest szczególnym przypadkiem zjawiska indukcji elektromagnetycznej. Samoindukcja występuje, gdy siła elektromotoryczna wytwarzana jest w tym samym obwodzie, w którym płynie prąd powodujący indukcję, powstająca siła elektromotoryczna przeciwstawia się zmianom natężenia prądu elektrycznego. Indukcyjność obwodu jest równa sile elektromotorycznej samoindukcji jaka powstaje w obwodzie przy zmianie natężenia o 1 amper występująca w czasie 1 sekundy
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zob. autoironia.
Wiktionary
przym. samoironiczny
Wiktionary
(1.1) autoironia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. ironiczny wobec samego siebie
Wiktionary
rzecz. samoironia ż.
Wiktionary
(1.1) autoironiczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób samoistny, niezależnie od czegoś innego
Wiktionary
(1.1) Zespół opóźnionej fazy snu (…) najczęściej występuje u ludzi młodych, rzadko rozpoczyna się po 30 r.ż., może samoistnie ustąpić wraz z wiekiem.
Wiktionary
przym. samoistny
czas. istnieć, zaistnieć
rzecz. samoistność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: samoistnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: samoistny
SJP.pl
w filozofii: istnienie przez siebie; aseitas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co samoistne
Wiktionary
przym. samoistny
przysł. samoistnie
Wiktionary
1. istniejący, powstały niezależnie od czegoś innego;
2. tworzący odrębną całość, niezwiązany z niczym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) istniejący sam z siebie; powstały niezależnie od przyczyn zewnętrznych
(1.2) będący odrębną całością, niezwiązaną z niczym
Wiktionary
rzecz. samoistność ż.
przysł. samoistnie
czas. istnieć, zaistnieć
Wiktionary
(1.1) samorzutny, spontaniczny, idiopatyczny
(1.2) niezależny, oddzielny, odrębny, osobny
Wiktionary
dawniej, przed I wojną światową: samochód; automobil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. samochód – termin stosowany przed pierwszą wojną światową
Wiktionary
wulgarnie: zdjęcie zrobione samemu sobie; selfie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. fotografia zrobiona samemu sobie
Wiktionary
(1.1) Anka wrzuciła na fejsa kolejną samojebkę.
Wiktionary
rzecz. samojebstwo n., samojeb m.
Wiktionary
(1.1) selfie, selfik, fota / fotka z rąsi
Wiktionary
rosyjska rasa psa zaprzęgowego
SJP.pl
Wikipedia
rosyjska rasa psa zaprzęgowego
SJP.pl
dawniej: sam jeden, jedyny
SJP.pl
dawniej: Samodyjka (członkini ludu syberyjskiego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. ludożerca, kanibal
Wiktionary
dawna nazwa Samodyjczyków, syberyjskiego ludu
SJP.pl
Samojedzi, także ludy samodyjskie – zbiorcza nazwa kilku autochtonicznych narodów zamieszkujących północno-zachodnią Syberię (Rosja). Posługują się językami z grupy samojedzkiej, należącej do rodziny uralskiej. Ludy te mają własne okręgi autonomiczne: Nieniecki i Jamalsko-Nieniecki.
Wikipedia
dotyczący Samojedów (ludu syberyjskiego), charakterystyczny dla Samojedów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Samojedami, dotyczący Samojedów
Wiktionary
rzecz. Samojeda ż., Samojedka ż.
Wiktionary
(1.1) hist. samodyjski
Wiktionary
w psychologii: karanie samego siebie; masochizm
SJP.pl
samokierować się - o torpedach, pociskach itp.: kierować się samoczynnie; samonaprowadzać się
SJP.pl
samokierować się - o torpedach, pociskach itp.: kierować się samoczynnie; samonaprowadzać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kontrolowanie własnych działań; kontrola nad sobą
Wiktionary
Samokontrola (samodyscyplina) – umiejętność kontrolowania swoich emocji i zachowań.
Badania z wykorzystaniem rezonansu czynnościowego ludzkiego mózgu pokazują, że samokontrola jest związana z pewnym obszarem grzbietowo-bocznej części kory przedczołowej, należącej do płata czołowego. Obszar ten jest odrębny od tych odpowiedzialnych za czynności zamierzone, postrzeganie intencji czy dokonywanie wyborów.
Wikipedia
(1.1) autokontrola
Wiktionary
samokreować się - kreować własny wizerunek, kreować samego siebie
SJP.pl
krytyczna, obiektywna ocena siebie samego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. umiejętność krytycznego i obiektywnego oceniania siebie
Wiktionary
(1.1) Teresie brakuje samokrytycyzmu, uważa, że wszystko robi najlepiej i że nigdy się nie myli.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔkrɨˈtɨt͡sɨsm̥, AS: sãmokrytycysm̦
Wiktionary
rzecz. samokrytyka ż.
przym. samokrytyczny
przysł. samokrytycznie
Wiktionary
(1.1) autokrytycyzm
Wiktionary
przysłówek
(1.1) krytycznie w stosunku do samego siebie
Wiktionary
rzecz. samokrytycyzm mrz., samokrytyka ż.
przym. samokrytyczny
Wiktionary
krytyczny wobec samego siebie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zdolny do krytycznej oceny samego siebie
(1.2) wyrażający taką ocenę, nacechowany samokrytycyzmem
Wiktionary
(1.1) Oczywiście, że mam w sobie cechy, których u innych ludzi nie lubię, ale to chyba dobrze, że jestem wobec siebie na tyle samokrytyczna, by wiedzieć, że robię coś źle…
Wiktionary
rzecz. samokrytyka ż., samokrytycyzm m., samokrytyczność ż.
przysł. samokrytycznie
Wiktionary
(1.1-2) rzad. autokrytyczny
Wiktionary
1. krytycyzm wobec siebie;
2. publiczne przyznanie się do swoich błędów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyznanie się do błędów, najczęściej publiczne
Wiktionary
(1.1) Ogólna definicja samokrytyki, sformułowana przez samego Stalina, brzmiała następująco: samokrytyka - „uczciwa, jawna, bolszewicka" samokrytyka to „szczególna metoda wychowania kadr partyjnych i w ogóle klasy robotniczej w duchu rewolucyjnego rozwoju", „potężny oręż w walce o socjalizm".
(1.1) Otóż za Kołakowskim przyjmuję, że „wyróżniającą cechą kultury europejskiej w jej formie dojrzałej jest jej zdolność do kwestionowania samej siebie, zdolność do permanentnej samokrytyki”.
Wiktionary
rzecz. samokrytycyzm m., samokrytyczność ż.
przym. samokrytyczny
przysł. samokrytycznie
Wiktionary
(1.1) autokrytyka, samobiczowanie
Wiktionary
rzadko: samokształcić się - samodzielnie zdobywać wiedzę
SJP.pl
umiejętność wpływu na własny rozwój, przejmowanie zadania rozwijania i kształtowania kwalifikacji we własnym zakresie; autoedukacja, samowychowanie
SJP.pl
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. organizator samokształcenia
Wiktionary
rzecz. samokształcenie
przym. samokształceniowy
Wiktionary
rzadko: samokształcić się - samodzielnie zdobywać wiedzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. hand. wyłączne prawo do handlu czymś
Wiktionary
(1.1) Cofnięto za to wydane w roku zeszłym pozwolenie na wolną sprzedaż soli za opłatą cła na granicy na północ od Łęczycy i Sochaczewa, a ustanowiono samokupstwo.
Wiktionary
rzecz. samokupiec m.
Wiktionary
(1.1) współcz. monopol; daw. jednokupstwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) samodzielne leczenie samego siebie
Wiktionary
leczenie samego siebie; odzyskiwanie zdrowia bez pomocy lekarstw
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Samolikwidator – urządzenie, które ma za zadanie wywołać wybuch pocisku (głowicy, torpedy) po pewnym czasie lotu, w wypadku gdyby pocisk nie trafił w cel, wyjdzie spod kontroli, albo w przypadku zakłóceń i awarii.
Samolikwidatory są stosowane głównie w pociskach artylerii przeciwlotniczej i lotniczej, a także w pociskach rakietowych typu „ziemia-powietrze” i „powietrze-powietrze”, „głębina wodna-ziemia” i „woda-powietrze”.
Wikipedia
taki, który rozwiązuje przedsiębiorstwo, organizację itp. z własnej inicjatywy
SJP.pl
1. zdrobnienie od: samolot;
2. zabawka dziecięca przedstawiająca samolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: samolot
(1.2) samolot-zabawka
(1.3) pozycja gimnastyczna na jednej nodze, z rozpostartymi ramionami
Wiktionary
(1.1) Na wycieczkę polecieliśmy samolocikiem.
(1.2) Jacuś dostał samolocik pod choinkę.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈlɔt͡ɕik, AS: sãmoloćik
Wiktionary
rzecz. samolot m.
przym. samolocikowy, samolotowy
Wiktionary
maszyna latająca z skrzydłami o jednym do trzech płatów (par skrzydeł); służy jako transport lub jako maszyna bojowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. statek powietrzny wyposażony we własny napęd, mający skrzydła, które tworzą siłę nośną;
(1.2) pot. fotel ginekologiczny
Wiktionary
Samolot – załogowy bądź bezzałogowy statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), utrzymujący się w powietrzu dzięki sile nośnej wytwarzanej za pomocą nieruchomych, w danych warunkach, względem statku skrzydeł. Ciąg potrzebny do utrzymania prędkości w locie poziomym wytwarzany jest przez jeden lub więcej silników.
Wikipedia
(1.1) Bardzo boję się podróży samolotem.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔlɔt, AS: sãmolot
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. samolocik m.
przym. samolotowy
Wiktionary
(1.1) przest. aeroplan; gw-pl|Górny Śląsk|fliger.; poet. stalowy ptak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) określenie liczby lotów wykonanych przez daną jednostkę organizacyjną
Wiktionary
(1.1) Dwanaście samolotów dywizjonu w ciągu trzech dni wykonało osiemdziesiąt samolotolotów.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔlɔˈtɔlɔt, AS: sãmolotolot
Wiktionary
rzecz. samolot mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: samolot
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z samolotem, dotyczący samolotu
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do samolotu, będący częścią samolotu
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔlɔˈtɔvɨ, AS: sãmolotovy
Wiktionary
rzecz. samolot m.
:: zdrobn. samolocik m.
Wiktionary
(1.1) lotniczy
Wiktionary
człowiek myślący tylko o swoim szczęściu, lekceważący potrzeby innych ludzi; egoista, egotysta, egocentryk, sobek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) egoista myślący tylko o sobie
Wiktionary
(1.1) Nie przejmuj się tym samolubem.
Wiktionary
rzecz. samolubstwo n., samolubność ż.
:: fż. samolubka ż.
:: zdrobn. samolubek m.
przym. samolubny
przysł. samolubnie
Wiktionary
(1.1) sobek, egoista
Wiktionary
1. kobieta myśląca tylko o swoim szczęściu, lekceważąca potrzeby innych ludzi; egoistka, egotystka, egocentryczka;
2. potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfik, selfiak, selfka
SJP.pl
1. kobieta myśląca tylko o swoim szczęściu, lekceważąca potrzeby innych ludzi; egoistka, egotystka, egocentryczka;
2. potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfik, selfiak, selfka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób samolubny, egoistycznie
Wiktionary
rzecz. samolubność ż., samolubstwo n., samolub m., samolubek m., samolubka ż.
przym. samolubny
Wiktionary
(1.1) egoistycznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: samolubnie
SJP.pl
myślenie tylko o sobie, dbanie wyłącznie o siebie; samolubstwo, sobkostwo, egoizm, egotyzm, egocentryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samolubne; cecha tych, którzy są samolubni
Wiktionary
przym. samolubny
przysł. samolubnie
rzecz. samolub mos., samolubstwo n.
Wiktionary
egoistyczny;
1. myślący tylko o swoim szczęściu, lekceważący potrzeby innych ludzi;
2. świadczący o takich cechach, np. samolubne zachowanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla samoluba
Wiktionary
(1.1) Bolek jest samolubny, nigdy nie myśli o kolegach.
Wiktionary
rzecz. samolubstwo n., samolubność ż., samolub m., samolubek m., samolubka ż.
przysł. samolubnie
Wiktionary
(1.1) egoistyczny
Wiktionary
przestarzałe: myślenie tylko o sobie, dbanie wyłącznie o siebie; sobkostwo, samolubność, egoizm, egotyzm, egocentryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) egoizm, sobkostwo
Wiktionary
(1.1) Przez swoje samolubstwo pozbawił się wielu przyjaciół.
Wiktionary
rzecz. samolub mos., samolubek mos., samolubka ż., samolubność ż.
przym. samolubny
przysł. samolubnie
Wiktionary
(1.1) miłość własna
Wiktionary
w problemistyce: rodzaj zadania szachowego, w którym białe zmuszają czarne do dania mata białemu królowi, pomimo że czarne bronią się przed tym wszelkimi możliwymi sposobami
SJP.pl
Samomat – zadanie w kompozycji szachowej, w którym zawsze zaczynają białe, polegające na wymuszeniu takiej gry czarnych, która doprowadzi do dania mata białym w ściśle określonej liczbie posunięć (pomimo zastosowania najlepszej możliwej obrony).
Na diagramie pokazano przykład samomata w czterech posunięciach:
Wikipedia
środowiskowo: zaspokajanie popędu płciowego w pojedynkę
SJP.pl
założyciel pierwszego słowiańskiego państwa, zm. 658
SJP.pl
Samon, także Samo (zm. ok. 658) – władca pierwszego potwierdzonego przez źródła pisane bezsprzecznie słowiańskiego organizmu państwowego, zwanego państwem Samona.
Jedynym wartościowym źródłem wprost traktującym o dziejach Samona jest Kronika Fredegara. Większość informacji o władcy zostało wywnioskowanych na podstawie analizy tejże kroniki, ale przez znikomą ilość materiału porównawczego wiele z nich wciąż pozostaje w sferze hipotez.
Wikipedia
rzadko: samonagrzać się - samoczynnie nagrzać się w wyniku reakcji chemicznych
SJP.pl
rzadko: samonagrzewać się - samoczynnie nagrzewać się w wyniku reakcji chemicznych
SJP.pl
rzadko: samonagrzewać się - samoczynnie nagrzewać się w wyniku reakcji chemicznych
SJP.pl
Samonakładacz – urządzenie lub mechanizm podający arkusze do maszyny drukującej.
Wyróżniane są trzy typy samonakładaczy:
Wikipedia
Samonakładacz – urządzenie lub mechanizm podający arkusze do maszyny drukującej.
Wyróżniane są trzy typy samonakładaczy:
Wikipedia
samonapędzać się - napędzać się samoczynnie
SJP.pl
samonapędzający się - taki, który sam się napędza
SJP.pl
samonapędzać się - napędzać się samoczynnie
SJP.pl
samonapędzić się - napędzić się samoczynnie
SJP.pl
taki, który sam się naprawia
SJP.pl
samonaprowadzać się - o torpedach, pociskach itp.: naprowadzać się samoczynnie
SJP.pl
samonaprowadzać się - o torpedach, pociskach itp.: naprowadzać się samoczynnie
SJP.pl
samonaprowadzać się - o torpedach, pociskach itp.: naprowadzać się samoczynnie
SJP.pl
Samonaprowadzanie - samoczynne kierowanie się pocisku na cel (samolot, okręt, rakieta), polegające na automatycznym wykrywaniu celu, określaniu jego położenia i uruchamianiu układu sterującego powodującego spotkanie pocisku z celem albo wybuch pocisku w odległości zapewniającej zniszczenie celu. Samonaprowadzanie stosuje się najczęściej w pociskach rakietowych: lotniczych klasy powietrze - powietrze, powietrze - woda i ziemia - powietrze.
Wikipedia
samonaprowadzić się - o torpedach, pociskach itp.: naprowadzić się samoczynnie
SJP.pl
samonastawiać się - nastawiać się samoczynnie
SJP.pl
samonastawić się - nastawić się samoczynnie
SJP.pl
Wikipedia
taki, który sam niszczy (się)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niszczący sam siebie, działający na swą szkodę
(1.2) potrafiący dokonać zaplanowanego samozniszczenia
Wiktionary
(1.1) autodestrukcyjny, samoniszczycielski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niszczący sam siebie, szkodzący sam sobie
Wiktionary
(1.1) autodestrukcyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. o nadwoziu samochodu: nieposiadające ramy; takie, w którym szkielet, poszycie i podłoga stanowią całość przenoszącą siły działające na pojazd
(1.2) kraw. o biustonoszu, pończochach itp.: trzymające się samodzielnie ciała; niewymagające dodatkowego mocowania, podwiązek, pasków itp.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. obrona samego siebie
(1.2) książk. odparcie bezpośredniego zamachu na dobro własne
(1.3) wojsk. obrona kraju organizowana przez ludność cywilną
Wiktionary
Wikipedia
introspekcja, wniknięcie w głąb siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w sklepach, barach itp.: obsługiwanie samego siebie
Wiktionary
Samoobsługa – system sprzedaży stosowany w niektórych sklepach, a także na niektórych stacjach benzynowych i placówkach gastronomicznych (głównie w barach), polegający na przeniesieniu na klienta części czynności związanych z wyborem i transportem wybranego produktu.
Wikipedia
rzecz. samoobsługowość ż.
przym. samoobsługowy
przysł. samoobsługowo
Wiktionary
książkowo: samoobsługiwać się - obsługiwać się samemu (w sklepie, w barze, w środkach komunikacji itp.)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o sklepie, usługach itp.: taki, który nie wymaga personelu obsługującego
(1.2) o człowieku niepełnosprawnym: taki, który nie wymaga pomocy w codziennych czynnościach
Wiktionary
(1.1) Lubię samoobsługowe sklepy, bo mogę przebierać w towarach.
(1.2) Po rehabilitacji Tadek jest już całkowicie samoobsługowy, choć wciąż jeździ na wózku.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔːpswuˈɡɔvɨ, AS: sãm•opsu̯ugovy
Wiktionary
rzecz. samoobsługa ż., samoobsługowość ż.
przysł. samoobsługowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. ocenianie, postrzeganie samego siebie; ogólna postawa do siebie
Wiktionary
Poczucie własnej wartości – stan psychiczny powstały na skutek elementarnej, uogólnionej oceny dokonanej na własny temat.
Samoocena to uogólniona postawa w stosunku do samego siebie, która wpływa na nastrój oraz wywiera silny wpływ na pewien zakres zachowań osobistych i społecznych. Podstawą samooceny jest samowiedza, czyli zespół sądów i opinii, które jednostka odnosi do własnej osoby. Te sądy i opinie dotyczą właściwości fizycznych, psychicznych i społecznych.
Wikipedia
(1.1) Denerwuje nas, jak niską samoocenę prezentuje Wiktor, przecież ma tyle atutów.
Wiktionary
rzadko o wodach: samooczyścić się - oczyścić się w wyniku naturalnych procesów fizycznych oraz biologicznych reakcji rozkładu nadmiaru substancji organicznych
SJP.pl
rzadko o wodach: samooczyszczać się - oczyszczać się w wyniku naturalnych procesów fizycznych oraz biologicznych reakcji rozkładu nadmiaru substancji organicznych
SJP.pl
proces samoistnego oczyszczania się wody z zanieczyszczeń organicznych
SJP.pl
proces samoistnego oczyszczenia się wody z zanieczyszczeń organicznych
SJP.pl
rzadko: samoodnawiać się - odnawiać się samoczynnie
SJP.pl
samoodnawiający się - taki, który sam się odnawia; samoodnawialny, samoregenerujący się
SJP.pl
taki, który sam się odnawia; samoodnawiający się, samoregenerujący się
SJP.pl
odnawianie się, regeneracja
SJP.pl
rzadko: samoodnowić się - odnowić się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodnowić się - odnowić się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodtwarzać się - odtwarzać się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodtwarzać się - odtwarzać się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodtwarzać się - odtwarzać się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodtworzyć się - odtworzyć się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoodtworzyć się - odtworzyć się samoczynnie
SJP.pl
ofiara z samego siebie
SJP.pl
samoograniczać się - ograniczać samego siebie
SJP.pl
samoograniczać się - ograniczać samego siebie
SJP.pl
samoograniczyć się - ograniczyć samego siebie
SJP.pl
samookaleczać się - okaleczać samego siebie; okaleczać się
SJP.pl
uszkodzenie własnego ciała lub nadwerężenie zdrowia, dokonywane w celu uniknięcia jakichś obowiązków lub dopełnienia nakazów rytualnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) celowe okaleczenie samego / samej siebie;
Wiktionary
Samookaleczenie, samouszkodzenie, samozranienie (ang. self-harm, self-injury, self-inflicted violence) – zjawisko o wielu nazwach i definicjach, które można skrótowo określić jako celowe zranienie się.
Samookaleczanie jest definiowane w różny sposób i różnie nazywane w różnych krajach i przez różnych badaczy. W efekcie metaanalizy i porównania między krajami i badaniami są znacząco utrudnione. W samej Polsce na opis samozranień stosuje się co najmniej 27 różnych terminów naukowych.
Wikipedia
(1.1) Dyżurny pielęgniarz zamarł ze zgrozy na widok blizn po samookaleczeniach na przedramionach pacjentki.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔːkalɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: sãm•okalečẽńe
Wiktionary
rzecz. samookaleczanie n.
czas. samookaleczać się ndk., samookaleczyć się dk.
Wiktionary
samookaleczyć się - okaleczyć samego siebie
SJP.pl
samookreślać się - określać samego siebie
SJP.pl
samookreślać się - określać samego siebie
SJP.pl
Samookreślenie (alb. Vetëvendosje) – centrolewicowa i narodowa partia polityczna w Kosowie.
Wikipedia
samookłamywać się - okłamywać samego siebie, spychać niewygodną dla siebie prawdę do podświadomości; samooszukiwać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. substancja nadająca skórze opalony wygląd, utrzymująca kolor przez kilka dni
Wiktionary
Samoopalacz – środek kosmetyczny mający na celu nadanie skórze brązowego odcienia bez naświetlania skóry promieniami UV.
Samoopalacz imituje efekt naturalnej opalenizny, którą można uzyskać bez udziału słońca, nie prowadzi jednak do powstawania melaniny, naturalnego barwnika powstającego w skórze pod wpływem promieniowania UV. Dlatego też ten rodzaj zabarwienia nie chroni przed działaniem promieni słonecznych i skóra wymaga ochrony przed słońcem preparatami z filtrami ochronnymi.
Wikipedia
(1.1) Najlepiej dzień przed aplikacją samoopalacza wykonać peeling całego ciała.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔːˈpalat͡ʃ, AS: sãm•opalač
Wiktionary
przym. samoopalający
rzecz. samopodpalenie n., samospalenie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) kosmet. powodujący sztuczny efekt opalenizny
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔːpalaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: sãm•opalai ̯õncy
Wiktionary
rzecz. samoopalacz
Wiktionary
samoopanować się - pohamować swoje wzburzenie, wzruszenie itp.; opanować się
SJP.pl
samoopanować się - pohamować swoje wzburzenie, wzruszenie itp.; opanować się
SJP.pl
samoopodatkować się - dobrowolnie obciążyć się określonymi wpłatami pieniężnymi na rzecz budżetu państwa lub danego funduszu celowego
SJP.pl
samoopodatkować się - dobrowolnie obciążać się określonymi wpłatami pieniężnymi na rzecz budżetu państwa lub danego funduszu celowego
SJP.pl
w technice: towarowy wagon kolejowy z otwieranymi bokami, umożliwiającymi szybkie wyładowanie przewożonego towaru
SJP.pl
możliwość utrzymania się z dochodu uzyskanego dzięki własnej działalności
SJP.pl
Samoorganizacja, samoporządkowanie (ang. self-organisation, self-assembly) – zjawiska, w których elementy układu złożonego ulegają spontanicznemu uporządkowaniu; tworzenie się zorganizowanych struktur przestrzennych lub korelacji w przestrzeni i czasie pod wpływem oddziaływań zachodzących pomiędzy elementami układu, oraz między układem a jego otoczeniem.
Wikipedia
samoorganizować się - organizować się samoczynnie
SJP.pl
Samooskarżenie – dobrowolne zawiadomienie organów ścigania o popełnieniu przez siebie określonego przestępstwa. Ze względu na trudność w ocenie prawdziwości, wymaga ustalenia przyczyn. Stanowi źródło pierwszych informacji o przestępstwie, o którym organ ścigania do tej pory nie wiedział lub przypisywał je komuś innemu.
Wikipedia
taki, który sam się ostrzy
SJP.pl
samooszukiwać się - okłamywać samego siebie, spychać niewygodną dla siebie prawdę do podświadomości; samookłamywać się
SJP.pl
samooszukiwanie się - oszukiwanie samego siebie
SJP.pl
bez opieki lub bez kontroli
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bez opieki, bez kontroli
(1.2) w pojedynkę, samotnie
Wiktionary
(1.1) Rodzice na cały dzień puszczają dzieci samopas, a potem dziwią się, gdy dochodzi do tragedii.
(1.2) Wybrałem się samopas na spacer po uzdrowisku.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔpas, AS: sãmopas
Wiktionary
(1.1) w pojedynkę, samotnie
Wiktionary
dawniej: ladacznica, nierządnica
SJP.pl
rodzaj dawnej rosyjskiej rusznicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. wojsk. prymitywna, długa ręczna broń palna, używana w XVI-XVII wieku w Europie Wschodniej; rodzaj rusznicy;
(1.2) łow. pułapka samostrzelna uruchamiana przypadkowo mechanizmem spustowym
(1.3) techn. urządzenie do odstraszania zwierzyny niszczącej nocą pola uprawne, od czasu do czasu strzelające ślepą amunicją
Wiktionary
Samopał (z ros. самопал) – staropolskie potoczne określenie długiej ręcznej broni palnej, używanej od XVI do XVII wieku na Ukrainie i w Rosji. Termin ten jest nieprecyzyjny i odnosił się do zróżnicowanych konstrukcji broni strzeleckiej.
Współcześnie samopałem określa się również broń palną ustawianą przez kłusowników w lesie na ścieżkach (przesmykach) zwierzyny. Samopał wystrzeliwuje po potrąceniu przez zwierzynę drutu lub sznura uruchamiającego spust.
Wikipedia
(1.1) Odpowiadaj, wraży synu, a nie, to z samopału zapytam!
(1.2) Tylko w lutym złowił samopałem pięć sztuk zwierzyny płowej.
Wiktionary
rzecz. samopodpalenie n., samospalenie n.
Wiktionary
przysłówek liczebnikowy
(1.1) daw. tylko w pięć osób
Wiktionary
aparat, przyrząd samopiszący
SJP.pl
roślina samopnąca - rzadko: roślina o wydłużonych giętkich pędach wymagających podpór; roślina pnąca, pnącze
SJP.pl
stan psychiczny lub fizyczny odczuwany bezpośrednio przez daną osobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nastrój, humor
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔpɔˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: sãmopočuće
Wiktionary
(1.1) forma
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czyn podpalenia własnego majątku, np. domu, plonów
(1.2) rzad. zob. samospalenie. (samobójstwo)
Wiktionary
(1.2) Samopodpalenie Bouaziziego przed rządowym budynkiem było desperacką i rozpaczliwą formą zaprotestowania przeciw fatalnym perspektywom młodych ludzi w Tunezji.
Wiktionary
rzecz. samozapłon m., samozapalność ż., samopalność ż., samopalenie n., samospalenie n., samoopalanie n., samoopalacz m., samopał m.
przym. samozapalny, samopalny
Wiktionary
samopodświetlać się - podświetlać się samoczynnie
SJP.pl
samopodświetlić się - podświetlić się samoczynnie
SJP.pl
taki, który sam podtrzymuje (się)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który samoczynnie napełnia się powietrzem
Wiktionary
samoponiżać się - poniżać samego siebie
SJP.pl
samoponiżać się - poniżać samego siebie
SJP.pl
rzadko: poniżenie samego siebie; samouniżenie
SJP.pl
samoponiżyć się - poniżyć samego siebie
SJP.pl
samopotępiać się - potępiać samego siebie
SJP.pl
samopotępić się - potępić samego siebie
SJP.pl
samopowtarzać się - powtarzać się samoczynnie
SJP.pl
samopowtarzać się - powtarzać się samoczynnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ładujący automatycznie kolejny pocisk
Wiktionary
(1.1) Jako pierwszy do produkcji trafił karabin samopowtarzalny SKS.
Wiktionary
samopowtórzyć się - powtórzyć się samoczynnie
SJP.pl
taki, który sam się poziomuje
SJP.pl
poznanie samego siebie, swojej osobowości, psychiki, swoich możliwości itp.; samorozumienie
SJP.pl
prezentacja samego siebie, własnych dokonań
SJP.pl
rodzaj przędzarki do samoczynnego wyrobu cienkiej przędzy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przylepiający się bez smarowania klejem
Wiktionary
przym. lepki
rzecz. lepidło n., lepiszcze n.
Wiktionary
pszenica jednoziarnowa; dziś prawie nieuprawiana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. roślina z gatunku pszenica samopsza, nazwa systematyczna|Triticum monococcum|ref=tak., jedna z najstarszych udomowionych, uprawiana już 7000 lat p.n.e.
Wiktionary
Pszenica samopsza (Triticum monococcum L.) — gatunek zbóż z rodziny wiechlinowatych. Gatunek uprawiany dawniej na obszarach od Atlantyku po Persję. Zasięg naturalny obejmuje region Kaukazu, Iran, Afganistan, Azję Mniejszą, Bałkany i Krym. Dzisiaj, jako gatunek mało plenny, jest uprawiany rzadko na górzystych terenach Zakaukazia.
Wikipedia
1. publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikowanie, self-publishing;
2. dzieło opublikowane w ten sposób
SJP.pl
publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikacja, self-publishing
SJP.pl
Samopublikowanie (ang. self-publishing) – zjawisko publikowania nakładem własnym autora, różnego rodzaju wydawnictw (książka, broszura, płyta kompaktowa itp.).
Wydawnictwa samopublikowane stanowią margines rynku środków masowego przekazu w zakresie generowania przychodów ze sprzedaży. Rozwój technologii ułatwiających proces publikowania takich jak kserokopiowanie, DTP, druk na żądanie i e-booki powoduje, że udział prac wydanych nakładem własnym stale rośnie.
Wikipedia
opublikowany nakładem własnym autora
SJP.pl
zdolność roślin do zapylania się własnym pyłkiem; autogamia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samopylne
Wiktionary
Samopylność, samozapylenie – forma autogamii występująca u roślin nasiennych. Polega na zapyleniu słupka pyłkiem pochodzącym z pręcików z tego samego kwiatu, lub innych kwiatów, ale rosnących na tej samej roślinie. W wyniku tego procesu nie następuje wymiana materiału genetycznego.
Wikipedia
przym. samopylny
przysł. samopylnie
Wiktionary
Wikipedia
o roślinie: niezapylający się własnym pyłkiem; samosterylny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Samorealizacja, samourzeczywistnianie, samoaktualizacja – w psychologii to stałe dążenie do realizacji swojego potencjału, rozwijania talentów i możliwości, proces stawania się „tym, kim się chce być” (a nie tym, kim się jest), dążeniem do wewnętrznej spójności, jedności z samym sobą, spełnienia swojego przeznaczenia lub powołania.
Wikipedia
potocznie: samorealizować się - realizować, urzeczywistniać własne zamierzenia, plany życiowe, artystyczne itp.; spełniać się
SJP.pl
samoregenerujący się - taki, który samodzielnie się odnawia; samoodnawialny, samoodnawiający się
SJP.pl
Wikipedia
samoregulować się - regulować się samoczynnie
SJP.pl
samoregulować się - regulować się samoczynnie
SJP.pl
samorejestrować się - rejestrować się samoczynnie
SJP.pl
samorejestrować się - rejestrować się samoczynnie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: rzecz wykonana przez amatora domowym sposobem
SJP.pl
bryłka metalu, zwłaszcza szlachetnego, znaleziona w piasku, mule itp.; nugget, rodzimek
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samorodne
Wiktionary
rzecz. samorodek m.
przym. samorodny
przysł. samorodnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynikający z natury
(1.2) taki, który nikogo nie naśladuje
(1.3) nieposiadający wykształcenia w danej dziedzinie, choć w niej działający
Wiktionary
rzecz. samorodek mrz., samorodność ż.
Wiktionary
(1.1) naturalny, wrodzony
(1.2) oryginalny
(1.3) spontaniczny
Wiktionary
samorzutne powstanie niższych organizmów z nieorganicznej lub organicznej materii nieożywionej; samorództwo, abiogeneza, autogonia
SJP.pl
taki, który sam rozpakowuje (się)
SJP.pl
rzadko: samorozpuścić się - rozpuścić się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samorozpuszczać się - rozpuszczać się samoczynnie
SJP.pl
rozkład komórek i tkanek organizmu pod wpływem własnych enzymów hydrolitycznych; autoliza, samotrawienie
SJP.pl
rozumienie samego siebie, swojej osobowości, psychiki, swoich możliwości itp.; samopoznanie
SJP.pl
rozwiązanie się partii lub sejmu w drodze własnej uchwały
SJP.pl
dawniej: automat (maszyna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. samodzielne i niezależne wykonywanie pewnych funkcji o charakterze administracyjnym przez określony organizm społeczny
(1.2) grupa osób działających lub pracujących w samorządzie (1.1)
Wiktionary
Samorząd – ustalony prawnie zakres kompetencji do samodzielnego decydowania o sprawach określonej społeczności, wykonywanie funkcji uzupełniających w stosunku władz np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych.
Pojęcie samorządu wywodzi się z niem: Selbstverwaltung (samodzielny zarząd, samorząd), używanego dla określenia lokalnej administracji publicznej nie sprawowanej przez państwo. Znanym teoretykiem samorządu w nauce niemieckiej był XIX-wieczny uczony Rudolf von Gneist.
Wikipedia
rzecz. samorządowiec m., samorządność ż.
przym. samorządowy, samorządny
przysł. samorządnie
Wiktionary
Samorząd – ustalony prawnie zakres kompetencji do samodzielnego decydowania o sprawach określonej społeczności, wykonywanie funkcji uzupełniających w stosunku władz np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych.
Pojęcie samorządu wywodzi się z niem: Selbstverwaltung (samodzielny zarząd, samorząd), używanego dla określenia lokalnej administracji publicznej nie sprawowanej przez państwo. Znanym teoretykiem samorządu w nauce niemieckiej był XIX-wieczny uczony Rudolf von Gneist.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) mający własny samorząd, rządzący się sam
Wiktionary
rzecz. samorząd mrz., samorządowiec mos.
przym. samorządowy
Wiktionary
członek samorządu, pracownik instytucji samorządowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba pełniąca jakąś funkcję w samorządzie (najczęściej terytorialnym)
(1.2) pot. ktoś popierający idee samorządności
Wiktionary
Samorząd – ustalony prawnie zakres kompetencji do samodzielnego decydowania o sprawach określonej społeczności, wykonywanie funkcji uzupełniających w stosunku władz np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych.
Pojęcie samorządu wywodzi się z niem: Selbstverwaltung (samodzielny zarząd, samorząd), używanego dla określenia lokalnej administracji publicznej nie sprawowanej przez państwo. Znanym teoretykiem samorządu w nauce niemieckiej był XIX-wieczny uczony Rudolf von Gneist.
Wikipedia
(1.1) Większość samorządowców złożyła już oświadczenia majątkowe.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔʒɔ̃nˈdɔvʲjɛt͡s, AS: sãmožõndovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. samorząd m., samorządność ż.
przym. samorządowy, samorządny
Wiktionary
przymiotnik od: samorząd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) adm. związany z samorządem
Wiktionary
(1.1) 23 czerwca br. przedstawiciele Policji i władz samorządowych uroczyście otworzyli odnowiony gmach chełmżyńskiego komisariatu.
Wiktionary
rzecz. samorząd m., samorządca mos., samorządność ż., samorządowiec mos., samorządztwo n.
przym. samorządny
przysł. samorządnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba autystyczna lub niepełnosprawna, która mówi we własnym imieniu o swoich prawach i potrzebach
Wiktionary
rzecz. samorzecznictwo n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. nauk. techn. zachodzący bez zewnętrznej przyczyny
Wiktionary
wino deserowe produkowane na greckiej wyspie Samos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. grecka wyspa na Morzu Egejskim, u wybrzeży Azji Mniejszej;
(1.2) geogr. adm. miejscowość portowa w Grecji;
Wiktionary
Samos (gr. Σάμος) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, u wybrzeży Azji Mniejszej, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Samos, w gminie Samos. Główną miejscowością wyspy jest Samos.
Wikipedia
(1.1) Na greckiej wyspie Samos urodził się filozof Epikur.
(1.2) Kupimy ryb w Samos i poprosimy gospodarzy, by nam je usmażyli.
Wiktionary
IPA: ˈsãmɔs, AS: sãmos
Wiktionary
przym. samijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wyspa
(1.1) miejscowość
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. samijski
frazeologia.
etymologia. etym|gr|Σάμος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Samos
* starogrecki: (1.1) Σάμος ż.
źródła.
== Samos (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈseɪ.mɒs., X-SAMPA|"seI.mQs.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Samos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
indyjski pierożek nadziewany warzywami, mięsem lub serem, smażony w głębokim tłuszczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. tradycyjna potrawa indyjska, trójkątny pierożek smażony na głębokim oleju;
Wiktionary
Samosa (hindi समोसा) – potrawa kuchni indyjskiej; przekąska w postaci trójkątnego pierożka smażonego na głębokim oleju. Jako nadzienie służą najczęściej ostro przyprawione warzywa, mięso kurczaka lub ser panir.
Wikipedia
samowolne ukaranie kogoś z pominięciem postępowania sądowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) samowolne osądzenie i ukaranie kogoś za przestępstwo bez postępowania sądowego;
Wiktionary
Samosąd, lincz (ang. lynch) – samowolne osądzenie i ukaranie domniemanego przestępcy przez osoby do tego nieuprawnione, pomijając postępowanie sądowe.
Za przykład samosądu może posłużyć spontaniczne wykonanie kary śmierci przez tłum krótko po wzbudzającym silne emocje zdarzeniu.
Wikipedia
(1.1) Wśród ludzi dysponujących środkami i siłą nagminnie dochodziło do samosądów, które nawet przez stojących na straży prawa królów traktowane były jak normalne zjawisko.
Wiktionary
żartobliwie: samodzielna, rezolutna dziewczyna; zosia samosia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. o zbyt rezolutnej i samodzielnej dziewczynce
Wiktionary
IPA: sãˈmɔɕa, AS: sãmośa
Wiktionary
rzecz. sam, supersam m., samodzielność ż., samotność ż.
przym. sam, samotny, samodzielny, samiutki, samiusieńki, samiuteńki, samiutenieńki
przysł. samotnie, samodzielnie
zaim. sam
Wiktionary
roślina, która wyrosła z nasienia zasianego w ziemi bez ingerencji człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina, która wyrosła z nasiona opadłego z drzewa, krzewu itp.
(1.2) pot. tytoń uprawiany nielegalnie na własny użytek
Wiktionary
rzecz. samosiew mrz., samosiewka ż., samosiewność ż.
przym. samosiewny
Wiktionary
przełęcz w Hiszpanii; Somosierra
SJP.pl
Wikipedia
Samosiew – proces samoistnego rozsiewania się nasion, w wyniku którego może powstać nalot. Nasiona mogą być przenoszone na kilka sposobów.
Wikipedia
sposób rozsiewania diaspor (np. nasion, zarodników) za pomocą mechanizmów wewnętrznych rośliny, bez udziału czynników zewnętrznych; autochoria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. samoczynne rozsiewanie diaspor przez roślinę
Wiktionary
Autochoria (samosiewność) – proces samoczynnego rozsiewania diaspor przez roślinę, przy wykorzystaniu własnych sił i mechanizmów rośliny macierzystej. Oddalenie się diaspor od rośliny macierzystej jest stosunkowo niewielkie, autochoria ma więc znaczenie głównie jako czynnik zwiększający zagęszczenie populacji w danym biotopie. Czasem diaspora, przenoszona niedaleko od rośliny macierzystej, trafia na inny czynnik transportujący ją dalej – jest to kombinowany sposób rozsiewania.
Wikipedia
(1.1) Doskonałym przykładem samosiewności jest np. ballochoria.
Wiktionary
IPA: sa.mɔˈɕɛv.nɔɕt͡ɕ
Wiktionary
rzecz. samosiejka ż., samosiew mrz., samosiewka ż.
przym. samosiewny
Wiktionary
(1.1) autochoria
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. powstały z samosiewu
Wiktionary
rzecz. samosiejka ż., samosiew mrz., samosiewka ż., samosiewność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) samobójstwo przez spalenie się żywcem, najczęściej popełniane demonstracyjnie na znak protestu;
Wiktionary
Samospalenie – samobójstwo polegające najczęściej na oblaniu się przez samobójcę łatwopalnym płynem i podpaleniu. Zwykle jest to forma demonstracyjnego protestu, zwłaszcza o charakterze politycznym.
Niektóre systemy filozoficzne i religijne dopuszczają samospalenie jako poświęcenie się w imię wyższego celu – na przykład w Indiach dobrowolne spalenie się wdowy po śmierci męża.
Wikipedia
(1.1) 8 września 1968 r. w czasie Centralnych Dożynek na stołecznym Stadionie X-lecia samospalenia dokonał Ryszard Siwiec, b. żołnierz AK.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔspaˈlɛ̃ɲɛ, AS: sãmospalẽńe
Wiktionary
rzecz. samozapłon m., samozapalność ż., samopalność ż., samopalenie n., samopodpalenie n., samoopalanie n., samoopalacz m., samopał m.
przym. samozapalny, samopalny
Wiktionary
(1.1) rzad. samopodpalenie
Wiktionary
o metalach: spawający się bez użycia spoiwa
SJP.pl
rzadko: samospełniać się - spełniać własne marzenia, aspiracje
SJP.pl
rzadko: samospełniać się - spełniać własne marzenia, aspiracje
SJP.pl
rzadko: samospełnić się - spełnić własne marzenia, aspiracje
SJP.pl
zadowolenie z siebie i swoich sukcesów
SJP.pl
równy swemu sprzężeniu zespolonemu, np. macierz samosprzężona; hermitowski
SJP.pl
taki, który zwraca koszty poniesione przy jego budowie lub zakupie
SJP.pl
Samospłata – jest to źródło finansowania podmiotów gospodarczych będące odwrotnością procesu samofinansowania (finansowania wewnętrznego własnego).
Przedsiębiorstwa stosujące w swojej działalności samospłatę uzyskują określone dobro, a następnie dzięki jego eksploatacji jest w stanie wygenerować środki pieniężne na spłatę zobowiązania. Przykładem samospłaty może być między innymi leasing (leasingobiorca najpierw uzyskuje np. maszynę, następnie dzięki jej eksploatacji jest w stanie odtworzyć środki na spłatę).
Wikipedia
rzadko: stanowić o własnym losie
SJP.pl
prawo narodu do stanowienia o swoim losie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) decydowanie o własnym losie
Wiktionary
(1.1) Uznanie prawa do samostanowienia krajów arabskich, zarówno w wymiarze politycznym, jak i kulturowym, powinno prowadzić do pokojowego współistnienia tych krajów z państwami Zachodu.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔstãnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sãmostãnovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
1. samoczynny start - początek jakiegoś działania; autostart;
2. środowiskowo: preparat ułatwiający start silnika samochodowego
SJP.pl
Samoster – urządzenie mechaniczne utrzymujące jacht żaglowy (rzadko jacht motorowy) na stałym kursie względem wiatru pozornego. Pierwotnie stosowane było w modelarstwie.
Problem z samosterownością jachtów utrudniał żeglugę samotnym żeglarzom od zarania dziejów. Każdorazowo schodząc ze steru w celu przygotowania posiłku bądź położenia się spać, żeglarz zmuszony był stawiać jacht w dryf, co wiązało się ze stratą przebytej drogi. Problem ten szczególnie dawał się we znaki na kursach pełnych. Na kursach ostrych możliwe było zrównoważenie jachtu i zablokowanie steru na sztywno, co pozwalało na żeglugę stałym kursem. Sposób ten jako pierwszy zastosował Joshua Slocum na jachcie Spray. Technika ta nie sprawdzała się w przypadku długodystansowej żeglugi kursami pełnymi np. w strefie pasatów.
Wikipedia
sterować samoczynnie
SJP.pl
sterować samoczynnie
SJP.pl
sterować samoczynnie
SJP.pl
o roślinie: niezapylający się własnym pyłkiem; samopłonny
SJP.pl
1. kusza;
2. broń, z której pada strzał, gdy zwierzę potrąci drut połączony z mechanizmem spustowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) świadomość siebie, własnych doznań, emocji, potrzeb, myśli, swoich możliwości;
Wiktionary
Samoświadomość – świadomość samego siebie, zdawanie sobie sprawy z doświadczanych aktualnie doznań, emocji, potrzeb, myśli, swoich możliwości czy ograniczeń, autokoncentracja uwagi. Jest to także pojmowanie, „idea samego siebie”.
Wikipedia
IPA: ˌsãmɔɕfʲjaˈdɔ̃mɔɕt͡ɕ, AS: sãmośfʹi ̯adõmość
Wiktionary
mający świadomość samego siebie
SJP.pl
wyrażający nastrój swojskości, samorodny, swoisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-zachodniej Rumunii i w północno-wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy, powstaje z połączenia Małego Samoszu i Wielkiego Samoszu;
Wiktionary
Samosz (węg. Szamos, rum. Someș, niem. Somesch lub Samosch, łac. Samus) – rzeka w północno-zachodniej Rumunii i w północno-wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy w zlewisku Morza Czarnego. Długość – 297 km (246 km w Rumunii, 51 km na Węgrzech), powierzchnia zlewni – 15 882 km² (15 217 km² w Rumunii, 665 km² na Węgrzech). Do długości Samoszu dolicza się często długość Małego lub Wielkiego Samoszu, stąd rozbieżności w danych.
Wikipedia
słyszenie własnego głosu w słuchawce telefonu
SJP.pl
Samosłyszalność (lub efekt lokalny) – efekt występujący w aparacie telefonicznym polegający na słyszeniu własnego głosu w słuchawce telefonu. Spowodowane jest tym, że prąd wypływający z mikrofonu aparatu trafia do słuchawki.
Do eliminacji zjawiska lokalnego wykorzystuje się układ antylokalny np. w postaci mostka zrównoważonego, który rozdziela sygnał nadawany od odbieranego.
Wikipedia
samotka marchwianka - gatunek błonkówki z rodziny lepiarkowatych
SJP.pl
Samotka (Hylaeus) – rodzaj pszczół samotnych z rodziny lepiarkowatych (Colletidae).
Wikipedia
kobieta samotna, niemająca bliskich, opuszczona
SJP.pl
Wikipedia
1. miejsce niezamieszkałe, odludne, w którym ktoś przebywa w samotności; pustelnia, odludzie, ustronie, bezludzie;
2. życie samotne, odosobnione
SJP.pl
Wikipedia
kobieta żyjąca w samotności, stroniąca od ludzi; samotniczka, mizantropka
SJP.pl
życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnikostwo, mizantropia, samotność, odludztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cecha samotnika, stronienie od ludzi
Wiktionary
rzecz. samotność ż., samotnik m.
Wiktionary
kobieta żyjąca w samotności, stroniąca od ludzi; samotnica, mizantropka
SJP.pl
Samotniczek (Brucepattersonius) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
kobieta żyjąca w samotności, stroniąca od ludzi; samotnica, mizantropka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samotnicze; cecha tych, którzy są samotniczy
Wiktionary
przym. samotniczy
przysł. samotniczo
Wiktionary
charakterystyczny dla samotnika - osoby stroniącej od ludzi, np. samotniczy tryb życia; pustelniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z samotnikiem, odnoszący się do samotnika
przymiotnik jakościowy
(2.1) odosobniony, samotny
Wiktionary
(2.1) Paweł wiódł samotniczy tryb życia.
Wiktionary
rzecz. samotniczość ż., samotnik m.
przysł. samotniczo
przym. samotny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w odosobnieniu, w samotności, bez towarzystwa
Wiktionary
(1.1) Leonid Teliga opłynął samotnie Ziemię na drewnianym jachcie "Opty" w latach 1967-1969.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔtʲɲɛ, AS: sãmotʹńe
Wiktionary
rzecz. samotność ż., sam mrz., samosia ż., samotnik mos./mzw.
przym. samotny, sam
zaim. sam
Wiktionary
stawać się samotnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: samotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: samotny
SJP.pl
1. osoba żyjąca w samotności, stroniąca od ludzi; odludek, mizantrop;
2. środowiskowo: żeglarz morski pływający samotnie;
3. slangowo: złodziej kieszonkowy kradnący bez wspólnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek samotny, unikający towarzystwa innych
(1.2) żegl. żeglarz pływający samotnie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa ochropus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
(2.2) zool. zwierzę, które żyje poza stadem
Wiktionary
1 miejscowość w Polsce:
Wikipedia
IPA: sãˈmɔtʲɲik, AS: sãmotʹńik
Wiktionary
rzecz. samotność ż., samotnictwo n.
:: fż. samotniczka ż., samotnica ż.
przym. samotny, samotniczy
przysł. samotnie
Wiktionary
(1.1) odludek, pot. dzik, borsuk, pustelnik, samson
(2.1) stalugwa, brodziec samotny
Wiktionary
życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnictwo, mizantropia, samotność, odludztwo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. zob. samotnie.
Wiktionary
(1.1) Po zachodzie zrobiło się im samotno i ponuro.
Wiktionary
przysł. samotnie
rzecz. samotność ż.
Wiktionary
1. odczuwany stan braku towarzystwa bliskiej osoby, opuszczenia przez innych;
2. życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnictwo, samotnikostwo, mizantropia, odludztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) życie w odosobnieniu, z dala od innych ludzi
(1.2) uczucie braku bliskich osób
Wiktionary
Samotność – subiektywny, emocjonalny stan odczuwania izolacji społecznej i poczucia odcięcia od innych. Pojawia się i zanika, gdy zmienia się sytuacja życiowa. W przypadku samotności chronicznej jest doświadczana bez względu na okoliczności.
Wikipedia
(1.1) O Boże, po siedmiu latach samotności, okręt tak blisko!
(1.2) Przy kieliszku walczyła ze swą samotnością.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔtnɔɕt͡ɕ, AS: sãmotność
Wiktionary
przym. samotny, sam
przysł. samotnie, samotno
rzecz. samotnik m., samotnia ż., sam mrz., samosia ż., samotnictwo n., osamotnienie n.
zaim. sam
Wiktionary
1. żyjący z dala od ludzi, pozbawiony towarzystwa i bliskości innych, niemający rodziny, przyjaciół;
2. znajdujący się gdzieś całkiem sam, zdany tylko na siebie;
3. dziejący się, spędzany, odbywany bez obecności innych;
4. niemający w nikim wsparcia, dziejący się bez wsparcia innych;
5. niemający żony lub niemająca męża;
6. znajdujący się na odludziu; ustronny, odosobniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest sam, żyje samotnie
(1.2) odbywający się bez towarzystwa
(1.3) wyludniony
Wiktionary
(1.2) Zawsze bałam się choroby, momentu, w którym będę słaba, bezsilna, bezradna i samotna.
Wiktionary
IPA: sãˈmɔtnɨ, AS: sãmotny
Wiktionary
rzecz. sam m., samotność ż., osamotnienie n., samotnienie n., samotnik m., samotniczka ż., samotnia ż., samosia ż.
czas. osamotnić dk., samotnieć ndk.
przym. sam, samiutki, samiuśki, samotniczy
przysł. samotnie, samotniczo
zaim. sam
temsłow. samo-
Wiktionary
przenośnik wałkowy do transportu wyrobów walcowanych
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Samotraką, dotyczący Samotraki
Wiktionary
rzecz. Samotraka ż.
Wiktionary
grecka wyspa na Morzu Trackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa grecka na Morzu Trackim;
(1.2) geogr. adm. gmina w Grecji;
(1.3) geogr. miasto w Grecji
Wiktionary
Samotraka (gr. Σαμοθράκη – trb. Samotraki); w kontekście okresu klasycznego także Samotrake, Samothrákē – wyspa grecka na Morzu Trackim (północna część Morza Egejskiego); w administracji zdecentralizowanej Macedonia-Tracja, w regionie Macedonia Wsch. i Tracja, w jednostce regionalnej Ewros, w gminie Samotraka; o powierzchni 178 km², górzysta – wznosząca się na 1611 m n.p.m. szczyt Fengari, w masywie Saos. W 2011 roku liczyła 2859 mieszkańców. Linia promowa codziennie, czasem częściej, łączy wyspę z miastem i terminalami samochodowym, kolejowym i lotniczym w Aleksandropolis. Okresowo działają połączenia z portami Kawala i Tasos.
Wikipedia
(1.1) Nike z Samotraki, znaleziona w 1863 r., jest jedną z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych rzeźb na świecie.
(1.3) Diana mieszka w Samotrace od 1975 roku.
Wiktionary
przym. samotracki
Wiktionary
rozkład komórek i tkanek organizmu pod wpływem własnych enzymów hydrolitycznych; autoliza, samorozpuszczanie
SJP.pl
pułapka do chwytania zwierząt i ptaków, zamykająca się automatycznie; potrzask
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: we trzech, we troje
SJP.pl
przysłówek liczebnikowy
(1.1) daw. tylko w trzy osoby; we trzech, we troje; sam z dwoma innymi osobami
Wiktionary
przym. samotrzeci
Wiktionary
dawniej: będący w towarzystwie dwóch osób, jeden z trzech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. będący w towarzystwie dwóch osób, jeden z trzech
Wiktionary
(1.1) Kirkor samotrzeci / Chwyta dłonią koniowi królewskiemu cugle, / Krzycząc: srogi tyranie! trzema zabójstwami / Doszedłeś aż do tronu: idź w piekło!
(1.1) Świętopełk samotrzeci schronił się do zamku Kijowskiego, wojsko zaś jego częścią wyginęło, częścią dostało się do niewoli.
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔˈṭʃɛt͡ɕi, AS: sãmoṭšeći
Wiktionary
przysł. samotrzeć
Wiktionary
samodzielne (bez pomocy nauczycieli, a czasami nawet podręczników) zdobywanie wiedzy
SJP.pl
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Wikipedia
taki, który sam uczy (się)
SJP.pl
podręcznik do samodzielnej nauki jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podręcznik przystosowany do samodzielnego uczenia się
Wiktionary
Tutorial (z ang. „korepetycje, samouczek”) – metoda przekazywania wiedzy typu „krok po kroku”, pozwalająca łatwo nauczyć się obsługi różnych urządzeń, programowania czy tworzenia. Tutorial jest bardziej interaktywny i dokładniejszy niż instrukcje, nastawiony na naukę poprzez przykład. Tutorial dostarcza wszelkich informacji potrzebnych do wykonania danego zadania.
Wikipedia
IPA: ˌsãmɔˈwut͡ʃɛk, AS: sãmou̯uček
Wiktionary
rzecz. samouk m.
Wiktionary
dręczenie samego siebie; samoudręczenie, samoudręka
SJP.pl
dręczenie samego siebie; samoudręczanie, samoudręka
SJP.pl
dręczenie samego siebie; samoudręczanie, samoudręczenie
SJP.pl
osoba ucząca się czegoś bez pomocy nauczyciela; autodydakta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto uczy się samodzielnie, bez pomocy nauczyciela
Wiktionary
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Wikipedia
IPA: sãˈmɔwuk, AS: sãmou̯uk
Wiktionary
rzecz. samouczek m., samouctwo n.
Wiktionary
(1.1) autodydakta
Wiktionary
o chorobie: taka, która samoczynnie mija, bez pomocy leków; autoterapeutyczny
SJP.pl
o niektórych stopach metali: samoulepszać się - samorzutnie zwiększać twardość i wytrzymałość
SJP.pl
o niektórych stopach metali: samoulepszyć się - samorzutnie zwiększyć twardość i wytrzymałość
SJP.pl
samoumartwiać się - umartwiać samego siebie
SJP.pl
samoumartwić się - umartwić samego siebie
SJP.pl
samoumartwić się - umartwić samego siebie
SJP.pl
samounicestwiać się - unicestwiać samego siebie
SJP.pl
samounicestwić się - unicestwić samego siebie
SJP.pl
rzadko: unicestwienie samego siebie; autodestrukcja
SJP.pl
rzadko: uniżenie samego siebie; samoponiżenie
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: samoutleniać się - utleniać się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoutleniać się - utleniać się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoutlenić się - utlenić się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samoutlenić się - utlenić się samoczynnie
SJP.pl
zawierający utwardzacz
SJP.pl
zachwyt nad sobą, uwielbienie samego siebie; autofilia, narcyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uwielbienie samego siebie lub zachwyt nad sobą
Wiktionary
IPA: ˌsãmɔwuvʲjɛlˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sãmou̯uvʹi ̯elbʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. samowolne, nielegalne opuszczenie zakładu karnego przez skazanego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oprócz dotychczasowego zarzutu paserstwa, zostaną mu postawione zarzuty samouwolnienia i posługiwania się cudzym dowodem.
Wiktionary
rzecz. wolność m., uwalnianie n., uwolnienie n.
czas. uwalniać ndk., uwolnić dk.
przym. wolny
Wiktionary
metalowe naczynie do parzenia herbaty, popularne w Rosji i Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. urządzenie do przygotowywania herbaty – ze zbiornikiem do gotowania wody, kranikiem i miejscem do podgrzewania czajniczka;
(1.2) obraź. pejor. inwalida pozbawiony wszystkich kończyn
Wiktionary
Samowar (ros. самовар) – urządzenie do przygotowywania herbaty, charakterystyczne szczególnie dla Rosji i Iranu. Klasyczna konstrukcja składa się ze zbiornika na wodę, przez który przechodzi pionowo rura na węgiel drzewny, z rusztem u dołu. W dolnej części zbiornika samowara znajduje się kranik do spuszczania wody, a u góry miejsce na czajniczek na esencję. Znane w świecie wytwórnie samowarów znajdują się w Tule, Moskwie i Petersburgu.
Wikipedia
(1.1) (…) a potem przez jakieś sienie i korytarze dotarliśmy do obszernego pokoju, gdzie wokół stołu, na którym stał dymiący samowar, zgromadziła się rodzina rosyjskich potomków (…)
Wiktionary
IPA: sãˈmɔvar, AS: sãmovar
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. samowarek m.
przym. samowarowy
Wiktionary
zdrobnienie od: samowar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: samowar
(1.2) mały samowar
Wiktionary
rzecz. samowar mrz.
przym. samowarowy
Wiktionary
sprawdzanie siebie samego; samoocena
SJP.pl
maszyna rolnicza do automatycznego wiązania snopów
SJP.pl
dawniej: mający samowiedzę, świadomy
SJP.pl
w psychologii: wiedza o samym sobie; samopoznanie
SJP.pl
Samowiedza – w psychologii to zespół przekonań i wartości odnoszących się do własnego funkcjonowania osobistego jednostki, a także psychologiczne pojęcie własnego ja z cechami charakteru, które wpływają na myślenie, uczucia, działania.
Wiedza o sobie samym (samowiedza) wraz z wiedzą o świecie naturalnym i wiedzą o ludziach tworzy wiedzę indywidualną.
Wikipedia
przestarzałe: naturalny, przyrodzony
SJP.pl
1. postępowanie tylko według własnej woli, ignorowanie czyichś nakazów, prawa; swawola, samowolność;
2. czyn będący wynikiem takiej postawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postępowanie jedynie według własnej woli, bez liczenia się z innymi czy lekceważąc prawo
(1.2) czyn wyrażający samowolę (1.1)
Wiktionary
Samowola (ukr. Самоволя) – wieś na Ukrainie w rejonie włodzimierskim obwodu wołyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Zobacz, jak poprzez samowolę polskiej szlachty nasz kraj przechodził w niebyt.
Wiktionary
rzecz. samowolność ż.
:: zdrobn. samowolka ż.
przym. samowolny
przysł. samowolnie
Wiktionary
(1.1) nieposłuszeństwo, anarchia, niezdyscyplinowanie, samowolność, sobiepaństwo, swawola, woluntaryzm
(1.2) nieposłuszeństwo
Wiktionary
1. potocznie: postępowanie wyłącznie według własnej woli, bez liczenia się z zakazami i obowiązującym prawem; samowola;
2. efekt postępowania niezgodnego z zasadami
SJP.pl
Samowolka – film polski z 1993 roku w reżyserii Feliksa Falka. Film demaskujący kulisy życia w polskich koszarach wojskowych na początku lat 90. XX wieku, a zwłaszcza zjawisko tzw. fali.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: samowolnie
SJP.pl
postępowanie tylko według własnej woli, ignorowanie czyichś nakazów, prawa; swawola, samowola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samowolne; cecha tych, którzy są samowolni
Wiktionary
przym. samowolny
przysł. samowolnie
rzecz. samowola ż.
Wiktionary
książkowo:
1. postępujący tylko według własnej woli, działający wbrew zakazom i przepisom; nieposłuszny, niezdyscyplinowany;
2. będący wyrazem samowoli, np. samowolny czyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) postępujący według własnej woli, nie licząc się z innymi, z przepisami
(1.2) świadczący o samowolnej (1.1) postawie
Wiktionary
rzecz. samowola ż., samowolka ż., samowolność ż.
przysł. samowolnie
Wiktionary
(1.1) arbitralny, niesubordynowany, niezdyscyplinowany, sobiepański, własnowolny
(1.2) arbitralny, bezprawny, niesubordynowany, sobiepański, woluntarystyczny, własnowolny
Wiktionary
dawniej: w towarzystwie jednej osoby; we dwoje, we dwóch
SJP.pl
umiejętność wpływu na własny rozwój, przejmowanie zadania rozwijania i kształtowania kwalifikacji we własnym zakresie; samokształcenie, autoedukacja
SJP.pl
Samowychowanie – samorzutna praca człowieka nad ukształtowaniem własnego poglądu na świat, własnych postaw, cech charakteru i własnej osobowości – stosownie do założonych kryteriów, wzorów oraz ideałów. Rozwijanie w procesie wychowania rodzinnego czy szkolnego motywacji pobudzającej dzieci i młodzież do pracy nad sobą jest działaniem, które zwielokrotnia wpływ wychowawczy rodziny i szkoły.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) samoistne ustąpienie objawów chorobowych
Wiktionary
(1.1) W przypadku kręczu ułożeniowego zazwyczaj następuje samowyleczenie.
Wiktionary
rzecz. wyleczenie n.
Wiktionary
w żeglarstwie: przyrząd do samoczynnego usuwania wody z jachtu, działający podczas jego ruchu na zasadzie ssania
SJP.pl
pozyskanie drewna kosztem nabywcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest samowystarczalne; cecha tych, którzy są samowystarczalni
Wiktionary
przym. samowystarczalny
przysł. samowystarczalnie
Wiktionary
zaspokajający własne potrzeby bez pomocy innych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mogący sam zaspokoić wszystkie swe potrzeby
Wiktionary
rzecz. samowystarczalność ż.
Wiktionary
samowywołujący się - taki, który sam się wywołuje, np. samowywołujący się polaroid
SJP.pl
rzadko: samowyzwalać się - wyzwalać się samoczynnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. mechanizm lub funkcjonalność oprogramowania aparatu fotograficznego pozwalająca na wyzwolenie spustu samoczynnie po określonym czasie;
Wiktionary
Samowyzwalacz – urządzenie zazwyczaj wbudowane w klasyczny aparat fotograficzny lub element oprogramowania cyfrowego aparatu fotograficznego, pozwalające na ustawienie wartości opóźnienia momentu wyzwolenia migawki. Samowyzwalacza używa się po unieruchomieniu wycelowanego aparatu, zwykle przy pomocy montażu na statywie.
Wikipedia
(1.1) Bez statywu nie zarejestrujemy też ujęć do stworzenia panoramy z prawdziwego zdarzenia, nie mówiąc już o wygodzie korzystania z podnoszenia lustra i samowyzwalacza.
Wiktionary
rzecz. samowyzwalanie n., samowyzwolenie n.
czas. samowyzwalać ndk., samowyzwolić dk.
przym. samowyzwoleńczy
Wiktionary
rzadko: samowyzwolić się - wyzwolić się samoczynnie
SJP.pl
rzadko: samowyzwolić się - wyzwolić się samoczynnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. mający właściwość spontanicznego wytwarzania drgań, niezależnie od działania zewnętrznych czynników
Wiktionary
władca nieograniczony, absolutny; autokrator, autokrata, jedynowładca, jednowładca
SJP.pl
władczyni nieograniczona, absolutna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. mający nieograniczoną władzę
Wiktionary
(1.1) Trzeba skończyć z samowładną tyranią, wprowadzić monarchię konstytucyjną, a po niej demokrację…
Wiktionary
rzecz. samowładca mos., samowładczyni ż., samowładztwo n., samowładza ż., samowładność ż.
przym. samowładczy
Wiktionary
(1.1) war. samowładczy; despotyczny
Wiktionary
forma rządów, w której nieograniczona władza należy do jednego człowieka i jest sprawowana poza jakąkolwiek kontrolą społeczną; jedynowładztwo, absolutyzm, autokratyzm, autokracja, autarchia (rzadziej)
SJP.pl
zachwycanie się samym sobą
SJP.pl
zadowolenie z samego siebie
SJP.pl
samozagrzać się - zagrzać się samoczynnie przez nagromadzoną substancję organiczną, często przy udziale bakterii
SJP.pl
samozagrzewać się - zagrzewać się samoczynnie przez nagromadzoną substancję organiczną, często przy udziale bakterii
SJP.pl
zniszczenie samego siebie
SJP.pl
urządzenie stosowane do samoczynnego zamykania się drzwi
SJP.pl
samozaopatrzać się - zaopatrywać samego siebie
SJP.pl
samozaopatrzyć się - zaopatrzyć samego siebie
SJP.pl
samozaopatrzyć się - zaopatrzyć samego siebie
SJP.pl
potocznie: samozaorać się - skompromitować się, postawić się w złym świetle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) slang. sytuacja, w której uczestnik dyskusji używa argumentów kompromitujących jego samego, lub stanowisko, które reprezentuje
Wiktionary
rzecz. orka ż., oranie n., zaoranie n.
czas. zaorać dk., orać ndk.
przym. orkowy, zaorany
Wiktionary
samozapalać się - zapalać się samoczynnie
SJP.pl
samozapalać się - zapalać się samoczynnie
SJP.pl
samozapalać się - zapalać się samoczynnie
SJP.pl
samozapalić się - zapalić się samoczynnie
SJP.pl
samozapalić się - zapalić się samoczynnie
SJP.pl
zapalający się samoczynnie
SJP.pl
upór, nieustępliwość w dążeniu do celu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrzeczenie się spraw osobistych, poświęcenie ich dla jakich wyższych celów
Wiktionary
(1.1) Prawdziwa tolerancja wymaga wysiłku i pracy. Można nawet powiedzieć więcej — i samozaparcia.
(1.1) Przykład prawdziwego bohaterstwa i samozaparcia daje Szmidt. Od pierwszej chwili aż do ostatniej zawsze pamięta o wszystkich, nigdy o sobie.
(1.1) W słowach, znajdzie się wiele ludzi, którzy nadużywają szumnie tytułu przyjaciół ludu, lecz skoro zstąpimy w zakres ofiary i samozaparcia, nie są to zawsze ci sami ludzie, którzy tak dobrze rozumieją obowiązki i godność.
Wiktionary
(1.1) wytrwałość
Wiktionary
samozapisywać się - zapisywać się samoczynnie
SJP.pl
samozapisywać się - zapisywać się samoczynnie
SJP.pl
u niektórych roślin: samozapylać się - zapylać się własnym pyłkiem
SJP.pl
u niektórych roślin: samozapylać się - zapylać się własnym pyłkiem
SJP.pl
u niektórych roślin: samozapylać się - zapylać się własnym pyłkiem
SJP.pl
u niektórych roślin: samozapylić się - zapylić się własnym pyłkiem
SJP.pl
Samopylność, samozapylenie – forma autogamii występująca u roślin nasiennych. Polega na zapyleniu słupka pyłkiem pochodzącym z pręcików z tego samego kwiatu, lub innych kwiatów, ale rosnących na tej samej roślinie. W wyniku tego procesu nie następuje wymiana materiału genetycznego.
Wikipedia
u niektórych roślin: samozapylić się - zapylić się własnym pyłkiem
SJP.pl
o niektórych roślinach: zapylony własnym pyłkiem
SJP.pl
zapłodnienie komórki jajowej przez plemnik pochodzący z tego samego organizmu
SJP.pl
Autogamia, autofertylizacja, samozapłodnienie – sposób rozrodu organizmów, w wyniku którego dochodzi do powstania zygoty z komórek rozrodczych wytwarzanych przez ten sam organizm. Zachodzi tylko u organizmów obupłciowych. U roślin nasiennych autogamia określana jest mianem samopylności (samozapylenia). U organizmów jednokomórkowych autogamia jest powszechna u sporowców parzydełkowych, rzadziej u okrzemek, otwornic, słonecznic. U zwierząt występuje bardzo rzadko, m.in. u tasiemców, sporadycznie u niektórych ślimaków płucodysznych.
Wikipedia
Samozapłon – samorzutne zapoczątkowanie procesu spalania bez zainicjowania go za pomocą ognia lub iskry. Temperatura, przy której dana substancja ulega samozapłonowi to temperatura samozapłonu.
Wikipedia
podrażnianie własnych narządów płciowych w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; masturbacja, samogwałt, ipsacja, onanizm
SJP.pl
Masturbacja – pobudzanie własnych narządów płciowych w celu wywołania u siebie pobudzenia seksualnego. Może, lecz nie musi, prowadzić do osiągnięcia orgazmu. Termin obejmuje stymulację za pomocą dłoni, przedmiotów codziennego użytku, a także za pomocą akcesoriów, takich jak wibratory czy sztuczne pochwy. Masturbacja odbywa się bez udziału partnera lub przy jego wyłącznie biernym udziale. Istnieje pojęcie wzajemnej masturbacji, które dotyczy sytuacji z aktywnym udziałem partnera.
Wikipedia
zatracenie samego siebie
SJP.pl
zatrucie organizmu
SJP.pl
sytuacja, w której osoba rozpoczyna działalność gospodarczą na własny rachunek, na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podjęcie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną na własny rachunek i odpowiedzialność;
Wiktionary
Samozatrudnienie – sytuacja, w której osoba fizyczna podejmuje działalność gospodarczą na własny rachunek, własną odpowiedzialność i na własne ryzyko.
Wikipedia
(1.1) Własna działalność gospodarcza nazywana bywa czasem „samozatrudnieniem”, chociaż polskie prawo nie zawiera definicji tego pojęcia. W praktyce mianem tym określa się jednoosobową działalność gospodarczą, jednoosobową firmę czy przedsiębiorstwo, przy czym osoba podejmująca tego rodzaju działalność czyni to na własny rachunek i ryzyko.
(1.1) Samozatrudnienie jako dobry pomysł na swoje życie upatruje już 26,5 proc. ankietowanych.
Wiktionary
podejmujący działalność gospodarczą na własny rachunek, na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność
SJP.pl
osoba rozpoczynająca działalność gospodarczą na własny rachunek, na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność
SJP.pl
w rolnictwie: taki, który samoczynnie zbiera plony
SJP.pl
udostępnianie przez rolnika lub sadownika swojej plantacji konsumentom, którzy własnoręcznie zbierają owoce i warzywa
SJP.pl
miara wytrzymałości włókien i przędz na zerwanie; samozryw
SJP.pl
Samozerwalność – długość paska włóknistego półproduktu, papieru lub tektury, przy której pasek zerwie się w miejscu zaczepienia pod wpływem własnej masy, wyrażona w kilometrach. Wynik nie zależy od szerokości paska.
Definicja odnosi się do produktów papierniczych.
Wikipedia
wyraz samoznaczący (autosemantyczny) - wyraz znaczeniowo samodzielnie informujący o obiektach występujących w rzeczywistości
SJP.pl
ulegający zniszczeniu samoczynnie
SJP.pl
miara wytrzymałości włókien i przędz na zerwanie; samozerwalność
SJP.pl
bezprawnie przywłaszczający sobie jakiś tytuł albo prawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący samozwańców, właściwy samozwańcom, będący samozwańcem
Wiktionary
rzecz. samozwaniec mos.
Wiktionary
osoba bezprawnie przejmująca władzę; uzurpator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która przywłaszcza sobie bezprawnie jakiś tytuł, godność albo stanowisko
Wiktionary
Samozwaniec – osoba przywłaszczająca sobie jakiś tytuł lub godność.
Zjawisko znane jest w różnych kulturach, m.in. jako podawanie się za „prawdziwego” władcę lub za świętego.
Szczególnego rozmachu zjawisko to nabrało od czasów Smuty w Rosji, stając się zjawiskiem charakterystycznym dla kultury i mentalności rosyjskiej.
Wikipedia
rzecz. samozwaństwo n., Samozwaniec m./ż.
:: fż. samozwanka ż.
przym. samozwańczy
przysł. samozwańczo
Wiktionary
(1.1) uzurpator
Wiktionary
sposób odżywiania się organizmów (niektórych bakterii, roślin zielonych i glonów) polegający na pobieraniu ze środowiska związków nieorganicznych i przekształcanie ich w związki organiczne; autotrofizm, autotrofia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. odżywianie się organizmów prostymi związkami mineralnymi, tj. dwutlenkiem węgla i wodą, przy wykorzystaniu energii pobieranej ze środowiska
Wiktionary
Autotrofizm, samożywność (gr. autós ‘sam’, trophikós ‘odżywczy’) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczów, białek) z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla, węglany), azotu (azotany, sole amonowe) oraz wody, wykorzystując do tego celu energię świetlną uzyskiwaną w procesie fotosyntezy lub energię chemiczną uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych.
Wikipedia
przym. samożywny
Wiktionary
(1.1) autotrofizm, autotrofia
Wiktionary
o roślinach zielonych, niektórych bakteriach i glonach: wytwarzający niezbędne do życia substancje organiczne ze związków nieorganicznych; autotroficzny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. odżywiający się prostymi związkami mineralnymi, tj. dwutlenkiem węgla i wodą, przy wykorzystaniu energii pobieranej ze środowiska;
Wiktionary
rzecz. samożywność ż.
Wiktionary
(1.1) autotroficzny
Wiktionary
samoładować się - ładować się samoczynnie
SJP.pl
samoładować się - ładować się samoczynnie
SJP.pl
stałe lub przenośne urządzenie w postaci basenu, skrzyni albo odpowiednio rozpiętej tkaniny sieciowej, służące do odłowu ryb w czasie spuszczania wody ze stawu; odłówka
SJP.pl
Ciundzie, Samołówka (lit. Samalaukė) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Rudomino.
W okresie międzywojennym na terenie współczesnej wsi Samalaukė znajdował się młyn i zaścianek Ciundzie. Zaścianek oraz gajówka Samołówka położone były na południe, częściowo na obszarze dzisiejszej wsi Szwajcary.
Wikipedia
Wikipedia
mała płaskodenna łódź wiosłowa lub żaglowa, używana we wschodniej Azji; szampun
SJP.pl
Sampan – łódź lub mały statek, zwykle o konstrukcji drewnianej, przeznaczony do żeglugi rzecznej i przybrzeżnej we wschodniej Azji, częstokroć służący również za miejsce zamieszkania użytkującej go rodziny. Wyraz „sampan” pochodzi z j. chińskiego (舢板 shānbǎn) i oznacza łódź.
Wikipedia
Unione Calcio Sampdoria – włoski klub piłkarski z siedzibą w Genui, występujący w rozgrywkach Serie B.
Wikipedia
dźwięk zapisany cyfrowo wykorzystywany w tworzeniu muzyki przy użyciu komputera lub samplera, zwykle pojedynczy dźwięk instrumentu muzycznego (np. trąbki, tamburynu), dowolnie przetworzony fragment innego utworu muzycznego lub inny odpowiedni odgłos (np. klaśnięcie); sample
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. cyfrowo zapisana fraza muzyczna lub odgłos wykorzystywana w samplingu
Wiktionary
Sampling, samplowanie – użycie fragmentu wcześniej dokonanego nagrania muzycznego, zwanego samplem, jako elementu nowo tworzonego utworu, przy wykorzystaniu specjalnego instrumentu zwanego samplerem lub też stosując w tym celu komputer. Sample uzyskuje się w sposób naturalny bądź sztuczny. Najczęściej stanowią je pojedyncze dźwięki instrumentów naturalnych (np. sample perkusyjne) lub odpowiednio wycięte części innych utworów.
Wikipedia
rzecz. sampling m., samplowanie n., sampler m.
czas. samplować ndk.
przym. samplingowy
Wiktionary
[czytaj: sampl] dźwięk zapisany cyfrowo wykorzystywany w tworzeniu muzyki przy użyciu komputera lub samplera, zwykle pojedynczy dźwięk instrumentu muzycznego (np. trąbki, tamburynu), dowolnie przetworzony fragment innego utworu muzycznego lub inny odpowiedni odgłos (np. klaśnięcie); sampel
SJP.pl
Sampling, samplowanie – użycie fragmentu wcześniej dokonanego nagrania muzycznego, zwanego samplem, jako elementu nowo tworzonego utworu, przy wykorzystaniu specjalnego instrumentu zwanego samplerem lub też stosując w tym celu komputer. Sample uzyskuje się w sposób naturalny bądź sztuczny. Najczęściej stanowią je pojedyncze dźwięki instrumentów naturalnych (np. sample perkusyjne) lub odpowiednio wycięte części innych utworów.
Wikipedia
1. urządzenie do zapisywania próbek muzycznych, pozwalające na ich edycję i odtwarzanie;
2. w marketingu: próbka jakiegoś towaru, mająca zachęcić do jego kupna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. elektroniczny instrument muzyczny, rejestrujący i odtwarzający cyfrowe próbki (sample) różnych dźwięków;
Wiktionary
Sampler – instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektronicznych, odgrywający wcześniej nagrane próbki dźwięków (ang. samples) instrumentów akustycznych, innych dźwięków muzycznych lub niemuzycznych dźwięków wykorzystywanych w muzyce. Używany w samplingu.
Wikipedia
IPA: ˈsãmplɛr, AS: sãmpler
Wiktionary
rzecz. sampel mrz.
Wiktionary
tworzenie muzyki przy użyciu sampli
SJP.pl
Wikipedia
umieszczać pocięte fragmenty utworów muzycznych w innym utworze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) umieszczać pocięte fragmenty utworów muzycznych zapisane w postaci cyfrowej w jednym utworze
Wiktionary
(1.1) Ten wirtuoz instrumentów klawiszowych i znakomity śpiewak w jidysz woli jednak samplować.
Wiktionary
IPA: sãmˈplɔvat͡ɕ, AS: sãmplovać
Wiktionary
rzecz. sampling m., samplowanie n., sampel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|samplować.
Wiktionary
Sampling, samplowanie – użycie fragmentu wcześniej dokonanego nagrania muzycznego, zwanego samplem, jako elementu nowo tworzonego utworu, przy wykorzystaniu specjalnego instrumentu zwanego samplerem lub też stosując w tym celu komputer. Sample uzyskuje się w sposób naturalny bądź sztuczny. Najczęściej stanowią je pojedyncze dźwięki instrumentów naturalnych (np. sample perkusyjne) lub odpowiednio wycięte części innych utworów.
Wikipedia
IPA: ˌsãmplɔˈvãɲɛ, AS: sãmplovãńe
Wiktionary
czas. samplować
rzecz. sampel mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Samsa (kaz. самса, kirg. самса, ujg. سامسا, uzb. somsa, turkm. somsa, tadż. самбӯса) - pieczone pierożki o dowolnym (kwadratowym, trójkątnym lub zaokrąglonym) kształcie z farszem, posypane sezamem. Danie jest bardzo popularne w Azji Środkowej.
Wikipedia
w hinduizmie i buddyzmie: wędrówka dusz; sansara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. (w hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie) kołowrót narodzin i śmierci (reinkarnacji);
Wiktionary
Samsara to:
Wikipedia
(1.1) Nirwana to wyzwolenie z samsary.
Wiktionary
IPA: sãmˈsara, AS: sãmsara
Wiktionary
(1.1) alternatywne pisownie: sansara, saṃsāra
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Samsel:
Wikipedia
[czytaj: samszu] chińska odmiana sake
SJP.pl
Samsieczynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Mrocza nad Jeziorem Wielkim.
Na przeciwległym brzegu jeziora znajduje się duży rodzinny ogród działkowy "ROD Dąbrówka" z dominującą funkcją wypoczynkową (chociaż działkowicze uprawiają również warzywa i owoce). W latach 80 XX wieku teren ten znajdował się w zarządzie ZNTK Paterek.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.;
Wiktionary
Samson (hebr. Szimszon, שִׁמְשׁוֹן, co pochodzi od słowa szemesz – „słońce”, lub szamen – „silny”, „siłacz”; arab. شمشون, wym. Szamszun) – ostatni z Sędziów opisanych w starotestamentowej Księdze Sędziów r. 13-16. Trzeci zaś licząc od końca dla starożytnego Izraela; po nim sędziami byli Heli i Samuel. W przeciwieństwie do wielu postaci opisanych w Starym Testamencie, nie jest wymieniony w Koranie. Jako jedyny sędzia w Księdze Sędziów wybrany przez Boga przed narodzeniem do roli, którą miał spełnić i to bez wcześniejszych próśb ludu o ratunek. Jego wyjątkowość poświadcza zrodzenie z niepłodnej (jak Izaak, Samuel czy Jan Chrzciciel). Był obdarzony nadludzką siłą, którą wykorzystywał do walki z wrogami Izraela – Filistynami. Dokonywał czynów niemożliwych dla zwykłych ludzi: zabił lwa gołymi rękami, pokonał armię wroga oślą szczęką i siłą własnych mięśni, wyrwał bramę miasta wraz z odrzwiami, zburzył budynek. Był nazirejczykiem – jednak nie z własnego wyboru – ale z powziętego przed jego narodzeniem suwerennego postanowienia Boga.
Wikipedia
(1.1) Samson miał siłę potężną, ale że mu podobno oleju w głowie brakło, że się dał podwice za nos wodzić, że nie miał siły ducha, wyższości jego i niepodległości, musiał młyny obracać Filistynom…
Wiktionary
IPA: ˈsãmsɔ̃n, AS: sãmsõn
Wiktionary
rzecz. Samsonowicz m.
Wiktionary
Samson z żoną; Samsonowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Samson z żoną; Samsonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Samsona lub z nim związany
SJP.pl
Samsun (w starożytności Sampsounta i Amisos) – miasto w północnej Turcji, nad Morzem Czarnym, ośrodek administracyjny ilu Samsun. W 2014 liczył 1 269 989 mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, drzewny oraz chemiczny.
W pobliżu port lotniczy Samsun-Çarşamba.
Wikipedia
produkt marki Samsung
SJP.pl
Samsung Group (zapis stylizowany: SΛMSUNG; kor. 삼성 Samseong – „trzy gwiazdy”) – jedno z największych południowokoreańskich przedsiębiorstw (czeboli) zrzeszające przedsiębiorstwa produkcyjne i usługowe działające w wielu branżach, oraz instytucje finansowe. Założone zostało w 1938 r. przez Lee Byung-chula jako firma eksportowa, wkrótce rozszerzyła swą działalność także na inne dziedziny. W ciągu trzech następnych dekad grupa rozszerzyła swoją działalność w różnych dziedzinach, w tym o przetwórstwo rolno-spożywcze, tekstylia, ubezpieczenia, papiery wartościowe i sprzedaż detaliczną. Samsung weszła w przemysł elektroniczny w latach 60. XX wieku, w przemysł budowlany i stoczniowy w połowie lat 70. XX wieku. Po śmierci Lee w 1987, Samsung został podzielony na cztery grupy biznesowe – grupy Samsung, Shinsegae, CJ Group oraz Hansol.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z firmą Samsung
Wiktionary
Samszyce – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Osięciny.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Antarktyda:
Portugalia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci.
(1.2) Po południu idziemy z Samuelem pograć w kosza.
Wiktionary
IPA: sãˈmuwɛl, AS: sãmuu̯el
Wiktionary
rzecz. Samuela ż.
:: zdrobn. Samuelek mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D., B. lp. od: Samuel
Wiktionary
Samuela – żeński odpowiednik imienia Samuel. Wywodzi się od hebrajskich słów oznaczających „imię Boże” lub niech „Bóg wysłucha”.
Samuela imieniny obchodzi 20 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Wieczorem Samueli kazano pogasić wszystkie światła.
Wiktionary
rzecz. Samuel m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Samuel m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Samuel. < etym|gr|Σαμουήλ. < etym|hebr|שמואל. (szmuel)
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
(1.1) por|Samanta.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Samuela ż.
* rosyjski: (1.1) Самуила m.
* węgierski: (1.1) Samuella
* włoski: (1.1) Samuela ż.
źródła.
== Samuela (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|włoski|ż. Samuela
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Samuel (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Samuel
Wiktionary
rzecz. Samuel mos.
Wiktionary
Samuel z żoną; Samuelowie
SJP.pl
Samuel z żoną; Samuelostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Samuela lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
lokalna nazwa suchego, porywistego wiatru wiejącego na Saharze i często wywołującego burze piaskowe; chamsin, hamsin, samiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. gwałtowny, suchy i gorący południowy wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie;
Wiktionary
Samum (z arab. samma = ‘truć’) – gwałtowny, suchy i gorący południowy wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie. Samumy wywołują burze pyłowe i piaskowe.
Występują najczęściej w okresie od kwietnia do czerwca. Zazwyczaj krótkotrwały, trwa 12-20 minut. Występuje przed nadejściem frontu chłodnego. Niesie bardzo duże ilości piasku i pyłu. W trakcie samumu temperatura silnie wzrasta (do 50 °C), zaś wilgotność spada do około 10%.
Wikipedia
IPA: ˈsãmũm, AS: sãmũm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w południowym Dagestanie, uchodząca do Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Samur (ros.: Самур) – rzeka w Rosji, w południowym Dagestanie, częściowo na granicy z Azerbejdżanem. Jej długość wynosi 213 km; dorzecze zajmuje powierzchnię 7330 km².
Źródła znajdują się na zboczach góry Guton w łańcuchu Wielkiego Kaukazu. Rzeka płynie głęboką, wąską doliną między Górami Samurskimi i pasmem Kiabiak; w dolnym biegu dolina rozszerza się a koryto rozdziela się na odnogi. U ujścia do Morza Kaspijskiego Samur tworzy deltę. Reżim mieszany z przewagą deszczowego. W okresie od marca do sierpnia wylewa. Rzeka wykorzystywana jest do nawadniania.
Wikipedia
przym. samurski
Wiktionary
dorosła samica świni domowej lub dzika; maciora; locha
SJP.pl
w feudalnej Japonii: członek szlacheckiej warstwy rycerskiej; bushi
SJP.pl
Wikipedia
w feudalnej Japonii: członek szlacheckiej warstwy rycerskiej; bushi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rycerz japoński, członek niższej szlachty japońskiej;
Wiktionary
Samuraj (jap. 侍 samurai; „wojownik”) – pierwotnie świta służąca najwyższym dostojnikom japońskim, także gwardia cesarska (gosho-zamurai); dziedziczna szlachta wojskowa; kasta wojowników, która utrzymywała się od XII wieku do Restauracji Meiji w 1868 roku. Udział samurajów w populacji kraju wynosił co najwyżej 10%.
Wikipedia
IPA: sãˈmuraj, AS: sãmurai ̯
Wiktionary
rzecz. samurajskość ż.
:: fż. samurajka ż.
przym. samurajski
przysł. samurajsko
Wiktionary
dotyczący samuraja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z samurajami
Wiktionary
(1.1) Podobnego przeżycia może dostarczyć szabla samurajska, perfekcja tak absolutna w dziedzinie broni białej, że jest jednocześnie perfekcją estetyczną.
Wiktionary
rzecz. samuraj m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Samurem (rzeką w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Samur mrz.
Wiktionary
wzmocnione "sam"
SJP.pl
autobus marki San
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zbiorowisko, rząd, sznur sań
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. zob. sanie.
Wiktionary
San (ukr. Сян, trans. Sjan) – rzeka w południowo-wschodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Wisły. Długość – 457,76 km. Na odcinku 54 km jest rzeką graniczną między Polską a Ukrainą. Powierzchnia zlewni – 16 861 km² (14 390 km² w Polsce, 2471 km² na Ukrainie).
Wikipedia
(1.1) […] Młodzież, dzień kończąc wesoło spędzony, • Tysiączną sanią szlifuje ulice. (A. Mickiewicz: Zima miejska)
Wiktionary
IPA: sãɲ, AS: sãń
Wiktionary
rzecz. sanny ż., sanie, sanna, sankada, sanki, sankarz, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo
przym. sanny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z San-Stefano (miejscem zawarcia pokoju w 1878 roku, współcz. Yeşilköy w Stambule)
Wiktionary
(1.1) W początkach r. 1878, kiedy świat polityczny zajmował się pokojem san-stefańskim, wyborem nowego papieża, albo szansami europejskiej wojny (…)
Wiktionary
rzecz. San-Stefano n.
Wiktionary
skrót od: sanitarno-epidemiologiczny (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
stolica Republiki Jemenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Jemenu;
Wiktionary
Sana (arab. صنعاء, Ṣanʿāʾ) – stolica Jemenu, położona w zachodniej części kraju, w kotlinie na wysokości 2100–2300 m otoczonej wysokimi szczytami, siedziba administracyjna muhafazy Sana. W 2004 roku liczyła ok. 1,7 mln mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Sana jest miastem zaliczanym do jednych z najstarszych na świecie. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˈsãna, AS: sãna
Wiktionary
rzecz. sanajczyk mos., sanajka ż., sanijczyk mos., sanijka ż.
przym. sanajski, sanijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sanajczyk mos., sanajka ż., sanijczyk mos., sanijka ż.
przym. sanajski, sanijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) صنعاء
* czeski: (1.1) San'á
* francuski: (1.1) Sanaa, Sana
* hiszpański: (1.1) Saná ż.
* koreański: (1.1) 사나
* litewski: (1.1) Sana ż.
* słowacki: (1.1) Saná n.
* szwedzki: (1.1) Sana
* ukraiński: (1.1) Сана ż.
źródła.
== Sana (język litewski.) ==
thumb|Sana (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Sana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. uzdrowienie;
2. w II RP: obóz zwolenników Józefa Piłsudskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. pol. obóz zwolenników Józefa Piłsudskiego, którzy poparli dokonany przez niego przewrót majowy w 1926 r.;
(1.2) hist. pol. okres rządów Józefa Piłsudskiego po przewrocie majowym
(1.3) książk. uzdrowienie czegoś, np. stosunków politycznych i życia publicznego, w jakimś kraju
Wiktionary
Sanacja (łac. sanatio, „uzdrowienie”) – potoczna nazwa obozu rządzącego w II Rzeczypospolitej w latach 1926–1939, powstałego i funkcjonującego początkowo pod przewodnictwem Józefa Piłsudskiego (zm. 1935); nazwa powstała w związku z głoszonym przez ten obóz hasłem „sanacji moralnej” życia publicznego (państwa i społeczeństwa), wysuwanym w toku przygotowań i w okresie przewrotu majowego (1926).
Wikipedia
rzecz. sanator m.
przym. sanacyjny
Wiktionary
(1.3) odnowa
Wiktionary
związany z sanacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. polit. związany z sanacją (obozem zwolenników Piłsudskiego)
(1.2) książk. związany z sanacją (odnową)
Wiktionary
rzecz. sanacja ż., sanator m.
Wiktionary
mieszkaniec Sany (stolicy Jemenu)
SJP.pl
mieszkanka Sany (stolicy Jemenu)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Sany (stolicy Jemenu); sanijczyk
SJP.pl
mieszkanka Sany (stolicy Jemenu); sanijka
SJP.pl
przedstawiciel sanacji - obozu zwolenników Józefa Piłsudskiego w Polsce międzywojennej
SJP.pl
zakład lecznictwa zamkniętego, położony najczęściej w miejscowości uzdrowiskowej, przeznaczony dla rekonwalescentów oraz przewlekle chorych, wymagających rehabilitacji lub utrwalenia wyników leczenia szpitalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. zakład leczniczy dla przewlekle chorych i rekonwalescentów
Wiktionary
Sanatorium – zakład lecznictwa uzdrowiskowego wykorzystujący walory rekreacyjne, przyrodnicze i naturalne, takie jak: wody mineralne, wody termalne, borowina, ozon, radon, sole mineralne oraz inne czynniki biofizyczne środowiska wywierające korzystny wpływ na organizm człowieka.
Wikipedia
(1.1) Byłem w różnych sanatoriach łącznie sześć razy.
Wiktionary
IPA: ˌsãnaˈtɔrʲjũm, AS: sãnatorʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. sanatoryjny
przysł. sanatoryjnie
Wiktionary
związany z sanatorem, przedstawicielem sanacji - obozu zwolenników Józefa Piłsudskiego w Polsce międzywojennej
SJP.pl
związany z sanatorium - zakładem lecznictwa zamkniętego; uzdrowiskowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sanatorium, dotyczący sanatorium
Wiktionary
rzecz. sanatorium n.
Wiktionary
z łaciny: święty (w skrócie: s.)
SJP.pl
Sanctus (łac. święty) – aklamacja w części drugiej liturgii łacińskiej mszy wiernych, wykonywana po prefacji.
Wikipedia
Sancygniów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce. Leży przy DW768.
Wikipedia
nazwisko, m.in. George Sand (właściwie: Aurore Dudevant; 1804-1876) - pisarka francuska
SJP.pl
Francja:
Niemcy:
Norwegia:
Wikipedia
ryba drapieżna z rodziny okoniowatych, o ubarwieniu szarym w niebieskie pręgi, żyjąca głównie w dużych czystych jeziorach i rzekach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Sander lucioperca|ref=tak., duża, hodowlana ryba drapieżna zamieszkująca zlewiska mórz europejskich;
Wiktionary
Sandacz pospolity, sandacz (Sander lucioperca) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny okoniowatych (Percidae).
Wikipedia
(1.1) – Dla mnie – barszcz. Potem może być kawałek sandacza… No, kawałek sarny i kompot…
Wiktionary
IPA: ˈsãndat͡ʃ, AS: sãndač
Wiktionary
przym. sandaczowy
Wiktionary
(1.1) daw. sądak
Wiktionary
przymiotnik od: sandacz
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny bobowatych; pterokarpus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Pterocarpus|ref=tak., rodzaj tropikalnego drzewa lub krzewu z rodziny motylkowatych dostarczającego wartościowego drewna i soku
Wiktionary
(1.1) pterokarpus
Wiktionary
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych; żywiczlin; cyprzyk czteroklapowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żywica naturalna używana do wyrobu werniksów, pozyskiwana głównie z cyprzyka czteroklapowego;
Wiktionary
Sandarak – miękka żywica naturalna.
Sandarak występuje w kilku rodzajach w zależności od pochodzenia:
Wikipedia
(1.1) Gotowy obraz pokrył werniksem żywiczno-olejowym sporządzonym z oleju lnianego, sandaraku i mastyksu.
Wiktionary
przym. sandarakowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sandarakiem, dotyczący sandaraku
Wiktionary
rzecz. sandarak mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
but składający się z podeszwy i pasków lub rzemyków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. rodzaj otwartego obuwia składającego się z podeszwy i rzemieni, które utrzymują go na stopie;
(1.2) bot. zob. sandałowiec.
(1.3) pot. aromatyczne drewno z drzewa sandałowca
Wiktionary
Sandały – rodzaj otwartego obuwia składającego się z podeszwy i pasków lub rzemyków, które utrzymują sandał na stopie. Niekiedy jeden z pasków przechodzi pomiędzy dużym palcem a następnym.
Wikipedia
(1.1) Suną się z trudem ze stopnia na stopień krwawe jej sandały, bezwładnie w ręku zwisa ociężały miecz.
(1.3) Z wszystkich wonnych zapachów – sandału, tagary, błękitnego lotosu i jaśminu – aromat cnoty jest najsłodszy.
Wiktionary
IPA: ˈsãndaw, AS: sãndau̯
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. sandałek
przym. sandałowy
Wiktionary
rodzaj buta
SJP.pl
rodzaj buta
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu sandałowców; sandałowcowate
SJP.pl
o cechach sandałowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu sandałowców; sandałowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach sandałowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Santalum|ref=tak., wiecznie zielone drzewo z rodziny sandałowcowatych, występujące od Malezji po Australię i Hawaje
Wiktionary
Sandałowiec (Santalum L.) – rodzaj roślin z rodziny sandałowcowatych. Należy do niego 16 gatunków występujących na nizinach Australii, Azji Południowo-Wschodniej i wyspach Pacyfiku.
Wikipedia
IPA: ˌsãndaˈwɔvʲjɛt͡s, AS: sãndau̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. sandałowcowate lm., sandał m.
przym. sandałowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący sandałowca
(1.2) odzież. dotyczący sandałów, przeznaczony do sandałów
Wiktionary
rzecz. sandał m., sandałowiec m.
Wiktionary
but składający się z podeszwy i pasków lub rzemyków
SJP.pl
Sandały – rodzaj otwartego obuwia składającego się z podeszwy i pasków lub rzemyków, które utrzymują sandał na stopie. Niekiedy jeden z pasków przechodzi pomiędzy dużym palcem a następnym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozrywka polegająca na zjeżdżaniu deską po piaszczystej powierzani, np. wydmy;
Wiktionary
Sandboarding – popularna atrakcja turystyczna w Peru i niektórych innych krajach Ameryki Łacińskiej, polegająca na zjeździe na specjalnie przygotowanej desce z piaszczystych wydm.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|sandboarding.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sandboarding
źródła.
== sandboarding (język angielski.) ==
thumb|sandboarding (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sandboarding
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|sandboarding.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sandboarding
źródła.
== sandboarding (język angielski.) ==
thumb|sandboarding (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sandboarding
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Otwarty świat, piaskownica lub sandbox – jeden z typów projektowania gier komputerowych. Termin ten służy też do określania gier, w których graczowi jest udostępniany świat, będący do odkrycia w stosunkowo dowolny sposób, bez sztucznych ograniczeń środowiska gry, z możliwością integracji z tym światem i bez liniowości rozgrywki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
koreańskie widowiska maskowe wywodzące się z tradycyjnych ceremonii szamańskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sander – rodzaj drapieżnych ryb słodkowodnych z rodziny okoniowatych (Percidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sanderson – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, siedziba administracyjna hrabstwa Terrell.
Wikipedia
w gramatyce: zmiany fonetyczne zachodzące w głoskach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zmiany zachodzące w głoskach (upodobnienia) na granicach morfemów (wewnętrzne) lub wyrazów (zewnętrzne);
Wiktionary
Sandhi – zasady fonologiczne, które dotyczą zmian na przełomie morfemów lub słów. Zwykle służą ułatwieniu wymowy. Można podzielić je na wewnętrzne (zachodzące wewnątrz wyrazu) i zewnętrzne (zachodzące na przełomie wyrazów). Termin pochodzi pierwotnie z gramatyki sanskryckiej (wyraz संधि saṃdhi oznacza „łączenie”).
Wikipedia
1. wygładzanie papierem ściernym, szlifowanie;
2. posypywanie dróg piaskiem, piaskowanie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek nikaraguańskiego ruchu społecznego w drugiej połowie XX wieku
Wiktionary
(1.1) Zdjęcia, wykonane wówczas przez szpiegowski sprzęt, były dowodem współpracy sandinistów z mafią i zostały opublikowane przez liczne amerykańskie dzienniki.
Wiktionary
rzecz. sandinizm mrz.
przym. sandinowski, sandinistowski
Wiktionary
dotyczący działalności sandinistów (ruchu społeczno-politycznego); sandinowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z sandinistami, sandinizmem
Wiktionary
(1.1) W Nikaragui do sandinistowskiego rządu weszło trzech duchownych, na co nie było zgody ze strony Watykanu.
Wiktionary
rzecz. sandinista mos., sandinizm mrz.
przym. sandinowski
Wiktionary
(1.1) sandinowski
Wiktionary
doktryna, poglądy sandinistów - ruchu społeczno-politycznego w Nikaragui w drugiej połowie XX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. ideologia antyimperialistyczna charakterystyczna dla krajów Ameryki Łacińskiej
Wiktionary
(1.1) Watykan przeciwny był sandinizmowi w każdym wydaniu.
Wiktionary
rzecz. sandinista mos.
przym. sandinowski, sandinistowski
Wiktionary
dotyczący działalności sandinistów (ruchu społeczno-politycznego); sandinistowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sandinizmem, odnoszący się do sandinizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla sandinizmu lub sandinistów, mający cechy lub właściwości przypisywane sandinizmowi lub sandinistom
Wiktionary
(1.1) W Nikaragui lewicowi chrześcijanie popierali Sandinowski Front Wyzwolenia Narodowego, w wyniku czego w lewicowym rządzie po obaleniu dyktatury Somozy znalazło się trzech duchownych rzymskokatolickich.
Wiktionary
rzecz. sandinista mos., sandinizm mrz.
przym. sandinistowski
Wiktionary
(1.1) sandinistowski
(2.1) sandinistowski
Wiktionary
amerykańska firma i marka
SJP.pl
Sandisk Corporation – amerykańska korporacja zajmująca się projektowaniem, produkcją oraz rozwojem rozwiązań pamięci masowej flash oraz oprogramowania. Firma SanDisk rozszerzała możliwości przechowywania danych, tworząc różne produkty, które zmieniły dzisiejszy przemysł elektroniczny. Rozwiązania SanDisk, stanowią trzon w wielu największych światowych centrach przetwarzania danych i osadzone są w zaawansowanych smartfonach, tabletach i komputerach. Produkty konsumenckie firmy SanDisk dostępne są w setkach tysięcy sklepów detalicznych na całym świecie.
Wikipedia
amerykańska seria komiksowa
SJP.pl
Sandman (ang. The Sandman) – amerykańska seria komiksowa, napisana przez Neila Gaimana i wydana przez DC Comics w 75 odcinkach w latach 1989-1996, a następnie przedrukowana w 10 tomach zbiorczych (w Polsce wydana przez Egmont Polska w latach 2002-2007; większość tomów została podzielona w polskim wydaniu na dwie części). W 2021 roku wydawnictwo Egmont rozpoczęło dodruk wszystkich 10 tomów wraz z nowymi okładkami.
Wikipedia
rodzaj pszenicy
SJP.pl
przymiotnik od: Sandomierz, Sandomierskie (Sandomierszczyzna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sandomierza, związany z Sandomierzem, pochodzący z Sandomierza
Wiktionary
(1.1) Na sandomierskim rynku od kilku dni trwają nagrania do popularnego serialu telewizyjnego.
Wiktionary
IPA: ˌsãndɔ̃ˈmʲjɛrsʲci, AS: sãndõmʹi ̯ersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sandomierz mrz., sandomierzanin mos., sandomierzanka ż., Sandomierszczyzna ż., Sandomierskie n., Sandomierzanin mos., Sandomierzanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Sandomierz, Sandomierskie (Sandomierszczyzna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w południowej Polsce wokół Sandomierza
Wiktionary
Ziemia sandomierska, Sandomierszczyzna (łac. Terra Sandomiriensis) – polska jednostka terytorialna, położona między Pilicą a Wisłą oraz między Sanem a Dunajcem. Od średniowiecza wraz z ziemią krakowską tworzyły tzw. Małopolskę. Zakres obszarowy ziemi sandomierskiej zmieniał się – wydzieliły się ziemia lubelska, ziemia łukowska, a w 1568 r. ziemia stężycka. Główna część obszaru została włączona w XIV wieku do województwa sandomierskiego.
Wikipedia
(1.1) W Sandomierskiem podtopiło sporo gospodarstw.
Wiktionary
rzecz. Sandomierz mrz., sandomierzanin mos., sandomierzanka ż., Sandomierszczyzna ż., Sandomierzanin mos., Sandomierzanka ż.
przym. sandomierski
Wiktionary
kraina wokół Sandomierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina wokół Sandomierza
Wiktionary
Ziemia sandomierska, Sandomierszczyzna (łac. Terra Sandomiriensis) – polska jednostka terytorialna, położona między Pilicą a Wisłą oraz między Sanem a Dunajcem. Od średniowiecza wraz z ziemią krakowską tworzyły tzw. Małopolskę. Zakres obszarowy ziemi sandomierskiej zmieniał się – wydzieliły się ziemia lubelska, ziemia łukowska, a w 1568 r. ziemia stężycka. Główna część obszaru została włączona w XIV wieku do województwa sandomierskiego.
Wikipedia
(1.1) Mamy małą działkę i domek na Sandomierszczyźnie.
Wiktionary
rzecz. Sandomierz mrz., Sandomierskie n., sandomierzanin mos., sandomierzanka ż., Sandomierzanin mos., Sandomierzanka ż.
przym. sandomierski
Wiktionary
miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, nad Wisłą;
Wiktionary
Sandomierz – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, położone nad Wisłą, na siedmiu wzgórzach (stąd nazywane czasem „małym Rzymem”). Sandomierz jest usytuowany na Nizinie Nadwiślańskiej i rozciąga się od Wyżyny Sandomierskiej po Równinę Tarnobrzeską. Większość zabudowy wraz z historycznym centrum, uznanym w 2017 za pomnik historii, położona jest na lewym brzegu Wisły, a przemysłowa część, zwana Nadbrzeziem, leży przy prawym brzegu, w Kotlinie Sandomierskiej, granicząc z Tarnobrzegiem.
Wikipedia
(1.1) W Sandomierzu rozgrywa się akcja popularnego serialu telewizyjnego „Ojciec Mateusz”.
Wiktionary
IPA: sãnˈdɔ̃mʲjɛʃ, AS: sãndõmʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. sandomierzanin mos., sandomierzanka ż., Sandomierszczyzna ż., Sandomierskie n., Sandomierzanin mos., Sandomierzanka ż., sandomierka ż.
przym. sandomierski
Wiktionary
(1.1) slang. San Domingo, Sandomingo
Wiktionary
mieszkaniec Sandomierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sandomierszczyzny, krainy wokół Sandomierza
Wiktionary
(1.1) Wielu Sandomierzan spędza wakacje w polskich górach.
Wiktionary
rzecz. Sandomierz mrz., sandomierzanin mos., sandomierzanka ż.
:: fż. Sandomierzanka ż.
przym. sandomierski
Wiktionary
mieszkanka Sandomierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sandomierszczyzny
Wiktionary
rzecz. Sandomierszczyzna ż., Sandomierz mrz., sandomierzanin mos., sandomierzanka ż.
:: fm. Sandomierzanin mos.
przym. sandomierski
Wiktionary
[czytaj: szandor]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
bardzo płaski, rozległy stożek napływowy powstały w wyniku działalności wód polodowcowych, zbudowany ze żwirów i piasków; zandr; piaszczysko
SJP.pl
Sandr – rozległy, bardzo płaski stożek napływowy zbudowany ze żwirów i piasków osadzonych i wypłukanych przez wody pochodzące z topnienia lądolodu. Powstaje podczas regresji lub postoju lądolodu na jego przedpolu.
Sandry zbudowane są z materiału piaszczystego i żwirowego ułożonego warstwami, jedna nad drugą (podobnie jak rzeczne ławice piaszczyste). Stanowią zwykle pokrywy o znacznej powierzchni (do kilku tysięcy km²).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) zdrobn. Aleksandra
(1.3) zdrobn. Kasandra
(1.4) astr. planetoida o numerze katalogowym 1760;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sandra ma w domu chomika.
(1.4) Sandra porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈsãndra, AS: sãndra
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Kasandra ż.
:: zdrobn. Sandrunia ż., Sandrusia ż.
przym. Sandrzyn
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Sandrunia, Sandrusia
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: sandr (zandr); zandrowy
SJP.pl
[czytaj: sandłicz] kanapka z dwóch złożonych razem kawałków chleba lub bułki; sandwicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. kulin. zob. kanapka.
Wiktionary
Miejscowość w Wielkiej Brytanii:
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
IPA: ˈsãndwʲit͡ʃ, AS: sãndu̯ʹič
Wiktionary
(1.1) kanapka, burger, sandwicz
Wiktionary
[czytaj: sandłiczmen] człowiek chodzący po ulicach z plakatami reklamowymi na piersiach i plecach
SJP.pl
kanapka z dwóch złożonych razem kawałków chleba lub bułki; sandwich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) spoż. złożona podwójnie kanapka z wędliną i/lub serem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. rzad. człowiek obnoszący po mieście dwustronne reklamy na plecyecach i na piersiach
(2.2) żart. osoba obciążona obowiązkiem opiekowania się zarówno własnymi dziećmi, jak i rodzicami w podeszłym wieku
Wiktionary
Kanapka – rodzaj dania (kalka językowa z języka francuskiego od słowa canapé: bułka przekrojona, z wędliną ułożoną jak poduszki na kanapie), prosta potrawa przyrządzana na bazie cienkich kromek białego lub razowego chleba, ewentualnie rozkrojonej bułki. Kanapki smaruje się masłem, okłada wędlinami, pieczenią wieprzową, kiełbasą, szynką lub serem, spożywa również z jajkiem na twardo, plasterkiem ogórka lub rybą, z dodatkiem warzyw do wyboru oraz sosów itp.
Wikipedia
(2.1) Stryj Antka wtedy, na bezrobociu, zarabiał dość mizernie w charakterze ulicznego sandwicza, godzinami nosząc na sobie jakąś sklepową reklamę.
Wiktionary
[czytaj: sandłiczeria] bar, w którym serwuje się sandwicze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sandżakiem (krainą w Serbii i Czarnogórze)
Wiktionary
rzecz. Sandżak mrz.
Wiktionary
w dawnej Turcji część wilajetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna na pograniczu Serbii i Czarnogóry;
Wiktionary
Sandżak (serb.-chorw. Санџак / Sandžak, tur. Sancak) – region geograficzno-historyczny na pograniczu Serbii i Czarnogóry. Głównym miastem jest Novi Pazar. Region jest zamieszkany przez liczną mniejszość boszniacką.
Sandżak to również nazwa potoczna dzisiejszego okręgu w Serbii – Raszka.
Wikipedia
przym. sandżacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
kobieta uprawiająca saneczkarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. forma żeńska od: saneczkarz
Wiktionary
(1.1) Czołowe saneczkarki nie są zadowolone ze skrócenia trasy na olimpijskim torze w Whistler. (z Internetu)
(1.1) Zmagania saneczkarek rozpoczęły się we wtorek. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌsãnɛt͡ʃˈkarka, AS: sãnečkarka
Wiktionary
rzecz. sanny ż., saneczkarz, sań, sanna, sankarz, sankada, sanie, saneczkarstwo, sanki, saneczki
przym. saneczkarski, sankowy, sanny
czas. saneczkować
Wiktionary
dotyczący saneczkarstwa, saneczkarza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. dotyczący saneczkarstwa, saneczkarza
Wiktionary
IPA: ˌsãnɛt͡ʃˈkarsʲci, AS: sãnečkarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. sanki nmos., saneczki nmos., sanie nmos., saneczkarstwo n., saneczkarz m., saneczkarka ż.
przym. saneczkowy
Wiktionary
dyscyplina sportowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. dyscyplina zaliczana do sportów zimowych, polegająca na zjeżdżaniu sankami z toru sztucznego lub naturalnego;
Wiktionary
Saneczkarstwo lub inaczej sport saneczkowy – jedna z dyscyplin zaliczanych do sportów zimowych. Wyścigi na sankach sportowych są rozgrywane na torach sztucznych lub naturalnych, w konkurencji kobiet i mężczyzn, indywidualnie i w dwójkach. O zwycięstwie decyduje łączny czas przejazdów, tzw. ślizgów. Zazwyczaj są to dwa ślizgi.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze mistrzostwa Polski w saneczkarstwie odbyły się w 1930 roku w Krynicy.
Wiktionary
IPA: ˌsãnɛt͡ʃˈkarstfɔ, AS: sãnečkarstfo
Wiktionary
rzecz. sanki nmos., saneczki nmos., sanie nmos., saneczkarz m., saneczkarka ż., sankarz m., sanna ż., sań nmos./ż.
przym. saneczkarski, saneczkowy, sankowy, sanny
Wiktionary
(1.1) saneczki, sport saneczkowy
Wiktionary
osoba uprawiająca saneczkarstwo; saneczkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik uprawiający saneczkarstwo
Wiktionary
IPA: sãˈnɛt͡ʃkaʃ, AS: sãnečkaš
Wiktionary
forma żeńska saneczkarka
przym. saneczkarski, sankowy, sanny
rzecz. sań nmos./ż., sanna ż., sankarz m., sankada ż., sanie nmos., saneczkarstwo, sanki, saneczki
czas. saneczkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: sanki
Wiktionary
(1.1) Karolku, zapomnij o saneczkach, masz temperaturę.
Wiktionary
rzecz. saneczkarz mos., saneczkarstwo n., saneczkarka ż., sanie lm nm., sanki lm nm.
przym. saneczkarski, sankowy
Wiktionary
1. potocznie: jeździć na saneczkach;
2. o zwierzęciu: ocierać tylną częścią ciała o podłoże
SJP.pl
rzadko: osoba uprawiająca saneczkarstwo; saneczkarz
SJP.pl
przymiotnik od: saneczki
SJP.pl
stacja sanitarno-epidemiologiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. stacja sanitarno-epidemiologiczna;
Wiktionary
Państwowa Inspekcja Sanitarna (PIS, zwyczajowa nazwa: sanepid) – wyspecjalizowana instytucja wykonująca zadania z zakresu zdrowia publicznego, poprzez sprawowanie kontroli i nadzoru nad warunkami higieny w różnych dziedzinach życia. Inspekcja gromadzi również m.in. dane epidemiologiczne dotyczące niektórych chorób oraz wydaje decyzje m.in. w zakresie chorób zawodowych.
Wikipedia
(1.1) Jutro mamy mieć kontrolę z sanepidu.
Wiktionary
IPA: sãˈnɛpʲit, AS: sãnepʹit
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sanforyzacja (wykurczanie, dekatyzacja) – jeden z procesów wykańczania tkanin (m.in. bawełnianych, lnianych).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
[czytaj: sangcha lub sanga] w buddyzmie: gmina religijna lub wspólnota zakonna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wspólnota mnichów buddyjskich lub świeckich wyznawców buddyzmu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poza Indiami swój wielki rozkwit przeżyła mahajana w Chinach i Japonii. Według tradycji chińskiej, buddyzm trafił do tego kraju w II wieku z Azji Centralnej, a w 355 roku zezwolono Chińczykom na wstępowanie do sangh.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|pali|sangha., etym|sanskr|संघ. (saṃgha)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sangha
* arabski: (1.1) سانغا ż. (sānḡā, sānghā)
* bengalski: (1.1) সংঘ (saṅgha)
* bułgarski: (1.1) сангха ż.
* chiński standardowy: (1.1) 僧伽 (sēngjiā)
* esperanto: (1.1) sangho
* japoński: (1.1) furi|僧伽|そうぎゃ. (sō gya)
* koreański: (1.1) 승가 (sŭngga)
* malajalam: (1.1) സംഘം (saṅgham)
* perski: (1.1) سانگها
* rosyjski: (1.1) сангха ż.
* ukraiński: (1.1) санґга ż.
* węgierski: (1.1) szangha
* wietnamski: (1.1) tăng đoàn
źródła.
== sangha (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈsɑn.ˌɡə.
dzielenie|san|gha.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sangha
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
język urzędowy Republiki Środkowoafrykańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. jeden z języków urzędowych w Republice Środkowoafrykańskiej;
Wiktionary
(1.1) Językiem sango mówią rybacy znad Ubangi.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Sango, Sangho
* baskijski: (1.1) sango
* francuski: (1.1) sango m.
* niemiecki: (1.1) Sango n.
* węgierski: (1.1) szango
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
napój popularny w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. tradycyjny hiszpański chłodny napój o krwistoczerwonej barwie, przygotowywany z wina i owoców wzmacnianych mocniejszym alkoholem;
Wiktionary
Sangría – tradycyjny hiszpański napój alkoholowy. Produkowana jest z wina z dodatkiem owoców, soków owocowych, lodu oraz wzmacniaczy smakowych w postaci różnych winiaków lub innych trunków.
Nazwa sangría (z hiszpańskiego: krwawienie) została nadana temu trunkowi ze względu na jego głęboki czerwony kolor. Pochodzi ze wschodniego wybrzeża hiszpańskiego (region Walencji), skąd rozprzestrzeniła się na całym Półwyspie Iberyjskim.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) napój alkoholowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) wino, alkohol, owoce, sok, lód, cukier
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|sangría.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sangria
* francuski: (1.1) sangria ż.
* niemiecki: (1.1) Sangría
źródła.
== sangria (język angielski.) ==
thumb|sangria (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sangria.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. sangria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsãŋɡrʲja, AS: sãŋgrʹi ̯a
Wiktionary
Sanguszkowie (hist. pol. Sanguszkowicze) herbu własnego (Sanguszko) – wymarły, polski ród książęcy (kniaziowski) pochodzenia wielkolitewskiego, należący do magnackiej warstwy społecznej.
Protoplastą rodu był Sanguszko Fedkowicz, przodek dynastii Giedyminowiczów, poprzez ród Olgierdowiczów. Jego ojciec, Fiodor Olgierdowic był przyrodnim bratem króla Władysław II Jagiełło.
Wikipedia
1. czerwonobrunatna kredka używana do szkiców i rysunków;
2. rysunek, szkic wykonany tą kredką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miękka, czerwono-brązowa kredka używana do szkicowania lub rysowania;
(1.2) rysunek wykonany sangwiną (1.1)
(1.3) technika plastycznyastyczna wykorzystująca sangwinę (1.1)
Wiktionary
Sangwina – czerwonobrunatna kredka używana do tworzenia szkiców lub rysunków. Nazwa pochodzi od łacińskiego określenia krwi (sanguis, -inis). Mianem tym określa się również technikę rysunkową, jak i rysunek wykonany tą techniką. Sangwiny używano już w renesansie (korzystał z niej m.in. Leonardo da Vinci przy tworzeniu szkiców do Ostatniej Wieczerzy).
Technikę rysunku, korzystającą z sangwiny oraz czerni i bieli nazywa się trois crayons.
Wikipedia
(1.1) Artyści używają sangwiny już od czasów renesansu.
(1.2) Najsłynniejsza sangwina Leonarda, „Człowiek witruwiański”, znajduje się w zbiorach Luwru.
(1.3) Moją ulubioną techniką rysunkową jest niezmiennie sangwina.
Wiktionary
IPA: sãŋɡˈvʲĩna, AS: sãŋgvʹĩna
Wiktionary
przym. sangwinowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sanguinaria canadensis|L.|ref=tak., bylina o grubym kłączu występująca w Ameryce Północnej;
Wiktionary
(1.1) Blaszka liściowa sangwinarii jest dłoniasto wrębna.
Wiktionary
(1.1) sangwinaria kanadyjska, krwiowiec kanadyjski, krwiowiec
Wiktionary
właściwy sangwinikowi; beztroski, towarzyski, entuzjastyczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odpowiedni sangwinikowi; porywczy i zmienny
Wiktionary
(1.1) W tej wizji zmilitaryzowanego chrześcijaństwa nie ma miejsca na jakąkolwiek odmienność stylów. Na przekór podobnym propozycjom, w kręgu Apostołów Jezusa było miejsce dla sceptycznego Tomasza, sangwinicznego Piotra, wiernego Jana.
Wiktionary
rzecz. sangwinizm mrz., sangwinik mos., sangwiniczka ż., sangwiniczność ż.
przysł. sangwinicznie
Wiktionary
człowiek żywy, porywczy i zmienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. człowiek żywy, porywczy i zmienny
Wiktionary
Sangwinik (łac. sanguis – krew) – jeden z temperamentów wyróżnianych w teorii humoralnej. Wiązany był z przewagą wpływu krwi na typ konstytucyjny człowieka. Wraz z rozwojem teorii humoralnej od starożytności do średniowiecza i wyróżnianego w niej podziału na cztery elementy, jako kolejne powiązania podawano dzieciństwo, wiosnę, powietrze (jako jeden z żywiołów), serce, poranek, czerwień, smak słodki. Astrologicznym skojarzeniem były Bliźnięta, Byk, Baran i Jowisz. Podobnie jak w przypadku krwi, miały mu odpowiadać cechy ciepła i suchości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sangwinizm mrz.
:: fż. sangwiniczka ż.
przym. sangwiniczny
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Sanguiniker.
uwagi.
zoblistę|flegmatyk|melancholik|sangwinik|choleryk.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) сангвінік m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) санґвінік m.
* bułgarski: (1.1) сангвиник m.
* duński: (1.1) sangviniker w.
* francuski: (1.1) sanguin m.
* kaszubski: (1.1) sangwinik m.
* rosyjski: (1.1) сангвиник m.
* ukraiński: (1.1) сангвінік m.
źródła.
== sangwinik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) psych. sangwinik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sãŋɡˈvʲĩɲik, AS: sãŋgvʹĩńik
Wiktionary
rzecz. sangwinizm mrz.
:: fż. sangwiniczka ż.
przym. sangwiniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sangwinizm mrz.
:: fż. sangwiniczka ż.
przym. sangwiniczny
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Sanguiniker.
uwagi.
zoblistę|flegmatyk|melancholik|sangwinik|choleryk.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) сангвінік m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) санґвінік m.
* bułgarski: (1.1) сангвиник m.
* duński: (1.1) sangviniker w.
* francuski: (1.1) sanguin m.
* kaszubski: (1.1) sangwinik m.
* rosyjski: (1.1) сангвиник m.
* ukraiński: (1.1) сангвінік m.
źródła.
== sangwinik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) psych. sangwinik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
usposobienie typowe dla sangwinika: duża ruchliwość i wrażliwość na otaczający świat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) temperament sangwinika;
Wiktionary
przym. sangwiniczny
rzecz. sangwinik mos.
Wiktionary
żydowska najwyższa rada religijna, sądownicza i polityczna działająca w starożytnej Judei; później nazwa kolegiów rabinackich
SJP.pl
Sanhedryn (hebr. סַנְהֶדְרִין, gr. συνέδριον Synedrion od συν „współ-” i έδρα „(po)siedzenie”), inaczej Wysoka Rada lub Wielki Sanhedryn (hebr. Sanhedrin Ha-Gdola) – najwyższa żydowska instytucja religijna i sądownicza w starożytnej Judei, wspomniana w źródłach po raz pierwszy w 203 p.n.e.
Wikipedia
jedna z czterech części Wed (hymny do bóstw, modlitwy, zaklęcia, formuły)
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) astr. w hinduizmie: nawagraha Saturn, jedna z planetaanet w wedyjskim systemie astrologicznym
(1.2) rel. bóg Śani (1.1), zsyłający nieszczęścia i niepowodzenia, jeśli nie zostaje przebłagany
Wiktionary
Śani (dewanagari शनि, शनिदेवता, „Powolny”) – jedna z graha, planeta Saturn, a zarazem jej bóg. Czarnoskóry, syn Surji i Czhaji, władający sobotą, zsyłający niepowodzenie, jeśli nie został przebłagany, wedle różnych źródeł dosiada żółwia, wronę lub sępa. Ostatnie dwa wierzchowce (wahana) symbolizują jego negatywną stronę.
Wikipedia
IPA: ˈɕä̃ɲi, AS: śä̃ńi
Wiktionary
Sanice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Przewóz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
rzadki minerał z grupy skaleni, jedna z trzech (oprócz ortoklazu i mikroklinu) odmian polimorficznych skalenia potasowego, niekiedy wykazuje efekty optyczne charakterystyczne dla kamieni księżycowych, występuje w skałach wylewnych m.in. ryolitach, trachitach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z grupy krzemianów, KAlSi3O8;
Wiktionary
Sanidyn – minerał z grupy krzemianów, rzadki. Jest to jedna z trzech (oprócz ortoklazu i mikroklinu) odmian polimorficznych skalenia potasowego.
Nazwa minerału pochodzi od gr. sanis = tabliczka, płytka lub deska oraz idos = widzieć, nawiązując do tabliczkowego pokroju minerału.
Wikipedia
przym. sanidynowy
Wiktionary
1. pojazd zaprzęgany w konie, w krajach północnych w reny lub psy, poruszający się po śniegu;
2. urządzenie na płozach służące do przemieszczania jachtu na wodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pojazd na płozach, zaprzęgnięty najczęściej w zwierzęta pociągowe;
(1.2) żegl. urządzenie na płozach służące do ściągania jachtu na wodę
Wiktionary
Sanie – pojazd zaprzęgowy na płozach, służący do poruszania się po śniegu lub lodzie. Sanie są zazwyczaj ciągnięte przez konie lub ciągniki mechaniczne i zasadniczo służą do transportu. Małe sanie używane do zabawy lub sportów zimowych to sanki.
Wikipedia
(1.1) Dzieci z przyjemnością korzystały z bezpłatnych przejażdżek saniami.
Wiktionary
IPA: ˈsãɲɛ, AS: sãńe
Wiktionary
rzecz. sań nmos./ż., sanki, sankarz, saneczki, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo, sankada, sanna
przym. sanny, saneczkarski, sankowy
Wiktionary
(1.1) pot. sanki, reg. srąbek, reg. srąbik, reg. szrumbek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Sany (stolicy Jemenu); sanańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sany
Wiktionary
IPA: sãˈɲijt͡ʃɨk, AS: sãńii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Sana ż., sanajczyk mos.
:: fż. sanijka ż., sanajka ż.
przym. sanijski, sanajski
Wiktionary
(1.1) sanajczyk
Wiktionary
mieszkanka Sany (stolicy Jemenu); sananka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sany
Wiktionary
IPA: sãˈɲijka, AS: sãńii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Sana ż., sanajka ż.
:: fm. sanijczyk mos., sanajczyk mos.
przym. sanijski, sanajski
Wiktionary
(1.1) sanajka
Wiktionary
→ Sana (stolica Jemenu lub miejscowość we Francji); sanajski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Sana
Wiktionary
IPA: sãˈɲijsʲci, AS: sãńii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sana ż., sanijczyk mos., sanijka ż., sanajczyk mos., sanajka ż.
Wiktionary
(1.1) sanajski
Wiktionary
urządzenia sanitarne
SJP.pl
1. urządzenie sanitarne (np. wanna, umywalka, sedes);
2. pomieszczenie sanitarne (np. ubikacja, łazienka)
SJP.pl
Ubikacja, toaleta, potocznie WC (ang. water closet) – pomieszczenie sanitarne, w którym człowiek załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, jak: defekacja, mikcja (oddanie moczu) lub wymioty. W krajach rozwiniętych wchodzi w skład prawie każdego mieszkania jako osobne pomieszczenie lub jest częścią łazienki. W skład jego wyposażenia wchodzi: muszla klozetowa z deską sedesową, często osobna umywalka i – jeśli pomieszczenie jest dostatecznie obszerne – bidet.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. pracownik medyczny sprawujący czynności pomocnicze podczas opieki nad chorymi;
(1.2) wojsk. żołnierz, którego zadaniem jest udzielanie pierwszej pomocy rannym żołnierzom podczas działań wojennych
Wiktionary
Sanitariusz – pracownik opieki zdrowotnej wykonujący podstawowe, niezastrzeżone dla innych zawodów medycznych czynności w zakładach opieki zdrowotnej.
Do 8 września 2006 r. sanitariusz był członkiem zespołu wyjazdowego w karetce pogotowia i współpracował z lekarzem, bywał przy tym równocześnie kierowcą karetki i noszowym. Obecnie zgodnie z polskimi przepisami prawa zespół ratownictwa medycznego musi składać się z lekarza (tylko w zespołach specjalistycznych), pielęgniarki i ratownika medycznego, co oznacza, iż sanitariusze nie mogą już pracować w pogotowiu ratunkowym.
Wikipedia
IPA: ˌsãɲiˈtarʲjuʃ, AS: sãńitarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. sanitariat m., sanitaria nmos., sanitarka ż.
:: fż. sanitariuszka ż.
przym. sanitarny
Wiktionary
(1.1) lekcew. łapiduch
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pracownica medyczny sprawująca czynności pomocnicze podczas opieki nad chorymi;
(1.2) wojsk. kobieta w służbie wojskowej, której zadaniem jest udzielanie pierwszej pomocy rannym żołnierzom podczas działań wojennych
Wiktionary
Sanitariusz – pracownik opieki zdrowotnej wykonujący podstawowe, niezastrzeżone dla innych zawodów medycznych czynności w zakładach opieki zdrowotnej.
Do 8 września 2006 r. sanitariusz był członkiem zespołu wyjazdowego w karetce pogotowia i współpracował z lekarzem, bywał przy tym równocześnie kierowcą karetki i noszowym. Obecnie zgodnie z polskimi przepisami prawa zespół ratownictwa medycznego musi składać się z lekarza (tylko w zespołach specjalistycznych), pielęgniarki i ratownika medycznego, co oznacza, iż sanitariusze nie mogą już pracować w pogotowiu ratunkowym.
Wikipedia
(1.2) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek.
Wiktionary
IPA: ˌsãɲitarʲˈjuʃka, AS: sãńitarʹi ̯uška
Wiktionary
rzecz. sanitariat m., sanitaria nmos., sanitarka ż.
:: fm. sanitariusz m.
przym. sanitarny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pojazd sanitarny, zwykle wojskowy, do transportowania chorych i rannych
(1.2) gw-pl|Bukowina. pielęgniarka
Wiktionary
Ambulans (fr. ambulance), karetka pogotowia ratunkowego, in. sanitarka – środek transportu dysponowany na miejsce nagłego zachorowania albo wypadku, przeznaczony do udzielania pomocy, przewozu chorych lub rannych z miejsca zdarzenia do szpitala, a często również służący do transportów medycznych i międzyszpitalnych.
Wikipedia
IPA: ˌsãɲiˈtarka, AS: sãńitarka
Wiktionary
rzecz. sanitariusz m., sanitariuszka ż., sanitariat m., sanitaryzacja ż.
czas. sanityzować ndk.
przym. sanitarny
Wiktionary
(1.1) karetka
(1.2) asistenta
Wiktionary
dotyczący higieny sanitarnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do higieny sanitarnej, dotyczący jej
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z utrzymaniem higieny i zdrowia
(1.2) dotyczący służby zdrowia i opieki nad chorymi
Wiktionary
rzecz. sanitariat m., sanitariusz m., sanitariuszka ż., sanitarka ż.
Wiktionary
zwolennik sanitaryzmu
SJP.pl
wszystkie zabiegi polegające na mechanicznym usuwaniu drobnoustrojów chorobotwórczych ze środowiska
SJP.pl
działania polegające na wprowadzaniu restrykcji nakierowanych na ochronę zdrowia, choć de facto ograniczających wolność obywateli
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przejażdżka sankami dla przyjemności, dla zabawy
Wiktionary
IPA: sãŋˈkada, AS: sãŋkada
Wiktionary
rzecz. sań nmos./ż., sankarz m., sanie nmos., sanki, saneczkarz, saneczkarka, sanna
przym. saneczkowy, sankowy, sanny
Wiktionary
(1.1) kulig, szlichtada
Wiktionary
1. osoba powożąca saniami;
2. osoba wytwarzająca sanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. rzemieślnik zajmujący się wyrabianiem sań, sanek
(1.2) przest. osoba wożąca ludzi saniami w celach zarobkowych
Wiktionary
IPA: ˈsãŋkaʃ, AS: sãŋkaš
Wiktionary
rzecz. sań nmos./ż., sanie, sanki, sankada, sanna, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo
przym. sanny, sankowy
Wiktionary
część normy prawnej, określająca skutek naruszenia dyspozycji tej normy w warunkach określonych jej hipotezą; niekiedy uznawana za odrębną normę (tzw. sankcjonującą)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. polit. określona normą prawną konsekwencja naruszenia prawa
(1.2) praw. nadanie mocy prawnej danemu aktowi przez wyższą instancję
Wiktionary
Wikipedia
czas. sankcjonować
Wiktionary
część normy prawnej, określająca skutek naruszenia dyspozycji tej normy w warunkach określonych jej hipotezą; niekiedy uznawana za odrębną normę (tzw. sankcjonującą)
SJP.pl
Wikipedia
1. karać za naruszenie prawa lub przepisów międzynarodowych;
2. udzielać sankcji; uprawomocniać, zatwierdzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) praw. autorytatywnie zatwierdzać, nadawać moc prawną lub urzędową
(1.2) aprobować, przyzwalać na coś, uznawać za dopuszczalne
Wiktionary
IPA: ˌsãŋkt͡sʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: sãŋkcʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. sankcja ż., sankcjonowanie n.
czas. usankcjonować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sankcjonować.
Wiktionary
IPA: ˌsãŋkt͡sʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: sãŋkcʹi ̯õnovãńe
Wiktionary
czas. sankcjonować
Wiktionary
indyjski system filozoficzny uznający autorytet Wed, teoretyczna podstawa jogi
SJP.pl
najstarszy z filozoficzno-religijnych systemów indyjskich stanowiący zaplecze klasycznej jogi
SJP.pl
Sankhja (sanskryt सांख्य, sāṁkhya) – dualistyczny, ortodoksyjny, to znaczy uznający autorytet wed, system filozofii indyjskiej. Według Sankhji świat powstał w wyniku współdziałania dwóch zasad: ducha – purusza i materii – prakryti Istotą jak każdego klasycznego systemu indyjskiego jest nauka o wyzwoleniu. Kierunek ten określa kondycje człowieka i naucza w jaki sposób zdobyć zrozumienie wyzwalające.
Wikipedia
pojazd na płozach używany głównie przez dzieci do zjeżdżania z pagórków, a także przez sportowców w zawodach saneczkarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: sanie
(1.2) małe sanie do zaprzęgu
(1.3) sport. niewielki pojazd do sportowego lub rekreacyjnego zjeżdżania z góry po śniegu
(1.4) techn. część maszyny lub przyrządu wykonująca ruch ślizgowy
(1.5) środ. fot. zob. gorąca stopka.
(1.6) slang. areszt tymczasowy
Wiktionary
Sanki – sprzęt wyposażony w płozy, przeważnie służący do poruszania się po śniegu lub lodzie. Używane zazwyczaj do zabawy lub sportów zimowych. Duże sanki to sanie.
Specjalnego rodzaju sanek sportowych używa się do sportów zimowych, np. wyścigów saneczkarskich.
Wikipedia
(1.2) Para koni zaprzężona do prostych fornalskich sanek stała już przed niskimi drzwiami.
(1.3) Dzieci zjeżdżały z pagórka na sankach.
(1.6) (…) Wyciągają mnie z klatki, straszą pójdziesz za kratki / Zapowiadają sanki bez rymów i szklanki
Wiktionary
IPA: ˈsãnʲci, AS: sãnʹḱi
Wiktionary
rzecz. sanny ż., sań nmos., sanna ż., sankarz m., saneczkarstwo n., sankada ż., saneczkarz mos., saneczkarka ż., sanie nmos., zdrobn. saneczki
rzecz. sanie, sań, saneczkarstwo, saneczkarz, sankarz, sanna, sankada, nartosanki
czas. sankować, saneczkować
przym. sankowy, saneczkarski, sanny
Wiktionary
(1.2) reg. pozn. rodle.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pogard. rewolucjonista francuski wywodzący się z paryskich rzemieślników i robotników;
Wiktionary
(1.1) przest. sankiulot
Wiktionary
rzadko: jeździć na sankach; sankować się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z sankami
(1.2) zob. hamulec sankowy.
Wiktionary
IPA: sãŋˈkɔvɨ, AS: sãŋkovy
Wiktionary
rzecz. sanny ż., sanki nmos., saneczki nmos., sanie nmos., sankarz m., saneczkarz m., saneczkarka ż., saneczkarstwo n., sanna ż., sankada ż.
czas. sankować
przym. saneczkowy, sanny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sankt Petersburgiem, dotyczący Sankt Petersburga
Wiktionary
rzecz. Sankt Petersburg mrz.
Wiktionary
(1.1) petersburski
Wiktionary
1. miejsce przechowywania przedmiotów kultu religijnego;
2. w przenośni: miejsce, gdzie się znajduje coś cennego, mającego szczególne znaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. otoczony czcią obiekt religijny będący miejscem przechowywania świętych przedmiotów lub relikwii oraz sprawowania kultu;
(1.2) przen. miejsce szczególnie ważne, bogate w pewien walor
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do sanktuarium ostrobramskiego zmierzają tłumy pielgrzymów.
(1.2) Sumienie jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem.
Wiktionary
IPA: ˌsãŋktuˈwarʲjũm, AS: sãŋktuu̯arʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. sanktuaryjny
przym. sanktuaryjny
Wiktionary
(1.1) świątynia
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sanktuarium, dotyczący sanktuarium
Wiktionary
(1.1) Panowie ze służby sanktuaryjnej pomogli kobiecie wstać.
Wiktionary
rzecz. sanktuarium n.
Wiktionary
mieszkaniec San Marino (stolicy San Marino)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel San Marino
Wiktionary
IPA: ˌsãnmaˈrɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: sãnmarỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. San Marino n., sanmaryńczyk m., sanmarynka ż.
:: fż. Sanmarynka ż.
przym. sanmaryński
Wiktionary
mieszkanka San Marino (stolicy San Marino)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka San Marino
Wiktionary
IPA: ˌsãnmaˈrɨ̃nka, AS: sãnmarỹnka
Wiktionary
rzecz. San Marino, sanmaryńczyk, sanmarynka
:: fm. Sanmaryńczyk
przym. sanmaryński
Wiktionary
przymiotnik od: San Marino
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa San Marino
(1.2) odnoszący się do miasta San Marino
Wiktionary
IPA: ˌsãnmaˈrɨ̃j̃sʲci, AS: sãnmarỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sanmaryńczyk mos., sanmaryńczyk mos., Sanmarynka ż., sanmarynka ż., San Marino n.
Wiktionary
1. jazda saniami;
2. droga usłana śniegiem, po której można jeździć saniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. jeżdżenie saniami
(1.2) książk. droga usłana śniegiem, po której można jeździć saniami
forma przymiotnika.
(2.1) lp. ż. daw. zob. sanny.
Wiktionary
2 cieki w Polsce:
cieki na świecie:
antroponimia:
Wikipedia
(1.1) Reżyser prosi, by powtórzyć ujęcie, to ma być radosna sanna, a nie żałobny marsz.
(1.1) A ta sanna do Mitrunów, podczas której on ją całował!…
(1.2) Corocznie bowiem w zapusty, gdy sanna dopisała a młodzież nie była na wojnie, w każdej prawie okolicy czy powiecie urządzano kulig, który zastępował nieznane wówczas jeszcze zabawy karnawałowe miejskie.
(1.2) Śniegi u nas duże i sanna dobra, ale że spadły na nie zamarzniętą ziemię, jest obawa, aby oziminy nie wyprzały.
(1.2) Sami zaś wpakowawszy się na sanki albo gdy sanny nie było, na kolaski, karety, wózki (…), jak kto mógł, jachali do sąsiada pobliższego ani proszeni od niego, ani przestrzegłszy go, żeby się im nie skrył albo nie ujechał z domu.
(2.1) Miłość gorąca, sanna droga, krogulcze pole – niedługo trwają – jak mówi przysłowie.
Wiktionary
IPA: ˈsãnːa, AS: sã•na
Wiktionary
rzecz. sanny ż., sanie, sań, sankada, sanki, sankarz, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo
przym. sanny, sankowy
Wiktionary
(1.1) sankada, szlichtada, kulig, kulik
Wiktionary
mieszkaniec Sannik (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sannik (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto i gmina w Polsce
SJP.pl
Sanniki – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Sanniki, której jest siedzibą. Uzyskały status miasta z dniem 1 stycznia 2018.
Administracyjnie Sanniki mają status sołectwa.
Miejscowość jest położona na Równinie Kutnowskiej, jest lokalnym ośrodkiem obsługi regionu i węzłem drogowym, stykają się tu drogi wojewódzkie nr 577, nr 583, nr 584 oraz droga powiatowa do Słubic.
Wikipedia
wg hinduizmu: człowiek, który wyrzekł się świata, asceta
SJP.pl
Sannjasa (sanskryt संन्यास) – w tradycji hinduistycznej oznacza ostatni etap życia człowieka (ćaturaśrama), w którym rozwijana jest wajragia, czyli stan determinacji i stałości w dążeniu do wyzwolenia się z iluzji materialistycznego życia. Ci, którzy wyrzekają się pospolitych myśli i pragnień, spędzają resztę swojego życia na duchowych rozmyślaniach. Zgodnie z opisem Manusmryti jest to ostatni z czterech okresów życia człowieka (brahmaćarja, gryhastha, wanaprastha i sannjasin).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. związany z saniami: odbywający się saniami, nadający się do jazdy saniami
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lp. zob. sanna.
Wiktionary
(1.1) Trzeba czekać sannej drogi.
(1.1) (…) wszystkich było ich coś oprócz wozowych ludzi, wozów sannych z leguminą i towarami, około 40.
(2.1) Moi mili barankowie, pojedziecie dziś czołem bić, potem zaś umówiliśmy się z dziewczyną, że do Mitrunów wszyscy wyruszymy, aby sanny w lasach zażyć i tę trzecią majętność obaczyć.
(2.1) Sami zaś wpakowawszy się na sanki albo gdy sanny nie było, na kolaski, karety, wózki (…), jak kto mógł, jachali do sąsiada pobliższego ani proszeni od niego, ani przestrzegłszy go, żeby się im nie skrył albo nie ujechał z domu.
Wiktionary
IPA: ˈsãnːɨ, AS: sã•ny
Wiktionary
rzecz. sanna, sanie, sań, sanki, sankada, sankarz, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo
przym. sankowy
Wiktionary
przymiotnik od: Sanok
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sanokem, dotyczący Sanoka
Wiktionary
rzecz. Sanok m., San m., Sanoczek m., sanoczanin m., sanoczanka ż.
przym. podsanocki
Wiktionary
mieszkaniec Sanoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sanoka
(1.2) osoba pochodząca z Sanoka, urodzona w Sanoku
Wiktionary
IPA: ˌsãnɔˈt͡ʃãɲĩn, AS: sãnočãńĩn
Wiktionary
rzecz. San mrz., Sanok m.
:: fż. sanoczanka ż.
przym. sanocki
Wiktionary
mieszkanka Sanoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sanoka
(1.2) kobieta pochodząca z Sanoka, urodzona w Sanoku
Wiktionary
IPA: ˌsãnɔˈt͡ʃãnka, AS: sãnočãnka
Wiktionary
rzecz. Sanok m.
:: fm. sanoczanin m.
przym. sanocki
Wiktionary
europejski koncern farmaceutyczny
SJP.pl
Sanofi – przedsiębiorstwo biofarmaceutyczne z siedzibą w Paryżu, specjalizujące się w badaniach, rozwoju, produkcji i sprzedaży leków innowacyjnych, leków dojrzałych, szczepionek, leków bez recepty (OTC) oraz suplementów diety.
Główne obszary działalności przedsiębiorstwa to immunologia, choroby rzadkie, onkologia, neurologia, diabetologia, kardiologia, szczepionki.
Wikipedia
miasto w województwie podkarpackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. powiatowe miasto w Polsce, w województwie podkarpackim;
(1.2) geogr. adm. gmina wiejska w Polsce, w województwie podkarpackim, z siedzibą władz w Sanoku (1.1)
(1.3) geogr. potok w Rosji i na Ukrainie, prawobrzeżny dopływ Worsklicy;
Wiktionary
Sanok (także: Królewskie Wolne Miasto Sanok, łac. Sanochia) – miasto powiatowe w Polsce w województwie podkarpackim. Położone w dolinie Sanu, w Kotlinie Sanockiej, w Euroregionie Karpackim. Wchodzi w skład powiatu sanockiego, jest także siedzibą gminy wiejskiej Sanok, jednak do niej nie należy.
Wikipedia
(1.1) W Sanoku ZOMO spałowało ludzi, którzy szli na patriotyczną manifestację do jednego z kościołów.
Wiktionary
IPA: ˈsãnɔk, AS: sãnok
Wiktionary
rzecz. San m., sanoczanin m., sanoczanka ż.
:: zdrobn. Sanoczek m.
przym. sanocki, podsanocki
Wiktionary
przestarzale: uzdrawiać, poprawiać panujące warunki
SJP.pl
[czytaj: są suS-I] pałac na Haiti
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec San Salwadoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec San Salvadoru
Wiktionary
IPA: ˌsãw̃salvaˈdɔrt͡ʃɨk, AS: sãũ̯salvadorčyk
Wiktionary
rzecz. San Salvador mrz.
:: fż. sansalwadorka ż.
przym. sansalwadorski
Wiktionary
mieszkanka San Salwadoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka San Salvadoru
Wiktionary
IPA: ˌsãw̃salvaˈdɔrka, AS: sãũ̯salvadorka
Wiktionary
rzecz. Salwadorka ż., Salwadorczyk mos., San Salvador mrz.
:: fm. sansalwadorczyk mos.
przym. sansalwadorski
Wiktionary
przymiotnik od: San Salwador
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta San Salvador
Wiktionary
IPA: ˌsãw̃salvaˈdɔrsʲci, AS: sãũ̯salvadorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Salwadorczyk mos., sansalwadorczyk mos., Salwadorka ż., sansalwadorka ż., San Salvador mrz.
Wiktionary
w hinduizmie i buddyzmie: wędrówka dusz; samsara
SJP.pl
Wikipedia
doniczkowy kwiat z rodziny agawowatych o długich liściach przypominających miecze
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sanem, dotyczący Sanu
Wiktionary
rzecz. San mrz.
przym. nadsański
Wiktionary
skrót od: sanskryt, sanskrycki
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: sanskryt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z sanskrytem, dotyczący sanskrytu
Wiktionary
(1.1) Język sanskrycki jest najbogatszy ze wszystkich. Kiedy w językach nowożytnych często na kilka wyobrażeń służy jeden wyraz, w sanskrycie wszystkie odcienie i nagięcia każdego wyobrażenia mają osobne wyrazy. Ztąd też wedle uczonych, języki nasze są niejako mozaiką z czerepków rozruszonej mowy indyjskiej.
Wiktionary
IPA: sãw̃sˈkrɨt͡sʲci, AS: sãũ̯skrycʹḱi
Wiktionary
rzecz. sanskryt m.
Wiktionary
język staroindyjski, główny język cywilizacji aryjskiej w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sanskryt jest nadal używany w ceremoniach religijnych hinduizmu.
Wiktionary
IPA: ˈsãw̃skrɨt, AS: sãũ̯skryt
Wiktionary
przym. sanskrycki
Wiktionary
specjalista w zakresie sanskrytologii
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się badaniem literatury sanskryckiej
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sanskrytologią, dotyczący sanskrytologii
Wiktionary
rzecz. sanskrytologia ż., sanskrytolog mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
język plemienia Santalów, jeden z języków urzędowych Indii
SJP.pl
lud zamieszkujący Indie, Bangladesz, Nepal i Bhutan
SJP.pl
Santalowie (sat. ᱦᱚᱲ ᱦᱚᱯᱚᱱ, dewanagari संताल, beng. সাওতাল, ang. Santals) – lud z grupy Munda, posługujący się językiem santali, zamieszkujący głównie tereny indyjskich stanów Bihar, Bengal Zachodni, Orisa, Madhya Pradesh i Asam, mniejsze skupiska żyją także na przyległych obszarach Bhutanu, Bangladeszu i Nepalu. W 1993 roku liczebność Santalów sięgała 5,4 mln osób.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Miejscowości o tej nazwie:
Wikipedia
Wikipedia
synkretyczna religia wyznawana głównie na Kubie
SJP.pl
Santería (inne nazwy: Lucumi, Lukumi lub Regla de Ocha) – synkretyczna afroamerykańska religia pochodzenia afrykańskiego, obecna głównie na Kubie, Haiti, Dominikanie czy Stanach Zjednoczonych. Wykształciła się w hiszpańskim imperium kolonialnym wśród potomków z zachodniej Afryki. Na Santerię duży wpływ miał Kościół łaciński, z którym synkretyzuje się wyznawane Orisze. Świętym językiem religii jest lucumi, miks języków z Joruby.
Wikipedia
Santi – drugi studyjny album amerykańskiej grupy rockowej The Academy Is... nagrany w 2007 roku.
Wikipedia
1. stolica Chile;
2. obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Chile;
Wiktionary
Santiago (potocznie Santiago de Chile) – stolica Chile położona w środkowej części kraju, na przedgórzu andyjskim nad rzeką Mapocho, administracyjnie należąca do regionu Metropolitana. Santiago jest największym miastem kraju, mieszka tam jedna trzecia ludności państwa, około 6,76 mln mieszkańców (według danych z 2020 roku).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Alwarez i pochodzę z Santiago.
(1.1) Ambasador niemiecki w Santiago naciskał, żeby Honeckera wydać.
Wiktionary
IPA: sãnˈtʲjaɡɔ, AS: sãntʹi ̯ago
Wiktionary
zdawkowa moneta łotewska
SJP.pl
Łat (łot. Lats) – dawna jednostka monetarna używana na Łotwie w latach 1922–1941 oraz 1993–2014. Została zastąpiona przez euro 1 stycznia 2014 r, pozostając równolegle w obiegu do 15 stycznia tegoż roku. Dzieliła się na 100 santimów.
Wikipedia
przymiotnik od: Santok
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Santokiem, dotyczący Santoka
Wiktionary
rzecz. Santok m.
Wiktionary
mieszkaniec Santoka
SJP.pl
mieszkanka Santoka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Santok (niem. Zantoch) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Santok.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego, a wcześniej w latach 1950–1975 do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
rodzaj sucholubnych roślin z rodziny astrowatych
SJP.pl
Santolina (Santolina L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 26 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje zachodnią część basenu Morza Śródziemnego, zachodnią Europę po Wielką Brytanię i Niemcy na północy oraz Ukrainę i rejon Kaukazu. Jako introdukowane i dziczejące gatunki z tego rodzaju rosną w różnych krajach Europy, Afryki i na obu kontynentach amerykańskich.
Wikipedia
1. święty w krajach muzułmańskich;
2. derwisz uważany przez lud za świętego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. czwarty wiek późnej okresu geologicznego kredy;
(1.2) w południowej Francji: mała, gliniana figurka zwykle przedstawiająca świętego do szopki lub ludowe postacie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rel. święty w krajach muzułmańskich, zwykle derwisz uważany za świętego przez lud
Wiktionary
Santon (ang. Santonian)
Wikipedia
IPA: ˈsãntɔ̃n, AS: sãntõn
Wiktionary
związek organiczny, będący pochodną naftalenu, stosowany jako środek przeciw glistnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara konspiracyjno-partyzancka: torba sanitarna
Wiktionary
IPA: sãnˈtɔrba, AS: sãntorba
Wiktionary
Santoryn (gr. Σαντορίνη, Santorini), Thira (gr. Θήρα, Tira) – wulkaniczna wyspa na Morzu Egejskim, tworząca z kilkoma mniejszymi wyspami niewielki archipelag o tej samej nazwie, będący częścią greckiego archipelagu Cyklad.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wulkaniczna wyspa na Morzu Egejskim;
(1.2) geogr. archipelag na Morzu Egejskim, część Cyklad
Wiktionary
Santoryn (gr. Σαντορίνη, Santorini), Thira (gr. Θήρα, Tira) – wulkaniczna wyspa na Morzu Egejskim, tworząca z kilkoma mniejszymi wyspami niewielki archipelag o tej samej nazwie, będący częścią greckiego archipelagu Cyklad.
Wikipedia
(1.1) Piękne chwile spędziliśmy na Santorynie.
Wiktionary
rzecz. Santorini n., santoryn m., Santorin m.
Wiktionary
(1.1) Thira; turyst. Santorini; przest. Santorin m.
Wiktionary
miasto w Brazylii
SJP.pl
Santos (wym. /ˈsɐ̃tus/) – miasto w południowo-wschodniej Brazylii, w stanie São Paulo, nad Oceanem Atlantyckim, na przybrzeżnej wyspie São Vicente oraz częściowo na kontynencie. Około 413 tys. mieszkańców (2009).
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz samochodowy.
W mieście mają siedzibę kluby piłkarskie Santos FC, Portuguesa Santista i Jabaquara AC.
Wikipedia
przymiotnik od: Santos (miasto w Brazylii)
SJP.pl
mieszkaniec Santosu (miasta w Brazylii)
SJP.pl
mieszkanka Santosu (miasta w Brazylii)
SJP.pl
ozdobna roślina doniczkowa z rodziny ostrojowatych; fiołek afrykański, sępolia, saintpaulia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. (lub santur) instrument strunowy, chordofon pochodzący z Indii;
Wiktionary
(1.1) Od czasu, gdy nauczyłem się grać na santuri, stałem się innym człowiekiem.
Wiktionary
IPA: sãnˈturʲi, AS: sãnturʹi
Wiktionary
sanwitalia rozesłana - gatunek rośliny ozdobnej z rodziny astrowatych, pochodzącej z Ameryki
SJP.pl
Sanwitalia, polegnatka (Sanvitalia Lam.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 6 gatunków. Rośliny te występują w większości w Ameryce Północnej na obszarze od Gwatemali po południowo-zachodnie Stany Zjednoczone (od Kalifornii po Teksas). Jeden gatunek (S. versicolor) rośnie w Ameryce Południowej na obszarze Boliwii i północnej Argentyny.
Wikipedia
instrument muzyczny z grupy idiofonów szarpanych, służący do akompaniamentu przy śpiewie, używany w Afryce, zwłaszcza w Kongo; canca
SJP.pl
Sanza – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Salerno.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 3007 osób, 23,9 os./km².
Wikipedia
saola wietnamska - leśny bawół występujący w Wietnamie i Laosie
SJP.pl
Wikipedia
rzeka we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodniej części Francji, prawy dopływ Rodanu;
Wiktionary
Saona (fr. Saône) – rzeka we wschodniej części Francji. Długość – 480 km, powierzchnia zlewni – 30 tys. km². Prawy dopływ Rodanu.
Źródła Saony znajdują się u podnóża Wogezów. Jest dziewiątą co do długości rzeką Francji. Saonę dzieli się tradycyjnie na trzy części: Haute (Górna), Petite (Mała) i Grande (Wielka) Saône.
Wikipedia
(1.1) U ujścia Saony do Rodanu leży Lyon.
Wiktionary
przym. saoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Saoną, dotyczący Saony
Wiktionary
(1.1) Na drugim z tych dwu szlaków przewozowych, w Dijon, znaleziono nagrobek jakiegoś «nautae» saońskiego, dowodzący, że zmarły zajmował nie tylko transportem rzecznym, lecz również lądowym (…).
(1.1) Stanowiska grupują się w kilku skupiskach terytorialnych: perigordzkim, północnopirenejskim, pirenejsko-kantabryjskim, rodańsko-saońskim, nadloarskim, belgijskim i nadreńskim.
(1.1) Z kwestią polityczną wiążą się liczne interesy handlowe. Francja chce mieć wolną żeglugę na Dunaju i Serecie. Parowce saońskie i rodańskie przyprowadzane są do Gałacza uwsp..
(1.1) Uroczysta powaga wiała nad wspaniałą panoramą doliny saońskiej. Spokój ukojenia płynął z niej do serca ludzkiego.
Wiktionary
rzecz. Saona ż.
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) podmokła, mało żyzna, podmokła gleba piaskowa, występująca na stokach wzgórz z wodami wysiąkającymi; sapa;
2. rzadko: odgłos wydawany przez człowieka (lub zwierzę) oddychającego z trudem; sapanie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca ciężkie oddychanie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sap, AS: sap
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) mało żyzna, podmokła gleba piaskowa, występująca na stokach wzgórz z wodami wysiąkającymi; sap;
2. rów kopany pod ogniem nieprzyjaciela, umożliwiający podejście do obiektów obronnych;
3. ryba z rodziny karpiowatych, spokrewniona z leszczem; klepiec
SJP.pl
Wikipedia
oddychać ciężko, przez nos, wydając charakterystyczne odgłosy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. sapnąć)
(1.1) oddychać ciężko, wydając charakterystyczne odgłosy
(1.2) o lokomotywie parowej: wydawać charakterystyczny odgłos przy wypuszczaniu pary
czasownik zwrotny niedokonany sapać się (dk. brak)
(2.1) slang. podskakiwać, rzucać się
(2.2) slang. mieć pretensje o coś
Wiktionary
rzecz. sapanie n., sapnięcie n., sapka ż.
czas. sapnąć dk.
przym. sapiący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sapać.
Wiktionary
czas. sapać
rzecz. sapka ż.
Wiktionary
oddychać ciężko, przez nos, wydając charakterystyczne odgłosy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Sapałówka (niem. Ostau, do 1938 Sapallen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Banie Mazurskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
1. żołnierz zajmujący się rozminowywaniem i minowaniem;
2. żołnierz wojsk inżynieryjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz lub funkcjonariusz zajmujący się materiałami wybuchowymi i ich rozbrajaniem, a także robotami inżynieryjnymi;
Wiktionary
Saper – osoba zajmująca się zawodowo materiałami wybuchowymi, szczególnie ich rozbrajaniem. Istnieją specjalne formacje rozbrajania niebezpiecznych materiałów w wojsku oraz w policji. Formacją grupującą saperów w armii są pododdziały wojsk inżynieryjnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) żołnierz
hiponimy.
(1.1) miner, pirotechnik
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. saperka ż.
przym. saperski
przysł. sapersko
frazeologia.
saper myli się tylko raz
etymologia.
etym|franc|sapeur.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sapper
* białoruski: (1.1) сапёр m.
* bułgarski: (1.1) сапьор m.
* czeski: (1.1) sapér m.
* duński: (1.1) minør w., sappør w.
* hiszpański: (1.1) zapador m., gastador m.
* nowogrecki: (1.1) σκαπανέας m.
* rosyjski: (1.1) сапёр m.
* ukraiński: (1.1) сапер m.
* włoski: (1.1) sminatore m.
źródła.
== saper (język francuski.) ==
wymowa.
audio|Fr-saper.ogg.
znaczenia.
czasownik zwrotny
(1.1) podkopywać
(1.2) przen. osłabiać
odmiana.
(1.1-2) koniugacjaFR|I.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsapɛr, AS: saper
Wiktionary
rzecz. saperka ż.
przym. saperski
przysł. sapersko
Wiktionary
potocznie: but z krótką cholewką noszony przez saperów; saperka
SJP.pl
krótka łopata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka łopatka wojskowa
(1.2) gwara. wojsk. saperski but z krótką, szeroką cholewą
Wiktionary
Saperka (także: łopatka, łopatka piechoty) – zminiaturyzowana forma łopaty, charakteryzująca się małą konchą (częscią roboczą) oraz krótkim styliskiem. Narzędzie przeznaczone głównie do prac ziemnych, niekiedy wykorzystywane również jako broń.
Wikipedia
IPA: saˈpɛrka, AS: saperka
Wiktionary
rzecz. saper m.
przym. saperski
przysł. sapersko
Wiktionary
krótka łopata
SJP.pl
przymiotnik od: saper
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z saperem, dotyczący sapera
Wiktionary
IPA: saˈpɛrsʲci, AS: sapersʹḱi
Wiktionary
rzecz. saper m., saperka ż.
przysł. sapersko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
oddychać ciężko, przez nos, wydając charakterystyczne odgłosy
SJP.pl
nazwisko, m.in. Adam Sapieha (1867-1951) - kardynał polski
SJP.pl
Sapiehowie – polski magnacki ród książęcy herbu Lis (odmienny) pochodzenia rusińskiego.
Wikipedia
odnoszący się do mądrości
SJP.pl
odmiana gruszy
SJP.pl
Sapieżanka (ukr. Сапіжанка) – wieś na Ukrainie. Należy do rejonu lwowskiego (wcześniej do rejonu kamioneckiego) w obwodzie lwowskim i liczy 600 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie kamioneckim w woj. tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Kamionka Strumiłowa w tymże powiecie i województwie. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sapieha
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoba odczuwająca pociąg seksualny do osób z ponadprzeciętnym ilorazem inteligencji
SJP.pl
pociąg seksualny do osób z ponadprzeciętnym ilorazem inteligencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. preferencja seksualna, w której główną rolę zajmuje intelekt
Wiktionary
przym. sapioseksualny
Wiktionary
związany z pociągiem seksualnym do osób z ponadprzeciętnym ilorazem inteligencji
SJP.pl
[czytaj: SEpir] nazwisko
SJP.pl
Sapir:
Wikipedia
ciężki oddech u noworodka i niemowlęcia spowodowane obrzękiem błony śluzowej nosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ciężki sapiący oddech u niemowlęcia najczęściej spowodowany ostrym wirusowym nieżytem nosa
(1.2) rzad. sapanie
(1.3) daw. katar
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sapnięcie n., sapanie n.
czas. sapać, sapnąć
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|katar.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsapka, AS: sapka
Wiktionary
rzecz. sapnięcie n., sapanie n.
czas. sapać, sapnąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Andrzej Sapkowski (ur. 21 czerwca 1948 w Łodzi) – polski pisarz fantasy, z wykształcenia ekonomista. Twórca postaci Wiedźmina. Najczęściej – po Stanisławie Lemie – tłumaczony polski autor fantastyki; laureat wielu polskich i zagranicznych nagród literackich.
Wikipedia
taki, który przypomina sapanie - dźwięk podobny do głośnego oddechu, np. sapliwe westchnienie, sapliwe dźwięki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) litera, która występowała w niektórych przedklasycznych wariantach alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 900;
Wiktionary
Laponia (fiń. Lappi; szw. i norw. Sameland; Lappland; ros. Лапландия, Łapłandija; północnolapoński Sápmi) – region kulturowy i geograficzny w północnej Europie, obejmujący swoim zasięgiem północne części Półwyspu Kolskiego i Półwyspu Skandynawskiego. Leży na terenie czterech państw: Rosji, Finlandii, Szwecji i Norwegii. Zajmuje obszar ok. 380 tys. km². Głównymi ośrodkami miejskimi Laponii są Murmańsk w Rosji, Kiruna w Szwecji, Kautokeino w Norwegii oraz Inari i Rovaniemi w Finlandii.
Wikipedia
ciężko odetchnąć, wydając przy tym charakterystyczny odgłos
SJP.pl
ciężko odetchnąć, wydając przy tym charakterystyczny odgłos
SJP.pl
tropikalne drzewo z rodziny sączyńcowatych, o jadalnych owocach i cennym, wytrzymałym drewnie cenionym w przemyśle meblarskim; sączyniec, pigwica
SJP.pl
Pigwica właściwa, sapodilla, sączyniec właściwy (Manilkara zapota) – gatunek drzewa z rodziny sączyńcowatych (Sapotaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej.
Wikipedia
Sąpolnica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo - Stargard - Pyrzyce.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 75 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Sąpolno (kaszub. Sąpólno, Sąpòlniô lub też Sãpòlno, niem. Sampohl, dawniej Szampolnieii, Sampolno) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Przechlewo, przy trasie linii kolejowej Miastko-Człuchów (obecnie zawieszonej). Siedziba sołectwa Sąpolno, w którego skład wchodzą również Czosnowo i Zdrójki.
Wikipedia
Mydlnica (Saponaria L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje ok. 40 gatunków. Występują one głównie na obszarach górskich południowej Europy, w północnej Afryce i południowo-zachodniej Azji (największe zróżnicowanie występuje w Turcji, gdzie rośnie 18 gatunków z tego rodzaju). Jako introdukowane rosną w północnej Europie, środkowej i wschodniej Azji oraz w strefach umiarkowanych obu kontynentów amerykańskich. W Polsce dziko rośnie tylko jeden gatunek – mydlnica lekarska (S. officinalis).
Wikipedia
w chemii: sztuczny środek piorący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. reakcja chemiczna pomiędzy ługiem a kwasami tłuszczowymi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) zmydlanie
Wiktionary
roślinny związek organiczny, wykorzystywany w produkcji środków piorących i w lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. związek chemiczny należący do glikozydów;
Wiktionary
Saponiny (łac. sāpō ‘mydło’, dop. sāpōnis) – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do glikozydów (o masie cząsteczkowej 600–1500 u), w których funkcję aglikonu pełni sapogenina (wykazująca charakter triterpenowy lub steroidowy). W wodzie (zwłaszcza ciepłej) pienią się jak mydło (stąd nazwa) i wykazują zdolność obniżania napięcia powierzchniowego (dlatego rośliny bogate w saponiny stosowano dawniej jako namiastkę mydła, do prania). Niektóre z nich wykazują działanie lecznicze: moczopędne, wykrztuśne, wymiotne (w dużych ilościach), przeciwzapalne, antyseptyczne oraz poprawiające trawienie i wchłanianie składników pokarmowych w jelitach. Inne natomiast są truciznami, wywołującymi m.in. hemolizę (właściwość ta jest wykorzystywana do określania siły działania saponin poprzez indeks hemolityczny).
Wikipedia
(1.1) Ciecierzyca zawiera saponiny oraz kwas fitowy, czyli substancje chroniące komórki przed czynnikami rakotwórczymi.
Wiktionary
uwodniony glinokrzemian magnezowy, przypominający w dotyku mydło
SJP.pl
Saponit (łac. sapo, saponic „mydło”) – minerał ilasty z grupy smektytów, barwy białej, żółtawobiałej, czerwonawobiałej, niebieskawobiałej lub zielonawobiałej. Twardość 1,5–2, układ krystalograficzny jednoskośny. Odznacza się matowym połyskiem i plastycznością.
Wikipedia
roślina z rodziny sączyńcowatych, drzewo owocowe osiągające wysokość do 30 metrów; sapota właściwa
SJP.pl
o glebie, gruncie itp.: bagnisty, podmokły, wilgotny
SJP.pl
Sapowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona jest 5 km na zachód od Stęszewa, na wschodnim brzegu Jeziora Strykowskiego, przy drodze Strykowo – Buk.
W 2021 w Sapowicach mieszkało 509 osób
Wikipedia
podmokły stok piaszczystego wzgórza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. mokradło
Wiktionary
(1.1) sapisko
Wiktionary
Wikipedia
miasto w Japonii
SJP.pl
Sapporo (jap. 札幌市 Sapporo-shi) słuchaj – piąte co do wielkości miasto Japonii, największe miasto wyspy Hokkaido i stolica tejże prefektury. Ośrodek sportów zimowych, gospodarz Festiwalu Śniegu. W mieście znajdują się 4 uniwersytety publiczne, kilkanaście prywatnych uczelni wyższych, muzea i chramy shintō. Miasto ma powierzchnię 1 121,26 km². W 2020 r. mieszkało w nim 1 973 395 osób, w 967 372 gospodarstwach domowych (w 2010 r. 1 913 545 osób, w 884 750 gospodarstwach domowych).
Wikipedia
organizm cudzożywny (roślinny i zwierzęcy) żyjący głównie wśród rozkładających się szczątków organicznych, np. w ściółce leśnej, glebie i mule; saprobiont
SJP.pl
organizm cudzożywny (roślinny i zwierzęcy) żyjący głównie wśród rozkładających się szczątków organicznych, np. w ściółce leśnej, glebie i mule; saprob
SJP.pl
Saprobiont – organizm cudzożywny, żyjący w rozkładającej się materii organicznej, którą się odżywia.
W jednym z ujęć saprobionty (saproby) to dowolne organizmy żyjące w rozkładającej się materii organicznej, przy czym oligosaprobionty żyją wśród materii słabo rozłożonej, polisaprobionty bardzo rozłożonej, a mezosaprobionty w stanie pośrednim. Do tak rozumianych saprobiontów należą saprofagi rozdrabniające martwą substancję organiczną i saprotrofy, czyli reducenci - bakterie i grzyby, mające zdolność rozkładu materii organicznej do prostych związków mineralnych.
Wikipedia
wskaźnik saprobowości - wskaźnik zanieczyszczenia wód martwą materią organiczną lub produktami jej gnilnego rozkładu
SJP.pl
zwierzę odżywiające się rozkładającymi się szczątkami roślinnymi lub zwierzęcymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. zwierzę odżywiające się martwą materią organiczną;
Wiktionary
Saprofag, szczątkojad (gr. sapros – zgniły, phageín – jeść, pożerać) – cudzożywny organizm zwierzęcy odżywiający się martwymi lub rozkładającymi się szczątkami innych organizmów. Są to drobne zwierzęta, głównie bezkręgowce, występujące w wodach i mułach na dnie zbiorników wodnych, w glebie i ściółce leśnej. Saprofagi należą do organizmów saprobiontycznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) szczątkojad
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) saprotrof
hiponimy.
(1.1) detrytofag, koprofag, nekrofag
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. saprofagiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|sapro-|-fag. < etym|gr.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) saprophage
* francuski: (1.1) saprophage m., détritivore m., détritiphage m.
* hiszpański: (1.1) saprófago m.
* nowogrecki: (1.1) σαπροφάγο n.
* rosyjski: (1.1) сапрофа́г m.
* ukraiński: (1.1) сапрофаг m.
* włoski: (1.1) saprofago m.
źródła.
== saprofag (język rumuński.) ==
wymowa. IPA|sa.pro'fag.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) saprofagiczny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. saprofagiczny
Wiktionary
(1.1) szczątkojad
Wiktionary
organizm cudzożywny żywiący się martwą materią organiczną; saprotrof
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. roślina odżywiająca się martwą materią organiczną (dzięki mikoryzie)
(1.2) ekol. daw. organizm niezwierzęcy odżywiający się martwą materią organiczną
Wiktionary
Saprotrofy, roztocza, mikrokonsumenci (z gr. saprós – zgniły) – cudzożywne organizmy pobierające energię z martwych szczątków organicznych, rozkładając je do związków prostych. Są reprezentowane przez liczne drobnoustroje (bakterie, grzyby saprotroficzne).
Wikipedia
przym. saprofitowy
Wiktionary
(1.1) myko-heterotrof, MHP
(1.2) roztocze
Wiktionary
forma współżycia organizmów dwu różnych gatunków, polegająca na zaspokojeniu potrzeb jednych organizmów przez śmierć innych
SJP.pl
Saprotrofy, roztocza, mikrokonsumenci (z gr. saprós – zgniły) – cudzożywne organizmy pobierające energię z martwych szczątków organicznych, rozkładając je do związków prostych. Są reprezentowane przez liczne drobnoustroje (bakterie, grzyby saprotroficzne).
Wikipedia
zgęstniały szlam gnilny (sapropel)
SJP.pl
ciemny muł gnilny zbiorników wodnych
SJP.pl
Sapropel (z gr. saprós – zgniły, pēlós – błoto; szlam gnilny) – muł denny starzejących się lub zanieczyszczonych zbiorników wodnych, ciemny od siarczków żelaza, bogaty w substancje organiczne rozkładane przez drobnoustroje.
Wikipedia
ił węglowy ze szczątków niższych organizmów roślinnych i zwierzęcych
SJP.pl
Sapropelit (węgiel sapropelowy) – węgiel kopalny, powstały wskutek diagenezy i metamorfizmu sapropelu. W zależności od składu macerałów wyróżnia się wśród nich boghedy i kennele.
Wikipedia
przymiotnik od: sapropelit
SJP.pl
przymiotnik od: sapropel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. syntetyczna tetrahydrobiopteryna stosowana przy leczeniu niedoboru tetrahydrobiopteryny i fenyloketonurii
Wiktionary
Sapropteryna (łac. sapropterinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny odpowiednik naturalnie występującej w organizmie tetrahydrobiopteryny (BH4), stosowany w leczeniu fenyloketonurii i hiperfenyloalaninemii spowodowanej niedoborem tetrahydrobiopteryny.
Wikipedia
(1.1) Podczas przyjmowania sapropteryny mogą wystąpić bóle głowy oraz wodnisty nieżyt nosa.
Wiktionary
(1.1) 6R-tetrahydrobiopteryna, 6R-BH4; nazwa handlowa: Kuvan
Wiktionary
organizm cudzożywny pobierający energię z martwych szczątków organicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. organizm odżywiający się martwą materią organiczną;
Wiktionary
Saprotrofy, roztocza, mikrokonsumenci (z gr. saprós – zgniły) – cudzożywne organizmy pobierające energię z martwych szczątków organicznych, rozkładając je do związków prostych. Są reprezentowane przez liczne drobnoustroje (bakterie, grzyby saprotroficzne).
Wikipedia
(1.1) Będąc saprotrofem, grzyb ten przyczynia się do niszczenia drewnianych konstrukcji.
Wiktionary
(1.1) roztocz, roztocze
Wiktionary
czerpiący pokarm z materii organicznej zawartej w martwych organizmach lub ich resztkach
SJP.pl
twardy zielony ser z mleka zbieranego
SJP.pl
rzeczownik, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. od VII/VIII w., zbiorcza nazwa słowiańskich najemników i niewolników w średniowiecznym świecie arabskim;
(1.2) informacje dostępne w źródłach arabskich odnoszące się do kultury materialnej, społecznej i duchowej Słowian
(1.3) hist. od X/XI w. zbiorcza nazwa najemników, urzędników i niewolników arabskich o różnym pochodzeniu etnicznym głównie Germanów, Słowian, Normanów, Franków i Hiszpanów z północy, którzy trafili do wschodnich regionów Andaluzji – Almeria, Denia oraz na Baleary
Wiktionary
Saqaliba, Sakaliba (arab. صقالبة, lp. Siqlab) – zbiorcza nazwa słowiańskich najemników i niewolników w średniowiecznym świecie arabskim. Wyraz ten najpewniej pochodzi od greckiego wyrazu określającego Słowian – Sklabēnoi. Saqalibowie należeli do najcenniejszych dóbr eksportowych Słowiańszczyzny, a handel nimi angażowało się wiele królestw i ludów.
Wikipedia
(1.1) Niekiedy przewożą oni swe towary na wielbłądach z Gurganu do Bagdadu, gdzie za tłumaczy służą im rzezańcy as-Saqaliba (słowiańscy).
(1.2) Co się tyczy as-Saqaliba, to jest to grupa ludów, z których część wyznaje chrześcijaństwo, część zaś jest pogańska.
Wiktionary
przym. saqlabski
Wiktionary
(1.1) Słowianie, Sklawinowie, Al-Saklab, Sakaliba, Rusowie
Wiktionary
1. skrót od: Specific Absorption Rate, współczynnik charakteryzujący szybkość, z jaką pochłaniane jest promieniowanie elektromagnetyczne przez ciało człowieka;
2. skrót od: Search and Rescue, ratownictwo morskie, górskie oraz w warunkach bojowych;
3. skrót od: Synthetic Aperture Radar, radar obrazujący
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, żona patriarchy Abrahama;
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Sara (hebr. שָׂרָה, spokrewnione z babil. Szarratu – „księżniczka”, postać wysokiej rangi) – postać biblijna, bohaterka Księgi Rodzaju, córka Teracha, żona Abrahama, matka Izaaka. Pierwotnie jej imię brzmiało Sarai (hebr. שָׂרָי), według Księgi Rodzaju (Rdz 17,15) Bóg zmienił je na Sara w ramach przymierza zawartego po tym, jak jej niewolnica Hagar urodziła Abrahamowi syna Izmaela.
Wikipedia
(1.1) Bóg bowiem dotknął niepłodnością wszystkie łona w domu Abimeleka za Sarę, żonę Abrahama.
(1.2) Ta młoda Żydówka nazywała się Sara i uciekła z getta przed samym powstaniem.
Wiktionary
IPA: ˈsara, AS: sara
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Sarcia ż., Sarunia ż.
Wiktionary
(1.2) zdrobn. Sarcia, Sarunia
Wiktionary
1. starohiszpański taniec o żywym tempie
2. forma stylizowana tego tańca wchodząca w skład suity barokowej jako trzecia stała jej część
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. żywy taniec hiszpański;
Wiktionary
Sarabanda – powolny taniec dworski, pochodzenia prawdopodobnie perskiego, rozpowszechniony w Hiszpanii od pocz. XVI w., tańczony także w Anglii i Francji. Ze względu na przesycone erotyką pozy tańczących, pozostawał przez wiele lat tańcem zabronionym w katolickiej Hiszpanii.
Wikipedia
średniowieczna moneta arabska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wyznawca Islamu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej chwili Saracenowie pojęli, że nic im już nie pozostaje, tylko poddać się albo umrzeć.
Wiktionary
rzecz. saracen mos., saracenia ż., saraceńskość ż.
:: fż. Saracenka ż.
przym. saraceński
przysł. saraceńsko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. saracen mos., saracenia ż., saraceńskość ż.
:: fż. Saracenka ż.
przym. saraceński
przysł. saraceńsko
frazeologia.
etymologia. etym|płac|Saracenus. < etym|gr|Σαρακηνός. (Sarakēnós)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Saracen
* czeski: (1.1) Saracén m.
* łaciński: (1.1) Saracenus m.
* słowacki: (1.1) Saracén m.
* węgierski: (1.1) szaracén
źródła.
== Saracen (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈseɹʌˌsən.
IPA|ˈsæɹəˌsən.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. Saracen
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w starożytności: koczownicze plemiona arabskie żyjące na stepach północno-zachodniej Arabii i Półwyspu Synajskiego
SJP.pl
Saraceni (gr. Σαρακηνοí, Sarakēnoí, arab. شرقيين szarkijjin, „ludzie ze wschodu”) – koczownicze plemiona arabskie, żyjące w północno-zachodniej Arabii i na półwyspie Synaj. W średniowieczu określenie Saraceni obejmowało wszystkich Arabów (później także wszystkich wyznawców islamu), zwłaszcza:
Wikipedia
owadożerna roślina zielna z rodziny kapturnicowatych, o lejkowatych lub dzwonkowatych liściach przekształconych w organy pułapkowe, rosnąca na bagnach we wschodniej części Ameryki Północnej; kapturnica
SJP.pl
w starożytności: Arabka żyjąca na stepach północno-zachodniej Arabii i Półwyspu Synajskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wyznawczyni Islamu
Wiktionary
(1.1) Dlatego też chcę wam opowiedzieć o pewnej Saracence, która, na swe nieszczęście, wielką pięknością celowała.
Wiktionary
rzecz. saracen mos., saracenia ż., saraceńskość ż.
:: fm. Saracen mos.
przym. saraceński
przysł. saraceńsko
Wiktionary
przymiotnik od: Saracen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Saracenami, dotyczący Saracenów
Wiktionary
rzecz. Saracen mos., Saracenka ż.
Wiktionary
pastewna roślina z rodziny motylkowatych; seradela
SJP.pl
rosyjski strój kobiecy rozpowszechniony w Europie w XVII-XVIII w.
SJP.pl
Sarafan (ros. Сарафан) – rodzaj długiej sukni, często bez rękawów, z wysoką talią, rozszerzanej ku dołowi, zaś z przodu zazwyczaj rozpinanej lub rozciętej. Sarafan był rozpowszechniony w centralnej i wschodniej Europie w XVII–XVIII stuleciach. W Rosji stroje te były noszone przez chłopki z regionów centralnych i północnych oraz Powołża. Słowo "sarafan" pochodzi z języka perskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Saragossa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Saragossą, dotyczący Saragossy
Wiktionary
rzecz. Saragossa ż.
Wiktionary
miasto w Hiszpanii; Zaragoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej Hiszpanii;
Wiktionary
Saragossa (hiszp. Zaragoza) – miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, w środkowym biegu Ebro. Stolica Aragonii, znana z mauretańskiego pałacu i barokowej katedry.
Wikipedia
(1.1) Studiowałem na uniwersytecie w Saragossie w latach dziewięćdziesiątych.
(1.1) Pochodzę z Saragossy, ale od lat mieszkam w Barcelonie.
Wiktionary
IPA: ˌsaraˈɡɔsːa, AS: sarago•sa
Wiktionary
przym. saragoski
Wiktionary
mieszkaniec Saragossy (miasta w Hiszpanii)
SJP.pl
mieszkaniec Saragossy (miasta w Hiszpanii)
SJP.pl
Sara, z języka angielskiego Sarah – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, oznacza: „księżniczka”.
Wikipedia
seraj;
1. w krajach muzułmańskich: pałac sułtana;
2. w tradycyjnym domu muzułmańskim: wydzielona część mieszkalna, przeznaczona dla kobiet; harem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, żona patriarchy Abrahama
(1.2) rzad. imię|polski|ż.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) hist. geogr. nazwa dwóch miast (Stary Saraj i Nowy Saraj) będących najważniejszymi ośrodkami Złotej Ordy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Terach, wziąwszy z sobą swego syna Abrama, Lota - syna Harana, czyli swego wnuka, i Saraj, swą synową, żonę Abrama, wyruszył z nimi z Ur chaldejskiego, aby się udać do kraju Kanaan.
(2.1) Władcy moskiewscy przejmowali też z Saraju rozbudowany ceremoniał dworski, mocno kontrastujący z prostymi obyczajami dawnej Rusi.
Wiktionary
(1.1) Sara
Wiktionary
mieszkaniec Sarajewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sarajewa
Wiktionary
IPA: ˌsarajɛˈvʲjä̃ɲĩn, AS: sarai ̯evʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Sarajewo n.
:: fż. sarajewianka ż.
przym. sarajewski
Wiktionary
mieszkanka Sarajewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sarajewa
Wiktionary
IPA: ˌsarajɛˈvʲjãnka, AS: sarai ̯evʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Sarajewo n.
:: fm. sarajewianin mos.
przym. sarajewski
Wiktionary
stolica Bośni i Hercegowiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Bośni i Hercegowiny;
Wiktionary
Sarajewo (serb.-chorw. Sarajevo, Сарајево IPA: [sǎrajɛʋɔ], tur. Saraybosna) – stolica Bośni i Hercegowiny zamieszkana przez 275 tys. osób (2013). Sarajewo sąsiaduje od wschodu z Sarajewem Wschodnim (ok. 60 tys. mieszkańców), formalną stolicą Republiki Serbskiej.
Wikipedia
(1.1) W 1984 r. w Sarajewie odbyły się XIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie.
Wiktionary
IPA: ˌsaraˈjɛvɔ, AS: sarai ̯evo
Wiktionary
rzecz. sarajewianin mos., sarajewianka ż.
przym. sarajewski
Wiktionary
przymiotnik od: Sarajewo (stolica Bośni i Hercegowiny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Sarajewo
Wiktionary
(1.1) Nawet ten, któremu się udało odnieść sukces finansowy, jadąc ulicami Wiednia w nowym BMW, słucha nostalgicznych melodyjek z sarajewskiego bazaru.
(1.1) Przeważała więc opinia, że morderstwo sarajewskie będzie miało wpływ na stosunki austriacko-serbskie, ale nie pociągnie za sobą jakichś wstrząsów międzynarodowych.
Wiktionary
IPA: ˌsaraˈjɛfsʲci, AS: sarai ̯efsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sarajewo n., sarajewianin mos., sarajewianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język saramakański;
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj materiału stosowany m.in. do wyrobu sieci rybackich
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. portowe miasto w południowej Albanii;
Wiktionary
Saranda (alb. Sarandë, Saranda, staroż. Onchesmus, gr. Άγιοι Σαράντα, Áyii Saránda, wł. Santi Quaranta) – miasto w południowej Albanii, stolica okręgu Saranda w obwodzie Wlora. Jest położone nad Morzem Jońskim, u północnego krańca zatoki o tej samej nazwie, na wprost greckiej wyspy Korfu. Autochtoniczna ludność grecka stanowi ok. 10% populacji, a miasto jest jednym z dwóch głównych (obok Gjirokastër) ośrodków koncentracji Greków w Albanii.
Wikipedia
indyjski instrument podobny do skrzypiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. indyjski instrument strunowy;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) sarangi m., saranghi m.
źródła.
== sarangi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. sarangi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: saˈrãŋʲɟi, AS: sarãŋʹǵi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) sarangi m., saranghi m.
źródła.
== sarangi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. sarangi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Rosji, stolica Mordwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, nad rzeką Insar, stolica Republiki Mordowii;
Wiktionary
Sarańsk (ros. Саранск, erz. Саран ош, moksz. Саранск ошсь) – stolica Republiki Mordwińskiej – jednego z podmiotów Federacji Rosyjskiej, około 320 tys. mieszkańców (2020). Miasto dzieli się na trzy dzielnice – Oktiabrską, Leninską i Proletarską, przepływa przez nie rzeka Insar. Komunikacja publiczna oparta jest na sieci autobusowej i trolejbusowej.
Wikipedia
przym. sarański
Wiktionary
przymiotnik od: Sarańsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sarańskiem, dotyczący Sarańska
Wiktionary
rzecz. Sarańsk m.
Wiktionary
egipski bóg; Serapis
SJP.pl
Serapis, Sarapis (stgr. Σέραπις, Σάραπις, łac. Serapis) – synkretyczne bóstwo hellenistycznego Egiptu, łączące cechy niektórych bogów egipskich i greckich. Otoczone szczególną opieką przez dynastię Ptolemeuszów, czczone było w Serapejonach, z których najbardziej znany, pełniący centrum kultu znajdował się w Aleksandrii. W okresie dominacji rzymskiej wraz z kultem Izydy rozpowszechnił się na inne części imperium.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sarapułem, dotyczący Sarapułu
Wiktionary
rzecz. Sarapuł mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Udmurcji, położone nad Kamą;
Wiktionary
Sarapuł (ros. Сарапул) – miasto w Rosji (Udmurcja), nad Kamą; 94 tys. mieszk. (2021); przemysł zbrojeniowy, maszynowy, elektroniczny, elektroniczny, skórzany, odzieżowy, drzewny, spożywczy; port rzeczny; muzeum.
W 1738 został przydzielony do prowincji Osinskiej prowincji Ufa. Od 1780 r., jako miasto powiatowe, wchodził w skład guberni Wiackiej. W 1937 został przyłączony do Udmurckiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej
Wikipedia
przym. sarapulski
Wiktionary
Pablo Martín Melitón de Sarasate y Navascués (ur. 10 marca 1844 w Pampelunie, zm. 20 września 1908 w Biarritz) – hiszpański skrzypek i kompozytor.
Wikipedia
Wikipedia
1. nazwa miasta i trzech miejscowości w Stanach Zjednoczonych;
2. model samochodu marki Chrysler
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
miasto w Rosji; Saratów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica obwód saratowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: saˈratuf, AS: saratuf
Wiktionary
rzecz. saratowianin m., saratowianka ż.
przym. saratowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Saratowa
Wiktionary
rzecz. Saratów m.
:: fż. saratowianka ż.
przym. saratowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Saratowa
Wiktionary
rzecz. Saratów mrz.
:: fm. saratowianin mos.
przym. saratowski
Wiktionary
stan w Malezji
SJP.pl
Sarawak (jawi: سراواك) – największy stan Malezji położony w północnej części wyspy Borneo, graniczy z Brunei, Indonezją i stanem Sabah. Stolicą stanu jest miasto Kuching położone w zachodniej części. Stan obejmuje obszar ok. 124 450 km², a zamieszkuje go ok. 2 176 800 osób (stan na rok 2000).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sarbin (462 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Suchych, w Sudetach Środkowych.
Wzniesienie nad doliną rzeki Ścinawka na południowy zachód od wsi Błogocice.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sarbiny lub z nią związany
SJP.pl
Sarbin z żoną; Sarbinowie
SJP.pl
Sarbin z żoną; Sarbinostwo
SJP.pl
7 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Sarbinowo, Sarbinowo Drugie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sarbina lub z nim związany
SJP.pl
jezioro na Wybrzeżu Słowińskim
SJP.pl
Sarbsko (kasz. Jezoro Sôrbskò, niem. Sarbsker See) – jezioro przybrzeżne na Wybrzeżu Słowińskim we wschodniej części otuliny Słowińskiego Parku Narodowego. Leży około 1 km od Morza Bałtyckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Sara
Wiktionary
(1.1) Icek zakochał się w Sarci od pierwszego wejrzenia.
Wiktionary
rzecz. Sara ż., Sarunia ż.
Wiktionary
(1.1) Sara; zdrobn. Sarunia
Wiktionary
minerał, odmiana chalcedonu
SJP.pl
Sard (także: Sarder) – gemmologiczna nazwa brunatnej, półprzezroczystej odmiany chalcedonu. Nazwa pochodzi od Sardiku – starożytnej miejscowości w Azji Mniejszej słynącej z obróbki tych kamieni i wyrobu wspaniałej biżuterii.
Odmiana chalcedonu - słabo przezroczysta; brązowoczerwona lub brązowa (zabarwienie wywołane jest wrostkami związków żelaza, przeważnie limonitu). Warstewki są bardzo delikatne. Nie ma wyraźnego rozgraniczenia z karneolem, z którym razem występuje i ma podobne zastosowanie.
Wikipedia
drapieżna ryba z rodziny makrelowatych; bonito; pelamida
SJP.pl
Sarda (łac. Sardanensis) – stolica historycznej diecezji w Dalmacji Superiore, sufragania również historycznej archidiecezji Doclea w rejonie Epir, współcześnie miejscowość Szkodra w Albanii. Obecnie katolickie biskupstwo tytularne.
Wikipedia
1. zespołowy taniec kataloński w metrum 6/8;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
Wikipedia
Sardanapal − postać wzmiankowana w Historii perskiej greckiego historyka Ktezjasza, uważana przez niego za ostatniego króla Asyrii. Dzieło to wprawdzie zaginęło, ale opowieść o Sardanapalu zachowała się u Diodora Sycylijskiego (II 27), który opierał się na przekazie Ktezjasza. W przekazie tym Sardanapal przedstawiany jest jako zniewieściały i dekadencki władca, który swymi działaniami doprowadza do upadku państwa.
Wikipedia
dawniej: luksusowy, pełen zbytku
SJP.pl
serdar;
1. arystokrata w Pakistanie, Afganistanie i Indiach
2. naczelny dowódca w Turcji i w Egipcie
SJP.pl
ryba morska z rodziny śledziowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Engraulis|ref=tak., mała ryba morska żyjąca w ławicach poławiana w celach spożywczych;
Wiktionary
Sardela europejska, chamsa, sardela (Engraulis encrasicolus) – gatunek morskiej ryby z rodziny sardelowatych (Engraulidae).
Wikipedia
IPA: sarˈdɛla, AS: sardela
Wiktionary
przym. sardelowy
Wiktionary
(1.1) anchois
Wiktionary
zdrobnienie od: sardela
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu śledziokształtnych
SJP.pl
Sardelowate (Engraulidae) – rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu śledziokształtnych (Clupeiformes), blisko spokrewniona ze śledziowatymi, od których różni się budową pyska. Wiele gatunków ławicowych, zwłaszcza sardela peruwiańska i sardela europejska, ma duże znaczenie gospodarcze, połowy sardelowatych sięgają 25% wśród wszystkich śledziokształtnych.
Wikipedia
o cechach sardelowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
książkowo: szyderczy, złośliwy, sarkastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. ironiczny, złośliwy
Wiktionary
rzecz. Sardynia ż.
Wiktionary
minerał, odmiana chalcedonu; sardonyks
SJP.pl
Sardonyks (sardonik) – gemmologiczna, wielobarwna, przeświecająca odmiana agatu; odznacza się występowaniem naprzemianległych, płaskich, biało-brunatnoczerwonych pasów (wstęg) o różnej grubości.
Nazwa pochodzi od miasta Sardis w Azji Mniejszej, gdzie został znaleziony (gr. sardios = kamień z Sardis i gr. onyx = paznokieć (pazur, racica) – i nawiązuje do wyglądu, twardości i ostrych krawędzi odłupanych kawałków tego minerału.
Wikipedia
minerał, odmiana chalcedonu; sardonik
SJP.pl
Sardonyks (sardonik) – gemmologiczna, wielobarwna, przeświecająca odmiana agatu; odznacza się występowaniem naprzemianległych, płaskich, biało-brunatnoczerwonych pasów (wstęg) o różnej grubości.
Nazwa pochodzi od miasta Sardis w Azji Mniejszej, gdzie został znaleziony (gr. sardios = kamień z Sardis i gr. onyx = paznokieć (pazur, racica) – i nawiązuje do wyglądu, twardości i ostrych krawędzi odłupanych kawałków tego minerału.
Wikipedia
ryba morska, ceniona dla smacznego mięsa
SJP.pl
Sardynka, sardyna, pilchard – zbiorcze nazwy grupy jadalnych ryb z rodziny śledziowatych (Clupeidae), początkowo odnoszone do sardynki europejskiej (Sardina pilchardus), z czasem objęły inne, blisko z nią spokrewnione i bardzo podobne gatunki. Obecnie nazwy sardynki, sardyny lub pilchardy stosowane są dla ryb z rodzajów:
Wikipedia
mieszkaniec Sardynii (wyspy na Morzu Śródziemnym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sardynii lub osoba płci męskiej pochodząca z Sardynii
Wiktionary
(1.1) Nie jestem Sardyńczykiem, ale mieszkam na Sardynii od dwóch lat.
Wiktionary
IPA: sarˈdɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: sardỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Sardynia ż., sardynka ż., sardyński mrz.
:: fż. Sardynka ż.
przym. sardyński
Wiktionary
wyspa na Morzu Śródziemnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. duża włoska wyspa na Morzu Śródziemnym;
(1.2) geogr. adm. region administracyjny we Włoszech obejmujący Sardynię (1.1) i przyległe wyspy
Wiktionary
Sardynia (wł. Sardegna, sard. Sardigna) – skalista wyspa, druga pod względem powierzchni na Morzu Śródziemnym (po Sycylii). Wraz z pobliskimi wyspami tworzy region administracyjny we Włoszech.
Wikipedia
(1.1) Jutro popłyniemy promem na Sardynię.
Wiktionary
IPA: sarˈdɨ̃ɲja, AS: sardỹńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Sardyńczyk m., Sardynka ż., sardynka ż., sardyński m.
przym. sardyński, sardoniczny
Wiktionary
mieszkanka Sardynii (wyspy na Morzu Śródziemnym); Sardynka
SJP.pl
ryba morska z Atlantyku, Morza Czarnego i Śródziemnego; ceniona dla smacznego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sardynii
Wiktionary
Sardynka, sardyna, pilchard – zbiorcze nazwy grupy jadalnych ryb z rodziny śledziowatych (Clupeidae), początkowo odnoszone do sardynki europejskiej (Sardina pilchardus), z czasem objęły inne, blisko z nią spokrewnione i bardzo podobne gatunki. Obecnie nazwy sardynki, sardyny lub pilchardy stosowane są dla ryb z rodzajów:
Wikipedia
IPA: sarˈdɨ̃nka, AS: sardỹnka
Wiktionary
rzecz. Sardynia ż., sardynka ż.
:: fm. Sardyńczyk mos.
przym. sardyński
Wiktionary
ryba morska z Atlantyku, Morza Czarnego i Śródziemnego; ceniona dla smacznego mięsa
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: sardynka
SJP.pl
przymiotnik od: Sardynia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla Sardynii, związany z Sardynią, wywodzący się z Sardynii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język sardyński;
Wiktionary
(1.1) Dodatkowo o odrębności kulturowej i etnicznej rdzennych mieszkańców wyspy świadczy język sardyński, którym posługują się na co dzień.
Wiktionary
IPA: sarˈdɨ̃j̃sʲci, AS: sardỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sardynia, Sardyńczyk, Sardynka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem sardyńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem sardyńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku sardyńskim
Wiktionary
IPA: sarˈdɨ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: sardỹĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. estońska wyspa na Morzu Bałtyckim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: saˈrɛ̃ma, AS: sarẽma
Wiktionary
przym. saremski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Saremą, dotyczący Saremy
Wiktionary
rzecz. Sarema ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: sarenka
SJP.pl
zdrobnienie od: sarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sarna
(1.2) mała sarna
(1.3) pot. żart. mały pies o długich, chudych łapach
Wiktionary
Sarenka – struga, lewy dopływ Bugu o długości 10,65 km i powierzchni zlewni 84,95 km².
Struga płynie w gminie Sarnaki w województwie mazowieckim. Przepływa przez Sarnaki, Franopol i Bużkę.
Wikipedia
IPA: saˈrɛ̃nka, AS: sarẽnka
Wiktionary
rzecz. sarna ż., sarnina ż.
przym. sarni
Wiktionary
przymiotnik od: Sarepta (miejscowość w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Sareptą, nieistniejącym obecnie miastem w Rosji (współcześnie przedmieścia Wołgogradu)
(1.2) związany z Sareptą, starożytnym miastem fenickim w obecnym Libanie
(1.3) związany z gorczycą sarepską
Wiktionary
IPA: saˈrɛpsʲci, AS: sarepsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sarepta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) starożytne miasto fenickie w obecnym Libanie, w pobliżu współczesnej wsi Sarafand;
(1.2) nieistniejące obecnie miasto w Rosji, współcześnie przedmieścia Wołgogradu
Wiktionary
Sarepta – starożytne miasto fenickie w obecnym Libanie, położone 12 km na południe od Sydonu i 23 km na północ od Tyru. Ruiny miasta znajdują się na samym wybrzeżu, nieco dalej w głębi lądu znajduje się wioska Sarafand. Miasto wymieniane jest w inskrypcjach asyryjskich jako Sariptan, a egipskich jako Zarputa.
Według 1 Księgi Królewskiej przez dłuższy czas w mieście tym, u pewnej wdowy, mieszkał prorok Eliasz (1 Krl 17,8-24). Odwoływał się do tego Jezus (Łk 4,26).
Wikipedia
IPA: saˈrɛpta, AS: sarepta
Wiktionary
przym. sarepski
Wiktionary
(1.1) Serepta Sydońska
Wiktionary
rodzaj brunatnicy występującej głównie w Morzu Sargassowym; gronorost, morzypło, sargaso, sargasso
SJP.pl
Sargas (Theta Scorpii, θ Sco) – jedna z jaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Skorpiona, odległa od Słońca o około 270 lat świetlnych.
Wikipedia
rodzaj brunatnicy występującej głównie w Morzu Sargassowym; gronorost, morzypło, sargas, sargasso
SJP.pl
dotyczący sargass, glonów z rodzaju brunatnic; sargassowy
SJP.pl
rodzaj brunatnicy występującej głównie w Morzu Sargassowym; gronorost, morzypło, sargas, sargaso
SJP.pl
dotyczący sargass, glonów z rodzaju brunatnic; sargasowy
SJP.pl
imię mezopotamskich władców państwa akadyjskiego i asyryjskiego
SJP.pl
Sargon – imię męskie, które nosili władcy mezopotamscy państw akadyjskiego i asyryjskiego:
Wikipedia
roślinożerna ryba z rodziny prażmowatych
SJP.pl
Sargus (Diplodus sargus) – gatunek morskiej ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Wikipedia
suknia kobieca popularna w Indiach, Sri Lance i Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tradycyjny indyjski strój kobiecy;
Wiktionary
Sari (także pisane saree) – tradycyjna część garderoby zakładana przez kobiety na subkontynencie indyjskim. Ta część garderoby jest znana pod różnymi nazwami w rozmaitych językach indyjskich: w hindi, gujarati i marathi znane jest jako sari, w kannada jako seere, telugu jako cheera i w tamil jako podavai.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) wiązać/upinać sari
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) saree, sari
* baskijski: (1.1) sari
* esperanto: (1.1) sario
* francuski: (1.1) sari
* hindi: (1.1) साड़ी sāṛī ż.
* hiszpański: (1.1) sari m.
* nowogrecki: (1.1) σάρι n.
źródła.
== sari (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈsɑː.ɹi., SAMPA|"sA:.ri.
audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-sari.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sari.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sari
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsarʲi, AS: sarʹi
Wiktionary
związek fosforoorganiczny, bojowy środek paraliżujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wojsk. bojowy środek trujący mający działanie paraliżujące;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O 9:30 nadszedł pierwszy komunikat, że przyczyną zatrucia mógł być sarin.
Wiktionary
indyjski instrument smyczkowy
SJP.pl
Sarinda – bengalski instrument smyczkowy, przypominający skrzypce. Ma jedno pudło rezonansowe z trzema strunami. Pudło rezonansowe ma głębokie wycięcia po bokach, ułatwiające operowanie smyczkiem.
Wikipedia
długa włócznia piechoty macedońskiej; sarissa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. włócznia starożytnej piechoty macedońskiej, długa na 4-6 m, składana na połowy łączone metalową tuleją;
Wiktionary
Sarisa, sarysa (stgr. σάρισα) – długa włócznia macedońskiej piechoty, używana później w armiach hellenistycznych.
Pod koniec pierwszej połowy IV wieku p.n.e. wprowadzona do uzbrojenia ciężkozbrojnej piechoty (pedzetajrów) przez króla Filipa II.
Wikipedia
rzecz. sarissa ż., sarysa ż.
Wiktionary
(1.1) sarissa, sarysa
Wiktionary
długa włócznia piechoty macedońskiej; sarisa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. zob. sarisa.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) sarisa, sarysa
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) włócznia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sarisa ż., sarysa ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|σάρισα.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|sarisa.
źródła.
== sarissa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. wojsk. sarisa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. sarisa ż., sarysa ż.
Wiktionary
(1.1) sarisa, sarysa
Wiktionary
1. odnosić się nieuprzejmie; burczeć, mruczeć, fukać;
2. głośno narzekać; utyskiwać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) niedokonany od|sarknąć.
Wiktionary
IPA: ˈsarkat͡ɕ, AS: sarkać
Wiktionary
rzecz. sarknięcie n., sarkanie n.
czas. sarknąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sarkać.
Wiktionary
IPA: sarˈkãɲɛ, AS: sarkãńe
Wiktionary
czas. sarkać, sarknąć
Wiktionary
człowiek chętnie posługujący się sarkazmem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób sarkastyczny
Wiktionary
rzecz. sarkazmik mrz., sarkazm m., sarkastyczność ż.
przym. sarkastyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sarkastycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sarkastyczne; cecha tych, którzy są sarkastyczni
Wiktionary
przym. sarkastyczny
przysł. sarkastycznie
Wiktionary
ironiczny, drwiący, kpiący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złośliwy, docinkowy, szczery do bólu, pełen sarkazmu
Wiktionary
IPA: ˌsarkaˈstɨt͡ʃnɨ, AS: sarkastyčny
Wiktionary
rzecz. sarkazmik mrz., sarkazm m., sarkastyczność ż.
przysł. sarkastycznie
Wiktionary
szczególnie złośliwa ironia; szyderstwo, kpina, drwina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) złośliwy, pesymistyczny sposób wyrażania się o rzeczywistości, spotęgowana ironia
Wiktionary
Ironia (grec. εἰρωνεία eironeía, dosłownie „przestawienie, pozorowanie“) – sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. w zdaniu Jaka piękna pogoda wypowiedzianym w trakcie ulewy. W klasycznej retoryce ironia stanowi jeden z tropów, jest zaliczana także do podstawowych kategorii w estetyce.
Wikipedia
(1.1) Przyzwyczajenie do ironii, tak samo jak przyzwyczajenie do sarkazmu, psuje zresztą charakter, stopniowo nadaje mu cechy wyższości, radującej się z cudzej krzywdy…
Wiktionary
IPA: ˈsarkasm̥, AS: sarkasm̦
Wiktionary
przym. sarkastyczny
przysł. sarkastycznie
rzecz. sarkazmik mrz.
Wiktionary
(1.1) szyderstwo, drwina, książk. persyflaż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sarkazm
Wiktionary
(1.1) Pan baron zrozumiał sarkazmik pana Konstantego (…)
Wiktionary
rzecz. sarkazm m.
przym. sarkastyczny
przysł. sarkastycznie
Wiktionary
1. odezwać się w sposób nieuprzejmy; burknąć, mruknąć, fuknąć;
2. wyrazić niezadowolenie z czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. sarkać)
(1.1) narzekać, wyrażać niezadowolenie, utyskiwać
(1.2) niemiło się odezwać, odburknąć
Wiktionary
IPA: ˈsarknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: sarknõńć
Wiktionary
rzecz. sarknięcie n., sarkanie n.
czas. sarkać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sarknąć.
Wiktionary
IPA: sarʲcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: sarʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. sarknąć, sarkać
Wiktionary
podtyp pierwotniaków (Sarcodina), obejmujący korzenionóżki i promienionóżki; zarodziowe
SJP.pl
Sarkodowe, zarodziowe (Sarcodina) – wyróżniana czasem (w randze typu lub podtypu) grupa pierwotniaków. Obejmuje korzenionóżki oraz promienionóżki. Poruszają się za pomocą nibynóżek. Ich ciało może być okryte plazmolemą bądź cienką pellikulą. U niektórych gatunków ciało może chronić skorupka.
Wikipedia
grobowiec w kształcie ozdobnej trumny, znany od czasów starożytnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdobiona trumna w kształcie skrzyni, najczęściej wykonana z kamienia;
(1.2) ekol. zwierzę odżywiające się nieżywymi, lecz jeszcze nie rozkładającymi się organizmami;
(1.3) techn. masywna, szczelna obudowa nieczynnego reaktora atomowego
Wiktionary
Sarkofag (gr. σαρκoφάγος / sarkophagos; z gr. σάρξ / sarx – 1. „mięso”, 2. „ciało” + gr. φαγειν / phagein – „zjeść, pożreć”) – zdobiona trumna w kształcie skrzyni ceramicznej lub kamiennej, dekorowana techniką malarską lub rzeźbiarską, znana od czasów starożytnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) grobowiec, trumna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) mumia
pokrewne.
przym. sarkofagowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|sarcophage. < etym|płac|sarcophagus. → grobowiec < etym|gr|σαρκοφάγος. (sarkofágos) → mięsożerny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sarcophagus
* arabski: (1.1) ناووس m. (nāwūs)
* baskijski: (1.1) sarkofago; (1.3) sarkofago
* białoruski: (1.1) саркафаг m.
* bułgarski: (1.1) саркофаг m.
* chorwacki: (1.1) sarkofag m.
* czeski: (1.1) sarkofág m.
* duński: (1.1) sarkofag w.
* esperanto: (1.1) sarkofago
* fiński: (1.1) sarkofagi
* francuski: (1.1) sarcophage m.
* hiszpański: (1.1) sarcófago m.
* kazachski: (1.1) сандықтас
* litewski: (1.1) sarkofagas m.
* niderlandzki: (1.1) sarcofaag m.
* niemiecki: (1.1) Sarkophag m.
* norweski (bokmål): (1.1) sarkofag
* nowogrecki: (1.1) σαρκοφάγος ż.
* portugalski: (1.1) sarcófago m.
* rosyjski: (1.1) саркофаг m.
* staroegipski: (1.1) 60px|link=nb-ꜥnḫ (nb-ꜥnḫ), 50px|link=ḏrwt (ḏrwt)
* szwedzki: (1.1) sarkofag w.
* ukraiński: (1.1) саркофаг m.
* węgierski: (1.1) szarkofág
* włoski: (1.1) sarcofago m.
źródła.
== sarkofag (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|sarkǒfaːɡ.
dzielenie|sar|ko|fag.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sarkofag
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sarˈkɔfak, AS: sarkofak
Wiktionary
przym. sarkofagowy
Wiktionary
przymiotnik od: sarkofag
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sarkofagiem, dotyczący sarkofagu
Wiktionary
rzecz. sarkofag mrz.
Wiktionary
choroba układu odpornościowego charakteryzująca się powstawaniem ziarniniaków (małych grudek zapalnych), które nie podlegają martwicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. uogólniona choroba ziarniniakowa, najczęściej zajmująca węzły chłonne wnękowe i płuca
Wiktionary
Sarkoidoza, choroba Besniera-Boecka-Schaumanna (łac. sarcoidosis) – choroba układu odpornościowego charakteryzująca się powstawaniem ziarniniaków (małych grudek zapalnych), które nie podlegają martwicy. Praktycznie każdy organ może być nią dotknięty, chociaż najczęściej pojawia się w węzłach chłonnych i płucach. Objawy mogą się pojawić nagle, ale najczęściej postępują stopniowo. W obrazie rentgenowskim płuc sarkoidoza może przypominać gruźlicę lub chłoniaka.
Wikipedia
(1.1) Na sarkoidozę chorują przede wszystkim ludzie poniżej 40 roku życia.
Wiktionary
IPA: ˌsarkɔjiˈdɔza, AS: sarkoi ̯idoza
Wiktionary
rzecz. sarkoid
przym. sarkoidalny
Wiktionary
(1.1) choroba Besniera-Boecka-Schaumanna
Wiktionary
błona komórkowa komórek mięśniowych
SJP.pl
Sarkolema (sarkolemma) – błona komórkowa miocytu tworząca wpuklenia do wewnątrz w postaci poprzecznych kanalików T.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; sarkolestes
SJP.pl
Sarkolest (Sarcolestes leedsi) – roślinożerny dinozaur z rodziny nodozaurów (Nodosauridae).
Żył w okresie jury (ok. 164-159 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała ok. 3 m. Jest najstarszym nodozaurem. Jego szczątki znaleziono w Anglii.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; sarkolest
SJP.pl
nowotwór złośliwy rozwijający się z nienabłonkowej tkanki (np. łącznej, mięśniowej), cechujący się szybkim wzrostem i wcześnie dający przerzuty; mięsak
SJP.pl
Wikipedia
jednostka czynnościowa mięśnia poprzecznie prążkowanego
SJP.pl
Sarkomer (mion, z gr. σάρξ sarks "mięso, ciało", μέρος meros "część"; μῦς mys "mięsień") – podstawowa jednostka czynnościowa mięśnia poprzecznie prążkowanego oraz podstawowa jednostka kurczliwa budującą miofibryle.
Wikipedia
utrata masy mięśniowej i funkcji mięśni szkieletowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zanik masy mięśniowej wraz ze spadkiem siły mięśni
Wiktionary
Sarkopenia (sarcopaenia z grec. σάρξ „sárx” ciało, mięśnie; πενῐ́ᾱ „penia” utrata, ubóstwo) – związany z wiekiem zespół charakteryzujący się utratą masy mięśniowej i funkcji mięśni szkieletowych. Choroba ta najczęściej diagnozowana jest u osób starszych, jednak może występować w przypadku innych chorób niezwiązanych z wiekiem. Sarkopenia jest skorelowana z niepełnosprawnością ruchową, niską jakością życia i przedwczesną śmiercią. Pierwszymi objawami jest spadek siły i pogorszenie sprawności fizycznej. Termin sarkopenia został zaproponowany w 1988 roku przez doktora Irwina Rosenberga.
Wikipedia
(1.1) U osób unieruchomionych w łóżku pojawia się problem szybko postępującej sarkopenii.
Wiktionary
IPA: ˌsarkɔˈpɛ̃ɲa, AS: sarkopẽńa
Wiktionary
przym. sarkopeniczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z sarkopenią
Wiktionary
rzecz. sarkopenia ż.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko obce
SJP.pl
1. szlachcic polski, zwłaszcza z XVII i XVIII wieku, będący zwolennikiem dawnych poglądów i obyczajów; Sarmata;
2. żartobliwie: Polak starej daty, staromodny; Sarmata
SJP.pl
Sarmaci lub Sauromaci (łac. Sarmatae, Sauromatae; gr. Σαρμάται, Σαυρομάται) – nazwa irańskich ludów koczowniczo-pasterskich. Sarmaci byli spokrewnieni ze Scytami.
Wikipedia
kraton w obrębie Europy Wschodniej
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący polskiej szlachty, która wywodziła swe pochodznie od starożytnych Sarmatów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. odnoszący się do irańskiego ludu Sarmatów
(1.2) hist. odnoszący się do sarmatyzmu lub jego przedstawicieli
(1.3) żart. poet. polski
Wiktionary
rzecz. Sarmacja ż., Sarmata m., Sarmatka ż., sarmata m., sarmatka ż., sarmatyzm m., sarmackość ż.
przysł. sarmacko
Wiktionary
→ sarmacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sarmackie; cecha tych, którzy są sarmaccy
Wiktionary
przym. sarmacki
przysł. sarmacko
rzecz. Sarmata mos., Sarmatka ż., sarmatyzm mrz.
Wiktionary
piętro młodszego miocenu
SJP.pl
1. szlachcic polski, zwłaszcza z XVII i XVIII wieku, będący zwolennikiem dawnych poglądów i obyczajów; Sarmata;
2. żartobliwie: Polak starej daty, staromodny; Sarmata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek irańskiego ludu, zamieszkującego w starożytności tereny Europy Wschodniej;
(1.2) hist. polski szlachcic, przedstawiciel sarmatyzmu
(1.3) żart. poet. Polak
Wiktionary
Sarmatyzm – utrwalone przez działaczy polskiego oświecenia określenie ideologii przyjętej i propagowanej przez szlachtę polską od końca XVI do drugiej połowy XVIII wieku. Opierała się ona na przekonaniu, że mieszkańcy Rzeczpospolitej Obojga Narodów pochodzą od Sarmatów – starożytnego ludu zamieszkującego początkowo tereny między dolną Wołgą a Donem.
Wikipedia
(1.1) Prarodzicami naszego narodu ochrzczono Sarmatów.
(1.2) Taki jest Rzym, takie jest papiestwo, ty prostoduszny, podlaski Sarmato…
Wiktionary
rzecz. sarmatyzm m., sarmackość ż.
:: fż. Sarmatka ż., sarmatka ż.
przysł. sarmacko
przym. sarmacki
Wiktionary
(1.2) sarmata
Wiktionary
→ sarmata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. członkini irańskiego ludu Sarmatów, zamieszkujących w starożytności tereny Europy Wschodniej;
(1.2) hist. polska szlachcianka, przedstawicielka sarmatyzmu
(1.3) żart. poet. Polka
Wiktionary
rzecz. sarmata m., sarmatka ż., sarmatyzm m., sarmackość ż.
:: fm. Sarmata m.
przym. sarmacki
przysł. sarmacko
Wiktionary
(1.2) sarmatka
Wiktionary
1. styl życia, obyczaje i ideologia polskiej szlachty XVII i XVIII w.;
2. staroświecka obyczajowość, staroszlachecka rubaszność, prostota i krewkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. barokowa formacja kulturowa dominująca w I Rzeczypospolitej od końca XVI w. do drugiej połowy XVIII w., cechująca się tradycjonalizmem, religijnością i poglądem o szczególnym miejscu Polski w Europie i jej doskonałości;
Wiktionary
Sarmatyzm – utrwalone przez działaczy polskiego oświecenia określenie ideologii przyjętej i propagowanej przez szlachtę polską od końca XVI do drugiej połowy XVIII wieku. Opierała się ona na przekonaniu, że mieszkańcy Rzeczpospolitej Obojga Narodów pochodzą od Sarmatów – starożytnego ludu zamieszkującego początkowo tereny między dolną Wołgą a Donem.
Wikipedia
IPA: sarˈmatɨsm̥, AS: sarmatysm̦
Wiktionary
rzecz. Sarmata m., Sarmatka ż., sarmata m., sarmatka ż., sarmackość ż.
przym. sarmacki
przysł. sarmacko
Wiktionary
1. ssak z rodziny jeleniowatych
2. potocznie: kolczak dachówkowaty (grzyb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. gatunek ssaka parzystokopytnego;
(1.2) mikol. pot. sarniak;
Wiktionary
Sarna (Capreolus) – rodzaj ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
(1.1) Sarny są odławiane dla mięsa i skór.
Wiktionary
IPA: ˈsarna, AS: sarna
Wiktionary
rzecz. sarnina ż.
:: zdrobn. sarenka ż.
przym. sarni
Wiktionary
(1.1) koza, siuta
(1.2) kolczak
Wiktionary
przymiotnik od: Sarnaki (wieś w województwie mazowieckim)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Sarnaki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki, nad strugą Sarenką. Siedziba gminy Sarnaki, rzymskokatolickiego dekanatu Sarnaki oraz nadleśnictwa Sarnaki. Dawniej miasto, uzyskało prawo magdeburskie w 1754 roku, położone było w ziemi mielnickiej w województwie podlaskim. Prawa miejskie do 13 stycznia 1870 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. żyrafa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sarnetki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Giby.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: sarna; należący do sarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla sarny; dotyczący, odnoszący się do sarny
Wiktionary
IPA: ˈsarʲɲi, AS: sarʹńi
Wiktionary
rzecz. sarna ż., sarenka ż., sarnię n., sarnina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kanadzie;
(1.2) geogr. struga w województwie zachodniopomorskim, dopływ Regi;
Wiktionary
Sarnia – miasto w Kanadzie, w prowincji Ontario, w hrabstwie Lambton.
Powierzchnia Sarnii to 164,62 km². Według danych spisu powszechnego z roku 2001 Sarnia liczy 70 876 mieszkańców (430,54 os./km²).
Centrum przemysłu petrochemicznego. Ropę naftową odkryto w pobliskiej Petrolii w latach 50. XIX wieku. Prawa miejscowości Sarnia otrzymała w 1857 r., a miejskie w 1914 r. W czasie II wojny światowej, ze względu na możliwość utracenia przez aliantów kontroli nad tropikalnymi źródłami lateksu zdecydowano się syntetycznie produkować tu gumę. W tym celu doprowadzono tu rurociąg z Alberty przynoszący albertańską ropę.
Wikipedia
(1.1) W Sarni mieści się petrochemia.
(1.2) Nad Sarnią leżą Białoboki.
Wiktionary
IPA: ˈsarʲɲa, AS: sarʹńa
Wiktionary
1. młoda sarna; sarnię;
2. dorosły samiec sarny; kozioł;
3. gruby śrut używany dawniej w polowaniach na sarny;
4. narośl kostna na zewnętrznej stronie stawu skokowego konia;
5. spróchniały sęk; sęk tabaczny;
6. rodzaj grzybów z rodziny kolcownicowatych;
7. sarniak pampasowy - gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych; jeleń pampasowy
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pieszczotliwe zdrobnienie od: sarnię
SJP.pl
młody potomek sarny
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Sarnik (niem. Rehfeld) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 osada liczyła 366 mieszkańców.
Wikipedia
mięso z sarny (rodzina jeleniowatych, smukłe długie nogi, małe poroże)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mięso sarny
(1.2) kulin. pieczeń z sarniny (1.1)
Wiktionary
IPA: sarʲˈɲĩna, AS: sarʹńĩna
Wiktionary
rzecz. sarna ż., sarenka ż.
przym. sarni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sarnowski:
Wikipedia
indonezyjski instrument muzyczny używany w gamelanie
SJP.pl
spódnica noszona przez kobiety na Jawie, Malajach i w Tajlandii
SJP.pl
Sarong – rodzaj spódnicy upiętej z jednego płata tkaniny. Noszona przez kobiety i mężczyzn na Malajach.
Wikipedia
okres, po którym powtarzają się podobne do siebie zaćmienia Słońca i Księżyca
SJP.pl
Saros (gr. σάρος, arab. powtórzenie) – w astronomii okres, po którym Ziemia, Słońce i Księżyc powracają do prawie takiego samego położenia względem siebie, a cykle zaćmień Słońca i Księżyca zaczynają się powtarzać.
Saros wynosi 6585,3211 dni, czyli 18 lat 11 dni i 8 godzin. Przykładowo – zaćmienie Słońca z 30 czerwca 1973 powtórzyło się 11 lipca 1991 prawie na tej samej szerokości geograficznej i trwało niemal tak samo długo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w północno-wschodnich Węgrzech
SJP.pl
Sárospatak (niem. Potok am Bodroch; słow. Šarišský Potok, Blatný Potok) − miasto w północno-wschodnich Węgrzech, w komitacie Borsod-Abaúj-Zemplén, w Średniogórzu Północnowęgierskim, u podnóża Gór Zemplińskich, nad Bodrogiem (dopływ Cisy), 12 920 mieszkańców (I 2011 r.).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: sarp] skrót od: Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Stowarzyszenie Architektów Polskich;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: szarplaninac] rasa psów z grupy molosów; owczarek jugosłowiański
SJP.pl
Sarplaninac – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w średniowieczu na Półwyspie Bałkańskim. Pierwotnym przeznaczeniem psów tej rasy było pilnowanie stad owiec.
Wikipedia
przymiotnik od: SARP (Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej); SARP-owski
SJP.pl
skrót od: Severe Acute Respiratory Syndrome (zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej):
a) rodzaj nietypowego zapalenia płuc, które po raz pierwszy pojawiło się pod koniec 2002 roku w prowincji Guangdong, na południu Chin;
b) wirus powodujący chorobę SARS
SJP.pl
Belgia:
Wikipedia
wirus z grupy koronawirusów, wywołujący ostrą chorobę układu oddechowego COVID-19; drugi koronawirus ciężkiego ostrego zespołu oddechowego
SJP.pl
surowiec farmaceutyczny otrzymywany z korzeni smilaksu
SJP.pl
skrót od: System Automatycznego Rozliczania Usług Telekomunikacyjnych
SJP.pl
Belgia:
Wikipedia
Sartowice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 342 mieszkańców. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Świecie.
Wikipedia
[czytaj: sartr] nazwisko, m.in. Jean-Paul Sartre (1905-1980) - francuski pisarz i filozof
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sartre'a lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Sara
Wiktionary
(1.1) Zanieśli Sarunię do chrztu u franciszkanów na Wiosennej.
Wiktionary
rzecz. Sara ż., Sarcia ż.
Wiktionary
(1.1) Sara; zdrobn. Sarcia
Wiktionary
instrument dęty drewniany
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. zob. sarisa.
Wiktionary
rzecz. sarisa ż., sarissa ż.
Wiktionary
(1.1) sarisa, sarissa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sarzyn – wieś sołeckaw Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Staroźreby.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
z powiedzenia "od sasa do lasa"
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = inform. hist. system adresów symbolicznych (rodzina makroasemblerów);
(1.2) = harc. hist. starszoharcerska akcja szkoleniowa
Wiktionary
Niderlandy:
Polska:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Rozkazy SAKO mogą też być przeplatane z rozkazami maszyny, zapisanymi w języku maszyny SAS dla ZAM 2 przy zachowaniu tych samych identyfikatorów.
(1.2) Na SAS-ie w Krakowie zdobyłem mój patent przybocznego.
Wiktionary
niskie drzewo z rodziny wawrzynowatych; sasafrzan
SJP.pl
Sasafras, sasafran, sasafrzan, sassafras (Sassafras Nees) – rodzaj drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Rodzaj obejmuje trzy gatunki. Jeden z nich – sasafras lekarski S. albidum rośnie we wschodniej części Ameryki Północnej, a pozostałe dwa są endemitami Chin. Za młodu bardzo szybko rosną, występują w miejscach wilgotnych, w lasach, zaroślach i żywopłotach, w miejscach zaburzonych i na odłogach.
Wikipedia
niskie drzewo z rodziny wawrzynowatych; sasafras
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny jaskrowatych, o fioletowych kwiatach, łodygach i liściach pokrytych delikatnym meszkiem, rosnąca głównie na górskich zboczach w lasach sosnowych; sasanka
SJP.pl
dynastia perska panująca od III do połowy VII wieku
SJP.pl
Sasanidzi – dynastia panująca w Iranie w latach 224–651 naszej ery.
Wikipedia
→ Sasanidzi (dynastia perska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Sasanidami, dynastią panującą w Iranie w latach 224-651 n.e.
Wiktionary
(1.1) Ekspansja imperium Arabów niedługo po śmierci proroka Mohammeda w 632 roku była zaiste niezwykła, wręcz niewiarygodna. Niewątpliwie sprzyjała tu Arabom długotrwała wojna między sasanidzką Persją a Cesarstwem Bizantyjskim (603-628), która całkowicie wyczerpała siły obu głównych potęg regionu; […].
Wiktionary
IPA: ˌsasãˈɲit͡sʲci, AS: sasãńicʹḱi
Wiktionary
roślina z rodziny jaskrowatych, o fioletowych kwiatach, łodygach i liściach pokrytych delikatnym meszkiem, rosnąca głównie na górskich zboczach w lasach sosnowych; sasanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Pulsatilla|Mill.|ref=tak., rodzaj rośliny z rodziny jaskrowatych o pojedynczych kwiatach barwy od białej do fioletowej, pokrytej srebrzystymi włoskami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) stpol. uśpiwrzód
Wiktionary
rodzaj ssaków z podrodziny antylop
SJP.pl
Sasebi (Damaliscus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; susseks, sussex
SJP.pl
przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; susseks, sussex
SJP.pl
japońska potrawa
SJP.pl
Sashimi (jap. 刺身) – japoński sposób serwowania surowego mięsa – głównie ryb i owoców morza, ale także wołowiny i koniny (basashi) lub kurczaka (torisashi). Składniki krojone są najczęściej w kostkę lub płatki i podawane z dodatkiem przypraw.
Klasycznymi dodatkami i przyprawami do sashimi są wasabi, rzodkiew daikon, sos sojowy, cytrusowy sos ponzu. Sashimi jest przygotowywane ze świeżych ryb (często świeżo zabitych) na miejscu, na oczach klienta.
Wikipedia
Sasowie;
1. lud germański;
2. potocznie o polskich królach: Auguście II i Auguście III
SJP.pl
Sasi, Saksoni (łac. Saxones, niem. Sachsen, ang. Saxons) – plemię pochodzenia germańskiego, osiadłe w średniowieczu w Westfalii i Dolnej Saksonii.
Wikipedia
1. ten, kto mieszka w pobliżu kogoś;
2. ktoś znajdujący się w danej chwili tuż obok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, której dom / mieszkanie jest blisko czyjegoś domu / mieszkania
(1.2) ogólnie ktoś, kto ma działkę itp. obok innej albo siedzi obok kogoś w teatrze, szkole itp.
(1.3) kraj, który graniczy z danym państwem
Wiktionary
Sąsiad – skała we wsi Borzęta w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Myślenice. Pod względem geograficznym rejon ten należy do Pogórza Wielickiego w obrębie Pogórza Zachodniobeskidzkiego.
Sąsiad jest najdalej na wschód wysunięta skałą w grupie skał wsi Borzęta położonych nad Jeziorem Dobczyckim. Znajduje się nad samym jego brzegiem. Czas dojścia od Starych Skał około 25 min błotnistą, leśną drogą. Skała ma szerokość 9 m i zbudowana jest z piaskowca istebniańskiego. Na południowej, pionowej ścianie z okapem uprawiany jest bouldering. Jest 7 dróg wspinaczkowych o trudności od 6a do 7c w skali francuskiej. Jest też jedna droga wątpliwa. Start z pozycji siedzącej lub stojącej.
Wikipedia
(1.1) Ewa pożyczyła od sąsiada szklankę mąki.
(1.1) Sąsiedzi naprzeciwko kupili w tym miesiącu od razu dwa szare nieużywane samochody.
(1.2) Mój sąsiad z lewej cały seans chrapał.
(1.3) Jelenie sika są w Polsce rzadkością, jednak nasi południowi sąsiedzi mają bardzo liczną populację i przepiękne gwizdowiska.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃w̃ɕat, AS: sõũ̯śat
Wiktionary
rzecz. sąsiedztwo n.
:: fż. sąsiadka ż., sąsiadeczka ż.
czas. sąsiadować
przym. sąsiedzki, sąsiedni
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|somsiad.
Wiktionary
1. ten, kto mieszka w pobliżu kogoś;
2. ktoś znajdujący się w danej chwili tuż obok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. sąsiadka
forma rzeczownika.
(2.1) zob. sąsiad.
Wiktionary
IPA: sɔ̃w̃ˈɕada, AS: sõũ̯śada
Wiktionary
zdrobnienie od: sąsiadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: sąsiadka
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃w̃ɕaˈdɛt͡ʃka, AS: sõũ̯śadečka
Wiktionary
rzecz. sąsiadka ż., sąsiad m.
przym. sąsiedni, sąsiedzki
Wiktionary
zdrobnienie od: sąsiad
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. kobieta, która mieszka w pobliżu kogoś;
2. kobieta znajdująca się w danej chwili tuż obok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej, której dom / mieszkanie jest blisko czyjegoś domu / mieszkania
(1.2) ogólnie: ktoś płci żeńskiej, kto ma działkę itp. obok innej albo siedzi obok kogoś w teatrze, szkole itp.
Wiktionary
Sąsiadka (dawniej Sutiejsk lub Sąciaska) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Sułów. Leży nad rzeką Pór.
Wieś jest sołectwem w gminie Sułów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 395 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Znalezienia Krzyża Świętego w Mokrelipiu.
Wikipedia
(1.1) Ewa pożyczyła od sąsiadki szklankę mąki.
Wiktionary
IPA: sɔ̃w̃ˈɕatka, AS: sõũ̯śatka
Wiktionary
rzecz. sąsiedztwo n.
:: zdrobn. sąsiadeczka ż.
:: forma męska sąsiad
czas. sąsiadować ndk.
przym. sąsiedzki, sąsiedni
Wiktionary
1. mieszkać w pobliżu kogoś;
2. siedzieć obok kogoś;
3. być położonym obok, graniczyć z czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieszkać w pobliżu kogoś
(1.2) być położonym obok czegoś
Wiktionary
(1.2) Polska sąsiaduje z Niemcami.
Wiktionary
IPA: ˌsɔ̃w̃ɕaˈdɔvat͡ɕ, AS: sõũ̯śadovać
Wiktionary
rzecz. sąsiedztwo n., sąsiad m., sąsiadka ż., sąsiadowanie n.
przym. sąsiedzki, sąsiedni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sąsiadować.
Wiktionary
czas. sąsiadować ndk.
przym. sąsiedzki
Wiktionary
nazwisko polskie
SJP.pl
1. mieszkać w pobliżu kogoś;
2. siedzieć obok kogoś;
3. być położonym obok, graniczyć z czymś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
położony w pobliżu czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o terenie, państwie: bezpośrednio graniczący
(1.2) leżący najbliżej
(1.3) położony niedaleko
Wiktionary
(1.1) Sama wezwała straż pożarną. Mieści się w sąsiednim budynku, ale przyjazd trwał wieczność.
(1.1) Razu pewnego w sąsiedniej dzielnicy pojawił się nowy człowiek.
(1.2) Nagle w sąsiednim pokoju zadzwonił telefon.
Wiktionary
IPA: sɔ̃w̃ˈɕɛdʲɲi, AS: sõũ̯śedʹńi
Wiktionary
rzecz. sąsiadeczka ż., sąsiad mos., sąsiadka ż., sąsiedztwo n.
czas. sąsiadować ndk.
przym. sąsiedzki
Wiktionary
(1.1) ościenny, sąsiadujący, graniczący, przylegający, przyległy
(1.2) następny, sąsiadujący
(1.3) bliski, niedaleki, nieodległy, okoliczny, pobliski
Wiktionary
dotyczący sąsiada, sąsiedztwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy sąsiadowi, należący do sąsiada, taki jak między sąsiadami
Wiktionary
(1.1) Co jakiś czas w bloku można usłyszeć o sąsiedzkich sporach, po których musiała interweniować policja.
(1.1) Miesiąc temu do naszego sąsiedzkiego grona dołączył czarnoskóry profesor akademicki.
Wiktionary
IPA: sɔ̃w̃ˈɕɛt͡sʲci, AS: sõũ̯śecʹḱi
Wiktionary
rzecz. sąsiad m., sąsiadka ż., sąsiadeczka ż., sąsiadowanie n.
czas. sąsiadować ndk.
przym. sąsiedni
przysł. po sąsiedzku
Wiktionary
1. znajdowanie się lub mieszkanie w pobliżu kogoś, czegoś;
2. miejsca, okolica najbliżej czegoś położone;
3. osoba lub osoby znajdujące się lub mieszkające w pobliżu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co znajduje się w pobliżu
(1.2) osoby mieszkające nieopodal
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sąsiedztwie nie znaleźliśmy podobnych aut.
Wiktionary
IPA: sɔ̃w̃ˈɕɛt͡stfɔ, AS: sõũ̯śectfo
Wiktionary
rzecz. sąsiad m., sąsiadka ż.
czas. sąsiadować
przym. sąsiedni
Wiktionary
(1.1) otoczenie, pobliże, bliskość, okolica
(1.2) sąsiedzi, dzielnica
Wiktionary
miejsce na zboże w stodole; zasiek; zapole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. wydzielona część stodoły, w której magazynuje się siano, zboże lub słomę
(1.2) daw. reg. część spichrza przeznaczona na magazynowanie zboża
(1.3) roln. skrzynia na ziarno
Wiktionary
(1.1) Zdumiewał się poruszony do łez, gdy naraz posłyszał za sobą w sąsieku ostre trzeszczenie słomy.
(1.1) Będąc latem na wsi, często spaliśmy w sąsieku.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃w̃ɕɛk, AS: sõũ̯śek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Sasino (kaszub. Sasëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo, na obszarze Wysoczyzny Żarnowieckiej.
Wieś jest siedzibą sołectwa Sasino, w którego skład wchodzą również: Białka, Kamieńsko, Osetnik) (w pobliżu Latarnia Morska Stilo), Sasiniec, Sasinko, Zielonka. Na północ od Sasina znajduje się rezerwat przyrody Choczewskie Cisy. Bezpośrednia bliskość Bałtyku i duże kompleksy leśne doprowadziły do przekształcenia się Sasina w miejscowość letniskowo-wypoczynkową.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z dziesięciu prowincji kanadyjskich;
Wiktionary
Saskatchewan – prowincja Kanady leżąca w środkowej części kraju. Od wschodu graniczy z Manitobą, od zachodu z Albertą, od północy z Terytoriami Północno-Zachodnimi oraz na południu ze stanami USA Montana i Dakota Północna. Saskatchewan, posiadając prostoliniowe granice, ma kształt niemal idealnego trapezu. Największym miastem prowincji jest Saskatoon, a stolicą – Regina.
Wikipedia
związany z dynastią Sasów
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) naleążcy do Sasa / Sasów, będący jego / ich własnością
Wiktionary
Saski – przysiółek wsi Ochotnica Dolna w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
rzecz. Sas m., Saksonia ż., Saksończyk m., Saksonka ż.
przym. saski, saksoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) astr. planetoida o numerze 461 z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) Saskia w.
* niderlandzki: (1.1) Saskia ż.
* niemiecki: (1.1) Saskia ż.
źródła.
== Saskia (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) Saskia w.
* niderlandzki: (1.1) Saskia ż.
* niemiecki: (1.1) Saskia ż.
źródła.
== Saskia (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Saskiej Kępy
Wiktionary
rzecz. Saska Kępa ż.
:: fż. saskokępianka ż.
Wiktionary
Sasi;
1. lud germański;
2. potocznie o polskich królach: Auguście II i Auguście III
SJP.pl
Sasi, Saksoni (łac. Saxones, niem. Sachsen, ang. Saxons) – plemię pochodzenia germańskiego, osiadłe w średniowieczu w Westfalii i Dolnej Saksonii.
Wikipedia
Sąspów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia, w górnej części Doliny Sąspowskiej.
Wieś znajduje się na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Przez Sąspów płynie rzeczka Sąspówka, która ma 5 źródeł.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
W roku 2021 we wsi mieszkało 1326 osób, z czego 50,5% stanowiły kobiety, a 49,5% mężczyźni.
Sąspów leży w pobliżu DK94.
Wikipedia
Wielka Stopa (ang. Bigfoot, Big Foot), również znane jako Sasquatch (/ˈsæskwætʃ/) – mityczne zwierzę, które według niepotwierdzonych (kilkudziesięciu tysięcy) relacji żyje w Górach Skalistych i w sąsiednich regionach (USA i Kanada). Niektóre relacje wskazują na obecność stworzenia w rejonie Wielkich Jezior i w południowych stanach USA, a nawet na Wschodnim Wybrzeżu USA (m.in. w Pensylwanii). Nazwa pochodzi od ogromnych śladów łap (stóp?), które były najczęstszym znakiem jego obecności.
Wikipedia
[czytaj: sasebi] rodzaj ssaków z rodziny wołowatych, zamieszkujący Afrykę; sasebi
SJP.pl
Sasebi właściwy (inaczej: topi; Damaliscus lunatus) – ssak z rodziny wołowatych.
Wikipedia
kwas borowy, biały, szary lub żółtawy, b. miękki minerał o perłowym połysku, krystalizujący w układzie jednoskośnym, stanowiący osad niektórych gorących źródeł i ekshalacji wulkanicznych
SJP.pl
Sassolin (sasollit, rodzimy kwas borowy) – minerał, z gromady wodorotlenków. Należy do minerałów wyjątkowo rzadkich.
Nazwa pochodzi od laguny Sasso w Toskanii we Włoszech, gdzie go odkryto.
Wikipedia
1. imię męskie;
2. zdrobnienie od: Aleksandr (rosyjskie imię męskie)
SJP.pl
Sasza, ros. i maced. Саша – zdrobnienie imion Aleksander lub Aleksandra.
Wikipedia
1. mała torebka do przechowywania pończoch, chusteczek itp.;
2. dawniej: torebka zapachowa;
3. małe opakowanie foliowe zawierające porcję czegoś, np. szamponu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. płaska torebka z przegródkami, używana raczej przez mężczyzn
(1.2) hand. opakowanie zawierające pojedynczą porcję czegoś
(1.3) przest. torebka lub poduszeczka zawierająca pachnące substancje wkładana do szafy w celu nadania zapachu bieliźnie lub ubraniom
Wiktionary
IPA: saˈʃɛtka, AS: sašetka
Wiktionary
płaskie kozaki damskie, zwykle pofałdowane
SJP.pl
skrót z angielskiego: Serial Advanced Technology Attachment; złącze w komputerach klasy PC obsługujące urządzenia pamięci masowej (np. dyski twarde, napędy optyczne)
SJP.pl
Wikipedia
1/100 bahta, tajlandzkiej jednostki monetarnej
SJP.pl
Bat, bat tajski (język tajski: บาท trb. baat) – waluta Tajlandii.
Kurs dolara amerykańskiego: 1 USD = 29.91 THB (stan na 12 lutego 2021 roku).
Monety występują w nominałach:
Wikipedia
1. taki, który ma cechy przypisywane szatanowi; zły, szatański, diabelski, demoniczny;
2. związany z satanizmem (kultem szatana); satanistyczny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do szatana
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z szatanem, dotyczący szatana
(2.2) rel. związany z kultem szatanem, dotyczący kultu szatana
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla szatana, mający cechy szatana
Wiktionary
rzecz. satanista mos., satanistka ż., satanizacja ż., satanizm mrz.
przym. satanistyczny
przysł. satanistycznie
Wiktionary
(1.1) demoniczny, diabelski, szatański
(2.2) satanistyczny
Wiktionary
wyznawca satanizmu - kultu szatana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca satanizmu
Wiktionary
Satanizm – termin określający wiele różnych systemów religijnych, wierzeń oraz praktyk, które nawiązują do różnie rozumianego Szatana. Cechy wspólne wszystkich odmian satanizmu to sprzeciw wobec norm i wzorców społecznych, przeświadczenie o posiadaniu wiedzy tajemnej nawiązującej do wyobrażeń o demonach. Wiedza tajemna wcale nie musi być powiązana z kultem zła lub wiarą w osobowego Szatana.
Wikipedia
(1.1) Gdyby więc odmówiono satanistom prawa do prowadzenia modlitwy, mogłoby to być uznane za dyskryminację.
Wiktionary
rzecz. satanizacja ż., satanizm mrz.
:: fż. satanistka ż.
przym. sataniczny, satanistyczny, szatański
przysł. satanistycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyznawczyni satanizmu
Wiktionary
(1.1) Nastoletnie satanistki planowaćanowały mord na dzieciach.
Wiktionary
rzecz. satanizacja ż., satanizm mrz.
:: fm. satanista m.
przym. sataniczny, satanistyczny, szatański
przysł. satanistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób satanistyczny
Wiktionary
rzecz. Szatan mzw./mos./mrz., satanista mos., satanistka ż., satanizacja ż., satanizm mrz.
przym. sataniczny, satanistyczny
przysł. szatańsko
Wiktionary
związany z satanizmem (kultem szatana) i satanistami; sataniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z satanizmem, dotyczący satanizmu
Wiktionary
(1.1) Grupy satanistyczne dewastują cmentarze chrześcijańskie i obiekty kultu.
Wiktionary
rzecz. satanizacja ż., szatan m., Szatan m., szatanek m., satanizm m., satanista m., satanistka ż.
przym. szatański, sataniczny
przysł. szatańsko, satanistycznie
Wiktionary
przypisywanie, przypisanie komuś lub czemuś cech satanistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wprowadzanie, upowszechnianie satanizmu
Wiktionary
(1.1) W pewnym momencie zaobserwowano wyraźną satanizację zachodnich bajek animowanych.
Wiktionary
rzecz. Szatan mzw./mos./mrz., satanista mos., satanistka ż., satanizm mrz.
przym. sataniczny, satanistyczny
przysł. satanistycznie
Wiktionary
1. kult szatana i zła; kult diabła;
2. subkultura młodzieżowa przejawiająca się w zainteresowaniu szatanem, magią i związana z postulatem buntu przeciw Bogu oraz ustalonej hierarchii społecznej;
3. skłonność do zła; szatańskość, diabelstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult szatana
Wiktionary
Satanizm – termin określający wiele różnych systemów religijnych, wierzeń oraz praktyk, które nawiązują do różnie rozumianego Szatana. Cechy wspólne wszystkich odmian satanizmu to sprzeciw wobec norm i wzorców społecznych, przeświadczenie o posiadaniu wiedzy tajemnej nawiązującej do wyobrażeń o demonach. Wiedza tajemna wcale nie musi być powiązana z kultem zła lub wiarą w osobowego Szatana.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Szatan mzw./mos./mrz., szatan m., satanista mos., satanistka ż.
przym. satanistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Satanism.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Satanism
* białoruski: (1.1) сатанізм m.
* bułgarski: (1.1) сатанизъм m.
* chiński standardowy: (1.1) 撒旦教 (sādànjiào)
* chorwacki: (1.1) sotonizam m., satanizam m.
* czeski: (1.1) satanismus m.
* duński: (1.1) satanisme w.
* estoński: (1.1) satanism
* fiński: (1.1) satanismi
* francuski: (1.1) satanisme m.
* hiszpański: (1.1) satanismo m.
* japoński: (1.1) サタニズム
* kataloński: (1.1) satanisme m.
* koreański: (1.1) 악마 숭배
* litewski: (1.1) satanizmas m.
* łotewski: (1.1) sātanisms m.
* niderlandzki: (1.1) satanisme n.
* niemiecki: (1.1) Satanismus m., Teufelsverehrung ż.
* norweski (bokmål): (1.1) satanisme m.
* nowogrecki: (1.1) σατανισμός m.
* portugalski: (1.1) satanismo m.
* rosyjski: (1.1) сатанизм m.
* rumuński: (1.1) satanism n.
* słowacki: (1.1) satanizmus m.
* słoweński: (1.1) satanizem m.
* szwedzki: (1.1) satanism w.
* turecki: (1.1) satanizm
* ukraiński: (1.1) сатанізм m.
* węgierski: (1.1) sátánizmus
* wietnamski: (1.1) đạo ma quỷ
* włoski: (1.1) satanismo m.
źródła.
== satanizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) satanizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Szatan mzw./mos./mrz., szatan m., satanista mos., satanistka ż.
przym. satanistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Szatan mzw./mos./mrz., szatan m., satanista mos., satanistka ż.
przym. satanistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Satanism.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Satanism
* białoruski: (1.1) сатанізм m.
* bułgarski: (1.1) сатанизъм m.
* chiński standardowy: (1.1) 撒旦教 (sādànjiào)
* chorwacki: (1.1) sotonizam m., satanizam m.
* czeski: (1.1) satanismus m.
* duński: (1.1) satanisme w.
* estoński: (1.1) satanism
* fiński: (1.1) satanismi
* francuski: (1.1) satanisme m.
* hiszpański: (1.1) satanismo m.
* japoński: (1.1) サタニズム
* kataloński: (1.1) satanisme m.
* koreański: (1.1) 악마 숭배
* litewski: (1.1) satanizmas m.
* łotewski: (1.1) sātanisms m.
* niderlandzki: (1.1) satanisme n.
* niemiecki: (1.1) Satanismus m., Teufelsverehrung ż.
* norweski (bokmål): (1.1) satanisme m.
* nowogrecki: (1.1) σατανισμός m.
* portugalski: (1.1) satanismo m.
* rosyjski: (1.1) сатанизм m.
* rumuński: (1.1) satanism n.
* słowacki: (1.1) satanizmus m.
* słoweński: (1.1) satanizem m.
* szwedzki: (1.1) satanism w.
* turecki: (1.1) satanizm
* ukraiński: (1.1) сатанізм m.
* węgierski: (1.1) sátánizmus
* wietnamski: (1.1) đạo ma quỷ
* włoski: (1.1) satanismo m.
źródła.
== satanizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) satanizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
środowiskowo: ogół pism, teorii i koncepcji filozoficznych poświęconych roli szatana jako ducha - symbolu zła, przeciwieństwa dobra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
o państwie, organizacji itp.: taki, który jest satelitą, czyli jest podporządkowany komuś, zależny od kogoś lub czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. będący satelitą, zależny, pozostający w strefie czyichś wpływów, podporządkowany silniejszej jednostce
(1.2) znajdujący się w pobliżu czegoś większego
Wiktionary
(1.1) Związek Radziecki i jego państwa satelickie oskarżały najczęściej Jugosławię o faszyzm i trockizm.
Wiktionary
IPA: ˌsatɛˈlʲit͡sʲci, AS: satelʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. satelita m., satelizacja ż.
przym. satelitarny, satelitowy
Wiktionary
1. ciało niebieskie krążące wokół większego ciała niebieskiego; księżyc;
2. urządzenie wystrzelone w przestrzeń międzyplanetarną i krążące wokół Ziemi lub innej planety;
3. miasto położone w pobliżu większego miasta;
4. przenośnie: organizacja, klub, państwo nie działające w sposób suwerenny, pozostające pod wpływem innej organizacji, klubu, państwa;
5. koło przekładni obiegowej obracające się dookoła osi drugiego koła;
6. w genetyce: krótki odcinek chromosomu położony na końcu ramienia, rzadziej w środku chromosomu, oddzielony nitkowatym przewężeniem wtórnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.4) środ. więz. wspólnik przestępcy
Wiktionary
Satelita (łac. satelles dop. satellitis 'towarzysz, sługa') – ciało fizyczne obiegające inne ciało. Tor ruchu tego ciała nosi nazwę orbity.
Satelity dzielą się na:
Wikipedia
(1.2) Księżyc jest jedynym naturalnym satelitą Ziemi.
(1.3) Amerykanie wystrzelili nowego satelitę telekomunikacyjnego.
(1.6) Oglądałem wczoraj jakiś film na satelicie, całkiem niezły.
(1.7) Dzieci sąsiadów chodzą wciąż w tym samym, ale satelita na dachu jest.
(2.1) Polska i inne kraje Europy Środkowo-Wschodniej były przez wiele lat satelitami ZSRR.
(2.2) Wieliczka jest satelitą Krakowa.
(2.3) Kuba jest najpopularniejszym chłopakiem w szkole i utrzymuje wokół siebie całą chmarę satelitów, którzy patrzą w niego jak w obraz.
Wiktionary
IPA: ˌsatɛˈlʲita, AS: satelʹita
Wiktionary
rzecz. satelizacja ż.
przym. satelitarny, satelicki, satelitowy
Wiktionary
(1.2) naturalny satelita, księżyc
(1.3) sztuczny satelita, sputnik
(1.5) koło obiegowe
Wiktionary
1. związany z satelitą, zwłaszcza sztucznym (np. lot satelitarny);
2. realizowany dzięki sztucznemu satelicie (np. zdjęcie satelitarne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z satelitą
(1.2) urb. peryferyjny, położony wokół
Wiktionary
(1.1) Zamieścił w Wikipedii zdjęcie satelitarne Półwyspu Przylądkowego.
(1.2) Pociąg mijał osiedla satelitarne stolicy.
Wiktionary
rzecz. satelita m.
przym. satelicki, satelitowy
Wiktionary
taki, który odnosi się do satelity, czyli koła przekładni obiegowej, obracającego się dookoła osi drugiego koła
SJP.pl
sprowadzanie organizacji politycznej do roli satelity, uzależnianie, podporządkowywanie jej innej organizacji
SJP.pl
sztuczny satelita
SJP.pl
centralna i wschodnia grupa języków praindoeuropejskich; języki satemowe
SJP.pl
Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie [k] w [s], niekiedy też w [ɕ] (sanskryt) lub [ʃ] (bałtyckie).
Wikipedia
języki satemowe - centralna i wschodnia grupa języków praindoeuropejskich; satem
SJP.pl
indyjski obyczaj palenia na stosie wdów wraz ze zwłokami męża; również kobieta poddająca się temu obrządkowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. w hinduizmie jedna z form Dewi (Parwati) żona Śiwy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sati ż./n.
Wiktionary
(1.1) Uma
Wiktionary
zjawisko psychologiczne polegające na czasowym traceniu znaczenia słowa lub wyrażenia na skutek jego nadmiernego powtarzania
SJP.pl
metoda walki zbiorowej o niepodległość Indii, bez gwałtu i przelewu krwi
SJP.pl
Satjagraha (dewanagari सत्याग्रह, trl. satyāgraha „uchwycenie prawdy, trzymanie się prawdy”) – ruch społeczny zainicjowany przez Mahatmę Gandhiego. Opiera się na zasadach ahinsy i propagował demonstrowanie własnych przekonań bez uciekania się do stosowania przemocy, za pomocą akcji obywatelskiego nieposłuszeństwa. Adepci identyfikujący się z poglądami satjagrahy nazywani są satjagrahi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowyfakt., nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca przez Chiny, Indie oraz Pakistan, lewy dopływ Indusu;
Wiktionary
Satledź (w dolnym biegu także Pandźnad, ang. Sutlej; hindi सतलुज नदी Satladź; urdu ستلج; chiń. 象泉河 Xiàngquán Hé; tyb. གླང་ཆེན་ཁ་འབབ, Wylie: gLang-chen Kha-'bab, ZWPY: Langqên Kanbab; pendżab. ਸਤਲੁਜ, starogr. Hesydrus) – rzeka płynąca przez Chiny, Indie oraz Pakistan. Ma długość 1500 km i dorzecze o powierzchni blisko 395 tys. km².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Satora – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, które powstało od słowa oznaczającego "kultywować, rozpowszechniać". Żeński odpowiednik imienia Sator. Patronem tego imienia jest św. Sator, zm. w Puglii z licznymi braćmi, m.in. śwśw. Witalisem i Repozytem.
Satora imieniny obchodzi 1 września.
Wikipedia
oświecenie i wyzwolenie duchowe w buddyzmie zen
SJP.pl
Wikipedia
1. dawny zarządca prowincji w Persji mający nieograniczoną władzę;
2. despotyczny władca; tyran, autokrata;
3. człowiek bezwzględny, narzucający swoją wolę i wymagający całkowitego posłuszeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. w Persji: zarządca prowincji;
(1.2) przen. człowiek bezwzględny i oczekujący całkowitego posłuszeństwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aleksander powoływał na stanowiska satrapów zarówno Macedończyków, jak i Irańczyków.
Wiktionary
rzecz. satrapia ż.
:: fż. satrapka ż.
Wiktionary
(1.2) despota, dyktator
Wiktionary
dawna perska prowincja pod panowaniem despoty, satrapy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. okręg administracyjny w starożytnym Iranie;
Wiktionary
Satrapia – okręg administracyjny w starożytnym Iranie, zarządzany przez satrapę. Podział administracyjny na satrapie wprowadzili Achemenidzi.
Teren satrapii zazwyczaj pokrywał się z terenem dawnego państwa lub terenem zajmowanym przez lokalne ludy, choć podziały administracyjne zależały od panującego:
Wikipedia
(1.1) W okresach, w których następowało osłabienie władzy centralnej w państwie, satrapie uzyskiwały praktycznie niepodległość, szczególnie kiedy satrapa łączył władzę cywilną i wojskową w swojej satrapii.
Wiktionary
rzecz. satrapa mos.
Wiktionary
kazanie lub przemówienie hinduskie
SJP.pl
Satsang, z sanskryckiego सत्संग – dosł. „obcowanie z prawdą” (sat – „prawda”; sanga – „towarzystwo”) – rodzaj praktyki duchowej w hinduizmie, zwłaszcza w tradycji adwajtawedanta, polegający na aktywnym dialogu (pytaniach i odpowiedziach) z nauczycielem, często w połączeniu z sesjami medytacyjnymi. Praktyka ta ma na celu zauważenie, że nie jesteśmy tylko ciałem i umysłem, to tylko część całej boskości (świadomości).
Wikipedia
1. proces nasycania cieczy gazem;
2. całkowite wypełnienie szczelin skalnych wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. proces nasycania cieczy gazem
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
rzecz. desaturacja ż., defekosaturacja ż., saturator mrz., saturowanie n.
czas. saturować ndk.
Wiktionary
związany z saturacją
SJP.pl
1. urządzenie do saturacji;
2. dawniej: wózek z urządzeniem do nasycania wody dwutlenkiem węgla, z którego sprzedawano wodę gazowaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do saturacji: nasycania wody gazem, np. dwutlenkiem węgla;
Wiktionary
Saturator – aparat lub urządzenie do saturacji, czyli nasycania cieczy gazem. Stosowany jest w różnych dziedzinach przemysłu, także w medycynie (na przykład do nasycania wody dwutlenkiem węgla w celu przygotowania kąpieli kwasowęglowych).
Wikipedia
rzecz. saturacja ż., desaturacja ż., defekosaturacja ż., saturowanie n.
czas. saturować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne błogosławionego Saturiana obchodzone jest 16 października.
Wiktionary
1. w mitologii rzymskiej: bóg rolnictwa;
2. szósta według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg rolnictwa i zasiewów;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. szósta według oddalenia od Słońca i druga największa planeta Układu Słonecznego;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(3.1) astr. seria amerykańskich rakiet nośnych;
Wiktionary
Saturn – gazowy olbrzym, szósta od Słońca planeta Układu Słonecznego, druga po Jowiszu pod względem masy i wielkości. Charakterystyczną jego cechą są bardzo wyraźne pierścienie, składające się głównie z lodu i w mniejszej ilości z odłamków skalnych; inne planety-olbrzymy także mają systemy pierścieni, ale żaden z nich nie jest tak rozległy ani tak jasny. W marcu 2025 roku znane były 274 naturalne satelity Saturna, najwięcej wśród planet.
Wikipedia
(1.1) Saturn uchodził początkowo za italskie bóstwo związane z urodzajem pól.
(1.1) Atrybutem Saturna był sierp lub kosa, lub nóż.
(2.1) Saturn ma rozległe pierścienie i 62 księżyce.
(2.1) Gęsta atmosfera Saturna składa się głównie z wodoru, helu, metanu i amoniaku.
(3.1) Saturn I był używany głównie do testów.
Wiktionary
IPA: ˈsaturn, AS: saturn
Wiktionary
rzecz. Saturnalia nmos., Saturnalie nmos., Saturnia ż., Saturnin mos., Saturnina ż.
przym.
:: gwara. przest. Saturnowy
Wiktionary
(1.1) Kronos
(2.1) symbol. ♄
Wiktionary
żywiołowa, huczna, rozpasana zabawa; hulanka, libacja, orgia; saturnalie
SJP.pl
Saturnalia – doroczne święto ku czci boga rolnictwa Saturna obchodzone w starożytnym Rzymie od 17 do 23 grudnia.
Początkowo święto trwało jeden dzień – czternasty przed kalendami styczniowymi, czyli 19 grudnia. W połowie I wieku p.n.e. obchody obejmowały już tydzień (17–23 grudnia). Oktawian August nakazał skrócić je do trzech dni, aby sądy nie musiały być zamknięte zbyt długo, lecz mimo to na ogół świętowano przez tydzień.
Wikipedia
żywiołowa, huczna, rozpasana zabawa; hulanka, libacja, orgia; saturnalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. kult. starożytne rzymskie święto na cześć boga Saturna
Wiktionary
(1.1) Zaraz po Saturnaliach pretor wyjechał do Neapolu.
Wiktionary
rzecz. Saturn mos./mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Saturnin – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od imienia boga rolnictwa Saturna. Wśród patronów – św. Saturnin, męczennik (III wiek) i inni liczni święci.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne błogosławionego Saturnina obchodzone jest 29 listopada.
Wiktionary
rzecz. Saturn mzw./mos./mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Saturnina – żeński odpowiednik łacińskiego imienia Saturnin. Imię to nosiło kilka świętych katolickich: Saturnina, męczennica rzymska, Saturnina z Neuenheerse i Saturnina z Arras.
W Polsce imię pozostaje imieniem rzadko nadawanym. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 131 kobiet o imieniu Saturnina nadanym jako imię pierwsze oraz 100 kobiet noszących imię Saturnina jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1072616 osób.
Wikipedia
Saturnin z żoną; Saturninowie
SJP.pl
Saturnin z żoną; Saturninostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Saturnina lub z nim związany
SJP.pl
przewlekłe zatrucie ołowiem; ołowica
SJP.pl
Ołowica, saturnizm – zatrucie ołowiem powodujące osłabienie, bezsenność, brak łaknienia, zaburzenia widzenia i uszkodzenia wewnętrznych narządów ciała (wątroby oraz nerek). Dodatkowo poprzez wiązanie się z niektórymi enzymami mogą uszkadzać krwinki czerwone, a także komórki układu nerwowego. Substancją wiążącą ołów (Pb) w organizmie jest chelaton, dlatego też stosuje się go w leczeniu ołowicy.
Wikipedia
nasycać ciecz gazem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nasycać ciecz gazem
Wiktionary
rzecz. saturacja ż., desaturacja ż., defekosaturacja ż., saturator mrz., saturowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. nasycanie cieczy gazem
Wiktionary
rzecz. saturacja ż., saturator mrz.
czas. saturować ndk.
Wiktionary
tkanina bawełniana lub jedwabna o splocie atłasowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. bawełniana lub jedwabna tkanina, zwykle błyszcząca z jednej strony; rodzaj atłasu;
Wiktionary
Satyna – rodzaj atłasu, tkanina najczęściej bawełniana, czasem jedwabna, której prawa (błyszcząca) strona ma splot atłasowy wątkowy. Używana głównie na sukienki i inną lekką odzież kobiecą oraz jako materiał podszewkowy.
W Europie zachodniej satyna wyrabiana od średniowiecza, początkowo w Niderlandach; do Polski importowana. Szerzej zaczęła być stosowana w wieku XIX.
Wikipedia
(1.1) Bardzo elegancko wyglądają wszywki drukowane na satynie, białej lub czarnej.
Wiktionary
IPA: saˈtɨ̃na, AS: satỹna
Wiktionary
rzecz. satynka ż.
przym. satynowy
Wiktionary
maszyna z walcami do gładzenia różnych materiałów, głównie papieru i tektury
SJP.pl
przymiotnik od: satyna
SJP.pl
1. bożek płodności i urodzaju;
2. przenośnie rozpustnik, lubieżnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Satyra obchodzone jest 7 marca.
Wiktionary
1. utwór literacki ośmieszający i piętnujący wady ludzkie, obyczaje, stosunki społeczne itp.;
2. ogół takich utworów;
3. ośmieszanie, wyszydzanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. gatunek literacki, tekst publicystyczny albo inna wypowiedź artystyczna, która ośmiesza i piętnuje przedstawione w utworze zjawiska, obyczaje, politykę, osoby, stosunki społeczne itp.;
(1.2) przen. ogólnie: ośmieszanie, piętnowanie czegoś
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: satyr
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ich satyra ukazuje społeczeństwo za pomocą czarnego humoru.
Wiktionary
IPA: saˈtɨra, AS: satyra
Wiktionary
rzecz. satyr m., satyryczność ż., satyryk m., satyryczka ż., satyrykon m.
przym. satyryczny, satyrowy
przysł. satyrycznie
Wiktionary
[czytaj: satyrias-is] chorobliwe wzmożenie popędu płciowego u mężczyzn; satyryzm
SJP.pl
Hiperseksualność, hiperlibidemia – dysfunkcja seksualna objawiająca się ciągłą, wyniszczającą i uporczywą potrzebą uprawiania stosunków płciowych, przesłaniającą inne potrzeby. U kobiet dysfunkcja ta określana jest jako nimfomania, natomiast u mężczyzn jako satyryzm (satyriasis). Hiperseksualność odnosząca się do innych zwierząt niż człowiek to snębica.
Wikipedia
przymiotnik od: satyra
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do satyra
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z satyrem, dotyczący satyra
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla satyra, mający cechy satyra
Wiktionary
rzecz. satyr mos., satyra ż.
przysł. satyrycznie
przym. satyryczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób satyryczny
Wiktionary
rzecz. satyr m., satyra ż., satyryk m., satyryczka ż., satyryczność ż.
przym. satyrowy, satyryczny
Wiktionary
(1.1) prześmiewczo, szyderczo, wyśmiewająco
Wiktionary
ośmieszający lub piętnujący coś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z satyrą, dotyczący satyry
Wiktionary
IPA: ˌsatɨˈrɨt͡ʃnɨ, AS: satyryčny
Wiktionary
rzecz. satyr m., satyra ż., satyryczność ż., satyryk m., satyryczka ż., satyrykon m.
przym. satyrowy
przysł. satyrycznie
Wiktionary
autor satyr
SJP.pl
Satyryk – autor satyr.
Obecnie pod tym pojęciem kryje się artysta kabaretowy, humorysta, kabareciarz czy komik.
Typowy satyryk koncentruje się jednak nie na samym rozrywkowym czy komediowym aspekcie humoru, a na wyszydzaniu i ośmieszaniu indywidualnych lub społecznych wad i przywar oraz ukazaniu ich samym zainteresowanym.
Wikipedia
1.chorobliwe wzmożenie popędu płciowego u mężczyzn; satyriasis;
2. dawniej: satyryczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. satyryczność
(1.2) psych. seks. hiperseksualność u mężczyzny
Wiktionary
Hiperseksualność, hiperlibidemia – dysfunkcja seksualna objawiająca się ciągłą, wyniszczającą i uporczywą potrzebą uprawiania stosunków płciowych, przesłaniającą inne potrzeby. U kobiet dysfunkcja ta określana jest jako nimfomania, natomiast u mężczyzn jako satyryzm (satyriasis). Hiperseksualność odnosząca się do innych zwierząt niż człowiek to snębica.
Wikipedia
(1.2) hiperseksualność, hiperlibidemia, erotomania
Wiktionary
1. uczucie przyjemności i zadowolenia z czegoś; zaspokojenie;
2. zadośćuczynienie za wyrządzoną komuś krzywdę lub obrazę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. uczucie zadowolenia ze spełnienia pewnych oczekiwań
(1.2) książk. zadośćuczynienie za krzywdę, urazę
Wiktionary
Zadowolenie – chwilowe uczucie satysfakcji, pełnej afirmacji. W większości przypadków prowadzi do uczucia szczęścia. Zadowolenie nie objawia się stanem euforii, uzewnętrznia się w zależności od sytuacji (poziomu zadowolenia). Zadowolenia może być zarówno brane pod uwagę przy aspektach seksualnych, jak i wręcz przeciwnie, codziennych (dziecko zadowolone z oceny za swoją pracę np. dyktando).
Wikipedia
(1.1) W jej głosie słychać było satysfakcję.
(1.2) Obrażony szlachcic zażądał satysfakcji.
Wiktionary
IPA: ˌsatɨˈsfakt͡sʲja, AS: satysfakcʹi ̯a
Wiktionary
czas. satysfakcjonować
przym. satysfakcjonujący
Wiktionary
(1.1) zadowolenie
(1.1-2) gwara. asfekcyjá
Wiktionary
zaspokajać czyjeś ambicje, potrzeby, pragnienia; zadowalać, kontentować
SJP.pl
czasownik
(1.1) dawać satysfakcję; sprawiać komuś przyjemność
Wiktionary
(1.1) Spotykali się regularnie w kawiarni w centrum miasta. Okazało się jednak, że ta przeżyta formuła nie satysfakcjonowała ani pana Witolda, ani jego współtowarzyszy.
Wiktionary
IPA: ˌsatɨsfakt͡sʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: satysfakcʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. satysfakcjonowanie n., satysfakcja
przym. satysfakcjonujący
Wiktionary
(1.1) cieszyć, zadowalać, zaspokajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|satysfakcjonować.
Wiktionary
IPA: ˌsatɨsfakt͡sʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: satysfakcʹi ̯õnovãńe
Wiktionary
czas. satysfakcjonować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który spełnia przyjęte kryteria w wystarczającym stopniu
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. czynny od: satysfakcjonować
Wiktionary
czas. satysfakcjonować ndk., usatysfakcjonować dk.
przym. niesatysfakcjonujący
rzecz. satysfakcja ż.
Wiktionary
(1.1) zadowalający
Wiktionary
Sauber, od 2024 Stake F1 Team Kick Sauber – szwajcarski zespół wyścigowy stworzony przez Petera Saubera, który rywalizował w Formule 1 w latach 1993–2005, 2010–2018 i od sezonu 2024. Jego siedziba mieści się w Hinwil, Szwajcarii.
W sezonach 2006–2009 zespół startował jako BMW Sauber, a w latach 2019–2023 jako Alfa Romeo Racing – w ramach współpracy odpowiednio z BMW i Alfa Romeo. Sauber powrócił na sezon 2024 pod nazwą Stake F1 Team Kick Sauber.
Wikipedia
obywatel Arabii Saudyjskiej; Arab Saudyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Arabii Saudyjskiej
Wiktionary
(1.1) Ogromne znaczenie w popieraniu odrodzenia islamskiego ma fanatyzm wahabicki promowany przez Saudyjczyków.
Wiktionary
IPA: sawˈdɨjt͡ʃɨk, AS: sau̯dyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Saudyjka ż.
przym. saudyjski
Wiktionary
obywatelka Arabii Saudyjskiej; Arabka Saudyjska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Arabii Saudyjskiej
Wiktionary
IPA: sawˈdɨjka, AS: sau̯dyi ̯ka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Saudyjczyk m.
przym. saudyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Arabia Saudyjska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Arabii Saudyjskiej (państwa na Półwyspie Arabskim)
(1.2) odnoszący się do dynastii Saudów
Wiktionary
(1.1) Pieniądze za ropę saudyjską i kuwejcką zasilają kiesę Nasera.
Wiktionary
IPA: sawˈdɨjsʲci, AS: sau̯dyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Saudyjczyk m., Saudyjka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Arabia Saudyjska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Arabów saudyjskich i Arabii Saudyjskiej
Wiktionary
rzecz. Arabia Saudyjska ż.
Wiktionary
imię Biblijnego władcy, pierwszego króla Izraela i Judy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bibl. postać biblijna, król Izraela
Wiktionary
Szaweł, Saul – imię męskie pochodzenia hebrajskiego (שָׁאוּל šā’ūl „uproszony, pożądany”).
Szaweł imieniny obchodzi 25 lutego.
Znane osoby noszące imię Szaweł:
Postacie biblijne:
Wikipedia
(1.1) Rodzice Saula mieszkają w Beer Szewie od 2000 roku.
(1.2) Widać to choćby w specyficznym obciążaniu Saula, który z charyzmatycznego przywódcy przemienił się w szaleńca i bezbożnika.
Wiktionary
IPA: sawl, AS: sau̯l
Wiktionary
ścisły post od świtu do nocy obowiązujący u muzułmanów
SJP.pl
Saum (arab. صوم, ṣawm – post) – w islamie jeden z pięciu obowiązków każdego dorosłego muzułmanina. W czasie miesiąca ramadan (dziewiątego według kalendarza muzułmańskiego) od brzasku do zachodu słońca obowiązuje ścisły post – nie wolno ani jeść, ani pić, kłamać, a także palić tytoniu i odbywać stosunków seksualnych. Po zachodzie słońca post nie obowiązuje. Posiłki w czasie ramadanu to – suhur (przed wschodem słońca) oraz iftar (po zachodzie słońca).
Wikipedia
1. łaźnia do kąpieli w gorącym suchym powietrzu zakończonych kąpielą parową i zanurzeniem się w zimnej wodzie;
2. kąpiel w takiej łaźni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj łaźni, w której panuje wysoka temperatura oraz, w zależności od rodzaju sauny, wysoka lub niska wilgotność;
(1.2) przen. pomieszczenie, w którym jest bardzo gorąco i wilgotno
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sauna jest bardzo popularna w Finlandii.
Wiktionary
IPA: ˈsawna, AS: sau̯na
Wiktionary
czas. saunować
przym. saunowy
Wiktionary
(1.2) parówka
Wiktionary
pracownik sauny służący pomocą gościom; saunamistrz
SJP.pl
pracownik sauny służący pomocą gościom; saunamajster
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dbająca o gości sauny, stwarzająca im komfortowe warunki relaksu i prowadząca seanse saunowe
Wiktionary
pracownica sauny dbająca o komfort gości
SJP.pl
miejsce, w którym znajdują się sauny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) specjalny obiekt rekreacyjny lub wydzielona część większego obiektu, w którym znajduje się wybór różnego rodzaju saun
Wiktionary
potocznie: korzystać z sauny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. zażywać sauny, przebywać w saunie
czasownik zwrotny niedokonany saunować się
(2.1) pot. zażywać sauny, przebywać w saunie
Wiktionary
(1.1) Znam wiele rodzin, które saunują z dziećmi.
Wiktionary
IPA: sawˈnɔvat͡ɕ, AS: sau̯novać
Wiktionary
rzecz. sauna ż., saunowanie n., saunowicz m., saunowiczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|saunować.
Wiktionary
czas. saunować ndk.
Wiktionary
osoba często korzystająca z sauny
SJP.pl
kobieta często korzystająca z sauny
SJP.pl
→ sauna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sauną, dotyczący sauny
Wiktionary
rzecz. sauna ż.
Wiktionary
fikcyjny humanoidalny gad, obdarzony inteligencją, występujący w fantastyce, teoriach spiskowych i ufologii; Reptilianin, Reptilianin, Saurianin
SJP.pl
Wikipedia
Sauron (qya. Ohydny) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, władca Mordoru, zły duch, który przybiera różne postaci cielesne. W Silmarillionie jest sługą Morgotha, a we Władcy Pierścieni występuje jako główny antagonista. Zostaje wspomniany również w Hobbicie jako Czarnoksiężnik, choć nie jest wymienione jego imię.
Wikipedia
[czytaj: soTE]
1. sposób przyrządzania potrawy w mocno rozgrzanym tłuszczu bez panierowania;
2. potrawa przyrządzona w ten sposób;
3. o kobiecie: bez makijażu lub z minimalnym makijażem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. o mięsie, rybie: smażony w niewielkiej ilości tłuszczu, bez panierki
(1.2) przen. żart. bez makijażu
(1.3) przen. żart. bez ubrania
Wiktionary
Sauté (fr. sauter „skakać”) – metoda przyrządzania potraw polegająca na smażeniu w małej ilości silnie rozgrzanego tłuszczu.
Jest to również metoda smażenia mięsa, ryb, wątroby bez żadnej panierki, tylko przyprawionych solą, pieprzem lub ziołami, tzw. smażenie w sosie własnym.
Wikipedia
(1.1) Powinien spróbować jej pikantnej wieprzowiny sauté z marynowaną kapustą.
(1.2) Pielęgniarki sauté są najbardziej pociągające.
(1.3) Ryza papieru, którą wręczył mi gość, zaskoczyła mnie bardziej, niż jego zdziwił widok mojego ciała sauté. Mimo to wzięłam pakunek w ręce, a on poklepał mnie po pośladkach i mruknął: – Takie dupsko to rozumiem!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
białe, półsłodkie wino z rejonu Bordeaux
SJP.pl
Sauternes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Żyronda.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 589 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 52 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Sauternes plasuje się na 652. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 980.).
Wikipedia
[czytaj: sawana] miasto w USA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; podstawowa pozycja leżąca
Wiktionary
(1.1) pozycja trupa, pozycja nieboszczyka, trup
Wiktionary
[czytaj: sawŁAR-WIWR]
1. zasady kulturalnego i umiejętnego zachowania się w towarzystwie;
2. znajomość tych zasad, form
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zasady poprawnego zachowania
Wiktionary
(1.1) Niezależnie od tego, czy jest to pilot, który szczęśliwie wylądował, czy kucharz, który wspaniale nas ugościł. Szczere i gorące brawa zawsze są z perspektywy savoir-vivre zachowaniem pożądanym.
Wiktionary
Girolamo Savonarola (pol. Hieronim Savonarola; ur. 21 września 1452 w Ferrarze, zm. 23 maja 1498 we Florencji) – włoski dominikanin, florencki reformator religijno-polityczny. Przez Kościół katolicki uznany, pod koniec XV wieku, za heretyka i schizmatyka, skazany na śmierć przez powieszenie, a następnie spalony na stosie. W połowie XVIII wieku przez papieża Benedykta XIV wymieniony w indeksie „błogosławionych sług Bożych i mężów czcigodnych i znakomitych świętością”.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. dopływ Dunaju;
3. rzeka w Polsce, dopływ Wisłoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Europie, prawy dopływ Dunaju;
(1.2) geogr. rzeka w południowej Polsce, dopływ Wisłoka;
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Raciechowice;
(1.4) folk. legendarna założycielka Warszawy (wraz z Warsem)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Posawie n.
przym. sawski, posawski
Wiktionary
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
zbiorowisko roślin charakterystyczne dla obszarów międzyzwrotnikowych o suchym klimacie, składające się przede wszystkim z wysokich traw oraz rzadko występujących drzew i krzewów; obszar o takiej roślinności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. forma zbiorowiska roślinności trawiastej z z rzadka rosnącymi drzewami i krzewami;
Wiktionary
Sawanna – formacja trawiasta strefy międzyzwrotnikowej o klimacie gorącym, z wyraźnie zaznaczonymi 3 porami roku, tj. deszczową (ze średnią temperaturą 18–24 °C) oraz dwiema porami suchymi: chłodną (średnio 14–20 °C) i gorącą (26–30 °C, niekiedy nawet do 45 °C).
Wikipedia
(1.1) Nosorożce i antylopy zamieszkują sawanny Afryki.
Wiktionary
rzecz. sawannik mzw.
przym. sawannowy
Wiktionary
przymiotnik od: sawanna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sawanną, pochodzący z terenów sawanny
przymiotnik jakościowy
(2.1) właściwy dla sawanny
Wiktionary
(1.1) Ścieżką przemknął sawannowy guziec.
(2.1) W miejscu, gdzie założyliśmy obóz, panował klimat sawannowy.
Wiktionary
rzecz. sawanna ż., sawannik mzw.
Wiktionary
osoba o wyjątkowych zdolnościach lub wiedzy w jednej dziedzinie, często z zaburzeniami rozwoju umysłowego, takimi jak autyzm
SJP.pl
Zespół sawanta (fr. savant, uczony) – rzadko spotykany stan, gdy osoba z zaburzeniami rozwoju jest wybitnie uzdolniona (geniusz), co jest zazwyczaj połączone z doskonałą pamięcią. Zespół sawanta pojawia się w przybliżeniu u co dziesiątej osoby, u której zdiagnozowano zaburzenia ze spektrum autyzmu (co najmniej połowa osób z zespołem sawanta to osoby autystyczne) i u ok. 1/1400–1/2000 osób z niepełnosprawnością intelektualną lub uszkodzeniami mózgu.
Wikipedia
przestarzale o erudytce, popisującej się swoją wiedzą
SJP.pl
Bluestocking (Błękitna Pończocha) – wyemancypowana i wykształcona kobieta, interesująca się literaturą i polityką, szczególnie w XVIII wieku w Wielkiej Brytanii. Nazwa pochodzi od Blue-Stocking Society.
We wczesnych latach pięćdziesiątych XVIII wieku Elizabeth Montagu założyła Blue-Stocking Society, pierwszą prawdziwie naukową organizację kobiecą. Do tego klubu należały m.in. Ada Lovelace i Margaret Cavendish Bentinck (księżna Portland) wraz ze swoją przyjaciółką, Mary Delany.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
sawczynka piaskowa - gatunek błonkówki z rodziny złotolitkowatych
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
jałowiec sawina - gatunek krzewu iglastego z rodziny cyprysowatych; jałowiec sabiński
SJP.pl
Wikipedia
jałowiec sawina - gatunek krzewu iglastego z rodziny cyprysowatych; jałowiec sabiński
SJP.pl
Sawin z żoną; Sawinowie
SJP.pl
Sawin z żoną; Sawinostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sawina lub z nim związany
SJP.pl
związany z Sawinem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Finlandii;
Wiktionary
Sawonia (fiń. Savo, także Savonia; szw. Savolax) – fińska prowincja historyczna, zwykle dzielona na Sawonię Południową, z głównym ośrodkiem w Mikkeli oraz Sawonię Północną z centrum w Kuopio. Region cechuje duża odrębność zwyczajów, własne tradycje, a także silnie zakorzeniony dialekt.
Wikipedia
przym. sawoński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sawą, dotyczący Sawy (dopływu Dunaju)
Wiktionary
(1.1) Dla zatarcia nazw historycznych banowinom nadano nazwy geograficzne, przeważnie od płynących tam rzek: dunajska, sawska, drińska, drawska, wardarska itp.
Wiktionary
rzecz. Sawa ż., Posawie n.
przym. posawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby
Postacie fikcyjne
Wikipedia
Sax – gmina w Hiszpanii, w prowincji Alicante, we wspólnocie autonomicznej Walencja, o powierzchni 63,48 km². W 2011 roku liczyła 10 069 mieszkańców.
Wikipedia
dęty muzyczny instrument blaszany; sakshorn
SJP.pl
Sakshorn – rodzina instrumentów muzycznych dętych blaszanych, opracowana w 1845 przez belgijskiego budowniczego instrumentów Adolphe Saxa. Charakteryzują się zwiniętą piszczałką, która rozszerza się stożkowo niemal na całej długości. Rura instrumentów klasycznych, zaprojektowanych przez Saxa, przebiega od ustnika poziomo ku przodowi, następnie opada w jednym lub kilku zwojach i przechodzi w odcinek pionowy, przebiegający blisko ciała muzyka. Kończy się wycelowaną w górę czarą głosową. Piszczałka, w zależności od wielkości i przeznaczenia może mieć kształt trąbkowy, eliptyczny, owalny, tubowy, okrągły lub helikonowy. Sakshorny mają podobny do trąbkowego ustnik, z płytkim półkulistym kielichem, i praworęczny mechanizm złożony z trzech lub czterech wentylów obrotowych (rzadziej tłoczkowych). Nazywane są często terminami określającymi odpowiadające im skale głosu ludzkiego: sopran, alt, tenor itd.
Wikipedia
samochód typu Citroën Saxo
SJP.pl
Osoby o nazwisku Say:
Wikipedia
[czytaj: sajonara] z japońskiego: do widzenia, żegnaj; sajonara
SJP.pl
Wikipedia
dzika forma karpia
SJP.pl
Sazan (alb. Sazani, wł. Sasseno) – niewielka wyspa o strategicznym położeniu u wejścia do Zatoki Vlora, należy do Albanii. Zajmuje powierzchnię 5 km², a zamieszkuje ją około 50 osób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Czechach, prawy dopływ Wełtawy;
Wiktionary
Sazawa (cz. Sázava, niem. Sasau lub Sazawa) – rzeka o długości 218 km w Czechach, w krajach Wysoczyna i środkowoczeskim, prawy dopływ Wełtawy.
Wikipedia
rzecz. Posazawie n.
przym. sazawski, posazawski
Wiktionary
dawna jednostka długości równa rozpiętości ramion ludzkich; siąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. metrol. jednostka długości, używana do pocz. XX w., równa odległości między dłońmi rozpostartych ramion mężczyzny, czyli około 1,7 m;
Wiktionary
Sążeń – wspólna nazwa różnych jednostek długości; nie są one metryczne, lecz antropometryczne – oparte na rozpiętości ramion dorosłego mężczyzny. Różne sążnie w zaokrągleniu do jednej cyfry znaczącej są równe dwóm metrom (2 m).
W Polsce sążeń (lub inaczej siąg albo siąga) zmieniał się na przestrzeni wieków, oscylując w granicach 2 metrów:
Wikipedia
(1.1) Oddalili się tak owym chodnikiem o trzydzieści sążni od skarp fortu.
Wiktionary
IPA: ˈsɔ̃w̃ʒɛ̃ɲ, AS: sõũ̯žẽń
Wiktionary
przym. sążniowy, sążnisty, sążniowaty
przysł. sążniście
rzecz. sążnistość ż., sążniowość ż.
Wiktionary
(1.1) klafter
Wiktionary
[czytaj: saz-ir] w sztuce islamu: zadaszona baldachimem, wyściełana kobiercami platforma, na której siadał władca
SJP.pl
przymiotnik od: sążeń
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób sążnisty
Wiktionary
(1.1) W pierwszych latach po wojnie odbywały się co 15 września uroczystości lotnictwa brytyjskiego i wszystkie dzienniki i czasopisma w Wielkiej Brytanii rozpisywały się sążniście na temat Bitwy o Brytanię 1940 roku, ale o Polakach była na ogół cisza, a jeśli napomknienie, to wstydliwie skąpe, półgębkowe albo nawet wyraźnie naciągane (…)
Wiktionary
rzecz. sążeń mrz., sążnistość ż., sążniowość ż.
przym. sążniowy, sążnisty
Wiktionary
(1.1) obszernie, rozwlekle
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: sążnisty
SJP.pl
odznaczający się potężnymi rozmiarami, zwłaszcza bardzo długi, bardzo wysoki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. odznaczający się wielkimi rozmiarami
(1.2) książk. o tekście: bardzo długi, często w złym znaczeniu
Wiktionary
(1.1) W ogrodzie gęstwa i plątanina pni, konarów, gałęzi, liści i owoców była nieprzejrzana; na domiar wszystkiego zasłaniał je sążnisty płot.
(1.2) Pierwszego października weszła w życie ekologiczna „ustawa matka” – Prawo ochrony środowiska. To sążnista księga z kilkuset artykułami, które mają tworzyć podstawę dla przeniesienia do polskiego systemu prawnego dyrektyw ekologicznych obowiązujących w krajach Unii Europejskiej.
Wiktionary
rzecz. sążeń mrz.
przysł. sążniście
Wiktionary
(1.1) duży, wielki, ogromny, przeogromny, gigantyczny
(1.2) obszerny, długi, rozwlekły, rozciągły
Wiktionary
mieszany zasiew pszenicy z żytem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszany zasiew pszenicy z żytem
Wiktionary
Sążyca – mieszany zasiew żyta z pszenicą, bardzo rzadko stosowany, jedynie w surowszych warunkach klimatycznych, mniej odpowiednich dla samej pszenicy.
Wikipedia
(1.1) Sążycę sieje się, gdy warunki lokalne niezbyt odpowiadają wegetacji pszenicy.
Wiktionary
IPA: sɔɯ̯̃ˈʒɨt͡sa, AS: sõũ̯žyca
Wiktionary
jeden z czterech (sał, ber, jon, rosz) pierwotnych elementów leksykalnych w doktrynie Nikołaja Marra; sal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w południowej Rosji w Kałmucji, lewy dopływ Donu;
Wiktionary
Sał (ros. Caл) – rzeka w południowej Rosji w Kałmucji, lewy dopływ Donu o długości 798 km. Źródła znajdują się na wyżynie Jergieni, do Donu wpada w okolicach miasta Siemikarakorsk. Okresowo wysycha.
Wikipedia
przym. salski
Wiktionary
(1.1) Dżurak-Sał (w górnym biegu)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. gwara. miejska taksówkarz
(1.2) daw. pejor. gwara. miejska dorożkarz
Wiktionary
rzecz. sałatka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skarlały śledź bałtycki
SJP.pl
Sałaka, śledź bałtycki (Clupea harengus membras) – bałtycki podgatunek śledzia atlantyckiego. Poławiany gospodarczo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów., reg-pl|Kresy. mieszanina
(1.2) daw. reg-pl|Kresy. mieszane jedzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rodzaj ziemniaka otrzymywanego przez chłopów za oddawanie sałaszów pod zalesienie w XIX wieku
Wiktionary
rzecz. sałasz mrz., sałasznik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. górska hala będąca pastwiskiem
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. górska szopa dla owiec
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sałasznik mos., sałaśniok mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. właściciel sałaszu
Wiktionary
rzecz. sałasz mrz., sałaśniok mrz.
Wiktionary
1. roślina z rodziny złożonych o liściach zwiniętych w luźne główki, niektóre odmiany uprawiane jako jadalne
2. potocznie o pieniądzach, gotówce; mamona, kasiora, kasa, zielone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny astrowatych (nazwa systematyczna|Lactuca|L.|ref=tak.), wiele gatunków jadalnych;
(1.2) warzywo liściaste, spożywane zwykle na surowo
(1.3) gw-pl|Białystok. taksówka
(1.4) slang. pieniądze, zwłaszcza dolary
(1.5) środ. film. taśma filmowa zaplątana w kamerze lub projektorze
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) daw. gw-pl|Warszawa. dorożkarz
Wiktionary
Sałata (Lactuca L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia ok. 60 lub ponad 100 gatunków. Rośliny te są szeroko rozprzestrzenione na półkuli północnej oraz w Afryce na półkuli południowej. W Polsce rodzaj reprezentowany jest przez rośliny uprawiane lub introdukowane.
Wikipedia
(1.1) Sałata należy do rodziny astrowatych.
(1.2) Sałatę dokładnie wypłukać, osuszyć i porwać palcami na małe kawałki.
(1.4) Jak skończysz tę robotę, dostaniesz sałatę.
Wiktionary
IPA: saˈwata, AS: sau̯ata
Wiktionary
rzecz. sałatka ż.
przym. sałatowy, sałatkowy
Wiktionary
(1.4) forsa, hajs, szmal
(2.1) gw-pl|Warszawa|sałaciarz.
Wiktionary
zdrobnienie od: sałatka
SJP.pl
1. potrawa z drobno pokrojonych warzyw, owoców, mięs, ryb, jajek itp., serwowana na zimno lub na ciepło;
2. niewielka sałata - roślina warzywna o jadalnych liściach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sałata
(1.2) kulin. potrawa podawana na zimno, z zazwyczaj drobno pokrojonych składników, głównie warzyw (ugotowanych lub surowych), owoców, jaj, ryb itp.;
Wiktionary
Sałatka – potrawa sporządzana z pokrojonych warzyw, często z dodatkiem innych składników, także poddanych uprzednio obróbce cieplnej, oraz przypraw, z dodatkiem sosu na bazie majonezu, oliwy, śmietany czy specjalnych sosów (dressingów).
Wikipedia
(1.1) W ogródku wzeszła nam już sałatka i marchewka.
(1.2) Ciocia podała na stół trzy sałatki.
(1.2) Heniu, pokrój warzywa na sałatkę.
Wiktionary
IPA: saˈwatka, AS: sau̯atka
Wiktionary
rzecz. sałata ż., sałatnica ż., sałatnik m., sałaciarz m.
przym. sałatkowy, sałatowy
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym jako podstawowe danie sprzedaje się sałatki; bar sałatkowy
SJP.pl
1. taki, który dotyczy sałatki;
2. taki, który nadaje się na sałatkę; sałatowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony na sałatkę; używany, dodawany do sałatek
Wiktionary
(1.1) Winegret jest sosem sałatkowym przygotowanym z oliwy i octu.
Wiktionary
IPA: ˌsawatˈkɔvɨ, AS: sau̯atkovy
Wiktionary
rzecz. sałatka, sałata
Wiktionary
1. taki, który dotyczy sałaty;
2. taki, który nadaje się na sałatkę; sałatkowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sałkowice – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
symbol antymonu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = służba bezpieczeństwa
Wiktionary
Historia
Nauka i technologia
Wikipedia
(1.1) W stanie wojennym dom Topczewskich był kilkakrotnie przeszukiwany przez funkcjonariuszy SB i milicji, którzy rekwirowali wydawnictwa bezdebitowe, pisma związkowe, a nawet prywatną maszynę do pisania.
(1.1) Przez lata ukrywał swoją współpracę z SB.
Wiktionary
IPA: ɛz‿ˈbɛ, AS: ez‿be
Wiktionary
rzecz. esbek m., esbecja ż., esbeczka ż.
przym. esbecki
Wiktionary
(1.1) bezpieka
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = bibliot. Śląska Biblioteka Cyfrowa;
Wiktionary
(1.1) W kolekcji specjalnej ŚBC udostępnia masonika.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) = kolej. samoczynna blokada liniowa;
Wiktionary
IPA: ɛz‿bɛ‿ˈːl, AS: ez‿b•‿el
Wiktionary
(1.1) wieloodstępowa blokada liniowa
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = spółdzielnia budowlano-mieszkaniowa
Wiktionary
skrót od: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. adm. Służba Bezpieczeństwa Ukrainy;
Wiktionary
symbol skandu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
sc, Sc:
Wikipedia
skrót od:
1. sculpsit (z łaciny: wyrył, wyrzeźbił - wyraz umieszczony na sztychach, drzeworytach itp. przed nazwiskiem autora); sculps.;
2. scilicet (z łaciny: mianowicie); scil.
SJP.pl
[czytaj: skeb] w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii: łamistrajk
SJP.pl
łączyć w jedną całość
SJP.pl
czasownik
(1.1) łączyć kilka elementów w jedną całość
Wiktionary
przym. cały
rzecz. scalak mrz., scalanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od scalak
Wiktionary
rzecz. scalak m.
Wiktionary
pospolicie: układ scalony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. układ scalony
Wiktionary
Układ scalony (ang. integrated circuit, potocznie chip [wym. czip]) – zminiaturyzowany układ elektroniczny (mikroukład) wykonany w jednym cyklu technologicznym na bazie monokryształu półprzewodnikowego, zwykle krzemu.
Wikipedia
IPA: ˈst͡salak, AS: scalak
Wiktionary
rzecz. scalenie n., scalanie n.
:: zdrobn. scalaczek m.
czas. scalić, scalać
przym. scaleniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|scalać.
Wiktionary
czas. scalać ndk.
przym. cały
rzecz. scalak mrz.
Wiktionary
1. połączyć poszczególne elementy w całość;
2. zacieśnić więzi łączące kogoś z kimś lub z czymś
SJP.pl
[czytaj: skaling] usuwanie kamienia nazębnego; skaling, scalling
SJP.pl
Scaling – wieś w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym North Yorkshire, w dystrykcie (unitary authority) Redcar and Cleveland. Leży 64 km na północ od miasta York i 337 km na północ od Londynu.
Wikipedia
[czytaj: skaling] usuwanie kamienia nazębnego; skaling, scaling
SJP.pl
1. połączyć poszczególne elementy w całość;
2. zacieśnić więzi łączące kogoś z kimś lub z czymś
SJP.pl
[czytaj: skalper] osoba kupująca jakiś produkt w celu odsprzedaży z zyskiem; skalper
SJP.pl
[czytaj: skalperka] kobieta kupująca jakiś produkt w celu odsprzedaży z zyskiem; skalperka
SJP.pl
[czytaj: skam] środowiskowo: oszustwo internetowe
SJP.pl
Machinacja lub przekręt – oszustwo polegające na wzbudzeniu u kogoś zaufania, a następnie wykorzystanie tego zaufania do wyłudzenia pieniędzy lub innych składników majątku. Osoba wzbudzająca fałszywe zaufanie zwykle działa na jedną z ludzkich cech charakteru, zarówno negatywnych, jak i pozytywnych, takich jak pycha i chciwość, ale też empatia i altruizm.
Wikipedia
[czytaj: skamer] oszust, naciągacz internetowy
SJP.pl
[czytaj: skamerka] oszustka, naciągaczka internetowa
SJP.pl
[czytaj: skańja] autobus lub samochód ciężarowy marki Scania
SJP.pl
Scania Aktiebolag (Scania AB) – szwedzkie przedsiębiorstwo produkujące samochody ciężarowe, ciągniki siodłowe, autobusy oraz silniki wysokoprężne dla pojazdów ciężarowych, morskich oraz różnych zastosowań przemysłowych, założone w 1891 roku w Malmö.
Nazwa Scania pochodzi od krainy Skania w Szwecji.
Wikipedia
[czytaj: skapino] imię postaci charakterystycznej dla commedii dell'arte, tchórzliwy i chytry sługa
SJP.pl
[czytaj: skaramuczja] imię postaci charakterystycznej dla commedii dell'arte, żołnierz samochwał pyszniący się rzekomymi sukcesami w walce i w miłości
SJP.pl
Scaramuccia (wł. „potyczka, sprzeczka”), Scaramuzzo, fr. Scaramouche – postać komiczna Commedia dell’arte, przedstawiająca pochodzącego z Neapolu żołnierza-samochwałę.
Scaramuccia pojawił się w sztukach commedia dell’arte około roku 1680, zastępując postać Kapitana. Występował w czarnym kostiumie hiszpańskiego wojaka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. fałszywe oprogramowanie udające antywirus, które bazując na strachu, wyłudza pieniądze fałszywymi informacjami o wirusach komputerowych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) malware
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|scareware. < etym|ang|scare|ware.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) scareware
źródła.
== scareware (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-scareware.wav.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) inform. scareware
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko, m.in.: Alessandro Scarlatti (1660-1725), włoski kompozytor
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skart] złącze służące do przesyłania sygnału analogowego w zestawach audio-video; eurozłącze
SJP.pl
SCART (fr. Syndicat des Constructeurs d'Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs), potocznie eurozłącze – złącze służące do łączenia elementów zestawów AV (audio-video) oraz przesyłania sygnału analogowego.
W złącze tego typu wyposażonych jest wiele urządzeń AV: odbiorniki telewizyjne, odtwarzacze DVD, magnetowidy, tunery satelitarne, dekodery telewizji cyfrowej, konsole do gier itp. Do złącza doprowadzane są sygnały composite (RGB lub YPbPr), audio (mono lub stereo) oraz S-Video. Dzięki możliwości oddzielnego sterowania wzmacniaczy chrominancji pozwala uzyskać wysokiej jakości obraz.Standard opublikowany w 1988 roku (IEC 933-1 oraz EN 50049-1:1989).
Wikipedia
[czytaj: skat] śpiew z użyciem sylab zamiast słów
SJP.pl
Scat (ang. scat singing wym. sket) – dźwiękonaśladowczy sposób śpiewania, charakteryzujący wokalistykę jazzową, polegający na naśladowaniu odgłosów instrumentów oraz zastąpienia tekstu onomatopejami słowopodobnymi.
Pomysły na ten styl powstały jeszcze we wczesnych początkach XX wieku, kiedy to rozkwitał jazz, a jego nowoorleańscy muzycy często eksperymentowali z dźwiękiem. Pionierami scatu byli m.in. piosenkarze popularnego w tym czasie stylu ragtime. Również w innych piosenkach, jak np. „Heebie Jeebies” Louisa Armstronga, można zauważyć elementy skatu. Na „śpiewanie bez słów” zwrócono uwagę szczególnie w latach 30., po występach orkiestry Ellingtona i Adelaide Hall udającej instrumenty. Za mistrzynię uznano w latach 40. Ellę Fitzgerald.
Wikipedia
dokonać matematycznej operacji zwanej całkowaniem
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) mat. obliczyć całkę
(1.2) książk. połączyć w całość; scalić, skomasować
Wiktionary
IPA: st͡sawˈkɔvat͡ɕ, AS: scau̯kovać
Wiktionary
czas. całkować ndk.
rzecz. całka ż., całkowanie n., scałkowanie n.
przym. całkowy, całkowalny, cały
przysł. całkowicie
Wiktionary
(1.2) scalić, skomasować
Wiktionary
zetrzeć coś pocałunkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. ścieżka
Wiktionary
(1.1) śdza
Wiktionary
w prawie: przekazać np. majątek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|scedować.
Wiktionary
rzecz. niescedowanie n.
czas. scedować ndk.
Wiktionary
oddzielać płyn od osadu zbierającego się na dnie poprzez powolne przelanie płynu do innego naczynia; odcedzać
SJP.pl
oddzielić płyn od osadu zbierającego się na dnie poprzez powolne przelanie płynu do innego naczynia; odcedzić
SJP.pl
1. spoić, scalić cementem;
2. połączyć jakichś ludzi, wzmocnić łączące ich więzi, np. scementowanie organizacji
SJP.pl
1. spajać, zespalać;
2. scementowywać się - ulegać cementowaniu
SJP.pl
skrót
(1.1) = scenariusz
(1.2) = scenarzysta
Wiktionary
1. miejsce gry aktorów w teatrze, oddzielone od widowni kurtyną;
2. część utworu dramatycznego;
3. teatr, działalność teatralna;
4. potocznie: awantura, ostra wymiana zdań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. film. krótki fragment sztuki teatralnej lub filmu, dotyczący określonej sytuacji;
(1.2) teatr. przestrzeń w sali teatralnej przeznaczona do wystawiania utworów;
(1.3) przen. publiczna awantura, kłótnia
(1.4) przen. środowisko muzyczne, polityczne
Wiktionary
Scena – przestrzeń (podwyższenie) w budynku teatralnym przeznaczona do wystawiania utworów, usytuowana powyżej widowni i oddzielona od niej kurtyną, odpowiednio wyposażona pod względem technicznym, stanowiąca miejsce gry aktorów.
Część sceny wysunięta przed kurtynę nosi nazwę proscenium.
Wikipedia
(1.1) Reżyser wyciął trzy sceny z drugiego aktu.
(1.2) Na scenie pojawiło się dwóch aktorów.
(1.3) Bartek zrobił Halinie scenę, aż się rozpłakała.
(1.4) Ciekawe rzeczy dzieją się na scenie politycznej.
Wiktionary
IPA: ˈst͡sɛ̃na, AS: scẽna
Wiktionary
rzecz. sceniczność ż., proscenium n., scenarzysta m., scenarzystka ż., scenariusz m.
:: zdrobn. scenka ż.
przym. sceniczny, scenariuszowy
przysł. scenicznie
Wiktionary
(1.1) epizod
(1.2) estrada
(1.3) scysja, sprzeczka, zwada
Wiktionary
dotyczący scenariopisarza, scenariopisarstwa
SJP.pl
rzadko: pisanie scenariuszy
SJP.pl
1. tekst literacki będący podstawą fabuły;
2. dokładnie rozpisany plan jakiegoś spotkania;
3. przewidywany przebieg jakiegoś przyszłego wydarzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. film. telew. materiał literacki będący podstawą fabuły filmu, przedstawienia teatralnego, programu telewizyjnego itp.;
(1.2) harmonogram jakiegoś wydarzenia, imprezy, spotkania
(1.3) przen. przewidywany bądź planowaćanowany rozwój czegoś
Wiktionary
Scenariusz – materiał literacki będący podstawą realizacji fabuły. Scenariusz może sam w sobie stanowić utwór oryginalny, być przeróbką utworu dramatycznego zawierającego dialogi i odautorskie didaskalia, czy też przeróbką dzieła literackiego nie dramaturgicznego (adaptacja scenariuszowa opowiadania, powieści, noweli itp.). Scenariusz przystosowuje dramat, słuchowisko, utwór niedramatyczny itp. oraz składniki takiego utworu do wymagań sceny, filmu fabularnego, filmu dokumentalnego, spektaklu telewizyjnego czy nagrania radiowego. Scenariusz opierający się na specjalnie napisanym przez scenarzystę lub reżysera (film autorski), oryginalnym utworze dla filmu, zwany jest scenariuszem filmowym.
Wikipedia
(1.1) Scenariusz wydawał się interesujący, ale wykonawczo okazał się do niczego.
(1.3) Znany jest prawdopodobny scenariusz rozprzestrzeniania się trądu na ziemi.
Wiktionary
IPA: st͡sɛ̃ˈnarʲjuʃ, AS: scẽnarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. scena ż., scenarzysta m., scenarzystka ż.
przym. scenariuszowy
przysł. scenariuszowo
Wiktionary
(1.2) agenda, harmonogram, plan
Wiktionary
przymiotnik od: scenariusz
SJP.pl
osoba pisząca scenariusze do filmu, przedstawienia, audycji itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) film. osoba pisząca scenariusze filmowe, telewizyjne lub radiowe;
Wiktionary
Scenarzysta – osoba pisząca scenariusz do filmu, serialu, gry komputerowej, reklamy, audycji radiowej, programu telewizyjnego lub komiksu itp. (nie mylić z dramatopisarzem, czyli osobą piszącą sztuki teatralne).
Wikipedia
(1.1) Nie wiadomo z daleka, kto nadchodzi z głębi literackich czeluści. Poeta z Petersburga? Prozaik z Wiednia? Scenarzysta z Birmy? Bajkopisarka z Seulu? Maleńki liryk z Japonii? Tym razem jest to dramaturg z Botswany. – ((…)) – mówi.
Wiktionary
IPA: ˌst͡sɛ̃naˈʒɨsta, AS: scẽnažysta
Wiktionary
rzecz. scenariusz m.
:: fż. scenarzystka ż.
przym. scenariuszowy
przysł. scenariuszowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. kobieta pisząca scenariusze filmowe, telewizyjne lub radiowe
Wiktionary
Scenarzysta – osoba pisząca scenariusz do filmu, serialu, gry komputerowej, reklamy, audycji radiowej, programu telewizyjnego lub komiksu itp. (nie mylić z dramatopisarzem, czyli osobą piszącą sztuki teatralne).
Wikipedia
IPA: ˌst͡sɛ̃naˈʒɨstka, AS: scẽnažystka
Wiktionary
rzecz. scenariusz m.
:: fm. scenarzysta m.
przym. scenariuszowy
przysł. scenariuszowo
Wiktionary
1. krajobraz lub dekoracje tworzące plastyczne tło, na którym rozgrywa się akcja sztuki, filmu itp.;
2. miejsce lub okoliczności, w których coś się dzieje
SJP.pl
model samochodu marki Renault
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód osobowy marki Renault Scénic;
Wiktionary
dotyczący sceny i muzyki
SJP.pl
1. dotyczący sceny;
2. przeznaczony do wystawiania, występowania na scenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. teatr. dotyczący sceny lub teatru
Wiktionary
rzecz. scena ż., scenka ż., sceniczność ż.
przysł. scenicznie
Wiktionary
(1.1) teatralny
Wiktionary
zdrobnienie od: scena
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: scena
(1.2) mała scena do przedstawień i występów
(1.3) błahe zdarzenie, którego ktoś jest świadkiem
(1.4) artystyczne (malarskie, rzeźbiarskie, aktorskie) przedstawienie jakiegoś wydarzenia
Wiktionary
IPA: ˈst͡sɛ̃nka, AS: scẽnka
Wiktionary
rzecz. scena ż.
przym. sceniczny
Wiktionary
przymiotnik od: scenka
SJP.pl
skrót
(1.1) = scenografia
(1.2) = scenograf
Wiktionary
osoba zajmująca się artystycznym opracowaniem dekoracji scenicznych, oprawą widowiska, projektem scenografii do filmu a także oświetleniem, kostiumami i rekwizytami
SJP.pl
Scenograf – autor oprawy plastycznej i architektonicznej do teatru, filmu, telewizji lub na estradę, który ściśle współpracuje z reżyserem. Do zadań scenografa należy także określenie innych elementów stanowiących scenografię, na przykład oświetlenia, dekoracji, rekwizytów, kostiumów.
Wikipedia
1. opracowanie plastycznej i architektonicznej oprawy widowiska, filmu itp.;
2. oświetlenie, dekoracje, kostiumy i rekwizyty stanowiące taką oprawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) plastycznyastyczna oprawa widowiska teatralnego, filmu itp., np. dekoracje, rekwizyty, kostiumy
Wiktionary
Scenografia – plastyczna oprawa filmu, sztuki teatralnej, widowiska operowego, baletowego lub telewizyjnego. Składa się z dekoracji, kostiumów, rekwizytów, charakteryzacji postaci i oświetlenia.Jest to: sztuka kształtowania przestrzeni teatralnej oraz plastyczne oprawy przedstawień, filmów; wizualna oprawa widowiska teatralnego, filmowego, telewizyjnego, baletowego itd.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. scenograf m., scenografka ż.
przym. scenograficzny
przysł. scenograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) escenografía ż.
* interlingua: (1.1) scenographia
* niemiecki: (1.1) Szenografie ż.
* nowogrecki: (1.1) σκηνογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) обстановка
* włoski: (1.1) scenografia ż.
źródła.
== scenografia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ʃʃe.no.gra.'fi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) scenografia
odmiana.
(1.1) lp. scenografia; lm. scenografie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌst͡sɛ̃nɔˈɡrafʲja, AS: scẽnografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. scenograf m., scenografka ż.
przym. scenograficzny
przysł. scenograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. scenograf m., scenografka ż.
przym. scenograficzny
przysł. scenograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) escenografía ż.
* interlingua: (1.1) scenographia
* niemiecki: (1.1) Szenografie ż.
* nowogrecki: (1.1) σκηνογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) обстановка
* włoski: (1.1) scenografia ż.
źródła.
== scenografia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ʃʃe.no.gra.'fi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) scenografia
odmiana.
(1.1) lp. scenografia; lm. scenografie
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób scenograficzny
Wiktionary
(1.1) To zaaranżowana scenograficznie przestrzeń odwołująca się do Muzeum Lotnictwa w latach 80.
Wiktionary
rzecz. scenografia ż.
przym. scenograficzny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze scenografią, dotyczący scenografii
Wiktionary
(1.1) Wśród jego szkiców scenograficznych zachowały się rysunki pasm górskich z grotą pośrodku.
Wiktionary
rzecz. scenografia ż.
przysł. scenograficznie
Wiktionary
plan realizacji filmu, zawierający szczegółowy opis kolejnych ujęć; scenariusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. lista ujęć filmowych rozpisana na podstawie scenariusza;
Wiktionary
Scenopis – opracowywany na podstawie scenariusza techniczny plan realizacji filmu, sztuki teatralnej bądź serialu telewizyjnego, zawierający szczegółowy opis kolejnych scen, scenografii, ujęć kamery. Przy realizacji filmu jest podstawą konkretnych działań reżysera, operatora, scenografa i dźwiękowca. W praktyce filmowej, zwłaszcza w animacji, nazywany też "scenopisem opisowym". To podstawowa część filmu, na której jest opracowany.
Wikipedia
IPA: st͡sɛ̃ˈnɔpʲis, AS: scẽnopʹis
Wiktionary
przym. scenopisowy
Wiktionary
(1.1) drehbuch
Wiktionary
dotyczący scenopisarza, scenopisarstwa
SJP.pl
sztuka pisania utworów scenicznych; dramatopisarstwo
SJP.pl
przymiotnik od: scenopis
SJP.pl
skupić coś w jednym miejscu, pod jednym zarządem
SJP.pl
dawniej: berło królewskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. berło
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|franc|sceptre. z etym|łac|sceptrum. z etym|gr|σκήπτρον.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== sceptr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) berło
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: st͡sɛptr̥, AS: sceptr̦
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|franc|sceptre. z etym|łac|sceptrum. z etym|gr|σκήπτρον.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== sceptr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) berło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadkie: właściwy sceptykom
SJP.pl
skeptycyzm (dawniej);
1. powątpiewanie w coś; nieufność, podejrzliwość, niedowierzanie;
2. stanowisko filozoficzne odrzucające możliwość uzyskania wiedzy wiarygodnej, pewnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd filozoficzny odrzucający możliwość uzyskania wiarygodnej i ostatecznie uzasadnionej wiedzy;
(1.2) stosunek do czegoś charakteryzujący się powątpiewaniem
Wiktionary
Sceptycyzm (gr. sképtomai – „obserwuję”) – pojęcie wieloznaczne, określające postawę w nauce, pogląd filozoficzny oraz potocznie – postawę „sceptyka”, człowieka wątpiącego, krytycznego, niedowierzającego.
Wikipedia
IPA: st͡sɛpˈtɨt͡sɨsm̥, AS: sceptycysm̦
Wiktionary
rzecz. sceptyk m., sceptyczka ż., sceptyczność ż.
przym. sceptyczny
przysł. sceptycznie
Wiktionary
(1.2) powątpiewanie
Wiktionary
1. kobieta krytycznie odnosząca się do wszystkiego, wątpiąca o wszystkim;
2. zwolenniczka sceptycyzmu w filozofii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta sceptyczna, wątpiąca, niedowierzająca
Wiktionary
(1.1) „Bądź rozsądna – syknęła sceptyczka. – To jedyne rozwiązanie. Inaczej skończysz jak ten twój mężulek. Nie masz tych rozwiązań na pęczki, nie bądź więc głupia. Zresztą i tak jesteś”.
(1.1) Owszem, doskonale, ale ja jestem… sceptyczka… niedowierzająca… i potrzebuję się przekonać (…).
Wiktionary
rzecz. sceptyczność ż., sceptycyzm m.
:: fm. sceptyk m.
przym. sceptyczny
przysł. sceptycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sceptyczny
Wiktionary
(1.1) Kolumb, choć nastawiony sceptycznie, spojrzał z mimowolnym szacunkiem na mężczyznę z lwią grzywą.
Wiktionary
IPA: st͡sɛpˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: sceptyčʹńe
Wiktionary
przym. sceptyczny
rzecz. sceptyk m., sceptyczka ż., sceptycyzm m., sceptyczność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sceptycznie
SJP.pl
cecha jaką wykazuje osoba sceptyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co sceptyczne lub tego, kto sceptyczny
Wiktionary
IPA: st͡sɛpˈtɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: sceptyčność
Wiktionary
rzecz. sceptyk m., sceptyczka ż., sceptycyzm m.
przym. sceptyczny
przysł. sceptycznie
Wiktionary
podchodzący z rezerwą do obserwowanych zjawisk, zachowań, wątpiący w powodzenie działań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający sceptycyzm, ustosunkowujący się krytycznie do czegoś
Wiktionary
(1.1) Lekarze są sceptyczni, bardzo sceptyczni… Znachor operował pacjenta, usunął mu wyrostek robaczkowy i nawet pokazał go po operacji.
Wiktionary
rzecz. sceptycyzm m., sceptyczność ż., sceptyk m., sceptyczka ż.
przysł. sceptycznie
Wiktionary
(1.1) krytyczny, niedowierzający, nieufny, powątpiewający
Wiktionary
1. osoba krytycznie odnosząca się do wszystkiego, wątpiąca o wszystkim;
2. zwolennik sceptycyzmu w filozofii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek sceptyczny, wątpiący, niedowierzający
Wiktionary
Sceptycyzm (gr. sképtomai – „obserwuję”) – pojęcie wieloznaczne, określające postawę w nauce, pogląd filozoficzny oraz potocznie – postawę „sceptyka”, człowieka wątpiącego, krytycznego, niedowierzającego.
Wikipedia
(1.1) Wyznawcą jest się we wspólnocie, ateistą i sceptykiem jest się zaś wyłącznie na własny rachunek, co bywa kosztowne.
Wiktionary
IPA: ˈst͡sɛptɨk, AS: sceptyk
Wiktionary
rzecz. sceptycyzm m., sceptyczność ż.
:: fż. sceptyczka ż.
przym. sceptyczny
przysł. sceptycznie
Wiktionary
(1.1) pot. niedowiarek; książk. niewierny Tomasz
Wiktionary
naprawić dziurę w tkaninie; zacerować
SJP.pl
roślina z rzędu astrów pochodząca z Australii
SJP.pl
Scewola (Scaevola L.) – rodzaj roślin z rodziny Goodeniaceae. Obejmuje według różnych źródeł około 96, 100, 102, 117 lub 130 gatunków. W dużej części są to gatunki spotykane w Australii (rośnie tam ok. 70 gatunków z tego rodzaju) oraz Oceanii. Gatunek S. wrightii występuje na Kubie, a S. socotraensis to endemit wyspy Sokotra. Jeden gatunek – Scaevola plumieri – jest szeroko rozprzestrzeniony na plażach w całej strefie tropikalnej. Rozległy zasięg wiąże się ze zdolnością nasion zachowywania przez ponad rok zdolności do kiełkowania i unoszenia się przez ten czas w wodach morskich. Nasiona kiełkują dopiero po opłukaniu przez wody deszczowe po znalezieniu się na plaży.
Wikipedia
skrót od: Samopomoc Chłopska
SJP.pl
Sch – znak występujący w ortografii niemieckiej. Jest to odpowiednik polskiego „sz” oraz czeskiego i słowackiego „š”. W cyrylicy „sch” zapisuje się za pomocą znaku „ш”.
Wikipedia
część środkowa górnej półtuszy wieprzowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. rodzaj mięsa wieprzowego wycinany z okolic kręgosłupa na odcinku piersiowo-lędźwiowym tuszy;
(1.2) kulin. potrawa z tego mięsa
Wiktionary
Schab – mięso pozyskiwane z tuszy wieprzowej, najczęściej przeznaczone do smażenia (kotlety schabowe) oraz do pieczenia i wędzenia. Przykładowe wyroby wędliniarskie uzyskane ze schabu to polędwica łososiowa, polędwica sopocka, schab pieczony.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam kilogram schabu w pawilonie.
(1.2) Pyszny był ten schab u twojej mamy.
Wiktionary
IPA: sxap, AS: sχap
Wiktionary
rzecz. schabowy m., schaboszczak m., schabówka ż.
:: zdrobn. schabik m.
przym. schabowy
Wiktionary
zdrobnienie od: schab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. schab
Wiktionary
rzecz. schab mrz., schaboszczak mzw., schabowy mzw.
przym. schabowy
Wiktionary
potocznie: kotlet schabowy; schabowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. kulin. kotlet schabowy
Wiktionary
IPA: sxaˈbɔʃt͡ʃak, AS: sχaboščak
Wiktionary
rzecz. schab m., schabik m., schabowy m.
przym. schabowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
sporządzony ze schabu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony ze schabu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. kulin. kotlet schabowy (1.1); czasem też o filecie z kurczaka przyrządzanym w podobny sposób;
Wiktionary
Kotlet schabowy – kotlet panierowany ze schabu (z kością lub bez) przypominający sznycel wiedeński. Współcześnie jedna z popularnych potraw w kuchni polskiej.
Historia polskich kotletów schabowych sięga XIX wieku. Przepis na schabowy występuje w książce Lucyny Ćwierczakiewiczowej pt. 365 obiadów za pięć złotych.
Wikipedia
(1.1) Na obiad podałem kotlet schabowy, ziemniaki i surówkę.
(2.1) Kiedy zrobimy schabowego?
Wiktionary
IPA: sxaˈbɔvɨ, AS: sχabovy
Wiktionary
rzecz. schab m., schabik m., schaboszczak m.
Wiktionary
(2.1) pot. schaboszczak
Wiktionary
część środkowa górnej półtuszy wieprzowej
SJP.pl
Schaby – drugi album zespołu Formacja Nieżywych Schabuff wydany w 1991 roku nakładem wydawnictwa Zic Zac.
Jest to pierwszy album grupy po odejściu dotychczasowego lidera i wokalisty Jacka Pałuchy. Rolę pierwszego wokalisty przejął Aleksander Klepacz. Z płyty pochodzą takie przeboje jak: "Baboki", "Faja 89" i "Krótka pieśń o miłości". Realizacja nagrań: Jarosław Regulski. Foto: Marek Kościkiewicz, Wojtek Wieteska. Projekt graficzny: Marek Kościkiewicz.
Wikipedia
[czytaj: szadenFROJde] uciecha z cudzej krzywdy, z cudzego nieszczęścia; Schadenfreude
SJP.pl
Schadenfreude (wymowa ˈʃaːdn̩ˌfʀɔɪ̯də) (zapisywane małą albo, jak w j. niemieckim, wielką literą) – przyjemność czerpana z cudzego nieszczęścia lub niepowodzenia.
Wikipedia
schadzać się - gromadzić się w jakimś miejscu; schodzić się
SJP.pl
rodzaj spotkania towarzyskiego dla par
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) potajemne spotkanie, najczęściej randka pary kochanków
Wiktionary
(1.1) Ten stary dom jest popularnym miejscem schadzek.
Wiktionary
IPA: ˈsxat͡ska, AS: sχacka
Wiktionary
czas. chadzać
Wiktionary
[czytaj: SZEfer] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Szwajcaria:
Osoby:
Wikipedia
stać się ordynarnym
SJP.pl
stać się ordynarnym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chamieć)
(1.1) stać się chamskim
(1.2) daw. pejor. zacząć żyć jak chłopi
Wiktionary
(1.1) Waldek w tym towarzystwie schamiał do reszty.
Wiktionary
rzecz. chamowatość ż., cham mos., chamstwo n., chamienie n., schamienie n., odchamianie n., odchamienie n., chamskość ż., chamka ż., chamica ż., chamówa ż., chamówka ż., chamek m., chamuś m., chamidło n., chamisko n.
czas. chamieć ndk., odchamiać ndk., odchamić dk.
przym. chamski, chamowaty
przysł. chamsko
Wiktionary
(1.2) daw. schłopieć
Wiktionary
przekształcić w język chamicki, upodobnić do języka chamickiego
SJP.pl
[czytaj: schapendus] rasa psów pasterskich
SJP.pl
Schapendoes – rasa psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy
Wikipedia
opisać cechy właściwe danej osobie, rzeczy lub danemu zjawisku, wymienić elementy typowe, specyficzne dla kogoś lub czegoś
SJP.pl
skrót od: Stronnictwo Chrześcijańsko-Demokratyczne
SJP.pl
1. odziedziczony majątek;
2. przenośnie: spuścizna, dziedzictwo, spadek
SJP.pl
Scheda (duń. Arvingerne, dosłownie: „spadkobiercy”) – duński serial telewizyjny emitowany od 1 stycznia 2014 roku do 26 lutego 2017 roku przez stację DR1. Powstały trzy serie liczące łącznie 26 odcinków. W Polsce pierwszą serię wyemitowała stacja Filmbox Extra.
Zdjęcia kręcono w okolicach Svendborga na wyspie Fionia (region Dania Południowa).
Wikipedia
Dyspozytor (ang. scheduler), zwany czasami planistą niskopoziomowym (ang. low-level scheduler) – część systemu operacyjnego odpowiedzialna za przydzielanie czasu procesora w ramach przełączania zadań. Decyzja o tym, któremu procesowi przydzielić czas procesora jest podejmowana przez algorytm szeregowania. Do zadań dyspozytora należy m.in. przełączanie kontekstu.
Wikipedia
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: szelingiański] taki jak u Schellinga, charakterystyczny dla Schellinga
SJP.pl
zdrobnienie od: schemat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od schemat
Wiktionary
(1.1) To nie schemat, lecz tylko mały schemacik.
Wiktionary
rzecz. schemat m.
Wiktionary
1. ogólny, wstępny szkic lub plan czegoś;
2. graficzne przedstawienie jakiegoś urządzenia, systemu itp.;
3. gotowy wzór czegoś, powielany potem wielokrotnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogólny plan albo szkic
(1.2) przygotowany do powielania wzór
(1.3) uproszczony rysunek złożonego układu, urządzenia, obiektu lub organizmu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsxɛ̃mat, AS: sχẽmat
Wiktionary
rzecz. schematyczność ż., schematyzm m., schematysta m., schematyzacja ż., schematyzowanie n.
:: zdrobn. schemacik m.
czas. schematyzować ndk.
przym. schematyczny
przysł. schematycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób schematyczny
Wiktionary
rzecz. schemat mrz., schematyczność ż.
przym. schematyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: schematycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: schematyczny; bardziej schematyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest schematyczne; cecha tych, którzy są schematyczni
Wiktionary
rzecz. schemat mrz.
przym. schematyczny
przysł. schematycznie
Wiktionary
1. przedstawiający coś szkicowo, w ogólnych zarysach;
2. wzorowany na jakimś ogólnie przyjętym modelu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przedstawiający coś w sposób uproszczony
(1.2) pejor. mało pomysłowy; zgodny z utartym myśleniem
Wiktionary
rzecz. schemat m., schematyczność ż., schematyzm mrz.
przysł. schematycznie
Wiktionary
(1.1) prosty, syntetyczny, uproszczony
(1.2) standardowy, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, utarty
Wiktionary
osoba działająca schematycznie, szablonowo, trzymająca się utartych wzorców
SJP.pl
postępowanie lub myślenie oparte na utartych schematach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postępowanie lub myślenie schematyczne
(1.2) daw. skorowidz
(1.3) rel. katalog zakonny, spis zakonników
Wiktionary
(1.1) W jego późniejszych obrazach zaobserwować można toporny schematyzm, jakby artysta zagubił wcześniejszy dar artystycznej fantazji w wyrażaniu swych uczuć.
(1.3) Również daty profesji zakonnej figurują w schematyzmie prowincjalnym.
Wiktionary
rzecz. schemat m.
przym. schematyczny
Wiktionary
1. miasto w Luksemburgu;
2. potoczna nazwa porozumienia zawartego w Schengen w 1985 roku między Beneluksem, RFN oraz Francją, dotyczącego zniesienia kontroli granicznych
SJP.pl
Schengen – miejscowość i gmina (gemeng / commune / Gemeinde) w południowo-wschodnim Luksemburgu, w kantonie Remich. Do 3 października 2015 gmina leżała w dystrykcie Grevenmacher. Siedziba administracyjna gminy znajduje się w miejscowości Remerschen. Liczy 5196 mieszkańców (1 stycznia 2023). Leży na styku granic trzech państw – Luksemburga, Niemiec i Francji.
Wikipedia
→ Schengen
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wsi Schengen
Wiktionary
rzecz. Schengen m.
Wiktionary
[czytaj: szer] (zwykle w liczbie mnogiej) granitowa wysepka o powierzchni wygładzonej przez lodowiec i fale morskie, występująca u wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego; skjer, skjor, szer, szkier
SJP.pl
podupaść na zdrowiu, być wyczerpanym chorobą, stać się cherlawym; zmizernieć, niedomagać
SJP.pl
podupaść na zdrowiu, być wyczerpanym chorobą, stać się cherlawym; zmizernieć, niedomagać
SJP.pl
[czytaj: skercando] określenie wykonawcze: żartobliwie
SJP.pl
[czytaj: skerco] drobna forma muzyczna występująca samodzielnie lub jako część utworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek muzyczny;
(1.2) liter. utwór literacki o charakterze liryczno-żartobliwym, wyraziście rytmizowany
Wiktionary
Scherzo (wł. żart) – forma muzyczna występująca samodzielnie lub jako część utworu cyklicznego. W scherzu wyrazisty rytm oraz artykulacja są ważniejszymi elementami utworu. Najczęściej ma metrum 3/4 oraz formę A-B-A z trio jako częścią środkową.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|wł|scherzo.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) scherzo
źródła.
== scherzo (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈskɛːtsəʊ.
audio|LL-Q1860 (eng)-Pvanp7-scherzo.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. scherzo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈskɛrt͡sɔ, AS: skerco
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Grzegorz Juliusz Schetyna (ur. 18 lutego 1963 w Opolu) – polski polityk, działacz sportowy i przedsiębiorca, w latach 2010–2011 marszałek Sejmu VI kadencji, w 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP.
Wikipedia
droga powiatowa lub gminna zbudowana lub wyremontowana w ramach Narodowego Programu Przebudowy Dróg Lokalnych w okresie sprawowania funkcji ministra spraw wewnętrznych i administracji przez Grzegorza Schetynę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. droga lokalna zbudowana lub wyremontowana w ramach „Narodowego Programu Przebudowy Dróg Lokalnych 2008-2011” wprowadzonego w okresie, gdy ministrem spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremierem był Grzegorz Schetyna
Wiktionary
(1.1) Będzie więcej pieniędzy na schetynówki.
Wiktionary
IPA: ˌsxɛtɨ̃ˈnufka, AS: sχetỹnufka
Wiktionary
[czytaj: szejer] obce nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: sziler] nazwisko
SJP.pl
Friedrich Schiller, właśc. Johann Christoph Friedrich von Schiller (do otrzymania szlachectwa w 1802 roku Johann Christoph Friedrich Schiller; ur. 10 listopada 1759, zm. 9 maja 1805) – niemiecki poeta, filozof, historyk, estetyk, teoretyk teatru i dramaturg, przedstawiciel tzw. klasyki weimarskiej, autor „Ody do radości”.
Wikipedia
[czytaj: szilerowski] taki jak u Schillera (Szylera); szylerowski
SJP.pl
[czytaj: szindler] nazwisko
SJP.pl
Schindler (Szyndler, Szindler, Šindler)
Wikipedia
stać się takim, jak Chińczycy, ulec wpływom chińskim
SJP.pl
stać się takim, jak Chińczycy, ulec wpływom chińskim
SJP.pl
poddać wpływom chińskim, nadać cechy typowo chińskie
SJP.pl
poddać wpływom chińskim, nadać cechy typowo chińskie
SJP.pl
Port lotniczy Amsterdam-Schiphol (hol.: Luchthaven Schiphol, ang.: Amsterdam Airport Schiphol, kod IATA: AMS, kod ICAO: EHAM) – międzynarodowy port lotniczy Amsterdamu, największy w Holandii, położony 3 m p.p.m., na polderze Haarlemmermeer (dawne jezioro), na południowy zachód od miasta.Przed osuszeniem polderu w miejscu tym gromadzono statki przeznaczone do kasacji i stąd właśnie pochodzi nazwa Schiphol (w języku holenderskim schip to statek, a hol to dziura, jama, jaskinia).Port lotniczy został zbudowany w 1917 i od czasu II wojny światowej jest stale modernizowany oraz rozbudowywany.
Wikipedia
[czytaj: SZ-Iperke lub SKIperki] rasa psów stróżujących wyhodowana we Flandrii
SJP.pl
Schipperke – rasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy; na wystawach pod patronatem FCI psy tej rasy sędziowane ubiegają się o jeden CACIB na płeć. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Typ lisowaty.
Wikipedia
tropikalna choroba pasożytnicza człowieka i niektórych gatunków zwierząt; bilharcjoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba pasożytnicza występująca w Afryce, obok malarii najpoważniejszy w skali światowej parazytologiczny problem zdrowotny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przeprowadzono także badania otoczenia małych zbiorników wodnych, obszarów podmokłych wskutek podtopień cieków i jezior pod kątem występowania schistosomatozy.
Wiktionary
(1.1) bilharcjoza
Wiktionary
schiz; potocznie:
1. nietypowe zachowanie, wariactwo;
2. przywidzenie, urojenie, omam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. slang. zob. schiza.
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|schiza.
Wiktionary
(1.1) W sumie mówię sobie, że nic się nie stało, ale schiz się powoli rodzi.
Wiktionary
rzecz. schiza ż.
czas. schizować ndk.
przym. schizowy
Wiktionary
schiz; potocznie:
1. nietypowe zachowanie, wariactwo;
2. przywidzenie, urojenie, omam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pot. schizofrenia
(1.2) przen. pot. czyjeś nieuzasadnione obawy, lęki
Wiktionary
Schiza (gr. Σχίζα) – mała grecka wyspa na Morzu Śródziemnym (dokładniej na jego części, Morzu Jońskim) położona przy południowo-zachodnim krańcu Peloponezu.
Leży w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Mesenia, w gminie Pylos-Nestoras.
Wikipedia
rzecz. schiz mzw.
Wiktionary
rozłam religii ze względów dyscyplinarnych lub dogmatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. formalny rozdział między wyznawcami jednej religii;
Wiktionary
Schizma – rozłam między wyznawcami jednej religii, ideologii lub grupy kultowej.
Do najważniejszych schizm w świecie chrześcijańskim należą:
Wikipedia
rzecz. schizmatyk m., schizmatyczka ż.
przym. schizmatycki
Wiktionary
dotyczący schizmy, schizmatyków
SJP.pl
osoba, która odłączyła się od dotychczasowej organizacji kościelnej wraz z grupą osób do niej podobnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. o członku innej wspólnoty religijnej, która powstała w wyniku podziału jakiejś organizacji wyznaniowej
(1.2) przen. o osobie, która opuściła jakąś organizację lub wspólnotę
Wiktionary
(1.1) Jeśli przed śmiercią nie dali żadnych oznak pokuty, pogrzebu kościelnego powinni być pozbawieni notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy.
Wiktionary
rzecz. schizma ż., schizmatyczność ż.
:: fż. schizmatyczka ż.
przym. schizmatycki
przysł. schizmatycko
Wiktionary
(1.1) odszczepieniec, odstępca
(1.2) apostata, odszczepieniec
Wiktionary
odłączanie się od dotychczasowej organizacji kościelnej
SJP.pl
jeden z rodzajów jamy ciała wypełniony parenchymą
SJP.pl
Pseudocel, pseudoceloma – nazwa kilku różnych typów pierwotnej jamy ciała wypełnionej płynem, charakteryzowanych brakiem mezodermy między jamą ciała a jelitem, tradycyjnie nazywanych także schizocelem lub schizocelomą. Pseudocel czasami jest definiowany jako wtórna jama ciała powstała na skutek rozsunięcia się komórek mezodermy. Ze względu na trudności interpretacyjne terminu pseudocel nie jest dobrą cechą taksonomiczną.
Wikipedia
w biologii: charakterystyczny dla pierwoustych sposób powstawania wtórnej jamy ciała w końcowej fazie gastrulacji
SJP.pl
w medycynie: zaburzenie ekspresji słownej pojawiające się w pewnych przypadkach schizofrenii
SJP.pl
Schizofazja (sałata słowna; łac. schizophasia) – objaw psychopatologiczny świadczący o znacznym rozkojarzeniu myślenia. W schizofazji słowa wypowiadane przez pacjenta nie układają się w logiczny ciąg i są chaotycznie przemieszane. Termin „schizofazja” wprowadził do medycyny Emil Kraepelin.
Wikipedia
choroba psychiczna (rodzaj psychozy) o nieznanym pochodzeniu i specyficznych objawach zaburzenia poczucia własnej żywotności, urojeń prześladowczych, omamach, zmniejszenia aktywności, zamknięcia w sobie, depresji; psychoza schizofreniczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba psychiczna charakteryzująca się dezintegracją osobowości, utratą kontaktu z otoczeniem i urojeniami;
(1.2) przen. publ. postawa wobec czegoś lub kogoś charakteryzująca się dwoistością, ambiwalencją i wewnętrznymi sprzecznościami
Wiktionary
Schizofrenia (stgr. σχίζειν, schizein, „rozszczepić” i stgr. φρήν, φρεν-, phrēn, phren-, „umysł”) – zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy psychoz, czyli stanów charakteryzujących się zmienionym chorobowo, nieadekwatnym postrzeganiem, przeżywaniem, odbiorem i oceną rzeczywistości. Osoby będące w stanie psychozy mają poważnie upośledzoną umiejętność krytycznej, realistycznej oceny własnej osoby, otoczenia i relacji z innymi, a nawet mogą nie być do niej zdolni. Schizofrenia ma bardzo zmienny przebieg i różne jej objawy mogą dominować w zależności od osoby. Początek zaburzenia występuje najczęściej we wczesnej dorosłości, najczęściej między 18. a 35. rokiem życia, dotykając 0,4–0,6% populacji. Rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu z pacjentem, a także na podstawie zaobserwowanego zachowania. Wykrycie schizofrenii nie jest możliwe za pomocą współcześnie dostępnych badań laboratoryjnych. Z uwagi jednak na możliwe rozwinięcie na podłożu organicznych schorzeń mózgu zaburzeń o obrazie podobnym do schizofrenii należy je wykluczyć. Około 45% pacjentów wraca do zdrowia po jednym lub kilku epizodach. Szacunkowo, 15%–20% chorych jest w stanie pracować na pełny etat.
Wikipedia
(1.1) U mnie stwierdzono schizofrenię paranoidalną 7 lat temu.
(1.2) W stosunku Rosjan do Ameryki jest schizofrenia.
Wiktionary
IPA: ˌsxʲizɔˈfrɛ̃ɲja, AS: sχʹizofrẽńi ̯a
Wiktionary
rzecz. schizofrenik m., schizofreniczka ż.
przym. schizofreniczny
przysł. schizofrenicznie
Wiktionary
(1.1) choroba Bleulera
(1.2) rozdwojenie jaźni, ambiwalencja, ambiwalentność
Wiktionary
kobieta, dziewczyna cierpiąca na schizofrenię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: schizofrenik
Wiktionary
IPA: ˌsxʲizɔfrɛ̃ˈɲit͡ʃka, AS: sχʹizofrẽńička
Wiktionary
rzecz. schizofrenia ż.
:: fm. schizofrenik m.
przym. schizofreniczny
przysł. schizofrenicznie
Wiktionary
dotyczący schizofrenii i osób cierpiących na nią, charakterystyczny dla schizofreników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany ze schizofrenią, właściwy schizofrenii lub schizofrenikom
(1.2) przen. publ. taki, który charakteryzuje się dwoistością, ambiwalencją i wewnętrznymi sprzecznościami
(1.3) przen. pot. taki, który odbiega od normy, trudny do zrozumienia
Wiktionary
(1.1) Jakie są rodzaje zaburzeń schizofrenicznych?
(1.2) …Wobec ZSRR zachowują postawę schizofreniczną: są z nim związani, a jednocześnie sądzą, iż mnóstwo tego, co złe, płynie stamtąd i o niczym tak nie marzą, jak o partnerskiej, a nie podrzędnej roli.
Wiktionary
IPA: ˌsxʲizɔfrɛ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: sχʹizofrẽńičny
Wiktionary
rzecz. schizofrenia ż., schizofrenik m., schizofreniczka ż.
Wiktionary
(1.2) ambiwalentny
(1.3) obłędny, szalony, wariacki
Wiktionary
człowiek cierpiący na schizofrenię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. psych. człowiek cierpiący na schizofrenię
Wiktionary
Schizofrenia (stgr. σχίζειν, schizein, „rozszczepić” i stgr. φρήν, φρεν-, phrēn, phren-, „umysł”) – zaburzenie psychiczne zaliczane do grupy psychoz, czyli stanów charakteryzujących się zmienionym chorobowo, nieadekwatnym postrzeganiem, przeżywaniem, odbiorem i oceną rzeczywistości. Osoby będące w stanie psychozy mają poważnie upośledzoną umiejętność krytycznej, realistycznej oceny własnej osoby, otoczenia i relacji z innymi, a nawet mogą nie być do niej zdolni. Schizofrenia ma bardzo zmienny przebieg i różne jej objawy mogą dominować w zależności od osoby. Początek zaburzenia występuje najczęściej we wczesnej dorosłości, najczęściej między 18. a 35. rokiem życia, dotykając 0,4–0,6% populacji. Rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu z pacjentem, a także na podstawie zaobserwowanego zachowania. Wykrycie schizofrenii nie jest możliwe za pomocą współcześnie dostępnych badań laboratoryjnych. Z uwagi jednak na możliwe rozwinięcie na podłożu organicznych schorzeń mózgu zaburzeń o obrazie podobnym do schizofrenii należy je wykluczyć. Około 45% pacjentów wraca do zdrowia po jednym lub kilku epizodach. Szacunkowo, 15%–20% chorych jest w stanie pracować na pełny etat.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pot. schizol
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chory
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. schizofrenia ż., schizofreniczność ż.
:: fż. schizofreniczka ż.
przym. schizofreniczny
przysł. schizofrenicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) eskizofreniko
* białoruski: (1.1) шызафрэнік m.
* bułgarski: (1.1) шизофреник m.
* francuski: (1.1) schizophrénique m.
* hiszpański: (1.1) esquizofrénico m.
* rosyjski: (1.1) шизофреник m.
* słowacki: (1.1) schizofrenik m.
* ukraiński: (1.1) шизофренік m.
* włoski: (1.1) schizofrenico m.
źródła.
== schizofrenik (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) med. psych. schizofrenik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsxʲizɔˈfrɛ̃ɲik, AS: sχʹizofrẽńik
Wiktionary
rzecz. schizofrenia ż., schizofreniczność ż.
:: fż. schizofreniczka ż.
przym. schizofreniczny
przysł. schizofrenicznie
Wiktionary
(1.1) pot. schizol
Wiktionary
w biologii: sposób rozmnażania bezpłciowego niektórych pierwotniaków, polegający na kilkakrotnym podziale jądra osobnika, a następnie na podziale całej jego komórki na wiele nowych osobników
SJP.pl
Schizogonia – typ bezpłciowego rozmnażania się niektórych pierwotniaków. Polega na wielokrotnym podziale jądra komórkowego, a dopiero później na podziale cytoplazmy. Jest przez to nazywana podziałem wielokrotnym.
Taki sposób rozmnażania umożliwia powstanie w krótkim czasie dużej liczby osobników potomnych, co ma znaczenie w rozprzestrzenianiu się gatunku.
Wikipedia
schizotymik o cechach psychopatycznych
SJP.pl
Charakter schizoidalny – styl charakteru opisany przez Stephena Johnsona w oparciu o koncepcję psychoanalityczno-rozwojową.
Wikipedia
w psychologii: konstytucja psychiczna, której cechą charakterystyczną jest zamykanie się w sobie, ograniczanie stosunków z innymi ludźmi, skłonność do samotności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. rzad. zaburzenie psychiczne
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. schizoid m.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr. schízō → ‘rozszczepiam’ + etym|gr. eídos → ‘postać’
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) schizoidia ż.
źródła.
== schizoidia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. schizoidia
odmiana.
(1.1) lp. schizoidia; lm. schizoidie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsxʲizɔˈjidʲja, AS: sχʹizoi ̯idʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. schizoid m.
Wiktionary
1. pogardliwie o schizofreniku;
2. potocznie o osobie zachowującej się niezgodnie z ogólnie przyjętymi normami
SJP.pl
pierwotniak, który znajduje się w stadium rozmnażania bezpłciowego zwanego schizogonią
SJP.pl
Schizont – jedna z form rozwojowych części pierwotniaków, głównie niektórych sporowców. Wielojądrowa forma bezpłciowa, powstała w wyniku schizogonii. Schizonty zarodźca malarii rozwijają się w krwinkach gospodarza, po czym rozpadają się na jednojądrzaste merozoity. Z merozoitów może powstać kolejne pokolenie schizontów.
Wikipedia
w psychologii: ogół cech osobowości introwertycznej, odznaczający się oddaleniem od rzeczywistości, skłonnością do marzycielstwa, oschłością, wyniosłością, odgradzaniem się od otoczenia, nieufnością wobec ludzi
SJP.pl
Wikipedia
w psychologii: kobieta kobieta o temperamencie schizotymicznym, czyli oschła uczuciowo, trudno nawiązująca kontakty z ludźmi, zamknięta w sobie, nieufna, drażliwa
SJP.pl
dotyczący schizotymii - zespołu cech osobowości introwertycznej, np. postawa schizotymiczna
SJP.pl
w psychologii: człowiek o temperamencie schizotymicznym, czyli oschły uczuciowo, trudno nawiązujący kontakty z innymi, zamknięty w sobie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: wariować, tracić rozum; świrować
SJP.pl
miasto w środkowej Austrii
SJP.pl
Schladming – miasto w środkowej Austrii, w kraju związkowym Styria, w powiecie Liezen, wchodzi w skład ekspozytury politycznej Gröbming. Leży nad rzeką Aniza. Liczy 6715 mieszkańców (1 stycznia 2015).
Dawniej było miastem górniczym. Dziś głównym źródłem dochodów jest turystyka górska. Miasto jest też ważnym ośrodkiem narciarskim.
Wikipedia
[czytaj: szla:kfertik] z niemieckiego: zawsze gotów do celnej, ciętej odpowiedzi
SJP.pl
potocznie: taki, który się schlał
SJP.pl
chlapiąc się mocno zabrudzić, pomoczyć, mocno pochlapać
SJP.pl
chlapiąc, mocno zabrudzać
SJP.pl
prawić pochlebstwa, komplementy, starać się przypodobać komuś; pochlebiać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. schlebić)
(1.1) chwalić nad wyraz celem przypodobania się komuś
Wiktionary
czas. schlebić
rzecz. schlebianie n.
Wiktionary
(1.1) kadzić, łechtać, nadskakiwać, pochlebiać, przypochlebiać
Wiktionary
rzadko: pochlebca, lizus, podlizywacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schlebiać.
Wiktionary
czas. schlebiać
Wiktionary
powiedzieć komuś pochlebstwa, komplementy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schlebić.
Wiktionary
[czytaj: SZLEz-indżer] nazwisko
SJP.pl
Schlesinger:
Wikipedia
1. rzadko: wypijać wszystko; wyżłopywać;
2. potocznie: schlewać się - upijać się; uchlewać się, nachlewać się
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szlirencałer] nazwisko obce
SJP.pl
więzień twierdzy w Schlisselburgu
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: schludnie, schludno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: schludny
SJP.pl
1. stan uporządkowania, czystości; porządek, czystość, ład;
2. cecha kogoś, kto dba o czystość, porządek;
3. cecha kogoś, kto wygląda czysto, jest zadbany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co schludne; cecha tych, którzy są schludni
Wiktionary
rzecz. schludzenie n.
czas. schludzić
przym. schludny
przysł. schludnie, schludno
Wiktionary
(1.1) uporządkowanie
Wiktionary
1. dbający o czystość, porządek;
2. utrzymany w czystości, w porządku
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który dba o czystość i porządek
(1.2) taki, który utrzymywany jest w czystości i porządku
Wiktionary
IPA: ˈsxludnɨ, AS: sχludny
Wiktionary
rzecz. schludność ż.
przysł. schludnie, schludno
Wiktionary
(1.1) porządny
(1.2) zadbany, czysty
Wiktionary
[czytaj: szmalc] sentymentalizm, czułostkowość w utworze artystycznym; schmalz
SJP.pl
[czytaj: szmalc] sentymentalizm, czułostkowość w utworze artystycznym; schmaltz
SJP.pl
[czytaj: szmajser] potocznie: niemiecki pistolet maszynowy MP 40; szmajser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. wojsk. pot. niemiecki pistolet maszynowy MP 40
Wiktionary
(1.1) war. szmajser
Wiktionary
[czytaj: szmid] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: szmit] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szmit] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. stawać się suchym;
2. o roślinach: więdnąć z braku wody;
3. potocznie: szybko tracić wagę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyschnąć, zeschnąć)
(1.1) stawać się suchym; tracić wilgotność
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uschnąć)
(2.1) marnieć z braku wody
(2.2) pot. bardzo szybko chudnąć
(2.3) pot. marnieć z powodu stanu uczuciowego
Wiktionary
rzecz. schnięcie n., suchotnik mos.
Wiktionary
(1.1) suszyć się, wysychać, zasuszać się, zsychać, zsychać się
(2.1) usychać, więdnąć
(2.2) mizernieć
Wiktionary
[czytaj: sznajder] nazwisko
SJP.pl
Geografia:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
podwyższenie, na którym stawia się stopę, żeby wejść wyżej lub zejść niżej; stopień
SJP.pl
każdy ze stopni, z których składają się schody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każdy ze stopni, z których składają się schody
(1.2) przen. jakaś nierówność
Wiktionary
(1.1) Wracając ze szkoły do domu, zawsze biegnę po trzy schodki na raz.
(1.2) Ten fryzjer partacz zrobił mi schodki z tyłu głowy.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔdɛk, AS: sχodek
Wiktionary
rzecz. schody nmos., schodnia ż., schodzenie n.
:: zdrobn. schodeczek m.
czas. schodzić
przym. schodkowy, schodowy
przysł. schodkowo
Wiktionary
(1.1) stopień
Wiktionary
każdy ze stopni, z których składają się schody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od schody
(1.2) daw. środ. polit. szubienica
Wiktionary
Wyraz schodki jest zdrobnieniem od wyrazu schody. Różne przedmioty są określane tym słowem ze względu na szeroko pojmowane podobieństwo do schodów:
Wikipedia
(1.1) Na marmurowych schodkach biegnących ku wodzie stoi pomarańczowy sadhu sypiąc na wodę okruszyny chlebowego placekacka.
Wiktionary
rzecz. schodzenie n.
czas. schodzić
Wiktionary
podchodzić po stromym stoku, ustawiając narty poprzecznie do linii spadku
SJP.pl
ułożony, wycięty w kształcie schodków; przypominający kształtem schodki
SJP.pl
1. taki, który ma kształt schodów; schodkowaty;
2. taki, który składa się ze schodków, odnosi się do schodków lub do schodka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze schodkiem, dotyczący schodka
(1.2) taki, który ma kształt schodków
Wiktionary
IPA: sxɔtˈkɔvɨ, AS: sχotkovy
Wiktionary
rzecz. schodek m., schody nmos., schodzenie n.
czas. schodzić ndk.
przym. schodowy
przysł. schodowo, schodkowo
Wiktionary
1. schody na statku;
2. schody dostawiane do samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. prowizoryczna kładka budowlana
(1.2) żegl. schody łączące dwa pokłady na statku
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dudnią kroki po deskach pokładu i, śmignąwszy po schodni na rufę, przed oficerem wachtowym staje uczeń trzeciego kursu, pełniący w mojej wachcie służbę bosmańską.
Wiktionary
rzecz. schodzenie n., schodek mrz., schody lm nm.
czas. schodzić ndk., zejść dk.
Wiktionary
przypominający schody, podobny do schodów
SJP.pl
przymiotnik od: schody, np. klatka schodowa - odrębna część budynku, w której znajdują się schody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze schodami, dotyczący schodów
Wiktionary
IPA: sxɔˈdɔvɨ, AS: sχodovy
Wiktionary
rzecz. schodek m., schody nmos., schodzenie n.
czas. schodzić ndk.
przym. schodkowy
przysł. schodowo, schodkowo
Wiktionary
urządzenie pomocne przy radzeniu sobie z barierami architektonicznymi przez osoby niepełnosprawne
SJP.pl
konstrukcja złożona z szeregu stopni, umożliwiająca przejście na inny poziom budynku lub terenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) konstrukcja ze stopni, z których każdy następny jest umieszczony nieco wyżej od poprzedniego, służąca do przemieszczania się pomiędzy różnymi poziomami;
(1.2) coś o kształcie schodów (1.1)
Wiktionary
Schody – element budynku lub ukształtowania terenu, który umożliwia komunikację między różnymi poziomami.
Schody znane są od najstarszych czasów. W starożytności i średniowieczu miały zastosowanie czysto praktyczne. Jedynie stopnie zewnętrzne, wykonane z kamienia, pomimo prostej konstrukcji stanowiły element architektoniczny zdobiący, podkreślający rangę obiektu (schody wiodące do świątyni, kościoła, zamku itp.) Dopiero w okresie renesansu zaczęto stosować bardziej dekoracyjne formy schodów. Oprócz schodów reprezentacyjnych w pałacach, bibliotekach, teatrach, domach mieszkalnych stosowano także ciasne, słabo oświetlone, niewygodne schody dla służby. Wymiary schodów regulują przepisy budowlane zawarte w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw budownictwa (rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie), zgodnie z nimi minimalne, wymagania zależą od przeznaczenia budynków (budynki mieszkalne, użyteczności publicznej, służba zdrowia) przeznaczenia schodów – wejścia do piwnic, na poddasze mogą zawierać mniej wygodne schody.
Wikipedia
(1.1) Klip kręcono na schodach, które codziennie w południe przemierzała w drodze po chleb.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔdɨ, AS: sχody
Wiktionary
rzecz. schodek m., schodnia ż., schodzenie n.
czas. schodzić ndk.
przym. schodkowy, schodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schodzić.
Wiktionary
(1.1) Męczy mnie to ciągłe schodzenie i wchodzenie po schodach.
Wiktionary
IPA: sxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: sχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. schodek mrz., schody nmos., schodki nmos., schodnia ż.
czas. schodzić ndk., naschodzić się
przym. schodowy, schodkowy, schodkowaty
Wiktionary
1. idąc, opuszczać się w dół;
2. opuszczać jakieś miejsce, ustępować, usuwać się skądś;
3. opuszczać się niżej, zanurzać się;
4. odpadać z jakiejś powierzchni, ścierać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zejść)
(1.1) iść w dół
(1.2) obniżać wartość, cenę
(1.3) ustępować miejsce
(1.4) umierać
(1.5) pot. o towarze: być kupowanym, sprzedawać się, zwykle szybko
(1.6) karc. wyrzucać lewy w rozgrywce karcianej
(1.7) o dniach, latach: upływać
(1.8) opuścić miejsce produkcji
(1.9) o terenie: ciągnąć się w dół
(1.10) odpaść
(1.11) przybywać grupowo w dane miejsce
czasownik przechodni dokonany
(2.1) pot. zużywać odzież lub obuwie w wyniku długotrwałego użytkowania
czasownik zwrotny niedokonany schodzić się
(3.1) przybywać grupowo w dane miejsce
(3.2) o drogach, liniach, rurach itp.: łączyć się, skupiać się, przecinać się
czasownik zwrotny dokonany schodzić się
(4.1) męczyć się długim chodzeniem
Wiktionary
(1.1) Schodziła wolno, tren sukni ciągnął się za nią po szerokich marmurowych stopniach….
(1.10) Pomidory blanszować kilka minut we wrzątku, aby lepiej schodziła z nich skórka.
(1.11) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.
(3.1) Kobiety schodziły się na plotkaotki przy studni.
(3.1) W sobotę i niedzielę schodzą się goście.
(3.2) Tutaj schodzą się dwa rurociągi.
(4.1) Schodziłem się na tej wycieczce i teraz bolą mnie nogi.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: sχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. schodzenie n., schody nmos., schodki nmos., schodek m., schodnia ż., zejście n.
czas. naschodzić się, zejść dk.
przym. schodzony, schodkowy, schodowy, schodkowaty
przysł. schodkowo, schodowato
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślazować.
(1.2) maleć
(1.3) ustępować
Wiktionary
zniszczony wskutek długiego używania, np. schodzone buty
SJP.pl
przykościelny chórek dziecięcy, prowadzony najczęściej przez księży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. parafialny zespół śpiewaczy
Wiktionary
Chór – zespół muzyczny składający się z wokalistów wykonujący utwór jedno- lub wielogłosowy, a cappella bądź z akompaniamentem. Najczęściej prowadzony przez dyrygenta lub chórmistrza (kierownika chóru).
Wikipedia
(1.1) Nasza schola wzięła udział w przeglądzie chórów parafialnych.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔla, AS: sχola
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. scholka ż.
Wiktionary
w epoce średniowiecznej: student, żak
SJP.pl
proces mający na celu zwiększenie roli szkolnictwa w życiu społecznym; skolaryzacja
SJP.pl
Scholastyka – termin wieloznaczny:
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób scholastyczny
(1.2) filoz. zgodnie z zasadami scholastyki
Wiktionary
rzecz. scholastyczność ż., scholastyk mos., scholastyka ż.
przym. scholastyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest scholastyczne; cecha tych, którzy są scholastyczni
Wiktionary
przym. scholastyczny
przysł. scholastycznie
rzecz. scholastyk mos., scholastyka ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany ze scholastyką, odnoszący się do scholastyki
przymiotnik jakościowy
(2.1) odwołujący się do autorytetów
Wiktionary
(1.1) Filozofem scholastycznym był m.in. Marsyliusz z Padwy.
Wiktionary
rzecz. scholastyczność ż., scholastyk mos., scholastyka ż.
przysł. scholastycznie
Wiktionary
1. kierunek średniowiecznej filozofii chrześcijańskiej dążący do rozumowego udowodnienia dogmatów religijnych i rozstrzygania sporów przez odwoływanie się do autorytetów; filozofia scholastyczna;
2. ironicznie: filozofowanie, jałowe dociekania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. zwolennik lub przedstawiciel filozofii scholastycznej
(1.2) hist. duchowny nadzorujący szkoły w diecezji, kierujący szkołą katedralną
Wiktionary
Scholastyk (łac. scholasticus) – od XII do XVIII wieku duchowny, będący członkiem kapituły, czyli kanonikiem, sprawujący nadzór nad szkołami w swojej diecezji. Jego beneficjumnazywano scholasterią.
Wikipedia
rzecz. scholastyczność ż., scholastyka ż.
przym. scholastyczny
przysł. scholastycznie
Wiktionary
1. kierunek średniowiecznej filozofii chrześcijańskiej dążący do rozumowego udowodnienia dogmatów religijnych i rozstrzygania sporów przez odwoływanie się do autorytetów; filozofia scholastyczna;
2. ironicznie: filozofowanie, jałowe dociekania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sxɔˈlastɨka, AS: sχolastyka
Wiktionary
autor dodatkowych objaśnień umieszczanych na marginesach rękopisów greckich i łacińskich przez komentatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) komentarz lub uwaga typu filologicznego albo historycznego zachowany na marginesie greckiego lub łacińskiego rękopisu;
Wiktionary
Scholia (l.poj. scholion, gr. σχόλιον „komentarz”) – komentarze i uwagi typu filologicznego i historycznego zachowane na marginesach greckich i łacińskich rękopisów. Pochodzą głównie z okresu bizantyjskiego. Pisane były zwykle przez anonimowych autorów (scholistów). Mają ogromną wartość, ponieważ dostarczają cennych informacji o pracach jeszcze starszych, które nie zachowały się do czasów nowożytnych.
Wikipedia
rzecz. skolion
Wiktionary
(1.1) scholium
Wiktionary
w literaturoznawstwie: uwaga, objaśnienie lub komentarz umieszczony na marginesie przez komentatora żyjącego w starożytności lub średniowieczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: schola
(1.2) nieduża schola
Wiktionary
(1.1) Wokalistka zaczynała w niewielkiej scholce przy swojej rodzinnej parafii.
Wiktionary
rzecz. schola ż.
Wiktionary
Wikipedia
rzadko: schomeinizować się - podporządkować się fanatycznej doktrynie religijnej narzucanej przez Chomeiniego
SJP.pl
[czytaj: szönbrun albo szenbrun] pałac w Wiedniu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szopenhałer] nazwisko, m.in. Arthur Schopenhauer (1788-1860) - filozof niemiecki
SJP.pl
Schopenhauer:
Wikipedia
[czytaj: szopenhałerowski] właściwy Schopenhauerowi, charakterystyczny dla filozofii Schopenhauera
SJP.pl
schorować się - dawniej: zmarnieć, osłabnąć, zniszczeć wskutek choroby; schorzeć
SJP.pl
wycieńczony chorobami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który długo i ciężko chorował; wycieńczony chorobami; też: świadczący o takim stanie
Wiktionary
(1.1) Kapusta z grzybami / Jeśli nie trafił się w niej żaden trujący lub "czarnobylski" grzybek, to w małych ilościach będzie O.K. Najlepiej znoszą ją ludzie młodzi — schorowanej babci może leżeć na wątrobie do Wielkanocy
(1.1) Przy cięciu młodych drzew trzeba usuwać bezwzględnie wszystkie gałęzie nadłamane, schorowane i zamarłe.
(1.1) Niechaj mi powie — czy z tej trupiej twarzy, / Z tej schorowanej… męką twarzy jego / Poznałby… gdyby obaczył żywego / Na czele hufców… pod chorągwią złotą… / Boże! co robi z nas grób?
Wiktionary
(1.1) przest. schorzały
Wiktionary
dawniej: zmarnieć, osłabnąć, zniszczeć wskutek choroby; schorować się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. osłabiony, wycieńczony ciężką chorobą; schorowany (dziś zwykle: w odniesieniu do narządów organizmu)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. człowiek chory
Wiktionary
(1.1) W tejże chwili zjawiła się w kamiennym obramieniu drzwi siwowłosa staruszka, zgarbiona, schorzała, podpierająca się laską.
Wiktionary
dawniej: zmarnieć, osłabnąć, zniszczeć wskutek choroby; schorować się
SJP.pl
nieprawidłowe funkcjonowanie jakiegoś narządu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan chorobowy lub nieprawidłowe funkcjonowanie danego organu
Wiktionary
Choroba – jedno z podstawowych pojęć medycznych; ogólne określenie każdego odstępstwa od pełni zdrowia organizmu. Zdefiniowanie stanu chorobowego jest tak samo trudne, jak sprecyzowanie stanu pełni zdrowia (zob. dobrostan subiektywny). Patofizjologia odróżnia chorobę od procesu patologicznego oraz stanu patologicznego.
Wikipedia
(1.1) Psyloza to schorzenie przewodu pokarmowego.
(1.1) Ani w czasie pokoju, ani wojny nie pójdą w kamasze chorzy na AIDS, marskość wątroby i wiele innych schorzeń.
Wiktionary
IPA: sxɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sχožẽńe
Wiktionary
rzecz. choroba ż., chora ż.
czas. chorzeć ndk.
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) choroba, dolegliwość, przypadłość
Wiktionary
ulokować kogoś w miejscu zasłoniętym, ukryć, odłożyć coś na później
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chować)
(1.1) dokonany od|chować.
czasownik zwrotny dokonany schować się (ndk. chować się)
(2.1) dokonany od|chować się.
Wiktionary
(1.1) Te małe diabły schowały mi telefon.
(2.1) Kot schował się za drzwiami.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔvat͡ɕ, AS: sχovać
Wiktionary
czas. chować
rzecz. schowanie n., chów mrz., schowek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schować.
Wiktionary
czas. schować
rzecz. chów mrz., schowek mrz.
Wiktionary
skrytka; kryjówka; miejsce do chowania, przechowywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce, gdzie coś można schować
(1.2) inform. pamięć zarządzana przez system operacyjny, która umożliwia kopiowanie i wklejanie danych w programie albo między programami
Wiktionary
Schowek – część pamięci komputera (specjalnie wydzielona), zarezerwowana w systemach operacyjnych na zapisywanie wskazanych przez użytkownika danych.
Do pamięci ze schowka może odwoływać się użytkownik. Typowym zastosowaniem schowka jest skopiowanie fragmentu tekstu lub grafiki z jednego programu do drugiego.
Wikipedia
(1.2) Jeśli nie możesz kliknąć na link, zaznacz go myszką, skopiuj do schowka wciskając Ctrl+C a następnie wklej go do paska adresu przeglądarki.
Wiktionary
IPA: ˈsxɔvɛk, AS: sχovek
Wiktionary
rzecz. schowanko n., schowadełko n., schowanie n., chów mrz.
czas. chować, schować dk.
Wiktionary
(1.1) skrytka; pot. schowanko
Wiktionary
skrót od: Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum - zakon pijarów; SP
SJP.pl
[czytaj: szrajber] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szrajbersyt] minerał, fosforek żelaza, występujący w meteorytach
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szreder] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: szrudinger] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: SZREder] nazwisko
SJP.pl
Schroeder – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Santa Catarina. Znajduje się w mezoregionie Norte Catarinense i mikroregionie Joinville.
Wikipedia
[czytaj: szryger] nazwisko
SJP.pl
rodzaj budowli obronnej lub ochronnej o przeznaczeniu wojskowym bądź cywilnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. rodzaj betonowej budowli obronnej lub ochronnej o przeznaczeniu militarnym;
(1.2) wojsk. budowla lub pomieszczenie przystosowane do ochrony ludność cywilnej przed bombardowaniem w czasie wojny
(1.3) turyst. rodzaj prowizorycznej, drewnianej budowli służącej jako miejsce chwilowego schronienia dla turystów w górach;
(1.4) geol. rodzaj niewielkiej, płytkiej jaskini o dostępie światła słonecznego
Wiktionary
Schron – rodzaj budowli obronnej lub ochronnej o przeznaczeniu wojskowym bądź cywilnym.
Wikipedia
(1.1) Obrońcy twierdzy prowadzili ostrzał ze schronów znajdujących się na przedpolu.
(1.2) W czasie zimnej wojny pobudowano wiele schronów przeciwatomowych, po obu stronach żelaznej kurtyny.
(1.3) Na szlaku na Śnieżnik przeczekaliśmy w schronie zimną, jesienną ulewę.
(1.4) Pod wapienną skałą woda deszczowa wypłukała niewielki schron.
Wiktionary
IPA: sxrɔ̃n, AS: sχrõn
Wiktionary
rzecz. schronienie n., schronisko n., ochrona ż., ochroniarz m., ochronka ż.
czas. chronić ndk., schronić dk., ochronić dk., ochraniać ndk.
przym. schronowy, schroniskowy, ochronny
Wiktionary
(1.1) bunkier, fortyfikacja
(1.3) wiata turystyczna, chatka turystyczna
(1.4) schronisko krasowe, schronisko skalne, schronisko podskalne
Wiktionary
schować, ukryć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. schraniać, chronić)
(1.1) umieścić w bezpiecznym miejscu
czasownik zwrotny dokonany schronić się (ndk. schraniać się, chronić się)
(2.1) ukryć się w bezpiecznym miejscu
Wiktionary
rzecz. schron mrz., schronienie n., schronisko n.
czas. ochraniać
Wiktionary
miejsce, gdzie można się schronić, czuć się bezpiecznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bezpieczne miejsce, w którym można się ukryć, schować
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas ulewy znaleźliśmy schronienie pod wiatą.
Wiktionary
IPA: sxrɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: sχrõńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ochrona ż., schronisko n., schron m., schrona ż.
czas. ochraniać, chronić, schronić dk.
przym. schroniskowy, schronowy
Wiktionary
(1.1) azyl, kryjówka, ostoja
Wiktionary
1. budynek na szlaku turystycznym, przeznaczony na nocleg dla turystów;
2. przytułek, zakład opieki społecznej dla bezdomnych;
3. schronienie, miejsce gdzie można się schronić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) budynek zapewniający miejsce odpoczynku, schronienia, bazę noclegową i gastronomiczną;
(1.2) miejsce, w którym można się schronić
(1.3) placówka przeznaczona dla porzuconych zwierząt domowych;
(1.4) daw. ośrodek dla starszych ludzi
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W ostatnim czasie to będzie kolejna zmiana na stanowisku kier. schroniska dla bezdomnych zwierząt w Orzechowcach.
Wiktionary
IPA: sxrɔ̃ˈɲiskɔ, AS: sχrõńisko
Wiktionary
czas. ochraniać, chronić ndk., schronić dk., ochronić dk.
rzecz. schronienie n., schron m.
przym. schroniskowy, przyschroniskowy, wokółschroniskowy
Wiktionary
(1.1) hostel
(1.2) schron, azyl, przytułek
(1.4) hospicjum
Wiktionary
mieszkaniec schroniska dla młodocianych przestępców
SJP.pl
przymiotnik od: schronisko
SJP.pl
ustalić chronologię zdarzeń i zjawisk
SJP.pl
przymiotnik od: schron
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z schronem, dotyczący schronu
Wiktionary
rzecz. schron m., schronienie n.
czas. ochraniać
Wiktionary
zjeść coś chrupiąc
SJP.pl
rzadko: stawać się chrypliwym, nabawiać się chrypki
SJP.pl
ochrypieć, ochrypnąć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć; przestarzale:
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
ochrypieć, ochrypnąć, schrypieć, zachrypnąć, zachrypieć;
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
1. taki, który schrypł, ma chrypkę;
2. o głosie: szorstki, z chrypką
SJP.pl
ochrypieć, ochrypnąć, schrypieć, zachrypnąć, zachrypieć;
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chrystianizować)
(1.1) hist. teol. zaprowadzić chrześcijaństwo
Wiktionary
(1.1) Udało im się schrystianizować plemięemiona północne.
(1.1) Nie schrystianizowano terenów za Olzą.
Wiktionary
rzecz. chrystianizacja ż., Chrystus m., chrystianizm m., chrystianin m., schrystianizowanie n., chrystianizowanie n., chrystusowiec mos.
czas. chrystianizować ndk.
przym. chrystianizacyjny, Chrystusowy, chrystusowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schrystianizować.
Wiktionary
czas. schrystianizować
rzecz. Chrystus mos., chrystusowiec mos.
Wiktionary
potocznie: zepsuć coś
SJP.pl
[czytaj: szubert] nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Schubert
Wikipedia
stać się szczuplejszym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chudnąć)
(1.1) dokonany od|chudnąć.
Wiktionary
przym. chudy
czas. chudnąć, odchudzać
rzecz. chudnięcie n.
Wiktionary
stać się szczuplejszym
SJP.pl
[czytaj: szulc] nazwisko, m.in. Bruno Schulz (1892-1942) polski grafik i prozaik
SJP.pl
Schulz – niemieckie nazwisko pochodzące od średniowiecznego urzędu Schultheiß – sołtys.
Wikipedia
[czytaj: szulcowski] taki jak u Schulza, właściwy Schulzowi, charakterystyczny dla twórczości Schulza itp.
SJP.pl
[czytaj: SZUmacher] nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Schumacher:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
Ordnungspolizei (w skrócie Orpo, czasem OrPo, pol. Policja Porządkowa) – formacja istniejąca w III Rzeszy w latach 1936–1945, podporządkowana bezpośrednio głównodowodzącemu Heinrichowi Himmlerowi w stopniu Chef der Deutschen Polizei (pol. Szef Niemieckiej Policji). W praktyce a czele Orpo stał komendant główny (niem. Chef der Ordnungspolizei), zaś centralą Orpo był Główny Urząd Policji Porządkowej (niem. Hauptamt Ordungspolizei).
Wikipedia
[czytaj: szuster] nazwisko
SJP.pl
Schuster – (niem. szewc) nazwisko
Osoby noszące nazwisko Schuster:
Wikipedia
[czytaj: szwarc] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Schwartz
Wikipedia
[czytaj: szwarc] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szwarceneger] nazwisko
SJP.pl
Arnold Alois Schwarzenegger (ur. 30 lipca 1947 w Thal) – austriacko-amerykański aktor, filmowiec, polityk, przedsiębiorca, filantrop, aktywista oraz były zawodowy kulturysta. Gubernator Kalifornii w latach 2003–2011.
W wieku 15 lat zaczął ćwiczyć kulturystykę. W wieku 20 lat zdobył tytuł Mr. Universe i siedem razy wygrał konkurs Mr. Olympia, pozostając wybitną postacią w kulturystyce i pisząc wiele książek i artykułów na temat tego sportu. Arnold Sports Festival, uważany za drugie najważniejsze wydarzenie kulturystyczne, nosi imię Schwarzeneggera. Jest powszechnie uważany za jednego z największych kulturystów wszech czasów, a także najbardziej charyzmatycznego ambasadora tego sportu.
Wikipedia
[czytaj: szfarckopf] nazwisko obce
SJP.pl
Schwarzkopf – marka szamponu do mycia włosów, należąca do koncernu Henkel. Nazwa marki pochodzi od założyciela firmy – Hansa Schwarzkopfa.
Wikipedia
[czytaj: szwarcwalt] pasmo górskie w Niemczech; Szwarcwald
SJP.pl
Schwarzwald („czarny las”, Szwarcwald, „Selva Negra”) – zrębowe pasmo górskie w południowo-zachodnich Niemczech rozciągające się od południowego krańca do środka Badenii-Wirtembergii na długości około 160 km – od Waldshut-Tiengen na samym południu do Pforzheim na północy.
Wikipedia
dawniej: podziw, wygląd godny pozazdroszczenia; dziś tylko w wyrażeniu: na schwał - godny podziwu
SJP.pl