zdrobnienie od: żbik
SJP.pl
przymiotnik od: Zbiczno
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Zbiczno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Zbiczno.
Wikipedia
zbić, wychłostać biczem, rózgą itp.; ubiczować
SJP.pl
typowy dla żbika; taki, jak u żbika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla żbika, dotyczący, odnoszący się do żbika
Wiktionary
IPA: ˈʒbʲit͡ʃɨ, AS: žbʹičy
Wiktionary
rzecz. żbik m.
Wiktionary
1. biegiem przemieścić się w dół
2. uciec skądś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zbiegać)
(1.1) dokonany od|zbiegać.
Wiktionary
rzecz. ubieganie n., bieg mrz., zbieg mos./mrz.
przym. zbieżny, biegowy
Wiktionary
stać się biednym, biedniejszym; zubożeć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zbiedniał
Wiktionary
(1.1) Nawet bretoński hobereau — zbiedniały, napuszony, komiczny — bliższy jest markiza niż szlachciury.
(1.1) Z wyglądu przypominał księdza czy kogoś takiego. Trochę wychudzony i zbiedniały, w zdeptanych[,] żółtych sandałach z obciętymi piętami i futrze z kocich skórek, podał mi zapalonego papierosa.
Wiktionary
(1.1) biedny, ubogi
Wiktionary
stać się biednym, biedniejszym; zubożeć
SJP.pl
uciekinier; dezerter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto uciekł, zbiegł
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) miejsce styku, zbliżenia się (np. żył wodnych, żył kruszcowych w skale, tras kolejowych, drogowych)
(2.2) nagromadzenie się elementów, np. zdarzeń
(2.3) przest. coś, czego jest nadto, za dużo, reszta
(2.4) przest. flis. brzeg piaszczystej naspy przykrytej wodą
Wiktionary
"Zbieg" – ósma płyta w dorobku pieśniarza, kompozytora i autora tekstów Marcina Stycznia, druga w pełni autorska. Składa się na nią 15 piosenek, które są przystankami w najważniejszej podróży z umysłu do serca. Autorem muzyki i słów zaprezentowanych na płycie jest Marcin Styczeń. Wydanie tego albumu wsparła zbiórka środków finansowych w serwisie crowdfundingowym polakpotrafi.pl.
Wikipedia
(1.1) Trwa obława na zbiegów, którzy przyczynili się do śmierci dwunastu osób.
(1.1) Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi!
(2.1) Toruń leży w pobliżu zbiegu dwóch rzek: Drwęcy i Wisły.
Wiktionary
IPA: zbʲjɛk, AS: zbʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. zbiegostwo n., zbiegły mos., zbiegowisko n., zbieżność ż., zbiegnięcie n., ubieganie n.
czas. zbiegać ndk., zbiec dk., zbiegnąć dk.
przym. zbieżny, zbiegły
przysł. zbieżnie
Wiktionary
(1.1) zbiegły, uciekinier, dezerter, przest. zbieglec, przest. zbieglca, przest. zbiegca, przest. zbiegun
(2.1) styk, przest. spływ
(2.2) nagromadzenie
(2.3) nadmiar
Wiktionary
1. biegnąc, znajdować się niżej;
2. książkowo, o czasie i zjawiskach: przemijać, upływać;
3. zbiegać się:
a) biegnąc, gromadzić się;
b) stykać się;
c) przypadać w tym samym czasie;
d) potocznie, o tkaninach: kurczyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbiec, zbiegnąć)
(1.1) biegnąc, przemieszczać się w dół
(1.2) biegnąc, oddalać się
(1.3) podn. ulegać przemijaniu
czasownik przechodni dokonany
(2.1) szukając czegoś, odwiedzać wiele miejsc w krótkim czasie
czasownik zwrotny niedokonany zbiegać się (dk. zbiec się, zbiegnąć się)
(3.1) biegnąc, zbierać się w danym miejscu
(3.2) łączyć się w jednym miejscu
(3.3) odbywać się w jednym czasie
(3.4) ulegać skurczeniu jako tkanina
Wiktionary
rzecz. bieg mrz., ubieganie n., zbieg mos./mrz.
przym. biegowy
Wiktionary
(1.2) uciekać, umykać
(1.3) mijać, przemijać, ubywać, uciekać, umykać, upływać
(2.1) obchodzić, obiegać, objeżdżać
(3.1) gromadzić się
(3.2) łączyć się
(3.4) kurczyć się
Wiktionary
duża liczba ludzi lub innych istot, bezładnie zebranych; tłum, gromada, zbiorowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spontanicznie zgromadzona grupa ludzi, np. gapiów
(1.2) praw. przypadkowa zbiorowość ludzi naruszająca porządek publiczny w jakimś miejscu
Wiktionary
IPA: ˌzbʲjɛɡɔˈvʲiskɔ, AS: zbʹi ̯egovʹisko
Wiktionary
rzecz. bieganina ż., zbiegły mos., zbieg m., zbieganie n., zbieżność ż., bieg m., bieganie n.
czas. zbiegać ndk., biegać ndk.
przym. zbieżny, biegowy, zbiegły
Wiktionary
człowiek, który uciekł skądś; zbieg; uciekinier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który opuścił miejsce, w którym nie chciał przebywać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która opuściła miejsce, w którym nie chciała przebywać
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od zbiec
(3.2) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od zbiegnąć
Wiktionary
(1.1) Mieliśmy w kompanii Kozaka, radzieckiego jeńca, zbiegłego z niemieckiej niewoli.
(2.1) Za ukrywanie i pomaganie zbiegłemu grozi kara pozbawienia wolności do lat 5.
Wiktionary
rzecz. zbieg m., zbieganie n., zbiegnięcie n., zbiegostwo n., zbiegowisko n.
czas. zbiec dk., zbiegać ndk., zbiegnąć dk.
Wiktionary
(2.1) uciekinier, zbieg
Wiktionary
taki, które zbielał
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zebrać)
(1.1) podnosić coś, co jest w wielu częściach; podnosić wiele jednakowych lub podobnych rzeczy
(1.2) gromadzić
(1.3) kolekcjonować, tworzyć zbiór czegoś
(1.4) powodować, że grupa osób znajdzie się w jakimś miejscu
(1.5) gw-pl|Bukowina. ubierać
(1.6) gw-pl|Bukowina. przystrajać choinkę
czasownik zwrotny zbierać się
(2.1) gromadzić się
(2.2) przygotowywać się do wyjścia
Wiktionary
(1.1) Pokojówka długo zbierała potłuczone szkło z podłogi.
(1.2) Historyk jeździł po bibliotekach całej Polsce i zbierał materiały do swojej pracy.
(1.3) Krzyś od wielu lat zbiera znaczki pocztowe.
(1.4) Major rozkazał sierżantowi zebrać podwładnych na apel.
Wiktionary
IPA: ˈzbʲjɛrat͡ɕ, AS: zbʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. zbieranina ż., zbiorek mrz., zbieranie n., zebranie n., zbieracz m., zbiorowość ż., zbiór m., zbiórka ż., zebrani mos., zbieractwo n., zbiorowisko n., branie n., rozbiórka ż., zbieraczka ż., zbiory nmos.
czas. pozbierać, zebrać, zbierać się ndk., brać ndk.
przym. zbiorczy, zbieracki, zbiorowy
Wiktionary
(1.1) podnosić
(1.2) gromadzić
(1.3) kolekcjonować
(1.4) zwoływać, przywoływać
Wiktionary
dotyczący zbieraczy, zbieractwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prymitywna forma gospodarki polegająca na zbieraniu dziko rosnących produktów roślinnych
(1.2) rodzaj hobby polegającego na zbieraniu jakichś kolekcji, np. etykiet, monet itp.
Wiktionary
Zbieractwo – zbieranie płodów dziko rosnących roślin, między innymi runa leśnego, stanowiące podstawę utrzymania społeczeństw pierwotnych, jedna z najstarszych form gospodarki, występowało zwykle w połączeniu z łowiectwem, tworząc wraz z nim podstawę pierwotnego podziału pracy. Jako forma utrzymania niektórych społeczeństw zachowało się do czasów współczesnych.
Wikipedia
rzecz. zbieranie n., zebranie n., zbieracz m., zbieraczka ż., zbiór m., zbiorek m., zbiorczość ż., zbiorowość ż., zbiorówka ż., zbieranina ż., pozbieranie n., wyzbieranie n., zbiórka ż., zbióreczka ż., branie n.
czas. zbierać ndk., zebrać dk., pozbierać dk., wyzbierać dk.
przym. zbieracki, zbieraczy, zbiorowy, zbiorczy
przysł. zbiorowo, zbiorczo
Wiktionary
(1.2) kolekcjonerstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który coś zbiera, kolekcjonuje
(1.2) człowiek, który pracuje zbierając owoce, warzywa i inne płody
Wiktionary
Zbieracz (pożarnictwo) – element armatury wodnej, służący do łączenia dwóch linii zasilających mniejszego przekroju (np. W75) z nasadą ssawną o większym przekroju (np. W110) pompy pożarniczej.
Celem zbieracza jest uzyskanie odpowiedniej podaży wody gaśniczej na potrzeby pompy pożarniczej.
Wikipedia
(1.1) Zbliżający się jarmark będzie świętem zbieraczy różności.
Wiktionary
IPA: ˈzbʲjɛrat͡ʃ, AS: zbʹi ̯erač
Wiktionary
rzecz. zbiór m., zbiórka ż., zbieractwo n., zbieranie n., zebranie n.
:: fż. zbieraczka ż.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
przym. zbieracki, zbiorowy
Wiktionary
(1.1) kolekcjoner
Wiktionary
→ zbieracz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś zbiera, kolekcjonuje
(1.2) ogrod. kobieta, która pracuje zbierając owoce, warzywa i inne płody
(1.3) pszcz. skrócenie od|pszczoła zbieraczka.
(1.4) prosty przyrząd do zbierania jagód
Wiktionary
IPA: zbʲjɛˈrat͡ʃka, AS: zbʹi ̯eračka
Wiktionary
rzecz. zbieractwo n., zbiórka ż., zbieranie n.
:: fm. zbieracz mos.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
przym. zbiorowy, zbieracki
Wiktionary
(1.1) kolekcjonerka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbierać.
Wiktionary
(1.1) Zadaniem wywiadu przemysłowego jest zbieranie informacji o konkurencji.
(1.1) Jego pasją jest zbieranie znaczków pocztowych.
Wiktionary
IPA: zbʲjɛˈrãɲɛ, AS: zbʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. zbierać
rzecz. zebrani mos., zbieraczka ż., branie n., zbiorowisko n., zbieractwo n., zbiórka ż., zebranie n., zbieracz, zbiór
przym. zbierany
Wiktionary
(1.1) gromadzenie, kolekcjonowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. przypadkowy i niedopasowany zbiór osób lub rzeczy
Wiktionary
(1.1) Posprzątaj natychmiast tę zbieraninę śmieci w gabinecie!
Wiktionary
rzecz. zbiorowisko n., zbiór mrz., zbieractwo n.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
Wiktionary
(1.1) groch z kapustą, mydło i powidło
Wiktionary
zbierka pospolita - gatunek błonkówki z rodziny pszczolinkowatych
SJP.pl
Zbierkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska. Należy do sołectwa Polska Wieś.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zbiersk – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Stawiszyn.
Do 1954 roku siedziba gminy Zbiersk, a do 1972 roku gromady Zbiersk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rozgniewać się, rozzłościć się
SJP.pl
rozgniewać się, rozzłościć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) schodzenie się w jednym punkcie
(1.2) posiadanie czegoś wspólnego
Wiktionary
Zbieżność – proces zmierzania do określonej wartości w czasie; lub zmierzania do określonego punktu, lub wspólnego punktu widzenia, opinii lub sytuacji.
Wikipedia
przym. zbieżny
przysł. zbieżnie
rzecz. zbiegowisko n., zbieg mos./mrz.
Wiktionary
(1.2) podobieństwo, zgodność
Wiktionary
1. zbiegający się w jednym miejscu;
2. przypominający coś innego, np. zbieżne poglądy; podobny, zbliżony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zbiegający się w jednym punkcie
(1.2) spotykający się w tym samym czasie
(1.3) mający coś wspólnego
Wiktionary
rzecz. zbieżność ż., zbiegowisko n., zbieg mos./mrz.
czas. zbiec dk., zbiegać ndk.
przysł. zbieżnie
Wiktionary
(1.2) jednoczesny, równoczesny
(1.3) identyczny, podobny, taki sam, wspólny, zgodny
Wiktionary
Zbieżystość – wada drewna z grupy wad kształtu. Polega na zmniejszaniu się średnicy pnia drewna w kierunku od odziomka ku wierzchołkowi.
Wartość zbieżystości otrzymuje się, dzieląc różnicę między średnicami przez odległość między nimi (jednostka to centymetry na metr):Z={\frac {D-d}{L}}
Wikipedia
1. środowiskowo o pniu drzewa: zwężający się ku górze;
2. dawniej: zbiegający w dół; pochyły, spadzisty
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Zbigniew – męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Złożone jest z dwóch członów: Zby- („zbyć, zbyć się, pozbyć się”) i -gniew („gniew”). Mogło oznaczać „tego, który się zbył (pozbył) gniewu”. Właściwie powinno ono brzmieć Zbygniew, a Zbigniew to wynik zniekształcenia, które nastąpiło przy odczycie imion słowiańskich przez pierwszych badaczy. W Polsce imię to po raz pierwszy odnotowano jako Zbygniew. Do końca XV wieku imię Zbygniew zanotowano u około 1000 osób.
Wikipedia
(1.1) Zbigniew jest moim bratem.
(1.1) Zbigniewa lepiej nie pytaj, czy słówka w programie do nauki języków obcych można na specjalne zamówienie poukładać tematycznie.
(1.1) Kobieta podała rękę Zbigniewowi wysiadając z zabytkowego samochodu.
Wiktionary
IPA: ˈzbʲiɟɲɛf, AS: zbʹiǵńef
Wiktionary
rzecz. Zbigniewowa ż., Zbigniewówna ż., Zbigniewostwo lm m., Zbyszkowa ż., Zbyszkówna ż., Zbyniowa ż., Zbyniówna ż., Zbynkowa ż., Zbynkówna ż., Zbyszka ż., Zbysia ż., Zbycha ż., Zbynia ż., Zbigniewicz m. / ż., Zbyszewski m., Zbysz m. / ż.
:: zdrobn. Zbyszek m., Zbynek m., Zbyszko m., Zbyś m., Zbynio m.
:: zgrub. Zbych m.
:: fż. Zbigniewa ż.
przym. Zbigniewowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Zbyszek, Zbynek, Zbyszko, Zbyś, Zbynio; zgrub. Zbych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Zbigniew
Wiktionary
Zbygniewa – staropolskie imię żeńskie, odpowiednik imienia Zbygniew. Złożone jest z dwóch członów: Zby- ("zbyć, zbyć się, pozbyć się") i -gniewa ("gniew"). Oznacza prawdopodobnie "tę, która się zbyła (pozbyła) gniewu". Istnieje też tłumaczenie alternatywne: „miej zbytek (nadmiar) gniewu” (gniew – jako zapał wojenny – był uważany za cnotę).
Zbigniewa imieniny obchodzi 17 marca.
Wikipedia
(1.1) Poproście Zbigniewę, by podała jakiś przykład.
Wiktionary
rzecz. Zbigniewowa ż., Zbigniewówna ż., Zbigniewostwo lm m.
:: zdrobn. Zbyszka ż., Zbysia ż., Zbynia ż.
:: zgrub. Zbycha ż.
:: fm. Zbigniew m.
przym. Zbigniewowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Zbyszka, Zbysia, Zbynia; zgrub. Zbycha
Wiktionary
Zbigniewice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Części Zbigniewic noszą nazwy: Na Gościńcu, Nowa Wieś, Pustka, Stara Wieś, Uleśna, Wesołówka, Zielonka Zbigniewska.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zbigniew z małżonką; Zbigniewowie
SJP.pl
Zbigniew z małżonką; Zbigniewostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zbigniewa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Zbigniewa
Wiktionary
(1.1) Zbigniewowa dziedzina zaczyna się zaraz za miedzą Antka.
Wiktionary
rzecz. Zbigniew m., Zbigniewa ż.
Wiktionary
wycisnąć rowki w wytworach papierniczych, w miejscach zginania kartek
SJP.pl
1. łączyć w całość wbijając gwoździe lub nity;
2. zabierać przeciwnikowi w grze pionki lub figury za pomocą przewidzianych regułami gry posunięć;
3. wykazywać niesłuszność argumentów, obalać je
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbić)
(1.1) rozkruszać coś zwykle z pomocą młotka
(1.2) stłaczać, ściskać coś, aby zajmowało mniej miejsca
(1.3) eliminować pionki przeciwnika
(1.4) pot. dużo zarabiać
(1.5) tłuc coś zrobione z kruchej, twardej substancji
(1.6) obalać argument, teorię, pogląd
(1.7) montować coś przy pomocy gwoździ
czasownik zwrotny niedokonany zbijać się (dk. zbić się)
(2.1) tłuc się
(2.2) skupiać się w ciasne skupisko lub masę
(2.3) slang. żartować sobie z kogoś lub czegoś
Wiktionary
IPA: ˈzbʲijät͡ɕ, AS: zbʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. zbitka ż., zbijak m., zbijanie n., zbicie n.
czas. zbić dk.
przym. zbity
Wiktionary
(1.3) bić
Wiktionary
pracownik zbijający (łączący) elementy drewniane, wytwarzający np. palety, stelaże, skrzynie
SJP.pl
rodzaj gry grupowej z użyciem piłki; zbijany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie do zbijania szyb
(1.2) odmiana gry w dwa ognie bez pozycji matki
Wiktionary
Dwa ognie – wieloosobowa zabawa sportowa, przeznaczona głównie dla dzieci. Często jest mylnie określana jako „zbijak” (w zbijaku nie ma „matek”).
Do gry potrzebne jest boisko lub sporych rozmiarów (ok. 100 metrów kwadratowych) prostokąt podzielony na dwie równe części oraz piłka (może być do gry w siatkówkę).
Wikipedia
czas. zbijać, zbić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbijać.
Wiktionary
IPA: zbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: zbʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zbijać, zbić
przym. zbity
rzecz. zbicie n.
Wiktionary
1. łączyć w całość wbijając gwoździe lub nity;
2. zabierać przeciwnikowi w grze pionki lub figury za pomocą przewidzianych regułami gry posunięć;
3. wykazywać niesłuszność argumentów, obalać je
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drapieżnik z rodziny kotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. eurazjatyckie zwierzę drapieżne z rodziny kotowatych;
Wiktionary
Żbik europejski, żbik, żbik szkocki (Felis silvestris) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku (pod nazwą Felis catus), na podstawie wyglądu kota domowego. Obecną nazwę nadał żbikowi w 1775 roku niemiecki przyrodnik Schreber, który w Niemczech obserwował zwierzę w naturze.
Wikipedia
(1.1) Szerokie usta mięsiste otworzył, białe zęby świeciły jak u żbika.
(1.1) Parobczak nie widząc i nie słysząc, aby się coś ruszało, ośmielił się wreszcie rękę do dziupli wpuścić i z okrzykiem radości dobył z niej żbika, którego oko głęboko było strzałą przeszyte.
(1.1) Raz tylko puścił się ku nim jeden, widocznie śmielszej natury, z kosą w ręku; ale pan Michał skoczył jak żbik ku niemu on ukąsił go na śmierć.
Wiktionary
IPA: ʒbʲik, AS: žbʹik
Wiktionary
przym. żbiczy
Wiktionary
(1.1) daw. zdeb
Wiktionary
o cechach żbika
SJP.pl
Żbikowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łososina Dolna.
Wieś duchowna, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żbikowic
Wiktionary
rzecz. Żbikowice nmos., żbikowiczanin m., żbikowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żbikowic
Wiktionary
rzecz. Żbikowice nmos.
:: fż. żbikowiczanka ż.
przym. żbikowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żbikowic
Wiktionary
rzecz. Żbikowice nmos.
:: fm. żbikowiczanin m.
przym. żbikowicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) cechujący się odpowiednią proporcją wszystkich elementów składowych
forma czasownika.
(2.1) ims. zbilansować
Wiktionary
1. sczepić luźne kartki papieru wzdłuż jednego brzegu za pomocą bindownicy;
2. w grach komputerowych: nadać skróty klawiszowe poszczególnym elementom
SJP.pl
zero lub więcej niepowtarzających się elementów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grupa, pewna liczba czegoś traktowana jako jedna całość
(1.2) roln. ogrod. czynność zbierania plonów
(1.3) roln. ogrod. zwykle w lm. plon
(1.4) zbiór (1.1) wszystkich przedmiotów o jakiejś cesze należących do kogoś
(1.5) mat. inform. kolekcja niepowtarzających się elementów;
(1.6) inform. plik
Wiktionary
Zbiór (dawniej także mnogość) – pojęcie pierwotne aksjomatycznej teorii mnogości (zwanej też teorią zbiorów) leżące u podstaw całej matematyki; idealizacja intuicyjnie rozumianego zbioru (zestawu, kolekcji) utworzonego z elementów (komponentów, składowych), która jest efektem abstrahowania od wewnętrznej struktury modelowanego obiektu i wzajemnych zależności między jego elementami (np. hierarchii, czy kolejności).
Wikipedia
(1.1) W barze zebrał się zbiór podejrzanych typków.
(1.2) W sierpniu zakończono zbiory porzeczek.
(1.3) W tym roku rolnicy cieszyli się z obfitych zbiorów.
(1.4) Biblioteka ma bogaty zbiór książek z XVII w.
(1.5) Proszę wyznaczyć część wspólną tych dwóch zbiorów.
(1.6) Ktoś mi skasował wszystkie zbiory na dysku!
Wiktionary
IPA: zbʲjur, AS: zbʹi ̯ur
Wiktionary
rzecz. zbiórka ż., zdrobn. zbiorek m., zbiorowisko n., zbiorowość ż., zbieracz m., zbieranie n., podzbiór m.
przym. zbiorowy
przysł. zbiorowo
czas. zbierać/zebrać
Wiktionary
(1.1) grupa, zestaw
(1.2) zbieranie, żniwa
(1.3) plon
(1.4) kolekcja, antologia
(1.5) mnogość, rodzina
(1.6) plik, dane
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zbiorczy
Wiktionary
rzecz. zbiorczość ż., zbieractwo n., zbiór m., zbiórka ż.
przym. zbiorczy, zbiorowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zbiorcze
Wiktionary
przym. zbiorczy
przysł. zbiorczo
rzecz. zbieractwo n., zbiórka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, w którym coś się zbiera
Wiktionary
rzecz. zbiórka ż., zbiorczość ż., zbieractwo n., zbiornik mrz., zbiorowość ż., zbiór mrz.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
przysł. zbiorczo
przym. zbiorowy
Wiktionary
(1.1) łączny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: zbiórka
Wiktionary
rzecz. zbiórka ż., zbieractwo n.
Wiktionary
zdrobnienie od: zbiór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: zbiór
(1.2) mały zbiór
Wiktionary
(1.1) W lipcu ukazał się jego drugi zbiorek zatytułowany „Polskość”.
(1.1) Malik wydał zbiorek historycznych wierszy po grenlandzku.
Wiktionary
rzecz. zbiór mrz., zbieractwo n.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
Wiktionary
1. zbieranie pieniędzy lub przedmiotów na jakiś cel;
2. zorganizowane spotkanie pewnej grupy ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbieranie, gromadzenie rzeczy lub pieniędzy w określonym celu
(1.2) wojsk. harc. zebranie żołnierzy lub harcerzy w szyku we wskazanym miejscu
(1.3) harc. spotkanie harcerskie w celu odbycia zajęć
(1.4) spotkanie się jakiejś grupy osób przed rozpoczęciem wspólnego działania
Wiktionary
Zbiórka – w koszykówce złapanie piłki przez zawodnika drużyny broniącej lub atakującej po nieudanym rzucie do kosza.
Zbiórka jest zaliczana zawsze, gdy bezpośrednio po próbie rzutu zawodnik wchodzi w posiadanie piłki. Zbiórka może zostać zapisana zawodnikowi, który zbija piłkę do partnera, jeżeli robi to w sposób świadomy.
Wikipedia
IPA: ˈzbʲjurka, AS: zbʹi ̯urka
Wiktionary
rzecz. zbiór m., podzbiór m., zbieranie n., zebranie n., zbiornik m., zbiorowość ż., zbiorczość ż., zbiorówka ż., zbieracz m., zbieraczka ż., zbieractwo n., zbiorowisko n., rozbiórka ż., zbióreczka ż.
czas. zbierać ndk., zebrać dk., brać ndk.
przym. zbiórkowy, zbiorczy, zbiorowy, zbieraczy
przysł. zbiorczo, zbiorowo
Wiktionary
(1.1) składka, ściepa, kwesta
(1.2) apel
(1.3) zajęcia
(1.4) spotkanie
Wiktionary
zdrobnienie od: zbiór
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) pot. komunikacja zbiorowa;
Wiktionary
automat do wpłacania datków na cele charytatywne przy użyciu płatności elektronicznych; datkomat, dobromat
SJP.pl
przymiotnik od: zbiórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie przeznaczone do składowania towarów, zapasów itp.
Wiktionary
IPA: zbʲjɔrʲˈɲit͡sa, AS: zbʹi ̯orʹńica
Wiktionary
(1.1) magazyn, skład, składowisko
Wiktionary
zdrobnienie od: zbiornik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zbiornik
(1.2) mały zbiornik
Wiktionary
rzecz. zbiornik mrz.
przym. zbiornikowy
Wiktionary
1. zagłębienie terenu wypełnione wodą;
2. naczynie do przechowywania lub zbierania różnych materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot przeznaczony do zbierania, przechowywania lub transportu materiałów, zwłaszcza cieczy i gazów
(1.2) zagłębienie terenu wypełnione wodą;
(1.3) środ. pot. zdjęcie grupowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zbiornik paliwa jest prawie pusty. Musimy zatankować.
(1.2) Zbudowaliśmy ten zbiornik retencyjny, żeby przeciwdziałać zalewaniu pobliskich pól uprawnych.
Wiktionary
IPA: ˈzbʲjɔrʲɲik, AS: zbʹi ̯orʹńik
Wiktionary
rzecz. zbiornikowiec m., zbiórka ż.
:: zdrobn. zbiorniczek m.
przym. zbiornikowy, zbiorczy
Wiktionary
(1.1) pojemnik, rezerwuar, bak, butla, beczka
(1.2) zalew, staw, jezioro
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zbiornikowcem, dotyczący zbiornikowca
Wiktionary
rzecz. zbiornikowiec m.
Wiktionary
statek wyposażony w zbiorniki, używany do przewozu ładunków płynnych; tankowiec, cysternowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) statek przeznaczony do transportu materiałów płynnych, najczęściej ropy naftowej;
Wiktionary
Zbiornikowiec (również tankowiec) – statek wodny, przeznaczony do transportowania produktów ciekłych luzem.
Zbiornikowce należą do największych statków handlowych. W przeciwieństwie do innych frachtowców nie posiadają ładowni, a zbiorniki ładunkowe – załadunek/wyładunek odbywa się za pośrednictwem systemu rurociągów i pomp. Mostek zbiornikowca najczęściej znajduje się w części rufowej jednostki.
Wikipedia
rzecz. zbiornik mrz.
przym. zbiornikowcowy
Wiktionary
(1.1) pot. tankowiec
Wiktionary
przymiotnik od: zbiornik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zbiornika, o właściwościach zbiornika
Wiktionary
rzecz. zbiór m., zbiornik m., zbiorniczek m.
przym. zbiórczy
Wiktionary
1. duża liczba ludzi lub innych istot, bezładnie zebranych; tłum, gromada, zbiegowisko;
2. naturalne skupienie roślin w przyrodzie, tworzące pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) duża liczba ludzi, zwierząt lub rzeczy zebranych w jednym miejscu
(1.2) naturalne skupisko roślin stanowiące całość
Wiktionary
rzecz. zbiór m., zbiórka ż., zbieranie n., zebranie n., zbieranina ż., zbiorowość ż.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
przym. zbiorowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zbiorowy
Wiktionary
rzecz. zbiór mrz., zbiorowość ż., zbieractwo n., zbiórka ż.
przym. zbiorowy
Wiktionary
(1.1) grupowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa wyodrębniona ze względu na wspólną cechę;
Wiktionary
Zbiorowość społeczna (zbiorowość ludzka) w socjologii – zbiór osób, zajmujących w danym czasie, trwale lub nie, daną przestrzeń, między którymi dochodzi do interakcji i pojawiać mogą się stosunki społeczne.
W przypadku gdy w danej zbiorowości społecznej wytwarza się struktura społeczna, a jej członkowie zaczynają wspólnie realizować jakieś istotne dla wszystkich cele, wówczas zbiorowość taka może stawać się grupą społeczną.
Wikipedia
(1.1) Jedynie władze oficjalnie ustanowione mogą korzystać z prawa zwracania się z petycjami w imieniu zbiorowości.
Wiktionary
IPA: zbʲjɔˈrɔvɔɕt͡ɕ, AS: zbʹi ̯orovość
Wiktionary
rzecz. zbiór m., zbiórka ż., zbiorowisko n., zbieractwo n.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
przym. zbiorowy, zbiorczy
przysł. zbiorowo
Wiktionary
(1.1) wspólnota, społeczność
Wiktionary
przymiotnik od: zbiór
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do pewnej grupy ludzi lub rzeczy, złożony z wielu jednostek
Wiktionary
(1.1) Przedstawiciele związków zawodowych podpisali z pracodawcą układ zbiorowy.
Wiktionary
IPA: zbʲjɔˈrɔvɨ, AS: zbʹi ̯orovy
Wiktionary
rzecz. zbiórka ż., zbiór m., zbiorowisko n., zbiorowość ż., zbieractwo n., zbieracz m., zbieraczka ż., zbiorówka ż.
czas. zbierać ndk., uzbierać dk., wyzbierać dk.
przym. zbiorczy
przysł. zbiorowo, zbiorczo
Wiktionary
(1.1) grupowy
Wiktionary
zero lub więcej niepowtarzających się elementów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) roln. ogrod. to co pozyskano poprzez zbieranie
(1.2) muz. numizm. to co skolekcjonowano i zachowano
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zbiór
Wiktionary
Zbiór (mnogość) – jedno z fundamentalnych pojęć w matematyce, określające sposób grupowania danych wartości liczbowych.
Określenie zbiór może też odnosić się do:
Inne znaczenia zbioru w dziedzinie matematyki stanowią następujące pojęcia (w kolejności alfabetycznej):
Wikipedia
(1.1) Jakie mieliście zbiory w tym roku?
Wiktionary
rzecz. zbiór m.
czas. zbierać ndk., zebrać dk.
Wiktionary
bandyta, zbój, opryszek
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. Związek Białorusi i Rosji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zbʲir, AS: zbʹir
Wiktionary
(1.1) ZRiB
Wiktionary
to, co powstaje z połączenia kilku elementów; zbitek
SJP.pl
to, co powstaje z połączenia kilku elementów; zbitek
SJP.pl
1. złożony z elementów, osób znajdujących się blisko siebie (np. zbite warstwy, zbita gromada); bardzo zwarty, szczelny;
2. o części ciała: stłuczony
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) mający zwartą konsystencję
(1.2) taki, który uległ obrażeniom, pobiciu
Wiktionary
rzecz. zbicie n., zbijanie n., zbijany mrz., zbitka ż.
czas. zbić dk., zbijać ndk.
Wiktionary
(1.1) gęsty, szczelny, ścisły, utwardzony, zwarty
Wiktionary
zwiększyć poziom biurokracji, biurokratyzmu
SJP.pl
zwiększyć poziom biurokracji, biurokratyzmu
SJP.pl
stać się biurokratą (bezdusznym urzędnikiem)
SJP.pl
stać się biurokratą (bezdusznym urzędnikiem)
SJP.pl
1. poddać wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej;
2. zbizantynizować się - ulec wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej
SJP.pl
taki, który zbladł; zbledły
SJP.pl
wygłosić wypowiedzi niepokrywające się z prawdą; zełgać, zmyślić, skłamać; zablagować
SJP.pl
taki, który zblaknął (stracił intensywność); zblakły
SJP.pl
taki, który zblakł (stracił intensywność); zblaknięty
SJP.pl
zblamować się - skompromitować się, ośmieszyć się
SJP.pl
środowiskowo: usunąć stronę internetową, temat lub wpis na forum
SJP.pl
wyblanszować;
1. obgotować lub poddać działaniu pary owoce i warzywa, by zapobiec ich ciemnieniu oraz zmniejszyć ilość drobnoustrojów i tlenu;
2. archaicznie: pokryć blanszem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zblanszować.
Wiktionary
czas. zblanszować dk.
Wiktionary
dawniej:
1. zjednać sobie kogoś, przeciągnąć na swoją stronę;
2. zblatować się - wejść w porozumienie z kimś, zwykle w złych zamiarach; pokumać się
SJP.pl
1. dawniej: bardzo osłabić; wycieńczyć, sfatygować;
2. potocznie: zblazować się - znudzić się czymś, zobojętnieć na coś
SJP.pl
stan totalnego znudzenia, niemożność reagowania na nowe podniety i bodźce wywołany nadmiarem wrażeń uprzednio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) znudzenie najczęściej wywołane nadmiarem wrażeń
Wiktionary
IPA: ˌzblazɔˈvãɲɛ, AS: zblazovãńe
Wiktionary
przym. zblazowany
Wiktionary
(1.1) nuda, zobojętnienie, marazm, rozprzężenie, bezwład
Wiktionary
potocznie:
1. znudzony, zobojętniały, przesycony wrażeniami, uciechami życia;
2. wyrażający zobojętnienie, znudzenie, brak zainteresowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. znudzony nadmiarem przeżyć, wrażeń, hulaszczego życia, znużony otaczającym go światem
Wiktionary
IPA: ˌzblazɔˈvãnɨ, AS: zblazovãny
Wiktionary
rzecz. zblazowanie
Wiktionary
(1.1) zobojętniały, znudzony, znużony, apatyczny
Wiktionary
1. stać się bladym, bledszym niż poprzednio;
2. stracić intensywność koloru;
3. stać się nieważnym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. blednąć)
(1.1) stać się bladym lub bledszym
(1.2) utracić wyrazistość barwy
(1.3) stracić znaczenie; stać się nieistotnym
Wiktionary
rzecz. zblednięcie n., bladość ż.
przym. zbladły, blady, bladziutki, bledziutki
Wiktionary
(1.1-3) war. zbladnąć
(1.2) spłowieć
Wiktionary
taki, który zbledniał
SJP.pl
taki, który zbladł; zbladły
SJP.pl
zmiksować w blenderze; zblendować
SJP.pl
zmiksować w blenderze; rozblendować
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zblewo (niem. Hoch Stüblau) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim.
Wikipedia
przymiotnik od: Zblewo, miasto gminne w województwie pomorskim
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbliżyć)
(1.1) zmniejszać odległość, dystans pomiędzy jakimiś obiektami
(1.2) być/stawać się podobnym do czegoś
(1.3) przen. powodować powstanie pozytywnych więzi emocjonalnych
(1.4) przen. czynić coś bardziej zrozumiałym
czasownik zwrotny niedokonany zbliżać się (dk. zbliżyć się)
(2.1) podchodzić, przysuwać się do czegoś
(2.2) nawiązywać, polepszać lub pogłębiać relacje, stosunki z kimś
(2.3) nachodzić; stawać się bliższym, mającym wkrótce nastąpić; zmniejszać dystans w czasie
(2.4) o dźwięku: stać się coraz głośniejszym
(2.5) być podobnym do czegoś
(2.6) osiągnąć postęp na drodze do jakiegoś celu
(2.7) stać się bliższym w czasie
Wiktionary
(1.1) Zbliżyła rękę do ust.
(1.2) Nowatorstwo myśli i działań artystycznych zbliża go do nurtu awangardowego w malarstwie początku XX wieku.
(2.1) Zbliżył się do okna i zobaczył, że niebo jest zachmurzone.
(2.2) W XIX wieku narody polski i włoski zbliżyły się do siebie ze względu na podobną sytuację polityczną, w jakiej znalazły się Polska i Włochy.
(2.3) Chyba zbliża się burza.
(2.3) Zbliża się termin oddania zgłoszeń.
Wiktionary
IPA: ˈzblʲiʒat͡ɕ, AS: zblʹižać
Wiktionary
rzecz. zbliżenie n., bliskość ż., zbliżanie n.
przym. bliski, zbliżony
czas. przybliżać ndk.
przysł. blisko, zbliżeniowo
przyim. blisko
partyk. blisko
Wiktionary
(2.3) nadchodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbliżać.
Wiktionary
(1.1) Sąd orzeka obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób, zakaz opuszczania określonego miejsca (…)
Wiktionary
IPA: zblʲiˈʒãɲɛ, AS: zblʹižãńe
Wiktionary
rzecz. zbliżenie n., bliskość ż., przybliżanie n.
czas. zbliżać ndk., zbliżyć dk.
przym. bliski
przysł. blisko, zbliżeniowo
przyim. blisko
partyk. blisko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbliżać.
(1.2) ujęcie filmowe lub fotograficzne z bliskiej odległości;
(1.3) skrócenie dystansu w zachowaniu wobec kogoś
(1.4) eufem. stosunek płciowy, współżycie seksualne
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zblʲiˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zblʹižẽńe
Wiktionary
rzecz. bliża ż., zbliżanie n., bliskość ż., bliski m.
czas. zbliżać ndk., zbliżyć dk.
przym. bliski, bliziutki, bliziuteńki, pobliski, zbliżony
przysł. blisko, bliziutko, bliziuteńko, zbliżeniowo
przyim. blisko
partyk. blisko
Wiktionary
(1.2) wielki plan, najazd
Wiktionary
potocznie: karta zbliżeniowa
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bank. w sposób zbliżeniowy, metodą zbliżeniową
Wiktionary
(1.1) Czy tą kartą można płacić zbliżeniowo?
Wiktionary
rzecz. zbliżanie n., zbliżenie n.
czas. zbliżać ndk., zbliżyć dk.
przym. zbliżeniowy
Wiktionary
dawniej: zabliźniać
SJP.pl
zjawisko powstawania prawidłowego zrostu kryształów zwykłych
SJP.pl
o krysztale: powstały wskutek zrostu dwóch lub więcej kryształów zwykłych
SJP.pl
mający podobne cechy, właściwości; niewiele się różniący, podobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o podobnych cechach, niewiele różniący się
forma czasownika.
(2.1) ims. mający bliską odległość, przesunięty obok
Wiktionary
(1.1) Był to klejnot prosty w zamyśle, a przez to niesłychanie elegancki, złota plecionka o kształcie zbliżonym do trójkąta, zdobiona emalią, wysokości 11,5 cm, wysadzana opalami i czerwonawymi almandynami.
Wiktionary
czas. zbliżać, zbliżyć
rzecz. zbliżenie n.
przysł. z bliska
Wiktionary
(1.1) niczym, podobny, przybliżony
(2.1) bliski, przybliżony, przysunięty
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zbliżać)
(1.1) dokonany od|zbliżać.
czasownik zwrotny dokonany zbliżyć się (ndk. zbliżać się)
(2.1) dokonany od|zbliżać się.
Wiktionary
(2.1) Mężczyzna zbliżył się do swej żony Ewy.
Wiktionary
IPA: ˈzblʲiʒɨt͡ɕ, AS: zblʹižyć
Wiktionary
rzecz. zbliżanie n., zbliżenie n., bliskość ż.
przym. bliski, zbliżony
przysł. blisko, zbliżeniowo
przyim. blisko
partyk. blisko
Wiktionary
zestaw kilku krążków linowych tworzących wielokrążek, osadzonych we wspólnej obudowie
SJP.pl
Zblocze – element urządzenia dźwigowego żurawia, cięgnika lub suwnicy służący do zaczepiania ładunku poprzez zawiesie, rzadziej bezpośrednio.
Zblocze złożone jest z krążka linowego, jarzma i ułożyskowanego haka, który może być jednorożny, dwurożny lub czterorożny. Całość zawieszona jest na linie nośnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zblokować.
Wiktionary
czas. zblokować dk.
Wiktionary
Zblutowo (Zblutów) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Kazimierza w Mońkach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbluzgać.
Wiktionary
(1.1) Instynkt podpowiadał najprostsze w tej chwili rozwiązanie: wyładowanie się, opieprzenie, zbluzganie. I będzie po krzyku.
Wiktionary
rzecz. bluzganie n.
czas. zbluzgać dk., bluzgać ndk.
Wiktionary
ubliżyć autorytetom i zasadom uznanym za święte
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) środ. kraw. szyjąc bluzkę, suknię zmarszczyć i podgiąć materiał w pasie (jak przy szyciu bluzy)
Wiktionary
rzecz. bluza ż., bluzka ż., zbluzowanie n.
przym. bluzowy, bluzkowy
Wiktionary
skrót od: Zarząd Budynków Mieszkalnych
SJP.pl
pochylona powierzchnia formy wklęsłej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. pochyły teren stanowiący część góry, wzgórza, doliny czy wąwozu
Wiktionary
Zbocze – pochylona powierzchnia terenu: góry, doliny, niecki lub kotliny.
Wikipedia
(1.1) Góra nie była wysoka, ale strome zbocza poważnie utrudniały wspinaczkę.
Wiktionary
IPA: ˈzbɔt͡ʃɛ, AS: zboče
Wiktionary
rzecz. zboczeniec m., zboczek m., zbok m., zboczoność ż., zbaczanie n., zboczenie n.
czas. zbaczać ndk., zboczyć dk.
przym. zboczony
Wiktionary
(1.1) stok
Wiktionary
potocznie: zboczeniec; zbok, perwers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: zbok
Wiktionary
(1.1) Michał to jednak jest zboczkiem, widziałem co on sobie ogląda na swoim telefonie.
Wiktionary
rzecz. zboczenie n., zboczeniec mos., zboczoność ż., zbocze n.
przym. zboczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zboczyć.
(1.2) psych. seks. zaspokajanie popędu płciowego w sposób odbiegający od normy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ładne zboczenie z trasy, nie ma co! Gdy powiedziałem to mojemu pilotowi — oburzył się. — Łuck?! To niemożliwe! Takie zboczenie z kursu?!
(1.2) Pojęcie zboczenia płciowego jest zmienne w czasie i przestrzeni.
Wiktionary
rzecz. zboczek mrz., zboczeniec m., zbok m., zboczuś m., zboczoność ż., zbaczanie n., zbocze n.
czas. zboczyć dk., zbaczać ndk.
przym. zboczony, boczny
Wiktionary
(1.2) perwersja, dewiacja, parafilia
Wiktionary
potocznie: człowiek o odmiennych, dziwacznych lub moralnie (czy też prawnie) nagannych upodobaniach, zachowaniach; dewiant, dewiat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. człowiek o nienormalnych zachowaniach, zwłaszcza seksualnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) wyjęła z torebki notes i szybko zapisała rysopis zboczeńca, rozbijającego się po moskiewskim metrze w godzinach szczytu.
Wiktionary
IPA: zbɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛt͡s, AS: zbočẽńec
Wiktionary
rzecz. zbaczanie n., zboczenie m., zboczoność ż.
:: zdrobn. zboczek m.
:: zgrub. zbok m., zboczuch m.
czas. zbaczać ndk., zboczyć dk.
przym. zboczony, boczny
przysł. bocznie
Wiktionary
(1.1) dewiant, zwyrodnialec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zboczone; cecha tych, którzy są zboczeni
Wiktionary
rzecz. zboczeniec m., zbok m., zboczuch m., zboczek m., zbocze n., zbaczanie n., zboczenie n.
czas. zboczyć dk., zbaczać ndk.
przym. zboczony
Wiktionary
(1.1) dewiacyjność, perwersyjność
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. o człowieku lub jego myślach, zachowaniach seksualnych: nienormalny, nieprawidłowy
Wiktionary
IPA: zbɔˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: zbočõny
Wiktionary
rzecz. bok mrz., zboczeniec m., zbok m., zboczuch m., zboczek m., zboczoność ż., zbaczanie n., zboczenie n., zbocze n.
czas. zboczyć dk., zbaczać ndk.
przym. boczny
przysł. bocznie
Wiktionary
(1.1) aberracyjny, dewiacyjny, perwersyjny
Wiktionary
w lotnictwie: lot żaglowy wykonywany na prądach wymuszonych, zboczowych
SJP.pl
przymiotnik od: zbocze
SJP.pl
potocznie: zboczeniec, dewiant; zbok, perwers
SJP.pl
potocznie: zboczeniec, dewiant; zbok, perwers
SJP.pl
zdrobnienie od: zboczeniec
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zejść z obranego kursu
Wiktionary
rzecz. bok mrz., zboczenie n., zboczeniec m., zboczuch m., zbocze n., zboczoność ż.
czas. zbaczać ndk.
przym. zboczony, boczny
przysł. bocznie
Wiktionary
przestarzale: wzbogacić
SJP.pl
pozostałość po przeróbce pszczelego surowca woskowego w topiarce, zawierająca spore ilości wosku, który może być pozyskany przez ekstrakcję
SJP.pl
Zboiny, wytłoczyny – w pszczelarstwie – pozostałości po wytłoczeniu lub wytopieniu surowca woskowego (woszczyny, suszu). Stanowią surowiec do dalszego pozyskania wosku, ale już nie za pomocą pras czy topiarek, lecz ekstrahowni wosku. Zboiny mokre (powstające w procesach z wykorzystaniem wody) wymagają uprzedniego wysuszenia. Pozyskuje się z nich od 12 do 35% wosku.
Wikipedia
bandyta, zbir, morderca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. zbójnik
(1.2) pot. żart. łobuz
Wiktionary
(1.2) Nie kumpluję się już z Kamilą, odkąd wiem, że jej chłopak to straszny zbój.
Wiktionary
rzecz. zbójca mos., zbójowanie n., zbójnik mos.
Wiktionary
przestarzale: zbój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba dokonująca napadów, żyjąca z rozboju
Wiktionary
Zbójca (Ocypus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1819 roku przez Williama Elforda Leacha.
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają średnią lub dużą, w zarysie czworokątną lub zaokrągloną, zaopatrzoną w przesunięte nieco na jej grzbietową stronę oczy oraz krótkie, krępe czułki. Aparat gębowy ma dwupłatową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe, dość krótkie i słabo zakrzywione żuwaczki z zębami na wewnętrznych krawędziach oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie szerszym niż poprzedni, spłaszczonym, o bokach równoległych lub rozszerzonym ku szczytowi. Przedtułów cechuje się zwykle brakiem epimer oraz w widoku od góry widoczną na całej długości jako ostra listewka krawędzią górną epipleury przedplecza, połączoną pod ostrym kątem z krawędzią dolną. Śródpiersie ma wąski i sięgający co najwyżej do połowy bioder wyrostek międzybiodrowy. Przednia para odnóży ma u obu płci silnie rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie.
Wikipedia
(1.1) Kto ojca lub matkę ograbia / mówiąc: «To nie grzech», / jest wspólnikiem zbójcy.
Wiktionary
rzecz. zbój mos., zbójowanie n.
:: fż. zbójczyni ż.
czas. zbójować ndk.
Wiktionary
(1.1) drab, opryszek, zbój, przest. rozbójnik
Wiktionary
→ zbójca; rozbójniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. forma żeńska od: zbójca → zbój
(1.2) przest. zabójczyni; forma żeńska od: zabójca
Wiktionary
(1.2) Potem cała skrwawiona, męża zbójczyni żona, bieży przez łąki.
Wiktionary
IPA: zbujˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: zbui ̯čỹńi
Wiktionary
(1.1) zob. zbójca.
(1.2) zob. zabójca.
Wiktionary
(1.2) morderczyni
Wiktionary
dotyczący zbója, właściwy zbójowi
SJP.pl
Zbójenko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Zbójno.
Wikipedia
przymiotnik od: Zbójna, Zbójno
SJP.pl
zastosować bojkot wobec kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeprowadzenie bojkotu
Wiktionary
rzecz. bojkot m., bojkotowanie n.
czas. bojkotować ndk., zbojkotować dk.
przym. bojkotowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Zbójna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Zbójna.
Miejscowość jest siedzibą gminy Zbójna. Do 1954 roku była siedzibą gminy Gawrychy.
Wikipedia
zbójnica krwista - gatunek mrówki
SJP.pl
dotyczący zbójnika
SJP.pl
Zbójnicki – polski taniec ludowy z rejonu Podhala w metrum 2/4.
Zbiorcza nazwa kilku kroków i tańców ludowych od wieków wykonywanych na Podhalu. Taniec góralski dzieli się na: zbójnicki, solowy, juhaski, dwójki i czwórki.Opisy zbójnickiego w XIX wieku przedstawiały go ukazując "dzikie skoki" i "walki na ciupagi" wokół ogniska na tle szczytów i turni tatrzańskich.
Wikipedia
uprawianie procederu zbójnickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. proceder zbójniczy
(1.2) rzad. ogół zbójników
Wiktionary
Zbójnictwo – proceder napadania na podróżnych lub mieszkańców wsi, miast i dworów szlacheckich.
Rozpowszechnione było w dawnej Polsce, przede wszystkim na obszarach górskich i podgórskich w XVI–XVIII w. Stanowiło często jedną z form reakcji chłopów na ucisk feudalny. Grupy zbójeckie napadały najczęściej na dwory, probostwa i na kupców, a sporadycznie również na bogatych chłopów. Mimo tego w świadomości chłopskiej pozostały nazwiska zbójeckich hersztów, na przykład Janosika, Dowbosza czy Ondraszka, mobilizując chłopów do antyfeudalnych wystąpień. Zbójnictwo utrzymało się do pierwszej połowy XIX w., a zlikwidowane zostało przez wojska austriackie po rozbiorach Polski. Wcześniej do zwalczania zbójnictwa używano tzw. harników. Harnikami byli ułaskawieni przestępcy, z których tworzono grupę zbójecką do zwalczania zbójnictwa. Otrzymywali oni nawet niewielki żołd równy połowie żołdu piechura.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś zaniecham zbójnictwa, a wtedy chciałbym jeździć własnym powozem i zasiadać w parlamencie.
Wiktionary
rzecz. zbójnicki mzw., zbójnickość ż., zbójniczek mos., zbójniczość ż., zbójnik mos., zbójnikowanie n.
czas. zbójnikować ndk.
przym. zbójnicki, zbójniczy
przysł. zbójnicko, zbójniczo
Wiktionary
(1.1) daw. zbójnikowanie
Wiktionary
członek góralskiej bandy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. członek góralskiej bandy rozbójniczej;
Wiktionary
Zbójnik (Caenolestes) – rodzaj ssaków z rodziny zbójnikowatych (Caenolestidae).
Wikipedia
(1.1) W Karpatach Wschodnich zbójnicy nazywani byli opryszkami, zaś na terenach południowokarpackich i bałkańskich Imperium Osmańskiego hajdukami.
Wiktionary
rzecz. zbój mos., zbójnictwo n., zbójniczek mos., zbójnikowanie n., zbójnicki mrz.
czas. zbójnikować ndk.
przym. zbójnicki, zbójniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. napadanie i okradanie ludzi
Wiktionary
(1.1) Minęła era podtatrzańskiego zbójnikowania.
Wiktionary
rzecz. zbójniczek mos., zbójnik mos., zbójnictwo n.
czas. zbójnikować ndk.
przym. zbójniczy
Wiktionary
o cechach zbójnikowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
Zbójnikowate (Caenolestidae) – rodzina małych, naziemnych ssaków z rzędu skąpoguzkowców (Paucituberculata).
Wikipedia
o cechach zbójnikowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
1. część miasta Włocławek;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: zajmować się zbójectwem, rozbojem
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. napadać i okradać ludzi
Wiktionary
rzecz. zbójca mos., zbójowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. napadanie i ograbianie ludzi
Wiktionary
(1.1) Trudnił się zbójowaniem w górskim wąwozie.
Wiktionary
rzecz. zbój mos., zbójca mos.
czas. zbójować ndk.
Wiktionary
(1.1) zbójnikowanie
Wiktionary
potocznie: zboczeniec; perwers, zboczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. slang. zboczeniec
Wiktionary
rzecz. zboczenie n., zboczeniec mos., zboczoność ż., zbocze n.
przym. zboczony
Wiktionary
1. odczuwający ból fizyczny w całym ciele; obolały;
2. o częściach ciała: bardzo bolący;
3. odczuwający ból psychiczny; strapiony, przybity, przygnębiony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odczuwający przejmujący ból
Wiktionary
(1.1) Ale ja jestem nędzny i zbolały; / niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże!
Wiktionary
rzecz. zbolałość ż.
Wiktionary
(1.1) obolały
Wiktionary
dawniej: przeboleć
SJP.pl
wprowadzić do życia społecznego zasady bolszewizmu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|bombardować.
Wiktionary
(1.1) Anglicy nie chcąc dopuścić do powrotu floty francuskiej pod opiekę Niemców, zbombardowali, utopili lub uszkodzili połowę najlepszych jednostek morskich Francji.
Wiktionary
rzecz. bombardowanie n., zbombardowanie n., bomba mrz., bombarda ż.
wykrz. bomba
przym. bombardierski, bombowy
czas. bombardować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbombardować.
Wiktionary
IPA: ˌzbɔ̃mbardɔˈvãɲɛ, AS: zbõmbardovãńe
Wiktionary
czas. zbombardować dk., bombardować ndk.
rzecz. bombardowanie n., bomba ż., bombowiec m.
wykrz. bomba
przym. bombardierski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dzbanek
Wiktionary
[czytaj: zbutować] o programie komputerowym: uruchomić system operacyjny komputera
SJP.pl
1. protestancka społeczność religijna;
2. świątynia protestancka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. lokalna wspólnota wiernych kościołów protestanckich oraz niektórych ugrupowań nieprotestanckich
(1.2) rel. świątynia protestancka
(1.3) daw. skupienie, zbiorowisko, zwykle ludzi
(1.4) daw. zjazd wyższych duchownych, sobór, synod
Wiktionary
Zbór – określenie stosowane m.in. w Polsce, Czechach (cz. sbor) i na Białorusi (biał. збор) w odniesieniu do lokalnej wspólnoty wiernych Kościołów protestanckich (parafia, gmina, zgromadzenie, kongregacja) i niektórych ugrupowań nieprotestanckich, historycznie wywodzących się z protestantyzmu, np. przez Świadków Jehowy.
Wikipedia
(1.3) Albowiem obstąpili mię psi mnodzy: zbór złośników obiegł mię: przebodli ręce moje i nogi moje sic..
Wiktionary
IPA: zbur, AS: zbur
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Zborczyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Gdów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
dawniej: wziąć coś na kredyt
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zbornie
SJP.pl
spójność, płynność, koordynacja ruchów
SJP.pl
spójny, harmonijny, skoordynowany
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Zborowiec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Piotrków Kujawski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: zbór
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. borsuczeć)
(1.1) rzad. zdziwaczeć, stać się odludkiem
Wiktionary
(1.1) Kazik do reszty zborsuczeje na tym odludziu.
Wiktionary
rzecz. borsuczek mzw., borsuczę n., borsuczyca ż., borsuk mzw.
czas. borsuczeć ndk., zborsuczyć się dk.
przym. borsuczy, borsukowaty, borsukowy
przysł. borsuczo
Wiktionary
(1.1) zdziwaczeć
Wiktionary
dawniej: bodąc, poranić kogoś; zbość
SJP.pl
potocznie:
1. wstrzyknąć botoks w jakąś część ciała w celu poprawy wyglądu;
2. zbotoksować się - wstrzyknąć sobie botoks w celu poprawy wyglądu; ostrzyknąć się
SJP.pl
Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, organizacja kombatancka działająca od roku 1949, powstała z połączenia innych, podobnych organizacji
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Związek Bojowników o Wolność i Demokrację
Wiktionary
IPA: ˈzbɔvʲit, AS: zbovʹit
Wiktionary
członek ZBoWiD-u (Związku Bojowników o Wolność i Demokrację); zbowidowiec
SJP.pl
członek ZBoWiD-u (Związku Bojowników o Wolność i Demokrację); ZBoWiD-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZBoWiD (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację); ZBoWiD-owski
SJP.pl
roślina uprawna dostarczająca ziarna i słomy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. roln. roślina z rodziny traw, uprawiana dla jadalnego ziarna
Wiktionary
Zboża, rośliny zbożowe – grupa roślin uprawnych z rodziny wiechlinowatych (traw, Poaceae). Ich owoce, o wysokiej zawartości skrobi, są wykorzystywane do celów konsumpcyjnych, pastewnych i przemysłowych. Najpopularniejszymi produktami przerobu zbóż są mąki, kasze, oleje i syropy. Zboża są podstawowym surowcem w wielu gałęziach przemysłu takich jak: młynarstwo, piwowarstwo, gorzelnictwo, farmaceutyka.
Wikipedia
(1.1) Rolnik zebrał zboże z pola.
Wiktionary
IPA: ˈzbɔʒɛ, AS: zbože
Wiktionary
rzecz. zbożowiec m., zbożówka ż.
przym. zbożowy, zbożny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zbożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zbożny
SJP.pl
1. dawniej: zacny, bogobojny;
2. dawniej: błogi, szczęśliwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. szlachetny
(1.2) daw. nabożny, poważny
(1.3) daw. wierzący
Wiktionary
(1.1) Edmundem kierowała zbożna życzliwość.
(1.3) Zbożny lud zgromadził się przed kaplicą.
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bóg m., Bóg m., zboże n., pobożność ż., zbożność ż., zbożówka ż.
przym. zbożowy, pobożny, boży
przysł. zbożnie, pobożnie
Wiktionary
konieczność zużycia dużej ilości paszy w postaci zboża
SJP.pl
wymagający bardzo dużo zboża
SJP.pl
wymagający bardzo mało zboża
SJP.pl
1. statek do przewozu zboża;
2. kapturnik zbożowiec - gatunek chrząszcza z rodziny kapturnikowatych
SJP.pl
1. potocznie: kawa zbożowa;
2. ploniarka zbożówka - niewielki owad z rodziny niezmiarkowatych, rzędu muchówek, którego larwy są groźnymi szkodnikami zbóż uprawnych, m.in. owsa i jęczmienia; mucha szwedzka;
3. duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych, rzędu blaszkodziobych, o upierzeniu szarobrązowym, występujący w północno-wschodniej Eurazji, Grenlandii i Islandii, w Polsce sporadycznie (na przelotach); gęś zbożowa, posiewnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kawa zbożowa
Wiktionary
(1.1) Do śniadania piję zawsze zbożówkę.
Wiktionary
rzecz. zboże n.
przym. zbożowy, zbożny
Wiktionary
cecha opisująca aromaty i smaki wynikające z użytych w piwie zbóż
SJP.pl
przymiotnik od: zboże
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zboża (rośliny), związany z uprawą
(1.2) dotyczący zboża (ziarna), otrzymywany, zrobiony z ziarna
Wiktionary
IPA: zbɔˈʒɔvɨ, AS: zbožovy
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., zboże n., zbożówka ż., zbożowiec m., zbożownictwo n.
przym. zbożny
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Nowy Zbrachlin, Stary Zbrachlin
Wikipedia
zbrudzić, zniszczyć przez włóczenie się, hulankę, pijaństwo itp.
SJP.pl
zabraknąć, nie wystarczyć
SJP.pl
w handlu: oznaczyć określoną marką
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. bratać)
(1.1) wytworzyć między ludźmi bliską więź
czasownik zwrotny dokonany zbratać się (ndk. bratać się)
(2.1) nawiązać zażyłe stosunki z kimś
Wiktionary
IPA: ˈzbratat͡ɕ, AS: zbratać
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek m., bratul m., brateńko m., braciś m., bratuszek m., braciszeńko m., bratunio m., brachol m., braciak m., bracki m., bractwo n., bratanek m., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak m., bratek m., rozbrat m., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., zbratanie n.
czas. bratać ndk.
przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki
przysł. bratersko
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) pobratać, zjednoczyć, zintegrować, złączyć, połączyć, zbliżyć, zjednać, pojednać, zespolić, skonsolidować
(2.1) pobratać się, zaprzyjaźnić się, zakolegować się, polubić się, spoufalić się, zintegrować się, zjednoczyć się, skumać się, pokumać się, zbliżyć się, zżyć się; przypaść do gustu, przypaść do serca, zawrzeć sztamę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbratać.
Wiktionary
czas. zbratać dk.
rzecz. braciszek mos., bratek mos./mrz.
Wiktionary
1. nadać brązowy kolor; zbrązowić;
2. ukazać coś w sposób wyłącznie pozytywny; wyidealizować
SJP.pl
stać się brązowym; zbrązowić się
SJP.pl
1. nadać brązowy kolor; zbrązować;
2. zbrązowić się - stać się brązowym; zbrązowieć
SJP.pl
stać się brązowym; zbrązowić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brązowieć)
(1.1) nabrać barwy brązowej
Wiktionary
(1.1) Chcecie, żeby wam te dzieci całkiem zbrązowiały na tym słońcu?
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., brązowienie n., zbrązowienie ndk.
czas. brązowieć ndk.
przym. brązowy
przysł. brązowo
temsłow. brązowo-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabranie barwy brązowej, stanie się brązowym
Wiktionary
(1.1) Długo leżące jabłka uległy zbrązowieniu.
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., brązowienie n.
czas. brązowieć ndk., zbrązowieć dk.
przym. brązowy
przysł. brązowo
Wiktionary
dawniej: brechając, zełgać, skłamać
SJP.pl
potocznie: wyśmiać kogoś
SJP.pl
[czytaj: zbrifować] przekazać najistotniejsze informacje na dany temat
SJP.pl
1. o krwi: wypływając, ubrudzić;
2. poplamić, opryskać krwią; pobroczyć, zakrwawić, pokrwawić
SJP.pl
potocznie: zbrodniarz, przestępca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. bardzo ciężkie przestępstwo;
(1.2) pot. czyn moralnie naganny, który spotyka się ze szczególnym potępieniem społecznym
Wiktionary
Zbrodnia – czyn człowieka, który spotyka się ze szczególnym potępieniem ze strony społeczności. Termin ten zawsze odnoszono do zbrodni umyślnego pozbawienia życia (zabójstwo, morderstwo), jak i zbrodni przeciw majestatowi (crimen laesae maiestatis).
Wikipedia
(1.1) Zbrodnia to niesłychana – pani zabija pana.
(1.2) Zniszczenie jedynej kopii tego dokumentu byłoby zbrodnią!
Wiktionary
IPA: ˈzbrɔdʲɲa, AS: zbrodʹńa
Wiktionary
rzecz. zbrodniarz m., zbrodniarka ż., zbrodniczość ż.
przym. zbrodniczy
przysł. zbrodniczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który popełnił zbrodnię
Wiktionary
rzecz. zbrodnia ż., zbrodniczość ż.
:: fż. zbrodniarka ż.
przym. zbrodniczy
przysł. zbrodniczo
Wiktionary
(1.1) morderca, zabójca
Wiktionary
związany ze zbrodnią lub zbrodniarzem; morderczy, bandycki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zbrodni i zbrodniarza
Wiktionary
rzecz. zbrodnia ż., zbrodniarka ż., zbrodniarz mos., zbrodniczość ż.
przysł. zbrodniczo
Wiktionary
Zbrodzice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk. W Zbrodzicach znajdują się Winnica Nobile Verbum oraz Winnica Zbrodzice.
Wikipedia
potocznie: zbrodniarz, przestępca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. poet. zbrodniarz
Wiktionary
(1.1) Ojczyzny zdrajca i zbrodzień
może krew braci rozleje (…)
(1.1) Oto naszego życia pointa
dożynki które widzimy codzień,
Wielka kanalja, łotrzyk i zbrodzień
Paskarz – dorzyna inteligenta. sic.
Wiktionary
1. w wojsku: zaopatrywać w broń i inny sprzęt; uzbrajać;
2. książkowo, przenośnie: uodparniać na działanie czegoś;
3. w budownictwie: umacniać np. słupy betonowe przez wmontowywanie albo wtapianie w nie stalowych wkładek;
4. w urbanistyce: zakładać rury wodociągowe, przewody elektryczne itp. w budowlach lub na terenach do zabudowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uzbroić)
(1.1) wzmacniać stawiany budynek stalową kratownicą
(1.2) doprowadzać do danej parceli podstawowe media
(1.3) wojsk. polit. powiększać czyiś stan uzbrojenia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. broić)
(2.1) książk. zrobić coś złego
czasownik zwrotny niedokonany zbroić się (dk. uzbroić się)
(3.1) wojsk. polit. powiększać stan uzbrojenia, przygotowywać się do wojny
(3.2) książk. przen. przygotowywać się do ważnego starcia, kłótni
Wiktionary
(1.1) Ten mur jest zbrojony grubymi prętami.
(2.1) Przyznaj się, co nowego zbroiłeś!
(3.1) Litwa zbroi się już od miesiąca – chyba będzie wojna.
Wiktionary
IPA: ˈzbrɔjit͡ɕ, AS: zbroi ̯ić
Wiktionary
rzecz. zbrojeniówka ż., zbrojownia ż., zbrojny mos., zbroja, zbrojenie, zbrojenia
przym. zbrojeniowy, rozbrajający, zbrojny
ims. rozbrajający
Wiktionary
(1.3) uzbrajać
(2.1) spsocić, zmalować, narozrabiać
(3.1) uzbrajać się, militaryzować się
Wiktionary
dawniej: zbroja
SJP.pl
dawniej: przedsiębiorca uzbrajający statek na swój koszt i wynajmujący go osobom prywatnym lub państwu; armator
SJP.pl
zdrobnienie od: zbroica
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
1. okrycie ochronne wojownika, zabezpieczające przed ciosami; pancerz osłaniający tułów;
2. środowiskowo: okrycie ochronne motocyklistów i osób uprawiających sporty ekstremalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. okrycie ochronne wojownika (niekiedy konia, słonia bojowego), zabezpieczające przed ciosami;
(1.2) gw-pl|Babia Góra. jeźdz. uprząż dla konia
Wiktionary
Zbroja (także: pancerz) – rodzaj uzbrojenia ochronnego w postaci systemu wytrzymałych osłon (np. metalowych, skórzanych, kościanych), zakładanych na ciało użytkownika. Główną funkcją zbroi jest ochrona przed ciosami zadawanymi bronią białą (np. mieczem, włócznią) lub przed pociskami broni neurobalistycznej (np. łuku, kuszy).
Wikipedia
IPA: ˈzbrɔja, AS: zbroi ̯a
Wiktionary
rzecz. zbrojeniówka ż., zbrojny mos., zbrojenie n., uzbrojenie n., zbrojownia ż., zbrojmistrz m., zbrojnik m., zbrojówka ż., zbrojnikowate nmos., Zbroja m./ż., Zbrojów m.
czas. zbroić ndk., uzbroić dk.
przym. zbrojny, zbrojeniowy, zbrojnikowaty
przysł. zbrojnie
Wiktionary
miejsce, gdzie się wykonuje prace związane ze zbrojeniem betonu, szkła itp.; zbrojownia
SJP.pl
służący do zbrojenia, np. betonu, szkła
SJP.pl
osoba zawodowo przygotowująca zbrojenia budowlane
SJP.pl
zbrojec dwuzębny - owad z rodziny tarczówkowatych żyjący na drzewach liściastych
SJP.pl
książkowo: zrobić coś dla żartu kosztem innych, spsocić coś
SJP.pl
książkowo: zrobić coś dla żartu kosztem innych, spsocić coś
SJP.pl
książkowo: zrobić coś dla żartu kosztem innych, spsocić coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbroić.
(1.2) bud. stalowe pręty, siatki lub kształtki zatapiane w konstrukcji betonowej, zwiększające jej wytrzymałość;
(1.3) dostarczanie komuś broni
Wiktionary
Zbrojenie – wkładki w postaci stalowych prętów, siatek lub innych kształtowników – umieszczane w betonie konstrukcyjnym w celu zwiększenia jego wytrzymałości na rozciąganie. Taki wzmocniony stalą beton nazywany jest żelbetem.
Zbrojenie w postaci prętów może być wykonane:
Wikipedia
IPA: zbrɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: zbroi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zbroja ż., zbrojownia ż., zbroiciel m., zbrojarnia ż., zbrojarstwo n., zbrojarz m., zbrojarka ż., zbrojeniówka ż., zbrojny mos.
czas. zbroić
przym. zbrojny, zbrojarski, zbrojeniowy, zbrojony, rozbrajający
przysł. zbrojnie
ims. rozbrajający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przemysł zbrojeniowy
Wiktionary
(1.1) Jacek pracował w zbrojeniówce.
Wiktionary
rzecz. zbrojny mos., zbroja ż., zbrojenie n.
czas. zbroić ndk.
przym. zbrojeniowy, zbrojny, zbrojeniówkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zbrojeniówką, dotyczący zbrojeniówki
Wiktionary
rzecz. zbrojeniówka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: zbrojenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze zbrojeniem, dotyczący zbrojenia
Wiktionary
rzecz. zbrojny mos., zbrojeniówka ż., zbrojenie n., zbroja ż.
czas. zbroić
przym. zbrojny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zbrojewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 15 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Jankowo.
Polska nazwa Zbrojewo została formalnie nadana 13 maja 1949 roku w miejsce niemieckiej nazwy Bernsdorf.
Wikipedia
zbrojka zielona - gatunek muchówki
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się produkcją i naprawą broni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. specjalista zajmujący się konserwacją i naprawą broni
Wiktionary
rzecz. zbrojmistrzostwo n., zbroja ż.
przym. zbrojmistrzowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zbrojmistrzostwem, dotyczący zbrojmistrzostwa
Wiktionary
rzecz. zbrojmistrzostwo n., zbrojmistrz mos.
Wiktionary
słodkowodna ryba z rodziny zbrojnikowatych, o trudnej do oszacowania liczbie gatunków (według różnych źródeł od 700 do nawet 2000), stosunkowo niewielkich rozmiarów glonojad, często hodowany w akwariach
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zbrojnikowatych (rodzina ryb lub pająków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zbrojnikowatych (rodzina ryb lub pająków)
SJP.pl
1. zaopatrzony w broń; uzbrojony;
2. pokryty zbroją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyposażony w broń
(1.2) związany z użyciem broni, walką lub wojną
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. uzbrojony rycerz
Wiktionary
IPA: ˈzbrɔjnɨ, AS: zbroi ̯ny
Wiktionary
rzecz. zbroja ż., zbrojenie n., zbrojownia ż., zbrojeniówka ż.
czas. zbroić
przym. rozbrajający, zbrojeniowy
przysł. zbrojnie
Wiktionary
(1.1) uzbrojony
(1.2) militarny, wojenny
Wiktionary
1. w wojsku: zaopatrywać w broń i inny sprzęt; uzbrajać;
2. książkowo, przenośnie: uodparniać na działanie czegoś;
3. w budownictwie: umacniać np. słupy betonowe przez wmontowywanie albo wtapianie w nie stalowych wkładek;
4. w urbanistyce: zakładać rury wodociągowe, przewody elektryczne itp. w budowlach lub na terenach do zabudowy
SJP.pl
Zbrojów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn. W roku 2011 było 197 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sorbinie.
Wikipedia
narożnica zbrojówka - motyl z rodziny garbatkowatych, którego gąsienice niszczą liście drzew liściastych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Merganetta armata|ref=tak., ptak z rodziny kaczkowatych żyjący w Andach
Wiktionary
Zbrojówka (Merganetta armata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae) występującego w Andach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Nad wartkim strumieniem andyjskim obserwowałem zbrojówki posilające się małymi rybami.
Wiktionary
rzecz. zbroja ż.
Wiktionary
1. skład broni, amunicji; cekhauz, cekauz, arsenał;
2. miejsce, gdzie się wykonuje prace związane ze zbrojeniem betonu, szkła itp.; zbrojarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. miejsce składowania broni i amunicji
(1.2) bud. rzem. warsztat, w którym zbroi się beton lub szkło
Wiktionary
Arsenał (wł. arsenale, fr. arsenal) – budynek lub zespół budynków o cechach obronnych, w którym przechowywano broń oraz sprzęt wojenny (zbrojownia). Arsenały posiadały także warsztaty, w których naprawiano i wytwarzano broń ręczną oraz odlewano działa (w ludwisarni).
Wikipedia
(1.1) Rekruci pomaszerowali do zbrojowni po karabiny.
Wiktionary
czas. zbroić ndk., uzbroić dk.
rzecz. zbrojny mos., zbrojenie n., zbroja
przym. zbrojny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zbroszki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Niestępówka, dopływ Narwi.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Zbrosław – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zbro- (borti - „walczyć”, „zmagać się”) i -sław („sława”). Oznacza ono „tego, czyja sława tworzy się dzięki walce”. Jedną z form skróconych tego imienia był Brosław.
Zbrosław imieniny obchodzi 28 czerwca.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zbrosławice (niem. Broslawitz, Dramatal-West 1936–1945) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Zbrosławice.
Zdaniem geografa Roberta Krzysztofika, Zbrosławice miały uzyskać lokację miejską przed 1300 rokiem i zostać zdegradowane przed 1700 rokiem.
Wikipedia
przymiotnik od: Zbrosławice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeka na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na zachodniej Ukrainie o długości, lewy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Zbrucz (ukr. Збруч) – rzeka na zachodniej Ukrainie o długości 247 km, lewy dopływ Dniestru.
Jej źródła leżą w pobliżu wsi Szczęsnówka, płynie w głębokim jarze. Nad rzeką leżą: Toki, Podwołoczyska, Wołoczyska, Satanów, Husiatyn, Skała Podolska, Okopy.
Wikipedia
Zbrudzewo (niem. Oberau)– wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 3 km na północ od Śremu przy drodze wojewódzkiej nr 434, drodze do Poznania. Za Zbrudzewem znajduje się skrzyżowanie z drogą powiatową nr 2464 do Świątnik.
Wikipedia
pobrudzić; uczynić coś brudnym; zanieczyścić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbrukać.
Wiktionary
rzecz. brukanie n.
czas. zbrukać dk., brukać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brunatnieć)
(1.1) przybrać barwę brunatną
(1.2) polit. hist. przyjąć elementy ideologii faszystowskiej
Wiktionary
(1.1) Jesienią wszystkie liście stopniowo zbrunatnieją.
Wiktionary
rzecz. zbrunatnienie n., brunatnienie n.
czas. brunatnić, brunatnieć ndk.
przysł. brunatnawo, brunatnie, brunatno
przym. brunatnawy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. (o jedzeniu) zarumieniony
Wiktionary
skawalać;
1. zbijać w bryłki;
2. zbrylać się - zbijać się w bryłki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbrylać.
Wiktionary
czas. zbrylać ndk.
rzecz. bryła ż., bryłka ż.
Wiktionary
pokryć, przyozdobić brylantami, błyszczącą biżuterią; ubrylantować, wybrylantować
SJP.pl
bryzgając, ochlapywać czymś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zbrzeźnica (do końca 2017 roku Zbrzeżnica) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie zambrowskim, w gminie Zambrów.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Tabędzu.
Wikipedia
1. czynić brzydkim lub brzydszym; pobrzydzać;
2. wzbudzać niechęć; obrzydzać
SJP.pl
stać się bublowatym
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zbuczyn (do 31 grudnia 2002 Zbuczyn Poduchowny) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Zbuczyn. Jest siedzibą gminy Zbuczyn. Leży nad rzeką Zbuczynką, 16 km od Siedlec, przy międzynarodowej trasie E 30.
Wikipedia
przymiotnik od: Zbuczyn Poduchowny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. budować)
(1.1) wznieść budynek, budowlę lub inny obiekt budowlany
(1.2) skonstruować maszynę lub urządzenie
(1.3) przyczynić się do powstawania czegoś, zwykle jakiejś wartości lub dobra społecznego
(1.4) połączyć wyrazy w logiczną wypowiedź
Wiktionary
(1.1) Ten dom z widokiem na Zatokę Gdańską zbudowaliśmy niemal własnoręcznie.
Wiktionary
IPA: zbuˈdɔvat͡ɕ, AS: zbudovać
Wiktionary
rzecz. budowlanka ż., budowanie n., zbudowanie n., wybudowanie ż., budowa ż., zabudowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m., budowanie n.
czas. budować ndk., wybudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budujący, zbudowany, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) wybudować
(1.2) wybudować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbudować.
Wiktionary
rzecz. budowlanka ż., budowanie n., wybudowanie ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m.
czas. wybudować dk., budować ndk., zbudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budujący, zbudowany, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający prawidłowo i proporcjonalnie ukształtowaną muskulaturę i sylwetkę
(1.2) odczuwający dumę
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od zbudować
Wiktionary
rzecz. zbudowanie n.
czas. zbudować
Wiktionary
(1.1) postawny
(1.2) dumny, pocieszony, podbudowany
Wiktionary
rzadko: przerywać komuś sen; obudzać, przebudzać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. budzić, zbudzać)
(1.1) przerwać czyjś sen
czasownik zwrotny dokonany zbudzić się (ndk. budzić się, zbudzać się)
(2.1) przerwać swój sen
(2.2) zostać wywołanym wewnętrznie, w psychice
(2.3) ponownie dać o sobie znać; stać się na nowo
Wiktionary
rzecz. zbudzenie n., budzenie n., obudzenie n.
czas. budzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbuforować.
Wiktionary
czas. zbuforować dk.
Wiktionary
w informatyce: spowodować błąd w programie lub systemie komputerowym
SJP.pl
w informatyce: spowodować błąd w programie lub systemie komputerowym
SJP.pl
potocznie: okłamać kogoś; oszukać
SJP.pl
jajko w stanie rozkładu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy
(1.1) zepsute, cuchnące jajko
(1.2) jajko do wylęgu, które nie ma zarodka
Wiktionary
Jajko – produkt spożywczy będący podstawą wielu potraw, który jest bogatym źródłem substancji odżywczych. W Polsce najczęściej spożywa się jaja kurze, a także kacze, gęsie, przepiórcze i indycze. Jaja drobiowe towarzyszą człowiekowi od początku jego istnienia. Jaja rybie (ikra) w postaci kawioru uważane są za wyrafinowany przysmak.
Wikipedia
(1.1) Moja kuma kupiła pięć jaj, z czego aż dwa okazały się zbukami.
Wiktionary
IPA: zbuk, AS: zbuk
Wiktionary
(1.1) zgniłek, zgniłe jajo / jajko, gw-pl|Suwalszczyzna|bołtun.
Wiktionary
jajko w stanie rozkładu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zburzyć
Wiktionary
wzbudzić gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzyć, zgorszyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. bulwersować)
(1.1) wzbudzić oburzenie, poruszenie, złość lub niesmak
Wiktionary
(1.1) Historia zbulwersowała świat w 2002 roku.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbulwersować.
Wiktionary
czas. zbulwersować dk.
Wiktionary
1. potocznie: schować, skryć, ukryć;
2. załadować paliwo na statek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbuntować.
Wiktionary
czas. zbuntować dk.
rzecz. bunt mrz., zbuntowany mos.
przym. zbuntowany
Wiktionary
1. taki, który się zbuntował, wystąpił przeciwko komuś, czemuś;
2. negujący, odrzucający powszechnie przyjęte normy, zasady postępowania, wartości itp., np. zbuntowana młodzież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który uległ buntowi
przymiotnik
(2.1) wykazujący cechy buntu
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od zbuntować
Wiktionary
rzecz. zbuntowanie n.
czas. zbuntować dk.
Wiktionary
(1.1) buntownik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zburzyć.
Wiktionary
rzecz. burzycielstwo n., burzyciel m., burzycielka ż., burzenie n., wzburzenie n.
czas. burzyć ndk., zburzyć dk.
przym. burzycielski
Wiktionary
upodobnienie się do burżuazji, przesiąknięcie wpływami burżuazji
SJP.pl
1. rozwalić, zniszczyć;
2. zmącić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. burzyć)
(1.1) dokonany od|burzyć.
czasownik zwrotny dokonany zburzyć się (ndk. burzyć się)
(2.1) dokonany od|burzyć się.
Wiktionary
(1.1) Czym zamierzacie zburzyć ten mur?
Wiktionary
rzecz. burzenie n., burzyciel mos., zburzenie n.
czas. burzyć ndk.
Wiktionary
(1.1) rozwalić, zniszczyć, zrujnować; gw-pl|Górny Śląsk|zbulić.
Wiktionary
taki, który uległ rozkładowi pod wpływem mikroorganizmów; zmurszały, zgniły
SJP.pl
o substancjach organicznych: ulegać rozkładowi pod wpływem bakterii i grzybów; zgnić, zmurszeć
SJP.pl
poddać wpływom bułgarskim, rozszerzyć wpływy bułgarskie, nadać czemuś cechy typowo bułgarskie
SJP.pl
1. sprzedać;
2. potraktować kogoś w sposób zdawkowy, wymijający, lekceważący;
3. pozostać w nadmiarze
SJP.pl
zdrobnienie od: Zbigniew (imię męskie); Zbyszek, Zbyś, Zbysio, Zbycho
SJP.pl
zdrobnienie od: Zbigniew (imię męskie); Zbyszek, Zbyś, Zbysio, Zbych
SJP.pl
Zbychowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Zbichòwò; niem. Sbichau, następnie Weihersfelde) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo. Leży na obszarze leśnym Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. W kierunku północno-zachodnim od Zbychowa znajduje się Jezioro Wyspowo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gwara. zdrobn. poufała forma imienia Zbigniew
Wiktionary
(1.1) Wiesz, że Zbychu siedzi za rozbój? Ech, niedaleko pada jabłko od jabłoni!
(1.1) Zbychu, nie rób z siebie niemoty.
Wiktionary
rzecz. Zbigniew m., Zbyszek m., Zbyszko m.
Wiktionary
Zbyczyce, od 2002 część Lelowa, dawniej samodzielna wieś i gromada. Rozpościera się wzdłuż ulicy Żwirkowskiego, po lewej stronie Białki. Drogą, która prowadzi przez nią, można dojechać do Białej Wielkiej.
W 1595 roku wieś Zbyczyce położona w powiecie lelowskim województwa krakowskiego była własnością miasta Lelowa.
Wikipedia
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. Zbigniew
Wiktionary
Zbigniew – męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Złożone jest z dwóch członów: Zby- („zbyć, zbyć się, pozbyć się”) i -gniew („gniew”). Mogło oznaczać „tego, który się zbył (pozbył) gniewu”. Właściwie powinno ono brzmieć Zbygniew, a Zbigniew to wynik zniekształcenia, które nastąpiło przy odczycie imion słowiańskich przez pierwszych badaczy. W Polsce imię to po raz pierwszy odnotowano jako Zbygniew. Do końca XV wieku imię Zbygniew zanotowano u około 1000 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zbylut – staropolskie imię (również w odmianie Zbijlud i Zbilut), męskie, złożone z dwóch członów: Zby- („zbyć się, pozbyć się”) i -lut („srogi, ostry”). Mogło oznaczać „tego, który pozbył się srogości”.
Zbylut imieniny obchodzi 2 grudnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Zbigniew, Zbygniew (imiona męskie); Zbysio
SJP.pl
gwarowo: trącanie się ciupagami w tańcu góralskim
SJP.pl
zdrobnienie od: Zbigniew, Zbygniew (imiona męskie); Zbyszek
SJP.pl
zdrobnienie od: Zbigniew, Zbygniew (imiona męskie); Zbynio
SJP.pl
Zbysio z małżonką; Zbyś z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zbysia lub z nim związany
SJP.pl
taki, który stał się bystrym
SJP.pl
zdrobnienie od: Zbigniew, Zbysław, Zdobysław (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Zbigniew
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na balach Zbyszek pojawia się w pachnącym naftaliną fraku i pod muszką.
Wiktionary
rzecz. Zbigniew mos., Zbychu mos.
Wiktionary
Wikipedia
Zbyszewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przeszło niebawem opodal Zbyszka stadko dzików z wielkim hałasem i fukaniem, a potem kłusowały łosie długim rzędem, trzymając jeden drugiemu łeb na ogonie.
Wiktionary
IPA: ˈzbɨʃkɔ, AS: zbyško
Wiktionary
rzecz. Zbigniew m., Zbychu mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Zbigniew, Zbysław, Zdobysław (imiona męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zbyszka lub z nim związany
SJP.pl
Zbyszyce – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Gródek nad Dunajcem, 10 km na północ od Nowego Sącza. Leży na krańcu obszernego półwyspu, na wschodnim brzegu Jeziora Rożnowskiego i jest pozostałością dawnego miasteczka zalanego przez wody jeziora w 1941.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Zbysław – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zby- („zbyć się, pozbyć się”) i -sław.
Forma żeńska: Zbysława
Zbysław imieniny obchodzi 23 marca i 17 listopada.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Zbysława – żeński odpowiednik staropolskiego imienia Zbysław. Składa się z dwóch członów: Zby- („zbyć się, pozbyć się”) i -sława.
Zbysława imieniny obchodzi 30 listopada.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zbysławy lub z nią związany
SJP.pl
Zbysław z małżonką; Zbysławowie
SJP.pl
Zbysław z małżonką; Zbysławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zbysława lub z nim związany
SJP.pl
możliwość sprzedaży towaru; sprzedaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. odpłatne rozprowadzanie towarów, najczęściej przez producenta
przysłówek
(2.1) nadmiernie, w nadmiarze, za bardzo, przesadnie
Wiktionary
(1.1) Musimy zapewnić zbyt dla naszych towarów.
(2.1) Zbyt wcześnie przyszedłeś na spotkanie.
Wiktionary
IPA: zbɨt, AS: zbyt
Wiktionary
rzecz. zbytek m., zbywanie n., zbycie n., zbytkowność ż., zbyteczność ż.
czas. zbywać ndk., zbyć dk.
przym. zbytkowny, zbytni, zbyteczny
przysł. zbytkownie, zbytnio, zbytecznie
Wiktionary
(1.1) sprzedaż, dystrybucja
(2.1) zbytnio, nadmiernie, przesadnie, zanadto
Wiktionary
1. niepotrzebny;
2. dawniej: taki, który pozostaje, nadmierny;
3. dawniej: skłonny do zbytków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego się nie potrzebuje
Wiktionary
(1.1) Ten zakup okazał się zbyteczny.
Wiktionary
IPA: zbɨˈtɛt͡ʃnɨ, AS: zbytečny
Wiktionary
rzecz. zbyt mrz., zbyteczność
przysł. zbytecznie, zbyt
Wiktionary
(1.1) niepotrzebny, zbędny; książk. redundantny; pot. potrzebny jak umarłemu kadzidło, potrzebny jak dziura w moście, potrzebny jak piąte koło u wozu
Wiktionary
1. komfortowe, wygodne warunki życia;
2. coś, co zaspokaja czyjeś wygórowane potrzeby;
3. nadmiar czegoś lub przesada w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nadmiar, przesada, rozrzutność
(1.2) komfortowe warunki życiowe, luksus, przepych
(1.3) rzecz luksusowa, zaspokajająca wygórowane potrzeby
Wiktionary
IPA: ˈzbɨtɛk, AS: zbytek
Wiktionary
rzecz. zbyt mrz.
przysł. zbyt
przym. zbytkowny
Wiktionary
potocznie: nieszkodliwe psoty, figle; zbyty
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: robić nieszkodliwe żarty, psoty
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zbytkownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zbytkowny; bardziej zbytkowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. związany ze zbytkiem rozumianym jako luksus, przepych, wystawność
(1.2) iron. związany ze zbytkiem rozumianym jako nadmiar, przesada
Wiktionary
rzecz. zbytek mrz., zbyt mrz.
przysł. zbytkownie, zbyt
Wiktionary
(1.1) bogaty, kosztowny, luksusowy, okazały, wystawny
(1.2) nadmierny, niekonieczny, przesadny, zbędny
Wiktionary
Zbytkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Lipno.
Wikipedia
1. zbyt duży, nadmierny;
2. dawniej: zbędny, niepotrzebny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nadmierny
Wiktionary
przysł. zbytnio, zbyt
rzecz. zbyt mrz.
Wiktionary
wesołek, dowcipas, jajarz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zbyt, nadmiernie, za bardzo
Wiktionary
IPA: ˈzbɨtʲɲɔ, AS: zbytʹńo
Wiktionary
przym. zbytni
rzecz. zbyt mrz.
przysł. zbyt
Wiktionary
gwarowo: skory do żartów
SJP.pl
Zbytowo (niem. Birkenfelde) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
potocznie: nieszkodliwe psoty, figle; zbytki
SJP.pl
1. sprzedawać;
2. traktować kogoś w sposób zdawkowy, wymijający, lekceważący;
3. pozostawać w nadmiarze;
4. (zwykle z przeczeniem) brakować, występować w małej ilości
SJP.pl
1. sprzedawać;
2. traktować kogoś w sposób zdawkowy, wymijający, lekceważący;
3. pozostawać w nadmiarze;
4. (zwykle z przeczeniem) brakować, występować w małej ilości
SJP.pl
Wikipedia
w prawie: mogący być odstąpionym, scedowanym na kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbywać.
Wiktionary
rzecz. zbyt mrz., bywalec mos.
przysł. zbyt
Wiktionary
w prawie: osoba przekazująca własność innej osobie
SJP.pl
Zbyłowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Ręczno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 742.
W XIX wieku wieś należała do gminy Masłowice w powiecie noworadomskim w guberni piotrkowskiej oraz była częścią parafii Bąkowa Góra.
Wikipedia
dostać bzika, zwariować, sfiksować
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. mający bzika; taki, który zbzikował
Wiktionary
(1.1) Może jego życie nie było życiem zbzikowanego kolekcjonera, tylko rozpustnego, starzejącego się erotoman.
(1.1) Gdy matka Lasany to spostrzegła, wrzasnęła jak zbzikowana, rzuciła się na dziecko, zakryła je przede mną swoim ciałem i z przeraźliwym krzykiem kazała mi iść precz.
Wiktionary
rzecz. bzik m.
czas. bzikować ndk., zbzikować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbłądzić.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który zabłądził, nie wie, gdzie jest
(1.2) taki, który dotarł dokądś przez przypadek
(1.3) o przedmiocie, który pojawia się na niewłaściwym miejscu
(1.4) zdezorientowany
Wiktionary
rzecz. zbłąkanie n., zabłąkanie n.
Wiktionary
taki, który się zbłaźnił
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. bot. źdźbło
Wiktionary
(1.1) źdbło, śćbło
Wiktionary
skrót od: zastępca (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); z-ca
SJP.pl
skrót od: Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, polska partia polityczna
SJP.pl
członek ZChN-u (Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego); zetchaenowiec
SJP.pl
skrót od: zdanie
SJP.pl
1. powierzyć, przekazać coś komuś oficjalnie;
2. narazić na coś, pozostawić kogoś w trudnej sytuacji;
3. zaliczyć, przejść pomyślnie egzamin, przejść do następnej klasy;
4. zdać się - zaufać, zawierzyć w czymś komuś; być odpowiednim, nadać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. czekać
Wiktionary
IPA: ʒdat͡ɕ, AS: ždać
Wiktionary
rzecz. żdanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. zabiedzony
(1.2) gw-pl|Poznań. zmartwiony
(1.3) gw-pl|Poznań. zmęczony
Wiktionary
rzecz. dalas, dalaśnica, dalaśnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. środ. zdalna praca lub nauka odbywająca się przy pomocy komputera
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) techn. na odległość, nie bezpośrednio
Wiktionary
(1.1) Wybór zegara zasadniczego odbywa się zdalnie, na sygnał głównej stacji kontrolnej.
Wiktionary
IPA: ˈzdalʲɲɛ, AS: zdalʹńe
Wiktionary
przym. zdalny
Wiktionary
dający się kontrolować z pewnej odległości
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który może być przeprowadzany na odległość
Wiktionary
(1.1) Choć najwyższe organy państwa i firmy przechodzą, na ile mogą, na telekonferencje i zdalną obsługę klientów, a część szkół prowadzi zajęcia przez internet za pomocą bezpłatnych narzędzi, to kłopotów jest sporo
Wiktionary
IPA: ˈzdalnɨ, AS: zdalny
Wiktionary
przysł. zdalnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. uporządkowana grupa wyrazów, która zawiera zrozumiałą informację;
2. sąd o czymś; pogląd; opinia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żdać.
Wiktionary
Zdanie (łac. sententia) – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym. Budowa zdania opiera się na związkach między wyrazami, zarówno współrzędnych, jak i podrzędnych.
Wikipedia
czas. żdać ndk.
Wiktionary
przyimek
(1.1) zgodnie z czyjąś oceną, opinią
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: zdanie
Wiktionary
(1.1) Zdaniem autorki teoria ta wyjaśnia, dlaczego tradycyjna psychoterapia jest tak nieskuteczna w przypadku leczenia anoreksji.
Wiktionary
IPA: ˈzdãɲɛ̃m, AS: zdãńẽm
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
tworzący zgłoskę, sylabę; sylabotwórczy
SJP.pl
przymiotnik od: zdanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zdania, odnoszący się do zdania, związany ze zdaniem
Wiktionary
(1.1) Do "utraty" warstwy semantycznej komunikatu nie dochodzi w tych przekazach reklamowych, w których warstwa słowna przynajmniej częściowo zachowuje własną intonację i akcent zdaniowy.
Wiktionary
IPA: zdãˈɲɔvɨ, AS: zdãńovy
Wiktionary
rzecz. zdanie n., zdanko n.
przym. wielozdaniowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: zdanie; zdańko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
Żdanówek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zamość. Północno-zachodnią granicę wsi wyznacza rzeka Topornica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Zamość. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 431 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Żdanowie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żdanowa
Wiktionary
rzecz. Żdanów m.
:: fż. żdanowianka ż.
przym. żdanowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żdanowa
Wiktionary
rzecz. Żdanów m.
:: fm. żdanowianin m.
przym. żdanowski
Wiktionary
Zdanowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice. Leży przy drodze krajowej nr 78. Leży pomiędzy miastem Jędrzejów, a Nagłowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Zdanowicz, Żdanowicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żdanowa
Wiktionary
rzecz. Żdanów m., żdanowianin m., żdanowianka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zdarny
SJP.pl
usunąć fragmenty darni - górnej warstwy gleby przerośniętej korzeniami traw
SJP.pl
dawniej: zręczność, zgrabność
SJP.pl
przestarzałe:
1. nadający się do czegoś; zręczny, zgrabny;
2. udany
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) sprawiać, stawać się przyczyną czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zdarzać się
(2.1) wydarzać się, trafiać się
Wiktionary
(1.1) Traf zdarzył, że pan Łęcki, nie mogąc już ukryć zabiegów Wokulskiego o pannę Izabelę, zapytał księcia o zdanie o Wokulskim i o radę.
(2.1) W razach, kiedy zdarzał się spór między uczniem i nauczycielem Polakiem, dyrektor i inspektor stawali zawsze i bezwarunkowo po stronie ucznia, zmniejszali winę, a gdy niepodobna było inaczej, wypraszali u nauczyciela Polaka odpuszczenie kary.
(2.1) Właśnie przed dwoma tygodniami zdarzył mu się wypadek niezwykły.
Wiktionary
IPA: ˈzdaʒat͡ɕ, AS: zdažać
Wiktionary
rzecz. zdarzanie n., wydarzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdarzać.
Wiktionary
IPA: zdaˈʒãɲɛ, AS: zdažãńe
Wiktionary
czas. zdarzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co miało miejsce; co zdarzyło się
(1.2) mat. podzbiór przestrzeni probabilistycznej, symbolizujący pewien zestaw wyników eksperymentu;
(1.3) inform. zapis zajścia w systemie komputerowym określonej sytuacji;
(1.4) stpol. wyrok
(1.5) stpol. przeznaczenie
(1.6) odczasownikowy od|zdarzyć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wybuch chloru w fabryce był niebezpiecznym zdarzeniem.
(1.2) Zdarzeniem „w dwóch rzutach monetą choć raz wypadnie orzeł” jest zbiór {(O,R),(R,O),(O,O)}.
(1.3) Pętla obsługi zdarzeń jest elementem każdej aplikacji okienkowej, zwykle ukrytym przed programistą.
Wiktionary
IPA: zdaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zdažẽńe
Wiktionary
rzecz. wydarzenie n.
czas. zdarzyć, zdarzyć się dk., zdarzać się ndk.
przym. zdarzeniowy
Wiktionary
(1.1) wydarzenie
(1.2) zdarzenie losowe
Wiktionary
przymiotnik od: zdarzenie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|zdarzać.
czasownik zwrotny zdarzyć się
(2.1) dokonany od|zdarzać się.
(2.2) stpol. udać się
Wiktionary
(2.1) Może się zdarzyć, że preferencje wyborców będą niewłaściwie interpretowane.
Wiktionary
IPA: ˈzdaʒɨt͡ɕ, AS: zdažyć
Wiktionary
rzecz. zdarzenie n., wydarzenie n.
przym. niewydarzony
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zdatnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zdatny
SJP.pl
nadający się do czegoś; odpowiedni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nadający się do czegoś
Wiktionary
(1.1) — Teraz widzisz, do czegom zdatna — powiedziała drżącym z wściekłości głosem łuczniczka, rozcierając pięść. — Kto z nas chwat, a komu przy garnkach miejsce.
Wiktionary
1. powierzać, przekazywać coś komuś;
2. składać egzamin, przechodzić do następnej klasy;
3. relacjonować, przedstawiać sprawozdanie;
4. zdawać się - zawierzać w czymś komuś; wyglądać jakoś w czyichś oczach, wywoływać wrażenie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdać)
(1.1) przystępować do egzaminu lub sprawdzianu
(1.2) uzyskiwać pozytywną ocenę
(1.3) przekazywać przedmioty, stanowisko, funkcję lub odpowiedzialność
(1.4) przedstawiać sprawę
czasownik zwrotny niedokonany zdawać się (dk. zdać się)
(2.1) odnosić wrażenie, nie będąc jednak pewnym
(2.2) pokładać w kimś zaufanie
Wiktionary
(1.1) Jutro będę zdawać dwa egzaminy.
(1.2) Nie zdaję z polskiego.
(1.3) Ustępujący prezes zdawał swoje stanowisko następcy.
(1.3) Wychodząc z biura, zdałem klucze na portierni.
(1.4) Na poniedziałkowej odprawie kierownik budowy zdawał relację z postępu prac.
(2.1) Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, / Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.
(2.2) Nie znam się na motoryzacji, więc w sprawie kupna samochodu zawsze zdawałam się na męża.
Wiktionary
IPA: ˈzdavat͡ɕ, AS: zdavać
Wiktionary
rzecz. zdawalność ż., zdawanie n., zdanie n., zdawiny
czas. dać, zadawać, zdać dk.
przym. zdawkowy
przysł. zdawkowo
Wiktionary
(1.2) zaliczać
(1.3) oddawać, przekazywać, rozliczać się
(1.4) referować, relacjonować
(2.1) wydawać się
(2.2) polegać
Wiktionary
wielkość określająca odsetek osób, które zdały egzamin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. odsetek osób, które zdały egzamin
Wiktionary
rzecz. zdanie n., zdawanie n.
czas. zdać dk., zdawać ndk.
przym. zdawalny
Wiktionary
dający się zdać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdawać.
Wiktionary
czas. zdawać ndk.
rzecz. zdawalność ż.
Wiktionary
urzędowo: dotyczący zdawania, przekazywania czegoś, np. komisja zdawcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. oddanie panny młodej przez jej rodziców pod władzę męża;
Wiktionary
Zdawiny, wzdawiny – oddanie panny młodej przez jej opiekunów pod opiekę męża. W średniowiecznej Polsce umowa, która łącznie ze zmówinami stanowiła świecką formę zawarcia małżeństwa.
Zdawiny były potwierdzeniem i realizacją zmówin, w których ustalono warunki małżeństwa (często dużo wcześniej). Miały uroczystą formę i towarzyszył im szereg obrządków m.in. symbolizujących rezygnację panny młodej z dotychczasowego stanu (zdjęcie wianka, napicie się z pucharu podanego przez dziewosłęba). Niektóre z obrzędów odbywanych podczas zdawin wywodzą się z czasów pogańskich i przetrwały do czasów współczesnych w ślubnych zwyczajach ludowych. Zdawinom mogły towarzyszyć przenosiny, czyli przeprowadzka panny młodej do domu męża (łac. deductio in domum mariti), oraz pokładziny, czyli konsumpcja małżeństwa.
Wikipedia
(1.1) Z czasem, gdy zawarcie małżeństwa zaczęło się odbywać w drodze umowy formalnej, akt ten rozpadł się na dwa odrębne akty prawne, oba ważne dla prawnej ważności małżeństwa, a mianowicie na zmówiny (desponsatio, Verlobung) i zdawiny (ślub, traditio puellae, Trauung).
(1.1) Małżeństwo zawierane było w prastarej, tradycyjnej formie, której stadia stanowiły zmówiny, zdawiny i pokładziny. Tę zwyczajową formę zaaprobował Kościół, dostosowując ją do swoich zasad prawnych (…).
Wiktionary
czas. zdawać ndk.
Wiktionary
(1.1) wzdawiny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdawkować.
Wiktionary
czas. zdawkować ndk.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób oszczędny, skąpy, wynikający tylko z grzeczności lub konieczności
Wiktionary
rzecz. dawka ż., dawkowanie n., przedawkowanie n., dawca m., dawczyni ż., wydawka ż.
czas. zdawać, dawkować ndk., dawać ndk., przedawkować dk.
przym. zdawkowy, dawkowy
temsłow. -dawkowy
Wiktionary
cecha czegoś niemającego istotnej treści, zawierającego niewiele treści; lakoniczność, banalność
SJP.pl
lakoniczny, zawierający niewiele treści
SJP.pl
1. przybywać gdzieś na czas;
2. kończyć jakąś pracę w określonym czasie; wyrabiać się;
3. dotrzymywać komuś kroku, np.: Szła tak szybko, że ledwie zdążała; nadążać;
4. książkowo: posuwać się w jakimś kierunku, przybliżać się do jakiegoś miejsca; podążać, pośpieszać;
5. przenośnie: zmierzać do określonego celu; dążyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdążać.
Wiktionary
rzecz. zdążenie n.
czas. zdążać ndk., zdążyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdążyć.
Wiktionary
IPA: zdɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zdõũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. zdążyć
rzecz. zdążanie n.
Wiktionary
1. przybyć gdzieś na czas;
2. skończyć jakąś pracę w określonym czasie; wyrobić się;
3. dotrzymać komuś kroku, np.: Szła tak szybko, że ledwie mógł zdążyć; nadążyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przybyć na umówioną godzinę
(1.2) skończyć jakąś pracę, zadanie w określonym czasie
(1.3) dotrzymać komuś kroku
Wiktionary
IPA: ˈzdɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: zdõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. zdążenie n., zdążanie n.
czas. zdążać ndk.
Wiktionary
(1.1) nie spóźnić się, przyjść na czas
(1.2) nie spóźnić się, dotrzymać terminu; pot. wyrobić się
(1.3) dotrzymać kroku, nadążyć
Wiktionary
Wikipedia
pozbawić aktualności, uczynić nieaktualnym; zdezaktualizować
SJP.pl
zdezaktywować;
1. uczynić nieaktywnym, wyłączyć;
2. usunąć skażenie promieniotwórcze
SJP.pl
1. dawniej: żbik;
2. dawniej: ostronos, ssak z rodziny szopów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. zool. żbik
Wiktionary
Żbik europejski, żbik, żbik szkocki (Felis silvestris) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku (pod nazwą Felis catus), na podstawie wyglądu kota domowego. Obecną nazwę nadał żbikowi w 1775 roku niemiecki przyrodnik Schreber, który w Niemczech obserwował zwierzę w naturze.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
spowodować debet na rachunku bankowym
SJP.pl
1. osłupieć ze zdumienia;
2. o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak
SJP.pl
1. osłupieć ze zdumienia;
2. o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak
SJP.pl
dawniej: uczynić słabym; osłabić
SJP.pl
usunąć dodatki zainstalowane na telefonie przez operatorów komórkowych i pozostawić czyste oprogramowanie producenta
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: zdebagować] w informatyce: wykryć i usunąć błędy w kodzie źródłowym aplikacji
SJP.pl
zdrobnienie od: zdechlak
SJP.pl
zdrobnienie od: zdechlak
SJP.pl
pogardliwie: człowiek chorowity, słaby fizycznie, mizerny; chuchro
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zdychać)
(1.1) pot. o zwierzęciu: skończyć życie
(1.2) pogard. umrzeć
Wiktionary
(1.1) Wczoraj zdechł mój chomik, dlatego jestem taka smutna.
Wiktionary
IPA: ˈzdɛxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zdeχnõńć
Wiktionary
rzecz. zdechnięcie n., zdychanie n.
Wiktionary
(1.1) paść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdechnąć.
Wiktionary
IPA: zdɛxʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zdeχʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. zdechnąć, zdychać
rzecz. zdychanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. zatracenie chrześcijańskich cech
Wiktionary
(1.1) Północna Afryka uległa stopniowemu zdechrystianizowaniu.
Wiktionary
rzecz. dechrystianizacja ż., dechrystianizowanie n.
czas. dechrystianizować ndk., zdechrystianizować dk.
przym. zdechrystianizowany
Wiktionary
(1.1) dechrystianizacja, spoganizowanie
Wiktionary
1. o zwierzęciu: taki, który zdechł; nieżywy;
2. o człowieku: osłabiony, słaby fizycznie;
3. o człowieku: zmęczony, wyczerpany;
4. przenośnie: zwiędły
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) podjąć decyzję
czasownik zwrotny
(2.1) rozstrzygnąć swój dylemat, coś postanowić
Wiktionary
IPA: ˌzdɛt͡sɨˈdɔvat͡ɕ, AS: zdecydovać
Wiktionary
rzecz. zadecydowanie n., decydowanie n., decyzja, zdecydowanie
czas. decydować, decydować się
przym. zdecydowany, decydujący
przysł. zdecydowanie
ims. zdecydowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pewność co do podjętej decyzji, działań; stanowczość, stabilność
(1.2) podjęcie decyzji
przysłówek sposobu
(2.1) w sposób pewny, zdecydowany; bez cienia wątpliwości
Wiktionary
(1.1) O zwycięstwie zadecydowały zdecydowanie i upór zawodniczek.
(1.2) Ile czasu potrzebowałeś na zdecydowanie o zmianie miejsca pracy?
(2.1) W Polsce liczba pracowników na sklep jest zdecydowanie mniejsza niż w innych państwach.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛt͡sɨdɔˈvãɲɛ, AS: zdecydovãńe
Wiktionary
rzecz. decydowanie n., zadecydowanie n., decyzja ż., decyzyjność ż., decydent m., decydentka ż.
czas. decydować ndk., zadecydować dk., zdecydować dk.
przym. zdecydowany
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: zdecydowanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umiejący szybko się zdecydować, podjąć decyzję
(1.2) taki, który właśnie podjął decyzję
(1.3) niebudzący wątpliwości, niewątpliwy
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zdecydować
Wiktionary
IPA: ˌzdɛt͡sɨdɔˈvãnɨ, AS: zdecydovãny
Wiktionary
czas. decydować ndk., zdecydować dk.
rzecz. zdecydowanie n., decyzja ż., zadecydowanie n.
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
(1.1) zdeterminowany
Wiktionary
wyeliminować powtarzające się części w zbiorze danych
SJP.pl
pozbawić właściwego fasonu, kształtu; zdeformować
SJP.pl
oddać kał; wypróżnić się, załatwić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. definiować)
(1.1) dokonany od|definiować.
Wiktionary
rzecz. definicja ż., definiowanie n., zdefiniowanie n.
czas. definiować ndk.
przym. definiowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sformułowanie definicji
Wiktionary
IPA: ˌzdɛfʲĩɲɔˈvãɲɛ, AS: zdefʹĩńovãńe
Wiktionary
rzecz. definiowanie n., definicja ż.
czas. definiować ndk., zdefiniować dk.
przym. definicyjny, definiowalny
Wiktionary
pozbawić dziewictwa; rozdziewiczyć
SJP.pl
wypaczyć;
1. spowodować zniekształcenia; zniekształcić, oszpecić;
2. zmienić pierwotny sens czegoś;
3. spowodować zwyrodnienie, upadek moralny; zdegenerować, wynaturzyć, zdemoralizować
SJP.pl
ponownie zapisać pliki znajdujące się na dysku twardym tak, aby wszystkie części danego pliku zostały zapisane w kolejnych sektorach
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. defragmentować)
(1.1) inform. połączyć w całość fragmenty plików na nośniku danych
Wiktionary
rzecz. zdefragmentowanie n., defragmentowanie n., defragmentacja ż., defragmentator m., fragment mrz.
czas. defragmentować ndk.
przym. defragmentacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. przeprowadzenie defragmentacji
Wiktionary
rzecz. defragmentowanie n., defragmentator m., defragmentacja ż.
czas. zdefragmentować dk., defragmentować ndk.
przym. defragmentacyjny
Wiktionary
przeznaczyć powierzone publiczne pieniądze lub majątek na niewłaściwy cel, najczęściej dla osobistej korzyści i niezgodnie z prawem
SJP.pl
1. spowodować upadek moralny;
2. spowodować zwyrodnienie biologiczne
SJP.pl
1. zlikwidować nadmierne skupiska przedsiębiorstw, instytucji, zakładów przemysłowych itp. na danym terenie;
2. rozproszyć wielkie skupiska ludności
SJP.pl
zawieść, zniesmaczyć, rozczarować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. degustować)
(1.1) pot. przyprawić o niesmak, wywołać niechęć
(1.2) podn. spróbować jedzenia lub napojów w sposób świadomy, z uwagą, aby docenić ich smak, aromat, teksturę i inne walory
czasownik zwrotny dokonany zdegustować się (ndk. degustować się)
(2.1) pot. ulec odrazie, zniesmaczeniu
(2.2) pot. zaczerpnąć przyjemności z długotrwałego czy bardzo szczegółowego zajmowania się czymś
(2.3) podn. zostać zdegustowanym
Wiktionary
rzecz. zdegustowanie n., gust mrz.
przym. zdegustowany
czas. degustować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdegustować.
Wiktionary
czas. zdegustować dk.
przym. zdegustowany
Wiktionary
zawiedziony, zniesmaczony, rozczarowany
SJP.pl
spowodować utratę szczelności
SJP.pl
1. pozbawić cech ludzkich, właściwych człowiekowi; odczłowieczyć;
2. zdehumanizować się - stracić cechy ludzkie; odczłowieczyć się
SJP.pl
usuwać zainstalowany program komputerowy; zdezinstalować, odinstalować
SJP.pl
arkusz grubego papieru z gęsto wyciętymi otworami bądź siatka gęsto pleciona ze sznurka, służące do czyszczenia legowiska gąsienic jedwabnika morwowego z kału oraz resztek zjedzonej karmy
SJP.pl
przenosić gąsienice jedwabnika morwowego za pomocą zdejmika w celu oczyszczenia ich legowiska z kału oraz resztek zjedzonej karmy
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zdjąć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdjąć)
(1.1) ściągać ubranie, buty
(1.2) ściągać nakrycie głowy, okulary
(1.3) zabierać coś z jakiegoś miejsca wysoko lub z wieszaka
(1.4) środ. żegl. wykonywać pomiar astronawigacyjny
(1.5) likwidować, eliminować kogoś
Wiktionary
(1.3) Gdy ona ściera stół, zawsze wszystko wpierw z niego zdejmuje.
Wiktionary
IPA: zdɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: zdei ̯movać
Wiktionary
rzecz. zdejmowanie n.
ims. zdejmowany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|syjmować., gw-pl|Górny Śląsk|sejmować.
Wiktionary
dający się zdjąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdejmować.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛjmɔˈvãɲɛ, AS: zdei ̯movãńe
Wiktionary
czas. zdejmować
Wiktionary
usunąć jony z wody, gazu itp.
SJP.pl
przelać płyn po odstaniu z jednego naczynia do drugiego, w celu oddzielenia powstałego osadu
SJP.pl
ściąć głowę; dokonać dekapitacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdekapitować.
Wiktionary
rzecz. dekapitacja ż., dekapitowanie n.
czas. zdekapitować dk., dekapitować ndk.
Wiktionary
1. usunąć węglany wapnia i magnezu z wody w celu jej zmiękczenia;
2. uniezależnić od źródeł energii wydzielających dwutlenek węgla
SJP.pl
zlikwidować kartel
SJP.pl
zdeklarować się - opowiedzieć się za kimś lub czymś albo przeciwko komuś lub czemuś
SJP.pl
dawniej: oświadczyć, przyrzec
SJP.pl
1. obniżyć pozycję społeczną lub towarzyską jakiejś osoby lub grupy ludzi;
2. osiągnąć rezultat znacznie lepszy niż przeciwnicy
SJP.pl
sformułować przepisy lub zasady tak, by przestały stanowić jednolitą całość
SJP.pl
przywrócić własność indywidualną gospodarstw rolnych i środków produkcji rolnej
SJP.pl
odtworzyć postać źródłową programu w oparciu o jego kod wynikowy
SJP.pl
rozłożyć jakąś całość na części, doprowadzić do rozpadu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdekomponować.
Wiktionary
czas. zdekomponować dk.
Wiktionary
rozkompresować;
1. przeprowadzić proces odwrotny do kompresji, najczęściej w odniesieniu do danych; potocznie: rozpakować (pliki), przywrócić formę początkową sprzed zakodowania zmniejszającego wielkość pliku;
2. spowodować spadek ciśnienia np. poprzez rozszczelnienie pomieszczenia lub obiektu
SJP.pl
zlikwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; odkomunizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) polit. przeprowadzić dekomunizację
czasownik zwrotny dokonany zdekomunizować się (ndk. brak)
(2.1) polit. ulec dekomunizacji
(2.2) polit. przestać być komunistą
Wiktionary
rzecz. komunizm mrz., komuna ż., komunizacja ż., dekomunizacja ż., rekomunizacja ż., komunista mos., komunistka ż., komuch mos., komuszek mos., komuszka ż., komunizator mos., dekomunizator mos., komunizowanie n., dekomunizowanie n., odkomunizowanie n., rekomunizowanie n., skomunizowanie n., zdekomunizowanie n., komuszenie n., skomuszenie n.
czas. komunizować ndk., dekomunizować ndk., odkomunizować dk., rekomunizować ndk., skomunizować dk., komuszyć ndk., skomuszyć dk.
przym. komunistyczny, komuszy, dekomunizacyjny, rekomunizacyjny, skomunizowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdekoncentrować.
Wiktionary
rzecz. skoncentrowanie n., dekoncentracja ż., dekoncentrowanie n.
czas. zdekoncentrować dk., dekoncentrować ndk.
Wiktionary
odtajnić nielegalną działalność
SJP.pl
zanalizować tekst pod kątem jego semiotyczno-językowej budowy
SJP.pl
ustawowo uznać, że coś nie jest przestępstwem
SJP.pl
dawniej: odebrać odwagę, zniechęcić, zrazić
SJP.pl
pozbawić kwalifikacji
SJP.pl
wymówić samogłoskę tylną z wargami spłaszczonymi
SJP.pl
uznać coś za nielegalne; uczynić nielegalnym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. delegalizować)
(1.1) praw. uznać coś za niezgodne z prawem
Wiktionary
(1.1) W listopadzie 1913 r. prezydent zdelegalizował Kuomintang i członków jego pozbawił mandatów poselskich.
Wiktionary
rzecz. delegalizowanie n., zdelegalizowanie n., delegalizacja ż.
czas. zalegalizować, delegalizować ndk.
przym. delegalizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznanie czegoś od jakiegoś momentu za nielegalne
Wiktionary
rzecz. delegalizowanie n., delegalizacja ż.
czas. zdelegalizować dk., delegalizować ndk.
przym. delegalizacyjny
Wiktionary
(1.1) delegalizacja
Wiktionary
odebrać zaufanie społeczne, dobre imię, władzę
SJP.pl
przekazać swoje obowiązki komuś o niższej pozycji
SJP.pl
stać się delikatnym; wydelikatnieć
SJP.pl
stać się delikatnym; wydelikatnieć
SJP.pl
usunąć granicę, limit czegoś
SJP.pl
1. ujawnić prawdę o kimś lub o czymś nieuczciwym, negatywnym;
2. zdemaskować się - zdemaskować samego siebie, ujawnić swoje ukrywane negatywne cechy lub czyny
SJP.pl
stwierdzić fałszywość jakiejś informacji; sprostować, zaprzeczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdementować.
Wiktionary
rzecz. dementi n., dementowanie n.
czas. zdementować dk., dementować ndk.
Wiktionary
usunąć sole mineralne z jakiejś substancji
SJP.pl
wykryć i ujawnić mistyfikację; zdemaskować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. demokratyzować)
(1.1) uczynić demokratycznym, przeprowadzić proces demokratyzacji
czasownik zwrotny dokonany zdemokratyzować się (ndk. demokratyzować się)
(2.1) stać się demokratycznym, ulec przemianom demokratycznym
Wiktionary
rzecz. demokratyzowanie n., demokracja ż., demokratyzacja ż., zdemokratyzowanie n.
czas. demokratyzować ndk., demokratyzować się ndk.
przym. demokratyzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie demokratycznym, przeprowadzenie procesu demokratyzacji
Wiktionary
(1.1) Struktury te uległy zdemokratyzowaniu po dojściu opozycji do władzy.
Wiktionary
rzecz. demokratyzowanie n.
czas. zdemokratyzować dk., zdemokratyzować się dk.
Wiktionary
1. zniszczyć, rozwalić w gwałtowny sposób;
2. zadziałać na szkodę kogoś lub czegoś
SJP.pl
1. wycofać z obiegu banknoty, monety;
2. pozbawić możliwości uzyskania dochodu z opublikowanej w internecie treści
SJP.pl
1. wyolbrzymić złe cechy, negatywne zjawiska;
2. przypisać demoniczne cechy, uczynić demonicznym
SJP.pl
zlikwidować monopol
SJP.pl
demontować;
1. rozkładać na zespoły lub części; rozbierać, rozmontowywać;
2. zdejmować jakieś urządzenie z miejsca, w którym było zamontowane;
3. 2. przenośnie: burzyć jakiś porządek; rozmontowywać
SJP.pl
1. spowodować upadek moralności i zepsucie obyczajów; zdeprawować, zgorszyć, znieprawić;
2. podjąć działania mające na celu obniżenie morale osoby lub grupy osób
SJP.pl
spowodować, że ktoś straci chęć działania, pozytywne nastawienie wobec kogoś lub czegoś; zniechęcić
SJP.pl
1. pozbawiać obywatelstwa;
2. dawniej: pozbawić naturalności, uczynić sztucznym;
3. denaturalizować się -
a) utracić obywatelstwo, wynarodowić się;
b) dawniej: stracić naturalność, stać się sztucznym
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. denerwować)
(1.1) dokonany od|denerwować.
czasownik zwrotny dokonany zdenerwować się (ndk. denerwować się)
(2.1) dokonany od|denerwować się.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛ̃nɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: zdẽnervovać
Wiktionary
rzecz. nerw mrz., denerwowanie n., nerwica ż.
przym. zdenerwowany, nerwowy
Wiktionary
(1.1) rozdrażnić, zirytować
(2.1) zirytować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdenerwować.
(1.2) rozdrażnienie nerwowe
Wiktionary
Stres (ang. stress ‘naprężenie’), napięcie psychiczne – psychologiczny stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki potrzeb, celów, zadań oraz wartości. Jest definiowany w psychologii jako dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki, a wymogami sytuacji (stresorem; bodźcem awersyjnym), charakteryzująca się brakiem równowagi psychicznej i fizycznej. Podejmowanie zachowań zaradczych jest próbą przywrócenia równowagi.
Wikipedia
(1.2) Ze zdenerwowania podczas pisemnego egzaminu z niemieckiego dostałam biegunki.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛ̃nɛrvɔˈvãɲɛ, AS: zdẽnervovãńe
Wiktionary
czas. denerwować
rzecz. nerwica ż., denerwowanie
przym. denerwujący, zdenerwowany, nerwowy
Wiktionary
(1.2) gniew, oburzenie, irytacja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odczuwający niepokój, niepewność
(1.2) odczuwający rozdrażnienie, złość
(1.3) będący przejawem niepokoju, niepewności, rozdrażnienia
Wiktionary
(1.1) Przed egzaminem była bardzo zdenerwowana.
(1.2) Lepiej nie idź teraz do niego, bo jest zdenerwowany z powodu uciążliwych urzędników.
(1.3) Zdenerwowane ruchy dawały podstawy do podejrzeń.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛ̃nɛrvɔˈvãnɨ, AS: zdẽnervovãny
Wiktionary
rzecz. zdenerwowanie n.
czas. zdenerwować (zdenerwować się), denerwować (denerwować się)
Wiktionary
ograniczyć zakres czynów uznawanych za karalne, złagodzić kary za pewne rodzaje przestępstw
SJP.pl
1. odebrać czemuś indywidualny charakter;
2. pozbawić kogoś poczucia odrębności;
3. usunąć z dokumentów czyjeś dane personalne;
4. spowodować, że relacje międzyludzkie tracą charakter osobowy
SJP.pl
pozbawiony tożsamości
SJP.pl
przenieść na inne miejsce
SJP.pl
złożyć w depozyt
SJP.pl
pozbawić zasad moralnych, sprowadzić z uczciwej drogi, doprowadzać do zepsucia; zdemoralizować, zgorszyć, znieprawić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który uległ deprawacji
Wiktionary
rzecz. deprawacja ż., deprawowanie n., zdeprawowanie n., deprawator m.
czas. deprawować ndk., zdeprawować dk.
przym. deprawacyjny
Wiktionary
(1.1) zepsuty
Wiktionary
czasownik
(1.1) dokonany od|deprecjonować.
Wiktionary
(1.1) Zastanawiam się dlaczego normalni, uczciwi i porządni ludzie zostali w tym kraju zdeprecjonowani, a TV publiczna lansuje taką szmirę.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛprɛt͡sʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: zdeprecʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. deprecjonowanie n., zdeprecjonowanie n., deprecjacja ż.
czas. deprecjonować ndk.
przym. deprecjacyjny, deprecjatywny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdeprecjonować.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛprɛt͡sʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: zdeprecʹi ̯õnovãńe
Wiktionary
rzecz. deprecjonowanie n., deprecjacja ż.
czas. deprecjonować ndk., zdeprecjonować dk.
przym. deprecjacyjny, deprecjatywny
Wiktionary
1. wywołać uczucie wstydu;
2. zniechęcić do działania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. deprymować)
(1.1) wprawić w stan zakłopotania, niepewności
(1.2) zniechęcić, przygnębić
Wiktionary
rzecz. zdeprymowanie n.
czas. deprymować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprawienie w stan zakłopotania, niepewności
(1.2) zniechęcenie do czegoś
Wiktionary
rzecz. deprymowanie n.
czas. deprymować ndk., zdeprymować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdeptać.
Wiktionary
czas. zdeptać dk.
rzecz. deptacz mos., deptanie n.
Wiktionary
1. depcząc, niszczyć, gnieść;
2. poniżać kogoś; deptać
SJP.pl
dawniej: pomieszać, pokręcić
SJP.pl
wytępić szkodliwe gryzonie; odszczurzyć, odmyszyć
SJP.pl
zmniejszyć liczbę regulacji prawnych w jakiejś dziedzinie życia, gospodarki itp.
SJP.pl
dawniej:
1. wprowadzić w błąd, zdezorientować;
2. zderutować się -
a) stracić pewność siebie;
b) wykoleić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zderzyć)
(1.1) doprowadzać do uderzenia o siebie obiektów
(1.2) stawiać obok siebie w celu porównania, obserwacji wzajemnych oddziaływań
czasownik zwrotny niedokonany zderzać się (dk. zderzyć się)
(2.1) uderzać o siebie
(2.2) być stawianym obok siebie dla porównania
Wiktionary
rzecz. zderzanie n., zderzacz mrz., zderzak mrz., zderzenie n.
czas. uderzać
Wiktionary
urządzenie do wywoływania zderzeń cząstek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie, które ma za zadanie coś zderzać
Wiktionary
rzecz. zderzanie n., zderzenie n., zderzak m.
czas. zderzać ndk., zderzyć dk.
przym. zderzeniowy
przysł. zderzeniowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zderzak
Wiktionary
rzecz. zderzak m.
Wiktionary
1. część pojazdu, mocowana z przodu i z tyłu, mająca łagodzić wstrząsy podczas zderzenia;
2. pogardliwie: polityk ponoszący odpowiedzialność za przedsięwzięcie z góry skazane na porażkę;
3. potocznie: kobieca pierś; cycek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. element pojazdu służący do złagodzenia zderzenia pojazdu z drugim pojazdem lub przeszkodą;
(1.2) kolej. urządzenie przeznaczone do łagodzenia siły nacisku i uderzeń oraz utrzymywania wagonów w odpowiedniej odległości;
(1.3) grub. pierś kobieca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzdɛʒak, AS: zdežak
Wiktionary
rzecz. zderzenie n., zderzanie n., zderzacz m.
:: zdrobn. zderzaczek m.
czas. zderzać ndk., zderzyć dk.
przym. zderzeniowy, zderzakowy
przysł. zderzeniowo
Wiktionary
(1.2) bufor
(1.3) biust, bufor
Wiktionary
1. część pojazdu, mocowana z przodu i z tyłu, mająca łagodzić wstrząsy podczas zderzenia;
2. pogardliwie: polityk ponoszący odpowiedzialność za przedsięwzięcie z góry skazane na porażkę;
3. potocznie: kobieca pierś; cycek
SJP.pl
potocznie: kierowca jeżdżąca zbyt blisko jadącego przed nim pojazdu
SJP.pl
przymiotnik od: zderzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zderzać.
Wiktionary
rzecz. zderzenie n., zderzak m., zderzacz m.
czas. zderzać ndk., zderzyć dk.
przym. zderzeniowy
przysł. zderzeniowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zderzyć.
(1.2) uderzenie poruszającego się obiektu w inny obiekt
Wiktionary
Zderzenie – ogół zjawisk powstających przy zetknięciu się poruszających się względem siebie ciał. Zazwyczaj za zderzenie uważa się zjawisko trwające krótko, choć używa się także do zjawisk trwających długo np. zderzenia galaktyk.
W fizyce oznacza oddziaływanie pomiędzy poruszającymi się względem siebie ciałami, trwające przez pewien skończony czas. Na zderzające się obiekty nie powinny przy tym działać siły zewnętrzne (czyli takie, których źródłem nie są zderzające się obiekty) lub siły te są na tyle słabe lub zderzenie na tyle krótkie, by ich wpływ można było pominąć. Według powyższej definicji przykładami zderzeń są:
Wikipedia
(1.2) W wyniku zderzenia samochód został uszkodzony.
Wiktionary
IPA: zdɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zdežẽńe
Wiktionary
rzecz. zderzak m., zderzacz m., zderzanie n.
czas. zderzać ndk., zderzyć dk.
przym. zderzeniowy
przysł. zderzeniowo
Wiktionary
przymiotnik od: zderzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zderzać)
(1.1) doprowadzić do uderzenia o siebie obiektów
(1.2) postawić obok siebie w celu porównania, obserwacji wzajemnych oddziaływań
czasownik zwrotny dokonany zderzyć się (ndk. zderzać się)
(2.1) uderzyć o siebie
(2.2) zostać postawionym obok siebie dla porównania
Wiktionary
rzecz. zderzenie n., zderzacz mrz., zderzak mrz., zderzanie n.
przym. zderzeniowy
Wiktionary
(1.2) porównywać, zestawiać
Wiktionary
nadać czemuś cechy świeckie, usunąć wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; sekularyzować, zeświecczyć, zsekularyzować, zlaicyzować
SJP.pl
1. odizolować od jakiejś społeczności; wyobcować;
2. desocjalizować się - odizolować się od jakiejś społeczności; wyobcować się
SJP.pl
uwolnić od wpływów sowieckich i systemu ustrojowego narzucanego przez ZSRR
SJP.pl
dawniej: wpaść w desperację, porzucić wszelką nadzieję
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który stracił nadzieję na coś, jest ogarnięty desperacją
Wiktionary
IPA: ˌzdɛspɛrɔˈvãnɨ, AS: zdesperovãny
Wiktionary
rzecz. desperat m., desperatka ż., desperacja ż.
Wiktionary
(1.1) zrozpaczony
Wiktionary
zakłócić stan równowagi
SJP.pl
usunąć cechy stalinizmu w dziedzinie politycznej, gospodarczej i kulturalnej
SJP.pl
1. usunąć jednolite normy, zwłaszcza w przemyśle;
2. zdestandaryzować się - przestać być standardowym; zróżnicować się
SJP.pl
odczytać szyfr, kod; odkodować
SJP.pl
zdecydowany;
1. gotowy na wszystko, przygotowany na najgorsze;
2. świadczący o czyimś zdecydowaniu, np. zdeterminowany atak
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdecydowany, dążący do osiągnięcia swoich planów
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zdeterminować
Wiktionary
rzecz. indeterminizm mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. detonować)
(1.1) dokonany od|detonować.
Wiktionary
(1.1) Aż 58 bomb zdetonowali separatyści w niedzielę nad ranem na Korsyce.
Wiktionary
czas. detonować ndk.
rzecz. detonacja ż., detonator mrz., detonowanie n., zdetonowanie n.
przym. detonacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdetonować.
Wiktionary
rzecz. detonowanie n., detonacja ż., detonator m.
czas. detonować ndk., zdetonować dk.
przym. detonacyjny
Wiktionary
1. pozbawić panującego monarchę władzy;
2. pozbawić kogoś najwyższej pozycji w jakiejś grupie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. detronizować)
(1.1) pozbawić władcę władzy
(1.2) pozbawić kogoś pozycji, rekordu
Wiktionary
(1.1) Zdetronizowawszy starego króla, posadzili na stolcu młokosa.
(1.1) W 308 roku Maksymian próbował zdetronizować swojego syna, jednak wojsko opowiedziało się po stronie Maksencjusza, więc Maksymian uciekł do Galii na dwór swojego zięcia Konstantyna.
(1.2) Czy polscy skoczkowie zdetronizują Austriaków?
Wiktionary
rzecz. detronizowanie n., zdetronizowanie n., detronizacja ż.
czas. detronizować ndk.
przym. detronizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdetronizować.
Wiktionary
rzecz. detronizowanie n., detronizacja ż.
czas. zdetronizować dk., detronizować ndk.
przym. detronizacyjny
Wiktionary
zmniejszyć swoją lub czyjąś wartość, znaczenie
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|dewaluować.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛvaluˈwɔvat͡ɕ, AS: zdevaluu̯ovać
Wiktionary
rzecz. dewaluacja ż., dewaluowanie n., zdewaluowanie n.
czas. dewaluować ndk.
przym. dewaluacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdewaluować.
Wiktionary
IPA: ˌzdɛvaluwɔˈvãɲɛ, AS: zdevaluu̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. dewaluowanie n., dewaluacja ż.
czas. dewaluować ndk., zdewaluować dk.
przym. dewaluacyjny
Wiktionary
zniszczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dewastować)
(1.1) spowodować zniszczenie
czasownik zwrotny dokonany zdewastować się (ndk. dewastować się)
(2.1) ulec zniszczeniu
Wiktionary
rzecz. dewastacja ż., dewastator mos., dewastowanie n., zdewastowanie n.
czas. dewastować ndk.
przym. dewastacyjny, dewastatorski
Wiktionary
(1.1) spustoszyć, zniszczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bezwzględne zniszczenie mienia
Wiktionary
(1.1) Skutkiem przemarszu było zdewastowanie mienia publicznego.
Wiktionary
rzecz. dewastator mos., dewastowanie n., dewastacja ż.
czas. dewastować ndk., zdewastować dk.
przym. dewastacyjny
Wiktionary
zachować się w sposób rażąco odbiegający od przyjętych norm
SJP.pl
pozbawić aktualności, uczynić nieaktualnym; zdeaktualizować
SJP.pl
zdeaktywować;
1. uczynić nieaktywnym, wyłączyć;
2. usunąć skażenie promieniotwórcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że coś przestaje być aktywne
Wiktionary
rzecz. dezaktywacja n.
czas. zdezaktywować ndk.
Wiktionary
stworzyć terytorium pozbawione broni nuklearnej
SJP.pl
zdyskredytować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdezawuować.
Wiktionary
czas. zdezawuować dk.
Wiktionary
potocznie: zniszczyć w wyniku używania; zdezolować
SJP.pl
zniszczony
SJP.pl
1. dopuścić się dezercji, uciec z wojska;
2. przenośnie: uciec z jakiegoś miejsca, aby uniknąć czegoś przykrego, niewygodnego, sprawiającego kłopot
SJP.pl
usuwać zainstalowany program komputerowy; zdeinstalować, odinstalować
SJP.pl
usunąć przykry zapach, niemiłą woń z produktów lub pomieszczeń; odwonić
SJP.pl
potocznie: zniszczyć w wyniku używania; zdezelować
SJP.pl
wprowadzić w błąd, zmylić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dezorientować)
(1.1) książk. spowodować czyjś brak orientacji
czasownik zwrotny dokonany zdezorientować się (ndk. dezorientować się)
(2.1) książk. utracić rozeznanie
Wiktionary
(1.1) Odbicia lamp ulicznych w wodzie mogą zdezorientować nawet doświadczonego nawigatora.
(2.1) Zupełnie się zdezorientowałem i niewiele brakowało, a byłbym kogoś potrącił.
Wiktionary
rzecz. dezorientacja ż., zdezorientowanie n.
czas. dezorientować ndk., dezorientować się ndk.
przym. zdezorientowany
Wiktionary
(1.1) zmylić, wprowadzić w błąd
Wiktionary
wprowadzić w błąd, zmylić
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który utracił rozeznanie w sytuacji
(1.2) świadczący o niezrozumieniu sytuacji lub zakłopotaniu
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zdezorientować
Wiktionary
rzecz. dezorientacja ż., zdezorientowanie n.
czas. dezorientować ndk., dezorientować się ndk., zdezorientować dk., zdezorientować się dk.
Wiktionary
zmniejszyć liczbę drobnoustrojów w otoczeniu bądź materiale poprzez użycie środka odkażającego; odkazić
SJP.pl
przypisać cechy diabła; zdemonizować
SJP.pl
zmienić wielkość otworu przysłony w przyrządzie optycznym
SJP.pl
1. rozpoznać chorobę na podstawie odpowiednich badań;
2. ocenić coś, wydać opinię
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. diagnozować)
(1.1) dokonany od|diagnozować.
Wiktionary
(1.1) Zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Po długiej rozmowie z Becky nie mogłem powstrzymać się od wniosku, że jej choroba była po części powiązana z jej emocjonalnie burzliwym życiem.
Wiktionary
rzecz. diagnoza ż., diagnostyka ż., diagnozowanie n., zdiagnozowanie n.
czas. diagnozować ndk.
przym. diagnostyczny, diagnozowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. postawienie diagnozy
(1.2) ustalenie przyczyn jakiegoś zjawiska i tego, jaki jest stan rzeczy
Wiktionary
rzecz. diagnozowanie n., diagnoza ż., diagnostyka ż., diagnostyk m., diagnosta m.
czas. diagnozować ndk., zdiagnozować dk.
przym. diagnostyczny, diagnozowalny
przysł. diagnostycznie
Wiktionary
(1.1) rozpoznanie
Wiktionary
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, ucyfrowić, scyfrować
SJP.pl
środowiskowo: oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że nie przypadł nam do gustu lub że się z nim nie zgadzamy
SJP.pl
środowiskowo: obrazić, poniżyć; zdissować
SJP.pl
[czytaj: zdisować] środowiskowo: obrazić, poniżyć; zdisować
SJP.pl
skrót od: zdjęcie, zdjęcia
SJP.pl
skrót
(1.1) = zdjęcie
(1.2) = zdjęcia
Wiktionary
(1.1) Zdj. 1. Budynek drewniany o konstrukcji szkieletowej.
Wiktionary
(1.1) skr. fot.
Wiktionary
1. usunąć skądś jakiś przedmiot, ściągnąć coś;
2. o uczuciach: opanować, ogarnąć;
3. zrobić fotografię, zdjęcie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) biorąc, usunąć skąd
(1.2) o stanach uczuciach: ogarnąć, opanować
(1.3) pot. zrobić fotografię kogoś
Wiktionary
(1.1) Zdjąć obraz ze ściany. Zostać zdjętym z pozycji kierownika.
(1.2) Zdjął ją niepokój, żal.
(1.3) Proszę mnie zdjąć z profilu.
Wiktionary
IPA: zdʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: zdʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. zdjęcie
Wiktionary
(1.1) zzuć, reg. pozn. zdejmnąć.
Wiktionary
ekspresywnie: zdjęcie; fotka, focia
SJP.pl
robienie zdjęć; kręcenie filmu, filmowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) robienie zdjęć, kręcenie filmu, filmowanie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: zdjęcie
Wiktionary
Zdjęcie fotograficzne, zdjęcie, fotografia – ogólna nazwa czegoś, co zostało sfotografowane, czyli sam obraz zapisany dowolną techniką fotograficzną.
Fizycznie obraz ten może występować w kilku postaciach – negatyw, slajd (diapozytyw, przezrocze), odbitka fotograficzna, a także obraz utrwalony bezpośrednio w postaci cyfrowej. To, co w potocznym języku nazywa się zdjęciem, czyli obraz oglądany na papierze fotograficznym (powiększenie, błędnie nazywane odbitką), to tylko jedno z zastosowań tego terminu.
Wikipedia
(1.1) Proponuję zdjęcia w większej odległości i zastąpienie Zbyszka dublerem.
Wiktionary
trwały obraz fotograficzny, uzyskany na materiale światłoczułym; fotografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieruchomy obraz rzeczywistości utrwalony aparatem fotograficznym
(1.2) czynność zdejmowania czegoś
(1.3) efekt zdejmowania czegoś
Wiktionary
Zdjęcie fotograficzne, zdjęcie, fotografia – ogólna nazwa czegoś, co zostało sfotografowane, czyli sam obraz zapisany dowolną techniką fotograficzną.
Fizycznie obraz ten może występować w kilku postaciach – negatyw, slajd (diapozytyw, przezrocze), odbitka fotograficzna, a także obraz utrwalony bezpośrednio w postaci cyfrowej. To, co w potocznym języku nazywa się zdjęciem, czyli obraz oglądany na papierze fotograficznym (powiększenie, błędnie nazywane odbitką), to tylko jedno z zastosowań tego terminu.
Wikipedia
(1.1) Zrobiłem zdjęcie płonącego kościoła i opublikowałem je w sieci.
(1.2) Zdjęcie obrazu ze ściany okazało się niemożliwe, bowiem został on do niej na stałe przyklejony.
Wiktionary
IPA: ˈzdʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zdʹi ̯ė̃ńće
Wiktionary
czas. dk. zdjąć
przym. zdjęciowy
Wiktionary
(1.1) fotografia, pot. fotka
Wiktionary
potocznie: fotografować
SJP.pl
przymiotnik od: zdjęcie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący zdjęcia (obrazu utrwalonego aparatem fotograficznym)
(1.2) dotyczący zdjęć (nagrywania scen do filmu)
Wiktionary
(1.1) Również portretowane przez Siniskę kobiety miały ochotę nanieść poprawki na swoje zdjęciowe wizerunki, a połączenie fotografii z obrazem zawsze daje takie możliwości.
(1.2) Na Słowacji nakręcono blisko czterdzieści procent materiału zdjęciowego.
Wiktionary
rzecz. zdjęcie n.
Wiktionary
1. przystrajać coś, upiększać, dekorować;
2. być ozdobą czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) upiększać coś, dodawać elementy dekoracyjne
(1.2) służyć jako ozdoba
Wiktionary
(1.1) Ania po upieczeniu ciasta zawsze zdobi je lukrem i kolorowymi cukierkami.
(1.2) Suknię Iwony zdobiły cekiny.
Wiktionary
IPA: ˈzdɔbʲit͡ɕ, AS: zdobʹić
Wiktionary
rzecz. ozdobnik m., ozdoba ż., ozdóbka ż., zdobnik m., zdobniczka ż., zdobienie n., ozdobienie n., zdobnictwo n.
czas. ozdabiać ndk., ozdobić dk., przyozdabiać ndk., przyozdobić dk.
przym. ozdobny, zdobny, zdobniczy
przysł. zdobnie
Wiktionary
(1.1) dekorować, ozdabiać, przyozdabiać
(1.2) ozdabiać
Wiktionary
1. przystrajać coś, upiększać, dekorować;
2. być ozdobą czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdobić.
(1.2) rzecz, która jest ozdobą
(1.3) wydział fabryki, który zajmuje się zdobieniem (1.1)
Wiktionary
IPA: zdɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zdobʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ozdoba ż., ozdobnik m., ozdóbka ż.
czas. zdobić ndk., ozdobić dk.
przym. ozdobny, zdobny, zdobniczy
przysł. zdobnie
Wiktionary
sztuka ozdabiania przedmiotów, tkanin, budowli; ornamentyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dziedzina związana ze zdobieniem przedmiotów
Wiktionary
przym. ozdobny, zdobniczy, zdobny
czas. zdobić
przysł. zdobnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany ze zdobnictwem
Wiktionary
rzecz. zdobnictwo n., zdobienie n., ozdoba ż., ozdobnik mrz.
czas. zdobić ndk.
przym. ozdobny
Wiktionary
(1.1) dekoracyjny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób zdobny
Wiktionary
(1.1) Kobiety wyniosły zdobnie upleciony wieniec.
Wiktionary
rzecz. zdobienie n., zdobnictwo n., zdobnik mos./mrz., zdobność ż.
czas. zdobić ndk.
przym. zdobny
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: zdobnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zdobny
SJP.pl
chrząszcz, szkodnik drzew i krzewów liściastych; tutkarz cygarowiec
SJP.pl
ozdobny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) czymś przyozdobiony
Wiktionary
(1.1) Biada, biada, wielka stolico, odziana w bisior, purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perłę, bo w jednej godzinie przepadło tak wielkie bogactwo!
Wiktionary
rzecz. zdobienie n., zdobnictwo n., zdobnik mos./mrz., zdobność ż.
czas. zdobić ndk.
przysł. zdobnie
Wiktionary
(1.1) ozdobny
Wiktionary
1. uzyskać, wywalczyć, zająć;
2. przekonać kogoś do siebie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zdobywać)
(1.1) dokonany od|zdobywać.
Wiktionary
(1.1) Śmiały rycerz zdobył rękę królewny.
(1.1) Polski alpinista zdobył szczyt.
Wiktionary
IPA: ˈzdɔbɨt͡ɕ, AS: zdobyć
Wiktionary
rzecz. zdobycie n., zdobycz ż., zdobywca mos.
czas. zdobywać
przym. zdobyczny
Wiktionary
(1.1) osiągnąć, uzyskać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdobyć.
Wiktionary
(1.1) Zdobycie pierwszego miejsca w tym wyścigu jest największym sukcesem w moim życiu.
(1.1) Piłkarz tak cieszył się po zdobyciu gola, że zdjął koszulkę i wyskoczył za bandy dookoła boiska, za co sędzia ukarał go żółtą kartką.
(1.1) Po wielkiej suszy w regionie problemem stało się zdobycie jedzenia i wody pitnej.
Wiktionary
IPA: zdɔˈbɨt͡ɕɛ, AS: zdobyće
Wiktionary
czas. zdobyć, zdobywać
rzecz. zdobywca mos., zdobycz, zdobywanie
przym. zdobyczny
Wiktionary
(1.1) przejęcie, uzyskanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ofiara upolowana przez drapieżnika, myśliwego lub wędkarza
(1.2) rzecz, która została zdobyta
(1.3) osiągnięcia w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzdɔbɨt͡ʃ, AS: zdobyč
Wiktionary
rzecz. zdobywca m., zdobywczyni ż., zdobywanie n., zdobycie n.
czas. zdobyć dk., zdobywać ndk.
przym. zdobywczy, zdobyczny
Wiktionary
będący zdobyczą; zdobyty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest zdobyczą
Wiktionary
(1.1) Wrócił też ze zdobycznymi końmi i zbrojami, z których dwie były nadzwyczaj cenne, choć okrutnie razami miecza i topora pocięte.
Wiktionary
rzecz. zdobycz ż., zdobywca m., zdobywczyni ż., zdobywanie n., zdobycie n.
czas. zdobyć dk., zdobywać ndk.
przym. zdobywczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Zdobysław — imię męskie, prawdopodobnie późniejszy neologizm utworzony na zasadach podobnych do autentycznych imion słowiańskich. W tej postaci imię to nie jest notowane w słownikach staropolskich, nie występuje również żadne imię z członem Zdoby-. Mimo to imię to zdobyło pewną, niewielką popularność.
Zdobysław imieniny obchodzi 30 lipca.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Zdobysław i interesuję się leśnictwem.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdobyć)
(1.1) odbierać przemocą
(1.2) uzyskiwać, osiągać dzięki własnemu wysiłkowi
(1.3) zjednywać sobie, pozyskiwać względy
czasownik zwrotny niedokonany zdobywać się (dk. zdobyć się)
(2.1) robić coś (dokonywać czegoś), pokonując wewnętrzne opory; odważać się
Wiktionary
(1.1) Żołnierze wdarli się na mury, szybko zdobywając zamek.
(1.2) Film zdobywa nagrodę za nagrodą.
(1.3) Jak zdobywać przyjaciół i zjednywać sobie ludzi?
(2.1) Zdobyłem się na odwagę i porozmawiałem z nią.
Wiktionary
IPA: zdɔˈbɨvat͡ɕ, AS: zdobyvać
Wiktionary
rzecz. zdobycz ż., zdobywca m., zdobywczyni ż., zdobycie n., zdobywanie n.
przym. zdobyczny
czas. zdobyć
Wiktionary
(1.1) zagarniać, zagrabiać, podbijać, opanowywać
(1.2) zyskiwać, uzyskiwać, osiągać
(1.3) pozyskiwać, zjednywać, ujmować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdobywać.
Wiktionary
IPA: ˌzdɔbɨˈvãɲɛ, AS: zdobyvãńe
Wiktionary
czas. zdobywać
rzecz. zdobycie n., zdobycz ż., zdobywca mos.
przym. zdobyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który zdobył, opanował coś (przemocą, w walce)
(1.2) ten, który osiągnął coś, dokonał czegoś, zwyciężył
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) On jest pierwszym polskim zdobywcą złotego medalu olimpijskiego.
Wiktionary
IPA: zdɔˈbɨft͡sa, AS: zdobyfca
Wiktionary
rzecz. zdobycz ż., zdobywanie n., zdobycie n.
:: fż. zdobywczyni ż.
czas. zdobywać ndk., zdobyć dk.
przym. zdobyczny, zdobywczy
Wiktionary
1. kobieta, która zdobyła coś, odebrała coś przemocą;
2. kobieta, która osiągnęła coś znaczącego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: zdobywca
Wiktionary
(1.1) Jedyną zaletą tego filmu jest piękna i utalentowana zdobywczyni Oskara Charlize Theron. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌzdɔbɨfˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: zdobyfčỹńi
Wiktionary
rzecz. zdobywca, zdobycz
czas. zdobywać
przym. zdobywczy, zdobyczny
Wiktionary
dojąc (lub ssąc), wycisnąć mleko z wymion zwierzęcia
SJP.pl
udokumentować, zadokumentować;
1. udowodnić coś;
2. potwierdzić coś dokumentem
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) ekon. wprowadzić dolara do obrotu w innym państwie jako urzędową walutę
Wiktionary
IPA: ˌzdɔlarɨˈzɔvat͡ɕ, AS: zdolaryzovać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdolaryzować.
Wiktionary
IPA: ˌzdɔlarɨzɔˈvãɲɛ, AS: zdolaryzovãńe
Wiktionary
potocznie: osoba utalentowana, zdolna, pojętna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski i żeński
(1.1) pot. z podziwem o zdolnej osobie
Wiktionary
(1.1) Po co taki zdolniacha ma się zakopywać w papierkach ministerialnych?
Wiktionary
przym. zdolny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zdolnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zdolny; bardziej zdolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność zrobienia czegoś, predyspozycja do szybkiego opanowywania umiejętności
(1.2) naturalna sprawność i możliwość robienia czegoś
Wiktionary
(1.1) On ma niezwykłą zdolność do nauki języków obcych.
(1.2) Komórki macierzyste posiadają zdolność do różnicowania się do innych rodzajów komórek.
Wiktionary
IPA: ˈzdɔlnɔɕt͡ɕ, AS: zdolność
Wiktionary
rzecz. zdolenie n., uzdolnienie n.
:: zdrobn. zdolnostka ż.
czas. zdolić dk.
przym. zdolny
przysł. zdolnie
Wiktionary
(1.1) umiejętność, talent
(1.2) możliwość
Wiktionary
posiadający daną umiejętność
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w stanie wykonać określoną czynność
(1.2) taki, który ma talent, zdolności; jest uzdolniony
Wiktionary
(1.1) Nie sądzę, by Ania była zdolna wyrządzić komuś krzywdę.
Wiktionary
IPA: ˈzdɔlnɨ, AS: zdolny
Wiktionary
rzecz. zdolniacha m./ż., niezdolność ż., zdolność ż. , uzdolnienie n.
Wiktionary
(1.2) utalentowany, uzdolniony; gw-pl|Śląsk Cieszyński|spusobny., gw-pl|Górny Śląsk|grajfny.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dominować)
(1.1) zdobyć przewagę
Wiktionary
rzecz. zdominowanie n., dominacja ż.
czas. dominować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) gwara. kociewska zdążyć
Wiktionary
(1.1) I znówki żam nié zdónżyła uskrómnić ta chałupa. → I znowu nie zdążyłam posprzątać tej chałupy.
Wiktionary
Zdów – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Włodowice.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
W okolicach tej wsi wypływa Białka (dopływ Krztyni), niewielka rzeka dorzecza Pilicy.
Wikipedia
[czytaj: zdałnlołdować] środowiskowo: pobrać pliki z internetu; ściągnąć
SJP.pl
potrafić coś zrobić, sprostać czemuś; podołać, móc
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dać radę coś zrobić
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, czy zdołam przygotować to na czas.
Wiktionary
rzecz. zdołanie n.
Wiktionary
(1.1) sprostać, podołać, wydołać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdołać.
Wiktionary
czas. zdołać dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. przygnębiony
Wiktionary
(1.1) Odkąd straciłem pracę, jestem strasznie zdołowany.
Wiktionary
IPA: ˌzdɔwɔˈvãnɨ, AS: zdou̯ovãny
Wiktionary
czas. zdołować
rzecz. dołek m., zdołowanie
Wiktionary
skrót od: zdrobniały, zdrobniale, zdrobnienie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = zdrój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdrabniać.
Wiktionary
czas. zdrobnić, zdrabniać ndk.
rzecz. zdrobnienie n.
Wiktionary
1. niedochowanie wierności wobec partnerki lub partnera;
2. złamanie jakichś zasad, idei;
3. działanie na szkodę kraju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działanie na szkodę narodu lub kraju
(1.2) niedochowanie wierności (zazwyczaj seksualnej) małżeńskiej lub partnerskiej
(1.3) odstąpienie od zasad lub wartości
(1.4) ujawnienie wspólnej lub cudzej tajemnicy
Wiktionary
Zdrada – świadome złamanie przysięgi lub odstępstwo od przyjętych (przez siebie, najbliższe osoby lub daną społeczność) norm czy wartości, działanie przeciwko tym normom i wartościom, zaparcie się ich, a także jawna lub skryta ich negacja. Człowiek dopuszczający się zdrady określany jest mianem zdrajcy. Zdrada może dotyczyć poszczególnych osób lub całej społeczności, wobec których zdrajca ma trwałe zobowiązania lub ponosi za nie odpowiedzialność.
Wikipedia
(1.1) Zdradził ojczyznę! Jest wojna. Jest tylko jedna kara za zdradę - kara śmierci.
(1.2) Wiem już o Twojej zdradzie. Kaśka wszystko widziała, tam, pod kinem.
(1.3) Często słyszałem opinie o mojej rzekomej zdradzie wartości i ideałów. A ja tylko zmieniłem poglądy.
(1.4) Powiedziałeś im, gdzie ukryliśmy złoto – to zdrada!
Wiktionary
IPA: ˈzdrada, AS: zdrada
Wiktionary
rzecz. zdrajca m., zdrajczyni ż., zdradzanie n., zdradźca mos.
czas. zdradzić dk., zdradzać ndk.
przym. zdradliwy, zdradziecki
przysł. zdradliwie, zdradziecko
Wiktionary
(1) odstępstwo, niedochowanie zasad/wierności, nielojalność, niewierność, przeniewierstwo, wiarołomstwo
(1.2) cudzołóstwo, skok w bok
(1.3) sprzeniewierzenie
(1.4) sypnięcie, wydanie, wyjawianie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zdradliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zdradliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do zdrady, taki, któremu nie można ufać
Wiktionary
(1.1) Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne i niepoprawne – któż je zgłębi?
Wiktionary
rzecz. zdrada ż., zdrajca mos., zdrajczyni ż., zdradzanie n., zdradzenie n.
przym. zdradziecki
przysł. zdradliwie, zdradziecko
czas. zdradzać ndk., zdradzić dk.
Wiktionary
rodzina jadowitych węży
SJP.pl
rodzina jadowitych węży żyjących na wszystkich kontynentach prócz Europy i Antarktydy, do której należą najbardziej jadowite węże świata (jak mamba pospolita czy wąż morski pręgowany)
SJP.pl
Zdradnicowate (Elapidae) – rodzina węży z nadrodziny Elapoidea w obrębie rzędu łuskonośnych (Squamata).
Liczba rodzajów i gatunków tej rodziny jest różna w zależności od autora (Klemmer (1963) podawał 41 rodzajów i ok. 190 gatunków; The Reptile Database (2023) – 55 rodzajów i 398 gatunków). Jest najliczniejszą rodziną węży jadowitych.
Wikipedia
o cechach zdradnicowatych (rodzina węży)
SJP.pl
dawniej: zdradziecki
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) o sekrecie, tajemnicy: wyjawiać, mówić komuś, często niepowołanemu
(1.2) łamać dane komuś słowo, obietnicę; wykonywać coś, co może być traktowane jako złamanie takiej obietnicy; także porzucać swoje ideały
(1.3) złamać przysięgę wierności w związku, zwykle przez odbycie stosunku seksualnego z inną osobą niż osoba, z którą jest się w związku
(1.4) mimowolnie wykazywać pewne cechy
(1.5) przedstawiać coś komuś
Wiktionary
(1.1) Pułkownik zdradził obcemu szpiegowi plany rozmieszczenia artylerii.
(1.2) Generał zdradził króla i przeszedł na stronę wroga.
(1.3) Zdradzał swoją żonę z każdą napotkaną kobietą.
(1.4) Od dzieciństwa zdradza zainteresowanie przedmiotami ścisłymi.
(1.5) Nauczyciel zdradził uczniom plan działania na lekcjach.
Wiktionary
IPA: ˈzdrad͡zat͡ɕ, AS: zdraʒać
Wiktionary
rzecz. zdrada ż., zdradzanie n., zdradzenie n., zdrajca m., zdrajczyni ż., zdradźca mos.
przym. zdradziecki, zdradliwy
przysł. zdradziecko, zdradliwie
Wiktionary
(1.1) wyjawiać, wygadywać, sypać, paplać
(1.3) być niewiernym, przyprawiać rogi
(1.4) objawiać
(1.5) przedstawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdradzać.
Wiktionary
IPA: zdraˈd͡zãɲɛ, AS: zdraʒãńe
Wiktionary
czas. zdradzić/zdradzać
rzecz. zdrajca m., zdrajczyni ż., zdrada ż.
przysł. zdradziecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. zdrajca
Wiktionary
IPA: ˈzdrat͡ɕt͡sa, AS: zdraćca
Wiktionary
rzecz. zdrajczyni ż., zdrajca, zdrada
czas. zdradzać, zdradzić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zdradzać)
(1.1) dokonany od|zdradzać.
Wiktionary
(1.1) Niestety, aż do śmierci roztaczał nad tą sprawą aurę tajemniczości i nikomu nie zdradził swych sekretów.
Wiktionary
IPA: ˈzdrad͡ʑit͡ɕ, AS: zdraʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zdrajca m., zdrajczyni ż., zdradzanie n., zdrada ż., zdradźca mos.
przysł. zdradziecko
przym. zdradziecki, zdradliwy
Wiktionary
taki, który zdradził lub zdradza; oszukańczy, podstępny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma na celu zdradę; który zdradził lub zdradza
(1.2) taki, który grozi niebezpieczeństwem, mimo że sprawia wrażenie bezpiecznego
Wiktionary
rzecz. zdrada ż., zdrajca m., zdrajczyni ż.
czas. zdradzać ndk., zdradzić dk.
przym. zdradliwy
przysł. zdradziecko
Wiktionary
(1.1) przebiegły, podstępny, perfidny, chytry
(1.2) zdradliwy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zdradziecki, zdradliwy, podstępny
Wiktionary
(1.1) Komuniści potrzebowali pokazowego procesu, który udowodni, że reakcja wciąż zdradziecko knuje i zagraża państwu.
Wiktionary
IPA: zdraˈd͡ʑɛt͡skɔ, AS: zdraʒ́ecko
Wiktionary
rzecz. zdrajca m., zdrajczyni ż., zdrada ż., zdradzanie n.
czas. zdradzić dk., zdradzać ndk.
przym. zdradziecki, zdradliwy
Wiktionary
(1.1) podstępnie, nielojalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zdradza swój naród, kraj, plemię, społeczność, itp.
(1.2) ktoś, kto porzuca wyznawane ideały, wartości
(1.3) żart. ktoś, kto oszukuje
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzdrajt͡sa, AS: zdrai ̯ca
Wiktionary
rzecz. zdrada ż., zdrajczyni ż., zdradzanie n., zdradzenie n., zdradźca mos.
przym. zdradziecki, zdradliwy
przysł. zdradziecko
czas. zdradzać ndk., zdradzić dk.
Wiktionary
(1.1) renegat, judasz; stpol. zdradźca
Wiktionary
1. kobieta, która oszukuje;
2. kobieta, która zdradza swój kraj, naród, odstępuje od wyznawanych ideałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od zdrajca
Wiktionary
IPA: zdrajˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: zdrai ̯čỹńi
Wiktionary
rzecz. zdrada ż., zdradzanie n., zdradzenie n.
:: fm. zdrajca m., zdradźca m.
czas. zdradzać ndk., zdradzić dk.
przym. zdradziecki, zdradliwy
przysł. zdradziecko
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zdrapywać)
(1.1) dokonany od|zdrapywać.
Wiktionary
IPA: ˈzdrapat͡ɕ, AS: zdrapać
Wiktionary
rzecz. zdrapka ż., zdrapanie n.
czas. rozdrapać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdrapać.
Wiktionary
IPA: zdraˈpãɲɛ, AS: zdrapãńe
Wiktionary
czas. zdrapać, zdrapywać
rzecz. zdrapka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. technika umożliwiająca ukrycie druku pod warstwą ochronną do zdrapywania;
(1.2) kupon lub karta z polem zdrapki (1.1)
(1.3) loteria w formie kuponu ze zdrapką (1.2)
Wiktionary
Zdrapka – technika poligraficzna, polegająca na pokrywaniu właściwego druku warstwą ochronną, uniemożliwiającą jego odczytanie bez jej zdrapania (stąd nazwa). Zdrapki są wykorzystywane przez organizatorów loterii (Polski Monopol Loteryjny, tabloidy), a także przez operatorów sieci telefonii komórkowej w systemie pre-paid. Usunięcie warstwy ochronnej jest równoznaczne z zawarciem umowy cywilnoprawnej lub akceptacją regulaminu konkursu, bądź loterii.
Wikipedia
IPA: ˈzdrapka, AS: zdrapka
Wiktionary
rzecz. drapanie n., zdrapanie n., zdrapywanie n.
czas. drapać, zdrapać, zdrapywać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdrapać)
(1.1) usuwać wierzchnią warstwę czegoś drapiąc
Wiktionary
IPA: zdraˈpɨvat͡ɕ, AS: zdrapyvać
Wiktionary
rzecz. zdrapywanie n., zdrapanie n., drapanie n., drapak m., zadrapanie n., zdrapka ż., drapacz m.
czas. drapać ndk., zadrapać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdrapywać.
Wiktionary
IPA: ˌzdrapɨˈvãɲɛ, AS: zdrapyvãńe
Wiktionary
czas. zdrapywać
rzecz. zdrapka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bez czucia i sztywny na skutek zaburzenia krążenia, ucisku nerwu albo zimna
(1.2) przen. sparaliżowany strachem, zaskoczeniem albo osłupieniem
Wiktionary
(1.1) Ręka Igi, wiecznie zdrętwiała, teraz wydawała się jakby nowa i zwinna.
(1.2) Janek stał zdrętwiały z przerażenia.
Wiktionary
(1.1) drętwy, odrętwiały, sztywny
(1.2) osłupiały
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) bot. ulec procesowi drewnienia
(1.2) stać się drętwym, sztywnym, niezdolnym do ruchu
Wiktionary
(1.1) Młode pędy należy przycinać zanim zdrewnieją.
Wiktionary
IPA: ˈzdrɛvʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: zdrevʹńėć
Wiktionary
rzecz. drewno n., drewienko n., drewnienie n., zdrewnienie n., drewko n.
czas. drewnieć ndk.
przym. drewniany, zdrewniały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdrewnieć.
Wiktionary
IPA: zdrɛvʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zdrevʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zdrewnieć, drewnieć
rzecz. drewno n., drewko n.
Wiktionary
skrót od: zdrobnienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. powstały w wyniku zdrobnienia
Wiktionary
rzecz. zdrobnienie n.
czas. zdrabniać ndk., zdrobniać ndk., zdrobnić dk., zdrobnieć dk.
Wiktionary
(1.1) deminutywny, hipokorystyczny
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zdrabniać.
Wiktionary
rzecz. zdrabnianie n., zdrobnienie n.
czas. zdrabniać ndk.
przym. zdrobniały
Wiktionary
wyraz powstały poprzez dodanie odpowiedniego formantu, oznaczający przedmiot mniejszy w stosunku do przedmiotu opisywanego przez wyraz, do którego dodany został formant; deminutivum; deminutiwum; deminutyw; deminutywum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. oznaczenie przedmiotu mniejszego w stosunku do poprzedniego, oznaczać może pieszczotliwy lub pogardliwy stosunek mówiącego do obiektu;
Wiktionary
Zdrobnienie (deminutyw, deminutywum, deminutiwum, łac. deminutivum) – wyraz utworzony za pomocą odpowiedniego formantu oznaczający rzecz albo osobę mniejszą od nazywanej wyrazem podstawowym. Zdrobnienie oznaczać może też pozytywny (lub lekko pogardliwy) stosunek do omawianego obiektu.
Wikipedia
(1.1) Zdrobnieniem rzeczownika dom jest domek, a domku – domeczek.
Wiktionary
IPA: zdrɔbʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zdrobʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zdrabnianie n.
czas. zdrabniać ndk., zdrobnić dk.
przym. zdrobniały, drobny
przysł. zdrobniale
Wiktionary
(1.1) deminutyw, spieszczenie
Wiktionary
Zdrochec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Radłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: zdrój
SJP.pl
Wikipedia
1. książkowe: miejsce wytryskiwania wody lub sam strumień wody z niego wypływający; źródło;
2. przenośne: ciecz płynąca obficie; strumień; struga;
3. przestarzałe: miejscowość mająca źródła wód leczniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. człon nazw własnych polskich miejscowości wskazujący zazwyczaj na ich uzdrowiskowy charakter, dodawany w nazwach urzędowych do nazw tradycyjnych wyłącznie z łącznikiem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zdruj, AS: zdrui ̯
Wiktionary
rodzaj mchów wodnych
SJP.pl
miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Wikipedia
1. miejscowość uzdrowiskowa, ze źródłami wód leczniczych;
2. przestarzale: źródło, zdrój
SJP.pl
Zdrojowisko (niem. Centnerbrunn) – część wsi Jugów w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.
Wikipedia
przymiotnik od: zdrojowisko
SJP.pl
roślina z rodziny jaskrowatych
SJP.pl
Zdrojówka (Isopyrum L.) – rodzaj roślin należący do rodziny jaskrowatych. Obejmuje 4 gatunki. Występują one w Eurazji w pasie od Hiszpanii do Japonii. Gatunkiem typowym i jedynym przedstawicielem rodzaju we florze Polski jest zdrojówka rutewkowata (Isopyrum thalictroides).
Wikipedia
środowiskowo: specjalista od kuracji wodami leczniczymi, pracujący w ośrodku uzdrowiskowym
SJP.pl
przymiotnik od: zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do zdroju, związany ze zdrojem
Wiktionary
rzecz. zdrój mrz.
Wiktionary
dawniej: młody łabędź w puchu
SJP.pl
1. niecierpiący na żadną chorobę (np. zdrowe dziecko);
2. świadczący o tym, że ktoś jest zdrowy (np. zdrowa cera);
3. nadający się do przerobu lub spożycia (np. zdrowe warzywa);
4. służący zdrowiu (np. zdrowa atmosfera);
5. książkowo, przenośnie:
a) pełen rozsądku, rozważny (np. zdrowe podejście);
b) uczciwy, moralny (np. zdrowy osąd);
c) funkcjonujący odpowiednio (np. zdrowy system);
6. potocznie: znaczny pod jakimś stopniem, np. intensywności (np. zdrowy wysiłek)
SJP.pl
Zdrowa – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie o chrześcijańskiej modlitwie "Zdrowaś Mario"
2. dawna ludowa miara czasu, oznaczająca czas potrzebny na odmówienie modlitwy "Zdrowaś Mario" (ok. 20 sekund)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. modlitwa chrześcijańska zaczynająca się od słów „Zdrowaś Maryjo”;
(1.2) przest. ilość czasu potrzebna do odmówienia jednej zdrowaśki (1.1)
Wiktionary
Zdrowaśka – dawna jednostka czasu, a pośrednio również odległości, odpowiadająca około 20 sekundom. Stanowi okres potrzebny na odmówienie chrześcijańskiej (katolickiej i prawosławnej) modlitwy Zdrowaś Maryjo (Ave Maria) lub określa odległość, przebywaną zwykle pieszo (per pedes) w tym czasie. Jej użycie było związane z brakiem urządzeń odmierzających czas na obszarach wiejskich, a mówienie w jednakowym tempie modlitwy pozwalało określić, na przykład, czas przez jaki ma się gotować obiad.
Wikipedia
(1.1) Zbyszek odmówił przed snem dwie zdrowaśki.
(1.2) On był tak przekonujący, że nawet nie minęła zdrowaśka, jak oddała mu się Kaśka.
Wiktionary
IPA: zdrɔˈvaɕka, AS: zdrovaśka
Wiktionary
zdrobnienie od: zdrówko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan organizmu, który funkcjonuje prawidłowo (przeciwieństwo choroby)
Wiktionary
Zdrowie – stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu (w tym dobrostan subiektywny), a nie tylko całkowity brak choroby czy niepełnosprawności. Jest uznawane za wartość społeczną, ochranianą na poziomie populacji ludzkiej (zdrowie publiczne).
Wikipedia
(1.1) Jeżeli masz problemy ze zdrowiem, koniecznie idź do lekarza.
Wiktionary
IPA: ˈzdrɔvʲjɛ, AS: zdrovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. wyzdrowienie n., zdrowienie n.
:: zdrobn. zdróweczko n.
czas. zdrowieć ndk., wyzdrowieć dk., ozdrowieć dk.
przym. zdrowy, zdrowotny, uzdrowiskowy, zdrów, niezdrów
wykrz. zdrówko
przysł. zdrowo
Wiktionary
(1.1) sprawność
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyzdrowieć)
(1.1) wracać do zdrowia, odzyskiwać siły
Wiktionary
IPA: ˈzdrɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: zdrovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. zdrowie n., zdrówko n., zdrowotność ż., zdrowienie n., wyzdrowienie n., ozdrowieniec m., ozdrowienie n., uzdrowisko n.
czas. wyzdrowieć dk., ozdrowieć dk.
przym. zdrowy, zdrowotny, ozdrowieńczy
przysł. zdrowo, zdrowotnie, ozdrowieńczo
wykrz. zdrówko
Wiktionary
(1.1) stawać na nogi
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zdrowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdrowieć.
Wiktionary
Zdrowienie – obróbka cieplna polegająca na przynajmniej częściowym przywróceniu właściwości fizycznych lub mechanicznych przerobionych plastycznie na zimno stopów żelaza, bez widocznych modyfikacji struktury. Realizowana jest poniżej temperatury rekrystalizacji.Jeden z etapów przemian zachodzących przy nagrzewaniu lub wygrzewaniu wcześniej odkształconego plastycznie materiału w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji. Zdrowienie objawia się zmniejszeniem koncentracji defektów punktowych w wyniku ich anihilacji i dyfuzji.
Wikipedia
czas. zdrowieć
rzecz. zdrowie n., uzdrowisko n., ozdrowieniec mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: zdrowy; zdrowiuśki, zdrowiutki
SJP.pl
zdrobnienie od: zdrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: zdrowy
Wiktionary
IPA: ˌzdrɔvʲjüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: zdrovʹi ̯üśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. zdrowiuteńki, zdrowiutki, zdrowy
przysł. zdrowo
Wiktionary
zdrobnienie od: zdrowy; zdrowiutki, zdrowiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: zdrowy
Wiktionary
(1.1) Wolałbyś być sparaliżowanym multimilionerem czy zdrowiuśkim gołodupcem?
Wiktionary
IPA: zdrɔˈvʲjüɕci, AS: zdrovʹi ̯üśḱi
Wiktionary
(1.1) zdrowiutki, zdrowiusieńki, zdrowiutieńki
Wiktionary
zdrobnienie od: zdrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: zdrowy
Wiktionary
IPA: ˌzdrɔvʲjuˈtɛ̃ɲci, AS: zdrovʹi ̯utẽńḱi
Wiktionary
przym. zdrowiusieńki, zdrowiutki, zdrowy
przysł. zdrowo
Wiktionary
zdrobnienie od: zdrowy; zdrowiuśki, zdrowiuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: zdrowy
Wiktionary
IPA: zdrɔˈvʲjutʲci, AS: zdrovʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
przym. zdrowiusieńki, zdrowiuteńki, zdrowy
przysł. zdrowo
Wiktionary
(1.1) zdrowiuśki
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) zdrobn. zwrot wypowiadany podczas wznoszenia toastu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zdrówko, zawtórował łysy urzędnik niższego szczebla przełykając w pośpiechu kawałek mięsa i obłapiając szpetną kobietę z wyraźnymi brakami w uzębieniu.
Wiktionary
IPA: ˈzdrufkɔ, AS: zdrufko
Wiktionary
rzecz. ozdrowieniec mos., uzdrowisko n., zdrowie, zdróweczko
przym. zdrowotny, uzdrowiskowy
czas. zdrowieć, pozdrowić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób świadczący o zdrowiu
(1.2) pot. przen. silnie, mocno lub intensywnie
Wiktionary
(1.2) Co oczywiście nie oznacza, że nie miałem ochoty jej zdrowo przywalić.
Wiktionary
rzecz. zdrowie n., wyzdrowienie n., ozdrowienie n., uzdrowisko n., ozdrowieniec mos.
czas. zdrowieć ndk., wyzdrowieć dk., ozdrowieć dk.
przym. zdrowiusieńki, zdrowiuteńki, zdrowiutki, zdrowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zgodny ze zdrowym rozsądkiem
Wiktionary
(1.1) Chodzi wszak jedynie o wyprowadzenie fenomenu miłości poza granice "normalnego", zdroworozsądkowego i obiektywizującego pojmowania.
(1.1) Nic zatem dziwnego, że w XX wieku w sztuce i literaturze tak dużą rolę odgrywa nierzeczywistość, jakaś hipotetyczna wersja rzeczywistości, uwolniona od wszelkich zdroworozsądkowych rygorów.
Wiktionary
IPA: ˌzdrɔvɔrɔsːɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: zdrovoro•sõntkovy
Wiktionary
przysł. zdroworozsądkowo
Wiktionary
Zdrowotność – stan zdrowia danej populacji, np. ludności państwa, którego miernikami są rozwój fizyczny, zapadalność i umieralność.
Wikipedia
dotyczący zdrowotności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zdrowia
(1.2) korzystnie wpływający na stan zdrowia
Wiktionary
(1.1) Nie świadczy to oczywiście, że każdy powtarzający się sen o bólu zwiastuje kłopoty zdrowotne.
Wiktionary
IPA: zdrɔˈvɔtnɨ, AS: zdrovotny
Wiktionary
rzecz. zdrowie n., uzdrowisko n.
przym. zdrowy
wykrz. zdrówko
czas. zdrowieć
Wiktionary
(1.1) leczniczy, medyczny
(1.2) leczniczy, terapeutyczny, kuracyjny, uzdrowicielski
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zdrowy
SJP.pl
1. niecierpiący na żadną chorobę (np. zdrowe dziecko);
2. świadczący o tym, że ktoś jest zdrowy (np. zdrowa cera);
3. nadający się do przerobu lub spożycia (np. zdrowe warzywa);
4. służący zdrowiu (np. zdrowa atmosfera);
5. książkowo, przenośnie:
a) pełen rozsądku, rozważny (np. zdrowe podejście);
b) uczciwy, moralny (np. zdrowy osąd);
c) funkcjonujący odpowiednio (np. zdrowy system);
6. potocznie: znaczny pod jakimś stopniem, np. intensywności (np. zdrowy wysiłek)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie cierpi na żadną chorobę, ma się dobrze
(1.2) dobry dla zdrowia
Wiktionary
(1.1) Wziąłem tabletkę i już jestem zdrowy.
(1.2) Czy mleko na pewno jest takie zdrowe?
Wiktionary
IPA: ˈzdrɔvɨ, AS: zdrovy
Wiktionary
rzecz. ozdrowieniec mos., zdrowie n., zdrowa ż., uzdrowisko n.
czas. zdrowieć ndk., wyzdrowieć dk.
przym. zdrowotny, zdrowiusieńki, zdrowiuteńki, zdrowiutki, niezdrów
przysł. zdrowo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. drożeć)
(1.1) stać się droższym
Wiktionary
(1.1) Chleb zdrożał o 30 procent.
(1.1) W telewizji mówią, że zdrożeje prąd.
Wiktionary
rzecz. drożyzna ż.
czas. drożeć ndk.
przym. drogi
przysł. drogo
Wiktionary
(1.1) podrożeć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zdrożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zdrożny
SJP.pl
książkowo: czyny, postępki, myśli, słowa zdrożne
SJP.pl
niemoralny, sprośny
SJP.pl
zmęczony drogą, podróżą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. zmęczony, wyczerpany podróżą
Wiktionary
rzecz. droga ż.
Wiktionary
dawniej:
1. podwyższyć cenę czegoś; podrożyć;
2. zmęczyć, znużyć podróżą;
3. zboczyć z drogi;
4. zdrożyć się - zmęczyć się podróżą
SJP.pl
przenieść tekst lub obraz dostępny w wersji elektronicznej na papier
SJP.pl
przenosić tekst lub obraz dostępny w wersji elektronicznej na papier
SJP.pl
oplatać, umacniać coś drutem
SJP.pl
1. zaprzepaścić, zniszczyć coś;
2. wygrać z kimś z wysoką przewagą;
3. rozbić coś na drobne kawałki
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. druzgotać)
(1.1) dokonany od|druzgotać.
Wiktionary
1. zaprzepaścić, zniszczyć coś;
2. wygrać z kimś z wysoką przewagą;
3. rozbić coś na drobne kawałki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lusterko
Wiktionary
rzecz. zdrzadło mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lustro, zwierciadło
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zdrzadełko n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. pisownia według ortografii Steuera [http://www.slunskoeka.pyrsk.com/downloads/dykcjunorz_wersyjo_3.pdf ], inna wersja: żdżadło
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|lustro.
źródła.
== zdrzadło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lustro
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. zdrzadełko n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zdrzadełko n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. pisownia według ortografii Steuera [http://www.slunskoeka.pyrsk.com/downloads/dykcjunorz_wersyjo_3.pdf ], inna wersja: żdżadło
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|lustro.
źródła.
== zdrzadło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lustro
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. dojrzeć
(1.2) stpol. (o człowieku) stać się pełnoletnim
Wiktionary
źrzeć, źrzenieć
Wiktionary
zdrzemnąć się - zapaść w drzemkę
SJP.pl
Zdrzewno (kaszb. Zdrzewno, niem. Zdrewen) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko.
Niedaleko wsi znajduje się byłe lotnisko wojskowe w Lędziechowie. Znajdują się tu XIX-wieczny zespół pałacowo-parkowy i oryginalny wiatrak z 1765 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie słupskim.
Wikipedia
skrót od: zasady dopuszczalności słów - zbiór reguł określających dopuszczalność wyrazów w grze słownej takiej jak np. literaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdubbingować.
Wiktionary
czas. zdubbingować dk.
rzecz. dubbing mrz.
Wiktionary
1. wykonać tę samą czynność co ktoś inny; powtórzyć;
2. podwoić;
3. w biegach, wyścigach na torach zamkniętych: wyprzedzić przeciwnika o pełne okrążenie bieżni, toru;
4. podkleić nowe płótno pod obrazem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wywołać u kogoś zdziwienie
czasownik zwrotny zdumieć się
(2.1) odczuć zdziwienie, zdumienie
Wiktionary
(2.1) Zdumiał się, widząc że ledwo jest w stanie podnieść głowę.
Wiktionary
IPA: ˈzdũmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: zdũmʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. zdumienie n.
czas. zdumiewać ndk.
ims. zdumiewający, zdumiony
przym. zdumiewający, zdumiony
Wiktionary
(1.1) zadziwić, osłupić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdumieć., stan zaskoczenia
Wiktionary
(1.1) Tak nieoczekiwany widok wywołał u wszystkich zdumienie.
Wiktionary
IPA: zdũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zdũmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zdumieć, zdumiewać
ims. zdumiony
przym. zdumiewający, zdumiony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdumieć)
(1.1) wywoływać zdumienie
czasownik zwrotny niedokonany zdumiewać się (dk. zdumieć się)
(2.1) przyjmować ze zdumieniem
Wiktionary
rzecz. zdumienie n.
czas. zdumieć
przym. zdumiewający, zdumiony
przysł. zdumiewająco
Wiktionary
(1.1) dziwić, zaskakiwać
Wiktionary
rzadko spotykany; niezwykły, nadzwyczajny, niezmierny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który budzi zdumienie
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od zdumiewać
Wiktionary
(1.1) Czosnek jest zdumiewającym antyseptykiem na hemoroidy.
Wiktionary
czas. zdumieć, zdumiewać, zdumieć się, zdumiewać się
rzecz. zdumienie
przysł. zdumiewająco
Wiktionary
(1.1) niezwykły, zaskakujący
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znacznie zdziwiony; wyrażający zdumienie
Wiktionary
rzecz. zdumienie n.
czas. zdumieć dk., zdumiewać ndk.
Wiktionary
(1.1) zadziwiony, zdziwiony
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem i konserwacją pieców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która buduje i konserwuje piece
Wiktionary
Zduństwo – rzemiosło zajmujące się budową i naprawą pieców (pokojowych, kuchennych, chlebowych, pieco-kominków, ostatnio (po 1990 r.) także kominków). Rzemieślnik uprawiający to rzemiosło to zdun.
Wikipedia
(1.1) Trudno jest znaleźć dobrego zduna.
Wiktionary
IPA: zdũn, AS: zdũn
Wiktionary
rzecz. zduństwo n.
przym. zduński
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|garncarz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzemieślniczka stawiająca i naprawiająca piece, kominki
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Zdun (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zdun (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzemieślniczka stawiająca i naprawiająca piece, kominki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. część Szczecina
SJP.pl
dawniej: córka zduna
SJP.pl
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. część Szczecina
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: zduński;
1. należący do zduna;
2. wykonany przez zduna
SJP.pl
1. związany ze zdunem, z jego pracą;
2. przymiotnik od:
a) Zduńska Wola; zduńskowolski;
b) Zduny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze zdunem
(1.2) związany ze Zdunami
Wiktionary
IPA: ˈzdũj̃sʲci, AS: zdũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. zdun, Zduny
Wiktionary
mieszkaniec Zduńskiej Woli (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zduńskiej Woli (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Zduńska Wola; zduński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Zduńskiej Woli, związany ze Zduńską Wolą
Wiktionary
rzecz. Zduńska Wola ż., zduńskowolanin m., zduńskowolanka ż.
Wiktionary
zawód zduna (budowa pieców)
SJP.pl
Zduństwo – rzemiosło zajmujące się budową i naprawą pieców (pokojowych, kuchennych, chlebowych, pieco-kominków, ostatnio (po 1990 r.) także kominków). Rzemieślnik uprawiający to rzemiosło to zdun.
Wikipedia
rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem i konserwacją pieców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zduny – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zduny.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 4498 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈzdũnɨ, AS: zdũny
Wiktionary
przym. zduński
Wiktionary
podwoić, rzadziej powtórzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podwojenie liczby czegoś
Wiktionary
rzecz. duplikowanie n., duplikacja ż., duplikat m.
czas. zduplikować dk., duplikować ndk.
Wiktionary
(1.1) podwojenie, zdublowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. wulg. taki, który jest kiepski, absurdalny, idiotyczny, albo bezsensownyfakt.
Wiktionary
(1.1) z dupy
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo:
1. zwieść, oszukać;
2. wprawić w stan oszołomienia, odurzyć
SJP.pl
1. ugasić, pozbawiając dopływu powietrza np. świecę
2. powstrzymać rozprzestrzenianie się jakiegoś zjawiska, np. epidemii, rewolucji; np. "zdusić coś w zarodku"
SJP.pl
dusić; rzadko:
1. tłumić, gasić ogień;
2. przenośnie:
a) hamować rozwój czegoś;
b) powstrzymywać, hamować nagłą reakcję emocjonalną
SJP.pl
1. ugasić, pozbawiając dopływu powietrza np. świecę
2. powstrzymać rozprzestrzenianie się jakiegoś zjawiska, np. epidemii, rewolucji; np. "zdusić coś w zarodku"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces zwiększania czegoś dwukrotnie
Wiktionary
(1.1) Zachęciła też młodzież do zdwajania wysiłków w nauce i inwestowania w siebie (…)
Wiktionary
rzecz. podwojenie n., podwójność ż., podwajanie n., dwójka ż., dwója ż., dwójeczka ż., dwójnia ż., dwojenie n., dwojakość ż., dwoistość ż., dwójniak m., dwojak m., dwojaczek m., dwojaki nmos., dwa n.
czas. podwajać ndk., podwoić dk., zdwajać ndk., zdwoić dk., dwoić ndk.
przym. podwójny, dwójkowy, dwojaki, dwoisty
przysł. podwójnie, dwójkowo, dwojako, dwoiście
licz. dwa, dwojaki
temsłow. drugo-
Wiktionary
zwiększyć dwukrotnie, podwoić (np. wysiłki, straże)
SJP.pl
potocznie: nakryć, przyłapać, znaleźć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) nakryć kogoś na czymś
(1.2) napotkać kogoś
Wiktionary
(1.2) Ja myślę, bez urazy jaśnie pana, że prędzej w pańskiej sadzawce zdybalibyśmy jesiotra aniżeli jedną sturublówkę w okolicy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdechnąć)
(1.1) pot. o zwierzęciu: kończyć życie
(1.2) pogard. umierać
Wiktionary
rzecz. zdechnięcie n., zdychanie n.
przym. zdechły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdychać.
Wiktionary
rzecz. zdechnięcie n., zdechlak m., zdechlaczek m., zdechlactwo n.
czas. zdychać ndk., zdechnąć dk.
przym. zdechły
Wiktionary
(1.1) umieranie, konanie
Wiktionary
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdigitalizować, ucyfrować, scyfrowić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. pęcherz, odcisk
Wiktionary
(1.1) zdymka
Wiktionary
usunąć kogoś ze stanowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. miejsce, z którego wiatr zwiał śnieg
(1.2) gwara. pęcherz, odcisk
Wiktionary
(1.2) zdymienica
Wiktionary
zwiększyć tempo i efektywność jakiegoś działania; ożywić, uintensywnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdynamizować.
Wiktionary
czas. zdynamizować dk.
Wiktionary
zmusić kogoś przestrzegania zasad dyscypliny służbowej; podporządkować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dyscyplinować)
(1.1) wprowadzić gdzieś dyscyplinę, porządek
(1.2) skłonić, zmusić kogoś do przestrzegania dyscypliny, porządku
Wiktionary
rzecz. dyscyplina ż., dyscyplinowanie n., zdyscyplinowanie n., dyscyplinowanie n., dyscyplinarka ż.
czas. dyscyplinować ndk.
przym. dyscyplinarny
przysł. dyscyplinarnie
Wiktionary
zmusić kogoś przestrzegania zasad dyscypliny służbowej; podporządkować
SJP.pl
wykorzystać coś z zyskiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdyskontować.
Wiktionary
rzecz. dyskontowanie n., dyskonto n., dyskont mrz.
czas. dyskontować ndk., zdyskontować dk.
przym. dyskontowy
Wiktionary
1. podważyć wiarygodność;
2. zdyskredytować się - utracić wiarygodność
SJP.pl
ograniczyć przywileje, prawa człowieka, prześladować część społeczności, zwykle na tle rasowym, etnicznym, religijnym lub kulturowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdyskryminować.
Wiktionary
czas. zdyskryminować dk.
Wiktionary
rozmieścić, przemieścić, zwłaszcza siły zbrojne
SJP.pl
rozdrobnić większe cząstki danej substancji na mniejsze
SJP.pl
rozdrobnić większe cząstki danej substancji na mniejsze
SJP.pl
1. wyprzedzić innych w wyścigu, zostawić za sobą w tyle; prześcignąć;
2. okazać się lepszym od kogoś lub czegoś w jakiejś dziedzinie;
3. zdystansować się - zachować dystans, rezerwę wobec kogoś lub czegoś; odseparować się
SJP.pl
1. wyprzedzić innych w wyścigu, zostawić za sobą w tyle; prześcignąć;
2. okazać się lepszym od kogoś lub czegoś w jakiejś dziedzinie;
3. zdystansować się - zachować dystans, rezerwę wobec kogoś lub czegoś; odseparować się
SJP.pl
zdyszeć się - nie móc odetchnąć swobodnie na skutek zmęczenia po jakimś wysiłku, szybkim biegu
SJP.pl
zdyszeć się - nie móc odetchnąć swobodnie na skutek zmęczenia po jakimś wysiłku, szybkim biegu
SJP.pl
Zdyszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.
Zdyszewice to jedna z najstarszych miejscowości gminy, której historia sięga XII wieku. W 1198 roku określano je nazwą „Sdinechowic”. W tym roku biskup krakowski Gedeon nadał dziesięcinę z tej wsi klasztorowi w Miechowie. W 1368 roku biskup włocławski Zbilut przekazał tę wieś jednemu ze swoich poddanych. W XVI wieku wieś nazywano „Zdzyschowicze” lub „Zdzieschowice”. W 1827 roku mieszkało w niej 185, a w 1880 roku 233 włościan. Obecnie ludność wsi wynosi 234 osoby (razem z przysiółkiem Czersko). W czasie II wojny światowej, w latach 1943-1944 przebywał tu spadochroniarz i cichociemny, kawaler Orderu Virtuti Militari, mjr Adam Trybus ps. „Gaj” (1909–1982). Dowodził stąd oddziałami partyzanckimi w regionie, jako komendant Kedywu Okręgu AK „Barka” Łódź. Tablica pamiątkowa poświęcona „Gajowi” została umieszczona w przedsionku kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Zdyszewicach w 1989 roku.
Wikipedia
rozszerzyć działalność lub stan na wiele różnych, niezależnych obszarów, uniezależnić od jedynego tylko czynnika, urozmaicić
SJP.pl
zróżnicowany, różnorodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lusterko
Wiktionary
rzecz. żdżadło mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lustro
Wiktionary
rzecz. żdżadełko mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żdżannego
Wiktionary
rzecz. Żdżanne n.
:: fż. żdżanianka ż.
przym. żdżanieński, żdżański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żdżannego
Wiktionary
rzecz. Żdżanne n.
:: fm. żdżanianin m.
przym. żdżanieński, żdżański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żdżannego
Wiktionary
rzecz. Żdżanne n., żdżanianin m., żdżanianka ż.
przym. żdżański
Wiktionary
(1.1) żdżański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żdżannego
Wiktionary
rzecz. Żdżanne n., żdżanianin m., żdżanianka ż.
przym. żdżanieński
Wiktionary
(1.1) żdżanieński
Wiktionary
miejsce kamieniste lub nagromadzenie kamieni; kamieniec
SJP.pl
Wikipedia
Żdżarów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Sochaczew. Ma status sołectwa. Należy do okręgu szkolnego i parafii Kąty.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żdżar (w Kaliskiem, Konińskiem, Skierniewickiem, Szczecińskiem, Tarnowskiem oraz w Radomskiem koło Nowego Miasta i koło Pionek)
(1.2) dotyczący Żdżarów (w Siedleckiem oraz w Radomskiem koło Drzewicy)
Wiktionary
rzecz. Żdżary nmos., żdżarzanin m., żdżarzanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) poznań. żarłoczny, nienasycony
forma czasownika.
(2.1) poznań. zjedzony
Wiktionary
(1.1) Robercik jest strasznie żdżarty chłop.
Wiktionary
(1.1) war. żdżyrty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żdżar (w Kaliskiem, Konińskiem, Skierniewickiem, Szczecińskiem, Tarnowskiem oraz w Radomskiem koło Nowego Miasta i koło Pionek)
(1.2) mieszkaniec Żdżarów (w Siedleckiem oraz w Radomskiem koło Drzewicy)
Wiktionary
rzecz. Żdżary nmos.
:: fż. żdżarzanka ż.
przym. żdżarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żdżar (w Kaliskiem, Konińskiem, Skierniewickiem, Szczecińskiem, Tarnowskiem oraz w Radomskiem koło Nowego Miasta i koło Pionek)
(1.2) mieszkanka Żdżarów (w Siedleckiem oraz w Radomskiem koło Drzewicy)
Wiktionary
rzecz. Żdżary nmos.
:: fm. żdżarzanin m.
przym. żdżarski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dojrzały
Wiktionary
ździebło;
1. walcowata łodyga traw, zbóż; pęd, liść trawy, trawa;
2. potocznie: niewielka ilość czegoś; okruch, kawałek, odrobina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. walcowata łodyga trawy (w tym zbóż);
(1.2) pot. liść trawy lub zboża
(1.3) pot. przen. rzad. bardzo mała ilość czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie.
Wiktionary
IPA: ʑd͡ʑbwɔ, AS: źʒ́bu̯o
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ździebełko n., ździebełeczko n., przest. ździebłko n.
przym. źdźbłowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. ściebło.
(1.3) odrobinę, drobina, troszkę, troszeczkę
Wiktionary
przymiotnik od: źdźbło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący źdźbła
Wiktionary
(1.1) Badania amerykańskie nad zdrowotnością roślin orkiszu jarego wskazały na występowanie odporności na choroby w tym na rdzę źdźbłową.
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑbwɔvɨ, AS: źʒ́bu̯ovy
Wiktionary
rzecz. źdźbło n., ździebełko n., ździebełeczko n.
Wiktionary
potocznie:
1. zestarzeć się; spierniczeć, zramoleć, zgrzybieć;
2. zubożeć, zbiednieć
SJP.pl
potocznie:
1. zestarzeć się; spierniczeć, zramoleć, zgrzybieć;
2. zubożeć, zbiednieć
SJP.pl
przymiotnik od: Przełęcz Zdziarska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany ze słowacką miejscowością Ździar
Wiktionary
rzecz. ździarskość ż.
przysł. ździarsko
Wiktionary
Zdziarzec – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Radomyśl Wielki. Nazwa Zdziarzec pochodzi od słowa Ździar, ale że dla mieszkańców było zbyt trudno wymawiać to słowo, przekształciło się na Zdziarzec.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Siedziba rzymskokatolickiej parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny należącej do dekanatu Radomyśl Wielki.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Zdziebor, Zdzibor — staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zdzie- (Zdzi-) ("uczynić, zdziałać, zrobić") i -bor ("walka").
Zdziebor, Zdzibor imieniny obchodzi 5 maja.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
1. imię męskie;
2. zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisław, Zdzich (imiona męskie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który zdziczał
Wiktionary
rzecz. dziki mos., dzicz ż., dzikość ż., dziczenie n., zdziczenie n.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. dziki
przysł. dziko
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dziczeć)
(1.1) stać się dzikim
Wiktionary
(1.1) Przez kilka lat karczował syberyjskie lasy, coraz słabszy i bardziej zdziczały, aż wreszcie umarł, a jego zwłoki rzucono do głębokiego dołu, który niebawem pokryła wieczna zmarzlina.
Wiktionary
czas. dziczeć
przym. dziczy, dziki, zdziczały
rzecz. dzicz ż., zdziczenie n., dzikuska ż., dzik mzw., dziki mos., dzikus m., dziczyzna ż., dzikość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powrót lub osiągnięcie stanu dzikości
(1.2) utracenie cech świadczących o byciu cywilizowanym
(1.3) utracenie umiejętności i chęci nawiązywania kontaktu
Wiktionary
(1.1) Bywają ogródki zupełnie zaniedbane, objęte zdziczeniem, lecz mające duży, swoisty powab.
(1.2) Słyszymy o okropnych upadkach i zdziczeniach, o zbrodniach i występkach, ale jakże często źródło złego wynikło ze smutnej sierocej doli?
Wiktionary
rzecz. dzicz ż., dziczenie n., dziczyzna ż., dzik mzw., dziki mos., dzikość ż., dzikus mos., dzikuska ż.
czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
przym. zdziczały, dziczy, dziki
przysł. dziko
Wiktionary
(1.2) barbaryzacja, brutalizacja
Wiktionary
pozbawić cech typowych dla wysoko rozwiniętej cywilizacji i kultury; zbarbaryzować
SJP.pl
potocznie: w niewielkim stopniu, troszeczkę, odrobineczkę, nieco; ździebełko, ździebko, ździebło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. ździebełko, ździebko
(1.2) zdrobn. ździebełko, źdźbło
przysłówek
(2.1) zdrobn. ździebełko, ździebko
Wiktionary
IPA: ˌʑd͡ʑɛbɛˈwɛt͡ʃkɔ, AS: źʒ́ebeu̯ečko
Wiktionary
(1.1,2.1)
rzecz. ździebko, ździebełko
przysł. ździebko, ździebełko
(1.2)
rzecz. źdźbło, ździebełko
przym. źdźbłowy
Wiktionary
zdrobnienie od: źdźbło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. ździebko
(1.2) zdrobn. źdźbło
przysłówek
(2.1) zdrobn. ździebko
Wiktionary
IPA: ʑd͡ʑɛˈbɛwkɔ, AS: źʒ́ebeu̯ko
Wiktionary
(1.1,2.1)
rzecz. ździebko, ździebełeczko
przysł. ździebko, ździebełeczko
(1.2)
rzecz. źdźbło, ździebełeczko
przym. źdźbłowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. bardzo mało, odrobinka, okruch
przysłówek
(2.1) pot. w niewielkim stopniu
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑɛpkɔ, AS: źʒ́epko
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ździebełko, ździebełeczko
przysł.
:: zdrobn. ździebełko, ździebełeczko
Wiktionary
(1.1) niewiele, krzta, krztyna, odrobina, ociupina, szczypta, trochę
(2.1) trochę, troszeczkę, mało, nieco, odrobinę, ździebluchno
Wiktionary
owad z rzędu błonkówek; szkodnik zbóż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. Cephus, owad z rodziny ździeblarzowatych, szkodnik zbóż składający jaja w źdźbłach traw
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑɛblaʃ, AS: źʒ́eblaš
Wiktionary
rzecz. ździeblarzowate nmos.
Wiktionary
rodzina błonkoskrzydłych owadów z podrzędu rośliniarek, których larwy żerują w źdźbłach; ździeblarzowate
SJP.pl
Ździeblarzowate (Cephidae) – rodzina owadów z rzędu błonkówek i podrzędu rośliniarek, obejmująca około 170 opisanych gatunków.
Błonkówki te wyróżniają się od innych rośliniarek bardzo smukłym ciałem, przez co mogą przypominać gąsienicznikowate. Ich głowa jest kulistawa. Skleryty szyjne są wydłużone. Użyłkowanie przedniego skrzydła cechuje żyłka radialna na całej długości biegnąca blisko żyłki kostalnej i przylegająca do niej. Między pierwszym a drugim segmentem odwłoka znajduje się grzbietobrzuszne przewężenie. Narządy rozrodcze samców cechują harpes zlane z gonocardo.
Wikipedia
rodzina błonkoskrzydłych owadów z podrzędu rośliniarek, których larwy żerują w źdźbłach; ździeblarze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Cephidae|Newman|ref=tak., rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych, szkodniki zbóż;
Wiktionary
Ździeblarzowate (Cephidae) – rodzina owadów z rzędu błonkówek i podrzędu rośliniarek, obejmująca około 170 opisanych gatunków.
Błonkówki te wyróżniają się od innych rośliniarek bardzo smukłym ciałem, przez co mogą przypominać gąsienicznikowate. Ich głowa jest kulistawa. Skleryty szyjne są wydłużone. Użyłkowanie przedniego skrzydła cechuje żyłka radialna na całej długości biegnąca blisko żyłki kostalnej i przylegająca do niej. Między pierwszym a drugim segmentem odwłoka znajduje się grzbietobrzuszne przewężenie. Narządy rozrodcze samców cechują harpes zlane z gonocardo.
Wikipedia
IPA: ˌʑd͡ʑɛblaʒɔˈvatɛ, AS: źʒ́eblažovate
Wiktionary
rzecz. ździeblarz m., ździeblarzowce lm. nmos.
Wiktionary
o cechach ździeblarzowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Poznań. trochę
Wiktionary
(1.1) Ździebluchno słaba ta deptano gorzoła.
(1.1) Niech ta jeszcze ździebluchno pośpi…
Wiktionary
(1.1) ciut, odrobinę, trochę, ździebluśko, ździebuszko, ździebko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Poznań. kujawy. zob. ździebluchno.
Wiktionary
(1.1) Kogo kocham ździebluśko, a to mu dam jabłuszko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. ździebluchno.
Wiktionary
rzadko: źdźbło;
1. walcowata łodyga traw, zbóż; pęd, liść trawy, trawa;
2. potocznie: niewielka ilość czegoś; okruch, kawałek, odrobina, ździebko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Zdziechowice Pierwsze, Zdziechowice Drugie
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdziecinniać.
Wiktionary
czas. zdziecinniać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zachowujący się jak dziecko
Wiktionary
przym. dziecinny
rzecz. dzieciństwo n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: mocno uderzać; przysalać, przygrzewać, przydzwaniać
SJP.pl
potocznie: mocno uderzyć; przysolić, dosolić, przyładować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. mocno uderzyć
Wiktionary
rzecz. rozdzielacz mrz., podzielnica ż.
czas. rozdzielić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zedrzeć)
(1.1) szarpiąc, zdejmować warstwę czegoś
(1.2) zmuszać kogoś do nadmiernych wydatków
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑɛrat͡ɕ, AS: źʒ́erać
Wiktionary
rzecz. zdzierak m., zdzieracz m., ździerstwo n., ździerca m., zdzierus m., zdzieranie n., zdarcie n., darcie n., rozdarcie n.
czas. obcierać, drzeć, zedrzeć dk.
Wiktionary
1. w technice: nóż tokarski do toczenia zgrubnego;
2. w technice: pilnik ślusarski o grubych nacięciach, używany do obróbki miękkich metali, drewna, mas plastycznych itp.; tarnik, raszpla, raszpel;
3. potocznie przyrząd o nierównej powierzchni do pielęgnacji stóp;
4. potocznie: kalendarz mający osobną kartkę na każdy dzień roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ręczne narzędzie do usuwania wierzchniej warstwy z jakiejś powierzchni
(1.2) pot. kalendarz z kartkami na każdy dzień roku, które zrywa się (zdziera) codziennie
Wiktionary
rzecz. zdzieranie n., zdzieracz m., zdzierstwo n., zdzieraczka ż., zdzierca m.
czas. zdzierać ndk.
Wiktionary
taki, z którego da się coś zdzierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdzierać.
Wiktionary
czas. drzeć, zdzierać ndk.
rzecz. rozdarcie n., darcie n., zdzierak mrz.
Wiktionary
przestarzale: ten, kto zdziera z kogoś nadmierne opłaty, wyzyskuje kogoś; ździerca; ździrus; zdzirus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. zdzierca.
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑɛrt͡sa, AS: źʒ́erca
Wiktionary
rzecz. zdzierca m., zdzierstwo n., ździerstwo n.
czas. zdzierać
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Zdzierczyzna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Sokolniki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. zdzierstwo.
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑɛrstfɔ, AS: źʒ́erstfo
Wiktionary
rzecz. zdzierstwo n., zdzierca m., ździerca m.
czas. zdzierać ndk.
Wiktionary
dawniej:
1. trzymając, nie puszczać; utrzymywać;
2. opierać się komuś lub czemuś; wytrzymywać, znosić
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wytrzymać, przetrwać
Wiktionary
(1.1) reg. śl. obstoć., reg. śl. wydzierżeć.
Wiktionary
oprzeć się czemuś; wytrzymać; wytrwać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dziesiątkować)
(1.1) zob. dziesiątkować.
Wiktionary
(1.1) Niedawno Bill Gates, jeden z najbogatszych ludzi na naszej planetaanecie i założyciel największej prywatnej fundacji charytatywnej na świecie, ostrzegł ludzkość przed nadchodzącą tajemniczą chorobą x, która zdziesiątkuje ludzkość.
Wiktionary
rzecz. dziesiątek mrz., zdziesiątkowanie n., dziesiątkowanie n., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż., dziesiątka ż.
czas. dziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
(1.1) zdecymować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zabicie co dziesiątej osoby
(1.2) książk. dokonanie masowego zniszczenia, zmasakrowania
Wiktionary
rzecz. dziesiona ż., dziesiątkowanie n., dziesiątka ż., dziesiętnik m., dziesiątak m., dziesięcina ż.
czas. zdziesiątkować ndk., dziesiątkować ndk.
przym. dziesiątkowy, dziesiętny, dziesiąty
licz. dziesięć, dziesięcioro
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zdzieszowice (niem. Deschowitz) – miasto w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zdzieszowice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego. Na terenie miasta znajdują się zakłady koksownicze będące największą pod względem produkcji koksownią w Polsce i Europie.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 10 157 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌʑd͡ʑɛʃɔˈvʲit͡sɛ, AS: źʒ́ešovʹice
Wiktionary
przym. zdzieszowicki
Wiktionary
mieszkaniec Zdzieszowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zdzieszowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
Zdziesławice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Jemielno.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Zdzimir, Zdziemir — staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zdzie- (Zdzi-) ("uczynić, zdziałać, zrobić") i mir ("pokój"), czyli "ten, który przysparza pokoju", "przynosi pokój".
Zdzimir, Zdziemir imieniny obchodzi 4 kwietnia.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
zdzióbać;
1. dziobiąc, zebrać;
2. mocno pokłuć dziobem
SJP.pl
dziobiąc, zbierać; zdzióbywać
SJP.pl
pospolicie, wulgarnie, obraźliwie: kobieta prowadząca niemoralny tryb życia; ździra, dziwka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. prostytutka, zwykle zniszczona i zaniedbana
(1.2) wulg. pogardliwie o kobiecie, w szczególności rozwiązłej seksualnie
Wiktionary
(1.1) Dla swoich bezeceństw miał dwie zdziry, które zamieszkały u niego (…).
(1.2) Mój Boże, Peter, że też się nie wstydzisz na oczach małego dziecka sprowadzać do mieszkania takiej wulgarnej zdziry!
Wiktionary
rzecz. zdziera ż., ździra ż.
przym. zdzirowaty
Wiktionary
(1.1) ździra, zdziera, dziwka, dupodaja, dupodajka, dawajka, kurwa, lachociąg
(1.2) ździra, zdziera, szmata, dziwka, wywłoka, suka, dupodaja, dupodajka, dawajka, lachociąg
Wiktionary
ździrowaty;
1. taki jak u zdziry (ździry)
2. pot. zły, nieuczciwy; niestosowny; o małej wartości itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obraź. nacechowany wulgarną, wyzywającą seksualnością, często odbierany jako niesmaczny lub prowokacyjny
Wiktionary
rzecz. zdzira ż.
Wiktionary
przestarzale: ten, kto zdziera z kogoś nadmierne opłaty, wyzyskuje kogoś; ździrus; ździerca; zdzierca
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie); Zdzisio, Zdzisiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Zdzisław
Wiktionary
rzecz. Zdzisio mos., Zdzisław mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie); Zdzich, Zdzicho, Zdzisiek
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisława (imię żeńskie); Zdziśka
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie); Zdzisio, Zdziś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Zdzisław
Wiktionary
(1.1) Mnie już u Zdziśka nic nie zdziwi.
(1.1) Pierwsza żona dziadka Zdziśka była Małopolanką spod Wieliczki.
Wiktionary
rzecz. Zdzisław m., Zdzisio mos.
Wiktionary
(1.1) Zdziś, Zdzisio
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdzisi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie); Zdziś, Zdzisiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Zdzisław
Wiktionary
(1.1) Pan Zdzisio był Świętym Mikołajem na przedszkolnej zabawie mikołajkowej.
Wiktionary
rzecz. Zdzisław m., Zdzisiek m., Zdziś m., Zdzisława ż.
Wiktionary
(1.1) Zdziś, Zdzisiek
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdzisia lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Zdzisław (imię męskie); Zdzisio, Zdziś
SJP.pl
Zdzisiek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdziśka lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Zdzisława
Wiktionary
Zdzisław, Zdziesław – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zdzie (Zdzi-) ("uczynić, zdziałać, zrobić") i -sław ("sława"). Zanotowane w dokumentach z roku 1198.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Zdzisław i jestem hutnikiem z Bytomia.
Wiktionary
IPA: ˈʑd͡ʑiswaf, AS: źʒ́isu̯af
Wiktionary
rzecz. Zdzisławowa ż., Zdzisławówna ż., Zdzisławostwo lm m., Zdziech m., Zdziesz m., Zdzieszko m.
:: zdrobn. Zdzich m., Zdzicho m., Zdzisiek m., Zdzisio m., Zdziś m.
:: fż. Zdzisława ż.
przym. Zdzisławowy, Zdzichowy, Zdziśkowy, Zdzisiowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Zdzisław
Wiktionary
Zdzisława, Zdziesława – żeński odpowiednik imienia Zdzisław. Patronką tego imienia w Kościele katolickim jest bł. Zdzisława Czeska, patronka młodych małżeństw i matek.
Wikipedia
IPA: ʑd͡ʑisˈwava, AS: źʒ́isu̯ava
Wiktionary
rzecz. Zdzisław m., Zdzisio mos.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Zdzisławin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Izbica Kujawska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 73 mieszkańców. Jest 28. co do wielkości miejscowością gminy Izbica Kujawska.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Zdzisław z małżonką; Zdzisławowie
SJP.pl
Zdzisław z małżonką; Zdzisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zdzisława lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zdziwaczeć.
Wiktionary
(1.1) Różnica między zwykłym hobby a zdziwaczeniem, obserwowanym w przypadku osób z zespołem Aspergera, polega na tym, że ich zainteresowania są często samotnicze i nietypowe.
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mos./mrz., dziwność ż., dziwaczność ż., dziwaczenie n., dziwak m., dziwaczka ż., dziwadło n., dziw m., dziwienie n., dziwactwo n.
czas. zdziwaczeć dk., dziwaczeć ndk.
przym. dziwny, dziwaczny
przysł. dziwnie
Wiktionary
wywołać zdziwienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dziwić)
(1.1) dokonany od|dziwić.
czasownik zwrotny dokonany zdziwić się (ndk. dziwić się)
(2.1) dokonany od|dziwić się.
Wiktionary
rzecz. dziw mrz., dziwienie n., dziwienie się n., podziw mrz., podziwianie n., wydziwianie n., zadziwianie n., zadziwianie się n., zdziwienie n., zdziwienie się n., dziwaczek mos./mrz.
czas. dziwić ndk., podziwiać ndk., wydziwiać ndk., zadziwiać ndk., zadziwić dk.
przym. dziwny, zdziwiony
Wiktionary
wywołać zdziwienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan lub ekspresja stanu człowieka, który się dziwi
(1.2) odczasownikowy od|zdziwić.
Wiktionary
(1.1) Minąłem wieś i ruszyłem dalej, lecz zdziwieniom moim nie było końca.
(1.1) Tench spojrzał ze zdziwieniem na swego towarzysza.
Wiktionary
IPA: ʑd͡ʑiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: źʒ́ivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. dziwaczek mrz., dziw mrz., dziwo n., zdziwko n., dziwienie n., dziwaczenie n., zdziwaczenie n., dziwność ż., przedziwność ż., udziwnianie n., udziwnienie n., dziwactwo n., dziwak mos., dziwaczka ż., dziwadło n., wydziwianie n., zadziwianie n., zadziwienie n.
czas. zdziwić dk., dziwić ndk., dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk., udziwniać ndk., udziwnić dk., wydziwiać ndk., zadziwiać ndk., zadziwić dk.
przym. zdziwiony, przedziwny, dziwny, dziwaczny
przysł. dziwnie, przedziwnie, dziwacznie
Wiktionary
(1.1) zadziwienie, zaskoczenie; pot. zdziwko
Wiktionary
wywołać zdziwienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdradzający lub okazujący zdziwienie
Wiktionary
rzecz. zdziwienie n.
czas. zdziwić
Wiktionary
(1.1) zadziwiony, zdumiony
Wiktionary
młodzieżowo: zdziwienie, zaskoczenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzony z równowagi
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rozstrzęsiony
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Zdziwoj — staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Zdzi- („uczynić, nadać imię, zrobić”) i woj („wojownik”).
Zdziwoj imieniny obchodzi 26 czerwca.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
Zdziłowice – zniesiona nazwa wsi w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Godziszów.
Miejscowość zniesiono w 2023 r. tworząc z jej części cztery wsie: Zdziłowice Czwarte, Zdziłowice Drugie, Zdziłowice Pierwsze, Zdziłowice Trzecie
Wikipedia
rzadko: taki, który się zdźwigał (zmęczył się dźwiganiem)
SJP.pl
dawniej:
1. czynić dłuższym, wydłużać;
2. przeciągać, przedłużać czas trwania czegoś;
3. obciążać długiem; zadłużać
SJP.pl
przyimek; tyle co: z
SJP.pl
spójnik łączący zdania lub równoważniki zdań nadrzędne z podrzędnym, tworząc konstrukcje
(1.1) …rozwijające opis zawarty w zdaniu nadrzędnym
(1.2) …podające przyczynę opisaną w zdaniu nadrzędnym
(1.3) …podające skutek opisany w zdaniu nadrzędnym
Wiktionary
З, з (ze) – dziewiąta litera podstawowej cyrylicy reprezentująca spółgłoskę [z].
Na niektórych, zwłaszcza starszych, rosyjskich maszynach do pisania klawisz З pełnił jednocześnie rolę klawisza z cyfrą 3. Nie należy także mylić tej litery z literą Э.
Wikipedia
(1.1) W gazecie napisano, że od jutra zdrożeje cukier.
(1.1) Nie wiedzieliśmy, że już nie mamy pieniędzy.
(1.2) Nie zdał egzaminu, dlatego że nie chciało mu się uczyć.
(1.3) Zjadł tyle słodyczy, że przytył 10 kilo.
Wiktionary
IPA: ʒɛ, AS: že
Wiktionary
frazeologia.
że tak powiem
etymologia.
(1.1-3) etym|stpol|iże. < etym|prasł|*jьże.
uwagi.
(1.1,3) stawiamy przed „że” przecinek; w (1.2) stawiamy przed wyrazem poprzedzającym „że”
(1.1) wyraz „iż” ma dokładnie to samo znaczenie, nie jest gorszy od „że”
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) that; (1.3) so that
* arabski: (1.1) أن (anna), إن (inna), أنه (annahu), إنه (innahu)
* bułgarski: (1.1) че (če)
* czeski: (1.1) že
* dolnołużycki: (1.1) až
* duński: (1.1) at
* esperanto: (1.1) ke
* estoński: (1.1) et
* fiński: (1.1) että
* francuski: (1.1) que
* górnołużycki: (1.1) zo
* hebrajski: (1.1) -ש (sze)
* hiszpański: (1.1) que; (1.2) que; (1.3) que
* ido: (1.1) ke
* interlingua: (1.1) que
* islandzki: (1.1) að
* japoński: (1.1) と (to)
* jidysz: (1.1) אַז (az), דאָס (dos), וואָס (wos)
* kaszubski: (1.1) że; (1.2) że; (1.3) że
* łaciński: (1.1) qui
* niderlandzki: (1.1) dat
* niemiecki: (1.1) dass; (1.3) also
* norweski (bokmål): (1.1) at
* nowogrecki: (1.1) ότι, πως
* portugalski: (1.1) que; (1.2) que; (1.3) que
* rosyjski: (1.1) что; (1.2) потому что, так как; (1.3) что
* rumuński: (1.1) că
* słowacki: (1.1) že
* słoweński: (1.1) da
* szwedzki: (1.1) att
* ukraiński: (1.1) що
* węgierski: (1.1) hogy
* wilamowski: (1.1) dos, do
* włoski: (1.1) che
źródła.
== że (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) że
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) iż; gw-pl|Górny Śląsk|aże.
(1.2) bo, ponieważ
(1.3) więc; gw-pl|Górny Śląsk|aże.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) tworzący czasowniki dokonane
Wiktionary
(1.1) drzeć → zedrzeć • zwierzęcieć → zezwierzęcieć
Wiktionary
IPA: zɛ, AS: ze
Wiktionary
[czytaj: ZEa lub zet-e-A] Zjednoczone Emiraty Arabskie
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = geogr. polit. Zjednoczone Emiraty Arabskie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W 1990 r. ZEA poparły interwencję w Iraku.
Wiktionary
IPA: ˈzɛa, AS: zea
Wiktionary
karotenoid zawarty w kukurydzy, składnik pokarmowy niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania narządu wzroku
SJP.pl
Zeaksantyna, E161h – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Jest jednym z dwóch karotenoidów, znajdujących się w siatkówce oka. Naturalnie występuje w brokułach, brukselce, kukurydzy, pomidorach. Zawiera ją także ziele fiołka trójbarwnego i polnego.
Wikipedia
cytokinina zawarta w kukurydzy
SJP.pl
Zeatyna – organiczny związek chemiczny, naturalny hormon roślinny z grupy cytokinin, regulujący wzrost i rozwój roślin. Jest pochodną zasady purynowej – adeniny. Wyodrębniona po raz pierwszy z kukurydzy zwyczajnej (Zea mays L.), od której wzięła się jej nazwa.
Wikipedia
1. ptak z rodziny gołębiowatych;
2. ryba z rodziny zębaczowatych, ceniona ze względu na smaczne mięso oraz skórę używaną do wyrobu galanterii
SJP.pl
Zębacz (Didunculus strigirostris) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest średniej wielkości gołębiem, zamieszkującym lasy tropikalne archipelagu Samoa (Oceania). Żywi się owocami i nasionami. Na skutek wylesień, cyklonów i polowań stał się gatunkiem krytycznie zagrożonym.
Wikipedia
rodzina morskich ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Zębaczowate (Anarhichadidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach zębaczowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
hebel z zębatym ostrzem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ptak z rodziny altanników, zamieszkujący wilgotne lasy górskie Australii
SJP.pl
Zębatek (Scenopoeetes dentirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny altanników (Ptilonorhynchidae). Należy do monotypowego rodzaju Scenopoeetes. Występuje w północno-wschodniej Australii. Osiadły. Bliski zagrożenia.
Wikipedia
płaski, zębaty element mechanizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mech. listwa współpracująca z kołem zębatym;
(1.2) mech. zob. koło zębate.
(1.3) techn. fot. konstrukcja umożliwiająca swobodne przesuwanie i nastawianie aparatu, tak aby obiekt zainteresowania znajdował się w optymalnej pozycji względem urządzenia
(1.4) daw. icht. zębacz
Wiktionary
Zębatka – w budowie maszyn jest to listwa zębata współpracująca z kołem zębatym w przekładni zębatej liniowej.
Zębatkę można traktować jako szczególny przypadek koła zębatego, w którym średnica koła podziałowego d = ∞. W zębatce zamiast o kole podziałowym mówi się o linii podziałowej.
Wikipedia
rzecz. uzębienie n., ząb m., ząbek m.
czas. ząbkować, zazębiać się
przym. zębatkowy, zębaty, zębowaty
Wiktionary
przymiotnik od: zębatka
SJP.pl
1. mający duże zęby; dobrze uzębiony
2. mający powyginane brzegi, powycinany w zęby
3. opatrzony w kolce, ostre, tnące zęby, tryby (o maszynach, częściach maszyn)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma duże zęby
(1.2) taki, który ma brzeg w kształcie zębów
(1.3) o mechanizmach: mający zęby, tryby
Wiktionary
IPA: zɛ̃mˈbatɨ, AS: zẽmbaty
Wiktionary
rzecz. uzębienie n., ząb m., ząbek m., zębatka ż.
czas. ząbkować, zazębiać się
przym. zębowy, zębny, zębowaty
Wiktionary
Zebedeusz – biblijny rybak i szkutnik z Kafarnaum, ojciec apostołów Jakuba i Jana, mąż Salome.
Imię Zebedeusz oznacza Bóg dał.
Wikipedia
1. gatunek małego ptaka egzotycznego z rodziny astryldowatych; amadyna zebrowata;
2. zdrobnienie od: zebra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. porcje mięsa z żebrami;
(1.2) kulin. potrawa z żeberek (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) plural|żeberko.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zawsze zamawiacie żeberka w tej garmażerni na rynku?
(1.2) Poznaj mój sprawdzony przepis na żeberka w miodzie w wersji łagodnej lub też ostrej.
Wiktionary
rzecz. żebro n., żeberko n., ziobro n., ożebrowanie n., podżebrze n.
czas. ożebrować dk.
przym. żebrowy, żeberkowy, żeberkowany, żeberkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: żebro
(1.2) pojedyncza, grzewcza część kaloryfera
(1.3) spoż. porcja mięsa z żebrami
(1.4) środ. kolej. tor boczny do odstawiania pojazdów szynowych
(1.5) daw. gwara. więz. kamizelka
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) żeberka kulin. potrawa mięsna
Wiktionary
(1.2) Mówiłam tacie, że u nas w pokoju grzeją tylko dwa żeberka.
(2.1) Na obiad podali żeberka z ziemniakami i kapustą.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈbɛrkɔ, AS: žeberko
Wiktionary
rzecz. żebro n., ziobro n., ożebrowanie n., podżebrze n., żeberka nmos.
czas. ożebrować dk.
przym. żebrowy, żeberkowy, żeberkowany, żeberkowaty
Wiktionary
w botanice: pełen żeberek, podłużnych pręg; żebrowaty
SJP.pl
żebernica jeleniówka - gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
łagodny nowotwór szczęki i żuchwy powstający z zawiązki zęba
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zębu
Wiktionary
(1.1) Na apel sołtysa stawiło się sporo zębian.
Wiktionary
rzecz. Ząb mrz.
:: fż. zębianka ż.
przym. ząbski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zębu
Wiktionary
(1.1) Jedna z zębianek zabrała głos.
Wiktionary
rzecz. Ząb mrz.
:: fm. zębianin mos.
przym. ząbski
Wiktionary
1. opatrzony ostrymi zębami, kolcami; mający tryby; zębaty;
2. mający powycinane brzegi; zębaty
SJP.pl
ekspresywnie: ząb; zębol, zębiszcze
SJP.pl
Zębiec – osada wsi Lubienia w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody.
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lubieni.
Wikipedia
rodzaj owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych
SJP.pl
Zębiełek (Crocidura) – rodzaj ssaków z podrodziny zębiełków (Crocidurinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Wikipedia
rodzaj owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych
SJP.pl
Zębiełki (Crocidurinae) – podrodzina owadożernych ssaków z rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
tkanka kostna otaczająca miazgę zębową; dentyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stomat. tkanka leżąca pod szkliwem w obrębie korony zęba i pod cementem w obrębie szyjki i korzenia zęba;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na stronie 100 znajdą państwo fotografię mikroskopową zębiny i szkliwa zęba.
Wiktionary
rzecz. ząb m.
Wiktionary
(1.1) dentyna
Wiktionary
zgrubienie od: ząb
SJP.pl
ekspresywnie: ząb; zębiec, zębol
SJP.pl
Zębnica – szyna zębata w kolei zębatej. Toczące się po niej koło zębate napędza lokomotywę.
Wikipedia
przymiotnik od: zębnica
SJP.pl
związany z zębami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żębocina
Wiktionary
rzecz. Żębocin m.
:: fż. żębocinianka ż.
przym. żębociński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żębocina
Wiktionary
rzecz. Żębocin m.
:: fm. żębocinianin m.
przym. żębociński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żębocina
Wiktionary
rzecz. Żębocin m., żębocinianin m., żębocinianka ż.
Wiktionary
miejsce osadzenia zęba w dziąśle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. zagłębienie w szczęce lub w żuchwie, w którym znajduje się korzeń zęba;
Wiktionary
Zębodół – występujące u ssaków i niektórych gatunków gadów zagłębienie w szczęce i żuchwie. Znajdują się w nich korzenie zębów. Ogniwa pierwotne chorych ludzkich zębodołów wykazują większy potencjał wzrostu, u wszystkich występują także cechy osteoblastów.
Wikipedia
IPA: zɛ̃mˈbɔduw, AS: zẽmboduu̯
Wiktionary
przym. zębodołowy
Wiktionary
przymiotnik od: zębodół
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z zębodołami
Wiktionary
rzecz. zębodół m.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu ryb promieniopłetwych
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ponad 1000 gatunków; karpieńcokształtne, zębokarpiokształtne
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ponad 1000 gatunków; karpieńcokształtne, zębokarpie
SJP.pl
Karpieńcokształtne, zębokarpiokształtne, zębokarpie (Cyprinodontiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący ponad 1000 gatunków klasyfikowanych w rodzinach, które zestawiono w dwóch podrzędach:
Wikipedia
o cechach zębokarpiokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
ekspresywnie: ząb; zębiec, zębiszcze
SJP.pl
zębolita olbrzymia - gatunek ssaka z podrodziny bolit
SJP.pl
rodzaj mchu o niewielkich, ulistnionych łodyżkach
SJP.pl
Zęboróg (Ceratodon) – rodzaj mchu należący do rodziny Ditrichaceae.
Wikipedia
zęboszyjka walcowata - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
frantka zębouda - gatunek pszczoły
SJP.pl
grupa waleni posiadająca zęby w przeciwieństwie do fiszbinowców
SJP.pl
Zębowce (Odontoceti) – infrarząd ssaków z podrzędu waleni (Cetacea) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla). Ich przedstawiciele posiadają zęby, czym odróżniają się od fiszbinowców. Zębowce polują na ryby, głowonogi, a niektóre także na ssaki morskie.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Zębowice
SJP.pl
ssak wodny należący do podrzędu drapieżnych waleni charakteryzujących się niezróżnicowanymi zębami
SJP.pl
roślina zielna z rodziny astrowatych; maruna szarolistna, piretrum, złocień dalmatyński, bertram
SJP.pl
przymiotnik od: ząb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. związany z zębami, dotyczący zębów
(1.2) techn. związany z zębami, dotyczący zębów
(1.3) jęz. wydawany, gdy język dotyka (górnych) zębów
Wiktionary
(1.1) Przed przybyciem na salę operacyjną należy zmyć makijaż, lakier z paznokci, zdjąć protezy zębowe, soczewki kontaktowe oraz metalową biżuterię.
Wiktionary
IPA: zɛ̃mˈbɔvɨ, AS: zẽmbovy
Wiktionary
rzecz. ząb m., zazębianie n., zazębienie n., ząbek mrz., zębisko n.
czas. zazębiać się, zazębić się, ząbkować
przym. zębaty
Wiktionary
pasiasty ssak z rodziny koniowatych, żyje w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. afrykański ssak z rodziny koniowatych z charakterystycznymi pasami na sierści;
(1.2) pot. przejście dla pieszych
Wiktionary
Zebra – ssak z rodziny koniowatych charakteryzujący się obecnością białych pasów na czarnej sierści. Zwierzęta te należą do rodzaju koń (Equus).
Do zebr zalicza się zwykle trzy gatunki z licznymi podgatunkami:
Wikipedia
(1.1) Zebra ma sierść w czarno-białe paski.
(1.2) Przez ulicę należy przechodzić wyłącznie na zebrze.
Wiktionary
IPA: ˈzɛbra, AS: zebra
Wiktionary
(1.2) pasy, przejście dla pieszych
Wiktionary
1. zgromadzić w jednymi miejscu (np. ludzi, przedmioty, informacje);
2. podnieść; zerwać; zabrać z miejsca, w którym coś się znajdowało (np. owoce, plony);
3. ułożyć ciaśniej; zsunąć; zgarnąć;
4. otrzymać coś od innych w formie wyróżnienia (np. pochwały);
5. zebrać się - zapowiedzieć wystąpienie czegoś (np. o pogodzie)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) prosić o jałmużnę, prosić o wsparcie
(1.2) utrzymywać się z jałmużny
(1.3) przen. usilnie, bez godności prosić o coś
Wiktionary
(1.1) Trzeba było wraz z gospodynią Wandy chodzić po mieszkaniach i żebrać o kawałek chleba dla dzieci.
(1.1) Między motorniczym a pasażerem podającym się za niewidomego doszło do scysji, po której żebrzący mężczyzna złośliwie zaciągnął hamulec awaryjny.
(1.1) Stoją na przystanku z wyciągniętą ręką i żebrzą, a za kilka uzbieranych funtów kupują puszkę piwa i piją w sześciu
(1.1) Komenda Powiatowa Policji w Świdnicy prowadzi akcję skierowaną przeciwko osobom, które żebrają na ulicach.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛbrat͡ɕ, AS: žebrać
Wiktionary
rzecz. żebrak mos., żebraczyna mos., żebraczka ż., żebractwo n., żebranina ż., żebry nmos., żebranie n., użebranie n.
czas. użebrać dk., wyżebrać dk.
przym. żebraczy, żebracki
Wiktionary
(1.1) pot. dziadować; chodzić po prośbie, chodzić od drzwi do drzwi
(1.3) błagać
Wiktionary
→ żebrak
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. żebraczy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiódł żebracki żywot na ulicach Paryża.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
przym. żebraczy
rzecz. żebractwo n., żebraczka ż., żebraczyna mos., żebrak mos., żebranie n., żebranina ż., żebry lm nm.
Wiktionary
(1.1) żebraczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proszenie w miejscu publicznym o wsparcie materialne w sytuacji biedy
(1.2) przen. proszenie się
Wiktionary
Żebranie – proszenie w miejscu publicznym o dobrowolne wsparcie materialne bez oferowania czegokolwiek w zamian (np. towaru lub usługi).
Może łączyć się z włóczęgostwem.
Wikipedia
(1.1) Władze miasta chcą zrobić porządek z żebractwem dworcowym.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
przym. żebracki, żebraczy
rzecz. żebraczka ż., żebraczyna mos., żebrak mos., żebranie n., żebranina ż., żebry lm nm.
Wiktionary
(1.1) żebranie
Wiktionary
→ żebrak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która żebrze
Wiktionary
Żebraczka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Seroczynie.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. Według stanu na 1952 rok, należała do gminy Iwowe. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
(1.1) Na dworcu siedziała jakaś żebraczka.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈbrat͡ʃka, AS: žebračka
Wiktionary
rzecz. żebraczyna mos., żebrak mos., żebranina ż., żebractwo n., żebranie n., wyżebranie n., żebry lm nm.
czas. żebrać ndk., wyżebrać dk.
przym. żebraczy, żebracki
Wiktionary
dotyczący żebraka, właściwy żebrakowi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żebractwem, dotyczący żebractwa
Wiktionary
(1.1) Już kilka lat wiódł żebraczy żywot na ulicach Kalkuty.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
przym. żebracki
rzecz. żebractwo n., żebraczka ż., żebraczyna mos., żebrak mos., żebranie n., żebranina ż., żebry lm nm.
Wiktionary
(1.1) żebrzący
Wiktionary
gwarowo: biedować
SJP.pl
ekspresywnie: żebraczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: żebrak
Wiktionary
(1.1) Po otwarciu drzwi zobaczył stojącego na mrozie żebraczynę.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
przym. żebracki, żebraczy
rzecz. żebractwo n., żebraczka ż., żebrak mos., żebranie n., żebranina ż., żebry lm nm.
Wiktionary
człowiek żebrzący, utrzymujący się z jałmużny; nędzarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto żebrze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod kościołem siedzi żebrak i straszy końcem świata.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛbrak, AS: žebrak
Wiktionary
rzecz. żebranina ż., żebractwo n., żebry lm nm.
:: fż. żebraczka ż.
czas. żebrać ndk., wyżebrać dk.
przym. żebraczy, żebracki
Wiktionary
1. zgromadzić w jednymi miejscu (np. ludzi, przedmioty, informacje);
2. podnieść; zerwać; zabrać z miejsca, w którym coś się znajdowało (np. owoce, plony);
3. ułożyć ciaśniej; zsunąć; zgarnąć;
4. otrzymać coś od innych w formie wyróżnienia (np. pochwały);
5. zebrać się - zapowiedzieć wystąpienie czegoś (np. o pogodzie)
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny (lm m.) od: zebrać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) osoby, które uczestniczą w jakimś spotkaniu, zebraniu
Wiktionary
(2.1) Przewodniczący podziękował zebranym za przybycie.
Wiktionary
IPA: zɛˈbrãɲi, AS: zebrãńi
Wiktionary
rzecz. zebranie n., zbieranie n.
czas. zebrać dk., zbierać ndk.
przym. zebraniowy
Wiktionary
1. zgromadzić w jednymi miejscu (np. ludzi, przedmioty, informacje);
2. podnieść; zerwać; zabrać z miejsca, w którym coś się znajdowało (np. owoce, plony);
3. ułożyć ciaśniej; zsunąć; zgarnąć;
4. otrzymać coś od innych w formie wyróżnienia (np. pochwały);
5. zebrać się - zapowiedzieć wystąpienie czegoś (np. o pogodzie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żebrać.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
rzecz. żebry nmos., żebraczka ż., żebractwo n., żebraczyna mos., żebranina ż.
przym. żebracki, żebraczy
Wiktionary
1. proszenie o jałmużnę; żebranie;
2. jałmużna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. żebranie.
Wiktionary
Żebranie – proszenie w miejscu publicznym o dobrowolne wsparcie materialne bez oferowania czegokolwiek w zamian (np. towaru lub usługi).
Może łączyć się z włóczęgostwem.
Wikipedia
czas. żebrać ndk.
przym. żebracki, żebraczy
rzecz. żebractwo n., żebraczka ż., żebraczyna mos., żebrak mos., żebranie n., żebry lm nm.
Wiktionary
rzadko, potocznie: częste organizowanie zebrań
SJP.pl
przymiotnik od: zebranie
SJP.pl
zdrobnienie od: zebranie; zebrańko
SJP.pl
rodzaj morskich ryb okoniokształtnych z rodziny pokolcowatych
SJP.pl
Zebrasoma – rodzaj morskich ryb okoniokształtnych z rodziny pokolcowatych.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zebrdowo (niem. Seubersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy drodze wojewódzkiej nr 523.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
1. kość tworząca szkielet klatki piersiowej u kręgowców;
2. w architekturze: łuk poprzeczny wzmacniający sklepienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. kość szkieletu kręgowców wygięta w kształcie łuku, chroniąca klatkę piersiową;
(1.2) archit. łuk przy sklepieniu, wykonany z cegły lub kamienia, służący wzmocnieniu konstrukcji;
(1.3) techn. część urządzenia usprawniająca wymianę ciepła przez zwiększenie powierzchni;
(1.4) techn. element wzmocnienia konstrukcji, ułożony równolegle do innych
(1.5) geol. wąska i stroma wypukłość terenu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spadłem z drabiny łamiąc sobie dwa żebra.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛbrɔ, AS: žebro
Wiktionary
rzecz. ziobro n., ożebrowanie n., żeberka nmos.
:: zdrobn. żeberko n.
czas. ożebrować dk., ożebrowywać ndk., żeberkować ndk.
przym. żebrowy, żeberkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziobro.
Wiktionary
potomek klaczy zebry i konia (zebrula) lub osła (zebryna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. krzyżówka zebry z innym koniowatym;
Wiktionary
Zebroid – mieszaniec, krzyżówka międzygatunkowa zebry z innym koniowatym. W języku polskim zebroidem określany jest potomek klaczy zebry i samca osła lub konia, w języku angielskim stosuje się ten termin w szerszym znaczeniu – bez względu na płeć zebry-rodzica.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) zebrula
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zebroid
* czeski: (1.1) zebroid
źródła.
== zebroid (język czeski.) ==
thumb|zebroid (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. zebroid
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zɛˈbrɔjit, AS: zebroi ̯it
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) zebrula
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zebroid
* czeski: (1.1) zebroid
źródła.
== zebroid (język czeski.) ==
thumb|zebroid (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. zebroid
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pejor. treść w Internecie, zwłaszcza wpis na portalu społecznościowym, nakłaniający do pozostawienia pod nim lajka poprzez odwoływanie się do emocji odbiorcy
(1.2) pot. pejor. lajk pozostawiony pod żebrolajkiem (1.1)
Wiktionary
(1.1) Żebrolajki pojawiają się coraz rzadziej, ponieważ przestały się sprawdzać. Użytkownicy Facebooka bardzo szybko zorientowali się, na czym polegają takie wpisy.
Wiktionary
przedstawiciel drapieżnych bezkręgowców, występujących w wielu gatunkach w planktonie mórz i oceanów
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel drapieżnych bezkręgowców, występujących w wielu gatunkach w planktonie mórz i oceanów
SJP.pl
Wikipedia
1. pręgomysz zebrowana - gatunek myszy;
2. gołąbek zebrowany - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
1. zbrojnik zebrowaty - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny zbrojnikowatych; hypowąsacz zebrowaty;
2. dujker zebrowaty - gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych;
3. amadyna zebrowata - gatunek małego ptaka egzotycznego z rodziny astryldowatych; zeberka
SJP.pl
1. inaczej: deleseria
2. podrzeń żebrowiec - roślina z rodziny paprotkowatych; rośnie w cienistych lasach iglastych w Sudetach i Karpatach
3. roślina z rodziny baldaszkowatych
SJP.pl
Żebrowiec (Pleurospermum Hoffm.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje 13 gatunków. Występują one w strefie klimatu umiarkowanego w Europie i Azji. Do flory Polski należy jeden gatunek – żebrowiec górski P. austriacum.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Żebrówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Kałuszyn.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Wiśniewie, a wierni Kościoła Starokatolickiego Mariawitów należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Wiśniewie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: żebro
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący żebra lub żeber
(1.2) archit. mający żebra; dotyczący żeber
(1.3) techn. mający żebra; dotyczący żeber
Wiktionary
(1.1) Jako próbki należy wyciąć kawałki przepony w części żebrowej, stanowiącej przegrodę między klatką piersiową a jamą brzuszną.
Wiktionary
rzecz. żebro n., ziobro n., żeberko n., podżebrze n., żeberka nmos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żebrów-Peros
Wiktionary
rzecz. żebrzanin m., żebrzanka ż.
Wiktionary
potomek klaczy zebry i konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. międzygatunkowy potomek ogiera zebry oraz klaczy konia domowego;
Wiktionary
Zebrula (ang. zorse od zebra+horse, fr. zébrule od zèbre+mule) – zebroid, mieszaniec międzygatunkowy ogiera zebry i klaczy konia domowego (w przeciwieństwie do rzadziej spotykanej hebry – potomka ogiera konia i klaczy zebry). Jak większość bastardów, zebrule są bezpłodne.
Wikipedia
żebranina; żebranie, proszenie o jałmużnę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. żebranie.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wywalili go z roboty i poszedł na żebry.
Wiktionary
czas. żebrać ndk.
przym. żebracki, żebraczy
rzecz. żebractwo n., żebraczka ż., żebraczyna mos., żebrak mos., żebranie n., żebranina ż.
Wiktionary
potomek klaczy zebry i osła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszaniec zebry i osła;
Wiktionary
Zebryna – rodzaj zebroida, międzygatunkowy mieszaniec będący potomkiem klaczy zebry i osła. Zebryny mają zmienną liczbę chromosomów, mogą występować chromosomy niesparowane. Osioł ma ich 62, zaś zebry zależnie od gatunku od 44 do 62.
Wikipedia
próbować uzyskać coś od drugiej osoby, nie pracując, jedynie prosząc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żebrów-Peros
Wiktionary
rzecz.
:: fż. żebrzanka ż.
przym. żebrski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żebrów-Peros
Wiktionary
rzecz.
:: fm. żebrzanin m.
przym. żebrski
Wiktionary
roślina z rodziny selerowatych; żebrzyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
IPA: ˈzɛbʒɨt, AS: zebžyt
Wiktionary
wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim
SJP.pl
Zebrzydów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Marcinowice.
Wikipedia
mieszkaniec Zebrzydowa
SJP.pl
mieszkanka Zebrzydowa
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Rybnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie o tej samej nazwie;
(1.3) geogr. część miasta Rybnik w województwie śląskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Magnat zmarł w Zebrzydowicach w szpitalu Bonifratrów.
(1.2) Po I wojnie światowej Śląsk Cieszyński, w tym także Zebrzydowice, stały się obszarem spornym pomiędzy Polską a Czechosłowacją.
Wiktionary
rzecz. zebrzydowiczanin mos., zebrzydowiczanka ż.
przym. zebrzydowicki
Wiktionary
→ Zebrzydowice; zebrzydowski (lokalnie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Zebrzydowic, związany z Zebrzydowicami
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Zebrzydowic lub zebrzydowiczan, mający cechy lub właściwości przypisywane Zebrzydowicom lub zebrzydowiczanom
Wiktionary
(1.1) W 1920 roku zebrzydowickie dzieci odmówiły nauki w języku niemieckim.
Wiktionary
rzecz. Zebrzydowice nmos., zebrzydowiczanin mos., zebrzydowiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Zebrzydowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zebrzydowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. przymiotnik od: Zebrzydów;
2. lokalny przymiotnik od: Zebrzydowice; zebrzydowicki
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Zebrzydowski:
Wikipedia
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny astrowatych; Gonospermum
SJP.pl
zwierzę, odmiana bydła domowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. typ bydła domowego hodowanego głównie w Indiach, z charakterystycznym garbem mięśniowo-tłuszczowym;
Wiktionary
Zebu indyjskie, zebu, bydło domowe garbate (Bos indicus) – forma udomowionego w starożytności bydła domowego o charakterystycznym garbie położonym na grzbiecie i masywnych rogach, rozpowszechniona w krajach podzwrotnikowych jako zwierzęta użytkowe. W Indiach otaczane jest kultem, ma specjalny status jako święta krowa. Jako zwierzę odporne na gorący i wilgotny klimat oraz wiele chorób zebu jest krzyżowane z innymi rasami bydła. Wyhodowano liczne rasy zebu.
Wikipedia
IPA: ˈzɛbu, AS: zebu
Wiktionary
(1.1) zebu indyjskie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) hist. etn. nazwa jednego z dawnych plemięemion Izraela
(2.2) hist. geogr. jeden z regionów Izraela w północnej części tego kraju
Wiktionary
Zebulon – imię męskie
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Zabulon
(2.1) Zabulon
(2.2) Zabulon
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(2.1) Izrael
(2.2) Izrael
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zeb m.
przym. Zebulonowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1, 2.1-2) etym|hebr|זבולון. (zevulun/zvulun)
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Zabulon.
źródła.
== Zebulon (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) bibl. Zabulon
(1.2) geogr. Zabulon
(1.3) imię|angielski|m. Zabulon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Zeb m.
przym. Zebulonowy
Wiktionary
(1.1) Zabulon
(2.1) Zabulon
(2.2) Zabulon
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zdejmować obuwie
Wiktionary
rzecz. zebuwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zebuwać.
Wiktionary
czas. zebuwać ndk.
Wiktionary
1. spójnik łączący zdanie podrzędne ze zdaniem nadrzędnym, w zależności od rodzaju zdania równoważny spójnikom: aby, byle, gdyby, choćby;
2. partykuła nadająca zdaniu charakter życzenia (inaczej: oby), rozkazu bądź zabarwiająca emocjonalnie
SJP.pl
spójnik
(1.1) …łączący zdanie nadrzędne ze zdaniem podrzędnym okolicznikowym celu
partykuła
(2.1) …wyrażająca życzenie
Wiktionary
(1.1) Uczę się niemieckiego, żeby móc czytać Marksa w oryginale.
(2.1) Ach, żeby on sczezł!
Wiktionary
IPA: ˈʒɛbɨ, AS: žeby
Wiktionary
(1.1) by, aby, ażeby
(2.1) oby
Wiktionary
partykuła "żeby" (przede wszystkim wyrażająca życzenie) wzmocniona partykułą "-ż" (np. Żebyż się w końcu udało!)
SJP.pl
zebździć się - wulgarnie:
1. wypuścić gazy trawienne; pruknąć, pryknąć, pierdnąć;
2. wypróżnić się, zdefekować
SJP.pl
dawniej: palić, przypalać, piec
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. palić
Wiktionary
IPA: ʒɛt͡s, AS: žec
Wiktionary
rzecz. Żegota ż./mos., ożóg, pożar, pożoga, żagiew, żegleń, Żegań, żglisko, zgliszcze
Wiktionary
pracownik drukarni; składacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pracownik drukarni zajmujący się składaniem publikacji za pomocą czcionek, obecnie archaizm leksykalny;
Wiktionary
Zecer (inaczej składacz; z niem. Setzer, od czasownika setzen, pol. składać) – wysoko kwalifikowany technik zecerstwa, odpowiadający wraz z metrampażem za skład ręczny lub maszynowy na potrzeby druku typograficznego. Miejscem pracy zecera, jak i metrampaża, była zecernia.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze współpracuję z zecerami – wiesz w czym składają? W metalu, z czcionek właśnie.
Wiktionary
IPA: ˈzɛt͡sɛr, AS: zecer
Wiktionary
rzecz. zecernia ż., zecerstwo n.
:: fż. zecerka ż.
przym. zecerski
Wiktionary
(1.1) składacz
Wiktionary
kobieta, która ręcznie lub maszynowo składa tekst w drukarni; składaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. rzem. pracownica drukarni zajmujący się składaniem publikacji za pomocą czcionek
(1.2) pot. rzem. rzemiosło zecera
Wiktionary
(1.1) Pamięta pani, ile zecerek zatrudnionych było w cieszyńskiej drukarni?
(1.2) Kochał zecerkę, a zakład drukarski stał się jego drugim domem.
Wiktionary
rzecz. zecernia ż., zecerstwo n.
:: fm. zecer mos.
przym. zecerski
Wiktionary
(1.2) zecerstwo
Wiktionary
dział drukarni, w którym odbywa się składanie tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. zakład lub dział drukarni, w którym odbywa się składanie tekstów
Wiktionary
Zecerstwo – dział poligrafii zajmujący się ogółem czynności prowadzących do uzyskania obrazu kolumn publikacji gotowych do druku. Dzieli się na dwie podstawowe fazy: skład i łamanie (a także równoległe z nimi nadawanie korekty). Skład to samo utworzenie tekstu, a łamanie to wprowadzenie tekstu na kolumny i połączenie go tam z materiałem ilustracyjnym. Od czasów Jana Gutenberga do końca XIX wieku zecerstwo polegało na układaniu pojedynczych czcionek wraz z innymi elementami graficznymi. Prace zecerskie usprawniło wynalezienie odlewarek do całych rzędów tekstu – wierszy linotypowych, jak i wprowadzenie szeregu innych metod automatyzujących pracę zecerni (tastry i odlewarki monotypowe), a następnie wprowadzenie fotoskładu i wreszcie DTP.
Wikipedia
rzecz. zecerstwo n., zecer mos., zecerka ż.
przym. zecerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zecerstwem, dotyczący zecerstwa
Wiktionary
(1.1) Następne prace zecerskie składu ręcznego jak maszynowego są już do siebie zbliżone i mogą być traktowane wspólnie.
(1.1) Szkoda, że tekst jeży się od błędów zecerskich.
Wiktionary
rzecz. zecer mos., zecerka ż., zecernia ż., zecerstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. rzemiosło zecerskie
Wiktionary
Zecerstwo – dział poligrafii zajmujący się ogółem czynności prowadzących do uzyskania obrazu kolumn publikacji gotowych do druku. Dzieli się na dwie podstawowe fazy: skład i łamanie (a także równoległe z nimi nadawanie korekty). Skład to samo utworzenie tekstu, a łamanie to wprowadzenie tekstu na kolumny i połączenie go tam z materiałem ilustracyjnym. Od czasów Jana Gutenberga do końca XIX wieku zecerstwo polegało na układaniu pojedynczych czcionek wraz z innymi elementami graficznymi. Prace zecerskie usprawniło wynalezienie odlewarek do całych rzędów tekstu – wierszy linotypowych, jak i wprowadzenie szeregu innych metod automatyzujących pracę zecerni (tastry i odlewarki monotypowe), a następnie wprowadzenie fotoskładu i wreszcie DTP.
Wikipedia
(1.1) Leon trudnił się zecerstwem po powrocie z wojska.
Wiktionary
rzecz. zecer mos., zecerka ż., zecernia ż.
przym. zecerski
Wiktionary
(1.1) zecerka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chcieć)
(1.1) nabrać ochoty coś zrobić
(1.2) zdecydować się na coś
(1.3) forma uprzejmego polecenia lub prośby
Wiktionary
czas. chcieć
rzecz. chcenie n., chcica ż., chciejstwo n.
Wiktionary
(1.1) zapragnąć
(1.2) raczyć, zdecydować się, zgodzić się
(1.3) raczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żąć.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛ̃ɲt͡ɕɛ, AS: žẽńće
Wiktionary
rzecz. żniwa nmos., żeńca m., nażęcie n., pożęcie n.
czas. żąć ndk., nażąć dk., pożąć dk.
przym. żniwny
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Żędowice (niem. Sandowitz, śl. Żandowice) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Zawadzkie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
→ Żędowice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żędowic
Wiktionary
rzecz. Żędowice nmos., żędowiczanin m., żędowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żędowic
Wiktionary
rzecz. Żędowice nmos.
:: fż. żędowiczanka ż.
przym. żędowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żędowic
Wiktionary
rzecz. Żędowice nmos.
:: fm. żędowiczanin m.
przym. żędowicki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Żędowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.
Wikipedia
dawniej: wyzyskiwacz, zdzierca; odrzyskóra, krwiopijca, pijawka, hiena, sęp
SJP.pl
poddać tekst edycji; wyedytować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Józef
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefek mos., Zeflik mos.
przym. Józefowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Zeflik., zob. Józefek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Józef
Wiktionary
rzecz. Zefla ż., Zeflik mos.
Wiktionary
[czytaj: dzefiRELli lub zefiRELli] nazwisko
SJP.pl
letni, delikatny wietrzyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie wiatru zachodniego, utożsamiany z rzymskim Fawoniuszem; zwiastun wiosny;
(1.2) imię|polski|m. fakt.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) mitgr. pies Akteona
Wiktionary
Zefir (gr. Ζέφυρος Zéphyros, łac. Zephyrus ‘wiatr zachodni’, Favonius ‘wiatr zachodni’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie wiatru zachodniego, utożsamiany z rzymskim Fawoniuszem.
Wikipedia
(1.1) Zefir uosabiał łagodny, ciepły i wilgotny wiatr.
(1.1) Kult Zefira był rozpowszechniony wśród żeglarzy i rolników.
(1.2) Zefirowie, Zefirynowie i Zefiryny imieniny obchodzą 26 sierpnia.
Wiktionary
IPA: ˈzɛfʲir, AS: zefʹir
Wiktionary
rzecz. zefir mrz., zefirek mrz., zefirowość ż., zefiryczność ż., Zefiryn mos., Zefiryna ż.
:: zdrobn. Zefirek mos., Zefireczek mos., Zefiruś mos., Zefirunio mos.
przym. Zefirowy, zefirowy, zefiryczny
Wiktionary
(1.1) Fawoniusz
(1.2) zdrobn. Zefirek, Zefireczek, Zefiruś, Zefirunio
Wiktionary
w mitologii greckiej: bóg wiatru zachodniego
SJP.pl
roślina z rodziny amarylkowatych, pochodząca z Ameryki
SJP.pl
Zefirant (Zephyranthes Herb.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje 180 gatunków, występujących w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej oraz w Meksyku i Stanach Zjednoczonych w Ameryce Północnej. Introdukowany do południowej Afryki, południowej i południowo-wschodniej Azji i północno-wschodniej Australii.
Wikipedia
Zefirek – część wsi Kroczyce w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Kroczyce.
W latach 1975–1998 Zefirek położony był w województwie częstochowskim.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny hipsylofodonów
SJP.pl
Zefirozaur (Zephyrosaurus schaffi) – roślinożerny dinozaur z rodziny hipsylofodonów (Hypsilophodontidae); jego nazwa znaczy "jaszczur Zefira".
Żył w okresie wczesnej kredy (ok. 121-112 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała ok. 1,8 m, wysokość ok. 70 cm, masa ok. 25 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (w stanie Montana).
Zwinny, szybki biegacz (dwunożny). Posiadał piłkowate zęby, które służyły mu do rozdrabniania pokarmu. Znany z czaszki i kilku kręgów.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Zefiryn – imię męskie pochodzenia greckiego. Jest to imię teoforyczne, utworzone za pomocą sufiksu -inus od imienia greckiego boga wiatru zachodniego, Zefira (gr. Zéphyros).
Imię nadane sporadycznie. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 47 mężczyzn o imieniu Zefiryn nadanym jako imię pierwsze oraz 47 mężczyzn noszących imię Zefiryn jako imię drugie.
Wikipedia
(1.1) 26 sierpnia przypadają imieniny Zefiryna, Zefiryny i Zefira.
Wiktionary
IPA: zɛˈfʲirɨ̃n, AS: zefʹirỹn
Wiktionary
rzecz. Zefir mos., Zefirek mos., Zefireczek mos., Zefiruś mos., zefir mrz., zefirek mrz.
:: zdrobn. Zefirynek mos., Zefiryneczek mos., Zefirynuś mos.
:: fż. Zefiryna ż.
przym. przest. gwara. Zefirynowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Zefirynek, Zefiryneczek, Zefirynuś
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Zefiryna – imię żeńskie pochodzenia greckiego, żeńska forma imienia Zefiryn. Jest to imię teoforyczne, utworzone za pomocą sufiksu -inus od imienia greckiego boga wiatru zachodniego (Zéphyros).
Zefiryna imieniny obchodzi 26 sierpnia, 20 grudnia.
Wikipedia
(1.1) 26 sierpnia przypadają imieniny Zefiryny, Zefiryna i Zefira.
Wiktionary
IPA: ˌzɛfʲiˈrɨ̃na, AS: zefʹirỹna
Wiktionary
rzecz. Zefir m.
:: fm. Zefiryn mos.
:: zdrobn. Zefirynka ż.
przym. przest. gwara. Zefirynin
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Zefirynka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Józefa
Wiktionary
rzecz. Zefel mos., Zeflik mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Józef
Wiktionary
(1.1) Z Zeflika się latoś pieroński chachor zrobił.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Zefek mos., Zefel mos., Zefla ż.
przym. Józefowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Zefek., zob. Józek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piła
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|piyła, zyjga.
Wiktionary
przyrząd służący do koagulowania chorobowo zmienionej powierzchni śluzówki lub skóry; kauter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) narzędzie do piętnowania
Wiktionary
Przyżeganie, kauteryzacja (z gr. kautērion, żelazo do piętnowania) – zabieg leczniczy polegający na termicznym lub chemicznym koagulowaniu zmienionej patologicznie lub krwawiącej tkanki.
Najczęściej zabieg wykonuje się na powierzchni skóry lub błony śluzowej, a także dla przyspieszenia gojenia ziarninujących ran, w celu zamknięcia krwawiących naczyń krwionośnych w linii cięcia operacyjnego, zniszczenia zbędnej tkanki (brodawek, narośli, nadżerki szyjki macicy).
Wikipedia
rzecz. podżeganie n., żagiew ż.
czas. podżegać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wyrównać różnice materialne i społeczne wśród obywateli w kraju
SJP.pl
urządzenie służące do pomiaru i wskazywania czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Zegar – przyrząd do ciągłego pomiaru czasu.
Ze względu na rozmiary i umiejscowienie czasomierze dzieli się na trzy grupy:
1. Zegary wielkie
2. Zegary
Wikipedia
(1.1) Zegar nie zawiera gwiazd o jasności większej niż 3m.
Wiktionary
IPA: ˈzɛɡar, AS: zegar
Wiktionary
rzecz. zegar mrz.
Wiktionary
(1.1) Gwiazdozbiór Zegara, skr. Hor
Wiktionary
zdrobnienie od: zegarek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: zegarek
(1.2) mały zegarek
Wiktionary
(1.2) Jureczku, weź zegareczek, żebyś wiedział, kiedy wrócić.
Wiktionary
rzecz. zegarek mrz., zegar mrz., zegarynka ż.
Wiktionary
mały zegar, zwłaszcza kieszonkowy lub na rękę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielkich rozmiarów zegar
Wiktionary
Zegarek – przenośny zegar wskazujący czas dobowy (godzinę), noszony na ręku lub w kieszeni. Obecnie w powszechnym użyciu są zegarki na pasku lub bransoletce noszone na nadgarstku. Część zegarków ma też inne funkcje jak kalendarz i stoper. Zegarki są budowane w oparciu o różne technologie, m.in. elektromechaniczne i elektroniczne.
Wikipedia
(1.1) Zapomniał nakręcić zegarek i spóźnił się na wykład.
Wiktionary
IPA: zɛˈɡarɛk, AS: zegarek
Wiktionary
rzecz. zegarynka ż., zegar m., zegareczek m.
przym. zegarowy, zegarkowy
Wiktionary
(1.1) slang. sikora; reg. śl. godzinki.
Wiktionary
przymiotnik od: zegarek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zegarkiem, dotyczący zegarka
Wiktionary
rzecz. zegar mrz., zegarek mrz., zegarynka ż.
przym. zegarowy
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się naprawą zegarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. osoba zajmująca się naprawą zegarów, zegarków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zepsuł mi się zegarek, pójdę więc do zegarmistrza.
(1.1) A kiedy przyjdzie także po mnie • Zegarmistrz światła purpurowy • By mi zabełtać błękit w głowie • To będę jasny i gotowy…
Wiktionary
IPA: zɛˈɡarmʲisṭʃ, AS: zegarmʹisṭš
Wiktionary
rzecz. zegarmistrzostwo n.
:: fż. zegarmistrzyni ż.
przym. zegarmistrzowski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|godziniorz.
Wiktionary
Wikipedia
1. → zegarmistrz; zegarmistrzowy;
2. dokładny i drobiazgowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zegarmistrzostwem lub zegarmistrzem
Wiktionary
rzecz. zegarmistrzostwo n., zegarmistrz mos., zegarmistrzyni ż.
Wiktionary
kobieta zajmująca się naprawą zegarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kobieta zajmująca się naprawą zegarów, zegarków
Wiktionary
rzecz. zegarmistrzostwo n.
:: fm. zegarmistrz m.
przym. zegarmistrzowski
Wiktionary
potocznie: bomba zegarowa
SJP.pl
→ zegar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zegara, związany z zegarem
(1.2) obracający się, tak jak wskazówki zegara
Wiktionary
IPA: ˌzɛɡaˈrɔvɨ, AS: zegarovy
Wiktionary
rzecz. zegar mrz., zegarek mrz., zegarynka ż.
przym. zegarkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
samoczynne urządzenie informacyjne, podające aktualny czas po wykręceniu odpowiedniego numeru telefonicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. automat telefonicznie podający czas
Wiktionary
Zegarynka – usługa telefoniczna na bieżąco informująca dzwoniącego o aktualnym czasie. Polski numer zegarynki to 19226.
Wikipedia
(1.1) Najlepiej zadzwoń do zegarynki, by sprawdzić, która dokładnie jest godzina.
Wiktionary
IPA: ˌzɛɡaˈrɨ̃nka, AS: zegarỹnka
Wiktionary
przym. zegarowy, zegarkowy
rzecz. zegar, zegarek, zegareczek
Wiktionary
gatunek pokrzywy, roślina lecznicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tartak
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Żegiestów (łem. Жеґестів, Żegestiw) – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Muszyna. Żegiestów jest wsią sołecką położoną nad Popradem i Żegiestowskim Potokiem. Przez Żegiestów przebiega droga wojewódzka nr 971 oraz linia kolejowa nr 96. W latach 1975–1998 miejscowość znajdowała się w województwie nowosądeckim.
Wikipedia
uzdrowisko w Beskidzie Sądeckim
SJP.pl
Żegiestów-Zdrój – osada wsi Żegiestów, uzdrowisko położone w Beskidzie Sądeckim, w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Muszyna.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żegiestowa lub Żegiestowa-Zdroju
Wiktionary
rzecz. Żegiestów m.
:: fż. żegiestowianka ż.
przym. żegiestowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żegiestowa lub Żegiestowa-Zdroju
Wiktionary
rzecz. Żegiestów m.
:: fm. żegiestowianin m.
przym. żegiestowski
Wiktionary
→ Żegiestów-Zdrój, → Żegiestów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żegiestowa lub Żegiestowa-Zdroju
Wiktionary
rzecz. Żegiestów m., żegiestowianin m., żegiestowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kierunek ideologiczny, według którego należy powstrzymać dalszy rozwój cywilizacji, gdyż doprowadzi to do zagłady naturalnego środowiska
SJP.pl
Zegizm (ang. zegism, od inicjałów Z.G. – „zero growth” – „zerowy przyrost”) – pogląd głoszący konieczność powstrzymania lub ograniczenia wzrostu gospodarczego, gdyż jest on równoznaczny z zagładą środowiska naturalnego, przez co pośrednio stanowi zagrożenie dla istnienia samego człowieka.
Wikipedia
skrót od: żeglarstwo, żeglarski (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. drapieżny mięczak z rzędu ośmiornic;
2. duży motyl o żółtych skrzydłach w czarne poprzeczne pręgi
SJP.pl
Wikipedia
→ żeglarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna trudniąca się żeglarstwem, uprawiająca żeglarstwo w celach rekreacyjnych
(1.2) sport. kobieta lub dziewczyna uprawiająca żeglarstwo sportowe
Wiktionary
IPA: ʒɛɡˈlarka, AS: žeglarka
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żegluga ż., żeglowność ż., żeglowanie n., żaglówka ż., żagiel m., żaglowiec m.
:: fm. żeglarz m.
czas. żeglować ndk., pożeglować, przyżeglować
przym. żeglarski, żeglugowy, żeglowny, żaglowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący żeglarza lub żeglarstwa, związany z żeglarstwem
Wiktionary
(1.1) Korzeni rapu należy jednak szukać także w pieśniach żeglarskich i żołnierskich, dziecięcych wyliczankach i muzyce disco.
Wiktionary
IPA: ʒɛɡˈlarsʲci, AS: žeglarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. żeglarz m., żeglarka ż., żeglarstwo n., żegluga ż., żagiel mrz., żagielek mrz., żeglowanie n.
przym. żeglowny, żeglugowy
Wiktionary
sport polegający na pływaniu na statkach o napędzie żaglowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. sport. dziedzina turystyki, sportu i rekreacji na statkach żaglowych;
(1.2) daw. żegl. odmiana transportu wodnego, która wykorzystuje statki żaglowe;
Wiktionary
Żeglarstwo – dyscyplina sportów wodnych, rodzaj turystyki lub rekreacji, a także forma szkoleń – zarówno dla późniejszych marynarzy, oficerów i kapitanów jednostek, jak i jako tzw. szkoła charakterów dla młodzieży. Żeglarstwo uprawiane jest na jednostkach pływających napędzanych siłą wiatru za pośrednictwem żagli. W dawnym znaczeniu również odmiana transportu.
Wikipedia
rzecz. żegluga ż., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowanie n., żagiel m., żagielek m., żaglowiec m., żaglówka ż., pożeglowanie n., zażeglowanie n., przyżeglowanie n., odżeglowanie n., żeglowność ż., żaglica ż., żaglon m., żaglonowe nmos., ożaglowanie n., żaglowanie n.
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., zażeglować dk., przyżeglować dk., odżeglować dk., ożaglować dk., żaglować ndk.
przym. żeglarski, żaglowy, żeglugowy, żeglowny
przysł. żeglarsko, żaglowo
Wiktionary
(1.2) żegluga
Wiktionary
1. osoba uprawiająca sport żeglarski;
2. przestarzałe: członek załogi statku; marynarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek trudniący się żeglarstwem, uprawiający żeglarstwo dla celów rekreacyjnych lub sportowych
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zob. żeglarz portugalski.
(2.2) ent. zob. paź żeglarz.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój syn został żeglarzem.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛɡlaʃ, AS: žeglaš
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żegluga ż., żaglówka ż., żeglarka ż., żagiel m., żeglowność ż., żaglowiec m., żagielek mrz., żeglowanie n.
czas. żeglować, pożeglować, przyżeglować
przym. żeglarski, żeglugowy, żeglowny, żaglowy
Wiktionary
(1.1) marynarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeglec
Wiktionary
rzecz. Żeglce nmos.
:: fż. żeglczanka ż.
przym. żeglecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeglec
Wiktionary
rzecz. Żeglce nmos.
:: fm. żeglczanin m.
przym. żeglecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeglec
Wiktionary
rzecz. Żeglce nmos., żeglczanin m., żeglczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. węgiel
Wiktionary
IPA: ˈʒɛɡlɛ̃ɲ, AS: žeglẽń
Wiktionary
czas. żec
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) przemieszczać się po wodzie środkiem transportu, szczególnie żaglowym
(1.2) książk. o statku/łodzi: płynąć
(1.3) książk. przen. przemieszczać się wolno i płynnie, sunąć
Wiktionary
IPA: ʒɛɡˈlɔvat͡ɕ, AS: žeglovać
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żagielek mrz., żegluga ż., żagiel m., żaglówka ż., żaglowiec m., żeglowanie n., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowność ż.
przym. żaglowy, żeglowny, żeglugowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żeglować.
Wiktionary
rzecz. żegluga ż., żeglarstwo n., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowność ż., żagiel mrz., żagielek mrz., żaglowiec mrz./mzw.
czas. żeglować ndk.
przym. żeglugowy, żeglarski, żeglowny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: żeglowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. żegl. przydatność rzeki, jeziora itp. do ruchu statków
(1.2) mar. żegl. cechy składające się na zdolność statku do żeglugi
Wiktionary
IPA: ʒɛɡˈlɔvnɔɕt͡ɕ, AS: žeglovność
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żagielek mrz., żegluga ż., żaglowiec m., żagiel, żeglowanie, żeglarz, żeglarka
przym. żeglowny, żeglugowy
czas. żeglować
Wiktionary
(1.1) spławność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) żegl. zdatny do żeglugi; taki, przez który można przepłynąć statkiem
Wiktionary
(1.1) Rzeka tam się niesamowicie układa, jest inna, z pięknymi wyspami, brzegami. Wielu ludzi uważa, że Wisła powinna być żeglowna, że trzeba zupełnie ją zmieniać, dostosowywać do łodzi.
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żegluga ż., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowanie n., żagiel m., żagielek m., żaglowiec m., żaglówka ż., pożeglowanie n., zażeglowanie n., przyżeglowanie n., odżeglowanie n., żeglowność ż., żaglica ż., żaglon m., żaglonowe nmos., ożaglowanie n., żaglowanie n.
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., zażeglować dk., przyżeglować dk., odżeglować dk., ożaglować dk., żaglować ndk.
przym. żeglarski, żeglugowy, żaglowy
przysł. żeglarsko, żaglowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. transport wodny
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʒɛɡˈluɡa, AS: žegluga
Wiktionary
rzecz. żaglowiec mrz./mzw., żeglarz, żeglarka, żeglowność
czas. żeglować
przym. żeglarski
Wiktionary
pracownik przedsiębiorstwa żeglugowego
SJP.pl
przymiotnik od: żegluga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z żeglugą, dotyczący żeglugi
Wiktionary
rzecz. żeglarstwo n., żegluga ż., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowanie n., żagiel m., żagielek m., żaglowiec m., żaglówka ż., pożeglowanie n., zażeglowanie n., przyżeglowanie n., odżeglowanie n., żeglowność ż., żaglica ż., żaglon m., żaglonowe nmos., ożaglowanie n., żaglowanie n.
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., zażeglować dk., przyżeglować dk., odżeglować dk., ożaglować dk., żaglować ndk.
przym. żeglarski, żaglowy, żeglowny
przysł. żeglarsko, żaglowo
Wiktionary
1. goniąc, zgromadzić; spędzić; zgonić (np. Zegnałem krowy do obory.);
2. goniąc, usunąć; zgonić; przegnać, przegonić, przepędzić (np. Zegnała kozy z łąki.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pożegnać)
(1.1) wypowiadać słowa, czynić gesty pożegnania, rozstając się z kimś
(1.2) rozstawać się z kimś, z czymś
czasownik przechodni niedokonany (dk. przeżegnać)
(2.1) rel. czynić nad kimś lub nad czymś znak krzyża
czasownik zwrotny niedokonany żegnać się (dk. pożegnać się)
(3.1) żegnać (1.1) siebie nawzajem
(3.2) rozstawać się z kimś, z czymś
czasownik zwrotny niedokonany żegnać się (dk. przeżegnać się)
(4.1) rel. czynić nad sobą znak krzyża
Wiktionary
(1.1) Żegnałem ją ze smutkiem w sercu.
(1.2) Wielokrotnie musiałem żegnać kolegów, bliższych i dalszych, których alkohol wpędził do grobu.
Wiktionary
rzecz. żegnanie n., odżegnanie n., odżegnywanie n., pozażegnywanie n., pożegnanie n., przeżegnanie n., zażegnanie n., zażegnywanie n.
czas. odżegnać dk., odżegnywać ndk., pozażegnywać dk., pożegnać dk., przeżegnać dk., zażegnać dk., zażegnywać ndk.
przym. pożegnalny
wykrz. żegnaj, żegnam
Wiktionary
formuła pożegnalna, zazwyczaj wyrażająca rozstanie na zawsze
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) forma pożegnania, wyrażająca zazwyczaj rozstanie na zawsze
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: żegnać
Wiktionary
Żegnaj (oryg. fr. Adieu) – opowiadanie Honoriusza Balzaka z 1830 roku, wchodzące w skład Studiów filozoficznych cyklu Komedia ludzka.
Wikipedia
czas. żegnać
wykrz. żegnam
Wiktionary
(1.1) bywaj zdrów
Wiktionary
1. rozstawać się z kimś kto odchodzi, np. ściskając dłoń, mówiąc: "do widzenia", lub w inny sposób;
2. robić znak krzyża; błogosławić;
3. żegnać się - żegnać jeden drugiego; kreślić znak krzyża na sobie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zwrot używany jako pożegnanie
forma czasownika.
(2.1) 1. os. lp. ter. od: żegnać
Wiktionary
(1.1) Na tym zakończyliśmy. Żegnam, Państwa! Do następnego wtorku!
Wiktionary
rzecz. żegnanie n., pożegnanie n.
czas. żegnać ndk., pożegnać dk.
wykrz. żegnaj
Wiktionary
(1.1) do widzenia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żegnać.
Wiktionary
czas. żegnać ndk.
wykrz. żegnam
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. rel. naczynie z wodą święconą
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żegot
Wiktionary
rzecz. Żegoty nmos.
:: fż. żegocianka ż.
przym. żegocki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żegot
Wiktionary
rzecz. Żegoty nmos.
:: fm. żegocianin m.
przym. żegocki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Żegocina (dawn. Rzegocina) – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Żegocina. Siedziba gminy Żegocina.
W latach 1973–1976 wieś była siedzibą gminy Trzciana-Żegocina. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żegocina
(1.2) mieszkaniec Żegociny
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Żegocin m.
::: fż. żegocinianka ż.
:: przym. żegociński
(1.2)
:: rzecz. Żegocina ż.
::: fż. żegocinianka ż.
:: przym. żegociński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żegocina
(1.2) mieszkanka Żegociny
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Żegocin m.
::: fm. żegocinianin m.
:: przym. żegociński
(1.2)
:: rzecz. Żegocina ż.
::: fm. żegocinianin m.
:: przym. żegociński
Wiktionary
przymiotnik od: Żegocina, gmina w województwie małopolskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żegocina
(1.2) dotyczący Żegociny
Wiktionary
(1.1) rzecz. Żegocin m., żegocinianin m., żegocinianka ż.
(1.2) rzecz. Żegocina ż., żegocinianin m., żegocinianka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żegot
Wiktionary
rzecz. Żegoty nmos., żegocianin m., żegocianka ż.
Wiktionary
roślina z rodziny pokoliczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) hist. kryptonim konspiracyjny Rady Pomocy Żydom, działającej w Polsce podczas II wojny światowej;
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Żegota pomagała Żydom znajdować schronienie u polskich rodzin, w sierocińcach, klasztorach i innych tego typu instytucjach.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈɡɔta, AS: žegota
Wiktionary
rzecz. żagiew ż.
czas. żec ndk.
przym. Żegotowy
Wiktionary
Żegotki – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Strzelno.
Wikipedia
Żegowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.
Na południe od wsi przebiega droga wojewódzka nr 307.
Wieś szlachecka Dzegowo (Dziegowo) położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W 1580 majątek we wsi miał Hieronim Powodowski. W latach 1717–1793 Żegowo należało do kapituły poznańskiej. Wieś była znana również pod nazwami Dżegowo albo Dziegowo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogród
Wiktionary
rzecz. zegrodniczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zogrod, zogrodek, zogrodka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrodniczka
Wiktionary
rzecz. zegroda ż.
Wiktionary
Żegrówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.
Wikipedia
mieszkaniec Zegrza
SJP.pl
mieszkanka Zegrza
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Serock;
(1.2) pot. geogr. Zegrze Południowe
(1.3) pot. geogr. Zegrze Pomorskie
Wiktionary
Zegrze (dawn. alt. Zegrze Północne) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Serock położona nad Jeziorem Zegrzyńskim 27 km od centrum Warszawy i 16 km od jej granic.
Zegrze uzyskało lokację miejską przed 1400 rokiem, zdegradowane przed 1540 rokiem. Do 1954 istniała gmina Zegrze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego. Z Zegrzem sąsiadują Nieporęt, Jadwisin oraz Zegrze Południowe.
Wikipedia
(1.1) Michał pojechał do Zegrza nad jezioro.
Wiktionary
rzecz. zegrzanin mos., zegrzanka ż., Zegrzynek mrz.
przym. zegrzyński
Wiktionary
→ Zegrze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Zegrza, związany z Zegrzem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Zegrza lub zegrzan, mający cechy lub właściwości przypisywane Zegrzu lub zegrzanom
Wiktionary
(1.1) Jezioro Zegrzyńskie stanowi rezerwuar wody pitnej.
Wiktionary
rzecz. zegrzanin mos., zegrzanka ż., Zegrze n., Zegrzynek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poduszka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zogowek, zogowka, zygowek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, lewy dopływ Amuru;
Wiktionary
Wikipedia
przym. zejski
Wiktionary
potocznie: stary, doświadczony marynarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek morza, żeglarz, marynarz starszego rocznika
(1.2) żargon żeglarski: żeglarz, człowiek morza, żeglarz/marynarz starszego rocznika
(1.3) żargon wojskowy: marynarz starszego rocznika, wiarus
Wiktionary
(1.1) W tawernie portowej stary barman opowiadał fantastyczne przygody swojego życia, jakoby był zejmanem w bitwie pod Oliwą.
(1.2) Przed rejsem brakowało doświadczonych marynarzy. Na szczęście zgłosiło się kilku zejmanów.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. idąc, znaleźć się na dole, niżej;
2. zwolnić miejsce siedzące;
3. zejść się - spotkać się, zgromadzić się, połączyć się, odbyć się jednocześnie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dokonany od|schodzić.
(1.2) gw-pl|Bukowina. wzejść, wykiełkować
Wiktionary
IPA: zɛjɕt͡ɕ, AS: zei ̯ść
Wiktionary
rzecz. zejście n., chodzenie n., schodnia ż.
czas. schodzić ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślyść.
Wiktionary
1. miejsce, którym się schodzi, droga biegnąca w dół;
2. zgon, śmierć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym można skądś zejść
(1.2) eufem. śmierć
(1.3) odczasownikowy od|zejść.
Wiktionary
Zejście (ang. The Descent) – film produkcji brytyjskiej w reżyserii Neila Marshalla z roku 2005.
Wikipedia
(1.3) Podczas zejścia ze Świnicy zginął tragicznie Józef Szaniawski.
Wiktionary
IPA: ˈzɛjɕt͡ɕɛ, AS: zei ̯śće
Wiktionary
rzecz. zejściówka ż., chodzenie n.
czas. zejść dk., schodzić ndk.
Wiktionary
zejście z pokładu do pomieszczeń wewnętrznych statku zabezpieczone wodoszczelną obudową; kapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. schody prowadzące pod pokład statku;
Wiktionary
Zejściówka – zejście prowadzące do pomieszczeń znajdujących się pod pokładem na jachcie, statku lub innej jednostce pływającej. Zejściówka zazwyczaj znajduje się w tylnej ścianie pokładówki, rzadziej nadbudówki. Może prowadzić bezpośrednio z kokpitu. Z zejściówki pod pokład prowadzą schodki (schodnia, trapik) lub drabinka.
Wikipedia
IPA: zɛjɕˈt͡ɕufka, AS: zei ̯śćufka
Wiktionary
rzecz. zejście
Wiktionary
przymiotnik od: zejście
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zeją, dotyczący Zei
Wiktionary
rzecz. Zeja ż.
Wiktionary
więzień gułagu w Związku Radzieckim, skazany na roboty katorżnicze (słowo pochodzące od rosyjskiego wyrazu zakluczonnyj, zapisywanego skrótowo z/k)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskowierzęcy
(1.1) hist. więzień, w szczególności więzień łagru lub gułagu;
Wiktionary
Zek – wywodzące się z socjolektu łagrowego ogólne określenie na więźnia systemu Gułagu w ZSRR. Nazwa pochodzi od skrótu z/k stosowanego w państwowych dokumentach oznaczającego osobę uwięzioną.
Wikipedia
(1.1) Udręk przysparzały zekom miliony insektów: wszy, pluskwauskiew i karaluchów, od których roiło się w łagrach.
Wiktionary
uczynić bardziej ekonomicznym
SJP.pl
nakręcić film na podstawie powieści, sztuki teatralnej itp.
SJP.pl
osłonić ekranami urządzenia lub przewody elektryczne
SJP.pl
uczynić radykalnym, skrajnym; zradykalizować
SJP.pl
1. gęsta galaretowata substancja;
2. środek kosmetyczny lub leczniczy w postaci galaretowatej substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. galaretowata substancja, koloid mający postać sztywnej sieci, efekt zgęstnienia płynu;
(1.2) med. kosmet. środek leczniczy lub kosmetyczny w formie żelu (1.1)
(1.3) muz. czynel, talerz
(1.4) muz. noszony zwykle na czele orkiestr janczarskich instrument muzyczny składający się z dzwonków i blaszek osadzonych na długim drągu, zdobiony końskimi ogonami
Wiktionary
Żel – szczególny rodzaj układu koloidalnego, będący efektem koagulacji zolu.
Zazwyczaj ma konsystencję galaretowatą, choć niektóre rodzaje żelu są sztywne. Żel powstaje w momencie, gdy w układzie koloidalnym znajduje się tak dużo cząstek koloidalnych, że stykają się one lub łączą się ze sobą w wielu punktach, tworząc strukturę sieci przestrzennej, która rozprzestrzenia się w całej objętości substancji, uniemożliwiając swobodne przemieszczanie się cząsteczek fazy rozpraszającej (cieczy lub gazu). Nazywa się to procesem koagulacji. W przypadku żeli tworzonych przez polimery proces koagulacji może też następować na skutek chemicznej reakcji sieciowania.
Wikipedia
(1.2) Dzisiaj zamiast szlacheckich kapeluszy macie na głowach bejsbolówki, żel lub kolorowe pasemka.
(1.2) Jak mój mały ząbkował, dawałam mu na dziąsła żel z benzokainą i przestawał płakać.
(1.3) W naszej orkiestrze gram na werblu i żelach.
Wiktionary
IPA: ʒɛl, AS: žel
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. żelowanie n.
:: czas. żelować ndk.
:: przym. żelowy
Wiktionary
mieszkaniec Zelandii (wyspy w Danii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zelandii (w Holandii)
(1.2) mieszkaniec Zelandii (w Danii)
Wiktionary
(1.2) Flota duńska składała się z Zelandczyków, Szlezwiczan, Skanów i Jutlandczyków.
(1.2) Albo Zelandczycy mają gorsze zdrowie od Jutlandczyków, albo po prostu łatwiej im zadzwonić do szefa i zgłosić, że są chorzy.
Wiktionary
rzecz. Zelandia ż.
:: fż. Zelandka ż.
przym. zelandzki
Wiktionary
1. prowincja w Holandii;
2. największa wyspa duńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa Danii;
(1.2) geogr. adm. prowincja Holandii;
(1.3) geogr. adm. region administracyjny Danii;
(1.4) geogr. mikrokontynent leżący na wschód od Australii;
Wiktionary
Dania:
Holandia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: zɛˈlãndʲja, AS: zelãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Zelandczyk mos., Zelandka ż., zelandzki mrz.
przym. zelandzki
Wiktionary
mieszkanka Zelandii (wyspy w Danii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zelandii (w Holandii)
(1.2) mieszkanka Zelandii (w Danii)
Wiktionary
rzecz. Zelandia ż.
:: fm. Zelandczyk mos.
przym. zelandzki
Wiktionary
→ Zelandia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zelandią (w Holandii) lub jej mieszkańcami
(1.2) związany z Zelandią (w Danii) lub jej mieszkańcami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. grupa gwar języka niderlandzkiego, używana głównie w holenderskich prowincjach Zelandii i Holandii Południowej;
Wiktionary
rzecz. Zelandka ż., Zelandczyk mos., Zelandia ż.
Wiktionary
przestarzałe: zagorzały obrońca, zwolennik jakiejś religii lub idei; zelota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. inaczej: zelota
Wiktionary
(1.1) Wrogowie moi nie chcą dać za wygraną: codziennie jeszcze podsycają publicznie krzyki zbyt gorliwych zelantów, którzy obsypują mnie obelgami z czystej pobożności i ciskają na mnie kamieniem przez chrześcijańskie miłosierdzie.
Wiktionary
IPA: ˈzɛlãnt, AS: zelãnt
Wiktionary
rzecz. zelotyzm m., zelantyzm m., stpol. zelozja ż., stpol. zelus m., zelota m., daw. zelator m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.1) zelota, daw. zelator
Wiktionary
zagorzała wyznawczyni, zwolenniczka jakiejś religii lub idei; zelotka, zelatorka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie o dużym i ciężkim metalowym sprzęcie lub konstrukcji (np. pralce, samochodzie, maszynie do szycia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kawałki żelaza, różne stare przedmioty z żelaza
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlastfɔ, AS: želastfo
Wiktionary
rzecz. żelazownik mrz., żelazowiec mrz., żelazko n., żelazo
Wiktionary
gorliwy wyznawca czegoś, osoba usilnie starająca się o coś; zelant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. inaczej: zelota
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zɛˈlatɔr, AS: zelator
Wiktionary
rzecz. zelotyzm m., zelantyzm m., stpol. zelozja ż., stpol. zelus m., zelant m., zelota m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.1) zelota, zelant
Wiktionary
zagorzała wyznawczyni, zwolenniczka jakiejś religii lub idei; zelotka, zelantka
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. spoż. kulin. bezbarwne ciało stałe, naturalna substancja, będąca mieszaniną białek i peptydów, pozyskiwana w drodze częściowej hydrolizy kolagenu, zawartego w skórze, chrząstkach i kościach zwierzęcych, stosowana m.in. w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i przy produkcji materiałów fotograficznych;
Wiktionary
Żelatyna (ATC: B 05 AA 06) – naturalne rozpuszczalne białko, żelujące lub nieżelujące, uzyskane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu pochodzącego z kości, skóry i skórek oraz ścięgien zwierząt. Składa się z glicyny, proliny i hydroksyproliny. Rozpuszczona w wodzie tworzy zol liofilowy (układ koloidalny), łatwo przechodzący w żel, jeśli temperatura otoczenia nie jest zbyt wysoka.
Wikipedia
IPA: ˌʒɛlaˈtɨ̃na, AS: želatỹna
Wiktionary
przym. żelatynowy, żelatynowaty
Wiktionary
zdrobnienie od: żelatyna
SJP.pl
przypominający konsystencją żelatynę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do żelatyny, przypominający żelatynę
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlatɨ̃nɔˈvatɨ, AS: želatỹnovaty
Wiktionary
rzecz. żelatyna
przym. żelatynowy
Wiktionary
przymiotnik od: żelatyna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od żelatyna
Wiktionary
(1.1) Stanowczo za dużo, zwłaszcza gdy przypomnieć, że wicepremier Tomaszewski był już obiektem polowania przy okazji afery żelatynowej.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlatɨ̃ˈnɔvɨ, AS: želatỹnovy
Wiktionary
rzecz. żelatyna ż.
przym. żelatynowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ruda żelaza
SJP.pl
Żelaziak – stara nazwa skały osadowej zawierającej związki żelaza, tworzącej rudy darniowe.
Rozróżnia się:
Wikipedia
sól zawierająca żelazo
SJP.pl
sól zawierająca żelazo
SJP.pl
Pylica płuc – przewlekła choroba układu oddechowego, wywołana długotrwałym wdychaniem pyłów. Charakteryzuje się występowaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli i postępowej rozedmy płuc, z czasem dochodzi do powstania serca płucnego i niewydolności krążenia.
Wikipedia
przymiotnik od: żelazica
SJP.pl
Cyjanożelaziany(III) (tradyc. żelazicyjanki; nazwy systematyczne: heksacyjanidożelaziany(III) lub heksacyjanidożelaziany(3+), daw. heksacyjanożelaziany(III)) – związki kompleksowe o ogólnym wzorze [Fe(CN)6]3−, w których funkcję anionu pełni kompleks żelaza(III) (Fe3+) z sześcioma grupami cyjankowymi (CN−).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelazna
(1.2) dotyczący Żelaznej
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Żelazno n., żelaźnianin m., żelaźnianka ż.
(1.2)
:: rzecz. Żelazna ż., żelaźnianin m., żelaźnianka ż.
:: przym. żelaźniański
Wiktionary
(1.2) żelaźniański
Wiktionary
czarny o odcieniu żelaza
SJP.pl
zawierający związki żelaza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający żelazo
(1.2) mający żelazowy posmak
(1.3) biol. czerpiący energię z utleniania związków żelazawych
Wiktionary
rzecz. żelazo n., żelazko n., żelazowiec mrz., żelazownik mrz.
przym. żelazawy, żelazny, żelazowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urządzenie służące do ręcznego prasowania;
(1.2) pot. bank. mechaniczne urządzenie służące do ręcznej akceptacji transakcji dokonywanych za pomocą wypukłych kart płatniczych
(1.3) górn. dawne narzędzie górnicze w kształcie klina
Wiktionary
Żelazko – urządzenie służące do prasowania, czyli wygładzania tkaniny za pomocą wysokiej temperatury i nacisku. Prasowanie działa, gdyż pod wpływem temperatury rozluźniają się więzy w cząsteczkach polimerów tworzących włókna tkaniny. Kiedy włókna są gorące, rozprostowują się pod naciskiem żelazka i zachowują kształt po ochłodzeniu. Niektóre tkaniny jak np. bawełna wymagają też zastosowania wody.
Wikipedia
(1.1) Przyszedłem w niewyprasowanej koszuli, bo zepsuło mi się żelazko.
(1.2) Wcześniej transakcje z użyciem kart wypukłych w przypadku braku łączności z bankiem były realizowane za pomocą tzw. imprintera (potocznie zwanego „żelazkiem”). Tworzył on odbicie karty, i na podstawie zdobytych w ten sposób danych sprzedawca otrzymywał później swoją należność. Dziś jednak imprintery zostały niemalże wycofane z użycia.
(1.2) Imprinter to maszynka zwana też potocznie żelazkiem, umożliwiająca odbicie wizerunku karty na specjalnym papierze.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlaskɔ, AS: želasko
Wiktionary
rzecz. żelastwo n., żelazo n., żelaźniak m., żeliwo n., odżelaziacz m., żelazian m., odżelazianie n., żelazowanie n., Żelazno n., żelazowiec mrz., żelazownik mrz.
czas. żelazować ndk., odżelazić dk.
przym. żelazny, żelazowy, żelazawy, żelazisty, zażelaziony, żelazkowy
temsłow. żelazi-, żelazo-
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, żelosko, żelozko.
(1.2) imprinter, pot. powielacz ręczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelazkowa
Wiktionary
rzecz. Żelazków m.
:: fż. żelazkowianka ż.
przym. żelazkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelazkowa
Wiktionary
rzecz. Żelazków m.
:: fm. żelazkowianin m.
przym. żelazkowski
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Żelazkowo, Żelazków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelazkowa
Wiktionary
rzecz. Żelazków m., żelazkowianin m., żelazkowianka ż.
Wiktionary
→ żelazko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żelazkiem, dotyczący żelazka
Wiktionary
rzecz. żelazko n.
Wiktionary
żeleźniak;
1. mały, prymitywny piecyk żelazny
2. roślina z rodziny wargowych
3. odmiana późnojesiennej jabłoni
4. gwarowo o żeliwnym garnku, saganie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelazna
(1.2) mieszkaniec Żelaznej
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Żelazno n.
::: fż. żelaźnianka ż.
:: przym. żelazieński
:: rzecz. Żelazna n.
::: fż. żelaźnianka ż.
:: przym. żelaźniański, żelazieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelazna
(1.2) mieszkanka Żelaznej
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Żelazno n.
::: fm. żelaźnianin m.
:: przym. żelazieński
(1.2)
:: rzecz. Żelazna n.
::: fm. żelaźnianin m.
:: przym. żelaźniański, żelazieński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelaznej
Wiktionary
rzecz. Żelazna ż., żelaźnianin m., żelaźnianka ż.
przym. żelazieński
Wiktionary
(1.1) żelazieński
Wiktionary
owca żelaźnieńska - polska rasa owcy domowej wyhodowana w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Żelaznej
SJP.pl
tropikalne drzewo z rodziny sączyńcowatych, występujące w około 100 gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej; złotorąb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. drzewo z rodziny sączyńcowatych
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlaʑɲik, AS: želaźńik
Wiktionary
(1.1) złotorąb
Wiktionary
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) mający boki z żelaza
(1.2) hist. jako przydomek władców → dzielny, odważny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. XVII w. członek doborowej jazdy parlamentu uzbrojonej jak arkebuzeria, zorganizowanej przez Crommwella podczas angielskiej wojny domowej pomiędzy stronnikami króla a parlamentem
Wiktionary
(1.1) Gdy zapalano na nich światła (każdy z tych, bynajmniej nie uroczych, zbiorników na ładunki wiózł we wnętrzu swego żelaznobokiego kadłuba obłaskawioną błyskawicę), stroiły noc w tandetne świecidełka elektrycznych sklepowych blasków, jakby rozpadła się w kawałki jakaś pryncypalna ulica i spłynęła do morza.
(2.1) Jeżeli król uderzy na nas całą armią, nie pomogą nawet moi żelaznobocy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelaznej Góry
Wiktionary
rzecz. Żelazna Góra ż., żelaznogórzanin m., żelaznogórzanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelaznej Góry
Wiktionary
rzecz. Żelazna Góra ż.
:: fż. żelaznogórzanka ż.
przym. żelaznogórski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelaznej Góry
Wiktionary
rzecz. Żelazna Góra ż.
:: fm. żelaznogórzanin m.
przym. żelaznogórski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelaznego Mostu
Wiktionary
rzecz. Żelazny Most m.
:: fż. żelaznomościanka ż.
przym. żelaznomostecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelaznego Mostu
Wiktionary
rzecz. Żelazny Most m.
:: fm. żelaznomościanin m.
przym. żelaznomostecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelaznego Mostu
Wiktionary
rzecz. Żelazny Most m., żelaznomościanin m., żelaznomościanka ż.
Wiktionary
1. będący żelazem, zrobiony z żelaza;
2. zawierający żelazo;
3. przenośnie:
a) silny, mocny, odporny fizycznie i psychicznie;
b) bezwzględny, ściśle przestrzegany;
c) stały, niezmienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z żelaza lub zawierający żelazo
(1.2) dotyczący żelaza
(1.3) przen. wytrzymały fizycznie, psychicznie, odporny, mocny, silny, twardy jak żelazo
(1.4) przen. ściśle przestrzegany
(1.5) przen. funkcjonujący w niezmienionej postaci
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Dobywając się ciągle bezskutecznie, spostrzegł, że bramę zamykała tylko żelazna zasuwka z drugiej strony.
(1.2) Obszar ten był zamieszkany już w epoce kamienia i stał się ważnym ośrodkiem przemysłu żelaznego w czasach Imperium Rzymskiego.
(1.2) Mam zgłosić się do punktu szczepień na ul. Żelaznej w najbliższą środę.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlaznɨ, AS: želazny
Wiktionary
rzecz. żelazo n., żelazko n., żelazowiec mrz., żelazownik mrz.
przym. żelazowy, żelazisty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|żelazowy.
(1.3) niepodatny, nieugięty, niezłomny, odporny, twardy, wytrzymały, zahartowany; przest. hartowny
(1.4) absolutny, bezwarunkowy, bezwzględny
(1.5) nienaruszalny, trwały
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Fe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pospolity, srebrzystoszary i twardy metal z wysoką zawartością żelaza (1.2)
(1.2) chem. fiz. metaliczny pierwiastek chemiczny o symbolu Fe i liczbie atomowej 26;
(1.3) przen. pot. przedmiot z żelaza (1.1) lub jego stopu
(1.4) przen. przest. zbroja
(1.5) przen. przest. broń biała
(1.6) sport. środ. w kulturystyce i dyscyplinach siłowych: ciężar, ciężarek
(1.7) sport. środ. w golfie: metalowy kij
(1.8) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kilof
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do produkcji rur kanalizacyjnych użyto żelaza.
(1.2) Żelazo jest składnikiem hemoglobiny.
(1.3) W sklepie z żelazami kupiłem pręty zbrojeniowe.
(1.4) Wojsko niemieckie nieliczne, ale siła jego wielka, albowiem od stóp do głowy w żelazo zakute.
(1.5) Żelazo i nieprzyjaciela znaydziesz w przedsieni twego pałacu. sic.
(1.6) Gdy rzucasz żelazem, zyskujesz mięśnie.
(1.7) Żelaza służą do strzałów na mniejsze odległości.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlazɔ, AS: želazo
Wiktionary
rzecz. żelastwo n., żelazko n., żelaźniak m., żeliwo n., odżelaziacz m., żelazian m., żelazowiec mrz., żelazownik mrz.
czas. żelazować, odżelazić
przym. żelazny, żelazowy, żelazawy, żelazisty, zażelaziony
temsłow. żelazi-, żelazo-
Wiktionary
(1.1) stal, staliwo, żeliwo; gw-pl|Górny Śląsk|zelazło, zielazło, zielazo, żelazło., gw-pl|Poznań|ajzol.
(1.2) Fe
(1.3) żelastwo, metal, gw-pl|Poznań|ajzol.
(1.4) zbroja, pancerz
(1.5) biała broń
(1.6) ciężarek, obciążenie
(1.8) gw-pl|Górny Śląsk|szramówa, szramówka.
Wiktionary
beton wzmacniany prętami stalowymi; żelbeton, żelbet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. beton wzmocniony elementami ze stali
Wiktionary
Żelbet (żelazobeton, żelbeton) – kompozyt strukturalny składający się z betonu wzmocnionego stalowymi prętami zbrojeniowymi lub jednym elementem stalowym zwanym wkładką stalową. Żelbet formuje się w elementy konstrukcyjne lub całe obiekty monolityczne za pomocą form drewnianych (szalowanie), stalowych lub plastikowych. Nazywany jest czasem wynalazkiem XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Zbrojenie żelazobetonu wykonane było ze zbyt cienkich prętów.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlazɔˈbɛtɔ̃n, AS: želazobetõn
Wiktionary
przym. żelazobetonowy, żelbetowy
skr. żelbet
Wiktionary
(1.1) żelbet
Wiktionary
w budownictwie: budowla z żelazobetonu
SJP.pl
żelazostop przejściowy stosowany do wyrobu stali nierdzewnych, kwasoodpornych, żaroodpornych i narzędziowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazostop z dużą zawartością chromu
Wiktionary
(1.1) Przy wytwarzaniu odlewów z żeliwa odpornego na wysoką temperaturę, ścieranie czy korozję stosuje się właśnie żelazochrom.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlaˈzɔxrɔ̃m, AS: želazoχrõm
Wiktionary
(1.1) ferrochrom
Wiktionary
żużel żelazochromowy - kruchy żużel otrzymywany jako produkt uboczny przy wytapianiu żelazochromu, stosowany w odlewnictwie do utwardzania mas formierskich ze szkłem wodnym; chromalit
SJP.pl
związek cyjanowy żelaza trójwartościowego stosowany w analizach chemicznych, do wyrobu pigmentów, w fotografii
SJP.pl
Cyjanożelaziany(II) (tradyc. żelazocyjanki; nazwy systematyczne: heksacyjanidożelaziany(II) lub heksacyjanidożelaziany(4+), daw. heksacyjanożelaziany(II)) – związki kompleksowe o ogólnym wzorze [Fe(CN)6]4−, w których funkcję anionu pełni kompleks żelaza(II) (Fe2+) z sześcioma grupami cyjankowymi (CN−).
Wikipedia
związek cyjanowy żelaza trójwartościowego stosowany w analizach chemicznych, do wyrobu pigmentów, w fotografii
SJP.pl
Cyjanożelaziany(II) (tradyc. żelazocyjanki; nazwy systematyczne: heksacyjanidożelaziany(II) lub heksacyjanidożelaziany(4+), daw. heksacyjanożelaziany(II)) – związki kompleksowe o ogólnym wzorze [Fe(CN)6]4−, w których funkcję anionu pełni kompleks żelaza(II) (Fe2+) z sześcioma grupami cyjankowymi (CN−).
Wikipedia
bogaty w rudy żelaza
SJP.pl
żelazostop przejściowy stosowany do wyrobu żeliw i stali automatowych
SJP.pl
koks otrzymywany w wyniku koksowania mieszanki rudy żelaza i węgla
SJP.pl
żelazostop składający się z żelaza i krzemu (FeSi) stanowiący dodatek w różnych procesach przemysłu metalurgicznego; ferrokrzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazostop z dużą zawartością krzemu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W naszej hucie możliwa jest również produkcja żelazokrzemu o innej granulacji.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlaˈzɔkʃɛ̃m, AS: želazokšẽm
Wiktionary
(1.1) ferrokrzem
Wiktionary
stop przejściowy zawierający żelazo, krzem i aluminium, stosowany przy produkcji stali i do wyrobu stopów metali nieżelaznych jako modyfikator i odtleniacz; silical
SJP.pl
stop przejściowy zawierający żelazo, krzem i chrom, stosowany przy produkcji stali stopowej w celu nadania jej odpowiednich właściwości
SJP.pl
stop przejściowy zawierający żelazo, krzem i mangan, stosowany przy produkcji stali stopowej w celu nadania jej odpowiednich właściwości; silicomangan
SJP.pl
żelazostop przejściowy stosowany do wyrobu stopów metali nieżelaznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazostop z dużą zawartością manganu
Wiktionary
(1.1) Ta firma to czołowy producent żelazomanganu.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlazɔ̃ˈmãŋɡãn, AS: želazõmãŋgãn
Wiktionary
(1.1) ferromangan
Wiktionary
przymiotnik od: żelazomangan
SJP.pl
żelazostop przejściowy stosowany do wyrobu stali stopowych konstrukcyjnych i narzędziowych
SJP.pl
obfitujący w żelazo; dostarczający żelaza; zawierający żelazo
SJP.pl
mający niektóre właściwości żelaza; przypominający żelazo
SJP.pl
związek nadający krwi czerwony kolor, połączenie żelaza z protoporfiryną
SJP.pl
1. technika graficzna polegająca na odbijaniu na papierze rysunku wykonanego rylcem na płytce żelaznej;
2. rycina wykonana tą techniką
SJP.pl
sztuka wykonywania żelazorytów
SJP.pl
specjalista w dziedzinie żelazorytnictwa
SJP.pl
stop przejściowy zawierający żelazo i jeden lub więcej pierwiastków należący do metali nieżelaznych bądź półmetali (np. krzem, mangan, chrom) będący dodatkiem przy produkcji stali jako modyfikator lub odtleniacz; ferrostop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. stop żelaza z innymi pierwiastkami chemicznymi;
Wiktionary
(1.1) Żelazostopy spełniają funkcje modyfikatorów i odtleniaczy.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlaˈzɔstɔp, AS: želazostop
Wiktionary
przym. żelazostopowy
Wiktionary
(1.1) ferrostop
Wiktionary
stop żelaza o dużej zawartości tytanu, stosowany jako dodatek stopowy staliw
SJP.pl
powlekać warstwą żelaza lub związku żelaza
SJP.pl
stop żelaza o dużej zawartości wanadu, stosowany jako dodatek stopowy staliw
SJP.pl
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca VIII grupę główną układu okresowego: żelazo, ruten, osm i has
SJP.pl
Żelazowce – pierwiastki chemiczne znajdujące się w grupie 8 układu okresowego (dawniej zaliczane do VIII grupy pobocznej, której pierwszą triadę również nazywano żelazowcami) – są to żelazo (Fe), ruten (Ru), osm (Os) i has (Hs).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelazówki
Wiktionary
rzecz. Żelazówka ż.
:: fż. żelazówczanka ż.
przym. żelazówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelazówki
Wiktionary
rzecz. Żelazówka ż.
:: fm. żelazówczanin m.
przym. żelazówecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelazówki
Wiktionary
rzecz. Żelazówka ż., żelazówczanin m., żelazówczanka ż.
Wiktionary
Żelazowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelazowic
Wiktionary
rzecz. Żelazowice nmos., żelazowiczanin m., żelazowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelazowic
Wiktionary
rzecz. Żelazowice nmos.
:: fż. żelazowiczanka ż.
przym. żelazowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelazowic
Wiktionary
rzecz. Żelazowice nmos.
:: fm. żelazowiczanin m.
przym. żelazowicki
Wiktionary
1. każdy pierwiastek z ósmej grupy układu okresowego Mendelejewa: żelazo, ruten, osm i has;
2. rodzaj roślin z rodziny mirtowatych; żelazownik;
3. statek przystosowany do transportu żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny z grupy 8 układu okresowego;
(1.2) chem. pierwiastek chemiczny z pierwszej triady VIII grupy pobocznej układu okresowego
(1.3) bot. żelazownik
Wiktionary
Żelazowiec – część wsi Dąbrowica w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
(1.2) Żelazowce stosuje się szeroko w przemyśle.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlaˈzɔvʲjɛt͡s, AS: želazovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. żelazo n., żelastwo n., żelazko n., żelaźniak m., żeleźniak m., żelazowanie n., żelazownik mrz.
czas. żelazować ndk.
przym. żelazny, żelazisty
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny mirtowatych; żelazowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wiecznie zielone drzewo występujące w Australii, Nowej Zelandii i Polinezji
Wiktionary
(1.1) Na wystawie podziwialiśmy szkarłatne kwiaty żelazownika.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlaˈzɔvʲɲik, AS: želazovʹńik
Wiktionary
rzecz. żelazowiec m., żelazo n., żelastwo n., żelazko n., żelaźniak m., żeleźniak m., żelazowanie n.
czas. żelazować ndk.
przym. żelazny, żelazisty
Wiktionary
(1.1) żelazowiec
Wiktionary
stop żelaza z wolframem, stosowany do wyrobu stopowych stali narzędziowych, włókien żarowych i elektrod do żarówek, lamp elektronowych itp.
SJP.pl
przymiotnik od: Żelazowa Wola
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Żelazowej Woli, związany z Żelazową Wolą
Wiktionary
(1.1) Zajrzeliśmy do żelazowowolskiego dworku tuż przed samym zamknięciem.
Wiktionary
rzecz. Żelazowa Wola ż., żelazowowolanin mos., żelazowowolanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: żelazo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazny
Wiktionary
rzecz. żelazko n., żelazo n.
przym. żelazny, żelazisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazo
Wiktionary
beton wzmacniany prętami stalowymi; żelbeton, żelazobeton
SJP.pl
skrótowiec grupowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = bud. żelazobeton;
Wiktionary
Żelbet (żelazobeton, żelbeton) – kompozyt strukturalny składający się z betonu wzmocnionego stalowymi prętami zbrojeniowymi lub jednym elementem stalowym zwanym wkładką stalową. Żelbet formuje się w elementy konstrukcyjne lub całe obiekty monolityczne za pomocą form drewnianych (szalowanie), stalowych lub plastikowych. Nazywany jest czasem wynalazkiem XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Fundament wykonaliśmy z żelbetu.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛlbɛt, AS: želbet
Wiktionary
rzecz. żelazobeton m., żelbeton m.
przym. żelbetowy
Wiktionary
(1.1) żelazobeton, żelbeton, stalbet, stalobeton
Wiktionary
dziedzina budownictwa traktująca o zastosowaniu żelbetu
SJP.pl
beton wzmacniany prętami stalowymi; żelazobeton, żelbet
SJP.pl
Żelbet (żelazobeton, żelbeton) – kompozyt strukturalny składający się z betonu wzmocnionego stalowymi prętami zbrojeniowymi lub jednym elementem stalowym zwanym wkładką stalową. Żelbet formuje się w elementy konstrukcyjne lub całe obiekty monolityczne za pomocą form drewnianych (szalowanie), stalowych lub plastikowych. Nazywany jest czasem wynalazkiem XIX wieku.
Wikipedia
budynek o żelbetonowej konstrukcji
SJP.pl
przymiotnik od: żelbet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z żelbetu
Wiktionary
(1.1) Strop zespolony składa się z stalowych belek i płyty żelbetowej.
Wiktionary
IPA: ˌʒɛlbɛˈtɔvɨ, AS: želbetovy
Wiktionary
skr. żelbet
rzecz. żelazobeton mrz.
Wiktionary
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Gryzelda
SJP.pl
Wikipedia
instrument perkusyjny; talerze, czynele, żele
SJP.pl
Belgia:
Francja:
Polska:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelechlinka
Wiktionary
rzecz. Żelechlinek m.
:: fż. żelechlinczanka ż.
przym. żelechlinecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelechlinka
Wiktionary
rzecz. Żelechlinek m.
:: fm. żelechlinczanin m.
przym. żelechlinecki
Wiktionary
przymiotnik od: Żelechlinek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelechlinka
Wiktionary
rzecz. Żelechlinek m., żelechlinczanin m., żelechlinczanka ż.
Wiktionary
Żelechlinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Żelechlinek.
Miejscowość jest siedzibą gminy Żelechlinek. Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Żelechlin.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żelechów – miasto we wschodniej Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Żelechów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego. Według danych z 2022 roku, Żelechów miał 3759 mieszkańców. Miejscowość położona jest w odległości 52 km od Siedlec, 85 km od Warszawy i 85 km od Lublina. Miasto stanowi lokalne centrum edukacji, mieszcząc kilka szkół średnich, jak i gospodarcze, stanowiąc miejsce handlu i pracy dla mieszkańców miasta i okolic.
Wikipedia
IPA: ʒɛˈlɛxuf, AS: želeχuf
Wiktionary
rzecz. żelechowianin m., żelechowianka ż.
przym. żelechowski
Wiktionary
mieszkaniec Żelechowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelechowa
Wiktionary
rzecz. Żelechów m.
:: fż. żelechowianka ż.
przym. żelechowski
Wiktionary
mieszkanka Żelechowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelechowa
Wiktionary
rzecz. Żelechów m.
:: fm. żelechowianin m.
przym. żelechowski
Wiktionary
Żelechowo (niem. Selchow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Widuchowa.
31 grudnia 2008 r. wieś miała 446 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Żelechów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelechowa
Wiktionary
rzecz. Żelechów m., żelechowianin m., żelechowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. doprowadzić energię elektryczną do jakiegoś miejsca, obiektu, obszaru;
2. zastosować energię elektryczną w jakiejś dziedzinie przemysłu lub usług
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. elektryfikować)
(1.1) doprowadzić gdzie prąd elektryczny, zainstalować elektryczność
(1.2) muz. pot. zastosować elektryczne instrumenty muzyczne
Wiktionary
(1.1) Nie wziąłem jednak pod uwagę tego, ze Miedzyń nie tylko był zelektryfikowany i zaopatrzony w bieżącą wodę, ale również i ztelefonizowany.
(1.1) Będziemy mogli kontrolować wylewy Nilu, nawadniać pustynię, zelektryfikujemy cały kraj.
(1.1) Do najsilniej zelektryfikowanych dzielnic Polski należy Śląsk.
(1.1) Chcemy zelektryfikować Polskę, doprowadzić światło i prąd do najdalszych zakątków kraju.
(1.1) Utworzenie jednolitej sieci prądu wysokiego napięcia pozwoli zelektryfikować całkowicie kraj.
(1.1) Kilka majątków w powiecie zostało już zelektryfikowanych.
(1.1) Stanisław po raz trzeci próbuje zelektryfikować przysiółek.
(1.1) Położył fundamenty pod budowę sławnego sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, zelektryfikował wieś[,] i doprowadził do niej bitą drogę.
(1.1) W 1879 r. skonstruowano lokomotywę elektryczną, a w 1895 r. zelektryfikowano pierwszy odcinek linii kolejowej w USA.
(1.2) Kiedy nastał jazz-rock, zatrudnił rockmenów, chętnie posługiwał się rytmami ósemkowymi, zelektryfikował zespół — ale była to nadal jego muzyka, był to jazz.
(1.2) W tych nagraniach [Miles] Davis zelektryfikował swoją muzykę i przejął wiele elementów z muzyki rockowej, a współpracował wówczas z pianistami Keithem Jarrettem, Joe Zawinulem, Chickiem Coreą, gitarzystą Johnem McLaughlinem [muzyk; ps. „Mahavishnu”], basistą Jackiem Bruce'em, perkusistami Billem Cobhamem i Jackiem de Johnette'em.
Wiktionary
rzecz. elektryk mzw./mos., elektryczność ż.
przym. elektryczny
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|elektryzować.
Wiktionary
(1.1) Nagły pisk dochodzący z korytarza zelektryzował zebranych.
Wiktionary
IPA: ˌzɛlɛktrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: zelektryzovać
Wiktionary
przym. elektryczny
rzecz. zelektryzowanie n., elektryczność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zelektryzować.
Wiktionary
IPA: ˌzɛlɛktrɨzɔˈvãɲɛ, AS: zelektryzovãńe
Wiktionary
czas. zelektryzować
rzecz. elektryczność ż.
przym. elektryczny
Wiktionary
nazwisko polskie, m.in. Władysław Żeleński, kompozytor polski żyjący w latach 1837-1921
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. seler
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) inna pisownia celer
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|seler.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) inna pisownia celer
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|seler.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Zelewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Zélewò; niem. Seelau) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Luzino.
Wieś szlachecka Żelewo położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wskazówka – istnieje również wariant nazewniczy Żelewo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: metalowy szpic na włóczni
SJP.pl
Wikipedia
żelaźniak;
1. mały, prymitywny piecyk żelazny
2. roślina z rodziny wargowych
3. odmiana późnojesiennej jabłoni
4. gwarowo o żeliwnym garnku, saganie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeleźnicy
Wiktionary
rzecz. Żeleźnica ż., żeleźniczanin m., żeleźniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeleźnicy
Wiktionary
rzecz. Żeleźnica ż.
:: fż. żeleźniczanka ż.
przym. żeleźnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeleźnicy
Wiktionary
rzecz. Żeleźnica ż.
:: fm. żeleźniczanin m.
przym. żeleźnicki
Wiktionary
żelaźnik; dawniej:
1. osoba handlująca żelaznymi przedmiotami;
2. górnik wydobywający sól przy pomocy żelaznych narzędzi;
3. kowal
SJP.pl
Żeleźnik (niem. Eisenberg) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.
Wikipedia
żelaźnik; dawniej:
1. osoba handlująca żelaznymi przedmiotami;
2. górnik wydobywający sól przy pomocy żelaznych narzędzi;
3. kowal
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeleźnikowej
Wiktionary
rzecz. Żeleźnikowa ż.
:: fż. żeleźnikowianka ż.
przym. żeleźnikowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeleźnikowej
Wiktionary
rzecz. Żeleźnikowa ż.
:: fm. żeleźnikowianin m.
przym. żeleźnikowski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeleźnikowej
Wiktionary
rzecz. Żeleźnikowa ż., żeleźnikowianin m., żeleźnikowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mały żeliwny lub stalowy piecyk do ogrzewania pomieszczeń
Wiktionary
(1.1) żelaźniak, żeleźniak
Wiktionary
Żeleźno (niem. Silesen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 214 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie królewieckim, w rejonie prawdińskim;
Wiktionary
Żeleznodorożnyj, Gierdawy (ros. Железнодорожный; dawn. niem. Gerdauen) – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie królewieckim, w rejonie prawdinskim. W 2006 roku liczyło ok. 2,9 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) hist. Gierdawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto zamknięte w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, założone w celu produkcji plutonu;
(1.2) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie kurskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. żelaznogorski
Wiktionary
potocznie: afera żelatynowa
SJP.pl
Żelgruda – żelazo metaliczne otrzymywane bezpośrednio z rud w piecach obrotowych; zastępuje złom wsadowy.
Wikipedia
przymiotnik od: żelgruda
SJP.pl
rodzaj roślin zielnych z rzędu sandałowców; Quinchamalium
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelichowa
Wiktionary
rzecz. Żelichów m.
:: fż. żelichowianka ż.
przym. żelichowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelichowa
Wiktionary
rzecz. Żelichów m.
:: fm. żelichowianin m.
przym. żelichowski
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelichowa
Wiktionary
rzecz. Żelichów m., żelichowianin m., żelichowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelic
Wiktionary
rzecz. Żelice nmos., żeliczanin m., żeliczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelic
Wiktionary
rzecz. Żelice nmos.
:: fż. żeliczanka ż.
przym. żelicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelic
Wiktionary
rzecz. Żelice nmos.
:: fm. żeliczanin m.
przym. żelicki
Wiktionary
Zelig – komedia filmowa w konwencji mockumentary z 1983 roku w reżyserii Woody'ego Allena. W rolach głównych wystąpili sam reżyser oraz jego ówczesna partnerka życiowa Mia Farrow.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelistrzewa
Wiktionary
rzecz. Żelistrzewo n.
:: fż. żelistrzewianka ż.
przym. żelistrzewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelistrzewa
Wiktionary
rzecz. Żelistrzewo n.
:: fm. żelistrzewianin m.
przym. żelistrzewski
Wiktionary
wieś kaszubska
SJP.pl
Żelistrzewo (kaszb. Żelëstrzewò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Żelistrzewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelistrzewa
Wiktionary
rzecz. Żelistrzewo n., żelistrzewianin m., żelistrzewianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeliszewa
Wiktionary
rzecz. Żeliszew m.
:: fż. żeliszewianka ż.
przym. żeliszewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeliszewa
Wiktionary
rzecz. Żeliszew m.
:: fm. żeliszewianin m.
przym. żeliszewski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeliszewa lub Żeliszewa Podkościelnego
Wiktionary
rzecz. Żeliszew m., żeliszewianin m., żeliszewianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeliszowa
Wiktionary
rzecz. Żeliszów m.
:: fż. żeliszowianka ż.
przym. żeliszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeliszowa
Wiktionary
rzecz. Żeliszów m.
:: fm. żeliszowianin m.
przym. żeliszowski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeliszowa
Wiktionary
rzecz. Żeliszów m., żeliszowianin m., żeliszowianka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Żelisława – staropolskie imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Żelisław. Znaczenie imienia: "pragnąca sławy".
Żelisława imieniny obchodzi 29 stycznia, 23 lipca, 24 listopada.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelisławek
Wiktionary
rzecz. Żelisławki nmos.
:: fż. żelisławczanka ż.
przym. żelisławecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelisławek
Wiktionary
rzecz. Żelisławki nmos.
:: fm. żelisławczanin m.
przym. żelisławecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelisławek
Wiktionary
rzecz. Żelisławki nmos., żelisławczanin m., żelisławczanka ż.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelisławic
Wiktionary
rzecz. Żelisławice nmos., żelisławiczanin m., żelisławiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelisławic
Wiktionary
rzecz. Żelisławice nmos.
:: fż. żelisławiczanka ż.
przym. żelisławicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelisławic
Wiktionary
rzecz. Żelisławice nmos.
:: fm. żelisławiczanin m.
przym. żelisławicki
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Żelisławy lub z nią związany
SJP.pl
Żelisław z małżonką; Żelisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Żelisława lub z nim związany
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od żeliwiak
Wiktionary
rzecz. żeliwiak m.
Wiktionary
piec hutniczy do otrzymywania żeliwa poprzez przetapianie złomu i surówki; kopulak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) piec hutniczy stosowany do wytopu żeliwa;
Wiktionary
Żeliwiak – piec hutniczy stosowany do wytopu żeliwa. Służy do przetapiania w nim surówki, z dodatkiem złomu żeliwnego lub stalowego, gdzie paliwem jest zmieszany razem z nimi koks.
Wikipedia
(1.1) Budowa odlewni z żeliwiakiem umożliwi wytwarzanie odlewów cienkościennych.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlʲivʲjak, AS: želʹivʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. żeliwo n.
:: zdrobn. żeliwiaczek m.
przym. żeliwny
Wiktionary
przymiotnik od: żeliwiak
SJP.pl
wykonany z żeliwa (żelaza lanego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wykonano z żeliwa
Wiktionary
(1.1) Władze dzielnicy chcą też na całej długości ulicy poustawiać zabytkowe elementy architektury. Zobaczymy warszawską ławkę żeliwną, latarnie typu pastorał warszawski, słupki kamienne z granitu czy prostokątne kraty pod drzewa.
Wiktionary
rzecz. żeliwo n., żeliwiak m.
Wiktionary
stop odlewniczy żelaza z węglem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hutn. chem. stop odlewniczy żelaza z węglem i innymi pierwiastkami;
Wiktionary
Żeliwo – wysokowęglowy stop żelaza z węglem, zazwyczaj także z krzemem, manganem, fosforem, siarką i innymi składnikami. Zawiera od 2,11 do 6,67% węgla w postaci cementytu lub grafitu. Występowanie konkretnej fazy węgla zależy od szybkości chłodzenia i składu chemicznego stopu. Chłodzenie powolne sprzyja wydzielaniu się grafitu. Także i dodatki stopowe odgrywają tu pewną rolę. Według obowiązującej normy żeliwo definiuje się jako tworzywo, którego głównym składnikiem jest żelazo i w którym zawartość węgla przekracza 2% (obecność dużych zawartości składników węglikotwórczych może zmienić podaną zawartość węgla).
Wikipedia
(1.1) Głowica może być wykonana z żeliwa lub z lekkiego stopu aluminium.
Wiktionary
IPA: ʒɛˈlʲivɔ, AS: želʹivo
Wiktionary
rzecz. żelazo m., żeliwiak m., żelazko n.
przym. żeliwny
Wiktionary
rodzaj cukierka o galaretowatej konsystencji; żelek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. żelatynowy cukierek;
Wiktionary
Żelki (l.poj. żelek lub żelka) – rodzaj cukierków z galaretki. Na skalę przemysłową żelki wytwarzane są głównie z syropu glukozowego, cukru buraczanego, wody (soków) i żelatyny. Zamiast żelatyny do ich wytwarzania może służyć także agar i pektyny.
W 100 gramach żelek znajduje się przeciętnie 310 kilokalorii, 71 gramów węglowodanów oraz 6,2 grama białka.
Wikipedia
rzecz. żel m., żelek m., żelówka ż., żelowanie n.
czas. żelować ndk.
przym. żelowy, żelkowy
Wiktionary
(1.1) żelek
Wiktionary
środek do laminowania modeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żelkowa-Kolonii
Wiktionary
rzecz.
:: fż. żelkowianka ż.
przym. żelkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żelkowa-Kolonii
Wiktionary
rzecz.
:: fm. żelkowianin m.
przym. żelkowski
Wiktionary
Żelkówko (kaszb. Żelkówkò, niem. Klein Silkow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żelkowa-Kolonii
Wiktionary
rzecz. żelkowianin m., żelkowianka ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żelkami, dotyczący żelek
Wiktionary
rzecz. żelka ż.
Wiktionary
wielkoowocowa roślina z rodziny leszczynowatych; leszczyna pontyjska
SJP.pl
produkt marki Zelmer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) produkt marki Zelmer
Wiktionary
Zelmer S.A. – były producent sprzętu AGD z siedzibą w Rzeszowie, działający w latach 1951–2017. Po likwidacji spółki nazwa Zelmer zaczęła funkcjonować na rynku jedynie jako marka sprzętu AGD – od 2020 należąca do hiszpańskiej firmy B&B Trends.
Wikipedia
Żelmowo (niem. Sallmow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe. W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strach przed zazdrością
Wiktionary
IPA: ˌzɛlɔˈfɔbʲja, AS: zelofobʹi ̯a
Wiktionary
środek kosmetyczny lub leczniczy o cechach kremu i żelu; krem-żel
SJP.pl
długopis z wkładem żelowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, biglonzko, biglołzko, żelozko.
Wiktionary
1. członek żydowskiego ugrupowania religijno-politycznego w I wieku n.e., przeciwstawiającego się panowaniu Rzymian w Palestynie;
2. przestarzałe: zagorzały obrońca, zwolennik jakiejś religii lub idei; zelant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek żydowskiego ugrupowania religijno-politycznego z I w. n.e., którego celem była czynna walka z okupacją rzymską w Palestynie;
(1.2) hist. członek antyarystokratycznego ugrupowania politycznego działającego w Salonikach w latach 1342-1350
(1.3) książk. gorliwy, fanatyczny entuzjasta, wyznawca jakiejś idei lub religii
Wiktionary
Zeloci (gr. ζηλωται zelotai; hebr. קנאים kannaim – gorliwi) – żydowskie ugrupowanie polityczno-religijne w rzymskiej Palestynie. Stawiali sobie za cel walkę z Rzymianami oraz tymi Żydami, którzy kolaborowali z okupantem. Stronnictwo uformowało się w północnej Galilei. Na jego czele stał Ezechiasz i jego synowie. Byli zdania, że poddanie się niewoli oznacza zaparcie się Boga — jedynego Pana. Wierzyli również, że przez walkę przyspieszą przyjście Mesjasza.
Wikipedia
(1.1) Ostatnim punktem oporu, ostatnią twierdzą zelotów w wojnie żydowskiej było oblężenie twierdzy Masada, której zdobycie zakończyło to nieudane powstanie.
(1.2) Powstanie zelotów w Salonikach zostało stłumione przez cesarza bizantyjskiego, Jana VI Kantakuzena.
(1.3) Niektórzy z nich (wojujący demokraci) tak bardzo kochają ludzką godność, że są gotowi zalegalizować użycie tortur (które są ostateczną degradacją ludzkiej godności), żeby jej bronić… I czy to samo nie dotyczy także rosnących ostatnio w siłę obrońców Europy przeciwko imigranckiemu zagrożeniu? W swoim zapale do ochrony tradycji judeochrześcijańskiej, ci zeloci są gotowi poświęcić prawdziwe sedno chrześcijaństwa.
(1.3) Nie jestem zelotą liberalizmu i nie uważam, żeby wolny rynek był panaceum na wszystko.
(1.3) Z tym zelotą zupełnie nie da się dyskutować!
Wiktionary
IPA: zɛˈlɔta, AS: zelota
Wiktionary
rzecz. zelotyzm m., zelantyzm m., stpol. zelozja ż., stpol. zelus m., zelant m., daw. zelator m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.3) zelant, gorliwiec, nadgorliwiec, fanatyk, zapaleniec; daw. zelator
Wiktionary
zagorzała wyznawczyni, zwolenniczka jakiejś religii lub idei; zelantka, zelatorka
SJP.pl
fanatycznie gorliwe wyznawanie jakiejś idei, religii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. żarliwość, gorliwość, fanatyzm
Wiktionary
IPA: zɛˈlɔtɨsm̥, AS: zelotysm̦
Wiktionary
rzecz. zelota m., zelantyzm m., stpol. zelozja ż., stpol. zelus m., zelant m., daw. zelator m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.1) stpol. zelozja, stpol. zelus
Wiktionary
instrument perkusyjny; talerze, czynele, żele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim;
(1.2) geogr. adm. gmina z siedzibą władz w Zelowie (1.1)
Wiktionary
Zelów – miasto w centralno-południowej części województwa łódzkiego, w powiecie bełchatowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zelów (35 sołectw wiejskich). W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. piotrkowskiego.
Zelów leży w historycznej ziemi sieradzkiej, w czasach I Rzeczypospolitej był wsią położoną w powiecie szadkowskim w województwie sieradzkim.
Wikipedia
IPA: ˈzɛluf, AS: zeluf
Wiktionary
przym. zelowski
Wiktionary
1. przybijać zelówkę lub podeszwę do buta; podzelowywać;
2. podbijać buty kawałkiem skóry, gumy
SJP.pl
proces powstawania żelu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żelować.
Wiktionary
rzecz. żel m., żelka ż.
czas. żelować ndk.
przym. żelowy
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Zelów
SJP.pl
mieszkanka miasta: Zelów
SJP.pl
Żelowice (niem. Silbitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Kondratowice, w obrębie Wzgórz Niemczańskich, na północnym krańcu Wzgórz Dobrzenieckich. Wieś posiada układ przestrzenny zbliżony do wielodrożnicy.
Wikipedia
przednia część podeszwy buta lub cała podeszwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kawałek skóry, gumy lub innego materiału pokrywający przednią połowę podeszwy obuwia lub całą podeszwę
Wiktionary
(1.1) Szewc wstawił mi nowe zelówki w butach.
Wiktionary
IPA: zɛˈlufka, AS: zelufka
Wiktionary
czas. zelować
przym. zelówkowy
Wiktionary
(1.1) podeszwa
Wiktionary
przymiotnik od: zelówka
SJP.pl
→ Zelów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zelowem, dotyczący Zelowa
Wiktionary
rzecz. Zelów m.
Wiktionary
przymiotnik od: żel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest w formie gęstego żelu
Wiktionary
rzecz. żel m., żelowanie n., żelka ż.
czas. żelować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zelotyzm
Wiktionary
IPA: zɛˈlɔzʲja, AS: zelozʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zelota m., zelotyzm m., zelantyzm m., stpol. zelus m., zelant m., daw. zelator m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.1) zelotyzm, stpol. zelus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. woda sodowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) śrpol. zelotyzm
Wiktionary
IPA: ˈzɛlus, AS: zelus
Wiktionary
rzecz. zelota m., zelotyzm m., zelantyzm m., stpol. zelozja ż., zelant m., daw. zelator m.
:: forma żeńska zelotka ż.
przym. zelocki
Wiktionary
(1.1) zelotyzm, stpol. zelozja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stać się łagodniejszym, mniej intensywnym; zelżyć, osłabnąć, złagodnieć
SJP.pl
stać się łagodniejszym, mniej intensywnym; zelżyć, osłabnąć, złagodnieć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) stać się lżejszym, łagodniejszym, mniej intensywnym lub mniej ostrym
Wiktionary
rzecz. zelżenie n.
Wiktionary
(1.1) osłabnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zelżyć.
(1.2) daw. obrażenie, zwyzywanie
(1.3) daw. ulżenie, umniejszenie
Wiktionary
czas. zelżeć, zelżyć dk.
przym. zelżywy
przysł. zelżywie
rzecz. zelżywość ż.
Wiktionary
1. obrzucić kogoś wyzwiskami; obelżyć, obrazić, znieważyć;
2. stać się łagodniejszym, mniej intensywnym; zelżeć, osłabnąć, złagodnieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) znieważyć obelgą
(1.2) daw. zhańbić, zniesławić
(1.3) daw. złagodzić, umniejszyć
Wiktionary
(1.1) Przyszła zapłakana, mówiąc, że ją mąż zelżył sromotnie.
Wiktionary
przym. zalżywy, zelżywy
przysł. zelżywie
rzecz. zelżenie n., zelżywość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. obelżywie, haniebnie
Wiktionary
(1.1) Jak mogła tak zelżywie potraktować własną córkę?
Wiktionary
czas. zelżyć dk.
przym. zelżywy
rzecz. zelżenie n., zelżywość ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zelżywie
SJP.pl
przestarzale: obelga, zniewaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. hańba, dyshonor
(1.2) daw. charakterystyka tego, co zelżywe
(1.3) daw. obelga, zniewaga
Wiktionary
(1.1) Hardy kmieć wchodząc nawet się nie pokłonił, czym wobec innych z miejsca uczynił księciu zelżywość wielką.
(1.3) Serce Jezusa, zelżywością napełnione, zmiłuj się nad nami!
Wiktionary
IPA: zɛˈlʒɨvɔɕt͡ɕ, AS: zelžyvość
Wiktionary
czas. zelżyć dk.
przym. zelżywy
przysł. zelżywie
rzecz. zelżenie n.
Wiktionary
(1.1) niesława, sromota
(1.3) obelżywość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zelżywy
SJP.pl
dawniej: obraźliwy, obelżywy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. obraźliwy
Wiktionary
czas. zelżyć dk.
przysł. zelżywie
rzecz. zelżenie n., zelżywość ż.
Wiktionary
(1.1) obelżywy, sromotny
Wiktionary
spójnik
(1.1) połączony z końcówką czasownikową 1 os. lp. zob. że.
Wiktionary
Żem (kaz. Жем) – miasto w zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, w rejonie Mugałżar.
Wikipedia
(1.1) Cieszę się, żem wreszcie cię spotkał.
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃m, AS: žẽm
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Znane postaci noszące nazwisko Zemanek:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zembrów – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sabnie. Ma status sołectwa. Leży nad rzeką Cetynią, dopływem Bugu.
Pod koniec XIX wieku wieś liczyła 47 domostw i 483 mieszkańców. Miejscowy folwark obejmował obszar 265 mórg.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Małopolsce
SJP.pl
Zembrzyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, siedziba gminy Zembrzyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Zembrzyce
SJP.pl
stracić chwilowo przytomność
SJP.pl
stracić chwilowo przytomność
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) stracić chwilowo przytomność
Wiktionary
(1.1) Godzinę temu mama zemdlała!
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃mdlɛt͡ɕ, AS: zẽmdleć
Wiktionary
czas. mdleć
rzecz. zemdlenie n.
Wiktionary
(1.1) omdleć, paść bez czucia, stracić przytomność, zaniemóc, zasłabnąć, żart. odpłynąć
Wiktionary
doprowadzić do mdłości, pobudzić do wymiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zemdleć.
Wiktionary
Omdlenie (łac. syncope) – krótkotrwała utrata przytomności wywołana przejściowym globalnym zmniejszeniem perfuzji mózgowej. Charakteryzuje się szybkim rozwojem objawów aż do zupełnej utraty przytomności, krótkim czasem trwania oraz samoistnym i pełnym odzyskaniem przytomności.
Wikipedia
IPA: zɛ̃mˈdlɛ̃ɲɛ, AS: zẽmdlẽńe
Wiktionary
czas. zemdleć
Wiktionary
doprowadzić do mdłości, pobudzić do wymiotów
SJP.pl
taki, który chwilowo stracił przytomność; zemdlały, omdlały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Semigalia
Wiktionary
Semigalia (także: Zemgalia, łot. Zemgale, niem. Semgallen, lit. Žiemgala, od nazwy bałtyjskiego ludu Zemgalów) – jedna z pięciu krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży w jej południowej części na lewym brzegu Dźwiny.
Wikipedia
przym. zemgalijski
Wiktionary
(1.1) Semigalia
Wiktionary
potocznie: szybko oddalić się skądś; umknąć, uciec
SJP.pl
mieląc rozdrobnić coś; przemleć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. żymlok.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zmielony
Wiktionary
przymiotnik od: Zemplen (region historyczny i etnograficzny na Słowacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zemplinem, dotyczący Zemplina
Wiktionary
(1.1) Zbiornik Zempliński • Wzgórza Zemplińskie • szarysko-zempliński
Wiktionary
rzecz. Zemplin mrz.
Wiktionary
zakończyć życie, umrzeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) umrzeć
Wiktionary
(1.1) Podróżnicy zmarli z pragnienia na pustyni.
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃mʒɛt͡ɕ, AS: zẽmžeć
Wiktionary
rzecz. zmarły m., zmarła ż., zmarcie n.
przym. zmarły
czas. mrzeć ndk.
skr. zm.
Wiktionary
odwet za doznane zło lub krzywdę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odwet za krzywdy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zemsta jest słodka.
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃msta, AS: zẽmsta
Wiktionary
rzecz. mścicielka ż., mściciel mos., zemszczenie się
przym. mściwy
czas. zemścić się
Wiktionary
(1.1) rewanż, odpłata, odwet, pomsta
Wiktionary
w informatyce: zimitować działanie innego systemu komputerowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
japońska odmiana buddyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. konfucjanizm humanitarność
Wiktionary
Zen (jap. 禅; cicha medytacja, religijna kontemplacja, z skt. ध्यान Dhyāna, poprzez chin. trad. 禪那, chin. upr. 禅那, 禅, pinyin: chánnà, chán) – nurt buddyzmu, który w pełni rozwiniętą formę uzyskał w Chinach (zob. chan), skąd przedostał się do Korei, Wietnamu i Japonii. Wywodzi się z rodziny buddyzmu mahajany, ale na przestrzeni wieków nabrał wyrazistego indywidualnego stylu, pełnego minimalizmu i zamierzonych paradoksów.
Wikipedia
IPA: ʒɛ̃n, AS: žẽn
Wiktionary
(1.1) ren, humanitarność
Wiktionary
żeńszeń, ginseng, gin-seng;
1. gatunek rośliny z rodziny araliowatych, której korzeń używany jest w lecznictwie i kosmetyce;
2. korzeń żeń-szenia - rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. azjatycka bylina zielna uprawiana ze względu na korzenie wykorzystywane w medycynie, kosmetyce oraz jako przyprawa;
(1.2) korzeń żeń-szenia (1.1)
Wiktionary
(1.1) W dziewiętnastym wieku wartość suchego korzenia żeń-szenia osiemnastokrotnie przekraczała wartość złota.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛ̃ɲ‿ʃɛ̃ɲ, AS: žẽń‿šẽń
Wiktionary
przym. żeńszeniowy
Wiktionary
(1.1) ginseng
Wiktionary
przymiotnik od: żeń-szeń; żeńszeniowy
SJP.pl
skrót od: żeński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta, niewiasta
(1.2) daw. żenada
Wiktionary
(1.1) rzecz. żona ż.
(1.1) przym. żeński, nieżenny, żenny, bezżenny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. poet. popędzać, gnać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) daw. przen. biec
czasownik zwrotny niedokonany żenąć się (dk. brak)
(3.1) daw. przen. biec
Wiktionary
IPA: ˈʒɛ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: žẽnõńć
Wiktionary
rzecz. żenienie n.
Wiktionary
skrępowanie, zakłopotanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wstyd, skrępowanie, zawstydzenie, zażenowanie
Wiktionary
(1.1) A inni skarżą się bez poczucia żenady, że w efekcie prezydenckiego zarządzenia tracą pieniądze. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃ˈnada, AS: žẽnada
Wiktionary
czas. żenować
ims. zażenowany, żenujący
rzecz. żenadówa ż., żenua ż.
przym. żenujący, zażenowany
Wiktionary
(1.1) wstyd
Wiktionary
żartobliwie: przyrząd do pomiaru poziomu żenady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młodz. coś żenującego
Wiktionary
rzecz. żenada
czas. żenować
Wiktionary
[czytaj: Zenajda] imię żeńskie pochodzenia greckiego
SJP.pl
Zenaida – imię żeńskie pochodzenia greckiego (Ζηναΐς), oznaczające pierwotnie osobę poświęconą Zeusowi. Odnotowano dwie święte katolickie o tym imieniu, w tym Zenaida z Tarsu (męczennica, również święta prawosławna).
Imię występujące na wschodnich krańcach Polski, głównie wśród wyznawców prawosławia. Spotykane formy zdrobniałe: Zina i Zenia.
Zenaida imieniny obchodzi 5 czerwca i 11 października.
Wikipedia
w Indiach i Iranie: wydzielona część mieszkania przeznaczona dla kobiet należących do rodziny; zanana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieca część domu u muzułmanów
Wiktionary
Zenana (perski زنانه, Urdu: زنانہ) – w Indiach i Pakistanie w kulturze muzułmańskiej oddzielona, wewnętrzna część domostwa zarezerwowana dla kobiet z rodziny. Męska część domostwa nosi nazwę mardana.
Współcześnie, zenany są obecne w domostwach praktykujących purdah; częściej na prowincji, rzadziej - w miastach. Zenana oddziela kobiety nie tylko od obcych mężczyzn, ale także od krewnych: wujostwa, kuzynów, braci oraz dorosłych synów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zenana
* esperanto: (1.1) zenano
* romániço: (1.1) zenano
źródła.
== zenana (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|zəˈnɑːnə.
audio|LL-Q1860 (eng)-TurtleMedicine-zenana.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zenana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zɛ̃ˈnãna, AS: zẽnãna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zenana
* esperanto: (1.1) zenano
* romániço: (1.1) zenano
źródła.
== zenana (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|zəˈnɑːnə.
audio|LL-Q1860 (eng)-TurtleMedicine-zenana.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zenana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. stpol. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) żętyca
Wiktionary
(1.1) reg. śl. mulka., reg. śl. żyńczyca., reg. śl. żyntyca.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kobieta
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃j̃n͇ˈt͡ʃɨ̃na, AS: žẽĩ ̯ṇčỹna
Wiktionary
przym. żeński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Zenderowski:
Wikipedia
warstwa tlenków metali powstająca na powierzchni nagrzanych metali; zgorzelina, zgorzel
SJP.pl
Wikipedia
zbyt mocno wypalona cegła
SJP.pl
Zendrówka – cegła ceramiczna zbyt mocno wypalona, częściowo zeszklona.
Jej powierzchnie są błyszczące i ciemniejsze niż cegły zwykłej – poprawnie wypalonej – zwanej wiśniówką. Stosowana do budowy fundamentów i mocno obciążonych części budowli. W okresie gotyku stosowana często w celach dekoracyjnych do tworzenia geometrycznych wzorów urozmaicających powierzchnie ceglanych ścian.
Wikipedia
zdrobnienie od: Zenon, Zenobiusz (imiona męskie); Zenuś, Zenio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobnienie od Zenon
Wiktionary
Zenek – polski film biograficzny z 2020 w reżyserii Jana Hryniaka, oparty na biografii piosenkarza disco polo Zenona Martyniuka.
Wikipedia
(1.1) Pożyczyłem 100 zł (= sto złotych) od Zenka.
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃nɛk, AS: zẽnek
Wiktionary
rzecz. Zenon m.
:: zdrobn. Zenuś m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zenon m.
:: zdrobn. Zenuś m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od Zenon
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Zenon.
źródła.
== Zenek (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|wilamowski|m. Zenon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
naenergetyzować;
1. zwiększyć energię witalną;
2. dodać energii przedmiotowi przy użyciu nadnaturalnych mocy
SJP.pl
zwierzę futerkowe z rodziny łasz; genetta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Viverridae|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny wiwerowatych, cętkowany lub pręgowany drapieżnik o długim ogonie;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju żeneta (1.1)
Wiktionary
Żeneta (Genetta) – rodzaj ssaka z podrodziny Genettinae w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Wikipedia
(1.2) Można tu spotkać makaki, zagrożone wyginięciem lamparty, prowadzące nocne życie żenety oraz tchórze.
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃ˈnɛta, AS: žẽneta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szambo
Wiktionary
(1.1) Kiejsi to z zengruby gnojówke sie wybiyrało szufkóm.
Wiktionary
zdrobnienie od: Zenona (imię żeńskie)
SJP.pl
potocznie: zawarcie związku małżeńskiego przez mężczyznę; ożenek
SJP.pl
gwarowo:
1. żonaty;
2. żur żeniaty - zupa na zakwasie z chleba, mąki lub owsianek z dodatkiem boczku z kiełbasą, wędzonych żeberek, skwarków i ziemniaków ugotowanych w wywarze
SJP.pl
1. dawać komuś kobietę za żonę, powodować, że ktoś zawiera związek małżeński z kobietą;
2. żenić się - zawierać związek małżeński z kobietą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ożenić)
(1.1) zob. ożenić.
czasownik zwrotny niedokonany żenić się (dk. ożenić się)
(2.1) zob. ożenić się.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛ̃ɲit͡ɕ, AS: žẽńić
Wiktionary
rzecz. żonaty mos., żona ż., żenienie n., żoncia ż.
przym. żonaty
Wiktionary
Żenichów (niem. Schöneiche, łuż. Ženichow) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
żartobliwie: penis; banan, interes, ptaszek, wacek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Poznań. członek męski, penis
Wiktionary
(1.1) żynidło, zdrobn. żenidełko, żynidełko
Wiktionary
żniwiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żenić.
(1.2) odczasownikowy od|żenąć.
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: žẽńė̃ńe
Wiktionary
(1.1) czas. żenić ndk.
(1.2) czas. żenąć ndk.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny motylkowatych (bobowatych); Pultenaea
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zeni lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Zenon, Zenobiusz (imiona męskie); Zenuś, Zenek
SJP.pl
rodzaj rośliny zielnej lub krzewu z rodziny astrowatych, pochodzących z Meksyku, rosnących przeważnie w Ameryce zwrotnikowej; ageratum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z rodziny astrowatych;
Wiktionary
Żeniszek (Ageratum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 38 gatunków. Rośliny te występują na obu kontynentach amerykańskich na obszarze od południowych Stanów Zjednoczonych, poprzez Amerykę Środkową do Boliwii i środkowej Brazylii.
Wikipedia
(1.1) Przesadziłem lobelię oraz żeniszek do większych doniczek i wstawiłem do tunelu.
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃ˈɲiʃɛk, AS: žẽńišek
Wiktionary
1. najwyżej położony punkt na niebie;
2. najwyższy stopień intensywności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. najwyżej położony punkt na niebie;
(1.2) przen. najwyższy stopień nasilenia czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Woźna w naszym akademiku twierdzi, że rozwydrzenie studentek sięgnęło już zenitu.
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃ɲit, AS: zẽńit
Wiktionary
rzecz. zenitówka ż.
przym. zenitowy, zenitalny
Wiktionary
(1.2) apogeum, kulminacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zenitalne
Wiktionary
przym. zenitalny
przysł. zenitalnie
Wiktionary
potocznie: działo lotnicze umożliwiające ustawienie lufy pod kątem prostym do powierzchni ziemi; zenitówka
SJP.pl
potocznie: działo lotnicze umożliwiające ustawienie lufy pod kątem prostym do powierzchni ziemi; zenitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. pot. działo przeciwlotnicze
Wiktionary
Armata przeciwlotnicza (armata plot) – armata przeznaczona do zwalczania celów powietrznych. Najczęściej o kalibrze 20-130 mm, przy czym zwyczajowo armaty przeciwlotnicze o mniejszym kalibrze (do 37–40 mm) określa się mianem działek przeciwlotniczych.
Wikipedia
rzecz. zenit mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: Zenona (imię żeńskie)
SJP.pl
Zenker:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Zenek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zenka lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciotka Zenobia powoli zdejmowała ogromne motocyklowe rękawice.
Wiktionary
IPA: zɛ̃ˈnɔbʲja, AS: zẽnobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Zenobiusz m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zenobiusz m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Зіновія ż.
* łaciński: (1.1) Zenobia
* rosyjski: (1.1) Зиновия ż.
* włoski: (1.1) Zenobia ż.
źródła.
== Zenobia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Zenobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zenobii lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Zenobiusz, Zenobi – imię męskie pochodzenia greckiego, złożone z członów Dzeno- (homerycka forma imienia Zeusa) i bios ("życie").
Wymowa Zenobios, zamiast pierwotnej Dzenobios, pochodzi z czasów rzymskich.
Wikipedia
(1.1) Zenobiusz to podły gad – nienawidzę go!
Wiktionary
IPA: zɛ̃ˈnɔbʲjuʃ, AS: zẽnobʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Zenobia ż.
Wiktionary
(1.1) Zenobi
Wiktionary
Zenobiusz z małżonką; Zenobiuszowie
SJP.pl
Zenobiusz z małżonką; Zenobiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zenobiusza lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 6186, odkryta w 1988 r.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zenonie, na kiedy przypadają twoje imieniny?
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃nɔ̃n, AS: zẽnõn
Wiktionary
rzecz. Zenonowa ż., Zenonówna ż., Zenonostwo lm m.
:: zdrobn. Zenek mos., Zenonek mos., Zenuś mos.
:: fż. Zenona ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Zenek, Zenonek, Zenuś
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Zenona – imię żeńskie greckiego pochodzenia, odpowiednik imienia Zenon.
W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 6152 kobiety o imieniu Zenona nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania – najczęściej nadane imię pierwsze Anna nosi 1068330 kobiet.
Zdrobnienia: Zena, Zenia, Zenka.
Zenona imieniny obchodzi: 14 lutego, 12 kwietnia, 23 czerwca, 9 lipca i 22 grudnia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Zenon
Wiktionary
(1.1) Beatko, zawiąż Zenonkowi bucika.
Wiktionary
rzecz. Zenon mos.
Wiktionary
(1.1) Zenek, Zenuś
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zenony lub z nią związany
SJP.pl
Zenon z małżonką; Zenonowie
SJP.pl
Zenon z małżonką; Zenonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zenona lub z nim związany
SJP.pl
1. powodować zażenowanie;
2. żenować się - być zawstydzonym lub zakłopotanym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zażenować)
(1.1) sprawiać, że ktoś czuje się zakłopotany
czasownik zwrotny niedokonany żenować się (dk. zażenować się)
(2.1) czuć się zakłopotanym
Wiktionary
(1.1) Nie przeszkadza mi, jeśli ktoś zaklnie na meczu, ale żenuje, gdy inwektywy padają w stronę sędziego.
(2.1) Obyczaje cywilizacji wykazują pewną trwałość i Niemcy w okupowanej zachodniej Europie najwyraźniej się żenowali, nie ujawniając swoich celów, natomiast w Polsce występowali zupełnie otwarcie.
Wiktionary
rzecz. żenua ż., żenadówa ż., zażenowanie n., żenada ż.
czas. zażenować dk.
przym. żenujący, zażenowany
przysł. żenująco
Wiktionary
(1.1) krępować, zawstydzać
Wiktionary
kobiecy, damski, dla kobiet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do kobiety, przeznaczony dla kobiety
(1.2) biol. mający narządy wytwarzające jaja, mający komórki ulegające zapłodnieniu, charakterystyczny dla samicy
(1.3) elektr. o złączu posiadającym otwory
Wiktionary
(1.1) Selena to rzadkie imię żeńskie w Polsce.
Wiktionary
IPA: ˈʒɛ̃j̃sʲci, AS: žẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. żeńczyna ż.
Wiktionary
(1.1) damski, kobiecy; iron. babski; przest. niewieści; daw. białogłowski
(1.2) samiczy, symbol. ♀
Wiktionary
kobiecy, damski, dla kobiet
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Jezioro:
Zobacz też: Nowe Żeńsko
Wikipedia
żeń-szeń, ginseng, gin-seng;
1. gatunek rośliny z rodziny araliowatych, której korzeń używany jest w lecznictwie i kosmetyce;
2. korzeń żeń-szenia - rośliny
SJP.pl
Wszechlek żeń-szeń, żeń-szeń właściwy (Panax ginseng C.A. Meyer) – gatunek byliny z rodziny araliowatych.
Kiedyś dziko występował na północy Półwyspu Koreańskiego, północno-wschodnich Chinach, Japonii i wschodniej części Rosji (Kraj Nadmorski i zlewnia rzeki Ussuri), jednak przez intensywny zbiór jego naturalny obszar występowania skurczył się do zaledwie trzech siedlisk znajdujących się na terenie Rosji i Chin. Od 1975 roku żeń-szeń znajduje się w Rosji w czerwonej księdze jako gatunek zagrożony.
Wikipedia
przymiotnik od: żeń-szeń; żeń-szeniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla żeń-szenia
Wiktionary
rzecz. żeń-szeń m.
Wiktionary
[czytaj: zentengl] forma relaksu polegająca na tworzeniu abstrakcyjnych rysunków za pomocą powtarzających się wzorów i kształtów
SJP.pl
[czytaj: zentenglować] środowiskowo: relaksować się poprzez tworzenie abstrakcyjnych rysunków za pomocą powtarzających się wzorów i kształtów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. żętyca.
Wiktionary
Żętyca, żentyca (gwarowo zyntyca, zintyca, zimbora) – serwatka z mleka owczego ściętego podpuszczką, otrzymywana przy wyrabianiu oscypków i bundzu z mleka owczego, popularna wśród górali karpackich. Ma barwę białą lub lekko kremową.
Jest to, podobnie jak serwatka z mleka krowiego, pozostałość po ścięciu mleka podpuszczką, która ścina większość białek – z nich właśnie powstaje bundz. Pita jest przede wszystkim na halach, mocno schłodzona i świeża (słodka) lub skwaszona po kilku dniach. W XIX wieku stosowana była jako środek leczący drogi oddechowe, szczególnie gruźlicę (brak potwierdzenia właściwości leczniczych). U nieprzyzwyczajonych do niej osób może wywołać działanie przeczyszczające (podobnie jak serwatka lub maślanka).
Wikipedia
(1.1) Specjalność i wyjątkowość żentycy została doceniona również obecnie. (Min. Rolnictwa: Lista Produktów Tradycyjnych - małopolskie)
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃nˈtɨt͡sa, AS: žẽntyca
Wiktionary
(1.1) żętyca
Wiktionary
potocznie: żenada;
1. uczucie dyskomfortu wywołane czymś niewłaściwym lub mającym bardzo niski poziom;
2. coś bardzo słabego, niewłaściwego, na tak niskim poziomie, że wywołuje dyskomfort
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. żenada
Wiktionary
rzecz. żenada ż.
czas. żenować
Wiktionary
1. wprawiający w zakłopotanie, świadczący o zakłopotaniu;
2. w odniesieniu do poziomu czegoś: bardzo niski, bardzo zły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wprawiający w zakłopotanie, krępujący, onieśmielający, zawstydzający
(1.2) o poziomie jakiegoś dzieła beznadziejnie niski, godny pożałowania, żałosny
Wiktionary
(1.1) Opowiedzenie wam mojego ostatniego snu byłoby zbyt żenujące.
Wiktionary
rzecz. żenada ż.
przym. zażenowany
czas. żenować
Wiktionary
zdrobnienie od: Zenon, Zenobiusz (imiona męskie); Zenek, Zenio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Zenon
Wiktionary
(1.1) Wysłaliśmy Zenusia na kolonie na Kaszuby.
Wiktionary
rzecz. Zenon mos., Zenek mos.
Wiktionary
(1.1) Zenek, Zenonek
Wiktionary
dolna, wewnętrzna część kadłuba statku; zęza
SJP.pl
Zęza, zenza – najniższe miejsce wewnątrz kadłuba jednostki pływającej (np. statku, kutra, jachtu), nieporozdzielanego wewnętrznie grodziami wodoszczelnymi. Zbiera się w nim woda wraz ze wszelkimi nieczystościami (jak rozlane paliwo, smary czy różne śmieci).
Wikipedia
minerał, uwodniony glinokrzemian wapnia, sodu, baru, strontu, potasu, magnezu lub manganu
SJP.pl
Zeolity – duża grupa minerałów glinokrzemianowych (gromada krzemianów) o różnym składzie chemicznym, właściwościach i postaci kryształów. Uwodnione glinokrzemiany sodu i wapnia, w rzadszym stopniu baru, strontu, potasu, magnezu, manganu. Grupę tę wydzielił w 1756 roku szwedzki mineralog Axel Frederik Cronstedt.
Wikipedia
przymiotnik od: zeolit
SJP.pl
woda zeolityczna - woda w wolnych przestrzeniach sieci krystalicznej zeolitów (minerałów glinokrzemianowych)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. spychać)
(1.1) pchnięciem spowodować, że coś lub ktoś zostaje przemieszczone w dół, na bok, na margines
(1.2) przen. wymusić ustąpienie z zajmowanego stanowiska, pozycji
(1.3) przen. odebrać znaczenie, pozbawić należnego wpływu
(1.4) pot. nałożyć na kogoś własne obowiązki
czasownik zwrotny dokonany zepchnąć się (ndk. spychać się)
(2.1) zepchnąć (1.1) siebie samego
(2.2) zepchnąć (1.1) siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Zepchnął hulajnogę do rowu.
(1.2) Nowy lider zepchnął dotychczasowego przywódcę na drugi plan.
(1.3) Sztuka współczesna zepchnęła tradycyjne malarstwo do niszy.
(1.4) Znowu zepchnęli na mnie odpowiedzialność za projekt.
Wiktionary
rzecz. zepchnięcie n., spychacz mrz., spycharka ż.
czas. pchać
Wiktionary
(1.2) wyprzeć
Wiktionary
przeprowadzić reakcję prowadzącą do powstania epoksydu
SJP.pl
[czytaj: cePElin] sterowiec, statek powietrzny z balonem i gondolą dla załogi; cepelin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sterowiec w kształcie cygara używany w początkach XX w.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Taktyczny potencjał zeppelinów testowali Niemcy w pierwszych miesiącach I wojny światowej, bombardując m.in. Antwerpię i Liege, ale ponieśli duże straty, bo stosunkowo łatwo było je zestrzelić.
Wiktionary
IPA: t͡sɛˈpɛlʲĩn, AS: cepelʹĩn
Wiktionary
sprać;
1. piorąc usunąć brud;
2. zbić kogoś dotkliwie
SJP.pl
taki, który zepsuł się pod wpływem wilgoci i ciepła; zaprzały, stęchły, zatęchły, zbutwiały
SJP.pl
zepsuć się pod wpływem wilgoci i ciepła; zaprzeć, stęchnąć, zatęchnąć, zbutwieć
SJP.pl
spsieć; potocznie:
1. zmarnieć, ulec pogorszeniu, zniszczeniu; zejść na psy;
2. stracić majątek, zbiednieć
SJP.pl
spsieć; potocznie:
1. zmarnieć, ulec pogorszeniu, zniszczeniu; zejść na psy;
2. stracić majątek, zbiednieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. zepsuć (zniszczyć)
(1.2) daw. zepsuć (pogorszyć)
(1.3) daw. zepsuć (zdemoralizować)
czasownik zwrotny dokonany zepsować się (ndk. psować się)
(2.1) daw. zepsuć się, ulec zepsuciu
Wiktionary
(1.1) Tęskno mi Panie, do kraju tego, gdzie winą jest dużą zepsować gniazdo na gruszy bocianie, bo wszystkim służą. Tęskno mi Panie, do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie, dla darów nieba…
(1.3) A prorok, który by hardością zepsowany chciał mówić w imię moje, czegom mu ja nie przykazał, żeby mówił, […] zabit będzie.
Wiktionary
1. uszkodzić;
2. pogorszyć;
3. zdemoralizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zniszczyć, uszkodzić w sposób uniemożliwiający działanie
(1.2) zmienić coś na gorsze
czasownik zwrotny dokonany zepsuć się (ndk. psuć się)
(2.1) o sprzęcie: przestać działać
(2.2) o jedzeniu: zgnić, nie być przydatnym do spożycia
Wiktionary
(1.1) Mój syn zepsuł już wiele zabawek.
(1.2) Źle dobrany przykład zepsuł jego wystąpienie.
(2.1) Ten stary telewizor znów się zepsuł.
(2.1) W moim samochodzie zepsuł się silnik.
(2.2) Owoce zepsuły się, bo nikt ich nie kupował.
Wiktionary
IPA: ˈzɛpsut͡ɕ, AS: zepsuć
Wiktionary
rzecz. psuj m., psucie n., zepsucie n., psujon mzw./mos.
czas. psuć ndk.
Wiktionary
upadek moralności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozkład moralności
(1.2) spowodowanie uszkodzenia, zmiany na gorsze, wadliwe
Wiktionary
czas. zepsuć dk.
przym. zepsuty, nadpsuty
rzecz. psujon mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) demoralizacja, rozwiązłość, wypaczenie, zgorszenie, zło
(1.2) dewastacja, pogorszenie, popsucie, zdewastowanie, zniszczenie
Wiktionary
1. taki, który się zepsuł (uszkodził);
2. zły, rozpuszczony;
3. o produktach spożywczych: nienadający się do spożycia; spleśniały, zgniły, sfermentowany
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zepsuć
przymiotnik
(2.1) (o produkcie spożywczym) nienadający się do spożycia
(2.2) taki, który posiada cechy moralne niezgodne z ogólnie przyjętymi w społeczeństwie normami
Wiktionary
(1.1) Ponieważ radio jest zepsute, nie możemy go słuchać.
(2.1) Nie jedz tego mięsa, bo ono jest zepsute.
Wiktionary
IPA: zɛˈpsutɨ, AS: zepsuty
Wiktionary
rzecz. zepsucie
Wiktionary
(2.1) nadpsuty, nieświeży
(2.2) wypaczony, rozpuszczony, zdemoralizowany
Wiktionary
Wikipedia
1. czynność jedzenia u zwierząt; pożeranie;
2. pokarm zwierzęcia, zwłaszcza ten, który ono samo zdobywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pokarm zdobyty przez zwierzę
Wiktionary
rzecz. żerowanie n., żarłok mrz., żarcie n., żerowisko n.
czas. żreć, zeżreć, żerować ndk., pożerać ndk.
przym. żarłoczny, żerowy
przyr. -żer, -żerca, -żerny
Wiktionary
1. liczba oznaczona symbolem 0;
2. brak czegokolwiek; nic;
3. potocznie: człowiek nieprzedstawiający sobą żadnej wartości, niemający żadnych umiejętności
SJP.pl
1. o zwierzętach: żreć od czasu do czasu;
2. potocznie o człowieku: jeść niechlujnie lub łapczywie od czasu do czasu
SJP.pl
1. o zwierzętach: żreć od czasu do czasu;
2. potocznie o człowieku: jeść niechlujnie lub łapczywie od czasu do czasu
SJP.pl
Żerań – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Białołęka w Warszawie.
Wikipedia
przymiotnik od: Żerań
SJP.pl
słodkowodna ryba żyworodna z rodziny piękniczkowatych; żyrardynka, żyworódka metaliczna
SJP.pl
1. dawny kapłan pogański u Słowian; żerzec;
2. dawniej, przenośnie: pożeracz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. kapłan słowianowierczy zajmujący się żertwą, czyli składaniem bogom ofiar;
(1.2) daw. ktoś pożerający coś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z przekazami kronikarskimi żercy nosili długie szaty i nie obcinali włosów.
Wiktionary
rzecz. żerzec m., żertwa ż., żarcie n.
czas. żreć ndk.
temsłow. -żerca, -żerczy
Wiktionary
(1.1) żerzec
Wiktionary
Żerczyce – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
1. dawna kapłanka pogańska u Słowian;
2. dawniej, przenośnie: pożeraczka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Żerdenka (dawniej Zardenka, w latach 1977–1981 Zawadówka) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Baligród.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Zardenka był Leon Borowski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: żerdź
SJP.pl
1. długa tyczka drewniana;
2. pień drzewa, od którego odrąbano gałęzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długa, prosta gałąź lub cienki pień
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Nieruchomości te zamykały z dwu stron prostokątny dziedziniec, którego dwa inne boki tworzył płot z żerdzi.
Wiktionary
IPA: ʒɛrʲt͡ɕ, AS: žerʹć
Wiktionary
rzecz. żerdzianka ż., żerdziowina ż., żerdziowanie n.
:: zdrobn. żerdka ż.
czas. żerdziować ndk.
przym. żerdziowy, żerdziany
Wiktionary
żerdzianka sosnówka - chrząszcz, szkodnik żerujący na igłach i korze sosen (larwy)
SJP.pl
Żerdzianka (Monochamus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych. Występują na całej półkuli północnej. Do tego rodzaju należą:
Wikipedia
przymiotnik od: żerdź
SJP.pl
afrykańska zagroda z pali chroniąca przed napaścią dzikich zwierząt; zareba, zariba, zeriba
SJP.pl
nadwodna budowla wznoszona przez bobry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. siedlisko bobra;
Wiktionary
Żeremie – konstrukcja ochronno-lęgowa budowana przez bobry. Zależnie od właściwości terenu żeremia mogą być zlokalizowane w jamie wyrytej w stromym brzegu, lecz częściej bywają lokalizowane na podwyższeniach, w obszarze zabagnionym. Żeremia osiągają 1 do 3 metrów wysokości i średnicę do 12 metrów. Są budowane z gałęzi drzew, roślinności miękkiej i mułu. Do ich wnętrza bobry dostają się umieszczonym pod wodą wejściem (lub kilkoma). Na zewnątrz, nad wodę, mniej lub bardziej wystają dachy żeremi, przez które do wnętrza dociera powietrze. Zwykle zimą poziom wody jest najniższy i wtedy bobrowe domki są najbardziej widoczne. W lecie bobry mają większe możliwości regulowania poziomu wody i żeremia są mniej widoczne.
Wikipedia
(1.1) W tych borach i bagniskach znajdował łatwy przytułek zwierz wszelkiego rodzaju, w najgłębszych mrokach leśnych żyła moc niezmierna turów brodatych, niedźwiedzi i dzikich świń, a obok nich liczna szara gawiedź wilków, rysiów, kun, stada sarn i kraśnych suhaków; w bagniskach i w łachach rzecznych bobry zakładały swoje żeremia, o których to bobrach chodziły wieści na Zaporożu, że są między nimi stuletnie starce, białe jak śnieg ze starości. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)
Wiktionary
IPA: ʒɛˈrɛ̃mʲjɛ, AS: žerẽmʹi ̯e
Wiktionary
afrykańska zagroda z pali chroniąca przed napaścią dzikich zwierząt; zareba, zariba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrodzenie wykonane z kolczastych krzewów, chroniące przed afrykańskimi drapieżnikami
Wiktionary
Zeriba – rodzaj ogrodzenia z kolczastych i ciernistych gałęzi wokół wioski, obozowiska lub placu dla bydła, głównie stosowana dla ochrony przed drapieżnikami.
Wikipedia
(1.1) Co innego jest siedzieć nocą w dżungli przy dobrym ogniu, z kolczastą zeribą, a co innego puścić się wśród ciemności w wysokie trawy, w których poluje o tej porze lew, pantera i lampart, nie mówiąc o hienach i szakalach. (H. Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy)
Wiktionary
IPA: zɛˈrʲiba, AS: zerʹiba
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca zerknięcie
Wiktionary
czas. zerkać ndk., zerknąć dk.
Wiktionary
spoglądać ukradkiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zerknąć)
(1.1) spoglądać od czasu do czasu
Wiktionary
rzecz. zerkanie n., zerknięcie n.
czas. zerknąć dk.
wykrz. zerk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zerkać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niezerkanie n., zerknięcie n.
czas. zerkać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zerkać)
(1.1) spojrzeć przez chwilę
Wiktionary
czas. zerkać ndk.
wykrz. zerk
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żerków – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, na Wale Żerkowskim, siedziba gminy Żerków.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 2127 mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1300 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim.
Wikipedia
IPA: ˈʒɛrkuf, AS: žerkuf
Wiktionary
przym. żerkowski
rzecz. żerkowianin mos., żerkowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Żerkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żerkowa
Wiktionary
rzecz. Żerków m.
:: fż. żerkowianka ż.
przym. żerkowski
Wiktionary
mieszkanka Żerkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żerkowa
Wiktionary
rzecz. Żerków m.
:: fm. żerkowianin m.
przym. żerkowski
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
→ Żerków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żerkowa
Wiktionary
rzecz. Żerków m., żerkowianin m., żerkowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pseudonaukowa koncepcja lingwistyczno-antropologiczna stworzona przez polskiego artystę Stanisława Szukalskiego, popularyzowana w latach 40. XX w. głównie wśród polonii w USA;
Wiktionary
Zermatyzm – pseudonauka wymyślona przez Stanisława Szukalskiego, polskiego artystę. Szukalski był przekonany, że dawniej wszyscy ludzie mówili wspólnym językiem. By to udowodnić, napisał ręcznie 42 tomy (liczące łącznie 25 tysięcy stron) i wykonał do nich około 14 tys. ilustracji. Opracował też formę prajęzyka, tzw. macimowę, od której miałyby wywodzić się wszystkie języki świata.
Wikipedia
rzecz. zarmatysta m., zarmatystka ż.
przym. zermatystyczny
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Żernica (niem. Deutsch Zernitz, 1936–1945 Haselgrund) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Pilchowice.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żernik (w Bydgoskiem, Kaliskiem, Kieleckiem, Poznańskiem, Sieradzkiem, Tarnobrzeskiem, Zamojskiem)
(1.2) dotyczący Żerników (w Płockiem)
(1.3) dotyczący Żernik Wrocławskich
(1.4) dotyczący Żernicy
Wiktionary
rzecz. Żernica ż., Żerniki nmos., żerniczanin m., żerniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żernik (w Bydgoskiem, Kaliskiem, Kieleckiem, Poznańskiem, Sieradzkiem, Tarnobrzeskiem, Zamojskiem)
(1.2) mieszkaniec Żerników (w Płockiem)
(1.3) mieszkaniec Żernik Wrocławskich
(1.4) mieszkaniec Żernicy
Wiktionary
rzecz. Żernica ż., Żerniki nmos.
:: fż. żerniczanka ż.
przym. żernicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żernik (w Bydgoskiem, Kaliskiem, Kieleckiem, Poznańskiem, Sieradzkiem, Tarnobrzeskiem, Zamojskiem)
(1.2) mieszkanka Żerników (w Płockiem)
(1.3) mieszkanka Żernik Wrocławskich
(1.4) mieszkanka Żernicy
Wiktionary
rzecz. Żernica ż., Żerniki nmos.
:: fm. żerniczanin m.
przym. żernicki
Wiktionary
Wikipedia
1. cecha czegoś mogącego pochłaniać i rozpuszczać pochłonięte drobnoustroje, np. żerność ciałek białych;
2. dawniej: łapczywość, łakomstwo
SJP.pl
1. mogący pochłaniać i rozpuszczać pochłonięte drobnoustroje, np. komórka żerna;
2. dawniej:
a) dotyczący żeru, nadający się do zjedzenia;
b) łakomy, żarłoczny;
c) tuczny, tłusty;
d) tuczący
SJP.pl
1. liczba oznaczona symbolem 0;
2. brak czegokolwiek; nic;
3. potocznie: człowiek nieprzedstawiający sobą żadnej wartości, niemający żadnych umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liczba 0;
(1.2) pogard. osoba nic nie znacząca, nic nie warta
(1.3) brak (czegoś)
(1.4) cyfra 0
Wiktionary
Zero (zapisywane jako 0) – element neutralny dodawania; najmniejsza nieujemna liczba. To, czy zero jest uznawane za liczbę naturalną, jest kwestią umowy – czasem włącza się, a czasem wyklucza się je z tego zbioru. Zero nie jest ani liczbą pierwszą, ani liczbą złożoną.
Pierwszy raz symbol ten został użyty przez matematyków hinduskich jako oznaczenie braku czegoś. W większości kalendarzy nie ma roku zerowego. Rok przed 1. rokiem naszej ery nazywany jest 1. rokiem przed naszą erą.
Wikipedia
(1.1) Trzy plus zero równa się trzy.
(1.1) Element neutralny dodawania nazywa się zerem.
(1.1) Ułamek dziesiętny 0,25 czyta się: zero i dwadzieścia pięć setnych.
(1.2) Jesteś po prostu zerem!
(1.3) Zero tolerancji dla przemocy!
(1.4) W systemie dwójkowym cyfry jeden-zero (10) oznaczają liczbę dwa.
Wiktionary
IPA: ˈzɛrɔ, AS: zero
Wiktionary
czas. zerować ndk., wyzerować dk.
rzecz. zerówka ż., zerowanie n., wyzerowanie n.
przym. zerowy
Wiktionary
(1.1, 1.4) 0; gw-pl|Śląsk Cieszyński|nulo.
(1.2) nikt
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zero-jedynkowy, binarny
Wiktionary
rzecz. zero-jedynkowość ż.
przym. zero-jedynkowy
Wiktionary
(1.1) binarnie
Wiktionary
cecha czegoś składającego się wyłącznie z zer i jedynek; binarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co zero-jedynkowe, binarne; zapisane zero-jedynkowo, binarnie
Wiktionary
przym. zero-jedynkowy
przysł. zero-jedynkowo
Wiktionary
(1.1) binarność
Wiktionary
składający się wyłącznie z zer i jedynek; binarny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. inform. zapisany w systemie binarnym (przy użyciu zer i jedynek)
(1.2) elektr. mający na wyjściu tylko stan wysoki lub niski
(1.3) przen. o człowieku: bezkompromisowy, bezwzględny, dychotomiczny
Wiktionary
rzecz. zero-jedynkowość ż.
przysł. zero-jedynkowo
Wiktionary
w matematyce: mający zero argumentów
SJP.pl
Żerocin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Drelów.
Wieś jest sołectwem w gminie Drelów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 563 mieszkańców.
Do 1954 roku istniała gmina Żerocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Drelowie.
Wikipedia
o lodowcu albo o płynącej wodzie: rozmyć, zniszczyć zewnętrzne warstwy skorupy ziemskiej; spowodować erozję
SJP.pl
zużywanie energii pokrywające się z ilością energii odnawialnej wytwarzanej w danym miejscu
SJP.pl
wykorzystujący źródła energii odnawialnych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o budynku: taki, który w całości produkuje zużywaną przez siebie energię i nie potrzebuje jej dostaw z zewnątrz, co odbywa się wskutek zastosowania grubego ocieplenia, systemu odzyskiwania ciepła i wykorzystania odnawialnych źródeł energii, m.in. baterii słonecznych i wiatraków
(1.2) o rozwoju gospodarczym i gospodarce: następujący / rozwijający się przy jednoczesnym pozostaniu zużycia energii na stałym poziomie, co odbywa się wskutek stosowania coraz wydajniejszych technologii, wymagających mniej energii oraz dzięki jej oszczędzaniu
Wiktionary
IPA: ˌzɛrɔɛ̃nɛrɡɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: zeroẽnergetyčny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niewymagający ponoszenia żadnych kosztów
Wiktionary
IPA: ˌzɛrɔkɔˈʃtɔvɨ, AS: zerokoštovy
Wiktionary
nazwisko, np. Stefan Żeromski (pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla) (1864-1925), pisarz i publicysta
SJP.pl
Osoby o nazwisku Żeromski:
Inne:
Wikipedia
to, co charakterystyczne w twórczości Stefana Żeromskiego, w jego stylu, postawie i ideach
SJP.pl
Żeromszczyzna – termin używany dla określenia postawy ideowej i techniki pisarskiej Stefana Żeromskiego, który przedstawia szczególny stosunek do innych zagadnień z polskiego życia i literatury.
Termin ten wyraża wrażliwość na krzywdę społeczną oraz cierpienia narodu, który jest pozbawiony wolności i bezradny, ale zarazem żarliwy dla patriotyzmu i walki z zaborcą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeroni
Wiktionary
rzecz. Żeronie nmos.
:: fż. żeronianka ż.
przym. żeroński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeroni
Wiktionary
rzecz. Żeronie nmos.
:: fm. żeronianin m.
przym. żeroński
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeroni
Wiktionary
rzecz. Żeronie nmos., żeronianin m., żeronianka ż.
Wiktionary
wprowadzić elementy erotyczne
SJP.pl
wyzerowywać;
1. doprowadzać do stanu początkowego;
2. powodować przyjęcie wartości zerowej;
3. odprowadzać ładunek elektryczny do ziemi;
4. potocznie: wypijać cały napój z naczynia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) biol. zdobywać i spożywać pokarm
(1.2) pot. prowadzić nieuczciwe działania dla swoich korzyści
Wiktionary
(1.1) Jest to kraina ptaków, gdzie żerują m.in. stada różowych i białych flamingów.
(1.1) Większość stonek żeruje na ziemniakach.
Wiktionary
rzecz. żer mrz., żerowanie n., żerowisko n.
Wiktionary
(1.2) eksploatować, pasożytować, paść się cudzą krzywdą / paść się na cudzej krzywdzie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żerować.
Wiktionary
Zerowanie – środek ochrony przeciwporażeniowej dodatkowej w instalacjach elektrycznych, polegający na podłączeniu części przewodzących dostępnych (np. metalowej obudowy urządzenia) z przewodem ochronnym PE lub przewodem ochronno-neutralnym PEN. W warunkach zakłóceniowych (uszkodzenie izolacji) umożliwia samoczynne odłączenie zasilania, poprzez szybkie zadziałanie zabezpieczenia elektrycznego.
Wikipedia
(1.1) Duże ilości szkodnika i intensywne ich żerowanie sprawia, że liście stają się początkowo marmurkowate, później żółto-szare i zasychają.
Wiktionary
rzecz. żerowisko n., żer m., żertwa ż.
czas. żerować ndk.
przym. żarłoczny
Wiktionary
obszar, na którym żerują zwierzęta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. miejsce żerowania zwierząt;
(1.2) przen. miejsce, środowisko lub okoliczności, w których określona grupa ludzi odnosi korzyści ze szkodą dla innych
Wiktionary
Żerowisko – określone miejsce w określonym czasie, w którym zwierzęta zdobywają składniki pokarmowe niezbędne do życia, do ich prawidłowego rozwoju czy rozmnażania. Żerowisko jest nieodłącznym składnikiem niszy ekologicznej organizmów żywych.
Wikipedia
(1.1) Kaczki przed zapadnięciem na żerowisko kilkakrotnie okrążają je i jeżeli nie widzą dla siebie żadnego niebezpieczeństwa, zapadają, w przeciwnym razie odlatują daleko i potem wracają znowu na rozpoznanie i ewentualny zapad.
Wiktionary
rzecz. żer mrz., żerowanie n., żarcie n., żarłok mrz.
czas. żreć, zeżreć, żerować ndk.
przym. żarłoczny
Wiktionary
1. klasa zerowa w szkole;
2. potocznie: sztuczna tkanina imitująca wełnę;
3. termin zerowy; też: egzamin w takim terminie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. najwyższy oddział przedszkola lub funkcjonujący samodzielnie, poprzedzający pójście do szkoły; klasa zero
(1.2) pot. włók. sztuczna tkanina imitująca wełnę
(1.3) środ. stud. wcześniejszy termin egzaminu lub zaliczenia
Wiktionary
Przedszkole – instytucja opiekuńczo-wychowawcza, do której uczęszczają dzieci w wieku od 3 lat (w Polsce – w szczególnych przypadkach od 2) do rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego.
Wikipedia
(1.2) Więc to nie dla mnie pani tak, lecz dla męża • W mizernych wdziękach ten dwutlenek pani spręża, • Dla niego ta heca, ta kieca z zerówki, • Ten szał, ten styl, gdzieś z pipidówki.
Wiktionary
IPA: zɛˈrufka, AS: zerufka
Wiktionary
rzecz. zero n., wyzerowanie n., zerowanie n., zerówkowicz m.
przym. zerowy
licz. zero
Wiktionary
(1.1) klasa zerowa
(1.3) termin zerowy
Wiktionary
potocznie: uczeń klasy zerowej
SJP.pl
1. klasa zerowa w szkole;
2. potocznie: sztuczna tkanina imitująca wełnę;
3. termin zerowy; też: egzamin w takim terminie
SJP.pl
przedszkolak w klasie zerowej
SJP.pl
cyrkiel służący do kreślenia okręgów o bardzo małych średnicach; nulka
SJP.pl
Cyrkiel (łac. circulus) – przyrząd kreślarski służący do kreślenia okręgów i odmierzania odcinków. Stosuje się go do rysowania na papierze, brystolu czy kalce technicznej, a także do trasowania na półwyrobach. Do wyposażenia tzw. cyrkli uniwersalnych, czyli używanych do kreślenia rysunków, należały:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zerowe; cecha tych, którzy są zerowi
Wiktionary
przym. zerowy
Wiktionary
przymiotnik od: zero
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żerem, żerowaniem, dotyczący żeru, żerowania
Wiktionary
(1.1) Zimą pod drzewem łatwo zauważyć ślady aktywności żerowej dzięcioła.
Wiktionary
rzecz. żer m.
Wiktionary
ofiara składana bogom u dawnych Słowian; obiata, trzeba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. ofiara całopalna składana na cześć bóstwa przez żercę;
Wiktionary
Żertwa – u dawnych Słowian ofiara całopalna, ze zwierząt oraz ludzi, składana na cześć bóstwa przez żercę. Termin ten, funkcjonujący u Słowian południowych i wschodnich (zachodniosłowiańskim odpowiednikiem była obiata), pochodzi od prasłowiańskiego *žьrti („poświęcać”) + *-ьcь, z praindoeuropejskiego *gʷerH- („chwalić”), ze wspólnym źródłosłowem z łacińskim gratis, pokrewne z litewskim girti („sławić”) oraz sanskryckim gir („śpiew pochwalny”).
Wikipedia
rzecz. żerca mos., żerowanie n.
Wiktionary
(1.1) ofiara
Wiktionary
stół ofiarny w świątyni prawosławnej, na którym przygotowuje się dary eucharystyczne
SJP.pl
Wikipedia
1. roślina z rodziny dzwonkowatych;
2. pionowe urwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Phyteuma|L.|ref=tak., roślina z rodziny dzwonkowatych;
(1.2) geol. pionowa, oberwana część skały;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pobliską łąkę porastają zerwy.
(1.2) Wspinałaś się na tej zerwie?
Wiktionary
IPA: ˈzɛrva, AS: zerva
Wiktionary
(1.2)
:: rzecz. zerwanie n.
:: czas. zerwać dk., zerwać się dk.
Wiktionary
1. ciągnąc, oddzielić od czegoś; oderwać, urwać (np. jabłko);
2. przerwać; zaprzestać; nagle wycofać się (np. połączenie, zaręczyny, negocjacje)
SJP.pl
czasownik
(1.1) oddzielić coś od czegoś, ciągnąć
(1.2) przerwać coś
(1.3) pot. skończyć związek z kimś
czasownik zwrotny zerwać się
(2.1) zrywać (1.1-3) samego siebie
(2.2) o pogodzie: gwałtownie zacząć się
(2.3) pot. sprawić sobie wolny czas
(2.4) gwałtownie wstać
Wiktionary
(1.1) Zerwałem sznurek.
(1.2) Zrywam obrady sejmu!
(1.3) Czemu z nim zerwałaś?
(2.1) To małżeństwo musiało się zerwać.
(2.2) Zerwał się silny wicher.
(2.3) Zerwałeś się z lekcji!
(2.4) Zerwała się z łóżka, gdy tylko zadzwonił budzik.
Wiktionary
IPA: ˈzɛrvat͡ɕ, AS: zervać
Wiktionary
rzecz. zryw mrz., zrywka ż., zrywanie n., zerwanie n., zrywność ż.
czas. zrywać dk.
przym. zrywkowy
Wiktionary
(2.3) urwać się
Wiktionary
starożytne bóstwo uosabiające czas, czczone na terenie Persji; Zurwan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zerwać.
Wiktionary
czas. zrywać, zerwać dk.
rzecz. zrywka ż., zrywanie n., zrywność ż.
Wiktionary
Wikipedia
dawny kapłan pogański u Słowian; żerca
SJP.pl
potocznie: zerzygać się - zwymiotować; wyrzygać się, zrzygać się, wyhaftować
SJP.pl
potocznie:
1. spójnik "że" połączony z końcówką czasownikową "-ś" (np. "Cieszę się, żeś zrozumiał ZDS.");
2. partykuła "że" połączona z końcówką czasownikową "-ś" (np. "W końcu żeś zrozumiał ZDS!")
SJP.pl
potocznie: zwariować, stracić rozum; ześwirować
SJP.pl
potocznie: taki, który zwariował, stracił rozum; ześwirowany
SJP.pl
zeschły;
1. o roślinie: taki, który usechł, obumarł;
2. pozbawiony wilgoci; wyschnięty
SJP.pl
zeschnięty;
1. o roślinie: taki, który usechł, obumarł;
2. pozbawiony wilgoci; wyschnięty
SJP.pl
niefachowo coś zszyć
SJP.pl
[czytaj: zeskrinować] potocznie: zrobić zrzut ekranu
SJP.pl
[czytaj: zeskrolować] przewinąć wyświetlaną zawartość na urządzeniu elektronicznym; przescrollować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fotel
Wiktionary
rzecz. zeslik mrz.
Wiktionary
dawniej: zsiec
SJP.pl
pociąć ostrym narzędziem na drobne kawałki; zsiekać, posiekać, zsiec, posiec
SJP.pl
taki, który się zesikał
SJP.pl
potocznie: zesikiwać się - mimowolnie oddawać mocz; zsikiwać się
SJP.pl
dawniej: bić kogoś silnie, aż do wystąpienia siniaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeskakiwać.
Wiktionary
IPA: ˌzɛskaciˈvãɲɛ, AS: zeskaḱivãńe
Wiktionary
czas. zeskakiwać
Wiktionary
nanieść skalę na instrument pomiarowy
SJP.pl
wprowadzić do komputera tekst, fotografię itp. przy pomocy skanera; przeskanować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|skanować.
Wiktionary
IPA: ˌzɛskãˈnɔvat͡ɕ, AS: zeskãnovać
Wiktionary
rzecz. skan mrz., zeskanowanie n., skaner
czas. skanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeskanować.
Wiktionary
IPA: ˌzɛskãnɔˈvãɲɛ, AS: zeskãnovãńe
Wiktionary
czas. zeskanować
rzecz. skan mrz.
Wiktionary
stać się skąpym; zżydzieć
SJP.pl
potocznie: taki, który ma sklerozę
SJP.pl
potocznie: dostać sklerozy
SJP.pl
1. zeskoczenie;
2. ostatnia faza skoku narciarskiego; lądowanie;
3. część skoczni narciarskiej na której odbywa się lądowanie
SJP.pl
1. spowodować pokrycie skorupą; zaskorupić;
2. zeskorupić się - twardniejąc, pokryć się skorupą; zaskorupieć, zeskorupieć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) skrobiąc, zdejmować coś z wierzchniej warstwy
Wiktionary
IPA: ˌzɛskrɔˈbɨvat͡ɕ, AS: zeskrobyvać
Wiktionary
rzecz. zeskrobywanie n., zeskrobanie n.
czas. zeskrobać dk., skrobać ndk.
Wiktionary
(1.1) zdrapywać, zdzierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeskrobywać.
Wiktionary
rzecz. niezeskrobywanie n.
czas. zeskrobywać ndk.
Wiktionary
dawniej: mocno wysmażać
SJP.pl
przestarzale: mocno lub zbyt mocno wysmażyć; zesmażyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fotelik
Wiktionary
rzecz. zesel mrz.
Wiktionary
wprowadzić jacht, łódkę do wody
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: ześlizg
SJP.pl
wysmagać;
1. pobić dotkliwie batem, biczem, rzemieniem itp.; osmagać, wychłostać, wybiczować;
2. o opadach atmosferycznych: spowodować nieprzyjemne odczucia na skórze
SJP.pl
mocno lub zbyt mocno wysmażyć; zeskwarzyć
SJP.pl
potocznie: zesmradzać się - wydalać gazy trawienne o przykrym zapachu
SJP.pl
1. ułożyć nitki osnowy równolegle obok siebie;
2. dawniej: snując, zasłonić, zapełnić; zasnuć
SJP.pl
1. układać nitki osnowy równolegle obok siebie;
2. dawniej: snując, zasłaniać, zapełniać; zasnuwać
SJP.pl
łączyć w całość; zespalać
SJP.pl
łączyć w całość; zespajać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zespawać.
Wiktionary
rzecz. spaw mrz., spawacz mos., spawalność ż.
Wiktionary
złączyć w całość; zespolić, zjednoczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zespolić.
Wiktionary
Anastomoza (zespolenie, z gr. ἀναστόμωσις) – połączenie (naturalne lub wykonane sztucznie) między dwoma ciągłymi elementami, najczęściej w formie naczyń lub włókien, których komunikacja zostaje zachowana. Pojęcie jest używane najczęściej do określenia relacji zachodzących w naukach medycznych (anatomii i chirurgii), biologii (mykologii czy biologii ewolucyjnej) oraz geografii (geologii i hydrologii).
Wikipedia
czas. zespolić
rzecz. zespół mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: zespolenie
SJP.pl
złączyć na trwałe, połączyć kilka części w jedną
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zespalać)
(1.1) połączyć trwale kilka części w jedną
Wiktionary
(1.1) Zespolił ze sobą części za pomocą kleju.
Wiktionary
IPA: zɛˈspɔlʲit͡ɕ, AS: zespolʹić
Wiktionary
rzecz. zespolenie n., zespalanie n., zespół mrz.
przym. zespolony
Wiktionary
zdrobnienie od: zespół
SJP.pl
wielojądrowa masa cytoplazmy, powstała z połączenia się komórek uprzednio samodzielnych; syncytium
SJP.pl
Syncytium (łac.), inaczej zespólnia, tegument (łac.) – wielojądrowa komórka (rodzaj komórczaka) powstała poprzez połączenie się (fuzję) luźnych pojedynczych komórek jednojądrowych.
Syncytia występują m.in. u płazińców – przywr, skrzelowców i tasiemców. Na ich powierzchni znajduje się glikokaliks. Chroni pasożyty przed strawieniem przez enzymy trawienne organizmu żywiciela.
Syncytia tworzą także komórki mięśni poprzecznie prążkowanych u kręgowców.
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły od: zespolić
przymiotnik
(2.1) mat. będący liczbą zespoloną lub przyjmujący wartości będące liczbami zespolonymi
(2.2) mat. powiązany z liczbami zespolonymi
Wiktionary
czas. zespolić dk., zespalać ndk.
Wiktionary
każdy z prętów usztywniający skrzynię ogniową w kotle parowozowym
SJP.pl
Zespórka – pręt lub rurka przymocowane między dwiema równoległymi blachami prostopadle do nich, w celu wzmocnienia i usztywnienia konstrukcji.
Typowe zastosowanie zespórki to połączenie płaszcza kotła i komory paleniskowej w parowozach.
Wikipedia
1. grupa ludzi wspólnie pracujących, działających; ekipa, team, drużyna;
2. grupa rzeczy lub zjawisk tworzących harmonijną całość;
3. zbiorowisko zwierzęce lub roślinne o określonej strukturze, tworzące pewną całość;
4. grupa objawów lub zaburzeń powiązanych z jakąś chorobą;
5. część urządzenia zbudowanego z wielu elementów, spełniająca określoną funkcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grupa osób realizująca wspólny cel;
(1.2) zbiór jednostek, obiektów stanowiący całość
(1.3) muz. grupa muzyków występująca razem na scenie
(1.4) teatr. całość grupy teatralnej w danym teatrze
(1.5) med. występowanie wad wrodzonych, urazów lub objawów chorobowych w charakterystycznym zestawieniu;
(1.6) jęz. grupa języków lub dialektów o wspólnym pochodzeniu i cechach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przez trzy tygodnie nasz zespół pracował nad projektem.
(1.2) Ta biblioteka należy do zespołu szkół ponadgimnazjalnych.
(1.3) Zespół „The Beatles” rozpadł się po tym, jak odszedł z niego John Lennon.
(1.3) Ośrodek Kultury w Swarzędzu informuje, że ze względów technicznych, niezależnych od organizatora oraz zespołu, koncert Lao Che przeniesiony został na 17 września 2016 r.
(1.4) Nasz zespół przygotowuje w tym sezonie trzy nowe przedstawienia.
(1.5) Alkoholizm matki jest przyczyną alkoholowego zespołu płodowego.
Wiktionary
IPA: ˈzɛspuw, AS: zespuu̯
Wiktionary
rzecz. zespołowość ż., zespalanie n., zespolenie n.
:: zdrobn. zespolik m.
czas. zespalać ndk., zespolić dk.
przym. zespołowy, wewnątrzzespołowy
przysł. zespołowo, pospołu
Wiktionary
(1.1) drużyna, ekipa
(1.2) kompleks, komplet
(1.3) grupa, skład
(1.4) trupa
(1.5) syndrom, kompleks
Wiktionary
rzadko: członek zespołu
SJP.pl
przymiotnik od: zespół
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany, prowadzony przez zespół ludzi
Wiktionary
(1.1) Hokej na lodzie to szybki sport zespołowy rozgrywany albo na naturalnym lodzie albo na sztucznym lodzie w halach.
Wiktionary
IPA: ˌzɛspɔˈwɔvɨ, AS: zespou̯ovy
Wiktionary
przysł. zespołowo
rzecz. zespół mrz., zespołowość ż.
Wiktionary
(1.1) grupowy, kolegialny, kolektywny, wspólny, wzajemny, zbiorowy, drużynowy
Wiktionary
wulgarnie: zesrać się - mimowolnie oddać kał, zabrudzając własne ubranie
SJP.pl
wulgarnie: przestraszony, przerażony; wystrachany, zestrachany
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. śrutować)
(1.1) dokonany od|śrutować.
Wiktionary
rzecz. śrut mrz., śruta ż., śrutownica ż., śrutownik mrz.
czas. śrutować ndk.
przym. śrutowy, ześrutowany
Wiktionary
wulgarnie: zesrywać się - wypróżniać się mimowolnie; posrywać się
SJP.pl
skórka owoców używana jako aromatyczny dodatek do potraw i napojów
SJP.pl
1. powodować przechodzenie substancji ciekłych lub gazowych w stan stały;
2. zestalać się - o substancjach ciekłych lub gazowych: przechodzić w stan stały
SJP.pl
1. spowodować przejście substancji ciekłych lub gazowych w stan stały;
2. zestalić się - o substancjach ciekłych lub gazowych: przejść w stan stały
SJP.pl
wystandaryzować, ustandaryzować;
1. dostosować do jakieś normy, wprowadzić normy w jakiejś dziedzinie; ujednolicić, unormować, znormalizować;
2. uczynić przeciętnym, typowym;
3. zestandaryzować się -
a) ujednolicić się, unormować się, znormalizować się;
b) stać się przeciętnym, typowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) całość, zbiór składający się z różnych elementów, przedmiotów
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. → zob. zestawić.
Wiktionary
IPA: ˈzɛstaf, AS: zestaf
Wiktionary
czas. zestawić (ndk. zestawiać)
rzecz. zestawienie n., zestawianie n.
przym. zestawowy
Wiktionary
(1.1) zbiór, zespół
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zestawić)
(1.1) zdejmując coś, kłaść to niżej
(1.2) ustalać podobieństwa i różnice
(1.3) stawiać blisko siebie
(1.4) składać w całość
(1.5) przedstawiać dane w formie wykazu
(1.6) med. złączać końce złamanej kości
Wiktionary
rzecz. zestawianie n., zestawiacz mos., zestawienie n.
czas. postawić
Wiktionary
(1.1) zdejmować
(1.2) konfrontować, porównywać
(1.3) przybliżać, zbliżać
(1.4) łączyć, montować
(1.5) kompilować
(1.6) nastawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zajmujący się przygotowywaniem składów pociągów
Wiktionary
IPA: zɛˈstavʲjaʧ
Wiktionary
rzecz. zestaw
czas. zestawiać
Wiktionary
1. dający się zestawić w jakąś całość;
2. dający się porównać z czymś; porównywalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zestawiać.
Wiktionary
rzecz. zestawienie n.
czas. postawić, zestawiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zestawiać.
Wiktionary
rzecz. zestawienie n.
czas. postawić
Wiktionary
1. wykaz, spis, lista czegoś;
2. to, co jest zestawione, połączone ze sobą; kompozycja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zestawić.
(1.2) jęz. niepodzielny leksem powstały z połączenia kilku samodzielnych wyrazów, tworzący całość znaczeniową;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
(1.2) ''"Maszyna do pisania" i "panna młoda" to przykłady zestawień.
Wiktionary
rzecz. zestawianie n.
czas. zestawiać ndk., zestawić dk., stawiać ndk., postawić dk.
Wiktionary
przymiotnik od: zestawienie
SJP.pl
przymiotnik od: zestaw
SJP.pl
narzędzie kuchenne do ścierania skórki owoców, zwłaszcza cytrusowych
SJP.pl
przestarzale:
1. podnieść stopień czegoś;
2. zwiększyć nasilenie czegoś, spotęgować
SJP.pl
potocznie: zestrachać się - przestraszyć się ; wystrachać się, spietrać się
SJP.pl
potocznie: przestraszony, przerażony; wystrachany, zesrany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zestresować.
Wiktionary
czas. zestresować dk.
Wiktionary
harmonijne połączenie czegoś w całość
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zestroić.
Wiktionary
IPA: ˌzɛstrɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: zestroi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zestroić dk., zestrajać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zestrój
SJP.pl
wyodrębnić strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; ustrukturyzować, ustrukturować
SJP.pl
uformować strup, spowodować utworzenie się strupa
SJP.pl
poddać reakcji otrzymywania estru z alkoholu lub fenolu i kwasu
SJP.pl
1. w żargonie wojskowym: zestrzelenie samolotu;
2. w łowiectwie: postrzelenie zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zestrzeliwać.
Wiktionary
czas. zestrzeliwać ndk.
rzecz. strzelanina ż.
Wiktionary
1. porwać na strzępy; wystrzępić, postrzępić;
2. zestrzępić się - zniszczyć się tak, że ma się podarte końce albo krawędzie; wystrzępić się, postrzępić się
SJP.pl
strzygąc, ściąć coś z wierzchu
SJP.pl
zespół dwóch stykających się ze sobą powierzchni elementów maszyn
SJP.pl
rzadko: ostygać, zastygać
SJP.pl
rzadko: ostygnąć, zastygnąć
SJP.pl
taki, który zestygł (zestygnął); zestygły
SJP.pl
taki, który zestygł (zestygnął); zestygnięty
SJP.pl
zespół dwóch styków w jednym urządzeniu, np. elektrycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zespół dwóch styków w jednym urządzeniu, np. elektrycznym
Wiktionary
Zestyk – w elektrotechnice dowolne połączenie torów prądowych w urządzeniach elektrycznych. Część zestyku należącą do jednego odcinka toru prądowego nazywamy stykiem.
Jest to konstrukcyjny zespół (przy użytkowaniu nierozdzielnym) styków wchodzących z sobą w styczność lub przerywających tę styczność. Najprostszy zestyk zawiera jeden styk ruchomy i jeden styk nieruchomy (stały). Zestaw styków tworzy zestyk złożony.
Wikipedia
rzecz. styk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.
czas. tknąć dk., tykać ndk., zetknąć dk., stykać ndk., wytknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
ocieplić budynek styropianem
SJP.pl
dawniej: zsumowywać
SJP.pl
dawniej: mocno wysuszać
SJP.pl
zesuszyć się - o żywności: mocno się wysuszyć; zsuszyć się
SJP.pl
pomóc w nawiązaniu znajomości dwóm osobom przeciwnej płci
SJP.pl
nadawać czemuś cechy świeckie, usuwać wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; laicyzować, sekularyzować, desakralizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeświecczać.
Wiktionary
(1.1) Jeżeli przenikanie świata przez chrześcijaństwo było dewizą średniowiecza, to znamieniem nowożytnych czasów będzie zeświecczanie chrześcijańskich idei i form.
Wiktionary
rzecz. świeckość ż., świecki m.
czas. zeświecczać ndk.
przym. świecki
Wiktionary
(1.1) sekularyzacja
Wiktionary
taki, który stał się świecki
SJP.pl
stać się świeckim, laickim
SJP.pl
przeprowadzić sekularyzację
SJP.pl
taki, który się ześwinił
SJP.pl
potocznie: taki, który zwariował, stracił rozum; zeschizowany
SJP.pl
skrót od: zeszyt; z.
SJP.pl
skrót
(1.1) = zeszyt
Wiktionary
(1.1) z.
Wiktionary
zeszczać się - wulgarnie: zsikać się
SJP.pl
wulgarnie: taki, który się zeszczał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żeszczynki
Wiktionary
rzecz. Żeszczynka ż.
:: fż. żeszczynczanka ż.
przym. żeszczynecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żeszczynki
Wiktionary
rzecz. Żeszczynka ż.
:: fm. żeszczynczanin m.
przym. żeszczynecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żeszczynki
Wiktionary
rzecz. Żeszczynka ż., żeszczynczanin m., żeszczynczanka ż.
Wiktionary
wulgarnie: zeszczywać się - mimowolnie oddawać mocz
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. szkaradnieć)
(1.1) przest. całkiem zbrzydnąć
Wiktionary
(1.1) Zaobserwował, że zeszkaradnieli, obcując z wiedźmą każdego dnia.
Wiktionary
rzecz. szkarada ż., szkaradnica ż., szkaradnienie n., szkaradnik mos., szkaradność ż., szkaradstwo n., szkaradziejstwo n., szkaradzieństwo n., szkaradztwo n., zeszkaradnienie n.
czas. szkaradnieć ndk.
przym. szkaradny
przysł. szkaradnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stanie się szkaradnym
Wiktionary
rzecz. szkarada ż., szkaradnica ż., szkaradnienie n.,szkaradnik mos., szkaradność ż., szkaradstwo n., szkaradziejstwo n., szkaradzieństwo n., szkaradztwo n.
czas. szkaradnieć ndk., zeszkaradnieć dk.
przym. szkaradny
przysł. szkaradnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) uczynić coś szklistym, półprzejrzystym
(1.2) kulin. lekko podsmażyć, aż nabierze lekko przezroczystego, szklistego koloru, nie doprowadzając przy tym do zarumienienia
Wiktionary
(1.2) Dodać pokrojoną cebulę, czosnek przeciśnięty przez praskę i zeszklić.
Wiktionary
rzecz. szklanka ż., szkiełko n., szklaneczka ż., szklenie n.
Wiktionary
pokrywać szklistą powłoką (zwykle o czynnikach chorobotwórczych)
SJP.pl
powlec szklistą powłoką;
1. w medycynie: spowodować zwyrodnienie skrobiowate tkanki lub narządu;
2. pokryć szkliwem przedmiot ceramiczny
SJP.pl
powlec szklistą powłoką;
1. w medycynie: spowodować zwyrodnienie skrobiowate tkanki lub narządu;
2. pokryć szkliwem przedmiot ceramiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeszmacać.
Wiktionary
czas. zeszmacać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeszmacić.
Wiktionary
IPA: ˌzɛʃmaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: zešmacẽńe
Wiktionary
czas. zeszmacić
rzecz. szmata ż., szmateks mrz., szmacianka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) pot. zrobić z czegoś szmatę, zniszczyć
(1.2) pot. posp. spowodować, że ktoś staje się szmatą
(1.3) pot. posp. sprawić, że coś straciło wartość, dobrą opinię; zniesławić kogoś
czasownik zwrotny zeszmacić się
(2.1) pot. zniszczyć się, wyświechtać się
(2.2) pot. posp. stać się szmatą, człowiekiem podłym
(2.3) pot. posp. o kobiecie: stać się rozwiązłą
Wiktionary
(1.1) Ale zeszmaciłaś tę książkę.
(1.2) Ciągała młodszą siostrę po wszystkich podejrzanych imprezach i zupełnie ją zeszmaciła.
(1.3) Zupełnie zeszmacił ją w oczach znajomych.
(2.1) Ta sukienka się zupełnie zeszmaciła.
(2.2) Nie rozumiem, jak mogłeś się aż tak zeszmacić.
Wiktionary
IPA: zɛˈʃmat͡ɕit͡ɕ, AS: zešmaćić
Wiktionary
czas. szmacić
rzecz. szmacianka ż., szmateks mrz., zeszmacenie n., szmata
Wiktionary
(1.1) wyświechtać, zszargać, zniszczyć
(1.2) spodlić, upodlić, poniżyć, upokorzyć
(1.3) zhańbić
(2.1) znosić się
(2.2) spodlić się, upodlić się
Wiktionary
dawniej: przetapiać, rozpuszczać
SJP.pl
1. sznurując, połączyć dwa skraje czegoś;
2. związać coś sznurkiem;
3. dawniej: sznurując, złożyć książkę
SJP.pl
1. związywać coś sznurkiem;
2. dawniej: sznurując, składać książkę
SJP.pl
przestarzale: czynić sztywnym; usztywniać
SJP.pl
przestarzale: czynić sztywnym; usztywniać
SJP.pl
przestarzale: uczynić sztywnym; usztywnić
SJP.pl
zszyć;
1. połączyć szwem kawałki materiału; zaszyć;
2. utworzyć całość z oddzielnych części za pomocą szwów lub zszywek;
3. połączyć brzegi rany za pomocą nici chirurgicznej; poddać kogoś takiemu zabiegowi
SJP.pl
zdrobnienie od: zeszyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zeszyt
Wiktionary
rzecz. zeszyt m., zeszycie n., zszycie n., zszywanie n., zszywka ż., szycie n.
czas. szyć ndk., zszywać ndk., zeszywać ndk., zszyć dk.
przym. zeszytowy, zeszycikowy
Wiktionary
(1.1) kajecik
Wiktionary
zszyte lub sklejone karty papieru przeznaczone do pisania lub rysowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. kartki papieru złożone w całość służące do zapisywania;
(1.2) egzemplarz wydawnictwa ukazującego się cyklicznie lub w odcinkach
Wiktionary
Zeszyt (przest. kajet, z fr. cahier) – zszyte lub sklejone karty papieru, przeznaczone do pisania lub rysowania, rzadziej – do innych celów (np. zeszyt z kolorowymi arkuszami do wycinanek dla dzieci lub dzienniczek).
Wikipedia
(1.1) Drogie dzieci, otwórzcie zeszyty do matematyki, zaczynamy lekcję.
(1.2) Kupiłem wreszcie brakujący zeszyt mojego ulubionego komiksu o kasztelanie w opałach.
Wiktionary
IPA: ˈzɛʃɨt, AS: zešyt
Wiktionary
rzecz. zeszycie n.
:: zdrobn. zeszycik m.
czas. zeszyć dk., zeszywać ndk.
przym. zeszytowy
Wiktionary
(1.1) notatnik, notes, brulion; przest. kajet, daw. sekstern; gw-pl|Górny Śląsk|heft, spisewnik.
Wiktionary
przymiotnik od: zeszyt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający postać zeszytu, wydawany w zeszytach
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z zeszytem lub zeszytami
Wiktionary
rzecz. zeszyt mrz., zeszycik mrz.
czas. zeszyć dk., zszywać ndk.
Wiktionary
mający miejsce w minionym miesiącu
SJP.pl
mający miejsce w minioną niedzielę
SJP.pl
mający miejsce w minionym roku; przeszłoroczny; ubiegłoroczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się w zeszłym (poprzednim) roku
Wiktionary
IPA: ˌzɛʃwɔˈrɔt͡ʃnɨ, AS: zešu̯oročny
Wiktionary
(1.1) ubiegłoroczny
Wiktionary
mający miejsce w ubiegłym sezonie
SJP.pl
mający miejsce w zeszłym tygodniu; ubiegłotygodniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odbył się/zdarzył się w ubiegłym (poprzednim) tygodniu
Wiktionary
(1.1) Po zeszłotygodniowych zamieszkach panował teraz w mieście względny spokój.
Wiktionary
IPA: ˌzɛʃwɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: zešu̯otygodʹńovy
Wiktionary
(1.1) ubiegłotygodniowy
Wiktionary
staroświeckość
SJP.pl
mający miejsce w ubiegłym wieku; ubiegłowieczny
SJP.pl
ostatni przed obecnie istniejącym; miniony, ubiegły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który minął, odbył się już i należy do przeszłości; poprzedni, przed tym, który jest teraz (najczęściej w odniesieniu do czasu)
forma czasownika.
(2.1) 3. osoba rodzaju niemęskoosobowego czasu przeszłego od zejść
(2.2) daw. imiesłów przymiotnikowy bierny od: zejść
Wiktionary
(1.1) W zeszłym roku byłem szczęśliwszy.
Wiktionary
IPA: ˈzɛʃwɨ, AS: zešu̯y
Wiktionary
(1.1) poprzedni, miniony, ubiegły
Wiktionary
taki, który zesłabł (zesłabnął)
SJP.pl
1. wysłać przymusowo w odległe miejsce; deportować;
2. sprawić, że ktoś się zjawi lub coś się wydarzy, zwłaszcza w odniesieniu do siły wyższej
SJP.pl
1. wysłać przymusowo w odległe miejsce; deportować;
2. sprawić, że ktoś się zjawi lub coś się wydarzy, zwłaszcza w odniesieniu do siły wyższej
SJP.pl
1. wysłać przymusowo w odległe miejsce; deportować;
2. sprawić, że ktoś się zjawi lub coś się wydarzy, zwłaszcza w odniesieniu do siły wyższej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zesłać.
(1.2) kara przymusowego przesiedlenia, polegająca na pobycie w odległej, odizolowanej miejscowości
Wiktionary
Zesłanie – kara polegająca na przymusowym przesiedleniu, z reguły do rejonu znacznie oddalonego od miejsca zamieszkania, ale znajdującego się pod kontrolą władz stosujących tę karę. Przeważnie jako miejsce zesłania władze wybierały obszary słabo zasiedlone i o niskim stopniu rozwoju cywilizacyjnego. Zesłanie może dotyczyć zarówno pojedynczych osób, jak i całych grup etnicznych. Często jest traktowane jako synonim deportacji. Szczególnie masowo z kary zesłania korzystano w Rosji.
Wikipedia
(1.2) Oznaką najwyższej łaski było dla postawionego przed Kolegium Sądu Wojskowego zesłanie do łagru. Na listy takie trafili z biegiem czasu niemal wszyscy twórcy Rewolucji Październikowej, którym udało się przeżyć […]
Wiktionary
rzecz. zsyłanie n., zsyłka ż., zesłaniec m.
czas. zesłać dk., zzysłać ndk.
przym. zesłańczy, zesłany
Wiktionary
osoba skazana na karę przymusowego pobytu w odległej, odizolowanej miejscowości, gdzie panują trudne warunki życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek odbywający karę przymusowego pobytu w odległej, odizolowanej miejscowości
Wiktionary
Zesłanie – kara polegająca na przymusowym przesiedleniu, z reguły do rejonu znacznie oddalonego od miejsca zamieszkania, ale znajdującego się pod kontrolą władz stosujących tę karę. Przeważnie jako miejsce zesłania władze wybierały obszary słabo zasiedlone i o niskim stopniu rozwoju cywilizacyjnego. Zesłanie może dotyczyć zarówno pojedynczych osób, jak i całych grup etnicznych. Często jest traktowane jako synonim deportacji. Szczególnie masowo z kary zesłania korzystano w Rosji.
Wikipedia
(1.1) Od pierwszych dni mojego pobytu w Jakucji moją uwagę zwrócił bardzo specyficzny i niezwykle serdeczny stosunek jej rdzennych mieszkańców do Polski i Polaków. Wpływ na postrzeganie Polaków przez Jakutów i Ewenków miały niewątpliwie kilkusetletnie kontakty z polskimi zesłańcami.
Wiktionary
rzecz. zesłanie n., zsyłka ż.
czas. zesłać dk., zsyłać ndk.
przym. zesłańczy, zesłany
Wiktionary
kobieta skazana na zesłanie, przebywająca na zesłaniu
SJP.pl
dawniej: misja; posłannictwo
SJP.pl
1. wysłać przymusowo w odległe miejsce; deportować;
2. sprawić, że ktoś się zjawi lub coś się wydarzy, zwłaszcza w odniesieniu do siły wyższej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zesławicami, dotyczący Zesławic
Wiktionary
rzecz. Zesławice nmos.
Wiktionary
rzadko: nadawać czemuś cechy słowińskie
SJP.pl
1. nazwa litery Z;
2. potocznie: złoty, złotówka; zeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery ż
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pożądaną więc jest rzeczą, aby każdy[,] umiejący czytać i pisać, umiał wyliczyć całe abecadło po porządku, od a aż do „żet“.
Wiktionary
IPA: ʒɛt, AS: žet
Wiktionary
1. litera alfabetu greckiego; dzeta;
2. potocznie: złoty, złotówka; zet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. slang. złoty
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== zeta (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-zeta.ogg.
bryt. IPA|ˈziː.tə., SAMPA|"zi:t.@.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) poligr. dzeta (litera grecka)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek ZChN-u (Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego); ZChN-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZChN (Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe); ZChN-owski
SJP.pl
przymiotnik od: ZLP (Związek Literatów Polskich); ZLP-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ZLP (Związkiem Literatów Polskich), dotyczący ZLP (Związku Literatów Polskich)
Wiktionary
skr. ZLP
przym. ZLP-owski
Wiktionary
(1.1) ZLP-owski
Wiktionary
członek ZMS-u (Związku Młodzieży Socjalistycznej); ZMS-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZMS (Związek Młodzieży Socjalistycznej); ZMS-owski
SJP.pl
członek ZMP (Związku Młodzieży Polskiej); ZMP-owiec
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: członkini Związku Młodzieży Polskiej
SJP.pl
przymiotnik od: ZMP (Związek Młodzieży Polskiej); ZMP-owski
SJP.pl
członek ZMW (Związku Młodzieży Wiejskiej); ZMW-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZMW (Związek Młodzieży Wiejskiej); ZMW-owski
SJP.pl
przymiotnik od: ZNP (Związek Nauczycielstwa Polskiego lub Związek Narodowy Polski); ZNP-owski
SJP.pl
członek ZSL-u (Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego); ZSL-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZSL (Zjednoczone Stronnictwo Ludowe); ZSL-owski
SJP.pl
członek ZSMP (Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej); ZSMP-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZSMP (Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej); ZSMP-owski
SJP.pl
członek ZSMW (Związku Socjalistycznej Młodzieży Wiejskiej); ZSMW-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ZSMW (Związek Socjalistycznej Młodzieży Wiejskiej); ZSMW-owski
SJP.pl
potocznie: autobus komunikacji zastępczej, oznaczany literą Z
SJP.pl
Zetka – droga wspinaczkowa w masywie Cubryny nad Morskim Okiem w polskich Tatrach Wysokich. Jest to historycznie pierwsza droga w północno-wschodnich urwiskach masywu Cubryny. Omija wszystkie najtrudniejsze jej miejsca. Jest najbardziej popularną droga wspinaczkową w rejonie Morskiego Oka, zwłaszcza zimą. Władysław Cywiński o drodze tej pisze; Granica między turystyką a taternictwem jest trudna do ścisłego wyznaczenia, ale Zetka znajduje się tuż powyżej tej granicy.
Wikipedia
czasownik dokonany (ndk. stykać)
(1.1) przysunąć do siebie obiekty, aż do zetknięcia
(1.2) spowodować spotkanie, znajomość dwóch lub więcej osób
czasownik zwrotny dokonany zetknąć się (ndk. stykać się)
(2.1) przysunąć się aż do zetknięcia, połączenia
(2.2) wejść w bezpośredni kontakt z kimś
(2.3) daw. spotkać się na polu bitwy
Wiktionary
rzecz. styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.
czas. tknąć dk., tykać ndk., stykać ndk., wytknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
(1.1) przytykać, przykładać
(1.2) zaznajamiać, zbliżać
(2.2) spotykać się, zbliżać się
(2.3) potykać się, ścierać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zetknąć.
Wiktionary
czas. wytykać, wytknąć, stykać, zetknąć dk.
rzecz. tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.
Wiktionary
1. taki, który prawie całkowicie spłonął;
2. taki, który rozpadł się, zniszczył, zmurszał
SJP.pl
1. spłonąć całkowicie tląc się;
2. zestarzeć się, osłabić lub rozpaść pod wpływem czasu, powietrza, światła
SJP.pl
1. spalić, spopielić;
2. doprowadzić coś do rozkładu
SJP.pl
1. litera alfabetu greckiego; dzeta;
2. potocznie: złoty, złotówka; zet
SJP.pl
cząstka elementarna; bozon Z
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krążek zastępujący pieniądze m.in. w grach hazardowych;
(1.2) metalowa oznaka coś upamiętniająca lub oznaczająca przynależność do jakiegoś klubu, stowarzyszenia itp.
Wiktionary
Bozon Z0 (zeton) – cząstka elementarna pośrednicząca w oddziaływaniach słabych, wymieniana przez np. elektrony czy neutrina i inne cząstki oddziałujące poprzez oddziaływanie słabe podczas zderzeń. Jest obojętny elektrycznie, jako bozon podlega statystyce Bosego-Einsteina. Jego istnienie przewidziała teoria oddziaływań słabych. Bozon Z jest równocześnie swoją antycząstką. Okres półtrwania wynosi 3,2×10−25 sekundy.
Wikipedia
IPA: ˈʒɛtɔ̃n, AS: žetõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. żetonik m.
przym. żetonowy
Wiktionary
(1.1) szton
Wiktionary
mały żeton
SJP.pl
ciągnik marki Zetor
SJP.pl
Zetor Tractors a.s. – czeski producent ciągników rolniczych. Jest członkiem słowackiego HTC Holding, w 2018 roku przebranżowionego na HTC Investments. Zetor był pionierem różnych innowacji w swojej historii. Wprowadził jeden z pierwszych systemów hydraulicznych, znany jako Zetormatic. Był także pierwszy na świecie, który wyprodukował w pełni zintegrowaną bezpieczną kabinę zawieszoną na poduszkach gumowych (wyciszających i tłumiących wibracje). Pomimo że Zetor jest czeskim przedsiębiorstwem, różne wersje ich ciągników były montowane w licznych stronach świata, między innymi w Argentynie, Birmie, Indiach, Iraku, Urugwaju i Zairze.
Wikipedia
w mitologii greckiej: syn Zeusa i Antiopy
SJP.pl
Amfion (gr. Ἀμφίων) i Zetos (Ζῆθος) – w mitologii greckiej bliźniacy, synowie Zeusa i tebańskiej królewny Antiopy.
W dzieciństwie skrzywdzeni przez stryja Likosa, potem wychowywani przez pasterzy w górach. Gdy dorośli, stanęli w obronie Antiopy, dręczonej przez żonę Likosa, Dirke, i uwięzionej przez stryja, i pomścili jej krzywdę. Likosa zabili, a jego żonę przywiązali do rogów byka, który ją stratował (scenę tę przedstawia grupa rzeźbiarska Byk Farnezyjski, kopia rzymska dzieła Apolloniosa i Tauriskosa z Tralles z III w.).
Wikipedia
kształtownik o przekroju poprzecznym podobnym do litery "z"
SJP.pl
Zetownik – rodzaj kształtownika, wyrób hutniczy walcowany lub gięty z metalu. Wytwarzany w postaci prostych odcinków. Jego przekrój poprzeczny (profil) przypomina literę Z, o stopkach prostopadłych do środnika (elementu środkowego), ostrych krawędziach zewnętrznych i zaokrąglonych krawędziach wewnętrznych.
Wikipedia
związany z literą Z, mający kształt litery Z
SJP.pl
1. usunąć zewnętrzną warstwę przez pocieranie
2. rozdrobnić przez tarcie
3. oczyścić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ścierać)
(1.1) oczyścić poprzez tarcie
(1.2) eduk. techn. usunąć poprzez tarcie
(1.3) rozdrobnić poprzez tarcie
(1.4) wskutek tarcia uszkodzić naskórek lub skórę
Wiktionary
rzecz. ścierniwo n., tarło n.
czas. ścierać dk., trzeć ndk.
przym. ścieralny, ścierny
Wiktionary
przedrostek
(1.1) fiz. pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających jednostki miary 1021 razy większe od podstawowych;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) zettagram • zettametr
synonimy.
(1.1) symbol. Z
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
temsłow. zepto-
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἑπτά. → siedem
uwagi.
(1.1) zoblistę|jokto-|zepto-|atto-|femto-|piko-|nano-|mikro-|mili-|centy-|decy-|deka-|hekto-|kilo-|mega-|giga-|tera-|peta-|eksa-|zetta-|jotta-.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zetta-
* rosyjski: (1.1) зетта-
* włoski: (1.1) zetta-
źródła.
== zetta- (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈzɛtə.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) fiz. zetta-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈzɛtːa, AS: ze•ta
Wiktionary
temsłow. zepto-
Wiktionary
(1.1) symbol. Z
Wiktionary
członek ZWM-u (Związku Walki Młodych); ZWM-owiec
SJP.pl
przymiotnik od ZWM (Związek Walki Młodych); ZWM-owski
SJP.pl
napój; serwatka pozostała po wyrobie sera z mleka owczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. serwatka z owczego mleka;
Wiktionary
Żętyca, żentyca (gwarowo zyntyca, zintyca, zimbora) – serwatka z mleka owczego ściętego podpuszczką, otrzymywana przy wyrabianiu oscypków i bundzu z mleka owczego, popularna wśród górali karpackich. Ma barwę białą lub lekko kremową.
Jest to, podobnie jak serwatka z mleka krowiego, pozostałość po ścięciu mleka podpuszczką, która ścina większość białek – z nich właśnie powstaje bundz. Pita jest przede wszystkim na halach, mocno schłodzona i świeża (słodka) lub skwaszona po kilku dniach. W XIX wieku stosowana była jako środek leczący drogi oddechowe, szczególnie gruźlicę (brak potwierdzenia właściwości leczniczych). U nieprzyzwyczajonych do niej osób może wywołać działanie przeczyszczające (podobnie jak serwatka lub maślanka).
Wikipedia
(1.1) Żętyca uchodzi ponoć za ulubiony napój górali karpackich, zwłaszcza podhalańskich.
(1.1) Gęsta żętyca stanowiła główny pokarm owczarzy, a jej nadmiar jadła rodzina bacy.
(1.1) Prawdziwym wyróżnieniem było podanie żętycy w czerpaku bacy.
(1.1) Z reguły na obiad jadano ziemniaki ze śmietaną lub żętycą.
Wiktionary
IPA: ʒɛ̃nˈtɨt͡sa, AS: žẽntyca
Wiktionary
rzecz. żętyczarnia ż., żętyczność ż.
przym. żętyczny
Wiktionary
(1.1) żentyca; stpol. żeńcica, żencyca, żyntyca, żyncica, żynczyca, reg. śl. żencica.; gwara. zętyca, zyntyca, żyntyca, żencica, żybura, mulka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|mulka, żencica.
Wiktionary
przymiotnik od: żętyca
SJP.pl
zastąpić dosadne wyrażenie bardziej łagodnym
SJP.pl
figura stylistyczna polegająca na podporządkowaniu paru składników wypowiedzi jednemu elementowi, najczęściej orzeczeniu
SJP.pl
Zeugma (gr. ζεῦγμα zeûgma – dosł. „związek, sprzężenie”) – figura retoryczna polegająca na jednoczesnym użyciu pojęć:
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) ekon. wprowadzić euro do obrotu jako urzędową walutę w państwie nienależącym do Unii Europejskiej
Wiktionary
IPA: ˌzɛwrɔjiˈzɔvat͡ɕ, AS: zeu̯roi ̯izovać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeuroizować.
Wiktionary
IPA: ˌzɛwrɔjizɔˈvãɲɛ, AS: zeu̯roi ̯izovãńe
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. europeizować)
(1.1) uczynić coś europejskim
czasownik zwrotny dokonany zeuropeizować się (ndk. europeizować się)
(2.1) zyskać cechy europejskie
Wiktionary
(2.1) Tubylcy zeuropeizowali się w wieku XIX.
Wiktionary
rzecz. Europejczyk mos., europeizacja ż., europeizowanie n.
czas. europeizować ndk.
Wiktionary
dawniej: europeizować
SJP.pl
drapieżny gatunek ryby występujący przy europejskich wybrzeżach Oceanu Atlantyckiego; piotrosz, paszczak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg pogodnego i pochmurnego nieba oraz piorunów i błyskawic, pan Olimpu, utożsamiany z rzymskim Jowiszem, najwyższe bóstwo greckiego panteonu;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 5731;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zeus bezlitośnie karał zbrodniarzy, a zwłaszcza krzywoprzysięzców i świętokradców, jak Syzyfa, Tantala lub Iksjona.
(1.1) Spartakus był rozgniewany jak Zeus, gdy ciska piorunami.
(1.1) Atrybutami Zeusa były: pioruny, berło, egida, dąb i orzeł, a głównymi miejscami kultu – Olimpia i Dodona.
(1.1) Pierwszą z małżonek Zeusa była Metis, córka Okeanosa.
(1.1) Uwieńczano także posągi bogów, zwykle roślinami, jakie były im poświęcone, np. wawrzyn Apollinowi, dąb Zeusowi, mirt Afrodycie, winorośl albo platan Dionizosowi, kłosy zboża Demeter, oliwka Atenie.
(2.1) Zeus porusza się po orbicie, która ma peryhelium położone bliżej Słońca niż Ziemia.
Wiktionary
IPA: ˈzɛus, AS: zeus
Wiktionary
rzecz. zeus m.
przym. Zeusowy
Wiktionary
(1.1) war. rzad. Dzeus; Jowisz, Jupiter
Wiktionary
taki jak u Zeusa, charakterystyczny dla Zeusa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Zeusa
Wiktionary
(1.1) Ludzkość szukała ratunku u Zeusowego tronu.
Wiktionary
rzecz. Zeus mos.
Wiktionary
1. wołanie, głos
2. popęd naturalny, instynkt
SJP.pl
Inne:
Wikipedia
skrót od: zewnętrznie, zewnętrzny; zewn.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zaprowadzić chrześcijaństwo
Wiktionary
(1.1) Udało im się zewangelizować Śląsk i Małopolskę.
Wiktionary
rzecz. zewangelizowanie n., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangelia ż., ewangelista m., ewangeliarz m., ewangelistarz m., ewangelizacja ż.
czas. ewangelizować ndk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. dokonanie ewangelizacji
Wiktionary
(1.1) Po zewangelizowaniu Kalifornii udali się na wschód.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizowanie n., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangeliarz m., ewangelistarz m., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
czas. ewangelizować, zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
przeprowadzić ewidencję, zapisać w książce ewidencyjnej, na kartkach ewidencyjnych; zarejestrować, zewidencjować (przestarzałe)
SJP.pl
przestarzałe: zewidencjonować
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo:
1. zdjąć, ściągnąć (ubranie);
2. zewlec się - zejść skądś z trudem; zwlec się
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo:
1. zdejmować, ściągać (ubranie);
2. zewlekać się - schodzić skądś z trudem
SJP.pl
skrót od: zewnętrznie, zewnętrzny; zew.
SJP.pl
przestarzałe:
1. poza obrębem czegoś, na zewnętrznej stronie czegoś; z wierzchu; dziś tylko w wyrażeniach: na zewnątrz, z zewnątrz;
2. od środka ku brzegom czegoś, poza obręb danego pomieszczenia, terenu; na dwór; dziś tylko w wyrażeniu: na zewnątrz;
3. spoza obrębu danego pomieszczenia, terenu, środowiska, od zewnętrznej strony czegoś; dziś tylko w wyrażeniach: od zewnątrz, z zewnątrz
SJP.pl
przyimek
(1.1) przest. poza obrębem czegoś, poza obszarem jakiejś powierzchni terenu, obiektu lub środowiska
przysłówek
(2.1) poza tym, o czym się mówi
Wiktionary
(1.1) Zewnątrz fraku wystawały nitki.
(2.1) Hala targowa była obskurna, choć z zewnątrz utrzymana schludnie.
Wiktionary
IPA: ˈzɛvnɔ̃nṭʃ, AS: zevnõnṭš
Wiktionary
rzecz. zewnętrze n.
czas. uzewnętrzniać ndk., uzewnętrznić dk.
przym. zewnętrzny
przysł. zewnętrznie
Wiktionary
w językoznawstwie: dotyczący zewnętrznej struktury języka; zewnętrznojęzykowy
SJP.pl
znajdujący się na zewnątrz komórki
SJP.pl
związany ze sprawami zewnętrznymi partii; zewnętrznopartyjny
SJP.pl
pochodzący z zewnątrz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z zewnątrz
Wiktionary
IPA: ˌzɛvnɔ̃nṭʃpɔˈxɔdnɨ, AS: zevnõnṭšpoχodny
Wiktionary
(1.1) egzogenny
Wiktionary
dotyczący spraw międzynarodowych polityki zagranicznej państwa
SJP.pl
1. rzadko: to, co znajduje się na zewnątrz, zewnętrzna strona czegoś; zewnętrzność;
2. w teorii zbiorów: zbiór wszystkich punktów przestrzeni, w której rozważana jest figura, nienależących do domknięcia tej figury
SJP.pl
Zewnętrze zbioru F – zbiór takich punktów przestrzeni topologicznej, dla których istnieje otoczenie rozłączne z F.
Zgodnie z definicją zewnętrze zbioru jest więc wnętrzem dopełnienia tego zbioru.
Wikipedia
pasożyt bytujący poza ciałem żywiciela; ektopasożyt
SJP.pl
pasożyt bytujący poza ciałem żywiciela; ektopasożyt
SJP.pl
w językoznawstwie: dotyczący zewnętrznej struktury języka; zewnątrzjęzykowy
SJP.pl
związany ze sprawami zewnętrznymi partii; zewnątrzpartyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który znajduje się poza czymś (poza obrębem); taki, który widać na zewnątrz
(1.2) taki, który odnosi się do innych krajów
(1.3) taki, który odnosi się do wyglądu człowieka, jego urody, itp.
Wiktionary
(1.1) Małżowina uszna stanowi zewnętrzną część ucha.
Wiktionary
IPA: zɛˈvnɛ̃nṭʃnɨ, AS: zevnẽnṭšny
Wiktionary
rzecz. zewnętrzność ż., zewnętrze n., zewnętrzniak m.
czas. uzewnętrznić dk.
przysł. zewnętrznie, zewnątrz
przyim. zewnątrz
Wiktionary
urządzenie do retransmisji zewu (sygnału uruchamiającego bezpośrednio lub pośrednio urządzenie akustyczne albo optyczne w celu przywołania osoby na drugim krańcu łącza)
SJP.pl
ze wszystkich stron, kierunków
SJP.pl
zaimek przysłowny nieokreślony
(1.1) książk. ze wszystkich stron
Wiktionary
(1.1) Płaskowyż zewsząd otaczały łańcuchy górskie, które na północy tworzyły masyw spiętrzonych szczytów.
Wiktionary
IPA: ˈzɛfʃɔ̃nt, AS: zefšõnt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
poetycko o ciele zmarłego, zwłokach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ciało martwego zwierzęcia lub człowieka
Wiktionary
(1.1) Gadzi zewłok w prochu leży, dla robactwa żer i pleśńeśni.
Wiktionary
IPA: ˈzɛvwɔk, AS: zevu̯ok
Wiktionary
(1.1) zwłoki, trup, truchło
Wiktionary
1. zmiana kąta patrzenia jednego oka względem drugiego;
2. środowiskowo: uchwyt do anteny satelitarnej umożliwiający zamocowanie dodatkowego konwertera
SJP.pl
partykuła
(1.1) potoczne połączenie dwóch emfatycznych partykuł -że i -ż
Wiktionary
Zez (łac. strabismus, gr. strabismus (z Greki: στραβισμός strabismos, od στραβίζειν strabizein „mrużyć”, od στραβός strabos „mrużenie, zmrużone-oko”)) – wada oczu objawiająca się nieprawidłowym ustawieniem oczu względem siebie podczas patrzenia na obiekt, spowodowane np. osłabieniem mięśni ocznych, co powoduje zmianę kąta patrzenia jednego oka względem drugiego. Efektem zeza jest zaburzenie widzenia stereoskopowego. Stan ten może występować sporadycznie lub stale. Jeśli występuje przez większą część dzieciństwa, może skutkować niedowidzeniem i utratą percepcji głębi. Jeśli pojawi się w wieku dorosłym, jest bardziej prawdopodobne, że spowoduje podwójne widzenie.
Wikipedia
(1.1) Strzep żeż z sierści żubrze szron.
Wiktionary
dolna, wewnętrzna część kadłuba statku; zenza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. żegl. najniższa wewnętrzna część kadłuba statku;
Wiktionary
Zęza, zenza – najniższe miejsce wewnątrz kadłuba jednostki pływającej (np. statku, kutra, jachtu), nieporozdzielanego wewnętrznie grodziami wodoszczelnymi. Zbiera się w nim woda wraz ze wszelkimi nieczystościami (jak rozlane paliwo, smary czy różne śmieci).
Wikipedia
(1.1) Jeszcze jedną ważną cechą Okrętu, myślał smętnie sierżant Colon, kiedy opadali w błękitny półmrok, było to, że nie dało się wybrać wody z zęzy.
Wiktionary
IPA: ˈzɛ̃w̃za, AS: zẽũ̯za
Wiktionary
rzecz. zenza ż., zęzówka ż.
przym. zęzowy. zenzowy
Wiktionary
(1.1) zenza
Wiktionary
potocznie: zniszczony, strawiony; zżarty
SJP.pl
młodzieżowo: stracić świadomość wskutek zażycia środków odurzających
SJP.pl
młodzieżowo: taki, który zezgonował - stracił świadomość wskutek zażycia środków odurzających
SJP.pl
zdrobnienie od: zez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu ułytauskiego;
Wiktionary
Żezkazgan (kazach. – Жезқазған; ros. – Жезказган; do 1992 Dżezkazgan, ros. Джезказган) – miasto leżące nad rzeką Karakenggyr, stolica obwodu ułytauskiego w środkowym Kazachstanie.
Uzyskało prawa miejskie 20 grudnia 1954, gdy miało ok. 30 000 mieszkańców. Było to po powstaniu więźniów w pobliskim gułagu – Kengirze. Na początku 2021 roku liczyło liczy 87 254 mieszkańców.
Wikipedia
przym. żezkazgański
Wiktionary
1. zezłościć, zdenerwować (kogoś);
2. zeźlić się - zezłościć, zdenerwować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. rozgniewać, rozzłościć kogoś
czasownik zwrotny niedokonany zeźlić się
(2.1) pot. rozgniewać się, rozzłościć się
Wiktionary
(1.1) Zachowanie Jacka bardzo zeźliło Dariusza.
(2.1) Staruszek zeźlił się i wymruczał coś o powszechnym zdziczeniu obyczajów.
Wiktionary
przym. zły
rzecz. zły mos., złol mzw.
przysł. źle
Wiktionary
wyjawić to, co się wie, podać oficjalnie do wiadomości, przyznać się do czegoś
SJP.pl
wyjawić to, co się wie, podać oficjalnie do wiadomości, przyznać się do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. adm. oficjalne wyjaśnienia złożone w sądzie lub przed innymi władzami
(1.2) dokument zawierający treść zeznania (1.1)
Wiktionary
(1.1) Wczoraj przed południem złożyłem zeznanie przed sądem.
(1.2) Czy sporządziłeś już swoje zeznanie podatkowe?
Wiktionary
IPA: zɛˈznãɲɛ, AS: zeznãńe
Wiktionary
rzecz. znawstwo n., zeznawanie
czas. zeznać dk., zeznawać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeznawać.
Wiktionary
IPA: ˌzɛznaˈvãɲɛ, AS: zeznavãńe
Wiktionary
czas. zeznawać ndk., zeznać dk.
rzecz. zeznanie n., znawstwo n.
Wiktionary
1. mieć zeza
2. patrzyć na coś bokiem; spoglądać ukradkiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) robić zeza
(1.2) pot. zaglądać ukradkiem
Wiktionary
(1.2) Ten oszust cały czas zezuje mi w karty!
Wiktionary
IPA: zɛˈzɔvat͡ɕ, AS: zezovać
Wiktionary
rzecz. zez m., zezowanie n.
przym. zezowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|świdrzyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zezować.
Wiktionary
IPA: ˌzɛzɔˈvãɲɛ, AS: zezovãńe
Wiktionary
czas. zezować
przym. zezowaty
Wiktionary
1. mający zeza; zezujący
2. pot. zezowate szczęście - tyle co: pech
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma zeza
Wiktionary
rzecz. zez mzw., zezowanie n.
czas. zezować ndk.
Wiktionary
(1.1) przest. kosooki; gw-pl|Górny Śląsk|świdraty.
Wiktionary
→ zez
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zęzą, dotyczący zęzy
Wiktionary
rzecz. zęza ż.
Wiktionary
1. zjeść, pożreć;
2. zjeść coś łapczywie; zjeść coś w dużej ilości;
3. spowodować zniszczenia, strawić coś;
4. opanować kogoś, wyniszczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. żreć)
(1.1) dokonany od|żreć.
Wiktionary
(1.1) Wczoraj zeżarłem pudełko pralin. Potem nie chciałem jeść obiadu.
Wiktionary
IPA: ˈzɛʒrɛt͡ɕ, AS: zežreć
Wiktionary
rzecz. żer m., żerowisko n., żarłok m., żarłocznik m., żarłoctwo n., żarło n., żarłacz m., żarcie n., zżarcie n., żarłoczność ż.
czas. żreć ndk.
przym. żarłoczny, żarłocki
przysł. żarłocznie
Wiktionary
zdjąć obuwie z nóg; zzuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś żenująco żałosnego
Wiktionary
(1.1) Przecież ta baba to najgorsza rzecz w tym filmie, grała jak drewniany pal, żeżuncja po prostu.
Wiktionary
zdejmować obuwie z nóg; zzuwać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zezwolić)
(1.1) ofic. wydawać komuś zezwolenie na coś; pozwalać, nie zabraniać
Wiktionary
(1.1) To był kraj, w którym kobiety nie miały prawa posiadać książeczki czekowej ani zezwalać swoim dzieciom na wyjazd z kraju. Moja matka musiała podrabiać podpis mojego ojca, kiedy w wieku siedemnastu lat chciałem wyjechać do Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
IPA: zɛˈzvalat͡ɕ, AS: zezvalać
Wiktionary
rzecz. zezwolenie n., pozwolenie n., zezwalanie n.
czas. zezwolić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zezwalać.
Wiktionary
czas. zezwalać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zezwierzęcać.
Wiktionary
czas. zwierzęcieć, zezwierzęcieć, zezwierzęcać ndk.
Wiktionary
stracić ludzkie cechy i stać się podobnym do zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. odczasownikowy od|zezwierzęcieć.
(1.2) książk. stan osoby, która zezwierzęciała, stała się okrutna, zdemoralizowana, pozbawiona cech człowieczeństwa
Wiktionary
Bestialstwo (gr. θηριότης, theriotes) – w etyce Arystotelesa, trwała dyspozycja upodabniająca człowieka do zwierzęcia stanowiąca przeciwieństwo niemożliwej do pełnego określenia „cnoty nadludzkej” upodabniającej człowieka do bóstwa.
W pierwszym rozdziale VII księgi Etyki nikomachejskiej (1145 b) Arystoteles określa ją jako obelżywe miano nadawane ludziom, którzy przekraczają miarę w nikczemności. Bestialstwo ma występować rzadko, najczęściej wśród barbarzyńców lub jako efekt choroby lub kalectwa. Arystoteles wprowadza tu na tle etyki złotego środka rozróżnienie pomiędzy trwałymi dyspozycjami etycznymi, których należy unikać (wadami etycznymi): nikczemnością, nieopanowaniem i właśnie bestialstwem. Przeciwieństwem nikczemności ma być dzielność etyczna, nieopanowania – opanowanie, bestialstwa – trudna do określenia „przechodząca nasze siły i poniekąd boska dzielność”. Bestialstwa nie można utożsamiać z nikczemnością, gdyż ani zwierzętom, którym ono przysługuje, ani bogom, którym przysługuje jego przeciwieństwo, nie przysługuje cnota we właściwym sensie. Bogom nie przysługuje cnota, gdyż doskonałość bogów jest czymś od niej wyższym – skoro więc cnota jest czymś innym niż „cnota nadludzka”, przeciwieństwo „cnoty nadludzkiej”, którym jest bestialstwo, nie może być tym samym, co przeciwieństwo cnoty ludzkiej, którym jest nikczemność.
Wikipedia
rzecz. zwierzę n., zwierzak m., zwierzyna ż., zwierzątko n.
przym. zezwierzęciały
czas. zwierzęcieć, zezwierzęcieć dk., zezwierzęcić dk.
Wiktionary
stracić ludzkie cechy i stać się podobnym do zwierzęcia
SJP.pl
stracić ludzkie cechy i stać się podobnym do zwierzęcia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zwierzęcieć)
(1.1) stać się jak zwierzę
Wiktionary
(1.1) Młodzież nam zezwierzęcieje, jeśli czegoś dla niej nie zorganizujesz.
Wiktionary
rzecz. zezwierzęcanie n., zezwierzęcenie n., zwierz mzw., zwierzę n., zwierzęcenie n., zwierzęcość ż.
czas. zwierzęcieć ndk.
przym. zwierzęcy
Wiktionary
grupa zwojów uzwojenia prądnicy lub silnika elektrycznego
SJP.pl
oficjalnie pozwolić na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. oficjalna zgoda
(1.2) praw. dokument poświadczający oficjalną zgodę
Wiktionary
Zezwolenie – uprawnienie do wykonywania oznaczonej działalności w sposób i na warunkach przewidzianych prawem. Organ zezwalający nie może odmówić wydania zezwolenia na podjęcie i wykonywanie określonej działalności gospodarczej, jeśli przedsiębiorca spełnia wymogi określone przepisami prawa.
Wikipedia
IPA: ˌzɛzvɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: zezvolẽńe
Wiktionary
czas. zezwalać
Wiktionary
oficjalnie pozwolić na coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zezwalać)
(1.1) oficjalnie wyrazić na coś zgodę
Wiktionary
(1.1) Raz tylko zezwolił, żeby Go witano jak zwycięskiego Mesjasza, kiedy na osiołku wjeżdżał do Jerozolimy.
Wiktionary
IPA: zɛˈzvɔlʲit͡ɕ, AS: zezvolʹić
Wiktionary
czas. zezwalać
Wiktionary
(1.1) dopuścić, umożliwić, pozwolić, przyjąć, przystać, przyzwolić, uznać, zgodzić się
Wiktionary
dawniej: zewłok; zwłoki; ciało zmarłego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łakomy
Wiktionary
ozłocić, zazłocić;
1. nadać czemuś złoty kolor; pozłocić;
2. zezłocić się - pokryć się złotym kolorem
SJP.pl
1. oddać coś na złom;
2. przerobić coś na złom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz. odczas. od zezłomować
Wiktionary
(1.1) W zamian za zezłomowanie twojego starego auta dostaniesz nowe.
Wiktionary
rzecz. niezezłomowanie n., złom mrz., złomiarz mos., złomowisko n., złomownia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zeżłopać.
Wiktionary
czas. zeżłopać dk.
Wiktionary
zdenerwować kogoś, doprowadzić do złości; rozgniewać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. złościć)
(1.1) doprowadzić do złości
czasownik zwrotny dokonany zezłościć się (ndk. złościć się)
(2.1) wpaść w złość
Wiktionary
przym. zły
rzecz. zły mos., złol mzw.
przysł. źle
Wiktionary
(1.1) rozgniewać, rozsierdzić, rozzłościć, zdenerwować
(2.1) rozgniewać się, rozsierdzić się, rozzłościć się, zdenerwować się, zeźlić się
Wiktionary
w medycynie: zezłośliwić się - przeobrazić się w nowotwór złośliwy, nabrać cech takiego nowotworu
SJP.pl
w medycynie: proces przeobrażenia się w nowotwór złośliwy
SJP.pl
nazwisko obce
SJP.pl
skłamać, powiedzieć nieprawdę, oszukać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. synowa
Wiktionary
rzecz. zełwin m., zełwa ż., zełwica ż., złew ż., zołwica ż.
Wiktionary
(1.1) synowa, stpol. jątrew, nieściora, świeść, zełwa, zełwica, złew, zołwica
Wiktionary
skamieniały żółw rzeczny z epoki liasu i trzeciorzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. siostra męża
Wiktionary
IPA: ˈzɛwva, AS: zeu̯va
Wiktionary
rzecz. zełw ż., zełwin m.
Wiktionary
(1.1) zełwica, zołwa, żołwica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. siostra męża
(1.2) stpol. synowa
Wiktionary
IPA: zɛˈwvʲit͡sa, AS: zeu̯vʹica
Wiktionary
rzecz. zełw ż.
Wiktionary
(1.1) zełwa, zołwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. mąż siostry męża
Wiktionary
rzecz. zełw m., zełwa ż.
Wiktionary
stać się gąbczastym
SJP.pl
stać się gąbczastym
SJP.pl
uderzać w kogoś czymś ostrym, kłującym; żgać; dźgać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. żgnąć)
(1.1) niedokonany od|żgnąć.
(1.2) stpol. dokuczać
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kłuć, dźgać
Wiktionary
(1.1) Żgaj twardo, a zawsze pod włos i prosto w bebech, potem zakręć: jak chrupnie, gotowy!
Wiktionary
IPA: ʒɡat͡ɕ, AS: žgać
Wiktionary
rzecz. żganie n.
Wiktionary
zgadać się - wspólnie coś postanowić, zmówić się, umówić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się z kimś zgadał (wspólnie coś postanowił)
SJP.pl
domyślić się czegoś, udzielić poprawnej odpowiedzi mimo braku wszystkich potrzebnych danych; odgadnąć, trafić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zgadywać)
(1.1) dokonany od|zgadywać.
Wiktionary
(1.1) Ten kryminał ma zaskakujące zakończenie. Nigdy nie zgadniesz, kto zabił!
Wiktionary
IPA: ˈzɡadnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zgadnõńć
Wiktionary
rzecz. zgaduj-zgadula ż., zgadywanie n., zgadnięcie n., zgadywanka ż., odgadywanie n.
czas. gadać
wykrz. zgaduj-zgadula
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgadnąć.
Wiktionary
IPA: zɡadʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zgadʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. zgadnąć, gadać
rzecz. odgadywanie n.
Wiktionary
konkurs z nagrodami polegający na odpowiadaniu na pytania o tematyce zazwyczaj wcześniej określonej, będący najczęściej imprezą rozrywkową; quiz, kwiz, zgaduj zgadula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konkurs polegający na udzielaniu odpowiedzi na pytania, zwykle mający charakter rozrywkowy
wykrzyknik
(2.1) pot. zwrot stosowany w zabawach dziecięcych, zachęcający do odgadnięcia zagadki
(2.2) pot. żart. zwrot stosowany przy zadawaniu pytania lub zagadki
Wiktionary
(1.1) Dwie godziny później w filii biblioteki w Sobowie odbędzie się konkurs wiedzy „Literacka zgaduj-zgadula”.
(1.1) We wszelkich zgaduj-zgadulach, rebusach i testach na inteligencję wychodzę na kompletnego debila.
(2.2) Zgaduj-zgadula, po co szef mnie wezwał.
Wiktionary
IPA: ˌzɡaduj‿zɡaˈdula, AS: zgadui ̯‿zgadula
Wiktionary
czas. zgadywać ndk., zgadnąć dk.
Wiktionary
(1.1) kwiz, quiz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ktoś zgadujący coś
(1.2) daw. zabawa w zgadywanie
Wiktionary
(1.2) zgaduj-zgadula
Wiktionary
domyślać się czegoś, udzielać poprawnej odpowiedzi mimo braku wszystkich potrzebnych danych; odgadywać, trafiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgadnąć)
(1.1) przewidywać co na podstawie przesłanek niedających pewności
Wiktionary
rzecz. zgaduj-zgadula ż., zgadywanie n., zgadywanka ż., zgadywany mrz., odgadywanie n.
czas. gadać
Wiktionary
(1.1) domyślać się, odgadywać, wnioskować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgadywać.
Wiktionary
czas. gadać, zgadnąć, zgadywać ndk.
Wiktionary
1. snucie domysłów, przypuszczeń;
2. krótki wierszyk stanowiący zagadkę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgodzić)
(1.1) przest. pojednywać
(1.2) stpol. (o sprawie) załatwiać polubownie, załagadzać
(1.3) daw. ujednolicać, usuwać sprzeczności, różnice, zbliżać do siebie
(1.4) daw. targować, zamawiać coś
(1.5) daw. (o rzemieślniku, pracowniku) najmować, umawiać
(1.6) stpol. dogadzać, hołdować, schlebiać
(1.7) stpol. zmierzać, zdążać
(1.8) daw. czyhać
czasownik zwrotny niedokonany zgadzać się (dk. zgodzić się)
(2.1) wyrażać zgodę, dawać zgodę na coś
(2.2) być zgodnym z czymś, mieć podobną opinię
(2.3) daw. pojednywać się
(2.4) daw. przyjmować obowiązki, służbę, pracę
(2.5) stpol. nadawać się, przydawać się, być użytecznym
(2.6) stpol. zdarzać się, przytrafiać się, składać się
Wiktionary
(2.1) Nie zgadzam się, abyś tam jechał. To niebezpieczne miejsce.
(2.2) Jego opowieść nie do końca zgadzała się z rzeczywistością.
(2.2) Zgadzam się z tobą.
Wiktionary
IPA: ˈzɡad͡zat͡ɕ, AS: zgaʒać
Wiktionary
rzecz. gody nmos., zgoda ż., zgodność ż., zgadzanie n.
czas. zgodzić, godzić ndk.
przym. zgodny
partyk. zgoda
Wiktionary
(2.1) pozwalać, przystawać (na coś)
(2.2) być tego samego zdania, przyznawać rację
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgadzać.
Wiktionary
IPA: zɡaˈd͡zãɲɛ, AS: zgaʒãńe
Wiktionary
czas. zgadzać, zgodzić
Wiktionary
dawniej: żegadło (kauter)
SJP.pl
1. nieprzyjemne uczucie pieczenia w przełyku, powodowane najczęściej nadkwaśnością;
2. pospolite: osoba dokuczliwa, często kłócąca się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. uczucie pieczenia w przełyku, wywołane nadkwasotą żołądek;
(1.2) pot. przen. osoba dokuczliwa, kłótliwa, nieznośna,natrętna, uprzykrzona
(1.3) pot. niesmak, frustracja, uczucie niechęci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kobietom w ciąży, którym dokucza zgaga, zaleca się jeść migdały.
(1.2) Przyszła znowu ta zgaga i będzie marudzić!
(1.2) Mam już dosyć tej starej zgagi, niech się wynosi!
Wiktionary
IPA: ˈzɡaɡa, AS: zgaga
Wiktionary
(1.1) stpol|gorz.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|palczywość.
(1.3) niesmak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. drzazga, kolec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Poznań. zadziorny chłopak
Wiktionary
czas. żgnąć dk.
Wiktionary
(2.1) żgaj, żgajek
Wiktionary
ściągać (coś od kogoś)
SJP.pl
1. goniąc, usuwać skądś; przepędzać;
2. goniąc, zgromadzić w jednym miejscu; spędzić;
3. potocznie: obarczać kogoś winą;
4. zganiać się - potocznie: spędzać się wzajemnie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zganiać.
Wiktionary
czas. zganiać ndk.
Wiktionary
ocenić coś ujemnie, skrytykować, udzielić nagany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żgać.
Wiktionary
czas. żgać ndk.
Wiktionary
potocznie: odpisywać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągać, odpatrywać, spatrywać, odgapiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgapić)
(1.1) robić coś tak samo jak inna osoba
Wiktionary
(1.1) Pan Jarek nie ma jednego, swojego ulubionego poety. Twierdzi, że potem za bardzo zgapia, nie pisze swoim stylem.
Wiktionary
rzecz. zgapianie
czas. gapić się
Wiktionary
(1.1) odgapiać, brać za wzór, kopiować, odpisywać, podglądać, podpatrywać, powtarzać, spisywać, wzorować się, pot. małpować, pot. papugować, pot. ściągać, pot. zrzynać, pot. zwalać
Wiktionary
potocznie: zgapić się - nie zauważyć czegoś, popełnić błąd wskutek gapiostwa, roztargnienia; zagapić się (częściej)
SJP.pl
taki, który się zgapił (nie zauważył czegoś); zagapiony
SJP.pl
strata metalu w procesie przetapiania, spowodowana jego utlenianiem się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) met. strata metalu w czasie procesów metalurgicznych, głównie wytapiania
Wiktionary
Zgar – strata metalu w czasie procesów metalurgicznych, głównie wytapiania. Jest wynikiem reakcji chemicznej, najczęściej utleniania metalu i pierwiastków w nim zawartych. Produktem takiej reakcji są głównie tlenki występujące w stanie stałym przechodzące do żużla. Niekiedy zgary występują w formie gazowej (np. CO). Zgary są źródłem strat otrzymywanego pierwiastka.
Wikipedia
IPA: zɡar, AS: zgar
Wiktionary
pochylić plecy, zgiąć grzbiet
SJP.pl
pochylić plecy, zgiąć grzbiet
SJP.pl
1. poddać skórę zwierzęcą specjalnej obróbce w celu nadania jej miękkości i trwałości; wyprawić, wygarbować;
2. w fotografii: poddać materiał światłoczuły obróbce chemicznej w celu uodpornienia go na działanie szkodliwych czynników
SJP.pl
o cechach zgarbowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Zgarbowate, zgarbkowate (Membracidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu piewików.
Ich cechą charakterystyczną jest silnie rozwinięta tarczka grzbietowa, zaopatrzona na przedtułowiu w długi wyrostek, skierowany ku tyłowi (jego kształt różni się w zależności od gatunku) oraz liczne wyrostki na przedpleczu.
Wikipedia
o cechach zgarbowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wzgarda
Wiktionary
Zgarda – rodzaj naszyjnika z odlewanych, mosiężnych krzyżyków. Ozdoba z tradycji stroju huculskiego. W powszechnym użytku od połowy XIX wieku do lat 30. XX wieku.
Zgardami nazywano również naszyjniki z mosiężnych blaszek lub monet. Zgarda mogła składać się z jednego, dwóch lub trzech rzędów różnej wielkości krzyży, ułożonych symetrycznie od największego w środku ku mniejszym na zewnątrz lub wszystkie krzyże o jednakowej wielkości.
Wikipedia
IPA: ˈzɡarda, AS: zgarda
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zgarniać)
(1.1) dokonany od|zgarniać.
Wiktionary
rzecz. zgarnianie n., zgarnięcie n.
czas. zgarniać ndk.
Wiktionary
część zgarniarki
SJP.pl
Zgarniak – narzędzie robocze koparki zgarniakowej. Zawieszony jest na linie nośnej, a ciągniony przez linę ciągnącą. Kąt przyłożenia zgarniaka zależny jest od miejsca przymocowania liny ciągnącej - im wyżej jest przymocowana, tym większy kąt natarcia i skrawana jest grubsza warstwa gruntu.
Wikipedia
przymiotnik od: zgarniak
SJP.pl
w technice:
1. maszyna do odspajania gruntu, przewozu i wyładowania urobku w określonym miejscu; skreper;
2. maszyna do przesuwania urobku po gruncie lub po pomoście za pomocą zgarniaka
SJP.pl
Zgarniarka – maszyna do robót ziemnych, służąca do odspajania (ścinania) wierzchniej warstwy gruntu (do 0,5 metra) jego załadunku do własnej skrzyni, następnie transportu na niewielką odległość i wyładunku urobku w określonym miejscu. Najczęściej jest wykorzystywana podczas prac ziemnych przy inwestycjach drogowych i dużych inwestycjach budowlanych np. do zdjęcia warstwy humusu przed dalszymi etapami inwestycji.
Wikipedia
stłumić płomień, wyłączyć prąd, pozbawić kogoś zapału
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. gasić)
(1.1) dokonany od|gasić.
czasownik zwrotny dokonany zgasić się (ndk. gasić się)
(2.1) dokonany od|gasić się.
Wiktionary
czas. gasić ndk.
rzecz. gaszenie n., zgaszenie n., gasidło n., gaśnik mrz.
Wiktionary
kosmopolityczna paproć z rodziny paprotkowatych, rosnąca na obszarach zwrotnikowych i śródziemnomorskich; uprawiana często jako pokojowa roślina doniczkowa; orliczka
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gasnąć)
(1.1) dokonany od|gasnąć.
Wiktionary
(1.1) Tutaj kapłani palili kadzidła na ołtarzu, składali w ofierze święty chleb i czuwali, aby nigdy nie zgasły płomyki świeczników.
Wiktionary
IPA: ˈzɡasnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zgasnõńć
Wiktionary
czas. gasnąć
rzecz. zgaśnięcie n., zgasły mos.
przym. zgasły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgasnąć.
Wiktionary
czas. zgasnąć
przym. zgasły
rzecz. zgasły mos.
Wiktionary
rzadko: gasić;
1. przerywać palenie się, świecenie czegoś;
2. przerywać pracę urządzenia mechanicznego lub elektrycznego;
3. powodować blednięcie, ciemnienie czegoś;
4. tłumić, osłabiać;
5. pozbawiać kogoś pewności siebie; onieśmielać;
6. przewyższać kogoś pod jakimś względem; zaćmiewać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgasić.
Wiktionary
czas. gasić, zgasić dk.
rzecz. gaszenie n.
Wiktionary
stłumić płomień, wyłączyć prąd, pozbawić kogoś zapału
SJP.pl
1. taki, który przestał świecić, przestał się palić;
2. taki, który ściemniał, zanikł, stracił energię, pewność siebie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zgasł
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. zmarły, umarły
Wiktionary
czas. zgasnąć dk.
rzecz. zgaśnięcie n.
Wiktionary
przekształcić paliwo stałe lub ciekłe w gazowe
SJP.pl
przekształcać paliwo stałe lub ciekłe w gaz
SJP.pl
stać się gałganem, łobuzem, nicponiem
SJP.pl
stać się gałganem, łobuzem, nicponiem
SJP.pl
zmienić charakter części miasta w bardziej skomercjalizowany, zdominowany przez osoby o wyższym statusie materialnym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. germanizować)
(1.1) książk. narzucić kulturę i język niemiecki
(1.2) książk. nadać czemuś charakter niemiecki
czasownik zwrotny dokonany zgermanizować się (ndk. germanizować się)
(2.1) przyswoić kulturę i język niemiecki, stać się Niemcem
Wiktionary
(1.1) Starano się zgermanizować ludność polską Górnego Śląska.
(1.2) Okupanci zza Odry zgermanizowali słowiańskie nazwy.
Wiktionary
rzecz. germanizm mrz., germanistka ż., germanista mos., germaniec mos., Germanka ż., Germania ż., Germanin mos., germanizacja ż., germanizator mos., germanizatorka ż., germanizowanie n., zgermanizowanie n.
czas. germanizować ndk., germanizować się ndk.
przym. germanizacyjny, germański, germanistyczny
temsłow. germano-
Wiktionary
(1.1) zniemczyć
(1.2) zniemczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) narzucenie kultury i języka niemieckiego
(1.2) nadanie niemieckiego charakteru
Wiktionary
(1.1) Ludność na tych obszarach uległa zgermanizowaniu już w X wieku.
Wiktionary
rzecz. germanizm mrz., Germania ż., Germanin mos., germanizacja ż., germanizator mos., germanizatorka ż., germanizowanie n.
czas. germanizować ndk., germanizować się ndk., zgermanizować dk., zgermanizować się dk.
przym. germanizacyjny, germański
temsłow. germano-
Wiktionary
(1.1) zniemczenie
Wiktionary
zgęstnieć;
1. stać się gęstym lub gęstszym;
2. stać się bardziej wyczuwalnym;
3. stać się liczniejszym i bardziej zwartym
SJP.pl
taki, który zgęstniał
SJP.pl
taki, który zgęstł (zgęstnął)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. gettoizować)
(1.1) stworzyć getta
Wiktionary
rzecz. getto n., gettoizacja ż., gettyzacja ż.
czas. gettoizować ndk.
przym. gettowy
Wiktionary
w gwarze poznańskiej: zziębnięty, skulony
SJP.pl
skrót od: Zakłady Górniczo-Hutnicze
SJP.pl
[czytaj: zgołstować] nagle i niespodziewanie skończyć komunikację i zacząć unikać kontaktu z drugą osobą bez żadnego wyjaśnienia
SJP.pl
1. pochylić;
2. nadać kształt załamany
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zginać)
(1.1) zmienić kształt obiektu poprzez zgięcie, zgniecenie
(1.2) przygiąć w dół, ku ziemi
czasownik zwrotny dokonany zgiąć się (ndk. zginać się)
(2.1) ulec zgięciu
(2.2) wykonać ruch pochylenia
Wiktionary
(1.1) Pryszczaty wolno, wolniutko zgiął kolana, upuścił nóż na ziemię.
Wiktionary
IPA: zʲɟɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: zʹǵo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. odgiętka ż., zgięcie n., zagięcie n., giętarka ż.
czas. zaginać ndk., wyginać ndk.
przym. giętki, zgięty
Wiktionary
(1.2) nachylić, wygiąć
(2.2) pochylić się, schylić się
Wiktionary
1. pochylić;
2. nadać kształt załamany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgiąć.
(1.2) miejsce gdzie coś jest zgięte
Wiktionary
IPA: ˈzʲɟɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zʹǵė̃ńće
Wiktionary
czas. zgiąć, giąć
rzecz. odgiętka ż., giętarka ż.
przym. zgięty
Wiktionary
→ Zgierz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Zgierza, związany lub pochodzący ze Zgierza
Wiktionary
(1.1) Toteż na roli pracują przeważnie kobiety, a mężczyźni dorabiają w zgierskich fabrykach.
(1.1) Zgierscy druhowie odbudowali jeszcze jeden niematerialny pomnik.
Wiktionary
IPA: ˈzʲɟɛrsʲci, AS: zʹǵersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zgierz m., zgierzanin m., zgierzanka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w centralnej Polsce;
Wiktionary
Zgierz – miasto w Polsce w województwie łódzkim, siedziba powiatu zgierskiego. Leży nad Bzurą. Graniczy od południa z Łodzią i wchodzi w skład aglomeracji łódzkiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa łódzkiego. Po reformie administracyjnej w 1999 znalazło się w granicach nowego województwa łódzkiego. Zgierz uzyskał prawa miejskie przed rokiem 1288 i jest jednym z najstarszych miast w regionie.
Wikipedia
(1.1) Leciała mucha z Łodzi do Zgierza, Po drodze patrzy: strażacka wieża.
Wiktionary
IPA: zʲɟɛʃ, AS: zʹǵeš
Wiktionary
rzecz. zgierzanin m., zgierzanka ż.
przym. zgierski
przysł. zgiersko
Wiktionary
mieszkaniec Zgierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zgierza
(1.2) osoba pochodząca ze Zgierza, urodzona w Zgierzu
Wiktionary
IPA: zʲɟɛˈʒãɲĩn, AS: zʹǵežãńĩn
Wiktionary
rzecz. Zgierz m.
:: fż. zgierzanka ż.
przym. zgierski
Wiktionary
mieszkanka Zgierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zgierza
(1.2) kobieta pochodząca ze Zgierza, urodzona w Zgierzu
Wiktionary
IPA: zʲɟɛˈʒãnka, AS: zʹǵežãnka
Wiktionary
rzecz. Zgierz m.
:: fm. zgierzanin m.
przym. zgierski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Zgierzynka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Lwówek.
Wikipedia
rodzaj mchów z rzędu meszkowców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający zgięte ostrogi
Wiktionary
1. pochylić;
2. nadać kształt załamany
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) taki, który uległ zgięciu; mający zaburzoną oś
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zgiąć
Wiktionary
rzecz. zgięcie n.
czas. zgiąć dk.
Wiktionary
(1.1) garbaty, krzywy, skrzywiony, wygięty, wykrzywiony, zakrzywiony, zgarbiony
Wiktionary
tumult, wrzawa, rozgwar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głośne, uciążliwe dźwięki
Wiktionary
(1.1) Na korytarzu panował zgiełk.
Wiktionary
(1.1) rumor, harmider, hałas
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zgiełkliwie
SJP.pl
przymiotnik od: zgiełk
SJP.pl
nadawać czemuś kształt łukowaty lub załamany
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) nagle, tragicznie stracić życie (w odniesieniu do ludzi)
(1.2) przestać istnieć, stracić ważność (o cechach, zjawiskach, wartościach)
(1.3) oddalić się poza zasięg słuchu, wzroku, stracić coś z oczu
(1.4) zgubić się, nie znać dalszej drogi
(1.5) być zagubionym, w trudnej sytuacji
Wiktionary
(1.1) Jego brat zginął na froncie podczas II wojny światowej.
(1.2) Jeszcze Polska nie zginęła • Kiedy my żyjemy, • Co nam obca przemoc wzięła, • Szablą odbierzemy.
Wiktionary
IPA: ˈzʲɟĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zʹǵĩnõńć
Wiktionary
rzecz. zginięcie n.
Wiktionary
mięsień umożliwiający zginanie kończyny; fleksor
SJP.pl
Zginacz (łac. flexor) – mięsień, który zbliża dwie kości do siebie, powodując zgięcie części ciała (np. kręgosłupa) lub stawu w kończynie. Mięśniem działającym z odwrotnym skutkiem jest prostownik.
Wikipedia
dający się zgiąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zginać.
Wiktionary
Zginanie (gięcie) – deformacja ciała (pręta, płyty, powłoki), która polega na zmianie krzywizny jego osi lub powierzchni środkowej. W przekrojach poprzecznych elementów zginanych występuje nierównomierność (liniowa zmienność) rozkładu naprężeń normalnych, spowodowana działaniem momentów zginających te przekroje.
Wikipedia
IPA: zʲɟĩˈnãɲɛ, AS: zʹǵĩnãńe
Wiktionary
czas. zginać, giąć
rzecz. giętarka ż.
Wiktionary
prasa do gięcia metalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zginąć.
Wiktionary
IPA: zʲɟĩˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zʹǵĩńė̃ńće
Wiktionary
czas. zginąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: ujednolicić, podciągnąć do jednego poziomu; zglajchszaltować
SJP.pl
potocznie: ujednolicić, podciągnąć do jednego poziomu; zglajchszachtować
SJP.pl
środowiskowo: zdeptać coś za pomocą ciężkiego buta
SJP.pl
czasownik
(1.1) slang. skopać kogoś glanami
Wiktionary
środowiskowo:
1. powalić kogoś na ziemię; wywrócić, przewrócić;
2. poniżyć, skompromitować; zrównać z glebą
SJP.pl
Zglechów – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Siennica.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika w Siennicy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zgliniec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Krzywiń.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Zglinice należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej. Zglinice należały do okręgu krzywińskiego tego powiatu i stanowiły część majątku Jurkowo, którego właścicielem był wówczas (1846) Kajetan Morawski. Według spisu urzędowego z 1837 roku Zglinice liczyły 79 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 16 dymów (domostw).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny próchnilcowatych
SJP.pl
Kretzschmaria Fr. (zgliszczak) – rodzaj grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae). Należy do niego kilkadziesiąt gatunków. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
miejsce po ognisku lub pożarze; pogorzelisko, pożarzysko, popielisko, spalenisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogorzelisko
(1.2) przen. podn. poet. pozostałość, wspomnienie czegoś, co uległo wypaleniu, zniszczeniu, zapomnieniu, zostało zniszczone, minęło
Wiktionary
(1.1) Dziś wśród zgliszczów leżą pomięte winnice, a z nich dym czołga się w niebo nie już kłębami, ale niciami (…) sic.
Wiktionary
czas. żec
Wiktionary
taki, który zgliwiał
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o białym serze: taki, który w wyniku przetworzenia zmienił strukturę na półpłynną
Wiktionary
o białym serze: zmienić się w mazistą masę o nieprzyjemnym zapachu i smaku
SJP.pl
nadać czemuś charakter globalny, ogólnoświatowy
SJP.pl
zmęczyć przez szybki bieg; zgonić
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. rzad. donieść, zadenuncjować
(1.2) ukłuć, dźgnąć
Wiktionary
IPA: ʒɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: žgnõńć
Wiktionary
rzecz. żgnięcie n., żgak, żgok
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgnieść)
(1.1) wywierając nacisk, powodować odkształcenie lub zniszczenie czegoś lub kogoś
(1.2) przen. obciążać lub niszczyć psychicznie
czasownik zwrotny niedokonany zgniatać się (dk. zgnieść się)
(2.1) być zgniatanym
Wiktionary
(1.1) Będę zaraz zgniatała te kartki papieru w kulki.
(1.2) Trudności życiowe zgniatały go coraz bardziej.
Wiktionary
rzecz. zgniatanie n., gniecenie n.
czas. zgnieść
Wiktionary
(1.1) gnieść, miażdżyć, spłaszczać, ściskać
(1.2) dławić, dusić, gnieść, miażdżyć
(2.1) gnieść się
Wiktionary
walcarka do walcowania wlewków na półwyroby hutnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgniatać.
Wiktionary
rzecz. zgniecenie n., zgniot m., zgniotek m., zgniatacz m., zgniatarka ż., gniecenie n.
czas. zgniatać ndk., zgieść dk.
Wiktionary
1. maszyna do zgniatania płatków mydlanych w jednolity blok; peloteza
2. urządzenie do formowania masy w jednolity blok
SJP.pl
ulec rozkładowi pod wpływem działania bakterii
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) ulec rozkładowi w procesie gnilnym, przy udziale bakterii gnilnych
(1.2) przen. zakończyć życie w zamknięciu, niewoli lub w niegodziwych warunkach
Wiktionary
(1.1) Kalafior zgnił, bo ważniejsza była ogórkowa, której żaden gość hotelowy nie zamawiał.
Wiktionary
IPA: zʲɟɲit͡ɕ, AS: zʹǵńić
Wiktionary
rzecz. gnicie n., zgnicie n., zgnilizna ż., zgniłek m.
czas. gnić ndk.
przym. zgniły, gnilny
Wiktionary
(1.2) sczeznąć
Wiktionary
1. pomiąć, pozbawić gładkości;
2. gniotąc zmiażdżyć;
3. zmniejszyć grubość przez ściskanie
SJP.pl
uderzyć kogoś czymś ostrym, kłującym, ukłuć; dźgnąć; żgnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żgnąć.
Wiktionary
czas. żgnąć
Wiktionary
1. pomiąć, pozbawić gładkości;
2. gniotąc zmiażdżyć;
3. zmniejszyć grubość przez ściskanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zgniatać)
(1.1) wywarłszy nacisk, spowodować odkształcenie lub zniszczenie czegoś lub kogoś
(1.2) przen. obciążyć lub zniszczyć psychicznie
czasownik zwrotny dokonany zgnieść się (ndk. zgniatać się)
(2.1) zostać zgniecionym
Wiktionary
(1.1) Kornel zgniótł puszkę po napoju dla oszczędności miejsca.
Wiktionary
rzecz. zgniecenie n., gniecenie n.
czas. zgniatać ndk.
Wiktionary
(1.1) zmiażdżyć
Wiktionary
rozzłościć
SJP.pl
1. rodzaj grzybów z rzędu wroślikowców; Pythium;
2. potocznie: osoba zmarła, która uległa procesowi rozkładu i powstała z grobu; zombie, zombiak
SJP.pl
rodzina grzybów wodnych pasożytujących na glonach; Pythiaceae
SJP.pl
o cechach zgnilakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przymiotnik od: zgnilec
SJP.pl
choroba zakaźna pszczelich larw
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gnijąca substancja
(1.2) roln. choroba roślin
(1.3) przen. demoralizacja
Wiktionary
Zgnilizna – u roślin jest to wywołany przez niektóre bakterie i grzyby rodzaj nekrozy, doprowadzający do gnicia i obumierania komórek i tkanek. Wywołujące zgniliznę bakterie i grzyby wytwarzają enzymy rozkładające pektyny i celulozę. Wyróżnia się 2 rodzaje zgnilizn:
Wikipedia
(1.2) By zapobiec zgniliźnie, rozpylono jakiś środek.
Wiktionary
czas. gnić ndk., zgnić dk.
przym. gnilny, zgniły
Wiktionary
(1.3) bagno, degeneracja, degrengolada, deprawacja, gangrena, patologia, rozkład, szambo, zepsucie
Wiktionary
zmiany, jakie zachodzą w strukturze i właściwościach metali pod wpływem odkształcenia plastycznego na zimno
SJP.pl
Zgniotem określa się zmiany, jakie zachodzą w strukturze i właściwościach metali pod wpływem odkształcenia plastycznego na zimno. Zgniot zachodzi poniżej temperatury rekrystalizacji, gdy szybkość procesów dyfuzyjnych jest mała.
Za miarę zgniotu przyjęto stopień odkształcenia wyrażany ubytkiem przekroju w procentach
Wikipedia
rodzaj chrząszczy z rodziny zgniotkowatych
SJP.pl
Zgniotek (Cucujus) – rodzaj chrząszczy z rodziny zgniotkowatych. Gatunkiem typowym jest Cucujus clavipes. Z Europy i z Polski znane są dwa gatunki, zgniotek cynobrowy i zgniotek szkarłatny.
Opisano kilkanaście gatunków:
Wikipedia
o cechach zgniotkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Zgniotkowate (Cucujoidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych.
Wikipedia
o cechach zgniotkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zgniły
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: zgniły, uleżały owoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zdemoralizowana
(1.2) pot. osoba chorowita
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. pot. leń
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zepsuty owoc lub warzywo
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od zgniłka
Wiktionary
Zgniłek (niem. Faul See) – jezioro o powierzchni 6,35 ha, znajdujące się na wschód od wsi Liksajny, w gminie Miłomłyn, w województwie warmińsko-mazurskim. Z jeziora Zgniłek uchodzi odpływ do jeziora Ruda Woda.
Wikipedia
rzecz. zgniłka ż.
czas. gnić ndk., zgnić dk.
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: zgniły, uleżały owoc
SJP.pl
Zgniłka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork. Pierwsze ślady osadnictwa w Zgniłce pochodzą z IX w. Najstarszy przekaz pisany o miejscowości pochodzi z 1511 r. Wieś położona przy jeziorze Stryjewskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 78 mieszkańców. Jest dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.
Wikipedia
zgniłówka pokojowa - gatunek muchówki z rodziny zgniłówkowatych
SJP.pl
o cechach zgniłówkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Zgniłówkowate (Fanniidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich, infrarzędu łękorysych i nadrodziny Muscoidea.
Mała, obejmująca około 300 gatunków rodzina. Rozprzestrzenione są na całym świecie, ale zdecydowana większość gatunków jest holarktyczna. W Europie stwierdzono występowanie 83 gatunków z 3 rodzajów: Fannia, Euryomma i Piezura.
Wikipedia
o cechach zgniłówkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
zielony o brunatnożółtym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ujrzałem nieruchomość w kształcie ludzkiego tułowia, przykrytego zgniłozielonym wojskowym kocem.
(1.1) Kucharz w białym fartuchu osłaniającym zgniłozielony mundur i w rozłożystym pierogu na głowie rozdawał z wozu uśmiechy i gulasz, zamaszyście przecinając powietrze mosiężną, połyskliwą chochlą.
Wiktionary
1. taki, który zgnił, np. zgniłe owoce;
2. charakterystyczny dla czegoś, co zgniło, np. zgniły zapach bagien;
3. o kolorze: mający odcień brunatny, np. zgniła zieleń;
4. przenośnie: zepsuty moralnie, np. zgniła młodzież; zdemoralizowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zgnił; także: charakterystyczny dla czegoś, co gnije lub zgniło
(1.2) o kolorze: mający brunatny odcień, wpadający w brąz
(1.3) przen. taki, który uległ demoralizacji, zepsuty, parszywy
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. pot. leniwy
Wiktionary
(1.1) Piwo to tylko zgniły wywar ze zbóż i chmielu.
(1.3) — Czym mogę służyć? — mówi redaktor ozdobnym szeptem, wśród zgniłych uśmiesząt, pełnych obietnic sięgających jak można najdalej.
Wiktionary
IPA: ˈzʲɟɲiwɨ, AS: zʹǵńiu̯y
Wiktionary
rzecz. zgnilizna ż., zgnicie n.
czas. zgnić dk., gnić ndk.
przym. gnilny
Wiktionary
(1.1) przegniły; gw-pl|Górny Śląsk|zgnity.
(1.3) zepsuty, zdemoralizowany
Wiktionary
1. spowodować, że coś zgnije;
2. zniszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie, pozbawić kogoś sił, zdrowia
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. spowodować zgnicie czegoś
(1.2) posp. zniszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie, doprowadzić kogoś do załamania, utraty odporności psychicznej
(1.3) reg-pl|Kresy. użyźnić obornikiem
Wiktionary
(1.1) Nie dosuszyli siana i całe je zgnoili.
(1.2) Obawiała się, że jeśli nie będzie wykonywała jego rozkazów, to on całkowicie ją zgnoi.
Wiktionary
IPA: ˈzɡnɔjit͡ɕ, AS: zgnoi ̯ić
Wiktionary
rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnojówka ż., gnojnik mrz., zgnojenie n., gnój m., gnojek m., gnojowica ż.
czas. gnoić ndk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.2) upodlić, zeszmacić, wykończyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgnoić.
Wiktionary
IPA: zɡnɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: zgnoi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zgnoić
rzecz. gnojówka ż., gnojek mos.
Wiktionary
niechętny do działania; bezczynny; apatyczny
SJP.pl
1. stać się gnuśnym, niechętnym do działania, pracy;
2. o mężczyźnie: utracić męskie cechy charakteru i nabrać tych, które są uznawane za typowo kobiece; zniewieścieć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. narozrabiać
Wiktionary
rzecz. zgobnik mos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zgłobić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozrabiaka
Wiktionary
czas. zgobić dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zgłobnik.
Wiktionary
pozwolenie na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan pozbawiony konfliktów czy kłótni, pojednanie
(1.2) stan, w którym nie ma różnic zdania, w którym panuje ta sama opinia
(1.3) pozwolenie, aprobata, zgodzenie się
partykuła
(2.1) odpowiedź potwierdzająca, wyrażająca przyzwolenie
Wiktionary
Zgoda (ang. consent) – szeroki termin określający brak konfliktu, jedność i zgodność (np. w poglądach). Może również oznaczać przyzwolenie, zaakceptowanie postawionej propozycji lub oferty. Dodatkowo, wiele środowisk i organizacji podkreśla, że przymus lub brak świadomości, mimo wyrażenia aprobaty, nie jest zgodą w sensie moralnym lub prawnym.
Wikipedia
(1.1) Mam już dość kłótni, chcę wreszcie zgody.
(1.2) W tej kwestii panowała między nami zgoda.
(1.3) Muszę go poprosić o zgodę.
(2.1) Zgoda, pójdziemy tam jutro.
Wiktionary
IPA: ˈzɡɔda, AS: zgoda
Wiktionary
rzecz. zgodność ż., zgodliwość ż.
przym. zgodny
czas. zgadzać, zgodzić
przysł. zgodnie
Wiktionary
(1.1) porozumienie, harmonia, pojednanie
(2.1) OK, dobrze, tak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zgodliwe; cecha tych, którzy są zgodliwi
Wiktionary
rzecz. zgoda ż.
przym. zgodliwy
przysł. zgodliwie
partyk. zgoda
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zgodny, harmonijny, bez konfliktu lub sprzeczności
(1.2) według czegoś, odpowiednio do czegoś
(1.3) jednogłośnie, jednomyślnie
Wiktionary
(1.1) Zgodnie przyznali mu rację.
(1.2) Postąpił zgodnie z wytycznymi.
Wiktionary
IPA: ˈzɡɔdʲɲɛ, AS: zgodʹńe
Wiktionary
rzecz. zgoda ż., zgodność ż.
przym. zgodny
partyk. zgoda
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zgodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zgodny; bardziej zgodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest z czymś zgodne, nie jest sprzeczne
(1.2) jednomyślność
(1.3) brak konfliktów
Wiktionary
W informatyce:
W radiotechnice:
Wikipedia
IPA: ˈzɡɔdnɔɕt͡ɕ, AS: zgodność
Wiktionary
przym. zgodny
rzecz. zgoda
przysł. zgodnie
czas. zgadzać (się), zgodzić (się)
Wiktionary
1. niekłótliwy;
2. jednomyślny;
3. niesprzeczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odpowiada czemuś, który do czegoś pasuje
(1.2) taki, który zgadza się na coś, godzi się z czymś, dąży do zgody
(1.3) taki, który tworzy harmonię, jest jednogłośny, jednakowy, jednolity z czymś
Wiktionary
(1.1) Postępowanie karne musi być zgodne z prawem.
(1.2) Lubię z nim rozmawiać, bo ma zgodne usposobienie i nie tworzy konfliktów.
Wiktionary
IPA: ˈzɡɔdnɨ, AS: zgodny
Wiktionary
rzecz. zgoda ż., zgodność
czas. godzić (się), zgadzać/zgadzać się, zgodzić/zgodzić się
przysł. zgodnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgodzić.
Wiktionary
IPA: zɡɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zgoʒẽńe
Wiktionary
czas. zgodzić
Wiktionary
1. udzielić akceptacji;
2. przyznać komuś rację;
3. dawniej: przyjąć się lub kogoś do pracy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|zgadzać.
czasownik przechodni dokonany
(2.1) dokonany od|godzić.
czasownik zwrotny dokonany zgodzić się
(3.1) dokonany od|zgadzać się.
Wiktionary
(1.1) Bardzo chciałbym zgodzić ze sobą moje skłócone rodzeństwo.
(3.1) Kupując działkę, musimy zgodzić się na słup energetyczny.
Wiktionary
IPA: ˈzɡɔd͡ʑit͡ɕ, AS: zgoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zgodzenie n., gody, zgadzanie, zgoda, zgodność
czas. godzić, zgadzać
przym. pogodzony, zgodny
partyk. zgoda
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe: zagoić (się)
SJP.pl
Zgojewo (kaszb. Zgòjewò, niem. Schojow) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. drzazga, kolec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Poznań. zadziorny chłopak
Wiktionary
czas. żgnąć dk.
Wiktionary
(2.1) żgaj, żgajek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kosmet. usunięcie zarostu lub włosów brzytwą lub golarką
Wiktionary
(1.1) Ile czasu zajęłoby ci zgolenie brody i wąsów?
Wiktionary
rzecz. golas mzw./mos., golarz mos., golarnia ż., golenie n., ogolenie n., golarka ż., golareczka ż.
czas. obnażać, golić ndk., golić się ndk., ogolić dk., ogolić się dk., zgolić dk.
Wiktionary
usunąć zarost, włosy poprzez golenie; ogolić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. golić, zgalać)
(1.1) kosmet. usunąć zarost lub włosy brzytwą lub golarką
Wiktionary
(1.1) Irku, zgól brodę, to ci skóra trochę odpocznie.
Wiktionary
rzecz. golas mzw./mos., golarz mos., golarnia ż., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., golarka ż., golareczka ż.
czas. obnażać, golić ndk., golić się ndk., ogolić dk., ogolić się dk.
Wiktionary
(1.1) ogolić
Wiktionary
śmierć; skonanie; skon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. śmierć, skonanie
(1.2) slang. utrata przytomności pod wpływem alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyczyną zgonu był rozległy zawał serca.
Wiktionary
IPA: zɡɔ̃n, AS: zgõn
Wiktionary
przym. dozgonny
czas. zgonować ndk. slang., zezgonować dk. slang.
rzecz. zgonik mrz.
Wiktionary
(1.1) śmierć
Wiktionary
1. goniąc, zgromadzić; spędzić; zegnać;
2. goniąc, usunąć; zegnać; przegnać, przegonić, przepędzić;
3. zmęczyć gonieniem;
4. poruszając się szybko, odwiedzić wiele miejsc;
5. obarczyć kogoś winą;
6. zgonić się - zhasać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zgon
Wiktionary
rzecz. zgon m.
Wiktionary
kawałki słomy i wymłóconych kłosów pocięte w czasie młócki i wyrzucane na zewnątrz młocarni
SJP.pl
Wikipedia
młodzieżowo: tracić świadomość wskutek zażycia środków odurzających
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zezgonować)
(1.1) slang. upić się lub innym sposobem doprowadzić się do stanu nieprzytomności lub utraty kontroli nad sobą
Wiktionary
zob. zgon.
Wiktionary
[czytaj: zguglać] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wygooglować, wyguglować, zguglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować
SJP.pl
[czytaj: zguglować] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wygooglować, wyguglować, zguglować, wygooglać, wyguglać, zgooglać
SJP.pl
zgorzeć; rzadko:
1. spalić się, spłonąć;
2. ulec wyczerpaniu fizycznemu lub psychicznemu na skutek niekorzystnych wydarzeń
SJP.pl
strzelić powyżej celu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. wzbudzić gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzyć, zbulwersować;
2. wywrzeć zły, demoralizujący wpływ na kogoś; zdemoralizować, zdeprawować, znieprawić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co demoralizuje, stanowi zły przykład i obraża moralność
Wiktionary
Skandal, zgorszenie – działanie, które może prowadzić innych do grzechu czyli metaforycznie do moralnego potknięcia i upadku w pułapkę. Wywodzi się od greckiego σκάνδαλον (skandalon), którego dosłowne pierwotne znacznie: spust pułapki albo sidła zastawione na wroga, tłumaczone jest także m.in. jako zgorszenie, kamień/skała potknięcia bądź zawada.
Wikipedia
czas. gorszyć
Wiktionary
1. wzbudzić gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzyć, zbulwersować;
2. wywrzeć zły, demoralizujący wpływ na kogoś; zdemoralizować, zdeprawować, znieprawić
SJP.pl
1. wzbudzić gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzyć, zbulwersować;
2. wywrzeć zły, demoralizujący wpływ na kogoś; zdemoralizować, zdeprawować, znieprawić
SJP.pl
człowiek, który wywołuje zgorszenie
SJP.pl
Zgorzałowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Wąsewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Jelonkach.
Wikipedia
zgoreć;
1. spalić się, spłonąć;
2. ulec wyczerpaniu fizycznemu lub psychicznemu na skutek niekorzystnych wydarzeń
SJP.pl
zgoreć;
1. spalić się, spłonąć;
2. ulec wyczerpaniu fizycznemu lub psychicznemu na skutek niekorzystnych wydarzeń
SJP.pl
1. gnicie tkanek w żywym organizmie, wywołane zakażeniem; martwica, gangrena;
2. grupa chorób roślin, najczęściej wywołanych przez grzyby lub bakterie;
3. warstwa tlenków metali powstająca na powierzchni nagrzanych metali; zendra, zgorzelina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. obumieranie tkanek w żywym organizmie wywołane zakażeniem;
(1.2) bot. roln. choroba powodująca obumieranie roślin
(1.3) zgorzelina, odpady powstające podczas wytwarzania metali i ich stopów
Wiktionary
Zgorzel, gangrena – typ martwicy tkanek powodowanej w żywym organizmie przez anaerobowe (beztlenowe) bakterie gnilne z rodzaju Clostridium. Przyczyną gangreny jest obecność ogniska martwicy, dostępnego dla bakterii. Odpowiednie warunki istniejące w ognisku martwicy, takie jak wilgotność, temperatura i brak dostępu tlenu, sprzyjają rozwojowi beztlenowców. Zgorzel powstaje tylko w tych miejscach organizmu, które mają połączenie ze światem zewnętrznym (przez co stają się dostępne dla bakterii), dlatego występuje głównie:
Wikipedia
przym. zgorzelowy
rzecz. pogorzelec mos.
Wiktionary
(1.1) gangrena
(1.3) zgorzelina, zendra
Wiktionary
mieszkaniec Zgorzelca (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zgorzelca (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w województwie dolnośląskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zgorzelec (niem. Görlitz, grnłuż. Zhorjelc, dlnłuż. Zgórjelc, cz. Zhořelec) – miasto przygraniczne w województwie dolnośląskim, w polskiej części Górnych Łużyc, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej, w Obniżeniu Żytawsko-Zgorzeleckim. Przed 1945 stanowiło prawobrzeżną część miasta Görlitz.
Wikipedia
(1.1) Teren zamknięty na linii Zgorzelec-Wałbrzych-Bogatynia znany był przez lata jako "trójkąt bermudzki", gdyż cechował się wysokim wskaźnikiem przestępczości.
Wiktionary
IPA: zɡɔˈʒɛlɛt͡s, AS: zgoželec
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., zgorzelczanin m., zgorzelczanka ż.
przym. zgorzelecki
Wiktionary
przymiotnik od: Zgorzelec
SJP.pl
1. warstwa tlenków metali powstająca na powierzchni nagrzanych metali; zendra, zgorzel;
2. choroba drzew spowodowana nadmiernym nasłonecznieniem; oparzelina
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: zgorzelina
SJP.pl
miejsce po ognisku lub pożarze; zgliszcze, pożarzysko, popielisko, spalenisko, pogorzelisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: zgorzel
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zgorzelski (forma żeńska: Zgorzelska; liczba mnoga: Zgorzelscy) – nazwisko w Polsce.
Według danych Ministerstwa Cyfryzacji ze stycznia 2018 roku nazwisko „Zgorzelski (–ska)” nosiło 289 Polek i 298 Polaków.
Znane postaci noszące nazwisko „Zgorzelski”:
Wikipedia
człowiek niezadowolony z życia, zniechęcony, zgorzkniały
SJP.pl
1. gorzki smak powstały wskutek psucia się czegoś;
2. usposobienie człowieka zgorzkniałego; zniechęcenie; niezadowolenie
SJP.pl
1. taki, który stał się gorzki, nabrał smaku podobnego do goryczy;
2. taki, który stał się gorzki, smutny, rozgoryczony, wpadł w apatię; posmutniały, zniechęcony, rozżalony;
3. taki, który świadczy o niezadowoleniu z życia, zniechęceniu, rozgoryczeniu, np. zgorzkniały wyraz twarzy; gorzki
SJP.pl
1. stać się gorzkim, nabrać smaku podobnego do goryczy;
2. stać się smutnym, rozgoryczonym, wpaść w apatię; posmutnieć
SJP.pl
Zgórznica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski.
Wieś królewska Zgórnica położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W 1660 roku wieś wchodziła w skład starostwa Latowicz.
Wikipedia
tyleż co: całkiem, zupełnie, absolutnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. kompletnie, zupełnie, absolutnie, całkiem
(1.2) książk. wręcz, naprawdę
Wiktionary
(1.1) Nie pamiętam już zgoła, co mu na to rzekłem, / Podobno nic - na konia wsiadłem i uciekłem!
Wiktionary
IPA: ˈzɡɔwa, AS: zgou̯a
Wiktionary
nazwisko, np. Halina Zgółkowa (Halina M. Bułczyńska-Zgółka), polska językoznawczyni
SJP.pl
skrót od: zgrubienie, zgrubiały
SJP.pl
1. zgarniać liście, siano itp. przy pomocy grabi; grabić;
2. wyrównywać powierzchnię ziemi przy użyciu grabi; grabić;
3. usuwać coś skądś, np. liście, śmieci, poprzez grabienie
SJP.pl
konne lub ciągnikowe narzędzie rolnicze do zgrabiania pokosów siana lub resztek po sprzęcie zboża; grabie, grabiarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. techn. maszyna służąca do zgrabiania siana lub słomy ze ścierniska
Wiktionary
Zgrabiarka – maszyna rolnicza służąca do mechanicznego zagrabiania suchej trawy, czyli siana.
Jej funkcja polega na podgrabianiu i zgrabianiu siana w tzw. wałki, aby ułatwić jego późniejszą ręczną lub mechaniczną zbiórkę.
Zgrabianie jest jedną z kilku czynności w procesie zbioru siana. Należą do nich m.in.: koszenie, przetrząsanie, zgrabianie i zbieranie (prasowanie).
Wikipedia
IPA: zɡraˈbʲjarka, AS: zgrabʹi ̯arka
Wiktionary
czas. zgrabiać, zagrabiać, grabić
rzecz. zgrabianie, grabienie, grabie
Wiktionary
taki, który zesztywniał, zdrętwiał z zimna; skostniały
SJP.pl
zdrętwieć z zimna, skostnieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. grabieć)
(1.1) książk. zdrętwieć z zimna
Wiktionary
(1.1) Zapomniałem wziąć ze sobą kurtki i cały zgrabiałem na chłodzie.
(1.1) Znów nie wziąłem ze sobą rękawiczek i dłonie mi zgrabiały.
Wiktionary
IPA: ˈzɡrabʲjɛ̇t͡ɕ, AS: zgrabʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. grabieć
przym. zgrabiały
rzecz. zgrabienie n.
Wiktionary
(1.1) zdrętwieć, skostnieć, zesztywnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgrabieć.
Wiktionary
IPA: zɡraˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zgrabʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zgrabieć
Wiktionary
zgrabka grubolistna (burakowata) - gatunek rośliny z rodziny psiankowatych; cyfomandra grubolistna, pomidor drzewiasty, tamarillo
SJP.pl
zgrabione z pola resztki zżętego zboża
SJP.pl
przysłówek
(1.1) dobrze wyglądając, dobrze się prezentując
(1.2) trafnie sformułowawszy
Wiktionary
(1.1) W nowej zielonej kiecce Celina prezentowała się dosyć zgrabnie.
(1.2) Sami twórcy nie ukrywają, że stworzenie udanego komediodramatu wymaga ponadprzeciętnego warsztatu – niełatwo bowiem zgrabnie połączyć ze sobą elementy komiczne z tragicznymi, tak by tworzyły one spójną całość.
Wiktionary
rzecz. zgrabność ż.
przym. zgrabniutki, zgrabny
przysł. zgrabniutko
Wiktionary
stawać się dobrze zbudowanym, kształtnym, foremnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zgrabnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zgrabny
SJP.pl
zdrobnienie od: zgrabny; zgrabniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: zgrabny; zgrabniusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: zgrabny
Wiktionary
(1.1) Przed restauracją na chodniku stał ładny, zgrabniutki samochód.
Wiktionary
IPA: zɡrabʲˈɲutʲci, AS: zgrabʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. zgrabność
przym. zgrabny
przysł. zgrabnie, zgrabniutko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zgrabne; cecha tych, którzy są zgrabni
Wiktionary
przym. zgrabny, zgrabniutki
przysł. zgrabnie
Wiktionary
1. mający ładną figurę, dobrze zbudowany; kształtny, foremny;
2. zręczny, zwinny;
3. zręcznie napisany, sformułowany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) proporcjonalnie zbudowany
(1.2) trafnie sformułowany
(1.3) odznaczający się finezją, elegancją; pełen gracji
Wiktionary
(1.1) Do lokalu weszła zgrabna dziewczyna.
(1.2) Jakie zgrabne zdanie. Nikt lepiej nie ująłby tego.
Wiktionary
IPA: ˈzɡrabnɨ, AS: zgrabny
Wiktionary
rzecz. zgrabność ż.
przym. zgrabniutki
przysł. zgrabnie, zgrabniutko
Wiktionary
(1.1) kształtny; gw-pl|Górny Śląsk|wyzgerny.
(1.2) trafny
Wiktionary
1. zsynchronizować, zharmonizować;
2. w grze karcianej: zmusić do pozbycia się wszystkich kart danego koloru;
3. grając z kimś (zwłaszcza na pieniądze) spowodować jego przegraną; ograć;
4. zgrać się - grając przegrać wszystko;
5. przystosować się do innych w jakimś zespołowym przedsięwzięciu
SJP.pl
powlec grafitem
SJP.pl
powlec grafitem
SJP.pl
przeobrazić w grafit
SJP.pl
agresywna, hałaśliwa grupa ludzi lub uciążliwa grupa zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. liczna grupa ludzi, która jest uciążliwa, agresywna lub nieprzyjaźnie nastawiona
(1.2) pot. liczna grupa zwierząt, często uciążliwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W oddali pojawiła się ogromna zgraja wilków.
Wiktionary
IPA: ˈzɡraja, AS: zgrai ̯a
Wiktionary
(1.1) banda, kupa, hałastra, horda, kohorta, wataha
(1.2) stado
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tworzenie zgodnego, zharmonizowanego zespołu
Wiktionary
(1.1) Dwunastu trębaczy dało popis idealnego zgrania w utworze Antonio Agostiniego — „Trzej trębacze”.
Wiktionary
przym. growy
rzecz. zgrywanie n.
Wiktionary
(1.1) zharmonizowanie
Wiktionary
1. zsynchronizować, zharmonizować;
2. w grze karcianej: zmusić do pozbycia się wszystkich kart danego koloru;
3. grając z kimś (zwłaszcza na pieniądze) spowodować jego przegraną; ograć;
4. zgrać się - grając przegrać wszystko;
5. przystosować się do innych w jakimś zespołowym przedsięwzięciu
SJP.pl
poddać wpływom greckim, rozszerzyć wpływy greckie, nadać czemuś cechy typowo greckie
SJP.pl
wapniak; młodzieżowo:
1. człowiek dorosły;
2. człowiek w podeszłym wieku;
3. rodzic
SJP.pl
zgredówa; środowiskowo:
1. stara, zrzędliwa kobieta;
2. matka
SJP.pl
zgredka; środowiskowo:
1. stara, zrzędliwa kobieta;
2. matka
SJP.pl
wapniak; młodzieżowo:
1. człowiek dorosły;
2. człowiek w podeszłym wieku;
3. rodzic
SJP.pl
rozplątać i wyczyścić włókna przed przędzeniem przy pomocy zgrzeblarki lub zgrzebła
SJP.pl
fus, męt
SJP.pl
[czytaj: zgrilować] upiec, usmażyć potrawy na metalowym ruszcie, pod którym rozpala się ogień; zgrilować, ugrillować
SJP.pl
upiec, usmażyć potrawy na metalowym ruszcie, pod którym rozpala się ogień; zgrillować
SJP.pl
uczestnicy, osoby zebrane w jakimś miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zespół ludzi reprezentujących daną społeczność i stanowiących jakąś władzę, przedstawicielstwo
(1.2) większa grupa osób zebranych w jednym miejscu (często w odniesieniu do demonstracji)
(1.3) praw. zgrupowanie osób mające na celu obrady lub wyrażenie jakiegoś stanowiska;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Kto przeszkadza lub usiłuje przeszkodzić w organizowaniu lub w przebiegu nie zakazanego zgromadzenia, (…) podlega karze aresztu do 14 dni, karze ograniczenia wolności albo karze grzywny.
Wiktionary
IPA: ˌzɡrɔ̃maˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zgrõmaʒẽńe
Wiktionary
rzecz. gromada ż., gromadzenie n., gromadka ż.
czas. zgromadzić dk., gromadzić ndk.
przym. gromadny, gromadzki
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zgromadzać)
(1.1) zebrać coś w jednym miejscu
(1.2) zebrać kogoś w jednym miejscu
czasownik zwrotny dokonany zgromadzić się (ndk. zgromadzać się)
(2.1) zebrać siebie, wraz z grupą innych, w jednym miejscu
Wiktionary
(1.1) W muzeum zgromadzono popiersia z brązu portretujące znanych Polaków.
(1.1) W efekcie zbiórki zgromadzono sumę stu tysięcy złotych.
(1.2) Wczorajszy wiec zgromadził około czterech tysięcy uczestników.
Wiktionary
IPA: zɡrɔ̃ˈmad͡ʑit͡ɕ, AS: zgrõmaʒ́ić
Wiktionary
rzecz. nagromadzenie n., zgromadzenie n., gromada ż., zgromadzanie n., gromadzenie n.
czas. gromadzić ndk.
przym. gromadny, gromadzki
przysł. gromadnie
Wiktionary
ostro upomnieć
SJP.pl
1. trwoga, przemożny lęk;
2. uczucie oburzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan paraliżu psychicznego spowodowanego oburzeniem lub przerażeniem
Wiktionary
(1.1) Ze zgrozą obserwuję zdziczenie obyczajów wśród elit politycznych w tym kraju.
(1.1) Dyżurny pielęgniarz zamarł ze zgrozy na widok blizn po samookaleczeniach na przedramionach pacjentki.
Wiktionary
rzecz. groza ż., groźba ż.
czas. grozić
Wiktionary
zgrubek zmienny - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
maszyna do zwiększania przekroju metalowych przedmiotów
SJP.pl
1. stać się grubym lub grubszym;
2. stać się chropowatym, szorstkim;
3. o głosie: stać się niskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zwiększył grubość lub twardość
Wiktionary
1. stać się grubym lub grubszym;
2. stać się chropowatym, szorstkim;
3. o głosie: stać się niskim
SJP.pl
w językoznawstwie: wyraz o charakterze augmentatywnym (zgrubiałym), wyrażający wielkość czegoś (np. bucisko) lub poufały stosunek autora słowa do przedmiotu wypowiedzi (np. chłopisko); augmentatyw, augmentativum, augmentatiwum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. wyraz utworzony za pomocą odpowiedniego formantu oznaczającego rzecz albo osobę większą od nazywanej wyrazem podstawowym;
(1.2) nienaturalne powiększenie się czegoś, rozrost
Wiktionary
Zgrubienie (łac. augmentativum) – wyraz utworzony za pomocą odpowiedniego formantu oznaczającego rzecz albo osobę większą od nazywanej wyrazem podstawowym. Zgrubienie może również oznaczać pogardliwy stosunek do omawianego obiektu, szczególnie, kiedy wiąże się ze zmianą rodzaju, np. baba → babsko. Augmentativum pełni niekiedy funkcję hipokorystyczną (pieszczotliwą), np. dobre psisko. Bywa stosowane jako środek poetycki.
Wikipedia
IPA: zɡruˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zgrubʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. grubasek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zgrubne
Wiktionary
przym. zgrubny
przysł. zgrubnie
Wiktionary
służący do wstępnej obróbki, obrabiający z grubsza
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. cechujący się zmniejszoną dokładnością; niedbający o szczegóły
Wiktionary
(1.1) Naszkicowaliśmy z dyrektorem zgrubny plan działania, który miał mi pomóc zdobyć zaufanie Michaelsona. W oparciu o jego profil psychologiczny doszliśmy do wniosku, że szczerość nie będzie najlepszym pomysłem.
Wiktionary
rzecz. grubizna ż., zgrubność ż.
przysł. zgrubnie
przym. grubiutki
Wiktionary
(1.1) powierzchowny, przybliżony, wstępny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. hałas, wrzawa
Wiktionary
dawniej: zgruchać się - zbiegać się
SJP.pl
potocznie: połamać, rozbić na drobne kawałki
SJP.pl
zebrać w grupę
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) połączyć w grupę/grupy
Wiktionary
rzecz. grupowy mos., grupa ż., grupka ż., zgrupowanie n., grupowanie n.
przym. grupowy
przysł. grupowo
Wiktionary
zebrać w grupę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgrupować.
(1.2) harc. główny podobóz na obozie stacjonarnym, stanowiący siedzibę komendanta, jego bezpośrednich podwładnych oraz będący miejscem odpraw kadry pozostałych podobozów z udziałem komendanta
Wiktionary
Wikipedia
czas. zgrupować dk.
rzecz. grupa ż.
Wiktionary
zgruźlać się: zlepiać się w grudki, zbijać się w bryłki
SJP.pl
zgruźlić się: zlepić się w grudki, zbić się w bryłki
SJP.pl
taki, który się zgruźlił
SJP.pl
rzadko: doszczętnie zniszczyć; obrócić w gruzy
SJP.pl
rzadko: rozsypywać w gruz, doszczętnie bombardować
SJP.pl
taki, który zgruzłowaciał (stał się gruzłowatym)
SJP.pl
stać się gruzłowatym (takim, który zawiera gruzły - narośle, zgrubienia)
SJP.pl
potocznie: kpiny, zgrywanie się, wygłupianie się; zgrywa
SJP.pl
potocznie: kpiny, zgrywanie się, wygłupianie się; zgryw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgrywać.
Wiktionary
Ripping (ripowanie) – proces kopiowania danych audio lub wideo ze źródła typu VHS, CD, DVD, Blu-ray, TV, HDTV, vinyl itp. na dysk twardy komputera.
Aby zaoszczędzić miejsce skopiowane dane są najczęściej kompresowane do formatów takich jak MP3, WMA, Vorbis dla strumienia audio lub MPEG-2, MPEG-4, X264, DivX, Xvid dla strumienia video.
Wikipedia
rzecz. zgrywa ż., zgranie n.
czas. zgrywać ndk., zgrać dk.
przym. growy
Wiktionary
śmieszny, dowcipny, żartobliwy
SJP.pl
osoba skłonna do kpin, żartów, lubiąca robić kawały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. ktoś skłonny do kpin i żartów, lubiący „zgrywać się”
Wiktionary
przym. growy
Wiktionary
(1.1) kpiarz, żartowniś, numerant, jajarz
Wiktionary
kobieta skłonna do kpin, żartów, lubiąca robić kawały
SJP.pl
1. w uzębieniu: pozycja szczęki względem żuchwy;
2. zmartwienie, frasunek, kłopotliwa sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. ustawienie zębów względem siebie
Wiktionary
Zgryz – pojęcie dynamiczne określające stosunek łuków zębowych szczęki i żuchwy w każdej pozycji żuchwy, jest indywidualny dla każdego osobnika.
Wikipedia
(1.1) Stała przed lustrem i doszukiwała się u siebie nieprawidłowego zgryzu.
Wiktionary
IPA: zɡrɨs, AS: zgrys
Wiktionary
rzecz. zgryzota ż., zgryzotka ż., zgryźliwość ż., zgryźliwiec m., zgryzanie n., zgryzienie n., odgryzanie n.
czas. gryźć, zgryzać ndk., zgryźć dk.
przym. zgryźliwy
przysł. zgryźliwie
Wiktionary
miażdżyć coś zębami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgryzać.
Wiktionary
Zgryzanie – rodzaj szkód wyrządzanych przez jeleniowate i zającowate w młodych drzewostanach. W wyniku zgryzania uszkodzeniu ulegają pędy wierzchołkowe siewek i sadzonek wraz z liśćmi i pączkami w odnowieniach oraz zalesieniach.
Długość zgryzania pędów zależy od gatunku zwierzęcia, grubości i stopnia zdrewnienia pędu oraz od pory roku. Sarny zgryzają tylko wierzchołki pędów, natomiast daniele, jelenie i łosie znacznie dłuższe ich odcinki. W najmłodszych odnowieniach często zgryzane sadzonki zostają wyrwane z korzeniami. Spowodowane jest to brakiem siekaczy w górnej szczęce jeleniowatych, które podcinają pędy dolnymi siekaczami i szarpnięciem głowy odrywają górną część pędu. Niekiedy wyrywane są całe rośliny, szczególnie wówczas, gdy są słabo zakorzenione. Grubsze pędy jeleniowate miażdżą trzonowcami. Miejsce zgryzienia pędu charakteryzuje się nierówną i postrzępioną powierzchnią. Jeleniowate wyrządzają szkody przez zgryzanie głównie wśród kilkuletnich drzewek, różnych gatunków lasotwórczych (np. sosna zwyczajna) i domieszkowych.
Wikipedia
rzecz. zgryz m., zgryzota ż., zgryzotka ż., zgryźliwość ż., zgryźliwiec m., zgryzienie n.
czas. zgryzać ndk., zgryźć dk.
przym. zgryźliwy
przysł. zgryźliwie
Wiktionary
zmiażdżyć zębami
SJP.pl
zmiażdżyć zębami
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób przykry dla kogoś, używając złośliwych uwag do tej osoby
Wiktionary
rzecz. zgryzota ż., zgryzanie n., zgryz mrz., zgryźliwiec mos., zgryźliwość ż.
przym. zgryźliwy
Wiktionary
złośliwa, dokuczliwa osoba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zgryźliwy, dokuczliwy
Wiktionary
IPA: zɡrɨʑˈlʲivʲjɛt͡s, AS: zgryźlʹivʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. zgryźliwość ż., zgryz m., zgryzota ż., zgryzotka ż., zgryzanie n., zgryzienie n.
czas. zgryzać ndk., zgryźć dk.
przym. zgryźliwy
przysł. zgryźliwie
Wiktionary
(1.1) złośliwiec
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zgryźliwie
SJP.pl
złośliwość, uszczypliwość
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zgryźliwy
SJP.pl
taki, który często dokucza innym złośliwymi uwagami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) często dokuczający innym złośliwymi uwagami
(1.2) świadczący o zgryźliwości
Wiktionary
(1.1) Po rozstaniu z żoną stał się zgryźliwy i nieprzyjemny wobec kobiet.
Wiktionary
IPA: zɡrɨʑˈlʲivɨ, AS: zgryźlʹivy
Wiktionary
rzecz. zgryźliwość ż., zgryźliwiec m., zgryz m., zgryzota ż., zgryzotka ż., zgryzanie n., zgryzienie n.
czas. zgryzać ndk., zgryźć dk.
przysł. zgryźliwie
Wiktionary
(1.1-2) złośliwy, kąśliwy, zrzędliwy, zgorzkniały, dokuczliwy, upierdliwy, męczący, nieprzyjemny
Wiktionary
poważny kłopot, wielki smutek; zmartwienie, strapienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wielkie zmartwienie
Wiktionary
IPA: zɡrɨˈzɔta, AS: zgryzota
Wiktionary
rzecz. zgryz m., zgryźliwość ż., zgryźliwiec m., zgryzanie n., zgryzienie n.
:: zdrobn. zgryzotka ż.
czas. zgryzać ndk., zgryźć dk.
przym. zgryźliwy
przysł. zgryźliwie
Wiktionary
(1.1) frasunek, robak, strapienie, utrapienie, udręka; starop|gryzota.
Wiktionary
1. w uzębieniu: pozycja szczęki względem żuchwy;
2. zmartwienie, frasunek, kłopotliwa sytuacja
SJP.pl
1. grzejąc, uczynić ciepłym; zagrzać; nagrzać;
2. połączyć ogrzewając w celu stopienia i zlepienia się powierzchni;
3. spowodować, że komuś jest gorąco;
4. zgrzać się - rozgrzać się nadmiernie od wysiłku lub ciepłego ubrania; spocić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgrzać.
Wiktionary
rzecz. niezgrzanie n.
czas. zgrzać dk.
Wiktionary
1. grzejąc, uczynić ciepłym; zagrzać; nagrzać;
2. połączyć ogrzewając w celu stopienia i zlepienia się powierzchni;
3. spowodować, że komuś jest gorąco;
4. zgrzać się - rozgrzać się nadmiernie od wysiłku lub ciepłego ubrania; spocić się
SJP.pl
kobieta zajmująca się czyszczeniem włókna wełnianego, bawełnianego lub lnianego; zgrzeblarka
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się czyszczeniem włókna wełnianego, bawełnianego lub lnianego; zgrzeblaczka;
2. maszyna do zgrzeblenia włókien
SJP.pl
Wikipedia
dział przędzalni, gdzie odbywa się zgrzeblenie włókiem
SJP.pl
dotyczący zgrzeblarza, zgrzeblarni
SJP.pl
ten, kto rozplątuje włókna przed przędzeniem
SJP.pl
rozplątywać i czyścić włókna przed przędzeniem przy pomocy zgrzeblarki lub zgrzebła; gręplować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) włók. wyczesywać włókna
Wiktionary
rzecz. zgrzeblarz mos., zgrzeblenie n., zgrzebło n.
przym. zgrzebłowy
Wiktionary
(1.1) gręplować
Wiktionary
zgrzeblica trojaczka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zgrzebnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: zgrzebny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zgrzebne
Wiktionary
przym. zgrzebny
przysł. zgrzebnie
Wiktionary
zrobiony z partu; parciany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prosty, skromny
(1.2) włók. lniany lub konopny
Wiktionary
(1.1) Ja kupuję sobie w Cepelii zgrzebne, wełniane spódnice, bo jest mi stale zimno.
Wiktionary
rzecz. zgrzebność ż.
przysł. zgrzebnie
Wiktionary
(1.1) siermiężny, przaśny
Wiktionary
szczotka do czyszczenia koni
SJP.pl
szczotka do czyszczenia koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. metalowy przyrząd do czyszczenia zwierząt (zwłaszcza zwierząt gospodarskich) i usuwania sierści ze szczotki do czesania zwierząt;
(1.2) włók. druciana szczotka do rozczesywania oraz prostowania włókien
(1.3) górn. część robocza specjalnego typu przenośników przesuwająca rynną urobek; łańcuch (rzadziej lina) z poprzecznymi listwami przesuwająca się po nieruchomej rynnie
(1.4) roln. rodzaj brony
(1.7) daw. narzędzie do zgrzebywania, wygrzebywania
Wiktionary
Zgrzebło, potocznie zwane grzebieniem używane w procesie zgrzeblenia. Zgrzebło to najczęściej gumowa, plastikowa lub metalowa szczotka przeznaczona do czyszczenia zwierząt hodowlanych i domowych. W zależności od materiału z którego wykonane jest zgrzebło: gumowe służy do czyszczenia sierści, usuwania włosów w czasie linienia oraz czyszczenia innych szczotek z sierści, plastikowe do rozczesywania bardzo mocno zlepionych fragmentów sierści konia, natomiast metalowe do oczyszczania szczotek z włosia.
Wikipedia
rzecz. zgrzeblenie n.
czas. zgrzeblić ndk.
przym. zgrzebłowy
Wiktionary
(1.5) kociuba
(1.6) współcz. hak
(1.8) ciek
Wiktionary
przymiotnik od: zgrzebło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący zgrzebła, odnoszący się do zgrzebła
Wiktionary
rzecz. zgrzebło n.
czas. zgrzeblić
Wiktionary
miejsce połączenia elementów zgrzewnych
SJP.pl
miejsce połączenia elementów zgrzewnych; zgrzeina
SJP.pl
Połączenia zgrzewane to połączenia metali i tworzyw sztucznych przez miejscowe dociskanie łączonych elementów przy jednoczesnym podgrzewaniu wystarczającym do doprowadzenia łączonych materiałów do stanu plastyczności (ciastowatości).
Stosowane metody zgrzewania:
Wikipedia
samodzielny zakład lub pomieszczenie w zakładzie przemysłowym, w którym się odbywa zgrzewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgrzewać.
Wiktionary
Zgrzewanie – rodzaj technologii trwałego łączenia części urządzeń lub konstrukcji wykonanych z metalu lub z tworzyw sztucznych. Polega ono na rozgrzaniu stykających się powierzchni tak, aby przeszły one w stan plastyczny (ciastowaty) i dociśnięciu ich. Uplastycznieniu ulega tylko niewielka objętość na granicy styku.
W zależności od stosowanej metody zgrzewania najpierw następuje docisk, a potem rozgrzewanie, albo odwrotnie, najpierw rozgrzewanie, a potem docisk powierzchniowy.
Wikipedia
rzecz. niezgrzewanie n., zgrzewka ż.
czas. zgrzewać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zgrzewarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. hand. opakowanie zbiorcze jakiegoś produktu oklejone w folię
Wiktionary
(1.1) Weźmiemy dwie zgrzewki piwa i orzeszki.
(1.1) Majonezy pakujemy w zgrzewkach po osiem sztuk.
Wiktionary
rzecz. zgrzewanie n.
czas. zgrzać dk., zgrzewać ndk.
Wiktionary
dawniej: wklęsnąć, zapaść się, wbić się w głąb
SJP.pl
zgrzęzły;
1. taki, w którym się grzęźnie; grząski, miękki;
2. dawniej: wbity w głąb; wklęsły, zapadły
SJP.pl
popaść w martwotę, bezruch; strupieszeć
SJP.pl
popaść w martwotę, bezruch; strupieszeć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przestarzały
Wiktionary
rzecz. grzyb mos./mrz.
Wiktionary
popaść w martwotę, bezruch; strupieszeć
SJP.pl
zdrobnienie od: zgrzyt
SJP.pl
podkrzew z rodziny toinowatych, występujący w Azji, uprawiany jako roślina lecznicza; rauwolfia
SJP.pl
zgrzypik twardokrywka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
nieprzyjemny dla ucha dźwięk powstający przy tarciu o siebie twardych przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos tarcia twardych przedmiotów
(1.2) przen. przykre zdarzenie, niemiła sytuacja
Wiktionary
(1.1) Rozległ się przeraźliwy zgrzyt dawno nieotwieranej ciężkiej bramy.
(1.1) Chroboty i zgrzyty mechanizmu nie wróżyły mu długiej żywotności.
(1.2) Niefortunna wypowiedź nieradzącego sobie z językiem obcym urzędnika państwowego była z jednej strony dyplomatycznym zgrzytem, z drugiej – obiektem kpin, żartów i niezliczonych memów.
Wiktionary
rzecz. zgrzytanie n.
czas. zgrzytać ndk., zgrzytnąć dk.
przym. zgrzytliwy
Wiktionary
(1.1) chrubot, chrzęst, chrupot
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgrzytnąć)
(1.1) wydawać zgrzyt lub powodować powstawanie zgrzytu
(1.2) ndk. rażąco nie pasować do całości
Wiktionary
rzecz. zgrzyt mrz., zgrzytanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczas. zgrzyt, czynność zgrzytu
Wiktionary
rzecz. zgrzyt mrz.
czas. zgrzytać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zgrzytliwie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zgrzytać)
(1.1) dokonany od|zgrzytać.; wydać zgrzyt lub spowodować powstanie zgrzytu
Wiktionary
(1.1) Zgrzytnęły zamykane na powrót drzwi.
Wiktionary
rzecz. zgrzyt mrz.
Wiktionary
zgrzytnica fioletowa - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Zgrzytnica (Agapanthia) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych (Lamiinae). Obejmuje około 75 opisanych gatunków.
Kózki te mają przedplecze wyniesione, poprzeczne lub nieco dłuższe niż szerokie, opatrzone z przodu i z tyłu poprzecznym wyżłobieniem. Ich pokrywy są wyniesione i walcowate, na wierzchołku zaokrąglone lub lekko spiczaste, o prawie równoległych bokach. Ich czułki są złożone z 12 członów, smukłe, u samic są nieco dłuższe od ciała, a u samców znacznie od niego dłuższe. Pierwszy człon czułków sięga środka przedplecza. Człony czułków porośnięte są długimi, grubymi włoskami, a często mają także pędzelek włosków w części wierzchołkowej. Zgrzytnice mają dość krótkie odnóża.
Wikipedia
1. coś zgubionego;
2. osoba chwilowo poszukiwana;
3. klęska, nieszczęście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz lub osoba zgubiona, której chwilowo nie można znaleźć
(1.2) klęska, nieszczęście
Wiktionary
Zguba (418 m n.p.m.) – wzniesienie na Wzgórzach Gilowskich, w Wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich.
Wikipedia
IPA: ˈzɡuba, AS: zguba
Wiktionary
przym. zgubny, zgubiony
czas. zgubić, gubić
rzecz. zgubca mos.
Wiktionary
(1.2) klęska, nieszczęście, zagłada, niepowodzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba doprowadzająca kogoś do zguby
Wiktionary
(1.1) Zachęcaią się, tłumem lecą nań Troiany / Zgubcę swego pragnący otoczyć dokoła.
Wiktionary
rzecz. zguba ż., zgubiciel m., zgubicielka ż., zgubienie n.
czas. zgubić dk.
przym. zgubny
przysł. zgubnie
Wiktionary
1. stracić coś przez swoje roztargnienie lub gapiostwo;
2. doprowadzić do zguby, upadku; narazić kogoś na śmierć;
3. zgubić się - zabłąkać się w jakimś terenie; zabłądzić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) przez nieuwagę zostawić coś w nieznanym sobie miejscu
(1.2) uciec przed pogonią lub ludźmi śledzącymi daną osobę
(1.3) stracić kontakt z osobą lub grupą, z którą gdzieś się szło
(1.4) przest. doprowadzić do zguby
czasownik zwrotny
(2.1) zabłądzić
(2.2) o przedmiocie: zostać przez kogoś zgubionym
(2.3) stracić orientację w temacie
(2.4) przest. doprowadzić siebie do zguby
Wiktionary
(1.1) Nadszedł moment rozpoznania w sobie i w innych istotach tej cząstki, którą w chaosie i natłoku zdarzeń zgubiłeś.
(1.4) Król bez nauki zgubi swój lud, / a mądrość władców zbuduje miasto.
Wiktionary
IPA: ˈzɡubʲit͡ɕ, AS: zgubʹić
Wiktionary
czas. gubić ndk.
rzecz. zgubca mos., zguba ż., zgubienie n.
przym. zgubny, zgubiony
Wiktionary
(2.2) zawieruszyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgubić.
Wiktionary
IPA: zɡuˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zgubʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zgubić, gubić
przym. zgubiony
rzecz. zgubca mos.
Wiktionary
1. stracić coś przez swoje roztargnienie lub gapiostwo;
2. doprowadzić do zguby, upadku; narazić kogoś na śmierć;
3. zgubić się - zabłąkać się w jakimś terenie; zabłądzić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który poniósł klęskę, który jest bliski zguby
(1.2) zaginiony; taki, którego ktoś zgubił
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zgubić
Wiktionary
(1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny.
(1.1) (…) wierzysz w prawdę, jesteś zbawiony; jeśli wierzysz w kłamstwo, jesteś zgubiony.
(1.2) Natomiast ciążyła na nim odpowiedzialność osobista za zgubione książki, za które miał zwracać pełną wartość, względnie mógł mu uniwersytet potrącić odpowiednią kwotę z uposażenia.
(2.1) Oto czytamy: „Wczoraj w południe zgubione zostały dwa klucze, związane sznurkiem. Łaskawy znalazca raczy takowe odesłać do redakcji Dziennika Lwowskiego lub ajencji tegoż przy placu Katedralnym".
Wiktionary
rzecz. zguba ż., zgubienie n., gubienie n.
czas. zgubić dk., gubić ndk.
przym. zgubny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zgubnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zgubny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zgubne
Wiktionary
przym. zgubny
Wiktionary
prowadzący do zguby, szkodliwy, bardzo niekorzystny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prowadzący do zguby
(1.2) przynoszący zniszczenie
Wiktionary
(1.1) Zadawanie się z Jolką może być dla naszej córki zgubne.
Wiktionary
IPA: ˈzɡubnɨ, AS: zgubny
Wiktionary
rzecz. zgubca mos., zguba ż., zgubność ż.
czas. gubić, zgubić, wygubić, pogubić
przym. zgubiony
przysł. zgubnie
Wiktionary
(1.1) niekorzystny, szkodliwy, nieszczęsny, zły
(1.2) destrukcyjny, destruktywny, niszczący, rujnujący, niszczycielski, śmiercionośny, śmiertelny, tragiczny
Wiktionary
potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wygooglować, wyguglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować, zgooglać
SJP.pl
potocznie: wytrzeć, usunąć coś gumką; wygumować, wygumkować
SJP.pl
gwarowo: zgrubienie, fałda, zmarszczka
SJP.pl
taki, który stał się guzowaty, pokrył się guzami
SJP.pl
stać się guzowatym, pokryć się guzami
SJP.pl
Gwałt, zgwałcenie – zmuszenie drugiej osoby do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności przez jedną lub wiele osób, posługujących się siłą fizyczną, przymusem, nadużyciem władzy, podstępem lub wykorzystujących niemożność wyrażenia świadomej zgody przez daną osobę. Rodzaj przemocy seksualnej. Sprawca gwałtu nazywany jest gwałcicielem.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. gwałcić)
(1.1) dokonany od|gwałcić.
Wiktionary
(1.1) Będziemy musieli przekonać się, czy jej nie zgwałcono. – Zgwałcono? – zdziwiła się Lena i postąpiła krok naprzód. – Tak – odparła Sara ostrym tonem. – Ktoś się nad nią bardzo znęcał, dlaczego więc nie miałby jej także zgwałcić?
Wiktionary
rzecz. gwałtownik mos., gwałt m., gwałcenie n., zgwałcenie n., gwałciciel m., gwałcicielka ż.
przysł. gwałt
Wiktionary
powierzchnia próbki odpowiednio oszlifowana i wypolerowana w celu oglądania jej pod mikroskopem
SJP.pl
Zgład metalograficzny – pobrana skośnie lub podłużnie i odpowiednio przygotowana próbka wykorzystywana do badań mikroskopowych lub makroskopowych.
Badania makroskopowe dostarczają informacji o cechach materiału. Natomiast o jego właściwościach w znaczącym stopniu decyduje jego mikrostruktura, na podstawie której możliwe jest oszacowanie właściwości mechanicznych badanego przedmiotu. W przypadku badań mikroskopowych, próbki wymagają odpowiedniego przygotowania. Znaczącym jest fakt, że przygotowanie zgładów metalograficznych związane jest z wycięciem próbki, przez co badania należą do metod badań niszczących. W przypadku, gdy zniszczenie materiału jest niepożądane wykonuje się replikę i obserwuje się ją pod mikroskopem. W celu wykonania repliki miejsce, którego mikrostrukturę chcemy zbadać szlifuje się i poleruje ręcznie. Następnie z tak przygotowanej powierzchni zdejmuje się replikę, której obserwacja pod mikroskopem pozwala na ocenę mikrostruktury.
Wikipedia
1. pozbawiać życia; zabijać, mordować;
2. niweczyć, unicestwiać; gładzić
SJP.pl
zwiększać głośność; podgłaśniać, pogłaśniać
SJP.pl
1. przedstawiać publicznie wnioski, pytania, projekt itp.;
2. zawiadamiać kogoś o zaistnieniu czegoś;
3. proponować kogoś na jakieś stanowisko, do jakiegoś konkursu itp.;
4. zgłaszać się:
a) przychodzić gdzieś lub do kogoś w jakiejś sprawie;
b) wyrażać gotowość do jakiegoś działania;
c) odzywać się w słuchawce telefonu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zawiadomić o czymś
(1.2) występować z czymś publicznie, wnosić o coś, postulować, przedstawiać
(1.3) zadeklarować w deklaracji celnej lub podatkowej
czasownik zwrotny zgłaszać się
(2.1) ochotniczo wyrażać chęć udziału w czymś
(2.2) przybyć w określone miejsce lub do określonej osoby w określonym celu, stawiać się
(2.3) odzywać się w słuchawce telefonu
Wiktionary
(1.1) Grupy wycieczkowe liczące do 20 osób zgłaszać należy z kilkudniowym wyprzedzeniem.
Wiktionary
IPA: ˈzɡwaʃat͡ɕ, AS: zgu̯ašać
Wiktionary
rzecz. zgłaszanie n., zgłoszenie n.
czas. zgłosić, głosić
Wiktionary
(1.1) komunikować, raportować, sygnalizować, zawiadamiać, informować, zdawać sprawę, meldować
Wiktionary
dający się zgłosić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgłaszać.
Wiktionary
IPA: zɡwaˈʃãɲɛ, AS: zgu̯ašãńe
Wiktionary
czas. zgłaszać, zgłosić
rzecz. zgłoszenie n.
przym. zgłoszeniowy
Wiktionary
czasownik
(1.1) skrupulatnie poszerzać wiedzę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgłębiać.
Wiktionary
czas. zgłębiać ndk.
przym. głęboki
rzecz. zgłębiec mzw.
Wiktionary
maszyna do urabiania i czerpania sypkich materiałów skalnych; czerparka
SJP.pl
zgłębiec trzpiennikowaty - owad z rodziny gąsienicznikowatych; zgłębiec trzpiennikowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. zob. zgłębiec trzpiennikowaty.
Wiktionary
rzecz. zgłębianie n., zgłębienie n., wgłębienie n., głębia ż., głębokość ż., głąb m.
czas. zgłębiać ndk., zgłębić dk.
przym. głęboki, niezgłębiony, wgłębny
przysł. głęboko
Wiktionary
przymiotnik od: zgłębnik
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. narozrabiać
Wiktionary
rzecz. zgłobnik mos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zgobić.
Wiktionary
Zgłobice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Tarnów. Znajduje się na prawym brzegu Dunajca, na Wysoczyźnie Zgłobickiej, przy drodze z Tarnowa do Wojnicza. Najwyższe wzniesienie ma wysokość 246 m n.p.m. Z Tarnowem łączy wieś komunikacja miejska linii autobusowych: A24, A29, A30, A32.
Wikipedia
Zgłobień – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Boguchwała. Leży w odległości 15 kilometrów na zachód od Rzeszowa.
Wikipedia
zgłobik smużkowany - gatunek pluskwiaka z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. niesprawiedliwy
Wiktionary
IPA: zɡwɔˈblʲivɨ, AS: zgu̯oblʹivy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozrabiaka
Wiktionary
czas. zgłobić dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zgobnik.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. głodnieć)
(1.1) stać się głodnym
Wiktionary
(1.1) Kupiłem w kiosku hamburgera, bo od śniadania zdążyłem zgłodnieć, a o obiedzie nie było co marzyć.
Wiktionary
IPA: ˈzɡwɔdʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: zgu̯odʹńėć
Wiktionary
rzecz. głód m., głodek m., głodówka ż., zgłodnienie n., głodowanie n.
czas. głodnieć, wygłodnieć
przym. głodny
Wiktionary
(1.1) czuć głód
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zgłodnieć.
Wiktionary
IPA: zɡwɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zgu̯odʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zgłodnieć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zgłaszać)
(1.1) dokonany od|zgłaszać.
Wiktionary
IPA: ˈzɡwɔɕit͡ɕ, AS: zgu̯ośić
Wiktionary
rzecz. zgłoszenie n., zgłaszanie n.
czas. głosić, zgłaszać ndk.
przym. zgłoszeniowy
Wiktionary
sylaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zob. sylaba.
(1.2) daw. litera
Wiktionary
Sylaba (stgr. συλλαβή syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji. Prób zdefiniowania podejmowało się wielu badaczy.
Wikipedia
przym. zgłoskowy, głosowy
Wiktionary
tworzący zgłoski
SJP.pl
rodzaj skrótowca składający się z pierwszych sylab wyrazów wchodzących w skład jakiegoś wyrażenia, nazwy czegoś (np. Pafawag - Państwowa Fabryka Wagonów); sylabowiec
SJP.pl
związany ze zgłoską (sylabą), zgłoskami (sylabami); sylabowy
SJP.pl
rzadko: uczynić głośniejszym; pogłośnić, podgłośnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oficjalna deklaracja o gotowości wzięcia udziału w czymś
(1.2) formalne powiadomienie o czymś
(1.3) pojawienie się gdzieś
Wiktionary
rzecz. zgłaszanie n.
czas. zgłaszać ndk., zgłosić dk.
przym. zgłoszeniowy
Wiktionary
(1.1) rejestracja, wpis, wpisanie się
Wiktionary
przymiotnik od: zgłoszenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący zgłoszenia
Wiktionary
rzecz. zgłoszenie n., zgłaszanie n.
czas. zgłosić
Wiktionary
bardzo czymś zaskoczony, zdezorientowany
SJP.pl
wyszukać i wykorzystać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; zhakować
SJP.pl
potocznie: zwymiotować; wyhaftować, haftnąć, rzygnąć
SJP.pl
potocznie: spalić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zhajcować.
Wiktionary
rzecz. hajcowanie n.
czas. zhajcować dk., hajcować ndk.
Wiktionary
wyszukać i wykorzystać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; zhackować
SJP.pl
potocznie: zatrzymać
SJP.pl
rzadko: okrywać hańbą, zniesławić, zbezcześcić; hańbić
SJP.pl
1. okryć hańbą, niesławą, postępując niegodziwie; zbezcześcić;
2. dawniej: zgwałcić kobietę;
3. zhańbić się - okryć się hańbą, niesławą, postępując niegodziwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrycie kogoś lub czegoś hańbą
(1.2) przest. dokonanie na kimś gwałtu
Wiktionary
rzecz. pohańbienie n., hańbienie n., haniebność ż., hańba ż.
czas. zhańbić dk., pohańbić dk., hańbić ndk.
przym. haniebny
przysł. haniebnie
Wiktionary
(1.1) pohańbienie
(1.2) zgwałcenie
Wiktionary
taki, który okrył się lub został okryty hańbą, niesławą, utracił dobre imię; zbezczeszczony
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dżangDZIAkoł] miasto w Chinach; Czangciakou
SJP.pl
Zhangjiakou, dawniej Kałgan (chiń. 张家口; pinyin Zhāngjiākǒu; mong. ᠬᠠᠭᠠᠯᠭᠠᠨ) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Hebei, na północny zachód od Pekinu. W 2010 liczba mieszkańców miasta wynosiła 857 555. Prefektura miejska w 1999 liczyła 4 436 907 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: DŻANdzjang] miasto w Chinach; Czanciang
SJP.pl
Zhanjiang (chiń. 湛江; pinyin Zhànjiāng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port przeładunkowy nad Morzem Południowochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 729 140. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 571 367 mieszkańców. W mieście znajduje się baza marynarki wojennej i stacja łączności satelitarnej. Ośrodek przemysłu chemicznego, spożywczego, stoczniowego, maszynowego, samochodowego, włókienniczego i elektronicznego; w Zhanjiang hoduje się perłopławy. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Beihai.
Wikipedia
[czytaj: czao] państwo w starożytnych Chinach; Czao
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: dotkliwie zranić, okaleczyć, zniszczyć
SJP.pl
taki, który stał się hardym, zuchwałym, nieposłusznym
SJP.pl
stać się hardym, zuchwałym, nieposłusznym
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. harmonizować)
(1.1) dokonany od|harmonizować.
czasownik zwrotny dokonany zharmonizować się (ndk. harmonizować się)
(2.1) dokonany od|harmonizować się.
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonizacja ż.
czas. harmonizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zharmonizować.
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonizowanie n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonista m., harmoniczność ż., harmonijność, harmonizacja ż.
czas. harmonizować ndk.
przym. harmonijny, harmoniczny, harmonizacyjny
przysł. harmonijnie, harmonicznie, harmonizacyjnie
Wiktionary
(1.1) harmonizacja
Wiktionary
potocznie: zharować się - zmęczyć się ciężką pracą; naharować się, uharować się, spracować się, napracować się
SJP.pl
uharowany, zaharowany; potocznie:
1. przemęczony ciężką pracą;
2. niemający wolnej chwili z powodu nadmiaru pracy
SJP.pl
zharowywać się - forsować się pracą, harówką; zapracowywać się
SJP.pl
1. zmęczyć (zwykle konia) długą, szybką jazdą;
2. dawniej: hasając przemierzyć, przebyć;
3. zhasać się: zmęczyć się długim chodzeniem, bieganiem
SJP.pl
pokryć teren hałdami
SJP.pl
zhejtować;
1. zamieścić w internecie obraźliwy i zwykle agresywny komentarz;
2. skomentować kogoś lub coś w sposób wrogi i agresywny
SJP.pl
[czytaj: DŻEdziang] prowincja w Chinach; Czeciang
SJP.pl
Zhejiang (wymowa; chiń. upr. 浙江; chiń. trad. 浙江; pinyin Zhèjiāng; Wade-Giles Che-chiang) – prowincja na wschodnim wybrzeżu ChRL. Jej nazwę można przetłumaczyć jako „Kręta Rzeka”, a wywodzi się ona od starej nazwy rzeki Qiantang Jiang przepływającej przez stolicę prowincji – Hangzhou.
Wikipedia
zhejcić;
1. zamieścić w internecie obraźliwy i zwykle agresywny komentarz;
2. skomentować kogoś lub coś w sposób wrogi i agresywny
SJP.pl
spowodować rozpad krwinek czerwonych o i przejście hemoglobiny do osocza
SJP.pl
[czytaj: DŻENGdżoł] miasto we wschodnich Chinach; Czengczou
SJP.pl
Zhengzhou (chiń. upr. 郑州; chiń. trad. 鄭州; pinyin Zhèngzhōu; wym. [tʂɤ̂ŋtʂóu̯]) – stolica prowincji Henan, leżąca nad Huang He. W mieście znajduje się największa na świecie fabryka iPhone’ów, obsługująca firmę Apple.
Wikipedia
taki, który stał się heretykiem
SJP.pl
stać się heretykiem
SJP.pl
Zhi – wykonane z brązu rytualne naczynie do wina, używane w starożytnych Chinach (epoki Shang i Zhou). Miało postać niedużej czarki, niekiedy z przykrywką.
Wikipedia
obniżyć temperaturę ciała organizmu żywego w celu zmniejszenia jego aktywności życiowej; zahibernować
SJP.pl
wprowadzić hierarchię, ułożyć według hierarchii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zhierarchizować.
Wiktionary
rzecz. hierarchizacja ż., hierarchia ż., hierarchiczność ż., hierarcha m., hierarchizowanie n.
czas. hierarchizować ndk., zhierarchizować dk.
przym. zhierarchizowany, hierarchiczny, hierarchizacyjny
przysł. hierarchicznie
Wiktionary
poddać wpływom hitleryzmu, wprowadzić do polityki m.in. nacjonalizm, rasizm, antykomunizm
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. hitleryzować)
(1.1) hist. kult. narzucić hitleryzm, zmienić coś na hitlerowskie
czasownik zwrotny dokonany zhitleryzować się (ndk. hitleryzować się)
(2.1) stać się hitlerowcem, nabrać cech hitlerowskich
Wiktionary
rzecz. zhitleryzowanie n.
czas. hitleryzować ndk.
przym. hitlerowski
Wiktionary
1. o samolocie: przechylić się z jednoczesnym zboczeniem z kierunku lotu;
2. zszyć broszury, przeciągając nici przez wszystkie arkusze w dwóch punktach grzbietu wkładki
SJP.pl
odciągnąć pojazd za pomocą holu; odholować
SJP.pl
rzadko: obrobić metal za pomocą przecierania lub gładzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zhołdować.
Wiktionary
rzecz. hołdowanie n., hołd m., hołdownictwo n., hołdownik m., hołdowniczka ż., hołdownica ż.
przym. hołdowny
Wiktionary
(1.1) zwasalizowanie
Wiktionary
[czytaj: zet-ha-PE] skrót od: Związek Harcerstwa Polskiego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Związek Harcerstwa Polskiego;
Wiktionary
(1.1) Od pięciu lat działam w ZHP.
Wiktionary
IPA: zɛt‿xa‿ˈpɛ, AS: zet‿χa‿pe
Wiktionary
przym. zethapowski
Wiktionary
[czytaj: zet-ha-ER] skrót od: Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej;
Wiktionary
(1.1) Od pięciu lat działam w ZHR.
(1.1) Od pięciu lat działam w ZHR-ze.
Wiktionary
IPA: zɛt‿xa‿ˈɛr, AS: zet‿χa‿er
Wiktionary
[czytaj: czuang] język z rodziny austronezyjskiej, jedyny z wielkich języków chińskich pisany alfabetem łacińskim; chuang
SJP.pl
Zhuang (chiń. 壮族 pinyin: Zhuàngzú) inaczej Zhuangowie, Czuangowie – naród azjatycki pochodzenia środkowotajskiego, osiadły w południowych Chinach i północnym Wietnamie (Nùngowie). Najliczniejsza mniejszość etniczna Chińskiej Republiki Ludowej (ok. 18 mln os.). Przeważnie zamieszkują Region Autonomiczny Kuangsi–Czuang oraz prowincje Junnan, Guangdong, Kuejczou i Hunan. Wyróżnia się dwa zespoły pomniejszych grup etnicznych: północnych i południowych Zhuangów. Posługują się językiem zhuang, zróżnicowanym gwarowo.
Wikipedia
[czytaj: czuangcy] chiński filozof i pisarz (369-298 p.n.e.); Czuang-cy, Czuang-Cy
SJP.pl
Wikipedia
zhulać się - pohulać bez umiaru, zmęczyć się hulaniem
SJP.pl
taki, który się zhulał (zmęczył się hulaniem)
SJP.pl
dawniej: zhultaić się - stać się hultajem; rozhultaić się, rozpuścić się, rozbisurmanić się
SJP.pl
dawniej: zhultajać się - stawać się hultajem; rozhultajać się, rozpuszczać się, rozbisurmaniać się
SJP.pl
taki, który się zhultaił
SJP.pl
poddać wpływom węgierskim, rozszerzyć wpływy węgierskie, nadać czemuś cechy typowo węgierskie; zmadziaryzować
SJP.pl
potocznie: zhuśtać się - zmęczyć się imprezowaniem
SJP.pl
1. potocznie: wyczerpany po imprezie;
2. rzadko: wyhuśtany, wykołysany
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = adm. Zakład Higieny Weterynaryjnej;
Wiktionary
1. zmieszać, skrzyżować osobniki odmiennych ras, gatunków lub rodzajów;
2. o gatunkach: skrzyżować się;
3. połączyć ze sobą związki chemiczne pochodzące z innych nici DNA lub RNA;
4. połączyć się ze związkiem chemicznym z innej nici DNA lub RNA;
5. połączyć zjawiska lub elementy, tak aby powstał twór o nowych cechach
SJP.pl
nasycić wodą; nawilżyć
SJP.pl
chłód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przenikliwy, dokuczliwy chłód
(1.2) uczucie przejmującego chłodu (1.1)
Wiktionary
Chłód (także: zimno, ziąb, mróz, niska temperatura, czasami też żartobliwie określane jako zimnica) – pojęcie odnoszące się do stanu o niskiej temperaturze (to znaczy takiego w którym brak jest ciepła). Termin może odnosić się do niskiej temperatury danego obiektu (fizyka), zjawiska atmosferycznego (meteorologia, planetologia, itp.) i odczucia chłodu (fizjologia człowieka). Chłodnym określa się obiekt, który ma niższą temperaturę w porównaniu z temperaturą uznaną za normalną lub standardową.
Wikipedia
(1.1) Podczas jesiennego wieczoru panował dokuczliwy ziąb.
Wiktionary
IPA: ʑɔ̃mp, AS: źõmp
Wiktionary
czas. ziębić ndk., zaziębić się dk., zziębnąć dk.
rzecz. zziębnięcie n., zaziębienie n., odzięblizna ż.
przym. zaziębiony, zziębnięty, zziębły
Wiktionary
(1.1) chłód, zimno, zimnica, lodówa
Wiktionary
1. oddychać ciężko; dyszeć;
2. wydzielać, buchać czymś
SJP.pl
ziać, dyszeć (zwykle o psie)
SJP.pl
Ziaja Ltd Zakład Produkcji Leków sp z o.o. – polskie przedsiębiorstwo kosmetyczne, założone w 1989 roku przez farmaceutów Aleksandrę i Zenona Ziajów. Udział kapitału polskiego w firmie wynosi 100%.
Pierwszym produktem firmy był krem oliwkowy, sprzedawany do dziś. Marka Ziaja oferuje produkty do pielęgnacji twarzy, ciała i włosów. Kosmetyki Ziaja nie są testowane na zwierzętach.
Wikipedia
ziać, dyszeć (zwykle o psie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: ziarno; ziarnko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: ziarno
Wiktionary
IPA: ʑaˈrɛ̃nkɔ, AS: źarẽnko
Wiktionary
rzecz. ziarno n., ziarnko n., ziarko n.
przym. ziarnisty
Wiktionary
(1.1) ziarnko; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziorko.
Wiktionary
1. przypominający ziarenko;
2. skalnica ziarenkowata - gatunek rośliny wieloletniej z rodziny skalnicowatych;
3. tęcznik ziarenkowaty, liszkarz ziarenkowaty - gatunki chrząszczy z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
grupa bakterii o kształcie kulistym; ziarniaki, mikrokoki
SJP.pl
Ziarniaki, ziarenkowce (łac. coccus, l.mn. cocci; z gr. kokkos – jagoda) – komórki bakteryjne o kształcie kulistym.Mogą występować jako pojedyncze komórki lub w charakterystycznych skupiskach, które często wykorzystuje się w ich identyfikacji. Formy takich skupisk są następujące:
Wikipedia
kulista bakteria tlenowa; mikrokok, ziarniak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. ziarnko
(1.2) przest. drobna cząstka
Wiktionary
(1.1) Maciejowa sypnęła ziarek kurczętom.
(1.1) Z drobnych ziarek piasku tworzą się góry.
Wiktionary
rzecz. uziarnienie n., ziarenko n., ziarniak m., ziarnica ż., ziarnistość ż., ziarnko n., ziarno n., ziarnówka ż.,
przym. ziarenny, ziarnisty
przysł. ziarniście
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: ziarnko
SJP.pl
1. kulista bakteria tlenowa; mikrokok, ziarenkowiec;
2. typ suchego owocu jednonasiennego;
3. środowiskowo: kłos trawy lub zboża;
4. mól ziarniak - nocny motyl z rodziny molowatych
SJP.pl
Ziarniak (caryopsis) – suchy, niepękający owoc traw będący jednonasienną niełupką.
Ziarniak okryty jest okrywą owocowo-nasienną, która powstaje ze zrośnięcia się kilkuwarstwowej owocni, łupiny nasiennej i resztek obielma. Główną masę ziarniaka stanowi nasiono zawierające niewielki zarodek oraz bielmo stanowiące jego znaczną część. W rolnictwie i potocznie ziarniaki określa się zbiorczą nazwą „ziarno”. Ziarna zbóż stanowią podstawowe źródło pokarmu roślinnego dla ludzi.
Wikipedia
1. kulista bakteria tlenowa; mikrokok, ziarenkowiec;
2. typ suchego owocu jednonasiennego;
3. środowiskowo: kłos trawy lub zboża;
4. mól ziarniak - nocny motyl z rodziny molowatych
SJP.pl
Wikipedia
nowotwór złośliwy węzłów chłonnych
SJP.pl
Chłoniak Hodgkina, choroba Hodgkina, ziarnica złośliwa, limfogranulomatoza, HL (od ang. Hodgkin’s lymphoma), HD (od ang. Hodgkin’s disease) – choroba nowotworowa układu chłonnego cechująca się obecnością olbrzymich nowotworowych komórek Reed-Sternberga o wielopłatowym jądrze i jednojądrzastych komórek Hodgkina, które indukują nienowotworową proliferację i naciek innych limfocytów, monocytów, histiocytów i makrofagów.
Wikipedia
schorzenie nowotworowe
SJP.pl
młoda tkanka łączna powstająca na gojącej się ranie
SJP.pl
Ziarnina (łac. granulatio) – nowo powstała tkanka łączna zawierająca bogatą sieć naczyń włosowatych. Ziarnina jest jednym z procesów naprawy (gojenia) tkanek, które uległy uszkodzeniu i mają małą zdolność regeneracji lub nie posiadają jej wcale. Wypełnia ona ubytek powstały po uszkodzeniu tkanki. Naprawa tkanki poprzez ziarninowanie może następować na skutek oparzenia, urazu lub zakażenia.
Wikipedia
guz powstały z tkanki ziarninowej; granuloma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zgrupowanie komórek powstałych w odpowiedźi na przewlekły stan zapalny
Wiktionary
Ziarniniak (niepoprawne: ziarniak; łac. granuloma) – zgrupowanie epitelioidalnych makrofagów oraz innych komórek zapalnych i należących do układu odpornościowego, a także macierzy pozakomórkowej, zwykle otoczone przez mankiet limfocytów.
Wikipedia
układowa choroba spowodowana zapaleniem naczyń krwionośnych, powodująca martwicę tych naczyń i tworzenie się ziarniniaków
SJP.pl
o ranach, wrzodach: pokrywać się, wypełniać się ziarniną; ziarninować, granulować
SJP.pl
o ranach, wrzodach: pokrywać się, wypełniać się ziarniną; ziarninieć, granulować
SJP.pl
wypełnianie ubytku tkankowego przez tkankę ziarninową (specjalny rodzaj tkanki łącznej); granulacja
SJP.pl
Ziarnina (łac. granulatio) – nowo powstała tkanka łączna zawierająca bogatą sieć naczyń włosowatych. Ziarnina jest jednym z procesów naprawy (gojenia) tkanek, które uległy uszkodzeniu i mają małą zdolność regeneracji lub nie posiadają jej wcale. Wypełnia ona ubytek powstały po uszkodzeniu tkanki. Naprawa tkanki poprzez ziarninowanie może następować na skutek oparzenia, urazu lub zakażenia.
Wikipedia
przymiotnik od: ziarnina
SJP.pl
Ziarnistość – cecha materiału lub wielkość określająca występowanie jednorodnych skupisk (ziaren) w tym materiale.
Wikipedia
1. zawierający ziarna, nasiona;
2. złożony z kulistych lub bryłowatych cząsteczek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o substancji mający konsystencję ziarna, zrobiony z ziaren
(1.2) o wydruku, fotografii, filmie mający widoczne ziarno
Wiktionary
rzecz. ziarko n., ziarno m., ziarniak m., ziarnica ż., ziarnówka ż., ziarnistość ż., uziarnienie n., ziarenko n., ziarnko n.
Wiktionary
zdrobnienie od: ziarno; ziarenko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: ziarno
Wiktionary
IPA: ˈʑarn̥kɔ, AS: źarn̦ko
Wiktionary
rzecz. ziarno n., ziarenko n., ziarko n.
przym. ziarnisty
Wiktionary
(1.1) ziarenko, reg. śl. ziorko.
Wiktionary
przymiotnik od: ziarnko
SJP.pl
1. owoc jednonasienny, charakterystyczny dla większości traw dzikich i uprawianych; ziarniak
2. nasienie rośliny nasiennej
3. drobna cząstka jakiejś materii, występująca w stanie luźnym lub zespolona z innymi cząstkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nasiono zbóż, trawy, itp.; również porcja tych nasion;
(1.2) cząstka czegoś
(1.3) fot. niepożądane drobne punkty obrazu na fotografii;
(1.4) krystalit;
(1.5) daw. miara długości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za to w miejsce kaszy lub ryżu, nasypałem wyłuszczonych ziaren kukurydzy.
(1.2) Tym sposobem, nie przeszkadzając sobie, rozmawiały pojedyncze kwiatki i cały las, krople wody i ocean, ziarna piasku i niezmierne łańcuchy gór.
(1.3) (…) szumy i ziarno są efektem niedoskonałości materiałów światłoczułych, w niektórych jednak sytuacjach mogą mieć walory artystyczne.
(1.4) Wszystkie ziarna są monokryształami, natomiast różnią się orientacją sieci krystalograficznej.
(1.5) Jeden metr to ponad 320 ziaren.
Wiktionary
IPA: ˈʑarnɔ, AS: źarno
Wiktionary
rzecz. ziarniak m., ziarnica ż., ziarnówka ż., ziarnistość ż., uziarnienie n.
:: zdrobn. ziarenko n., ziarnko n.
przym. ziarnisty
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; łuszczaki, łuszczakowate, ziębowate
SJP.pl
Łuszczakowate, ziarnojady, ziębowate (Fringillidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) obejmująca ponad 220 gatunków. Zasiedlają różnorodne środowiska, od lasów po obszary pustynne lub zurbanizowane.
Wikipedia
ziarnopłon wiosenny - niska bylina z rodziny jaskrowatych, kwitnąca wczesną wiosną, we florze Polski spotykana głównie w lasach, parkach, zaroślach; pszonka
SJP.pl
Ziarnopłon (Ficaria Schaeff.) – rodzaj roślin, należący do rodziny jaskrowatych. Gatunkiem typowym jest Ficaria verna Huds.
Wikipedia
krzew lub drzewo wyrosłe z nasienia a nie z odrośli
SJP.pl
Cystoderma Fayod (ziarnówka) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
przymiotnik od: ziarno
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
[czytaj: z-ib] skrót od: zagraniczne inwestycje bezpośrednie; BIZ (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pot. pośladki
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. siadać
Wiktionary
(1.1) Starko, zicnijcie se wele ujka Zigi. → Babciu, usiądźcie sobie obok wujka Zygmunta.
Wiktionary
rzecz. zic mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. agrafka
Wiktionary
(1.1) Moplikiem se jada na szychta, moplikiem se wracom z roboty, na gowie mom gogle Carrera, zicherką mom spięte galoty.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. polka kucana
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. niemodna muzyka
Wiktionary
[czytaj: ziDAN] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zidealizować.
Wiktionary
czas. zidealizować dk.
rzecz. idealność ż., ideowość ż.
Wiktionary
1. rozpoznać coś lub kogoś po wybranych cechach specyficznych; ustalić tożsamość kogoś lub czegoś;
2. uznać dane osoby, zjawiska itp. za tożsame
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. identyfikować)
(1.1) ustalić tożsamość
(1.2) uznać za tożsame
czasownik zwrotny dokonany zidentyfikować się (ndk. identyfikować się)
(2.1) uznać siebie za takiego samego jak ktoś inny; uznać czyjeś wartości, wzorce
Wiktionary
(1.1) Nagranie z kamery bezpieczeństwa banku nie pomogło w zidentyfikowaniu rabusia, który krył twarz pod kominiarką.
Wiktionary
rzecz. identyfikowanie n., identyfikator mrz., zidentyfikowanie n., identyfikacja ż.
przym. identyfikacyjny, identyfikowalny
czas. identyfikować
Wiktionary
(1.1) rozpoznać
(1.2) utożsamić
(2.1) utożsamić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zidentyfikować.
Wiktionary
rzecz. identyfikowanie n., identyfikacja ż., identyfikator m.
czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.
przym. identyfikacyjny, identyfikatorowy, identyfikowalny
Wiktionary
podporządkować wpływom jakiejś ideologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pogard. zaniżenie poziomu inteligencji
Wiktionary
(1.1) Różne mogą być stany ogólnospołecznego zidiocenia.
Wiktionary
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
rzecz. idiota mos./ż.
Wiktionary
potocznie:
1. stać się ograniczonym umysłowo, stracić bystrość, inteligencję; zgłupieć, stępieć, zdurnieć;
2. zacząć zachowywać się jak idiota
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. dziwnie się zachowujący
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przeszły przymiotnikowy czynny od zidiocieć
Wiktionary
(1.1) Jakiś zidiociały facio wypisuje bzdury na czacie.
Wiktionary
rzecz. idiota mos., idiotka ż., idiotyczność ż., idiotyzm mrz., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny
przysł. idiotycznie
Wiktionary
(1.1) skretyniały
Wiktionary
potocznie: uczynić wyjątkowo głupim
SJP.pl
potocznie:
1. stać się ograniczonym umysłowo, stracić bystrość, inteligencję; zgłupieć, stępieć, zdurnieć;
2. zacząć zachowywać się jak idiota
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. idiocieć)
(1.1) pot. pogard. stać się głupcem
Wiktionary
(1.1) Ci z kadr całkiem już chyba zidiocieli.
Wiktionary
rzecz. zidiocenie n., idiota mos./ż.
czas. idiocieć ndk.
Wiktionary
(1.1) oszaleć, zdurnieć, zgłupieć, skretynieć, stępieć
Wiktionary
w językoznawstwie: połączyć wyrazy w idiomaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. archit. osiedle
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. bud. dom na osiedlu
Wiktionary
ptak z rodziny łuszczaków; jer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. niewielki, melodyjnie śpiewający i barwny ptak z gatunku zięba zwyczajna, nazwa systematyczna|Fringilla coelebs|ref=tak.;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. gwara. więz. strażnik więzienny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛ̃mba, AS: źẽmba
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pinkawa, pińka, ziymba, ziymka.
(2.1) klawisz
Wiktionary
ochładzać
SJP.pl
dawniej: uczucie wewnętrznego zimna; dreszcze
SJP.pl
Chłodziarka (zwycz. lodówka) – urządzenie (maszyna cieplna), którego zadaniem jest obniżenie temperatury środowiska chłodzonego, kosztem doprowadzonej energii. W chłodziarkach absorpcyjnych energia odprowadzana jest w postaci ciepła, natomiast w pozostałych (sprężarkowych, strumienicowych, termoelektrycznych) w postaci pracy. Chłodzonym czynnikiem może być powietrze, woda lub inny czynnik pośredniczący (chłodziwo).
Wikipedia
ochładzać
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim;
Wiktionary
Ziębice (niem. Münsterberg, cz. Minstrberk, łac. Monsterberga, Sambicensium) – miasto w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ziębice. Według danych GUS z 1 stycznia 2023 miasto miało 7995 mieszkańców (451. miejsce w kraju).
Wikipedia
(1.1) Sygnotariuszami porozumienia pomiędzy Ziębicami a Jaromierzem byli dr Pavel Mertlik ówczesny starosta Jaromierza i Ryszard Nowak – ówczesny burmistrz Ziębic.
(1.1) W muzeum w Ziębicach prezentowana jest kolekcja żelazek.
Wiktionary
IPA: ʑɛ̃mˈbʲit͡sɛ, AS: źẽmbʹice
Wiktionary
rzecz. ziębiczanin mos., ziębiczanka ż.
przym. ziębicki
Wiktionary
→ Ziębice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Ziębic, związany z Ziębicami
Wiktionary
(1.1) Na ziębickim herbie widnieje śląski czarny orzeł ze srebrną przepaską na skrzydłach.
Wiktionary
rzecz. Ziębice lm nm., ziębiczanin mos., ziębiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Ziębic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Ziębic (miasta w Polsce)
SJP.pl
Ziębikowo (niem. Seebigau, łuż. Zebikow) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Lubsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
płyn lub gaz pośredniczący w odbieraniu ciepła ciałom poddawanym chłodzeniu; chłodziwo, ziębnik
SJP.pl
ostatnia orka pod rośliny jare; orka przedzimowa
SJP.pl
Orka przedzimowa (ziębla) – najgłębsza orka, która pozostawia rolę na zimę w ostrej skibie. Taki sposób uprawy roli powoduje jej dobre przemarznięcie i pokruszenie skib oraz powoduje nagromadzenie większej ilości wody z roztopów. Orka ta powinna być wykonana na całą miąższość warstwy ornej (około 30 cm). W przypadku uprawy roślin głęboko korzeniących się, ziębla powinna być dodatkowo pogłębiona. Efekt ostrej skiby uzyskuje się dzięki wąskiemu stosunkowi głębokości do szerokości orki (1,1–1,2). Uprawkę tę wykonuje się jesienią pod rośliny jare.
Wikipedia
Zięblice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ziębice, po jej likwidacji Gabułtów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
W Zięblicach działa Ochotnicza Straż Pożarna
Wikipedia
pomieszczenie do przechowywania towarów w chłodzie; chłodnia
SJP.pl
chłodnictwo
SJP.pl
płyn lub gaz pośredniczący w odbieraniu ciepła ciałom poddawanym chłodzeniu; chłodziwo, ziębiwo
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; łuszczaki, łuszczakowate, ziarnojady
SJP.pl
o cechach ziębowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
mąż córki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mąż córki
(1.2) stpol. mąż córki lub wnuczki
(1.3) stpol. mąż siostry
(1.4) stpol. mąż kuzynki
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Mój zięć jest bardzo uprzejmy.
Wiktionary
IPA: ʑɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: źė̃ńć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: zięć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: c-igler] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko polskie
SJP.pl
Zieja (ros. Зея) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie amurskim, nad Zeją, ośrodek administracyjny rejonu ziejskiego i okręgu miejskiego miasto Zieja.
Osada powstała w 1879, od 1906 posiada status miasta.
Miasto jest siedzibą zarządu Parku Narodowego „Tokinsko-Stanowoj” i Rezerwatu Zejskiego.
Wikipedia
mięczak z gromady małży; Chama
SJP.pl
skrót w funkcji przymiotnika
(1.1) = zielony
Wiktionary
przym. zielony
rzecz. zielony n./mos./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ zielarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w dziedzinie zielarstwa, lecząca za pomocą ziół
(1.2) kobieta, która sprzedaje lub zbiera zioła
Wiktionary
IPA: ʑɛˈlarka, AS: źelarka
Wiktionary
rzecz. zielarstwo n., ziele n., zielnik m., zielony mos.
:: fm. zielarz m.
czas. pozielenieć, zielenić ndk., zazielenić dk.
przym. zielarski, zielny, zielony
Wiktionary
(1.1) fitoterapeutka
Wiktionary
miejsce, w którym przetwarza się zioła, aby w dalszej kolejności przygotowywać z nich leki
SJP.pl
dotyczący zielarza, zielarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zielarstwa, związany z zielarstwem
Wiktionary
(1.1) Co ciekawe, jej receptury zielarskie, pomimo upływu lat i unowocześnieniu technologii, nadal wykorzystywane są przez firmy farmaceutyczne.
Wiktionary
IPA: ʑɛˈlarsʲci, AS: źelarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. zielarstwo n., zielarka ż., zielarz m., ziele n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział wiedzy zajmujący się zagadnieniami hodowli, uprawy, zbioru, suszenia, pakowania i przechowywania ziół i roślin leczniczych;
Wiktionary
Zielarstwo – dział wiedzy zajmujący się zagadnieniami hodowli, uprawy, zbioru, suszenia, pakowania i przechowywania roślin leczniczych.
Uprawa roślin leczniczych może być prowadzona w ogrodzie lub specjalnym gospodarstwie rolnym jako uprawa polowa (plantacja). Zbiór roślin leczniczych dotyczy zbierania ich zarówno z takich upraw, jak i ze stanu naturalnego, gdyż wiele roślin leczniczych eksploatujemy z dziko występujących zasobów (np. lipę).
Wikipedia
IPA: ʑɛˈlarstfɔ, AS: źelarstfo
Wiktionary
rzecz. zielarz m., zielarka ż., zioło n., ziele n., zielnik m.
przym. zielarski, zielny
Wiktionary
człowiek znający się na ziołach, zajmujący się zielarstwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie zielarstwa, leczący za pomocą ziół
Wiktionary
IPA: ˈʑɛlaʃ, AS: źelaš
Wiktionary
rzecz. zielarstwo n., ziele n., zielnik m., zioło n.
:: fż. zielarka ż.
czas. pozielenieć, zielenić ndk.
przym. zielarski, zielny, zielony, ziołowy
przysł. ziołowo, zielarsko, zielnie, zielono
Wiktionary
(1.1) fitoterapeuta
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. żelazło.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. żelazło.
Wiktionary
zioło;
1. roślina o pędach nadziemnych miękkich, nietrwałych;
2. spreparowana, zwykle suszona roślina zielna o właściwościach leczniczych;
3. napar z zioła - rośliny;
4. środowiskowo: marihuana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. roślina o nietrwałych, nadziemnych pędach
(1.2) odpowiednio przyrządzone ziele (1.1), mające zastosowanie w lecznictwie i przemyśle spożywczym;
Wiktionary
Zioła, rośliny zielarskie – rośliny zawierające substancje wpływające na metabolizm człowieka (np. olejki eteryczne) i dostarczające surowców zielarskich. Są to gatunki lecznicze, przyprawowe, a także trujące. Grupa ta obejmuje przede wszystkim jednoroczne i dwuletnie rośliny zielne, ale także drzewa, krzewy, warzywa i byliny. Zalicza się do nich także niektóre grzyby. Zioła stosowane są m.in. w ziołolecznictwie, aromaterapii i jako przyprawy.
Wikipedia
IPA: ˈʑɛlɛ, AS: źele
Wiktionary
rzecz. zielnik m., zielarz m., zielarka ż., zielarstwo n., zioło n., zielony mos., zielone nmos./n., zielsko n.
przym. zielny, zielarski, ziołowy, zielony
Wiktionary
(1.1) roślina zielna
(1.2) roślina zielarska
Wiktionary
Wikipedia
kolor zielony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolor zielony
(1.2) zielony barwnik
(1.3) skupisko zielonych roślin (trawy, drzew, krzewów)
(1.4) zielone części roślin
(1.5) ubranie w kolorze zielonym
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: zielenić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aby oddać głębię oceanu, malarka użyła głównie chłodnych zieleni.
(1.2) Swą barwę cukierki zawdzięczają dodatkowi zieleni brylantowej.
(1.3) Zamieszkamy na pięknym osiedlu położonym wśród zieleni.
(1.4) W Zielone Świątki domy ozdabia się zielenią.
(1.5) Hrabina chodziła w zieleni i nosiła najdroższą biżuterię.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛlɛ̃ɲ, AS: źelẽń
Wiktionary
rzecz. zielonka ż., zielenica ż., zielenina ż., zieleniatka ż., zieleniak m., zieloność ż., zielnik m., zielone nmos./n.
czas. zazielenić, zielenić, zzielenieć, pozielenieć
przym. zielony, zielonawy, zieleniowy, zielonkawy, zieleniuchny, zieleniutki, zieloniuchny, zieloniutki
przysł. zielono, zielonkawo
Wiktionary
(1.3) roślinność
Wiktionary
przymiotnik od: zieleniec
SJP.pl
mieszkaniec Zielonki (miasta w Polsce); zielonczanin
SJP.pl
mieszkanka Zielonki (miasta w Polsce); zielonczanka
SJP.pl
zieleńczyk ostrężyniec - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
1. potocznie: sklep lub stragan z warzywami i owocami;
2. wino gronowe po rocznym leżakowaniu
SJP.pl
Zieleniak – wieżowiec w centrum Gdańska przy ul. Wały Piastowskie, zbudowany w latach 1965–1971 dla Centralnego Ośrodka Konstrukcyjno-Badawczego Przemysłu Okrętowego.
Wikipedia
potocznie: kobieta handlująca warzywami; jarzyniarka
SJP.pl
dotyczący zieleniarza, zieleniarstwa
SJP.pl
handel warzywami; zajęcie zieleniarza
SJP.pl
potocznie: mężczyzna handlujący warzywami; jarzyniarz
SJP.pl
1. przedstawiciel gromady samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym;
2. glon; alga
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
gromada samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym, obejmująca około 9000 gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Chlorophyta|Reichenbach|ref=tak., parafiletyczna grupa samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zielenica
Wiktionary
Zielenice (Chlorophyta) – parafiletyczna grupa jednokomórkowych (o strukturze wiciowcowej, kapsalnej i kokoidalnej) lub wielokomórkowych, samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym – wówczas są to higrofity lub symbionty. Należy tu ok. 9000 gatunków. Swą polską nazwę wzięły od dominującej barwy chlorofilu a i b, występują jednak w nich również karoteny (α-, β- i γ-) i ksantofile (luteina, zeaksantyna, wiolaksantyna, neoksantyna, astaksantyna). Jako substancja zapasowa wykorzystywana jest głównie skrobia, a u niektórych również inulina lub podobne do niej związki, sacharoza, maltoza lub erytrytol. W ścianie komórkowej znajduje się celuloza, a czasem również mannany i ksylany. Zielenice stanowią jedną z trzech linii rozwojowych roślin (obok glaukofitów i krasnorostów). Współcześnie dzielone są na dwie lub cztery równorzędne grupy (gromady). W rygorystycznych ujęciach taksonomicznych do zielenic zaliczane są także rośliny lądowe, przy czym dla takiego ujęcia stosuje się odrębną nazwę rośliny zielone. Termin zielenice oznacza w aktualnym ujęciu wszystkie linie rozwojowe roślin zielonych po wyłączeniu z nich roślin lądowych.
Wikipedia
(1.1) W dawniejszych podziałach zielenice traktowane były jako jeden takson w randze gromady.
Wiktionary
rzecz. zielenica ż.
Wiktionary
1. niewielki plac w mieście, obsiany trawą, obsadzony kwiatami, drzewami i krzewami; skwer, parczek;
2. lniane włókno dekortykowane; włókno zieleńcowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. zwarty przestrzennie teren zieleni o niedużej powierzchni;
(1.2) geol. rodzaj masywnej skały metamorficznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przedsiębiorstwo obsadziło zieleńce miejskie kilkoma tysiącami tulipanów.
(1.2) Gleby powstałe na wietrzejących zieleńcach mają często odcień czerwony.
Wiktionary
rzecz. zielenienie n., zieleń ż., zielony mos./mrz.
czas. pozielenieć dk., zielenieć ndk., zzielenieć dk.
przym. zielony, zieleńcowy
przysł. zielono
Wiktionary
(1.1) skwer
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zielono
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zielenić.
(1.2) odczasownikowy od|zielenieć.
Wiktionary
rzecz. zielone nmos./n., ziele n., zielsko n., zioło n., zieleń ż., zieleniec mrz., zielonka ż., zielenica ż., zielenina ż., zielenizna ż., zieleniatka ż., zieleniak m., zieloność ż., zielnik ż., Zieleniec m., Zielona ż., Zielone, Zielonki nmos., Zieloni nmos., zielarz mos., zielarka ż., zieleniarstwo n., zielnictwo n., zazielenienie n., zzielenienie n.
czas. zielenić ndk., zazielenić dk., zielenieć ndk., zazielenieć dk., zzielenieć dk., pozielenieć dk.
przym. zielony, zielonawy, zielonkawy, zielenisty, zielny, zieloniutki, zieloniuchny, zieleniutki, zieleniuchny
przysł. zielono, zielonkawo, zieleniście
temsłow. zielono-
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
1. zielone części (nać, liście) warzyw takich jak pietruszka, koper, używane jako przyprawa do potraw
2. regionalnie: włoszczyzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. posiłek przygotowany z zielonych warzyw
(1.2) spoż. pot. ogół zielonych produktów spożywczych
(1.3) reg. komosa
Wiktionary
Zielenina (kaszb. Zëlenënô) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie.
Osada jest częścią składową sołectwa Pawłowo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.
Wikipedia
IPA: ˌʑɛlɛ̃ˈɲĩna, AS: źelẽńĩna
Wiktionary
rzecz. zieleń ż., zielonka ż., zieloność ż., zieleniak m., zielnik m.
:: zdrobn. zieleninka ż.
czas. zielenić, zazielenić, pozielenieć
przym. zielony, zielonkawy
przysł. zielono, zielonkawo
Wiktionary
(1.1-2) przest. reg. chabazie, chabuzie
Wiktionary
zdrobnienie od: zielenina
SJP.pl
przymiotnik od: zieleń
SJP.pl
rodzaj krótkorogiego owada dwuskrzydłego; Psilopus
SJP.pl
zdrobnienie od: zielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: zielony
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɛ̃ˈɲutʲci, AS: źelẽńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. zielony n./mos./mrz., zielenienie n., zieleń, zieloność
przym. zieleniuchny, zieloniuchny, zieloniutki, zielony
przysł. zielono
czas. pozielenieć
Wiktionary
(1.1) zieloniutki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w rejonie kurortowym Petersburga, nad Zatoką Fińską;
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Rosji, w obwodzie królewieckim;
Wiktionary
Zielenogradsk, Koronowo, Kranc,(ros. Зеленоградск, niem. Cranz, lit. Krantas) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim położone 30 km na północ od Królewca, centrum administracyjne rejonu zielenogradskiego.
Wikipedia
przym. zielenogradski
Wiktionary
(1.1) hist. Kranc, Kraniec, Koronowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zielenogradskiem, dotyczący Zielenogradska
Wiktionary
rzecz. Zielenogradsk mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zielony; bardziej zielony (częściej)
SJP.pl
zielenucha kształtna - gatunek muchówki z rodziny lwinkowatych; zielonucha kształtna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Zielińsk – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Osięciny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zieliński – polskie nazwisko
Wikipedia
ozdobna roślina doniczkowa z liliowatych, mająca charakterystyczne zielone liście z białym bądź żółtym paskiem; chlorofitum
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj muchówki z rodziny kalnicowatych; Sapromyza
SJP.pl
rząd roślin wodnych z klasy zielenic właściwych; chetoforowce
SJP.pl
rodzaj algi, roślina wodna z klasy zielenic właściwych
SJP.pl
Zielkowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Łowicz.
Nazwa wsi powstała od nazwy osobowej "Żelek" lub "Zielek". Miejscowość została założona na starym szlaku handlowym prowadzącym z Łowicza do Rawy Mazowieckiej. W 1359 roku w dokumentach odnajdujemy pierwszą wzmiankę w dokumencie księcia Siemowita III, który potwierdzał dobra arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. W 1404 roku wieś została włączona na uposażenie parafii św. Ducha (Kolegiata Łowicka). Mieszkańcy mieli obowiązek utrzymywania okolicznych mostów i grobli pobliskiej rzeki Zielkówki.
Wikipedia
Zielkowo – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Lubawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
1. podręcznik o ziołach;
2. zbiór zasuszonych i dokładnie opisanych roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolekcja zasuszonych dla celów naukowych roślin
(1.2) daw. książka o ziołach
(1.3) placówka badawcza zajmująca się gromadzeniem okazów roślin, ich zabezpieczaniem, przechowywaniem i udostępnianiem do badań
(1.4) ogród z rabatami roślin leczniczych, przyprawowych i zapachowych
Wiktionary
Zielnik, herbarium (łac. herba „zioło”) – zbiór, drukowana lub ręcznie wykonana kolekcja opisanych rycin lub zasuszonych roślin, utrzymana zwykle w formie zeszytowej.
Wikipedia
(1.1) W ramach warsztatów „Na łące” dzieci będą mogły zrobić własny zielnik, puszczać latawce, pomalować wazon, rozbić namiot i poznać skrzydlatych przyjaciół.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛlʲɲik, AS: źelʹńik
Wiktionary
rzecz. zielony n./mos./mrz., ziele n., zieleń ż., zieloność ż., zielarz m., zielarka ż., zielarnia ż., zielenina ż., zielonka ż., zielarstwo n., zielenienie n.
czas. zielenić, zazielenić, zzielenieć, pozielenieć
przym. zielnikowy, zielny, zielony, zielonkawy
przysł. zielono, zielonkawo
Wiktionary
(1.1) herbarium
(1.2) herbarz
(1.4) herbarium
Wiktionary
przymiotnik od: zielnik
SJP.pl
przymiotnik od: ziele
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. dotyczący ziela
Wiktionary
(1.1) W rzeczywistości populacje wielu gatunków roślin, zwłaszcza zielnych, charakteryzuje dwupoziomowa organizacja.
Wiktionary
rzecz. ziele n., zielnik m., zielarz m., zielarka ż., zielarstwo n., zioło n., zielone nmos./n.
Wiktionary
Zielonagóra – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Obrzycko.
Miejscowość leży na prawym brzegu Warty, około 1 km od Obrzycka, faktycznie jest jego przedmieściem. Około 650 mieszkańców.
Do 2004 roku wieś nosiła nazwę Zielona Góra.
Teren działania sołectwa Zielonagóra obejmuje wieś: Zielonagóra, część wsi Zielonagóra – Borownik, przysiółek Obrzycko-Zamek i leśniczówki Chraplewo.
Wikipedia
biały o nieco zielonym odcieniu; zielonkawobiały
SJP.pl
blady o zielonawym odcieniu
SJP.pl
brązowy o odcieniu zielonkawym; zielonkawobrązowy
SJP.pl
brunatny o nieco zielonym odcieniu; zielonkawobrunatny
SJP.pl
bury o zielonawym odcieniu
SJP.pl
niebieski o odcieniu zielonawym; zielonkawoniebieski
SJP.pl
srebrzysty o nieco zielonym odcieniu; zielonkawosrebrzysty
SJP.pl
szary o odcieniu zielonawym; zielonkawoszary
SJP.pl
nieco żółty o zielonawym odcieniu
SJP.pl
żółty o odcieniu zielonawym; zielonkawożółty
SJP.pl
zbliżony do zielonego, nie do końca zielony, prawie zielony; zielonkawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) w kolorze podobnym do zielonego
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ˈnavɨ, AS: źelõnavy
Wiktionary
rzecz. zielony n./mos./mrz., zieleń ż., zielenienie n.
przym. zielony, zielonkawy
przysł. zielonawo, zielonkawo, zielono
czas. pozielenieć
Wiktionary
(1.1) zielonkawy
Wiktionary
mieszkaniec Zielonki (miasta w Polsce); zieleńczanin
SJP.pl
mieszkanka Zielonki (miasta w Polsce); zieleńczanka
SJP.pl
potocznie:
1. ozdobne trawniki lub zielone gałązki używane do przystrajania wiązanek ciętych kwiatów;
2. jadalne, zielone części warzyw, np. natka pietruszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) światło sygnalizacyjne w kolorze zielonym
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) pot. dolary amerykańskie, przen. bogactwo, mnóstwo pieniędzy
(2.2) slang. marihuana
forma przymiotnika.
(3.1) n. lp. i nmos. lm. od: zielony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pamiętaj dziecino: przez pasy tylko na zielonym!
(2.1) U „Maxima” w Gdyni znów cię widział ktoś. Sypał zielonymi mahoniowy gość.
Wiktionary
IPA: ʑɛˈlɔ̃nɛ, AS: źelõne
Wiktionary
rzecz. zieleń ż., zielenina ż., zieloność ż., zielonka ż., ziele n., zielony mrz./mos.
czas. zielenić ndk., zazielenić dk.
przym. zielony, zielny, bezzieleniowy
przysł. zielono
Wiktionary
zwójka zieloneczka – gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
1. mający kolor świeżej trawy, szmaragdu, szmaragdowy;
2. o roślinach: taki, który nie osiągnął dojrzałości; niedojrzały;
3. o człowieku, kolorze jego skóry: chorobliwie blady, szarozielony;
4. przenośnie: niedoświadczony, nieobyty, początkujący
SJP.pl
Wikipedia
wąsik zieloniaczek - motyl z rodziny wąsikowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: zielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: zielony
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ˈɲutʲci, AS: źelõńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zielonka ż./mos., zieloność, zieleń
przym. zieleniuchny, zieleniutki, zieloniuchny, zielony
przysł. zielono
Wiktionary
(1.1) zieleniutki
Wiktionary
1. pasza z zielonych części roślin
2. gąska zielonka - kapeluszowy grzyb jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʑɛˈlɔ̃nka, AS: źelõnka
Wiktionary
rzecz. zielonka ż., Zielonki nmos., zieloność ż., zieleń ż., zielenienie n., zazielenienie n., zielenina ż.
czas. zielenić ndk., zazielenić dk.
przym. zielony, zielonkawy, zieloniutki, zielonkowy, Zielonkowy
przysł. zielono
Wiktionary
biały o nieco zielonym odcieniu; zielonawobiały
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Mamo, czy ślina wodnika jest zielonkawobiała?
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔˈbʲjawɨ, AS: źelõŋkavobʹi ̯au̯y
Wiktionary
brązowy o odcieniu zielonkawym; zielonawobrązowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor brązowy o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Poczekajmy jeszcze, owoce są dopiero zielonkawobrązowe.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: źelõŋkavobrõũ̯zovy
Wiktionary
brunatny o nieco zielonym odcieniu; zielonawobrunatny
SJP.pl
błękitny o zielonkawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) błękitny o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Przez dwie godziny kąpali się w tamtej zielonkawobłękitnej lagunie.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔbwɛ̃ŋʲˈcitnɨ, AS: źelõŋkavobu̯ẽŋʹḱitny
Wiktionary
czarny o nieco zielonym odcieniu
SJP.pl
czerwony o zielonkawym odcieniu
SJP.pl
niebieski o odcieniu zielonkawym; zielonawoniebieski
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Woda w górskim potoku była zielonkawoniebieska.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: źelõŋkavõńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
różowy o zielonkawym odcieniu
SJP.pl
rudy o nieco zielonym odcieniu
SJP.pl
srebrzysty o nieco zielonym odcieniu; zielonawosrebrzysty
SJP.pl
szary o odcieniu zielonkawym; zielonawoszary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Nie! Nie wypiję tej zielonkawoszarej brei.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔˈʃarɨ, AS: źelõŋkavošary
Wiktionary
zgrzytnica zielonkawowłosa - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
żółty o odcieniu zielonkawym; zielonawożółty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor żółty o odcieniu zielonkawym
Wiktionary
(1.1) Zielonkawożółte jajko na kilometr śmierdzi zbukiem.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋkavɔˈʒuwtɨ, AS: źelõŋkavožuu̯ty
Wiktionary
zbliżony do zielonego, nie do końca zielony, prawie zielony; zielonawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) w kolorze podobnym do zielonego, nie intensywnie zielony
Wiktionary
(1.1) Nocą na rozgwieżdżonym niebie pojawia się zielonkawa poświata zorzy polarnej.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃ŋˈkavɨ, AS: źelõŋkavy
Wiktionary
rzecz. zieleń ż., zielenina ż., zielnik m., zielenienie n., zzielenienie n., Zielonka ż./mos.
czas. zielenieć ndk., zzielenieć dk.
przym. zielony, zielonawy
przysł. zielonkawo, zielonawo, zielono
Wiktionary
(1.1) zielonawy
Wiktionary
1. pasza z zielonych części roślin
2. gąska zielonka - kapeluszowy grzyb jadalny
SJP.pl
Wikipedia
niebieski o zielonkawym odcieniu; zielonawoniebieski, zielonkawoniebieski
SJP.pl
regionalnie: lekko zielony, zielonkawy
SJP.pl
Zielonkowice – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Grodków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem zielonej barwy, z obecnością zieleni
Wiktionary
(1.1) Jeden z żartów mówi, że kiedy Kostarykanin chce cokolwiek sprzedać, najpierw maluje towar na zielono.
Wiktionary
rzecz. zieleń ż., zieloność ż., zielonkawość ż., zielenienie n., zzielenienie n., zazielenianie n., zazielenienie n., zielenica ż., zielenina ż., zielsko n., ziele n., zielonka ż., zielone nmos., zielarz mos., zielnik mrz., zielony n./mrz./mos.
czas. zielenić ndk., zzielenieć dk., zazieleniać ndk., zazielenić dk.
przym. zielony, zielonkawy, zieloniutki, zieleniutki, zielonawy
przysł. zielonkawo, zieloniutko
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na zielony odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na zieloną barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości
(1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na zieloną barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia
(1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na zielony kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) zielonobiały • zielonobrązowy • zielonobrunatny • zielonoczarny
(1.2) zielono-niebieski • zielono-pomarańczowy • zielono-żółty
(1.3) zielonooki • zielonowłosy
(1.4) zielononóżka
Wiktionary
rzecz. zielony n./mos./mrz., zielenienie n., zieleń ż.
przym. zielony
przysł. zielono
czas. pozielenieć
Wiktionary
w części zielony, w części biały
SJP.pl
w części zielony, w części brązowy; brązowo-zielony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dwa kolory: zielony i brązowy
Wiktionary
(1.1) Wywiesili zielono-brązową flagę klubu.
Wiktionary
(1.1) brązowo-zielony
Wiktionary
w części zielony, w części czarny; czarno-zielony
SJP.pl
w części zielony, w części czerwony; czerwono-zielony
SJP.pl
w części zielony, w części fioletowy
SJP.pl
w części zielony, w części grafitowy
SJP.pl
w części zielony, w części niebieski; niebiesko-zielony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dwa kolory: zielony i niebieski
Wiktionary
(1.1) Wśród zielono-niebieskich kulek trudno było wypatrzyć tę jedną całkowicie niebieską.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔ‿ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: źelõno‿ńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
(1.1) niebiesko-zielony
Wiktionary
w części zielony, w części pomarańczowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dwa kolory: zielony i pomarańczowy
Wiktionary
(1.1) pomarańczowo-zielony
Wiktionary
w części zielony, w części żółty; żółto-zielony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dwa kolory: zielony i żółty
Wiktionary
przym. żółtozielony
Wiktionary
(1.1) żółto-zielony
Wiktionary
związany z Zielonym Balonikiem, krakowskim kabaretem literackim z lat 1905-12
SJP.pl
biały o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o odcieniu zielonym
Wiktionary
(1.1) Jest basen i firmowe parasole zielonobiałe, trawniki gładko wystrzyżone, pieczołowicie nawadniane.
(1.1) Miąższ jest zielonobiały lub żółtobiały i ma przyjemny, delikatny, lekko słodki smak, podobny do orzechów włoskich.
Wiktionary
(1.1) jasnozielony, bladozielony
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem zielonobrązowej barwy; w zielonobrązowym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. zielonobrązowy
Wiktionary
brązowy o odcieniu zielonym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy o zielonym odcieniu
Wiktionary
przysł. zielonobrązowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem zielonobrunatnej barwy; w zielonobrunatnym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. zielonobrunatny
Wiktionary
brunatny o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brunatny o zielonym odcieniu
Wiktionary
przysł. zielonobrunatno
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem zielonoczarnej barwy; w zielonoczarnym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. zielonoczarny
Wiktionary
czarny o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) czarny o zielonym odcieniu
Wiktionary
przysł. zielonoczarno
Wiktionary
tukan zielonodzioby - gatunek ptaka z rodziny tukanowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma zielony dziób
Wiktionary
→ Zielona Góra (miasto), → Zielonogórskie (region)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Zielona Góra
Wiktionary
(1.1) Pod koniec ubiegłego roku zielonogórska firma Nowe Media zaprezentowała polską wersję niemieckiego programu MovieJack DVD Ripper.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈɡursʲci, AS: źelõnogursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zielona Góra ż., zielonogórzanin m., zielonogórzanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Zielonej Góry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zielonej Góry
(1.2) osoba pochodząca z Zielonej Góry, urodzona w Zielonej Górze
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔɡuˈʒãɲĩn, AS: źelõnogužãńĩn
Wiktionary
rzecz. Zielona Góra ż.
:: fż. zielonogórzanka ż.
przym. zielonogórski
Wiktionary
mieszkanka Zielonej Góry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zielonej Góry
(1.2) kobieta pochodząca z Zielonej Góry, urodzona w Zielonej Górze
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔɡuˈʒãnka, AS: źelõnogužãnka
Wiktionary
rzecz. Zielona Góra ż.
:: fm. zielonogórzanin mos.
przym. zielonogórski
Wiktionary
sikora zielonogrzbieta - azjatycki gatunek sikory
SJP.pl
1. mający zieloną głowę;
2. wilga zielonogłowa - gatunek ptaka z rodziny wilgowatych;
3. podgorzałka zielonogłowa - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma zieloną głowę
Wiktionary
(1.1) Zajęli się wszyscy trzej sprawianiem ryby i tęgo się zmachali, gdy wreszcie ukazał się Pantera, niosąc w ręku przepysznego zielonogłowego kaczora.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈɡwɔvɨ, AS: źelõnogu̯ovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. mający zieloną korę
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający zielone kwiaty
Wiktionary
treron zielonolicy, kormoran zielonolicy - gatunki ptaków
SJP.pl
mający zielone liście
SJP.pl
niebieski o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor niebieski o odcieniu zielonym
Wiktionary
(1.1) Zielononiebieskiej landrynki jeszcze nie widzieliście, czy co?
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: źelõnõńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
przysł. zielononiebiesko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem zielononiebieskiej barwy; w zielononiebieskim kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. zielononiebieski
Wiktionary
kura rasy wyhodowanej w Polsce, charakteryzująca się zielonym kolorem nóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. rasa kur przyzagrodowych, o białym lub szarym upierzeniu, szarozielonych nogach i krótkim, lekko zagiętym dziobem w tym samym kolorze;
Wiktionary
(1.1) Jaja zielononóżek są prawie czterokrotnie droższe od zwykłych jaj.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔ̃ˈnuʃka, AS: źelõnõnuška
Wiktionary
przym. zielononogi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma zielony ogon
Wiktionary
mający oczy koloru zielonego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. taki, który ma zielone oczy
Wiktionary
(1.1) Panno pszeniczna, zielonooka, • Nachyl się nad moim życiem, • Panno o włosach sypkich jak piasek, • Pozwól się sobą zachwycić.
(1.1) Tylko mgławice nad nurtem Narewu skłębiły się gęściej i ukryły w swej płachcie bladolice boginki, zielonookie rusałki-wodnice, topielice upiorne, unoszone wartem bieżnym, rogany-latawice, na pruską Szatrię dążące. sic.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈːci, AS: źelõn•oḱi
Wiktionary
oliwkowy o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma zielone pióra, upierzenie
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈpʲjurɨ, AS: źelõnopʹi ̯ury
Wiktionary
turkaweczka zielonoplamkowa - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyspami Zielonego Przylądka lub Republiką Zielonego Przylądka
Wiktionary
rzecz. Przylądek Zielony mrz.
Wiktionary
rudy o zielonym odcieniu
SJP.pl
afrykanka zielonorzytna, wróbliczka zielonorzytna - gatunki ptaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zielone; cecha tych, którzy są zieloni
Wiktionary
rzecz. zielone n./nmos., zielnik mrz., zieleń ż., zielenina ż., zielenienie n., Zielonka ż.
przym. zielony, zieleniutki
przysł. zielono
czas. pozielenieć
Wiktionary
1. siwy o zielonym odcieniu;
2. dzięcioł zielonosiwy - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych;
3. kotawiec zielonosiwy - gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów; koczkodan zielony, koczkodan zielonosiwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) siwy z zielonym odcieniem
Wiktionary
przym. zielono-siwy
Wiktionary
gruchacz zielonoskrzydły, ara zielonoskrzydła - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma zielone skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈskʃɨdwɨ, AS: źelõnoskšydu̯y
Wiktionary
stalowy (szaroniebieski) o zielonym odcieniu
SJP.pl
olśniak zielonosterny, paziak zielonosterny - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik od: Zielony Stok (nazwa kilku osiedli w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wierny należący do wspólnoty pentekostalnej
Wiktionary
(1.1) W sąsiedniej gminie pozwolono zielonoświątkowcom na wzniesienie domu modlitwy.
Wiktionary
rzecz. Zielone Świątki lm nm.
przym. zielonoświątkowy
Wiktionary
(1.1) pentekostalista
Wiktionary
związany z Zielonymi Świątkami - świętem zesłania Ducha Świętego w Kościele rzymskokatolickim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. rel. związany z Zielonymi Świątkami, dotyczący Zielonych Świątek
(1.2) rel. związany z zielonoświątkowcami, dotyczący zielonoświątkowców
Wiktionary
rzecz. Zielone Świątki lm nm., zielonoświątkowiec mos.
Wiktionary
szary o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru szarego o odcieniu zielonym
Wiktionary
(1.1) Zasadniczo pruski mundur piechoty był zielonoszary, o różnym stopniu sprania.
(1.1) Nad czerwonymi trybunami widać było zielonoszare zbocza okolicznych wzgórz z budynkami różnej wielkości, nad którymi górował dziewięciopiętrowy blok.
Wiktionary
Zielonówek – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Wikipedia
Wikipedia
mający zielone włosy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. taki, który ma zielone włosy
Wiktionary
(1.1) O szalony! gdzie on goni, • Tam od ostrych słońca grotów • Głowy jego nie ochroni • Ni palma zielonowłosa, • Ni białe łono namiotów, • Tam jeden namiot – niebiosa.
(1.1) Bycie zielonowłosym potworem zupełnie jej nie odpowiadało.
Wiktionary
żółty o zielonym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor żółty o odcieniu zielonym
Wiktionary
(1.1) Odpadki wrzuć do zielonożółtego pojemnika pod zlewozmywakiem!
Wiktionary
przym. żółtozielony
Wiktionary
nieco złoty o zielonym odcieniu
SJP.pl
złoty o odcieniu zielonym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zielony o złotym połysku
Wiktionary
(1.1) Drzewa się zakolebały bez szumu, sypiąc na jej jasną głowę ulewę migotliwych brzasków i cieniów, kieby ten deszcz zielonozłoty.
(1.1) Zaświtał nieśmiało, bladym, zielonozłotym promieniem na szarym, zimnym obłoku.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛlɔ̃nɔˈzwɔtɨ, AS: źelõnozu̯oty
Wiktionary
przym. złotozielony, zielono-złoty, złoto-zielony
Wiktionary
zielonucha kształtna - gatunek muchówki z rodziny lwinkowatych; zielenucha kształtna
SJP.pl
1. mający kolor świeżej trawy, szmaragdu, szmaragdowy;
2. o roślinach: taki, który nie osiągnął dojrzałości; niedojrzały;
3. o człowieku, kolorze jego skóry: chorobliwie blady, szarozielony;
4. przenośnie: niedoświadczony, nieobyty, początkujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor czwartego pasma tęczy, taki jak kolor świeżej trawy, szmaragdu, malachitu itp.; mający kolor pochodny, powstały ze zmieszania kolorów podstawowych: żółtego i niebieskiego;
(1.2) o roślinach, owocach: taki, który nie osiągnął dojrzałości, będący w stadium poprzedzającym dojrzałość; niedojrzały
(1.3) pot. o barwie cery: blady z zielonkawym lub brunatnoszarym odcieniem, chorobliwie blady; szary, ziemisty
(1.4) pot. mający szary, ziemisty kolor cery
(1.5) lekcew. pot. przen. niedoświadczony, niewyrobiony, niemający rozeznania w jakiejś dziedzinie, zwykle młody
(1.6) lekcew. pot. przen. niemający wiedzy na jakiś temat, zwykle młody
(1.7) neol. ekol. ekologiczny, odnawialny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. człowiek związany z ekologią; działacz na rzecz ochrony środowiska naturalnego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) pot. zob. dolar.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(4.1) zob. zielone.
Wiktionary
Barwa zielona (zieleń) – jedna z addytywnych barw podstawowych. W subtraktywnym modelu barw stanowi połączenie barwy żółtej z barwą niebieską. Na kole barw dopełnia kolor karmazynowy, jest barwą powszechnie spotykaną w naturze. Rośliny są zielone, ponieważ zawierają chlorofile a i b, mające wysoką absorpcję w czerwonej i niebieskiej części widma światła widzialnego, a niską absorpcję w zielonej części spektrum (długość fali elektromagnetycznej 487–570 nm).
Wikipedia
(1.1) Liście drzew są zielone, bo zawierają chlorofil.
(1.2) Te śliwki są jeszcze zielone, nie jedz ich.
(1.5) Jeśli chodzi o komputery, to jestem zielony; musisz mi pomóc.
(2.1) Pech chciał, że za każdym razem miejsce i plan budowy banku wywołują protesty zielonych i mieszkańców osiedli Kalisza.
Wiktionary
IPA: ʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: źelõny
Wiktionary
rzecz. zielone nmos./n., ziele n., zielsko n., zioło n., zieleń ż., zieleniec mrz., zielonka ż., zielenica ż., zielenina ż., zielenizna ż., zieleniatka ż., zieleniak m., zieloność ż., zielnik ż., Zieleniec m., Zielona ż., Zielone, Zielonki nmos., Zieloni nmos., zielarz mos., zielarka ż., zieleniarstwo n., zielnictwo n.
przym. zielonawy, zielonkawy, zielenisty, zielny
:: zdrobn. zieloniutki, zieloniuchny, zieleniutki, zieleniuchny
przysł. zielono, zielonkawo, zieleniście
czas. zielenić ndk., zielenić się ndk., zazielenić dk., zielenieć ndk., zazielenieć dk., pozielenieć dk., zzielenieć dk.
temsłow. zielono-
skr. ziel.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. zieloniutki, zieloniuchny, zieleniutki, zieleniuchny; rzad. zielenisty
(1.2) niedojrzały
(1.5) niedoświadczony
(1.6) niedokształcony
(3.1) dolar
Wiktionary
roślina rosnąca dziko przy drogach lub wśród upraw, wpływająca niekorzystnie na rozwój roślin uprawnych; chwast
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina rosnąca dziko przy drogach lub wśród upraw, wpływająca niekorzystnie na rozwój roślin uprawnych; chwast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. roślina dziko rosnąca lub zbiorowisko takich roślin
Wiktionary
rzecz. ziele n., zielenina ż., zioło n.
:: zdrobn. ziółko n.
przym. zielony, zielny
przysł. zielono
czas. pozielenieć
Wiktionary
(1.1) chwast
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ziemba:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zenon Ziembiewicz – postać fikcyjna, główny bohater powieści Granica Zofii Nałkowskiej, jej dwóch ekranizacji filmowych i licznych adaptacji teatralnych.
Na początku powieści jest studentem, który z czasem robiąc karierę polityczną zostaje prezydentem miasta. W życiu prywatnym wdaje się w nieszczęśliwy układ miłosny – poza małżeństwem z Elżbietą ma kochankę Justynę Bogutównę. Ta, po zajściu w ciążę, dokonuje aborcji, przez co popada w melancholię. Ostatecznie doprowadza to do tragicznego zakończenia – Justyna oblewa kochanka żrącym kwasem oślepiając go, w następstwie czego Ziembiewicz popełnia samobójstwo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Ziemblice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kula ziemska;
2. wierzchnia warstwa skorupy ziemskiej, grunt, gleba;
3. gospodarstwo rolne, pole, rola;
4. to, po czym się poruszają ludzie, zwierzęta, pojazdy; grunt, jego powierzchnia;
5. potocznie: podłoga;
6. podniośle: kraj;
7. ląd (w odróżnieniu od mórz, oceanów);
8. książkowo: obszar, kraina;
9. w dawnej Polsce: jednostka administracyjna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. trzecia pod względem oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego;
(1.2) mitgr. rzad. zob. Gaja.
(1.3) mitrzym. rzad. zob. Terra, Tellus.
Wiktionary
Ziemia (łac. Terra, Tellus; gr. Γαῖα, trb. Gaja) – trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego. Pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego. Planeta uformowała się około 4,54 mld lat temu.
Wikipedia
(1.1) Stwierdzenie, że Ziemia jest jedną z planetaanet obiegających Słońce, było odkryciem Mikołaja Kopernika.
(1.1) Ruch obrotowy Ziemi powoduje zjawisko dnia i nocy, a ruch obiegowy Ziemi wokół Słońca wywołuje pory roku.
(1.1) Ziemię obiegają liczne satelity sztuczne i jeden satelita naturalny, zwany Księżycem.
(1.1) Do najważniejszych nauk o Ziemi należą: geografia, geologia, geofizyka i geodezja.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛ̃mʲja, AS: źẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ziemiaństwo n., ziemia ż., Ziemianin mos., Ziemianka ż., ziemiańskość ż., ziemianka ż., ziemianin mos.
przym. ziemski
przysł. ziemiańsko
Wiktionary
(1.1) glob, kula ziemska, świat; peryfr. książk. błękitna planeta, Błękitna Planeta; symbol. 🜨
(1.2) Gaja
(1.3) Terra, Tellus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. chem. tellur
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: ziemianin
Wiktionary
(1.1) Ziemian [...] w naturze znajduje się w połączeniu z żelazem, złotem, srebrem, siarką, ołowiem i miedzią.
Wiktionary
1. właściciel majątku ziemskiego; dziedzic, obszarnik, agrariusz;
2. mieszkaniec Ziemi (w opozycji do niebian)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ziemi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kim są kosmici i jakie są ich plany względem Ziemi i Ziemian?
Wiktionary
IPA: ʑɛ̃ˈmʲjä̃ɲĩn, AS: źẽmʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Ziemia ż., ziemia ż., ziemianin mos., ziemianka ż., ziemiaństwo n., ziemiańskość ż., ziemiankowość ż., ziemskość ż., ziemianka ż., ziemiórka ż., ziemistość ż., pozaziemskość ż.
:: fż. Ziemianka ż.
przym. ziemski, ziemiański, ziemiankowy, pozaziemski, ziemny, ziemisty, okołoziemski, nieziemski, śródziemny
przysł. ziemiańsko, ziemiście, nieziemsko
Wiktionary
1. mieszkanka Ziemi (w opozycji do niebianek);
2. właścicielka lub żona właściciela posiadłości ziemskiej;
3. wykopane w ziemi pomieszczenie do przechowywania jedzenia;
4. prymitywny schron wybudowany w ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ziemi
Wiktionary
Ziemianka – prymitywne schronienie wykopane w ziemi, przeważnie przykryte gałęziami i poszyciem leśnym lub odchodami zwierzęcymi w formie stałej, niekiedy wyposażone w piec gliniany.
Używane były między innymi przez plemiona germańskie i słowiańskie, przetrwały po dziś dzień na całym świecie jako przechowalnia pożywienia w okresie zimowym, schronienia myśliwskie, a nawet jako mieszkanie dla ludzi.
Wikipedia
IPA: ʑɛ̃ˈmʲjãnka, AS: źẽmʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. ziemianka ż., Ziemia ż., ziemia ż., ziemsko n., ziemniak mrz., ziemniaczek mrz., ziemskość ż., przyziemie n.
:: fm. Ziemianin mos.
przym. ziemski, ziemny, przyziemny
przysł. przyziemnie, ziemiańsko
Wiktionary
przymiotnik od: ziemianka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z ziemiaństwem, ziemian, dotyczący ziemiaństwa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. ziemiańskość ż., Ziemianin mos., ziemiaństwo n., ziemianin mos., ziemianka ż.
przym. ziemny, ziemski
przysł. ziemiańsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla ziemiaństwa, w sposób ziemiański
Wiktionary
rzecz. Ziemia ż., ziemia ż., ziemianin mos., Ziemianin mos., Ziemianka ż., ziemianka ż., ziemiańskość ż., ziemiankowość ż., ziemiaństwo n.
przym. ziemski, ziemiański, ziemiankowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. cecha tego, co ziemiańskie
Wiktionary
rzecz. ziemia ż., Ziemia ż., ziemianin mos., Ziemianin mos., ziemianka ż., Ziemianka ż., ziemiankowość ż., ziemiaństwo n.
przym. ziemski, ziemiański, ziemiankowy
przysł. ziemiańsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) socjol. warstwa społeczna, obywatele ziemscy;
(1.2) daw. praca na roli, gospodarowanie na wsi
Wiktionary
Ziemiaństwo (również ziemianie, posiadacze ziemscy, posiedziciele ziemscy, obywatele ziemscy) – grupa społeczna i kategoria wytwórców. Właściciele, dzierżawcy i administratorzy większej własności ziemskiej.
Wikipedia
(1.1) Obecnie ziemiaństwo jest bardzo silną warstwą społeczną w Wielkiej Brytanii oraz w znacznym stopniu w Europie Zachodniej.
Wiktionary
rzecz. Ziemia ż., ziemia ż., ziemianin mos., Ziemianin mos., Ziemianka ż., ziemianka ż., ziemiańskość ż., ziemiankowość ż.
przym. ziemski, ziemiański, ziemiankowy, ziemny
przysł. ziemiańsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ziemięcice (niem. Ziemientzitz, 1935–1945 Ackerfelde O.S.) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Zbrosławice.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Ziemiełowice (niem. Simmelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Namysłów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
rodzaj pluskwiaków z rodziny ziemikowatych
SJP.pl
o cechach ziemikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Ziemikowate (Cydnidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych i nadrodziny tarczówek (Pentatomoidea).
Wikipedia
o cechach ziemikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
gatunek wija z gromady pareczników
SJP.pl
Zieminek (Geophilus electricus) – gatunek parecznika z rzędu zieminkokształtnych i rodziny zieminkowatych.
Gatunek ten został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza w 10. wydaniu Systema Naturae pod nazwą Scolopendra electrica.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ryb słodkowodnych z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. dzieło z dziedziny geografii, zwłaszcza mapa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. geograf
Wiktionary
rzecz. ziemiopisarz m., ziemiopismo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. geograf
Wiktionary
rzecz. ziemiopis m., ziemiopismo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. geografia (nauka)
Wiktionary
rzecz. ziemiopis m., ziemiopisarz m.
Wiktionary
1. przypominający ziemię (glebę);
2. przypominający Ziemię (planetę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. pojedyncze lądowe zwierzę pełzające
(1.2) daw. wszelkie lądowe zwierzę pełzające (jako ogół bądź grupa)
Wiktionary
(1.1) Tak wyborne porównanie, że zdaje się, iż widzę chwiejąca się płytę, pod marzącą głową, i rozgniecione ukryte ziemiopłazy pod głazem.
(1.2) A za wszystkich zwierząt wszelkiego ciała po dwojgu wwiedziesz do korabia, aby zostały żywe z tobą, samca i samicę; i z ptaków według rodzajów ich; i z bydła według rodzajów ich; i ze wszelkiego ziemiopłazu według rodzaju ich; z każdego rodzaju wnijdą po dwojgu z tobą, aby żyć mogły.
Wiktionary
ziemiórka pleniówka - muchówka z rodziny bedliszek
SJP.pl
o cechach ziemiórkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Ziemiórkowate (Sciaridae syn. Lycoriidae) – rodzina muchówek licząca na świecie około 2000 gatunków.
Wikipedia
o cechach ziemiórkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
dawniej: budowa geologiczna, struktura i skład mineralny danego terenu; geologia
SJP.pl
blady z ziemistym odcieniem
SJP.pl
1. szary o ziemistym odcieniu;
2. o cerze: blady o szarym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru szarego o odcieniu ziemistym
Wiktionary
1. przypominający barwą ziemię;
2. rzadkie: zawierający ziemię, zrobiony z ziemi; ziemny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający swym kolorem ziemię; szary z odcieniem brunatnym lub czarnym
(1.2) o cerze: blady z brunatnoszarym lub zielonkawym odcieniem
(1.3) o człowieku: mający ziemistą (1.2) cerę
przymiotnik relacyjny
(2.1) rzad. zawierający ziemię, zrobiony, usypany, ubity z ziemi
Wiktionary
rzecz. Ziemianin mos., ziemia ż., ziemistość ż.
przysł. ziemisto
przym. ziemny, ziemski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Ziemlin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Ziemlin należał do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Leopold Unruh. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 192 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 25 dymów (domostw).
Wikipedia
1. zmienik ziemniaczak - drobny owad z rzędu pluskwiaków;
2. niszczyk ziemniaczak - gatunek nicienia z rzędu węgorków
SJP.pl
rodzaj zupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. kulin. zupa ziemniaczana
Wiktionary
(1.1) Na obiad zjemy ziemniaczankę z chlebem.
(1.1) Najadłeś się choć trochę tą ziemniaczanką?
Wiktionary
rzecz. ziemniak m., ziemniaczek m.
przym. ziemniaczany
Wiktionary
(1.1) kartoflanka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziymnioczónka.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący ziemniaków (rośliny i bulwy), związany z ziemniakami
(1.2) przyrządzony, zrobiony z ziemniaków, z dodatkiem ziemniaków
Wiktionary
(1.1) Wyjdą znów szkodniki znane / niszczyć pola ziemniaczane, / a i wróg jest zawsze gotów / zrzucać stonki z samolotów.
(1.2) – Wyobraźcie sobie, że ambasador był zachwycony – perorował Roszko. – Zjedliśmy wyborną zupę ziemniaczaną, potem był bryzol z pieczarkami, kompot, kilka butelek wina, szarlotka.
Wiktionary
IPA: ˌʑɛ̃mʲɲaˈt͡ʃãnɨ, AS: źẽmʹńačãny
Wiktionary
rzecz. ziemia ż., ziemniak m., ziemniaczek m., ziemianka ż., ziemniaczanka ż.
Wiktionary
(1.1) kartoflany
(1.2) kartoflany
Wiktionary
pomieszczenie do przechowywania ziemniaków
SJP.pl
zdrobnienie od: ziemniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ziemniak
(1.2) mały ziemniak
Wiktionary
(1.1) Wnusiu, weź sobie jeszcze ziemniaczków.
Wiktionary
rzecz. ziemniak m., ziemianka ż., ziemniaczanka ż., Ziemianka ż.
przym. ziemniaczany
Wiktionary
1. zgrubienie od: ziemniak;
2. pole, gdzie rosną ziemniaki;
3. pole po zebraniu rosnących na nim ziemniaków
SJP.pl
Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.
Wikipedia
1. powszechnie uprawiana roślina z rodziny psiankowatych, o jadalnych bulwach rosnących pod ziemią, pochodząca z terenów południowych Andów;
2. bulwa tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Solanum tuberosum|L.|ref=tak., roślina z rodziny psiankowatych, o jadalnych bulwach;
(1.2) spoż. warzywo z bulwy ziemniaka (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z ziemniaków (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na kilku hektarach pola rosną ziemniaki.
(1.2) Karina obiera ziemniaki, a Jan leży i ogląda telewizję.
(1.2) Kup ziemniaki do zupy.
(1.3) Na obiad zjadłem kotlet schabowy z ziemniakami i kapustą kiszoną.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛ̃mʲɲak, AS: źẽmʹńak
Wiktionary
rzecz. ziemia ż., ziemniaczanka ż., Ziemianka ż., ziemianka ż.
:: zdrobn. ziemniaczek m.
przym. ziemniaczany, ziemny
Wiktionary
(1.1) psianka ziemniak, kartofel
(1.2) kartofel
:: daw. bałaban, bulba, bandz, pszonka, daw. kartofla
Wiktionary
roślina warzywna z rodziny selerowatych (baldaszkowatych), o grubym, jadalnym korzeniu i liściach podobnych do pietruszki, pochodząca z Ameryki Południowej
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ziemnokraska łuskowana, ziemnokraska obrożna - gatunki ptaków z rzędu kraskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Brachypteraciidae|ref=tak.;
Wiktionary
grupa roślin posiadających pączki odnawiające, które spędzają niekorzystny dla wegetacji okres roku w organach podziemnych; geofity
SJP.pl
Geofity, rośliny ziemnopączkowe – jedna z form życiowych roślin. Obejmuje byliny posiadające pączki odnawiające, które spędzają niekorzystny dla wegetacji okres roku w organach podziemnych – bulwach, kłączach i cebulach. Geofity są jedną z grup kryptofitów.
Wikipedia
rośliny ziemnopączkowe - grupa roślin posiadających pączki odnawiające, które spędzają niekorzystny dla wegetacji okres roku w organach podziemnych; geofity
SJP.pl
zwierzęta ziemnowodne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przystosowany do życia zarówno w środowisku wodnym jak i lądowym
(1.2) występujący lub dziejący się zarówno w wodzie i na lądzie
(1.3) daw. po części lądowy, po części wodny
Wiktionary
(1.2) Żółw prowadzi ziemnowodny tryb życia.
Wiktionary
(1.1) wodno-lądowy
Wiktionary
lejkówka ziemnozwrotna - gatunek grzybów z rodziny gąskowatych
SJP.pl
dotyczący ziemi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ziemią, glebą
Wiktionary
(1.1) Do robót ziemnych związanych ze wznoszeniem budynku należą między innymi wykopy.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛ̃mnɨ, AS: źẽmny
Wiktionary
rzecz. Ziemianin mos., ziemia ż., Ziemianka ż., ziemniak mrz., ziemianin m., ziemianka ż., ziemiaństwo n.
przym. ziemski, ziemiański, ziemisty, naziemny, przyziemny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Podobne
Wikipedia
(1.1) Ziemowit obchodzi imieniny 19 października.
(1.1) Po śmierci swej pierwszej żony pojął Ziemowit drugą, córkę Władysława, księcia ziembickiego, z dworu Karola, króla czeskiego a cesarza rzymskiego, niewiastę nader pięknego oblicza i powabnego ciała, z której spłodził trzech synów.
Wiktionary
IPA: ʑɛ̃ˈmɔvʲit, AS: źẽmovʹit
Wiktionary
rzecz. Siemowit m.
:: zdrobn. Ziemek m., Ziemuś m.
przym. Ziemowitowy, Siemowitowy, Ziemkowy
Wiktionary
Ziemowit z małżonką; Ziemowitowie
SJP.pl
Ziemowit z małżonką; Ziemowitostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ziemowita lub z nim związany
SJP.pl
1. dotyczący codziennego życia człowieka;
2. związany z Ziemią (planetą);
3. związany z ziemią (gruntem, rolą)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący planetaanety Ziemi
(1.2) dotyczący ziemi ornej, majątku ziemskiego
(1.3) książk. zwykły, codzienny
(1.4) książk. doczesny (zwłaszcza w opozycji do życia pozagrobowego)
(1.5) daw. dotyczący ziemi, jako jednostki administracyjnej początkowo obejmującej kilka powiatów sądowych.
Wiktionary
(1.1) Linie ziemskiego pola magnetycznego są deformowane przez wiatr słoneczny.
(1.2) W niektórych wsiach było kilku właścicieli ziemskich, którzy dzielili się chłopem pańszczyźnianym po połowie. (źródło: [http://www.skal.republika.pl/Rys%20historyczny.htm Nowe Skalmierzyce, rys historyczny])
(1.2) Jestem Walenty… obywatel ziemski (źródło: Bolesław Prus, Konkurs żniwiarek)
(1.3) Ziemskie troski, codzienne znoje, interesy i małostki ustąpiły na chwilę. (źródło: Stefan Żeromski: Syzyfowe prace, rozdział VI)
(1.4) Zaledwiem bowiem żywot ziemski przeżył // Diabeł pochwycił mnie w szpony. (źródło: Adam Asnyk, Opowieść ducha)
(1.5) W podobny sposób wybierano podkomorzych i sąd ziemski, złożony z trzech urzędników: sędziego, podsędka i pisarza. (źródło: Encyklopedia staropolska)
Wiktionary
IPA: ˈʑɛ̃msʲci, AS: źẽmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. ziemia ż., Ziemia ż., ziemstwo n., ziemianin m., ziemianka ż., ziemiaństwo n., ziemskość ż., Ziemianin m., Ziemianka ż., ziemiańskość ż.
przym. ziemny, ziemiański, ziemisty, przyziemny
przysł. ziemsko, ziemiańsko
Wiktionary
(1.2) gruntowy, ziemiański
(1.3) przyziemny, zwykły, codzienny, trywialny, prozaiczny
(1.4) doczesny
Wiktionary
Wikipedia
część terytorium państwa Iwana IV Groźnego, istniała do 1572 roku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: tchnienie
SJP.pl
Zienie – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Huszlew.
Mieszkańcy wsi należą do rzymskokatolickiej parafii Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Łuzkach albo do parafii św. Antoniego Padewskiego w Huszlewie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Zienkiewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zienkowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Leliwa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w gwarze łowieckiej: oczy ptaków łownych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Mazury. ćwierć, ćwiartka
Wiktionary
(1.1) A chtoby mnie chciał z mego konia zsadzić, / musi przed nim ziertel owsa postazić. sic.
Wiktionary
nazwa litery Ź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery ź
Wiktionary
IPA: ʑɛt, AS: źet
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ziętek – osada w Polsce w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Krupski Młyn.
Do 2023 miejscowość była kolonią wsi Krupski Młyn.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie katowickim.
Składa się z dwóch części: Starego Ziętka i Nowego Ziętka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: ziewnięcie
SJP.pl
szeroko otwierać usta wydając charakterystyczny przeciągły odgłos, z powodu senności lub znudzenia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ziewnąć)
(1.1) szeroko otwierać usta, wydając charakterystyczny przeciągły odgłos z powodu senności lub znudzenia
Wiktionary
(1.1) Nie ziewaj tak ostentacyjnie, nie wypada!
Wiktionary
IPA: ˈʑɛvat͡ɕ, AS: źevać
Wiktionary
rzecz. ziewnięcie n., ziewanie n., ziew m., wziewanie n., ziewanko n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zioć.
Wiktionary
rzadko: osoba, która często ziewa
SJP.pl
1. potocznie: częste ziewanie;
2. rzadko: kobieta, która często ziewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ziewać.
Wiktionary
Ziewanie – odruch polegający na wykonaniu głębokiego wdechu i wydechu związany ze zmęczeniem, brakiem pobudzenia lub potrzebą snu; występuje także podczas niedotlenienia oraz przy wybudzaniu się.
Ludzkie ziewanie jest silnym przekazem niewerbalnym, może posiadać różne znaczenia w zależności od sytuacji, w jakiej wystąpi. Przyczyny ziewania nie zostały dokładnie poznane. Jedna z teorii głosi, że ziewanie poprawia przepływ krwi i chłodzi mózg.
Wikipedia
(1.1) Ziewanie jest zaraźliwe.
Wiktionary
IPA: ʑɛˈvãɲɛ, AS: źevãńe
Wiktionary
czas. ziewać ndk., ziewnąć dk.
rzecz. ziewanko n., wziewanie n., ziew, ziewnięcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od ziewanie
Wiktionary
rzecz. ziewanie n., ziewnięcie n., wyziew m.
czas. ziewać ndk., ziewnąć dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ziewać)
(1.1) dokonany od|ziewać.
Wiktionary
IPA: ˈʑɛvnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: źevnõńć
Wiktionary
rzecz. ziewanko n., ziewanie, ziewnięcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ziewnąć.
Wiktionary
(1.1) Nagle wszyscy usłyszeli głośne ziewnięcie.
Wiktionary
IPA: ʑɛvʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: źevʹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. ziew m., ziewanie n., ziewanko n.
czas. ziewnąć dk., ziewać ndk.
przym. wziewny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. kukułka
Wiktionary
Zieziulka – dawny zaścianek. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Inna nazwa miejscowości to Zazulka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Zygmunt
Wiktionary
(1.1) Starko, zicnijcie se wele ujka Zigi.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Ziguś.
Wiktionary
sakralna budowla wieżowa z Mezopotamii, wchodząca w skład sanktuariów sumeryjskich; zikkurat; zigurat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. rel. starożytna bliskowschodnia budowla sakralna,
Wiktionary
Zig(g)urat, zik(k)urat (sum. u6.nir; akad. ziqqurratu poch. od czasownika zaqāru – budować wysoko; asyr. siqqurratu) – charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach.
Wikipedia
(1.1) Ziggurat ma formę tarasowej wiezy.
Wiktionary
IPA: zʲiˈɡurat|zʲikˈːurat, AS: zʹigurat|zʹi•kurat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pokrzywa
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ignorować)
(1.1) umyślnie nie zwrócić uwagi na kogoś lub na coś; udać, że się nie zauważyło
Wiktionary
rzecz. zignorowanie n., ignorant mos., ignorowanie n.
Wiktionary
(1.1) pominąć, zlekceważyć
Wiktionary
pogardliwie: czerpanie korzyści materialnych ze stosunków seksualnych z zamożnymi, starszymi od siebie kobietami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od żigolak
Wiktionary
rzecz. żigolak m.
Wiktionary
1. pogardliwie: płatny tancerz w nocnym lokalu; gigolo; fordanser; żigolo;
2. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne ze stosunków seksualnych z zamożnymi, starszymi od siebie kobietami; żigolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. młody mężczyzna do płatnego towarzystwa lub usług erotycznych dla starszych, bogatych pań
Wiktionary
Żigolak – męska prostytutka bądź mężczyzna do towarzystwa, który jest opłacany (wspierany finansowo w zakresie odbiegającym od przyjętych norm społecznych) przez kobietę, przede wszystkim starszą, w zamian za kontynuowanie znajomości.
Wikipedia
IPA: ʒʲiˈɡɔlak, AS: žʹigolak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. żigolaczek m.
Wiktionary
(1.1) pot. żigolo, męska prostytutka; posp. męska dziwka; wulg. męska kurwa
Wiktionary
gigolo;
1. płatny partner do tańca w lokalach rozrywkowych; fordanser;
2. młody mężczyzna czerpiący korzyści materialne ze stosunków z kobietami, z reguły starszymi od siebie; żigolak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. młody mężczyzna zarabiający na stosunkach z dużo od siebie starszymi kobietami
(1.2) płatny mężczyzna do towarzystwa
Wiktionary
Żigolak – męska prostytutka bądź mężczyzna do towarzystwa, który jest opłacany (wspierany finansowo w zakresie odbiegającym od przyjętych norm społecznych) przez kobietę, przede wszystkim starszą, w zamian za kontynuowanie znajomości.
Wikipedia
IPA: ˈʒʲiɡɔlɔ, AS: žʹigolo
Wiktionary
(1.1) gigolo, żigolak
(1.2) fordanser
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pokrzywa żegawka
Wiktionary
rosyjski samochód osobowy marki Żiguli
SJP.pl
WAZ 2101 (Żiguli / Łada 1200) – samochód osobowy produkowany przez Wołżańską Fabrykę Samochodów (WAZ) w ZSRR w latach 1970-1988 na licencji włoskiej firmy Fiat.
Wikipedia
sakralna budowla wieżowa z Mezopotamii, wchodząca w skład sanktuariów sumeryjskich; zikkurat; ziggurat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. tarasowa budowla z czasów starożytnej Mezopotamii wznoszona w celach sakralnych
Wiktionary
Zig(g)urat, zik(k)urat (sum. u6.nir; akad. ziqqurratu poch. od czasownika zaqāru – budować wysoko; asyr. siqqurratu) – charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach.
Wikipedia
(1.1) zikkurat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Zygmunt
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Ziga.
Wiktionary
Żydowski Instytut Historyczny
SJP.pl
zewnętrzna część meczetu, w której mogą odbywać się modlitwy
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) med. wirus przenoszony przez komary, który rozprzestrzenił się w Azji, Ameryce i Europie;
Wiktionary
(1.1) Byliśmy głęboko zaangażowani w walkę z wirusem ebola, równie mocno zaangażujemy się teraz w walkę z wirusem zika (…).
Wiktionary
IPA: ˈzʲika, AS: zʹika
Wiktionary
(1.1) ZIKV, ZIKAV
Wiktionary
sakralna budowla wieżowa z Mezopotamii, wchodząca w skład sanktuariów sumeryjskich; zigurat; ziggurat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. tarasowa budowla z czasów starożytnej Mezopotamii wznoszona w celach sakralnych;
Wiktionary
Zig(g)urat, zik(k)urat (sum. u6.nir; akad. ziqqurratu poch. od czasownika zaqāru – budować wysoko; asyr. siqqurratu) – charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach.
Wikipedia
(1.1) zigurat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. slang. złoty
Wiktionary
[czytaj: z-ikr] rytualna modlitwa w języku liturgicznym sufich, często połączona z rytualnym tańcem
SJP.pl
Zwany także jako dhikr, oznacza w islamie wspominanie, rozmyślanie i chwalenie Allaha, a w sufizmie jest to specyficzna, podstawowa forma modlitwy. Rytuały sufi pojawiły się już w VIII wieku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. galaretka owocowa
Wiktionary
(1.1) żilyj
Wiktionary
1. intensywnie oświetlić sztucznym światłem;
2. spowodować, że ktoś osiągnie jasność umysłu połączoną z poznaniem prawdy
SJP.pl
opatrzyć tekst ilustracjami, zdjęciami, rysunkami itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ilustrować)
(1.1) wzbogacić o ilustracje
(1.2) objaśnić ilustracjami lub obrazowymi wyjaśnieniami
Wiktionary
rzecz. ilustrowanie n., ilustracja ż., zilustrowanie n., ilustrator mos.
czas. ilustrować
przym. ilustracyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zilustrować.
Wiktionary
(1.1) Są tematy, których zilustrowanie i tak pozostawia niedosyt.
Wiktionary
rzecz. ilustracja ż., ilustrator m., ilustratorka ż.
czas. ilustrować, zilustrować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. galaretka owocowa
Wiktionary
(1.1) żilej
Wiktionary
najzimniejsza pora roku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w czasie trwania zimy
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: zima
Wiktionary
Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia.
Wikipedia
(1.1) Moje urodziny wypadają zimą.
(2.1) Razem z zimą nadchodzą ciężkie dni dla zwierzyny.
Wiktionary
IPA: ˈʑĩmɔ̃w̃, AS: źĩmõũ̯
Wiktionary
rzecz. zimowanie n., zima ż., zimowla ż., zimowisko n., zimówka ż., zimno n., zimnica ż., przedzimie n., ozimina ż.
przym. zimowy, zimny, pozimowy, przedzimowy, ozimy
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przysł. zimowo, zimno
Wiktionary
(1.1) na zimę, w zimie; gw-pl|Górny Śląsk|zimom.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: z-imbabwe] państwo w Afryce ze stolicą w Harare; Republika Zimbabwe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce ze stolicą w Harare;
Wiktionary
Zimbabwe, oficjalnie Republika Zimbabwe (ang. Republic of Zimbabwe) – państwo śródlądowe położone w południowej Afryce. Zajmuje powierzchnię 390 757 km², a zamieszkane jest przez 17 150 352 osoby (szac. 2024).
Kraj położony jest w strefie międzyzwrotnikowej, niemal w całości na obszarze wyżynnym. Krajobraz zdominowany jest przez sawanny; występuje tu klimat subtropikalny i stepowy, dwie pory roku – sucha i deszczowa. Rzeka Zambezi wyznacza północną granicę z Zambią, na wschodzie – góry Inyanga z Mozambikiem, na południu – rzeka Limpopo z Południową Afryką, na zachodzie kraj graniczy z Botswaną.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Zimbabwe jest Harare.
Wiktionary
IPA: zʲĩmˈbabvɛ, AS: zʹĩmbabve
Wiktionary
rzecz. Zimbabweńczyk mos., Zimbabwenka ż.
przym. zimbabwejski, zimbabweński
Wiktionary
(1.1) Republika Zimbabwe; hist. Rodezja
Wiktionary
[czytaj: z-imbabwejczyk] obywatel Zimbabwe; Zimbabweńczyk
SJP.pl
[czytaj: z-imbabwejka] obywatel Zimbabwe; Zimbabweńka
SJP.pl
→ Zimbabwe [czytaj: z-imbabwejski] ; zimbabweński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zimbabwe, dotyczący Zimbabwe
Wiktionary
rzecz. Zimbabwe n., Zimbabweńczyk mos., Zimbabwenka ż.
przym. zimbabweński
Wiktionary
(1.1) zimbabweński
Wiktionary
[czytaj: z-imbabweńczyk] obywatel Zimbabwe; Zimbabwejczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zimbabwe
Wiktionary
rzecz. Zimbabwe n.
:: fż. Zimbabwenka ż.
przym. zimbabwejski, zimbabweński
Wiktionary
[czytaj: z-imbabweńka] obywatel Zimbabwe; Zimbabwejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zimbabwe
Wiktionary
rzecz. Zimbabwe mrz.
:: fm. Zimbabweńczyk mos.
przym. zimbabwejski
Wiktionary
→ Zimbabwe [czytaj: z-imbabweński] ; zimbabwejski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zimbabwe, dotyczący Zimbabwe
Wiktionary
rzecz. Zimbabwe n., Zimbabweńczyk mos.
przym. zimbabwejski
Wiktionary
(1.1) zimbabwejski
Wiktionary
Philip George Zimbardo (ur. 23 marca 1933 w Nowym Jorku, zm. 14 października 2024 w San Francisco) – amerykański psycholog pochodzenia włoskiego, od 1968 do śmierci profesor Uniwersytetu Stanforda.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zimin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: z-imitować] zaimitować;
1. skopiować, wziąć wzór z kogoś lub czegoś, np. zimitować ruch, głos, zachowanie;
2. zastąpić jakąś rzecz inną, bardzo podobną, np. zimitować złoto, obraz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zimmerman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Minnesota, w hrabstwie Sherburne.
Wikipedia
[czytaj: c-imerman] nazwisko
SJP.pl
Zimmermann − nazwisko niemieckiego pochodzenia, pochodzące od rzeczownika oznaczającego cieślę. W Polsce występuje także w formach Zimerman i Cymerman.
Wikipedia
w ekonomii: zmienić majątek ruchomy na nieruchomy; immobilizować
SJP.pl
zwiększyć odporność immunologiczną organizmu na działanie czynników chorobotwórczych
SJP.pl
nieco zimny, trochę za zimny
SJP.pl
potocznie: zimny posiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zimna potrawa
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. od: zimny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zima ż., zimnica ż., zimno n.
przym. zimny
przysł. zimno, zimowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nać ziemniaczana
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: chłód, zimno;
2. tropikalna choroba zakaźna wywołana przez zarodźce malarii (pierwotniaki); malaria;
3. ryba z rodziny flądrowatych żyjąca m.in. w Bałtyku, osiągająca długość ciała 30-40 cm, poławiana dla mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zimno, zimne miejsce
(1.2) med. tropikalna choroba zakaźna wywołana przez zarodźce malarii (pierwotniaki)
(1.3) icht. ryba z rodziny flądrowatych żyjąca m.in. w Bałtyku, osiągająca długość ciała 30-40 cm, poławiana dla mięsa
(1.4) stpol. gorączka
(1.5) gw-pl|Bukowina. dreszcz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʑĩmʲˈɲit͡sa, AS: źĩmʹńica
Wiktionary
rzecz. zimowisko n., zima ż., zimno n., zimne n.
przym. zimowy, zimny
przysł. zimą, zimno, zimowo
Wiktionary
(1.2) malaria
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zimno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zimny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 potoki w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. ziemniak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) jeźdz. żart. koń zimnokrwisty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziymniok, ziymiok.
(2.1) zimniak
Wiktionary
zgrubienie od: zimno (niska temperatura)
SJP.pl
zdrobnienie od: zimny; zimniuteńki, zimniutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: zimny
Wiktionary
IPA: ˌʑĩmʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: źĩmʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. zimny
Wiktionary
zdrobnienie od: zimny; zimniusieńki, zimniutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: zimny
Wiktionary
(1.1) Dzięki przenośnym, turystycznym lodówkom piwo jest zimniuteńkie…
Wiktionary
IPA: ˌʑĩmʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: źĩmʹńutẽńḱi
Wiktionary
przym. zimny, zimowy
Wiktionary
zdrobnienie od: zimny; zimniusieńki, zimniuteńki
SJP.pl
1. niska temperatura powietrza; pogoda o takiej temperaturze; chłód, ziąb;
2. potocznie: skupisko pęcherzyków powstających zwykle w okolicach ust u osób cierpiących na opryszczkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczuwalna subiektywnie niska temperatura
(1.2) pot. przen. opryszczka na wardze
przysłówek sposobu
(2.1) z uczuciem utraty ciepła
(2.2) przen. w sposób chłodny, obojętny, niechętny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Słyszałem, że duże zimno odbiera wartość odżywczą jedzeniu.
(1.1) Na dworze panowało potworne zimno, dlatego musiał nałożyć grubą kurtkę.
(2.1) Na dworze było tak zimno, że musiał nałożyć grubą kurtkę.
(2.2) Na pytanie o możliwość poprawy pisanego chwilę wcześniej sprawdzianu, nauczyciel zimno się skrzywił i pokręcił głową.
Wiktionary
IPA: ˈʑĩmnɔ, AS: źĩmno
Wiktionary
rzecz. zimowisko n., zima ż., zimnisko n., zimnica ż., przezimowanie n., zimowanie n., zimne n.
przym. zimny, zimowy
przysł. zimą, zimowo
czas. zimować
Wiktionary
(1.1) chłód, mróz, ziąb, pot. zimnica
(1.2) skwarka, febra, opryszczka
(2.1) chłodno
(2.2) chłodno
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zimnokrwiste
Wiktionary
Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.
Wikipedia
(1.1) Cechy te przemawiają za zimnokrwistością dinozaurów.
Wiktionary
przym. zimnokrwisty
Wiktionary
(1.1) zmiennocieplność
Wiktionary
1. spokojny, rozważny, nieulegający emocjom; zrównoważony;
2. świadczący o czyimś zrównoważeniu, np. zimnokrwisty głos;
3. o zwierzęciu: zmieniający temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; zmiennocieplny, ektotermiczny, egzotermiczny, poikilotermiczny, pojkilotermiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. o zmieniającej się temperaturze ciała pod wpływem zmiany temperatury otoczenia
(1.2) zootechn. o koniu: dobrze zbudowany, silny, używany do prac
(1.3) przen. o człowieku: wcale nieokazujący emocji
(1.4) książk. świadczący o umiejętności postępowania z zimną krwią
Wiktionary
(1.1) Chromatofory odpowiadają głównie za kolory skóry i oczu u zwierząt zimnokrwistych.
Wiktionary
rzecz. zimnokrwistość ż.
Wiktionary
(1.1) egzotermiczny, ektotermiczny, zmiennocieplny
(1.3) zrównoważony
(1.4) zrównoważony
Wiktionary
indywidualnie: lśniący w sposób wywołujący wrażenie zimna
SJP.pl
roślina typowa dla strefy zimnej, podbiegunowej lub dla wysokich szczytów górskich
SJP.pl
rzadko:
1. cecha czegoś mającego niską temperaturę;
2. cecha czegoś, w czym panuje niska temperatura
SJP.pl
odporny, wytrzymały na niskie temperatury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odporny na niskie temperatury
Wiktionary
(1.1) Nanofanerofity są zimnotrwałymi krzewami lub bylinami.
Wiktionary
rzecz. zimnotrwałość ż.
Wiktionary
o oleju: tłoczony na zimno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dzieje się podczas zimnej wojny
Wiktionary
(1.1) Zdarzały się oczywiście okresy odprężenia zimnowojennego.
Wiktionary
przym. pozimnowojenny
Wiktionary
1. mający niską temperaturę, wywołujący uczucie chłodu; mroźny, chłodny, lodowaty;
2. przenośnie: nieulegający łatwo uczuciom, wzruszeniom; chłodny, opanowany, zrównoważony;
3. przenośnie: niespowodowany uczuciem, niepodlegający uczuciu, np. zimny rozum; chłodny;
4. przenośnie: mający obojętny stosunek do kogoś lub czegoś; chłodny, oschły, oziębły, lodowaty;
5. wyrażający taki stosunek, np. zimny ukłon; chłodny, oschły, oziębły, lodowaty;
6. potocznie: oziębły seksualnie;
7. potocznie: martwy, nieżywy; sztywny;
8. zimne ognie - druty oblepione substancją złożoną głównie z siarki i opiłków żelaznych, które po podpaleniu rozsiewają wokół nieparzące iskry;
9. o kolorach: wywołujący rażenie zimna, zbliżony do błękitu lub zieleni; chłodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający (względnie) niską temperaturę, wywołujący uczucie zimna
(1.2) pozbawiony emocji, czysto intelektualny
(1.3) obojętny, wyrażający niechęć
(1.4) o kolorach o odcieniu bliskim błękitowi
(1.5) o jedzeniu podawany na zimno
(1.6) daw. zimowy
Wiktionary
(1.1) Od dwóch dni z kranu płynie tylko zimna woda.
(1.2) W tej sytuacji zimna rozwaga to może być zbyt mało.
(1.3) Po tej uwadze rzuciła mu zimne spojrzenie i wyszła z gabinetu.
(1.4) Zimne kolory ścian nie sprzyjają dobremu samopoczuciu pacjentów.
Wiktionary
IPA: ˈʑĩmnɨ, AS: źĩmny
Wiktionary
rzecz. zimno n., zimnisko n., zimnica ż., zima ż., zimowisko n., zimownik mos./mrz., zimowanie n., przezimowanie n., zimne n.
przym. zimowy
:: zdrobn. zimniutki, zimniuteńki, zimniusieńki
przysł. zimno, zimą, zimowo
Wiktionary
(1.1) chłodny, lodowaty, mroźny
(1.2) chłodny
(1.3) lodowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zimą
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o roślinach: odporny na niekorzystne warunki związane z zimą
SJP.pl
niewielki ptak drapieżny z rodziny zimorodkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Alcedo atthis|ref=tak., niewielki, kolorowy ptak żywiący się rybami, które zdobywa, nurkując;
Wiktionary
Zimorodek zwyczajny, zimorodek (Alcedo atthis) – gatunek niewielkiego ptaka rybożernego z podrodziny zimorodków (Alcedininae) w rodzinie zimorodkowatych (Alcedinidae).
Wikipedia
(1.1) Zimorodki gniazdują w norze wygrzebanej w urwisku.
Wiktionary
IPA: ˌʑĩmɔˈrɔdɛk, AS: źĩmorodek
Wiktionary
rzecz. zimorodkowate nmos.
przym. zimorodkowy
Wiktionary
niewielki ptak drapieżny z rodziny zimorodkowatych
SJP.pl
Zimorodki (Alcedininae) – podrodzina ptaków z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae).
Wikipedia
o cechach zimorodkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Alcedinidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu kraskowych;
Wiktionary
Zimorodkowate (Alcedinidae) – rodzina ptaków z rzędu kraskowych (Coraciiformes). Należy do niej ponad 110 gatunków zazwyczaj małych ptaków o dużych głowach, dużych, długich, bocznie spłaszczonych i ostrych dziobach, krótkich nogach i krótkim ogonie.
Wikipedia
(1.1) Kukabura chichotliwa należy do zimorodkowatych.
Wiktionary
rzecz. zimorodek mzw.
Wiktionary
o cechach zimorodkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o roślinach: zimujące w ziemi i odrastające wiosną
(1.2) o liściu: zielony przez całą zimę
Wiktionary
(1.1) Rosną dobrze pod okapem drzew i są częściowo zimotrwałe.
Wiktionary
rzecz. zimotrwałość ż.
przym. półzimotrwały
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) spędzać zimę w określonym miejscu
(1.2) środ. uczn. chodzić drugi rok do tej samej klasy, powtarzać klasę
Wiktionary
(1.1) Zdecydowana większość zimujących w Europie biegusów rdzawych pochodzi z populacji grenlandzkich i kanadyjskich.
(1.2) Kuba jest od nas o dwa lata starszy, bo dwa razy zimował.
Wiktionary
czas. przezimować dk.
rzecz. zimownik mzw./mos., zima ż., zimowisko n., przezimowanie n., zimno n., zimowanie n.
przym. zimowy
przysł. zimowo, zimno, zimą
Wiktionary
(1.2) repetować, kiblować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spędzanie gdzieś zimy
(1.2) pot. żart. powtarzanie drugi rok klasy
Wiktionary
rzecz. zimowisko n., zimowlina ż., zima ż., zimówka ż., zimno n., przezimowanie n.
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przym. zimowy, zimny
przysł. zimą, zimno, zimowo
Wiktionary
(1.2) repetowanie
Wiktionary
zimowek ogołotniak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
1. miejscowość wypoczynkowa zwykle w górach, miejsce spędzania wczasów zimowych;
2. miejsce, gdzie spędza się zimę; spędzenie gdzieś zimy; zimowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zimowy wyjazd dzieci i młodzieży
(1.2) miejsce spędzania zimy
(1.3) zimowy kurort
(1.4) zool. miejsce, do którego udają się lub które przygotowują sobie zwierzęta, aby spędzić zimę
(1.5) żegl. miejsce zimowego postoju statków;
Wiktionary
Hibernakulum, legowisko zimowe, zimowisko (łac. hibernaculum, l.mn. hibernacula) – miejsce wybrane przez zwierzę na kryjówkę na czas snu zimowego lub obszar, gdzie zwierzęta spędzają zimę. Termin hibernakulum jest stosowany zwykle dla określenia zimowego schronienia owadów, gadów lub nietoperzy. Przy opisywaniu pozostałych zwierząt stosowane są określenia legowisko zimowe, zimowisko albo kryjówka zimowa.
Wikipedia
IPA: ˌʑĩmɔˈvʲiskɔ, AS: źĩmovʹisko
Wiktionary
rzecz. zimowlina ż., zima ż., zimno n., zimowanie n., przezimowanie n., zimnica ż., Zimowiska nmos., Zimowisko n.
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przym. zimny, zimowy, zimowiskowy
przysł. zimowo, zimno, zimą
Wiktionary
(1.4) hibernakulum
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zimowiskiem, dotyczący zimowiska
Wiktionary
rzecz. zimowisko n., zimowlina ż.
Wiktionary
bylina z rodziny liliowatych
SJP.pl
Zimowit (Colchicum L.) – rodzaj roślin z rodziny zimowitowatych (Colchicaceae). Obejmuje ponad 100 gatunków. Jego centrum zróżnicowania jest zachodnia Azja i wybrzeża Morza Śródziemnego. Jedynym gatunkiem występującym naturalnie w Polsce jest zimowit jesienny C. autumnale.
Wikipedia
1. potocznie: owoc zimowy;
2. potocznie: opona zimowa;
3. rodzaj grzyba z rodziny twardzioszkowatych, z rzędu pieczarkowców; płomiennica;
4. zimówka rudawa - gatunek owada z rodziny pałątkowatych, występujący licznie w wielu regionach Europy, a obszar jej występowania sięga centralnej Azji; straszka pospolitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mot. opona przystosowana do warunków panujących zimą
Wiktionary
Flammulina P. Karst. (płomiennica) – rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae).
Wikipedia
rzecz. zimowlina ż., przezimowanie n., zima ż., zimowanie n.
przym. zimowy
przysł. zimą, zimowo
Wiktionary
okres zimowania u pszczół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. okres zimowania pszczół
Wiktionary
Zimowla – okres zimowania u pszczół. Zawiera się między ostatnim jesiennym a pierwszym wiosennym oblotem. W okresie zimowania pszczoły opuszczają ul tylko dla lotów oczyszczających w wyjątkowo pogodne i ciepłe dni, kiedy temperatura bezpośrednio przed wylotami dochodzi do około +10 °C.
Wikipedia
(1.1) Czerwienie matki pszczelej jest pożądanym efektem w wybranym czasie, gdy rodzina musi nabrać siły na wiosnę bądź przed zimowlą.
Wiktionary
rzecz. zima ż.
przysł. zimowo, zimą
przym. zimowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. sroga, tęga zima
Wiktionary
(1.1) I tak wszystka zachodnia hiszpańska kraina / Spiekła się, gdy ją sucha trapi zimowlina.
Wiktionary
rzecz. zima ż., zimowisko n., zimowanie n., przezimowanie n., zimówka ż., przedzimie n.
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przym. zimowy, zimowiskowy
przysł. zimowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zimująca gdzieś
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ogrod. szklarnia z roślinami przetrzymywanymi w okresie zimowym
(2.2) daw. kozacka chata zamieszkiwana zimą
Wiktionary
(1.1) Wielu zimowników wynajmuje pokoje u miejscowych.
Wiktionary
rzecz. zima ż.
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przym. zimowy, zimny
przysł. zimowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) typowo dla zimy
Wiktionary
(1.1) Mróz przyozdobił zimowo nasze szyby.
Wiktionary
rzecz. zimownik mzw./mos., zima ż., zimowla ż., zimowlina ż., zimowisko n., zimówka ż., zimowit m., zimno n., zimnica ż., zimokwiat m., ozimina ż., zimowanie n., przezimowanie n., zimówka ż., zimne n., zimowość ż.
czas. zimować ndk., przezimować dk.
przym. zimowy, zimny, pozimowy, przedzimowy, ozimy
przysł. zimą, zimno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zimowe; cecha tych, którzy są zimowi
Wiktionary
przym. zimowy
przysł. zimowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: zima
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla zimy, związany z zimą, odbywający się w zimie
(1.2) przystosowany do warunków panujących w zimie
Wiktionary
(1.1) Dzieci wykonały obrazki o zimowej tematyce.
(1.2) Zimowe futro zwierząt jest gęstsze i zapewnia im ochronę przed utratą ciepła.
Wiktionary
IPA: ʑĩˈmɔvɨ, AS: źĩmovy
Wiktionary
rzecz. zimownik mzw./mos., zima ż., zimowla ż., zimowisko n., zimówka ż., zimno n., zimnica ż., przedzimie n., ozimina ż., przezimowanie n., zimowanie n., zimowość ż.
czas. zimować, przezimować
przym. zimny, pozimowy, przedzimowy, ozimy, zimniuteńki, zimniutki
przysł. zimowo, zimno, zimą
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wrażliwy na zimno
Wiktionary
1. o roślinach: mający przez całą zimę zielone liście
2. o liściach: zachowujący się przez całą zimę w stanie żywym i zielonym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. (odnośnie rośliny) mający liście zimą
(1.2) bot. (odnośnie liścia) trwający przy życiu całą zimę
Wiktionary
(1.1) Gatunki zimozielone możemy uprawiać zarówno na stanowiskach słonecznych jak i półcienistych.
Wiktionary
IPA: ˌʑĩmɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: źĩmoźelõny
Wiktionary
(1.1) wieczniezielony, wiecznozielony, wiecznie zielony
(1.2) zimotrwały
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. nazwa systematyczna|Vinca|ref=tak., barwinek
Wiktionary
(1.1) Na maminym grobie rośnie zimzielón.
Wiktionary
[czytaj: z-in] środowiskowo: niskonakładowa, nieprofesjonalna gazetka tworzona przez miłośników jakiegoś tematu; fanzin, fan-zin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. niskonakładowe pisemko subkultury lub kontrkultury;
Wiktionary
Zin, fanzin (skrót od ang. fan magazine) – rodzaj nieprofesjonalnego pisma tworzonego przez osobę bądź grupę osób – miłośników jakiegoś tematu (np. muzyki, informatyki, literatury, fantastyki, gier fabularnych, ekologii, polityki), skierowane do osób podzielających owe zainteresowania.
Wikipedia
(1.1) Kilka starych zinów bibliotekarka przyniosła z magazynu.
Wiktionary
rzecz. fanzin mrz.
Wiktionary
(1.1) war. fanzin
Wiktionary
dawniej:
a) z innego miejsca;
b) z innego źródła, od kogoś innego;
c) z innego względu, poza tym, zresztą
SJP.pl
[czytaj: Z-inajda] imię żeńskie
SJP.pl
Zenaida – imię żeńskie pochodzenia greckiego (Ζηναΐς), oznaczające pierwotnie osobę poświęconą Zeusowi. Odnotowano dwie święte katolickie o tym imieniu, w tym Zenaida z Tarsu (męczennica, również święta prawosławna).
Imię występujące na wschodnich krańcach Polski, głównie wśród wyznawców prawosławia. Spotykane formy zdrobniałe: Zina i Zenia.
Zenaida imieniny obchodzi 5 czerwca i 11 października.
Wikipedia
[czytaj: z-indeksować] rzadko: sporządzić indeks, rejestr czegoś
SJP.pl
rozprzestrzenić, wpoić jakąś doktrynę, zwłaszcza polityczną lub społeczną, dokonać indoktrynacji
SJP.pl
rozwinąć przemysł na jakimś obszarze; uprzemysłowić
SJP.pl
dopasować coś do lokalnej kultury
SJP.pl
organiczny środek grzybobójczy
SJP.pl
[czytaj: z-ineDIN] imię męskie
SJP.pl
uczynić dziecinnym
SJP.pl
1. o substancjach płynnych lub gazowych: przeniknąć, przesiąknąć; wsiąknąć, wniknąć;
2. zwykle w odniesieniu do wpływów zewnętrznych, obcej ideologii: niepostrzeżenie przeniknąć, przedostać się gdzieś, oddziałać na coś lub na kogoś, wywołując często negatywne zmiany;
3. o wodzie: przenieść rozpuszczone w niej substancje mineralne
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. informatyzować)
(1.1) inform. wprowadzić systemy informatyczne w jednym lub kilku sektorach działalności
czasownik zwrotny dokonany zinformatyzować się (ndk. informatyzować się)
(2.1) inform. wprowadzić systemy informatyczne w jednym lub kilku sektorach własnej działalności
Wiktionary
(1.1) Władze zdołały zinformatyzować już kilka sektorów gospodarki.
(2.1) Dzięki wsparciu ze Szwecji zinformatyzowała się już cała sieć dystrybucji.
Wiktionary
rzecz. informatyk mos., informatyzowanie n., zinformatyzowanie n., informatyzacja ż.
czas. informatyzować ndk., informatyzować się ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. wprowadzenie systemów informatycznych w jednym lub kilku sektorach działalności
Wiktionary
(1.1) Kilka działów poddano zinformatyzowaniu już w latach dziewięćdziesiątych.
Wiktionary
rzecz. informatyzowanie n., informatyzacja ż.
czas. informatyzować ndk., informatyzować się ndk., zinformatyzować dk., zinformatyzować się dk.
Wiktionary
węglowodór nienasycony z grupy terpenów (seskwiterpen), składnik olejku imbirowego
SJP.pl
przedstawiciel jednej z form australopiteków z wczesnego plejstocenu; zinjantrop
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
hominid z grupy australopiteków z wczesnego plejstocenu; ziniantrop
SJP.pl
Paranthropus boisei – gatunek wymarłego hominida, przedstawiciel australopiteków masywnych, który zamieszkiwał Afrykę ok. 2,3–1,2 mln lat temu. Miał silne i duże szczęki wyposażone w szerokie zęby służące do rozcierania roślinnego pokarmu. Równie masywnie zbudowana była jego czaszka, która m.in. posiadała wydatny grzebień kostny na wierzchu (służący do przyczepu rozbudowanych mięśni żuchwy).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ozdobić, układając na powierzchni przedmiotu wzory, np. z masy perłowej, metali;
2. wprowadzić elementy nadające czemuś atrakcyjny lub niezwykły charakter
SJP.pl
[czytaj: Z-Ineman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: Kropywnycki (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zinstrumentalizować.
Wiktionary
rzecz. instrumentalizowanie n., instrument m., instrumencik m., instrumentalizacja ż., instrumentacja ż., instrumentalizm m., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentarium n., instrumentarstwo n., instrumentariusz m., instrumentariuszka ż.
czas. zinstrumentalizować dk., instrumentalizować ndk.
przym. instrumentalny, instrumentacyjny, instrumentalnie
przysł. instrumentalnie
Wiktionary
nadać charakter instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zinstytucjonalizować.
Wiktionary
(1.1) Zinstytucjonalizowanie życia społecznego doprowadziło do odsuwania się znacznej części obywateli od współuczestnictwa w podejmowaniu decyzji w ramach różnego rodzaju organizacji.
Wiktionary
rzecz. instytucja ż.
czas. instytucjonalizować ndk., zinstytucjonalizować dk.
przym. instytucjonalny
Wiktionary
nadać charakter instytucji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cechy, strukturę instytucji
Wiktionary
(1.1) Współczesny świat jest silnie zinstytucjonalizowany.
Wiktionary
rzecz. instytucja ż., instytucjonalizm m., instytucjonalizacja ż.
czas. zinstytucjonalizować dk.
przym. instytucjonalny
Wiktionary
połączyć, scalić, zjednoczyć, spoić
SJP.pl
połączyć, scalić, zjednoczyć, spoić
SJP.pl
taki, który stał się intensywnym, intensywniejszym
SJP.pl
stać się intensywnym, intensywniejszym
SJP.pl
uznać coś za międzynarodowe; internacjonalizować, umiędzynarodowić
SJP.pl
przyjąć za własne narzucane z zewnątrz postawy, poglądy, normy i wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zinternalizować.
Wiktionary
rzecz. internalizowanie n.
czas. zinternalizować dk., internalizować ndk.
Wiktionary
1. dokonać interpretacji;
2. wykonać utwór artystyczny, kładąc nacisk na to, co uznaje się za ważne;
3. zagrać rolę w filmie lub teatrze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. interpretować)
(1.1) dokonany od|interpretować.
Wiktionary
IPA: ˌzʲĩntɛrprɛˈtɔvat͡ɕ, AS: zʹĩnterpretovać
Wiktionary
rzecz. zinterpretowanie n., interpretowanie n., interpretacja ż., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. interpretować ndk.
przym. interpretacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonanie interpretacji
Wiktionary
rzecz. interpretowanie n., interpretacja ż., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. interpretować ndk., zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
Wiktionary
1. sporządzić z natury spis inwentarza;
2. opisać i opracować naukowo zbiór jakiś dóbr, np.: zabytków, dzieł sztuki itd.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. inwentaryzować)
(1.1) ująć coś w inwentarz, spis rzeczowy i ilościowy
Wiktionary
(1.1) Na terenie Beskidu Śląskiego zinwentaryzowano 21 pojedynczych lub grupowo występujących skałek.
Wiktionary
rzecz. inwentarz m., inwentaryzacja ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż., inwentaryzowanie n., zinwentaryzowanie n.
czas. inwentaryzować ndk.
przym. inwentarzowy, inwentaryzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) księg. sporządzenie spisu mienia z natury
Wiktionary
rzecz. inwentaryzowanie n., inwentarz m., inwentaryzacja ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż.
czas. zinwentaryzować dk., inwentaryzować ndk.
przym. inwentaryzacyjny
Wiktionary
skrót od: zimowe igrzyska olimpijskie (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żebro
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do świarnej frajerki pokoz drogę dobrom, jabo se mie obieś za poślednie ziobro.
Wiktionary
rzecz. żebro n., żeberko n., żebrowanie n., żeberkowanie n., ożebrowanie n., ziobrysta mos.
:: zdrobn. zioberko n.
czas. żeberkować ndk., żebrować ndk., ożebrować dk.
przym. żebrowy, żeberkowy
Wiktionary
(1.1) żebro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. żeberka
Wiktionary
(1.1) Na obiod my mieli ziobrowine z kapustóm.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwolennik lub członek partii Zbigniewa Ziobry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik Zbigniewa Ziobry
Wiktionary
rzecz. ziobro n.
:: fż. ziobrystka ż.
Wiktionary
zwolenniczka lub członkini partii Zbigniewa Ziobry
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziewać
Wiktionary
(1.1) Uż mi sie ziaje, pójmy spać.
Wiktionary
koleś, koleżka, ziomal, ziomek, ziomuś; młodzieżowo:
1. kolega, kompan;
2. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. kolega, zaufany przyjaciel
Wiktionary
(1.1) Poznaj moich ziomów, idą z nami na dicho.
Wiktionary
IPA: ʑɔ̃m, AS: źõm
Wiktionary
rzecz. ziomal mos., ziomek mos., ziomka ż., ziomkostwo n., Ziomek mos./ż.
przym. ziomkowski
Wiktionary
(1.1) kumpel, ziomek, ziomal, ziomas, ziomuś
Wiktionary
ziomek; młodzieżowo:
1. osoba pochodząca z tego samego kraju lub z tej samej okolicy; krajan, rodak;
2. kolega, kompan; koleś, koleżka, ziomuś, ziom;
3. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. kolega, kumpel
Wiktionary
(1.1) Na tym zdjęciu jestem ja i moi ziomale.
Wiktionary
IPA: ˈʑɔ̃mal, AS: źõmal
Wiktionary
rzecz. ziom m., ziomek m., ziomkostwo n., ziomuś mos.
przym. ziomkowski
Wiktionary
(1.1) ziom
Wiktionary
młodzieżowo:
1. kobieta, która pochodzi z tego samego kraju, regionu, miejscowości bądź okolicy; krajanka, rodaczka;
2. koleżanka, kompanka;
3. kobieta lub dziewczyna bliżej nieznana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. kolega, kumpel, zaufany przyjaciel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: ziomek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. zdrobn. od: ziomek
Wiktionary
1. osoba pochodząca z tego samego kraju lub z tej samej okolicy; krajan, rodak;
2. koleś, koleżka, ziomal, ziomuś, ziom; młodzieżowo:
a) kolega, kompan;
b) osoba bliżej nieznana; gość, kolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pochodząca z tego samego kraju lub tych samych okolic
(1.2) polit. członek ziomkostwa
(1.3) slang. znajomy, kolega
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Jak leci, ziomek?
Wiktionary
IPA: ˈʑɔ̃mɛk, AS: źõmek
Wiktionary
rzecz. ziomkostwo n., ziomuś mos., ziomal mos., ziom mos.
przym. ziomkowski
Wiktionary
(1.1) krajan; daw. ziemiec m.
(1.3) pot. kumpel, ziomuś, ziomal, ziom; neutr. kolega, przyjaciel; podn. druh, pobratymiec; daw. kum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) społ. stowarzyszenie osób pochodzących z tego samego regionu kraju oraz ich potomków identyfikujących się z regionem pochodzenia;
Wiktionary
Ziomkostwo – stowarzyszenie osób pochodzących z tego samego regionu kraju oraz ich potomków identyfikujących się z regionem pochodzenia.
Wikipedia
IPA: ˈʑɔ̃mkɔstfɔ, AS: źõmkostfo
Wiktionary
rzecz. ziomek m., ziom m., ziomal m.
przym. ziomkowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczyć ziomkostwa, związany z ziomkostwem
(1.2) slang. młodz. dotyczący ziomków i kontaktów z ziomkami
Wiktionary
IPA: ʑɔ̃mˈkɔfsʲci, AS: źõmkofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. ziomkostwo n., ziomek m., ziomuś m., ziomal m., ziom m.
Wiktionary
(1.2) koleżeński, przyjacielski, partnerski; pot. kumplowski, kumpelski
Wiktionary
koleś, koleżka, ziomal, ziomek, ziom; młodzieżowo:
1. kolega, kompan;
2. osoba bliżej nieznana; gość, kolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pieszcz. zdrobn. ziom
Wiktionary
(1.1) Nigdy bym nie zostawił mojego ziomusia w potrzebie.
Wiktionary
rzecz. ziom mos., ziomal mos., ziomek mos.
przym. ziomkowski
Wiktionary
(1.1) pot. kumpel, ziomal, ziom; neutr. kolega, przyjaciel; podn. druh, pobratymiec; daw. kum
Wiktionary
miasto w USA nad jeziorem Michigan
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
książkowo:
1. wydzielić, wydzielać z siebie zapach (zwłaszcza nieprzyjemny), ogień itp.;
2. wyrzucić, wyrzucać pociski itp.;
3. o zapachu, parze itp.: zostać wydzielonym, być wydzielanym;
4. przenośnie, o jamach itp.: ukazać się, ukazywać się;
5. żywiołowo okazać, okazywać swoje uczucia;
6. przenośnie, o uczuciach: zostać wyrażonym, być wyrażanym intensywnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. krzyczeć na kogoś, wyzywać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pożerać oczyma
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziarenko, ziarnko
Wiktionary
zioło;
1. roślina o pędach nadziemnych miękkich, nietrwałych;
2. spreparowana, zwykle suszona roślina zielna o właściwościach leczniczych;
3. napar z zioła - rośliny;
4. środowiskowo: marihuana
SJP.pl
Zioła, rośliny zielarskie – rośliny zawierające substancje wpływające na metabolizm człowieka (np. olejki eteryczne) i dostarczające surowców zielarskich. Są to gatunki lecznicze, przyprawowe, a także trujące. Grupa ta obejmuje przede wszystkim jednoroczne i dwuletnie rośliny zielne, ale także drzewa, krzewy, warzywa i byliny. Zalicza się do nich także niektóre grzyby. Zioła stosowane są m.in. w ziołolecznictwie, aromaterapii i jako przyprawy.
Wikipedia
zdrobnienie od: ziółko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: zioło;
2. potocznie o kimś, kto zachowuje się nieodpowiednio
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: zioło;
2. potocznie o kimś, kto zachowuje się nieodpowiednio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) farm. spoż. napar, zdrowotna mikstura zielarska
Wiktionary
(1.1) Tadziku, naparz ziółek i przynieś babuni.
Wiktionary
rzecz. ziółko n., ziółeczko n., zioło n.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: zioło;
2. potocznie o kimś, kto zachowuje się nieodpowiednio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: zioło
(1.2) niewielkie zioło
(1.3) pot. o osobie: rozrabiający, nieprzewidywalny, szalony, mający temperament
Wiktionary
(1.2) Owieczka sobie skubnie: tutaj jakiś listek, tam jakieś ziółko.
(1.3) Mówiłam ci, że z niego niezłe ziółko.
Wiktionary
rzecz. zioło m., ziółka nmos., ziółeczko n., zielsko n.
przym. ziołowy
Wiktionary
(1.3) ananas, ancymon, gagatek, drapichrust
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ziele;
1. roślina o pędach nadziemnych miękkich, nietrwałych;
2. spreparowana, zwykle suszona roślina zielna o właściwościach leczniczych;
3. napar z zioła - rośliny;
4. środowiskowo: marihuana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. ziele.
(1.2) pot. marihuana
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Syd, Susie, Peter, a czasami także Pip tworzyli podczas niekończących się tras zgraną ekipę. Palili zioło i jedli wegetariańskie potrawy, podczas gdy reszta ekipy tworzyła frakcję piwno-mięsną.
Wiktionary
IPA: ˈʑɔwɔ, AS: źou̯o
Wiktionary
rzecz. ziółka nmos., zielsko n., zielenienie n., zielony mos., zielarz mos., zielarstwo n., ziele n., zdrobn. ziółko n.
czas. pozielenieć dk., zielenieć ndk.
przym. ziołowy, zielony, zielny
przysł. zielono
Wiktionary
leczenie chorób za pomocą naturalnych surowców roślinnych lub przygotowanych z nich preparatów ziołowych; fitoterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. farm. dział medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków ziołowych oraz ich stosowaniem w profilaktyce i terapii chorób;
Wiktionary
Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w profilaktyce i terapii chorób. Pojęcie to jest również używane dla określenia gałęzi medycyny alternatywnej zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.
Wikipedia
(1.1) Zakonnicy trudnili się ziołolecznictwem, gdyż takie były wymogi epoki.
Wiktionary
IPA: ˌʑɔwɔlɛt͡ʃʲˈɲit͡stfɔ, AS: źou̯olečʹńictfo
Wiktionary
(1.1) fitoterapia, fitofarmakologia
Wiktionary
Ziołomiód – produkt pszczeli uzyskiwany z pożywki podawanej pszczołom przez pszczelarza. Pożywką są ekstrakty z ziół, soki wyciskane na zimno z ziół czy owoców mieszane zwykle z syropem cukrowym, niekiedy z dodatkiem miodu naturalnego. Ponieważ pożywka jest dostarczana pszczołom w okresie letnim zwykle ziołomiód zawiera spory dodatek miodu naturalnego z pożytków, jakie w danym czasie występują.
Wikipedia
chrząszcz z rodziny ryjkowców, szkodnik roślin
SJP.pl
skupisko wysokich, bujnych bylin zarastające brzegi potoków i wilgotne rumowiska na zboczach górskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. skupisko roślin charakterystyczne dla brzegów potoków i wilgotnych rumowisk;
Wiktionary
(1.1) Z łęgami wierzbowo-topolowymi zwarte kompleksy tworzą ziołorośle górskie i ziołorośle nadrzeczne.
Wiktionary
przym. ziołoroślowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do ziołorośla, mający związek z ziołoroślem
Wiktionary
rzecz. ziołorośle n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Phytotoma|ref=tak.
Wiktionary
gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych; naliściak
SJP.pl
1. potocznie: mocny napój alkoholowy ze spirytusu i ziół;
2. potocznie: ziołowy produkt spożywczy, kosmetyczny lub farmaceutyczny;
3. doniczka do sadzenia i hodowania ziół; ziołownik
SJP.pl
1. doniczka do sadzenia i hodowania ziół; ziołówka;
2. ogród, w którym uprawia się zioła
SJP.pl
→ zioło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z ziół, składający się z ziół
(1.2) przym. od zioło
Wiktionary
(1.1) Po rozgrzaniu zewnętrznym rozgrzewamy nasz organizm od wewnątrz, stosując herbaty ziołowe (np. napar z kwiatu lipowego, owoców malin i czarnego bzu).
Wiktionary
IPA: ʑɔˈwɔvɨ, AS: źou̯ovy
Wiktionary
rzecz. zielarz mos., ziele n. zioło n., zdrobn. ziółko n.
Wiktionary
specjalista w zakresie wiedzy, nauki o ziołach; zielarz
SJP.pl
związany z wiedzą, nauką o ziołach
SJP.pl
specjalistka w zakresie wiedzy, nauki o ziołach; zielarka
SJP.pl
wiedza, nauka o ziołach
SJP.pl
[czytaj: z-ip]
1. napęd do dyskietek komputerowych o dużej pojemności;
2. dyskietka o dużej pojemności;
3. plik w formacie ZIP
SJP.pl
ZIP – jeden z najczęściej używanych formatów kompresji bezstratnej i archiwizacji danych na platformie PC, zwłaszcza w środowisku Microsoft Windows.
Wikipedia
potocznie: oddychać z trudem, ciężko; dyszeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) oddychać z trudem
(1.2) przen. pot. ledwo oddychać, żyć resztkami sił
Wiktionary
(1.2) Baterie w telefonie ledwo zipią.
Wiktionary
IPA: ˈʑipat͡ɕ, AS: źipać
Wiktionary
rzecz. zipanie n.
Wiktionary
(1.1) łapać powietrze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zipać.
Wiktionary
czas. zipać ndk.
Wiktionary
potocznie: odetchnąć z trudem, ciężko
SJP.pl
potocznie: odetchnąć z trudem, ciężko
SJP.pl
[czytaj: z-ipować] w informatyce: kompresować pliki
SJP.pl
Monica Lewinsky (ur. 23 lipca 1973 w San Francisco) – Amerykanka, uczestniczyła w skandalu obyczajowym z udziałem prezydenta USA Billa Clintona.
Wikipedia
środek ochrony roślin (fungicyd)
SJP.pl
[czytaj: z-ironizować] skomentować, potraktować kogoś lub coś z ironią
SJP.pl
rozdrażnić, zdenerwować, rozgniewać
SJP.pl
rozdrażnić, zdenerwować, rozgniewać
SJP.pl
[czytaj: z-is] pojazd marki ZIS
SJP.pl
[czytaj: z-iścić]
1. książkowo: spełnić, zrealizować;
2. ziścić się - książkowo: spełnić się, zrealizować się
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|ziszczać.
Wiktionary
IPA: ˈzʲiɕt͡ɕit͡ɕ, AS: zʹiśćić
Wiktionary
rzecz. ziszczenie n.
czas. istnieć
Wiktionary
(1.1) daw. zyścić
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. oczywiście
Wiktionary
1. poddać wpływom islamu;
2. zislamizować się - ulec wpływom islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cuk. babka (wypiek)
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|babowka.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sprawiać, że coś staje się rzeczywistością
czasownik zwrotny niedokonany ziszczać się
(2.1) urzeczywistniać się, realizować w odniesieniu do np. planów, marzeń, snów, nadziei
Wiktionary
(2.1) Jak szybko ten plan się ziści?
Wiktionary
IPA: ˈzʲiʃt͡ʃat͡ɕ, AS: zʹiščać
Wiktionary
rzecz. ziszczanie n.
czas. istnieć
Wiktionary
(1.1) urzeczywistniać, spełniać, realizować
Wiktionary
możliwy do zrealizowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który da się ziścić
Wiktionary
(1.1) wykonalny, realny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ziszczać.
Wiktionary
czas. ziszczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ziścić.
Wiktionary
czas. ziścić, istnieć
Wiktionary
poddać wpływom włoskim, rozszerzyć wpływy włoskie, nadać czemuś cechy typowo włoskie; zitalizować
SJP.pl
poddać wpływom włoskim, rozszerzyć wpływy włoskie, nadać czemuś cechy typowo włoskie; zitalianizować
SJP.pl
wykrzyknienie wyrażające szybkie zniknięcie kogoś, czegoś; fiu
SJP.pl
rodzaj nieprzemakalnego kapelusza, używanego przez rybaków i żeglarzy podczas sztormu; zydwestka
SJP.pl
Zydwestka (zidwestka, ziudwestka) – wodoodporne nakrycie głowy w formie kapelusza z okrągłym rondem, dłuższym z tyłu, zachodzącym na kark, z przodu krótszym i podwiniętym do góry. Używana przez marynarzy, żeglarzy i rybaków, szczególnie jako uzupełnienie sztormiaka.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Józef (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Józef Klemens Piłsudski (ur. 5 grudnia 1867 w majątku Zułów, zm. 12 maja 1935 w Warszawie) – polski działacz społeczny i niepodległościowy, żołnierz, polityk, mąż stanu; od 1892 członek Polskiej Partii Socjalistycznej i jej przywódca w kraju, twórca Organizacji Bojowej PPS (1904) i Polskiej Organizacji Wojskowej (1914), członek Komisji Wojskowej w Tymczasowej Radzie Stanu (1917), od 11 listopada 1918 naczelny wódz Armii Polskiej, w latach 1918–1922 Naczelnik Państwa, pierwszy marszałek Polski (1920); przywódca obozu sanacji po przewrocie majowym (1926), dwukrotny premier Polski (1926–1928 i 1930); wywarł decydujący wpływ na kształt polityki wewnętrznej i zagranicznej II RP.
Wikipedia
zdrobnienie od: Józefina, Józefa (imiona żeńskie); Ziutka, Józia, Józka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., poufała forma imienia Józefa
(1.2) imię|polski|ż., poufała forma imienia Kazimiera
Wiktionary
(1.1) Och Ziuta, dziś życie me przegrane jest przez jedną noc / Och Ziuta, naprawdę nie wiem, jak się pozbyć ciebie stąd.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Ziutek m.
Wiktionary
(1.1) Józia, Józka
(1.2) Kazia
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie); Józio, Józik, Józiek, Józuś, Ziuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Józef
Wiktionary
(1.1) Poszliśmy z Ziutkiem do lasu na grzyby.
Wiktionary
rzecz. Józio mos., Józef mos., Ziuta ż.
przym. Ziutkowy, Józefowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Józefina, Józefa (imiona żeńskie); Ziuta, Józia, Józka
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Ziutka
Wiktionary
(1.1) Ktoś zwinął Ziutkowy rower.
Wiktionary
rzecz. Ziutek mos., Józef mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podłoga
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziemia, grunt
Wiktionary
(1.2) Leci, leci – i naroz pac na ziym.
Wiktionary
rzecz. ziymiok m.
:: zdrobn. ziymeczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zięba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pieszcz. ziemia, rola
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pieszcz. Ziemia Cieszyńska (region)
Wiktionary
rzecz. ziym ż., ziymiok mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ziemia, kraina
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ziemia, gleba
Wiktionary
(1.1) Couko ziymia godaua na tyn czas jedno godka, te same wyrazy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziemniak
Wiktionary
rzecz. ziym ż., ziymeczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziymniok.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zięba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. pole po wykopanych ziemniakach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. kartoflanka, ziemniaczanka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziemniak
Wiktionary
w kosmogonii hebrajskiej: ptak stworzony przez Stwórcę z ognia, światła i wody zmieszanych z błotem
SJP.pl
Ziz – ptak występujący w kosmogonii hebrajskiej. Według Midrasza Konen stwór ten należał do sfery niebiańskiej. Został uczyniony przez Stwórcę z ognia, światła i wody zmieszanych z błotem.
Howard Schwartz nazywa go zwierzęciem mitycznym, widząc w nim ucieleśnienie losu. Według apokaliptyki żydowskiej Ziz zostanie zabity przez Mesjasza i podobnie jak Lewiatan oraz Behemot, podany sprawiedliwym na uczcie na Końcu Świata.
Wikipedia
roślina z rodziny wiechlinowatych; zyzania, ryż wodny, ostruda, owies wodny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: z-ił] pojazd marki ZIŁ
SJP.pl
żywić się, spożywać, pożerać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) połykać jako pokarm
Wiktionary
(1.1) Próbowali wymyślać reakcje jeszcze bardziej nonszalanckie i bezczelne, np. że zjadam montażystce śniadanie i wypijam jej kawę.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjadat͡ɕ, AS: zʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. zjedzenie n., zjadanie n., jedzenie n., jadalnia ż., jeść n., zjadacz mos.
czas. jadać, zjeść, jeść
przym. zjadliwy
Wiktionary
(1.1) żywić się, spożywać, pożerać
Wiktionary
pożeracz;
1. zwierzę, które żywi się czymś;
2. żartobliwie: osoba, która zjada coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który zjada (coś konkretnego)
Wiktionary
czas. zjadać, zjeść
rzecz. zjedzenie n.
Wiktionary
(1.1) w złożeniach: -jad
Wiktionary
żartobliwie: kobieta, która zjada coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjadać.
Wiktionary
IPA: zʲjaˈdãɲɛ, AS: zʹi ̯adãńe
Wiktionary
czas. zjadać, jadać, jeść, zjeść
rzecz. zjedzenie n.
Wiktionary
dawniej: resztki jedzenia; niedojadki
SJP.pl
przysłówek odprzymiotnikowy sposobu
(1.1) sprawiając komuś przykrość; szydząc z kogoś
(1.2) nadając się do zjedzenia, lecz niekoniecznie będąc smacznym
(1.3) med. w sposób niszczycielski dla organizmu
(1.4) mikrobiol. mając większą zdolność infekowania
(1.5) biol. wydzielając jad
(1.6) pot. przedstawiając się jako kolor w sposób bardzo intensywny
Wiktionary
rzecz. zjadliwość ż.
przym. zjadliwy
Wiktionary
(1.1) szyderczo, uszczypliwie, zgryźliwie, złośliwie
Wiktionary
potocznie: osoba złośliwa, uszczypliwa, szydercza; złośliwiec, szyderca, prześmiewca
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zjadliwie
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: zjadliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezwykle złośliwy
(1.2) med. o dużej zakaźności i niszczycielskim potencjale
(1.3) pot. raczej niezbyt smaczny, ale nadający się do jedzenia
Wiktionary
rzecz. zjadliwość ż.
przysł. zjadliwie
czas. zjadać
Wiktionary
(1.1) cięty, kąśliwy, kostyczny, oskarżycielski, ostry, uszczypliwy, zgryźliwy
(1.2) wirulentny
(1.3) jadalny
Wiktionary
potocznie:
1. spalić, wypalić;
2. zjarać się:
a) spalić się;
b) odurzyć się narkotykami, zwłaszcza marihuaną
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) slang. spalić, spłonąć
(1.2) slang. wypalić narkotyki, zwłaszcza marihuanę
czasownik zwrotny dokonany zjarać się
(2.1) slang. naćpać się, paląc narkotyki
Wiktionary
(1.1) Zasilacz w kompie mi się zepsuł i zjarała mi się karta graficzna.
(2.1) Grzesiek tak się zjarał na imprezie skrętami, że leżał cały czas na podłodze i tylko patrzył w sufit.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjarat͡ɕ, AS: zʹi ̯arać
Wiktionary
czas. ndk. jarać
ims. zjarany
rzecz. zjaranie n.
przym. zjarany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjarać.
Wiktionary
IPA: zʲjaˈrãɲɛ, AS: zʹi ̯arãńe
Wiktionary
czas. zjarać
Wiktionary
potocznie: taki, który odurzył się narkotykami, zwłaszcza marihuaną; ujarany, najarany, upalony, nabakany
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zjarać
przymiotnik
(2.1) pot. mocno opalony
(2.2) pot. będący pod wpływem marihuany, palący marihuanę
Wiktionary
(2.1) Widzisz tę zjaraną dziewczynę? Pewnie chodzi na solarium.
Wiktionary
IPA: zʲjaˈrãnɨ, AS: zʹi ̯arãny
Wiktionary
czas. zjarać dk., jarać ndk.
Wiktionary
(2.2) ujarany, upalony
Wiktionary
taki, który stał się jasnym lub jaśniejszym; wyjaśniały
SJP.pl
stać się jasnym lub jaśniejszym; wyjaśnieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. jaśnieć)
(1.1) dokonany od|jaśnieć.
Wiktionary
przerażająca postać o niesprecyzowanym wyglądzie, widziana np. we śnie; duch; dziwo; fantom; mara; strach; straszydło; upiór; widmo; widzenie senne; widziadło; zmora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duch osoby zmarłej
(1.2) budzące lęk złudzenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta zjawa już tak ma, że nie pojawia się dwa razy w tym samym miejscu.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjava, AS: zʹi ̯ava
Wiktionary
rzecz. zjawisko n.
przym. zjawiskowy
czas. jawić się
Wiktionary
(1.1) widmo
(1.2) fantom, mara, przywidzenie, widmo, widziadło, złudzenie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zjawić)
(1.1) daw. czynić jawnym
czasownik zwrotny niedokonany zjawiać się (dk. zjawić się)
(2.1) stawiać się gdzieś; przychodzić gdzieś
(2.2) stawać się obecnym gdzieś
Wiktionary
rzecz. zjawianie n.
Wiktionary
(1.1) objawiać, ujawniać, ukazywać
(2.1) przybywać
(2.2) pojawiać się, ukazywać się
Wiktionary
zjawić się:
1. uroczyście lub ironicznie: przybyć gdzieś;
2. stać się zauważalnym; ukazać się, pojawić się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
taki, który się zjawił
SJP.pl
1. zdarzenie; coś, co się wydarzyło, pojawiło się, ukazało się;
2. coś lub ktoś wyjątkowy, niespotykany; fenomen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) naturalny proces pozostający w zasięgu percepcji człowieka;
(1.2) przen. coś niezwykłego, nieprzeciętnego, nienaturalnego lub nie do końca rzeczywistego
Wiktionary
Zjawisko, fenomen (gr. phainomenon – obserwowany) – pojęcie filozoficzne oznaczające to, co dane jest w poznaniu zmysłowym, a więc obrazy, dźwięki, zapachy, smaki itd.
Wikipedia
(1.1) Podczas tych badań, naukowiec odkrył zjawisko promieniotwórczości.
(1.2) Widzisz tę dziewczynę na przystanku? Ależ zjawisko!
Wiktionary
IPA: zʲjaˈvʲiskɔ, AS: zʹi ̯avʹisko
Wiktionary
rzecz. zjawiskowość ż., zjawa ż.
czas. zjawić się, jawić się
przym. zjawiskowy
przysł. zjawiskowo
Wiktionary
(1.1) wydarzenie
(1.2) fenomen
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zjawiskowy, nieprzeciętnie, niezwykle
Wiktionary
rzecz. zjawisko n., zjawiskowość ż.
przym. zjawiskowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest zjawiskowe, niezwykłe, wyjątkowe
Wiktionary
rzecz. zjawisko n.
przym. zjawiskowy
przysł. zjawiskowo
Wiktionary
przymiotnik od: zjawisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wyróżnia się czymś niezwykłym
Wiktionary
(1.1) Na szczycie choinki tato nasadził mrugającą Gwiazdę Betlejemską, od której pociągnął w dół zjawiskowe łańcuchy i warkocze lamety.
Wiktionary
rzecz. zjawiskowość ż., zjawisko n., zjawa ż.
przysł. zjawiskowo
czas. jawić się, zjawić się
Wiktionary
spotkanie okolicznościowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przybycie w jedno miejsce wielu osób z różnych stron
(1.2) czynność jazdy w dół
(1.3) stromo pochylony fragment terenu
(1.4) sport. konkurencja narciarska polegająca na jak najszybszym zjechaniu z ośnieżonego stoku góry po określonej trasie
(1.5) naczelny organ ustawodawczy niektórych organizacji
(1.6) czynność zjechania pojazdu z trasy
(1.7) droga pozwalająca zjechać z głównej trasy
(1.8) pot. stan nieprzyjemnych efektów ubocznych po zażyciu substancji psychodelicznych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zʲjast, AS: zʹi ̯ast
Wiktionary
rzecz. zjeżdżanie n., zjechanie n., zjazdówka ż., zjazdowiec m., zjeżdżalnia ż.
czas. zjeżdżać ndk., zjechać dk., zjeździć
przym. zjazdowy, zjechany
Wiktionary
(1.1) spotkanie, zebranie, zgrupowanie, zlot
(1.2) zjeżdżanie
(1.5) walne zgromadzenie, konwencja, konwent
Wiktionary
uczestnik zjazdu
SJP.pl
narciarz biorący udział w konkurencjach zjazdowych
SJP.pl
narta przystosowana do biegu zjazdowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pot. narta do uprawiania narciarstwa zjazdowego
Wiktionary
Zjazdówka może mieć różne znaczenia
Wikipedia
rzecz. zjazd m.
Wiktionary
narta przystosowana do biegu zjazdowego
SJP.pl
przymiotnik od: zjazd
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze zjazdem, dotyczący zjazdu (zgromadzenia)
(1.2) związany ze zjazdem, dotyczący zjazdu (jazdy)
Wiktionary
rzecz. zjazd m., zjazdówka ż., zjazdowiec m., zjeżdżanie n., zjechanie n., jechanie n., jeżdżenie n., jezdny mos.
czas. zjeżdżać ndk., zjechać dk., jechać ndk., jeździć ndk.
przym. jezdny
przysł. zjazdowo
Wiktionary
taki, który zjałowiał
SJP.pl
spierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. zniszczyć, zepsuć, spartaczyć;
2. uciec;
3. zrzucić (kogoś skądś);
4. zjebać się:
a) spaść;
b) pierdnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. slang. debil, idiota
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wulg. slang. ochrzan, reprymenda
forma czasownika.
(3.1) rozk. 2. os. lp. od: zjebać
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie zjeb!
(3.1) Proszę cię, tylko nie zjeb znów tego.
Wiktionary
czas. jebać, jebnąć
rzecz. jebak mzw./mos.
Wiktionary
wulgarnie: zbesztanie, zwymyślanie kogoś; zjebka, opierdol, opieprz, ochrzan, opeer
SJP.pl
spierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. zniszczyć, zepsuć, spartaczyć;
2. uciec;
3. zrzucić (kogoś skądś);
4. zjebać się:
a) spaść;
b) pierdnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. zrugać, zelżyć kogoś
(1.2) wulg. zrzucić coś
(1.3) wulg. zepsuć coś
(1.4) wulg. zrobić coś źle, wbrew zasadom
czasownik zwrotny dokonany zjebać się
(2.1) wulg. oddać mocz lub kał
(2.2) wulg. puścić wiatry
(2.3) wulg. spaść
(2.4) wulg. zepsuć się
Wiktionary
(1.1) Szef znów mnie za ciebie zjebał, nierobie!
(1.2) Zocha, ten cholerny kot zjebał twoją doniczkę z parapetu.
(1.3) Pierdolona siostra zjebała mi nowy odtwarzacz.
(1.4) Stary, zjebałeś sprawę z tą dupą.
(2.1) Kurwa, znowu ten kundel zjebał się na środku dywanu.
(2.2) Ale znów śmierdzi! Kto się zjebał tym razem?
(2.3) Patrz, jak ten palant zjebał się ze schodów.
(2.4) Nie pojechałem do pracy, bo znowu zjebał mi się polonez.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjɛbat͡ɕ, AS: zʹi ̯ebać
Wiktionary
rzecz. jebanie n., jebadełko n., jebnięcie n., pojeb m., zjebanie n., jebaka m., jebak mzw./mos.
czas. jebnąć, uzajebiścić, uzajebistnić, jebać ndk., pojebać dk., odjebać dk., zajebać dk.
przym. zajebisty, pojebany, zjebany
przysł. zajebiście
Wiktionary
(1.1) wulg. opierdolić; posp. opieprzyć, ochrzanić; neutr. zrugać, zwymyślać, okrzyczeć
(1.2) wulg. spierdolić; neutr. zrzucić, zwalić
(1.3) wulg. spierdolić; neutr. zepsuć
(1.4) wulg. spierdolić; posp. schrzanić; pot. zawalić; neutr. zawieść
(2.1) wulg. zesrać się
(2.2) wulg. pierdnąć
(2.3) wulg. spierdolić się; neutr. spaść, zlecieć
(2.4) wulg. spierdolić się, pójść się jebać; neutr. zepsuć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjebać.
Wiktionary
IPA: zʲjɛˈbãɲɛ, AS: zʹi ̯ebãńe
Wiktionary
czas. zjebać, jebać, wyjebać
przym. jebany, jebnięty
rzecz. jebany mos.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zjebać
przymiotnik
(2.1) wulg. zmęczony, wykończony
(2.2) wulg. beznadziejny, nieudany
(2.3) wulg. zniszczony, popsuty
(2.4) wulg. obrażony, zwyzywany
Wiktionary
IPA: zʲjɛˈbãnɨ, AS: zʹi ̯ebãny
Wiktionary
rzecz. zjebka ż., jebak mzw./mos.
czas. zjebać dk.
Wiktionary
wulgarnie: zbesztanie, zwymyślanie kogoś; zjeba, opierdol, opieprz, ochrzan, opeer
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zmienić tor poruszania się
(1.2) przenieść się na niższy poziom
(1.3) pot. obrazić kogoś słownie
(1.4) druk. zakończyć drukowanie nakładu
czasownik przechodni dokonany
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. złajać
Wiktionary
(1.1) Policjant kazał kierowcy zjechać na pobocze.
(1.2) Zjedziemy teraz windą na sam dół.
(1.2) W tym semestrze zjechałem z ocenami, muszę się poprawić.
(1.3) …i wtedy ten pijak zjechał mnie zupełnie bez powodu!
(1.4) Pomimo dużych problemów z wałkami na maszynie udało mi się wczoraj zjechać cały nakład przed końcem zmiany.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjɛxat͡ɕ, AS: zʹi ̯eχać
Wiktionary
rzecz. zjazd mrz., zjeżdżalnia ż., zjechanie n.
czas. jechać ndk., zjeżdżać ndk.
przym. zjazdowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjechać.
Wiktionary
czas. zjeżdżać, zjechać dk.
rzecz. zjazd mrz., zjeżdżalnia ż.
przym. zjazdowy
Wiktionary
skrót od: zjednoczenie, zjednoczony
SJP.pl
pozyskać czyjeś względy, przychylność dla kogoś lub czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zjednywać)
(1.1) dokonany od|zjednywać.
Wiktionary
(1.1) Słysząc, że jestem w stanie pomóc czy zaszkodzić każdemu, ludzie z góry czuli się zależni ode mnie, zanim jeszcze zdążyłem im to udowodnić. I żeby mnie sobie zjednać, błagali mnie niemal, żebym przyjął ich własne wpływy do mojej dyspozycji.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjɛdnat͡ɕ, AS: zʹi ̯ednać
Wiktionary
rzecz. jedynka ż., zjednywanie n., zjednanie n., jedynak mos.
czas. jednać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjednać.
Wiktionary
czas. jednać, zjednać dk.
rzecz. zjednywanie n., jedynak mos.
Wiktionary
organizacja powstała z połączenia instytucji o podobnym charakterze; unia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. hist. powstanie jednolitego państwa z dwóch lub więcej dotychczas niepodległych państw;
(1.2) organizacja powstała w wyniku połączenia organizacji, instytucji o podobnym profilu i zakresie działalności
(1.3) przen. połączenie się, stanie się jednością
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W latach po zjednoczeniu Niemiec wprowadził Realpolitik, która oznaczała liczne – często tajne – sojusze z sąsiednimi państwami.
(1.3) Sobotni marsz KOD-u i opozycji miał być sygnałem dla przedwyborczego zjednoczenia różnych środowisk przeciwko PiS-owi.
Wiktionary
IPA: ˌzʲjɛdnɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zʹi ̯ednočẽńe
Wiktionary
rzecz. jednoczenie n., jedynak mos.
czas. jednoczyć ndk., zjednoczyć dk.
przym. zjednoczeniowy, zjednoczony
Wiktionary
(1.2) unia
Wiktionary
przymiotnik od: zjednoczenie
SJP.pl
1. połączyć w całość;
2. zjednoczyć w celu wspólnego działania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) połączony dla wspólnej sprawy
Wiktionary
rzecz. zjednoczenie n.
czas. zjednoczyć dk.
Wiktionary
(1.1) połączony, scalony
Wiktionary
1. połączyć w całość;
2. zjednoczyć w celu wspólnego działania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. jednoczyć)
(1.1) dokonać połączenia kilku elementów, zazwyczaj państw
czasownik zwrotny dokonany zjednoczyć się (ndk. jednoczyć się)
(2.1) połączyć się dla wspólnego działania, realizacji wspólnych celów
(2.2) połączyć się, tworząc całość
Wiktionary
(1.1) Włochy zjednoczyły się dopiero w XIX wieku.
Wiktionary
IPA: zʲjɛdˈnɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: zʹi ̯ednočyć
Wiktionary
rzecz. zjednoczenie n., jednoczenie n.
czas. jednoczyć
przym. zjednoczony
Wiktionary
(1.1) zunifikować, scalić, połączyć
(2.1) złączyć się
(2.2) scalić się, zespolić się
Wiktionary
osoba, która coś zjednoczyła
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zjednać)
(1.1) zdobywać względy, przychylność dla kogoś lub czegoś
Wiktionary
rzecz. zjednywanie n., jedynak mos.
czas. jednać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjednywać.
Wiktionary
IPA: ˌzʲjɛdnɨˈvãɲɛ, AS: zʹi ̯ednyvãńe
Wiktionary
czas. jednać, zjednywać ndk., zjednać dk.
rzecz. zjednanie n., jedynak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spożycie pokarmu
Wiktionary
(1.1) Ile czasu zajęło im zjedzenie biszkoptów?
Wiktionary
IPA: zʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
rzecz. zjadacz m., zjadanie n., jedzenie n., jadalnia ż., jadalność ż.
czas. zjeść, zjadać ndk., jadać ndk., jeść ndk.
przym. jedzeniowy
Wiktionary
spożyć pokarm
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|jeść., dokonany od|zjadać.
Wiktionary
(1.1) Możesz zjeść zanim wyjdziesz do roboty.
Wiktionary
IPA: zʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: zʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. jadalny mrz., zjadacz m., zjadanie n., zjedzenie n., jadalność ż.
czas. zjadać ndk., jadać ndk., jeść ndk.
przym. jedzeniowy, jadalny
Wiktionary
o trawie, liściach itp.: zwiędnąć, zeschnąć, zżółknąć pod wpływem jesieni
SJP.pl
jeżyć; rzadkie:
1. np. o piórach, włosach: nastroszać, stroszyć, podnosić;
2. zjeżać się:
a) np. o piórach, włosach: nastroszać się, stroszyć się, podnosić się;
b) przenośnie: przyjmować pozycję obronną, stawać się nieufnym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) jadąc, poruszać się w dół
Wiktionary
(1.1) Czołgającym się na kolanach ukazywała się w końcu służbówka, w której drzwiach stała zamontowana zjeżdżalnia. Na pupach zjeżdżali do salonu, który cały został zawieszony suszącą się bielizną.
Wiktionary
IPA: ˈzʲjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: zʹi ̯ežǯać
Wiktionary
rzecz. zjeżdżanie n., zjeżdżalnia ż., zjazd m., jezdnia ż., jechanie n., zjeżdżanie n., zjeżdżenie n., przejeżdżanie n., zjechanie n., jezdny mos.
czas. jechać ndk., zjeździć ndk., przejeżdżać ndk., zjechać dk.
przym. jezdny, zjazdowy
wykrz. zjeżdżaj
Wiktionary
1. przyrząd do zabawy dla dzieci w postaci pochylni do zsuwania się;
2. dawniej: winda w kopalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do zabawy z gładką, pochyłą powierzchnią, po której można zsuwać się na pupie;
Wiktionary
Zjeżdżalnia – urządzenie rekreacyjne działające na zasadzie równi pochyłej, najczęściej montowane są na osiedlowych placach zabaw, w ogrodach jordanowskich i parkach. Odmianą zjeżdżalni są zjeżdżalnie wodne, zazwyczaj znacznie dłuższe od typowych "osiedlowych" zjeżdżalni, używane w aquaparkach. Występują też zjeżdżalnie dmuchane.
Wikipedia
IPA: zʲjɛʒˈd͡ʒalʲɲa, AS: zʹi ̯ežǯalʹńa
Wiktionary
rzecz. zjazd m., zjeżdżanie n., zjechanie n.
czas. zjeżdżać ndk., zjechać dk.
Wiktionary
(1.1) ślizgawka; reg. śl. ruszbana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zjeżdżać.
Wiktionary
rzecz. zjazd mrz., zjeżdżalnia ż.
czas. zjeżdżać
przym. zjazdowy
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) jeżdżąc, odwiedzić wiele miejsc
Wiktionary
(1.1) Z dowodem osobistym będziemy mogli wsiąść do pociągu i zjeździć całą Europę.
Wiktionary
rzecz. zjazd mrz.
czas. zjeżdżać
Wiktionary
potocznie: zużyty, zniszczony od częstego jeżdżenia
SJP.pl
1. np. o piórach, włosach: nastroszyć, podnieść;
2. zjeżyć się:
a) np. o piórach, włosach: nastroszyć się, podnieść się;
b) przenośnie: przyjąć pozycję obronną, stać się nieufnym; nastroszyć się
SJP.pl
o tłuszczu jadalnym: taki, który zepsuł się, zgorzkniał; zestarzały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spoż. pozbawiony wartości spożywczych z powodu utleniania się tłuszczu
(1.2) przen. taki, który stracił aktualność lub o którym zapomniano
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przeszły przymiotnikowy czynny od zjełczeć
Wiktionary
rzecz. zjełczałość ż., zjełczenie n.
czas. zjełczeć dk.
Wiktionary
o tłuszczach jadalnych: zepsuć się, zgorzknieć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uwierać, boleć
Wiktionary
spowodować jonizację, wytworzyć jony w danym środowisku
SJP.pl
1. rozpowszechnić religię żydowską;
2. zjudaizować się - ulec judaizacji
SJP.pl
juszyć; dawniej:
1. ranić do krwi; krwawić, zakrwawiać;
2. pobudzać do gniewu; rozjątrzać, rozjuszać;
3. zjuszać się:
a) ranić się do krwi;
b) unosić się gniewem; rozjątrzyć się, rozjuszyć się
SJP.pl
dawniej:
1. zranić do krwi; pokrwawić, zakrwawić;
2. rozjątrzyć, rozjuszyć;
3. zjuszyć się:
a) zranić się do krwi;
b) rozjątrzyć się, rozjuszyć się
SJP.pl
skrót od: Zakład Karny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = zakład karny
Wiktionary
IPA: zɛt‿ˈka, AS: zet‿ka
Wiktionary
zaimek
(1.1) daw. stąd
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) = rel. Zjednoczony Kościół Ewangeliczny;
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Związek Kynologiczny w Polsce
Wiktionary
(1.1) Metryka psa jest dokumentem wystawianym hodowcy szczeniaka, przez lokalny Oddział ZKwP po przeglądzie miotu wykonanym przez sędziego kynologicznego właściwego dla danej rasy, wskazanego przez ZKwP.
Wiktionary
IPA: ˌzɛt‿ka‿vu‿ˈpɛ, AS: zet‿ka‿vu‿pe
Wiktionary
wymówić samogłoskę tylną z wargami zaokrąglonymi
SJP.pl
1. wylać nadmiar płynu;
2. wlać płyn z kilku naczyń do jednego;
3. lejąc, zmoczyć; oblać;
4. potocznie: zbić (kogoś);
5. zlać się - np. o rzekach: połączyć się; scalić się; polać się obficie; polać się wzajemnie; zsikać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zlewać)
(1.1) wylać nadmiar płynu
(1.2) przelać płyn z wielu naczyń do jednego naczynia
(2.2) lejąc płyn, oblać się
(2.3) oblać siebie wzajemnie jakimś płynem
(2.4) złączyć się w jedno
(2.5) posp. oddać mocz
Wiktionary
(1.1) Dystrybutor należy utrzymywać go w czystości, okresowo przy wymianie butli zlać wodę i wymyć oraz wyparzyć wrzątkiem wnętrze naczynia.
(2.5) Maniek zlał się w gacie!
Wiktionary
IPA: zlat͡ɕ, AS: zlać
Wiktionary
rzecz. zlew m., zlewka ż., zlewki nmos., zlewek m., zlewnia ż., zlewisko n., zlewanie n., zlanie n.
czas. olać, zlewać ndk.
przym. zlewowy
Wiktionary
(1.1) pobić, pot. dosolić, pot. sprać, sprawić lanie, pot. sprawić manto, pot. spuścić manto, stłuc, pot. wlać, zbić, pot. zbić na kwaśne jabłko, wulg. dać wpierdol, wulg. dopierdolić
Wiktionary
potocznie: spaść, upaść
SJP.pl
zamieniać w lód, pokrywać lodem; zaladzać
SJP.pl
środowiskowo: spowolnić komputer, serwer, grę komputerową itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. ukształtowany przez warunki życia w obozie koncentracyjnym
Wiktionary
nadać czemuś laicki charakter
SJP.pl
oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; zalajkować, lajknąć, polajkować
SJP.pl
niewielka ryba występująca w Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim
SJP.pl
łączyć wapno palone z wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlasować.
Wiktionary
czas. zlasować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. przemieszczając się szybko, zwiedzić lub obejść jakiś teren;
2. spowodować utratę sił na skutek szybkiego przemieszczania się, np. zlatać sobie nogi;
3. zlatać się - zmęczyć się na skutek szybkiego przemieszczania się
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w niewłaściwy, niedobry sposób, niezgodnie z normami
(1.2) niemoralnie
(1.3) nieprzyjemnie
Wiktionary
(1.1) Urządzenie zostało źle wykonane, dlatego się uszkodziło.
(1.1) Adam to dobry człowiek; źle go oceniłem.
(1.2) Źle zrobiłeś, że skłamałeś.
(1.3) Czuję się dzisiaj źle.
Wiktionary
IPA: ʑlɛ, AS: źle
Wiktionary
rzecz. złol mzw., zło n., zły m., złośnik m., złośnica ż., złoszczenie n., zezłoszczenie n., złośliwość ż., złość ż., zeźlenie n.
czas. złościć ndk., zezłościć dk., zeźlić dk.
przym. zły, złośliwy, niezły
przysł. złośliwie, nieźle
Wiktionary
(1.1) niedobrze, nieprawidłowo, nieodpowiednio, niewłaściwie, niepoprawnie, beznadziejnie, kiepsko, fatalnie, wadliwie, bez głowy
(1.3) kijowo, fatalnie, wulg. chujowo
Wiktionary
wgłębienie w stoku góry, powstałe w wyniku odpadania małych okruchów skalnych; żleb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wcięcie w górskim stoku ze stromymi ścianami;
Wiktionary
(1.1) Musieliśmy uciekać ze żlebu, którym teraz płynęła wartko woda ze stopionego śniegu, zmieszana z popiołem i ziemią. (J. Żuławski Na srebrnym globie/Rękopisu część druga/Rozdział V)
Wiktionary
IPA: ʒlɛp, AS: žlep
Wiktionary
położyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) położyć się
(1.2) o zbożu: złamać się, położyć się na polu
(1.3) daw. zachorować obłożnie
(1.4) daw. położyć się do łóżka na czas porodu i połogu
Wiktionary
(1.1) Bezwładnie zległem na tapczanie, przyrzekając sobie wstać za moment, by przygotować kolację i pooglądać jeszcze telewizję.
Wiktionary
IPA: zlɛt͡s, AS: zlec
Wiktionary
rzecz. złóg m., łoże n., leżenie n.
czas. legnąć, leżeć, zalegać
Wiktionary
powierzać komuś coś do zrobienia, polecać komuś wykonanie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zlecić)
(1.1) powierzać komuś wykonanie zadania
Wiktionary
rzecz. zlecanie n., zlecenie n.
czas. zlecić
Wiktionary
(1.1) rzad. zadaniować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlecać.
Wiktionary
czas. zlecać ndk.
Wiktionary
powierzyć komuś coś do zrobienia, polecić komuś wykonanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polecenie lub zamówienie wykonania danej czynności lub usługi
(1.2) odczasownikowy od|zlecić.
Wiktionary
Umowa zlecenia (pot. umowa-zlecenie) – umowa cywilnoprawna uregulowana w polskim Kodeksie cywilnym (art. 734–751). Przedmiotem umowy zlecenia jest zobowiązanie jednej osoby (zleceniobiorcy) do wykonania określonej czynności prawnej (np. usługi) dla innego podmiotu (zleceniodawcy), na warunkach określonych w umowie.
Wikipedia
(1.1) Zaryzykować i zażądać umowy o pracę czy położyć uszy po sobie i zgodzić się na kolejne zlecenie?
Wiktionary
czas. zlecać, zlecić
przym. zleceniowy
Wiktionary
osoba lub instytucja wykonująca określone zadania lub czynności zgodnie z zawartą umową
SJP.pl
Umowa zlecenia (pot. umowa-zlecenie) – umowa cywilnoprawna uregulowana w polskim Kodeksie cywilnym (art. 734–751). Przedmiotem umowy zlecenia jest zobowiązanie jednej osoby (zleceniobiorcy) do wykonania określonej czynności prawnej (np. usługi) dla innego podmiotu (zleceniodawcy), na warunkach określonych w umowie.
Wikipedia
kobieta wykonująca określone zadania lub czynności zgodnie z zawartą umową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub instytucja, która poprzez umowę zobowiązuje kogoś do wykonania określonych zadań
Wiktionary
Umowa zlecenia (pot. umowa-zlecenie) – umowa cywilnoprawna uregulowana w polskim Kodeksie cywilnym (art. 734–751). Przedmiotem umowy zlecenia jest zobowiązanie jednej osoby (zleceniobiorcy) do wykonania określonej czynności prawnej (np. usługi) dla innego podmiotu (zleceniodawcy), na warunkach określonych w umowie.
Wikipedia
(1.1) Gdybyśmy badali firmę tylko metodą nieoficjalną, nasi zleceniodawcy nie mogliby naszych informacji użyć jako argumentu w biznesowych negocjacjach.
Wiktionary
rzecz. zleceniodawstwo n.
:: fż. zleceniodawczyni ż.
Wiktionary
kobieta powierzająca komuś wykonanie czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: zlecenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze zleceniem, dotyczący zlecenia
Wiktionary
rzecz. zlecenie n.
Wiktionary
powierzyć komuś coś do zrobienia, polecić komuś wykonanie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zlecać)
(1.1) powierzyć komuś załatwienie, zrobienie czegoś
Wiktionary
rzecz. zlecenie n.
czas. zlecać ndk.
Wiktionary
1. sfrunąć:
a) obniżyć wysokość lotu
b) wylądować
2. spaść
3. np. o czasie: minąć szybko
4. pot. zejść lub zbiec bardzo szybko
5. zlecieć się:
a) np. o ptakach przyleciawszy, zgromadzić się
b) pot. o ludziach, zwierzętach: zbiec się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zlatywać)
(1.1) dokonany od|zlatywać.
Wiktionary
IPA: ˈzlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: zlećėć
Wiktionary
rzecz. lot, zlot
Wiktionary
kłaść się z ulgą
SJP.pl
nadać mocy prawnej czemuś; zalegitymizować
SJP.pl
położyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznanie czegoś za nieistotne
(1.2) potraktowanie kogoś z pogardą, bez dostatecznej uwagi
Wiktionary
rzecz. lekceważenie n.
czas. zlekceważyć dk., lekceważyć ndk.
Wiktionary
(1.1) zbagatelizowanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. lekceważyć)
(1.1) dokonany od|lekceważyć.
Wiktionary
IPA: ˌzlɛkt͡sɛˈvaʒɨt͡ɕ, AS: zlekcevažyć
Wiktionary
rzecz. lekceważenie n., zlekceważenie n.
czas. lekceważyć
przym. lekceważący
Wiktionary
zlęknąć się - zląc się; przestraszyć się
SJP.pl
taki, który się zląkł; zlękły, ulękły, ulęknięty
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) jęz. rzad. dokonać procesu leksykalizacji na czym
czasownik zwrotny dokonany zleksykalizować się
(2.1) jęz. ulec leksykalizacji
Wiktionary
(1.1) Wyraz „heca” już się całkowicie zleksykalizował i stracił związek ze szczuciem zwierząt, chociaż miał taki niemiecki źródłosłów; odtąd związał się na stałe z cyrkowcami i komediantami.
(1.1) Rychło słowo „prochownia” zleksykalizowało się — jak to określają językoznawcy — i nabrało w Warszawie złowrogiej barwy.
Wiktionary
przym. zleksykalizowany
rzecz. zleksykalizowanie (się) n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces leksykalizacji
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jęz. taki, który uległ leksykalizacji
Wiktionary
(1.1) W wypowiedzi reklamowej dokonuje się „podmiany” wyrazów w istniejących, często już zleksykalizowanych, związkach frazeologicznych, opatrując w ten sposób nowy wyraz znaczeniami i konotacjami z nimi związanymi.
Wiktionary
zląc się - przestraszyć się; zlęknąć się
SJP.pl
sklejenie się, przylgnięcie do siebie błon jakiegoś organu wskutek przebytego stanu zapalnego; również: miejsce sklejenia się tych błon
SJP.pl
coś zlepionego z różnych substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) całość złożona z różnych, często niepasujących do siebie części
(1.2) rzecz zlepiona z różnych substancji
Wiktionary
(1.1) To był zlepek różnych narodowości, religii i obyczajów, tu mieszkali Niemcy, Polacy, Rosjanie, Żydzi, Ormianie, i sprawy narodowościowe nie odgrywały wielkiej roli, poza konfliktami na tle rywalizacji godpodarczej.
(1.1) Są kobiety, które w godzinę po zapłodnieniu, zlepek komórek traktują jako swoje najprawdziwsze na świecie dziecko, a są też takie, dla których to tylko zlepek, przez jeszcze długie tygodnie. Do których kobiet Ty się zaliczasz?
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., lepidło n., zlepienie n., zlepianie n., zlepka ż., zlepieniec m.
czas. zlepić dk., zlepiać ndk.
przym. lepki
Wiktionary
(1.1) mieszanina, mieszanka, zestawienie, kombinacja, konglomerat, daw. zlepka, amalgamat
Wiktionary
1. złączać dwa lub więcej elementów przez sklejanie; sklejać;
2. zlepiać się - łączyć się na skutek zlepiania; sklejać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlepiać.
Wiktionary
czas. zlepić, zlepiać ndk.
rzecz. zlepieniec mrz., zlepek mrz., lepidło n., lepiszcze n.
Wiktionary
1. złączyć dwa lub więcej elementów przez klejenie; skleić;
2. zlepić się - połączyć się na skutek lepienia; skleić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zlepiać)
(1.1) dokonany od|zlepiać.
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., lepidło n., lep mrz., zlepek m., zlepianie n., zlepienie n., zlepka ż., zlepieniec m., lepa ż., lepienie n.
czas. zlepiać ndk.
przym. lepki
Wiktionary
o cechach zlepieńca
SJP.pl
skała osadowa zbudowana z otoczonych fragmentów skały tzw. otoczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. grubookruchowa skała osadowa zbudowana z obtocznych ziaren żwiru spojonych lepiszczem;
Wiktionary
Zlepieniec, konglomerat, żwirowiec – grubookruchowa, lita skała osadowa o różnych barwach, złożona z ziaren żwiru (lub głazów) spojonych lepiszczem. Różni się od żwiru obecnością lepiszcza.
Zlepieniec składa się głównie z obtoczonych okruchów skał, czym różni się od brekcji. Między zlepieńcami a brekcjami nie można jednak poprowadzić wyraźnej granicy, gdyż istnieje szereg skał pośrednich, które stanowią przejścia od brekcji do zlepieńca.
Wikipedia
IPA: zlɛˈpʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: zlepʹi ̯ė̃ńec
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., lepidło n., zlepianie n., zlepienie n., lepienie n., lepianka ż., zlepek m., zlep m., lep m., lepik m., polepa ż.
czas. zlepić dk., zlepiać ndk., lepić ndk.
przym. lepki
przysł. lepko
Wiktionary
(1.1) konglomerat
Wiktionary
w biologii: ciałko białkowe (przeciwciało) znajdujące się w osoczu krwi, które powoduje aglutynację (zlepianie się) krwinek, bakterii itp. w grudki; aglutynina
SJP.pl
Zleszyn – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Bedlno.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. umywalka, zlewozmywak;
2. przelewanie płynów z wielu naczyń do jednego naczynia; zlewanie;
3. miejsce gromadzenia się płynów z różnych naczyń, zbiorników;
4. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, brecha, polewka, zlewa, zwała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie, pojemnik na wodę umiejscowione pod kranem, połączone z rurą odpływową
Wiktionary
Zlewozmywak – funkcjonalny odpowiednik umywalki zamontowany w kuchni, służący głównie do mycia naczyń oraz produktów spożywczych i usuwania zbędnych płynów, pozostałych z gotowania potraw.
Wikipedia
(1.1) Szkolny zlew często lubi się zatykać.
Wiktionary
IPA: zlɛf, AS: zlef
Wiktionary
rzecz. zlewka ż., zlewki nmos., zlewek m., zlewnia ż., zlewisko n., zlewanie n., zlanie n., wylewka ż.
czas. lać ndk., olać ndk., zlewać ndk., zlać dk.
przym. zlewowy, zlewniowy, zlewiskowy
Wiktionary
1. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, brecha, polewka, zlew, zwała;
2. regionalnie: ulewa
SJP.pl
1. przelewać płyn w celu oddzielenia go od osadu pozostającego na dnie naczynia;
2. zlewać się - łączyć się w jedną całość
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zlać)
(1.1) ndk. od: zlać
(1.2) lać coś z kilku miejsc w jedno
(1.3) pot. robić sobie z kogoś żarty, naigrywać się z niego
czasownik zwrotny niedokonany zlewać się
(2.1) stawać się niewidocznym wskutek jednolitej barwy
Wiktionary
(1.3) Zlewała z niego odkąd powiedział jej, że pokona dla niej Pudziana.
Wiktionary
IPA: ˈzlɛvat͡ɕ, AS: zlevać
Wiktionary
rzecz. zlew m., zlewka ż., zlewki nmos., zlewek m., zlewnia ż., zlewisko n., zlewanie n., zlanie n.
czas. olać, zlać dk.
przym. zlewowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlewać.
Wiktionary
rzecz. zlew m., zlewka ż., zlewki nmos., zlewek m., zlewnia ż., zlewisko n., zlanie n.
czas. olać, zlewać ndk., zlać dk.
przym. zlewowy
Wiktionary
urządzenie do zlewania płynu, np. zlewarka oleju
SJP.pl
podnieść ciężar za pomocą lewara lub dźwigni; wylewarować
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: zlane resztki płynów, napojów, pokarmów płynnych
SJP.pl
obszar, z którego wody powierzchniowe spływają do jednego morza lub oceanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrol. obszar, z jakiego wody spływają do jednego dużego zbiornika naturalnego
Wiktionary
Zlewisko (basen) – zbiór dorzeczy, obszar lądowy, z którego wszystkie wody powierzchniowe i podziemne spływają do jednego morza, oceanu bądź też innego zbiornika wodnego.
Wikipedia
czas. zlać, zlewać, olać
rzecz. zlew mrz., zlewanie n.
Wiktionary
(1.1) basen
Wiktionary
1. szklane naczynie używane w laboratoriach chemicznych
2. rzadziej: zlewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaskodenne naczynie laboratoryjne ogólnego użytku zwykle o kształcie cylindrycznym;
Wiktionary
Zlewka – płaskodenne naczynie laboratoryjne ogólnego użytku zwykle o kształcie cylindrycznym (ścianki boczne równoległe). Wyjątkiem jest zlewka Philipsa posiadająca kształt zwężającego się cylindra (w czym przypomina nieco kolby stożkowe).
Typowa zlewka przypomina kształtem szklankę, jest jednak wykonana z odpornego na nagłe zmiany temperatury szkła borokrzemianowego i ma lekko zaokrąglone połączenie dna ze ściankami, aby uniknąć naprężeń i pęknięć przy ogrzewaniu. Rzadziej spotyka się zlewki wykonane z tworzyw sztucznych. Większość zlewek posiada "dzióbek" ułatwiający przelewanie płynów, oraz orientacyjną skalę objętości. Pojemność zlewek jest bardzo zróżnicowana, od kilku mililitrów do kilku litrów.
Wikipedia
rzecz. zlewanie n., lanie n., oblewanie n., zlew mrz.
czas. olać, zlewać ndk., zlać dk., lać ndk., oblewać ndk., oblać ndk.
przym. zlewkowy
Wiktionary
zlane resztki płynów, napojów, pokarmów płynnych
SJP.pl
przymiotnik od: zlewka
SJP.pl
1. punkt skupu mleka, zakład pomocniczy mleczarni
2. obszar, z którego wody spływają do wspólnego zbiornika; również: obszar zasilania jeziora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hydrol. obszar, z którego wody spływają do jednego wspólnego zbiornika
(1.2) techn. zbiornik do gromadzenia ścieków, zanim zostaną oczyszczone
(1.3) spoż. punkt skupu mleka
Wiktionary
Zlewnia – obszar lądowy, z którego wody spływają do danej rzeki (albo jej części) lub do danego jeziora, bagna, jak również innego obiektu hydrologicznego, zwanego recypientem lub odbiornikiem.
Zlewnia rzeki, gdy analizowana jest cała jej długość (do ujścia), jest tożsama znaczeniowo z dorzeczem. Termin dorzecze bywa dodatkowo zawężany do zlewni rzek głównych, tj. uchodzących do morza lub innego akwenu.
Wikipedia
rzecz. zlewniarz m., zlew mrz., zlewanie n.
czas. olać, zlać, zlewać
Wiktionary
(1.1) dorzecze
Wiktionary
pracowniczka zlewni mleka
SJP.pl
pracownik zlewni mleka
SJP.pl
metalowa forma do odlewania stali; wlewnica
SJP.pl
dawniej:
1. dający się lać;
2. taki, do którego się coś zlewa
SJP.pl
przymiotnik od: zlew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zlew kuchenny, w którym zmywa się naczynia
Wiktionary
Zlewozmywak – funkcjonalny odpowiednik umywalki zamontowany w kuchni, służący głównie do mycia naczyń oraz produktów spożywczych i usuwania zbędnych płynów, pozostałych z gotowania potraw.
Wikipedia
IPA: ˌzlɛvɔzˈmɨvak, AS: zlevozmyvak
Wiktionary
przym. zlewozmywakowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze zlewozmywakiem, dotyczący zlewozmywaka
Wiktionary
(1.1) Władziu, kupmy szafkę zlewozmywakową i nowy okap.
Wiktionary
rzecz. zlewozmywak mrz.
Wiktionary
taki, który stracił swoje właściwości wskutek zbyt długiego leżenia
SJP.pl
potoczne:
1. zejść, zwykle z trudem, z miejsca położonego wyżej; zgramolić się;
2. zniknąć z jakiejś powierzchni, zetrzeć się; odleźć, odpaść, zejść;
3. zleźć się:
a) zgromadzić się;
b) zmęczyć się chodzeniem; złazić się
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zejść
Wiktionary
(1.1) Natychmiast masz stamtąd zleźć.
Wiktionary
czas. leźć, złazić
Wiktionary
zleżeć się (rzadkie) - zepsuć się wskutek długiego leżenia
SJP.pl
1. przyjąć postawę tolerancyjną wobec czyichś poglądów lub postaw;
2. złagodzić pewne restrykcje ekonomiczne, polityczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zliberalizować.
Wiktionary
czas. zliberalizować dk.
rzecz. liberał mos., libek mzw.
Wiktionary
dawniej: zabierać w ramach lichwy
SJP.pl
połączyć, dopasowując do siebie; spasować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlicytować.
Wiktionary
czas. zlicytować dk.
rzecz. licytowanie n., licytacja ż.
przym. licytacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zliczać.
Wiktionary
Zliczanie (Zličané) – czeskie plemię zamieszkujące obszar między Łabą a Sazawą we wschodniej części dzisiejszych Czech, którego głównym ośrodkiem była Stará Kouřim. Ziemie Zliczan weszły w skład terytorium rodu Sławnikowiców i ostatecznie zostały w 995 podbite przez Przemyślidów.
Nazwa Zliczanie występuje w źródłach z dopiero XIV w.
Wikipedia
IPA: zlʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: zlʹičãńe
Wiktionary
czas. zliczać ndk., zliczyć dk., liczyć ndk., policzyć dk., wyliczać ndk., wyliczyć
rzecz. liczba ż., zliczenie, wyliczenie, wyliczenie, policzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zliczyć.
Wiktionary
IPA: zlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zlʹičẽńe
Wiktionary
czas. zliczyć dk., zliczać ndk., liczyć ndk., policzyć dk., wyliczać ndk., wyliczyć
rzecz. liczba ż., zliczanie, wyliczenie, wyliczenie, policzenie
Wiktionary
zsumować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zliczać)
(1.1) policzyć wszystkie elementy w zbiorze; ocenić, ile jest w sumie
(1.2) daw. umieścić w liczbie czegoś; włączyć do czegoś
czasownik zwrotny dokonany zliczyć się (ndk. zliczać się)
(2.1) zostać zliczonym
Wiktionary
(1.1) Program automatycznie zliczył głosy.
Wiktionary
rzecz. zliczenie n., policzenie n.
czas. policzyć
Wiktionary
(1.1) policzyć, porachować, przeliczyć, zrachować, zsumować
Wiktionary
naciągnąć skórę twarzy i szyi w celu likwidacji zmarszczek
SJP.pl
czasownik
(1.1) usunąć
Wiktionary
(1.1) Jeden z wymienionych powinien zlikwidować miejsce pracy.
Wiktionary
rzecz. likwidator mos., likwidacja ż., zlikwidowanie n.
przym. likwidacyjny, likwidatorski
Wiktionary
dawniej: złamana tyka wbita w niebezpiecznym miejscu w dno rzeki w celu ostrzeżenia flisaków
SJP.pl
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, na wschodnich Morawach;
Wiktionary
Zlin (cz. Zlín, niem. Zlin; w latach 1949–1989 Gottwaldov) – miasto statutarne w Czechach, na wschodnich Morawach, nad rzeką Dřevnice (dopływ Morawy). Stolica kraju zlińskiego. Liczy 74 255 mieszkańców (stan na 2024 rok), będąc jedenastym najludniejszym miastem w kraju.
Wikipedia
przym. zliński
Wiktionary
dokonać egzekucji na osobie podejrzanej o popełnienie zbrodni
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. linczować)
(1.1) książk. zob. linczować.
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna przebrany za Dziadka Mroza (rosyjski odpowiednik Świętego Mikołaja) został zlinczowany przez tłum muzułmańskich fanatyków religijnych w stolicy Tadżykistanu.
Wiktionary
IPA: zlʲĩn͇ˈt͡ʃɔvat͡ɕ, AS: zlʹĩṇčovać
Wiktionary
rzecz. lincz (lynch) m.
czas. linczować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlinczować.
Wiktionary
Samosąd, lincz (ang. lynch) – samowolne osądzenie i ukaranie domniemanego przestępcy przez osoby do tego nieuprawnione, pomijając postępowanie sądowe.
Za przykład samosądu może posłużyć spontaniczne wykonanie kary śmierci przez tłum krótko po wzbudzającym silne emocje zdarzeniu.
Wikipedia
IPA: ˌzlʲĩn͇t͡ʃɔˈvãɲɛ, AS: zlʹĩṇčovãńe
Wiktionary
czas. zlinczować
rzecz. lincz mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie opolskim
SJP.pl
Źlinice (dodatkowa nazwa w j. niem. Zlönitz, w latach 1936–1945 Glockenau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Prószków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Zabytki:
Wikipedia
w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zalinkować, podlinkować, dolinkować
SJP.pl
→ Zlin (miasto w Czechach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zlinem, dotyczący Zlina
Wiktionary
(1.1) Gdy pytam, dlaczego nie biorą pod uwagę portów polskich, a zwłaszcza Szczecina, który ma zgodnie z międzynarodowym porozumieniem przejąć tranzyt czechosłowacki — uzyskuję odpowiedź, że tradycyjnym portem dla zlińskich wyrobów Baty był przecież zawsze Hamburg.
Wiktionary
rzecz. Zlin mrz.
Wiktionary
1. zrazić (się), zniechęcić (się), odstręczyć
2. zacząć chodzić własnymi drogami, przestać bywać w domu
3. gwarowo: przyzwyczaić się do przychodzenia dokądś; stać się gdzieś częstym gościem
SJP.pl
taki, który się zlisił; zliszony
SJP.pl
taki, który się zlisił; zlisiony
SJP.pl
zlitwinizować;
1. poddać wpływom litewskim;
2. nadać formom literackim postać litewską
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|lituanizować.
Wiktionary
IPA: ˌzlʲituwãɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: zlʹituu̯ãńizovać
Wiktionary
czas. lituanizować (się) ndk.
rzecz. lituanizowanie ndk., zlituanizowanie dk., lituanizacja, lituanizm
przym. lituanizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlituanizować.
Wiktionary
IPA: ˌzlʲituwãɲizɔˈvãɲɛ, AS: zlʹituu̯ãńizovãńe
Wiktionary
czas. lituanizować (się) ndk., zlituanizować (się) dk.
rzecz. lituanizowanie ndk., lituanizacja, lituanizm
przym. lituanizacyjny
Wiktionary
zlituanizować;
1. poddać wpływom litewskim;
2. nadać formom literackim postać litewską
SJP.pl
zebrać coś z powierzchni czegoś przez lizanie; zjeść, liżąc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zlizać)
(1.1) zbierać coś językiem z danej powierzchni
Wiktionary
(1.1) Koty wskoczyły na stół i z miejsca zaczęły zlizywać sos ze sztuki mięsa.
Wiktionary
rzecz. zlizywanie n., oblizywanie n., wylizywanie n., lizanie n., lizanko n., lizus m., lizusowstwo n., lizak m., lizusostwo n.
czas. lizać, oblizać, oblizywać, zlizać, wylizać, wylizywać, przylizać, przylizywać, przelizać
przym. przylizany
Wiktionary
okres powstawania lub powiększania się zasięgu lodowców wskutek ochładzania się klimatu i wzrostu ilości opadów atmosferycznych; glacjał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. okres pokrycia obszaru Ziemi lądolodem;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O zlodowaceniach przedczwartorzędowych, w prekambrze, karbonie i permie świadczą resztki utworów lodowcowych (np. tillity), zachowane w osadach w Afryce, Australii czy Ameryce Południowej.
Wiktionary
rzecz. lodowacenie n., lodowiec mzw./mrz.
czas. lodowacieć ndk., zlodowacieć dk.
Wiktionary
(1.1) glacjacja
Wiktionary
taki, który zlodowaciał
SJP.pl
dawniej: zamrozić, zamienić w lód
SJP.pl
1. pokryć się lodem, zmienić się w lód;
2. odczuć przenikliwe zimno; zmarznąć;
3. doznać paraliżującego uczucia, zdrętwieć z przerażenia;
4. stać się nieczułym, oschłym, obojętnym
SJP.pl
dawniej: zamrozić, zamienić w lód
SJP.pl
zamienić w lód, pokryć lodem; zalodzić, zlodowacić
SJP.pl
obliczyć logarytm liczby lub wyrażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlogarytmować.
Wiktionary
czas. zlogarytmować dk.
rzecz. logarytm mrz.
przym. logarytmiczny
Wiktionary
1. określić położenie czegoś; umiejscowić;
2. umieścić coś w jakimś miejscu, np. zlokalizowanie inwestycji na jakimś obszarze;
3. ograniczyć rozprzestrzenianie się czegoś;
4. zlokalizować się -
a) wystąpić w jakimś miejscu;
b) znaleźć się w jakimś miejscu; umiejscowić się;
c) rozpoznać własne położenie;
d) nawzajem rozpoznać swoje położenie; namierzyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. lokalizować)
(1.1) dokonany od|lokalizować.
Wiktionary
IPA: ˌzlɔkalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: zlokalʹizovać
Wiktionary
rzecz. lokalizacja ż., lokator m., zlokalizowanie n.
przym. lokalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlokalizować.
Wiktionary
czas. zlokalizować
rzecz. lokator mrz./mos.
przym. zlokalizowany
Wiktionary
1. zgromadzenie osób przybyłych z różnych stron w celu wzięcia udziału we wspólnej imprezie; zjazd;
2. gromadzenie się ptaków w jednym miejscu, szczególnie przed odlotem do ciepłych krajów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaplanowane publiczne spotkanie dużej grupy osób
(1.2) ornit. zgromadzenie się dzikich ptaków
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. zlatywać/zlecieć
przym. zlotowy
rzecz. zlotowicz
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj|(1.1) {{PJM|zlot.}}
źródła.
== zlot (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) monet. złoty
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zlɔt, AS: zlot
Wiktionary
czas. zlatywać/zlecieć
przym. zlotowy
rzecz. zlotowicz
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. zlatywać/zlecieć
przym. zlotowy
rzecz. zlotowicz
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj|(1.1) {{PJM|zlot.}}
źródła.
== zlot (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) monet. złoty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uczestnik zlotu
SJP.pl
uczestnik zlotu; zlotowicz
SJP.pl
przymiotnik od: zlot
SJP.pl
[czytaj: zet-el-PE] skrót od: Związek Literatów Polskich
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Związek Literatów Polskich;
(1.2) = Związek Legionistów Polskich;
(1.3) = Związek Ludu Polskiego;
Wiktionary
(1.1) przym. ZLP-owski, zetelpowski
Wiktionary
→ ZLP (Związek Literatów Polskich); zetelpowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ZLP (Związkiem Literatów Polskich), dotyczący ZLP (Związku Literatów Polskich)
Wiktionary
skr. ZLP
przym. zetelpowski
Wiktionary
(1.1) zetelpowski
Wiktionary
potocznie: przypominający stare, zniszczone ubranie; zeszmacony, złachmaniony, złachany
SJP.pl
przejrzeć, skontrolować, sprawdzić
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonać przeglądu wzrokiem
czasownik zwrotny zlustrować się
(2.1) dokładnie się sobie przyjrzeć
Wiktionary
(1.1) Zlustrowali mnie po transformacji i wszystkie drzwi mam teraz zamknięte.
Wiktionary
rzecz. lustrzyca ż., lustro n., lustracja ż., lustrowanie n., zlustrowanie n.
przym. lustracyjny, lustratorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zlustrować.
(1.2) dokonanie przeglądu wzrokiem
Wiktionary
(1.1) Zlustrowanie WSI wprowadziło spory zamęt w działaniu służb specjalnych.
Wiktionary
rzecz. lustrzyca ż., lustro n., lustracja ż., lustrator m., lustratorka ż., lustrowanie n.
czas. lustrować ndk., zlustrować dk.
przym. lustracyjny, lustratorski
Wiktionary
lutując, złączać metalowe części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zluzować.
Wiktionary
rzecz. luz m., zluzowywanie n.
czas. zluzować dk., zluzowywać ndk.
Wiktionary
skrót od: zmarł, zmarły (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = zmarły; zmarła; zmarł
Wiktionary
(1.1) Adam Poniński herbu Łodzia (ur. 1758 lub 1759, zm. 1816).
Wiktionary
IPA: ˈzmarwɨ|ˈzmarwa, AS: zmaru̯y|zmaru̯a
Wiktionary
rzecz. zmarcie n., zmarła ż., zmarły mos.
czas. mrzeć ndk., zemrzeć dk., zmierać ndk.
przym. zmarły
Wiktionary
(1.1) symbol. †
Wiktionary
wyczuć coś lub kogoś za pomocą dotyku; wymacać
SJP.pl
poddać coś działaniu płynu w celu zmiękczenia lub wywołania zmian chemicznych; wymacerować, przemacerować
SJP.pl
potocznie:
1. zmęczyć kogoś wysiłkiem fizycznym;
2. zmachać się - zmęczyć się wysiłkiem fizycznym; utrudzić się
SJP.pl
potocznie:
1. zmęczyć kogoś wysiłkiem fizycznym;
2. zmachać się - zmęczyć się wysiłkiem fizycznym; utrudzić się
SJP.pl
1. sprawić, aby płyn stał się mętny; zburzyć, zbełtać;
2. wprowadzić zamieszanie; zakłócić;
3. zmącić się - zostać zmąconym
SJP.pl
1. o owocach: taki, który stracił soczystość;
2. taki, który stał się podobnym do mąki, rozsypał się w proszek
SJP.pl
1. o owocach: stracić soczystość;
2. stać się podobnym do mąki, rozsypać się w proszek
SJP.pl
nabrać rozumu, rozsądku; stać się mądrzejszym
SJP.pl
nabrać rozumu, rozsądku; stać się mądrzejszym
SJP.pl
poddać wpływom węgierskim, rozszerzyć wpływy węgierskie, nadać czemuś cechy typowo węgierskie; zhungaryzować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. madziaryzować)
(1.1) kult. narzucić węgierskość, przymusić kogoś do zostania Węgrem, zmienić coś na węgierskie
czasownik zwrotny dokonany zmadziaryzować się (ndk. madziaryzować się)
(2.1) stać się Węgrem, nabrać cech węgierskich
Wiktionary
rzecz. Madziar mos., Madziarka ż., madziarszczyzna ż., madziaryzacja ż., madziaryzm mrz., madziaryzowanie n.
czas. madziaryzować dk., madziaryzować się dk.
przym. madziarski, madziaryzacyjny
Wiktionary
walczyć z kimś, próbować pokonać kogoś, usiłować coś przezwyciężyć
SJP.pl
walczyć z kimś, próbować pokonać kogoś, usiłować coś przezwyciężyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stawanie naprzeciw problemu; próby przezwyciężenia czegoś
(1.2) psych. sport. spór lub walka wręcz z kimś
Wiktionary
czas. zmagać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmagazynować.
Wiktionary
rzecz. magazynowanie n., magazyn m., magazynek m., magazynik m., magazynier m., magazynierka ż., magazynówka ż.
czas. magazynować ndk., zmagazynować dk.
przym. magazynowy, magazynkowy
Wiktionary
zmajstrować; potocznie:
1. zrobić coś w nietypowy sposób;
2. zrobić coś złego, niewłaściwego
SJP.pl
zmajdrować; potocznie:
1. zrobić coś w nietypowy sposób;
2. zrobić coś złego, niewłaściwego
SJP.pl
wpleść obce, zwłaszcza łacińskie, wyrazy, zwroty lub obce formy gramatyczne do tekstu w języku ojczystym
SJP.pl
1. stać się mniejszym, stać się małym;
2. osłabnąć
SJP.pl
1. stać się mniejszym, stać się małym;
2. osłabnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmalować.
Wiktionary
czas. zmalować dk.
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
potocznie: robić coś niewłaściwego
SJP.pl
popełnić przestępstwo finansowe polegające na przywłaszczeniu sobie powierzonego mienia
SJP.pl
zwieść fałszywymi pozorami, oszukać, wprowadzić w błąd; omamić
SJP.pl
potocznie: pogryźć coś, wolno przeżuwając; zmiędlić
SJP.pl
dawniej:
1. oszukiwać fałszywymi pozorami;
2. zwabiać kogoś
SJP.pl
dawniej: zmamić - zwieść, wprowadzić w błąd, oszukać; omanić
SJP.pl
stać się zmanierowanym
SJP.pl
stać się zmanierowanym
SJP.pl
1. wpłynąć na zachowania lub poglądy kogoś w taki sposób, że nie jest on tego świadomy;
2. nagiąć lub przeinaczyć fakty w celu udowodnienia swoich racji
SJP.pl
manipulować;
1. wpływać na zachowania lub poglądy kogoś w taki sposób, że nie jest on tego świadomy;
2. naginać lub przeinaczać fakty w celu udowodnienia swoich racji;
3. wykonywać precyzyjną czynność ręcznie lub za pomocą narzędzia trzymanego w ręku;
4. wykonywać z czymś jakąś czynność w celu osiągnięcia zamierzonego efektu
SJP.pl
1. przyporządkować zasoby systemowe do innych, zwykle wirtualnych;
2. stworzyć schemat czegoś, np. jakiegoś zjawiska;
3. oznaczyć na mapie szczegóły terenu na podstawie materiałów uzyskanych z pomiarów lub materiałów źródłowych; skartować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zbrudzić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zbrudzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zemrzeć.
Wiktionary
IPA: ˈzmarʲt͡ɕɛ, AS: zmarʹće
Wiktionary
czas. zemrzeć
skr. zm.
Wiktionary
pomniejszyć znaczenie czegoś lub wpływu na coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) neologizm książk. przemieniać żywe fakty w legendę
Wiktionary
(1.1) A skoro już lekkimi skrzydły swymi poczynają osiadać na frontonach świątyń i zmarmurzać, jak postacie do snu się kładące, wtedy rzeźbiarz miejsce im otwiera w cichym łonie głazu ciosanego.
(1.1) Raz przyjdzie mu obalać bałwany, to znów żywych jeszcze zmarmurzać w posągi.
Wiktionary
IPA: zmarˈmuʒat͡ɕ, AS: zmarmužać
Wiktionary
rzecz. zmarmurzanie n., marmur mrz.
czas. zmarmurzyć dk.
Wiktionary
(1.1) przen. krystalizować, brązowić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmarmurzać.
Wiktionary
IPA: ˌzmarmuˈʒãɲɛ, AS: zmarmužãńe
Wiktionary
czas. zmarmurzać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. marnować)
(1.1) dokonany od|marnować.
Wiktionary
IPA: zmarˈnɔvat͡ɕ, AS: zmarnovać
Wiktionary
rzecz. marnacja ż., marnowanie n., zmarnowanie n., marność ż.
czas. marnować, marnieć
przym. marny
przysł. marnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmarnować.
Wiktionary
IPA: ˌzmarnɔˈvãɲɛ, AS: zmarnovãńe
Wiktionary
czas. marnieć, zmarnować dk., marnować ndk.
rzecz. marnacja ż., marnowanie, marnotrawstwo, marność
przym. zmarnowany, marny
przysł. marnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmarszczyć.
Wiktionary
czas. zmarszczyć
rzecz. zmarszczka ż.
Wiktionary
1. bruzdka na skórze, zwłaszcza twarzy i szyi, będące efektem ruchów mimicznych lub starzenia się;
2. drobna nierówność na jakiejś powierzchni; falka, fałdka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. podłużne zagłębienie skóry powstające w wyniku starzenia się lub ruchów mimicznych
(1.2) załamanie na powierzchni jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
Zmarszczka – wyżłobienie w skórze o podłużnym kształcie powstałe na skutek ruchów mimicznych lub starzenia się. Zmarszczek przybywa wraz z wiekiem, chociaż tendencja do ich powstawania jest przede wszystkim dziedziczona genetycznie. Przeważnie zmarszczki występujące u mężczyzn są głębsze ze względu na brak włókien elastycznych.
Wikipedia
(1.1) Oczy, które patrzyły zawsze władczo i przenikliwie, zapdły się teraz w oczodołach, a szeroka twarz pokryła się siecią zmarszczek niczym u starego słonia.
Wiktionary
IPA: ˈzmarʃt͡ʃka, AS: zmarščka
Wiktionary
rzecz. marszczenie n., zmarszczenie n., pomarszczenie n.
czas. zmarszczyć dk., marszczyć ndk., pomarszczyć dk.
przym. zmarszczkowy, przeciwzmarszczkowy
przysł. przeciwzmarszczkowo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. marszczyć)
(1.1) spowodować, że powstaną zmarszczki
Wiktionary
rzecz. zmarszczenie n., zmarszczka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) książk. pozbawiony czucia
(1.2) książk. o komórkach, tkankach lub żywych organizmach, zwłaszcza roślinnych obumarły, pozbawiony życia
(1.3) książk. przen. niemogący chwilowo się ruszyć przez silne emocje
(1.4) książk. przen. będący wyrazem silnego doznania
Wiktionary
czas. zmartwieć dk.
przym. zmartwiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co martwi, nurtuje, niepokoi
Wiktionary
IPA: zmartˈfʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zmartfʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zmartwić dk., martwić ndk.
przym. zmartwiony
Wiktionary
(1.1) kłopot, troska, problem, zgryzota, zaniepokojenie, gw-pl|Śląsk Cieszyński|starość.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który się czymś martwi
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zmartwić
Wiktionary
(1.1) Juliusz siedział zmartwiony na brzegu ławki.
(1.1) Gdy cyrk nie przyjechał, najbardziej zmartwionymi okazały się dzieci.
Wiktionary
rzecz. zmartwienie n.
czas. zmartwić się dk., zmartwić dk., martwić ndk., zmartwieć dk.
przym. zmartwiały
Wiktionary
(1.1) zatroskany
Wiktionary
podniośle: zmartwychwstać
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. zmartwychwstać
Wiktionary
IPA: ˌzmartfɨxˈpɔfstat͡ɕ, AS: zmartfyχpofstać
Wiktionary
rzecz. zmartwychpowstanie n.
Wiktionary
podniośle: zmartwychwstać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmartwychpowstać.
Wiktionary
czas. zmartwychpowstać dk.
Wiktionary
przestarzale: zmartwychwstawać
SJP.pl
podniośle: zmartwychwstać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zmartwychwstawać)
(1.1) odrodzić się po śmierci, zacząć żyć ponownie
Wiktionary
IPA: zmartˈfɨxfstat͡ɕ, AS: zmartfyχfstać
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n., zmartwychwstawanie n., Zmartwychwstanie n., zmartwychwstaniec mos., zmartwychwstanka ż.
przym. zmartwychwstański
czas. zmartwychwstawać
Wiktionary
Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, pot. zmartwychwstańcy (dawniej rezurekcjoniści), Congregatio a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi (CR) – międzynarodowa męska wspólnota zakonna, złożona z księży, braci zakonnych i stałych diakonów, a także Braci Zewnętrznych (świeckich). Zgromadzenie dało Kościołowi 2 arcybiskupów i 7 biskupów.
Wikipedia
w religiach: powrót Jezusa Chrystusa do życia trzeciego dnia po śmierci na krzyżu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) rel. w tradycji chrześcijańskiej powrót Jezusa Chrystusa do życia po trzech dniach w grobie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W centralnej części tryptyku artysta przedstawił Zmartwychwstanie Chrystusa.
Wiktionary
IPA: ˌzmartfɨxˈfstãɲɛ, AS: zmartfyχfstãńe
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n., zmartwychwstanka ż., zmartwychwstaniec mos.
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
przym. zmartwychwstały, zmartwychwstański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rel. zakonnik z katolickiego Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa;
(1.2) coś lub ktoś, kto zmartwychwstał, faktycznie lub metaforycznie
Wiktionary
(1.1) Podziękował także księżom zmartwychwstańcom za troskę o świątynię i duszpasterską opiekę nad wiedeńską Polonią.
Wiktionary
rzecz. Zmartwychwstanie n., zmartwychwstanie n.
:: fż. zmartwychwstanka ż.
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
przym. zmartwychwstański
Wiktionary
(1.1) rezurekcjonista
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zmartwychwstaniem, dotyczący zmartwychwstania
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n.
Wiktionary
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa;
2. gatunek rośliny rocznej z rodziny kapustowatych (krzyżowych); anastatyka, róża jerychońska, ręka Maryi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina zdolna przetrwać w warunkach skrajnej suszy;
(1.2) rel. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego;
Wiktionary
Zmartwychwstanki – grupa gatunków roślin wyższych, które są zdolne przetrwać w warunkach skrajnej suszy. Tkanki roślin charakteryzują się dużą odpornością na odwodnienie.
Wikipedia
(1.1) Ludmiła przywiozła sobie z Izraela zaschniętą zmartwychwstankę.
(1.2) Zapisałam Jacka do przedszkola zmartwychwstanek w Podgórzu.
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n., Zmartwychwstanie n.
:: fm. zmartwychwstaniec m.
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
przym. zmartwychwstański
Wiktionary
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa;
2. gatunek rośliny rocznej z rodziny kapustowatych (krzyżowych); anastatyka, róża jerychońska, ręka Maryi
SJP.pl
Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego (CR), Siostry Zmartwychwstanki − żeński zakon założony przez bł. Celinę Borzęcką i jej córkę Sługę Bożą Jadwigę Borzęcką.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) kośc. związany ze zmartwychwstańcami lub zmartwychwstankami, dotyczący zmartwychwstańców lub zmartwychwstanek
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) kośc. należący do zmartwychwstańców lub zmartwychwstanek, będący ich własnością
Wiktionary
(2.1) Treść charyzmatu zmartwychwstańskiego, ukazana Celinie i jej córce, została przez nie dogłębnie zrozumiana i zastosowana w życiu.
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n., Zmartwychwstanie n., zmartwychwstaniec mos., zmartwychwstanka ż.
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zmartwychwstać)
(1.1) odradzać się po śmierci, zaczynać żyć ponownie
(1.2) przen. odradzać się
Wiktionary
(1.2) Po długiej zimie łąka zaczyna zmartwychwstawać.
Wiktionary
rzecz. zmartwychwstanie n., zmartwychwstawanie n., Zmartwychwstanie n., zmartwychwstaniec mos., zmartwychwstanka ż.
czas. zmartwychwstać dk.
przym. zmartwychwstański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powracanie do życia, powstawanie z martwych
Wiktionary
(1.1) Na łące opromienionej wiosennym słońcem roślinność rozpoczęła swoje coroczne zmartwychwstawanie.
Wiktionary
czas. zmartwychwstać dk., zmartwychwstawać ndk.
Wiktionary
taki, który zmartwychwstał; zmartwychpowstały
SJP.pl
Zmartwychwstały (ang. Risen) – amerykański dramat biblijny z 2016 roku w reżyserii Kevina Reynoldsa. Zdjęcia kręcono w Almerii, Maladze oraz na Malcie.
Wikipedia
zmarwlocik żółtawy - gatunek jętki
SJP.pl
potocznie: osoba łatwo marznąca na mrozie, nieznosząca zimna; zmarźluch, zmarzluch, zmarźlak
SJP.pl
[czytaj: zmar-zlina] stale zamarznięta warstwa gruntu na obszarach polarnych; marzłoć, zmarzłoć, marzłota
SJP.pl
Wieczna lub wieloletnia zmarzlina, zwana też czasem wieczną marzłocią lub marzłocią trwałą lub zlodowaceniem podziemnym – zjawisko trwałego (minimum dwa kolejne lata) utrzymywania się części skorupy ziemskiej w temperaturze poniżej punktu zamarzania wody niezależnie od pory roku. Powstaje w warunkach suchego, zimnego klimatu (o średniej temperaturze powietrza poniżej −11 °C). Obejmuje około 80% Alaski, większość północnej Kanady i 65% Syberii (ciągła zmarzlina występuje prawie wyłącznie we wschodniej Syberii, w zachodniej jest obecna tylko na północnym wybrzeżu oceanu). Ciągła zmarzlina sięga aż do północnej Mongolii, punktowo występuje też w Górach Skandynawskich i na Grenlandii. Natomiast nieciągłe zmarzliny zajmują także większość Tybetu, są też znane z Alp. Wieczną zmarzlinę odkryto również w północno-wschodniej Polsce, w okolicy Suwałk na głębokości 357 metrów poniżej poziomu gruntu. Jest to pozostałość po zmarzlinie z okresu ostatniego zlodowacenia, która przetrwała dzięki specyficznym warunkom geologicznym, tak zwanej suwalskiej anomalii geotermiczno-hydrogeochemicznej.
Wikipedia
przymiotnik od: zmarzlina
SJP.pl
potocznie: osoba łatwo marznąca na mrozie, nieznosząca zimna; zmarźluch, zmarzlak, zmarźlak
SJP.pl
[czytaj: zmar-znąć]
1. odczuć zimno, zziębnąć
2. o roślinach: zostać zniszczonym na skutek mrozu
3. rzad. zamarznąć
SJP.pl
[czytaj: zmar-znięty] taki, który zmarznął (zmarzł); zmarzły, zmarźnięty
SJP.pl
[czytaj: zmar-złoć] stale zamarznięta warstwa gruntu na obszarach polarnych; marzłoć, marzłota, zmarzlina
SJP.pl
dawniej: stan tego, co jest zmarznięte, zamrożone
SJP.pl
[czytaj: zmar-zły] taki, który zmarzł (zmarznął); zmarznięty, zmarźnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zmarzł, uległ zmarznięciu, zmarznięty
Wiktionary
czas. zmarznąć
rzecz. zmarznięcie
przym. zmarznięty
Wiktionary
(1.1) zmarznięty, ziębły, zziębnięty
Wiktionary
kobieta, która zmarła; nieboszczka, martwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która umarła
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: zmarły
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. nmos. od: zemrzeć
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie widziałam zmarłej w robronie.
(1.1) Nie powinnyście źle mówić o zmarłej, nie wypada.
(3.1) Babka zmarła wczoraj nad ranem.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. zmarły m.
czas. zemrzeć dk.
przym. zmarły
skr. zm.
Wiktionary
(1.1) nieboszczka, umarła
Wiktionary
taki, który zmarł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która umarła, nie żyje
przymiotnik
(2.1) o osobie, która nie żyje
(2.2) eufem. o zwierzęciu, które nie żyje, zdechło
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. nmos. od: zemrzeć
Wiktionary
Śmierć, zgon – zdarzenie prawne wynikające ze śmierci osoby fizycznej, z którą szereg przepisów prawa wiąże wiele skutków prawnych. Śmierć stwierdzana jest w akcie zgonu na podstawie karty zgonu, a w razie niemożliwości jej sporządzenia – poprzez postępowanie o stwierdzenie zgonu lub uznanie za zmarłego.
Wikipedia
(1.1) Zdawało mu się, że twarz zmarłego powinna mieć jakiś straszny wyraz: gniewu czy nienawiści.
(2.1) Na tę wieść nomarchowie, szlachta, wojsko, lud i cudzoziemcy szaleli z radości, ale święty stan kapłański tym gorliwiej obchodził żałobę po zmarłym faraonie.
Wiktionary
IPA: ˈzmarwɨ, AS: zmaru̯y
Wiktionary
rzecz.
:: fż. zmarła ż.
czas. zemrzeć dk.
skr. zm.
Wiktionary
(1.1) nieboszczyk, trup, umarły
(2.1) nieżywy, nieżyjący, umarły
Wiktionary
młodzieżowo: zrobić coś nieumiejętnie lub niedokładnie, zepsuć; spartaczyć, spartolić, spieprzyć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. popsuć, zawalić sprawę
Wiktionary
1. nadać cechy męskie;
2. zwiększyć znaczenie i udział mężczyzn w stosunku do udziału kobiet;
3. utworzyć nazwę osobową wskazującą na rodzaj męski
SJP.pl
zdominowany przez mężczyzn
SJP.pl
zgromadzić w jednym miejscu; zagęścić
SJP.pl
przygotować wzorzec do masowej produkcji nośników dźwięku
SJP.pl
1. podrażnić narządy płciowe partnera; zonanizować;
2. zmasturbować się:
a) podrażnić własne narządy płciowe w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; zonanizować się;
b) wulgarnie: wprawić się w stan nadmiernej ekscytacji
SJP.pl
[czytaj: zmaczować lub zmeczować] środowiskowo: dopasować
SJP.pl
pozbawić połysku, uczynić matowym
SJP.pl
stracić połysk, stać się matowym; pomatowieć
SJP.pl
uczynić matowym
SJP.pl
stracić połysk, stać się matowym; pomatowieć
SJP.pl
1. w medycynie:
a) zmaza nocna - mimowolny wytrysk nasienia w czasie snu; polucja;
b) zmaza dzienna - patologiczny wyciek nasienia z cewki moczowej bez pobudzenia płciowego; nasieniotok;
2. hańbiące piętno, skaza; hańba, niesława, plama;
3. przestarzałe: brud, plama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wina
(1.2) daw. plama, zabrudzenie
Wiktionary
Zmaza – polski zespół punkowy z Trzcianki. Powstał na początku lat 90. pod nazwą Zmaza Nocna.
Zespół, po udanych występach na lokalnych festiwalach i przeglądach, nagrał w roku 2003 demo Amademosz. W listopadzie 2005 nagrał płytę pt. Owszem. Po jej wydaniu grupa zaczęła koncertować w całej Polsce, m.in. razem z Kultem i Pidżamą Porno. W ramach Festiwalu Kultury Niezależnej C.K. Alternatiff zdobyła pierwszą nagrodę. Od października 2005 Zmaza wzięła udział w trasie koncertowej Farbenheit zespołu Farben Lehre.
Wikipedia
(1.1) W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycia grzechu i zmazy.
Wiktionary
czas. zmazać dk.
rzecz. zmazanie n., zmazywanie n.
Wiktionary
1. zetrzeć coś napisanego, namalowanego, np. napis z tablicy w klasie szkolnej;
2. przenośne: dać rekompensatę, wynagrodzić, okupić coś jakimś czynem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zmazywać)
(1.1) sprawić, że coś przestaje być widoczne; usunąć coś z jakiejś powierzchni
(1.2) przen. usunąć coś negatywnego, moralne lub symboliczne obciążenie; naprawić krzywdę
(1.3) daw. uczynić brudnym
czasownik zwrotny dokonany zmazać się (ndk. zmazywać się)
(2.1) ulec zmazaniu
Wiktionary
(1.1) Deszcz zmazał napisy z chodnika.
Wiktionary
rzecz. zmazanie n., maź ż.
czas. mazać
Wiktionary
(1.1) zetrzeć
(1.2) naprawić, zatrzeć
(1.3) pomazać, poplamić, zabrudzić
(2.1) zetrzeć się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. brudny
Wiktionary
1. dający się zmazać, zetrzeć;
2. o płycie: taka, z której można skasować nagranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmazywać.
Wiktionary
rzecz. maź ż., niezmazywanie n., zmazanie n., zmaza ż.
czas. mazać, zmazywać ndk., zmazać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. powtórzyć coś po kimś bezmyślnie; spapugować;
2. żartobliwie lub złośliwie udać kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmałpować.
Wiktionary
czas. małpować, zmałpować dk.
rzecz. małpię n., małpiszon mzw., małpa ż., małpowanie n.
Wiktionary
skrót od: Związek Młodzieży Demokratycznej
SJP.pl
stać się mechatym; zmechowacieć, zmechacić się
SJP.pl
stać się mechatym; zmechowacieć, zmechacić się
SJP.pl
taki, który się zmechacił przez częste używanie; zniszczony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. włók. poplątany i zniszczony od nadmiernego używania
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zmechacić
Wiktionary
(1.1) Bardzo lubiłam ten sweter, ale niestety jest już bardzo zmechacony.
(2.1) Ten dywanik w przedpokoju został kompletnie zmechacony przez naszego psa, który tarzał się na nim godzinami.
Wiktionary
IPA: ˌzmɛxaˈt͡sɔ̃nɨ, AS: zmeχacõny
Wiktionary
rzecz. zmechacenie n.
czas. zmechacić dk.
przym. zmechaciały
Wiktionary
(1.1) zmechaciały
Wiktionary
stać się mechatym; zmechacieć, zmechacić się
SJP.pl
stać się mechatym; zmechacieć, zmechacić się
SJP.pl
przykre uczucie osłabienia fizycznego i psychicznego, pojawiające się po długotrwałej, intensywnej pracy, monotonnej czynności itp.; znużenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan mniejszej sprawności, brak energii spowodowany wysiłkiem
(1.2) odczasownikowy od|zmęczyć.
Wiktionary
Zmęczenie – przejściowe zmniejszenie zdolności do pracy spowodowane przez brak rezerw energetycznych. W warunkach tlenowych glukoza metabolizowana jest do wody, dwutlenku węgla i energii, jednak w warunkach niedoboru tlenu organizm przetwarza glukozę drogą beztlenową z wytwarzeniem kwasu mlekowego, który gromadzi się w mięśniu używanym w danej chwili i wywołuje uczucie zmęczenia. W wypadku odczuwania zmęczenia, należy położyć się i nie dopuścić do utraty ciepła przez ciało. Zmęczenie jest reakcją fizjologiczną chroniącą przed dalszą zbyt intensywną pracą.
Wikipedia
(1.1) Przerwy śródlekcyjne to takie treści i sposoby działania nauczycieli, które zmierzają do zapobiegania zmęczeniu i znużeniu uczniów w trakcie trwania lekcji…
Wiktionary
IPA: zmɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zmẽṇčẽńe
Wiktionary
rzecz. męka ż., męczeństwo n., męczennik m., męczennica ż., męczliwość ż., męczenie n.
czas. zmęczyć dk., męczyć ndk.
przym. zmęczony, męczeński
przysł. męcząco
Wiktionary
przymiotnik od: zmęczenie
SJP.pl
imiesłów przymiotnikowy
(1.1) odczuwający zmęczenie, taki, który jest osłabiony fizycznie lub psychicznie ze względu na wysiłek
(1.2) przen. taki, który ma czegoś dość, jest czymś znudzony
Wiktionary
(1.1) Nie zawracaj głowy tacie, widzisz, że dopiero co wrócił z pracy i jest zmęczony!
Wiktionary
IPA: zmɛ̃n͇ˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: zmẽṇčõny
Wiktionary
przym. umęczony, zamęczony, wymęczony
rzecz. zmęczenie
czas. zmęczyć (męczyć), przemęczyć
przysł. męcząco
Wiktionary
(1.1) znużony, utyrany, wyczerpany, osłabiony, padający z nóg; gw-pl|Śląsk Cieszyński|stropióny.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. męczyć)
(1.1) dokonany od|męczyć.
czasownik zwrotny dokonany zmęczyć się (ndk. męczyć się)
(2.1) dokonany od|męczyć się.
Wiktionary
czas. męczyć ndk.
rzecz. męczliwość ż., męczenie n., męka ż., zmęczenie n., męczennica ż., męczennik mos.
przym. męczący
przysł. męcząco
Wiktionary
zwiększyć wpływ medycyny na pewne rejony życia społecznego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) techn. rzad. założyć gdzieś megafony; zaopatrzyć w megafony
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. rzad. zaopatrzenie w megafony
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) techn. zaopatrzony w megafony
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy od: zmegafonizować
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. upojony alkoholem na zakrapianej imprezie;
2. będący na kacu po zakrapianej imprezie
SJP.pl
ułożyć w mendle
SJP.pl
uleczyć za pomocą uzdrawiających sił magnetycznych istniejących w każdym organizmie ludzkim i zwierzęcym
SJP.pl
1. przetworzyć w organizmie poprzez przemiany biochemiczne;
2. metabolizować się - poddać się procesowi przemian biochemicznych w organizmie
SJP.pl
Zmętnienie w meteorologii – ograniczenie widzialności spowodowane pyłami i aerozolem atmosferycznym.
Zmętnienie należy odróżnić od mgły, która także powoduje ograniczenie widzialności poziomej, ale składa się wyłącznie z cząstek wody lub lodu. Zmętnienie jest też pojęciem różnym od smogu – mieszaniny mgły z gazami. W potocznym języku polskim zadymka, mgła, zamglenie, smog, zmętnienie są często używane wymiennie.
Wikipedia
skupić obiekty przemysłowych, instytucje kulturalne itp. w metropoliach
SJP.pl
nabrać cech typowo męskich
SJP.pl
nabrać cech typowo męskich
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) stać się mężczyzną
(1.2) uzyskać cechy przypisywane stereotypowo mężczyznom
Wiktionary
IPA: ˈzmɛ̃w̃ʒʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: zmẽũ̯žʹńėć
Wiktionary
rzecz. mężczyzna m., mąż m., męskość ż., zmężnienie n.
czas. mężnieć ndk.
przym. męski, mężny
przysł. mężnie, męsko, po męsku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmężnieć.
Wiktionary
IPA: zmɛ̃w̃ʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zmẽũ̯žʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zmężnieć
rzecz. mąż mos.
przym. męski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Łowicz. pomyłka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Łowicz|przymota.
Wiktionary
zgnieść, pognieść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żmiącej
Wiktionary
rzecz. Żmiąca ż., żmiączanin m., żmiączanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żmiącej
Wiktionary
rzecz. Żmiąca ż.
:: fż. żmiączanka ż.
przym. żmiącki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żmiącej
Wiktionary
rzecz. Żmiąca ż.
:: fm. żmiączanin m.
przym. żmiącki
Wiktionary
1. fakt, że coś staje się lub stało się inne;
2. zastąpienie czegoś czymś;
3. czas pracy jednej grupy ludzi w systemie wielozmianowym;
4. potocznie: pracownicy takiej grupy;
5. komplet bielizny, pościeli itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przejście jakiejś cechy albo rzeczy w inną
(1.2) określony czas doby, kiedy pracuje wyznaczona grupa pracowników
(1.3) grupa pracowników pracująca o danej porze
Wiktionary
(1.1) Zmiana nazwy centrum handlowego przysporzyła nam klientów.
(1.2) Jutro pracuję na drugą zmianę, zaczynam o 14.
(1.3) O 19 do fabryki przyszła druga zmiana.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjãna, AS: zmʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz. zmianowy m., zmianowość ż., zmienność ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk., wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
(1.1) modyfikacja
(1.2-3) górn. szychta
Wiktionary
zdrobnienie od: zmiana
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: nadać miano, opatrzyć nazwą; zamianować
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: nadać miano, opatrzyć nazwą; zamianować
SJP.pl
przymiotnik od: zmiana
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do zmiany jako czasu pracy jednej załogi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kierownik zespołu pracowników danej zmiany
Wiktionary
rzecz. zmienność ż., zmienniczka ż., zmienna ż., zmienienie n., zmienianie n., zmiana ż., zmianowość ż.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przysł. zmianowo, zmiennie
przym. zmienny
Wiktionary
1. przestarzałe: wywnioskować na podstawie jakichś przesłanek; domyślić się, wydedukować;
2. dawniej: zmiarkować się - opanować się, pohamować się
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. domyślić się, zorientować się, wyciągnąć wnioski
Wiktionary
IPA: zmʲjarˈkɔvat͡ɕ, AS: zmʹi ̯arkovać
Wiktionary
rzecz. zmiarkowanie n., miarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmiarkować.
Wiktionary
czas. zmiarkować dk.
rzecz. miarka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) usuwać śmieci przy pomocy miotły lub zmiotki
(1.2) działając z dużą siłą, porywać i zabijać kogoś lub niszczyć coś
(1.3) o wietrze: wiejąc, zgarniać skądś liście, śmieci itp.
(1.4) pot. zjadać coś szybko i łapczywie
(1.5) pot. szybko uciekać
(1.6) pot. na czyjeś obcesowe żądanie szybko odchodzić lub wychodzić skądś
Wiktionary
(1.1) Kobiety stoją obok ze szczotkami i zmiotkami i po wymłóceniu snopków, zmiatają ziarno z asfaltu.
(1.2) Serie karabinów maszynowych zmiatały SS-manów z płaskiego terenu.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjatat͡ɕ, AS: zmʹi ̯atać
Wiktionary
rzecz. zmiatanie n., zmiecenie n., zamiatanie n., zmiotka ż., miotła ż.
czas. zmieść dk., zamiatać ndk.
Wiktionary
(1.5) reg. śl. cióngnóć.
Wiktionary
zmiatacz wolnych rodników - związek chemiczny łatwo wchodzący w reakcję z wolnymi rodnikami, obniżający ich stężenie w danym układzie
SJP.pl
przyrząd do zmiatania; zamiataczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmiatać.
Wiktionary
czas. zmiatać
Wiktionary
zmiotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprasowanie na miazgę
(1.2) pot. pognębienie przeciwnika lub rozmówcy
(1.3) hist. metoda egzekucji i tortur polegająca na obciążaniu ciała skazańca;
Wiktionary
Zmiażdżenie – metoda egzekucji i tortur, ma długą i krwawą historię, a techniki miażdżenia są bardzo zróżnicowane w zależności od miejsca. Obecnie władze żadnego państwa nie uznają oficjalnie tej metody wykonywania kary śmierci.
Wikipedia
(1.1) Zespół zmiażdżenia […] – nagłe pogorszenie czynności wydalniczej nerek […] na skutek silnego urazu z towarzyszącym zmiażdżeniem tkanek.
(1.2) Filmik z nieudaną próbą zmiażdżenia pisarza przez znaną dziennikarkę szybko stał się hitem w mediach społecznościowych.
(1.2) W nocy z 20 na 21 sierpnia 1968 roku, pod pretekstem wysłuchania prośby przywódców czechosłowackich o zmiażdżenie prawicowej kontrrewolucji sześćset tysięcy żołnierzy sowieckich, wschodnioniemieckich, polskich, węgierskich i bułgarskich dokonało inwazji na kraj.
(1.3) Przesłuchiwanie z wykorzystaniem tortury zmiażdżenia polegało na stopniowym dokładaniu kamieni na klatkę piersiową leżącego, aż do uzyskania jego wyznania lub do jego śmierci przez uduszenie.
(1.3) Powszechną metodą wykonywania kary śmierci w Azji Południowej przez ponad 4000 lat było zmiażdżenie przez słonia.
Wiktionary
czas. miażdżyć ndk., zmiażdżyć dk.
rzecz. miazga ż., miażdżyca ż.
przym. zmiażdżeniowy, miażdżycowy
Wiktionary
1. zgnieść, skruszyć na miazgę, rozgnieść, rozkruszyć;
2. przenośnie: pokonać kogoś, zdobyć nad kimś całkowitą przewagę; zgnieść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. miażdżyć)
(1.1) dokonany od|miażdżyć.
czasownik zwrotny dokonany zmiażdżyć się (ndk. miażdżyć się)
(2.1) dokonany od|miażdżyć się.
Wiktionary
czas. miażdżyć
przym. miażdżycowy
rzecz. zmiażdżenie n.
Wiktionary
dawniej: coś zmielonego, sproszkowanego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: odwilż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Rhagonycha|Eschscholtz|ref=tak., niewielki drapieżnych chrząszcz z rodziny omomiłkowatych;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. meteorol. odwilż
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Płaskie czoło zmięka bezszwowo przechodzi w nadustek.
Wiktionary
IPA: zmʲjɛ̃ŋk, AS: zmʹi ̯ẽŋk
Wiktionary
rzecz. miękki mrz., miękkość ż., mięknięcie n., zmięknięcie n.
czas. mięknąć ndk., zmięknąć dk.
przym. miękki
przysł. miękko
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|pultaka.
Wiktionary
czasownik
(1.1) czynić coś bardziej miękkim
(1.2) jęz. palatalizować (wymawiać daną głoskę z artykulacją środkowopodniebienną lub nadawać jej cechy takiej artykulacji)
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̃ŋkt͡ʃat͡ɕ, AS: zmʹi ̯ẽŋkčać
Wiktionary
przym. miękki, mięciuchny, mięciutki, miękkawy
przysł. miękko, mięciutko
rzecz. miękki mrz., miękkość ż., zmiękczenie n., zmiękczanie n.
czas. mięknąć
Wiktionary
pomieszczenie wraz z urządzeniami służące do zmiękczania wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmiękczać.
Wiktionary
rzecz. zmiękczenie n., zmiękczacz m., zmiękczalnia ż., zmiękczalnik m.
czas. zmiękczać ndk., zmiękczyć dk., zmiękczeć dk.
Wiktionary
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkową artykulacją środkowopodniebienną (obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np. w języku polskim spółgłoska /p/ wymawiana jest różnie w zależności od otoczenia – w formie psa /p/ jest twarde, niepalatalne, lecz w pies przechodzi w spalatalizowane, miękkie /p’/, pisane jako: pi. Palatalizacja oznaczana jest w IPA znakiem [ʲ] w indeksie górnym, np. [pʲ, tʲ, sʲ]. Dźwięki spalatalizowane oznacza się również znakiem /’/, np. /g’/, /d’/, /f’/ (zwłaszcza w slawistyce).
Wikipedia
taki, który zmiękł (zmięknął); zmiękły
SJP.pl
taki, który zmiękł (zmięknął); zmięknięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmielić.
Wiktionary
czas. zmielić
Wiktionary
mieląc, rozetrzeć na proszek, na miazgę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. zemleć; dokonany od|mielić.
Wiktionary
(1.1) Do kremów używamy mąki świeżo zmielonej lub lekko uprażonej.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛlʲit͡ɕ, AS: zmʹi ̯elʹić
Wiktionary
czas. mielić
rzecz. młynarek mzw., mielony mzw., zmielenie n., mielonka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmienić)
(1.1) nadawać komuś lub czemuś inne właściwości
(1.2) zamieniać, zastępować coś czymś innym
czasownik zwrotny niedokonany zmieniać się (dk. zmienić się)
(2.1) nabierać innych cech
(2.2) dokonać zamiany siebie z kimś innym, często w sporcie
Wiktionary
(2.1) W XIX w., w dobie gwałtownych zmian społecznych i gospodarczych, zaczęła się zmieniać struktura zatrudnienia i charakter pracy zarobkowej.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̇̃ɲät͡ɕ, AS: zmʹi ̯ė̃ńäć
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
1. automatyczne urządzenie do zastępowania czegoś czymś innym;
2. zmieniarka płyt (CD lub DVD) - odtwarzacz mogący pomieścić kilka płyt naraz; zmieniarka;
3. żartobliwie: pilot do telewizora; zmieniarka;
4. substancja dodawana do ciekłego stopu w celu zmiany jego struktury poprzez zmianę sposobu krzepnięcia stopu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmieniać.
Wiktionary
IPA: zmʲjɛ̇̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: zmʹi ̯ė̃ńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
zmieniacz;
1. zmieniarka płyt (CD lub DVD) - odtwarzacz mogący pomieścić kilka płyt naraz;
2. żartobliwie: pilot do telewizora
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zmieniać)
(1.1) zob. zmieniać.
czasownik zwrotny dokonany zmienić się (ndk. zmieniać się)
(2.1) zob. zmieniać się.
Wiktionary
(1.1) Przestępca zapuścił brodę i zmienił kolor włosów, aby nie zostać rozpoznanym podczas przekraczania granicy.
(1.1) Zła wiedźma zmieniła księcia w obrzydliwą ropuchę.
(1.1) Zmień wreszcie płytę, trzeci raz już nie chcę słuchać tej piosenki.
(1.1) Nie możesz zmienić kobiety. Możesz zmienić kobietę, ale to nic nie zmienia.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: zmʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zamienić, zamieniać, zmieniać ndk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmienić.
Wiktionary
IPA: zmʲjɛ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zmʹi ̯ė̃ńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
zmienik ziemniaczak - drobny owad z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
zmienka górska - gatunek paproci z rodziny orliczkowatych
SJP.pl
Zmienka (Cryptogramma R.Br.) – rodzaj paproci z rodziny orliczkowatych. Należy do niego 9 gatunków. Rośliny te występują w strefie subarktycznej i umiarkowanej półkuli północnej i w południowej części Ameryki Południowej, często na obszarach górskich. W Polsce rośnie zmienka górska C. crispa. Ten gatunek też bywa uprawiany jako roślina ozdobna.
Wikipedia
rodzina paprotników
SJP.pl
wielkość mogąca przyjmować każdą wartość z podanego zbioru liczb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. inform. wielkość, która może przyjmować różne wartości;
forma przymiotnika.
(2.1) rodzaj żeński od: zmienny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) a=4 czyli zmienna a przyjmuje wartość 4.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̃nːa, AS: zmʹi ̯ẽ•na
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienność ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
część nazwy kilku ryb akwariowych z rodziny piękniczkowatych; platka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: zmiennik
Wiktionary
(1.1) Moja zmienniczka się spóźnia, muszę na nią poczekać, żeby jej oddać klucze.
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
:: fm. zmiennik m.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zmienny
Wiktionary
(1.1) Mirela wstaje zmiennie, w zależności od obowiązków w stadninie.
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., zmianowy mos., zmianowość ż., zmienność ż., zmiennik mos., zmienniczka ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk., wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
Wiktionary
osoba pełniąca jakąś funkcje na zmianę z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba pełniąca jakąś funkcję na zmianę z kimś innym (np. na boisku), wymieniająca się z kimś na stanowisku w pracy (np. za kółkiem, w stróżówce)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. coś, co służy do zmiany czegoś, wywołujący zmianę
Wiktionary
(1.1) Mój zmiennik się spóźnia, muszę na niego poczekać.
(1.1) Jak na koła samochodu • nawijamy życia wstęgę, • gaz do dechy i do przodu • ze zmiennikiem ręka w rękę. (J. Janczarski, Zmiennicy)
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: zmʹi ̯ė̃•ńik
Wiktionary
(1.1) fż. zmienniczka
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmienność ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
osoba pływająca stylem zmiennym
SJP.pl
kobieta pływająca stylem zmiennym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennobarwne; cecha tych, którzy są zmiennobarwni
Wiktionary
przym. zmiennobarwny
przysł. zmiennobarwnie
Wiktionary
1. zmieniający barwę;
2. listnik zmiennobarwny - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych; nierówienka zmienna
SJP.pl
cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermia, pojkilotermia, poikilotermiczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zależność temperatury organizmu od temperatury otoczenia;
Wiktionary
Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.
Wikipedia
przym. zmiennocieplny
Wiktionary
(1.1) zimnokrwistość
Wiktionary
1. taki, którego temperatura się zmienia;
2. o zwierzęciu: zmieniający temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; zimnokrwisty, ektotermiczny, egzotermiczny, poikilotermiczny, pojkilotermiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany ze zmiennością ciepłoty
Wiktionary
(1.1) Mantelle prezentowane są w pawilonie zwierząt zmiennocieplnych.
Wiktionary
rzecz. zmiennocieplność ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. o zmiennej częstotliwości
Wiktionary
(1.1) Z kolei prądy interferencyjne, czyli prądy zmiennoczęstotliwościowe, stosowane są przede wszystkim do leczenia bólu i zapalenia, a także do przyspieszania regeneracji chorych tkanek.
(1.1) Przemiennik ten przekształca trójfazowe, stałoczęstotliwościowe wejście 400 V na trójfazowe, zmiennoczęstotliwościowe wyjście 400 V, aby kontrolować prędkość standardowego silnika indukcyjnego prądu zmiennego.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennofazowe
Wiktionary
przym. zmiennofazowy
przysł. zmiennofazowo
Wiktionary
zdolność do zmiany swojego kształtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennokształtne; cecha tych, którzy są zmiennokształtni
Wiktionary
przym. zmiennokształtny
przysł. zmiennokształtnie
Wiktionary
potrafiący zmieniać swój kształt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennolistne
Wiktionary
przym. zmiennolistny
przysł. zmiennolistnie
Wiktionary
oparty na niestałym schemacie metrycznym; zmiennomiarowy
SJP.pl
oparty na niestałym schemacie metrycznym; zmiennometryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennoogniskowe
Wiktionary
przym. zmiennoogniskowy
przysł. zmiennoogniskowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennopozycyjne; cecha tych, którzy są zmiennopozycyjni
Wiktionary
przym. zmiennopozycyjny
przysł. zmiennopozycyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zmiennoprzecinkowe
Wiktionary
przym. zmiennoprzecinkowy
przysł. zmiennoprzecinkowie
Wiktionary
aerodyna o przestawianych powierzchniach nośnych, mogąca startować i lądować pionowo, jak śmigłowiec, a wykonywać lot poziomy na tej samej zasadzie co samolot; przemiennopłat; konwertoplan
SJP.pl
Zmiennopłat (również przemiennopłat, konwertoplan) – samolot, mający zdolność zmiany położenia skrzydeł wraz z silnikami względem kadłuba.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zmienne
(1.2) cecha kogoś, kto jest zmienny
Wiktionary
Zmienność – zróżnicowanie cech osobników w obrębie jednej populacji lub gatunku; może być uwarunkowana czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Miarą zmienności jest różnorodność cech genotypowych i fenotypowych organizmów.
Rodzaje zmienności:
Wikipedia
rzecz. zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
(1.2) niestałość, labilność, wahliwość, chwiejność, niestabilność
Wiktionary
1. ulegający zmianom, łatwo zmieniający się; niestały, niejednakowy;
2. o ludziach: niestały w uczuciach; chwiejny, niezrównoważony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ulegający zmianom
(1.2) niestały w poglądach, uczuciach (w odniesieniu do człowieka)
Wiktionary
(1.1) Jej zmienne nastroje są już nie do wytrzymania.
(1.2) Kobieta zmienną jest.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛ̃nːɨ, AS: zmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. zmienność ż., zmiana ż., zmianowy m., zmianowość ż., zmiennik m., zmienniczka ż., zmienna ż., zmianowanie n., zmienianie n., zmienienie n.
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmianowy
przysł. zmiennie
Wiktionary
(1.2) niestały, labilny
Wiktionary
mały skorupiak morski, żyjący najczęściej w wilgotnym piasku nadbrzeżnym
SJP.pl
rodzina stawonogów z rzędu obunogów
SJP.pl
Zmieraczkowate (łac. Talitridae) – rodzina obunogów.
Zawiera następujące rodzaje:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni
(1.1) jechać lub iść w określonym kierunku
(1.2) działać w kierunku realizacji danego celu
Wiktionary
(1.1) Grupa kibiców zmierzała w kierunku stadionu.
(1.2) Ten polityk zmierza do zdobycia władzy w sposób bezwzględny.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲjɛʒat͡ɕ, AS: zmʹi ̯ežać
Wiktionary
rzecz. zmierzanie n.
Wiktionary
(1.2) dążyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmierzać.
Wiktionary
czas. zmierzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) moment doby przed zapadnięciem nocy; czas ściemniania się;
(1.2) przen. końcowy etap
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O zmierzchu widzi na ciemnym niebie stado lecących łabędzi.
(1.2) Po wynalezieniu e-booków i audiobooków nastąpił zmierzch popularności papierowych książek.
Wiktionary
IPA: zmʲjɛʃx, AS: zmʹi ̯ešχ
Wiktionary
rzecz. zmierzchnica ż., zmierzchanie n.
czas. zmierzchać się, zmierzchać
przym. zmierzchowy
przysł. zmierzchem
Wiktionary
(1.1) zmrok
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. ściemniać się przed nocą
czasownik zwrotny niedokonany zmierzchać się
(2.1) książk. ściemniać się przed nocą
Wiktionary
(2.1) Był pogodny wieczór, zmierzchało się, Saszka siedział w izbie i podkładał chrust do pieca.
Wiktionary
rzecz. zmierzch mrz.
przysł. zmierzchem
Wiktionary
okrywający się mrokiem, ściemniający się
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) wtedy, gdy trwa zmierzch
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: zmierzch
Wiktionary
rzecz. zmierzch m., zmierzchanie ż.
czas. zmierzchać ndk.
przym. zmierzchowy
Wiktionary
kwiatówka zmierzchnicowata - gatunek owada z rodziny bzygowatych
SJP.pl
rodzina motyli; zawisakowate, fertaki
SJP.pl
gatunek motyla
SJP.pl
mały motyl z rodziny sówek
SJP.pl
przymiotnik od: zmierzch
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z porą dnia od chwili schowania się słońca za horyzont do nastania ciemności, porą ściemniania się
Wiktionary
(1.1) Popiół wulkaniczny (…) unosząc się w atmosferze przez kilkanaście miesięcy, powodował, szczególnie w Azji, Afryce[,] i Europie, efektowne zorze zmierzchowe.
(1.1) …W opalowym mgieł zmierzchowych dymie / Coś rozwiało się obłokiem zwiewnym, / Smętkiem rzewnym duszę rozśpiewało: / Jakże było memu życiu na imię?
(1.1) przen..
Wiktionary
(1.1) med. ślepota zmierzchowa ż.
Wiktionary
taki, który zmierzchł (zmierzchnął)
SJP.pl
[czytaj: zmier-zić] wzbudzić w kimś odrazę, niechęć; zrazić; odstręczyć
SJP.pl
[czytaj: zmier-znąć] stać się dla kogoś ohydnym, budzącym niechęć, odrazę; zbrzydnąć komuś
SJP.pl
potargać
SJP.pl
potargać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mierzyć)
(1.1) dokonany od|mierzyć.
czasownik zwrotny dokonany zmierzyć się (ndk. mierzyć się)
(2.1) dokonany od|mierzyć się.
Wiktionary
rzecz. miarka ż., miara ż., miernik mrz.
przym. mierzalny, pomiarowy, miarowy
czas. mierzyć, pomierzyć
Wiktionary
taki, który zmierzł; obrzydliwy, ohydny, obmierzły
SJP.pl
1. usunąć coś za pomocą miotły, szczotki;
2. zdecydowanie i energicznie przesunąć w inne miejsce;
3. zjeść coś bardzo szybko, łapczywie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mieścić)
(1.1) dać czemuś wystarczające miejsce; zapewnić miejsce
czasownik zwrotny zmieścić się (ndk. mieścić się)
(2.1) zająć jakąś przestrzeń w sposób wystarczający
(2.2) zdążyć z wykonaniem w określonym czasie
Wiktionary
czas. mieścić, pomieścić
Wiktionary
(1.1) zawrzeć
(2.1) pomieścić się, zawrzeć się
(2.2) wyrobić się
Wiktionary
ugnieść ciasto
SJP.pl
stać się mięsistym, przekształcić się w miąższ
SJP.pl
stać się mięsistym, przekształcić się w miąższ
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mieszać)
(1.1) dokonany od|mieszać.
czasownik zwrotny dokonany zmieszać się (ndk. mieszać się)
(2.1) dokonany od|mieszać się.
Wiktionary
czas. mieszać ndk.
rzecz. mieszanie n., zmieszanie n., mieszadło n.
przym. zmieszany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) połączenie ze sobą różnych substancji
(1.2) zawstydzenie
Wiktionary
(1.1) Po zmieszaniu wszystkich produktów wstawić do lodówki na dwie godziny.
Wiktionary
IPA: zmʲjɛˈʃãɲɛ, AS: zmʹi ̯ešãńe
Wiktionary
czas. zmieszać dk., mieszać ndk.
rzecz. mieszanka ż., mieszanina ż., mieszadło n., mieszadełko n., mieszanie n., mieszalnia ż., mieszacz m.
przym. zmieszany
Wiktionary
(1.1) wymieszanie, rozmieszanie
(1.2) zawstydzenie, wstyd
Wiktionary
speszony;
1. taki, który się zmieszał - poczuł się zawstydzony lub zaskoczony w krępującej, niezręcznej sytuacji;
2. będący wyrazem takiego stanu, np. zmieszany wzrok
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wprawiony w zakłopotanie
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od zmieszać
Wiktionary
rzecz. zmieszanie n.
czas. mieszać ndk., zmieszać dk.
Wiktionary
(1.1) zakłopotany, zawstydzony, skonfundowany; gw-pl|Śląsk Cieszyński|spyrczany.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmieścić.
Wiktionary
zgnieciony
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim;
Wiktionary
Żmigród (niem. Trachenberg, dawna polska nazwa: Straburek lub Stramburek) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Żmigród, leży nad rzekami Baryczą i Sąsiecznicą.
Wikipedia
(1.1) W lipcu 1813 roku w Żmigrodzie przebywali m.in. car Aleksander, król pruski Fryderyk Wilhelm III, Wielki Książę Konstanty i feldmarszałek Kutuzow.
Wiktionary
IPA: ˈʒmʲiɡrut, AS: žmʹigrut
Wiktionary
rzecz. żmigrodzianin mos., żmigrodzianka ż., Żmigródek mrz.
przym. żmigrodzki
Wiktionary
(1.1) hist. Straburek, Stramburek
Wiktionary
mieszkaniec Żmigrodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żmigrodu
Wiktionary
rzecz. Żmigród m.
:: fż. żmigrodzianka ż.
przym. żmigrodzki
Wiktionary
mieszkanka Żmigrodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żmigrodu
Wiktionary
rzecz. Żmigród m.
:: fm. żmigrodzianin m.
przym. żmigrodzki
Wiktionary
→ Żmigród (miasto w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żmigrodu
Wiktionary
Polskie nazwisko:
Wikipedia
rzecz. Żmigród m., żmigrodzianin m., żmigrodzianka ż.
Wiktionary
w informatyce: przenieść dane, serwer; przemigrować
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do żmii
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze żmiją, dotyczący żmii
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla żmii, mający cechy żmii
forma rzeczownika.
(4.1) D., C. i Ms. lp. od: żmija
Wiktionary
(3.1) Przylazł z tym swoim żmiim wyrazem twarzy.
Wiktionary
rzecz. żmija ż., żmijka ż., żmijowate lm nm.
przym. żmijowaty
przysł. żmijowato
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) mitsłow. skrzydlaty wąż ze słowiańskich mitów i legend;
Wiktionary
Żmij – skrzydlata gadzia postać z wierzeń dawnych Słowian, związanego ze sferą chtoniczną i wodami.
Wikipedia
rzecz. żmij mzw., żmijówka ż.
Wiktionary
1. wąż z rodziny żmijowatych, mający w szczęce zęby jadowe
2. człowiek podstępny, perfidny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. gad z podrodziny węży;
(1.2) przen. osoba zła i podstępna
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: żmij
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) […] Teofil, dobrodziej i opiekun całej rodziny, zmarł nagle w lesie ukąszony przez żmiję.
(1.2) Ale z niego żmija!
Wiktionary
IPA: ˈʒmʲija, AS: žmʹii ̯a
Wiktionary
rzecz. żmij m., żmijowiec m., żmijówka ż.
:: zdrobn. żmijka ż.
:: zgrub. żmiisko n.
przym. żmijowy, żmijowaty, rzad. żmii
przysł. żmijowato
Wiktionary
(1.2) szuja
Wiktionary
młode żmii
SJP.pl
rodzina jadowitych, dość małych, mocno zbudowanych węży występujących w Europie, Azji i Afryce; żmijowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żmijewa
Wiktionary
rzecz. Żmijewo n.
:: fż. żmijewianka ż.
przym. żmijewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żmijewa
Wiktionary
rzecz. Żmijewo n.
:: fm. żmijewianin m.
przym. żmijewski
Wiktionary
Żmijewko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Zbiczno, na wschód od jeziora Wysokie Brodno.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żmijewa
Wiktionary
rzecz. Żmijewo n., żmijewianin m., żmijewianka ż.
Wiktionary
1. gatunek ryby z rodziny ostroszowatych;
2. lina mocująca brzeg żagla do masztu;
3. rodzaj manewru lotniczego;
4. prosta maszyna rolnicza do czyszczenia nasion;
5. potocznie: przenośnik śrubowy;
6. potocznie: spirala do udrażniania rur kanalizacyjnych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina jadowitych, dość małych, mocno zbudowanych węży występujących w Europie, Azji i Afryce; żmije
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Viperidae|Oppel|ref=tak., rodzina węży w obrębie nadrodziny Elapoidea;
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. n. lp. oraz M., B. i W. nmos. lm. od: żmijowaty
Wiktionary
Żmijowate (Viperidae) – rodzina węży z nadrodziny Elapoidea, obejmująca 11 rodzajów i około 49 gatunków. Niektóre gatunki występują nawet na terenach pozornie nieprzyjaznych dla węży, bo w rejonach o dużych wahaniach temperatur.
Wikipedia
(1.1) Jedynym przedstawicielem żmijowatych w Polsce jest żmija zygzakowata.
Wiktionary
rzecz. żmijówka ż., żmij mzw., żmija ż., żmijość ż.
przym. żmii, żmijowaty
przysł. żmijowato
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) kręto, wężowato
(1.2) przen. podstępnie
Wiktionary
(1.2) Podszedł do nas żmijowato uśmiechnięty urzędnik celny.
Wiktionary
rzecz. żmij mrz., żmija ż., żmijka ż., żmijość ż., żmijowate lm nm., żmijówka ż.
przym. żmii, żmijowaty, żmijowy
Wiktionary
1. o człowieku: podstępny, złośliwy;
2. należący do rodziny żmijowatych;
3. podobny do żmii
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) rzad. o kształcie żmii, przypominający żmiję
(1.2) pejor. o człowieku, uśmiechu podstępny
Wiktionary
(1.1) Wokół głowy zwisały jej żmijowate strąki posklejanych włosów.
(1.2) Znowu przylazło to żmijowate babsko.
Wiktionary
rzecz. żmij mrz., żmija ż., żmijka ż., żmijość ż., żmijowate lm nm., żmijówka ż.
przym. żmii, żmijowy
przysł. żmijowato
Wiktionary
(1.1) kręty, wężowaty
Wiktionary
miododajna roślina zielna z rodziny szorstkolistnych (ogórecznikowatych), o liściach lancetowatych, szorstko owłosionych i kwiatostanie typu skrętki, rosnąca głównie na obszarze śródziemnomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa systematyczna|Echium|L|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny ogórecznikowatych;
Wiktionary
Miejscowość w Polsce:
Wikipedia
rzecz. żmijówka ż., żmij mzw., żmija ż.
Wiktionary
1. nalewka alkoholowa powstała przez macerowanie węża w mocnym alkoholu, popularna m.in. w Wietnamie;
2. roślina z rodziny toinowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. egzotyczny alkohol z wężem (żmiją) zatopionym w butelce
Wiktionary
Żmijówka (wiet. rượu rắn; chiń. 蛇酒; pinyin shéjiǔ) – nalewka alkoholowa, powstała przez macerowanie węża w mocnym alkoholu. Popularna zwłaszcza w Wietnamie i innych krajach Azji Południowo-Wschodniej oraz w południowej części Chin.
Wikipedia
(1.1) Z wycieczki do Hanoi przywiozłem sobie żmijówkę na pamiątkę.
Wiktionary
IPA: ʒmʲiˈjufka, AS: žmʹii ̯ufka
Wiktionary
rzecz. żmija ż., żmijka ż., Żmij m., żmij m., żmijowisko n., żmijowiec m., żmijowate nmos.
przym. żmijowy, żmijowaty
przysł. żmijowato
Wiktionary
rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych; tulejnik
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: żmija
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla żmii; dotyczący, odnoszący się do żmii
Wiktionary
(1.1) — Dopadnę cię, zabiję, zniszczę, wygubię wraz z całym twym żmijowym rodem!
(1.1) Ugryzł szybko, głęboko, żmijowym ruchem zarzucając głową w przód i w dół, po łuku.
Wiktionary
IPA: ʒmʲiˈjɔvɨ, AS: žmʹii ̯ovy
Wiktionary
przym. żmijowaty
rzecz. żmijówka ż., żmij mzw., żmija ż., żmijka ż.
przysł. żmijowato
Wiktionary
podgrzać w kuchence mikrofalowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmiksować.
Wiktionary
rzecz. miksowanie n., wymiksowanie n., mikser m., mikserek m., mikserka ż., miksernia ż., miks m.
czas. zmiksować dk., wymiksować dk., miksować ndk.
przym. mikserski
Wiktionary
taki, który zmilkł (zmilknął)
SJP.pl
1. rodzaj roślin z rodziny Gelsemiaceae; Gelsemium;
2. żmin jarnik - wiciokrzew z rzędu goryczkowców; jaśmin żółty
SJP.pl
1. dawniej: zrzęda, kobieta gderliwa;
2. żminda biała - gatunek komosy, roczna roślina czerwonawa o wysokości 20-60 cm, uporczywy chwast ogrodowy; komosa wielonasienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. sknera, człowiek chciwy i oszczędny aż do przesady
Wiktionary
(1.1) Sknerę zwano w staropolszczyźnie żmindą, żmindakiem lub nawet… gównojadem.
Wiktionary
IPA: ˈʒmʲĩnda, AS: žmʹĩnda
Wiktionary
rzecz. żmindak m., żmindactwo n.
czas. żmindzić
Wiktionary
(1.1) sknera, sknerus, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żyd
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od żmindak
Wiktionary
rzecz. żmindak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. skąpiec
Wiktionary
(1.1) Sknerę zwano w staropolszczyźnie żmindą, żmindakiem lub nawet… gównojadem.
Wiktionary
IPA: ˈʒmʲĩndak, AS: žmʹĩndak
Wiktionary
rzecz. żminda m.
:: zdrobn. żmindaczek m.
Wiktionary
(1.1) żminda
Wiktionary
środowiskowo: oznaczyć jakąś treść internetową w celu pokazania, że nie przypadła nam do gustu lub że się z nią nie zgadzamy; dać minusa
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) zmieciona resztka, odpadek czegoś
SJP.pl
szczotka do zmiatania; regionalnie: zmiatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka miotła, rodzaj szczotki do zagarniania śmieci
Wiktionary
Szczotka do zamiatania – narzędzie składające się z oprawki z umocowanym w niej pionowo włosiem, szczeciną, drutem i tym podobnymi, służące do zamiatania bądź omiatania. Oprawa najczęściej jest wykonana z plastiku lub drewna.
Szczotka do zamiatania podłóg, chodnika i tak dalej może być zamocowana na długim, drewnianym kiju bądź metalowej lub plastikowej rurce. Szczotka o krótkiej rączce, służąca do zmiatania drobnych śmieci to zmiotka.
Wikipedia
(1.1) Do zamiecenia resztki włosów fryzjerka użyła zmiotki.
Wiktionary
rzecz. miotła ż.
czas. zamiatać ndk., zmiatać ndk., zmieść dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|śmiatek.
Wiktionary
potocznie: zmiecione resztki, odpadki czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. poznań. spokój, pokój
Wiktionary
(1.1) (…) cały tydzień nie dała zmiru swemu mężowi, dopóki jej nie przyrzekł, i to święcie, że (…)
Wiktionary
rzecz. mir
Wiktionary
pieśni biesiadne śpiewane podczas posiłków w czasie szabatu; zemirot
SJP.pl
Zmirot (hebr. זְמִירוֹת zmirot, jid. זמירות zmires) – ogólne określenie pieśni o charakterze biesiadnym, śpiewanych podczas szabatu.
Informacje o śpiewanych przy stole psalmach lub hymnach znajdują się już w Talmudzie i w midraszach. Później, w XVI wieku, kabaliści (zwłaszcza Izaak Luria) śpiewali w czasie posiłku szabatowego pieśni, które wyrażały radość z powodu tego święta i witały anioły, towarzyszące zgodnie z tradycją osobom wracającym z synagogi.
Wikipedia
1. wpaść w mistycyzm lub skłonić się ku niemu;
2. zakwalifikować jakieś zjawisko jako mistyczne
SJP.pl
mitrężyć;
1. tracić, marnować coś;
2. zwlekać z czymś; marudzić;
3. dawniej: zaprzątać, utrudzać
SJP.pl
1. zmarnować, stracić;
2. dawniej: zmęczyć, utrudzić
SJP.pl
powściągnąć, powstrzymać
SJP.pl
zmizerować się - stać się mizernym, chudym; zmizernieć
SJP.pl
1. dawniej: uczynić mizernym; wychudzić, wycieńczyć;
2. gwarowo: zmarnować, zniszczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmiłować.
Wiktionary
czas. zmiłować się, zmiłować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmniejszyć)
(1.1) sprawiać, że coś ma mniejsze rozmiary
(1.2) sprawiać, że jakaś wielkość ma mniejszą wartość
(1.3) sprawiać, że coś staje się mniej intensywne
czasownik zwrotny niedokonany zmniejszać się (dk. zmniejszyć się)
(2.1) stawać się mniejszym
(2.2) o wartości: obniżać się
(2.3) stawać się mniej intensywnym
Wiktionary
(1.1) Za pomocą tego kwadracika zmniejszasz obrazek wklejony do dokumentu.
(1.2) Odejmując liczbę dodatnią zmniejszamy wartość danej liczby.
(1.3) Zmniejsz trochę głośność.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲɲɛ̇jʃat͡ɕ, AS: zmʹńėi ̯šać
Wiktionary
rzecz. zmniejszanie n., zmniejszenie n.
Wiktionary
(1.1) pomniejszać, kurczyć, uszczuplać
(1.2) obniżać
(1.3) osłabiać
(2.1) pomniejszać się, kurczyć się
(2.2) obniżać się
(2.3) osłabiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmniejszać.
Wiktionary
IPA: zmʲɲɛ̇jˈʃãɲɛ, AS: zmʹńėi ̯šãńe
Wiktionary
czas. zmniejszać, zmniejszyć
rzecz. zmniejszenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zmniejszyć.
Wiktionary
IPA: zmʲɲɛ̇jˈʃɛ̃ɲɛ, AS: zmʹńėi ̯šẽńe
Wiktionary
czas. zmniejszyć, zmniejszać
rzecz. zmniejszanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zmniejszać.
Wiktionary
IPA: ˈzmʲɲɛ̇jʃɨt͡ɕ, AS: zmʹńėi ̯šyć
Wiktionary
rzecz. zmniejszanie n., zmniejszenie n.
Wiktionary
1. postawić siły zbrojne w stan gotowości, przeprowadzić mobilizację;
2. pobudzić do działania, do szybszego i lepszego zrobienia czegoś;
3. zmobilizować się - zebrać siły, chęci do czegoś; zmotywować się
SJP.pl
1. postawić siły zbrojne w stan gotowości, przeprowadzić mobilizację;
2. pobudzić do działania, do szybszego i lepszego zrobienia czegoś;
3. zmobilizować się - zebrać siły, chęci do czegoś; zmotywować się
SJP.pl
zwyciężyć kogoś; pokonać; zmęczyć
SJP.pl