gwiazdorskość

gwiazdorski


SJP.pl

Patrz:

gwiazdorski

gwiazdorstwo

potrzeba wysuwania się na pierwszy plan, wyróżniania się i popularności w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) świadome dążenie do zostania gwiazdorem

 (1.2) pejor. cecha tego, który pozoruje się na gwiazdę, wynosi się nad innych

 (1.3) bycie gwiazdą, bycie popularnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) My jesteśmy z tego powodu bardziej szczęśliwi, gdyż nie musimy osobiście spotykać się ze zleceniodawcami. Popularność i gwiazdorstwo nie są tu wskazane. Im mniej osób nas zna, tym mniejsze ryzyko i mniej problemów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazdor mos., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiazdeczka ż., gwiazdowanie n., gwiaździarz m., gwiazdorzenie n., rozgwieżdżanie n., rozgwieżdżenie n., rozgwiazda ż., Gwiazdowo n.

:: fż. gwiazdorka ż.

:: zdrobn. gwiazdorek m.

 czas. gwiazdorzyć ndk., rozgwieżdżać ndk., rozgwieździć dk.

 przym. gwiezdny, gwiazdowy, gwiazdkowy, gwieździsty, gwiazdorski, bezgwiezdny, gwiaździsty

 przysł. gwiezdnie, gwieździście, gwiazdorsko

Wiktionary


gwiazdorzyć

potocznie: zachowywać się jak gwiazda, wyniośle, kapryśnie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. żart. zachowywać się w towarzystwie jak gwiazda – wyniośle, kapryśnie, traktując z góry

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gwiaździsty, gwieździsty

 rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiaździarz mos., gwiazdka ż.

Wiktionary


gwiazdosz

1. rodzaj niejadalnych grzybów z klasy podstawczaków;
2. przedstawiciel rodziny owadów z podrzędu czerwców;
3. gatunek rośliny z rodziny astrowatych; aster chiński;
4. rodzaj roślin z rodziny różowatych; nawrotnik, przywrotnik


SJP.pl

Geastrum Pers. (gwiazdosz) – rodzaj grzybów należący do rodziny gwiazdoszowatych (Geastraceae).

Wikipedia


gwiazdoszek

Gwiazdoszek (Pediastrum) – rodzaj glonów z grupy zielenic.

Wikipedia


gwiazdoszowate

1. rodzina grzybów podstawkowych z klasy pieczarniaków;
2. rodzina pluskwiaków


SJP.pl

  • gwiazdoszowate (Geastraceae) – rodzina grzybów podstawkowych
  • gwiazdoszowate (Asterolecaniidae) – rodzina pluskwiaków

Wikipedia


gwiazdoszowaty

o cechach gwiazdoszowatych (rodzina grzybów i pluskwiaków)


SJP.pl


gwiazdoszowce

rząd grzybów z klasy pieczarniaków


SJP.pl

Gwiazdoszowce (Geastrales K. Hosaka & Castellano) – rząd grzybów należący do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).

Wikipedia


gwiazdotwórczy

biorący udział w powstawaniu gwiazd


SJP.pl


gwiazdowaty

przypominający gwiazdę, podobny kształtem do gwiazdy


SJP.pl


gwiazdowicz

nazwisko


SJP.pl


gwiazdownik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. astronom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazda, gwiazderna, gwiazdka

 przym. gwiazdkowy, gwiezdny

 przysł. gwiazdkowo

Wiktionary


gwiazdowo

Miejscowości w Polsce
  • Gwiazdowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mrągowo
  • Gwiazdowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gm. Kostrzyn
  • Gwiazdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gm. Sławno
  • Gwiazdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gm. Barwice

Wikipedia


gwiazdowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Grzegorz Gwiazdowski (ur. 1974) – polski kolarz
  • Kazimierz Gwiazdowski (ur. 1962) – polski polityk i samorządowiec
  • Robert Gwiazdowski (ur. 1960) – polski prawnik i komentator gospodarczy
  • Tadeusz Gwiazdowski (1918–1983) – polski aktor

Inne

  • Gwiazdowski (herb szlachecki) – polski herb szlachecki

Wikipedia


gwiazdowy

przymiotnik od: gwiazda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gwiazdą, dotyczący gwiazdy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazdorstwo n., gwiaździarz mos., gwiazdor mos., gwiazdka ż., gwiazda ż.

 przym. gwiaździsty, gwieździsty

Wiktionary


gwiazdozbiór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astr. grupa gwiazd, zajmujących pewien obszar nieba;

Wiktionary

Gwiazdozbiór (konstelacja z łac. constellatio, con od cum 'z [czym]' i stella 'gwiazda', gr. αστερισμός) – określony obszar na sferze niebieskiej ustalony przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Gwiazdy wchodzące w skład gwiazdozbiorów nie są ze sobą zazwyczaj fizycznie związane, a ich bliskie położenie na niebie jest wywołane geometrycznym efektem rzutowania ich położeń na sferę niebieską.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mgławica M16 znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲjazˈdɔzbʲjur, AS: gvʹi ̯azdozbʹi ̯ur

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) konstelacja

Wiktionary


gwiazdula

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zoonim, popularne imię dla krowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaczyno mi chybiać mlyka, bo Gwiazdula na dobre już przisuszyła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazda ż.

Wiktionary


gwiaździak

nowotwór ośrodkowy układu nerwowego


SJP.pl

Gwiaździaki (łac. astrocytomata) – grupa nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wywodzących się z komórek gleju gwiaździstego (astrocytów).

Należą do nich:

  • gwiaździak włosowatokomórkowy
  • gwiaździak anaplastyczny
  • gwiaździak włókienkowy
  • gwiaździak tucznokomórkowy
  • glejak wielopostaciowy.

Wikipedia


gwiaździanka

1. rząd mszaków z rzędu porostnicowców;
2. rodzaj grzybów z rodziny strzępiakowatych; strzępiak


SJP.pl


gwiaździarka

gwiaździarz


SJP.pl

Patrz:

gwiaździarz

gwiaździarstwo

dawniej: zajęcie gwiaździarza; badanie gwiazd, astronomia, astrologia


SJP.pl


gwiaździarz

dawniej:
1. kolędnik; gwiazdor, gwiazdorek;
2. astronom;
3. astrolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. rzad. zob. astronom.

 (1.2) przest. rzad. zob. astrolog.

 (1.3) zob. gwiazdor. (kolędnik)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiaździarstwo n., gwiaździarskość ż., gwiaździca ż., gwiaździstość ż., gwiazdarstwo n., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiazdeczka ż., gwiazdeńka, gwiazdarnia ż., gwiazdarskość ż., gwiazdowość ż., gwiazdowatość ż., gwiazdkowatość ż., gwiazdorzenie n., gwiazdor mos., gwiazdorstwo n., gwiazdorskość ż., gwiezdność ż., gwieździstość ż., gwiazdarz mos., gwiaźdarz mos., gwiazdziarz mos., gwieździarz mos., gwiazdnica ż., gwiazdność ż.

:: fż. gwiaździarka ż., gwiazdarka ż., gwiazdziarka ż., gwieździarka ż.

 czas. gwiazdorzyć ndk.

 przym. gwiaździarski, gwiaździsty, gwiazdarski, gwiazdorski, gwiazdowy, gwiazdowaty, gwiazdkowy, gwiazdkowaty, gwiazdny, gwiezdny, gwieździsty

 przysł. gwiaździsto, gwiaździście, gwiaździarsko, gwiazdarsko, gwiazdorsko, gwieździsto, gwieździście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) astronom; rzad. gwiazdarz, gwiaźdarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca

 (1.2) astrolog; przest. gwieździarz; stpol. rzad. gwiazdarz; rzad. gwiaźdarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca

 (1.3) gwiazdor

Wiktionary


gwiaździca

poetycko:
1. zbiorowisko gwiazd, gwiazdozbiór;
2. gwiazda;
3. rozgwiazda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poet. wielka gwiazda, gwiazdozbiór lub kometa

Wiktionary

Gwiaździca, nidularium (Nidularium) – rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae). Obejmuje 50–54 gatunki. Wszystkie występują w Ameryce Południowej, we wschodniej i południowej części Brazylii. Są to rośliny epifityczne, ale też naziemne, rosnące w lasach deszczowych do 2000 m n.p.m. Rośliny te ze względu na oryginalny, atrakcyjny wygląd uprawiane są jako ozdobne, w szczególności gatunki: N. fulgens, N. innnocenti, N. procerum i N. billbergioides.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ani gwiaździce, co się w morzach palą, / A mają w świetle tęczowe kolory / I są gwiazdami w ciemnicy pod falą / Tak błyszczącymi, że mórz dziwotwory, (…)

 (1.1) Zjawia się, święta miesięczna dziewica / Łąki mgłą śćmione … przesrebrna gwiaździca / Srebrną swą strzałą rani i przenika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲjäʑˈd͡ʑit͡sa, AS: gvʹi ̯äźʒ́ica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiaździarz mos.

Wiktionary


gwiaździński

nazwisko


SJP.pl


gwiaździsty

gwieździsty;
1. pełen gwiazd, usiany gwiazdami lub wyobrażeniami gwiazd;
2. złożony z figur w kształcie gwiazd;
3. w kształcie gwiazdy;
4. lśniący, świecący jak gwiazda; świetlisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wypełniony gwiazdami

 (1.2) składający się z figur w kształcie gwiazd

 (1.3) w kształcie gwiazdy

 (1.4) świecący jak gwiazda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otworzył okno i zapatrzył się w gwiaździste niebo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazderna ż., gwiazda ż., gwiazdor m., gwiazdorstwo n., gwiaździarz mos.

 czas. gwiazdorzyć ndk.

 przym. gwieździsty, gwiazdowe, gwiazdowy, gwiezdny, gwiezdnooki, rozgwieżdżony

 przysł. gwiaździście, gwieździście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwieździsty

 (1.2) gwieździsty

 (1.3) gwieździsty

 (1.4) gwieździsty

Wiktionary


gwicht

ciężarek zawieszony na łańcuchu, poruszający mechanizm zegara ściennego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. odważnik

 (1.2) ciężarek (zegara ściennego)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲixt, AS: gvʹiχt

Wiktionary


gwido

imię męskie


SJP.pl

Gwido, Gwidon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego „drzewo”, „las” i stanowi skróconą formę germańskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Witu-, takich jak Widukind. Jego polskim odpowiednikiem znaczeniowym byłoby imię Lasota. Do Polski trafiło za pośrednictwem języków romańskich. Na jego podstawie powstało imię Gwisław. Forma Gwidon powstała pod wpływem łacińskim. W dokumentach polskich spotyka się formę Gwido już w 1155 roku.

Wikipedia


gwidon

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Gwido, Gwidon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego „drzewo”, „las” i stanowi skróconą formę germańskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Witu-, takich jak Widukind. Jego polskim odpowiednikiem znaczeniowym byłoby imię Lasota. Do Polski trafiło za pośrednictwem języków romańskich. Na jego podstawie powstało imię Gwisław. Forma Gwidon powstała pod wpływem łacińskim. W dokumentach polskich spotyka się formę Gwido już w 1155 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwidon z Anderlechtu jest świętym Kościoła katolickiego.

Wiktionary


gwidona

imię żeńskie


SJP.pl

Gwidona – imię żeńskie pochodzenia germańskiego; żeński odpowiednik imienia Gwido. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego "drzewo, las". Wśród patronów - bł. Maria Gwidona od Miłosierdzia Bożego, siostra sakramentka, wspominana razem z bł. Marią Stellą i towarzyszkami.

Gwidona imieniny obchodzi 4 września.

Wikipedia


gwidoniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwidony lub z nią związany


SJP.pl


gwidonostwo

Gwidon z małżonką; Gwidonowie


SJP.pl


gwidonowie

imię męskie


SJP.pl


gwidonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwidona lub z nim związany


SJP.pl


gwiezdny

przymiotnik

 (1.1) składający się z gwiazd

 (1.2) związany z przestrzenią kosmiczną

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡvʲjɛzdnɨ, AS: gvʹi ̯ezdny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiazdownik mos., gwiazdeczka ż., gwiazderna ż., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiaździarz mos.

 przym. gwiaździsty, gwieździsty, gwiazdkowaty

Wiktionary


gwieździsty

gwiaździsty;
1. pełen gwiazd, usiany gwiazdami lub wyobrażeniami gwiazd;
2. złożony z figur w kształcie gwiazd;
3. w kształcie gwiazdy;
4. lśniący, świecący jak gwiazda; świetlisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wypełniony gwiazdami

 (1.2) składający się z figur w kształcie gwiazd

 (1.3) w kształcie gwiazdy

 (1.4) świecący jak gwiazda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazda ż., gwiazdor m., gwiazdorstwo n., Gwiazda ż., gwiaździarz mos., gwiazdka ż.

 czas. gwiazdorzyć ndk.

 przym. gwiaździsty, gwiazdowe, gwiazdowy, gwiezdny, gwiezdnooki

 przysł. gwiaździście, gwieździście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwiaździsty

 (1.2) gwiaździsty

 (1.3) gwiaździsty

 (1.4) gwiaździsty

Wiktionary


gwinciarka

obrabiarka do wyrobu metalowych wkrętów i nakrętek


SJP.pl


gwinciarski

gwinciarz


SJP.pl

Patrz:

gwinciarz

gwinciarz

robotnik zajmujący się gwintowaniem elementów metalowych, np. łączników rur


SJP.pl


gwincik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gwint

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie gwint, lecz tylko mały gwincik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwint m.

Wiktionary


gwińczeć

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dzwonić

Wiktionary


gwinea

dawna złota moneta angielska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina w Afryce, położona głównie nad Zatoką Gwinejską, ciągnie się od masywu Futa Dżalon po krańce pustyni Namib;

 (1.2) geogr. polit. państwo w Afryce;

Wiktionary

Gwinea (fr. Guinée), Republika Gwinei (fr. République de Guinée) – państwo położone w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gwineą Bissau na północnym zachodzie, Senegalem na północy, Mali na północnym wschodzie, Wybrzeżem Kości Słoniowej na wschodzie oraz Liberią i Sierra Leone na południu. Jest członkiem Unii Afrykańskiej i ECOWAS.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Stolicą Gwinei jest Konakry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲĩˈnɛa, AS: gvʹĩnea

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gwinejczyk mos., Gwinejka ż., gwinea ż.

 przym. gwinejski

Wiktionary


gwinejczyk

1. obywatel Gwinei (państwa);
2. mieszkaniec Gwinei (regionu);
3. obywatel Gwinei Bissau;
4. obywatel Gwinei Równikowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Gwinei

 (1.2) obywatel Gwinei Bissau

 (1.3) obywatel Gwinei Równikowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲĩˈnɛjt͡ʃɨk, AS: gvʹĩnei ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gwinea ż.

:: fż. Gwinejka ż.

 przym. gwinejski

Wiktionary


gwinejka

gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Gwinei, Gwinei Bissau lub Gwinei Równikowej

Wiktionary

Gwinejka (Pteronetta hartlaubii) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).

Gwinejka jest kaczką afrykańskich lasów o barwie ciemnokasztanowej. Wcześniej zaliczano ją do parafiletycznego taksonu piżmówek. Potem przeniesiono gatunek do rodziny kaczek Anatinae, choć dość znacznie różni się od typowych kaczek. Dlatego też wyróżniono monotypowy rodzaj Pteronetta, aby oddać wyraz odmienności cech.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡvʲĩˈnɛjka, AS: gvʹĩnei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gwinea ż.

:: fm. Gwinejczyk m.

 przym. gwinejski

Wiktionary


gwinejski

przymiotnik od:
1. Gwinea (państwo w Afryce; Republika Gwinei);
2. Gwinea Bissau (państwo w Afryce; Republika Gwinei Bissau);
3. Gwinea Równikowa (państwo w Afryce; Republika Gwinei Równikowej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do krainy Gwinea

 (1.2) odnoszący się do państwa Gwinea

 (1.3) odnoszący się do państwa Gwinea Bissau

 (1.4) odnoszący się do państwa Gwinea Równikowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Dorastał wśród dźwięków gwinejskiej mandinki, jednak z biegiem czasu chętnie poznawał i włączał do swojej gry inne style muzyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲĩˈnɛjsʲci, AS: gvʹĩnei ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gwinea ż., Gwinejczyk m., Gwinejka ż., gwinea ż.

Wiktionary


gwinon

imię męskie


SJP.pl


gwinona

imię żeńskie


SJP.pl


gwinoniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwinony lub z nią związany


SJP.pl


gwinonostwo

Gwinon z małżonką; Gwinonowie


SJP.pl


gwinonowie

Gwinon z małżonką; Gwinonostwo


SJP.pl


gwinonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwinona lub z nim związany


SJP.pl


gwint

spiralne wyżłobienie na śrubie, wkręcie, nakrętce itp. * forma dopełniacza l.poj. "gwinta" możliwa tylko w wyrażeniu "Pić z gwinta." - pić wprost z butelki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. wyżłobienie w kształcie spirali na bocznej ściance śruby, wkrętu, żarówki itp. lub wewnętrznej ściance nakrętek

 (1.2) techn. śruba

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta śruba ma całkiem zjechany gwint.

 (1.1) Na maszynie (…) między innymi można toczyć gwinty calowe, metryczne i modułowe.

 (1.2) Przynieś z warsztatu dziesięć gwintów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nagwintowanie n., gwinciarka ż., gwinciarz mos., gwintowanie n., gwintownica ż., gwintownik mrz., gwintówka ż., zagwintowanie n.

:: zdrobn. gwincik mrz.

 czas. nagwintować ndk., gwintować ndk., zagwintować dk.

 przym. gwintowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skręt śrubowy; gw-pl|Górny Śląsk|fasóng.

 (1.2) połączenie gwintowe

Wiktionary


gwintować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) techn. wykonywać gwinty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwint mrz., gwintowanie n., gwintownica ż.

 przym. gwintowany

Wiktionary


gwintówka

strzelba z lufą gwintowaną


SJP.pl


gwintownica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) narzędzie służące do nacinania gwintów zewnętrznych;

Wiktionary

Narzynka – narzędzie wieloostrzowe służące do nacinania gwintów zewnętrznych. Działa analogicznie do nakrętki z tą jednak różnicą, że jest wyposażona w nacinające ostrza, które wykonują gwint na przedmiocie (najczęściej walcu), na który jest nakręcana.

Odmianą narzynki jest gwintownica, służąca do nacinania gwintów zewnętrznych rur. Często posiada przestawne ostrza, umożliwiające nacinanie gwintów na rurach o różnych średnicach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gwint m., gwintowanie n.

 czas. gwintować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) narzynka

Wiktionary


gwintownik

narzędzie do nacinania gwintów wewnętrznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) narzędzie skrawające wieloostrzowe, służące do nacinania gwintów wewnętrznych;

Wiktionary

Gwintownik – narzędzie skrawające wieloostrzowe (3 do 5), służące do nacinania gwintów wewnętrznych, np. nakrętek. Budową i kształtem podobny do śruby, z tą jednak różnicą, że jest wyposażony w ostrza skrawające, które nacinają gwint w otworze, w który jest wkręcany.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwintowniki i narzynki to jedne z potrzebnych narzędzi w warsztacie ślusarskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲĩnˈtɔvʲɲik, AS: gvʹĩntovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwint mrz.

Wiktionary


gwintowo

gwintowy


SJP.pl

Patrz:

gwintowy

gwintowy

gwint


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gwintem, dotyczący gwintu

Wiktionary

Patrz:

gwint

Powiązane:

 rzecz. gwint m.

Wiktionary


gwizd

1. piskliwy, wysoki dźwięk; świst
2. śpiew niektórych gatunków ptaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wysoki dźwięk wywołany szybkim ruchem powietrza przelatującego przez wąski otwór

 (1.2) ornit. głos niektórych ptaków (słonki i jarząbka)

 (1.3) łow. ryj dzika

Wiktionary

  • Gwizd (dźwięk)
  • Gwizd – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Ustronie Morskie
  • Śpiew niektórych ptaków
    • zobacz: gwizdodzierzby, kos
  • ryj dzika
  • Gwizd (powieść)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głośny gwizd oznajmił odjazd pociągu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizdałka ż., gwizdanie n., gwizdawka ż., gwizdek mrz., gwizdnięcie n., gwizdowisko n.

 czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., gwizdywać ndk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


gwizdać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. gwizdnąć)

 (1.1) wydawać z siebie gwizd, gwizdanie

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) przen. ignorować coś, nie przejmować się czymś

 (2.2) poprzez gwizdanie wyrażać dezaprobatę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawsze sobie gwiżdżę, gdy mam dobry humor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: gvʹizdać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek m., wygwizdanie n., gwizdowisko n.

 czas. wygwizdywać ndk., wygwizdać dk., gwizdnąć dk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


gwizdacz

rodzaj ptaków z rodziny skalinkowatych


SJP.pl


gwizdak

nazwisko


SJP.pl


gwizdanie

gwizd - dźwięk lub śpiew


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gwizdać. (czynność)

 (1.2) gwizd (dźwięk)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gwizdanie ptaka może mieć ma na celu zwabienie samiczki.

 (1.2) Gwizdanie ptaka działało mi na nerwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲizˈdãɲɛ, AS: gvʹizdãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdywać ndk., wygwizdać dk.

 rzecz. wygwizdanie n., gwizd, gwizdnięcie, gwizdek

 przym. gwizdkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gwizd

Wiktionary


gwizdała

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Hilary Gwizdała − polski malarz
  • Jerzy Gwizdała − polski ekonomista, rektor Uniwersytetu Gdańskiego w latach 2016–2020
  • Ryszard Gwizdała − polski polityk, poseł na Sejm
  • Wilhelm Wichurski (właśc. Wilhelm Gwizdała) − polski aktor teatralny i telewizyjny

Wikipedia


gwizdałka

gwizdek


SJP.pl


gwizdek

1. przyrząd do wytwarzania gwizdu;
2. głos wytwarzany przez taki przyrząd;
3. potocznie: pendrive


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieposiadający części ruchomych przyrząd wytwarzający dźwięki pod wpływem wdmuchiwanego powietrza;

 (1.2) dźwięk wydawany przez gwizdek (1.1)

 (1.3) ozdobna imitacja gwizdka (1.1) na sznurze mundurowym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) gwara. ktoś, kto lubi gwizdać

Wiktionary

Gwizdek – generator akustyczny nieposiadający elementów ruchomych (ewentualnie elementy drgające) zamieniający energię strumienia gazu lub cieczy w energię drgań akustycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem dziecku gwizdek i teraz mam kłopot.

 (1.2) Każdy mecz piłkarski zaczyna się od gwizdka sędziego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡvʲizdɛk, AS: gvʹizdek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., wygwizdów m.

:: zdrobn. gwizdeczek m.

 czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdać dk., wygwizdywać ndk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świstawka, gw-pl|Poznań|gwizdka, gwizdawka.

 (1.2) gwizd, pogwizd

Wiktionary


gwizdka

regionalnie: gwizdek - przyrząd do gwizdania


SJP.pl


gwizdkowy

gwizdek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. o ludzkim głosie osiągający tzw. wysokie c

Wiktionary

Patrz:

gwizdek

Przykłady

 (1.1) Brzmienie ludzkiego rejestru gwizdkowego przypomina brzmienie flażoletu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizd mrz., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek mrz., wygwizdanie n., gwizdowisko n.

 czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdywać ndk., wygwizdać dk.

Wiktionary


gwizdnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gwizdać)

 (1.1) zob. gwizdać. (wydać z siebie gwizd)

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) przen. pot. ukraść

 (2.2) przen. pot. uderzyć, szturchnąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sali rozległo się kilka krzyków, ktoś nawet przeraźliwie gwizdnął, wystarczyło jednak, że sędzia zmarszczył brwi i sala ucichła.

 (2.1) Wymierzano teraz drakońskie wyroki: prostych złodziejaszków wieziono w zaplombowanych wagonach gdzieś na Kamczatkę, prostytutkę, która gwizdnęła klientowi portfel, traktowano jak szpiega w masce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡvʲizdnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: gvʹizdnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek m.

 czas. wygwizdywać ndk., wygwizdać dk., gwizdać ndk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


gwizdnięcie

gwizd - dźwięk lub śpiew


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gwizdnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲizdʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: gvʹizdʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gwizdnąć, gwizdać

 rzecz. gwizdanie n., gwizdek m., gwizd mrz.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


gwizdnyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ukraść

Wiktionary


gwizdodzierzba

rodzaj ptaków z rodziny wireonków


SJP.pl


gwizdokos

rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych


SJP.pl


gwizdoń

nazwisko


SJP.pl


gwizdowisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łow. okres godowy jeleni wschodnich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jelenie sika są w Polsce rzadkością, jednak nasi południowi sąsiedzi mają bardzo liczną populację i przepiękne gwizdowiska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizd m.

 czas. gwizdać ndk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


gwiżdż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. robaczywy orzech laskowy

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: gwizdać

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Połóż kielnie, rzuć kapotę, gwiżdż na majstra i robotę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvʲiʃt͡ʃ, AS: gvʹišč

Wiktionary


gwizjusze

Gwizjusze (fr. de Guise) – francuski ród książęcy pochodzący z Lotaryngii. Boczna linia dynastii z Vaudémont.

Protoplastą rodu był Klaudiusz de Guise, syn księcia lotaryńskiego – René II, i jego żona – Antonina de Bourbon-Vendôme.

Wikipedia


gwizocja

jednoroczna roślina zielna z rodziny złożonych


SJP.pl


gwoli

przyimek znaczący tyle co: ze względu na coś, z powodu czegoś, względem czegoś


SJP.pl

przyimek

 (1.1) podn. przest. przyimek wskazujący na cel czynności lub przyczynę jej wykonania

 (1.2) daw. według woli, zgodnie z wolą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie sporządził protokołu gwoli zasady, lecz z czystej chęci zemsty.

 (1.2) Gwoli pani matki wyjdziem z paniczem na przechadzkę przy ruczaju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡvɔlʲi, AS: gvolʹi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dla, ze względu na, z uwagi na, z powodu

Wiktionary


gwózdek

potocznie: mały gwóźdź, gwoździk


SJP.pl


gwóźdź

kawałek cienkiego pręta, po jednej stronie zaostrzonego, a po drugiej zakończonego główką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podłużny cienki metalowy trzpień, o jednym końcu ostrym, a drugim zakończonym płaską główką, służący do łączenia elementów;

 (1.2) przen. najważniejsza część czegoś

Wiktionary

Gwóźdź – wykonany z metalu trzpień zaostrzony z jednej strony, z drugiej zakończony płaskim łbem. Gwóźdź służy do łączenia różnych elementów (zazwyczaj drewna). Połączenie jest utrzymywane dzięki siłom tarcia działającym wzdłuż osi gwoździa oraz dzięki sztywności trzpienia. Początkowo gwoździe były wykonywane z kutej miedzi, następnie z kutej stali. Obecnie gwoździe wykonywane są przede wszystkim ze stalowego drutu. W Polsce pierwsze maszyny do produkcji gwoździ pojawiły się w XIX wieku.Obecnie różne rodzaje gwoździ i sposoby ich wykonywania są objęte Polskimi Normami min: PN-EN 10230-1:2003 – Gwoździe z drutu stalowego, PN-EN 10230-1 – Gwoździe budowlane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Potrzebuję jeszcze kilku gwoździ, żeby skończyć ten karmnik.

 (1.2) Występ U2 był gwoździem wieczoru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvuɕt͡ɕ, AS: gvuść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwoździowanie n., gwoździownica ż., gwoździarka ż.

:: zdrobn. gwoździk mrz.

 czas. gwoździować ndk.

 przym. gwoździowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) clou

Wiktionary


gwoździak

rodzaj świderka, którym wierci się otwory w drzewie, aby ułatwić wbijanie gwoździ, haków itp.


SJP.pl

Gwoździak – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tyszowce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wikipedia


gwoździarka

1. prasa, zazwyczaj automatyczna, do wykonywania gwoździ z drutu;
2. przyrząd do szybkiego wbijania gwoździ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie do wbijania gwoździ

Wiktionary

Gwoździarka – urządzenie elektryczne, gazowe lub pneumatyczne stosowane do wbijania gwoździ. Magazynek na gwoździe ma konstrukcję bębnową lub gwoździe podawane są jako taśma. Maszyna posiada możliwość ustawienia głębokości wbicia gwoździa a często możliwość skośnego wbijania w miejscach trudno dostępnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gwóźdź mrz.

Wiktionary


gwoździarnia

warsztat gwoździarski


SJP.pl


gwoździarz

rzemieślnik, robotnik wyrabiający gwoździe; również sprzedawca gwoździ


SJP.pl


gwoździce

Gwoździce, niem. Gwosdzütz – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Krapkowice.

Wikipedia


gwoździk

1. roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna; goździk;
2. przyprawa używana m.in. do ciast, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca; goździk;
3. mały gwóźdź


SJP.pl


gwoździki

1. roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna; goździk;
2. przyprawa używana m.in. do ciast, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca; goździk;
3. mały gwóźdź


SJP.pl


gwoździkowy

przymiotnik od: gwoździk


SJP.pl


gwoździować

1. w gwarze środowiskowej: zbijać coś gwoździami
2. zespalać i unieruchamiać złamania zamknięte za pomocą specjalnego gwoździa ze stali nierdzewnej


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) med. zespalać złamaną kość specjalnym gwoździem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pieskowi gwoździowano nogi, ale i tak miał dużo szczęścia, gdyż wyszedł z tego wypadku z życiem – mówi Anna Baranowska, sekretarz Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡvɔʑˈd͡ʑɔvat͡ɕ, AS: gvoźʒ́ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwóźdź m., gwoździk m., gwoździownica ż., gwoździowanie n.

 przym. gwoździowy

Wiktionary


gwoździowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gwoździować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡvɔʑd͡ʑɔˈvãɲɛ, AS: gvoźʒ́ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gwoździować

 rzecz. gwóźdź m.

Wiktionary


gwoździownica

narzędzie kowalskie, płyta z otworami do ręcznego kucia gwoździ i nitów


SJP.pl


gwsh

[czytaj: es-wu-gie-HA] skrót od: Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa


SJP.pl


gy

oznaczenie dla jednostki: grej


SJP.pl

Francja:

  • Gy – miejscowość i gmina

Szwajcaria:

  • Gy – gmina w kantonie Genewa

Osoba:

  • Pierre-Marie Gy – francuski duchowny

Inne:

  • Gy – grej (jednostka dawki pochłoniętej)
  • gy – dwuznak węgierski
  • .gy – domena internetowa Gujany

Wikipedia


gybis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sztuczna szczęka, trzecie zęby

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɨbʲis, AS: gybʹis

Wiktionary


gyburstag

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. urodziny

Wiktionary


gydański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gydą, dotyczący Gydy (rzeki w Rosji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gyda ż.

Wiktionary


gyges

Gyges (gr. Γύγης 716–678 p.n.e. lub 680–644 p.n.e.) – król Lidii i założyciel dynastii Mermnadów (Sokołów), do której należał m.in. Krezus.

Gyges był uzurpatorem, gdyż władzę nad państwem przejął po zamordowaniu króla Kandaulesa z dynastii Heraklidów, nie mając do tego żadnych legitymistycznych podstaw. Przyczynił się do dobrobytu Lidii poprzez rozwój handlu, przedłużając na wschód trakt handlowy z Efezu i wykorzystując dogodne położenie stolicy – Sardes.

Wikipedia


gyllenhaal

  • Jake Gyllenhaal – amerykański aktor
  • Maggie Gyllenhaal – amerykańska aktorka

Wikipedia


gymba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. usta, buzia

Wiktionary


gymel

dwugłosowy śpiew, stosowany w średniowieczu w Anglii


SJP.pl

Gymel (cantus gemellus) – średniowieczna technika wielogłosowa charakterystyczna dla muzyki powstałej w Anglii. Polegała na improwizacyjnym dodawaniu do cantus firmus drugiego głosu w odległości tercji – interwału typowego w tym czasie jedynie dla muzyki angielskiej. W gymelu można upatrywać zalążka późniejszej techniki fauxbourdon.

Wikipedia


gymkhana

[czytaj: dżymkana] wyścigi motorowe, kolarskie z przeszkodami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. indyjskie zawody sportowe

 (1.2) zawody hipiczne dla dzieci

 (1.3) wyścigi samochodowe, kolarskie lub motocyklowe ze sztucznymi przeszkodami

Wiktionary

Gymkhana (czyt. „dżymkana”) – głównie konkurencja samochodowa ale również wyścig konny, kolarski lub motocyklowy ze sztucznymi przeszkodami, mający na celu wykazać zręczność i odwagę zawodników oraz walory danego pojazdu (samochodu, motocykla lub roweru).

Wikipedia


gymnasion

w starożytnej Grecji: kompleks obiektów służący głównie do uprawiania (często pod okiem trenera) ćwiczeń fizycznych; gimnazjon


SJP.pl


gymnopedia

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) hist. rel. święto w starożytnej Sparcie poświęcone Apollinowi, Artemidzie i Dionizosowi, podczas którego odbywały się zawody lekkoatletyczne;

Wiktionary

Gymnopedia – święto w Sparcie poświęcone Apollinowi Pytiosowi oraz Artemidzie i Dionizosowi.

Obchodzone prawdopodobnie od VII wieku p.n.e., trwało przez kilka dni w miesiącu Hekatombajon (lipcu).

Podczas jego obchodów odbywały się zawody lekkoatletyczne. Wykonywano pieśni chóralne Taletasa i Alkmana oraz peany Dionizodota. Na agorze śpiewały trzy chóry: rozstawionych na czele efebów, starców (z prawej) oraz mężczyzn-wojowników (z lewej strony). Wykonywano również charakterystyczne dla Spartiatów tańce. Uczestniczyli w nich w odrębnych grupach nadzy efebowie oraz dojrzali mężczyźni (wyłącznie żonaci). Tańczyli oni m.in. swój wojskowy taniec pyrriche. Podczas tych świąt kawalerów obrzucano rytualnymi obelgami, wymawiając im lekceważenie obowiązku małżeństwa i płodzenia dzieci.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gymnopedyczny

Wiktionary


gymnospermae

[czytaj: gymnosperme] grupa roślin naczyniowych; nagonasienne, nagozalążkowe


SJP.pl

Rośliny nagonasienne, nagozalążkowe (Gymnospermae) – jedna z dwóch obok okrytonasiennych grup siostrzanych współczesnych roślin nasiennych. Wszyscy obecnie żyjący przedstawiciele tej grupy reprezentują jeden monofiletyczny klad – pochodzą od wspólnego przodka, a do grupy tej zaliczane są wszystkie rośliny potomne tego przodka. Współcześnie do nagonasiennych należy ponad 1000 gatunków drzew i krzewów grupowanych w 88 rodzajach, jednak w przeszłości grupa ta była znacznie bardziej zróżnicowana. Jako przyczynę spadku jej różnorodności i wymierania wielu grup tych roślin wskazuje się konkurencję roślin okrytonasiennych.

Wikipedia


gynaeceum

[czytaj: gyneceum] w starożytnej Grecji: część domu przeznaczona dla kobiet; gineceum, gyneceum


SJP.pl


gynaikeion

w starożytnej Grecji: pomieszczenia w wewnętrznej części domu przeznaczone dla kobiet


SJP.pl


gynandria

w medycynie: upodobnienie zewnętrznych narządów płciowych kobiety do narządów męskich, polegające na przeroście łechtaczki i zrośnięciu warg sromowych; obojnactwo rzekome żeńskie, ginandria


SJP.pl


gyneceum

w starożytnej Grecji: część domu przeznaczona dla kobiet; gineceum, gynaeceum


SJP.pl

Gyneceum (łac. z gr. γυναικείον gynaikeion) – pomieszczenie w domu greckim, przeznaczone dla kobiet i oddzielone od reszty pomieszczeń.

Wikipedia


gynemimeza

zaburzenie identyfikacji płciowej u mężczyzn


SJP.pl


gynerium

roślina z rodziny traw (Cortaderia selloana), występująca w Brazylii i Argentynie; kortaderia, trawa pampasowa, okolcz srebrzysty


SJP.pl


gynocentryczny

przymiotnik

 (1.1) związany z gynocentryzmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Feminizm lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Iris Young nazywa humanistycznym, późniejszy określa jako gynocentryczny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gynocentryzm m., ginocentryzm m.

 przym. ginocentryczny

 przysł. gynocentrycznie, ginocentrycznie

Wiktionary


gynodiecja

w botanice: występowanie w obrębie jednego gatunku dwóch rodzajów osobników, jednych z kwiatami wyłącznie żeńskimi, drugich z kwiatami obupłciowymi


SJP.pl


gynofor

wydłużenie dna kwiatowego pomiędzy słupkowiem a pręcikowiem


SJP.pl

Gynofor (łac. gynophorum, ang. gynophore) – trzonkowate wydłużenie osi kwiatowej (dna kwiatowego) między pręcikowiem a słupkowiem, na którym osadzona jest zalążnia, wynoszące słupek ponad pozostałe części kwiatu. Rzadziej spotykane jest wyniesienie słupka i pręcikowia zwane androgynoforem.Gynofor występuje na przykład u przedstawicieli rodziny Cleomaceae (tu też występuje androgynofor), Blandfordiaceae, nanerczowatych Anacardiaceae, rutowatych Rutaceae, wawrzynkowatych Thymelaeaceae.

Wikipedia


gynostemium

utwór powstały przez zrośnięcie się pręcików ze słupkiem; typowy dla storczyków; prętosłup


SJP.pl

Prętosłup, kolumienka, szyjkonitka (ang. gynandrium, łac. gynostemium) – u niektórych roślin nasiennych twór powstały w wyniku zrośnięcia w kwiecie męskich organów rozmnażania płciowego – pręcików ze słupkiem. Aparat ten jest charakterystyczny dla kwiatów z rodziny storczykowatych (Orchidaceae), poza tym także obecny w rodzinach kokornakowatych (Aristolochiaceae), toinowatych (Apocynaceae) i Stylidiaceae.

Wikipedia


gynś

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. kulin. gęś

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ganś.

Wiktionary


gyokuro

rzeczownik

 (1.1) kulin. jeden z jakościowo najlepszych gatunków japońskiej herbaty zielonej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W procesie produkcji herbaty gyokuro jednym z etapów produkcji jest kształtowanie listków herbaty, czego nie ma przy produkcji tencha.

 (1.1) Etykieta w Japonii głosi wszakże, że tylko gyokuro i sencha (gatunki zielonej herbaty) mogą być podawane gościom w czasie ceremonii herbacianych.

Wiktionary


gyoza

[czytaj: gioza] chińskie pierożki mięsno-kapuściane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. japoński pierożek z mięsnym farszem; potrawa o chińskiej proweniencji

Wiktionary

Jiaozi (chin. trad. 餃子, chin. upr. 饺子, pinyin jiǎozi), w Japonii znane jako gyōza (ぎょうざ) – tradycyjne chińskie pierożki, popularne również w kuchni innych krajów wschodniej Azji. Podobne nieco do polskich kołdunów, nadziewane są zazwyczaj mięsem z dodatkiem kapusty pekińskiej lub np. imbiru bądź szczypioru, w poszczególnych regionach Chin różnią się jednak między sobą składem ciasta, nadzieniem i kształtem.

Wikipedia


gyraza

enzym niezbędny do replikacji DNA


SJP.pl

Gyraza DNA – enzym występujący u Procaryota (szczególnie u bakterii), należący do topoizomeraz typu II. Przy użyciu energii pochodzącej z hydrolizy ATP katalizuje on wprowadzanie ujemnych skrętów w helisie DNA.

Wikipedia


gyros

potrawa grecka; giros


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wywodząca się z Grecji potrawa, składająca się z opiekanego mięsa, pomidorów, cebuli i sosu tzatziki, często podawana zawinięta w placek;

Wiktionary

Gyros (ngr. γύρος, wym. jíɾos) – potrawa kuchni greckiej.

Mięso opiekane na wielkim rożnie, z promiennikami elektrycznymi lub gazowymi, obracanym, zwykle elektrycznie, wokół pionowej osi. Po osiągnięciu gotowości konsumpcyjnej, stopniowo odcinane jest długim nożem lub specjalnym nożem elektrycznym, jako kilkucentymetrowej długości plasterki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɨrɔs, AS: gyros

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. giros

Wiktionary


gyrosowy

gyros; girosowy


SJP.pl


gysztel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. stojak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztender, sztynder.

Wiktionary


gyszynk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prezent

Wiktionary


gytia

ciemny muł jeziorny zawierający rozpoznawalne szczątki organiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. muł jeziorny powstający na dnie jezior ze szczątków organicznych, głównie planktonu;

Wiktionary

Gytia – osad organiczny lub organiczno-mineralny powstający na dnie jezior, zwłaszcza eutroficznych, o barwie szarej. Materiał organiczny reprezentowany jest przede wszystkim przez stosunkowo dobrze zachowane (rozpoznawalne) szczątki organizmów, zwłaszcza fitoplanktonu, choć zwykle mocniej rozłożone niż w torfie. W odróżnieniu od torfów, materia gromadzi się całkowicie pod wodą, zwykle poza strefą szuwarów, a cała materia organiczna jest pochodzenia alochtonicznego, tzn. powstaje poza osadem, w toni wodnej. W skład gytii może wchodzić również domieszka materii autochtonicznej, np. węglany powstałe w przydennych łąkach ramienicowych. Gytia jest odmianą sapropelu powstającą w warunkach dobrego natlenienia (w odróżnieniu od osadów dy), choć według innych ujęć sapropel to typ osadu odrębny zarówno od gytii, jak i od dy. W zależności od składu mineralogicznego i biologicznego wyróżnia się następujące rodzaje gytii:

  • gytię węglanową – przewaga udziału materii węglanowej (ale poniżej 80%); posiada jasną barwę
  • gytię detrytusową – w składzie przeważa materia organiczna, słabiej rozłożona (gytia grubodetrytusowa) lub mocniej rozłożona (gytia drobnodetrytusowa); barwa ciemna
  • gytię piaszczystą

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɨtʲja, AS: gytʹi ̯a

Wiktionary


gyyz

język etiopski klasyczny z rodziny semickich; geez


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język z grupy etiopskich, język liturgiczny Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego;

Wiktionary

Język gyyz (także: geez, ge’ez czyt. giz) – język z grupy etiopskich (etiosemickich), używany w królestwie Aksum w mowie i piśmie od IV wieku. Między XI a XIX wiekiem był to język literacki, obecnie jest jedynie językiem liturgicznym Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie ma w gyyz czasów w indoeuropejskim rozumieniu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) etiopski klasyczny, staroetiopski

Wiktionary


gza

gżenie się; o zwierzętach:
1. ujawnianie lub zaspokajanie popędu płciowego; parzenie się, kopulowanie, ruja;
2. bieganie z bólu po ukąszeniach gzów


SJP.pl


gżegżółeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: gżegżółka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gżegżółka ż.

Wiktionary


gżegżółka

gwarowe określenie kukułki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. ob. gwara. ornit. nazwa systematyczna|Cuculus|ref=tak., kukułka

Wiktionary

  • nazwa ludowa kukułki zwyczajnej
  • Alojzy Gżegżółka – postać z Teatrzyku Zielona Gęś Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Patrz, gżegżółka teraz siedzi na sośnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡʒɛˈɡʒuwka, AS: gžegžuu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gżegżółeczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kukułka, zazula, zozula, kukawka, grzegółka, grzeczótka

Wiktionary


gżel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. ostatni, najmłodszy wiek pensylwanu (późnego karbonu), trwający 303,9 – 299 milionów lat temu;

Wiktionary

Gżel (ang. Gzhelian)

  • w sensie geochronologicznym – czwarty wiek pensylwanu (młodszy karbon), trwający około 5 milionów lat (od 303,9 ± 0,9 do 299,0 ± 0,8 mln lat temu). Gżel jest młodszy od kasimowu a starszy od asselu (perm).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡʒɛl, AS: gžel

Wiktionary


gzić

gzić się;
1. zwykle o zwierzętach (ale również o ludziach): ujawniać lub zaspokajać popęd płciowy
2. o zwierzętach: biegać z bólu po ukąszeniach gzów


SJP.pl


gzik

1. owad z rzędu muchówek;
2. regionalnie: biały twarożek z cebulą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. gw-pl|Poznań. kulin. twarożek ze śmietaną i cebulą lub szczypiorkiem;

 (1.2) kulin. kujawy. twaróg

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskorzeczowy

 (2.1) gw-pl|Poznań. smarkacz

Wiktionary

Gzik (rzadziej gzika)  – potrawa charakterystyczna dla kuchni wielkopolskiej i kuchni kujawskiej; twaróg rozrobiony ze śmietaną (zamiast śmietany bywa stosowane mleko lub jogurt), wymieszany ze szczypiorkiem i rzodkiewką (bywają też inne dodatki, np. cebula lub jajko). Gzik podawany razem z ziemniakami w mundurkach nosi gwarową nazwę pyry z gzikiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyniese mu dwie skibki z gzikiem.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gzika

Wiktionary


gzik-laufbumba

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. rzad. włóczykij

Wiktionary


gzika

nadzienie do pierogów ruskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. kulin. zob. gzik.

 (1.2) reg-pl|Poznań. ser

Wiktionary

Gzik (rzadziej gzika)  – potrawa charakterystyczna dla kuchni wielkopolskiej i kuchni kujawskiej; twaróg rozrobiony ze śmietaną (zamiast śmietany bywa stosowane mleko lub jogurt), wymieszany ze szczypiorkiem i rzodkiewką (bywają też inne dodatki, np. cebula lub jajko). Gzik podawany razem z ziemniakami w mundurkach nosi gwarową nazwę pyry z gzikiem.

Wikipedia


gzików

1. owad z rzędu muchówek;
2. regionalnie: biały twarożek z cebulą


SJP.pl

Gzików – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

Wikipedia


gzin

Gzin – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dąbrowa Chełmińska.

W latach 1939–1945 położona była w okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w rejencji bydgoskiej (Regierungsbezirk Bromberg), w powiecie Chełmno (Kreis Kulm).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia


gzowate

rodzina owadów z rzędu dwuskrzydłych, których larwy są pasożytami koni, bydła, owiec


SJP.pl

Gzowate, gzy (Oestridae) – rodzina owadów z rzędu muchówek. Znanych obecnie jest około 1500 gatunków.

Larwy gzów są pasożytami zwierząt. Pasożytują w drogach oddechowych, skórze lub zatokach ssaków. Powodują ciężkie schorzenia mogące prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia.

Rodzina ta składa się z następujących podrodzin:

  • Cuterebrinae
  • Gasterophilinae – gzikowate
  • Hypodermatinae – podskórowate
  • Oestrinae

Wikipedia


gzowaty

o cechach gzowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


gzowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Gzowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica. Ma status sołectwa.

Do 1954 istniała gmina Gzowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

We wsi mieszkał i tworzył reżyser Andrzej Kondratiuk.

Wikipedia


gzowski

przymiotnik od miejscowości: Gzy


SJP.pl


gzowy

giez


SJP.pl

Patrz:

giez

gzub

w gwarze poznańskiej: dzieciak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Poznań. dzieciak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) gw-pl|Poznań. brzuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) No chodź tu do mnie, mały gzubie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gzubek m., gzubol m.

Wiktionary


gzubek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. malec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Boła taka gora, że gzubki ino ciyngiym bachali sie i robili kepki do wody. → Był taki żar, że malcy tylko stale się kąpali i skakali do wody.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gzub m., gzubol m.

Wiktionary


gzuć

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uciekać

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biec, pędzić

Wiktionary


gzy

gżenie się; o zwierzętach:
1. ujawnianie lub zaspokajanie popędu płciowego; parzenie się, kopulowanie, ruja;
2. bieganie z bólu po ukąszeniach gzów


SJP.pl

  • Gzy (Oestridae) – rodzina dużych muchówek
  • Gzy – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy
  • Gzy – gmina
  • Gzy – gromada

Wikipedia


gzygzak

potocznie: motyw geometryczny w postaci linii łamanej; zygzak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. zygzak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zygzak mrz.

Wiktionary


gzyms

element architektoniczny wieńczący mur w formie poziomego (zwylke profilowanego) pasa, wysuniętego przed lico muru, stosowany m.in. do ochrony elewacji przed ściekającą wodą, w celach dekoracyjnych; korona; krajnik; ucios


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. pozioma, zwykle profilowana listwa wystająca przed lico muru, która chromi elewację budynku przed ściekającą wodą deszczową;

 (1.2) archit. w architekturze klasycznej najwyższa część belkowania;

Wiktionary

Gzyms (niem. Gesims[e]), inaczej korona, krajnik, ucios, plata – wysunięty przed lico ściany, zwykle profilowany element architektoniczny w postaci poziomej listwy wystającej przed lico muru, która chroni elewację budynku lub jej fragment przed ściekającą wodą deszczową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nad oknem umieszczona była płycina z rzeźbionym herbem, zwieńczona odcinkiem gzymsu.

 (1.2) W skład klasycznego belkowania wchodzi architraw, fryz i gzyms.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡzɨ̃ms, AS: gzỹms

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gzymsówka ż., gzymsowanie n.

:: zdrobn. gzymsik mrz.

 przym. gzymsowy, gzymsiasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korona, krajnik, ucios, plata

Wiktionary


gzymsiasty

mający dużo wystających obrzeży, gzymsów


SJP.pl


gzymsik

zdrobnienie od: gzyms


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: gzyms

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gzyms mrz., gzymsówka ż., gzymsowanie n.

 przym. gzymsowy, gzymsiasty

Wiktionary


gzymsowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. gzymsy budynku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gzyms mrz., gzymsik mrz., gzymsówka ż.

 przym. gzymsowy, gzymsiasty

Wiktionary


gzymsówka

typ cegły


SJP.pl


gzymsowy

przymiotnik od: gzyms


SJP.pl


gzło

luźna koszula kobieca z cienkiego płótna, noszona w okresie średniowiecza i renesansu; giezło


SJP.pl


gł.

1. skrót od: głos, głosowy;
2. skrót od: główny, głównie;
3. skrót od: głębokość, głęboki; głęb.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = główny

 (1.2) = głębokość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W związku z powyższym zmniejszono liczbę pociągów obsługujących odcinek Gniezno - Poznań Gł. o jedną parę obsługiwaną przez Koleje Wielkopolskie w porannym szczycie komunikacyjnym.

 (1.2) Dziury o gł. 50 cm wykopywałem w określonej odległości, wstawiałem słupki, wsypywałem suchy beton, ubijałem go i składałem elementy podmurówki.

Wiktionary


głąb

1. łodyga roślin kapustnych;
2. potocznie: tępak, głupiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. spoż. twarda centralna część główki kapusty

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pot. obraź. osoba nieinteligentna

 (2.2) więz. ofiara przestępstwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) książk. głębokie miejsce, głębia

Wiktionary

Głąb – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Drzonowo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak możesz wyrzucać głąby do śmieci? Przecież zawsze można je starkować do sałatki!

 (2.1) Tego też nie rozumiesz, głąbie?

 (3.1) W miarę jak wchodziliśmy w głąb lasu, rozglądaliśmy się na prawo i lewo obawiając się jakiejś zasadzki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔ̃mp, AS: gu̯õmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż.

 przym. głąbiasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kaczan

 (2.1) głupek

 (2.2) więz. buc, hołota, klient, pacan, pacjent, pajac

 (3.1) głębia, głębina

Wiktionary


głąbek

mały głąb; głąbik


SJP.pl


głąbiasty

1. podobny do głąba;
2. mający duży głąb


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. kulin. taki, który ma duży głąb

 (1.2) przypominający głąb

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głąb mrz.

Wiktionary


głąbieć

o potrawach: tracić właściwy smak, właściwą spoistość; twardnieć; dębieć


SJP.pl


głąbielowate

podrodzina ryb łososiowatych; siejowate


SJP.pl

Wikipedia


głąbigroszek

1. głąbigroszek szkarłatny - śródziemnomorska roślina z rodziny bobowatych, o niewielkich, intensywnie szkarłatnych kwiatach, uprawiana do celów ozdobnych;
2. łust głąbigroszek - roślina pnąca z rodziny bobowatych, uprawiana w Indiach dla jadalnych strąków i nasion


SJP.pl


głąbik

mały głąb, gruba łodyga np. kapusty; głąbek


SJP.pl

Głąbik (ang. scape łac. scapus) – pozbawiona liści łodyga wyrastająca z kłącza lub szyjki korzeniowej. Na głąbiku często wyrastają kwiaty lub kwiatostany. Głąbiki posiadają np. różne gatunki pierwiosnków, rosiczek, konwalia majowa.

Morfologia głąbików, ich barwa, wysokość, pokrycie włoskami mają znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin.

Wikipedia


głąbiński

nazwisko


SJP.pl


głąbowatość

głąbowaty


SJP.pl

Patrz:

głąbowaty

głąbowaty

1. podobny do głąba;
2. przenośnie: głupi, tępy


SJP.pl


gładki

1. wygładzony, równy;
2. jednokolorowy, bez wzorów;
3. niekłopotliwy, łatwy;
4. dawniej: ładny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający powierzchnię bez nierówności, chropowatości

 (1.2) jednobarwny, bez wzorów, bez deseni

 (1.3) o ubraniu: bez ozdób w rodzaju falbanek, zakładek itp.

 (1.4) o włosach, sierści: niezwichrzony, niepuszysty

 (1.5) przen. przebiegający bez trudności i powikłań

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej skóra jest gładka jak jedwab.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwatʲci, AS: gu̯atʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gładkość ż., gładź ż., gładzik m., gładzenie n., wygładzenie n.

 czas. gładzić ndk., wygładzić dk.

 przym. gładziutki, gładziusieńki, gładziuteńki

 przysł. gładko, gładziutko, gładziusieńko, gładziuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wygładzony

 (1.2) jednobarwny, jednolity

 (1.5) łatwy

Wiktionary


gładko

przysłówek

 (1.1) bez nierówności

 (1.2) bez trudności

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Niespodziewanie faworyzowani Amerykanie przegrali dość gładko i zajęli dopiero piątą lokatę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gładkość ż., gładzenie n.

 czas. gładzić ndk.

 przym. gładki, gładziutki

 przysł. gładziutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) lekko, łatwo

Wiktionary


gładkodzioby

kleszczojad gładkodzioby - gatunek ptaka z rodziny kukułkowatych


SJP.pl


gładkolicy

mający gładkie lica; urodziwy


SJP.pl


gładkolufowy

o broni palnej: posiadający gładką, niegwintowaną lufę


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wojsk. mający gładką, niegwintowaną lufę

Wiktionary


gładkomózgowie

wada wrodzona objawiająca się wygładzeniem zakrętów kory mózgowej; lizencefalia


SJP.pl

Bezzakrętowość (łac. agyria) – wada wrodzona, wynikająca z zaburzonej migracji neuroblastów, czyli tak zwanych heterotopii istoty szarej.

Neuroblasty w warunkach prawidłowych migrują z gniazd macierzy, zlokalizowanych okołokomorowo, do kory mózgu. W przypadku zaburzenia tej migracji dochodzi do powstania anomalii w budowie wewnętrznej struktur mózgu, nieprawidłowego ukształtowania zakrętów mózgu i kory mózgu.

Wikipedia


gładkość

gładky


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest gładkie

Wiktionary

Patrz:

gładky

Wymowa:

IPA: ˈɡwatkɔɕt͡ɕ, AS: gu̯atkość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gładzik m.

 czas. gładzić ndk.

 przym. gładki

 przysł. gładko

Wiktionary


gładkościenny

przymiotnik

 (1.1) posiadający gładkie ścianki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moździerz posiada gładkościenną lufę zakończoną bezpiecznikiem zabezpieczającym przed podwójnym załadowaniem.

Wiktionary


gładkościomierz

przyrząd do określania gładkości powierzchni


SJP.pl


gładkoskóry

osoba, posiadająca gładką skórę


SJP.pl


gładkoskrzydły

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma gładkie skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwatkɔˈskʃɨdwɨ, AS: gu̯atkoskšydu̯y

Wiktionary


gładkotrzonowy

pieniążkówka gładkotrzonowa - gatunek grzybów z rodziny obrzękowcowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający gładki trzon

Wiktionary


gładkowski

nazwisko


SJP.pl


gładkowłoskowy

pędzliczek gładkowłoskowy - gatunek mchu z rodziny płoniwowatych


SJP.pl


gładkowłosy

zwykle o zwierzętach: mający gładki włos, gładką sierść


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający gładki włos lub, w odniesieniu do psa – sierść

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwatkɔvˈwɔsɨ, AS: gu̯atkovu̯osy

Wiktionary


gładnik

1. gatunek pająka z rodziny worczakowatych;
2. przyrząd do gładzenia papieru


SJP.pl

Gładnik (Callilepis nocturna) – gatunek pająka z rodziny worczakowatych (Gnaphosidae).

Najbliższym krewnym gładnika (C. nocturna) jest C. schuszteri. Można je odróżnić jedynie po narządach płciowych. U C. schuszteri płytka płciowa (epigyne) samicy jest widocznie przerwana z przodu środka. Ponadto u C. schuszteri występuje dymorfizm płciowy – samiec ma złote, a samica srebrne włoski na głowotułowiu. Gładnik jest także częściej obserwowany od swego krewniaka.

Wikipedia


gładszy

stopień wyższy od przymiotnika: gładki; bardziej gładki


SJP.pl


gładysz

1. człowiek układny i urodziwy;
2. garnek bez ucha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. ktoś układny, uprzejmy

 (1.2) daw. przystojny i urodziwy mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) lud. bot. konwalia majowa

 (2.2) syst. mikol. nazwa systematyczna|Ionaspis|Th. Fr.|ref=tak., rodzaj grzybów zaliczanych do porostów z klasy miseczniaków;

 (2.3) mikol. grzyb z gatunku gładysz (2.2)

 (2.4) gw-pl|Lubelskie. garnek na mleko

Wiktionary

  • gładysz (Ionaspis) – rodzaj porostów
2 miejscowości w Polsce
  • Gładysz – leśniczówka w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Choszczno
  • Gładysz – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Drawno

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na mój widok uniósł nieco swą zgrabną sylwetkę i odpowiedział niedbałym skinieniem głowy na czołobitny pokłon, toteż mogłem mu się przyjrzeć dokładniej. Prawdziwy był z niego gładysz i dworski galant, wystrojony w bogato zdobiony, kusy kaftan, odsłaniający silne i kształtne uda.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. gładyszek

:: fż. gładyszka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. przystojniak, przystojniaczek; poet. apollo

 (2.4) war. gładycz

Wiktionary


gładyszek

zdrobnienie od: gładysz


SJP.pl

Wikipedia


gładyszewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Gładyszewski – polski strzelec sportowy
  • Ludwik Gładyszewski – rzymskokatolicki ksiądz, filolog klasyczny i tłumacz

Wikipedia


gładyszka

zdrobnienie od: gładysz


SJP.pl


gładź

1. książkowo: gładka powierzchnia; gładzizna;
2. gładko obrobiona powierzchnia przedmiotu;
3. w budownictwie: warstwa wyrównawcza układana na podkładzie betonowym


SJP.pl

  • gładź podłogowa
  • gładź szpachlowa
  • gładź tynkowa

Wikipedia


gładzak

głowica gładzarki, obrabiarki do wygładzania otworów w metalu


SJP.pl


gładzarka

obrabiarka służąca do wygładzania otworów w metalu


SJP.pl


gładzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gładzić.

Wiktionary

Honowanie (obciąganie, gładzenie, dogładzanie długoskokowe) – metoda obróbki wygładzającej powierzchni ślizgowych, stosowana do wykańczania bardzo dokładnych otworów (np. cylindrów tłokowych) oraz zewnętrznych powierzchni obrotowych walcowych lub stożkowych, a także niektórych powierzchni kształtowych (np. uzębień) oraz płaszczyzn.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. gładzić

 przym. gładki

 rzecz. gładzik mrz., zagłada ż.

 przysł. gładko

Wiktionary


gładziarka

rodzaj prasy używanej w przemyśle poligraficznym, papierniczym, włókienniczym, gumowym i tworzyw sztucznych; kalander; wygładnica


SJP.pl


gładzić

1. przesuwać po czymś delikatnie ręką;
2. czynić powierzchnię gładką, usuwać nierówności;
3. gładzić się - gładzić samego siebie;
4. unicestwiać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) przesuwać po czymś delikatnie ręką

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygładzić)

 (2.1) usuwać drobne nierówności, czynić powierzchnię gładką

czasownik przechodni niedokonany (dk. zgładzić)

 (3.1) daw. zabijać, unicestwiać

czasownik zwrotny gładzić się

 (4.1) głaskać samego siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podszedł i gładził matkę po wąskich plecyecach, drgających od płaczu.

 (3.1) Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gładkość ż., gładzak mrz., gładzarka ż., gładzenie n., gładzenie się n., gładziarka ż., gładzik mrz., gładź ż., wygładzanie n., wygładzenie n., zgładzanie n., zgładzenie n., zagłada ż., gładkość ż.

 czas. wygładzać ndk., wygładzić dk., zgładzać ndk., zgładzić dk.

 przym. gładki

:: zdrobn. gładziutki, gładziuteńki

 przysł. gładko

:: zdrobn. gładziutko, gładziuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głaskać

 (2.1) wygładzać

 (3.1) zabijać, unicestwiać, niszczyć

 (4.1) głaskać się

Wiktionary


gładzica

1. w technice: narzędzie do polerowania drewna lub zdzierania z niego wierzchniej warstwy; cyklina;
2. gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych, występujący u europejskich wybrzeży Oceanu Atlantyckiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Pleuronectes platessa|ref=tak., flądra zamieszkująca europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Morza Śródziemnego, Bałtyckiego i Białego;

 (1.2) techn. używane w stolarstwie i budownictwie narzędzie służące do ręcznego polerowania drewna oraz zdzierania z niego wierzchniej warstwy

Wiktionary

Gładzica (Pleuronectes platessa) – gatunek morskiej ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwaˈd͡ʑit͡sa, AS: gu̯aʒ́ica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) cyklina

Wiktionary


gładziej

stopień wyższy od przysłówka: gładko


SJP.pl


gładzik

1. urządzenie wskazujące w postaci małej płytki reagującej na nacisk palca, używane głównie w komputerach przenośnych; touchpad, panel dotykowy, trackpad;
2. ręczne narzędzie do gładzenia różnych powierzchni;
3. rodzaj struga;
4. pilnik z drobnymi nacięciami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. touchpad

 (1.2) techn. narzędzie lub element maszyny, który służy do gładzenia powierzchni przedmiotów

 (1.3) techn. rodzaj pilnika o drobnych nacięciach (20–45 na cm)

Wiktionary

  • gładzik – panel dotykowy
  • gładzik – narzędzie introligatorskie
  • gładzik – pilnik o drobnych nacięciach
  • gładzik – rodzaj struga
  • gładzik – narzędzie do honowania

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwad͡ʑik, AS: gu̯aʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gładzić ndk.

 rzecz. gładzenie n., gładkość ż., gładź ż.

 przym. gładki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panel dotykowy

Wiktionary


gładzikowy

gładzik


SJP.pl

Patrz:

gładzik

gładziowy

gładź


SJP.pl

Patrz:

gładź

gładziuchny

zdrobnienie od: gładki; gładziutki, gładziusieńki, gładziuteńki


SJP.pl


gładziusieńki

zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziuteńki, gładziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: gładki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwad͡ʑüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: gu̯aʒ́üśė̃ńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gładki

Wiktionary


gładziuteńki

zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziusieńki, gładziutki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: gładki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwad͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: gu̯aʒ́utńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gładki

 czas. gładzić

Wiktionary


gładziutki

zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziusieńki, gładziuteńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: gładki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na twarzy mam jeszcze pozostałości po zabiegach medycyny estetycznej, ale już czoło jest gładziutkie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwaˈd͡ʑutʲci, AS: gu̯aʒ́utʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gładki

 czas. gładzić

 przysł. gładko

Wiktionary


gładzizna

książkowo: gładka powierzchnia; gładź


SJP.pl

Gładzizna (łac. glabella) – w anatomii człowieka spłaszczona wyniosłość leżąca w linii pośrodkowej ciała pomiędzy przyśrodkowymi końcami łuków brwiowych, na łusce czołowej kości czołowej. Jest silniej rozwinięta u mężczyzn niż u kobiet. Jej pośrodkowy, najbardziej wysunięty do przodu punkt stanowi jeden z punktów antropometrycznych na czaszce ludzkiej, oznaczany literą g.

Wikipedia


głagolica

starosłowiański alfabet z IX w.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. najstarszy alfabet słowiański;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głagolica została opracowana przez greckiego misjonarza Cyryla jako alfabet języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwaɡɔˈlʲit͡sa, AS: gu̯agolʹica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głagolicki

Wiktionary


głagolicki

związany z głagolicą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. związany z głagolicą; zapisany głagolicą; posługujący się głagolicą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głagolica ż.

Wiktionary


głask

w psychologii: wzmocnienie pozytywne


SJP.pl


głaskać

pieścić, muskać, dotykać, gładzić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. głasnąć)

 (1.1) łagodnie przesuwać dłonią po jakiejś powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patron leżał na kozetce i głaskał wielkiego czarnego kocura.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwaskat͡ɕ, AS: gu̯askać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głaskanie

 czas. pogłaskać, ugłaskać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieścić

Wiktionary


głaskadełko

żartobliwie: touchpad (panel dotykowy); macadełko


SJP.pl


głaskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|głaskać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwaˈskãɲɛ, AS: gu̯askãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. głaskać ndk., pogłaskać dk., zagłaskać dk.

Wiktionary


głaskliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. taki, którego da się oswoić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwasˈklʲivɨ, AS: gu̯asklʹivy

Wiktionary


głasnost

odejście od praktyki zakłamania, przemilczania niewygodnych faktów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. jawność, otwartość – pojęcie używane w kontekście upublicznienia faktów historycznych oraz sytuacji politycznej i gospodarczej w ZSRR w okresie przemian rozpoczętych przez Michaiła Gorbaczowa;

Wiktionary

Głasnost (ros. гласность, „jawność”) – element reform Michaiła Gorbaczowa przeprowadzony w ramach pieriestrojki. Głasnost (sformułowana w 1987) zmierzała do uzyskania jawności życia publicznego i otwarcia informacyjnego na świat. W wyniku głasnosti przeprowadzono m.in. zniesienie cenzury oraz wycofano z konstytucji zapis o kierowniczej roli Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Głasnost zapoczątkowała proces formowania się w Związku Radzieckim narodowościowych społeczeństw obywatelskich, które przyczyniły się do rozpadu Związku Radzieckiego i załamania systemu komunistycznego na świecie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Moskwie od 1985 r. rządził Michaił Gorbaczow – zaczęła się głasnost, zapowiadano pierestrojkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwasnɔst, AS: gu̯asnost

Wiktionary


głaszczek

(zwykle w liczbie mnogiej) kilkuczłonowy wyrostek u owadów, spełniający rolę narządu smaku, węchu i dotyku; głaszczka


SJP.pl


głaszczka

(zwykle w liczbie mnogiej) kilkuczłonowy wyrostek u owadów, spełniający rolę narządu smaku, węchu i dotyku; głaszczek


SJP.pl

  • głaszczka – sprzęt laboratoryjny
  • głaszczki – część narządów gębowych owadów

Wikipedia


głaszczkowy

wszoły głaszczkowe - podrząd owadów z rzędu wszołów


SJP.pl


głaszczyn

chrząszcz z rodziny śniadkowatych, szkodnik drzew


SJP.pl


głaz

duży kamień, skała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ogromny kamień

 (1.2) geol. fragment skały o średnicy większej niż 20 cm, obtoczony wskutek transportu i erozji;

Wiktionary

Głaz – obtoczony, wskutek transportu i erozji, fragment skały o średnicy większej niż 20 cm (największa frakcja ziarnowa skał okruchowych). Nagromadzenia głazów tworzą głazowisko, które po lityfikacji przechodzi w zlepieniec.

Istnieje dość istotne zróżnicowanie na głazy i bloki, wynikające z tego iż głazy są fragmentami skalnymi obtoczonymi, natomiast bloki – nieobtoczonymi (a więc niezmienionymi wskutek transportu), co ma duży związek z ich genezą i miejscem występowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Syzyf, zmuszony do wtaczania głazu na górę, uważał tę karę za o wiele za surową.

 (1.2) Po lewej stronie potoku sterczał ogromny głaz tatrytowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwas, AS: gu̯as

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głazowisko n., Głaz m., Głazów m., Głażewo n., głazotek m., Głazowisko n.

 przym. głazisty, głazowy

Wiktionary


głazek

głazek leśny, głazek norówka - gatunki chrząszczy z rodziny kusakowatych


SJP.pl

  • Jan Głazek − prezydent miasta Częstochowy
  • Jerzy Głazek – polski geolog i speleolog, profesor, taternik
  • Kazimierz Głazek – polski matematyk, taternik, alpinista i himalaista
  • Stanisław Głazek – polski zoolog
  • Wacław Głazek – polski inżynier, oficer, urzędnik administracji państwowej i samorządowej

Wikipedia


głażewski

nazwisko


SJP.pl


głazik

głazik nacierniak - motyl z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


głazowaty

mający kształt głazu


SJP.pl


głazowski

nazwisko


SJP.pl


głazowy

przymiotnik od: głaz


SJP.pl


głazunow

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksandr Głazunow – rosyjski kompozytor
  • Ilja Głazunow – rosyjski malarz
  • Wasilij Głazunow – radziecki wojskowy

Wikipedia


głęb.

skrót od: głęboki, głębokość; gł.


SJP.pl


głębia

1. głębokie miejsce w zbiorniku wodnym
2. duża odległość od powierzchni czegoś do dna, od brzegu, początku do końca czegoś; miejsce znacznie oddalone od brzegu, początku czegoś
3. niepowierzchowny stosunek do czegoś; bogactwo treści, myśli
4. duże zaawansowanie jakiegoś procesu, zjawiska
5. duża intensywność koloru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odległość od powierzchni do dna

 (1.2) miejsce o dużej głębokości

 (1.3) przen. wielość kontekstów, w których można rozpatrywać dane dzieło kultury

 (1.4) przepaść, otchłań, czeluść, głębina

Wiktionary

Głębia (także głębokość) – w oceanografii przestarzały termin ograniczający się do głębokości poniżej 6000 m.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głębia basenu przeraziła ją i uniemożliwiła jej wejście do wody.

 (1.3) Nie widzę w tym filmie głębi, którą zapowiadał recenzent.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɛ̃mbʲja, AS: gu̯mbʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż., głębina ż.

 przym. głęboki

 przysł. głęboko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głębokość

 (1.2) głębina

Wiktionary


głębić

drążyć wyrobiska pionowe w głąb ziemi


SJP.pl


głębiej

stopień wyższy od przysłówka: głęboko


SJP.pl


głębina

głębokie miejsce w zbiorniku wodnym; głębia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szczególnie głęboka cześć zbiornika wodnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pływające w głębinach świetliki czasami nazywane są świecącymi sardelami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głębia ż., głębokość ż.

 przym. głębinowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głębia

Wiktionary


głębinomierz

przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia ciała w cieczy; głębokościomierz


SJP.pl


głębinowy

przymiotnik

 (1.1) związany ze znaczną głębokością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głębokość ż., głębina ż.

Wiktionary


głębiowy

przymiotnik od: głębia


SJP.pl


głębocki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adrian Głębocki – polski malarz, rysownik, litograf, ilustrator książkowy i pedagog
  • Henryk Głębocki – polski historyk, publicysta, nauczyciel akademicki
  • Konrad Głębocki – polski ekonomista, nauczyciel akademicki, polityk i samorządowiec
  • Michał Głębocki – polski urzędnik
  • Robert Głębocki – polski astrofizyk i polityk
  • Wincenty Głębocki – katolicki duchowny i pedagog

Wikipedia


głęboczek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim;

Wiktionary

  • głęboczek – zagłębienie w obrębie dna zbiornika wodnego
W Polsce
  • Głęboczek – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Chrostkowo
  • Głęboczek – kolonia w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Skępe
  • Głęboczek – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Mogilno
  • Głęboczek – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Głęboczek – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Rogowo
  • Głęboczek – osada w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bytnica
  • Głęboczek – wieś w woj. lubuskim, w pow. strzelecko-drezdeneckim, w gminie Stare Kurowo
  • Głęboczek – wieś w woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim, w gminie Perlejewo
  • Głęboczek – osada w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Liniewo
  • Głęboczek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wilczyn
  • Głęboczek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Murowana Goślina
  • Głęboczek – zniesiona osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Murowana Goślina
  • Głęboczek – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Czaplinek
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Bobrowo
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brzozie
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Kowalewo Pomorskie
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Rogóźno
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Brzuze
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Kęsowo
  • Głęboczek – jezioro w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Tuchola, w Tucholi
  • Głęboczek – jezioro w woj. lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Głęboczek – jezioro w woj. podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Krasnopol
  • Głęboczek – jezioro w woj. pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Lipnica
  • Głęboczek – jezioro w woj. pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Sadlinki
  • Głęboczek – jezioro w woj. pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska
  • Głęboczek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda
  • Głęboczek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno, koło wsi Łajs
  • Głęboczek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno, koło wsi Rekownica
  • Głęboczek – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno
  • Głęboczek – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Międzychód
  • Głęboczek – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, we wsi Góra
  • Głęboczek – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, we wsi Grobia
  • Głęboczek – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wysoka
Na Ukrainie
  • Głęboczek w rejonie borszczowskim
    • Głęboczek – dawna gmina
  • Głęboczek w rejonie nowouszyckim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. głęboczecki

Wiktionary


głębocznica

w geomorfologii: forma przypominająca wąwóz, wytworzona wzdłuż polnej drogi wskutek działalności kół wozów i kopyt zwierzęcych, niszczącej roślinność


SJP.pl

Holweg, głębocznica, wąwóz drogowy (etym. holweg – z niem. Hohlweg – parów, droga z wyjeżdżoną koleiną; hohl - pusty, wydrążony, zapadły; Weg - droga) – forma ukształtowania powierzchni terenu przypominająca wąwóz, pochodzenia antropogenicznego. Wąwozy drogowe najczęściej mają postać pojedynczych, prostolinijnych form, przebiegających w obrębie zboczy. Cechą charakterystyczną głębocznicy jest skrzynkowy przekrój poprzeczny, w którym szerokość dna zazwyczaj odpowiada wymiarom pojazdów, zaś wysokość ścian to wypadkowa odporności skał podłoża i intensywności użytkowania. Głębocznice bardzo często rozwijają się w obrębie form wypukłych typu garbów międzydolinnych, które są dogodne dla komunikacji. Najczęściej są to formy płytkie, ale w sprzyjających warunkach osiągają znaczne rozmiary – kilkadziesiąt metrów, a nawet ponad 1 km długości i do 5 m głębokości

Wikipedia


głęboczyzna

głębokie miejsce w zbiorniku wodnym; głębia, głębina, głąb


SJP.pl

Głęboczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Suchowoli.

Wikipedia


głęboki

1. ciągnący się daleko w dół;
2. mający określoną odległość od powierzchni do dna;
3. mający dużą rozciągłość w przestrzeni lub czasie;
4. przenośnie:
a) wnikliwy, dociekliwy;
b) o uczuciach: prawdziwy, szczery;
c) o zjawiskach, procesach: zasadniczy, gruntowny;
d) o kolorach: intensywny, nasycony;
e) o głosie: donośny, dźwięczny;
f) o dużym stopniu nasilenia; zupełny, całkowity;
g) o porze dnia, roku: późny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakteryzujący się dużym wymiarem w głąb czegoś, daleko od brzegu

 (1.2) przen. taki, który nie ma banalnego, powierzchownego znaczenia; jest dociekliwy, zawierający istotę omawianego problemu

 (1.3) mający duży stopień zaawansowania, nasilenia, nasycenia

Wiktionary

9 cieków w Polsce:

  • Głęboki – potok, dopływ Bereźnicy
  • Głęboki – potok, dopływ Czernej
  • Głęboki – potok, dopływ Dunajca w Szczawnicy
  • Głęboki – potok, lewy dopływ Osławy (uchodzi k. wsi Szczawne)
  • Głęboki – potok, prawy dopływ Osławy (uchodzi k. wsi Mików)
  • Głęboki – potok, dopływ Pasternika
  • Głęboki – potok, prawy dopływ Pewlicy
  • Głęboki – potok, lewy dopływ Sanu (uchodzi k. wsi Zatwarnica)
  • Głęboki – potok, lewy dopływ Sanu (uchodzi k. wsi Procisne, spływa z góry Prypiczek)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tutaj rzeka jest bardzo głęboka i nie możemy przejść jej w bród.

 (1.2) Twoja głęboka myśl pogrążyła mnie w głębokiej zadumie.

 (1.3) Adam powoli wychodzi z głębokiej depresji.

 (1.3) Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɛ̃mˈbɔci, AS: gu̯ẽmboḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż., głębia ż., pogłębianie n., pogłębienie n., zgłębianie n., zgłębienie n., dogłębność ż., pogłębiarka ż.

 czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk., zgłębiać ndk., zgłębić dk.

 przym. dogłębny

 przysł. głęboko, dogłębnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) mocny, silny, wyraźny, intensywny

Wiktionary


głębokie

1. ciągnący się daleko w dół;
2. mający określoną odległość od powierzchni do dna;
3. mający dużą rozciągłość w przestrzeni lub czasie;
4. przenośnie:
a) wnikliwy, dociekliwy;
b) o uczuciach: prawdziwy, szczery;
c) o zjawiskach, procesach: zasadniczy, gruntowny;
d) o kolorach: intensywny, nasycony;
e) o głosie: donośny, dźwięczny;
f) o dużym stopniu nasilenia; zupełny, całkowity;
g) o porze dnia, roku: późny


SJP.pl

W Polsce
  • Głębokie – część miasta Szczecin
  • Głębokie – dawne osiedle administracyjne Szczecina
  • Głębokie – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Kruszwica
  • Głębokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. łęczyńskim, w gminie Cyców
  • Głębokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Uścimów
  • Głębokie – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bytnica
  • Głębokie – kolonia wsi Święty Wojciech w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Głębokie – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Piwniczna-Zdrój
  • Głębokie – wieś w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Rymanów
  • Głębokie – część wsi Odrzykoń w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Wojaszówka
  • Głębokie – część wsi Kosztowa w woj. podkarpackim, w pow. przemyskim, w gminie Dubiecko
  • Głębokie – część wsi Kąkolówka w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Błażowa
  • Głębokie – część wsi Rycerka Dolna w woj. śląskim, w pow. żywiecki, w gminie Rajcza
  • Głębokie – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo
  • Głębokie – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Olszówka
  • Głębokie – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Kalisz Pomorski
  • Głębokie – osada leśna w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój
  • Głębokie – przysiółek wsi Miedzyn w woj. zachodniopomorskim, w pow. pyrzyckim, w gminie Lipiany
  • Głębokie – dawna gmina
  • Głębokie – potok, dopływ potoku Falsztyńskirego
  • Głębokie – potok, dopływ Dunajca uchodzący do Jeziora Sromowskiego
  • Jezioro Głębokie – jezioro w Dolinie Gwdy
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Drawskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Lubuskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Bytowskim (zwane również „Pietrzykowskim”)
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Kaszubskim w pow. gdańskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Kaszubskim w pow. kartuskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Zachodniopomorskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Mazurskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Mrągowskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Suwalskim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Pojezierzu Wałeckim
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Równinie Torzymskiej
  • Jezioro Głębokie – jezioro w Szczecinie
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Wysoczyźnie Łobeskiej
  • Jezioro Głębokie – jezioro na Wysoczyźnie Polanowskiej

Wikipedia


głęboko

przysłówek

 (1.1) daleko w głębi

 (1.2) przen. silnie, intensywnie lub niebanalnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rośnij kwiecie wysoko jak pan leży głęboko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɛ̃mˈbɔkɔ, AS: gu̯ẽmboko

Wiktionary

Powiązane:

 zob. głęboki.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dogłębnie

Wiktionary


głębokość

odległość od powierzchni lub brzegu czegoś w dół albo w głąb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odległość od powierzchni lub poziomu czegoś w dół, do dna lub w głąb, do wnętrza

 (1.2) miejsce położone daleko od powierzchni

 (1.3) książk. przen. zdolność wnikania w istotę rzeczy

 (1.4) książk. przen. (o uczuciach, stanie psychicznym) prawdziwość, szczerość

 (1.5) książk. przen. (o procesach, zjawiskach) powszechność, nieodwracalność

Wiktionary

Głębokość (także głębia) – termin określający wewnętrzną miarę wgłębną, obszar lub przestrzeń oddaloną od punktu pomiaru w kierunku dna (np. dno oceaniczne, dno naczynia); pionowa odległość od powierzchni w dół. Najgłębszym zbadanym miejscem na Ziemi jest Głębia Challengera położona w Rowie Mariańskim licząca 10 994 m p.p.m. W 2012 roku reżyser filmowy James Cameron dotarł na dno tego miejsca w pojeździe Deepsea Challenger.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jezioro ma głębokość pięciu metrów.

 (1.5) Nikt nie przewidział sukcesu Internetu i telefonii komórkowej, nikt też nie przewidział głębokości społecznych zmian, których katalizatorem stały się nowe technologie komunikacyjne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɛ̃mˈbɔkɔɕt͡ɕ, AS: gu̯ẽmbokość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgłębiec mzw., głąb m., głębia ż., głębina ż.

 czas. głębić ndk., pogłębić dk., pogłębiać ndk., zgłębiać ndk.

 przym. głęboki, głębinowy

 przysł. głęboko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) głębia

 (1.3) wnikliwość, dociekliwość

 (1.5) głębia

Wiktionary


głębokości

odległość od powierzchni lub brzegu czegoś w dół albo w głąb


SJP.pl


głębokościomierz

1. przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia ciała w cieczy; głębinomierz;
2. przyrząd do pomiaru odległości niejednorodności materiału od jego powierzchni


SJP.pl

  • głębokościomierz (zanurzenie)
  • głębokościomierz (suwmiarka)
  • głębokościomierz mikrometryczny
  • głębokościomierz (oponiarstwo)

Wikipedia


głębosz

narzędzie rolnicze służące do głębokiego spulchniania i przewietrzania gleby


SJP.pl

Głębosz – narzędzie lub maszyna do uprawy specjalnej o głębokości większej niż 40 cm zwanej głęboszowaniem.

Zespołem roboczym głębosza są zęby (jeden lub kilka) zakończone dłutami. Spotykane są głębosze bierne i aktywne. U głębosza aktywnego dłuta w czasie pracy wykonują ruch postępowy i oscylujący, a biernego tylko ruch postępowy. W głęboszach aktywnych poszczególne zęby są napędzane od wału odbioru mocy ciągnika.

Wikipedia


głębowice

W Polsce
  • Głębowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wołowskim, w gminie Wińsko
  • Głębowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Osiek
  • Głębowice – gromada w powiecie wadowickim
  • Głębowice – gromada w powiecie wołowskim

Wikipedia


głębszy

stopień wyższy od przymiotnika: głęboki


SJP.pl


głobino

Głobino (kaszb. Gąbino, niem. Gumbin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo. Leży przy trasie drogi wojewódzkiej nr 210 Słupsk - Bytów, na granicy Równiny Sławieńskiej i Wysoczyzny Damnickiej.

Wikipedia


głód

1. stan organizmu pozbawionego pożywienia; uczucie czczości;
2. brak żywności spowodowany przez klęski żywiołowe lub wojnę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. uczucie potrzeby zjedzenia pożywienia;

 (1.2) przen. uczucie potrzeby osiągnięcia, zdobycia, zrobienia czegoś

 (1.3) u osób uzależnionych od nałogu: potrzeba, pragnienie skorzystania z przedmiotu nałogu

 (1.4) czas, obszar, na którym wielu ludzi lub zwierząt cierpi głód (1.1)

Wiktionary

Głód – fizjologiczne odczucie stanu organizmów wyższych związane z niedoborem pożywienia, składników pokarmowych (takich jak np. białka, tłuszcze, cukry, witaminy czy sole mineralne). Jest także popędem przyczyniającym się do zachowań skierowanych na pobieranie pokarmu i jego zdobywanie. Przeciwieństwem uczucia głodu jest uczucie sytości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ponieważ nie jadał śniadań, już w południe odczuwał silny głód.

 (1.2) Junior odczuwa wielki głód sukcesów.

 (1.3) Narkoman sprzedał wszystko, co miał, by zaspokoić głód narkotykowy.

 (1.4) Z powodu klęski nieurodzaju w całym kraju zapanował głód.

 (1.4) Nie będą już wiedzieli o obfitości w tym kraju wskutek głodu, który potem nadejdzie, bo będzie to głód bardzo ciężki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwut, AS: gu̯ut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głodówka ż., głodowanie n., głodzenie n.

:: zdrobn. głodek mrz.

 czas. głodować ndk., głodnieć ndk., zgłodnieć dk., głodzić ndk., zagłodzić dk.

 przym. głodny, głodowy

 przysł. głodno, na głodniaka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pragnienie, pożądanie, głodówka, głodowanie, brak jedzenia / pokarmu, poszczenie

Wiktionary


głodek

zdrobnienie od: głód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: głód

 (1.2) mały głód

 (1.3) bot. nazwa systematyczna|Draba|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny kapustowatych;

Wiktionary

Głodek (Draba L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Jest najbardziej zróżnicowanym gatunkowo rodzajem w obrębie rodziny i najbardziej kłopotliwym taksonomicznie. W sumie opisano w jego obrębie niemal tysiąc gatunków i cztery razy tyle taksonów wewnątrzgatunkowych, z czego status gatunków uznanych ma ok. 350–380. Rośliny te występują głównie w arktycznych, subarktycznych i górskich rejonach półkuli północnej (Azja, Europa, Ameryka Północna), oraz w górach Ameryki Południowej (70 gatunków w Andach od Kolumbii po Patagonię).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔdɛk, AS: gu̯odek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głód m., głodzenie n., zagłodzenie n., głodowanie n., głodówka ż., Głodówka ż.

 czas. zgłodnieć, głodzić ndk., zagłodzić dk., głodować ndk.

 przym. głodny, głodowy

 przysł. głodno, na głodniaka

Wiktionary


głodkowski

nazwisko


SJP.pl


głodna

kobieta odczuwająca głód


SJP.pl


głodnawy

czujący lekki głód


SJP.pl


głodniak

1. potocznie: ktoś głodny, wygłodniały;
2. w pszczelarstwie: rój bez dostępu do pokarmu przez dłuższy czas


SJP.pl


głodnieć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgłodnieć)

 (1.1) zob. zgłodnieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔdʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: gu̯odʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głodnienie n., głód m., głodówka ż.

 przym. głodny, zgłodniały

 przysł. głodno

 czas. zgłodnieć

Wiktionary


głodniej

stopień wyższy od przysłówka: głodno


SJP.pl


głodniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: głodny; bardziej głodny


SJP.pl


głodnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|głodnieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: gu̯odʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. głodnieć

 przym. głodny

Wiktionary


głodniuteńki

zdrobnienie od: głodniutki


SJP.pl


głodniutki

zdrobnienie od: głodny


SJP.pl


głodno

przysłówek

 (1.1) odczuwając głód

Wiktionary

W Polsce
  • Głodno – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Łaziska
  • Głodno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Rakoniewice
  • Głodno – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Rakoniewice
  • Głodno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Krzymów
  • Głodno – jezioro w woj. zachodniopomorskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głodno mi, więc nasyć mnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głód mrz., głodek m., głodówka ż.

 przym. głodny

 czas. głodnieć

Wiktionary


głodny

odczuwający głód


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) czujący potrzebę zjedzenia czegoś; również w użyciu rzeczownikowym ten, kto jest głodny

 (1.2) pot. przen. mający ochotę na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jestem głodny, od rana nic nie jadłem.

 (1.2) W tym roku wszyscy jesteśmy głodni sukcesów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔdnɨ, AS: gu̯odny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głodomór mos., głód m., głodek m., głodówka ż., głodowanie n., głodzenie n., głodnienie n.

 czas. głość, zgłodnieć, głodować ndk., głodzić ndk., głodnieć ndk.

 przym. głodowy

 przysł. głodno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spragniony

Wiktionary


głodomór

1. osoba stale głodna, ciągle odczuwająca chęć jedzenia;
2. dawniej: osoba głodująca, zagłodzona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ten, kto ciągle odczuwa głód, potrzebę jedzenia

 (1.2) przest. ten, kto głoduje, kto przymiera głodem, kto jest głodzony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten bezczelny głodomór wyjadł całe jedzenie z lodówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈdɔ̃mur, AS: gu̯odõmur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głód m., głodzenie n., głodowanie n.

:: zdrobn. głodomorek m.

 czas. głodować ndk., głodzić ndk.

 przym. głodowy, głodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łakomczuch

Wiktionary


głodomorek

zdrobnienie od: głodomór


SJP.pl


głodomorka

zdrobnienie od: głodomór


SJP.pl


głodować

nie jeść lub jeść zbyt mało


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) nie jeść zupełnie lub jeść zbyt mało

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele dzieci w Afryce jest nieszczęśliwych, ponieważ głodują.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈdɔvat͡ɕ, AS: gu̯odovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głodomór mos., głód m., głodówka ż., Głodówka ż., głodowanie n., głodny m., głodek mrz.

 przym. głodny

 przysł. na głodniaka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) być głodnym, niedojadać, cierpieć głód, przymierać głodem, nie mieć co do ust włożyć, nie mieć co na ząb położyć

Wiktionary


głodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|głodować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głodowanie nie jest panaceum na wszystkie choroby i zbędną wagę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwɔdɔˈvãɲɛ, AS: gu̯odovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głodomór mos., głód m., głodek mrz., głodzenie n., wygłodnienie n., głodówka ż.

 czas. zgłodnieć, głodować dk.

 przym. głodny

 przysł. na głodniaka

Wiktionary


głodowicz

nazwisko


SJP.pl


głodówka

1. całkowite lub częściowe nieprzyjmowanie pokarmów;
2. okres głodowania spowodowanego brakiem żywności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. metoda samoleczenia, której celem jest oczyszczenie organizmu z toksyn i pozbycie się nadmiaru tkanki tłuszczowej, polegająca na nieprzyjmowaniu pokarmów

 (1.2) strajk głodowy

 (1.3) okres głodowania spowodowanego względami ekonomicznymi

Wiktionary

  • głodówka lecznicza
  • głodówka protestacyjna
  • Głodówka – wieś na Słowacji (Orawa)
W Polsce
  • Głodówka – część wsi Kamionka Wielka w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Kamionka Wielka
  • Głodówka – część wsi Baczyn w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Budzów
  • Głodówka – część wsi Żarnówka w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Maków Podhalański
  • Głodówka – część wsi Kuków, w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Stryszawa
  • Głodówka – część wsi Jasionka w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Dukla
  • Głodówka – przysiółek wsi Krowica Hołodowska w woj. podkarpackim, w pow. lubaczowskim, w gminie Lubaczów
  • Głodówka – dawna gmina wiejska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po dwóch dniach głodówki, szuflowałem grochówkę, aż się uszy trzęsły.

 (1.2) Sufrażystki ogłaszały strajki, głodówki, podpalały urzędy publiczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głód m., głodek mrz., głodujący mos., głodowanie n.

 czas. głodować ndk., głodnieć ndk., zgłodnieć dk., głodzić ndk., zagłodzić dk.

 przym. głodny, głodnawy, głodowy, głodówkowy

 przysł. głodno, głodnawo, na głodniaka

Wiktionary


głodówkowicz

uczestnik głodówki


SJP.pl


głodówkowiczka

głodówkowicz


SJP.pl

Patrz:

głodówkowicz

głodówkowy

1. oparty na głodówce (np. dieta głodówkowa);
2. będący głodówką (np. strajk głodówkowy)


SJP.pl


głodowo

1. spowodowany głodem lub głodowaniem, np. śmierć głodowa;
2. niezaspokajający głodu;
3. niezapewniający dostatecznego utrzymania, np. głodowe zarobki


SJP.pl

W Polsce
  • Głodowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Lipno
  • Głodowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Nowe
  • Głodowo – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. wąbrzeskim, w gminie Dębowa Łąka
  • Głodowo – część wsi Śródborze w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowski, w gminie Glinojeck
  • Głodowo – część wsi Stróżewo w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Załuski
  • Głodowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pułtusk
  • Głodowo – przysiółek wsi Stawiszyn-Łaziska w woj. mazowieckim, w pow. żuromińskim, w gminie Bieżuń
  • Głodowo – część wsi Borzyszkowy w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Lipnica
  • Głodowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Miastko
  • Głodowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Liniewo
  • Głodowo – osada w woj. pomorskim, pow. słupskim, w gminie Damnica
  • Głodowo – część wsi Bojano w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Szemud
  • Głodowo – osada w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud
  • Głodowo – część wsi Maradki w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Sorkwity
  • Głodowo – część wsi Rywałdzik w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
  • Głodowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminie Ruciane-Nida
  • Głodowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Golina
  • Głodowo – gromada w powiecie lipnowskim
  • Głosków – gromada w powiecie garwolińskim
  • Głodowo – gromada w powiecie koszalińskim

Wikipedia


głodowski

nazwisko


SJP.pl


głodowy

1. spowodowany głodem lub głodowaniem, np. śmierć głodowa;
2. niezaspokajający głodu;
3. niezapewniający dostatecznego utrzymania, np. głodowe zarobki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) spowodowany głodem

 (1.2) taki, który nie zaspokaja głodu

 (1.3) taki, który nie zapewnia dostatecznego wynagrodzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głód m.

:: zdrobn. głodek m.

 przym. głodny

Wiktionary


głódź

dawać lub spożywać niedostateczne ilości pożywienia


SJP.pl


głodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|głodzić.

Wiktionary

Głodzenie (łac. detractio) – przyjmowanie pokarmu w ilości niewystarczającej do pokrycia zapotrzebowania organizmu. Długotrwałe głodzenie prowadzi początkowo do spadku masy ciała, następnie do wyniszczenia, niewydolności narządów wewnętrznych i w końcowym etapie do śmierci.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: gu̯oʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. głodzić ndk.

 rzecz. głodek mrz., głodomór m., głód mrz., wygłodzenie n., głodowanie n.

 przym. głodny

 przysł. na głodniaka

Wiktionary


głodzić

dawać lub spożywać niedostateczne ilości pożywienia


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) nie dawać komuś lub czemuś jedzenia lub dawać je w zbyt małej ilości

czasownik zwrotny niedokonany głodzić się (dk. brak)

 (2.1) nie jeść lub jeść zbyt mało

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aresztowanych głodzono, nie pozwalając rodzinom na dostarczanie żywności.

 (2.1) W sześć miesięcy przytyła z nerwów, a potem schudła głodząc się ponad 20 kilo.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dogłodzić dk., przegładzać ndk., przegłodzić dk., zagładzać ndk., zagłodzić dk.

 przysł. na głodniaka

 rzecz. głód mrz., głodek mrz., głodomór mos., głodzenie n., głodówka ż.

 przym. głodny

Wiktionary


głóg

1. krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych; krategus, ciernie białe;
2. regionalnie: dzika róża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Crataegus|L.|ref=tak., rodzaj krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych, o ciernistych pędach, białych lub czerwonych kwiatach i kulistych owocach;

 (1.2) bot. drzewo lub krzew z rodzaju głóg (1.1)

 (1.3) kulin. owoce głogu (1.2) o działaniu leczniczym używane do wyrobu win, soków pitnych i innych przetworów

 (1.4) kraków. zob. dzika róża.

Wiktionary

Głóg (Crataegus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Do rodzaju zaliczanych jest ok. 217–230 gatunków, ale według niektórych ujęć – co najmniej tysiąc. Zasięg rodzaju obejmuje strefę umiarkowaną na półkuli północnej, przy czym centrum zróżnicowania stanowi Ameryka Północna, gdzie rośnie 169 gatunków. W Europie obecnych jest 21 gatunków, z czego w Polsce naturalnie rosną: głóg dwuszyjkowy C. laevigata, jednoszyjkowy C. monogyna, odgiętodziałkowy C. rhipidophylla oraz mieszańce – głóg wielkoowocowy C. ×macrocarpa, pośredni C. ×media i nierównoząbkowy C. ×subsphaericea. Jako zdziczałe i zadomowione wymieniane są: głóg ałtajski C. chlorocarpa, głóg wachlarzowaty C. flabellata i głóg szkarłatny (szypułkowy) C. coccinea.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwuk, AS: gu̯uk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Głogów mrz., Głogówek mrz., Głogi nmos.

 przym. głogowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) krategus, babi mąka, zajęcze gruszki, kolidupa; gw-pl|Śląsk Cieszyński|diobli gruszki.

 (1.4) szypszyna, dzika róża

Wiktionary


głogoczów

wieś w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim


SJP.pl

Głogoczów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Myślenice.

Wikipedia


głogoczowski

nazwisko


SJP.pl


głogolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. mający liście jak głóg

Wiktionary


głogów

1. krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych; krategus, ciernie białe;
2. regionalnie: dzika róża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w gminie Wieniawa;

Wiktionary

Głogów (łac. Glogovia, niem. Glogau, cz. Hlohov) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, położone na Dolnym Śląsku, siedziba powiatu głogowskiego oraz gminy wiejskiej Głogów. Umiejscowione nad rzeką Odrą. Miasto usytuowane jest na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɡuf, AS: gu̯oguf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głóg m., Głogówek m., głogowianin m., głogowianka ż.

 przym. głogowski, podgłogowski

Wiktionary


głogówczanin

mieszkaniec Głogówka


SJP.pl


głogówczanka

mieszkanka Głogówka


SJP.pl


głogówecki

przymiotnik od: Głogówek


SJP.pl


głogówek

1. nalewka głogowa;
2. drzewo z rodzaju gruszy;
3. owoc głogówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Głogówek (dodatkowa nazwa w j. niem. Oberglogau, łac. Glogovia minor, cz. Horní Hlohov, śl. Gogōwek) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Głogówek. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej, na pograniczu Kotliny Raciborskiej i Płaskowyżu Głubczyckiego, będących częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez niego rzeka Osobłoga.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈɡuvɛk, AS: gu̯oguvek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głóg mrz., Głogów

Wiktionary


głogowianin

1. mieszkaniec Głogowa;
2. mieszkaniec Głogowa Małopolskiego


SJP.pl


głogowianka

1. mieszkanka Głogowa;
2. mieszkanka Głogowa Małopolskiego


SJP.pl


głogowiec

niestrzęp głogowiec - duży motyl dzienny z rodziny bielinków


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 8, w tym 6 podstawowych
  • Głogowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Kutno
  • Głogowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Świnice Warckie
  • Głogowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Nowosolna
  • Głogowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Zadzim
  • Głogowiec – część wsi Otok w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Zadzim
  • Głogowiec – część wsi Roszowicki Las w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek
  • Głogowiec – osada leśna w woj. podkarpackim, w pow. leżajskim, w gminie Nowa Sarzyna
  • Głogowiec – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przeworskim, w gminie Tryńcza

Wikipedia


głogówka

1. nalewka głogowa;
2. drzewo z rodzaju gruszy;
3. owoc głogówki


SJP.pl

Głogówka (Rhaphiolepis Lindl.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Obejmuje 9 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej i południowo-wschodniej Azji, na obszarze od Japonii i Korei, poprzez Chiny, Filipiny, Półwysep Indochiński po Borneo, a jako rośliny introdukowane obecne są w południowo-wschodniej Australii. Rosną w lasach i zaroślach zarówno na niższych położeniach, w tym na skalistych wybrzeżach, jak i w górach.

Wikipedia


głogownik

ozdobny krzew z rodziny różowatych


SJP.pl

Głogownik (Photinia Lindl.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Liczy w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 40 do ok. 60 gatunków (problematyczna jest zarówno klasyfikacja wewnątrzrodzajowa, jak i relacje względem blisko spokrewnionych rodzajów). Zasięg rodzaju obejmuje Himalaje oraz południowo-wschodnią i wschodnią Azję, z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie rosną 43 gatunki, w tym 32 endemity. Jeden gatunek – Photinia arbutifolia (w alternatywnym ujęciu Heteromeles arbutifolia) występuje w Kalifornii i północno-zachodnim Meksyku. Rośliny z tego rodzaju rosną w różnego typu lasach oraz na stokach na obszarach górskich.

Wikipedia


głogowo

Głogowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głogowo, po przeniesieniu siedziby i zmianie nazwy gromady w gromadzie Dobrzejewice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według danych Urzędu Gminy Obrowo (31.12.2018 r.) liczyła 2736 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Obrowo.

Wikipedia


głogowski

przymiotnik od: Głogów, Głogów Małopolski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Głogów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈɡɔfsʲci, AS: gu̯ogofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Głogów

Wiktionary


głogowy

przymiotnik od: głóg


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zrobiony z głogu, zawierający głóg

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z głogiem, odnoszący się do głogu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głóg mrz.

Wiktionary


głomb

nazwisko


SJP.pl


głombiowski

nazwisko


SJP.pl


głos

1. dźwięk artykułowany, mowa, śpiew;
2. jakikolwiek dźwięk, brzmienie czegoś;
3. partia jakiegoś instrumentu lub śpiewaka;
4. część chóru;
5. prawo przemawiania; wypowiedź;
6. zdanie, sąd, opinia;
7. decyzja wyrażona w głosowaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dźwięk wydawany przez istoty żyjące

 (1.2) zdolność wydawania głosu (1.1)

 (1.3) prawo / pozwolenie przemawiania

 (1.4) zdanie, osąd, opinia

 (1.5) decyzja wyrażona podczas wyborów, głosowania

 (1.6) muz. partia jednego z wokalistów w utworze zespołowym

 (1.7) muz. grupa piszczałek w organach

Wiktionary

  • dźwięk, mowa, śpiew wydawany przez istoty żyjące (zobacz: głos ludzki, ptasi śpiew, język delfinów)
  • partia instrumentu lub śpiewaka w utworze muzycznym
  • jedna z niezależnych warstw melodycznych i rytmicznych utworu polifonicznego
  • grupa piszczałek w organach o podobnej konstrukcji i barwie brzmienia
  • osąd, opinia
  • znak umowny, wyrażający opinię w głosowaniu, np. podniesienie ręki, wrzucenie do urny karty lub gałki
    • głos doradczy
  • bodziec zewnętrzny, oddziałujący na zmysł słuchu
  • nakaz wewnętrzny
  • Głos – ukraińska partia polityczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta piosenkarka ma cudowny głos.

 (1.2) Mówiłem przez kilka godzin i zupełnie straciłem głos.

 (1.3) Teraz udzielam Pani głosu.

 (1.4) Ta publikacja to ważny głos naukowców w spornej kwestii.

 (1.5) Wyborcy oddali swój głos na kandydata partii rządzącej.

 (1.6) Śpiewaliśmy kolędy w opracowaniach na dwa głosy.

 (1.7) Uruchamianie kolejnych głosów podczas gry na organach daje ciekawy efekt, ale może sprawiać technicznie kłopot organiście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔs, AS: gu̯os

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głoska ż., głosownia ż., głosowanie n.

:: zdrobn. głosik mrz.

:: zgrub. głosisko n.

 czas. głosować, pogłośnić, zagłosować, głosić

 przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, głośnikowy, niegłośny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.7) pryncypał, flet, mikstura

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. głoska ż., głosownia ż., głosowanie n.

:: zdrobn. głosik mrz.

:: zgrub. głosisko n.

 czas. głosować, pogłośnić, zagłosować, głosić

 przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, głośnikowy, niegłośny

frazeologia. być przy głosie • dzieci i ryby głosu nie mają • głos matki – głos Boga • głos serca • głos wołającego na puszczy • psie głosy nie idą w niebiosy • wstrzymać się od głosu

etymologia.

 etym|prasł|*golsъ.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* alabama: (1.1) nokbi

* albański: (1.1) zë m.; (1.5) votë ż.

* angielski: (1.1) voice; (1.2) voice; (1.3) voice, floor; (1.4) voice; (1.5) vote

* arabski: (1.1) صوت m. (ṣawt); (1.5) صوت m. (ṣawt)

* baskijski: (1.1) ahots; (1.2) ahots; (1.5) boto; (1.6) ahots

* białoruski: (1.1) голас m.; (1.2) голас m.; (1.4) голас m.; (1.5) голас m.

* bułgarski: (1.1) глас m.; (1.2) глас m.; (1.4) глас m.; (1.5) глас m.; (1.6) глас m.

* chiński standardowy: (1.5) 票 (piào)

* chorwacki: (1.1) glas m.; (1.2) glas m.; (1.3) glas m.; (1.4) glas m.; (1.5) glas m.; (1.6) glas m.

* duński: (1.1) stemme w.; (1.3) stemme w.

* esperanto: (1.1) voĉo

* estoński: (1.1) hääl; (1.5) hääl

* francuski: (1.1) voix ż.; (1.5) vote m.

* gocki: (1.1) 𐍃𐍄𐌹𐌱𐌽𐌰 ż.

* hindi: (1.1) स्वर m.

* hiszpański: (1.1) voz ż.; (1.3) palabra; (1.4) palabra, voz ż.; (1.5) voto m.; (1.6) voz ż.

* islandzki: (1.1) rödd ż.; (1.2) rödd ż.; (1.5) atkvæði n.

* japoński: (1.1) 声 (こえ, koe)

* jidysz: (1.1) שטים ż. (sztim); (1.2) שטים ż. (sztim); (1.3) שטים ż. (sztim), וואָרט n. (wort); (1.4) שטים ż. (sztim); (1.5) שטים ż. (sztim)

* kabowerdeński: (1.1) vós

* karaimski: (1.1) аваз

* kaszubski: (1.1) głos m.

* kataloński: (1.1) veu ż.

* kirgiski: (1.1) үн; (1.5) добуш

* krymskotatarski: (1.1) davuş

* litewski: (1.1) balsas m.; (1.2) balsas m.; (1.3) balsas m.; (1.4) balsas m.; (1.5) balsas m.; (1.6) balsas m.

* łaciński: (1.1) vox ż., sonus m.

* maya: (1.1) kaal

* niderlandzki: (1.1) stem m. ż.

* niemiecki: (1.1) Stimme ż.; (1.2) Stimme ż.; (1.3) Stimme ż.; (1.4) Stimme ż.; (1.5) Stimme ż.; (1.6) Stimme ż.

* norweski (bokmål): (1.1) stemme m.

* nowogrecki: (1.1) φωνή ż.; (1.2) φωνή ż.; (1.3) λόγος m.; (1.4) φωνή ż.; (1.5) ψήφος ż.; (1.6) φωνή ż.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-5) {{PJM|głos.}}

* rosyjski: (1.1) голос m.; (1.4) голос m.; (1.5) голос m.

* rumuński: (1.1) voce ż.

* sanskryt: (1.1) स्वर m.

* szwedzki: (1.1) röst w.

* turecki: (1.1) ses

* tuvalu: (1.1) leo

* ukraiński: (1.1) голос m.; (1.2) голос m.; (1.3) голос m.; (1.4) голос m.; (1.5) голос m.; (1.6) голос m.

* wilamowski: (1.1) śtym ż.; (1.2) śtym ż.; (1.3) śtym ż.; (1.4) śtym ż.; (1.5) śtym ż.; (1.6) śtym ż.

* włoski: (1.1) voce ż.; (1.2) voce ż.; (1.5) voto m.; (1.6) voce ż., parte ż.; (1.7) registro m.

źródła.

== głos (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) głos

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


głość

czasownik

 (1.1) stpol. jeść

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. jeść.

Wiktionary


głoseczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: głoska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głoska ż.

Wiktionary


głosić

1. ogłaszać, wypowiadać, upowszechniać idee, myśli, treści;
2. podniosłe: wypowiadać głośno jakiś tekst; wygłaszać; przemawiać;
3. łowiectwo: (o psie myśliwskim) szczekać, dając sygnał o znalezieniu tropu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) ogłaszać, oznajmiać np. wiadomość, rozgłaszać, upowszechniać np. idee, hasła

 (1.2) podn. wygłaszać np. przemówienie, kazanie

 (1.3) łow. o psie myśliwskim: szczekać, dając sygnał o znalezieniu tropu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bardziej oficjalna wersja głosi, że Marka Piwowskiego zafascynował „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy.

 (1.2) Ksiądz co niedzielę głosi nowe kazanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɕit͡ɕ, AS: gu̯ośić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głoszenie n., głos, głosiciel, głosicielka, głośnik, głośność

 przym. głośny, głośnikowy, ogłoszeniowy

 przym. głośno

 czas. wygłaszać, wygłosić, zgłaszać, zgłosić, rozgłaszać, rozgłosić, odgłaszać, odgłosić, nagłaszać, nagłosić, podgłaśniać, podgłośnić

 przysł. głośno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogłaszać, obwieszczać, oznajmiać, rozgłaszać, upowszechniać, propagować

 (1.2) wygłaszać

Wiktionary


głosiciel

ktoś, kto coś oznajmia, czyni wiadomym, rozgłasza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) podn. osoba głosząca coś, upowszechniająca jakieś przekonania

Wiktionary

Głosiciel – kaznodzieja Świadków Jehowy, ochrzczony lub nieochrzczony członek zboru, który nieodpłatnie i dobrowolnie głosi dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Odnosi się do osobistego oraz publicznego udziału w stosowaniu się do polecenia Jezusa Chrystusa, aby głosić „dobrą nowinę o Królestwie” ludziom „na całym świecie na świadectwo wszystkim narodom” (Mt 24:14; 28:19).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. głośność ż., głosicielka ż.

 czas. głosić

 przym. głosowy, głośnikowy

Wiktionary


głosicielka

kobieta głosząca coś


SJP.pl


głosik

zdrobnienie od: głos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od głos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie głos, lecz tylko cichutki głosik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos m.

 przym. głosowy, głośny

 czas. zagłosować

Wiktionary


głosisko

zgrubienie od: głos


SJP.pl


głoska

najmniejszy, niepodzielny artykulacyjnie i słuchowo element mowy ludzkiej; dźwięk mowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi, charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych;

Wiktionary

Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych. Każda głoska jest fizyczną realizacją jakiegoś fonemu, który może mieć więcej niż jedną realizację.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fonemy są realizowane w mowie przez głoski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔska, AS: gu̯oska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos mrz., głoskowiec mrz.

:: zdrobn. głoseczka ż.

 przym. głoskowy, głosowy, głośnikowy, głośny

Wiktionary


głosków

W Polsce
  • Głosków – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Borowie
  • Głosków – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Piaseczno
  • Głosków – gromada w powiecie garwolińskim
  • Głosków – gromada w powiecie piaseczyńskim
  • Głosków – dawna gmina
  • Głosków – przystanek kolejowy w Głoskowie-Letnisku, województwie mazowieckim
Zobacz też
Głosków-Letnisko

Wikipedia


głoskować

wymawiać głoski


SJP.pl


głoskowiec

skrótowiec utworzony z pierwszych głosek wyrazów składowych zestawienia, np. PAN (Polska Akademia Nauk)


SJP.pl


głoskownia

dawniej: fonetyka; głosownia


SJP.pl


głoskowski

przymiotnik od: Głosków


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Głoskowski – polski aktor teatralny i filmowy
  • Krzysztof Głoskowski – polski urzędnik
  • Maciej Głoskowski – polski matematyk, kartograf i poeta
  • Stanisław Głoskowski – polski urzędnik
  • Wojciech Głoskowski – polski urzędnik

Wikipedia


głoskowy

przymiotnik od: głoska


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. dotyczący głoski, związany z głoską

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈskɔvɨ, AS: gu̯oskovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głoska

 przym. głosowy

Wiktionary


głośnawy

nieco głośny


SJP.pl


głośnia

szczelina w krtani między strunami głosowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. aparat głosowy położony wewnątrz jamy pośredniej krtani

Wiktionary

Głośnia (łac. glottis, gr. γλοττíς) – trójkątna przestrzeń stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani większości ssaków (w tym człowieka), zlokalizowana w jamie pośredniej krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych oraz fałdów głosowych, stanowiących ostry brzeg błony śluzowej warg głosowych. Między fałdami głosowymi oraz brzegami chrząstek nalewkowatych znajduje się szpara głośni. Tylny odcinek szpary głośni to część międzychrząstkowa, a przedni międzybłoniasta.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. głos mrz.

 przym. głosowy, głośny

 przysł. głośno

Wiktionary


głośniczek

zdrobnienie od: głośnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: głośnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek dostał na urodziny mały głośniczek z bluetoothem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głośnik mrz., głośność ż.

 przym. głośnikowy, głośny, głosowy

Wiktionary


głośniej

stopień wyższy od przysłówka: głośno


SJP.pl


głośniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: głośny


SJP.pl


głośnik

1. urządzenie służące do przetwarzania sygnałów elektrycznych na fale akustyczne;
2. urządzenie służące do mechanicznego wzmacniania głosu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie do wzmacniania dźwięku; do odtwarzania dźwięku zapisanego w postaci elektrycznej;

Wiktionary

Głośnik – przetwornik elektroakustyczny (odbiornik energii elektrycznej przekształcający prąd elektryczny w falę akustyczną). Idealny głośnik przekształca zmienny prąd elektryczny o odpowiedniej częstotliwości na falę akustyczną, proporcjonalnie i liniowo. Rzeczywisty zakres częstotliwości, w którym głośnik wytwarza falę ciśnienia proporcjonalnie do napięcia (z dopuszczalnym odchyleniem) nazywa się pasmem przenoszenia głośnika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zepsuły się głośniki i nic nie było słychać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɕɲik, AS: gu̯ośńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głośność ż.

:: zdrobn. głośniczek mrz.

 przym. głośnikowy, głośny, głosowy

 przysł. głośno

 czas. głosić

Wiktionary


głośnikowy

przymiotnik od: głośnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. związany z głośnikiem, dotyczący głośnika, właściwy głośnikowi, składający się z głośników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te kolumny głośnikowe zbudowałem sam.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głośnik mrz., głośniczek mrz., głośność ż., głos mrz., głoska ż., głosek mrz., głosiciel mos., głosicielka ż., ogłos mrz., nagłos mrz., pogłos mrz., pogłoska ż., wygłos mrz., głoszenie n., ogłoszenie n., ogłaszanie n., nagłośnienie n., nagłaśnianie n., pogłośnienie n., pogłaśnianie n., podgłośnienie n., podgłaśnianie n., głosowanie n., zagłosowanie n., zagłoszenie n., przegłosowywanie n., przegłosowanie n., wygłosowanie n.

 przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, nagłosowy, pogłosowy, wygłosowy

 przysł. głośno, głosowo

 czas. głosić ndk., ogłosić dk., ogłaszać ndk., nagłośnić dk., nagłaśniać ndk., pogłośnić dk., pogłaśniać ndk., podgłośnić dk., podgłaśniać ndk., głosować ndk., zagłosować dk., zagłosić dk., przegłosowywać ndk., przegłosować dk., wygłosować dk., wygłosić dk., wygłaszać ndk.

Wiktionary


głośniowy

przymiotnik od: głośnia (np. szmer głośniowy)


SJP.pl


głośno

przysłówek

 (1.1) w sposób głośny, słyszalny, nie szeptem

 (1.2) przen. powodując rozgłos, z rozgłosem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy kura zniesie jajko, zawsze głośno gdacze.

 (1.2) Mówi się o tym głośno nawet w Otwocku.

 (1.2) Zrobiło się o niej głośno, gdy prawie rozebrała się na estradzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɕnɔ, AS: gu̯ośno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głośnik mrz., głośność ż., głośnia ż.

 przym. głośny, głosowy, głośnikowy, głośniowy

 czas. głosić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) donośnie

 (1.2) otwarcie

Wiktionary


głośność

1. bycie głośnym, donośnym, słyszalnym;
2. cecha wrażenia słuchowego zależna od amplitudy fali akustycznej, mierzona w sonach;
3. poziom głośności - odbierany poziom natężenia dźwięku, mierzony w fonach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. techn. natężenie dźwięku odczuwane przez słuchających

Wiktionary

Głośność – subiektywne odczucie natężenia dźwięku; cecha umożliwiająca uporządkowanie dźwięków w skalę od cichych do głośnych; wielkość stosowana w psychoakustyce do pomiaru subiektywnego wrażenia natężenia dźwięku. Jednostką głośności jest son.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłam głośniki o dużej głośności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɕnɔɕt͡ɕ, AS: gu̯ośność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głośny, głosowy, głośnikowy

 rzecz. głośnik m., głosiciel m., rozgłośnia ż., głośniczek mrz.

 czas. głosić, pogłośnić, nagłaśniać ndk., nagłośnić dk., rozgłaszać ndk., rozgłosić dk.

 przysł. głośno

Wiktionary


głośny

1. hałaśliwy, dobrze słyszalny;
2. znany, popularny; taki, o którym się dużo mówi


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który jest dobrze słyszalny

 (1.2) hałaśliwy, pełen hałasu

 (1.3) popularny; taki, o którym się dużo mówi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głośny gwizd oznajmił odjazd pociągu.

 (1.3) Policja rozwiązała sprawę głośnego zabójstwa znanej aktorki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔɕnɨ, AS: gu̯ośny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głośność ż., głośnik mrz., głośniczek mrz., głos mrz., głosik mrz., głośnia ż., głoska ż., głoskowanie n.

 czas. głosić ndk., ogłaszać ndk., ogłosić dk., głoskować ndk.

 przysł. głośno

 przym. głosowy, głośnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) huczny, donośny, hałaśliwy

Wiktionary


głosować

wypowiadać się, oddając głos w sprawie, która ma być przedmiotem wspólnej decyzji


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zagłosować)

 (1.1) oddawać głos, dokonywać wyboru w czasie głosowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdy pełnoletni polski obywatel może głosować w wyborach do parlamentu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈsɔvat͡ɕ, AS: gu̯osovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos mrz., głosowanie n.

 czas. przegłosować dk., zagłosować dk.

 przym. głosowy, głośnikowy

Wiktionary


głosowanie

podejmowanie kolegialnej decyzji w jakiejś sprawie poprzez opowiedzenie się za jakąś opcją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wspólne decydowanie poprzez wyrażenie poparcia lub sprzeciwu wobec czegoś

 (1.2) pot. wybory

Wiktionary

Głosowanie – metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia oddaje swój głos. Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji.

Współcześnie przy głosowaniu przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie). Natomiast w przypadku wyboru osoby spośród przedstawionych kandydatów, każdy z głosujących popiera przynajmniej jednego kandydata i ten z nich, który otrzymał najwięcej głosów, zostaje wybrany.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prezes partii przymusił posłów ze swej grupy do głosowania za projektem ustawy.

 (1.2) Zambijczycy w głosowaniu wybierają swojego nowego prezydenta mającego zastąpić Levy'ego Mwanawasę, który zmarł w sierpniu po przebytym udarze mózgu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwɔsɔˈvãɲɛ, AS: gu̯osovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos

 czas. głosować, przegłosować, zagłosować

 przym. głosowy, głośnikowy

Wiktionary


głosowanko

zdrobnienie od: głosowanie


SJP.pl


głosówka

potocznie: wiadomość głosowa


SJP.pl


głosownia

dawniej: fonetyka; głoskownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka o brzmieniu języka; fonetyka i fonologia

 (1.2) jęz. synonim fonetyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) fonetyka

Wiktionary


głosowy

przymiotnik od: głos


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z głosem, dotyczący głosu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cechy odróżniające człowieka od innych istot żywych to: wyprostowana postawa, wzrok skierowany do przodu, chwytliwe dłonie, złożony aparat głosowy, długi okres zależności potomstwa od rodziców, stałość popędu seksualnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głos m., głosik m., głośnia ż., głosowanie n., zagłosowanie n., przegłosowywanie n., przegłosowanie n., głośnik m., głośność ż., głoska ż., zgłoska ż., głosiciel m., głosicielka ż., wygłos m., przegłos m., pogłos m., bezgłos m., głosowość ż., głośniczek mrz.

 czas. głosować ndk., zagłosować dk., przegłosowywać ndk., przegłosować dk.

 przym. głośny, głośnikowy, głośniowy, głosowaniowy, głoskowy, zgłoskowy, pogłosowy, bezgłośny, ogłoszeniowy

 przysł. głośno, głosowo, głoskowo, bezgłośnie

Wiktionary


głosy

1. dźwięk artykułowany, mowa, śpiew;
2. jakikolwiek dźwięk, brzmienie czegoś;
3. partia jakiegoś instrumentu lub śpiewaka;
4. część chóru;
5. prawo przemawiania; wypowiedź;
6. zdanie, sąd, opinia;
7. decyzja wyrażona w głosowaniu


SJP.pl

  • Głosy – polski film z 1980 roku
  • Głosy – brytyjski film z 2000 roku
  • Głosy – amerykański film z 2005 roku
  • Głosy – amerykański film z 2014 roku
  • Głosy – amerykańska powieść fantasy

Wikipedia


głoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|głosić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: gu̯ošńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. głosić ndk.

 przym. ogłoszeniowy, głośnikowy

Wiktionary


głowa

część ciała, w której znajdują się narządy zmysłów oraz mózg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. część ciała zwierząt i człowieka, znajdująca się u góry lub z przodu ciała, zawierająca mózg;

 (1.2) przen. osoba przewodnicząca czemuś

 (1.3) przen. umysł (w związkach frazeologicznych)

 (1.4) bot. pęd niektórych roślin, zwłaszcza kapusty

 (1.5) przen. jedna osoba lub zwierzę jako jednostka

 (1.6) ta strona łóżka, na której są poduszki

 (1.7) zob. głowa cukru.

 (1.8) włók. odzież. każdy z dwóch ozdobnych zakończeń pasa kontuszowego

Wiktionary

Głowa (łac. caput) – część ciała stawonogów i kręgowców, zajmująca przednie lub szczytowe umiejscowienie. Z tułowiem łączy ją szyja.

U niektórych stawonogów (skorupiaki i szczękoczułkowce) wykształcił się głowotułów. U skorupiaków jest to część ciała powstała ze zrośnięcia się głowy z częścią segmentów tułowia (1–5), gdzie odcinek głowowy nie jest podzielony na segmenty. U szczękoczułkowców głowotułów powstał w rozwoju osobniczym. Głowa zrosła się ze wszystkimi segmentami tułowia. U większości grup brak podziału na segmenty (szczątkowa segmentacja występuje u solfug).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pies Karola śmiesznie rusza głową.

 (1.2) Od kiedy zostałem głową tego przedsięwzięcia, sprawy zaczęły iść lepiej.

 (1.2) Ostatnią głową Państwa Kościelnego był papież Pius IX.

 (1.4) Ile kosztują dwie głowy kapusty?

 (1.5) Po przeliczeniu wychodzi po trzy pomarańcze na głowę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔva, AS: gu̯ova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowica ż., głownia ż., głowacz m., głowizna ż., pogłówne n., pogłowne n., pogłowie n., wezgłowie n., głowienie n., główkowanie n., ogławianie n., ogłowienie n., pogłówkowanie n.

:: zdrobn. główka ż., główeczka ż.

 czas. głowić się ndk., główkować ndk., ogławiać ndk., ogłowić dk., pogłówkować dk.

 przym. głowowy, głowiasty, główny, główkowy, głowicowy, główkowaty

 przysł. głównie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łeb, łepetyna, czerep, bańka, dynia, makówka, ceber, palnik; reg. sagan; gw-pl|Górny Śląsk|gowa.

 (1.2) przywódca

 (1.4) główka

 (1.5) osoba

Wiktionary


głowacica

ryba z rodziny łososiowatych


SJP.pl

Głowacica (Hucho hucho) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae) należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes).

Wikipedia


głowacki

Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) (1847-1912), pisarz i publicysta


SJP.pl

Osoby:

  • Aleksander Głowacki → Bolesław Prus
  • Antoni Głowacki - oficer
  • Arkadiusz Głowacki (ur. 1979) – polski piłkarz
  • Bartosz Głowacki → Wojciech Bartos Głowacki
  • Jan Nepomucen Głowacki (1802–1847) – polski malarz
  • Janusz Głowacki (1938–2017) – polski pisarz
  • Janusz Głowacki (ur. 1929) – polski menedżer kolejowy
  • Józef Głowacki – poseł do Dumy
  • Józef Hilary Głowacki (1789-1858) - malarz i dekorator teatralny
  • Krzysztof Głowacki (ur. 1986) – polski pięściarz
  • Leon Głowacki (1834–1907) – działacz niepodległościowy, nauczyciel-filolog
  • Michał Głowacki (1804–1846) – polski duchowny katolicki
  • Paweł Głowacki – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego
  • Paweł Głowacki (ur. 1983) – polski piłkarz
  • Piotr Głowacki (ur. 1980) – polski aktor filmowy i teatralny
  • Piotr Głowacki – polski geofizyk i polarnik
  • Ryszard Głowacki (ur. 1937) – inżynier geolog, dziennikarz, publicysta
  • Stanisław Głowacki (1874–1946) – choreolog, historyk tańca, pionier gimnastyki ruchowej i kinetografii w Polsce
  • Stanisław Głowacki (ur. 1956) – poseł na Sejm III kadencji
  • Włodzimierz Głowacki (1910–1995) – polski żeglarz, działacz żeglarski, dziennikarz, pisarz

Wikipedia


głowacz

dawniej: osoba inteligentna, mądra, rozumna


SJP.pl

Zwierzęta:

  • głowacz białopłetwy (Cottus gobio) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby skorpenokształtnej.
  • głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby skorpenokształtnej.
  • kur głowacz (Taurulus bubalis) – gatunek ryby skorpenokształtnej z rodziny głowaczowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju Taurulus.

Wikipedia


głowaczek

rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych


SJP.pl

Wikipedia


głowaczów

dawniej: osoba inteligentna, mądra, rozumna


SJP.pl

Głowaczów – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w miejsko-wiejskiej gminie Głowaczów. Jest siedzibą gminy oraz parafii św. Wawrzyńca.

Głowaczów znajduje się na Mazowszu na terenie historycznego Zapilicza. Uzyskał lokację miejską od założenia w 1445 roku. Został pozbawiony praw miejskich 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Lipa w powiecie kozienickim, którą przekształcono w gminę Mariampol. W latach 1870–1954 siedziba wiejskiej gminy Mariampol, 1954–1972 gromady Głowaczów, a od 1973 nowej gminy Głowaczów. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa radomskiego. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta.

Wikipedia


głowaczowate

rodzina ryb o wielkich głowach z szerokim, płaskim pyskiem, żyjących w wodach słodkich i słonych


SJP.pl

Głowaczowate (Cottidae) – rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).

Wikipedia


głowaczowaty

o cechach głowaczowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


głowaczowianin

mieszkaniec Głowaczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


głowaczowianka

mieszkanka Głowaczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


głowaczowski

Głowaczów


SJP.pl

Patrz:

Głowaczów

głowala

nazwisko


SJP.pl


główczewski

nazwisko


SJP.pl

Główczewski (Główczewski I, Korda-Główczewski, Żnin odmienny) – kaszubski herb szlachecki, wariant wilczego haka, według Przemysława Pragerta jest to odmiana herbu Znin.

Wikipedia


główczyce

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Główczyce – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Dobrodzień
  • Główczyce – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Główczyce
  • Główczyce – gmina wiejska
  • Główczyce – gromada

Wikipedia


główczycki

przymiotnik od: Główczyce


SJP.pl


główczyński

nazwisko


SJP.pl


główczyzna

w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główszczyzna, wergeld, zagłówne


SJP.pl


główeczka

zdrobnienie od: główka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: główka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwuˈvɛt͡ʃka, AS: gu̯uvečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż.

 czas. główkować

Wiktionary


głowiak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bohdan Głowiak – polski inżynier chemik
  • Tadeusz Głowiak – polski chemik

Wikipedia


głowiakowate

rodzina mszaków


SJP.pl


głowianin

mieszkaniec Głów (wsi w Polsce)


SJP.pl


głowianka

mieszkanka Głów (wsi w Polsce)


SJP.pl


głowiasty

1. przypominający kształtem głowę, kulisty;
2. mający dużą głowę


SJP.pl


głowić

głowić się - zastanawiać się nad czymś intensywnie; dociekać


SJP.pl


głowica

przednia, stożkowa część pocisku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. zwieńczenie kolumny, filaru lub pilastra;

 (1.2) techn. robocza część jakiegoś urządzenia

 (1.3) wojsk. ładunek wybuchowy z zapalnikiem przenoszony przez rakietę;

 (1.4) hist. w broni białej: zakończenie trzonu rękojeści;

 (1.5) techn. mot. część silnika spalinowego zamykająca cylinder;

 (1.6) wet. złośliwa gorączka nieżytowa bydła;

Wiktionary

Wzniesienia:

  • Głowica – wzgórze na Pojezierzu Kaszubskim, w Lasach Oliwskich, w Gdańsku, na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego
  • Głowica – wzniesienie w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Rymań, położone na Równinie Gryfickiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głowica kolumny jest niekompletna. Abakus został zniszczony.

 (1.2) W magnetofonie szpulowym taśma przewija się z jednej szpuli na drugą, mijając głowicę magnetyczną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈvʲit͡sa, AS: gu̯ovʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż., głowizna ż., głowacz m.

 czas. głowić się ndk., główkować ndk.

 przym. główny, głowicowy

 przysł. głównie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapitel

Wiktionary


głowicki

nazwisko


SJP.pl


głowicowy

głowica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z głowicą, dotyczący głowicy

Wiktionary

Patrz:

głowica

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., głowica ż.

Wiktionary


głowienka

1. zdrobnienie od: głownia;
2. pospolity w Polsce ptak z rodziny kaczek; kaczka rdzawogłowa;
3. roślina z rodziny wargowych, rosnąca najczęściej w zaroślach i na łąkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. głownia

 (1.2) ornit. nazwa systematyczna|Aythya ferina|ref=tak., eurazjatycki ptak nurkujący;

 (1.3) bot. nazwa systematyczna|Prunella|ref=tak., roślina kwitnąca porastająca murawy, łąki, przydroża;

Wiktionary

Biologia
  • głowienka (Prunella) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych
  • głowienka (Coptocephala) – rodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych
  • głowienka – człon rodzajowy nazw zwyczajowych części ptaków z rodzaju Aythya w rodzinie kaczkowatych:
    • głowienka zwyczajna (Aythya ferina)
    • głowienka długodzioba (Aythya valisineria)
    • głowienka preriowa (Aythya americana)

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ɡwɔˈvʲjɛ̃nka, AS: gu̯ovʹi ̯nka

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. głownia

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.3) lud. suchowierzch

    Wiktionary


głowieński

przymiotnik od: Głowno


SJP.pl


głowięta

pieszczotliwie o dziecięcych główkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. pieszcz. głowy dzieci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzieciska wystawiły przez otwór swe głowięta i z zaciekawieniem obserwowały Romów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) główki

Wiktionary


głowina

tkliwie o głowie


SJP.pl


głowinka

zdrobnienie od: głowina


SJP.pl


głowińsk

Głowińsk – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Rypin.

Wikipedia


głowiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Głowiński – polski inżynier chemik
  • Marcin Głowiński – rzymskokatolicki duchowny
  • Michał Głowiński – polski filolog, historyk i teoretyk literatury
  • Stanisław Głowiński – polski urzędnik
  • Tomasz Głowiński – polski historyk

Wikipedia


głowizna

mięso z głów zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. mięso z głowy zwierząt rzeźnych

 (1.2) kulin. potrawa lub wędlina z głowizny (1.1);

Wiktionary

Głowizna – mięso otrzymywane po oddzieleniu od głowy zwierzęcia: mózgu, uszu, języka, oczu. W Polsce głowiznę otrzymuje się z głów świńskich, wołowych lub cielęcych.

Z głowizny można przygotować zupę lub użyć jej do wyrobu salcesonu. Jest również spożywana w postaci galarety mięsno-warzywnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwɔˈvʲizna, AS: gu̯ovʹizna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., głowica ż., nagłówek mrz.

 przym. główny

 czas. główkować

Wiktionary


główka

1. zdrobnienie od: głowa;
2. część kapelusza okrywająca głowę;
3. w piłce nożnej: odbicie piłki głową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: głowa

 (1.2) mała głowa

 (1.3) o jednej kapuście lub sałacie

 (1.4) o jednym czosnku

 (1.5) zaokrąglone zakończenie jakiejś rzeczy

 (1.6) gwara. przestępcza: kara śmierci

 (1.7) sport. w piłce nożnej: odbicie piłki głową

 (1.8) zwykle w liczbie mnogiej miejsce oznaczone jako wyjście z portu

 (1.9) muz. część instrumentu szyjkowego wieńcząca gryf;

 (1.10) bot. rodzaj kwiatostanu groniastego;

 (1.11) poligr. pierwszy, wprowadzający akapit artykułu lub informacji prasowej, zachęcający do zapoznania się z całością;

 (1.12) zool. przednia część ciała tasiemców właściwych;

 (1.13) bud. ta ścianka cegły, która ma najmniejszą powierzchnię

 (1.14) część fajki, do której nabija się i spala tytoń

 (1.15) muz. część fletu poprzecznego z ustnikiem

 (1.16) biol. przednia część plemnika zawierająca materiał genetyczny i akrosom

 (1.17) pot. anat. żołądź penisa;

 (1.18) część nakrycia głowy obejmująca samą głowę

 (1.19) gw-pl|Bukowina. środkowa część koła, w której umieszczone są szprychy

Wiktionary

  • główka – element budowy instrumentów muzycznych
  • główka artykułu – inaczej lead, perex
  • główka – część cegły

w biologii:

  • główka (skoleks) – przednia część ciała tasiemców
  • główka (caput) – część owocnika u niektórych grzybów
  • główka (capitulum) – rodzaj kwiatostanu u roślin
  • główka (anthera) – jedna z dwóch, obok nitki, części pręcika, składająca się z pylników i łącznika;
  • główka – zgrubiałe zakończenie włosków, np. we włoskach parzących pokrzywy;
  • główka – gęściej lub luźniej zwiniętych liście odziomkowe warzyw kapustnych lub liściowych (np. kapusty i sałaty).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mamusiu, boli mnie główka.

 (1.2) Kogucią główkę wieńczy okazały grzebień.

 (1.3) W warzywniaku dostałem piękną główkę kapusty.

 (1.4) Do sosu zużyłem całą główkę czosnku.

 (1.5) Zapałka zapala się przez potarcie jej główki o draskę na pudełku.

 (1.6) Gdyby nie andzia, byłaby główka.

 (1.7) Bramka w piątej minucie meczu padła z główki lewego pomocnika.

 (1.8) O trzynastej pięć minęliśmy jachtem główki portu prawym halsem.

 (1.9) Oddałem do naprawy starą gitarę z pęknięta główką.

 (1.10) Mój królik lubi główki koniczyny i koszyczki mniszka.

 (1.11) Dobra główka nie powinna zawierać więcej niż trzy zdania.

 (1.12) Główka tasiemca nieuzbrojonego jest zaopatrzona w cztery przyssawki.

 (1.13) Tak zwane wiązanie krakowskie, to cegły układane na przemian: wozówka i główka.

 (1.14) Typowe fajki angielskie i holenderskie o długim cybuchu, różnią się kształtem główki.

 (1.15) Od materiału, z którego wykonana jest główka, zależy barwa dźwięku fletu.

 (1.16) Plemniki ssaków zbudowane są z główki, wstawki i wici.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwufka, AS: gu̯ufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowięta nmos., głowa ż., główeczka ż., główkowanie n., nagłówek m., podgłówek m., głowica ż.

 czas. główkować ndk., głowić się ndk.

 przym. główkowy, głowiasty, główny, główkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łepek, łebek

 (1.2) łepek, łebek

 (1.5) łepek, łebek

 (1.11) lid, lead, lede, ingres

 (1.12) skoleks, czerwioch

 (1.17) żołądź

Wiktionary


główkarz

piłkarz dokładnie odbijający piłkę głową


SJP.pl


główkorzut

gatunek rośliny z rodziny astrowatych


SJP.pl


główkować

potocznie:
1. myśleć nad czymś intensywnie, szukać rozwiązania, zastanawiać się nad czymś; kombinować;
2. w piłce nożnej: odbijać piłkę głową


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. intensywnie myśleć, zastanawiać się

 (1.2) sport. odbijać piłkę głową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak siedzę i główkuję, skąd wziąć kasę na nową lodówkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., głowica ż., głowizna ż., główkowanie n.

:: zdrobn. główeczka ż., głowisia ż., główka ż.

 czas. głowić się, pogłówkować

 przym. głowowy, główny, główkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kombinować

 (1.2) strzelać / uderzać głową

Wiktionary


główkowaty

1. przypominający małą głowę;
2. kość główkowata - największa z ośmiu kości nadgarstka;
3. maczużnik główkowaty - gatunek grzyba z rzędu rozetkowców;
4. czosnek główkowaty - gatunek rośliny z rodziny czosnkowatych;
5. starzec główkowaty - podgatunek rośliny z rodziny astrowatych;
6. łzawnik główkowaty - gatunek grzyba z rodziny łzawnikowatych;
7. hołoszeń główkowaty - gatunek rośliny z rodziny ciborowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kształt główki, przypominający główkę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż., główkowanie n.

 przym. głowiasty, głowowy, główkowy

 czas. główkować

Wiktionary


główkowy

przymiotnik od: główka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z główką, dotyczący główki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż.

 przym. główkowaty

Wiktionary


głownia

1. płonące lub tlące się polano;
2. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż;
3. część siecznej broni białej służąca do cięcia lub kłucia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. palące się lub tlące się polano

 (1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia;

 (1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej

 (1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż;

Wiktionary

Głownia (z niem. klinga, staropol. żelazo, brzeszczot) – podstawowa (główna – stąd nazwa) część broni białej przeznaczona do zadawania i parowania ciosów. Zazwyczaj stanowi przeważającą większość długości i masy całej broni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)

 (1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło.

 (1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔvʲɲa, AS: gu̯ovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., głowienka

 przysł. głównie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żagiew, bierwiono, polano

 (1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze

Wiktionary


głowniak

nazwisko


SJP.pl

Głowniak (1092 m) – szczyt w Paśmie Policy w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się na zachodnim krańcu tego pasma, między szczytami Syhlec (1150 m) i Piekielnicka (1122 m). Na mapie Compassu ma nazwę Główniak i wysokość 1093 m, w przewodniku turystycznym jest opisany jako Niżni Syhlec (1093 m). Według Jerzego Kondrackiego, autora naukowo opracowanej regionalizacji geograficznej Polski wchodzi w skład Beskidu Żywieckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 roku zaliczone zostało do Beskidu Żywiecko-Orawskiego.

Wikipedia


głownianin

mieszkaniec Głowna


SJP.pl


głownianka

mieszkanka Głowna


SJP.pl


głównie

przysłówek

 (1.1) w szczególności, przede wszystkim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na bankiet zaprosiliśmy wiele ważnych osób, głównie polityków.

 (1.1) Nasi pracownicy to głównie ludzie po studiach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwuvʲɲɛ, AS: gu̯uvʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. główny

 rzecz. głowa ż., głownia ż., głowica ż., nagłówek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) w szczególności, przede wszystkim szczególnie, zwłaszcza

Wiktionary


główniej

stopień wyższy od przysłówka: głównie


SJP.pl


główniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: główny


SJP.pl


głownik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. morderca

Wiktionary

Głownik, Główniak (663 m n.p.m.) – szczyt w północno-wschodniej części Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały). Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Małego pomiędzy szczytami Kapral i Żar. Grzbiet ten na tym odcinku ma przebieg południkowy. Zachodni stok Głownika opada do potoku Brejnówka, wschodni do potoku Czerna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwuvʲɲik, AS: gu̯uvʹńik

Wiktionary


głowniowate

rodzina pasożytniczych grzybów, licząca około 400 gatunków, powodujących choroby roślin


SJP.pl

Głowniowate (Ustilaginaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie głowniowców (Ustilaginales).

Wikipedia


głowniowaty

o cechach głowniowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


głowniowce

rząd grzybów pasożytniczych


SJP.pl

Głowniowce (Ustilaginales) A.N. Beketov – rząd grzybów z klasy głowniaków (Ustilaginomycetes). Pasożyty roślin, zwłaszcza należących do rodzin wiechlinowate (Poaceae), turzycowate (Cyperaceae), sitowate (Juncaceae), rdestowate (Polygonaceae). Wiele gatunków to monofagi. Wywołują u nich choroby zwane głowniami.

Wikipedia


głowniowe

podtyp grzybów należących do typu podstawczaków


SJP.pl


głowniowy

przymiotnik od: głownia


SJP.pl


głowno

miasto i gmina miejska w powiecie zgierskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Głowno – miasto w północnej części województwa łódzkiego, w powiecie zgierskim.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa łódzkiego. Było miastem szlacheckim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwɔvnɔ, AS: gu̯ovno

Wiktionary


głównodowodząca

kobieta kierująca daną grupą w ważnych przedsięwzięciach


SJP.pl


głównodowodzący

główny dowódca sił zbrojnych, wódz naczelny


SJP.pl


głównonurtowy

dotyczący lub należący do głównego nurtu; mainstreamowy


SJP.pl


głównowątkowy

1. dotyczący głównego wątku;
2. dotyczący głównego ciągu wypowiedzi na forum dyskusyjnym


SJP.pl


główny

ważny, interesujący, właściwy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który pełni najważniejszą rolę, jest najistotniejszy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwykle głównymi bohaterami kryminałów są detektywi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwuvnɨ, AS: gu̯uvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż., główka ż., pogłowie n., głowizna ż., głowica ż., nagłówek mrz.

 czas. główkować, głowić się

 przym. głowowy

 przysł. głównie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pierwszorzędny, podstawowy, zasadniczy, centralny

Wiktionary


głowocis

rodzaj roślin z rodziny cisowatych


SJP.pl

Wikipedia


głowomierz

miernik kątów; goniometr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geod. metrol. miernik kątów

Wiktionary

Powiązane:

 zob. głowa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goniometr

Wiktionary


głowomłot

żarłaczokształtna ryba morska z rodziny młotowatych; ryba młot, rekin młot, kusza młot


SJP.pl


głowonóg

przedstawiciel gromady najwyżej zorganizowanych morskich mięczaków obejmującego ok.600 gatunków współczesnych i kilkanaście tysięcy gatunków kopalnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. przedstawiciel gromady morskich mięczaków;

Wiktionary

Głowonogi (Cephalopoda, z gr. kephalē – głowa + pous – noga) – gromada dwubocznie symetrycznych, morskich mięczaków o prostym rozwoju, nodze przekształconej w lejek, ramionach otaczających otwór gębowy, chitynowym dziobie i całkowicie zrośniętym płaszczu otaczającym organy wewnętrzne. Mają od 1 cm do ponad 20 m długości. Głowonogi są ewolucyjnie bardzo starą grupą – pojawiły się prawdopodobnie około 570 mln lat temu. Jest to najwyżej uorganizowana grupa mięczaków.

Wikipedia


głowotułów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. tułów zlany z głową;

Wiktionary

Głowotułów, cefalotoraks (łac. cephalothorax) – przednia część ciała (tagma), powstała poprzez zrośnięcie się głowy z częścią lub wszystkimi segmentami tułowia, stosunkowo powszechnie występująca u skorupiaków. Terminem tym często określa się też przednią tagmę szczękoczułkowców, jednak w ich przypadku za słuszną uznaje się nazwę prosoma.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Granica pomiędzy głowotułowiem a odwłokiem jest niewyraźna, co nadaje ciału owalny kształt.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cefalotoraks

Wiktionary


głowowy

przymiotnik od: głowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z głową, dotyczący głowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nagłówek mrz., głowa ż.

 przym. główkowaty, główny

 czas. główkować

Wiktionary


głowski

nazwisko


SJP.pl


główszczyzna

w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główczyzna, wergeld, zagłówne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. praw. suma pieniędzy należna rodzinie lub panu feudalnemu za głowę zabitego

Wiktionary

Główszczyzna (łac. poena capitis „kara głowy”) – kara prywatna w prawie średniowiecznym; suma pieniędzy należna rodzinie ofiary (lub jej panu feudalnemu) za głowę zabitego.

Podobną karą była nawiązka płacona za zranienie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wykształcenie się główszczyzny w polskim prawie nastąpiło w sposób typowy dla prawa średniowiecznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwufˈʃt͡ʃɨzna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głowa

Wiktionary


głowy

część ciała, w której znajdują się narządy zmysłów oraz mózg


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Głowy – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Gąsawa
  • Głowy – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Brudzew
Szczyt
  • Głowy (Góry Kamienne) – szczyt w Górach Kamiennych (Góry Suche) (743 m)

Wikipedia


głożyna

ciernisty krzew lub drzewko z rodziny szakłakowatych; owoc tej rośliny; szydlica, jujuba


SJP.pl

Głożyna – osada leśna w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Wikipedia


głubczyce

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwupˈt͡ʃɨt͡sɛ, AS: gu̯upčyce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głubczyczanin m., głubczyczanka ż.

 przym. głubczycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Leobszyce

Wiktionary


głubczycki

przymiotnik od: Głubczyce


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Głubczyce

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwupˈt͡ʃɨt͡sʲci, AS: gu̯upčycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Głubczyce nmos.

Wiktionary


głubczyczanin

mieszkaniec Głubczyc


SJP.pl


głubczyczanka

mieszkanka Głubczyc


SJP.pl


głuch

nazwisko


SJP.pl

Głuch (dawniej Glauch) – wieś w Polsce znajdująca się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Wielbark, położona na lewym brzegu rzeki Omulwi, przy szosie z Wielbarka do Jedwabna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.Wieś mazurska o rozproszonej, murowanej zabudowie.

Wikipedia


głucha

kobieta niesłysząca


SJP.pl


głucho-ciemny

głuchy i niewidomy


SJP.pl


głucho-niewidomy

głuchy i niewidomy


SJP.pl


głuchociemnota

upośledzenie lub utrata zdolności słyszenia i widzenia


SJP.pl

Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem. Korzysta z pomocy przewodnika, używa m.in. alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy.

Wikipedia


głuchoniema

kobieta, która nie może mówić i nie słyszy


SJP.pl


głuchoniemiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. potomek dawnych niemieckich osadników w polskich Karpatach;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar Wisłoki, Ropy, Jasły, Jasełki i średniego Wisłoka zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od dołów Sanockich począwszy, to jest od okolicy Komborni, Haczowa, Trześniowa aż po Grybowski dział.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwuxɔ̃ˈɲɛ̃mʲjɛt͡s, AS: gu̯uχõńmʹi ̯ec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Szwab

Wiktionary


głuchoniemota

utrata zdolności mówienia spowodowana wrodzoną lub nabytą we wczesnym dzieciństwie utratą słuchu


SJP.pl

Głuchoniemota – niezdolność prawidłowego mówienia lub znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą w okresie wczesnego dzieciństwa utratą zmysłu słuchu

Wikipedia


głuchoniemy

taki, który nie może mówić i nie słyszy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niesłyszący i jednocześnie nieumiejący mówić

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba głuchoniema (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Osoby głuchonieme często intensywnie wykorzystują telefon komórkowy – wysyłają SMS-y.

 (1.1) Dla Głuchych słyszący są głuchoniemi, bo nie umieją migać.

 (2.1) Część osób Głuchych uważa słowo głuchoniemy za obraźliwe, bo tzw. głuchoniemi wydają przecież dźwięki, mogą też porozumiewać się językiem migowym.

 (2.1) W czasie wojny istniał w ramach AK pluton głuchoniemych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwuxɔ̃ˈɲɛ̃mɨ, AS: gu̯uχõńmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuchoniemota ż.

Wiktionary


głuchość

rzadko:
1. bycie zatwardziałym, głuchym na coś; zatwardziałość;
2. o dźwiękach: bycie przytłumionym, niewyraźnym;
3. bycie milczącym, cichym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co głuche

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głuchy

 przysł. głucho

 rzecz. głuchota ż., głuchy mos., głusza ż., głuszec m., głuchnięcie n.

 czas. ogłuszyć dk., głuchnąć ndk.

Wiktionary


głuchoślepota

poważne upośledzenie słuchu i wzroku


SJP.pl

Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem. Korzysta z pomocy przewodnika, używa m.in. alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy.

Wikipedia


głuchota

wrodzona lub nabyta niezdolność do odbierania bodźców akustycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) utrata zdolności słyszenia;

Wiktionary

Głuchota – niezdolność do odbierania bodźców akustycznych.

Przyczyną głuchoty może być:

  • zaburzenie przekazywania dźwięków do ucha wewnętrznego (głuchota przewodzeniowa), najczęściej w wyniku uszkodzenia błony bębenkowej lub kosteczek słuchowych;
  • uszkodzenie narządu słuchu albo szlaku nerwowego (drogi słuchowej), przekazującego bodźce słuchowe do kory mózgowej (głuchota odbiorcza).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwuˈxɔta, AS: gu̯uχota

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głuchy, Głuchy

 przysł. głucho

 rzecz. głusza ż., głuchość ż., głuchy mos., Głuchy mos.

 czas. ogłuszać ndk., ogłuszyć dk.

Wiktionary


głuchów

1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. nazwa wielu wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w obwodzie sumskim na Ukrainie, nad rzeką Esmań;

Wiktionary

W Polsce
  • Głuchów – przysiółek wsi Kuźnica Głogowska w woj. lubuskim, w pow. wschowskim, w gminie Sława
  • Głuchów – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Trzebiechów
  • Głuchów – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Głuchów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Tuszyn
  • Głuchów – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Głuchów
  • Głuchów – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Konopnica
  • Głuchów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Grójec
  • Głuchów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Mordy
  • Głuchów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Łańcut
  • Głuchów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka
  • Głuchów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Raków
  • Głuchów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Pogorzela
  • Głuchów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Kawęczyn

Wikipedia

Powiązane:

 przym. głuchowski

Wiktionary


głuchowo

W Polsce
  • Głuchowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Chełmża
  • Głuchowo – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Słońsk
  • Głuchowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Gozdowo
  • Głuchowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Czempiń
  • Głuchowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Komorniki
  • Głuchowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Wronki

Wikipedia


głuchowski

przymiotnik od: Głuchów


SJP.pl

Głuchowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Doliwa z nobilitacji.

Wikipedia


głuchołaski

przymiotnik od: Głuchołazy


SJP.pl


głuchołazianin

mieszkaniec Głuchołazów (miasta w Polsce)


SJP.pl


głuchołazianka

mieszkanka Głuchołazów (miasta w Polsce)


SJP.pl


głuchołazy

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie opolskim;

Wiktionary

Głuchołazy (daw. Kozia Szyja, Cygenhals, łac. Capri Collum, niem. Ziegenhals, Bad Ziegenhals, cz. Hlucholazy, śl. Guchołazy, Koziŏszyja, dś. Ziegenhols) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Głuchołazy. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na styku Gór Opawskich (Sudety) i Przedgórza Głuchołasko-Prudnickiego (Przedgórze Paczkowskie). Przepływa przez nie rzeka Biała Głuchołaska.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡwuxɔˈwazɨ, AS: gu̯uχou̯azy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuchołazianin m., głuchołazianka ż.

 przym. głuchołaski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Cygenhals

Wiktionary


głuchszy

stopień wyższy od przymiotnika: głuchy; bardziej głuchy


SJP.pl


głuchy

1. niedosłyszący lub pozbawiony zdolności słyszenia;
2. przenośnie: niewrażliwy, np. głuchy na ludzkie cierpienia;
3. o głosie, dźwięku: przytłumiony, matowy, niewyraźny, np. głuchy pomruk;
4. niezakłócony żadnym dźwiękiem, np. głucha cisza;
5. o murach, ścianach: niemający okien, drzwi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) środ. identyfikujący się ze społecznością, kulturą osób głuchych

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek Głuchy (1.1)

Wiktionary

  • głuchy – osoba z głuchotą

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie każdy głuchy jest Głuchy, wielu niesłyszących nie chce identyfikować się ze społecznością Głuchych.

 (2.1) Nie każdy Głuchy jest głuchy, np. słyszący CODA lub nauczyciele szkół specjalnych także mogą być Głusi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwuxɨ, AS: gu̯uχy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głuchy, głuchawy

 rzecz. głuchy mos., głuchota ż.

 przysł. głucho

Wiktionary


gługopis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd do pisania z tuszem, który się nie rozlewa

Wiktionary


głup

1. pospolicie: osoba nierozgarnięta; głupek;
2. ptak morski z rzędu wiosłonogich; głuptak;
3. potocznie: rżnąć głupa - sprawiać wrażenie kogoś niedoinformowanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. obraź. głupek (głupiec)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. głuptak (nazwa systematyczna|Sula bassana|Linnaeus., 1758)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Że obserwując natrętnie postać, on […] ma niewolniczo zgięte plecy i twarz złamanego głupa.

 (2.1) Głupy, czyli głuptaki, nozdrzy zewnętrznych nie mają, co związane jest ze szczególnym sposobem zdobywania pożywienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwup, AS: gu̯up

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygłup mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. głupek.

 (2.1) zob. głuptak.

Wiktionary


głupawka

nagły, niekotrolowany napad śmiechu lub wygłupów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. niekontrolowany napad śmiechu; stan bezmyślnej wesołości – często zaraźliwej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy Marta usłyszała nowy kawał, dostała głupawki.

 (1.1) Wzruszył ramionami, zrobił marsową minę, a potem zaczął się tak śmiać, że i mnie ogarnęła głupawka. Oparłam się o drzwi i dopadł mnie niekontrolowany atak śmiechu. Co spojrzałam na Adama, który zwinięty na krześle ryczał jak zarzynany prosiak, to łapała mnie czkawka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwuˈpafka, AS: gu̯upafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głupek m., głupiec m., głupa ż., głupiątko n., głupota ż., głupstwo n., wygłup m., przygłup m., głupstewko n., głuptak m., głuptas m., głuptasek m., głuptaska ż., głupissimus m.

 czas. głupieć, ogłupieć, zgłupieć, wygłupiać się / wygłupić się, głupowacieć

 przym. głupi, głupawy, ogłupiały, przygłupi, głupkowaty, głupiutki, głupiuteńki, głupiusieńki, głupowaty, głupiuchny

 przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiuchno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) med. paragelia

Wiktionary


głupawość

głupawy


SJP.pl

Patrz:

głupawy

głupawy

potocznie:
1. niezbyt mądry; przygłupi;
2. wyrażający ignorancję, bezmyślność;
3. wyrażający zakłopotanie, zażenowanie


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) głupi, niezbyt mądry

 (1.2) nie mający żadnej wartości intelektualnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zrobiłam głupawą minę i zamachałam chaotycznie rękoma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwuˈpavɨ, AS: gu̯upavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głupiec mos., głupawość ż., głupkowatość ż., głupota ż., głupol m., głupek m., wygłup mrz., głupawka ż., głupstwo n.

 czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się

 przym. głupkowaty, głupi

 przysł. głupawo, głupio, głupkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) przygłupi, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, durnowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty

Wiktionary


głupek

głupiec; potocznie:
1. człowiek ograniczony intelektualnie, słabo rozgarnięty; głąb, przygłup, tłumok;
2. osoba niepoważna, lekkomyślna; błazen, pajac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. obraź. ktoś głupi

 (1.2) pot. obraź. osoba niepoważna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tylko głupek nie rozumie takich prostych rzeczy.

 (1.1) Trzeba być głupkiem, żeby uwierzyć temu oszustowi.

 (1.2) Dzieci śmiały się, gdy klasowy głupek wyszedł na środek sali i zaczął głośno bekać.

 (1.2) Wszyscy przejmowali się chorobą Anny i nie mogli już znieść głupka, który wciąż opowiadał żarty o schizofrenikach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwupɛk, AS: gu̯upek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głupkowaty, głupi, głupiutki, głupawy

 rzecz. półgłupek mos., głupkowatość ż., wygłup mrz., głupawka ż., głupiec m., głupol m., wygłupianie się n., głupota ż., głupstwo n., ogłupienie n., ogłupianie n.

 przysł. głupio

 czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupiec, głupol, przygłup, przygłupiasty, głąb, matoł, muł, półinteligent, ćwierćinteligent, cymbał, bałwan, idiota, debil, dureń, kretyn, osioł, tuman, jełop, palant, pacan, patafian, ciemniak, młotek, mongoł, dałn, starop|rurał., reg. śl. abfal., starop|rurała.

 (1.2) błazen, pajac

Wiktionary


głupi

pot.
1. pogard. niemądry, mało bystry, nieinteligentny;
2. pogard. chory umysłowo;
3. świadczący o czyjejś głupocie;
4. iron. naiwny;
5. błahy, nieważny;
6. przykry, niezręczny;
7. niefajny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niemądry, ograniczony intelektualnie

 (1.2) naiwny, łatwowierny, dający się wykorzystywać

 (1.3) kłopotliwy, niezręczny

 (1.4) bez głębszego znaczenia, pozbawiony sensu

Wiktionary

Głupi – debiutancki album studyjny polskiego zespołu muzycznego Ørganek. Wydawnictwo ukazało się 12 maja 2014 roku nakładem wytwórni muzycznej Mystic Production. Płytę poprzedziły single „Nie lubię” i „Kate Moss”.

Album dotarł do 7. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS. Wydawnictwo uzyskało status platynowej płyty, przekraczając liczbę 30 tysięcy sprzedanych kopii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złodzieje byli tak głupi, że zostawili wszędzie odciski palców.

 (1.2) Jaka ona głupia! Uwierzy we wszystko, co jej powiem.

 (1.3) Jako jedyny przyszedłem na bal maskowy bez przebrania i znalazłem się w głupiej sytuacji.

 (1.4) Co za głupi film! Sama strzelanina i nie wiadomo, o co chodzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwupʲi, AS: gu̯upʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptasek mos., głuptas mos., głupol mos., głuptaś mos., wygłup m., głupawka ż., głupota ż., głupotka ż., głupstwo n., głupiec m., głupek m., głupienie n., głupkowatość ż., głuptak m., zgłupienie n., wygłupianie n., wygłupienie n., ogłupianie n., ogłupienie n., przygłup m., zgłupienie n.

 czas. głupieć ndk., zgłupieć dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk., ogłupiać ndk., ogłupić dk., zgłupieć dk.

 przym. głupawy, głupkowaty, przygłupi

:: zdrobn. głupiutki

 przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tępy, durny, niemądry, zidiociały; gw-pl|Górny Śląsk|gupi.

Wiktionary


głupia

1. ograniczona i naiwna; świadcząca o takich cechach
2. bezwartościowa intelektualnie
3. świadcząca o czyimś zakłopotaniu
4. dająca się wykorzystywać
5. niemająca znaczenia
6. kłopotliwa, niezręczna


SJP.pl

Głupia (ros. Дура, Dura) – rosyjski film dramatyczny z 2005 roku w reżyserii Maksima Korostyszewskiego.

Wikipedia


głupiec

pogardliwie: człowiek mało inteligentny, nierozgarnięty, bezmyślny, ograniczony, zachowujący się naiwnie; głupek, dureń, idiota, kretyn


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. stawać się głupim

 (1.2) pot. tracić orientację, rozsądek

Wiktionary

Głupiec – karta tarota należąca do Arkanów Wielkich, oznaczana numerem zero.

Inne nazwy: Wędrowiec, Włóczęga, Bezimienny, Duch Eteru.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wygłup mrz., głupawka ż., głupota ż., głupstwo n., głupiec mos., głupek mos., głupienie n., głupkowatość ż., ogłupianie n., ogłupienie n., pogłupienie n., powygłupianie n., zgłupienie n., wygłupianie n., wygłupienie n., głuptak mos./mzw.

 czas. ogłupiać ndk., ogłupieć dk., pogłupieć dk., powygłupiać się dk., zgłupieć dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk.

 przym. głupi, głupiutki, głupawy, głupkowaty

 przysł. głupio, głupawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baranieć, durnieć, kretynieć, idiocieć

Wiktionary


głupiej

stopień wyższy od przysłówka: głupio


SJP.pl


głupio

przysłówek

 (1.1) w niemądry sposób

 (1.2) odczuwając zakłopotanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lepiej milczeć niż głupio gadać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. głupieć, zgłupieć, wygłupiać się, wygłupić się

 rzecz. głupek m., głupi m., głupia ż., głupiec m., głupol m., głupota ż., głupstewko n., głupstwo n., głuptak m., głuptas m., głuptasek m., głupawka ż., głupkowatość ż., wygłup mrz.

 przym. głupawy, głupi, głupiutki, głupkowaty, głupowaty

 przysł. głupawo, głupkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezmyślnie, idiotycznie, niemądrze, nierozważnie

 (1.2) nieprzyjemnie, niezręcznie

Wiktionary


głupiusieńki

zdrobnienie od: głupi; głupiutki, głupiuteńki


SJP.pl


głupiuteńki

zdrobnienie od: głupiutki; głupiusieńki


SJP.pl


głupiutki

zdrobnienie od: głupi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: głupi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rolę jej koleżanki kreuje Christina Applegate, którą zapewne doskonale pamiętamy z roli głupiutkiej, ale smakowitej córki Bundych z telewizyjnego serialu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwuˈpʲjutʲci, AS: gu̯upʹi ̯utʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptasek mos., głuptas mos., głupol mos., głuptaś mos., głupstwo n., głupiec m., głupawka ż., głupek m., wygłup mrz., głupkowatość ż.

 przym. głupi, głupowaty

 przysł. głupio

 czas. głupieć, wygłupiać się, wygłupić się

Wiktionary


głupkowatość

głupkowaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lekcew. albo pogard. cecha tego, co głupkowate; cecha tych, którzy są głupkowaci

Wiktionary

Patrz:

głupkowaty

Powiązane:

 rzecz. głupota ż., głupotka ż., głupstwo n., głupiec m., głupek m., głuptas m., głuptasek m., głuptactwo n., głupiątko n., głupol m., głuptak m., głupawość ż., głupienie n., wygłup mos./mrz.

 czas. głupieć ndk.

 przym. głupkowaty, głupi, głupiutki, głupiuteńki, głupawy

 przysł. głupkowato, głupio, głupiutko, głupiuteńko, głupawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupawość, przygłupiastość, przygłupowatość

Wiktionary


głupkowaty

1. będący objawem głupoty;
2. głupawy, nierozgarnięty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) głupawy, lekko idiotyczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡwupkɔˈvatɨ, AS: gu̯upkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głupol mos., głupkowatość ż., głupek m., głupawka ż., wygłup mrz., głuptak m.

 przym. głupawy, głupi, głupowaty

 przysł. głupio

 czas. głupieć, wygłupiać się, wygłupić się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przygłupi, głupawy, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, durnowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty; reg. śl. piźnióny, piźniynty.

Wiktionary


głupol

człowiek mało inteligentny, nierozgarnięty, bezmyślny, głupi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. rub. mężczyzna uchodzący za niezbyt rozgarniętego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałeś głupola?! Przejechał na czerwonym!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygłup mos./mrz., głupstwo n., głupkowatość ż., głupek mos., głupiec mos., głupota ż., głuptas mos., głuptaś mos.

 czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.

 przym. głupi, głupiutki, głupkowaty, głupowaty, głupawy

 przysł. głupio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głuptas, głuptasek, głuptaś

Wiktionary


głupolek

zdrobnienie od: głupol


SJP.pl


głupolka

zdrobnienie od: głupol


SJP.pl


głupoodporny

żartobliwie: odporny na nieumiejętne korzystanie; idiotoodporny


SJP.pl


głupota

1. brak wiedzy, bezmyślność i przejaw tej bezmyślności; tępota;
2. informacja, tekst pozbawiony sensu, wewnętrznie sprzeczny, nielogiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia

 (1.2) wypowiedź, zachowanie, czyn pozbawiony sensu

Wiktionary

Głupota – niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia. Charakteryzuje się pychą, śmiałością, podejrzliwością, niskim lub nieistniejącym samokrytycyzmem, niezdolnością do zdziwienia, dążnością do ekspansji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Boże, Ty znasz moją głupotę / i występki moje nie są zakryte przed Tobą.

 (1.1) Najbardziej rozpowszechnione we wszechświecie są wodór i głupota.

 (1.2) Przestań już opowiadać te głupoty! Nikt ci nie wierzy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡwuˈpɔta, AS: gu̯upota

Wiktionary

Powiązane:

 zob. głupi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bzdura, nonsens, brednia, idiotyzm

Wiktionary


głupowato

przysłówek

 (1.1) niezbyt rozważnie, świadcząc o braku inteligencji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzeczywiście, postąpiłeś głupowato, pożyczając pieniądze takiej oszustce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głupiec mos., głupowatość ż.

 przym. głupowaty

Wiktionary


głupowatość

głupowaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co głupowate; cecha tych, którzy są głupowaci

Wiktionary

Patrz:

głupowaty

Przykłady

 (1.1) Myślę, że jego żona przyzwyczaiła się już do jego wrodzonej głupowatości.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głupowaty

 przysł. głupowato

 rzecz. wygłup mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupawość, głupkowatość

Wiktionary


głupowaty

1. wyrażający głupotę;
2. niezbyt mądry, ograniczony, bezmyślny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pejor. o człowieku niezbyt inteligentny

 (1.2) pejor. o wyglądzie świadczący o byciu niezbyt rozgarniętym

 (1.3) pejor. o filmie mający nieciekawą fabułę, nie wciągający

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przysłali jakiegoś głupowatego faceta i on ma ten bojler naprawić?

 (1.2) Jasiek z tym swoim głupowatym wyrazem twarzy ma nas reprezentować?

 (1.3) Puścili jakiś głupowaty film o treserce fok.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptak mzw./mos., głupawka ż., głupiec mos., głupol mos., głupota ż., głupowatość ż., głuptas mos., głuptaś mos.

 czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.

 przym. głupi, głupiutki, głupkowaty

 przysł. głupio, głupowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupkowaty, matołkowaty, matołowaty

 (1.2) głupkowaty, matołkowaty, matołowaty

 (1.3) błahy, głupi, głupkowaty, nieistotny

Wiktionary


głupstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) lekkomyślny, głupi postępek

 (1.2) niezbyt ważna, błaha sprawa

 (1.3) głupie, niedorzeczne powiedzenie

 (1.4) przest. niewiedza, brak bystrości

 (1.5) daw. głupi ludzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.5) W tej zawołanej ziemiańskiej stolicy // Wielebne głupstwo od wieków siedziało: // Pod starożytnem schronieniem świątnicy // Prawych czcicielów swoich utuczało

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwupstfɔ, AS: gu̯upstfo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głupi, głupiutki, głupawy

 przysł. głupio

 rzecz. głupek m., głupol m., głupota ż., głupawka ż., głupiec m., wygłup mrz., głupkowatość ż., głuptak mos./mzw.

 czas. głupieć, wygłupiać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) błahostka, drobnostka, bagatela

 (1.3) niedorzeczność, bzdura, absurd, androny, austriackie gadanie

 (1.4) głupota

Wiktionary


głupszy

stopień wyższy od przymiotnika: głupi


SJP.pl


głuptak

1. osoba nierozgarnięta lub naiwna; głuptas;
2. osoba dotknięta głuptactwem, niedorozwojem umysłowym średniego stopnia; imbecyl


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Morus bassanus|ref=tak., głuptak zwyczajny, duży ptak morski z rzędu pełnopłetwych;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. lekcew. obraź. osoba nierozgarnięta

 (2.2) przest. osoba upośledzona umysłowo

Wiktionary

Głuptak (zwyczajny), głuptak biały (Morus bassanus) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny głuptaków (Sulidae). Nie jest zagrożony.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwuptak, AS: gu̯uptak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głupota ż., głupstwo n., głupstewko n., głupiec m., głuptas m., głuptasek m., głup m., głupawka ż., głupkowatość ż., głupienie n., wygłup mos./mrz.

 czas. głupieć ndk.

 przym. głupi, głupkowaty, głupowaty

 przysł. głupio

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) głupek, głuptas

 (2.2) imbecyl

Wiktionary


głuptaki

1. osoba nierozgarnięta lub naiwna; głuptas;
2. osoba dotknięta głuptactwem, niedorozwojem umysłowym średniego stopnia; imbecyl


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Sulidae|Reichenbach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu głuptakowych;

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: głuptak

Wiktionary

Głuptaki, głuptakowate (Sulidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzina głuptaków obejmuje gatunki oceaniczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygłup mos./mrz., głuptak mzw., głuptakowce lm nm., głuptakowe lm nm.

Wiktionary


głuptakowate

o cechach głuptakowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Głuptaki, głuptakowate (Sulidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).

Wikipedia


głuptakowaty

o cechach głuptakowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


głuptakowe

o cechach głuptakowych (rząd ptaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Suliformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

Wiktionary

Głuptakowe (Suliformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae), wyodrębniony z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes), w stosunku do którego stanowi takson siostrzany.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rzędu głuptakowych należą fregatowce i głuptakowce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptak mzw., głuptaki lm nm., głuptakowate lm nm., głuptakowce lm nm.

Wiktionary


głuptakowy

o cechach głuptakowych (rząd ptaków)


SJP.pl


głuptas

potocznie: ktoś głupi, nierozgarnięty lub naiwny; gamoń, głuptaś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba nierozgarnięta lub bardzo naiwna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marku, ty głuptasiu, czego się tak boisz?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptas mos., głuptasek mos., głupol mos., wygłup mos./mrz.

 czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.

 przym. głupi, głupiutki, głupowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głuptas, głuptasek

Wiktionary


głuptasek

zdrobnienie od: głuptas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba nierozgarnięta lub bardzo naiwna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karolku, głuptasku, babunia cię kocha i zawsze będzie kochała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuptak mzw./mos., głupkowatość ż., głupawka ż., głupiec mos., głupota ż., głuptas mos., głuptaś mos.

 czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.

 przym. głupi, głupiutki

 przysł. głupio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głuptas, głuptaś

Wiktionary


głuptasińska

żartobliwie: kobieta głupia lub naiwna


SJP.pl


głuptasiński

żartobliwie: mężczyzna głupi lub naiwny


SJP.pl


głuptaska

głuptas; głupolka


SJP.pl


głusk

1. miasto na Białorusi;
2. dzielnica Lublina;
3. nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

  • Głusk – wieś w województwie mazowieckim
  • Głusk – wieś w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Głusk
  • Głusk – gmina wiejska w województwie lubelskim
  • Głusk – dawna gmina w województwie warszawskim
  • Głusk – dawna gromada w powiecie nowodworskim w województwie warszawskim
  • Głusk – dawna gromada w powiecie lubelskim
  • Głusk – dzielnica Lublina
  • Głusk – miasto na Białorusi

Wikipedia


głuski

przymiotnik od: Głusk


SJP.pl


głusko

przymiotnik od: Głusk


SJP.pl

Głusko (niem. Steinbusch) – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew. Siedziba sołectwa (w skład którego wchodzą także osady Sitnica, Moczele, Ostrowite, Podszkle, Kamienna Knieja i Żeleźnica).Osada liczy ok. 210 mieszkańców, a całe sołectwo – ok. 340 mieszkańców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


głusza

1. miejsce odludne, niezamieszkane; pustkowie, odludzie;
2. głucha cisza; martwota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce położone z daleka od ludzi, odludne

 (1.2) głucha cisza

Wiktionary

2 miejscowości w Polsce:

  • Głusza – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów
  • Głusza – leśniczówka w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Człopa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Magda wyszła za leśniczego i teraz mieszka w jakiejś głuszy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwuʃa, AS: gu̯uša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głuchy mos., głuchość ż., głuchota ż., głuszec mzw.

 przym. głuchy

 przysł. głucho

 czas. ogłuszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odludzie, pustkowie

Wiktionary


głuszak

młode głuszca


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Głuszak – polski dziennikarz
  • Jakub Głuszak – polski trener siatkarski
  • Jan Głuszak – polski architekt
  • Józef Głuszak – polski hydrotechnik i inżynier budownictwa wodnego
  • Magdalena Głuszak – polska siatkarka

Wikipedia


głuszcowate

rodzina ptaków z rzędu kuraków, obejmująca takie gatunki jak głuszec, cietrzew, jarząbek


SJP.pl

Wikipedia


głuszcowaty

o cechach głuszcowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


głuszcowy

przymiotnik od: głuszec


SJP.pl


głuszcz

nazwisko


SJP.pl


głuszczarz

myśliwy polujący na głuszce


SJP.pl


głuszec

ptak grzebiący z rodziny głuszcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. duży, eurazjatycki ptak leśny z ciemnym upierzeniem;

Wiktionary

Głuszec (zwyczajny) (Tetrao urogallus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), zamieszkujący Eurazję. W skali globalnej nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z daleka, z innej strony lasu, doszło nas tokowanie głuszca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡwuʃɛt͡s, AS: gu̯ušec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głusza ż.

:: fż. głuszyca ż.

 przym. głuszcowy, głuchy

Wiktionary


głuszej

stopień wyższy od przysłówka: głucho


SJP.pl


głuszek

samica głuszca; głuszyca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Emberiza cia|ref=tak., ptak z rodziny trznadlowatych;

Wiktionary

Głuszek, trznadel głuszek (Emberiza cia) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡwuʃɛk, AS: gu̯ušek

Wiktionary


głuszka

samica głuszca; głuszyca


SJP.pl

Głuszka (bułg. Глушка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Gabrowo, w gminie Drjanowo. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 grudnia 2018 roku miejscowość liczyła 11 mieszkańców.

Wikipedia


głuszyć

1. tłumić, zagłuszać;
2. zabijać przez ogłuszenie;
3. o roślinach: własnym wzrostem utrudniać wegetację innym roślinom


SJP.pl


głuszyca

samica głuszca; głuszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Głuszyca (niem. Nieder Wüstegiersdorf) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie miejsko-wiejskiej Głuszyca, której jest siedzibą, nad rzeką Bystrzycą, w Kotlinie pomiędzy Górami Sowimi a Kamiennymi (Górami Suchymi) w Sudetach Środkowych. Historycznie leży na Dolnym Śląsku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡwuˈʃɨt͡sa, AS: gu̯ušyca

Wiktionary


głuszycki

Głuszyca


SJP.pl

Patrz:

Głuszyca

głuszyczanin

mieszkaniec Głuszycy (miasta w Polsce)


SJP.pl


głuszyczanka

mieszkanka Głuszycy (miasta w Polsce)


SJP.pl


głuszyński

nazwisko


SJP.pl


głuż.

skrót od: górnołużycki; głż.


SJP.pl


głużyć

o niemowlętach: wydawać pierwsze, przypadkowe dźwięki


SJP.pl


głż.

skrót od: górnołużycki; głuż.


SJP.pl


h

1. jedenasta litera polskiego alfabetu;
2. symbol godziny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła jedenastej litery alfabetu polskiego;

 (1.2) muz. siódmy od C dźwięk w szeregu diatonicznym każdej oktawy;

skrót

 (2.1) = hydrant

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W szkolnej toalecie pojawił się wczoraj brzydki napis na „H”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xa, AS: χa

Wiktionary

Powiązane:

 symbol. h

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) si

Wiktionary


h-dur

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "h"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku h (w zapisie nutowym z pięcioma krzyżykami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji H-dur (1.1)

Wiktionary


h-kształtny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt litery H

Wiktionary


h-moll

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "h"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku h (w zapisie nutowym z dwoma krzyżykami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji h-moll (1.1)

Wiktionary


h.

skrót

 (1.1) = herb

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Andrzej Bobola przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej h. Leliwa 30 listopada 1591 roku w Strachocinie k. Sanoka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. herb mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. herb mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== h. (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = hodina → godz., godzina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


h.a.

skrót od: hoc anno - w tym roku


SJP.pl


h.c.

skrót od: honoris causa


SJP.pl

skrót

 (1.1) = honoris causa

Wiktionary


h.e.

skrót od: hoc est - to jest, to znaczy, czyli


SJP.pl


h.s.e.

skrót od: hic sepultus est (z łaciny: tu leży pochowany)


SJP.pl


h.t.

skrót od: hoc tempore - w tym czasie, podówczas


SJP.pl


h0

symbol

 (1.1) … określający znormalizowaną wielkość modelu kolejowego;

Wiktionary

Skala H0 – nazwa stosowanej w modelarstwie kolejowym skali 1:87 i rozstawie szyn 16,5 milimetra.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Modele H0 mają skalę 1:87, a szerokość toru 16,5 mm.

Wiktionary


ha

1. wyraz, zwykle powtarzany, oznaczający śmiech, zwłaszcza głośny i spontaniczny; cha;
2. okrzyk wyrażający różne nastroje, zarówno przyjemne, jak i przykre (np. Ha, udało się! Ha, co tam, następnym razem się uda.); he;
3. nazwa litery H


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Księga Habakuka

Wiktionary

Hektar, ha – jednostka powierzchni używana między innymi w rolnictwie, leśnictwie i geodezji (ewidencja gruntów i budynków). 1 hektar jest to pole powierzchni kwadratu o boku 100 m. Hektar to jeden hektometr kwadratowy.

Nazwa pochodzi od przedrostka „hekto-” oznaczającego 100 i nazwy jednostki miary „ar”.

1 ha = 100 a = 10 000 m² = 1 hm² = 0,01 km²
1 km² = 100 ha

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌxabaˈkuka, AS: ḱśŋga χabakuka

Wiktionary


haakon

[czytaj: hokon] obce imię męskie


SJP.pl

  • Haakon Dobry
  • Haakon Sigurdsson
  • Haakon Eiriksson
  • Haakon Magnusson
  • Haakon II Barczysty
  • Haakon III
  • Haakon IV Stary
  • Haakon V Długonogi
  • Haakon VI Magnusson
  • Haakon VII
  • Haakon (książę Norwegii)

Wikipedia


haarlem

[czytaj: harlem] miasto w Holandii


SJP.pl

Haarlem (IPA: [ˈɦaːr.lɛm]) – miasto w płn.-zach. Holandii na zachód od Amsterdamu, położone nad rzeką Spaarne. Jego historia sięga ponad 750 lat. Dawna stolica hrabstwa Holandii; stolica prowincji Noord-Holland (Holandia Północna). Liczba mieszkańców - ok. 154 tys. (2012).

Wikipedia


haarlemski

Haarlem [czytaj: harlemski]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Haarlemem, dotyczący Haarlemu, pochodzący z Haarlemu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haarlem mrz.

Wiktionary


hab.

skrót od: habilitowany; habil.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = habilitowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Referat wygłosi prof. dr hab. inż. Jan Kowalski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxabʲilʲitɔˈvãnɨ, AS: χabʹilʹitovãny

Wiktionary


haba

nazwisko


SJP.pl

Belgia:

  • Habâ – walońska nazwa gminy Habay

Hiszpania:

  • La Haba – gmina

Japonia:

  • Haba – dzielnica Yokote

Inne:

  • Haba Haba – singel Stelli Mwangi

Osoby:

  • Paul Haba – gwinejski lekkoatleta
  • Zbigniew Haba – polski fizyk

Zobacz też:

  • Habâ
  • Hába
  • Habba

Wikipedia


habakuk

jeden z proroków Starego Testamentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m., jedno z imion biblijnych;

 (1.2) bibl. postać biblijna, jeden z proroków starotestamentowych; metonimicznie również jego dzieło;

Wiktionary

  • Habakuk – jeden z proroków mniejszych Starego Testamentu
  • Habakuk – polski zespół muzyczny reggae
  • Habakuk – imię hebrajskie
  • Habakuk – rosyjski biskup prawosławny
  • HMS Habbakuk – brytyjsko-kanadyjski projekt lotniskowca zbudowanego głównie z lodu

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Niewiele wiadomo o Habakuku ponad to, co można wywnioskować z księgi jego autorstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Habakukowy

Wiktionary


habakukowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Habakuka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Habakuk mos.

Wiktionary


habanera

1. ludowy taniec kubański zbliżony do tanga, o synkopowanym rytmie, powstały w połowie XIX wieku
2. muzyka do tego tańca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) choreogr. taniec kubański spopularyzowany w XIX wieku

 (1.2) muz. muzyka do habanery (1.1) lub w jej rytmie

Wiktionary

Habanera – taniec i rodzaj muzyki pochodzący z Kuby, rozpowszechniony w Hiszpanii, w tempie umiarkowanym i metrum 2/4. Charakteryzuje się silnym akcentem na pierwszej części taktu, zrytmizowany. Nazwa habanera powstała w Madrycie ok. 1850.

Jedną z najsławniejszych habaner świata jest piosenka La Paloma oraz melodia El Arreglito napisane przez Sebastiána Iradiera. Melodia Iradiera El Arreglito została wykorzystana przez Georges'a Bizeta w operze Carmen. Bizet uważał, że El Arreglito jest melodią ludową.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|hiszp|habanera.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) хабанэра ż.; (1.2) хабанэра ż.

* hiszpański: (1.1) habanera ż.; (1.2) habanera ż.

* kaszubski: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.

* nowogrecki: (1.1) χαμπανέρα ż.; (1.2) χαμπανέρα ż.

* słowacki: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.

* włoski: (1.1) habanera ż.

źródła.

== habanera (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-habanera.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. habanera

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxabãˈnɛra, AS: χabãnera

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|hiszp|habanera.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) хабанэра ż.; (1.2) хабанэра ż.

* hiszpański: (1.1) habanera ż.; (1.2) habanera ż.

* kaszubski: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.

* nowogrecki: (1.1) χαμπανέρα ż.; (1.2) χαμπανέρα ż.

* słowacki: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.

* włoski: (1.1) habanera ż.

źródła.

== habanera (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-habanera.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. habanera

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


habas

regionalnie: duża porcja mięsa, mięso; chabas


SJP.pl

Habas – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Landy.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1310 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 70 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Habas plasuje się na 332. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 586.).

Wikipedia


habatsu

w Japonii: frakcja, klika (zwłaszcza wewnątrz partii politycznej)


SJP.pl


habdank

dawniej: podziękowanie, zwolnienie (z czegoś)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. podzięka

Wiktionary

Abdank – polski herb szlachecki, noszący zawołania Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Abdank jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxabdãŋk, AS: χabdãŋk

Wiktionary

Powiązane:

 czas. abdankować

Wiktionary


habdankować

czasownik niedokonany

 (1.1) stpol. zob. abdankować.

Wiktionary


habenda

niewielki majątek


SJP.pl


haber

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku
  • Barbara Haber – polska siatkarka
  • Fritz Haber – niemiecki chemik
  • Jan Haber – polski prawnik, brat Mariana
  • Marek Haber – polski lekarz
  • Marian Haber – polski kolekcjoner, brat Jana
  • Samu Haber – fiński wokalista, kompozytor, autor tekstów piosenek i gitarzysta

Wikipedia


habermas

Wikipedia


habicik

zdrobnienie od: habit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od habit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. habit m.

 przym. habitowy

Wiktionary


habil.

skrót od: habilitowany; hab.


SJP.pl


habilitacja

postępowanie mające na celu uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego; także praca naukowa napisana dla uzyskania tego stopnia lub jej obrona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. urz. procedura pozwalająca na uzyskanie stopnia naukowego wyższego niż stopień doktora; po jego zdobyciu można się ubiegać o tytuł profesora;

 (1.2) pot. stopień naukowy uzyskany w procedurze habilitacji (1.1)

 (1.3) pot. rozprawa naukowa wymagana podczas procedury habilitacji (1.1), rozprawa habilitacyjna

 (1.4) daw. publiczne wygłoszenie wykładu habilitacyjnego i obrona własnej rozprawy naukowej

Wiktionary

Habilitacja (z łac. habilis – zdatny, zręczny) – posiadające różny zakres, w zależności od sytuacji prawnej w danym kraju, uprawnienie do:

  • samodzielnego nauczania w określonej uczelni (wydziale) w zakresie określonej dziedziny, często na stanowisku profesora,
  • promowania kandydatów do stopnia naukowego doktora,
  • recenzowania rozpraw lub dorobków w ramach postępowań o nadanie stopni naukowych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. habilitant mos., habilitantka ż.

 czas. habilitować ndk., habilitować się ndk.

 przym. habilitacyjny, habilitowany

Wiktionary


habilitacyjny

dotyczący habilitacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z habilitacją, dotyczący habilitacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. habilitacja ż., habilitant mos., habilitantka ż.

 czas. habilitować ndk., habilitować się ndk.

 przym. habilitowany

Wiktionary


habilitant

mężczyzna przygotowujący rozprawę habilitacyjną


SJP.pl


habilitantka

kobieta przygotowująca rozprawę habilitacyjną


SJP.pl


habilitować

1. przeprowadzić, przeprowadzać czyjąś habilitację;
2. habilitować się - uzyskać, uzyskiwać stopień doktora habilitowanego


SJP.pl


habilitowany

taki, który uzyskał habilitację, posiada stopień naukowy doktora habilitowanego


SJP.pl


habit

ubiór zakonny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ubiór zakonny;

 (1.2) hist. długi, bogato szamerowany kaftan męski, noszony we Francji w XVIII wieku

 (1.3) środ. przestępcze odzież więzienna

Wiktionary

Habit – w większości Kościołów chrześcijańskich: charakterystyczny strój członków zakonów i zgromadzeń zakonnych. W zależności od zakonu składa się z sukni, płaszcza, szkaplerza oraz pasa lub sznura (cingulum). Siostry zakonne najczęściej zakładają na głowę welon.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poranione jej plecy, z obu stron rozpostarte ramiona i owijające nogi zwoje czarnego habitu nadawały jej postać żałobnego i skrwawionego krzyża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxabʲit, AS: χabʹit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. habitowy, bezhabitowy

 rzecz. habicik mrz.

Wiktionary


habitat

część biotopu, środowisko, w którym organizmy danego gatunku znajdują najdogodniejsze warunki życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. środowisko, w którym zamieszkują określone rośliny lub zwierzęta

Wiktionary

Habitat (łac. habitat – mieszka), obrazowo określany jako adres ekologiczny – kompleks specyficznych warunków środowiska życia określonych populacji organizmów:

  • w szerokim rozumieniu może oznaczać biotop lub siedlisko, a w szczególnych przypadkach – biom,
  • w wąskim znaczeniu – warunki lub miejsca, część biotopu, w której osobniki danego gatunku znajdują najdogodniejsze warunki życia, na przykład: dla dżdżownic – gleba, dla minowców (minowanie) – łodygi roślin i liście, dla hub – pnie drzew.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chociaż gatunek ten ma duże zdolności adaptacyjne do zmiany habitatu, jednak uważa się, że trend liczebności populacji jest spadkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈbʲitat, AS: χabʹitat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środowisko, siedlisko

Wiktionary


habitowy

o zakonie lub zgromadzeniu: mający regułę nakazującą noszenie specjalnego stroju zakonnego - habitu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. noszący habit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patriarcha założył żeńskie zgromadzenie habitowe w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. habit mrz., habicik mrz.

 przym. bezhabitowy

Wiktionary


habituacja

stopniowy zanik reakcji organizmu na bodziec przy wielokrotnym jego powtarzaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. stopniowe zanikanie reakcji na powtarzający się lub trwający bodziec;

Wiktionary

Habituacja, przywykanie – jedna z form nieasocjacyjnego uczenia się; proces poznawczy, polegający na stopniowym zanikaniu reakcji na powtarzający się bodziec, jeżeli nie niesie on żadnych istotnych zmian (informacji). Habituacja związana jest z czynnością układu siatkowatego. Każdy nowy bodziec najpierw wywołuje pobudzające działanie tworu siatkowatego, w miarę powtarzania bodźca układ siatkowaty wywiera działanie hamujące na przekaźnictwo impulsów w związanych z nim drogach czuciowych. W elektroencefalogramie habituacja związana jest z pojawieniem się fal wolnych i synchronizacją zapisu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxabʲituˈwat͡sʲja, AS: χabʹituacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. habituacyjny

 rzecz. habitus mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przywykanie

Wiktionary


habituacyjny

habituacja


SJP.pl

Patrz:

habituacja

habitualny

1. trwale zdolny
2. odnoszący się do zwyczaju


SJP.pl


habitus

w biologii: ogół cech i właściwości osobnika składających się na jego wygląd, zachowanie, świadczących o jego rozwoju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogół właściwości osobnika, które składają się na jego wygląd i zachowanie;

Wiktionary

Sprawność (łac.  habitus) – termin etyczny stworzony przez Arystotelesa i rozwijany przez myślicieli wszystkich wieków.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. habituacja ż., kohabitacja ż.

Wiktionary


haboob

Habub, haboob – burza piaskowa związana najczęściej z prądem zstępującym w burzach atmosferycznych. Występuje na obszarach pustyń, m.in. na Półwyspie Arabskim i środkowych stanach USA, np. w Arizonie i Kolorado.

Wikipedia


habsburg

członek dynastii niemieckiej panującej 1273-1780


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. członek niemieckiej dynastii

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Habsburg – gmina w kantonie Argowia, w okręgu Brugg

Osoby:

  • Eduard Habsburg – niemiecki filozof
  • Guta von Habsburg – czeska królowa

Inne:

  • Habsburg – zamek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Persja, odwieczny wróg Turcji, od XV w. usiłowała zmontować wielki sojusz antyosmański z udziałem ówczesnych potęg: Rzeczypospolitej i imperium Habsburgów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. habsburskość ż., Habsburżanka ż.

 przym. habsburski

 przysł. habsbursko

Wiktionary


habsburgowie

dynastia niemiecka


SJP.pl

Habsburgowie – dynastia niemiecka (von Habsburg). Założycielem dynastii był Guntram Bogaty (X wiek). Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg (od staro-wysoko-niemieckiego hab lub haw – przejście, bród; legendarna etymologia od niem. Habichtsburg – pol. ‘jastrzębi gród’) położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech (a co za tym idzie także w Chorwacji) i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku, ziemiach polskich, ukraińskich, serbskich i włoskich oraz w hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji, Afryce i obu Amerykach. Przez większość lat trzonem monarchii było Arcyksięstwo Austriackie, rozszerzane systematycznie, by stać się rozległym imperium, zwanym od nazwy dynastii Monarchią Habsburgów.

Wikipedia


habsburski

1. związany z Habsburgiem, dotyczący Habsburga (miasta);
2. związany z Habsburgiem, Habsburgami, dotyczący Habsburga, Habsburgów (członka dynastii, dynastii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Habsburgami, dotyczący dynastii Habsburgów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Monarchia habsburska wypowiada wojnę Serbii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Habsburg mos./mrz., Habsburżanka ż.

Wiktionary


habsburskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co habsburskie; habsburski charakter czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Habsburg mos./ż.

 przym. habsburski

 przysł. habsbursko

Wiktionary


habsburżanka

córka Habsburga (członka dynastii niemieckiej panującej w latach 1273-1780)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. przedstawicielka dynastii Habsburgów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Imię otrzymała po siostrze matki, Annie Habsburżance.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Habsburg mos./ż., habsburskość ż.

 przym. habsburski

 przysł. habsbursko

Wiktionary


habu

jadowity wąż z rodziny żmijowatych


SJP.pl

Habu – wieś w Botswanie w dystrykcie Północno-Zachodnim. Według spisu ludności z 2011 roku wieś liczyła 533 mieszkańców..

Wikipedia


habub

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. burza piaskowa związana z prądem zstępującym frontu burzowego;

Wiktionary

Habub, haboob – burza piaskowa związana najczęściej z prądem zstępującym w burzach atmosferycznych. Występuje na obszarach pustyń, m.in. na Półwyspie Arabskim i środkowych stanach USA, np. w Arizonie i Kolorado.

Wikipedia


habushu

[czytaj: habuszu] wysokoprocentowy japoński napój alkoholowy na bazie awamori


SJP.pl


hacel

hak, najczęściej stalowy, wkręcany na końcach podkowy w celu uniknięcia poślizgnięcia się przez konia; ocel


SJP.pl

Hacel (też: ocel) – śruba o łbie zazwyczaj w formie stożka, graniastosłupa lub ostrosłupa, zwykle stalowa, wkręcana w zakończenia ramion podków, aby zapobiec ślizganiu się konia na miękkiej ziemi czy lodzie. Dawniej, hacele były integralnymi elementami podków koni roboczych, odgiętymi z ramion; obecnie takie podkowy stosuje się rzadziej, ze względu na ich szkodliwe działanie na kopyta i kończyny – występuje brak amortyzacji wstrząsów przez strzałkę kopyta na twardym podłożu.

Wikipedia


hacelowy

hacel


SJP.pl

Patrz:

hacel

hacham

duchowny karaimski; chacham


SJP.pl


hachette

[czytaj: aszET] Groupe Livre Hachette, jeden z największych koncernów wydawniczych na świecie


SJP.pl

Hachette (wymowa: [a.ʃɛt]) – francuska grupa mediowa, której najbardziej znaną częścią jest wydawnictwo Hachette Livre. Ponadto w skład grupy wchodzą także: Hachette Filipacchi Médias (wydaje czasopisma) oraz Hachette Distribution Services (zajmuje się dystrybucją). Stanowi część holdingu Lagardère. Częścią międzynarodowej grupy wydawniczej Hachette, skupiającej wydawnictwa z Francji, Hiszpanii, Włoch, Wielkiej Brytanii, Japonii, Ameryki Północnej i Południowej, jest wydawnictwo Hachette Polska sp. z o.o.

Wikipedia


hachiman

[czytaj: haciman] w mitologii japońskiej: bóg wojny i boski opiekun Japonii


SJP.pl

Hachiman (jap. 八幡神 Hachiman-shin, Yawata no kami; bóg ośmiu chorągwi) – w mitologii japońskiej bóg wojny (opiekuńczy bóg wojowników) i łucznictwa i boski opiekun Japonii oraz narodu japońskiego. Łączony jest również z rolnictwem, płodnością oraz rybołówstwem. Uważany za patrona rodu Minamoto.

Wikipedia


hacjenda

1. gospodarstwo rolne w Hiszpanii i w krajach Ameryki Łacińskiej
2. główny budynek w takim gospodarstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. duże gospodarstwo rolne w Hiszpanii lub skolonizowanych niegdyś przez nią krajach Ameryki Łacińskiej;

Wiktionary

Hacjenda – duże gospodarstwo rolno-hodowlane (plantacja) lub posiadłość wiejska w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej; także same zabudowania (zarówno mieszkalne, jak i gospodarcze) w tym gospodarstwie lub posiadłości.

Monografię meksykańskich hacjend wydał amerykański prozaik, poeta, malarz i fotografik Paul Alexander Bartlett.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hacjender mos.

Wiktionary


hacjender

właściciel lub dzierżawca gospodarstwa rolnego w Hiszpanii


SJP.pl


hackathon

[czytaj: hakaton] środowiskowo: spotkanie, na którym grupa ludzi programuje przez dłuższy czas; hakaton


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. wydarzenie (zwykle rodzaj konkursu), podczas którego programiści stają przed zadaniem rozwiązania określonego problemu, zwykle związanego z zaprojektowaniem i zaprogramowaniem aplikacji na dany temat;

Wiktionary

Hackathon (czasem maraton projektowania lub hackaton) – wydarzenie skierowane do programistów, podczas którego informatycy i inne osoby związane z rozwojem oprogramowania, takie jak projektanci grafiki, twórcy interfejsów i menedżerowie projektów, stają przed zadaniem rozwiązania określonego problemu związanego z projektowaniem. Hackathony odbywają się w krótkim czasie, zazwyczaj na przestrzeni dnia lub weekendu. Zadanie do wykonania ogłaszane jest w dniu rozpoczęcia konkursu. Podczas oceniania pod uwagę brana jest wyłącznie praca wykonana podczas trwania wydarzenia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang| hackathon.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hackathon

* baskijski: (1.1) hackatoi

* francuski: (1.1) hackathon m.

* hiszpański: (1.1) hackatón

* rosyjski: (1.1) хакатон m.

źródła.

== hackathon (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|'hæk.əθən.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pot. inform. (neologizm) hackathon

odmiana.

 (1.1) lp. hackathon; lm. hackathons

przykłady.

Wiktionary


hacker

[czytaj: haker] osoba włamująca się do sieci komputerowych; haker


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. włamywacz komputerowy

Wiktionary

  • haker – osoba o wysokich umiejętnościach informatycznych
  • haker – osoba szukająca i ewentualnie wykorzystująca słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych
  • Haker – serial telewizyjny
  • Haker – polski film fabularny z 2002
  • Haker – amerykański film akcji z 2015

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) cracker

Wiktionary


hackerka

hacker [czytaj: hakerka]; hakerka


SJP.pl


hackerspace

[czytaj: hakerspejs] środowiskowo: miejsce spotkań ludzi o wspólnych zainteresowaniach, najczęściej informatycznych


SJP.pl

Hackerspace (hackspace, hacklab, makerspace, creative spacekreatywna przestrzeń) – zarządzana przez społeczność przestrzeń fizyczna, w której spotykają się i współpracują osoby mające wspólne pasje, zwykle związane z informatyką i nowymi technologiami.

Wikipedia


hackerstwo

[czytaj: hakerstwo] bezprawne uzyskiwanie dostępu do sieci i systemów komputerowych różnych instytucji, w celu zakłócenia ich działania lub popełnienia oszustwa; hakerstwo


SJP.pl


hackett

[czytaj: haket] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Hackett – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Sebastian
  • Hackett – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Price

Gminy w USA:

  • Hackett (ang. Hackett Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Price

Osoby

  • Alan John "AJ" Hackett
  • Barbara Hackett – niemiecka brydżystka
  • Grant Hackett
  • Harold Hackett
  • John Hackett
  • Jeff Hackett
  • Steve Hackett

Wikipedia


haćki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w gminie Bielsk Podlaski;

Wiktionary

Haćki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.

Wikipedia


hacking

[czytaj: haking] szukanie i wykorzystywanie słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; włamywanie się do zabezpieczonych zasobów; haking


SJP.pl

  • haker – osoba o wysokich umiejętnościach informatycznych
  • haker – osoba szukająca i ewentualnie wykorzystująca słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych
  • Haker – serial telewizyjny
  • Haker – polski film fabularny z 2002
  • Haker – amerykański film akcji z 2015

Wikipedia


hackman

  • Gene Hackman – amerykański aktor
  • James Hackman – angielski morderca
  • Kelly Hackman – brytyjska gimnastyczka
  • Luther Hackman – amerykański gracz w baseball
  • Paul Hackman – kanadyjski gitarzysta
  • Robert Hackman – ghański lekkoatleta, długodystansowiec

Wikipedia


hackney

[czytaj: hakni lub haknej] rasa koni angielskich, wykorzystywana jako wytworne konie powozowe


SJP.pl

  • Hackney – miasto w hrabstwie Wielki Londyn (Anglia)
    • London Borough of Hackney – dzielnica Londynu
  • Hackney – miejscowość w hrabstwie Derbyshire (Anglia)
  • Hackney – osada (ang. unincorporated community) w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas
  • hackney (hackney carriage) – nazwa brytyjskich taksówek,
  • hackney i kuc hackney – rasy konia,

Wikipedia


hackować

[czytaj: hakować] szukać i wykorzystywać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; hakować


SJP.pl


hacks

Hacks – amerykański serial komediodramatyczny, którego twórcami są Lucia Aniello, Paul W. Downs i Jen Statsky.

Wikipedia


haczek

dawniej: haczyk


SJP.pl

Haczek (karon, odwrócony cyrkumfleks, odwrócony daszek) – symbol diakrytyczny używany do spółgłosek i samogłosek. Jest skierowany w tę samą stronę, co brewis, ale ma kształt akcentu przeciągłego (cyrkumfleks).

Wikipedia


haczka

dawniej: haczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. motyka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daj no mi haczkę, bo tu pełno chwastów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hakowy mos., hak m., haczek m., haczyk m., hakownica ż., hakanie n., hakowanie n.

 czas. hakać ndk., hakować ndk.

 przym. haczykowaty, hakowaty, hakowy

 przysł. haczykowato, hakowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) motyka, motyczka

Wiktionary


haczów

wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim


SJP.pl

Haczów – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Siedziba gminy Haczów.

Według podziału administracyjnego w latach 1975–1998 Haczów był położony w województwie krośnieńskim.

W latach od 1340 do 1772 wieś należała do ziemi sanockiej leżącej w województwie ruskim, następnie od 1772 do cyrkułu sanockiego w Galicji. Od 1918 w składzie województwa lwowskiego, w powiecie brzozowskim.

Wikipedia


haczowianin

mieszkaniec Haczowa (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Haczowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haczów m.

:: fż. haczowianka ż.

 przym. haczowski

Wiktionary


haczowianka

mieszkanka Haczowa (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Haczowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haczów m.

:: fm. haczowianin m.

 przym. haczowski

Wiktionary


haczowski

przymiotnik od: Haczów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Haczowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haczów m., haczowianin m., haczowianka ż.

Wiktionary


haczyć

zaczepiać czymś ostrym, zagiętym; zahaczać


SJP.pl


haczyk

1. mały hak;
2. regionalnie: pogrzebacz;
3. potocznie: szczegół, pytanie trudne do wyjaśnienia; podstęp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: hak

 (1.2) mały hak do łowienia ryb na wędkę

 (1.3) trudny do zauważenia podstęp lub problem

 (1.4) znak ✓

 (1.5) gw-pl|Poznań, Warszawa. pogrzebacz

Wiktionary

  • Haczyk – manewr militarny.
  • Haczyk – część zestawu wędkarskiego.
  • Marek Haczyk – polski kierowca rajdowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odpina swój fartuch kucharski i wiesza go na haczyk.

 (1.2) Nakładać robaka na haczyk nauczył mnie mój dziadek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxat͡ʃɨk, AS: χačyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hak m., haczka ż., haczek m.

 czas. hakować

 przym. hakowaty, haczykowaty

 przysł. hakowato, haczykowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) haczyk wędkarski

 (1.3) kruczek

Wiktionary


haczykodziobek

haczykodziobek czarniawy - gatunek z rodziny tanagrowatych


SJP.pl


haczykowato

przysłówek

 (1.1) przypominając kształtem haczyk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papużki mają haczykowato zakończone dzioby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haczyk mrz., haczka ż.

 przym. haczykowaty

 przysł. hakowato

Wiktionary


haczykowaty

podobny do haczyka, zakrzywiony jak haczyk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kształt haczyka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gryfy mają haczykowate dzioby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hak mrz., haczyk m., haczka ż.

 czas. hakować ndk.

 przym. hakowaty

 przysł. hakowato, haczykowato

Wiktionary


haczykowiec

haczykowiec błyszczący - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych


SJP.pl


haczykowy

haczyk


SJP.pl

Patrz:

haczyk

hadad

  • Hadad – bóg kananejski
  • Hadad (Hodad) – miejscowość w Rumunii, miejsce bitwy Stefana Batorego z wojskami cesarskimi w 1562 roku
  • Hadad Edomita – postać biblijna
  • Ben-Hadad – imię syryjskich królów

Wikipedia


hadal

najgłębsza strefa występująca w oceanach, zaczynająca się na głębokości poniżej 6000 m pod abisalem, w rowach oceanicznych


SJP.pl

  • Hadal – album zespołu Velcra
  • Hadal – najgłębsza strefa oceaniczna, typowa dla rowów oceanicznych

Wikipedia


hadalny

hadal


SJP.pl

Patrz:

hadal

hadar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura;

 (1.2) geogr. wieś w Etiopii, w regionie administracyjnym Afar;

 (1.3) geogr. wieś w USA, w stanie Nebraska

Wiktionary

  • Hadar – wieś w Etiopii
  • Hadar – gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura
  • Hadar – wieś w USA
  • Hadar – miasto w Syrii, w muhafazie Al-Kunajtira

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) beta Centauri, β Cen, Agena

Wiktionary


hadaś

nazwisko


SJP.pl


hadała

nazwisko


SJP.pl


hadeik

jednostka stratygraficzna w randze eonu, poprzedzająca archaik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. nieformalny eon będący okresem od powstania Ziemi do czasu uformowania się skorupy ziemskiej;

Wiktionary

Hadeik (od Hades) – jednostka stratygraficzna w randze eonu, odpowiadająca okresowi w dziejach Ziemi, przed i w trakcie formowania się skorupy ziemskiej. Poprzedza archaik. Hadeik trwał około 0,6 mld lat – od 4,567 do 4,0 mld lat temu.

W tym czasie powstał Księżyc.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W hadeiku na naszej planetaanecie było pełno lawy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hadeiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eon hadeiczny

Wiktionary


hadena

gatunek motyla nocnego z rodziny nocnicówek


SJP.pl


haderlok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szmaciarz, oberwaniec

Wiktionary


hades

potocznie: piekło, świat pozagrobowy; styks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bóg zmarłych i świata pozagrobowego, utożsamiany z rzymskim Plutonem;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) mitgr. książk. podziemny świat zmarłych, świat pozagrobowy

Wiktionary

Hades (także Pluton; gr. Ἅιδης/ᾍδης Háidēs, Ἀίδης Áidēs, Ἀΐδης Aḯdēs ‘niewidzialny’; łac. Pluto) – w mitologii greckiej bóg podziemnego świata zmarłych, który następnie również określano tym mianem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hades, tajemniczy bóg, rzadko pojawiał się na ziemi.

 (1.1) Atrybutami Hadesa były: widły lub berło, klucze, pies Cerber, bukszpan, cyprys, rozmaryn i mięta.

 (2.1) Hades otaczały liczne rzeki, z których najsławniejszą był Styks.

 (2.1) Do Hadesu prowadziło z ziemi kilka wejść, na ogół były to pieczary lub rozpadliny skalne.

 (2.1) W Hadesie duchy zmarłych wiodły smętny i mdły żywot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxadɛs, AS: χades

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Hadesowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pluton, Dis, Dis Pater

 (2.1) Podziemie, Kraina Umarłych, zaświaty

Wiktionary


hadfield

Hadfield – miasto w Anglii, w hrabstwie Derbyshire, w dystrykcie High Peak. Leży 69 km na północny zachód od miasta Derby i 251 km na północny zachód od Londynu.

Wikipedia


hadis

krótkie opowiadanie relacjonujące słowa i czyny Mahometa; hadith


SJP.pl

Hadis (arab. الحديث al-hadith, w liczbie mnogiej أحاديث ahadith) – zapis tradycji dotyczącej czynów lub wypowiedzi Mahometa. Hadisy łącznie tworzą sunnę, najważniejsze po Koranie źródło muzułmańskiej moralności i prawa.

Wikipedia


hadith

krótkie opowiadanie relacjonujące słowa i czyny Mahometa; hadis


SJP.pl


hadiuga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. złośliwiec

 (1.2) reg-pl|Kresy. gadzina

Wiktionary


hadki

1. regionalnie: obrzydliwy, ohydny;
2. w połączeniu: słuchać hadko - wstyd słuchać


SJP.pl


hadlanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hadli Szklarskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. hadlanka ż.

 przym. hadlański

Wiktionary


hadlanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hadli Szklarskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. hadlanin m.

 przym. hadlański

Wiktionary


hadlański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hadli Szklarskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hadlanin m., hadlanka ż.

Wiktionary


hadra

chadera; dawniej:
1. stara, podarta odzież; łachman, szmata, ścierka;
2. kobieta złych obyczajów, stara panna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. ścierka, szmata

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stare ubranie

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. latawica

Wiktionary

Hadra (niem. Hadra) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Herby, nad Liswartą.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Hadra, po jej zniesieniu w gromadzie Lisów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Cióng tu stela, bo ci kopnym do hader!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) gónka

Wiktionary


hadrian

cesarz rzymski, 76-138


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Hadrian, Publiusz Eliusz Hadrian (Publius Aelius Hadrianus; ur. 24 stycznia 76 w Itálice, zm. 10 lipca 138 w Bajach) – cesarz rzymski od 11 sierpnia 117 do swojej śmierci. Pośmiertnie zaliczony w poczet bogów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Hadrian i jestem kapucynem z Grodna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxadrʲjãn, AS: χadrʹi ̯ãn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Hadrianus.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Adrian

* białoruski: (1.1) Адрыян m.

* czeski: (1.1) Hadrián m.

* francuski: (1.1) Adrien m.

* hiszpański: (1.1) Adriano m.

* łaciński: (1.1) Hadrianus m.

* niemiecki: (1.1) Hadrian m.

* portugalski: (1.1) Adriano m.

* rosyjski: (1.1) Адриан m.

* sycylijski: (1.1) Adrianu m.

* ukraiński: (1.1) Адріан m.

* węgierski: (1.1) Adorján

* włoski: (1.1) Adriano m.

źródła.

== Hadrian (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|m. Hadrian

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hadriana

imię żeńskie


SJP.pl

Hadriana, Hadrianna – żeński odpowiednik imienia Hadrian.

Hadriana imieniny obchodzi 8 lipca i 26 sierpnia.

Wikipedia


hadrianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Hadriany lub z nią związany


SJP.pl


hadrianostwo

Hadrian z małżonką; Hadrianowie


SJP.pl


hadrianów

imię męskie


SJP.pl

Hadrianów – przysiółek wsi Baszków w Polsce położony w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.

W latach 1975–1998 przysiółek należał administracyjnie do województwa kaliskiego.

Wikipedia


hadrianowie

imię męskie


SJP.pl


hadrianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Hadriana lub z nim związany


SJP.pl


hadron

cząstka elementarna złożona z kwarków, biorąca udział we wszystkich rodzajach oddziaływań, zwłaszcza w oddziaływaniach silnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. silnie oddziałująca cząstka złożona z kwarków;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przykładem hadronu jest proton i neutron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxadrɔ̃n, AS: χadrõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hadronowy

Wiktionary


hadronowy

hadron


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do hadronów

 (1.2) charakterystyczny dla hadronów

Wiktionary

Patrz:

hadron

Przykłady

 (1.2) Zaobserwowano niezwykłe zgrupowanie materii hadronowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hadron m.

Wiktionary


hadrozaur

duży dwunożny dinozaur kaczodzioby żyjący w erze mezozoicznej


SJP.pl

Hadrozaur (Hadrosaurus) – rodzaj ornitopoda z rodziny Hadrosauridae, który występował w Ameryce Północnej w późnej kredzie ok. 80 mln lat temu. Nazwa tego dinozaura pochodzi z greckich słów hadros – „ciężki” i sauros – „jaszczur” i oznacza tyle co „ciężki jaszczur”. Hadrozaur był pierwszym dinozaurem, którego szczątki odkryto w Ameryce Północnej, a od 1991 r. stał się oficjalnym dinozaurem stanu New Jersey.

Wikipedia


hadrozauroid

przedstawiciel nadrodziny dinozaurów z infrarzędu ornitopodów


SJP.pl


hadrozauroidy

nadrodzina dinozaurów z infrarzędu ornitopodów


SJP.pl

Hadrozauroidy (Hadrosauroidea) – nadrodzina dinozaurów z grupy ornitopodów (Ornithopoda).

Do nadrodziny tej zalicza się zarówno rodzinę hadrozaurów (Hadrosauridae), jak również formy bardziej bazalne, będące prawdopodobnie ogniwem pośrednim w ewolucji dinozaurów z grupy iguanodontów (Iguanodontia) w kierunku właściwych hadrozaurów.

Wikipedia


hadrozaury

rodzina dinozaurów kaczodziobych z grupy hadrozauroidów


SJP.pl

Hadrozaury (Hadrosauridae) – rodzina ornitopodów z grupy hadrozauroidów (Hadrosauroidea), znana też jako „dinozaury kaczodziobe”.

Hadrozaury są najlepiej poznaną grupą dinozaurów. Ich skamieniałości są często znajdowane i obejmują pozostałości osobników we wszystkich stadiach rozwoju – od niewyklutych z jaj piskląt po dorosłe zwierzęta. Hadrozaury były najbardziej zróżnicowaną i najliczniejszą grupą dużych kręgowców żyjących w kredzie późnej na terenach Laurazji. Był to też ostatni duży klad ornitopodów, który wyewoluował w mezozoiku.

Wikipedia


hadrych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. gorczyca polna

Wiktionary


hadryś

nazwisko


SJP.pl


hadyna

nazwisko


SJP.pl


hadynów

nazwisko


SJP.pl

Hadynów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Olszanka. Leży nad rzeką Toczną.

Początki miejscowości sięgają średniowiecza, a dokładnie okresu kolonizacji tych ziem przez szlachtę mazowiecką na przełomie XIV i XV wieku. W 1410 roku właścicielami wsi byli Piotr i Bogusław z Szawłów, którzy ufundowali w niej kościół.Wieś duchowna Hadynow położona była w 1795 roku w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Hadynów, po jej zniesieniu w gromadzie Olszanka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


hadynowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hadynowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hadynów m.

:: fż. hadynowianka ż.

 przym. hadynowski

Wiktionary


hadynowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hadynowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hadynów m.

:: fm. hadynowianin m.

 przym. hadynowski

Wiktionary


hadynowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hadynowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hadynów m., hadynowianin m., hadynowianka ż.

Wiktionary


hadż

pielgrzymka do Mekki obowiązująca wyznawców islamu (przynajmniej raz w życiu); hadżdż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. muzułmańska pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce

Wiktionary

Hadżdż, hadż (arab. حَجّ, Ḥaǧǧ) – pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce. Odbycie pielgrzymki przynajmniej raz w życiu jest obowiązkiem religijnym każdego dorosłego muzułmanina płci męskiej, który jest do niej zdolny fizycznie i finansowo (włącznie z obowiązkiem zapewnienia dostatku rodzinie na czas jego nieobecności). Jest jednym z pięciu filarów islamu. Uważane jest za najliczniejsze coroczne zgromadzenie ludzi na świecie. Hadżdż jest demonstracją solidarności muzułmanów oraz ich oddania wierze w Allaha.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hadżdż m., hadżi m., hadża ż., hadżar m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hadżdż

Wiktionary


hadżar

święty kamień muzułmanów


SJP.pl

Hadżar, Al-Hadżar al-Aswad (arab. الحجر الأسود, Al-Ḥajar al-Aswad, tłum. czarny kamień) – kamień wbudowany w południowo-wschodni narożnik świątyni Al-Kaba w Mekce, największa świętość muzułmanów i cel pielgrzymek (tzw. hadżdżu) wyznawców islamu.

Wikipedia


hadżdż

pielgrzymka do Mekki obowiązująca wyznawców islamu (przynajmniej raz w życiu); hadż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. muzułmańska pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce;

Wiktionary

Hadżdż, hadż (arab. حَجّ, Ḥaǧǧ) – pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce. Odbycie pielgrzymki przynajmniej raz w życiu jest obowiązkiem religijnym każdego dorosłego muzułmanina płci męskiej, który jest do niej zdolny fizycznie i finansowo (włącznie z obowiązkiem zapewnienia dostatku rodzinie na czas jego nieobecności). Jest jednym z pięciu filarów islamu. Uważane jest za najliczniejsze coroczne zgromadzenie ludzi na świecie. Hadżdż jest demonstracją solidarności muzułmanów oraz ich oddania wierze w Allaha.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hadżdż jest centralnym aktem kultowym islamu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hadż m., hadżi m., hadża ż., hadżar m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hadż

Wiktionary


hadżi

tytuł honorowy przysługujący muzułmaninowi, który odbył pielgrzymkę do Mekki


SJP.pl


hadżi-murat

1. awarski przywódca oporu górali w Dagestanie i Czeczenii w latach 1811-1864;
2. nowela Lwa Tołstoja


SJP.pl

Hadżi-Murat (ros. Хаджи-Мурат, awar. XӀажи Мурад; ur. ok. 1790, zm. 23 kwietnia 1852) – jeden z ważniejszych awarskich przywódców oporu górali w Dagestanie i Czeczenii w latach 1811-1864 przeciwko włączeniu ich ziemi do Imperium Rosyjskiego.

Wikipedia


hadziacki

przymiotnik od: Hadziacz


SJP.pl


hadziacz

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad rzeką Psioł;

Wiktionary

Hadziacz (ukr. Гадяч, Hadiacz) – miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad rzeką Psioł.

W mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych, spożywczy oraz paszowy.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. hadziacki

Wiktionary


haendel

Wikipedia


haf

dawniej o zatoce morskiej zawartej między wybrzeżem a mierzeją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. zatoka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cóż dziwnego, skoro wody, bagniska i hafy stanowią 20% powierzchni Prus Wschodnich (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaf, AS: χaf

Wiktionary


hafciarka

1. kobieta trudniąca się wykonywaniem haftów;
2. maszyna służąca do haftowania ozdobnych wzorów na gotowych tkaninach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się hafciarstwem

 (1.2) techn. maszyna do haftowania

Wiktionary

  • hafciarka – kobieta zajmująca się zawodowo wykonywaniem haftów
  • hafciarka – maszyna haftująca

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hafciarstwo n., hafciarz mos., hafcik mrz., haft mrz., haftka ż., hafciarnia ż., haftowanie n.

 czas. haftnąć dk., haftować ndk., wyhaftować dk., zhaftować dk.

 przym. hafciarski

Wiktionary


hafciarnia

pracownia hafciarska, w której wytwarza się hafty na różnorodnych materiałach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownia hafciarska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xafʲˈt͡ɕarʲɲa, AS: χafʹćarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haft, hafciarstwo, hafciarka, hafciarz, haftowanie, haftka zdrobn. hafcik

 czas. haftować ndk., wyhaftować dk.

 przym. hafciarski

Wiktionary


hafciarski

dotyczący haftu, hafciarek lub hafciarzy (np. ścieg hafciarski, zakład hafciarski)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z haftem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hafciarnia ż., hafciarka ż., hafciarstwo n., haft mrz., haftowanie n.

 czas. haftować ndk.

Wiktionary


hafciarstwo

1. rzemiosło artystyczne lub maszynowe dotyczące wykonywania haftów na różnorodnych materiałach;
2. zawód hafciarza lub hafciarki


SJP.pl

Hafciarstwo – dziedzina włókiennictwa, obejmująca ręczne i maszynowe wytwarzanie haftów.

Istnienie haftów w czasach starożytnych zostało potwierdzone dla niektórych państw bliskowschodnich i afrykańskich, w tym Asyrii, Babilonii i Persji oraz Egiptu. Na obszarze Europy techniki hafciarskie stosowane były przez Greków co najmniej od V stulecia p.n.e., w krajach azjatyckich zostały zaś udokumentowane dla V i IV wieku p.n.e.

Wikipedia


hafciarz

mężczyzna trudniący się wykonywaniem haftów


SJP.pl


hafcik

zdrobnienie od: haft


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od haft

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haft m., hafciarka ż., hafciarnia ż., haftowanie n.

 czas. haftować

Wiktionary


haferfloki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Poznań. płatki owsiane

Wiktionary


hafez

poeta perski; Hafiz


SJP.pl

Hafez, Hafiz, Szamsuddin Mohammad Hafez Szirazi (hafiz – dosł. znający Koran na pamięć) – klasyk poezji perskiej i tadżyckiej. Urodził się w 1319 w Szirazie. Wyznawca sufizmu, przez wiele lat był nadwornym poetą władców tego miasta. Zmarł w 1389 w rodzinnym mieście, gdzie w XX wieku wystawiono mu skromne mauzoleum.

Wikipedia


haffir

arab. w północnej Afryce: staw utworzony na pewien okres dla magazynowania wody deszczowej i utrzymania poziomu wody gruntowej


SJP.pl


haffnerowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Haffnera lub z nim związany


SJP.pl


hafis

honorowy tytuł przyznawany muzułmanom znającym Koran na pamięć; także osoba o takim tytule; hafiz


SJP.pl


hafiz

honorowy tytuł przyznawany muzułmanom znającym Koran na pamięć; także osoba o takim tytule; hafis


SJP.pl

Hafiz (arab. strzegący, zachowujący) – w islamie, jedno z 99 imion nadawanych Bogu – opiekun.

W religioznawstwie oznacza także honorowy tytuł nadawany osobom, które nauczyły się Koranu na pamięć i strzegą go w pamięci.

Wikipedia


haflinger

rasa koni pierwotnych (wysokich kuców) pochodzących z Tyrolu


SJP.pl

Haflinger – rasa konia, skonsolidowana w Tyrolu pod koniec XIX wieku.

Wikipedia


hafn

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 72, srebrzysty, rzadki w przyrodzie metal, wykorzystywany m.in. w fizyce jądrowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Hf i liczbie atomowej 72

Wiktionary

Hafn (Hf, łac. hafnium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Kopenhagi „Hafnia”, gdzie został odkryty.

Odkrywcami hafnu są György von Hevesy z Węgier i Dirk Coster z Holandii. Został odkryty w 1922 roku. O odkryciu poinformował Niels Bohr w przemówieniu wygłoszonym 11 grudnia 1922 roku, w związku z otrzymaniem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Odkrycia hafnu dokonano dzięki wykorzystaniu założeń teorii budowy atomu Bohra i było ono jednocześnie dowodem trafności tej teorii. Pierwsza publikacja, informująca o odkryciu hafnu ukazała się 2 stycznia 1923 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma hafn?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xafn̥, AS: χafn̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hafnowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Hf

Wiktionary


hafnowy

hafn


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący hafnu

Wiktionary

Patrz:

hafn

Powiązane:

 rzecz. hafn m.

Wiktionary


haft

1. wzór, ornament, wyszyty szczegół;
2. wyszywanie ornamentów ręcznie lub maszynowo; haftowanie;
3. dawniej: szew chirurgiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dekoracyjny wzór wyszyty na tkaninie;

 (1.2) wyszywanie haftów (1.1)

 (1.3) daw. med. szew rany

 (1.4) pot. wymiociny

Wiktionary

Haft (z niem. „spięcie, spojenie”) – metoda ozdabiania tkanin, skóry czy filcu, polegająca na wyszywaniu na materiale (tle) wzorów za pomocą igły oraz nici i różnych dodatków. Haftuje się ręcznie, czasem przy pomocy krosienek, od połowy XVIII wieku przy użyciu tamborka, a od 1828 również maszynowo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) na kanapie rozłożono suknię z białego atłasu, ozdobioną srebrnym haftem (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaft, AS: χaft

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hafciarstwo n., hafciarka ż., hafciarz m., hafciarnia ż., haftowanie n., wyhaftowanie n., haftka ż.

:: zdrobn. hafcik m.

 czas. haftować ndk., wyhaftować dk.

 przym. hafciarski, haftowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) haftowanie

Wiktionary


haftać

czasownik

 (1.1) slang. wymiotować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek pił całą noc i potem haftał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaftat͡ɕ, AS: χaftać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haftanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzygać

Wiktionary


haftaczka

maszyna do haftowania


SJP.pl


haftanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|haftać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. haftać ndk.

Wiktionary


haftara

wybrane fragmenty ksiąg proroków Starego Testamentu recytowane w synagodze podczas nabożeństw w szabat i święta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) w judaizmie: fragment Starego Testamentu odczytywany podczas szabatu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xafˈtara, AS: χaftara

Wiktionary


haftka

rodzaj zapięcia składającego się z metalowego haczyka i metalowej pętelki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj drucianej zapinki składającej się z haczyka (konika) i uszka; Gloger.

 (1.2) pot. uszko haftki (1.1)

Wiktionary

Haftka – rodzaj drucianego zapięcia odzieży. Składa się zwykle z wykonanego ze spłaszczonego, wygiętego drutu haczyka (konika) i uszka z tego samego materiału. Zapięcie na haftki ma długą historię i jest nadal używane, głównie w stanikach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gorset zapinany jest na haftki z przodu i sznurowany z tyłu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaftka, AS: χaftka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haft m., haftowanie n., hafciarnia ż., hafciarka ż.

 czas. haftować ndk.

Wiktionary


haftnąć

potocznie: zwymiotować; zhaftować, wyhaftować, rzygnąć


SJP.pl


haftować

1. wyszywać tkaninę według określonego wzoru;
2. potocznie: wymiotować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) ręk. włók. wyszywać igłą wzór na materiale

 (1.2) środ. aktorskie improwizować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) pot. przen. grub. wymiotować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Siostra haftuje mi pacyfkę na koszuli.

 (2.1) Podczas sztormu każdy haftuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xafˈtɔvat͡ɕ, AS: χaftovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haft m., hafciarstwo n., hafciarka ż., hafciarz m., hafciarnia ż., haftowanie n., wyhaftowanie n., zhaftowanie n., haftka ż., hafcik m.

 czas. wyhaftować dk., zhaftować dk.

 przym. hafciarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszywać

 (2.1) wymiotować, rzygać, puszczać pawia

Wiktionary


haftowanie

ręczne lub maszynowe zdobienie tkaniny przez naszycie lub wszycie nitek ozdobnym ściegiem; haft


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|haftować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxaftɔˈvãɲɛ, AS: χaftovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haft, hafciarstwo, hafciarka, hafciarz, hafciarnia, haftka, zdrobn. hafcik

 czas. haftować ndk., wyhaftować dk.

 przym. hafciarski

Wiktionary


hafun

przylądek w Somalii


SJP.pl

Raas Xaafuun, (dawniej Przylądek Hafun; arab. Ras Hafun) – przylądek, stanowiący najbardziej wysunięty na wschód kraniec Afryki, znajduje się w północno-wschodniej Somalii, wychodzący około 40 km w głąb Oceanu Indyjskiego. Przylądek Hafun to wąski pas nagromadzonego piasku łączący stały ląd z niewielką wyspą, taka forma mierzei nazywana jest tombolo.

Wikipedia


haga

stolica konstytucyjna Holandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Holandii;

Wiktionary

Haga (nid. Den Haag [dɛnˈɦaːx], dawna nazwa oficjalna: ‘s-Gravenhage [desxraːvə(n)ˌɦaːɣə]) – miasto w zachodniej Holandii nad Morzem Północnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomimo że to Amsterdam jest konstytucyjną stolicą Holandii, władza urzęduje w Hadze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaɡa, AS: χaga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hażanin mos., hażanka ż.

 przym. haski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hażanin mos., hażanka ż.

 przym. haski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) The Hague

* arabski: (1.1) لاهاي

* baskijski: (1.1) Haga

* białoruski: (1.1) Гаага ż.

* bułgarski: (1.1) Хага ż.

* chiński standardowy: (1.1) puprtrad|海牙. (hǎiyá)

* czeski: (1.1) Haag m.

* esperanto: (1.1) Hago

* francuski: (1.1) La Haye ż.

* hebrajski: (1.1) האג

* hiszpański: (1.1) La Haya ż.

* jidysz: (1.1) האַג (hag)

* litewski: (1.1) Haga ż.

* łaciński: (1.1) Haga ż.

* niderlandzki: (1.1) Den Haag, 's-Gravenhage

* nowogrecki: (1.1) Χάγη ż.

* rosyjski: (1.1) Гаага ż.

* słowacki: (1.1) Haag m.

* ukraiński: (1.1) Гаага ż.

* włoski: (1.1) L'Aia ż., L'Aja ż.

źródła.

== Haga (język baskijski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-Haga.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Haga

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hagada

część literatury talmudycznej; agada


SJP.pl

Hagada, haggada (hebr. הגדה haggadà) – opowiadanie wchodzące w skład rabinicznej egzegezy Biblii i Talmudu, rodzaj midraszu.

Hagady są opowiadaniami zbudowanymi na podstawie historii biblijnych zawierającymi komentarze i szczegóły uzupełniające fabułę. Ponieważ w judaizmie zabronione jest portretowanie ludzi, to hagady pełnią rolę ilustracyjną – opisywano między innymi urodę i cnoty żon patriarchów. W hagadach dotyczących potopu znajdują się opisy zachowania Noego, który miał wzywać do nawrócenia, oraz komentarze, że długi czas budowania arki był szansą na to nawrócenie.

Wikipedia


hagar

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. postać biblijna, matka Izmaela;

 (1.2) rzad. imię|polski|ż.

Wiktionary

  • Hagar – postać biblijna
  • Hagar – poemat Jana Kasprowicza
  • (682) Hagar – planetoida
  • Sammy Hagar – wokalista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierworodny Hagar miał na imię Izmael.

Wiktionary


hagåtña

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Guamu, amerykańskiego terytorium zależnego położonego na Pacyfiku;

Wiktionary

Hagåtña (do 1998: Agaña, Agana) – stolica i jeden z okręgów administracyjnych Guamu (związkowego terytorium USA). Okręg ma powierzchnię 3 km², a zamieszkany jest przez 1051 osób (dane spisowe z 2010).

Znajduje się tu siedziba gubernatora, parlament i ministerstwa oraz uniwersytet i siedziba Mikronezyjskiej Rady Turystyki.

Wikipedia


hagaw

Hagaw (Asocjacja Hagaw) – polski zespół jazzu tradycyjnego.

Wikipedia


hagen

Hagen – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Arnsberg, w Zagłębiu Ruhry (niem. Ruhrgebiet). Znajduje się ok. 15 km na południe od Dortmundu. Jest dużym ośrodkiem przemysłowym.

Wikipedia


haggaj

Bet Chaggaj (hebr. בית חגי) – wieś położona w Samorządzie Regionu Har Chewron, w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu.

Leży w górach Judzkich, w południowej części Judei, w otoczeniu terytoriów Autonomii Palestyńskiej.

Wikipedia


haggis

szkocka potrawa narodowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. szkocka potrawa z podrobów baranich, zaszytych w owczym żołądku

Wiktionary

Haggis (gael. taigeis) – specjał szkockiej kuchni narodowej, aromatyczny pudding przyrządzany z owczych podrobów (wątroby, serca i płuc), wymieszanych z cebulą, mąką owsianą, tłuszczem i przyprawami, zaszytych i duszonych w owczym żołądku, chociaż współcześnie często zamiast tego ostatniego używana jest sztuczna osłonka. Według angielskiej edycji „Larousse Gastronomique” z 2001 roku „chociaż opis nie jest od razu atrakcyjny, haggis ma doskonałą orzechową konsystencję i pyszny pikantny smak”.

Wikipedia


hagiograf

pisarz pisujący hagiografie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) mężczyzna zajmujący się hagiografią, żywotami świętych i legendami o nich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hagiografia ż.

 przym. hagiograficzny

 przysł. hagiograficznie

Wiktionary


hagiografia

1. dział piśmiennictwa kościelnego zawierający żywoty świętych i legendy o nich;
2. w przenośni: pochlebne i bezkrytyczne opisanie czyjegoś życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. liter. dział piśmiennictwa religijnego obejmujący przekazy, podania i legendy dotyczących życia świętego;

 (1.2) przen. bezkrytyczny i bardzo pochlebny opis wydarzenia lub osoby

Wiktionary

Hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) – dział piśmiennictwa religijnego zapoczątkowany w starożytności (za czasów pierwszych chrześcijan, prawdopodobnie w Rzymie), który obejmuje żywoty świętych, legendy z nimi związane oraz opisy cudów. Jest to także nauka pomocnicza w badaniach historycznych – wiedza o pismach hagiograficznych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) hagiologia, żywotopisarstwo świętych

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hagiograf mos.

 przym. hagiograficzny

 przysł. hagiograficznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|ἅγιος. → święty + etymn|pol|-grafia. < etym|grec|γράφω. → piszę, rysuję

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hagiography

* asturyjski: (1.1) haxiografía ż.

* azerski: (1.1) agioqrafiya

* baskijski: (1.1) hagiografia

* białoruski: (1.1) агіяграфія ż.

* bułgarski: (1.1) агиография ż.

* chorwacki: (1.1) hagiografija ż.

* czeski: (1.1) hagiografie ż.

* esperanto: (1.1) hagiografio

* estoński: (1.1) hagiograafia

* fiński: (1.1) hagiografia

* francuski: (1.1) hagiographie ż.

* hiszpański: (1.1) hagiografía ż.

* ido: (1.1) hagiografio

* indonezyjski: (1.1) hagiografi

* kataloński: (1.1) hagiografia ż.

* macedoński: (1.1) хагиографија ż.

* niderlandzki: (1.1) hagiografie ż.

* niemiecki: (1.1) Hagiographie ż.

* portugalski: (1.1) hagiografia ż.

* rosyjski: (1.1) агиография ż.

* rumuński: (1.1) hagiografie

* serbski: (1.1) хагиографија ż.

* słoweński: (1.1) hagiografija ż.

* szwedzki: (1.1) hagiografi w.

* turecki: (1.1) hagiografi

* ukraiński: (1.1) агіографія ż.

* węgierski: (1.1) hagiográfia

* włoski: (1.1) agiografia ż.

źródła.

== hagiografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hagiografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hagiograf mos.

 przym. hagiograficzny

 przysł. hagiograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hagiologia, żywotopisarstwo świętych

Wiktionary


hagiograficznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący hagiografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hagiografia ż., hagiograf m.

 przym. hagiograficzny

Wiktionary


hagiograficzny

hagiografia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. typowy dla piśmiennictwa kościelnego o żywotach świętych

 (1.2) przen. opisujący bardzo pozytywnie i bezkrytycznie jakąś postać

Wiktionary

Patrz:

hagiografia

Powiązane:

 rzecz. hagiograf m., hagiografia ż.

 przysł. hagiograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pochwalny, pochlebczy, pochlebny, służalczy

Wiktionary


hagiografka

hagiograf


SJP.pl

Patrz:

hagiograf

hagiolog

teolog badający życie świętych chrześcijańskich


SJP.pl


hagiologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. liter. hagiografia, zbiór przekazów opisującego żywot świętego

 (1.2) rel. naukowe badania nad żywotami świętych

Wiktionary

Hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) – dział piśmiennictwa religijnego zapoczątkowany w starożytności (za czasów pierwszych chrześcijan, prawdopodobnie w Rzymie), który obejmuje żywoty świętych, legendy z nimi związane oraz opisy cudów. Jest to także nauka pomocnicza w badaniach historycznych – wiedza o pismach hagiograficznych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) hagiografia

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|ἅγιος. → święty + etym|grec|λογία. → słowo, mowa, rozprawa, traktat

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|hagiografia.

* angielski: (1.1) hagiology

* francuski: (1.1) hagiologie ż.

* niderlandzki: (1.1) hagiologie ż.

* niemiecki: (1.1) Hagiologie ż.; (1.2) Hagiologie ż.

* portugalski: (1.1) hagiologia ż.

* rosyjski: (1.1) агиология ż.; (1.2) агиология ż.

* włoski: (1.1) agiologia ż.

źródła.

== hagiologia (język portugalski.) ==

wymowa. dzielenie|ha|gi|o|lo|gi|a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hagiologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hagiografia

Wiktionary


hagionim

pseudonim pochodzący od imienia lub nazwiska świętego


SJP.pl

Hagionim (stgr. ἅγιος hágios „święty” + ὄνυμα ónyma „nazwa”) – pseudonim utworzony od imienia lub nazwiska świętego.

Wikipedia


hagioskop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. kośc. element budowli sakralnej w formie wąskiego otworu pozwalającego na oglądanie ołtarza tak, by widzieć najważniejszą część liturgii – podniesienie

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) otwór, okienko

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|άγιος|σκοπέω.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hagioscope

* czeski: (1.1) hagioskop m.

* estoński: (1.1) hagioskoop

* francuski: (1.1) hagioscope m.

* niderlandzki: (1.1) hagioscoop m.

* niemiecki: (1.1) Hagioskop

* rosyjski: (1.1) агиоскоп m.

* szwedzki: (1.1) hagioskop

* włoski: (1.1) agioscopio m.

źródła.

== hagioskop (język czeski.) ==

thumb|hagioskop (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) archit. kośc. hagioskop

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) otwór, okienko

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|άγιος|σκοπέω.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hagioscope

* czeski: (1.1) hagioskop m.

* estoński: (1.1) hagioskoop

* francuski: (1.1) hagioscope m.

* niderlandzki: (1.1) hagioscoop m.

* niemiecki: (1.1) Hagioskop

* rosyjski: (1.1) агиоскоп m.

* szwedzki: (1.1) hagioskop

* włoski: (1.1) agioscopio m.

źródła.

== hagioskop (język czeski.) ==

thumb|hagioskop (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) archit. kośc. hagioskop

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hagiotoponim

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. nazwa własna miejsca lub obszaru utworzona od imienia lub nazwiska świętego;

Wiktionary

Hagiotoponim (z gr. hagios - święty, topos - miejsce, okolica i onymos - imię) – nazwa geograficzna pochodząca od imienia, nazwiska lub nazwy świętego, najczęściej spotykana w obecnych i byłych krajach katolickich. We Francji wiele miejscowości nosi nazwę związaną ze św. Marcinem z Tours - Saint-Martin lub złożoną, np. Saint-Martin-aux-Bois.

Przykłady hagiotoponimów: Rzeka Świętego Wawrzyńca, Góra Świętej Anny, San Francisco, São Paulo, San Giovanni Rotondo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poza patrocinium kościoła i nazwą miejscowości w tej części aglomeracji zlokalizować można jeszcze kolejne elementy przestrzeni miejskiej, którym nadano hagiotoponimy męczennika.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hagiotoponimiczny

Wiktionary


hahn

[czytaj: han] dawniej: dubn (pierwiastek chemiczny); han


SJP.pl

Gminy i dzielnice w Niemczech:

  • Hahn – dzielnica Akwizgranu
  • Hahn – dzielnica Taunusstein
  • Hahn – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück
  • Hahn am See – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Westerwald
  • Hahn bei Marienberg – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Westerwald

Wikipedia


hai-kai

gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haikai, haiku, hokku


SJP.pl


haida

język Indian Haida z rodziny językowej na-dene


SJP.pl

Haidowie (hai. Haida) – plemię Indian Ameryki Północnej. Wraz z plemionami Tlingit, Kwakiutl, Nootka i Chilkat tworzyli społeczeństwa potlaczowe, zamieszkiwali wybrzeże północno-zachodnie na pograniczu Stanów Zjednoczonych i Kanady.

W grupach tych przywódcą rodziny był mężczyzna (inaczej, niż np. u matrylinearnych Irokezów), określany jako nominalny przywódca danego obszaru na lądzie i na morzu. Typowym symbolem owych grup był słup totemiczny, usytuowany w centralnej części domu lub przed wejściem.

Wikipedia


haidarabad

dawniej: Hajdarabad;
1. miasto w Indiach;
2. miasto w Pakistanie


SJP.pl


haidarabadzki

Haidarabad; hajdarabadzki (obecnie)


SJP.pl


haier

Haier Group (chiń. upr. 海尔; chiń. trad. 海爾; pinyin Hǎi’ěr) – międzynarodowe przedsiębiorstwo produkujące elektronikę użytkową i AGD, z siedzibą w Qingdao, w prowincji Szantung w Chinach. Haier projektuje, rozwija, produkuje i sprzedaje swoje produkty, w tym klimatyzatory, telefony komórkowe, komputery, kuchenki mikrofalowe, pralki, lodówki i telewizory.

Wikipedia


haifa

miasto w północnym Izraelu; Hajfa


SJP.pl

Hajfa (hebr. ‏חֵיפָה‎; arab. ‏حيفا‎, Hayfā) – największe miasto północnego Izraela i stolica administracyjna Dystryktu Hajfa. Jest to trzecie co do wielkości miasto w kraju pod względem powierzchni (63,7 km²) i ludności (267 800 mieszkańców).

Wikipedia


haik

stosunkowo luźna szata, noszona w północnej Afryce, którą owija się spiralnie wokół ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. arabska szata owijająca całe ciało

Wiktionary

Hajk nahapet (także Król Hajk, diucazun Hajk, orm. Հայկ) – mitologiczny heros, którego uważano za protoplastę narodu ormiańskiego. Mojżesz z Chorenu w swojej pracy „Historia Armenii” omawia legendę o tytule „Hajk i Bel”, gdzie opisuje go jako mocno zbudowanego herosa (diucazun) o potężnych ramionach. Mojżesz z Chorenu podaje, że Hajk jest synem Torgoma, wnukiem Gomera, prawnukiem Jafeta i praprawnukiem Noego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwiazdy wprawdzie świeciły, ale światło ich docierało na dno wadi tak słabe, że trudno było haik odróżnić od rumowiska skalnego.

Wiktionary


haikai

gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haiku; hokku


SJP.pl

Haiku (jap. 俳句 haiku; nazywane też hokku, haikai) – japońska forma poetycka reprezentatywna dla okresu Edo (1603–1868).

Wikipedia


haiku

gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haikai; hokku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) liter. wywodzący się z Japonii gatunek poezji lirycznej o zwięzłej formie;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., Ms. i W. lp. od: haik

Wiktionary

Haiku (jap. 俳句 haiku; nazywane też hokku, haikai) – japońska forma poetycka reprezentatywna dla okresu Edo (1603–1868).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wierszu haiku występują, na przykład, grupy słów określane jako słowa piwotalne, nagle zmieniające znaczenie wiersza i tok myśli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈjiku, AS: χai ̯iku

Wiktionary


haim

Haim (wymawiane /haɪ-em/ – rym do „i am”) – pochodzący z Los Angeles zespół muzyczny, którego brzmienie najczęściej porównywane jest z Fleetwood Mac. Członkiniami zespołu są trzy siostry: Este Haim (ur. 1986 – gitara klasyczna, gitara basowa), Danielle Haim (ur. 1989 – gitara klasyczna, bębny) i Alana Haim (ur. 1991 – gitara klasyczna, perkusja, keyboard).

Wikipedia


hainan

[czytaj: hajnan] Hajnan;
1. chińska wyspa na Morzu Południowochińskim;
2. chińska prowincja


SJP.pl

Hajnan (wymowa; chiń. 海南; pinyin Hǎinán) – wyspa chińska na Morzu Południowochińskim. Od 1988 prowincja chińska (Hainan Sheng) ze stolicą w mieście Haikou, w skład której wchodzi ok. 200 wysp i wysepek. Powierzchnia prowincji wynosi 34,3 tys. km², a populacja ok. 10 mln mieszkańców (2020). Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej.

Wikipedia


haitańczyk

1. obywatel Haiti
2. mieszkaniec Haiti (wyspy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Haiti

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxajiˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: χai ̯itãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haiti n.

:: fż. Haitanka ż.

 przym. haitański

Wiktionary


haitanka

1. obywatelka Haiti
2. mieszkanka Haiti (wyspy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Haiti

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxajiˈtãŋka, AS: χai ̯itãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haiti n.

:: fm. Haitańczyk mos.

 przym. haitański

Wiktionary


haitański

przymiotnik od: Haiti


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Haiti

 (1.2) odnoszący się do wyspy Haiti

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykład inauguracyjny poświęcam voodoo haitańskiemu, żeby mocno rąbnąć na samym początku – zapowiedział przy aplauzie widowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxajiˈtãj̃sʲci, AS: χai ̯itãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haiti n., Haitańczyk mos., Haitanka ż.

Wiktionary


haitańskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem haitańskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem haitańskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku haitańskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxajiˈtãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: χai ̯itãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


haiti

1. wyspa w Ameryce Środkowej; Santo Domingo;
2. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Port-au-Prince; Republika Haiti


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej w archipelagu Antyli;

 (1.2) geogr. wyspa w archipelagu Antyli;

Wiktionary

Haiti, Republika Haiti (fr. Haïti, République d’Haïti; hait. Ayiti, Repiblik Ayiti) – państwo w Ameryce Środkowej, na Karaibach, zajmujące zachodnią część wyspy Haiti, w archipelagu Wielkich Antyli, którą dzieli z Dominikaną. Na zachodzie i południu otoczone jest przez Morze Karaibskie, a na północy przez Ocean Atlantycki. Powierzchnia kraju wynosi 27 750 km², a liczba ludności – 11 198 240 (2021). Stolicą i największym miastem jest Port-au-Prince.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Haiti leży na wyspie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈjitʲi, AS: χai ̯itʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haitańczyk mos., Haitanka ż.

 przym. haitański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Republika Haiti

 (1.2) hist. Hispaniola

Wiktionary


haj

środowiskowo: stan odurzenia narkotykowego; odlot; zwykle w wyrażeniu: być na haju - być w stanie upojenia narkotykowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang narkotykowy, pot. stan odurzenia narkotykowego

przysłówek miejsca

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam

Wiktionary

Polska
  • Haj – część wsi Dyniska w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Ulhówek
Białoruś
  • Haj – dawna kolonia w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Swatki
  • Haj – dawny zaścianek w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Ilia
  • Haj – dawna kolonia w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Komaje.
  • Haj – przystanek kolejowy w pobliżu miejscowości Szczomyślica i Mińsk, w rejonie mińskim, w obwodzie mińskim
  • Haj – przystanek kolejowy w pobliżu miejscowości Lulewa, w rejonie osipowickim, w obwodzie mohylewskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obrażał ludzi, gdy był na haju, a następnego dnia niczego nie pamiętał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaj, AS: χai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|hań, hanej.

Wiktionary


haja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. awantura, kłótnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U nos we chałpie je wielko haja. → U nas w domu jest wielka awantura.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|larmo.

Wiktionary


hajasi

jap. orkiestra japońska


SJP.pl


hajbisz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz

Wiktionary


hajc

potocznie o pieniądzach, gotówce; hajs, mamona, kasa, zielone, sałata


SJP.pl


hajcować

1. palić ogień w piecu;
2. hajcować się - intensywnie palić się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. palić w piecu, grzać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: χai ̯covać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nahajcować

 rzecz. hajcowanie n., zhajcowanie n.

Wiktionary


hajcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hajcować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajcować ndk.

 rzecz. zhajcowanie n.

Wiktionary


hajda

okrzyk ponaglający: dalej, naprzód, jazda


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) naprzód, dalej

 (1.2) lwów. wynocha! won!

Wiktionary

Nazwy geograficzne:

  • Hajda – część miasta Jastrowie
  • Hajda – przysiółek wsi Wrzosy

Osoby o tym nazwisku:

  • Gerard Hajda – polski samorządowiec, inżynier i menedżer
  • Kazimierz Hajda – polski polityk, samorządowiec
  • Wawrzyniec Hajda – polski działacz ludowy i poeta, górnik

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hajda na koń!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxajda, AS: χai ̯da

Wiktionary


hajdać

gwarowo: huśtać, kołysać


SJP.pl


hajdamacczyzna

1. ruch wyzwoleńczy chłopów ukraińskich na prawobrzeżnej Ukrainie w XVIII wieku
2. hajdamacy


SJP.pl


hajdamacki

dotyczący hajdamaków


SJP.pl


hajdamaczyzna

Wikipedia


hajdamak

chłop ukraiński walczący w powstaniu antypolskim, XVIII w.; hajdamaka


SJP.pl

Wikipedia


hajdamaka

chłop ukraiński walczący w powstaniu antypolskim, XVIII w.; hajdamak


SJP.pl


hajdamaszyć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hulać na zabawie, bawić się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hałdamaszować

Wiktionary


hajdarabad

1. dawne państwo muzułmańskie ze stolicą o tej samej nazwie;
2. miasto w Indiach (dawna stolica państwa muzułmańskiego o tej samej nazwie);
3. miasto w Pakistanie


SJP.pl

  • Hajdarabad – miasto w Indiach, stolica stanu Andhra Pradesh
  • Hajdarabad – dystrykt indyjskiego stanu Telangana
  • Hajdarabad – miasto w prowincji Sindh, w południowej części Pakistanu
  • Hajdarabad – księstwo istniejące w Indiach w latach 1724–1948

Wikipedia


hajdarabadzki

przymiotnik od: Hajdarabad (1. dawne państwo muzułmańskie ze stolicą o tej samej nazwie;
2. miasto w Indiach;
3. miasto w Pakistanie); haidarabadzki (dawniej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hajdarabadem, dotyczący Hajdarabadu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajdarabad mrz., hajdarabadczyk mos., hajdarabadka ż.

Wiktionary


hajdasz

gwarowo: huśtać, kołysać


SJP.pl


hajdawery

1. bufiaste, szerokie spodnie; szarawary;
2. potocznie: spodnie obszerne, niezgrabne


SJP.pl

Szarawary (ukr. шаровари, z węg. salavári, tur. şalvar od pers. szalwār 'spodnie') – szerokie, długie, bufiaste spodnie noszone na Wschodzie i w Polsce XVI–XVIII w.; inaczej hajdawery.

Wikipedia


hajdenit

odmiana zeolitu pochodząca z Baltimore


SJP.pl


hajducki

hajduk; hajduczy, hajdukowy


SJP.pl


hajduczek

zdrobnienie od: hajduk


SJP.pl

Wikipedia


hajduczy

hajduk; hajducki, hajdukowy


SJP.pl


hajduk

1. w dawnym wojsku polskim: lekkozbrojny żołnierz piechoty;
2. partyzant węgierski lub bałkański walczący przeciw okupacji tureckiej w XVI-XIX w.;
3. w dawnej Polsce: służący na dworze magnackim ubrany w strój wzorowany na węgierskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. żołnierz piechoty węgierskiej zorganizowanej w Polsce przez króla Stefana Batorego; oddziały hajduków stanowiły gwardię przyboczną władców Polski i hetmanów.

 (1.2) hist. powstaniec słowiański albo węgierski występujący przeciwko panowaniu tureckiemu

 (1.3) hist. na dworach magnackich: służący, lokaj w stroju węgierskim

 (1.4) daw. rozbójnik, rabuś, opryszek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) icht. nazwa kilku gatunków ryb m.in. nazwa systematyczna|Sargocentron hastatum|ref=nie.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) choreogr. taniec węgierski;

Wiktionary

Z węgierskiego, w l.mn. hajdúk – rabusie:

  • hajduk – rozbójnik na Bałkanach
  • hajduk – szeregowy żołnierz wojsk polskich XVI–XVII w.
  • hajduk – lokaj w stroju węgierskim na dworze magnackim lub – na Huculszczyźnie – młody mężczyzna zatrudniany do ochrony dworu
  • hajduk – używana w przeszłości na terenie Bośni i Hercegowiny nazwa uchodźców z Czarnogóry
  • hajduk – taniec węgierski

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) W Karpatach Wschodnich zbójnicy nazywani byli opryszkami, zaś na terenach południowokarpackich i bałkańskich Imperium Osmańskiego hajdukami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajductwo n.

:: zdrobn. hajduczek m.

 przym. hajduczy, hajducki

Wiktionary


hajdukiewicz

nazwisko


SJP.pl


hajdukowy

hajduk; hajducki, hajduczy


SJP.pl


hajdy

wykrzyknik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. precz

Wiktionary


hajer

1. dawniej: górnik, kopacz; hawiarz, hawierz, hawerz;
2. w gwarze śląskiej: górnik strzałowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górnik strzałowy

Wiktionary


hajfa

miasto w północnym Izraelu; Haifa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto portowe na północy Izraela;

Wiktionary

Hajfa (hebr. ‏חֵיפָה‎; arab. ‏حيفا‎, Hayfā) – największe miasto północnego Izraela i stolica administracyjna Dystryktu Hajfa. Jest to trzecie co do wielkości miasto w kraju pod względem powierzchni (63,7 km²) i ludności (267 800 mieszkańców).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze szczytu podziwialiśmy widok Hajfy.

 (1.1) Statek przypłynął do portu w Hajfie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajfańczyk mos., hajfanka ż.

 przym. hajfański

Wiktionary


hajfańczyk

mieszkaniec Hajfy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hajfy; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajfa ż.

:: fż. hajfanka ż.

 przym. hajfański

Wiktionary


hajfanka

mieszkanka Hajfy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hajfy; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajfa ż.

:: fm. hajfańczyk mos.

 przym. hajfański

Wiktionary


hajfański

Hajfa; hajfski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hajfą, dotyczący Hajfy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajfańczyk mos., Hajfa ż., hajfanka ż.

Wiktionary


hajfong

miasto w Wietnamie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnej części Wietnamu, w delcie Rzeki Czerwonej, nad Zatoką Tonkińską;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. hajfoński

Wiktionary


hajfoński

przymiotnik od: Hajfong


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hajfongiem, dotyczący Hajfongu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajfong mrz.

Wiktionary


hajfski

Hajfa; hajfański


SJP.pl


hajlować

potocznie: unosić rękę w geście faszystowskiego pozdrowienia


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. wykonywać nazistowskie pozdrowienie wyciągniętą ręką, tzw. rzymski salut

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hajlował w ONR, teraz został p.o. dyrektora w IPN.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajlowanie n.

Wiktionary


hajmdal

w mitologii nordyckiej: bóg strzegący Tęczowego Mostu będącego wejściem do Asgardu


SJP.pl

Hajmdal (od staroislandzkiego Heimdall = „Początek Wszystkiego” lub Heim Dall = „Drzewo Świata”), Rig – w mitologii nordyckiej bóg strzegący Tęczowego Mostu zwanego Bifrost, będącego wejściem do Asgardu. Był synem dziewięciu Dziewic – Fal, córek boga morza Agira. Mógł widzieć na bardzo duże odległości, a jego ucho było tak wrażliwe, że słyszał, jak rośnie trawa i wełna na owcach. W dzień ragnarök Hajmdal zadmie w wielki róg Gjallarhorn, a w bitwie, która potem nastąpi, zabije Lokiego i sam zginie z jego ręki.

Wikipedia


hajmos

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. mitgr. łańcuch górski na północy Tracji, według mitu o tyfonomachii, zabarwiony czerwono krwią broczącego Tyfona, współcześnie identyfikowany ze Starą Płaniną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hematyt m.

 temsłow. hemo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Stara Płanina

Wiktionary


hajnan

Hainan;
1. chińska wyspa na Morzu Południowochińskim;
2. chińska prowincja


SJP.pl

Hajnan (wymowa; chiń. 海南; pinyin Hǎinán) – wyspa chińska na Morzu Południowochińskim. Od 1988 prowincja chińska (Hainan Sheng) ze stolicą w mieście Haikou, w skład której wchodzi ok. 200 wysp i wysepek. Powierzchnia prowincji wynosi 34,3 tys. km², a populacja ok. 10 mln mieszkańców (2020). Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej.

Wikipedia


hajnański

Hajnan (wyspa chińska)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hajnanem, dotyczący Hajnanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajnan mrz.

Wiktionary


hajnel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Henryk, Heniek

Wiktionary


hajnówczanin

mieszkaniec Hajnówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hajnówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajnówka ż.

:: fż. hajnówczanka ż.

 przym. hajnowski

Wiktionary


hajnówczanka

mieszkanka Hajnówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hajnówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajnówka ż.

:: fm. hajnówczanin m.

 przym. hajnowski

Wiktionary


hajnowianin

mieszkaniec Hajnówki


SJP.pl


hajnowianka

mieszkanka Hajnówki


SJP.pl


hajnówka

miasto powiatowe w województwie podlaskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie podlaskim;

Wiktionary

Hajnówka (biał. Гайнаўка, Hajnaŭka) – miasto w Polsce w województwie podlaskim, siedziba władz powiatu hajnowskiego. W 2007 roku w mieście wprowadzono język białoruski jako język pomocniczy.

Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. Hajnówka liczyła 18 836 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uczniowie zwiedzą Białowieżę i Hajnówkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajˈnufka, AS: χai ̯nufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajnówczanin m., hajnówczanka ż.

 przym. hajnowski

Wiktionary


hajnowski

przymiotnik od: Hajnówka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hajnówki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajˈnɔfsʲci, AS: χai ̯nofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hajnówka ż., hajnówczanin m., hajnówczanka ż.

Wiktionary


hajp

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) slang. szum, gwar medialny wokół czegoś, aura sprawiająca, że staje się czymś pożądanym

 (1.2) slang. ekscytacja czymś, na przykład nowym produktem lub nadchodzącym wydarzeniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hajp napędza fejm, który ciągnie trend.

 (1.2) Mam już trochę hajpa na nowego Windowsa, chciałbym go wypróbować, może nawet od jutra.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajpować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hype

Wiktionary


hajpować

potocznie:
1. wychwalać, promować z ekscytacją;
2. hajpować się - ekscytować się


SJP.pl


hajs

potocznie o pieniądzach, gotówce; hajc, mamona, kasa, zielone, sałata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. pieniądze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Adam chciał szybko hajs na nowe buty, więc mu go oddałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajs, AS: χai ̯s

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) forsa, slang. kabona, kasa, kasiora, kasiorka, sałata, szmal

Wiktionary


hajsiwo

potocznie o pieniądzach, gotówce; hajs, mamona, kasa, zielone, sałata


SJP.pl


hajstra

gatunek bociana, żyjący z dala od ludzkich osiedli; bocian czarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. ornit. zob. bocian czarny.

Wiktionary

Bocian czarny, gwarowo: hajstra (Ciconia nigra) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianowatych. Szeroko rozprzestrzeniony, choć nieczęsty. Lęgnie się na rozproszonych obszarach w Europie (przede wszystkim w Hiszpanii oraz centralnych i wschodnich częściach kontynentu) i Azji, na wschód po Ocean Spokojny. Bociany czarne podejmują długodystansowe migracje. Zimowiska populacji europejskiej ulokowane są w tropikalnych rejonach Afryki Subsaharyjskiej, zaś populacji azjatyckiej na subkontynencie indyjskim. Podczas wędrówek z Europy do Afryki bociany omijają Morze Śródziemne i obierają trasę wiodącą przez kraje Lewantu (na wschodzie) lub Cieśninę Gibraltarską (na zachodzie). Izolowana osiadła populacja zamieszkuje Afrykę Południową. Po raz pierwszy bociana czarnego opisał Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae. Przeciętna długość ciała tego ptaka wynosi 95–100 cm, rozpiętość skrzydeł natomiast 145–155 cm. Upierzenie w większości czarne z białym spodem ciała, wyróżniają się czerwone nogi i długi, ostro zakończony czerwony dziób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie fotografuję hajster ani dropi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxajstra, AS: χai ̯stra

Wiktionary


hajtać

hajtać się - potocznie: brać ślub; chajtać się


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) reg-pl|Poznań. przest. ucinać, kaleczyć, gryźć

czasownik zwrotny hajtać się

 (2.1) reg-pl|Poznań. żenić się, wychodzić za mąż

 (2.2) reg-pl|Poznań. przest. kaleczyć się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hajtnij mi ze dwie sznytki.

 (1.1) Pies mnie hajtnął.

 (2.1) Kiedy Gustaw hajtał się w zeszłą sobotę, to lało jak z cebra.

 (2.2) Uważaj, bo się hajtniesz w rękę.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajtolić

:: (1-2) dk. hajtnąć

:: (2.1) dk. ohajtać

 rzecz. hajtok

Wiktionary


hajtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hajtać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajˈtãɲɛ, AS: χai ̯tãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajtać

Wiktionary


hajtałer

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) przestarzały lub dziwaczny but

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) dokuczliwie o osobie wysokiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciągle jeszcze chodzisz w tych starych hajtałerach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajˈtawɛr, AS: χai ̯tau̯er

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trep, but

Wiktionary


hajtnąć

hajtnąć się - potocznie: wziąć ślub; chajtnąć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. hajtać)

 (1.1) dokonany od|hajtać.

czasownik zwrotny dokonany hajtnąć się (ndk. hajtać się)

 (2.1) dokonany od|hajtać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Siadamy w jednej z bocznych salek. – Ja już z tym skończyłem – zaznacza na samym początku rozmowy. – Jestem legalny, pracuję. Ale to dopiero odkąd się hajtnąłem – przyznaje. – Teraz mam żonę, dziecko, to nie mogę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxajtnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χai ̯tnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hajtnięcie n.

Wiktionary


hajtnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hajtnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xajtʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χai ̯tʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajtnąć

Wiktionary


hajtnięty

potocznie: taki, który wziął ślub; chajtnięty, ochajtnięty


SJP.pl


hajto

nazwisko


SJP.pl


hajtok

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. kozik, nóż

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hajtolić, hajtać

Wiktionary


hajwisz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz

Wiktionary


hajże

okrzyk wyrażający zachętę, pobudzający do czynu


SJP.pl


hak

1. pręt zagięty na końcu, służący do zaczepiania o coś, wieszania czegoś itp.;
2. cios bokserski zadawany od dołu ręką zgiętą w łokciu;
3. potocznie: kompromitująca, nieznana szerzej informacja, którą można wykorzystać przeciw danej osobie;
4. górny kieł jelenia byka;
5. poroże kozicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd ułatwiający ciągnięcie lin lub obręczy, zawieszenie czegoś itp.

 (1.2) kształt takiego przyrządu, półokrąg

 (1.3) sport. zagranie wykonane przez ruszenie ręką po łuku

 (1.4) informacja zbierana w celu skompromitowania kogoś

 (1.5) gw-pl|Bukowina. bosak

 (1.6) gw-pl|Bukowina. motyka

 (1.7) gw-pl|Bukowina. okucie dyszla

Wiktionary

Hak – urządzenie w postaci zakrzywionego pręta metalowego lub innego sztywnego materiału, służące do zaczepiania, trzymania lub zawieszania na nim różnych przedmiotów czy ładunków. Stanowi m.in. wyposażenie urządzeń dźwignicowych jako element zblocza lub zawiesia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy wszedłem do domu, powiesiłem płaszcz na haku.

 (1.3) Bokser uderzył hakiem.

 (1.3) Koszykarz rzucił hakiem, ale nie trafił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xak, AS: χak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hakowy m., haczenie n., zahaczenie n., wyhaczanie n., wyhaczenie n., hakownica ż.

:: zdrobn. haczyk m., haczek m.

 czas. haczyć ndk., zahaczyć dk., wyhaczać ndk., wyhaczyć dk.

 przym. hakowaty, haczykowaty, hakowy

 przysł. hakowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaczep

 (1.2) półokrąg

 (1.4) kompromat

Wiktionary


haka

1. pręt zagięty na końcu, służący do zaczepiania o coś, wieszania czegoś itp.;
2. cios bokserski zadawany od dołu ręką zgiętą w łokciu;
3. potocznie: kompromitująca, nieznana szerzej informacja, którą można wykorzystać przeciw danej osobie;
4. górny kieł jelenia byka;
5. poroże kozicy


SJP.pl

Haka – zbiorcza nazwa rytualnych, tradycyjnych prezentacji taneczno-wokalnych, wykonywanych w rejonie Oceanu Spokojnego, szczególnie na Nowej Zelandii przez Maorysów.

Zasadniczo u Polinezyjczyków haka rozumiana jest jako każdy taniec, jednak w kulturze europejskiej jako hakę identyfikuje się jeden z jej rodzajów – peruperu, czyli hakę „wojenną”.

Wikipedia


hakanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hakać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hakać ndk.

 rzecz. haczka ż.

 przysł. hakowato

Wiktionary


hakata

niemiecka organizacja nacjonalistyczna działająca w latach 1894-1934; Hakata, HKT


SJP.pl

Hakata (właśc. Niemiecki Związek Marchii Wschodniej – niem. Deutscher Ostmarkenverein) – niemiecka nacjonalistyczna organizacja działająca w latach 1894–1934 na terenie ówczesnych wschodnich prowincji Niemiec.

Wikipedia


hakaton

środowiskowo: spotkanie, na którym grupa ludzi programuje przez dłuższy czas; hackathon


SJP.pl


hakatysta

członek hakaty


SJP.pl


hakatystka

hakatysta


SJP.pl

Patrz:

hakatysta

hakatystyczny

posiadający poglądy właściwe hakacie, głoszący idee zwalczania polskości i Polaków na gruncie niemieckiego nacjonalizmu


SJP.pl


hakatyzm

idee i metody działania członków i zwolenników hakaty; antypolonizm na gruncie niemieckiego nacjonalizmu


SJP.pl


hakenkreuz

[czytaj: hakenkrojc] godło hitlerowskiej organizacji politycznej NSDAP; swastyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. polit. swastyka

Wiktionary

Swastyka (dewanagari स्वस्तिक, transliteracja svastika, transkrypcja swastika, 卐 lub 卍) – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o ramionach zagiętych pod kątem prostym. Nazwa svastika pochodzi z sanskrytu i oznacza „przynoszący szczęście” (svasti „powodzenie, pomyślność”, od su „dobry” i asti „jest”, -ka sufiks rzeczownikowy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] wybili szyby w pałacu jego rodziców tylko dlatego, że w czasie święta narodowego wywiesili flagę landu, a nie chorągiew z hakenkreuzem.

Wiktionary


haker

hacker;
1. osoba szukająca dziur bezpieczeństwa w oprogramowaniu komputerowym;
2. osoba o bardzo dużych umiejętnościach informatycznych, identyfikująca się ze społecznością hakerską;
3. włamywacz sieciowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba zajmująca się łamaniem zabezpieczeń komputerowych lub włamaniami na inne komputery;

 (1.2) środ. inform. osoba o bardzo dużych, praktycznych umiejętnościach informatycznych (lub elektronicznych), która identyfikuje się ze społecznością hakerską;

Wiktionary

  • haker – osoba o wysokich umiejętnościach informatycznych
  • haker – osoba szukająca i ewentualnie wykorzystująca słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych
  • Haker – serial telewizyjny
  • Haker – polski film fabularny z 2002
  • Haker – amerykański film akcji z 2015

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatnio pewien haker włamał mi się do komputera.

 (1.2) Nasz informatyk to prawdziwy haker. Potrafi wszystko naprawić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxakɛr, AS: χaker

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hakerstwo n., haking m.

:: fż. hakerka ż.

 czas. hakować ndk.

 przym. hakerski, zhakowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) włamywacz komputerowy, kraker

Wiktionary


hakerka

haker


SJP.pl

Patrz:

haker

hakerski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący hakerów i/lub hakerstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hakerstwo n., haker m., hakowanie n.

 czas. hakować ndk.

Wiktionary


hakerstwo

bezprawne uzyskiwanie dostępu do sieci i systemów komputerowych różnych instytucji, w celu zakłócenia ich działania lub popełnienia oszustwa; hackerstwo


SJP.pl


haki

łow.
1. górne kły jelenia byka, rzadziej łani, będące trofeum przechowywanym przez myśliwych; pniaki;
2. poroże kozicy


SJP.pl

Haki – wieś w Estonii, w prowincji Võru, w gminie Rõuge.

Wikipedia


haking

szukanie i wykorzystywanie słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; włamywanie się do zabezpieczonych zasobów; hacking


SJP.pl

  • haker – osoba o wysokich umiejętnościach informatycznych
  • haker – osoba szukająca i ewentualnie wykorzystująca słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych
  • Haker – serial telewizyjny
  • Haker – polski film fabularny z 2002
  • Haker – amerykański film akcji z 2015

Wikipedia


hakodziób

rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl

Hakodziób amerykański, hakodziób (Chondrohierax uncinatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.

Wikipedia


hakodzioby

pustelnik hakodzioby - gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych


SJP.pl


hakonechloa

hakonechloa smukła - gatunek japońskiej trawy; hakone długolistna, trawa bambusowa


SJP.pl


hakorośl

hakorośl rozesłana - afrykańska roślina o leczniczym korzeniu; czarci pazur


SJP.pl


hakować

1. szukać i wykorzystywać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; hackować;
2. w hokeju: faulować przez podstawianie kija;
3. usuwać korzeniące się rośliny;
4. dawniej: radlić zoraną już ziemię w celu większego jej spulchnienia


SJP.pl


hakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hakować.

Wiktionary

  • haker – osoba o wysokich umiejętnościach informatycznych
  • haker – osoba szukająca i ewentualnie wykorzystująca słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych
  • Haker – serial telewizyjny
  • Haker – polski film fabularny z 2002
  • Haker – amerykański film akcji z 2015

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niehakowanie n., haczka ż.

 czas. hakować ndk.

 przysł. hakowato

 przym. hakerski

Wiktionary


hakowato

przysłówek

 (1.1) przypominając kształtem hak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papużki mają hakowato zakończone dzioby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hakowy mos., hak m., haczka ż., haczyk m., hakownica ż., hakanie n., hakowanie n.

 czas. hakać ndk., hakować ndk.

 przym. haczykowaty, hakowaty, hakowy

 przysł. haczykowato

Wiktionary


hakowaty

mający kształt haka, zakrzywiony jak hak


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zakrzywiony, zgięty na kształt haka, przypominający hak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hak mrz., haczyk mrz., haczka ż.

 czas. haczyć ndk., zahaczyć dk.

 przym. haczykowaty

 przysł. hakowato

Wiktionary


hakownica

długa strzelba z hakiem służącym do podpierania jej przy strzale


SJP.pl

Hakownica (niem. Hakenbüchse) – jeden z najstarszych typów ręcznej broni palnej. Rodzaj ciężkiej rusznicy używanej do obrony miast i zamków, przez co zaliczana jest niekiedy do najlżejszej kategorii średniowiecznej i renesansowej artylerii. Używana od XIV do XVI w.

Wikipedia


hakowy

związany z hakiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hakiem (zakrzywionym prętem używanym do zawieszania lub zaczepiania)

 (1.2) pot. związany z hakiem (informacją zbieraną w celu skompromitowania kogoś)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba obsługująca zaczepy urządzeń dźwigowych, odpowiedzialna za zaczepianie i odczepianie ładunku oraz sterowanie nim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po prostej początkowo wspinaczce hakowej, czyli wbijaniu kolejnych haków w szczeliny, przekładaniu ławeczek, stawaniu na nich i wbijaniu wyżej następnego haka, zrobiło się trudniej.

 (1.2) Jestem przekonany, że działa jakaś grupa hakowa, która szykuje nowe polityczne rozdanie.

 (2.1) W 70 przypadkach stwierdzono, że sygnalista i hakowy nie posiadali orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hak m., haczka ż.

 przysł. hakowato

Wiktionary


haktywista

potocznie: haker działający z pobudek społecznych, dla pożytku publicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wynajdująca słabe punkty w systemach komputerowych, aby poinformować o nich właścicielafakt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haktywizm

Wiktionary


haktywistka

potocznie: hakerka działająca z pobudek społecznych, dla pożytku publicznego


SJP.pl


haktywizm

potocznie: działalność hakerska dla pożytku publicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. polit. atakowanie systemów komputerowych lub sieci z pobudek politycznych;

Wiktionary

Haktywizm (w ang. hacktivism to połączenie słów hacking i activism) – użycie komputerów i sieci do promowania celów społecznych i politycznych, zwłaszcza wolności słowa, praw człowieka i dostępu do informacji.

Działania są podejmowane z założeniem, że właściwe użycie nowych technologii może przynieść takie same, jeśli nie lepsze skutki jak konwencjonalne protesty, aktywizm polityczny i społeczny czy obywatelskie nieposłuszeństwo.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. haktywista

Wiktionary


hala

1. duże, przestronne pomieszczenie lub budynek
2. górskie pastwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. bardzo duże pomieszczenie o rozległej powierzchni;

 (1.2) budynek, w którym jest hala (1.1)

 (1.3) pot. ogół osób zgromadzonych w hali (1.1) w celu obejrzenia jakiegoś widowiska, zwykle sportowego

 (1.4) archit. kościół halowy, budowla z nawami o tej samej lub podobnej wysokości

 (1.5) geogr. roln. górska łąka, zwykle używana jako pastwisko dla owiec;

Wiktionary

  • hala – budowla
  • hala – pastwisko wysoko w górach
  • Hala – miasto w prowincji Sindh w Pakistanie
  • Hala – miejscowość w Syrii
  • Hala – stok na Wyspie Króla Jerzego
  • Hala – szczyt w Beskidzie Wyspowym
  • Hala – szczyt w Beskidzie Sądeckim w Paśmie Radziejowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W zeszłym tygodniu obok mego domu zaczęto budowę hali sportowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxala, AS: χala

Wiktionary

Powiązane:

 przym. halowy, halny

 rzecz. halniak mrz., halny mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sala

 (1.3) publiczność

Wiktionary


halab

miasto w Syrii; Aleppo


SJP.pl

Aleppo (arab. ‏حلب‎ Ḥalab, tur. Halep) – miasto w północno-zachodniej Syrii, około 50 km na południe od granicy z Turcją, położone w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego w półpustynnej okolicy o ostrym klimacie. Siedziba władz muhafazy Halab. Największe miasto Syrii – 1,4 mln mieszkańców (1990), 1,7 mln mieszkańców (1999), 2,1 mln mieszkańców (dane oficjalne z 2004 roku). Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu – od co najmniej 1800 p.n.e. Zamieszkane głównie przez Arabów, dość liczni są Turcy i Ormianie, oprócz nich mieszkają w Aleppo Grecy, Kurdowie i Żydzi. Ośrodek przemysłu włókienniczego, przemysłu spożywczego oraz tkactwa dywanów. Jedno z większych centrów handlowych Bliskiego Wschodu. Węzeł komunikacyjny – skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych, międzynarodowy port lotniczy, przez miasto przebiega rurociąg z Himsu do Latakii. Ośrodek nauki i kultury – uniwersytet, muzułmańska szkoła teologiczna, szkoła muzyczna.

Wikipedia


halabarda

broń drzewcowa złożona z siekiery, grota i haka, o długości 2,5 m; używana przez piechotę w XIV i XV wieku, straż miejską i pałacową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. średniowieczna broń piechoty przypominająca topór o długim drzewcu;

Wiktionary

Halabarda – dwuręczna broń drzewcowa, która zdobyła popularność między wiekiem XIV a wiekiem XV. Typowa halabarda mierzy od 1,5 m do 1,8 m i składa się z drzewca z głownią łączącą w sobie elementy trzech broni: topora z jednej strony, haka z drugiej i włóczni pośrodku (w postaci długiego grotu). Dzięki temu była uniwersalna, mogąc służyć zarówno do cięcia jak i kłucia. Hak był szczególnie użyteczny przeciw kawalerzystom, pozwalając halabardnikowi ściągnąć jeźdźca z wierzchowca. Od XVI w. używana przez straż pałacową i miejską. Dzięki swej prostej budowie, wysokiej skuteczności i niskiemu kosztowi produkcji była bardzo popularna i szeroko dostępna. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała halabardnikom dużą przewagę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięki halabardzie piechur mógł zrzucić jeźdźca z konia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxalaˈbarda, AS: χalabarda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabardnik m., halabardzista m.

 przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny

Wiktionary


halabardniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z halabardnikiem, halabardnikami, dotyczący halabardników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.

 przym. halabardowy, halabardny

Wiktionary


halabardnik

rycerz noszący halabardę; strażnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. pieszy żołnierz, względnie strażnik albo gwardzista, uzbrojony w halabardę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabarda ż., halabardzista mos.

 przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halabardzista

Wiktionary


halabardny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. wojsk. związany z halabardą, dotyczący halabardy albo uzbrojony w halabardę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.

 przym. halabardniczy, halabardowy

Wiktionary


halabardowy

przymiotnik

 (1.1) związany z halabardą, dotyczący halabardy

 (1.2) przypominający halabardy albo mający cechy halabardy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.

 przym. halabardniczy, halabardny

Wiktionary


halabardzista

żołnierz lub strażnik, którego bronią jest halabarda; halabardnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. pieszy żołnierz, względnie strażnik albo gwardzista, uzbrojony w halabardę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halabarda ż., halabardnik mos.

 przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halabardnik

Wiktionary


halabardzistka

halabardzista


SJP.pl

Patrz:

halabardzista

halabski

przymiotnik od: Halab (miasto w północno-zachodniej Syrii)


SJP.pl


halać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pohalać)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głaskać

Wiktionary


halacha

całość przepisów prawnych i rytualnych Talmudu; Halacha


SJP.pl

Halacha (hebr. ‏הלכה‎ „droga, zachowanie”) – w judaizmie autentyczna i autorytatywna wykładnia Prawa Mojżeszowego (Tory), ukazująca jak stosować Prawo do konkretnych sytuacji życiowych. Tą nazwą określa się cały zbiór przykazań religijnych stanowiący jedną z trzech głównych gałęzi żydowskiej ustnej tradycji – dawniej używano do niego liczby mnogiej halachot – bądź poszczególną wybraną interpretację lub opinię któregoś z rabinów, uznaną za obowiązującą dla danej praktyki. W Talmudzie można spotkać wyrażenie, że halachą jest opinia rabina N., co znaczy, że opinia tego rabina na dany temat jest rozstrzygająca. Halacha jest formą midraszu. Podstawowym zbiorem halachicznych rozstrzygnięć prawnych jest Miszna, istniejąca w formie pisanej od II w. n.e. Znajdujemy je także w Tosefcie – w części zawierającej midrasze halachiczne – oraz w Talmudzie.

Wikipedia


halal

w islamie: sfera rzeczy i czynów dozwolonych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. zgodny z nakazami szariatu (prawa islamskiego)

Wiktionary

Halal lub halaal (arab. ‏حلال‎, to, co nakazane) – w islamie określenie wszystkiego, co jest dozwolone w świetle szariatu. Przeciwieństwo haram – czynów zabronionych. Słowo to jest zazwyczaj znane jako nazwa muzułmańskiej diety.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxalal, AS: χalal

Wiktionary

Powiązane:

 przym. halalny, halalowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halaal

Wiktionary


halala

setna część riala saudyjskiego


SJP.pl

Halala − jednostka monetarna Arabii Saudyjskiej. 100 halali = 1 rial saudyjski (Podział identyczny jak polskie złote)

Wikipedia


halama

nazwisko


SJP.pl

  • Grzegorz Halama – polski artysta kabaretowy i parodysta
  • Loda Halama – polska aktorka, tancerka i choreograf
  • Punia Halama – polska tancerka i aktorka
  • Zizi Halama – polska tancerka

Wikipedia


halarewicz

nazwisko


SJP.pl


halasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; pozycja, w której ramiona leżą na podłodze, tułów zostaje uniesiony do pozycji pionowej, a nogi przerzucone za głowę

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozycja pługu, pług

Wiktionary


halawa

bezdrzewne miejsce w lesie; również: mokradło


SJP.pl

Halawa – census-designated place (CDP) na wyspie Oʻahu, w hrabstwie Honolulu, na Hawajach, w Stanach Zjednoczonych. Według szacunków United States Census Bureau w roku 2010 CDP miało 13 891 mieszkańców, którzy tworzyli 4 142 gospodarstw domowych i 3 276 rodzin.

Wikipedia


halawka

zdrobnienie od: halawa


SJP.pl


halba

1. kufel do piwa o pojemności kwarty lub litra;
2. potocznie: butelka wódki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kufel o pojemności pół kwarty lub pół litra

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. półlitrówka

 (1.3) gw-pl|Kresy. szklanka, kufel

 (1.4) gw-pl|Kresy. przest. kufel o pojemności pół litra

Wiktionary

Halba (arab. حلبا) – miasto w Libanie, w muhafazie Dystrykt Północny, centrum administracyjne dystryktu Kada Akkar, 112 km na północny wschód od Bejrutu, w pobliżu granicy z Syrią. Miasto zamieszkiwane jest głównie przez sunnitów oraz w mniejszości przez prawosławnych i maronitów. W mieście znajduje się cytadela, której początki sięgają okresu rzymskiego.

Wikipedia


halbka

1. zdrobnienie od: halba;
2. przestarzale: pół papierosa;
3. mała butelka wódki


SJP.pl


halczak

nazwisko


SJP.pl


haleb

miasto w Syrii


SJP.pl

Aleppo (arab. ‏حلب‎ Ḥalab, tur. Halep) – miasto w północno-zachodniej Syrii, około 50 km na południe od granicy z Turcją, położone w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego w półpustynnej okolicy o ostrym klimacie. Siedziba władz muhafazy Halab. Największe miasto Syrii – 1,4 mln mieszkańców (1990), 1,7 mln mieszkańców (1999), 2,1 mln mieszkańców (dane oficjalne z 2004 roku). Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu – od co najmniej 1800 p.n.e. Zamieszkane głównie przez Arabów, dość liczni są Turcy i Ormianie, oprócz nich mieszkają w Aleppo Grecy, Kurdowie i Żydzi. Ośrodek przemysłu włókienniczego, przemysłu spożywczego oraz tkactwa dywanów. Jedno z większych centrów handlowych Bliskiego Wschodu. Węzeł komunikacyjny – skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych, międzynarodowy port lotniczy, przez miasto przebiega rurociąg z Himsu do Latakii. Ośrodek nauki i kultury – uniwersytet, muzułmańska szkoła teologiczna, szkoła muzyczna.

Wikipedia


haleczka

zdrobnienie od: halka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: halka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈlɛt͡ʃka, AS: χalečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halka ż.

Wiktionary


halemba

dzielnica Rudy Śląskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa dzielnicy Rudy Śląskiej;

Wiktionary

Halemba (śl. Halymba) – dzielnica Rudy Śląskiej, do 1951 roku siedziba gminy Halemba. Według danych z 2006 roku Halembę zamieszkiwało 26 080 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciotka Zdziśka mieszka na Halembie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halembianin mos., halembianka ż.

 przym. halembski, podhalembski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Halymba.

Wiktionary


halembianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Halemby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miasto zafundowało halembianom nowe trzepaki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halemba ż.

:: fż. halembianka ż.

 przym. halembski

Wiktionary


halembianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Halemby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miasto zafundowało halembiankom nową poradnię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halemba ż.

:: fm. halembianin m.

 przym. halembski

Wiktionary


halembski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Halemby, związany z Halembą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już z daleka słychać halembskie dzwony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halemba ż., halembianin m., halembianka ż.

 przym. podhalembski

Wiktionary


halerczyk

żołnierz z oddziałów armii polskiej utworzonej w czasie I wojny światowej przez generała J. Hallera we Francji; hallerczyk


SJP.pl


halerz

moneta zdawkowa w Czechach i Słowacji, setna część korony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. setna część korony czeskiej

 (1.2) hist. monet. setna część korony austro-węgierskiej, korony czechosłowackiej, korony czesko-morawskiej/protektoratowej, korony słowackiej;

 (1.3) hist. numizm. potoczna nazwa niewielkiej średniowiecznej monety srebrnej (feniga), będącej w obiegu w krajach niemieckich od XII wieku; później, do XIX stulecia drobna moneta zdawkowa ;

Wiktionary

Halerz (niem. Haller lub Heller, czes. haléř, dawniej halíř, słow. halier; od łacińskiego denarius hallensis – dosłownie: denar hallski, lm denarii hallenses) – pierwotnie nazwa srebrnego denara, bitego od końca XII wieku w niemieckim Hall am Kocher, w następnym stuleciu rozpowszechnionego w południowych Niemczech, a następnie licznie naśladowanego w krajach środkowej Europy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. halerzówka ż.

 przym. halerzowy

Wiktionary


halerzowy

halerz


SJP.pl

Patrz:

halerz

halezja

krzew lub drzewo z rodziny styrakowatych; ośnieża


SJP.pl


half-pipe

[czytaj: half pajp] z angielskiego: półrura; środowiskowo: rampa, tor w takim kształcie, służący do uprawiania sportów zręcznościowych, np. skatingu, narciarstwa akrobatycznego; half pipe, halfpipe


SJP.pl


halfa

trawa śródziemnomorska; esparto; alfa


SJP.pl


halfdan

Halfdan – staronordyckie imię złożone ze słów Half (oznaczającego połowę) oraz słowa dan (oznaczającego Duńczyka).

Znane osoby noszące to imię:

  • Halfdan Czarny – legendarny król Norwegii panujący w latach 840–860.
  • Halfdan Ragnarsson – wódz wojsk pogańskich, które w latach 865-875 podporządkowały sobie tereny Wschodniej Anglii, Mercji i Northumbrii.
  • Halfdan Kjerulf (ur. 1815, zm. 1868) – norweski kompozytor.
  • Halfdan Hansen (ur. 1883, zm. 1953) – norweski żeglarz, olimpijczyk.
  • Halfdan Schjøtt (ur. 1893, zm. 1974) – norweski żeglarz, olimpijczyk.
  • Halfdan Mahler (ur. 1923, zm. 2016) – duński lekarz.

Wikipedia


halfling

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) fant. liter. mała, zwinna istota podobna do człowieka, ale z dużymi włochatymi stopami

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxalflʲĩŋk, AS: χalflʹĩŋk

Wiktionary


halfpipe

[czytaj: halfpajp] z angielskiego: półrura; środowiskowo: rampa, tor w takim kształcie, służący do uprawiania sportów zręcznościowych, np. skatingu, narciarstwa akrobatycznego; half-pipe, half pipe


SJP.pl

Wikipedia


halfwind

wiatr prostopadły do burty


SJP.pl


halibakteria

bakteria żyjąca w środowisku zasolonym (np. w morzu)


SJP.pl


halibut

drapieżna ryba morska z rodziny fląder, żyjąca w północnej części Atlantyku i Oceanu Spokojnego, ceniona ze względu na smaczne mięso; kulbak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Hippoglossus hippoglossus|ref=tak., drapieżna ryba morska z rodziny flądrowatych o szerokim otworze gębowym;

Wiktionary

Ichtiologia

  • halibut – polska nazwa kilku gatunków ryb z rodziny flądrowatych:
    • halibut atlantycki, zwany również halibutem białym (Hippoglossus hippoglossus)
    • halibut czarny, zwany również halibutem niebieskim (Reinhardtius hippoglossoides)
    • halibut pacyficzny (Hippoglossus stenolepis)
    • halibut płaskogłowy (Hippoglossoides elassodon)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Halibut prowadzi przydenny tryb życia.

     (1.1) Halibut jest rybą, która bardzo długo się smaży.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: xaˈlʲibut, AS: χalʹibut

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) kulbak

    Wiktionary


halicki

przymiotnik od: Halicz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Haliczem, dotyczący Halicza

Wiktionary

  • Abrahamiusz Halicki (zm. 1375) – święty mnich Rosyjskiego Kościoła prawosławnego
  • Andrzej Halicki (ur. 1961) – poseł na Sejm V i VI kadencji
  • Anna Halicka (ur. 1960) – polska profesor nauk technicznych
  • Bronisław Halicki (1902–1962) – Profesor UW, geolog
  • Daniel Halicki (1201–1264) – król Rusi
  • Henry Blight Halicki (ur. 1940) – amerykański aktor, kaskader, producent, scenarzysta i reżyser.
  • Kazimierz Halicki (ujednoznacznienie)
  • Koloman Halicki (1208–1241) – król halicki, syn Andrzeja II węgierskiego i jego pierwszej żony - Gertrudy z Meran
  • Lew Halicki (1228–1301) – książę halicko-włodzimierski
  • Roman Halicki (1155/1162–1205) – książę Nowogrodu Wielkiego
  • Tomasz Halicki (ur. 1976) – polski muzyk, basista i wokalista
  • Władysław Halicki (1850, zm. po 1939) – lwowski architekt

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Halicz m., haliczanin m., haliczanka ż.

Wiktionary


halicz

1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. góra w Bieszczadach;
4. potok w Bieszczadach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, położone w obwodzie iwanofrankiwskim nad Dniestrem;

Wiktionary

  • Halicz – miasto na Ukrainie
    • Halicz – dawna gmina
    • Halicz – stacja kolejowa
  • Halicz – wieś na Ukrainie w rejonie podhajeckim obwodu tarnopolskiego
  • Halicz – góra w Bieszczadach
  • Halicz – potok w Bieszczadach
  • Emanuel Halicz (1921–2015) – polski historyk
  • Michał Halicz (1888–1969) – polski aktor

Wikipedia

Powiązane:

 przym. halicki

Wiktionary


haliczanin

mieszkaniec Halicza


SJP.pl

Haliczanin – almanach literacki wydany we Lwowie w 1830 (tomy I i II) przez Walentego Chłędowskiego.

Z almanachem współpracowali pisarze z kręgu tajnego Towarzystwa Zwolenników Słowiańszczyzny, jak August Bielowski i Ludwik Nabielak, a także Jan Nepomucen Kamiński, Aleksander Fredro, Ludwik Jabłonowski, Eugeniusz Brocki, Bronisław Szołajski, Benedykt Kozieracki, Żegota Kikiewicz, Józef Dunin Borkowski i Leszek Dunin Borkowski, który zadebiutował w nim utworem Kozak.

Wikipedia


haliczanka

mieszkanka Halicza


SJP.pl


halifaks

1. łyżwa do jazdy figurowej;
2. typ samolotu; halifax


SJP.pl

Geografia

Australia

  • Halifax – miasto w Australii

Kanada

  • Halifax – miejscowość w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – hrabstwo w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – jednostka samorządowa (municipal county) w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – jednostka samorządowa (regional municipality) w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja

Wikipedia


halifax

typ samolotu; halifaks


SJP.pl

Geografia

Australia

  • Halifax – miasto w Australii

Kanada

  • Halifax – miejscowość w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – hrabstwo w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – jednostka samorządowa (municipal county) w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja
  • Halifax – jednostka samorządowa (regional municipality) w Kanadzie, w prowincji Nowa Szkocja

Wikipedia


halik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Halik:

  • Aleksander Halik − włościanin, poseł do Sejmu Krajowego Galicji
  • Teresa Halik − polska sinolog i wietnamistka
  • Tony Halik (właściwie Mieczysław Sędzimir Antoni Halik) − polski podróżnik, dziennikarz, pisarz, operator filmowy, fotograf, autor programów telewizyjnyc
  • Włodzimierz Halik − polski muzyk jazzowy, kontrabasista i saksofonista

Wikipedia


halikarnas

starożytne i średniowieczne miasto greckie w Azji Mniejszej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Karii nad Morzem Egejskim;

Wiktionary

Halikarnas (gr. Ἁλικαρνᾱσσός Halikarnassós) – stanowisko archeologiczne w Bodrum w Turcji. W czasach starożytnych – miasto nad Morzem Egejskim w Karii. Największą sławę przyniosło mu Mauzoleum – jeden z siedmiu cudów świata.

Halikarnas założyli koloniści greccy z Trojzeny i Argos. W VIII wieku p.n.e. należał do heksapolis, związku sześciu miast doryckich razem z Lindos, Kamejros i Ialissos leżącymi na wyspie Rodos oraz z Kos i Knidos. W VI wieku p.n.e. miasto dostało się pod panowanie lidyjskiego króla Krezusa. Na przełomie VI i V wieku p.n.e. Halikarnasem władała Artemizja (Starsza). W V wieku p.n.e. zagarnięte zostało przez Persów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z Halikarnasu pochodzili historycy starożytni Herodot i Dionizjusz.

Wiktionary


halikryptus

rodzaj dennego robaka morskiego o beczułkowatym tułowiu


SJP.pl


halimeda

glon o silnie zwapniałych plechach


SJP.pl


halimetr

rodzaj areometru; solomierz


SJP.pl


halina

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Halina – imię żeńskie pochodzące od gr. γαλήνη galene – „spokój”, „błogostan”. Od Haliny powstało imię Halka, spopularyzowane dzięki operze Stanisława Moniuszki – Halka, którą niekiedy nadawano jako samodzielne imię.

W kościele katolickim patronką tego imienia jest św. Halina z Koryntu, dziewica i męczennica (†258).

Halina imieniny obchodzi: 1 lipca i 24 sierpnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trzymam w ręku olbrzymiego ananasa dla panny Haliny i patrzę na brzeg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈlʲĩna, AS: χalʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Halinka ż., Hala ż., Halka ż., Halcia ż., Halineczka ż., Halisia ż., Halusia ż.

 przym. Halinowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Halinka, Hala, Halka, Halcia, Halineczka, Halisia, Halusia

Wiktionary


halininy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Haliny lub z nią związany


SJP.pl


halinka

zdrobnienie od: Halina (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) poufała forma żeńskiego imienia Halina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piątek przeprowadzamy się z Halinką do Mińska Mazowieckiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Halina

Wiktionary


halinów

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. dzielnica Radomia;
4. osiedle Skierniewic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Halinów – miasto we wschodniej Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Halinów, położone nad rzeką Długą. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. warszawskiego.

Współczesny Halinów jest konglomeratem pięciu obszarów powstałych w wyniku parcelacji majątków Długa Kościelna i Skruda:

  • Wille Halinów (60 ha) – zachodnia część wzdłuż ul. Piłsudskiego; rok parcelacji ok. 1895–1902. Ambitny projekt urbanistyczno-letniskowy, zgodny z ówczesną modą, wykorzystujący kolej warszawsko–terespolską jako element podnoszący wartość sprzedawanych parceli;
  • Wille Halinów II (50-60 ha) – północno-zachodnia część w rejonie ulic Zachodniej, Mickiewicza i zachodniego odcinka Piłsudskiego (rok parcelacji 1911). Kontynuacja pierwszego projektu willowo-letniskowego;
  • Miasto Ogród Skruda (47 ha) – środkowo-południowo-zachodnia część w rejonie ulic Okuniewskiej, Parkowej i Słonecznej, z północną enklawą w rejonie ulicy Olszowej (rok parcelacji 1933). Trzeci w kolejności projekt osiedli letniskowych na wzór koncepcji miasto ogród wykorzystanej w Konstancinie, Otwocku i Podkowie Leśnej;
  • Kolonia Zagaj (20-30 ha) – południowa część na południe od ulicy Kolejowej (rok parcelacji 1933). Teren wydzielony na potrzeby oficerskiego osiedla, który jednak pozostał lasem i nie został w większości zagospodarowany;
  • Majątek Skruda (90 ha) – środkowo-wschodnia część w rejonie ulic 3 Maja i Powstania Styczniowego (rok parcelacji 1946). Obszar dawnego osiedla Skruda bardzo szybko został zurbanizowany.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈlʲĩnuf, AS: χalʹĩnuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halinowianin mos., halinowianka ż.

 przym. halinowski

Wiktionary


halinowianin

mieszkaniec Halinowa (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Halinowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halinów m.

:: fż. halinowianka ż.

 przym. halinowski

Wiktionary


halinowianka

mieszkanka Halinowa (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Halinowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halinów m.

:: fm. halinowianin m.

 przym. halinowski

Wiktionary


halinowski

przymiotnik od: Halinów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Halinowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halinów m., halinowianin m., halinowianka ż.

Wiktionary


haliński

nazwisko


SJP.pl


haliotis

jadalny ślimak z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach; uchowiec, ucho morskie


SJP.pl


halit

1. minerał, chlorek sodu
2. potocznie: sól kamienna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał, chlorek sodu;

Wiktionary

Halit – minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od greckich słów ἅλς hals – sól, oraz λίθος lithos – kamień. Minerał znany i używany od czasów starożytnych. Głównym składnikiem jest chlorek sodu.

Halityt (potocznie sól kamienna) to monomineralna skała zbudowana z halitu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) minerał

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 temsłow. halo-

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) halite

* baskijski: (1.1) gatzarri, halita

* bułgarski: (1.1) халит m.

* hiszpański: (1.1) halita ż.

* niemiecki: (1.1) Halit m.

* słowacki: (1.1) halit m.

* włoski: (1.1) halite ż., salgemma m.

źródła.

== halit (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik niedokonany

 (1.1) okrywać, owijać, otulać

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 temsłow. halo-

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) minerał

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 temsłow. halo-

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) halite

* baskijski: (1.1) gatzarri, halita

* bułgarski: (1.1) халит m.

* hiszpański: (1.1) halita ż.

* niemiecki: (1.1) Halit m.

* słowacki: (1.1) halit m.

* włoski: (1.1) halite ż., salgemma m.

źródła.

== halit (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik niedokonany

 (1.1) okrywać, owijać, otulać

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


halitolus

rodzaj drobnej meduzy morskiej żyjącej w Bałtyku


SJP.pl


halitowy

halit


SJP.pl

Patrz:

halit

halitoza

nieświeży zapach z ust


SJP.pl

Cuchnący oddech, halitoza (łac. halitosis, foetor ex ore) – medyczny termin określający odczuwanie nieprzyjemnego zapachu wyczuwalnego w trakcie wydychania powietrza.

Pierwsze pisane wzmianki o tej przykrej dolegliwości pochodzą z Księgi Hioba (Hi 19,17):

żonie mój oddech niemiły

Wikipedia


halityt

sól kamienna


SJP.pl

Halit – minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od greckich słów ἅλς hals – sól, oraz λίθος lithos – kamień. Minerał znany i używany od czasów starożytnych. Głównym składnikiem jest chlorek sodu.

Halityt (potocznie sól kamienna) to monomineralna skała zbudowana z halitu.

Wikipedia


haliżak

nazwisko


SJP.pl


halizna

powierzchnia leśna pozbawiona drzewostanu lub miejsce nieurodzajne między polami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) leśn. powierzchnia leśna, która nie była zalesiana przez przynajmniej 5 latpo wycięciu drzewostanu;

 (1.2) roln. nieurodzajny obszar między polami ornymi

Wiktionary

  • Halizna w leśnictwie – powierzchnia leśna, która nie została odnowiona, obsadzona (sztucznie lub naturalnie), w ciągu pięciu lat od wycięcia drzewostanu. Halizną można również nazwać kilkuletnią uprawę leśną o zbyt niskim zadrzewieniu – uprawa lub młodnik I klasy wieku o zadrzewieniu poniżej 0,5 – lub jakości. Halizna jest zjawiskiem niepożądanym w gospodarce leśnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈlʲizna, AS: χalʹizna

Wiktionary


halka

część damskiej bielizny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Halina

Wiktionary

  • Halka – rodzaj bielizny damskiej
  • Halka – zdrobnienie imienia Halina

Sztuka

  • Halka – tytuł opery autorstwa Stanisława Moniuszki
Filmy na podstawie opery Moniuszki:
    • Halka – film polski z 1913 r.
    • Halka – film polski z 1930 r. w reżyserii Konstantego Meglickiego
    • Halka – film polski z 1937 r. w reżyserii Juliusza Gardana

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Halka to tytułowa bohaterka opery Moniuszki.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) zob. Halina.

Wiktionary


halkiewicz

nazwisko


SJP.pl


hall

[czytaj: hol] pomieszczenie (obszerny przedpokój, korytarz, poczekalnia itp.), czasem pełniące funkcje reprezentacyjne, np. w teatrze; hol


SJP.pl

Geografia

Australia

  • Hall – miejscowość

Austria

  • Bad Hall – miasto w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Steyr-Land
  • Hall in Tirol – miasto w kraju związkowym Tyrol, w powiecie Innsbruck-Land
    • Hall in Tirol – stacja kolejowa w Hall in Tirol

    Wikipedia


halland

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. dawniej jedna z tradycyjnych prowincji szwedzkich położona nad Kattegatem, współcześnie szwedzki region administracyjny;

Wiktionary

Halland (szw. Hallands län) – jeden ze szwedzkich regionów administracyjnych (län). Siedzibą władz regionu (residensstad) jest Halmstad.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Królowa Krystyna (pan. 1632–1654), która dorastała w okresie regencji kanclerza Oxenstierny, była świadkiem rozkwitu potęgi Szwecji, jaki nastąpił po podboju Hallandu (1645) i zawarciu pokoju westfalskiego.

 (1.1) Przyroda w Skanii i Hallandzie sprzyja nawet tym osobom, które cierpią na klaustrofobię.

 (1.1) W latach 1647 i 1648 dwa miasta w Hallandzie: Fiahre i Viske otrzymały ograniczone prawa żeglugi zagranicznej. Mogły wywozić kamienie i drewno i przywozić zboże na własne potrzeby.

 (1.1) Najzaciętsze i najkrwawsze boje toczyli potem Szwedzi w korytarzu między Norwegią a Skanią i Hallandem należącymi wówczas do Danii. Tu dobijali się dostępu do Morza Północnego, tu postanowili wznieść swój nowy port.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hallandzki

Wiktionary


halle

[czytaj: hol] pomieszczenie (obszerny przedpokój, korytarz, poczekalnia itp.), czasem pełniące funkcje reprezentacyjne, np. w teatrze; hol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej części Niemiec, w Saksonii-Anhalcie, położone nad Soławą;

Wiktionary

Belgia:

  • Halle – miasto w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka, w okręgu Halle-Vilvoorde
  • Halle – dzielnica (deelgemeente) gminy Zoersel w Regionie Flamandzkim, w prowincji Antwerpia, w okręgu Antwerpia
  • Halle-Booienhoven – dzielnica (deelgemeente) miasta Zoutleeuw w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka, w okręgu Leuven
  • Halle-Vilvoorde – okręg w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxalɛ, AS: χale

Wiktionary

Powiązane:

 przym. halleński, hallski

Wiktionary


halleński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Halle, dotyczący Halle (miasta w Niemczech)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halle n.

Wiktionary


haller

Luksemburg:

  • Haller – wieś w gminie Waldbillig, w kantonie Echternach

Osoby:

  • Hallerowie:
    • Cezary Emil Haller – ziemianin, działacz polityczny, powstaniec krakowski i styczniowy
    • Cezary Wojciech Haller – kapitan, działacz polityczny, poseł na Sejm
    • Henryk Haller – uczestnik powstania styczniowego, ziemianin, finansista
    • Jan Haller – księgarz, wydawca, właściciel drukarni w Krakowie, kupiec krakowski
    • Józef Haller – generał broni Wojska Polskiego
    • Józef Haller – prezes Senatu Rządzącego Wolnego Miasta Krakowa
    • Stanisław Haller – generał dywizji Wojska Polskiego zamordowany w Charkowie
  • Sébastien Haller – iworyjski piłkarz
  • Anna Haller – siostra generała Józefa Hallera
  • Frank Bee Haller – amerykański bokser
  • Helmut Haller – niemiecki piłkarz
  • Johannes Haller – ksiądz katolicki
  • Katja Haller – włoska biathlonistka
  • Marco Haller – austriacki kolarz
  • Michael Haller – niemiecki kompozytor, ksiądz
  • Philipp Haller – austriacki malarz
  • Albrecht von Haller – szwajcarski lekarz, fizjolog, botanik i poeta
  • Karl Ludwig von Haller – szwajcarski ekonomista i prawnik

Wikipedia


hallerczyk

żołnierz z oddziałów armii polskiej utworzonej w czasie I wojny światowej przez generała J. Hallera we Francji; halerczyk


SJP.pl

Pociąg Pancerny Nr 4 „Hallerczyk” – pociąg pancerny Wojska Polskiego sformowany 30 listopada 1918 w Krakowie jako Krakowska Bateria Kolejowa w oparciu o austro-węgierski tabor kolejowy. Jego nazwa pochodzi od generała Józefa Hallera.

Wikipedia


hallerowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. dzielnica Władysławowa;

 (1.2) geogr. część wsi Konary, w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Miejska Górka

Wiktionary

Hallerowo – dzielnica miasta Władysławowo.

Miasto Władysławowo utworzyło jednostkę pomocniczą – dzielnicę Hallerowo (ku czci generała Józefa Hallera). Organem uchwałodawczym dzielnicy jest zebranie mieszkańców. Organem wykonawczym jest przewodniczący zarządu dzielnicy. Dodatkowo organem pomocniczym dla przewodniczącego jest zarząd dzielnicy, który łącznie z nim liczy od 4 do 7 członków. Przewodniczący i jego zarząd są wybierani przez wyborcze zebranie mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kościół projektu mojego ojca stanął w Hallerowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hallerowianin mos., hallerowianka ż.

Wiktionary


halley

[czytaj: HElej] nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Edmond Halley – astronom

Ciała niebieskie:

  • 1P/Halley – kometa Halleya
  • (2688) Halley – planetoida

Inne:

  • Halley – brytyjska stacja antarktyczna

Wikipedia


hallik

[czytaj: holik] zdrobnienie od: hall


SJP.pl


halling

ludowy taniec norweski


SJP.pl

  • Halling – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Kent
  • Halling – ludowy taniec norweski
  • Einar Halling-Johansson – szwedzki piłkarz
  • Roy E. Halling – amerykański mykolog

Wikipedia


hallo

wykrzyknik stosowany do przywołania lub zwrócenia uwagi, często używany w rozmowach telefonicznych; halo


SJP.pl


hallotron

elektroniczny przyrząd mierniczy, działający na zasadzie zjawiska fizycznego, zwanego zjawiskiem Halla; halotron


SJP.pl

Wikipedia


hallotronowy

przymiotnik od: hallotron; halotronowy


SJP.pl


halloumi

[czytaj: halumi] biały, półtwardy ser z mleka owczego lub mieszanki mleka owczego, krowiego i koziego


SJP.pl

Halloumi, chalumi (ngr. χαλούμι, χαλλούμι, ang. halloumi) – cypryjski ser wytwarzany z mleka owczego lub mieszanki mleka owczego, koziego i krowiego, często z dodatkiem mięty.

Jest serem półtwardym białej barwy, cechującym się dużą elastycznością. Jego skład stanowi do 46% wody, co najmniej 43% tłuszczu, około 22% białka i 3% soli. Może być spożywany świeży lub (dzięki wysokiej temperaturze topnienia) jako smażony bądź grillowany.

Wikipedia


halloween

zwyczaj zapożyczony ze Stanów Zjednoczonych i praktykowany w niektórych krajach, polegający na przebieraniu się za zjawy, duchy itp., straszeniu, dekorowaniu domów, ulic, paleniu lampionów w wydrążonych dyniach oraz chodzeniu po domach z prośbą o cukierki lub inny podarunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) święto duchów obchodzone 31 października (w wigilię Wszystkich Świętych) w krajach anglosaskich;

Wiktionary

Halloween – zwyczaj związany z maskaradą, obchodzony w licznych krajach 31 października wieczorem. Odniesienia do Halloween są widoczne w kulturze popularnej, głównie amerykańskiej.

Halloween jest obchodzony najhuczniej w krajach anglosaskich, takich jak Stany Zjednoczone, Kanada, Irlandia, Australia i Wielka Brytania. Mimo że dzień nie jest świętem urzędowym, cieszy się największą popularnością po świętach Bożego Narodzenia. Zwyczaj obchodzenia Halloween pojawił się w Polsce w latach 90. XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Stanach Zjednoczonych najbardziej charakterystycznymi świętami są Halloween oraz Święto Dziękczynienia.

 (1.1) Symbolem Halloween jest wydrążona dynia z otworami w kształcie twarzy i świecą w środku.

 (1.1) Czy Polacy powinni świętować Halloween?.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halloween n.

 przym. halloweenowy

 przysł. halloweenowo

Wiktionary


halloweenowy

Halloween [czytaj: halołinowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Halloween, dotyczący Halloween, odbywający się w Halloween

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Książka dla tych, którzy lubią się bać. Dobra do czytania w listopadowe wieczory, a zwłaszcza w ten pierwszy – halloweenowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɛlɔwʲĩˈnɔvɨ, AS: χelou̯ʹĩnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halloween n., halloween n.

 przysł. halloweenowo

Wiktionary


hallówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. godzina karciana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I tak nauczycielski etat w Polsce to 40 godzin w tygodniu, ale tylko 18 to tzw. pensum, czyli praca na lekcjach, i to do niego dorzucono „hallówki”.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karcianka, godzina karciana

Wiktionary


hallstatt

Hallstatt – gmina targowa w Austrii, w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Gmunden, leży nad jeziorem Hallstättersee, w Alpach Salzburskich.

Gmina jest najważniejszym ośrodkiem regionu Salzkammergut, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą Krajobraz kulturowy Hallstatt–Dachstein/Salzkammergut. Szczególną atrakcją jest karner znajdujący się w miejscowym kościele, gdzie można obejrzeć kolekcję czaszek podpisanych nazwiskiem i profesją zmarłego.

Wikipedia


halluks

kostna narośl na stopie; haluks, hallux


SJP.pl

  • hallux – łacińska nazwa największego palca stopy (palucha)
  • hallux (właściwie hallux valgus) lub haluks, haluksy – potoczna nazwa palucha koślawego

Wikipedia


hallux

1. największy palec stopy; paluch
2. kostna narośl na stopie; haluks, halluks


SJP.pl

  • hallux – łacińska nazwa największego palca stopy (palucha)
  • hallux (właściwie hallux valgus) lub haluks, haluksy – potoczna nazwa palucha koślawego

Wikipedia


halma

gra dla 2 lub 4 osób rozgrywana na 256 polach na specjalnej tablicy o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gra planszowyanszowa dla dwu lub czterech osób rozgrywana na 256 polach

 (1.2) plansza i inne rekwizyty do halmy (1.1)

Wiktionary

Halma (z greckiego άλμα – "skok") – gra planszowa wymyślona w 1883 lub 1884 roku przez Amerykanina George'a Howarda Monksa. Rozgrywana jest na kwadratowej szachownicy złożonej z 256 pól (16x16). W grze mogą uczestniczyć 2 lub 4 osoby. Zadaniem jest przeprowadzenie wszystkich pionków (znajdujących się na początku partii w przydzielonym danemu zawodnikowi rogu) do przeciwległego narożnika. Zwycięzcą zostaje gracz, który osiągnie ten cel jako pierwszy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|grecki|ἅλμα. (hálma) → skok

uwagi.

tłumaczenia.

* węgierski: (1.1) halma

źródła.

== halma (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) halma (gra)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxalma, AS: χalma

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|grecki|ἅλμα. (hálma) → skok

uwagi.

tłumaczenia.

* węgierski: (1.1) halma

źródła.

== halma (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) halma (gra)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


halmyroliza

rozkład chemiczny skał znajdujących się na dnie morza, spowodowany działaniem słonej wody


SJP.pl

Halmyroliza to podmorskie wietrzenie spowodowane działaniem słonej wody i związków chemicznych pochodzących z rozkładających się szczątków organicznych (gł. dwutlenek węgla, siarkowodór, amoniak).

Wskutek halmyrolizy dochodzi do chemicznego rozkładu minerałów wolno zakrywanych przez nowe osady.Halmyroliza szkliw i popiołów wulkanicznych prowadzi do powstania bentonitów.

Wikipedia


halniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od halniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halniak m.

Wiktionary


halniak

silny i porywisty wiatr wiejący w Karpatach i Sudetach; wiatr halny, halny (jako rzeczownik)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. geogr. wiatr typu fenowego, wiejący w Karpatach i Sudetach;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wieczorem zaczął dąć halniak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hala ż., halny m.

:: zdrobn. halniaczek m.

 przym. halny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiatr halny, halny

Wiktionary


halny

rodzaj wiatru górskiego wiejącego w Tatrach


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z halami, dotyczący hal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) meteorol. geogr. wiatr typu fenowego, wiejący w Karpatach i Sudetach;

Wiktionary

  • Halny – typ wiatru
  • Halny – polski szybowiec SZD-40
  • „Halny” – pseudonim Józefa Kurka, żołnierza AK
  • „Halny” – pseudonim Franciszka Niepokólczyckiego, żołnierza AK
  • „Halny” – pseudonim Zdzisława Rachtana, żołnierza AK
  • Halny – polski film dokumentalny
  • Halny – Akademicki Klub Górski
  • Halny – nazwa projektu elektrycznego zespołu trakcyjnego typu 14WE produkowanego przez Newag
  • „Halny” – polski kuter ratowniczy typu R-17 (1973-1997)

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Wieczorem zerwał się halny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hala ż., halniak m., Podhale n.

 przym. podhalański, podhalski

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wiatr halny, halniak

Wiktionary


halo

1. wykrzyknik stosowany do przywołania lub zwrócenia uwagi, często używany w rozmowach telefonicznych;
2. zjawisko optyczne w postaci pierścieni wokół Słońca lub Księżyca;
3. na fotografii: obwódka wokół jasnych przedmiotów;
4. wielkie halo - coś błahego, czemu nadaje się duży rozgłos


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wyrażenie używane przy odbieraniu telefonu

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) zjawisko optyczne, świetlista otoczka widoczna wokół tarczy słonecznej lub księżycowej;

 (2.2) przen. zamieszanie wokół czegoś

Wiktionary

  • halo – zjawiska optyczne związane z kryształami lodu w atmosferze
  • halo galaktyczne – zjawisko astronomiczne
  • aparat halo – urządzenie używane w ortopedii
  • efekt halo w psychologii
  • Halo – seria gier komputerowych
  • „Halo” – singel Depeche Mode
  • „Halo” – singel Beyoncé Knowles
  • Halo – szósty singel polskiego piosenkarza Dawida Podsiadły
  • Halo – singel austriackiego DJ-a Lumixa oraz Pii Marii
  • The Black Halo – album studyjny zespołu Kamelot
  • HALO/HAHO – skrót używany w wojskowości
  • Halo (Formuła 1) – element budowy samochodu wyścigowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) — Halo. / — Halinka? / — Nie! / — A to przepraszam, pomyłka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxalɔ, AS: χalo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tak, słucham? halo, słucham? Słucham?

Wiktionary


halo-

temat słowotwórczy

 (1.1) biol. geogr. pierwszy element słów złożonych oznaczający związek drugiego członu z solą, chlorkiem sodu

 (1.2) chem. pierwszy element słów złożonych oznaczający związek drugiego członu z halogenem (fluorowcem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) halo- + -fit → halofit

 (1.2) halo- + -perydol → haloperydol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halit m., halon m., halogen m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. halit m., halon m., halogen m.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|ἅλς. (hals), ἁλός (halós) → sól

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) halo-

źródła.

== halo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|a.lo.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) halo-

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


halochemia

dział chemii zajmujący się badaniem substancji zawierających sól (chlorek sodu)


SJP.pl


halofil

organizm, znajdujący najlepsze warunki rozwoju w wodach lub na glebach słonawych


SJP.pl

Halofile (z gr. słonoluby) – termin stosowany na określenie organizmów, których naturalnym środowiskiem są wody i gleby słonawe, tolerujących wysokie stężenia soli, zwłaszcza NaCl (powyżej 10%).

Przedstawicielami halofili występujących w Polsce są np.:

  • Pogonus persicus – chrząszcz, którego jedyne stanowisko znajduje się w Rezerwacie przyrody Owczary
  • rupia morska (Ruppia maritima) i zamętnica trzoneczkowata (Zannichellia pedicellata)
  • sit Gerarda, mlecznik nadmorski, świbka morska, babka nadmorska, sitowiec nadmorski, oczeret Tabernemontana, ostrzew rudy, mannica odstająca i aster solny rosnące w rezerwacie Beka.

Wikipedia


halofit

roślina przystosowana do życia na silnie zasolonym podłożu; słonorośle, słonorośl, roślina solniskowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. roślina słonolubna

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) słonorośl, słonorośle

Wiktionary


halofitowy

przystosowany do życia w zasolonym środowisku


SJP.pl


halogen

każdy pierwiastek z XVII grupy układu okresowego; fluorowiec


SJP.pl

Fluorowce, chlorowce, halogeny – pierwiastki chemiczne 17 (dawniej VIIA lub VII głównej) grupy układu okresowego. Są to fluor, chlor, brom, jod, astat oraz (zsyntetyzowany w drugiej połowie 2009) tenes. Nazwa „halogeny” pochodzi od greckich słów ἁλός „sól” i γένος „tworzyć”.

Wikipedia


halogenek

sól kwasu fluoro-, chloro-, bromo- lub jodowodrowego


SJP.pl

Halogenki – związki chemiczne pierwiastków 17 grupy układu okresowego (dawniej grupy VIIA).

W chemii nieorganicznej jest to ogólne określenie soli kwasów halogenowodorowych: fluorków, chlorków, bromków i jodków. W fotografii światłoczułe kryształki halogenków tworzą skład większości emulsji fotograficznych.

Wikipedia


halogenki

sól kwasu fluoro-, chloro-, bromo- lub jodowodrowego


SJP.pl

Halogenki – związki chemiczne pierwiastków 17 grupy układu okresowego (dawniej grupy VIIA).

W chemii nieorganicznej jest to ogólne określenie soli kwasów halogenowodorowych: fluorków, chlorków, bromków i jodków. W fotografii światłoczułe kryształki halogenków tworzą skład większości emulsji fotograficznych.

Wikipedia


halogenkowy

przymiotnik od: halogenek


SJP.pl


halogenokompleks

kompleks, w którym ligandami są jony fluorowców


SJP.pl


halogenowodór

związek wodoru z fluorem, chlorem, bromem lub jodem o właściwościach kwasu


SJP.pl

Fluorowcowodory, halogenowodory – nieorganiczne związki chemiczne fluorowców (halogenów) z wodorem. Do związków tych zalicza się:

Wszystkie fluorowcowodory w warunkach standardowych są gazami (właściwości astatowodoru nie zostały jeszcze (2014) zbadane). W ich cząsteczkach występują wiązania kowalencyjne pomiędzy atomem wodoru a niemetalem.

Wikipedia


halogenowy

przymiotnik od: halogen


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z halogenem, dotyczący halogenu; zawierający halogeny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halogen mrz.

Wiktionary


halogeny

grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca VII grupę główną układu okresowego: fluor, chlor, brom, jod, astat; fluorowce


SJP.pl

Fluorowce, chlorowce, halogeny – pierwiastki chemiczne 17 (dawniej VIIA lub VII głównej) grupy układu okresowego. Są to fluor, chlor, brom, jod, astat oraz (zsyntetyzowany w drugiej połowie 2009) tenes. Nazwa „halogeny” pochodzi od greckich słów ἁλός „sól” i γένος „tworzyć”.

Wikipedia


haloid

związek chemiczny tzw. chinino-tlenek magnezu


SJP.pl


haloidek

związek chemiczny powstały z połączenia halogenów z innymi pierwiastkami; halogenek


SJP.pl


haloizyt

minerał, uwodniony krzemian glinu; glageryt


SJP.pl

Haloizyt (halloizyt) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych (grupa kaolinitu). Należy do grupy minerałów pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od nazwiska belgijskiego geologa Omaliusa d'Halloya (1783-1875).

Wikipedia


haloklina

warstwa wody w morzu lub oceanie, w której następuje gwałtowny wzrost zasolenia


SJP.pl

Haloklina – warstwa przejściowa wód w morzu lub oceanie pomiędzy wodami mniej słonymi nad nią i bardziej słonymi pod nią. Charakteryzuje się dużym pionowym gradientem zasolenia.

W Morzu Bałtyckim haloklina z pionowym gradientem zasolenia sięga wartości około 0,5 PSU/m położona jest na głębokościach od 50 do 70 m.

Wikipedia


halometria

proces oceny jakości roztworów soli stosowanych w handlu


SJP.pl


halon

związek halogenu, metanu i etanu, o cząsteczkach, w których wszystkie atomy wodoru są zastąpione atomami fluoru, bromu i chloru


SJP.pl

Halon – nazwa handlowa związków bromo-, fluoro- i chloropochodnych węglowodorów (np. Halon 1211 – bromochlorodifluorometan – CF2ClBr, Halon 1301 – bromotrifluorometan – CBrF3), stosowanych dawniej jako środki gaśnicze.

Działanie gaśnicze halonów, polegające na przerwaniu reakcji spalania w wyniku dezaktywacji wolnych rodników w płomieniu, odznacza się bardzo wysoką skutecznością.

Wikipedia


halonowy

1. przymiotnik od: halon
2. gaśnica halonowa - gaśnica wypełniona halonem


SJP.pl


halony

związek halogenu, metanu i etanu, o cząsteczkach, w których wszystkie atomy wodoru są zastąpione atomami fluoru, bromu i chloru


SJP.pl

Halon – nazwa handlowa związków bromo-, fluoro- i chloropochodnych węglowodorów (np. Halon 1211 – bromochlorodifluorometan – CF2ClBr, Halon 1301 – bromotrifluorometan – CBrF3), stosowanych dawniej jako środki gaśnicze.

Działanie gaśnicze halonów, polegające na przerwaniu reakcji spalania w wyniku dezaktywacji wolnych rodników w płomieniu, odznacza się bardzo wysoką skutecznością.

Wikipedia


haloperidol

silny lek psychotropowy


SJP.pl

Haloperydol, haloperidol – organiczny związek chemiczny zawierający w swej cząsteczce reszty p-fluoro- i p-chlorofenylowe oraz szkielet piperydyny. Jest to pierwsza użyta klinicznie pochodna butyrofenonu. Stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został otrzymany w 1958 roku przez Paula Janssena z belgijskiej firmy Janssen Pharmaceutica i wkrótce, po badaniach na zwierzętach, wprowadzony do badań klinicznych.

Wikipedia


halotan

środek należący do grupy freonów, służący do wziewnego znieczulenia ogólnego


SJP.pl

Halotan (łac. Halothanum) – organiczny związek chemiczny; fluorowcowa pochodna etanu.

Związek ten ma silne działanie usypiające. Jest stosowany we wziewnym znieczuleniu ogólnym, samodzielnie lub w połączeniu z innymi anestetykami.

W temperaturze pokojowej jest to niepalna, bezbarwna ciecz o temperaturze wrzenia 50 °C.

Wikipedia


halotron

element półprzewodnikowy, którego zasada działania opiera się na zjawisku Halla; czujnik Halla; hallotron


SJP.pl

Wikipedia


halotronowy

przymiotnik od: halotron; hallotronowy


SJP.pl


halotrychit

minerał, uwodniony siarczan żelaza i glinu


SJP.pl


halowaks

materiał izolacyjny żółtawej barwy, przypominający wosk; używany do przesycania papieru do kondensatorów


SJP.pl


halówka

(słowo używane zwykle w liczbie mnogiej) but przeznaczony do ćwiczeń, gry na sali gimnastycznej, podobny do piłkarskich korków, ale mający płaską podeszwę


SJP.pl

Halówka (biał. Галёўка, Halouka; ros. Галёвка, Galowka) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie małoryckim, w sielsowiecie Ołtusz.

Wikipedia


halowy

1. mający miejsce w rozległym budynku sportowym;
2. uczestniczący w zawodach odbywających się w takim budynku;
3. przeznaczony do gry w takim budynku;
4. mający nawy jednakowej wysokości, np. kościół halowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z halą, dotyczący hali

 (1.2) sport. taki, który jest rozgrywany w hali sportowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hala ż.

Wiktionary


haloze

rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. region Słowenii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Haloze świnie są faktycznymi towarzyszami stołu swych właścicieli. Wrodzona inteligencja, jaką przypisuje się świni, jest kolejnym czynnikiem stawiającym ją blisko ludzi.

Wiktionary


hals

1. lina utrzymująca na właściwym miejscu dolny róg żagla; halslina
2. położenie płynącego statku żaglowego w stosunku do wiatru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. położenie żaglowca względem wiatru – prawy hals gdy wiatr wieje z prawej burty, lewy gdy z lewej;

 (1.2) żegl. odcinek drogi od zwrotu do zwrotu

Wiktionary

  • Hals – termin żeglarski
  • Frans Hals – malarz holenderski
  • Hals – gmina w Holandii
  • Hals – miasto w Danii i była gmina w Danii
  • Hals – wieś w Norwegii, w okręgu Sogn og Fjordane, w gminie Vågsøy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xals, AS: χals

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halsowanie n.

 czas. halsować

Wiktionary


halski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Halski
  • Czesław Halski (1908–2001), poeta, pisarz, spiker radiowy, krytyk muzyczny, kompozytor, biograf
  • Eugeniusz Halski (1902–1983), doktor praw, sędzia, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, brat Stefana
  • Karol Halski (1902–1983), pedagog, polonista, historyk
  • Olgierd Halski, fikcyjna postać z serialu sensacyjnego Ekstradycja
  • Stefan Halski (1893–1983), oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, brat Eugeniusza

Wikipedia


halslina

lina utrzymująca na właściwym miejscu dolny róg żagla; hals


SJP.pl


halsować

1. prowadzić statek żaglowy zmiennym kursem pod wiatr; lawirować
2. wypoczywać, pływając na żaglówce


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) żegl. wykonywać zwroty statkiem żaglowym, płynąc pod wiatr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Halsując między wyspami Cyklad łatwo rozszyfrować tajemnicę Odyseusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xalˈsɔvat͡ɕ, AS: χalsovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hals m., halsowanie n.

 przym. halsowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lawirować

Wiktionary


halsowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. żeglowanie zmiennym kursem pod wiatr;

Wiktionary

Halsowanie, od niem. halsen – robić zwrot przez rufę (sic!) – metoda poruszania się jednostką pływającą o napędzie żaglowym w ogólnie pojętym kierunku, z którego wieje wiatr. Ponieważ nie ma możliwości, aby żeglować wprost na wiatr, stosuje się manewr zwany halsowaniem. Polega on na płynięciu zakosami – raz lewym, a raz prawym halsem, wykonując wielokrotne zwroty.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hals m.

 czas. halsować ndk.

 przym. halsowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lawirowanie

Wiktionary


halsówka

prowadzenie statku żaglowego zmiennym kursem pod wiatr; halsowanie


SJP.pl


halsowy

przymiotnik od: hals


SJP.pl


halszka

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Elżbieta;

 (1.2) imię|polski|ż.

Wiktionary

Halszka – imię żeńskie, powstałe jako zdrobnienie pochodzącego z języka hebrajskiego imienia Elżbieta, pochodzące bardziej bezpośrednio od dawnej formy Halżbieta (przez: Halżka).

Halszka imieniny obchodzi według jednych źródeł 2 marca, według innych – razem z Elżbietą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxalʃka, AS: χalška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Elżbieta ż., Halżbieta ż.

 przym. elżbietański, Elżbietowy, Halszkowy

Wiktionary


halsztacki

przymiotnik od: Hallstatt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z miejscowością Hallstatt

 (1.2) archeol. związany z okresem halsztackim (lub kulturą halsztacką);

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hallstatt mrz.

Wiktionary


halsztuch

pierwowzór krawata, chustka na szyję, noszona przez mężczyzn w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku; halsztuk


SJP.pl


halsztuk

pierwowzór krawata, chustka na szyję, noszona przez mężczyzn w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku; halsztuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) trójkątna chusta wiązana na szyi przez mężczyzn w XVIII i XIX wieku, noszona jako ozdoba, część munduru lub jako szalik;

Wiktionary

Halsztuk (daw. halsztuch od niem. Halstuch) – wyparta przez krawat trójkątna (według innego źródła prostokątna lub kwadratowa) chusta noszona na szyi przez mężczyzn w XVIII i XIX wieku; biała lub kolorowa, często haftowana.

Halsztuk pojawił się we Francji w 1660 roku jako element wojskowego ubioru, w 1670 roku przeszedł do mody cywilnej. Służył do obwiązywania wysokiego kołnierzyka koszuli jako rodzaj długiego krawata układanego i wiązanego w różny sposób, zależnie od pory dnia i okoliczności.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxalʃtuk, AS: χalštuk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halsztuch m.

 przym. halsztukowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halsztuch

Wiktionary


halter

ciężarek używany do skoków z miejsca w dal


SJP.pl


haltować

potocznie: zatrzymywać


SJP.pl


halucygen

roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucynogen, halucynogent (rzadko)


SJP.pl


halucynacja

złudne wrażenie polegające na odczuwaniu realnych doznań zmysłowych dotyczących czegoś nieistniejącego w rzeczywistości; przywidzenie, omam


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. odbierane zmysłami wrażenie czegoś, co nie istnieje, z przekonaniem, że jest rzeczywiste;

Wiktionary

Halucynacje (omamy) (łac.: (h)al(l)ucinatio = majaczenie lub (h)al(l)ucinari = bredzić, majaczyć, śnić) – spostrzeżenia zmysłowe pojawiające się bez wystąpienia zewnętrznego bodźca i niebędące zarazem zniekształceniem istniejących bodźców zewnętrznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po zjedzeniu pewnych gatunków grzybów mogą pojawić się halucynacje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxalut͡sɨ̃ˈnat͡sʲja, AS: χalucỹnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halunek m.

 przym. halucynacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) majaczenie, majak, mara, omam, przywidzenie, widzenie, wizja, zwid

Wiktionary


halucynacyjny

przymiotnik od: halucynacja (np. przywidzenia halucynacyjne, seans halucynacyjny)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z halucynacjami, dotyczący halucynacji; będący halucynacją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halunek mzw., halucynacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) omamowy

Wiktionary


halucynatyk

osoba cierpiąca na halucynacje


SJP.pl


halucynek

potocznie: grzyb halucynogenny; magiczny grzybek


SJP.pl


halucynogen

roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucygen, halucynogent (rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. substancja wywołująca halucynacje

Wiktionary

Psychodeliki, rzadziej halucynogeny serotoninergiczne, psychedeliki (gr. psyche ‘dusza’; delos ‘ujawnić’, ‘objawić’) – grupa substancji psychoaktywnych wywołujących zmiany percepcji, świadomości, sposobu myślenia oraz sposobu odczuwania emocji. Chociaż ich dokładny mechanizm nie jest zrozumiany, uważa się, że psychodeliki wytwarzają swoje charakterystyczne działanie przez wiązanie do serotoninowych receptorów (5-HT), a zwłaszcza podtypu 5-HT2a. Serotonina odgrywa wiele kluczowych ról w ludzkim ciele i jest kluczowym neuroprzekaźnikiem zaangażowanym w funkcjonowanie i regulację percepcji sensorycznej, zachowania, nastroju, poznania i pamięci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W trans zapadały osoby po zażyciu silnego narkotyku, przeważnie halucynogenu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. halucynogeniczny, halucynogenny

 przysł. halucynogennie

Wiktionary


halucynogeniczny

przymiotnik

 (1.1) farm. wywołujący halucynacje

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halucynogen mrz.

 przym. halucynogenny

 przysł. halucynogennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halucynogenny

Wiktionary


halucynogennie

przysłówek

 (1.1) powodując halucynacje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Substancja ta działa silnie halucynogennie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halucynogen mrz.

 przym. halucynogeniczny, halucynogenny

Wiktionary


halucynogenny

taki, który wywołuje halucynacje (np. środek halucynogenny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) farm. wywołujący halucynacje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Objawami toksydromu halucynogennego są m.in. oczopląs i dysforia.

 (1.1) Kto sporządził pierwszy raport dotyczący halucynogennych właściwości LSD?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halucynogen mrz.

 przym. halucynogeniczny

 przysł. halucynogennie

Wiktionary


halucynogent

roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucynogen, halucygen


SJP.pl


halucynoza

uporczywe występowanie halucynacji, zwłaszcza słuchowych, trwające dłuższy czas, zwykle do kilku tygodni, wywołane najczęściej zatruciem


SJP.pl

Halucynoza – pojęcie stosowane w psychiatrii na określenie stanu psychicznego lub zaburzenia, w którym występują omamy (halucynacje). Według różnych autorów, halucynoza może być stanem charakteryzującym się ciągłymi halucynacjami, zespołem urojeniowym wywołanym przez halucynacje, zespołem objawów charakteryzującym się uporczywymi halucynacjami. W odmiennym ujęciu (Ey, Claude, Schröder), halucynoza jest definiowana jako omamy, z których nieprawdziwości dotknięta nimi osoba zdaje sobie sprawę (halucynoidy).

Wikipedia


halukać

czasownik niedokonany

 (1.1) lwów. krzyczeć na kogoś

Wiktionary


haluks

kostna narośl na stopie; halluks, hallux


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. schorzenie polegające na tworzeniu się bolesnej narośli w miejscu, gdzie zaczyna się duży palec stopy, zwykle także z odchyleniem tego palca ku pozostałym;

Wiktionary

  • hallux – łacińska nazwa największego palca stopy (palucha)
  • hallux (właściwie hallux valgus) lub haluks, haluksy – potoczna nazwa palucha koślawego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hanka całe życie nosiła szpilki, a teraz płacze, bo ma haluksy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) halluks, paluch koślawy

Wiktionary


halunek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. grzybek halucynogenny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupilem sobie kwiatka w biedrze i wyrósł mi halunek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halucynacja ż., halucynant m., halucynoza ż.

 przym. halucynacyjny

Wiktionary


halurgia

dziedzina obejmująca zagadnienia związane z występowaniem, przeróbką i eksploatacją soli; solnictwo


SJP.pl


halusia

zdrobnienie od: Halina (imię żeńskie)


SJP.pl


halusiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Halusi lub z nią związany


SJP.pl


haluszki

kluski z surowych ziemniaków i mąki, danie regionalne wielu kuchni wschodnioeuropejskich


SJP.pl

Hałuski, gałuszki, haluszki, halušky – ziemniaczane kluseczki, danie regionalne wielu kuchni wschodnioeuropejskich, w tym kuchni góralskiej.

Kluseczki przyrządza się z tartych ziemniaków, mąki oraz soli. Utarte na tarce ziemniaki łączy się z tzw. krochmalem (gęsta odstoina powstała po odlaniu „wody” z utartych ziemniaków). Dodaje trochę mąki – tyle aby zagęścić masę. Palcami wyrabia się małe porcje i wrzuca je do wrzątku. Kiedy wypłyną, odcedza się je i podaje np. z ciepłym mlekiem, serem lub polane dostępnym tłuszczem np. skwarkami z wytopionej spyrki.

Wikipedia


halwisz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz

Wiktionary


halymba

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Halemba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Aga zrychtowała srogi bigel na Halymbie. → Agnieszka zorganizowała sporą potańcówkę w Halembie.

Wiktionary


ham

wykrzyknienie naśladujące gwałtowne i łakome pochwycenie czegoś ustami; chap


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca szczek psa

Wiktionary

Anglia:

  • Ham – dzielnica Londynu
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Devon, w dystrykcie East Devon
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Devon, w Plymouth
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Gloucestershire, w dystrykcie Cheltenham
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Gloucestershire, w dystrykcie Stroud
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dover
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Somerset, w dystrykcie Somerset West and Taunton, w civil parish Creech St Michael
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Somerset, w dystrykcie Mendip
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Somerset, w dystrykcie South Somerset
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Somerset, w dystrykcie Somerset West and Taunton, w civil parish West Buckland
  • Ham – miejscowość w hrabstwie Wiltshire

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xãm, AS: χãm

Wiktionary


hama

miasto w Syrii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Syrii;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W odpowiedzi na te działania terroryści zrzucają pociski na Aleppo, Hamę oraz inne miasta.

Wiktionary


hamaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od hamak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamak m., hamakowanie n.

Wiktionary


hamada

pustynia kamienista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. pustynia kamienista i / lub skalna;

Wiktionary

Hamada (arab. حمادة), pustynia kamienista – jeden z trzech podstawowych typów pustyń wyróżnianych ze względu na charakter podłoża. Jest to pustynia skalista, której powierzchnię stanowią niemal płaskie i nagie skały, często pokryte patyną żelazistą. Podłoże geologiczne ma zwykle budowę płytową lub monoklinalną. Kształtowane są przez procesy deflacyjne i korazyjne. Bywają poprzecinane suchymi dolinami (wadi). Często współwystępują z pustyniami żwirowymi (reg, serir gibber), które powstają na podłożu o zróżnicowanej wielkości ziarna w wyniku wywiewania lub rzadziej wypłukiwania drobniejszych ziaren z wierzchniej warstwy. W takich miejscach powstaje tzw. bruk deflacyjny. Niektóre źródła uznają takie pustynie także za hamadę, inne jednak za typowy reg (pustynię żwirową).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xãˈmada, AS: χãmada

Wiktionary


hamadan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Iranie;

Wiktionary

Hamadan (Hamedan) – miasto w Iranie, położone 400 km na południowy zachód od Teheranu, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie. Liczba ludności 550 284 (2005).

Niegdyś w tym miejscu znajdowało się miasto Ekbatana – stolica państwa Medów, a później letnia rezydencja władców Persji z dynastii Achemenidów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. hamadański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Ekbatana

Wiktionary


hamadański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hamadanem, dotyczący Hamadanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamadan mrz.

Wiktionary


hamadriada

w mitologii greckiej: nimfa, opiekunka drzewa


SJP.pl

Hamadriady (gr. gr. Ἁμαδρυάδες Hamadryádes, l.poj. Ἁμαδρυάς Hamadryás, łac. Hamadryades, Hamadryad, z gr. ἅμα háma + δρῦς drŷs – 'współżyjące z drzewami') – w mitologii greckiej nimfy, opiekunki pojedynczych drzew, z którymi rodzą się i umierają.

Wikipedia


hamak

prostokątna siatka ze sznurka albo mocna tkanina, rozpinana pomiędzy dwoma słupami lub drzewami, przeznaczona do leżenia lub spania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podłużny materiał zawieszany między dwoma drzewami lub słupami, służący za łóżko;

Wiktionary

Hamak – rodzaj wiszącego łóżka zrobionego z materiału lub sznurków, zawieszonego między dwiema podporami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jestem senny, położę się na hamaku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãmak, AS: χãmak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. hamaczek m.

Wiktionary


hamakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczas. od hamakować

 (1.2) pot. leżenie, wylegiwanie się, urządzanie spania w hamaku

 (1.3) przen. telew. umieszczanie kiepskiego programu telewizyjnego pomiędzy dwoma programami o dużej oglądalności

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przymusowe hamakowanie w gałęziach umiliły chłopcom gimnastyczne popisy wiewiórek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamak m., hamaczek m.

 czas. hamakować ndk.

 przym. hamakowy

Wiktionary


hamakowy

hamak


SJP.pl

Patrz:

hamak

hamamatsu

miasto w Japonii


SJP.pl

Hamamatsu (jap. 浜松市 Hamamatsu-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Shizuoka, w środkowej części wyspy Honsiu (Honshū), nad Oceanem Spokojnym.

Największe pod względem liczby mieszkańców w tej prefekturze. W lipcu 2005 miasto wchłonęło 11 otaczających je miast i miasteczek i wyprzedziło pod względem liczby ludności Shizuokę.

Wikipedia


hamamelis

roślina z rodziny oczarowatych; hammamelis, oczar


SJP.pl

Oczar (Hamamelis L.) – rodzaj roślin z rodziny oczarowatych. W obrębie rodzaju wyróżniane są zwykle cztery gatunki, z których oczar japoński i omszony występują we wschodniej Azji (odpowiednio w Japonii i Chinach), a oczar wiosenny i wirginijski we wschodniej części Ameryki Północnej. W niektórych ujęciach wyróżniany jest także Hamamelis ovalis, także z Ameryki Północnej. Są to wolno rosnące krzewy i drzewa, występujące w naturze w wilgotnych lasach, często w dolinach cieków.

Wikipedia


haman

dawniej:
1. wielkie, ciężkie i niezgrabne stworzenie;
2. olbrzym, potwór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. pejor. groźny olbrzym, potwór

 (1.2) daw. wielkie, ciężkie stworzenie (zwykle o krowie lub koniu)

Wiktionary

Haman, Aman – postać biblijna ze Starego Testamentu, najwyższy urzędnik króla Persji, Achaszwerosza (Asawerusa).

Król polecił poddanym oddawać pokłon Hamanowi. Jednak wbrew poleceniu króla Żyd Mardocheusz nie oddawał pokłonu Hamanowi, za co ten postanowił zabić Mordechaja (Mardocheusza), a także innych Żydów w Persji. Kiedy królowa Estera odkryła jego plany przed królem, Haman został powieszony na szubienicy, którą postawił dla Mardocheusza. Pojawia się w Księdze Estery 3-7.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z takim hamanem lepiej nie mieć do czynienia.

 (1.1) Ten stary haman przeklęty! Ten… ten… już nie wiem, jak go nazwać!

 (1.2) Taka krowa, taki haman, że i drugiej nie w każdym dworze by znalazł.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bestia; przest. ordynus; współcz. chamidło, prostak, prymityw

 (1.2) bydlę

Wiktionary


hamar

miasto w Norwegii


SJP.pl

Hamar – norweskie miasto i gmina leżąca w regionie Innlandet. Hamar jest 258. norweską gminą pod względem powierzchni. Miasto leży nad największym jeziorem Norwegii - Mjøsa.

Wikipedia


hamarski

Hamar (miasto w Norwegii)


SJP.pl


hamartia

w starożytnym teatrze: błąd, błędne rozpoznanie własnej sytuacji przez bohatera tragedii, który fałszywie oceniając stan rzeczy, pogrąża się coraz bardziej i doprowadza do katastrofy; wina tragiczna


SJP.pl

Hamartia (gr. ἁμαρτία – wina, grzech, przewinienie), wina tragiczna – w tragedii starożytnej błędne rozpoznanie i fałszywa ocena własnej sytuacji przez bohatera. Bohater, nieświadomy rzeczywistego znaczenia okoliczności, w jakich się znalazł, popełnia czyny prowadzące do dalszego przypieczętowania jego losu i ostatecznie do katastrofy. Kategorię hamartii określił Arystoteles w Poetyce na podstawie Króla Edypa Sofoklesa.

Wikipedia


hamas

islamska organizacja terrorystyczna działająca w Strefie Gazy


SJP.pl

Hamas (arab. ‏حَمَاس‎, [ħaˈmaːs], dosłownie z arab. „zapał, entuzjazm”, ale też akronim ‏حركة المقاومة الاسلامية‎, trb. Harakat al-Mukawamma al-Islamijja), Muzułmański Ruch Oporu – islamska sunnicka i fundamentalistyczna walcząca o niepodległość Palestyny organizacja polityczno-militarna określana jako terrorystyczna.

Wikipedia


hamasowiec

członek Hamasu, islamskiej organizacji terrorystycznej działająca w Strefie Gazy


SJP.pl


hamasowski

Hamas


SJP.pl

Patrz:

Hamas

hamburczyk

mieszkaniec Hamburga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hamburga; mężczyzna wywodzący się z Hamburga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamburger m.

:: fż. hamburka ż.

 przym. hamburski

Wiktionary


hamburg

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech;

 (1.2) geogr. adm. kraj związkowy Niemiec

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hamburg jest dużym miastem portowym położonym na północy Niemiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãmburk, AS: χãmburk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamburczyk m., hamburka ż., hamburger m.

 przym. hamburski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Wolne i Hanzeatyckie Miasto Hamburg

Wiktionary


hamburger

1. kotlet z niepeklowanego, mielonego mięsa wołowego z dodatkiem przypraw;
2. bułka z takim kotletem podawana z różnymi dodatkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. kanapka z kotletem z mielonej wołowiny podawana na ciepło;

 (1.2) kulin. spoż. kotlet do hamburgera (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pogard. Amerykanin

Wiktionary

Hamburger – typowe danie typu fast food, kanapka (sandwich) z kotletem z mięsa wołowego (patty). Porcja mięsa mielonego uformowana jest w płaski, okrągły placek, następnie usmażona lub upieczona bez panierki na ruszcie (grillu). Gotowy kotlet bywa zwykle umieszczany między dwoma kawałkami lekko przypieczonej, poprzecznie przeciętej bułki (co pozwala go jeść trzymając w dłoni, bez pomocy sztućców), oraz ugarnirowany dodatkami takimi jak sałata, pomidor, ketchup, majonez, ogórek konserwowy. W języku polskim słowo „hamburger” oznaczać może także sam, niepanierowany kotlet z mięsa mielonego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjadłem hamburgera i popiłem colą.

 (1.2) Upiekłem na grillu cztery hamburgery i pięć kiełbasek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãmˈburɡɛr, AS: χãmburger

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamburg m., hamburczyk mos., hamburka ż.

 przym. hamburski, hamburgerowy

Wiktionary


hamburgerek

zdrobnienie od: hamburger


SJP.pl


hamburgerownia

potocznie: bar, w którym sprzedaje się fast food


SJP.pl


hamburgerowy

hamburger


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hamburgerem, dotyczący hamburgerów

Wiktionary

Patrz:

hamburger

Powiązane:

 rzecz. hamburger mrz.

Wiktionary


hamburgeryzacja

wypieranie tradycyjnych potraw krajowych przez fast foody


SJP.pl


hamburka

1. mieszkanka Hamburga
2. wiosłowa łódka sportowa; kilówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hamburga; kobieta pochodząca z Hamburga

Wiktionary

Hamburka – niewielki płaskodenny statek, dawniej drewniany, obecnie z różnych materiałów, w tym z laminatu, o charakterystycznym wydłużonym kształcie. Cechą szczególna tego typu łodzi są także szyny i prowadnice, na których zamontowane jest ruchome siodło wioślarza. Łodzie te wykorzystywane niegdyś w transporcie rzecznym i przybrzeżnym, w rybołówstwie i w sportach wodnych. Były powszechnie wykorzystywane m.in. w Warszawie w latach 20. i 30. XX wieku. Długość łodzi wynosi ok. 6m.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hamburger m.

:: fm. hamburczyk m.

 przym. hamburski

Wiktionary


hamburski

Hamburg


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Hamburgiem

Wiktionary

Patrz:

Hamburg

Przykłady

 (1.1) To normalnemu człowiekowi może się po prostu kojarzyć z przysłowiowym jajkiem lub szynką hamburską, znaczy się także częściowo nieświeżą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãmˈbursʲci, AS: χãmbursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamburg m., hamburczyk mos., hamburka ż., hamburger mrz.

Wiktionary


hamelin

miasto w Niemczech; Hameln


SJP.pl

Hamelin – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Manche.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 122 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 50 osób/km² (wśród 1815 gmin Dolnej Normandii Hamelin plasuje się na 764. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1074.).

Wikipedia


hameln

miasto w Niemczech; Hamelin


SJP.pl

Hameln – miasto w północnych Niemczech, w południowo-wschodniej części kraju związkowego Dolna Saksonia nad rzeką Wezerą na Pogórzu Wezerskim, siedziba powiatu Hameln-Pyrmont.

Miasto znane jest na świecie za sprawą braci Grimm i ich baśni Flecista z Hameln opisującej wydarzenie, które ponoć naprawdę miało miejsce w 1284 r., choć w rzeczywistości przebiegło inaczej, niż opisuje to legenda.

Wikipedia


hamer

dawniej:
a) piec hutniczy
b) huta żelaza


SJP.pl

Hamer – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


hamera

dawniej:
a) piec hutniczy
b) huta żelaza


SJP.pl


hamerla

nazwisko


SJP.pl

Hamerla – osada leśna w Katowicach, w dzielnicy Murcki, w południowej części Lasów Murckowskich. Położona jest kilometr od granicy Katowic z Lędzinami.

Osadę założyła rodzina Hamerla (stąd jej nazwa). W latach 40. XX w. mieszkańcy wyprowadzili się, pozostawiając teren w podarunku dla Nadleśnictwa Katowice. Obecnie osada składa się z dwóch domów mieszkalnych. Na terenie Hamerli znajduje się siedziba tyskiego koła łowieckiego Daniel oraz trutowisko należące do Śląskiego Związku Pszczelarzy. Trutowisko zostało utworzone w 1953 roku przez Powiatowy Związek Pszczelarzy w Tychach. Organizowane są tu spotkania pszczelarzy, a także popularyzowane jest tutaj pszczelarstwo.

Wikipedia


hamernia

dawny zakład hutniczy; kuźnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rzem. zakład hutniczy, huta żelazna, fabryka obróbki metalu

Wiktionary

  • Hamernia – warsztat kowalski z młotami napędzanymi mechanicznie
  • Hamernia – dawny zakład i ulica w Krakowie
  • Hamernia – sztuczny zbiornik wodny na terenie gminy Radziejowice
Miejscowości w Polsce i ich części
  • Hamernia – wieś w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Józefów
  • Hamernia – część wsi Prądnik Korzkiewski, w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Wielka Wieś
  • Hamernia – część wsi Nawojowa, w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Nawojowa
  • Hamernia – część miasta Maków Podhalański, w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Maków Podhalański
  • Hamernia – część miasta Przysucha, w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Przysucha
  • Hamernia – część wsi Chotowa, w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Czarna
  • Hamernia – przysiółek wsi Nowa Grobla, w woj. podkarpackim, w pow. lubaczowskim, w gminie Oleszyce
  • Hamernia – część wsi Lgota-Nadwarcie, w woj. śląskim, w pow. myszkowskim, w gminie Koziegłowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hamernictwo n., hamernik mos.

Wiktionary


hamernicki

hamernik


SJP.pl

Patrz:

hamernik

hamernik

gwarowo: robotnik hamerni; hutnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. robotnik przy młotach w fabryce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ustrońskiej kuźni hamernicy lepi zarobiali niż insi chłopi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamernia ż.

Wiktionary


hamerski

nazwisko


SJP.pl

Hamerski – polskie nazwisko pochodzące od staropolskiego hamer 'kuźnia' lub od niemieckiego Hammer, także nazwy osobowej – nazwiska (przezwiska) Hammer.

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Hamerski – polski lekarz weterynarii, prawnik, prokurator, wykładowca
  • Jan Hamerski
    • Jan Hamerski – rzymskokatolicki ksiądz, męczennik
    • Jan Hamerski – polski polityk

    Wikipedia


hamf

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. techn. konopie do uszczelniania

Wiktionary


hami

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Chinach, w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur, w Kotlinie Hami;

Wiktionary

Hami, Kumul (chiń. upr. 哈密; pinyin Hāmì; ujg. قۇمۇل; Qumul) – miasto na prawach prefektury w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w kotlinie Hami, przy linii kolejowej z Lanzhou do Urumczi. Liczy ok. 570 tys. mieszkańców. Ważny ośrodek przemysłu wydobywczego; w przeszłości ważny punkt na jedwabnym szlaku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) Kumul

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Hami, Komul

* chiński standardowy: (1.1) 哈密 (hāmì)

* litewski: (1.1) Kumulas

* rosyjski: (1.1) Хами

* ujgurski: (1.1) قۇمۇل

* ukraiński: (1.1) Хамі, Кумул

źródła.

== Hami (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|turecki|m.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãmʲi, AS: χãmʹi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kumul

Wiktionary


hamid

arabskie imię męskie


SJP.pl

Hamid – wieś w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni, w szahrestanie Mijandoab. W 2006 roku liczyła 803 mieszkańców.

Wikipedia


hamilkar

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Imię punickie, częste wśród arystokracji kartagińskiej, nosili je m.in.:

  • Hamilkar I (ur. ok. 510 p.n.e., zm. ok. 480 p.n.e.) – król Kartaginy
  • Hamilkar – wódz kartagiński, zginął w bitwie pod Himerą
  • Hamilkar – wódz kartagiński w bitwie nad rzeką Krimissos
  • Hamilkar II (ur. 330 p.n.e., zm. 309 p.n.e.) – król Kartaginy
  • Hamilkar – wódz kartagiński w wojnie przeciwko Agatoklesowi w 310 r. p.n.e.
  • Hamilkar (III w. p.n.e.) – dowódca floty kartagińskiej w bitwie koło przylądka Eknomos w 256 r. p.n.e.
  • Hamilkar Barkas (ur. ok. 280 p.n.e., zm. 229 p.n.e.) – wódz kartagiński
  • Hamilkar – wódz kartagiński z armii Hazdrubala, brata Hannibala

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najbardziej imię Hamilkar rozsławił wielki wódz pierwszej wojny punickiej z Rzymem, ojciec Hannibala.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈmʲilkar, AS: χãmʹilkar

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Amilkar

Wiktionary


hamilton

1. stolica Bermudów;
2. miasto w Kanadzie;
3. miasto w Szkocji;
4. miasto w Nowej Zelandii;
5. miasto w Stanach Zjednoczonych;
6. rzeka w Kanadzie; Churchill


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Bermudów;

Wiktionary

Miejscowości

  • Hamilton – miasto w Wielkiej Brytanii, w Szkocji
  • Hamilton – miejscowość w Wielkiej Brytanii, w Anglii
  • Hamilton – miasto w Australii w stanie Wiktoria
  • Hamilton – miasto w Kanadzie w prowincji Ontario
  • Hamilton – miasto w Nowej Zelandii
  • Hamilton – miasto na Bermudach
  • Hamilton – miasto w Saint Vincent i Grenadynach

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xãˈmʲiltɔ̃n, AS: χãmʹiltõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamiltończyk mos., hamiltonka ż.

 przym. hamiltoński

Wiktionary


hamiltończyk

mieszkaniec Hamiltonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hamiltonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: χãmʹiltõĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamilton mrz.

:: fż. hamiltonka ż.

 przym. hamiltoński

Wiktionary


hamiltonian

1. funkcja współrzędnych uogólnionych charakteryzująca układ mechaniczny; funkcja Hamiltona
2. w fizyce kwantowej: operator całkowitej energii cząstki lub układu cząstek; operator Hamiltona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. funkcja opisująca układ fizyczny za pomocą pędów i położeń uogólnionych

 (1.2) fiz. operator energii w mechanice kwantowej

Wiktionary

Hamiltonian (funkcja Hamiltona) – funkcja współrzędnych uogólnionych i pędów uogólnionych, opisująca układ fizyczny w sformułowaniu Hamiltona teorii fizycznych

H=H\left(q_{1},\dots ,q_{N},p_{1},\dots ,p_{N},t\right),

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Klasyczny ruch atomu można łatwo opisać hamiltonianem.

 (1.2) Stany własne tego hamiltonianu są stanami własnymi operatora całkowitego momentu pędu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃ɲãn, AS: χãmʹiltõńãn

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 (1) od nazwiska irlandzkiego fizyka Hamiltona

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Hamiltonian; (1.2) Hamiltonian

* baskijski: (1.1) hamiltondar; (1.2) hamiltondar

* francuski: (1.1) hamiltonien m.; (1.2) hamiltonien m.

* hiszpański: (1.1) hamiltoniano m.; (1.2) hamiltoniano m.

źródła.

== hamiltonian (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fiz. mat. hamiltonian

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) funkcja Hamiltona

 (1.2) operator Hamiltona

Wiktionary


hamiltonka

mieszkanka Hamiltonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hamiltonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃nka, AS: χãmʹiltõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamilton mrz.

:: fm. hamiltończyk mos.

 przym. hamiltoński

Wiktionary


hamiltonowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z irlandzkim matematykiem Williamem Rowanen Hamiltonem

Wiktionary


hamiltoński

przymiotnik od: Hamilton


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hamiltonem, dotyczący Hamiltonu (stolicy Bermudów)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamilton mrz., hamiltończyk mos., hamiltonka ż.

Wiktionary


hamkało

nazwisko


SJP.pl


hamlet

przenośnie: człowiek pełen wątpliwości, któremu ciągłe rozpamiętywanie swoich przeżyć i stanów uniemożliwia racjonalne działanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) liter. tytułowy bohater dramatu Szekspira;

 (1.2) rzad. imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w USA

 (2.2) geogr. toponim, nazwa gminy w USA, w hrabstwie Renville, w stanie Dakota Północna

Wiktionary

Hamlet (ang. The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark; Tragedia Hamleta, księcia Danii) – tragedia Williama Szekspira napisana na przełomie XVI i XVII wieku, jeden z najbardziej znanych dramatów, arcydzieło teatru elżbietańskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chciałbym zagrać rolę Hamleta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãmlɛt, AS: χãmlet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamlet m., hamletyzowanie n., hamletyzm m.

 czas. hamletyzować ndk.

 przym. hamletowski, hamletyczny

Wiktionary


hamletowski

charakterystyczny dla Hamleta (bohater tragedii Szekspira), np. dylemat hamletowski; hamletyczny


SJP.pl


hamletyczny

charakterystyczny dla Hamleta (bohater tragedii Szekspira), np. dylemat hamletyczny; hamletowski


SJP.pl


hamletyzm

postawa życiowa odznaczająca się niezdecydowaniem, wahaniem, rozterkami, co prowadzi do trudności z podejmowaniem racjonalnych decyzji


SJP.pl


hamletyzować

przeżywać rozterki wewnętrzne, nie mogąc powziąć decyzji


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) książk. przesadnie długo wahać się, być w rozterce duchowej, rozmyślać, nie mogąc podjąć decyzji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãmlɛtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: χãmletyzovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamlet m., hamlet m., hamletyzowanie n., hamletyzm m.

 przym. hamletowski, hamletyczny

Wiktionary


hamletyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hamletyzować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãmlɛtɨzɔˈvãɲɛ, AS: χãmletyzovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hamlet n./m., hamlet m., hamletyzm m.

 czas. hamletyzować ndk.

Wiktionary


hammam

łaźnia muzułmańska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łaźnia w krajach arabskich i muzułmańskich;

Wiktionary

Hammam (arab. حمّام hammām, حمام hamām, tur. hamam) – łaźnia lub sauna turecka.

Arabski gramatyk Ibn Sida wywodzi nazwę od słowa al-ḥamīm ("siła letniego gorąca").

W tureckim słowo ḥamām oznacza łazienkę lub toaletę (?).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Meczet i hammam łączy aspekt kulturowo-religijny, pierwszy gromadzi wiernych na wspólnej modlitwie, a drugi na oczyszczaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hammamowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łaźnia turecka

Wiktionary


hammamelis

roślina z rodziny oczarowatych; hamamelis, oczar


SJP.pl


hamme

Belgia:

  • Hamme – gmina w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Wschodnia, w okręgu Dendermonde
  • Hamme – dzielnica gminy (deelgemeente) Merchtem w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka, w okręgu Halle-Vilvoorde
  • Hamme-Mille – dzielnica gminy (section) Beauvechain w Regionie Walońskim, w prowincji Brabancja Walońska, w okręgu Nivelles

Wikipedia


hammer

Niemcy:

  • Hammer a. d. Uecker – gmina w powiecie Vorpommern-Greifswald, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie

Stany Zjednoczone:

  • Hammer (ang. Hammer Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Yellow Medicine
  • Hammer (ang. Hammer Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Ramsey

Wikipedia


hammerstein

[czytaj: HAmersztajn] nazwisko


SJP.pl

Niemcy

  • Hammerstein – dzielnica Idar-Oberstein
  • Hammerstein – dzielnica Kandern
  • Hammerstein – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Neuwied

Polska

Wikipedia


hammett

Opowieści Hammetta – amerykański kryminał z 1982 roku w reżyserii Wima Wendersa, którego fabuła została oparta na podstawie powieści Joego Goresa.

Wikipedia


hammond

1. John Hammond (1889-1964), zootechnik brytyjski;
2. organy Hammonda - instrument muzyczny wykonany przez Laurena Hammonda, zegarmistrza amerykańskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. muz. zob. organy Hammonda.

Wiktionary

  • Albert Hammond – brytyjski piosenkarz, kompozytor i producent muzyczny
  • Laurens Hammond – amerykański inżynier, wynalazca organów Hammonda
  • N.G.L. Hammond – brytyjski historyk
  • Richard Hammond – brytyjski dziennikarz i prezenter telewizyjny

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hammondzista mos., hammondzistka ż.

Wiktionary


hammondzista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. muz. instrumentalista grający na organach Hammonda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hammond mzw., organy Hammonda nmos.

:: fż. hammondzistka ż.

Wiktionary


hammondzistka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. muz. instrumentalistka grająca na organach Hammonda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hammond mzw., organy Hammonda nmos.

:: fm. hammondzista mos.

Wiktionary


hammurabi

1. Hammurabi (?-1750 p.n.e.), władca Babilonii od roku 1792;
2. Kodeks Hammurabiego - jeden z najstarszych kodeksów, powstały w latach 1792-1750 p.n.e.;
3. Stela Hammurabiego - słup diorytowy znaleziony w roku 1901 w Suzie


SJP.pl

Hammurabi, Hammurapi (Ḫammu-rāpi) – szósty, najsłynniejszy król z I dynastii z Babilonu, syn i następca Sin-muballita, panował przez 43 lata (1792–1750 p.n.e. – chronologia średnia), twórca potęgi państwa starobabilońskiego, autor Kodeksu Praw.

Wikipedia


hamować

1. zmniejszać szybkość;
2. powstrzymywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zahamować)

 (1.1) zwalniać lub zatrzymywać pojazd za pomocą hamulca

 (1.2) zwalniać lub zatrzymywać się

 (1.3) wstrzymywać działanie, rozwój

czasownik przechodni niedokonany (dk. pohamować)

 (2.1) powstrzymywać od czegoś

czasownik zwrotny niedokonany hamować się (dk. pohamować się)

 (3.1) powstrzymywać się od czegoś; nie pozwalać sobie na coś

 (3.2) być powstrzymywanym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wnet też mimo krzyku jadących z tyłu murzów, mimo przeraźliwego świstu piszczałek i głosu bębna huczącego na kęsim – to jest na ścinanie głów niewiernych – poczęli konie zdzierać, hamować…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈmɔvat͡ɕ, AS: χãmovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamowanie n., zahamowanie n., hamulec m., pohamowanie n., hamulcowy mos.

 czas. zahamować dk., wyhamować dk.

 przym. hamulcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zatrzymywać

 (2.1) ograniczać, powściągać, powstrzymywać

 (3.1) powściągać się

Wiktionary


hamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hamować.

Wiktionary

  • Hamowanie rekuperacyjne (także hamowanie odzyskowe)
  • Hamowanie aerodynamiczne
  • Hamowanie proaktywne
  • Hamowanie retroaktywne
  • Hamowanie (fizjologia)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxãmɔˈvãɲɛ, AS: χãmovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamulec m., zahamowanie n., pohamowanie n.

 czas. hamować ndk., zahamować dk., wyhamowywać ndk., wyhamować dk., przyhamowywać ndk., przyhamować dk.

 przym. hamulczy

Wiktionary


hamownia

pomieszczenie z urządzeniami do pomiarów mocy i prób rozruchu różnych typów silników


SJP.pl

Hamownia – stacjonarne lub mobilne stanowisko pomiarowe umożliwiające pozyskanie niezbędnych danych do wyznaczenia charakterystyki osiągów silnika, takich jak:

  • moment obrotowy,
  • prędkość obrotowa,
  • zużycie paliwa (dla silników cieplnych),
  • napięcie i natężenie prądu (dla silników elektrycznych),
  • ciąg – dla silników rakietowych.

Wikipedia


hamowniczy

hamujący


SJP.pl


hampel

potocznie: hamulec pojazdu; hebel


SJP.pl


hampelman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pajac

Wiktionary


hampelmann

[czytaj: HAMpelman] komiczna postać teatralna frankfurckiej sceny ludowej z XIX wieku


SJP.pl


hampshire

[czytaj: hampszer]
1. brytyjska rasa owiec krótkowełnistych;
2. brytyjska rasa świń


SJP.pl

Hampshire – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South East England, położone nad kanałem La Manche i cieśniną Solent.

Powierzchnia hrabstwa administracyjnego wynosi 3679 km², a liczba ludności 1 317 800 (2011). Hrabstwo ceremonialne, obejmujące dodatkowo dwie jednostki administracyjne unitary authority – Southampton i Portsmouth, liczy 3769 km² powierzchni i 1 759 800 mieszkańców (2011).

Wikipedia


hampton

1. miasto w Stanach Zjednoczonych;
2. część londyńskiej dzielnicy Richmond;
3. część estuarium rzeki James (USA)


SJP.pl

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:

  • Hampton – miasto w stanie Connecticut, w hrabstwie Windham
  • Hampton – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Calhoun
  • Hampton – miasto w stanie Floryda, w hrabstwie Bradford
  • Hampton – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Henry
  • Hampton – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Rock Island
  • Hampton – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Franklin
  • Hampton – miejscowość spisowa w stanie Maryland, w hrabstwie Baltimore
  • Hampton – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Dakota
  • Hampton – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Hamilton
  • Hampton – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Washington
  • Hampton – miasto w stanie New Hampshire, w hrabstwie Rockingham
  • Hampton – miejscowość spisowa w stanie New Hampshire, w hrabstwie Rockingham
  • Hampton – miasto w stanie New Jersey, w hrabstwie Hunterdon
  • Hampton – miejscowość spisowa w stanie Pensylwania, w hrabstwie Adams
  • Hampton – miasto w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton
  • Hampton – miasto na prawach hrabstwa w stanie Wirginia

Wikipedia


hamptoński

przymiotnik od: Hampton (miasto w Stanach Zjednoczonych)


SJP.pl


hamrzyski

Hamrzysko


SJP.pl

Patrz:

Hamrzysko

hamrzysko

Hamrzysko


SJP.pl

Hamrzysko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Wieleń, 20 km na południowy wschód od Wielenia.

Wikipedia

Patrz:

Hamrzysko

hamsa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. chamsa. (symbol)

Wiktionary

Chamsa (arab. خمسة, ḫamsa, dosłownie ‘piątka’; hebr. חמסה), także ręka Fatimy lub ręka Miriam – symbol używany w krajach arabskich i w Izraelu, w amuletach mających chronić przed „złym okiem”.

Nazwa „ręka Fatimy” nawiązuje do córki Mahometa. Odmiana izraelska znana jest też pod nazwą „ręki Miriam” – co z kolei odnosi się do siostry Mojżesza i Aarona.

Wikipedia


hamsin

lokalna nazwa suchego, porywistego wiatru wiejącego na Saharze i często wywołującego burze piaskowe; chamsin, samum, samiel


SJP.pl


hamtramck

miasto w USA


SJP.pl

Hamtramck – miasto (city) w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan, w hrabstwie Wayne, położone w aglomeracji Detroit, na północ od jego centrum. Wraz z sąsiednim Highland Park tworzy enklawę otoczoną całkowicie przez miasto Detroit. Liczba mieszkańców w 2010 roku wynosiła 22 423.

Wikipedia


hamujący

1. zmniejszać szybkość;
2. powstrzymywać


SJP.pl


hamulce

urządzenie służące do zmniejszania prędkości lub zatrzymywania


SJP.pl

Hamulec – urządzenie mechaniczne służące do:

  1. zmniejszania prędkości, lub zatrzymywania ruchomych, najczęściej obrotowych, elementów mechanizmów, lub maszyn – hamulec zatrzymujący
  2. trzymania elementów mechanizmów, lub maszyn nieruchomo, lub pozwalania im się obracać w pewnych sytuacjach – hamulec luzujący
  3. skalowania obciążania maszyny w celu symulowania zewnętrznego obciążenia – hamulec pomiarowy lub hamownia

Wikipedia


hamulcowy

przymiotnik od: hamulec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. odnoszący się do hamulca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) kolej. kolejarz obsługujący hamulec w pociągu

 (2.2) sport. zawodnik, który ma za zadanie hamować

 (2.3) osoba spowalniająca lub zatrzymująca określone działania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamulec mrz., pohamowanie n.

 czas. hamować, przyhamować, wyhamować, zahamować

 przym. hamulczy

Wiktionary


hamulczy

środowiskowo: hamulcowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. odrzecz. hamulec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamulec m., hamowanie n., pohamowanie n., hamulcowy mos.

 przym. hamulcowy, hamujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hamulcowy, hamujący

Wiktionary


hamulec

urządzenie służące do zmniejszania prędkości lub zatrzymywania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie do zmniejszania prędkości pojazdu lub maszyny;

 (1.2) przen. czynnik, który powstrzymuje daną osobę przed działaniem

Wiktionary

Hamulec – urządzenie mechaniczne służące do:

  1. zmniejszania prędkości, lub zatrzymywania ruchomych, najczęściej obrotowych, elementów mechanizmów, lub maszyn – hamulec zatrzymujący
  2. trzymania elementów mechanizmów, lub maszyn nieruchomo, lub pozwalania im się obracać w pewnych sytuacjach – hamulec luzujący
  3. skalowania obciążania maszyny w celu symulowania zewnętrznego obciążenia – hamulec pomiarowy lub hamownia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wyjazdem muszę sprawdzić sprawność hamulców.

 (1.2) Paweł, jak się zdenerwuje, to nie ma żadnych hamulców, krzyczy, obraża się i jest bardzo nieprzyjemny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈmulɛt͡s, AS: χãmulec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamownia ż., hamulcowy m., hamownik m., hamowacz m., hamowanie n., pohamowywanie n., pohamowanie n.

 czas. hamować ndk., pohamowywać ndk., pohamować dk.

 przym. hamulcowy, hamulczy, hamowniczy

Wiktionary


hamza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. podziemny ciek wodny w Brazylii odwadniający Basen Amazonki;

 (1.2) pot. geogr. miasto w południowym Iraku, w prowincji Al-Kadisijja;

Wiktionary

Hamza (ء) – znak pisma arabskiego, reprezentujący zwarcie krtaniowe (IPA [ʔ]). Hamza nie jest uznawana za literę i istnieje ze względu na niejasności w zapisie pewnych wyrazów, powstałe w czasach wczesnego islamu. W alfabecie aramejskim i hebrajskim zwarcie krtaniowe jest oznaczane literą alef, odpowiednikiem arabskiego ʼalifa, który jednak oznacza głównie samogłoskę [a:]. Pierwotnie, hamza była znakiem diakrytycznym odróżniającym dwie wartości fonetyczne alifa (podobnie jak kreska nad polskim ć).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje rzeka|D=Hamzy|N=Hamzą.

 (1.2) kolokacje miejscowość|D=Hamzy|Ms=Hamzie.

synonimy.

 (1.2) Al-Hamza

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) rzeka

 (1.2) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Hamza; (1.2) Hamza

* arabski: (1.2) الحمزة

* francuski: (1.1) Hamza m.

* niemiecki: (1.1) Hamza n.

* portugalski: (1.1) Hamza m.

źródła.

== Hamza (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Hamza (rzeka)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Al-Hamza

Wiktionary


han

dawniej: dubn (pierwiastek chemiczny); hahn


SJP.pl

przysłówek miejsca

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam

Wiktionary

Belgia:

  • Han-Nålene – walońska nazwa gminy Ham-sur-Heure-Nalinnes
  • Han-so-Eure – walońska nazwa miejscowości Ham-sur-Heure
  • Han-so-Lesse – walońska nazwa miejscowości Han-sur-Lesse
  • Han-so-Sambe – walońska nazwa miejscowości Ham-sur-Sambre
  • Han-sur-Lesse – dzielnica Rochefort
  • Han-sur-Lesse – jaskinia

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haj, hanej.

Wiktionary


hana

obce imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. region etniczny w środkowych Morawach w Czechach

 (1.2) geogr. rzeka w środkowych Morawach w Czechach

Wiktionary

Hana (jap. はな, ハナ) – żeńskie imię japońskie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxãna, AS: χãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanak m.

 przym. hanacki

Wiktionary


hanacki

dialekt hanacki - jeden z czterech tradycyjnie wyróżnianych dialektów języka czeskiego; dialekt środkowomorawski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do morawskiego regionu etnicznego Hany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hana ż., Hanak m.

Wiktionary


hanafici

zwolennik szkoły prawa muzułmańskiego, stworzonej w VIII wieku przez Abu Hanifę


SJP.pl

Hanafici (arab. ‏حنفي‎) – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od teologa Abu Hanify (zm. 767).

Abu Hanifa zajmował się dogmatyką w młodości. Później pozostawił ją dla hadisów i wykładni prawa islamskiego (fikh) i na tych polach osiągnął wielki autorytet wśród mu współczesnych i potomnych. Wykładnia prawa islamu Abu Hanify miała za podstawę m.in.:

  • Koran;
  • Sunnę;
  • Zgodę uczonych (idżma);
  • Analogię (kijas);
  • Preferencję (istihsan).

Wikipedia


hanaficki

hanafita


SJP.pl

Patrz:

hanafita

hanafita

zwolennik szkoły prawa muzułmańskiego, stworzonej w VIII wieku przez Abu Hanifę


SJP.pl


hanafitka

hanafita


SJP.pl

Patrz:

hanafita

hanak

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hana ż.

 przym. hanacki

Wiktionary


hanalei

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. osada w hrabstwie Kauai na Hawajach

Wiktionary

Hanalei – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w hrabstwie Kauaʻi.

Wikipedia


hanami

japoński zwyczaj odwiedzania dorocznie miejsc, gdzie kwitną drzewa wiśni


SJP.pl

Hanami (jap. 花見; dosł. „oglądanie kwiatów”) – tradycyjny japoński zwyczaj podziwiania urody kwiatów, w szczególności kwiatów ozdobnych wiśni piłkowanych (Cerasus serrulata) (jap. 桜 lub 櫻, sakura). Hanami praktykowane jest od kilkuset lat i cieszy się w Japonii ogromną popularnością. Kwitnienie wiśni trwa od jednego do dwóch tygodni, zazwyczaj w marcu lub kwietniu, jest relacjonowane przez media i wyczekiwane przez większość Japończyków.

Wikipedia


hańba

wstyd wywołany niegodziwym czynem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. coś, co przynosi wstyd, stanowi ujmę dla honoru

Wiktionary

  • Hańba – film Ingmara Bergmana z 1968 roku
  • Hańba – ekranizacja powieści J.M. Coetzee z 2008 roku
  • Hańba – powieść Johna Maxwella Coetzee
  • Hańba! – polski zespół muzyczny grający muzykę punkową

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zgubiłeś mnie wuj z kretesem, bo nie tylko, że mnie kula w łeb w Kiejdanach czeka, ale i hańba wiekuista na moje imię spadnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãɲba, AS: χãńba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haniebność ż., hańbienie n., zhańbienie n.

 przym. haniebny

 przysł. haniebnie

 czas. hańbić, zhańbić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstyd, infamia, niesława, sromota, pohańbienie, niehonor, dyshonor, blamaż, daw. gańba

Wiktionary


hanbalici

zwolennik jednej z najbardziej ortodoksyjnych szkół prawa muzułmańskiego


SJP.pl

Hanbalici (arab. ‏حنبلى‎) – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od teologa Ahmada ibn Hanbala (zm. 855).

Jest to najbardziej rygorystyczna ze szkół. Zwolenników szkoły hanbalickiej cechuje konserwatywność i bezkompromisowa interpretacja Koranu oraz Sunny. Kijas (analogia) i idżma (zgoda uczonych) zostały odrzucone przez Ibn Hanbala, który starał się przywrócić pierwotną czystość religii i prawa.

Wikipedia


hanbalicki

związany z hanbalitami (np. nurt hanbalicki, teolog hanbalicki)


SJP.pl


hanbalita

zwolennik jednej z najbardziej ortodoksyjnych szkół prawa muzułmańskiego


SJP.pl


hanbalitka

hanbalita


SJP.pl

Patrz:

hanbalita

hańbiący

hańbić


SJP.pl

Patrz:

hańbić

hańbić

postępować niegodnie, przynosić potępienie i pogardę, czynić ujmę na honorze


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) okrywać hańbą, przynosić hańbę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) [...] każda zaś kobieta, która się modli lub prorokuje z głową odkrytą, hańbi swą głowę, bo to jest jedno i to samo, jak gdyby miała głowę ogoloną. Jeśli bowiem kobieta nie wkłada nakrycia, to niech się też da zupełnie ostrzyc; ale skoro hańbiące jest dla kobiety być zupełnie ostrzyżoną lub ogoloną, to niech ma nakrycie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãɲbʲit͡ɕ, AS: χãńbʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hańba ż., hańbienie n., pohańbienie n., zhańbienie n.

 czas. pohańbić dk., zhańbić dk.

 przym. haniebny

 przysł. haniebnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znieważać

Wiktionary


hańbienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okrywanie kogoś lub czegoś hańbą

 (1.2) przest. dokonywanie na kimś gwałtu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pohańbienie n., zhańbienie n., haniebność ż., hańba ż.

 czas. zhańbić dk., pohańbić dk., hańbić ndk.

 przym. haniebny

 przysł. haniebnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gwałcenie

Wiktionary


hancock

Ludzie:

  • Greg Hancock – żużlowiec
  • Herbie Hancock – muzyk jazzowy
  • John Hancock (1735–1793) – Prezydent Kongresu Kontynentalnego
  • Winfield Scott Hancock (1824–1886) – generał Unii z okresu wojny secesyjnej
  • Vincent Hancock – strzelec
  • Darrin Hancock

Wikipedia


hańcza

jezioro położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. jezioro na Suwalszczyźnie

 (1.2) geogr. zob. Biała lub Czarna Hańcza.

Wiktionary

Geografia

Wody stojące
  • Hańcza – jezioro w Polsce, w województwie podlaskim
  • Hańcza (lit. Ančia) – jezioro na Litwie, w okręgu olickim; wypływa z niego rzeka Biała Hańcza
  • Biała Hańcza – zbiornik zaporowy na rzece Biała Hańcza w południowej części Litwy

Wikipedia


hanczakowski

nazwisko


SJP.pl


hańczowa

Wikipedia


hanczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Hanki lub z nią związany


SJP.pl


hand.

skrót od: handel (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


handball

[czytaj: hendbol] piłka ręczna


SJP.pl


handbar

ochraniacze rąk i manetek montowane na kierownicy motocykli terenowych


SJP.pl


handel

dział gospodarki, na który składa się wymiana dóbr za pieniądze bądź inne dobra pomiędzy zainteresowanymi stronami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) proces gospodarczy polegający na sprzedaży i kupnie; wymiana dóbr materialnych;

Wiktionary

Handel – proces gospodarczy polegający na sprzedaży, czyli na wymianie dóbr i usług na pieniądze, bądź na inne towary lub usługi (handel wymienny). Proces ten jest realizowany przez zawodowych pośredników w celu osiągnięcia zysku.

Do podstawowych funkcji handlu zalicza się:

  • uzgadnianie struktury rodzajowej towarów,
  • kierowanie ruchem towarów w czasie – związane jest to z występowaniem rozbieżności między produkcją a konsumpcją,
  • kierowanie ruchem towarów w przestrzeni – miejsca produkcji określonych dóbr nie pokrywają się z miejscami popytu, spożycia lub zużycia,
  • kształtowanie struktury asortymentowej towarów – poszczególne dobra w czasie przechodzenia ze sfery produkcji do sfery konsumpcji są grupowane według rodzaju zaspokajanych potrzeb,
  • potrzeba lub chęć pozyskania czegoś.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nielegalny handel kwitnie w najlepsze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãndɛl, AS: χãndel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.

:: zdrobn. handelek m.

 czas. handlować ndk.

 przym. handlowy, handlarski, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzedaż, kupno

Wiktionary


handelek

zdrobnienie od: handel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: handel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handel m., handlowanie n., handlarz m., handlowiec mrz./mos.

 czas. handlować ndk.

Wiktionary


handerlok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szmaciarz, oberwaniec

Wiktionary


handełes

dawniej: uliczny żydowski handlarz starzyzną; łaciarz


SJP.pl


handicap

[czytaj: handikap lub hendikap] fory lub korzystna sytuacja ułatwiająca wykonanie zamierzeń (czasem też niekorzystna sytuacja utrudniająca wykonanie zamierzeń); handikap


SJP.pl

  • handicap – termin w grze „go”
  • handicap – termin w grze w golfa

Wikipedia


handicapizm

[czytaj: hendikapizm] dyskryminacja osób niepełnosprawnych; disablizm, ableizm, ablizm, handikapizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. dyskryminacja, niechęć, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne;

Wiktionary

Ableizm (z ang. -able w disable – niepełnosprawny oraz -ism w racism, sexism), in. handicapizm/handikapizm, (z ang. handicap – niepełnosprawność, przeszkoda) – dyskryminacja, niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Ableizm definiuje osoby niepełnosprawne przez ich niepełnosprawność, charakteryzując je jako gorsze i podrzędne wobec osób pełnosprawnych.Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (uprzedzenie awersyjne), jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Historycznymi przykładami uprzedzenia awersyjnego są akcje Niemiec hitlerowskich mordujących niepełnosprawne osoby (Akcja T4), czy starożytnych społeczeństw takich jak Sparta, które zrzucały niepełnosprawnych ze skał do morza bądź spychały ich poza obrzeża miast. Ableizm awersyjny w dzisiejszej dobie (choć w mniejszym natężeniu) istnieje w Chinach i Indiach.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) handikapizm, ableizm, kapacytyzm

Wiktionary


handicapować

[czytaj: handikapować] handikapować;
1. w sporcie: stosować hadicap (fory);
2. rzadko: stawiać kogoś w niekorzystnej sytuacji


SJP.pl


handicapowy

[czytaj: handikapowy] związany z handicapem (handikapem) - korzystną sytuacją ułatwiającą wykonanie zamierzeń; handikapowy


SJP.pl


handikap

przewaga przyznawana na początku wyścigu; fory; handicap


SJP.pl

  • handicap – termin w grze „go”
  • handicap – termin w grze w golfa

Wikipedia


handikapizm

dyskryminacja osób niepełnosprawnych; disablizm, ableizm, ablizm, handicapizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. dyskryminacja, niechęć, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne;

Wiktionary

Ableizm (z ang. -able w disable – niepełnosprawny oraz -ism w racism, sexism), in. handicapizm/handikapizm, (z ang. handicap – niepełnosprawność, przeszkoda) – dyskryminacja, niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Ableizm definiuje osoby niepełnosprawne przez ich niepełnosprawność, charakteryzując je jako gorsze i podrzędne wobec osób pełnosprawnych.Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (uprzedzenie awersyjne), jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Historycznymi przykładami uprzedzenia awersyjnego są akcje Niemiec hitlerowskich mordujących niepełnosprawne osoby (Akcja T4), czy starożytnych społeczeństw takich jak Sparta, które zrzucały niepełnosprawnych ze skał do morza bądź spychały ich poza obrzeża miast. Ableizm awersyjny w dzisiejszej dobie (choć w mniejszym natężeniu) istnieje w Chinach i Indiach.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) handicapizm, ableizm, kapacytyzm

Wiktionary


handikapować

handicapować;
1. w sporcie: stosować hadicap (fory);
2. rzadko: stawiać kogoś w niekorzystnej sytuacji


SJP.pl


handikapowy

związany z handikapem (handicapem) - korzystną sytuacją ułatwiającą wykonanie zamierzeń; handicapowy


SJP.pl


handkomunia

komunia przyjmowana na rękę


SJP.pl


handl.

skrót od: handlowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


handlara

pogardliwie o kobiecie zajmującej się drobnym handlem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: handlarka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Magistrat nie popuści tym handlarom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlarka ż., handlarz mos., handlowiec mos., handlówka ż., handlowanie n.

 czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.

 przym. handlarski, handlowy, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) straganiara

Wiktionary


handlarka

kobieta zajmująca się handlem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się drobnym handlem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poprosiłem handlarkę, by zostawiła mi jutro dwa tuziny jaj.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlowiec mos., handlówka n., handlowanie n.

:: fm. handlarz mos.

:: zgrub. handlara ż.

 czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.

 przym. handlarski, handlowy, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baba, przekupka, straganiarka; pejor. handlara, przekupa, straganiara

Wiktionary


handlarski

przymiotnik od: handlarz


SJP.pl


handlarz

osoba zajmująca się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i uslug


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się drobnym handlem

Wiktionary

Handlarz, handlarka – osoba zajmująca się drobnym handlem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szczecinecka policja prowadzi cały czas postępowanie dotyczące handlarzy narkotyków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãndlaʃ, AS: χãndlaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handlarstwo n., handel m., handelek m., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.

:: fż. handlarka ż., handlara ż.

 czas. handlować ndk.

 przym. handlarski, handlowy, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kupiec

Wiktionary


handlarzyna

lekceważąco: marny, lichy handlarz


SJP.pl


handlować

zajmować się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i usług


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zajmować się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i usług

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trudno jest handlować z ludźmi, którzy nie mają pieniędzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãnˈdlɔvat͡ɕ, AS: χãndlovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.

 czas. przehandlować dk., zahandlować dk., wyhandlować dk.

 przym. handlowy, handlarski, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary


handlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kupowanie i sprzedawanie w celu osiągnięcia zysku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãndlɔˈvãɲɛ, AS: χãndlovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n.

 czas. handlować ndk.

 przym. handlowy, handlarski, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary


handlowiec

specjalista w dziedzinie handlu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hand. człowiek zajmujący się handlem

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) żegl. statek do prowadzenia działalności gospodarczej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handel mrz., handelek mrz., handlara ż., handlarka ż., handlarz mos., handlówka ż., handlowanie n.

 czas. handlować

 przym. handlarski, handlowy

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kupiec

 (2.1) statek handlowy

Wiktionary


handlówka

potocznie: szkoła handlowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. eduk. zasadnicza szkoła zawodowa o profilu handlowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niedawno otwarto nową handlówkę w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlara ż., handlarka ż., handlarz mos., handlowiec mos., handlowanie n.

 czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.

 przym. handlarski, handlowy, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary


handlowy

przymiotnik od: handel


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z handlem, odnoszący się do handlu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W soboty centrum handlowe przeżywa istne oblężenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãnˈdlɔvɨ, AS: χãndlovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.

 czas. handlować ndk.

 przym. handlarski, handlowny

 przysł. handlowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) targowy; daw. handlowny

Wiktionary


handout

[czytaj: hendałt] pomocniczy materiał rozdawany uczestnikom wykładu, zawierający pewne elementy wygłaszanego referatu


SJP.pl

Handout (wręcznik, rozdawka) – materiały pomocnicze w formie ulotki, rozdawane słuchaczom w czasie wystąpień publicznych, takich jak wykłady, prezentacje, odczyty czy referaty w celu ułatwienia zrozumienia i zapamiętania treści wystąpienia.

Wikipedia


handpan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. rodzaj instrumentu perkusyjnego w kształcie dwóch złożonych metalowych mis

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) instrument muzyczny

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|handpan.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) handpan

źródła.

== handpan (język angielski.) ==

thumb|handpans (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. handpan

odmiana.

 (1.1) lp. handpan; lm. handpans

przykłady.

Wiktionary


handryczyć

handryczyć się - kłócić się w sposób szczególnie irytujący dla otoczenia; chandryczyć się


SJP.pl


handshake

Handshake – wymiana informacji między dwoma urządzeniami (na przykład modemami), która ma na celu ustalenie wspólnych parametrów transmisji danych, takich jak np. szybkość transmisji. Analogiczny proces wykorzystywany jest też w niektórych programowych protokołach komunikacyjnych (np. TCP) do rozpoczęcia sesji i ustalenia jej parametrów.

Wikipedia


handszpak

drążek, za pomocą którego można ręcznie obracać kabestan


SJP.pl

Handszpak – drewniany lub metalowy drążek długości 1–2 metrów służący do wprawiania w ruch urządzeń znajdujących się na statku żaglowym. Handszpaki obsługiwane są za pomocą rąk i działają na zasadzie dźwigni.

Dawniej handszpaki służyły głównie do obsługi wielkich kabestanów, przy których pracowało kilku do kilkudziesięciu marynarzy.

Wikipedia


handszuły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rękawice robocze

Wiktionary


handżar

krótka broń sieczna pochodzenia wschodniego; puginał, kindżał, chandżar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. krzywy nóż turecki

Wiktionary

Handżar (osm. handżer, z arab. handżar) – sztylet pochodzenia perskiego o zakrzywionej obosiecznej głowni.

Wikipedia


handzlik

nazwisko


SJP.pl


handzlowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Handzlówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Handzlówka ż.

:: fż. handzlowianka ż.

 przym. handzlowski

Wiktionary


handzlowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Handzlówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Handzlówka ż.

:: fm. handzlowianin m.

 przym. handzlowski

Wiktionary


handzlówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Handzlówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Handzlówka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego

Wikipedia


handzlowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Handzlówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Handzlówka ż., handzlowianin m., handzlowianka ż.

Wiktionary


hanecki

nazwisko


SJP.pl


haneczka

zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)


SJP.pl


hanej

przysłówek miejsca

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haj, hań.

Wiktionary


hanf

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. techn. konopie do uszczelniania

Wiktionary


hang

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. instrument z klasy idiofonów w kształcie dwóch złożonych metalowych mis;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xãŋk, AS: χãŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) handpan, hand pan

Wiktionary


hanga

barwny drzeworyt japoński


SJP.pl


hangar

1. pomieszczenie dla małych jednostek latających i pływających;
2. budynek portowy służący do przechowywania ładunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pomieszczenie, garaż służący do przechowywania samolotów, szybowców (rzadziej także do trzymania statków wodnych lub ładunków portowych);

Wiktionary

Hangar (z fr.) – duży budynek o wnętrzu jednoprzestrzennym (hala), służący do zabezpieczania samolotów, szybowców, balonów, śmigłowców, łodzi przed działaniem czynników atmosferycznych. Często przystosowany do bieżących przeglądów i napraw. Hangar lotniczy zwykle wybudowany jest na rzucie prostokąta, a jedna z jego ścian składa się z otwieralnych elementów, co umożliwia wprowadzanie samolotów. W portach hangarami nazywane są budynki do przechowywania niedużych statków i łodzi, a także pomieszczenia do krótkotrwałego przechowywania towarów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pokład lotniskowca jest ściśle rozplanowany i podzielony, znajduje się na nim od dwóch do czterech podnośników, używanych do wynoszenia samolotów z hangarów znajdujących się pod pokładem. (z Wikipedii)

 (1.1) Najczęściej obrotnice można zobaczyć przed wjazdem do hangarów lokomotywowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãŋɡar, AS: χãŋgar

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|hangar.pierwotnie szopa, później też hangar

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) air-shed, hangar

* baskijski: (1.1) hangar

* białoruski: (1.1) ангар m. (angar)

* bułgarski: (1.1) хангар m. (hangar)

* chiński standardowy: (1.1) 机库 (jīkù)

* chorwacki: (1.1) hangar m.

* czeski: (1.1) hangár m.

* duński: (1.1) hangar w.

* esperanto: (1.1) hangaro

* estoński: (1.1) angaar

* fiński: (1.1) lentokonehalli

* francuski: (1.1) hangar m.

* gruziński: (1.1) ანგარი (angari)

* hiszpański: (1.1) hangar m.

* ido: (1.1) hangaro

* indonezyjski: (1.1) hanggar

* islandzki: (1.1) flugskýli n.

* japoński: (1.1) 格納庫

* kaszubski: (1.1) hangar m.

* kataloński: (1.1) hangar m.

* kirgiski: (1.1) ангар (angar)

* koreański: (1.1) 격납고

* litewski: (1.1) angaras m.

* luksemburski: (1.1) Hangar m.

* łotewski: (1.1) angārs m.

* macedoński: (1.1) хангар m. (hangar)

* niderlandzki: (1.1) hangaar m.

* niemiecki: (1.1) Hangar m.

* norweski (bokmål): (1.1) hangar m.

* nowogrecki: (1.1) υπόστεγο n. (αεροπλάνων)

* portugalski: (1.1) hangar m.

* rosyjski: (1.1) ангар m.

* rumuński: (1.1) hangar n.

* serbski: (1.1) хангар (hangar) m.

* słowacki: (1.1) hangár m.

* słoweński: (1.1) hangar m.

* szwedzki: (1.1) hangar w.

* turecki: (1.1) hangar

* ukraiński: (1.1) ангар m.

* węgierski: (1.1) hangár

* wietnamski: (1.1) nhà chứa máy bay

* włoski: (1.1) hangar m., (lotniczy) aerorimessa ż.

źródła.

== hangar (język angielski.) ==

wymowa.

 bryt. IPA|ˈhaŋə.

 audioUS|En-us-hangar.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hangar

odmiana.

 (1.1) lp. hangar; lm. hangars

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hangarować

potocznie: przechowywać w hangarze


SJP.pl


hangarowy

hangar


SJP.pl

Patrz:

hangar

hangczou

miasto w Chinach; Hangzhou


SJP.pl

Wikipedia


hanger

w rybołówstwie: rodzaj mechanicznego sygnalizatora brań


SJP.pl


hangeul

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. zob. hangul.

Wiktionary

Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.

  • Nazwa hangeul (한글 [hanɡɯl]) została wymyślona przez Ju Si-gyeong w 1912 roku i oznacza w dawnym koreańskim „wielkie pismo”, a w dzisiejszym „koreańskie pismo”. Nazwa ta nie ma odpowiednika w chińskich znakach hancha. Słowo to jest transkrybowane w następujące sposoby:
    • Hangeul lub Han-geul w transkrypcji poprawionej używanej przede wszystkim w Republice Korei
    • Han’gŭl lub hangŭl w transkrypcji McCune’a-Reischauera (czasami zapisuje się bez znaków diakrytycznych: hangul), używanej przede wszystkim w Korei Północnej
    • Hankul w romanizacji Yale
    • Hangyl w transkrypcji polskiej

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈxãŋɡɨl, AS: χãŋgyl

    Wiktionary


hangul

alfabet koreański, składający się z 24 znaków; hangyl


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. alfabet koreański;

Wiktionary

Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.

  • Nazwa hangeul (한글 [hanɡɯl]) została wymyślona przez Ju Si-gyeong w 1912 roku i oznacza w dawnym koreańskim „wielkie pismo”, a w dzisiejszym „koreańskie pismo”. Nazwa ta nie ma odpowiednika w chińskich znakach hancha. Słowo to jest transkrybowane w następujące sposoby:
    • Hangeul lub Han-geul w transkrypcji poprawionej używanej przede wszystkim w Republice Korei
    • Han’gŭl lub hangŭl w transkrypcji McCune’a-Reischauera (czasami zapisuje się bez znaków diakrytycznych: hangul), używanej przede wszystkim w Korei Północnej
    • Hankul w romanizacji Yale
    • Hangyl w transkrypcji polskiej

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Hangul został stworzony przez króla Korei ponad 500 lat temu.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈxãŋɡul, AS: χãŋgul

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) hangyl, hangeul

    Wiktionary


hanguł

podgatunek jelenia szlachetnego; jeleń kaszmirski


SJP.pl

Jeleń kaszmirski, hanguł (Cervus hanglu) – gatunek ssaka z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Wikipedia


hangyl

alfabet koreański; hangul


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. zob. hangul.

Wiktionary

Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.

  • Nazwa hangeul (한글 [hanɡɯl]) została wymyślona przez Ju Si-gyeong w 1912 roku i oznacza w dawnym koreańskim „wielkie pismo”, a w dzisiejszym „koreańskie pismo”. Nazwa ta nie ma odpowiednika w chińskich znakach hancha. Słowo to jest transkrybowane w następujące sposoby:
    • Hangeul lub Han-geul w transkrypcji poprawionej używanej przede wszystkim w Republice Korei
    • Han’gŭl lub hangŭl w transkrypcji McCune’a-Reischauera (czasami zapisuje się bez znaków diakrytycznych: hangul), używanej przede wszystkim w Korei Północnej
    • Hankul w romanizacji Yale
    • Hangyl w transkrypcji polskiej

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈxãŋɡɨl, AS: χãŋgyl

    Wiktionary


hangzhou

[czytaj: hankdżoł] miasto w Chinach, wielki ośrodek przemysłowy


SJP.pl

Wikipedia


hania

zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma imienia Hanna

Wiktionary

  • Hania lub Hanía - możliwe transliteracje nazwy kreteńskiego miasta Chania
  • Hania - spieszczenie imienia Hanna i Anna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U cioci Hani jadaliśmy w niedziele obiady.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) zob. Hanna., Hanka ż.

Wiktionary


hanianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec miejscowości Hanna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanna ż.

:: fż. hanianka ż.

 przym. hanieński, hański

Wiktionary


hanianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka miejscowości Hanna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanna ż.

:: fm. hanianin m.

 przym. hanieński, hański

Wiktionary


haniebnie

przysłówek

 (1.1) zasługując na hańbę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przyjęciu potraktowałeś ją haniebnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hańbienie n., pohańbienie n., zhańbienie n., haniebność ż., hańba ż.

 czas. zhańbić dk., pohańbić dk., hańbić ndk.

 przym. haniebny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niechlubnie, niehonorowo, niesławnie, nikczemnie, obelżywie, obraźliwie, ohydnie, okropnie, podle, szkaradnie; daw. zelżywie

Wiktionary


haniebniej

stopień wyższy od przysłówka: haniebnie


SJP.pl


haniebniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: haniebny


SJP.pl


haniebność

haniebny


SJP.pl

Patrz:

haniebny

haniebny

okrywający hańbą; sromotny; nikczemny; kompromitujący


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który okrywa hańbą

 (1.2) bardzo zły lub kompromitujący

 (1.3) taki, który popełnił czyn przynoszący hańbę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dopuściłeś się w swym życiu haniebnych rzeczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈɲɛbnɨ, AS: χãńebny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hańba ż., haniebność ż., zhańbienie n., hańbienie n., pohańbienie n.

 czas. hańbić ndk., pohańbiać ndk., pohańbić dk., zhańbić dk.

 przysł. haniebnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sromotny, nikczemny, kompromitujący, niecny, podły

 (1.2) kiepski, lichy, marny, okropny, tandetny

Wiktionary


hanieński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący miejscowości Hanna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanna ż., hanianin m., hanianka ż.

 przym. hański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hański

Wiktionary


hanif

przedislamski pustelnik arabski, wyznający jakąś formę monoteizmu


SJP.pl

Hanif – monoteiści z czasów przedmuzułmańskich, którzy nie identyfikowali się z wyznawcami judaizmu ani chrześcijaństwa, ale czcili Boga Abrahama. Najprawdopodobniej nie stanowili zorganizowanej grupy religijnej, a składali się z jednostek, które odrzucając politeizm, nie wiązali się z żadną z istniejących wówczas religii monoteistycznych.

Wikipedia


haniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Hani lub z nią związany


SJP.pl


hanisz

nazwisko


SJP.pl

Hanisz (arab. جزر حنيش) – archipelag na Morzu Czerwonym. Przynależność państwowa jego wysp była przez wiele lat XX wieku przedmiotem sporu między Jemenem i Erytreą. Po zbadaniu sprawy przez międzynarodowy trybunał pod przewodnictwem Abd al-Karima al-Irianiego Jemen otrzymał większe wyspy, a Erytrea niewielkie wyspy na południowym zachodzie archipelagu.

Wikipedia


haniszewski

nazwisko


SJP.pl


hanja

rzeczownik

 (1.1) jęz. koreańskie pismo ideograficzne, wywodzące się z pisma chińskiego;

Wiktionary

Hancha, hanja (한자, 漢字; dosł. „znaki Han”) lub Hanmun (한문; 漢文), czasami tłumaczone jako „znaki sinokoreańskie” – koreańska nazwa dla znaków chińskich. Dokładnie rzecz biorąc, nazwa ta tyczy się tylko tych znaków, które zostały zapożyczone do języka koreańskiego, a ich wymowa dopasowana do wymowy koreańskiej. W przeciwieństwie do japońskich kanji, znaki hancha nie były modyfikowane i zachowały wygląd podobny do tradycyjnych znaków chińskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znaki hanja są rzadko używane w języku koreańskim.

Wiktionary


hanka

zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Hanna

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. Hanko.

Wiktionary

  • Hanka – zdrobnienie imienia
  • Hanka – dopływ Bugu
  • Hanka – polski film fabularny
  • „Hanka” – dom studencki w Poznaniu
  • Václav Hanka – czeski pisarz i językoznawca

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dyrektor szczególnie serdecznie powitał Hankę, posadził ją obok siebie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãŋka, AS: χãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanna, Hania, Haneczka

 przym. Hanczyn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Hanna, Hania, Haneczka

 przym. Hanczyn

frazeologia.

 przysłowia: od świętej Hanki zimne poranki / od świętej Hanki zimne wieczory i ranki • święta Hanka pasie baranka

etymologia.

uwagi.

 (1.1) por|Anka.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|Hanna.

źródła.

== Hanka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|czeski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hankiewicz

nazwisko


SJP.pl

Hankiewicz:

  • Hilary Hankiewicz
  • Stefan Kazimierz Hankiewicz

Wikipedia


hanks

[czytaj: henks] nazwisko


SJP.pl

  • Tom Hanks (ur. 9 lipca 1956) – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy
  • Jim Hanks (ur. 15 czerwca 1961) – amerykański aktor
  • Colin Hanks (ur. 24 listopada 1977) − amerykański aktor

Wikipedia


hankus

nazwisko


SJP.pl


hanna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

  • Hanna (Anna) – imię żeńskie
  • Hanna – rosyjska piosenkarka, tancerka i fotomodelka
Filmy
  • Hanna – amerykańsko-brytyjsko-niemiecki thriller z 2011
  • Hanna – amerykański serial platformy Amazon

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Hanna i jestem pielęgniarką z zamiłowania

 (1.1) Hanna Banaszak jest polską wokalistką jazzową i piosenkarką o zmysłowym, pełnym seksapilu głosie.

 (1.1) Anny i Hanny dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 26 lipca, a także 9 czerwca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãnːa, AS: χã•na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Hania ż., Hanka ż., Hańka ż., Haneczka ż., Hanusia ż., Hanunia ż., Hanuszka ż., Hanusza ż., Hannusza ż., Hanulka ż., Hanula ż., Hannula ż., Hanuchna ż., Hansza ż., Hanszka ż., Hanczka ż., Hańcik ż.

 przym. Hanin, Hanczyn, Hanusin, hański

 zob. Anna.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Anna; zdrobn. Hania, Hanka, Hańka, Haneczka, Hanusia, Hanunia, Hanuszka, Hanusza, Hannusza, Hanulka, Hanula, Hannula, Hanuchna, Hansza, Hanszka, Hanczka

Wiktionary


hannah

[czytaj: hana] obce imię żeńskie


SJP.pl

  • Hannah – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Lincolnshire
  • Hannah – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cavalier
  • Hannah Montana – amerykański sitcom dla młodzieży, należący do kanonu Disney Channel Original Series
  • USS Hannah – amerykański szkuner z okresu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych

Wikipedia


hannawald

nazwisko


SJP.pl


hannibal

(247-183 p.n.e.) kartagiński wódz i polityk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

 (1.2) hist. wódz kartagiński

Wiktionary

Hannibal (pun. 𐤇𐤍𐤁𐤏𐤋 𐤁𐤓𐤒, stgr. Ἀννίβας; ur. 247 p.n.e., zm. 183 p.n.e.) – kartagiński dowódca wojskowy i polityk, syn Hamilkara Barkasa, uważany za jednego z najwybitniejszych wodzów starożytności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Hannibal prowadzi słonie przez Alpy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãɲˈːibal, AS: χã•ńibal

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|fen. Hannibha'al → „łaska Baala”

uwagi.

tłumaczenia.

* esperanto: (1.1) Hanibalo; (1.2) Hanibalo

* hiszpański: (1.1) Aníbal m.

* nowogrecki: (1.1) Αννίβας m.

źródła.

== Hannibal (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) hist. Hannibal

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hanniński

Hanna; hański


SJP.pl


hannonia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna i średniowieczne hrabstwo, położone w południowych Niderlandach, jej stołecznym miastem jest Mons;

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hannoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hainaut, hist. Hennegawia

Wiktionary


hannover

[czytaj: hanower] Hanower;
1. kraina historyczna w Niemczech;
2. miasto w Niemczech


SJP.pl

Hanower (niem. Hannover) – miasto w Niemczech, stolica kraju związkowego Dolna Saksonia (niem. Niedersachsen) oraz związku komunalnego Region Hanower. Leży nad rzeką Leine.

Siedziba Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk obejmującego swym zasięgiem landy Dolna Saksonia oraz Brema.

Wikipedia


hanoi

stolica Wietnamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Wietnamu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z wycieczki do Hanoi przywiozłem sobie żmijówkę na pamiątkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxãnɔj, AS: χãnoi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanojczyk mos., hanojka ż.

 przym. hanojski

Wiktionary


hanojczyk

mieszkaniec Hanoi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hanoi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈnɔjt͡ʃɨk, AS: χãnoi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanoi

:: fż. hanojka ż.

 przym. hanojski

Wiktionary


hanojka

mieszkanka Hanoi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hanoi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈnɔjka, AS: χãnoi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanoi n.

:: fm. hanojczyk mos.

 przym. hanojski

Wiktionary


hanojski

przymiotnik od: Hanoi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Hanoi, pochodzący z Hanoi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xãˈnɔjsʲci, AS: χãnoi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanojka ż., hanojczyk mos., Hanoi n.

Wiktionary


hanower

rasa konia; koń hanowerski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Niemczech, stolica Dolnej Saksonii;

 (1.2) geogr. region w Niemczech;

 (1.3) geogr. hist. Księstwo Brunszwiku i Lüneburga; Królestwo Hanoweru (Hanowerskie); prowincja Hanower

Wiktionary

Hanower (niem. Hannover) – miasto w Niemczech, stolica kraju związkowego Dolna Saksonia (niem. Niedersachsen) oraz związku komunalnego Region Hanower. Leży nad rzeką Leine.

Siedziba Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk obejmującego swym zasięgiem landy Dolna Saksonia oraz Brema.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hanowerczyk mos., hanowerka ż., Hanowerczyk mos., Hanowerka ż., hanower m.

 przym. hanowerski

Wiktionary


hanowerczyk

mieszkaniec niemieckiego miasta Hanower


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hanoweru (krainy)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanower mrz., hanowerczyk mos., hanowerka ż.

:: fż. Hanowerka ż.

 przym. hanowerski

Wiktionary


hanowerka

mieszkanka Hanoweru (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hanoweru (krainy)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanower mrz., hanowerczyk mos., hanowerka ż.

:: fm. Hanowerczyk mos.

 przym. hanowerski

Wiktionary


hanowerski

przymiotnik od: Hanower (miasto lub kraina historyczna w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Hanowerem, dotyczący Hanoweru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanower m., hanower m., Hanowerczyk m., hanowerczyk m., Hanowerka ż., hanowerka ż.

Wiktionary


hans

1. obce imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

  • Hans (wyspa) – wyspa leżąca między Grenlandią a Kanadą
  • Hans (Marna) – miasto i gmina we Francji
  • niemieckie zdrobnienie imienia Johannes oraz osobne imię niemieckie
  • HANS – system bezpieczeństwa stosowany w Formule 1
  • Przemysław Frencel, pseudonim Hans – autor tekstów, wokalista, członek Pięć Dwa i Luxtorpedy
  • Yans (oryg. Hans) – seria komiksowa

Wikipedia


hansard

sprawozdanie z posiedzeń parlamentu brytyjskiego


SJP.pl

Hansard to nazwa oficjalnego raportu zawierającego kompletny zapis obrad Parlamentu Brytyjskiego, tj. Izby Gmin oraz Izby Lordów. Podobny biuletyn o tej samej nazwie wydawany jest, oprócz Wielkiej Brytanii, także w kilku innych krajach (patrz niżej).

Wikipedia


hansen

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Hansen
  • Aage Hansen (ur. 1935) – norweski żużlowiec
  • Abraham Løkin Hansen (ur. 1959) – piłkarz z Wysp Owczych
  • Adam Hansen (ur. 1981) – australijski kolarz szosowy
  • Alan Hansen (ur. 1955) – szkocki piłkarz
  • Alf Hansen (ur. 1948) – norweski wioślarz
  • Allan Hansen (ur. 1956) – duński piłkarz
  • Alvar Hansen (1960-2011) – projektant modeli i propagator modelarstwa
  • Alvin Hansen (1887-1975) – amerykański ekonomista
  • Anders Hansen (ur. 1980) – duński wioślarz
  • André Hansen (ur. 1989) – piłkarz norweski
  • Andreas Hansen (ur. 1966) – farerski piłkarz
  • Anton Hansen Tammsaare (1878-1940) – estoński pisarz
  • Arnbjørn Hansen (ur. 1986) – farerski piłkarz
  • Arvor Hansen (?) − duński gimnastyk
  • Arwid Hansen (1917-2002) – polski lekarz, ergonom
  • Asbjørn Hansen (ur. 1930) – norweski piłkarz
  • Ashia Hansen (ur. 1971) – brytyjska trójskoczkini
  • Basil Hansen (1926-2015) – australijski hokeista
  • Bárður Hansen (ur. 1992) – farerski piłkarz
  • Beck Hansen (ur. 1970) – amerykański muzyk rockowy
  • Bent Hansen (1933-2001) – piłkarz duński
  • Bent Hansen (ur. 1932) – duński kolarz torowy
  • Björn G. Hansen (ur. 1980) – norweski żużlowiec
  • Bernhoff Hansen (1877-1950) – norwesko-amerykański zapaśnik
  • Bo Hansen (ur. 1972) – duński piłkarz
  • Bob Hansen (ur. 1961) – amerykański koszykarz
  • Børre Falkum-Hansen (1919-2006) – norweski żeglarz sportowy
  • Brendan Hansen (ur. 1981) – amerykański pływak
  • Brian Hansen (ur. 1990) – amerykański łyżwiarz
  • Carsten Hansen (ur. 1957) – duński polityk
  • Cato Hansen (ur. 1972) – norweski trener i piłkarz
  • Chris Hansen (ur. 1959) – amerykański dziennikarz
  • Christian Frederik Hansen (1756-1845) – architekt duński
  • Cliff Hansen (ur. 1948) – amerykański kierowca wyścigowy
  • Constantin Hansen (1804-1880) – duński malarz
  • Curt Hansen (ur. 1964) – duński szachista
  • Derek Hansen (ur. 1944) – pisarz
  • Edmund Hansen (1900-1995) – duński kolarz torowy
  • Eric Hansen (ur. 1992) – kanadyjski szachista
  • Erik Hansen (ujednoznacznienie)
  • Esben Hansen (ur. 1981) – duński piłkarz
  • Eva Kjer Hansen (ur. 1964) – duńska polityk
  • Flemming Hansen (ur. 1939) – duński polityk
  • Frank Hansen (ur. 1945) – norweski wioślarz
  • Fred Hansen (ur. 1940) – amerykański lekkoatleta
  • Fredrik Adolf Hansen Ehrencron (1652-1711) – duński dyplomata
  • Frédérique Hansen (ur. 1994) – luksemburska lekkoatletka
  • George V. Hansen (1930-2014) – amerykański polityk
  • Gerhard Armauer Hansen (1841-1912) – norweski lekarz i naukowiec, odkrywca prątka trądu
  • Gunnar Hansen (1947-2015) – amerykański aktor filmowy
  • Gus Hansen (ur. 1974) – duński pokerzysta
  • Halfdan Hansen (1883-1953) – norweski żeglarz, olimpijczyk
  • Hans Hansen (ujednoznacznienie)
  • Heino Hansen (ur. 1947) – duński piłkarz
  • Henrik Toft Hansen (ur. 1986) – duński piłkarz ręczny,
  • Henry Hansen (1902-1985) – duński kolarz szosowy
  • Holger Juul Hansen (1924-2013) – duński aktor
  • Ivar Hansen (1938-2003) – duński polityk
  • Jack Hansen (ur. 1947) – duński piłkarz
  • Jakob Friis-Hansen (ur. 1967) – duński piłkarz
  • James Hansen (ur. 1941) – amerykański fizyk i klimatolog
  • Jan Hansen (ur. 1955) – norweski piłkarz
  • Jannik Hansen (ur. 1986) – duński hokeista
  • Jena Mai Hansen (ur. 1988) – duńska żeglarka
  • Jens Hansen (ujednoznacznienie)
  • Jesper Hansen (ur. 1985) – duński piłkarz
  • Joachim Hansen (ur. 1979) – norweski grappler i zawodnik mieszanych sztuk walki
  • Johan Norman Hansen (1890-?) – duński kolarz
  • John Hansen (ujednoznacznienie)
  • Johnny Hansen (ujednoznacznienie)
  • Jørgen Hansen (ujednoznacznienie)
  • Julie Lunde Hansen (ur. 1972) – norweska narciarka alpejska
  • Kai Hansen (ur. 1963) – niemiecki gitarzysta
  • Kaj Hansen (1940-2009) – piłkarz duński
  • Karl Aage Hansen (1921-1990) – duński piłkarz
  • Keltie Hansen (ur. 1992) – kanadyjska narciarka
  • Kenneth Hansen (ur. 1987) – duński żużlowiec
  • Kevin Hansen (ujednoznacznienie)
  • Kia Hansen (ur. 1995) – duńska pływaczka
  • Kian Hansen (ur. 1989) – piłkarz duński
  • Kim-Roar Hansen (ur. 1984) – norweski skoczek narciarski
  • Kim-Rune Hansen (ur. 1988) – norweski snowboardzista
  • Kristina Bille Hansen (ur. 1986) – duńska piłkarka ręczna
  • Lars Hansen (ujednoznacznienie)
  • Lasse Norman Hansen (ur. 1992) – duński kolarz torowy
  • Lasse Svan Hansen (ur. 1983) – duński piłkarz
  • Marcel Hansen (?) – belgijski gimnastyk
  • Martin Hansen (ujednoznacznienie)
  • Mauritz Hansen (1794-1842) – norweski pisarz
  • Mogens Hansen (ur. 1956) – duński piłkarz
  • Michael Hansen (ur. 1971) – duński piłkarz
  • Mikkel Hansen (ur. 1987) – duński piłkarz duński piłkarz
  • Morian Hansen (1905-1995) – duński żużlowiec
  • Niels Hansen (1892-1972) – duński żeglarz
  • Niels Tune-Hansen (ur. 1953) – duński piłkarz
  • Odd Bang-Hansen (1908-1984) − norweski pisarz i tłumacz literatury pięknej
  • Oddvar Hansen (1921-2011) – norweski piłkarz
  • Ole Hansen (?) – duński żużlowiec
  • Orval H. Hansen (ur. 1926) – amerykański polityk
  • Oskar Hansen (1922-2005) – polski architekt
  • Ove Verner Hansen (1932-2016) – duński aktor
  • Pål Hansen (?) – norweski skoczek narciarski
  • Patti Hansen (ur. 1956) – amerykańska modelka
  • Peter Andreas Hansen (1795-1874) – niemiecki astronom
  • Pia Hansen (ur. 1965) – szwedzka strzelczyni sportowa
  • Poul Michael Hansen (1898-1948) – duński nazistowski działacz polityczny
  • Rasmus Hansen (ujednoznacznienie)
  • René Bo Hansen (ur. 1952) – duński reżyser i scenarzysta
  • Renate Hansen (?) – austriacka brydżystka.
  • René Toft Hansen (ur. 1984) – duński piłkarz
  • Robert Hansen (1939-2014) – amerykański seryjny morderca
  • Ryan Hansen (ur. 1981) – amerykański aktor filmowy
  • Séverine Hansen (ur. 1981) – francuska kolarka górska
  • Símun Hansen (ur. 1987) – farerski piłkarz
  • Sune Berg Hansen (ur. 1971) – duński szachista
  • Sverre Hansen (ujednoznacznienie)
  • Synne Steen Hansen (ur. 1993) – norweska skoczkini narciarska
  • Tem Hansen (ur. 1984) – farersko-duński piłkarz
  • Theophil Edvard Hansen (1813-1891) – duński architekt
  • Thorvald Hansen (1884-1946) – norweski kombinator norweski
  • Timmy Hansen (ur. 1992) – szwedzki kierowca wyścigowy
  • Trine Hansen (ur. 1973) – duńska wioślarka
  • Valdemar Hansen (ur. 1946 w Nysted) – duński piłkarz
  • Willy Falck Hansen (1906-1978) – duński kolarz torowy
  • Zofia Garlińska-Hansen (1924-2013) – polska architektka

Wikipedia


hańsk

gmina wiejska w Polsce


SJP.pl

  • Hańsk – gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim
  • Hańsk – do roku 1967 nazwa wsi, z której w wyniku podziału powstały:
    • Hańsk Pierwszy – wieś w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Hańsk
    • Hańsk Drugi – wieś w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Hańsk
    • Hańsk-Kolonia – kolonia w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Hańsk

Wikipedia


hański

1. Hańsk;
2. Hanna; hanniński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący miejscowości Hańsk

 (1.2) dotyczący miejscowości Hanna

Wiktionary

  • Paweł Hański
  • Stanisław Hański
  • Wacław Hański

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. Hańsk m., hańszczanin m., hańszczanka ż.

 (1.2)

 rzecz. Hanna ż., hanianin m., hanianka ż.

 przym. hanieński

Wiktionary


hanson

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Hanson – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Hopkins
  • Hanson – miasto w stanie Massachusetts, w hrabstwie Plymouth
  • Hanson – jednostka osadnicza w stanie Massachusetts, w hrabstwie Plymouth

Gminy w USA:

  • Hanson (ang. Hanson Town) – gmina w stanie Massachusetts, w hrabstwie Plymouth
  • Hanson (ang. Hanson Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Ransom
  • Hanson (ang. Hanson Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Hanson

Wikipedia


hańszczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hańska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hańsk m.

:: fż. hańszczanka ż.

 przym. hański

Wiktionary


hańszczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hańska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hańsk m.

:: fm. hańszczanin m.

 przym. hański

Wiktionary


hantel

ciężarek do ćwiczeń gimnastycznych; ciążek, hantla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. ciężarek gimnastyczny do trzymania w jednej ręce;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawsze zaczynam trening od hantli.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztanga gimnastyczna, ciążek

Wiktionary


hantelek

zdrobnienie od: hantel (ciężarek sportowy); hantelka


SJP.pl


hantelka

zdrobnienie od: hantel (ciężarek sportowy); hantelka


SJP.pl


hantla

ciężarek do ćwiczeń gimnastycznych; ciążek, hantla


SJP.pl


hantlowy

hantel


SJP.pl

Patrz:

hantel

hantwerkmistrz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. mistrz rzemieślniczy, mistrz rzemiosła;

Wiktionary


hanula

zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)


SJP.pl


hanulinianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hanulina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanulin m.

:: fż. hanulinianka ż.

 przym. hanuliński

Wiktionary


hanulinianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hanulina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanulin m.

:: fm. hanulinianin m.

 przym. hanuliński

Wiktionary


hanuliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hanulina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanulin m., hanulinianin m., hanulinianka ż.

Wiktionary


hanumanasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; szpagat podłużny z rękami uniesionymi do góry

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozycja małpy, małpa

Wiktionary


hanusia

zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)


SJP.pl


hanusiak

nazwisko


SJP.pl


hanusiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Hanusi lub z nią związany


SJP.pl


hanusz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Ignacy Hanusz – architekt, projektant terenów zielonych
  • Jan Hanusz – polski językoznawca
  • Karol Hanusz – polski aktor teatralny, estradowy kabaretowy i filmowy, śpiewak

Wikipedia


hanuszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


hanys

rdzenny mieszkaniec Śląska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jan

Wiktionary

Hanys – określenie rdzennego mieszkańca dawnej niemieckiej części Górnego Śląska. Hanys to autochton, natomiast nie określa się tak osób spoza Czarnego Śląska, które na Górnym Śląsku mieszkają i przyjęły śląską kulturę. Terminem tym określają Górnoślązaków również Ślązacy ze Śląska Cieszyńskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczorej my byli u Hanysa na geburstagu. → Wczoraj byliśmy u Jana na urodzinach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Hanysek m.

Wiktionary


hanysek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. Hanys

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hanys m.

Wiktionary


hanyska

rdzenna mieszkanka Śląska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kobieta pochodzenia górnośląskiego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol nazwał Zośkę „hanyską“.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanys m.

 przym. hanyski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Górnoślązaczka; pejor. niemra

Wiktionary


hanyski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z hanysami, dotyczący hanysów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tradycje polskie, hanyskie i chadziajskie trwają w nieustającym zwarciu i konkurują ze sobą na dusze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanys m., hanyska ż.

Wiktionary


hanysz

nazwisko


SJP.pl


hanza

1. średniowieczna organizacja miast lub kupców mająca na celu opanowanie źródeł zaopatrzenia i rynków zbytu na określonym terytorium
2. faktoria lub dom związku kupieckiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. ekon. średniowieczny związek miast lub kupców starający się o przywileje prawne, handlowe i obronne dla swych członków;

Wiktionary

Hanza, Liga Hanzeatycka, Związek Hanzeatycki (z niem. Hanse – gromada) – związek kupców lub miast handlowych Europy z czasów średniowiecza. Miasta należące do związku popierały się na polu gospodarczym, utrudniając pracę kupcom z miast nienależących do związku, jednocześnie zaś stwarzały realną siłę polityczną i niekiedy wojskową.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxãw̃za, AS: χãũ̯za

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanzeata ż.

 przym. hanzeatycki

Wiktionary


hanzeata

członek hanzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. członek hanzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãw̃zɛˈata, AS: χãũ̯zeata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanza ż.

 przym. hanzeatycki

Wiktionary


hanzeatycki

należący do Hanzy, odnoszący się do hanzeaty lub Hanzy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. dotyczący hanzy, należący do hanzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxãw̃zɛaˈtɨt͡sʲci, AS: χãũ̯zeatycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hanza, hanzeata

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. anzeatycki, anzeatyczny

Wiktionary


hanzi

rzeczownik

 (1.1) jęz. chińskie pismo ideograficzne, wywodzące się z czasów Dynastii Han;

Wiktionary

Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha, wiet. hán tự) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys. lat temu, a najpóźniej 4,5 tys. lat temu w Chinach, zaadaptowane do zapisu innych języków Azji Wschodniej, obecnie przede wszystkim japońskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dla przeciętnego obcokrajowca nauka hanzi stanowi prawdziwe wyzwanie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znak sinojapoński, kanji, hanja

Wiktionary


hao

drobna moneta wietnamska (10 hao = 1 dong = 100 xu)


SJP.pl

Hao – duży atol znajdujący się w centralnej części archipelagu Tuamotu, w Polinezji Francuskiej. Powierzchnia atolu wynosi 46 km², wewnątrz znajduje się jedna z największych lagun w Polinezji Francuskiej o powierzchni 720 km². Główną miejscowością atolu jest Otepa, znajduje się w niej siedziba gminy Hao.

Wikipedia


haoma

napój ofiarny w epoce wedyjskiej, wyciskany z niezidentyfikowanej rośliny górskiej o tej samej nazwie, wywołujący halucynacje; soma


SJP.pl

Haoma – w mitologii irańskiej roślina, z której wyrabiano sok o tej samej nazwie, pity podczas obrzędów religijnych.

Utożsamiany z wedyjską somą. Wskutek ofiary z haomy miał narodzić się Jima (Dżemszyd), pierwszy władca Ariów w krainie Arianem Waedżo. Ofiarę z haomy miał złożyć też Puruszapsa, ojciec Zaratusztry.

Wikipedia


haori

luźny ubiór wierzchni podobny do płaszcza, sięgający do kolan, noszony w Japonii


SJP.pl

Haori (jap. 羽織) – część japońskiego ubioru formalnego (łącznie z hakamą) o charakterze luźnego, krótkiego pół-płaszcza lub żakietu, noszona na kimono.

Haori jest noszone między innymi przez pana młodego w czasie ceremonii ślubnej jako nieodłączna, zewnętrzna część stroju, który składa się także z kimona schowanego w spodnie hakama. Na haori z przodu i z tyłu, znajduje się herb rodziny. Tradycyjnie strój jest czarny lub szary z białymi herbami.

Wikipedia


hapacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. więzienna adwokat

Wiktionary


hapaks

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) zob. hapaks legomenon.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hapaks legomenon

Wiktionary


hapaksant

roślina zakwitająca raz w ciągu swego cyklu rozwojowego i zamierająca po rozsianiu; roślina monokarpiczna


SJP.pl

Roślina monokarpiczna, hapaksant – roślina, która zakwita raz w ciągu swego cyklu rozwojowego i po rozsianiu diaspor zamiera. Jedno- lub wielokrotność cyklu rozmnażania generatywnego jest jednym z modeli rozwojowych roślin. Rośliny, które w przeciwieństwie do monokarpicznych mają powtarzalne etapy rozwojowe w cyklu życiowym, określane są mianem roślin polikarpicznych.

Wikipedia


hapaksepia

uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplologia, haplolalia


SJP.pl


hapax

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) zob. hapax legomenon.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hapax legomenon

Wiktionary


hapka

nazwisko


SJP.pl


hapkido

koreański system walki


SJP.pl

Hapkido – wschodnia sztuka walki. Za jej twórcę uważa się Choi Yong-soola.

Wikipedia


haplo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: pojedynczy, prosty

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ἁπλοῦς. (haplóos) → pojedynczy, prosty

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) haplo-

* nowogrecki: (1.1) απλο-, απλό-

* włoski: (1.1) aplo-

źródła.

== haplo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|a.plo.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) haplo-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaplɔ, AS: χaplo

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ἁπλοῦς. (haplóos) → pojedynczy, prosty

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) haplo-

* nowogrecki: (1.1) απλο-, απλό-

* włoski: (1.1) aplo-

źródła.

== haplo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|a.plo.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) haplo-

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


haplofaza

faza w cyklu rozwojowym, w której liczba chromosomów w jądrach komórkowych jest zredukowana


SJP.pl

Haplofaza – faza generatywna w cyklu życiowym organizmu. W stadium tym komórki są haploidalne. Haplofaza może być ograniczona do gamet, jak ma to miejsce u zwierząt. U roślin z przemianą pokoleń rośliny haplofaza odpowiada okresowi istnienia gametofitu.

Wikipedia


haplografia

błąd pisarski polegający na opuszczeniu litery lub grupy liter, zwłaszcza o podobnym brzmieniu, np. angelologia -> angelogia


SJP.pl

Haplografia (od gr. ἁπλόος haplóos lub ἁπλοῦς haploûs „pojedynczy, prosty” i γραφία grafía „pisanie”) – omyłkowe pominięcie, podczas przepisywania tekstu, jednej z dwóch stojących obok siebie identycznych liter lub sylab.

Wikipedia


haplogrupa

w genetyce: grupa haplotypów podobnych ze względu na wspólne pochodzenie


SJP.pl

Haplogrupa w genetyce − grupa podobnych ze względu na wspólne pochodzenie haplotypów, czyli serii alleli genów położonych w specyficznym miejscu na chromosomie.

Badanie występowania haplogrup pozwala na śledzenie migracji populacji. W genetyce człowieka najczęściej bada się haplogrupy chromosomu Y i mitochondrialnego DNA (mtDNA), ponieważ chromosom Y dziedziczony jest tylko w linii ojcowskiej, natomiast mtDNA tylko w linii matczynej. Na tej podstawie wyliczono, kiedy żyli ludzie, od których cała współczesna populacja odziedziczyła chromosom Y i mtDNA.

Wikipedia


haploid

organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haplont, monoploid


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mikrobiol. komórka zawierająca tylko jeden garnitur chromosomowy;

 (1.2) biol. organizm, którego każda lub prawie każda komórka zawiera gametyczną liczbę chromosomów;

Wiktionary

Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈplɔjit, AS: χaploi ̯it

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. apla ż., haploidalność ż.

 przym. haploidalny

Wiktionary


haploidalność

występowanie jednego zespołu chromosomów haploidalnych w jądrze komórkowym


SJP.pl

Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.

Wikipedia


haploidalny

mający w jądrze komórkowym pojedynczy zespół chromosomów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. mający tylko jeden garnitur chromosomowy

Wiktionary

Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hodowla zarodków na pożywce pozwala zyskać haploidalny jęczmień

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haploid mrz., haploidalność ż.

Wiktionary


haplokauliczny

roślina haplokauliczna - roślina wytwarzająca kwiat na szczycie nierozgałęziającego się pędu głównego


SJP.pl


haplolalia

uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplologia, hapaksepia


SJP.pl


haplologia

uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplolalia, hapaksepia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. zjawisko fonetyczne polegające na skróceniu wyrazu przez usunięcie jednej z sylab bezpośrednio po sobie następujących, jednakowych lub o jednakowym spółgłoskowym nagłosie;

Wiktionary

Haplologia, haplolalia (gr. ἁπλόος haplóos lub ἁπλοῦς haploûs „pojedynczy, prosty, jednorazowy” + λόγος lógos „mowa, słowo” lub λαλιά laliá „gadanina”) – proces fonetyczny polegający na zastąpieniu dwóch takich samych lub podobnych sylab jedną. Przykładowo:

  • sześciościansześcian,
  • książęciaksięcia,
  • morfofonologiamorfonologia,
  • SiroradzSiradz (obecnie Sieradz),
  • stary-jejestary-je, stare-jejistareji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxaplɔˈlɔɟja, AS: χaploloǵi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uproszczenie

Wiktionary


haplont

organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haploid, monoploid


SJP.pl

Haplont, haplobiont – organizm, którego każda komórka zawiera tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych (oznaczany jako n). W przypadku organizmów, u których istnieje również diplofaza, haploidalność powstaje w wyniku mejozy.

Haplontami są: niektóre zielenice (Chlorophyta), krasnorosty (Rhodophyta) oraz niektóre dżożdżowce (Saccharomycetes).

Wikipedia


haplostela

pojedyncza centralna kolumna otoczona łykiem, będąca najprostszym typem steli roślin


SJP.pl


haplotyp

w genetyce: grupa genów, którą organizm odziedziczył po jednym z rodziców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. w genetyce: zestaw polimorfizmów pojedynczych nukleotydów, położonych na jednej chromatydzie, który dziedziczy się jako zestaw sprzężonych ze sobą alleli;

Wiktionary

Haplotyp (z gr. ἁπλοῦς, haploûs − "prosty", "pojedynczy") − pojęcie z dziedziny genetyki, oznaczające grupę genów, którą organizm odziedziczył po jednym z rodziców. Innymi słowy, jest to zestaw polimorfizmów pojedynczych nukleotydów (SNP), położonych na jednej chromatydzie, który dziedziczy się jako zestaw sprzężonych ze sobą alleli.

W innym znaczeniu jest to także grupa alleli, położonych w różnych miejscach (locus) chromosomu, która jest wspólnie przekazywana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Węgrzy mają najwyższy wśród ludności niesemickiej udział haplotypów, czyli charakterystycznych dla danej populacji wariantów genów, typowych dla Żydów.

Wiktionary


hapoel

Hapoel (hebr. „robotnik”) – izraelski klub sportowy.

Wikipedia


haponiuk

nazwisko


SJP.pl


happener

[czytaj: hepener] organizator happeningu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artysta, który zajmuje się happeningiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Happening w czystej formie – nie jest to cyrk ani groteska, happenerzy uporczywie identyfikują go z życiem, mimo że nikt w życiu nie przepiłowuje na przykład fortepianu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. happening m.

:: fż. happenerka ż.

 przym. happeningowy

 przysł. happeningowo

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) artysta, performer

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. happening m.

:: fż. happenerka ż.

 przym. happeningowy

 przysł. happeningowo

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|happener.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) happener

* niemiecki: (1.1) Happenist m.

źródła.

== happener (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. happener

odmiana.

 (1.1) lp. happener; lm. happeners

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


happenerski

happener [czytaj: hepenerski]


SJP.pl


happening

[czytaj: hepening] rodzaj improwizowanego widowiska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. społ. polit. wydarzenie artystyczne, w którym zdarzenia łączące lub wykorzystujące elementy rzeczywistości angażują publiczność;

Wiktionary

Happening (z ang. „dzianie się”, „zdarzenie”, „wydarzenie”) – zorganizowane wydarzenie ograniczone czasowo, mające swoją dramaturgię tworzącą logiczną narrację, lub zestaw znaków: haseł, obrazów, gestów, przedmiotów, postaci w przestrzeni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 20 tysięcy kibiców przyjechało do olimpijskiego parku już godzinę przed zawodami. Alejkami wokół trasy maszerowały ludowe orkiestry, między stoiskami z hot-dogami organizowano happeningi, śpiewy i tańce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxɛpɛ̃ɲĩŋk, AS: χepẽńĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. happener m., happenerka ż.

 przym. happeningowy

 przysł. happeningowo

Wiktionary


happeningowy

[czytaj: hepeningowy] przymiotnik od: happening (np. happeningowy występ, ruch happeningowy)


SJP.pl


happyendowy

[czytaj: hepi-endowy] taki, który kończy się szczęśliwie


SJP.pl


hapten

antygen niepełnowartościowy, odkryty przez Landsteinera


SJP.pl

Hapteny (z gr. haptein – zamocować, zamknąć; synonimy: antygeny cząstkowe lub resztkowe) - substancje o małej masie cząsteczkowej (zwykle poniżej 5000 Da), które mogą wywoływać odpowiedź odpornościową jedynie w połączeniu z białkami, chociaż następnie są rozpoznawane przez limfocyty już bez obecności tych białek. Do immunizacji haptenem niezbędny jest zatem nośnik białkowy skoniugowany z haptenem. W pracach doświadczalnych często stosuje się owoalbuminę (białko jaja kurzego), hemocyjaninę lub albuminę surowicy bydlęcej jako białko nośnikowe oraz dinitrofenol (DNP) lub trinitrofenol (TNP) jako hapteny. W wyniku immunizacji powstają zarówno przeciwciała skierowane przeciwko haptenowi, jak i nośnikowi, jak i jedynie kompleksowi hapten-nośnik. W wywołaniu odpowiedzi odpornościowej na hapten istotny jest stosunek liczby cząsteczek haptenu do liczby cząsteczek nośnika. Jeśli jest on zbyt duży, dojdzie do wytworzenia tolerancji immunologicznej, natomiast stosunek zbyt niski nie doprowadzi do odpowiedzi na hapten. Do odpowiedzi na hapten może dojść jedynie w przypadku, gdy w organizmie obecne są zarówno limfocyty T, jak i limfocyty B mogące go rozpoznać. Wcześniej uważano, że hapten musi być związany z nośnikiem kowalencyjnie, ale nie zawsze jest to regułą.

Wikipedia


haptonastia

Haptonastia – ruch nastyczny organów roślinnych (także zwierzęcych) wywołany działaniem specyficznego bodźca mechanicznego. Od sejsmonastii (tigmonastii) odróżnia się tym, że wywoływana jest przez konkretny bodziec mechaniczny, a nie dowolny dotyk (np. nie przez dotykanie pałeczką lub upadkiem kropli deszczu) oraz jest wynikiem wzrostu (pod wpływem auksyn), a nie zmian turgoru. Niektóre źródła nie odróżniają tych typów nastii. Jak inne nastie, nie zależy od kierunku działania bodźca, co ją odróżnia od tigmotropizmu.

Wikipedia


haptonastyczny

przymiotnik od: haptonastia


SJP.pl


haptotaksja

w biologii: kierunkowy ruch komórek wywołany przez substancje wydzielane przez inne pokrewne komórki


SJP.pl


haptotropiczny

haptotropizm


SJP.pl

Patrz:

haptotropizm

haptotropizm

jeden z tropizmów; wygięcie wzrostowe niektórych organów roślinnych (np. wąsów czepnych) oraz osiadłych organizmów zwierzęcych (np. ukwiału), powstające w wyniku bodźca dotykowego; tigmotropizm


SJP.pl

Wikipedia


haptyczny

związany z komunikowaniem się za pomocą zmysłu dotyku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. dotykowy – cecha urządzeń komunikujących się, wchodzących w interakcję poprzez dotyk, wibrację, szorstkość itp.

 (1.2) szt. dotykalny – cecha dzieła sztuki, które działa bardziej właściwościami materialnymi, np. porowatością, niż wizualnymi, np. kolorem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak dotąd pod strzechy trafiła - chyba można to tak nazwać - pierwsza generacja urządzeń haptycznych (czyli pobudzających zmysł dotyku).

 (1.2) Wszystkie są wykonane oryginalną haptyczną techniką. - W pracach Jarczewskiego faktura dominuje nad kreską, a zwłaszcza nad kolorem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xapˈtɨt͡ʃnɨ, AS: χaptyčny

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) haptyka ż., haptyczność ż.

Wiktionary


haptyka

technologia dająca dotykową informację zwrotną


SJP.pl


hara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Lwów. także środ. przestępcze wódka

Wiktionary

Estonia
  • Hara – wieś w prowincji Läänemaa, w gminie Noarootsi
  • Hara – wieś w prowincji Harjumaa, w gminie Kuusalu
  • Hara – wyspa w Zatoce Fińskiej
Japonia
  • Hara – wieś w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Nagano
Szwecja
  • Hara – miejscowość w regionie Jämtland, w gminie Östersund
Tunezja
  • Al-Hara al-Kabira – wieś w północnej części wyspy Dżerba

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|wódka.

źródła.

== hara (język fiński.) ==

wymowa.

 dzielenie|ha|ra.

 IPA3|ˈhɑrɑ.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) roln. brona

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈhɑrɑ

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|wódka.

źródła.

== hara (język fiński.) ==

wymowa.

 dzielenie|ha|ra.

 IPA3|ˈhɑrɑ.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) roln. brona

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


haraba

rodzaj powozu


SJP.pl

Haraba (rum. Haraba, ros. Гараба, Garaba) – wieś o spornej przynależności państwowej (de iure Mołdawia, de facto Naddniestrze), w rejonie Rybnica, na historycznym Podolu.

W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. W 1789 była prywatną wsią, należącą do Lubomirskich. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.

Wikipedia


haraburda

dawniej: głośna kłótnia; hałaburda


SJP.pl


harać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. harować

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harować

 rzecz. haranie n.

Wiktionary


haracz

1. wymuszona, wygórowana, bezprawnie ściągana przez kogoś opłata za coś; okup;
2. w krajach islamskich: dawny podatek nakładany na ludność niemuzułmańską, później także przez nowo nawróconych na islam;
3. dawniej: roczna danina płacona na rzecz sułtańskiej Turcji przez lenne państwa chrześcijańskie;
4. dawniej: opłata nakładana przez władcę na kraj przez niego podbity; kontrybucja, trybut, podatek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. podatek pogłówny w krajach muzułmańskich nakładany na innowierców;

 (1.2) hist. danina roczna płacona sułtańskiej Turcji przez zależne państwa chrześcijańskie

 (1.4) współcz. pot. niesłuszna lub wygórowana opłata wymuszona przy użyciu siły lub gróźb

Wiktionary

Haracz – podatek pogłówny, pobierany przez państwo tureckie od każdego pełnoletniego chrześcijanina, zamieszkałego w Turcji.

W ciągu nieustannych i długich wojen między Polską a Turcją i Tatarami, termin ten przeszedł do języka polskiego i oznaczał okup i kontrybucję, wymuszoną przez nieprzyjaciela na części kraju, zamku lub mieście.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.4) okup

Wiktionary


harakiri

japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; sepuku, seppuku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. japoński rytuał samobójstwa poprzez rozpłatanie mieczem brzucha

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyczyniło się to zresztą do próby samobójczej Kurosawy, który w łazience swego domu próbował popełnić harakiri.

 (1.1) (…) harakiri, ceremonialne samobójstwo, było częścią tradycyjnej kultury Japonii. Japończycy, którzy się zhańbili, popełniali harakiri, żeby odpokutować za grzechy przynoszące hańbę jemu i jego rodzinie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seppuku

Wiktionary


haralampiusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Haralampiusz, Charłamp – imię męskie pochodzenia greckiego (Χαραλαμπος). Powstało ze słów χαρα (chara) oznaczającego "szczęście" i λαμπω (lampo) - "błyszczeć, lśnić" i oznacza "jaśniejącego szczęściem".

Haralampiusz imieniny obchodzi 10 lutego.

Znane osoby noszące imię Haralampiusz:

  • Charalambos Ksanthopulos, grecki piłkarz

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Charłamp

Wiktionary


harald

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Harald – imię męskie pochodzenia staroangielskiego/nordyckiego.

Znane osoby noszące imię Harald:

  • Harald Czudaj (ur. 1963) – niemiecki bobsleista
  • Harold James Nicholson
  • Haroldo Baptista Pereira (ur. 1922) – piłkarz brazylijski
  • Harold Pinter
  • Harald Schumacher
  • Harold Clayton Urey – amerykański chemik, noblista

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxaralt, AS: χaralt

Wiktionary


haram

sala modlitw w meczecie


SJP.pl

  • Haram – gmina w Norwegii w regionie Møre og Romsdal.
  • Haram – pojęcie w islamie.

Wikipedia


harambasza

dawniej dowódca oddziału hajduków


SJP.pl


haranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|harać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harać ndk.

Wiktionary


harap

rodzaj bicza o krótkiej rękojeści i długim rzemieniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. bicz z krótkim trzonkiem i długim pleśćecionym rzemieniem, używany głównie na psy myśliwskie podczas polowań par force;

Wiktionary

Harap (niem. herab! – „tutaj!”) – okrzyk myśliwych odpędzających psy od ubitej zwierzyny, a także dawny bat myśliwski, służący do karcenia nieposłusznych psów.

Ten dawny bicz o krótkiej rękojeści, najczęściej wykonanej z sarniej nogi, wykonany był z długiego splotu rzemieni, zwężających się stopniowo i zakończonych tak zwaną „trzaskawką” z włosia końskiego i włókna konopi. Używany był zwłaszcza przy polowaniach par force z użyciem sfory psów gończych. Znane było powiedzenie „po harapie” oznaczające „poniewczasie”, „po wszystkim”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od ubitej zwierzyny przez dłuższą chwilę odganiać musiał ogary giętkim harapem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxarap, AS: χarap

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) knut, korbacz

Wiktionary


harapowy

1. przymiotnik od: harap;
2. w łowiectwie: taki, który został uszczuty przez charty


SJP.pl


harappa

1. starożytna osada na terenie należącym do cywilizacji doliny Indusu;
2. miejscowość we wschodnim Pakistanie


SJP.pl

Harappa – starożytna osada protomiejska na terenie należącym do cywilizacji doliny Indusu, pochodząca z drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. Położona na lewym brzegu rzeki Rawi w Pendżabie, na terenie dzisiejszego Pakistanu. Odkryta w latach 20. XX wieku w czasie badań prowadzonych przez Indyjską Służbę Archeologiczną. Następnie w roku 1946 prowadził tutaj wykopaliska Mortimer Wheeler. Ostatnie wykopaliska były prowadzone przez archeologów pakistańskich i amerykańskich w ostatnich dwóch dekadach XX wieku.

Wikipedia


harappański

Harappa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Harappą, dotyczący Harappy

Wiktionary

Patrz:

Harappa

Powiązane:

 rzecz. Harappa ż.

Wiktionary


hararczyk

mieszkaniec Harare (stolicy Zimbabwe); hararejczyk


SJP.pl


harare

stolica Zimbabwe (do 1981 - Salisbury)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Zimbabwe;

Wiktionary

Harare (do 1981 Salisbury) – stolica i największe miasto Zimbabwe. Liczba mieszkańców sięga około 1,6 mln, a cała aglomeracja Harare liczy 3 120 917 mieszkańców (dane z 2019). Centrum życia politycznego, kulturalnego i edukacyjnego kraju, a zarazem centrum przemysłu i komunikacyjne. W Harare mieści się siedziba rządu, sądu najwyższego, siedziby lokalnych i zagranicznych firm, korporacji i organizacji pozarządowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Harare jest siedziba rządu Zimbabwe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈrarɛ, AS: χarare

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hararejczyk mos., hararejka ż.

 przym. hararejski

Wiktionary


hararejczyk

mieszkaniec Harare (stolicy Zimbabwe); hararczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Harare

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxaraˈrɛjt͡ʃɨk, AS: χararei ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harare n.

:: fż. hararejka ż.

 przym. hararejski

Wiktionary


hararejka

mieszkanka Harare (stolicy Zimbabwe); hararka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Harare

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxaraˈrɛjka, AS: χararei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harare n.

:: fm. hararejczyk mos.

 przym. hararejski

Wiktionary


hararejski

Harare (stolica Zimbabwe); hararski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Harare

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxaraˈrɛjsʲci, AS: χararei ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harare n., hararejczyk m., hararejka ż.

Wiktionary


hararka

mieszkanka Harare (stolicy Zimbabwe); hararejka


SJP.pl


hararski

Harare (stolica Zimbabwe); hararejski


SJP.pl


haras

dawna lekka tkanina wełniana


SJP.pl


harasim

nazwisko


SJP.pl


harasimiuk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Harasimiuk – polski geograf, gleboznawca, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego
  • Marian Harasimiuk – polski geograf
  • Stanisław Harasimiuk – polski pisarz, dziennikarz i reportażysta

Wikipedia


harasimowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Bożena Harasimowicz − polski śpiewaczka klasyczna
  • Cezary Harasimowicz − polski scenarzysta, aktor, dramaturg i pisarz
  • Ewa Harasimowicz − polska aktorka
  • Ewa Harasimowicz − polska brydżystka
  • Jan Harasimowicz − polski historyk sztuki i kultury, nauczyciel akademicki
  • Jerzy Harasimowicz − polski prawnik
  • Marceli Harasimowicz − polski malarz
  • Piotr Harasimowicz − polski rzeźbiarz

Wikipedia


harasiucki

przymiotnik od: Harasiuki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Harasiuków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harasiuki nmos., harasiuczanin m., harasiuczanka ż.

Wiktionary


harasiuczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Harasiuków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harasiuki nmos.

:: fż. harasiuczanka ż.

 przym. harasiucki

Wiktionary


harasiuczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Harasiuków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harasiuki nmos.

:: fm. harasiuczanin m.

 przym. harasiucki

Wiktionary


harasiuki

Harasiuki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Harasiuki. Leży na pograniczu Równiny Biłgorajskiej i Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, nad Tanwią.

Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Harasiuki oraz rzymskokatolickiej parafii Miłosierdzia Bożego.

Wikipedia


harasowy

przymiotnik od: haras


SJP.pl


harasym

imię męskie


SJP.pl

Gerazym — imię męskie pochodzenia greckiego, pochodzące od słowa γέρας, które oznacza „stary” lub „godny”. Jego patronem jest św. Gerazym, mnich z V wieku.

Gerazym imieniny obchodzi 5 marca.

Imię to występuje głównie w Grecji, gdzie według szacunkowych danych nosi je około 15 850 osób. Znane też na obszarze wschodniosłowiańskim, gdzie brzmiało Harasym lub Herasym; pochodzą od niego nazwiska Harasym, Gierasimow, Gierasimienko i Herasymenko.

Wikipedia


harasymowicz

nazwisko


SJP.pl


haratać

potocznie:
1. bić, uszkadzać, tłuc, ranić;
2. haratać się:
a) ranić się samemu;
b) ranić się nawzajem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. haratnąć)

 (1.1) uderzać, niszcząc coś lub zadając komuś ranę

czasownik zwrotny niedokonany haratać się (dk. haratnąć się)

 (2.1) ranić samego siebie

 (2.2) ranić się, kaleczyć się wzajemnie; szarpać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez całą lekcję haratał ławkę długopisem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈratat͡ɕ, AS: χaratać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haratanie n., haratnięcie n.

Wiktionary


haratanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|haratać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxaraˈtãɲɛ, AS: χaratãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. haratać

Wiktionary


haratanina

potocznie: szarpanina, bójka


SJP.pl


haratnąć

potocznie:
1. pobić, uszkodzić, potłuc, zranić;
2. haratnąć się:
a) zranić się samemu;
b) poranić się nawzajem


SJP.pl


harbajtel

rodzaj siatki lub woreczka zakładanego dawniej na włosy z tyłu peruki


SJP.pl

Harbajtel (niem. Haarbeutel: Haar - włosy, Beutel - woreczek) – siatka lub woreczek zakładany na włosy z tyłu peruki; warkocz, pęk włosów z tyłu peruki. W modzie zaczął być stosowany za czasów Ludwika XIV.

Wikipedia


harbata

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. herbata

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tyj.

Wiktionary


harbin

miasto w Chinach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Chinach, położone w Mandżurii;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Harbin, który był po rosyjskiej rewolucji enklawą rosyjskich „białych” emigrantów, słynie z dorocznego festiwalu rzeźb lodowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. harbiński

Wiktionary


harbiński

przymiotnik od: Harbin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Harbinem, dotyczący Harbinu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybuch wojny przekreślił realizację nakreślonych planów i księża chrystusowcy nigdy nie objęli harbińskiej placówkaacówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harbin mrz.

Wiktionary


harboły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciężkie buty

Wiktionary


harbutowice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa dwóch wsi w Polsce;

Wiktionary

W Polsce
  • Harbutowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Sułkowice
  • Harbutowice – wieś w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Skoczów
  • Harbutowice – dawna gromada w powiecie wadowickim, a później w powiecie myślenickim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: γʲarbutɔvʲit͡sɛ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harbutowiczanin m., harbutowiczanka ż.

 przym. harbutowicki

Wiktionary


harbutowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Harbutowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harbutowice nmos., harbutowiczanin m., harbutowiczanka ż.

Wiktionary


harbutowiczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Harbutowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harbutowice nmos.

:: fż. harbutowiczanka ż.

 przym. harbutowicki

Wiktionary


harbutowiczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Harbutowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harbutowice nmos.

:: fm. harbutowiczanin m.

 przym. harbutowicki

Wiktionary


harbuz

dawniej, dziś tylko gwarowo: dynia; arbuz


SJP.pl


harbuźnik

rodzaj roślin z rodziny dyniowatych


SJP.pl

Harbuźnik (Sicyos L.) – rodzaj roślin z rodziny dyniowatych, obejmujący co najmniej 56–64 gatunki. Rośliny te występują w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, na wyspach Pacyfiku i w Australii. Introdukowane zostały do wschodniej Azji i do Europy. W Polsce występuje jako gatunek introdukowany i inwazyjny jeden gatunek – harbuźnik kolczasty S. angulatus.

Wikipedia


harc

od średniowiecza do XVII wieku: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk staczana przed rozpoczęciem bitwy


SJP.pl


harc.

skrót w funkcji rzeczownika

 (1.1) = harcmistrz

 (1.2) = harcmistrzyni

skrót w funkcji przymiotnika

 (2.1) = harcerski

Wiktionary


harcap

warkocz lub węzeł peruki noszony przez mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. etn. warkocz noszony w XVII i XVIII w. przez mężczyzn;

Wiktionary

Harcap bądź harcab (niem. Haarzopf od das Haar – włosy i der Zopf – warkocz) – warkocz noszony przez mężczyzn w XVIII wieku. W 2 poł. XVIII w. harcap był obowiązkowym uczesaniem żołnierzy w niektórych armiach europejskich, mającym chronić kark przed uderzeniem. Za czasów Fryderyka Wielkiego harcap w armii pruskiej miał sięgać aż do rękojeści szpady. Po jego śmierci został on skrócony do poziomu łokcia. Z czasem coraz częściej był on tylko częścią peruki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chociaż był pięknie ubrany (…), wszyscy go poznali zaraz, bo wyglądały rogi spod kapelusza, pazury z trzewika i harcap z tyłu.

Wiktionary


harce

od średniowiecza do XVII wieku: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk staczana przed rozpoczęciem bitwy


SJP.pl

Harce (węg. harc – „walka, zmaganie”) – obyczaj znany od czasów starożytnych polegający na odbywaniu pojedynków przed rozpoczęciem bitwy. Harcownikami (harcerzami) bywali zazwyczaj rycerze, chcący w ten sposób uzyskać wojenną sławę.

W Polsce obyczaj ten dokumentuje Jan Długosz przy opisie bitwy pod Grunwaldem w 1410. Zygmunt Gloger opisuje harce między innymi przed bitwą pod Koronowem w 1410 (Jan Scycicki), pod Orszą (Jan Tarnowski), pod Gdańskiem (Stanisław Diabeł Stadnicki), pod Cecorą (Kacper Lipski).

Wikipedia


harceński

przymiotnik od Harcu (Góry Harcu)


SJP.pl


harcereczka

zdrobnienie od: harcerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: harcerka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxart͡sɛˈrɛt͡ʃka, AS: χarcerečka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. harcerski

 rzecz. harcerstwo n., harcerz mos., harcerzyk mos.

Wiktionary


harcerka

członkini Związku Harcerstwa Polskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: harcerz

Wiktionary

  • Potocznie: każda osoba należąca do harcerstwa.
  • Ściśle: członek organizacji harcerskiej należący do grupy metodycznej harcerek i harcerzy

A także:

  • czasopismo harcerskie wydawane przez ZHP przed II wojną światową
  • inaczej harcownik, rycerz walczący tuż przed rozpoczęciem bitwy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sɛrka, AS: χarcerka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. harcerz.

Wiktionary


harcerski

związany z harcerstwem (np. obóz harcerski, zbiórka harcerska)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do harcerza lub harcerstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drużyna wyjechała na obóz harcerski w Bieszczadach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sɛrsʲci, AS: χarcersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harcerstwo n., harcówka ż., harcerz m., harcerzyk m., harcerka ż., harcereczka ż., harcownik n., harce nmos., harcerskość ż.

 czas. harcować

Wiktionary


harcerskość

harcerski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest harcerskie; cecha tych, którzy są harcerscy

Wiktionary

Patrz:

harcerski

Powiązane:

 przym. harcerski

 przysł. harcersko

Wiktionary


harcerstwo

polski młodzieżowy ruch społeczno-wychowawczy zorganizowany w Związek Harcerstwa Polskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polski młodzieżowy ruch społeczny i wychowawczy;

 (1.2) daw. pełnienie służby żołnierskiej w straży przybocznej lub jako harcownik

Wiktionary

Harcerstwo – polski ruch społeczny i wychowawczy/pedagogiczny, będący częścią ruchu skautowego. Oparty na służbie, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Zasady postępowania harcerza wyznacza przyrzeczenie harcerskie i Prawo harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica zucha i Prawo zucha.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedyś harcerstwo było szlachetne i uczciwe, dziś, jak wszędzie, rządzi tam pieniądz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sɛrstfɔ, AS: χarcerstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harcerzyk mos., harcerz, harcerka, harcereczka, harcówka, harcownik

 przym. harcerski

Wiktionary


harcerz

1. członek Związku Harcerstwa Polskiego
2. dawniej: żołnierz biorący udział w harcach, staczający przed bitwą pojedynczą walkę z przeciwnikiem; harcownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) harc. członek harcerstwa, polskiej organizacji skautowej

 (1.2) hist. żołnierz lekkozbrojny w XV–XVII w., który wchodził w pojedyncze utarczki przed rozpoczęciem właściwej bitwy

Wiktionary

  • Potocznie: każda osoba należąca do harcerstwa.
  • Ściśle: członek organizacji harcerskiej należący do grupy metodycznej harcerek i harcerzy

A także:

  • czasopismo harcerskie wydawane przez ZHP przed II wojną światową
  • inaczej harcownik, rycerz walczący tuż przed rozpoczęciem bitwy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na skraju lasu stał młody harcerz w mundurze.

 (1.1) Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxart͡sɛʃ, AS: χarceš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harcerstwo n., harcereczka ż., harcownik m., harce nmos., harcerzowanie n., harcowanie n., poharcowanie n.

:: zdrobn. harcerzyk m.

:: fż. harcerka ż.

 czas. harcować ndk., poharcować dk., harcerzować ndk.

 przym. harcerski

 przysł. harcersko, po harcersku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) harcownik

Wiktionary


harcerzować

być harcerzem, być członkiem organizacji harcerskiej


SJP.pl


harcerzyk

zdrobnienie od: harcerz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: harcerz

 (1.2) lekceważąco o harcerzu

 (1.3) przen. ktoś uważany za naiwnego idealistę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sɛʒɨk, AS: χarcežyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harcerz m., harcerstwo n., harcereka ż., harcownik m., harce nmos., harcerzowanie n., harcowanie n., poharcowanie n.

:: zdrobn. harcereczka m.

:: fż. harcerka ż.

 czas. harcować ndk., poharcować dk., harcerzować ndk.

 przym. harcerski

 przysł. harcersko, po harcersku

Wiktionary


harcianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Harty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harta ż.

:: fż. harcianka ż.

 przym. harciański

Wiktionary


harcianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Harty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harta ż.

:: fm. harcianin m.

 przym. harciański

Wiktionary


harciański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Harty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harta ż., harcianin m., harcianka ż.

Wiktionary


harcmistrz

najwyższy stopień w harcerstwie; osoba mająca ten stopień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) najwyższy harcerski stopień instruktorski;

Wiktionary

Harcmistrz – najwyższy harcerski stopień instruktorski, zdobywany przez instruktorów harcerskich. Oznaczany czerwoną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz czerwoną lilijką naszytą na lewym ramieniu munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako hm. przed imieniem i nazwiskiem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxart͡smʲisṭʃ, AS: χarcmʹisṭš

Wiktionary


harcmistrzowski

harcmistrz


SJP.pl

Patrz:

harcmistrz

harcmistrzyni

najwyższy stopień instruktorski w harcerstwie; kobieta nosząca taki stopień


SJP.pl

Harcmistrz – najwyższy harcerski stopień instruktorski, zdobywany przez instruktorów harcerskich. Oznaczany czerwoną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz czerwoną lilijką naszytą na lewym ramieniu munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako hm. przed imieniem i nazwiskiem.

Wikipedia


harcować

wyprawiać harce; swawolić, skakać, hasać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) figlować, dokazywać

 (1.2) daw. wojsk. toczyć harce przed bitwą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy kota nie ma, myszy harcują.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: χarcovać

Wiktionary

Powiązane:

 przym. harcerski

 rzecz. harcerz mos., harcerzyk mos., harcowanie n.

Wiktionary


harcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|harcować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harcować ndk.

 rzecz. harcerz mos., harcerzyk mos.

Wiktionary


harcówka

pomieszczenie drużyny harcerskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) harc. pomieszczenie przystosowane do przeprowadzania zbiórek harcerskich;

Wiktionary

Harcówka − na ogół pomieszczenie, zazwyczaj w budynku szkoły, parafii lub np. piwnicy budynku mieszkalnego, przystosowane do potrzeb zbiórek harcerskich zastępów, drużyny lub szczepu.

Służy m.in. do przechowywania sprzętu drużyn i szczepów oraz prowadzenia przygotowań do większych wypraw lub imprez harcerskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Urządziliśmy harcówkę w podziemiach naszej szkoły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈt͡sufka, AS: χarcufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harcerz m., harcerka ż., harcerstwo n.

 przym. harcerski

Wiktionary


harcowniczka

harcownik


SJP.pl

Patrz:

harcownik

harcownik

żołnierz biorący udział w harcach, staczający przed bitwą pojedynczą walkę z przeciwnikiem; harcerz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1)  hist. wojsk. jednostka tymczasowo odłączona od armii w celu staczania potyczek

Wiktionary

Harce (węg. harc – „walka, zmaganie”) – obyczaj znany od czasów starożytnych polegający na odbywaniu pojedynków przed rozpoczęciem bitwy. Harcownikami (harcerzami) bywali zazwyczaj rycerze, chcący w ten sposób uzyskać wojenną sławę.

W Polsce obyczaj ten dokumentuje Jan Długosz przy opisie bitwy pod Grunwaldem w 1410. Zygmunt Gloger opisuje harce między innymi przed bitwą pod Koronowem w 1410 (Jan Scycicki), pod Orszą (Jan Tarnowski), pod Gdańskiem (Stanisław Diabeł Stadnicki), pod Cecorą (Kacper Lipski).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. harcerski

 rzecz. harcerstwo n., harcerz mos., harcerzyk mos.

Wiktionary


harcyński

1. borecznik harcyński - gatunek błonkówki z rodziny borecznikowatych;
2. smolik harcyński - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


hardcopy

[czytaj hardkopi] wydruk z komputerowego nośnika informacji


SJP.pl


hardcore

[czytaj: hardkor] hard core;
1. wulgarna pornografia przedstawiająca czynności seksualne bez zahamowań i ograniczeń; hard porno, twarda pornografia;
2. styl w muzyce rockowej, charakteryzujący się ostrym, szybkim tempem i agresywnym brzmieniem gitar;
3. środowiskowo: coś wykraczającego ponad ogólnie przyjęte normy; hardkor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. tworzenie nielegalnego graffiti, niebezpieczna sytuacja z tym związana

 (1.2) pot. bójka, awantura

 (1.3) pot. skomplikowana sytuacja, zamieszanie, kompromitacja

Wiktionary

Hardcore najczęściej używa się w odniesieniu do odmiany muzyki punk, lecz termin ten dotyczy też muzyki elektronicznej.

  • Muzyka hardcore – kilka podstylów muzycznych w trzech głównych gatunkach:
    • w muzyce gitarowej/rockowej
      • hardcore punk – styl muzyki punkrockowej w mocniejszym wydaniu.
      • beatdown hardcore – styl muzyki ze zwolnieniami tempa, przeważnie grany w obniżonych strojach gitar, z mocnym wokalem.
      • New York hardcore – NYHC styl muzyki powstały w Nowym Jorku.
      • hardcore metal – inna nazwa metalcore – połączenie hardcore’u z metalem.
      • moshcore – styl muzyki podobny do beatdown hardcore, jednak bardziej melodyczny i bez tak ekstremalnych zwolnień.
      • Grindcore
      • Noisecore

      Wikipedia


hardcore'owy

hardcore, hard core [czytaj: hardkorowy]; hardcorowy


SJP.pl


hardcorowy

hardcore, hard core [czytaj: hardkorowy]; hardcore'owy


SJP.pl


harden

  • Harden – miejscowość w Anglii, w hrabstwie South Yorkshire, w Barnsley
  • Harden – miejscowość w Anglii, w hrabstwie West Midlands, w Walsall
  • Harden – miejscowość w Anglii, w hrabstwie West Yorkshire

Wikipedia


harding

Osoby o nazwisku harding:

  • Chester Harding (malarz), amerykański artysta
  • Chester Harding (gubernator), gubernator Kanału Panamskiego
  • Daniel Harding, brytyjski dyrygent
  • Harry Harding, amerykański naukowiec
  • James Harding, australijski odkrywca
  • Matthew Harding, angielski przemysłowiec
  • Sarah Harding, angielska piosenkarka, członek zespołu Girls Aloud
  • Tonya Harding, łyżwiarka figurowa
  • Warren G. Harding, amerykański prezydent
  • Karl Ludwig Harding – niemiecki astronom
    • (2003) Harding – planetoida nazwana na cześć Karla Hardinga
    • Harding (krater księżycowy) – krater księżycowy nazwany na cześć Karla hardinga
  • Harding - miasto w Republice Południowej Afryki

Wikipedia


hardkodować

czasownik niedokonany

 (1.1) inform. slang. wpisać dane wejściowe lub konfiguracyjne bezpośrednio do kodu źródłowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Człowieku, nie hardkoduj tego słownika, bo każdą zmianę parametrów będziemy musieli przeprowadzać przez pełne wdrożenie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxartkɔˈdɔvat͡ɕ, AS: χartkodovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hardkodowanie

 czas. dk. zahardkodować

Wiktionary


hardkodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hardkodować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hardkodowanie magicznych wartości zapewnia Tobie pracę w przyszłości!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxartkɔdɔˈvãɲɛ, AS: χartkodovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hardkodować

Wiktionary


hardkor

środowiskowo: osoba robiąca coś niebezpiecznego lub zachowująca się niezgodnie z ogólnie przyjętymi normami; hardcore


SJP.pl


hardkorowiec

potocznie: ryzykant lub ekscentryk; hardcorowiec, hardkor, hardcore


SJP.pl


hardkorowy

środowiskowo:
1. ostry, bardzo intensywny;
2. wykraczający ponad ogólnie przyjęte normy


SJP.pl


hardość

zawziętość; buta; wyniosłość; zuchwałość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) buta, zuchwałość, przekonanie o swojej racji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxardɔɕt͡ɕ, AS: χardość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hardy

 przysł. hardo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buta, butność, buńczuczność, charakterność

Wiktionary


hardrock

[czytaj: hardrok] styl w muzyce rockowej wywodzący się z blues rocka; hard rock


SJP.pl


hardrockowiec

[czytaj: hardrokowiec]
1. wielbiciel hard rocka;
2. przedstawiciel subkultury młodzieżowej powstałej wśród wielbicieli hard rocka


SJP.pl


hardrockowy

[czytaj: hardrokowy] przymiotnik od: hard rock (np. zespół hardrockowy, koncert hardrockowy)


SJP.pl


hardszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: hardy; bardziej hardy


SJP.pl


hardun

jaszczurka z rodziny agamowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) herp. nazwa systematyczna|Laudakia stellio|ref=tak., gatunek jaszczurki z rodziny agamowatych;

 (1.2) herp. jaszczurka z gatunku hardunów (1.1)

Wiktionary

Hardun (Stellagama stellio) – gatunek jaszczurki z podrodziny Agaminae w rodzinie agamowatych (Agamidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Samica harduna składa zwykle do 10 jaj między majem a lipcem.

Wiktionary


hardware

[czytaj: hardłer] sprzęt komputerowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. środ. sprzęt komputerowy, materialna część komputera

Wiktionary

Sprzęt komputerowy (ang. hardware) – materialna część komputera. Ogólnie hardware’em nazywa się sprzęt komputerowy jako taki i odróżnia się go od software’u – czyli oprogramowania.

Podział ten jest nieostry, gdyż współcześnie wiele elementów sprzętu komputerowego ma „wszyte” na stałe oprogramowanie nazywane oprogramowaniem układowym (ang. firmware), stanowiące jego integralną część, bez którego elementy te nie mogłyby funkcjonować. Przykładowo większość drukarek komputerowych ma w swojej pamięci zestaw komend, przy pomocy których realizuje proces drukowania i których odpowiednik znajduje się w pamięci komputera stanowiąc programowy sterownik tego urządzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) System operacyjny to zespół programów i narzędzi programowych pozwalających użytkownikowi na współdziałanie z hardware'em komputera w wygodny i skuteczny sposób.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hardware'owy, hardwarowy

Wiktionary


hardware'owy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hardwarem, dotyczący hardware'u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hardware m.

Wiktionary


hardware'owy

[czytaj: hardłerowy] przymiotnik od: hardware (np. test hardware'owy, problem hardware'owy); hardwarowy


SJP.pl


hardwarowy

[czytaj: hardłerowy] przymiotnik od: hardware (np. test hardwarowy, problem hardwarowy); hardware'owy


SJP.pl


hardy

1. wyniosły, przesadnie dumny;
2. niezdyscyplinowany, zuchwały;
3. w łowiectwie, o ptakach: niedający się upolować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dumny, butny, nieposłuszny

Wiktionary

Osoby
  • Françoise Hardy (1944-2024) – francuska piosenkarka
  • Godfrey Harold Hardy (1877-1947) – matematyk angielski
  • Hardy Hard (ur. 1974) – pseudonim sceniczny niemieckiego DJ-a Kaya Lipperta
  • Jeff Hardy (ur. 1977) – amerykański wrestler
  • Matt Hardy (ur. 1974) – amerykański wrestler
  • Oliver Hardy (1892-1957) – aktor grający Flapa z duetu komików Flip i Flap
  • Romain Hardy (ur. 1988) – francuski kolarz
  • Thomas Hardy (1840-1928) – angielski pisarz i poeta
  • Tom Hardy (ur. 1977) – angielski aktor
Miejscowości w USA
  • Hardy – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Sharp
  • Hardy – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Humboldt
  • Hardy – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Nuckolls
Gminy w USA
  • Hardy (ang. Hardy Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Lee
  • Hardy (ang. Hardy Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Sharp
  • Hardy (ang. Hardy Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Holmes

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To wszystko powodowało, że stawała się coraz bardziej harda, na polecenia komendanta, wypowiadane opryskliwym tonem, odpowiadała nierzadko wzruszeniem ramion.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxardɨ, AS: χardy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hardość ż.

 przysł. hardo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepokorny

Wiktionary


hardyga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Lwów. dom, chałupa

Wiktionary


hardzieć

stawać się hardym


SJP.pl


hardziej

stopień wyższy od przysłówka: hardo


SJP.pl


hardziejszy

stopień wyższy od przymiotnika: hardy


SJP.pl


haredi

ortodoksyjny żyd w Izraelu


SJP.pl


harem

1. część tradycyjnego muzułmańskiego domu zamieszkała przez kobiety; seraj,
2. żony i nałożnice muzułmanina mieszkające w tym domu;
3. potocznie: wiele kobiet będących kochankami jakiegoś mężczyzny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kult. część domu muzułmańskiego, do którego nie mają wstępu obcy mężczyźni;

 (1.2) kult. wszystkie żony i nałożnice muzułmanina, zamieszkałe w haremie (1.1)

Wiktionary

Harem (z arab. ulga, zakaz); od arab. ‏حريم‎ harim („miejsce zakazane lub święte”) inaczej perski: sarāy, zenana – prywatna strefa w tradycyjnym muzułmańskim domu. Część tradycyjnego domu muzułmańskiego zamieszkana przez kobiety, żony i nałożnice muzułmanina oraz ich dzieci tam mieszkające. Do części domu określonej jako harem nie mają wstępu obcy mężczyźni. Termin odnosi się również do kobiet przebywających w haremie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxarɛ̃m, AS: χarẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. haremik m.

 przym. haremowy

Wiktionary


haremik

zdrobnienie od: harem


SJP.pl


haremki

bardzo luźnie damskie spodnie; alladynki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zob. alladynki.

Wiktionary


haremowy

przymiotnik od: harem (np. niewolnice haremowe, system haremowy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z haremem, dotyczący haremu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Haremowe grupy rodzinne wikunii składają się z 6–19 osobników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harem mrz.

Wiktionary


harenda

arenda


SJP.pl

Harenda – dzielnica Zakopanego, jego część najbardziej wysunięta na północny zachód.

Wikipedia


harest

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. areszt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haresztant mos.

Wiktionary


hareszt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. areszt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haresztant mos.

Wiktionary


haresztant

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. więzień

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hareszt mrz., harest m.

Wiktionary


harfa

instrument muzyczny szarpany; arfa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. instrument strunowy w kształcie trójkąta;

 (1.2) bud. zob. arfa.

Wiktionary

Harfa (wł. arpa, skrót: ar.) – instrument strunowy szarpany (chordofon) w kształcie stylizowanego trójkąta, którego jeden bok stanowi rozszerzające się ku dołowi pudło rezonansowe. Z niego wychodzi 46 lub 47 strun naciągniętych na stalowe kołki, tkwiące w górnej ramie. Jest to jeden z najstarszych instrumentów muzycznych, wywodzący się z łuku muzycznego. W starożytności spotykana była również w kształcie łuku. Harfa była znana już w Azji Mniejszej około 5000 lat temu. Znana była również w kulturze w starożytnej Mezopotamii (tzw. harfa z Ur). Mówi się, że biblijny król Dawid śpiewał psalmy akompaniując sobie na harfie kinnor, która jednak w rzeczywistości była odmianą liry. Instrumenty przypominające harfę znaleźć można w wielu kulturach. Harfę przypomina np. chiński instrument strunowy o nazwie konghou.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxarfa, AS: χarfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfista m., harfistka ż., harfiarz m., harfiarka ż., arfa ż.

 przym. harfowy, harfiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. arfa

Wiktionary


harfiarka

kobieta grająca na harfie; harfistka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. harfistka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfista m., harfistka ż., harfa ż., harfiarz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfistka

Wiktionary


harfiarski

przymiotnik od: harfiarz


SJP.pl


harfiarz

osoba grająca na harfie; harfista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. mężczyzna grający na harfie

 (1.2) przen. osoba wieszcząca przyszłość

Wiktionary

Harfiarz (Psalmopoeus) – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Obejmuje 13 opisanych gatunków. Zamieszkują Amerykę Środkową i północną Amerykę Południową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze, / w środku dziewczęta uderzają w bębenki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfa ż., harfiarka ż., harfista mos., harfistka ż.

 przym. harfowy, harfiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfista

 (1.2) wieszcz

Wiktionary


harfista

osoba grająca na harfie; harfiarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. muzyk, który gra na harfie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈfʲista, AS: χarfʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfa ż., harfiarz m., harfiarstwo n.

:: fż. harfistka ż., harfiarka ż.

 przym. harfowy, harfiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfiarz

Wiktionary


harfistka

kobieta grająca na harfie; harfiarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na harfie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy ze wzruszeniem przysłuchiwali się harfistce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈfʲistka, AS: χarfʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfa ż., arfa ż., harfiarka ż., harfiarz m.

:: fm. harfista m.

 przym. harfowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfiarka

Wiktionary


harfować

odsiewać plewy przy użyciu harfy (arfy)


SJP.pl


harfowaty

przypominający kształtem harfę


SJP.pl


harfowy

przymiotnik od: harfa (np. struny harfowe, koncert harfowy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z harfą, dotyczący harfy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harfiarz mos., harfistka ż., harfista mos., harfa ż.

 przym. harfiany, harfowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfiany

Wiktionary


harhara

coś dużego, ciężkiego, niezręcznego (również o człowieku lub zwierzęciu)


SJP.pl


hariana

[czytaj: harijana] stan w Indiach; Harijana


SJP.pl

Hariana (również pisana jako Harijana, hindi हरियाणा, trb.: Harijana, trl.: Hariyāṇā; ang. Haryana) – stan w północnych Indiach. Sąsiaduje ze stanami: Pendżab na północnym zachodzie, Himachal Pradesh na północy i Radżastanem na południowym zachodzie. Rzeka Jamuna stanowi wschodnią granicę ze stanami Uttarakhand i Uttar Pradesh.

Wikipedia


haribo

firma produkująca słodycze


SJP.pl

Haribo GmbH & Co. KG – niemieckie przedsiębiorstwo spożywcze zajmujące się produkcją słodyczy. Przedsiębiorstwo produkuje głównie żelki, z których najbardziej znane to Goldbären („Złote Misie”), które są produkowane od 1922 roku. Do marek Haribo należą również: pianki Haribo Chamallows oraz gumy rozpuszczalne Maoam.

Wikipedia


haridźan

w Indiach: członek najniższej kasty lub wykluczony z kasty; haridżan


SJP.pl


haridżana

w Indiach: członek najniższej kasty lub wykluczony z kasty; haridźan; haridżan


SJP.pl


harijana

stan w Indiach; Hariana


SJP.pl

Hariana (również pisana jako Harijana, hindi हरियाणा, trb.: Harijana, trl.: Hariyāṇā; ang. Haryana) – stan w północnych Indiach. Sąsiaduje ze stanami: Pendżab na północnym zachodzie, Himachal Pradesh na północy i Radżastanem na południowym zachodzie. Rzeka Jamuna stanowi wschodnią granicę ze stanami Uttarakhand i Uttar Pradesh.

Wikipedia


harijański

Harijana


SJP.pl

Patrz:

Harijana

harikriszna

zwolennik lub wyznawca kultu indyjskiego boga Kriszny


SJP.pl


harira

marokańska zupa mięsna z dodatkiem roślin strączkowych i jarzyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. marokańska rozgrzewająca zupa na bazie ciecierzycy;

Wiktionary

Harira – zupa charakterystyczna dla kuchni berberyjskiej obszaru Maroka. Obecnie popularna w całej kuchni Maghrebu. W Tunezji nazywana lablabi.

Zupa, dzięki składowi i doborowi przypraw, ma charakter rozgrzewający. Jej tradycyjnym zadaniem jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu. Podstawą tworzenia dania jest mięso baranie (może to być też wołowina lub drób) z dodatkiem mieszanki ciecierzycy, bobu, grochu i soczewicy (ewentualnie z pojedynczymi gatunkami tych roślin strączkowych). Dodaje się też pewną ilość warzyw, ziół i przypraw (cebula, seler, pietruszka, kolendra, szafran, imbir, pieprz), oliwę i kuskus, makaron lub ryż. Całość gotuje się w wielkich garnkach dla dużych rodzin i podaje (skropione sokiem cytrynowym lub limonkowym) z jajami gotowanymi na twardo, plackami lub suszonymi figami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zadaniem hariry jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu.

Wiktionary


harissa

ciemna pasta z suszonych pomidorów i rozgniecionego pieprzu, wymieszanych z olejem, solą i czosnkiem; tradycyjny dodatek potraw kuchni tunezyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. ostra pasta używana jako przyprawa w kuchni Maghrebu, wytwarzana z papryki chili i czosnku, często z innymi przyprawami i z dodatkiem oliwy, czasem także pomidorów;

Wiktionary

Harissa (arab. هريسة, harīsa) – ostra, używana w Tunezji i Libii pasta wytwarzana z papryki chili i czosnku, często też z kolendrą, kminkiem zwyczajnym i kminem rzymskim (kuminem) lub dodatkiem oliwy. Może także zawierać pomidory. Może mieć też postać proszku lub mieszanki powyższych składników do mielenia w młynku. Tradycyjny dodatek potraw kuchni tunezyjskiej i innych krajów Maghrebu. Harissa sprzedawana jest przeważnie w tubkach i puszkach (pasta), ale też w młynkach i torebkach (postać sucha). Używana jest głównie jako dodatek do kuskusu, makaronów, kanapek i zup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na koniec można dodać utarty żółty ser, tabasco lub harissę.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) pasta, przyprawa

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) kuchnia Maghrebu

meronimy.

 (1.1) chili, kumin, czosnek, oliwa, pomidor

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|هريسة.

uwagi.

* zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

* nie mylić z|harisa.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) harissa

* arabski: (1.1) هريسة ż.

* czeski: (1.1) harissa ż.

* francuski: (1.1) harissa ż.

* hiszpański: (1.1) harissa ż.

* kataloński: (1.1) harissa ż.

* niemiecki: (1.1) Harissa n./ż.

* portugalski: (1.1) harissa ż.

* rosyjski: (1.1) харисса ż.

* włoski: (1.1) harissa ż.

źródła.

== harissa (język angielski.) ==

thumb|harissa (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. harissa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


harkabuz

dawniej: ręczna, gładkolufowa broń palna używana w dawnej Europie, wyparta przez muszkiety z powodu małej szybkostrzelności; arkabuz, arkebuz, harkebuz, arkebuza


SJP.pl

Wikipedia


harkebuz

dawniej: ręczna, gładkolufowa broń palna używana w dawnej Europie, wyparta przez muszkiety z powodu małej szybkostrzelności; arkabuz, arkebuz, harkabuz, arkebuza


SJP.pl

Arkebuz (arkabus, arkabuz, harkabuz, harkebuz) – długa gładkolufowa broń strzelecka wyposażona w zamek kołowy, używana od XVI do XVII wieku.

Powstała w końcu XV wieku jako lżejsza i poręczniejsza alternatywa dla prymitywnych hakownic i późniejszych ciężkich muszkietów, w jaką zaczęto wyposażać oddziały jazdy, tzw. arkebuzerów. Początkowo nazwę tę odnoszono do palnej broni z prostą kolbą przypominającą uchwyt kuszy.

Wikipedia


harklowa

1. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim;
2. wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Harklowa – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Nowy Targ
  • Harklowa – wieś w woj. podkarpackim, w pow. jasielskim, w gminie Skołyszyn

Wikipedia


harklowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Harklowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harklowa ż.

:: fż. harklowianka ż.

 przym. harklowski

Wiktionary


harklowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Harklowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harklowa ż.

:: fm. harklowianin m.

 przym. harklowski

Wiktionary


harklowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Harklowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harklowa ż., harklowianin m., harklowianka ż.

Wiktionary


harkot

dawniej: hałaśliwa, niewyraźna mowa


SJP.pl


harkotać

dawniej: mówić głośno i niewyraźnie


SJP.pl


harlejowiec

posiadacz i entuzjasta motocykla marki Harley; harleyowiec


SJP.pl


harlekin

powieść miłosna o przewidywalnej fabule, pozbawiona wartości artystycznych; harlequin, romansidło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. powieść miłosna o wątpliwych wartościach artystycznych

Wiktionary


harlem

dzielnica Nowego Jorku, zamieszkana głównie przez ludność murzyńską


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) adm. geogr. dzielnica Manhattanu w Nowym Jorku, stanowiąca duże skupisko Afroamerykanów;

Wiktionary

  • Harlem – dzielnica Nowego Jorku
  • Harlem – polski zespół muzyczny

Miejscowości:

  • Harlem – jednostka osadnicza w stanie Floryda, w hrabstwie Hendry
  • Harlem – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Columbia
  • Harlem – miasto w stanie Montana, w hrabstwie Blaine

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Harlem, uważany do niedawna za zakazaną dzielnicę, przeżywa obecnie swoją drugą młodość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxarlɛ̃m, AS: χarlẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harlemczyk m., harlemka ż.

 przym. harlemski

Wiktionary


harlemczyk

mieszkaniec Harlemu


SJP.pl


harlemka

mieszkanka Harlemu


SJP.pl


harlemski

Harlem (dzielnica Nowego Jorku lub jedna z kilku miejscowości w USA)


SJP.pl


harlequin

[czytaj: harlekin]
1. książka z serii Harlequin;
2. powieść miłosna o przewidywalnej fabule, pozbawiona wartości artystycznych; harlekin, romansidło


SJP.pl

  • Harlequin – wieś w Anglii
  • Harlequin – kanadyjskie wydawnictwo książkowe specjalizujące się w publikowaniu romansów dla kobiet
  • Harlequin – utwór muzyczny grupy rockowej Genesis
  • Harlequin F.C. – angielski klub rugby
  • Harlequin – album Lady Gagi

Wikipedia


harley

[czytaj: harlej] motocykl marki Harley-Davidson


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mot. motocykl marki Harley-Davidson

Wiktionary

  • Harley-Davidson – producent motocykli
  • Harley – gmina w Kanadzie, w prowincji Ontario
  • Robert Harley
  • imię angielskie

W Wielkiej Brytanii:

  • Harley – miejscowość w hrabstwie Shropshire (Anglia)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacek ma nowego harleya od ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxarlɛj, AS: χarlei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harleyowiec m.

Wiktionary


harley-davidson

Harley-Davidson, Inc. (wym. [ˌhɑɹli ˈdeɪvɪdsən]) – amerykański producent motocykli pochodzący z Milwaukee, w stanie Wisconsin, w Stanach Zjednoczonych, znany głównie z produkcji tzw. motocykli ciężkich. Ponadto przedsiębiorstwo Harley-Davidson wytwarza akcesoria motocyklowe, odzież i drobne sprzęty, takie jak noże. Prowadzi też klub Harley Owners Group zrzeszający właścicieli motocykli Harley-Davidson.

Wikipedia


harleyowiec

[czytaj: harlejowiec] posiadacz i entuzjasta motocykla marki Harley; harlejowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto jeździ harleyem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarlɛˈjɔvʲjɛt͡s, AS: χarlei ̯ovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harley mrz.

Wiktionary


harlow

Harlow – miasto i dystrykt w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Essex, na północny wschód od Londynu. W 2021 roku miejscowość liczyła 93 580 mieszkańców.

W mieście rozwinął się przemysł poligraficzny, precyzyjny oraz meblarski.

Wikipedia


harmalina

organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna


SJP.pl

Harmalina – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna, główny alkaloid beta-karbolinowy ruty stepowej (Peganum harmala). W małych dawkach ma działanie przeciwdepresyjne, w większych psychoaktywne. Jest silnym i krótkotrwałym inhibitorem MAO.

Wikipedia


harman

nazwisko


SJP.pl

Harman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia Zachodnia, w hrabstwie Randolph.

Wikipedia


harmata

dawniej: armata


SJP.pl


harmatan

suchy, gorący wiatr wiejący w zimie na atlantyckim wybrzeżu Afryki Północnej i nad Zatoką Gwinejską; harmattan


SJP.pl


harmattan

suchy, gorący wiatr wiejący w zimie na atlantyckim wybrzeżu Afryki Północnej i nad Zatoką Gwinejską; harmatan


SJP.pl

Harmattan (z języka twi: harmatan) – silny, północno-wschodni wiatr wiejący w porze suchej znad Sahary na wybrzeże Zatoki Gwinejskiej, a także na zachodnie wybrzeże Afryki Północnej. Jest to suchy i pylny wiatr pasatowy.

Wikipedia


harmider

zgiełk, rwetes, hałas połączony z zamieszaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hałas w połączeniu z zamieszaniem

 (1.2) daw. jarmark

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwar, hałas, larum, mętlik, rwetes, tumult, wrzawa, zamieszanie, zgiełk

 (1.2) daw. kiermider

Wiktionary


harmina

organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna


SJP.pl

Harmina – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna, β-karbolinowy alkaloid m.in. ruty stepowej (Peganum harmala), męczennicy cielistej oraz Banisteriopsis caapi. Harmina jest silnym, odwracalnym inhibitorem monoaminooksydazy MAO-A oraz słabym stymulantem.

Wikipedia


harmonia

1. właściwy porządek, układ, dopełnianie się elementów, przedmiotów, zjawisk itp., składających się na jakąś całość
2. przyjazne stosunki; zgoda
3. jeden z głównych elementów muzyki
4. dział teorii muzyki
5. instrument muzyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ład

 (1.2) muz. element dzieła muzycznego;

 (1.3) muz. instrument;

 (1.4) pot. muz. akordeon

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: harmonium

Wiktionary

Mitologia

  • Harmonia (Concordia) – w mitologii greckiej i rzymskiej uosobienie ładu i symetrii
  • Harmonia (Harmonie) – w mitologii greckiej jedna z najad, matka Amazonek

Muzyka

  • harmonia – instrument muzyczny, także potoczna nazwa akordeonu
  • harmonia – dyscyplina z zakresu teorii muzyki
  • Harmonia – niemiecki zespół muzyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta książka opisuje jak osiągnąć harmonię umysłu i ciała.

 (1.3) Szkoda, że teraz nikt z młodych nie interesuje się grą na harmonii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈmɔ̃ɲja, AS: χarmõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonista mos., harmonijka ż., harmonika ż., harmonium n.

 przym. harmonijny, harmoniczny

 przysł. harmonijnie

 czas. harmonizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) równowaga, zgoda, zgodność

 (1.2) harmonika

 (1.3) harmoszka

Wiktionary


harmoniczność

harmoniczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest harmoniczne

Wiktionary

Patrz:

harmoniczny

Powiązane:

 rzecz. harmonizacja ż., zharmonizowanie n.

 przym. harmoniczny

 przysł. harmonicznie

Wiktionary


harmoniczny

1. oparty na właściwych proporcjach; harmonijny
2. w muzyce: zbudowany według zasad harmonii
3. mat. podział harmoniczny - podział na dwie nierówne części, gdzie większa do mniejszej ma się tak, jak całość do większej części; złoty środek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. zbudowany według zasad harmonii muzycznej

 (1.2) oparty na właściwych proporcjach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonista mos., harmonika ż., harmonia ż., harmoniczność ż.

 przysł. harmonicznie

 czas. harmonizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współdźwięczny

 (1.2) harmonijny

Wiktionary


harmonijka

1. zdrobnienie od: harmonia;
2. potocznie: osłona mająca kształt miecha harmonii;
3. harmonijka ustna - mały, ustny instrument muzyczny; harmonika, organki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. pot. zob. harmonijka ustna.

 (1.2) sposób złożenia czegoś przypominający zagięcia miecha podczas ruchu

 (1.3) elastyczna osłona łączników członów pojazdów, wagonów

Wiktionary

Harmonijka ustna – instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych. Dźwięk wydobywa się podczas ruchu powietrza w szczelinach, przy których znajdują się metalowe blaszki zwane stroikami (pot. języczkami), które wprawione w drgania wydają dźwięki zależne od ich długości. Harmonijka ustna była pierwszym instrumentem Jimiego Hendrixa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jankes cicho przygrywał na harmonijce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarmɔ̃ˈɲijka, AS: χarmõńii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonia ż., harmonika ż., harmonium n., harmonista mos., harmonizacja ż., zharmonizowanie n.

 przym. harmonijny

 czas. harmonizować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|jarganki.

Wiktionary


harmonijkarka

kobieta grająca na harmonijce


SJP.pl


harmonijkarz

osoba grająca na harmonijce


SJP.pl


harmonijkowy

harmonijka


SJP.pl

Patrz:

harmonijka

harmonijnie

przysłówek

 (1.1) w sposób harmonijny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonijność ż.

 przym. harmonijny

 czas. harmonizować

Wiktionary


harmonijniej

stopień wyższy od przysłówka: harmonijnie


SJP.pl


harmonijność

proporcjonalność, symetria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest harmonijne; cecha tych, którzy są harmonijni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonista mos., harmonizacja ż., zharmonizowanie n.

 czas. harmonizować

 przym. harmonijny

 przysł. harmonijnie

Wiktionary


harmonijny

1. oparty na właściwych proporcjach; harmoniczny
2. o dźwięku: ładnie brzmiący, dźwięczny
3. o stosunkach międzyludzkich: zgodny, bezkonfliktowy
4. o ruchu: płynny i zgrabny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) tworzący zgodną, estetyczną całość, pełen harmonii

 (1.2) opierający się na zgodzie, harmonii, przyjaźni

 (1.3) o przyjemnym dźwięku

 (1.4) płynny, rytmiczny, melodyjny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sam uniwersytet, jak go szumnie nazywano, przypominał grecką świątynię o harmonijnych proporcjach i tympanonie wspartym na kolumnach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonika ż., harmonijka ż., harmonizacja ż., harmonista mos., zharmonizowanie n., harmonijność ż.

 przysł. harmonijnie

 czas. harmonizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) składny

Wiktionary


harmonika

1. rzadko: harmonijka ustna, organki
2. dawny instrument muzyczny składający się ze szklanych kloszów
3. charakteryzujący muzykę danej epoki, szkoły, danego twórcy lub utworu muzycznego, zespół cech harmonicznych
4. okresowa funkcja matematyczna postaci u(t) = Asin(rt + b), gdzie: A - amplituda, r - prędkość kątowa (pulsacja), b - faza początkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. współbrzmienie dźwięków

 (1.2) muz. nauka o współbrzmieniach dźwięków;

 (1.3) muz. instrument muzyczny z grupy idiofonów pocieranych;

 (1.4) mat. fiz. funkcja postaci u(t) = A \sin ( \omega t + \varphi )\, .

Wiktionary

  • harmonika – funkcja matematyczna
  • harmonika – element dzieła muzycznego
  • harmonika słomiana – ksylofon
  • harmonika szklana – instrument muzyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kapryśna rytmika, nowatorska harmonika, bogactwo inwencji melodycznej.

 (1.2) Harmonika modalna jest charakterystyczna dla średniowiecza i renesansu i opiera się na systemie 8-12 trybów.

 (1.3) W Rondzie D-dur i Fantazji C-dur zachwycają brzmienia moderatora i rejestru una corda, wreszcie wykonanie Adagia na harmonikę szklaną z użytym cały czas moderatorem i uniesionymi tłumikami.

 (1.4) Harmoniki są używane do opisu drgań.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xarˈmɔ̃ɲika, AS: χarmõńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonizacja ż., harmonizowanie n.

 czas. harmonizować ndk.

 przym. harmoniczny, harmonijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) harmonia muzyczna

Wiktionary


harmonista

osoba grająca na harmonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muzyk, który gra na harmonii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarmɔ̃ˈɲista, AS: χarmõńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonijność ż.

:: fż. harmonistka ż.

 przym. harmoniczny, harmonijny

 czas. harmonizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akordeonista

Wiktionary


harmonistka

muzyczka grająca na harmonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na harmonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonista mos., harmonizacja ż.

 czas. harmonizować

Wiktionary


harmonium

instrument z klawiaturą, w którym źródłem dźwięku są metalowe blaszki wzbudzane przez tłoczone za pomocą miechów powietrze, używany często zamiast organów w mniejszych pomieszczeniach, np. w kaplicach; fisharmonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. muz. fisharmonia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niech pan siada do harmonium i nam podegra.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonizacja ż., harmonizowanie n., harmoszka ż., zharmonizowanie n.

 czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.

 przym. harmonijny, harmoniczny

 przysł. harmonijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fisharmonia

Wiktionary


harmonizacja

1. w muzyce: technika tworzenia współbrzmień akordowych;
2. zgranie, wzajemne dostosowanie różnych elementów w spójną całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. wielogłosowe opracowanie utworu muzycznego

 (1.2) muz. technika tworzenia współbrzmień akordowych

 (1.3) rzad. zestrojenie elementów w harmonijną całość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarmɔ̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: χarmõńizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonistka ż., harmonijność ż., harmoniczność ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.

 czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.

 przym. harmonijny, harmoniczny, harmonizacyjny

 przysł. harmonijnie, harmonicznie, harmonizacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zharmonizowanie

Wiktionary


harmonizacyjny

harmonizacja


SJP.pl

Patrz:

harmonizacja

harmonizować

1. w muzyce: dobierać w melodii odpowiednie akordy
2. łączyć elementy w estetyczną całość; zestrajać
3. harmonizować się - dobrze się komponować, pasować do czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zharmonizować)

 (1.1) łączyć w zgodną całość

 (1.2) muz. dopełniać melodię akordami według zasad harmonii

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) pozostawać w harmonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonistka ż., harmonijność ż., harmonizacja ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.

 czas. zharmonizować dk.

 przym. harmoniczny, harmonijkowy, harmonijny

 przysł. harmonijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dostosowywać, koordynować, korelować, układać, uzgadniać, zestrajać

 (2.1) pasować

Wiktionary


harmonizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|harmonizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harmonizować ndk.

 rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonizacja ż., zharmonizowanie n., harmonika ż.

Wiktionary


harmonogram

opis kolejności i długotrwałości etapów czegoś; plan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) opis kolejności i czasu trwania kolejnych etapów jakiegoś przedsięwzięcia;

Wiktionary

Harmonogram (potocznie grafik) – rozkład, rozplanowanie przebiegu czynności w czasie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na tablicy ogłoszeń wywieszono harmonogram konferencji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarmɔ̃ˈnɔɡrãm, AS: χarmõnogrãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonogramowanie n.

 czas. harmonogramować ndk.

 przym. harmonogramowy

Wiktionary


harmonogramować

układać harmonogram czegoś


SJP.pl


harmonogramowanie

planowanie prac poprzez przydzielanie zasobów pracy i narzędzi do zadań oraz ustalenie rozkładu tych zadań w czasie


SJP.pl


harmonogramowy

przymiotnik od: harmonogram


SJP.pl


harmoszka

1. potocznie: harmonia, guzikówka;
2. harmonijka ustna;
3. przedmiot z papieru przypominający kształtem rozciągającą się część harmonii (akordeonu); harmonijka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. muz. akordeon

 (1.2) pot. żart. mała harmonia

 (1.3) muz. harmonijka ustna

 (1.4) coś pomarszczonego na kształt harmonii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dawidek na harmoszce przygrywał do tańca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonium n., harmonizacja ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.

 czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.

 przym. harmonijny, harmoniczny

 przysł. harmonijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) guzikówka, harmonia

 (1.3) harmonijka

Wiktionary


harmoszkowy

harmoszka


SJP.pl

Patrz:

harmoszka

harmotom

minerał z grupy zeolitów, glinokrzemian baru zawierający potas


SJP.pl

Harmotom – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. harmos = szew i temnein (tome) = kroić, ciąć i nawiązuje do częstych zbliźniaczeń tego minerału.
Znany jest od 1801 r.

Wikipedia


harnaś

1. dawny zbójnik tatrzański, zwłaszcza przywódca takich zbójników;
2. piwo marki Harnaś


SJP.pl

Harnaś – góralskie określenie herszta bandy, nadawane przywódcom karpackich zbójników, pochodzące z węgierskiego określenia hadnagy (porucznik, dowódca) za pośrednictwem języka słowackiego. Słynnymi harnasiami byli m.in. Juraj Jánošík, Ondraszek, Tomáš Uhorčík (zob. tołhaj).

Objaśnienia etymologicznego tego określenia dokonał Eugeniusz Słuszkiewicz na łamach czasopisma „Język Polski”.

Wikipedia


harnasiowy

przymiotnik od: harnaś


SJP.pl


harnasz

dawniej zbroja, pancerz


SJP.pl


harnik

dawniej: członek górskiej policji


SJP.pl


harold

imię męskie


SJP.pl

Harold – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Santa Rosa.

Wikipedia


haroldostwo

Harold z małżonką; Haroldowie


SJP.pl


haroldowie

imię męskie


SJP.pl


haroldowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Harolda lub z nim związany


SJP.pl


harówa

zgrubienie od: harówka


SJP.pl


harować

potocznie: ciężko pracować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) ciężko pracować

 (1.2) gw-pl|Kresy. biedować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Harował na jakichś torfowiskach, zanurzony po kolana w mokrej zawiesinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈrɔvat͡ɕ, AS: χarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harowanie n., harówka ż.

 czas. harać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|harać.; pot. chodzić jak koń w kieracie, chodzić jak w kieracie, tyrać, zaiwaniać, zachrzaniać; eufem. zapierniczać; posp. zapieprzać; wulg. zapierdalać

Wiktionary


harowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ciężkie pracowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxarɔˈvãɲɛ, AS: χarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harować ndk.

Wiktionary


harówka

potocznie: ciężka, wyczerpująca praca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo ciężka praca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈrufka, AS: χarufka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. harować

Wiktionary


harownik

potocznie: osoba wykonująca ciężką pracę


SJP.pl


harpagan

1. gwarowo:
a) osoba gwałtowna, impulsywna, zawzięta;
b) osoba nieokrzesana, ordynarna, grubiańska;
2. potocznie: osoba niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała


SJP.pl

Ekstremalny Rajd na Orientację „Harpagan” (od harpagan = osoba niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała) – amatorskie zawody sportowe organizowane dwa razy w roku wiosną i jesienią na Pomorzu w okolicy Gdańska. Jest to zarazem rodzaj maratonu i biegu na orientację. Celem jest sprawdzenie granic wytrzymałości fizycznej, psychicznej oraz siły woli zawodników. „Harpagan” jest zaliczany do Pucharu Polski w Pieszych Maratonach na Orientację

Wikipedia


harpaganka

potocznie: kobieta niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała


SJP.pl


harpagon

pejoratywnie: osoba nadmiernie oszczędna, chciwa; skąpiec, chciwiec, sknera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. wielki skąpiec

Wiktionary

  • Harpagon – główny bohater komedii Moliera Skąpiec
  • Harpagon – fikcyjna postać z uniwersum Kaczora Donalda

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. harpagonka ż.

 przym. harpagoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) centuś, chciwiec, chytrus, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; ściskajbrzuszek

Wiktionary


harpagoński

harpagon


SJP.pl

Patrz:

harpagon

harper

  • Harper – miasto w Liberii

Miejscowości w USA:

  • Harper – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Keokuk
  • Harper – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Harper
  • Harper – jednostka osadnicza w stanie Oregon, w hrabstwie Malheur
  • Harper – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Gillespie

Wikipedia


harpia

1. duży, drapieżny ptak zamieszkujący Amerykę
2. w mitologii greckiej: złośliwy demon przedstawiany jako skrzydlaty potwór o kobiecej twarzy i piersiach, uosobienie drapieżności i chciwości
3. przenośnie o okrutnej, wyrachowanej kobiecie


SJP.pl

  • harpia – w mitologii greckiej żeński demon o półptasiej postaci, uosabiający gwałtowny wiatr
  • harpia – nazwa ptaka drapieżnego, w języku polskim używana w odniesieniu głównie do harpii wielkiej, ale też do dwóch innych gatunków z plemienia Accipitrini i podrodziny jastrzębi w obrębie rodziny jastrzębiowatych. W niektórych ujęciach systematycznych te trzy gatunki wraz z gackożerem (Macheiramphus alcinus) wydzielane są do osobnej podrodziny harpii (Harpiinae).
    • harpia wielka, harpia (Harpia harpyja) – ptak z monotypowego rodzaju Harpia
    • harpia papuaska (Harpyopsis novaeguineae)
    • harpia gujańska (Morphnus guianensis)

    Wikipedia


harpolit

intruzja magmowa ułożona zgodnie z powierzchniami pęknięć tektonicznych


SJP.pl


harpun

stalowy grot z zadziorami wystrzeliwany mechanicznie (dawniej także oszczep wyrzucany ręcznie), służący jako broń myśliwska podczas polowań na duże zwierzęta morskie, np. wieloryby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym); umocowana na linie;

Wiktionary

Harpun – miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym). Wykorzystywany jest do polowania na duże zwierzęta morskie, przede wszystkim wieloryby. Do czasu wynalezienia działa harpunniczego była to broń miotana ręcznie. Marynarz miotający harpun nazywany był harpunnikiem.

Stosowane już w okresie paleolitu (kultura magdaleńska).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. harpunnik m., harpuniarz m., harpunowanie n.

 czas. harpunować ndk.

 przym. harpunniczy, harpunowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|harpoon.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) harpoon

* baskijski: (1.1) arpoi

* białoruski: (1.1) гарпун m.

* bułgarski: (1.1) харпун m.

* francuski: (1.1) harpon m.

* hiszpański: (1.1) arpón m.

* kabowerdeński: (1.1) fisga

* kataloński: (1.1) arpó m.

* niemiecki: (1.1) Harpune ż.

* nowogrecki: (1.1) καμάκι n.

* rosyjski: (1.1) гарпун m.

* słowacki: (1.1) harpúna ż.

* szwedzki: (1.1) harpun w.

* ukraiński: (1.1) гарпун m.

* włoski: (1.1) arpione m., arpone m., fiocina ż., rampone m.

źródła.

== harpun (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|xǎrpuːn.

 dzielenie|har|pun.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) harpun

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxarpũn, AS: χarpũn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harpunnik m., harpuniarz m., harpunowanie n.

 czas. harpunować ndk.

 przym. harpunniczy, harpunowy

Wiktionary


harpuniarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mors. wielorybnik używający harpuna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harpunnik

Wiktionary


harpunniczka

harpunnik


SJP.pl

Patrz:

harpunnik

harpunniczy

dotyczący harpuna, harpunnika (np. działko harpunnicze)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z łowieniem za pomocą harpunów, dotyczący łowiectwa za pomocą harpunów

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do harpunników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.

 przym. harpunowy

Wiktionary


harpunnik

osoba używająca harpuna do polowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mors. wielorybnik używający harpuna

Wiktionary

Harpun – miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym). Wykorzystywany jest do polowania na duże zwierzęta morskie, przede wszystkim wieloryby. Do czasu wynalezienia działa harpunniczego była to broń miotana ręcznie. Marynarz miotający harpun nazywany był harpunnikiem.

Stosowane już w okresie paleolitu (kultura magdaleńska).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na moim statku pięciu harpunników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harpun mrz., harpuniarz mos.

 przym. harpunniczy, harpunowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harpuniarz

Wiktionary


harpunowy

przymiotnik od: harpun (np. karabinek harpunowy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z harpunem, dotyczący harpuna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.

 przym. harpunniczy

Wiktionary


harrachov

Harrachov (niem. Harrachsdorf) – miasto w północnych Czechach położone na terenie kraju libereckiego w Karkonoszach, 4 km od granicy Polski. Przed przystąpieniem Polski i Czech do układu z Schengen istniało tu drogowe przejście graniczne Jakuszyce-Harrachov oraz na szlaku turystycznym przejście graniczne Polana Jakuszycka-Harrachov.

Według danych z 1 stycznia 2024, liczba mieszkańców miasta wynosi 1386 osób (1088. miejsce w kraju wśród miejscowości; 552. miejsce wśród miast).

Wikipedia


harrier

[czytaj: harier] rasa psów gończych


SJP.pl

  • Harrier (rasa psów) – pies gończy
  • Hawker Siddeley Harrier – brytyjski samolot wielozadaniowy pionowego startu i lądowania V/STOL
  • AV-8B Harrier II – wersja rozwojowa brytyjskiego samolotu Hawker Siddeley Harrier opracowana przez amerykańską firmę McDonnell Douglas i produkowana przez Boeing Company.

Wikipedia


harriet

[czytaj: harjet] angielskie imię żeńskie


SJP.pl

Harriet (ur. ok. 1830, zm. 23 czerwca 2006) – żółw słoniowy (Chelonoidis nigra porteri) przywieziony przez Karola Darwina z Wysp Galapagos.

Harriet mogła być jednym z trzech żywych żółwi, jakie Darwin w czasie swojego rejsu dookoła świata na okręcie HMS "Beagle" pozyskał (raczej nie złapał jej osobiście, gdyż nigdy nie był na wyspie Santa Cruz, na której ten podgatunek żyje) w 1835 na wyspach Galapagos i przywiózł do Londynu. W momencie opuszczenia ojczystej wyspy miała około pięciu lat i skorupę o średnicy 11 cali. W 1841 wszystkie trzy żółwie uzyskane od Darwina przewieziono do Brisbane w Australii. Harriet zamieszkała w miejscowym ogrodzie botanicznym, gdzie przebywała aż do jego likwidacji w 1952. Następnie została umieszczona w miejscowym rezerwacie przyrodniczym, a w latach 60. XX w. znalazła się w zoo. Wtedy też stwierdzono, że jest samicą i otrzymała żeńskie imię (wcześniej żółw nazywany był Harrym). Ostatnie lata życia, od 1988, spędziła w należącym do Steve'a Irwina Australia Zoo w Queensland. Osiągnęła wagę 180 kg i była wielką atrakcją turystyczną całego stanu.

Wikipedia


harriman

Harriman – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Orange.

Wikipedia


harringtonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótka, nieprzemakalna kurtka męska ze ściągaczami, stójką i podpinką w szkocką kratę, zapinana na zamek błyskawiczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawdziwy skin to taki w glanach, harringtonce i podwiniętych dżinsach.

 (1.1) Harringtonka to idealna kurtka na sezon przejściowy – wiosnę i jesień.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiatrówka, szwedka

Wiktionary


harris

[czytaj: haris] obce imię męskie


SJP.pl

Harris (gael. Na Hearadh) – południowa część wyspy Lewis and Harris – największej w archipelagu Hebrydów Zewnętrznych, w Szkocji. Podobnie jak Lewis (północna część wyspy), region tradycyjnie nazywany jest „wyspą” Harris (Isle of Harris), choć są one ze sobą fizycznie połączone. Lewis jest generalnie niżej położoną częścią wyspy, podczas gdy Harris jest bardziej górzyste. Region należał dawniej do hrabstwa Inverness-shire, a obecnie, jak cały archipelag, należy do jednostki administracyjnej Hebrydy Zewnętrzne.

Wikipedia


harrison

nazwisko angielskie, np. George Harrison (1943-2001) - muzyk, członek zespołu The Beatles


SJP.pl

Osoby:

  • A.S.A. Harrison – pisarka i artystka kanadyjska.
  • Benjamin Harrison – prezydent USA
  • Benjamin Harrison – amerykański wioślarz
  • Caroline Harrison – żona prezydenta USA
  • Gavin Harrison – brytyjski perkusista rockowy
  • George Harrison – członek zespołu The Beatles
  • Harry Harrison – amerykański autor science-fiction
  • John Harrison – angielski cieśla i zegarmistrz, twórca chronometru morskiego
  • Kayla Harrison – amerykańska judoczka
  • Lou Harrison – amerykański kompozytor
  • Ryan Harrison – amerykański tenisista
  • William Henry Harrison – 9. prezydent USA

Wikipedia


harry

[czytaj: hary] obce imię męskie


SJP.pl


hart

wytrzymałość, odporność na przeciwności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wytrzymałość fizyczna i psychiczna

 (1.2) daw. twardość jakiegoś przedmiotu nadana mu przez hartowanie

Wiktionary

Lokalizacje

Austria

  • Hart bei Graz – gmina w kraju związkowym Styria, w powiecie Graz-Umgebung
  • Hart im Zillertal – gmina w kraju związkowym Tyrol, w powiecie Schwaz

Niemcy

  • Hart – dzielnica Geiselhöringa
  • Hart – dzielnica Haigerlochu
  • Mühldorfer Hart – obszar wolny administracyjnie w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Mühldorf am Inn

Stany Zjednoczone

  • Hart – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Oceana
  • Hart – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Castro
  • Hart (ang. Hart Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Warrick
  • Hart (ang. Hart Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Oceana
  • Hart (ang. Hart Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Winona
  • Hart (ang. Hart Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Wright
  • Hart (ang. Hart Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Roberts
  • hrabstwo Hart (ang. Hart County) – w stanie Georgia
  • hrabstwo Hart (ang. Hart County) – w stanie Kentucky

Wielka Brytania

  • Hart – miejscowość w hrabstwie Durham
  • Hart – dystrykt hrabstwa Hampshire

Osoby

  • Bret Hart – kanadyjski wrestler
  • Doris Hart – amerykańska tenisistka
  • Herbert Hart – angielski filozof prawa
  • Ian Hart – brytyjski aktor
  • Joe Hart – angielski piłkarz
  • Judith Hart – brytyjska polityk
  • Rob Hart – amerykański pisarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byłby z niego dobry menadżer, gdyby miał odrobinę więcej hartu ducha.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xart, AS: χart

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hartować

 rzecz. hartowanie n., hartowność ż.

Wiktionary


hartal

strajk powszechny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) społ. hand. na Półwyspie Indyjskim: rodzaj tradycyjnego, zbiorowego strajku przeciwko uciskowi, podczas którego zamyka się sklepy, targowiska itd.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Władczynie Bangladeszu walczą ze sobą także na hartale, czyli strajki generalne. Jeśli jakaś partia (…) zarządzi hartal - muszą wziąć w nim [udział] obowiązkowo wszyscy, choćby nie chcieli.

Wiktionary


hartigiolówka

hartigiolówka bukowa - gatunek muchówki z rodziny pryszczarkowatych


SJP.pl


hartlej

jednostka ilości informacji; hartley


SJP.pl

Ban (czasem także hartley – oznaczenie Hart, określany też jako dit od ang. decimal digit) – logarytmiczna jednostka miary ilości informacji lub entropii. Jeden ban (hartley) to ilość informacji zawarta w wiadomości o zajściu zdarzenia, którego prawdopodobieństwo wynosi 0,1. Konstrukcja tej jednostki ilości informacji oparta jest na logarytmie o podstawie 10 (logarytm dziesiętny). Jednostką miary ilości informacji opartą na logarytmie o podstawie 2 jest bit, a na logarytmie o podstawie e (logarytm naturalny) – nat. Decyban jest jedną dziesiątą bana.

Wikipedia


hartley

jednostka ilości informacji; hartlej


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Hartley – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie O’Brien
  • Hartley – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Solano
  • Hartley – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Hartley

Gminy w USA:

  • Hartley (ang. Hartley Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie O’Brien
  • Hartley (ang. Hartley Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Union

Wikipedia


hartman

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Hartman – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Johnson
  • Hartman – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Prowers

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Hartman – profesor, wydawca i publicysta, nauczyciel akademicki, polityk

Wikipedia


hartmann

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Alfred Hartmann (1814–1897) – szwajcarski pisarz
  • Arnold Hartmann (1861–1919) – niemiecki architekt
  • Belista Hartmann – nauruańska lekkoatletka
  • Christa Hartmann (ur. ok. 1969) – austriacka narciarka alpejska
  • Damian Hartmann (ur. 1987) – niemiecki zapaśnik
  • Emil Hartmann (1836–1898) – duński kompozytor
  • Erich Hartmann (1922–1993) – niemiecki pilot wojskowy, as myśliwski
  • Felix von Hartmann (1851–1919) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki
  • Frank Hartmann (ur. 1949) – wschodnioniemiecki zapaśnik
  • Georg Hartmann (1887–1954) – niemiecki dyrygent, poeta, twórca pieśni i muzyki teatralnej
  • Hans-Hugo Hartmann (1916–1991) – niemiecki kierowca wyścigowy
  • Hugo Hartmann (1862–1907) – niemiecki organista, nauczyciel muzyki i kompozytor
  • Jan Hartmann (ur. 1970) – niemiecki aktor teatralny, filmowy i telewizyjny
  • Johann Ernst Hartmann (1726–1793) – duński kompozytor
  • Johann Peter Emilius Hartmann (1805–1900) – duński kompozytor
  • Johannes Franz Hartmann (1865–1936) – niemiecki astronom
  • Johannes Hartmann (1568–1631) – niemiecki matematyk, lekarz i chemiatryk
  • Jörg Hartmann (1955–1966) – nieletnia ofiara śmiertelna Muru Berlińskiego
  • Karl Amadeus Hartmann (1905–1963) – niemiecki muzyk i kompozytor
  • Karl Robert Eduard von Hartmann (1842–1906) – niemiecki filozof
  • Kerstin Hartmann (ur. 1988) – niemiecka wioślarka
  • László Hartmann (1901–1938) – węgierski kierowca wyścigowy
  • Ludo Moritz Hartmann (1865–1924) – historyk niemiecki
  • Maurus Hartmann (1865–1905) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki
  • Michael Hartmann (ur. 1974) – niemiecki piłkarz
  • Moritz Hartmann (1821–1872) – austriacki pisarz
  • Nicolai Hartmann (1882–1950) – niemiecki filozof
  • Oliver Hartmann (ur. 1970) – niemiecki kompozytor i wokalista
  • Pater Hartmann (1863–1914) – kompozytor niemiecki, franciszkanin
  • Patricia Hartmann (ur. 1972) – niemiecka modelka
  • Reinhard Hartmann (ur. 1953) – austriacki zapaśnik
  • Richard Hartmann (ur. 1975) – słowacki hokeista, trener
  • Robert Hartmann (1832–1893) – niemiecki podróżnik, przyrodnik, anatom, antropolog i etnograf
  • Rudolf Hartmann (1916–2002) – szwajcarski prawnik, dyplomata i urzędnik konsularny
  • Werner Hartmann (1902–1964) – niemiecki wojskowy

Wikipedia


hartny

dawniej: mocny


SJP.pl


hartować

1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zahartować)

 (1.1) czynić odpornym na szkodliwe warunki zewnętrzne

 (1.2) czynić odpornym psychicznie, mniej wrażliwym na stres

 (1.3) techn. nadawać materiałom twardość przez ogrzanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzenie

czasownik zwrotny niedokonany hartować się (dk. zahartować się)

 (2.1) stawać się wytrzymałym poprzez przyzwyczajanie się do niedogodnych warunków fizycznych

 (2.2) stawać się odpornym psychicznie poprzez przyzwyczajanie się do ciężkich przeżyć

 (2.3) techn. być hartowanym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hart mrz., hartowanie n., hartownik mos., hartowność ż.

Wiktionary


hartowacz

robotnik nadający materiałom twardość przez nagrzewanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzanie; hartownik


SJP.pl


hartowany

1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać


SJP.pl


hartowczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hartowca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hartowiec m.

:: fż. hartowczanka ż.

 przym. hartowiecki

Wiktionary


hartowczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hartowca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hartowiec m.

:: fm. hartowczanin m.

 przym. hartowiecki

Wiktionary


hartowiecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hartowca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hartowiec m., hartowczanin m., hartowczanka ż.

Wiktionary


hartownia

oddział w zakładzie metalurgicznym


SJP.pl


hartowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: hartowny


SJP.pl


hartownik

robotnik nadający materiałom twardość przez nagrzewanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzanie; hartowacz


SJP.pl


hartowność

podatność materiału na hartowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest hartowne

Wiktionary

Hartowność stali – zdolność do tworzenia w trakcie hartowania struktury martenzytycznej.

Głównym czynnikiem wpływającym na hartowność stali jest jej skład chemiczny, czyli zawartość węgla oraz pierwiastków stopowych i technologicznych. Poza składem chemicznym wpływ na hartowność mają także wielkość ziarna i jednorodność austenitu oraz obecność innych, nierozpuszczonych cząstek. Dodatki stopowe (wyjątek stanowi kobalt), zwiększają hartowność stali poprzez zmniejszenie krytycznej szybkości chłodzenia. Krytyczna szybkość chłodzenia, czyli najmniejsza szybkość chłodzenia pozwalająca na uzyskanie struktury martenzytycznej związana jest z trwałością przechłodzonego austenitu do rozpoczęcia się jego przemian, dla stali węglowych może ona wynosić nawet 400–500 °C/s. Temperatura początku i końca przemiany martenzytycznej w dużym stopniu zależą od zawartości węgla w austenicie (por. wykresy ilustrujące przemiany fazowe w funkcji czasu i temperatury tzw. wykresy CTP). Dodatki stopowe wpływają na przehartowalność stali, a co za tym idzie na możliwość zahartowania przedmiotów o większym przekroju. Zawartość węgla w stali jest głównym czynnikiem wpływającym na twardość stali po hartowaniu. Wyższa hartowność pozwala na zastosowanie mniejszych szybkości chłodzenia (hartowanie w oleju), unikając w ten sposób naprężeń hartowniczych. Głębokość zahartowania, jaką można uzyskać w stalach węglowych, mieści się w granicach 3 do 10 mm, w zależności od jej składu. Dodatki w stalach stopowych pozwalają zwiększyć głębokość zahartowania.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hart m., hartowanie n., zahartowanie n.

 czas. hartować ndk., zahartować dk.

 przym. hartowny

 przysł. hartownie

Wiktionary


hartowny

posiadający zwiększoną odporność


SJP.pl


hartujący

1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać


SJP.pl

Patrz:

hartować

haru

wykrzyknik

 (1.1) gw-pl|lasowska. …używany, gdy ktoś dużo pracuje lub sprząta dom

Wiktionary

Haru (jap. はる, ハル) – imię japońskie noszone zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|harować|-u.

uwagi.

 (1.1) zazwyczaj powtarzane, np. haru! haru!

tłumaczenia.

źródła.

== haru (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) gałąź

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|harować|-u.

uwagi.

 (1.1) zazwyczaj powtarzane, np. haru! haru!

tłumaczenia.

źródła.

== haru (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) gałąź

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


haruspik

wróżbita etruski w starożytnym Rzymie, praktykujący głównie hieromancję


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. starożytny etruski wróżbita;

Wiktionary

Haruspik (łac. aruspex, haruspex l.mn. haruspices), czasoguślnik, czasokusiedlnica, czasownik – kapłan pogański zajmujący się haruspicją, czyli rodzajem wróżby z wnętrzności zwierząt ofiarnych (najczęściej wątroby). Jednym z głównych obszarów ich działań była wiedza w zakresie interpretacji prodigiów. Tym mianem określano zdarzenia w Rzymie lub na podległym mu terytorium, które – zdaniem Rzymian – uznawano za „nienaturalne” i interpretowano jako złowieszcze znaki bądź ostrzeżenia; mogły nimi być krwawe deszcze czy chociażby uderzenia piorunów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cesarz Klaudiusz powołał kolegium haruspików, a Aleksander Sewer utworzył katedrę haruspicji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haruspicja ż.

Wiktionary


harvard

uczelnia w Cambridge; Uniwersytet Harvarda


SJP.pl

  • Uniwersytet Harvarda, (ang. Harvard University) – uniwersytet w Cambridge koło Bostonu, pierwsza uczelnia na terenie Stanów Zjednoczonych

Miejscowości w USA:

  • Harvard – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie McHenry
  • Harvard – miasto w stanie Massachusetts, w hrabstwie Worcester
  • Harvard – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Clay

Wikipedia


harvardzki

Harvard; harwardzki


SJP.pl


harvey

Imię:

  • Herweusz – imię pochodzenia anglosaskiego

Osoby:

  • William Harvey (1578-1657) – angielski anatom
  • Harvey Cantwell (ur. 1999) – angielski piosenkarz oraz prezenter telewizyjny
  • PJ Harvey (Polly Jean Harvey, ur. 1969) – brytyjska wokalistka rockowa, autorka tekstów, multiinstrumentalistka
  • Robert Harvey (ur. 1953) – polityk, publicysta, pisarz
  • David Harvey (ur. 1935) – teoretyk społeczny, geograf

Wikipedia


harwardczyk

absolwent Uniwersytetu Harvarda


SJP.pl


harwardzki

Harvard; harvardzki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Uniwersytetem Harvarda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Harvard mrz.

Wiktionary


harwester

leśna maszyna do ścinania, okrzesywania i przeżynania; kombajn zrębowy


SJP.pl

Kombajn zrębowy (harwester, z ang. harvester) – uniwersalna maszyna leśna ścinkowo-okrzesująco-przerzynająca wykorzystywana przy zrębie.

Pierwszy kombajn zrębowy został wprowadzony w Szwecji przez firmę SP Maskiner, we wczesnych latach 80. XX wieku.

Wikipedia


harwood

Miejscowości w USA:

  • Harwood – wieś w stanie Missouri, w hrabstwie Vernon
  • Harwood – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cass

Gminy w USA:

  • Harwood (ang. Harwood Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Champaign
  • Harwood (ang. Harwood Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cass

Wikipedia


harynda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gospoda dzierżawna

 (1.2) poznań. wypad do cudzego ogrodu lub sadu na owoce i warzywa

Wiktionary


harynek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. icht. śledź

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. kulin. śledź

Wiktionary


harz

góry w Niemczech; Harc


SJP.pl

Harz – pasmo górskie w środkowych Niemczech (Dolna Saksonia, Saksonia-Anhalt oraz Turyngia), będące częścią Średniogórza Niemieckiego, najwyższy szczyt Brocken (1142 m n.p.m.).

Góry zrębowe zbudowane z granitów i skał metamorficznych, wieku paleozoicznego, wypiętrzone ponownie w trzeciorzędzie w postaci zrębu. Do pierwszego wypiętrzenia doszło w orogenezie hercyńskiej. Od pradziejów był to ważny ośrodek wydobywczy, teraz obszar przede wszystkim turystyczny.

Wikipedia


has

sztucznie otrzymywany pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 108 i symbolu Hs


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. popiół z pieca

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. górn. miał węglowy

 (1.5) pot. pelletfakt.

Wiktionary

Has (Hs, łac. hassium), czasem błędnie nazywany hass, wcześniej unniloctium (Uno) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od jednego z niemieckich krajów związkowych – Hesji.

Ma właściwości chemiczne podobne do osmu, podobnie jak on tworzy czterotlenek o wzorze chemicznym HsO4.

Wikipedia

Przykłady

 (1.5) Lepiej jest palić hasiem niż węglem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaɕ, AS: χaś

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. hasiok mrz., hasionurek mos., hasiorka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|asza.

Wiktionary


hasa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. czeladź, służba rolna

Wiktionary


hasać

1. bawić się wesoło, skacząc i biegając; brykać;
2. tańczyć ochoczo, z werwą;
3. postępować samowolnie, nie zwracając uwagi na opinie innych


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) biegać, skakać wesoło i beztrosko

 (1.2) tańczyć, bawić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konik hasał po zielonej łące.

 (1.2) Goście całą noc hasali na zabawie ślubnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxasat͡ɕ, AS: χasać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hasanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brykać, swawolić, dokazywać, baraszkować

Wiktionary


hasan

arabskie imię męskie


SJP.pl


hasanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hasać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hasać ndk.

Wiktionary


hasdrubal

Hazdrubal (𐤏𐤆𐤓𐤁𐤏𐤋 /ʕad͡zˈroːbaʕl/) – punickie imię męskie, częste wśród starożytnych Kartagińczyków. Nosili je m.in.:

  • Hazdrubal Magonida
  • Hazdrubal Barkas (zm. 207 p.n.e.) − brat Hannibala,
  • Hazdrubal Starszy (zm. 221 p.n.e.),
  • Hazdrubal Giskon (zm. 202 p.n.e.),
  • Hazdrubal Boetarcha

Wikipedia


hasełko

zdrobnienie od: hasło


SJP.pl


hash

[czytaj: hasz] nazwa symbolu #; hasz, kratka, krzyżyk, płotek


SJP.pl

Hash to:

  • wynik działania funkcji skrótu, pojęcie używane w kryptografii, identyfikator plików w sieciach P2P
  • znak # o szerokim zastosowaniu
  • potoczna nazwa haszyszu

Wikipedia


hashimoto

[czytaj: haszimoto] potocznie: choroba Hashimoto - przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy


SJP.pl

Osoby

  • Kingorō Hashimoto – wojskowy japoński
  • Ryūtarō Hashimoto – polityk japoński
  • Hideo Hashimoto – japoński piłkarz
  • Hakaru Hashimoto – japoński lekarz
  • Terumi Hashimoto – japoński skoczek narciarski

Wikipedia


hashowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hashować.

Wiktionary

  • haszowanie w kryptografii, dotyczące szyfrowania danych za pomocą funkcji skrótu.
  • haszowanie w algorytmice, dotyczące efektywnej struktury danych, jaką jest tablica mieszająca.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. haszowanie n.

 czas. hashować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) haszowanie

Wiktionary


hashtag

[czytaj: hasztag] słowo lub fraza poprzedzona znakiem # (hash), ułatwiające znalezienie i grupowanie elementów (zdjęć, tweetów itp.); hasztag


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. element strony internetowej funkcjonujący jako znacznik, słowo lub wyrażenie poprzedzone znakiem #;

Wiktionary

Hasztag (z ang. hashtag) – słowo lub wyrażenie poprzedzone symbolem # (ang. hash), bez użycia spacji, będące formą znacznika (ang. tag). Krótkie wiadomości na mikroblogach i serwisach społecznościowych takich jak Facebook, Twitter, Instagram czy Wykop.pl mogą być oznaczone przez dodanie kratki przed ważnymi słowami (bez spacji) albo wystąpić w zdaniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyszukiwanie obejmuje tylko jeden serwis internetowy, dlatego hashtag nie może być powiązany z wiadomościami z innego serwisu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hasztag, kratka

Wiktionary


hashtagować

[czytaj: hasztagować] wstawiać znak # (hash) przed słowem lub frazą w celu ułatwienia znalezienia elementów (zdjęć, tweetów itp.); hasztagować


SJP.pl


hasi

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. popiół z pieca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hasie lm nm.

Wiktionary


hasiak

nazwisko


SJP.pl


hasiok

w gwarze śląskiej: śmietnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śmietnik

Wiktionary

Hasiok – śląski zespół grający hip-hop / rapcore pochodzący z Katowic.

Zespół w swoich utworach używa dialektu śląskiego, czasami wykorzystując wulgaryzmy i język niemiecki. Duża część tekstów dotyczy życia na Śląsku („Brudy”, „W moim familoku”, „Co ty wiesz”), niektóre utwory to krytyka mass mediów („Talk Show”, „Fryderyki”).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyciepłech stare fuzekle na hasiok.

 (1.1) Sprzątej do hasioka kupy swego psioka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haś mrz.

Wiktionary


haskala

ruch oświeceniowy wśród Żydów, zapoczątkowany w Niemczech w końcu XVIII wieku


SJP.pl

Haskala (hebr. השכלה, „oświecenie”), oświecenie żydowskie – ruch intelektualny Żydów europejskich w późnych latach XVIII wieku, opowiadający się za przyjęciem przez nich oświeceniowych ideałów, integracją ze społecznościami nieżydowskimi, polepszeniem edukacji dotyczącej spraw świeckich, nauczaniem języka hebrajskiego i historii żydowskiej. Haskala rozpoczęła szerszy ruch asymilacji Żydów europejskich, którego skutkiem były m.in. pierwsze żydowskie ruchy polityczne i emancypacyjne. Zwolennicy haskali nazywani byli maskilami (hebr. מַשְׂכִילִים maskilim).

Wikipedia


haski

przymiotnik od: Haga


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Haga

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxasʲci, AS: χasʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haga ż., hażanin mos., hażanka ż.

Wiktionary


hasmonejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dynastią Hasmoneuszy, dotyczący dynastii Hasmoneuszy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedyne takie wizerunki zachowały się na monetach hasmonejskich, które powielały wzorce seleukidzkie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hasmoneusz mos.

Wiktionary


hasmoneusz

przedstawiciel rodu kapłanów w Judzie; Machabeusz, Machabejczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) hist. tylko w lm. Hasmoneusze → dynastia panująca w Judei 147–37 p.n.e., żydowski ród kapłański;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. przedstawiciel dynastii Hasmoneuszy (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matatiasz z rodu Hasmoneuszy stanął na czele powstania narodowowyzwoleńczego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hasmonejski

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) Machabejczyk, Machabeusz

Wiktionary


hasmoneusze

ród kapłanów w Judzie; Machabeusze, Machabejczycy


SJP.pl

Machabeusze, znani również jako Hasmoneusze (hebr. ‏מַכַּבִּים‎ lub ‏מקבים‎, Makabim) – judejski ród kapłański, a po powstaniu Machabeuszy – dynastia panująca w Judei (147–37 p.n.e.).

Wikipedia


haśnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. parobek

Wiktionary


hasowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący hasu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. has m.

Wiktionary


haspel

w górnictwie: wyciągarka ręczna


SJP.pl


hasplarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. górn. ciągacz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxasplaʃ, AS: χasplaš

Wiktionary


hass

Has (Hs, łac. hassium), czasem błędnie nazywany hass, wcześniej unniloctium (Uno) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od jednego z niemieckich krajów związkowych – Hesji.

Ma właściwości chemiczne podobne do osmu, podobnie jak on tworzy czterotlenek o wzorze chemicznym HsO4.

Wikipedia


hasta

rodzaj włóczni używanej przez legionistów rzymskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. rodzaj długiej włóczni o szerokim grocie w kształcie liścia, używanej przez rzymskich legionistów

Wiktionary

  • hasta – rodzaj włóczni
  • hasta – termin występujący w tradycyjnym teatrze i tańcu indyjskim
  • hasta – nakszatra, termin występujący w astrologii wedyjskiej

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hastata mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|hasta. → włócznia

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== hasta (język asturyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) (aż) do

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxasta, AS: χasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hastata mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hastata mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|hasta. → włócznia

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== hasta (język asturyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) (aż) do

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hastata

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. młody żołnierz w republikańskiej armii rzymskiej walczący w pierwszej linii manipułów, początkowo pełnił rolę włócznika, później jego główną bronią stał się miecz;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hasta ż.

Wiktionary


hastelloy

[czytaj: hejstloj] ogólna nazwa żaroodpornych stopów na bazie niklu


SJP.pl

Wikipedia


hastings

1. miasto w Anglii
2. miasto w Nowej Zelandii
3. Warren Hastings (1732-1818), polityk brytyjski


SJP.pl

Hastings – miasto portowe i dystrykt o statusie borough w hrabstwie East Sussex, w południowo-wschodniej Anglii. Ma powierzchnię 29,72 km², leży nad kanałem La Manche i graniczy z dystryktem Rother w hrabstwie East Sussex. W 2021 miasto liczyło 91 410 mieszkańców.

Wikipedia


hastler

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) środ. osoba nie trudniąca się codzienną pracą lub edukacją, spędzająca większość czasu bezczynnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxastlɛr, AS: χastler

Wiktionary


hasz

potocznie: haszysz; boba


SJP.pl


haszek

nazwisko


SJP.pl

Jaroslav Hašek wym. Jaroslaw Haszek (ur. 30 kwietnia 1883 w Pradze, zm. 3 stycznia 1923 w Lipnicy nad Sazawą) – czeski pisarz, publicysta i dziennikarz.

Wikipedia


haszlerki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Zaolzie. spoż. miętusy

Wiktionary


haszować

generować dane wyjściowe o stałym rozmiarze z danych wejściowych o zmiennym rozmiarze, stosując tzw. funkcje mieszające


SJP.pl


haszowanie

w informatyce: jedna z technik szybkiego uzyskania informacji zapisanych w bazie danych; kodowanie mieszające


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|haszować.

Wiktionary

  • haszowanie w kryptografii, dotyczące szyfrowania danych za pomocą funkcji skrótu.
  • haszowanie w algorytmice, dotyczące efektywnej struktury danych, jaką jest tablica mieszająca.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niehaszowanie n., hashowanie n.

 czas. haszować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hashowanie

Wiktionary


haszpa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. techn. skobel u drzwi

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. zawias

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. metalowa część uprzęży

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. agrafka

 (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. spinka do włosów

Wiktionary

Powiązane:

 (1.4)

:: rzecz. haszpka ż.

Wiktionary


haszpel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Zaolzie. górn. kołowrót górniczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haszplista

Wiktionary


haszpka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mała agrafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haszpa ż.

Wiktionary


hasztabiga

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba bardzo wysoka, wielkolud

Wiktionary


hasztag

słowo lub fraza poprzedzona znakiem # (hash), ułatwiające znalezienie i grupowanie elementów (zdjęć, tweetów itp.); hashtag


SJP.pl

Hasztag (z ang. hashtag) – słowo lub wyrażenie poprzedzone symbolem # (ang. hash), bez użycia spacji, będące formą znacznika (ang. tag). Krótkie wiadomości na mikroblogach i serwisach społecznościowych takich jak Facebook, Twitter, Instagram czy Wykop.pl mogą być oznaczone przez dodanie kratki przed ważnymi słowami (bez spacji) albo wystąpić w zdaniu.

Wikipedia


hasztagować

wstawiać znak # (hash) przed słowem lub frazą w celu ułatwienia znalezienia elementów (zdjęć, tweetów itp.); hashtagować


SJP.pl


haszymida

członek arystokratycznego rodu arabskiego z plemienia Kurajszytów


SJP.pl


haszymidzi

arystokratyczny ród arabski z plemienia Kurajszytów


SJP.pl

Haszymici, Haszymidzi (Banu Haszim) – arystokratyczny ród arabski wywodzący się z plemienia Kurajszytów, a obejmujący potomków Haszima ibn Abd al-Manafa (pradziadka proroka Mahometa). Choć sam Mahomet nie miał synów, to jego ród był kontynuowany przez jego kuzynów Ibn Abbasa i Alego. Ten drugi ożenił się z Fatimą, z którą miał dwóch synów – Husajna i Hasana, którzy mieli liczne potomstwo. Według tradycji Haszymidzi mieli prawo do sprawowania najwyższej władzy w islamie; później to prawo zostało zawężone do rodu Alidów. Przywilej ten szybko zaczął być kontestowany, w związku z czym w islamie powstały nowe nurty – szyizm i charydżyzm.

Wikipedia


haszymidzki

Haszymidzi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dynastią Haszymidów, dotyczący dynastii Haszymidów

Wiktionary

Patrz:

Haszymidzi

Powiązane:

 rzecz. Haszymida mos.

Wiktionary


haszysz

narkotyk otrzymywany z kwiatów konopi indyjskich; hasz (środowiskowo)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) narkotyk uzyskiwany z żywicy konopi indyjskich;

Wiktionary

Haszysz (pot. hasz) – substancja otrzymywana ze zlepionej i sprasowanej żywicy konopi indyjskich (Cannabis indica) lub konopi siewnych (Cannabis sativa), bogatych w substancję psychoaktywną tetrahydrokannabinol (do 50%). Haszysz, podobnie jak marihuana, palony jest zazwyczaj z tytoniem w postaci ręcznie robionych papierosów (tzw. jointów) lub z fajki wodnej (tzw. bonga).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powidełka haszyszu noszą na Wschodzie nazwę madyjum lub birmingi. Nadużywanie haszyszu daje mdłości, zawroty głowy, głęboki sen.

 (1.1) Używanie haszyszu (…), który roskosznemu Syryjczykowi służy, jak opium Chińczykowi, już przed wiekami było na Wschodzie rozpowszechnione.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaʃɨʃ, AS: χašyš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. haszyszowy

Wiktionary


haszyszowy

przymiotnik od: haszysz (np. olej haszyszowy, haszyszowe plantacje)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z haszyszem, dotyczący haszyszu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haszysz mrz.

Wiktionary


haszyszysta

osoba uzależniona od haszyszu


SJP.pl


haszyszyzm

uzależnienie od haszyszu


SJP.pl


hasło

1. myśl przewodnia, idea, slogan;
2. sygnał do rozpoczęcia czegoś;
3. znak rozpoznawczy w wojsku lub harcerstwie, kod dostępu;
4. pozycja w słowniku lub encyklopedii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) myśl przewodnia, idea

 (1.2) znak, sygnał do działania

 (1.3) tajny wyraz lub ciąg znaków

 (1.4) wyraz lub wyrażenie stanowiące odrębną część w słowniku lub katalogu

 (1.5) jeden z możliwych elementów kampanii marketingowej lub politycznej

 (1.6) wyraz wpisywany w pola krzyżówki

 (1.7) pozycja w katalogu lub rejestrze

Wiktionary

  • hasło – tajny parametr, stosowany w kryptografii oraz uwierzytelnianiu.
  • hasło (leksykografia) – część artykułu hasłowego (artykułu) w encyklopedii lub w słowniku, będąca jego tytułem; wyraz lub wyrażenie opisywane (objaśniane) w artykule hasłowym; potocznie – cały artykuł hasłowy.
  • Dewiza przyświecająca jakimś działaniom (reklamowym, propagandowym, promocyjnym, wychowawczym, itp.) np. Szanuj zieleń! lub Stop. Dziecko na drodze!
  • Element bezpieczeństwa systemu rozpoznania – obcy / swój – między innymi w operacjach szpiegowskich, wojskowych (parol, wytrębowanie hasła) lub innych niejawnych np. hasło – odzew.
  • Jeden z możliwych elementów kampanii marketingowej, reklamowej.
  • Sygnał aktywizujący jakieś działania – zwłaszcza społeczne lub wojskowe.
  • Hasło – polski film obyczajowy z 1976 roku.
  • Hasła – film fabularny produkcji albańskiej z 2001 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hasło tej akcji jest bardzo znane.

 (1.2) Na umówione hasło idziemy do działania.

 (1.3) Aby wypłacić pieniądze z konta musi pan podać hasło.

 (1.4) W słowniku hasła są ułożone alfabetycznie.

 (1.5) Bez dobrego hasła, kampania będzie nieskuteczna.

 (1.6) Do zrobienia krzyżówki zostały mi dwa hasła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxaswɔ, AS: χasu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hasłowanie m., zahasłowanie n.

:: zdrobn. hasełko n.

 czas. hasłować ndk., zahasłować dk.

 przym. hasłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dewiza, motto, myśl, idea

 (1.2) komenda, sygnał

 (1.3) kod dostępu, klucz

 (1.4) wpis, tytuł

 (1.5) slogan, zawołanie

Wiktionary


hasłomania

nagminne posługiwanie się hasłami


SJP.pl


hasłować

1. zabezpieczać hasłem;
2. środowiskowo: wypisywać wyrazy hasłowe z kontekstu, np. w celu umieszczenia cytatu w kartotece


SJP.pl


hasłowość

hasłowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest hasłowe

Wiktionary

Patrz:

hasłowy

Powiązane:

 przym. hasłowy

 przysł. hasłowo

Wiktionary


hasłowy

1. związany ze zwięźle sformułowaną ideą, np. hasłowa obietnica;
2. dotyczący wyrazów, znaków lub wyrażeń znanych tylko wtajemniczonym osobom, np. hasłowy system;
3. będący opisem wyrazu lub wyrażenia opisanego w słowniku, encyklopedii lub katalogu, np. artykuł hasłowy;
4. będący wyrazem lub wyrażeniem opisanym w słowniku, encyklopedii lub katalogu, np. wyraz hasłowy;
5. skrótowy, zwięzły, np. hasłowa wypowiedź


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: hasło

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xasˈwɔvɨ, AS: χasu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 zob. hasło.

Wiktionary


hat

dodatkowa, mała dźwignia, umocowana na głównej rękojeści dżojstika; grzybek


SJP.pl

  • Hát – dawna nazwa rzeki Đáy w Wietnamie.
  • Hat – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu
  • hat – kapturek, część rękojeści dżojstika.
  • Hať – wieś w Czechach.
  • HAT – enzym, acetylotransferaza histonów

Wikipedia


hat-trick

[czytaj: hat trik] trzy bramki strzelone w jednym meczu piłki nożnej przez jednego zawodnika (trzy bramki strzelone w jednej połowie określa się hat trickiem klasycznym); hat trick


SJP.pl


hatak

nazwisko


SJP.pl


hatchback

[czytaj: heczbek] liftback;
1. typ nadwozia samochodu osobowego;
2. samochód o takim nadwoziu


SJP.pl

Hatchback – rodzaj nadwozia samochodowego z dodatkowymi drzwiami z tyłu pojazdu umożliwiającymi dostęp do przestrzeni bagażowej i pasażerskiej. W hatchbackach drugi rząd siedzeń może być składany, co pozwala na łatwe zwiększenie przestrzeni bagażowej. Spotykane są zarówno 2- jak i 3-bryłowe nadwozia typu hatchback. Tylna szyba bywa elementem pokrywy bagażnika, może być razem z nią podnoszona.

Wikipedia


hate

[czytaj: hejt] hejt;
1. obraźliwy i zwykle agresywny komentarz internetowy;
2. mówienie w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie


SJP.pl

  • Hate – grupa muzyczna
  • Hate – album The Delgados
  • Hate – album Sinister
  • Hate – album Sarcófago
  • Hate – album grupy muzycznej Sarcófago
Zobacz też
  • hejter

Wikipedia


hate'ować

[czytaj: hejtować] hejtować, hejcić; potocznie:
1. zamieszczać w internecie obraźliwe i zwykle agresywne komentarze;
2. mówić w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie


SJP.pl


hater

[czytaj: hejter] rzadko, potocznie: osoba wyrażająca opinie pełne nienawiści, negatywności; hejter, hejt


SJP.pl

Wikipedia


haterski

[czytaj: hejterski] wyrażający opinie pełne nienawiści, negatywności; hejterski


SJP.pl


haterstwo

[czytaj: hejterstwo] hejterstwo; potocznie:
1. wyrażanie opinii pełnych nienawiści, negatywności; hejtowanie, hejting;
2. grupa lub ogół hejterów


SJP.pl


hatha-joga

[czytaj: hata-joga] system ćwiczeń stanowiący część indyjskiego systemu jogi; hathajoga, hatha joga


SJP.pl


hathajoga

[czytaj: hata joga] ogół ćwiczeń kształtujących sprawność fizyczną i psychiczną, będących częścią systemu jogi; hatha-joga, hatha joga


SJP.pl

Hathajoga (dewanagari हठयोग) – tradycja indyjskiej jogi, bazująca głównie na pozycjach ciała asana, sześciu procesach oczyszczających krija oraz na kontroli oddechu (pranajama). Jednym z autorytatywnych tekstów tej szkoły to Hathajogapradipika.

Wikipedia


hathor

w starożytnym Egipcie: jedno z najważniejszych bóstw żeńskich


SJP.pl

Hathor (Het-heret, Het-Heru – egip. Pałac/Dom Horusa) – egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, a także patronka nekropolii tebańskiej, Oko Ra. Pierwotnie stanowiła personifikację pałacu faraona (stąd jej imię; podobnie Izyda była personifikacją tronu). Z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Nosiła przydomki „Oka Horusa”, „Złotej Bogini”, „Bogini Niebios”, „Pani Czerwonej Góry” i „Turkusowej Pani”. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.

Wikipedia


hatifnat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. istota o niewielkiej, podłużnej posturze i dłoniastych wyrostkach; pochodzą z książkowego świata Muminków, wykreowanego przez Tove Jansson;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spomiędzy pni drzew wyłaniały się coraz to nowe rzesze Hatifnatów, milczące, o nieruchomych twarzach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈtʲifnat, AS: χatʹifnat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Hatifnatek m.

 przym. hatifnatowy

Wiktionary


hatikwa

hymn państwowy Izraela


SJP.pl

  • Hymn Izraela: Hatikwa (Nadzieja)
  • Hatikwa – izraelska partia polityczna

Wikipedia


hatiora

kaktus epifityczny rosnący na drzewach, nieposiadający kolców a jedynie włoski; kaktus wielkanocny


SJP.pl

Hatiora Britton & Rose – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują w Brazylii.

Wikipedia


hatszepsut

(?-ok. 1480 p.n.e.) z XVIII dynastii, królowa egipska od 1505


SJP.pl

Hatszepsut – faraon, władczyni starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Panowała prawdopodobnie w latach 1503 p.n.e. do 1482 p.n.e., lub 1479 p.n.e. do 1458 p.n.e., lub 1472 p.n.e. do 1450 p.n.e.

Córka Totmesa I i królowej Ahmes, przyrodnia siostra i żona Totmesa II, z którym rywalizowała o sukcesję. Po śmierci Totmesa II objęła regencję w imieniu małoletniego Totmesa III. Prawdopodobnie w drugim lub trzecim roku regencji ogłosiła się władcą i przyjęła tytuł królewski, wywodząc swe prawo do tronu na podstawie, jak sama stwierdziła, współrządów ze swym ojcem, Totmesem I. Jej zasługą było rozszerzenie stosunków handlowych.

Wikipedia


hatteria

gad z rzędu ryjogłowych, podobny do jaszczurki, zamieszkuje skaliste wybrzeża Nowej Zelandii i kilku wysp w Cieśninie Cooka; tuatara; łupkoząb


SJP.pl

Hatteria, tuatara, łupkoząb (Sphenodon) – rodzaj gadów z rodziny hatteriowatych (Sphenodontidae) występujących endemicznie na Nowej Zelandii.Mimo że wyglądem najbardziej przypominają jaszczurkę, w rzeczywistości reprezentują odrębną linię ewolucyjną lepidozaurów – sfenodonty. Hatterie są jedynymi współczesnymi przedstawicielami tej grupy. Ich najbliżsi krewni to łuskonośne (jaszczurki, amfisbeny i węże). Z tego powodu hatterie wzbudzają zainteresowanie naukowców badających ewolucję jaszczurek i węży oraz rekonstruujących wygląd i zwyczaje najwcześniejszych diapsydów.

Wikipedia


hatterie

grupa gadów reliktowych podobnych do jaszczurek, dziś reprezentowana jedynie przez jeden gatunek zamieszkujący Nową Zelandię


SJP.pl

Hatteriowate, hatterie, tuatary (Sphenodontidae) – rodzina gadów, do której zaliczany jest rodzaj Sphenodon, obejmujący dwa gatunki żyjące współcześnie, oraz liczne rodzaje wymarłe, takie jak Planocephalosaurus, Brachyrhinodon, czy Polysphenodon. Przedstawiciele niektórych rodzajów mezozoicznych hatteriowatych, np. Clevosaurus, występowali na całym świecie

Wikipedia


hatti

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna z epoki brązu w Azji Mniejszej;

 (1.2) etn. hist. hetycki lud zamieszkujący krainę Hatti (1.1)

Wiktionary

Wikipedia


hatton

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Hatton – jednostka osadnicza w stanie Alabama, w hrabstwie Lawrence
  • Hatton – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Traill
  • Hatton – miejscowość w stanie Waszyngton, w hrabstwie Adams

Gminy w USA:

  • Hatton (ang. Hatton Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Clare

Wikipedia


hattrick

trzy bramki w jednym meczu w wykonaniu tego samego piłkarza; także trzecie zwycięstwo z rzędu w tych samych zawodach; hat trick; hat-trick


SJP.pl

Hattrick – komputerowa gra internetowa typu MMOG rozgrywana za pomocą przeglądarki internetowej, wyprodukowana i wydana przez Hattrick Limited. Jest to menedżer piłkarski, który pozwala graczowi wcielić się w prezesa fikcyjnego klubu piłkarskiego. W grze zalogowanych jest średnio ok. 7 tys. graczy.

Wikipedia


hattusas

stolica Bogazkale (obecnie wieś w Turcji), dawnego państwa Hetytów


SJP.pl

Hattusa (w literaturze przedmiotu również Hattusas, Hattuşaş i Hattusza) — stolica imperium hetyckiego. Obecnie stanowisko archeologiczne położone w pobliżu miasta Boğazkale w Anatolii, około 145 km od Ankary, w 1986 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia


hau

wyraz naśladujący szczekanie psa


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. onomatopeja naśladująca szczekanie psa

Wiktionary

Niemcy:

  • Hau – dzielnica Wiehl

Osoby:

  • Lene Hau – duńska fizyk
  • Woldemar Hau – niemiecki malarz

Inne:

  • HAU – kod IATA Portu lotniczego Haugesund

Zobacz też:

  • Bedburg-Hau

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaw, AS: χau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hauk m.

Wiktionary


haubica

działo artyleryjskie przeznaczone do strzelania stromotorowego do celów zasłoniętych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. działo o krótkiej lufie i małej prędkości początkowej pocisku, przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego;

Wiktionary

Haubica – działo dużego kalibru (od około 75 mm wzwyż), przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego. Obecnie podstawowy rodzaj dział artylerii polowej. Stosowana przede wszystkim do prowadzenia ognia do celów ukrytych za przeszkodami terenowymi. Dzięki zastosowaniu zmiennych ładunków miotających jest możliwe dokonanie zmiany stromości toru pocisku i donośności strzelania przy tym samym (stałym) kącie podniesienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ogień prowadziły haubice okopane za lasem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xawˈbʲit͡sa, AS: χau̯bʹica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. haubiczny

Wiktionary


haubicoarmata

działo łączące cechy haubicy i armaty; armatohaubica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. działo łączące cechy haubicy i armaty;

Wiktionary

Haubicoarmata (armatohaubica) – działo łączące cechy haubicy i armaty, a więc zdolne zarówno do prowadzenia ognia stromotorowego jak i płaskotorowego. Obecnie na ogół utożsamiane z haubicami.

Działa tego typu są coraz częściej spotykane w uzbrojeniu współczesnych armii. Jej nowe konstrukcje zwane haubicami (np. 155 mm FH-70, 155 mm M198) są zwykle działami półautomatycznymi kalibru 105–203 mm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilka brytyjskich haubicoarmat zostało w magazynach przy poligonie.

Wiktionary


haubicowy

haubica


SJP.pl

Patrz:

haubica

haubiczny

przymiotnik od: haubica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wojsk. związany z haubicą, dotyczący haubicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haubica ż.

Wiktionary


hauer

Osoby o tym nazwisku:

  • Joachim Hauer – norweski skoczek narciarski
  • Johannes Hauer – niemiecki aktor
  • Josef Matthias Hauer – austriacki kompozytor i teoretyk muzyki
  • Rutger Hauer – holenderski aktor, scenarzysta, producent, reżyser

Wikipedia


haueryt

[czytaj: hałeryt] minerał z gromady siarczków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. bardzo rzadki minerał z gromady siarczków, siarczek manganu;

Wiktionary

Haueryt – minerał z gromady siarczków. Należy do minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego geologa – J.R. Hauera (1822–1899) – W. Haidinger 1845 r.

Wikipedia


hauhet

egipskie prabóstwo wyobrażane w postaci węża, uosabiające nieskończoność


SJP.pl

Hauhet – prabóstwo egipskie uosabiające nieskończoność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Huh tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.

Wikipedia


hauk

głos psa; szczekanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. głos wydawany przez psy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z daleka można było usłyszeć psi hauk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xawk, AS: χau̯k

Wiktionary

Powiązane:

 wykrz. hau

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szczekot, szczęk, szczekanie

Wiktionary


hauke-bosak

[czytaj: hałke-bosak] Józef Hauke-Bosak (1834-1871), generał


SJP.pl


haul

[czytaj: hol]
1. szczegółowe omówienie niedawno zakupionego przedmiotu w internecie, np. na blogu, w serwisie wideo;
2. to, co jest w ten sposób omawiane


SJP.pl


haupt

nazwisko


SJP.pl


hauptmann

Osoby

  • Alfred Hauptmann – niemiecki lekarz
  • Carl Hauptmann – niemiecki pisarz, brat Gerharta
  • Gerhart Hauptmann – niemiecki dramaturg i powieściopisarz, laureat Nagrody Nobla, brat Carla
  • Hans Hauptmann – oficer austro-węgierski
  • Moritz Hauptmann – niemiecki kompozytor
  • (8381) Hauptmann – planetoida
  • Hauptmann – stopień wojskowy (kapitan)
  • Kapitan z Köpenick (Der Hauptmann von Köpenick) – właściwie Friedrich Wilhelm Voigt, niemiecki szewc
  • Kapitan z Köpenick – sztuka Carla Zuckmayera
  • Kapitan z Köpenick – film z 1956

Wikipedia


haura

miasto w Indiach


SJP.pl

Haura (beng. হাওড়া, Hāoṛā; ang. Howrah) – miasto w Indiach, w zespole miejskim Kalkuty, nad rzeką Hugli.

Miasto jest dużym ośrodkiem przemysłu jutowego i bawełnianego. Posiada port morski ze stocznią, hutę aluminium, mieści się tam również najstarszy w Indiach ogród botaniczny, Acharya Jagadish Chandra Bose Indian Botanic Garden. Liczba ludności w 2003 roku wynosiła ok. 1 mln.

Wikipedia


hausa

język używany przez lud Hausa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) etn. związany z ludem Hausa

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) jęz. jeden z głównych języków Afryki, należący do rodziny afroazjatyckiej, do podrodziny czadyjskiej;

Wiktionary

Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy znasz jakieś pieśni hausa?

 (2.1) Hausa zaczął zapożyczać słowa angielskie od początku XX wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hausa mos./ż., hausanista mos., hausanistka ż., hausanistyka ż., Hausanka, Hausańczyk mos., hausańszczyzna ż.

 przym. hausański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hausański

 (2.1) (język) hausański, hausańszczyzna

Wiktionary


hausańczycy

lud afrykański; Hausowie, Hausa


SJP.pl

Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.

Wikipedia


hausanistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o języku i kulturze hausa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spory wkład w rozwój polskiej hausanistyki wniosła profesor Nina Pawlak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hausa mos./ż., hausa n., hausanista mos., hausanistka ż., Hausanka ż., Hausańczyk mos., hausańszczyzna ż.

 przym. hausa, hausański

Wiktionary


hausański

Hausa


SJP.pl

Patrz:

Hausa

hauścik

zdrobnienie od: haust


SJP.pl


hauser

Hauser – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Idaho, w hrabstwie Kootenai.

Wikipedia


hausmanit

minerał, tlenek manganu


SJP.pl

Hausmanit – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga Johanna Friedricha Ludwiga Hausmanna (1782–1859), który rozpoznał ten minerał.

Wikipedia


hausner

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Alfred Hausner (1822, Brody – 1887 Brody) – bankier, kupiec i polityk
  • Alfred Wojciech Hausner (1887, Dornbach – 1953, Kraków) – major audytor Wojska Polskiego.
  • Andrzej Hausner (ur. 1981, Katowice), polski aktor
  • Artur Hausner (1870, Kończyce – 1941, Woroneż), polski polityk
  • Bernard Hausner (1874, Czortków – 1938, na terytorium Palestyny), żydowski syjonista
  • Jerzy Krzysztof Hausner (ur. 1949, Świnoujście), polski polityk i ekonomista
  • Krzysztof Hausner (1944, Kraków – 2004, Kraków), polski piłkarz, napastnik, prawoskrzydłowy
  • Otto Hausner (1827, Brody – 1890, Lwów), polski historyk sztuki, polityk, pisarz
  • Roman Hausner (1883, Lwów – 1947, Londyn), polski prawnik
  • Siegfried Hausner (1952 – 1975), niemiecki lewicowy terrorysta
  • Włodzimierz Hausner (ur. 1936, Bydgoszcz), działacz partyjny i gospodarczy, wiceminister
  • Wojciech Hausner (ur. 1957, Kraków), polski polityk, nauczyciel, historyk, samorządowiec

Wikipedia


hausowie

przedstawiciel ludu afrykańskiego Hausa


SJP.pl

Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.

Wikipedia


hausse

hossa


SJP.pl


haust

łyk płynu lub powietrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. duży łyk płynu lub powietrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek pospiesznie opróżnił kubek mleka trzema haustami.

 (1.1) Proszę nabrać haust powietrza i nie oddychać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xawst, AS: χau̯st

Wiktionary


haustorium

organ organizmów pasożytniczych służący do pobierania pokarmu od żywiciela; ssawka


SJP.pl

Ssawki, haustoria (l. poj. haustorium) – odgałęzienia strzępek pasożytniczych grzybów lub drobne korzenie boczne roślin pasożytniczych, wrastające w ciało organizmu żywicielskiego i pobierające z niego substancje pokarmowe. Ssawki pasożytów łodygowych przenikają przez warstwę korową i miękiszową łodygi żywiciela, a po dotarciu do tkanki przewodzącej następuje wykształcenie elementów przewodzących i połączanie systemów przewodzących żywiciela i pasożyta. Pasożyty korzeniowe łączą się ssawkami z systemem przewodzącym rośliny żywicielskiej po wrośnięciu w jej korzenie. Rozwój ssawek związany jest z odbieraniem sygnałów chemicznych od rośliny żywicielskiej oraz zmiany potencjału redoks. Stwierdzono, że rozwój haustoriów roślin pasożytniczych może być hamowany przez arbuskularne grzyby mikoryzowe.

Wikipedia


hausyjka

przedstawicielka ludu afrykańskiego Hausa


SJP.pl


hauts-de-france

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. rejon administracyjny w północnej Francji;

Wiktionary


hauu

onomatopeja "hau" o przedłużonej artykulacji; hauuu


SJP.pl


hauuu

onomatopeja "hau" o przedłużonej artykulacji; hauu


SJP.pl


havas

Havas (wym. [avas]) – francuskie przedsiębiorstwo międzynarodowe zajmujące się reklamą i public relations, z siedzibą w Paryżu.

Początkowo Havas była agencją informacyjną, która została utworzona w 1835 roku w Paryżu przez Charles-Louisa Havasa. Była ona pierwszą nowoczesną agencją informacyjną na świecie.

Wikipedia


havel

nazwisko, np. Vaclav (albo Wacław) Havel (1936-2011), czeski polityk, dramaturg i eseista


SJP.pl

Niemcy:

  • Havel (pol. Hawela) – rzeka

Osoby:

  • Gustav Havel
  • Hippolyte Havel
  • Jiří Havel
  • Joseph Havel
  • Václav Havel

Zobacz też:

  • Elbe-Havel-Land

Wikipedia


haw

przysłówek miejsca

 (1.1) gw-pl|Podhale, Bukowina. tam, tu

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. tu, tutaj

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skocyli wte hłopcy do izby, oni ta wiedzieli, co jo haw jest, i do białcanów. sic.

 (1.2) Pódź haw, cosi ci powiym!

Wiktionary


hawai

[czytaj: hałaji] wyspa na Oceanie Spokojnym; Hawaii


SJP.pl


hawaii

[czytaj: hałaji] wyspa na Oceanie Spokojnym; Hawai


SJP.pl

Hawaiʻi (nazywana również Big Island) – największa wyspa w archipelagu Hawajów i zarazem najmłodsza z nich wszystkich. Jej nazwa wywodzi się od imienia legendarnego bohatera Hawaiʻiloa, który według lokalnych przekazów był pierwszym człowiekiem, który dotarł do jej brzegów. Zgodnie z inną wersją, nazwa wywodzi się od mitologicznej wyspy Hawaiki – krainy zmarłych z mitologii Polinezyjczyków.

Wikipedia


hawaiki

Wikipedia


hawaiʻi

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) największa i najmłodsza wyspa archipelagu Hawajów

Wiktionary

Hawaiʻi (nazywana również Big Island) – największa wyspa w archipelagu Hawajów i zarazem najmłodsza z nich wszystkich. Jej nazwa wywodzi się od imienia legendarnego bohatera Hawaiʻiloa, który według lokalnych przekazów był pierwszym człowiekiem, który dotarł do jej brzegów. Zgodnie z inną wersją, nazwa wywodzi się od mitologicznej wyspy Hawaiki – krainy zmarłych z mitologii Polinezyjczyków.

Wikipedia


hawaj

w gwarze więziennej: papieros zrobiony z suchych liści, trocin


SJP.pl


hawaj.

skrót od: hawajski


SJP.pl


hawajczyk

mieszkaniec Hawai, Hawajów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hawajów

 (1.2) mieszkaniec Hawai

Wiktionary

Hawajczyk rdzawoczelny, hawajczyk (Chasiempis sandwichensis) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Zamieszkuje siedliska leśne na hawajskiej wyspie Hawaiʻi. Jest bliski zagrożenia wyginięciem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈvajt͡ʃɨk, AS: χavai ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawaje, Hawai, hawaje

:: fż. Hawajka ż.

 przym. hawajski

Wiktionary


hawaje

rodzaj spodni; hawajki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. archipelag wysp na Oceanie Spokojnym;

 (1.2) geogr. adm. stan USA położony na archipelagu Hawajów (1.1);

Wiktionary

Hawaje (ang. Hawaii, wym. /həˈwaɪʲi/, haw. Mokuʻāina o Hawaiʻi) – najmłodszy z 50 stanów Stanów Zjednoczonych (dołączony 21 sierpnia 1959 roku). Jedyny stan leżący wyłącznie na wyspach. Położony na archipelagu Hawaje, w północno-środkowej części Oceanu Spokojnego. Stolicą stanu jest Honolulu leżące na wyspie Oʻahu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Hawajach znajduje się czynny wulkan Mauna Loa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvajɛ, AS: χavai ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hawajski

 rzecz. hawajski mrz., Hawajczyk m., Hawajka ż.

Wiktionary


hawajka

1. mały ptak z rodziny łuszczaków, występujący endemicznie na Hawajach;
2. potocznie: koszula hawajska - męska koszula z krótkim rękawem, w barwne, kwieciste wzory


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hawajów

 (1.2) mieszkanka Hawai

Wiktionary

Łuskacze (Carduelinae) – podrodzina ptaków z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈvajka, AS: χavai ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hawajski mrz., Hawaje, Hawai, Hawajczyk, hawaje

 przym. hawajski

Wiktionary


hawajki

rodzaj spodni; hawaje


SJP.pl

Drepanidini – plemię ptaków z podrodziny łuskaczy (Carduelinae) w obrębie rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).

Wikipedia


hawajski

przymiotnik od: Hawaje, Hawai


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Hawajami, dotyczący Hawajów

 (1.2) w charakterystycznym dla Hawajów stylu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy na Hawajach;

Wiktionary

Język hawajski (haw. ʻōlelo Hawaiʻi) – język Hawajczyków, rdzennych mieszkańców Hawajów.

Należy do grupy polinezyjskiej rodziny języków austronezyjskich. Jest blisko spokrewniony z językami: rarotonga, tuamotu, maoryskim i tahitańskim, bardziej odległe pokrewieństwo łączy go z samoańskim, fidżyjskim i innymi językami używanymi w Polinezji. Wykazuje słabsze pokrewieństwo z językami malajsko-polinezyjskimi Azji Południowo-Wschodniej oraz z obszaru Oceanu Indyjskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pod pomnikiem Adama Mickiewicza zorganizowali happening: przebrani w hawajskie koszule namawiali do degustowania powietrza zamkniętego w specjalnie zaplombowanych słoikach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvajsʲci, AS: χavai ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawaje nmos., Hawajczyk m., Hawajka ż.

Wiktionary


hawajskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem hawajskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem hawajskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku hawajskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvajskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: χavai ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


hawana

kubański tytoń używany do wyrobu cygar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto portowe, stolica Kuby;

 (1.2) geogr. adm. hist. dawna prowincja na Kubie z ośrodkiem administracyjnym w Hawanie (1.1);

Wiktionary

Hawana (hiszp. La Habana lub San Cristóbal de La Habana) – stolica Kuby, największe miasto oraz port na wyspie i w całych Karaibach, położone nad Zatoką Hawańską. Główny ośrodek przemysłowy kraju, gdzie obecny jest przemysł tytoniowy, petrochemiczny, włókienniczy, elektromaszynowy. Węzeł komunikacji lądowej, morskiej i lotniczej (międzynarodowe lotnisko im. José Martí). Posiada uniwersytet od 1728.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moskwa widziała w Hawanie sojusznika antyimperialistycznego i klasowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvãna, AS: χavãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hawańczyk mos., hawanka ż., hawana ż.

 przym. hawański

Wiktionary


hawańczyk

mieszkaniec Hawany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hawany

Wiktionary

Hawańczyk – rasa psa, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych w podsekcji biszonów. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xaˈvãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: χavãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawana ż.

:: fż. hawanka ż.

 przym. hawański

Wiktionary


hawanka

mieszkanka Hawany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hawany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvãnka, AS: χavãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawana ż.

:: fm. hawańczyk mos.

 przym. hawański

Wiktionary


hawanna

cygaro z tytoniu uprawianego w zachodniej części Kuby; hawana


SJP.pl


hawański

przymiotnik od: Hawana (stolica Kuby)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Hawana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze swych prywatnych funduszy Gabo finansuje hawańską szkołę filmową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvãj̃sʲci, AS: χavãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawana ż., hawańczyk mos., hawanka ż.

Wiktionary


hawdala

obrzęd kończący szabat przypadający na sobotni wieczór


SJP.pl

Hawdala (hebr. ‏הבדלה‎ hawdala, dosł. „różnica, rozróżnienie”; jid. ‏הבֿדלה‎ hawdole) – w judaizmie ceremonia oddzielenia czasu szabatu lub innych świąt od dnia powszedniego. Nabożeństwo to odprawiane jest na pożegnanie święta, by zaznaczyć jego wyjątkowość w stosunku do zwykłego dnia tygodnia.

Wikipedia


hawdalowy

hawdala


SJP.pl

Patrz:

hawdala

hawela

rzeka w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Niemczech, prawy dopływ Łaby;

Wiktionary

Hawela (niem. Havel, cz. Havola, łuż. Habola, dawniej zwana Habola, Hobola lub Obła) – rzeka w Niemczech, prawy dopływ Łaby.

Wypływa z jeziora Dambeck (Pojezierze Meklemburskie), płynie na południe. Przepływająca przez liczne jeziora w górnym biegu, jest w związku z tym dość bogata w wodę i na niemal całej swojej długości jest żeglowna.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Hawelanin m., Hawelanka ż., Hawelski m., Hawelska ż.

 przym. hawelski, hawelański

Wiktionary


hawelanie

plemię zachodniosłowiańskie


SJP.pl

Hawelanie, Hawolanie, Hobolanie, Hoblanie, Oblanie – plemię zachodniosłowiańskie utożsamiane ze Stodoranami (Hawelanie jest nazwą starszą jeśli chodzi o źródła), które ok. 720 roku zasiedliło tereny nad środkową Łabą, Hawelą (zwaną po łużycku Hobolą czy po polsku Obłą) i Sprewą. Głównymi ich grodami były Hobla (Hobolin) i Brenna (niemieckie Havelberg i Brennaburg lub Brandenburg).

Wikipedia


hawelanin

członek plemienia zachodniosłowiańskiego


SJP.pl


hawelanka

członkini plemienia zachodniosłowiańskiego


SJP.pl


hawelok

płaszcz bez rękawów


SJP.pl


hawelski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hawelą, dotyczący Haweli, leżący na Haweli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawela ż.

Wiktionary


hawerfloki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. płatki owsiane

Wiktionary


hawerz

dawniej: górnik, kopacz; hawierz, hawiarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. saper

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxavɛʃ, AS: χaveš

Wiktionary


hawiarski

hawiarz


SJP.pl

Patrz:

hawiarz

hawiarz

dawniej: górnik, kopacz; hawierz, hawerz


SJP.pl


hawiernia

gwarowo: kopalnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kopalnia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gruba.

Wiktionary


hawierz

dawniej: górnik, kopacz; hawiarz, hawerz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. górn. górnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxavʲjɛʃ, AS: χavʹi ̯eš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawierzów m.

 przym. hawierzowski, hawierzski

Wiktionary


hawierzów

miasto w Czechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w powiecie Karwina, w kraju morawsko-śląskim w Czechach;

Wiktionary

Hawierzów (cz. Havířov) – miasto statutarne w powiecie Karwina, w kraju morawsko-śląskim w Czechach. Jako gmina z rozszerzonymi uprawnieniami (cz. obec s rozšířenou působností) obejmuje również Suchą Górną, Olbrachcice, Cierlicko i Błędowice Górne. Przez miasto przepływa rzeka Łucyna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ten pociąg zatrzymuje się w Hawierzowie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hawierz m., hawierzowianin mos., hawierzowianka ż.

 przym. hawierzowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hawirzów

Wiktionary


hawierzowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Hawierzowa, związany z Hawierzowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Umówię się z nimi na hawierzowskim rynku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawierzów m., hawierz mos.

Wiktionary


hawira

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. dom, mieszkanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈvʲira, AS: χavʹira

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alternatywna pisownia chawira

Wiktionary


hawking

Hawking jest nazwiskiem angielskim, oznacza sokolnictwo.

Ludzie o nazwisku Hawking
  • Jane Hawking (ur. 1944) – językoznawca i pisarka, pierwsza żona Stephena
  • Lucy Hawking (ur. 1970) – dziennikarka i pisarka, córka Stephena
  • Stephen Hawking (1942–2018) – naukowiec brytyjski

Wikipedia


hawkins

Miejscowości w USA:

  • Hawkins – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Wood
  • Hawkins – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Rusk
  • Hawkins – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Rusk

Gminy w USA:

  • Hawkins (ang. Hawkins Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Rusk

Wikipedia


haworcja

rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych; haworsja


SJP.pl

Haworsja, haworcja (Haworthia Duval) – rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych pochodzący z Południowej Afryki. Do rodzaju zalicza się ponad 160 gatunków. Rośliny wyróżniają się rozetami liści pokrytymi z wierzchu i od spodu pasmami białych brodawek oraz orzęsionymi i ząbkowanymi brzegami. Nazwa pochodzi od botanika Adriana Hardy Hawortha.

Wikipedia


haworsja

rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych; haworcja


SJP.pl

Haworsja, haworcja (Haworthia Duval) – rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych pochodzący z Południowej Afryki. Do rodzaju zalicza się ponad 160 gatunków. Rośliny wyróżniają się rozetami liści pokrytymi z wierzchu i od spodu pasmami białych brodawek oraz orzęsionymi i ząbkowanymi brzegami. Nazwa pochodzi od botanika Adriana Hardy Hawortha.

Wikipedia


hawr

miejscowość i gmina we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. duże miasto portowe w północnej Francji, w Normandii;

Wiktionary

Hawr (fr. Le Havre, wymowa) – miasto i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Sekwana Nadmorska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Hawrze, dokąd zawiózł ich ekspres w ciągu kilku godzin, dwaj podróżni zostali skwapliwie przyjęci na pokład pięknego parowca, który podniósł natychmiast kotwicę i wyruszył na pełne morze nie czekając na innych pasażerów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hawrski

Wiktionary


hawrań

najwyższy szczyt Tatr Bielskich na Słowacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. masyw górski w Tatrach;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) geogr. alternatywny rodzaj dla (1.1)

Wiktionary

Hawrań (niem. Rabstein, Rabenstein, słow. Havran, węg. Havrán, Holl, 2152m) – najwyższy szczyt (dawniej niezgodnie z prawdą uważany za drugi pod tym względem) Tatr Bielskich na Słowacji, znajdujący się w środkowej części ich zachodniej połowy, w głównej grani Tatr na odcinku, na którym pokrywa się ona z główną granią Tatr Bielskich; jednocześnie najwyższy wapienny szczyt całych Tatr.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Masyw Hawrania góruje nad aż pięcioma dolinami.

Wiktionary


hawrski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hawrem, dotyczący Hawru (miasta we Francji)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Także Claude Monet, malując panią Gaudibert, żonę zamożnego hawrskiego przedsiębiorcy, odszedł od konwencji psychologicznego portretu.

 (1.1) Powstała szalona gonitwa wzdłuż hawrskich doków, ku Darowi Pomorza. Żwawsza, bo trzeźwa, policja doganiała, łapała i tłukła pałkami po młodych łbach.

 (1.1) A na obszarze Hawru zachowała się do dzisiaj nazwa jednego z dwóch wymienionych na początku średniowiecznych portów rybackich; «Leure» jest do dziś nazwą jednego z rejonów portu hawrskiego. Natomiast dzielnica Hawru, gdzie się dawniej znajdował porcik o nazwie «Chef-de-Caux», obecnie nazywa się inaczej: «Sainte-Adresse».

 (1.1) Utrzymuje, że brał 250 franków miesięcznie i wszystkie wygody. Za jego pomocą zwiedziłem szpital hawrski i Zakład dr. Giberta dla zołzowatych dzieci, zakład arcydzieło sui generis.

 (1.1) Z całej plejadaejady czasopism zbliżonych do Zjednoczenia Emigracji Polskiej zasługuje na uwagę organ Gminy Hawrskiej zatytułowany „Zjednoczenie”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hawr mrz.

Wiktionary


hawryjczyk

mieszkaniec Hawru


SJP.pl


hawryjka

mieszkanka Hawru


SJP.pl


hawryjski

Hawr


SJP.pl

Patrz:

Hawr

hawrylak

nazwisko


SJP.pl

Hawrylak (ukr. Гавриляк) – wieś na Ukrainie w rejonie tłumackim obwodu iwanofrankiwskiego.

Wikipedia


hawryluk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Hawryluk – ukraiński pisarz
  • Jerzy Hawryluk – ukraiński poeta, historyk i publicysta, działacz ukraińskiej mniejszości narodowej w Polsce
  • Mychajło Hawryluk – ukraiński Kozak, aktywista Euromajdanu, poseł
  • Mykoła Hawryluk – ukraiński piłkarz, trener piłkarski

Wikipedia


hawthorne

Miejscowości w USA:

  • Hawthorne – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Los Angeles
  • Hawthorne – miasto w stanie Floryda, w hrabstwie Alachua
  • Hawthorne – jednostka osadnicza w stanie Nevada, w hrabstwie Mineral
  • Hawthorne – miasto w stanie New Jersey, w hrabstwie Passaic
  • Hawthorne – jednostka osadnicza w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Westchester
  • Hawthorne – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas

Wikipedia


haydn

  • Joseph Haydn
  • Michael Haydn
  • (3941) Haydn

Wikipedia


hayek

  • Salma Hayek (aktorka)
  • Friedrich August von Hayek (ekonomista)
  • Nicolas Hayek (przedsiębiorca)
  • Nácere Hayek (matematyk)

Wikipedia


hayes

[czytaj: hejs] nazwisko, np. Rutherford Birchard Hayes (1822 - 1893) dziewiętnasty prezydent USA


SJP.pl

Osoby

  • Rutherford Hayes – 19. prezydent USA
  • Ira Hayes
  • Isaac Hayes
  • Joanna Hayes
  • Helen Hayes
  • Lucy Hayes
  • Sean Hayes

Miasta

  • Hayes – francuska gmina w Regionie Centralnym
  • Hayes – francuska gmina w regionie Lotaryngia
  • Hayes (Jamajka) – miasto
  • Hayes (Luizjana) – jednostka osadnicza w USA

Wikipedia


hayman

nazwisko


SJP.pl


haynes

  • Haynes – wieś w Anglii, w hrabstwie Bedfordshire
  • Haynes – miasto w USA, w stanie Arkansas, w hrabstwie Lee
  • Haynes – miasto w USA, w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Adams

Wikipedia


hays

Miejscowości we Francji:

  • Hays – miejscowość i gmina w regionie Franche-Comté, w departamencie Jura

Miejscowości w USA:

  • Hays – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Ellis
  • Hays – jednostka osadnicza w stanie Montana, w hrabstwie Blaine
  • Hays – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Wilkes
  • Hays – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Hays

Wikipedia


haywood

Gminy w USA:

  • Haywood (ang. Haywood Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Clay

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Haywood (ang. Haywood County) – w stanie Karolina Północna
  • hrabstwo Haywood (ang. Haywood County) – w stanie Tennessee

W Wielkiej Brytanii:

  • Haywood – miejscowość w hrabstwie Herefordshire (Anglia)

Wikipedia


hayworth

Osoby o tym nazwisku:

  • Nan Hayworth – amerykańska polityk
  • Rita Hayworth – amerykańska aktorka i tancerka

Wikipedia


hazacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Hazaków, związany z Hazakami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzie odbywają się Hazackie Spotkania Kapel Ludowych?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hazak mos.

Wiktionary


hazak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej obszar powiatu rawickiego między rzekami Orlą i Dąbroczną;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak podają źródła historyczny strój ludowy Hazaków był bardzo podobny do śląskich strojów ludowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hazacki

Wiktionary


hażanin

mieszkaniec Hagi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hagi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈʒãɲĩn, AS: χažãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haga ż.

:: fż. hażanka ż.

 przym. haski

Wiktionary


hażanka

mieszkanka Hagi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hagi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈʒãnka, AS: χažãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Haga ż.

:: fm. hażanin mos.

 przym. haski

Wiktionary


hazar

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek ludu częściowo pochodzenia mongolskiego zamieszkującego Hazaradżat w środkowym Afganistanie;

Wiktionary

Hazar – osiedle w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, w granicach miasta na prawach etrapu Balkanabat, w zachodniej części półwyspu Çeleken, nad brzegiem Morza Kaspijskiego. W 2022 roku liczyło ok. 14,7 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia nafty i gazu oraz przemysłu chemicznego (zakłady produkcji soli jodobromowej) i węglowego (fabryka sadzy technicznej). W mieście działa muzeum historyczno-rewolucyjne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Większość Hazarów wyznaje szyicki islam.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hazaradżat mrz.

:: fż. Hazarka ż.

 przym. hazarski

Wiktionary


hazaradżat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. hist. historyczny region w środkowym Afganistanie;

Wiktionary

Hazaradżat – historyczny region w Azji, zamieszkiwany głównie przez Hazarów. Obecnie znajduje się on w środkowym Afganistanie. Obejmuje tam swym zasięgiem prowincje Bamian, Dajkondi i Ghor. W jego obrębie nie ma wielu miast – jest to m.in. Bamian. W regionie panuje zimny, górski klimat, ponieważ leży on w górach Hindukusz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Hazaradżacie panuje zimny, górski klimat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hazarski mrz., Hazar mos., Hazarka ż.

 przym. hazarski

Wiktionary


hazard

1. gry lub zakłady pieniężne z nieodłącznym elementem losowości;
2. ryzykowne przedsięwzięcie; ryzyko;
3. archaicznie: przypadek, traf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gry pieniężne, w których o wygranej decyduje los;

 (1.2) przen. ryzyko

 (1.3) przen. traf

Wiktionary

Hazard – wszystkie gry o pieniądze lub inne dobra, w których o wygranej w wymiarze losowym decyduje przypadek lub algorytm naśladujący wyniki losowe. Wyraz „hazard” pochodzi z języka arabskiego: „az-zahr” znaczy „kostka” lub „gra w kości”. Angielskie słowo „hazard" oznacza „ryzyko".

Najbardziej znanymi miejscami z uprawiania hazardu są: Las Vegas i Atlantic City w Ameryce Północnej, Monte Carlo w Monako oraz Makau w Azji.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) uprawiać hazard • jaskinia hazardu

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hazardzista mos., hazardzistka ż.

 przym. hazardowy

 przysł. hazardowo

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|hasard. → przypadek, traf < etym|arab|اَلزَّهْر. (az-zahr) → kostka do gry, gra w kości

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gambling; (1.2) gamble, risk

* arabski: (1.1) مقامرة

* bułgarski: (1.1) хазарт m.

* chiński standardowy: (1.1) 赌博

* czeski: (1.1) hazardní hra

* duński: (1.1) hasard w./n.

* esperanto: (1.1) hazardludo

* francuski: (1.1) jeu de hasard

* gudźarati: (1.1) જુગાર m. (jugāra)

* hebrajski: (1.1) הימור

* hiszpański: (1.1) juegos lm. m. de azar; (1.3) azar m.

* japoński: (1.1) ギャンブル

* jidysz: (1.1) אַזאַרט m. (azart)

* litewski: (1.1) lošimas

* niderlandzki: (1.1) gokken n., gokspel n., kansspel n.

* niemiecki: (1.1) Glücksspiel n.

* rosyjski: (1.1) азарт m.

* ukraiński: (1.1) азарт (azart)

* włoski: (1.1) gioco d'azzardo m.

źródła.

== hazard (język angielski.) ==

wymowa.

 bryt. IPA|ˈhazəd.

 audioUS|En-us-hazard.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) niebezpieczeństwo, ryzyko

czasownik

 (2.1) ryzykować

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxazart, AS: χazart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hazardzista mos., hazardzistka ż.

 przym. hazardowy

 przysł. hazardowo

Wiktionary


hazardoholik

osoba, która nie może powstrzymać się od uprawiania hazardu


SJP.pl


hazardoholizm

niemożność powstrzymania się od uprawiania hazardu


SJP.pl


hazardować

hazardować się:
1. uprawiać gry hazardowe
2. ryzykować


SJP.pl


hazardownie

hazardowny


SJP.pl

Patrz:

hazardowny

hazardowniej

stopień wyższy od przysłówka: hazardownie


SJP.pl


hazardowny

dawniej: hazardowy


SJP.pl


hazardowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób ryzykowny, hazardowy; wiele ryzykując

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxazarˈdɔvɔ, AS: χazardovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hazard m., hazardzista m.

 przym. hazardowy

Wiktionary


hazardowy

przymiotnik od: hazard (np. gra hazardowa, gracze hazardowi)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z hazardem

 (1.2) przen. narażony na ryzyko, niebezpieczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ruletka internetowa to wyjątkowa gra, która łączy w sobie cechy gier hazardowych i losowych. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxazarˈdɔvɨ, AS: χazardovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hazard m., hazardzista m., hazardzistka ż.

 przysł. hazardowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pokerowy, ryzykowny

Wiktionary


hazardzik

zdrobnienie od: hazard


SJP.pl


hazardzista

1. osoba nałogowo uprawiająca hazard
2. osoba napawająca się ryzykiem; ryzykant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek uprawiający hazard; gracz hazardowy

Wiktionary

Hazardzista – osoba, która decyduje uczestniczyć się w grze z elementami losowości (występującymi w mniejszym lub większym stopniu), ryzykując pieniądze lub inne dobra w celu uzyskania wypłaty w formie pieniędzy, prestiżu, czy po prostu zadowolenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxazarʲˈd͡ʑista, AS: χazarʹʒ́ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hazard m.

:: forma żeńska hazardzistka ż.

 przym. hazardowy

 przysł. hazardowo

Wiktionary


hazardzistka

1. kobieta nałogowo uprawiająca hazard
2. kobieta napawająca się ryzykiem; ryzykantka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: hazardzista

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bożena jest hazardzistką, przegrała już mnóstwo pieniędzy w kasynie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxazarʲˈd͡ʑistka, AS: χazarʹʒ́istka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. hazardzista.

Wiktionary


hazarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego Hazaradżat w środkowym Afganistanie;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hazaradżat mrz.

:: fm. Hazar mos.

 przym. hazarski

Wiktionary


hazarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hazarami, dotyczący Hazarów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język, dialekt języka perskiego używany przez Hazarów w Afganistanie, Iranie i Pakistanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hazar mos., Hazaradżat mrz., Hazarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) hazaragi

Wiktionary


hazdrubal

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Hazdrubal (𐤏𐤆𐤓𐤁𐤏𐤋 /ʕad͡zˈroːbaʕl/) – punickie imię męskie, częste wśród starożytnych Kartagińczyków. Nosili je m.in.:

  • Hazdrubal Magonida
  • Hazdrubal Barkas (zm. 207 p.n.e.) − brat Hannibala,
  • Hazdrubal Starszy (zm. 221 p.n.e.),
  • Hazdrubal Giskon (zm. 202 p.n.e.),
  • Hazdrubal Boetarcha

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hazdrubal było imieniem dość popularnym w starożytnej Kartaginie, nosili je niektórzy wodzowie wojen punickich, między innymi zięć i syn Hamilkara Barkasa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xazˈdrubal, AS: χazdrubal

Wiktionary


hazena

odmiana żeńskiej piłki ręcznej polegająca na podawaniu piłki bez kozłowania; jordanka


SJP.pl

Hazena, także czeska piłka ręczna, ang. Czech handball (czes. házet – rzucać) – gra sportowa zbliżona do piłki ręcznej, będąca jedną z jej poprzedniczek. Obecnie nawet w Czechach coraz częściej jest zastępowana jej międzynarodową odmianą.

Wikipedia


haziel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubikacja, ustęp

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ida do haźla.

 (1.1) Zawrzij haziel.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haźlik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. ubikacja.

Wiktionary


haźlach

1. dawniej (do 1996 r.): Hażlach (wieś w Polsce);
2. gromada w PRL-u


SJP.pl

Hażlach (do 31 XII 1996 Haźlach; cz. Hazlach lub Hažlach, niem. Haslach) – wieś w gminie Hażlach, w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim, w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś na Pogórzu Śląskim. Na obszarze 1233,19 ha zamieszkana jest przez 2263 mieszkańców (2009), co daje gęstość zaludnienia równą 183,5 os./km².

Wikipedia


haźlaski

Haźlach


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hażlacha

Wiktionary

Patrz:

Haźlach

Powiązane:

 rzecz. Hażlach m., hażlaszanin m., hażlaszanka ż.

Wiktionary


hażlaszanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hażlacha

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hażlach m.

:: fż. hażlaszanka ż.

 przym. hażlaski

Wiktionary


hażlaszanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hażlacha

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hażlach m.

:: fm. hażlaszanin m.

 przym. hażlaski

Wiktionary


haźlik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubikacja, ustęp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haziel mrz.

Wiktionary


hazok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. zając

Wiktionary


hazuka

zwyczajowe prawo Żydów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. szata domowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xaˈzuka, AS: χazuka

Wiktionary


hazzan

duchowny karaimski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. duchowny karaimski, pełniący funkcję naczelnika gminy karaimskiej;

Wiktionary

Hazzan (karaim. z hebr. חַזָּן wypowiadający modlitwy) – w religii karaimskiej osoba sprawująca duchowe zwierzchnictwo nad gminą karaimską. Rola hazzana w religii karaimskiej różni się od chazana w judaizmie. Zwyczajowo hazzan przewodzi modlitwom w kienesie. Do jego obowiązków należy wykonywanie czynności duchownych oraz zaspokajanie religijnych potrzeb wiernych swej gminy przez odprawianie nabożeństw, wypełnianie posług religijnych, nadawanie imion, udzielanie ślubów, grzebanie zmarłych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) duchowny

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== hazzan (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. chazan, kantor (w judaizmie)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxazːãn, AS: χa•zãn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) duchowny

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== hazzan (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. chazan, kantor (w judaizmie)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hałabała

krasnal z książki dla dzieci autorstwa Lucyny Krzemienieckiej


SJP.pl

Z przygód krasnala Hałabały – książka dla dzieci autorstwa Lucyny Krzemienieckiej, wydana po raz pierwszy w 1936 roku, w dwóch częściach (najnowsze wydanie z 2016 roku). Tytułowy krasnal Hałabała stał się na początku XXI wieku popularnym patronem polskich przedszkoli, m.in. w Koziegłowach, Trzebnicy, Poznaniu, Kielcach i w kilkunastu innych miastach.

Wikipedia


hałaburda

dawniej: osoba awanturująca się, awanturnik, krzykacz; haraburda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. daw. awantura

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. awanturnik

Wiktionary


hałaczkiewicz

nazwisko


SJP.pl


hałaj

dawna polska tkanina jedwabna, używana w XVIII wieku


SJP.pl


hałajowy

hałaj (tkanina)


SJP.pl


hałas

dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla zdrowia ludzkiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) głośne, uciążliwe dźwięki;

 (1.2) gw-pl|Poznań. bura, awantura

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hałas zza okna nie pozwalał jej zasnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxawas, AS: χau̯as

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałasowanie n., hałasik mrz.

 przym. hałaśliwy

 czas. wyhałasić, hałasić, hałasować ndk.

 przysł. hałaśliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rumor, harmider

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|larmo.

Wiktionary


hałasa

nazwisko


SJP.pl

Hałasa – szczyt Gór Świętokrzyskich o wysokości 393 m n.p.m. należący do Pasma Dymińskiego.

Na szczycie Hałasy stoi dostrzegalnia przeciwpożarowa.

Przez szczyt prowadzi niebieski szlak turystyczny z Chęcin do Łagowa. Północny stok trawersuje niebieski szlak rowerowy (bardzo trudny).U podnóża wzniesienia przebiegają:

  • czerwony szlak rowerowy
  • żółty szlak spacerowy wokół Kielc

Wikipedia


hałasić

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. (później gwara.) hałasować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) byle tylko moja kobieta nie hałasiła, gdy jej żarna do owsa zabiorę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałas

 czas. wyhałasić dk.

Wiktionary


hałasik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od hałas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie hałas, lecz tylko mały hałasik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałas m.

Wiktionary


hałaśliwie

przysłówek sposobu

 (1.1) wywołując hałas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałaśliwość ż., hałas mrz.

 przym. hałaśliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głośno, gwarnie

Wiktionary


hałaśliwiej

stopień wyższy od przysłówka: hałaśliwie


SJP.pl


hałaśliwość

hałaśliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha bycia hałaśliwym; skłonność do wydawania głośnych dźwięków, robienia hałasu

 (1.2) poziom hałasu

Wiktionary

Patrz:

hałaśliwy

Przykłady

 (1.1) Nowe restauracje często cechuje duża hałaśliwość wnętrza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hałaśliwy

 przysł. hałaśliwie

Wiktionary


hałaśliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: hałaśliwy


SJP.pl


hałaśliwy

wydający głośne dźwięki zakłócające spokój


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powodujący hałas

 (1.2) przen. powodujący rozgłos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzieś w krzakach odzywały się hałaśliwe, natrętne słowiki, głusząc cierpliwy jazgot pasikoników.

 (1.2) Rząd stanowy po hałaśliwej akcji propagandowej zmobilizował całą ochotniczą milicję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxawaɕˈlʲivɨ, AS: χau̯aślʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałas m., hałaśliwość ż., hałasowanie n.

 czas. hałasować

 przysł. hałaśliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) głośny

Wiktionary


hałaśnica

hałaśnik


SJP.pl

Patrz:

hałaśnik

hałaśniej

stopień wyższy od przysłówka: hałaśnie


SJP.pl


hałaśnik

rodzaj ptaków z rodziny turakowatych


SJP.pl


hałaśny

dawniej: hałaśliwy


SJP.pl


hałasować

1. wydawać głośne dźwięki zakłócające spokój;
2. potocznie: robić zamieszanie, awantury; protestować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wydawać głośne dźwięki zakłócające spokój

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aya przynosiła śniadanie na tacy, klękała na podłodze, słodziła kawę, nalewała mleko z dzbanka, mieszała kawę hałasując łyżeczką o filiżankę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxawaˈsɔvat͡ɕ, AS: χau̯asovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałas m., hałasowanie n.

 przym. hałaśliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podnosić rejwach, urządzać wrzawę, wrzeszczeć

Wiktionary


hałasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|hałasować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxawasɔˈvãɲɛ, AS: χau̯asovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hałasować

 przym. hałaśliwy

 rzecz. hałas mrz.

Wiktionary


hałasówka

Hałasówka – przysiółek wsi Boratyniec Lacki w Polsce, położony w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Siemiatycze.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Siemiatyczach Stacji.

Wikipedia


hałasownik

dawniej: osoba głośna, krzykliwa; hałaśnik, krzykacz


SJP.pl


hałasowy

hałas


SJP.pl

Patrz:

hałas

hałastra

grupa głośno zachowujących się ludzi; banda, zgraja, motłoch, hołota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. niezorganizowana grupa ludzi, często zachowujących się niekulturalnie

 (1.2) pogard. grupa ludzi, do której osoba mówiąca ma negatywny stosunek

Wiktionary

Hałastra (jid. ‏די כאַליאַסטרע‎ Di Chaljastre) – awangardowa żydowska ekspresjonistyczno-futurystyczna grupa literacko-artystyczna działająca w Warszawie w latach 1922–1924, skupiona m.in. wokół pisma o tym samym tytule.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) banda, zgraja

 (1.2) banda, zgraja

Wiktionary


hałasy

dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla zdrowia ludzkiego


SJP.pl

Hałasy – część wsi Kunki w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec.

W latach 1975–1998 Hałasy administracyjnie należały do województwa zamojskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Opieki św. Józefa i św. Michała Archanioła w Łosińcu.

Wikipedia


hałat

nazwisko


SJP.pl


hałcnów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. dawniej wieś, a obecnie dzielnica Bielska-Białej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Hałcnowie mówiono niegdyś odrębnym językiem hałcnowskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxawt͡snuf, AS: χau̯cnuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałcnowianin m., hałcnowianka ż.

 przym. hałcnowski

Wiktionary


hałda

1. wysypisko odpadów górniczych i przemysłowych; zwał,
2. usypisko użytecznej kopaliny na otwartym terenie; zwał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) górn. wysokie usypisko materiału geologicznego (kruszywa, piasku, rudy) lub odpadów poprzemysłowych (żużel, popiół);

 (1.2) archeol. składowisko ziemi wydobytej w trakcie eksploracji stanowiska;

Wiktionary

Hałda, zwałowisko (śl. hołda, berga, od stpol. hala – usypisko, wysypisko) – antropogeniczna forma ukształtowania powierzchni ziemi, wysypisko skały płonnej lub stałych odpadów przemysłowych (popiół, żużel) powstających w wyniku eksploatacji kopalin lub przerobu surowców w zakładach przemysłowych wydobycia i przetwórstwa węgla oraz rud metali, a także w zakładach związanych z energetyką. Hałdy są nieużytkami. Usypane są z nieposzukiwanych surowców i większość z nich stanowi zagrożenie dla środowiska naturalnego przez wiele lat, z tego względu prowadzona jest ich rekultywacja i zagospodarowanie, w celu ograniczenia ich negatywnego oddziaływania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxawda, AS: χau̯da

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwałowisko

 (1.2) zwałowisko, wysypisko

Wiktionary


hałdamasz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zabawa w gospodzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Młodzi sie radujó, bo w sobote beje w karczmie hałdamasz.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. hałdamaszować ndk.

Wiktionary


hałdamaszować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hulać na zabawie, bawić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałdamasz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hajdamaszyć

Wiktionary


hałdka

zdrobnienie od: hałda


SJP.pl


hałdować

tworzyć hałdy


SJP.pl


hałdowy

przymiotnik od: hałda (np. kamień hałdowy, materiał hałdowy)


SJP.pl


hałdziarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. górn. robotnik, który wywozi na hałdy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxawʲd͡ʑaʃ, AS: χau̯ʹʒ́aš

Wiktionary


hałka

nazwisko


SJP.pl


hałuszczak

nazwisko


SJP.pl


hałła

dawny okrzyk wojenny Tatarów i Turków; ałła


SJP.pl


hałłachować

dawniej: wołać "hałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłakować, ałłachować, hałłakować


SJP.pl


hałłakować

dawniej: wołać "hałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłakować, ałłachować, hałłachować


SJP.pl


hb

symbol twardości materiału (Brinell hardness)


SJP.pl

Hemoglobina (gr. αἷμα haîma „krew”, łac. globus „kula”), oznaczana też skrótami Hb lub HGB – czerwony barwnik krwi, białko zawarte w erytrocytach, którego zasadniczą funkcją jest transportowanie tlenu – przyłączanie go w płucach i uwalnianie w tkankach. Prawie wszystkie kręgowce posiadają hemoglobinę, z wyjątkiem ryb z rodziny bielankowatych.

Wikipedia


hbo

[czytaj: ejdż-bi-o lub ha-be-o] skrót od: Home Box Office - komercyjna, płatna, amerykańska stacja telewizyjna nadająca głownie filmy największych wytwórni filmowych z Hollywood oraz produkująca własne seriale telewizyjne


SJP.pl