rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od takt
Wiktionary
rzecz. takt m.
Wiktionary
Takeda (jap. 武田氏 Takeda shi) – jedna z rodzin daimyō (władców feudalnych i arystokracji wojskowej) w Japonii w okresie Sengoku. Jej znaczenie pochodzi prawie całkowicie od potęgi i sławy Shingena Takedy.
Wikipedia
przestarzale: takielunek (omasztowanie, ożaglowanie i olinowanie statku)
SJP.pl
zszywacz tapicerski
SJP.pl
1. zaimek wskazujący pewną cechę; tego rodzaju, podobny
2. zaimek występujący przed pierwszym członem porównania (taki jak)
3. zaimek nawiązujący do zdania poprzedniego
4. zaimek wskazujący na wysoki stopień nasilenia czegoś; tak bardzo
SJP.pl
zaimek określony, używany…
(1.1) …do wzmocnienia przymiotnika
(1.2) …do zastąpienia przymiotnika znanego z kontekstu
(1.3) …do podkreślenia zwrotu, który będzie omówiony w zdaniu podrzędnym
(1.4) …podczas porównywania rzeczowników, do wyrażenia ich identyczności
spójnik
(2.1) reg-pl|Kresy. jednak
Wiktionary
Taki (jap. 多気町 Taki-chō) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Mie. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 14 021 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 136 os./km².
Wikipedia
(1.1) Andrzej jest taki przystojny!
(1.2) Ale jesteś skąpy! Nie wiedziałam, że taki jesteś!
(1.3) Wczoraj widziałam takiego przystojniaka, że ciągle o nim myślę.
(1.4) Nigdy nie miałem takiej dziewczyny, jak ty (= jaką ty jesteś).
Wiktionary
IPA: ˈtaci, AS: taḱi
Wiktionary
przysł. tak
wykrz. takiego
partyk. tak
zaim. takowy
rzecz. przytakiwacz mos., przytakiwaczka ż.
czas. przytaknąć
Wiktionary
(1.4) identyczny, jednakowy
(2.1) takoj
Wiktionary
potocznie: dopowiedzenie wyrażające odmowę
SJP.pl
lina służąca do podnoszenia, mocowania i napinania żagli na jachtach i okrętach żaglowych
SJP.pl
Takielunek (od niem. Takelung / Taklung) – termin żeglarski oznaczający tę część osprzętu żaglowego na statku wodnym o napędzie żaglowym, która jest aktualnie rozmieszczona na jednostce w celu użytkowania.
Wikipedia
ktoś naprawiający takielunek (olinowanie) na jednostkach pływających; pracownik takielarni
SJP.pl
Takielunek (od niem. Takelung / Taklung) – termin żeglarski oznaczający tę część osprzętu żaglowego na statku wodnym o napędzie żaglowym, która jest aktualnie rozmieszczona na jednostce w celu użytkowania.
Wikipedia
omasztowanie statku
SJP.pl
zaopatrywać statek w takielunek (maszty, liny, żagle); taklować
SJP.pl
omasztowanie, ożaglowanie i olinowanie statku; takelunek (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. system lin na żaglowcu oraz ruchomy osprzęt służący do ich obsługi
(1.2) żegl. wszystkie ruchome lub łatwo demontowalne przyrządy związane z napędem żaglowym
(1.3) żegl. wszystko powyżej linii pokładu łącznie z masztami; określa typ jednostki
Wiktionary
Takielunek (od niem. Takelung / Taklung) – termin żeglarski oznaczający tę część osprzętu żaglowego na statku wodnym o napędzie żaglowym, która jest aktualnie rozmieszczona na jednostce w celu użytkowania.
Wikipedia
(1.1) Nawet śladu nie zostało, jarlu. Ot, kawałeczki takielunku, szmatki jakieś… Więcej nic.
Wiktionary
rzecz. otaklowanie n., takielarz m., takielarnia ż.
przym. otaklowany
czas. otaklować, taklować, roztaklować
Wiktionary
poprzeczka stanowiąca część przeszkody na torze jeździeckim
SJP.pl
tropikalna ryba oceaniczna o ciele pokrytym kolcami, nadymająca się w sytuacji zagrożenia, podawana jako przysmak w kuchni japońskiej pomimo swej toksyczności; rozdymka, fugu
SJP.pl
Takifugu – rodzaj głównie morskich ryb z rodziny rozdymkowatych.
Wikipedia
zwierzę z rodziny krętorogich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Budorcas taxicolor|ref=tak., himalajski ssak z rodziny krętorogich;
Wiktionary
Takin (Budorcas) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
IPA: ˈtacĩn, AS: taḱĩn
Wiktionary
kotlina ilasta w obrębie pustyń piaszczystych w Azji Środkowej; takyr
SJP.pl
wzmocnione "taki"
SJP.pl
bylina z rodziny krąpielowatych (Taccaceae), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej; świńska rzepa, krąpiel
SJP.pl
linka rybacka z haczykami do połowu ryb
SJP.pl
Nazwisko
Inne
Wikipedia
zaopatrywać statek w takielunek (maszty, liny, żagle); takielować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otaklować)
(1.1) żegl. przygotowanie statku do żeglugi poprzez zamocowanie całego niezbędnego wyposażenia (takielunku)
Wiktionary
(1.1) „Ważnym jest, by wiedzieć, jak swój jacht otaklować, a reszta to tylko kwestia praktyki.”
Wiktionary
rzecz. otaklowanie, takielunek
czas. otaklować, roztaklować
Wiktionary
rodzaj statku rybackiego do połowu za pomocą takli - długich sznurów z haczykami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj statku rybackiego, z którego połowy prowadzi się za pomocą takli
Wiktionary
(1.1) W starej stoczni zwodowano taklowiec.
Wiktionary
rzecz. takla ż.
Wiktionary
jednostka monetarna Bangladeszu (1 taka = 100 pajs)
SJP.pl
Tako (jap. 多古町 Tako-machi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Chiba. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 13 735 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 188,7 os./km².
Wikipedia
przestarzale: (właśnie) taki, ten, o którym mowa
SJP.pl
zaimek określony
(1.1) daw. książk. taki
Wiktionary
(1.1) James Cook opłynął Antarktykę i ostatecznie rozwiązał problem istnienia poszukiwanego kontynentu południowego, stwierdzając, że w szerokościach umiarkowanych takowy nie istnieje.
Wiktionary
zaim. tak, taki
rzecz. taka ż., przytakiwacz mos., przytakiwaczka ż.
czas. przytaknąć
przysł. tak
partyk. tak
Wiktionary
(1.1) neutr. taki
Wiktionary
wzmocnione "takowy"
SJP.pl
także (forma staropolska)
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) daw. tak samo, też, również, także
Wiktionary
rasa psa; jamnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. kynol. łow. typ niskiego psa wykorzystywanego podczas polowania do norowania
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od taksa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) norowiec
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
(1.1) jamnik
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
:: rzecz. taksik mzw.
frazeologia.
etymologia. etym|niemiecki|Dachshund. → jamnik
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
źródła.
== taks (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) szacować, taksować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: taks, AS: taks
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. taksik mzw.
Wiktionary
(1.1) norowiec
Wiktionary
stała opłata pobierana za jakieś usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stawka opłaty za jakąś usługę
(1.2) pot. taksówka
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od taks
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) taksa notarialna / ubezpieczeniowa • ustalać taksę
synonimy.
(1.1) taryfa
(1.2) taryfa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. taksacja ż., taksiarz mos., taksiarka ż., taksówka ż., taksator mos., taksowanie n.
czas. taksować ndk.
przym. taksówkowy, taksiarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|taksówka.
* rosyjski: (1.1) такса ż.
* wilamowski: (1.1) taks ż.
źródła.
== taksa (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) opłata
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtaksa, AS: taksa
Wiktionary
rzecz. taksacja ż., taksiarz mos., taksiarka ż., taksówka ż., taksator mos., taksowanie n.
czas. taksować ndk.
przym. taksówkowy, taksiarski
Wiktionary
(1.1) taryfa
(1.2) taryfa
Wiktionary
1. ocena wartości czegoś; oszacowanie, wycena;
2. ustalenie taksy - opłaty pobieranej za pewne usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. oszacowanie wartości czegoś, ustalenie taksy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Problematykę powszechnej taksacji nieruchomości uregulowano w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
Wiktionary
rzecz. taksiarz mos., taksa ż.
czas. taksować ndk.
Wiktionary
(1.1) wycena
Wiktionary
osoba zajmująca się wycenianiem czegoś, ustalaniem taksy; rzeczoznawca
SJP.pl
Taksator – rzeczoznawca taksujący (szacujący) przedmioty, oceniający ich wartość w celu ustalenia opłaty (taksy). Taksator leśny dokonuje szacunkowej wyceny (taksacji) drzewostanu, sporządza opisy taksacyjne. Podczas taksacji określa się strukturę, budowę, wiek, skład gatunkowy, runo, zasobność oraz przyrost drzewostanu.
Wikipedia
w prawie: tworzący zamkniętą listę, niepozwalający na dowolne poszerzanie i interpretację, jednoznacznie wyszczególniony
SJP.pl
zjawisko przesuwania dochodów w wyższe przedziały progresywnego podatku dochodowego, zachodzące w warunkach inflacji; pełzanie międzyprzedziałowe
SJP.pl
Taksflacja, także pełzanie przedziałowe – wzrost obciążenia dochodów podatników w warunkach inflacji i progresji podatkowej.
Wikipedia
samochód, zwykle osobowy, przeznaczony do przewożenia ludzi lub towarów za opłatą zgodną z ustaloną taryfą; taxi; taksówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. taksówka
Wiktionary
(1.1) Wsiadł do taksi i odjechał.
Wiktionary
IPA: ˈtaksʲi, AS: taksʹi
Wiktionary
rzecz. taksiarz mos., taksówka ż., taksówkarka ż., taksówkarz mos., taxi n.
przym. taksówkowy, taksiarski
Wiktionary
(1.1) taksówka, pot. taryfa; war. taxi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taksówkarski
Wiktionary
rzecz. taxi n., taksówkarka ż., taksiarz mos., taksi n., taksa ż.
Wiktionary
potocznie: taksówkarz; taryfiarz, złotówa, złotówkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kierowca taksówki
Wiktionary
rzecz. taxi n., taksi n., taksa ż., taksacja ż., taksator m., taksówka ż., taksóweczka ż., taksówkarz m., taksówkarka ż., taksowanie n.
czas. taksować ndk.
przym. taksiarski, taksacyjny, taksatorski
Wiktionary
(1.1) pot. taryfiarz, złotówa, reg. pozn. dryndziorz., warszawa|cierpiarz.; neutralnie taksówkarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od taks
(1.2) mały taks
Wiktionary
(1.2) Zwykle zabierał swojego taksika na polowanie.
Wiktionary
rzecz. taks mzw.
Wiktionary
reakcja ruchowa swobodnie poruszających się organizmów lub komórek (np. amebocytów, plemników) na kierunkowe bodźce docierające ze środowiska zewnętrznego (np. na światło, temperaturę), dodatnia w stronę źródła bodźca lub ujemna w stronę przeciwną; taktyzm
SJP.pl
Taksja, taktyzm – ukierunkowany ruch całego organizmu (np. bakterii, nicienia, glonu, pierwotniaka) lub komórki (np. plemnika) będący reakcją na kierunkowy bodziec. Ruch w kierunku bodźca to taksja dodatnia, w kierunku przeciwnym – taksja ujemna. Służy poszukiwaniu optymalnych warunków środowiskowych, np. źródła pokarmu, partnera seksualnego, unikaniu zagrożenia itp. Ruchy taktyczne zbliżone są do tropizmów (które jednak dotyczą tylko narządów, a nie całych organizmów) oraz do kinez (które są ruchami bezładnymi, modulowanymi przez natężenie bodźca, dającymi złudzenie ruchów kierunkowych).
Wikipedia
rzadkie: aparat telefoniczny na żetony, monety lub karty telefoniczne
SJP.pl
związek chemiczny działający przeciwnowotworowo, występujący w korze cisa amerykańskiego
SJP.pl
Wikipedia
w taksówce: licznik wskazujący wielkość opłaty za przejazd według danej taryfy; taksomierz
SJP.pl
Taksometr – w przeszłości mechaniczny, a obecnie elektroniczny przyrząd pomiarowy instalowany w pojazdach służących do usługowego prowadzenia działalności w zakresie przewozu osób i ładunków (taksówkach). Taksometry służą do obliczania (według ustalonych taryf) należności za długość drogi przebytej przez taksówkę lub za czas wynajęcia tej taksówki. Wyróżnia się dwa systemy naliczania opłaty za kurs: system S i system D.
Wikipedia
w taksówce: licznik wskazujący wielkość opłaty za przejazd według danej taryfy; taksometr
SJP.pl
jednostka systematyczna żywych organizmów, np. gatunek, rodzaj, rodzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. jednostka w systematyce biologicznej grupująca organizmy o określonym zestawie cech np.: pies domowy, róża, głowonogi
Wiktionary
Takson (z gr. τάξις táksis – „układ, porządek”) – grupa organizmów (populacja lub grupa populacji) zwykle uznawanych za filogenetycznie spokrewnione, wyróżniających się konkretną cechą różniącą je od innych jednostek taksonomicznych.
Takson obejmuje wszystkie zawarte w nim taksony niższego poziomu. Kryterium pokrewieństwa stosowane jest w systemach filogenetycznych, mimo że taksonem w zasadzie może być dowolna grupa organizmów. W taksonomiach ludowych kryteria wyróżniania mogą być inne. W naukowej taksonomii za podstawową kategorię uznaje się gatunek, podczas gdy w taksonomii ludowej uważa się, że jako najbardziej fundamentalna jest postrzegana różnica na poziomie rodzaju (nie zawsze ściśle odpowiadającego rodzajowi w naukowej taksonomii).
Wikipedia
IPA: ˈtaksɔ̃n, AS: taksõn
Wiktionary
rzecz. taksonomia ż.
przym. taksonomiczny
Wiktionary
jednostka systematyczna żywych organizmów, np. gatunek, rodzaj, rodzina
SJP.pl
Taksonomia (gr. τάξις táksis „układ, porządek” + νόμος nómos „prawo”) – poddyscyplina systematyki organizmów, nauka o zasadach i metodach klasyfikowania, w szczególności o tworzeniu i opisywaniu jednostek systematycznych (taksonów) i włączaniu ich w układ kategorii taksonomicznych
Wikipedia
nauka o zasadach i metodach klasyfikowania, w szczególności o tworzeniu i opisywaniu jednostek systematycznych: taksonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. poddyscyplina systematyki organizmów, nauka o zasadach klasyfikowania przy opisie gatunków;
Wiktionary
Taksonomia (gr. τάξις táksis „układ, porządek” + νόμος nómos „prawo”) – poddyscyplina systematyki organizmów, nauka o zasadach i metodach klasyfikowania, w szczególności o tworzeniu i opisywaniu jednostek systematycznych (taksonów) i włączaniu ich w układ kategorii taksonomicznych
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. takson m.
przym. taksonomiczny
przysł. taksonomicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|τάξις. (táksis) → układ, porządek, szyk wojska
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) taxonomy
* azerski: (1.1) taksonomiya
* baskijski: (1.1) taxonomia
* białoruski: (1.1) таксаномія ż.
* bośniacki: (1.1) taksonomija ż.
* bułgarski: (1.1) таксономия ż.
* chorwacki: (1.1) taksonomija ż.
* czeski: (1.1) taxonomie ż.
* duński: (1.1) taksonomi
* estoński: (1.1) taksonoomia
* fiński: (1.1) taksonomia
* francuski: (1.1) taxinomie ż., taxonomie ż.
* hebrajski: (1.1) טקסונומיה
* hindi: (1.1) वर्गिकी ż. (vargikī)
* hiszpański: (1.1) taxonomía ż.
* indonezyjski: (1.1) taksonomi
* interlingua: (1.1) taxinomia
* japoński: (1.1) 分類体系 (bunrui taikei)
* kataloński: (1.1) taxonomia ż.
* niderlandzki: (1.1) taxonomie ż.
* niemiecki: (1.1) Taxonomie ż.
* nowogrecki: (1.1) ταξινομία ż.
* ormiański: (1.1) տաքսոնոմիա (tak'so'no'mia)
* portugalski: (1.1) taxinomia ż.
* rosyjski: (1.1) таксономия ż.
* słoweński: (1.1) taksonomija ż.
* tajski: (1.1) อนุกรมวิธาน (a.nùk.rom wí.taan)
* tamilski: (1.1) வகைபிரித்தல் (vakaipirittal)
* turecki: (1.1) taksonomi
* ukraiński: (1.1) таксономія ż.
* wenecki: (1.1) tasonomìa
* węgierski: (1.1) rendszertan
* włoski: (1.1) tassonomia ż.
źródła.
== taksonomia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) taksonomia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. takson m.
przym. taksonomiczny
przysł. taksonomicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. takson m.
przym. taksonomiczny
przysł. taksonomicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|τάξις. (táksis) → układ, porządek, szyk wojska
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) taxonomy
* azerski: (1.1) taksonomiya
* baskijski: (1.1) taxonomia
* białoruski: (1.1) таксаномія ż.
* bośniacki: (1.1) taksonomija ż.
* bułgarski: (1.1) таксономия ż.
* chorwacki: (1.1) taksonomija ż.
* czeski: (1.1) taxonomie ż.
* duński: (1.1) taksonomi
* estoński: (1.1) taksonoomia
* fiński: (1.1) taksonomia
* francuski: (1.1) taxinomie ż., taxonomie ż.
* hebrajski: (1.1) טקסונומיה
* hindi: (1.1) वर्गिकी ż. (vargikī)
* hiszpański: (1.1) taxonomía ż.
* indonezyjski: (1.1) taksonomi
* interlingua: (1.1) taxinomia
* japoński: (1.1) 分類体系 (bunrui taikei)
* kataloński: (1.1) taxonomia ż.
* niderlandzki: (1.1) taxonomie ż.
* niemiecki: (1.1) Taxonomie ż.
* nowogrecki: (1.1) ταξινομία ż.
* ormiański: (1.1) տաքսոնոմիա (tak'so'no'mia)
* portugalski: (1.1) taxinomia ż.
* rosyjski: (1.1) таксономия ż.
* słoweński: (1.1) taksonomija ż.
* tajski: (1.1) อนุกรมวิธาน (a.nùk.rom wí.taan)
* tamilski: (1.1) வகைபிரித்தல் (vakaipirittal)
* turecki: (1.1) taksonomi
* ukraiński: (1.1) таксономія ż.
* wenecki: (1.1) tasonomìa
* węgierski: (1.1) rendszertan
* włoski: (1.1) tassonomia ż.
źródła.
== taksonomia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) taksonomia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. określać cenę; szacować
2. oceniać kogoś
SJP.pl
podobny do taksa (jamnika); jamnikowaty
SJP.pl
zdrobnienie od: taksówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: taksówka
Wiktionary
IPA: ˌtaksuˈvɛt͡ʃka, AS: taksuvečka
Wiktionary
rzecz. taksiarz mos.
Wiktionary
samochód, zwykle osobowy, przeznaczony do przewożenia ludzi lub towarów za opłatą zgodną z ustaloną taryfą; taxi, taksi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) samochód, którym za pieniądze ktoś wozi innych ludzi tam, gdzie chcą;
Wiktionary
Taksówka – środek transportu miejskiego, licencjonowany samochód osobowy do wynajęcia wraz z kierowcą, niemający z góry określonych tras przejazdu.
Według polskiego prawa o ruchu drogowym jest to pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 (łącznie z kierowcą) oraz ich bagażu podręcznego za opłatą ustaloną na podstawie taksometru (lub zalegalizowanej aplikacji).
Wikipedia
(1.1) Przez roztargnienie zostawiłam w taksówce komórkę, na szczęście taksówkarz potem mi ją przywiózł.
Wiktionary
IPA: taˈksufka, AS: taksufka
Wiktionary
rzecz. taxi n., taksi n., taksówkarz m., taksówkarka ż., taksowanie n., taksiarz m., taksa ż.
czas. taksować ndk.
przym. taksówkarski, taksówkowy
Wiktionary
(1.1) pot. taxi, posp. taryfa, daw. taksometr
Wiktionary
kobieta prowadząca taksówkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kierująca taksówką lub właścicielka taksówki
Wiktionary
IPA: ˌtaksufˈkarka, AS: taksufkarka
Wiktionary
rzecz. taksówka ż., taksi n., taxi n.
:: fm. taksówkarz m., pot. taksiarz m.
przym. taksówkowy, taksiarski
Wiktionary
(1.1) pot. taksiarka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem taksówkarza
Wiktionary
rzecz. taksówkarz mos., taksówka ż.
Wiktionary
zawód taksówkarza
SJP.pl
właściciel, kierowca taksówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kierowca taksówki
Wiktionary
Taksówkarz – osoba kierująca pojazdem samochodowym przeznaczonym do wykonania usługi przewozu osób lub mienia, nazywanej powszechnie taksówką.
Określenie to, a także „taksa”, pochodzi od nazwiska Franza von Taxisa, który w 1490 roku był organizatorem przewozu cesarskiej poczty dla Maksymiliana II.
Wikipedia
(1.1) Był jeszcze jeden powód zdenerwowania Mocka: nie miał dziś w ustach nawet kropli alkoholu. Nic dziwnego, że w takim stanie ducha nie dał ani feniga napiwku małomównemu taksówkarzowi, który zatrzymał się przy Gartenstrasse […]
Wiktionary
IPA: taˈksufkaʃ, AS: taksufkaš
Wiktionary
rzecz. taksówka ż., taksowanie n.
:: fż. taksówkarka ż.
czas. taksować ndk.
przym. taksówkarski, taksówkowy
Wiktionary
(1.1) kierowca taksówki, reg. pozn. dryndziorz., warszawa|cierpiarz., pot. złotówa, taryfiarz, taksiarz
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z taksówką, wykorzystujący taksówki
Wiktionary
rzecz. taxi n., taksi n., taksa ż., taksówka ż., taksówkarka ż., taksówkarz mos.
Wiktionary
preparowanie i wypychanie zwierzęcych zwłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzemiosło, umiejętność preparowania i wypychania zwłok zwierzęcych;
Wiktionary
Taksydermia (z gr.: taxis przygotowywanie, układanie + derma skóra lub z łac.: taxi ruch + derm skóra) – sztuka montażu skóry i części kostnych zwierząt w sposób trwały i możliwie bliski ich naturalnej budowie. Wykorzystywana jest do celów edukacyjnych, wystawowych, w tym do ekspozycji np. trofeów myśliwskich.
Do preparowania eksponatów taksydermicznych niezbędna jest znajomość anatomii, autopsji, rzeźbienia, malarstwa oraz garbowania.
Wikipedia
rzecz. taksydermista m.
przym. taksydermiczny
Wiktionary
osoba zajmująca się preparowaniem i wypychaniem zwierzęcych zwłok; taksydermista
SJP.pl
osoba zajmująca się preparowaniem i wypychaniem zwierzęcych zwłok; taksydermik
SJP.pl
kobieta zajmująca się preparowaniem i wypychaniem zwierzęcych zwłok
SJP.pl
1. umiejętność zachowania się,
2. jednostka podziału metrycznego w utworze muzycznym,
3. część pracy silnika; suw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyczucie jak należy się zachowywać w danej sytuacji wymagającej opanowania i delikatności;
(1.2) muz. najmniejszy odcinek tekstu muzycznego zawartego między dwiema kreskami, zwanymi kreskami taktowymi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W miarę picia gospodyni traciła poczucie taktu.
(1.2) Młodemu kompozytorowi natchnienia starczyło ledwie na klucz wiolinowy i trzy pierwsze takty na pięciolinii.
Wiktionary
IPA: takt, AS: takt
Wiktionary
(1.1) rzecz. taktowność ż.; przym. taktowny; przysł. taktownie
(1.2) przym. taktowy
Wiktionary
urządzenie wykorzystywane w muzyce do wybijania taktów z zadaną częstotliwością; metronom
SJP.pl
metronom, miaromierz;
1. urządzenie zegarowe do odmierzania tempa utworu muzycznego;
2. program komputerowy imitujący działanie takiego urządzenia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób taktowny, z taktem
Wiktionary
rzecz. takt m.
przym. taktowny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: taktownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: taktowny
SJP.pl
takt, sposób zachowania się osoby taktownej
SJP.pl
kulturalny, delikatny, subtelny;
1. o człowieku: odznaczający się umiejętnością zachowania się w kontaktach z ludźmi;
2. świadczący o czyimś takcie, np. taktowna uwaga, odmowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się taktem, uprzejmy, kulturalny
Wiktionary
IPA: takˈtɔvnɨ, AS: taktovny
Wiktionary
rzecz. takt m.
przysł. taktownie
Wiktionary
(1.1) grzeczny, przest. polityczny, książk. stateczny, układny, uprzejmy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób taktyczny
Wiktionary
rzecz. taktyk m., taktyka ż.
przym. taktyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: taktycznie
SJP.pl
zgodny z taktyką, przemyślany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wojsk. sport. związany z taktyką
Wiktionary
(1.1) Najczęstszym manewrem taktycznym jest rotacja jednostek tak w natarciu, jak i w obronie.
Wiktionary
IPA: takˈtɨt͡ʃnɨ, AS: taktyčny
Wiktionary
rzecz. taktyka ż., taktyk m.
przysł. taktycznie
Wiktionary
1. teoretyk sztuki dowodzenia mniejszymi oddziałami wojska;
2. człowiek przebiegły, planujący z wyprzedzeniem swoje działania, postępujący zgodnie z obmyślonym wcześniej planem
SJP.pl
1. sposób działania według przemyślanego planu
2. część sztuki wojennej dotycząca teoretycznych i praktycznych aspektów prowadzenia walki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. teoria i praktyka posługiwania się jednostkami wojskowymi dla osiągnięcia zamierzonego celu;
(1.2) sposób działania według wcześniej przemyślanego planu
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: taktyk
Wiktionary
Taktyka (gr. taktiká) – teoria i praktyka posługiwania się oddziałami wojskowymi dla osiągnięcia zamierzonego celu. Taktyka jest najniższym poziomem sztuki wojennej; to specjalność obejmująca teorię i praktykę przygotowania i prowadzenia walki przez pododdziały, oddziały i związki taktyczne jednego lub kilku rodzajów wojsk, ze składu różnych rodzajów sił zbrojnych. Wyższymi szczeblami sztuki wojennej są: sztuka operacyjna i strategia.
Wikipedia
(1.1) Taktyka dotyczy reguł użycia stosunkowo niewielkich jednostek wojskowych zwanych związkami taktycznymi.
(1.1) Wyższymi poziomami sztuki wojennej od taktyki są: operacja i strategia.
Wiktionary
IPA: ˈtaktɨka, AS: taktyka
Wiktionary
rzecz. taktyk m.
przym. taktyczny
przysł. taktycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotykowy, dotyczący wrażeń dotykowych
Wiktionary
IPA: takˈtɨlnɨ, AS: taktylny
Wiktionary
rzecz. taktyzm, taksja
Wiktionary
reakcja ruchowa swobodnie poruszających się organizmów lub komórek (np. amebocytów, plemników) na kierunkowe bodźce docierające ze środowiska zewnętrznego (np. na światło, temperaturę), dodatnia w stronę źródła bodźca lub ujemna w stronę przeciwną; taksja
SJP.pl
Taksja, taktyzm – ukierunkowany ruch całego organizmu (np. bakterii, nicienia, glonu, pierwotniaka) lub komórki (np. plemnika) będący reakcją na kierunkowy bodziec. Ruch w kierunku bodźca to taksja dodatnia, w kierunku przeciwnym – taksja ujemna. Służy poszukiwaniu optymalnych warunków środowiskowych, np. źródła pokarmu, partnera seksualnego, unikaniu zagrożenia itp. Ruchy taktyczne zbliżone są do tropizmów (które jednak dotyczą tylko narządów, a nie całych organizmów) oraz do kinez (które są ruchami bezładnymi, modulowanymi przez natężenie bodźca, dającymi złudzenie ruchów kierunkowych).
Wikipedia
zdrobnienie od: taki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: taki
Wiktionary
IPA: ˌtakuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: takuśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: taki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: taki
Wiktionary
IPA: taˈkuɕci, AS: takuśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: taki
SJP.pl
kotlina ilasta w obrębie pustyń piaszczystych w Azji Środkowej; takir
SJP.pl
Playa (plaja), takyr, kewir – odsłonięte dno bezodpływowego okresowego jeziora w klimacie gorącym i suchym, którego powierzchnię pokrywa stwardniały, spękany ił lub muł, silnie zasolony, z wykwitami węglanu wapnia, gipsu i soli kamiennej.
Tylko wyjątkowo po incydentalnych deszczach zamienia się on w grząskie błoto lub dno chwilowego jeziora wypełnionego wodą.
Wikipedia
wyraz podkreślający, że dany stan rzeczy jest pod pewnymi względami podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza do tego, o którym była mowa już wcześniej
SJP.pl
partykuła
(1.1) …używana do wyrażenia, że orzeczenie nie dotyczy tylko jednego elementu, ale i innych
Wiktionary
(1.1) Tego lata byłam w Rosji, Białorusi, a także na Ukrainie.
Wiktionary
IPA: ˈtaɡʒɛ, AS: tagže
Wiktionary
(1.1) również, też
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Tl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Tl i liczbie atomowej 81; lekki, srebrzysty metal o dużej reaktywności i właściwościach toksycznych;
Wiktionary
Tal (Tl, łac. thallium) – pierwiastek chemiczny, metal występujący w bloku p układu okresowego. Nazwa pochodzi od greckiego słowa thallos, oznaczającego zieloną gałązkę.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma tal?
Wiktionary
IPA: tal, AS: tal
Wiktionary
przym. talowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Tl
Wiktionary
waluta Samoa
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) monet. waluta Samoa;
(1.2) muz. miara rytmiczna w muzyce indyjskiej;
(1.3) muz. w średniowieczu schemat rytmiczny głosu tenorowego
(1.4) włók. zob. talka.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) talea
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) tala
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtala, AS: tala
Wiktionary
(1.3) talea
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
termin muzułmańskiego prawa małżeńskiego oznaczający odtrącenie żony przez męża, forma rozwodu
SJP.pl
Talak (arab. talaq „opuszczenie, rozwód”) – formuła rozwodu w religii muzułmańskiej i opartym na niej prawie islamu. Mężczyzna przeprowadza rozwód wypowiadając trzykrotnie wobec żony słowa talak, talak, talak, tj. „rozwodzę się z tobą”.
Wikipedia
rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów
SJP.pl
Talapoin (Miopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
duża moneta srebrna, początkowo stanowiąca równowartość złotego dukata, bita od XV w. w różnych krajach europejskich; w Polsce przetrwała w obiegu do drugiej połowy XIX w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. duża moneta srebrna, początkowo stanowiąca równowartość złotego dukata;
Wiktionary
Talar – gruba moneta srebrna (początkowo równowartość w srebrze złotego dukata), bita w Europie od końca XV wieku, będąca podstawową monetą w handlu międzynarodowym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) półtalar • dwutalar
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tolar m.
:: zdrobn. talarek m.
przym. talarowy
frazeologia.
etymologia.
od etym|niem|Taler. < etym|niem|Joachimstaler.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) taler, thaler
* czeski: (1.1) tolar m.
* duński: (1.1) daler w.
* esperanto: (1.1) talero
* fiński: (1.1) taaleri
* łotewski: (1.1) dālderis
* niderlandzki: (1.1) daalder m.
* niemiecki: (1.1) Taler m.
* portugalski: (1.1) táler m.
* rosyjski: (1.1) талер m.
* słowacki: (1.1) toliar m.
* szwedzki: (1.1) daler w.
* węgierski: (1.1) tallér
* wilamowski: (1.1) tołer m., tōłer m.
* włoski: (1.1) tallero m.
źródła.
== talar (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) toga (sędziowska, profesorska itp.)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtalar, AS: talar
Wiktionary
rzecz. tolar m.
:: zdrobn. talarek m.
przym. talarowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tolar m.
:: zdrobn. talarek m.
przym. talarowy
frazeologia.
etymologia.
od etym|niem|Taler. < etym|niem|Joachimstaler.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) taler, thaler
* czeski: (1.1) tolar m.
* duński: (1.1) daler w.
* esperanto: (1.1) talero
* fiński: (1.1) taaleri
* łotewski: (1.1) dālderis
* niderlandzki: (1.1) daalder m.
* niemiecki: (1.1) Taler m.
* portugalski: (1.1) táler m.
* rosyjski: (1.1) талер m.
* słowacki: (1.1) toliar m.
* szwedzki: (1.1) daler w.
* węgierski: (1.1) tallér
* wilamowski: (1.1) tołer m., tōłer m.
* włoski: (1.1) tallero m.
źródła.
== talar (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) toga (sędziowska, profesorska itp.)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. plasterek, krążek;
2. zdrobnienie od: talar (moneta używana dawniej w różnych krajach europejskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: talar
(1.2) okrągły plasterek jarzyny
Wiktionary
IPA: taˈlarɛk, AS: talarek
Wiktionary
rzecz. talar m.
Wiktionary
Talarkowo – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wierzbinek. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Racięcin.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: talar
SJP.pl
choroba dziedziczna, w której zaburzona synteza łańcuchów globiny w hemoglobinie prowadzi do niedokrwistości, uszkodzenia śledziony, a w ostrej postaci - do dziesiątego roku życia człowieka - do śmierci; thalasemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba krwi polegająca na zaburzeniach syntezy hemoglobiny;
Wiktionary
Talasemia (niedokrwistość tarczowatokrwinkowa, łac. thalassaemia, ang. thalassemia) – ilościowe zaburzenia syntezy hemoglobiny, spowodowane wrodzonym defektem biosyntezy łańcuchów globiny. Najczęściej zaburzenia dotyczą ekspresji alfa-globiny (alfa-talasemia) lub beta-globiny (beta-talasemia), choć istnieją także talasemie związane z obniżoną syntezą innych globin np. delta-globiny, gamma-globiny. Zaburzenia w biosyntezie globin spowodowane są mutacjami w kodujących je genach lub ich elementach regulatorowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) niedokrwistość tarczowatokrwinkowa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) talassemie
* angielski: (1.1) thalassemia, Mediterranean anemia
* arabski: (1.1) ثلاسيميا
* baskijski: (1.1) talasemia
* fiński: (1.1) talassemia
* francuski: (1.1) thalassémie
* hiszpański: (1.1) talasemia ż.
* japoński: (1.1) サラセミア
* łaciński: (1.1) thalassaemia
* niderlandzki: (1.1) thalassemie
* nowogrecki: (1.1) θαλασσαιμία ż.
* rosyjski: (1.1) талассемия ż.
* turecki: (1.1) akdeniz anemisi, akdeniz kansızlığı, talasemi
* włoski: (1.1) talassemia ż.
źródła.
== talasemia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. talasemia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtalaˈsɛ̃mʲja, AS: talasẽmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) niedokrwistość tarczowatokrwinkowa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kolista depresja na powierzchni Księżyca
SJP.pl
Talassokracja (gr. Θαλασσα – morze; κρατία – władza) – państwo, które zdobywa i utrzymuje dominację za pomocą silnej floty. Cała potęga i polityczne znaczenie danej talassokracji dobiega końca w przypadku anihilacji sił morskich.
Wikipedia
leczenie klimatyczne w miejscowościach nadmorskich; thalassoterapia
SJP.pl
Talasoterapia (gr. thalassa – morze) – forma terapii, wykorzystująca morski klimat, morską wodę, muł, glony, piasek, wodorosty, błoto, a także inne substancje pochodzące z morza jako czynnik terapeutyczny.
Ciepła woda morska oraz wyciąg z glonów morskich umożliwiają wnikanie do skóry ciała minerałów oraz witamin, co sprzyja odnowie komórek, zwiększa przepływ krwi oraz metabolizm. Sól morska jest lekiem na choroby skórne oraz zranienia, stosowana jest do leczenia chorób skóry, takich jak trądzik, egzema i łuszczyca. Wodorosty są bogate w sód i potas, wspomagają regulację poziomu wody w organizmie oraz zwalczające zatrzymywanie płynów. Talasoterapia zbawiennie wpływa na takie choroby jak: schorzenia dróg oddechowych, reumatyzm, grzybica, niedoczynność tarczycy, osteoporoza, bezsenność, niska odporność, bóle kręgosłupa, neurodermia i łuszczyca.
Wikipedia
Talassa (gr. Θαλασσα, łac. Thalassa) – w mitologii greckiej pierwotna bogini morza, jedna z Protogenoi. Była jedynie uosobieniem (personifikacją), a nie ciałem fizycznym morza. Talassa jest żeńskim odpowiednikiem Pontosa.
Uchodziła za córkę Etera (Światło) oraz Hemery (Dzień). Z Pontosem zrodziła dziewięciu Telchinów oraz Halię. Według Hezjoda Talassa zrodziła Afrodytę, kiedy odcięte genitalia Uranosa spadły do morza. Hygin pisze też, że potomstwem Talassy i Pontosa były ryby.
Wikipedia
dominacja państwa oparta na morskiej potędze
SJP.pl
Talassokracja (gr. Θαλασσα – morze; κρατία – władza) – państwo, które zdobywa i utrzymuje dominację za pomocą silnej floty. Cała potęga i polityczne znaczenie danej talassokracji dobiega końca w przypadku anihilacji sił morskich.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyspami Talaud, dotyczący wysp Talaud
Wiktionary
rzecz. Talaud
Wiktionary
automatycznie wyładowujący się wagon do przewożenia węgla
SJP.pl
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
pierwsza negatywowo-pozytywowa metoda otrzymywania obrazów fotograficznych; kalotypia
SJP.pl
Kalotypia (z gr. καλός "piękny" i τύπος "odcisk", znana również jako talbotypia) – pierwsza fotograficzna technika negatywowa, opatentowana przez jej wynalazcę, Williama Foxa Talbota, w 1841 roku. Stosowana była w latach 40. i 50. XIX wieku. Papier pokryty światłoczułymi halogenkami srebra zostaje naświetlony w aparacie, a następnie wywoływany, dzięki czemu obraz utajony staje się widoczny. Z tak przygotowanego negatywu (kalotypu) wykonywane są odbitki – w XIX wieku w zasadzie wyłącznie były to odbitki na papierze solnym. Idea kalotypii – wykonywanie negatywu pozwalającego na otrzymanie wielu pozytywów (odbitek) – stała się podstawą dalszego rozwoju fotografii.
Wikipedia
skupienie muskowitu o wyglądzie talku, odmiana talku
SJP.pl
Talczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kock. Przez miejscowość przepływa rzeka Czarna, dopływ Tyśmienicy.
Wieś stanowi sołectwo gminy Kock. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 617 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) muz. w średniowieczu schemat rytmiczny głosu tenorowego;
Wiktionary
Talea (tala), l.mn. taleae – w średniowieczu schemat rytmiczny głosu tenorowego (cantus firmus) powtarzany w motecie izorytmicznym.
Wikipedia
IPA: taˈlɛa, AS: talea
Wiktionary
(1.1) tala
Wiktionary
zdrobnienie od: talent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od talent
Wiktionary
(1.1) To nie talent, lecz tylko mały talencik.
Wiktionary
rzecz. talent m.
przym. talentowy
Wiktionary
1. uzdolnienie w jakimś kierunku, predyspozycje, zdolności;
2. człowiek utalentowany;
3. używana w starożytności (w Babilonii i Asyrii) jednostka wagowo-pieniężna;
4. w średniowieczu: pieniężna jednostka obrachunkowa równa 240 denarom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) starożytna jednostka masy; także jednostka monetarna;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) ponadprzeciętne uzdolnienie w jakimś kierunku
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba obdarzona nadzwyczajnymi uzdolnieniami w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Mimo talentu piosenkarka nie zdobyła popularności.
Wiktionary
IPA: ˈtalɛ̃nt, AS: talẽnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. talencik m.
przym. talentowy, utalentowany
Wiktionary
(2.1) dar, genialność, geniusz, nerw, uzdolnienie, żyłka; iskra boża, lwi pazur; gw-pl|Górny Śląsk|grajfka.
Wiktionary
→ talent
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z talentem
(1.2) daw. ważący talent
Wiktionary
rzecz. talent mrz., talencik mrz.
przym. utalentowany
Wiktionary
1. naczynie stołowe; także zawartość tego naczynia;
2. biała plama na pośladkach jeleniowatych;
3. jedna z dwóch płyt czyneli (żeli), na której można grać; żel, czynel;
4. okrągłe ostrze narzędzi rolniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płaskie, okrągłe naczynie, z którego je się posiłki;
(1.2) zawartość talerza (1.1)
(1.3) muz. przypominający talerz (1.1), zrobiony z metalu element perkusji;
(1.4) muz. przypominający talerz (1.1), zrobiony z metalu samodzielny instrument;
(1.5) pot. zwierciadło anteny satelitarnej
(1.6) inform. element dysku twardego komputera
(1.7) łow. środkowa część zadu jeleniowatych wyróżniająca się jasną sierścią
Wiktionary
Talerz – okrągłe naczynie, na ogół mniej (talerze płytkie) lub bardziej (talerze głębokie) wgłębione, służące do podawania potraw. Talerze są wykonywane z różnych materiałów, najczęściej z ceramiki (porcelana, fajans), metalu, szkła, współcześnie także z tworzyw sztucznych.
Talerze bywają bogato zdobione i są niekiedy wykorzystywane jako dekoracja wnętrz.
Wikipedia
(1.1) Możesz pomóc mi rozkładać talerze na stole?
(1.2) Jacek zjadł dwa talerze grochówki i jeszcze poprawił chlebem.
(1.7) W chwili gdy miał paść strzał, byk raptem odwrócił się ukazując mu swój talerz.
Wiktionary
IPA: ˈtalɛʃ, AS: taleš
Wiktionary
rzecz. talerzówka ż., talerzowanie n.
:: zdrobn. talerzyk m.
czas. talerzować ndk.
przym. talerzowy, talerzowaty, talerzykowaty
przysł. talerzykowato
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|talyrz.
(1.3-4) czynele, żele
(1.7) lustro, serweta
Wiktionary
1. naczynie stołowe; także zawartość tego naczynia;
2. biała plama na pośladkach jeleniowatych;
3. jedna z dwóch płyt czyneli (żeli), na której można grać; żel, czynel;
4. okrągłe ostrze narzędzi rolniczych
SJP.pl
Wikipedia
spulchniać wierzchnią warstwę gleby broną talerzową
SJP.pl
przypominający talerz
SJP.pl
narzędzie rolnicze, zaliczane do bron, spulchniające płytko glebę; brona talerzowa
SJP.pl
przymiotnik od: talerz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z talerzem, dotyczący talerza
Wiktionary
rzecz. talerz m., talerzyk mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: talerz; mały talerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: talerz
(1.2) mały talerz
Wiktionary
Cytidia Quél. (talerzyk) – rodzaj grzybów z rzędu powłocznikowców (Corticiales).
Wikipedia
(1.2) Rozłóż jeszcze talerzyki i filiżanki.
Wiktionary
rzecz. talerz mrz., talerzówka ż., talerzowanie n.
czas. talerzować ndk.
przym. talerzowy, talerzowaty, talerzykowaty
przysł. talerzykowato
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w kształcie talerzyka
Wiktionary
(1.1) Stare owocniki czarki austriackiej mogą być talerzykowato rozpostarte.
Wiktionary
rzecz. talerz mrz., talerzyk mrz.
przym. talerzykowaty
Wiktionary
przypominający kształtem mały talerz
SJP.pl
Tales z Miletu, starożytny filozof grecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. filozof i uczony starożytnej Grecji z przełomu VII i VI w. p.n.e.;
Wiktionary
Tales z Miletu (gr. Θαλῆς ὁ Μιλήσιος Thales ho Milesios; VII/VI w. p.n.e.) – grecki uczony: filozof, matematyk i astronom okresu przedsokratejskiego, przedstawiciel jońskiej filozofii przyrody. Uznawany jest przez niektórych za pierwszego filozofa i matematyka cywilizacji zachodniej oraz za inicjatora badań nad przyrodą jako nauki. Należy do kanonu siedmiu mędrców. Talesa postrzega się jako pierwszego filozofa głównie dlatego, że zainicjował wyjaśnianie rzeczywistości przez odwoływanie się do natury i rozumu bardziej niż do mitologii i tradycji – Grecy widzieli w nim jednak raczej mędrca niż filozofa.
Wikipedia
(1.1) Pierwszym z wielkich filozofów szkoły milezyjskiej był Tales.
Wiktionary
IPA: ˈtalɛs, AS: tales
Wiktionary
(1.1) Tales z Miletu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drewn. egzotyczne drewno pozyskiwane w Afryce z drzew z gatunku nazwa systematyczna|Erythrophleum ivorense|ref=tak.
Wiktionary
Erythrophleum ivorense – gatunek drzewa z rodziny bobowatych występujący w lasach tropikalnej Afryki zachodniej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) drewno
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== tali (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) talia
(1.2) chem. tal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtalʲi, AS: talʹi
Wiktionary
1. komplet kart do gry
2. u kobiety: zwężająca się część tułowia między żebrami i biodrami; pas, stan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza komedii, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Talia i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutami Talii były: maska komiczna, wieniec z bluszczu i kij pasterski.
Wiktionary
IPA: ˈtalʲja, AS: talʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) Taleja
Wiktionary
1. przedstawiciel afgańskiego, radykalnego odłamu islamu;
2. dosłownie: uczeń (religijny uczeń lub zwolennik, szczególnie w islamie);
3. lekceważąco: osoba rygorystycznie trzymająca się zasad religii; ortodoks, fundamentalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. rel. członek fundamentalistycznego ugrupowania islamskiego, które powstało w 1994 w Afganistanie;
(1.2) przen. fundamentalista, radykał, fanatyk, osoba zagorzała i nieuznająca żadnych ustępstw w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Talib – uczeń, najczęściej medresy lub szkoły koranicznej, zdobywający za pomocą nauki pamięciowej ogólną wiedzę na temat Koranu.
Edukacja zaczyna się już w wieku dziecięcym i trwa około 10 lat. Obecnie wzrost liczby uczniów kończących medresy jest spowodowany: bezpłatną nauką, zagwarantowanym wyżywieniem oraz mieszkaniem na czas nauki, co w biednych społeczeństwach islamskich jest propozycją bardzo kuszącą.
Wikipedia
(1.1) Talibowie poinformowali, że zniszczyli już ponad połowę wszystkich figur Buddy w Afganistanie. Ich zdaniem, są one aktem bluźnierstwa.
Wiktionary
IPA: ˈtalʲip, AS: talʹip
Wiktionary
przym. talibski
Wiktionary
Wikipedia
dotyczący talibów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. talibski
Wiktionary
przym. talibski
Wiktionary
(1.1) talibski
Wiktionary
wprowadzanie religii, pojęć i obyczajów talibskich
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z talibami, dotyczący talibów
Wiktionary
rzecz. talib mos.
przym. talibański
Wiktionary
(1.1) talibański
Wiktionary
lek przeciwbólowy i uspokajający, zażywany przez kobiety ciężarne w latach sześćdziesiątych XX w., o skutkach ubocznych powodujących deformacje płodu; thalidomid
SJP.pl
Talidomid – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty ftalimidowej i glutarimidowej, stosowany jako lek o działaniu przeciwwymiotnym, przeciwbólowym, usypiającym i hipnotycznym. Talidomid został uzyskany przez chemików z Chemie Grünenthal z Republiki Federalnej Niemiec w 1953 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. Włoch
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|Italok.
Wiktionary
zdrobnienie od: talia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Talik – warstwa gruntu, położona między warstwą wiecznej zmarzliny a gruntem świeżo zamarzającym, typowa dla strefy okołobiegunowej. Woda pozostająca w taliku przedostaje się przez spękania lodu i czasem tworzy naledź. Taliki są ważne dla miejscowej ludności, ze względu na możliwość pozyskiwania z nich wody.
Wikipedia
1. kara równoznaczna szkodzie, jaką wyrządził winny, zgodna z zasadą "oko za oko, ząb za ząb" (np. śmierć za zabójstwo); prawo talionu, kara talionu - prawo oparte na stosowaniu tego typu kar;
2. w renonsie (grze w karty): karty odłożone i nakryte, zdobywane przez osobę, która wylicytuje najwyżej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. praw. prawo karania według zasady „oko za oko, ząb za ząb”; kara równa wyrządzonej krzywdzie;
(1.2) karc. w niektórych grach: karty odłożone, które zdobywa osoba, która licytowała najwyżej
Wiktionary
Prawo talionu, kara talionu, talion, lex talionis (łac. talio „odwet”, od talis „taki sam”) – zasada prawa, wyrażająca jego sprawiedliwość, według której sankcja była identyczna ze skutkiem przestępstwa. Znana z obrazowej, starożytnej sentencji oko za oko, ząb za ząb.
Wikipedia
przym. talionowy, retaliacyjny
Wiktionary
(1.1) prawo talionu, kara talionu, lex talionis
Wiktionary
1. zwężać ubranie w talii;
2. robić zwężenie w narcie lub desce snowboardowej
SJP.pl
1. zwężać ubranie w talii;
2. robić zwężenie w narcie lub desce snowboardowej
SJP.pl
prostokątna chusta noszona przez żydów w czasie modliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. żydowska chusta modlitewna z frędzlami;
Wiktionary
Talit (hebr. טַלִּית, talit) lub tałes (jid. טלית, tales) – prostokątna chusta (szal modlitewny) nakładana przez żydów na głowę bądź ramiona podczas modlitwy.
Tałes wykonany jest zwykle z białego materiału (wełny, bawełny lub jedwabiu), ozdabiany jest poprzecznymi pasami w kolorze niebieskim lub czarnym. Pasy te tworzone są na pamiątkę barwienia w czasach biblijnych cycit (cyces) na kolor niebiesko-fioletowy. Cicit są najważniejszym elementem tałesu. Wiązanie frędzli na końcu szat nakazuje żydom Tora w Księdze Liczb (Bemidbar) 15,37–41. Na górną krawędź tałesu naszywa się także atarę (koronę).
Wikipedia
(1.1) Kiedy Talit jest zakładany na głowę i całkowicie rozpostarty na plecyecach, osoba jest zanurzona w tym okryciu, z dwoma rogami z przodu i z tyłu.
Wiktionary
(1.1) tałes
Wiktionary
magiczny przedmiot mający przynosić szczęście i chronić od złego; amulet, fetysz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ezot. przedmiot, któremu przypisuje się magiczną moc przynoszenia szczęścia jego posiadaczowi;
Wiktionary
Talizman (fr. talisman, hiszp. talismán; z arab. tilsam lub tilasm = „obraz magiczny z mistycznymi znakami przeciw czarom”; z gr. télesma = „konsekracja”) – przedmiot z przypisywanym mu działaniem magicznym (często drobny), mający przynosić jego posiadaczowi szczęście lub chronić przed nieszczęściami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) amulet, fetysz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) maskotka, mezuza
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) amulet - bliskoznacznik talizmanu oznacza rzecz, której przypisuje się wyłącznie właściwości ochronne, natomiast talizman ma rzekomo także przynosić szczęście i inne dobra swojemu nosicielowi
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) talisman
* arabski: (1.1) طلسم
* białoruski: (1.1) талісман m.
* bułgarski: (1.1) талисман m.
* czeski: (1.1) talisman m.
* esperanto: (1.1) talismano
* francuski: (1.1) talisman m.
* hiszpański: (1.1) talismán m.
* interlingua: (1.1) talisman
* niderlandzki: (1.1) talisman m.
* nowogrecki: (1.1) φυλαχτό n., φυλακτό n., posp. χαϊμαλί n.
* rosyjski: (1.1) талисман m.
* ukraiński: (1.1) талісман m.
* włoski: (1.1) talismano m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: taˈlʲizmãn, AS: talʹizmãn
Wiktionary
(1.1) amulet, fetysz
Wiktionary
1. minerał, uwodniony krzemian magnezu; łojek;
2. biały puder do pielęgnacji skóry, wytwarzany z talku - minerału;
3. [czytaj: tok] potocznie: talk show
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. miękki minerał z gromady krzemianów;
(1.2) kosmet. med. biały puder mineralny używany jako kosmetyk do pielęgnacji skóry
Wiktionary
Talk – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych.
Nazwa pochodzi od arabskiego słowa talk oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów. Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.
Wikipedia
(1.1) Kryształy talku są tak miękkie, że można zarysować je paznokciem.
Wiktionary
IPA: talk, AS: talk
Wiktionary
rzecz. talkowanie n., potalkowanie n.
czas. talkować ndk., potalkować dk.
przym. talkowy
Wiktionary
(1.1) daw. łojek
Wiktionary
[czytaj: tok-szoł] program telewizyjny lub radiowy, gdzie prowadzi się rozmowy z zaproszonymi gośćmi, często przy udziale publiczności; talk show, tok szoł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telew. gatunek programu publicystycznego;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== talk-show (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telew. talk-show
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== talk-show (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telew. talk-show
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) talk show
Wiktionary
1. przyrząd do odmierzania i zwijania w motki nici, przędzy; motowidło;
2. motek nici przędzy zdjęty z motowidła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. motowidło do motania przędzy
(1.2) włók. motek nici zdjęty z motowidła
Wiktionary
Talka – wieś w Estonii, w prowincji Võru, w gminie Meremäe.
Wikipedia
(1.1) tala, motowidło
Wiktionary
posypywać coś białym pudrem (talkiem)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Talkowszczyzna – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Szudziałowo.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 676 i przepływa Słoja.
Wikipedia
pagórek kryjący w sobie ruiny dawnych pojedynczych budowli lub całych zespołów architektonicznych; tell
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. typ stanowiska archeologicznego w formie ściętego wzgórza utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozostałości osad ludzkich;
Wiktionary
(1.1) Gdy profesor przyglądał się tallowi z wysoka zauważył dziwną fałdę na stoku.
Wiktionary
(1.1) war. tell
Wiktionary
[czytaj: tolboj]
1. wysoka komoda składająca się z dwóch mniejszych kilkuszufladowych komód, ustawionych jedna na drugiej, lub komora na podwyższeniu z szufladami i wygiętymi nóżkami, charakterystyczna dla meblarstwa amerykańskiego i angielskiego w XVIII-XIX wieku; highboy;
2. w żeglarstwie: wysoki, wąski żagiel przedni, stosowany na jachtach regatowych, stawiany podczas żeglowania bajdewindem
SJP.pl
Tallboy (ang. wysoki chłopiec) – bomba lotnicza o masie 5340 kg używana w czasie II wojny światowej, mniejsza wersja najcięższej bomby lotniczej Grand Slam.
Wikipedia
[czytaj: talejRĄ, w odmianie: Talleyranda - czytaj: talejRANda itd.] nazwisko, m.in. Charles Talleyrand (1754-1838) - francuski mąż stanu
SJP.pl
Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, znany jako Talleyrand (ur. 2 lutego 1754 w Paryżu, zm. 17 maja 1838 tamże) – francuski mąż stanu, polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych Francji, biskup diecezjalny Autun, książę Benewentu, zwolennik rewolucji francuskiej i sekularyzacji dóbr kościelnych, w 1791 ekskomunikowany.
Wikipedia
stolica Estonii; Tallinn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Estonii;
Wiktionary
Tallinn (od 1219 do 1918 Rewel, niem. hist. Reval) – stolica i największe miasto Estonii, zlokalizowane na północy kraju, na brzegu Zatoki Tallińskiej. Tallinn zajmuje 7. miejsce na liście najbardziej inteligentnych miast świata. Wraz z fińskim Turku było Europejską Stolicą Kultury w 2011 roku.
Wikipedia
IPA: ˈtallʲĩn, AS: tallʹĩn
Wiktionary
rzecz. tallińczyk m., tallinka ż.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) urz. Tallinn, hist. Rewel
Wiktionary
mieszkaniec Tallina (Tallinna), stolicy Estonii; tallinnianin, tallinianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tallinnu
Wiktionary
IPA: talˈlʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tallʹĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Tallin mrz., Tallinn mrz., tallinianin mos., tallinianka ż., tallinka ż.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) tallinianin
Wiktionary
mieszkaniec Tallina (Tallinna), stolicy Estonii; tallinnianin, tallińczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tallinnu
Wiktionary
IPA: ˌtallʲĩˈɲä̃ɲĩn, AS: tallʹĩńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Tallinn mrz., tallińczyk mos., tallinianka ż., tallinka ż.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) tallińczyk
Wiktionary
mieszkanka Tallina (Tallinna), stolicy Estonii; tallinnianka, tallinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tallinna
Wiktionary
IPA: ˌtallʲĩˈɲãnka, AS: tallʹĩńãnka
Wiktionary
rzecz. Tallinn mrz., tallinka ż.
:: fm. tallińczyk mos., tallinianin mos.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) tallinka
Wiktionary
mieszkanka Tallina (Tallinna), stolicy Estonii; tallinianka, tallinnianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tallinna
Wiktionary
IPA: talˈlʲĩnka, AS: tallʹĩnka
Wiktionary
rzecz. Tallinn mrz., tallinianka ż.
:: fm. tallińczyk mos., tallinianin mos.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) tallinianka
Wiktionary
stolica Estonii; Tallin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Estonii;
Wiktionary
Tallinn (od 1219 do 1918 Rewel, niem. hist. Reval) – stolica i największe miasto Estonii, zlokalizowane na północy kraju, na brzegu Zatoki Tallińskiej. Tallinn zajmuje 7. miejsce na liście najbardziej inteligentnych miast świata. Wraz z fińskim Turku było Europejską Stolicą Kultury w 2011 roku.
Wikipedia
IPA: ˈtallʲĩn, AS: tallʹĩn
Wiktionary
rzecz. tallinianin mos., tallinianka ż., tallińczyk mos., tallinka ż.
przym. talliński
Wiktionary
(1.1) Tallin, hist. Rewel
Wiktionary
mieszkaniec Tallinna (Tallina), stolicy Estonii; tallinianin, tallińczyk
SJP.pl
mieszkanka Tallinna (Tallina), stolicy Estonii; tallinianka, tallinka
SJP.pl
przymiotnik od: Tallin, stolica Estonii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Tallinn
Wiktionary
(1.1) Na przykład akademik tallińskiej politechniki jest w centrum miasta, około 500 m od Starówki.
Wiktionary
IPA: talˈlʲĩj̃sʲci, AS: tallʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tallin mrz., Tallinn m., tallińczyk m., tallinka ż., tallinianin m., tallinianka ż.
Wiktionary
dawniej: stop miedzi, cynku, cyny i żelaza, platerowany złotem, używany do wyrobu taniej biżuterii; talmigold; talmi-złoto
SJP.pl
Talmi (inaczej talmizłoto lub talmigold) – naśladujący złoto stop metali nieszlachetnych, wykorzystywany dawniej w jubilerstwie.
Był to aliaż miedzi, cynku i cyny z minimalną domieszką żelaza, platerowany złotem i efektownie imitujący autentyczną biżuterię. Ogólnie w jego skład wchodziło 90% miedzi i 10% cynku, lecz w produkcji zarówno proporcje, jak i skład wykazywały różnice (np. 86,4% miedzi, 12,2% cynku, 1,1% cyny i 0,3% żelaza). Zawartość złota rzadko przekraczała 1%, a przy tym platerowanie stwarzało większe korzyści niż zwykłe pozłacanie.
Wikipedia
dawniej: stop miedzi, cynku, cyny i żelaza, platerowany złotem, używany do wyrobu taniej biżuterii; talmigold; talmi
SJP.pl
dawniej: stop miedzi, cynku, cyny i żelaza, platerowany złotem, używany do wyrobu taniej biżuterii; talmi; talmi-złoto
SJP.pl
egzemplarz Talmudu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rel. zbiór przepisów judaistycznych;
(1.2) przepisany lub wydrukowany egzemplarz Talmudu (1.1)
Wiktionary
Talmud (hebr. תלמוד talmud „nauka”) – jedna z podstawowych (choć nie jest uznawana za świętą) ksiąg judaizmu. Został napisany językiem judeo-aramejskim. Talmud jest komentarzem do biblijnej Tory, w którym wyjaśniono, jak przestrzegać prawa zawartego w Torze w warunkach, jakie zapanowały wśród Żydów wypędzonych z Palestyny w II wieku. Dla wyznawców tradycyjnego judaizmu Talmud stanowi rodzaj odpowiednika chrześcijańskiego katechizmu.
Wikipedia
(1.1) Dla wyznawców tradycyjnego judaizmu Talmud stanowi rodzaj odpowiednika chrześcijańskiego katechizmu.
Wiktionary
rzecz. talmudyczność ż., talmudyzm mrz., talmudysta mos., talmudzista mos.
przym. talmudowy, talmudyczny
przysł. talmudycznie
Wiktionary
1. odnoszący się do Talmudu (zbioru tradycyjnych, dopełniających Stary Testament praw judaizmu), związany z Talmudem;
2. ściśle przestrzegający praw, przepisów określonych w danej dziedzinie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z Talmudem, zawarty w Talmudzie
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. pejor. trzymający się ściśle przepisów
Wiktionary
rzecz. Talmud mrz., talmudysta m.
Wiktionary
(2.1) formalistyczny
Wiktionary
znawca Talmudu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca Talmudu
Wiktionary
przym. talmudyczny
rzecz. Talmud mrz.
Wiktionary
1. ogół prawd i twierdzeń, opartych na Talmudzie;
2. rygorystyczne przestrzeganie praw zawartych w Talmudzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. placek z mąki kukurydzianej pieczony na ogniu, specjalność baskijska
Wiktionary
IPA: ˈtalɔ, AS: talo
Wiktionary
dokument uprawniający do otrzymania towarów, pieniędzy lub usługi; bon; kupon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument uprawniający do nabycia reglamentowanego towaru lub zniżki cenowej
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
(1.1) talon na + D.
kolokacje.
(1.1) talon na samochód / pralkę / węgiel / telewizor / …
synonimy.
(1.1) bon; pot. kartka, kwit
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dokument
hiponimy.
(1.1) voucher, kupon
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. talonik mrz.
przym. talonowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|talon.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) talono
* hiszpański: (1.1) vale m.
* kaszubski: (1.1) talón m.
* rosyjski: (1.1) талон m.
* ukraiński: (1.1) талон m.
źródła.
== talon (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈtælən.
audioUS|En-us-talon.ogg.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) szpon, pazur
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtalɔ̃n, AS: talõn
Wiktionary
rzecz. talonik mrz.
przym. talonowy
Wiktionary
(1.1) bon; pot. kartka, kwit
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od talon
Wiktionary
rzecz. talon m.
Wiktionary
osoba kupująca coś na podstawie talonu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący talonów
Wiktionary
rzecz. talon mrz.
Wiktionary
(1.1) bonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. postać mitologiczna, olbrzym z brązu, strzegący Krety przed piratami i obcymi;
(1.2) mitgr. postać mitologiczna, niezwykle zdolny uczeń Dedala, którego ten z zazdrości strącił ze szczytu wzgórza akropolu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtalɔs, AS: talos
Wiktionary
rzecz. Talus m.
przym. Talusowy
Wiktionary
(1.1) Talus
(1.2) Talus, Perdiks, Kalos
Wiktionary
przymiotnik od: tal
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący talu
Wiktionary
rzecz. tal m.
Wiktionary
rodzaj ściągacza linowego służącego do zamocowania i naciągnięcia want
SJP.pl
Talrep – lina roślinna stosowana w ściągaczu talrepowym na dawnym żaglowcu. Potocznie nazywano talrepem również sam ściągacz. Dziś tego typu osprzęt występuje w replikach, lub żaglowcach stylizowanych na te z minionych epok.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. herold i przyjaciel Agamemnona
Wiktionary
Taltybios (gr. Ταλθύβιος) – postać z mitologii greckiej, herold Agamemnona podczas wojny trojańskiej.
Miał towarzysza imieniem Eurybates, w późniejszych przekazach schodzącego na dalszy plan. Wzmiankowany jest kilkukrotnie w Iliadzie. To właśnie on miał odebrać Achillesowi Bryzejdę i posłować do Machaona oraz Kinyrasa. Miał też towarzyszyć Ifigenii w drodze do Aulidy, gdzie została złożona w ofierze. Eurypides uczynił Taltybiosa bohaterem swojej tragedii Trojanki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
(1.2) mitgr. olbrzym z brązu strzegący Krety przed piratami i obcymi;
(1.3) mitgr. niezwykle zdolny uczeń Dedala, którego ten z zazdrości strącił ze szczytu wzgórza akropolu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtalus, AS: talus
Wiktionary
rzecz. Talos m.
:: fż. Tala ż.
przym. Talosowy
Wiktionary
(1.2) Talos
(1.3) Talos, Perdiks, Kalos
Wiktionary
linia najgłębszego koryta będąca podstawą do wytyczenia linii granicznej na rzekach żeglownych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. talerz
Wiktionary
1. zaimek wskazujący bliżej nieokreślone miejsce lub odnoszący się w kontekście do wcześniej określonego miejsca;
2. partykuła ekspresywna
SJP.pl
zaimek
(1.1) …wskazujący miejsce inne od miejsca, w którym znajduje się mówiący
(1.2) …wskazujący miejsce, do którego nawiązano już wcześniej
partykuła
(2.1) …o charakterze wzmacniającym wypowiedź, deprecjonująca
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: tama
Wiktionary
Tam (zapis stylizowany: TAM) – dziewiąty album studyjny polskiej piosenkarki Natalii Przybysz. Wydawnictwo ukazało się 13 października 2023 nakładem wytwórni muzycznej Kayax w dystrybucji e-Muzyka.
Album jest utrzymany w stylu muzyki alternatywnej. Składa się z wersji standardowej (1 CD) i płyty analogowej (1 LP).
Wikipedia
(1.1) „Jadalnia znajduje się tam.”
(1.2) Byłam na drugiej półkuli, tam ludzie chodzą do góry nogami!
(2.1) „Taka tam nauka, to w sumie nic nie daje…”
Wiktionary
IPA: tãm, AS: tãm
Wiktionary
zaim. stamtąd, tamtędy
Wiktionary
(1.1) reg. tamdotąd, gwara. tamój; gw-pl|Górny Śląsk|haj, hanej, hań.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument perkusyjny z grupy idiofonów;
(1.2) muz. azjatycki instrument perkusyjny o cienkiej, metalowej tarczy
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zagrała orkiestra, złożona z dziwacznych instrumentów wschodnich: dutar, kobz, czibizgów, tam-tamów.
Wiktionary
rzecz. tam-tamista mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. muz. muzyk grający na tam-tamie
Wiktionary
(1.1) Mieszkając obok tam-tamisty, często słyszę, gdy próbuje.
Wiktionary
rzecz. tam-tam mrz.
Wiktionary
1. wał wznoszony w celu regulacji rzeki;
2. zapora, przeszkoda, zawada;
3. budowla odgradzająca w kopalni dwie części wyrobiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. budowla zatrzymująca i spiętrzająca wodę;
(1.2) górn. konstrukcja odgradzająca w kopalni dwie przestrzenie;
(1.3) przen. zablokowanie czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bobry budują tamy jeszcze z innych powodów: ażeby woda była dostatecznie głęboka.
(1.3) Powinniśmy położyć tamę takim zachowaniom!
Wiktionary
IPA: ˈtãma, AS: tãma
Wiktionary
rzecz. tamowanie n., zatamowanie n.
:: zdrobn. tamka ż.
czas. tamować ndk., zatamować dk.
Wiktionary
(1.1) zapora
Wiktionary
gospodarz przyjęcia w Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mistrz ceremonii podczas supry (uczty) na Kaukazie, w szczególności w Gruzji; zwykle dojrzały mężczyzna, który cieszy się szacunkiem i potrafi wygłaszać oratorskie toasty
Wiktionary
Tamada – stolica historycznej diecezji w starożytnej prowincji rzymskiej Mauretania Caesariensis, znajdującej się w północno-zachodniej Afryce, jedno z katolickich biskupstw tytularnych, ustanowione w 1933.
Wikipedia
(1.1) Przede mną siedział tamada, który według surowych reguł ceremoniału krajowego kierował uroczystością.
Wiktionary
[czytaj: tamagoczi] elektroniczna zabawka w postaci małego urządzenia z ekranikiem, na którym pojawia się zwierzątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) japońska zabawka elektroniczna, substytut zwierzęcia domowego, w postaci małego urządzenia z wyświetlaczem ciekłokrystalicznym, na którym ukazuje się postać zwierzątka, którym trzeba „opiekować się;”
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tamagotchi było popularne w połowie lat 90.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. japoński omlet, który powstaje poprzez zwijanie kilku warstw ubitych jajek smażonych na prostokątnej patelni, porcjowany przed podaniem
Wiktionary
Tamagoyaki (jap. 卵焼き lub 玉子焼き, „smażone jajko”) – rodzaj japońskiego omletu przygotowywanego poprzez zawinięcie kilku warstw smażonych ubitych jajek. Często przygotowuje się go na prostokątnej patelni do omletów zwanej makiyakinabe lub tamagoyaki.
Wikipedia
(1.1) Dodatkowo, kucharze zaserwują japońskie kiszonki, tempurę, omlet tamagoyaki i inne rzeczy, obok których nie można przejść z pustym brzuchem.
Wiktionary
potocznie, żartobliwie o tamagotchi; tamakurczak
SJP.pl
potocznie, żartobliwie o tamagotchi; tamajajo
SJP.pl
danie meksykańskie z nadziewanego ciasta z mąki kukurydzianej owiniętego liściem z kolby kukurydzy
SJP.pl
Wikipedia
zwierzę nadrzewne; żywi się termitami
SJP.pl
Tamandua (Tamandua) – rodzaj ssaków z rodziny mrówkojadowatych (Myrmecophagidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Calophyllum inophyllum|ref=tak., rosnące powoli, najczęściej w dolinach, wiecznie zielone drzewo występujące w tropikalnych lasach Azji, Afryki i Oceanii o ciężkim i trwałym drewnie
(1.2) kosmet. olej pozyskiwany poprzez wytłoczenie na zimno pestek owoców drzewa tamanu (1.1)
Wiktionary
(1.1) Wśród przygotowanych darów można było podziwiać drewniane naczynia z drzewa tou (Cordia subcordata) i z tamanu (Callophyllum inophyllum) (…).
(1.2) Olej tamanu zawiera także nienasycone kwasy tłuszczone – kwas linolowy i oleinowy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) środ. kolej. lokomotywa spalinowa TEM2 (SM48)
Wiktionary
Tamara – współczesna forma żeńskiego imienia semickiego Tamar (aram. ܬܡܪ – palma daktylowa).
Tamara imieniny obchodzi: 25 marca, 1 maja i 3 czerwca.
W styczniu 2024 w upublicznionych danych rejestru PESEL widniało 12 931 kobiet o imieniu Tamara i 698 o imieniu Tamar nadanym jako imię pierwsze, a także 2636 kobiet noszących imię Tamara oraz 22 kobiety o imieniu Tamar jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane imię żeńskie – Anna – nosi 1 072 616 osób.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Tamara i świetnie tańczyła.
Wiktionary
IPA: tãˈmara, AS: tãmara
Wiktionary
rzecz. Tamar ż.
Wiktionary
1. roślina z rodziny psiankowatych, o owocach podobnych do pomidorów;
2. owoc tej rośliny
SJP.pl
Wikipedia
nadrzewna małpka z Ameryki Południowej
SJP.pl
Tamaryna (Saguinus) – rodzaj ssaków naczelnych z rodziny pazurkowcowatych (Callitrichidae).
Wikipedia
tropikalne drzewo ze wschodniej Afryki; tamarynda, tamaryndus, tamaryndowiec
SJP.pl
Tamaryndowiec indyjski, tamarynd indyjski, powidlnik indyjski (Tamarindus indica L.) – gatunek tropikalnego drzewa, pochodzący ze wschodniej Afryki. Jedyny gatunek z rodzaju Tamarindus z podrodziny Detarioideae rodziny bobowatych.
Wikipedia
owoc tamaryndowca - tropikalnego drzewa afrykańskiego; tamarynd
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tamaryndowcem, dotyczący tamaryndowcu
Wiktionary
rzecz. tamaryndowiec m.
Wiktionary
tropikalne drzewo ze wschodniej Afryki; tamaryndus, tamarynd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Tamarindus|ref=taj., monotypowy rodzaj drzew z rodziny bobowatych
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju tamaryndowców (1.1)
(1.3) spoż. jadalny owoc tamaryndowca (1.2)
Wiktionary
Tamaryndowiec indyjski, tamarynd indyjski, powidlnik indyjski (Tamarindus indica L.) – gatunek tropikalnego drzewa, pochodzący ze wschodniej Afryki. Jedyny gatunek z rodzaju Tamarindus z podrodziny Detarioideae rodziny bobowatych.
Wikipedia
rzecz. tamarynd m.
przym. tamaryndowcowy, tamaryndowy
Wiktionary
(1.2) tamarynd, powidlnik
Wiktionary
→ tamarynd (tamaryndus, tamaryndowiec)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tamaryndem, dotyczący tamaryndu
Wiktionary
rzecz. tamarynd m., tamaryndowiec mrz.
Wiktionary
tropikalne drzewo ze wschodniej Afryki; tamaryndowiec, tamarynd
SJP.pl
krzew lub drzewko z rodziny tamaryszkowatych
SJP.pl
Tamaryszek (Tamarix L.) – rodzaj krzewów lub małych drzew z rodziny tamaryszkowatych. Liczy około 60–90 gatunków, trudnych do delimitacji (baza taksonomiczna Plants of the World online wymienia 73 gatunki zweryfikowane). Rośliny te występują naturalnie w Eurazji i północnej Afryce na obszarze od Wysp Kanaryjskich poprzez basen Morza Śródziemnego i Azję, po Chiny na wschodzie. Jeden gatunek rośnie także w południowo-zachodniej Afryce. Tamaryszki zostały szeroko rozprzestrzenione jako rośliny ozdobne i wiatrochronne, mało wymagające i znoszące warunki pustynne. W wyniku introdukcji stały się inwazyjne w Australii i Nowej Zelandii, na Hawajach, w Ameryce Północnej i Południowej.
Wikipedia
krzew lub drzewko z rodziny tamaryszkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Acrocephalus melanopogon|ref=tak., ptak z rodziny trzciniaków;
Wiktionary
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu tamaryszkowców obejmująca drzewa i krzewy występujące głównie na obszarach podzwrotnikowych, o drobnych liściach zredukowanych w formie igieł lub łusek
SJP.pl
Tamaryszkowate (Tamaricaceae Link) – rodzina roślin okrytonasiennych. Zaliczanych jest tu 5 rodzajów roślin z 90 gatunkami o pędach drewniejących, z drobnymi liśćmi i kwiatami. Są one halofitami, kserofitami lub reofitami. Największe ich zróżnicowanie występuje na obszarze śródziemnomorskim i dalej na wschodzie, po Azję Środkową. Przedstawiciele występują na znacznej części Europy, Azji i północnej Afryki, gatunki zawleczone do Ameryki Północnej, Południowej i Australii zadomowiły się tam i stały się inwazyjne. W Europie środkowej występuje tylko września pobrzeżna (Myricaria germanica), uprawiane są rośliny z rodzaju tamaryszek (Tamarix).
Wikipedia
o cechach tamaryszkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych z podklasy ukęślowych; Tamaricales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z podklasy ukęślowych
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tamary lub z nią związany
SJP.pl
język z południowej gałęzi języków berberskich, używany w Afryce Północnej; język tuareski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. język berberyjski, używany w Afryce (na rozległych obszarach Mali, Nigru, Algierii, Libii i Burkina Faso), rozdzielający się na cztery dialekty;
Wiktionary
Język tamaszek (tamaszeq, także tuareg, tuareski) – język z południowej gałęzi języków berberskich, używany w Afryce na rozległych obszarach Mali, Nigru, Algierii, Libii i Burkina Faso. Rozpada się na cztery dialekty, przez SIL International uznawanych za osobne języki (mówi się wtedy o grupie języków tamaszek/tuareskich): tamahaq (Algieria, tamajaq (Niger), tamajeq (Niger) i tamasheq (Mali). Wywarł silny wpływ na nilo-saharyjskie języki songhaj. Obok języka tamazight jest jednym z dwóch najważniejszych języków Berberów, używanych jako wspólny, ponadregionalny środek komunikacji.
Wikipedia
IPA: tãˈmaʃɛk, AS: tãmašek
Wiktionary
(1.1) tamaszeq, tuareg, język tuareski
Wiktionary
1/100 kwachy, malawijskiej jednostki pieniężnej
SJP.pl
Wikipedia
1. osłona górnej części bocznych kół łopatkowych na statkach z napędem bocznokołowym;
2. urządzenie w formie wałka o średnicy zależnej od długości papiernicy, służącego do nawijania gotowego papieru schodzącego z maszyny;
3. dawniej: przyrząd służący do rozpinania na nim materiału w celu ułatwienia jego haftowania; tamborek
SJP.pl
Tambor – (hiszp. tambor - bęben) osłona górnej części (wystającej ponad powierzchnię wody) bocznych kół łopatkowych na statkach z napędem bocznokołowym. Tambory miały na celu głównie ochronę kół łopatkowych przed uszkodzeniem, kiedy statek stykał się z burtą innego statku lub innym obiektem.
Wikipedia
przyrząd służący do rozpinania na nim materiału w celu ułatwienia jego haftowania; tambor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ułatwiający wyszywanie przyrząd w formie dwóch obręczy służących do napinania materiału lub kanwy do haftowania;
Wiktionary
Tamborek – przedmiot ułatwiający haftowanie, składający się z dwóch obręczy, które zaciska się na siebie napinając jednocześnie naciągnięty między nimi materiał.
Wikipedia
IPA: tãmˈbɔrɛk, AS: tãmborek
Wiktionary
rzecz. tamburyn m., tamburyno n.
Wiktionary
tamburmajor;
1. dyrygent orkiestry w marszu
2. dowódca doboszów lub orkiestry wojskowej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) daw. lub rzad. geogr. Tambow (zapis spolszczony)
Wiktionary
Tambow (ros. Тамбов) – miasto obwodowe w środkowej części Rosji, na Nizinie Ocko-Dońskiej, nad Cną (dorzecze Wołgi), w latach 1796–1928 stolica guberni tambowskiej.
W latach 1944–1960 w Tambowie mieściła się Tambowska Suworowska Szkoła Wojskowa. W mieście znajduje się Teatr Dramatyczny.
Wikipedia
→ Tambow
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Tambowem, dotyczący Tambowa
Wiktionary
rzecz. Tambow m.
Wiktionary
1. wschodni instrument muzyczny, rodzaj bębna;
2. wieloboczna, eliptyczna lub cylindryczna podbudowa pod kopułą
SJP.pl
Bęben (tambur) – część budynku na rzucie koła, wieloboku lub elipsy, stanowiąca podbudowę pod kopułę lub hełm.
Często w ścianach bębna umieszczane były okna, będące głównym źródłem światła dziennego, które doświetlały przestrzeń pod kopułą. Bęben jest elementem architektonicznym charakterystycznym dla architektury wczesnochrześcijańskiej, bizantyjskiej (średniowiecznych budowli w Grecji i Armenii) oraz dla architektury renesansu, baroku i klasycyzmu.
Wikipedia
rodzaj lutni azjatyckiej
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: przyrząd służący do rozpinania na nim materiału w celu ułatwienia jego haftowania; tamborek, tambor
SJP.pl
dawniej: tambormajor;
1. dyrygent orkiestry w marszu;
2. dowódca doboszów lub orkiestry wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. dyrygent orkiestry marszowej
(1.2) przest. wojsk. dowódca orkiestry wojskowej lub oddziału złożonego z doboszów
Wiktionary
(1.1) Osobą scalającą cały zespół jest tamburmajor – dyrygent w marszu.
Wiktionary
IPA: ˌtãmburˈmajɔr, AS: tãmburmai ̯or
Wiktionary
SJP.pl
Mażoretki – wyraz zapożyczony z jęz. francuskiego. Słowo majorette znaczy mniej więcej majorki. Oznacza dziewczyny ubrane w paradne stroje zawierające elementy umundurowania galowego różnych służb i formacji.
Mażoretki występują na pokazach estradowych i paradach ulicznych, prezentując choreograficzne układy taneczno-marszowe do muzyki orkiestr dętych, żonglując i podrzucając przy tym pałeczki mażoretkowe (tzw. batony). Mażoretki spełniają nie tylko funkcję widowiskowego dodatku, ale za pomocą wykonywanych gestów sygnalizują zbliżający się zakręt, zakończenie utworu, zmianę rytmu. Mażoretka maszerująca przed orkiestrą zwana jest tamburmajorką.
Wikipedia
przymiotnik od: tambur
SJP.pl
instrument muzyczny, mały płaski bębenek na obręczy z brzęczącymi blaszkami; tamburyno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument perkusyjny w formie obręczy z naciągniętą membraną i blaszkami lub dzwoneczkami naokoło;
Wiktionary
Bębenek baskijski, tamburyn (wł. tamburino, tamburello basco lub tamburo basco, skrót: tmbno., tmb. basco) – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o nieokreślonej wysokości dźwięku.
Wikipedia
(1.1) Orszak weselny już oczekiwał pana młodego, z orkiestrą złożoną z skrzypiec, flecika i tamburyna…
Wiktionary
IPA: tãmˈburɨ̃n, AS: tãmburỹn
Wiktionary
rzecz. tamburyno n., tamborek m., tamburynista m., tamburynistka ż.
przym. tamburynowy
Wiktionary
(1.1) bębenek baskijski, tamburyno
Wiktionary
muzyk grający na tamburynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na tamburynie
Wiktionary
IPA: ˌtãmburɨ̃ˈɲista, AS: tãmburỹńista
Wiktionary
rzecz. tamburyn m., tamburyno n., tamburynek m.
:: fż. tamburynistka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na tamburynie
Wiktionary
rzecz. tamburynista mos., tamburyn mrz.
Wiktionary
instrument muzyczny, mały płaski bębenek na obręczy z brzęczącymi blaszkami; tamburyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. tamburyn
Wiktionary
Bębenek baskijski, tamburyn (wł. tamburino, tamburello basco lub tamburo basco, skrót: tmbno., tmb. basco) – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o nieokreślonej wysokości dźwięku.
Wikipedia
IPA: ˌtãmbuˈrɨ̃nɔ, AS: tãmburỹno
Wiktionary
rzecz. tamburynista mos., tamborek, tamburyn
Wiktionary
(1.1) bębenek baskijski, tamburyn
Wiktionary
potocznie: bywalec
SJP.pl
zaimek
(1.1) poznań. - tam
Wiktionary
(1.1) Rozmiary piwnic miały być tak wielkie, że zaprząg czterokonny mógł tamdotąd zjechać. (K. Grzybowski)
Wiktionary
dawniej: tamtejszy
SJP.pl
władca środkowoazjatycki; Timur, Timur Lenk, Timur Chromy
SJP.pl
Timur Chromy znany również jako Tamerlan i Timur Lenk (od Tīmūr-e Lang – Timur Kulawy) (ur. 9 kwietnia 1336 w Chodża Ilgar koło Keszu, zm. 18 lutego 1405 w Otrarze) – wódz mongolskiego plemienia Barłasów, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370–1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia.
Wikipedia
1. znak rodowy i własnościowy u dawnych ludów tureckich
2. znak na monetach tureckich i tatarskich z imieniem i tytułem sułtana lub chana; moneta z tymże znakiem
SJP.pl
Tamga (mong. tamag, tur. damga, tat. tamga „znak, piętno, pieczęć”) – znak władzy chańskiej. Pierwotnie znak plemienny, rodowy i własnościowy u dawnych ludów Wielkiego Stepu (scytyjskich, sarmackich i potem mongolskich, tureckich, irańskich i ugrofińskich), używany m.in. do oznaczania koni, bydła, sprzętów i uzbrojenia.
Wikipedia
1. robotnik w kopalni zatrudniony przy budowie i konserwacji różnego rodzaju tam
2. robotnik obsługujący tamy śluzowe na drogach przewozowych
SJP.pl
język tamilski będący językiem urzędowym w Singapurze, Sri Lance i w części Indii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel narodu drawidyjskiego, posługującego się językiem tamilskim i zamieszkującego indyjski stan Tamil Nadu i północno-wschodnią część Sri Lanki
Wiktionary
Język tamilski (tamil), tamilski: தமிழ் (tamizh) – język z rodziny drawidyjskiej, jej grupy południowej. Drugi, obok języka telugu, pod względem liczby użytkowników język tej rodziny – posługuje się nim około 65 mln Tamilów. Zamieszkują oni głównie południowoindyjski stan Tamil Nadu (60 mln) oraz wyspę Cejlon (4 mln). Językiem tym posługuje się także ponad milion emigrantów tamilskich w Malezji i Singapurze. Język urzędowy Singapuru, Sri Lanki i stanu Tamil Nadu.
Wikipedia
IPA: ˈtãmʲil, AS: tãmʹil
Wiktionary
rzecz. tamilski m.
:: fż. Tamilka ż.
przym. tamilski
Wiktionary
skrót od: tamilski
SJP.pl
członkini narodu zamieszkującego głównie południowe Indie i Sri Lankę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka narodu drawidyjskiego, posługującego się językiem tamilskim i zamieszkującego indyjski stan Tamil Nadu i północno-wschodnią część Sri Lanki;
Wiktionary
(1.1) Kobiety – Syngalezki i Tamilki – wyróżniały się błyszczącymi kolczykami i bransoletami.
Wiktionary
rzecz. tamilski m.
:: fm. Tamil mos.
przym. tamilski
Wiktionary
stan w Indiach; Tamilnadu
SJP.pl
stan w Indiach; Tamilnad
SJP.pl
Tamilnadu (tamil. தமிழ்நாடு; ang. Tamil Nadu; hindi तमिल नाडु, trb.: Tamilnad, trl.: Tamiḻ Nāṭu) – jeden ze stanów Indii, położony w ich południowej części, zamieszkany głównie przez Tamilów, lud pochodzenia drawidyjskiego.
Stolicą stanu, a zarazem największym miastem jest Ćennaj.
Stan został utworzony 18 lipca 1967.
Wikipedia
naród zamieszkujący głównie południowe Indie i Sri Lankę
SJP.pl
Tamilowie (tamil. தமிழர்கள், Tamiḻarkaḷ) – naród z grupy ludów drawidyjskich, posługujący się językiem tamilskim, 74 miliony osób według szacunków z 1997 roku. Zamieszkuje indyjski stan Tamil Nadu i północno-wschodnią część Sri Lanki, poza tym skupiska w Indonezji, Malezji, Singapurze i Mjanmie, a poza Azją w Południowej Afryce i Mauritiusie, emigracja do Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanady i Australii.
Wikipedia
dotyczący Tamilów, charakterystyczny dla Tamilów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język z rodziny drawidyjskiej, którym posługują się Tamilowie zamieszkujący południowoindyjski stan Tamilnadu (60 mln) oraz wyspę Cejlon (4 mln);
przymiotnik
(2.1) dotyczący Tamilów
Wiktionary
Język tamilski (tamil), tamilski: தமிழ் (tamizh) – język z rodziny drawidyjskiej, jej grupy południowej. Drugi, obok języka telugu, pod względem liczby użytkowników język tej rodziny – posługuje się nim około 65 mln Tamilów. Zamieszkują oni głównie południowoindyjski stan Tamil Nadu (60 mln) oraz wyspę Cejlon (4 mln). Językiem tym posługuje się także ponad milion emigrantów tamilskich w Malezji i Singapurze. Język urzędowy Singapuru, Sri Lanki i stanu Tamil Nadu.
Wikipedia
rzecz. Tamil m., Tamilka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem tamilskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tamilskim
(1.3) spisany, stworzony w języku tamilskim
Wiktionary
IPA: tãˈmʲilskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: tãmʹilskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeka w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Anglii;
Wiktionary
Tamiza (ang. Thames, wym. /tɛmz/; łac. Tamesis, Tamesa) – rzeka w południowej Anglii, nad którą położony jest Londyn. Jest drugą pod względem długości rzeką w Wielkiej Brytanii (po Severn), liczy 346 km.
Wikipedia
(1.1) Mosty londyńskie położone są nad Tamizą.
(1.1) Obszar Esseksu jest nizinny i rozciąga się pomiędzy estuarium Tamizy na południu a ujściem rzeki Stour na północy.
Wiktionary
IPA: tãˈmʲiza, AS: tãmʹiza
Wiktionary
przym. tamizański, nadtamizański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Tamizą (rzeką w Anglii)
Wiktionary
(1.1) Powoli mijają nas statki, przeciągnęły popielatym dymem leniwe, tamizańskie popołudnie. Brzeg oddala się w nieokreślonej mgle (…)
(1.1) Brutalski to był człowiek, tak jak wszyscy rybacy tamizańscy, a zwłaszcza ci, co w królestwie Kent mieszkają (…)
(1.1) Natomiast Viola wychodząc od Olivii, czyli kierując się w głąb sceny a nie ku widowni, cytuje okrzyk przewoźników tamizańskich: „Then westward — ho!".
Wiktionary
rzecz. Tamiza ż.
przym. nadtamizański
Wiktionary
Samizdat (ros. самиздат, od samodiejatielnoje izdatielstwo – wydawnictwo samodzielne) – określenie zwalczanej przez władze tzw. literatury drugiego obiegu, powstającej poza zasięgiem cenzury w ZSRR od końca lat 50. XX w.
Wikipedia
dawniej: tam
SJP.pl
Bodhidharma (skt बोधिधर्म; chiń Putidamo 菩提达摩; kor. Pori Dalma; jap. Bodai Daruma; wiet. Bồ-đề-đạt-ma) – na wpół legendarna postać buddyzmu mahajany. Był 28. patriarchą buddyzmu indyjskiego i pierwszym patriarchą buddyzmu chan. Za pierwszego patriarchę uważa go także buddyzm zen, będący kontynuacją chan. Tradycja mówi, że przybył z Indii do Chin, by przynieść przekaz Dharmy Buddy. Mimo że istnieją dokumenty chińskie, które wspominają mnicha buddyjskiego o takim imieniu, są też głosy negujące prawdziwość legendy.
Wikipedia
zaimek wskazujący
(1.1) gwara. tam
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, lek blokujący estrogen, stosowany głównie w terapii raka sutka; tamoksyfen
SJP.pl
Tamoksyfen (tamoxifen) – organiczny związek chemiczny, należący do selektywnych modulatorów receptora estrogenowego (SERM), syntetyczny lek o działaniu antyestrogenowym, stosowany głównie w terapii raka sutka.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, lek blokujący estrogen, stosowany głównie w terapii raka sutka; tamoksifen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek stosowany głównie w leczeniu i zapobieganiu rakowi piersi; selektywny modulator receptorów estrogenowych
Wiktionary
Tamoksyfen (tamoxifen) – organiczny związek chemiczny, należący do selektywnych modulatorów receptora estrogenowego (SERM), syntetyczny lek o działaniu antyestrogenowym, stosowany głównie w terapii raka sutka.
Wikipedia
(1.1) Działania niepożądane tamoksyfenu mogą obejmować m.in. uderzenia gorąca, zmiany nastroju, bóle stawów, a także ryzyko zakrzepów.
Wiktionary
hamować, wstrzymywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatamować)
(1.1) utrudniać swobodny ruch (zwykle przemieszczanie) lub działanie
(1.2) powstrzymywać upływ krwi
(1.3) powstrzymywać okazywanie uczuć
Wiktionary
rzecz. tamowanie n., tama ż.
Wiktionary
(1.1) blokować, hamować, wstrzymywać, zatrzymywać
(1.2) hamować, wstrzymywać, zatrzymywać
(1.3) tłumić
Wiktionary
przymiotnik od: tama
SJP.pl
miasto w USA
SJP.pl
Tampa – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, ośrodek administracyjny hrabstwa Hillsborough, położone na zachodnim wybrzeżu półwyspu Floryda, nad zatoką Tampa, nad ujściem rzeki Hillsborough. Jest to trzecie pod względem wielkości miasto na Florydzie, w 2020 roku liczyło 384 959 mieszkańców. Obszar metropolitalny Tampa–St. Petersburg–Clearwater, zamieszkany przez 3 175 275 osób (2020), jest drugą co do wielkości aglomeracją Florydy.
Wikipedia
tampon dopochwowy z aplikatorem
SJP.pl
miasto w Finlandii
SJP.pl
Wikipedia
1. zwitek materiału do tamowania krwawień, oczyszczania ran lub wprowadzania leków;
2. opatrunek higieniczny używany przez kobiety w okresie menstruacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. med. rodzaj opatrunku będący zwitkiem gazy, waty itp. używany do wprowadzania leków do jam ciała lub ran oraz jako materiał opatrunkowy;
(1.2) hig. specjalnie ukształtowany opatrunek ze sznurkiem stosowany wewnętrznie podczas menstruacji;
(1.3) techn. kulka uformowana np. z waty, owinięta cienkim płótnem, flanelą itp., używana do nanoszenia substancji płynnych
Wiktionary
Tampon – zwitek (kłąb) chłonnego materiału (gąbki, waty), zwykle pochodzenia naturalnego (bawełna, wełna, celuloza), używany jako materiał opatrunkowy lub narzędzie do nanoszenia substancji płynnych (np. farb) na podłoże – tzw. tapowanie. Tampony wyposażone w sznureczki (tampony higieniczne) są również używane jako środki higieny osobistej podczas menstruacji.
Wikipedia
IPA: ˈtãmpɔ̃n, AS: tãmpõn
Wiktionary
rzecz. zdrobn. tamponik
czas. tamponować
Wiktionary
1. wypełnianie jam ciała lub ran tamponami uciskającymi w celu opanowania krwawienia; seton
2. tamponada serca - gromadzenie się w worku osierdziowym, otaczającym mięsień serca, krwi lub płynu w ilości powodującej pogorszenie jego funkcji
SJP.pl
Wikipedia
Tampondruk – technika druku pośredniego, zaliczana do pochodnych druku wklęsłego, polegająca na nakładaniu farby drukarskiej za pomocą miękkiego gładkiego stempla zwanego tamponem. Za pomocą tamponu o odpowiednim kształcie wykonywany jest nadruk na nierównych i nieregularnych powierzchniach. Przez dobranie odpowiedniej farby możliwe jest drukowanie na podłożach (zwanych kształtkami) takich jak tworzywa sztuczne, guma, szkło, metal itp.
Wikipedia
mały tampon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tampon
Wiktionary
rzecz. tampon m.
Wiktionary
1. oczyszczać ranę tamponem, tamować krew, wprowadzać leki za pomocą tamponu;
2. uszczelniać skały przez wypełnianie szczelin wodoszczelnym roztworem cementu
SJP.pl
tamtą drogą, w tamtym kierunku
SJP.pl
zaimek
(1.1) tamtą drogą (daleką od osoby wskazującej)
Wiktionary
(1.1) Jak pójdziesz tamtędy, zaoszczędzisz pięć minut.
Wiktionary
IPA: tãmˈtɛ̃ndɨ, AS: tãmtẽndy
Wiktionary
zaim. tam
partyk. tam
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się we wcześniej wspomnianym miejscu (w którym rozmówcy się nie znajdują)
(1.2) dotyczący wcześniej wspomnianego miejsca (w którym rozmówcy się nie znajdują)
Wiktionary
(1.1) Kiedy jesteś w Wiedniu, musisz odwiedzić tamtejsze muzeum sztuki.
Wiktionary
IPA: tãmˈtɛjʃɨ, AS: tãmtei ̯šy
Wiktionary
znajdujący się tam, a nie tu; bardziej odległy w przestrzeni lub czasie niż ten, który jest bliżej (tu)
SJP.pl
zaimek przymiotny wskazujący
(1.1) obiekt bardziej odległy w przestrzeni lub czasie niż ten, który jest bliżej (tu)
Wiktionary
(1.1) Podaj mi tamten widelec.
(1.1) Tamten egzamin był łatwiejszy od dzisiejszego.
(1.1) Tamtego pamiętnego dnia Krzysztof był bardzo przygnębiony.
Wiktionary
IPA: ˈtãmtɛ̃n, AS: tãmtẽn
Wiktionary
rzecz. tamta ż., tamto n.
Wiktionary
(1.1) inny, ten tam, nie ten, poprzedni
Wiktionary
zaimek przymiotny wskazujący, forma pochodna
(1.1) odnosi się do obiektów lub okoliczności postrzeganych jako dalsze w sensie umiejscowienia lub wystąpienia w czasie; n. lp. od tamten
Wiktionary
(1.1) Należałoby przywołać tamto skojarzenie pani Marioli o gonieniu króliczka.
Wiktionary
zaim. tamten
Wiktionary
dawniej: ówczesny; tamtoczesny
SJP.pl
dawniej: ówczesny; tamtoczasowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dotyczący czasów, o których była mowa
Wiktionary
(1.1) współcz. ówczesny; daw. tegoczesny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który odbył się/zdarzył się w tamtym (wskazanym wcześniej) roku
Wiktionary
(1.1) Poznaliśmy się w tamtoroczne wakacje, jeździmy do siebie co miesiąc na zmianę.
Wiktionary
IPA: ˌtãmtɔˈrɔt͡ʃnɨ, AS: tãmtoročny
Wiktionary
taniec polinezyjski
SJP.pl
brytyjska rasa świń; tamworth
SJP.pl
[czytaj: tamłers] brytyjska rasa świń; tamwors
SJP.pl
Tamworth – miasto w środkowej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie Staffordshire, w dystrykcie Tamworth, położone nad rzeką Tame, na północny wschód od Birmingham.
Wikipedia
1. zaimek odnoszący się do miejsca, o którym była już mowa wcześniej;
2. w przypisach do tekstów naukowych: we wskazanym bezpośrednio wcześniej źródle; ibidem
SJP.pl
zaimek
(1.1) … odnoszący się do miejsca, o którym była mowa, zob. tam.
Wiktionary
przestarzałe: taniec; tany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. taniec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. tytuł arystokratyczny w średniowiecznej Anglii, odpowiednik barona
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. taniec mrz.
frazeologia. iść w tany • pójść w tany
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|taniec.
* angielski: (2.1) thegn, thane
* łaciński: (2.1) thainus m., thanus m.
źródła.
== tan (język angielski.) ==
kolor|#D2B48C|tan (2.1)|czcionka=black.
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-tan.wav.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) opalenizna
rzeczownik niepoliczalny
(2.1) kolor jasnobrązowy
czasownik
(3.1) opalać się
(3.2) garbować (surową skórę)
przymiotnik
(4.1) jasnobrązowy
odmiana.
(1) lp. tsn; lm. tans
(2) lp. tan; blm.
(3) tan, tanned, tanned, tans, tanning
(4) stopn|tanner|tannest.
przykłady.
(1.1) This girl could use some tan, she's so pale. → Ta dziewczyna mogłaby się trochę opalić, jest taka blada.
Wiktionary
IPA: tãn, AS: tãn
Wiktionary
(1.1) rzecz. taniec mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. taniec mrz.
frazeologia. iść w tany • pójść w tany
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|taniec.
* angielski: (2.1) thegn, thane
* łaciński: (2.1) thainus m., thanus m.
źródła.
== tan (język angielski.) ==
kolor|#D2B48C|tan (2.1)|czcionka=black.
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-tan.wav.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) opalenizna
rzeczownik niepoliczalny
(2.1) kolor jasnobrązowy
czasownik
(3.1) opalać się
(3.2) garbować (surową skórę)
przymiotnik
(4.1) jasnobrązowy
odmiana.
(1) lp. tsn; lm. tans
(2) lp. tan; blm.
(3) tan, tanned, tanned, tans, tanning
(4) stopn|tanner|tannest.
przykłady.
(1.1) This girl could use some tan, she's so pale. → Ta dziewczyna mogłaby się trochę opalić, jest taka blada.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawny tytuł szlachecki nadawany właścicielom ziemskim; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. żyd. biblia hebrajska składająca się z 24 ksiąg, święta księga judaizmu;
Wiktionary
Tanach (hebr. תנ״ך) – akronim określający Biblię hebrajską, utworzony od początkowych liter trzech części Pisma: Tora („Prawo”), Newiim („Prorocy”), Ketuwim („Pisma”). Tanach jest świętą księgą judaizmu, która powstała z tekstów hebrajskich oraz – w niewielkiej części – aramejskich, pochodzących według różnych ocen z okresu od 1400 [1200] do 400 roku p.n.e. lub według innej koncepcji datacji z okresu od 900/800 do 165 roku p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Był to bardzo wartościowy młodzieniec. Istne cacko. Biegły w nauce, doskonały znawca Tanachu. Prawdziwy brylant.
Wiktionary
(1.1) Stary Testament
Wiktionary
ptak z rzędu wróblowatych; tanagra, sierpotek
SJP.pl
1. polichromowana figurka terakotowa przedstawiająca zwykle młodą kobietę, wyrabiana niegdyś w Beocji; figurka tanagryjska, tanagryjka, myrina;
2. ptak z rzędu wróblowatych; tanager, sierpotek
SJP.pl
Tanagra (stgr. Τάναγρα, Τανάγρη; ngr. Τανάγρα) – starożytne miasto greckie w Beocji położone nad rzeką Asopos, niedaleko Platejów i Teb, w pobliżu granicy z Attyką.
W starożytności silne polis rywalizujące z sąsiednimi Tebami, leżące na żyznej równinie sprzyjającej uprawom rolniczym. W V wieku p.n.e. mogło przejściowo przewodzić Związkowi Beockiemu. Według Tukidydesa zniszczone w 457 p.n.e. przez Ateńczyków po bitwie pod Ojnofyta (Wojna peloponeska I 108,3), później przez Tebańczyków w IV w. p.n.e. Odbudowane, nadal zajmowało ważne miejsce w regionie; Strabon w Geografii (IX 2,5) wymienia je z Tespiami jako jedyne istniejące wówczas miasta beockie. Według świadectwa Pliniusza miało w czasach rzymskich status civitas libera (Historia naturalna 4,26).
Wikipedia
1. starzykowiec tanagrowaty - gatunek ptaka z rodziny kacykowatych;
2. o cechach tanagrowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Tanagrowate (Thraupidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wcześniej klasyfikowana jako podrodzina trznadlowatych (Emberizidae). Do tanagrowatych zaliczanych jest obecnie około 380 gatunków ptaków występujących w strefie tropikalnej i subtropikalnej obu Ameryk – od Meksyku i skrajnego południa USA do Chile i Argentyny.
Wikipedia
1. starzykowiec tanagrowaty - gatunek ptaka z rodziny kacykowatych;
2. o cechach tanagrowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowatych
SJP.pl
Tanagry (Thraupinae) – podrodzina ptaków z rodziny tanagrowatych (Thraupidae).
Wikipedia
przymiotnik od: Tanagra (miasto w Grecji)
SJP.pl
doustny lek przeciwbiegunkowy; białczan taniny
SJP.pl
1. miasto w USA, na Alasce;
2. rzeka w USA, lewy dopływ Jukonu
SJP.pl
Tanana (ang. Tanana River) – rzeka w Stanach Zjednoczonych, w środkowo-wschodniej części stanu Alaska, jeden z głównych dopływów Jukonu. Przepływa przez terytorium okręgów Yukon–Koyukuk, Fairbanks North Star oraz Southeast Fairbanks.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nagromadzenie różnych gatunków kopalnych i ich szczątków, bez żadnego porządku i związku, zwykle naniesione w jedno miejsce; nekrocenoza, cmentarzysko
SJP.pl
Tanatocenoza – kopalny zespół organizmów obumarłych w jednym miejscu i czasie. Aby powstała tanatocenoza, organizmy ją budujące muszą zginąć gwałtownie, na skutek katastrofy (takiej jak klęska żywiołowa, epidemia). Z tego powodu jej skład przypomina skład biocenozy organizmów żywych, gdyż śmierci uległy wszystkie osobniki lub ich losowa reprezentacja (a nie tylko osobniki stare lub słabe).
Wikipedia
chorobliwy lęk przed śmiercią
SJP.pl
osoba wykonująca zawodowo zabiegi kosmetyczne poprawiające wygląd zmarłego przed pogrzebem
SJP.pl
zabiegi kosmetyczne poprawiające wygląd zmarłego przed pogrzebem
SJP.pl
specjalista w zakresie tanatologii
SJP.pl
nauka badająca przyczyny śmierci, zmiany zachodzące w organizmie w procesie umierania i po śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. interdyscyplinarna nauka o śmierci i umieraniu
Wiktionary
Tanatologia (gr. thánatos – śmierć oraz lógos – nauka, Tanatos – bóg śmierci) – nauka o śmierci człowieka, w szczególności zajmuje się jakościowym opisem przyczyn śmierci oraz żalem jej towarzyszącym. Badania opierają się na założeniu, że życie jest na tyle istotną wartością, że może okazać się korzystnym poznanie procesu umierania i, jeśli to możliwe, sposobów wpływania na niego.
Wikipedia
(1.1) Tanatologia zajmuje się nie tylko biologicznym aspektem śmierci, ale także emocjami towarzyszącymi żałobie.
Wiktionary
przym. tanatologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tanatologiczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|θάνατος|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thanatology
* baskijski: (1.1) tanatologia
* francuski: (1.1) thanatologie ż.
* łaciński: (1.1) thanatologia ż.
* portugalski: (1.1) tanatologia ż.
* włoski: (1.1) tanatologia ż.
źródła.
== tanatologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tanatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z tanatologią, dotyczący tanatologii
Wiktionary
rzecz. Tanatos mos., tanatologia ż.
Wiktionary
osoba zajmująca się zawodowo odtwarzaniem zniekształconego ciała zmarłego przed pogrzebem
SJP.pl
osoba zajmująca się zawodowo odtwarzaniem zniekształconego ciała zmarłego przed pogrzebem
SJP.pl
osoba dokonująca tanatopraksji
SJP.pl
zabezpieczanie ciała zmarłego przed rozkładem i przygotowanie go do pochówku; tanatopraktyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabieg przygotowujący ciało do pochówku polegający na zabezpieczeniu go przed rozkładem lub na usunięciu zmian pośmiertnych;
Wiktionary
Tanatopraksja (balsamowanie) – zabieg polegający na zabezpieczeniu ciała zmarłego przed rozkładem lub na usunięciu zmian pośmiertnych. Operacja polega na wstrzykiwaniu do tętnic soli eliminujących bakterie odpowiedzialne za procesy gnilne.
Wikipedia
(1.1) Nowoczesne balsamowanie, zwane przez specjalistów tanatopraksją, polega na wpompowaniu w żyły zmarłego chemicznych płynów infuzyjnych i nasycenia ciała środkami chemicznymi. Cały zabieg tanatopraksji trwa 4–5 godzin.
Wiktionary
rzecz. tanatopraktor m., tanatopraktorka ż.
Wiktionary
(1.1) balsamowanie n., balsamacja ż.
Wiktionary
osoba zabezpieczająca ciało zmarłego przed rozkładem i przygotowująca go do pochówku; tanatopraktyk
SJP.pl
osoba zabezpieczająca ciało zmarłego przed rozkładem i przygotowująca go do pochówku; tanatopraktor
SJP.pl
osoba zabezpieczająca ciało zmarłego przed rozkładem i przygotowująca go do pochówku; tanatopraktor
SJP.pl
w mitologii greckiej: bóg i uosobienie śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie śmierci utożsamiany z rzymską Mors;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tanatos uchodził za syna Nyks i bliźniaczego brata Hypnosa.
(1.1) W sztukach plastycznych Tanatos bywa przedstawiany jako uskrzydlony młodzieniec ze zgaszoną i w dół skierowaną pochodnią w ręce.
(1.1) Atrybutem czarnoskrzydłego Tanatosa była zgaszona pochodnia.
Wiktionary
IPA: tãˈnatɔs, AS: tãnatos
Wiktionary
rzecz. tanatoza ż., tanatologia ż., tanatolog m., tanatolożka ż.
przym. Tanatosowy, tanatologiczny
Wiktionary
(1.1) Mors; rzad. Śmierć
Wiktionary
osoba zwiedzająca miejsca powiązane ze śmiercią, np. cmentarze, katastrofy itp.
SJP.pl
zwiedzanie miejsc powiązanych ze śmiercią, np. cmentarzy, katastrof itp.; dark tourism
SJP.pl
reakcja obronna niektórych zwierząt, polegająca na przyjmowaniu w obliczu zagrożenia pozy charakterystycznej dla osobnika martwego, występująca głównie u owadów, np. pająków i niektórych chrząszczy; odruch zamierania
SJP.pl
Tanatoza (gr. thánatos = śmierć) – reakcja obronna organizmu przeciw drapieżnikom, w której potencjalna ofiara zastyga w bezruchu lub udaje śmierć. Drapieżnik, widząc „śmierć” ofiary, przeważnie zaprzestaje ataku. Przyczyna takiego zachowania nie jest pewna – prawdopodobnie występuje ono głównie u drapieżników polujących na żywą zdobycz. Jedyny znany przykład tanatozy występującej w doborze płciowym jest obecny u darowników przedziwnych: samce po przekazaniu samicy podarunku godowego udają martwe, by nie narazić się na atak z jej strony, a gdy samica rozpoczyna konsumpcję podarowanej jej zdobyczy, samiec przerywa tanatozę i kopuluje z samicą.
Wikipedia
związany ze śmiercią
SJP.pl
wschodni instrument muzyczny; tambur
SJP.pl
Tanbur – arabska nazwa bliskowschodnich instrumentów muzycznych z grupy lutni długoszyjkowych. Tanbury wykorzystywane są współcześnie w muzyce artystycznej i muzyce ludowej, a ich geneza sięga starożytności – na podobnych instrumentach grano w Babilonii i w Egipcie (patrz pandora).
Wikipedia
podrzędny lokal rozrywkowy z miejscem do tańczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pośledni, niskiej kategorii lokal, w którym tańczy się
Wiktionary
(1.1) Poznała go na zabawie w tancbudzie w Podgórzu.
Wiktionary
IPA: tãnd͡zˈbuda, AS: tãnʒbuda
Wiktionary
zespół ruchów skoordynowanych z muzyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) impreza towarzyska z muzyką i tańcem
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: taniec
Wiktionary
(1.1) Jutro idę z Zochą na tańce do remizy.
Wiktionary
IPA: ˈtãj̃nt͡sɛ, AS: tãĩ ̯nce
Wiktionary
(1.1) potańcówka
Wiktionary
zdrobnienie od: tancerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: tancerka
(1.2) tancerka-dziecko
Wiktionary
rzecz. tancerka ż.
Wiktionary
→ tancerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. kobieta, której profesją jest taniec
(1.2) kobieta, która potrafi tańczyć
(1.3) sport. łyżwiarka, która uprawia jazdę figurową
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tãnˈt͡sɛrka, AS: tãncerka
Wiktionary
rzecz. taniec m., tańczenie n., tańcowanie n.
:: zdrobn. tancereczka ż.
:: fm. tancerz m.
czas. tańczyć, zatańczyć, tańcować, odtańczyć
przym. taneczny
przysł. tanecznie
Wiktionary
1. mężczyzna tańczący zawodowo;
2. partner w tańcu; danser;
3. pierwszy tancerz - najlepszy tancerz w zespole baletowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) choreogr. osoba, której zawód polega na tańczeniu
(1.2) człowiek, który tańczy
(1.3) sport. zawodnik jazdy figurowej na lodzie
Wiktionary
Taniec – układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrytmizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym. Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie.
Wikipedia
(1.1) Zatrudniono go jako tancerza w teatrze muzycznym.
(1.2) Na parkiecie roiło się od tancerzy.
Wiktionary
IPA: ˈtãnt͡sɛʃ, AS: tãnceš
Wiktionary
rzecz. taniec
:: fż. tancerka
czas. tańczyć ndk., tańcować ndk., przetańczyć dk., zatańczyć dk., wytańczyć dk.
przym. taneczny
przysł. tanecznie
Wiktionary
(1.2) danser
Wiktionary
przestarzale:
1. nauczyciel tańca;
2. osoba kierująca zespołem tanecznym
SJP.pl
przestarzale:
1. nauczycielka tańca;
2. kobieta kierująca zespołem tanecznym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. także pot. wykonywać taniec
(1.2) książk. poruszać się szybko w jakimś rytmie
Wiktionary
(1.1) Weselnicy dzielnie tańcowali całą nockę.
(1.2) Jasne plamkaamki zaczęły tańcować jej przed oczami.
Wiktionary
rzecz. tancerz mos., tancerka ż., taniec mrz., tańcownica ż., tańcowanie n., tańcownik mos.
przym. taneczny, tańcujący
przysł. tanecznie
czas. tańczyć
Wiktionary
(1.1) tańczyć
(1.2) tańczyć
Wiktionary
gwarowo, żartobliwie o osobie tańczącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tańcować.
Wiktionary
czas. tańcować ndk.
rzecz. tańcownik mos., tańcownica ż., tancerka ż.
Wiktionary
przestarzale: potańcówka - zabawa taneczna; potańc
SJP.pl
dawniej: tancerka; tanecznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. także gwara. tańcząca kobieta
Wiktionary
rzecz. taniec mrz., tańcowanie n.
:: fm. tańcownik mos.
czas. tańcować ndk.
przym. taneczny
przysł. tanecznie
Wiktionary
(1.1) tancerka; przest. tanecznica
Wiktionary
dawniej: tancerz; tanecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która potrafi tańczyć
Wiktionary
(1.1) W miarę też jak tańcownicy rozgrzewali się i podniecali, ruchy ich stawały się coraz zapamiętalsze, a nakoniec zaczęli uderzać się wzajemnie głowami z siłą, od której czaszki europejskie pękłyby jak łupiny orzechów.
Wiktionary
rzecz. taniec mrz., tańcowanie n.
:: fż. tańcownica ż.
czas. tańcować ndk.
przym. taneczny
Wiktionary
(1.1) tancerz; przest. tanecznik
Wiktionary
przestarzale: taneczny
SJP.pl
dawniej w odniesieniu do zabaw: z tańcami, taki, na którym odbywają się tańce
SJP.pl
osoba, która tańczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. taki, na którym się tańczy
Wiktionary
(1.1) — Karnawał się już kończy, a Malwinia na jednym dopiero była baliku: że zaś w niedzielę dajemy u siebie tańczącą zabawę, a w ostatni wtorek całe sąsiedztwo do hrabiego w Chwałkowie z kuligiem się wybiera, — byłoby mi więc bardzo miło, gdyby mama na dni kilka Malwini ze mną jechać pozwoliła.
(1.1) Codziennie wieczory tańczące, nie z takim jak dawniej przepychem, wesołe jednak.
Wiktionary
rzecz. tańczący derwisz, tańczący derwisze
Wiktionary
(1.1) taneczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tańczyć.
Wiktionary
IPA: tãj̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: tãĩ ̯ṇčẽńe
Wiktionary
czas. zatańczyć, tańczyć ndk.
rzecz. taniec mrz., tancerka ż.
przysł. tanecznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatańczyć)
(1.1) choreogr. poruszać się rytmicznie w takt muzyki, wykonywać taniec
(1.2) poruszać się szybko w jakimś rytmie
Wiktionary
(1.1) Chadzam na dansingi, bo lubię tańczyć.
(1.1) Powiedziano mi, żebym tańczyła, żebym zachowywała się tak, jakby nikt na mnie nie patrzył.
(1.2) Przed oczami zaczęły tańczyć jej świetliste plamkaamki.
Wiktionary
IPA: ˈtãj̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: tãĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. taniec mrz., tancerka ż., tancerz mos., tańczenie n.
czas. tańcować ndk., obtańcować dk., przetańczyć dk., wytańczyć dk., zatańczyć dk.
przym. taneczny
przysł. tanecznie
Wiktionary
(1.1) pląsać; przest. tańcować
(1.2) przest. tańcować
Wiktionary
zdrobnienie od: taniec
SJP.pl
→ tandeciarz; tandeciarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna uważana za tandetną, m.in. z powodu kiczowatego ubioru, noszenia przesadnego makijażu, źle dobranego koloru włosów itp.
Wiktionary
(1.1) Gdzie nie spojrzeć, dookoła same tandeciary spalone na solarium i w jakichś kolorowych szmatach z rynku. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌtãndɛˈt͡ɕara, AS: tãndećara
Wiktionary
rzecz. tandeta ż., tandeciarz m., tandetność ż.
przym. tandetny
przysł. tandetnie
Wiktionary
przestarzałe: sklep z tandetą
SJP.pl
1. przestarzałe: dotyczący tandety, tandeciarza;
2. wykonany tandetnie
SJP.pl
1. dawniej: handel tandetą;
2. tandetne wykonanie
SJP.pl
1. pogardliwie: handlarz przemiotami złej jakości;
2. potocznie: osoba lubiąca tandetę;
3. dawniej: handlarz starzyzną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. ten, kto produkuje lub sprzedaje rzeczy złej jakości
(1.2) daw. handlarz starzyzną
Wiktionary
IPA: tãnˈdɛt͡ɕaʃ, AS: tãndećaš
Wiktionary
rzecz. tandeta ż., tandeciara ż., tandetność ż.
przym. tandetny
przysł. tandetnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. układ kilku współpracujących ze sobą elementów;
2. rower dwuosobowy;
3. zaprzęg koni lub psów;
4. para zawodników występujących w tych samych barwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rower dla dwóch osób
(1.2) dwuosobowy zespół zawodników, pracowników, artystów itp.
(1.3) układ w maszynach, pojazdach itp. złożony z dwóch pracujących jednocześnie elementów
Wiktionary
Tandem – rower przeznaczony dla dwóch lub więcej osób siedzących w układzie jedna za drugą. Typowy tandem ma, tak samo jak rower jednoosobowy, jedną ramę i dwa koła, za to każda z osób ma własne: kierownicę, siodełko i pedały.
Udział w napędzaniu roweru mają obie osoby, natomiast kieruje rowerem zazwyczaj osoba z przodu, aczkolwiek spotykane są rowery specjalistyczne, np. dla osoby dorosłej z dzieckiem lub dla osoby niepełnosprawnej z opiekunem, gdzie można przełączać kierowanie rowerem lub też tylko tylna osoba ma taką możliwość. W każdym z tych przypadków osoba niekierująca wykorzystuje wtedy swoją kierownicę tylko jako oparcie dla rąk. W podobny sposób mogą być również rozłączane lub przełączane układy napędu i hamowania.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rower
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tandemowy
przysł. tandemowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tandem
* baskijski: (1.1) tandem; (1.2) tandem
* białoruski: (1.1) тандэм m.
* bułgarski: (1.1) тандем m.; (1.2) тандем m.
* duński: (1.1) tandem w.
* hiszpański: (1.1) tándem m.; (1.2) tándem m.; (1.3) tándem m.
* niemiecki: (1.1) Tandem n.
* nowogrecki: (1.1) τάντεμ n.; (1.2) δίδυμο n.
* rosyjski: (1.1) тандем m.; (1.2) тандем m.; (1.3) тандем m.
źródła.
== tandem (język angielski.) ==
thumb|tandem (1.1)
wymowa. audioUS|En-us-tandem.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tandem
odmiana.
(1.1) lp. tandem; lm. tandems
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtãndɛ̃m, AS: tãndẽm
Wiktionary
przym. tandemowy
przysł. tandemowo
Wiktionary
1. potocznie: coś lichego, nietrwałego, niedbale wykonanego
2. dawniej: miejsce handlu rzeczami używanymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz źle wykonana, słabej jakości
Wiktionary
(1.1) Jesteśmy zalewani bublami i tandetą, będzie jeszcze gorzej.
Wiktionary
IPA: tãnˈdɛta, AS: tãndeta
Wiktionary
rzecz. tandeciara ż., tandeciarz m., tandetność ż.
przym. tandetny
przysł. tandetnie
Wiktionary
(1.1) badziew, barachło, szmelc, szajs, chłam, dziadostwo, bubel
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób tandetny
Wiktionary
rzecz. tandeta ż., tandetnik m., tandetność ż., tandeciara ż., tandeciarz mos.
przym. tandetny
Wiktionary
(1.1) byle jak, niechlujnie, niedbale, podle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tandetnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tandetny
SJP.pl
przestarzałe: handlarz starzyzną; tandeciarz
SJP.pl
kiczowaty, niskiej jakości lub wykonany z niskiej jakości materiałów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o przedmiocie: kiepski, o niskiej wartości, wykonany z materiałów o niskiej jakości
(1.2) pozbawiony wyższych wartości i dobrego smaku; kiczowaty
Wiktionary
(1.1) Mam dosyć domokrążców zachwalających tandetne dywany.
Wiktionary
IPA: tãnˈdɛtnɨ, AS: tãndetny
Wiktionary
rzecz. tandeta ż., tandeciarz m., tandeciara ż., tandetność ż.
przysł. tandetnie
Wiktionary
(1.1-2) kiczowaty
Wiktionary
miasto w Argentynie
SJP.pl
Tandil – miasto w Argentynie, w prowincji Buenos Aires.
Liczba mieszkańców w 2013 roku wynosiła ok. 111 tys.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy oraz samochodowy. W mieście znajduje się port lotniczy Tandil.
Wikipedia
[czytaj: tandur] gliniany piec azjatycki w kształcie dzbana, różnorodny pod względem budowy i przeznaczenia; tandyr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gliniany piec w kształcie beczki;
Wiktionary
Tandoor lub tandyr (hind. tandūr, tannūr; pers. tanūr, arab. tannūr, uzb. tandir, ros. тандыр) – gliniany piec w kształcie dzbana używany w Indiach oraz innych regionach południowej Azji i Azji Środkowej, opalany węglem drzewnym, drewnem lub nawozem, zaś konserwowany liśćmi szpinaku. Temperatura pieczenia przekracza 480 °C.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. atanor m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|تنور. (tannūr) → piec
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== tandoor (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-tandoor.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tandoor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. atanor m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. atanor m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|تنور. (tannūr) → piec
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== tandoor (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-tandoor.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tandoor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: tanduri] tradycyjna potrawa mięsna kuchni indyjskiej przygotowywana w specjalnym glinianym piecu po uprzednim zamarynowaniu mięsa w jogurcie i przyprawach, np. kurczak tandoori
SJP.pl
Tandoori – kolorowe i wonne potrawy kuchni indyjskiej przygotowywane w glinianym piecu typu tandoor. Przed włożeniem do pieca mięso marynuje się w jogurcie i przyprawach oraz barwi na czerwono kaszmirską chili lub na żółto szafranem. Ponieważ czas pieczenia jest krótki, kolor potrawy pozostaje bardzo intensywny, zaś mięso pieczone bezpośrednio nad gorącym paleniskiem nie wysycha i pozostaje miękkie.
Wikipedia
gliniany piec azjatycki w kształcie dzbana, różnorodny pod względem budowy i przeznaczenia; tandoor
SJP.pl
Tandoor lub tandyr (hind. tandūr, tannūr; pers. tanūr, arab. tannūr, uzb. tandir, ros. тандыр) – gliniany piec w kształcie dzbana używany w Indiach oraz innych regionach południowej Azji i Azji Środkowej, opalany węglem drzewnym, drewnem lub nawozem, zaś konserwowany liśćmi szpinaku. Temperatura pieczenia przekracza 480 °C.
Wikipedia
w starożytnym teatrze greckim i rzymskim: miejsce między sceną a widownią, na którym występował chór; orchestra
SJP.pl
dawniej: tancerka; tańcownica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. choreogr. kobieta, której profesją jest taniec
(1.2) przest. kobieta, która potrafi tańczyć
Wiktionary
(1.2) Rózia, ich wychowanica, jako najlepsza we włości śpiewaczka i tanecznica, będzie tańcom przewodzić.
(1.2) Jak mewy, białe morza tanecznice, / Na maszcie czasem zawisną znużone, / Tak okręt w porcie zarzucił kotwicę.
Wiktionary
rzecz. taniec mrz.
:: fm. tanecznik mos.
przym. taneczny
Wiktionary
(1.1) tancerka, tańcownica
(1.2) tancerka, tańcownica
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób taneczny, tańcząc
Wiktionary
(1.1) Wory pereł dźwięczą po brukach Bagdadu, rumaki tanecznie stąpają po różach, baseny zielonkawe chluszczą, dotknięte przez stopy smagłe, zmąca się młodość.
Wiktionary
rzecz. tańcownica ż., taniec mrz., tancerka ż., tancerz mos., tańczenie n.
czas. tańcować ndk., tańczyć ndk., obtańcować dk., przetańczyć dk., wytańczyć dk., zatańczyć dk.
przym. taneczny
Wiktionary
dawniej: tancerz; tańcownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. choreogr. mężczyzna, którego profesją jest taniec
(1.2) przest. osoba, która potrafi tańczyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na Pokuciu był taniec ludowy, zwany arkan. Trzymają się w nim za pas jedno za drugiem, tworząc długi łańcuch pląsaćąsających taneczników.
Wiktionary
rzecz. taniec mrz.
:: fż. tanecznica ż.
przym. taneczny
Wiktionary
(1.1) tancerz, tańcownik
(1.2) tancerz, tańcownik
Wiktionary
dotyczący tańca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tańcem, dotyczący tańca
Wiktionary
(1.1) Taneczny beat, podlany sosem frywolnego i skocznego jazzu powoduje, iż wystukiwanie rytmu stopą staje się nieuniknione.
Wiktionary
IPA: tãˈnɛt͡ʃnɨ, AS: tãnečny
Wiktionary
rzecz. tańcownik mos., tańcownica ż., tanecznik mos., tanecznica ż., tancerka, tancerz, taneczność, taniec
czas. tańczyć, tańcować, zatańczyć
przysł. tanecznie
Wiktionary
forma poetycka w literaturze japońskiej, utwór nierymowany; uta
SJP.pl
rzeka w południowo-wschodniej Polsce (o długości 113 km), w dorzeczu Wisły
SJP.pl
Tanew – rzeka, prawostronny dopływ Sanu o długości 114,25 km i powierzchni zlewni 2.339 km².
Wikipedia
nastrojowy taniec towarzyski o wolnym tempie, w takcie 2/4 lub 4/4, wywodzący się z Argentyny; utwór muzyczny w takim takcie, przeznaczony do tańca tanga
SJP.pl
Tanga – miasto we wschodniej części Tanzanii, nad Oceanem Indyjskim; stolica regionu Tanga; 246 tys. mieszkańców (2006); przemysł spożywczy, włókienniczy, drzewny; port morski obsługujący ok. 30% obrotów towarowych kraju; wywóz głównie produktów rolnych; port lotniczy Tanga; połączenie kolejowe z Dar es Salaam i Arusza.
Wikipedia
przymiotnik od: Tanganika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do jeziora Tanganika
Wiktionary
rzecz. Tanganijczyk mos., Tanganijka ż., Tanganika ż.
przym. tanganikański
Wiktionary
(1.1) tanganikański
Wiktionary
mieszkaniec Tanganiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec (hist. obywatel) Tanganiki
Wiktionary
rzecz. Tanganika ż.
:: fż. Tanganijka ż.
przym. tanganicki, tanganikański, tanganijski
Wiktionary
mieszkanka Tanganiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka (hist. obywatelka) Tanganiki
Wiktionary
rzecz. Tanganika ż.
:: fm. Tanganijczyk mos.
przym. tanganicki, tanganikański, tanganijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tanganiką, dotyczący Tanganiki
Wiktionary
rzecz. Tanganika ż., Tanganijczyk mos., Tanganijka ż.
Wiktionary
1. kontynentalna część Tanzanii;
2. jezioro w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kontynentalna część Tanzanii, była kolonia Cesarstwa Niemieckiego, a między 1961 a 1964 niepodległe państwo;
(1.2) geogr. adm. planowaćanowana prowincja w Demokratycznej Republice Konga;
(1.3) geogr. jezioro w Afryce Wschodniej w strefie ryftu wschodnioafrykańskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Listę gubernatorów Tanganiki przygotowałem na podstawie dostępnych publikacji.
(1.3) Jezioro Tanganika należy do dorzecza Konga.
Wiktionary
rzecz. Tanganijczyk mos., Tanganijka ż.
przym. tanganicki, tanganikański, tanganijski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do jeziora Tanganika
Wiktionary
(1.1) Czy tanganikańskie nabrzeże jest kamieniste, czy piaszczyste?
Wiktionary
rzecz. Tanganijczyk mos., Tanganika ż., Tanganijka ż.
przym. tanganicki
Wiktionary
(1.1) tanganicki
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny tanagr
SJP.pl
tangerynka;
1. zimozielone drzewo z rodziny rutowatych, powstałe ze skrzyżowania mandarynki z grejpfrutem;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
jedna z funkcji trygonometrycznych; stosunek długości przyprostokątnej leżącej naprzeciw danego kąta ostrego do długości drugiej przyprostokątnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. funkcja wyrażająca dla argumentów α z przedziału 0 ≤ α < π/2 stosunek długości przyprostokątnej naprzeciw danego kąta do długości przyprostokątnej przyległej do kąta;
Wiktionary
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
Wikipedia
(1.1) Tangens to iloraz sinusa i cosinusa.
Wiktionary
IPA: ˈtãŋɡɛ̃w̃s, AS: tãŋgẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. cotangens mrz., tangensoida ż.
Wiktionary
(1.1) symbol. tg
Wiktionary
linia krzywa przedstawiająca zmienność funkcji tangens
SJP.pl
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
Wikipedia
Tangent – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oregon, w hrabstwie Linn.
Wikipedia
miasto w Maroku
SJP.pl
Tanger (arab. طنجة, Ṭanǧa; marok. arab. Ṭanža) – miasto w północnym Maroku, port nad Cieśniną Gibraltarską, siedziba administracyjna regionu Tanger-Tetuan-Al-Husajma. W 2024 roku liczyło ok. 1,3 mln mieszkańców.
Od 1971 roku w mieście działa uniwersytet.
Wikipedia
mieszkaniec Tangeru (miasta w Maroku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tangeru
Wiktionary
rzecz. Tanger mrz.
:: fż. tangerka ż.
przym. tangerski
Wiktionary
mieszkanka Tangeru (miasta w Maroku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tangeru
Wiktionary
rzecz. Tanger mrz.
:: fm. tangerczyk mos.
przym. tangerski
Wiktionary
przymiotnik od: Tanger (miasto w Maroku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tangerem, dotyczący Tangeru
Wiktionary
rzecz. Tangier mrz., Tanger mrz., tangerczyk mos., tangerka ż.
Wiktionary
tangela;
1. zimozielone drzewo z rodziny rutowatych, powstałe ze skrzyżowania mandarynki z grejpfrutem;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
Tangelo, tangerynka (Citrus × tangelo J. Ingram & H. Moore) – mieszaniec mandarynki (Citrus reticulata) i grejpfruta (Citrus paradisi). Może być uprawiane tylko w rejonach o ciepłym klimacie (strefy 9-11).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodnim Maroku w Zatoce Tangerskiej, port nad Cieśniną Gibraltarską;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtãŋʲɟɛr, AS: tãŋʹǵer
Wiktionary
przym. tangerski, tangierski
Wiktionary
(1.1) Tanger
Wiktionary
nastrojowy taniec towarzyski o wolnym tempie, w takcie 2/4 lub 4/4, wywodzący się z Argentyny; utwór muzyczny w takim takcie, przeznaczony do tańca tanga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) choreogr. taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires;
(1.2) muz. forma muzyczna, na której opiera się taniec tango (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) tańczyć tango • tango argentyńskie • tango milonga
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) taniec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) krzyżyk
pokrewne.
frazeologia.
do tanga trzeba dwojga • pójść w tango
etymologia.
etym|hiszp|tango.
uwagi.
wikicytaty|tango (taniec).
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) tango; (1.2) tango
* angielski: (1.1) tango
* arabski: (1.1) تانجو
* azerski: (1.1) tanqo
* baskijski: (1.1) tango; (1.2) tango
* białoruski: (1.1) танга n.; (1.2) танга n.
* bułgarski: (1.1) танго n. (tango)
* chiński standardowy: (1.1) 探戈舞 (tàngēwǔ)
* chorwacki: (1.1) tango m.
* czeski: (1.1) tango n.
* duński: (1.1) tango w.; (1.2) tango w.
* esperanto: (1.1) tango; (1.2) tango
* estoński: (1.1) tango
* fiński: (1.1) tango
* francuski: (1.1) tango m.
* gruziński: (1.1) ტანგო (t’ango)
* hiszpański: (1.1) tango m.; (1.2) tango m.
* indonezyjski: (1.1) tango
* japoński: (1.1) タンゴ, たんご; (1.2) タンゴ, たんご
* jidysz: (1.1) טאַנגאָ m. (tango); (1.2) טאַנגאָ m. (tango)
* kataloński: (1.1) tango m.
* koreański: (1.1) 탱고
* litewski: (1.1) tango m.
* łotewski: (1.1) tango m.
* niderlandzki: (1.1) tango m.
* niemiecki: (1.1) Tango m.
* norweski (bokmål): (1.1) tango m.
* nowogrecki: (1.1) τανγκό n.; (1.2) τανγκό n.
* portugalski: (1.1) tango m.
* rosyjski: (1.1) танго n.; (1.2) танго n.
* rumuński: (1.1) tango n.
* serbski: (1.1) танго (tango) m.
* słowacki: (1.1) tango n.
* słoweński: (1.1) tango m.
* szwedzki: (1.1) tango w.; (1.2) tango w.
* turecki: (1.1) tango
* ukraiński: (1.1) танго n.; (1.2) танго n.
* urdu: (1.1) ٹینگو
* węgierski: (1.1) tangó
* wietnamski: (1.1) tango
* włoski: (1.1) tango m.
źródła.
== tango (język afrykanerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) choreogr. tango
(1.2) muz. tango
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtãŋɡɔ, AS: tãŋgo
Wiktionary
rodzaj układanki mozaikowej pochodzenia chińskiego
SJP.pl
Tangram – chińska łamigłówka (układanka), znana od ok. 3000 lat. Składa się z siedmiu elementów w postaci figur geometrycznych (tan), powstałych przez rozcięcie kwadratu. Są nimi:
Na identycznej idei oparty jest też starogrecki stomachion, zawierający 14 elementów.
Wikipedia
[czytaj: TANKszan] miasto w Chinach; Tangszan
SJP.pl
Tangshan, Tangszan (chiń. 唐山; pinyin Tángshān) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, we wschodniej części prowincji Hebei, około 145 km na wschód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 627 819. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 11 022 165 mieszkańców.
Wikipedia
miasto w Chinach; Tangshan
SJP.pl
Tangshan, Tangszan (chiń. 唐山; pinyin Tángshān) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, we wschodniej części prowincji Hebei, około 145 km na wschód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 627 819. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 11 022 165 mieszkańców.
Wikipedia
koczowniczy lud tybetański
SJP.pl
Tanguci – koczowniczy lud pochodzenia tybetańskiego, który przed X wiekiem przeniósł się na zachodnie tereny dzisiejszej prowincji Syczuan. Tanguci posługiwali się własnym językiem, który prawdopodobnie wymarł razem z nimi. Na ziemiach chińskich ulegli sinizacji.
Wikipedia
1. → Tanguci (wymarły lud tybetański);
2. powojnik tangucki - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) etn. przedstawiciel koczowniczego plemięemienia pochodzenia tybetańskiego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tangut
* ujgurski: (1.1) تۆبۈت
źródła.
== Tangut (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) etn. Tangut
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtãŋɡut, AS: tãŋgut
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tangut
* ujgurski: (1.1) تۆبۈت
źródła.
== Tangut (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) etn. Tangut
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
niedrogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający niską cenę, niewymagający dużych nakładów finansowych
(1.2) oferujący towary po niskich cenach
(1.3) niewiele wart
(1.4) daw. niegodny większego szacunku
(1.5) daw. taki, który spuścił z tonu, wycofał się; potulny
Wiktionary
(1.1) Na promie między Danią a Szwecją zawsze można kupić tanie papierosy.
(1.2) Kupiłam podroby w tanim sklepie za rogiem.
Wiktionary
IPA: ˈtãɲi, AS: tãńi
Wiktionary
rzecz. taniocha ż., tanizna ż., taniość ż., taniak mrz.
czas. tanieć ndk.
przym. taniutki, taniusieńki, taniuteńki
przysł. tanio
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|toni.
Wiktionary
1. potocznie: produkt tani w porównaniu z innymi produktami tego rodzaju; budżetowiec, niskopółkowiec;
2. dawniej: tania jadłodajnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. rzad. tania jadłodajnia
Wiktionary
rzecz. taniość ż., taniocha ż., tanizna ż.
czas. tanieć ndk.
przym. tani
przysł. tanio
Wiktionary
garbnikowy, cierpki, ściągający usta ze względu na obecność tanin
SJP.pl
zespół ruchów skoordynowanych z muzyką
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. potanieć lub stanieć)
(1.1) zmieniać swoją cenę na niższą
Wiktionary
Taniec – układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrytmizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym. Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie.
Wikipedia
(1.1) W zeszłym roku jesienią zboże taniało, teraz drożeje, jak na przednówku.
(1.1) Komputery i inne cyfrowe urządzenia cały czas tanieją, a jednocześnie ich możliwości rosną.
Wiktionary
rzecz. taniak mrz., taniocha ż., taniość ż., tanizna ż.
czas. potanieć dk., stanieć dk.
przym. tani
przysł. tanio
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tanio
SJP.pl
garbnik występujący w korze dębowej - garbnik z galasówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. naturalny garbnik polifenolowy pochodzenia roślinnego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. taninowy
Wiktionary
(1.1) E181
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób tani; niedrogo, po okazjonalnej/niskiej cenie
Wiktionary
IPA: ˈtãɲɔ, AS: tãńo
Wiktionary
czas. tanieć ndk., stanieć dk., potanieć dk.
przym. tani, taniutki, taniusieńki, taniuteńki
rzecz. taniocha ż., taniość ż., taniak mrz.
Wiktionary
(1.1) niedrogo
Wiktionary
potocznie: to, co jest tanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tanie; cecha tych, którzy są tani
Wiktionary
przym. tani, taniutki
przysł. tanio
rzecz. taniak mrz.
czas. tanieć
Wiktionary
odmiana żelaza meteorycznego zawierająca nikiel; żelazo wstęgowe; tenit
SJP.pl
Tanit – fenicka bogini płodności, księżyca i wody, czczona przede wszystkim w Kartaginie jako opiekunka miasta.
Odpowiednik fenickiej Asztarte, której miejsce później przejęła w wierzeniach Fenicjan i Kartagińczyków. Mityczna małżonka Baal Hammona, boga nieba i wegetacji. Jej symbole – gołąb, owoc granatu, ryba, palma, podkreślające charakter bóstwa płodności, umieszczano na stelach i ołtarzach kamiennych. Do Tanit odnoszą się również wyobrażenia odwróconego w dół księżyca połączonego z dyskiem słonecznym, a także otwartej dłoni oraz tzw. „znak Tanit” – wizerunek betyla i przepołowionego dysku słonecznego (podobny do staroegipskiego znaku anch).
Wikipedia
zdrobnienie od: tani; taniusi, taniuśki, taniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: tani; taniutki, taniuśki, taniuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: taniuśki; taniuteńki
SJP.pl
zdrobnienie od: tani; taniusi, taniuśki, taniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: taniutki; taniusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: tani; taniusi, taniuśki, taniuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: tani
Wiktionary
IPA: tãˈɲutʲci, AS: tãńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. taniość
przym. tani, taniusieńki, taniuteńki
przysł. tanio
Wiktionary
taniość, tandeta
SJP.pl
[czytaj: TANjuk]
1. miasto w Indonezji;
2. dawna serbska agencja prasowa
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale:
1. duży zbiornik na ciecz lub gaz;
2. czołg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wojsk. czołg
(1.2) przest. duży zbiornik na ciecz lub gaz
(1.3) grykomp. klasa postaci cechująca się dużą ilością punktów życia oraz odpornością na obrażenia
Wiktionary
Czołg – gąsienicowy wóz bojowy, przeznaczony do walki z siłami przeciwnika na krótkich i średnich dystansach za pomocą ognia płaskotorowego. Ciężki pancerz i duża mobilność zapewniają czołgom przetrwanie na polu bitwy, a napęd gąsienicowy pozwala na przemieszczanie się z dużą prędkością w trudnym terenie. Czołg jest zasadniczym środkiem prowadzenia walki lądowej, zwłaszcza natarcia.
Wikipedia
(1.1) Przejeżdżali grubi Niemcy w grubym tanku. • (Uciekaj, uciekaj Ryfka!) • „Mama pod gruzami, tata w Majdanku…”
Wiktionary
IPA: tãŋk|tãnk, AS: tãŋk|tãnk
Wiktionary
rzecz. tankietka ż., tankowiec m., tankowóz m., tankofermentor m., tankista m., tankownia ż., tankowanie n., zatankowanie n.
przym. tankowy
czas. tankować ndk., zatankować dk.
Wiktionary
(1.1) czołg
(1.2) cysterna, zbiornik
Wiktionary
forma poetycka w literaturze japońskiej, utwór nierymowany; uta
SJP.pl
Tanka (jap. 短歌 tanka; ‘krótka pieśń’, ‘krótki wiersz’) – jedna z najstarszych form poezji japońskiej (pierwotnie jedna z odmian waka) powstała około VI wieku. Każda tanka składa się z 31 sylab ułożonych w pierwszej części wiersza (kami no ku) w wersy według schematu 5 + 7 + 5 sylab, a w drugiej części (shimo no ku) według schematu 7 + 7 sylab. Używa się terminów górna strofa tanki i dolna strofa tanki. Jest jedną z najżywotniejszych form poezji japońskiej, uprawianą również obecnie.
Wikipedia
lekki pojazd pancerny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. mały, lekki czołg najczęściej bez wieży;
Wiktionary
Tankietka – mały, najczęściej bezwieżowy wóz bojowy z dwuosobową załogą. Czasami tankietkami nazywano także małe czołgi z wieżą obrotową.
Tankietki były uzbrojone w 1 lub 2 karabiny maszynowe, rzadziej stosowano działka kaliber 20 mm. Charakteryzowały się masą 1,5 - 3,5 t i niewielkimi wymiarami. Dzięki konstrukcji bezwieżowej wysokość mieściła się w granicach 1,4 m, długość - do 3 m. Prędkość wynosiła ok. 40-45 km/h.
Wikipedia
(1.1) Między Tygrysami, trochę z tyłu, za nimi, jeszcze zakryty dywanami, będzie ten mały czołg, ta mała tankietka – opancerzony wóz amunicyjny.
Wiktionary
rzecz. tank mrz.
Wiktionary
damski strój kąpielowy złożony z koszulki oraz majtek lub szortów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) damski strój plażowy, składający się z fig i topu
Wiktionary
(1.1) Tankini nie zabiera nam wolności, jaką daje dwuczęściowy kostium – koszulkę można np. podwinąć w celu opalenia brzucha czy plecyeców
Wiktionary
IPA: tãŋʲˈcĩɲi, AS: tãŋʹḱĩńi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|ang|tank top|bikini.
uwagi.
(1.1) zoblistę|bikini|burkini|camkini|mankini|monokini|tankini.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tankini
* kaszubski: (1.1) tankini
źródła.
== tankini (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-tankini.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tankini
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kadź do fermentacji piwa; tankofermentor, fermentator, fermentor, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny
SJP.pl
kadź do fermentacji piwa; tankofermentator, fermentator, fermentor, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny
SJP.pl
Wikipedia
automat do sprzedaży paliwa
SJP.pl
1. napełniać zbiorniki materiałami pędnymi, wodą;
2. żartobliwie: pić alkohol
SJP.pl
czasownik
(1.1) mot. lotn. napełniać bak paliwem
(1.2) pot. pić alkohol
Wiktionary
IPA: tãŋˈkɔvat͡ɕ, AS: tãŋkovać
Wiktionary
czas. zatankować
rzecz. tankowanie n., tank mrz., tankowiec mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tankować.
Wiktionary
Tankowanie – uzupełnianie zbiorników pojazdów mechanicznych paliwem i innymi materiałami pędnymi. Odbywa się to przy użyciu odpowiedniego sprzętu zależnego od rodzaju pojazdu, paliwa, czasu napełniania itp.
Wikipedia
czas. tankować ndk.
rzecz. tank mrz.
Wiktionary
statek wyposażony w zbiorniki, używany do przewozu ładunków płynnych; zbiornikowiec, cysternowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zbiornikowiec
Wiktionary
Zbiornikowiec (również tankowiec) – statek wodny, przeznaczony do transportowania produktów ciekłych luzem.
Zbiornikowce należą do największych statków handlowych. W przeciwieństwie do innych frachtowców nie posiadają ładowni, a zbiorniki ładunkowe – załadunek/wyładunek odbywa się za pośrednictwem systemu rurociągów i pomp. Mostek zbiornikowca najczęściej znajduje się w części rufowej jednostki.
Wikipedia
rzecz. tank mrz.
czas. tankować, zatankować
Wiktionary
pomieszczenie, w którym znajdują się zbiorniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojazd przewożący paliwo i umożliwiający tankowanie poza stacją paliw
Wiktionary
rzecz. tank mrz.
Wiktionary
Tankred z Hauteville, fr. Tancrède de Hauteville (ur. 1072, zm. 1112) – jeden z przywódców I krucjaty oraz regent Księstwa Antiochii, członek rodu Hauteville.
Był synem Odona „Dobrego Margrabiego” i Emmy, córki Roberta Guiscarda.
Siostrzeniec Boemunda, według źródeł zachodnich podczas przemarszu przez Bizancjum, jako jedyny z przywódców pierwszej krucjaty odmówił złożenia przysięgi cesarzowi Aleksemu I (według Anny Komneny miał ją złożyć jako ostatni). W 1097 dowodził oblężeniem Nicei (obecnie İznik w Turcji). Miasto zostało opanowane jednak przez Bizantyjczyków. Następnie również w 1097 zdobył Tars i kilka innych miast w Cylicji i uczestniczył w oblężeniu Antiochii w 1098, dowodząc warownią przy południowej bramie świętego Jerzego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stacja benzynowa
Wiktionary
(1.1) Widza, że przi kożdym skrziżowaniu, abo rondzie, stoji jakoś tanksztela, abo jom stawiajom.
Wiktionary
(1.1) zob. stacja benzynowa.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Niemcy:
Vanuatu:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. daw. Stębark
Wiktionary
Dawne nazwy miejscowości:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby o nazwisku Tanner:
Wikipedia
chorobliwa potrzeba bycia opalonym, zwykle powiązana z uzależnieniem od solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. nałóg opalania się, często powiązany z uzależnieniem od solarium;
Wiktionary
Tanoreksja (z ang. 'to tan' – 'opalać się', ang. tanning dependence) – uzależnienie polegające na ciągłej chęci opalania się, najczęściej występujące u młodych kobiet.
W kulturze środkowoeuropejskiej opalenizna jest symbolem wysportowania, zdrowia i radości życia. Usługi związane z opalaniem się są w samych Stanach Zjednoczonych warte 5 miliardów dolarów na rok, 30 milionów Amerykanów korzysta z solariów przynajmniej raz na rok, a milion robi to codziennie. Liczba solariów w dużych amerykańskich miastach przekracza liczbę sklepów Starbucks i barów McDonalds.
Wikipedia
(1.1) Pierwszy raz termin „tanoreksja" pojawił się w prasie brytyjskiej w 1996 roku wraz z alarmującymi informacjami na temat wzrastającej liczby osób uzależnionych od opalenizny.
Wiktionary
rzecz. tanorektyk m., tanorektyczka ż.
przym. tanorektyczny
Wiktionary
kobieta z obsesyjną potrzebą bycia opalonym, zwykle uzależniona od solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. kobieta cierpiąca na tanoreksję
Wiktionary
(1.1) Podobnie jak anorektyczka, która myśli, że jest za gruba, tanorektyczka uważa, że jest za blada. Tymczasem przesadne opalanie prowadzi do nieodwracalnego zniszczenia naskórka.
Wiktionary
rzecz. tanoreksja ż.
:: fm. tanorektyk
przym. tanorektyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z tanoreksją
Wiktionary
rzecz. tanoreksja ż., tanorektyk m., tanorektyczka ż.
Wiktionary
osoba z obsesyjną potrzebą bycia opalonym, zwykle uzależniona od solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna cierpiący na tanoreksję
Wiktionary
rzecz. tanoreksja ż.
:: fż. tanorektyczka
przym. tanorektyczny
Wiktionary
Tanowo (niem. Falkenwalde) – wieś w Polsce w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police. Jest położona na Równinie Polickiej w Puszczy Wkrzańskiej przy rozwidleniu dróg wojewódzkich nr 114 do Polic (8 km) i dalej przez Trzebież do Nowego Warpna oraz nr 115 do Dobieszczyna (13 km) i Szczecina.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: tani
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 73 i symbolu Ta, kowalny, stalowoszary metal, odporny na działanie kwasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. syn Zeusa i Pluto, ojciec Niobe i Pelopsa, władca góry Sipylos w Lidii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tantal został ukarany przez bogów w taki sposób, że nie mógł korzystać ze znajdujących się w pobliżu dóbr.
Wiktionary
IPA: ˈtãntal, AS: tãntal
Wiktionary
rzecz. tantal mrz.
przym. tantalowy, Tantalowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tantal mrz.
przym. tantalowy, Tantalowy
frazeologia.
męki Tantala
etymologia.
etym|gr|Τάνταλος. (Tantalos)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tantalus
* chorwacki: (1.1) Tantal
* esperanto: (1.1) Tantalo
* francuski: (1.1) Tantale m.
* hiszpański: (1.1) Tántalo m.
* łaciński: (1.1) Tantalus
* nowogrecki: (1.1) Τάνταλος m.
* portugalski: (1.1) Tântalo
* słowacki: (1.1) Tantalus m., Tantalos m.
* włoski: (1.1) Tantalo
źródła.
== Tantal (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mit. Tantal
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał, złożony tlenek żelaza, manganu, tantalu i niobu; kolumbit; niobit
SJP.pl
w mitologii greckiej: król frygijski, syn Zeusa zdradzający ludziom sekrety bogów; Tantal, Tantalus
SJP.pl
Wikipedia
pokrywać powłoką tantalową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tantalować.
Wiktionary
rzecz. nietantalowanie n.
czas. tantalować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: tantal
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tantalu
Wiktionary
rzecz. tantal m., Tantal mos.
Wiktionary
w mitologii greckiej: król frygijski, syn Zeusa zdradzający ludziom sekrety bogów; Tantal, Tantalos
SJP.pl
Wikipedia
umowna opłata licencyjna za korzystanie z utworów muzycznych (i innych, np. audialnych lub wizualnych) płacona przez użytkownika na rzecz właściciela praw majątkowych do dzieła (twórcy, producenta, Organizacji Zbiorowego Zarządzania)
SJP.pl
Wikipedia
tantniś krzyżowiaczek - motyl z rodziny tantnisiowatych (Plutella masculipennis) będący groźnym szkodnikiem roślin krzyżowych
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu motyli, niewielkich rozmiarów (do 18 mm długości), o charakterystycznej budowie skrzydeł, z których przednia para jest wąska i wydłużona, tylna szersza i przeważnie krótsza
SJP.pl
o cechach tantnisiowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
określenie wykonawcze (często używane w powiązaniu z innymi, np. non tanto = nie za wiele): tyle, tak wiele
SJP.pl
Wikipedia
1. religijny tekst łączący w sobie sentencje filozoficzne, powstały w kręgu hinduizmu, buddyzmu, dźinizmu i w mniejszym stopniu innych religii wschodu;
2. nurt religijno-filozoficzny oparty na takich tekstach; tantryzm
SJP.pl
Tantra – rodzaj dzieła, właściwy dla tantryzmu śaktyjskiego, dźinijskiego i buddyjskiego. Tantra to tekst ezoteryczny, może zawierać zarówno opisy doktryny jak i praktyk tantryzmu.
Wikipedia
kierunek buddyzmu, który wyodrębnił się w II wieku n.e. z tradycji mahajany i pielęgnował ideał bodhisattwy; wadżrajana; mantrajana; buddyzm tantryczny
SJP.pl
Wadżrajana – kierunek buddyzmu związany z praktyką tantr, który wyodrębnił się ok. II wieku n.e. w Indiach w ramach tradycji mahājāny. Praktycy uważają, że posiada metody bezpośredniego doświadczenia natury rzeczywistości, na temat której „wnioskuje się” według tzw. prawomocnego poznawania (sanskryt. pramana, ang. logic/valid cognition) w teoriach mahajany.
Wikipedia
przymiotnik od: tantryzm, tantra; charakterystyczny, typowy dla tantryzmu, ogółu tekstów religijno-filozoficznych, powstałych głównie w kręgu hinduizmu, buddyzmu i dźinizmu (np. pogląd tantryczny), związany z nurtem opartym na takich tekstach
SJP.pl
wyznawca tantryzmu, indyjskiego ruchu religijnego
SJP.pl
nurt religijno-filozoficzny oparty na tekstach, powstałych w kręgu hinduizmu, buddyzmu, dźinizmu i w mniejszym stopniu innych religii wschodu; tantra
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Chinach; Dandong
SJP.pl
Dandong (chiń. upr. 丹东; pinyin Dāndōng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, port morski i śródlądowy nad rzeką Jalu, w pobliżu jej ujścia do Morza Żółtego, na granicy z Koreą Północną.
Wikipedia
dawny tytuł szlachecki nadawany właścicielom ziemskim; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
obywatel Tanzanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Tanzanii
Wiktionary
(1.1) Czy ludzie w Tanzanii mówią po tanzańsku? Nie, Tanzańczycy komunikują się w suahili.
Wiktionary
IPA: tãw̃ˈzãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tãũ̯zãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Tanzania ż.
:: fż. Tanzanka ż.
przym. tanzański
Wiktionary
Zjednoczona Republika Tanzanii; państwo w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. polit. państwo we wschodniej Afryce ze stolicą w Dodoma;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jacek przyjął obywatelstwo Tanzanii kilka lat temu.
Wiktionary
IPA: tãw̃ˈzãɲja, AS: tãũ̯zãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Tanzańczyk m., Tanzanka ż., tanzańskość ż.
przym. tanzański
Wiktionary
(1.1) ofic. Zjednoczona Republika Tanzanii
Wiktionary
barwna odmiana zoizytu (minerału z szeregu epidotu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. odmiana zoisytu
Wiktionary
Tanzanit (Tanganit) – przezroczysta, niebieska w odcieniach do fioletowej gemmologiczna odmiana zoisytu. Nieprawidłowo nazywany „szafirem Meru” – pierwsi jego odkrywcy mylnie uznali go za szafir.
Nazwa pochodząca od Tanzanii, gdzie minerał ten został odkryty, została wprowadzona przez firmę jubilerską Tiffany z Nowego Jorku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tanganit
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zoisyt (zoizyt)
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
Od nazwy państwa Tanzania.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tanzanite
* francuski: (1.1) tanzanite
* hiszpański: (1.1) tanzanita
* niemiecki: (1.1) Tansanit
* rosyjski: (1.1) танзанит
* słowacki: (1.1) tanzanit m.
* włoski: (1.1) tanzanite
źródła.
== tanzanit (język słowacki.) ==
thumb|tanzanit (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) miner. tanzanit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tãw̃ˈzãɲit, AS: tãũ̯zãńit
Wiktionary
(1.1) tanganit
Wiktionary
obywatelka Tanzanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Tanzanii
Wiktionary
IPA: tãw̃ˈzãŋka, AS: tãũ̯zãŋka
Wiktionary
rzecz. Tanzania ż.
:: fm. Tanzańczyk m.
przym. tanzański
Wiktionary
związany z Tanzanią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Tanzania
Wiktionary
(1.1) - Najbardziej obawiałem się obsługi strony tanzańskiej - mówi Sławomir Bieniek, kierownik wyprawy. - Wcześniej zdarzały się przypadki, że alpinistom brakowało jedzenia i wody.
Wiktionary
IPA: tãw̃ˈzãj̃sʲci, AS: tãũ̯zãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tanzania ż., Tanzańczyk m., Tanzanka ż.
Wiktionary
okres reform w Turcji w latach 1839-1870, zmierzających do utworzenia nowoczesnego państwa; tanzymat
SJP.pl
Tanzimat (osmańskotureckie تنظيمات) – okres reform w Imperium Osmańskim w latach 1839–1876. Termin ten w języku osmańskotureckim oznacza „reorganizację”.
Tanzimat rozpoczął się zarówno dzięki inicjatywie sułtanów Mahmuda II i Abdulmecida I, jak i za sprawą inicjatywy doświadczonych na europejskich placówkach dyplomatycznych doradców: Ali Paszy, Midhata Paszy, Fuada Paszy oraz Raszida Paszy. Doszli do wniosku, że stare religijne i wojskowe instytucje nie były w stanie sprostać potrzebom imperium we współczesnym świecie. Większość symbolicznych zmian, takich jak zmiana ubiorów, miała na celu zmianę mentalności i sposobu zarządzania imperium. Wiele reform zostało bezpośrednio zapożyczonych od europejskich mocarstw. Reformy przewidywały powszechny pobór do wojska, zmianę systemu nauczania oraz miały na celu ukrócenie korupcji.
Wikipedia
okres reform w Turcji w latach 1839-1870, zmierzających do utworzenia nowoczesnego państwa; tanzimat
SJP.pl
wieloznaczne, różnie tłumaczone główne pojęcie taoizmu; dao
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. w taoizmie i ogólnie filozofii chińskiej: naturalna droga, którą podąża wszechświat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tao, które może być wysłowione, nie jest wiecznym tao.
Wiktionary
IPA: ˈtaɔ, AS: tao
Wiktionary
rzecz. taoizm mrz., taoista mos., taoistka ż.
przym. taoistyczny
przysł. taoistycznie
Wiktionary
(1.1) dao, Tao, Dao
Wiktionary
[czytaj: tiszech] w Irlandii: prezes rady ministrów, premier
SJP.pl
Taoiseach, An Taoiseach (wym. [ˈtˠ̪iːʃəx] lub [ˈtˠ̪iːʃəh], l.mn. Taoisigh, wym. [ˈtˠ̪iːʃiː] lub [ˈtˠ̪iːʃɪgʲ]; dosłownie z irl. – wódz, przywódca) – premier Irlandii.
Wikipedia
zwolennik taoizmu (daoizmu); daoista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca taoizmu
Wiktionary
IPA: ˌtaɔˈjista, AS: taoi ̯ista
Wiktionary
rzecz. taoizm m., daoizm m.
:: fż. taoistka ż.
przym. taoistyczny, daoistyczny
przysł. taoistycznie
Wiktionary
wyznawczyni taoizmu (daoizmu); daoistka
SJP.pl
związany z taoizmem (daoizmem, chińskim kierunkiem filozoficzno-religijnym lub zbiorem praktyk magicznych), np. duchowni daoistyczni; daoistyczny (rzadziej)
SJP.pl
chiński kierunek filozoficzno-religijny; przekształcony później w zbiór praktyk magicznych mających zapewnić nieśmiertelność lub długowieczność; daoizm (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. rel. tradycyjny chiński system filozoficzny i religijny, podkreślający równowagę, prostotę i życie w harmonii z wszechświatem;
Wiktionary
Taoizm (czasem zapisywany jako daoizm) – tradycyjny chiński system filozoficzny i religijny. Stworzenie filozofii taoistycznej przypisuje się mędrcowi zwanemu Laozi w VI wieku p.n.e., taoizm religijny powstał w II i III wieku n.e. Za najważniejsze księgi taoizmu uważa się Daodejing oraz Zhuangzi.
Wikipedia
IPA: taˈɔjism̥, AS: taoi ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. tao n., taoista m., taoistka ż., daoizm m.
przym. taoistyczny, daoistyczny
przysł. taoistycznie
Wiktionary
cząstka elementarna należąca do grupy leptonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. nietrwała cząstka elementarna należąca do leptonów, mająca ujemny ładunek elektryczny;
Wiktionary
Taon – cząstka elementarna z grupy leptonów obdarzona ładunkiem ujemnym, średnim czasem życia 3×10−13 sekundy i dużą masą wynoszącą 1777 MeV/c2 = 3,17×10−27 kg (dla porównania 939 MeV/c2 dla protonu i 0,511 MeV/c2 dla elektronu).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. taonowy
frazeologia.
etymologia.
etym2n|pol|tau|ta(u)|elektron|(elektr)on.
cząstka etymn|pol|tau. pochodzi od etym|gr|ταῦ. (taû) i jest pierwszą literą etym|gr|τρίτος. (trítos) → trzeci, jako że taon był trzecim leptonem, który odkryto
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tau, tauon
źródła.
== taon (język bislama.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) miasto, miasteczko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. taonowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. taonowy
frazeologia.
etymologia.
etym2n|pol|tau|ta(u)|elektron|(elektr)on.
cząstka etymn|pol|tau. pochodzi od etym|gr|ταῦ. (taû) i jest pierwszą literą etym|gr|τρίτος. (trítos) → trzeci, jako że taon był trzecim leptonem, który odkryto
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tau, tauon
źródła.
== taon (język bislama.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) miasto, miasteczko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miejscowość i gmina we Włoszech
SJP.pl
Taormina (syc. Taurmina, grec. Tauromenion, łac. Tauromenium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Mesyna.
Według danych na rok 2013 gminę zamieszkiwało 11 061 osób, 842,4 os./km².
Wikipedia
przymiotnik od: Taormina (miasto we Włoszech)
SJP.pl
motyw zdobniczy w sztuce chińskiej, mający symbolizować demona odstraszającego złe duchy
SJP.pl
Tāotiè (chiń., 饕餮), Tōtetsu (jap. 饕餮) – nazwa mitologicznego potwora i motywu ornamentacyjnego, charakterystycznego dla chińskich naczyń z brązu z epok Shang i Zhou.
Ozdobne ornamenty (zwane maskami) naczyń ceremonialnych (ofiarnych) najczęściej przedstawiają pysk tego potwora, którego wizerunek miał odstraszać złodziei i tych, którzy zakłócają rytuały.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodzie tiumeńskim Rosji, prawy dopływ Tobołu
Wiktionary
Tap
TAP
Wikipedia
[czytaj: tap dens] taniec, podczas którego rytmicznie uderza się o podłogę butami z podkutymi piętami i obcasami; stepowanie, przytup
SJP.pl
o skałach: pękać, np. na skutek eksploatacji złóż, wydając charakterystyczny odgłos
SJP.pl
przekąski podawane głównie do napojów w barach Hiszpanii, np. oliwki, owoce morza, katalońska kiełbasa
SJP.pl
Tapas (z hiszp. tapa – przykrywka, wieczko) – niewielkie przekąski podawane zazwyczaj do napojów w barach Hiszpanii. Mogą być podawane na ciepło lub na zimno i przyjmować różne formy – od prostych przekąsek po bardziej skomplikowane dania. Przyrządza się je z rozmaitych składników: warzyw, mięs, owoców morza, jajek itp. W Kraju Basków tapas nazywane są pintxos (od wbitych w przekąski wykałaczek).
Wikipedia
mebel do spania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj łóżka w formie skrzyni, w którym część, na której się śpi (materac), stanowi jednocześnie wieko pojemnika na pościel;
Wiktionary
Tapczan – mebel przeznaczony do spania oraz odpoczynku w pozycji leżącej. Składa się z drewnianego pudła, w którym zazwyczaj trzyma się pościel, i materaca, który był położony początkowo na pasach lub sznurach, później na siatce lub sprężynach. Tapczan często był obity tkaniną dekoracyjną.
Wikipedia
(1.1) Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień.
Wiktionary
IPA: ˈtapt͡ʃãn, AS: tapčãn
Wiktionary
rzecz. zdrobn. tapczanik mrz.
przym. tapczanowy
Wiktionary
(1.1) daw. tarczan
Wiktionary
mały tapczan
SJP.pl
zgrubienie od: tapczan
SJP.pl
mebel łączący w sobie cechy tapczanu i półki
SJP.pl
przymiotnik od: tapczan
SJP.pl
potocznie: nożyk z łamanym ostrzem
SJP.pl
pogardliwie: kobieta z dużą ilością makijażu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. obraź. o kobiecie przesadnie stosującej makijaż, szczególnie o nakładającej zbyt grubą warstwę fluidu lub pudru
Wiktionary
(1.1) Większość "tapeciar" wiele by dała, by móc ładnie wyglądać bez makijażu.
Wiktionary
IPA: ˌtapɛˈt͡ɕara, AS: tapećara
Wiktionary
rzecz. tapeta ż.
Wiktionary
1. kobieta trudniąca się wyklejaniem tapetą ścian;
2. przyrząd ułatwiający kładzenie tapety
SJP.pl
związany z wyklejaniem ścian tapetą
SJP.pl
zajęcie tapeciarza
SJP.pl
osoba trudniąca się wyklejaniem tapetą ścian
SJP.pl
prowansalska pasta ziołowa do przyprawiania potraw; tapenade
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. prowansalska pasta, której głównymi składnikami są oliwki, kapary i oliwa;
Wiktionary
Tapenada – pasta, której głównymi składnikami są oliwki i kapary oraz oliwa. Obok nich, w zależności od wersji, w składzie mogą znaleźć się np. czosnek, bakłażan, anchois i różne przyprawy. Wywodzi się z Prowansji.
Wikipedia
(1.1) Lubię tapenadę z grzankami.
Wiktionary
IPA: ˌtapɛ̃ˈnada, AS: tapẽnada
Wiktionary
rzecz. tapenade n.
Wiktionary
(1.1) tapenade
Wiktionary
prowansalska pasta ziołowa do przyprawiania potraw; tapenada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. prowansalska pasta, której głównymi składnikami są oliwki, kapary i oliwa
Wiktionary
Tapenada – pasta, której głównymi składnikami są oliwki i kapary oraz oliwa. Obok nich, w zależności od wersji, w składzie mogą znaleźć się np. czosnek, bakłażan, anchois i różne przyprawy. Wywodzi się z Prowansji.
Wikipedia
(1.1) Lubię tapenade z grzankami.
Wiktionary
rzecz. tapenada ż.
Wiktionary
(1.1) tapenada
Wiktionary
dawniej: pianista grający za zapłatą do tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) film. muz. pianista akompaniujący filmowi lub przygrywający w kawiarni
Wiktionary
Taper – w niemym kinie osoba grająca na pianinie lub organach teatralnych, improwizująca podkład muzyczny do wyświetlanych scen. Samo słowo wywodzi się z języka francuskiego taper i oznaczało między innymi: pisanie na maszynie, stukanie, stukanie w klawisze.
Wikipedia
(1.1) Właściciel restauracji dał znak taperowi i tango urwało się w połowie taktu.
(1.1) I nucąc polkę, od której spocił by się najostatniejszy taper, zaczyna biegać tam i z powrotem po pokoju.
Wiktionary
IPA: ˈtapɛr, AS: taper
Wiktionary
rzecz.
:: fż. taperka ż.
Wiktionary
zajęcie, zawód tapera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. muz. pianistka akompaniatorka
Wiktionary
(1.1) Szkoła baletowa zatrudni trzy taperki na pół etatu.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. taper mos.
Wiktionary
przygrywać na fortepianie
SJP.pl
stół nakryty zielonym suknem, przy którym dawniej toczono obrady; dziś tylko w związkach frazeologicznych:
a) być, pojawić się, znaleźć się na tapecie - być omawianym, stać się tematem rozmów, dyskusji;
b) mieć coś na tapecie - właśnie coś omawiać, zajmować się czymś w danej chwili
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. stół, przy którym odbywają się obrady, przykryty suknem, zwykle w kolorze zielonym
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: tapeta
Wiktionary
Tapet – dawniej stół, przy którym odbywały się obrady, przykryty suknem, zwykle w kolorze zielonym.
Dziś głównie w powiedzeniu być/znaleźć się/mieć coś na tapecie pochodzącym od niemieckiego etwas aufs Tapet bringen, przy czym w języku niemieckim Tapet nie oznaczał stołu, lecz sukno do jego przykrywania. Czasem spotykana jest też zniekształcona wersja wziąć coś na tapetę (zamiast wziąć coś na tapet), powstała poprzez mylne skojarzenie ze słowem tapeta.
Wikipedia
IPA: ˈtapɛt, AS: tapet
Wiktionary
1. wzorzysty lub jednobarwny papier (rzadziej tkanina lub tworzywo sztuczne) służący do wyklejania ścian;
2. obraz na wyświetlaczu telefonu komórkowego, na pulpicie monitora komputerowego;
3. potocznie: przesadzony, mocny makijaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. kolorowy lub wzorzysty papier, którym dekoruje się wewnętrzne ściany pomieszczeń;
(1.2) inform. grafika umieszczona jako tło roboczego obszaru pulpitu komputera;
(1.3) slang. przen. nadmierny, zbyt grubo nałożony makijaż
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tapety w pomieszczeniu były brudne, zatłuszczone i częściowo pozdzierane.
(1.2) Jako tapetę na pulpicie mam zdjęcie Hani.
(1.3) Zmyj z twarzy tę tapetę!
Wiktionary
IPA: taˈpɛta, AS: tapeta
Wiktionary
rzecz. tapeciara ż., tapetowanie n., wytapetować n., tapeciarz m., tapeciarstwo n., otapetowanie n., tapetówka ż., tapetownica ż.
:: zdrobn. tapetka ż.
czas. tapetować ndk., wytapetować dk., otapetować dk.
przym. tapetowy, tapeciarski
Wiktionary
(1.2) tło
(1.3) makijaż
Wiktionary
gryziel tapetnik - gatunek pająka z rodziny gryzielowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tapetować.
Wiktionary
rzecz. tapeta ż.
czas. tapetować ndk.
Wiktionary
tkanka wyściełająca ścianę woreczków pyłkowych u nasiennych oraz ścianę zarodni paprotników i mszaków
SJP.pl
Tapetum (łac.), tkanka wyściełająca – tkanka roślinna, tworząca warstwę komórek otaczających tkankę zarodnikotwórczą (archespor) w zarodniach wielu paprotników oraz w woreczku pyłkowym roślin nasiennych.
U paprotników pełni funkcję tkanki odżywczej wyścielającej zarodnie. Składa się z dwóch warstw komórek, które rozkładają się w czasie rozwoju zarodników.
Wikipedia
1. wzorzysty lub jednobarwny papier (rzadziej tkanina lub tworzywo sztuczne) służący do wyklejania ścian;
2. obraz na wyświetlaczu telefonu komórkowego, na pulpicie monitora komputerowego;
3. potocznie: przesadzony, mocny makijaż
SJP.pl
rzemieślnik wyściełający materiałem meble lub elementy wyposażenia samochodów; tapisjer (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. rzem. rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem obić, pokrywaniem tkaninami mebli, kanap, foteli samochodowych itp.
Wiktionary
Tapicerstwo – rodzaj rzemiosła lub dział przemysłu zajmujący się wyścielaniem i obijaniem tkaniną, skórą lub innym materiałem: mebli, siedzeń, wnętrz pojazdów itp.
Wikipedia
rzecz. tapicerka ż., tapicerstwo n.
przym. tapicerski
Wiktionary
(1.1) daw. tapisjer
Wiktionary
1. to, czym są wyściełane meble lub elementy wyposażenia samochodów;
2. potocznie: tapicerstwo - rzemiosło tapicera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, czym usłane są meble lub wyposażenie samochodu
(1.2) pot. tapicerstwo
Wiktionary
Tapicerstwo – rodzaj rzemiosła lub dział przemysłu zajmujący się wyścielaniem i obijaniem tkaniną, skórą lub innym materiałem: mebli, siedzeń, wnętrz pojazdów itp.
Wikipedia
(1.2) A jeżeli macie dobre ręce, to do rzemiosła! Rzemiosło, taka tapicerka, stolarka. Rzemieślnik zawsze znajdzie robotę.
Wiktionary
rzecz. tapicer mos., tapicerstwo n.
przym. tapicerski
Wiktionary
(1.1) obicie, pokrycie
Wiktionary
dział fabryki lub warsztat rzemieślniczy, w którym wykonuje się prace tapicerskie
SJP.pl
wyściełać określonym materiałem meble, ściany, drzwi lub elementy wyposażenia samochodów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tapicerstwa lub tapicera
Wiktionary
rzecz. tapicerstwo n., tapicer m., tapicerka ż.
Wiktionary
wyściełanie materiałem mebli lub elementów wyposażenia samochodów
SJP.pl
Tapicerstwo – rodzaj rzemiosła lub dział przemysłu zajmujący się wyścielaniem i obijaniem tkaniną, skórą lub innym materiałem: mebli, siedzeń, wnętrz pojazdów itp.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Gwardiejsk (obecnie także egzonim wariantowy);
Wiktionary
Gwardiejsk, Tapiewo (ros. Гвардейск; niem. Tapiau) – miasto w obwodzie królewieckim. Położone na prawym brzegu rzeki Pregoły, 38 km na wschód od Królewca.
Wikipedia
przym. tapiewski
Wiktionary
(1.1) Gwardiejsk, hist. war. Tapiawa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tapiewem, dotyczący Tapiewa
Wiktionary
rzecz. Tapiewo n.
Wiktionary
(1.1) gwardiejski
Wiktionary
Wikipedia
test umożliwiający ocenę sprawności i prawidłowości wykonywania czynności motorycznych, sprawdzający precyzję, czas reakcji i tempo ruchów
SJP.pl
Plastrowanie (inaczej taping, nalepianie plastra) – metoda uważana za sposób leczenia poprzez aplikację na ciele nierozciągliwego lub elastycznego plastra. Nalepiony plaster ma być źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od rodzaju, sposobu i miejsca aplikacji, ma mieć różne oddziaływanie lecznicze. Jedną z metod plastrowania jest plastrowanie dynamiczne.
Wikipedia
kasza z bulw manioku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mąka, białe granulki lub płatki skrobiowe otrzymane z manioku;
Wiktionary
Tapioka, skrobia tapiokowa – produkt skrobiowy otrzymany z manioku. Proces izolacji tapioki jest zbliżony do pozyskiwania skrobi ziemniaczanej i obejmuje: mycie oraz obieranie korzeni, rozdrabnianie, wymywanie skrobi, oddzielenie wody sokowej, oczyszczanie, odwadnianie i suszenie. Występuje w postaci perłowych kulek, płatków i mąki.
Wikipedia
(1.1) Tapioka jako produkt bezglutenowy zalecana jest osobom z celiakią i nietolerancją tego białka.
Wiktionary
przym. tapiokowy
Wiktionary
(1.1) skrobia tapiokowa
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zrobiony z tapioki
Wiktionary
rzecz. tapioka ż.
Wiktionary
minerał o składzie tantalitu, należący jednak do układu tetragonalnego
SJP.pl
roślinożerny ssak zamieszkujący dżungle Ameryki Południowej i Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Tapirus|Brisson|ref=tak., ssak lasów tropikalnych, o niewielkiej trąbie wykształconej z nosa i wargi;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. utapirowane włosy
Wiktionary
Tapir (Tapirus) – rodzaj ssaków z rodziny tapirowatych (Tapiridae).
Wikipedia
(1.1) Winne były zwierzęta, i duże i małe, kojot, tapir, szlachar, zaskroniec i gągół.
(2.1) Do lokalu weszła dziewczyna z ogromnym tapirem na głowie.
Wiktionary
IPA: ˈtapʲir, AS: tapʹir
Wiktionary
(1.1)
przym. tapirowy
(2.1)
rzecz. tapirowanie n., utapirowanie n.
czas. tapirować ndk., utapirować dk.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: tapir
SJP.pl
stroszyć włosy, czesząc grzebieniem poszczególne pasma w kierunku do skóry, w celu stworzenia pewnego rodzaju podkładki pod wysoką fryzurę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tapirować.
Wiktionary
czas. tapirować ndk.
Wiktionary
rodzina ssaków roślinożernych z rzędu nieparzystokopytnych, o wydłużonej głowie, mających nos i wargę przekształconą w ruchliwą trąbę, występujących w tropikach Ameryki, na Półwyspie Malajskim i na niektórych wyspach Indonezji; tapiry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Tapiridae|Gray|ref=tak., monotypowa rodzina ssaków kopytnych z rzędu nieparzystokopytnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koniowate, tapirowate i nosorożcowate zaliczamy do nieparzystokopytnych.
Wiktionary
rzecz. tapir mzw.
Wiktionary
o cechach tapirowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
wielobarwna, jednostronna tkanina artystyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. jednostronna tkanina o różnorodnej dekoracji, służącą do dekoracji ścian;
Wiktionary
Tapiseria (z franc. tapisserie) – ogólna nazwa określająca jednostronną tkaninę o różnorodnej dekoracji: figuralnej (np. ze scenami mitologicznymi, biblijnymi), heraldycznej bądź zwierzęco-roślinnej (tzw. werdiura), służącą do dekoracji ścian. Potocznie termin „tapiseria” stosowany jest wymiennie z nazwami: gobelin i arras.
Wikipedia
(1.1) Tapiserie wykonywano już w starożytnym Egipcie.
Wiktionary
dawniej: rzemieślnik wyściełający materiałem meble lub elementy wyposażenia samochodów; tapicer
SJP.pl
Tąpkowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Ożarowice (w latach 1973–1996 gmina Tąpkowice z siedzibą w Ożarowicach). W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.
W roku 2021 we wsi mieszkało 1088 osób, z czego 50,7% mieszkańców stanowiły kobiety, a 49,3% mężczyźni.
Wikipedia
potocznie:
1. nurzać coś w wodzie, błocie;
2. taplać się - brnąć w wodzie lub błocie; pławić się
SJP.pl
o skałach: pęknąć, np. na skutek eksploatacji złóż, wydając charakterystyczny odgłos
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|tąpać.
Wiktionary
rzecz. tąpnięcie n.
czas. tąpać ndk.
Wiktionary
o skałach: pęknąć, np. na skutek eksploatacji złóż, wydając charakterystyczny odgłos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) górn. oberwanie się skał w kopalni, połączone z silnym wstrząsem;
Wiktionary
Tąpnięcie – wyrzucenie materiału skalnego do wyrobiska lub zniszczenie jego obudowy wywołane gwałtownym rozładowaniem energii potencjalnej sprężystości skał. Jest jednym z zagrożeń naturalnych występujących w górnictwie. Często błędnie utożsamiane z każdym wstrząsem sejsmicznym pochodzenia górniczego.
Wikipedia
(1.1) Według oficjalnej definicji Wyższego Urzędu Górniczego tąpnięcie jest zjawiskiem spowodowanym wstrząsem górotworu, w wyniku którego wyrobisko lub jego odcinek ulega gwałtownemu zniszczeniu lub uszkodzeniu.
Wiktionary
czas. tąpnąć dk., tąpać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w syberyjskiej części Rosji, prawy dopływ Sośwy Północnej
Wiktionary
żyjące w wysokich górach Azji zwierzę z rodziny krętorogich, z wyglądu podobne do kozy
SJP.pl
Wikipedia
1. przyrząd do prania ręcznego;
2. waga opakowania (brutto - netto)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka na pograniczu obwodów nowosybirskiego i omskiego w Rosji, prawy dopływ Irtysza;
Wiktionary
Postacie:
Toponimy:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Tary|N=Tarą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тара
* czeski: (1.1) Tara
* francuski: (1.1) Tara
* litewski: (1.1) Tara
* niemiecki: (1.1) Tara
* rosyjski: (1.1) Тара ż.
* ukraiński: (1.1) Тара ż.
* włoski: (1.1) Tara
źródła.
== Tara (język islandzki.) ==
wymowa.
IPA|ˈtʰaːra.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|islandzki|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtara, AS: tara
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тара
* czeski: (1.1) Tara
* francuski: (1.1) Tara
* litewski: (1.1) Tara
* niemiecki: (1.1) Tara
* rosyjski: (1.1) Тара ż.
* ukraiński: (1.1) Тара ż.
* włoski: (1.1) Tara
źródła.
== Tara (język islandzki.) ==
wymowa.
IPA|ˈtʰaːra.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|islandzki|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny chronkowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. wielki bęben używany przez tureckie pułki janczarskie; baraban;
2. bęben o podłużnym kształcie używany w dawnym wojsku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. muz. wojsk. walcowaty bęben używany przez wojsko;
Wiktionary
Taraban lub tułumbas (tur. daraban) – duży, podłużny bęben kapeli janczarskich, używany także w dawnym wojsku polskim.
Tarabanów używano do nadawaniu taktu w marszu oraz w bitwach do przekazywania rozkazów. Takie zastosowanie miało miejsce m.in. w bitwie pod Carrhae. Taraban jest wspomniany w czwartej zwrotce polskiego hymnu:
Wikipedia
Przykłady
(1.1) Zaś co pewien czas maszerowały przez Rynek bojowe kolumny wojsk, wychodzących w pole przy grzmiącej muzyce trąb, piszczałek, suchym warkocie tarabanów i wrzasku pauprów i pospólstwa, wieszającego się po bokach.
(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany.
Wiktionary
Wymowa:
IPA: taˈrabãn, AS: tarabãn
Wiktionary
Powiązane:
rzecz. tarabanik mrz.
Wiktionary
1. bić w taraban, bębnić;
2. potocznie: uderzać w coś mocno, gwałtownie; walić, łomotać;
3. potocznie: dźwigać coś ciężkiego;
4. tarabanić się - potocznie:
a) poruszać się niezdarnie, z trudem;
b) wchodzić na coś niezgrabnie, z trudem; wtarabaniać się, gramolić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od taraban
Wiktionary
rzecz. taraban m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bryczka, zwykle dwukołowa, bez resorów, używana w XVIII wieku; taradejka, taratajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. niewielki, czterokołowy, odkryty pojazd konny o prostej konstrukcji, zwykle bez resorów, używany w Polsce w XVIII wieku;
(1.2) przest. żart. osoba gadatliwa
Wiktionary
Taradajka (taradejka, taratajka) (od ukr. тарадайка, ros. таратайка) – lekka, odkryta, nieresorowana bryczka, na ogół dwukołowa, powożona najczęściej w zaprzęgu jednokonnym, używana na ziemiach polskich w XVIII wieku.
Była niewielkim pojazdem o prostej konstrukcji, który Gloger uważa za rodzaj zwykłej małej bryczki lub kolaski, jaka pojawiła się w Polsce w XVIII wieku. Później używana często jako podręczny wózek czterokołowy, w zaprzęgu dwukonnym.
Wikipedia
IPA: ˌtaraˈdajka, AS: taradai ̯ka
Wiktionary
(1.1) taradejka
(1.2) klekotka, trajkotka
Wiktionary
bryczka, zwykle dwukołowa, bez resorów, używana w XVIII wieku; taradajka, taratajka
SJP.pl
lud zamieszkujący stan Chihuahua w Meksyku
SJP.pl
Tarahumara, Rarámuri – lud zamieszkujący stan Chihuahua w Meksyku, posługujący się językiem tarahumara z rodziny uto-azteckiej. Ich liczebność wynosi około 70 tysięcy osób. Słyną z niezwykłej wytrzymałości w biegu, którą wykorzystują w tzw. polowaniu uporczywym. Stąd pochodzi nazwa ludu – Rarámuri, która dosłownie znaczy „biegacze”. Biegi stanowią także element tradycyjnych zawodów sportowych.
Wikipedia
gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych; kot cętkowany, kotek cętkowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Prionailurus viverrinus|ref=tak., kotek cętkowany
Wiktionary
Kotek cętkowany, taraj, kot cętkowany (Prionailurus viverrinus) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Żyje wzdłuż brzegów rzek, w namorzynach, niedostępnych lasach tropikalnych i na trzęsawiskach Pakistanu, Indii, Sri Lanki, Indonezji. Gatunek ten jest chroniony przepisami konwencji waszyngtońskiej (CITES).
Wikipedia
(1.1) Na terytorium taraja zawsze znajdują się jakieś cieki lub akweny.
(1.1) Taraje mają na ogonie czarne pierścienie.
Wiktionary
(1.1) kotek cętkowany
Wiktionary
reg.: karaluch
SJP.pl
Tarakan – miasto w Indonezji na wyspie Tarakan w prowincji Borneo Północne; powierzchnia 250,8 km²; ludność 147 030 (VI 2005); gęstość zaludnienia 586,2 osób/1 km².
Ośrodek wydobycia ropy naftowej; port wywozowy tego surowca; port lotniczy Juwata Airport.
Wikipedia
zakąska w postaci kremowej pasty rybnej z ikry zmieszanej z namoczoną bułką lub gotowanymi ziemniakami, cebulą i koperkiem; taramosalata
SJP.pl
zakąska w postaci kremowej pasty rybnej z ikry zmieszanej z namoczoną bułką lub gotowanymi ziemniakami, cebulą i koperkiem; taramasalata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pasta z ikry, tradycyjna grecka potrawa wielkopostna;
Wiktionary
Taramosalata (ngr. ταραμοσαλάτα) – popularna grecka pasta z ikry, często podawana jako przystawka.
Jest też daniem tradycyjnie postnym przygotowywanym na tzw. Czysty Poniedziałek, czyli pierwszy dzień Wielkiego Postu; podawana wtedy do lagany (wielkich placków chlebowych wypiekanych na ten dzień).
Wikipedia
(1.1) W pierwszy dzień Wielkiego Postu, Grecy spożywają taramosalatę i laganę.
(1.1) Kiedy jest okazja do świętowania, jak zdanie egzaminu czy ukończenie eseju, schodzą, żeby zjeść musakę, okrę, taramosalatę, łatę jagnięcą czy ośmiornicę przy drewnianych, lakierowanych stołach, które wyglądają, jakby przyniesiono je tu prosto ze starego żaglowca.
Wiktionary
IPA: ˌtarãmɔsaˈlata, AS: tarãmosalata
Wiktionary
1. belka zakończona żelazną głowicą służąca dawniej do burzenia bram i murów;
2. zaostrzona belka wystająca z dziobu okrętu albo ostro zakończony, wydłużony dziób, służące dawniej np. do przebijania burt wrogich okrętów;
3. potocznie: rozpędzony duży przedmiot uderzający w coś i niszczący to
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. machina oblężnicza z ciężką kłodą do kruszenia murów i rozbijania bram;
(1.2) hist. żegl. element konstrukcji okrętu, służący do zatapiania okrętów wroga przez uderzenie dziobem;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. taranowanie n., staranowanie n., taranik mrz.
czas. taranować ndk., staranować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
taraniec paskowany - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od taran
Wiktionary
rzecz. taran m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. staranować)
(1.1) hist. wojsk. żegl. rozbijać, niszczyć lub wyważać coś przy użyciu taranu
(1.2) hist. wojsk. żegl. uderzyć własnym pojazdem, okrętem albo samolotem obiekt wroga w celu jego uszkodzenia albo zniszczenia;
(1.3) najeżdżać lub uderzać w przeszkodę
(1.4) pot. z impetem w coś lub kogoś wjechać popychając go
Wiktionary
(1.2) Duże straty czołgów T-34 wynikały również z kompromitujących decyzji dowództwa ruskich tankistów, np. aby, w razie braku amunicji czołgowej, taranować ciężki sprzęt niemiecki.
(1.3) Uderzony z boku pojazd odwrócił się o 180 stopni i taranując znak drogowy oraz przydrożne metalowe słupki wylądował na poboczu, naprzeciwko pobliskiego sklepu spożywczego.
(1.4) Ten gwałtownie zjechał na lewy pas jezdni i ruszył w kierunku Zabrza, taranując policjanta.
Wiktionary
rzecz. taran mrz.
Wiktionary
(1.2) taran
(1.3) najeżdżać
(1.4) tratować
Wiktionary
koń lub pies o maści białej w gniade, kare lub kasztanowate plamy
SJP.pl
dawny powóz o nadwoziu w kształcie pudła osadzonego na drążkach zamiast resorów
SJP.pl
Tarantas (ros. тарантас) – podróżny czterokołowy pojazd zaprzęgowy wywodzący się z Rosji, rodzaj bryczki. Tarantas zaprzęgany był w jednego lub dwa konie.
Wydłużone pudło tego pojazdu, w tylnej części kryte półokrągłą, brezentową budą, osadzone było na długich (kilkumetrowych), elastycznych drągach pełniących rolę resorów. Uważany był za wygodny pojazd podróżny, ponieważ mieścił miejsca leżące i siedzące.
Tarantasy używano w XIX wieku i pocz. XX wieku, także w Polsce.
Wikipedia
tarantella;
1. neapolitański taniec ludowy o bardzo szybkim tempie, w takcie 6/8 lub 3/8;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. folk. tradycyjny taniec neapolitański
(1.2) muz. folk. muzyka towarzysząca taranteli (1.1)
Wiktionary
Tarantela (wł. tarantella) – włoski taniec ludowy, z Neapolu.
Charakteryzuje się ściśle ustaloną rytmiką, opartą na jednostajnym pochodzie drobnych wartości rytmicznych; tempo szybkie, najczęściej w metrum 6/8, jednak zdarzają się także wykonania w metrum 3/8.
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od miasta Taranto lub nazwy pająka – tarantuli, według wierzeń ludowych taniec miał leczyć z jadowitego ukąszenia.
Od XIX wieku, w formie stylizowanej, pojawił się w muzyce poważnej.
Wikipedia
tarantela;
1. neapolitański taniec ludowy o bardzo szybkim tempie, w takcie 6/8 lub 3/8;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
Tarantela (wł. tarantella) – włoski taniec ludowy, z Neapolu.
Charakteryzuje się ściśle ustaloną rytmiką, opartą na jednostajnym pochodzie drobnych wartości rytmicznych; tempo szybkie, najczęściej w metrum 6/8, jednak zdarzają się także wykonania w metrum 3/8.
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od miasta Taranto lub nazwy pająka – tarantuli, według wierzeń ludowych taniec miał leczyć z jadowitego ukąszenia.
Od XIX wieku, w formie stylizowanej, pojawił się w muzyce poważnej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z twórczością Quentina Tarantina
Wiktionary
o maści konia: biały z niewielkimi plamami
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) hipol. o koniu: biały w plamaamy gniade, kare lub kasztanowate
Wiktionary
rzecz. tarant m.
Wiktionary
1. duży pająk z rodziny pogońców, którego jad zagraża życiu owadów i małych ptaków, wywołuje u ludzi stany zapalne; występuje w kilku gatunkach, m.in. w południowych Włoszech i na obszarach stepowych wschodniej Azji i Europy; jej ukąszenie nie musi prowadzić do śmierci;
2. dawne narzędzie tortur służące do wyrywania kobietom piersi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Lycosa tarantula|ref=tak., drapieżny gatunek pająka;
Wiktionary
Tarantula – zwyczajowa nazwa nadawana kilku południowo- i środkowoeuropejskim rodzajom dużych pająków z rodziny pogońcowatych – Hogna, Lycosa i Geolycosa.
Zwyczajowo w kilku językach, m.in. w polskim, mianem „tarantuli” nazywa się niesłusznie wiele większych gatunków pająków, zwłaszcza ptaszników. Jednak w języku angielskim również oficjalnie nazwy wielu ptaszników zawierają słowo „tarantula”.
Wikipedia
(1.1) Anastazy hoduje tarantule i skorpiony.
Wiktionary
IPA: ˌtarãnˈtula, AS: tarãntula
Wiktionary
zbytnie uwielbienie tańca
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. tarapaty.
Wiktionary
rzecz. tarapaty nmos.
Wiktionary
potocznie: trudne, przykre sytuacje, niemiłe przygody; kłopoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. przykre lub niemiłe sytuacje
Wiktionary
Tarapaty – polski film familijno-przygodowy z 2017 roku w reżyserii Marty Karwowskiej, wyprodukowany przez Koi Studio.
Film został zakwalifikowany do konkursu Inne Spojrzenie na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Zdjęcia do filmu powstawały w Warszawie i okolicach.
Wikipedia
(1.1) Zuza wpadła w niezłe tarapaty.
Wiktionary
rzecz. tarapata ż.
Wiktionary
(1.1) opały
Wiktionary
powierzchnia umieszczona na wysokości parteru, piętra lub na dachu, czasami zadaszona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. otwarta przestrzeń użytkowa budynku;
(1.2) geol. podcięty i wyrównany teren na stoku góry lub wzniesienia
(1.3) daw. grobla
(1.4) stpol. gruz, żwir
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtaras, AS: taras
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tarasik m.
przym. tarasowy
przysł. tarasowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: zgniatać coś, przechodząc lub przebiegając po czymś; deptać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: taras
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Taraskowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Piątnica. W latach 1973–1995 w gminie Wizna.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Łojewek, dopływ Narwi.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Olszynach.
Wikipedia
rodzaj prymitywnej armaty, używanej w średniowieczu do obrony zamków
SJP.pl
Taraśnica (staropol. od czes. tarasnice) – rodzaj lekkiego długolufowego działa przeznaczonego do prowadzenia ognia bezpośredniego.
W XV w. stosowali je czescy husyci, znane było wówczas i w Polsce. Nazwa pochodzi od ruchomej drewnianej zasłony (taras) umieszczanej jako przegroda w lukach pomiędzy wozami szyku taborowego. W późniejszym czasie używano go (podobnie jak hakownic) w obronie murów i innych umocnień stałych.
Wikipedia
blokować przejście lub przejazd w danym miejscu; zatarasowywać
SJP.pl
czasownik
(1.1) blokować możliwość przejścia lub przejazdu stojąc lub stawiając coś na drodze
Wiktionary
(1.1) Ciężarówka leży na boku jak upolowany mamut. Tarasuje całe dwa pasma.
Wiktionary
IPA: ˌtaraˈsɔvat͡ɕ, AS: tarasovać
Wiktionary
rzecz. tarasowanie n.
czas. zatarasować, zatarasowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zastawianie drogi, przejścia, przejazdu
Wiktionary
rzecz. nietarasowanie n., zatarasowanie n., taras m.
czas. tarasować ndk., zatarasować dk.
Wiktionary
(1.1) blokowanie, barykadowanie
Wiktionary
przypominający taras
SJP.pl
→ taras
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest ułożony w formę tarasu
(1.2) związany z tarasem, dotyczący tarasu
Wiktionary
rzecz. taras m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bryczka, zwykle dwukołowa, bez resorów, używana w XVIII wieku; taradejka, taradajka
SJP.pl
dawniej: rodzaj krótkiej kapoty męskiej, ozdobionej naszywkami ze sznura (szamerunkiem), noszonej w dawnej Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rodzaj krótkiej męskiej kapoty sięgającej do kolan i obszytej szamerunkiem
Wiktionary
(1.1) Miał na sobie krótko, z huzarska zrobioną taratatkę, spodnie obcisłe i buty gospodarsko-myśliwskie.
(1.1) I kazał sobie szyć bardzo bogato sznurami i pętlicami ozdobną taratatkę z jakimiś figlami.
Wiktionary
bułgarska zupa jogurtowo-ogórkowa z dodatkiem oliwy, czosnku oraz orzechów włoskich
SJP.pl
Tarator ogórkowy (bułg. таратор [tara’tor] с краставици) – rodzaj zupy-chłodnika; danie charakterystyczne dla kuchni bułgarskiej.
Wikipedia
atol na Oceanie Spokojnym, w państwie Kiribati
SJP.pl
Tarawa – główny atol wyspiarskiego państwa Kiribati, położony w środkowej części Oceanu Spokojnego w archipelagu Wysp Gilberta. Znajduje się tu stolica kraju Bairiki. Atol jest zamieszkany przez 70 090 osób (2020), posługujących się na co dzień językiem angielskim oraz językiem kiribati. Powierzchnia laguny wynosi około 500 km². Atol ten jest też siedzibą władz jednego z sześciu dystryktów Kiribati, a także lokalnej rady wyspiarskiej, jednej z 21 w tym państwie (zobacz podział administracyjny Kiribati). Na tym atolu znajdują się m.in. osady Buariki i Bonriki. W południowej części atolu znajduje się jednostka administracyjna South Tarawa.
Wikipedia
czerwona czapka filcowa, noszona głównie przez muzułmanów zamieszkujących strefę śródziemnomorską
SJP.pl
Tarchalice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
Tarchalin (pol. hist. Tarchalino) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Bojanowo.
Wikipedia
dzielnica w Warszawie
SJP.pl
Tarchomin – osiedle i obszar MSI znajdujący się w północnej części Warszawy, w dzielnicy Białołęka.
Wikipedia
związany z Tarchominem, dotyczący Tarchomina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tarchominem, dotyczący Tarchomina
Wiktionary
rzecz. Tarchomin m.
Wiktionary
produkt drzewny powstały w tartaku w wyniku wstępnej obróbki drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) deski powstałe na skutek przecięcia gałęzi lub pnia piłą
Wiktionary
Tarcica – asortyment drzewny powstały w wyniku przetarcia drewna okrągłego w sposób indywidualny bądź grupowy (decyduje liczba równocześnie pracujących pił) na pilarkach: ramowych (trakach), taśmowych bądź tarczowych. Ze względu na stopień obróbki tarcice dzielą się na:
Wikipedia
rzecz. natarcie n.
czas. trzeć
Wiktionary
zdrobnienie od: tarcica
SJP.pl
1. fizyka: zjawiska fizyczne towarzyszące przemieszczaniu się względem siebie dwóch ciał fizycznych lub elementów tego samego ciała;
2. technologia obróbki drewna polegająca na przerabianiu drewna okrągłego na tarcicę przy użyciu traka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trzeć.
(1.2) fiz. rozpraszanie energii wskutek dotykania się dwóch ciał podczas ich względnego ruchu
(1.3) zwykle w liczbie mnogiej: sprzeczki, niesnaski, nieporozumienia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtarʲt͡ɕɛ, AS: tarʹće
Wiktionary
czas. trzeć, potrzeć
rzecz. natarcie n., ucieranie n., zacierka ż.
Wiktionary
obrabiarka do przepiłowywania drewna
SJP.pl
1. obronna część uzbrojenia, używana przez piechotę i jazdę od czasów starożytnych do czasu wprowadzenia broni palnej, o różnych kształtach i rozmiarach;
2. tablica z koncentrycznymi kręgami, służąca jako cel do strzelania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtart͡ʃa, AS: tarča
Wiktionary
(1.1) Tarcza Sobieskiego, skr. Sct
Wiktionary
skorupiak wodny, pasożyt ryb i kijanek; splewka
SJP.pl
rząd lub podgromada skorupiaków z gromady Maxillopoda, pasożytujących na rybach, rzadziej na płazach; tarcznice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w botanice: część zarodka nasienia, która przylega do bielma i spełnia w czasie kiełkowania ziarna istotne funkcje fizjologiczne;
2. w ogrodnictwie: kawałek kory ścięty razem z pączkiem z drzewa szlachetnego w celu przeszczepienia go na pęd dziczki;
3. w zoologii: niewielkiej grubości płytka kostna rogowa albo szeregi nachodzących na siebie płytek, które pokrywają ciało niektórych zwierząt;
4. w zoologii: tarczka zarodkowa - skupienie na powierzchni żółtka jaj komórek bogatych w żółtko, z których rozwija się zarobek;
5. w medycynie: tarczka woszczynowa - suchy, żółty strup, występujący przy chorobie skóry zwanej strupniem woszczynowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od tarcza
(1.2) mała tarcza
(1.3) zool. element pancerzyka owadów, wchodzący w skład grzbietowej części tułowia;
(1.4) anat. spłaszczony twór stanowiący szkielet powieki i główny element osłony oka;
(1.5) spłaszczona osłona rękojeści szpady;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. tarcza ż., tarcznik m., tarczówka ż., tarczyca ż., tarczowanie n.
czas. tarczować ndk.
przym. tarczowy, tarczkowy, tarczycowy
Wiktionary
podgromada drobnych mięczaków morskich z gromady bezpłytkowców; tarczkonogie, ogonoskrzelce
SJP.pl
Tarczonogie, tarczkonogi, ogonoskrzelce (Caudofoveata) – drobne, robakowate mięczaki morskie, pierwotnie pozbawione muszli. Mają wapienne łuski na powierzchni ciała, tarkę, rurkowate serce z przedsionkiem i komorą. Są rozdzielnopłciowe. Długość ciała od 2 do 140 mm. Występują w mule morskim, pospolicie, czasami licznie.
Wraz z bruzdobrzuchami tworzą klad bezpłytkowców (Aplacophora).
Wikipedia
podgromada drobnych mięczaków morskich z gromady bezpłytkowców; tarczkonogi, ogonoskrzelce
SJP.pl
mający kształt małej tarczy
SJP.pl
rząd lub podgromada skorupiaków z gromady Maxillopoda, pasożytujących na rybach, rzadziej na płazach; tarczennice
SJP.pl
owad z grupy czerwców, szkodnik domowych roślin doniczkowych
SJP.pl
Pluskwiaki z rodziny tarcznikowatych:
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków obejmująca około 2650 gatunków; tarcznikowate
SJP.pl
Tarcznikowate, tarczniki (Diaspididae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków licząca około 2650 gatunków, w większości szkodników roślin uprawnych. Tarcznikowate pochodzą z Eurazji i Afryki Północnej, ale obecnie zostały zawleczone także na pozostałe kontynenty. Wiele z gatunków należących do rodziny ma duże znaczenie gospodarcze jako szkodniki roślin ozdobnych i szklarniowych.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków obejmująca około 2650 gatunków; tarczniki
SJP.pl
Tarcznikowate, tarczniki (Diaspididae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków licząca około 2650 gatunków, w większości szkodników roślin uprawnych. Tarcznikowate pochodzą z Eurazji i Afryki Północnej, ale obecnie zostały zawleczone także na pozostałe kontynenty. Wiele z gatunków należących do rodziny ma duże znaczenie gospodarcze jako szkodniki roślin ozdobnych i szklarniowych.
Wikipedia
o cechach tarcznikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
jedna z podgromad płazów
SJP.pl
przypominający kształtem tarczę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem tarczę
Wiktionary
rzecz. tarcza ż.
przym. tarczowy
przysł. tarczowato
Wiktionary
wymarła gromada ryb, do której zalicza się zwierzęta żyjące w paleozoiku od syluru do dolnego karbonu; plakodermy, potocznie zwane rybami pancernymi
SJP.pl
Tarczowce może oznaczać:
Wikipedia
przedstawiciel gromady kręgowców należących do żuchwowców
SJP.pl
1. owad z rzędu pluskwiaków żywiący się sokami drzew;
2. obrabiarka do drewna; pilarka tarczowa
SJP.pl
Wikipedia
1. owad z rzędu pluskwiaków żywiący się sokami drzew;
2. obrabiarka do drewna; pilarka tarczowa
SJP.pl
Tarczówki (Pentatomoidea) – nadrodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych i infrarzędu Pentatomomorpha.
Wikipedia
rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych cechujących się silnie rozwiniętą tarczką na śródtułowiu; żywią się sokami roślin, niektóre wszystkożerne lub drapieżne; tarczówki
SJP.pl
Tarczówkowate (Pentatomidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych.
Wikipedia
o cechach tarczówkowatych (tarczówek; rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych)
SJP.pl
1. paśnica tarczówkowa - gatunek muchówki z rodziny rączycowatych;
2. wytrzeszczka tarczówkowa - gatunek błonkówki
SJP.pl
Tarczownica (Parmelia Ach.) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Należy do porostów. W Polsce występuje 5 gatunków.
Wikipedia
rodzina porostów
SJP.pl
Tarczownicowate (Parmeliaceae Zenker) – rodzina grzybów z rzędu misecznicowatych (Lecanorales).
Wikipedia
o cechach tarczownicowatych (rodzina porostów)
SJP.pl
dawniej: żołnierz pieszy uzbrojony w tarczę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. hist. we wczesnej monarchii piastowskiej: podstawowy żołnierz piechoty, uzbrojony we włócznię, topór oraz tarczę
(1.2) wojsk. hist. piechur osłaniający swą tarczą innych żołnierzy
(1.3) daw. rzemieślnik, wyrabiający tarcze
Wiktionary
Tarczownik – średniowieczny żołnierz, którego głównym zadaniem było osłanianie innych żołnierzy (np. łuczników, kuszników) przed atakiem wroga za pomocą dużej tarczy.
We wczesnośredniowiecznej Polsce: podstawowa jednostka wojskowa, piechota słowiańska.
Słowiańscy tarczownicy wyposażeni byli we włócznie, topory oraz tarcze.
Wikipedia
rzecz. tarcza ż.
przym. tarczowy
Wiktionary
(1.1-3) war. tarcznik
Wiktionary
→ tarcza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tarczą, dotyczący tarczy
Wiktionary
(1.1) Rak rdzeniasty ma dobre rokowanie jeśli ogranicza się do gruczołu tarczowego, a jeśli pojawią się przerzuty poza gruczołem tarczowym, to rokowanie jest gorsze.
Wiktionary
rzecz. tarcza ż., tarczka ż., tarcznik mos., tarczownik mos.
przym. tarczowaty
Wiktionary
gruczoł dokrewny znajdujący się w przedniej części szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. gruczoł kręgowców, wydzielający hormony mające ważną rolę w regulowaniu przemiany materii;
(1.2) bot. roślina z rodziny jasnotowatych;
Wiktionary
Tarczyca, gruczoł tarczowy (łac. glandula thyroidea) – nieparzysty gruczoł wydzielania wewnętrznego występujący u kręgowców. Wytwarza hormony trójjodotyroninę (T3), tyroksynę (T4) i kalcytoninę, wpływając na metabolizm i gospodarkę wapniowo-fosforową organizmu.
Wikipedia
(1.1) Jod gromadzi się w tarczycy, gdzie jest wykorzystywany do produkcji hormonów regulujących przemiany metaboliczne w organizmie. Niedobór jodu w pożywieniu przyczynia się do niedoczynności tarczycy.
Wiktionary
przym. tarczycowy
rzecz. tarczka ż.
Wiktionary
→ tarczyca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący tarczycy
(1.2) anat. wytwarzany przez tarczycę
Wiktionary
rzecz. tarczka ż., tarczyca ż.
Wiktionary
owad z rodziny czerwców, groźny szkodnik drzew owocowych; tarcznik
SJP.pl
Wikipedia
o cechach tarczykowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach tarczykowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tarczyn – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tarczyn. Do 1954 siedziba wiejskiej gminy Komorniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego. Był miastem duchownym.
Wikipedia
(1.1) Otrzymaliśmy informację, że w przetwórni owocowej w Tarczynie wystąpiła przerwa w dostawie prądu.
Wiktionary
IPA: ˈtart͡ʃɨ̃n, AS: tarčỹn
Wiktionary
rzecz. tarczynianin m., tarczynianka ż.
przym. tarczyński
Wiktionary
mieszkaniec Tarczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tarczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tarczyn
SJP.pl
Tarczyński, Tarczyńska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 2500 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
określenie wykonawcze: powoli, opieszale, zwalniając; tardando; tardo
SJP.pl
określenie wykonawcze: powoli, opieszale, zwalniając; tardamento; tardo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(1.1) sf. film. żyjący statek kosmiczny w formie niebieskiej budki policyjnej, poruszający się w czasie i przestrzeni, występujący w uniwersum filmowym Doktora Who;
(1.2) astr. planetoida o numerze 3325 z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
określenie wykonawcze: powoli, opieszale, zwalniając; tardando; tardamento
SJP.pl
tłumacz i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu; dragoman
SJP.pl
zdrobnienie od: tarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: tarka
Wiktionary
IPA: taˈrɛt͡ʃka, AS: tarečka
Wiktionary
rzecz. tarka ż.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny rutowatych; Flindersia
SJP.pl
przymiotnik od: Tarent
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tarentem, dotyczący Tarentu, pochodzący z Tarentu
Wiktionary
rzecz. tarentyńczyk mos., Tarent mrz., tarentczyk mos., tarentyjczyk mos., tarentyjka ż.
przym. tarentyński
Wiktionary
miasto, gmina i prowincja we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w regionie Apulia, w prowincji Tarent (1.2), w południowych Włoszech;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na południu kraju, w regionie Apulia;
Wiktionary
Tarent (wł. Taranto [ˈtaranto], łac. Tarentum, w dialekcie tarenckim Tarde lub Tarande) – miasto i gmina w regionie Apulia, w prowincji Tarent, w południowych Włoszech. Ważny handlowy i wojenny port morski na Morzu Śródziemnym, ośrodek przemysłu stalowego, chemicznego i spożywczego. W mieście znajdują się stocznie wojenne.
Wikipedia
(1.1) Nie ma chyba w Apulii miasta smutniejszego niż Tarent; w antyku miał trzysta tysięcy mieszkańców, teraz o sto tysięcy mniej. Jest też włoską stolicą dioksyn, a może nawet stolicą europejską (…).
Wiktionary
IPA: ˈtarɛ̃nt, AS: tarẽnt
Wiktionary
rzecz. tarentyjczyk mos., tarentyjka ż., tarentczyk mos., tarentyńczyk mos.
przym. tarencki, tarentyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarentu
Wiktionary
rzecz. Tarent m., tarentyjczyk mos., tarentyńczyk mos.
:: fż. tarentyjka ż.
przym. tarencki, tarentyński
Wiktionary
(1.1) tarentyjczyk, tarentyńczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarentu
Wiktionary
rzecz. Tarent m., tarentczyk mos., tarentyńczyk mos.
:: fż. tarentyjka ż.
przym. tarencki, tarentyński
Wiktionary
(1.1) tarentczyk, tarentyńczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tarentu
Wiktionary
rzecz. Tarent mrz.
:: fm. tarentyjczyk mos., tarentczyk mos., tarentyńczyk mos.
przym. tarencki, tarentyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarentu
Wiktionary
rzecz. Tarent m., tarentyjczyk mos., tarentczyk mos.
:: fż. tarentyjka ż.
przym. tarencki, tarentyński
Wiktionary
(1.1) tarentyjczyk, tarentczyk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) tarencki, związany z Tarentem, dotyczący Tarentu
Wiktionary
rzecz. Tarent mrz., tarentyjczyk mos., tarentyjka ż., tarentczyk mos., tarentyńczyk mos.
przym. tarencki
Wiktionary
polska nazwa handlowa policzterofluoroetylenu - tworzywa sztucznego o dużej odporności termicznej i chemicznej, powstałego w wyniku polimeryzacji czterofluoroetylenu; teflon
SJP.pl
Wikipedia
1. spór o cenę towaru;
2. sprzedaż i kupno towarów w wydzielonym miejscu i ustalonym dniu tygodnia; miejsce, gdzie odbywa się sprzedaż i kupno towarów; bazar, jarmark
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kupno i sprzedaż towarów mająca miejsce w wydzielonym miejscu w określone dni tygodnia
(1.2) miejsce, gdzie dokonuje się transakcji kupna i sprzedaży
(1.3) spór między sprzedającym, któremu zależy na jak największym zysku, a kupującym, który chce uzyskać jak najniższą cenę
(1.4) przen. spór, w którym obie strony przekonują się nawzajem do czegoś
(1.5) zob. targi. → hand. wystawa różnych produktów
Wiktionary
Targ – miejsce handlu, który odbywa się na wydzielonej przestrzeni, w określonym czasie. Często związany z pewną tradycją lub formalnymi zasadami handlowymi. Miejsce, gdzie odbywa się targ, nazywane jest targowiskiem, placem targowym lub targiem (Târg) albo bazarem.
Wikipedia
(1.2) Poszedłem na targ po kartofle.
Wiktionary
IPA: tark, AS: tark
Wiktionary
rzecz. targowe n., targowisko mrz., targi lm nm., targowanie n., wytargowanie n., utargowanie n., targowica ż., Targowica ż., targowiczanin mos., Targówek mrz.
czas. targować ndk., wytargować dk., utargować dk.
przym. targowy, targowiskowy, targowicki
Wiktionary
(1.1) jarmark
(1.2) rynek, bazar, targowisko, bazar
Wiktionary
1. czochrać, wprowadzać nieład we włosach;
2. nieść coś lub wlec z wysiłkiem;
3. szarpać, pociągać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. targnąć)
(1.1) gwałtownie pociągać
(1.2) fryzj. burzyć ułożenie
czasownik przechodni niedokonany (dk. potargać)
(2.1) nieść z wysiłkiem
(2.2) powodować splątanie się czegoś; burzyć porządek czegoś
(2.3) drzeć na strzępy
(2.4) powodować gwałtowne przeżycia, udrękę
(2.5) włók. dokonywać początkowej obróbki bawełny (mieszanie, oczyszczanie, rozluźnianie beli)
czasownik zwrotny niedokonany targać się (dk. targnąć się)
(3.1) gwałtownie pociągać siebie samego za coś
(3.2) gwałtownie pociągać jeden drugiego za coś
(3.3) pot. energicznie poruszać się
(3.4) dokonywać zamachu; występować przeciwko
(3.5) próbować wykonać coś trudnego
czasownik zwrotny niedokonany targać się (dk. potargać się)
(4.1) ulegać potarganiu
(4.2) wichrzyć sobie samemu włosy
(4.3) wichrzyć jeden drugiemu włosy
Wiktionary
rzecz. targanie n., starganie n., wytarganie n.
Wiktionary
(1.1) szarpać, tarmosić
(1.2) burzyć, czochrać, mierzwić, rozwichrzać, wichrzyć, zmierzwiać, zwichrzać
(2.1) dźwigać, taszczyć
(2.2) czochrać, mierzwić, wichrzyć, zmierzwiać, zwichrzać
(2.3) rozszarpywać, rwać
(2.4) dręczyć, miotać, szarpać, rozdzierać, rozszarpywać
(3.1) miotać się, szarpać się
(3.2) bić się, szarpać się
(3.5) odważać się
(4.1) burzyć się, wzburzać się
(4.2) mierzwić się
(4.3) mierzwić się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwykle w l. mn.:
1. krótkie włókna lniane oddzielane od łodyg przy ręcznej lub mechanicznej obróbce lnu
2. nasmołowane pakuły, które używane są na statku do zatykania szczelin między klepkami poszycia burt i pokładu
3. gwarowo: zgrabki
SJP.pl
Targanice (do 1964 Targanica) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów.
Integralne części wsi Targanice: Bagna, Beskid, Chomlówka, Dział, Farówka, Francja, Gierkówka, Górka, Kamieniec, Koczurówka, Koło Gościńca, Lanckorona, Nowa Wieś, Pod Jawornicą, Pod Puszczą, Potok, Rysiówka, Targanice Dolne, Targanice Górne, Wawrzynówka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|targać.
Wiktionary
rzecz. nietarganie n., starganie n., wytarganie n.
czas. targać ndk.
Wiktionary
część mechanizmu kosiarki, która uruchamia elementy tnące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. ciągłe targanie, szarpanie; szarpanina
Wiktionary
(1.1) Kiedy czeladź idzie po słomę dla bydła, to jak się jej na chlewie lub w sąsieku snopek rozwiąże, to go nie weźmie, tylko chwyta za całki; a gdy się całkie snopki wybiorą, zostanie niemało targaniny. (…) gdym zobaczył ten nieporządek, kazałem chłopakowi ową targaninę z porozwiązywanych snopków powiązać.
Wiktionary
rodzaj pakuł uzyskiwanych wskutek szarpania podczas młocki słomy lnianej lub lnu trzepanego; słoma targana
SJP.pl
docelowa grupa odbiorców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. hand. grupa docelowa, np. klientów, odbiorców
(1.2) techn. materiał odparowywany w trakcie fizycznego osadzania z fazy gazowej
(1.3) środ. pracownicza norma do wyrobienia w miesiącu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtarɡɛt, AS: target
Wiktionary
przym. targetowy
Wiktionary
SJP.pl
Targeting – koncepcja, przejawiająca się w polityce przemysłowej, polegająca na typowaniu pewnych dziedzin lub przedsięwzięć, którym na zasadzie selektywnej i często dyskryminacyjnej dla pozostałych, przyznawane są rządowe priorytety. Priorytety stosowane polityce przemysłowej to: priorytet podmiotowy (przedsiębiorstwo), przedmiotowy (produkt, grupa produktów), regionalny, własnościowy (forma własności), technologiczny, rynkowy (rynek w sensie demograficznym i geograficznym) oraz priorytet kierunku produkcji (sprzedaż w kraju, eksport).
Wikipedia
w marketingu: określać target (grupę docelową)
SJP.pl
wystawa handlowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hand. rodzaj ekspozycji towarów na arenie krajowej lub międzynarodowej, na której wystawiane są wytwory różnych dziedzin przemysłu, której celem jest zawieranie transakcji handlowych
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: targ
Wiktionary
Targi – tradycyjnie rodzaj wystawy, ekspozycji towarów na arenie międzynarodowej lub krajowej, połączonej ze sprzedażą. Obecnie pojmowane jako wydarzenia targowe – narzędzie marketingu bezpośredniego (twarzą w twarz), służące budowaniu relacji z dotychczasowymi i potencjalnymi kontrahentami. Ekspozycja targowa jest tylko jednym z elementów tworzących targi. Inne elementy wydarzenia targowego to m.in. eventy, matchmaking, konferencje i seminaria. Obserwuje się wysoką specjalizację wydarzeń targowych, koncentrację na określonych sektorach rynku. Coraz wyraźniej następuje także podział na targi typu business-to-business oraz business-to-customer.
Wikipedia
(1.1) Tegoroczna edycja targów branży pogrzebowej zgromadziła ponad stu wystawców.
Wiktionary
IPA: ˈtarʲɟi, AS: tarʹǵi
Wiktionary
rzecz. targ m., targowisko n., targowanie n., utargowanie n., Targówek m.
czas. targować ndk., utargować dk.
przym. targowy, targowiskowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. targać)
(1.1) gwałtownie pociągnąć
(1.2) fryzj. zburzyć ułożenie
czasownik zwrotny dokonany targnąć się (ndk. targać się)
(2.1) gwałtownie pociągnąć siebie samego za coś
(2.2) gwałtownie pociągnąć jeden drugiego za coś
(2.3) pot. energicznie poruszyć się
(2.4) dokonać zamachu; wystąpić przeciwko
(2.5) spróbować wykonać coś trudnego
Wiktionary
rzecz. targnięcie n.
Wiktionary
(1.1) szarpnąć
(1.2) zburzyć, zwichrzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. taczka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kara, tragocz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Targoszyn (niem. Bersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Mściwojów.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytargować)
(1.1) hand. przeprowadzać pertraktacje handlowe; zawierać transakcje
(1.2) hand. mieć utarg; osiągać zysk
czasownik zwrotny niedokonany targować się (dk. wytargować się)
(2.1) hand. prowadzić pertraktacje handlowe w celu uzyskania najdogodniejszej ceny
(2.2) pot. prowadzić spór
Wiktionary
rzecz. targ mrz., targowanie n., targi nmos., targowe n., targowisko n.
przym. targowy
Wiktionary
(1.1) handlować
(2.2) spierać się, wykłócać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|targować.
Wiktionary
rzecz. wytargowanie n., utargowanie n., targ m., targi nmos., targowe n., targowisko n., targowica ż., Targowica ż., targowiczanin m.
czas. targować ndk., wytargować dk., utargować dk.
przym. targowy, targowiskowy, targowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Targówka
Wiktionary
(1.1) Wielu targówczan odwiedziło nową stację metra.
Wiktionary
rzecz. Targówek mrz.
:: fż. targówczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Targówka
Wiktionary
rzecz. Targówek mrz.
:: fm. targówczanin mos.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. opłata targowa pobierana od handlujących
Wiktionary
(1.1) Urzędnicy pobrali od handlarzy targowe.
Wiktionary
rzecz. targ m., targowanie n.
czas. targować ndk.
przym. targowy
Wiktionary
prawobrzeżna dzielnica Warszawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. prawobrzeżna dzielnica Warszawy;
Wiktionary
Targówek – dzielnica Warszawy położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Wikipedia
(1.1) Przykładem typowej zabudowy przedwojennego Targówka jest drewniana kamienica Paprockiego.
Wiktionary
rzecz. targi lm nm., targ mrz., targówczanin mos., targówczanka ż.
przym. targowy
Wiktionary
1. konfederacja zawiązana w Targowicy dla obalenia Konstytucji 3 maja; konfederacja targowicka;
2. dawniej: miejsce, gdzie odbywają się targi; targowisko;
3. przenośnie:
a) zdrada;
b) zdrajcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. targowisko
(1.2) zdrada
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. targ mrz., targowanie n., targowiczanin mos.
Wiktionary
przymiotnik od: Targowica
SJP.pl
1. mieszkaniec Targowicy;
2. uczestnik konfederacji targowickiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek konfederacji targowickiej, jej zwolennik
(1.2) pejor. osoba, o której mówiący sądzi, że w porozumieniu z wrogami Polski działa przeciwko państwu i narodowi
(1.3) mieszkaniec Targowicy lub Targowiska
Wiktionary
(1.1) Tłum już szturmował więzienia i wywlekał oskarżonych. Bez zbędnych ceremonii zawiśli znani targowiczanie…
Wiktionary
rzecz. Targowica ż., targowica ż., targ mrz., targowanie n.
przym. targowicki
Wiktionary
1. mieszkanka Targowicy;
2. uczestniczka konfederacji targowickiej
SJP.pl
1. miejsce, gdzie odbywają się targi;
2. handel towarami, zwłaszcza produktami rolnymi; plac targowy; ogół sprzedających i kupujących; targ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urb. hand. stałe miejsce targowe
(1.2) hand. kupno i sprzedaż towarów mająca miejsce w wydzielonym miejscu w określone dni tygodnia
(1.3) przen. stworzona okazja do nadużyć politycznych i korupcji
Wiktionary
Targowisko, inaczej: targ, bazar (pers. bāzār) – wydzielony teren przeznaczony do handlu, zazwyczaj na otwartej powierzchni (plac targowy).
Targowiska mogą mieć charakter spontaniczny lub zorganizowany. W tym drugim przypadku teren przeznaczony do handlu może mieć wyznaczone płatne stanowiska dla osób oferujących swoje towary. Targowiska umożliwiają swobodny, bezpośredni kontakt handlowca z klientem i bezpośrednie negocjowanie ceny. W pewnym sensie rozwinięciem idei targowiska są giełdy, które od targowisk różnią się w zasadzie tylko bardziej sformalizowanym stylem negocjowania cen.
Wikipedia
(1.1) Po lewej stronie alei miniecie targowisko.
(1.2) Zawsze w środy odbywa się tutaj targowisko.
(1.3) Wiedeń to targowisko urzędów, honorów, / Gniazdo ideologów, ojczyzna Doktorów… sic.
Wiktionary
rzecz. targ m., targi nmos., targowanie n.
czas. targować ndk.
przym. targowy
Wiktionary
dotyczący targowiska; odbywający się na targowisku
SJP.pl
prawobrzeżna dzielnica Warszawy
SJP.pl
Wikipedia
Targownica – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
Targowo (niem. Theerwisch) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Dźwierzuty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z targiem jako formą handlu, także miejscem, w którym istnieje lub bywa targ czy targowisko
(1.2) związany z targowaniem
Wiktionary
(1.1) Z naszego balkonu widać dach hali targowej.
(1.1) Dzień był targowy i po ulicach kręciło się mnóstwo ludzi.
(1.1) Na straganie w dzień targowy takie słyszy się rozmowy (…)
(1.2) Helcia handluje od lat, jest biegła w sztuce targowej.
Wiktionary
rzecz. targ m., targowisko n., targi nmos., targowe n., targowanie n., Targówek mrz.
czas. targować ndk.
Wiktionary
przekład Biblii hebrajskiej na język aramejski, będący często parafrazą tekstu oryginalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibl. przekład Starego Testamentu lub jego fragmentów na język aramejski;
Wiktionary
Targum, Targumy (aram./hebr. תרגום – „tłumaczenie”; od hetyckiego tarkummaj – „proklamacja”, „wyjaśnienie”, „tłumaczenie”) – to wypowiadane parafrazy, wyjaśnienia i rozwinięcia żydowskiej Biblii (Tanachu), przekazywane przez rabina we wspólnym języku słuchaczy, którym początkowo był często aramejski. Stało się to konieczne pod koniec I wieku p.n.e, ponieważ wśród Żydów następowała wówczas zmiana używanego w mowie języka i hebrajski był już stosowany głównie do nauczania i kultu. Rzeczownik targum pochodzi od wczesnego czteroliterowego rdzenia semickiego t-r-g-m, zaś akadyjski termin targummanu odnosi się do „tłumacza”.
Wikipedia
(1.1) Ponadto targumy powstające w Palestynie były o wiele mniej dosłownymi tłumaczeniami, często stawały się faktycznie parafrazami oryginalnego tekstu.
Wiktionary
przym. targumiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. targumiczny
frazeologia.
etymologia. etym|aramejski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) targum
* niemiecki: (1.1) Targum m.
* portugalski: (1.1) targum m.
* włoski: (1.1) targum m.
źródła.
== targum (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) bibl. targum
odmiana.
(1.1) lp. targum; lm. targums / targumim
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) bibl. związany z targumem, dotyczący targumu
przymiotnik jakościowy
(2.1) bibl. charakterystyczny dla targumu, mający cechy targumu
Wiktionary
(1.1) Wymownym przykładem związku tradycji targumicznej z Nowym Testamentem jest tekst z 2 Tm 3,8, gdzie w kontekście zapowiedzi wielkiego odstępstwa są wymienione dwa imiona czarowników egipskich, którzy wystąpili przeciw Mojżeszowi.
Wiktionary
rzecz. targum mrz.
Wiktionary
Targus – przedsiębiorstwo założone w 1983 roku w Wielkiej Brytanii, zajmujące się produkcją akcesoriów do sprzętu mobilnego. Typowym przykładem produktów przedsiębiorstwa są torby do laptopów.
Wikipedia
Tarik ibn Zijad (ar. طارق بن زياد, Tāriq ibn Ziyād; zm. 720) – wódz berberski, który poczynając od 711 roku (bitwa nad rzeką Guadalete zwana też bitwą pod Jerez de la Frontera) podbił tereny dzisiejszej Hiszpanii i rozpoczął kilkusetletnie panowanie arabskie w tym kraju.
Od jego imienia pochodzi nazwa Gibraltar (arab. Dżabal Tarik — Góra Tarika).
Wikipedia
1. blaszana lub plastikowa płytka z ostrymi dziurkami służąca do tarcia owoców i warzyw;
2. owoc tarniny; tarnka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dawny przyrząd służący do prania ręcznego w formie pofałdowanej płyty
(1.2) kulin. przyrząd kuchenny do ręcznego rozdrabniania surowców przez pocieranie
(1.3) zool. chitynowy fałd na dnie gardzieli mięczaków pokryty rzędami ząbków służący do ścierania pokarmu;
(1.4) muz. instrument perkusyjny zbudowany na wzór tarki (1.1)
Wiktionary
Sprzęt AGD:
Astronomia:
Biologia:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tara
(1.3) radula
(1.4) tara
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) tarka elektryczna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tara ż., tarkowanie n.
:: zdrobn. tareczka ż.
czas. starkować, tarkować ndk.
przym. tarkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) washboard; (1.2) grater; (1.3) radula; (1.4) washboard
* arabski: (1.2) مبشرة ż.
* baskijski: (1.2) birringailu
* bułgarski: (1.2) ренде n.
* czeski: (1.1) valcha ż.
* duński: (1.1) vaskebræt n.; (1.2) rivejern n.; (1.4) vaskebræt n.
* fiński: (1.2) raastin
* hiszpański: (1.1) tabla ż. de lavar; (1.2) rallador m.
* jidysz: (1.2) ריב אייזן ż.
* kaszubski: (1.2) riwka ż.
* niemiecki: (1.1) Waschbrett n.; (1.2) Raspel, Reibe, Raffel
* nowogrecki: (1.1) σκαφίδι n. πλυσίματος
* rosyjski: (1.1) стиральная доска ż.; (1.2) тёрка ż.
* ukraiński: (1.1) тертка ż., терка ż.
* włoski: (1.1) asse m. per lavare
źródła.
== tarka (język maltański.) ==
thumb|tarka (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tarcza
(1.2) cel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtarka, AS: tarka
Wiktionary
rzecz. tara ż., tarkowanie n.
:: zdrobn. tareczka ż.
czas. starkować, tarkować ndk.
przym. tarkowy
Wiktionary
(1.1) tara
(1.3) radula
(1.4) tara
Wiktionary
Tarkawica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Ostrówek.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tarkować.
Wiktionary
czas. starkować, tarkować ndk.
rzecz. tarka ż.
Wiktionary
Tarkówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Przesmyki. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Tarquinia – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 14 859 osób, 53,3 os./km².
W starożytności miasto etruskie, którego nekropola Monterozzi została umieszczona na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Tarquinia.
Wikipedia
Wikipedia
ryba dojrzała płciowo; samica - ikrzak, samiec - mleczak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. ryba zdolna do rozmnażania się
Wiktionary
Tarlak – ryba w fazie pełnej dojrzałości płciowej, zdolna do rozrodu (zob. tarło). Samica określana jest jako ikrzak (ikrzyca), samiec zaś jako mleczak. W gospodarce rybnej, w hodowli, na tarlaki wybiera się największe ryby z danego miotu.
Wikipedia
(1.1) Tarło przebiega bardzo hałaśliwie, w jego trakcie tarlaki bardzo często wyskakują ponad powierzchnię wody.
Wiktionary
rzecz. tarlisko n., tarło n.
przym. tarłowy
Wiktionary
sztywna tkanina bawełniana lub z włókien sztucznych
SJP.pl
przymiotnik od: tarlatan
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drewniany przyrząd z nożycowo skrzyżowanymi mieczami służący do łamania i zgniatania łodyg lnu lub konopi; cierlica
SJP.pl
miejsce odbywania tarła przez ryby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) icht. miejsce tarła
(1.2) zootechn. staw przygotowany na tarło i do wylęgu ryb
Wiktionary
Tarlisko – miejsce naturalnego tarła ryb. Odpowiednim tarliskiem np. dla ryb łososiowatych są rwące strumienie o żwirowatym dnie, dla ryb karpiowatych i szczupaka zarośnięte wody przybrzeżne rzek i jezior oraz zalane łąki, dla węgorza – toń wodna.
Wikipedia
(1.1) Toń wodna jest doskonałym tarliskiem dla węgorzy.
(1.2) W obrębie tarliska obowiązuje zawsze całkowity zakaz połowu ryb.
Wiktionary
rzecz. tarlak mzw., tarło n.
przym. tarliskowy
Wiktionary
przymiotnik od: tarlisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) icht. związany z tarliskiem, dotyczący tarliska
Wiktionary
(1.1) Rozmnażanie przeprowadza się w akwarium tarliskowym z dużą ilością roślin i miękką wodą, w temperaturze ok. 26 °C.
Wiktionary
rzecz. tarlisko n.
Wiktionary
nazwa handlowa polikaprolaktamu
SJP.pl
potocznie:
1. szarpać, targać;
2. tarmosić się:
a) tarmosić samego siebie za część ciała lub odzieży;
b) tarmosić siebie nawzajem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tarmosić.
Wiktionary
rzecz. nietarmoszenie n.
czas. tarmosić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Francji;
(1.2) geogr. adm. departament położony w regionie Oksytania;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Tarnawatka
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
Tarnawatka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tarnawatka. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 17.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Tarnawatka. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 941 mieszkańców.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Wikipedia
Tarnawiec (do roku 1939 Dornbach) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Kuryłówka. Powstał w 1786 obok Tarnawca. Nazwy wsi Tarnawiec i Dornbach, sąsiadujących ze sobą, były bardzo często używane zamiennie w dokumentach urzędowych z tamtego czasu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
najwyższy szczyt górski w polskich Bieszczadach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższy szczyt polskich Bieszczadów oraz województwa podkarpackiego;
Wiktionary
Tarnica (1346 m) – najwyższy szczyt polskich Bieszczadów i województwa podkarpackiego, wznoszący się na krańcu pasma połonin, w grupie tzw. gniazda Tarnicy i Halicza. Należy do Korony Gór Polski.
Szczyt Tarnicy wznosi się ponad 500 m nad dolinę Wołosatki i wyróżnia się osobliwą sylwetką. Od sąsiedniego masywu Krzemienia grzbiet (faktycznie zwornikiem jest Tarniczka) oddzielony jest głęboką Przełęczą Goprowską, natomiast z Szerokim Wierchem łączy się charakterystyczną, ostro wciętą w grzbiet przełęczą o wysokości 1286 m, od której pochodzi nazwa góry (w języku rumuńskim słowo „tarnița” oznacza siodło, przełęcz). Wąski, ostry, nieco wydłużony grzbiet góry, z dwoma wyraźnymi wierzchołkami (1346 i 1339 m), wyścielają złomiska skał i zdobią bruzdy naturalnych zagłębień, a także resztki wojennych okopów. Z południowej strony opada w dół wysoka skalna ściana, a niżej rozścielają się wielkie pola kamiennego rumoszu. Na głównej kulminacji znajduje się punkt geodezyjny. W 1987 na szczycie ustawiono 7-metrowy krzyż, upamiętniający – wraz z wmurowaną tablicą – pobyt ks. Karola Wojtyły 5 sierpnia 1953. Po złamaniu się krzyża na wiosnę 2000, w dniu 2 września tego roku postawiono nowy stalowy krzyż (liczący ok. 8,5 metra, ważący ok. 500 kg; wyniesiony przez pielgrzymów na Tarnicę w częściach), który 16 września 2000 poświęcił bp Adam Dyczkowski.
Wikipedia
(1.1) Tarnica jest przez wielu uważana za najbardziej malowniczą górę polskich Bieszczad.
Wiktionary
w technice: pilnik ślusarski o grubych nacięciach, używany do obróbki miękkich metali, drewna, mas plastycznych itp.; zdzierak, raszpla, raszpel
SJP.pl
Tarnik (pot. raszpel, raszpla od niem. Raspel) - narzędzie stolarskie, rodzaj pilnika z trójkątnymi zębami do obróbki drewna, rogów zwierzęcych i innych miękkich materiałów.
Tarnik usuwa większą ilość zbędnej materii kształtowanego przedmiotu niż inne pilniki z racji większych nacięć, jakie posiada.
Wikipedia
obrabiać tarnikiem
SJP.pl
ciernisty krzew z rodziny różowatych; owoce tego krzewu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Prunus spinosa|L.|ref=tak., ciernisty krzew, dziki gatunek śliwy o drobnych, białych kwiatach i granatowych owocach;
(1.2) kulin. owoc tarniny (1.1) o cierpkim smaku stosowany w ziołolecznictwie i używany na przetwory
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pagórek za naszym domem porastają krzaki tarniny i głogu.
(1.1) Stała w polu tarnina, szronem liście okryła, / tam Najświętsza Panienka Jezusa położyła.
(1.2) Przemarznięta tarnina nadaje się świetnie do wyrobu wina.
Wiktionary
IPA: tarʲˈɲĩna, AS: tarʹńĩna
Wiktionary
rzecz. tarninówka ż., tarniówka ż.
przym. tarninowy
Wiktionary
(1.1) tarka, tarń, śliwa tarnina; reg. śl. torka., reg. śl. czercio śliwka.
(1.2) tarka; stpol. tarnka
Wiktionary
licinek tarninaczek - motyl z rodziny namiotnikowców
SJP.pl
ogończyk tarninowiec - motyl z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
nalewka z tarniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka z tarniny
Wiktionary
Tarninówka – wódka owocowa, wytwarzana ze spirytusu rektyfikowanego, alkoholowego wyciągu (nalewu) z owoców tarniny i śliwy domowej oraz domieszek aromatyczno-smakowych, cukru i wody. Płyn jest klarowny o barwie brązowej, owocowym zapachu i cierpkim smaku. Wódka w ofercie handlowej zawierała ok. 40% alkoholu.
Wikipedia
rzecz. tarnina ż.
Wiktionary
owoc tarniny; tarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kulin. tarnina
Wiktionary
miasto w Polsce, w województwie podkarpackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tarnobrzeg – miasto w Polsce, na prawach powiatu, położone w województwie podkarpackim. Siedziba władz powiatu tarnobrzeskiego w latach 1867–1975 oraz od 1999. Siedziba władz województwa tarnobrzeskiego w latach 1975–1998. W latach 1973–1976 miasto było siedzibą gminy wiejskiej Tarnobrzeg. Do początku lat 90. XX wieku największy w Polsce ośrodek wydobycia i przetwórstwa siarki.
Wikipedia
IPA: tarˈnɔbʒɛk, AS: tarnobžek
Wiktionary
rzecz. tarnobrzeżanin mos., tarnobrzeżanka ż.
przym. tarnobrzeski
Wiktionary
przymiotnik od: Tarnobrzeg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tarnobrzega, związany z Tarnobrzegiem, pochodzący z Tarnobrzega
Wiktionary
IPA: ˌtarnɔˈbʒɛsʲci, AS: tarnobžesʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tarnobrzeg m., tarnobrzeżanin m., tarnobrzeżanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Tarnobrzeg
SJP.pl
mieszkaniec Tarnobrzega
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarnobrzega
(1.2) osoba pochodząca z Tarnobrzega, urodzona w Tarnobrzegu
Wiktionary
IPA: ˌtarnɔbʒɛˈʒãɲĩn, AS: tarnobžežãńĩn
Wiktionary
rzecz. Tarnobrzeg m., Tarnobrzeskie n.
:: fż. tarnobrzeżanka ż.
przym. tarnobrzeski
Wiktionary
mieszkanka Tarnobrzega
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tarnobrzega
(1.2) kobieta pochodząca z Tarnobrzega, urodzona w Tarnobrzegu
Wiktionary
IPA: ˌtarnɔbʒɛˈʒãnka, AS: tarnobžežãnka
Wiktionary
rzecz. Tarnobrzeg m., Tarnobrzeskie n.
:: fm. tarnobrzeżanin m.
przym. tarnobrzeski
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Tarnowskie Góry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Tarnowskich Gór, związany z Tarnowskimi Górami
Wiktionary
(1.1) W 2017 tarnogórska Kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wiktionary
rzecz. Tarnowskie Góry lm nm., tarnogórzanin mos., tarnogórzanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Tarnowskich Gór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarnowskich Gór
Wiktionary
(1.1) Tarnogórzanom udało się pokonać gliwiczan.
Wiktionary
rzecz. Tarnowskie Góry lm nm.
:: fż. tarnogórzanka ż.
przym. tarnogórski
Wiktionary
mieszkanka Tarnowskich Gór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tarnowskich Gór
Wiktionary
(1.1) Bytomiankom nie udało się wygrać z tarnogórzankami.
Wiktionary
rzecz. Tarnowskie Góry lm nm.
:: fm. tarnogórzanin mos.
przym. tarnogórski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tarnogród (ukr. Терногород, jid. טאַרנעגראָד, ros. Тарногродъ) – miasto w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tarnogród. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad Nitką i Złotą Nitką. Według danych GUS z 2021 Tarnogród liczył 3304 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: tarˈnɔɡrut, AS: tarnogrut
Wiktionary
rzecz. tarnogrodzianin m., tarnogrodzianka ż.
przym. tarnogrodzki
Wiktionary
mieszkaniec Tarnogrodu (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tarnogrodu (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tarnogród
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie;
(1.2) geogr. wieś we wschodniej Polsce;
Wiktionary
Tarnopol (ukr. Тернопіль, Ternopil; ros. Тернополь, Ternopol; niem. Tarnopol; jid. טערנאָפּיל, Ternopil) – miasto na Ukrainie, nad Seretem, siedziba administracyjna obwodu tarnopolskiego, rejonu tarnopolskiego i hromadzie Tarnopol. W 2022 roku liczyło 225 004 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W 1994 roku reaktywowano w Tarnopolu Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”.
(1.2) Nazwę polskiego Tarnopola akcentujemy na ostatnią sylabę.
Wiktionary
rzecz. tarnopolanin mos., tarnopolanka ż., Tarnopolszczyzna ż.
przym. tarnopolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarnopola
Wiktionary
(1.1) Żaden tarnopolanin nie wziął udziału w zawodach.
Wiktionary
rzecz. Tarnopol mrz.
:: fż. tarnopolanka ż.
przym. tarnopolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tarnopola
Wiktionary
(1.1) Tylko jedna tarnopolanka wzięła udział w zawodach.
Wiktionary
rzecz. Tarnopol mrz.
:: fm. tarnopolanin m.
przym. tarnopolski
Wiktionary
1. → Tarnopol;
2. obwód tarnopolski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tarnopola, związany z Tarnopolem
Wiktionary
rzecz. Tarnopol mrz., tarnopolanin mos., tarnopolanka ż.
Wiktionary
nazwa dwóch miast i kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce;
Wiktionary
Tarnów (wymowa) – miasto na prawach powiatu w Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tarnowskiego i gminy wiejskiej Tarnów. Leży przy ujściu Białej do Dunajca. Jest miastem centralnym aglomeracji tarnowskiej. Miasto lokowane przez Spycimira herbu Leliwa, na podstawie dokumentu wystawionego przez kancelarię króla Władysława Łokietka z 7 marca 1330 roku. Zachował się historyczny zespół architektoniczno-urbanistyczny miasta. Tarnów zajmuje powierzchnię 72,37 km², którą zamieszkuje 103 129 mieszkańców (1 stycznia 2024 r.).
Wikipedia
(1.1) Mistrz gitary klasycznej, lutniowej i barokowej Józef Haluza wystąpi w niedzielę w Tarnowie.
Wiktionary
IPA: ˈtarnuf, AS: tarnuf
Wiktionary
rzecz. tarnowianin mos., tarnowianka ż.
przym. tarnowski, podtarnowski
Wiktionary
Tarnówczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Krajenka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Przez miejscowość przepływa Pankawa, rzeka dorzecza Warty.
Wikipedia
przymiotnik od: Tarnówka
SJP.pl
mieszkaniec Tarnowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tarnowa
(1.2) osoba pochodząca z Tarnowa, urodzona w Tarnowie
Wiktionary
IPA: ˌtarnɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: tarnovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Tarnów m.
:: fż. tarnowianka ż.
przym. tarnowski
Wiktionary
mieszkanka Tarnowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Tarnów
(1.2) kobieta pochodząca z miejscowości Tarnów, urodzona w Tarnowie
(1.3) mieszkanka miejscowości Tarnowo
(1.4) kobieta pochodząca z miejscowości Tarnowo, urodzona w Tarnowie
Wiktionary
IPA: ˌtarnɔˈvʲjãnka, AS: tarnovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Tarnów m., Tarnowo n.
:: fm. tarnowianin m.
przym. tarnowski
Wiktionary
minerał, odmiana aragonitu zawierającego domieszki węglanu ołowiu; występuje w Tarnowicach na Górnym Śląsku
SJP.pl
Tarnowicyt (Tarnowitzyt, Tarnowskit, Aragonit ołowiowy) – odmiana aragonitu, minerał z gromady węglanów.
Jest to odmiana aragonitu zawierająca izoformiczną domieszkę węglanu ołowiu, cerusytu PbCO3. Zawartość PbCO3 w minerale dochodzi od 9 do 15%.
Wikipedia
nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Tarnowiec
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi i osad w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Tarnów, Tarnów Opolski, Tarnowo Podgórne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tarnowa, związany z Tarnowem, pochodzący z Tarnowa
Wiktionary
Tarnowski (forma żeńska: Tarnowska; liczba mnoga: Tarnowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 8508 osób.
Wikipedia
(1.1) Na trzy miesiące trafił do aresztu czterdziestokilkuletni mężczyzna, mieszkaniec Dąbrowy Tarnowskiej.
Wiktionary
IPA: tarˈnɔfsʲci, AS: tarnofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tarnów m., tarnowianin m., tarnowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Tarnów, Tarnów Opolski, Tarnowo Podgórne
SJP.pl
jadalne bulwy kolokazji; po ugotowaniu są pożywieniem skrobiowym wielu ludów strefy tropikalnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. bot. kulin. zob. kolokazja jadalna.;
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od tara
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kolokazja jadalna.
* tuvalu: (1.1) pulaka
źródła.
== taro (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈtærəʊ.
homofony|tarot.
audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-taro.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. kolokazja jadalna, taro, nazwa systematyczna|Colocasia esculenta|ref=tak.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtarɔ, AS: taro
Wiktionary
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: tarocista
Wiktionary
IPA: ˌtarɔˈt͡ɕistka, AS: taroćistka
Wiktionary
zob. tarocista.
Wiktionary
tarot;
1. rodzaj wróżby opartej na talii specjalnych 78 kart;
2. dawna gra w karty
SJP.pl
Tarok lub tarot – gra karciana, do której używa się talii tarota złożonej zwykle z 54 lub 78 kart, w której główną rolę odgrywa 21 tzw. taroków, czyli atutów. Polega na braniu lew i zbieraniu punktów za karty. Różne jej odmiany popularne są w wielu krajach europejskich. W rozmaitych wariantach gra od trzech do sześciu osób.
Wikipedia
tarok;
1. rodzaj wróżby opartej na talii specjalnych 78 kart;
2. dawna gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. hist. popularna dawniej gra karciana, polegająca na braniu lew i zbieraniu punktów za karty;
(1.2) talia do gry w tarota (1.1)
(1.3) ezot. wróżenie z tarota (1.2), opierające się na wierzeniu, że symbole na kartach posiadają mistyczne znaczenia
Wiktionary
Talia tarota, tarot - specjalna talia kart do gry licząca 78 kart składająca się z:
Wikipedia
(1.3) Weźmy taki przypadek: przychodzi zadbana pani zapytać o powodzenie w interesach. Tarot milczy na temat interesów, ale wskazuje na śmiertelne niebezpieczeństwo, zagrożenie życia.
Wiktionary
(1.1-3) tarok
Wiktionary
1. obciążać wagową szalę, by zrównoważyć wagę opakowania towaru;
2. regulować pracę wagi
SJP.pl
1. mały dziki koń o burej sierści, jeden z przodków konia domowego, zamieszkujący stepy południowo-wschodniej Europy, wytępiony w XIX w.;
2. samochód marki Tarpan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Equus ferus ferus|ref=tak., wymarły gatunek dzikiego konia o szarym ubarwieniu z ciemną pręgą na grzbiecie oraz czarną, stojącą grzywą i czarnym ogonem, wytępiony w XIX wieku;
(1.2) zool. koń z gatunku tarpan (1.1)
(1.3) mot. samochód marki Tarpan
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dzikimi przodkami koników polskich były tarpany.
(1.3) Nie mam zamiaru jechać tarpanem do Cieszyna.
Wiktionary
IPA: ˈtarpãn, AS: tarpãn
Wiktionary
przym. tarpanowaty
Wiktionary
o koniu: mający czarną, stojącą grzywę, czarny ogon oraz ciemną pręgę na grzbiecie
SJP.pl
nieprzemakalne płótno smołowane, używane do wyrobu worków i do ochrony otworów (np. luków) na statkach
SJP.pl
ryba wód tropikalnych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tarKŁInia] miasto we Włoszech
SJP.pl
Tarquinia – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 14 859 osób, 53,3 os./km².
W starożytności miasto etruskie, którego nekropola Monterozzi została umieszczona na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Tarquinia.
Wikipedia
miasto w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Hiszpanii nad Morzem Śródziemnym, w południowej Katalonii;
Wiktionary
Tarragona (wym. katal. [tərəˈɣonə], wym. hiszp. [taraˈɣona]; łac. Tarraco) – miasto we wschodniej Hiszpanii nad Morzem Śródziemnym, w południowej Katalonii; stolica prowincji o tej samej nazwie i comarki Tarragonès. Miasto w 2022 liczyło 134 883 mieszkańców. Związek miejski Tarragony jest dwudziesty pod względem wielkości w Hiszpanii i liczy 348 921 mieszkańców. W Tarragonie znajduje się duży port morski. Miasto jest siedzibą uniwersytetu (Universitat Rovira i Virgili).
Wikipedia
przym. tarragoński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tarragoną, dotyczący Tarragony, pochodzący z Tarragony (miasta w Hiszpanii)
Wiktionary
(1.1) Z wiadomości, jaką znalazłam w Madrycie, wynikało, że Rożański po wyjeździe z Eskurialu został kanonikiem w katedrze tarragońskiej.
Wiktionary
rzecz. Tarragona ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w południowej Azji Mniejszej, obecnie tureckie Tarsus;
Wiktionary
Tarsus (gr. Tarsos, łac. Tarsus ar. طرسوس trl. Ṭarsūs, trl. Tarsus), Tars – miasto w południowej Turcji, w Cylicji, nad rzeką Kydnos, w prowincji (il) Içel, 245 671 mieszkańców (2012).
Założony między X a IX w. p.n.e. Obok niego przebiegał ważny trakt handlowy zwany „Wrotami Cylickimi”. W VIII wieku p.n.e. podbity przez Asyrię, później pod panowaniem Persji. W 333 p.n.e. zdobyty przez Aleksandra III Wielkiego. Po jego śmierci pod panowaniem dynastii Seleucydów. Od 64 p.n.e. stolica rzymskiej prowincji Cylicji (Cilicia). Od VII w. pod panowaniem arabskim. W czasie wojen krzyżowych miasto weszło w skład Królestwa Małej Armenii. Od 1359 roku znalazło się pod zwierzchnictwem sułtanatu mameluckiego, będąc w tym czasie częścią emiratu Ramazan. Zdobyte ostatecznie przez Turków w roku 1516.
Wikipedia
(1.1) Z miasta pochodzili: święty Paweł z Tarsu apostoł, Teodor z Tarsu i Diodor z Tarsu.
Wiktionary
małpiatka nadrzewna z rodziny o tej samej nazwie (Tarsiidae); wyrak
SJP.pl
Wyrakowate, wyraki, tarsjusze (Tarsiidae) – rodzina drapieżnych ssaków naczelnych z infrarzędu wyrakokształtnych (Tarsiiformes) w podrzędzie wyższymi naczelnymi (Haplorrhini). Stanowią jedyną wśród ssaków naczelnych rodzinę o wyłącznie drapieżnym trybie życia.
Wikipedia
małpiatka nadrzewna z rodziny o tej samej nazwie (Tarsiidae); wyrak
SJP.pl
Wyrakowate, wyraki, tarsjusze (Tarsiidae) – rodzina drapieżnych ssaków naczelnych z infrarzędu wyrakokształtnych (Tarsiiformes) w podrzędzie wyższymi naczelnymi (Haplorrhini). Stanowią jedyną wśród ssaków naczelnych rodzinę o wyłącznie drapieżnym trybie życia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tarsycjusz, Tarzycjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od greckiego słowa Tarsisi, nazwy starożytnego greckiego miasta Tarsos. Nazwa ta była zhellenizowaną formą Tarsu. Możliwe jest także etruskie pochodzenie tego imienia.
Wikipedia
(1.1) Zaprosiliśmy Tarsycjusza i jego siostrę.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Tarsycjuszek mos.
przym. Tarsycjuszowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Tarsycjuszek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. Tarsycjusz
Wiktionary
(1.1) Wózek Tarsycjuszka zostawiłam w sieni.
Wiktionary
rzecz. Tarsycjusz mos.
przym. Tarsycjuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Tarsycjusza
Wiktionary
(1.1) Czy to nie Tarsycjuszowe mitsubishi stało wczoraj przy magistracie?
Wiktionary
rzecz. Tarsycjusz mos., Tarsycjuszek mos.
Wiktionary
kruche, cienkie ciasto pieczone w niskich formach, przekładane nadzieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. cuk. niewysokie ciasto na kruchym spodzie, na którym kładzie się nadzienie słodkie (owoce lub konfitury) lub słone (rybę, warzywa, wędlinę itp.);
forma przymiotnika.
(2.1) forma przymiotnika. od: tarty; M. i W. lp., rodzaj żeński
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: trzeć; fż.
Wiktionary
Tarta (fr. tarte) – rodzaj wypieku, składającego się z ciasta kruchego, drożdżowego lub francuskiego oraz nadzienia, które może być zarówno słodkie (np. z owocami, kremami), jak i wytrawne (np. z warzywami, grzybami, twarogiem). Tarta jest jedną z najpopularniejszych potraw kuchni francuskiej, lecz obecne jest także w kuchni amerykańskiej w formie m.in. apple pie.
Wikipedia
(1.1) Najczęściej piekę słodką tartę jabłkową z cynamonem.
(2.1) Tarta marchewka smakuje mi najbardziej z rodzynkami.
Wiktionary
IPA: ˈtarta, AS: tarta
Wiktionary
rzecz. tartaletka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wypiek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tartaletka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|tarte.
uwagi.
(1.1) por|quiche.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tart
* francuski: (1.1) tarte ż.
* hiszpański: (1.1) tarta ż.
* niemiecki: (1.1) Tarte ż.
* portugalski: (1.1) tarte ż.
* ukraiński: (1.1) тарт m.
* włoski: (1.1) crostata ż., (słodka) torta ż.
źródła.
== tarta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ciasto
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: tartak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tartak
Wiktionary
Tartaczek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Belsk Duży.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
rzecz. tartak m.
Wiktionary
dział przemysłu drzewnego zajmujący się obróbką wstępną drewna
SJP.pl
pracownik tartaku
SJP.pl
→ tartak; tartakowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tartakiem, dotyczący tartaku
Wiktionary
(1.1) Jak zaznacza, rentowność netto przemysłu tartacznego po trzech kwartałach 2008 r. osiągnęła zaledwie 0,4%.
Wiktionary
rzecz. tartak mrz.
Wiktionary
[czytaj: tartalja] charakterystyczna dla neapolitańskiej komedii ludowej postać jąkały, okularnika, często notariusza; Tartaglia
SJP.pl
Osoby o nazwisku Tartaglia:
Wikipedia
przedsiębiorstwo produkujące deski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zakład przerabiający drewno okrągłe na tarcicę
Wiktionary
Tartak (reg. troc) – zakład, w którym dokonuje się przerobu drewna okrągłego na tarcicę w procesie technologicznym tarcia (inaczej: przecierania), czyli rozpiłowywania za pomocą urządzenia zwanego trakiem. Tarcicę przerabia się na elementy drewniane określonego przeznaczenia (łaty giętarskie, części meblarskie, stolarkę budowlaną, a także fryzy posadzkowe).
Wikipedia
(1.1) W tartaku można łatwo zdobyć pracę.
Wiktionary
IPA: ˈtartak, AS: tartak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tartaczek mrz.
przym. tartaczny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zegewerk., gw-pl|Śląsk Cieszyński|piła.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. miniaturowa tarta wielkości kilku centymetrów
Wiktionary
(1.1) Mój krem do tartaletek jest aksamitny, gładki i gęsty.
Wiktionary
rzecz. tarta ż.
Wiktionary
1. sztuczne tworzywo stosowane do wykładania nawierzchni stadionów sportowych;
2. potocznie: bieżnia pokryta tym tworzywem;
3. szkocka tkanina w różnokolorową kratę; także odzież z tej tkaniny;
4. wzór w kratę z pasów różnych kolorów i różnej szerokości, będący dawniej oznaką określonego klanu szkockiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tradycyjny szkocki deseń w kratę;
(1.2) tworzywo poliuretanowe na nawierzchnie sportowe;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. tytuł dostojnika asyryjskiego, naczelnego dowódcy wojsk
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtartãn, AS: tartãn
Wiktionary
przybrzeżny statek śródziemnomorski o jednym maszcie
SJP.pl
Tartana (fr. tartane) - mały statek żaglowy używany do połowu ryb oraz przewozu towarów na Morzu Śródziemnym przez kilka stuleci do połowy XX wieku. Tartana posiadała jeden maszt i liczyła od 14 do 25 metrów długości oraz do 5 metrów szerokości. Obecnie używana jest tylko jedna tartana - La Flâneuse, która cumuje w porcie Prado w Marsylii.
Wikipedia
przymiotnik od: tartan
SJP.pl
1. mit. gr. przepaść pod Hadesem, miejsce strącenia Kronosa i Tytanów przez Zeusa;
2. w Nowym Testamencie: piekło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. najniższa część krainy podziemia;
(1.2) bibl. piekło
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) mit. bóstwo personifikujące otchłanie podziemi, syn Gai i Etera;
Wiktionary
Tartar (gr. Τάρταρος Tártaros, łac. Tartarus) – w mitologii greckiej najmroczniejsza i najniższa część krainy podziemia, w której przebywały dusze skazanych na wieczne cierpienie.
Odległość Tartaru od Hadesu była równa odległości między niebem a ziemią. Hezjod pisze, że kowadło z brązu zrzucone z nieba osiągnie ziemię po dziewięciu nocach i dniach. Na męki w Tartarze skazani byli m.in.: Syzyf, Tantal, Iksjon, Tytios, Danaidy i Side.
Wikipedia
(1.1) Na męki w Tartarze skazani byli m.in.: Syzyf, Tantal, Iksjon, Tytios i Danaidy.
(2.1) Hades obalił potężnego Tartara.
Wiktionary
(1.1) Ereb
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. wielka azjatycka kraina lub imperium o niejasnej historii, oznaczane głównie na średniowiecznych i renesansowych mapach, które współcześnie stało się przedmiotem licznych nieoficjalnych lub spiskowych teorii
Wiktionary
(1.1) Jechaliśmy przez rozległe stepy Tartarii aż do rzeki Dniepru, który oddziela Tartarią od Rusi i który w tém miejscu ma kilka mil szerokości. sic.
Wiktionary
rzecz. Tatar mos., tatar mzw./mrz., Tatarzątko n., Tatarstan mrz., tatarskość ż., tatarszczyzna ż., tatarski mrz.
przym. tatarski, protatarski, antytatarski
Wiktionary
tytułowa postać powieści fr. pisarza A. Daudet "Przygody Tartarena z Taraskonu"; typ sympatycznego pyszałka opowiadającego o swych niesamowitych czynach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. herp. masa rogowa ze skorupy żółwiej
Wiktionary
(1.1) Tu, w szerszych miejscach, rozkładają przekupnie swoje stragany, napełnione „tartarugą“, wyrobami z małżowin i z oliwnego drzewa, koralami i delikatnymi filigranami ze srebra.
Wiktionary
IPA: ˌtartaˈruɡa, AS: tartaruga
Wiktionary
(1.1) szylkret
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie nowosybirskim Rosji, prawy dopływ Omu;
Wiktionary
Tartas – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Landy.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 2769 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 91 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Tartas plasuje się na 158 miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 278).
Wikipedia
mała tarta; niewielkie, kruche ciastko z nadzieniem
SJP.pl
niewielkich rozmiarów kanapka z cienkiego kawałka bułki lub chleba posmarowanego masłem, z dodatkiem np. wędliny, sera i warzyw; tartynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pojedyncza kanapka, na jednej kromce lub krakersie;
Wiktionary
Tartinka – rodzaj kanapki na jednej warstwie pieczywa (np. chleb, bułka, pieczywo chrupkie lub krakers), na której układa się dodatki, np. ser, wędlinę, jajka, warzywa, pastę rybną, jajeczną, majonez, ketchup. Tartinki z ozdobnie ułożonymi dodatkami podaje się na przyjęciach i bankietach, mniej skomplikowane zaś stanowią część codziennego jadłospisu, zwłaszcza w Polsce. Kanapki tego rodzaju jada się zwyczajowo także w Skandynawii.
Wikipedia
przym. tartinkowy
Wiktionary
(1.1) tartynka
Wiktionary
regionalnie: tarka
SJP.pl
cytrynowożółty barwnik produkowany głównie do celów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. spoż. cytrynowożółty barwnik azowy używany głównie do celów spożywczych;
Wiktionary
Tartrazyna (żółcień spożywcza 5, E102) – organiczny związek chemiczny, cytrynowożółty barwnik azowy produkowany głównie do celów spożywczych. Należy do syntetycznych barwników kwasowych z grupy barwników pirazolowych (pirazolonowych). Jako pierwsi otrzymali ją J.H. Ziegler i M. Locher w 1884 roku i był to pierwszy uzyskany pigment pirazolonowy. Jest dopuszczona do użytku przez amerykańską agencję FDA (mimo tego jest zakazana w niektórych krajach), która wymaga umieszczenia na opakowaniach produktów zawierających ten związek adnotacji FD&C No. 5 (Stany Zjednoczone nie stosują symboli E).
Wikipedia
(1.1) Liczne zastrzeżenia budzą również niektóre syntetyczne barwniki, szczególnie azowe i nieazowe, w tym głównie tartrazyna, która jest szkodliwa dla astmatyków i alergików, a zwłaszcza dla uczulonych na aspirynę.
Wiktionary
IPA: ˌtartraˈzɨ̃na, AS: tartrazỹna
Wiktionary
drugie pod względem wielkości miasto Estonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Estonii;
(1.2) geogr. adm. nazwa jednej z piętnastu prowincji w Estonii;
(1.3) geogr. adm. nazwa gminy wiejskiej w Estonii;
Wiktionary
Tartu (hist. pol., niem. i szw. Dorpat, ros. Дерпт, Dierpt, dawn. ros. Юрьев, Jur´jew) – drugie co do wielkości miasto Estonii, uznawane za intelektualną i kulturalną stolicę kraju. Słynie z uniwersytetu, założonego w 1632 przez króla Szwecji Gustawa II Adolfa. Przez miasto przepływa rzeka Emajõgi, łącząca dwa największe jeziora Estonii (Võrtsjärv i Pejpus). Transport lotniczy obsługuje Port lotniczy Tartu. Tartu jest miastem, w którym znajduje się siedziba sądu najwyższego Estonii.
Wikipedia
(1.1) Na mocy układu z Tartu w skład Estonii wchodzą ziemie dzisiejszego rejonu peczorskiego (obwód pskowski) i Iwangorod (obwód leningradzki).
Wiktionary
przym. tartuski
Wiktionary
(1.1) przest. hist. Tarpatu, Jurjew, Dorpat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. mały kotlet z ziemniaków
(1.2) gw-pl|Poznań. kulin. ciemna kluska z mąki tatarczanej
Wiktionary
[czytaj: tartuf] rzadko: świętoszek, obłudnik, hipokryta; tartuffe (częściej)
SJP.pl
[czytaj: tartuf] świętoszek, obłudnik, hipokryta; tartufe (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. teatr. tytułowa postać komedii Moliera „Świętoszek”
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. świętoszek, obłudnik i hipokryta
Wiktionary
Świętoszek (fr. Le Tartuffe ou l’Imposteur) – komedia Moliera powstała w 1661 roku, zaś wystawiona po raz pierwszy w 1664 roku. Swój rozgłos zawdzięcza nie tylko walorom artystycznym, ale także skandalowi, jaki wywołało w XVII-wiecznej Francji wykpienie hipokryzji religijnej.
Wikipedia
(1.1) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.
Wiktionary
(2.1) tartuffe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w północno-zachodniej Syrii;
Wiktionary
Tartus (arab. طرطوس) – miasto portowe w zachodniej Syrii nad Morzem Śródziemnym, siedziba muhafazy Tartus.
Wikipedia
(1.1) Muhafaza Hims graniczy od zachodu z muhafazą Tartus.
Wiktionary
→ Tartu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z miastem Tartu
(1.2) eduk. jęz. związany ze szkołą tarturską
Wiktionary
rzecz. Tartu n.
Wiktionary
taki, który został starty, rozdrobniony (np. tarta rzodkiew)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. starty za pomocą tarki
(1.2) kulin. cuk. wykonany za pomocą ucierania
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: trzeć
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: tarta
Wiktionary
czas. trzeć ndk.
Wiktionary
(1.2) ucierany
Wiktionary
niewielkich rozmiarów kanapka z cienkiego kawałka bułki lub chleba posmarowanego masłem, z dodatkiem np. wędliny, sera i warzyw; tartinka
SJP.pl
gatunek parzystokopytnego ssaka z rodziny jeleniowatych; huemal peruwiański
SJP.pl
Huemal peruwiański, taruka (Hippocamelus antisensis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Blisko spokrewniony z huemalem chilijskim.
Wikipedia
1. oficjalny, urzędowy wykaz stawek cen lub opłat za określone usługi;
2. potocznie: taksówka;
3. taryfa ulgowa - łagodniejsze niż zazwyczaj traktowanie kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. oficjalny wykaz zawierający stawki różnego typu opłat, podatków lub cen produktów
(1.2) pot. taksówka
Wiktionary
Taryfa – w XVIII w. taryffa, od wł. tariffa, łac. tarif|a, -ae, etymologia od arab. تعاريف trans. taʕārif – opłata należna:
Wikipedia
rzecz. taryfikacja ż., taryfikator m., taryfiarz m., taryfikowanie n.
czas. taryfikować ndk.
przym. taryfikacyjny, taryfowy
Wiktionary
(1.1) cennik, taryfikator
(1.2) taxi, taksówka
Wiktionary
potocznie: taksówkarz; taksiarz, złotówa, złotówkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kierowca taksówki
Wiktionary
(1.1) Przez taryfiarzy nie ma miejsca do parkowania
Wiktionary
rzecz. taryfa ż., taryfikator m., taryfikacja ż., taryfowanie n.
czas. taryfować ndk.
przym. taryfowy
Wiktionary
(1.1) pot. taksiarz, złotówa, reg. pozn. dryndziorz., warszawa|cierpiarz.; neutralnie taksówkarz
Wiktionary
1. klasyfikacja czegoś według ustalonej taryfy;
2. porządkowanie czegoś zgodnie z odpowiednimi wykazami stawek cen lub opłat; sporządzanie taryfikatorów
SJP.pl
Taryfikator – licznik rozmów telefonicznych; programowalne urządzenie przeznaczone do określania opłaty za połączenie telefoniczne, montowane przy lub wbudowane w aparat telefoniczny (taryfikator abonencki) albo w centrali telefonicznej.
Taryfikator abonencki zlicza sygnały telezaliczania (teletaksy) – ciągi impulsów nadawane na częstotliwości 16 kHz (poza pasmem telefonicznym) lub innej, które są wysyłane z centrali telefonicznej synchronicznie z impulsami telefonicznymi podawanymi przez taryfikator zamontowany w centrali. Taka usługa jest oferowana przez wszystkie elektroniczne publiczne centrale. Stosowanie taryfikatorów ma sens wyłącznie w przypadku stosowania taryf opartych na jednostkach taryfikacyjnych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w zachodnich Chinach, w bezodpływowej Kotlinie Kaszgarskiej;
Wiktionary
Tarym (chiń. upr. 塔里木河; pinyin Tǎlǐmù Hé, ujg. تارىم دەرياسى, Tarim däryasi) – rzeka w zachodnich Chinach, w bezodpływowej Kotlinie Kaszgarskiej. Długość (z Jarkend-darią) – 2030 km, powierzchnia zlewni – 951,5 tys. km².
Wikipedia
przym. tarymski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tarymem, dotyczący Tarymu
Wiktionary
rzecz. Tarym mrz.
Wiktionary
1. turlać;
2. toczyć po ziemi, w błocie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ciągnąć coś po czymś, co brudzi lub pyli
czasownik zwrotny tarzać się
(2.1) przewracać się z boku na bok w czymś, co brudzi lub pyli
Wiktionary
(2.1) Spragnione szpaki nurkowały w deszcz kropel rozchyliwszy skrzydła z rozkoszy, tarzały się w mokrych trawach.
Wiktionary
IPA: ˈtaʒat͡ɕ, AS: tažać
Wiktionary
rzecz. tarzanie n.
czas. wytarzać
Wiktionary
1. potocznie: człowiek o dużej sile i zręczności, przypominający Tarzana;
2. potocznie: niesforne dziecko; urwis, łobuz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) postać literacka, bohater książek, filmów i komiksów; człowiek wychowany przez małpy;
Wiktionary
Tarzan (ur. jako John Clayton II, wicehrabia Greystoke) – postać fikcyjna. Wychowany jako dziecko w afrykańskiej dżungli przez małpy człekokształtne, styka się później z cywilizacją, by ją w końcu odrzucić i powrócić do dzikości jako bohaterski poszukiwacz przygód.
Wikipedia
(1.1) Wtedy zauważył Tarzana, gdy chłopiec wyszedł spod drapiącego, potrącającego się tłumu małp, z tym owłosionym przedramieniem, trzymanym mocno przy jego ciele.
Wiktionary
rzecz. tarzan mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tarzać.
Wiktionary
IPA: taˈʒãɲɛ, AS: tažãńe
Wiktionary
czas. tarzać
Wiktionary
w łowiectwie: miejsce po bekowisku danieli
SJP.pl
okres godowy u ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) icht. okres godowy u ryb;
(1.2) icht. akt płciowy u ryb: składanie ikry przez samice i zapładnianie ich mleczem przez samce
(1.3) daw. gw-pl|Kraków. tarka
forma czasownika.
(2.1) 3. os. n. przesz. od: trzeć
Wiktionary
Tarło – okres godowy u ryb jajorodnych, w czasie którego samica składa ikrę, a samiec uwalnia plemniki celem zapłodnienia jaj. Nazwa pochodzi od specyficznego zachowania się ryb w tym okresie. Ryby stają się niespokojne, ocierają się bokiem o dno, samce (tzw. mleczaki) ocierają się bokiem o samice (tzw. ikrzaki) polewając mleczem składaną ikrę. Ryby w tym okresie nazywa się tarlakami, a miejsce, gdzie tarło się odbywa – tarliskiem.
Wikipedia
(1.1) Łososie płyną na tarło w górę rzek do miejsc, w których się wylęgły.
Wiktionary
IPA: ˈtarwɔ, AS: taru̯o
Wiktionary
rzecz. tarlisko n., tarlak m.
czas. trzeć ndk., wytrzeć dk., zetrzeć dk.
przym. tarłowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Tarłów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba gminy Tarłów.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy.
W latach 1550–1870 samodzielne miasto. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Tarłów. W latach 1975–1998 Tarłów położony był w województwie tarnobrzeskim.
Miejscowość leży na trasie zielonego szlaku rowerowego im. Witolda Gombrowicza oraz przy drodze krajowej nr 79.
Wikipedia
mieszkaniec Tarłowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tarłowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
→ Tarłów
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący tarła, okresu godowego ryb
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) icht. związany z tarłem, dotyczący tarła
Wiktionary
(1.1) W 1997 stwierdzono w Drawie obecność gniazd tarłowych.
Wiktionary
rzecz. tarlak mzw., tarło n.
czas. trzeć
Wiktionary
tylko w wyrażeniu: karty w tas - o tasowaniu kart
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …naśladujący odgłos kaczek, używany w celu ich przywołania
Wiktionary
Tas, tasim (hebr. tarcza) – niewielkich rozmiarów metalowa, misternie zdobiona płytka, w kształcie tarczy, najczęściej platerowana złotem lub srebrem, którą zawiesza się na ubraną Torę.
Wikipedia
(1.1) taś, taś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tasak
Wiktionary
rzecz. tasak m.
Wiktionary
narzędzie kuchenne w kształcie szerokiej siekierki z krótką rączką, służące do siekania jarzyn, mięsa itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie kuchenne w kształcie płaskiej, prostokątnej siekierki z krótkim uchwytem, służące do siekania i rąbania;
(1.2) hist. wojsk. dawna broń sieczna w kształcie krótkiego, szerokiego miecza lub szabli, używana od XVI do XIX wieku;
(1.3) łow. dawny szeroki nóż myśliwski do patroszenia i ćwiartowania grubej zwierzyny
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) narzędzie
(1.2) broń
(1.3) nóż
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. tasaczek m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) etym|czes|tesák.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) сатър m.
* kaszubski: (1.1) sekańc m.
* włoski: (1.1) mannaia ż.
źródła.
== tasak (język węgierski.) ==
wymowa. audio|Hu-tasak.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) torebka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tasaczek m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) narzędzie
(1.2) broń
(1.3) nóż
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. tasaczek m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) etym|czes|tesák.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) сатър m.
* kaszubski: (1.1) sekańc m.
* włoski: (1.1) mannaia ż.
źródła.
== tasak (język węgierski.) ==
wymowa. audio|Hu-tasak.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) torebka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zacskó
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj paralizatora elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj paralizatora o dużym zasięgu rażenia, wystrzeliwującego elektrody na odległość
wykrzyknik
(2.1) …ostrzegający napastnika o możliwości użycia tasera (1.1) w przypadku niedostosowania się do poleceń służb porządkowych
Wiktionary
Taser (pełna nazwa: Thomas A. Swift’s electric rifle) – paralizator elektryczny produkowany przez firmę Taser International. Posiada zasięg rażenia do 5 metrów dzięki wystrzeliwanym z rękojeści elektrodom, które łączą się z nią za pomocą odwijanych przewodów. Generowane wysokie napięcie elektryczne przy niskim natężeniu powoduje silny ból oraz zakłócenie działania układu nerwowego, a w rezultacie chwilowy całkowity paraliż.
Wikipedia
(1.1) Polska policja dostanie nowe tasery z kamerami.
(2.1) Stój, policja!, Odrzuć niebezpieczne narzędzie, bo użyję paralizatora! Taser! Taser! Taser!
Wiktionary
gatunek morskiej ryby okoniokształtnej; lufar, skrzelołusk
SJP.pl
Lufar, skrzelołusk, tasergal (Pomatomus saltatrix) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Pomatomus oraz rodziny lufarowatych (Pomatomidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. torba
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tasza.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, powstaje z połączenia Czuny i Biriusy, uchodzi do Angary;
Wiktionary
Tasiejewa – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, dopływ Angary. Powstaje z połączenia Czuny i Biriusy. Liczy 116 długości (1319 km od źródeł Czuny), a powierzchnia dorzecza wynosi 128 tys. km². Rzeka przepływa przez południową część Wyżyny Środkowosyberyjskiej. Rzeka ta jest wykorzystywana do żeglugi.
Wikipedia
cienka, wąska taśma
SJP.pl
Tasiemce (Cestoda) – gromada pasożytniczych płazińców (Platyhelminthes), obejmująca około 3000 gatunków. Dorosłe osobniki są pasożytami wewnętrznymi przewodu pokarmowego kręgowców (w tym człowieka), wywołują chorobę zwaną tasiemczycą (łac. tæniasis). Larwy pasożytują w jamie ciała lub tkankach zarówno kręgowców, jak i bezkręgowców (które są ich żywicielem pośrednim). Tasiemce są anaerobami (organizmami beztlenowymi) pobierającymi energię głównie z glikogenu, który (podobnie jak tłuszcze) pobierają bezpośrednio z treści pokarmowej znajdującej się w jelicie. Ich źródłem białka jest natomiast uszkadzana przez nie błona śluzowa jelita. Najdłużej żyjącymi tasiemcami (20–25 lat) są: bruzdogłowiec szeroki oraz tasiemiec uzbrojony i nieuzbrojony.
Wikipedia
przypominający tasiemca, podobny do tasiemca
SJP.pl
choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt wywoływana przez tasiemce; cestodoza
SJP.pl
Tasiemczyca, tenioza (łac. tæniasis, Taenia ‘tasiemiec’) – pasożytnicza choroba odzwierzęca przewodu pokarmowego wywoływana przez tasiemca nieuzbrojonego (Taenia saginata) lub tasiemca uzbrojonego (T. solium). W przypadku tego drugiego gatunku pasożyta żywicielem ostatecznym, poza człowiekiem, mogą być również gibbony oraz pawiany.
Wikipedia
zdrobnienie od: tasiemka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: tasiemka
Wiktionary
IPA: ˌtaɕɛ̃ˈmɛt͡ʃka, AS: taśẽmečka
Wiktionary
płaziniec o ciele pozbawionym przewodu pokarmowego oraz narządów zmysłów, pasożytujący w ciele kręgowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. med. płaziniec o ciele pozbawionym przewodu pokarmowego oraz narządów zmysłów, pasożytujący w ciele kręgowców;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przen. o czymś bardzo długim, np. serialu telewizyjnym
Wiktionary
Tasiemce (Cestoda) – gromada pasożytniczych płazińców (Platyhelminthes), obejmująca około 3000 gatunków. Dorosłe osobniki są pasożytami wewnętrznymi przewodu pokarmowego kręgowców (w tym człowieka), wywołują chorobę zwaną tasiemczycą (łac. tæniasis). Larwy pasożytują w jamie ciała lub tkankach zarówno kręgowców, jak i bezkręgowców (które są ich żywicielem pośrednim). Tasiemce są anaerobami (organizmami beztlenowymi) pobierającymi energię głównie z glikogenu, który (podobnie jak tłuszcze) pobierają bezpośrednio z treści pokarmowej znajdującej się w jelicie. Ich źródłem białka jest natomiast uszkadzana przez nie błona śluzowa jelita. Najdłużej żyjącymi tasiemcami (20–25 lat) są: bruzdogłowiec szeroki oraz tasiemiec uzbrojony i nieuzbrojony.
Wikipedia
(1.1) W Wielkiej Brytanii młode dziewczęta używają tasiemca jako sposobu na szybkie schudnięcie.
(2.1) W telewizji znowu nadają jakiś tasiemiec.
Wiktionary
IPA: taˈɕɛ̃mʲjɛt͡s, AS: taśẽmʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. taśma ż., tasiemce nmos., tasiemczyca ż., tasiemka ż.
przym. tasiemcowy, taśmowy, tasiemkowy
przysł. taśmowo
Wiktionary
(1.1) soliter
Wiktionary
cienka, wąska taśma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: taśma
(1.2) cienka taśma
Wiktionary
Taśma to ogólne określenie wyrobów wykonanych z dowolnego elastycznego bądź sprężystego materiału, które mają charakterystyczny kształt – są cienkie i wąskie ale długie. Taśmę przechowuje się najczęściej w postaci zwiniętej na szpuli lub bębnie.
Wikipedia
przym. tasiemkowy
rzecz. tasiemiec mzw./mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tasiemką, dotyczący tasiemki
Wiktionary
rzecz. tasiemiec mzw./mrz., tasiemka ż.
Wiktionary
podwodna bylina z rodziny rdestowatych, o długich, wstęgowatych liściach używanych jako surowiec tapicerski i opakunkowy, występująca w przybrzeżnym pasie mórz strefy umiarkowanej (w tym Morza Bałtyckiego); trawa morska, zostera
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. torebka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tasia, tasza.
Wiktionary
taszczyć, tachać
SJP.pl
1. pas z jakiegoś materiału o różnym zastosowaniu;
2. wstęga wisząca wzdłuż linii mety, przerywana przez zwycięzcę biegu;
3. ruchomy pas będący elementem przenośnika;
4. pas z nabojami umożliwiający strzelanie seriami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długi pas z jakiegoś materiału, np. gumy, plastiku itp.
(1.2) zespół przenośników przemysłowych
(1.3) daw. środ. polit. szubienica
Wiktionary
Taśma to ogólne określenie wyrobów wykonanych z dowolnego elastycznego bądź sprężystego materiału, które mają charakterystyczny kształt – są cienkie i wąskie ale długie. Taśmę przechowuje się najczęściej w postaci zwiniętej na szpuli lub bębnie.
Wikipedia
(1.1) Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty swój róg bawoli, długi cętkowany, kręty (…)
Wiktionary
IPA: ˈtaɕma, AS: taśma
Wiktionary
rzecz. tasiemiec m.
:: zdrobn. tasiemka ż.
przym. taśmowy
przysł. taśmowo
Wiktionary
(1.1) wstęga
Wiktionary
mieszkaniec Tasmanii (wyspy i stanu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tasmanii
Wiktionary
rzecz. Tasmania ż.
:: fż. Tasmanka ż.
przym. tasmański
Wiktionary
wyspa u wybrzeży kontynentu australijskiego, najmniejszy stan w Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa u wybrzeża Australii;
Wiktionary
Tasmania – wyspa u południowo-wschodnich wybrzeży kontynentu australijskiego, a zarazem najmniejszy stan Australii. W skład stanu Tasmania wchodzą też mniejsze wyspy w Cieśninie Bassa oraz wyspa Macquarie – pow. 128 km² (w południowej części Oceanu Spokojnego).
Wikipedia
(1.1) Występują w Australii, Tasmanii, Nowej Gwinei, Nowej Zelandii i okolicznych wyspach.
Wiktionary
IPA: tasˈmãɲja, AS: tasmãńi ̯a
Wiktionary
przym. tasmański
rzecz. Tasmańczyk mos., Tasmanka ż.
Wiktionary
odmiana żywicy kopalnej zbliżona do bursztynu
SJP.pl
mieszkanka Tasmanii (wyspy i stanu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tasmanii
Wiktionary
rzecz. Tasmania ż.
:: fm. Tasmańczyk mos.
przym. tasmański
Wiktionary
rodzaj walenia z rodziny zyfiowatych
SJP.pl
przymiotnik od: Tasmania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tasmanią, dotyczący Tasmanii, pochodzący z Tasmanii
Wiktionary
rzecz. Tasmańczyk mos., Tasmanka ż., Tasmania ż.
Wiktionary
ryba z rodziny ślizgowatych
SJP.pl
Taśmiak długi, taśmiak (Lumpenus lampretaeformis) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny stychejkowatych (Stichaeidae). W Polsce objęty częściową ochroną gatunkową.
Wikipedia
maszyna przemysłowa służąca do przemieszczania surowców lub towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. układ przenośników taśmowych;
Wiktionary
Taśmociąg – układ połączonych szeregowo przenośników taśmowych. Często błędnie utożsamiany z przenośnikiem taśmowym.
Pojedynczy przenośnik może mieć długość nawet 20 kilometrów, a cały taśmociąg - setki kilometrów.
Wikipedia
IPA: taɕˈmɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: taśmoćõŋk
Wiktionary
przym. taśmociągowy
Wiktionary
(1.1) konwejer
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. muz. zbiór nagrań utrwalonych na taśmach magnetycznych
Wiktionary
IPA: ˌtaɕmɔˈtɛka, AS: taśmoteka
Wiktionary
(1.1) fonoteka
Wiktionary
1. umieszczać nasiona siewne w celulozowej taśmie;
2. dawniej: wkładać naboje do taśmy broni samoczynnej
SJP.pl
przypominający taśmę, długi i wąski
SJP.pl
płaski, o grubości około pół centymetra, blok żelaza przeznaczony do dalszej obróbki
SJP.pl
1. → taśma;
2. przenośnie: schematyczny, automatyczny, bez zaangażowania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z taśmą, dotyczący taśmy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba obsługująca pas z nabojami
(2.2) osoba pracująca przy taśmie
Wiktionary
rzecz. tasiemiec mzw./mrz., taśma ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) karc. mieszać talię kart przed grą
(1.2) przen. zmieniać układ czegoś
Wiktionary
(1.1) W każdej partii gracze kolejno tasują i rozdają karty.
(1.2) Partyjni bossowie wciąż arbitralnie tasują miejsca na listach wyborczych.
Wiktionary
IPA: taˈsɔvat͡ɕ, AS: tasovać
Wiktionary
rzecz. tasowanie n., przetasowanie n., tas m.
czas. potasować, przetasować
ims. tasowany, potasowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tasować.
Wiktionary
Tasowanie – procedura polegająca na wymieszaniu kart w talii, aby zapewnić element losowości w rozgrywce. Po tasowaniu często następuje przełożenie, które ma upewnić grających, że tasujący nie manipulował kolejnością kart.
Wikipedia
IPA: ˌtasɔˈvãɲɛ, AS: tasovãńe
Wiktionary
czas. tasować, przetasować
Wiktionary
agencja prasowa
SJP.pl
Tass – wieś i gmina w środkowej części Węgier, w pobliżu miasta Kunszentmiklós. Gmina liczy 2944 mieszkańców (styczeń 2011) i zajmuje obszar 74,72 km².
Wikipedia
rzadko: wszystko, co dotyczy życia i twórczości Torquato Tassa, np. prace naukowe o nim, wydania jego dzieł
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) poznań. nieść
Wiktionary
(1.1) My mamy taśtać ze sobą te tornistry?! (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. taśtanie n.
Wiktionary
(1.1) dźwigać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|taśtać.
Wiktionary
czas. taśtać ndk.
Wiktionary
aparat służący do dziurkowania taśmy papierowej; składarka
SJP.pl
Taster (tasten „macać”; „dotykać”) – maszyna drukarska do dziurkowania taśmy papierowej, która steruje odlewarką monotypu. Posiada klawiaturę zespoloną z igłami, nakłuwającymi otwory na papierowej taśmie. Otwory służą jako matryce do odlewu liter przez odlewarkę.
Wikipedia
dawne naczynie do degustacji wina
SJP.pl
we włoskiej nomenklaturze muzycznej: klawisz
SJP.pl
dziurkować taśmę monotypową za pomocą tastra
SJP.pl
1. gatunek ryby skorpenokształtnej z rzędu okoniokształtnych o krępym, silnie wygrzbiecionym ciele; zając morski;
2. regionalnie: torba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba morska poławiana w celach spożywczych;
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. torba
Wiktionary
Tasza, zając morski (Cyclopterus lumpus) – gatunek ryby skorpenokształtnej z rodziny taszowatych (Cyclopteridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Cyclopterus. Poławiana jako ryba konsumpcyjna.
Wikipedia
(1.2) Roz w robocie jedyn osioł, • Kanś se swoja tasza posioł. (…) (M. Szołtysek: Osioł bez taszy)
Wiktionary
IPA: ˈtaʃa, AS: taša
Wiktionary
rzecz. taszka ż.
Wiktionary
(1.1) zając morski
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|tasia, taśka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|taszczyć.
Wiktionary
czas. taszczyć
Wiktionary
nieść albo ciągnąć coś ciężkiego; dźwigać coś z trudem
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego
czasownik zwrotny taszczyć się
(2.1) pot. iść, wchodzić gdzieś powoli, z trudem
Wiktionary
IPA: ˈtaʃt͡ʃɨt͡ɕ, AS: taščyć
Wiktionary
rzecz. taszczenie n., taskanie n.
czas. taskać, przytaszczyć, przytaskać, wytaszczyć, wytaskać, odtaszczyć, odtaskać
Wiktionary
(1.1) dźwigać; reg. śl. ciorać.
Wiktionary
taszczyn pszczeli - gatunek błonkówki z rodziny grzebaczowatych
SJP.pl
Taszczyn pszczeli, wilk pszczeli (Philanthus triangulum) – owad zaliczany do rodziny grzebaczowatych z rzędu błonkówek.
Wikipedia
Taszewko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Jeżewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 127 mieszkańców. Jest czternastą co do wielkości miejscowością gminy Jeżewo.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. torebka damska
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tasza ż.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|tasza|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|torebka.
źródła.
== taszka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) torebka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. tasza ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tasza ż.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|tasza|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|torebka.
źródła.
== taszka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) torebka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Taszkent; taszkiencki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od: Taszkent
Wiktionary
IPA: taˈʃkɛ̃nt͡sʲci, AS: taškẽncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Taszkent mrz., Taszkient, taszkentczyk mos., taszkentka ż.
przym. taszkiencki
Wiktionary
(1.1) taszkiencki
Wiktionary
stolica Uzbekistanu; Taszkient
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Uzbekistanu;
Wiktionary
Taszkent (uzb. Toshkent; uzb. cyr. Тошкент; ros. Ташкент, Taszkient) – stolica i największe miasto Uzbekistanu. Położone jest nad rzeką Chirchiq na przedgórzu Tienszanu. Stanowi główny ośrodek przemysłowy i kulturalno-naukowy kraju oraz jedno z największych miast Azji Środkowej.
Wikipedia
(1.1) Taszkent jest jednym z największych miast Azji Środkowej.
Wiktionary
IPA: ˈtaʃkɛ̃nt, AS: taškẽnt
Wiktionary
rzecz. taszkentczyk m., taszkentka ż., taszkientczyk m., taszkientka ż.
przym. taszkencki, taszkiencki
Wiktionary
mieszkaniec Taszkentu; taszkientczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Taszkentu
Wiktionary
IPA: taˈʃkɛ̃nṭt͡ʃɨk, AS: taškẽnṭčyk
Wiktionary
rzecz. Taszkent mrz.
:: fż. taszkentka ż.
przym. taszkencki
Wiktionary
mieszkanka Taszkentu; taszkientka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Taszkentu
Wiktionary
IPA: taˈʃkɛ̃ntka, AS: taškẽntka
Wiktionary
rzecz. Taszkent mrz.
:: fm. taszkentczyk mos.
przym. taszkencki
Wiktionary
przymiotnik od: Taszkient (Taszkent) - stolica Uzbekistanu; taszkencki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: Taszkient
Wiktionary
(1.1) Gdy pociąg wtoczył się na taszkiencki dworzec, okazało się, że nikt nie miał zamiaru ich witać. Ani orkiestry, ani szwadronu, ani nic.
Wiktionary
rzecz. Taszkient, Taszkent mrz.
przym. taszkencki
Wiktionary
(1.1) taszkencki
Wiktionary
stolica Uzbekistanu; Taszkent
SJP.pl
Taszkent (uzb. Toshkent; uzb. cyr. Тошкент; ros. Ташкент, Taszkient) – stolica i największe miasto Uzbekistanu. Położone jest nad rzeką Chirchiq na przedgórzu Tienszanu. Stanowi główny ośrodek przemysłowy i kulturalno-naukowy kraju oraz jedno z największych miast Azji Środkowej.
Wikipedia
mieszkaniec Taszkentu; taszkentczyk
SJP.pl
mieszkanka Taszkentu; taszkentka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. latarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. rel. żydowski obrzęd symbolicznego oczyszczenia z grzechów polegający na wyrzuceniu w nurt drobin wytrząśniętych z kieszeni i modlitwie;
Wiktionary
Taszlich (hebr. תשליך = „wyrzucisz”; jid. תּשליך taszlech) – w judaizmie obrzęd symbolicznego oczyszczenia z grzechów, wywodzony z Księgi Micheasza 7, 19 („Wyrzucisz wszystkie ich grzechy w głąb morza”). Polega on na wyrzuceniu w nurt rzeki, strumienia lub do morza drobin wytrząśniętych z kieszeni. Czynności tej towarzyszą stosowne modlitwy. Taszlichu dokonuje się w pierwszy dzień Rosz ha-Szana (jeśli jest to szabat, to w drugi dzień). Gdy nie jest możliwe wykonanie obrzędu nad brzegiem rzeki lub morza, odbywa się on przy sztucznym zbiorniku wodnym – nawet przy studni. W takiej formie zwyczaj jest praktykowany np. w Jerozolimie. Ortodoksyjni Żydzi nowojorscy odprawiają rytuał, korzystając z licznych mostów Brooklynu i Manhattanu.
Wikipedia
(1.1) W tradycji chasydów bracławskich noworocznym zwyczajem jest taszlich.
Wiktionary
pospolity, trudny do wytępienia chwast, mający zastosowanie w zielarstwie
SJP.pl
Wikipedia
pospolity, trudny do wytępienia chwast, mający zastosowanie w zielarstwie
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, niewielkich rozmiarów (do 12 mm długości), o smukłym kształcie i delikatnej budowie, występujących kosmopolitycznie na wszystkich kontynentach
SJP.pl
Tasznikowate (Miridae syn. Capsidae) – największa rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych licząca ponad 11 tys. gatunków zgrupowanych w około 1400 rodzajach. Każdego roku opisywane są nowe taksony głównie z terenów tropikalnych i subtropikalnych. Owady tej rodziny występują na większości kontynentów. W Polsce rodzina ta jest najliczniejsza w swoim podrzędzie, a liczbę wykazanych do tej pory gatunków szacuje się na ponad 260.
Wikipedia
o cechach tasznikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Taszów (niem. Tassau) – przygraniczna wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lewin Kłodzki.
Wikipedia
rodzina ryb z gromady promieniopłetwych, małej lub średniej wielkości, żyjących w wodach północnej części Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Spokojnego
SJP.pl
Taszowate (Cyclopteridae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych, blisko spokrewnionych z dennikowwatymi, z którymi wcześniej zaliczane były do jednej rodziny.
Wikipedia
o cechach taszowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chusteczka do nosa
Wiktionary
zwolennik taszyzmu, malarz tworzący według zasad taszyzmu
SJP.pl
zwolenniczka taszyzmu, malarka tworząca według zasad taszyzmu
SJP.pl
dotyczący taszyzmu, taszystów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z taszyzmem, dotyczący taszyzmu
Wiktionary
rzecz. taszyzm m.
Wiktionary
kierunek w malarstwie, polegający na tworzeniu spontanicznych kompozycji ze swobodnych plam barwnych, uzyskanych przez rozlewanie i rozpryskiwanie farb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w abstrakcjonizmie, w którym kompozycja jest tworzona spontanicznie przez przypadkowy układ barwnych, niegeometrycznych plamaam;
Wiktionary
Taszyzm (od franc. tache – plama) – kierunek w malarstwie abstrakcyjnym powstały w Europie w pierwszych latach po II wojnie światowej. Należy do nurtu abstrakcjonizmu niegeometrycznego i jest europejskim odpowiednikiem abstrakcyjnego ekspresjonizmu, rozwijającego się w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
rzecz. taszysta m., taszystka ż.
czas. taszyzować ndk.
przym. taszystyczny
Wiktionary
skrót od: tatarski
SJP.pl
1. pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko;
2. pieszczotliwie: teść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miejscowość i prowincja w południowym Maroku, w regione Sus-Massa
(1.2) geogr. adm. miasto i powiat w północnych Węgrzech, w komitacie Komárom-Esztergom;
(1.3) astr. planetoida o numerze 1109 w zewnętrznej części pasa głównego asteroid;
Wiktionary
Wikipedia
tradycyjna japońska mata używana dawniej powszechnie jako pokrycie podłóg w pokojach mieszkalnych, obecnie rzadziej, stosowana jednak do uprawiania judo, karate i innych sportów walki
SJP.pl
Tatami (jap. 畳) – tradycyjna mata japońska, używana do pokrywania podłogi.
Część zasadnicza, wewnętrzna (tatami-toko) jest wykonana ze słomy ryżowej, a warstwa wierzchnia (tatami-omote) z podwójnej warstwy plecionej słomy trawy igusa (sit rozpierzchły, Juncus effusus L., ang. igusa rush grass). Brzegi obszywane są pasem barwnej tkaniny (tatami-heri). Tatami mają standardowe wymiary 90 × 180 cm i jednocześnie służą jako jednostka miary powierzchni wnętrz. Spotyka się również pół-tatami o wymiarach 90 × 90 cm.
Wikipedia
potocznie: befsztyk po tatarsku, befsztyk tatarski - surowe mięso wołowe, siekane albo mielone, odpowiednio przyprawione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec narodowości tatarskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W trzynastym wieku najazd Tatarów spustoszył Nowogródek.
(1.1) "Ludzie swawolni", jak ich określa dziejopis, chadzali i na Tatarów, i na Turków pod magnacką komendą, z Potockimi, Zbarskimi, Koreckimi.
Wiktionary
IPA: ˈtatar, AS: tatar
Wiktionary
rzecz. tatar m., Tatarzątko n., Tatarstan m., tatarskość ż., tatarszczyzna ż., tatarski m.
:: fż. Tatarka ż.
przym. tatarski, protatarski, antytatarski
Wiktionary
potocznie: befsztyk po tatarsku, befsztyk tatarski - surowe mięso wołowe, siekane albo mielone, odpowiednio przyprawione
SJP.pl
Tatara (jap. 鑪) – tradycyjny japoński piec do wytapiania żelaza i stali. (Uwaga: słowo tatara oznacza w języku japońskim "miechy". Przyjęło się jednak nazywać tak całe urządzenie)
W piecach tatara z węgla sosnowego, czarnego piasku żelazowego oraz mineralnych rud żelaza wytapiana jest tamahagane (jap. 玉鋼), rodzaj bardzo czystej japońskiej stali wykorzystywanej głównie do tworzenia samurajskich mieczy nihon-tō (jap. 日本刀), znanych powszechnie jako katana (jap. 刀).
Wikipedia
roślina z rodziny obrazkowatych, pospolita na brzegach wód; ajer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Acorus|ref=tak., roślina z rodziny obrazkowatych (nazwa systematyczna|Araceae|ref=tak.), o mieczowatych, zaostrzonych liściach i kłączach zawierających olejki eteryczne, używane w przemyśle perfumeryjnym, spożywczym i w lecznictwie; rośnie na brzegach stawów i potoków;
Wiktionary
Tatarakowce (Acorales Reveal) – monotypowy rząd roślin zielnych zawierający jedną rodzinę – tatarakowate (Acoraceae) i jeden rodzaj – tatarak (Acorus). W obrębie rodzaju Acorus wyróżnia się w zależności od ujęcia taksonomicznego od 2 do 6 gatunków. Zasięg geograficzny obejmuje półkulę północną z wyjątkiem obszarów arktycznych i suchych, w tropikalnej Azji tataraki rosną w wyższych położeniach górskich. W Polsce jedynym przedstawicielem jest tatarak zwyczajny (Acorus calamus), będący tu częstym kenofitem.
Wikipedia
(1.1) reg. ajer, lepiech
Wiktionary
1. zrobiony z tatarki, zwłaszcza z jej nasion; gryczany
2. przymiotnik od: tatarka
SJP.pl
gwarowo: chleb lub placek z mąki tatarczanej
SJP.pl
Tatarczuch, chleb tatarczuch, tatarczak, chleb z tatarki, chleb hreczany, łazanek z mąki tatarczanej – odmiana tradycyjnego, ciemnego, słodkiego chleba wypiekanego z mąki gryczanej (zwanej też „mąką tatarczaną”), wytwarzanego w regionie Częstochowy. Tatarczuch bywa także określany jako placek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: tatarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: tatarka
Wiktionary
IPA: ˌtataˈrɛt͡ʃka, AS: tatarečka
Wiktionary
roślina pastewna z rodziny rdestowatych, gatunek gryki, z jej nasion wyrabia się kaszę i mąkę
SJP.pl
historyczny region w Azji
SJP.pl
roślina pastewna z rodziny rdestowatych, gatunek gryki, z jej nasion wyrabia się kaszę i mąkę
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. dotyczący Tatara, Tatarów;
2. dotyczący Tatarstanu; tatarstański;
3. befsztyk tatarski - surowe mięso wołowe, siekane albo mielone, odpowiednio przyprawione; befsztyk po tatarsku, tatar;
4. sos tatarski - ostry sos przyrządzany z żółtek jaj, octu, oliwy, musztardy i ogórków kiszonych bądź korniszonów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Tatarami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. jęz. język tatarski;
Wiktionary
(2.1) Książę uczył się tatarskiego.
Wiktionary
IPA: taˈtarsʲci, AS: tatarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tartaria ż., syberyjskotatarski mrz., krymskotatarski mrz., Tatar m., Tatarzyn m., Tatarka ż., tatar m., tatarka ż., Tatarstan m., Tatarzątko n.
przym. krymskotatarski, syberyjskotatarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tartaria ż., syberyjskotatarski mrz., krymskotatarski mrz., Tatar m., Tatarzyn m., Tatarka ż., tatar m., tatarka ż., Tatarstan m., Tatarzątko n.
przym. krymskotatarski, syberyjskotatarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tartar, Tatar, befsztyk, sos: tartare; (2.1) Tatar, Tartar
* arabski: (1.1) تترية (2.1) ;تتري
* baskijski: (2.1) tatarera
* białoruski: (1.1) татарскі
* bułgarski: (1.1) татарски
* czeski: (1.1) tatarský; (2.1) tatarština
* duński: (1.1) tatarisk
* esperanto: (1.1) tatara
* hiszpański: (1.1) tártaro; (2.1) tártaro
* niemiecki: (1.1) tatarisch; (2.1) Tatarisch n.
* nowogrecki: (1.1) ταταρικός; (2.1) ταταρικά
* rosyjski: (1.1) татарский
* słowacki: (1.1) tatársky; (2.1) tatárčina ż.
* szwedzki: (1.1) tatarisk; (2.1) tatariska
* turecki: (2.1) Tatarca
* ukraiński: (1.1) татарський
źródła.
== tatarski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa. IPA3|tâtarskiː.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) tatarski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem tatarskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tatarskim
(1.3) spisany, stworzony w języku tatarskim
Wiktionary
IPA: taˈtarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: tatarskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech typowych dla Tatarów
SJP.pl
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. podmiot Federacji Rosyjskiej, republika autonomiczna ze stolicą w Kazaniu;
Wiktionary
Tatarstan, Republika Tatarstanu (ros. Респу́блика Татарста́н; tatar. Татарстан Республикасы) – podmiot (republika) Federacji Rosyjskiej wchodząca w skład Nadwołżańskiego Okręgu Federalnego.
Wikipedia
(1.1) W tym tygodniu przyjeżdżają do nas aktorzy z Tatarstanu i wystawiają w naszym teatrze pantomimę.
Wiktionary
rzecz. Tartaria ż., tatarski mrz., Tatar
przym. tatarski
Wiktionary
Tatarszczyzna – kolonia w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sokółka.
Miejscowość Tatarszczyzna wchodzi w skład obrębu ewidencyjnego WALENKOWO (0052), gmina Sokółka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tatarskie dziecko
Wiktionary
(1.1) Lulaj, lulaj Tatarzątko • A moje wnuczątko.
Wiktionary
rzecz. Tartaria ż., Tatar m., Tatarka ż., Tatarzyn m., tatar m., tatarski mrz.
przym. tatarski
Wiktionary
1. członek ludu tureckiego, wywodzącego się z dawnych plemion mongolskich, dziś żyjącego głównie na Powołżu, a także na Syberii, Krymie i Kaukazie;
2. dawniej: członek ludu zamieszkującego tereny imperium mongolskiego i Złotej Ordy, które w XIII wieku dokonywały podbojów w Azji i Europie
SJP.pl
Tatarzy (nazwa własna: tatarlar / татарлар) – ludy turkijskie w Europie wschodniej oraz północnej Azji używające nazwy „Tatarzy” do samookreślenia.
Nazwa „Tatarzy” po raz pierwszy pojawiła się wśród koczowniczych plemion turkijskojęzycznych z terenów północno-wschodniej Mongolii i rejonu Bajkału, prawdopodobnie spokrewnieni są z Połowcami i Kipczakami. Weszli w skład imperium Czyngis-chana i jako element wieloetnicznej armii mongolskiej brali udział w wyprawach na Europę, przez co Europejczycy zaczęli określać mongolskich najeźdźców „Tatarami”.
Wikipedia
dawniej: Tatar (członek jednego z ludów zamieszkujących tereny imperium mongolskiego i Złotej Ordy)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tejt] nazwisko obce
SJP.pl
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tata, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ekspr. tata
(1.2) pot. ekspr. teść
Wiktionary
(1.1) Parobek szeptał mu w samo ucho: / — Tatku, wójt chce się z wami rozmówić.
(1.1) — Tatku! Tatku! proszę Tatki! / Stało się coś okropnego! / Staś otworzył do szufladki, / I zabrał moje okładki; / I powiada że to jego.
Wiktionary
rzecz. tata mos., tato mos., tatulo mos., tatunio mos., tatuń mos., tatuńcio mos., tatuś mos.
przym. tatusiowy
Wiktionary
(1.1) tata, tateczek, tato, tatka, tatko, ojczulek
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; ojczulek, tatka, tatko, tato, tatul, tatulek, tatulo, tatunio, tatuń, tatuńcio, tatusiek, tatuś, tatulinek, tatulka, tatulko, tatunia, tatuniek
SJP.pl
dotyczący taternictwa, taterników
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z taternictwem, dotyczący taternictwa
Wiktionary
(1.1) Wandzia należała do klubu taternickiego.
Wiktionary
rzecz. taternik m., taterniczka ż., Tatry nmos., taternictwo n.
przym. taterniczy, tatrzański, tatrytowy
Wiktionary
(1.1) taterniczy
Wiktionary
zdobywanie trudno dostępnych miejsc w Tatrach z wykorzystaniem techniki wspinaczkowej i specjalistycznego sprzętu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odmiana turystyki wyczynowej polegającej na pokonywaniu trudno dostępnych miejsc w Tatrach
(1.2) zdobywanie trudnych partii w wysokich górach
Wiktionary
Taternictwo – wspinaczka uprawiana w Tatrach. Niegdyś termin ten oznaczał każdą działalność w Tatrach polegającą na wchodzeniu na ich szczyty. Obecnie obejmuje on wyłącznie wspinaczkę górską, prowadzoną poza wyznaczonymi szlakami turystycznymi. Termin powstał w podobny sposób jak alpinizm (który dziś często jest równoznaczny ze wspinaczką górską), himalaizm czy andynizm.
Wikipedia
IPA: ˌtatɛrʲˈɲit͡stfɔ, AS: taterʹńictfo
Wiktionary
rzecz. Tatry nmos., taternik m., taterniczka ż., tatrologia ż., tatroznawstwo n.
przym. taterniczy, taternicki
Wiktionary
(1.2) alpinizm, wspinaczka górska
Wiktionary
→ taternik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta uprawiająca taternictwo;
Wiktionary
(1.1) Młodzież zobaczy film dokumentalny o polskiej taterniczce.
Wiktionary
rzecz. Tatry nmos., taternictwo n.
:: fm. taternik m.
przym. taternicki, taterniczy, tatrytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z taternictwem, dotyczący taternictwa
Wiktionary
(1.1) Wandzia należała do związku taterniczego.
Wiktionary
rzecz. taternictwo n., taternik m., taterniczka ż., Tatry nmos.
przym. taternicki, tatrzański
Wiktionary
(1.1) taternicki
Wiktionary
człowiek uprawiający turystykę wysokogórską na trudno dostępnych szczytach Tatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba uprawiająca taternictwo;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marzeniem każdego początkującego taternika jest wejście na Mnicha.
Wiktionary
IPA: taˈtɛrʲɲik, AS: taterʹńik
Wiktionary
rzecz. Tatry nmos., taternictwo n.
:: fż. taterniczka ż.
przym. taternicki, taterniczy, tatrytowy
Wiktionary
przestarzale: ujeżdżalnia koni oraz miejsce sprzedaży koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. targowisko koni w miejscu zamkniętym (budynku); wydzielone publiczne miejsce handlu końmi, także powozami;
(1.2) daw. miejska ujeżdżalnia koni
Wiktionary
Tatersal – dawniej zorganizowane targowisko koni w miejscu zamkniętym; także publiczna ujeżdżalnia lub szkoła jazdy konnej.
Określenie pochodzi od nazwy przedsiębiorstwa handlu końmi Tattersall’s, założonego w 1766 roku koło londyńskiego Hyde Park Corner przez Richarda Tattersalla (1724-1795), koniuszego księcia Kingston. Początkowo zajmowało się ono sprzedażą koni wyścigowych. Wnuk założyciela rozwinął je i w 1865 przeniósł na przestronniejszy teren Knightsbridge Green.
Wikipedia
(1.2) Młody Tabaksbaum, zapragnąwszy zdobyć wiedzę hippiczną, udał się do tatersalu i wpłaciwszy 60 groszy wziął udział w pierwszej lekcji.
Wiktionary
(1.1) targ koński
(1.2) maneż, szkoła hippiki
Wiktionary
słodki przysmak ze Wschodu
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Tacjana, Tacjanna – imię żeńskie pochodzenia rzymskiego; żeński odpowiednik męskiego imienia Tacjan utworzonego z rzymskiego przydomka Tatianus, który powstał z nazwy rzymskiego rodu Tatius (pol. Tacjusz) poprzez dodanie przyrostka -anus/ana oznaczającego przynależność, pochodzenie. Imię to było notowane w Polsce od średniowiecza na obszarze wschodniosłowiańskim, po raz pierwszy w 1411 roku, w formach Tacyjana, Tatyjana, Tetejana, Tetyjana, Tatyjanna, ze zdrobnieniami Tatja, Tac(z)a, Tańka = Tajka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Tacjana
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Таццяна ż.
* rosyjski: (1.1) Татиана ż., Татьяна ż.
* słowacki: (1.1) Tatiana ż.
* węgierski: (1.1) Tatjána
źródła.
== Tatiana (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż., Tatiana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: taˈtʲjãna, AS: tatʹi ̯ãna
Wiktionary
(1.1) Tacjana
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tatiany lub z nią związany
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tata, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tata, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: tata, tato
Wiktionary
(1.1) Mój tatko jest kochany!
Wiktionary
IPA: ˈtatkɔ, AS: tatko
Wiktionary
rzecz. tata m., tato m., tatka m., tatuś m., tusiek m., tatuńcio m., tatulek m., tatunio m., tatuń mos., tatulo mos.
czas. tatusiować
przym. statusiały, podtatusiały
Wiktionary
(1.1) tatuś
Wiktionary
1. pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tata, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko;
2. pieszczotliwie: teść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ojciec
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: tata
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sanki są w zimie, rower jest w lato, mama to nie jest to samo co tato.
Wiktionary
IPA: ˈtatɔ, AS: tato
Wiktionary
rzecz. tatko mos., tata mos., tatulo mos., tatuś mos., tatunio mos., tatuń mos., tatuńcio mos., tatek mos., tacierzyński mrz.
przym. tatusiowy, tacierzyński, tatowy
Wiktionary
(1.1) tata, ojciec, tatulek, tatuś, ojczulek, tatko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie: bycie tatą i powiązane z tym uczucia, przywileje i obowiązki; tacierzyństwo
SJP.pl
1. samochód marki Tatra;
2. tramwaj elektryczny;
3. piwo marki Tatra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasza kuzynka z Czechosłowacji kupiła samochód marki Tatra.
Wiktionary
rzecz. tatra ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) termin określający całokształt wiedzy o Tatrach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znasz jakiegoś zasłużonego dla tatrologii popularyzatora turystyki górskiej?
(1.1) Tatrologią parał się od lat młodzieńczych.
Wiktionary
rzecz. tatrolog m., taternictwo n.
przym. tatrologiczny
Wiktionary
(1.1) tatroznawstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) termin określający całokształt wiedzy o Tatrach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znacie jakąś zasłużoną dla tatroznawstwa popularyzatorkę turystyki górskiej?
(1.1) Termin tatroznawstwo pojawia się w wydawnictwach poświęconych Tatrom.
Wiktionary
rzecz. tatroznawca m., taternictwo n.
Wiktionary
(1.1) tatrologia
Wiktionary
pasmo gór w łańcuchu Karpat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. góry w Polsce i Słowacji;
Wiktionary
Tatry (514.5, słow. Tatry, niem. Tatra, węg. Tátra) – najwyższe pasmo w łańcuchu Karpat, również najwyższe między Alpami a Uralem i Kaukazem. Są częścią Łańcucha Tatrzańskiego, w Centralnych Karpatach Zachodnich.
Wikipedia
(1.1) Na szczytach Tatr, w dolinach Tatr – / Mrok szary i ulewa.
(1.1) Są oni jak halny wiatr w Tatrach, któremu dobrze jest na iglicach szczytów i dobrze w padołach niziny.
Wiktionary
IPA: ˈtatrɨ, AS: tatry
Wiktionary
rzecz. tatrzańskość ż., tatrzanka ż., taternictwo n., taternik m., taterniczka ż., tatryt mrz., tatra ż.
przym. tatrzański, taternicki, taterniczy, tatrytowy
przysł. tatrzańsko
Wiktionary
odmiana granitu, z którego zbudowane są Tatry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. tatrzańska odmiana granitu
Wiktionary
(1.1) Tatryt różni się od typowego granitu jaśniejszą barwą.
Wiktionary
rzecz. Tatry nmos.
przym. tatrytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący tatrytu, wykonany z tatrytu
Wiktionary
(1.1) Po lewej stronie potoku sterczał ogromny głaz tatrytowy.
Wiktionary
rzecz. tatryt m., Tatry nmos., taternik m., taterniczka ż.
przym. tatrzański, taternicki
Wiktionary
skrót
(1.1) = tatrzański
Wiktionary
ciepły, zimowy but z cholewką, sznurowany lub zapinany na suwak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. tekstylny zimowy but z cholewką
Wiktionary
(1.1) Zdjęła tatrzanki i włożyła wełniane papucie.
Wiktionary
rzecz. Tatry lm nm.
przym. tatrzański
przysł. tatrzańsko
Wiktionary
przymiotnik od: Tatry
SJP.pl
przymiotnik od: Tatry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Tatr, związany z Tatrami, pochodzący z Tatr
Wiktionary
(1.1) Na tatrzańskim niebie pojawiło się jesienne słońce.
Wiktionary
IPA: taˈṭʃãj̃sʲci, AS: taṭšãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tatry lm nm., tatrzańskość ż., tatrzanka ż.
przym. taternicki, taterniczy, tatrytowy, podtatrzański
przysł. tatrzańsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób tatrzański
Wiktionary
rzecz. tatrzanka ż., Tatry lm nm.
przym. tatrzański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co tatrzańskie
Wiktionary
(1.1) Tatrzańskości polskiej sztucznie przeciwstawiano tatrzańskość czechosłowacką.
Wiktionary
rzecz. Tatry lm nm.
przym. tatrzański
Wiktionary
rzadko: osoba zajmująca się wykonywaniem tatuaży - rysunków lub napisów na ciele człowieka; tatuażysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kult. osoba wykonująca tatuaże
Wiktionary
Tatuażysta, tatuator – osoba wykonująca tatuaże, zazwyczaj w przeznaczonych do tego miejscach np. studiach tatuażu.
Tatuażyści pobierają naukę zwykle u doświadczonych, utytułowanych artystów. Do wykonywania zawodu nie są konieczne zaświadczenia oraz specjalistyczne kursy. Wyjątek stanowią jedynie Stany Zjednoczone, gdzie w stanach Hawaje oraz Oregon wymagany jest egzamin z zakresu zdrowia oraz bezpieczeństwa podczas tatuowania.
Wikipedia
(1.1) Ciekawe, ile zarabia taki tatuator w stolicy?
(1.1) Julia chodzi z jednym tatuatorem z Załęża.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. tatuatorka ż.
czas. tatuować ndk.
Wiktionary
(1.1) tatuażysta
Wiktionary
rzadko: kobieta zajmująca się wykonywaniem tatuaży - rysunków lub napisów na ciele człowieka; tatuażystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. kobieta wykonująca tatuaże
Wiktionary
(1.1) Widziałam, jak tatuatorce wypadł przyrząd do tatuowania.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. tatuator mos.
czas. tatuować ndk.
Wiktionary
(1.1) tatuażystka
Wiktionary
trwały znak graficzny wykonany na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trwały napis, wzór lub rysunek wykonany na ciele poprzez wprowadzenie barwnika w skórę;
Wiktionary
Tatuaż – forma modyfikacji ciała polegająca na wprowadzeniu tuszu do skóry właściwej, aby zmienić pigment skóry. W krajach zachodnich ok. kilkanaście procent populacji ma tatuaż; częściej posiadają go mężczyźni i osoby młode.
Wikipedia
(1.1) Zrobił sobie tatuaż na lewym ramieniu.
(1.1) Nie chcę mieć tatuażu.
(1.1) W tramwaju widziałem dziewczynę z tatuażem na plecyecach.
(1.1) W przypadku, kiedy policjant posiada widoczny tatuaż, przełożony może nie dopuścić go do pełnienia służby lub może odsunąć od jej pełnienia.
Wiktionary
IPA: taˈtuwaʃ, AS: tatuu̯aš
Wiktionary
rzecz. tatuażysta m., tatuażystka ż., tatuowanie n., wytatuowanie n.
:: zdrobn. tatuażyk m.
czas. tatuować ndk., wytatuować dk.
przym. tatuażowy
Wiktionary
(1.1) pot. dziara
Wiktionary
zdrobnienie od: tatuaż
SJP.pl
osoba zajmująca się wykonywaniem tatuaży - rysunków lub napisów na ciele człowieka; tatuator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kult. człowiek, który wykonuje tatuaże
Wiktionary
Tatuażysta, tatuator – osoba wykonująca tatuaże, zazwyczaj w przeznaczonych do tego miejscach np. studiach tatuażu.
Tatuażyści pobierają naukę zwykle u doświadczonych, utytułowanych artystów. Do wykonywania zawodu nie są konieczne zaświadczenia oraz specjalistyczne kursy. Wyjątek stanowią jedynie Stany Zjednoczone, gdzie w stanach Hawaje oraz Oregon wymagany jest egzamin z zakresu zdrowia oraz bezpieczeństwa podczas tatuowania.
Wikipedia
(1.1) Poznałam w Ustce tatuażystę z Trójmiasta.
Wiktionary
IPA: ˌtatuwaˈʒɨsta, AS: tatuu̯ažysta
Wiktionary
rzecz. tatuaż mrz., tatuowanie n., wytatuowanie n.
:: fż. tatuażystka ż.
:: zdrobn. tatuażyk mrz.
czas. tatuować ndk., wytatuować dk.
przym. tatuażowy
Wiktionary
(1.1) tatuator
Wiktionary
kobieta zajmująca się wykonywaniem tatuaży - rysunków lub napisów na ciele człowieka; tatuatorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. kobieta, która wykonuje tatuaże
Wiktionary
(1.1) Zapłacę tej tatuażystce, gdy dostanę wypłatę.
Wiktionary
rzecz. tatuażysta mos., tatuaż mrz., tatuowanie n., wytatuowanie n.
:: zdrobn. tatuażyk mrz.
czas. tatuować ndk., wytatuować dk.
przym. tatuażowy
Wiktionary
(1.1) tatuatorka
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tata, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
Tatul – wieś w Armenii, w prowincji Aragacotn. W 2011 roku liczyła 822 mieszkańców.
Wikipedia
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tata, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
Tatula (pol. hist. Totoła) – rzeka na Litwie, w okręgu poniewieskim, w rejonach kupiszeckim, birżańskim i poswolskim. Prawy dopływ Muszy. Długość rzeki wynosi 65 kilometrów, a powierzchnia dorzecza 453 km².
Źródło rzeki znajduje się w lesie Salamiestis, 9 km na północny wschód od Wobolnik. Rzeka wpływa do Muszy 45 kilometrów od jej ujścia do Niemna.
Wikipedia
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tata, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tata, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; ojczulek, tatka, tatko, tato, tatul, tatulek, tatulo, tatunio, tatuń, tatuńcio, tatusiek, tatuś, tateńko, tatulka, tatulko, tatunia, tatuniek
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tata, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tata, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tata, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pieszcz. ojciec
Wiktionary
(1.1) Przez długi czas Zbyszko słyszał tylko odgłos pocałunków i dwa wyrazy: „Tatulo! Jagula! Tatulo! Jagula!“ i jeszcze się obejmowali za szyję.
Wiktionary
rzecz. tata mos., tatko mos., tato mos., tatuś mos., tatunio mos., tatuń mos., tatek mos.
przym. tatulowy, tatusiowy
Wiktionary
(1.1) tato, tatuś
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tata, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ekspr. ojciec
(1.2) pot. ekspr. teść
Wiktionary
(1.1) — Siwy tatuń! to darmo! bardzo godny człek, ale, bardzo siwy. / — Waćpanna tego nie wiesz, że są ludzie co w dwudziestu leciech siwieją — odparł podczaszy.
Wiktionary
rzecz. tata mos., tatko mos., tato mos., tatulo mos., tatunio mos., tatuńcio mos., tatuś mos., tatek mos.
Wiktionary
(1.1) tata, tatko, tato, tatulo, tatunio, tatuś, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tata, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tata, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekspr. ojciec
(1.2) ekspr. teść
Wiktionary
(1.1) Nie powiem, że jestem młody, ale mój tatuńcio na pewno by panią pamiętał.
Wiktionary
rzecz. tata mos., tatko mos., tato mos., tatunio mos., tatuś mos., tatuń mos., tatek mos.
Wiktionary
(1.1) tata, tatko, tato, tatunio, tatuś, tatuń, tatuńcia, tatuńka, tatuńko, tatusiek
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tata, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tata, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tata, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. ojciec
Wiktionary
(1.1) — Ale, tatunio zawsze żartuje. Proszę do stołu... wszystko jest.
Wiktionary
rzecz. tata mos., tatko mos., tato mos., tatuńcio mos., tatuś mos., tatek mos., tatuń mos., tatulo mos.
Wiktionary
(1.1) tata, tatko, tato, tatuńcio, tatuś
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tata, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tata, tatusiek, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
wykonywać tatuaż
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wykonywać tatuaż
czasownik zwrotny niedokonany tatuować się (dk. brak)
(2.1) wykonywać tatuaż samemu sobie
(2.2) dawać sobie wykonywać tatuaż
Wiktionary
IPA: ˌtatuˈwɔvat͡ɕ, AS: tatuu̯ovać
Wiktionary
rzecz. tatuatorka ż., tatuator mos., tatuaż m., tatuażysta m., tatuażystka ż., tatuowanie n., wytatuowanie n.
czas. wytatuować dk.
przym. tatuażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie tatuażu
Wiktionary
IPA: ˌtatuwɔˈvãɲɛ, AS: tatuu̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. tatuaż m., tatuażysta m., tatuażystka ż.
czas. tatuować ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. dzierganie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. urządzenie służące do znakowania zwierząt gospodarskich
Wiktionary
1. pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tata, tatuśka, tatuśko;
2. pieszczotliwie: teść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. tata
Wiktionary
(1.1) Mój tatuś jest fizykiem
Wiktionary
IPA: ˈtatuɕ, AS: tatuś
Wiktionary
rzecz. tatek mos., tatuńcio mos., tatulo mos., tatuń mos., tatunio mos., tata, tato, tatko
przym. tatusiny, tatusiowy
Wiktionary
(1.1) ojczulek, staruszek
Wiktionary
żartobliwie o mężczyźnie: stawać się mało atrakcyjnym, nabierać cech charakterystycznych dla dużo starszego człowieka
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tata, tatuś, tatuśka, tatuśko
SJP.pl
potocznie:
1. przypominający zachowaniem stereotypowego ojca;
2. o mężczyźnie w średnim wieku: wyglądający na więcej lat, niż ma; podtatusiały
SJP.pl
żartobliwie:
1. bycie czyimś tatusiem;
2. bycie podtatusiałym, wyglądanie na starszego niż w rzeczywistości
SJP.pl
→ tatuś; tatusiny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący tatusia
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do tatusia
przymiotnik jakościowy
(3.1) właściwy tatusiowi
Wiktionary
rzecz. tatuś mos., tata mos., tato mos., tatulo mos., tatek mos.
Wiktionary
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tata, tatuśko
SJP.pl
pieszczotliwie: ojciec; tatek, tatka, tatko, tato, tatul, tatula, tatulek, tatuleńko, tatulka, tatulko, tatulo, tatunia, tatuniek, tatunio, tatuń, tatuńcia, tatuńcio, tatuńka, tatuńko, tatusiek, tatuś, tata, tatuśko
SJP.pl
rzadkie zdrobnienie od: tata; tatul, tatulek, tatulo, tatunio, tatuń, tatuńcio, tatusiek, tatuś
SJP.pl
słodki przysmak ze Wschodu
SJP.pl
1. litera alfabetu greckiego i hebrajskiego;
2. gatunek ryby z rodziny batrachowatych;
3. cząstka tau - cząstka elementarna należąca do grupy leptonów; taon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. starogrecka nazwa dziewiętnastej litery alfabetu greckiego, τ;
(1.2) icht. nazwa systematyczna|Opsanus tau|ref=tak., gatunek morskiej ryby batrachokształtnej
Wiktionary
Tau (taf, st.gr. ταῦ, nw.gr. ταυ, pisana Ττ) – dziewiętnasta litera alfabetu greckiego i dwudziesta druga, a zarazem ostatnia litera alfabetu hebrajskiego znana pod symbolem ת. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 300, a w hebrajskim liczbę 400.
Wikipedia
IPA: taw, AS: tau̯
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, uchodząca do Morza Ochockiego
Wiktionary
przym. taujski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Taujem, dotyczący Tauja
Wiktionary
rzecz. Tauj mrz.
Wiktionary
kartkowany obrazek dający wrażenie śmiejącej się postaci
SJP.pl
osoba posiadająca dar czynienia cudów; cudotwórca
SJP.pl
Taumaturgia (gr. θαῦμα thaûma – cud i ἔργον érgon – czyn, działanie, moc) – zdolność czynienia cudów, cudotwórstwo. Osoba posiadająca te zdolności nazywana jest taumaturgiem.
W religii chrześcijańskiej moc taumaturgiczną posiadali niektórzy święci, np. święty Bernard z Clairvaux. W ikonografii takie zdolności oznacza gwiazda nad głową świętego, np. na obrazie Francisca Goi Święty Bernard z Clairvaux.
Wikipedia
białko roślinne używane w przemyśle spożywczym
SJP.pl
Taumatyna – słodkie białko obecne jedynie w owocach rośliny Thaumatococcus daniellii, odkrytej przez brytyjskiego lekarza wojskowego W.F. Daniella w 1840 roku w Afryce Zachodniej. W 1972 roku zostało ono wyizolowane z owoców T. daniellii. Rośliny T. daniellii uprawiane poza strefą tropikalną zawiązują owoce partenokarpiczne, ale nie mają one smaku słodkiego.
Wikipedia
góry w Niemczech
SJP.pl
Taunus – stosunkowo niskie pasmo górskie w środkowych Niemczech w kraju związkowym Hesja w sąsiedztwie doliny Menu. Część Reńskich Gór Łupkowych. Najwyższym szczytem jest Grosser Feldberg o wysokości 881,5 m n.p.m. Centralna część gór Taunus jest płaska, a stoki (szczególnie południowe) strome.
Wikipedia
rytualne oczyszczenie w krwi byka ofiarnego; obrzęd związany z kultem Kybele i Attisa oraz irańskiej Mitry
SJP.pl
Taurobolium (ofiara z byka) – ofiara ekspiacyjna, inicjacyjna i oczyszczająca w starożytnym Rzymie, związana z kultem bóstw: Kybele, Attisa i Mitry.
W kulcie Kybele kapłan, zwany gallem, schodził do podziemnego pomieszczenia, nad którym zabijany był byk i w ten sposób krew zwierzęcia spływała w dół na kapłana w formie rytualnej kąpieli. Było to określane jako ofiara oczyszczająca lub jako inicjacja do kultu Attisa.
Wikipedia
miasto na Litwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej Litwie;
Wiktionary
Taurogi (lit. Tauragė wymowa, żmudz. Tauragie, niem. Tauroggen) – miasto na zachodniej Litwie. 31 tys. mieszkańców w 2001. Siedziba okręgu tauroskiego.
Wikipedia
(1.1) O Taurogach jest mowa w „Potopie” Sienkiewicza.
Wiktionary
rzecz. taurożanin m., taurożanka ż.
przym. tauroski, taurogieński, taurożański
Wiktionary
walka byków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) walka byków
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) corrida
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) tauromachie ż.
* hiszpański: (1.1) tauromaquia ż.
* interlingua: (1.1) tauromachia
* nowogrecki: (1.1) ταυρομαχία ż.
źródła.
== tauromachia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tauromachia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtawrɔ̃ˈmaxʲja, AS: tau̯rõmaχʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) corrida
Wiktionary
→ Taurogi (miasto na Litwie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Taurogów, związany z Taurogami
Wiktionary
(1.1) Konwencja tauroska sprawiła (…), że Rosja stała się de facto nowym protektorem Prus.
Wiktionary
rzecz. Taurogi nmos., taurożanin m., taurożanka ż.
przym. taurogieński, taurożański
Wiktionary
(1.1) taurogieński, taurożański
Wiktionary
kwas taurowy - przestarzale: tauryna (aminokwas endogenny wchodzący w skład kwasów żółciowych)
SJP.pl
łańcuch górski w południowej Turcji
SJP.pl
Wikipedia
starożytna nazwa Krymu, pochodząca od nazwy plemienia Taurów zamieszkujących kiedyś półwysep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) książk. geogr. Krym
Wiktionary
Półwysep Krymski, Krym (ukr. Кримський півострів, Krymśkyj piwostriw; Крим; ros. Крымский полуостров, Krymskij połuostrow; Крым; krymskotat. Къырым ярымадасы, Qırım yarımadası; Къырым, Qırım) – półwysep pomiędzy częścią północną Morza Czarnego a częścią zachodnią Morza Azowskiego, zwany w starożytności Chersonezem Taurydzkim bądź Taurydą, połączony jest z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim, pomiędzy morzami Czarnym i Azowskim, a na wschodzie oddzielony od lądu Cieśniną Kerczeńską. Powierzchnia ok. 27 tys. km².
Wikipedia
przym. taurydzki
Wiktionary
(1.1) Tauris, Krym
Wiktionary
starożytna nazwa Krymu, pochodząca od nazwy plemienia Taurów zamieszkujących kiedyś półwysep
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Tauryda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. lub książk. związany z Taurydą (Krymem)
Wiktionary
rzecz. Tauryda ż.
Wiktionary
1. → Taurus (łańcuch górski w południowej Turcji);
2. suseł tauryjski - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
aminokwas endogenny wchodzący w skład kwasów żółciowych
SJP.pl
Tauryna, kwas 2-aminoetanosulfonowy – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów biogennych. W przeciwieństwie do aminokwasów białkowych nie ma kwasowej grupy karboksylowej, lecz grupę sulfonową. Tauryna jest β-aminokwasem (grupa aminowa i sulfonowa są rozdzielone 2 atomami węgla). Nie zawiera atomów asymetrycznych, nie wykazuje więc aktywności optycznej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z tauryną, dotyczący tauryny
Wiktionary
rzecz. tauryna ż.
Wiktionary
niemiły dla ucha zbieg sylab lub podobnie brzmiących słów
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z tożsamością, powtarzalnością elementów
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) tautogram • tautologia • tautonim
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ταὐτό. (tautó) → to samo
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) tauto-
źródła.
== tauto- (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ˈtaw.to.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) tauto-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtawtɔ, AS: tau̯to
Wiktionary
krzywa obrazująca miejsca, po których czas staczania się masy punktowej do punktu A pod wpływem stałej siły ciężkości jest jednakowy
SJP.pl
Wikipedia
utwór wierszowany, w którym każdy wers lub każdy wyraz zaczyna się od tej samej litery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) liter. utwór literacki, często wierszowany, zbudowany na zasadzie aliteracji
Wiktionary
Tautogram – utwór literacki, często wierszowany, zbudowany na zasadzie aliteracji, w którym każdy wers lub wyraz rozpoczyna się od tej samej litery. Przykładem łacińskiego tautogramu jest zwrot veni, vidi, vici.
Tautogram występuje:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|tautogramma. < etym|gr|ταὐτό|γράμμα. (tauto + gramma)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tautogram
* esperanto: (1.1) taŭtogramo
* francuski: (1.1) tautogramme
* hiszpański: (1.1) tautograma
* niemiecki: (1.1) Tautogramm
* słowacki: (1.1) tautogram m.
* włoski: (1.1) tautogramma
źródła.
== tautogram (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. tautogram
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|tautogramma. < etym|gr|ταὐτό|γράμμα. (tauto + gramma)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tautogram
* esperanto: (1.1) taŭtogramo
* francuski: (1.1) tautogramme
* hiszpański: (1.1) tautograma
* niemiecki: (1.1) Tautogramm
* słowacki: (1.1) tautogram m.
* włoski: (1.1) tautogramma
źródła.
== tautogram (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. tautogram
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wyrażenie złożone z wyrazów o takim samym lub bardzo podobnym znaczeniu, zwykle oceniane jako błąd, np. cofać się w tył; pleonazm, tautologizm;
2. w logice: zdanie, którego prawdziwość wynika z jego struktury, np.: jutro będzie pogoda lub jutro nie będzie pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. konstrukcja wyrazowa, w której jeden lub kilka wyrazów pokrywają się znaczeniowo, przez co część wyrazów jest zbędna;
(1.2) log. zdanie, które jest zawsze prawdziwe;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przykłady tautologii: „cofnąć się do tyłu” i „poprawa i polepszenie zdrowia”.
Wiktionary
IPA: ˌtawtɔˈlɔɟja, AS: tau̯toloǵi ̯a
Wiktionary
przym. tautologiczny
przysł. tautologicznie
Wiktionary
(1.1) pleonazm, pot. żart. masło maślane
Wiktionary
przymiotnik od: tautologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. jęz. związany z tautologią, dotyczący tautologii
(1.2) herald. tożsamy z godłem heraldycznym
Wiktionary
(1.1) Jako że powtórzenie słowa na końcu wersu to epifora, rymy tautologiczne określa się również mianem rymów epiforycznych.
Wiktionary
rzecz. tautologia ż.
Wiktionary
wyrażenie złożone z wyrazów o takim samym lub bardzo podobnym znaczeniu, zwykle oceniane jako błąd, np. cofać się w tył; tautologia, pleonazm
SJP.pl
Tautomeria (zwana też dawniej desmotropią) – rodzaj przemiany izomerycznej, w której dany związek chemiczny występuje w dwóch formach (zwanych tautomerami) zawierających tę samą liczbę tych samych atomów w cząsteczce, ale inaczej z sobą połączonych, zgodnie z ogólnym schematem:
Wikipedia
Tautomeria (zwana też dawniej desmotropią) – rodzaj przemiany izomerycznej, w której dany związek chemiczny występuje w dwóch formach (zwanych tautomerami) zawierających tę samą liczbę tych samych atomów w cząsteczce, ale inaczej z sobą połączonych, zgodnie z ogólnym schematem:
Wikipedia
1. każdy z wyrazów brzmiących w różnych językach podobnie, lecz mających odmienne znaczenie, np. rosyjski wyraz "diwán" (tapczan) i polski "dywan";
2. w systematyce: nazwa gatunkowa, w której obydwa człony (rodzajowy i gatunkowy) są identyczne; stosowane w nomenklaturze zoologicznej, niedozwolone w nomenklaturze botanicznej
SJP.pl
Tautonim (stgr. ταὐτός „ten sam”, ὄνυμα „imię”) – wyrazy mające podobne lub identyczne brzmienie albo pisownię w różnych (zwykle w dwóch) językach, ale odmienne znaczenie. Czasem zjawisko rozpatrywane na gruncie różnych odmian języka lub różnych systemów terminologii.
Wikipedia
[czytaj: tałzen] potocznie: tysiąc złotych; tałzen
SJP.pl
ZAZ 1102 Tavria (ukr. Таврія; ros. Таврия, pol. Tawria) – subkompaktowy samochód osobowy produkowany przez przedsiębiorstwo AwtoZAZ w Zaporożu na terenie Związku Radzieckiego (1988-1991), a następnie Ukrainy (1991-2007). Konstrukcja Tavrii stała się podstawą do opracowania modeli pochodnych: ZAZ 1105 Dana, ZAZ 11055 Tavria Pick-up i ZAZ 1103 Slavuta. Produkcja ostatnich odmian zakończona została w lutym 2011 roku.
Wikipedia
samochód marki Tavrija
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w dorzeczu Obu, lewy dopływ rzeki Toboł;
Wiktionary
Wikipedia
Tawęcino (kaszb. Tawãcëno lub też Tawùcëno, niem. Tauenzin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska na trasie linii kolejowej Lębork-Choczewo-Wejherowo (obecnie zawieszonej). Wieś jest siedzibą sołectwa Tawęcino w którego skład wchodzi również miejscowość Bąsewice.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tawerna
Wiktionary
knajpka portowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. knajpa portowa
Wiktionary
Tawerna (wł. taverna, z łac. taberna) – słowo to w podanych językach oznacza ubogie mieszkanie, ubogą karczmę lub szopę.
Wikipedia
(1.1) Na ulicach było tłoczno, różnojęzyczna i różnoplemienna tłuszcza zaległa wieś całą, goszcząc się w tawernach i hazardując w domach gry.
Wiktionary
IPA: taˈvɛrna, AS: taverna
Wiktionary
przym. tawernowy
Wiktionary
(1.1) bar, gospoda, przest. karczma, knajpa, lokal, przest. szynk
Wiktionary
przymiotnik od: tawerna (knajpa portowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tawerną, odnoszący się do tawerny
Wiktionary
rzecz. tawerna ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tawgami, dotyczący Tawgów (Nganasanów)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tawgijski
Wiktionary
rzecz. Tawg mos., Tawgijka ż.
Wiktionary
(1.1) nganasański
(2.1) nganasański
Wiktionary
tawlina jarzębolistna - krzew ozdobny z rodziny różowatych (Sorbaria sorbifolia) uprawiany w ogrodach i parkach; tawulec
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny tawroszowatych, rekin żywiący się głównie rybami, głowonogami i skorupiakami, występujący we wszystkich wodach ciepłych mórz
SJP.pl
Tawrosz piaskowy, tawrosz (Carcharias taurus) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny tawroszowatych (Carchariidae).
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) lotn. techn. = ang. Terrain Awareness and Warning System → system ostrzegania przed zbyt niskim lotem
Wiktionary
(1.1) TAWS nie mógł normalnie działać, bo nie miał dokładnych danych o ukształtowaniu terenu wokół lotniska.
Wiktionary
krzew ozdobny z rodziny różowatych (Sorbaria sorbifolia) uprawiany w ogrodach i parkach; tawlina jarzębolistna
SJP.pl
Wikipedia
krzew o małych, miododajnych kwiatach; spirea
SJP.pl
Tawuła (Spiraea L.) – rodzaj krzewów z rodziny różowatych. W jego skład wchodzi ok. 80–100 gatunków, według niektórych źródeł do ok. 120. Rośliny te występują na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej, na południe sięgając Meksyku, południowej Europy, Pakistanu, Mjanmy i Wietnamu. Najbardziej zróżnicowane są w Azji, gdzie tylko w samych Himalajach rośnie ok. 30 gatunków, a w Chinach – 70. W Ameryce Północnej rośnie 14 gatunków, w Europie – 8. W Polsce dwa gatunki występują jako rodzime – tawuła wierzbolistna S. salicifolia i tawuła średnia S. media. Bardzo liczne gatunki i mieszańce między nimi są szeroko rozpowszechnione w uprawie jako rośliny ozdobne. Wiele z nich dziczeje – w Polsce zadomowione są jako zdziczałe: tawuła biała S. alba, tawuła ożankolistna S. chamaedryfolia, tawuła nibywierzbolistna S. ×pseudosalicifolia, tawuła kutnerowata S. tomentosa.
Wikipedia
roślina wieloletnia z rodziny skalnicowatych, pochodząca z Chin, Japonii i Półwyspu Koreańskiego; astilbe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Astilbe|ref=tak., bylina z rodziny skalnicowatych, uprawiana w celach ozdobnych;
Wiktionary
Tawułka, astilbe, zatawułka (Astilbe) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Obejmuje 21 gatunków występujących we wschodniej Azji (od Himalajów po Japonię) oraz jeden gatunek (A. biternata) rosnący we wschodniej Ameryce Północnej w Appalachach. Wiele gatunków i mieszańców między nimi w licznych odmianach uprawianych jest jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
(1.1) Rozległe kępy tawułek osiągają do półtora metra wysokości.
(1.1) Podlaliście tawułki, które wczoraj posadziłam?
Wiktionary
podrodzina roślin dwuliściennych z rodziny różowatych; Spireoideae
SJP.pl
Różowate (Rosaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców. Jest szeroko rozprzestrzeniona na kuli ziemskiej. Należy do niej 90 rodzajów liczących ponad 2,5 tys. gatunków, spośród których dziko w Polsce występuje ok. 150. Rodzina o dużym znaczeniu gospodarczym. Należy do niej wiele uprawnych drzew i krzewów owocowych oraz roślin ozdobnych i leczniczych.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny różowatych
SJP.pl
Pęcherznica (Physocarpus) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Obejmuje 7 gatunków, z których jeden (P. amurensis) występuje w północno-wschodniej Azji, a pozostałe w Ameryce Północnej (od północnego Meksyku po Alaskę i Quebec). Pęcherznica kalinolistna P. opulifolius jest popularnie uprawiana jako krzew ozdobny w Europie i Ameryce Północnej.
Wikipedia
o cechach tawułowych (podrodzina roślin)
SJP.pl
1. samochód przeznaczony do przewożenia ludzi lub towarów za opłatą zgodną z ustaloną taryfą; taksi; taksówka;
2. taxi girl: kobieta wynajmowana za opłatą jako partnerka do tańca w niektórych klubach rozrywkowych; fordanserka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. taksówka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Plac Paryski był w tej chwili opustoszały, nawet taxi uciekły przed wilgocią.
Wiktionary
IPA: ˈtaksʲi, AS: taksʹi
Wiktionary
rzecz. taksi n., taksiarz mos., taksówka ż., taksówkarka ż., taksówkarz mos.
przym. taksówkowy, taksiarski
Wiktionary
(1.1) taksówka, pot. taryfa
Wiktionary
Cis (Taxus) – rodzaj roślin z rodziny cisowatych (Taxaceae).
Pojawił się na Ziemi w środkowym lub późnym dewonie, ok. 400-350 mln lat temu. Na początku trzeciorzędu, około 65 mln lat temu, występowało już 5 gatunków cisa. Dziś w jego obrębie wyróżnia się 7–9 mało zróżnicowanych gatunków, na tyle do siebie podobnych, że przez niektórych systematyków opisywane są jako podgatunki w ramach jednego gatunku – cisa pospolitego. Rośliny te występują w Europie, północnej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji, północno-zachodniej Afryce oraz Ameryce Północnej (na południu sięgając po Salwador). W Polsce rośnie w naturze tylko jeden gatunek – cis pospolity (Taxus baccata).
Wikipedia
[czytaj: tajlor] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tejloryzm lub tajloryzm] system organizacji pracy stworzony na przełomie XIX i XX wieku przez Fredericka W. Taylora; tajloryzm
SJP.pl
Naukowe zarządzanie, tayloryzm – amerykańska metoda organizacji pracy stworzona przez Fredericka W. Taylora.
Wikipedia
[czytaj: tajuk] indyjski instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, o korpusie w kształcie pawia z osadzonymi na nim piórami z pawiego ogona, wyposażony w 4 struny melodyczne i 15 rezonansowych
SJP.pl
skrót od: Die Tageszeitung [czytaj: di tagescajtung] - niemiecki dziennik wydawany od 1979 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, na zachodniej Syberii, uchodzi do Zatoki Tazowskiej;
Wiktionary
Wikipedia
przym. tazowski
Wiktionary
tadżin, tajin;
1. arabskie naczynie gliniane do przygotowywania dań na wolnym ogniu;
2. potrawa przygotowana w takim naczyniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) arabskie naczynie z gliny posiadające wysoką, stożkowatą pokrywę, służące do duszenia mięs nad rozżarzonym węglem lub drewnem, rozpowszechnione w kuchniach Maghrebu, zwłaszcza w Maroku;
(1.2) kulin. tradycyjna marokańska potrawa przygotowana w takim naczyniu, zwykle składająca się z mięsa i warzyw, czasem samych warzyw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mięso przygotowane w tażinie jest miękkie i rozpływa się w ustach.
(1.2) Będąc w Maroku, trzeba koniecznie spróbować tażinu.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, środek wspomagający antybiotykoterapię
SJP.pl
Tazobaktam – organiczny związek chemiczny, związek syntetyczny, sulfon pochodny kwasu penicylanowego, mający strukturę antybiotyku β-laktamowego. Należy do inhibitorów β-laktamaz, które mogą być podawane razem z antybiotykami β-laktamowymi, w celu uchronienia ich przed zniszczeniem przez bakteryjne β-Laktamazy.
Obecnie stosuje się połączenia tazobaktamu z piperacyliną (Tazocin).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tazem, dotyczący Tazu
Wiktionary
rzecz. Taz mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tałasem, dotyczący Tałasu
Wiktionary
rzecz. Tałas mrz.
Wiktionary
tałałajstwo; pogardliwie:
1. gromada ludzi nieokrzesanych, hałaśliwych; hołota, hałastra, motłoch;
2. duża ilość bezwartościowych rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. pot. gromada nieokrzesanych, hałaśliwych ludzi
(1.2) przest. pot. duża liczba mało wartych przedmiotów
Wiktionary
(1.1) Uskarżał się na mgłę wokół Orly, która zmusiła go do podróżowania w towarzystwie różnego tałatajstwa i zuchwałej swołoczy.
(1.2) Co za straszne tałatajstwo!
Wiktionary
IPA: ˌtawaˈtajstfɔ, AS: tau̯atai ̯stfo
Wiktionary
(1.1) war. tałałajstwo; bydło, dzicz, hołota, hałastra, hultajstwo, menelstwo, motłoch, swołocz
(1.2) war. tałałajstwo; tandeta, chłam, badziewie, barachło; wulg. syf, szajs
Wiktionary
tałatajstwo; pogardliwie:
1. gromada ludzi nieokrzesanych, hałaśliwych; hołota, hałastra, motłoch;
2. duża ilość bezwartościowych rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. tałatajstwo.
Wiktionary
uroczysta szata wierzchnia, używana przez Żydów w czasie porannej modlitwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. tradycyjny żydowski szal modlitewny, biały w czarne lub niebieskie pasy, z frędzlami;
(1.2) rel. część ubrania ortodoksyjnych Żydów, rodzaj kamizelki z dwóch kawałków białej tkaniny zakładanej przez głowę i wiązanej z boków, z czterema sznureczkami
Wiktionary
Talit (hebr. טַלִּית, talit) lub tałes (jid. טלית, tales) – prostokątna chusta (szal modlitewny) nakładana przez żydów na głowę bądź ramiona podczas modlitwy.
Tałes wykonany jest zwykle z białego materiału (wełny, bawełny lub jedwabiu), ozdabiany jest poprzecznymi pasami w kolorze niebieskim lub czarnym. Pasy te tworzone są na pamiątkę barwienia w czasach biblijnych cycit (cyces) na kolor niebiesko-fioletowy. Cicit są najważniejszym elementem tałesu. Wiązanie frędzli na końcu szat nakazuje żydom Tora w Księdze Liczb (Bemidbar) 15,37–41. Na górną krawędź tałesu naszywa się także atarę (koronę).
Wikipedia
(1.1) Ojciec kołysał się w głośnej modlitwie z zarzuconą na czoło chustą. Chusta była szeroka, kaszmirowa, w pasy białe i czarne, to był ojca tałes, a czoło i lewe ramię skrępowane miał długim rzemieniem, i to się nazywało tefilin.
Wiktionary
(1.1) talit
Wiktionary
przymiotnik od: Tałty; tałteński (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik od: Tałty; tałtański (częściej)
SJP.pl
jezioro w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki;
(1.2) geogr. jezioro rynnowe w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Pisy;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tałyszami, dotyczący Tałyszów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tałyski;
Wiktionary
rzecz. Tałyszowie lm m.
Wiktionary
potocznie: tysiąc złotych; tauzen (częściej)
SJP.pl
1. symbol terbu, pierwiastka chemicznego;
2. skrót od: Księga Tobiasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu;
3. skrót od: terabit - jednostka równa 1 bln bitów
SJP.pl
symbol
(1.1) chem. terb (pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 65)
skrót
(2.1) = Księga Tobiasza
Wiktionary
Skrót Tb może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Terb jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu Tb i liczbie atomowej 65.
Wiktionary
IPA: tɛ‿ˈbɛ, AS: te‿be
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* angielski: (2.1) Tb, Tob
* esperanto: (2.1) Tob
* hiszpański: (2.1) Tob
* włoski: (2.1) Tb
źródła.
== Tb (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Book of Tobit → Tb, Księga Tobiasza
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Book of Tobit, Book of Tobias; skr. Tob
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* angielski: (2.1) Tb, Tob
* esperanto: (2.1) Tob
* hiszpański: (2.1) Tob
* włoski: (2.1) Tb
źródła.
== Tb (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Book of Tobit → Tb, Księga Tobiasza
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Book of Tobit, Book of Tobias; skr. Tob
Wiktionary
[czytaj: tebece lub tibis-i] ćwiczenia ruchowe mające na celu jednoczesne wzmocnienie wszystkich mięśni; tbc
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = pot. Tarnobrzeg
Wiktionary
(w latach 1845-1936 Tyflis) stolica Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Gruzji;
Wiktionary
Tbilisi (gruz. თბილისი, w latach 1845–1936 Tyflis) – stolica i największe miasto Gruzji położone nad rzeką Kurą, zamieszkane przez 1,15 mln osób (aglomeracja 1,5 mln mieszkańców, 2010). Jest głównym kulturalnym, naukowym (Tbiliski Uniwersytet Państwowy, Gruziński Państwowy Uniwersytet Teatru i Kina, Biblioteka Narodowa i liczne uczelnie) i przemysłowym (m.in. produkcja lokomotyw) ośrodkiem Gruzji.
Wikipedia
(1.1) Jestem w więzieniu w Tbilisi z przyczyny, której nie znam.
(1.1) Co najmniej trzy osoby zginęły w wyniku potężnego wybuchu na przedmieściach Tbilisi.
Wiktionary
IPA: ˌtbʲiˈlʲisʲi, AS: tbʹilʹisʹi
Wiktionary
przym. tbiliski
Wiktionary
(1.1) daw. Tyflis
Wiktionary
przymiotnik od: Tbilisi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Tbilisi
Wiktionary
(1.1) Przed tbiliskim ratuszem stoi pozłacana kolumna świętego Jerzego.
Wiktionary
IPA: ˌtbʲiˈlʲisʲci, AS: tbʹilʹisʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tbilisi n.
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Budownictwa Społecznego
SJP.pl
symbol technetu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = elektr. transformator Tesli
Wiktionary
Wikipedia
środkowy odcinek dróg oddechowych, zaczynający się od krtani, a kończący się rozwidleniem na dwa oskrzela główne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. narząd układu oddechowego, sprężysta cewa stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc;
Wiktionary
Tchawica (łac. trachea) – narząd układu oddechowego, sprężysta cewa stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc. Kształt tchawicy na przekroju poprzecznym jest gatunkowo zmienny – okrągły u świni i mięsożernych, spłaszczony grzbietowo-brzusznie u konia, podkowiasty u kozy i spłaszczony bocznie u bydła i owcy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tchawka ż., tchnienie n.
czas. tchnąć
przym. tchawicowy, tchawiczny, tchawkowy
frazeologia.
etymologia.
Rzeczownik z przyrostkiem -awica od tematu czasownika tchnąć, kontynuującego etym|prasł|*dъchnǫti. → ‘wydawać tchnienie, dmuchać, wiać, chuchać; zionąć czymś, wydzielać woń’ i pozostającego w etymologicznym związku z czasownikiem dychać (< etym|prasł|*dychati. → ‘dąć, wiać, dmuchać (o wietrze); oddychać szybko, ciężko)’; dziś zwykle w formacjach przedrostkowych.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia.
* albański: (1.1) trake, gabzherr m.
* angielski: (1.1) trachea, windpipe
* arabski: (1.1) رغامى, قصبة
* baskijski: (1.1) trakea
* białoruski: (1.1) трахея ż. (trachieja)
* bośniacki: (1.1) dušnik m., traheja ż.
* bułgarski: (1.1) трахея ż., дихателна тръба ż.
* chiński standardowy: (1.1) ptrad. 氣管 / pupr. 气管 (qìguǎn)
* chorwacki: (1.1) dušnik m., traheja ż.
* czeski: (1.1) průdušnice ż., trachea ż.
* duński: (1.1) luftrør n.
* esperanto: (1.1) traĥeo, trakeo
* estoński: (1.1) hingetoru, trahhea
* fiński: (1.1) henkitorvi
* francuski: (1.1) trachée ż.
* galicyjski: (1.1) traquea ż.
* hebrajski: (1.1) קנה הנשימה
* hindi: (1.1) ट्रेकिआ (trekia)
* hiszpański: (1.1) tráquea ż.
* indonezyjski: (1.1) batang tenggorok, pembuluh kerongkongan
* irlandzki: (1.1) traicé ż.
* japoński: (1.1) furi|気管|きかん. kikan
* jidysz: (1.1) לופטרער
* kannada: (1.1) ಶ್ವಾಸನಾಳ
* kaszubski: (1.1) tchawica ż.
* kataloński: (1.1) tràquea ż.
* kazachski: (1.1) кеңірдек
* koreański: (1.1) 숨통 (sumtong)
* litewski: (1.1) trachėja ż.
* łaciński: (1.1) trachea ż.
* łotewski: (1.1) elpvads m., traheja ż.
* macedoński: (1.1) душник m. (dušnik)
* niderlandzki: (1.1) luchtpijp ż./m., trachea ż.
* niemiecki: (1.1) Luftröhre ż.
* norweski (bokmål): (1.1) luftrør n.
* norweski (nynorsk): (1.1) luftrøyr ż./n.
* nowogrecki: (1.1) τραχεία ż. (tracheía)
* ormiański: (1.1) շնչափող (šnčʿapʿoł)
* perski: (1.1) نای
* portugalski: (1.1) traqueia ż.
* rosyjski: (1.1) трахея ż.
* rumuński: (1.1) trahee ż.
* serbski: (1.1) душник m. (dušnik)
* słowacki: (1.1) priedušnica ż.
* słoweński: (1.1) sapnik m., traheja ż.
* sycylijski: (1.1) cannarozzu fàusu
* szkocki gaelicki: (1.1) sgòrnan m.
* szwedzki: (1.1) luftstrupe w.
* tajski: (1.1) หลอดลมคอ
* tamilski: (1.1) காற்றுக்குழல்
* turecki: (1.1) soluk borusu
* ukraiński: (1.1) трахея ż. (traheâ)
* volapük: (1.1) bron
* węgierski: (1.1) légcső
* wietnamski: (1.1) khí quản
* włoski: (1.1) trachea
źródła.
== tchawica (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. tchawica
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: txaˈvʲit͡sa, AS: tχavʹica
Wiktionary
rzecz. tchawka ż., tchnienie n.
czas. tchnąć
przym. tchawicowy, tchawiczny, tchawkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tchawka ż., tchnienie n.
czas. tchnąć
przym. tchawicowy, tchawiczny, tchawkowy
frazeologia.
etymologia.
Rzeczownik z przyrostkiem -awica od tematu czasownika tchnąć, kontynuującego etym|prasł|*dъchnǫti. → ‘wydawać tchnienie, dmuchać, wiać, chuchać; zionąć czymś, wydzielać woń’ i pozostającego w etymologicznym związku z czasownikiem dychać (< etym|prasł|*dychati. → ‘dąć, wiać, dmuchać (o wietrze); oddychać szybko, ciężko)’; dziś zwykle w formacjach przedrostkowych.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia.
* albański: (1.1) trake, gabzherr m.
* angielski: (1.1) trachea, windpipe
* arabski: (1.1) رغامى, قصبة
* baskijski: (1.1) trakea
* białoruski: (1.1) трахея ż. (trachieja)
* bośniacki: (1.1) dušnik m., traheja ż.
* bułgarski: (1.1) трахея ż., дихателна тръба ż.
* chiński standardowy: (1.1) ptrad. 氣管 / pupr. 气管 (qìguǎn)
* chorwacki: (1.1) dušnik m., traheja ż.
* czeski: (1.1) průdušnice ż., trachea ż.
* duński: (1.1) luftrør n.
* esperanto: (1.1) traĥeo, trakeo
* estoński: (1.1) hingetoru, trahhea
* fiński: (1.1) henkitorvi
* francuski: (1.1) trachée ż.
* galicyjski: (1.1) traquea ż.
* hebrajski: (1.1) קנה הנשימה
* hindi: (1.1) ट्रेकिआ (trekia)
* hiszpański: (1.1) tráquea ż.
* indonezyjski: (1.1) batang tenggorok, pembuluh kerongkongan
* irlandzki: (1.1) traicé ż.
* japoński: (1.1) furi|気管|きかん. kikan
* jidysz: (1.1) לופטרער
* kannada: (1.1) ಶ್ವಾಸನಾಳ
* kaszubski: (1.1) tchawica ż.
* kataloński: (1.1) tràquea ż.
* kazachski: (1.1) кеңірдек
* koreański: (1.1) 숨통 (sumtong)
* litewski: (1.1) trachėja ż.
* łaciński: (1.1) trachea ż.
* łotewski: (1.1) elpvads m., traheja ż.
* macedoński: (1.1) душник m. (dušnik)
* niderlandzki: (1.1) luchtpijp ż./m., trachea ż.
* niemiecki: (1.1) Luftröhre ż.
* norweski (bokmål): (1.1) luftrør n.
* norweski (nynorsk): (1.1) luftrøyr ż./n.
* nowogrecki: (1.1) τραχεία ż. (tracheía)
* ormiański: (1.1) շնչափող (šnčʿapʿoł)
* perski: (1.1) نای
* portugalski: (1.1) traqueia ż.
* rosyjski: (1.1) трахея ż.
* rumuński: (1.1) trahee ż.
* serbski: (1.1) душник m. (dušnik)
* słowacki: (1.1) priedušnica ż.
* słoweński: (1.1) sapnik m., traheja ż.
* sycylijski: (1.1) cannarozzu fàusu
* szkocki gaelicki: (1.1) sgòrnan m.
* szwedzki: (1.1) luftstrupe w.
* tajski: (1.1) หลอดลมคอ
* tamilski: (1.1) காற்றுக்குழல்
* turecki: (1.1) soluk borusu
* ukraiński: (1.1) трахея ż. (traheâ)
* volapük: (1.1) bron
* węgierski: (1.1) légcső
* wietnamski: (1.1) khí quản
* włoski: (1.1) trachea
źródła.
== tchawica (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. tchawica
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tchawicą, dotyczący tchawicy
Wiktionary
rzecz. tchnienie n., tchawica ż.
Wiktionary
narząd, przez który oddycha stawonóg
SJP.pl
Tchawki – narząd oddechowy występujący u niektórych stawonogów (owady, pareczniki, dwuparce, niektóre roztocze i pająki).
Tchawki są wypukleniami ścian ciała. Cały system tworzy sieć rozgałęzionych rurek różnej grubości, od wewnątrz wzmocnionych chitynową spiralą umożliwiającą utrzymanie stałej drożności.
Wikipedia
narząd, przez który oddycha stawonóg
SJP.pl
Tchawki – narząd oddechowy występujący u niektórych stawonogów (owady, pareczniki, dwuparce, niektóre roztocze i pająki).
Tchawki są wypukleniami ścian ciała. Cały system tworzy sieć rozgałęzionych rurek różnej grubości, od wewnątrz wzmocnionych chitynową spiralą umożliwiającą utrzymanie stałej drożności.
Wikipedia
podtyp stawonogów; tchawkodyszne, tchawkowce
SJP.pl
przedstawiciel podtypu stawonogów; tchawkowiec
SJP.pl
podtyp stawonogów; tchawkodyszce, tchawkowce
SJP.pl
Tchawkowce, tchawkodyszne – największa grupa w typie stawonogów, jednostka systematyczna w różnych źródłach podnoszona do różnej rangi.
Podtyp tchawkowce (Tracheata) – jako synonimy funkcjonują nazwy i jednostki taksonomiczne: tchawkowce właściwe – Eutracheata, czułkowce – Antenata, wargowce – Labiata, jednogałęziowe – Uniramia. Różnice w poglądach systematycznych wynikają z nadawania poszczególnym cechom budowy różnego znaczenia w powiązaniu do cech innych stawonogów, na przykład akcentowania jednogałęzistych odnóży (Uniramia), występowania tchawek (Tracheata, Eutracheata), obecności czułków (Antenata). Różnice w ujęciach systematycznych wynikają także ze stanu wiedzy i poglądów na monofiletyczność lub polifiletyzm całego podtypu oraz poszczególnych gromad wśród tchawkowców.
Wikipedia
o cechach tchawkodysznych (podtyp stawonogów)
SJP.pl
podtyp stawonogów; tchawkodyszce, tchawkodyszne
SJP.pl
Tchawkowce, tchawkodyszne – największa grupa w typie stawonogów, jednostka systematyczna w różnych źródłach podnoszona do różnej rangi.
Podtyp tchawkowce (Tracheata) – jako synonimy funkcjonują nazwy i jednostki taksonomiczne: tchawkowce właściwe – Eutracheata, czułkowce – Antenata, wargowce – Labiata, jednogałęziowe – Uniramia. Różnice w poglądach systematycznych wynikają z nadawania poszczególnym cechom budowy różnego znaczenia w powiązaniu do cech innych stawonogów, na przykład akcentowania jednogałęzistych odnóży (Uniramia), występowania tchawek (Tracheata, Eutracheata), obecności czułków (Antenata). Różnice w ujęciach systematycznych wynikają także ze stanu wiedzy i poglądów na monofiletyczność lub polifiletyzm całego podtypu oraz poszczególnych gromad wśród tchawkowców.
Wikipedia
przedstawiciel podtypu stawonogów; tchawkodyszec
SJP.pl
[czytaj: czibo] kawa marki Tchibo
SJP.pl
Tchibo GmbH – niemieckie przedsiębiorstwo oferujące zasadniczo produkty związane ze spożyciem kawy (samą kawę, sprzęt służący do jej przygotowywania itp.), ale także inne produkty powszechnego użytku (elektronikę, odzież, meble, akcesoria domowe itp.). Pod marką Tchibo prowadzone są także kawiarnie i sklepy.
Wikipedia
dawniej: stęchlizna
SJP.pl
zdrobnienie od: tchlina (stęchlizna)
SJP.pl
podniośle, przenośnie: wywołać korzystną zmianę w kimś lub w czymś (np. Ten gest tchnął we mnie nadzieję.)
SJP.pl
podniośle, przenośnie: wywołać korzystną zmianę w kimś lub w czymś (np. Ten gest tchnął we mnie nadzieję.)
SJP.pl
oddech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. oddech
Wiktionary
IPA: ˈtxʲɲɛ̇̃ɲɛ, AS: tχʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. tchawka ż., tchawica ż.
czas. tchnąć
przym. tchawicowy, tchawiczny, tchawkowy
Wiktionary
(1.1) dech, oddech
Wiktionary
1. ktoś strachliwy, łatwo ulegający uczuciu strachu; nieumiejący zapanować nad sobą gdy zachodzi potrzeba działania;
2. ssak drapieżny z rodziny kun, o pięknym kasztanowym futrze, gnieżdżący się w pobliżu zabudowań ludzkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. przen. człowiek bojaźliwy, strachliwy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. niewielki europejski ssak drapieżny;
Wiktionary
wspólna nazwa określająca kilka gatunków drapieżnych ssaków z rodziny łasicowatych:
Wikipedia
(1.1) Będziesz się ukrywał, jak tchórz!?
(2.1) Można tu spotkać makaki, zagrożone wyginięciem lamparty, prowadzące nocne życie żenety oraz tchórze.
Wiktionary
IPA: txuʃ, AS: tχuš
Wiktionary
rzecz. tchórzostwo n., tchórzliwość ż., tchórzenie n., stchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy, tchórzy
przysł. tchórzliwie
Wiktionary
(1.1) bojaźliwiec, strachajło, cykor, panikarz, trusia, asekurant, ostrożniak, kapitulant, trzęsidupa, zajęcze serce, człowiek małego ducha; gw-pl|Mazowsze|ćchórz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odstępowanie od czegoś pod wpływem strachu
Wiktionary
rzecz. tchórz m., tchórzostwo n., tchórzliwość ż., stchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy, tchórzy
przysł. tchórzliwie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób tchórzliwy, właściwy tchórzowi; bez odwagi
Wiktionary
(1.1) Czesi, Rumuni, Węgrzy zachowali się bardziej tchórzliwie, i wykładali Łysenkę.
(1.1) Niestety, nie mogłem namówić pana Macieja na energiczną akcję; było widoczne, że tchórzliwie chciał mieć już tę sprawę za sobą.
Wiktionary
IPA: txuʒˈlʲivʲjɛ, AS: tχužlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. tchórz m., tchórzostwo n., tchórzliwość ż., stchórzenie n., tchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy, tchórzowski, tchórzy
Wiktionary
(1.1) bojaźliwie, lękliwie, strachliwie, trwożliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tchórzliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekcew. albo pogard. cecha tego, co tchórzliwe; cecha tych, którzy są tchórzliwi
Wiktionary
rzecz. tchórz m., tchórzostwo n., tchórzenie n., stchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy
przysł. tchórzliwie
Wiktionary
(1.1) bojaźliwość, lękliwość, strachliwość, trwożliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: tchórzliwy
SJP.pl
zachowujący się jak tchórz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki jak u tchórza; lękliwy, bojący się coś zrobić
Wiktionary
(1.1) Naród biedny, tchórzliwy, leniwy, niekarny, nietrwały i nierozsądny - będzie przy każdym ustroju narodem słabym.
Wiktionary
IPA: txuʒˈlʲivɨ, AS: tχužlʹivy
Wiktionary
przysł. tchórzliwie
rzecz. tchórz m., tchórzostwo n., tchórzliwość ż., tchórzenie n., stchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzowski, tchórzy
Wiktionary
(1.1) lękliwy, bojaźliwy, strachliwy, trwożliwy
Wiktionary
1. skrzyżowanie tchórza z fretką;
2. wyprawiona skóra z tego zwierzęcia
SJP.pl
Tchórzofretka, tchórz hodowlany – mieszaniec z rodziny łasicowatych, hodowlana odmiana tchórza zwyczajnego (Mustela putorius) pochodząca ze skrzyżowania z jego udomowioną formą albinotyczną – fretką domową (Mustela putorius f. furo).
Wikipedia
1. skrzyżowanie tchórza z fretką;
2. wyprawiona skóra z tego zwierzęcia
SJP.pl
postępowanie właściwe tchórzowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cecha właściwa tchórzowi; lękliwość, brak odwagi
(1.2) tchórzliwy postępek
Wiktionary
IPA: txuˈʒɔstfɔ, AS: tχužostfo
Wiktionary
rzecz. tchórz m., tchórzliwość ż., tchórzenie n., stchórzenie n.
czas. tchórzyć ndk., stchórzyć dk.
przym. tchórzliwy, tchórzowski, tchórzy
przysł. tchórzliwie
Wiktionary
(1.1) tchórzliwość, bojaźliwość, trwożliwość, strachliwość, lękliwość
Wiktionary
rzadko: trochę tchórzliwy, bojaźliwy
SJP.pl
Tchórzowski (Tchórzewski) – polski herb szlachecki.
Wikipedia
związany z tchórzem, dotyczący tchórza
SJP.pl
postępować jak tchórz
SJP.pl
czasownik
(1.1) nie wykazywać się odwagą, bać się wykonania czegoś
(1.2) stpol. puszczać smród, śmierdzieć
Wiktionary
(1.1) Nie kochał nigdy nikogo, ale nie dlatego, że nie było po temu sposobności, tylko dlatego, że tchórzył. (Jarosław Iwaszkiewicz Panny z Wilka)
(1.2) Piękny z pojźrzenia, ale sprośnie tchórzy. (Mateusz Cygański Myślistwo ptasze)
Wiktionary
IPA: ˈtxuʒɨt͡ɕ, AS: tχužyć
Wiktionary
rzecz. tchórzenie n., tchórz, tchórzofretka, tchórzostwo, tchórzliwość
czas. stchórzyć
przym. tchórzliwy
przysł. tchórzliwie
Wiktionary
(1.1) być wiatrem podszytym, mieć pietra, bać się
(1.2) pierdzieć, popierdywać, puszczać bąki, puszczać wiatry, smrodzić
Wiktionary
skrót od: Transmission (lub: Transport, Transfer) Control Protocol, strumieniowy protokół komunikacji i sterowania przesyłaniem danych między dwoma komputerami
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, siedziba powiatu tczewskiego;
Wiktionary
Tczew wymowa (koc. Derszewo, kaszub. Dërszewò, niem. Dirschau, łac. Trsovia) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, siedziba powiatu tczewskiego i gminy wiejskiej Tczew, należące do aglomeracji trójmiejskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego.
Wikipedia
(1.1) Oparciem polskości w Tczewie był Kościół katolicki.
Wiktionary
IPA: ṭt͡ʃɛf, AS: ṭčef
Wiktionary
rzecz. tczewianin mos., tczewianka ż.
przym. tczewski
Wiktionary
mieszkaniec Tczewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tczewa
(1.2) osoba pochodząca z Tczewa, urodzona w Tczewie
Wiktionary
(1.1) W sobotę tczewianom znowu udało się pokonać łebian.
Wiktionary
rzecz. Tczew mrz.
:: fż. tczewianka ż.
przym. tczewski
Wiktionary
mieszkanka Tczewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tczewa
(1.2) kobieta pochodząca z Tczewa, urodzona w Tczewie
Wiktionary
rzecz. Tczew mrz.
:: fm. tczewianin mos.
przym. tczewski
Wiktionary
przymiotnik od: Tczew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Tczewa, związany z Tczewem
Wiktionary
(1.1) W okresie dziesięciolecia istnienia tczewska „szkoła wilków morskich” wydała 140 absolwentom dyplomy oficerów nawigatorów i oficerów mechaników.
Wiktionary
rzecz. Tczew mrz., tczewianin mos., tczewianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Tczów (dawniej też Tczów Średni) – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Tczów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Tczów
SJP.pl
Towarzystwo Demokratyczne Polskie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Tranzytowy Dokument Towarzyszący
Wiktionary
IPA: tɛ‿dɛ‿ˈtɛ, AS: te‿de‿te
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = wojsk. teatr działań wojennych
(1.2) = środ. tylko dla wtajemniczonych
Wiktionary
fonetyczna nazwa litery T
SJP.pl
zaimek przymiotny
(1.1) nmos. lm. od: ta, to
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) nazwa litery t / T
(2.2) filoz. rel. taoistyczna wewnętrzna natura przedmiotu, istota tej rzeczy, jej przeznaczenie, zdatność;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A kto te oczy widział – zapomnieć nie może!
Wiktionary
IPA: tɛ, AS: te
Wiktionary
(2.2) de (transkrypcja pinyin)
Wiktionary
[czytaj: tik] tek, teczyna;
1. rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych; drzewo tekowe;
2. drewno tekowe
SJP.pl
Teczyna, drzewo tekowe (Tectona L.f.) – rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych. Należą do niego trzy gatunki występujące naturalnie w południowej i południowo-wschodniej Azji, gdzie tworzą rozległe lasy monsunowe. Ich siedliskiem są obszary położone na rzędnych do 900 m n.p.m.
Wikipedia
przymiotnik od: teak (tek, drzewo tekowe)
SJP.pl
[czytaj: tilajt] mała okrągła świeczka w cienkiej osłonce
SJP.pl
[czytaj: tim]
1. sprawnie działająca wspólnie, zgrana grupa ludzi;
2. drużyna sportowa; reprezentacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zwykle drużyna sportowa, niekiedy inny zespół
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szef działu wyścigowego Kawasaki Motors Europe zapowiedział, że team będzie chciał ponownie walczyć o tytuł mistrzowski.
Wiktionary
przym. teamowy
Wiktionary
(1.1) drużyna, zespół
Wiktionary
[czytaj: tim spik] komunikator internetowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Bogiem i człowiekiem
Wiktionary
(1.1) Biblia uważana jest za dzieło teandryczne.
Wiktionary
(1.1) bosko-ludzki
Wiktionary
aminokwas niebiałkowy, pochodna glutaminy
SJP.pl
Teanina – organiczny związek chemiczny z grupy α-aminokwasów niebiałkowych, pochodna glutaminy, zawierająca podstawnik etylowy przy amidowym atomie azotu. Występuje naturalnie jako enancjomer o konfiguracji L (konfiguracja absolutna S) w liściach herbaty (kamelii) i przygotowywanej z nich zielonej herbacie. Łatwo pokonuje barierę krew-mózg i jest związkiem psychoaktywnym. Substancji przypisuje się działanie uspokajające, zmniejszające stres i niepokój, stabilizujące nastrój. Ma ona też zwiększać intensywność fal alfa w mózgu, co poprawia wydajność pracy i skuteczność nauki. Jest zaliczana do grupy nootropów.
Wikipedia
[czytaj: tizer]
1. fragmenty filmu, programu, gry komputerowej itp. emitowane jako zapowiedź; trailer, zwiastun;
2. krótka scenka poprzedzająca czołówkę filmu;
3. środowiskowo: reklama nieujawniająca firmy ani produktu, mająca zaciekawić odbiorcę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reklama mająca na celu jedynie wzbudzenie zainteresowania;
Wiktionary
Teaser – potoczne, wywodzące się z języka angielskiego, określenie zwiastuna np. filmu czy gry komputerowej itp., a nawet mającej nastąpić kampanii reklamowej marki konsumenckiej, które w danej chwili nie są jeszcze dostępne publicznie (często jeszcze trwają nad nimi prace). Teasery zawierają informacje o tym, co będzie zawierał w sobie produkt po jego udostępnieniu.
Wikipedia
[czytaj: titoks] detoks poprzez picie herbat ziołowych
SJP.pl
1. instytucja, organizacja zajmująca się wystawianiem utworów scenicznych; też: zespół ludzi pracujących w tej instytucji;
2. budynek, pomieszczenie przystosowane do wystawiania utworów scenicznych;
3. twórczość sceniczna danego autora, kraju, narodu, danej epoki;
4. wystawiane przedstawienie lub przedstawienia;
5. miejsce jakichś wydarzeń.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. dziedzina sztuki, w której utwory są przedstawiane publiczności przez aktorów odgrywających role według scenariusza (dramatu);
(1.2) teatr. instytucja, która odgrywa (wystawia) takie przedstawienia; ogół osób (zwykle: aktorów) zatrudnionych w tej instytucji
(1.3) archit. budynek teatru (1.2);
(1.4) przen. sytuacja, w której ludzie zachowują się w dziwny, niespotykany, niecodzienny sposób
Wiktionary
Teatr – rodzaj sztuki widowiskowej, w której aktor lub grupa aktorów na żywo przedstawia sztukę dla zgromadzonej publiczności. Terminem teatr określa się też sam spektakl teatralny lub budynek, w którym odgrywane jest przedstawienie.
Wikipedia
(1.1) Znany pisarz był miłośnikiem teatru i opery nie od wczoraj.
(1.2) Do miasteczka przyjechał nowoczesny teatr.
(1.3) Nad placem górowała klasycystyczna bryła teatru.
(1.4) Ale teatr – samochód potrącił kobietę na przejściu, a ona pobiegła do kierowcy i obrzuciła go jajkami.
Wiktionary
IPA: ˈtɛatr̥, AS: teatr̦
Wiktionary
rzecz. teatralność ż.
:: zdrobn. teatrzyk m.
przym. teatralny, przyteatralny
przysł. teatralnie
Wiktionary
(1.1) dramat; gw-pl|Górny Śląsk|tyjater.
(1.2) scena; gw-pl|Górny Śląsk|tyjater.
(1.3) przest. kinoteatr; gw-pl|Górny Śląsk|tyjater.
(1.4) komedia, groteska
Wiktionary
skrót od: teatralny, teatralnie, teatralność, teatrologia, teatrologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
informacje, publikacje związane z pracą teatru
SJP.pl
„Teatralia” – ogólnopolski Internetowy Magazyn Teatralny działający od 1 października 2008 pod adresem http://www.teatralia.com.pl. Został założony z inicjatywy Magdy Raczek, obecnie redaktor naczelnej magazynu. Wyłonił się z grupy recenzentów, działającego przy „Dzienniku Teatralnym” Forum Młodych Krytyków. Funkcjonuje jako medium internetowe w formie dziennika. Zarejestrowany jako czasopismo pod numerem ISSN 1689-6696.
Wikipedia
1. przerabiać utwór niesceniczny na widowisko teatralne;
2. nadawać czemuś cechy teatralne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|teatralizować.
Wiktionary
czas. teatralizować ndk.
Wiktionary
1. dotyczący teatru;
2. sztuczny, przesadny, patetyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z teatrem, odnoszący się do teatru
przymiotnik jakościowy
(2.1) obliczony na wywołanie efektu u obserwatora
Wiktionary
(1.1) W każdą niedzielę dzieci będą mogły aktywnie spędzić czas ze swoimi najbliższymi oraz poznać różne ciekawe formy działalności teatralnej.
(2.1) Piłkarz, chociaż ledwie dotknięty przez obrońcę, w teatralny sposób przewrócił się w polu karnym.
Wiktionary
IPA: ˌtɛaˈtralnɨ, AS: teatralny
Wiktionary
rzecz. teatr m., teatrzyk m., teatralność ż.
przysł. teatralnie
Wiktionary
(1.1) sceniczny
Wiktionary
zamiłowanie do teatru
SJP.pl
specjalista w zakresie wiedzy o teatrze; teatroznawca
SJP.pl
Teatrologia – nauka o teatrze, zapoczątkowana na początku XX wieku przez niemieckiego badacza Maxa Hermanna, jako osobna dziedzina studiów powstała pod wpływem zmian w teatrze, związanych z Wielką Reformą Teatru i haseł wzywających do „reteatralizacji” teatru. Działania te potrzebowały wsparcia teoretycznego w procesie odnawiania i ponownego definiowania sztuki teatralnej, wzmacniania autonomii teatru od innych dziedzin sztuki.
Wikipedia
nauka o teatrze; teatroznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kierunek studiów obejmujący wiedzę o teatrze
Wiktionary
Teatrologia – nauka o teatrze, zapoczątkowana na początku XX wieku przez niemieckiego badacza Maxa Hermanna, jako osobna dziedzina studiów powstała pod wpływem zmian w teatrze, związanych z Wielką Reformą Teatru i haseł wzywających do „reteatralizacji” teatru. Działania te potrzebowały wsparcia teoretycznego w procesie odnawiania i ponownego definiowania sztuki teatralnej, wzmacniania autonomii teatru od innych dziedzin sztuki.
Wikipedia
przym. teatrologiczny
Wiktionary
1. dotyczący nauki o teatrze; teatroznawczy;
2. dotyczący wydziału, kierunku teatrologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z teatrologią, dotyczący teatrologii
Wiktionary
rzecz. teatrologia ż., teatrolog mos.
Wiktionary
(1.1) teatroznawczy
Wiktionary
miłośnik teatru, zapalony bywalec teatralny; teatrofil
SJP.pl
fascynacja teatrem, skłonność do chodzenia na przedstawienia teatralne
SJP.pl
kobieta o zamiłowaniu do teatru i przedstawień teatralnych
SJP.pl
terapia za pomocą sztuki teatralnej
SJP.pl
Teatroterapia – technika terapeutyczna i metoda interwencji kryzysowej realizowana w oparciu o zajęcia teatralne i sceniczne.
Wikipedia
teatrować się - potocznie:
1. oglądać przedstawienie teatralne;
2. brać udział w przedstawieniu teatralnym
SJP.pl
specjalista w zakresie wiedzy o teatrze; teatrolog
SJP.pl
związany z nauką o teatrze; teatrologiczny
SJP.pl
specjalista w zakresie wiedzy o teatrze
SJP.pl
nauka o teatrze; teatrologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kierunek studiów obejmujący wiedzę o teatrze
Wiktionary
1. przestawienie teatralne lub sytuacja podobna do takiego przedstawienia; theatrum;
2. dawniej: teatr
SJP.pl
zdrobnienie od: teatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: teatr
(1.2) przedstawienie lalkowe dla dzieci
Wiktionary
rzecz. teatr m., teatralność ż.
przym. teatralny
przysł. teatralnie
Wiktionary
członek zakonu opartego na regule św. Augustyna; teatyni - nazwa tego zakonu (założonego w XVI w. we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z katolickiego zgromadzenia opartego na regule św. Augustyna, założonego w XVI w. we włoskim Chieti;
Wiktionary
(1.1) Wszyscy pamiętali ich z dzieciństwa i młodości jako chłopców nieco wyniosłych, bo kształconych u teatynów, noszących się prosto i dumnie.
Wiktionary
członkini Zgromadzenia Sióstr Teatynek Niepokalanego Poczęcia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Teb, związany z Tebami
Wiktionary
(1.1) Legion tebaicki został stracony z rozkazu cesarskiego urzędnika.
Wiktionary
rzecz. Teby nmos., tebańczyk m., tebanka ż.
przym. tebański
Wiktionary
(1.1) tebański
Wiktionary
region w starożytnym Egipcie
SJP.pl
Tebaida (gr. Θηβαίς Thebais) – region w starożytnym Egipcie, do którego należało 13 najbardziej wysuniętych na południe nomów Górnego Egiptu – od Abydos do Asuanu. Nazwa pochodziła od starożytnej egipskiej stolicy – Teb.
Wikipedia
związek organiczny, alkaloid występujący w opium
SJP.pl
Tebaina – organiczny związek chemiczny, eter dwumetylowy morfiny, alkaloid znajdujący się w opium w ilości około 1%.
W stanie czystym jest białą substancją stałą, nierozpuszczalną w wodzie, rozpuszczalną w eterze i alkoholu. Wykazuje słabe działanie narkotyczne, w przeciwieństwie do innych opiatów bardziej stymulujące niż depresyjne. Nie ma szerszego zastosowania w medycynie, lecz jest wykorzystywana do otrzymywania innych opioidów, m.in. kodeiny, buprenorfiny, etorfiny i naloksonu.
Wikipedia
mieszkaniec Teb (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Teb
Wiktionary
(1.1) Legion dzielnych tebańczyków wyruszył o świtaniu.
Wiktionary
rzecz. Teby nmos.
:: fż. tebanka ż.
przym. tebański, tebaicki
Wiktionary
mieszkanka Teb (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Teb
Wiktionary
(1.1) Gliniany czerpak wypadł z rąk starszej tebanki.
Wiktionary
rzecz. Teby nmos.
:: fm. tebańczyk m.
przym. tebański, tebaicki
Wiktionary
przymiotnik od: Teby
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Teb, związany z Tebami (greckimi lub egipskimi)
Wiktionary
(1.1) Świątynie tebańskie zostały zamknięte, a wizerunki i imiona tebańskiego boga Amona skuwano ze ścian.
Wiktionary
rzecz. Teby nmos., tebańczyk m., tebanka ż.
przym. tebaicki
Wiktionary
(1.1) tebaicki
Wiktionary
klapa z półtwardej skóry, będąca częścią siodła, dająca oparcie dla kolan jeźdźca; tabenka, tybinka, tebinka
SJP.pl
dawniej: frędzle i ozdoby skórzane wiszące u siodła; tebinki, tabenki, tybinki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w północnej części Wielkiego Kaukazu, lewy dopływ Kubania;
Wiktionary
Teberda (ros. Теберда) – miasto w Rosji, na północnych stokach Wielkiego Kaukazu, nad rzeką Teberdą (dopływem Kubania) w Karaczajo-Czerkiesji. Uzdrowisko, miejscowość wypoczynkowa i ważne centrum turystki górskiej. Centrum miejscowości leży na wysokości 1280 m n.p.m. Liczy około 8,65 tys. mieszkańców (2019).
Siedziba zarządu Teberdyński Park Narodowy.
Wikipedia
przym. teberdyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Teberdą, dotyczący Teberdy
Wiktionary
rzecz. Teberda ż.
Wiktionary
klapa z półtwardej skóry, będąca częścią siodła, dająca oparcie dla kolan jeźdźca; tebenka, tybinka, tabenka
SJP.pl
1. dawniej: frędzle i ozdoby skórzane wiszące u siodła; tebenki, tabenki, tybinki;
2. dawniej, potocznie: pośladki
SJP.pl
przymiotnik od: Tebriz (miasto w Iranie); tebryski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tebrizem, dotyczący Tebrizu
Wiktionary
rzecz. Tebriz mrz.
Wiktionary
miasto w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodnim Iranie;
Wiktionary
Tebriz (pers. تبریز, Tabriz) – miasto w północno-zachodnim Iranie, nad rzeką Talche Rud (uchodzi do jeziora Urmia). Stolica ostanu Azerbejdżan Wschodni. Jest zamieszkane przez 1,4 mln ludzi.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, włókienniczy, skórzany, chemiczny, drzewny, szklarski oraz spożywczy.
Wikipedia
przym. tebriski
Wiktionary
przymiotnik od: Tebriz (miasto w Iranie); tebriski
SJP.pl
1. starożytne miasto-państwo w Górnym Egipcie;
2. miasto w Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Górnym Egipcie, położone nad Nilem;
(1.2) geogr. miasto w Grecji, w Beocji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pawła z Teb czczą mnisi z zakonu paulinów.
(1.2) W 335 p.n.e. Teby próbowały odzyskać wolność.
Wiktionary
rzecz. tebańczyk mos., tebanka ż.
przym. tebański, tebaicki
Wiktionary
skrót od: technik, technika, techniczny, technikum, technologia, technologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz); techn.
SJP.pl
skrót od: technik, technika, techniczny, technikum, technologia, technologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz); tech.
SJP.pl
sztucznie otrzymany pierwiastek chemiczny o symbolu Tc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Tc i liczbie atomowej 43;
Wiktionary
Technet (Tc, łac. technetium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Jest pierwszym otrzymanym sztucznie pierwiastkiem. Nazwa wywodzi się od greckiego słowa τεχνητoς technetos – sztuczny.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma technet?
Wiktionary
IPA: ˈtɛxnɛt, AS: teχnet
Wiktionary
przym. technetowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Tc
Wiktionary
→ technet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z technetem, dotyczący technetu
Wiktionary
rzecz. technet m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. muzyka techno
Wiktionary
(1.1) Moim zdaniem najlepsza techniawa jest w klubie "Trendi" (z Internetu).
Wiktionary
IPA: tɛxʲˈɲava, AS: teχʹńava
Wiktionary
[czytaj: technikolor] system produkcji filmu kolorowego; technikolor
SJP.pl
Technicolor – wczesny proces obróbki materiału światłoczułego dający w efekcie naturalny obraz kolorowy, stosowany w hollywoodzkich filmach od 1922 roku przez około 30 lat. Technika ta zapoczątkowana została przez firmę Technicolor Motion Picture Corporation z Bostonu w roku 1914. Znany i doceniany za intensywność i nasycenie kolorów, wykorzystywany był głównie przy produkcji musicali (jak np. Deszczowa piosenka, Mężczyźni wolą blondynki czy Czarnoksiężnik z Oz), filmów kostiumowych (Przygody Robin Hooda) i animowanych (Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków).
Wikipedia
[czytaj: tekniks] produkt marki Technics
SJP.pl
Wikipedia
1. wprowadzanie urządzeń, usprawnień technicznych;
2. szerzenie wiedzy tchnicznej
SJP.pl
dotyczący technicyzacji
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odnoszący się do techniki
Wiktionary
(1.1) Nie są one trudne technicznie, wymagają jednak pewnej kondycji fizycznej ze względu na wyspowy charakter tych gór: spore wysokości względne pomiędzy dnami dolin a szczytami i głębokie przełęcze pomiędzy szczytami.
Wiktionary
rzecz. technikum n., technika ż., technik mos., techniczność ż.
przym. techniczny
Wiktionary
związany z techniką i typografią
SJP.pl
dotyczący przemysłu technicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest techniczne; cecha tych, którzy są techniczni
Wiktionary
rzecz. technik m., technika ż.
przym. techniczny
przysł. technicznie
Wiktionary
dotyczący techniki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do techniki, związany z techniką
(1.2) dotyczący techniki wykonywania jakichś czynności lub sposobu realizacji czegoś
(1.3) taki, którego znaczenie mówiący chce pomniejszyć
Wiktionary
(1.1) Nie lubię technicznych przedmiotów.
Wiktionary
IPA: tɛxʲˈɲit͡ʃnɨ, AS: teχʹńičny
Wiktionary
rzecz. technika ż., technik m., techniczka ż., technikalia nmos., technikum n., techniczność ż.
przysł. technicznie
Wiktionary
specjalista w danej dziedzinie techniki; absolwent technikum; osoba o średnim wykształceniu technicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik średniego szczebla z wykształceniem technicznym
(1.2) ten, kto osiągnął znaczną biegłość, sprawność w wykonywaniu czegoś
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: technika
Wiktionary
Technik (gr. technikos – „kunsztowny”) – tytuł zawodowy, specjalista w zakresie odpowiedniej dziedziny wiedzy technicznej, mający zwykle średnie zawodowe wykształcenie.
Wikipedia
(1.1) Jan jest technikiem z dużym stażem.
Wiktionary
IPA: ˈtɛxʲɲik, AS: teχʹńik
Wiktionary
rzecz. technika ż., technikum n., technikalia nmos., technicyzacja ż.
:: fż. techniczka ż.
przym. techniczny
przysł. technicznie
Wiktionary
1. sposób wykonywania prac w jakiejś dziedzinie; metoda;
2. całokształt środków i czynności wchodzących w zakres działalności ludzkiej związanej z wytwarzaniem dóbr materialnych, a także reguły posługiwania się nimi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób wytwarzania, produkcji
(1.2) sposób wykonania jakiejś czynności
(1.3) dziedzina działalności, obejmująca wytwarzanie zjawisk i przedmiotów nie występujących naturalnie w przyrodzie;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: technik
(2.2) M., B. i W. lm. od: technikum
Wiktionary
Technika (stgr. τέχνη, technē „sztuka, rzemiosło, kunszt, umiejętność”) – wytwarzanie zjawisk i przedmiotów niewystępujących naturalnie w przyrodzie. Pojęcie techniki bywa potocznie utożsamiane z technologią, czyli wiedzą o wytwarzaniu za pomocą środków technicznych.
Wikipedia
(1.1) Dopiero w 1543 w Anglii opanowano technikę odlewania dział z żelaza.
(1.2) Ronaldinho ma świetną technikę gry.
(1.3) Rząd znowu zmniejszył nakłady na naukę i technikę.
Wiktionary
IPA: ˈtɛxʲɲika, AS: teχʹńika
Wiktionary
rzecz. technik m., techniczka ż., technikum n., technikalia nmos., technicyzacja ż., techniczność ż.
przym. techniczny
przysł. technicznie
Wiktionary
(1.1) maniera
Wiktionary
kwestie techniczne dotyczące jakiegoś zagadnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kwestie techniczne związane z jakimś zagadnieniem
Wiktionary
(1.1) Niestety, nie znam się na komputerowych technikaliach, zawsze wołam fachowca.
Wiktionary
IPA: ˌtɛxʲɲiˈkalʲja, AS: teχʹńikalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. technika ż., technik m.
przym. techniczny
Wiktionary
system produkcji filmu kolorowego; technicolor
SJP.pl
Technicolor – wczesny proces obróbki materiału światłoczułego dający w efekcie naturalny obraz kolorowy, stosowany w hollywoodzkich filmach od 1922 roku przez około 30 lat. Technika ta zapoczątkowana została przez firmę Technicolor Motion Picture Corporation z Bostonu w roku 1914. Znany i doceniany za intensywność i nasycenie kolorów, wykorzystywany był głównie przy produkcji musicali (jak np. Deszczowa piosenka, Mężczyźni wolą blondynki czy Czarnoksiężnik z Oz), filmów kostiumowych (Przygody Robin Hooda) i animowanych (Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. średnia szkoła zawodowa
(1.2) eduk. przest. politechnika
Wiktionary
Technikum – szkoła średniego szczebla o profilu technicznym utworzona w 1948 roku jako alternatywa dla liceum, a obecnie typ szkoły ponadpodstawowej.
Wikipedia
(1.1) Maciej chodzi do technikum samochodowego.
Wiktionary
IPA: tɛxʲˈɲikũm, AS: teχʹńikũm
Wiktionary
rzecz. technik m., technika ż.
przym. techniczny
przysł. technicznie
Wiktionary
dotyczący technizacji
SJP.pl
1. styl we współczesnej muzyce rozrywkowej, charakteryzujący się silnym, jednostajnym rytmem i wykorzystaniem utworzonych elektronicznie dźwięków;
2. subkultura fanów tej muzyki;
3. mający cechy tego stylu muzycznego, np. utwór techno;
4. grający taką muzykę, np. zespół techno;
5. mający cechy subkultury techno, np. impreza techno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek tanecznej muzyki elektronicznej;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|techno.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) techno
* arabski: (1.1) تكنو m.
* baskijski: (1.1) tekno
* bułgarski: (1.1) техно
* chiński standardowy: (1.1) 铁克诺音乐 (tiěkènuòyīnlè)
* fiński: (1.1) tekno
* gruziński: (1.1) ტექნო (t'ekno)
* japoński: (1.1) テクノ (tekuno)
* koreański: (1.1) 테크노 (t’ek’ŭno)
* perski: (1.1) تکنو
* rosyjski: (1.1) техно m.
* tajski: (1.1) เทคโน
* ukraiński: (1.1) техно
źródła.
== techno (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-techno.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. techno
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛxnɔ, AS: teχno
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|techno.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) techno
* arabski: (1.1) تكنو m.
* baskijski: (1.1) tekno
* bułgarski: (1.1) техно
* chiński standardowy: (1.1) 铁克诺音乐 (tiěkènuòyīnlè)
* fiński: (1.1) tekno
* gruziński: (1.1) ტექნო (t'ekno)
* japoński: (1.1) テクノ (tekuno)
* koreański: (1.1) 테크노 (t’ek’ŭno)
* perski: (1.1) تکنو
* rosyjski: (1.1) техно m.
* tajski: (1.1) เทคโน
* ukraiński: (1.1) техно
źródła.
== techno (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-techno.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. techno
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) techn. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z techniką
(1.2) muz. pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z muzyką techno
Wiktionary
IPA: ˈtɛxnɔ, AS: teχno
Wiktionary
potocznie: tekst trudny do zrozumienia z powodu zbyt wielu specjalistycznych słów
SJP.pl
osoba odczuwająca lęk przed nowoczesnymi technologiami, niechęć do nowinek technicznych
SJP.pl
lęk przed nowoczesnymi technologiami, niechęć do nowinek technicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strach przed złożonymi urządzeniami
Wiktionary
kobieta odczuwająca lęk przed nowoczesnymi technologiami, niechęć do nowinek technicznych
SJP.pl
nowoczesne urządzenie elektroniczne niewielkich rozmiarów; elektrogadżet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. proces globalizacji technologii
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔɡlɔˈbalʲism̥, AS: teχnoglobalʹism̦
Wiktionary
specjalista w dziedzinie technoklimatologii
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się wpływem klimatu na urządzenia techniczne
SJP.pl
lokal rozrywkowy, w którym tańczy się przy muzyce techno; techno klub, techno club
SJP.pl
forma ustroju państwowego oparta na przekonaniu, iż postęp techniczny rozwiąże wszelkie konflikty i problemy społeczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. ustrój, w którym władzę pełnią specjaliści, technicy i organizatorzy;
(1.2) polit. państwo, w którym panuje ustrój technokratyczny
Wiktionary
Technokracja („techno” od greckiego tekhne – umiejętność, „kracja” od greckiego kratos – „władza”) może odnosić się do:
Wikipedia
IPA: ˌtɛxnɔˈkrat͡sʲja, AS: teχnokracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. technokrata m., technokratka ż., technokratyzm m.
przym. technokratyczny
Wiktionary
zwolennik technokracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik technokracji
Wiktionary
Technokracja („techno” od greckiego tekhne – umiejętność, „kracja” od greckiego kratos – „władza”) może odnosić się do:
Wikipedia
IPA: ˌtɛxnɔˈkrata, AS: teχnokrata
Wiktionary
rzecz. technokracja ż., technokratyzm n.
:: fż. technokratka ż.
przym. technokratyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka technokracji
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔˈkratka, AS: teχnokratka
Wiktionary
rzecz. technokracja ż., technokrata mos.
przym. technokratyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z technokracją lub technokratą
Wiktionary
(1.1) Myślenie technokratyczne wysuwało na pierwszy plan wzrost produkcji.
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔkraˈtɨt͡ʃnɨ, AS: teχnokratyčny
Wiktionary
rzecz. technokracja ż., technokrata m., technokratka ż., technokratyzm m.
Wiktionary
skrót od: technologia, technologiczny
SJP.pl
specjalista w zakresie technologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie technologii – procesu wytwarzania, obróbki, uprawy lub hodowli czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) specjalistka w zakresie technologii – procesu wytwarzania, obróbki, uprawy lub hodowli czegoś
Wiktionary
(1.1) Michał jest dobrze wykształconym i doświadczonym technologiem produkcji szkła.
(2.1) Pracę naszego działu nadzoruje technolog, pani Irena.
Wiktionary
IPA: tɛxˈnɔlɔk, AS: teχnolok
Wiktionary
rzecz. technologia ż., technologiczność ż.
:: fż. rzad. technolożka ż.
przym. technologiczny
przysł. technologicznie
Wiktionary
(2.1) technolożka, pani technolog
Wiktionary
1. metoda przygotowania i prowadzenia procesu produkcyjnego lub przetwórczego;
2. proces techniczny z zastosowaniem takiej metody;
3. dziedzina nauk technicznych zajmująca się badaniem metod produkcji lub przetwarzania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces wytwarzania lub przetwarzania czegoś
(1.2) dziedzina wiedzy zajmująca się procesami produkcji lub przetwarzania
Wiktionary
Technologia – metoda przygotowania i prowadzenia procesu wytworzenia lub przetwarzania jakiegoś dobra lub informacji. Technologia może oznaczać konkretny proces (np. technologia klejenia, technologia malowania). Można rozpatrywać produkty pod względem technologiczności, czyli optymalizacji konstrukcji dla danego procesu, tak by dany projekt nie sprawiał trudności wykonania daną metodą.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) technika
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. technolog m./ż., technolożka ż.
przym. technologiczny
przysł. technologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|τεχνολογία. < etym|gr|τέχνη|-λογία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) technology; (1.2) engineering, technology
* arabski: (1.1) تكنولوجيا ż., تقنية ż.
* asturyjski: (1.1) teunoloxía
* azerski: (1.1) texnologiya
* baskijski: (1.?) teknologia
* białoruski: (1.1) тэхналогія ż.; (1.2) тэхналогія ż.
* bułgarski: (1.1) технология ż.; (1.2) технология ż.
* chorwacki: (1.?) tehnologija ż.
* czeski: (1.1) technologie ż.; (1.2) technologie ż.
* duński: (1.2) teknologi w.
* esperanto: (1.?) teĥnologio, teknologio
* estoński: (1.1) tehnoloogia; (1.2) tehnoloogia
* francuski: (1.2) technologie ż.
* galicyjski: (1.1) tecnoloxía ż.
* haitański: (1.?) teknoloji
* hiligaynon: (1.?) teknolohiya
* hindi: (1.?) विज्ञान
* hiszpański: (1.?) tecnología ż.
* japoński: (1.1) 科学技術
* jèrriais: (1.2) technologie ż.
* kataloński: (1.1) tecnologia ż.; (1.2) tecnologia ż.
* koreański: (1.?) 기술
* ladino: (1.?) טיקנולוג׳ײה
* macedoński: (1.?) технологија ż.
* maltański: (1.1) teknoloġija ż.
* minangkabau: (1.?) teknologi
* niderlandzki: (1.2) technologie ż.
* niemiecki: (1.1) Technologie ż.; (1.2) Technologie ż.
* portugalski: (1.?) tecnologia ż.
* rosyjski: (1.1) технология ż.; (1.2) технология ż.
* serbski: (1.?) технологија ż.
* słowacki: (1.?) technológia ż.
* słoweński: (1.?) tehnologija ż.
* sycylijski: (1.?) ticnoluggìa ż.
* szwedzki: (1.?) teknologi w.
* turecki: (1.2) teknoloji
* ukraiński: (1.1) технологія ż.; (1.2) технологія ż.
* węgierski: (1.1) technológia; (1.2) technológia
* wietnamski: (1.1) công nghệ
* wilamowski: (1.1) technologi ż.; (1.2) technologi ż.
* włoski: (1.?) tecnologia ż.
źródła.
== technologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) technologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔˈlɔɟja, AS: teχnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. technolog m./ż., technolożka ż.
przym. technologiczny
przysł. technologicznie
Wiktionary
(1.1) technika
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) pod względem technologicznym
Wiktionary
(1.1) Powieść opowiada o wyprawie na biegun południowy przy pomocy technologicznie zaawansowanego balonu.
Wiktionary
rzecz. technologia ż., technolog mos.
przym. technologiczny
Wiktionary
Technologiczność konstrukcji – zespół cech konstrukcyjnych określonego przedmiotu umożliwiających łatwe wykonanie go w danych warunkach produkcyjnych.
O technologiczności konstrukcji decydują informacje przekazywane wytwórcy przez konstruktora, głównie za pomocą rysunku technicznego. Informacje te dotyczą materiałów wyjściowych, ich wymiarów, rodzaju zastosowanych półfabrykatów, kształtu i wymiarów gotowych przedmiotów oraz ich dokładności, jakości powierzchni, twardości itp. Konstruktor podając te informacje, powinien uwzględnić nie tylko wymagania wynikające z zadań, jakie ma spełnić konstruowany przedmiot (np. element maszyny, maszyna), ale również wymagania wynikające z warunku technologiczności konstrukcji. Dlatego więc należy przewidzieć optymalny w danym przypadku materiał i proces technologiczny, jaki będzie zastosowany przy wytwarzaniu konstruowanego przedmiotu.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z technologią, dotyczący technologii
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: teχnoloǵičny
Wiktionary
rzecz. technologia ż., technolog m.
przysł. technologicznie
Wiktionary
Determinizm technologiczny lub inaczej determinizm techniczny – kierunek myśli socjologicznej, przypisujący technice i technologii oraz zachodzącym w nich zmianom zasadniczą rolę w kształtowaniu rzeczywistości społecznej. Głównymi przedstawicielami tego nurtu są Thorstein Veblen i Wesley Clair Mitchell, którzy również byli zwolennikami technokratyzmu (Veblen był nawet członkiem Ruchu Technokratycznego).
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. specjalistka w zakresie technologii, specjalistka od procesu tworzenia czegoś lub obróbki jakiegoś surowca
Wiktionary
rzecz. technologia ż., technologiczność ż.
:: fm. technolog m.
Wiktionary
(1.1) technolog
Wiktionary
miłośnik muzyki techno; technowiec, technomaniak
SJP.pl
fascynacja współczesną technologią
SJP.pl
miłośnik muzyki techno; technowiec, technoman
SJP.pl
miłośniczka muzyki techno
SJP.pl
parada pojazdów wyposażonych w wielkie głośniki i wzmacniacze, grające muzykę techno
SJP.pl
impreza, w czasie której tańczy się przy muzyce techno; techno party
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) impreza przy muzyce techno
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) techno party
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) techno party
* czeski: (1.1) technoparty
* niemiecki: (1.1) Technoparty ż.
źródła.
== technoparty (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) technoparty
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) techno party
Wiktionary
podporządkowanie kultury technice, władza technologii nad społeczeństwem
SJP.pl
Technopol – drugi pod względem wysokości budynek w Petržalce (jednej z dzielnic Bratysławy) i jeden z najwyższych budynków w Bratysławie.
Składa się z dwóch budynków o wysokości 90 m i znajduje się na ulicy Kutlíkovej 17, otaczając Chorvátske rameno przed placem Jana Pawła II (Rynkiem) i Kościołem św. Rodziny.
Technopol służy jako siedziba wielu firm, takich jak Technopol, a także jest siedzibą samorządu Petržalka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okręg, skupiający ośrodki działające w zakresie rozwoju najnowszej techniki, m.in. parki technologiczne i parki naukowe;
Wiktionary
Technopolia (również technopolis) – miasto, którego rozwój oparty jest na tworzeniu i sprzedaży zaawansowanych technologii.
Ich powstanie wiąże się z trzecią rewolucją przemysłową. Główna gałąź przemysłu to przemysł wysokich technologii – high-tech. Obejmuje dziedziny takie jak elektronika, lotnictwo (także przemysł pojazdów kosmicznych), przemysł chemiczny, farmaceutyczny, precyzyjny i optyczny. Czynniki lokalizacji high-tech to: wysoko wykwalifikowana kadra, dobra infrastruktura, sąsiedztwo placówek naukowo-badawczych oraz duże nakłady finansowe na badania innowacyjne. Najwięcej technopolii powstaje w Stanach Zjednoczonych. Sporo jest ich również w Europie, Azji Południowo-Wschodniej i Azji Wschodniej. W Afryce i Ameryce Południowej praktycznie nie występują.
Wikipedia
(1.1) Utworzenie technopolii pochłania znaczne środki finansowe, jednakże – jak wskazuje doświadczenie – w perspektywie opłaca się, bowiem niezwykle dynamizuje i przyśpiesza rozwój ośrodków miejskich.
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔˈpɔlʲja, AS: teχnopolʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) technopolis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okręg, skupiający ośrodki działające w zakresie rozwoju najnowszej techniki, m.in. parki technologiczne i parki naukowe;
Wiktionary
Technopolia (również technopolis) – miasto, którego rozwój oparty jest na tworzeniu i sprzedaży zaawansowanych technologii.
Ich powstanie wiąże się z trzecią rewolucją przemysłową. Główna gałąź przemysłu to przemysł wysokich technologii – high-tech. Obejmuje dziedziny takie jak elektronika, lotnictwo (także przemysł pojazdów kosmicznych), przemysł chemiczny, farmaceutyczny, precyzyjny i optyczny. Czynniki lokalizacji high-tech to: wysoko wykwalifikowana kadra, dobra infrastruktura, sąsiedztwo placówek naukowo-badawczych oraz duże nakłady finansowe na badania innowacyjne. Najwięcej technopolii powstaje w Stanach Zjednoczonych. Sporo jest ich również w Europie, Azji Południowo-Wschodniej i Azji Wschodniej. W Afryce i Ameryce Południowej praktycznie nie występują.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) technopolia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) technopolis
źródła.
== technopolis (język angielski.) ==
wymowa. IPA|tɛkˈnɒ.pɒ.lɪs.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) technopolis, technopolia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛxnɔˈpɔlʲis, AS: teχnopolʹis
Wiktionary
(1.1) technopolia
Wiktionary
materiał syntetyczny imitujący ratan; technorattan
SJP.pl
Technorati – wyspecjalizowana wyszukiwarka internetowa do blogów. Od roku 2002 zaindeksowała ponad 133 miliony blogów. Jest uważana za jeden z typowych przykładów stron Web 2.0.
Technorati jest zablokowane w Chińskiej Republice Ludowej.
Wikipedia
materiał syntetyczny imitujący rattan; technoratan
SJP.pl
1. sfera działalności człowieka polegająca na rozprzestrzenieniu w środowisku naturalnym środków technicznych;
2. obszar objęty taką działalnością
SJP.pl
Wikipedia
Technostres (także: stres cyfrowy) – negatywna reakcja psychologiczna wynikająca z interakcji między ludźmi a wprowadzaniem nowych technologii. Podczas gdy ergonomia bada fizyczne reakcje człowieka na maszyny oraz jego dostosowanie do nich, technostres wynika ze zmian w zachowaniach, które są wywołane użytkowaniem nowoczesnych technologii, zarówno w środowisku pracy, jak i domowym.
Wikipedia
grupa społeczna składająca się ze skupiających całą władzę ekonomiczną najemnych dyrektorów wielkich korporacji i urzędników administracji państwowej wysokiego szczebla
SJP.pl
Technostruktura – struktura organizacyjna, w której pracownicy starają się tworzyć standardy pracy, przestrzegają ich wykonywania, zajmują się utrzymywaniem systemów informacyjnych na określonym poziomie itp., a także dążą do standaryzacji, jednoznacznego określenia norm pracy. Jeśli uda się ustandaryzować normy pracy w organizacji, powstaje wówczas biurokracja maszynowa.
Wikipedia
miłośnik muzyki techno; technoman, technomaniak
SJP.pl
TECHWIG – indeks giełdowy obejmujący spółki giełdowe zakwalifikowane do Segmentu Innowacyjnych Technologii SiTECH (z wyłączeniem funduszy inwestycyjnych), notowane na warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.
Najwyższa wartość TECHWIG-u wyniosła 2 559,90 pkt, 13 marca 2000, natomiast najniższa: 313,08 pkt, 1 października 2002.
23 czerwca 2008 roku GPW zaprzestała publikacji indeksu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Tekla
Wiktionary
rzecz. Tekla ż.
Wiktionary
Wikipedia
kolorowy łuk na niebie powstały wskutek załamania światła w kroplach deszczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. zjawisko optyczne pod postacią kolorowego łuku z rozszczepionego światła;
(1.2) przen. poet. o czymś wielobarwnym, przypominającym kolory tęczy (1.1)
(1.3) archit. łuk zamykający otwór między nawą a prezbiterium
Wiktionary
Tęcza – zjawisko optyczne i meteorologiczne (fotometeor), charakterystyczny wielobarwny łuk o ciągłej zmianie kolorów od czerwonego na zewnątrz do fioletowego od wewnątrz, widziany naprzeciw słońca, występujący zazwyczaj tuż przed opadem deszczu lub po nim.
Wikipedia
(1.1) Na niebie pojawiła się tęcza.
(1.1) W wyobraźni wielu ludów tęcza symbolizuje rozmaitego rodzaju więzi między niebem a ziemią, bogami a ludźmi.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃n͇t͡ʃa, AS: tẽṇča
Wiktionary
rzecz. tęcznik m., tęczówka ż., tęczowanie n., tęczak m., tęczowość ż., tęczanka ż.
czas. tęczować ndk.
przym. tęczowy, tęczówkowy
przysł. tęczowo; przest. tęczowie
Wiktionary
(1.1) przest. gwara. pijawa
Wiktionary
1. ptak z rodziny tyrankowatych;
2. gatunek ryby z rodziny wargaczowatych; korys;
3. wargacz tęczak - gatunek ryby z rodziny wargaczowatych;
4. potocznie: pstrąg tęczowy
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ryb z rodziny tęczankowatych
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu aterynokształtnych
SJP.pl
Tęczankowate (Melanotaeniidae) – rodzina ryb aterynokształtnych (Atheriniformes). Liczne gatunki są popularnymi rybami akwariowymi o dużym znaczeniu w akwarystyce. Wiele gatunków jest zagrożonych wyginięciem w wyniku szybkiej degradacji ich środowiska. Rodzajem typowym rodziny, a zarazem najliczniejszym w gatunki jest rodzaj Melanotaenia.
Wikipedia
1. rodzaj torby ze skóry lub innych tworzyw;
2. rodzaj okładki, zwykle tekturowej, do przechowywania dokumentów, rękopisów, nut, rysunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostokątna torba z uchwytem
(1.2) okładka z papieru, tektury lub tworzywa sztucznego służąca do przetrzymywania akt, dokumentów, nut, rysunków itp.
(1.3) dokumenty przechowywane w teczce (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtɛt͡ʃka, AS: tečka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. teczuszka ż.
przym. teczkowy
Wiktionary
(1.1) aktówka
Wiktionary
tęcznik liszkojad - duży chrząszcz z rodziny biegaczowatych; liszkarz
SJP.pl
Calosoma – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i plemienia Carabini. Zwyczajowo określany jako liszkarz lub tęcznik. Wszystkie gatunki z tego rodzaju podlegają w Polsce ochronie gatunkowej.
Wikipedia
dawniej: dotyczący tęczy, taki jak tęcza, wielokolorowy; tęczowy
SJP.pl
mający barwy tęczy
SJP.pl
tukan tęczodzioby - gatunek ptaka z rodziny tukanowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dziób w tęczowych barwach
Wiktionary
(1.1) Zrobiłam córce do przedszkola przebranie tęczodziobego ptaka.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃n͇t͡ʃɔˈd͡ʑɔbɨ, AS: tẽṇčoʒ́oby
Wiktionary
(1.1) tęczowodzioby
Wiktionary
1. dawniej: mienić się kolorami tęczy, różnobarwnie; jaśnieć, iskrzyć;
2. przenośnie: przeżywać coś w całej gamie uczuć, w bogactwie wrażeń, nastrojów; zachwycać się, egzaltować się;
3. rzadko: tęczować się - forma wzmocniona od czasownika "tęczować"
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. mienić się różnobarwnie
czasownik zwrotny tęczować się
(2.1) rzad. intensywnie tęczować (1.1)
Wiktionary
rzecz. tęcza ż., tęczowanie n., tęczówka ż., tęczowość ż.
czas. roztęczować
przym. tęczowy
Wiktionary
zwójka tęczowana - gatunek motyla z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
barwny motyl z rodziny południc; mieniak
SJP.pl
Tęczowiec (Xenopeltis unicolor) – gatunek węża z rodziny tęczowcowatych (Xenopeltidae).
Występuje w południowych Chinach i Azji Południowo-Wschodniej (od Mjanmy oraz należących do Indii Andamanów i Nikobarów na wschód po Filipiny i Indonezję).
Wikipedia
umięśniona przednia część błony naczyniowej w ścianie gałki ocznej otaczająca otwór zwany źrenicą, przez który do oka wpada światło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. element budowy oka, nieprzezroczysta tarczka stanowiąca przednią część błony naczyniówkowej, w centrum zawierająca źrenicę;
Wiktionary
Tęczówka (łac. iris) – element budowy oka, nieprzezroczysta tarczka stanowiąca przednią część błony naczyniowej. W centrum zawiera otwór zwany źrenicą (łac. pupilla). Na przedniej powierzchni widać regularnie ułożone wyniosłości (beleczki, trabeculae) oraz wgłębienia (zatoki, cryptae). Na jej tylnej powierzchni obecne są fałdy tęczówki (nieregularne zagłębienia i uwypuklenia).
Wikipedia
IPA: tɛ̃n͇ˈt͡ʃufka, AS: tẽṇčufka
Wiktionary
rzecz. tęcza ż., tęczowanie n., tęczowość ż.
czas. tęczować ndk.
przym. tęczowy, tęczówkowy
przysł. tęczowo
Wiktionary
→ tęczówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tęczówką, dotyczący tęczówki
Wiktionary
rzecz. tęczowość ż., tęcza ż., tęczówka ż.
Wiktionary
1. cecha czegoś związanego z tęczą;
2. różnokolorowość, wielobarwność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tęczowe; cecha tych, którzy są tęczowi
Wiktionary
rzecz. tęcza ż., tęcznik m., tęczówka ż., tęczowanie n., tęczak m.
czas. tęczować ndk.
przym. tęczowy, tęczówkowy
przysł. tęczowo
Wiktionary
1. związany z tęczą (łukiem na niebie lub we wnętrzu kościelnym);
2. różnokolorowy, wielobarwny;
3. przenośnie: optymistyczny, pozytywny, zachęcający
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma kolory tęczy
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z tęczą, dotyczący tęczy
(2.2) przen. związany z LGBT
Wiktionary
(1.1) Światło wpadało tu tęczową smużką przez trójkątną szybkę z gotycką cyfrą 17.
Wiktionary
IPA: tɛ̃n͇ˈt͡ʃɔvɨ, AS: tẽṇčovy
Wiktionary
rzecz. tęczowość ż., tęcza ż., tęczowanie n., tęczówka ż.
czas. tęczować ndk.
przysł. tęczowo
Wiktionary
zdrobnienie od: teczka
SJP.pl
tek, teak;
1. rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych; drzewo tekowe;
2. drewno tekowe
SJP.pl
Teczyna, drzewo tekowe (Tectona L.f.) – rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych. Należą do niego trzy gatunki występujące naturalnie w południowej i południowo-wschodniej Azji, gdzie tworzą rozległe lasy monsunowe. Ich siedliskiem są obszary położone na rzędnych do 900 m n.p.m.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Telewizja Dolnośląska, regionalna stacja telewizyjna w Polsce
SJP.pl
Tede, również TDF, Fiodor, Jaca oraz DJ Buhh, właśc. Jacek Maciej Szymon Graniecki (ur. 24 lipca 1976 w Warszawie) – polski raper, autor tekstów, producent muzyczny, freestyle’owiec, przedsiębiorca, osobowość medialna, prezenter telewizyjny, bloger i aktor niezawodowy, członek licznych projektów muzycznych, jak Trzyha/Warszafski Deszcz, czy Gib Gibon Skład, prowadzi również solową działalność artystyczną. Właściciel wytwórni Wielkie Joł oraz przedsiębiorstw odzieżowych PLNY Textylia i Trykot TDK Sp. z o.o. Jego albumy rozeszły się w ponad 300 tysięcy egzemplarzy, zaś sam artysta został pięć razy nominowany do Fryderyka. Na początku kariery uważany bywał za najlepszego rapera w Polsce. Jako raper ustanowił rekord i wraz z Peją stał się artystą z największą liczbą albumów w historii, które zadebiutowały na Polskiej liście przebojów – OLiS.
Wikipedia
przestarzale: więc, przeto, zatem, wobec tego
SJP.pl
zaimek
(1.1) tą drogą (bliską od osoby wskazującej)
Wiktionary
(1.1) Jak pójdziesz tędy, zaoszczędzisz pięć minut.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ndɨ, AS: tẽndy
Wiktionary
archaiczny spójnik poprzedzający wniosek z poprzedniego zdania, tedy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowym Turkmenistanie, w wilajecie achalskim;
Wiktionary
Tedżen (turkm. Tejen) – miasto w południowym Turkmenistanie, w wilajecie achalskim, na pustyni Kara-kum, nad rzeką Tejen, na wysokości 161 m n.p.m., siedziba etrapu. W 2022 roku liczyło ok. 67,5 tys. mieszkańców.
Miasto położone jest drodze samochodowej i linii kolejowej (kolej transkaspijska) z Mary do Aszchabadu. W latach 1990. otwarto połączenie kolejowe przez przejście kolejowe w Sarahsie do Meszhedu w Iranie.
Wikipedia
przym. tedżeński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tedżenem, dotyczący Tedżenu
Wiktionary
rzecz. Tedżen mrz.
Wiktionary
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Daejeon (kor. 대전) – miasto na prawach metropolii (gwangyeoksi) w środkowej części Korei Południowej, w regionie Hoseo (dawna prowincja Chungcheong), u podnóża gór Noriong, w dolinie rzeki Kum, piąte co do wielkości miasto Republiki Korei. Położone 167 km od Seulu, 294 km od Pusanu oraz 169 km od Gwangju.
Wikipedia
[czytaj: ti] w golfie:
1. podstawka przypominająca literę T, na której ustawia się piłkę podczas startu;
2. miejsce startu na każdym kolejnym dołku
SJP.pl
tee – uniksowe polecenie, wypisujące dane wejściowe na standardowe wyjście i do dowolnej liczby plików.
Wikipedia
[czytaj: tikane lub tekane] herbata marki Teekanne
SJP.pl
potocznie: pociąg marki TLK (Twoje Linie Kolejowe)
SJP.pl
[czytaj: tinejdżer] nastolatek, kilkunastolatek
SJP.pl
roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; teff; trawa abisyńska; miłka abisyńska
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. rzad. onomatopeja imitująca warkot silnika motorówki
Wiktionary
Miłka abisyńska, tef, teff, trawa abisyńska (Eragrostis tef) – gatunek rośliny zbożowej z rodziny wiechlinowatych, naturalnie rosnący w północno-wschodniej Afryce.
Wikipedia
(1.1) — Tef, tef, tef, tef! — nagły warkot przerywa ciszę na jeziorze. Motorówka.
Wiktionary
[czytaj: tefałenowiec] tefałenowiec, TVN-owiec; potocznie:
1. pracownik stacji TVN;
2. osoba oglądająca głównie programy stacji TVN
SJP.pl
tefałeny; potocznie:
1. TVN (stacja telewizyjna);
2. kanał tej stacji
SJP.pl
TVN-owiec, tefauenowiec; potocznie:
1. pracownik stacji TVN;
2. osoba oglądająca głównie programy stacji TVN
SJP.pl
potocznie: dotyczący telewizji TVN
SJP.pl
tefałen; potocznie:
1. TVN (stacja telewizyjna);
2. kanał tej stacji
SJP.pl
roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; tef; trawa abisyńska; miłka abisyńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) bot. pot. nazwa systematyczna|Eragrostis tef|ref=tak., miłka abisyńska
(1.2) spoż. mąka z ziaren teffu (1.1)
Wiktionary
Miłka abisyńska, tef, teff, trawa abisyńska (Eragrostis tef) – gatunek rośliny zbożowej z rodziny wiechlinowatych, naturalnie rosnący w północno-wschodniej Afryce.
Wikipedia
IPA: tɛf, AS: tef
Wiktionary
przedmiot liturgiczny wyznawców judaizmu, składający się z dwóch skórzanych pudełeczek zawierających pergaminy z tekstami z Tory, przymocowywanych na czole i lewym ramieniu w czasie modlitwy; tefilim; tefilin
SJP.pl
przedmiot liturgiczny wyznawców judaizmu, składający się z dwóch skórzanych pudełeczek zawierających pergaminy z tekstami z Tory, przymocowywanych na czole i lewym ramieniu w czasie modlitwy; tefilin; tefila
SJP.pl
dwa pudełeczka z przymocowanymi rzemykami, zawierające zwitki pergaminowe z czterema cytatami z Biblii; filakterie, tefillin
SJP.pl
Tefilin, tfilin, filakterie (hebr. תְּפִלִּין lub תפילין – przedmioty modlitewne, z aramejskiego – ozdoby) – dwa czarne skórzane pudełeczka wykonane z jednego kawałka skóry koszernego zwierzęcia, w których znajdują się cztery ustępy Tory, ręcznie przepisane w języku hebrajskim przez sofera.
Wikipedia
dwa pudełeczka z przymocowanymi rzemykami, zawierające zwitki pergaminowe z czterema cytatami z Biblii; filakterie, tefilin
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. nauczanie języka angielskiego jako języka obcego;
Wiktionary
politetrafluoroetylen - tworzywo syntetyczne o niskiej przyczepności i bardzo wysokiej odporności termicznej, stosowane np. przy produkcji smarów i naczyń kuchennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rodzaj tworzywa sztucznego, syntetyczny fluoropolimer;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Właśnie maluję werandę farbą z dodatkiem teflonu.
(1.1) Słyszałem, że teflon może być rakotwórczy.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. teflonik mrz.
przym. teflonowy
Wiktionary
(1.1) PTFE, politetrafluoroetylen, tarflen, fluon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od teflon
Wiktionary
rzecz. teflon m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wykonany z teflonu
Wiktionary
(1.1) Stała przy kuchence z teflonową szumówką w ręce.
Wiktionary
rzecz. teflon m.
Wiktionary
(1.1) z teflonu
Wiktionary
ogół materiałów i skał piroklastycznych
SJP.pl
Tefra – utwór złożony z materiału piroklastycznego, będącego produktem erupcji wulkanicznej. Jest to zbiorcze określenie piroklastycznych utworów zlityfikowanych, czyli skał piroklastycznych, jak i niezlityfikowanych.
Tefra może składać się z samego popiołu wulkanicznego, jak też zawierać domieszki grubszych frakcji piroklastycznych: piasku wulkanicznego, lapilli, a nawet bomb wulkanicznych.
Wikipedia
wylewna skała magmowa
SJP.pl
Tefryt – wylewna skała magmowa o wyglądzie bazaltu, występująca wśród młodych i współczesnych law. Składa się głównie z plagioklazu, nefelinu, piroksenu i amfibolu.
Mieści się wraz z bazanitem w polu 14 diagramu QAPF skał wulkanicznych.
W klasyfikacji TAS tefryt wraz z bazanitem zajmuje pole U1 (bazanity i tefryty).
Występuje w Polsce i Czechach w obrębie środkowoeuropejskiej prowincji bazaltowej.
Wikipedia
1. mający dużą tuszę, otyły, gruby,
2. wykonany z siłą, silnie odczuwany,
3. dobry w tym co robi, wartościowy, zdolny
SJP.pl
dość tęgi; otyły; korpulentny
SJP.pl
zaimek przysłowny wskazujący
(1.1) stpol. wówczas
Wiktionary
(1.1) Tegdy wziął Pan Bog człowieka i postawił ji w raju rozkoszy, aby działał a ostrzegał jego.
Wiktionary
IPA: ˈtɛɡdɨ, AS: tegdy
Wiktionary
dzielnica Venlo (miasta w Holandii)
SJP.pl
Tegelen – dzielnica Venlo w Holandii, do końca 2000 miasto i gmina. Do Tegelen należy wieś i klasztor Steyl. Od nazwy miejscowości pochodzi pojęcie "interglacjału tegeleńskiego".
Wikipedia
wyraz o bliżej nieokreślonym znaczeniu używany np. w potocznym powiedzeniu "teges majonez"
SJP.pl
1. mający dużą tuszę, otyły, gruby,
2. wykonany z siłą, silnie odczuwany,
3. dobry w tym co robi, wartościowy, zdolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dobrze zbudowany, postawny, otyły
(1.2) biegły, zdolny w pewnej dziedzinie
Wiktionary
(1.1) Jakkolwiek nie tęgie mieli konie nasi kawalerzyści, wyprzedzili jednak swą służbę i stanęli w Crèvecoeur.
(1.2) Tęgi z niego był fechmistrz.
(1.2) Od dziesięcioleci najtęższe mózgi z wywiadu głowią się jak uczynić działanie agentów niewidocznym dla obserwowanego obiektu.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ŋʲɟi, AS: tẽŋʹǵi
Wiktionary
rzecz. tęgość
przysł. tęgo
Wiktionary
zaimek wskazujący
(1.1) D. od: ten
(1.2) B. od: ten (dla rzeczowników żywotnych)
Wiktionary
(1.1) Od kiedy zostałem głową tego przedsięwzięcia, sprawy zaczęły iść lepiej.
(1.2) Gdybym spotkał tego, kto to wymyślił to dałbym mu porządny wpierdol.
Wiktionary
IPA: ˈtɛɡɔ, AS: tego
Wiktionary
indywidualnie: gęsty bór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. dziejący się w teraźniejszości
(1.2) daw. mający miejsce w minionych czasach, o których opowiada osoba mówiąca
Wiktionary
(1.1) Oda do chełpliwych tegoczesnych junaków
(1.2) Przytaczamy te szczegóły jedynie dla tego, aby okazać, że błędy tegoczesnych myślicieli, jako coś nowego podawane, są powtórzeniem tylko z pewnemi modyfikacyjami dawniejszych.
Wiktionary
rzecz. tegoczesność ż.
przysł. tegocześnie
Wiktionary
(1.1) współcz. współczesny, teraźniejszy, dzisiejszy, obecny
(1.2) współcz. ówczesny; daw. tamtoczesny
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Tęgomir – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Tęgo- („mocny”) -mir („pokój, spokój, dobro”). Może zatem oznaczać „trwały, stabilny pokój”.
Tęgomir imieniny obchodzi 25 listopada. Imię to nosił książę Stodoran, Tęgomir.
Wikipedia
jeden z najliczniejszych rzędów owadów; chrząszcze, tęgoskrzydłe
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący bieżącego roku
Wiktionary
(1.1) Wczoraj w Akademii Astronautyki – głos spikera telewizyjnego był wymodelowany i staranny – odbyła się promocja osiemdziesięciu tegorocznych absolwentów.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɡɔˈrɔt͡ʃnɨ, AS: tegoročny
Wiktionary
rodzaj nicieni pasożytujących na ludziach i zwierzętach
SJP.pl
przedstawiciel pasożytniczego nicienia
SJP.pl
Ancylostoma – rodzaj nicieni z rodziny Ancylostomidae. Obejmuje następujące gatunki:
Wikipedia
odznaczanie się dużą tuszą; otyłość
SJP.pl
rodzaj grzybów z rzędu borowikowców
SJP.pl
Scleroderma Pers. (tęgoskór) – rodzaj grzybów z rodziny tęgoskórowatych (Sclerodermataceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z podgromady podstawczaków, do której należą między innymi tęgoskór pospolity i tęgoskór wielozarodnikowy
SJP.pl
Tęgoskórowate (Sclerodermataceae Corda) – rodzina grzybów z rzędu borowikowców (Boletales).
Wikipedia
o cechach tęgoskórowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z podgromady podstawczaków; Sclerodermatales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z podgromady podstawczaków
SJP.pl
borowikowiec tęgoskórowy - gatunek grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
jeden z najliczniejszych rzędów owadów; chrząszcze, tęgopokrywe
SJP.pl
przedstawiciel jednego z gatunku ptaków występujących w obu Amerykach
SJP.pl
o cechach tęgosterowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Tęgosterowate (Dendrocolaptidae) – rodzina ptaków z podrzędu tyrankowców (Tyranni) w rzędzie wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad pięćdziesiąt gatunków ptaków. Tęgosterowate występują wyłącznie w krainie neotropikalnej.
Wikipedia
o cechach tęgosterowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
przedstawiciel jednego z gatunku ptaków występujących w obu Amerykach
SJP.pl
Tęgostery (Dendrocolaptinae) – podrodzina ptaków z rodziny tęgosterowatych (Dendrocolaptidae).
Wikipedia
wieloletnia roślina zielna z rodziny liliowatych; len nowozelandzki
SJP.pl
Tęgosz (Phormium J.R. Forst. & G. Forst.) – rodzaj roślin z rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae), obejmujący dwa gatunki występujące naturalnie na Nowej Zelandii, Wyspach Antypodów, Wyspie Norfolk i Wyspie Chatham. Tęgosz mocny został introdukowany do Ameryki Środkowej i Europy, a tęgosz Cooka do Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
skrzydlik tęgoszczecinowy - gatunek mchu z rodziny skrzydlikowatych
SJP.pl
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Daegu ((kor. 대구광역시, Metropolia Daegu), w zależności od latynizacji koreańskiej nazwy: Taegu, Tegu lub Daegu) – położone nad rzeką Geumho czwarte co do wielkości miasto w Korei Południowej należące do miast metropolii oraz stolica prowincji Gyeongsang Północny. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Daegu.
Wikipedia
[czytaj: tegus-igalpa] stolica Hondurasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Hondurasu;
Wiktionary
Tegucigalpa (Tegusyjgalpa) – stolica i największe miasto Hondurasu, zamieszkuje je 1,13 mln osób (2012). Położone jest w południowej części kraju, u stóp góry Picacho, w dolinie rzeki Choluteca na wysokości ok. 975 m n.p.m. Tegucigalpa jest również ośrodkiem administracyjnym departamentu Francisco Morazán.
Wikipedia
(1.1) Oficjalnie Tegucigalpa to stolica jednego z najniebezpieczniejszych krajów na świecie.
Wiktionary
1. stolica Iranu;
2. ostan w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Iranu;
Wiktionary
Teheran (pers. تهران Tehran) – stolica i największe miasto Iranu, będące również centrum administracyjnym prowincji o tej samej nazwie. Teheran leży u stóp masywu górskiego Elburs i rozciąga się na wysokości od około 1100 m n.p.m. do 1800 m n.p.m., zajmując obszar 658 kilometrów kwadratowych. Teheran jest największym miastem Bliskiego Wschodu i liczy 12,2 mln mieszkańców (2012), zaś aglomeracja – 16,1 mln mieszkańców (2012). Posiada też gęstą sieć dróg i autostrad, znaczący dla kraju węzeł kolejowy oraz dwa porty lotnicze. Na terenie miasta ulokowane są liczne muzea, centra sztuki, kompleksy pałacowe i centra kulturalne, a w promieniu kilkudziesięciu kilometrów – znane ośrodki narciarskie.
Wikipedia
(1.1) Ponad połowa irańskiego przemysłu znajduje się w Teheranie.
Wiktionary
IPA: tɛˈxɛrãn, AS: teχerãn
Wiktionary
rzecz. teherańczyk mos., teheranka ż.
przym. teherański
Wiktionary
mieszkaniec Teheranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Teheranu
Wiktionary
IPA: ˌtɛxɛˈrãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: teχerãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Teheran m.
:: fż. teheranka ż.
przym. teherański
Wiktionary
mieszkanka Teheranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Teheranu
Wiktionary
IPA: ˌtɛxɛˈrãnka, AS: teχerãnka
Wiktionary
rzecz. Teheran m.
:: fm. teherańczyk mos.
przym. teherański
Wiktionary
przymiotnik od: Teheran (stolica Iranu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Teheranu, miasta w Iranie
Wiktionary
IPA: ˌtɛxɛˈrãj̃sʲci, AS: teχerãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Teheran mrz., teherańczyk mos., teheranka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Bendery
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tatarzy krymscy przekraczali Dniestr poniżej Tehinii i z Budziaku podążali pomiędzy Prutem i Dniestrem przez Mołdawię (…)
Wiktionary
przym. tehiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Tehinią, dotyczący Tehinii (dziś: Bendery)
Wiktionary
rzecz. Tehinia ż.
Wiktionary
relacja o wypadkach rozgrywających się właśnie poza sceną, rozwijana przez postać dramatu obserwującą je bezpośrednio
SJP.pl
Teichoskopia – z gr. widzenie z murów (poprzez ścianę) – określenie sceny z III księgi Iliady Homera (w której Helena opisuje Priamowi widzianych przez nią z murów Troi bohaterów i wodzów achajskich) i podobnych przedstawień w późniejszych utworach dramatycznych.
Wikipedia
jaszczurka; waran amerykański
SJP.pl
[czytaj: teJAR] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
alkaloid występujący w ziarnach kawy i liściach herbaty; kofeina
SJP.pl
Kofeina (łac. coffeinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid purynowy znajdujący się w ziarnach kawy i wielu innych surowcach roślinnych. Może również być otrzymywana syntetycznie. Została odkryta przez niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku. W zależności od źródła nazywana jest także teiną (gdy źródłem jest herbata), guaraniną (gdy pochodzi z guarany) i mateiną (gdy pochodzi z yerba mate).
Wikipedia
urządzenie rejestrujące uderzenia pioruna w urządzenia elektryczne
SJP.pl
wyznawca teizmu, osoba wierząca w istnienie Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wyznająca teizm
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) ateista
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teizm m.
:: fż. teistka ż.
przym. teistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theist
* bułgarski: (1.1) теист m.
* chorwacki: (1.1) teist
* fiński: (1.1) teisti
* hiszpański: (1.1) teísta m.
* kataloński: (1.1) teista m.
* niemiecki: (1.1) Theist m.
* nowogrecki: (1.1) θεϊστής m.
* słowacki: (1.1) teista m.
* szwedzki: (1.1) teist w.
* ukraiński: (1.1) теїст m., монотеїст m.
* włoski: (1.1) teista m.
źródła.
== teista (język kataloński.) ==
wymowa.
audio|LL-Q7026 (cat)-Marvives-teista.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski i żeński
(1.1) teista
odmiana.
(1.1) lp. teista; lm. teistes
przykłady.
Wiktionary
IPA: tɛˈjista, AS: tei ̯ista
Wiktionary
rzecz. teizm m.
:: fż. teistka ż.
przym. teistyczny
Wiktionary
zwolenniczka teizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. filoz. kobieta wyznająca teizm
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teizm m.
:: fm. teista m.
przym. teistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|teista.
* bułgarski: (1.1) теистка ż.
* hiszpański: (1.1) teísta ż.
* słowacki: (1.1) teistka ż.
* słoweński: (1.1) teistka ż.
źródła.
== teistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. teizm m.
:: fm. teista m.
przym. teistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teizm m.
:: fm. teista m.
przym. teistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|teista.
* bułgarski: (1.1) теистка ż.
* hiszpański: (1.1) teísta ż.
* słowacki: (1.1) teistka ż.
* słoweński: (1.1) teistka ż.
źródła.
== teistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: teizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. rel. dotyczący teizmu, głoszący istnienie jedynego osobowego Boga
Wiktionary
rzecz. teizm m., teista m., teistka ż.
Wiktionary
wiara w istnienie Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wiara w jednego Boga transcendentnego, osobowego stwórcę świata, stale wpływającego na jego losy;
Wiktionary
Teizm (gr. θεoς „bóg”) – wiara w istnienie Boga, bogów lub bogiń, którzy są osobami ingerującymi w losy świata, lub jest on ich dziełem, czuwającymi nad biegiem wydarzeń lub podtrzymującymi świat w istnieniu; pogląd filozoficzno-religijny głoszący, że tacy bogowie istnieją; wiara w Boga lub bogów bez odrzucania objawienia, co jest charakterystyczne dla deizmu.
Antonimem pojęcia "teizm" jest "ateizm", czyli zaprzeczenie istnienia Boga lub bogów.
Wikipedia
IPA: ˈtɛjism̥, AS: tei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. teista m., teistka ż.
przym. teistyczny
Wiktionary
zaimek pełniący w zdaniu różne funkcje
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) poznań. W. ty (charakterystyczna forma zwrotu do znajomych)
(1.2) forma zaimka. → ta
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. herbata
Wiktionary
(1.1) Wiara no tej, nie!
Wiktionary
IPA: tɛj, AS: tei ̯
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|harbata, tyj.
Wiktionary
potocznie: sportowy plaster leczniczy
SJP.pl
potocznie: przyklejać sportowy plaster leczniczy na skórę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitgr. wróżbita z rodu Spartów, syn nimfy Chariklo
Wiktionary
Tejrezjasz (Teiresias,Tyrezjasz, Terezjasz) – w mitologii greckiej wielki wróżbita tebański, żyjący przez siedem do dziewięciu pokoleń, od czasów Kadmosa do Eteoklesa i Polinejkesa. Potrafił przepowiadać przyszłość, rozumieć przeszłość oraz rozumiał język ptaków.
Wikipedia
(1.1) war. Terezjasz, Tyrezjasz
Wiktionary
jaszczurka z Ameryki Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. duża, południowoamerykańska jaszczurka z rodziny tejowatych (nazwa systematyczna|Teiidae|ref=tak.)
Wiktionary
rzecz. tejowate nmos.
przym. tejowaty
Wiktionary
teak, teczyna;
1. rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych; drzewo tekowe;
2. drewno tekowe
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) bot. tropikalne drzewo;
Wiktionary
Teczyna, drzewo tekowe (Tectona L.f.) – rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych. Należą do niego trzy gatunki występujące naturalnie w południowej i południowo-wschodniej Azji, gdzie tworzą rozległe lasy monsunowe. Ich siedliskiem są obszary położone na rzędnych do 900 m n.p.m.
Wikipedia
(1.1) Teku używano dawniej do budowy statków.
Wiktionary
IPA: tɛk, AS: tek
Wiktionary
przym. tekowy, teakowy
rzecz. teczyna ż.
Wiktionary
(1.1) drzewo tekowe, teczyna, teak
Wiktionary
1. duża teczka;
2. urząd ministra
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: TKKF (Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej); TKKF-owski
SJP.pl
organizm z grupy pierwotniaków; ameba skorupkowa
SJP.pl
kategoria organizmów z grupy pierwotniaków; ameby skorupkowe
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tekińcami, dotyczący Tekińców
Wiktionary
rzecz. Tekiniec mos.
Wiktionary
w islamie budynek będący siedzibą muzułmańskiego bractwa religijnego; zawija
SJP.pl
Chanaka (pers. خانقاه, ḵānaqāh, zawija, arab. خانقاه kąt, tur. tekke) – rodzaj klasztoru; budynek lub zespół budynków stanowiących siedzibę zakonu sufickiego. W skład zespołu wchodziły świątynia (meczet), szkoła (medresa), pomieszczenia dla członków bractwa oraz pielgrzymów; często pojawiało się tam także mauzoleum założyciela szkoły lub innego, wybitnego "świętego męża".
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Tekla – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławiąca Boga” (gr. Θεός „Bóg” i κλέος „sława”).
Tekla imieniny obchodzi: 30 sierpnia, 23 września, 7 października i 15 października.
Wikipedia
(1.1) Czy byłaś mi wierną, najdroższa Teklo?
Wiktionary
IPA: ˈtɛkla, AS: tekla
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Tekleczka ż., Tela ż., Teklusia ż., Teklunia ż., Tecia ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Tekleczka, Tela, Teklusia, Teklunia, Tecia
Wiktionary
Teklanowo – kolonia krajeńska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. festiwal tekno, zwykle spontanicznie organizowany na otwartej przestrzeni
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) festiwal
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tekno n.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|teknival. < etym|ang|tekno|festival. → tekno + festiwal
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) teknival
* francuski: (1.1) teknival m.
źródła.
== teknival (język angielski.) ==
thumb|teknival (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. teknival
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. tekno n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek szybkiej, rytmicznej muzyki elektronicznej;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) free tekno, hardtek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teknival m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tekno, free tekno, hardtek
źródła.
== tekno (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. techno
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. teknival m.
Wiktionary
(1.1) free tekno, hardtek
Wiktionary
prymitywny gad przypominający krokodyla, wymarły w późnym triasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Thecodontosaurus|Morris|ref=tak., rodzaj prozauropoda z rodziny tekodontozaurów;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju tekodontozaurów (1.1)
Wiktionary
Tekodontozaur (Thecodontosaurus) – rodzaj dinozaura będącego jednym z najbardziej bazalnych znanych przedstawicieli kladu Sauropodomorpha. Żył w późnym triasie (ok. 218–207 mln lat temu) na terenach Europy. Długość ciała ok. 2 m, masa ok. 40 kg. Jego szczątki znaleziono w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
(1.1) W późnym triasie na terenach Europy występowały tekodontozaury.
Wiktionary
prymitywny gad przypominający krokodyla, wymarły w późnym triasie
SJP.pl
Tekodonty (Thecodontia) – parafiletyczna grupa wczesnych archozaurów (gadów naczelnych) o budowie pokrojowo przypominającej krokodyle, ale z bardziej prostymi nogami niż inne gady. Poza najprymitywniejszymi formami większość posiadała uzębienie tekodontyczne – zęby osadzone w zębodołach szczęki i żuchwy. Czaszka diapsydalna, zęby zwykle ostre i zakrzywione ku tyłowi.
Wikipedia
Tekodontyzm, tekodoncja, uzębienie tekodontyczne – rodzaj uzębienia polegający na osadzeniu zębów w zębodołach szczęki i żuchwy. Występuje u ssaków i krokodyli, a także u wielu wymarłych gatunków gadów.
Wikipedia
drzewo tekowe - rodzaj drzew z rodziny jasnotowatych; tek, teak, teczyna
SJP.pl
jednostka miary w systemie międzynarodowej numeracji włókien; tex
SJP.pl
Teks – jednostka gęstości liniowej stosowana w włókiennictwie oznaczana symbolem tex, dawniej stosowano również oznaczenie Tt. Używana jest do określania gęstości liniowej nici. W międzynarodowym układzie jednostek miar SI teks jest jednostką pozaukładową, dopuszczoną do stosowania tylko w określonych dziedzinach.
Wikipedia
mieszkaniec Teksasu (stanu w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Teksasu
Wiktionary
(1.1) Policja federalna rozgromiła gang Teksańczyków.
Wiktionary
rzecz. Teksas m.
:: fż. Teksanka ż.
przym. teksański, teksaski
przysł. po teksańsku
Wiktionary
mieszkanka Teksasu (stanu w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Teksasu
Wiktionary
(1.1) Prababka obecnego prezydenta Stanów Zjednoczonych była Teksanką.
Wiktionary
rzecz. Teksas m.
:: fm. Teksańczyk m.
przym. teksański, teksaski
przysł. po teksańsku
Wiktionary
→ Teksas; teksaski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Teksasu, związany z Teksasem
Wiktionary
(1.1) W teksańskiej Romie mieszka ponad 9000 mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. Teksas m., Teksańczyk m., Teksanka ż., teksas mrz., teksasy nmos.
przym. teksaski
przysł. po teksańsku
Wiktionary
(1.1) teksaski
Wiktionary
gruba, sztywna tkanina bawełniana wykorzystywana najczęściej do szycia odzieży o kroju sportowym; texas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Teksas (ang. Texas, wymowa:/ˈtɛksəs/) – stan w południowej części Stanów Zjednoczonych, drugi pod względem powierzchni (po Alasce) i pod względem ludności (po Kalifornii).
Wikipedia
(1.1) Wysłała mi list z Teksasu.
(1.1) Miasto Houston w Teksasie słynie z kosmicznych technologii.
Wiktionary
IPA: ˈtɛksas, AS: teksas
Wiktionary
rzecz. Teksańczyk m., Teksanka ż., teksas mrz.
przym. teksański, teksaski
przysł. po teksańsku
Wiktionary
→ Teksas; teksański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Teksasu, związany z Teksasem
Wiktionary
(1.1) W teksaskiej Romie mieszka ponad 9000 mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. Teksas m., Teksańczyk m., Teksanka ż., teksas mrz.
przym. teksański
przysł. po teksańsku
Wiktionary
(1.1) teksański
Wiktionary
przymiotnik od: teksas
SJP.pl
spodnie z teksasu (gruba, sztywna tkanina)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odzież. spodnie z teksasu
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) plural|teksas.
Wiktionary
Teksasy – polski zespół muzyczny, wykonujący muzykę bluesową, pochodzący z Lublina. Powstał w lubelskim Klubie Graffiti pod koniec lat 90. XX w. Twórczość formacji przenikają elementy bluesa, rocka, country czy texas shuffle.
Wikipedia
(1.1) W Polsce dżinsy nazywało się teksasami.
Wiktionary
IPA: tɛˈksasɨ, AS: teksasy
Wiktionary
rzecz. teksas m.
przym. teksański
przysł. po teksańsku
Wiktionary
(1.1) dżinsy, jeansy
Wiktionary
potocznie: kobieta zajmująca się zawodowo pisaniem tekstów, np. piosenek, skeczy, haseł reklamowych; autorka tekstów
SJP.pl
1. związany z tekściarstwiem - zajmowaniem się zawodowo pisaniem tekstów piosenek, skeczy, haseł reklamowych itp.;
2. związany z tekściarzem - osobą piszącą zawodowo takie teksty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tekściarzem, tekściarzami; dotyczący pisania tekstów piosenek, utworów kabaretowych
Wiktionary
rzecz. tekściarz mos., tekściarka ż., tekst mrz.
Wiktionary
potocznie: zajmowanie się zawodowo pisaniem tekstów piosenek, skeczy, haseł reklamowych itp.
SJP.pl
Tekściarz – autor zajmujący się zawodowo pisaniem tekstów do muzyki (piosenek) lub utworów kabaretowych (skeczy, monologów).
Wikipedia
potocznie: osoba zajmująca się zawodowo pisaniem tekstów, np. piosenek, skeczy, haseł reklamowych; autor tekstów
SJP.pl
Tekściarz – autor zajmujący się zawodowo pisaniem tekstów do muzyki (piosenek) lub utworów kabaretowych (skeczy, monologów).
Wikipedia
pogardliwie: marny, bezwartościowy tekst; tekścina, kicz, szmira, ramota
SJP.pl
zdrobnienie od: tekst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tekst
Wiktionary
(1.1) To nie tekst, lecz tylko mały tekścik.
Wiktionary
rzecz. tekst m.
przym. tekstowy
Wiktionary
pogardliwie: marny, bezwartościowy tekst; tekścidło, kicz, szmira, ramota
SJP.pl
bezroga owca holenderska; texel
SJP.pl
Wikipedia
holenderska rasa bezrogich owiec
SJP.pl
ciąg zapisanych słów i zdań tworzących pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciąg słów i zdań wyrażający określoną treść
(1.2) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota: stopień czcionki odpowiadający dwudziestu punktom (7,518 mm)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zajmuję się korektą tekstów publicystycznych.
(1.1) Żołnierz recytował tekst przysięgi.
Wiktionary
IPA: tɛkst, AS: tekst
Wiktionary
rzecz. tekściarz m.
:: zdrobn. tekścik m.
przym. tekstowy, tekstualny, tekściarski
przysł. tekstowo
czas. tekstować
Wiktionary
osoba zajmująca się pisaniem sloganów i tekstów reklamowych; kopyrajter, copywriter
SJP.pl
1. rodzaj telefonu wyposażonego w niewielki wyświetlacz i pełną klawiaturę, umożliwiający prowadzenie konwersacji w postaci tekstów;
2. urządzenie dla osób niesłyszących, mające postać przystawki do telefonu
SJP.pl
laminatowa, kompozytowa masa plastyczna używana do wyrobu części maszyn, aparatów elektrotechnicznych i łożysk; rezotekst
SJP.pl
Tekstolit (laminat bawełniano-fenolowy TCF, rezoteks, turbax, nowotex, tufnol) – epoksydowy materiał kompozytowy zawierający 40% polimerów i 60% innych tworzyw sztucznych, wykorzystywany w przemyśle maszynowym i elektroenergetyce.
Tekstolit jest laminatem technicznym składającym się z nośnika – tkaniny bawełnianej i żywicy fenolowej (tworzywa duroplastyczne, chemo- lub termoutwardzalne). Tekstolit jest produkowany w postaci płyt, rur, prętów i wyprasek kształtowych. Może zawierać także inne nośniki, np. tkaninę szklaną, wówczas może być nazwany tekstolitem szklanym. Tekstolit ma zazwyczaj charakterystyczny brązowy kolor.
Wikipedia
specjalista w zakresie tekstologii
SJP.pl
1. dział nauki o literaturze, dążący do stwierdzenia pochodzenia danego tekstu, ustalenia autora oraz czasu powstania;
2. krytyczne opracowanie tekstu literackiego
SJP.pl
Tekstologia (łac. textus + gr. -logía – „nauka o tekście”) – pomocniczy dział nauki o literaturze zajmujący się zagadnieniami związanymi z badaniem i opisem tekstów konkretnych dzieł literackich pod kątem ustalania ich autentyczności, zmian wprowadzanych świadomie przez autora w procesie twórczym, zmian wprowadzanych bez jego wiedzy na skutek niezamierzonych błędów wydawniczych lub też świadomie przez użytkowników rękopisu lub maszynopisu.
Wikipedia
1. tworzący tekst;
2. czynnik tekstotwórczy - czynnik łączący składniki w spójną całość
SJP.pl
potocznie: pisać SMS-a; esemesować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) neol. pot. transmitować dane w postaci tekstu poprzez komputer
(1.2) muz. dodawać tekst do utworu instrumentalnego lub wykonywanego wcześniej jako wokaliza
Wiktionary
(1.1) Wolę tekstować niż rozmawiać przez telefon.
Wiktionary
rzecz. tekst mrz., tekstowanie n.
Wiktionary
cecha czegoś, co ma postać tekstu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tekstem, będący w postaci tekstu
Wiktionary
rzecz. tekst m., tekściarz m., tekścik m.
Wiktionary
zastrzeżona dla produktu polskiego nazwa handlowa włókien wiskozowych ciętych typu bawełnianego
SJP.pl
zgodny z tekstem; dosłowny, literalny
SJP.pl
1. najstarsza odmiana drukarskiego pisma gotyckiego;
2. budowa wewnętrzna skały pod względem rozmieszczenia w niej składników mineralnych i stopnia wypełnienia przestrzeni skalnej przez te składniki;
3. siatka pęknięć na wyrobach z ceramiki;
4. w informatyce: powierzchnia ścian trójwymiarowych obiektów graficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. techn. charakterystyczne ukształtowanie powierzchni przedmiotu;
(1.2) inform. powierzchnia ścian trójwymiarowych obiektów graficznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten stół ma ciekawą teksturę. To dębina?
(1.2) Tekstura nie została wyrenderowana poprawnie.
Wiktionary
rzecz. teksturowanie n.
:: zdrobn. teksturka ż.
czas. teksturować ndk.
przym. teksturowy, teksturalny
Wiktionary
(1.1) faktura, układ, wzór
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. półprodukt spożywczy z surowców roślinnych (ziaren soi, grochu itp.) w procesie teksturacji, po której otrzymują fakturę podobną do mięsa
Wiktionary
rzecz. tekstura ż., teksturowanie n., teksturacja ż.
czas. teksturować ndk.
Wiktionary
materiały włókiennicze
SJP.pl
Tekstylia (ang. textile) – we włókiennictwie ogół wyrobów (tkanin, dzianin itp.) otrzymywanych z przerobionych na przędzę surowców włókienniczych roślinnych, zwierzęcych lub chemicznych.
Wikipedia
1. związany z materiałami włókienniczymi;
2. stożek tekstylny - gatunek ślimaka z rodziny stożków
SJP.pl
1. związany z materiałami włókienniczymi;
2. stożek tekstylny - gatunek ślimaka z rodziny stożków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tekstyliami, dotyczący tekstyliów
Wiktionary
(1.1) Urodził się w rodzinie zamożnego kupca tekstylnego, przybyłego z Niemiec.
Wiktionary
IPA: tɛkˈstɨlnɨ, AS: tekstylny
Wiktionary
rzecz. tekstylia nmos.
Wiktionary
(1.1) włókienniczy
Wiktionary
krzew, gatunek maliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rubus arcticus|ref=tak., skandynawski gatunek malin;
Wiktionary
Malina tekszla, tekszla, jeżyna arktyczna (Rubus arcticus L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych występujący na północnych obszarach Azji, Europy i Ameryki Północnej.
Wikipedia
IPA: ˈtɛkʃla, AS: tekšla
Wiktionary
megastruktura tektoniczna o cechach ukształtowanych w ciągu jednej, intensywnej tektogenezy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. związany z tektoniką, odnoszący się do tektoniki
Wiktionary
(1.1) Skorupa ziemska składa się z kilkunastu wielkich płyt tektonicznych.
(1.1) Trzęsienie ziemi może powstać wskutek zderzenia dwóch płyt tektonicznych.
Wiktionary
IPA: ˌtɛktɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: tektõńičny
Wiktionary
rzecz. tektonika ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie tektoniki
SJP.pl
Tektonik (Graueria vittata) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), zamieszkujący Afrykę.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie tektoniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. nauka o budowie skorupy ziemskiej oraz o procesach wpływających na nią,
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uwzględniając przedmiot i metody badań, tektonikę można podzielić na geotektonikę, mikrotektonikę, tektonofizykę, geodynamikę, geologię strukturalną.
Wiktionary
przym. tektoniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) geologia
meronimy.
(1.1) geotektonika, mikrotektonika, geodynamika, geologia strukturalna
pokrewne.
przym. tektoniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) tektonika
* białoruski: (1.1) тэктоніка ż.
* bułgarski: (1.1) тектоника ż.
* czeski: (1.1) tektonika ż.
* hiszpański: (1.1) tectónica ż.
* niemiecki: (1.1) Tektonik ż.
* rosyjski: (1.1) тектоника ż.
* ukraiński: (1.1) тектоніка ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skała magmowa
SJP.pl
gruby, jedno- lub wielowarstwowy produkt papierniczy otrzymywany najczęściej z makulatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. gruby materiał papierniczy uzyskany głównie z materiałów odpadkowych, przeznaczony do innych celów niż pisanie;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. tekturka ż.
przym. tekturowy
Wiktionary
(1.1) karton
Wiktionary
zdrobnienie od: tektura
SJP.pl
dział fabryki papieru, w którym produkuje się tekturę
SJP.pl
zrobiony z tektury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z tektury
Wiktionary
(1.1) Stare zabawki włożyłem do tekturowego pudełka i wyniosłem na strych.
Wiktionary
IPA: ˌtɛktuˈrɔvɨ, AS: tekturovy
Wiktionary
rzecz. tektura ż., tekturka ż.
Wiktionary
minerał o niejasnym pochodzeniu, zawierający tlen, krzem, glin oraz żelazo
SJP.pl
Tektyty, empiryty – okruchy, bryłki, zasobnego w krzemionkę naturalnego szkliwa o niejasnym pochodzeniu, koloru zielonego, brązowego lub czarnego przyjmującego kształt kilkucentymetrowej kropli.
Nazwa pochodzi od gr. τηκτός, tektos = stopiony.
Wikipedia
skrót od: telefon (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = telefon
Wiktionary
skrót od: telewizyjno-radiowy
SJP.pl
zaimek liczebny wskazujący
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Lwów. tyle
Wiktionary
Tela – miasto w północnym Hondurasie, w departamencie Atlántida. W 2006 roku miasto zamieszkiwało 32 800 mieszkańców. Stanowi ośrodek przemysłu spożywczego i włókienniczego. W mieście znajduje się port lotniczy Tela.
Wikipedia
(1.1) Głupia baba jesteś i tela!
Wiktionary
zaim. teliczka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tyla.
Wiktionary
podpora architektoniczna będąca posągiem muskularnego mężczyzny dźwigającego na ramionach lub na głowie element architektoniczny, np. balkon; atlant; atlas
SJP.pl
Wikipedia
system obrotowy graniastosłupów, służący do szybkiej zmiany dekoracji, stosowany w teatrach antycznych, później zastąpiony przez kulisy; periaktoi, periakty
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Telatyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 852 .
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest siedzibą gminy Telatyn. Na terenie wsi utworzono trzy sołectwa: Telatyn , Telatyn-Kolonia Pierwsza i Telatyn-Kolonia Druga. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 953 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Telatyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Kachetia;
Wiktionary
Telawi (gruz. თელავი) – miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Kachetia, ulokowane na zboczu wzgórza Ciw-Gombori na wysokości 490 m nad poziomem morza. W roku 2014 liczyło 19 629 mieszkańców. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz jedwabniczy.
Wikipedia
przym. telawski
Wiktionary
mieszkaniec Tel Awiwu-Jafy (miasta w Izraelu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tel Awiwu
Wiktionary
(1.1) Tłumy telawiwczyków wyległy na miejskie plażaaże.
Wiktionary
rzecz. Tel Awiw mrz.
:: fż. telawiwka ż.
przym. telawiwski
Wiktionary
mieszkanka Tel Awiwu-Jafy (miasta w Izraelu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tel Awiwu
Wiktionary
rzecz. Tel Awiw mrz.
:: fm. telawiwczyk mos.
przym. telawiwski
Wiktionary
1. przymiotnik od: Tel Awiw;
2. przymiotnik od: Tel Awiw-Jafa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tel Awiwu, związany z Tel Awiwem
Wiktionary
(1.1) W telawiwskim herbie widnieje latarnia morska.
Wiktionary
rzecz. Tel Awiw m., Tel Awiw-Jafa m., telawiwczyk mos., telawiwka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Telawi, dotyczący Telawi (miasta w Gruzji)
Wiktionary
rzecz. Telawi n.
Wiktionary
pasożytnicza choroba zakaźna narządu wzroku u zwierząt domowych i dzikich
SJP.pl
Telazjoza – pasożytnicza choroba zakaźna narządu wzroku u zwierząt domowych i dzikich wywoływana przez nicienie z rodzaju Thelazia.
Choroba występuje u bydła, zebu, żubrów, bizonów, bawołów, koni, osłów, psów, lisów, jenotów, kotów i królików. U bydła telazjozę diagnozuje się poprzez badanie mikroskopowe popłuczyn z worka spojówkowego oraz przewodów łzowych pod kątem wykrywania larw lub dojrzałych nicieni. W przypadku zwierząt dzikich jedyną przyżyciową metodą diagnostyczną jest obserwacja objawów klinicznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, w kraju Wysoczyna;
Wiktionary
Telcz (cz. Telč, niem. Teltsch) – XIV-wieczne, zabytkowe miasto w południowo-zachodnich Morawach w Republice Czeskiej, w kraju Wysoczyna, w powiecie Igława. W 2022 roku liczyło 5140 mieszkańców. Historyczne centrum Telczy jest cennym, zabytkowym zespołem architektonicznym i jest wpisane na listę światowego dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z działaniem na odległość
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z telewizją
Wiktionary
IPA: ˈtɛlɛ, AS: tele
Wiktionary
[czytaj: telebim] rzadko: duży ekran dla licznej widowni, wykorzystywany najczęściej do przekazu bezpośredniej relacji z koncertu, meczu itp.; telebim, telebeam
SJP.pl
zawierający numery telefonów i adresy osób lub organizacji
SJP.pl
określanie składu chemicznego obiektów niedostępnych bezpośredniej analizie
SJP.pl
Analiza zdalna zwana teleanalizą to analiza chemiczna badanych obiektów dokonywana na odległość - bez sprowadzania obiektów do laboratorium. Stosowana jest przede wszystkim do badania obiektów, których w normalnych warunkach laboratoryjnych nie można przebadać, m.in. do badania składu atmosfery, badania ciał niebieskich.
Do najczęściej stosowanych teleanaliz zaliczana jest analiza widmowa.
Wikipedia
grupa trwale rozszerzonych włosowatych naczyń krwionośnych
SJP.pl
Teleangiektazje – objaw polegający na obecności poszerzonych drobnych naczyń krwionośnych. W języku potocznym oznacza „pajączki naczyniowe”.
Termin „teleangiektazje” odnosi się do każdego naczynia (tętniczki, żyłki czy naczynia włosowatego) leżącego bezpośrednio pod skórą i przez nią prześwitującego, przyjmującego barwę czerwonawą (w przypadku unaczynienia tętniczego) lub sinoniebieskawą (w przypadku unaczynienia żylnego).
Wikipedia
pracownik przeprowadzający ankiety przez telefon; ankieter telefoniczny
SJP.pl
aparatura do odbioru i nadawania rysunków i pisma odręcznego składająca się z monitora wyposażonego w pióro świetlne; teleskryptor
SJP.pl
Teleautograf – analogowy prekursor współczesnego faksu, przekazuje obrazy i pisma przetwarzając je na impulsy elektryczne za pomocą potencjometru do stacji odbiorczej, w której mechanizm odbiorczy podłączony do pióra odtwarza oryginalny obraz lub zapis. Było to pierwsze urządzenie przekazujące obrazy i odwzorowujące je na kartce.
Wikipedia
Bankowość telefoniczna – jeden z kanałów bankowości elektronicznej. Polega na przeprowadzaniu komunikacji i transakcji bankowych z wykorzystaniem telefonu.
Bankowość telefoniczna może być realizowana na kilka sposobów: z użyciem telefonu stacjonarnego lub komórkowego, poprzez kontakt z operatorem (call center) lub automatyczny serwis telefoniczny IVR oraz przy użyciu telefonu komórkowego za pomocą SMS lub technologii WAP.
Wikipedia
[czytaj: telebim] duży ekran dla licznej widowni, wykorzystywany najczęściej do przekazu bezpośredniej relacji z koncertu, meczu itp.; telebim, tele-beam
SJP.pl
duży ekran dla licznej widowni, wykorzystywany najczęściej do przekazu bezpośredniej relacji z koncertu, meczu itp.; telebeam, tele-beam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży ekran telewizyjny ustawiony w publicznym miejscu
Wiktionary
Telebim – ekran wizyjny, którego matryca składa się z diod LED. Jest to wyświetlacz diodowy, pełnokolorowy.
Telebim ma znaczącą przewagę nad projektorami lub wielkoformatowymi ekranami plazmowymi, gdyż nawet w dużym nasłonecznieniu prezentuje wyraźny i czytelny obraz. Wyrazistość tę uzyskuje się dzięki nawet kilkukrotnie większej jasności powierzchni telebimu w porównaniu do jasności ekranu plazmowego. Jasność wyrażana jest jednostkach nt (nit).
Wikipedia
IPA: tɛˈlɛbʲĩm, AS: telebʹĩm
Wiktionary
przym. telebimowy
Wiktionary
autobus, którego kurs można zamówić przez telefon
SJP.pl
dający takie samo powiększenie niezależnie od odległości od obiektu lub jego położenia w polu widzenia
SJP.pl
receptor odbierający bodźce napływające z pewnej odległości, których źródło znajduje się w oddaleniu od narządu zmysłu, np. receptor wzroku, słuchu; telereceptor
SJP.pl
Czołg zdalnie sterowany – rodzaj czołgu specjalnego.
Jest to czołg bezzałogowy, zdalnie kierowany za pomocą radia lub linii przewodowej, przeznaczony głównie do rozpoznania ognia przeciwpancernego, rozpoznania i trałowania pól minowych oraz wytwarzania zasłon dymnych.
Wikipedia
dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie informacji pod postacią danych między urządzeniami służącymi do ich przetwarzania; transmisja danych
SJP.pl
Teledacja (również transmisja danych) – dział telekomunikacji zajmujący się przesyłaniem danych między urządzeniami je przetwarzającymi, np. komputerami pracującymi w sieci.
Wikipedia
dotyczący teledacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. jeden z synów - bliźniaków ze związku Kasandry i Agamemnona
Wiktionary
Wikipedia
lekceważąco: żenujący teleturniej
SJP.pl
ilustracja filmowa piosenki; klip, wideoklip, clip
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. film. film ilustrujący pojedynczy utwór muzyczny
Wiktionary
Teledysk (również wideoklip) – forma sztuki filmowej w połączeniu z utworem muzycznym, inspirowana filmem reklamowym. Z reguły fabuła teledysku nawiązuje do tematu utworu. Rozpowszechniony od początku lat 80., m.in. za sprawą amerykańskiej telewizji muzycznej MTV.
Wikipedia
(1.1) Kręceniem teledysków zajmują się nieraz znani reżyserzy wielkiego ekranu.
Wiktionary
(1.1) klip, wideoklip
Wiktionary
rzadko: reakcja odbiorców na programy stacji telewizyjnych
SJP.pl
sposób nauczania przy pomocy środków komunikacji elektronicznej
SJP.pl
Teleedukacja – metoda prowadzenia procesu dydaktycznego w warunkach, gdy nauczyciel i uczniowie oddaleni są od siebie w przestrzeni, a nierzadko i w czasie. Wykorzystując możliwości, jakie daje zastosowanie telematyki w szkolnictwie, nauczyciel i uczeń mają dostęp do dowolnych zasobów wiedzy znajdujących się praktycznie w dowolnym miejscu naszej planety. Nowoczesne techniki społeczeństwa informacyjnego umożliwiają gromadzenie, przetwarzanie i przesyłanie materiałów audiowizualnych, tekstowych, danych komputerowych, a także umożliwiają bezpośredni kontakt w czasie rzeczywistym pomiędzy nauczycielem i uczniem za pomocą systemów audio- i wideokonferencji. Usługa zdalnej edukacji jest ważnym elementem nowoczesnego systemu edukacji.
Wikipedia
edukator kształcący na odległość, zwykle przez internet; teletutor
SJP.pl
Teleekran (ang. telescreen) – fikcyjne urządzenie służące do wyświetlania obrazu i emisji dźwięku oraz do śledzenia osób znajdujących się w jego zasięgu, opisane w dystopii Rok 1984 autorstwa George’a Orwella, jedno z najpowszechniejszych urządzeń w powieściowym supermocarstwie Oceanii.
Wikipedia
Wikipedia
przeznaczony do przesyłania energii na odległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) telew. rel. człowiek głoszący i komentujący ewangelię poprzez telewizję lub radio
Wiktionary
(1.1) W telewizji leciało telekazanie wygłaszane przez znanego amerykańskiego teleewangelistę.
Wiktionary
rzecz. teleewangelizacja ż., teleewangelizm m.
:: fż. teleewangelistka ż.
przym. teleewangelizacyjny, teleewangeliczny
Wiktionary
(1.1) kaznodzieja telewizyjny
Wiktionary
Teleexpress – polski program informacyjny nadawany codziennie na żywo o godzinie 17:00 na antenie TVP1, TVP Info oraz TVP Polonia (historycznie z odtworzenia o godzinie 17:30). Producentem programu jest Telewizyjna Agencja Informacyjna. Program można obejrzeć także w internecie.
W sierpniu 2024 roku Teleexpress był czwartym najchętniej oglądanym programem informacyjnym w Polsce (po trzech głównych dziennikach telewizyjnych) ze średnią widownią wynoszącą 1,14 mln osób.
Wikipedia
skrót od: telefoniczny, telefonicznie
SJP.pl
faks, fax, telefax;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. faks
Wiktionary
Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.
Wikipedia
(1.1) war. telefax; faks, fax
Wiktionary
przekazywać coś za pomocą telefaksu
SJP.pl
rzadko:
1. osoba lubiąca oglądać telewizję; teleman, telemaniak, teleamator;
2. znawca historii telewizji
SJP.pl
faks, fax, telefaks;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. faks
Wiktionary
Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) faks, telefaks, fax
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fax
źródła.
== telefax (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) telefaks, faks
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) faks, telefaks, fax
Wiktionary
Teleferie – telewizyjny blok programowy dla młodych widzów, emitowany w TVP1 w okresie ferii zimowych, Wielkanocy i wakacji letnich.
Programy te – emitowane w ciągu tygodnia, w godzinach porannych o ok. 9:00 oraz popołudniowych o ok. godz. 16:00 – były często „letnią wersją” stałych programów z okresu roku szkolnego, takich jak „Tik-Tak” czy „Latający Holender” lub „Teleranek”. Towarzyszył im serial lub film.
Wikipedia
urządzenie, które służy do prowadzenia rozmów na odległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. techn. aparat umożliwiający prowadzenie rozmów;
(1.2) telekom. połączenie wykonane za pomocą telefonu (1.1)
(1.3) pot. numer abonenta
(1.4) daw. środ. med. żart. przyrząd do lewatywy
Wiktionary
Aparat telefoniczny (również telefon, z gr. τηλέ – „daleko” oraz φωνή – „dźwięk, głos”) – urządzenie końcowe dołączane do zakończenia łącza telefonicznego, służące do przesyłania na odległość i odbioru dźwięków.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem sobie nowy telefon. Jestem z niego bardzo zadowolony.
(1.1) Moja żona zadzwoniła z mojego telefonu do swojej przyjaciółki i rozmawiały ponad godzinę.
(1.2) Dostałem ważny telefon i muszę wyjść.
(1.2) Magda przestała odpowiadać na moje telefony.
(1.3) Możesz podać mi swój telefon kontaktowy?
(1.3) Zgubiłem notatnik z ważnymi adresami i telefonami.
Wiktionary
IPA: tɛˈlɛfɔ̃n, AS: telefõn
Wiktionary
rzecz. telefonia ż., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n.
:: zdrobn. telefonik m.
czas. przetelefonować, telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
(1.1) aparat telefoniczny
(1.2) połączenie, rozmowa
(1.3) numer telefoniczny
Wiktionary
system odbioru i przesyłania na odległość dźwięków mowy za pomocą telefonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) telekom. dział telekomunikacji, obejmujący zagadnienia dotyczące przekazywania dźwięków za pomocą telefonu
(1.2) telekom. system odbioru i przesyłania na odległość dźwięków mowy za pomocą telefonów
Wiktionary
Telefonia – dział telekomunikacji obejmujący zagadnienia wykorzystania środków do łączności głosowej na odległość, w szczególności przez zestawianie połączeń pomiędzy telefonami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) telefonia komórkowa
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telefon m., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) telephony
* białoruski: (1.1) тэлефанія ż.
* esperanto: (1.1) telefonio; (1.2) telefonio
* hiszpański: (1.1) telefonía ż.; (1.2) telefonía ż.
* nowogrecki: (1.1) τηλεφωνία ż.; (1.2) τηλεφωνία ż.
źródła.
== telefonia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telefonia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈfɔ̃ɲja, AS: telefõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telefon m., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) telephony
* białoruski: (1.1) тэлефанія ż.
* esperanto: (1.1) telefonio; (1.2) telefonio
* hiszpański: (1.1) telefonía ż.; (1.2) telefonía ż.
* nowogrecki: (1.1) τηλεφωνία ż.; (1.2) τηλεφωνία ż.
źródła.
== telefonia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telefonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) telefonia mugikor → telefonia komórkowa
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. osoba prowadząca wiele jakichś działań przy użyciu telefonu;
2. pracownik instalujący linię telefoniczną;
3. notes z zapisanymi numerami telefonów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przez telefon
Wiktionary
(1.1) Jednak skoro pan młody sam sprawdził telefonicznie, czy posłaniec doręczył złotem drukowane zaproszenie, wypadało się pokazać.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃ˈɲit͡ʃʲɲɛ, AS: telefõńičʹńe
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonik m., telefonia ż., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n., zatelefonowanie n.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
Wiktionary
przymiotnik od: telefon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany za pomocą lub pośrednictwem telefonu
(1.2) charakterystyczny dla telefonu, związany tematycznie z telefonem, dotyczący telefonu
Wiktionary
(1.1) Wieczorem Laura odbyła długą rozmowę telefoniczną.
(1.2) Kabel telefoniczny był zniszczony, kupiliśmy więc nowy.
(1.2) Gdzie jest książka telefoniczna?
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: telefõńičny
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonik m., telefonia ż., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefonowy
przysł. telefonicznie
Wiktionary
zdrobnienie od: telefon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od telefon
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonizacja ż., telefonowanie n.
czas. telefonować
przysł. telefonicznie
przym. telefoniczny
Wiktionary
1. pracownik obsługujący centralę telefoniczną;
2. żołnierz zajmujący się obsługą wojskowej linii telefonicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urz. osoba obsługująca centralę telefoniczną
(1.2) wojsk. żołnierz obsługujący wojskową linię telefoniczną
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telefon m., telefonia ż.
:: fż. telefonistka ż.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) telephone operator, telephonist
* baskijski: (1.1) telefonista, telefonozain
* białoruski: (1.1) тэлефаніст m.; (1.2) тэлефаніст m.
* bułgarski: (1.1) телефонист m.
* duński: (1.1) telefonist w.
* hiszpański: (1.1) telefonista m.
* litewski: (1.1) telefonistas m.
* rosyjski: (1.1) телефонист m.; (1.2) телефонист m.
* słowacki: (1.1) telefonista m.
* ukraiński: (1.1) телефоніст m.; (1.2) телефоніст m.
* włoski: (1.1) telefonista m., centralinista m.
źródła.
== telefonista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telefonista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃ˈɲista, AS: telefõńista
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonia ż.
:: fż. telefonistka ż.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telefon m., telefonia ż.
:: fż. telefonistka ż.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) telephone operator, telephonist
* baskijski: (1.1) telefonista, telefonozain
* białoruski: (1.1) тэлефаніст m.; (1.2) тэлефаніст m.
* bułgarski: (1.1) телефонист m.
* duński: (1.1) telefonist w.
* hiszpański: (1.1) telefonista m.
* litewski: (1.1) telefonistas m.
* rosyjski: (1.1) телефонист m.; (1.2) телефонист m.
* słowacki: (1.1) telefonista m.
* ukraiński: (1.1) телефоніст m.; (1.2) телефоніст m.
* włoski: (1.1) telefonista m., centralinista m.
źródła.
== telefonista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telefonista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) telefonozain
Wiktionary
kobieta obsługująca centralę telefoniczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta obsługująca centralę telefoniczną
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃ˈɲistka, AS: telefõńistka
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonia ż., telefonowanie n.
:: fm. telefonista m.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
dotyczący telefonizacji
SJP.pl
rodzaj wiadomości tekstowej przesyłanej za pośrednictwem telefonu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) rozmawiać z kimś przez telefon
(1.2) nawiązywać połączenie telefoniczne
Wiktionary
(1.1) Już wczoraj telefonowałem do różnych firm w sprawie pracy.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: telefõnovać
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonia ż., telefonowanie n., zatelefonowanie n., telefonista m., telefonistka ż., telefonik mrz.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
czas. zatelefonować, przetelefonować
Wiktionary
(1.1) dzwonić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|telefonować.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛfɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: telefõnovãńe
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonik m., telefonia ż., telefonista m., telefonistka ż.
czas. telefonować ndk., zatelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
zbyt częste korzystanie z telefonu
SJP.pl
zlecenie przekazane drogą telefoniczną
SJP.pl
telefotografia;
1. przekazywanie na odległość nieruchomych obrazów za pomocą fototelegrafu; fototelegrafia;
2. fotografia wykonana za pomocą teleobiektywu
SJP.pl
telefoto;
1. przekazywanie na odległość nieruchomych obrazów za pomocą fototelegrafu; fototelegrafia;
2. fotografia wykonana za pomocą teleobiektywu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Telega – wieś w Rumunii, w okręgu Prahova, w gminie Telega. W 2011 roku liczyła 3903 mieszkańców.
Wikipedia
tekst odbierany za pomocą telewizora, zawierający aktualizowane co pewien czas wiadomości, reklamy itp.; teletekst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) telew. teletekst odbierany za pomocą telewizora;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czytałem w telegazecie o zbiórce dla rodzin w Aleppo.
Wiktionary
przym. telegazetowy
Wiktionary
(1.1) teletekst
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) telew. związany z telegazetą, dotyczący telegazety
Wiktionary
rzecz. telegazeta ż.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyglądający korzystnie lub interesująco na ekranie telewizyjnym
Wiktionary
(1.1) Michael Stich jest przekonany, że telewizja daje za dużo transmisji i telegeniczny tenis został „zagłaskany”.
Wiktionary
rzecz. telegeniczność ż.
przym. telegenicznie
Wiktionary
żartobliwie: osoba, która odwiedza znajomych wyłącznie w celu oglądania telewizji
SJP.pl
skrót od: telegrafia, telegraficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
urządzenie do gier współpracujące bezpośrednio z telewizorem, wyparte przez konsole i gry komputerowe; gra telewizyjna
SJP.pl
urządzenie do przekazywania informacji tekstowych na odległość za pomocą specjalnego kodu telegraficznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. techn. urządzenie do przekazywania informacji, przeważnie tekstowych, na odległość;
Wiktionary
Telegraf – urządzenie do przewodowego przekazywania informacji, przeważnie tekstowych, na odległość.
Wikipedia
(1.1) Zbyt wiele wydarzyło się niepokojących wypadków, o których telegraf rozniósł wieść po całym świecie.
Wiktionary
IPA: tɛˈlɛɡraf, AS: telegraf
Wiktionary
rzecz. telegrafia ż., telegrafista mos., telegrafistka ż., telegrafowanie n., zatelegrafowanie n.
czas. telegrafować ndk., zatelegrafować dk.
przym. telegraficzny
przysł. telegraficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telegrafia ż., telegrafista mos., telegrafistka ż., telegrafowanie n., zatelegrafowanie n.
czas. telegrafować ndk., zatelegrafować dk.
przym. telegraficzny
przysł. telegraficznie
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|tele-|-graf. < etymn|pol|τῆλε|-γράφος. (têle, -gráphos); por. etymn|ang|telegraph., etymn|franc|télégraphe., etymn|niem|Telegraph.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) telegraf m.
* angielski: (1.1) telegraph
* białoruski: (1.1) тэлегра́ф m. (teljehráf)
* bułgarski: (1.1) телегра́ф m. (telegráf)
* chorwacki: (1.1) telegraf m.
* czeski: (1.1) telegraf m.
* duński: (1.1) telegraf
* esperanto: (1.1) telegrafo
* estoński: (1.1) telegraaf
* francuski: (1.1) télégraphe m.
* hiszpański: (1.1) telégrafo m.
* jidysz: (1.1) טעלעגראַף m. (telegraf)
* kataloński: (1.1) telègraf m.
* litewski: (1.1) telegrafas m.
* łaciński: (1.1) tēlegraphum n.
* łotewski: (1.1) telegrāfs m.
* niderlandzki: (1.1) telegraaf m.
* niemiecki: (1.1) Telegraf m.
* portugalski: (1.1) telégrafo m.
* rosyjski: (1.1) телегра́ф m (telegráf)
* rumuński: (1.1) telegraf n.
* słowacki: (1.1) telegraf m.
* słoweński: (1.1) telegraf m.
* szwedzki: (1.1) telegraf
* turecki: (1.1) telgraf
* ukraiński: (1.1) телегра́ф m. (telehráf)
* uzbecki: (1.1) telegraf
* węgierski: (1.1) távíró
* wilamowski: (1.1) telegraf m.
* włoski: (1.1) telegrafo m.
źródła.
== telegraf (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|telěɡraf.
dzielenie|te|le|graf.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) telegraf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dziedzina telekomunikacji zajmująca się odbiorem i przesyłaniem informacji tekstowych na odległość
SJP.pl
Telegrafia (gr. tḗle – daleko, gráphō – piszę) – dziedzina telekomunikacji zajmująca się przekazywaniem informacji w postaci znaków pisarskich przygotowanych do odbioru automatycznego albo bezpośrednio przez człowieka, za pomocą urządzenia zwanego telegrafem, zastąpionego następnie przez dalekopis.
W Polsce od 9 lutego 2007 r. usługi telegraficzne nie są już świadczone przez firmy telekomunikacyjne ze względu na erę internetową.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący telegrafu, związany z telegrafem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla skrótowego stylu wypowiedzi przekazywanych przez telegraf
Wiktionary
(1.1) 16 marca nastąpiła wymiana telegraficznych not między rządem Tiso a führerem; na „prośbę” Tiso Hitler zgodził się na „opiekę nad słowackim państwem”.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: telegrafʹičny
Wiktionary
rzecz. telegraf mrz., telegrafia ż., telegrafista m., telegrafistka ż., telegrafowanie n.
czas. telegrafować ndk.
przysł. telegraficznie
Wiktionary
(2.1) skrótowy, lakoniczny, lapidarny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urz. osoba obsługująca aparat telegraficzny, wysyłający depesze
Wiktionary
(1.1) Na stacji Chandra Unyńska / Gdzieś w mordobijskim powiecie, / Telegrafista Piotr Płaksin / Nie umiał grać na klarnecie.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛɡraˈfʲista, AS: telegrafʹista
Wiktionary
rzecz. telegraf m., telegrafia ż.
:: fż. telegrafistka ż.
przym. telegraficzny
przysł. telegraficznie
czas. telegrafować
Wiktionary
wysyłać telegram (depeszę); depeszować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) telekom. wysyłać wiadomość przez telegraf
Wiktionary
(1.1) Przyjeżdżam – telegrafował Wells do Gorkiego, którego uważał za swojego przyjaciela […]
(1.1) Na przełomie XIX i XX wieku Sienkiewicz podróżuje między Odessą a Ostendą, telegrafuje do Warszawy, do którego banku mają przysłać mu pieniądze […]
Wiktionary
rzecz. telegraf m., telegrafia ż., telegrafista m., telegram m.
przym. telegraficzny
Wiktionary
1. czcionka komputerowa;
2. komunikator internetowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poczt. wiadomość przykazywana telegraficznie
Wiktionary
Telegram (gr. tele – „daleko” + grámma – „litera, pismo”) – tekst przesłany początkowo przez telegraf, później przez dalekopis, współcześnie przez telefon, faks, e-mail lub SMS. Usługę wysyłania telegramów świadczyły placówki pocztowe. Kiedyś telegram był przesyłany w postaci teleksu za pomocą dalekopisu. W placówkach pocztowych nieposiadających dalekopisu, telegram był przekazywany do urzędu nadrzędnego telefonicznie. Obecnie usługa jest świadczona głównie za pośrednictwem internetu, a jej dostępność jest różna w różnych państwach.
Wikipedia
IPA: tɛˈlɛɡrãm, AS: telegrãm
Wiktionary
przym. telegramowy
czas. telegrafować
Wiktionary
(1.1) depesza
Wiktionary
[czytaj: teleHIT] program, film albo serial telewizyjny mający bardzo dużą oglądalność, hit telewizyjny
SJP.pl
osoba uzależniona od oglądania telewizji; teleman, telemaniak
SJP.pl
dotyczący teleinformatyki
SJP.pl
dział informatyki zajmujący się teorią i technologią przetwarzania informacji na odległość oraz przesyłania informacji
SJP.pl
dział informatyki zajmujący się teorią i technologią przetwarzania informacji na odległość oraz przesyłania informacji
SJP.pl
Teleinformatyka – równoważna ściśle powiązanym: informatyce technicznej z telekomunikacją, jako specjalność w dyscyplinie nauk inżynieryjno-technicznych oraz kierunek studiów, obejmująca inżynierię komputerów i oprogramowania w projektowaniu i eksploatacji systemów teleinformatycznych funkcjonujących z wykorzystaniem sieci internetowej.
Wikipedia
gatunek motyla; modraszek
SJP.pl
o głuszcu: wydawać dźwięk w czasie toków
SJP.pl
Telekarta – karta "zdrapka" z zasłoniętym kodem. Użytkownik, po zdrapaniu zasłony, podaje go za pomocą tzw. krótkiego kodu lub dzwoni pod ustalony przez operatora numer i tam jest proszony o podanie (najczęściej tonowo za pomocą klawiatury telefonu) kodu z karty. Następnie jego konto jest zasilane kwotą, podaną na telekarcie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) telew. rel. kazanie przekazywane za pomocą telewizji
Wiktionary
(1.1) W telewizji leciało telekazanie wygłaszane przez znanego amerykańskiego telekaznodzieję.
Wiktionary
osoba mająca zdolność telekinezy
SJP.pl
przesuwanie przedmiotów za pomocą mocy psychicznych; daloporuszanie (dawniej)
SJP.pl
Anomalna perturbacja (ang. anomalous perturbation), psychokineza (ang. psychokinesis), telekineza (ang. telekinesis) – rzekomy wpływ na fizyczne otoczenie na odległość, mocą psychiczną, bez fizycznej ingerencji, która popularna jest w twórczości science-fiction i parapsychologii.
Wikipedia
urządzenie do nadawania filmów ze studia telewizyjnego
SJP.pl
Telekino (Telecine) – proces konwersji obrazu z taśmy filmowej na sygnał telewizyjny analogowy (PAL HDTV lub NTSC) bądź cyfrowy. Jest to także nazwa maszyny, służącej temu zadaniu.
Wikipedia
kod bezpieczeństwa stosowany w telefonicznych operacjach bankowych
SJP.pl
firma działająca w branży telefonii stacjonarnej, komórkowej, zajmująca się przede wszystkim świadczeniem usług telekomunikacyjnych
SJP.pl
Telekom, telecom:
Wikipedia
skrót od: telekomunikacja, telekomunikacyjny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
przekaz dźwięku i obrazu na odległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. przesyłanie sygnałów dźwiękowych i obrazu na odległość
(1.2) nauk. techn. nauka związana z przekazywaniem sygnałów na odległość
(1.3) dział gospodarki związany z przekazywaniem sygnałów na odległość
Wiktionary
Telekomunikacja – dziedzina techniki i nauki, zajmująca się transmisją informacji na odległość przy użyciu środków łączności. Legalna definicja zawarta w polskim prawie telekomunikacyjnym określa telekomunikację jako:
Wikipedia
przym. telekomunikacyjny
Wiktionary
(1.1) łączność
Wiktionary
dotyczący telekomunikacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z telekomunikacją, dotyczący telekomunikacji
Wiktionary
(1.1) Zewsząd otaczają nas maszty i przekaźniki telekomunikacyjne.
Wiktionary
rzecz. telekomunikacja ż.
Wiktionary
rzadko: przesyłanie dźwięku i obrazu na odległość; telekomunikacja
SJP.pl
1. dział telekomunikacji zajmujący się łączami telekomunikacyjnymi;
2. jedna z faz działania centrali telekomunikacyjnej; preselekcja
SJP.pl
dotyczący telekomutacji
SJP.pl
konferencja, w której osoby uczestniczące znajdują w oddalonych od siebie miejscach i kontaktują się za pomocą technik radiowych, telewizyjnych lub komputerowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj konferencji prowadzonej za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, w której uczestniczą minimum trzy osoby, a przynajmniej jedna z nich uczestniczy zdalnie (na odległość)
Wiktionary
Telekonferencja – usługa, która daje możliwość prowadzenia konwersacji telefonicznej nawet przez kilkudziesięciu rozmówców w jednym czasie. Mają oni do dyspozycji kilka różnych narzędzi, takich jak: telefony analogowe, cyfrowe, komórkowe, jak i różnego rodzaju połączenia telekomunikacyjne, w tym: połączenia radiowe, wizyjne i poprzez sieci komputerowe.
Wikipedia
(1.1) Choć najwyższe organy państwa i firmy przechodzą, na ile mogą, na telekonferencje i zdalną obsługę klientów, a część szkół prowadzi zajęcia przez internet za pomocą bezpłatnych narzędzi, to kłopotów jest sporo.
Wiktionary
przym. telekonferencyjny
Wiktionary
dotyczący telekonferencji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z telekonferencją, dotyczący telekonferencji
Wiktionary
rzecz. telekonferencja ż.
Wiktionary
zdalna konsultacja medyczna
SJP.pl
zespół soczewek umieszczany na obiektywnie lub między obiektywem a aparatem fotograficznym, powiększający centralną część obrazu; telekonwertor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. zespół soczewek montowany przed lub za obiektywem aparatu fotograficznego, w celu powiększenia centrum kadru;
Wiktionary
Telekonwerter – zespół soczewek mocowany pomiędzy aparatem fotograficznym a obiektywem lub na obiektywie, w celu powiększenia centralnej części obrazu podawanego przez obiektyw fotograficzny. Zestawienie telekonwertera i obiektywu podstawowego ma działanie podobne do obiektywu długoogniskowego, od którego często jest tańsze i lżejsze, ale wprowadza dodatkowe aberracje optyczne, a czasem także winietowanie.
Wikipedia
(1.1) Dokładając telekonwerter ×2 otrzymywałem ogniskową ponad trzy tysiące – i to było już naprawdę coś!
Wiktionary
rzecz. telekonwersja ż.
Wiktionary
zespół soczewek umieszczany na obiektywnie lub między obiektywem a aparatem fotograficznym, powiększający centralną część obrazu; telekonwerter
SJP.pl
telex;
1. sieć abonencka skupiająca komunikujących się za pomocą dalekopisów;
2. rodzaj aparatu telegraficznego, inaczej: dalekopis;
3. tekst wysłany przy użyciu urządzenia o tej samej nazwie; dalekopis
SJP.pl
Teleks (również telex; ang. Teleprinter Exchange Service) – usługa telegraficzna, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci alfanumerycznej, z repertuarem znaków określonym alfabetem telegraficznym. Teleksami (TELegraph EXchange) były nazywane również urządzenia wykonujące najpierw wybieranie impulsowe, podobnie jak w telefonach tarczowych, w celu komutacji łączy, a następnie wysyłanie danych przy zastosowaniu kodowania ITA2.Usługi teleksowe są realizowane automatycznie w wyspecjalizowanej sieci telegraficznej o konfiguracji podobnej do sieci telefonicznej. Wyposażenie końcowe (terminal) abonentów tej usługi stanowi dalekopis. Numerem kierunkowym do Polski w tej sieci jest numer 63 (TDC=63, TNIC=PL).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. postać z mitologii greckiej, syn Odyseusza i Penelopy;
(1.2) imię męskie
Wiktionary
Telemach (gr. Τηλέμαχος Tēlémachos od τῆλε „daleko” i μαχος „walka”) – w mitologii greckiej syn Odyseusza i Penelopy.
Urodził się tuż przed rozpoczęciem wojny trojańskiej. Jeszcze jako dziecko wpadł do morza, uratowały go delfiny. Dlatego Odyseusz miał na tarczy delfina.Razem z matką czekał 20 lat na powrót ojca. W czasie nieobecności Odyseusza opiekował się nim zaufany przyjaciel ojca Mentor. Kiedy Telemach dorósł, postanowił wyruszyć w podróż, w poszukiwaniu informacji o ojcu. Zalotnicy jego matki wysłali okręt, który miał zniszczyć statek Telemacha. Telemach kazał popłynąć inną drogą, dzięki temu uratował siebie i całą załogę.
Odwiedził Menelaosa i Nestora.Podczas odwiedzin u Nestora przyjęła go Polykasta, córka Nestora. Istnieją przekazy, że miał z nią dwoje dzieci - Persepolisa i Homera.
Wikipedia
rzecz. telemachia ż.
:: zdrobn. Telemaszek m.
przym. Telemachowy
Wiktionary
osoba nałogowo oglądająca telewizję; telemaniak
SJP.pl
nadmierne oglądanie telewizji
SJP.pl
kobieta nałogowo oglądająca telewizję; telemanka
SJP.pl
osoba nałogowo oglądająca telewizję; teleman
SJP.pl
Telemaniak (ang. The Cable Guy) – amerykańska czarna komedia z 1996 roku w reżyserii Bena Stillera.
Wikipedia
kobieta nałogowo oglądająca telewizję; telemaniaczka
SJP.pl
Georg Philipp Telemann (ur. 14 marca?/24 marca 1681 w Magdeburgu, zm. 25 czerwca 1767 w Hamburgu) – niemiecki kompozytor okresu baroku.
Georg Philipp Telemann urodził się 14 marca 1681 według obowiązującego wówczas w Magdeburgu kalendarza juliańskiego (kalendarz gregoriański został tam przyjęty dopiero w roku 1700). W 1685 zmarł jego ojciec. Muzyką zaczął się interesować w wieku 10 lat, a w wieku 12 lat napisał pierwszą operę. Jednak jego talent nie był akceptowany przez rodzinę, która chciała, by zdobył bardziej lukratywny zawód. Jego matka skonfiskowała mu wszystkie instrumenty i w 1693 wysłała do szkoły w Zellerfeld, gdzie uczył się do 1698. Superintendent tej szkoły zaakceptował talent muzyczny swego ucznia i Telemann nadal komponował muzykę i na własną rękę rozszerzał swe umiejętności muzyczne. W czasie, gdy kontynuował naukę w Gymnasium Andreanum w Hildesheim, był już multiinstrumentalistą, który niemal wyłącznie sam nauczył się gry na flecie prostym i flecie poprzecznym, szałamai, oboju, puzonie, organach i klawesynie, skrzypcach, violi da gamba i kontrabasie.
Wikipedia
styl lądowania w skokach narciarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. sposób lądowania w skokach narciarskich, polegający na rozłożeniu rąk na boki i lekkim ugięciem kolan;
(1.2) sport. technika jazdy zjazdowej na nartach polegająca na prowadzeniu pięty na narcie zewnętrznej płasko, natomiast piety na narcie wewnętrznej uniesionej i znajdującej się pod ciałem narciarza z wygiętym kolanem;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɛˈlɛ̃mark, AS: telẽmark
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. osoba oferująca sprzedaż czegoś poprzez środki telekomunikacji, najczęściej poprzez rozmowę telefoniczną
Wiktionary
(1.1) Niełatwo pracuje się jako telemarketer.
Wiktionary
rzecz. market mrz.
Wiktionary
działalność marketingowa prowadzona za pośrednictwem telefonu
SJP.pl
Telemarketing – jedno z narzędzi marketingu bezpośredniego, wykorzystujące komunikację telefoniczną z aktualnymi lub potencjalnymi klientami.
Dzieli się na telemarketing:
Wikipedia
dziedzina techniki zajmująca się wykorzystaniem telekomunikacji w informatyce i informatyki w telekomunikacji; teleinformatyka
SJP.pl
Telematyka – rozwiązania telekomunikacyjne, informatyczne i informacyjne oraz rozwiązania automatycznego sterowania dostosowane do potrzeb obsługiwanych systemów fizycznych – wynikających z ich zadań, infrastruktury, organizacji, procesów utrzymania oraz zarządzania – i zintegrowane z tymi systemami.
Wikipedia
specjalista w zakresie telemechaniki
SJP.pl
specjalista w zakresie telemechaniki
SJP.pl
Telemechanika – dziedzina telekomunikacji zajmująca się przesyłaniem sygnałów sterujących na odległość. Telemechanika stanowi zespół urządzeń do zbierania niezbędnych informacji o stanie sieci, które jednocześnie umożliwiają zdalne sterowanie z centrum dyspozytorskiego określonego szczebla. Układy telemechaniki umożliwiają:
Wikipedia
Telemedycyna (medycyna na odległość) – forma świadczenia usług medycznych i opieki zdrowotnej łącząca w sobie elementy telekomunikacji, informatyki oraz medycyny.
Wikipedia
1. → telemedycyna;
2. kiosk telemedyczny - stacjonarne stanowisko umożliwiające samodzielne wykonywanie podstawowych badań lekarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. technologia umożliwiająca zdalne zbieranie, przesyłanie i analizę danych pomiarowych pochodzących z różnych urządzeń lub systemów
Wiktionary
Telemetria (z gr. tēle 'daleko' i métron 'miara') – dziedzina telekomunikacji zajmująca się technikami przesyłu wartości pomiarowych na odległość. Polega ona zazwyczaj na umieszczaniu w terenie urządzeń, które dokonują pomiaru wybranej wielkości, oraz automatycznej transmisji zebranych danych, drogą przewodową lub bezprzewodową, do centrali. Do przesyłania wyników pomiarów używa się układów radiowych, modemów, Internetu oraz sieci telefonii komórkowej.
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach rozwój IoT (Internetu Rzeczy) znacznie poszerzył zakres telemetrii.
Wiktionary
przym. telemetryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. telemetryczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) telemetry
* duński: (1.1) telemetri w.
* interlingua: (1.1) telemetria
* norweski (bokmål): (1.1) telemetri m.
* norweski (nynorsk): (1.1) telemetri m.
* słowacki: (1.1) telemetria
* szwedzki: (1.1) telemetri w.
źródła.
== telemetria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) telemetria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z telemetrią, dotyczący telemetrii, pomiarów dokonywanych zdalnie
(1.2) związany z telemetrem
Wiktionary
rzecz. telemetria ż., telemetr mrz.
Wiktionary
bezpośrednia łączność przez satelitę
SJP.pl
naprawa telewizorów i sprzętu telewizyjnego
SJP.pl
kilkudziesięcio-, a czasem i kilkusetodcinkowy serial telewizyjny o tematyce obyczajowej; opera mydlana, soap opera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wieloodcinkowy serial, którego akcja dzieje się wewnątrz jakiegoś środowiska;
Wiktionary
Telenowela (od hiszp. telenovela) – gatunek telewizyjny charakterystyczny dla Ameryki Południowej i Środkowej.
Pierwszą telenowelą wyświetlaną w Polsce była Niewolnica Isaura w 1985. Po wielkim sukcesie oglądalności zaczęto sprowadzać później wiele telenowel brazylijskich, argentyńskich, wenezuelskich czy meksykańskich.
Wikipedia
IPA: ˌtɛlɛ̃nɔˈvɛla, AS: telẽnovela
Wiktionary
(1.1) serial, opera mydlana, tasiemiec, soap opera
Wiktionary
wąskokątny obiektyw aparatu fotograficznego umożliwiający, dzięki specjalnej budowie (długa ogniskowa), fotografowanie z dużej odległości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. techn. wąskokątny obiektyw fotograficzny o długiej ogniskowej przeznaczony do robienia zdjęć ze znacznej odległości lub z bliska, ale w dużym powiększeniu;
Wiktionary
Teleobiektyw – rodzaj wąskokątnego obiektywu fotograficznego, który ze względu na specjalną budowę optyczną ma odległość ogniskową znacząco większą niż długość jego obudowy.
Najprostsze teleobiektywy składają się z dwóch grup soczewek: pierwszej, skupiającej, znajdującej się w przedniej części obiektywu oraz drugiej, rozpraszającej, znajdującej się w jego tylnej części. Działanie drugiej z tych grup podobne jest do działania telekonwertera.
Wikipedia
IPA: ˌtɛlɛɔˈbʲjɛktɨf, AS: teleobʹi ̯ektyf
Wiktionary
specjalista w zakresie teleologii
SJP.pl
zmierzanie zjawisk w przyrodzie i społeczeństwie do jakiegoś celu
SJP.pl
Teleologia (gr. télos – cel i logos – badanie) – teoria porządku celowego i pogląd, że porządek celowy zachodzi aktualnie w danej dziedzinie, zwłaszcza w całej rzeczywistości lub w całej rzeczywistości historycznej; dla tego drugiego znaczenia stosuje się także termin finalizm.
Wikipedia
przymiotnik od: teleologia (np. koncepcja teleologiczna); książ. celowościowy, skierowany ku jakiemuś celowi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z teleologią, dotyczący teleologii
Wiktionary
rzecz. teleologia ż.
Wiktionary
pogląd, według którego rozwój świata przyrody i rzeczywistości społecznej zmierza do jakiegoś ostatecznego celu
SJP.pl
u grzybów: płciowa postać rozwojowa (morfa)
SJP.pl
Teleomorfa – płciowa postać rozwojowa (morfa) u grzybów. U wielu grzybów należących do workowców występują dwie postacie rozwojowe; anamorfa rozmnażająca się bezpłciowo i teleomorfa rozmnażająca się płciowo. U podstawczaków zdarza się to bardzo rzadko.
Wikipedia
1. działania, których sterowanie odbywające się na odległość dzięki specjalnej technologii;
2. operacja przeprowadzana zdalnie przy zastosowaniu zaawansowanego technologicznie sprzętu
SJP.pl
Teleoperacja, telechirurgia, zdalna chirurgia – rodzaj operacji, przeprowadzanej przy pomocy robota chirurgicznego, sterowanego przez chirurga zdalnie. Dziedzina ta jest specjalistyczną formą telemedycyny. Łączy w sobie elementy chirurgii, telekomunikacji, informatyki oraz robotyki. W odróżnieniu od chirurgii zrobotyzowanej, telechirurgia pozwala na przeprowadzenie operacji, w której fizyczna odległość między pacjentem a lekarzem przestaje być istotna.Zadania chirurgiczne są wykonywane bezpośrednio przez robota medycznego, wyposażonego w odpowiednie narzędzia chirurgiczne. Robotem za pomocą konsoli sterowania zawierającej manipulatory kieruje lekarz, znajdujący się w innej lokalizacji. Ruchy manipulatorów przesyłane są za pomocą bezpiecznego połączenia telekomunikacyjnego do urządzenia na sali operacyjnej, które zamienia je na precyzyjne akcje narzędzi chirurgicznych. Chirurg przez cały czas trwania operacji otrzymuje sygnał audiowizualny wraz z pomiarami czujników, w które wyposażony jest robot.
Wikipedia
firma świadcząca usługi telekomunikacyjne
SJP.pl
Teleopieka – dodatkowa usługa opiekuńcza, wykorzystująca nowoczesne technologie. Jej celem jest zwiększenie bezpieczeństwa osób starszych, niesprawnych, chorych i innych, pozostających samotnie w swoich domach.
Według definicji Telecare Services Association teleopieka obejmuje wszelkie świadczone na odległość usługi korzystające z technologii informacyjno-komunikacyjnych, sprzyjające zachowaniu niezależności we własnym środowisku zamieszkania osobom niesamodzielnym, starszym i niepełnosprawnym. Zastosowanie systemów teleopiekuńczych sprawia, że osoby te mogą pozostać we własnych domach, dzięki dostarczaniu im niezbędnych do życia usług, przy minimalizacji ryzyk i zagrożeń dla ich zdrowia i życia. Niemiecka specjalistka pracy socjalnej, Franziska Köck wskazała na wieloaspektowość teleopieki, która nie koncentruje się na usługach czysto medycznych, ale również uwzględnia kontekst społeczny życia osób niesamodzielnych (do rozwiązań teleopiekuńczych zalicza się m.in. zdalne czujniki dymu, moduły przypomnień sms-owych o zjedzeniu posiłku lub zażyciu leków, a także lokalizatory osób).
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przestępczyni używająca odbiornika telewizyjnego bez uiszczenia odpowiedniej opłaty
Wiktionary
(1.1) Powiedział naszej ciotce, że jest telepajęczarką i ma uiścić zaległą opłatę abonamentową.
Wiktionary
rzecz. telepajęczarstwo n.
:: fm. telepajęczarz mos.
przym. telepajęczarski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z telepajęczarstwem, dotyczący telepajęczarstwa
Wiktionary
(1.1) O ich telepajęczarskim procederze głośno było w całej rodzinie.
Wiktionary
rzecz. telepajęczarstwo n., telepajęczarz mos., telepajęczarka ż.
Wiktionary
potocznie: korzystanie z aparatu telewizyjnego bez uiszczania opłat abonamentowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. używanie odbiornika telewizyjnego bez uiszczenia odpowiedniej opłaty
Wiktionary
(1.1) Oskarżyli dziadków o telepajęczarstwo i kazali zapłacić grzywnę.
Wiktionary
rzecz. telepajęczarz m., telepajęczarka ż.
przym. telepajęczarski
Wiktionary
potocznie: osoba dopuszczająca się telepajęczarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przestępca używający odbiornika telewizyjnego bez uiszczenia odpowiedniej opłaty
Wiktionary
(1.1) Telepajęczarze przyczyniają się do upadku narodowych mediów.
(1.1) W naszej klatce wykryto aż czterech telepajęczarzów.
Wiktionary
rzecz. telepajęczarstwo n.
:: fż. telepajęczarka ż.
przym. telepajęczarski
Wiktionary
osoba przewidująca przyszłość
SJP.pl
przekazywanie myśli na odległość, bez udziału zmysłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. rzekoma zdolność do porozumiewania się, przekazując myśli na odległość;
Wiktionary
Telepatia – ogólnie pojęta możliwość komunikacji pomiędzy formami życia bez użycia żadnych znanych człowiekowi zmysłów. Nazwa pochodzi od greckich słów tele (daleki) i patheia (uczucie). Podobnie jak w przypadku innych zjawisk parapsychologicznych istnieją liczne relacje świadków twierdzących, że zetknęli się z tym zjawiskiem lub potrafią je wywoływać, ale mimo wielu studiów, zjawisko nigdy nie przeszło pozytywnie testów naukowych w warunkach uniemożliwiających dokonywanie oszustw. Istnieje wiele proponowanych teorii na temat mechanizmu działania tego zjawiska, jednak żadna nie została jak na razie jednoznacznie potwierdzona.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) komunikacja, zjawisko paranormalne
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telepata m., telepatka ż.
przym. telepatyczny
przysł. telepatycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) telepatia ż.
* angielski: (1.1) telepathy
* baskijski: (1.1) telepatia
* białoruski: (1.1) тэлепатыя ż.
* bułgarski: (1.1) телепатия ż.
* chorwacki: (1.1) telepatija ż.
* czeski: (1.1) telepatie ż.
* duński: (1.1) telepati w.
* esperanto: (1.1) telepatio
* estoński: (1.1) telepaatia
* fiński: (1.1) telepatia
* francuski: (1.1) télépathie ż.
* hebrajski: (1.1) טלפתיה ż.
* hindi: (1.1) परचित्तज्ञान
* hiszpański: (1.1) telepatía ż.
* ido: (1.1) telepatio
* indonezyjski: (1.1) telepati
* karpatorusiński: (1.1) телепатія ż.
* kataloński: (1.1) telepatia ż.
* łaciński: (1.1) telepathia ż.
* macedoński: (1.1) телепатија ż.
* niderlandzki: (1.1) telepathie ż.
* niemiecki: (1.1) Telepathie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) telepati
* nowogrecki: (1.1) τηλεπάθεια ż.
* ormiański: (1.1) տելեպաթիա
* portugalski: (1.1) telepatia ż.
* rosyjski: (1.1) телепатия ż.
* rumuński: (1.1) telepatie ż.
* serbski: (1.1) телепатија ż.
* słowacki: (1.1) telepatia ż.
* słoweński: (1.1) telepatija ż.
* suahili: (1.1) telepathia
* szwedzki: (1.1) telepati w.
* turecki: (1.1) telepati
* ukraiński: (1.1) телепатія ż.
* węgierski: (1.1) telepátia, gondolatátvitel, távolbalátás
* włoski: (1.1) telepatia ż.
źródła.
== telepatia (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. telepatia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈpatʲja, AS: telepatʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. telepata m., telepatka ż.
przym. telepatyczny
przysł. telepatycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) komunikacja, zjawisko paranormalne
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telepata m., telepatka ż.
przym. telepatyczny
przysł. telepatycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) telepatia ż.
* angielski: (1.1) telepathy
* baskijski: (1.1) telepatia
* białoruski: (1.1) тэлепатыя ż.
* bułgarski: (1.1) телепатия ż.
* chorwacki: (1.1) telepatija ż.
* czeski: (1.1) telepatie ż.
* duński: (1.1) telepati w.
* esperanto: (1.1) telepatio
* estoński: (1.1) telepaatia
* fiński: (1.1) telepatia
* francuski: (1.1) télépathie ż.
* hebrajski: (1.1) טלפתיה ż.
* hindi: (1.1) परचित्तज्ञान
* hiszpański: (1.1) telepatía ż.
* ido: (1.1) telepatio
* indonezyjski: (1.1) telepati
* karpatorusiński: (1.1) телепатія ż.
* kataloński: (1.1) telepatia ż.
* łaciński: (1.1) telepathia ż.
* macedoński: (1.1) телепатија ż.
* niderlandzki: (1.1) telepathie ż.
* niemiecki: (1.1) Telepathie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) telepati
* nowogrecki: (1.1) τηλεπάθεια ż.
* ormiański: (1.1) տելեպաթիա
* portugalski: (1.1) telepatia ż.
* rosyjski: (1.1) телепатия ż.
* rumuński: (1.1) telepatie ż.
* serbski: (1.1) телепатија ż.
* słowacki: (1.1) telepatia ż.
* słoweński: (1.1) telepatija ż.
* suahili: (1.1) telepathia
* szwedzki: (1.1) telepati w.
* turecki: (1.1) telepati
* ukraiński: (1.1) телепатія ż.
* węgierski: (1.1) telepátia, gondolatátvitel, távolbalátás
* włoski: (1.1) telepatia ż.
źródła.
== telepatia (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. telepatia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie o telewizorze; telepudło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żart. telewizor
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób telepatyczny, za pomocą telepatii
Wiktionary
rzecz. telepatia ż.
przym. telepatyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z telepatią, dotyczący telepatii
Wiktionary
rzecz. telepatia ż., telepatka ż.
przysł. telepatycznie
Wiktionary
potocznie: zatrząść, potrząsnąć
SJP.pl
środowiskowo: porada lekarska udzielona podczas rozmowy telefonicznej
SJP.pl
w fantastyce: urządzenie do przenoszenia w inne miejsce bez zachowania ciągłości istnienia w przestrzeni; teleporter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sf. urządzenie służące do teleportacji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɛˈlɛpɔrt, AS: teleport
Wiktionary
rzecz. teleportacja ż.
czas. teleportować ndk.
Wiktionary
przenoszenie obiektów z jednego miejsca w inne, bez zachowania ciągłości istnienia obiektu w przestrzeni; teletransportacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sf. przemieszczenie się między dwoma punktami przestrzeni bez fizycznego przebywania drogi między nimi;
Wiktionary
Teleportacja (z gr. τῆλε, tele "odległy" i łac. portare "nosić") – hipotetyczny w skali makroskopowej proces przenoszenia obiektów z jednego miejsca w inne, bez zachowania ciągłości istnienia obiektu w przestrzeni. Słowo teleportacja zostało po raz pierwszy użyte prawdopodobnie przez Charlesa Forta.
Wikipedia
rzecz. teleportowanie n., teleportator m., teleport mrz.
czas. teleportować ndk., przeteleportować dk.
Wiktionary
w fantastyce: urządzenie do przenoszenia w inne miejsce bez zachowania ciągłości istnienia w przestrzeni; teleport
SJP.pl
Teleportacja (z gr. τῆλε, tele "odległy" i łac. portare "nosić") – hipotetyczny w skali makroskopowej proces przenoszenia obiektów z jednego miejsca w inne, bez zachowania ciągłości istnienia obiektu w przestrzeni. Słowo teleportacja zostało po raz pierwszy użyte prawdopodobnie przez Charlesa Forta.
Wikipedia
przenosić (przenieść) w inne miejsce bez zachowania ciągłości istnienia w przestrzeni
SJP.pl
praca wykonywana poza siedzibą firmy z wykorzystaniem urządzeń telekomunikacyjnych i komputerów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
Wiktionary
Praca zdalna lub telepraca – forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Wikipedia
(1.1) Telepraca jest wreszcie sposobem na tworzenie rozproszonych zespołów pracowników, którzy są zlokalizowani w różnych miejscach, ale faktycznie przebywają i pracują w tej samej przestrzeni wirtualnej […].
Wiktionary
(1.1) praca zdalna
Wiktionary
pracownia wykonująca swoją pracę poza firmą, łącząca się z siedzibą firmy za pośrednictwem komputerów i urządzeń telekomunikacyjnych
SJP.pl
pracownik wykonujący swoją pracę poza firmą, łączący się z siedzibą firmy za pośrednictwem komputerów i urządzeń telekomunikacyjnych
SJP.pl
Praca zdalna lub telepraca – forma organizacji pracy polegająca na świadczeniu pracy poza jednostką organizacyjną pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) telew. program, film itp. powstały na zamówienie telewizji
Wiktionary
urządzenie stosowane w telewizji, zwykle w kształcie obracającego się bębna albo rolek z nawiniętym papierem, na którym dużymi literami jest napisany tekst dla osoby mówiącej, stojącej przed kamerą; prompter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telew. urządzenie do pokazywania lektorowi w studio tekstu do czytania;
Wiktionary
Prompter (także teleprompter, autocue) – urządzenie służące do wyświetlania wcześniej zapisanego tekstu, który jest czytany przez osobę stojącą przed kamerą.
Ekran promptera jest montowany w pozycji poziomej przed obiektywem kamery, a wytwarzany przez niego obraz jest odbijany przez lustra weneckie umieszczone na osi optycznej kamery. Osoba czytająca tekst z promptera może patrzeć wprost w obiektyw, co daje złudzenie naturalnego mówienia z pamięci.
Wikipedia
(1.1) prompter
Wiktionary
potocznie o telewizorze; telepatrzydło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. mityczna kraina Lajstrygonów
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈpɨla, AS: telepyla
Wiktionary
w gwarze środowiskowej: radioodbiornik i telewizor (czasem też i magnetofon) w jednej obudowie
SJP.pl
leczenie nowotworów złośliwych poprzez napromienianie ich ze źródła zewnętrznego (z dużej odległości) za pomocą aparatów rentgenowskich lub urządzeń kobaltowych czy cezowych; teleterapia
SJP.pl
Teleradioterapia – technika leczenia za pomocą promieniowania jonizującego (radioterapia), w metodzie tej źródło promieniowania umieszczone jest w pewnej odległości od tkanek. Polega na napromienianiu wiązkami zewnętrznymi określonej objętości tkanek, obejmującej guz nowotworowy z adekwatnym marginesem tkanek oraz, w razie potrzeby, regionalne węzły chłonne.
Wikipedia
system naziemnej radionawigacji lotniczej
SJP.pl
poranny program telewizyjny dla dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) telew. program telewizyjny dla dzieci i młodzieży nadawany w niedzielne poranki
Wiktionary
Teleranek – telewizyjny program dla dzieci nadawany od września 1972 roku do grudnia 2009 roku i ponownie od 6 marca 2016 roku w TVP1, natomiast od 4 września 2016 w TVP ABC.
Od początku symbolem programu był kogut zaprojektowany przez Joannę Zacharzewską. Najpierw czarno-biały, a od roku 1974 w stworzonej przez Studio Miniatur Filmowych w Warszawie kolorowej czołówce. Animowana czołówka prezentowała biegnącego kogucika, który o godzinie 9:00 wskakiwał na płot i piał. Twórcami programu byli Maciej Zimiński oraz Joanna Koenig, a prowadzącym m.in. Tadeusz Broś. W programie występowały też dzieci, m.in. Joanna Jabłczyńska, Marcin Dobrowolski.
Wikipedia
(1.1) Program nosił nazwę „Teleranek”.
Wiktionary
rzecz. teleranek mrz.
Wiktionary
receptor odbierający bodźce napływające z pewnej odległości, których źródło znajduje się w oddaleniu od narządu zmysłu, np. receptor wzroku, słuchu; teleceptor
SJP.pl
Telereceptor – rodzaj eksteroreceptora, odbierający bodźce nie w bezpośrednim kontakcie, tylko za pośrednictwem jakiegoś nośnika. Nośnikiem tym może być np. światło, dźwięk (lub inna fala mechaniczna).
Do telereceptorów zalicza się receptory:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. dawna metoda zapisu obrazu telewizyjnego na taśmie filmowej, wykorzystywana przed wynalezieniem magnetowidu;
(1.2) techn. urządzenie do telerecordingu (1.1)
Wiktionary
Telerecording (znany w USA pod nazwą kinescoping) – metoda zapisu programów telewizyjnych na taśmie filmowej w celu ich zachowania, późniejszego wykorzystania bądź odsprzedaży. Mimo swojej niedoskonałości była to, do czasu wprowadzenia do użytku magnetowidów w roku 1956, jedyna metoda rejestracji programów telewizyjnych.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze polskie programy telewizyjne utrwalano telerecordingiem.
Wiktionary
rzecz. telerekording m.
przym. telerecordingowy, telerekordingowy
Wiktionary
(1.1) telerekording
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zob. telerecording.
Wiktionary
(1.1) Pierwsze polskie programy telewizyjne utrwalano telerekordingiem.
Wiktionary
rzecz. telerecording m.
przym. telerecordingowy, telerekordingowy
Wiktionary
(1.1) telerecording
Wiktionary
potocznie: sensacja telewizyjna
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Telesfor – imię męskie pochodzenia greckiego, gr. Τελεσφορος (Telesphóros), oznaczające „doprowadzony do końca, doprowadzony do doskonałości”.
Telesfor imieniny obchodzi 2 stycznia.
Imię to nosili:
Wikipedia
(1.1) Pradziadkowi Telesforowi zaproponowano pracę w Sopocie.
Wiktionary
IPA: tɛˈlɛsfɔr, AS: telesfor
Wiktionary
rzecz. Telesfora ż.
Wiktionary
Telesfor z małżonką; Telesforowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Telesfora lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: teleSZOP] instytucja oferująca swoje produkty poprzez reklamy telewizyjne, sprzedająca wysyłkowo, przyjmująca zamówienia drogą telefoniczną; telesklep (częściej)
SJP.pl
instytucja oferująca swoje produkty poprzez reklamy telewizyjne, sprzedająca wysyłkowo, przyjmująca zamówienia drogą telefoniczną; teleshop (rzadziej)
SJP.pl
Telesklep – gatunek programu telewizyjnego lub cały kanał telewizyjny poświęcony zakupom. Podczas programu produkty są szczegółowo omawiane i demonstrowane w użyciu. Prezenterzy wypowiadają na antenie charakterystyczny pitch sprzedażowy, po którym widzowie są instruowani, jak mogą zamówić produkt telefonicznie i otrzymać wysyłkę do swoich mieszkań. Telesklepy mogą skupiać się na mainstreamowym towarze, często produktach gospodarstwa domowego (mopy, roboty kuchenne), lub bardziej specjalistycznych kategoriach produktowych jak moda (futra), zestawy do ćwiczeń czy biżuteria. Termin telesklep może odnosić się także do kanałów, których ramówka składa się wyłącznie z reklam informacyjnych.
Wikipedia
1. przyrząd astronomiczny służący do obserwacji gwiazd, planet, ogólnie: kosmosu
2. amortyzator złożony z dwóch rur, szerszej i węższej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opt. astr. przyrząd astronomiczny używany do obserwacji nieba;
(1.2) pot. techn. element konstrukcyjny, który składa się z rurek wsuwających się jedna w drugą
(1.3) pot. mot. amortyzator teleskopowy
(1.4) pot. fot. aparat fotograficzny z teleobiektywem
(1.5) icht. odmiana złotej rybki o dużych, mocno wypukłych oczach;
Wiktionary
Teleskop (gr. tēle-skópos – daleko widzący) – narzędzie, które służy do obserwacji odległych obiektów poprzez zbieranie promieniowania elektromagnetycznego (np. światła widzialnego).
Wikipedia
(1.1) Astronom obserwował niebo przez teleskop.
Wiktionary
IPA: tɛˈlɛskɔp, AS: teleskop
Wiktionary
przym. teleskopowy
przysł. teleskopowo
Wiktionary
(1.1) luneta; daw. dalowid, daw. dalowidz, daw. dalowidnia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. dotyczący teleskopu, związany z teleskopem
(1.2) techn. zbudowany z zachodzących na siebie, rozsuwanych i wsuwanych rur lub walców
Wiktionary
(1.2) Wyciąganie pałki teleskopowej w sytuacji zagrożenia tylko po to, aby przestraszyć napastnika – bez zdecydowania i umiejętności, by jej użyć, najprawdopodobniej skończy się odebraniem nam pałki i użyciem jej przeciw nam.
Wiktionary
rzecz. teleskop mrz.
przysł. teleskopowo
Wiktionary
osoba zajmująca się telesprzedażą
SJP.pl
sprzedaż z wykorzystaniem telewizji lub telefonu
SJP.pl
Telesprzedaż – przekaz handlowy zawierający bezpośrednią ofertę sprzedaży towarów lub odpłatnego świadczenia usług, w tym nieruchomości, praw i zobowiązań.
Wikipedia
rzadko: stacja nadawcza emitująca program telewizyjny
SJP.pl
rzadko: sterować pryz pomocy sygnałów elektrycznych przesyłach na duże odległości; sterować zdalnie
SJP.pl
rzadko: sterować pryz pomocy sygnałów elektrycznych przesyłach na duże odległości; sterować zdalnie
SJP.pl
Zdalne sterowanie, telesterowanie (RC, ang. Remote Control) – funkcja urządzenia pozwalająca na przekazywanie komend z jednostki sterującej (lub sterująco-kontrolnej) do jednostki wykonawczej, z miejsca odległego fizycznie. Najczęściej transmisja realizowana jest jednokierunkowo, z nadajnika obsługiwanego przez operatora do odbiornika zintegrowanego z urządzeniem lub podłączonego do niego przy użyciu interfejsu.
Wikipedia
wiersz, w którym ostatnie litery poszczególnych wersów układają się w wyraz bądź układ wyrazów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kosztowna tkanina jedwabna na suknie; telej; tylet
SJP.pl
specjalista w dziedzinie teletechniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie teletechniki
SJP.pl
Teletechnika – dziedzina techniki, zajmująca się praktycznym zastosowaniem telekomunikacji – dotyczy zagadnień związanych z produkcją, projektowaniem, wykonawstwem i utrzymaniem sieci, urządzeń i systemów teletechnicznych (telekomunikacyjnych).
Wikipedia
1. system przesyłu informacji w sygnale telewizyjnym, odtwarzanych na ekranie telewizora z dekoderem;
2. tekst odbierany za pomocą telewizora, zawierający aktualizowane co pewien czas wiadomości, reklamy itp.; telegazeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telew. system opracowany przez BBC, przeznaczony do przesyłania informacji w formie tekstowej razem z sygnałem telewizyjnym, wymagający specjalnego dekodera w odbiorniku;
(1.2) telew. transmitowane razem z sygnałem telewizyjnym treści systemu teletekstu (1.1)
Wiktionary
Teletekst – cyfrowy system przesyłania dodatkowych informacji nadawanych jednocześnie z programem telewizyjnym. Dodatkowe informacje w postaci tekstu i znaków graficznych można oglądać na ekranie telewizora zamiast nadawanego programu lub na tle programu.
Wikipedia
(1.1) Telewizor wyposażony jest w dekoder teletekstu.
(1.2) Ten program telewizyjny nadawany jest z teletekstem.
Wiktionary
IPA: tɛˈlɛtɛkst, AS: teletekst
Wiktionary
przym. teletekstowy
Wiktionary
(1.2) telegazeta, telestrony
Wiktionary
leczenie nowotworów złośliwych poprzez napromienianie ich ze źródła zewnętrznego (z dużej odległości) za pomocą aparatów rentgenowskich lub urządzeń kobaltowych czy cezowych; teleradioterapia
SJP.pl
termometr mogący przekazywać dane o temperaturze na odległość
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: przenoszenie obiektów z jednego miejsca w inne, bez zachowania ciągłości istnienia obiektu w przestrzeni; teleportacja
SJP.pl
rzadko: przenosić w inne miejsce bez zachowania ciągłości istnienia w przestrzeni; teleportować
SJP.pl
bajkowa postać z popularnego brytyjskiego programu dla najmłodszych dzieci
SJP.pl
Teletubisie (ang. Teletubbies) – serial animowany przeznaczony dla najmłodszych dzieci, produkowany w latach 1997–2001 i 2015–2018 przez Ragdoll Productions, DHX Media (Wildbrain) na zamówienie stacji BBC.
Postacie teletubisiów zostały stworzone przez Anne Wood, dyrektora produkcji Ragdoll Productions, oraz psychologa Andrew Davenporta, który napisał scenariusz każdego z 365 odcinków.
Wikipedia
bajkowa postać z popularnego brytyjskiego programu dla najmłodszych dzieci
SJP.pl
Teletubisie (ang. Teletubbies) – serial animowany przeznaczony dla najmłodszych dzieci, produkowany w latach 1997–2001 i 2015–2018 przez Ragdoll Productions, DHX Media (Wildbrain) na zamówienie stacji BBC.
Postacie teletubisiów zostały stworzone przez Anne Wood, dyrektora produkcji Ragdoll Productions, oraz psychologa Andrew Davenporta, który napisał scenariusz każdego z 365 odcinków.
Wikipedia
audycja telewizyjna w formie konkursu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konkurs odbywający się w studio telewizyjnym
Wiktionary
Teleturniej – specyficznie telewizyjny gatunek dziennikarski i typ telewizyjnego programu rozrywkowego. Polega na wykonywaniu przed kamerami przez uczestników (na ogół dobieranych na zasadzie otwartych eliminacji, choć czasem specjalnie zapraszanych do programu – wówczas są to z reguły osoby powszechnie znane) narzuconych im przez prowadzącego zadań, za co otrzymują – niekiedy bardzo wysokie – nagrody.
Wikipedia
(1.1) W teleturnieju wzięło udział pięciu zawodników.
(1.1) Wygrałem w teleturnieju dużo pieniędzy.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈturʲɲɛ̇j, AS: teleturʹńėi ̯
Wiktionary
przym. teleturniejowy
Wiktionary
uczestnik teleturnieju
SJP.pl
edukator kształcący na odległość, zwykle przez internet; teleedukator
SJP.pl
dwukomórkowy, dikariotyczny zarodnik zimowy wytwarzany przez grzybnię najczęściej pod koniec okresu wegetatywnego; z teleutosporu wyrastają podstawki z zarodnikami (basidiosporami)
SJP.pl
[czytaj: telewarieTE] z francuskiego: rodzaj rozrywkowego programu telewizyjnego
SJP.pl
skrót od: telewizja, telewizyjny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
widowisko realizowane i nadawane przez telewizję
SJP.pl
ktoś, kto ogląda telewizję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) widz programu telewizyjnego; oglądający telewizję
Wiktionary
Telewidz – utwór zespołu IRA pochodzący z szóstej płyty Ogrody. Kompozycja została zamieszczona na czwartym miejscu na krążku, trwa 3 minuty i 21 sekund i jest drugim utworem co do najkrótszych. Krótsze jest tylko Nie tracę wiary (2:57).
Wikipedia
rzecz. telewidownia ż.
Wiktionary
kobieta oglądająca telewizję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metoda przekazywania ruchomego obrazu oraz dźwięku na odległość;
(1.2) instytucja będąca nadawcą sygnału telewizyjnego
Wiktionary
Telewizja (TV) – dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.
Wikipedia
(1.1) Wszyscy oglądali noworoczne przemówienie prezydenta w telewizji.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈvʲizʲja, AS: televʹizʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. telewizor m., telewizorek m., telewizornia ż.
przym. telewizyjny
przysł. telewizyjnie
Wiktionary
(1.1) mały ekran, szklany ekran, jedenasta muzal; żart. telepatrzydło
Wiktionary
program telewizyjny poświęcony sportowi masowemu, masowym konkursom i turniejom
SJP.pl
1. żartobliwie: telewidz;
2. żartobliwie: osoba propagująca w telewizji jakieś wizje, głosząca jakieś prognozy
SJP.pl
bezmyślne, ogłupiające oglądanie telewizji
SJP.pl
urządzenie przeznaczone do zdalnego odbioru ruchomego obrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie wyposażone w ekran umożliwiające odbiór i oglądanie sygnału telewizyjnego;
Wiktionary
Telewizor, również odbiornik telewizyjny (od gr. tele „daleko” oraz łac. vīsus „widzenie”, „widok”) – urządzenie elektroniczne pozwalające na odbiór sygnału nadawanego przez telewizyjne stacje nadawcze oraz do przetwarzania ich na obraz odtwarzany na ekranie telewizyjnym.
Wikipedia
(1.1) Mój mąż bez przerwy gapi się w telewizor.
(1.1) Jedyną rozrywką byli „Kiepscy” w telewizorze sprzed wieków.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛˈvʲizɔr, AS: televʹizor
Wiktionary
rzecz. telewizja ż.
:: zdrobn. telewizorek m.
przym. telewizyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telewizja ż.
:: zdrobn. telewizorek m.
przym. telewizyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) televizor
* angielski: (1.1) TV, TV set
* arabski: (1.1) جهاز تلفزيون, تلفاز
* azerski: (1.1) televizor
* baskijski: (1.1) telebista
* białoruski: (1.1) тэлевізар m.
* bułgarski: (1.1) телевизор m.
* chiński standardowy: (1.1) 电视机 (diànshìjī)
* czeski: (1.1) televizor m., televize ż.
* dolnołużycki: (1.1) telewizor m.
* duński: (1.1) fjernsyn n.
* esperanto: (1.1) televidilo, televido
* estoński: (1.1) televiisor
* francuski: (1.1) téléviseur m., poste m. de télévision, télévision ż., télé ż.
* górnołużycki: (1.1) telewizor m.
* hindi: (1.1) टीवी ṭīvī m.
* hiszpański: (1.1) televisor m., televisión ż., tele ż.
* japoński: (1.1) テレビ
* jidysz: (1.1) טעלעוויזאָר m. (telewizor)
* kaszubski: (1.1) zdrzélnik m., telewizór m.
* kataloński: (1.1) televisor m.
* niemiecki: (1.1) Fernseher m.
* nowogrecki: (1.1) τηλεόραση ż.
* rosyjski: (1.1) телевизор m.
* tagalski: (1.1) telebisyon
* tajski: (1.1) ทีวี
* ukraiński: (1.1) телевізор m.
* węgierski: (1.1) televízió
* wilamowski: (1.1) telewizor m., ośoünkosta m., ośoükosta m.
* włoski: (1.1) televisore m.
źródła.
== telewizor (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) telewizor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. mały telewizor;
2. popularna nazwa koszyczka zanętowego używanego przez wędkarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: telewizor
(1.2) mały telewizor lub monitor
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛvʲiˈzɔrɛk, AS: televʹizorek
Wiktionary
rzecz. telewizor mrz., telewizja ż., telewizornia ż.
przym. telewizyjny
przysł. telewizyjnie
Wiktionary
potocznie:
1. telewizja (instytucja lub program);
2. telewizor;
3. sala telewizyjna;
4. świetlica szkolna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. telewizja
Wiktionary
(1.1) Chłopaki były wczoraj na stadionie, tylko ja jeden oglądałem mecz w telewizorni.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛvʲiˈzɔrʲɲa, AS: televʹizorʹńa
Wiktionary
rzecz. telewizja ż., telewizor mrz., telewizorek mrz.
przym. telewizyjny
przysł. telewizyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: telewizor
SJP.pl
środowiskowo: film telewizyjny, przedstawienie teatralne przygotowane dla telewizji
SJP.pl
mający związek z telewizją, nadawany w telewizji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z telewizją
Wiktionary
(1.1) Sprawdzałeś w dzisiejszym programie telewizyjnym?
(1.1) Mówili o niej we wszystkich polskojęzycznych stacjach telewizyjnych.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlɛvʲiˈzɨjnɨ, AS: televʹizyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. telewizornia ż., telewizja ż., telewizor m., telewizorek m.
przysł. telewizyjnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. telewizornia ż., telewizja ż., telewizor m., telewizorek m.
przysł. telewizyjnie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|telewizja|-ny.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) television
* arabski: (1.1) تلفزيوني
* białoruski: (1.1) тэлевізійны
* bułgarski: (1.1) телевизионен
* czeski: (1.1) televizní
* esperanto: (1.1) televida, televizia
* hiszpański: (1.1) televisivo
* kaszubski: (1.1) telewizyjny
* niemiecki: (1.1) Fernseh-
* rosyjski: (1.1) телевизионный
* słowacki: (1.1) televízny
* ukraiński: (1.1) телевізійний
* włoski: (1.1) televisivo
źródła.
== telewizyjny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) telew. telewizyjny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) program telewizyjny → program telewizyjny
synonimy.
Wiktionary
teleks;
1. sieć abonencka skupiająca komunikujących się za pomocą dalekopisów;
2. rodzaj aparatu telegraficznego, inaczej: dalekopis;
3. tekst wysłany przy użyciu urządzenia o tej samej nazwie; dalekopis
SJP.pl
Telex – belgijska grupa muzyczna założona w 1978 roku przez Marca Moulina, Dana Lacksmana i Michela Moersa. Zespół powstał z zamiaru „tworzenia czegoś naprawdę europejskiego, innego niż rock i bez gitary – tym pomysłem była muzyka elektroniczna”. Ich muzyka polegała na łączeniu w utworach estetyki disco, punku i eksperymentalnej elektroniki. Debiutancki album Looking for Saint Tropez zawierał hitowy singiel Moskow Diskow, który przyniósł zespołowi międzynarodową sławę.
Wikipedia
zakupy robione w telesklepie, telesklepach; pot. reklama telewizyjna prezentująca ofertę telesklepu
SJP.pl
automat telefonicznie podający informacje o programach telewizyjnych
SJP.pl
wózek dwukołowy z dyszlem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zaimek liczebny wskazujący
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. troszeczkę
Wiktionary
zaim. tela
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Choć Hrabia Telimenę już dawniej widywał • W domu Sędziego, w którym dosyć często bywał, • Lecz mało ją uważał; zadziwił się zrazu, • Rozeznając w niej model swojego obrazu.
Wiktionary
IPA: ˌtɛlʲĩˈmɛ̃na, AS: telʹĩmẽna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Telimeny lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. telekonferencja
Wiktionary
(1.1) telekonferencja
Wiktionary
pagórek kryjący w sobie ruiny dawnych pojedynczych budowli lub całych zespołów architektonicznych; tall
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. typ stanowiska archeologicznego w formie ściętego wzgórza utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozostałości osad ludzkich;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W szeregu telli archeolodzy znajdywali podobną ceramikę.
Wiktionary
(1.1) war. tall
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 52, srebrzystobiały półmetal, składnik wielu stopów (symbol Te)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 52; kruchy, srebrzystobiały półmetal o właściwościach trujących;
Wiktionary
Tellur (Te, łac. tellurium) – pierwiastek chemiczny, tlenowiec z grupy półmetali w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Ziemi – tellus.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma tellur?
Wiktionary
IPA: ˈtɛlːur, AS: te•lur
Wiktionary
przym. tellurowy, telluryczny
Wiktionary
(1.1) symbol. Te; daw. ziemian
Wiktionary
sól kwasu tellurowego
SJP.pl
związek telluru
SJP.pl
model Słońca, Ziemi i Księżyca wykorzystywany do celów dydaktycznych
SJP.pl
Tellurium – przyrząd będący modelem ruchów Ziemi i Księżyca względem Słońca, służący do pokazywania:
Wikipedia
urządzenie do pomiaru odległości, wykorzystujące promieniowanie elektromagnetyczne
SJP.pl
przymiotnik od: tellur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący telluru
Wiktionary
rzecz. tellur m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) książk. związany z Ziemią
(1.2) chem. związany z tellurem
Wiktionary
rzecz. tellur m., tellurium n.
Wiktionary
standard protokołu komunikacyjnego używanego w sieciach komputerowych do obsługi odległego terminala w architekturze klient-serwer
SJP.pl
Telnet – standard protokołu komunikacyjnego używanego w sieciach komputerowych do obsługi odległego terminala w architekturze klient-serwer.
Protokół obsługuje tylko terminale alfanumeryczne, co oznacza, że nie obsługuje myszy ani innych urządzeń wskazujących. Nie obsługuje także graficznych interfejsów użytkownika. Wszystkie polecenia muszą być wprowadzane w trybie znakowym w wierszu poleceń. Polecenia wydawane za pomocą komputera-klienta przysłane są poprzez sieć do serwera, na którym zainstalowane jest oprogramowanie serwera telnetu. W odpowiedzi serwer odsyła komunikaty, które następnie wyświetlane są na ekranie komputera-klienta.
Wikipedia
ostatnia faza podziału jądra komórkowego
SJP.pl
Wikipedia
faza rośnięcia włosa charakteryzująca się jego powolnym obumieraniem
SJP.pl
końcowa część widlastego rozgałęzienia bezlistnych pędów kopalnych paprotników - psylofitów
SJP.pl
Telom – jednostka morfologiczna w budowie roślin. Pojedyncze odgałęzienie sporofitu zawierające wiązkę przewodzącą. Pojęcie zostało stworzone przez niemieckiego morfologa roślin Waltera Zimmermanna w roku 1930 na potrzeby hipotezy telomowej. Według tej hipotezy wszystkie organy roślin powstały z przekształcenia pierwotnych telomów. Spłaszczenie telomów według hipotezy telomowej stały się liśćmi. Od telomu wzięły nazwę rośliny telomowe (Telomophyta).
Wikipedia
sekwencja DNA znajdująca się na końcu chromosomu, niezbędna do utrzymania jego stabilności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. element strukturalny chromosomu;
(1.2) chem. polimer zdolny do dalszej polimeryzacji;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) telomere; (1.2) telomer
* kataloński: (1.1) telòmer m.
* słowacki: (1.1) teloméra ż.
* włoski: (1.1) telomero m.
źródła.
== telomer (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) chem. telomer
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) telomere; (1.2) telomer
* kataloński: (1.1) telòmer m.
* słowacki: (1.1) teloméra ż.
* włoski: (1.1) telomero m.
źródła.
== telomer (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) chem. telomer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
enzym powodujący odtwarzanie się DNA telomeru
SJP.pl
Telomeraza – enzym rybonukleoproteinowy, którego zadaniem jest dobudowanie brakującego (w związku z tzw. problemem replikacji końca) 3'-końcowego odcinka nici DNA (tak zwanej nici opóźnionej). Telomeraza posługuje się w tym celu zintegrowaną z nią cząsteczką RNA. Cząsteczka ta ma odcinek bogaty w cytozynę, odgrywający rolę matrycy do wydłużenia końca 3′ DNA. Do nici tej dobudowywane są sekwencje telomerowe. Z kolei prymaza syntetyzuje RNA starterowy, którego obecność pobudza polimerazę do odtworzenia brakującego fragmentu nici opóźnionej DNA. Po replikacji starter jest usuwany. Powstaje nowy ubytek – tym razem jednak w obrębie telomeru, a nie obszaru kodującego.
Wikipedia
z greckiego: cel
SJP.pl
Poniższa lista przedstawia fikcyjne ciała niebieskie ze świata Gwiezdnych wojen.
Wikipedia
końcowy segment odwłoka u stawonogów
SJP.pl
Telson – ostatni segment odwłoka, występujący u niektórych stawonogów, mający kształt:
Z telsonu wielu skorupiaków wyrastają widełkowate przydatki – furka. U innych (pancerzowców) zaś ostatnie odnóża odwłokowe (uropoda).
Wikipedia
seria amerykańskich satelitów telekomunikacyjnych
SJP.pl
Wikipedia
miasto na Litwie
SJP.pl
Telsze (lit. Telšiai, żmudz. Telšē) – miasto na Wysoczyźnie Żmudzkiej w północno-zachodniej Litwie położone na zachód od Szawli. Siedziba władz okręgu telszańskiego. Miejsce urodzin Gabriela Narutowicza i Rolandasa Paksasa. W mieście rozwinął się przemysł skórzany oraz dziewiarski.
Wikipedia
1. język z grupy języków drawidyjskich, jeden z języków urzędowych Indii;
2. literatura indyjska tworzona w języku telugu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język z grupy południowowschodniej rodziny języków drawidyjskich;
Wiktionary
Język telugu (telugu తెలుగు) – język z grupy południowo-wschodniej (według Ethnologue grupy centralno-południowej) rodziny języków drawidyjskich. Ma największą liczbę użytkowników pośród języków drawidyjskich. Posługuje się nim ponad 90 mln osób, zwłaszcza mieszkańców indyjskiego stanu Andhra Pradesh, gdzie objęty jest statusem języka urzędowego. W języku tym powstają też filmy powiązane z Tollywood.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Telugu
źródła.
== telugu (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-telugu.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. język telugu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: sól kwasu telurnego (tellurowego); telluran
SJP.pl
jednostka podziału administracyjnego w Cesarstwie Bizantyjskim
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) daw. temat, wątek
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|θέμα.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|temat.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ma, AS: tẽma
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|θέμα.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|temat.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) seta
Wiktionary
zdrobnienie od: temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od temat
Wiktionary
(1.1) To nie jest poważny temat, lecz tylko błahy temacik.
Wiktionary
rzecz. temat m.
przym. tematyczny
Wiktionary
odmiana sushi, w której wodorosty nori zwinięte są w rożek nadziewany ryżem, grzybami, warzywami i owocami morza
SJP.pl
Wikipedia
zagadnienie lub zespół zagadnień stanowiących podstawową myśl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) główna myśl lub przedmiot rozmowy, pracy lub dzieła
(1.2) jęz. część wyrazu pozostająca po odrzuceniu końcówki
(1.3) muz. wiodący motyw utworu muzycznego
(1.4) szach. motyw, na którym jest oparte zadanie szachowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nic mi na ten temat nie wiadomo.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mat, AS: tẽmat
Wiktionary
rzecz. tematyka ż., temacik m., tematyczność ż.
przym. tematyczny, tematowy
przysł. tematycznie
Wiktionary
(1.1) motyw
(1.2) rdzeń
(1.3) motyw
Wiktionary
specjalista w dziedzinie tematologii
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się motywami i wątkami pisarskimi w różnych epokach
SJP.pl
związany z tematologią (nauką o motywach i wątkach spotykanych u różnych pisarzy w różnych epokach)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z tematem
Wiktionary
(1.1) Książki miał na półkach tematycznie.
Wiktionary
rzecz. temat m., tematyka ż.
przym. tematyczny
Wiktionary
→ temat; tematowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tematem, tematyką, opierający się na temacie
Wiktionary
(1.1) Jaki zakres tematyczny obejmuje ten sprawdzian?
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: tẽmatyčny
Wiktionary
rzecz. temat, temacik, tematyka, tematyczność
przym. tematowy
przysł. tematycznie
Wiktionary
(1.1) rzeczowy, merytoryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół zagadnień
Wiktionary
(1.1) Na zakończenie podstawówki pan Bartek zorganizował wraz z jeszcze jedną, bardzo zaangażowaną panią z pokoju nauczycielskiego, pożegnalny bal o tematyce filmowej.
Wiktionary
rzecz. temat, tematyczność
przym. tematyczny
przysł. tematycznie
Wiktionary
(1.1) ogół problemów, zakres tematyczny, przedmiot (uwagi), problematyka
Wiktionary
podporządkowanie czegoś (wypowiedzi, przestrzeni itp.) w całości głównemu tematowi
SJP.pl
podporządkowywać coś (wypowiedź, przestrzeń itp.) w całości głównemu tematowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od temblak
Wiktionary
rzecz. temblak m.
Wiktionary
1. opaska lub trójkątna chusta zawieszona na karku chorego
2. pasek z chwaścikiem zawieszony przy rękojeści broni siecznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. opaska unieruchamiająca chorą rękę;
(1.2) wojsk. opaska na przegubie zapobiegająca upuszczeniu broni siecznej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtɛ̃mblak, AS: tẽmblak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. temblaczek m.
Wiktionary
barwa dźwięku charakterystyczna dla głosu ludzkiego lub instrumentów muzycznych; timbr; timbre
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. jakość brzmienia dźwięku lub głosu
Wiktionary
Barwa dźwięku, tembr – cecha dźwięku, która pozwala odróżnić brzmienia różnych instrumentów lub głosu. Uzależniona jest od ilości, rodzaju i natężenia tonów składowych, ponieważ jest związana ze spektrum harmonicznym. Barwa danego instrumentu może zmieniać się nieznacznie w zależności od:
Wikipedia
(1.1) Mogę śpiewać wieczorem. Nie wpłynie to na tembr głosu.
Wiktionary
rzecz. timbre mrz.
Wiktionary
(1.1) barwa, ton, zabarwienie; rzad. timbre
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Czechach, w kraju południowoczeskim; 2 km od Temelina znajduje się elektrownia jądrowa;
Wiktionary
Temelin (cz. Temelín) – wieś w Czechach, w kraju południowoczeskim, powiat Czeskie Budziejowice, siedziba gminy Temelin. W 2004 roku zamieszkiwana przez 776 mieszkańców.
Wikipedia
w starożytnej Grecji: obszar podarowany jakiejś osobie przez miasto w zamian za wyświadczone przysługi
SJP.pl
Temenos (gr. τέμενος) – w starożytnej Grecji wydzielony, nietykalny obszar poświęcony bóstwu albo przeznaczony do celów kultu (np. demonów, zmarłych przodków, muz, herosów). W okresie archaicznym Grecy zaczęli odchodzić od temenosów na rzecz stałych, budowanych początkowo z drewna, a potem z kamienia świątyń.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Temeszem, dotyczący Temeszu
Wiktionary
rzecz. Temesz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowo-zachodniej Rumunii i w północno-wschodniej Serbii, lewy dopływ Dunaju;
(1.2) geogr. adm. okręg w zachodniej Rumunii;
Wiktionary
Temesz (łac. Tibiscus lub Tibisis, rum. Timiș, serb. Тамиш – Tamiš, niem. Temesch, węg. Temes) – rzeka w południowo-zachodniej Rumunii (Banat) i w północno-wschodniej Serbii (Wojwodina). Lewy dopływ Dunaju. Długość – 359 km (241 km w Rumunii, 118 km w Serbii), powierzchnia zlewni – 13 085 km² (8085 km² w Rumunii, 5000 km² w Serbii), średni przepływ u ujścia – 47 m³/s.
Wikipedia
przym. temeski
Wiktionary
Temeszów – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Dydnia, na drodze pomiędzy wsiami Krzemienna i Witryłów, w dolinie rzeki San (jedne z najpiękniejszych przełomów tej rzeki).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. daw. Timișoara, miasto w zachodniej Rumunii
Wiktionary
Timișoara (daw. pol. Temeszwar, węg. Temesvár, niem. Temeswar, Temeschwar lub Temeschburg) – miasto w zachodniej Rumunii, ośrodek administracyjny okręgu Temesz, przemysł maszynowy, chemiczny, skórzany, włókienniczy, spożywczy. Ważny węzeł komunikacyjny, uniwersytet. Największe miasto i nieoficjalna stolica Banatu.
Wikipedia
przym. temeszwarski
Wiktionary
(1.1) Timiszoara
Wiktionary
przenośnie:
1. wymiar sprawiedliwości; sądownictwo;
2. sprawiedliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini prawa i praworządności;
(1.2) mitrzym. zob. Karmenta.
(1.3) książk. przen. prawo, sprawiedliwość, sądownictwo, wymiar sprawiedliwości
(1.4) rzad. imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Temidy były: opaska na oczach, waga i miecz.
(1.4) Miała na imię Temida i pochodziła z Krety.
Wiktionary
IPA: tɛ̃ˈmʲida, AS: tẽmʹida
Wiktionary
(1.2) Karmentis, Nikostrate, Temis, Telpusa, Timandra, Postuersa, Prorsa
Wiktionary
ateński mąż stanu (ok. 525-ok. 460 p.n.e.), wybitny polityk i dyplomata, inicjator rozbudowy portu Pireusu, dowódca floty greckiej w bitwie pod Salaminą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. polityk i wódz ateński;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Temistokles (gr. Θεμιστοκλῆς, trl. Themistoklḗs; ur. ok. 524 p.n.e. w Atenach, zm. ok. 459 p.n.e. w Magnezji nad Meandrem) – polityk i wódz ateński, piastujący oficjalne stanowiska archonta i stratega, przywódca stronnictwa demokratycznego, twórca potęgi morskiej Aten w V wieku p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Na podstawie wątpliwych dowodów wrogowie Temistoklesa doprowadzili do zaocznego skazania go na śmierć.
(1.2) Mam na imię Temistokles i jestem zecerem z Cieszyna.
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: temperatura
SJP.pl
skrót
(1.1) = temperatura
Wiktionary
(1.1) Przez pierwsze 30 minut gęś pieczemy w temp. 200 stopni, a następnie obniżamy temperaturę do 160 stopni.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
produkt z przefermentowanej soi, tradycyjny składnik kuchni indonezyjskiej
SJP.pl
Tempeh – tradycyjny składnik kuchni indonezyjskiej wytwarzany z ziaren soi poddawanych procesowi fermentacji. Ze względu na wysokie wartości odżywcze, a także charakterystyczną teksturę i smak, jest współcześnie szeroko stosowany w kuchni wegańskiej i wegetariańskiej jako zamiennik mięsa oraz nabiału.
Wikipedia
dzielnica Berlina
SJP.pl
Tempelhof, Berlin-Tempelhof – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Tempelhof-Schöneberg. Od 1 października 1920 w granicach miasta.
Wikipedia
1. rodzaj farby emulsyjnej
2. technika malarska wykorzystująca tę farbę; również obraz namalowany tą techniką
SJP.pl
Malarstwo temperowe – technika malowania przy użyciu farb temperowych oraz dzieła malarskie powstałe w tej technice. Malarstwo to, znane od starożytności, było wiodącą techniką malowania w okresie średniowiecza.
Tempera, w której spoiwo barwników jest organiczne, to najczęstsza i najtrwalsza technika, obok woskowej.
Wikipedia
w muzyce:
1. system podziału oktawy na półtony; system temperacji;
2. temperacja równomierna - dominujący od XVIII wieku system podziału oktawy na 12 równych półtonów, z wniesieniem poprawek do nierównomiernej temperacji naturalnej i pitagorejskiej
SJP.pl
zdrobnienie od: temperament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od temperament
Wiktionary
(1.1) Ona to ma niezły temperamencik!
Wiktionary
rzecz. temperament m.
Wiktionary
(1.1) charakterek
Wiktionary
1. zespół stałych cech psychicznych człowieka charakteryzujących jego sposób reagowania na bodźce zewnętrzne, stopień pobudliwości, życie emocjonalne; usposobienie;
2. duża pobudliwość fizyczna i psychiczna, żywe usposobienie, natura pełna energii;
3. wrodzona skłonność, uzdolnienie, pociąg do czegoś; predyspozycja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. charakter człowieka, jego usposobienie, stopień pobudliwości, sposób reagowania itp.
(1.2) duża pobudliwość, żywotność, energiczność, werwa
(1.3) predyspozycja, zdolność do czegoś
Wiktionary
Temperament (łac. temperamentum – mieszanina; termin wprowadzony przez Galena) – zespół cech osobowości, zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości (Buss i Plomin).
Wikipedia
IPA: ˌtɛ̃mpɛˈrãmɛ̃nt, AS: tẽmperãmẽnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. temperamencik
przym. temperamentowy, temperamentny
Wiktionary
(1.1) charakter, przest. natura, osobowość, usposobienie
Wiktionary
1. wielkość fizyczna określająca stopień ogrzania czegoś;
2. potocznie: gorączka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. miara nagrzania ciał;
(1.2) wartość temperatury (1.1) w przyjętej skali
(1.3) pot. gorączka
Wiktionary
Temperatura – jedna z podstawowych wielkości fizycznych (parametrów stanu) w termodynamice. Temperatura jest związana ze średnią energią kinetyczną ruchu i drgań wszystkich cząsteczek tworzących dany układ i jest miarą tej energii.
Temperaturę można ściśle zdefiniować tylko dla stanów równowagi termodynamicznej, bowiem z termodynamicznego punktu widzenia jest ona wielkością reprezentującą wspólną własność dwóch układów pozostających w równowadze ze sobą.
Wikipedia
(1.1) Równanie stanu gazu wiąże ze sobą jego temperaturę, ciśnienie i objętość.
(1.1) Nie należy mylić ciepła z temperaturą. Ciepło tak się ma do temperatury, jak przepływ rzeki do wysokości nad poziomem morza.
(1.2) Mieliśmy nieudany urlop: wiało, padało i była niska temperatura.
(1.3) Synku! Masz temperaturę! Nie możesz iść dziś do szkoły!
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃mpɛraˈtura, AS: tẽmperatura
Wiktionary
rzecz. temperaturka ż.
przym. temperaturowy
Wiktionary
(1.3) gorączka
Wiktionary
zdrobnienie od: temperatura
SJP.pl
1. ostrzyć ołówek lub kredkę;
2. studzić zapał, ograniczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|temperować.
Wiktionary
(1.1) Temperowanie kredek zajęło ci pół godziny, a wykonanie rysunku pięć minut.
Wiktionary
rzecz. temperówka
czas. temperować ndk.
Wiktionary
narzędzie do ostrzenia ołówków; ostrzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oprawione ostrze, służące do temperowania ołówków;
Wiktionary
Temperówka – niewielki przyrząd służący do temperowania (ostrzenia) przyrządów kreślarskich, np. ołówków, kredek. Temperówki ręczne najczęściej mają niewielkie ostrze umieszczone w uchwycie ze stożkowym otworem. Włożenie ołówka do tego otworu i obracanie go w nim powoduje skrawanie cienkiego wióra z drewnianej oprawy ołówka z jednoczesnym kształtowaniem – ostrzeniem – jego grafitowego rdzenia. Istnieją także temperówki, w których ołówek obracany jest przy pomocy specjalnej przekładni napędzanej ręczną korbką lub niewielkim silniczkiem elektrycznym.
Wikipedia
(1.1) Temperówka jest jednym z podstawowych przyborów szkolnych.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃mpɛˈrufka, AS: tẽmperufka
Wiktionary
rzecz. temperowanie n., zatemperowanie n.
czas. temperować ndk., zatemperować dk.
przym. temperówkowy
Wiktionary
(1.1) podstrugaczka, ostrzytka, ostrzynka; kraków|strugaczka.; gwara sądecka zastrugaczka; poł.-wsch. strugawka; reg. pozn. ostrzytko.; częstochowa|zastrużka.; reg. pozn. ostrzałka.
Wiktionary
określenie wykonawcze: burzliwie
SJP.pl
1. mała świątynia zbudowana na planie koła
2. barokowy lub klasycystyczny budynek ogrodowy powstały na planie koła
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. kośc. członek średniowiecznego rycerskiego Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona;
Wiktionary
Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona (łac. Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis; fr. Pauvres Chevaliers du Christ et du Temple de Salomon), potocznie: Templariusze (fr. Les Templiers) – średniowieczny katolicki zakon rycerski, działający od XII do XIV wieku.
Wikipedia
(1.1) Pani zapewne zna tego bałwana, tego… no, już nie wiem, jak go nazwać, który opublikował w gazecie wiadomość o skarbie templariuszy.
Wiktionary
IPA: tɛ̃mˈplarʲjuʃ, AS: tẽmplarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. templariuszka ż.
przym. templariuszowski, templarski
Wiktionary
(1.1) rzad. świątynnik
Wiktionary
Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona (łac. Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis; fr. Pauvres Chevaliers du Christ et du Temple de Salomon), potocznie: Templariusze (fr. Les Templiers) – średniowieczny katolicki zakon rycerski, działający od XII do XIV wieku.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. kobieta należąca do zakonu templariuszy (OSMTJ)
Wiktionary
rzecz.
:: fm. templariusz m.
przym. templariuszowy, templarski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z templariuszami
Wiktionary
(1.1) (…) jeśli więc król angielski zechce pozostać w Palestynie, nie będzie miał innych posiłków nad małą garstkę ochotników, i nader wątpliwą pomoc Konrada z Montferratu, rycerzy templarskich i świętego Jana Jerozolimskiego.
(1.1) (…) na Morawach do dzisiaj po templariuszach zostały wielkie piwnice, w których produkuje się słynne templarskie wino.
Wiktionary
rzecz. templariusz mos., templarz mos., templariuszka ż.
przym. templariuszowski
Wiktionary
potocznie: gotowy wzór lub szablon do czegoś
SJP.pl
Francja:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
Templewo (niem. Tempel) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
świątynia antyczna
SJP.pl
Templum (łac.):
Wikipedia
1. szybkość wykonywania lub dziania się czegoś;
2. rytmiczność, miarowość;
3. szybkość wykonywania utworu muzycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prędkość wykonywania jakiejś czynności, zwykle powtarzanej
(1.2) muz. szybkość utworu muzycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dyrektor zarządził zwiększenie tempa produkcji.
(1.2) Ten utwór jest w tempie largo.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mpɔ, AS: tẽmpo
Wiktionary
(1.1) szybkość, prędkość
Wiktionary
automat do utrzymywania stałej prędkości pojazdu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. automatyczny system utrzymywania stałej prędkości samochodu na drodze
Wiktionary
Tempomat (CCS, z ang. Cruising Control System) – urządzenie utrzymujące stałą prędkość pojazdu niezależnie od tego, czy pojazd porusza się po płaskiej nawierzchni, czy też pochyłej (podjazdy, zjazdy). Kierowca nie musi naciskać pedału przyspieszenia, gdyż regulacja prędkości odbywa się automatycznie (w przypadku wyposażenia w skrzynię automatyczną również biegi są zmieniane automatycznie). Naciśnięcie pedału hamulca powoduje natychmiastowe wyłączenie tempomatu. W niektórych wersjach, po wciśnięciu jednego z przycisków, tempomat przywraca poprzednio ustaloną prędkość. Po wciśnięciu pedału przyspieszenia w trakcie pracy tempomatu – pojazd przyspiesza, a po jego zwolnieniu wraca do ustawionej prędkości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. podróżnik w czasie
Wiktionary
(1.1) Trzej amerykańscy temponauci zostali wysłani o setki lat w przyszłość – prawie dwa razy dalej niż Sowieci w zeszłorocznej misji.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃mpɔ̃ˈnawta, AS: tẽmpõnau̯ta
Wiktionary
(1.1) chrononauta
Wiktionary
1. w psychologii: odnoszenie przeżycia aktualnego do wcześniejszego;
2. w językoznawstwie: osadzenie zdarzenia w czasie, zwykle za pomocą odpowiedniej formy czasownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. odniesienie aktualnego przeżycia do dawniejszego
(1.2) jęz. osadzenie zdarzenia w określonym momencie lub odcinku czasu, najczęściej za pomocą właściwych form czasownika
Wiktionary
przym. temporalny
Wiktionary
trwający przez krótki czas; chwilowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) czasowy
Wiktionary
rzecz. temporalizacja ż.
Wiktionary
(1.1) chwilowy, czasowy, doraźny, efemeryczny, efemerydalny, krótki, krótkotrwały, niedługi, niestały, nietrwały, nikły, okresowy, prowizoryczny, przejściowy, przelotny, przemijający, przemijalny, tymczasowy, ulotny
Wiktionary
długodystansowiec utrzymujący szybkie tempo w czasie całego biegu
SJP.pl
trening polegający na intensywnym wysiłku (np. bieganiu) przeplatanym z niskim wysiłkiem albo odpoczynkiem
SJP.pl
w sporcie: mający pewne tempo, dokonywany w szybkim tempie
SJP.pl
samochód typu Fiat Tempra
SJP.pl
japońska potrawa z owoców morza, warzyw, ryb lub rzadziej mięsa, panierowanych i smażonych na głębokim oleju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. japońska potrawa z jarzyn, grzybów i owoców morza smażonych w cieście naleśnikowym, podawanych ze specjalnym sosem;
Wiktionary
Tempura (jap. 天ぷら, てんぷら, 天麩羅, 天婦羅 tenpura; wym. tempura) – potrawa kuchni japońskiej, pochodząca z Portugalii.
Wikipedia
(1.1) Składniki tempury smaży się na głębokim oleju.
Wiktionary
IPA: tɛ̃mˈpura, AS: tẽmpura
Wiktionary
zaimek pełniący w zdaniu różne funkcje
SJP.pl
forma zaimka.
(1.1) C. zob. ten., to
poimek
(2.1) …używana po określeniu czasu, oznaczająca, że jakieś wydarzenie odbyło się przed tym odstępem czasu
spójnik
(3.1) gw-pl|Bukowina, Podlasie. dlatego
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) To zdarzyło się rok temu. → to zdarzyło się, minął rok i teraz o tym mówię
(2.1) Rozmawialiśmy dwie godziny temu. → Rozmawialiśmy przed dwiema godzinami.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mu, AS: tẽmu
Wiktionary
(2.1) przed
Wiktionary
Wikipedia
zaimek pełniący w zdaniu różne funkcje
SJP.pl
zaimek wskazujący, rodzaj męski
(1.1) …na przedmiot, zwierzę, osobę lub pojęcie znajdujące się blisko mówiącego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To ten kot mnie podrapał!
Wiktionary
IPA: tɛ̃n, AS: tẽn
Wiktionary
(1.1) ów; książk. tenże; przest. on; daw. si
Wiktionary
podstawka służąca do umocowania stronic składanego ręcznie rękopisu na kaszcie drukarskiej
SJP.pl
rodzaj dinozaura z grupy iguanodonów; tenontozaur
SJP.pl
Tenontozaur, tenantozaur (Tenontosaurus) – dinozaur; prymitywny przedstawiciel grupy iguanodonów
Żył w epoce wczesnej kredy około 115 milionów lat temu na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Długość ciała do 7 m, wysokość do 2,2 m, masa ok. 1 t. Jego szczątki znaleziono w USA.
Wikipedia
minerał, siarczan sodu
SJP.pl
Tenardyt (thenardyt) – minerał z grupy siarczanów. Należy do minerałów bardzo rzadkich, występujących tylko w niektórych regionach ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chemika L.J. Thenarda (1777-1857).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkanina z włókien otrzymywanych z masy celulozowej przy użyciu przędzenia na mokro, odporna na gniecenie
Wiktionary
Lyocell, tencel - forma sztucznego jedwabiu, wykonana z włókien otrzymywanych z masy celulozowej przy użyciu przędzenia na mokro. Został opracowany w 1972 r. przez zespół pracowników nieistniejącego już amerykańskiego zakładu włókien Enka w Karolinie Północnej.
Wikipedia
(1.1) Jedną z najważniejszych właściwości tencelu jest wyjątkowa zdolność do pochłaniania wody.
Wiktionary
(1.1) lyocell
Wiktionary
Tenczyn – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Lubień.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
Tenczynek – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tenczynkiem, dotyczący Tenczynka
Wiktionary
rzecz. Tenczynek m.
Wiktionary
skłonność do czegoś; dyspozycja psychiczna; intencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do czegoś
(1.2) trend, moda
(1.3) stat. trend, jednostajność wzrostu lub spadku
Wiktionary
(1.1) On ma tendencję do wygłaszania długich tyrad.
Wiktionary
IPA: tɛ̃nˈdɛ̃nt͡sʲja, AS: tẽndẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. tendencyjność ż.
przym. tendencyjny
przysł. tendencyjnie
Wiktionary
(1.1) dążność, inklinacja, skłonność
(1.2) kierunek, pot. moda, trend
(1.3) trend
Wiktionary
zdrobnienie od: tendencja
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: tendencyjnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tendencyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tendencyjne; cecha tych, którzy są tendencyjni
Wiktionary
Tendencyjność – nieobiektywne i stronnicze prezentowanie rzeczywistości, najczęściej (np. w literaturze) w sposób podporządkowany wytycznym jakiejś idei. Przedstawienie takie jest z reguły niezgodnie z faktami i wyraża upodobania oraz punkt widzenia jakiejś osoby, czy grupy, np. w celu wsparcia danego celu politycznego.
Wikipedia
rzecz. tendencja ż.
przym. tendencyjny
przysł. tendencyjnie
Wiktionary
odznaczający się pewną tendencją; stronniczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stronniczy
Wiktionary
(1.1) Ustalenia jej kontrolerów potwierdziły zarzuty Urzędu Marszałkowskiego. - Kasa Chorych została napuszczona przez Urząd Marszałkowski. Ustalenia są tendencyjne - mówi dyrektor, który odpiera wszystkie zarzuty.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃ndɛ̃nˈt͡sɨjnɨ, AS: tẽndẽncyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. tendencja ż., tendencyjność ż.
przysł. tendencyjnie
Wiktionary
(1.1) jednostronny, jednokierunkowy
Wiktionary
1. pojazd połączony na stałe z parowozem, wyposażony w pomieszczenia na paliwo, zbiornik na wodę oraz narzędzia potrzebne do obsługi parowozu w drodze
2. statek pomocniczy do zaopatrywania innych statków w żywność, wodę itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. wagon specjalnej konstrukcji połączony z parowozem do przewozu węgla;
(1.2) mar. statek pomocniczy zaopatrujący inne jednostki pływające
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na stacji stała lokomotywa z tendrem.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ndɛr, AS: tẽnder
Wiktionary
(1.1) węglarka
Wiktionary
choroba charakteryzująca się uporczywymi mięśniowo-stawowymi oraz występowaniem charakterystycznych punktów wrażliwych na ucisk; fibromialgia, reumatyzm tkanek miękkich
SJP.pl
parowóz tendrzak - parowóz bez tendra, mający zapas węgla i wody w specjalnych komorach po obu stronach kotła; parowóz kusy
SJP.pl
Tendrzak – parowóz przystosowany konstrukcyjnie do eksploatacji bez tendra, przewożący w odpowiednich zbiornikach i zasobnikach zapas wody kotłowej i opału (najczęściej węgla). Tendrzaki w systemie oznaczeń na PKP mają jako drugą dużą literę K.
Wikipedia
styl w malarstwie polegający na stosowaniu ciemnego tła i wydobywaniu z niego postaci za pomocą ostrego światłocienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. zastosowanie ciemnej tonacji barwnej w obrazie przy jednoczesnym ukazaniu postaci przy użyciu ostrego światłocienia;
Wiktionary
Tenebryzm (z łac. tenebrae – ciemności, mrok) – w dawnym malarstwie europejskim sposób kompozycji obrazu, polegający na użyciu ciemnej tonacji barwnej, z której ludzkie postacie i przedmioty wydobywano z mrocznego tła ostrym światłocieniem. W manierze tej umieszczane często w scenerii nocnej wyobrażenia umiejętnie kontrastowano z niezwykłymi efektami oświetlenia.
Wikipedia
(1.1) W malarstwie północnowłoskim 2. poł. XVI w. stosowano tenebryzm.
Wiktionary
określenie wykonawcze: wytrzymując (wartości rytmiczne dźwięków)
SJP.pl
określenie wykonawcze: tkliwie, delikatnie
SJP.pl
określenie wykonawcze: trzymać, wytrzymać (wartości rytmiczne dźwięków)
SJP.pl
Ténéré – pustynny region w obrębie południowo-centralnej Sahary. Jest to rozległa piaszczysta równina o powierzchni ok. 400 tys. km², ciągnąca się od północno-wschodniego Nigru do zachodniego Czadu. Pustynia ograniczona jest górami Aïr na zachodzie, Ahaggar na północy, wyżyną Djado na północnym wschodzie, pasmem Tibesti na wschodzie i Kotliną Czadu na południu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj koronki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hiszpańska wyspa w archipelagu Wysp Kanaryjskich;
Wiktionary
Teneryfa (hiszp. Tenerife) – należąca do Hiszpanii wyspa na Oceanie Atlantyckim, będąca częścią archipelagu i regionu Wyspy Kanaryjskie. Zlokalizowana nieopodal północno-zachodnich wybrzeży Afryki, wraz z archipelagiem zaliczana jest do Makaronezji. Jest największą i najludniejszą wyspą w archipelagu i najludniejszą wyspą hiszpańską. Teneryfa, choć geograficznie leży na wodach oceanicznych u wybrzeży północnej Afryki, jest integralną częścią Hiszpanii i Unii Europejskiej. Obowiązuje waluta euro, a językiem urzędowym jest hiszpański. Z częścią mieszkańców można się też porozumieć po angielsku, w języku angielskim są też niektóre tablice informacyjne.
Wikipedia
(1.1) Największymi wyspami w archipelagu Wysp Kanaryjskich są Teneryfa i Gran Canaria.
(1.1) Kiedyś organizowano na Teneryfę wycieczki orbisowskie.
Wiktionary
rzecz. Teneryfczyk mos., Teneryfka ż.
przym. teneryfski
Wiktionary
mieszkaniec Teneryfy (wyspy na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Teneryfy
Wiktionary
rzecz. Teneryfa ż.
:: fż. Teneryfka ż.
przym. teneryfski
Wiktionary
mieszkanka Teneryfy (wyspy na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Teneryfy
Wiktionary
rzecz. Teneryfa ż.
:: fm. Teneryfczyk mos.
przym. teneryfski
Wiktionary
→ Teneryfa (wyspa na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Teneryfą, dotyczący Teneryfy
Wiktionary
rzecz. Teneryfa ż., Teneryfczyk mos., Teneryfka ż.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 117 (symbol Ts)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ts i liczbie atomowej 117;
Wiktionary
Tenes (Ts, łac. tennessine) – syntetyczny pierwiastek chemiczny, transuranowiec o liczbie atomowej 117. Po raz pierwszy zsyntetyzowano go w drugiej połowie 2009 roku w laboratorium w Dubnej w Rosji.
Wikipedia
(1.1) symbol. Ts, przest. ununseptium, przest. symbol. Uus
Wiktionary
1. jednostka monetarna Kazachstanu;
2. 1/100 manata, turkmeńskiej jednostki pieniężnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Kazachstanu;
Wiktionary
Tenge (wym. tɛŋgɛ, kaz. теңге, kod ISO 4217: KZT) – wprowadzona 15 listopada 1993 waluta narodowa Kazachstanu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. ₸
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) tenge
* kataloński: (1.1) tenge m.
* kazachski: (1.1) теңге
* rosyjski: (1.1) тенге m.
* ukraiński: (1.1) тенге
źródła.
== tenge (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. tenge
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ŋɡɛ, AS: tẽŋge
Wiktionary
(1.1) symbol. ₸
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w go centralny punkt na gobanie;
Wiktionary
Niemcy:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Gry dość rzadko zaczynają się ruchem w tengen.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ŋɡɛ̃n, AS: tẽŋgẽn
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) lwów. olbrzymi
Wiktionary
(1.1) Jesteś już teńgi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zespół wierzeń stepowych wyznawanych przez m.in. Mongołów, Madziarów, a także Protobułgarów, zawierający elementy szamanizmu, totemizmu i animizmu
Wiktionary
(1.1) Współcześnie, zwłaszcza wśród ludów tureckich Azji Środkowej, Powołża i Syberii, istnieje ruch dążący do odrodzenie tengryzmu, który z istoty rzeczy skonfliktowany jest ze wzmacniającym swoją pozycję islamem.
Wiktionary
rzecz. tengrysta mos., tengrystka ż.
przym. tengrystyczny
Wiktionary
przedstawiciel podrzędu wymarłych ssaków wyższych o silnie rozwiniętych kłach
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu wymarłych ssaków wyższych o silnie rozwiniętych kłach
SJP.pl
Teniodonty (Taeniodonta) – klad wymarłych ssaków wyższych. Żyły w Ameryce Północnej od późnej kredy do środkowego eocenu. Teniodonty były pierwszymi ssakami, które po wymieraniu kredowym osiągnęły duże rozmiary, a także pierwszymi, u których powstało uzębienie hipsodontyczne. Cechowały się dużą różnorodnością pod względem biologii w porównaniu do innych współczesnych im grup ssaków, grupa ta obejmowała m.in. niewielkich owadożerców i dużych, kopiących roślinożerców.
Wikipedia
gra rozgrywana na korcie przez dwójkę przeciwników (gra pojedyncza) lub dwie rywalizujące pary (debel), przy użyciu odpowiednich rakiet, służących do przebijania piłeczki nad siatką na pole przeciwnika, przeciwników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) sport. gra rozgrywana na korcie, polegająca na odbijaniu rakietą piłki na pole przeciwnika;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wełniana tkanina o splocie skośnym;
Wiktionary
Tenis, tenis ziemny – dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, celem zdobycia punktu bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku błędu przeciwnika. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singiel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896–1924. Do ich programu powrócił w 1988.
Wikipedia
(1.1) Studentka matematyki, niezwykle piękna i niezwykle inteligentna, młodsza od niego o parę lat, znała kilka języków i świetnie grała w tenisa (…)
(2.1) Do tej koszuli będą pasowały spodnie z tenisu.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ɲis, AS: tẽńis
Wiktionary
rzecz. tenisista m., tenisistka ż., tenisówka ż.
przym. tenisowy
Wiktionary
(1.1) biały sport
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto gra w tenisa ziemnego, sportowo lub rekreacyjnie
(1.2) sport. ktoś, kto gra w tenisa stołowego, sportowo lub rekreacyjnie
Wiktionary
Tenis, tenis ziemny – dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, celem zdobycia punktu bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku błędu przeciwnika. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singiel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896–1924. Do ich programu powrócił w 1988.
Wikipedia
(1.1) Marek jest najlepszym tenisistą na korcie.
(1.2) By być dobrym tenisistą, musisz mieć dobrą paletkę.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃ɲiˈɕista, AS: tẽńiśista
Wiktionary
rzecz. tenisówka ż., tenis m.
:: fż. tenisistka ż.
przym. tenisowy
Wiktionary
(1.1) tenisista ziemny
(1.2) pingpongista, tenisista stołowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka grająca w tenisa; także kobieta amatorsko grająca w tenisa
Wiktionary
Tenis, tenis ziemny – dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, celem zdobycia punktu bezpośrednio lub pośrednio, w wyniku błędu przeciwnika. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singiel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896–1924. Do ich programu powrócił w 1988.
Wikipedia
IPA: ˌtɛ̃ɲiˈɕistka, AS: tẽńiśistka
Wiktionary
rzecz. tenisista m., tenisówka ż., tenis m.
przym. tenisowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obuw. lekki, sportowy but z tkaniny
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃ɲiˈsufka, AS: tẽńisufka
Wiktionary
rzecz. tenis mrz., tenisista mos., tenisistka ż.
przym. tenisowy
Wiktionary
Tenisówki – rodzaj płytkiego sportowego obuwia tekstylnego, na podeszwie z gumy. W odróżnieniu od pokrewnych im trampek, tenisówki posiadają bardzo niskie cholewki (nie zakrywające kostek) i poza podeszwą wykonane są zazwyczaj z jednorodnego materiału (z reguły nie posiadając gumowanych nosków).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z tenisem, dotyczący tenisa
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃ɲiˈsɔvɨ, AS: tẽńisovy
Wiktionary
rzecz. tenis m., tenisista m., tenisistka ż., tenisówka ż.
Wiktionary
odmiana żelaza meteorycznego zawierająca nikiel; żelazo wstęgowe; tanit
SJP.pl
[czytaj: teneS-I lub TEnes-i]
1. stan w USA;
2. rzeka w USA, lewy dopływ Ohio;
3. obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. hydron. rzeka w Stanach Zjednoczonych, główny dopływ rzeki Ohio;
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(3.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Tennessee (wymowa: /tɛnɪˈsiː/) – stan na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Graniczy z ośmioma stanami, na północy z Kentucky i Wirginią, na wschodzie z Karoliną Północną, na południu z Georgią, Alabamą, Missisipi, a na zachodzie z Arkansas i Missouri.
Wikipedia
(3.1) W rzeczywistości ojciec Tennessee'ego – Cornelius Williams – miał wiele cech Stanley'a Kowalskiego z „Tramwaju zwanego pożądaniem”.
Wiktionary
tytuł cesarza japońskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. cesarz japoński
Wiktionary
Tenno – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Trydent.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 1732 osoby, 61,9 os./km².
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|jap|天皇. (tennō) = król nieba
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tenno
* włoski: (1.1) tenno m.
źródła.
== tenno (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-tenno.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polit. tenno, cesarz japoński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|jap|天皇. (tennō) = król nieba
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tenno
* włoski: (1.1) tenno m.
źródła.
== tenno (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-tenno.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polit. tenno, cesarz japoński
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Tennyson:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rodzaj dinozaura z grupy iguanodonów; tenantozaur
SJP.pl
Tenontozaur, tenantozaur (Tenontosaurus) – dinozaur; prymitywny przedstawiciel grupy iguanodonów
Żył w epoce wczesnej kredy około 115 milionów lat temu na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Długość ciała do 7 m, wysokość do 2,2 m, masa ok. 1 t. Jego szczątki znaleziono w USA.
Wikipedia
1. najwyższy głos męski
2. przestarzale: brzmienie lub treść jakiegoś pisma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. najwyższy głos męski;
(1.2) pot. instrument z taką barwą dźwięku
(1.3) książk. wydźwięk, charakter czegoś
(1.4) gw-pl|Warmia. trąbka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. mężczyzna o najwyższej skali głosu
Wiktionary
Tenor – jeden z czterech głównych rodzajów, klas głosu ludzkiego. Mianem tym określa się również osoby śpiewające tym głosem. Skala tenorów solistów obejmuje dźwięki od c do c'-d'', a skala tenorów chóralnych – od c do g'-a’. Sytuuje się pomiędzy skalą barytonu a męskiego altu.
Wikipedia
IPA: ˈtɛ̃nɔr, AS: tẽnor
Wiktionary
(1.3) wydźwięk, wymowa, sens, treść, znaczenie
Wiktionary
lekceważąco o tenorze - śpiewaku lub głosie
SJP.pl
1. słaby głos tenorowy
2. głos kastrata
SJP.pl
rodzaj piszczałki
SJP.pl
rodzaj skrzypiec wielkości pośredniej między altówką a wiolonczelą; skrzypce tenorowe
SJP.pl
tenorowy i basowy, np. instrument tenorowo-basowy
SJP.pl
minerał, tlenek miedzi
SJP.pl
Tenoryt (melakonit) – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego botanika Michele Tenore (1780-1861).
Wikipedia
śpiewak śpiewający tenorem; tenor
SJP.pl
kolczaste zwierzę z Madagaskaru; kretojeż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. madagaskarski ssak przypominający jeża;
Wiktionary
Tenrek zwyczajny, kretojeż bezogonowy (Tenrec ecaudatus) – gatunek ssaka z podrodziny tenreków (Tenrecinae) w obrębie rodziny tenrekowatych (Tenrecidae).
Wikipedia
IPA: ˈtɛ̃nrɛk, AS: tẽnrek
Wiktionary
(1.1) kretojeż
Wiktionary
o cechach tenrekowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Tenrekowate, kretojeże (Tenrecidae) – rodzina ssaków z podrzędu tenrekokształtnych (Tenrecomorpha) w obrębie rzędu afrosorkowców (Afrosoricida).
Wikipedia
o cechach tenrekowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
główna sekta religijna kultu Sinto w Japonii
SJP.pl
Tenri (jap. 天理市 Tenri-shi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Nara.
W mieście znajduje się kwatera główna wspólnoty religijnej Tenri-kyō oraz inne obiekty należące do niej, w tym Uniwersytet Tenri (Tenri Daigaku), którego biblioteka posiada wartościowe zbiory dawnego piśmiennictwa japońskiego.
Wikipedia
siły działające w skorupie ziemskiej, powodujące powstawanie rowów tektonicznych; przeciwieństwo kompresji
SJP.pl
Tensja – w geologii oznacza siły rozciągające działające w skorupie ziemskiej (naprężenie), których skutkiem jest ekstensja: odkształcenie ośrodka mające charakter rozciągnięcia.
Skutkiem działania tensji jest powstawanie m.in. rowów tektonicznych, ryftów lub uskoków normalnych. Siły te działają przeciwnie do sił kompresji, wywołujących skrócenie ośrodka (np. fałdowanie).
Wikipedia
urządzenie do pomiaru zawartości w glebie wody łatwo dostępnej dla roślin
SJP.pl
Tensometr (łac. tensus – napięty, gr. metréô – mierzę) – miernik służący do pomiaru naprężenia. W praktyce mierzy się odkształcenie i oblicza naprężenie w oparciu o przyjęty związek fizyczny (np. prawo Hooke’a).
Tensometry wykorzystuje się także pośrednio do pomiaru innych wielkości nieelektrycznych (np. siły, ciśnienia, przyspieszenia, masy).
Wikipedia
przyrząd służący do pomiaru odkształceń liniowych lub naprężeń ciała stałego zachodzących pod działaniem obciążeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. techn. metrol. miernik naprężeń materiałów;
Wiktionary
Tensometr (łac. tensus – napięty, gr. metréô – mierzę) – miernik służący do pomiaru naprężenia. W praktyce mierzy się odkształcenie i oblicza naprężenie w oparciu o przyjęty związek fizyczny (np. prawo Hooke’a).
Tensometry wykorzystuje się także pośrednio do pomiaru innych wielkości nieelektrycznych (np. siły, ciśnienia, przyspieszenia, masy).
Wikipedia
dział metrologii zajmujący się pomiarami sprężystych odkształceń materiałów poddanych działaniu obciążeń
SJP.pl
Wikipedia
poetycka forma literacka polegająca na prowadzeniu przez dwóch autorów dyskusji na dany temat
SJP.pl
uogólnienie wektora i skalara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. obiekt geometryczny opisujący wieloliniowe zależności między zbiorami wektorów, niezmiennicze względem układu współrzędnych;
Wiktionary
Tensor – obiekt matematyczny będący uogólnieniem pojęcia wektora. Zbiór wszystkich tensorów wraz z działaniami dodawania i mnożenia przez skalar nazywa się przestrzenią tensorową. Tensory, podobnie jak wektory, mogą być swobodne i zaczepione. Rozważa się pola tensorowe (nazywane również w skrócie tensorami), czyli pola, które każdemu punktowi przestrzeni przypisują pewien tensor. Tensory, które zmieniają się przy zmianie skali, ściśle nazywa się gęstościami tensorowymi.
Wikipedia
(1.1) Obliczmy współrzędne tensora bezwładności ciała doskonale sztywnego.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃w̃sɔr, AS: tẽũ̯sor
Wiktionary
przym. tensorowy
Wiktionary
rachunek tensorowy - dział matematyki dotyczący badania właściwości i zastosowań tensorów
SJP.pl
związek chemiczny adsorbujący się na powierzchni układu i zmieniający jej energię swobodną; surfaktant, tenzyd
SJP.pl
Wikipedia
brezent lub płótno żaglowe rozkładane nad pokładem statku w celu jego ochrony
SJP.pl
Tent - płótno lub brezent rozpinane nad pokładem statku, stanowiące dach chroniący przed słońcem lub deszczem.
Wikipedia
dawniej:
1. kuszenie, nęcenie;
2. usiłowanie, próba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kuszenie
(1.2) daw. próbowanie
Wiktionary
wymarły bezkręgowiec występujący w sylurze i dewonie
SJP.pl
dawniej: ten, kto zachęca, namawia do czegoś, zwłaszcza do czegoś złego; kusiciel
SJP.pl
środowiskowo: próbny, wstępny
SJP.pl
potocznie: wyraz zastępujący (często eufemistycznie) określenie jakiejś czynności, sytuacji, jakiegoś faktu, stanu itp., których nadawca nie chce lub nie umie określić
SJP.pl
potocznie:
1. wykonywać jakąś czynność;
2. odbywać stosunek seksualny; tentegować się, bzykać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytentegować)
(1.1) pot. czasownik, który może być określeniem dowolnej czynności
(1.2) eufem. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany tentegować się
(2.1) eufem. odbywać stosunek seksualny
Wiktionary
IPA: ˌtɛ̃ntɛˈɡɔvat͡ɕ, AS: tẽntegovać
Wiktionary
rzecz. tentegowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tentegować.
Wiktionary
czas. tentegować ndk.
Wiktionary
dawniej:
1. kusić, nęcić, pociągać do jakiegoś działania;
2. kusić się, starać się, zabiegać o coś
SJP.pl
w językoznawstwie: bezdźwięczne spółgłoski zwarte (w Polsce 'p', 't' i 'k')
SJP.pl
przestarzale o dzierżawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ekon. czynsz dzierżawny
(1.2) hist. królewszczyzna w użytkowaniu starosty niegrodowego
Wiktionary
Tenuta – (wł. 'posiadłość, majątek (ziemski); objętość; uniform' z łac. tenēre 'trzymać'). Ma dwa znaczenia: „tenuta dzierżawna” – czynsz dzierżawczy (renta dzierżawna), którą dzierżawca przekazuje właścicielowi ziemi.
W innym znaczeniu jest to dzierżawa dóbr królewskich lub książęcych. Dzierżawcę takich dóbr zwano grzecznościowo w Polsce w XVI i XVII w. starostą niegrodowym lub tenutariuszem.
Wikipedia
rzecz. tenutariusz mos.
Wiktionary
dawniej: dzierżawca dóbr królewskich; posiadacz starostwa bez jurysdykcji; starosta niegrodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. dzierżawiący królewszczyznę
Wiktionary
Starosta niegrodowy, tenutariusz (łac. capitaneus sine iurisdictione) – użytkownik zamków lub dóbr królewskich z tzw. królewszczyzn na podstawie umowy dzierżawy lub zastawu, jednak bez praw starosty grodowego takich jak uprawnienia sądowe, policyjne i egzekucyjne. Starostwa niegrodowe były łac. panis bene merentium (chlebem dobrze zasłużonych), rozdawanym przez króla. Starostwa grodowe nadawały wyższą godność, ale za to starostwa niegrodowe były bardziej dochodowe. Starostowie niegrodowi od 1563 roku byli obowiązani płacić do skarbu państwa część czwartą dochodu, czyli tak zwaną kwartę, na utrzymanie wojska kwarcianego (od 1567 roku tylko 1/5). Prawo zwane Ius communicativum, pozwalało wdowie po staroście zatrzymać starostwo na dożywocie. Dla wykazania kwarty sporządzano bardzo szczegółowe i dokładne opisy starostw zwane lustracjami. Starostowie niegrodowi administrowali dobrami jak własnością cudzą i czasową, dlatego sejm w 1774 roku postanowił wydzierżawiać starostwa niegrodowe prawem emfiteutycznym na 50 lat w drodze przetargu. Wobec niekontrolowanej kumulacji tych starostw w jednym ręku, stały się one przyczyną wzrostu niejednej fortuny magnackiej.
Wikipedia
(1.1) Kilku tenutariuszy królewskich nie wpłaciło jeszcze należnej sumy.
Wiktionary
rzecz. tenuta ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: wytrzymując
SJP.pl
Akcent muzyczny – wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia. Akcent naturalny pojawia się w tzw. „mocnych” częściach taktu. Inne akcenty (melodyczny, harmoniczny) wynikają z linii melodycznej lub współbrzmienia i układu grup rytmicznych (np. w tańcach).
Wikipedia
książkowo: zaimek "ten" wzmocniony partykułą ekspresywną -że; ten sam, ten właśnie
SJP.pl
zaimek wskazujący
(1.1) książk. …na przedmiot, zwierzę, osobę lub pojęcie znajdujące się blisko mówiącego, wzmocniony o partykułę ekspresywną -że; ten sam
Wiktionary
(1.1) Na stole leżał długi, stalowy nóż kuchenny. Oskarżony chwycił tenże nóż i dwukrotnie ugodził policjanta w brzuch.
(1.1) Pracowała jako adiunkt w Katedrze Wiedzy o Mediach na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w tymże mieście.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃n͇ʒɛ, AS: tẽṇže
Wiktionary
(1.1) ten, ta, to, ci, te
Wiktionary
związek chemiczny adsorbujący się na powierzchni układu i zmieniający jej energię swobodną; surfaktant, tensyd
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Teobald – imię męskie pochodzenia germańskiego, zapisywane w Polsce od średniowiecza. Pierwszy człon to germ. þeudo, stsas. thioda, stwniem. diot – „lud”; drugi to bald – „odważny, śmiały”. Można je tłumaczyć jako „sławny wśród ludzi”. Pierwszy człon tego imienia notował liczne odmiany, w tym w dawnej Polsce zapisano wariant tego imienia Tybald (tę formę imienia przyjęto w tłumaczeniu dla jednej z postaci „Romea i Julii” Szekspira), Dypołt, Dziepołt. Forma z początkowym Teo- < germ. Theudo- jest zhellenizowana z odniesieniem do gr. θεος (theos) – „bóg”; notowana w Polsce od 1265 roku (natomiast forma Dziepołt – Depoldus – od 1218 roku).
Wikipedia
główny alkaloid nasion kakaowca, wykazujący silne działanie moczopędne i rozkurczające mięśnie gładkie
SJP.pl
Teobromina, 3,7-dimetyloksantyna – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów purynowych. Występuje naturalnie przede wszystkim w ziarnach kakao (ok. 1,8%). W roślinach towarzyszy jej często kofeina, np. w herbacie i yerba mate. Gorzka czekolada zawiera około 10 gramów teobrominy na kilogram, a mleczna – około 5 gramów.
Jest w stanie przedostawać się z osocza do śliny oraz do mleka matek karmiących.
Wikipedia
[czytaj: teokali] starożytna świątynia w Meksyku
SJP.pl
Teocalli (nah. „Bóg-dom”) – mezoamerykańska piramida z umieszczoną na szczycie świątynią. Piramida tego typu zwieńczona jest tarasem; punktem centralnym był wizerunek bóstwa wraz z ołtarzem ofiarnym. Świątynia wieńcząca teocalli była miejscem celebracji wybranych najważniejszych rytuałów religijnych prekolumbijskiego Meksyku.
Wikipedia
związany z teocentryzmem, wynikający z teocentryzmu (np. światopogląd teocentryczny, wizja teocentryczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z teocentryzmem, dotyczący teocentryzmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla teocentryzmu
Wiktionary
(2.1) Modlitwa ta miała charakter teocentryczny.
Wiktionary
rzecz. teocentryzm m.
Wiktionary
pogląd filozoficzny stawiający Boga w centrum wszechświata, uznający go za najwyższą wartość, za przyczynę i cel istnienia wszelkich bytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. pogląd uznający Boga za najwyższą wartość oraz przyczynę i cel wszystkiego, co istnieje;
Wiktionary
Teocentryzm (z gr. Θεός, theos – bóg i z łac. centrum – środek) – pogląd uznający Boga/bogów za przyczynę i cel istnienia wszystkich bytów. Bóg (bogowie) uważany jest za byt zewnętrzny wobec wszechświata, działający stale, wzywający do życia duchowego w łączności ze swoją osobą i reagujący na aktywność ludzi.
Wikipedia
(1.1) Prawo moralne było bowiem w kulturze nowożytnego teocentryzmu dziełem Boga, które człowiek mógł jedynie wypełniać.
Wiktionary
przym. teocentryczny
przysł. teocentrycznie
Wiktionary
przyrząd geodezyjny do mierzenia kątów w płaszczyźnie pionowej i poziomej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geod. instrument geodezyjny do pomiaru kątów;
Wiktionary
Teodolit (ang. Theodolite) – instrument geodezyjny służący do pomiarów kątów poziomych oraz kątów pionowych. Można wyróżnić teodolity optyczne oraz elektroniczne. W teodolitach optycznych zastosowane jest szklane koło poziome (limbus) i koło pionowe z naniesionym podziałem kątowym stopniowym (kąt pełny – 360° stopni) lub gradowym (kąt pełny – 400° gradowych), z którego obserwator wykonuje odczyt kierunku. W teodolitach elektronicznych odczyt kierunku jest wykonywany automatycznie. W teodolicie dzięki wykorzystaniu warunków geometrycznych układu optycznego, możliwy jest również pomiar odległości, przy zastosowaniu specjalnej łaty pomiarowej.
Wikipedia
(1.1) Weź teodolit, idź mierzyć kąty.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔˈdɔlʲit, AS: teodolʹit
Wiktionary
przym. teodolitowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) spodarka, alidada, luneta, limbus, trójnóg
pokrewne.
przym. teodolitowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theodolite
* baskijski: (1.1) teodolito
* białoruski: (1.1) тэадаліт m.
* bułgarski: (1.1) теодолит m.
* chiński standardowy: (1.1) 经纬仪 (jīngwěiyí)
* chorwacki: (1.1) teodolit m.
* czeski: (1.1) teodolit m.
* estoński: (1.1) teodoliit
* fiński: (1.1) teodoliitti
* francuski: (1.1) théodolite m.
* hebrajski: (1.1) תאודוליט
* hiszpański: (1.1) teodolito m.
* ido: (1.1) teodolito
* kataloński: (1.1) teodolit m.
* macedoński: (1.1) теодолит m.
* niderlandzki: (1.1) theodoliet m.
* niemiecki: (1.1) Theodolit m.
* norweski (bokmål): (1.1) teodolitt
* nowogrecki: (1.1) θεοδόλιχος m.
* orija: (1.1) ଥିଓଡ଼ୋଲାଇଟ
* portugalski: (1.1) teodolito m.
* rosyjski: (1.1) теодолит m.
* rumuński: (1.1) teodolit m.
* serbski: (1.1) теодолит m.
* szwedzki: (1.1) teodolit w.
* tamilski: (1.1) தியோடலைட்டு
* turecki: (1.1) teodolit
* ukraiński: (1.1) теодоліт m.
* węgierski: (1.1) teodolit
* włoski: (1.1) teodolite m.
źródła.
== teodolit (język chorwacki.) ==
thumb|teodolit (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geod. teodolit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Teodora
Wiktionary
Teodor (gr. θεός + δῶρον – bóg + dar, tj. „dar boży, darowany przez boga”) – imię męskie pochodzenia greckiego. Por. Diodor.
W Polsce nadawane co najmniej od XIII wieku i zapisywane m.in. w postaci: Tader, Chodor (wschsł.), Teodor, Todor, C(z)ader, C(z)eder. Odpowiednikiem znaczeniowym tego imienia wśród imion staropolskich jest Dadzbog, Bożydar, Bogdan, Bohdan.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Teodor i jestem sadownikiem spod Lublina.
Wiktionary
IPA: tɛˈɔdɔr, AS: teodor
Wiktionary
rzecz. Teodorowicz m.
:: zdrobn. Teodorek m., Teoś m.
:: fż. Teodora ż.
przym. Teodorowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Tyjuś.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Teodor
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię ż|D=Teodory|B=Teodorę|święta=tak.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Teodor m., Teodorowicz ż./mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тадора ż., Фядора ż., Хадора ż., Хвядора ż.
* francuski: (1.1) Théodora ż.
* rosyjski: (1.1) Феодора ż.
* szwedzki: (1.1) Teodora, Theodora
* węgierski: (1.1) Teodóra
* włoski: (1.1) Teodora ż.
źródła.
== Teodora (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔˈdɔra, AS: teodora
Wiktionary
rzecz. Teodor m., Teodorowicz ż./mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Teodor m., Teodorowicz ż./mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тадора ż., Фядора ż., Хадора ż., Хвядора ż.
* francuski: (1.1) Théodora ż.
* rosyjski: (1.1) Феодора ż.
* szwedzki: (1.1) Teodora, Theodora
* węgierski: (1.1) Teodóra
* włoski: (1.1) Teodora ż.
źródła.
== Teodora (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Teodor (imię męskie)
SJP.pl
Teodor z małżonką; Teodorowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Teodora lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Teodory lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Teodot – imię męskie pochodzenia greckiego, od gr. Θεόδοτος (Theodotos), które oznaczało „ofiarowany Bogu”, z gr. θεός (theos – "Bóg") i δοτος dotos — "dany". Jest to imię wielu świętych i męczenników.
Wikipedia
Teodozewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Poniec.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako kolonia Teodorowo należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Teodorowo należało do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiło część majątku Rokosowo, którego właścicielem był wówczas (1846) Józef Mycielski. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 58 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 8 dymów (domostw).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miasto na Ukrainie, na wybrzeżu Krymu;
(1.3) geogr. hist. grecka polis w miejscu współczesnej Teodozji (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O świętej Teodozji wspomina w swym dziele Euzebiusz z Cezarei.
(1.2) We wczesnym średniowieczu Teodozję opanowali Bizantyjczycy.
Wiktionary
rzecz. Teodozjów mrz., Teodozy mos.
:: fm. Teodozjusz m.
przym. teodozjański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą o imieniu Teodozjusz, jak np. cesarze rzymscy Teodozjusz I i Teodozjusz II
Wiktionary
rzecz. Teodozja ż., Teodozjusz m.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. Teodozjusz I Wielki (347-395), cesarz rzymski od 379;
2. Teodozjusz II (ok. 401-450), cesarz wschodniorzymski od 408, wnuk Teodozjusza I Wielkiego;
3. imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Teodozjusz, Teodozy – imię męskie pochodzenia greckiego. Ma znaczenie analogiczne do imienia Teodor, a oznacza "dany od Boga".
Żeński odpowiednik: Teodozja
Teodozy i Teodozjusz imieniny obchodzą: 11 stycznia, 14 lutego, 26 marca, 17 lipca i 25 października.
Wikipedia
(1.1) Dziadkowi Teodozjuszowi zapodziały się binokle.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Teodozja ż.
przym. teodozjański
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Teodozjusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) teol. dotyczący teodramatu
Wiktionary
(1.1) Ta historia, skonstruowana w sposób prawdziwie teodramatyczny, kończy się dialogiem Jezusa z uzdrowionym.
(1.1) Wydarzenie to przywołane zostało tutaj, gdyż ma głęboki sens teodramatyczny.
Wiktionary
rzecz. teodramat mrz., teodramatyka ż.
Wiktionary
1. koncepcja filozoficzna, której zasadniczym celem jest usprawiedliwienie Boga z zarzutu istnienia zła i niesprawiedliwości na świecie;
2. dzieło przedstawiające taką koncepcję;
3. dział filozofii chrześcijańskiej zajmujący się rozumowym uzasadnieniem poznawalności i istnienia Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. teol. koncepcja dążąca do uzgodnienia sprzeczności pomiędzy wiarą w dobro i wszechmoc bożą a istnieniem zła i nieszczęść na świecie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teodyceę na gruncie chrześcijańskim rozwinął szeroko Augustyn.
(1.1) (…) za antynatalizmem przemawiają te same argumenty, które są stosowane w rozważaniach o teodycei. To nie jest najlepszy ze światów.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Teofan – imię męskie pochodzenia greckiego (gr. Θεοφάνης), oznaczające „przejawienie się Boga” — złożone z gr. θεός (theos, „bóg”) i φανης (phanes, „objawić się, ukazać się”). Imię to notowane jest w źródłach polskich (na Śląsku, w Wielkopolsce i na Mazowszu) od XIV wieku, w formie Tyfan. Świętych, noszących to imię, było co najmniej sześciu.
Wikipedia
IPA: tɛˈɔfãn, AS: teofãn
Wiktionary
rzecz. Teofania ż.
Wiktionary
w religii: objawienie się bóstwa w widzialnej postaci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Teofania (gr. Θεοφάνια od Θεός 'Bóg' i φαίνειν 'ukazać się') – w teologii pojedynczy akt objawienia się Boga. Teofanie mają umacniać wiarę ludzi, przypominać im o bliskości i dobroci Boga, a także o opiece, jaką ich darzy. Według Katechizmu Kościoła Katolickiego teofanie rozjaśniają treść obietnic dawanych ludziom przez Boga, można w nich zobaczyć i usłyszeć niewidzialnego Boga.
Wikipedia
IPA: ˌtɛɔˈfãɲja, AS: teofãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Teofan m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Teofila
Wiktionary
Teofil – imię pochodzenia greckiego. Oznacza „miły Bogu”. Istnieją liczni święci o tym imieniu. Święty Łukasz, autor jednej z Ewangelii oraz Dziejów Apostolskich tym imieniem (Łk 1,3) (Dz 1,1) zwraca się do swojego czytelnika rozpoczynając napisane przez siebie księgi.
Wikipedia
(1.1) Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
Wiktionary
IPA: tɛˈɔfʲil, AS: teofʹil
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Teoś m.
:: fż. Teofila ż.
przym. Teofilowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Teoś m.
:: fż. Teofila ż.
przym. Teofilowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Theophilus. < etym|gr|Θεόφιλος. < etym|gr|θεός|φιλῶ. → bóg + miłuję (kocham); dosł. „miłujący boga”; por. Amadeusz, Bogumił, Gottlieb
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Theophilus
* białoruski: (1.1) Тэафіл m., Феафіл m.
* czeski: (1.1) Teofil m.
* esperanto: (1.1) Teofilo
* francuski: (1.1) Théophile m.
* hiszpański: (1.1) Teófilo m.
* łaciński: (1.1) Theophilus m.
* niemiecki: (1.1) Theophilus m., Theophil m., Gottlieb m.
* nowogrecki: (1.1) Θεόφιλος m.
* portugalski: (1.1) Teófilo m.
* rosyjski: (1.1) Феофил m.
* starogrecki: (1.1) Θεόφιλος m.
* węgierski: (1.1) Teofil
* włoski: (1.1) Teofilo m.
źródła.
== Teofil (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|węgierski|m. Teofil
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: Teofil
Wiktionary
Teofila – żeński odpowiednik imienia Teofil. Oznacza „miłującą Boga”. Za odpowiedniki znaczeniowe uznaje się m.in. imiona Bogumiła i Amadea.
Teofila imieniny obchodzi 28 grudnia.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
(1.1) Pożyczyłem Teofili dwie bańki.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Teosia ż.
:: fm. Teofil mos., Teoś mos.
Wiktionary
(1.1) Teosia
Wiktionary
zdrobnienie od: Teofila (imię żeńskie)
SJP.pl
alkaloid roślinny o działaniu zbliżonym do kofeiny
SJP.pl
Teofilina (1,3-dimetyloksantyna) – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów purynowych. Występuje naturalnie m.in. w ziarnach kakao (Theobroma cacao), w liściach herbaty (Camellia sinensis) i yerba mate (Ilex paraguariensis). Znajduje zastosowanie w leczeniu astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
Wikipedia
alkaloid roślinny o działaniu zbliżonym do kofeiny
SJP.pl
zdrobnienie od: Teofila (imię żeńskie)
SJP.pl
Teofil z małżonką; Teofilowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Teofilówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Jabłonna Lacka. Ma status sołectwa. Leży w odległości około 5 km na północny wschód od Jabłonny Lackiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni wyznania rzymskokatolickiego zamieszkali w miejscowości należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jabłonnie Lackiej.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Teofila lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający w sobie imię bóstwa
Wiktionary
(1.1) Wśród biblijnych imion teoforycznych wymieniane jest także imię Jezus.
Wiktionary
grecki uczony żyjący w latach ok. 370-287 p.n.e.
SJP.pl
Teofrast z Eresos (gr. Θεόφραστος, Theophrastos), (ok. 370–287 p.n.e.) – grecki uczony i filozof. Uczeń i przyjaciel Arystotelesa, w latach 322-287 p.n.e., jako jego następca, był scholarchą Lýkeionu w szkole perypatetyków. Był nauczycielem Demetriusza z Faleronu.
Wikipedia
część doktryny religijnej lub mitologii, której przedmiotem badań jest pochodzenie bóstw
SJP.pl
Teogonia (gr. θεογονία theogonia) – część teologii lub mitologii zajmująca się kwestią pochodzenia bogów i herosów. Jest to najczęściej pieśń przedstawiająca narodziny bogów. Religioznawstwo współczesne traktuje kwestie teogonii symbolicznie, uznając opisywane przez nią zdarzenia jako wyraz wielu funkcji sfery sacrum. Przykładem teogoni jest Teogonia Hezjoda, opisująca powstanie i losy bogów greckiego panteonu, a także teogonie indyjskie zawarte w Puranach.
Wikipedia
władza duchownych; także ustrój państwa z ich władzą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rel. ustrój państwowy, w którym najwyższa władza należy do duchowieństwa;
(1.2) polit. państwo, w którym panuje teokracja (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. teokratyczność ż., teokrata m.
przym. teokratyczny
Wiktionary
(1.1) daw. bogowładztwo; daw. rzad. bogorządztwo, bogowładność
(1.2) daw. bogowładztwo; daw. rzad. bogorządztwo, bogowładność
Wiktionary
zwolennik ustroju, w którym najwyższą władzę państwową sprawują duchowni; członek rządów teokratycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest teokratyczne
Wiktionary
rzecz. teokracja ż., teokrata m.
przym. teokratyczny
przysł. teokratycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, w którym władzę sprawuje bóstwo lub jego kapłani
Wiktionary
rzecz. teokratyczność ż., teokracja ż.
Wiktionary
wprowadzanie rządów kleru, władzy duchownych
SJP.pl
władza duchownych; także ustrój państwa z ich władzą
SJP.pl
Wikipedia
grecki poeta z Syrakuz (około 310 p.n.e. - około 250 p.n.e.)
SJP.pl
Teokryt (gr. Θεόκριτος Theokritos, około 310 p.n.e. – około 250 p.n.e.) – grecki poeta z Syrakuz, uważany za twórcę sielanki. Przebywał w Aleksandrii na dworze Ptolemeusza II Filadelfosa.
Część utworów Teokryta zachowała się do dzisiejszych czasów; prawdopodobnie nie wszystkie są autentyczne. Do najważniejszych należy zbiór sielanek, który Teokryt zatytułował Idyllami (tj. scenkami rodzajowymi), które obok utworów przedstawiających obrazki pasterskie zawierają także wiersze innego rodzaju: mimy (sceny miejskie), enkomia (panegiryki na cześć m.in. Ptolemeusza), hymn na cześć Dioskurów, epyllion pt. Mały Herakles, a także różne drobne utwory okolicznościowe. Z pewnością najważniejszy wpływ wywarły jego utwory sielankowe, nawiązujące do ludowych pieśni pasterskich (bukolik). Dotyczą one nierzadko miłosnych tęsknot bohaterów, którzy w wolnym od pracy czasie oddają się śpiewaniu pieśni. Takie ujęcie to po części wynik powstania w czasach Teokryta kultury wielkomiejskiej, która skłoniła go do poszukiwania przestrzeni alternatywnych dla miejskiego zgiełku. Odnalazł taką na ojczystej Sycylii, gdzie rozgrywa się akcja właściwych sielanek poety. Mimo to nie idealizuje on zanadto pasterskiego życia, uprawia – w odróżnieniu do jego rzymskiego następcy – sielankę realistyczną, którą na grunt polski przeniósł Szymon Szymonowic.
Wikipedia
skrót od: teologia, teologiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oddawanie czci bogu, kult boga
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔˈlatrʲja, AS: teolatrʹi ̯a
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
2 miejscowości na Białorusi:
miejscowość na Ukrainie:
Wikipedia
osoba badająca naturę Boga oraz jego relację do świata i ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. rel. specjalista w dziedzinie teologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) filoz. rel. specjalistka w dziedzinie teologii
Wiktionary
Teolog – osoba zajmująca się systematycznym, opartym na metodach filozoficznych, historycznych i in., studium twierdzeń religijnych uznawanych za objawione dotyczących Boga oraz Jego relacji do świata, w myśl maksymy (łac.) fides quaerens intellectum - wiara szukająca zrozumienia. Najczęściej związana z chrześcijaństwem.
Wikipedia
(1.1) Posiadamy kilka książek tego włoskiego teologa.
Wiktionary
rzecz. teologia ż.
:: fż. teolożka ż.
przym. teologiczny, teologalny
Wiktionary
(2.1) pot. teolożka
Wiktionary
nauka o Bogu lub bogach, interpretująca i uzasadniająca twierdzenia danej religii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. teoretyczna podbudowa jakiejś religii, zwłaszcza w odniesieniu do religii uznających istnienie Boga (bogów);
(1.2) pot. wydział lub kierunek na uczelni obejmujący studia w dziedzinie teologii (1.1)
Wiktionary
Teologia (gr. θεος, theos, „Bóg”, + λογος, logos, „nauka”) lub sacra doctrina (święta nauka); bogoznawstwo – refleksja nad doktrynami religijnymi, wykraczająca poza religioznawstwo, które nie ocenia prawdziwości religii (w przeciwieństwie do teologii, która zakłada prawdziwość danego wyznania) oraz poza filozofię religii, która to nie opiera się na wierze.
Wikipedia
(1.1) Interesuję się teologią rabinistyczną.
(1.2) Bronek studiował teologię w Maceracie.
(1.2) Biblioteka znajduje się w budynku teologii.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔˈlɔɟja, AS: teoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. teolog m., teolożka ż., teologizowanie n., teologowanie n., steologizowanie n., teologiczność ż.
czas. teologizować ndk., teologować ndk., steologizować dk.
przym. teologiczny, teologalny
przysł. teologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wiara
(1.2) wydział
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teolog m., teolożka ż., teologizowanie n., teologowanie n., steologizowanie n., teologiczność ż.
czas. teologizować ndk., teologować ndk., steologizować dk.
przym. teologiczny, teologalny
przysł. teologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|theologia|theologĭa. < etym|gr|θεολογία. < etym|gr|θεολόγος. < etym|gr|θεός|λόγος. → bóg + słowo, mowa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theology; (1.2) theology
* arabski: (1.1) إلهيات
* baskijski: (1.1) teologia; (1.2) teologia
* białoruski: (1.1) тэалогія ż.; (1.2) тэалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) тэалёгія ż.
* bośniacki: (1.1) teologija; (1.2) teologija
* bułgarski: (1.1) теология ż., богословие n.
* chorwacki: (1.1) teologija ż.; (1.2) teologija ż.
* czeski: (1.1) teologie ż.; (1.2) teologie ż.
* fiński: (1.1) teologia; (1.2) teologia
* francuski: (1.1) théologie ż.; (1.2) théologie ż.
* friulski: (1.1) teologjie; (1.2) teologjie
* hiszpański: (1.1) teología ż.; (1.2) teología ż.
* interlingua: (1.1) theologia
* islandzki: (1.1) guðfræði ż.; (1.2) guðfræði ż.
* japoński: (1.1) 神学; (1.2) 神学
* jidysz: (1.1) טעאָלאָגיע ż. (teologje)
* kannada: (1.1) ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರ n. (dharmaśāstra)
* kataloński: (1.1) teologia ż.; (1.2) teologia ż.
* łaciński: (1.1) theologia ż.; (1.2) theologia ż.
* łotewski: (1.1) teoloģija ż.
* nowogrecki: (1.1) θεολογία ż.; (1.2) θεολογία ż.
* rosyjski: (1.1) теология ż.; (1.2) теология ż.
* słowacki: (1.1) bohoslovie n., teológia ż., przest. bohoveda ż.
* sycylijski: (1.1) tiuluggìa; (1.2) tiuluggìa
* turecki: (1.1) tanrıbilim
* ukraiński: (1.1) теологія ż.; (1.2) теологія ż.
* wenecki: (1.1) teołogía; (1.2) teołogía
* węgierski: (1.1) teológia, hittudomány
* włoski: (1.1) teologia ż.; (1.2) teologia ż.
źródła.
== teologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) teologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) teol. związany z teologią
Wiktionary
(1.1) Zapewniam panią, iż ta katechetka ma dobre przygotowanie teologiczne.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: teoloǵičny
Wiktionary
rzecz. teologia ż., teolog mos., teolożka ż.
czas. teologizować ndk.
przym. teologalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Patronką tego imienia jest św. Teonilla (Teonela), zm. w 303 roku.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Teonilla, Teonela – imię żeńskie pochodzenia greckiego, pierwotnie stanowiące zdrobniałą żeńską formę imienia Teonas. Patronką tego imienia jest św. Teonilla (Teonela), zm. w 303 roku.
Teonilla imieniny obchodzi 23 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Patronką tego imienia jest św. Teonilla (Teonela), zm. w 303 roku.
Wiktionary
odmiana deontologizmu heteronomicznego, wg której normy moralne zostały podyktowane wprost przez Boga, a jego wolna decyzja jest źródłem i jedynym uzasadnieniem wszelkich wartości moralnych
SJP.pl
skrót od: teoretyczny; teoret.
SJP.pl
instrument strunowy szarpany, rodzaj lutni basowej
SJP.pl
Teorban (także teorba) – instrument muzyczny, w którym źródłem dźwięku są napięte struny szarpane palcami. Jeden z trzech typów arcylutni.
Ma owalny, wypukły korpus rezonansowy, podobny do korpusu lutni, oraz szeroką, długą szyjkę zakończoną podwójną skrzynką kołkową. Komora kołkowa strun melodycznych znajduje się na prostym (nie łamanym) przedłużeniu szyjki. Komora kołkowa strun burdonowych (basowych, niskobrzmiących) jest umieszczona ponad pierwszą i nieco z boku. Obydwie połączone są esowatą szyjką. Struny teorbanu były początkowo pojedyncze, a od XVIII wieku zdwajane; melodyczne są skracane palcami, a burdonowe nie – wydają tylko jeden dźwięk. Liczba strun waha się od 11 do 14. Dwie najniższe struny są zawsze pojedyncze, pozostałe podwójne.
Wikipedia
twierdzenie należące do systemu dedukcyjnego, wyprowadzone za pomocą dedukcji z aksjomatów systemu, do którego należy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) log. twierdzenie pochodne, który występuje w obrębie systemu dedukcyjnego i jest wyprowadzone za pomocą wnioskowania dedukcyjnego z aksjomatów tego systemu
Wiktionary
Wikipedia
przym. teorematyczny
Wiktionary
→ teoremat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący teorematu
Wiktionary
rzecz. teoremat m.
Wiktionary
skrót od: teoretyczny; teor.
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób teoretyczny
Wiktionary
rzecz. teoretyczność ż., teoria ż., teoretyk mos.
przym. teoretyczny
Wiktionary
dotyczący teorii literatury
SJP.pl
dotyczący teorii poznania (epistemologii); teoriopoznawczy, epistemologiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest teoretyczne
Wiktionary
rzecz. teoria ż., teoretyk m.
przym. teoretyczny
przysł. teoretycznie
Wiktionary
1. oparty na teorii naukowej, a nie na doświadczeniu;
2. hipotetyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niesprawdzony w praktyce, oparty tylko na teorii
(1.2) mało prawdopodobny
Wiktionary
(1.1) Różne teoretyczne metody szacowania wskaźników chłonności i pojemności turystycznej terenów rekreacyjnych w praktyce są trudne do wykorzystania.
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔrɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: teoretyčny
Wiktionary
rzecz. teoretyczność ż., teoria ż., teoretyk m., teoretyczka ż.
czas. teoretyzować ndk.
przysł. teoretycznie
Wiktionary
(1.2) hipotetyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) naukowiec zajmujący się nauką teoretyczną
(1.2) człowiek, który posiadł wiedzę ogólną w danej dziedzinie, ale nie potrafi wdrożyć ją w praktykę
Wiktionary
rzecz. teoretyczność ż., teoretyczka ż., teoria ż., teoryjka ż.
czas. teoretyzować ndk.
przym. teoretyczny
przysł. teoretycznie
Wiktionary
rozważać coś w sensie teoretycznym, w oderwaniu od praktyki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. wyrażać przypuszczenia nie wychodzące poza sferę teorii
(1.2) nauk. opracowywać teorię
Wiktionary
(1.1) Pisząc swoją książkę, nie teoretyzowałem.
Wiktionary
rzecz. teoretyzowanie n., teoretyk mos., teoria ż.
przym. teoretyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażanie przypuszczeń
Wiktionary
(1.1) Skończmy z teoretyzowaniem, z myśleniem, że Austria to będzie dla nas łatwiejszy rywal niż Holandia.
Wiktionary
czas. teoretyzować ndk.
rzecz. teoria ż.
Wiktionary
1. koncepcja oparta na poznaniu i zrozumieniu istotnych czynników kształtujących pewną sferę rzeczywistości;
2. gałąź nauki, sztuki, technologii itp. w przeciwieństwie do praktyki zajmująca się kwestiami ogólnymi, założeniami; metodologia;
3. teza mająca coś tłumaczyć, lecz niedająca się udowodnić naukowo lub w praktyce zweryfikować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) system pojęć, definicji, aksjomatów, i twierdzeń, opisujący wybrany fragment świata fizycznego, świata kultury, bądź abstrakcyjnego obiektu;
(1.2) log. zbiór wzajemnie niesprzecznych zdań logicznych;
(1.3) pot. teza tłumacząca coś, ale nie udowodniona (w nauce takie użycie uważane jest za błąd, patrz uwagi)
(1.4) pot. abstrakcja, nie mająca odniesienia do praktyki
(1.5) pot. teoretyczna (w przeciwieństwie do praktycznej) część nauczania bądź egzaminu
Wiktionary
Teoria (z gr. theoría – oglądanie, rozważanie) – system pojęć, definicji, aksjomatów i twierdzeń, ustalających relacje między tymi pojęciami i aksjomatami, tworzący spójny system pojęciowy, opisujący jakąś wybraną dziedzinę fizyczną lub abstrakcyjną.
Wikipedia
(1.1) Pewna całkowicie nieudokumentowana teoria dotycząca przyczyny upadku Cesarstwa Rzymskiego głosi, że Rzymianie zapadli na ołowicę, ponieważ ich wodociągi były wykonane z ołowiu.
(1.2) Dział matematyki, który zajmuje się podzielnością liczb to teoria liczb.
(1.3) W teorii tak to powinno działać, ale praktyka jest inna.
(1.5) Teorię zdałam za pierwszym razem, a praktykę dopiero za czwartym.
Wiktionary
IPA: tɛˈɔrʲja, AS: teorʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. teoretyk mos., teoretyczność ż., teoretyzowanie n.
czas. teoretyzować ndk.
przym. teoretyczny
przysł. teoretycznie
Wiktionary
(1.3) hipoteza
Wiktionary
ateński zasiłek dla ubogich obywateli na opłacenie ich wstępu na wydarzenia kulturalne pobierany w IV i V w. p.n.e.
SJP.pl
Teorikon (gr. theorikon) to zasiłek w wysokości dwóch oboli, wypłacany w Atenach od czasów Peryklesa ubogim obywatelom na opłacenie wstępu do teatru, a z czasem na wszelkie widowiska. Był jednym z charakterystycznych przejawów polityki kulturalnej państwa ateńskiego w V w. p.n.e.
Zniesiony na wniosek Demostenesa z przeznaczeniem na cele wojskowe.
Wikipedia
dotyczący teorii grafów
SJP.pl
związany z teorią informacji (dyscypliną naukową)
SJP.pl
dotyczący teorii liczb
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. wykorzystujący dorobek teorii liczb, opierający się na teorii liczb, dotyczący teorii liczb
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔrʲjɔlʲid͡ʒˈbɔvɨ, AS: teorʹi ̯olʹiǯbovy
Wiktionary
rzecz. teoria liczb
Wiktionary
dotyczący teorii mnogości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. związany z teorią mnogości
Wiktionary
(1.1) Niemożność rozwiązania tego problemu wraz z atmosferą niechęci i niezrozumienia, z jaką spotykały się jego prace teoriomnogościowe, były przyczyną załamania nerwowego […] i późniejszej choroby psychicznej, która dawała o sobie znać aż do końca życia.
Wiktionary
dotyczący teorii modeli (semantyki logicznej)
SJP.pl
dotyczący teorii poznania (epistemologii); teoretycznopoznawczy, epistemologiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. dotyczący teorii poznania
Wiktionary
(1.1) gnoseologiczny
Wiktionary
zdrobnienie od: teoria
SJP.pl
zdrobnienie od: Teodor, Teofil (imiona męskie)
SJP.pl
Teosin – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Kolonia wchodzi w skład sołectwa Teosin, Świerże-Kolonia. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 108 mieszkańców i była siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Dorohusk.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Nepomucena w Dorohusku.
Wikipedia
kształtownik o przekroju poprzecznym w kształcie litery T; teownik
SJP.pl