stopień wyższy od przysłówka: bezstronnie
SJP.pl
brak stronniczości, brak uprzedzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest bezstronne, kto jest bezstronny
Wiktionary
Bezstronność - dyrektywa sprawiedliwości, w myśl której decyzja powinna być podejmowana na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie osobistych przekonań, uprzedzeń, preferencji lub w wyniku wpływu innych osób. Jest to brak dezaprobaty, pewne przyzwolenie, brak sprzeciwu.
Bezstronność jest też stanowiskiem osoby, która nie chce brać udziału w sporze lub konflikcie.
Wikipedia
przym. bezstronny
przysł. bezstronnie
Wiktionary
(1.1) obiektywność, neutralność
Wiktionary
obiektywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie opowiada się po żadnej ze stron (np. konfliktu)
Wiktionary
(1.1) Otrzymanie akredytacji zobowiązuje do bezstronnej, obiektywnej obsługi prasowej urzędu prezydenta.
Wiktionary
IPA: bɛsˈːtrɔ̃nːɨ, AS: be•strõ•ny
Wiktionary
rzecz. bezstronność ż.
przysł. bezstronnie
Wiktionary
(1.1) neutralny, obiektywny, obojętny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. nie mający styków, punktów styku; odbywający się bez zetknięcia elementów, powierzchni
Wiktionary
niemający stylu, nieutrzymany w żadnym stylu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nie mający stylu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsufiksalne
Wiktionary
przym. bezsufiksalny
przysł. bezsufiksalnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gram. zob. bezprzyrostkowy.
Wiktionary
rzecz. bezsufiksalność ż.
Wiktionary
nieskładający się z świerków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezświetlne
Wiktionary
przym. bezświetlny
przysł. bezświetlnie
Wiktionary
nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezżuchwowce
SJP.pl
Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.
Wikipedia
przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezżuchwowiec
SJP.pl
silnik bezszczotkowy - rodzaj silnika elektrycznego z elektrycznie sterowanym komutatorem; silnik BLDC
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszelestne; cecha tych, którzy są bezszelestni
Wiktionary
przym. bezszelestny
przysł. bezszelestnie
rzecz. szelest mrz.
Wiktionary
cichy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie powodujący szeleszczenia, szelestów
(1.2) przen. bez słyszalnych uchem ludzkim dźwięków
Wiktionary
rzecz. bezszelestność ż., szelest mrz.
przysł. bezszelestnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) typogr. o krojach pisma: nie mający szeryfów, czyli ozdobnych zakończeń znaków
Wiktionary
niemający szkieletu
SJP.pl
niepowodowanie szkód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie powodujący szkód, strat materialnych
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający szkoły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezszmerowe; cecha tych, którzy są bezszmerowi
Wiktionary
przym. bezszmerowy
przysł. bezszmerowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) telekom. techn. nie wymagający kabla do działania, bezprzewodowy
Wiktionary
rzecz. sznur mrz., sznurowadło n.
Wiktionary
(1.1) bezprzewodowy
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny kurowatych; kuropatwa koroniasta
SJP.pl
Bezszpon (Rollulus rouloul) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Rollulus. W naturze zamieszkuje lasy bambusowe i palmowe Półwyspu Malajskiego, Sumatry i Borneo. Nie wiadomo dlaczego jego nazwa polska to „bezszpon”, gdyż jak każdy kurowaty posiada ostrogi. Jest chętnie hodowanym ptakiem. Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków. W Polsce występuje też pod nazwami „puchoczub” oraz „kuropatwa koroniasta”.
Wikipedia
niepowodujący szumu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. niewywołujący szumów; działający bez wytwarzania niepożądanych dźwięków lub zakłóceń
(1.2) przen. pozbawiony niepotrzebnych kontekstów, zakłóceń, przeszkód
Wiktionary
(1.1) System komunikacji został zoptymalizowany, aby był bezszumny i bardziej wydajny.
(1.2) Bezszumna współpraca zespołu była kluczem do sukcesu projektu.
Wiktionary
przysł. bezszumnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) włók. bez użycia szwów
(1.2) biol. bez widocznych zrośli w strukturze
Wiktionary
(1.2) Płaskie czoło zmięka bezszwowo przechodzi w nadustek.
Wiktionary
przym. bezszwowy
Wiktionary
(1.2) gładko, spójnie
Wiktionary
niemający szwów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający szwów, wykonany bez użycia szwów
Wiktionary
czas. szyć
przysł. bezszwowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który nie ma szyb
Wiktionary
o środku lokomocji: nieporuszający się po szynach, niewymagający infrastruktury szynowej do przemieszczania się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewykorzystujący szyn do poruszania się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. niemający szypułek
Wiktionary
rzecz. szypułka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bez słońca; pozbawiony dostępu do słońca
Wiktionary
(1.1) Piwnica była ciemna i bezsłoneczna.
Wiktionary
(1.1) zachmurzony
Wiktionary
niewyrażony słowami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażony lub odbywający się bez użycia słów
Wiktionary
(1.1) milczący
Wiktionary
1. człowiek niemający talentu;
2. brak talentu;
3. rzecz wykonana bez talentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. człowiek bez talentu
(1.2) pogard. brak talentu
(1.3) pogard. rzecz zrobiona bez talentu
Wiktionary
przym. beztalentny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. pozbawiony talentu
Wiktionary
rzecz. beztalencie n.
Wiktionary
gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowe
SJP.pl
Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.
Wikipedia
gromada małych mięczaków bez muszli; bezpłytkowce, beztarczowce
SJP.pl
Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.
Wikipedia
nietekstylny;
1. taki, w którym należy przebywać bez ubrania;
2. niemający na sobie ubrania
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezterminowe; cecha tych, którzy są bezterminowi
Wiktionary
przym. bezterminowy
przysł. bezterminowie
Wiktionary
niemający określonego terminu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający wyznaczonej daty zakończenia
Wiktionary
rzecz. bezterminowość ż.
przysł. bezterminowo
przym. terminowy
Wiktionary
(1.1) daw. bezczesny
Wiktionary
nieopierający się na testamencie
SJP.pl
przedstawiciel podkrólestwa zwierząt, który nie wykształcił właściwych tkanek i organów; nietkankowiec, przedtkankowiec, nibytkankowiec
SJP.pl
grupa organizmów rozwijających się w warunkach beztlenowych lub w obecności znikomych ilości tlenu; anaeroby, anaerobionty, anoksybionty
SJP.pl
Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.
Wyróżnia się:
Wikipedia
organizm rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu; anaerob, anaerobiont, anoksybiont
SJP.pl
Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.
Wyróżnia się:
Wikipedia
1. niezawierający tlenu (np. komora beztlenowa);
2. zachodzący bez udziału tlenu (np. fermentacja beztlenowa);
3. rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu (np. bakterie beztlenowe)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie zawiera tlenu
(1.2) taki, który obywa się bez tlenu
Wiktionary
(1.2) Metan powstaje w przyrodzie w wyniku beztlenowego rozkładu szczątek roślinnych.
Wiktionary
rzecz. beztlenowiec m., tlen m., tlenek m.
przym. tlenowy
przysł. beztlenowo
Wiktionary
spójnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z tego powodu, dlatego
Wiktionary
1. niemający głębszej treści; błahy, beztreściowy;
2. o pokarmie, sposobie żywienia lub odżywiania się: niedostarczający wartościowych składników odżywczych
SJP.pl
1. pogodna atmosfera, wesołość;
2. nieprzejmowanie się niczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak trosk, zmartwień
(1.2) nieprzejmowanie się niczym, brak dbałości o coś
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: beztroski
Wiktionary
(1.1) Był tydzień Bożego Narodzenia; nikt z nas nie rozpoczął specjalnej pracy, lecz spędziliśmy czas w radości i domowej beztrosce.
Wiktionary
IPA: bɛsˈtrɔska, AS: bestroska
Wiktionary
rzecz. beztroskość ż.
przym. beztroski
przysł. beztrosko
Wiktionary
(1.2) niefrasobliwość
Wiktionary
1. niemający trosk, kłopotów; radosny, wesoły;
2. świadczący o braku trosk, kłopotów, np. beztroska zabawa;
3. nieskłonny do martwienia się, nieprzejmujący się niczym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający trosk, zmartwień
(1.2) świadczący o braku problemów, zmartwień
Wiktionary
(1.1) Lenistwo, szlachetna cnota dżentelmeńska, jest owocem długich beztroskich lat prosperity, obfitości i spokoju.
Wiktionary
IPA: bɛsˈtrɔsʲci, AS: bestrosʹḱi
Wiktionary
rzecz. beztroska ż., beztroskość ż.
przysł. beztrosko
Wiktionary
(1.2) idylliczny, sielankowy, bezproblemowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób beztroski
Wiktionary
(1.1) Eleganckie ekwipaże, roztrącając beztrosko ludzką ciżbę, zapowiadały rychły koniec świetlistego festynu.
Wiktionary
przym. beztroski
rzecz. beztroska ż., beztroskość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztroskie; cecha tych, którzy są beztroscy
Wiktionary
rzecz. troska ż., beztroska ż.
przym. beztroski, troskliwy
przysł. beztrosko, troskliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest beztrwożne; cecha tych, którzy są beztrwożni
Wiktionary
przym. beztrwożny
przysł. beztrwożnie
Wiktionary
nieznający trwogi, lęku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. w ciągu tygodnia
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Na beztydziyń jymy yno żur a wodzionka! → W tygodniu jemy tylko żur i wodzionkę!
Wiktionary
niemający tytułu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który nie ma tytułu
Wiktionary
niezawierający tłuszczu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie zawiera tłuszczu
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m.
przym. tłusty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny, wizyta
Wiktionary
niemający uszu, uch lub jednego ucha
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający ucha lub uszu - narządu słuchu
(1.2) niemający ucha lub uch - uchwytów
Wiktionary
IPA: bɛzˈuxɨ, AS: bezuχy
Wiktionary
niemający uczuć
SJP.pl
wiertarka bezudarowa - wiertarka niewyposażona w funkcję udaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezumne; cecha tych, którzy są bezumni
Wiktionary
przym. bezumny
przysł. bezumnie
Wiktionary
nie potwierdzony żadną umową
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bez przerwy, ciągle, nieprzerwanie
Wiktionary
(1.1) Wydawało mu się, że ten, kto kocha, bezustannie daje.
Wiktionary
rzecz. bezustanność ż.
przym. bezustanny
Wiktionary
(1.1) nieustannie
Wiktionary
nieprzerwaność, ciągłość, ustawiczność; permanentność, trwałość
SJP.pl
trwający ciągle
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa ciągle, bez przerwy
Wiktionary
(1.1) Poszukiwanie strategicznej wartości produktu jest bezustannym badaniem i ocenianiem kompozycji produktu, która jest najlepszą dla nabywcy.
Wiktionary
rzecz. bezustanność ż.
przysł. bezustannie
Wiktionary
(1.1) nieustanny; przest. bezprzestanny
Wiktionary
dawniej: nieustanny
SJP.pl
niemający usterek
SJP.pl
niemający ustnika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. niemający ustnika
Wiktionary
w odniesieniu do przedmiotów: niemający ucha; bezuchy
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pozbawiony użyteczności, bez praktycznego sensu lub efektu
Wiktionary
(1.1) Próbujesz bezużytecznie coś naprawić, co jest zepsute na zawsze.
Wiktionary
rzecz. bezużyteczność ż.
przym. bezużyteczny
Wiktionary
(1.1) daremnie, bez sensu, na próżno
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezużyteczne
Wiktionary
(1.1) Permisywizm zakłada bezużyteczność, a nawet szkodliwość zakazów obyczajowych.
Wiktionary
przym. bezużyteczny
przysł. bezużytecznie, użytecznie
Wiktionary
do niczego nieprzydatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku
Wiktionary
(1.1) Grzebień bez zębów jest bezużyteczny.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzuʒɨˈtɛt͡ʃnɨ, AS: bezužytečny
Wiktionary
rzecz. bezużyteczność ż.
Wiktionary
(1.1) bezwartościowy, nieużyteczny, nieprzydatny, zbędny, zbyteczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwartościowe; cecha tych, którzy są bezwartościowi
Wiktionary
przym. bezwartościowy
przysł. bezwartościowo
Wiktionary
1. nic nie wart, niemający wartości;
2. będący kiepskiej jakości;
3. o człowieku: wyróżniający się ujemnymi cechami charakteru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieposiadający żadnej wartości
(1.2) złej jakości
(1.3) o osobie mający zły, słaby charakter, niemający żadnych zalet
Wiktionary
(1.1) Daj spokój! Ten grat jest bezwartościowy.
(1.1) Jednocześnie Werner odnosił się do wszelkich przejawów nowoczesnej sztuki jako do czegoś „strasznego” lub „bezwartościowych śmieci”, a nawet obraził berlińską prasę liberalną, narzekając, że „sztuka była lepsza, gdy krytycy byli lepsi”.
(1.3) Po tym, co Tomek zrobił Agnieszce, wiem już, że jest to człowiek bezwartościowy.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzvartɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: bezvartośćovy
Wiktionary
rzecz. bezwartościowość ż.
Wiktionary
(1.1) bezużyteczny, nieużyteczny, nic niewart, niewart funta kłaków, niewart złamanego grosza, niewart złamanego szeląga
(1.2) byle jaki, do chrzanu, do niczego, lichy, mierny, nędzny, niepotrzebny, tandetny, szmatławy, zużyty
(1.3) beznadziejny, podły, plugawy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez względu na cokolwiek, bez stawiania warunków
(1.2) koniecznie, bezwzględnie, absolutnie
Wiktionary
(1.1) Mniej ważna jest treść reguły, niż fakt by posiadać regułę i bezwarunkowo jej przestrzegać.
(1.2) Przed zwrotem kasety wideo do wypożyczalni należało ją bezwarunkowo przewinąć do początku.
Wiktionary
rzecz. bezwarunkowość ż.
przym. bezwarunkowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwarunkowe; cecha tych, którzy są bezwarunkowi
Wiktionary
przym. bezwarunkowy
przysł. bezwarunkowo
Wiktionary
nieograniczony żadnymi warunkami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieograniczony warunkami, niezależny od żadnych warunków; całkowity, absolutny, zupełny
Wiktionary
(1.1) Roosevelt w sprawie Niemiec zaproponował formułę, której użył w czasie amerykańskiej wojny domowej generał Ulysses S. Grant — „bezwarunkowa kapitulacja”.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzvarũŋˈkɔvɨ, AS: bezvarũŋkovy
Wiktionary
rzecz. bezwarunkowość ż.
przysł. bezwarunkowo
Wiktionary
niemający wąsów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma wąsów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwątpliwe
Wiktionary
przym. bezwątpliwy
przysł. bezwątpliwie
Wiktionary
dawniej: niewątpliwy
SJP.pl
niemający wentyli
SJP.pl
niemający węzełków, wykonany bez węzełków, np. siatki bezwęzełkowowe
SJP.pl
niemający węzłów, np. sieć rybacka bezwęzłowa
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez udziału świadomości
Wiktionary
(1.1) Joanna złamała gałązkę tarniny i zaczęła ją bezwiednie gryźć.
Wiktionary
IPA: bɛzˈvʲjɛdʲɲɛ, AS: bezvʹi ̯edʹńe
Wiktionary
przym. bezwiedny
rzecz. bezwiedność ż.
Wiktionary
(1.1) machinalnie, mimowolnie, odruchowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwiedne
Wiktionary
przym. bezwiedny
przysł. bezwiednie
Wiktionary
wykonywany, odbywający się bez udziału świadomości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany bez udziału świadomości
Wiktionary
przysł. bezwiednie
rzecz. bezwiedność ż.
Wiktionary
(1.1) mimowolny, machinalny, nieświadomy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez wiatru
Wiktionary
(1.1) W górach było bezwietrznie.
Wiktionary
rzecz. wiatr mrz., bezwietrzność ż., bezwietrze n.
przym. bezwietrzny
przysł. wietrznie
Wiktionary
bez wiatru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się brakiem wiatru
Wiktionary
(1.1) Jeżeli pogoda będzie bezwietrzna, odbędą się pokazy lotów motolotniami.
Wiktionary
IPA: bɛzˈvʲjɛṭʃnɨ, AS: bezvʹi ̯eṭšny
Wiktionary
rzecz. wiatr mrz., bezwietrzność ż.
przysł. bezwietrznie
Wiktionary
niemający wież
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. niewinny
Wiktionary
IPA: bɛzˈvʲĩnːɨ, AS: bezvʹĩ•ny
Wiktionary
rzecz. bezwiństwo n.
przysł. bezwinnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. niewinność
Wiktionary
IPA: bɛzˈvʲĩj̃stfɔ, AS: bezvʹĩĩ ̯stfo
Wiktionary
przym. bezwinny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. niepowodujący powstawania wiórów
Wiktionary
przysł. bezwiórowo
Wiktionary
cecha płynu niemającego w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej
SJP.pl
o przepływie płynu: niemający w żadnym punkcie wypadkowej prędkości kątowej
SJP.pl
niezawierający witamin
SJP.pl
niewymagający wiz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewymagający uzyskania wizy
(1.2) niemający wizy
Wiktionary
(1.1) Do bezwizowej strefy obok Brześcia zostały również włączone rejony: brzeski, żabinecki, prużański, świsłocki, kamieniecki w tym Puszcza Białowieska na terenie Białorusi.
Wiktionary
przym. wizowy
Wiktionary
1. bezwodnik kwasowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy kwas nieorganiczny;
2. bezwodnik kwasów organicznych - związek chemiczny otrzymywany przez odwodnienie kwasów karboksylowych;
3. bezwodnik zasadowy - tlenek, który łącząc się z wodą, tworzy zasadowe wodorotlenki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. tlenek niemetalu tworzący kwas lub zasadę w połączeniu z wodą
Wiktionary
Bezwodniki kwasowe – grupa związków chemicznych, które w wyniku praktycznej lub teoretycznej reakcji z wodą tworzą kwasy zarówno organiczne jak i nieorganiczne. Formalnie bezwodnikiem kwasowym jest cząsteczka powstająca po usunięciu dwóch atomów wodoru i jednego atomu tlenu z cząsteczki kwasu.
Wikipedia
(1.1) Podczas policyjnego nalotu na kuchence gazowej parował 50-litrowy garnek z wywarem. Obok stały butelki z rozpuszczalnikami, bezwodnikiem oraz acetonem.
Wiktionary
przym. bezwodny, bezwodnikowy
rzecz. bezwodzie n., woda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwodne
Wiktionary
przym. bezwodny
przysł. bezwodnie
rzecz. bezwodzie n., woda ż.
Wiktionary
1. niemający rzek, jezior itp.;
2. o związku chemicznym: niezawierający wody;
3. o urządzeniu: działające bez użycia wody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony wody, wilgoci
(1.2) chem. niezawierający wody w swej strukturze krystalicznej
(1.3) techn. niepotrzebujący wody do działania
Wiktionary
rzecz. wodowanie n., woda ż., bezwodnik m., bezwodzie n., bezwodność ż.
Wiktionary
brak płynu owodniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. patologiczny brak płynu owodniowego w przebiegu ciąży;
(1.2) przest. stan braku wody
Wiktionary
Małowodzie (łac. oligohydramnion) i bezwodzie (łac. anhydramnion) – stany, w których ilość płynu owodniowego jest za mała. Małowodzie rozpoznaje się, gdy ilość płynu owodniowego w 32–36 tygodniu ciąży jest mniejsza niż 500 ml, albo gdy indeks płynu owodniowego (wskaźnik AFI) wynosi poniżej 5-6.
Wikipedia
(1.1) Całkowite bezwodzie najczęściej wiąże się z agenezją nerek
Wiktionary
rzecz. woda ż., wody nmos., wodniczka ż., wodnik m., wodnica ż., wodniak m., wodzianka ż., Wodnik m., wódka ż., owodnia ż., małowodzie n., wielowodzie n., wodowanie n., zwodowanie n., uwadnianie n., uwodnienie n., nawadnianie n., nawodnienie n., uwadnianie n., uwodnienie n., odwadnianie n., odwodnienie n., wodnicha ż., wodniczka ż., wodniczek m., wodność ż., wodnistość ż., bezwodność ż., bezwodnik m.
czas. wodować ndk., zwodować dk., uwadniać ndk., uwodnić dk., nawadniać ndk., nawodnić dk., uwadniać ndk., uwodnić dk., odwadniać ndk., odwodnić dk.
przym. wodny, wodnisty, wodnikowy, wodniacki, bezwodny, owodniowy, wódczany
przysł. wodniście
temsłow. wodo-
Wiktionary
(1.2) susza, posucha
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezwolny
Wiktionary
rzecz. bezwolność ż.
przym. bezwolny
Wiktionary
→ bezwolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwolne; cecha tych, którzy są bezwolni
Wiktionary
przym. bezwolny
przysł. bezwolnie
Wiktionary
dający sobą kierować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma własnej woli
(1.2) o słabej woli, niepotrafiący się sprzeciwić
Wiktionary
(1.1) Być może był przyzwoitym człowiekiem, który nie znosił już grania haniebnej roli w Historii, jak bezwolna marionetka w rękach półmartwego cesarstwa.
Wiktionary
przysł. bezwolnie
rzecz. bezwolność ż.
Wiktionary
→ bezwonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwonne; cecha tych, którzy są bezwonni
Wiktionary
przym. bezwonny
przysł. bezwonnie
Wiktionary
niemający woni; bezzapachowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający zapachu
Wiktionary
(1.1) Powietrze jest bezwonną mieszaniną gazów.
Wiktionary
IPA: bɛzˈvɔ̃nːɨ, AS: bezvõ•ny
Wiktionary
rzecz. bezwonność ż.
przysł. bezwonnie
Wiktionary
(1.1) bezzapachowy
Wiktionary
potocznie: odkurzacz bez worka mający specjalny pojemnik na kurz; odkurzacz bezworkowy
SJP.pl
niemający worka, np. odkurzacz bezworkowy
SJP.pl
nieskromność, nieprzyzwoitość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieskromność w postępowaniu
Wiktionary
rzecz. bezwstydnica ż., bezwstydnik mos., bezwstydność ż.
przym. bezwstydny
przysł. bezwstydnie
Wiktionary
(1.1) nieprzyzwoitość
Wiktionary
kobieta niemająca wstydu, skromności, pozbawiona skrupułów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie
Wiktionary
(1.1) Powiesił się twój kochanek, ty bezwstydnico! To się stało.
Wiktionary
rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydność ż.
:: fm. bezwstydnik mos.
przym. bezwstydny
przysł. bezwstydnie
Wiktionary
(1.1) ladacznica, nierządnica, rozpustnica
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezwstydny
Wiktionary
(1.1) Wkrótce przybrał postać pięknego młodzieńca i bezwstydnie wszedł do sypialni dziewicy, aby ją zgwałcić.
Wiktionary
rzecz. bezwstydność ż., bezwstyd mrz., bezwstydnik m., bezwstydnica ż.
przym. bezwstydny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezwstydnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezwstydny; bardziej bezwstydny
SJP.pl
człowiek niemający wstydu, skromności, pozbawiony skrupułów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zachowująca się nieskromnie lub wręcz rozpustnie
Wiktionary
(1.1) Kilku starych bezwstydników siedziało pod samą sceną.
Wiktionary
rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydność ż.
:: fż. bezwstydnica ż.
przym. bezwstydny
przysł. bezwstydnie
Wiktionary
(1.1) lubieżnik, rozpustnik; przest. wszetecznik
Wiktionary
brak wstydu, skrupułów, skromności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwstydne; cecha tych, którzy są bezwstydni
Wiktionary
rzecz. bezwstyd mrz., bezwstydnik mos., bezwstydnica ż.
przym. bezwstydny
przysł. bezwstydnie
Wiktionary
pozbawiony wstydu, nieprzyzwoity, bezczelny; zbereźny, sprośny, lubieżny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie odczuwa wstydu; bez skrupułów
(1.2) taki, który świadczy o braku skromności
Wiktionary
(1.1) Podchodziliście do śmierci w sposób bezwstydny, zafałszowany i obłudny!
(1.2) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie tę bezwstydną żądzę ku mnie!
Wiktionary
IPA: bɛsˈfstɨdnɨ, AS: besfstydny
Wiktionary
rzecz. bezwstyd m., bezwstydność ż., bezwstydnik m., bezwstydnica ż.
przysł. bezwstydnie
czas. zawstydzić
Wiktionary
(1.1) arogancki, bezczelny, buńczuczny, butny, impertynencki, wyzywający, zaczepny, zadufany, zuchwały; pot. hucpiarski, tupeciarski
(1.2) nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, śmiały, wyuzdany, wyzywający, zuchwały; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezwyjątkowe
Wiktionary
przym. bezwyjątkowy
Wiktionary
niedopuszczający wyjątków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma wyjątków
Wiktionary
rzecz. bezwyjątkowość ż.
przysł. bezwyjątkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwymiarowe
Wiktionary
przym. bezwymiarowy
przysł. bezwymiarowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający wymiarów
(1.2) fiz. nie posiadający jednostki miary
Wiktionary
(1.2) W hydrodynamice stosowana jest liczba Reynoldsa będąca wielkością bezwymiarową.
Wiktionary
rzecz. bezwymiarowość ż.
Wiktionary
(1.2) niemianowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezwypadkowe; cecha tych, którzy są bezwypadkowi
Wiktionary
przym. bezwypadkowy
Wiktionary
taki, w którym nie doszło do wypadku
SJP.pl
brak wysiłku, niewymaganie wysiłku
SJP.pl
niewymagający wysiłku; lekki, łatwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewymagający wysiłku
Wiktionary
(1.1) Chcę osiągnąć bezwysiłkową płynność mowy po japońsku.
Wiktionary
przysł. bezwysiłkowo
rzecz. siła ż.
licz. siła
Wiktionary
osoba nienależąca do żadnego wyznania religijnego
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwyznaniowe; cecha tych, którzy są bezwyznaniowi
Wiktionary
rzecz. bezwyznaniowiec m.
przym. bezwyznaniowy
przysł. bezwyznaniowo
Wiktionary
niezwiązany z żadnym wyznaniem religijnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie wyznaje lub nie uznaje żadnej religii
Wiktionary
IPA: ˌbɛzvɨznãˈɲɔvɨ, AS: bezvyznãńovy
Wiktionary
rzecz. bezwyznaniowość ż.
Wiktionary
(1.1) bezbożny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób surowy, okrutny
(1.2) w sposób całkowity, zupełnie
(1.3) w sposób bezwarunkowy i bez względu na cokolwiek
Wiktionary
(1.2) U tych dwu wybitnych krytyków ekspresywizm jest również postawą bezwzględnie aprobowaną.
Wiktionary
rzecz. bezwzględność ż.
przym. bezwzględny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezwzględnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezwzględny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|bezwzględny.
Wiktionary
(1.1) Dzieci obawiały się tej jej nieuzasadnionej bezwzględności.
Wiktionary
przym. bezwzględny
przysł. bezwzględnie
Wiktionary
1. bezwarunkowy, konieczny;
2. surowy, okrutny, bez skrupułów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) okrutny, pozbawiony współczucia
(1.2) ściśle wymagany, niedopuszczający wyjątków
(1.3) niezależny od okoliczności, nieuwarunkowany
(1.4) mat. pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej
(1.5) metrol. wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość
Wiktionary
(1.1) Ten bezwzględny bandzior trząsł całą okolicą.
(1.2) Obowiązuje bezwzględny zakaz kąpieli w jeziorze!
(1.2) Bezwzględne tlenowce rosną tylko w obecności tlenu atmosferycznego.
(1.3) Datowanie bezwzględne w archeologii nie zależy od datowania przypisanego innym artefaktom.
(1.4) Bezwzględna różnica to wartość bezwzględna różnicy dwóch liczb.
(1.5) Błąd bezwzględny pomiaru to różnica między wartością zmierzoną i wartością dokładną.
Wiktionary
IPA: bɛzˈvzɡlɛ̃ndnɨ, AS: bezvzglẽndny
Wiktionary
rzecz. bezwzględność ż.
przysł. bezwzględnie
Wiktionary
(1.1) despotyczny, okrutny
(1.3) absolutny
Wiktionary
odbywający się bez udziału wzroku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się, wykonywany bez udziału wzroku
Wiktionary
przysł. bezwzrokowo
Wiktionary
1. niechęć lub niezdolność do czynu, poruszania się; inercja
2. niemożność wykonywania jakichkolwiek ruchów porażoną częścią ciała; porażenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan braku działania, pasywności, nieskuteczności
(1.2) med. brak możliwości poruszania częścią ciała na skutek uszkodzenia układu nerwowego
Wiktionary
(1.1) Społeczny bezwład paraliżuje zmiany.
Wiktionary
rzecz. władza ż., bezwładność ż.
przym. bezwładny
przysł. bezwładnie
Wiktionary
(1.1) apatia, bezczynność, inercja, ociężałość, pasywność
(1.2) porażenie, drętwota
Wiktionary
stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć
SJP.pl
stawać się bezsilnym, bezradnym; bezsilnieć, bezradnieć
SJP.pl
1. cecha ciała polegająca na dążeniu do zachowania stanu, w którym się to ciało znajduje;
2. niezdolność poruszania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezwładne
(1.2) cecha tych, którzy są bezwładni
(1.3) fiz. opór ciała materialnego przy przyspieszaniu
Wiktionary
Bezwładność, inercja – właściwość wszystkich ciał materialnych o masie spoczynkowej większej od zera, polegająca na tym, że w inercjalnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa siła lub działające siły równoważą się, to porusza się ono ruchem jednostajnym lub pozostaje w spoczynku. Zmiana prędkości ciała wymaga działania siły. Bezwładność ciał postulowana jest przez zasadę bezwładności. Miarą bezwładności ciała jest jego masa, natomiast jej odpowiednikiem w ruchu obrotowym – moment bezwładności.
Wikipedia
(1.3) Masa jest miarą bezwładności.
Wiktionary
IPA: bɛzˈvwadnɔɕt͡ɕ, AS: bezvu̯adność
Wiktionary
przym. bezwładny, bezwładnościowy
przysł. bezwładnie
rzecz. bezwład mrz.
Wiktionary
(1.1) inercyjność
(1.2) apatia
(1.3) inercja
Wiktionary
oparty na bezwładzie; bezwładny
SJP.pl
1. niemający zdolności poruszania się;
2. w fizyce: dotyczący bezwładności ciał fizycznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieruchomy z powodu braku sił witalnych, ułomności lub uszkodzenia
(1.2) przen. nie podejmujący aktywności z powodu braku realnej władzy
Wiktionary
(1.1) Bezwładna noga zwisała po wypadku.
(1.2) Jestem bezwładny w tej sytuacji i muszę się z tym pogodzić.
(1.2) Brytyjski rząd był bezwładny wobec działań UE.
Wiktionary
przysł. bezwładnie
rzecz. bezwład mrz., bezwładność ż., władza ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnościowe
Wiktionary
przym. bezwłasnościowy
przysł. bezwłasnościowo
Wiktionary
nie oparty na prawie własności; będący bez własności
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezwłasnowolne; cecha tych, którzy są bezwłasnowolni
Wiktionary
przym. bezwłasnowolny
przysł. bezwłasnowolnie
Wiktionary
nieposiadający włosów
SJP.pl
niemający włosów; łysy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niemający włosów, będący bez włosów
Wiktionary
IPA: bɛzˈvwɔsɨ, AS: bezvu̯osy
Wiktionary
(1.1) łysy, nieowłosiony
Wiktionary
1. niemający żądła;
2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)
SJP.pl
1. niemający żądła;
2. o cechach bezżądłowych (plemię pszczół)
SJP.pl
niemający żądła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma żądła
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób bezzapachowy
Wiktionary
rzecz. bezzapachowość ż.
przym. bezzapachowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezzapachowe
Wiktionary
przym. bezzapachowy
przysł. bezzapachowo
Wiktionary
niemający zapachu; bezwonny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma zapachu
Wiktionary
(1.1) Często używam bezzapachowego dezodorantu.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzːapaˈxɔvɨ, AS: be•zapaχovy
Wiktionary
przysł. bezzapachowo
rzecz. bezzapachowość ż.
Wiktionary
(1.1) bezwonny
Wiktionary
grupa roślin niewytwarzających kwiatów, rozmnażających się głównie przez zarodniki; kryptogamy, skrytopłciowe
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzasadne
Wiktionary
przym. bezzasadny
przysł. bezzasadnie
Wiktionary
niemający podstawy; bezpodstawny, nieuzasadniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma racji bytu; nieuzasadniony, bezpodstawny, nieusprawiedliwiony
Wiktionary
(1.1) Nie jest to złośliwość bezzasadna, gdy się zważy różne samochwalcze okrzyki filozofa, który się mianował prorokiem nadchodzącego czasu.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzːaˈsadnɨ, AS: be•zasadny
Wiktionary
rzecz. bezzasadność ż.
przysł. bezzasadnie
Wiktionary
(1.1) nieuzasadniony
Wiktionary
dawniej: niezawodny
SJP.pl
bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezpilotowiec
SJP.pl
1. niemający załogi;
2. odbywający się bez udziału załogi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) lotn. astronaut. taki, który nie ma załogi
Wiktionary
(1.1) Krótka, eksperymentalna, bezzałogowa misja, mająca na celu sprawdzenie sprzętu w warunkach kosmicznych, zakończyła się powodzeniem.
Wiktionary
rzecz. bezzałogowiec m.
Wiktionary
niemający lub niewymagający zbiornika
SJP.pl
dawniej: nieodbiegający od tematu
SJP.pl
całkowity brak zębów spowodowany nieleczoną próchnicą, chorobami przyzębia lub urazem
SJP.pl
Bezzębie – stan całkowitego braku naturalnych zębów. Może prowadzić do wielu zaburzeń funkcjonowania organizmu, jak na przykład zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego, cukrzycy typu II i przewlekłej choroby nerek.
Wikipedia
rząd ssaków, których zęby nie mają korzeni i emalii; Edentata
SJP.pl
→ bezzębny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak zębów
Wiktionary
IPA: bɛzˈːɛ̃mbnɔɕt͡ɕ, AS: be•zẽmbność
Wiktionary
przym. bezzębny
przysł. bezzębnie
Wiktionary
1. niemający zębów; bezzęby;
2. środowiskowo: słaby, bezradny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma zębów; pozbawiony zębów
(1.2) przen. słaby, bezradny i niegroźny
Wiktionary
(1.1) Drogę zagrodził jej żądający dwóch złotych bezzębny kloszard.
Wiktionary
IPA: bɛzˈːɛ̃mbnɨ, AS: be•zẽmbny
Wiktionary
rzecz. bezzębność ż.
przysł. bezzębnie
Wiktionary
(1.2) bezsilny
Wiktionary
nie mający zębów; bezzębny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. taki, który nie ma zębów
Wiktionary
(1.1) bezzębny
Wiktionary
→ bezżenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezżenne; cecha tych, którzy są bezżenni
Wiktionary
rzecz. bezżeństwo n., bezżennik m., bezżeniec m.
przym. bezżenny
przysł. bezżennie
Wiktionary
(1.1) celibat; przest. bezżeństwo
Wiktionary
1. niemający żony;
2. taki, którego charakterystyczną cechą jest brak żony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zwykle o mężczyźnie: nie mający żony, będący kawalerem; nie będący mężem, małżonkiem
Wiktionary
rzecz. bezżenność ż.
Wiktionary
(1.1) nieżonaty
Wiktionary
niewchodzenie w związek małżeński; bezżenność, agamia
SJP.pl
niezawierający ziaren
SJP.pl
nie zawierający ciałek zieleni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. taki, który nie ma zielonych, fotosyntetyzujących części
Wiktionary
IPA: bɛʑˈːɛlnɨ, AS: be•źelny
Wiktionary
nadgromada najprymitywniejszych kręgowców wodnych; bezszczękowce
SJP.pl
Bezżuchwowce, bezszczękowce (Agnatha, czyt. agnata) – takson prymitywnych, pozbawionych szczęk kręgowców wodnych, do których należą minogokształtne i śluzicokształtne oraz wymarłe kostnopancerne, Heterostraci i Thelodonti. W zależności od przyjętej systematyki klasyfikowany jest w randze nadgromady, supergromady lub infratypu.
Wikipedia
przedstawiciel nadgromady kręgowców wodnych, charakteryzujących się brakiem kości szczęki; bezszczękowiec
SJP.pl
pozbawiony żużlu
SJP.pl
niepodlegający zwrotowi, niepodlegający spłacie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieobjęty obowiązkiem zwrotu
Wiktionary
(1.1) Zbyszek otrzymał pomoc w postaci bezzwrotnej zapomogi.
Wiktionary
rzecz. zwrot mrz., bezzwrotność ż.
przysł. bezzwrotnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezzwłoczny, natychmiast
Wiktionary
(1.1) Wszelkie reklamacje będę rozpatrywać uprzejmie i bezzwłocznie, zgodnie z zasadami sformułowanymi w publikacjach Amway na temat wymiany towarów i zwrotu pieniędzy za zakup wadliwych towarów.
Wiktionary
IPA: bɛzˈːvwɔt͡ʃʲɲɛ, AS: be•zvu̯očʹńe
Wiktionary
rzecz. bezzwłoczność ż.
przym. bezzwłoczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezzwłoczne
Wiktionary
przym. bezzwłoczny
przysł. bezzwłocznie
Wiktionary
(1.1) niezwłoczność
Wiktionary
natychmiastowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający nastąpić natychmiast, bez zwłoki
Wiktionary
przysł. bezzwłocznie
rzecz. bezzwłoczność ż., zwłoka ż.
Wiktionary
(1.1) niezwłoczny
Wiktionary
bezżyłka plamista - gatunek karaczana
SJP.pl
brak organizacji, nieporządek, bałagan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan braku ładu, porządku
Wiktionary
przym. bezładny
przysł. bezładnie
rzecz. bezładność ż.
Wiktionary
(1.1) bajzel, bałagan, chaos, dezorganizacja, nieład, nieporządek, zamieszanie
Wiktionary
przedstawiciel podklasy grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
podklasa grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez ładu; w bałaganie; bez organizacji
Wiktionary
rzecz. bezład mrz., bezładność ż.
przym. bezładny
Wiktionary
(1.1) byle jak, chaotycznie, nieporządnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezładnie
SJP.pl
dawniej: osoba nieporządna, niezorganizowana
SJP.pl
stan bezładu; chaotyczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezładne; cecha tych, którzy są bezładni
Wiktionary
rzecz. bezład m.
przym. bezładny
przysł. bezładnie
Wiktionary
charakteryzujący się brakiem ładu; nieuporządkowany, chaotyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony ładu, porządku
Wiktionary
(1.1) Ze względu na często bezładny rozród i ubogie warunki panujące w fabrykach szczeniąt, u szczeniąt hodowanych w tego typu miejsach występuje skłonność do znaczących problemów zdrowotnych i behawioralnych.
Wiktionary
rzecz. bezład mrz., bezładność ż.
przysł. bezładnie
Wiktionary
(1.1) chaotyczny, nieskładny, nieskoordynowany, nieuporządkowany, niezorganizowany, zabałaganiony
Wiktionary
nieposiadający łodygi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. taki, który nie posiada łodygi
Wiktionary
rzecz. łodyga ż., łodyżka ż.
Wiktionary
takson obejmujący ssaki z rzędu stekowców i nadrzędu torbaczy
SJP.pl
ssak cechujący się prymitywnym łożyskiem lub jego brakiem
SJP.pl
niepokryty łuskami, np. murena bezłuska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. nie mający łusek, nie pokryty łuskami
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wojsk. o pocisku, amunicji: nie mający łuski; o broni: wykorzystujący takie pociski
Wiktionary
(1.1) Oprócz składanych nabojów łuskowych znane są także składane naboje bezłuskowe (…).
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bełchatów – miasto powiatowe w województwie łódzkim, siedziba powiatu bełchatowskiego. Położone na Wzniesieniach Południowomazowieckich, w mezoregionie Wysoczyzna Bełchatowska nad rzeką Rakówką, ok. 50 km na południe od Łodzi i ok. 25 km na zachód od Piotrkowa Trybunalskiego.
Wikipedia
(1.1) Bełchatów i Wieluń leżą w województwie łódzkim.
Wiktionary
IPA: bɛwˈxatuf, AS: beu̯χatuf
Wiktionary
rzecz. bełchatowianin m., bełchatowianka ż.
przym. bełchatowski
Wiktionary
mieszkaniec Bełchatowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bełchatowa
(1.2) osoba pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie
Wiktionary
IPA: ˌbɛwxatɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: beu̯χatovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Bełchatów m.
:: fż. bełchatowianka ż.
przym. bełchatowski
Wiktionary
mieszkanka Bełchatowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bełchatowa
(1.2) kobieta pochodząca z Bełchatowa, urodzona w Bełchatowie
Wiktionary
IPA: ˌbɛwxatɔˈvʲjãnka, AS: beu̯χatovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Bełchatów m.
:: fm. bełchatowianin
przym. bełchatowski
Wiktionary
przymiotnik od: Bełchatów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bełchatowa, związany z Bełchatowem
Wiktionary
(1.1) Bełchatowski gips pochodzi z instalacji do odsiarczania spalin.
Wiktionary
IPA: ˌbɛwxaˈtɔfsʲci, AS: beu̯χatofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bełchatów m., bełchatowianin m., bełchatowianka ż.
Wiktionary
wieś w województwie łódzkim
SJP.pl
Bełchów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bełt
Wiktionary
(1.1) To nie bełt, lecz tylko mały bełcik.
Wiktionary
rzecz. bełt m.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Bełczyna – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Wikipedia
przymiotnik od: Bełdany (jezioro w Polsce)
SJP.pl
jezioro w Polsce
SJP.pl
Bełdany – jezioro polodowcowe, rynnowe znajdujące się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida, w całości na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, otoczone sosnowo - świerkowymi lasami Puszczy Piskiej.
Zbiornik usytuowany jest na wysokości 116 m n.p.m., obecnie powierzchnia to 944 ha i z biegiem lat staje się coraz mniejsza. W 1955 powierzchnia jeziora wynosiła 1 241,6 ha. Zbiornik podlega eutrofizacji. Na jeziorze znajdują się 3 wyspy. Składa się z wyraźnie wyodrębnionych dwóch części – południowej, o mocno rozwiniętej linii brzegowej, i północnej, węższej i mniej urozmaiconej. Na północy łączy się z jeziorem Mikołajskim, a na południowym, poprzez wodną śluzę komorową Guzianka z jeziorem Guzianka Mała i dalej z jeziorem Guzianka Wielka i jeziorem Nidzkim. Brzegi jeziora wysokie, strome i zalesione. 14 lutego 1968 wyspa na Bełdanach otrzymała nazwę Siekierniak.
Wikipedia
wieś w województwie łódzkim
SJP.pl
Bełdów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki.
Obecnie znajduje się tu siedziba sołectwa i szkoła podstawowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. ryb. zagłębienie w dnie morza, topiel wodna, głębia
(1.2) gw-pl|Mazowsze. brzuch
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z głębin morza dalekich a z bełku przepadłego powrócił, żeby u stopy braterskiej jasne czoło położyć.
Wiktionary
IPA: bɛwk, AS: beu̯k
Wiktionary
(1.1) głębia
Wiktionary
rodzaj skorupiaków z rzędu obunogów
SJP.pl
zdrobnienie od: bełkot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bełkot
Wiktionary
rzecz. bełkot m.
Wiktionary
1. niezrozumiała, niewyraźna mowa lub nieartykułowane dźwięki;
2. pozbawiona sensu wypowiedź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewyraźna mowa, bełkotanie
(1.2) pot. wypowiedź nie mająca sensu, z której nic konkretnego nie wynika; mowa trawa, pustosłowie
Wiktionary
(1.2) Wskazany przez Ciebie artykuł to przykład naukowego bełkotu – brzmi mądrze, ale nic z niego nie wynika.
Wiktionary
IPA: ˈbɛwkɔt, AS: beu̯kot
Wiktionary
rzecz. bełkotliwość ż., bełkotka ż., bełkotanie n., bełkocik mrz.
czas. bełkotać
przym. bełkotliwy
przysł. bełkotliwie
Wiktionary
(1.2) kit, gadka szmatka, bzdura, nonsens
Wiktionary
mówić bezładnie lub od rzeczy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabełkotać)
(1.1) wypowiadać słowa w sposób bardzo niewyraźny, trudny do zrozumienia
(1.2) formułować wnioski bardzo niejasno
Wiktionary
(1.1) Z pijackim uporem jął bełkotać coś o spisku.
(1.2) Naprzeciw karykaturalnie przedstawionego Sejmu, w którym posłowie bełkoczą i dzielą włos na czworo, postawił Różewicz samego księdza Skargę.
Wiktionary
rzecz. bełkot m., bełkotanie n., bełkotka ż., bełkotliwość ż., wybełkotanie n., zabełkotanie n.
czas. wybełkotać dk., zabełkotać dk.
przym. bełkotliwy
przysł. bełkotliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mówienie w sposób niewyraźny, niezrozumiały
(1.2) przen. wyrażanie się w sposób nielogiczny, niezborny i zawiły
Wiktionary
Bełkotanie – ciężka postać dyslalii polegająca na niemożności prawidłowego wymawiania dźwięków. Do bełkotania zalicza się reranie (nieprawidłowe wymawianie głoski „r” np.: rower = lowel); seplenienie i szeplenienie (nieprawidłowe wymawianie głosek „s” i „sz” np.: stacja = sztacja, poszła = posła); zniekształceniom może ulegać wymowa innych głosek np.: „k”, „l”, „p” i in.
Wikipedia
rzecz. bełkot m., bełkotliwość ż., bełkotka ż.
czas. bełkotać
przym. bełkotliwy
przysł. bełkotliwie
Wiktionary
(1.1) gulgotanie
Wiktionary
urządzenie służące do wprowadzania gazu lub pary pod powierzchnię cieczy; barboter
SJP.pl
Bełkotka − najstarsze i najsłynniejsze źródło w Iwoniczu-Zdroju, położone na stokach góry Przedziwnej. Nazwa pochodzi od wydobywającego się z dna źródła gazu ziemnego, wywołującego bulgotanie ("bełkot") wody. Ilość wydobywającego się gazu była wówczas na tyle duża, że do największych atrakcji, popularnych wśród gości uzdrowiska, należało jego zapalanie. Wyglądało to wtedy tak, jakby paliła się powierzchnia wody. Obecnie ilość wydobywającego się gazu jest niewielka i jego stężenie jest zbyt niskie, by można go było zapalić.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: bełkotliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bełkotliwe; cecha tych, którzy są bełkotliwi
Wiktionary
przym. bełkotliwy
przysł. bełkotliwie
rzecz. bełkot mrz., bełkotanie n.
czas. bełkotać
Wiktionary
podobny do bełkotu
SJP.pl
przymiotnik od: Bełz, miasto na Ukrainie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bełzem, dotyczący Bełza
Wiktionary
rzecz. Bełz m., bełzianin m., bełzianka ż.
Wiktionary
wieś w województwie śląskim
SJP.pl
Bełsznica (niem. Belschnitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce. W latach 1945–1954 siedziba gminy Bełsznica.
Wikipedia
1. bełtanie się wody; plusk;
2. nasada strzały z trzema odpowiednio wykrojonymi piórami;
3. strzała, pocisk do kuszy;
4. cieśnina morska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pocisk kuszy;
(1.2) lotka, nasada strzały z piórami
(1.3) ryb. drąg służący rybakom do mącenia wody i naganiania ryb w sieci
(1.4) geogr. wąski przesmyk, cieśnina
(1.5) pot. wymiociny
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. tanie wino lub mieszanka wódki z innym wyrobem alkoholowym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) mitsłow. demon polny wabiący podróżnych na bezdroża;
Wiktionary
Bełt – pocisk przeznaczony do wystrzeliwania z kuszy. W porównaniu ze strzałą stosowaną w łukach, jest od niej krótszy, cięższy i grubszy.
Podobnie jak w strzale, całość bełtu tworzą: grot, promień i niekiedy lotka. Jego zasięg i prędkość lotu uzależniona jest zarówno od kuszy i jej siły naciągu, jak i od długości oraz masy samego bełtu.
Wikipedia
(1.2) Co chwila bełt strzały do cięciwy przykładał i puszczał niechybnego posłańca śmierci w tłok największy.
Wiktionary
IPA: bɛwt, AS: beu̯t
Wiktionary
czas. bełtać ndk.
rzecz. bełcik mrz.
Wiktionary
(1.1) pocisk, strzała
(1.2) lotka
(1.4) przesmyk, cieśnina
(2.1) jabol, alpaga, wino marki wino, wino patykiem pisane
Wiktionary
potocznie: mieszać, mącić ciecz
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbełtać)
(1.1) pot. mącić ciecz
Wiktionary
IPA: ˈbɛwtat͡ɕ, AS: beu̯tać
Wiktionary
rzecz. bełt m., bełtanie n.
czas. zabełtać dk.
Wiktionary
(1.1) mącić, mieszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bełtać.
Wiktionary
rzecz. zabełtanie n.
czas. bełtać ndk., zabełtać dk.
Wiktionary
(1.1) mieszanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bełtwa festonowa - gatunek krążkopława występujący w Oceanie Atlantyckim i Morzu Północnym
SJP.pl
potocznie: kiepskie, tanie wino; alpaga, mózgotrzep, jabol, pryta, siara, wińsko
SJP.pl
Bełty (Bełcz, Bolc) – polski herb szlachecki.
Wikipedia
Bełwin (ukr. Бовино) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Przemyśl.
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim, nad Sołokiją i Rzeczycą, do 1951 roku znajdowało się w granicach Polski;
Wiktionary
Bełz (ukr. Белз, jid. בעלז) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim, położone nad rzekami Sołokiją i Rzeczycą, 4 km w linii prostej od granicy z Polską. Siedziba hromady Bełz.
W mieście jest stacja kolejowa Bełz. W granicach miasta znajduje się dawna wieś Witków. Dawniej do Bełza należało Zabłocie.
Wikipedia
rzecz. bełzianin mos., bełzianka ż.
przym. bełski
Wiktionary
nazwisko, m.in. Józef Bełza (1805-1888) - polski chemik; Igor Bełza (1904-1994) - rosyjski muzykolog i kompozytor pochodzenia polskiego
SJP.pl
Bełza – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec, z nobilitacji.
Wikipedia
mieszkaniec Bełżca
SJP.pl
mieszkanka Bełżca
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Bełżec (do 29 maja 1953 Bełzec) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim. Siedziba gminy Bełżec. Leży przy drodze krajowej nr 17.
Bełżec uzyskał lokację miejską w 1607 r., zdegradowany przed 1676 r. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. W latach 1973–1991 w gminie Tomaszów Lubelski.
Wikipedia
przymiotnik od: Bełżec
SJP.pl
mieszkaniec Bełza
SJP.pl
mieszkanka Bełza
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bełżyce (jid. בעלזשיצע) – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bełżyce. Położone na Równinie Bełżyckiej.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1417 roku, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim w województwie lubelskim. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie lubelskim, obwodzie lubelskim województwa lubelskiego. Miasto zdegradowane w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1958 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. lubelskiego.
Wikipedia
(1.1) Na cmentarzu w Bełżycach znajduje się zbiorowa mogiła więźniów z obozu na Majdanku.
Wiktionary
IPA: bɛwˈʒɨt͡sɛ, AS: beu̯žyce
Wiktionary
rzecz. bełżyczanin m., bełżyczanka ż., Bełżec m.
przym. bełżycki
Wiktionary
przymiotnik od: Bełżyce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Bełżycami, dotyczący Bełżyc
Wiktionary
IPA: bɛwˈʒɨt͡sʲci, AS: beu̯žycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bełżyce nmos., bełżyczanin m., bełżyczanka ż., Bełżec m.
Wiktionary
mieszkaniec Bełżyc
SJP.pl
mieszkanka Bełżyc
SJP.pl
skrót od: Bankowy Fundusz Gwarancyjny
SJP.pl
Bank Gdański SA
SJP.pl
[czytaj: be-gie-KA] skrót od: Bank Gospodarstwa Krajowego
SJP.pl
1. skrót od: Biuro Gospodarki Wodnej;
2. dawne wydawnictwo w Polsce
SJP.pl
skrót od: Bank Gospodarki Żywnościowej
SJP.pl
symbol bohru, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
Bhagawadgita (sanskryt भगवद्गीता Bhagavadgītā, Pieśń Pana) – gita (pieśń) w formie dialogu stanowiąca niewielką część epickiego poematu Mahabharaty (ok. 700 strof Bhiszma-Parwa, rozdziały 23–40). Jedna ze świętych ksiąg hinduizmu skomponowana najprawdopodobniej pomiędzy III a II wiekiem p.n.e.
Wikipedia
w hinduizmie: wielbiciel, żarliwy wyznawca
SJP.pl
Bhakta (też: bhaktijogin) – w hinduizmie, a szczególnie w śiwaizmie i wisznuizmie, osoba praktykująca bhaktijogę.
Bhakta stara się osiągnąć wyzwolenie (różnie rozumiane w zależności od wyznawanej religii) poprzez rozwinięcie intensywnej i bezinteresownej miłości do Boga.
Wikipedia
ścieżka oddania, wielbienie, miłość do Boga
SJP.pl
Bhakti (sanskr. bhakti – przywiązanie, miłość; termin zwykle oddawany jako pobożność) – forma religijności w hinduizmie przejawiająca się głębokim emocjonalnym i intelektualnym oddaniem bogu, której metaforą może być miłosny związek z bóstwem, a zarazem niezwykle silny, żywiołowy ruch religijno-społeczny. Osoba praktykująca bhakti nazywana jest bhaktą.
Wikipedia
indyjski (hinduski) styl muzyczny
SJP.pl
Bhangra (język pendżabski: ਭੰਗੜਾ trb. [pə̀ŋgɽäː]) – rodzaj muzyki i tańca pochodzący z Pendżabu. Pierwotnie rodzaj tańca wykonywanego przez rolników podczas Waisakhi, pendżabskiego święta wiosny.
Współcześnie tą nazwą określa się też odmiana muzyki pop, będącą połączeniem różnych elementów zachodniego rocka i tradycyjnej pendżabskiej muzyki.
Wikipedia
[czytaj: bangramafin] gatunek muzyczny, odmiana dancehallu, na którą wpływ miała bhangra i inna indiańska muzyka
SJP.pl
Bank Handlowo-Kredytowy SA
SJP.pl
[czytaj bopal] miasto w Indiach
SJP.pl
Bhopal (hindi भोपाल, trb.: Bhopal, trl.: Bhopāl; ang. Bhopal) – miasto w środkowych Indiach, stolica stanu Madhya Pradesh, na wyżynie Dekan, nad sztucznymi i naturalnymi zbiornikami wodnymi. Około 2 mln mieszkańców. Ważny węzeł komunikacyjny.
Wikipedia
[czytaj: be-ha-PE lub jako całe, odmienne wyrażenie] skrót od: bezpieczeństwo i higiena pracy; BHP
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Bezpieczeństwo i Higiena Pracy (zbiór norm dotyczących metod zachowania bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy i wypoczynku)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przepisów BHP należy bezwzględnie przestrzegać.
Wiktionary
IPA: bɛ‿xa‿ˈpɛ, AS: be‿χa‿pe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Indiach, stolica stanu Orisa;
Wiktionary
Bhubaneswar (hindi भुवनेश्वर, trb.: Bhubaneśwar, trl.: Bhuvaneśvar; orija ଭୁବନେଶ୍ବର; ang. Bhubaneswar) – miasto we wschodnich Indiach, stolica stanu Orisa, w delcie rzeki Mahanadi. Około 647,2 tys. mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Bhubaneswaru|Ms=Bhubaneswarze.
synonimy.
(1.1) Bhubaneśwar
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Orisa
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Bhubaneśwar m.
przym. bhubaneswarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bhubaneswar
źródła.
== Bhubaneswar (język angielski.) ==
thumb|Bhubaneswar (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Bhubaneswar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Bhubaneśwar m.
przym. bhubaneswarski
Wiktionary
(1.1) Bhubaneśwar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja leżąca na brzuchu, w której klatka piersiowa jest uniesiona do góry, lekko wspierając się na rękach
Wiktionary
(1.1) pozycja kobry, pozycja węża, kobra, wąż
Wiktionary
[czytaj: butan] państwo w Azji ze stolicą w Thimphu; Królestwo Bhutanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Thimphu;
Wiktionary
Bhutan (dzongkha འབྲུག་ཡུལ་), oficjalnie Królestwo Bhutanu (dzongkha འབྲུག་ཡུལ་) – państwo śródlądowe w Azji Południowej, we wschodnich Himalajach, graniczące na północy, zachodzie i wschodzie z Chinami, a na południu z Indiami. Oficjalna nazwa Druk Jul oznacza Królestwo Smoka.
Mieszkańcy Bhutanu nazywają siebie Druk Pa – ludzie smoków.
Wikipedia
(1.1) Bhutan to górzyste małe państwo na południowych zboczach Himalajów.
Wiktionary
IPA: ˈbutãn, AS: butãn
Wiktionary
rzecz. Bhutańczyk mos., Bhutanka ż.
przym. bhutański
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Królestwo Bhutanu
Wiktionary
[czytaj: butańczyk] obywatel Bhutanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Bhutanu
Wiktionary
IPA: buˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: butãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Bhutan mrz.
:: fż. Bhutanka ż.
przym. bhutański
Wiktionary
[czytaj: butanka] obywatelka Bhutanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Bhutanu
Wiktionary
IPA: buˈtãŋka, AS: butãŋka
Wiktionary
rzecz. Bhutan mrz.
:: fm. Bhutańczyk mos.
przym. bhutański
Wiktionary
[czytaj: butański] przymiotnik od: Bhutan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Bhutanu, państwa w Azji
Wiktionary
(1.1) Cudzoziemiec musi najpierw skontaktować się z bhutańskim biurem podróży i ustalić harmonogram pobytu: co chce zwiedzać, jak długo, gdzie mieszkać, co jadać.
Wiktionary
IPA: buˈtãj̃sʲci, AS: butãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bhutan mrz., Bhutańczyk mos., Bhutanka ż.
Wiktionary
potocznie o biseksualiście; biseks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. biseksualista
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. biseksualistka
(2.2) daw. środ. polit. skr. bibuła (materiały agitacyjne)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) archeol. rodzaj nefrytowych dysków wytwarzanych w starożytnych Chinach
przymiotnik
(4.1) pot. biseksualny
Wiktionary
Szwajcaria:
Inne:
Wikipedia
IPA: bʲi, AS: bʹi
Wiktionary
przedrostek
(1.1) dwu-
(1.2) obu-
Wiktionary
(1.1) bisekcja
(1.2) bilateralny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|łac|bis.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bi-; (1.2) bi-
* duński: (1.1) bi-; (1.2) bi-
źródła.
== bi- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bi-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) dwu-
(1.2) bi-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) środ. harc. Robert Baden-Powell, twórca skautingu
Wiktionary
Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, Lord Baden-Powell (wym. /ˈbeɪdən ˈpoʊ.əl/), znany również jako B-P (ur. 22 lutego 1857 w Londynie, zm. 8 stycznia 1941 w Nyeri w Kenii) – brytyjski wojskowy, generał porucznik, pisarz, twórca i założyciel skautingu.
Wikipedia
(1.1) Zostawcie świat lepszym niż go zastaliście, tak mówił Bi-Pi i teraz ja tak mówię do wszystkich harcerzy.
Wiktionary
IPA: ˈbʲi‿pʲi, AS: bʹi‿pʹi
Wiktionary
żółta ciecz o maślanym smaku i zapachu, organiczny związek chemiczny z grupami karbonylowymi w pozycjach sąsiednich
SJP.pl
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający grożące komuś niebezpieczeństwo, nieszczęście itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. nieszczęście
(1.2) daw. bieda
wykrzyknik
(2.1) wskazuje na to, że coś lub kogoś czeka wielkie nieszczęście
Wiktionary
(2.1) Biada nam! będziemy zgubieni.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjada, AS: bʹi ̯ada
Wiktionary
rzecz. biadanie n.
Wiktionary
narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadolić (potocznie)
SJP.pl
wieś w województwie opolskim
SJP.pl
Wikipedia
użalanie się, lament, biadolenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) głośne wyrażanie żalu
Wiktionary
czas. biadać ndk.
wykrz. biada
rzecz. biada ż.
Wiktionary
(1.1) lamentowanie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Biadaszka – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
potocznie: użalanie się, lament, biadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biadolić.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjadɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: bʹi ̯adolẽńe
Wiktionary
czas. biadolić
Wiktionary
(1.1) jeremiada, narzekanie, jęczenie, zrzędzenie
Wiktionary
potocznie: narzekać, lamentować; użalać się, skarżyć się, biadać
SJP.pl
region w Nigerii (w okresie od maja roku 1967 do stycznia roku 1970 - państwo, Republika Biafry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina w południowo-wschodniej Nigerii
(1.2) hist. geogr. państwo istniejące w latach 1967–1970 w Afryce, na wybrzeżu obecnej Nigerii;
(1.3) daw. geogr. zatoka Bonny;
Wiktionary
Biafra (Republika Biafry) – państwo, które istniało w południowo-wschodniej Nigerii od 30 maja 1967 do 15 stycznia 1970 i obejmowało obszar w okolicy wybrzeży Nigerii i Kamerunu. Jego nazwa pochodzi od zatoki Biafra, części Zatoki Gwinejskiej.
Wikipedia
rzecz. Biafrańczyk mos., Biafranka ż.
przym. biafrański
Wiktionary
(1.2) ofic. Republika Biafra
Wiktionary
mieszkaniec Biafry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec (hist. obywatel) Biafry
Wiktionary
rzecz. Biafra ż.
:: fż. Biafranka ż.
przym. biafrański
Wiktionary
mieszkanka Biafry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka (hist. obywatelka) Biafry
Wiktionary
rzecz. Biafra ż.
:: fm. Biafrańczyk mos.
przym. biafrański
Wiktionary
przymiotnik od: Biafra, kraina w Nigerii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Biafrą, odnoszący się do Biafry
Wiktionary
rzecz. Biafrańczyk mos., Biafranka ż., Biafra ż.
Wiktionary
1. narzędzie jubilerskie do wiercenia i szlifowania
2. rodzaj rdzenia ferrytowego
SJP.pl
Biaks (ang. biaxial – dwuosiowy) – rdzeń z ferrytu o prostokątnej pętli histerezy w postaci prostopadłościanu o dwóch prostopadłych, nieprzecinających się otworach. Sporadycznie stosowany w niewielkich, szybkich pamięciach ferrytowych o organizacji 2D i magnetycznych elementach logicznych.
Wikipedia
1. mieszkaniec miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkaniec Białego (wsi w polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka miejscowości, której nazwa rozpoczyna się od "Biała", np. Biała Podlaska;
2. mieszkanka Białego (wsi w polsce)
SJP.pl
mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanin
SJP.pl
mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialszczanka
SJP.pl
taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. przymiotnik od: Biała, Biała Piska, Biała Rawska;
2. przymiotnik od: Biała Podlaska; bialskopodlaski, podlaskobialski (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Górami Bialskimi, dotyczący Gór Bialskich
(1.2) związany z Białą, dotyczący Białej
(1.3) związany z Białą Podlaską, dotyczący Białej Podlaskiej
(1.4) związany z Białą Piską, dotyczący Białej Piskiej
(1.5) związany z Białą Rawską, dotyczący Białej Rawskiej
Wiktionary
rzecz. Biała ż.
przysł. biało
przym. bialskopodlaski
Wiktionary
(1.3) bialskopodlaski
Wiktionary
→ Biała Podlaska; bialski, podlaskobialski (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Białej Podlaskiej; związany z Białą Podlaską
Wiktionary
rzecz. bialanin mos., bialanka ż., Biała Podlaska ż.
przym. bialski
Wiktionary
(1.1) bialski
Wiktionary
mieszkaniec Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanin
SJP.pl
mieszkanka Białej Podlaskiej (miasta w Polsce); bialczanka
SJP.pl
zdrobnienie od: biały; bieluchny, bialutki (bielutki), bialuśki (bieluśki)
SJP.pl
zdrobnienie od: bialuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
IPA: ˌbʲjaluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯aluśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki (bielutki), bieluśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
IPA: bʲjaˈluɕci, AS: bʹi ̯aluśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: bialutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
IPA: ˌbʲjaluˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯alutẽńḱi
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bielutki, bialuśki (bieluśki)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: biały
Wiktionary
(1.1) Mówią "bielutkie chmurki" zamiast bialutkie, "areoklub" zamiast aeroklub, "areobik" zamiast aerobik, że będzie "zero stopni" zamiast zero.
(1.1) Trudno uwierzyć, że bialutkie, pozbawione tłuszczu mięso krewetek, homarów, ośmiornic, kalmarów - to prawdziwa bomba szkodliwych składników.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈlutʲci, AS: bʹi ̯alutʹḱi
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mos.
Wiktionary
(1.1) bialuśki, bieluśki, bielutki
Wiktionary
[czytaj: bianko] puste miejsce w pełnomocnictwie, rachunku lub innym dokumencie handlowym; blanco, blanko
SJP.pl
Bianco – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Reggio Calabria.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 4019 osób, 129,6 os./km².
Wikipedia
[czytaj: bi-andria] zawarcie przez kobietę nowego związku małżeńskiego bez rozwiązania poprzedniego; dwumęstwo
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. jeden z księżyców Urana;
Wiktionary
Bianca, Bianka
Wikipedia
IPA: ˈbʲjãŋka, AS: bʹi ̯ãŋka
Wiktionary
[czytaj: bjaRIC] miasto we Francji
SJP.pl
Wikipedia
społeczne i ideowe przekonania nieuświadamiane przez badacza
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: biatlon] dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biatlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zob. biatlon.
Wiktionary
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) biatlon, dwubój zimowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. biatlonowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|biatlon.
źródła.
== biathlon (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-biathlon.oga.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sport. biatlon, biathlon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. biatlonowy
Wiktionary
(1.1) biatlon, dwubój zimowy
Wiktionary
mężczyzna, chłopak uprawiający biathlon (biatlon); biatlonista
SJP.pl
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.
Wikipedia
SJP.pl
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.
Wikipedia
związany z biathlonem (biatlonem, dwubojem zimowym); biatlonowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. zob. biatlonowy.
Wiktionary
przym. biatlonowy
Wiktionary
dyscyplina sportu zimowego składająca się z biegu narciarskiego i strzelania; biathlon; diathlon; diatlon; dwubój zimowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zimowa dyscyplina sportu składająca się z biegu narciarskiego i strzelania;
Wiktionary
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) startować w biatlonie • zwycięzca biatlonu
synonimy.
(1.1) dwubój zimowy, biathlon
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biatlonista m., biatlonistka ż.
przym. biatlonowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) (etym|łac|bis. → dwa razy) + (etym|gr|ἆθλον. → zapasy, walka) = dwubój
:: por.
::: etymn|franc|décathlon., etymn|ang|decathlon. → dziesięciobój
::: etymn|ang. etymn|franc|pentathlon. → pięciobój
::: etymn|franc. etymn|ang|heptathlon. → siedmiobój
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biathlon
* arabski: (1.1) بياثلون m. (biyathlun)
* baskijski: (1.1) biatloi
* białoruski: (1.1) біятлон m. (bijatlon)
* bośniacki: (1.1) biatlon m.
* bułgarski: (1.1) биатлон m. (biatlon)
* chiński standardowy: (1.1) 滑雪射击 (huáxuě shèjī)
* chorwacki: (1.1) biatlon m.
* czeski: (1.1) biatlon m.
* duński: (1.1) biatlon w.
* estoński: (1.1) laskesuusatamine
* fiński: (1.1) ampumahiihto
* francuski: (1.1) biathlon m.
* galicyjski: (1.1) biatlón m.
* gruziński: (1.1) ბიატლონი (biat’loni)
* hebrajski: (1.1) ביאתלון m. (biyatlon)
* hindi: (1.1) बैथलॉन (baithalon)
* hiszpański: (1.1) biatlón m.
* indonezyjski: (1.1) biathlon
* japoński: (1.1) バイアスロン
* kataloński: (1.1) biatló m.
* kazachski: (1.1) биатлон / bïatlon
* koreański: (1.1) 바이애슬론
* litewski: (1.1) biatlonas m.
* łotewski: (1.1) biatlons m.
* macedoński: (1.1) биатлон m. (biatlon)
* niderlandzki: (1.1) biatlon n./m.
* niemiecki: (1.1) Biathlon n.
* norweski (bokmål): (1.1) skiskyting m./ż.
* nowogrecki: (1.1) δίαθλο n.
* portugalski: (1.1) biatlo m., biátlon m.
* romansz: (1.1) biatlon m.
* rosyjski: (1.1) биатлон m.
* rumuński: (1.1) biatlon n.
* serbski: (1.1) биатлон (biatlon) m.
* słowacki: (1.1) biatlon m.
* słoweński: (1.1) biatlon m.
* szwedzki: (1.1) skidskytte n.
* turecki: (1.1) biatlon
* ukraiński: (1.1) біатлон m.
* węgierski: (1.1) biatlon
* wietnamski: (1.1) môn trượt tuyết và bắn súng
* włoski: (1.1) biathlon m.
źródła.
== biatlon (język bośniacki.) ==
thumb|biatlon (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sport. biatlon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. biatlonista m., biatlonistka ż.
przym. biatlonowy
Wiktionary
(1.1) dwubój zimowy, biathlon
Wiktionary
mężczyzna, chłopak uprawiający biatlon (biathlon); biathlonista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec, który uprawia biatlon
Wiktionary
Biathlon, biatlon, dwubój zimowy (łac. bi – dwu, gr. áthlon – zawody, nagroda) – zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7,5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.
Wikipedia
(1.1) Biatlonista był szybki, ale stracił przewagę na strzelnicy.
Wiktionary
rzecz. biatlon m.
:: fż. biatlonistka ż.
przym. biatlonowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta, która uprawia biatlon
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biatlon m.
:: fm. biatlonista m.
przym. biatlonowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|biatlonista.
* bułgarski: (1.1) биатлонистка ż.
* francuski: (1.1) biathlète ż.
* słowacki: (1.1) biatlonistka
* włoski: (1.1) biathleta ż.
źródła.
== biatlonistka (język słowacki.) ==
thumb|biatlonistka (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. biatlonistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjatlɔ̃ˈɲistka, AS: bʹi ̯atlõńistka
Wiktionary
rzecz. biatlon m.
:: fm. biatlonista m.
przym. biatlonowy
Wiktionary
związany z biatlonem (biathlonem, dwubojem zimowym); biathlonowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany z biatlonem (biathlonem)
Wiktionary
(1.1) W pierwotnym znaczeniu, sztafeta to drużynowa konkurencja sportowa (biegowa, pływacka, narciarska, biatlonowa lub łyżwiarska), w której człownkowie drużyny jeden po drugim przechodzą przez etapy, przekazując kolejkę poprzez włożenie w rękę pałeczki lub po prostu przez dotyk.
Wiktionary
rzecz. biatlon mrz., biathlon mrz., biatlonista mos., biatlonistka ż.
przym. biathlonowy
Wiktionary
(1.1) war. biathlonowy
Wiktionary
taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. rzeka, prawy dopływ Dunajca;
(1.3) geogr. rzeka, prawy dopływ Wisły;
(1.4) geogr. dawniej miasto, a obecnie część Bielska-Białej;
(1.5) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;
(1.6) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Seret;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przez Białą przebiega droga wojewódzka nr 414.
(1.2) Biała to rzeka w Małopolsce.
(1.3) Na stokach Klimczoka znajdują się źródła Białej.
(1.4) W Białej urodziła się babcia Zofia.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjawa, AS: bʹi ̯au̯a
Wiktionary
przym. bialski
rzecz. bialanin/bialanka
Wiktionary
choroba układu krwiotwórczego o charakterze nowotworowym, polegająca na nadmiernym, niekontrolowanym tworzeniu się oraz nieprawidłowym dojrzewaniu krwinek białych (leukocytów); leukemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nadmierne wytwarzanie białych krwinek;
Wiktionary
Białaczka (łac. leucaemia) – grupa nowotworów złośliwych o różnym przebiegu i objawach, która jest spowodowana patologicznym klonalnym rozrostem komórek układu krwiotwórczego o różnym stopniu dojrzałości w szpiku kostnym, a także w węzłach chłonnych i narządach krwiotwórczych okresu płodowego (wątroba, śledziona), a w późniejszym etapie również w innych tkankach. W konsekwencji choroby dochodzi do zaburzeń ilościowych i jakościowych komórek krwi obwodowej.
Wikipedia
(1.1) Zdiagnozowanie białaczki wymaga specjalistycznych badań krwi obejmujących badanie komórek krwi w szpiku i krwi obwodowej.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈwat͡ʃka, AS: bʹi ̯au̯ačka
Wiktionary
przym. białaczkowy, białaczkotwórczy
czas. bielić
Wiktionary
(1.1) leukemia, leukoza
Wiktionary
sprzyjający rozwojowi białaczki
SJP.pl
człowiek cierpiący na białaczkę
SJP.pl
przymiotnik od: białaczka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z białaczką
Wiktionary
rzecz. białaczka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Białaczów – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Białaczów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela. W pobliżu miejscowości znajduje się rezerwat leśny Białaczów.
Wikipedia
mieszkaniec Białaczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Białaczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kobieta
(1.2) stpol. mężatka
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawaɡˈwɔva, AS: bʹi ̯au̯agu̯ova
Wiktionary
rzecz. białagłowka ż.
Wiktionary
(1.1) białogłowa
(1.2) białogłowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. młoda kobieta, niezbyt roztropna
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawaɡˈwɔfka, AS: bʹi ̯au̯agu̯ofka
Wiktionary
rzecz. białagłowa ż., białogłowa ż.
Wiktionary
lekceważące określenie człowieka rasy białej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. slang. człowiek o bladej skórze
(1.2) pot. slang. pejor. człowiek o białej skórze, człowiek białej rasy
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Białas:
Wikipedia
(1.2) Na co się gapisz białasie?
Wiktionary
rzecz. biel m., białość ż., bielenie n.
:: fż. białaska ż.
przym. biały
czas. bielić ndk.
przysł. biało
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: kobieta rasy białej
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie zdołbuszowskim obwodu rówieńskiego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. białaszowianin m., białaszowianka ż.
przym. białaszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie berezieńskim obwodu rówieńskiego
Wiktionary
Białaszówka (ukr. Балашівка, Bałasziwka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, w hromadzie Bereźne. W 2001 liczyła 2169 mieszkańców.
W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Bereźne w powiecie kostopolskim, w województwie wołyńskim.
Wikipedia
przym. białaszówecki
Wiktionary
różowy o białawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o białawym odcieniu
Wiktionary
szary o odcieniu białawym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary z odcieniem białawym
Wiktionary
(1.1) Nie zamawialiśmy takiej białawoszarej szafki. W katalogu była alabastrowa.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawavɔˈʃarɨ, AS: bʹi ̯au̯avošary
Wiktionary
zielony o białawym odcieniu
SJP.pl
nieco żółty o białawym odcieniu
SJP.pl
żółty o białawym odcieniu
SJP.pl
zbliżony do białego, nie do końca biały, prawie biały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor podobny do białego; niezupełnie biały, prawie biały, jasny
Wiktionary
Białawy – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Do 2023 r. miejscowość była przysiółkiem wsi Białawy Małe.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna wyróżniał się na skrzyżowaniu, dzięki kurczowo trzymanemu, białawemu telefonowi.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈwavɨ, AS: bʹi ̯au̯avy
Wiktionary
rzecz. biały mos., białość ż., biel ż., bielak mzw.
przym. biały, bielecki
przysł. białawo, biało
temsłow. biało-
czas. bielić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Białczyk (niem. Neu Balz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Witnica.
W obecnym kształcie powstała w 1945 r. i składa się z kilku dawnych, odrębnych miejscowości. Nazwę miejscowości ustaliła poznańska komisja powołana do spolszczenia nazw niemieckich w Dolinie Dolnej Odry, zatwierdzając ją 8 listopada i ogłaszając w Poznańskim Dzienniku Wojewódzkim z 1945 r. w numerze 12. Wówczas nazwa odnosiła się jedynie do Neu Balz.
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pionki, bierki białego koloru
forma przymiotnika.
(2.1) lm. nmos. od: biały
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powszechnie wierzy się, że białe wygrywają.
(1.1) O tym, kto gra białymi decydują reguły danego turnieju.
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mos., bielak mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Biełecki, Białecka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 5000 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Białężyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 432.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
dawniej: kobieta zamężna, niewiasta, białogłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta zamężna
(1.2) stpol. bułka pszenna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: białko
Wiktionary
Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.
Wikipedia
(1.1) Niechciał z nami przestawać, niechciał bydła pasać,// Lepiey mu za białkami po ulicach hasać
Wiktionary
IPA: ˈbʲjawka, AS: bʹi ̯au̯ka
Wiktionary
rzecz. biały mos., biel ż., białko n.
czas. bielić
przym. biały
Wiktionary
(1.1) białogłowa
Wiktionary
1. przeźroczysta część ptasiego jaja;
2. potocznie: biała, nieprzejrzysta część gałki ocznej;
3. występujący we wszystkich żywych organizmach wielocząsteczkowy związek chemiczny zbudowany z co najmniej stu aminokwasów połączonych wiązaniami peptydowymi; proteina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. anat. kulin. płynna i przezroczysta substancja otaczająca żółtko ptasich jaj
(1.2) anat. pot. biała część oka (gałki ocznej), znajdująca się dookoła tęczówki
(1.3) biochem. wielocząsteczkowy związek organiczny zbudowany z aminokwasów;
(1.4) środ. przestępcze dokument, papier
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp., zob. białka.
Wiktionary
Białka, proteiny – wielkocząsteczkowe biopolimery o masie cząsteczkowej od ok. 10 tys. do kilku mln Da, a właściwie biologiczne polikondensaty, zbudowane z aminokwasów połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi. Występują we wszystkich żywych organizmach oraz wirusach. Synteza białek w komórkach żywych odbywa się przy udziale specjalnych struktur komórkowych, zwanych rybosomami.
Wikipedia
(1.1) Jajo składa się z trzech części: białka, żółtka i skorupy.
(1.1) Prawdziwe punki noszą irokezy usztywnione białkiem.
(1.3) Według Światowej Organizacji Zdrowia dzienne zapotrzebowanie na białko wynosi 5% ogółu kalorii.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjawkɔ, AS: bʹi ̯au̯ko
Wiktionary
rzecz. białka ż., biały mrz./mos., bielizna ż.
czas. bieleć ndk.
przym. biały, białkowy
Wiktionary
(1.3) proteina, polipeptyd
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. stosunek białka paszy do produkcji uzyskanej
Wiktionary
obecność ciał białkowych w moczu; albuminuria; proteinuria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. obecność białka w moczu;
Wiktionary
Białkomocz (łac. proteinuria) – występowanie białka w moczu.
Wikipedia
(1.1) Czy każdy białkomocz wskazuje na chorobę nerek?
Wiktionary
(1.1) proteinuria
Wiktionary
powodujący wydalanie się białka z organizmu, spędzający białko z moczem
SJP.pl
mający niektóre właściwości i budowę zbliżone do białka
SJP.pl
malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; bielić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. ogrod. pokrywanie mlekiem wapiennym
Wiktionary
rzecz. białko n.
czas. bielić
przym. białkowy
Wiktionary
(1.1) bielenie
Wiktionary
gruba, mocna, biaława błona łącznotkankowa otaczająca gałkę oczną w jej tylnej części; twardówka
SJP.pl
Białkówka – przysiółek wsi Moderówka w Polsce położony w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jedlicze.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: białko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
miejscowości na Białorusi
Zobacz też: Białków
Wikipedia
zbudowany z białek i lipidów (np. błony białkowo-lipidowe)
SJP.pl
→ białkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest białkowe
Wiktionary
przym. białkowy
przysł. białkowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: białko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. dotyczący białka
Wiktionary
(1.1) Nasz organizm nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać niezbędnych aminokwasów egzogennych, dlatego ważne jest, abyśmy pozyskiwali je poprzez dietę lub suplementy diety takie jak odżywka białkowa.
Wiktionary
rzecz. białko n., białkowanie n., białkowość ż.
czas. bielić
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem białej barwy, z obecnością białości
Wiktionary
(1.1) Sala jadalna miała bagiety srebrne i była malowana na biało.
(1.1) Spadł śnieg, zrobiło się biało i jakoś tak świątecznie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjawɔ, AS: bʹi ̯au̯o
Wiktionary
rzecz. biały mos., nabiał mrz., białas mos., biel ż., bielik mzw., bielidło n., bielenie n., pobielenie n., bielica ż., Bielice lm nm., białość ż., bielak mzw.
czas. bielić ndk., pobielić dk.
przym. białawy, biały, bialski, bielicki
temsłow. biało-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na biały odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości
(1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na białą barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia
(1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na biały kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) białobrązowy • białoszary • białozielony
(1.2) biało-czarny • biało-czerwony • biało-niebieski • biało-szary
(1.3) białobrody • białogrzywy • białoogonowy • białoskóry • białowłosy
(1.4) białobrzuszek • białogłowa • białogwardzista
Wiktionary
rzecz. biel ż.
przysł. biało
przym. białawy
czas. bielić
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i brązowy
Wiktionary
w części biały, w części czarny; czarno-biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czarny
Wiktionary
(1.1) Czy macie w tej promocji coś oprócz biało-czarnych koszulek?
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿čarny
Wiktionary
(1.1) czarno-biały
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający trzy kolory: biały, czerwony i niebieski
Wiktionary
(1.1) Na maszcie powiewały biało-czerwono-niebieskie flagi Francji i Czech.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrvɔ̃nɔ‿ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: bʹi ̯au̯o‿červõno‿ńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
(1.1) biało-niebiesko-czerwony, czerwono-biało-niebieski, czerwono-niebiesko-biały, niebiesko-biało-czerwony, niebiesko-czerwono-biały
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający cztery kolory: biały, czerwony, zielony i żółty
Wiktionary
(1.1) Wśród biało-czerwono-zielono-żółtych straganów wasze stoisko wyraźnie się wyróżnia.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrvɔ̃nɔ‿ʑɛlɔ̃nɔ‿ˈʒuwtɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿červõno‿źelõno‿žuu̯ty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy kolory: biały, czerwony i zielony
Wiktionary
w części biały, w części czerwony; czerwono-biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i czerwony
(1.2) przen. polski, dotyczący Polski, związany z reprezentacją Polski
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. sport. reprezentant Polski
Wiktionary
(1.1) Ze względu na bezpieczeństwo wysokie kominy maluje się w poprzeczne biało-czerwone pasy, aby były dobrze widoczne z daleka.
(2.1) W środowy wieczór do kadry biało-czerwonych dołączył kolejny zawodnik.
(2.1) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔ‿t͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: bʹi ̯au̯o‿červõny
Wiktionary
(1.1) czerwono-biały
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i kasztanowy
Wiktionary
w części biały, w części niebieski; niebiesko-biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: biały i niebieski
Wiktionary
(1.1) Nieco w bok za domami srebrzy się w słońcu biało-niebieska, drewniana cerkiewka, o kilkaset metrów dalej stoi pobudowana z czerwonej cegły „malenna” starowierców, pod samym prawie lasem, już za wsią, mały „nomastyr”, gdzie żyją starowierskie „inoczki”.
Wiktionary
(1.1) niebiesko-biały
Wiktionary
w części biały, w części różowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jednocześnie biały i różowy
Wiktionary
(1.1) różowo-biały
Wiktionary
i biały, i szary, i czarny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający trzy kolory: biały, szary i czarny
Wiktionary
w części biały, w części szary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa kolory: biały i szary
Wiktionary
biały i zielony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa kolory: biały i zielony
Wiktionary
w części biały, w części żółty; żółto-biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa kolory: biały i żółty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy;
Wiktionary
Białoberezka (ukr. Білоберізка) – wieś w rejonie wierchowińskim, w obwodzie iwanofrankiwskim Ukrainy.
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Białoberezka”.
Wikipedia
przym. białobereski
Wiktionary
przymiotnik od: Biały Bór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Białego Boru; związany z Białym Borem
Wiktionary
rzecz. Biały Bór mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Białego Boru (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Białego Boru (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Białobożnica (ukr. Білобожниця, Biłobożnycia) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica. Siedziba hromadzie Białobożnica. Liczy ponad 2000 mieszkańców. Droga terytorialna T 2001 przechodzi przez wieś.
Znajduje się tu stacja kolejowa Białobożnica, położona na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.
Wikipedia
przym. białobożnicki
Wiktionary
brązowy o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy z odcieniem białym
Wiktionary
(1.1) Weź tę książkę w białobrązowej okładce.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯obrõũ̯zovy
Wiktionary
1. pingwin białobrewy - gatunek pingwina;
2. oceannik białobrewy - gatunek ptaka z rzędu rurkonosych;
3. lutung białobrewy - gatunek małpy z rodziny koczkodanowatych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający białe brwi
Wiktionary
(1.1) Z dziupli wyglądało białobrewe ptaszysko.
Wiktionary
mający białą brodę, np. gnu białobrode, pekari białobrody
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o białej brodzie
Wiktionary
miasto powiatowe w Mazowieckiem; * forma dopełniacza liczby mnogiej "Białobrzeg" - regionalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Białobrzegi (czasem potocznie Białobrzegi Radomskie lub Białobrzegi nad Pilicą) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim. Leży nad rzeką Pilicą.
Miasto jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Białobrzegi oraz powiatu białobrzeskiego.
Wikipedia
(1.1) W ciągu pierwszych trzystu lat istnienia Białobrzegi były małym miasteczkiem.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈbʒɛɟi, AS: bʹi ̯au̯obžeǵi
Wiktionary
przym. białobrzeski
rzecz. białobrzeżanin, białobrzeżanka
Wiktionary
przymiotnik od: Białobrzegi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Białobrzegów, związany z Białobrzegami
Wiktionary
rzecz. Białobrzegi nmos., białobrzeżanin m., białobrzeżanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Białobrzegów
SJP.pl
mieszkanka Białobrzegów
SJP.pl
1. bocian białobrzuchy, cukrownik białobrzuchy, bielik białobrzuchy - gatunki ptaków;
2. afrojeż białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny jeżowatych;
3. łuskowiec białobrzuchy - gatunek ssaka z rodziny pangolinów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający biały brzuch
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈbʒuxɨ, AS: bʹi ̯au̯obžuχy
Wiktionary
rzecz. białobrzuszek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rzad. osobnik o białym brzuszku
Wiktionary
Leucogaster R. Hesse (białobrzuszek) – rodzaj grzybów z rodziny naziemkowatych (Albatrellaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
(1.1) Przykicał ku nam białobrzuszek i Zuzia podała mu koniczynkę.
Wiktionary
przym. białobrzuchy
Wiktionary
białobrzuszka złotogłowa, białobrzuszka czarnogłowa - gatunki ptaków z rodziny papugowatych
SJP.pl
→ Białe Błota, → Białobłoty
SJP.pl
Białobłocki (Białynia odmiana Białobłocki, Białobłocki (a)) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Białynia.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Kyzył, nazwa używana przed 1918
Wiktionary
przym. białocarski
Wiktionary
(1.1) war. Biełocarsk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Białą Cerkwią, dotyczący Białej Cerkwi
Wiktionary
rzecz. Biała Cerkiew ż.
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. rzadko: mający białe czoło;
2. w zoologii: część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. zimorodek białoczelny, albatros białoczelny, gęś białoczelna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o białym czole
Wiktionary
duży, wędrowny ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący północną Eurazję i Amerykę Północną; gęś białoczelna
SJP.pl
białoczub holenderski miniaturowy - rasa kur ozdobnych
SJP.pl
drzewo z rodziny wierzbowatych (Populus alba), gatunek topoli; topola biała
SJP.pl
Topola biała, białodrzew (Populus alba L.) – gatunek drzew z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Pochodzi z Europy, części Azji i Afryki Północnej. W Polsce gatunek rodzimy, częsty na niżu. Jest rośliną pionierską, wytwarzającą ogromne ilości pyłku i nasion.
Wikipedia
przymiotnik od: Biały Dunajec
SJP.pl
1. mający biały dziób;
2. nur białodzioby - gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny nurów;
3. dzioborożec białodzioby - gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma biały dziób
Wiktionary
fioletowy o białym odcieniu
SJP.pl
miasto w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Białogard (niem. Belgard) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu białogardzkiego oraz gminy wiejskiej Białogard. Dziewiąty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby ludności).
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Białogard liczył 23 811 mieszkańców i był pod względem liczby ludności dziewiątym miastem w województwie zachodniopomorskim.
Białogard jest ośrodkiem handlowym i ma magazyn zbożowy.
Wikipedia
(1.1) Białogard jest miastem pomorskim.
(1.1) Białogard leży nad Parsętą i Leśnicą.
(1.1) Przy rynku w Białogardzie znajduje się kościół.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈwɔɡart, AS: bʹi ̯au̯ogart
Wiktionary
rzecz. białogardzianin m., białogardzianka ż.
przym. białogardzki
Wiktionary
mieszkaniec Białogardu
SJP.pl
mieszkanka Białogardu
SJP.pl
przymiotnik od: Białogard
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Białogardu, związany z Białogardem
Wiktionary
(1.1) O słynnych w całej Polsce białogardzkich przemytnikach papierosów znowu jest głośno.
Wiktionary
rzecz. Białogard m., białogardzianin m., białogardzianka ż.
Wiktionary
1. kuja białogardła, gołąb białogardły, drozd białogardły - gatunki ptaków;
2. nowik białogardły - gatunek gryzonia;
3. kaczka białogardła - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych; lustrzynka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma białe gardło
Wiktionary
1. białogon afrykański - niewielki gryzoń z rodziny myszowatych;
2. dawniej: duży ptak z rodziny jastrzębiowatych; bielik, orzeł bielik;
3. chroniony ptak z rodziny muchołówek; białorzytka, opocznik;
4. rasa gołębia
SJP.pl
Białogon – część Kielc, jej początki sięgają pierwszej połowy XVII w., kiedy zaczęła istnieć jako osada przemysłowa. Położona jest na obrzeżach miasta, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 762. Posiada własną stację kolejową, na której zatrzymują się jedynie pociągi osobowe. Przy ulicy Fabrycznej, naprzeciw Skweru Brzezinki oraz Arboretum im. Władysława Dzikowskiego, znajduje się zabytkowy drewniany, kryty gontem, kościółek Przemienienia Pańskiego. Nieopodal, przy ulicy Pańskiej 1A znajduje się Dom Harcerza im. Natalii Machałowej. Przy ulicy Kolonia 34 znajduje się nowy kościół. Przy alei Górników Staszicowskich 22a mieści się Szkoła Podstawowa nr 20 w Kielcach, od 2009 roku nosząca imię Natalii Machałowej.
Wikipedia
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Białogórzyno (niem. Bulgrin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białogórzyno, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 314 mieszkańców.
Osady wchodzące w skład sołectwa: Białogórzynko, Stajkowo, Wronie Gniazdo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʲjaˈwɔɡrut, AS: bʹi ̯au̯ogrut
Wiktionary
przym. białogrodzki
Wiktionary
(1.1) Białogród nad Dniestrem, hist. Akerman
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zasławskim obwodu chmielnickiego, położona nad rzeką Wydawą;
Wiktionary
Białogródka (ukr. Білогородка) – wieś na Ukrainie w rejonie dubieńskim obwodu rówieńskiego.
Prywatna wieś szlachecka Biłohorodka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Ptycza Lubomirskich.
Wikipedia
przym. białogródecki
Wiktionary
(1.1) hist. także Białogród
Wiktionary
przymiotnik od: Białogród nad Dniestrem
SJP.pl
1. mający biały grzbiet, jasną sierść lub pióra;
2. bydło białogrzbiete - bydło o charakterystycznym umaszczeniu, białe na karku, grzbiecie i lędźwiach, a czarne lub czerwone na łbie i bokach;
3. część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. dzięcioł białogrzbiety, ślepowron białogrzbiety, ostrolot białogrzbiety
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma biały grzbiet
Wiktionary
1. mający białą grzywę;
2. serau białogrzywy - masywny ssak z rodziny krętorogich, występujący w Indonezji i Malezji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. mający białą grzywę, z białą grzywą
Wiktionary
związany z Białą Gwardią (białymi), siłami antybolszewickimi działającymi w Rosji w latach 1917-22 w czasie wojny domowej i później na emigracji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. wojsk. związany z białą gwardią (stronnictwem białych podczas rosyjskiej wojny domowej)
Wiktionary
rzecz. białogwardzista mos., białogwardyjskość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest białogwardyjskie; cecha tych, którzy są białogwardyjscy
Wiktionary
rzecz. białogwardzista m.
przym. białogwardyjski
przysł. białogwardyjsko
Wiktionary
w Rosji w okresie rewolucji bolszewickiej: żołnierz wojsk kontrrewolucyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz białej gwardii
Wiktionary
Biali – zbiorcze określenie ruchów politycznych i sił zbrojnych działających podczas wojny domowej w Rosji w latach 1917–1923, walczących z komunistami (bolszewikami) i ruchami ich wspierającymi, mających na celu przywrócenie poprzedniego systemu ekonomicznego i politycznego. Biali określani są także jako Biała Armia (ros. Белая Армия), Biała Gwardia (Белая гвардия) lub Biały Ruch (Белое движение), lecz nie stanowili oni jednej organizacji, a poszczególne formacje działające w różnych częściach kraju nosiły różne nazwy. Nazwa „biali” powstała jako przeciwieństwo przyjętej przez komunistów symboliki związanej z kolorem czerwonym.
Wikipedia
(1.1) …republikę ze wszystkich stron otoczyli interwenci i białogwardziści.
Wiktionary
rzecz. biała gwardia ż., białogwardyjskość ż.
przym. białogwardyjski
Wiktionary
(1.1) biały
Wiktionary
przestarzałe: kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dziś książk. żart. kobieta, zwłaszcza zamężna;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. zob. białogłowy.
Wiktionary
Białogłowa – w języku staropolskim termin ten oznaczał kobietę zamężną. Pochodzi od białego nakrycia głowy, powszechnie stosowanego w dawnych wiekach przez kobiety. Wyraz ten znajdował się w użyciu do końca XVIII wieku, po czym wyszedł z obiegu. Jeszcze wcześniej, bo mniej więcej w połowie tego samego stulecia, z użycia wyszła jego skrócona forma białka (zachowana do dziś w języku kaszubskim).
Wikipedia
(1.1) Matka moja oświadcza, mądra białogłowa, / Że z drugim mężem dom ten opuścić gotowa, / A ja się śmieję wesół, ot sobie trzpiot młody!
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈɡwɔva, AS: bʹi ̯au̯ogu̯ova
Wiktionary
przym. białogłowy
rzecz. białagłowka ż.
Wiktionary
(1.1) mężatka, daw. białka, podwika
Wiktionary
1. niewielki ptak z rodziny tyrankowatych, występujący w Peru i Ekwadorze;
2. rasa gołębia
SJP.pl
→ białogłowa (dawniej)
SJP.pl
Białogłowski (Weiskopf) – polski herb szlachecki z indygenatu.
Wikipedia
przestarzałe: kobieta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma białą głowę
(1.2) mający siwe lub bardzo jasne włosy
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|białogłowa.
Wiktionary
Białogłowy (ukr. Білоголови) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy wiejskiej Olejów w powiecie zborowskim województwa tarnopolskiego.
W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w niej 24 Polaków.
Do 2020 w rejonie zborowskim.
Wikipedia
(2.1) Naprzeciw siebie stanęło kilkudziesięciu rycerzy w pełnym rynsztunku, skutecznie zagrzewanych do walki przez białogłowy.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈɡwɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯ogu̯ovy
Wiktionary
rzecz. białogłowa ż., białogłowiec m., białogłowik m., Białogłowski m., Białogłowy nmos.
Wiktionary
(1.2) siwowłosy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Białych Karpat, związany z Białymi Karpatami, pochodzący z Białych Karpat
Wiktionary
rzecz. Białe Karpaty nmos.
przym. karpacki
Wiktionary
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Białokoszyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie.
Białokoszyce są położone nad południową częścią jeziora Białokoskiego, w otoczeniu lasów i pól uprawnych.Na terenie wsi, do którego należy ok. 150 ha pól uprawnych, znajduje się 10 gospodarstw. Strukturę ludności stanowi 41 osób.
Wikipedia
kremowy o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) kremowy o białym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Białokremowy brzuch zaskrońca zwyczajnego pokrywają nieregularne czarne plamaamy.
Wiktionary
piętnówka białokropka - popularny w Polsce nocny motyl z rodziny sówkowatych, z charakterystycznymi białymi plamkami na skrzydłach
SJP.pl
dotyczący białych krwinek
SJP.pl
rodzina morskich ryb okoniokształtnych; bielankowate
SJP.pl
Bielankowate, białokrwiste (Channichthyidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Są jedynymi kręgowcami, które nie mają we krwi hemoglobiny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim, położona nad rzeką Dziadowską Krynicą;
(1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie podhajeckim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. białokrynicki
Wiktionary
(1.1) hist. także Biełokrynica, Białakrynica
(1.2) hist. Białokiernica, hist. także Białakrynica
Wiktionary
gołąb białokryzy - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie oleskim obwodu żytomierskiego, położona u źródeł rzeki Żerem
(1.2) geogr. zob. Białokurowicze Nowe.
Wiktionary
Białokurowicze (ukr. Білокоровичі, Biłokorowyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie korosteńskim, nad Żerewem. W 2001 roku liczyła 2520 mieszkańców.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Białokurowicze Nowe, położony na linii Kijów – Sarny – Kowel.
Wikipedia
(1.1)
przym. białokurowicki
(1.2)
przym. białokurowiecki
Wiktionary
1. ciemiężyk białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny toinowatych; ciemiężyk lekarski;
2. krasnokwiat białokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny amarylkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający białe kwiaty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Białą Lądecką, dotyczący Białej Lądeckiej
Wiktionary
rzecz. Biała Lądecka ż.
Wiktionary
przestarzałe: mający białe lica, mający białą twarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o białym licu
Wiktionary
liliowy o odcieniu białym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liliowy z odcieniem białym
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie pierz białoliliowej bielizny z czarnymi skarpetkami.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔlʲiˈlʲjɔvɨ, AS: bʹi ̯au̯olʹilʹi ̯ovy
Wiktionary
mający białe liście
SJP.pl
przymiotnik od: Morze Białe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Morzem Białym lub położony nad nim
Wiktionary
(1.1) Tyle zarabiali budowniczowie Kanału Białomorskiego, zaś miejsc pracy było tyle, że chętnych trzeba było przywozić przymusowo.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: bʹi ̯au̯õmorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Morze Białe n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
niebieski o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o białym odcieniu
Wiktionary
mający białe nogi
SJP.pl
1. mający biały nos;
2. delfinowiec białonosy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; delfin białonosy;
3. ostronos białonosy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych; ostronos meksykański
SJP.pl
dawniej: koń lub klacz o białych nogach
SJP.pl
mulak białoogonowy - gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych; jeleń wirginijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma biały ogon
Wiktionary
pingwin białooki, trogon białooki, bilbil białooki - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający białe oczy
Wiktionary
(1.1) Jakaś białooka ryba przemknęła przed obiektywem.
Wiktionary
bagiewnik białopierśny - gatunek ptaka z rodziny chruścielowatych
SJP.pl
1. mający białe pióra;
2. cudowronka białopióra - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei i pobliskich wyspach;
3. aborygenek białopióry - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, występujący w Australii;
4. sześciopiór białopióry - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma białe pióra lub pierze
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈpʲjurɨ, AS: bʹi ̯au̯opʹi ̯ury
Wiktionary
kanczylek białoplamy - gatunek kanczyla występujący na Sri Lance; kanczyl indyjski
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na wschodzie Ukrainy, w obwodzie sumskim, siedziba rejonu białopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. białopolanin mos., białopolanka ż.
przym. białopolski
Wiktionary
w szachach: poruszający się po białych polach, np. goniec białopolowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szach. poruszający się po białych polach
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych; porek
SJP.pl
Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Prądnikiem Białym
Wiktionary
modrogończyk białopręgi - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
1. morświn białopłetwy - gatunek ssaka z rodziny morświnowatych;
2. głowacz białopłetwy - gatunek ryby z rodziny głowaczowatych;
3. kiełb białopłetwy - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych;
4. żarłacz białopłetwy - gatunek drapieżnej ryby z rodziny żarłaczowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. posiadający białe płetwy
Wiktionary
gibon białoręki - gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych o brązowo-czarnym ubarwieniu ciała i kończynach jasnego koloru; lar
SJP.pl
różowy o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o białym odcieniu
Wiktionary
rudy o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) rudy z odcieniem białym
Wiktionary
(1.1) Skąd taki białoruda maść miotu?
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈrudɨ, AS: bʹi ̯au̯orudy
Wiktionary
mający białe runo
SJP.pl
przestarzale: Białorusin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie;
Wiktionary
(1.1) Białoruś jest krajem europejskim.
(1.1) Alek urodził się w rodzinie polskiej na Białorusi.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈwɔruɕ, AS: bʹi ̯au̯oruś
Wiktionary
rzecz. białoruszczyzna ż., Białorusin mos., Białorusinka ż., białorutenistyka ż., białorutenizacja ż., białoruski mrz.
przym. białoruski
przysł. po białorusku
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Republika Białorusi
Wiktionary
skrót od: białoruski
SJP.pl
skrót
(1.1) = białoruski
Wiktionary
Język białoruski (biał. беларуская мова, biełaruskaja mova) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi. Liczba osób posługujących się nim wynosi około 6,5 miliona.
Język białoruski wyodrębnił się z języka ruskiego w XIV wieku. Białoruski język literacki powstał w XIX wieku, zaś literatura piękna w tym języku rozwinęła się w XX wieku; literatura białoruska nie jest tożsama z literaturą w języku ruskim, z którego wyodrębnił się zarówno język białoruski, jak i język ukraiński.
Wikipedia
zob. białoruski.
Wiktionary
(1.1) skr.: błr., błrus., brs.
Wiktionary
obywatel Białorusi; Białorus (przestarzałe)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. osoba narodowości białoruskiej, obywatel Białorusi, mieszkaniec Białorusi
Wiktionary
Białorusini (biał. беларусы, biełarusy, ros. белорусы, biełorusy) – naród wschodniosłowiański zamieszkujący głównie tereny dzisiejszej Białorusi oraz inne kraje byłego Związku Radzieckiego, przede wszystkim Rosję, Ukrainę, Kazachstan, Łotwę i Litwę. Znaczne diaspory znajdują się również w USA, Izraelu, Kanadzie, Brazylii i Polsce.
Wikipedia
(1.1) – Polaków, Litwinów, Białorusinów i Rusinów połączyło wspólne zagrożenie. Była nim Moskwa – mówi białoruski historyk (…)
(1.1) Białorusini często mówią wyłącznie po rosyjsku.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈruɕĩn, AS: bʹi ̯au̯oruśĩn
Wiktionary
rzecz. Białoruś ż.
:: fż. Białorusinka ż.
przym. białoruski
przysł. po białorusku
Wiktionary
(1.1) przest. Białorus
Wiktionary
obywatelka Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości białoruskiej, obywatelka Białorusi, mieszkanka Białorusi
Wiktionary
(1.1) Wielu Polaków żeni się z Ukrainkami, Białorusinkami i innymi nie-Polkami.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔruˈɕĩŋka, AS: bʹi ̯au̯oruśĩŋka
Wiktionary
rzecz. Białoruś ż., białoruszczyzna ż., białorusyzm mrz., białorusycyzm mrz.
:: fm. Białorusin mos.
przym. białoruski
przysł. po białorusku
Wiktionary
przymiotnik od: Białoruś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Białorusi lub Białorusinów, charakterystyczny dla Białorusi lub Białorusinów
(1.2) dotyczący języka białoruskiego (2.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wschodniosłowiański używany na Białorusi;
Wiktionary
(1.1) Białoruska opozycja wyszła na ulice.
(2.1) Nie znam białoruskiego.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈrusʲci, AS: bʹi ̯au̯orusʹḱi
Wiktionary
zob. Białoruś.
Wiktionary
(2.1) białoruszczyzna
Wiktionary
dotyczący Białorusi i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem białoruskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem białoruskim
(1.3) spisany, stworzony w języku białoruskim
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈruskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯au̯oruskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
białorusyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka białoruskiego
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔruˈsɨt͡sɨsm̥, AS: bʹi ̯au̯orusycysm̦
Wiktionary
rzecz. białorusyzm mrz., Białorusinka ż.
Wiktionary
(1.1) białorusyzm, białorutenizm
Wiktionary
białorusycyzm; w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego
SJP.pl
1. ogół cech białoruskich, kultura białoruska;
2. język białoruski;
3. w językoznawstwie, rzadko: wyraz zapożyczony z języka białoruskiego; zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na zwrocie lub konstrukcji składniowej charakterystycznej dla języka białoruskiego; białorusyzm, białorusycyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język białoruski
(1.2) to, co białoruskie
Wiktionary
przym. białoruski
rzecz. Białorusinka ż., Białoruś ż., białoruski mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej
Wiktionary
Białorutenistyka – dział slawistyki zajmujący się badaniem języka, literatury i kultury białoruskiej.
Wikipedia
rzecz. białorutenizm mrz., Białoruś ż.
Wiktionary
nadawanie charakteru białoruskiego
SJP.pl
Wikipedia
zapożyczenie z języka białoruskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zob. białorusycyzm.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔruˈtɛ̃ɲism̥, AS: bʹi ̯au̯orutẽńism̦
Wiktionary
rzecz. białorutenistyka ż., białorutenista mos., białorutenistka ż., białorutenizacja ż.
przym. białorutenistyczny
czas. białorutenizować
Wiktionary
(1.1) białorusycyzm, białorusyzm
Wiktionary
ryba z rodziny siejowatych
SJP.pl
Białorybica (Stenodus leucichthys) – gatunek anadromicznej ryby łososiokształtnej, zaliczany do siejowatych (Coregoninae), blisko spokrewniony z nelmą (Stenodus nelma). Obydwa taksony były wcześniej klasyfikowane jako podgatunki w obrębie Stenodus leucichthys. Białorybica wymarła w warunkach naturalnych. Przetrwały jedynie populacje hodowlane.
Wikipedia
mający bardzo jasne rzęsy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający bardzo jasne rzęsy
Wiktionary
chroniony ptak z rodziny drozdów; opocznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Oenanthe oenanthe|ref=tak., niewielki ptak wędrowny półkuli północnej zamieszkujący tereny otwarte, często kamieniste;
Wiktionary
Białorzytka – ptak z rodziny muchołówek (20 gatunków z rodzaju Oenanthe), w szczególności występujące w Polsce:
Wikipedia
IPA: ˌbʲjawɔˈʒɨtka, AS: bʹi ̯au̯ožytka
Wiktionary
(1.1) opocznik, podkamionka
Wiktionary
1. sroczek białorzytny - gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych;
2. sokół białorzytny - gatunek ptaka z rodziny sokołowatych; pustułka białorzytna;
3. nawałnik białorzytny - gatunek małego ptaka morskiego z rodziny nawałników; nawałnik maderski;
4. perukarz białorzytny - gatunek ptaka z rodziny szpakowatych;
5. srokacz białorzytny - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny ostrolotów;
6. kormoran białorzytny - gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów;
7. sowica białorzytna - gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych;
8. śnieżka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny wróbli;
9. mniszka białorzytna - gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych;
10. biegus białorzytny - gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych; biegus Bonapartego
SJP.pl
Gatunki o tym epitecie gatunkowym:
Wikipedia
kolor biały; biel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) barwa biała
Wiktionary
Albedo (łac. białość) – parametr fotometryczny określający zdolność odbijania światła przez daną powierzchnię. Pojęcie to do fizyki wprowadził Johann Heinrich Lambert. Liczbowo jest równe współczynnikowi odbicia fal z całego zakresu o długości 300–3000 nm lub całego zakresu widzialnego.
Wikipedia
(1.1) Nadmienia się dodatkowo, że dla otrzymania większej białości i pulchności pszennego pieczywa, posługują się piekarze potażem, biorąc 3 do 4 gramów potażu na 1 litr płynu, w którym się ciasto rozczynia.
(1.1) Fosforyczną białością powlekły się ściany / Nagich, skrzesanych turni; wielka cieniu rzeka / Ogarnia je i niesie w mroku oceany.
Wiktionary
rzecz. bielidło n., białas mos., biały mos., biel ż., wybielacz mrz., bielenie n., wybielenie n., wybielanie n., bielik mzw., bielak mzw.
czas. bielić ndk., wybielić dk., zabielić dk.
przym. białawy, biały
przysł. białawo, biało
Wiktionary
(1.1) biel
Wiktionary
padlinożerny ptak z rodziny jastrzębiowatych; ścierwnik biały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Neophron percnopterus|Linnaeus|ref=tak., gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych;
Wiktionary
Ścierwnik, ścierwnik biały, białosęp (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron. Występuje w Afryce oraz od południowej Europy po środkową i południową Azję. Jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Czy wiedzieliście, że białosęp potrafi rozbijać jaja strusi kamieniami?
Wiktionary
(1.1) ścierwnik biały, ścierwnik
Wiktionary
dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. dział garbarstwa zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i odzież
Wiktionary
Białoskórnictwo – rzemiosło garbarskie specjalizujące się w wytwarzaniu cienkich, delikatnych skór na rękawiczki i odzież.
W procesie natłuszczania używano ałunu glinowego i żółtek. Skóry przed garbowaniem były mocno zwapnione i starannie obrobione mechanicznie. Cechy białoskórnicze posiadały folusze, w których ugniatano skóry. Garbowano głównie skóry pochodzące z kozłów, baranów, cieląt, łosi, jeleni, saren.
Wikipedia
IPA: ˌbʲjawɔskurʲˈɲit͡stfɔ, AS: bʹi ̯au̯oskurʹńictfo
Wiktionary
rzecz. białoskórnik mos., białoskórniczka ż.
przym. białoskórniczy
Wiktionary
dotyczący białoskórnictwa lub białoskórnika
SJP.pl
garbarz pracujący w białoskórnictwie, zajmujący się wyprawianiem skór miękkich na rękawiczki i na odzież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. garbarz wytwarzający cienkie, delikatne skóry na rękawiczki i odzież;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) mikol. nazwa systematyczna|Cystostereum|Pouzar., rodzaj grzybów z rodziny białoskórnikowatych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. białoskórnictwo n.
:: fż. białoskórniczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Białoskórski – polski herb szlachecki.
Wikipedia
mający białą skórę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający białą skórę
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mający białe skrzydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma białe skrzydła
Wiktionary
(1.1) Czarne anioły choć białoskrzydłe • A na ich twarzach miny obrzydłe • Na sinym niebie jak fajerwerki • Ale przeklęte raz i na wieki.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈskʃɨdwɨ, AS: bʹi ̯au̯oskšydu̯y
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Białośliwie
SJP.pl
perkozek białosmugi - gatunek ptaka z rodziny perkozów
SJP.pl
srebrny z białym odcieniem
SJP.pl
srebrzysty o białym odcieniu
SJP.pl
skrót od: białostocki
SJP.pl
skrót
(1.1) = białostocki
Wiktionary
astrapia białosterna, faeton białosterny - gatunki ptaków
SJP.pl
mieszkaniec Białegostoku; białostoczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Białostocczyzny
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯au̯ostocčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Białystok m., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczyzna ż.
:: fż. Białostocczanka ż.
przym. białostocki
Wiktionary
(1.1) Podlasianin, Podlaszanin; pot. Podlaszuk; żart. śledzik
Wiktionary
mieszkanka Białegostoku; białostoczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Białostocczyzny
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯au̯ostocčãnka
Wiktionary
rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., białostoczanin m., białostoczanka ż.
:: fm. Białostocczanin m.
przym. białostocki
Wiktionary
(1.1) Podlasianka, Podlaszanka
Wiktionary
region w Polsce, region białostocki; Białostockie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region wokół Białegostoku, na Podlasiu, obejmujący w przybliżeniu obszar dawnego województwa białostockiego
Wiktionary
Podlasie (albo Podlasze; biał. Падляшша, Padlaszsza, Padlašša, ukr. Підляшшя, Pidlaszszia, lit. Palenkė, łac. Podlachia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej. Historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego i wschodni skrawek województwa mazowieckiego (powiat łosicki). Zamieszkana jest głównie przez Podlasian, a także w niektórych rejonach przez Podlaszuków.
Wikipedia
(1.1) Województwo podlaskie obejmuje przede wszystkim Białostocczyznę i Suwalszczyznę.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔstɔt͡sˈt͡ʃɨzna, AS: bʹi ̯au̯ostocčyzna
Wiktionary
rzecz. Białystok mrz., Białostocczanin mos., białostoczanin mos., Białostocczanka ż., białostoczanka ż.
przym. białostocki
Wiktionary
przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Białegostoku, związany z Białymstokiem
Wiktionary
osoby o nazwisku „Białostocki”:
Wikipedia
(1.1) Białostocki Wydział Śledczy zaczął odnotowywać pojawianie się, w różnych miejscach miasta, dobrze podrobionych jednozłotówek.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈstɔt͡sʲci, AS: bʹi ̯au̯ostocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Białystok m., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż., Białostocczyzna ż., Białostockie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Białystok (miasto), Białostockie (Białostocczyzna)
SJP.pl
mieszkaniec Białegostoku; białostocczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Białegostoku
(1.2) osoba pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku
Wiktionary
(1.1) Tłumy białostoczan oraz turystów odwiedziły podbiałostocki skansen
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔstɔˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯au̯ostočãńĩn
Wiktionary
rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż.
:: fż. białostoczanka ż.
przym. białostocki
Wiktionary
mieszkanka Białegostoku; białostocczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Białegostoku
(1.2) kobieta pochodząca z Białegostoku, urodzona w Białymstoku
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔstɔˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯au̯ostočãnka
Wiktionary
rzecz. Białystok m., Białostocczyzna ż., Białostocczanin mos., Białostocczanka ż.
:: fm. białostoczanin m.
przym. białostocki
Wiktionary
1. lepilemur białostopy - gatunek lemura;
2. szczuroskoczek białostopy - gatunek gryzonia
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
szary o odcieniu białym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary z odcieniem białym
Wiktionary
(1.1) Dwa lata temu ta sofa była białoszara, więc chyba najwyższy czas na czyszczenie.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈʃarɨ, AS: bʹi ̯au̯ošary
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. mający białą szyję;
2. dzięcioł białoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych; dzięcioł syryjski;
3. bocian białoszyi - gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów;
4. koliber białoszyi - gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych; bielczyk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający białą szyję
Wiktionary
(1.1) Widziałem dzięcioła białoszyjego, który jest rzadkością w centrum miasta.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈʃɨji, AS: bʹi ̯au̯ošyi ̯i
Wiktionary
czubajka białotrzonowa - gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
1. uistiti białoucha - gatunek małpy z rodziny płaksowatych;
2. dydelf białouchy - gatunek ssaka z podrodziny dydelfów; dydelf południowy;
3. bilbil białouchy, turak białouchy - gatunki ptaków
SJP.pl
Białouchy (Peltopsinae) – zdefiniowana w 2014 roku monotypowa podrodzina ptaków z rodziny ostrolotów (Artamidae).
Wikipedia
jeleń białowargi - gatunek jelenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Białowąs – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Pierwsze wzmianki w kronikach o tej miejscowości pojawiają się już w średniowieczu. Dawne lenno rodów von Vodig oraz von Glasenapp. Ostatnim właścicielem majątku rycerskiego Balfanz (dawna, germańska nazwa Białowąsu) był Friedrich Wilhelm Graf von Rittberg. Twórcą obecnego układu przestrzennego zespołu pałacowo-parkowego był R. Haase. Do niego też należał majątek w okresie budowy pałacu wraz z zabudowaniami gospodarczymi.
Wikipedia
mający białe wąsy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Białowice (niem. Billendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
Na południowy zachód od Białowic leżała dawna wieś Jasion (obecnie nie istnieje).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Białowieża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Białowieży, związany z Białowieżą
Wiktionary
(1.1) Do bezwizowej strefy obok Brześcia zostały również włączone rejony: brzeski, żabinecki, prużański, świsłocki, kamieniecki w tym Puszcza Białowieska na terenie Białorusi.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjawɔˈvʲjɛsʲci, AS: bʹi ̯au̯ovʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
rzecz. Białowieża ż., białowieżanin m., białowieżanka ż.
przym. białowieszczański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. białowieski
Wiktionary
rzecz. Białowieża ż., Białowieszczański m., Białowieszczańska ż.
przym. białowieski
Wiktionary
(1.1) białowieski
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Równinie Bielskiej;
Wiktionary
Białowieża (biał. Белавежа Biełavieža, w miejsc. gwarze białoruskiej Bałavež lub Biełavieš) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Białowieża. Leży na rozległej polanie w Puszczy Białowieskiej, nad Narewką, na Równinie Bielskiej.
Wikipedia
(1.1) Uczniowie zwiedzą Białowieżę i Hajnówkę.
Wiktionary
rzecz. białowieżanin m., białowieżanka ż.
przym. białowieski, białowieszczański
Wiktionary
mieszkaniec Białowieży
SJP.pl
mieszkanka Białowieży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie rokitnickim obwodu rówieńskiego, położona nad rzeką Studenicą, niedaleko na wschód przebiegała granica II RP
Wiktionary
Białowiż (ukr. Біловіж) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, w hromadzie Rokitno. W 2001 liczyła 1021 mieszkańców, spośród których 1018 wskazało jako ojczysty język ukraiński, a 3 rosyjski.
W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Kisorycze w powiecie sarneńskim, w województwie wołyńskim. Stacjonowała w niej Kompania graniczna KOP „Białowiż”.
Wikipedia
przym. białowiski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Białej Wody
Wiktionary
rzecz. Biała Woda ż.
:: fż. białowodzianka ż.
przym. białowodzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Białej Wody
Wiktionary
rzecz. Biała Woda ż.
:: fm. białowodzianin mos.
przym. białowodzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Białej Wody, związany z Białą Wodą
Wiktionary
rzecz. Biała Woda ż., białowodzianin mos., białowodzianka ż.
Wiktionary
mający białe włosy; siwowłosy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma białe włosy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba o białych włosach
Wiktionary
białoząbka dwubarwica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
1. mający białe zęby;
2. tukotuko białozębny - gatunek gryzonia
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Białożewin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
Wieś duchowna Białowieżyno, własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 447 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wikipedia
zielonawy o białym odcieniu
SJP.pl
zielonkawy o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielonkawy o białym odcieniu
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem białozielonej barwy
Wiktionary
przym. białozielony
Wiktionary
zielony o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o białym odcieniu
Wiktionary
przysł. białozielono
Wiktionary
ptak drapieżny z rodziny sokołów; krzeczot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco rusticolus|ref=tak., zagrożony wyginięciem duży ptak drapieżny półkuli północnej;
Wiktionary
Białozór, sokół norweski (Falco rusticolus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae), największy przedstawiciel rodzaju Falco.
Wikipedia
IPA: bʲjaˈwɔzur, AS: bʹi ̯au̯ozur
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie, w rejonie łanowieckim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Białozórka (ukr. Білозірка, Biłozirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 liczyła 1102 mieszkańców.
Wikipedia
przym. białozórski
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem białożółtej barwy
Wiktionary
przym. białożółty
Wiktionary
żółty o białym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty o białym odcieniu
Wiktionary
przysł. białożółto
Wiktionary
→ Białołęka (dzielnica lub wieś)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Białołęką, dotyczący Białołęki
Wiktionary
rzecz. Białołęka ż.
Wiktionary
1. dzielnica w północnej części prawobrzeżnej Warszawy;
2. wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Białołęka – dzielnica Warszawy, położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Wikipedia
gatunek walenia z rodziny narwalowatych; wal biały, białucha arktyczna
SJP.pl
Białucha (Delphinapterus) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny narwalowatych (Monodontidae).
Wikipedia
taki jak świeży śnieg; przeciwstawny do czarnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. człowiek walczący z bolszewikami podczas rewolucji w Rosji i wojnie domowej;
(1.2) hist. członek lub zwolennik polskiego stronnictwa politycznego, działającego w okresie powstania styczniowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Admirał Kołczak był jednym z ostatnich przywódców Białych.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjawɨ, AS: bʹi ̯au̯y
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Białynin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Głuchów.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.
Wikipedia
rodzaj drożdżówki z cebulą i makiem
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stolicą województwa podlaskiego jest Białystok.
Wiktionary
IPA: bʲjaˈwɨstɔk, AS: bʹi ̯au̯ystok
Wiktionary
rzecz. Białostockie n., Białostocczyzna ż., białostoczanin m., białostoczanka ż., Białostocczanin m., Białostocczanka ż.
przym. białostocki, podbiałostocki
Wiktionary
libacja alkoholowa; bibka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przyjęcie z alkoholem
Wiktionary
Biba – osiemnasty album zespołu Boys wydany w sierpniu 2002 roku w firmie fonograficznej Green Star. Na płycie znajdują się remiksy znanych polskich DJ-ów, a także prezentacja multimedialna. Do piosenek "Biba" i "Figo-fago" nakręcono teledyski. Teledysk do piosenki "Figo-fago" został tylko raz wyemitowany w TV, gdyż dopatrzono się w nim elementów nieprzyzwoitych i zakazano jego emisji.
Wikipedia
(1.1) Idę dziś na bibę do Basi.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiba, AS: bʹiba
Wiktionary
rzecz. bibka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: bibelot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bibelot
Wiktionary
rzecz. bibelot mrz.
Wiktionary
drobny przedmiot pełniący najczęściej funkcję dekoracyjną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobny przedmiot o charakterze dekoracyjnym
Wiktionary
Bibelot (fr. „gracik”) – niewielki przedmiot, najczęściej niemający istotnej wartości użytkowej, spełniający funkcję ozdobną; określenie używane zwykle w liczbie mnogiej.
Wikipedia
(1.1) Na wystawie można obejrzeć cenną zastawę stołową oraz bibeloty z miśnieńskiej porcelany.
Wiktionary
IPA: bʲiˈbɛlɔt, AS: bʹibelot
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bibelocik m.
Wiktionary
(1.1) cacko, durnostojka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. kapelusz
Wiktionary
Geografia:
Osoby:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kapelusz.
źródła.
== biber (język bośniacki.) ==
thumb|biber (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pieprz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Bibiampol – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Turyn;
Wiktionary
Bibiana, Bibianna, Wiwiana – imię żeńskie utworzone od łacińskiej nazwy rodu Vivius i oznaczające „należąca do rodu Vivii”. Z kolei owa łacińska nazwa rodowa wywodzi się od łac. przymiotnika vivus, oznaczającego „żywy, żwawy”. Wymiana W na B odzwierciedla ludową włoską i hiszpańską wymowę tego imienia. W Polsce nadawane co najmniej od 1755 roku.
Wikipedia
(1.1) Moja stryjeczna babka ma na imię Bibiana.
(1.1) Niektóre imiona są po prostu rzadko spotykane – mówi Bibiana Lisik z Rudy Śląskiej.
(1.1) W Kościele katolickim na 2 grudnia przypada wspomnienie św. Bibiany z Rzymu, patronki epileptyków i chorych umysłowo.
(1.1) Bibiany dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 2 grudnia.
Wiktionary
IPA: bʲiˈbʲjãna, AS: bʹibʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz.
:: war. Bibianna ż., Wiwiana ż.
:: zdrobn. Bibianka ż., Biba ż., Bibusia ż., Bibunia ż.
:: fm. Bibian mos., Wiwian mos.
przym. Bibianin, Bibianowy
Wiktionary
(1.1) war. Bibianna, Wiwiana; zdrobn. Bibianka, Biba, Bibusia, Bibunia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bibiany lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Bibiana (imię żeńskie)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Bibice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki.
Integralne części miejscowości: Czekaj, Łysa Góra. Skrajem wsi przebiega DK7.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bibicami, dotyczący Bibic
Wiktionary
rzecz. Bibice nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem przyprawiony pastą z papryczek chili, danie kuchni koreańskiej
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) kulin. ryż z warzywami, wołowiną, jajkiem i przyprawami;
Wiktionary
Bibimbap (kor. 비빔밥, dosł. „mieszany ryż” lub „mieszane danie”) – popularne danie kuchni koreańskiej.
Bibimbap to ryż z warzywami, wołowiną i jajkiem, przyprawiony pastą z papryczek chili. Jedna z wariacji tej potrawy, dolsot-bibimbap (돌솥 비빔밥), podawana jest w gorącej kamiennej misie, do której dodawane jest surowe jajko.
Wikipedia
(1.1) Bibimbap to popularne koreańskie danie.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|kor|비빔밥.
uwagi.
tłumaczenia.
* koreański: (1.1) 비빔밥
źródła.
== bibimbap (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bibimbap.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bibimbap
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. pogardliwe określenie propagandy PRL na radio BBC
Wiktionary
(1.1) Słuchał, słuchał bibisyna, aż mu spuchła łepetyna.
Wiktionary
IPA: bʲiˈbʲisɨ̃n, AS: bʹibʹisỹn
Wiktionary
libacja alkoholowa; biba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: biba; przyjęcie z alkoholem
Wiktionary
(1.1) Józek urządza dziś bibkę, masz ochotę się przyłączyć?
Wiktionary
IPA: ˈbʲipka, AS: bʹipka
Wiktionary
rzecz. biba ż.
Wiktionary
(1.1) biba, popijawa, libacja, lumpka
Wiktionary
skrót od: biblijny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Biblią
Wiktionary
(1.1) biblista • biblistka • biblistyczny • biblistyka
Wiktionary
rzecz. biblia ż., Biblia ż.
Wiktionary
1. księga mająca dla kogoś duże znaczenie;
2. potocznie: książka dużych rozmiarów, gruba;
3. książka dająca komuś wzory do naśladowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zbiór ksiąg, spisanych pierwotnie po hebrajsku, aramejsku i grecku, uznawany przez żydów i chrześcijan za natchnione przez Boga;
(1.2) przepisany lub wydrukowany egzemplarz Biblii (1.1)
Wiktionary
Biblia (stgr. βιβλίον, biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami. Łączy je znaczna część wspólna i to, że są otoczone kultem religijnym: judaizm, chrześcijaństwo i niektóre inne religie abrahamowe uznają swoje kanony za Słowo Boże – objawienie natchnione przez Boga.
Wikipedia
(1.1) Wersja katolicka Biblii posiada łącznie 1261 rozdziałów.
(1.2) Możesz mi podać moją Biblię?
Wiktionary
IPA: ˈbʲiblʲja, AS: bʹiblʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. biblicyzm mrz., biblia ż., biblistyka ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m.
przym. biblijny, biblistyczny
przysł. biblijnie
temsłow. bibli-
Wiktionary
(1.1) Pismo Święte
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|Biblijo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. umiejętność odnawiania starych ksiąg
Wiktionary
[czytaj: biblikum] rzymska wyższa uczelnia kościelna kształcąca specjalistów w dziedzinie biblistyki; Pontificium Institutum Biblicum; Papieski Instytut Biblijny
SJP.pl
Papieski Instytut Biblijny, Biblicum (Pontificio Istituto Biblico, Pontifical Biblical Institute) – katolicki instytut naukowy o prawach szkoły wyższej, prowadzony przez jezuitów, mający swą siedzibę w Rzymie i podległy kanonicznie bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Od samego początku Instytut prowadzony jest przez jezuitów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. rygoryzm w interpretacji biblijnej, uznanie Biblii za jedyną bazę w przepowiadaniu
Wiktionary
rzecz. Biblia ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla Biblii
Wiktionary
rzecz. Biblia ż., biblia ż.
przym. biblijny
Wiktionary
związany z nauką płynącą z Biblii oraz z duszpasterstwem (np. studium biblijno-pastoralne)
SJP.pl
dotyczący Biblii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z Biblii, związany z Biblią, charakterystyczny dla Biblii
Wiktionary
(1.1) Daniel to imię pochodzenia biblijnego.
Wiktionary
IPA: bʲiˈblʲijnɨ, AS: bʹiblʹii ̯ny
Wiktionary
rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistyka ż., biblizm mrz.
przym. biblistyczny, postbiblijny, przedbiblijny
przysł. biblijnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. Biblia
Wiktionary
[czytaj: bibling lub bajbling] wspólne odczytywanie i interpretowanie Biblii w miejscach publicznych
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z książką
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) bibliofilia • bibliografia • bibliologia • bibliomania
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|βιβλίον. (biblíon) → książka
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) библио-
* czeski: (1.1) biblio-
* hiszpański: (1.1) biblio-
* nowogrecki: (1.1) βιβλιο-
* słowacki: (1.1) biblio-
* włoski: (1.1) biblio-
źródła.
== biblio- (język hiszpański.) ==
wymowa.
IPA3|bi.βljo.
znaczenia.
element słowotwórczy
(1.1) biblio-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
(1.1) biblio- + -teca > biblioteca → biblioteka
Wiktionary
IPA: ˈbʲiblʲjɔ, AS: bʹiblʹi ̯o
Wiktionary
autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliowóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) autobus z objazdową biblioteką
Wiktionary
Bibliobus – obwoźna, ruchoma biblioteka. Najczęściej są to autobusy lub specjalizowane samochody ciężarowe, wyposażone w regały z książkami i czasopismami, dodatkowo posiadają miejsca i stoliki do czytania. Książki udostępnia się czytelnikom w ten sam sposób, jak w wypożyczalni. Przeważnie organizowany w małych miejscowościach, w których brak biblioteki. Ma za zadanie rozpowszechniać kulturę czytelniczą.
Wikipedia
IPA: bʲiˈblʲjɔbus, AS: bʹiblʹi ̯obus
Wiktionary
(1.1) bibliowóz
Wiktionary
żartobliwie:
1. osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkoholik, książkojad;
2. szkodnik, np. mysz, mól
SJP.pl
kolekcjoner i miłośnik książek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik książek
Wiktionary
Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.
Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).
Wikipedia
(1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć.
Wiktionary
IPA: bʲiˈblʲjɔfʲil, AS: bʹiblʹi ̯ofʹil
Wiktionary
rzecz. bibliofilstwo n., bibliofilia ż.
:: fż. bibliofilka ż.
przym. bibliofilski
przysł. bibliofilsko
Wiktionary
(1.1) biblioman; pot. mól książkowy
Wiktionary
zamiłowanie do książek
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miłośniczka książek
Wiktionary
rzecz. bibliofilstwo n., bibliofilia ż.
:: fm. bibliofil m.
przym. bibliofilski
przysł. bibliofilsko
Wiktionary
(1.1) bibliomanka
Wiktionary
dotyczący zamiłowania do kolekcjonowania rzadkich i cennych książek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bibliofilami, zbieraniem książek, przeznaczony dla bibliofili
Wiktionary
(1.1) W drukach okolicznościowych, bibliofilskich lub literaturze pięknej dajemy paginę większą, cycerową, a nawet tercjową.
Wiktionary
rzecz. bibliofil mos., bibliofilka ż., bibliofilstwo n., bibliofilia ż.
przysł. bibliofilsko
Wiktionary
zamiłowanie do zbierania książek, znawstwo i kolekcjonerstwo cennych dzieł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miłośnictwo książek polegające na ich znawstwie i kolekcjonowaniu
Wiktionary
Bibliofilstwo (gr. biblos – książka, phileo – kocham) – miłośnictwo i znawstwo w zbieraniu książek, uwzględniające zarówno dobór tematyczny (np. kolekcjonowanie dzieł z zakresu hippiki) jak też rzadkość dzieła.
Terminu „bibliofilstwo” użył po raz pierwszy Richard de Bury, kanclerz Edwarda III, jeden z najwybitniejszych bibliofilów, w dziele O miłości do ksiąg (łac. Philobiblon) (1344, druk 1473).
Wikipedia
rzecz. bibliofil m., bibliofilia ż., bibliofilka ż.
przym. bibliofilski
Wiktionary
(1.1) bibliomania, bibliofilia
Wiktionary
dawniej: nauka o książkach; bibliologia, księgoznawstwo
SJP.pl
Bibliologia historyczna (od gr. biblion – książka i logos – słowo, nauka; również bibliognozja) – nauka o powstawaniu książek od czasów najdawniejszych do chwili obecnej, utożsamiana z księgoznawstwem. Głównym zadaniem bibliologii historycznej jest ustalenie wartości źródłowej książki. Bibliologia zajmuje się książką na trzech etapach jej istnienia: produkcji, rozpowszechnienia i czytelnictwa.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie bibliografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. specjalista w dziedzinie bibliografii
Wiktionary
Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliografia ż.
:: fż. bibliografka ż.
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliographer
* białoruski: (1.1) бібліёграф m.
* bułgarski: (1.1) библиограф m.
* duński: (1.1) bibliograf w.
* estoński: (1.1) bibliograaf
* fiński: (1.1) bibliografi
* hiszpański: (1.1) bibliógrafo m.
* interlingua: (1.1) bibliographo
* niemiecki: (1.1) Bibliograf m., Buchwissenschaftler m.
* nowogrecki: (1.1) βιβλιογράφος m.
* nowopruski: (1.1) bibliōgrafs m.
* portugalski: (1.1) bibliógrafo m.
* słowacki: (1.1) bibliograf m.
* ukraiński: (1.1) бібліограф m.
* węgierski: (1.1) bibliográfus
* włoski: (1.1) bibliografo m.
źródła.
== bibliograf (język duński.) ==
wymowa. IPA3|biblioˈgʁɑˀf.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) bibliograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. bibliografia ż.
:: fż. bibliografka ż.
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliografia ż.
:: fż. bibliografka ż.
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliographer
* białoruski: (1.1) бібліёграф m.
* bułgarski: (1.1) библиограф m.
* duński: (1.1) bibliograf w.
* estoński: (1.1) bibliograaf
* fiński: (1.1) bibliografi
* hiszpański: (1.1) bibliógrafo m.
* interlingua: (1.1) bibliographo
* niemiecki: (1.1) Bibliograf m., Buchwissenschaftler m.
* nowogrecki: (1.1) βιβλιογράφος m.
* nowopruski: (1.1) bibliōgrafs m.
* portugalski: (1.1) bibliógrafo m.
* słowacki: (1.1) bibliograf m.
* ukraiński: (1.1) бібліограф m.
* węgierski: (1.1) bibliográfus
* włoski: (1.1) bibliografo m.
źródła.
== bibliograf (język duński.) ==
wymowa. IPA3|biblioˈgʁɑˀf.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) bibliograf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
spis książek w danym zbiorze (np. w dorobku autora, w zasobach biblioteki, itp.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykaz odrębnych jednostek piśmienniczych, zestawiony z utworzonych według ustalonych zasad opisów bibliograficznych;
(1.2) nauk. nauka zajmująca się teoretycznym i praktycznym badaniem oraz opisywaniem dokumentów pisanych;
Wiktionary
Bibliografia (gr. βιβλιο „książka” + γραφία „pisanie”) – termin dwuznaczny:
Wikipedia
(1.1) Pełen wykaz wykorzystanych prac znajduje się w bibliografii.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈɡrafʲja, AS: bʹiblʹi ̯ografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bibliograf mos., bibliografka ż.
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliograf mos., bibliografka ż.
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
frazeologia.
(1.1) bibliografia rozumowana
etymologia.
etym|gr|βιβλίο|γραφή. → księga + piszę
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliography; (1.2) bibliology
* arabski: (1.1) ببليوجرافيا ż.
* baskijski: (1.1) bibliografia
* białoruski: (1.1) бібліяграфія ż.; (1.2) бібліяграфія ż.
* bułgarski: (1.1) библиография ż., книгопис m.; (1.2) библиография ż.
* duński: (1.1) bibliografi
* fiński: (1.1) bibliografia
* francuski: (1.1) bibliographie ż.
* hiszpański: (1.1) bibliografía ż.
* indonezyjski: (1.1) bibliografi
* japoński: (1.1) furi|書誌|しょし. (sho shi), furi|書誌学|しょしがく. (sho shi gaku)
* kataloński: (1.1) referència bibliogràfica ż.
* kazachski: (1.1) кітапнама
* koreański: (1.1) 서지학 (sŏjihak)
* niderlandzki: (1.1) bibliografie ż.
* niemiecki: (1.1) Bibliographie ż., Bibliografie ż.; (1.2) Bibliographie ż., Bibliografie ż.
* nowogrecki: (1.1) βιβλιογραφία ż.
* portugalski: (1.1) bibliografia ż.
* rosyjski: (1.1) библиография ż.; (1.2) библиография ż.
* rumuński: (1.1) bibliografie
* słowacki: (1.1) bibliografia ż.
* turecki: (1.1) bibliyografya
* tybetański: (1.1) དཔེ་ཐོ (dpe tho)
* ukraiński: (1.1) бібліографія ż.; (1.2) бібліографія ż.
* walijski: (1.1) llyfryddiaeth ż.
* węgierski: (1.1) könyvészet, bibliográfia; (1.2) könyvészet, bibliográfia
* włoski: (1.1) bibliografia ż.
źródła.
== bibliografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibliografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bibliograficzne
Wiktionary
przym. bibliograficzny
przysł. bibliograficznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z bibliografią
Wiktionary
(1.1) Normy bibliograficzne dotyczące publikacji elektronicznych są nadal in statu nascendi.
Wiktionary
rzecz. bibliograficzność ż., bibliografia ż., bibliograf m.
Wiktionary
specjalistka w zakresie bibliografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto popada w bibliolatrię
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliolatria ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliolater, bibliolatrist
* interlingua: (1.1) bibliolatra
* portugalski: (1.1) bibliólatra m.
źródła.
== bibliolatra (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibliolatra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlatra, AS: bʹiblʹi ̯olatra
Wiktionary
rzecz. bibliolatria ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliolatria ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliolater, bibliolatrist
* interlingua: (1.1) bibliolatra
* portugalski: (1.1) bibliólatra m.
źródła.
== bibliolatra (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibliolatra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oddawanie zbytniej czci Biblii, kult Biblii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bibliolatra mos.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Biblia|-latria. < etym|grec|βιβλίον. → księga + etym|grec|λατρεία. → służba, uwielbienie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliolatry
* francuski: (1.1) bibliolâtrie ż.
* interlingua: (1.1) bibliolatria
* niemiecki: (1.1) Bibliolatire ż.
* portugalski: (1.1) bibliolatria ż.
* szwedzki: (1.1) bibliolatri n.
* włoski: (1.1) bibliolatria ż.
źródła.
== bibliolatria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibliolatria, kult Biblii, kult ksiąg
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlatrʲja, AS: bʹiblʹi ̯olatrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bibliolatra mos.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, biblioznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista od bibliologii; badacz książek
Wiktionary
(1.1) Profesor Nowak jest wybitnym bibliologiem, zajmuje się historią druku w Polsce.
Wiktionary
rzecz. bibliologia ż.
przym. bibliologiczny
Wiktionary
(1.1) księgoznawca
Wiktionary
nauka o książce; księgoznawstwo, biblioznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o książce
Wiktionary
Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) księgoznawstwo, biblioznawstwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) bibliografia, bibliotekoznawstwo, edytorstwo, księgarstwo
pokrewne.
rzecz. bibliolog m.
przym. bibliologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|biblio-|-logia.
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliology
* białoruski: (1.1) бібліялогія ż.
* bułgarski: (1.1) библиология ż.
* niemiecki: (1.1) Bibliologie ż.
* rosyjski: (1.1) библиология ż., книговедение n.
* ukraiński: (1.1) бібліологія ż.
źródła.
== bibliologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|bi.bljo.lo.'ʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bibliologia, księgoznawstwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈlɔɟja, AS: bʹiblʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. bibliolog m.
przym. bibliologiczny
Wiktionary
(1.1) księgoznawstwo, biblioznawstwo
Wiktionary
związany z nauką o książce; biblioznawczy, księgoznawczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bibliologią, dotyczący bibliologii
Wiktionary
rzecz. bibliologia ż., bibliolog mos.
Wiktionary
(1.1) księgoznawczy
Wiktionary
miłośnik zbierania książek; bibliomaniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba gromadząca kolekcję książek
Wiktionary
(1.1) Zazwyczaj wybierał się taki biblioman na wyprawę do klasztoru z koszem węgrzyna i podpoiwszy mnicha klucz mającego od biblioteki, rabował co się dało, a książki wyrzucał przez otwarte okno, gdzie wspólnik umyślnie na to postawiony, chwytał je i pakował na brykę.
(1.1) Długo mi opowiadał ten smutnie nastrojony handlarz używanej literatury o prawdziwych bibliomanach, którzy nowem złotem za zbutwiałe papiery płacili, którzy rozkoszowali się charakterystyczną wonią dawnych szpargałów....
Wiktionary
rzecz. bibliomania ż.
:: fż. bibliomanka ż.
Wiktionary
(1.1) bibliofil, bibliomaniak
Wiktionary
wróżenie na podstawie interpretacji przypadkowo wybranych fragmentów z ksiąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżenie przez przypadkowe otwarcie księgi, zwykle Biblii
Wiktionary
Bibliomancja – sztuka wróżenia przy użyciu świętych ksiąg (w kulturze europejskiej zwykle Biblii), uznawana za wariant stychomancji. Polega na otworzeniu księgi na losowej stronie (na przykład poprzez postawienie jej na grzbiecie) oraz wskazaniu wersu bądź fragmentu tekstu z zamkniętymi oczami. Odnaleziony fragment ma odpowiadać na nurtujące praktykującego bibliomancję pytania, zawierać porady lub przepowiadać przyszłość. Praktyka ta była również wykorzystywana podczas procesów o czary.
Wikipedia
namiętność zbierania, kolekcjonowania książek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zamiłowanie albo obsesja posiadania i gromadzenia książek, zwłaszcza rzadkich czy cennych
Wiktionary
Bibliomania – jeden z możliwych objawów w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym polegający na obsesyjnej namiętności do kolekcjonowania książek rzadkich lub efektownych bez względu na ich wartość intelektualną czy użytkową. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w DSM-IV nie uznaje bibliomanii za zaburzenie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) książkomania, bibliofilstwo, bibliofilia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biblioman mos., bibliomanka ż.
przym. bibliomański
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|biblio-|-mania.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bibliomania
* bułgarski: (1.1) библиомания ż., библиоманство n.
* estoński: (1.1) bibliomaania
* francuski: (1.1) bibliomanie ż.
* hiszpański: (1.1) bibliomanía ż.
* interlingua: (1.1) bibliomania
* niderlandzki: (1.1) bibliomanie ż.
* niemiecki: (1.1) Bibliomanie ż.
* nowogrecki: (1.1) βιβλιομανία ż.
* portugalski: (1.1) bibliomania ż.
* rumuński: (1.1) bibliomanie ż.
* szwedzki: (1.1) bibliomani n.
* ukraiński: (1.1) бібліоманія ż.
* włoski: (1.1) bibliomania ż.
źródła.
== bibliomania (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bibliomania.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibliomania
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔ̃ˈmãɲja, AS: bʹiblʹi ̯õmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. biblioman mos., bibliomanka ż.
przym. bibliomański
Wiktionary
(1.1) książkomania, bibliofilstwo, bibliofilia
Wiktionary
potocznie: miłośnik kolekcjonowania książek; biblioman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba z pasją gromadząca książki
Wiktionary
(1.1) Wcisnął jakiemuś bibliomaniakowi kilka książek po profesorze.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. bibliomaniaczka ż.
Wiktionary
(1.1) bibliofil, biblioman
Wiktionary
kobieta mająca zamiłowanie do zbierania książek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: biblioman
Wiktionary
rzecz. biblioman mos., bibliomania ż.
Wiktionary
(1.1) bibliofilka
Wiktionary
ogół badań z wykorzystaniem analizy danych bibliograficznych
SJP.pl
Bibliometria – nazwa stosowana od 1969 r., przez Alana Pritcharda i Roberta A. Faithorne’a zamiast wcześniejszej, nieścisłej nazwy bibliografia statystyczna. Ta nauka wywodzi się z badań naukometrycznych i jest zbiorem metod matematycznych oraz statystycznych używanych do badania komunikacji piśmienniczej.
Wikipedia
rzadko: umiejętność tworzenia i komponowania książek
SJP.pl
dawniej: sprzedawca ksiąg, księgarz
SJP.pl
nauka badająca zjawiska psychiczne związane z wpływem książek na czytelników; psychologia książki i czytelnictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem wpływu książki (czytelnictwa) na kształtowanie się postaw czytelników
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔpsɨxɔˈlɔɟja, AS: bʹiblʹi ̯opsyχoloǵi ̯a
Wiktionary
skrót od: bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy
SJP.pl
żartobliwie: "grabarz książek", posiadacz biblioteki niepozwalający nikomu korzystać z książek, które zgromadził
SJP.pl
zdrobnienie od: biblioteka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: biblioteka
(1.2) niewielki księgozbiór
(1.3) przeszklony regał na książki
Wiktionary
(1.2) W swojej dziecięcej biblioteczce miałem książkę pt. „Magnus i wiewiórka”.
(1.3) Widać było, że poukładał książki w biblioteczce bez ładu i składu.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛt͡ʃka, AS: bʹiblʹi ̯otečka
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.
czas. bibliotekarzować ndk.
przym. bibliotekarski, biblioteczny
Wiktionary
(1.2) księgozbiór
Wiktionary
dotyczący biblioteki i informacji (np. system biblioteczno-informacyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biblioteką
Wiktionary
(1.1) Na regałach bibliotecznych brakuje współczesnej prozy greckiej.
Wiktionary
rzecz. biblia ż., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.
czas. bibliotekarzować ndk.
przym. bibliotekarski, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny
Wiktionary
1. instytucja gromadząca i udostępniająca książki, wydawnictwa;
2. księgozbiór, zwł. uporządkowany;
3. biblioteczka; mebel na książki;
4. seria wydawnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instytucja zajmująca się gromadzeniem i wypożyczaniem książek; budynek tej instytucji;
(1.2) zbiór książek należący do kogoś; pomieszczenie z takim zbiorem
(1.3) mebel do przechowywania książek
(1.4) inform. zbiór programów, procedur, elementów graficznych itp., które mogą być używane w innych programach;
Wiktionary
Biblioteka (gr. βιβλιοθήκη bibliotheke; βιβλίον biblion – książka, θήκη thēkē – zbiornik) – instytucja kultury, która gromadzi, przechowuje i udostępnia materiały biblioteczne oraz informuje o materiałach bibliotecznych (swoich i obcych).
Wikipedia
(1.1) Chociaż nie mogłem kupić tej książki, to w bibliotece znalazłem jej jakieś stare wydanie.
(1.2) Hrabia z dumą pokazywał swoją bibliotekę.
(1.3) W tej bibliotece trzymam książki z XIX wieku.
(1.4) To jest stara wersja biblioteki.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛka, AS: bʹiblʹi ̯oteka
Wiktionary
rzecz. bibliotekarstwo n., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n.
:: zdrobn. biblioteczka ż.
czas. bibliotekarzować ndk.
przym. bibliotekarski, biblioteczny, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny
Wiktionary
(1.1) książk. książnica; gwara. stud. kujownia; gw-pl|Górny Śląsk|biblotyka.
(1.2) księgozbiór
Wiktionary
pracownica biblioteki, specjalistka w zakresie bibliotekarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która pracuje w bibliotece
Wiktionary
(1.1) Bibliotekarka przyniosła mi cztery opasłe tomiska.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔtɛˈkarka, AS: bʹiblʹi ̯otekarka
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.
:: fm. bibliotekarz m.
czas. bibliotekarzować ndk.
przym. bibliotekarski, biblioteczny
Wiktionary
przymiotnik od: bibliotekarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub zawodem bibliotekarza
Wiktionary
rzecz. biblia ż., bibliotekoznawczyni ż., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.
przym. biblioteczny
czas. bibliotekarzować
Wiktionary
1. zawód bibliotekarza;
2. wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaw. zawód, zajęcie bibliotekarza
(1.2) wiedza o prowadzeniu biblioteki
(1.3) pot. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekarstwa (1.2)
(1.4) daw. stanowisko bibliotekarza
Wiktionary
Bibliotekarstwo – ogół umiejętności teoretycznych i praktycznych potrzebnych do wykonywania czynności bibliotekarza: gromadzenia, opracowania i udostępniana zbiorów bibliotecznych; także: zawód pozwalający na wykonywanie czynności bibliotecznych. Bibliotekarstwo wchodzi w zakres bibliotekoznawstwa, jako dyscyplina teoretyczna zajmująca się systematyką i metodyką czynności bibliotecznych.
Wikipedia
(1.1) Myślałam, że bibliotekarstwo jest raczej posłannictwem, a nie zwykłą fuchą.
(1.2) Wiedzę o dziejach bibliotekarstwa wyniósł ze studiów.
(1.3) Zwykle po bibliotekarstwie zostaje się bibliotekarzem.
Wiktionary
rzecz. bibliotekarzowanie n., biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarz mos., bibliotekarka ż.
czas. bibliotekarzować ndk.
przym. bibliotekarski, biblioteczny, wokółbiblioteczny, przybiblioteczny
Wiktionary
(1.3) bibliotekoznawstwo
Wiktionary
pracownik biblioteki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik biblioteki;
Wiktionary
Bibliotekarz (w odniesieniu do kobiet stosuje się formę bibliotekarka) – pracownik biblioteki, pracownik zatrudniony zawodowo w bibliotekarstwie; tytuł i stanowisko w hierarchii służby bibliotecznej. Według przepisów unijnych (dyrektywa 89/48) osoba zatrudniona jako bibliotekarz musi mieć ukończone co najmniej studia licencjackie z zakresu informacji naukowej i bibliotekoznawstwa.
Wikipedia
(1.1) Mam znajomego bibliotekarza, który zawsze mi odkłada najnowsze książki.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiblʲjɔˈtɛkaʃ, AS: bʹiblʹi ̯otekaš
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarzowanie n.
:: fż. bibliotekarka ż.
czas. bibliotekarzować
przym. bibliotekarski, biblioteczny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. wypełniać obowiązki bibliotekarza
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż., bibliotekarzowanie n., bibiloteczka ż., biblioteczka ż.
przym. bibliotekarski, biblioteczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie zawodu bibliotekarzafakt.
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., biblioteczka ż., bibliotekarstwo n., bibliotekarz m., bibliotekarka ż.
czas. bibliotekarzować
przym. bibliotekarski, biblioteczny
Wiktionary
automat służący do odbierania i oddawania zbiorów bibliotecznych; książkomat
SJP.pl
specjalista w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bibliot. specjalista w bibliotekoznawstwie
Wiktionary
Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.
Wikipedia
(1.1) Pan profesor był bibliotekoznawcą i regionalistą, wykładał w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., bibliotekoznawstwo n.
:: fż. bibliotekoznawczyni ż.
przym. bibliotekoznawczy
Wiktionary
związany z wiedzą o działalności biblioteki; bibliotekarski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bibliot. odnoszący się do bibliotekoznawstwa, związany z bibliotekoznawstwem
Wiktionary
rzecz. bibliotekoznawca mos., bibliotekoznawczyni ż., bibliotekoznawstwo
Wiktionary
specjalistka w zakresie wiedzy o działalności i dziejach bibliotek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w bibliotekarstwie
Wiktionary
rzecz. biblioteka ż., bibliotekoznawstwo n.
:: fm. bibliotekoznawca
przym. bibliotekarski, bibliotekoznawczy
Wiktionary
wiedza z zakresu działalności biblioteki; bibliotekarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bibliot. nauk. nauka zajmująca się formami i metodami pracy bibliotekarskiej
(1.2) nauk. eduk. kierunek studiów dotyczących bibliotekoznawstwa (1.1)
(1.3) nauk. eduk. wydział na którym studiuje się bibliotekoznawstwo (1.2)
Wiktionary
Bibliotekoznawstwo, nauka o bibliotekarstwie – dyscyplina zajmująca się teoretycznymi i praktycznymi problemami funkcjonowania bibliotek, m.in. problematyką katalogowania książek i czasopism, organizacji oraz zarządzania biblioteką w ujęciu historycznym i współczesnym. Bibliotekoznawstwo jest osobną dziedziną naukową w grupie nauk humanistycznych i wraz z bibliografią dało podstawy współczesnemu księgoznawstwu.
Wikipedia
(1.1) Pani Janina zajmuje się zawodowo bibliotekoznawstwem już czterdzieści lat.
(1.2) Ile godzin angielskiego macie na bibliotekoznawstwie?
(1.3) W którym roku otwarto wydziały dziennikarstwa i bibliotekoznawstwa w Katowicach?
Wiktionary
rzecz. bibliotekoznawca mos., bibliotekoznawczyni ż.
przym. bibliotekoznawczy
Wiktionary
(1.1) pot. bibliotekarstwo
(1.2) pot. bibliotekarstwo
Wiktionary
psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) terapeuta prowadzący biblioterapię
Wiktionary
Biblioterapeuta – osoba stosująca jedną z form terapii zajęciowej, jaką jest biblioterapia, jako metodę psychicznego wsparcia. Psycholog lub psychiatra stosujący czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów.
W instytucjach wychowawczych biblioterapię prowadzą przeważnie nauczyciele, którzy służą pomocą uczniom pod względem rozwojowym i leczniczym. Nauczyciele, którzy nie są pedagogami specjalnymi, chcący posługiwać się biblioterapią, powinni przejść przeszkolenie, na którym poznają szczegóły procesu biblioterapeutycznego.
Wikipedia
rzecz. biblioterapia ż.
:: fż. biblioterapeutka ż.
przym. biblioterapeutyczny
Wiktionary
kobieta psycholog lub psychiatra stosująca czytanie wybranych tekstów jako pomoc terapeutyczną w leczeniu pacjentów
SJP.pl
stosowanie czytania wybranych tekstów jako pomocy terapeutycznej w psychiatrii i psychologii
SJP.pl
Biblioterapia – dział arteterapii wykorzystującej użycie wyselekcjonowanych materiałów czytelniczych jako pomocy terapeutycznej w medycynie i psychiatrii, a także poradnictwo w rozwiązywaniu problemów osobistych przez ukierunkowane czytanie.
Biblioterapia zakłada wykorzystanie książek i czasopism dla regulacji systemu nerwowego i psychiki człowieka. Bada również możliwości profilaktycznego traktowania książki i czytelnictwa w szerszych zbiorowościach społecznych.
Wikipedia
autobus wyposażony w regały z książkami i czasopismami, biblioteka objazdowa; bibliobus
SJP.pl
specjalista w dziedzinie nauki o książce; księgoznawca, bibliolog
SJP.pl
związany z nauką o książce; księgoznawczy, bibliologiczny
SJP.pl
nauka o książce; księgoznawstwo; bibliologia
SJP.pl
Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.
Wikipedia
rzadko: nauka o zasadach i celowości gromadzenia książek
SJP.pl
znawca i badacz Biblii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. nauk. eduk. znawca Biblii, badacz zajmujący się Biblią
Wiktionary
Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.
Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:
Wikipedia
(1.1) Jeden z biblistów twierdzi, że jest to tekst Aggeuszowy.
Wiktionary
IPA: bʲiˈblʲista, AS: bʹiblʹista
Wiktionary
rzecz. biblistyka ż., Biblia ż., biblia ż.
:: fż. biblistka
przym. biblistyczny, biblijny
Wiktionary
→ biblista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. znawczyni Biblii, badaczka zajmująca się Biblią
Wiktionary
(1.1) Wykład poprowadzi słynna italianistka i biblistka.
Wiktionary
IPA: bʲiˈblʲistka, AS: bʹiblʹistka
Wiktionary
rzecz. biblistyka ż.
:: fm. biblista m.
przym. biblistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biblistyką
Wiktionary
(1.1) Żaneta wzięła udział w olimpiadzie biblistycznej.
Wiktionary
rzecz. biblistyka ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m., Biblia ż., biblia ż.
przym. biblijny
Wiktionary
dział wiedzy na temat Biblii, dziedzina wiedzy religijnej równoległa do teologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. szereg dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii;
Wiktionary
Biblistyka – grupa dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii. W ich skład wchodzi: introdukcja biblijna, egzegeza biblijna (Starego i Nowego Testamentu) oraz teologia biblijna.
Introdukcja biblijna dzieli się na trzy części:
Wikipedia
(1.1) Wykłady z biblistyki odbywają się w sąsiednim budynku.
Wiktionary
rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistka ż., biblizm m.
przym. biblistyczny, biblijny
Wiktionary
wyraz lub stałe wyrażenie wywodzące się z Biblii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. wyrażenie lub frazeologizm pochodzący z Biblii;
Wiktionary
Biblizmy (frazeologizmy biblijne) – wyrazy i połączenia wyrazowe mające swe pochodzenie w tekstach Biblii.
W znaczeniu przenośnym funkcjonują w charakterze środka językowo-stylistycznego, m.in. w stylu artystycznym i potocznym. Jako melioratywa bądź pejoratywa wyrażają zróżnicowany stosunek osoby mówiącej do otoczenia. Zastosowanie biblizmów w tekście nadaje mu charakter bardziej podniosły, a samej wypowiedzi – charakter książkowy. Niekiedy biblizmy ulegają leksykalizacji bądź zyskują nacechowanie potoczne; wówczas ich związek z tekstami religijnymi przestaje być odczuwany w języku codziennym, por. pol. cham, herod, gehenna, matuzalem, moloch czy słow. bohužiaľ („niestety”).
Wikipedia
(1.1) Bartek kupił sobie słownik biblizmów.
Wiktionary
rzecz. Biblia ż., biblia ż., biblista m., biblistka ż., biblistyka ż.
przym. biblistyczny, biblijny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. biblioteka
Wiktionary
bebop; styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry; muzyka w tym stylu
SJP.pl
Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.
Wikipedia
przestarzałe:
1. człowiek lubiący bawić się w wesołym towarzystwie, koniecznie z udziałem alkoholu; birbant, hulaka, utracjusz, hulajdusza;
2. człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
uszlachetnione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (najczęściej królików)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) skóry popularnych zwierząt futerkowych upodobnione przez wyprawienie i farbowanie do futra bobra;
Wiktionary
Bibrety (z niem. Biber - bóbr) – zabarwione na kolor brązowy, wyprawione skóry mniej cennych zwierząt futerkowych (np. królików) imitujące futro bobra; także okrycia wykonane z tego surowca.
Bibrety używane są zwykle do wyrobu płaszczy futrzanych (np. pelis) oraz kołnierzy.
Termin bibrety pojawił się w języku polskim w drugiej połowie XX wieku.
Wikipedia
IPA: bʲiˈbrɛtɨ, AS: bʹibrety
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
środowiskowo: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impra, impreza, jubel, balanga, party
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z bibuły
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż.
Wiktionary
przestarzale, ironicznie: człowiek ślęczący nad książkami, papierami; mól książkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) iron. osoba dużo czytająca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. przycisk z bibułą do osuszania atramentu na papierze
Wiktionary
(1.1) Henryk jest istnym bibularzem, godzinami przesiaduje w czytelni.
(2.1) Mamy bibularze sprowadzane z Chin z rękojeścią z masy perłowej.
Wiktionary
rzecz. bibułkarstwo n., bibuła ż., bibułka ż.
przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy, bibułowy
Wiktionary
(1.1) bibliofil, biblioman, mól książkowy, pożeracz książek
(2.1) pismosuszka, suszka
Wiktionary
związany z bibułą, przypominający bibułę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jakby zrobiony z bibuły
Wiktionary
(1.1) Krzywd dawno przebaczonych puste gniazda osie / w kłębki się bibulaste pozwijały w kątach.
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż.
przym. bibulany, bibułkowy
Wiktionary
1. miękki, gruby papier chłonący ciecze, stosowany do filtrowania, osuszania itp.;
2. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibułka;
3. potocznie: tajne, nielegalne publikacje, zwłaszcza w okresie wojny, stanu wojennego;
4. lekceważąco: pisma, druki, książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj porowatego papieru o właściwościach chłonnych;
(1.2) kolorowy papier do wyrobu ozdób
(1.3) pot. wydawnictwo konspiracyjne;
(1.4) lekcew. materiały drukowane
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. pijak
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na koniec, po godzinie pisania podniósł twarz znad bibuły, spojrzał na szyby zalane deszczem i końcem długiego, kościstego palca powiódł po brzegu zaczerwienionej powieki.
(1.2) U pani Karoliny stał wazon z kwiatami z bibuły wykonanymi przez jej wnuki.
(1.3) W Internecie istnieje witryna z bibułą z okresu stanu wojennego.
(1.3) Edka złapali z walizą bibuły, jak nic odsiedzi ze trzy lata.
(2.1) Znowu pogotowie zabrało bibułę z parteru, ten facet pije dniami i nocami.
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz.
:: zdrobn. bibułka ż.
przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy
Wiktionary
(2.1) bibosz, opój
Wiktionary
1. cieniutki papier do dekoracji, higieny, izolacji i wyrobu papierosów; bibuła;
2. zdrobnienie od: bibuła (gruby papier chłonący ciecze)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka bibuła
(1.2) kawałek bibuły
Wiktionary
(1.1) Twórcy ludowi potrafią z kolorowej bibułki zrobić przepiękne kwiaty i motyle.
(1.2) Zapytaj w kiosku o bibułki papierosowe dla dziadka Antoniego.
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułkarka ż., bibułkarstwo n.
przym. bibułkowy ż.
Wiktionary
nauka wykonywania rzeczy (głównie ozdób) z bibuły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. wytwarzanie ozdób z bibuły;
Wiktionary
Bibułkarstwo – wymarłe rękodzieło polegające na robieniu ozdobnych kwiatów (głównie maków, stokrotek, chabrów i niezapominajek) z bibuły. Było to tradycyjne rzemiosło w Małopolsce. Bibułkarstwem zajmowały się głównie kobiety, które przystrajały potem swoimi wyrobami miejsca sakralne i domostwa. Po pewnym czasie wykształciły się rozmaite techniki bibułkarskie, takie jak wycinanie, skręcanie, zwijanie i rolowanie. Obecnie bibułkarstwem zajmują się jedynie twórcy ludowi świadomie kultywujący dawne tradycje. Aby chronić wyroby przed utratą koloru i kształtu, kwiaty były maczane w gorącym wosku, który po zaschnięciu zapobiegał zniekształcaniu i blaknięciu kwiatów.
Wikipedia
(1.1) Nasze prababki trudniły się bibułkarstwem, wytwarzając ozdoby, które sprzedawały na jarmarkach i odpustach.
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż., bibułkarka ż.
przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy, bibułowy
Wiktionary
przymiotnik od: bibułka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z bibułki
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibułka ż., bibuła ż.
Wiktionary
związany z bibułą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący bibuły, wykonany z bibuły
Wiktionary
(1.1) W wazonie stały bibułowe różyczki kupione ze straganu podczas odpustu w Goleszowie.
Wiktionary
rzecz. bibularz mos./mrz., bibuła ż., bibułka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. byle co
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. blotka, słaba karta w grze
Wiktionary
1. zadawać razy; chłostać;
2. uderzać;
3. dzwonić;
4. napływać;
5. strzelać, trafiać strzałem;
6. wylewać się, tryskać;
7. zwyciężać, pokonywać;
8. lśnić;
9. zabijać;
10. tłoczyć, drukować;
11. ubijać, miesić;
12. bić się:
a) pojedynkować się;
b) bić samego siebie;
c) bić jeden drugiego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uderzać kogoś, zadawać komuś ból
(1.2) o dzwonie i zegarze wytwarzać głośne odgłosy pracy
(1.3) o skrzydłach i rękach machać nimi
(1.4) o sercu / pulsie normalna lub (częściej) wzmożona, czynność serca, odczuwalny puls
(1.5) w grach zabierać przeciwnikowi kartę, pionka, itp.
(1.6) o monetach, medalach produkować za pomocą stempla lub prasy
(1.7) uderzać w jakiś instrument perkusyjny
(1.8) ubijać zwierzęta
(1.9) wojsk. strzelać z dział, armaty; o armatach: wystrzeliwać pociski
(1.10) stpol. napadać
(1.11) stpol. wbijać, zakładać
Wiktionary
(1.1) Wiktorio, nie bij pana, bo się spocisz!
(1.2) Na Anioł Pański biją dzwony.
(1.3) Pisklak bije powietrze skrzydłami bezskutecznie, próbując wzlecieć.
(1.4) Ale mi serce bije ze strachu.
(1.4) Na widok Pawła, Eli mocniej zabiło serce.
(1.7) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.
(1.8) Muchy i karaluchy można bić złożoną gazetą.
Wiktionary
IPA: bʲit͡ɕ, AS: bʹić
Wiktionary
rzecz. bicie n., bitka ż., bitwa ż., bijak m., odbijacz mrz., bijatyka ż., rozbicie n., dobicie n.
czas. bijać ndk., dobić dk., nabić dk., obić dk., odbić dk., przybić dk., pobić dk., podbić dk., rozbić dk., ubić dk., wbić dk., wybić dk., zabić dk., dobijać ndk., nabijać ndk., obijać ndk., odbijać ndk., przybijać ndk., pobijać ndk., podbijać ndk., rozbijać ndk., ubijać ndk., wbijać ndk., wybijać ndk., zabijać ndk.
przym. bity, bitny, bitewny
Wiktionary
(1.1) uderzać, tłuc; wulg. reg. śl. ciulać.
(1.2) tykać
(1.3) machać
(1.6) emitować, wybijać
(1.7) bębnić
(1.8) tłuc, ubijać
(1.9) strzelać,
(2.1) nawalać się, tłuc się
Wiktionary
potocznie: biceps; buła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. biceps
Wiktionary
rzecz. biceps mrz.
Wiktionary
mięsień dwugłowy ramienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mięsień dwugłowy ramienia;
Wiktionary
Mięsień dwugłowy ramienia (łac. musculus biceps brachii) – w anatomii człowieka podłużny, wrzecionowaty mięsień rozpięty między łopatką a kością promieniową, należący do grupy mięśni przednich ramienia. Zazwyczaj składa się z dwóch głów – głowy długiej (łac. caput longum) oraz głowy krótkiej (łac. caput breve). Przyczep ścięgnisty głowy długiej znajduje się na obrąbku stawowym i guzku nadpanewkowym łopatki. Głowa krótka rozpoczyna się przyczepem ścięgnistym położonym na wyrostku kruczym łopatki. Ku dołowi obie głowy mięśnia dwugłowego ramienia łączą się we wspólny brzusiec. W części dystalnej, powyżej stawu łokciowego mięsień wytwarza dwa łącznotkankowe ścięgna: powierzchowne, płaskie – rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (łac. aponeurosis musculi bicipitis brachii) przechodzące w powięź przedramienia oraz właściwe ścięgno (łac. tendo musculi bicipitis brachii) przyczepione do guzowatości kości promieniowej. W części przypadków jednej z głów brakuje lub ich liczba jest zwiększona.
Wikipedia
(1.1) Jan mierzył obwód bicepsa centymetrem krawieckim.
(1.1) Głowy bicepsa bywają zduplikowane, dlatego też powszechne są bicepsy z czterema, a nawet sześcioma głowami.
Wiktionary
rzecz. bic m., bicek mzw.
:: zdrobn. bicepsik mrz.
Wiktionary
(1.1) pot. bicek, buła; slang. bic; środ. kaczucha
Wiktionary
wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Bichniów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin. Na terenie Bichniowa znajduje się remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
Wieś w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego była w latach 70. XVI wieku własnością kasztelana sandomierskiego Stanisława Szafrańca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
pies rasy bichon frise
SJP.pl
w grach (np. planszowych): ruch powodujący zabranie, usunięcie z gry pionka, karty itp. przeciwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bić.
(1.2) szach. wyeliminowanie z gry piona lub figury przeciwnika
(1.3) muz. uderzanie strun gitary dłonią, grając akordami
(1.4) odgłos miarowych uderzeń
(1.5) wytłaczanie monet lub medali
Wiktionary
(1.1) Ogłoszenie wyników przyprawiło wszystkich o szybsze bicie serca.
(1.1) Mężczyzna biciem egzekwował posłuszeństwo u swoich dzieci.
(1.2) Możliwość bicia w przelocie powstaje, gdy pion wykonał ruch o dwa pola, a pole, które minął, jest atakowane przez piona przeciwnika.
(1.4) Słychać bicie bębnów.
Wiktionary
IPA: ˈbʲit͡ɕɛ, AS: bʹiće
Wiktionary
rzecz. bitka ż., bijatyka ż., odbicie n., bitwa ż., bijak mrz., przebicie n.
czas. bić ndk., bijać ndk., dobijać ndk., dobić dk., obijać ndk., obić dk., przebijać ndk., przebić dk., przybijać ndk., przybić dk., rozbijać ndk., rozbić dk.
przym. bitny
Wiktionary
(1.1) uderzanie
Wiktionary
[czytaj: bic-inium] dwugłosowy utwór wokalny
SJP.pl
potocznie: biceps; buła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rower
Wiktionary
1. dawny rodzaj roweru o charakterystycznych kołach - przednim większym i tylnym mniejszym;
2. żart. rower
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) transp. hist. dawny rower, zwykle o kołach różnej wielkości;
Wiktionary
Bicykl – rower (welocyped) z wielkim przednim i małym tylnym kołem, będący jednym z symboli brytyjskiej epoki wiktoriańskiej.
Wikipedia
IPA: ˈbʲit͡sɨkl̥, AS: bʹicykl̦
Wiktionary
rzecz. bicyklet m.
Wiktionary
(1.1) przest. bicyklet
Wiktionary
w chemii: zawierający dwa pierścienie o dwóch lub więcej wspólnych atomach
SJP.pl
rzemień lub skręcony sznur służący do chłostania; bat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kilka splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wzbija się kurzawa na piaszczystej drodze, wrzask gęsi miesza się z pokrzykiwaniem pastuszków, klaskanie biczów rozlega się szeroko w powietrzu, a nad całym tym gwarem panuje przeraźliwy krzyk sołtysowego gąsiora, który idzie, machając skrzydłami, przed stadem jakby wódz przed wojskiem.
Wiktionary
IPA: bʲit͡ʃ, AS: bʹič
Wiktionary
rzecz. biczowanie n., biczownik m., ubiczowanie n.
:: zdrobn. biczyk m.
:: zgrub. biczysko n.
czas. biczować ndk., ubiczować dk.
przym. biczowniczy, biczowy, biczowaty
Wiktionary
(1.1) bat, knut, harap, batog, reg. basior, przest. bykowiec, daw. korbacz, puha, stpol. kańczug
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: biczfejs] środowiskowo: wrogi wyraz twarzy, głównie u kobiety; bitch face, bitchface
SJP.pl
rodzaj jaszczurek z rodziny agamowatych
SJP.pl
1. bić czymś długim i cienkim;
2. publicznie i bardzo ostro kogoś krytykować;
3. biczować się:
a) bić samego siebie czymś długim i cienkim;
b) bić siebie nawzajem czymś długim i cienkim;
c) zadawać sobie cierpienie psychiczne
SJP.pl
czasownik
(1.1) uderzać kogoś za pomocą bicza
Wiktionary
(1.1) Jezus był biczowany na polecenie Piłata.
Wiktionary
rzecz. bicz mrz., biczowanie n.
przym. biczowniczy, biczowy, biczowaty
Wiktionary
(1.1) batożyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzanie kogoś biczem, batem, pejczem lub podobnym narzędziem
Wiktionary
Chłosta, biczowanie (łac. flagellatio) – rodzaj kary cielesnej (stosowanej też w charakterze tortury), polegającej na wielokrotnym uderzaniu osoby torturowanej w plecy (ewentualnie inne części ciała, np. niepokornego niewolnika, rzekomej czarownicy – w twarz, czy w stopy – falaka) przy pomocy bicza, bata, kańczuga, rzemienia lub rózgi. Chłostę wykonywał kat bądź inna osoba (np. na okrętach), ponieważ jej przeprowadzenie nie wymagało szczególnych umiejętności.
Wikipedia
rzecz. bicz m., biczyk m., biczysko m., biczownik m.
czas. biczować
przym. biczowy, biczowniczy
Wiktionary
(1.1) batożenie, chłostanie, ćwiczenie, smaganie
Wiktionary
kształtem przypominający bicz
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) kształtem przypominający bicz
Wiktionary
(1.1) Biczowaty ogon diabła morskiego nie posiada kolca typowego dla większości orleniokształtnych.
Wiktionary
rzecz. bicz mrz.
czas. biczować ndk.
przym. biczowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. napiwek, licha zapłata
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zapłata dla parobka
Wiktionary
roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; biczycowate
SJP.pl
roślina tropikalna z rodziny biczownicowatych
SJP.pl
Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.
Wikipedia
członkini bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, która zgodnie wędrowała wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowaną przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelantka, flagellantka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biczownikiem lub biczowaniem, dotyczący biczownika lub biczowania
Wiktionary
rzecz. bicz mrz., biczyk mrz., biczysko n., biczowanie n., biczownik mos., biczownica ż.
czas. biczować ndk., ubiczować dk.
przym. biczowy
Wiktionary
1. członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelant, flagellant;
2. ten, kto biczuje, zadaje ciosy biczem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. członek średniowiecznego ruchu religijnego, który praktykował publiczne biczowanie się jako formę pokuty; chłostający się pokutnik
(1.2) osoba, która biczuje
(1.3) narzędzie do biczowania
(1.4) leśn. słabe, smukłe drzewo, które rośnie zbyt gęsto w zwarciu i jego giętkie, mocno kołysane wiatrem gałęzie smagają i uszkadzają korony sąsiednich drzew
(1.5) daw. trzeci koń zaprzęgu obok dwóch dyszlowych
Wiktionary
rzecz. bicz mrz.
Wiktionary
(1.1) flagelant
(1.3) bicz, kańczug
(1.5) koń biczowy
Wiktionary
→ bicz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biczem, dotyczący bicza
Wiktionary
rzecz. bicz mrz., biczyk mrz., biczysko n., biczowanie n., biczownik mos., biczownica ż.
czas. biczować ndk., ubiczować dk.
przym. biczowniczy, biczowaty
Wiktionary
mszak z klasy wątrobowców, niektóre gatunki prawnie chronione
SJP.pl
o cechach biczycowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach biczycowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
zdrobnienie od: bicz
SJP.pl
Wikipedia
1. rękojeść bicza;
2. zgrubienie od: bicz
SJP.pl
oferowana cena, oferta na aukcji
SJP.pl
1. mały dwukołowy wózek jednokonny; bieda, biedka, biga, dwukółka;
2. potocznie: bieda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. lub gwara. bieda
Wiktionary
Bida – miasto w środkowej Nigerii, w stanie Niger, drugie pod względem wielkości miasto w stanie Niger, leży na skrzyżowaniu dróg z Jebba i Zungeru i Agaie.
W tym mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych oraz spożywczy.
Wikipedia
(1.1) – Co u ciebie? – E, stara bida.
Wiktionary
IPA: ˈbʲida, AS: bʹida
Wiktionary
rzecz. bieda ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bieda ż.
frazeologia.
bida z nędzą • nie bój bidy
etymologia.
etymn|pol|bieda.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bieda.
źródła.
== bida (język mirandyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) życie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidok
SJP.pl
(rodzaj żeński) potocznie: biedna kobieta; biedaczka
SJP.pl
zdrobnienie od: bidet; mały bidet
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do podmywania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie sanitarne służące do higieny intymnej;
Wiktionary
Bidet – urządzenie z ceramiki sanitarnej służące do podmywania się. Bidet umożliwia umycie okolic krocza oraz odbytu bez konieczności rozbierania się do naga, w wygodnej, siedzącej pozycji. Jest częścią wyposażenia łazienek. Wyglądem i wielkością przypomina z jednej strony muszlę klozetową, z drugiej zaś umywalkę umieszczoną nad podłogą. Może być stojący na podłodze lub wiszący na ścianie. Sposób podłączenia do instalacji wody i kanalizacji jest analogiczny jak podłączenie umywalki (jest też wyposażony w przelew chroniący pomieszczenie przed zalaniem). Bateria montowana na bidecie zazwyczaj wyposażana jest w odpływ lekko zadarty do góry lub z ruchomą końcówką umożliwiającą regulację kierunku wypływu wody. Bateria może być wyposażona także w elastyczny przewód wysuwany z wylewki.
Wikipedia
(1.1) Po skorzystaniu z toalety korzystam z bidetu.
Wiktionary
IPA: ˈbʲidɛt, AS: bʹidet
Wiktionary
przym. bidetowy
Wiktionary
przymiotnik od: bidet
SJP.pl
cienki, indyjski papieros
SJP.pl
potocznie, z politowaniem: biedny
SJP.pl
potocznie, z politowaniem: biedak; bidaka, bidak
SJP.pl
nieduże plastikowe lub metalowe, zamykane naczynie do przechowywania płynów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) butelka na płyny konsumpcyjne zakładana na ramę rowerową;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wycieczkę rowerową wziąłem ze sobą bidon wypełniony napojem energetyzującym.
Wiktionary
IPA: ˈbʲidɔ̃n, AS: bʹidõn
Wiktionary
przym. bidonowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący bidonu, związany z bidonem
Wiktionary
rzecz. bidon mrz.
Wiktionary
gwarowo lub potocznie: biedota
SJP.pl
licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; kwotować
SJP.pl
potocznie: dom dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. dom dziecka
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lm. od rzeczownika bidula
Wiktionary
Dom dziecka (dawniej także sierociniec) – całodobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza typu socjalizacyjnego.
Do domów dziecka kierowane są dzieci i młodzież, których potrzeby stale lub okresowo nie mogą być zaspokajane w domu rodzinnym. Oznacza to, że domy dziecka są powołane do istnienia nie tylko dla sierot, ale także dla dzieci i młodzieży zaniedbanych środowiskowo, których rodzina nie wywiązuje się z powierzonych zadań. Takie dzieci i młodzież nazywane są wtedy sierotami społecznymi. Według badań GUS-u, w roku 1997 istniało w Polsce 351 domów dziecka, w których przebywało prawie 18 tysięcy dzieci i młodzieży. Tylko ok. 3% z tej liczby stanowiły sieroty naturalne.
Wikipedia
(1.1) przest. sierociniec, ochronka, przytułek
Wiktionary
potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; biedula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inaczej: biedula
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) D. lp. od rzeczownika bidul
Wiktionary
zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o człowieku biednym); biedulek, biedulka
SJP.pl
zdrobnienie od: bidula (ze współczuciem o kobiecie biednej); biedulka
SJP.pl
potocznie: biedny, nieszczęśliwy
SJP.pl
potocznie, z politowaniem: osoba biedna, pokrzywdzona przez los; biedula, bidula
SJP.pl
Bidwell – osada w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Central Bedfordshire. Leży 26 km na południe od centrum miasta Bedford i 53 km na północny zachód od centrum Londynu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, lewy dopływ Amuru
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ruchoma część krosna służąca do prowadzenia czółenka
SJP.pl
Bidło – potoczna, skrócona nazwa mechanizmu bidłowego. Bidło dobija każdy wprowadzony wątek do krawędzi tkaniny, tworząc kolejne jej elementy. Bidło spełnia też inne, dodatkowe funkcje. Stanowi bieżnię dla czółenka i jest elementem napędzającym inne mechanizmy.
Wikipedia
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
rzeka w północno-wschodniej Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi;
Wiktionary
Biebrza – rzeka w północno-wschodniej Polsce, prawy dopływ Narwi.Długość: ok. 165 km, powierzchnia dorzecza: 7051 km².
Biebrza ma źródła na południe od Nowego Dworu w województwie podlaskim, uchodzi do Narwi ok. 3 km od Wizny. Poprzez Kanał Augustowski łączy się z Niemnem. Biebrzę charakteryzuje asymetria dorzecza: bardziej rozwinięte jest dorzecze prawobrzeżne – 75,5% (głównie rzeki spływające z Pojezierza Mazurskiego), lewobrzeżne stanowi 24,5%.
Wikipedia
przym. biebrzański, nadbiebrzański
Wiktionary
przymiotnik od: Biebrza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Biebrzy, związany z Biebrzą
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈbʒãj̃sʲci, AS: bʹi ̯ebžãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Biebrza ż.
Wiktionary
biegnąć;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) szybko poruszać się na nogach w krokach, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi
(1.2) o czasie mijać, przemijać
(1.3) prowadzić w jakimś kierunku
Wiktionary
(1.1) Zawodnicy biegli wzdłuż brzegu jeziora.
(1.2) Czas biegnie nieubłaganie i kończy się kolejny rok.
(1.3) Trasa biegnie przez las.
Wiktionary
IPA: bʲjɛt͡s, AS: bʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. bieganina ż., bieg m., biegacz m., biegaczka ż., biegły m., bieżnia ż., biegus m., ubieganie n., bieganie n.
czas. biegać ndk., wybiec dk., biegnąć ndk.
przym. biegły, biegowy
przysł. biegle
Wiktionary
(1.1) biegnąć, gnać, mknąć, pędzić, pot. zasuwać, zaiwaniać
(1.3) przebiegać, wieść, prowadzić
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w województwie kujawsko-pomorskim;
2. wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś województwie pomorskim
SJP.pl
Bięcino (kaszb. Bicëno, niem. Benzin) – wieś-ulicówka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Biecz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Biecza, związany z Bieczem, pochodzący z Biecza
Wiktionary
(1.1) Do powiatu bieckiego w XVII w. należało 11 miast i 264 wsie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛt͡sʲci, AS: bʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Biecz m., bieczanin m., bieczanka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim;
Wiktionary
Biecz – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biecz. Leży nad rzeką Ropą, na jednym ze wzgórz Pogórza Karpackiego. Ze względu na bogatą historię często jest nazywane „perłą Podkarpacia” lub „małym Krakowem”. Bywa także określany jako „polskie Carcassonne”, dzięki zachowanym fragmentom średniowiecznych murów miejskich i zabudowy.
Wikipedia
(1.1) Wojsko rosyjskie w pogoni za konfederatami złupiło Biecz, zwłaszcza kościół i klasztor franciszkański, mordując także kilku zakonników.
Wiktionary
IPA: bʲjɛt͡ʃ, AS: bʹi ̯eč
Wiktionary
rzecz. bieczanin mos., bieczanka ż.
przym. biecki
Wiktionary
(1.1) peryfr. mały Kraków
Wiktionary
mieszkaniec Biecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Biecza
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯ečãńĩn
Wiktionary
rzecz. Biecz m.
:: fż. bieczanka ż.
przym. biecki
Wiktionary
mieszkanka Biecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Biecza
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯ečãnka
Wiktionary
rzecz. Biecz, bieczanin
przym. biecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. z Biecza
Wiktionary
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Bieczyno – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Trzebiatów.
Według danych z 31 grudnia 2009 wieś miała 176 mieszkańców.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
1. brak środków do życia; ubóstwo, nędza;
2. sytuacja nieprzyjemna, trudna; kłopoty, nieszczęście
3. rodzaj powozu; bida; biedka; biga; dwukółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan braku środków do życia
(1.2) trudna sytuacja
(1.3) daw. dwukołowy pojazd jednokonny
(1.4) mitsłow. nieśmiertelny wędrujący demon sprowadzający na ludzi niedostatek
Wiktionary
Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.
Wikipedia
(1.1) Wielu mieszkańców tej dzielnicy mieszka w biedzie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛda, AS: bʹi ̯eda
Wiktionary
rzecz. biedak m., biedaczek m., biedaczka ż., biedactwo n., biedota ż., biedny m., bida ż., biednienie n., biednięcie n., biedzenie n., biedowanie n., bidowanie n., biedaczyna m./ż., zbiednienie n., Biedowo n., Biedów m., Biedolewo n.
czas. biednieć ndk., biedować ndk., biedzić ndk., bidować ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniuteńki, biedniutki
przysł. biednie, biedniutko, biedniuteńko
Wiktionary
(1.1) nędza, ubóstwo, niedostatek
(1.2) kłopot, problem
(1.3) biedka
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. lamentować
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛdat͡ɕ, AS: bʹi ̯edać
Wiktionary
rzecz. biedanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ze współczuciem: jednostka biedna lub nieszczęśliwa
Wiktionary
(1.1) Polityk twierdzi oczywiście, że został źle zrozumiany. Biedactwo!
(1.1) Ten kot ma tylko jedno oko. Chodź zobacz to jednookie biedactwo!
Wiktionary
rzecz. biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos.
czas. biednieć, zbiednieć
przym. biedny
przysł. biednie
Wiktionary
zdrobnienie od: biedak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa
Wiktionary
Biedaczek – osada w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska w kompleksie Borów Tucholskich.
Do 2023 miejscowość była osadą wsi Piece.
Osada należy do sołectwa Piece.
W skład osady wchodzą zaledwie cztery oddzielne zabudowania gospodarskie.
Wikipedia
(1.1) Kto cię, biedaczku, tak urządził?
Wiktionary
rzecz. biedactwo n., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedny mos.
:: fż. biedaczka ż.
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniutki
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) biedactwo, biedaczysko
Wiktionary
1. kobieta niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. kobieta bardzo nieszczęśliwa, wzbudzająca współczucie;
3. rzadko: zwierzę płci żeńskiej, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ze współczuciem: kobieta biedna lub nieszczęśliwa
Wiktionary
(1.1) Któż cię, biedaczko, tak urządził?
Wiktionary
rzecz. biedactwo n., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedny mos.
:: fm. biedaczek m.
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniutki
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) biedactwo, biedaczysko
Wiktionary
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Biedaczów – wieś położona w Polsce, w województwie podkarpackim, powiecie leżajskim, gminie Leżajsk. Leży przy drodze 877 Leżajsk - Łańcut.
Wieś królewska starostwa leżajskiego położona w powiecie przemyskim, jej posesorem był Andrzej Potocki, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
potocznie, z politowaniem: kobieta biedna, pokrzywdzona przez los; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa
Wiktionary
(1.1) Poturbowali biedaczynę i zostawili przy drodze.
Wiktionary
rzecz. biedactwo n., biedaczek m., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedowanie n.
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniutki
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) biedaczysko, biedactwo
Wiktionary
zgrubienie od: biedak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa
Wiktionary
(1.1) Nalej temu biedaczysku wody, nie widzisz, jak mu ślina kapie.
(1.1) Nikt się tymi biedaczyskami nie zainteresuje.
Wiktionary
rzecz. biedactwo n., biedaczek m., biedota ż., bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedny mos., biedowanie n.
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) biedactwo
Wiktionary
bardzo niska emerytura niewystarczająca na przeżycie
SJP.pl
1. człowiek niemający pieniędzy i dostatecznych środków do życia;
2. człowiek bardzo nieszczęśliwy, wzbudzający współczucie;
3. rzadko: zwierzę, które się bardzo męczy z powodu jakiejś choroby, wzbudzające litość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, której brakuje środków do życia
(1.2) ze współczuciem o kimś
Wiktionary
Bieda, ubóstwo – pojęcie ekonomiczne i socjologiczne opisujące stały brak dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb jednostki, w szczególności w zakresie jedzenia, schronienia, ubrania, transportu oraz podstawowych potrzeb kulturalnych i społecznych. Ubóstwo stanowi zagrożenie dla realizacji celów lub zadań życiowych.
Wikipedia
(1.1) To wioska biedaków.
(1.2) Mój biedaku, ale cię skrzywdzili!
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛdak, AS: bʹi ̯edak
Wiktionary
rzecz. biedota ż., biedny m., biedactwo n., bieda ż., biedaczysko n.
:: zdrobn. biedaczek m.
:: fż. biedaczka ż.
przym. biedny, biedniutki
przysł. biednie
czas. biedować
Wiktionary
(1.2) biedactwo, biedaczek, biedaczyna, biedaczysko, biedota, biedula, biedulka, chudziaczek, chudziak, chudzina, niebożę, niebożątko, nieboga, nieboraczek, nieborak, nieszczęśliwiec, nieszczęśnik
Wiktionary
(r. męski) rzadziej: biedak
SJP.pl
dotyczący kraju aspirującego do statusu mocarstwa, mającego ograniczone i niewystarczające zasoby i wpływy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biedać.
Wiktionary
czas. biedać ndk.
Wiktionary
miejsce nielegalnego wydobycia surowców przez osoby ubogie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) samowolny, prymitywny wykop górniczy wykonany w celu pozyskania surowców kopalnych, powstający zwykle w warunkach skrajnego ubóstwa;
Wiktionary
Biedaszyb (żarg., nazwa pochodzi z lat 30. XX wieku) – wyrobisko górnicze (szybik lub sztolnia) wykonane w pobliżu wychodni w sposób nielegalny, udostępniające węgiel, najczęściej węgiel kamienny. Osoba urabiająca węgiel z wykorzystaniem biedaszybu to biedaszybikarz.
Wikipedia
rzecz. biedaszybnik m.
Wiktionary
prymitywna kopalnia, z której uboga ludność wydobywa węgiel na własny użytek
SJP.pl
potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupka
SJP.pl
potocznie: skromna zupa o wodnistej konsystencji, zwykle niskiej jakości; biedazupa
SJP.pl
[czytaj: bidermajer] mebel w stylu biedermeier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) szt. prosty i funkcjonalny styl w architekturze i wyposażeniu wnętrz, a także w literaturze, malarstwie, modzie itp.;
(1.2) mebel lub inny przedmiot w tym stylu
Wiktionary
Biedermeier [ˌbʲidɛrˈmajɛr] – styl w sztuce, literaturze, muzyce, a przede wszystkim w architekturze wnętrz rozwinięty w latach 1815–1848 w Europie Środkowej – głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach pozostających w kręgu kultury niemieckojęzycznej: skandynawskich (zwłaszcza w Danii), w północnych Włoszech i krajach słowiańskich (szczególnie Czechy, Polska). Był odpowiednikiem stylu regencji i wczesnowiktoriańskiego w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Restauracji i Ludwika Filipa we Francji. W szerszym znaczeniu pojęcie to określa ówczesną niemiecką kulturę mieszczańską.
Wikipedia
IPA: ˌbʲidɛrˈmajɛr, AS: bʹidermai ̯er
Wiktionary
przym. biedermeierowski
Wiktionary
→ biedermeier [czytaj: bidermajerowski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biedermeierem (stylem meblarskim lub meblem w takim stylu)
Wiktionary
rzecz. biedermeier m.
Wiktionary
dawniej: wojskowy i gospodarczy pojazd dwukołowy; dwukółka; bida; bieda; biga
SJP.pl
Biedka – dwukołowy środek przewozowy pod ręczne, lekkie i ciężkie karabiny maszynowe, lekkie moździerze piechoty, amunicję, sprzęt łączności, saperski, o jednokonnym zaprzęgu. Dzięki swej lekkości i małym rozmiarom była zdolna do posuwania się za piechotą w każdym terenie.
Biedki były powszechnie stosowane w Siłach Zbrojnych II RP.
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Biedkowo (niem. Betkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Frombork.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia. Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1304 r..
Wikipedia
kobieta biedna; nędzarka; żebraczka
SJP.pl
Sedlo Biedna – przełęcz w słowackich Skoruszyńskich Wierchach. W tłumaczeniu na język polski oznacza to przełęcz Bieda. Ostatnio na słowackich mapach wprowadza się nową jej nazwę – Nad Studienkami. Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie Skoruszyńskich Wierchów, pomiędzy szczytami Biedna (965 m) i Oslí vrch (1039 m). Południowe stoki spod przełęczy opadają do miejscowości Habówka (Habovka), północne do doliny potoku Zábiedovčik.
Wikipedia
trochę biedny
SJP.pl
przymiotnik od: biedniak
SJP.pl
chłopka należąca do biedoty wiejskiej
SJP.pl
chłop należący do biedoty wiejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest.; hist. polit. bezrolny lub małorolny chłop;
Wiktionary
Biedniak - określenie najbiedniejszej grupy chłopów stosowane w Polsce od 1944 roku. Szczególnie często było używane w okresie kolektywizacji w latach 1948–1956.
Władze dążąc do kolektywizacji starały się rozbić wieś na trzy kategorie: kułaków, średniaków i biedniaków. Biedniakom, a początkowo i średniakom proponowano wiele przywilejów za przystąpienie do spółdzielni produkcyjnych. Grupa biedniaków uważana była za naturalnego sprzymierzeńca komunistów na wsi. Biedniacy w połączeniu z częścią średniaków mieli pomóc w rozprawie z kułakami, czyli w rozkułaczeniu wsi. Faktycznie zaliczenie do poszczególnych grup zależało przede wszystkim od stosunku do przeprowadzanej kolektywizacji i samej partii.
Wikipedia
rzecz.
:: fż. biedniaczka ż.
przym. biedniacki
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób biedny, skromnie, ubogo
Wiktionary
Biednie – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost.
Wikipedia
(1.1) Mówiąc łachmaniarz, łachmyta, obdartus, łachudra, oberwaniec, obrzępała czy obszarpaniec wyrażamy dezaprobatę wobec źle, biednie lub brudno odzianych.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛdʲɲɛ, AS: bʹi ̯edʹńe
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedota ż., biedny m., biedak m., biedaczka ż., biedaczek mos., biedaczysko n., biedaczyna ż., biedactwo n., biedowanie n.
czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
przym. biedny, biedniutki
Wiktionary
czasownik
(1.1) stawać się biedniejszym
Wiktionary
(1.1) "Kapitalistyczne świnie stają się coraz bogatsze, a robotnicy biednieją!" - krzyknął demonstrant.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛdʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bʹi ̯edʹńėć
Wiktionary
czas. zbiednieć
rzecz. biedaczyna ż./mos., biedaczek mos., biednienie n., biedota ż., biedactwo n., biedny mos., bieda
przysł. biednie
przym. biedny
Wiktionary
(1.1) ubożeć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: biednie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: biedny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biednieć.
Wiktionary
czas. biednieć
rzecz. bieda ż., Biedny mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: biedny; biedniutki, biedniuchny, biedniuśki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. biedak, człowiek ubogi
Wiktionary
zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniutki, biedniuśki
SJP.pl
zdrobnienie od: biedniuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biedny
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛdʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯edʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: biedniutki; biedniusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biedny
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛdʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯edʹńutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. bieda ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: biedny; biednieńki, biedniuchny, biedniuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: biedny
Wiktionary
IPA: bʲjɛdʲˈɲutʲci, AS: bʹi ̯edʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedak m., biedaczyna m., biedaczka ż., biedowanie n., biedaczek mos.
czas. biedować ndk.
przym. biedny
przysł. biednie
Wiktionary
dawniej: bieda, nędza, ubóstwo
SJP.pl
1. niemający środków do życia;
2. nieszczęśliwy, budzący współczucie;
3. zniszczony, lichy;
4. biedny jak mysz kościelna - bardzo ubogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, któremu brakuje środków do życia
(1.2) ze współczuciem o kimś; poszkodowany
(1.3) świadczący o biedzie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba biedna (1.1), uboga
Wiktionary
(1.1) Proszę natychmiast wyjść, jest Pan za biedny, aby kupować w naszym sklepie!
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛdnɨ, AS: bʹi ̯edny
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedak mos., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos., biedaczka ż., biedactwo n., biedota ż., biedowanie n.
:: fż. biedna ż.
czas. biednieć ndk., biedować ndk.
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) ubogi, niezamożny; gw-pl|Górny Śląsk|chudobny.
Wiktionary
1. ludność biedna, pozbawiona pieniędzy;
2. potocznie:
a) kobieta biedna, pozbawiona pieniędzy; 2. kobieta budząca litość, współczucie; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół ludzi biednych, bez środków do życia
(1.2) pot. osoba bez środków do życia, także. człowiek, który budzi współczucie
Wiktionary
(1.1) Hrabiego stać było na wielki gest: wybudował szpital dla biedoty, czym zyskał sympatię córki księcia.
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedak m., biedaczka ż., biedactwo n., biedny mos., zbiednienie n., biedowanie n., biedaczek mos., biedaczyna ż./mos.
czas. biednieć
przym. biedny
przysł. biednie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) żyć w biedzie, niedostatku
(1.2) przest. cierpieć z powodu przewlekłej choroby
(1.3) daw. biedzić się, ślęczeć nad czymś
(1.4) daw. narzekać, utyskiwać na kogoś
(1.5) daw. męczyć się, mozolić się
czasownik zwrotny niedokonany biedować się
(2.1) przest. męczyć się, mozolić się
Wiktionary
(1.1) Po co oszczędzać na dodatkową emeryturę? Aby w jesieni życia nie biedować na skromniutkiej emeryturce z ZUS.
(1.1) Dowiedziałem się, że wybuch rewolucji październikowej zastał malarza Z. i jego bardzo wtedy młodą żonę we Francji. Nie żyli w nędzy, ale trzeba powiedzieć, że biedowali, trwała jeszcze wojna. W tamtych czasach biedowała większość młodych artystów.
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedak m., biedowanie n., biedny mos.
przym. biedniutki, biedny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) życie w biedzie, niedostatku
Wiktionary
rzecz. bieda ż., biedota ż., biedak m., biedaczka ż., biedaczek m., biedaczyna m., biedaczysko n., biedny mos., Biedny mos.
czas. biedować
przym. biedny, biedacki, biedniutki, biednieńki
przysł. biednie
Wiktionary
(1.1) dziadowanie, klepanie biedy, robienie bokami
Wiktionary
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Biedowo (niem. Neu Maraunen, 1928–1945 Maraunen) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
potocznie: sklep dyskontowy sieci handlowej "Biedronka"; Biedra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. jeden z dyskontów sieci handlowej „Biedronka”
Wiktionary
rzecz. biedrona ż., biedronka ż., biedroneczka ż.
przym. biedronkowy
Wiktionary
(1.1) neutr. biedronka
Wiktionary
forma rzeczownika.
(1.1) W. lp. od: biedra
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) gw-pl|Mazowsze. biodro
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mała biedronka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. zdrobn. od: biedrónka
Wiktionary
(1.1) Biedróneczko, leć do nieba, / Prziniyś mi kóńszczyczek chleba.
Wiktionary
rzecz. biedrónka ż.
Wiktionary
(1.1) biedrónka
Wiktionary
drobny chrząszcz, zwykle czerwony w czarne kropki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. biedronka
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. biedróneczka ż.
Wiktionary
(1.1) pieszcz. biedróneczka
Wiktionary
rodzina chrząszczy wielożernych
SJP.pl
Biedronkowate (Coccinellidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Obejmuje około 5 tysięcy gatunków o owalnym, wypukłym ciele, krótkich odnóżach i czerwonych bądź żółtych pokrywach z czarnymi plamkami. Owady te osiągają niewielkie rozmiary, zwykle 8–10 mm.
Wikipedia
o cechach biedronkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Biedrusko (w czasie zaborów niem. Weißenburg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las, leżąca nad Wartą, ok. 5 km na północ od granic Poznania i ok. 15 km od centrum.
Według danych Ministerstwa Cyfryzacji z dnia 30 czerwca 2018 roku, wieś liczyła 2479 mieszkańców (1264 kobiet i 1215 mężczyzn) zameldowanych na pobyt stały.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
roślina zielna z rodziny baldaszkowatych (selerowatych), o drobnych, białych lub różowawych kwiatach zebranych w baldachy, występująca w Europie i zachodniej Azji
SJP.pl
Biedrzeniec (Pimpinella L.) – rodzaj roślin dwuletnich lub bylin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Należy tu ok. 150 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal w całości wszystkie kontynenty Starego Świata: Europę, Afrykę i Azję, a gatunki introdukowane z tego rodzaju występują także na obu kontynentach amerykańskich. W Europie rośnie 16 gatunków, z czego dwa lub trzy (w zależności od ujęcia systematycznego) rosną jako rodzime w Polsce: biedrzeniec mniejszy P. saxifraga, biedrzeniec czarny P. nigra ≡ P. saxifraga subsp. nigra i biedrzeniec wielki P. major.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. bok
(1.2) stpol. biodro
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈḍʒɨt͡sa, AS: bʹi ̯eḍžyca
Wiktionary
1. wieś w województwie dolnośląskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
krzew z rodziny berberysowatych, rosnący w Azji Wschodniej i w Ameryce Północnej
SJP.pl
Biedrzykowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce, przy DW768.
Do 1954 siedziba gminy Sancygniów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biedrzykowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
śródziemnomorska bylina o czerwonych kwiatach, należąca do rodziny kozłkowatych; ostrogowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie, z politowaniem: mężczyzna biedny, pokrzywdzony przez los; bidula
SJP.pl
zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o człowieku biednym); bidulek, biedulka
SJP.pl
zdrobnienie od: biedula (ze współczuciem o kobiecie biednej); bidulka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w znaczeniu: biedzić się - męczyć się
SJP.pl
1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poruszanie się przez krótkie i szybkie podskoki
(1.2) postępowanie, rozwój zdarzenia lub procesu
(1.3) sport. konkurencja sportowa, w której chodzi o jak najszybsze dobiegnięcie do mety
(1.4) hydrol. prąd wody, nurt
(1.5) mot. przełożenie w skrzyni biegów
(1.6) bud. ciąg stopni połączonych ze sobą
(1.7) łow. noga zwierząt łownych, głównie jeleniowatych i dzika
(1.8) stpol. śrpol. ucieczka
(1.9) stpol. najazd
Wiktionary
Bieganie (bieg, biegi)
Wikipedia
(1.1) Gdy spostrzegł napastników, rzucił się biegiem między drzewa.
(1.2) Optymista na ogół zakłada korzystny bieg zdarzeń.
(1.3) Adam zajął czwarte miejsce w biegu na 100 metrów.
(1.4) W górnym biegu rzeki często żyją pstrągi.
(1.5) Wrzuciłem piąty bieg.
(1.6) Bieg schodowy zaprojektowano jako żelbetowy.
Wiktionary
IPA: bʲjɛk, AS: bʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. biegi nmos., bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.
czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć
przym. biegowy, zabiegowy
przysł. biegowo, biegle, biegiem
wykrz. biegiem
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) trucht
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biegi nmos., bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.
czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć
przym. biegowy, zabiegowy
przysł. biegowo, biegle, biegiem
wykrz. biegiem
frazeologia.
w biegu • włączyć wsteczny bieg
etymologia.
etymn|pol|biegać.
uwagi.
(1.7) zwykle w liczbie mnogiej
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) run; (1.2) course; (1.3) run, race; (1.4) course, current; (1.6) flight
* baskijski: (1.1) korrikaldi, lasterketa; (1.3) lasterketa
* białoruski: (1.1) бег m.; (1.2) ход m., цячэнне n.; (1.3) бег m.; (1.4) цячэнне n.
* dolnołużycki: (1.1) běg m.; (1.2) běg m.; (1.3) běg m.
* duński: (1.1) løb n.; (1.2) løb n.; (1.5) gear n.
* esperanto: (1.1) kuro; (1.5) rapidumo
* francuski: (1.1) course ż.; (1.6) volée ż.
* gocki: (1.1) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.; (1.2) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.; (1.3) 𐍂𐌿𐌽𐍃 m.
* górnołużycki: (1.1) běh; (1.2) běh; (1.3) běh
* islandzki: (1.1) hlaup n.; (1.3) hlaup n.
* jidysz: (1.1) לויף m. (lojf); (1.2) לויף m. (lojf); (1.3) לויף m. (lojf)
* łaciński: (1.1) cursus m.
* niderlandzki: (1.1) loop m.
* niemiecki: (1.1) Lauf m.; (1.2) Lauf m.; (1.3) Lauf m.; (1.5) Gang m.
* rosyjski: (1.1) бег m.; (1.2) бег m.; (1.3) бег m.; (1.6) пролёт m.
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) ходъ m. (xodŭ)
* suahili: (1.1) mbio
* szwedzki: (1.3) löpning w.; (1.5) växel w.
* ukraiński: (1.1) біг m.; (1.2) біг, хід m.; (1.4) течія ż.
* wepski: (1.1) joksend
* wilamowski: (1.1) łauf m.; (1.2) łauf m.; (1.3) łauf m.
* włoski: (1.1) corsa ż.; (1.2) corso m., andamento m., svolgimento m.; (1.3) corsa ż.; (1.4) corso m.; (1.5) marcia ż.; (1.6) scalinata ż.
źródła.
== bieg (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bieg.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pokuta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przemieszczać się szybkimi krokami, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi, być w ruchu, uprawiać biegi
(1.2) pot. często gdzieś chodzić, żyć aktywnie
(1.3) pot. eufem. mieć kłopoty jelitowe
(1.4) stpol. napadać
(1.5) stpol. uciekać
Wiktionary
(1.1) Codziennie biegam koło domu, bo tak zalecił mi lekarz.
(1.1) Biega, krzyczy pan Hilary: • „Gdzie są moje okulary?”
(1.1) Psy biegały po podwórku i głośno ujadały.
(1.2) Janka miała mnóstwo rzeczy na głowie, biegała na wykłady, pracowała i opiekowała się chorą sąsiadką.
(1.3) Za dużo zjadłem tych śliwek, biegam po nich całe popołudnie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡat͡ɕ, AS: bʹi ̯egać
Wiktionary
zob. biec.
czas. nadbiegać ndk., pobiegać dk.
Wiktionary
(1.1) latać, ganiać, reg. śl. gónić.
Wiktionary
pejoratywnie: bezkrytyczny stosunek do biegania, bliski fanatyzmowi religijnemu
SJP.pl
1. sportowiec uprawiający biegi;
2. dawniej: rodzaj służącego; goniec, laufer;
3. duży chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie, o ciemnych, często metalicznie lśniących pokrywach i długich nogach, drapieżny, zwykle pożyteczny, prowadzący nocny tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba uprawiająca jedną z dyscyplin lekkoatletycznych – biegi
(1.2) sport. osoba uprawiająca biegi narciarskie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. chrząszcz z rodziny biegaczowatych (nazwa systematyczna|Carabidae|ref=tak.);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) bot. mikol. roślina (rzadziej grzyb) oderwana od podłoża i niesiona przez wiatr
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polski biegacz znów przybiegł ostatni.
(1.1) Podczas wczorajszego spaceru spotkałem dwóch biegaczy.
(2.1) Biegacze na ogół są drapieżne.
(2.1) Podczas wczorajszego spaceru spotkałem dwa biegacze.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡat͡ʃ, AS: bʹi ̯egač
Wiktionary
rzecz. bieg mrz., bieganie n., biegnięcie n., biegówka ż., biegunka ż., biegaczowate lm nm., bieżnik mrz.
:: fż. biegaczka ż.
czas. biegać ndk., biec ndk., przybiec dk., przybiegać ndk., ubiec dk., ubiegać ndk., wybiec dk., wybiegać ndk.
przym. biegowy, biegaczowaty
przysł. biegle
Wiktionary
(3.1) chamaechor
Wiktionary
rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegaczowate, szczypawkowate, szczypawki
SJP.pl
Biegacze (b. pustynne, b. stepowe), biegusy, chamaechory – rośliny, których pędy nadziemne lub ich części (kwiatostany, dęte owoce) stanowią diaspory przemieszczające się po powierzchni ziemi pod wpływem działania wiatru. Biegacze są roślinami typowymi dla biomów pustynnych i stepowych, gdzie otwarte przestrzenie pozwalają pokonywać duże odległości. Rośliny lub ich części zyskują zdolność do toczenia się przybierając kulisty kształt oraz ażurową i lekką konstrukcję, po czym w całości lub części odłamują się. Przemieszczane przez wiatr gubią owoce i nasiona, często w znacznej odległości od miejsca rozwoju rośliny macierzystej. Czasem biegacze zbijają się w większe skupienia, mogące osiągać znaczne rozmiary. Szczególną grupą biegaczy są tzw. zmartwychwstanki, skupiające się w kule podczas suszy i uwalniające diaspory poprzez rozpostarcie pędów lub okryw koszyczków w czasie deszczu lub po trafieniu na wilgotne siedlisko. Biegacze rosnące na pustyniach dzięki zdolności do poruszania się na powierzchni gruntu unikają pogrzebania pod piaskiem.
Wikipedia
kobieta sportowiec uprawiająca biegi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. sportsmenka uprawiająca biegi
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈɡat͡ʃka, AS: bʹi ̯egačka
Wiktionary
rzecz. bieg m., biegnięcie n., bieganie n.
:: fm. biegacz m.
rzecz. biec ndk., biegać ndk.
przym. biegowy
czas. biec
przysł. biegle
Wiktionary
rodzina dużych chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków; biegacze, szczypawkowate, szczypawki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Carabidae|Latreille|ref=tak., rodzina owadów z rzędu chrząszczy;
Wiktionary
Biegaczowate (Carabidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy (Coleoptera) obejmująca ponad 30 tys. gatunków, z czego w Polsce występuje ponad 500. Nauką o chrząszczach biegaczowatych jest karabidologia.
Wikipedia
(1.1) Głowa u biegaczowatych jest znacznie węższa od przedplecza.
Wiktionary
rzecz. biegacz mos./mzw.
Wiktionary
o cechach biegaczowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biegać.
(1.2) sport. dyscyplina sportowa
(1.3) przen. załatwianie czegoś w różnych miejscach, jedno po drugim
Wiktionary
Bieganie (bieg, biegi)
Wikipedia
(1.2) Mówiłem Wackowi, żeby nie przesadzał z tym bieganiem.
(1.3) Bieganie za pozwoleniem na ścięcie drzew może bardzo wyczerpać przeciętnego Janusza.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈɡãɲɛ, AS: bʹi ̯egãńe
Wiktionary
czas. biegać ndk., pobiegać dk., pobiec dk., biec ndk., biegnąć ndk.
rzecz. ubieganie n., obieg mrz., zbiegowisko n., bieżnia ż., biegacz m., biegaczka ż., bieg m., bieganina ż.
przym. biegowy
Wiktionary
(1.2) bieg, jogging
(1.3) bieganina
Wiktionary
przemieszczanie się i wykonywanie różnych czynności w wielu miejscach, zwłaszcza przy załatwianiu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. nieustanne bieganie
Wiktionary
rzecz. bieg mrz., biegi nmos., bieganie n., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n.
czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć
przym. biegowy, zabiegowy
przysł. biegowo, biegle, biegiem
wykrz. biegiem
Wiktionary
(1.1) uganianie, zabieganie, krzątanina; góry. gońba; przest. gonitwa, wyścig
Wiktionary
połączenie weganizmu z uprawianiem biegów
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: uczestniczyć w czymś, np. biegać maraton, sprinty
SJP.pl
1. przemieszczanie się za pomocą szybkich ruchów nóg;
2. ruch, przemieszczanie się, funkcjonowanie;
3. dzianie się, przebieg wydarzeń;
4. konkurencja sportowa;
5. pozycja przekładni w mechanizmie napędowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) łow. nogi zwierzyny łownej
(1.2) sport. bieganie
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: bieg
Wiktionary
Biegi w konkurencjach lekkoatletycznych dzielą się na:
Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze (przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym). O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.
Wikipedia
(1.1) Hrabia niósł biegi przerzucone przez ramię.
(1.2) Patryk od szkoły średniej trenuje biegi przełajowe.
Wiktionary
czas. biegać ndk., biegnąć ndk.
rzecz. bieg mrz., bieganina ż.
przysł. biegiem
wykrz. biegiem
Wiktionary
(1.2) bieganie
Wiktionary
potocznie: natychmiast, niezwłocznie, błyskawicznie; migiem, migusiem, biegusiem, w mig
SJP.pl
przysłówek
(1.1) biegnąc
wykrzyknik
(2.1) nakazując natychmiastowe przystąpienie do działania
forma rzeczownika.
(3.1) N. lp. od: bieg
Wiktionary
(1.1) Od czasu do czasu krótsze przestrzenie przebywali biegiem, skutkiem czego posuwali się naprzód prędzej.
(2.1) Przynieś mi tu zaraz raport! Biegiem!
Wiktionary
rzecz. bieganina ż., bieg mrz., biegi lm nm.
czas. biegać ndk.
przysł. biegle
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z łatwością
(1.2) ze znajomością rzeczy
Wiktionary
(1.1) Był nie tylko mistrzem gry na flugelhornie, grał również biegle na fortepianie.
(1.2) Wszyscy policjanci mówili biegle po niemiecku z austriackim akcentem.
Wiktionary
rzecz. bieg mrz., biegacz mos., biegaczka ż., bieganina ż., biegłość ż., biegły mos., biegówka ż.
czas. biec ndk., biegać ndk., biegnąć ndk.
przym. biegły, biegowy
przysł. biegiem
wykrz. biegiem
Wiktionary
(1.1) płynnie, poprawnie, sprawnie, wprawnie
(1.2) doskonale, profesjonalnie, rzeczowo, zawodowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: biegle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: biegły
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Bieglów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin,
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
biec;
1. przemieszczać się szybko dzięki dynamicznej pracy nóg;
2. śpieszyć, szybko udawać się gdzieś;
3. posuwać się naprzód (np. czas biegnie powoli);
4. prowadzić (np. droga biegnie przez las)
SJP.pl
czasownik
(1.1) zob. biec.
Wiktionary
(1.1) "Biegłem polem // w żółtym świetle // wrześniowego słońca // kiedy nadleciały samoloty // upadłem…
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: bʹi ̯egnõńć
Wiktionary
rzecz. bieżnia ż., biegnięcie n., bieganie n., biegi nmos.
czas. biec
przysł. biegle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biec.
(1.2) odczasownikowy od|biegnąć.
Wiktionary
czas. biegnąć
rzecz. ubieganie n., biegacz mzw./mos.
Wiktionary
w muzyce: szybko po sobie następujące dźwięki przejściowe umieszczone pomiędzy głównymi dźwiękami melodii
SJP.pl
związany z biegnikiem
SJP.pl
kobieta uzależniona od uprawiania biegania
SJP.pl
osoba uzależniona od uprawiania biegania
SJP.pl
bardzo częste uprawianie biegania, traktowane jako objaw choroby
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Biegoszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.
Wikipedia
biegowiec osowaty, biegowiec świerkowy - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Wikipedia
narta przeznaczona do biegów narciarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pot. narta do uprawiania narciarstwa biegowego
Wiktionary
rzecz. bieg m., ubieganie n.
Wiktionary
narta przeznaczona do biegów narciarskich
SJP.pl
Biegi narciarskie (także: biegi płaskie, dla odróżnienia od całkowicie innej dyscypliny zimowej – biegów zjazdowych) – sport zimowy popularny w krajach z rozległymi zaśnieżonymi terenami, głównie w północnej Europie oraz Kanadzie. Popularność tego sportu szybko rośnie także w Stanach Zjednoczonych, Rosji, Polsce i krajach Europy Środkowej.
Wikipedia
związany z biegiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z biegiem, bieganiem
(1.2) techn. związany z biegiem (przełożeniem)
Wiktionary
(1.1) Trening biegowy to ćwiczenie fizyczne, w którym poprzez bieg polepsza się lub utrzymuje kondycję ćwiczącego.
Wiktionary
rzecz. bieganie n., bieganina ż., biegacz m., biegaczka ż., biegówka ż., bieżnia ż., bieżnik m., podbieg m., biegunka ż., przebieg m., wybieg mrz., zbiegowisko n., obieg mrz., ubieganie n., bieg mrz.
czas. biec, biegać, nadbiec, nadbiegać, odbiec, odbiegać, podbiec, podbiegać, przybiec, przybiegać, wybiec, wybiegać, zabiegać, zbiec, zbiegać, bieżyć
przym. zabiegowy
przysł. biegowo, biegle
Wiktionary
wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach; szybki koń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające najbardziej ekstremalne cechy;
(1.2) jeden z dwóch punktów na powierzchni obracającego się ciała niebieskiego, przez które przechodzi jego oś obrotu
(1.3) element takich przedmiotów jak koń na biegunach, lub fotel bujany, wygięty pręt na którym buja się dany przedmiot
(1.4) fiz. zob. biegun magnetyczny.
(1.5) fiz. zob. biegun elektryczny.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) szybki koń wierzchowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) rel. wyznawca jednego z odłamów staroobrzędowców
Wiktionary
Biegun – miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające ekstremalne cechy:
Wikipedia
(1.2) O tej porze roku na biegunie trwa dzień polarny.
(1.3) Ten fotel bujany nadaje się tylko do wyrzucenia, jego bieguny są strzaskane.
(1.4) Bieguny przeciwne przyciągają się.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡũn, AS: bʹi ̯egũn
Wiktionary
rzecz. biegunowość ż.
przym. biegunowy
Wiktionary
(3.1) strannik
Wiktionary
gatunek drzewa pochodzącego z Ameryki Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. drzewo rosnące w Ameryce Południowej
Wiktionary
rzecz. biegunecznikowate lm.
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu terpentynowców; w Polsce znany hodowany w parkach bożodrzew
SJP.pl
Biegunecznikowate (Simaroubaceae DC.) – rodzina roślin należąca do rzędu mydleńcowców Sapindales (lub rutowców Rutales w niektórych ujęciach systematycznych). Należy tu ok. 20 rodzajów ze 110 gatunkami występującymi głównie w obszarach tropikalnych. Strefy klimatu umiarkowanego sięgają nieliczne gatunki w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej, na Bliskim i na Dalekim Wschodzie.
Wikipedia
o cechach biegunecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. choroba bakteryjna wywoływana poprzez zjedzenie czegoś nieświeżego; zatrucie pokarmowe;
2. przenośnie: tworzenie czegoś w dużej ilości, bez wyraźnej potrzeby, np. biegunka słowna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. częste wypróżnianie stolcem o rzadkiej konsystencji;
Wiktionary
Biegunka, potocznie rozwolnienie (łac. diarrhoea) – objaw kliniczny polegający na zwiększonej częstotliwości wypróżnień (według WHO ≥3/24h) lub zwiększonej ilości stolca (powyżej 200 g w ciągu doby), wraz ze zmianą konsystencji na płynną lub półpłynną. Biegunce może towarzyszyć stan ogólnego osłabienia, gorączka, kurczowe bóle brzucha. Objaw ten trwający do 14 dni określany jest jako biegunka ostra, natomiast utrzymanie się objawów chorobowych ponad 4 tygodnie kwalifikuje do rozpoznania biegunki przewlekłej (niektórzy autorzy wyróżniają biegunkę uporczywą – trwającą od 2 do 4 tygodni).
Wikipedia
(1.1) Ten zwlekał „meldując pokornie”, iż jest bardzo chory, ma biegunkę, mdłości, gorączkę i nie może ruszyć się z miejsca.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈɡũnka, AS: bʹi ̯egũnka
Wiktionary
rzecz. bieg m., biegacz mos./mzw.
czas. biegać
przym. biegunkowy
Wiktionary
(1.1) laksacja, rozwolnienie, reg. śl. laksyrka.; pot. wulg. sraczka
Wiktionary
potocznie: mieć biegunkę
SJP.pl
→ biegunka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z biegunką, dotyczący biegunki
Wiktionary
(1.1) W organizmie niemowlęcia kazeina mleka krowiego tworzy ser, z trudem trawiony przez niego; pojawia się niestrawność, kwaśne, biegunkowe stolce, kwaśne wymioty.
Wiktionary
rzecz. biegunka ż.
Wiktionary
SJP.pl
Biegunowość (inaczej: polarność, polaryzacja) – występowanie różnic morfologicznych lub fizjologicznych pomiędzy dwoma biegunami (często przeciwstawnymi) różnych struktur organizacji organizmów (np. komórki, narządu). Biegunowość całego organizmu wyznacza przeciwległe krańce połączone osią biegunową, wokół której w określonym porządku organizują się jego struktury.
Wikipedia
przymiotnik od: biegun
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z biegunami Ziemi
(1.2) fiz. dotyczący biegunowości cząsteczek (ładunków elektrycznych)
(1.3) skrajnie przeciwny
Wiktionary
(1.1) Autorzy opisali tam swoje biegunowe przygody.
Wiktionary
rzecz. biegun mrz.
Wiktionary
(1.1-2) polarny
Wiktionary
1. średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny bekasowatych, o upierzeniu brunatnym, szarym i rdzawym, zamieszkujący tundrę, wybrzeża morskie i łąki w północnej części Eurazji i Ameryki;
2. kaczka typu nieśnego, pochodzenia indyjskiego, o upierzeniu czarnym, białym lub białobrązowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Calidris|ref=tak.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡus, AS: bʹi ̯egus
Wiktionary
czas. biec
Wiktionary
potocznie: natychmiast, niezwłocznie, błyskawicznie; biegiem, migiem, migusiem, w mig
SJP.pl
znawczyni, ekspertka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ekspertka powoływana przez sąd, mająca wiedzę w specjalistycznej dziedzinie, ułatwiająca zrozumienie związanych z tą dziedziną zagadnień istotnych dla sprawy
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: biegły
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp., ż., przesz. od: biec
Wiktionary
(1.1) Po katastrofie w elektrowni sąd powołał biegłą z dziedziny fizyki jądrowej.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡwa, AS: bʹi ̯egu̯a
Wiktionary
przym. biegły
rzecz. biegły mos.
Wiktionary
→ biegły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) doświadczenie w robieniu czegoś; nabyta wiedza umożliwiająca posiadanie praktycznej zdolności
Wiktionary
(1.1) Dzięki temu kursowi nabyłem biegłości w pisaniu programów.
(1.1) Tylko ćwiczenie pozwala nabrać biegłości.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯egu̯ość
Wiktionary
rzecz./przym. biegły
Wiktionary
(1.1) umiejętność, sprawność, zdolność, wprawa
Wiktionary
znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dużą wiedzę lub umiejętności w danej dziedzinie
(1.2) łódź. zaradny, obrotny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. ekspert powoływany przez sąd, mający wiedzę w specjalistycznej dziedzinie, ułatwiający zrozumienie związanych z tą dziedziną zagadnień istotnych dla sprawy
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm., nmos., przesz. od: biec
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój kolega jest biegły w naprawianiu samochodów.
(1.2) Ona to jest biegła, wszystko ci załatwi.
(2.1) Po katastrofie w elektrowni sąd powołał biegłego z dziedziny fizyki jądrowej.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛɡwɨ, AS: bʹi ̯egu̯y
Wiktionary
rzecz. biegłość ż.
:: fż. biegła ż.
przysł. biegle
czas. biec
Wiktionary
(1.1) doświadczony, wprawiony, wprawny
Wiktionary
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Biejków dawniej też Bików – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Promna. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 731.
Wieś szlachecka Biejkowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grójeckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
biały kolor; białość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biały kolor;
(1.2) biały ubiór
(1.3) biały pigment (barwnik) używany do wyrobu farb
(1.4) zewnętrzna część pni drzew, przewodząca wodę
(1.5) stpol. biała mąka
(1.6) stpol. żyto
(1.7) stpol. zboże
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) reg. częściowo bagienne, stojące rozlewisko wodne na terenach nizinnych
(2.2) daw. kosmet. bielący puder nakładany na twarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(3.1) bot. zewnętrzna warstwa drewna w pniach i gałęziach, zawierająca żywe komórki i przewodząca wodę;
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. rozk. od: bielić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na niebie rysowała się tu i ówdzie czysta biel delikatnych obłoczków.
(1.2) Dobrze jej w bieli – to ją odmładza.
(1.3) Naszkicowałam główne formy mieszanką błękitu z bielą cynkową rozcieńczoną terpentyną.
(2.1) Nowe znowu obrazy życia roztaczają się około leśnych strumieni, źródeł, moczarów i bieli. (…) O świcie latem ruch i życie zaczyna się po bielach.
(2.2) Gruba warstwa bielu czyniła z jej twarzy niemal maskę.
(3.1) Kołatek domowy żeruje w bielu.
Wiktionary
IPA: bʲjɛl, AS: bʹi ̯el
Wiktionary
zob. biały.
Wiktionary
(1.4) drewno bielaste
(2.1) jeziorzysko
(2.2) bielidło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
brak lub niedobór barwników melaninowych u człowieka i zwierząt; albinizm; leukoderma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. schorzenie powodujące odbarwienia w skórze, włosach i tęczówce na skutek zmniejszenia lub braku melaniny
Wiktionary
Albinizm, bielactwo – uwarunkowany genetycznie brak lub niedobór pigmentu (melaniny) w organizmie. Osobnik posiadający tę cechę nazywany jest albinosem i charakteryzuje się białym lub bladoróżowym (związanym z prześwitywaniem naczyń krwionośnych) odcieniem skóry, białymi włosami, bladoróżowymi tęczówkami i czerwonymi źrenicami (z uwagi na prześwitywanie naczyń krwionośnych z dna oka). Nazwę tego wrodzonego błędu metabolizmu wprowadził w 1908 roku Archibald Garrod, który zauważył utrzymywanie się zaburzenia w obrębie wybranych rodzin. Oprócz albinizmu całkowitego (uogólnionego) występuje także bielactwo nabyte.
Wikipedia
przym. biały
rzecz. biały mos., bielak mzw.
czas. bielić
Wiktionary
tracz bielaczek - ptak płetwonogi z podrodziny traczy, w Polsce spotykany tylko w okresie przelotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Mergus albellus|ref=tak., tracz bielaczek, gatunek z rodziny kaczkowatych;
Wiktionary
Bielaczek, tracz bielaczek (Mergellus albellus) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Wikipedia
(1.1) Widzę nurkujące co chwilę tracze nurogęsi, tracze długodziobe i bielaczki.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈlat͡ʃɛk, AS: bʹi ̯elaček
Wiktionary
(1.1) tracz bielaczek
Wiktionary
przymiotnik od: bielactwo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bielactwem, dotknięty bielactwem
Wiktionary
(1.1) albinotyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie odeskim, siedziba władz rejonu bielajewskiego;
Wiktionary
Bielajewka (ukr. Біляївка, trb. Bilajiwka) – miasto na Ukrainie w obwodzie odeskim, rejonu odeskiego, liczy 14 tys. mieszkańców (2006). Ośrodek przemysłu spożywczego.
Wikipedia
przym. bielajewski
Wiktionary
gatunek zająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. łow. zob. zając bielak.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. biel ż., białko n., bielik m., bielinek m., bielizna ż., bielactwo n., bielmo n., białość ż., białe nmos., bielenie n., biały mos.
czas. bielić ndk., pobielić dk., zabielić dk.
przym. biały, białawy, bielutki, bieluteńki
przysł. biało, bielutko, białawo, bieluteńko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek katolickiego zakonu kontemplacyjnego; kameduła
SJP.pl
mieszkaniec Bielan (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
mieszkanka Bielan (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
w Kościele katolickim: dziewczynka sypiąca kwiaty w czasie procesji, zwykle ubrana na biało
SJP.pl
Wikipedia
rodzina morskich ryb okoniokształtnych; białokrwiste
SJP.pl
Bielankowate, białokrwiste (Channichthyidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Są jedynymi kręgowcami, które nie mają we krwi hemoglobiny.
Wikipedia
o cechach bielankowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przymiotnik od: Bielany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bielanami, dotyczący Bielan
Wiktionary
Bielański – polski herb szlachecki nadany w zaborze austriackim.
Wikipedia
rzecz. Bielany nmos.
Wiktionary
członek katolickiego zakonu kontemplacyjnego; kameduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. nazwa dzielnicy Warszawy;
(1.2) geogr. adm. nazwa dzielnicy w kilku miastach Polski;
(1.3) geogr. adm. nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
przym. bielański
Wiktionary
urządzenie do bielenia przędzy lub gotowej tkaniny
SJP.pl
zakład, w którym odbywa się bielenie tkanin
SJP.pl
holender bielarski - typ aparatu, w którym zachodzi mieszanie i bielenie masy papierniczej; holender bielący
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
podmokła łąka torfowa w kotlinach lub dolinach rzecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bielawa (niem. Langenbielau) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim. Bielawa położona jest na Przedgórzu Sudeckim, u podnóża Gór Sowich. Rozciąga się na przestrzeni 9 km, wzdłuż potoku Bielawica (niem. Biele), na wysokości 275–450 m n.p.m. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto zamieszkiwały 28 344 osoby (157. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: bʲjɛˈlava, AS: bʹi ̯elava
Wiktionary
rzecz. bielawianin, bielawianka
przym. bielawski
Wiktionary
mieszkaniec Bielawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bielawy
(1.2) osoba pochodząca z Bielawy
Wiktionary
(1.1) Mieszkam w Bielawie, więc jestem bielawianinem.
Wiktionary
rzecz. Bielawa ż.
:: fż. bielawianka ż.
przym. bielawski
Wiktionary
mieszkanka Bielawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bielawy
Wiktionary
(1.1) Gdy przejeżdżałem przez Bielawę, widziałem wiele pięknych bielawianek.
Wiktionary
rzecz. bielawianin m., Bielawa ż.
przym. bielawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ Bielawa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Bielawy
Wiktionary
Osoby o nazwisku Bielawski:
Wikipedia
rzecz. Bielawa ż., bielawianin m., bielawianka ż.
Wiktionary
podmokła łąka torfowa w kotlinach lub dolinach rzecznych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii;
Wiktionary
Bielce (rum. Bălți) – drugie co do wielkości miasto Mołdawii, nazywane często „północną stolicą”. W 2023 roku liczyło 146 950 mieszkańców.
Najliczniejsze skupisko Polaków w Mołdawii, siedziba polonijnych organizacji.
Wikipedia
przym. bielecki
Wiktionary
1. gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych; koliber białoszyi;
2. rodzaj grzybów z klasy miseczniaków
SJP.pl
Wikipedia
1. mały owad żywiący się drewnem; termit;
2. ryba drapieżna z rodziny karpiowatych; rap, rapa, boleń
SJP.pl
2 cieki w Polsce:
3 oronimy w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bielcami, dotyczący Bielec
Wiktionary
Bielecki (forma żeńska: Bielecka; liczba mnoga: Bieleccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 18230 osób.
Wikipedia
rzecz. Bielce nmos.
przym. biały, białawy
Wiktionary
[czytaj: BIlefelt] miasto w Niemczech
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bilefelder] niemiecka rasa kur; kura bielefeldzka
SJP.pl
→ Bielefeld (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Bielefeld
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: biało
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bielić.
(1.2) odczasownikowy od|bieleć.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bielizna ż., białas m., biały mos., białość ż., bielak mzw.
czas. bielić ndk.
przym. biały
przysł. biało
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. duży, drewniany statek rzeczny, używany głównie na Wołdze do transportu towarów, szczególnie drewna;
Wiktionary
Bieliana – rodzaj statku rzecznego (rzadziej morskiego), używanego w Rosji w drugiej połowie XIX w. i na początku XX w. do transportu surowego drewna budulcowego i z tegoż surowca zbudowanego. Statek taki był właściwie pływającym stosem drewna i odbywał tylko jeden rejs w dół rzeki. Drewno ułożone było w dość skomplikowany sposób, by zapewnić odpowiednią wentylację, możliwość gaszenia ewentualnego pożaru czy uszczelnianie burt. Po dotarciu do celu był rozbierany.
Wikipedia
(1.1) Podczas rejsu po Wołdze kapitan opowiadał historie o dawnych bielianach, które przemierzały te wody.
(1.1) Archeolodzy odkryli fragmenty bieliany podczas prac wykopaliskowych nad brzegiem rzeki.
(1.1) Muzeum rzeczne posiada zrekonstruowaną bielianę, która pokazuje, jak wyglądał transport towarów w XIX wieku.
Wiktionary
1. malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; białkować;
2. poddawać procesowi uszlachetniania różne produkty, przez podniesienie ich stopnia białości lub bezbarwności;
3. pokrywać przedmioty metalowe powłoką cyny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pobielić)
(1.1) malować wapnem rozpuszczonym w wodzie
(1.2) pokrywać rzeczy metalowe cynową powłoką
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybielić)
(2.1) zwiększać natężenie koloru białego przy użyciu jakiegoś czynnika chemicznego lub fizycznego
czasownik zwrotny niedokonany bielić się
(3.1) wyróżniać się od tła jasnym kolorem, bielą
Wiktionary
rzecz. nabiał mrz., białas m., biel ż., bielactwo n., białko n., białka ż., białaczka ż., białkówka ż., białość ż., bielak mrz., bielidło n., bielinek mrz., bielizna ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarka ż., bielmo n., bieluń mrz., wybielacz mrz., biały mos., bielenie n., pobielanie n., białkowanie n.
czas. białkować ndk., bieleć ndk., obielać ndk., obielić dk., pobielać ndk., pobielić dk., wybiałkować dk., wybielać ndk., wybielić dk., zabielać ndk., zabielić dk., zbieleć dk.
przym. biały, bielutki, bieluteńki, bieluśki, bielusieńki, bieluchny, białawy, białkowy, bieliźniany, bieliźniarski
przysł. biało
przedr. biało-
Wiktionary
(1.1) pobielać
(2.1) wybielać, utleniać
Wiktionary
1. odbarwiona, jasnoszara gleba, z której wody wyługowały związki żelaza i manganu, gromadzące się niżej jako orsztyn;
2. stosowana w zielarstwie bylina o rozgałęzionych pędach; bylica pospolita; bylnik
SJP.pl
Bielica – typ gleby tworzącej się w warunkach klimatu umiarkowanego chłodnego (średnia temperatura 2-4 °C) i wilgotnego (roczny opad w granicach 400-1000 mm), na obszarach porośniętych lasami iglastymi. Występuje na Pojezierzu Kaszubskim, w Kotlinie Sandomierskiej, w województwie lubuskim, w USA, w Kanadzie. Bielica powstaje z utworów piaszczystych, zwykle pochodzenia lodowcowego i rzecznego, w procesie tzw. bielicowania. Słabo rozwinięty poziom próchniczny, a dobrze rozwinięty poziom wymywania.
Wikipedia
1. odbarwiona, jasnoszara gleba, z której wody wyługowały związki żelaza i manganu, gromadzące się niżej jako orsztyn;
2. stosowana w zielarstwie bylina o rozgałęzionych pędach; bylica pospolita; bylnik
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bielice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bielicami, dotyczący Bielic
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Bielice nmos.
przysł. biało
Wiktionary
wpływać na powstawanie bielic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wpływanie na powstawanie bielic
Wiktionary
Bielicowanie – proces glebotwórczy charakterystyczny dla mało aktywnych biologicznie, ubogich w składniki pokarmowe gleb piaskowych w borach sosnowych lub świerkowych (rzadziej mieszanych) klimatu wilgotnego, umiarkowanego i chłodnego. Bielicowanie polega na wypłukiwaniu z górnych części gleby (z poziom eluwialnego) niektórych produktów rozkładu minerałów glebowych, głównie tlenków i wodorotlenków glinu i żelaza, krzemionki, fosforu, manganu i in., przemieszczaniu ich w dół i wytrącaniu w środkowej części profilu (w poziomie iluwialnym). W rezultacie w górnych poziomach gleb bielicowych pozostaje biały kwarc (stąd polska nazwa procesu i typu gleby).
Wikipedia
rzecz. bielica ż.
czas. bielicować ndk.
przym. bielicowy
Wiktionary
przymiotnik od: bielica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bielicami (rodzajem gleb)
Wiktionary
(1.1) Na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego występują zwykle kwaśne i mało żyzne gleby wytworzone z piasków eolicznych: gleby rdzawe i bielicowe oraz gleby gruntowoglejowe.
Wiktionary
rzecz. bielica ż., bielicowanie n.
czas. bielicować ndk.
Wiktionary
charakteryzujący się występowaniem gleb bielicowych
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. bielić twarz
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛlʲit͡ʃˈkɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯elʹičkovać
Wiktionary
rzecz. bieliczkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bieliczkować.
Wiktionary
czas. bieliczkować ndk.
Wiktionary
1. rodzaj pudru stosowany do nadania cerze białości; blansz;
2. substancja wybielająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. biała farba do twarzy
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈlʲidwɔ, AS: bʹi ̯elʹidu̯o
Wiktionary
rzecz. biały mos., biel ż., białość ż.
czas. bielić ndk.
przym. biały
przysł. biało
Wiktionary
1. duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; birkut; berkut;
2. choroba roślin z rodziny krzyżowych, powodowana przez pasożytniczy grzyb; biała rdza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Haliaeetus albicilla|ref=tak., duży drapieżnik zamieszkujący północną Eurazję;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) roln. zob. biała rdza.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛlʲik, AS: bʹi ̯elʹik
Wiktionary
przym. biały
przysł. biało
rzecz. biały mos., białość ż., bielak mzw.
Wiktionary
o cechach bielikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
o cechach bielikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Bielikowo (niem. Behlkow) – wieś sołecka położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce.
Według danych z 2 września 2013 r. wieś miała 252 mieszkańców.
Wikipedia
kłączowa bylina ozdobna; popularna również pod nazwą kalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kowelskim obwodu wołyńskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. bieliński
Wiktionary
(1.1) hist. także Bilin
Wiktionary
biały motyl dzienny z rodziny bielinkowatych
SJP.pl
Bielinek – (niem. Bellinchen) wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Cedynia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W pobliżu wsi rezerwat Bielinek z roślinnością stepową (ciepłolubną) i dąbrowami z dębem omszonym.
W pobliżu wsi znajduje się „Kopalnia Bielinek” (pozyskiwanie kruszywa), należąca do spółki Szczecińskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A..
Wikipedia
baryłkarz bieliniak - gatunek owada z rodziny męczelkowatych, pasożytujący na gąsienicach bielinka kapustnika
SJP.pl
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Bieliniec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Ulanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Pierwsze wzmianki o Bielińcu pochodzą z XV wieku, kiedy to na terenie wsi powstały pierwsze zagrody chłopskie. W czasie drugiej wojny światowej działało we miejscowości kilkunastu partyzantów, którzy czynnie walczyli z okupantem. Ich pamięci został postawiony pomnik w centrum wsi. Obecnie Bieliniec zamieszkuje około 450 mieszkańców.
Wikipedia
rodzina motyli różnoskrzydłych; bielinki
SJP.pl
Bielinkowate, bielinki (Pieridae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata i nadrodziny Papillonoidea. Liczy około 1100 opisanych gatunków. Kosmopolityczna. Jej przedstawiciele mają przednie skrzydła trójkątne, zaś tylne zaokrąglone i pozbawione ogonków. U gatunków palearktycznych barwa skrzydeł jest główne biała, żółta lub pomarańczowa.
Wikipedia
o cechach bielinkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bieliny
SJP.pl
Bieliński (forma żeńska: Bielińska; liczba mnoga: Bielińscy) – polskie nazwisko i nazwa herbu własnego. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 6112 osób.
Wikipedia
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. część miasta Ostrowiec Świętokrzyski
SJP.pl
Bieliny – polski herb szlachecki== Geografia Polski ==
Wikipedia
1. (zwykle w liczbie mnogiej) futro z brzuszków popielic;
2. mech z rodziny bielistkowatych
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) futro z brzuszków popielic;
2. mech z rodziny bielistkowatych
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
poetycko: biały
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Bieliszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Jemielno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
We wsi był przystanek kolejowy Bieliszów.
Wikipedia
1. odzież zakładana na gołe ciało pod inne ubranie;
2. wyroby z tkaniny, zwykle białej, używane głównie w gospodarstwie domowym;
3. bielizna pościelowa - wierzchnia część pościeli, np. prześcieradło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka
(1.2) kraw. wyroby z tkaniny, używane w domu
Wiktionary
Bielizna – wyroby, historycznie wykonywane z białej tkaniny (zwykle płótna), obecnie najczęściej kolorowe.
Wikipedia
(1.1) Rozwiesiłam bieliznę na sznurku, żeby szybciej wyschła.
(1.2) Gdzie odpowiedzialni za jadalnię trzymają czystą bieliznę stołową?
(1.2) Zakonnice piorą bieliznę ołtarzową co kilka tygodni.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈlʲizna, AS: bʹi ̯elʹizna
Wiktionary
rzecz. biały mos., biel ż., bielenie n., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos., bieliźniarka ż., białko n., bielak mzw.
przym. bieliźniany, biały, bieliźniarski
czas. bielić ndk., pobielić dk., wybielić dk.
przysł. bieliźniarsko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bielizną, dotyczący bielizny
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.
przym. bieliźniarski
przysł. bieliźniarsko
czas. bielić
Wiktionary
1. szafa do przechowywania bielizny;
2. kobieta szyjąca bieliznę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szafa na bieliznę
(1.2) daw. kobieta szyjąca bieliznę
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W Kościele katolickim na 25 listopada przypada wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki katarzynek, krawcowych, bieliźniarek, prządek, modystek, fryzjerów, dziewcząt, mężatek, kołodziejów, młynarzy, garncarzy, polskich kolejarzy, studentów i uczonych oraz chroniącej od bólu głowy.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛlʲiʑˈɲarka, AS: bʹi ̯elʹiźńarka
Wiktionary
rzecz. bieliźniarstwo n., bielizna ż., bieliźniarz mos.
czas. bielić ndk.
przym. bieliźniarski, bieliźniany
przysł. bieliźniarsko
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. szafonierka.
Wiktionary
dotyczący bieliźniarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bieliźniarstwem, dotyczący bieliźniarstwa
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.
przym. bieliźniany
przysł. bieliźniarsko
czas. bielić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla bieliźniarstwa
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarstwo n., bieliźniarz mos.
przym. bieliźniany, bieliźniarski
Wiktionary
szycie, produkcja bielizny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaw. zawód szyjącego bieliznę
(1.2) kraw. szycie bielizny
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., bieliźniarka ż., bieliźniarz mos.
przym. bieliźniarski, bieliźniany
przysł. bieliźniarsko
czas. bielić
Wiktionary
przestarzale: osoba szyjąca bieliznę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. rzem. krawiec szyjący bieliznę
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., bieliźniarstwo n.
:: fż. bieliźniarka ż.
przym. bieliźniarski, bieliźniany
przysł. bieliźniarsko
Wiktionary
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Bielkówko (niem. Klein Bölkau, kaszb. Bélkòwkò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy na trasie linii kolejowej Pruszcz Gdański-Żukowo (obecnie zawieszonej). Znajduje się tu nieczynna stacja kolejowa Bielkowo.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
bielmica sinogłówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny dorszowatych
SJP.pl
Bielmik (Trisopterus luscus) – gatunek ryby z rodziny dorszowatych.
Wikipedia
1. zmętnienie rogówki, plama na rogówce oka; leukoma;
2. tkanka miękiszowa w nasionach roślin okrytonasiennych; endosperm; endosperma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wet. zmętnienie rogówki gałki ocznej;
(1.2) bot. rodzaj tkanki miękiszowej nasion roślin okrytonasiennych;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) Nasiona magnoliowców zawierają dużo bielma.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛlmɔ, AS: bʹi ̯elmo
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mrz./mos.
Wiktionary
(1.2) endosperm
Wiktionary
przymiotnik od: bielmo
SJP.pl
zakażenie grzybicze wywołane przez drożdżaki; kandydoza
SJP.pl
Kandydoza, drożdżyca, kandydiaza, kandydioza, dawniej bielnica lub moniliaza (łac. candidiasis, candidosis) – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez grzyby chorobotwórcze z rodzaju Candida (zwłaszcza Candida albicans), zwane potocznie drożdżakami. Rozpoznaje się ją głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.
Wikipedia
1. drobnoustrój należący do drożdżaków, wywołujący bielnicę;
2. dział fabryki włókienniczej gdzie bieli się tkaniny; bielarnia
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: bielnik
SJP.pl
chrząszcz z rodziny kornikowatych, którego larwy żerują pod korą zdrowych drzew, tocząc chodniki
SJP.pl
1. malować mlekiem wapiennym świeże tynki, płoty itp.; białkować;
2. poddawać procesowi uszlachetniania różne produkty, przez podniesienie ich stopnia białości lub bezbarwności;
3. pokrywać przedmioty metalowe powłoką cyny
SJP.pl
dotyczący bielu (zewnętrznych, jaśniejszych słojów rocznych drzewa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bielu w drewnie
Wiktionary
Bielowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno. Leży w dolinie Wisłoki nad potokiem Bielawka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
W miejscowości znajduje się kaplica pod wezwaniem Bożego Miłosierdzia należąca do Parafii św. Jana Chrzciciela w Pilźnie, poświęcona 18 grudnia 1994 r..
Wikipedia
(1.1) bielasty
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie kotelewskim obwodu połtawskiego
Wiktionary
Wikipedia
przym. bielski
rzecz. bielszczanka ż.
Wiktionary
1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bielska lub Bielska Podlaskiego, związany z Bielskiem lub z Bielskiem Podlaskim
(1.2) przym. od Bielsko-Biała
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za oknem pociągu mignęła nam tylko bielska lokomotywownia.
Wiktionary
rzecz. Bielsko n., Bielsk mrz., bielszczanin mos., bielszczanka ż.
Wiktionary
(1.2) bielsko-bialski
Wiktionary
1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski
SJP.pl
Bielskie (dawniej: niem. Bilsken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Miłki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
W 1938 r. Niemcy wprowadzili hitlerowską nazwę Billsee.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Bielsk;
2. przymiotnik od: Bielsk Podlaski; podlaskobielski;
3. przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielsko-bialski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. dawniej miasto, a obecnie część Bielska-Białej;
(1.2) geogr. toponim odpowiadający czterem wsiom w Polsce;
(1.3) pot. geogr. Bielsko-Biała
Wiktionary
Bielsko (śl. Biylsko, cz. Bílsko, niem. Bielitz) – dawne miasto na Śląsku Cieszyńskim, położone na lewym brzegu Białej, które 1 stycznia 1951 roku zostało połączone z małopolską Białą Krakowską w jeden organizm pod nazwą Bielsko-Biała.
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek pochodzi z Bielska, dzisiejszej części Bielska-Białej.
(1.2) W Polsce są cztery wsie o nazwie Bielsko.
(1.3) Może w środę skoczymy do Bielska do galerii?
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛlskɔ, AS: bʹi ̯elsko
Wiktionary
rzecz. bielszczanin mos., bielszczanka ż.
przym. bielski
Wiktionary
przymiotnik od: Bielsko-Biała; bielski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bielskiem-Białą
Wiktionary
rzecz. Bielsko-Biała n.
Wiktionary
(1.1) bielski
Wiktionary
miasto w województwie śląskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim;
Wiktionary
Bielsko-Biała (cz. Bílsko-Bělá, niem. Bielitz-Biala) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, na Pogórzu Śląskim, u stóp Beskidu Małego i Beskidu Śląskiego, nad rzeką Białą i jej dopływami. Jest siedzibą władz powiatu bielskiego, Euroregionu Beskidy, diecezji bielsko-żywieckiej Kościoła rzymskokatolickiego i diecezji cieszyńskiej Kościoła ewangelicko-augsburskiego, a także głównym miastem aglomeracji bielskiej i centralnym ośrodkiem Bielskiego Okręgu Przemysłowego.
Wikipedia
(1.1) Mój przyjaciel mieszka w Bielsku-Białej (nie: Bielsko-Białej).
(1.1) Tuż za Bielskiem-Białą zabrakło nam paliwa.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛlskɔ‿ˈbʲjawa, AS: bʹi ̯elsko‿bʹi ̯au̯a
Wiktionary
przym. bielsko-bialski
Wiktionary
mieszkaniec Bielska-Białej, Bielska lub Bielska Podlaskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bielska-Białej
(1.2) mieszkaniec Bielska Podlaskiego
Wiktionary
IPA: bʲjɛlʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: bʹi ̯elščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Bielsko n.
:: fż. bielszczanka ż.
przym. bielski
Wiktionary
mieszkanka Bielska-Białej, Bielska lub Bielska Podlaskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bielska-Białej
(1.2) mieszkanka Bielska Podlaskiego
Wiktionary
IPA: bʲjɛlʃˈt͡ʃãnka, AS: bʹi ̯elščãnka
Wiktionary
rzecz. Bielsko n., Bielsk m.
:: fm. bielszczanin m.
przym. bielski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Bielszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Według stanu z 31 grudnia 2012 mieszkało tu 43 stałych mieszkańców.
Wikipedia
jedna z dzielnic Rudy Śląskiej, z kopalnią węgla kamiennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Ruda Śląska w Polsce, w województwie śląskim;
Wiktionary
Bielszowice (niem. Bielschowitz) – dzielnica Rudy Śląskiej, którą według danych z 2006 roku zamieszkiwało 9505 osób. Godłem Bielszowic jest skrzyżowany topór z siekierą.
Wikipedia
(1.1) Mieszkając w Bielszowicach, mieliśmy bardzo blisko do szkoły.
Wiktionary
rzecz. bielszowiczanin mos., bielszowiczanka ż.
przym. bielszowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bielszowic, związany z Bielszowicami
Wiktionary
(1.1) Sprawa rozlewiska Potoku Bielszowickiego elektryzuje opinię społeczną od miesięcy.
Wiktionary
rzecz. Bielszowice lm nm., bielszowiczanin mos., bielszowiczanka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: biały
SJP.pl
zdrobnienie od: biały; bialuchny, bialutki (bielutki), bialuśki (bieluśki)
SJP.pl
bieluń dziędzierzawa - silnie trująca roślina jednoroczna z rodziny psiankowatych, stosowana w lecznictwie; datura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Datura|L.|ref=tak., rodzaj trujących roślin z rodziny psiankowatych
Wiktionary
Bieluń (Datura L.) – rodzaj z rodziny psiankowatych. Obejmuje około 10–13 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Południowej i południowej części Ameryki Północnej, przy czym Datura ferox prawdopodobnie jest rodzima dla obszaru Chin. Nazwa datura pochodzi z języka hindi – dhatūrā (‘bieluń dziędzierzawa’). W naturze rosną na ogół w miejscach suchych i skalistych, na półpustyniach, ale szeroko rozprzestrzenione na świecie zasiedlają różne siedliska, w tym towarzyszące osiedlom ludzkim siedliska ruderalne i ogrody, w których rosną jako chwasty. W wielu miejscach są gatunkami inwazyjnymi (np. na wyspach Galapagos i w Afryce Południowej). W Polsce zadomowionym antropofitem jest bieluń dziędzierzawa (D. stramonium).
Wikipedia
(1.1) Bieluń jest rośliną silnie trującą – zawiera alkaloidy tropanowe.
Wiktionary
zdrobnienie od: bielusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: bʹi ̯eluśė̃ńḱi
Wiktionary
czas. bielić
przym. biały
rzecz. biały mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki (bielutki), bialuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
(1.1) Wrzaskliwe, wygadane przekupki w spódnicach sztywnych od krochmalu i wysokich bieluśkich czepkach.
(1.1) Dlaczego lubimy na ten przykład miluśkie, bieluśkie króliczki, a nie lubimy pajączków?
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈluɕci, AS: bʹi ̯eluśḱi
Wiktionary
czas. bielić
przym. biały
rzecz. biały mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: bielutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: biały
Wiktionary
(1.1) Błękitne niebo i lśniące na horyzoncie bieluteńkie tatrzańskie szczyty.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛluˈtɛ̃ɲci, AS: bʹi ̯elutẽńḱi
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mrz./mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: biały; bialuchny (bieluchny), bialutki, bialuśki (bieluśki)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: biały
Wiktionary
(1.1) Pamiętam, że raz przyniosła mi pierożków, takich maleńkich i bielutkich.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈlutʲci, AS: bʹi ̯elutʹḱi
Wiktionary
przym. biały
rzecz. biały mrz./mos.
Wiktionary
(1.1) bialuśki, bieluśki, bialutki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bień – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Krasna dopływ Czarnej.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Barbary w Krasnej.
Wikipedia
1. wieś w województwie zachodniopomorskim;
2. dzielnica Krakowa
SJP.pl
W Krakowie
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bieńczycami, dotyczący Bieńczyc
Wiktionary
rzecz. Bieńczyce nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Bienduszka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Zbójna.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Dąbrówce k. Ostrołęki.
Wikipedia
Bieniądzice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bienias – polskie nazwisko odimienne, pochodzące od zdrobnień imion Benedykt (od łacińskiego wyrazu benedictus - błogosławiony (bene ‘dobrze’ i dico, -ere ‘mówić’) lub Beniamin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bieniasz − polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 1300 osób. Obecnie w Polsce nosi je 1661 osób. Późniejsza wersją nazwiska, wzmiankowaną po raz pierwszy w 1744 roku jest forma Bienias.
Wikipedia
Bieniaszowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Gręboszów na prawym brzegu Dunajca.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
Wikipedia
wieś w województwie łódzkim
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bieniędzice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wolanów. Ma status sołectwa.
W skład sołectwa Bieniędzice wchodzi także wieś Michałów.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Bieniewice – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Leży w obrębie przystanku Witanów na linii kolejowej nr 3.
Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Bieniewice i Witanów.
Wikipedia
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Bieniewiec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Żabia Wola.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
Bieniewo (niem. Benern) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lubomino.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w województwie kujawsko-pomorskim;
2. wieś w województwie małopolskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Bieńkowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Lelkowo.
W latach 1954-1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bieńkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Lelkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wystawa artystyczna odbywająca się co dwa lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. wydarzenie artystyczne (wystawa, festiwal) odbywające się co dwa lata lub trwające dwa lata
Wiktionary
Biennale (z wł. „dwuletni”) – wydarzenie, najczęściej impreza artystyczna, mająca miejsce co dwa lata. Biennale mają zazwyczaj charakter międzynarodowy. Wyraz ten wywodzi się z języka włoskiego, w którym kontynuuje łacińska formę biennalis pochodzącą od biennium o znaczeniu „okres dwuletni”. Biennium to kompozycja złożona z cząstki bi- w znaczeniu „dwa” oraz elementu -ennium od annus „rok”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) międzynarodowe biennale
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) impreza
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|biennale.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biennale
* francuski: (1.1) biennale ż.
* włoski: (1.1) biennale ż.
źródła.
== biennale (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. biennale
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲjɛ̃nˈːalɛ, AS: bʹi ̯ẽ•nale
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) impreza
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|biennale.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biennale
* francuski: (1.1) biennale ż.
* włoski: (1.1) biennale ż.
źródła.
== biennale (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. biennale
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: bi-eńjum] okres dwuletni
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Bierawa (dodatkowa nazwa w j. niem. Birawa) – wieś gminna w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa (której jest siedzibą). Leży na Górnym Śląsku.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bierawa.
Wikipedia
przymiotnik od: Bierawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. orczyk
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wieszak rzeźniczy
Wiktionary
Bierdiajew:
Wikipedia
wieś w województwie opolskim
SJP.pl
Bierdzany (dodatkowa nazwa w j. niem. Bierdzan) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Turawa, przy drodze krajowej nr 45 z Wielunia do Opola.
W latach 1975–1998 wieś położona była w ówczesnym woj. opolskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim, na lewym brzegu Kamy;
Wiktionary
Wikipedia
przym. bierieznikowski
Wiktionary
(1.1) war. Bierezniki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bierieznikami, dotyczący Bierieznik
Wiktionary
(1.1) W rejonie bierieznikowskim na Uralu w marcu 1931 r. wypiekano „chleb" składający się w 90% z trocin.
Wiktionary
rzecz. Bieriezniki nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. patyczek do bierek;
2. figura lub pionek w szachach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) patyczek do bierek
(1.2) szach. pion szachowy lub warcabowy
(1.3) daw. kostka, los
(1.4) ryb. patyczek pomagający zachować stałą wielkość oczka przy dzianiu sieci
(1.5) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. rasa owiec wałaskich
(1.6) zootechn. gw-pl|Żywiec. owca, która nie została zapłodniona
Wiktionary
(1.1) Petronela pozbierała bierki z podłogi.
(1.2) Grając w warcaby używamy trzydziestu dwóch bierek.
(1.3) Rzuć los! Pokaż czyja lepsza bierka!
(1.4) Podłubał bierką i sieć była jak ta lala.
Wiktionary
rzecz. bierki nmos.
czas. brać ndk.
Wiktionary
popularna gra polegająca na wyciąganiu pojedynczego patyczka (bierki) ze stosu, nie poruszając przy tym pozostałymi bierkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gra polegająca na podnoszeniu uprzednio rozsypanych patyczków (bierek) tak, aby nie poruszyć innych;
Wiktionary
Bierki – gra towarzyska popularna od XVIII wieku polegająca na zbieraniu pojedynczych patyczków różniących się kształtem z bezładnie rozrzuconego stosu, bez poruszenia pozostałych. Ćwiczy silną wolę, koncentrację, zręczność. Wygrywa ten gracz, który uzyska największą liczbę punktów, naliczanych według rodzaju i liczby zebranych patyczków. Przy zdobywaniu patyczków można posłużyć się już zebranymi. Znana była jako gra wyrocznia plemionom germańskim już 2000 lat temu. Na zestaw bierek składają się:
Wikipedia
(1.1) Wieczorami graliśmy zawsze w bierki.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛrʲci, AS: bʹi ̯erʹḱi
Wiktionary
rzecz. bierka ż.
Wiktionary
Wikipedia
dawna rosyjska jednostka ciężaru równa dziesięciu pudom (ok. 164 kg); berkowiec
SJP.pl
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Bierkowo (kaszb. Biérkòwò, niem. Birkow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo.
Wieś jest siedzibą sołectwa Bierkowo w którego skład wchodzi również miejscowość Miednik. Zbudowana na planie ulicówki, z główną zabudową zogniskowaną o 700 m na południe od gminnej drogi Słupsk – Darłowo, będącej przedłużeniem słupskiej ul. 3 Maja, wzdłuż której do centrum miasta jest ze wsi ok. 6 km. Na zachód od Bierkowa, w bezpośrednim jego pobliżu bierze początek Moszczeniczka, niewielki dopływ Wieprzy.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Biernacki, Biernacka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 13 tys. osób.
Osoby noszące nazwisko Biernacki:
Wikipedia
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛrnat, AS: bʹi ̯ernat
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. podatek, danina, opłata
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛrʲɲa, AS: bʹi ̯erʹńa
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bez żadnej inicjatywy
Wiktionary
(1.1) Większość prowadzi osiadły tryb życia, choć niektóre są biernie przenoszone przez wodę.
Wiktionary
IPA: ˈbjɛr.ɲɛ
Wiktionary
rzecz. biernik mrz., branie n., bierność ż.
przym. bierny
Wiktionary
(1.1) bezczynnie, nieaktywnie, pasywnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: biernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bierny
SJP.pl
accusativus, akuzatiwus, akuzatyw; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? co?;
Wiktionary
Biernik (łac. accusativus) – czwarty przypadek deklinacji.
Wikipedia
(1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛrʲɲik, AS: bʹi ̯erʹńik
Wiktionary
rzecz. bierność
przym. bierny, biernikowy
przysł. biernie
Wiktionary
(1.1) akuzatyw
Wiktionary
→ biernik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gram. dotyczący biernika
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛrʲɲiˈkɔvɨ, AS: bʹi ̯erʹńikovy
Wiktionary
rzecz. biernik m.
Wiktionary
1. brak zaangażowania, inicjatywy; obojętność;
2. w chemii: brak zdolności pierwiastków lub związków chemicznych do wchodzenia w reakcje chemiczne; bierność chemiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak inicjatywy
(1.2) chem. niewchodzenie w reakcje chemiczne
Wiktionary
Bierność, pasywność (nłac. passivitas) – w metafizyce cecha tego, co podlega lub może podlegać działaniu. Terminem "bierność" określa się alternatywnie doznawanie działania – jest ono jedną z kategorii Arystotelesowskich (πάσχειν, paschein).
Wikipedia
(1.1) To oczywiste, że należy sprzeciwiać się niesprawiedliwości i bierności.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛrnɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯erność
Wiktionary
rzecz. biernik m.
przym. bierny
przysł. biernie
Wiktionary
(1.1) apatia, apatyczność, bezczynność, bezwolność, gnuśność, indyferentyzm, indyferencja, obojętność, pasywność
(1.2) obojętność
Wiktionary
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Biernów (niem. Quisbernow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.
Kilkaset metrów na wschód od Biernowa płynie struga Bukowa.
Wikipedia
obojętny, nie przejawiający aktywności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewykazujący inicjatywy
(1.2) chem. niebiorący udziału w reakcjach
(1.3) gram. związany ze stroną bierną
Wiktionary
(1.1) Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛrnɨ, AS: bʹi ̯erny
Wiktionary
rzecz. bierność ż., biernik m.
przysł. biernie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Biertowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, powiecie myślenickim, gminie Sułkowice.
W latach 1959–68 w granicach osiedla Sułkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wieś położona jest na Pogórzu Wielickim, nad rzeką Harbutówką.
W miejscowości znajduje się kościół parafialny pw. Matki Bożej Różańcowej poświęcony 2 sierpnia 1992 przez kard. Franciszka Macharskiego.
Wikipedia
miasto i gmina w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bieruń (niem. Berun) – miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku, położone w województwie śląskim, siedziba władz powiatu bieruńsko-lędzińskiego.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 31 maja 2023 miasto miało 18 966 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛrũɲ, AS: bʹi ̯erũń
Wiktionary
rzecz. bierunianin m., bierunianka ż.
przym. bieruński
Wiktionary
mieszkaniec Bierunia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Bierunia (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Bieruń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bierunia, związany z Bieruniem
Wiktionary
rzecz. Bieruń m., bierunianin m., bierunianka ż.
Wiktionary
dotyczący Bierunia i Lędzin (np. powiat bieruńsko-lędziński)
SJP.pl
nazwisko, np. Bolesław Bierut (właściwie Bolesław Biernacki, 1892-1956), polski działacz komunistyczny, w latach 1948-1956 I sekretarz KC PZPR
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʲjɛˈrutuf, AS: bʹi ̯erutuf
Wiktionary
rzecz. bierutowianin m., bierutowianka ż.
przym. bierutowski
Wiktionary
mieszkaniec Bierutowa
SJP.pl
mieszkanka Bierutowa
SJP.pl
dawniej: Karpacz Górny - część miasta Karpacz
SJP.pl
Karpacz Górny (1946–2017 Bierutowice, niem. Brückenberg) – część miasta Karpacz (województwo dolnośląskie), granicząca z Karkonoskim Parkiem Narodowym. Dawniej samodzielna wieś, sąsiadująca z Karpaczem. Główną oś jednostki osadniczej stanowi ulica Karkonoska (przed 1945 zwana Brückenberger Chaussee). Przystanek końcowy autobusów z Jeleniej Góry, Wrocławia i Gorzowa Wielkopolskiego do Karpacza; punkt wyjścia w najwyższe partie Karkonoszy.
Wikipedia
→ Bierutów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bierutowa, związany z Bierutowem
Wiktionary
rzecz. Bierutów m., bierutowianin m., bierutowianka ż.
Wiktionary
totalitarny system rządów w okresie panowania B. Bieruta
SJP.pl
kaktus nadrzewny z rodziny kaktusowatych; epifilum, filokaktus
SJP.pl
duży kawał drzewa przeznaczony na opał; polano, szczapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pień drzewa oczyszczony z gałęzi, czasem także z kory
(1.2) spory kawałek drewna przeznaczony na opał
Wiktionary
(1.1) Gdy poseł i pan Skrzetuski zajechali przez bramę ze swymi wozami, ujrzeli nie dwór, ale raczej obszerną szopę z ogromnych bierwion dębowych zbitą, z wąskimi, podobnymi do strzelnic oknami.
(1.1) Brama potężna, z takichże bierwion dębowych, dawała przejście na majdan, który cały był otoczony rowem i palisadą.
Wiktionary
IPA: bʲjɛrˈvʲjɔ̃nɔ, AS: bʹi ̯ervʹi ̯õno
Wiktionary
(1.1) belka, kłoda
(1.2) polano, kloc, szczapa
Wiktionary
[czytaj: bjerJOga] joga w połączeniu z piciem piwa
SJP.pl
Bierzewice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.
Wieś szlachecka Bieżejewice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gostynińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Bierzglin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Bierzglinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 442, oraz przy autostradzie A2, która stanowi fragment drogi międzynarodowej E30.
Wieś graniczy bezpośrednio z Wrześnią i przekształca się w jej południowe przedmieście.
Wikipedia
dawniej: znamię, piętno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. belka
Wiktionary
Bierzmo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Brudzew. Miejscowość położona jest na północny zachód od Brudzewa.
Staropolskie słowo bierzmo oznacza grubą belkę podtrzymującą strop.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛʒmɔ, AS: bʹi ̯ežmo
Wiktionary
w Kościele katolickim: udzielać (udzielić) sakramentu bierzmowania
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) rel. udzielać sakramentu bierzmowania
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj biskup Jan będzie bierzmować młodzież.
Wiktionary
IPA: bʲjɛʒˈmɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯ežmovać
Wiktionary
rzecz. bierzmowanie n.
Wiktionary
w niektórych wyznaniach chrześcijańskich: sakrament mający umocnić ochrzczonych w wierze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. w Kościele katolickim i Cerkwi prawosławnej sakrament potwierdzenia dojrzałości chrześcijańskiej;
(1.2) odczasownikowy od|bierzmować.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Droga młodzieży, sakrament bierzmowania ma utwierdzić w was wiarę, a także powiększyć dary Ducha Świętego!
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛʒmɔˈvãɲɛ, AS: bʹi ̯ežmovãńe
Wiktionary
czas. bierzmować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: Bierzwnik
SJP.pl
1. jezioro na Pojezierzu Dobiegniewskim;
2. nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Bierzyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
diabeł; czart; czort
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zły duch, szatan, czart;
Wiktionary
Bies – w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian uosobienie szkodliwego i złośliwego demona leśnego, nieprzyjaźnie nastawionego do ludzi. Nazwa bies wywodzi się z prasłowiańskiego *bĕsъ, od praindoeuropejskiego *bhoidh-, oznaczającego „powodujący strach, przerażenie”.
Wikipedia
(1.1) (…) uświadomił sobie, że to nic innego jak kosmaty ogon syberyjskiego czarta, który chętnie przybiera kobiecą postać, aby tym łatwiej móc kusić łatwowiernych, i jest niebezpieczniejszy niż inne biesy, groźniejszy niż czarna ospa, dżuma i cholera, ale nie każdemu pragnie szkodzić, że zależy to od jego widzimisię (…).
Wiktionary
IPA: bʲjɛs, AS: bʹi ̯es
Wiktionary
rzecz. biesek m.
Wiktionary
(1.1) szatan, czart, demon
Wiktionary
dawniej: podwójny worek lub podwójna torba, przystosowane do przewieszania przez ramię lub przez siodło; sakwa, biesagi
SJP.pl
dawniej: podwójny worek lub podwójna torba, przystosowane do przewieszania przez ramię lub przez siodło; sakwa, biesaga
SJP.pl
biesek murzynek - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
wystawne przyjęcie; bankiet, uczta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wystawne przyjęcie, któremu często towarzyszą śpiewy lub tańce
(1.2) przen. spotkanie poświęcone muzyce lub poezji
(1.3) stpol. rozmowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Melpomena i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
Wiktionary
IPA: bʲjɛ̇ˈɕada, AS: bʹi ̯ėśada
Wiktionary
rzecz. biesiadowanie n., biesiadnik m., biesiadniczka ż., współbiesiadnik mos., współbiesiadniczka ż.
czas. biesiadować
przym. biesiadny
Wiktionary
zdrobnienie od: biesiada
SJP.pl
uczestnik wystawnego przyjęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. uczestnik biesiady
Wiktionary
(1.1) Z otworów w suficie zaczęły spadać na biesiadników płatki różane.
Wiktionary
rzecz. biesiada ż., biesiadowanie n., współbiesiadnik m., współbiesiadniczka ż.
:: fż. biesiadniczka ż.
czas. biesiadować ndk.
przym. biesiadny
Wiktionary
(1.1) przest. przen. mięsopustnik
Wiktionary
→ biesiada; biesiadowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biesiadą, dotyczący biesiady
Wiktionary
rzecz. biesiada ż., biesiadniczka ż., biesiadnik mos., biesiadowanie n.
czas. biesiadować
Wiktionary
potocznie: brać udział w biesiadzie; ucztować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) uczestniczyć w biesiadzie
Wiktionary
(1.1) Na obrazach widzimy robotników, którzy siedzą, piją, biesiadują, odpoczywają, śpią - należy dodać, że w czasie i miejscu pracy.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛ̇ɕaˈdɔvat͡ɕ, AS: bʹi ̯ėśadovać
Wiktionary
rzecz. biesiada ż., biesiadowanie n., biesiadnik m., biesiadniczka ż., współbiesiadniczka ż., współbiesiadnik m., Biesiada ż./mos.
czas. współbiesiadować ndk.
przym. biesiadny
przysł. biesiadnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biesiadować.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛ̇ɕadɔˈvãɲɛ, AS: bʹi ̯ėśadovãńe
Wiktionary
rzecz. biesiada ż., biesiadnik mos., biesiadniczka ż.
czas. biesiadować
przym. biesiadny, biesiadniczy
Wiktionary
szaleć, dąsać się, gniewać
SJP.pl
1. wieś w województwie łódzkim;
2. szczyt w górach Bystrzyckich
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji i na Białorusi, lewy dopływ Soży;
Wiktionary
Biesiedź (biał. Бесядзь) – rzeka w Rosji i na Białorusi, lewy dopływ Soży (basen Dniepru). Długość wynosi 261 km, zlewnia – 5600 km². Średni przepływ w ujściu rzeki – 27,8 m³/s.
Wikipedia
przymiotnik od: Biesiekierz
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Biesiekierz (niem. Biziker) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim i gminie Biesiekierz, której jest siedzibą.
Według danych z 31 grudnia 2008 r. wieś miała 998 mieszkańców.
Przez wieś prowadzi droga wojewódzka nr 112.
Wikipedia
Bieślin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno.
Wieś duchowna Bieślino, własność opata kanoników regularnych w Trzemesznie pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
potocznie: mający w sobie demona, opętany
SJP.pl
Biesowice (kaszb. Biésojce, niem. Beßwitz) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kępice.
W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Biesowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Biesowo (niem. Groß Bössau, 1927–1945 Groß Bößau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec.
W latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Biesowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Biestrzyków (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego, przed rokiem 1945 nosiła niem. nazwę Eckersdorf.
Biestrzyków ma sołectwo wspólne ze znajdującymi się pół kilometra na północ Radomierzycami. Obie wsie graniczą na wschodzie z Żernikami Wrocławskimi i Iwinami i leżą tuż za południową granicą Wrocławia.
Wikipedia
Biestrzykowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Świerczów.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Biestrzykowice.
Wikipedia
osadniczka żyjąca w Bieszczadach
SJP.pl
osadnik żyjący w Bieszczadach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zakochany w Bieszczadach, który związał z Bieszczadami swoje życie
Wiktionary
(1.1) Nikt nie wiedział, z czego żyją, ale to nie było ważne, bo wystarczyło, aby bieszczadnik wszedł do knajpy, a wszyscy od razu chcieli mu stawiać, co chciał i ile chciał. Bo to był wielki zaszczyt dla takiego człowieka spoza Bieszczadów postawić bieszczadnikowi obiad, nie mówiąc już o tym, żeby się z nim napić piwa lub taniego wina. Dla Romka i mnie wejście do kasty bieszczadników wydawało się rzeczą absolutnie niemożliwą i nieosiągalną.
Wiktionary
rzecz. Bieszczady nmos.
:: fż. bieszczadniczka ż.
przym. bieszczadzki
Wiktionary
część Beskidów, pasmo górskie w Polsce i na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. zachodnia część Beskidów Wschodnich;
Wiktionary
Bieszczady (522.12 i 522.13; węg. Besszádok, słow. i cz. Bukovské vrchy, rus. Бещады, ukr. Бещади) – grupa dwóch pasm górskich w łańcuchu Karpat. Pasma Bieszczadów znajdują się między Przełęczą Łupkowską (640 m n.p.m.) a Przełęczą Wyszkowską (933 m n.p.m.). Najwyższy szczyt Bieszczadów to Pikuj (1405 m n.p.m., na Ukrainie) zaś na terytorium Polski – Tarnica (1346 m n.p.m.). Dzielą się na:
Wikipedia
(1.1) W Bieszczadach występują rośliny i zwierzęta niespotykane w innych częściach Polski.
Wiktionary
IPA: bʲjɛʃˈt͡ʃadɨ, AS: bʹi ̯eščady
Wiktionary
przym. bieszczadzki
rzecz. bieszczadnik mos., bieszczadniczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Bieszczady
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bieszczadami, dotyczący Bieszczad, pochodzący z Bieszczad
Wiktionary
(1.1) Przywitał nas dyrektor Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Wiktionary
IPA: bʲjɛʃˈt͡ʃat͡sʲci, AS: bʹi ̯eščacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bieszczady nmos., bieszczadnik mos., bieszczadniczka ż.
Wiktionary
wieś w województwie lubuskim
SJP.pl
Bieszków – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Jasień.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś miała 140 mieszkańców.
Wikipedia
Bieszkowice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Bieszkòwice, niem. Bieschkowitz) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo. Leży na obszarze leśnym Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przy drodze wojewódzkiej nr 218.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, położone w Osetii Północnej nad rzeką Terek;
Wiktionary
Biesłan (ros. Беслан, oset. Беслæн) − miasto w Rosji, w Osetii Północnej, w pobliżu granicy z Inguszetią. Jest to trzecie co do wielkości miasto w Osetii Północnej, po Władykaukazie i Mozdoku. Ważny węzeł kolejowy na linii Rostów nad Donem – Baku. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, elektrotechniczny oraz odzieżowy.
Wikipedia
(1.1) Władze w Biesłanie i w Moskwie informowały, że zakładników jest tylko trzystu pięćdziesięciu czterech, chociaż wszyscy w mieście wiedzieli, że było ich o wiele więcej.
(1.1) Zamach terrorystyczny w Biesłanie z września 2004 roku, choć wstrząsnął Rosją i Kaukazem, nie był wydarzeniem przełomowym, jeśli chodzi o konflikt czeczeński i sytuację w regionie północnokaukaskim.
Wiktionary
przym. biesłański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Biesłanem, dotyczący Biesłanu
Wiktionary
(1.1) Podczas spotkania z prezydentem Putinem największe rozczarowanie matek zabitych dzieci wzbudziła jego nieznajomość faktów związanych z biesłańską tragedią.
Wiktionary
rzecz. Biesłan mrz.
Wiktionary
skrót od: bieżący; b.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bieżące
Wiktionary
przym. bieżący
przysł. bieżąco
Wiktionary
1. trwający obecnie; teraźniejszy;
2. przypadający według kolejności na dany czas; porządkowy, kolejny;
3. płynący, posuwający się naprzód
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika: bieżeć
przymiotnik
(2.1) taki, który właśnie, obecnie trwa
(2.2) płynący, posuwający się naprzód
(2.3) taki, który przypada w danym czasie
Wiktionary
(2.1) Na liczbę znaków, przypadającą na jeden kwadrat bieżący komputerowego składu, ma wpływ rozdzielczość wybranego urządzenia drukującego. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈʒɔ̃nt͡sɨ, AS: bʹi ̯ežõncy
Wiktionary
rzecz. bieżnik mrz., bieżącość ż., bieżączka ż.
czas. bieżeć
Wiktionary
(2.1) obecny, aktualny
Wiktionary
1. potocznie: sprawy bieżące;
2. dawniej: biegunka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. ogół bieżących, codziennych spraw, które wymagają ukończenia i które z tego powodu bywają najpilniejsze
(1.2) pot. żart. stan, zwykle niechcianego, bycia zaabsorbowanym bieżączką (1.1)
Wiktionary
(1.2) Tak zwana „bieżączka” jest prawdziwą zmorą wielu z nas. Zamiast poprawić jakość naszej pracy podejmując radykalne kroki, to biegamy w kołowrotku bieżących wyzwań jak chomik w klatce.
Wiktionary
przym. bieżący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie pskowskim, siedziba administracyjna rejonu bieżanickiego;
Wiktionary
Bieżanice, Bieżanicy (ros. Бежаницы) – osiedle typu miejskiego w zachodniej Rosji, centrum administracyjne rejonu bieżanickiego w obwodzie pskowskim. Jednocześnie miejscowość stanowi osiedle miejskie oraz jest centrum administracyjnym osiedla wiejskiego Bieżanickie, w którego skład jednak nie wchodzi.
Wikipedia
przym. bieżanicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bieżanicami, dotyczący Bieżanic
Wiktionary
rzecz. Bieżanice nmos.
Wiktionary
obszar Krakowa
SJP.pl
Bieżanów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim.Dawna wieś w dolinie Serafy, przy trakcie (obecna ul. Wielicka) do Wieliczki, Bochni i dalej na Ruś, 10 km na południowy wschód od centrum Krakowa. Północna granica wsi biegła przez łąki i tereny przemysłowe po południowej stronie obecnej ulicy Botewa oraz korytem Drwiny Długiej, zachodnia obecną ulicą Jerzmanowskiego, Podmiłłów i w rejonie ulicy Kosiarzy, z południowym i wschodnim krańcem Bieżanowa pokrywa się obecna granica administracyjna miasta Krakowa.
Wikipedia
przymiotnik od: Bieżanów
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Bieździadów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Przy głównej drodze w centrum wsi znajduje się kaplica, obok której usytuowano symboliczną mogiłę ofiar I wojny światowej. Upamiętnia ona 22 poległych mieszkańców Bieździadowa.
Wikipedia
przestarzałe:
1. biec, iść, śpieszyć, lecieć;
2. płynąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. dziś książk. biec, spieszyć
(1.2) przest. dziś książk. płynąć
Wiktionary
(1.1) Drugi wylazł, ku nam bieży, • Jakie obrzydłe trupisko!
(1.2) Rzeka bieży wartko.
Wiktionary
rzecz. bieżnia ż., bieżnik m., bieżenie n.
czas. pobieżeć dk.
przym. bieżący
Wiktionary
(1.1) biec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bieżeć.
Wiktionary
IPA: bʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: bʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
czas. bieżeć
Wiktionary
1. pas okalający płytę boiska sportowego, przygotowany do biegów;
2. w zootechnice: specjalnie przygotowany, ogrodzony teren, służący do przymusowego spaceru zwierząt, najczęściej reproduktorów hodowlanych;
3. element mechaniczny sprzętu filmowego, po którym przesuwa się taśma;
4. w technice: tor, po którym toczą się elementy toczne - kulki, wałki itp.;
5. rzadko: miejsca startowania i lądowania samolotów; pas startowy;
6. dawniej: zewnętrzna część opony; bieżnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. specjalny tor do uprawiania biegów lekkoatletycznych;
(1.2) techn. powierzchnia łożyska, po której toczą się kulki lub wałki
(1.3) sport. techn. urządzenie treningowe do biegania w miejscu
(1.4) zootechn. ogrodzony teren służący do przymusowego spaceru reproduktorów hodowlanych
Wiktionary
Bieżnia – specjalnie wydzielona część stadionu sportowego, w postaci pasa okalającego boisko. Służy do rozgrywania konkurencji biegowych podczas zawodów lekkoatletycznych. Część bieżni może być też wydzielona dla sportowców innych konkurencji niż biegowe, np. skoku w dal czy rzutu oszczepem.
Wikipedia
(1.3) Zakupiono także nowe aparaty USG z opcjami do badań echokardiograficznych, a także ergometr do prób wysiłkowych z bieżnią, holter ciśnieniowy, 2 defibrylatory oraz 2 elektrokardiografy.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɛʒʲɲa, AS: bʹi ̯ežʹńa
Wiktionary
rzecz. bieganie n., bieżnik m., bieg mrz., bieganina ż.
czas. biec, biegać, biegnąć, bieżyć, bieżnikować, bieżeć
przym. bieżny, bieżnikowy, biegowy
Wiktionary
1. wąska, podłużna serwetka na stół;
2. warstwa opony stykająca się z drogą;
3. żeglarskie urządzenie do podnoszenia ciężarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. zewnętrzna, ochronna warstwa opony z wgłębieniami na powierzchni, które poprawiają jej przyczepność;
(1.2) podłużna serweta na ławę lub stół
(1.3) żegl. urządzenie do podnoszenia ciężarów
(1.4) wzór na spodniej części podeszwy buta
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛʒʲɲik, AS: bʹi ̯ežʹńik
Wiktionary
rzecz. biegacz mzw./mos., bieżnikowanie n., bieżnikownia ż., bieg mrz., bieżnia ż.
czas. bieżyć, bieżnikować ndk., bieżeć
przym. bieżący, bieżnikowy, biegowy
Wiktionary
(1.1) bieżnia
(1.2) laufer
Wiktionary
nakładać nowy bieżnik na oponę za pomocą wulkanizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. regenerowanie używanych opon poprzez nakładanie nowego bieżnika
Wiktionary
rzecz. bieżnik m., bieżnikownia ż.
czas. bieżnikować ndk.
Wiktionary
zakład zajmujący się bieżnikowaniem opon samochodowych
SJP.pl
zdolny do biegu, przystosowany do biegu
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bieżuń – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bieżuń, nad rzeką Wkrą.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 w powiecie mławskim, obwodzie mławskim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego. Bieżuń uzyskał lokację miejską w 1406 roku, został zdegradowany przed 1700 rokiem. Ponownie odzyskał prawa miejskie w 1767 roku i stracił w 1869 roku. W grudniu 1993 roku Rada Ministrów nadała mu prawa miejskie, a rozporządzenie weszło w życie 1 stycznia 1994 roku.
Wikipedia
IPA: ˈbʲjɛʒũɲ, AS: bʹi ̯ežũń
Wiktionary
mieszkaniec Bieżunia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Bieżunia (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Bieżuń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w Baszkirii, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;
(1.2) geogr. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, lewy dopływ Angary;
(1.3) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Czukockim Okręgu Autonomicznym; lewy dopływ Anadyru;
Wiktionary
Biełaja (ros. Белая) – nazwa miejscowości w Rosji, Białorusi i Ukrainie oraz kilkudziesięciu rzek w Rosji
Wikipedia
(1.1-3) Bieła
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji, nad rzeką Doniec, stolica obwodu biełgorodzkiego;
Wiktionary
Biełgorod (ros. Белгород) – miasto obwodowe w europejskiej części Rosji, położone nad rzeką Doniec, 40 km na północ od granicy z Ukrainą i 695 km na południe od Moskwy, w Centralnym Okręgu Federalnym.
Wikipedia
rzecz. biełgorodzianin mos., biełgorodzianka ż., Biełgorodczyzna ż.
przym. biełgorodzki
Wiktionary
(1.1) hist. Białogród
Wiktionary
→ Biełgorod (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Biełgorodem, dotyczący Biełgorodu
Wiktionary
(1.1) Głos żołnierzy biełgorodzkich przyczynił się jednak do wytworzenia na zjeździe atmosfery wyraźnie wrogiej korpusowi i Naczpolowi.
Wiktionary
rzecz. Biełgorod m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie amurskim, nad Tomem;
Wiktionary
Biełogorsk (ros. Белогорск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie amurskim, nad Tomem (dopływ Zei), 108 km od Błagowieszczeńska. Centrum administracyjne rejonu biełogorskiego Miasto założone w 1860 roku, a prawa miejskie nadano w 1926.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Biełogorsk.
Wikipedia
przym. biełogorski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Biełogorskiem, dotyczący Biełogorska
Wiktionary
rzecz. Biełogorsk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Republice Baszkirii, w Rosji;
Wiktionary
Biełorieck (ros. Белоре́цк, baszk. Белорет / Beloret) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu biełorieckiego. W 2020 roku miasto zamieszkiwało 64 921 osób. Prawa miejskie nadano w 1923 r.
W Biełoriecku urodziła się Lilija Szobuchowa, rosyjska lekkoatletka, biegaczka długodystansowa.
Wikipedia
przym. biełoriecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Biełorieckiem, dotyczący Biełoriecka
Wiktionary
rzecz. Biełorieck mrz.
Wiktionary
(r. męski) pogardliwie: określenie mężczyzny nieprzywykłego do ciężkiej pracy fizycznej, używane przez bolszewików w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie kemerowskim;
Wiktionary
Biełowo (ros. Белово) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie kemerowskim, położone nad rzeką Baczat.
Wikipedia
zupa na bazie kwaśnego mleka, wędzonego boczku i ziemniaków, pochodząca z Beskidu Śląskiego
SJP.pl
Biełucha (ros. Белуха) – najwyższy szczyt gór Ałtaj (4506 m n.p.m.), położony w Górach Katuńskich, na granicy Rosji z Kazachstanem. Góra ma dwa wierzchołki, wschodni – 4506 m n.p.m. oraz zachodni – 4400 m n.p.m. Najwyższe partie powyżej granicy wiecznego śniegu, na zboczach lodowce o powierzchni ok. 70 km².
Szczyt znajduje się w strefie ochronnej Katuńskiego Rezerwatu Biosfery.
Wikipedia
ryba wędrowna z jesiotrowatych, jedna z największych ryb słodkowodnych (długość do 5 m, waga do 1500 kg), poławiana ze względu na smaczne mięso i ikrę (czarny kawior); wyz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Huso huso|ref=tak., duża ryba drapieżna;
Wiktionary
Bieługa, wyz (Huso huso) – gatunek wędrownej, anadromicznej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae).
Wikipedia
IPA: bʲjɛˈwuɡa, AS: bʹi ̯eu̯uga
Wiktionary
(1.1) wyz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bifyj.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, dimer benzenu; difenyl, dwufenyl
SJP.pl
Wikipedia
średniowieczna machina miotająca
SJP.pl
Biffa, blida – machina miotająca kamienne pociski, wykorzystywana głównie w starożytności i średniowieczu. Wymyślono ją prawdopodobnie w starożytnym Rzymie, jednak istnieje również hipoteza, że powstała na terenie Bizancjum. Do średniowiecznej Europy przywędrowała w czasie krucjat, a zapoznano się z jej działaniem w Bizancjum. W średniowiecznej Europie nazywana była blidą.
Wikipedia
złożony z dwóch nitek lub drutów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. społ. dyskryminacja objawiająca się niechęcią lub agresją wobec osób biseksualnych;
Wiktionary
Bifobia – różne formy negatywnego nastawienia względem osób biseksualnych jako jednostek oraz jako grupy społecznej. Może ono obejmować uprzedzenie, dyskryminację, stereotypy (na przykład przekonania, że osoby biseksualne są rozwiązłe i nieuczciwe) oraz nadużycia połączone z nastawieniami i uczuciami od pogardy do wrogości. Osoby o dowolnej orientacji seksualnej mogą doświadczać bifobii lub ją powielać.
Wikipedia
(1.1) To oskarżenie o bifobię jest absolutnie niedorzeczne!
(1.1) Bifobia może dotykać osoby, które niekoniecznie są biseksualne, ale są postrzegane jako takie.
Wiktionary
przym. bifobiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dyskryminacja, fobia specyficzna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bifobiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|biphobia.
uwagi.
(1.1) por|seksizm|heteroseksizm|homofobia|lesbofobia|transfobia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biphobia
* chorwacki: (1.1) bifobija ż.
* duński: (1.1) bifobi w.
* esperanto: (1.1) bifobio
* estoński: (1.1) bifoobia
* fiński: (1.1) bifobia
* francuski: (1.1) biphobie ż.
* gruziński: (1.1) ბიფობია
* hiszpański: (1.1) bifobia ż.
* interlingua: (1.1) biphobia
* kataloński: (1.1) bifòbia ż.
* litewski: (1.1) bifobija ż.
* niderlandzki: (1.1) bifobie ż.
* niemiecki: (1.1) Biphobie ż.
* portugalski: (1.1) bifobia ż.
* rosyjski: (1.1) бифобия ż.
* serbski: (1.1) бифобија ż.
* szwedzki: (1.1) bifobi w.
* turecki: (1.1) bifobi
* ukraiński: (1.1) біфобія ż.
* walijski: (1.1) deuffobia
* węgierski: (1.1) bifóbia
* włoski: (1.1) bifobia ż.
źródła.
== bifobia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. społ. bifobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforek, beforka, biforek, biforka
SJP.pl
potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforka, beforek, bifor
SJP.pl
dwudzielne okno zakończone łukiem, charakterystyczne dla architektury romańskiej i gotyckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. podwójne arkadowe okno, podzielone kolumienką, charakterystyczne dla architektury romańskiej;
Wiktionary
Biforium, bifora (z łac. biforis – dwudrzwiowy) – arkadowe okno lub przeźrocze podzielone najczęściej kolumienką lub słupkiem na dwie części.
Biforia były charakterystyczne dla budownictwa romańskiego, gotyckiego i historyzmu w XIX wieku nawiązującego do romanizmu.
Wikipedia
(1.1) Romańską wieżę ozdabiały biforia i gzymsy.
Wiktionary
przym. biforyjny
Wiktionary
potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforka, beforek, bifor
SJP.pl
potocznie: uczestniczyć w spotkaniu w gronie znajomych, poprzedzającym główną imprezę towarzyską
SJP.pl
mający dwie funkcje; dwufunkcyjny
SJP.pl
1. rozgałęzienie się rzeki na dwa ramiona płynące do różnych dorzeczy;
2. rozdzielenie, rozszczepienie czegoś na dwie części
SJP.pl
Bifurkacja (od łac. bifurcare, „rozdwajać, rozwidlać [na dwa]”, z bifurcus, „dwuzębny, rozwidlony, rozdwojony”; od bi-, „dwu-, dwa-”, furca, „widły”) – wyraz mogący oznaczać jedno z następujących pojęć:
Wikipedia
przymiotnik od: bifurkacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kredens
Wiktionary
(1.1) Roz w antryju na bifyju stoła szklonka po kafyju.
Wiktionary
rodzaj powozu; bieda; biedka; bida; dwukółka
SJP.pl
[czytaj: bigbend] duży zespół jazzowy; orkiestra jazzowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zespół muzyczny, który wykonuje utwory jazzowe lub rozrywkowe
Wiktionary
Big-band (z ang. dosł. „duży zespół”) – zespół muzyczny wykonujący muzykę jazzową lub rozrywkową.
Największą popularność ten typ zespołu osiągnął w latach 30. i 40. XX wieku w czasach epoki swingu.
Zwykle muzyka dla big-bandów jest w wysokim stopniu aranżowana, co pozostawia mniejsze pole manewru dla solistów jazzowych, w przeciwieństwie dla małych formacji jazzowych, gdzie dużą rolę odgrywa improwizacja. W epoce free jazzu istniały też big bandy, które nie używały zapisanych aranżacji (np. Sun Ra Orchestra, The Art Ansamble Of Chicago).
Wikipedia
IPA: ˈbʲiɡ‿bɛ̃nt, AS: bʹig‿bẽnt
Wiktionary
przym. bigbandowy
Wiktionary
[czytaj: bigbit] rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; bigbit, bit, beat, mocne uderzenie
SJP.pl
rodzaj powozu; bieda; biedka; bida; dwukółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie wóz dwukołowy, zaprzężony w dwa konie;
(1.2) poligr. element wykrojnika służący do wytłaczania linii zgięcia papieru;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) rydwan
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.2) rzecz. bigowanie n., antybiga ż.
(1.2) czas. bigować ndk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|bigae. → para koni, wóz dwukonny
(1.2) etym|niem|Biege. → zgięcie
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== biga (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. cielica (około dwóch lat życia)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiɡa, AS: bʹiga
Wiktionary
(1.2) rzecz. bigowanie n., antybiga ż.
(1.2) czas. bigować ndk.
Wiktionary
(1.1) rydwan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dwużeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pozostawanie w związku małżeńskim z dwiema osobami;
Wiktionary
Bigamia – pozostawanie w związku małżeńskim z osobą, która znajduje się w innym ważnym związku małżeńskim.
Bigamia jest przestępstwem w większości krajów świata, które uznają wyłącznie małżeństwa monogamiczne. Najczęściej ani pierwszy, ani drugi małżonek nie wiedzą o drugim małżonku partnera. Zgoda poprzedniego małżonka nie ma wpływu na zgodność z prawem drugiego małżeństwa, uważanego za nieważne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dwużeństwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bigamista m., bigamistka ż.
przym. bigamiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|jednożeństwo|monogamia|poliandria|poligamia|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bigamy
* baskijski: (1.1) bigamia
* białoruski: (1.1) бігамія ż., дваяжэнства n.
* bułgarski: (1.1) бигамия ż.
* francuski: (1.1) bigamie ż.
* hiszpański: (1.1) bigamia ż.
* niemiecki: (1.1) Bigamie ż.
* rosyjski: (1.1) бигамия ż., двоежёнство n.
* słowacki: (1.1) bigamia ż., dvojmanželstvo n.
* szwedzki: (1.1) bigami w.
* ukraiński: (1.1) бігамія ż., двоєженство n.
* włoski: (1.1) bigamia ż.
źródła.
== bigamia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bigamia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲiˈɡãmʲja, AS: bʹigãmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bigamista m., bigamistka ż.
przym. bigamiczny
Wiktionary
(1.1) dwużeństwo
Wiktionary
przymiotnik od: bigamia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bigamią, dotyczący bigamii; będący bigamią
Wiktionary
rzecz. bigamia ż., bigamista mos., bigamistka ż.
Wiktionary
żonaty, który zawarł ponownie ślub
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto popełnia bigamię tzn. ma dwie żony
Wiktionary
Bigamia – pozostawanie w związku małżeńskim z osobą, która znajduje się w innym ważnym związku małżeńskim.
Bigamia jest przestępstwem w większości krajów świata, które uznają wyłącznie małżeństwa monogamiczne. Najczęściej ani pierwszy, ani drugi małżonek nie wiedzą o drugim małżonku partnera. Zgoda poprzedniego małżonka nie ma wpływu na zgodność z prawem drugiego małżeństwa, uważanego za nieważne.
Wikipedia
rzecz. bigamia ż.
:: fż. bigamistka ż.
przym. bigamiczny
przysł. bigamicznie
Wiktionary
mężatka, która zawarła ponownie ślub
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwóch mężów
Wiktionary
Bigamistka (jid. Zajn wajbs man) – polski film fabularny z 1913 roku w języku jidysz, oparty na utworze Bigamistka Majzela.
Wikipedia
rzecz. bigamia ż.
:: fż. bigamista mos.
przym. bigamiczny
przysł. bigamicznie
Wiktionary
[czytaj: bigbitowy] związany z rockową muzyką rozrywkową popularną w latach 60. XX wieku, charakteryzującą się silnie zaznaczonym rytmem; bigbitowy
SJP.pl
rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; big-beat, bit, beat, mocne uderzenie
SJP.pl
Bigbit, big-beat, (ang. „mocne uderzenie”) – funkcjonujące w Polsce i sąsiednich krajach określenie rock and rolla i pokrewnych gatunków muzycznych. Nazwę big-beat (zastępującą nieakceptowaną przez antyzachodnie władze nazwę rock and roll) po raz pierwszy zastosowano w Polsce.
Wikipedia
1. kobieta śpiewająca lub grająca w stylu bigbitu (muzyki rozrywkowej i tanecznej);
2. środowiskowo: przedstawicielka subkultury młodzieżowej wzorującej się na bitelsach, popularnej w latach 60.
SJP.pl
1. osoba śpiewająca lub grająca w stylu bigbitu (muzyki rozrywkowej i tanecznej);
2. miłośnik, sympatyk bigbitu;
3. środowiskowo: przedstawiciel subkultury młodzieżowej wzorującej się na bitelsach, popularnej w latach 60.
SJP.pl
związany z rockową muzyką rozrywkową popularną w latach 60. XX wieku, charakteryzującą się silnie zaznaczonym rytmem; bigbeatowy
SJP.pl
rzadko: fascynacja muzyką bigbitową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieszak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. potańcówka, zabawa
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Na biglu wisi mantel. → Na wieszaku wisi płaszcz.
(1.2) (gwara.) Aga zrychtowała srogi bigel na Halymbie. → Agnieszka zorganizowała sporą potańcówkę w Halembie.
Wiktionary
[czyta: bajdżender] psychiczne identyfikowanie się z dwoma płciami (binarnymi lub niebinarnymi)
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: werwa, zapał; dziś tylko w potocznym wyrażeniu: z biglem - z werwą, z zapałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zapał
(1.2) haczyk, kotwiczka, element biżuterii, na którym zawiesza się kolczyk
(1.3) gw-pl|Poznań, Górny Śląsk. wieszak na ubranie
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. potańcówka, zabawa
(1.5) łódź. deptak
(1.6) bud. element zbrojenia w kształcie litery Ufakt.
Wiktionary
(1.2) Pozostało tylko otworzyć delikatnie oczko w biglu i nałożyć na łezkę.
(1.3) Powieście płaszcze na bigle.
(1.4) U Agnieszki na Halembie zawsze były dobre bigle.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiɟɛl, AS: bʹiǵel
Wiktionary
(1.1) animusz, werwa, zapał
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pasta z gotowanej fasoli i oliwy, zwykle z dodatkiem papryczki chilli, natki pietruszki i czosnku; tradycyjna potrawa kuchni maltańskiej
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, biglołzko, żelosko, żelozko.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Zaolzie. żelazko
Wiktionary
rzecz. biglowani n.
czas. biglować ndk.
Wiktionary
(1.1) żelazko
Wiktionary
w gwarze śląskiej: prasować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Opolski, ziemia lubliniecka, Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Górny Śląsk. prasować
(1.2) sprzątać, robić porządki
(1.3) gw-pl|Zaolzie. bić
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Nyśka, biglujesz mi ta westa? → Agnieszko, prasujesz mi tę kamizelkę czy nie?
(1.2) Co ty tak biglujesz ten pokój? – gości się spodziewasz?
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. biglowani n.
(1.2)
:: rzecz. biglowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biglować.
Wiktionary
czas. biglować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żelazko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|biglosko, biglonzko, żelosko, żelozko.
Wiktionary
o cechach bignoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bignoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
dysmorfia mięśniowa;
1. zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej;
2. uzależnienie od treningu fizycznego wynikające z takiego zaburzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. męska odmiana anoreksji; zaburzenie polegające na obsesyjnej dbałości o masę mięśniową bazujące na przekonaniu, że nie jest się wystarczająco muskularnym/że nie ma się wystarczająco dużych mięśni; obsesja na punkcie umięśnionego ciała
Wiktionary
Dysmorfia mięśniowa (bigoreksja) – zaburzenie psychiczne polegające na subiektywnym odczuwaniu niedostatku estetyki własnego ciała, wskutek posiadania rzekomo niewystarczającej masy mięśniowej. Jest odmianą dysmorfofobii.
Wikipedia
(1.1) Ćwiczenia fizyczne są w ich wykonaniu zachowaniami kompulsywnymi, kompensującymi wyobrażeniowe niedostatki dotyczące fizycznego wyglądu (np. bigoreksja w przypadku kulturystów permanentnie niezadowolonych ze swojego wyglądu).
Wiktionary
rzecz. bigorektyk mos., bigorektyczka ż.
przym. bigorektyczny
Wiktionary
(1.1) odwrotna anoreksja, dysmorfia mięśniowa
Wiktionary
kobieta cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej
SJP.pl
związany z zaburzeniem psychicznym objawiającym się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) neol. rzad. związany z bigoreksją
Wiktionary
rzecz. bigoreksja ż., bigorektyk mos., bigorektyczka ż.
Wiktionary
osoba cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się poczuciem posiadania niewystarczającej masy mięśniowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. mężczyzna cierpiący na bigoreksję
Wiktionary
(1.1) Niestety nie są w stanie zaakceptować swojego wyglądu i swojego ciała. W efekcie zaczynają sięgać po odżywki, a kiedy i one nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, zaczynają stosować sterydy anaboliczne. Jednak i w tym przypadku nie uda się osiągnąć celu, ponieważ wymarzona sylwetka bigorektyka nie istnieje.
Wiktionary
rzecz. bigoreksja ż.
:: fż. bigorektyczka ż.
przym. bigorektyczny
Wiktionary
1. tradycyjna staropolska potrawa z kiszonej i słodkiej kapusty, różnych gatunków mięsa, kiełbasy, suszonych grzybów i rozmaitych przypraw;
2. przenośne: kłopot, zmartwienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. potrawa z duszonej kapusty kiszonej z rozmaitymi dodatkami; ; Gloger.
(1.2) przen. pot. nieład, bałagan, zamieszanie
(1.3) przen. pot. kłopot
Wiktionary
Bigos – tradycyjna dla kuchni polskiej, litewskiej i białoruskiej potrawa z kapusty i mięsa.
Wikipedia
(1.1) Ale pyszny ten bigos.
(1.3) W niezły bigos się wpakowałeś.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiɡɔs, AS: bʹigos
Wiktionary
rzecz. bigosowanie n.
:: zdrobn. bigosik m.
czas. bigosować ndk.
przym. bigosowy
Wiktionary
antonimy.
(1.2) porządek
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bigosowanie n.
:: zdrobn. bigosik m.
czas. bigosować ndk.
przym. bigosowy
frazeologia.
narobić bigosu
etymologia.
być może od etym|niem|begossen. → oblany lub etym|niem|Bleiguss.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hunter's stew, bigos
* białoruski: (1.1) бігас m.
* czeski: (1.1) bigos m.
* esperanto: (1.1) bigoso
* japoński: (1.1) ビゴス
* niemiecki: (1.1) Bigos m./n., Bigosch m./n.
* rosyjski: (1.1) бигос m.
* ukraiński: (1.1) бігос m.
źródła.
== bigos (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bigos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: bigos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bigos
Wiktionary
(1.1) To nie bigos, lecz tylko mały bigosik.
Wiktionary
rzecz. bigos m., bigosowanie n.
czas. bigosować
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. pot. rąbać, siekać, robić z kogoś bigos, przen. wywoływać burdę, zamieszanie, robić publiczny zamęt
Wiktionary
(1.1) Dawajcie go nam sam! – krzyczał Migurski – wnet go tu będziem bigosowali.
(1.1) Jak pochwycę mą szabelkę damascenkę, jak jednego wytnę w mordę, tego w szyję, tego w rękę, jak ich zacznę bigosować.
(1.1) Czterdzieści tysięcy szabel zabłysło w słońcu, czterdzieści tysięcy gardzieli poczęło ryczeć: „Śmierć Wittembergowi!” – „Dawajcie go sam!” – „Bigosować! bigosować!”
Wiktionary
rzecz. bigosowanie n., bigos mrz., bigosik mrz.
Wiktionary
pobożniś, świętoszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pogard. ktoś przesadnie religijny lub gorliwie manifestujący swą religijność
Wiktionary
(1.1) Czuł w tym zasuszonym szczurze twardego bigota, z którym daleko prędzej można przyjść do kłótni, niż do jakiejkolwiek transakcji.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiɡɔt, AS: bʹigot
Wiktionary
rzecz. bigoteria ż.
:: fż. bigotka ż.
przym. bigoteryjny
Wiktionary
(1.1) dewot, nabożniś, pobożniś, religiant, świętoszek
Wiktionary
dewocja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. dewocja
Wiktionary
Dewocja (łac. devotio – poświęcenie, ofiarowanie) lub bigoteria (fr. bigoterie – jw.) – pobożność, gorliwość w zachowaniach religijnych. Cechuje się zwykle rygoryzmem moralnym wobec zachowań własnych oraz innych ludzi. Termin „dewocja” może mieć znaczenie pozytywne i pejoratywne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dewocja, religianctwo, świętoszkowatość
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.
przym. bigoteryjny
frazeologia.
etymologia.
etym|francuski|bigoterie., od etymn|francuski|bigot.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bigotry
* białoruski: (1.1) ханжаства n.
* duński: (1.1) bigotteri n.
* hindi: (1.1) कट्टरता ż.
* hiszpański: (1.1) beatería ż., mojigatería ż.
* interlingua: (1.1) bigoteria
* jidysz: (1.1) פֿאַרגלייבטקייט ż. (farglejbtkejt), צבֿיעות n. (cwies)
* niemiecki: (1.1) Bigotterie ż.
* nowogrecki: (1.1) θρησκομανία ż., θρησκοληψία ż.
źródła.
== bigoteria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bigoteria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiɡɔˈtɛrʲja, AS: bʹigoterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.
przym. bigoteryjny
Wiktionary
(1.1) dewocja, religianctwo, świętoszkowatość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bigoteryjne; cecha tych, którzy są bigoteryjni
Wiktionary
rzecz. bigot m., bigotka ż., bigoteria ż.
przym. bigoteryjny
przysł. bigoteryjnie
Wiktionary
przymiotnik od: bigoteria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy bigotowi i bigoterii
Wiktionary
(1.1) Tolkien był bigoteryjnym katolikiem i profesorem literatury staronordyckiej.
(1.1) W ten sposób Kraków podpadł ówczesnym władcom. Później już zawsze to miasto uważano za siedlisko reakcji, drobnomieszczaństwa i bigoteryjnej kołtunerii.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiɡɔtɛˈrɨjnɨ, AS: bʹigoteryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. bigoteria ż., bigot m., bigotka ż., bigoteryjność ż.
przysł. bigoteryjnie
Wiktionary
(1.1) bogobojny, nabożny, religiancki, świątobliwy, świętoszkowaty, dewocyjny, klerykalny, parafiański
Wiktionary
kobieta manifestacynie religijna; dewotka; świętoszka; nabożnisia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: bigot
Wiktionary
(1.1) Daj spokój, nie przejmuj się opiniami tej bigotki, dla niej wszystko jest niemoralne.
Wiktionary
IPA: bʲiˈɡɔtka, AS: bʹigotka
Wiktionary
rzecz. bigoteria ż.
:: fm. bigot m.
przym. bigoteryjny
Wiktionary
wyciskać rowki w wytworach papierniczych, w miejscach zginania; rowkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) druk. rowkować;
Wiktionary
IPA: bʲiˈɡɔvat͡ɕ, AS: bʹigovać
Wiktionary
rzecz. bigowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bigować.
Wiktionary
Bigowanie (niem. – zginanie) – proces introligatorski polegający na ułatwieniu zginania materiału w określonym i zamierzonym miejscu. Bigowanie oznacza wykonywanie na papierze lub kartonie specjalnych wgnieceń. Wgniecenia te mają za zadanie ułatwienie, a właściwie umożliwienie, odpowiedniego zgięcia kartonu lub kartki.
Wikipedia
czas. bigować ndk.
Wiktionary
maszyna introligatorska do bigowania
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: biGIN] rzadko: antylski taniec w takcie 2/4, w tempie umiarkowanym, podobny do rumby; beguine
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = geogr. Bośnia i Hercegowina
Wiktionary
(1.1) Na spotkaniu zdecydowaliśmy jednogłośnie, żeby zaprosić wszystkich przewodniczących boszniackich i probośniackich partii w BiH do spotkania w Mostarze, aby tak, jak to miało miejsce w Srebrenicy, wysłać komunikat o jedności Boszniaków, powiedział Marić, dodając, że rozmowy o Mostarze muszą być prowadzone w tym mieście.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Bośni;
Wiktionary
Bihać – miasto w północno-zachodniej Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, stolica kantonu uńsko-sańskiego, siedziba miasta Bihać. Leży nad rzeką Uną, w Bosanskiej krajinie. W 2013 roku liczyło 39 690 mieszkańców, z czego większość stanowili Boszniacy.
Wikipedia
(1.1) W 1997 roku otwarto w Bihaciu uniwersytet.
Wiktionary
IPA: ˈbʲixat͡ɕ, AS: bʹiχać
Wiktionary
1. trzeci pod względem liczby ludności stan indyjski;
2. miasto w Indiach, w stanie Bihar
SJP.pl
Bihar (hindi बिहार, trb. Bihar, trl. Bihār; ang. Bihar) – stan w północno-wschodnich Indiach ze stolicą w Patnie.
Bihar graniczy na północy z Nepalem. Na zachodzie ze stanem Uttar Pradesh, Jharkhand na południu i z Bengalem Zachodnim na wschodzie. Stan jest położony na żyznej równinie Gangesu. Jest to trzeci pod względem liczby ludności stan indyjski (2011; utrzymał pozycję od 2001).
Wikipedia
mieszkaniec miasta Bihar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Biharu
Wiktionary
rzecz. Bihar mrz.
:: fż. Biharka ż.
przym. biharski
Wiktionary
mieszkanka Biharu (miasta w Indiach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. rdzenna mieszkanka stanu Bihar w Indiach
Wiktionary
rzecz. Bihar mrz.
:: fm. Biharczyk mos.
przym. biharski
Wiktionary
przymiotnik od: Bihar, miasto i stan w Indiach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Biharem (regionem Indii)
Wiktionary
rzecz. Bihar mrz., Biharczyk mos., Biharka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Bihor (Góry Bihorskie w Rumunii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji przepływająca przez Kraj Ałtajski i Republikę Ałtaju, wypływa z Jeziora Teleckiego; po połączeniu z Katunią tworzy rzekę Ob;
Wiktionary
Bija (ros. Бия) – rzeka w azjatyckiej części Rosji. Przepływa przez Kraj Ałtajski i Republikę Ałtaju. Źródła w Jeziorze Teleckim. Długość – 301 km, powierzchnia dorzecza – 37 000 km². Po połączeniu z rzeką Katuń tworzą rzekę Ob.
Nad Biją leży miasto Bijsk.
Wikipedia
rzecz. Bijsk mrz.
Wiktionary
bić kogoś lub coś co pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) bić co pewien czas
czasownik zwrotny niedokonany bijać się (dk. brak)
(2.1) bić się co jakiś czas; brać udział w bijatykach
Wiktionary
rzecz. bicie n., bijak mrz., bijany mos., bijatyka ż., bijanie n., odbijacz mrz.
czas. bić, odbijać, rozbić
Wiktionary
(1.1) karać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bijak
Wiktionary
rzecz. bijak m.
Wiktionary
1. kij przytwierdzony do rękojeści cepa, służący do młócenia
2. kij używany do podbijania piłki w baseballu
3. część kafara, młota itp. bezpośrednio uderzająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. roln. krótsza część cepa, kij przytwierdzony do trzonka (dzierżaka), służący do uderzania zboża
(1.2) sport. kij używany do podbijania piłki w niektórych grach, np. w baseballu
(1.3) techn. część młota lub niektórych mechanizmów służąca do uderzania
Wiktionary
rzecz. bijatyka ż., bicie n., bijanie n., ubijaczka ż.
:: zdrobn. bijaczek m.
czas. ubijać, bić ndk., bijać ndk.
przym. bitny
przysł. bitnie
Wiktionary
(1.1) młóczysko
Wiktionary
tyczący się bijaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bijać.
Wiktionary
czas. bijać ndk.
rzecz. bijak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bójka z udziałem większej liczby osób
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy zaczęła się bijatyka w barze, spylaliśmy aż się kurzyło.
Wiktionary
czas. ubijać, bić ndk., bijać ndk.
rzecz. bicie n., bijak mrz.
Wiktionary
funkcja będąca jednocześnie iniekcją i suriekcją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. funkcja wzajemnie jednoznaczna;
Wiktionary
Funkcja wzajemnie jednoznaczna, bijekcja – wzajemnie jednoznaczna odpowiedniość między elementami dwóch zbiorów, czyli funkcja będąca jednocześnie iniekcją i suriekcją (funkcją różnowartościową i funkcją „na”). Równoważnie:
Wikipedia
część mechanizmu uderzeniowego broni palnej
SJP.pl
Bijnik – element mechanizmu uderzeniowego uderzający ruchem prostoliniowym w iglicę i powodujący odpalenie naboju. Ruch bijnika jest powodowany przez sprężynę uderzeniową.
W wielu wzorach broni rolę bijnika spełnia zamek lub suwadło. W takich przypadkach rolę sprężyny uderzeniowej pełni sprężyna powrotna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. górna część cepa
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. awanturnik, ktoś skory do bójek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|awanturnik|pieniacz.
źródła.
== bijok (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zarobek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|awanturnik|pieniacz.
źródła.
== bijok (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zarobek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wodorowęglan sodowy, występujący w postaci białej substancji krystalicznej; soda oczyszczona
SJP.pl
Wodorowęglan sodu, pot. soda oczyszczona, E500b, NaHCO
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorowęglanów, wodorosól kwasu węglowego i sodu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. żart. pejor. zob. bikejka. (dziewczyna)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. żart. pejor. zob. bikejka. (biały kozaczek)
Wiktionary
(1.1) Oczywiście bikeje bikejom nierówne, liczy się również to, co oprócz kozaczków mamy na sobie – róże, futerka i tak dalej. (z Internetu)
(1.1) Wiele bikejów to chcące się za wszelką cenę odmłodzić panie w średnim wieku. (z Internetu)
(2.1) Błądziłem po krakowskim rynku, podziwiając dziewczęta w bikejach. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈbʲikɛj, AS: bʹikei ̯
Wiktionary
rzecz. bikejka ż.
Wiktionary
(1.1,2.1) bikejka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. pejor. dziewczyna lub młoda kobieta ubierająca się w prowokujący i niezbyt gustowny sposób, której głównym celem jest eksponowanie swej urody, do której często podchodzi bezkrytycznie
(1.2) pot. żart. pejor. także: biały kozaczek noszony przez bikejkę (1.1)
Wiktionary
(1.1) Typowa bikejka jest zwykle stałą klientką solariów oraz bywalczynią dyskotek.
(1.1-2) Bikejki wciąż królują na dyskotekach, ulicach i w galeriach handlowych.
(1.2) Potem pomyka taka w kabaretkach, bikejkach na wiejskie party.
Wiktionary
IPA: bʲiˈkɛjka, AS: bʹikei ̯ka
Wiktionary
rzecz. bikej m.
Wiktionary
(1.1) bikej
(1.2) bikej
Wiktionary
[czytaj: bajk dżoring] dyscyplina sportu zaprzęgowego, w której jeden lub dwa psy ciągną rower
SJP.pl
Bikejoring jest dyscypliną sportu zaprzęgowego rozgrywaną na dystansach sprinterskich, w której jeden lub dwa psy ciągną rower połączone z nim liną z amortyzatorem. Trasa biegu liczy zazwyczaj od 4 do 10 km. Maszer chcący wystartować w bikejoringu musi mieć co najmniej 15 lat i zdrowego psa o wadze minimum 12 kg, którego w żaden fizyczny sposób nie można zmuszać do biegu. Zaprzęgi bikejoringowe bardzo często osiągają najwyższą średnią prędkość zawodów (ok. 40 km/h), a maksymalnie na zjazdach około 60 km/h. Stanowi to o widowiskowości bikejoringu i pozwala zakwalifikować go do sportów ekstremalnych. W Polsce bikejoring to już oficjalna dyscyplina sportu podlegająca pod Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów. Polska posiada kadrę i reprezentację w tej dyscyplinie i reprezentują ją zawodnicy z tytułami mistrzów świata i Europy.Najszybsze w bikejoringu psy to Greystery- specjalne mieszanki wyżłów i greyhoundów, wykorzystywane również w innych dyscyplinach zaprzęgowych.
Wikipedia
[czytaj: bajkpark] wydzielone miejsce przeznaczone do sportowej jazdy rowerem; bajkpark, bike park
SJP.pl
[czytaj: bajker] potocznie: rowerzysta; bajker, bajkers, bikers
SJP.pl
[czytaj: bajkerka] potocznie: rowerzystka
SJP.pl
[czytaj: bajkers lub bikers] potocznie: rowerzysta; biker, bajker, bajkers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, prawy dopływ Ussuri
Wiktionary
Bikin (ros. Бикин) – miasto w Rosji, w Kraju Chabarowskim, centrum administracyjne rejonu bikińskiego. Położony jest na prawym brzegu rzeki Bikin, dopływu Ussuri, 223 km od Chabarowska, przy granicy z Chinami.
Miejscowość powstała w roku 1885 w związku z budową w latach 1884–1887 linii kolejowej Władywostok-Chabarowsk. Status miasta od 1938 roku.
Wikipedia
damski dwuczęściowy kostium plażowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. atol na Pacyfiku;
Wiktionary
Bikini – nazwa dwuczęściowego damskiego kostiumu kąpielowego/plażowego, składającego się z fig i biustonosza.
Bikini zostało pierwszy raz pokazane 5 lipca 1946 roku w pływalni Molitor w Paryżu przez projektanta Louisa Réarda, zaprezentowała je Micheline Bernardini. Kostium ten był jeszcze pomniejszoną wersją zaprezentowanego dwa miesiące wcześniej przez Jacques'a Heima kostiumu nazwanego „Atome”, reklamowanego jako najmniejszy kostium kąpielowy świata. Wcześniej najpopularniejszy był jednoczęściowy kostium kąpielowy, który oprócz intymnych części ciała zakrywał także brzuch, biodra i plecy, więc jego noszenie wymagało znacznie mniej odwagi. Bikini odkrywało zaś właściwie całe ciało, z wyjątkiem wzgórka łonowego, pośladków i piersi.
Wikipedia
(1.1) Marzę o urlopie na Bikini.
Wiktionary
IPA: bʲiˈcĩɲi, AS: bʹiḱĩńi
Wiktionary
charakterystyczny dla bikiniarza
SJP.pl
styl bikiniarza
SJP.pl
młodzian ubierający się nazbyt modnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek polskiej subkultury młodzieżowej w latach 50., strojem naśladujący styl amerykański – ubrania o jaskrawych kolorach i przydługa fryzura;
Wiktionary
Bikiniarze – subkultura młodzieżowa funkcjonująca w Polsce do końca lat 50. XX w. Termin ten jest odpowiednikiem amerykańskiego bitnika, opisując człowieka niestosującego się do narzucanych norm, buntującego się wobec narzuconej rzeczywistości.
Wikipedia
rzecz. bikini n.
:: fż. bikiniarka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dwurożny kapelusz;
Wiktionary
Bikorn (także: dwuróg, kapelusz stosowany) – rodzaj kapelusza, powszechnego w użyciu w XVIII i XIX wieku, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej zarówno w wojsku jak i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. Bikorny noszone były zarówno przez oficerów jak i generałów epoki napoleońskiej, przetrwały jako składnik munduru galowego w wielu armiach aż do lat dwudziestych XX wieku.
Wikipedia
IPA: ˈbʲikɔrn, AS: bʹikorn
Wiktionary
(1.1) dwuróg, kapelusz stosowany
Wiktionary
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Bikówek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Grójec.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bikówek, po jej zniesieniu w gromadzie Kobylin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 50.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk., poznań. puszka, blaszane pudełko
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pot. samochód marki Syrena
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. worek na obrok
Wiktionary
rzecz. bikselka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, odmiana berylu;
Wiktionary
Biksbit, czerwony beryl – minerał, agrestowoczerwona, przezroczysta odmiana berylu.
Wikipedia
IPA: ˈbʲiɡzbʲit, AS: bʹigzbʹit
Wiktionary
(1.1) bixbit
Wiktionary
ekstrakt z nasion arnoty właściwej, pomarańczowoczerwony barwnik terpenowy; annato
SJP.pl
Biksyna, E160b – organiczny związek chemiczny z grupy apokarotenoidów (podgrupa karotenoidów). Naturalny, pomarańczowoczerwony barwnik terpenowy. Jest to ekstrakt otrzymywany z nasion arnoty właściwej (Bixa orellana), nazywanej również annato. 5% tych nasion stanowią pigmenty, które zawierają 70–80% biksyny.
Wikipedia
Od równania bikwadratowego, równanie algebraiczne.
SJP.pl
kij używany do gry w bilard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. świeża nieosolona słonina lub snookera
Wiktionary
(1.1) Kupiłem kilo bilu.
Wiktionary
1. kula do gry w bilarda;
2. w bilardzie: uderzenie kulą o kulę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. mała, twarda kula do gry w bilard;
Wiktionary
Bila – kula używana do gry w bilard.
Wikipedia
(1.1) Po dobrym uderzeniu kija, odbita bila wpada prosto do łozy.
Wiktionary
IPA: ˈbʲila, AS: bʹila
Wiktionary
rzecz. bilard mrz., bilardzista mos.
przym. bilardowy
Wiktionary
(1.1) kula bilardowa
Wiktionary
w językoznawstwie: spółgłoska bilabialna - spółgłoska, przy której wymawianiu powstaje zwarcie lub szczelina między wargami, np. polskie p, b, m; spółgłoska dwuwargowa
SJP.pl
1. podsumowanie, zestawienie;
2. sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa za dany okres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) księg. sprawozdanie finansowe
(1.2) proporcje wpływów i wypływów
(1.3) zestawienie porównawcze
Wiktionary
Bilans – zestawienie wielkości równoważących się.
Wikipedia
(1.1) Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziły uprzednio ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięcia poszczególnych pozycji bilansu otwarcia.
Wiktionary
rzecz. bilansówka ż., bilansowanie n., bilansowość ż.
:: zdrobn. bilansik mrz.
czas. bilansować ndk.
przym. bilansowy
Wiktionary
zdrobnienie od: bilans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bilans
Wiktionary
(1.1) To nie bilans, lecz tylko mały bilansik.
Wiktionary
rzecz. bilans m., bilansówka ż.
Wiktionary
specjalista sporządzający bilans
SJP.pl
1. w księgowości:
a) sporządzać bilans księgowy;
b) o pozycji, sumie w bilansie księgowym: wyrównywać wielkości;
2. podsumowywać, zestawiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrównywanie działania czegoś wzajemnie do siebie przeciwstawnego, utrzymywanie czegoś w równowadze
Wiktionary
IPA: ˌbʲilãw̃sɔˈvãɲɛ, AS: bʹilãũ̯sovãńe
Wiktionary
rzecz. bilansówka ż., bilans m., zbilansowanie ż.
czas. bilansować ndk., zbilansować dk.
przym. bilansowy
Wiktionary
(1.1) równoważenie, kompensowanie
Wiktionary
środowiskowo: wynagrodzenie wypłacane pracownikom księgowości w związku z ukończeniem prac nad bilansem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. premia wypłacana księgowym po zakończeniu prac nad bilansem
Wiktionary
(1.1) Powiedział mi, że da nam wysokie bilansówki jeśli przyspieszymy tempo.
Wiktionary
rzecz. bilans mrz., bilansowanie n., bilansowość ż., bilansik mrz.
czas. bilansować ndk.
przym. bilansowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górn. geol. w odniesieniu do kopalin: cecha złoża, które spełnia ustalone kryteria geologiczno-górnicze, techniczno-jakościowe i ekonomiczne; zwykle kryteria te dotyczą m.in. głębokości występowania, miąższości pokładu i zawartości różnych minerałów w złożu;
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z przyjętymi obecnie kryteriami bilansowości eksploatację węgla kamiennego ograniczono do głębokości 1000 m.
Wiktionary
IPA: ˌbʲilãw̃ˈsɔvɔɕt͡ɕ, AS: bʹilãũ̯sovość
Wiktionary
rzecz. bilansówka ż., bilans
przym. bilansowy
Wiktionary
przymiotnik od: bilans
SJP.pl
1. gra rozgrywana na specjalnym, pokrytym suknem stole, polegająca na uderzaniu kijem w bile w ten sposób, aby wpadły do otworów znajdujących się na bokach stołu;
2. stół do gry w bilarda; stół bilardowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. gra towarzyska i sportowa polegająca na odbijaniu drewnianych kul kijem na specjalnym stole;
(1.2) pokryty suknem stół z bandami przystosowanydo gry w bilard (1.1);
(1.3) pot. automat do gry z odbijającą się wewnątrz metalową kulą
Wiktionary
Bilard (ang. billiards, pool) – rodzaj gier rozgrywanych na pokrytym suknem stole. Najczęściej gra polega na uderzaniu bil, czyli kul wykonanych z odpowiedniego materiału o określonych parametrach, za pomocą kija i wbijaniu ich do łuz (zwanych czasem kieszeniami), czyli otworów w stole, choć istnieją też odmiany bilardu rozgrywane na stole pozbawionym łuz. Istnieje wiele gier bilardowych, które różnią się zasadami, rozmiarami stołu, liczbą używanych bil, ich oznaczeniami (np. kolorami i numerami) itp. Zazwyczaj w grze uczestniczą dwie osoby, rozgrywające bile na przemian, wykonujące ruchy do popełnienia pierwszego błędu.
Wikipedia
(1.1) Ten człowiek to mistrz gry w bilard.
Wiktionary
IPA: ˈbʲilart, AS: bʹilart
Wiktionary
rzecz. bila ż., bilardzista m., bilardzistka ż.
przym. bilardowy
Wiktionary
(1.2) stół bilardowy
(1.3) flipper
Wiktionary
przymiotnik od: bilard
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bilardem, służący do gry w bilard
Wiktionary
(1.1) Możesz ją spotkać gdziekolwiek - zaczynając od klubu bilardowego, aż na muzeum etnograficznym kończąc.
Wiktionary
IPA: ˌbʲilarˈdɔvɨ, AS: bʹilardovy
Wiktionary
rzecz. bilard m., bila ż., bilardzista m., bilardzistka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: bilard
SJP.pl
osoba grająca w bilard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto grywa w bilard – amatorsko lub sportowo
Wiktionary
Bilardzista (oryg. The Hustler) – amerykański dramat filmowy z 1961 roku w reżyserii Roberta Rossena. Jest to adaptacja powieści Waltera Tevisa pod tym samym tytułem.
Wikipedia
rzecz. bilard m., bila ż.
:: fż. bilardzistka ż.
przym. bilardowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek przeciwalergiczny; lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, antagonista receptora H1
Wiktionary
Bilastyna – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwhistaminowy II generacji, antagonista receptora histaminowego H1.
Bilastyna wprowadzona została do terapii w 2010 roku. Stosowana jest w leczeniu objawowym sezonowego oraz całorocznego nieżytu nosa i zapalenia spojówek, a także pokrzywki.
Wikipedia
(1.1) Gdy przyjmujesz bilastynę, unikaj soku grejpfrutowego.
Wiktionary
(1.1) nazwa systematyczna: kwas 2-[4-(2-{4-[1-(2-etoksyetylo)-1-benzoimidaz-2-ylo]piperydyn-1-ylo}etylo)fenylo]-2-metylopropionowy; wzór sumaryczny: C28H37N3O3; nazwa handlowa: Clatra
Wiktionary
system rozliczeń między dwoma państwami
SJP.pl
Bilateralizm – wzajemna, obustronna, a często jednoczesna realizacja zobowiązań dwóch państw lub organizacji międzynarodowych względem siebie. Zobowiązania te realizowane są w myśl wcześniej ustalonych umów dwustronnych pomiędzy zainteresowanymi krajami.
Wikipedia
dwustronność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bilateralne
Wiktionary
rzecz. bilateralizm m., lateralizacja ż.
przym. bilateralny
przysł. bilateralnie
Wiktionary
1. dwustronny, obustronny;
2. dotyczący dwóch krajów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dwustronny
Wiktionary
(1.1) Ta umowa jest bilateralna.
Wiktionary
IPA: ˌbʲilatɛˈralnɨ, AS: bʹilateralny
Wiktionary
rzecz. lateralizacja ż., bilateralizm m., bilateralność ż.
Wiktionary
(1.1) dwustronny, obustronny, obopólny, wzajemny
Wiktionary
miasto w Hiszpanii
SJP.pl
Bilbao (bask. Bilbo) – miasto w północnej Hiszpanii, w regionie Kraj Basków, u ujścia rzeki Nervión do Zatoki Biskajskiej Oceanu Atlantyckiego, siedziba administracyjna prowincji Biskaja. W 2019 liczyło ok. 346 405 mieszkańców. Wraz z przyległymi miejscowościami tworzy obszar metropolitalny Gran Bilbao.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bilbao, dotyczący Bilbao
Wiktionary
(1.1) Zarówno „Bizkaitarra”, jak i „Baserritarra” były wydawane w Bilbao i to właśnie społeczność bilbaońska tworzyła, jak można sądzić, podstawową grupę czytelniczą.
(1.1) Ale było ono tym boleśniejsze i przykrzejsze, że właśnie przemysł bilbaoński wyróżniał się w całej Hiszpanii swym zmysłem społecznym i ofiarnością, że najmniej był zaangażowany we wspieraniu faszyzmu (…) uwsp..
Wiktionary
rzecz. Bilbao n.
Wiktionary
roślina z rodziny bromeliowatych (ananasowatych)
SJP.pl
Bilbergia, zwodnica (Billbergia) – rodzaj roślin należący do rodziny bromeliowatych. Należy do niego ponad 60 gatunków pochodzących z Ameryki Południowej i Środkowej. Są to epifity rosnące na drzewach w tropikalnych lasach deszczowych.
Wikipedia
ptak śpiewający z rzędu wróblowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny bilbili (nazwa systematyczna|Pycnonotidae|ref=tak.);
Wiktionary
(1.1) Brat Owidiusz trzymał u siebie bilbila.
(1.1) Na akacji buszują dwa młode bilbile.
Wiktionary
rzecz. bilbilowiec m., bilbilak m., bilbile nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Pycnonotidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Bilbile (Pycnonotidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 150 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Większość bilbili rozsmakowuje się w owocach.
Wiktionary
rzecz. bilbil mzw.
Wiktionary
dawna gra polegająca na podrzucaniu przywiązanej do pałeczki kulki tak, aby wpadła ona do uchwytu w górnej części pałeczki
SJP.pl
bardzo duży plakat reklamowy; billboard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża przydrożna tablica reklamowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Radni cztery godziny dyskutowali o bilbordach zawieszonych w centrum miasta.
Wiktionary
zbyt powszechne występowanie bilbordów w przestrzeni publicznej; billboardoza
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Józef Bilczewski (1860-1923) - święty katolicki, arcybiskup lwowski obrządku łacińskiego
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Bilczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
dziennik niemiecki
SJP.pl
Bild (oficjalnie Bild-Zeitung) – niemiecka gazeta codzienna o charakterze sensacyjnym w formacie tabloidu. Jej wydawcą jest Axel Springer SE. Pierwsze wydanie gazety ukazało się 24 czerwca 1952 roku. Gazeta ukazuje się od poniedziałku do soboty, natomiast w niedzielę ukazuje się Bild am Sonntag – gazeta o własnym stylu i z własną redakcją. Bild jest bulwarówką, ukazuje się w formacie broadsheet. Jest najlepiej sprzedającą się gazetą w Europie i siedemnastą na świecie pod względem nakładu. Motto gazety, umieszczane pod logo, brzmi: unabhängig, überparteilich (niezależna, bezpartyjna). Bild jest pod względem dziennikarskiego stylu gazetą podobną do brytyjskiego The Sun – drugiej najlepiej sprzedającej się bulwarówki w Europie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. uczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) liter. powieść opisująca rozwój młodzieńczy bohatera;
Wiktionary
Bildungsroman (z niem., dosł. „powieść o formowaniu [się]”) – powieść o dojrzewaniu, gatunek powieściowy powstały w czasie oświecenia w Niemczech, w którym autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego i na ogół młodego bohatera. Pojęcie bildungsromanu wywodzi się z wykładów Johanna Karla Simona Morgensterna.
Wikipedia
IPA: ˌbʲildũŋkˈsrɔ̃mãn, AS: bʹildũŋksrõmãn
Wiktionary
(1.1) Entwicklungsroman
Wiktionary
urządzenie dziurkujące bilety kolejowe
SJP.pl
zdrobnienie od: bilet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bilet; mały bilet
Wiktionary
Bilecik – miasto i prowincja w Turcji.
Według danych na rok 2000 miasto zamieszkiwało 34 105 osób, a według danych na rok 2004 całą prowincję ok. 199 000 osób. Gęstość zaludnienia w prowincji wynosiła ok. 46 osób na km².
Miasto leży nad rzeką Karasu, dopływem Sakaryi. Stanowi ośrodek handlowy dla regionu rolniczego, ponadto drobny przemysł. Z uwagi na dobre połączenia zarówno drogowe jak i kolejowe z większymi ośrodkami: Adapazarı (ok. 100 km na północ) i Eskişehir (ok. 75 km. na południowy wschód), miasto zaczęło przyciągać turystów.
Wikipedia
rzecz. bilet m., bileter mos., bileterka ż., biletowanie n.
przym. biletowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej usługi;
2. kartka z krótką wiadomością; bilecik, liścik;
3. potocznie: przepustka do czegoś, np. bilet do raju;
4. urzędowo: pieniądz papierowy; banknot, asygnata;
5. wilczy bilet - negatywna opinia uniemożliwiająca podjęcie pracy, studiów lub wyjazd zagraniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument zezwalający na przejazd pociągiem, autobusem, samolotem itp., albo na wstęp do kina lub teatru
(1.2) środ. wojsk. wezwanie do odbycia służby wojskowej
(1.3) kartonik z nadrukiem
Wiktionary
Bilet (fr. billet) – dokument potwierdzający uprawnienie do skorzystania z określonej usługi (np. wejścia na mecz, przejazdu środkami komunikacji publicznej (pociąg, autobus)), za którą uiściło się opłatę przy jego nabyciu.
W publicznym transporcie zbiorowym bilet oznacza ważny dokument lub inny dowód zawarcia umowy transportowej.
Wikipedia
(1.1) Przejazd autobusem komunikacji miejskiej bez ważnego biletu podlega karze 100 złotych.
(1.2) Z moich planów nici, właśnie dostałem bilet do woja.
Wiktionary
IPA: ˈbʲilɛt, AS: bʹilet
Wiktionary
rzecz. bileter mos., bileterka ż., biletowanie n., zabiletowanie n.
:: zdrobn. bilecik mrz.
czas. biletować ndk., zabiletować dk.
przym. biletowy
Wiktionary
(1.2) karta mobilizacyjna, wezwanie do wojska, powołanie
Wiktionary
pracownik mający za zadanie kontrolę ważności biletów, np. w kinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik teatru, kina itp. kontrolujący bilety przy wejściu
Wiktionary
(1.1) Bileter nie chciał nas wpuścić, bo okazało się, że zapomnieliśmy biletów.
Wiktionary
IPA: bʲiˈlɛtɛr, AS: bʹileter
Wiktionary
rzecz. bilet m., bilecik m.
:: fż. bileterka ż.
przym. biletowy
Wiktionary
pracownica mająca za zadanie kontrolę ważności biletów, np. w kinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracowniczka teatru, kina itp. kontrolująca bilety przy wejściu
Wiktionary
(1.1) Bileterka nie chciała nas wpuścić, bo okazało się, że zapomnieliśmy biletów.
Wiktionary
IPA: ˌbʲilɛˈtɛrka, AS: bʹileterka
Wiktionary
rzecz. bilet m., bilecik m.
:: fm. bileter m.
przym. bileterski, biletowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub stanowiskiem biletera
Wiktionary
rzecz. bileterka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od biletomat
Wiktionary
rzecz. biletomat m.
Wiktionary
potocznie: automat do sprzedaży biletów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) automat służący do zakupu biletu;
Wiktionary
Automat biletowy, biletomat – automatyczne urządzenie (rodzaj automatu sprzedającego) służące do sprzedaży biletów, umieszczone na przystankach komunikacji miejskiej, stacjach metra i SKM, dworcach, przystankach kolejowych oraz mobilne biletomaty w niektórych tramwajach, autobusach i pociągach.
Wikipedia
IPA: ˌbʲilɛˈtɔ̃mat, AS: bʹiletõmat
Wiktionary
rzecz. biletomacik mrz.
Wiktionary
środowiskowo: sprzedawać bilety pasażerom środków lokomocji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. sprzedawanie biletów
Wiktionary
rzecz. bilet m., bilecik m., bileter m., bileterka ż., bileciarka ż.
czas. biletować ndk.
przym. biletowy
Wiktionary
związany z biletem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący biletów
Wiktionary
(1.1) Od tego dzikiego, posępnego krajobrazu dziwnie odbijały mizerne urządzenia turystyczne: budka z kasą biletową, kiosk z napojami i ze słodyczami, tablice ze wskazówkami dla turystów.
Wiktionary
rzecz. bilet m., bilecik m., bileter m., bileterka ż., biletowanie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bilewski:
zobacz też:
Wikipedia
tropikalna choroba pasożytnicza człowieka i niektórych gatunków zwierząt wywołana przywrą krwi; schistosomatoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. schistosomatoza.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ze względu na ryzyko zakażeniem bilharcjozą, nie wolno się kąpać w wodach stojących i płynących.
Wiktionary
liczba wynosząca 10^15
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 = 1015;
Wiktionary
Biliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 = 1015. Termin biliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
W krajach stosujących skalę krótką (głównie kraje anglojęzyczne) liczba 1015 nosi nazwę kwadrylion, tak jak 1024 w pozostałych krajach.
Wikipedia
(1.1) To odpowiada stężeniom na poziomie części na biliard (ppq).
Wiktionary
IPA: ˈbʲilʲjart, AS: bʹilʹi ̯art
Wiktionary
przym. biliardowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim, nad rzeką Jabłonką;
Wiktionary
Bilicz (ukr. Біличі, Biłyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim, nad rzeką Jabłonką, siedziba rady wiejskiej. W 2001 roku liczyła 1412 mieszkańców.
Wieś dzieli się na Bilicz Górny (nad potokiem Bilicz) i Bilicz Dolny (poniżej ujścia potoku Bilicz do Jabłonki).
Wikipedia
przym. bilicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
złożony z dwóch linii; dwuliniowy
SJP.pl
wykaz rozmów telefonicznych przesyłany abonentowi przez firmę telekomunikacyjną; billing
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: dobra znajomość dwu języków; dwujęzyczność, bilingwizm
SJP.pl
posługujący się dwoma językami lub napisany w dwóch językach; dwujęzyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dwujęzyczny, dwujęzykowy
Wiktionary
(1.1) dwujęzyczny, dwujęzykowy
Wiktionary
rzadko: posługujący się dwoma językami lub napisany w dwóch językach; dwujęzyczny, bilingwalny
SJP.pl
osoba, która posługuje się dwoma językami
SJP.pl
w językoznawstwie: dobra znajomość dwu języków; dwujęzyczność, bilingwalizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dwujęzyczność
Wiktionary
Wielojęzyczność, multilingwizm, różnojęzyczność, plurilingwizm, polilingwizm – czynne lub bierne posługiwanie się dwoma lub większą liczbą języków przez jednostkę lub grupę społeczną. Liczba osób wielojęzycznych na świecie przewyższa liczbę osób posługujących się tylko jednym językiem. Wielojęzyczność jest zjawiskiem powszechnym na obszarach Ziemi silnie zróżnicowanych etnicznie, takich jak Afryka, Indie czy Nowa Gwinea, gdzie wielu ludzi jednego języka używa w rodzinie, innego na bazarze, jeszcze innym zaś posługuje się w szkole. W efekcie osoby te mają więcej niż jeden język ojczysty, z tym że zakres opanowanego słownictwa w każdym z tych języków może być różny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
1. milion milionów; w niektórych krajach tysiąc milionów
2. zwykle w liczbie mnogiej, o nieprzebranej ilości czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba o wartości: 1 000 000 000 000 = 1012;
Wiktionary
Bilion (skrót: bln) – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 = 1012 (czyli 1000 miliardów), w krajach stosujących długą skalę.
W krajach stosujących krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) leksykalne bilion oznacza liczbę 109, czyli miliard na długiej skali.
W układzie SI mnożnikowi 1012 odpowiada przedrostek jednostki miary tera o symbolu T, a jego odwrotności (jedna bilionowa) 10-12 odpowiada piko o symbolu p.
Wikipedia
(1.1) Atmosfera Rei jest około 5 bilionów razy mniej gęsta od atmosfery Ziemi.
Wiktionary
IPA: ˈbʲilʲjɔ̃n, AS: bʹilʹi ̯õn
Wiktionary
przym. bilionowy
liczporz. bilionowy
Wiktionary
osoba mająca bilionowy majątek w jakiejś walucie
SJP.pl
kobieta mająca bilionowy majątek w jakiejś walucie
SJP.pl
przymiotnik od: bilion
SJP.pl
liczebnik porządkowy lub przymiotnik
(1.1) ostatni ze zbioru liczącego bilion jednostek; liczący bilion czegoś
Wiktionary
licz. bilion
rzecz. bilion mrz.
Wiktionary
pomarańczowy barwnik żółci powstający z hemoglobiny uwolnionej ze zniszczonych w wątrobie krwinek czerwonych, wydalany z kałem i śladowo z moczem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. barwnik organiczny, końcowy produkt degradacji hemu;
Wiktionary
Bilirubina (z łac. bilis – żółć, ruber – czerwony) – pomarańczowoczerwony barwnik żółciowy ssaków, produkt rozpadu hemu hemoglobiny i innych hemoprotein. Wzrost stężenia bilirubiny we krwi i tkankach może powodować zażółcenie skóry i białkówki oczu, czyli żółtaczkę. Barwnik ten wykryty został także u roślin z rodzaju strelicja.
Wikipedia
(1.1) Po spożyciu tych ziół znacznie wzrósł mi poziom bilirubiny we krwi i cały się zrobiłem żółty.
Wiktionary
IPA: ˌbʲilʲiruˈbʲĩna, AS: bʹilʹirubʹĩna
Wiktionary
przym. bilirubinowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z bilirubiną, dotyczący bilirubiny
Wiktionary
rzecz. bilirubina ż.
Wiktionary
inaczej: dwuliterowy, biliterowy
SJP.pl
złożony z dwóch liter; dwuliterowy
SJP.pl
zielonkawy barwnik żółci powstający w wątrobie z rozpadu hemoglobiny, przekształcany następnie pod wpływem flory bakteryjnej w bilirubinę
SJP.pl
Biliwerdyna – organiczny związek chemiczny, niebieskozielony barwnik żółciowy zbudowany z dwóch pierścieni pirolowych i dwóch pirolidonowych połączonych mostkami metinowymi =CH-. Produkt reakcji rozpadu pierścienia porfirynowego hemu.
Związek ten powstaje w wątrobie poprzez rozerwanie mostka α-metinowego w grupie hemowej, przy udziale tlenu, NADPH i katalizatora (oksygenazy hemowej). Gady i ptaki wydalają biliwerdynę wraz z kałem, u ssaków następuje jej dalsza redukcja do bilirubiny i dopiero w takiej postaci jest wydalana.
Wikipedia
projekt ustawy wniesiony do parlamentu w Wielkiej Brytanii lub w USA
SJP.pl
Luksemburg:
Inne:
Wikipedia
1. austriackie przedsiębiorstwo handlowe;
2. supermarket firmy Billa
SJP.pl
Wikipedia
bilbord;
1. bardzo duży plakat reklamowy;
2. specjalna tablica, na której umieszczany jest plakat reklamowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża przydrożna tablica reklamowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Radni cztery godziny dyskutowali o billboardach zawieszonych w centrum miasta.
Wiktionary
przym. billboardowy
Wiktionary
związany z billboardem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do billboardu, związany z billboardem
Wiktionary
(1.1) O aferze billboardowej zrobiło się głośno po publikacji artykułu w lokalnej gazecie.
Wiktionary
rzecz. billboard
Wiktionary
[czytaj: bilbordoza] zbyt powszechne występowanie billboardów w przestrzeni publicznej; bilbordoza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby
Postacie literackie
Wikipedia
[czytaj: bili] obce imię żeńskie
SJP.pl
wykaz rozmów telefonicznych przesyłany abonentowi przez firmę telekomunikacyjną; biling
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rasa psów gończych wywodząca się z Francji
SJP.pl
Wikipedia
dwie wsie w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
jednoczesne przebywanie w dwóch miejscach (zjawisko paranormalne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. rel. jednoczesne przebywanie w dwóch odległych od siebie miejscach;
Wiktionary
Bilokacja – wieloznaczne pojęcie dotyczące m.in. zjawisk paranormalnych polegających na możliwości znajdowania się w dwóch miejscach jednocześnie. W mistyce chrześcijańskiej bilokacja zaliczana jest do darów charyzmatycznych o charakterze nadprzyrodzonym.Osoby, które opisane są jako doświadczające bilokacji są w pełni świadome swojego przebywania w dwóch miejscach.
Występowanie bilokacji przypisywano hinduistycznym mistrzom duchowym i joginom, świętym katolickim oraz islamskim fakirom.
Wikipedia
metalowe pieniądze, monety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. pieniądze o niskim nominale;
(1.2) numizm. met. stop miedzi i srebra używany do bicia monet;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poproś kioskarza o resztę w bilonie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲilɔ̃n, AS: bʹilõn
Wiktionary
rzecz. bilonówka ż.
:: zdrobn. bilonik mrz.
przym. bilonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bilon
Wiktionary
rzecz. bilon m.
Wiktionary
związany z bilonem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bilsztajn] producent amortyzatorów
SJP.pl
Belgia:
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
Bilwinowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Szypliszki.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bam, bom, bim-bam, bim-bom
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim, bam, bom, bim-bom
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim-bam, bim-bom
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim, bam, bom, bim-bam
SJP.pl
Bim-Bom (teatrzyk Bim-Bom) – gdański teatr studencki, działający w latach 1954-1960. Od 1957 r. rezydował w historycznym budynku przy ul. Wały Jagiellońskie 1, będącym w l. 1957-1995 siedzibą Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” (od listopada 2000 r. mieści się w nim Nowy Ratusz - siedziba Rady Miasta Gdańska).
Wikipedia
podwyższenie na środku bóżnicy (podium z pulpitem); almemor; almemar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. żyd. podwyższenie stawiane w centrum synagogi, z którego odczytywana jest Tora;
Wiktionary
Bima, belmer (hebr. בימה dosł. „podwyższenie”, „wieża”; jid. בימה bime), almemar (jid. באַלעמער, balemer), w nazewnictwie aszkenazyjskim bałemer, almejmar, a w nazewnictwie sefardyjskim tewa (hebr. תבה dosł. „skrzynia, arka”) – podwyższone miejsce w synagodze, z którego odczytywana jest Tora oraz księgi prorockie i prowadzone są modlitwy.
Wikipedia
(1.1) Jakub Rosenberg podniósł się ciężko z ławki i przystanął jeszcze na chwilę na środku sali modlitewnej dla mężczyzn, wsparłszy się jedną ręką o kutą kratę bimy.
Wiktionary
(1.1) tewa, almemor, almemar
Wiktionary
szpital muzułmański; maristan; bimarchan
SJP.pl
potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. tramwaj
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od bimbać
Wiktionary
(1.1) W badejkach do bimby się ładujesz? Chyba ci amba odbiła!
(1.1) Szybciej bym przyleciał, ale dryndy żadnej nie było, no i na bimbę trzeba było poczekać.
Wiktionary
rzecz. bimbiorz m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|trambimba., kraków. tramwajka, środ. stud. bimbaj
Wiktionary
potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. marnować czas, próżnować
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. chwiać się, kołysać się
Wiktionary
(1.1) Ciągle tylko bimbasz, zamiast się uczyć.
(1.2) Prziszij tyn knefel, bo bimbie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲĩmbat͡ɕ, AS: bʹĩmbać
Wiktionary
rzecz. bimbanie n., bimbas mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bimbać.
Wiktionary
(1.1) Mówiłam ci, że to twoje bimbanie źle się skończy! Będziesz zimował w ostatniej klasie.
Wiktionary
IPA: bʲĩmˈbãɲɛ, AS: bʹĩmbãńe
Wiktionary
czas. bimbać
Wiktionary
(1.1) olewanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. członek męski
Wiktionary
czas. bimbać ndk., bimbać se ndk.
Wiktionary
potocznie: kobiece piersi; bimbały, zderzaki, melony, donice
SJP.pl
potocznie:
1. próżnować, marnować czas; obijać się, próżniaczyć, wałkonić się;
2. lekceważyć kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, niemęskoosobowy
(1.1) slang. duży biust
Wiktionary
potocznie: wódka lub spirytus wytwarzane nielegalnie prymitywnym, domowym sposobem; samogon, samizdat, księżycówka, krzakówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. mocny alkohol domowej roboty, zazwyczaj wytwarzany nielegalnie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tomek pędzi niezły bimber.
Wiktionary
IPA: ˈbʲĩmbɛr, AS: bʹĩmber
Wiktionary
rzecz. bimbrownia ż., bimbrownik m., bimbrownictwo n.
:: zdrobn. bimberek m.
przym. bimbrowniczy
Wiktionary
(1.1) pot. samogon, księżycówka, krzakówka, siwucha; eufem. koniak pędzony nocą; reg. pozn. berbelucha.
Wiktionary
produkcja, pędzenie bimbru; bimbrownictwo
SJP.pl
rzadko: osoba pędząca bimber lub handlująca bimbrem; bimbrownik
SJP.pl
miejsce produkcji nielegalnego alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. miejsce, w którym produkuje się bimber
(1.2) techn. środ. niskociśnieniowe, fermentacyjne urządzenie do produkcji dwutlenku węgla dla akwariów;
Wiktionary
(1.1) W piwnicy uruchomił swoją bimbrownię, czym smrodzi nam w całym domu.
Wiktionary
IPA: bʲĩmˈbrɔvʲɲa, AS: bʹĩmbrovʹńa
Wiktionary
rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrownictwo n.
przym. bimbrowniczy
Wiktionary
produkcja, pędzenie bimbru; bimbrarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. produkcja bimbru
Wiktionary
IPA: ˌbʲĩmbrɔvʲˈɲit͡stfɔ, AS: bʹĩmbrovʹńictfo
Wiktionary
rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrowniczka ż., bimbrownia ż.
przym. bimbrowniczy, bimbrowy
Wiktionary
wytwórczyni bimbru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. związany z bimbrownictwem lub bimbrownikiem
Wiktionary
(1.1) 1410 to rok bitwy pod Grunwaldem albo – w bimbrowniczej anegdocie – wzór na połączenie jednej części drożdży, czterech cukru i dziesięciu wody.
Wiktionary
IPA: ˌbʲĩmbrɔvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: bʹĩmbrovʹńičy
Wiktionary
rzecz. bimber m., bimbrownik m., bimbrowniczka ż., bimbrownia ż., bimbrownictwo n.
przym. bimbrowy
Wiktionary
osoba pędząca bimber lub handlująca bimbrem; bimbrarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba produkująca bimber lub handlująca nim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.
Wiktionary
IPA: bʲĩmˈbrɔvʲɲik, AS: bʹĩmbrovʹńik
Wiktionary
rzecz. bimber m., bimbrownia ż., bimbrownictwo n.
:: fż. bimbrowniczka ż.
przym. bimbrowniczy, bimbrowy
Wiktionary
układ warstwowy dwóch spojonych ze sobą metali lub stopów
SJP.pl
Bimetal – trwale połączone na całej powierzchni styku elementy z dwóch różnych pod względem właściwości fizykochemicznych metali lub stopów.
Wyróżnia się bimetale stykowe, przewodowe, przeciwkorozyjne, termometryczne (termobimetale).
Przykładowe zastosowania:
Wikipedia
przymiotnik od: bimetal; bimetalowy
SJP.pl
system pieniężny, w którym środkiem płatniczym są dwa metale (zwykle złoto i srebro)
SJP.pl
Bimetalizm – kruszcowy system monetarny zbudowany w oparciu o dwa metale szlachetne: srebro i złoto. Opierał się na ustalonej relacji srebra do złota. Obydwa kruszce na równi uczestniczyły w obiegu pieniężnym. Jeśli jednak relacja rynkowa złota i srebra różniła się od ustawowej relacji monet złotych i srebrnych, wówczas pieniądz relatywnie droższy („lepszy”) był tezauryzowany (oszczędzany, odkładany), a w obiegu pozostawał pieniądz relatywnie tańszy („gorszy”).
Wikipedia
przymiotnik od: bimetal; bimetaliczny
SJP.pl
1. posiadający dwie części, dwa tryby działania, złożony z dwóch składników lub etapów; dwuskładnikowy;
2. transport bimodalny - transport drogowo-kolejowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) posiadający dwa tryby, stany lub formy działania
Wiktionary
poprzeczna belka wiążąca boki statku, element usztywniający szkielet statku; pokładnik
SJP.pl
Pokładnik (bims) – element pokładu jednostki pływającej, poprzeczne wiązanie pomiędzy burtami, dające oparcie poszyciu pokładu. Pokładnik wraz z dwoma wręgami i dennikiem tworzy ramę wręgową.
Półpokładnik – pokładnik pod półpokładem, a więc nie przechodzący całej szerokości pokładu, lecz kończący się na otworze w pokładzie (luk, kokpit, opętnik itp.).
Wikipedia
maszyna używana przy produkcji obuwia do wygładzania brzegów podeszwy buta
SJP.pl
syn (w imionach arabskich); ben, ibn
SJP.pl
Belgia:
Libia:
Tunezja:
Osoby:
Wikipedia
staroindyjski instrument strunowy szarpany, przypominający lutnię, budowany w wielu odmianach; vina, wina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. spoż. długa bułka pszenna
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duży podest
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. pszczoła
Wiktionary
Bina (hebr. בינה) – określenie oznaczające zrozumienie, inteligencję.
Wikipedia
(1.1) bułka francuska, bułka paryska, reg. angielka, kraków|weka., reg. śl. francuz., reg. pozn. kawiorka., reg. baton, reg. bułka wyborowa, reg. gryzka, reg. bułka kielecka, reg. bułka wrocławska, reg. kawiarka
Wiktionary
odprawianie dwóch mszy przez jednego kapłana tego samego dnia
SJP.pl
Binacja (binatio), binowanie – sprawowanie drugiej Mszy św. w tym samym dniu. Sprawowana jest z ważnych przyczyn, gdy zabraknie kapłana, biskup może zezwolić na nie kapłanowi, jeżeli tego domaga się konieczność duszpasterska. W tym przypadku binacja wymaga odpowiednich racji.
Wikipedia
1. cecha czegoś składającego się wyłącznie z zer i jedynek; zero-jedynkowość;
2. cecha czegoś złożonego z dwóch części; podwójność, dwuczęściowość
SJP.pl
1. składający się wyłącznie z zer i jedynek; zero-jedynkowy;
2. składający się z dwóch przeciwstawionych sobie części
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podwójny, złożony z dwóch części
(1.2) inform. mat. zapisany w dwójkowym systemie liczbowym
Wiktionary
(1.1) podwójny, dwuczęściowy
(1.2) zero-jedynkowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Binarowa – wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Biecz.
W latach 1954–1972 wieś należała a była siedzibą władz do 1959 r. gromady Binarowa. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.
W Binarowej znajduje się zabytkowy parafialny kościół św. Michała Archanioła wpisany w 2003 roku na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, włączony do Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Binarowa
SJP.pl
przedstawienie dowolnej informacji w postaci ciągu informacji, z których każda przybiera tylko dwie wartości
SJP.pl
metoda opisu systemu językowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. dawna opaska do podwiązywania wąsów;
2. dawna kobieca opaska na głowę, rodzaj diademu do przystrojenia fryzury;
3. szpagat, służący do zszywania książek;
4. taśma służąca do oprawiania dokumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. szpagat do zszywania książki
(1.2) druk. dekoracyjne prążki na grzbiecie książki
(1.3) elastyczny grzbiet do bindowania dokumentów
(1.4) daw. opaska do podwiązywania wąsów;
(1.5) daw. rodzaj diademu, ozdobna kobieca opaska na głowę
Wiktionary
Binda (z niem. Binde – opaska) – opaska do podwiązywania wąsów dla nadania im odpowiedniego kształtu.
Mocowaną z tyłu głowy lub do uszu przy pomocy tasiemek albo gumki, zakładano ją na noc na wąsy dla utrzymania ich kształtu po uprzednim nałożeniu na nie pomady (fiksatuaru). Wkładano ją też np. na kilka godzin przed przyjęciem, by utrwalić pożądany kształt wąsów.
Wikipedia
IPA: ˈbʲĩnda, AS: bʹĩnda
Wiktionary
rzecz. bindownica, bindowanie
czas. bindować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. przest. członek męski
Wiktionary
(1.1) (…) bo miał bindasz tak dostały, / Żeby był nie wlazł w żadne famurały.
Wiktionary
IPA: ˈbʲĩndaʃ, AS: bʹĩndaš
Wiktionary
kryta aleja w ogrodach XVI-XVII wieku; berso, kolebka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. ogrod. parkowa aleja kryta kratownicą stanowiącą stelaż dla gałęzi drzew lub pnączy;
Wiktionary
Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux, chłodnik, kolebka – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku.
Wikipedia
IPA: ˈbʲĩndaʃ, AS: bʹĩndaš
Wiktionary
(1.1) berso, kolebka, chłodnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. przepaska
Wiktionary
IPA: ˈbʲĩndaw, AS: bʹĩndau̯
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. węzeł
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bindla ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|binden. → wiązać
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|węzeł.
źródła.
== bindel (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) opaska
odmiana.
(1.1) en bindel, bindeln, bindlar, bindlarna
przykłady.
Wiktionary
rzecz. bindla ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. krawat
Wiktionary
Binder albo spłaszczak – rodzaj bielizny wykonanej z obcisłych materiałów, służącej do spłaszczania (bindowania) piersi. Specjalnie skonstruowane bindery są często robione ze spandeksu lub innego włókna syntetycznego, ale do bindowania używane są czasem też pasy tkaniny, taśmy kinezjologiczne, bandaże i koszule założone warstwowo od ciasnych do luźnych. Bindowanie jest powszechne wśród transpłciowych mężczyzn, ale jest również stosowane przez androgynicznych i niebinarnych ludzi, a także crossdresserów i cosplayerów. Kobiety mogą również nosić bindery jako alternatywę dla staników.
Wikipedia
(1.1) Jo bindra nie nosza bez tydzień.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szlips, ślips.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. krawat
(1.2) stpol. bandaż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. krawat, krawatka
Wiktionary
rzecz. bindel mrz.
Wiktionary
oprawiać dokumenty, np. zszywać bindą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oprawianie dokumentów przy pomocy bindownicy;
Wiktionary
Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.
Wikipedia
rzecz. bindownica ż., binda ż., zbindowanie n.
czas. bindować ndk., zbindować dk.
Wiktionary
przyrząd służący do łączenia kartek papieru przez wycięcie otworów na jednej z krawędzi, a następnie złączenie ich plastikowym, elastycznym i zaginanym do otworów elementem
SJP.pl
Bindowanie – technologia introligatorska łączenia luźnych kartek za pomocą sczepiania ich jednego brzegu za pomocą różnych technik introligatorskich.
Wikipedia
klepka z drewna dębowego, służąca do wyrobu beczek grubościennych
SJP.pl
teren nad rzeką lub jeziorem, gdzie składa się drewno do spławu i zbija tratwy; winduga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce nad rzeką lub na wodzie, gdzie składuje się drewno i zbija tratwy przeznaczone do spławu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʲĩnˈduɡa, AS: bʹĩnduga
Wiktionary
środowiskowo: kompulsywne oddawanie się jakiejś przyjemności
SJP.pl
wyrażenie zdaniowe utworzone z innych wyrażeń zdaniowych za pomocą wzoru: "ani ..., ani ..."
SJP.pl
Bramka NOR – jeden z funktorów zdaniowych rachunku zdań; dwuargumentowa funkcja boolowska (funktor logiczny) realizująca zaprzeczoną sumę logiczną (NOT OR) – jest prawdziwa wtedy i tylko wtedy, gdy oba składniki są fałszywe. Odpowiada wyrażeniu „ani … ani…”. Jego znaczenie przedstawia poniższa tablica prawdy:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bindż wjułer] środowiskowo: osoba oglądająca odcinki serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-watcher
SJP.pl
[czytaj: bindż wjułing] środowiskowo: oglądanie odcinków serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-watching
SJP.pl
[czytaj: bindż łoczer] środowiskowo: osoba oglądająca odcinki serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-viewer
SJP.pl
[czytaj: bindż łoczing] środowiskowo: oglądanie odcinków serialu jeden po drugim, bez przerwy; binge-viewing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kopmpulsywne oglądanie seriali – po kilka, kilkanaście odcinków na raz;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|binge-watching.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) binge-watching, binge watching, binge viewing, marathon-viewing
źródła.
== binge-watching (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) binge-watching
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|binge-watch.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rodzaj hazardowej gry losowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj gry hazardowej
(1.2) najwyższy wynik w bingo (1.1)
wykrzyknik
(2.1) okrzyk gracza bingo (1.1) informujący o jego wygranej
(2.2) okrzyk zwycięstwa, wyrażający zadowolenie z czegoś
Wiktionary
Bingo – gra, w której gracze na wydrukowanej papierowej planszy z liczbami zakreślają liczby wylosowane przez prowadzącego grę – callera. Gra jest znana w dwóch wersjach: z planszą o rozmiarach 5x5 - BINGO 75 lub 3x9 - BINGO 90. Pierwsza osoba, której wylosowane będą wszystkie liczby na planszy (BINGO 90) lub wszystkie liczby w linii (BINGO 75) wykrzykuje „Bingo!”, informując innych o wygranej.
Wikipedia
(1.1) Jak mogłeś roztrwonić całą pensję w bingo? Ty masz nierówno pod sufitem, chłopaku!
Wiktionary
IPA: ˈbʲĩŋɡɔ, AS: bʹĩŋgo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. dziewczyna
Wiktionary
Biniątki – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi niebieski szlak turystyczny z Pińczowa do Wiślicy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Binino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Ostroróg w odległości około 5 kilometrów od Ostroroga. Powierzchnia sołectwa wynosi około 700 hektarów, a liczba ludności wsi wynosi około 365 osób. Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 116, drogach lokalnych do Dobrojewa: brukowej i polnej drodze tzw. „wiśniówce” oraz nieczynnej linii kolejowej Szamotuły Międzychód.
Na południe od wsi rozciąga się kompleks leśny.
Wikipedia
tetroda półprzewodnikowa, bistabilny element czynny o ujemnej oporności
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. żart. siniak
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|nie{{żart. binol}}
Wiktionary
gra karciana przeznaczona dla 4 osób podzielonych na dwie dwuosobowe drużyny, w której wykorzystuje się 4 talie kart od 10 do asa
SJP.pl
1. okulary osadzone na nosie za pomocą sprężynki, bez uchwytów za uszy; cwikier, pince-nez;
2. potocznie, żartobliwie: każde okulary korekcyjne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rodzaj dawnych okularów zakładanych tylko na nos;
Wiktionary
Binokle (fr. binocle, z łac. ; bi-, „dwu-, obu-”, oculus, „oko” – „obuoczny”; dawn. także „cwikier”, niem. Zwicker, od zwicken, „szczypać”; lub pince-nez, z fr. dosł. „szczypinos”) – odmiana okularów trzymających się na nosie dzięki specjalnie wygiętemu sprężynującemu elementowi łączącemu oba szkła.
Wikipedia
(1.1) Pradziadek ma na zdjęciu czarne faworyty i binokle.
Wiktionary
przyrząd optyczny przystosowany do obserwacji obuocznych
SJP.pl
Mikroskop stereoskopowy (binokular) – mikroskop optyczny z oddzielnymi okularami dla obojga oczu pozwalający na przestrzenne widzenie obrazu powiększanego. Widziany w nim obraz jest trójwymiarowy, dzięki czemu świetnie nadaje się do obserwowania poruszających się np. małych owadów. Zakres powiększeń mikroskopów stereoskopowych waha się w granicach od 3x do ponad 200x, większe powiększenia nie są stosowane ze względu na małą odległość roboczą obiektywów od próbki, oraz niedostatecznie dużą ilość światła odbitego wpadającego do obiektywów.Istnieją dwa rozwiązanie techniczne dotyczące obiektywów:
Wikipedia
pozwalający na obserwację obydwoma oczami, przystosowany do takiej obserwacji; binokularowy, dwuoczny, stereoskopowy
SJP.pl
pozwalający na obserwację obydwoma oczami, przystosowany do takiej obserwacji; binokularny, dwuoczny, stereoskopowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. siniak
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|{{żart. binks}}
Wiktionary
1. mający dwa imiona, dwie nazwy lub nazwę dwuczłonową;
2. oparty na dwuczłonowym nazewnictwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa imiona albo dwie nazwy, złożony z dwóch imion lub nazw
Wiktionary
IPA: ˌbʲĩnɔ̃mʲĩˈnalnɨ, AS: bʹĩnõmʹĩnalny
Wiktionary
(1.1) dwuimienny
Wiktionary
Binowo (do 1945 (niem.) Binow) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
drapieżny ssak z podrodziny łaskunów, żyjący w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Arctictis binturong|ref=tak., ssak leśny południowo-wschodniej Azji;
Wiktionary
Binturong orientalny, binturong, binturong palawański, kotoniedźwiedź (Arctictis binturong) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Wikipedia
IPA: bʲĩnˈturɔ̃ŋk, AS: bʹĩnturõŋk
Wiktionary
wyraz określający różnego rodzaju wyroby przemysłowe, oznaczający, że są one bezpieczne dla środowiska naturalnego (np. produkty bio); eko
SJP.pl
Bio – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Lot.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 214 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 20 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Bio plasuje się na 849. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1036.).
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z życiem, procesami życiowymi
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) biochemia • biogaz • biografia • biogram • biologia • biomasa • biomechanika • biopsja • biosfera • biodegradacja
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|βίο-. < etym|gr|βίος. (bíos) → życie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bio-
* bułgarski: (1.1) био-
* duński: (1.1) bio-
* francuski: (1.1) bio-
* hiszpański: (1.1) bio-
* nowogrecki: (1.1) βιο-, βιό-
* włoski: (1.1) bio-
źródła.
== bio- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-bio-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) bio-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲjɔ, AS: bʹi ̯o
Wiktionary
kierunek w sztuce współczesnej polegający na wykorzystywaniu różnorodnych form życia do tworzenia dzieł artystycznych; bio art, bioart, sztuka transgeniczna, sztuka genetyczna
SJP.pl
aktywny biologiczne (np. bioaktywny krem ujędrniający)
SJP.pl
związany z działem akustyki zajmującym się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bioakustyką
Wiktionary
rzecz. bioakustyka ż.
Wiktionary
specjalista zajmujący się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne
SJP.pl
dział akustyki zajmujący się badaniem oddziaływań fal akustycznych na organizmy biologiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział zoologii dający i systematyzujący dźwięk wydawane przez zwierzęta
Wiktionary
Bioakustyka – dział akustyki na pograniczu biologii i fizyki, zajmujący się rolą dźwięków w życiu zwierząt. Skupia się przede wszystkim na rozprzestrzenianiu dźwięku w elastycznych, często organicznych, ośrodkach, na jego interpretacji i postrzeganiu przez zwierzęta, z ludźmi włącznie. Wiąże się to z neurofizjologicznymi i anatomicznymi podstawami emisji i odbioru dźwięku. Ponadto bioakustyka zajmuje się badaniem zależności właściwości sygnału dźwiękowego, do rodzaju ośrodka, w jakim ten się porusza. Pozwala to uzyskać informacje o tym, jak przebiegała ewolucja mechanizmów akustycznych, a co za tym idzie ewolucja zwierząt, które ją wykształciły.
Wikipedia
przym. bioakustyczny
Wiktionary
kierunek w sztuce współczesnej polegający na wykorzystywaniu różnorodnych form życia do tworzenia dzieł artystycznych; bio art, bio-art, sztuka transgeniczna, sztuka genetyczna
SJP.pl
Bioasekuracja, biologiczna ochrona fermy – działania prowadzone na terenie gospodarstwa, jak i w jego najbliższym otoczeniu mające na celu ochronę biologiczną i zdrowotną gospodarstwa. Celem bioasekuracji jest ograniczenie rozprzestrzeniania się w obrębie gospodarstwa wirusów, bakterii, mykoplazm, pasożytów, wektorów biologicznych, poprzez stworzenie środowiska maksymalnie wolnego od drobnoustrojów chorobotwórczych.
Wikipedia
specjalista badający zachowanie się żywych organizmów ziemskich podczas lotów kosmicznych
SJP.pl
przymiotnik od: bioastronautyka
SJP.pl
Bioastronautyka – jeden z działów astronautyki. Bada wpływ warunków lotu rakietowego i kosmicznego, środowiska przestrzeni kosmicznej (nieważkości, przeciążenia, promieniowania kosmicznego, długotrwała izolacja) na organizmy. Dziedziną bioastronautyki jest medycyna kosmiczna, która bada wpływ powyższych czynników na organizm ludzki.
Wikipedia
atak przy użyciu broni biologicznej
SJP.pl
naturalna aura organizmów żywych
SJP.pl
rodzaj repozytorium przechowującego próbki biologiczne do wykorzystania w badaniach
SJP.pl
bawełna z upraw ekologicznych; bawełna organiczna
SJP.pl
bazar z żywnością ekologiczną
SJP.pl
mały biobazar
SJP.pl
1. mała, kontenerowa oczyszczalnia ścieków;
2. część oczyszczalni ścieków, w której zachodzi oczyszczanie biologiczne
SJP.pl
zabijający żywe organizmy
SJP.pl
specjalista w dziedzinie biocenologii
SJP.pl
nauka o biocenozach
SJP.pl
Biocenologia (biocenotyka, synekologia) – dział ekologii zajmujący się badaniem struktury i dynamiki naturalnych, wielogatunkowych ugrupowań organizmów żywych. ; Jednym z pierwszych tematów hydrobiologii stały się badania nad zespołami organizmów wodnych, natomiast badania nad zbiorowiskami roślinnymi rozwinęły się odrębnie. Najmłodszy kierunek zajmuje się zgrupowaniami zwierząt lądowych.
Wikipedia
przymiotnik od: biocenologia
SJP.pl
przyrząd w postaci skrzynki bez dna, o bokach i wierzchu z siatki, do przykrywania powierzchni 1 m2 w celu wyłowienia, zbadania i przeliczenia żywych organizmów znajdujących się na tej powierzchni
SJP.pl
dotyczący biocenozy, zachodzący w biocenozie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biocenozą, dotyczący biocenozy
Wiktionary
rzecz. biocenoza ż.
Wiktionary
specjalista badający strukturę, funkcjonowanie i dynamikę rozwoju zespołów organizmów roślinnych i zwierzęcych powiązanych wzajemnymi zależnościami
SJP.pl
specjalista badający strukturę, funkcjonowanie i dynamikę rozwoju zespołów organizmów roślinnych i zwierzęcych powiązanych wzajemnymi zależnościami
SJP.pl
wielogatunkowy zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych wzajemnie powiązanych różnymi zależnościami biologicznymi, stanowiący żywą część ekosystemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. zespół populacji różnych gatunków, żyjących w określonej przestrzeni środowiska lądowego lub wodnego;
Wiktionary
Biocenoza (gr. bios ‘życie’, koinós ‘wspólny’), zespół biotyczny – zespół populacji organizmów roślinnych (fitocenoza), zwierzęcych (zoocenoza) oraz mikroorganizmów (mikrobiocenoza) danego środowiska abiotycznego (biotopu), należących do różnych gatunków, ale powiązanych ze sobą różnorodnymi czynnikami ekologicznymi i zależnościami pokarmowymi (sieci troficzne), tworzących całość, która pozostaje w stanie równowagi. Biocenoza oraz biotop tworzą ekosystem. Biocenozy sąsiadujące ze sobą zwykle nie są od siebie sztywno odseparowane, lecz przenikają się wzajemnie. Niektóre biocenozy mogą również składać się z kilku pomniejszych biocenoz.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) ekosystem
meronimy.
pokrewne.
przym. biocenotyczny
przysł. biocenotycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Biozönose. (Karl Möbius, 1877) < etym|gr|βίο-|κοινός.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) biocenoza ż.
* angielski: (1.1) biocoenosis
* baskijski: (1.1) biozenosi
* białoruski: (1.1) біяцэноз m.
* bośniacki: (1.1) biocenoza ż.
* bułgarski: (1.1) биоценоза ż.
* chorwacki: (1.1) biocenoza ż.
* duński: (1.1) biocønose w.
* francuski: (1.1) biocénose ż.
* hiszpański: (1.1) biocenosis ż.
* niemiecki: (1.1) Biozönose ż.
* nowogrecki: (1.1) βιοκοινότητα ż., βιοκοινωνία ż.
* rosyjski: (1.1) биоцено́з m.
* słowacki: (1.1) biocenóza ż.
* słoweński: (1.1) biocenoza ż.
* ukraiński: (1.1) біоценоз m.
* węgierski: (1.1) életközösség
źródła.
== biocenoza (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. biocenoza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. biocenotyczny
przysł. biocenotycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) ekosystem
meronimy.
pokrewne.
przym. biocenotyczny
przysł. biocenotycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Biozönose. (Karl Möbius, 1877) < etym|gr|βίο-|κοινός.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) biocenoza ż.
* angielski: (1.1) biocoenosis
* baskijski: (1.1) biozenosi
* białoruski: (1.1) біяцэноз m.
* bośniacki: (1.1) biocenoza ż.
* bułgarski: (1.1) биоценоза ż.
* chorwacki: (1.1) biocenoza ż.
* duński: (1.1) biocønose w.
* francuski: (1.1) biocénose ż.
* hiszpański: (1.1) biocenosis ż.
* niemiecki: (1.1) Biozönose ż.
* nowogrecki: (1.1) βιοκοινότητα ż., βιοκοινωνία ż.
* rosyjski: (1.1) биоцено́з m.
* słowacki: (1.1) biocenóza ż.
* słoweński: (1.1) biocenoza ż.
* ukraiński: (1.1) біоценоз m.
* węgierski: (1.1) életközösség
źródła.
== biocenoza (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. biocenoza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: biochemia, biochemiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
nauka o składzie chemicznym organizmów żywych i o zachodzących w nich procesach chemicznych; chemia fizjologiczna, chemia biologiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. eduk. nauka na pograniczu chemii organicznej i biologii zajmująca się substancjami organicznymi o znaczeniu biologicznym;
Wiktionary
Biochemia – nauka zajmująca się chemią w organizmach żywych, a w szczególności biosyntezą, strukturą, stężeniem, funkcjami (w tym skutkami niedoboru oraz nadmiaru) i przemianami substancji chemicznych w organizmach (z uwzględnieniem aspektów energetycznych).
Wikipedia
(1.1) Na anglojęzycznych studiach magisterskich z biochemii zyskasz dogłębny wgląd w chemiczny skład organizmów żywych.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈxɛ̃mʲja, AS: bʹi ̯oχẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. biochemiczka ż., biochemik m., biochemistka ż.
przym. biochemiczny
Wiktionary
(1.1) chemia biologiczna
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. specjalistka w zakresie biochemii, kobieta zajmująca się biochemią
Wiktionary
(1.1) Krótko obcięte włosy i aura tajemniczości mogły mieć wpływ na uznanie jej za jedną z bardziej seksownych biochemiczek w historii kina, ale z pewnością umiejętności aktorskie Sharon Stone, także zasługują tutaj na uwagę.
Wiktionary
rzecz. biochemia ż.
:: fm. biochemik mos.
przym. biochemiczny
Wiktionary
związany z biochemią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. związany z biochemią, rozumiany w zakresie biochemii
Wiktionary
rzecz. biochemik mos., biochemiczka ż., biochemistka ż., biochemia ż.
Wiktionary
naukowiec zajmujący się badaniem chemicznej budowy organizmów żywych i przebiegających w nich procesów chemicznych i energetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. specjalista w zakresie biochemii, osoba zajmująca się biochemią
Wiktionary
Biochemia – nauka zajmująca się chemią w organizmach żywych, a w szczególności biosyntezą, strukturą, stężeniem, funkcjami (w tym skutkami niedoboru oraz nadmiaru) i przemianami substancji chemicznych w organizmach (z uwzględnieniem aspektów energetycznych).
Wikipedia
(1.1) W 2022 roku Hugh Ross przekazał przywództwo organizacji i funkcję dyrektora instytutu biochemikowi doktorowi Fazale Rana.
Wiktionary
rzecz. biochemia ż.
:: fż. biochemiczka ż.
przym. biochemiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. specjalistka w biochemii
Wiktionary
rzecz. biochemia ż.
:: fm. biochemik
przym. biochemiczny
Wiktionary
[czytaj: bioczip] chip umieszczany w żywych organizmach, mający głównie na celu ich identyfikację; bioczip
SJP.pl
Biochip – element elektroniczny umieszczony w żywych organizmach ludzkich lub zwierzęcych, mający głównie na celu ich identyfikację (RFID), ewentualnie lokalizację drogą radiową (np. podczas migracji różnych gatunków zwierząt). Najnowsze nadajniki mają wielkość ziarna ryżu (11 mm długości / 2 mm szerokości).
W skład „implantu” RFID wchodzą 4 części: mikrochip, antena spiralna, kondensator i przezroczysta kapsuła zbudowana z polimeru polipropylenowego.
Wikipedia
zespół jednorodnych biotopów
SJP.pl
Biochora – przestrzeń, którą zajmuje jedna, konkretna fitocenoza (zbiorowość).
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do biocybernetyki, związany z biocybernetyką
Wiktionary
(1.1) Tworzył modele biocybernetyczne na zamówienie instytutu.
Wiktionary
rzecz. biocybernetyk m., biocybernetyka ż.
przym. cybernetyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie biocybernetyki
Wiktionary
(1.1) Byliśmy na pogrzebie znanego biocybernetyka z Mikołowa.
(1.1) Wystąpił na zjeździe biocybernetyków w Łodzi.
Wiktionary
rzecz. cybernetyka m., biocybernetyka ż.
:: fż. biocybernetyczka ż.
przym. biocybernetyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział cybernetyki, badanie procesów sterowania w układach biologicznych;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: biocybernetyk
Wiktionary
Biocybernetyka – dział cybernetyki zajmujący się badaniem procesów sterowania w układach biologicznych oraz sprzężeń pomiędzy tymi procesami a środowiskiem.
Wikipedia
(1.1) Pora jednak wyjaśnić, czym jest biocybernetyka.
Wiktionary
rzecz. biocybernetyk m., cybernetyka ż., neurocybernetyka ż.
przym. biocybernetyczny
Wiktionary
środek zabijający grzyby i bakterie
SJP.pl
Wikipedia
obszar będący zespołem biochor tego samego typu, np. wody słodkie, pustynie
SJP.pl
cząsteczka biologiczna, biomolekuła
SJP.pl
Biomolekuła, biocząsteczka, cząsteczka biologiczna – każda cząsteczka chemiczna biorąca udział w procesach biologicznych.
Do biomolekuł należą między innymi:
Niektóre biocząsteczki występują w formie monomerów oraz wchodzą w skład oligomerów i polimerów:
Wikipedia
chip umieszczany w żywych organizmach, mający głównie na celu ich identyfikację; biochip
SJP.pl
część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie
SJP.pl
Bioczujnik (biosensor) – część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie.
Bioczujnik składa się z części biologicznej i części aparaturowej przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną. Dużą przewagą biosensorów nad klasycznymi czujnikami elektrycznymi jest ich wysoka zdolność wybiórcza konkretnych elementów w badanym środowisku, jak związków chemicznych, białek czy nawet mikroorganizmów. Oznacza to, że odpowiedź tego bioczujnika będzie zachodzić dla ściśle określonych warunków. Pozwala to tworzyć bardzo wyspecjalizowaną aparaturę pozwalającą wykrywać zmiany na poziomie molekularnym. Bioczujniki mogą być oparte na receptorach chemicznych, immunologicznych lub biokatalitycznych.Jako bioczujnik starego typu w części biologicznej używa się często żywą tkankę roślinną lub zwierzęcą. Są one nietrwałe – tkanka zazwyczaj powinna być żywa.W nowszych zastosowaniach dąży się do użycia jak najmniejszej części biologicznej, dążąc do nanometrowych rozmiarów organelli, enzymu lub pojedynczej biocząsteczki.
Wikipedia
rozkład substancji w naturalny sposób pod wpływem enzymów, bakterii itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. proces rozpadu substancji na proste związki organiczne pod wpływem czynników naturalnych – bakterii, grzybów, pierwotniaków i żerowania organizmów wyższych;
Wiktionary
Biodegradacja (gr. bios ‘życie’, łac. degradatio ‘obniżenie’) – biochemiczny rozkład związków organicznych przez saprobionty (głównie bakterie i grzyby, ale także pierwotniaki, promieniowce, glony i robaki) na proste związki nieorganiczne. Poza organizmami żywymi, do biodegradacji przyczyniają się także czynniki naturalne, takie jak: światło słoneczne, tlen z powietrza i woda. Dzięki niej rozkładowi może ulegać nawet 95% substancji organicznej.
Wikipedia
(1.1) Biodegradacji białek i aminokwasów towarzyszy bardzo nieprzyjemny zapach powstających amin…
Wiktionary
przym. biodegradowalny
Wiktionary
rzadko: łatwo ulegający naturalnemu procesowi rozkładu i nieskutkujący powstawaniem szkodliwych substancji; biodegradowalny
SJP.pl
rozkładać się w sposób naturalny pod wpływem mikroorganizmów lub enzymów
SJP.pl
→ biodegradowalny; biodegradalność
SJP.pl
Biodegradacja (gr. bios ‘życie’, łac. degradatio ‘obniżenie’) – biochemiczny rozkład związków organicznych przez saprobionty (głównie bakterie i grzyby, ale także pierwotniaki, promieniowce, glony i robaki) na proste związki nieorganiczne. Poza organizmami żywymi, do biodegradacji przyczyniają się także czynniki naturalne, takie jak: światło słoneczne, tlen z powietrza i woda. Dzięki niej rozkładowi może ulegać nawet 95% substancji organicznej.
Wikipedia
łatwo ulegający naturalnemu procesowi rozkładu i nieskutkujący powstawaniem szkodliwych substancji; biodegradalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ulegający rozpadowi biologicznemu
Wiktionary
(1.1) Zawiesina rozpylana jest powierzchniowo przy pomocy specjalnego hydrosiewnika i po odparowaniu wody tworzy celulozową biodegradowalną skorupę.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔdɛɡradɔˈvalnɨ, AS: bʹi ̯odegradovalny
Wiktionary
rzecz. biodegradowalność ż., biodegradacja ż.
Wiktionary
taki, który rozkłada się w sposób naturalny pod wpływem mikroorganizmów, enzymów
SJP.pl
małe biodro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. pieszcz. od: biodro
Wiktionary
(1.1) Tańczyły między skrzynkami pocztowymi, wyginając zgrabne bioderka (…).
Wiktionary
rzecz. biodro n.
Wiktionary
paliwo z olejów roślinnych lub tłuszczów zwierzęcych, przeznaczone do silników dieslowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. biopaliwo do silników wysokoprężnych;
Wiktionary
Biodiesel — biopaliwo (przetworzony chemicznie olej roślinny, np. rzepakowy) do silników wysokoprężnych (Diesla).
Biodieslem nazywa się zarówno czyste estry kwasów tłuszczowych i alkoholi, np. estry metylowe (FAME, z ang. Fatty Acid Methyl Esters) lub etylowe (FAEE, z ang. Fatty Acid Ethyl Esters), jak i mieszanki paliwowe z olejem napędowym w celu otrzymania paliwa zapewniającego lepsze warunki pracy silnika:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Biodiesel.
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) biodízel
źródła.
== biodiesel (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-biodiesel.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mot. biodiesel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈdʲizɛl, AS: bʹi ̯odʹizel
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Biodiesel.
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) biodízel
źródła.
== biodiesel (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-biodiesel.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mot. biodiesel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ekologiczny dodatek do paliwa
SJP.pl
SJP.pl
Dostępność biologiczna, biodostępność – część substancji czynnej, która z podanej dawki dostaje się do krążenia ogólnego oraz szybkość wchłaniania tej substancji. Biodostępność leku w przypadku podania donaczyniowego (dożylnego) wynosi 100%. Przy podaniu w inny sposób, na przykład doustnie, jest zawsze niższa.
Wikipedia
o substancji czynnej: dostający się do krwiobiegu
SJP.pl
część ciała, którą stanowią: staw biodrowy, boczna część miednicy i górna zewnętrzna część uda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część ciała, którą stanowią: staw biodrowy, boczna część miednicy i górna zewnętrzna część uda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po bieganiu bolały mnie kolana i biodra.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔdrɔ, AS: bʹi ̯odro
Wiktionary
rzecz. biodrówka ż., bioderko n.
przym. biodrowy, biodrzasty
Wiktionary
(1.1) staw biodrowy; gw-pl|Mazowsze|biedro.
Wiktionary
spódnica nisko opinająca biodra
SJP.pl
potocznie: spodnie sięgające do bioder
SJP.pl
przymiotnik od: biodro
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biodrem, dotyczący biodra
Wiktionary
(1.1) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈdrɔvɨ, AS: bʹi ̯odrovy
Wiktionary
rzecz. biodro n.
przym. biodrzasty
Wiktionary
tworzenie tkanek z żywych komórek przy pomocy drukarki 3D; bioprinting
SJP.pl
mający wydatne biodra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający szerokie, wydatne biodra
Wiktionary
(1.1) Wilhelm towar zachwalał z humorem, rymowankami, łypał okiem do biodrzastych dziewuch.
(1.1) Za oknami secesyjnych budowli człowiek tęsknie wypatrywał roznegliżowanych ciał biodrzastych Czeszek.
Wiktionary
rzecz. biodro n., biodrówka ż.
przym. biodrowy
Wiktionary
(1.1) szerokobiodry
Wiktionary
specjalista w dziedzinie bioekologii
SJP.pl
przymiotnik od: bioelektronika
SJP.pl
specjalista w dziedzinie bioelektroniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie bioelektroniki
SJP.pl
Bioelektronika – nauka interdyscyplinarna, która posiada trzy niezależne znaczenia. Według jednego z nich jest to dziedzina wiedzy z pogranicza elektroniki oraz biologii. Nauka ta zajmuje się badaniem budowy i funkcjonowania żywych organizmów, a następnie wykorzystywaniem zdobytych w ten sposób informacji do konstruowania biopodobnych elementów elektronicznych.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) fizj. dotyczący zjawisk elektrycznych w żywych organizmach
Wiktionary
specjalista w zakresie procesów elektrycznych zachodzących w żywych organizmach
SJP.pl
pierwiastek chemiczny wchodzący w skład organizmów żywych, niezbędny do ich funkcjonowania; nutrient, biopierwiastek
SJP.pl
Bioenergetyka – nauka biologiczna z pogranicza biochemii i biofizyki, obejmująca badania przemian energii zachodzących w żywych organizmach i ekosystemach.
Z punktu widzenia bioenergetyki, żywy organizm jest otwartym, nieodwracalnym układem termodynamicznym, który zachowuje swoją formę i reprodukuje się dzięki pobieraniu energii ze środowiska. Najważniejszym źródłem energii dla biosfery jest promieniowanie pochodzące ze Słońca, którego energia wiązana jest przez producentów podczas fotosyntezy, a następnie może zostać wykorzystana przez inne organizmy, umożliwiając im wykonywanie różnorodnych form pracy biologicznej, takich jak biosynteza materiałów budulcowych ich komórek, transport substancji w kierunku przeciwnym niż gradient stężeń, ruch, wreszcie reprodukcja. Użyteczna biologiczne energia zgromadzona jest w postaci węglowodanów, tłuszczów i białek, uwalnia się na drodze utleniania biologicznego w procesie oddychania komórkowego.
Wikipedia
1. energia biologiczna, wytwarzana w organizmach żywych;
2. naturalna energia organizmów żywych, mająca uzdrawiać
SJP.pl
Bioenergia to energia wytwarzana z biomasy lub biopaliwa. Biomasa to każdy materiał organiczny, który pochłonął światło słoneczne i zmagazynował je w postaci energii chemicznej. Przykładami są drewno, uprawy energetyczne i odpady z lasów lub gospodarstw rolnych. Ponieważ technicznie biomasa może być bezpośrednio wykorzystywana jako paliwo (np. kłody drewna), niektórzy używają zamiennie terminów biomasa i biopaliwo. Najczęściej słowo biomasa oznacza po prostu biologiczny surowiec, z którego wykonane jest paliwo. Słowo biopaliwo jest zwykle zarezerwowane dla paliw płynnych lub gazowych, używanych do transportu. Amerykańska Agencja Informacji Energetycznej (EIA) stosuje tę praktykę nazewnictwa.
Wikipedia
w medycynie alternatywnej: uzdrowiciel leczący za pomocą bioenergoterapii (bioterapii); bioterapeuta, energoterapeuta
SJP.pl
Bioenergoterapia – grupa metod z zakresu medycyny niekonwencjonalnej, zakładających możliwość oddziaływania osoby wykonującej zabieg (bioenergoterapeuty) na osobę chorą, w sposób bezpośredni (poprzez zbliżenie lub dotyk) lub na odległość (poprzez przepływ nieokreślonego rodzaju energii). Do metod tych zalicza się też modlitwę i inne metody mentalne.
Wikipedia
kwestionowana przez medycynę metoda uzdrawiania poprzez oddziaływania na chorego energią biologiczną terapeuty; energoterapia
SJP.pl
Bioenergoterapia – grupa metod z zakresu medycyny niekonwencjonalnej, zakładających możliwość oddziaływania osoby wykonującej zabieg (bioenergoterapeuty) na osobę chorą, w sposób bezpośredni (poprzez zbliżenie lub dotyk) lub na odległość (poprzez przepływ nieokreślonego rodzaju energii). Do metod tych zalicza się też modlitwę i inne metody mentalne.
Wikipedia
odwodniony alkohol etylowy, otrzymywany z komponentów pochodzenia roślinnego, stosowany w przemyśle petrochemicznym jako komponent paliw silnikowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. etanol produkowany z biomasy i/lub ulegającej biodegradacji części odpadów, do użycia jako biopaliwo;
Wiktionary
Bioetanol (alkohol rolniczy) – odwodniony (< 1% wody) alkohol etylowy (etanol) otrzymywany z biomasy (jako odnawialnego źródła węgla) lub z biodegradowalnej części odpadów (papieru, płyt drewnianych, itp.). Bioetanol może być stosowany w czystej postaci (tzw. E100) lub mieszany z innymi alkoholami (np. z metanolem) jako biopaliwo; może też być mieszany z paliwami, pochodnymi olejów mineralnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bioetanolowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bioetanol (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bioetanol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɛˈtãnɔl, AS: bʹi ̯oetãnol
Wiktionary
przym. bioetanolowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bioetanolowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bioetanol (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bioetanol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bioetanolu, związany z bioetanolem
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɛtãnɔˈlɔvɨ, AS: bʹi ̯oetãnolovy
Wiktionary
rzecz. bioetanol m.
Wiktionary
badaczka problemów moralnych dotyczących praktyk biologicznych i medycznych
SJP.pl
→ bioetyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bioetyką lub bioetykami
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯oetyčny
Wiktionary
rzecz. bioetyka ż., bioetyk m.
przysł. bioetycznie
Wiktionary
dział etyki zajmujący się analizą dylematów moralnych pojawiających się w praktyce nauk medycznych i biologicznych
SJP.pl
dział etyki zajmujący się analizą dylematów moralnych pojawiających się w praktyce nauk medycznych i biologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział etyki dotyczący analizy dylematów moralnych, które pojawiają się w naukach medycznych i biologicznych
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: bioetyk
Wiktionary
Bioetyka (ang. bioethics, gr. bios „życie”, ethos „zachowanie”) – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy teoretycznej i praktycznej wynikająca z refleksji nad etycznym wymiarem działań z zakresu biologii i medycyny.
Wikipedia
rzecz. bioetyk m., bioetyczka ż.
przym. bioetyczny
Wiktionary
kompleks skał osadowych zawierających ten sam charakterystyczny zespół skamieniałości
SJP.pl
Biofacja – facja wyróżniona na podstawie zawartych w osadzie szczątków organicznych.Jest to zespół cech paleontologicznych odróżniających od siebie osady tego samego wieku.
Wikipedia
organizm żywiący się tkankami innych organizmów, np. saprofit; biotrof
SJP.pl
Biofag (łac. biophaga, z gr. bíos – życie, phageín – jeść) – organizm odżywiający się żywym pokarmem, zjadający inne organizmy lub ich części.
W zależności od rodzaju pobieranego pokarmu biofagi dzielone są na:
Wikipedia
[czytaj: biofidbek] metoda leczenia polegająca na stosowaniu aparatury umożliwiającej pacjentowi obserwacje własnego ciała, dzięki czemu uczy się on je kontrolować
SJP.pl
Biofeedback, biologiczne sprzężenie zwrotne – dostarczanie człowiekowi informacji zwrotnej („feedback”) o zmianach jego stanu fizjologicznego. Zmiany fizjologiczne organizmu monitorowane są przez odpowiednie urządzenie, np. pomiarowy system komputerowy.
Wikipedia
przywiązanie do życia; instynkt samozachowawczy
SJP.pl
błona biologiczna pochodzenia bakteryjnego tworząca się np. na skórze, błonie śluzowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję do powierzchni biologicznych i abiotycznych;
Wiktionary
Biofilm (z ang. film – warstwa) zwany także błoną biologiczną (ang. biological membrane) – złożona wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję zarówno do powierzchni biologicznych, jak i abiotycznych. Błona biologiczna może odkładać się na granicy faz niezależnie od ich rodzaju. Drobnoustroje wolno żyjące nazywane są planktonem.
Wikipedia
(1.1) Żeby strukturę biofilmu sobie wyobrazić, trzeba przypomnieć sobie osad gromadzący się w wazonie z kwiatami – obślizgłą, lepką, cuchnącą warstewkę widoczną gołym okiem, z czasem odpadającą w płatach.
Wiktionary
(1.1) błona biologiczna
Wiktionary
pierwiastek biofilny - pierwiastek, który wchodzi w skład organizmów żywych, jest niezbędny do budowy ich ciała oraz dla procesów przemiany materii, np. wodór, węgiel, azot, tlen; biopierwiastek
SJP.pl
Biofiltracja – biologiczna metoda oczyszczania gazów z zanieczyszczeń organicznych. Polega na przepuszczaniu gazów wraz z zanieczyszczeniami przez złoże stałe, organiczne, nawilżone, będące siedliskiem mikroorganizmów.
Mechanizm procesu:
Wikipedia
specjalistka zajmująca się biofizyką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący biofizyki
Wiktionary
rzecz. biofizyka ż., biofizyk m.
Wiktionary
specjalista zajmujący się biofizyką
SJP.pl
Wikipedia
dziedzina nauk biologicznych zajmująca się fizycznymi i fizykochemicznymi podstawami procesów życiowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina biologii badająca fizyczne podstawy procesów życiowych;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: biofizyk
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. biofizyk mos.
przym. biofizyczny
Wiktionary
naturalna substancja o działaniu wspomagającym układ odpornościowy
SJP.pl
w genetyce klasycznej: najmniejsza cząstka materii zdolna do życia
SJP.pl
czynnik substancji piorących usuwających zabrudzenia poprzez biodegradację
SJP.pl
łatwopalny gaz powstający podczas beztlenowej fermentacji substancji organicznych, np. świeżego obornika; agrogaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. roln. mieszanina gazów otrzymywana podczas beztlenowego rozkładu obornika lub innych pozostałości organicznych;
Wiktionary
Biogaz – mieszanina gazów będąca produktem beztlenowego rozkładu materii organicznej (np. ścieki, organiczne odpady komunalne, odchody zwierzęce, odpady przemysłu rolno-spożywczego, materiał roślinny) a częściowo także ich rozpadu gnilnego.
Biogaz wytwarzany w procesie fermentacji metanowej przez mikroorganizmy anaerobowe, składa się głównie z metanu i dwutlenku węgla, może zawierać niewielkie ilości siarkowodoru, wodoru, wody, tlenku węgla oraz siloksanów. Metan, wodór oraz tlenek węgla mogą ulec spaleniu lub utlenieniu wydzielając energię, co pozwala na wykorzystanie biogazu jako paliwa. Może być wykorzystywany do ogrzewania, także do gotowania oraz w generatorach prądu.
Wikipedia
(1.1) W Polsce pierwsze studium emisji biogazu z wysypisk wykonano w 1991 r. Opracowanie pozwoliło oszacować emisję metanu i dwutlenku węgla z umieszczonych w ewidencji […] 681 wysypisk odpadów komunalnych.
Wiktionary
przym. biogazowy
rzecz. gaz mrz., biogazownia ż.
Wiktionary
(1.1) agrogaz
Wiktionary
zakład zajmujący się produkcją biogazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instalacja służąca do celowej produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, odpadów organicznych, odpadów poubojowych lub biologicznego osadu ze ścieków;
Wiktionary
Biogazownia – zakład produkujący biogaz z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, odpadów organicznych (na przykład z przemysłu spożywczego), odpadów poubojowych lub osadu biologicznego ze ścieków.
Wikipedia
(1.1) W Chinach i Indiach już od sześćdziesiątych lat rozpoczęło się silne rozpowszechnianie stosowania małych przydomowych biogazowni w celu pokrycia potrzeb energii poszczególnych gospodarstw, w oparciu o kuchenne i ogrodowe odpadki.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɡaˈzɔvʲɲa, AS: bʹi ̯ogazovʹńa
Wiktionary
przym. biogazowy
rzecz. biogaz mrz.
Wiktionary
związany z biogazem
SJP.pl
związek organiczny niezbędny do życia i rozwoju roślin
SJP.pl
Pierwiastki biofilne, pierwiastki biogenne, nutrienty, biopierwiastki, bioelementy – niezbędne do życia pierwiastki chemiczne występujące w każdym organizmie żywym, pełniące wyjściową rolę do przemiany materii, prawidłowego rozwoju i budowy tegoż organizmu. Zalicza się do nich m.in.:
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z biogenezą, dotyczący biogenezy
Wiktionary
rzecz. biogeneza ż.
Wiktionary
1. nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów żywych; genetyka;
2. inżynieria genetyczna
SJP.pl
proces powstawania życia na Ziemi; biopoeza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. biol. proces powstawania życia; pochodzenie życia
Wiktionary
Pochodzenie życia, biogeneza (gr. bíos ‘życie’, génesis ‘pochodzenie’), biopoeza – zagadnienie pochodzenia życia będące przedmiotem badań naukowych oraz rozważań religijnych i filozoficznych.
Wikipedia
przym. biogenetyczny
Wiktionary
układ ekologiczny obejmujący związane ze sobą żywe organizmy i środowisko nieożywione; ekosystem, biogeosystem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. zob. ekosystem.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. geol. chem. ekol. dziedzina nauki zajmująca się badaniem wymiany albo przepływu materii między żywymi a nieożywionymi komponentami biosfery
Wiktionary
Wikipedia
przym. biogeochemiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. geol. chem. ekol. związany z biogeochemią
Wiktionary
rzecz. biogeochemia ż.
Wiktionary
specjalista badający krążenie pierwiastków w przyrodzie pod wpływem procesów życiowych
SJP.pl
specjalista badający rozmieszczenie na Ziemi organizmów zwierzęcych i roślinnych oraz ich związek ze środowiskiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o rozmieszczeniu na Ziemi żywych organizmów;
Wiktionary
Biogeografia (gr. bíos ‘życie’, gé ‘ziemia’, gráphein ‘pisać’) – nauka przyrodnicza z pogranicza biologii i geografii, badająca rozmieszczenie przestrzenne osobników oraz:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biogeograf m.
przym. biogeograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biogeography
* baskijski: (1.1) biogeografia
* hiszpański: (1.1) biogeografía ż.
* nowogrecki: (1.1) βιογεωγραφία ż.
* słowacki: (1.1) biogeografia ż.
* szwedzki: (1.1) biogeografi w.
* węgierski: (1.1) biogeográfia
źródła.
== biogeografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biogeografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɡɛɔˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ogeografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. biogeograf m.
przym. biogeograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biogeograf m.
przym. biogeograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biogeography
* baskijski: (1.1) biogeografia
* hiszpański: (1.1) biogeografía ż.
* nowogrecki: (1.1) βιογεωγραφία ż.
* słowacki: (1.1) biogeografia ż.
* szwedzki: (1.1) biogeografi w.
* węgierski: (1.1) biogeográfia
źródła.
== biogeografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biogeografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. geogr. związany z biogeografią, dotyczący biogeografii
Wiktionary
rzecz. biogeografia ż., biogeograf mos.
Wiktionary
układ ekologiczny obejmujący związane ze sobą żywe organizmy i środowisko nieożywione; biogeocenoza, ekosystem
SJP.pl
Wikipedia
autor biografii; osoba opisująca czyjeś życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor biografii;
Wiktionary
Biograf – autor biografii, czyli szczegółowego i kompletnego opisu życia jakiejś znaczącej postaci, który oprócz przedstawienia życiorysu wniósł także istotny wkład poznawczy w opisanie, udokumentowanie lub usystematyzowanie wiedzy o tej postaci.
Wikipedia
(1.1) Spotkałem się z biografem Adama Mickiewicza, który napisał o nim wiele książek.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔɡraf, AS: bʹi ̯ograf
Wiktionary
rzecz. biografia ż.
:: fż. biografka ż.
przym. biograficzny, biografijny
Wiktionary
(1.1) książk. żywotopisarz
Wiktionary
opowieść o życiu jakiejś postaci rzeczywistej, najczęściej wybitnej, często przedstawiona w postaci zbeletryzowanej; życiorys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opis życia i działalności jakiejś osoby;
Wiktionary
Biografia (gr. bíos – 'życie' i gráphō – 'piszę') – opis życia postaci autentycznej, który może mieć charakter naukowy, literacki lub popularyzatorski. Gatunek wykształcił się w starożytności.
Biografia może mieć postać opracowania naukowego lub popularnonaukowego, jednak może przyjąć również formę literacką w postaci powieści biograficznej – m.in. w przypadku braku dostępności wystarczającej ilości informacji bezpośrednio na temat danej osoby, w celu dokonania jej analizy psychologicznej lub przedstawienia jej wpływu na życie epoki. Wykorzystywane są wtedy wiadomości na temat osób podobnych oraz ogólne informacje z czasów i miejsc powiązanych z opisywaną osobą. Taką formą biografii może być wtedy również film – w zależności od stopnia wierności będący filmem dokumentalnym lub fabularyzowanym.
Wikipedia
(1.1) Książka jest biografią bardzo znanego poety.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. biograf m., biografistyka ż., biografizm m.
przym. biograficzny, biografijny
przysł. biograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) życiorys
hiponimy.
(1.1) autobiografia, hagiografia
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biograf m., biografistyka ż., biografizm m.
przym. biograficzny, biografijny
przysł. biograficznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|βίος|γράφω. → życie + pisać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biography
* baskijski: (1.1) biografia
* białoruski: (1.1) біяграфія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) біяграфія ż.
* bułgarski: (1.1) биография ż.
* czeski: (1.1) biografie ż., životopis m.
* duński: (1.1) biografi w.
* esperanto: (1.1) biografio
* fiński: (1.1) elämäkerta
* francuski: (1.1) biographie ż.
* gudźarati: (1.1) જીવનચરિત્ર n. (jīvanacaritra)
* hindi: (1.1) जीवनी ż. (jīvanī)
* hiszpański: (1.1) biografía ż.
* jidysz: (1.1) ביאָגראַפֿיע ż. (bjografje)
* łaciński: (1.1) biographia ż.
* nepalski: (1.1) जीवनी (jīvanī)
* niemiecki: (1.1) Biografie (Biographie) ż.
* nowogrecki: (1.1) βιογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) биография ż.
* słowacki: (1.1) biografia ż.
* szwedzki: (1.1) biografi w.
* ukraiński: (1.1) біографія ż., життєпис m.
* węgierski: (1.1) biográfia, életrajz
* włoski: (1.1) biografia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący biografii
Wiktionary
rzecz. biografia ż.
przym. biograficzny, biografijny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z biografią, dotyczący biografii
Wiktionary
(1.1) Niezmodyfikowany tekst jego noty biograficznej wciąż dostępny jest m.in. w anglojęzycznej Wikipedii.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯ografʹičny
Wiktionary
rzecz. autobiografizm mrz., autobiograficzność ż., autobiografka ż., autobiograf mos., biografia ż., biograf m., biografka ż., biogram m., autobiografia ż., biograficzność ż., biografistyka ż., biografista m., biografistka ż., biografizm m.
przym. autobiograficzny, biografistyczny, biografijny
przysł. biograficznie, autobiograficznie
czas. autobiografizować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z biografią, dotyczący biografii
Wiktionary
rzecz. biografia ż., biograf mos., biografistyka ż., biografizm mrz.
przym. biograficzny
przysł. biograficznie
Wiktionary
(1.1) współcz. biograficzny
Wiktionary
Biografistyka (gr. bios „życie” + grapho „piszę”) – biografie artystów, postaci historycznych czy naukowców w formie powieści. Biografista wyraża zainteresowanie bohaterem, dobranymi faktami, czasem nie potwierdzonymi przez żadne źródło. Jest to typ twórczości, gdzie tzw. jedność tworzą „dzieło i życie”.
Wikipedia
interpretacja utworu literackiego jako dukomentu osobistych przeżyć autora
SJP.pl
nadawać czemuś charakter biografii
SJP.pl
kobieta opisująca czyjeś życie; autorka biografii
SJP.pl
encyklopedyczny lub słownikowy artykuł, dotyczący życia, działalności, twórczości, dokonań danej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skrócony życiorys osoby
Wiktionary
Biogram – zwięzły życiorys w encyklopedii (słowniku, leksykonie), zawierający podstawowe informacje o życiu, dokonaniach, twórczości przedstawianej osoby; inaczej nota biograficzna.
Wyróżniki biogramu:
Wikipedia
przym. biograficzny
Wiktionary
grupa drzew wyróżniająca się w lesie jako zwarta zespołowa jednostka biologiczna; grupa biologiczna
SJP.pl
rodzaj jogurtu z dodatkiem mleka acydofilnego; biojogurt
SJP.pl
[czytaj: biohaker] osoba wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohaker
SJP.pl
Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.
Wikipedia
[czytaj: biohakerka] kobieta wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohakerka
SJP.pl
[czytaj: biohaking] biologiczne lub genetyczne usprawnianie działania organizmu; biohaking
SJP.pl
Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.
Wikipedia
osoba wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biochaker
SJP.pl
Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.
Wikipedia
kobieta wykonująca eksperymenty biologiczne, w tym genetyczne, zwykle poza oficjalnymi laboratoriami; biohackerka
SJP.pl
biologiczne lub genetyczne usprawnianie działania organizmu; biohacking
SJP.pl
Biohaker – określenie osoby wykonującej eksperymenty biologiczne, w tym związane z DNA i innymi aspektami genetyki, zwykle poza laboratoriami akademickimi, rządowymi lub laboratoriami firm – np. farmaceutycznych.
Wikipedia
nawóz z odchodów dżdżownic kompostowych; kompost koprolitowy, wermikompost
SJP.pl
Biohumus, kompost koprolitowy, wermikompost - odchody dżdżownicy kompostowej (Eisenia fetida (Sav.)) uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej (obornik, torf, odpady z rzeźni lub przetwórni owocowo-warzywnych, papier, wysłodki, wytłoki, trociny, osady ze ścieków) w specjalnych łożach.
Wikipedia
rozpoznawanie stanu zanieczyszczenia środowiska na podstawie reakcji organizmów zwierzęcych i roślinnych na zmiany otoczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. ekol. ocena stanu środowiska naturalnego lub określenie właściwości jakiegoś czynnika środowiskowego (np. poziomu zanieczyszczeń) za pomocą wskaźników biologicznych, którymi są organizmy (bioindykatory);
Wiktionary
Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia). Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja.
Wikipedia
(1.1) W bioindykacji zwykle bierze się pod uwagę trzy główne kategorie wskaźników ekologicznych: obfitość fauny, jej strukturę jakościową, elementy funkcjonowania, np. migracje.
Wiktionary
rzecz. bioindykator m.
przym. bioindykacyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bioindykacją, dotyczący bioindykacji
Wiktionary
rzecz. bioindykacja ż., bioindykator m.
Wiktionary
w ekologii: organizm żywy występujący w ściśle określonych warunkach środowiska, służący jako wskaźnik, np. zanieczyszczenia powietrza, wody lub substancji zawartych w glebie; biowskaźnik, organizm wskaźnikowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. biologiczny wskaźnik jakości środowiska, którym jest zwierzę lub roślina o dużej wrażliwości na działanie określonych czynników
Wiktionary
Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia). Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja.
Wikipedia
(1.1) Bioindykatorem do badania czystości wód wykorzystuje się dafnię, chlorellę, pałkę szerokolistną, gupika oraz pstrąg potokowego.
Wiktionary
rzecz. bioindykacja
przym. bioindykacyjny
Wiktionary
nauka zajmująca się stosowaniem narzędzi matematycznych oraz informatycznych do rozwiązywania problemów biologicznych
SJP.pl
nauka zajmująca się stosowaniem narzędzi matematycznych oraz informatycznych do rozwiązywania problemów biologicznych
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w dziedzinie bioinżynierii
SJP.pl
Bioinżynieria (inżynieria bioprocesowa) – dział biotechnologii. Odpowiada na pytania z zakresu rozwiązywania technicznych i ekonomicznych problemów związanych z procesami biotechnologicznymi prowadzonymi w skali przemysłowej.
Główne obszary zainteresowań:
Wikipedia
rodzaj jogurtu z dodatkiem mleka acydofilnego; biogurt
SJP.pl
Biokatalizatory – wytwarzane w komórkach organizmów żywych katalizatory przemian biochemicznych (witaminy, enzymy i hormony), wpływające na ich przyspieszenie bądź zwolnienie, a także decydujące o rodzaju przemian, jakim może ulec substancja wyjściowa. Mają podstawowe znaczenie dla procesów życiowych.
Wikipedia
klimat właściwy określonemu środowisku
SJP.pl
Bioklimatologia – dział biologii zajmujący się bioklimatem, czyli badaniem wpływu związków i zależności pomiędzy warunkami klimatycznymi panującymi na danym obszarze a zamieszkującymi ów obszar organizmami, populacjami, biocenozami. Punktem wyjścia w bioklimatologii jest założenie dotyczące istnienia związku pomiędzy danym czynnikiem fizycznym środowiska (czasem zespołem takich czynników) a jednostką biologiczną bądź ekologiczną (organizmem, populacją, biocenozą). Zależność ta ujawnia się poprzez zmianę aktywności biologicznej wraz ze zmianą stopnia natężenia czynnika.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie bioklimatologii
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się badaniem powiązań pomiędzy procesami fizjologicznymi roślin, zwierząt i ludzi, ich rozmieszczeniem na kuli ziemskiej a klimatem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina nauki badająca wpływ klimatu i warunków pogodowych na organizmy żywe
Wiktionary
Bioklimatologia – dział biologii zajmujący się bioklimatem, czyli badaniem wpływu związków i zależności pomiędzy warunkami klimatycznymi panującymi na danym obszarze a zamieszkującymi ów obszar organizmami, populacjami, biocenozami. Punktem wyjścia w bioklimatologii jest założenie dotyczące istnienia związku pomiędzy danym czynnikiem fizycznym środowiska (czasem zespołem takich czynników) a jednostką biologiczną bądź ekologiczną (organizmem, populacją, biocenozą). Zależność ta ujawnia się poprzez zmianę aktywności biologicznej wraz ze zmianą stopnia natężenia czynnika.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bioclimatology
* baskijski: (1.1) bioklimatologia
* francuski: (1.1) bioclimatologie ż.
* hiszpański: (1.1) bioclimatología ż.
* ukraiński: (1.1) біокліматологія ż. (bioklimatolohija)
* włoski: (1.1) bioclimatologia ż.
źródła.
== bioklimatologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. bioklimatologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bioclimatology
* baskijski: (1.1) bioklimatologia
* francuski: (1.1) bioclimatologie ż.
* hiszpański: (1.1) bioclimatología ż.
* ukraiński: (1.1) біокліматологія ż. (bioklimatolohija)
* włoski: (1.1) bioclimatologia ż.
źródła.
== bioklimatologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. bioklimatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z bioklimatologią, dotyczący bioklimatologii
Wiktionary
rzecz. bioklimatologia ż.
Wiktionary
przymiotnik od: bioklimat, np. warunki bioklimatyczne; ekoklimatyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z bioklimatem, dotyczący bioklimatu
Wiktionary
rzecz. bioklimat mrz.
Wiktionary
ekologiczny kominek na biopaliwo
SJP.pl
Wikipedia
Biozgodność, biokompatybilność – cecha substancji lub biomateriału, warunkująca iż w organizmie, do którego został wprowadzony (np. na zasadzie wszczepienia implantu) nie wywołuje on działań niepożądanych. Ponieważ jednak odpowiedzi immunologiczne oraz różne funkcje naprawcze organizmu są bardzo złożonymi procesami, opisywanie biozgodności danego materiału w relacji do pojedynczego typu komórki lub tkanki jest uznawane za niepoprawne.
Wikipedia
składnik paliwa lub biopaliwa, uzyskiwany głównie z surowców rolniczych, np. rzepaku
SJP.pl
przeobrażenie się związku w inny przy pomocy żywych organizmów
SJP.pl
korozja spowodowana przez mikroorganizmy, głównie bakterie i grzyby; korozja mikrobiologiczna
SJP.pl
kosmetyk wyprodukowany z substancji naturalnych lub nieszkodliwych dla środowiska naturalnego; ekokosmetyk
SJP.pl
kosmetyka z zastosowaniem wyłącznie naturalnych produktów
SJP.pl
skrót od: biologia, biologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: biologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczn. biologia (przedmiot szkolny)
(1.2) uczn. biologia (lekcja biologii)
Wiktionary
Biola – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Fresno.
Wikipedia
(1.1) Dostałam pałę z bioli.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔla, AS: bʹi ̯ola
Wiktionary
rzecz. biolka ż.
Wiktionary
(1.1-2) biolka
Wiktionary
potocznie: klasa o profilu biologiczno-chemicznym
SJP.pl
skała utworzona ze szczątków organizmów roślinnych i zwierzęcych
SJP.pl
Kamień belgijski (inaczej biolit) – kamień stosowany do ostrzenia narzędzi, głównie brzytew i dłut rzeźbiarskich. Zawiera kwarcyty, spełniające funkcję ścierną, rozłożone w jednorodny sposób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczn. zdrobn. biologia (przedmiot szkolny)
(1.2) uczn. zdrobn. biologia (lekcja biologii)
Wiktionary
rzecz. biola ż.
Wiktionary
(1.1-2) biola
Wiktionary
1. specjalista w dziedzinie biologii;
2. nauczyciel biologii;
3. student lub absolwent wydziału biologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie biologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) kobieta biolog (1.1)
Wiktionary
Biologia (z gr. βίος, bios – życie; λόγος, logos – słowo, nauka) – nauka przyrodnicza badająca życie. Część jej obszarów należy do nauk ścisłych.
Wiedza o organizmach była gromadzona już w prehistorii, jednak wyodrębnienie się biologii jako samodzielnej nauki przyszło w XIX wieku. Wtedy też rozwinęła się myśl ewolucyjna; o ile hipotezy pokrewieństwa gatunków istniały już wcześniej, to właśnie w tym stuleciu pojawiły się pierwsze modele wyjaśniające zmienność biosfery. Lamarkizm poprawnie powiązał ten proces z przystosowaniem (adaptacją) organizmów do środowiska, jednak błędnie opisał mechanizm przemian, postulując dziedziczenie cech nabytych. Dopiero darwinizm podał główną przyczynę różnic międzypokoleniowych – dobór naturalny. XIX stulecie to też początki genetyki w pracach Gregora Mendla oraz obalenie samorództwa. Wiek XX przyniósł rewolucję przez rozwój biologii molekularnej – udało się ustalić budowę i funkcje kluczowych makromolekuł charakterystycznych dla organizmów żywych jak białka i kwasy nukleinowe; postępy badań w tej skali przyczyniły się do upadku witalizmu. W XXI wieku biologia bada życie na wszystkich poziomach organizacji, docieka jego pochodzenia i występowania poza Ziemią.
Wikipedia
(1.1) Dendrolog jest botanikiem, biologiem, który bada drzewa.
(2.1) Małgorzata jest biologiem i zajmuje się naczelnymi.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔlɔk, AS: bʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. biologia ż., biologiczność ż.
:: fż. biolożka ż.
przym. biologiczny
przysł. biologicznie
Wiktionary
(2.1) pot. biolożka
Wiktionary
1. nauka o wszystkich formach życia występujących na Ziemi obecnie oraz w przeszłości
2. sposób działania organizmu
3. kierunek na wyższej uczelni lub jej wydział, na którym studiuje się tę naukę
4. przedmiot szkolny obejmujący naukę o świecie żywym i prawach, które nim rządzą; lekcja tego przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. biol. nauka przyrodnicza o życiu, rozwoju i ewolucji osobniczej;
(1.2) eduk. przedmiot szkolny obejmujący wiedzę o przyrodzie
Wiktionary
Biologia (z gr. βίος, bios – życie; λόγος, logos – słowo, nauka) – nauka przyrodnicza badająca życie. Część jej obszarów należy do nauk ścisłych.
Wiedza o organizmach była gromadzona już w prehistorii, jednak wyodrębnienie się biologii jako samodzielnej nauki przyszło w XIX wieku. Wtedy też rozwinęła się myśl ewolucyjna; o ile hipotezy pokrewieństwa gatunków istniały już wcześniej, to właśnie w tym stuleciu pojawiły się pierwsze modele wyjaśniające zmienność biosfery. Lamarkizm poprawnie powiązał ten proces z przystosowaniem (adaptacją) organizmów do środowiska, jednak błędnie opisał mechanizm przemian, postulując dziedziczenie cech nabytych. Dopiero darwinizm podał główną przyczynę różnic międzypokoleniowych – dobór naturalny. XIX stulecie to też początki genetyki w pracach Gregora Mendla oraz obalenie samorództwa. Wiek XX przyniósł rewolucję przez rozwój biologii molekularnej – udało się ustalić budowę i funkcje kluczowych makromolekuł charakterystycznych dla organizmów żywych jak białka i kwasy nukleinowe; postępy badań w tej skali przyczyniły się do upadku witalizmu. W XXI wieku biologia bada życie na wszystkich poziomach organizacji, docieka jego pochodzenia i występowania poza Ziemią.
Wikipedia
(1.1) Pisałem maturę z biologii.
(1.2) Dziś na biologii była klasówka.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈlɔɟja, AS: bʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. biolog mos., biologiczność ż., biolożka ż.
przym. biologiczny
przysł. biologicznie
Wiktionary
(1.1) przyrodoznawstwo
Wiktionary
określenie młodzieżowe nauczycielki biologii
SJP.pl
nauczycielka biologii
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący biologii, pod względem biologii
Wiktionary
rzecz. biologia ż., biolog m., biologiczność ż., biolożka ż.
przym. biologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest biologiczne
Wiktionary
(1.1) Teoretycy feminizmu i specjaliści od twórczości kobiecej jako cechy typowe dla damskiej wyobraźni wymieniają - właśnie obok społecznej wrażliwości - emocjonalność, skłonność do ironii i przekory, a także swoiście rozumianą biologiczność.
(1.1) Ów paradoks pokazuje, jak w magicznym Lwowie przenikają się natura i kultura, zwyczajność i metafizyka, biologiczność i tęsknota za czymś wyższym.
Wiktionary
rzecz. biolog m., biologia ż., biologizm m.
przym. biologiczny
przysł. biologicznie
Wiktionary
(1.1) organiczność
Wiktionary
związany z biologią, organizmami żywymi, ich życiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z biologią, dotyczący biologii
(1.2) o rodzicu: taki, który spłodził dziecko
Wiktionary
(1.1) Barwa wody jest determinowana splotem czynników natury biologicznej, chemicznej i fizycznej.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯oloǵičny
Wiktionary
rzecz. biolog m., biologia ż., biologiczność ż., biolożka ż.
przysł. biologicznie
Wiktionary
tłumaczenie zachowania człowieka czynnikami biologicznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób wyjaśniania indywidualnych oraz społecznych zachowań ludzkich czynnikami biologicznymi
Wiktionary
Biologizm – stanowisko filozoficzne rozpatrujące ogół zagadnień filozoficznych, zwłaszcza dotyczących indywidualnych i społecznych zachowań ludzi, z punktu widzenia biologii. Głównymi reprezentantami biologizmu byli uczeni ewolucjoniści Charles Darwin oraz Herbert Spencer. Ponadto kierunek ten występuje u filozofów życia (np. Henri Bergson) i w etyce (Fryderyk Nietzsche).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== biologizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biologizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biologiczność ż., biologizowanie n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== biologizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biologizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tłumaczenie indywidualnych i społecznych zachowań ludzi czynnikami biologicznymi
Wiktionary
rzecz. biologizm m.
czas. biologizować
Wiktionary
(1.1) biologizm
Wiktionary
→ biolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. specjalistka w zakresie biologii
(1.2) pot. nauczycielka biologii w szkole
(1.3) pot. studentka albo absolwentka wydziału biologii
Wiktionary
rzecz. biologia ż.
:: fm. biolog mos.
przym. biologiczny
przysł. biologicznie
Wiktionary
(1.1) biolog
(1.2) nauczycielka biologii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zdolność organizmów żywych do wytwarzania i emitowania światła na drodze reakcji chemicznych;
Wiktionary
Bioluminescencja – świecenie żywych organizmów, jeden z rodzajów chemiluminescencji. Zachodzi ona wskutek bezpośredniej zamiany energii wiązań chemicznych w energię promienistą z minimalnym wydzieleniem ciepła (proces ten cechuje się bardzo wysoką wydajnością, sięgającą niekiedy nawet 100%). Zjawisko to nie jest powszechne, jednak obejmuje bardzo szeroki zakres taksonomiczny: niektóre bakterie, grzyby, glony, pierwotniaki (np. Noctilucales), morskie bezkręgowce, owady oraz ryby. U różnych zwierząt występują różne mechanizmy odpowiedzialne za świecenie. Najczęstszym z nich jest utlenianie lucyferyny z udziałem lucyferazy. Często jest przystosowaniem umożliwiającym komunikację pomiędzy osobnikami albo ułatwiającym wabienie ofiar (u drapieżników) lub ochronę przed drapieżnikami. Niektóre zwierzęta mają specjalne organy świetlne.
Wikipedia
(1.1) Świetliki są znane ze swojej bioluminescencji.
Wiktionary
przymiotnik od: bioluminescencja
SJP.pl
zbiorowisko organizmów roślinnych i zwierzęcych zamieszkujące większy, zróżnicowany ekologicznie obszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. zespół ekosystemów, tworzący duże i łatwe do rozróżnienia regiony biologiczne na Ziemi
Wiktionary
Wikipedia
wytwarzanie pola magnetycznego przez organizmy żywe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ingerencja w środowisko w celu rekultywacji wód;
Wiktionary
Biomanipulacja (gr. bios – życie, łac. manipulare – robić coś rękami) – jedna z metod wykorzystywana w procesie rekultywacji wód. Polegająca na ingerencji w środowisko poprzez zmianę warunków życia organizmów lub zmianę stosunków ilościowych w danym ekosystemie, przy wykorzystaniu szeregu zależności łańcucha pokarmowego (np. zwiększenie ilości zooplanktonu i introdukcja wybranych gatunków ryb wpłynie na ograniczenie liczebności glonów).
Wikipedia
IPA: ˌbʲjɔ̃mãɲipuˈlat͡sʲja, AS: bʹi ̯õmãńipulacʹi ̯a
Wiktionary
wskaźnik biologiczny określający stan zdrowia lub choroby organizmu
SJP.pl
Wikipedia
waga wszystkich organizmów zamieszkujących w danej chwili określoną powierzchnię lub przestrzeń wodną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materia zawarta w organizmach żywych;
(1.2) masa materii zawartej w organizmach żywych (zwykle podawana na metr kwadratowy lub sześcienny)
Wiktionary
Biomasa – oznacza ulegającą biodegradacji frakcję produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej (w tym substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego), leśnej i powiązanych gałęzi przemysłu, w tym rybołówstwa i akwakultury, a także biogazy i ulegającą biodegradacji frakcję odpadów przemysłowych i komunalnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biomass; (1.2) biomass
* baskijski: (1.1) biomasa; (1.2) biomasa
* duński: (1.1) biomasse w.; (1.2) biomasse w.
* hiszpański: (1.1) biomasa ż.; (1.2) biomasa ż.
* kataloński: (1.1) biomassa ż.
* niemiecki: (1.1) Biomasse ż.
* norweski (bokmål): (1.2) biomasse m.
* norweski (nynorsk): (1.2) biomasse m.
* nowogrecki: (1.1) βιομάζα ż.; (1.2) βιομάζα ż.
* szwedzki: (1.1) biomassa w.; (1.2) biomassa w.
* węgierski: (1.2) biomassza
źródła.
== biomasa (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biomasa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲjɔ̃ˈmasa, AS: bʹi ̯õmasa
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biomass; (1.2) biomass
* baskijski: (1.1) biomasa; (1.2) biomasa
* duński: (1.1) biomasse w.; (1.2) biomasse w.
* hiszpański: (1.1) biomasa ż.; (1.2) biomasa ż.
* kataloński: (1.1) biomassa ż.
* niemiecki: (1.1) Biomasse ż.
* norweski (bokmål): (1.2) biomasse m.
* norweski (nynorsk): (1.2) biomasse m.
* nowogrecki: (1.1) βιομάζα ż.; (1.2) βιομάζα ż.
* szwedzki: (1.1) biomassa w.; (1.2) biomassa w.
* węgierski: (1.2) biomassza
źródła.
== biomasa (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biomasa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
masaż połączony z zabiegami bioenergoterapeutycznymi; masaż energetyczny
SJP.pl
osoba zajmująca się wykonywaniem biomasażu
SJP.pl
sztucznie zaprojektowany organizm biologiczny; biorobot
SJP.pl
dziedzina wiedzy zajmująca się wykrywaniem prawidłowości w układach biologicznych przy użyciu metod matematycznych
SJP.pl
Biomatematyka, biologia matematyczna – nauka interdyscyplinarna z pogranicza biologii i matematyki, wchodząca w zakres matematyki stosowanej, zajmująca się rozwojem metod matematycznych na potrzeby biologii i nauk pokrewnych (np. bioinformatyka, informatyka medyczna, biofizyka, biochemia, biotechnologia, inżynieria środowiska.
Wikipedia
Biomateriał (zwany też materiałem biomedycznym) – materiał, z którego można produkować urządzenia i elementy, mające bezpośredni kontakt z tkankami organizmu. Z biomateriałów produkuje się implanty (np. protezy ortopedyczne, naczyniowe), a także pokrywa się nimi powierzchnie urządzeń wszczepianych do wnętrza organizmu (np. rozrusznik serca, sztuczne zastawki serca, elektrody endokawitarne, stenty), lub przeznaczonych do długotrwałego kontaktu z organizmem (np. rurki intubacyjne, cewniki, dreny, nici chirurgiczne).
Wikipedia
nauka zajmująca się badaniem ruchu człowieka i zwierząt pod kątem praw mechaniki
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem ruchu człowieka i zwierząt pod kątem praw mechaniki
SJP.pl
Biomechanika – bada właściwości mechaniczne tkanek, narządów, układów oraz ruch mechaniczny żywych organizmów - jego przyczyny i skutki. Przyczynami ruchu są siły: zewnętrzne (zwłaszcza ciężkości) i wewnętrzne (zwłaszcza mięśniowe). Skutkiem jest zmiana położenia całego organizmu lub względnego położenia jego części lub ciał zewnętrznych. Skutkiem może być także naprężenia, czy odkształcenia ciała.
Wikipedia
nauka o wpływie czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina medycyny oparta na zasadach nauk biologicznych;
Wiktionary
Biomedycyna – dziedzina medycyny wykorzystująca osiągnięcia nauk biologicznych, biochemicznych, biofizycznych i biotechnologicznych, mająca zastosowanie m.in. w prewencji, diagnostyce i leczeniu chorób. Biomedycyna jako nauka zajmuje się nie tylko fizjologicznym i patologicznym kontekstem zdrowia i choroby człowieka ale również regulacją prawną zagadnień etycznych, ujętych np. w Konwencji o Prawach Człowieka i Biomedycynie (Europejskiej Konwencji Bioetycznej), jak również regulacjach prawnych dotyczących zapłodnienia in vitro i klonowania człowieka. W zakresie klinicznym i diagnostycznym, podstawę naukową i technologiczną biomedycyny definiują dziedziny z zakresu nauk o życiu (ang. life sciences), które znajdują zastosowanie w ochronie zdrowia i diagnostyce laboratoryjnej w tym: biologia medyczna, chemia medyczna i fizyka medyczna, a w szczególności działy takie jak:
Wikipedia
IPA: ˌbʲjɔ̃mɛdɨˈt͡sɨ̃na, AS: bʹi ̯õmedycỹna
Wiktionary
przym. biomedyczny
Wiktionary
specjalistka badająca wpływ czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z biomedycyną, dotyczący biomedycyny
Wiktionary
(1.1) Są naukowcy, którzy chcą wyeliminować użycie zwierząt w laboratoriach analiz biomedycznych.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔ̃mɛˈdɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯õmedyčny
Wiktionary
rzecz. biomedycyna ż., biomedyk m., biomedyczka ż.
przysł. biomedycznie
Wiktionary
specjalista badający wpływ czynników biologicznych na życie i zdrowie człowieka
SJP.pl
Błona biologiczna, biomembrana – membrana otaczająca lub rozdzielająca odrębne przedziały, zwykle w komórkach. Zalicza się do nich zarówno błony komórkowe jak i błony organelli wewnętrznych, na przykład mitochondrialne, tylakoidów lub dysków w pręcikach i czopkach. Są one podstawowymi strukturami budującymi komórki wszystkich organizmów, zarówno prokariotycznych jak i eukariotycznych. Pomimo wielkiego zróżnicowania struktur otoczonych błonami, podstawy budowy błon biologicznych we wszystkich organizmach są w zasadzie te same. Zgodnie z modelem płynnej mozaiki, zaproponowanym w 1972 roku przez Jonathana Singera i Gartha Nicolsona, każdą błonę w komórce tworzy płynna dwuwarstwa cząsteczek fosfolipidowych, w której zanurzone są białka.
Wikipedia
wpływ aktualnych warunków pogodowych na organizm człowieka
SJP.pl
odnawialne, niekopalne źródło energii otrzymywanej z biomasy
SJP.pl
metanol produkowany z biomasy, używany jako biopaliwo
SJP.pl
biogazownia zajmująca się produkcją biometanu
SJP.pl
skrótowo: biometeorologiczny
SJP.pl
specjalista w zakresie biometeorologii
SJP.pl
nauka badająca wpływ warunków atmosferycznych na organizm człowieka, roślin i zwierząt
SJP.pl
Biometeorologia, bioklimatologia – interdyscyplinarna nauka na styku biologii, medycyny, geografii, klimatologii i in., zajmująca się generalnie wpływem warunków atmosferycznych na fizjologię organizmów żywych oraz ich rozmieszczenie na kuli ziemskiej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. meteorol. związany z biometeorologią, dotyczący biometeorologii
Wiktionary
rzecz. biometeorologia ż., biometeorolog mos.
Wiktionary
Biometria – nauka zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów. Wyniki pomiarów biometrycznych po opracowaniu metodami statystyki matematycznej wykorzystywane są, między innymi w antropologii, fizjologii, genetyce, hodowli, medycynie, paleontologii.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z biometrią, dotyczący lub służący do pomiarów istot żywych, także do rozpoznawania cech lub tożsamości
Wiktionary
rzecz. biometria ż.
Wiktionary
nauka pomocnicza biologii zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria
SJP.pl
nauka pomocnicza biologii zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria
SJP.pl
Biometria – nauka zajmująca się badaniem zmienności populacji organizmów. Wyniki pomiarów biometrycznych po opracowaniu metodami statystyki matematycznej wykorzystywane są, między innymi w antropologii, fizjologii, genetyce, hodowli, medycynie, paleontologii.
Wikipedia
metoda leczenia niektórych chorób skóry polegająca na śródskórnym wstrzykiwaniu preparatów homeopatycznych
SJP.pl
Lampa szczelinowa – przyrząd medyczny składający się z silnego źródła światła połączonego z mikroskopem rogówkowym, pozwalający na badanie przede wszystkim struktur przedniego odcinka oka: powiek, twardówki, spojówek, tęczówki, soczewki i rogówki. Dwuokularowe badanie w lampie szczelinowej pozwala na szczegółową ocenę anatomii tych struktur oka i diagnozę wielu chorób narządu wzroku. Badanie w lampie szczelinowej w połączeniu ze specjalnymi soczewkami jak trójlustro Goldmanna, lustro gonioskopowe pojedyncze lub poczwórne (Zeiss), soczewki +90D, +78D, +66D i -56D (soczewka Hruby’ego) najdokładniej pozwala ocenić siatkówkę oka.
Wikipedia
nauka z pogranicza biologii, paleontologii i mineralogii, zajmująca się procesami mineralizacji w organizmach żywych
SJP.pl
Biomonitoring, monitoring biologiczny, monitoring przyrodniczy – działania polegające na obserwowaniu i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w ekosystemach, składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej, w tym typach siedlisk przyrodniczych, populacjach i gatunkach, a także służące ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody. W szerszym znaczeniu biomonitoring określany jest jako działania służące ocenie stanu środowiska za pomocą bioidentyfikatorów. W takim ujęciu monitoring biologiczny ma na celu nie tylko ocenę stanu środowiska przyrodniczego (organizmów żywych i ekosystemów), ale też innych parametrów środowiska, w szczególności stopnia zanieczyszczenia powietrza i wód.
Wikipedia
postać wegetacyjna rośliny, wynikająca z warunków środowiska i sposobów wegetacji
SJP.pl
przypominający wyglądem lub zachowaniem organizmy żywe
SJP.pl
określający połączenie organizmy żywego (biologicznego) i techniki (elektroniki, mechatroniki, etc.)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bioniką
Wiktionary
IPA: bʲjɔ̇̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯o̊̃ńičny
Wiktionary
rzecz. bionika ż., bionik m.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie bioniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie bioniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. techn. nauka badająca możliwości wykorzystania w technice (głównie w automatyce, elektronice i mechanice) wiedzy o budowie i funkcjonowaniu żywych organizmów;
Wiktionary
Bionika (z ang. bionics - skrót od biologically inspired engineering; inne nazwy: biomimetyka od mimesis „naśladowanie”, biomimikra od mimikra, inżynieria bioniczna) – interdyscyplinarna nauka badająca budowę i zasady działania organizmów oraz ich adaptowanie w technice i budowie urządzeń technicznych na wzór organizmu. Stara się poznawać i wykorzystać procesy sterujące działaniem organizmów w różnych działach techniki, m.in. automatyce, informatyce, elektronice, mechanice i budownictwie. Patenty przygotowane przez naukowców wykorzystują rozwiązania występujące w naturze. Opracowanie nowych rozwiązań dzięki biomimetyce pozwoli na zmniejszenie przypadkowości w badaniach naukowych oraz umożliwi łatwiejsze generowanie nowych rozwiązań.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bionik m.
przym. bioniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bionics
* azerski: (1.1) bionika
* czeski: (1.1) bionika ż.
* hiszpański: (1.1) biónica ż.
* niemiecki: (1.1) Bionik ż.
* nowogrecki: (1.1) βιονική ż.
* węgierski: (1.1) bionika
źródła.
== bionika (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. techn. bionika
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. bionik m.
przym. bioniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bionik m.
przym. bioniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bionics
* azerski: (1.1) bionika
* czeski: (1.1) bionika ż.
* hiszpański: (1.1) biónica ż.
* niemiecki: (1.1) Bionik ż.
* nowogrecki: (1.1) βιονική ż.
* węgierski: (1.1) bionika
źródła.
== bionika (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. techn. bionika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. nauka o podstawowych prawach życia; fizjologia ogólna
2. dział biologii zajmujący się związkiem organizmów roślinnych i zwierzęcych z ich otoczeniem
SJP.pl
istota żyjąca, organizm żywy
SJP.pl
odpad ulegający biodegradacji
SJP.pl
chemia bioortogonalna - dziedzina nauki badająca procesy wewnątrzkomórkowe bez zakłócania reakcji biologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) paliwo otrzymywane z biomasy;
Wiktionary
Biopaliwo – paliwo powstałe z przetwórstwa biomasy — produktów organizmów żywych np. roślinnych, zwierzęcych czy mikroorganizmów.
Wikipedia
(1.1) Niektóre firmy produkują biopaliwo z odpadów po produkcji kukurydzy.
Wiktionary
pierwiastek, który wchodzi w skład organizmów żywych, jest niezbędny do budowy ich ciała oraz dla procesów przemiany materii, np. wodór, węgiel, azot, tlen; pierwiastek biofilny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwiastek wchodzący w skład organizmów żywych, który jest niezbędny do budowy ich ciała oraz do przemiany materii
Wiktionary
(1.1) O roli biopierwiastków, mikroelementów, „metali życia”, czy jakkolwiek je nazwać, w naszym organizmie wiemy od niedawna.
Wiktionary
giętkie tworzywo sztuczne, z którego tworzy się kolczyki
SJP.pl
Biopleograf – aparat kinematograficzny skonstruowany w 1898 roku przez polskiego wynalazcę Kazimierza Prószyńskiego. Urządzenie było projektorem – służyło jedynie emisji, w przeciwieństwie do wcześniejszego wynalazku konstruktora – pleografu, łączącego funkcje rejestracji oraz odtwarzania nagranego materiału.
Wikipedia
proces powstawania życia na Ziemi; biogeneza
SJP.pl
Pochodzenie życia, biogeneza (gr. bíos ‘życie’, génesis ‘pochodzenie’), biopoeza – zagadnienie pochodzenia życia będące przedmiotem badań naukowych oraz rozważań religijnych i filozoficznych.
Wikipedia
pole promieniowania biologicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) energia życiowa, która otacza i przenika organizmy żywe
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biofield
* rosyjski: (1.1) биополе n.
* słowacki: (1.1) biopole
źródła.
== biopole (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biopole
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biofield
* rosyjski: (1.1) биополе n.
* słowacki: (1.1) biopole
źródła.
== biopole (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biopole
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Biopolimery – polimery występujące naturalnie w organizmach żywych, które są przez nie produkowane. Znaczna część związków organicznych występujących w tych organizmach to właśnie biopolimery. Wchodzą w skład komórek, są też budulcem w obszarach międzykomórkowych. Szczególnie ważną rolę pełnią biopolimery mające wiele grup funkcyjnych.
Wikipedia
porównanie stałych rozbieżności między biorytmami dwóch osób, wynikających z ich daty urodzenia; powinowactwo biorytmiczne
SJP.pl
prąd czynnościowy w żywym organizmie
SJP.pl
prąd czynnościowy w żywym organizmie
SJP.pl
tworzenie tkanek z żywych komórek przy pomocy drukarki 3D; biodruk
SJP.pl
proces biologiczny
SJP.pl
prognoza pogody, w której uwzględnia się wpływ warunków atmosferycznych na samopoczucie i zachowanie człowieka; prognoza biometeorologiczna
SJP.pl
pobranie fragmentu tkanki lub narządu żywego osobnika w celu przeprowadzenia badania mikroskopowego potwierdzającego lub odrzucającego hipotezę choroby nowotworowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rodzaj specjalnego zabiegu diagnostycznego, będącego inwazyjną metodą pobrania materiału biologicznego z przypuszczalnie zmienionych chorobowo tkanek, który następnie jest oceniany morfologicznie z użyciem mikroskopu świetlnego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Boję się biopsji, bo jest to poważna ingerencja w organizm, ale wiem, że to badanie może mi uratować życie.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔpsʲja, AS: bʹi ̯opsʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. oligobiopsja ż.
przym. biopsyjny
Wiktionary
odnoszący się do życia fizycznego, psychicznego i ducha (umysłu, myśli, uczuć)
SJP.pl
naukowiec łączący w badaniach elementy biologii z elementami psychologii organizmów żywych
SJP.pl
dział psychologii łączący elementy biologii (badanie czynności biologicznych) z elementami psychologii (badanie zachowania) organizmów żywych
SJP.pl
→ biopsja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący biopsji, związany z biopsją
Wiktionary
rzecz. biopsja ż.
Wiktionary
fragment tkanki użytej do badań histopatologicznych
SJP.pl
Wikipedia
osoba, której przeszczepia się jakiś narząd lub przetacza krew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. przyjmujący przeszczep lub przetaczaną krew
(1.2) otrzymujący coś
Wiktionary
rzecz. branie n.
czas. brać ndk.
Wiktionary
kobieta, której przetacza się krew lub przeszczepia narząd
SJP.pl
Bioreaktor, fermentator, fermentor – urządzenie umożliwiające prowadzenie procesów mikrobiologicznych, enzymatycznych, jak również hodowle komórek organizmów wielokomórkowych, skonstruowane w sposób umożliwiający, poprzez pomiar i regulację parametrów, kontrolę procesu produkcyjnego i jego optymalny przebieg, w warunkach maksymalnego ograniczenia lub całkowitego wyeliminowania możliwości zakażeń.
Wikipedia
1. metoda zagospodarowania wód opadowych z zastosowaniem roślinności, umożliwiająca zarazem usunięcie zanieczyszczeń wody;
2. zdolność do zatrzymania i wykorzystania magnezu przez organizm; retencja magnezu
SJP.pl
Wikipedia
niekonwencjonalna metoda leczenia, wykorzystująca oddziaływanie pól elektromagnetycznych; terapia biorezonansowa
SJP.pl
Biorezonans, inaczej diagnostyka lub terapia metodą biorezonansu (ang. bioresonance therapy, BRT) – pseudonaukowa, niezgodna z medycyną opartą na faktach, niekonwencjonalna metoda mająca służyć wykrywaniu i leczeniu różnych problemów zdrowotnych, której wartość diagnostyczna jest niepotwierdzona, a skuteczność jest nie większa niż placebo. Starszą wersją tej techniki jest elektroakupunktura, czyli zmodyfikowana wersja akupunktury.
Wikipedia
terapia biorezonansowa - niekonwencjonalna metoda leczenia, wykorzystująca oddziaływanie pól elektromagnetycznych; biorezonans
SJP.pl
rolnictwo przyjazne środowisku, niestosujące środków chemicznych; rolnictwo ekologiczne, ekorolnictwo
SJP.pl
rolnik uwzględniający zasady ekologii, niewyrządzający szkody środowisku naturalnemu; ekorolnik
SJP.pl
rozmaitość form życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. zróżnicowanie życia na wszelkich poziomach jego organizacji w przyrodzie;
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest bioróżnorodne
Wiktionary
Różnorodność biologiczna, bioróżnorodność (ang. biodiversity) – zróżnicowanie życia na wszelkich poziomach jego organizacji. Obejmuje zróżnicowanie genów, gatunków oraz ekosystemów.
Wikipedia
(1.1) Bioróżnorodność ma podstawowe znaczenie dla ewolucji.
(1.1) Niewiele osób zdaje sobie zapewne sprawę, że koszenie trawnika i usuwanie chwastów szkodzi bioróżnorodności.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔruʒnɔˈrɔdnɔɕt͡ɕ, AS: bʹi ̯oružnorodność
Wiktionary
dotyczący różnorodności form życia
SJP.pl
układ biortogonalny - matematyczne pojęcie z zakresu algebry liniowej i analizy funkcjonalnej
SJP.pl
Rytm biologiczny, biorytm – powszechnie występujące periodyczne nasilanie się i zmniejszanie procesów życiowych zachodzących w organizmach pod wpływem zmian środowiska naturalnego, w tym temperatury i opadów oraz zjawisk astronomicznych, które powodują następstwo dnia i nocy (ruch obrotowy Ziemi), następstwo pór roku (ruch obiegowy Ziemi), a także wpływu Księżyca na Ziemię (pływy morskie).
Wikipedia
1. nauka o cyklicznym przebiegu procesów życiowych w ludzkim organizmie;
2. zespół zjawisk rytmicznych w biosystemach
SJP.pl
specjalista w zakresie biorytmologii
SJP.pl
Chronobiologia (gr. χρόvoς chrónos ‘czas’) – dział biologii, zajmujący się badaniem rytmów biologicznych, czyli periodycznych (cyklicznych) zjawisk zachodzących pod wpływem czynników wewnętrznych (związanych z fizjologią) oraz zewnętrznych (np. pory roku, sekwencja światła i ciemności), zarówno w pojedynczych komórkach, tkankach, narządach, jak również w całych organizmach.
Wikipedia
mieszanina substancji biologicznych powodująca wzrost drożdży
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. zestaw podstawowych procedur pośredniczących między systemem operacyjnym a sprzętem komputera zapisany w jego pamięci stałej;
Wiktionary
BIOS (akronim ang. Basic Input/Output System – podstawowy system wejścia-wyjścia) – zapisany w pamięci stałej zestaw podstawowych procedur pośredniczących pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem. Jest wyposażony w pamięć konfiguracji, w której znajdują się informacje dotyczące daty, czasu oraz danych na temat wszystkich urządzeń zainstalowanych w komputerze. Jest to program zapisany w pamięci ROM płyty głównej oraz innych kart rozszerzeń takich, jak np. karta graficzna. Oryginalny BIOS firmy IBM wyróżnia zawarcie w nim języka programowania ROM Basic.
Wikipedia
(1.1) Za uruchomienie procedury POST odpowiada program z BIOS-u.
Wiktionary
IPA: bʲjɔs, AS: bʹi ̯os
Wiktionary
rzecz. DualBIOS m.
Wiktionary
Satelita biologiczny – sztuczny satelita przeznaczony głównie do badań biologicznych nad organizmami w przestrzeni kosmicznej.
Wikipedia
Wikipedia
Bioczujnik (biosensor) – część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie.
Bioczujnik składa się z części biologicznej i części aparaturowej przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną. Dużą przewagą biosensorów nad klasycznymi czujnikami elektrycznymi jest ich wysoka zdolność wybiórcza konkretnych elementów w badanym środowisku, jak związków chemicznych, białek czy nawet mikroorganizmów. Oznacza to, że odpowiedź tego bioczujnika będzie zachodzić dla ściśle określonych warunków. Pozwala to tworzyć bardzo wyspecjalizowaną aparaturę pozwalającą wykrywać zmiany na poziomie molekularnym. Bioczujniki mogą być oparte na receptorach chemicznych, immunologicznych lub biokatalitycznych.Jako bioczujnik starego typu w części biologicznej używa się często żywą tkankę roślinną lub zwierzęcą. Są one nietrwałe – tkanka zazwyczaj powinna być żywa.W nowszych zastosowaniach dąży się do użycia jak najmniejszej części biologicznej, dążąc do nanometrowych rozmiarów organelli, enzymu lub pojedynczej biocząsteczki.
Wikipedia
świat organizmów żywych na Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. zespół wszystkich istniejących na Ziemi ekosystemów, największy i najbliższy samowystarczalności układ biologiczny zamieszkiwany przez organizmy żywe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z inicjatywy UNESCO w 1970 r. utworzono światową sieć rezerwatów biosfery, obejmującą najbardziej wartościowe z punktu widzenia badawczego i edukacyjnego obszary. Należy do nich w Polsce 7 parków narodowych (Babiogórski, Białowieski, Bieszczadzki, Karkonoski, Kampinoski, Słowiński iTatrzański), rezerwat "Jezioro Łuknajno" i obszar Polesia Zachodniego.
(1.1) W 2000 roku KPN został wpisany na światową listę rezerwatów biosfery UNESCO.
Wiktionary
przym. biosferyczny
rzecz. sfera ż.
Wiktionary
(1.1) ekosfera
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z biosferą, dotyczący biosfery
Wiktionary
rzecz. biosfera ż.
Wiktionary
dawniej: projektor filmowy lub kino (nieme)
SJP.pl
socjolog badający znaczenie czynników biologicznych w życiu społecznym jednostki i grupy
SJP.pl
urządzenie do biochemicznej przeróbki odpadków na kompost; kompostownik
SJP.pl
Biostar (pełna nazwa: Biostar Microtech International Corp) – producent sprzętu komputerowego z siedzibą na Tajwanie. Specjalizuje się w projektowaniu i produkowaniu podzespołów takich jak płyty główne, karty graficzne, a także komputerów typu barebone i komputerów przemysłowych.
Wikipedia
naturalny preparat z wyspecjalizowanymi szczepami bakterii i drożdży, stosowany w akwarystyce
SJP.pl
przestarzale:
1. nauka o przeciętnej długości życia organizmu;
2. nauka o zależności budowy organizmu od jego funkcji
SJP.pl
specjalistka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej
SJP.pl
nauka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria
SJP.pl
nauka badająca prawidłowości kierujące zmiennością cech populacji organizmów żywych, posługująca się metodami statystyki matematycznej; biometria
SJP.pl
Biostatystyka (nazywana również biometrią) – nauka z pogranicza biologii i statystyki, adaptacja metod statystycznych na potrzeby prac badawczych w dziedzinie biologii, związanych przede wszystkim z medycyną, genetyką, fizjologią, antropologią, ekologią i rolnictwem.
Wikipedia
kierować czynnościami organizmu za pomocą maszyn
SJP.pl
metoda określania wieku skał na podstawie skamieniałych szczątków roślin i zwierząt, znajdujących się w tych skałach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. dziedzina stratygrafii oparta na badaniu skamieniałości;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbʲjɔstratɨˈɡrafʲja, AS: bʹi ̯ostratygrafʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stratygrafia ż.
przym. biostratygraficzny, stratygraficzny
Wiktionary
lek podnoszący odporność organizmu, oparty na wyciągu z aloesu
SJP.pl
pobudzanie naturalnych zdolności regeneracyjnych organizmu
SJP.pl
1. urządzenie wytwarzające energię elektromagnetyczną, stosowane przy leczeniu niektórych chorób;
2. naturalny preparat korzystnie wpływający na stan i rozwój organizmów żywych
SJP.pl
pobudzać naturalne zdolności regeneracyjne organizmu
SJP.pl
surfaktant pochodzenia mikrobiologicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. tworzenie związków organicznych przez organizm żywy
Wiktionary
Biosynteza, synteza biologiczna – proces biologiczny składający się na anabolizm. Zachodzi w organizmach żywych, w wyniku czego powstają związki organiczne, m.in. białka, tłuszcze i węglowodany. Biosynteza zachodzi w każdej żywej komórce, choć najintensywniej (zwłaszcza biosynteza białka) w komórkach rozwijających się, które mogą zużywać do tego nawet 90% energii dostępnej dla organizmu. Substratami są m.in. glicyna, ryboza, pirogronian, glicerol, itp. Wymagane jest także dostarczenie energii z ATP oraz obecność specyficznych enzymów.
Wikipedia
(1.1) Bakteriobójczy mechanizm działania penicyliny polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej młodych, namnażających się komórek bakterii.
Wiktionary
rzecz. synteza ż.
przym. biosyntetyczny, syntetyczny
Wiktionary
jednostka natężenia prądu elektrycznego w układzie miar CGS, równa 10 amperom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na południu Francji w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże;
Wiktionary
Wikipedia
biota wschodnia - drzewo lub krzew z rodziny cyprysowatych; tuja wschodnia; żywotnik wschodni
SJP.pl
Wikipedia
tymczasowy tatuaż wykonywany za pomocą naturalnych, nieuczulających tuszy
SJP.pl
specjalista w zakresie biotechnologii
SJP.pl
Biotechnologia – interdyscyplinarna dziedzina nauki, wykorzystująca procesy biologiczne na skalę przemysłową.
Konwencja o różnorodności biologicznej ONZ podaje jedną z najszerszych definicji:
Wikipedia
dziedzina nauki z pogranicza biochemii, mikrobiologii, genetyki i techniki zajmująca się wykorzystywaniem żywych organizmów (głównie mikroorganizmów) w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, w oczyszczalniach ścieków itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dyscyplina zajmująca się wykorzystaniem organizmów żywych (drobnoustrojów) do produkcji przemysłowej;
Wiktionary
Biotechnologia – interdyscyplinarna dziedzina nauki, wykorzystująca procesy biologiczne na skalę przemysłową.
Konwencja o różnorodności biologicznej ONZ podaje jedną z najszerszych definicji:
Wikipedia
(1.1) Tomek jest ekspertem w dziedzinie biotechnologii.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɔtɛxnɔˈlɔɟja, AS: bʹi ̯oteχnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. biotechnolog m.
przym. biotechnologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. biotechnolog m.
przym. biotechnologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) biotechnology
* baskijski: (1.1) bioteknologia
* białoruski: (1.1) біятэхналогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) біятэхналёгія ż.
* duński: (1.1) bioteknik w., bioteknologi w.
* hiszpański: (1.1) biotecnología ż.
* ido: (1.1) bioteknologio
* interlingua: (1.1) biotechnologia
* niemiecki: (1.1) Biotechnik ż., Biotechnologie ż.
* rosyjski: (1.1) биотехнология ż.
* słowacki: (1.1) biotechnológia ż.
* ukraiński: (1.1) біотехнологія ż.
* węgierski: (1.1) biotechnológia
* włoski: (1.1) biotecnologia ż.
źródła.
== biotechnologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biotechnologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący biotechnologii (np. przemysł biotechnologiczny, procesy biotechnologiczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biotechnologią, dotyczący biotechnologii
Wiktionary
rzecz. biotechnologia ż., biotechnolog mos./ż.
przysł. biotechnologicznie
Wiktionary
badanie zachowania się i fizjologii zwierząt przy użyciu fal radiowych
SJP.pl
uzdrowiciel leczący za pomocą bioterapii (bioenergoterapii); bioenergoterapeuta; healer
SJP.pl
osoba używająca czynników biologicznych (wirusów, bakterii, toksyn) wobec ludzi z zamiarem zastraszenia ich i wymuszenia na nich jakiegoś działania
SJP.pl
użycie czynników biologicznych (wirusów, bakterii, toksyn) wobec ludzi z zamiarem zastraszenia ich i wymuszenia na nich jakiegoś działania
SJP.pl
Bioterroryzm – rodzaj terroryzmu definiowany jako bezprawne, nielegalne użycie czynników biologicznych wobec ludzi z zamiarem wymuszenia jakiegoś działania lub zastraszenia rządu, ludności cywilnej, lub jakiejkolwiek jej części, dla osiągnięcia celów osobistych, politycznych, społecznych lub religijnych. Czynnikiem rażenia są mikroorganizmy, bakterie (riketsje), grzyby, toksyny, produkowane przez niektóre mikroorganizmy, a także trucizny roślinne. Często, wyżej wymienione środki, są dodatkowo modyfikowane, aby stanowiły jeszcze większe zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi, zwierząt, a także roślin. Drobnoustroje chorobotwórcze mogą być przenoszone za pomocą pocisków rakietowych, bomb lotniczych, pojemników czy przesyłek listowych. Rozprzestrzenianiu się szkodliwych substancji sprzyjają także, wcześniej zarażeni, naturalni nosiciele – owady: pchły, pluskwy, wszy odzieżowe, muchy, komary oraz pajęczaki: kleszcze. Mogą one przenosić drobnoustroje bezpośrednio na ludzi, wodę bądź żywność. Bezobjawowi nosiciele danej choroby zakaźnej są w stanie łatwo przemieszczać się na duże odległości.
Wikipedia
Próba biologiczna, biotest – ocena wpływu danej substancji na żywy organizm.Ilościowe oszacowanie oddziaływania uzyskuje się przez porównanie efektu ze znanym wzorcem, ustalonym na podstawie kontrolowanych prób o znanej koncentracji tej substancji.
Przykłady biotestu:
Wikipedia
Bioton S.A. – polskie przedsiębiorstwo biotechnologiczne zajmujące się produkcją leków. Założone zostało 24 sierpnia 1989 r.
Od 2 sierpnia 2004 spółka akcyjna, od 16 marca 2005 r. notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Wchodziła w skład indeksu WIG20, grupującego akcje 20 największych spółek notowanych na GPW. W latach 2010–2013 w składzie do indeksu mWIG40.
Wikipedia
naturalne środowisko życia organizmów roślinnych i zwierzęcych; ekotop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. ekol. obszar o określonych warunkach ekologicznych, będący siedliskiem dla biocenozy lub osobnika;
Wiktionary
Biotop (gr. βίος bíos „życie”, τόπος tópos „miejsce, region”) – środowisko życia biocenozy, środowiskowa część ekosystemu. Pierwotnie biotopem określano tylko abiotyczne elementy siedliska. Obecnie często rozumiany jest jako siedlisko nieożywione zmienione przez biocenozę. Biotop razem z biocenozą tworzy ekosystem.
Wikipedia
(1.1) W swoim naturalnym biotopie rośnie w zacienionych miejscach.
Wiktionary
przym. biotopowy
Wiktionary
→ biotop
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do biotopu, mający związek z biotopem
Wiktionary
(1.1) Jego firma buduje akwaria biotopowe dla prywatnych klientów.
Wiktionary
rzecz. biotop mrz.
Wiktionary
(1.1) środowiskowy
Wiktionary
Biotransformacja – reakcja chemiczna katalizowana przez enzymy, w wyniku której następuje przekształcenie określonego związku chemicznego.
Biotransformacje u mikroorganizmów można porównać do biokatalizatorów, które przeprowadzają przemiany prowadzące do otrzymania pożądanego produktu. Są to procesy wykorzystujące najczęściej tylko jeden enzym i nie dostarczają komórce energii ani potrzebnych związków. Biotransformacje zachodzą też w formach przetrwalnikowych mikroorganizmów, dzięki braku zaangażowania jakichkolwiek szlaków metabolicznych w proces.
Wikipedia
organizm żywiący się tkankami innych organizmów, np. saprofit; biofag
SJP.pl
izolowane pomieszczenie przeznaczone do leczenia chorób serca i naczyń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. izolowane pomieszczenie, gdzie panuje stałe ciśnienie, temperatura i wilgoć, które jest wykorzystywane w leczeniu chorób serca i naczyń
Wiktionary
IPA: ˈbʲjɔtrɔ̃n, AS: bʹi ̯otrõn
Wiktionary
związany ze stosowaniem niekonwencjonalnych metod leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego
SJP.pl
osoba stosująca niekonwencjonalne metody leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego
SJP.pl
osoba stosująca niekonwencjonalne metody leczenia w celu przywrócenia równowagi energetycznej w organizmie chorego
SJP.pl
związany z żywymi organizmami danego środowiska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o relacjach ekologicznych) związany z organizmami żywymi, także będący wynikiem ich działania
Wiktionary
(1.1) Pojawili się natomiast naturalni wrogowie zagrożeń biotycznych, tacy jak liczne gatunki ptaków czy grzyby konkurencyjne w stosunku do patogenów.
Wiktionary
IPA: bʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: bʹi ̯otyčny
Wiktionary
rzecz. biotyk m.
Wiktionary
witamina H, heterocykliczny związek występujący w tkankach roślinnych i zwierzęcych, syntetyzowany przez florę bakteryjną przewodu pokarmowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. witamina B7, organiczny związek chemiczny rozpuszczalny w wodzie, odpowiedzialny za metabolizm tłuszczów i węglowodorów;
Wiktionary
Biotyna (gr. bios – życie), witamina H, witamina B7 – heterocykliczny organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Zawiera układ skondensowanych pierścieni – imidazolidynowego oraz tiolanowego z łańcuchem alkilowym zakończonym grupą karboksylową. Występuje w organizmach zwierzęcych (głównie w wątrobie i żółtku), roślinnych, a także w drożdżach. Stanowi koenzym kilku różnych enzymów. Jest niezbędnym składnikiem m.in. karboksylaz biotynozależnych, które uczestniczą w przenoszeniu grupy karboksylowej (–COO−) z anionu wodorowęglanu na różne związki organiczne, zależnie od rodzaju karboksylazy.
Wikipedia
IPA: bʲjɔˈtɨ̃na, AS: bʹi ̯otỹna
Wiktionary
zespół osobników o tych samych właściwościach dziedzicznych, czyli o takim samym genotypie
SJP.pl
Biotyp – (ekol.) grupa organizmów lub wirusów danego gatunku o takim samym genomie, która wyróżnia się wśród innych osobników tego gatunku szczególnymi cechami, np. zachowaniem, doborem pokarmu, zwyczajami rozrodczymi itp.
Przykładem może być flora bakteryjna, zasiedlająca organizmy ludzkie. Każdy człowiek ma wiele biotypów bakteryjnych właściwych wyłącznie dla niego, wykształconych w ciągu jego życia.
Wikipedia
minerał, glinokrzemian potasu; czarna mika
SJP.pl
Biotyt – minerał z gromady krzemianów, należący do grupy mik (łyszczyków). Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka Jeana Baptiste’a Biota.
Wikipedia
w geologii: proces przeobrażania granatów, piroksenów oraz amfiboli w biotyt
SJP.pl
preparat witaminowy stosowany m.in. w przypadku osłabienia mięśnia sercowego, niedoboru witamin i żelaza oraz zmniejszeniu odporności organizmu
SJP.pl
substancja o właściwościach zbliżonych do węgla drzewnego, pozyskiwana z biomasy
SJP.pl
Biowęgiel, karbonizat, biokarbon, agrikarbon, toryfikat – substancja o właściwościach zbliżonych do węgla drzewnego uzyskiwana w procesie pirolizy z roślin energetycznych, odpadów leśnych, biomasy rolniczej, odpadów z przetwórstwa rolno-spożywczego, osadów ściekowych, odpadów komunalnych. Produkt ten może być wykorzystywany jako paliwo odnawialne, w rolnictwie w celu poprawy właściwości gleby oraz w ochronie środowiska do usuwania zanieczyszczeń z roztworów wodnych, gazów procesowych oraz remediacji gleb z zanieczyszczeń organicznych i nieorganicznych, a także zwiększania właściwości sorpcyjnych gleby w celu ochrony wód podziemnych i zatrzymania składników biogennych.
Wikipedia
w ekologii: organizm żywy występujący w ściśle określonych warunkach środowiska, służący jako wskaźnik, np. zanieczyszczenia powietrza, wody lub substancji zawartych w glebie; bioindykator, organizm wskaźnikowy
SJP.pl
węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, bisacharyd, disacharyd, dwucukier
SJP.pl
ząb powstały z komórek macierzystych
SJP.pl
zabieg polegający na oddziaływaniu energią biologiczną terapeuty na ciało chorego
SJP.pl
cecha leku lub implantu prawidłowo działającego w organizmie
SJP.pl
Biozgodność, biokompatybilność – cecha substancji lub biomateriału, warunkująca iż w organizmie, do którego został wprowadzony (np. na zasadzie wszczepienia implantu) nie wywołuje on działań niepożądanych. Ponieważ jednak odpowiedzi immunologiczne oraz różne funkcje naprawcze organizmu są bardzo złożonymi procesami, opisywanie biozgodności danego materiału w relacji do pojedynczego typu komórki lub tkanki jest uznawane za niepoprawne.
Wikipedia
wyraz naśladujący niskie, krótkie dźwięki, np. odgłos samochodowego klaksonu; pip
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = adm. Biuletyn Informacji Publicznej;
(1.2) = hist. Biuro Informacji i Propagandy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Informacje i dokumenty dotyczące naboru wniosków zostały opublikowane na stronie internetowej ministerstwa, w BIP ministerstwa oraz na stronie Departamentu Ekonomii Społecznej.
Wiktionary
IPA: beːʔiːˈpeː
Wiktionary
podział na dwie rozseparowane części
SJP.pl
rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; beeper; pager
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. beeper.
Wiktionary
(1.1) Spod kanapy usłyszeliśmy sygnał bipera.
Wiktionary
planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym rozgwiazd, dwubocznie symetryczna, zaopatrzona w dwa pasma rzęsek biegnące wzdłuż ciała, od otworu gębowego do odbytowego
SJP.pl
zasada organiczna, ciało stałe; stosowana w analizie chemicznej jako odczynnik do wykrywania i oznaczania niektórych metali
SJP.pl
samolot posiadający dwa płaty nośne; dwupłatowiec, dwupłat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bipod (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-bipod.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dwójnóg
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbʲipɔt, AS: bʹipot
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bipod (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-bipod.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dwójnóg
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; dwubiegunowość, bipolaryzm
SJP.pl
mający strukturę dwubiegunową
SJP.pl
współistnienie dwóch dominujących, przeciwstawnych sił; dwubiegunowość, np. bipolaryzacja polityczna - dominacja dwóch przeciwstawnych partii; bipolaryzacja rynku - duopol, podział rynku między dwa dominujące podmioty itp.
SJP.pl
struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; dwubiegunowość, bipolarność
SJP.pl
Bipolaryzm – dwubiegunowość rywalizacji politycznej. Oznacza, że o władzę zabiegają z realnymi szansami tylko dwie partie, z których jedna lokuje się po lewej, a druga po prawej stronie sceny politycznej. Rywalizacja dwubiegunowa wiąże się z wzajemną opozycyjnością obu stron we wszystkich ważniejszych kwestiach społecznych. Opozycyjność ta złagodzona jest przez fakt, że po obu stronach istnieje silna orientacja centrowa, co powoduje postępujące zmniejszanie się dystansu ideologicznego w ramach systemu partyjnego.
Wikipedia
element optyczny złożony z dwóch pryzmatów, używany głównie w fotometrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym, lewy dopływ Amuru
Wiktionary
Bira – osiedle typu miejskiego w Rosji, w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym. W 2010 roku liczyło 3167 mieszkańców.
Wikipedia
odnoszący się do birbanta, właściwy birbantowi; hulaszczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z birbantowaniem, dotyczący birbantowania
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) przest. należący do birbanta lub birbantki
Wiktionary
rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.
czas. birbantować ndk.
przysł. birbancko
Wiktionary
(1.1) hulaszczy, próżniaczy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) hulaszczo, libertyńsko
Wiktionary
(1.1) Ich syn prowadzi się birbancko, trwoniąc pieniądze rodziców.
Wiktionary
rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.
czas. birbantować ndk.
przym. birbancki
Wiktionary
przestarzałe: człowiek prowadzący lekkomyślne życie, próżniak, hulaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna prowadzący hulaszczy tryb życia
Wiktionary
(1.1) Ojciec całe życie był birbantem, dbał o uciechy, ale własne, zaś rodzinę traktował jak piąte koło u wozu.
(1.1) Posiadał wysoką szarżę w wojsku i przyjechał niby to na służbę, ale zdawał się tylko zabawiać miłostkami, pokazując się birbantem i zapamiętałym graczem, czym jednał sobie przyjaciół i sławę najmilszego kompaniona.
Wiktionary
IPA: ˈbʲirbãnt, AS: bʹirbãnt
Wiktionary
rzecz. birbanteria ż., birbantowanie n.
:: fż. birbantka ż.
czas. birbantować ndk.
przym. birbancki
przysł. birbancko
Wiktionary
(1.1) utracjusz, hulaka, lekkoduch, złoty młodzieniec, bibosz
Wiktionary
1. wszystko to, co charakterystyczne dla birbanta;
2. hulaszcze życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. to, co właściwe birbantowi
(1.2) rzad. życie hulaszcze
Wiktionary
(1.2) Oprotestowała jego birbanterię i zagroziła, że od niej już ani grosza nie dostanie.
Wiktionary
rzecz. birbant mos., birbantka ż., birbantowanie n.
czas. birbantować ndk.
przym. birbancki
przysł. birbancko
Wiktionary
kobieta prowadząca hulaszczy tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) libertyński, hulaszczy tryb życia
(1.2) kobieta prowadząca życie hulaszcze
Wiktionary
(1.2) Na otomance półleżała rozkapryszona birbantka, paląc cygaro.
Wiktionary
rzecz. birbant mos., birbantowanie n., birbanteria ż.
czas. birbantować ndk.
przym. birbancki
przysł. birbancko
Wiktionary
dawniej: spędzać czas na hulankach i rozpuście; próżnować, hulać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) prowadzić życie hulaszcze i rozpustne
czasownik zwrotny niedokonany birbantować się
(2.1) źle się prowadzić, hulać
Wiktionary
(1.1) Młodzi oficerzy birbantują z dziewuchami z miasta.
(2.1) Twój syn jest utracjuszem, birbantuje się, zamiast znaleźć żonę i założyć rodzinę.
Wiktionary
rzecz. birbant mos., birbanteria ż., birbantka ż., birbantowanie n.
przym. birbancki
przysł. birbancko
Wiktionary
(1.1) hulać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. spędzanie czasu na hulankach i rozpuście
Wiktionary
rzecz. birbant m., birbantka ż., birbanteria ż.
czas. birbantować
przym. birbancki
przysł. birbancko
Wiktionary
(1.1) hulanie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Bircza – miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Bircza. Leży na Pogórzu Przemyskim, nad rzeką Stupnica (dopływ Sanu), potokiem Korzenieckim i potokiem Korzonka.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1464 roku, w XVI wieku było położone w województwie ruskim. W 1784 roku, pod zaborem austriackim, przekształcona w miasteczko, którym pozostała do 1868 roku, kiedy to znów powróciła do rangi miasta. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Bircza pozostała przy historycznych prawach miejskich, lecz utraciła status gminy miejskiej, będąc zatem wiejską gminą jednostkową z prawami miejskimi w powiecie dobromilskim w województwie lwowskim. W następstwie założeń reformy gminnej w II RP, Bircza utraciła prawa miejskie 1 sierpnia 1934, wchodząc w skład nowo utworzonej zbiorowej gminy Bircza. W latach 1934–1954 siedziba wiejskiej gminy Bircza (od 1945 w powiecie przemyskim w województwie rzeszowskim), 1954–1972 gromady Bircza, a od 1973 reaktywowanej gminy Bircza. W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa przemyskiego. 1 stycznia 2024 odzyskała status miasta.
Wikipedia
mieszkaniec Birczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Birczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: berdłoczer] amator oglądania ptaków w ich naturalnym środowisku; ptasiarz
SJP.pl
[czytaj: berdłoczing] oglądanie ptaków w ich naturalnym środowisku; ptasiarstwo, turystyka ornitologiczna
SJP.pl
Obserwowanie ptaków, ptasiarstwo (ang. birdwatching) – rodzaj hobby polegający na obserwowaniu ptaków, gołym okiem lub przez przyrządy optyczne (lornetkę, lunetę). Towarzyszy temu zazwyczaj zgłębianie wiedzy na temat ich wyglądu, głosów, zachowań i biologii. Ponadto ptaki są zwykle fotografowane, niekiedy techniką digiscopingu. Miłośnicy tego hobby nazywani są ornitologami amatorami, ptasiarzami lub (rzadziej) ptakolubami. W przeciwieństwie do zawodowych ornitologów, ptasiarze są zwykle amatorami i nie prowadzą badań naukowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
starorzymski okręt wojenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mar. zob. diera.
Wiktionary
Diera, birema (od stgr. diērēs, łac. biremis) – określenie starożytnych galer wyposażonych w dwa rzędy wioseł, będących rozwinięciem konstrukcji monery. Inne greckie określenie takiego dwurzędowca to dikrotos.
Wikipedia
(1.1) dwurzędowiec, diera
Wiktionary
graniasta lub okrągła czapeczka bez daszka, część oficjalnego stroju duchownych, przedstawicieli sądownictwa, senatu uniwersyteckiego i profesury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okrągłe nakrycie głowy – oznaka bycia doktorem na wyższych uczelniach
(1.2) rel. kanciaste nakrycie głowy duchownych
(1.3) część oficjalnego stroju sędziów, prokuratorów i adwokatów
(1.4) stpol. męskie nakrycie głowy
Wiktionary
Biret (z łaciny birretum, czapeczka) – nakrycie głowy znane już w XIII wieku we Francji, a w Polsce popularne od wieku XV. Przybierało różne formy (beret). Najczęściej jednak niewielkie, kwadratowe i ściśle związane z funkcjami:
Wikipedia
(1.1-3) Biret jest obecnie częścią oficjalnego stroju członków senatu wyższej uczelni, duchownych i sędziów.
Wiktionary
IPA: ˈbʲirɛt, AS: bʹiret
Wiktionary
gatunek wodnego ptaka z rodziny kaczkowatych; kaczka srokata, kaczka pstrokata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Polysticta stelleri|ref=tak., pstrokaczka, kaczka srokata, gatunek kaczki edredonowej;
Wiktionary
Birginiak, kaczka srokata, kaczka pstrokata (Polysticta stelleri) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje północną Syberię i Alaskę; sporadycznie zalatuje do Polski. Jest narażony na wyginięcie.
Wikipedia
IPA: bʲirʲˈɟĩɲak, AS: bʹirʹǵĩńak
Wiktionary
(1.1) kaczka srokata, pstrokaczka, edredon Stellera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, po połączeniu z Czuną tworzy Tasiejewę;
Wiktionary
Biriusa (ros. Бирюса; Ona, Она; w górnym biegu Bolszaja Biriusa, Большая Бирюса) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na terenie Kraju Krasnojarskiego i obwodu irkuckiego.
Źródło rzeki znajduje się w paśmie górskim Dżugłymskij Chriebiet (część Sajanu Wschodniego). Płynie w kierunku północnym, przez Wyżynę Środkowosyberyjską. Łączy się z rzeką Czuna, tworząc Tasiejewę (dopływ Angary). Jej długość wynosi 1012 km, a powierzchnia dorzecza – 54 700 lub 55 800 km². Rzeka zamarznięta jest w okresie od października lub listopada do przełomu kwietnia i maja.
Wikipedia
(I 1942 - 27 I 1945) hitlerowski obóz koncentracyjny w Brzezince, część kompleksu obozowego Auschwitz
SJP.pl
Dawne niemieckie nazwy miejscowości:
Wikipedia
1. duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; berkut; bielik;
2. dawniej: strzała z orlimi piórami
SJP.pl
Birkut – polski herb szlachecki.
Wikipedia
państwo w Azji; Myanmar, Mjanma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. zob. Mjanma.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polska reprezentacja dobrze grała w meczu z Birmą, ale przegrała.
Wiktionary
IPA: ˈbʲirma, AS: bʹirma
Wiktionary
rzecz. Birmańczyk mos., Birmanka ż., birmański mrz.
przym. birmański
Wiktionary
(1.1) Mjanma, Myanmar, Republika Związku Mjanmy, Związek Mjanmy, daw. Burma
Wiktionary
potocznie: kot birmański
SJP.pl
obywatel Birmy (Mjanmy, Myanmaru); Mjanmańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Mjanmy (Birmy)
Wiktionary
IPA: bʲirˈmãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: bʹirmãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Birma ż., birmański m.
:: fż. Birmanka ż.
przym. birmański
Wiktionary
(1.1) Mjanmańczyk
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Mjanmy (Birmy)
Wiktionary
IPA: bʲirˈmãŋka, AS: bʹirmãŋka
Wiktionary
rzecz. Birma ż., birmański
:: fm. Birmańczyk mos.
przym. birmański
Wiktionary
(1.1) Mjanmanka
Wiktionary
związany z Birmą (Myanmarem, Mjanmą, państwem w Azji); myanmarski, mjanmański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Mjanma (Birma), wywodzący się z Mjanmy (Birmy), dotyczący Mjanmańczyków (Birmańczyków)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Mjanmy (Birmy);
Wiktionary
Język birmański (birm. မြန်မာဘာသာစကား) – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie ma status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.
Wikipedia
IPA: bʲirˈmãj̃sʲci, AS: bʹirmãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Birma ż., Birmańczyk m., Birmanka ż.
przym. birmańskojęzyczny
Wiktionary
(1.1) mjanmański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem birmańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem birmańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku birmańskim
Wiktionary
IPA: bʲirˈmãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bʹirmãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przym. birmański
rzecz. birmański mrz.
Wiktionary
1. [czytaj: bermingem] miasto w Anglii;
2. [czytaj: berminghem] nazwa kilku miast w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Anglii, siedziba władz hrabstwa West Midlands;
(1.2) geogr. toponim, nazwa dwudziestu trzech miejscowości i gmin w USA
(1.3) astr. krater księżycowy na północnym krańcu Mare Frigoris
Wiktionary
Birmingham (ang. wym. /ˈbɜːrmɪŋəm/) – miasto (city) i dystrykt metropolitalny w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie metropolitalnym West Midlands. W 2014 roku miasto liczyło 1 137 100 mieszkańców.
Wikipedia
przym. birminghamski
Wiktionary
[czytaj: bermingemczyk albo berminghemczyk] mieszkaniec Birminghamu
SJP.pl
[czytaj: bermingemka albo berminghemka] mieszkanka Birminghamu
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Birminghamem, dotyczący Birminghamu
Wiktionary
rzecz. Birmingham n./mrz.
Wiktionary
miasto w Rosji, stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, położone na Dalekim Wschodzie, między rzekami Birą i Bidżanem;
Wiktionary
Birobidżan (ros. Биробиджан, jid. ביראָבידזשאַן) – miasto w azjatyckiej części Rosji, położone na Dalekim Wschodzie między rzekami Birą i Bidżanem, blisko granicy chińsko-rosyjskiej i szlaku Kolei Transsyberyjskiej. Stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego.
Wikipedia
(1.1) Po długich dyskusjach co do rejonu, w którym miałoby się skupić żydowskie osadnictwo, wybór padł na Birobidżan, wokół którego utworzono Żydowski Obwód Autonomiczny.
Wiktionary
rzecz. birobidżanin mos., birobidżanka ż.
przym. birobidżański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Birobidżanu; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Birobidżanie powitali nas ciepłym – „Szolem” (Pokój wam).
Wiktionary
rzecz. Birobidżan mrz.
:: fż. birobidżanka ż.
przym. birobidżański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Birobidżanu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Birobidżan mrz.
:: fm. birobidżanin mos.
przym. birobidżański
Wiktionary
przymiotnik od: Birobidżan (stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Birobidżanu, związany z Birobidżanem
Wiktionary
(1.1) Eksperyment birobidżański przyciągnął minimalną liczbę ludności żydowskiej i został faktycznie zawieszony w okresie Wielkiego Terroru.
Wiktionary
rzecz. Birobidżan mrz., birobidżanin mos., birobidżanka ż.
Wiktionary
miłośnik, znawca, zbieracz rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek; birofilista
SJP.pl
Birofil (z niem. Bier piwo; gr. philos przyjaciel, miłujący) – miłośnik piwa, znawca gatunków, odmian i stylów piwnych, kolekcjoner rekwizytów związanych z piwem, np. etykiet, butelek, podkładek, naczyń i.in.
W odróżnieniu od piwosza birofil nie tylko lubi pić piwo, ale to zamiłowanie przeradza się w chęć zdobywania wiedzy o nim, oraz/lub zamiłowanie do zbierania akcesoriów związanych z piwowarstwem. Birofil-kolekcjoner buduje swoją kolekcję najczęściej z jednej dziedziny poszukując najstarszych, najcenniejszych, najrzadszych, najbardziej oryginalnych lub egzotycznych eksponatów np. etykiet z działających przed 1939 r. małych polskich browarów. Ceni unikalność posiadanego egzemplarza, zgłębia jego historię i okoliczności powstania. Dzięki swojej pasji kolekcjonerskiej odkrywa nowe eksponaty i próbuje ocalić od zniszczenia lub zapomnienia przedmioty piwowarskie związane z kulturą materialną przeszłych pokoleń.
Wikipedia
kolekcjonowanie piwnych akcesoriów: etykiet, kapsli, podstawek, szklanek, kufli, serwetek, butelek
SJP.pl
Birofilistyka (lub birofilia) – hobby polegające na kolekcjonowaniu akcesoriów związanych z piwem.
Wikipedia
miłośnik, znawca, zbieracz rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek; birofil
SJP.pl
miłośniczka, znawczyni, zbieraczka rekwizytów związanych z piwem, np. kapsli, puszek, etykiet, podkładek
SJP.pl
kolekcjonowanie przedmiotów związanych z piwem
SJP.pl
Birofilistyka (lub birofilia) – hobby polegające na kolekcjonowaniu akcesoriów związanych z piwem.
Wikipedia
zwiedzanie miejsc powiązanych z piwem, np. browarów, pubów itp. oraz smakowanie różnych gatunków piwa
SJP.pl
jednostka monetarna Etiopii (1 birr = 100 centów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Etiopii;
Wiktionary
Geografia:
Inne:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: bʲir, AS: bʹir
Wiktionary
mieszaniec powstały przez skojarzenie wielbłąda jednogarbnego (dromadera) z dwugarbnym (baktrianem); tulu, nar
SJP.pl
Birtugan, wielbłąd mieszany, tulu, nar – hybryda wielbłąda jednogarbnego (dromadera) z dwugarbnym (baktrianem). Są spotykane w Afganistanie, Kazachstanie, Iranie, Rosji i Turcji. Birtugany są większe i silniejsze od swoich rodziców, mają jeden garb i są łagodniejsze w obejściu. W Kazachstanie samice birtuganów (hybryda F1) krzyżuje się ponownie z baktrianem dla uzyskania hybrydy F2 (3/4 baktriana i 1/4 dromadera).
Wikipedia
czarny niedźwiedź z białawą podkową na piersi; zamieszkuje lasy Półwyspu Indochińskiego i wysp Indonezji; niedźwiedź malajski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Helarctos|Horsfield|ref=tak., drapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych występujący w południowej i południowo-wschodniej Azji;
Wiktionary
Biruang (Helarctos) – rodzaj ssaków drapieżnych z podrodziny Ursinae w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).
Wikipedia
(1.1) W Singapurze biruangi wyginęły.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Biruta (Birutė) – imię żeńskie pochodzenia litewskiego. Wywodzi się od słowa birti oznaczającego: „rozpraszać”, „wylewać”.
Imię należało w Polsce do rzadko nadawanych i takim pozostaje. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 160 kobiet o imieniu Biruta nadanym jako imię pierwsze oraz 64 kobiety noszące imię Biruta jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako pierwsze, imię Anna nosi 1 072 616 osób. Nieco do popularyzacji imienia przyczynił się Józef Ignacy Kraszewski.
Wikipedia
[czytaj: biriani] ryż zapiekany z mięsem i warzywami, danie kuchni indyjskiej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podwójnym rytuałem, dotyczący podwójnego rytuału
Wiktionary
(1.1) Archeolodzy odkryli cmentarzysko birytualne z X wieku.
Wiktionary
rzecz. rytuał mrz.
przym. rytualny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Birż, związany z Birżami
Wiktionary
(1.1) W 1811 roku Radziwiłłowie z linii nieświeskiej, pod pretekstem niespłaconych długów, tracą dobra birżańskie na rzecz Tyszkiewiczów.
Wiktionary
rzecz. Birże nmos., birżanin m., birżanka ż.
Wiktionary
dodatkowy występ na życzenie publiczności
SJP.pl
Bis (z łac. „dwa razy, jeszcze raz”) – dodatkowy utwór, wykonany poza programem koncertu na życzenie publiczności.
Także entuzjastyczny okrzyk publiczności domagającej się ponownego wykonania utworu lub wykonania dodatkowego utworu, nieprzewidzianego w programie.
Określenie to użyte przy zapisie tekstu piosenki oznacza, że daną zwrotkę lub jej część należy powtórzyć.
Wikipedia
węglowodór nienasycony z grupy terpenów (seskwiterpen), składnik olejków eterycznych, np. cytryny, oregano
SJP.pl
alkohol terpenowy uzyskiwany głównie z rumianku, działający kojąco
SJP.pl
węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, disacharyd, dwucukier, bioza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. wałkoń, nierób
Wiktionary
rzecz. bisagowani n.
czas. bisagować ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. wymigiwać się od pracy, leniuchować
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. włóczyć się
Wiktionary
rzecz. bisaga mos., bisagowani n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obijanie się, nieróbstwo
Wiktionary
rzecz. bisaga mos.
czas. bisagować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka rdzennej ludności zamieszkującej północno-zachodnie wybrzeże wyspy Borneo
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Bisajanin mos.
Wiktionary
wykonanie tremola na harfie
SJP.pl
Bischofshofen – miasto, ośrodek narciarski i wypoczynkowy w Austrii, w kraju związkowym Salzburg, w powiecie St. Johann im Pongau, w dolinie rzeki Salzach.
Znajduje się tu kompleks skoczni narciarskich, w tym najbardziej znana skocznia im. Paula Ausserleitnera, na której corocznie 6 stycznia kończy się Turniej Czterech Skoczni.
W mieście jest stacja kolejowa Bischofshofen.
Liczy 10309 mieszkańców (1 stycznia 2015).
Wikipedia
odległość dwóch oktaw; termin stosowany w traktatach teoretycznych Średniowiecza i Renesansu
SJP.pl
skrót od: Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych
SJP.pl
Bise – lokalny wiatr wiejący głównie ze wschodu i północnego wschodu, nad obniżeniem między Alpami a Jurą. Latem przynosi suche powietrze, pogoda jest słoneczna, a temperatura odpowiednia do pory roku. Zimą napływające powietrze jest zimne i wilgotne oraz duże niskie zachmurzenie. Efekty wiatru są szczególnie odczuwalne w okolicy Genewy.
Powstaje gdy nad Morzem Śródziemnym jest niż, a nad północną częścią środkowej Europy jest wyż.
Wikipedia
podział na dwa segmenty
SJP.pl
potocznie o biseksualiście; bi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) określenie roku przestępnego;
Wiktionary
(1.1) W 45 roku p.n.e. Rzymianie wprowadzili rok bisekstylny, aby co cztery lata wyrównać czas.
Wiktionary
IPA: ˌbʲisɛkˈstɨlnɨ, AS: bʹisekstylny
Wiktionary
rzecz. bisekstyl
Wiktionary
osoba odczuwająca pociąg płciowy do mężczyzn i kobiet; potocznie: biseks, bi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) seks. osoba odczuwająca pociąg seksualny do ludzi obydwu płci
Wiktionary
Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.
Wikipedia
(1.1) Był to film o starszym homoseksualiście zakochanym w młodszym biseksualiście, który ma romans z kobietą - sytuacja ta nie była mi obca.
Wiktionary
IPA: ˌbʲisɛksuwaˈlʲista, AS: bʹiseksuu̯alʹista
Wiktionary
rzecz. biseksualizm m., biseksualność ż., biseks m.
:: fż. biseksualistka ż.
przym. biseksualny
Wiktionary
(1.1) pot. biseks; środ. LGBT bizon
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. kobieta odczuwająca pociąg seksualny do ludzi obydwu płci
Wiktionary
IPA: ˌbʲisɛksuwaˈlʲistka, AS: bʹiseksuu̯alʹistka
Wiktionary
rzecz. biseksualizm m., biseksualność ż., biseks m.
:: fm. biseksualista m.
przym. biseksualny
Wiktionary
popęd płciowy do obojga płci; biseksualność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. odczuwanie popędu płciowego do osobników obu płci;
(1.2) biol. występowanie u danego osobnika gruczołów płciowych zarówno męskich, jak i żeńskich
Wiktionary
Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.
Wikipedia
IPA: ˌbʲisɛksuˈwalʲism̥, AS: bʹiseksuu̯alʹism̦
Wiktionary
rzecz. seks mrz., biseksualność ż., biseksualista m., biseksualistka ż.
przym. biseksualny
Wiktionary
(1.1) biseksualność
(1.2) dwupłciowość, obupłciowość, obojnactwo, obojnaczość, obojnaczność, hermafrodytyzm, interseksualizm
Wiktionary
popęd płciowy do obojga płci; biseksualizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest biseksualne; cecha tych, którzy są biseksualni
Wiktionary
Biseksualność (z łac. bi „oboje, dwa” oraz z łac. sexualis „płciowy”), także: biseksualizm – romantyczny lub seksualny pociąg, oraz zachowania seksualne wobec zarówno mężczyzn, jak i kobiet, bądź też wobec więcej niż jednej płci biologicznej lub kulturowej. Jest również definiowany jako romantyczny lub seksualny pociąg do osób każdej płci lub tożsamości płciowej, których poprawnym określeniem jest panseksualność lub omniseksualność.
Wikipedia
rzecz. seks mrz., biseksualizm m., biseksualista m., biseksualistka ż.
przym. biseksualny
przysł. biseksualnie
Wiktionary
1. obupłciowy, hermafrodytyczny; obojnaczy, obojnacki;
2. taki, który odczuwa pociąg seksualny do obu płci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) seks. odczuwający pociąg seksualny do osobników obu płci
(1.2) biol. dotyczący organizmu obupłciowego
Wiktionary
(1.1) O tym aktorze opowiada się, że jest biseksualny.
(1.1) Bifobia może dotykać osoby, które niekoniecznie są biseksualne, ale są postrzegane jako takie.
Wiktionary
IPA: ˌbʲisɛksuˈwalnɨ, AS: bʹiseksuu̯alny
Wiktionary
rzecz. biseksualistka ż., seks mrz., biseksualizm m., biseksualista m., biseksualność ż.
Wiktionary
(1.1) żart. i na żagiel, i na parę
(1.2) dwupłciowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obupłciowy
Wiktionary
lek używany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, układu moczowego i przewodu pokarmowego
SJP.pl
Kotrimoksazol (farm. Cotrimoxazolum ang. co-trimoxazole) – farmaceutyczna nazwa preparatu złożonego, zawierającego mieszaninę trimetoprimu z sulfametoksazolem (klasyfikacja ATC: J01EE01) w stosunku 1:5, o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.
Wikipedia
bisfenol A - związek stosowany w produkcji tworzyw sztucznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. biustonosz
Wiktionary
(1.1) Zeflik, kaj je mój bishalter?
Wiktionary
(1.1) lajbik
Wiktionary
Wikipedia
1. naszyjnik z pereł naszywanych na jedwabnej taśmie;
2. dawniej: cenna tkanina, najczęściej lniana;
3. wydzielina gruczołu bisiorowego małży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych małży;
(1.2) daw. cienka tkanina wyrabiania z bisioru (1.1)
(1.3) daw. delikatna i kosztowna tkanina (bawełniana, lniana lub wełniana)
(1.4) wisior, feston, girlanda
(1.5) lśniące paciorki
Wiktionary
Bisior (starorus. biser – naszyjnik z pereł) – wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych, głównie morskich małży (omułek, szołdra) lub rzadko słodkowodnych (racicznica). Wśród gatunków występujących w Polsce bisior wytwarza racicznica zmienna.
Wikipedia
(1.3) Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorem albo lamą kryte, stoły z marmuru i alabastru […]
(1.3) Sam pan Sobieski stanął w kapiącym od złota i bisiorów namiocie Husseina-baszy i z niego wieści o szczęśliwym zwycięstwie na wszystkie strony przez lotnych gońców rozsyłał.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiɕɔr, AS: bʹiśor
Wiktionary
przym. bisiorowy
Wiktionary
(1.2) morski jedwab
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Bisiorka (Biziura lobata) – trudny do sklasyfikowania gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Australię razem z Tasmanią. Samce są większe, bardziej barwne i posiadające unikalny wśród kaczek przydatek głowowy na brodzie, który podczas toków może się powiększać do rozmiarów piłki golfowej. Samice także mają ten płat skórny, ale jest on mniejszy i nie tak ciemny jak u samca. Gatunek ten żywi się głównie bezkręgowcami (mięczakami, małżami i owadami), choć czasem zjada również materię roślinną, a nawet kaczęta innych blaszkodziobych. Według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem, klasyfikuje się ją jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern).
Wikipedia
1. związany z Zatoką Biskajską, zatoką między Francją a Półwyspem Iberyjskim;
2. wieloryb a. wal biskajski - ssak o czarnym ubarwieniu, możliwe też białe plamy, osiągający długość ciała 13-18 metrów i nawet ponad 50 ton masy ciała, żyjący w wodach oceanicznych, zagrożony wyginięciem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dosł. związany z Bizkaią, dotyczący Bizkai (krainy w Kraju Basków)
(1.2) związany z Zatoką Biskajską, dotyczący Zatoki Biskajskiej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt języka baskijskiego używany w Bizkai
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj zjedliśmy dorsz po biskajsku.
Wiktionary
rzecz. Biskajczyk mos., Biskajka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim, położona nad rzeką Strwiąż;
Wiktionary
Biskowice (ukr. Бісковичі) – wieś w zachodniej Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim, w siedziba hromady Biskowice.
Ludność: ok. 2000 – 2500 mieszkańców. Położona nad rzeką Strwiąż.
We wsi jest przystanek kolejowy Biskowice.
Wikipedia
przym. biskowicki
Wiktionary
w Kościołach katolickich i prawosławnych: duchowny mający najwyższy stopień święceń kapłańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. w kościołach chrześcijańskich duchowny wysokiego szczebla, ze święceniami biskupimi lub ordynowany na urząd biskupi, najczęściej kierujący diecezją;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tylko biskup może udzielić bierzmowania.
(1.1) Małżeństwo niedopełnione, zawarte przez ochrzczonych lub między stroną ochrzczoną i stroną nieochrzczoną, może być ze słusznej przyczyny rozwiązane przez Biskupa Rzymskiego, na prośbę obydwu stron lub tylko jednej, choćby druga się nie zgadzała.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiskup, AS: bʹiskup
Wiktionary
rzecz. biskupstwo n., Biskupin m., Biskupiec m., Biskupice nmos., Biskupów m., Biskupie n., arcybiskup m., arcybiskupstwo n.
:: zdrobn. biskupek m.
:: fż. biskupa ż., biskupka ż.
przym. biskupi, arcybiskupi, biskupiński
skr. bp
Wiktionary
(1.1) ordynariusz, apostoł, purpurat; skr. bp
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. zwierzchniczka kościelna wysokiego szczebla, zwykle luterańskiego, kierująca diecezją
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od biskup
Wiktionary
(1.1) W 2023 r. pierwsza Polska została biskupą Kościoła luterańskiego w Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
rzecz. biskupstwo n., arcybiskup m., Biskupin m., biskupek m., Biskupiec m., Biskupice nmos., Biskupów m., Biskupie n., arcybiskup m., arcybiskupstwo n.
:: fm. biskup m.
:: zdrobn. biskupka ż.
przym. biskupi, biskupiński, arcybiskupi
skr. bp, abp
Wiktionary
(1.1) biskupka
Wiktionary
mieszkaniec Biskupca
SJP.pl
mieszkanka Biskupca
SJP.pl
1. taki, który jest charakterystyczny dla biskupa lub jest w posiadaniu biskupa;
2. taki, który jest fioletowy z odcieniem amarantowym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. dotyczący do biskupa, związany z biskupem
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor amarantowofioletowy, taki jak kolor szaty biskupa
forma rzeczownika.
(3.1) M. i W. lm. od: biskup
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyjął święcenia biskupie w nowej katedrze.
Wiktionary
IPA: bʲisˈkupʲi, AS: bʹiskupʹi
Wiktionary
rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskupinianka ż., biskup mos., biskupowanie n., biskupstwo n., biskupszczyzna ż., Biskupin mrz., Biskupiec m., Biskupice nmos.
czas. przest. biskupować ndk.
Wiktionary
(1.1) episkopalny
Wiktionary
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. dzielnica Zabrza;
3. wieś na Słowacji
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Biskupice
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w powiecie olsztyńskim;
Wiktionary
Biskupiec (lub Biskupiec Reszelski; niem. Bischofsburg) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biskupiec. Miasto położone jest na Pojezierzu Olsztyńskim nad rzeką Dymer.
Wikipedia
IPA: bʲisˈkupʲjɛt͡s, AS: bʹiskupʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskupczanin m., biskupczanka ż., biskup mos., biskupstwo n.
przym. biskupiecki, biskupi
Wiktionary
przymiotnik od: Biskupiec, Biskupiec Pomorski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Biskupca
(1.2) dotyczący Biskupca Pomorskiego
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Biskupiec m., biskupczanin m., biskupczanka ż.
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. osiedle we Wrocławiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa dzielnicy Wrocławia oraz kilku wsi w Polsce;
(1.2) archeol. nazwa stanowiska archeologicznego na Pojezierzu Gnieźnieńskim związanego z kręgiem kultury łużyckiej;
Wiktionary
Gród w Biskupinie – stanowisko archeologiczne na Pojezierzu Gnieźnieńskim we wsi Biskupin w województwie kujawsko-pomorskim. Odkrycie osady było jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach polskiej i europejskiej archeologii.
Wikipedia
(1.1) Moja babcia mieszka w Biskupinie i jeżdżę do niej co roku na wakacje.
(1.2) Zachowane szczątki grodu w Biskupinie pochodzą z ósmego wieku p.n.e..
Wiktionary
IPA: bʲisˈkupʲĩn, AS: bʹiskupʹĩn
Wiktionary
rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskup mos., biskupinianin mos., biskupinianka ż., biskupstwo n., arcybiskup mos.
przym. biskupi, biskupiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Biskupina
(1.2) osoba pochodząca z Biskupina, urodzona w Biskupinie
Wiktionary
(1.2) Lechosław jest rodowitym biskupinianinem.
Wiktionary
rzecz. Biskupin mrz.
:: fż. biskupinianka ż.
przym. biskupiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Biskupina
(1.2) kobieta pochodząca z Biskupina, urodzona w Biskupinie
Wiktionary
rzecz. Biskupin mrz.
:: fm. biskupinianin m.
przym. biskupi, biskupiński
Wiktionary
przymiotnik od: Biskupin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Biskupina
Wiktionary
(1.1) Uczeni coraz częściej kwestionują prasłowiańskość osady biskupińskiej.
Wiktionary
rzecz. biskupa ż., biskupka ż., biskup mos., Biskupin m., biskupinianin mos., biskupinianka ż.
Wiktionary
w niektórych Kościołach chrześcijańskich: kobieta mająca najwyższy stopień święceń kapłańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. w kościołach chrześcijańskich duchowna wysokiego szczebla, ze święceniami biskupimi lub ordynowana na urząd biskupi, najczęściej kierująca diecezją
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biskup senior i biskupka señorita spróbowali ostrej enchillady.
Wiktionary
rzecz. biskupstwo n., arcybiskupstwo n., arcybiskup mos., Biskupin mrz., Biskupiec mrz., Biskupice nmos., Biskupów mrz., Biskupie n., biskupek mos.
:: fm. biskup mos.
przym. biskupi, arcybiskupi, biskupiński
Wiktionary
(1.1) kobieta biskup
Wiktionary
Biskupnica (niem. Bischofswalde, kaszub. Biskùpnica) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów przy trasie linii kolejowej Człuchów-Szczecinek. Wieś jest siedzibą sołectwa Biskupnica, w którego skład wchodzi również miejscowość Gębarzewo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. jednostka podziału terytorialnego w Kościele; diecezja
2. urząd, godność biskupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. godność, urząd biskupa
(1.2) kośc. praw. administracyjny okręg kościelny pod jurysdykcją biskupa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten polski purpurat nie cenił sobie swojego biskupstwa.
(1.2) To biskupstwo ustanowił Ojciec Święty Jan Paweł II.
(1.2) Biskupstwo pomezańskie jest diecezją tytularną bp. Adama Wodarczyka.
Wiktionary
rzecz. biskupa ż., biskup m., Biskupin m., Biskupiec m., Biskupice nmos., biskupka ż.
przym. biskupi
Wiktionary
(1.2) diecezja; skr. bpstwo
Wiktionary
1. lekkie, dobrze wypieczone ciasto cukiernicze; biszkopt;
2. trwałe pieczywo cukiernicze, np. herbatnik, suchar;
3. przedmiot dekoracyjny przypominający marmur;
4. półprodukt w przemyśle ceramicznym; biszkopt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wstępnie wypalona ceramika przed szkliwieniem;
(1.2) ceramika nieszkliwiona o powierzchni przypominającej marmur
(1.3) cuk. ciasto biszkoptowe
Wiktionary
Zobacz też: Bisquit
Wikipedia
przym. biskwitowy
rzecz. biskwitowanie n.
Wiktionary
(1.3) ciasto biszkoptowe, biszkopt
Wiktionary
wyżarzać surowy wyrób ceramiczny przed szkliwieniem w temperaturze 900°C
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. wypalanie surowego wyrobu ceramicznego przed szkliwieniem
Wiktionary
rzecz. biskwit m.
czas. biskwitować
Wiktionary
język kreolski powstały na bazie angielskiego, język urzędowy Vanuatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. jeden z języków urzędowych na Vanuatu;
Wiktionary
Język bislama (od fr. bichelamar, bêche-de-mer) – język kreolski powstały na bazie angielskiego. Jest jednym z języków urzędowych na Vanuatu, gdzie stanowi środek komunikacji międzygrupowej (lingua franca). Posługuje się nim około 200 tys. osób.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bislama
* baskijski: (1.1) bislama
* słowacki: (1.1) bislama ż.
* szwedzki: (1.1) bislama
* włoski: (1.1) bislama m.
źródła.
== bislama (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. bislama
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bʲisˈlãma, AS: bʹislãma
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bislama
* baskijski: (1.1) bislama
* słowacki: (1.1) bislama ż.
* szwedzki: (1.1) bislama
* włoski: (1.1) bislama m.
źródła.
== bislama (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. bislama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; basmala, bismilla, bismillah
SJP.pl
[czytaj: bismark] nazwisko, np. Otto von Bismarck (1815-98), niemiecki książę, pierwszy kanclerz zjednoczonego cesarstwa niemieckiego
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Bismarcka, charakterystyczny dla Bismarcka
SJP.pl
formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; bismala, basmala, bismillah
SJP.pl
Basmala (arab. بسملة) – formuła „w imię Boga miłosiernego litościwego” (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم, Bi-ismi Allāhi Ar-Raḥmāni Ar-Raḥīm) rozpoczynająca prawie każdą surę Koranu, którą praktykujący muzułmanin rozpoczyna każdą ważniejszą czynność i która świadczy o przynależności do ummy.
Wikipedia
formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; bismala, bismilla, basmala
SJP.pl
Basmala (arab. بسملة) – formuła „w imię Boga miłosiernego litościwego” (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم, Bi-ismi Allāhi Ar-Raḥmāni Ar-Raḥīm) rozpoczynająca prawie każdą surę Koranu, którą praktykujący muzułmanin rozpoczyna każdą ważniejszą czynność i która świadczy o przynależności do ummy.
Wikipedia
odgrywać, odśpiewywać bis; powtarzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. powtarzanie utworu albo wykonywanie dodatkowego utworu na życzenie publiczności
Wiktionary
rzecz. bis m.
czas. bisować
Wiktionary
przymiotnik od: bis
SJP.pl
stolica Gwinei Bissau
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Gwinei Bissau;
Wiktionary
Bissau – stolica Gwinei Bissau. Jest największym miastem i głównym portem kraju z 427 400 mieszkańcami (2007). Położone na wyspie u ujścia rzeki Gêba do Oceanu Atlantyckiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Bissau|Ms=Bissau.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bissauczyk mos., bissauka ż.
przym. bissauski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bissau
* arabski: (1.1) بيساو
* azerski: (1.1) Bisau
* baskijski: (1.1) Bissau
* bułgarski: (1.1) Бисау
* czeski: (1.1) Bissau
* francuski: (1.1) Bissau
* hiszpański: (1.1) Bisáu
* koreański: (1.1) korpłd|비사우., korpłn|비싸우.
* słowacki: (1.1) Bissau n.
* szwedzki: (1.1) Bissau n.
* ukraiński: (1.1) Бісау
* włoski: (1.1) Bissau ż.
źródła.
== Bissau (język angielski.) ==
thumb|Bissau (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Bissau
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbʲisːaw, AS: bʹi•sau̯
Wiktionary
rzecz. bissauczyk mos., bissauka ż.
przym. bissauski
Wiktionary
[czytaj: bissałczyk] mieszkaniec Bissau (stolicy Gwinei Bissau)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bissau; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Bissau n.
:: fż. bissauka ż.
przym. bissauski
Wiktionary
[czytaj: bissałka] mieszkanka Bissau (stolicy Gwinei Bissau)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bissau; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Bissau n.
:: fm. bissauczyk mos.
przym. bissauski
Wiktionary
→ Bissau [czytaj: bissałski]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Bissau
Wiktionary
IPA: bʲisˈːawsʲci, AS: bʹi•sau̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bissau n., bissauczyk mos., bissauka ż.
Wiktionary
nazwisko, np. Henryk Bista (zm. 1997), aktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) perska moneta o wartości 20 dinarów;
Wiktionary
Bisti – perska moneta o wartości 20 dinarów, bita od XVI wieku. Bisti najdłużej emitowano w Gruzji pod okupacją rosyjską – do 1810 r., gdzie odpowiadała dwóm kopiejkom.
Wikipedia
IPA: ˈbʲistʲi, AS: bʹistʹi
Wiktionary
kremplina; we włókiennictwie:
1. skędzierzawiona przędza syntetyczna o dużej puszystości;
2. tkanina, dzianina z tej przędzy;
3. potocznie: odzież z takiej dzianiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. przędza syntetyczna produkcji polskiej o dużej puszystości; także tkanina, dzianina z tej przędzy;
(1.2) pot. ubranie z bistoru (1.1)
Wiktionary
Kremplina – nazwa handlowa dzianiny z włókna poliestrowego, która była popularna w Polsce w latach 70. XX wieku. Była wykorzystywana do szycia garniturów i sukienek; nie rozciągająca się, nieprzewiewna i nie gniotąca się. Z ang. 'crimplene'.Cieńszy zamiennik krempliny to bistor.
Wikipedia
IPA: ˈbʲistɔr, AS: bʹistor
Wiktionary
przym. bistorowy
Wiktionary
(1.1) kremplina
Wiktionary
przymiotnik od: bistor
SJP.pl
ciemnobrązowa farba sporządzana z sadzy drzewnej, stosowana w średniowieczu w malarstwie akwarelowym i ceramicznym
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj baru z prostymi daniami, zakąskami, alkoholami; niewielka restauracja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. gastr. niewielka restauracja, winiarnia, bar z zakąskami i napojami alkoholowymi;
Wiktionary
Bistro – niewielki, często zajmujący narożny budynek lokal gastronomiczny, który jest specyficzną kombinacją restauracji z barem i kawiarnią.
Zazwyczaj w bistrach panuje klimat luźnej elegancji, który odróżnia te lokale od typowych, poważnych restauracji. Jest to zwykle miejsce, gdzie można zarówno przekąsić coś „na szybko” przy kontuarze baru, popijając kieliszkiem wina albo filiżanką kawy, jak i zjeść pełny obiad przy małym, okrągłym stoliku. Charakterystyczną cechą bistr paryskich są przeszklone ściany uchylne, które latem są otwierane na oścież, tak aby „ulica wchodziła do wnętrza lokalu”.
Wikipedia
(1.1) Wciąż wspominam to bistro na Montmartre i jego niepowtarzalną atmosferę.
(1.1) Gdzieś w Paryżu mieście jest małe, nocne bistro • Gdzie z napojów pija się tylko wódkę czystą.
Wiktionary
IPA: ˈbʲistrɔ, AS: bʹistro
Wiktionary
kwaśny siarczan sodowy
SJP.pl
bisurmanin; dawniej:
1. pogardliwie o wyznawcy islamu;
2. urwis, hultaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pogard. wyznawca islamu
Wiktionary
rzecz. bisurmanin mos.
czas. bisurmanić
Wiktionary
1. robić, co się chce, prowadzić hulaszcze życie; hulać, bradziażyć, lumpować, lampartować się;
2. łobuzować, psocić, rozrabiać;
3. uwodzić czyjąś żonę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. nawracać na wiarę mahometańską; turczyć
czasownik zwrotny niedokonany bisurmanić się
(2.1) daw. wieść hulaszcze życie
(2.2) daw. psocić
(2.3) daw. przyjmować islam; Gloger|Bisurman|bisurman.
Wiktionary
(2.2) Młodzi bisurmanili się, urządzali psie figle, starsi pili alkohol, urządzali burdy.
Wiktionary
IPA: ˌbʲisurˈmãɲit͡ɕ, AS: bʹisurmãńić
Wiktionary
rzecz. bisurmaństwo n., bisurman m., bisurmanienie n., bisurmanin mos.
Wiktionary
(2.3) turczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bisurmanić.
Wiktionary
czas. bisurmanić
rzecz. bisurmanin mos.
Wiktionary
bisurman; dawniej:
1. pogardliwie o wyznawcy islamu;
2. urwis, hultaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pogard. wyznawca islamu
Wiktionary
rzecz. bisurman m., bisurmanienie n.
czas. bisurmanić
przym. bisurmański
Wiktionary
(1.1) stpol. bisurman; przest. mahometanin, islamista; neutralnie muzułmanin
Wiktionary
→ bisurman, → bisurmanin (dawniej, pogardliwie: muzułmański)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. mahometański, islamski
Wiktionary
IPA: ˌbʲisurˈmãj̃sʲci, AS: bʹisurmãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. bisurmanin mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bisz, właśc. Jarosław Jaruszewski (ur. 9 maja 1984 w Bydgoszczy) – polski raper, poeta i producent muzyczny. Jarosław Jaruszewski znany jest przede wszystkim z występów w zespole hip-hopowym B.O.K. Współtworzył także duety wraz z producentami muzycznymi Kosą i Pekro. Prowadzi ponadto solową działalność artystyczną.
Bisz współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Miuosh, Vixen, Tau (Medium), Cira, Buka oraz Vienio, Sarius, czy VNM.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Biszcza (do 30 grudnia 1999 Biszcza Pierwsza) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Biszcza. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Łazowną.
Wieś królewska Biescza, położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym krzeszowskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego.
Wikipedia
Biszewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Grodzisk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Dziadkowicach.
Wikipedia
→ Biszkek (stolica Kirgistanu); biszkekański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Biszkek, związany z miastem Biszkek
Wiktionary
IPA: bʲiˈʃkɛt͡sʲci, AS: bʹiškecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Biszkek mrz., biszkekańczyk mos., biszkekanka ż.
przym. biszkekański
Wiktionary
(1.1) biszkekański
Wiktionary
stolica Kirgistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Kirgistanu;
Wiktionary
Biszkek (kirg. Бишкек, trl. Biškek, trb. Biszkek; ros. Бишкек, trl. Biškek, trb. Biszkiek; do roku 1926 Piszpek, w latach 1926–1991 Frunze) – stolica i największe miasto Kirgistanu, położone w Tienszanie u podnóża Gór Kirgiskich w Kotlinie Czujskiej, nad rzekami Ała Arcza i Ałamedin. Na północy miasto przecina kanał Wielki Czujski.
Wikipedia
IPA: ˈbʲiʃkɛk, AS: bʹiškek
Wiktionary
rzecz. biszkekańczyk mos., biszkekanka ż.
przym. biszkekański, biszkecki
Wiktionary
(1.1) hist. Biszbek, Piszpek, Frunze
Wiktionary
mieszkaniec Biszkeku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Biszkeku; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Biszkek mrz.
:: fż. biszkekanka ż.
przym. biszkecki, biszkekański
Wiktionary
mieszkanka Biszkeku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Biszkeku; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Biszkek mrz.
:: fm. biszkekańczyk mos.
przym. biszkecki, biszkekański
Wiktionary
→ Biszkek (stolica Kirgistanu); biszkecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Biszkekiem (stolicą Kirgistanu)
Wiktionary
przym. biszkecki
rzecz. biszkekańczyk mos., Biszkek mrz., biszkekanka ż.
Wiktionary
(1.1) biszkecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. biszkopt
Wiktionary
IPA: ˈbʲiʃkɔkt, AS: bʹiškokt
Wiktionary
zdrobnienie od: biszkopt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od biszkopt
Wiktionary
(1.1) To nie biszkopt, lecz tylko mały biszkopcik.
Wiktionary
rzecz. biszkopt m.
przym. biszkoptowy
Wiktionary
wyrób cukierniczy z ciasta o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cuk. spoż. lekkie, suche ciasto używane do wyrobów cukierniczych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) kulin. ciastko z biszkoptu (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) środ. harc. nowy harcerz, bez stopnia, przed Przyrzeczeniem Harcerskim
Wiktionary
Ciasto biszkoptowe (biszkopt, daw. biszkokt, z łac. bis coctus = dwa razy gotowany) – rodzaj lekkiego ciasta przyrządzanego na bazie jaj z małym dodatkiem mąki pszennej i cukru. Przy wyrobie niektórych wyrobów biszkoptowych dodaje się też niewielką ilość tłuszczu (nie mylić z ciastem biszkoptowo-tłuszczowym). Ciasto biszkoptowe charakteryzuje się lekkością, puszystością, porowatością i elastycznością.
Wikipedia
(1.1) Do biszkoptu potrzebnych będzie pięć jajek.
(1.1) Upiekłam dwa biszkopty, teraz muszę poprzekładać je masami.
(2.1) Zrobić sernik na zimno na biszkoptach czy na herbatnikach?
Wiktionary
IPA: ˈbʲiʃkɔpt, AS: bʹiškopt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. biszkopcik
przym. biszkoptowy
Wiktionary
(1.1) biskwit; stpol. biszkokt
Wiktionary
związany z biszkoptem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. dotyczący biszkoptu, związany z biszkoptem
Wiktionary
(1.1) Nie lubię, ciasta biszkoptowego, zawsze zjadam samą galaretkę.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiʃkɔpˈtɔvɨ, AS: bʹiškoptovy
Wiktionary
rzecz. biszkopt m., biszkopcik m.
Wiktionary
wyrób cukierniczy z ciasta o tej samej nazwie
SJP.pl
Ciasto biszkoptowe (biszkopt, daw. biszkokt, z łac. bis coctus = dwa razy gotowany) – rodzaj lekkiego ciasta przyrządzanego na bazie jaj z małym dodatkiem mąki pszennej i cukru. Przy wyrobie niektórych wyrobów biszkoptowych dodaje się też niewielką ilość tłuszczu (nie mylić z ciastem biszkoptowo-tłuszczowym). Ciasto biszkoptowe charakteryzuje się lekkością, puszystością, porowatością i elastycznością.
Wikipedia
minerał, uwodniony chlorek magnezu
SJP.pl
Biszofit – minerał z grupy halogenków, którego głównym składnikiem jest sześciowodny chlorek magnezu, MgCl2·6H2O.
Jest ewaporatem powstałym na dnie morskim w okresie permu.
Został on odkryty w Staßfurcie przez niemieckiego geologa Gustava Bischofa w drugiej połowie XIX wieku. Minerał otrzymał nazwę na cześć swojego odkrywcy.
Wikipedia
potocznie: pies rasy bichon frise
SJP.pl
tradycyjny męski płaszcz arabski wykonany z wełny
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bisztynka
(1.2) osoba pochodząca z Bisztynka, urodzona w Bisztynku
Wiktionary
(1.1) Bisztynczanie z niechęcią przyjęli decyzję o zmianie nazw ulic Pawła Findera i Mariana Buczka.
Wiktionary
rzecz. Bisztynek m.
:: fż. bisztynczanka ż.
przym. bisztynecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bisztynka
Wiktionary
rzecz. Bisztynek m.
:: fm. bisztynczanin m.
przym. bisztynecki
Wiktionary
przymiotnik od: Bisztynek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bisztynka, związany z Bisztynkiem
Wiktionary
(1.1) Dali na mszę za duszę babki w bisztyneckim kościele.
Wiktionary
rzecz. Bisztynek m., bisztynczanin mos., bisztynczanka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Bisztynek (niem. Bischofstein) – miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bisztynek.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Bisztynek liczył 2156 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Dodatkowo Bisztynek otrzymał 30 włók we wsi Dąbrowa.
Wiktionary
IPA: bʲiˈʃtɨ̃nɛk, AS: bʹištỹnek
Wiktionary
rzecz. bisztynczanin mos., bisztynczanka ż.
przym. bisztynecki
Wiktionary
mieszkaniec Bisztynka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Bisztynka (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; beat, bigbit, big-beat, mocne uderzenie;
2. w muzyce: równomierne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu; beat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. mat. najmniejsza porcja informacji, liczba binarna, mogąca przyjąć wartości 0 lub 1;
(1.2) techn. wymienna końcówka w elektrycznych narzędziach do wkręcania;
(1.3) muz. rytmiczne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu
Wiktionary
Bit (z ang., kawałek, także skrót od binary digit, czyli cyfra dwójkowa) – najmniejsza ilość informacji potrzebna do określenia, który z dwóch równie prawdopodobnych stanów przyjął układ. Jednostka logiczna.
Jest to również najmniejsza jednostka informacji używana w odniesieniu do sprzętu komputerowego, a oznaczana jest za pomocą „b”. Często mylnie używa się podstawowych przedrostków z układu SI (o mnożniku 1000), podczas gdy powinny być stosowane przedrostki binarne (mnożnik 1024). Należy więc zachować ostrożność przy interpretacji treści.
Wikipedia
(1.1) Najstarszy bit w kodzie U2 informuje o znaku liczby.
(1.2) Po dłuższym użytkowaniu wkrętarki tępią się bity.
Wiktionary
IPA: bʲit, AS: bʹit
Wiktionary
przym. bitowy
Wiktionary
(1.1) skr. b
(1.2) grot
Wiktionary
[czytaj: biczfejs] środowiskowo: wrogi wyraz twarzy, głównie u kobiety; bitch face, biczfejs
SJP.pl
[czytaj: bitkojn] kryptowaluta stworzona w 2009 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) finans. jedna z kryptowalut, wprowadzona do użytku w 2009 roku;
Wiktionary
Bitcoin – elektroniczny system gotówkowy peer-to-peer. Kryptowaluta bitcoin została wprowadzona w 2009 roku przez osobę, bądź grupę osób, o pseudonimie Satoshi Nakamoto. Nazwa Bitcoin odnosi się także do otwartoźródłowego oprogramowania węzłów (Bitcoin Core), tworzących sieć komputerową typu peer-to-peer (Bitcoin Network).
Cyfrowa waluta, która działa niezależnie od banków i rządów, polegająca na oprogramowaniu peer-to-peer i kryptografii.
Wikipedia
(1.1) Oczywiście technologia blockchain wywodzi się od bitcoinów, ale dziś wcale nie służy tylko i wyłącznie do obsługi tej kryptowaluty.
Wiktionary
przym. bitcoinowy
Wiktionary
Bitels, beatles, bitles; potocznie:
1. członek zespołu The Beatles;
2. osoba naśladująca wyglądem członków The Beatles
SJP.pl
Bitels, beatles, bitles; potocznie:
1. członek zespołu The Beatles;
2. osoba naśladująca wyglądem członków The Beatles
SJP.pl
The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.
Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.
Wikipedia
beatlesówka, bitlesówka, bitelsówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku;
2. skórzany but na wysokim obcasie, z wąskim i długim noskiem i cholewką sięgającą do kostki, popularny w latach 60. XX wieku
SJP.pl
rzadko: przypominający wyglądem bitelsa - członka zespołu The Beatles; bitlesowaty, bitelsowski, bitlesowski, beatlesowski
SJP.pl
beatlesówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet
SJP.pl
rodzaj skórzanego obuwia na wysokim obcasie, z wąskimi i długimi noskami i cholewkami sięgającymi do kostki, popularnego w latach 60. XX wieku; beatlesówki, bitelsówy
SJP.pl
bitlesowski, beatlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla okresu działania i twórczości grupy The Beatles
Wiktionary
(1.1) Lata sześćdziesiąte to także okres bitelsowskiego szału.
Wiktionary
rzecz. beatlesówka ż., bitelsówa ż., bitels m., beatles m.
Wiktionary
rodzaj skórzanego obuwia na wysokim obcasie, z wąskimi i długimi noskami i cholewkami sięgającymi do kostki, popularnego w latach 60. XX wieku; beatlesówki, bitelsówki
SJP.pl
niewielka bitwa; potyczka
SJP.pl
środowiskowo: planszowa gra bitewna
SJP.pl
Gry bitewne – odmiana gier planszowych polegająca na toczeniu bitew przy użyciu miniaturowych figurek (zwanych jednostkami), najczęściej wykonanych z plastiku, żywicy lub metalu. Rozgrywka dzieli się na tury, w trakcie których gracze w ustalonej kolejności wykonują ruchy. Każdy rodzaj jednostki dysponuje odmiennymi atrybutami, takimi jak szybkość poruszania się (zależy od niej zazwyczaj odległość ruchu), szansa obrony, szansa na atak oraz obrażenia. Kwestie losowe rozstrzygane są za pomocą przypisanego do danej gry rodzaju kostek. W niektórych grach poszczególne postacie tego samego rodzaju różnią się umiejętnościami, zdobywanymi w trakcie walki.
Wikipedia
→ bitwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bitwy, związany z bitwą
Wiktionary
(1.1) Ledwo pół wieku po wojnach husyckich na polach bitewnych Europy królowała już artyleria, a popłoch budzili pikinierzy szwajcarscy i formacje lancknechtów Frundsberga – karne, zwarte, po plebejskiebejsku solidarne, wiernie naśladujące husycki styl wojowania.
Wiktionary
rzecz. bitwa ż.
czas. bić
Wiktionary
1. niewielka, mało znacząca bójka;
2. bitki - kotlety bite
3. awantura połączona z biciem się; burda, bijatyka, bójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bójka
(1.2) karc. tura, podczas której gracze zrzucają karty w odpowiedzi na kartę wystawioną przez gracza, który tę turę zaczął
(1.3) karc. karty z bitki (1.2)
(1.4) pot. kulin. kotlet bity
(1.5) kulin. (baletka), ciasteczko biszkoptowe przełożone marmoladą lub powidłami i posypane makiem
Wiktionary
(1.4) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.
Wiktionary
IPA: ˈbʲitka, AS: bʹitka
Wiktionary
rzecz. bitki nmos., bitwa ż., bicie n.
czas. bić ndk.
Wiktionary
(1.3) lewa, wziątka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. rozbite tłuczkiem odkrawki mięsa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B.i W. lm. od: bitka
Wiktionary
Bitki – kotlety mięsne z wołowiny lub wieprzowiny. Mięso kroi się na mniejsze kawałki i rozbija tłuczkiem (kotlet bity), następnie po lekkim obsmażeniu na patelni dusi się w rondlu.
Wikipedia
IPA: ˈbʲitʲci, AS: bʹitʹḱi
Wiktionary
rzecz. bitka ż.
Wiktionary
(1.1) zrazy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w rejonie nadwórniańskim obwodu iwanofrankiwskiego w południowo-zachodniej części Ukrainy, pomiędzy rzekami Bystrzycą Sołotwińską a Bystrzycą Nadwórniańską u przedproża pasma Gorganów;
Wiktionary
Bitków (ukr. Битків) – osiedle typu miejskiego w rejonie nadwórniańskim w południowo-zachodniej części Ukrainy, położone 12 km na zachód od Nadwórnej pomiędzy rzekami Bystrzycą Sołotwinską a Bystrzycą Nadwórnianską u przedproża pasma Gorganów (obwód iwanofrankowski). 4359 mieszkańców (2020), dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 4273.
Wikipedia
przym. bitkowski
Wiktionary
(1.1) hist. Biłków
Wiktionary
beatles (częściej), bitels (częściej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach
SJP.pl
beatles (częściej), bitels (częściej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach
SJP.pl
The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.
Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.
Wikipedia
rzadko: przypominający wyglądem bitlesa - członka zespołu The Beatles; bitelsowaty, bitelsowski, bitlesowski, beatlesowski
SJP.pl
[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, beatlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet
SJP.pl
bitelsowski, beatlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół
SJP.pl
Bitmapa, mapa bitowa – obraz cyfrowy w postaci pliku wykorzystującego rastrowy sposób reprezentacji komputerowej grafiki dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego piksela obrazu oraz przypisaniu mu wartości określającej kolor w danym trybie koloru.
W węższym znaczeniu bitmapą bywa nazywany jedynie sam obraz pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku (metadanych), jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.
Wikipedia
przymiotnik od: bitmapa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. dotyczący bitmapy, właściwy bitmapie
Wiktionary
rzecz. bitmapa ż., mapa ż.
czas. mapować
Wiktionary
dawna sieć komputerowa
SJP.pl
BITNET – zapoczątkowana w 1981 ogólnoświatowa sieć rozległa, w pewnym sensie konkurencyjna do Internetu. Nazwa sieci pochodzi od angielskiego hasła Because It's There Network, szerzej znanego w formie Because It's Time Network.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: bitnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bitny
SJP.pl
przedstawiciel grupy młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażający ten bunt w różnych ekscesach; beatnik
SJP.pl
Beatnicy, bitnicy (ang. beat generation) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50. XX w. w USA.
Wikipedia
→ bitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bitne; cecha tych, którzy są bitni
Wiktionary
przym. bitny
przysł. bitnie
Wiktionary
waleczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dzielny w boju, odważny i nieustępliwy w walce
Wiktionary
(1.1) Zbójnicy, strojni i bitni, opromienieni sławą dobrą i złą, przebiegali przełęcze wiodące na południową stronę Tatr, na równiny żyzne i bogate.
Wiktionary
rzecz. bitność ż., bicie n., bitwa ż., bijak mrz.
czas. bić ndk.
Wiktionary
(1.1) waleczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Macedonii, położone 15 km od granicy z Grecją;
Wiktionary
Bitola (mac. Битола = Bitoła) w starożytności Herakleja Lynkestis, w czasach bizantyjskich Pelagonia – miasto w południowo-zachodniej części Macedonii Północnej, położone 15 km od granicy z Grecją. Przez miasto przepływa rzeka Dragor.
Wikipedia
(1.1) Wracając do miejsc w Macedonii, które wiążą się z poezją, nie sposób nie wspomnieć o Bitoli. To jeden z najważniejszych ośrodków literackich Macedonii (…).
Wiktionary
(1.1) Herakleja, Herakleja Lynkestis, Pelagonia
Wiktionary
automat do zakupu bitcoinów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do kupowania i sprzedawania kryptowalut
Wiktionary
zasada stosowania dwóch tonacji w dwóch różnych, równoczesnych głosach utworu muzycznego
SJP.pl
Bitonalność – użycie w utworze w dwóch jednocześnie brzmiących głosach dwóch różnych tonacji, np. preludium Żagle Claude'a Debussy'ego (końcowy fragment utworu w tonacjach C-dur i Des-dur) i zbudowana w tonacjach C-dur i Fis-dur fanfara na początku baletu Pietruszka Igora Strawinskiego:
Wikipedia
zawierający dwie tonacje; w dwóch tonacjach
SJP.pl
miłośnik, sympatyk bitu (bigbitu); bigbitowiec
SJP.pl
związany z bitem
SJP.pl
[czytaj: bitrejt] w informatyce: parametr określający jakość pliku z filmem lub dźwiękiem, mierzony w bitach na sekundę lub bajtach na sekundę i ich krotnościach; przepływność
SJP.pl
Przepływność (ang. bit rate, bitrate) – ilość informacji (bitów) transmitowanych w jednostce czasu poprzez kanał komunikacyjny.
Mierzona jest w bitach na sekundę (b/s lub bps, od ang. bits per second) lub, rzadko, w bajtach na sekundę (B/s lub Bps) i ich wielokrotnościach: kb/s, Mb/s, Gb/s, kB/s, MB/s. W praktyce spotykane są zarówno prefiksy dziesiętne (k = 1000, M = 1 000 000), jak i binarne (K = 1024, M = 1 048 576). Nie są stosowane inne przedziały czasowe niż sekunda.
Wikipedia
[czytaj: biter]
1. lekkie brytyjskie piwo sesyjne, odmiana piwa typu ale;
2. gorzka, aromatyczna zaprawa barmańska na bazie alkoholu, stosowana jako składnik koktajli
SJP.pl
Biografie:
Wikipedia
Bitter lub Bitters – gorzkie, aromatyczne krople (zaprawy) barmańskie na bazie alkoholu posiadające specyficzny smak lub zapach, stosowane jako składnik koktajli alkoholowych.
Wikipedia
[czytaj: bit torent] protokół wymiany i dystrybucji plików przez internet
SJP.pl
BitTorrent – protokół wymiany i dystrybucji plików przez Internet, którego celem jest odciążenie łączy serwera udostępniającego pliki. Jego największą zaletą w porównaniu do protokołu HTTP jest podział pasma pomiędzy osoby, które w tym samym czasie pobierają dany plik. Oznacza to, że użytkownik w czasie pobierania wysyła fragmenty pliku innym użytkownikom.
Wikipedia
substancja pochodzenia organicznego, mieszanina węglowodorów zawartych w skałach; bitumin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. mieszanina różnych substancji organicznych ciekłych bądź stałych o dużej lepkości, będąca najczęściej koloru czarnego lub brunatnoczarnego;
(1.2) składnik bitumu (1.1)
Wiktionary
Bitum, bitumin – terminy często używane zamiennie:
Wikipedia
przym. bitumowy
Wiktionary
(1.1-2) war. bitumin, bitumen
Wiktionary
odpowiednik betonu lub jedna z odmian używanego w malarstwie brązu (brunatu)
SJP.pl
Bitum, bitumin – terminy często używane zamiennie:
Wikipedia
zawierający bituminy; bituminowy, smolisty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. geol. techn. dotyczący bitumenu
Wiktionary
(1.1) Droga została pokryta bitumiczną nawierzchnią.
Wiktionary
rzecz. bitumizowanie n., bitumowanie n., bitum m., bitumin m., bitumen m.
czas. bitumizować ndk., bitumować ndk.
przym. bitumowy
Wiktionary
substancja pochodzenia organicznego, mieszanina węglowodorów zawartych w skałach; bitum
SJP.pl
bitumizacja;
1. tworzenie się bituminów w skałach;
2. napełnianie czegoś bituminami - substancjami mineralnymi pochodzenia organicznego
SJP.pl
zawierający bituminy; bitumiczny, smolisty
SJP.pl
bituminizacja;
1. tworzenie się bitumów w skałach;
2. napełnianie czegoś bitumami - substancjami mineralnymi pochodzenia organicznego
SJP.pl
Bitumizacja – proces polegający na rozkładzie cząstek organicznych w wodzie morskiej, bez udziału tlenu, ale przy udziale bakterii.
Wikipedia
nasycać, powlekać bitumem (bituminem); bitumować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. bitumowanie.
Wiktionary
rzecz. bitumin m., bitumizacja ż., bitumowanie n.
czas. bitumować ndk., bitumizować ndk.
przym. bitumiczny, bitumowy
Wiktionary
(1.1) bitumowanie, bitumizacja
Wiktionary
nasycać, powlekać bitumem (bituminem); bituminować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nasycanie lub powlekanie czegoś bituminami
Wiktionary
rzecz. bitumin m., bitumizacja ż., bitumizowanie n.
czas. bitumować ndk., bitumizować ndk.
przym. bitumiczny, bitumowy
Wiktionary
(1.1) bitumizowanie, bitumizacja
Wiktionary
przymiotnik od: bitum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. łup, zdobycz
Wiktionary
IPA: ˈbʲitũŋk, AS: bʹitũŋk
Wiktionary
walka; wojna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron;
(1.2) przen. każda inna potyczka, również dla zabawy
Wiktionary
Bitwa – zbrojne starcie sił zbrojnych stron prowadzących wojnę, mające zwykle duży lub decydujący wpływ na przebieg lub wynik operacji, kampanii i wojny. We współczesnej terminologii wojskowej bitwa to kilka jednoczesnych lub kolejnych operacji prowadzonych siłami kilku współdziałających ze sobą frontów lub grup armii przy udziale lotnictwa i ewentualnie marynarki wojennej. Potocznie bitwą określa się każde większe starcie zbrojne.
Wikipedia
(1.1) […] Mistrz Ulryk wzywa twój majestat Panie i księcia Witolda na bitwę śmiertelną […].
Wiktionary
IPA: ˈbʲitfa, AS: bʹitfa
Wiktionary
rzecz. bitka ż., bicie n.
:: zdrobn. bitewka ż.
czas. bić ndk.
przym. bitewny, bitny
Wiktionary
(1.1) bój, batalia
Wiktionary
potocznie: cały, pełny (np. bite dwie godziny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) utwardzony, zagęszczony przez ubijanie
(1.2) pot. pełny, cały
(1.3) pot. powypadkowy (o samochodzie)
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od bić
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(3.1) plural|bit.
Wiktionary
(1.1) Zobaczył miasta, tulące się u podnóża zamków, sioła i drogi bite, mosty na rzekach, kładki i ławy na strumieniach, wielkie katedry i wspaniałe porty u brzegów morza.
(1.2) – Już pięć tygodni od Goworożca. A już dwa tygodnie, jak tu siedzimy. Dwa bite tygodnie!
Wiktionary
czas. bić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bitynii
Wiktionary
rzecz. Bitynia ż.
:: fż. Bitynka ż.
przym. bityński
Wiktionary
kraina historyczna nad Morzem Czarnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Mniejszej, prowincja rzymska;
Wiktionary
Bitynia (gr. Βιθυνία) − kraina historyczna, górzysta lecz urodzajna, znajdująca się w Azji Mniejszej nad Morzem Czarnym, na obszarze dzisiejszej Turcji.
Głównym miastem (stolicą) była pierwotnie Nikomedia, a następnie Nicea (Nikaia, obecnie İznik).
Wikipedia
(1.1) Próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im.
(1.1) Głównym źródłem informacji o Bitynii są listy Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana.
Wiktionary
rzecz. Bityńczyk mos., Bitynka ż.
przym. bityński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bitynii
Wiktionary
rzecz. Bitynia ż.
:: fm. Bityńczyk m.
przym. bityński
Wiktionary
przymiotnik od: Bitynia (w starożytności kraj w pn.-zach. Azji Mniejszej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bitynią, dotyczący Bitynii, pochodzący z Bitynii
Wiktionary
rzecz. Bitynia ż., Bityńczyk mos., Bitynka ż.
Wiktionary
1. informator o działalności instytucji, towarzystwa naukowego itp.;
2. serwis informacji prasowych;
3. urzędowy komunikat o wydarzeniach bieżących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. małonakładowe wydawnictwo różnych instytucji, ugrupowań czy organizacji;
Wiktionary
Biuletyn (fr. bulletin) – w terminologii prasoznawczej najczęściej małonakładowa periodyczna publikacja wewnętrzna różnych instytucji lub organizacji. Początkowo termin biuletyn oznaczał to samo co czasopismo. Słowo biuletyn w języku polskim stosowane jest od XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Jak zauważa biuletyn prasowy adwentystów z 25 lipca, Biblia jest najczęściej tłumaczoną książką wszech czasów.
Wiktionary
przym. biuletynowy
Wiktionary
związany z biuletynem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący biuletynu, związany z biuletynem
Wiktionary
rzecz. biuletyn m.
Wiktionary
skrót od: biurowość, biurowy
SJP.pl
1. potocznie: urzędnik, który kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biurokrata, formalista;
2. przestarzałe: urzędnik zatrudniony w biurze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik biura
Wiktionary
rzecz. biuro n., biurko n., biureczko n.
:: fż. biuralistka ż.
przym. biurowy
przysł. biurowo
Wiktionary
1. potocznie: urzędniczka, która kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biurokratka, formalistka;
2. przestarzałe: urzędniczka zatrudniona w biurze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownica biura
Wiktionary
(1.1) Po miesiącu ćwiczeń stukała już jak zawodowa biuralistka, nie patrząc na klawiaturę, kierując się jedynie bezbłędną pamięcią palców.
(1.1) Potem kolejno podała, że […] była biuralistką, ma skończone osiem klas szkoły powszechnej, jest panną narodowości niemieckiej, w wojsku nie służyła, […] zameldowana w Lignicy [!] na ulicy Środkowej 46.
Wiktionary
rzecz. biuralistyka ż., biuro n., biurko n., biureczko n.
:: fm. biuralista m.
przym. biurowy
przysł. biurowo
Wiktionary
1. nadmiernie przestrzegający przepisów i bezdusznie traktujący ludzkie sprawy; biurokratyczny;
2. polegający na pracy w biurze
SJP.pl
przestarzałe: zawodowa praca biurowa, zajęcie biuralisty (biuralistki) - pracownika biura; sekretarzowanie
SJP.pl
zdrobnienie od: biurko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: biurko
(1.2) zdrobn. od: biuro
Wiktionary
rzecz. biuro n., biurko n., biuralista m., biuralistka ż., biurwa ż., biurowiec m., biurotyka ż.
przym. biurowy, biuralistyczny, biurowcowy, biurotyczny
przysł. biurowo, biuralistycznie
Wiktionary
związek chemiczny będący pochodną mocznika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny będący dimerem mocznika;
Wiktionary
Biuret – organiczny związek chemiczny, produkt kondensacji mocznika.
Wikipedia
(1.1) Najprostszym związkiem ulegającym reakcji biuretowej jest sam biuret.
Wiktionary
przym. biuretowy
Wiktionary
przyrząd w postaci rurki szklanej z podziałką i zamknięciem u dołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. sprzęt laboratoryjny o kształcie (zazwyczaj) długiej i cienkiej rurki szklanej, z precyzyjną skalą objętości, który jest od dołu zakończony kranikiem i precyzyjnie wykonanym „dzióbkiem”, używany w chemicznej analizie objętościowej do odmierzania roztworów
Wiktionary
Biureta – sprzęt laboratoryjny o kształcie zazwyczaj długiej i cienkiej rurki szklanej, z precyzyjną skalą objętości, który jest od dołu zakończony kranikiem i precyzyjnie wykonanym „dzióbkiem”.
Podstawowym zadaniem biurety jest precyzyjne odmierzanie cieczy w czasie miareczkowania, chociaż bywa ona używana także do innych celów – np. szybkiego przygotowywania roztworów mianowanych.
Wikipedia
przym. biuretowy
Wiktionary
reakcja biuretowa - reakcja pozwalająca na wykrycie białek i polipeptydów dzięki zastosowaniu biuretu
SJP.pl
mebel służący do pracy biurowej lub nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mebel, który służy do wygodnego pisania i czytania
(1.2) rzad. zdrobn. od biuro
Wiktionary
Biurko – mebel skrzyniowy z szufladami, szafkami i skrytkami.
Używany we Francji i Anglii termin bureau pochodzi od słowa bure, oznaczający typ zgrzebnego płótna, którym w średniowieczu przykrywano stoły i pulpity kancelistów.
Wikipedia
(1.1) Janek siadł przy biurku i zaczął odrabiać lekcje.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjurkɔ, AS: bʹi ̯urko
Wiktionary
rzecz. biuro n., biurowiec m., biurwa ż., biurfons m., biuralista m., biuralistka ż.
:: zdrobn. biureczko n.
przym. biurkowy, biurowy
Wiktionary
(1.1) pulpit
Wiktionary
związany z biurkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący biurka, związany z biurkiem
Wiktionary
(1.1) Szef dostanie od nas przedwojenny komplet biurkowy wykonany z marmuru.
Wiktionary
rzecz. biurko n., biuro n., biurowiec mrz.
Wiktionary
1. instytucja lub jej część, do których zadań należą prace techniczno-kancelaryjne, załatwianie interesantów itp.;
2. lokal tej instytucji;
3. zespół urzędników pracujących w jakiejś instytucji;
4. dawniej: biurko (mebel)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) budynek lub pomieszczenie, w którym są wykonywane prace administracyjne, umysłowe, są zbierane i przetwarzane informacje;
(1.2) forma działalności administracyjnej polegająca na zbieraniu, opracowywaniu i przekazywaniu informacji
(1.3) forma działalności usługowej polegająca na zbieraniu i sprzedaży informacji
Wiktionary
Biuro (fr. bureau) – miejsce pracy pracowników administracyjnych instytucji lub firmy albo administracyjna instytucja, wykonująca właściwe sobie prace urzędnicze.
Podstawowe typy pomieszczeń pracy biurowej:
Wikipedia
(1.1) Moja praca w biurze polega na przekładaniu papierków z jednej kupki na drugą.
(1.2) Międzynarodowe Biuro Pokoju otrzymało w roku 1910 Pokojową Nagrodę Nobla.
(1.3) Istnieje zasadnicza różnica między agencją towarzyską a biurem matrymonialnym.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjurɔ, AS: bʹi ̯uro
Wiktionary
rzecz. biurowiec m., biurwa ż., biurotyka ż., biuralistyka ż., biuralista m., biuralistka ż.
:: zdrobn. biurko n., biureczko n.
przym. biurowy, biurkowy
Wiktionary
telefaks zainstalowany na poczcie do użytku klientów
SJP.pl
potocznie: przedstawiciel władzy chcący nadmiernie kontrolować życie prywatne obywateli
SJP.pl
1. w polityce: system zarządzania, w którym decydującą rolę spełnia aparat administracyjny;
2. grupa ludzi zawodowo trudniąca się administrowaniem i organizacją pracy instytucji państwowych gospodarczych, społecznych; administracja;
3. przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokratyczność, biurokratyzm, formalizm, formalistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przesadna formalistyka w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów
(1.2) polit. system zarządzania, w którym decydującą rolę odgrywa administracyjny aparat urzędniczy;
(1.3) urz. grupa ludzi zawodowo trudniąca się administrowaniem i organizacją pracy instytucji państwowych, gospodarczych, społecznych
Wiktionary
Biurokracja (od słów fr. bureau – „urząd, biuro, biurko” i gr. kratos – „władza”) – scentralizowany system organizacyjny, w którym władza powiązana jest z urzędem. Pojęcie to oznacza oderwanie władzy od obywateli, a wręcz podejmowanie przez urzędników decyzji szkodliwych dla społeczeństwa.
Wikipedia
IPA: ˌbʲjurɔˈkrat͡sʲja, AS: bʹi ̯urokracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. biurokratyzm m., biurokrata m., biurokratka ż., biurokratyczność ż., biurokratyzowanie n.
czas. biurokratyzować, biurokratycznieć
przym. biurokratyczny
Wiktionary
(1.1) biurokratyzm, formalizm
(1.3) administracja
Wiktionary
urzędnik, który kieruje się w wykonywaniu swoich obowiązków wyłącznie przepisami; biuralista, formalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urzędnik ściśle przestrzegający i wymagający przestrzegania kwestii formalnych
Wiktionary
Biurokrata – urzędnik załatwiający sprawy biurokratycznie, tj. sztywno trzymający się przepisów i bezdusznie traktujący ludzkie sprawy.
Wikipedia
(1.1) Mam nadzieję, że biurokratom i politykom nie uda się zdusić ich entuzjazmu i ducha bojowego.
Wiktionary
rzecz. biurokracja ż., biurokratyzm mrz., biurokratyczność ż., biurokratyzacja ż., biurokratyzowanie n., zbiurokratyzowanie n., biurokratycznienie n.
:: fż. biurokratka ż.
czas. biurokratyzować ndk., zbiurokratyzować dk., biurokratycznieć ndk.
przym. biurokratyczny
przysł. biurokratycznie
Wiktionary
(1.1) pogard. urzędas, barnakla, gryzipiórek, pąkla
Wiktionary
urzędniczka nadmiernie przestrzegająca przepisów
SJP.pl
stawać się biurokratą (bezdusznym urzędnikiem)
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. stawać się biurokratą
Wiktionary
(1.1) Aktywiści partyjni i związkowi biurokratycznieją jak urzędnicy.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjurɔkraˈtɨt͡ʃʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bʹi ̯urokratyčʹńėć
Wiktionary
rzecz. biurokrata mos., biurokratycznienie n., biurokracja
przym. biurokratyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|biurokratycznieć.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjurɔkratɨt͡ʃʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: bʹi ̯urokratyčʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. biurokratycznieć
rzecz. biurokrata mos.
przym. biurokratyczny
Wiktionary
przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokracja, biurokratyzm, formalizm, formalistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest biurokratyczne; cecha tych, którzy są biurokratyczni
Wiktionary
rzecz. biurokracja ż., biurokratyzm m., biurokratyzacja ż., biurokrata mos., biurokratka mos.
przym. biurokratyczny
przysł. biurokratycznie
Wiktionary
(1.1) biurokratyzm
Wiktionary
1. w polityce: związany z biurokracją - systemem rządów urzędniczych;
2. potocznie: bezduszny, ściśle przestrzegający przepisów; formalistyczny, rutyniarski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biurokracją, dotyczący biurokracji
przymiotnik jakościowy
(2.1) nadmiernie przestrzegający przepisów
Wiktionary
(2.1) Wprowadzili nam do firmy ISO 9001 i teraz z byle sprawą jest cała biurokratyczna ceremonia.
Wiktionary
rzecz. biurokratyzowanie n., biurokracja ż., biurokrata mos., biurokratka ż., biurokratyzacja ż. zbiurokratyzowanie n., biurokratycznienie n., biurokratyczność ż.
czas. biurokratyzować ndk., zbiurokratyzować dk., biurokratycznieć ndk.
przysł. biurokratycznie
Wiktionary
(2.1) formalistyczny
Wiktionary
proces poszerzania władzy urzędników poprzez podporządkowywanie różnych dziedzin życia społecznego procedurom i sztywnym przepisom
SJP.pl
Biurokratyzacja – proces rozpowszechniania się organizacji opartych na modelu biurokracji, będący następstwem demokratyzacji; poszerzenie władzy urzędników poprzez podporządkowanie coraz większej sfery życia społecznego przepisom i procedurom prawnym.
Wikipedia
przerost formalistyki w działalności urzędów, bezduszne przestrzeganie przepisów w załatwianiu spraw urzędowych i interesantów; biurokracja, biurokracja, formalizm, formalistyka
SJP.pl
wprowadzać gdzieś metody biurokratyczne, czynić biurokratycznym - związanym z bezdusznym systemem rządów urzędniczych, ściśle przestrzegającym przepisów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podporządkowywanie czegoś sztywnym i biurokratycznym zasadom
Wiktionary
rzecz. biurokracja ż., biurokratyzacja ż., biurokratyzm m., biurokrata m., biurokratka ż.
czas. biurokratyzować
przym. biurokratyczny
przysł. biurokratycznie
Wiktionary
informatyka biurowa, systemy informatyczne usprawniające prace biurowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. informatyka biurowa, systemy informatyczne usprawniające prace biurowe
Wiktionary
IPA: bʲjuˈrɔtɨka, AS: bʹi ̯urotyka
Wiktionary
przym. biurowy
rzecz. biuro n., biureczko n.
Wiktionary
budynek, w którym znajdują się biura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. budynek, w którym mieszczą się biura
Wiktionary
Biurowiec, także budynek biurowy – budynek mieszczący biura i inne pomieszczenia służące za miejsce wykonywania pracy umysłowej.
Klasyczne biurowce stanowią siedziby zarządu przedsiębiorstw przemysłowych lub handlowych. W szerszym ujęciu do biurowców zalicza się budynki urzędów administracji państwowej albo też mieszczące całość przedsiębiorstwa nieprodukcyjnego.
Wikipedia
IPA: bʲjuˈrɔvʲjɛt͡s, AS: bʹi ̯urovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. biuro n., biurko n., biureczko n., biurwa ż.
przym. biurowy, biurkowy
Wiktionary
1. nauka o ogóle czynności związanych z prowadzeniem biura (sekretariatu);
2. nazwa przedmiotu (lekcji) w liceum ekonomicznym traktującego o pisaniu pism
SJP.pl
związany z biurem, dotyczący biura
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z biurem, dotyczący biura
Wiktionary
(1.1) Spaliło się pomieszczenie biurowe, w którym znajdował się sprzęt komputerowy.
(1.1) Równolegle do zmian w strukturze organizacyjnej MSZ następowało doskonalenie systemu biurowego.
Wiktionary
IPA: bʲjuˈrɔvɨ, AS: bʹi ̯urovy
Wiktionary
rzecz. biuralistka ż., biuralista mos., biureczko n., biuro, biurowość, biurko, biurotyka, biurowiec
przym. biurowo
Wiktionary
obelżywie o urzędniczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. pracownica biura niewywiązująca się ze swoich obowiązków, niekompetentna, pogardliwie traktująca petentów
Wiktionary
IPA: ˈbʲjurva, AS: bʹi ̯urva
Wiktionary
rzecz. biureczko n., biurko, biuro, biurowiec
Wiktionary
potocznie: mający duży biust; cycaty, cycasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o kobiecie mająca duży, wydatny biust
Wiktionary
IPA: bʲjüɕˈt͡ɕastɨ, AS: bʹi ̯üśćasty
Wiktionary
rzecz. biust m., biuścik m.
Wiktionary
(1.1) cycaty, piersiasty
Wiktionary
zdrobnienie od: biust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od biust
Wiktionary
rzecz. biust m.
przym. biuściasty
Wiktionary
1. piersi kobiece
2. rzeźba lub płaskorzeźba przedstawiająca górną część postaci; popiersie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) piersi kobiety
(1.2) popiersie
Wiktionary
Gruczoł mlekowy (łac. glandula lactifera), gruczoł sutkowy (łac. glandula mammaria), sutek (łac. mamma), pot. pierś lub biust – największy gruczoł skórny człowieka, jeden z parzystych narządów, rozwijający się u kobiet w okresie pokwitania. Określenie „sutek” jest też używane jako synonim brodawki sutkowej, będącej częścią tego gruczołu.
Wikipedia
(1.1) […] dzień i noc marzył mu się jej kształtny biust […]
Wiktionary
IPA: bʲjust, AS: bʹi ̯ust
Wiktionary
rzecz. biuścik m.
przym. biuściasty
Wiktionary
dawniej: biustonosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. biustonosz
Wiktionary
Biustonosz lub stanik – rodzaj bielizny dla kobiet służącej do przykrycia i podtrzymywania piersi.
Wikipedia
IPA: bʲjusˈtxaltɛr, AS: bʹi ̯ustχalter
Wiktionary
regionalnie: biustonosz, stanik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. część garderoby podtrzymująca kobiece piersi;
Wiktionary
Biustonosz lub stanik – rodzaj bielizny dla kobiet służącej do przykrycia i podtrzymywania piersi.
Wikipedia
(1.1) Moja córka poprosiła mnie, by kupić jej pierwszy biustonosz.
Wiktionary
IPA: bʲjuˈstɔ̃nɔʃ, AS: bʹi ̯ustõnoš
Wiktionary
przym. biustonoszowy
Wiktionary
(1.1) stanik; przest. biusthalter; pot. cyckonosz, reg. śl. bishalter., reg. śl. cychalter., reg. śl. lajbik.
Wiktionary
kalendarz biurkowy pełniący również funkcję notatnika
SJP.pl
instrument muzyczny z wschodniej Azji, typ lutni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. czterostrunna japońska lutnia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przy akompaniamencie biw wykonuje się pieśni klasyczne.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiwa, AS: bʹiu̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od biwak
Wiktionary
rzecz. biwak m.
Wiktionary
1. obozowanie, zwykle w namiotach
2. miejsce obozowania; obóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. obozowanie pod gołym niebem w namiotach, najczęściej jedna z form obozów młodzieżowych
Wiktionary
Biwak - (fr. bivouac) – rodzaj improwizowanego obozu, używanego głównie przez żołnierzy, w turystyce (np. we wspinaczce górskiej taterników (alpinistów) lub w harcerstwie). Wiąże się ze spaniem na wolnym powietrzu, pod improwizowanym przykryciem – pałatką, płachtą biwakową, namiotem lub samodzielnie zbudowanym szałasem. Biwak nie oznacza kempingowania z planowym rozbiciem namiotu na przygotowanym do tego terenie.
Wikipedia
(1.1) Ostatnio byłem na biwaku.
Wiktionary
IPA: ˈbʲivak, AS: bʹivak
Wiktionary
rzecz. biwakowicz m., biwakowanie n., zabiwakowanie n.
:: zdrobn. biwaczek m.
czas. zabiwakować dk., biwakować ndk.
przym. biwakowy
przysł. biwakowo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabiwakować)
(1.1) uczestniczyć w biwaku
Wiktionary
(1.1) Wesoła kompania biwakuje pod gołym niebem.
(1.1) Zwykle biwakowano na polanie niedaleko ruczaju.
Wiktionary
rzecz. biwak mrz., biwakowanie n., biwakowicz mos., biwakowiczka ż.
czas. zabiwakować dk.
przym. biwakowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przebywanie gdzieś na biwaku, pod namiotami
Wiktionary
rzecz. biwak m., biwakowicz m., biwakowiczka ż.
czas. biwakować, zabiwakować
przym. biwakowy
Wiktionary
(1.1) obozowanie
Wiktionary
ten, kto mieszka na biwaku, biwakuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba będąca na biwaku
Wiktionary
(1.1) Wczorajsi biwakowicze zostawili po sobie porządek.
Wiktionary
rzecz. biwak mrz., biwakowanie n.
:: fż. biwakowiczka ż.
przym. biwakowy
czas. zabiwakować, biwakować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczestniczka biwaku
Wiktionary
(1.1) Jedna z biwakowiczek zgubiła się w lesie.
Wiktionary
rzecz. biwak mrz., biwakowanie n.
:: fm. biwakowicz mos.
przym. biwakowy
czas. zabiwakować, biwakować
Wiktionary
związany z biwakiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biwakiem, dotyczący biwaku
Wiktionary
rzecz. biwakowicz mos., biwak mrz., biwakowanie n., biwakowiczka ż.
czas. zabiwakować, biwakować ndk.
Wiktionary
para chromosomów homologicznych w pierwszej profazie mejozy, ułożonych tak, aby stykały się centromerami
SJP.pl
Biwalent, tetrada – para chromosomów homologicznych (czyli tetrada chromatyd) połączonych chiazmami. Ograniczają one fragmenty, w których dochodzi do crossing-over, czyli wymiany DNA między sąsiadującymi chromatydami chromosomów homologicznych. Proces ten zachodzi w pierwszej profazie mejozy.
Wikipedia
rodzaj aktówki z miejscem na notes i przybory do pisania, klipem przytrzymującym kartki, schowkiem na telefon lub tablet itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ubogi
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. chory, słaby
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wątły, nieudany
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba dotknięta chorobą
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. młoda owca
(1.2) zootechn. rasa owiec wałaskich
Wiktionary
1. skórzany pasek przy bucie;
2. spód pierścionka łączący wierzch z szyną
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekon. bezpośrednie inwestycje zagraniczne
Wiktionary
[czytaj: biz-dżet] mały, luksusowy odrzutowiec; bizjet
SJP.pl
1. skórzany pasek przy bucie;
2. spód pierścionka łączący wierzch z szyną
SJP.pl
1. nazwa Konstantynopola (kolonii greckiej) od ok. 660 r. p.n.e. do 330 r. n.e.;
2. państwo istniejące w latach 395-1453; cesarstwo bizantyjskie, cesarstwo bizantyńskie, cesarstwo wschodniorzymskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. starożytne miasto nad cieśniną Bosfor, nad zatoką Złotego Rogu; później Konstantynopol; obecnie Stambuł;
(1.2) termin stosowany przez nowożytnych historyków na określenie cesarstwa bizantyńskiego/cesarstwa bizantyjskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Położenie geopolityczne Bizancjum, stanowiącego bastion Europy przed ekspansją azjatycką, lecz atakowanego również od zachodu, zawierało wszystkie przesłanki późniejszej katastrofy.
Wiktionary
IPA: bʲiˈzãnt͡sʲjũm, AS: bʹizãncʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. Bizantyjczyk m., Bizantyńczyk m., Bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n.
przym. bizantyjski, bizantyński
Wiktionary
przestarzale: związany z Bizancjum; bizantyjski, bizantyński
SJP.pl
złota moneta bizantyńska długo będąca w średniowiecznej Europie symbolem dobrobytu
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: bizantyjski
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynistyka, bizantynologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. awanturnica
Wiktionary
mieszkaniec Bizancjum (miasta); bizantyńczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)
Wiktionary
rzecz. Bizancjum mrz., Bizantyńczyk mos., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.
:: fż. Bizantyjka ż.
przym. bizantyjski, bizantyński
Wiktionary
(1.1) Bizantyńczyk
Wiktionary
mieszkanka Bizancjum (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)
Wiktionary
rzecz. Bizancjum mrz., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.
:: fm. Bizantyjczyk mos., Bizantyńczyk mos.
przym. bizantyjski, bizantyjski
Wiktionary
bizantyński;
1. przymiotnik od: Bizancjum (np. sztuka bizantyjska);
2. charakteryzujący się wielkim przepychem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. dotyczący Bizancjum, związany z Bizancjum
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. przen. wyróżniający się wschodnim przepychem
Wiktionary
(1.1) Rozwój takich ośrodków handlowych, jak Neapol, Gaeta, Amalfi, czy nawet Bari lub Brindisi, wiązał się z ich położeniem w miejscu przecinania się trzech wielkich kręgów ekonomicznych obszaru śródziemnomorskiego: bizantyjskiego, arabskiego i zachodnioeuropejskiego.
Wiktionary
IPA: ˌbʲizãnˈtɨjsʲci, AS: bʹizãntyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bizantyńczyk mos., Bizantyjka ż., Bizantyjczyk mos., Bizancjum n., bizantynistyka ż., bizantynologia ż., bizantynizm m., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n.
przym. bizantyński, wczesnobizantyjski
Wiktionary
(1.1, 2.1) war. bizantyński
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bizantyjskie
Wiktionary
rzecz. Bizancjum n., Bizantyńczyk mos., Bizantyjczyk mos., Bizantyjka ż.
przym. bizantyjski
Wiktionary
mieszkaniec Bizancjum (miasta); bizantyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Bizancjum (cesarstwa bizantyjskiego)
Wiktionary
rzecz. Bizancjum mrz., Bizantyjczyk mos., bizantynistyka ż., bizantyńczyk mos., bizantyjczyk mos., bizantyjka ż., bizantyjskość ż., bizantynizowanie n., bizant mrz.
:: fż. Bizantyjka ż.
przym. bizantyjski, bizantyński
Wiktionary
(1.1) Bizantyjczyk
Wiktionary
osoba specjalizująca się w bizantynistyce; bizantynolog
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynologia, bizantologia
SJP.pl
Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.
Wikipedia
poddawanie wpływom bizantyjskim, nadawanie czemuś cech typowo bizantyjskich
SJP.pl
zespół cech właściwych dla różnych dziedzin życia w cesarstwie bizantyjskim
SJP.pl
1. poddawać wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej;
2. bizantynizować się - ulegać wpływom cywilizacji i kultury bizantyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie czemuś cech bizantyjskich
Wiktionary
rzecz. Bizantyńczyk mos., Bizancjum n., Bizantyjczyk mos., Bizantyjka ż.
czas. bizantynizować
przym. bizantyjski
Wiktionary
specjalista w dziedzinie bizantynologii; bizantynista
SJP.pl
Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.
Wikipedia
nauka zajmująca się badaniem historii, kultury, sztuki starożytnego Bizancjum; bizantynistyka, bizantologia
SJP.pl
Bizantynologia, in. bizantynistyka – dział nauk zajmujący się badaniem historii, literatury, sztuki Cesarstwa Bizantyńskiego (395–1453), zwanego od czasów renesansu Bizancjum. Termin Bizancjum został po raz pierwszy użyty w 1562 roku przez niemieckiego historyka Hieronima Wolfa. Bizantynologia stanowi obecnie odrębną gałąź historii powszechnej średniowiecza.
Wikipedia
bizantyjski;
1. przymiotnik od: Bizancjum (np. sztuka bizantyńska);
2. charakteryzujący się wielkim przepychem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inaczej: bizantyjski
Wiktionary
(1.1) Zakres romanizacji lub hellenizacji kultur barbarzyńskich był tu stosunkowo najskromniejszy, a struktury nowego ustroju znacznie odbiegały od zachodnich lub bizantyńskich wzorów.
Wiktionary
IPA: ˌbʲizãnˈtɨ̃j̃sʲci, AS: bʹizãntỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bizancjum n., bizantynistyka ż., bizantynologia ż., bizantynizm m., Bizantyjczyk mos., Bizantyńczyk mos.
przym. bizantyjski
Wiktionary
(1.1) zob. bizantyjski.
Wiktionary
[czytaj: biZAR] wzór na tkaninie o dynamicznej kompozycji z motywów roślinnych, abstrakcyjnych i fantastycznych
SJP.pl
Bizarre, właściwie Rufus Arthur Johnson (ur. 5 lipca 1976 r. w Detroit) – amerykański raper. Członek zespołu D12. Zaczynał w grupie zwanej Outsidaz z Rah Digga oraz Eminemem.
Gościnnie pojawił się w 2008 roku na płycie "KontraWersja" pochodzącego z Kalisza rapera Gorzkiego (aka Uncle G) we współpracy ze Stanisławem Soyką.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej Tunezji, port nad Morzem Śródziemnym;
Wiktionary
Bizerta (arab. بنزرت, Banzart; fr. Bizerte; łac. Hippo Diarrhytus) – miasto w północnej Tunezji, ośrodek administracyjny gubernatorstwa Bizerta, port nad Morzem Śródziemnym, przy ujściu kanału łączącego jezioro Bizerta z morzem. W 2014 roku liczyło ok. 137 tys. mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko, np. Georges Bizet [czytaj: żorż biZE, w odmianie, np. Georges'a Bizeta - żorża biZEta] kompozytor francuski (1838-75)
SJP.pl
Georges Bizet (wym. [ʒɔʁʒ bizɛ]), właśc. Alexandre-César-Léopold Bizet (ur. 25 października 1838 w Paryżu, zm. 3 czerwca 1875 w Bougival) – francuski kompozytor, piszący przede wszystkim opery.
Wikipedia
[czytaj: bizdżet] mały, luksusowy odrzutowiec; biz-jet
SJP.pl
ochra bizmutowa
SJP.pl
pierwiastek chemiczny (Bi) z grupy azotowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bi i liczbie atomowej 83;
(1.2) atom bizmutu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma bizmut?
Wiktionary
IPA: ˈbʲizmut, AS: bʹizmut
Wiktionary
rzecz. bizmutyn m., bizmutyt m., bizmutyl m., bizmutyna ż., bizmutan m.
:: zdrobn. bizmutek m.
czas. bizmutować
przym. bizmutowy, bizmutylowy, bizmutawy, bizmutowany
Wiktionary
(1.1) symbol. Bi
Wiktionary
sól kwasu bizmutowego
SJP.pl
sól kwasu bizmutowego
SJP.pl
sól kwasu bizmutowodorowego
SJP.pl
sól kwasu bizmutowodorowego
SJP.pl
związek chemiczny; wodorek bizmutu
SJP.pl
Bizmutowodór (wodorek bizmutu), BiH
3 – nieorganiczny związek chemiczny, powstaje w śladowych ilościach w wyniku działania kwasu solnego na stop bizmutu z magnezem. W temperaturze pokojowej rozkłada się na pierwiastki.
Wikipedia
przymiotnik od: bizmut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący bizmutu
Wiktionary
rzecz. bizmut mrz.
Wiktionary
kation zawierający trójwartościowy bizmut
SJP.pl
Bizmutyl, BiO+
− dawna, nieprawidłowa nazwa hipotetycznego jednowartościowego kationu, zawierającego bizmut na III stopniu utlenienia, powstającego w wyniku hydrolizy soli bizmutu(III).
Przykładem związku uznawanego dawniej za zawierający kation bizmutylowy jest chlorek bizmutylu, Bi(O)Cl.
Wikipedia
minerał, siarczek bizmutu; bizmutynit
SJP.pl
Bizmutynit – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem średniotemperaturowych hydrotermalnych żył kruszcowych. Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.
Wikipedia
bizmutyn; minerał, siarczek bizmutu
SJP.pl
Bizmutynit – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem średniotemperaturowych hydrotermalnych żył kruszcowych. Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.
Wikipedia
interes, przedsięwzięcie, handel; business
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) interes, przedsięwzięcie przynoszące zysk
Wiktionary
Biznes (również interes, ang. business) – przedsięwzięcie handlowe, produkcyjne lub usługowe.
Etymologicznie słowo business wywodzi się z „busy” – zajęty, aktywny. W wymiarze społecznym bycie „zajętym” człowiekiem biznesu może oznaczać zaangażowanie w organizację procesu wytwarzania dóbr lub usług w celach komercyjnych.
Wikipedia
(1.1) Zakup tych akcji był istotnie świetnym biznesem.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiznɛs, AS: bʹiznes
Wiktionary
rzecz. biznesmen m., biznesmenka ż.
rzecz. biznesowy
przysł. biznesowo
przym. biznesowy
Wiktionary
(1.1) business; pot. interes
Wiktionary
skrót od: biznesmeński
SJP.pl
pejoratywnie o biznesmence
SJP.pl
mały biznes - firma; firemka
SJP.pl
businessman;
1. człowiek prowadzący interesy; przedsiębiorca, handlowiec, przemysłowiec;
2. właściciel firmy produkcyjnej, handlowej lub usługowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ekon. osoba oficjalnie prowadząca działalność gospodarczą
(1.2) pot. osoba prowadząca interesy
Wiktionary
Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.
W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.
Wikipedia
(1.1) Minister gospodarki spotkał się z biznesmenami.
Wiktionary
IPA: bʲizˈnɛsmɛ̃n, AS: bʹiznesmẽn
Wiktionary
rzecz. biznes mrz.
:: fż. biznesmenka ż.
przym. biznesmeński, biznesowy
Wiktionary
(1.1) przedsiębiorca
Wiktionary
kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, businessmanka
SJP.pl
Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.
W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.
Wikipedia
związany z biznesmenem, będący właściwością biznesmena
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z biznesmenem, dotyczący biznesmena
Wiktionary
rzecz. biznesmen mos.
Wiktionary
→ biznes
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hand. dotyczący biznesu
Wiktionary
(1.1) Musimy ujawnić światu złe praktyki biznesowe tej firmy.
Wiktionary
rzecz. biznes mrz., biznesmen mos., biznesmenka ż.
przysł. biznesowo
Wiktionary
business plan, biznes plan;
1. plan funkcjonowania przedsiębiorstwa lub realizacji przedsięwzięcia gospodarczego;
2. dokument zawierający taki plan
SJP.pl
Biznesplan (plan biznesowy, ang. business plan) – dokument przedsiębiorstwa z planem rozwoju, a w przypadku nowych przedsięwzięć, także z planem ich powstania. Sporządzany na potrzeby wewnętrzne i zewnętrzne przedsiębiorstwa – m.in. w celu pozyskania źródeł finansowania inwestycji. Zawiera opis celów, jakie przedsiębiorstwo zamierza realizować w przyszłości z uwzględnieniem istniejących uwarunkowań rynkowych, finansowych, marketingowych, technologicznych, organizacyjnych i kadrowych. Jego elementami są m.in. analiza finansowa, analiza rynku, analiza SWOT.
Wikipedia
[czytaj: biznesłomen] rzadko: kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, biznesmenka, businessmanka
SJP.pl
Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.
W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.
Wikipedia
1. duży ssak łożyskowy z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych;
2. kombajn zbożowy marki Bizon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. największy stadny ssak Ameryki Północnej, zamieszkujący prerie i lasy;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. LGBT: biseksualista
Wiktionary
Bizon (Bison) – wyróżniany przez część ujęć systematycznych rodzaj dużych ssaków z rodziny wołowatych (Bovidae) charakteryzujących się krótką, szeroką głową, krótką szyją i wysokim kłębem. Owłosienie przedniej części ciała jest dłuższe.
Wikipedia
(1.1) (…) pamiątkowe kubki i kielichy z kokosowego orzecha, rogu bizona i żółwiej szkarłupiny, dokonane przed wiekami przez nieznanych artystów Ameryki, wydarte przez konkwistadorów, zdobiły teraz, na nowo zrabowane, biesiadniczy stół lansjerów (…) (S. Żeromski: Popioły, Tom III)
Wiktionary
IPA: ˈbʲizɔ̃n, AS: bʹizõn
Wiktionary
(2.1) neutr. biseksualista; pot. biseks
Wiktionary
zdrobnienie od: bizon
SJP.pl
kolcoróg bizoniak - gatunek pluskwiaka z rodziny zgarbowatych
SJP.pl
1. przestarzale o bacie
2. łobuz, nicpoń, wałkoń
SJP.pl
1. baty z byczej skóry;
2. uderzenia batem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmioty wyrabiane z metali szlachetnych i kamieni szlachetnych (lub ich imitacji) służące do ozdoby stroju, ciała;
Wiktionary
Biżuteria (fr. bijouterie, od bijou – klejnot) – drobny przedmiot złotniczy i jubilerski służący do ozdoby ciała i stroju, zazwyczaj z metali i kamieni szlachetnych i ozdobnych.
Biżuteria odznacza się przede wszystkim artystycznym wykonaniem – i dzięki temu kryterium do biżuterii można zaliczyć ozdoby ludów pierwotnych. Formy artystyczne kształtowały się i kształtują zgodnie z ogólnymi trendami mody.
Wikipedia
(1.1) Same szyją swoje ubrania i robią swoją biżuterię.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiʒuˈtɛrʲja, AS: bʹižuterʹi ̯a
Wiktionary
przym. biżuteryjny
Wiktionary
(1.1) środ. biżu
Wiktionary
przymiotnik od: biżuteria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący biżuterii, związany z biżuterią
Wiktionary
(1.1) Po przygodzie z Marynarką Kevin przypomniał sobie o wyuczonym zawodzie chemika biżuteryjnego.
(1.1) Cały zbiór legnicki pozyskany został drogą zakupu i darów liczy obecnie 560 eksponatów, w tym 300 unikatowych prac biżuteryjnych.
Wiktionary
IPA: ˌbʲiʒutɛˈrɨjnɨ, AS: bʹižuteryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. biżuteria ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w województwie lubelskim;
Wiktionary
Biłgoraj (niem. Bilgoraj, jid. בילגוריי, ros. Билгорай, ukr. Білго́рай) – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, siedziba powiatu biłgorajskiego.
Wikipedia
(1.1) W latach 1975-1998 Biłgoraj administracyjnie należał do województwa zamojskiego.
Wiktionary
IPA: bʲiwˈɡɔraj, AS: bʹiu̯gorai ̯
Wiktionary
rzecz. biłgorajanin mos., biłgorajanka ż.
przym. biłgorajski
Wiktionary
mieszkaniec Biłgoraja (miasta w Polsce); biłgorajczyk
SJP.pl
mieszkanka Biłgoraja (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkaniec Biłgoraja (miasta w Polsce); biłgorajanin
SJP.pl
mieszkanka Biłgoraju
SJP.pl
przymiotnik od: Biłgoraj
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Biłgoraja, związany z Biłgorajem
Wiktionary
IPA: ˌbʲiwɡɔˈrajsʲci, AS: bʹiu̯gorai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Biłgoraj m., biłgorajanin m., biłgorajanka ż.
Wiktionary
[czytaj: beJOT] skrót od: Biblioteka Jagiellońska
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Biblioteka Jagiellońska;
Wiktionary
IPA: bɛ‿ˈjɔt, AS: be‿i ̯ot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zob. cosalit.
Wiktionary
(1.1) cosalit
Wiktionary
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = brazylijskie jiu-jitsu
Wiktionary
Björk Guðmundsdóttir (wym. [ˈpjœr̥k ˈkvʏðmʏntsˌtoʊhtɪr]; ur. 21 listopada 1965 w Reykjavíku) – islandzka piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, aktorka, producentka muzyczna i DJ.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = geogr. polit. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii
Wiktionary
IPA: ˌbɛ‿jɔt‿ɛr‿ˈɛ̃m, AS: be‿i ̯ot‿er‿ẽm
Wiktionary
(1.1) Republika Macedonii
Wiktionary
symbol berkela, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: wyraz, zwykle powtórzony dwu- lub trzykrotnie (bla, bla, bla), oznaczający mówienie, gadanie; ple, ble
SJP.pl
1. wyrób metalowy w postaci prostokątnego arkusza, otrzymywanego przez walcowanie;
2. płaskie naczynie do pieczenia ciast;
3. płyta pieca kuchennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienki, płaski kawałek metalu;
(1.2) metalowa płyta przykrywająca piec kuchenny
(1.3) kulin. metalowe naczynie używane do pieczenia
(1.4) kulin. zawartość blachy (1.3)
(1.5) muz. slang. instrumenty dęte blaszane
(1.6) slang. odznaka policyjna
(1.7) pot. złotówka
(1.8) zob. blachy.
(1.9) gw-pl|Bukowina. garnek
Wiktionary
Blacha – wyrób hutniczy, którego grubość jest znacznie mniejsza od długości i szerokości. Grubości blach leżą w granicach od dziesiątych części milimetra do kilkudziesięciu milimetrów.
Blachy mogą być gładkie lub mieć fakturę powierzchniową. Dostarczane są w postaci płaskich arkuszy lub taśm zwiniętych w kręgi.
Wikipedia
(1.1) Mój garaż jest pokryty blachą ocynkowaną.
(1.3) Po wymieszaniu masła z cukrem i jajkami możemy wylać ciasto na blachę i wstawić do piekarnika.
(1.4) Prawie cała blacha ciasteczek została już zjedzona.
(1.6) Podszedł do mnie facet ubrany po cywilu i nagle błysnął mi blachą, musiałem pojechać na komisariat i złożyć wyjaśnienia.
Wiktionary
IPA: ˈblaxa, AS: blaχa
Wiktionary
rzecz. blacharz m., blacharstwo n., blacharka ż., blaszak m., blachy nmos.
:: zdrobn. blaszka ż.
czas. blachować ndk.
przym. blacharski, blaszany, blaszkowy, blaszkowaty
Wiktionary
(1.2) płyta
(1.9) gorczek, gorneczek
Wiktionary
potocznie: mało inteligentna dziewczyna, ubierająca się wyzywająco, która interesuje się głównie samochodami i dobrą zabawą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. dziewczyna lub młoda kobieta darząca zainteresowaniem mężczyzn jeżdżących dobrymi, luksusowymi samochodami (stanowiącymi symbol dostatku)
Wiktionary
(1.1) Piotrek poderwał kolejną blacharę na tę swoją beemkę.
(1.1) Jednak moje zdanie jest takie, żebyś kupił takie auto, jakie ci się podoba, nie żeby wyrywać dupy, bo wyrwiesz blacharę.
Wiktionary
IPA: blaˈxara, AS: blaχara
Wiktionary
rzecz. blachowanie n., blacha ż., blacharstwo n., blacharz m., blaszak m.
czas. blachować ndk.
przym. blacharski
Wiktionary
potocznie:
1. blacharstwo;
2. blaszana obudowa pojazdu; karoseria;
3. rezultat prac blacharskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prace blacharskie, zwłaszcza wykonywane przy karoserii samochodowej
(1.2) karoseria samochodowa lub jej część
Wiktionary
IPA: blaˈxarka, AS: blaχarka
Wiktionary
przym. blaszany, blacharski
rzecz. blacharstwo n., blacha ż., blaszka ż., blacharz mos., blachy nmos.
Wiktionary
(1.1) blacharstwo
Wiktionary
1. zakład zajmujący się wyrobem przedmiotów blaszanych;
2. skład blachy
SJP.pl
przymiotnik od: blacharz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z blacharstwem lub blacharzem, dotyczący blacharstwa lub blacharza
Wiktionary
(1.1) Karoseria tego samochodu wymaga naprawy blacharskiej.
Wiktionary
rzecz. blaszak mrz., blachy nmos., blachara ż., blacharstwo n., blacharz mos., blacharka ż., blacha ż.
przym. blaszany, blaszkowaty
Wiktionary
dział technologii (rzemiosło) obejmujący wyrób przedmiotów z blach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. dział rzemiosła obejmujący wytwór oraz naprawę przedmiotów wykonanych z blachy i krycie nią dachów;
Wiktionary
Blacharstwo – dział rzemiosła obejmujący wytwarzanie i naprawę przedmiotów z blachy i krycie dachów blachą. Współcześnie kojarzone głównie z blacharstwem pojazdowym, czyli z naprawą uszkodzonej karoserii samochodowej.
Rzemieślnik zajmujący się blacharstwem to blacharz.
Wikipedia
(1.1) W zaprzyjaźnionym warsztacie ślusarskim udostępniono mi aparat do spawania gazowego. Musiałem też nauczyć się następnego zawodu - spawalnictwa oraz blacharstwa.
Wiktionary
rzecz. blaszak mrz., blachy nmos., blachara ż., blacharz mos., blacharka ż., blacha ż.
przym. blaszany, blaszkowaty, blacharski
Wiktionary
(1.1) blacharka
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się renowacją i reperacjami karoserii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający lub naprawiający przedmioty z blachy
(1.2) rzem. rzemieślnik naprawiający karoserię samochodową
(1.3) reg. pot. milicjant, policjant
Wiktionary
Blacharstwo – dział rzemiosła obejmujący wytwarzanie i naprawę przedmiotów z blachy i krycie dachów blachą. Współcześnie kojarzone głównie z blacharstwem pojazdowym, czyli z naprawą uszkodzonej karoserii samochodowej.
Rzemieślnik zajmujący się blacharstwem to blacharz.
Wikipedia
(1.1) Św. Piotr, pierwszy papież, jest patronem m.in. diecezji w Rzymie, wielu, także polskich miast oraz blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków i zegarmistrzów.
(1.2) Niech blacharz sprawdzi ci to podwozie.
Wiktionary
rzecz. blaszka ż., blacharka ż., blacha ż., blachara ż., blacharstwo n., blachy lm nm.
przym. blacharski, blaszany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klympiorz, klympiyrz.
(1.3) gliniarz, władza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. blaszany garnuszek
Wiktionary
1. blaszane pokrycie dachowe; blachówka;
2. pojedynczy arkusz blachy tworzący pokrycie dachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. blaszany materiał na pokrycie dachu imitujący fakturą dachówkę;
Wiktionary
Blachodachówka – stalowe pokrycie dachowe produkowane z ocynkowanych blach stalowych o grubości 0,4-1,25 mm, powlekanych powłokami organicznymi o grubości od 25 μm (powłoki poliestrowe) do 200 μm (plastizol). Pośród powłók ochronnych stosowane są m.in.: poliester, PVDF, TC 50, PRELAQ 50, pural lub plastizol. Waga 1 m² pokrycia waha się od 4,2–6,5 kg. Stosowane są na pokrycia o nachyleniu minimum 9–12°. Układa się je na drewnianych łatach. W przypadku mocowania na łatach stosuje się rozstaw 35 lub 40 cm w zależności od długości modułu montowanej blachodachówki. Arkusz blachodachówki to średnio 6 m² dachu.
Wikipedia
IPA: ˌblaxɔdaˈxufka, AS: blaχodaχufka
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. szpanować samochodem
Wiktionary
IPA: blaˈxɔvat͡ɕ, AS: blaχovać
Wiktionary
rzecz. blachy nmos., blaszka ż., blachara ż., blachowanie n., blacha
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blachować.
Wiktionary
czas. blachować ndk.
rzecz. blachara ż., blaszka ż.
Wiktionary
podobny do blachy
SJP.pl
półwyrób w kształcie płyty, przeznaczony do wyrobu blachy przez dalsze walcowanie
SJP.pl
Blachówka – część wsi Kościelisko w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, siedziba gminy Kościelisko.
W latach 1975–1998 Blachówka należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Blachówka położona 4 km od centrum Zakopanego, rozpościera się z niej rozległa panorama Tatr.
Wikipedia
zdrobnienie od: blachowkręt
SJP.pl
specjalny wkręt do blachy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. specjalny wkręt do blachy;
Wiktionary
Blachowkręt – rodzaj wkręta do metalu, przeznaczony do mocowania blachy lub innego materiału do konstrukcji metalowej.
Blachowkrętów szczególnie powszechnie używa się do łączenia z blachą części, na których nie występują znaczne obciążenia (np. w przemyśle motoryzacyjnym do mocowania do karoserii z blachy elementów tapicerki albo wyposażenia wnętrza). Średnice blachowkrętów na ogół nie przekraczają 7 milimetrów, a grubość blachy nie jest na ogół większa od 0,5 milimetra.
Wikipedia
(1.1) Taki wkrętak udarowy służy również do odkręcania i przykręcania wkrętów lub blachowkrętów.
Wiktionary
IPA: blaˈxɔfkrɛ̃nt, AS: blaχofkrẽnt
Wiktionary
urządzenie do umieszczania wkrętów w blasze (arkuszu metalu)
SJP.pl
oddział stoczni, zajmujący się obróbką blach do budowy kadłubów okrętowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Blachownia (niem. Blachstädt) – miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Blachownia.
Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 9041 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Jutro pojedziemy nad zalew w Blachowni.
Wiktionary
IPA: blaˈxɔvʲɲa, AS: blaχovʹńa
Wiktionary
przym. blachowniański, blaszany
rzecz. blachownianin, blachownianka
Wiktionary
mieszkaniec Blachowni (miasta w województwie śląskim)
SJP.pl
mieszkanka Blachowni (miasta w województwie śląskim)
SJP.pl
przymiotnik od: Blachownia, Blachownia Śląska
SJP.pl
1. maszyna do wytwarzania blachy;
2. dawniej: część zbroi okrywająca pierś; kirys; napierśnik
SJP.pl
Blachownica – dźwigar złożony, zbudowany z blach połączonych w przekrój odpowiedni do wymagań konstrukcyjnych i usztywniony żebrami położonymi poprzecznie w stosunku do osi dźwigara.
Blachownice mogą mieć przekrój otwarty, np. dwuteowy lub zamknięty (skrzynkowy). Poszczególne elementy łączono niegdyś przy pomocy nitów lub śrub, współcześnie blachownice są zwykle spawane. Spotyka się konstrukcje mostowe blachownicowe z żelbetową współpracującą konstrukcyjnie płytą mostu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) slang. tablica rejestracyjna
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B., i W. plural|blacha.
Wiktionary
(1.1) Romek przyjechał do mnie bryką na niemieckich blachach.
Wiktionary
rzecz. blacha ż., blacharz m., blacharstwo n., blacharka ż., blaszak m., blaszka ż.
czas. blachować ndk.
przym. blacharski, blaszany
Wiktionary
zdrobnienie od: blat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od blat
Wiktionary
(1.1) To nie blat, lecz tylko mały blacik.
Wiktionary
rzecz. blat m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: blekbery] smartfon marki Blackberry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) smartfon kanadyjskiej firmy BlackBerry Limited, w większości modeli z charakterystyczną klawiaturą
Wiktionary
Gminy w USA:
Wikipedia
(1.1) Jeszcze do niedawna telefony BlackBerry – które jako jedne z nielicznych na rynku miały fizyczną klawiaturę, do tego były dobrze zabezpieczone przed atakami hakerów – były podstawowym urządzeniem, którym posługiwali się politycy czy biznesmeni.
Wiktionary
(1.1) pot. jeżynka
Wiktionary
Blackburn – miasto w Wielkiej Brytanii, w północno-zachodniej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Lancashire, w dystrykcie (unitary authority) Blackburn with Darwen. Leży 14,3 km na wschód od miasta Preston, 39,8 km na południowy wschód od miasta Lancaster i 296,6 km na północny zachód od Londynu. W 2021 roku miasto liczyło 124 955 mieszkańców. Blackburn jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Blacheburn.
Wikipedia
[czytaj: blekdżek] hazardowa gra w karty; black jack, oczko, dwadzieścia jeden
SJP.pl
Blackjack – kasynowa gra karciana, w której gracz stara się pokonać krupiera poprzez uzyskanie sumy jak najbliższej 21 punktów w kartach, nie przekraczając 21.
Wikipedia
1. członek zespołu grającego black metal;
2. miłośnik black metalu
SJP.pl
[czytaj: blekminton] zabawowa wersja crossmintona, w którą gra się nocą przy użyciu fluorescencyjnej lotki
SJP.pl
[czytaj: blekałt] z angielskiego: zaciemnienie; blekaut;
1. wygaszenie świateł na scenie w celu oddzielenia od siebie scen sztuki;
2. krótka scenka satyryczna oddzielona od reszty występu wygaszeniem świateł;
3. rozległa awaria zasilania elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. długotrwały zanik napięcia w sieci energetycznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z perspektywy badań nad bezpieczeństwem narodowym, szczególne znaczenie mają masywne blackouty, które zdarzają się rzadko, ale ich konsekwencje społeczno-ekonomiczne są niebagatelne.
Wiktionary
(1.1) awaria zasilania
Wiktionary
[czytaj: bleksberg] miasto w USA, w stanie Wirginia
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: blekłoter]
1. rzeka w Irlandii;
2. nazwa kilku gmin w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
zbliżony do bladego, nie do końca blady, prawie blady
SJP.pl
tracić kolor, tracić intensywność koloru, stawać się bladym
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z obecnością bladości lub innych cech typowych dla bladych przedmiotów
Wiktionary
rzecz. bladość ż.
przym. blady, bladziutki, bledziutki
Wiktionary
nieintensywnie bursztynowy; jasnobursztynowy
SJP.pl
nieintensywnie błękitny; błękitnawy
SJP.pl
nieintensywnie czerwony; jasnoczerwony, czerwonawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) czerwony o bladym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Dziewczyna miała na sobie wyłącznie skąpy bladoczerwony kostium kąpielowy z miękkiego lnu.
Wiktionary
nieintensywnie fioletowy; jasnofioletowy, fioletowawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) fioletowy o bladym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Płetwy nieparzyste mają bladofioletowy odcień, płetwa grzbietowa jest długa, wysoka i ozdobiona kilkoma rzędami czerwonych i czarnych plamkaamek.
Wiktionary
nieintensywnie fiołkowy; jasnofiołkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający blade kwiaty
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) lawendowy o bladym odcieniu
Wiktionary
poetycko: mający bladą cerę, bez rumieńców; blady
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który ma bladą twarz (lico)
Wiktionary
(1.1) Tylko mgławice nad nurtem Narewu skłębiły się gęściej i ukryły w swej płachcie bladolice boginki, zielonookie rusałki-wodnice, topielice upiorne, unoszone wartem bieżnym, rogany-latawice, na pruską Szatrję dążące. sic.
Wiktionary
(1.1) białolicy
Wiktionary
nieintensywnie liliowy; bladoliliowy
SJP.pl
nieintensywnie liliowy; bladolila
SJP.pl
nieintensywnie niebieski; niebieskawy, jasnoniebieski
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o bladym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Symbolem „Caritas Academica” był bladoniebieski, równoramienny krzyż.
Wiktionary
nieintensywnie pomarańczowy; jasnopomarańczowy, pomarańczowawy
SJP.pl
nieintensywnie różowy; jasnoróżowy, różowawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o bladym, rozbielonym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W domku zapewne było biuro: na daszku łopotała bezwładnie bladoróżowa flaga, już postrzępiona.
Wiktionary
(1.1) różowawy, jasnoróżowy
Wiktionary
→ blady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co blade; cecha tych, którzy są bladzi
Wiktionary
Bladość – efekt spowodowany zmniejszeniem ilości oksyhemoglobiny w naczyniach krwionośnych skóry lub błon śluzowych, który może wynikać z choroby, wstrząsu emocjonalnego, stresu, unikania światła słonecznego, bądź też niedokrwistości. Bladość może mieć podłoże genetyczne. Jest najlepiej widoczna na twarzy i dłoniach. W zależności od przyczyny może pojawić się nagle lub stopniowo.
Wikipedia
(1.1) Już sina bladość ustąpiła z jej policzków, na których zarysowywał się chwilami lekki rumieniec.
Wiktionary
rzecz. bladaczka ż., blednica ż., bladawość ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.
czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.
przym. blady, bladawy, bladziutki, bledziutki
przysł. blado, bladawo
Wiktionary
nieintensywnie siny; sinawy, jasnosiny
SJP.pl
nieintensywnie szary; jasnoszary, szarawy
SJP.pl
o kolorze: słomkowy o jasnym odcieniu, podobny do jasnożółtego; jasnosłomkowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nieintensywnie zielonkawy; bladozielonkawy
SJP.pl
nieintensywnie zielonkawy; bladozielonawy
SJP.pl
nieintensywnie zielony; jasnozielony, mdłozielony, mglistozielony, zielonawy, zielonkawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) jasnozielony, zielony o słabym, bladym odcieniu
Wiktionary
nieco żółty o jasnym odcieniu; jasnożółtawy
SJP.pl
nieintensywnie żółty; jasnożółty, żółtawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty o bladym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Kolor dobieramy w zależności od drewna, które chcemy imitować (bladożółty dla jasnego dębu lub czerwonobrązowy dla mahoniu).
Wiktionary
nieintensywnie złoty; jasnozłoty, złotawy
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: blady; bledszy
SJP.pl
1. niemający rumieńców; biały;
2. o barwie, świetle: mało intensywny; mdły;
3. mało wyrazisty; mdły;
4. niczym się niewyróżniający; nijaki, banalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o barwie skóry ludzkiej pozbawiony rumieńca, opalenizny, mający jasną karnację
(1.2) o mało intensywnej barwie
(1.3) mało wyrazisty
(1.4) przen. banalny, niewyróżniający się, nudny
(1.5) gw-pl|Bukowina, Łowicz. różowy
Wiktionary
(1.1) – Dlaczego wszystkie nieszczęścia zawsze spadają na moją głowę? – patrzyła gdzieś obok zastygłej z przykrości i bladej Dominiki.
Wiktionary
IPA: ˈbladɨ, AS: blady
Wiktionary
rzecz. bladość ż., bladaczka ż., blednica ż., bladawość ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.
czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk., pobladzić dk.
przym. bladawy, bladziutki, bledziutki
przysł. blado, bladawo
Wiktionary
(1.1) bezkrwisty
Wiktionary
wulgarnie: prostytutka; dupodajka, kurwa, kurwiszcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. pejor. wyzwisko wobec kobiety
(1.2) wulg. pejor. prostytutka
Wiktionary
(1.2) wulg. kurwa, kurwiszon, kurwiszcze, dziwka, ścierka
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. blednąć
Wiktionary
IPA: ˈblad͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: blaʒ́ėć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: blado; bledziej
SJP.pl
zdrobnienie od: blady; bledziuchny, bladziuśki (bledziuśki), bladziutki (bledziutki)
SJP.pl
zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bledziuśki, bladziutki (bledziutki)
SJP.pl
zdrobnienie od: bladziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: blady
Wiktionary
IPA: ˌblad͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: blaʒ́utẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki (bledziuśki), bledziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: blady
Wiktionary
(1.1) Tegoroczna edycja memoriału była bladziutka, marniutka, a przede wszystkim toczyła się przy maleńkim zainteresowaniu publiczności.
Wiktionary
IPA: blaˈd͡ʑutʲci, AS: blaʒ́utʹḱi
Wiktionary
rzecz. bladość ż., bladawość ż., blednica ż., bladaczka ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.
czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.
przym. blady, bladawy, bledziutki
przysł. blado, bladawo
Wiktionary
(1.1) bledziutki
Wiktionary
zmyślenie, kłamstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kłamstwo, nieprawda, bujda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszyscy drwią z samochwalców, a jednak im blaga w życiu pomaga.
Wiktionary
IPA: ˈblaɡa, AS: blaga
Wiktionary
rzecz. blagierstwo n., blagieria ż., blagier m., blagierka ż., blagowanie n.
czas. blagować
przym. blagierski
Wiktionary
(1.1) zob. kłamstwo.
Wiktionary
człowiek świadomie mówiący nieprawdę; łgarz, kłamca, oszust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kłamca, krętacz
Wiktionary
IPA: ˈblaɟɛr, AS: blaǵer
Wiktionary
rzecz. blaga ż., blagierstwo n., blagieria ż., blagowanie n.
:: fż. blagierka ż.
czas. blagować
przym. blagierski
Wiktionary
(1.1) zob. kłamca.
Wiktionary
przestarzale: blagierstwo, blaga
SJP.pl
1. zmyślanie, fantazjowanie;
2. kobieta mówiąca nieprawdę, lubiąca zmyślać i koloryzować
SJP.pl
zmyślanie, oszukiwanie, blagowanie; blaga
SJP.pl
potocznie: mówić rzeczy niepokrywające się z prawdą; łgać, zmyślać, kłamać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. kłamać
Wiktionary
rzecz. blaga ż., blagier mos., blagowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mówienie nieprawdy w celu zrobienia na kimś wrażenia
Wiktionary
rzecz. blaga ż., blagierstwo n., blagieria ż., blagier m., blagierka ż.
czas. blagować
przym. blagierski
Wiktionary
(1.1) kłamanie; pot. bajerowanie, bajcowanie, bajtlowanie, bujanie, kitowanie, kręcenie, picowanie, ściemnianie
Wiktionary
[czytaj: bler] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik Tony'ego Blaira, dawnego przywódcy brytyjskiej Partii Pracy oraz premiera Wielkiej Brytanii w latach 1997–2007
Wiktionary
(1.1) Jego zdaniem to blairyści, a więc także jego brat, odpowiadają za klęskę Partii Pracy w majowych wyborach
Wiktionary
rzecz. blairyzm m.
Wiktionary
[czytaj: bleryzm] polityczna ideologia byłego premiera Wielkiej Brytanii, Tony'ego Blaira, oparta na zasadach solidarności społecznej
SJP.pl
[czytaj: blez] francuskie imię męskie
SJP.pl
Francja:
Osoby:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. mieszkanie, miejsce noclegowe, tymczasowe lokum
Wiktionary
(1.1) – Pod dwunastym, szanowny panie, będzie ta blajba pana Rajmunda, na czwartym kiju z prawej – zawołał jeszcze stróż, po czym znów wrócił do swojego zajęcia.
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: przyścienna lampa lub świecznik z przylegającą do ściany tarczą, odbijającą światło; kinkiet
SJP.pl
1. tracić blask, intensywność barwy; płowieć
2. przenośnie: stawać się nieważnym, nieistotnym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) o kolorze: tracić wyrazistość
(1.2) przen. być przyćmiewanym
Wiktionary
IPA: ˈblaknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: blaknõńć
Wiktionary
rzecz. blaknięcie n., wyblaknięcie n.
czas. wyblaknąć dk.
przym. wyblakły
Wiktionary
(1.1) płowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blaknąć.
Wiktionary
rzecz. wyblaknięcie n.
czas. blaknąć ndk., wyblaknąć dk.
przym. wyblakły
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wygadać się z czymś
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zachować się nietaktownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. reg. ośmieszenie się
Wiktionary
Blama – miasto w Sierra Leone, w Prowincji Wschodniej. Według danych na rok 2015 liczyło 7097 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Nie rób blamy i ubierz się do porządku.
Wiktionary
rzecz. blamaż mrz.
czas. blamować się ndk.
Wiktionary
(1.1) blamaż, gafa, kaszana, klops, kompromitacja, niepowodzenie, obciach, porażka, wpadka, wsypa, wtopa
Wiktionary
rodzaj galaretki, słodki deser robiony najczęściej z mleka (lub śmietany) i cukru, zagęszczany żelatyną, mąką kukurydzianą lub mchem irlandzkim i przyprawiany migdałami
SJP.pl
kompromitacja, ośmieszenie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. kompromitacja, ośmieszenie się
Wiktionary
(1.1) Premiera tego przedstawienia okazała się blamażem, na sali było mniej miejsc niż sprzedano biletów, a aktorzy nie znali ról.
Wiktionary
IPA: ˈblãmaʃ, AS: blãmaš
Wiktionary
rzecz. blamowanie n., zblamowanie n., blama ż.
czas. blamować się ndk., zblamować się dk.
Wiktionary
(1.1) kompromitacja, ośmieszenie się, zblamowanie się, poruta, wstyd, hańba; reg. blama
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podłużny pojemnik na wodę do zwilżania osełki
Wiktionary
czas. blamborzić ndk.
rzecz. blambory lm. nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zootechn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zlewki
Wiktionary
rzecz. blamborek mrz.
czas. blamborzić ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mieszać coś z czymś
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nieładnie pić, chłeptać
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jeść dużo różnych rzeczy
Wiktionary
rzecz. blamborek mrz., blambory lm. nmos.
Wiktionary
książkowo: blamować się - ośmieszać się, kompromitować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stawanie się śmiesznym, narażanie się na kpiny
Wiktionary
rzecz. blamaż m.
czas. blamować się
Wiktionary
[czytaj: blã] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bląSZAR] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: blanko] tylko w wyrażeniu: in blanco - dokument opatrzony podpisem, ale bez tekstu; in blanko
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Blandyn – imię męskie pochodzące od łacińskiego imienia Blandinus, utworzonego od przymiotnika blandus (ż. blanda), 'pochlebny, powabny, wdzięczny, czarujący'. Patronem imienia jest św. Blandyn (Bladyn) z VII wieku, jedyny święty o tym imieniu.
Żeńskim odpowiednikiem jest Blandyna.
Blandyn imieniny obchodzi 5 listopada.
Wikipedia
(1.1) Chłopak miał na imię Blandyn i pochodził z Włoch.
Wiktionary
rzecz. Blandyna ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Blandyn
Wiktionary
Blandyna – żeńska forma imienia Blandyn, utworzona od łac. przymiotnika blandinus (ż. blandina), w znaczeniu „powabny, wdzięczny, czarujący, ew. uprzejmy, przyjacielski”.
Blandyna obchodzi imieniny 2 czerwca i 5 listopada.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Blandyna i pracuję w cukierni w Chorzowie.
(1.1) W Kościele katolickim na 2 czerwca przypada wspomnienie św. Blandyny z Lyonu, patronki dziewic i służących.
Wiktionary
rzecz. Blandyn mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. hipotetyczne ogromne ciało niebieskie poruszające się wokół supermasywnej czarnej dziury
Wiktionary
Wikipedia
1. przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blanka;
2. wyprawiona skóra używana w rymarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. sztywna, gładka i wyprawiona skóra do wytwarzania siodeł i innych produktów rymarskich
(1.2) archit. jeden występ w blankach
(1.3) w grach słownych: płytka bez litery
przysłówek sposobu
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. całkiem, całkowicie
przymiotnik
(3.1) gw-pl|Górny Śląsk. czysty
(3.2) gw-pl|Górny Śląsk. oczywisty
Wiktionary
Blank (Blanc) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Prus III.
Wikipedia
(2.1) Murzyn to je blank czorny człowiek.
Wiktionary
IPA: blãŋk, AS: blãŋk
Wiktionary
(1.2) blanka, krenel
(1.3) pot. mydło
Wiktionary
przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blank
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Blanka – imię żeńskie wywodzące się od hiszpańskiej wersji francuskiego imienia Blanche lub z germańskiego blankus, blanchus „biała”. W niektórych językach występuje również w formie Bianka.
Blanka imieniny obchodzi: 7 października i 1 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Blanka, Matka Twa, królowa / Powtarzała Ci te słowa: / „Wolę trupem widzieć syna, / Nim go splami grzechów wina”".
Wiktionary
IPA: ˈblãnka, AS: blãnka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Blaneczka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Blaneczka ż.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Blanca.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Blanche
* baskijski: (1.1) Zuria
* białoruski: (1.1) Бланка ż.
* bułgarski: (1.1) Бианка ż.
* francuski: (1.1) Blanche ż.
* hiszpański: (1.1) Blanca ż.
* kataloński: (1.1) Blanca ż.
* łaciński: (1.1) Blanca ż.
* niemiecki: (1.1) Blanka ż.
* norweski (bokmål): (1.1) Blanka
* portugalski: (1.1) Branca ż.
* rosyjski: (1.1) Бланка ż.
* słowacki: (1.1) Blanka ż.
* ukraiński: (1.1) Б'янка ż.
* węgierski: (1.1) Blanka
* włoski: (1.1) Bianca ż.
źródła.
== Blanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż. Blanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. przestarzałe: jeden z zębatych występów w blankach - zwieńczeniu murów obronnych i baszt; blanka;
2. wyprawiona skóra używana w rymarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) archit. szereg prostokątnych, zębatych występów wieńczących mur obronny; ; Gloger|Blanki.
forma rzeczownika.
(2.1) plural|blank.
(2.2) plural|blanka.
Wiktionary
Blanki (krenelaż) – element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt tzw. zębami – merlonami, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń (tzw. miedza), co miało ułatwić obronę w czasie oblężenia. Blanki stanowiły przedpiersie wieńczące mur, jednocześnie chroniąc biegnący za nimi chodnik strzelecki. W czasie walk w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy.
Wikipedia
IPA: ˈblãŋʲci, AS: blãŋʹḱi
Wiktionary
czas. blankowanie ndk.
rzecz. blankowanie n.
Wiktionary
(1.1) blankowanie, krenelaż
Wiktionary
zdrobnienie od: blankiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od blankiet
Wiktionary
(1.1) To nie blankiet, lecz tylko mały blankiecik.
Wiktionary
rzecz. blankiet m.
Wiktionary
pismo urzędowe z wydrukowanym tekstem, rubrykami do wypełnienia, nagłówkiem, pieczątką instytucji, firmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) papier, druk, który należy wypełnić
(1.2) arkusz korespondencyjny
(1.3) środ. przyjęcie taneczne połączone ze spożywaniem alkoholu
Wiktionary
IPA: ˈblãŋʲcɛt, AS: blãŋʹḱet
Wiktionary
przym. blankietowy
rzecz. blankiecik mrz.
Wiktionary
(1.1) formularz
Wiktionary
zwolennik blankizmu
SJP.pl
→ blankizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z blankizmem, dotyczący blankizmu lub blankistów
Wiktionary
(1.1) Ruch blankistowski w drugiej połowie lat sześćdziesiątych i początku siedemdziesiątych był już w znacznej mierze proletariacki, a „partia blankistowska" organizacją jak na owe czasy masową.
Wiktionary
rzecz. blankizm mrz., blankista
Wiktionary
Blankizm – doktryna głoszona przez Louisa Blanqui, dająca pierwszeństwo działalności spiskowej, która miałaby doprowadzić do walki zbrojnej i wywalczenia nowego ustroju bez konieczności wcześniejszego mobilizowania mas ludowych. Zwolennicy tego ruchu (blankiści) odegrali znaczącą rolę podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku.
Wikipedia
puste miejsce w pełnomocnictwie, rachunku lub innym dokumencie handlowym; blanco, bianco
SJP.pl
związek chemiczny absorbujący nadfiolet, stosowany jako środek bielący
SJP.pl
1. środowiskowo: usuwać stronę internetową, temat lub wpis na forum;
2. zwieńczać mur zębatym zakończeniem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) czynić blanki, zwieńczać mur zębatym zakończeniem
Wiktionary
rzecz. blanka ż., blankowanie n.
Wiktionary
zębate zwieńczenie muru obronnego, baszty itd., kryjące od zewnątrz chodnik lub pomost dla broniących; blank, blanka, krenelaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blankować.
Wiktionary
czas. blankować
rzecz. blanka ż., blanki nmos.
Wiktionary
1. środowiskowo: usuwać stronę internetową, temat lub wpis na forum;
2. zwieńczać mur zębatym zakończeniem
SJP.pl
przymiotnik od: blank
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z blankami, dotyczący blanek
Wiktionary
rzecz. blanka ż.
Wiktionary
[czytaj: bląKI] nazwisko
SJP.pl
dawniej: biały puder kosmetyczny, używany do pielęgnowania cery i wybielania skóry twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zob. blanszowanie.
Wiktionary
rzecz. blanszowanie n.
czas. blanszerować ndk., blanszować ndk.
Wiktionary
1. obgotowywać lub poddawać działaniu pary owoce i warzywa, by zapobiec ich ciemnieniu oraz zmniejszyć ilość drobnoustrojów i tlenu;
2. archaicznie: pokrywać blanszem; pudrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. krótkotrwałe obgotowywanie warzyw lub owoców, a następnie poddanie ich schłodzeniu;
(1.2) przest. kosmet. nakładanie na skórę blanszu
Wiktionary
Blanszowanie (z fr. blanchir) – rodzaj obróbki cieplnej żywności polegający na zanurzeniu na kilkanaście do kilkudziesięciu sekund we wrzątku i następnym schłodzeniu poprzez zanurzenie w zimnej wodzie (najlepiej z dodatkiem lodu).
Blanszowanie wykonuje się na delikatnych owocach i warzywach (np. liściach szczawiu, brokułach). Nie obniża ono w nich zawartości witamin, o ile jest wykonane we właściwym czasie
Wikipedia
czas. blanszować ndk.
rzecz. blanszerowanie n.
Wiktionary
(1.1) blanżerowanie
(1.2) pudrowanie
Wiktionary
urządzenie do blanszowania
SJP.pl
papieros skręcany zwykle z marihuany lub tytoniu; joint, dżoint, skręt, blunt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zob. joint.
Wiktionary
Joint (skręt) – wyrób przypominający wyglądem papierosa, wypełniony suszem z marihuaną, zwykle zmieszaną z tytoniem. Czasami marihuanę zastępuje się haszyszem. Ustnik zazwyczaj wykonywany jest z kawałka zwiniętej tekturki bądź zastępuje się go fragmentem papierosa.
Wikipedia
(1.1) Mieszkałem wtedy w Londynie z jednym takim kolesiem, który codziennie palił blanty i niczym się nie przejmował. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: blãnt, AS: blãnt
Wiktionary
1. krótko gotować warzywa lub owoce, nieco obgotowywać;
2. odcinać wewnętrzną część skóry (tzw. mizdrę) za pomocą stalowej płytki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. lekkie obgotowywanie warzyw lub owoców
Wiktionary
czas. blanżerować
Wiktionary
dawniej: bluźnierstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przest. bluźnierstwo
Wiktionary
Bluźnierstwo (inaczej: blasfemia) – słowa uwłaczające temu, co jest ogólnie poważane lub co jest przez religię uznane za święte (sacrum).
Wikipedia
IPA: blasˈfɛ̃mʲja, AS: blasfẽmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) bluźnierstwo, świętokradztwo
Wiktionary
jaskrawe, mocne światło; jasność, światło odbite
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jaskrawe światło
(1.2) światło odbite, poblask
(1.3) książk. świetność, gloria
(1.4) książk. przejaw, przebłysk
(1.5) pot. przen. ekspresja radości, szczęścia
(1.6) fiz. luminancja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.
(1.2) Blask diamentów jest jedyny w swoim rodzaju.
(1.3) Blask targanego konfliktami imperium zaczął przygasać.
(1.4) Ujrzałem blask przychylności w oczach mej wybranki.
(1.5) Spójrz, jaka zadowolona, aż blask od niej bije.
Wiktionary
IPA: blask, AS: blask
Wiktionary
rzecz. odblask mrz., poblask mrz., odblaskówka ż.
przym. blaskowy, odblaskowy, poblaskowy
Wiktionary
(1.1) jasność
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. głównie żart. emitujący blask
(1.2) rzad. głównie żart. przen. chwalebny
Wiktionary
(1.2) Tak zakończył się najbardziej chlubny, a jednocześnie niezwykle blaskomiotny epizod powstania styczniowego na Rusi.
Wiktionary
(1.1) błyszczący
Wiktionary
związany z blaskiem
SJP.pl
utwór wierszowany, pochwalny lub prześmiewczy, popularny we Francji w XVI wieku
SJP.pl
Blason - gatunek literacki rozpowszechny w literaturze francuskiej XVI i XVII wieku. Zapoczątkował go francuski poeta Clément Marot w roku 1536.
Był to krótki utwór wierszowany pisany w sarkastycznym lub pochwalnym tonie, przedstawiający szczegółowy wykaz atrybutów lub błędów. Zakończeniem wiersza był konkretny wniosek skierowany bezpośrednio do danej osoby, danego przedmiotu, miejscowości czy też jej mieszkańców.
Wikipedia
skupienie komórek zdolnych do szybkich podziałów mitotycznych oraz różnicowania się w tkanki i narządy
SJP.pl
Blastema – masa komórek zdolnych do wzrostu i regeneracji w narządy. Historycznie uważano, że blastemę tworzą niezróżnicowane komórki pluripotencjalne, jednak nowsze badania wskazują, że u pewnych organizmów blastemy mogą zachowywać pamięć pochodzenia tkankowego. Blastemę spotyka się typowo na wczesnych okresach rozwoju organizmu (rozwój zarodkowy), bądź podczas regeneracji.
Wikipedia
rodzaj broni występującej w utworach science-fiction
SJP.pl
Wikipedia
w geologii: proces rekrystalizacji zespołów mineralnych skały, zachodzący w warunkach metamorfizmu
SJP.pl
Wikipedia
wnętrze blastuli wypełnione płynem wydzielanym przez tworzące ją komórki
SJP.pl
Blastocel, protoceloma, pierwotna jama ciała – szczelinowata jama ciała w zarodku znajdującym się w stadium blastuli. Wypełniona jest płynem wydzielanym przez otaczającą ją, pojedynczą warstwę blastomerów, ograniczona blastodermą. U dwuwarstwowców blastocel jest jedyną jamą ciała.
Wikipedia
blastula ssaków i człowieka, pęcherzyk o ścianie utworzonej z jednej warstwy komórek
SJP.pl
Blastocysta – blastula łożyskowców, stadium rozwoju zarodkowego. Składa się z trofoblastu i węzła zarodkowego (embrioblast). Następuje po stadium rozwoju moruli. W stadium blastocysty zarodek zagnieżdża się w śluzówce macicy. Z komórek węzła zarodkowego niektórych ssaków (człowieka, myszy) uzyskano hodowle zarodkowych komórek macierzystych, mających zdolność samoodnawiania się i wytwarzania wszystkich rodzajów komórek.
Wikipedia
zewnętrzna warstwa komórek pokrywających pęcherzyk blastuli
SJP.pl
proces powstania nowego osobnika zwierzęcego przez pączkowanie
SJP.pl
Pączkowanie lub blastogeneza – rodzaj rozmnażania bezpłciowego polegający na wytwarzaniu przez organizm rodzicielski małego fragmentu (pączka), który po oderwaniu się od rodzica samodzielnie rozwija się w jego identyczną genetycznie kopię. Niekiedy może on jednak nie oddzielać się od organizmu macierzystego, a zamiast tego stać się wraz z nim częścią kolonii (stałej lub tymczasowej). Pączkowanie występuje u niektórych zwierząt osiadłych (gąbek, parzydełkowców, wieloszczetów), bakterii, drożdży i grzybów drożdżopodobnych, oraz kilku gatunków pierwotniaków (orzęski). W zależności od gatunku proces ten może zachodzić wyłącznie w określonym miejscu ciała lub gdziekolwiek na nim.
Wikipedia
wymarły szkarłupień żyjący od syluru do permu
SJP.pl
gromada wymarłych szkarłupni, żyjących od syluru do permu; organizmy wyłącznie morskie, prowadzące bentoniczny, osiadły tryb życia; pączkowce
SJP.pl
Pączkowce, blastoidy (†Blastoidea) – gromada wymarłych szkarłupni (Echinodermata), żyjących od syluru do permu. Swój rozkwit osiągnęły w karbonie.
Pączkowce charakteryzowały się wyraźną pięciopromienną symetrią ciała. Kielich zbudowany był z 13 płytek (5 deltoidowych, 5 widełkowych i 3 bazalnych) i osadzony na łodydze. Na kielichu występowało 5 pasów ambulaklarnych zaopatrzonych w liczne cienkie brachiole. Cały kielich przypominał w kształcie pączek róży (stąd nazwa grupy). Na szczycie występował otwór gębowy otoczony 4 spirakulami i otworem odbytowym.
Wikipedia
komórka zarodka w stadium blastuli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. każda komórka potomna powstała na skutek podziałów mitotycznych zygoty podczas stadium bruzdkowania;
Wiktionary
Blastomer (gr. blastos ‘kiełek’, ‘zarodek’; merizo ‘dzielę’) – każda komórka potomna blastuli powstała na skutek podziałów mitotycznych zygoty podczas stadium bruzdkowania. Zygota dzieli się najpierw na dwa blastomery, a potem te dwie komórki dzielą się mitotycznie i powstają cztery komórki, które dzielą się następnie poprzecznie do poprzednich podziałów na 8 komórek, potem na 16, 32 i tak dalej, aż powstaje morula.
Wikipedia
grzybica wywołana zakażeniem grzybami z rodzaju Blastomyces (drożdżakami), powodująca powstawanie zmian w skórze i narządach wewnętrznych; rodzaj drożdżycy
SJP.pl
Blastomykoza, choroba Gilchrista, drożdżyca północnoamerykańska, drożdżyca amerykańska – przewlekła choroba ropna i ziarniniakowa wywoływana przez Blastomyces dermatitidis, występująca endemicznie w południowo-wschodniej i południowo-środkowej części Stanów Zjednoczonych (odnotowano jednak przypadki także w Europie, Azji i Afryce).
Wikipedia
otwór prowadzący do prajelita (jamy gastruli), który u pragębowców w dalszych etapach rozwoju zarodkowego przekształca się w otwór gębowy, natomiast u wtórnogębowców funkcjonuje jako odbyt; pragęba, prausta, prostoma
SJP.pl
Pragęba, prausta, blastoporus, blastopor, prostoma – pierwotny otwór jelita embrionalnego, prowadzący z zewnątrz do prajelita u gastruli. To, czy pragęba przekształca się w otwór gębowy czy odbytowy, stanowi o różnicy między zwierzętami pierwoustymi i wtóroustymi.
Wikipedia
spora wytwarzana przez grzyby w drodze pączkowania
SJP.pl
Blastospora, blastokonidium – rodzaj zarodników z grupy mitospor. Powstają przez pączkowanie – na komórce macierzystej powstaje pączek, który rośnie i odcina się od macierzystej komórki przegrodą. Blastokonidia powstają w niektórych grupach grzybów, np. u Taphrinomycetes, Ustilaginomycetes, Saccharomycetes. U drożdży i grzybów drożdżopodobnych mogą powstawać na prawdziwych strzępkach, na pseudostrzępkach i na pojedynczych komórkach.
Wikipedia
u hydropolipów: miejsce, gdzie z zawiązków wykształcają się meduzy
SJP.pl
wczesne stadium rozwojowe zarodka zwierząt i człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. wczesne stadium rozwojowe zarodka tkankowców w postaci pęcherzyka, którego ściana (blastoderma) jest zbudowana z jednej lub kilku warstw komórek otaczających jamę (blastocel) wypełnioną płynem
Wiktionary
Blastula – wczesne stadium rozwoju zarodkowego tkankowców powstałe w wyniku bruzdkowania. U większości zwierząt ma kształt pęcherzyka kulistego (celoblastula), którego ściana (blastoderma) zbudowana jest z jednej lub kilku warstw blastomerów, otaczających jamę blastuli (blastocel), wypełnioną płynem (albo czasem galaretowatą, bezkomórkową masą). U organizmów z bruzdkowaniem tarczkowym (np. ptaki) blastula ma postać płaskiej tarczki (dyskoblastula), leżącej ponad masą żółtka. U ssaków łożyskowych występuje blastocysta, która ma kształt pęcherzyka ze ścianą zbudowaną z jednej warstwy komórek (trofoblast). Do światła blastocysty zwiesza się węzeł zarodkowy, z którego tworzy się właściwy zarodek. Czwartym głównym typem blastuli jest periblastula.
Wikipedia
(1.1) Proces tworzenia się gastruli (z blastuli) nosi nazwę gastrulacji.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) blastomer, blastocel
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) blastula
* baskijski: (1.1) blastula
* czeski: (1.1) blastula
* hiszpański: (1.1) blástula ż.
* słowacki: (1.1) blastula ż.
* włoski: (1.1) blastula
źródła.
== blastula (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-blastula.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. blastula
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
komórki blastyczne - rodzaj komórek macierzystych szpiku kostengo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od blaszak
Wiktionary
rzecz. blaszak m.
Wiktionary
potocznie:
1. niewielki budynek, garaż, sklep itp. zrobiony z blachy;
2. blaszany przedmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) budynek (garaż, sklep, dom) zrobiony z blachy
(1.2) pot. naczynie z blachy
Wiktionary
Babka ziemniaczana (babka kartoflana) – babka z utartych surowych ziemniaków wymieszanych ze skwarkami ze świeżo stopionego boczku lub słoniny, pikantnie przyprawionych i zapieczonych w piecu lub piekarniku na złocisto-brązowy kolor. Jest tradycyjną potrawą kuchni białoruskiej.
Wikipedia
(1.1) Maria miała 17 lat i była w drugim miesiącu ciąży, gdy uznała, że czas zostawić ojca jej dziecka i rozpadający się blaszak, w którym mieszkała z matką i trzema braćmi.
Wiktionary
rzecz. blacha ż., blaszka ż., blachara ż., blacharstwo n., blachy nmos.
:: zdrobn. blaszaczek m.
przym. blaszany, blaszkowy, blaszkowaty, blacharski
Wiktionary
naczynie zrobione z blachy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który został wykonany z blachy
(1.2) o dźwięku brzmiący jak uderzenie o blachę
Wiktionary
(1.1) Herman, nasz najmłodszy, uderzał z zachwytem w blaszany kubek, aż dzwoniło.
(1.2) Ciapanie rydla i blaszany szczęk wiadra odbijają się we mnie jak echo w kamiennej zaklęsłości.
Wiktionary
IPA: blaˈʃãnɨ, AS: blašãny
Wiktionary
rzecz. blacha ż., blacharka ż., blacharnia ż., blacharstwo n., blacharz m., blachownia ż., blaszak m., blaszka ż., Blachownia ż., blachy nmos.
przym. blacharski, blachowy, blaszkowaty
Wiktionary
(1.1) przest. blachowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: blacha
(1.2) niewielki kawałek blachy
(1.3) mała lub płaska forma do pieczenia
(1.4) bot. główna, płaska cześć liścia, odpowiedzialna za pochłanianie światła i fotosyntezę
(1.5) bot. element owocnika grzyba budujący jeden z typów hymenoforu;
(1.6) zool. element budujący skrzela
(1.7) anat. cienka warstwa powięzi, opon mózgowo-rdzeniowych, więzadeł lub błon surowiczych
(1.8) anat. pasmo istoty białej lub płytka istoty szarej
(1.9) anat. cienka płytka kostna;
(1.10) anat. element warstwowy tkanki
(1.11) med. wtórny wykwit skórny powstały ze zrogowaciałych komórek;
(1.12) miner. cienka warstwa minerału mającego pokrój blaszkowy
(1.13) slang. drobne pieniądze
(1.14) slang. jeden złoty
(1.15) slang. metalowy element do identyfikacji żołnierza
(1.16) sport. element mocowany w obcasie buta, który łączy go z łyżwą starego typu;
(1.17) wędk. pot. rodzaj sztucznej przynęty wędkarskiej wykonanej z metalu
(1.18) gw-pl|Bukowina. metalowy kubek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mężusiu, przy parkowaniu wgięłam troszeczkę blaszkę w karoserii mojego punto.
(1.2) Po przycięciu arkusza blachy pozostało kilka blaszek.
(1.3) Upiekłam dziś dwie blaszki szarlotki.
(1.4) Liście topoli białej mają gładką blaszkę a spód pokryty kutnerem.
(1.5) Wszystkie muchomory mają charakterystyczne blaszki pod kapeluszem.
(1.6) Nieświeżą rybę poznać łatwo po brunatnych blaszkach skrzeli.
(1.9) W tkance kostnej zbitej pojedyncza blaszka jest łukowato zagięta wzdłuż długiej osi.
(1.11) Blaszki są typowym objawem klinicznym łuszczycy.
(1.12) Łupki mikowe łatwo dzielą się na blaszki.
(1.13) Kierowniku, kopsnij blaszkę na apaszkę.
(1.15) Współczesny żołnierz, razem z blaszką, dostaje poliwęglanową kartę tożsamości.
(1.16) Blaszki umożliwiają zamocowanie łyżew do zwykłych butów.
(1.17) Szczupaki często łapię na blaszkę obrotową.
Wiktionary
IPA: ˈblaʃka, AS: blaška
Wiktionary
rzecz. blacha ż., blacharz m., blacharka ż., blachowanie n., blachownia ż., blaszak m., blachy nmos.
czas. blachować
przym. blaszany, blaszkowy, blaszkowany, blaszkowaty
temsłow. blacho-
Wiktionary
(1.13) drobne, drobniaki, bilon
(1.14) złotówka
(1.15) nieśmiertelnik
(1.17) błystka, blacha
(1.18) garnuszek, gorczek, gorneczek
Wiktionary
rząd ptaków grzebieniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Anseriformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, do którego, z ptaków występujących w Polsce, należą gęsi, łabędzie i kaczki;
Wiktionary
Blaszkodziobe (Anseriformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki wodne zamieszkujące wszystkie kontynenty poza Antarktydą.
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki blaszkodziobych zostały udomowione przez człowieka.
Wiktionary
rzecz. blaszkodzioby mzw.
przym. blaszkodzioby
Wiktionary
należący do blaszkodziobych
SJP.pl
o cechach blaszkorogich (nadrodzina chrząszczy)
SJP.pl
nadrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; żukokształtne, żuki
SJP.pl
1. podgromada morskich i słodkowodnych małży o parzystych skrzelach;
2. dawna nazwa małży;
3. dawna nazwa ryb spodoustych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach blaszkoskrzelnych (podgromada małży)
SJP.pl
w kształcie podobnym do blaszki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający blaszki, przypominający blaszkę
Wiktionary
(1.1) U torfowców splątek jest blaszkowaty.
Wiktionary
rzecz. blacharstwo n., blaszak mrz., blacha ż., blaszka ż.
przym. blacharski, blaszany, blaszkowy
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
Lenzites Fr. (blaszkowiec) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae). W Polsce występuje tylko jeden przedstawiciel tego rodzaju.
Wikipedia
→ blaszka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący blaszki, związany z blaszką
Wiktionary
(1.1) Jest to grzyb o blaszkowym hymenoforze.
Wiktionary
rzecz. blaszak mrz., blacha ż., blaszka ż.
przym. blaszkowaty
Wiktionary
powierzchnia stołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górna część stołu lub innego przedmiotu używanego jako stół
(1.2) łódź. włók. płocha, grzebień
(1.3) daw. uliczna gw-pl|Warszawa. rubel
(1.4) daw. gwara. więz. ugoda z policją
(1.5) daw. gwara. więz. łapówka
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gwara. przestępcza uderzenie w czoło
Wiktionary
Blat – irlandzka święta katolicka, dziewica.
Blat wspominana jest w grupie świętych dziewic wraz ze świętymi Anną, Feammor i Scoth. Weryfikacja ich losów jest trudna. Istnieją hipotezy utożsamiające św. Blat z postacią zakonnicy z otoczenia św. Brygidy o imieniu Blathnat (VI wiek).
Jej wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 18 stycznia.
Wikipedia
(1.1) Na blacie leżą nożyczki, nici, papiery i długopisy, więc nie ma gdzie zjeść obiadu.
(1.2) I trzeba puźni wprowadzić te nitki w tak zwany blat. (zbiory tekstów mówionych w Katedrze Historii Języka Polskiego UŁ)
Wiktionary
IPA: blat, AS: blat
Wiktionary
rzecz. blacik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofel, tofla.
Wiktionary
1. środowiskowo: zaufany, będący dobrym towarzyszem, swój;
2. taki, który przyjaźni się z przestępcami, pomaga przestępcom;
3. o przestępcy: doświadczony
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Blaton – dzielnica (section) gminy Bernissart w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, w okręgu Ath. 1 stycznia 2020 roku liczyła 4234 mieszkańców. Do 31 grudnia 1976 samodzielna gmina.
Wikipedia
dawniej:
1. zjednywać sobie kogoś, przeciągać na swoją stronę;
2. blatować się - wchodzić w porozumienie z kimś, zwykle w złych zamiarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blatować.
Wiktionary
czas. blatować, zblatować
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Blatter:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. blałka.
Wiktionary
Blauka – polski duet autorsko-kompozytorski i zarazem zespół muzyczny, założony w 2018 w Warszawie przez Georginę Tarasiuk i Piotra Lewańczyka. Kolektyw tworzy muzykę z gatunku indie pop, określaną przez samych muzyków jako „retrospektywny rock rekreacyjny”.
Wikipedia
niemiecka firma produkująca sprzęt elektroniczny
SJP.pl
Blaupunkt – byłe niemieckie przedsiębiorstwo z siedzibą w Hildesheim produkujące sprzęt elektroniczny, było też jednym z największych producentów akcesoriów do samochodów na świecie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Blaxploitation (od słów ang. black – czarny i exploitation – wykorzystanie, eksploatacja) – gatunek filmowy, stworzony we wczesnych latach siedemdziesiątych XX wieku w obrębie kina afroamerykańskiego. Specyfika gatunku polegała na wykorzystaniu, głównie w filmach niskobudżetowych (zobacz: exploitation), popularności tematyki afroamerykańskiej. Filmy przeznaczone były przede wszystkim dla publiczności afrykańskiego pochodzenia zamieszkałej w miastach, a zatrudniano w nich czarnoskórych aktorów i wykorzystywano muzykę soul i funk; ich popularność przekroczyła jednak granice etniczne.
Wikipedia
regionalnie:
1. bańka, bąbel, pęcherzyk;
2. pęcherz moczowy;
3. dętka w piłce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odcisk, pęcherz, bąbel
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pęcherz moczowy
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. przen. dętka w piłce
Wiktionary
(1.1) Jorg ino dwa razy stuknął pyrlikiem i już mu się blazy zrobiły.
Wiktionary
typ galaktyki zmieniającej jasność we wszystkich zakresach promieniowania
SJP.pl
Blazar – typ galaktyki aktywnej, której obserwowane widmo promieniowania w znacznej mierze pochodzi od relatywistycznego dżetu skierowanego pod niewielkim kątem w stronę obserwatora. Do klasy blazarów należą niektóre radiowo głośne kwazary oraz lacertydy – obiekty typu BL Lacertae. Nazwa blazar jest kombinacją słowną wyrazów BL Lac i kwazar.
Wikipedia
[czytaj: blejzer] samochód typu Chevrolet Blazer
SJP.pl
Blazer (hebr. בלייזר), w Izraelu również jako Baltan (hebr. בלטן) – izraelski pancerz reaktywny (ang. Explosive Reactive Armour, ERA) zaprojektowany i produkowany przez firmy Rafael i Israel Military Industries (IMI) przede wszystkim na potrzeby Korpusu Pancernego Sił Obronnych Izraela, a także na eksport. Pierwsze zestawy tego pancerza zamontowano na czołgach w 1974 roku. Jego finalna wersja została nazwana Super Blazer. Oprócz armii izraelskiej Blazer jest użytkowany przez United States Army oraz armię Słowenii. Uznaje się, że to Izraelczycy użyli po raz pierwszy na świecie pancerza reaktywnego na swoich czołgach i transporterach, przy czym w boju został wykorzystany dopiero podczas pierwszej wojny w Libanie.
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. paplać
Wiktionary
IPA: blazˈɡɔ̃ɲit͡ɕ, AS: blazgõńić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) herald. opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki
Wiktionary
Blazonowanie (fr. blason – herb) – opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki.
Język używany do blazonowania pozostał prawie niezmieniony od zarania heraldyki, stąd wiele w nim zwrotów i nazw brzmiących archaicznie. W większości krajów język blazonowania opiera się w dużym stopniu na średniowiecznej francuszczyźnie, która była międzynarodowym językiem dworskim. W Polsce zachowało się także wiele określeń ze staropolszczyzny, np. łękawica, krzywaśń, nałęczka. Jednak pełny język opisu herbów nie zachował się w Polsce, o ile w ogóle istniał. Wiele dawnych polskich herbarzy posługiwało się w blazonowaniu łaciną, późniejsze herbarze często stosowały różne, dowolne określenia.Prawdopodobnie jest możliwe odtworzenie polskiego języka blazonowania, podejmowali te próby niektórzy polscy heraldycy, m.in. Helena Polaczkówna i Adam Heymowski, ale pełne opracowanie na ten temat nigdy nie zostało opublikowane.
Wikipedia
IPA: ˌblazɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: blazõnovãńe
Wiktionary
dawniej:
1. bardzo osłabiać; wycieńczać, fatygować;
2. blazować się - wycieńczać się; fatygować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. wagary
Wiktionary
skrót od: biliard (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, fe, fee;
2. rzadko: wyraz, zwykle powtórzony dwu- lub trzykrotnie, oznaczający mówienie, gadanie; bla, ple
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. wyrażanie obrzydzenia
Wiktionary
(1.1) Ble, tego się nie da jeść!
Wiktionary
IPA: blɛ, AS: ble
Wiktionary
(1.1) fu, fuj
Wiktionary
miejsce bielenia płótna; blich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. miejsce, w którym bieli się tkaniny płócienne; Gloger.
Wiktionary
blech dawn. blich – miejsce w którym bielono tkaniny (płótno), przedzę
Wikipedia
rzecz. blecharka ż.
Wiktionary
(1.1) blich, bielarnia, bielnik, bielnica
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Blechacz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
budynek, w którym blechuje się płótno
SJP.pl
wybielać płótno; blichować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blechować.
Wiktionary
czas. blechować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. nożyce do blachy
Wiktionary
Bled – miasto w północno-zachodniej Słowenii. Jest położony w Górnej Krainie, nad jeziorem Bled, u podnóża Alp Julijskich, 45 km od granicy z Austrią i Włochami.
Bled liczy około 5 tys. mieszkańców, w sezonie przyjmuje do 4 tys. turystów. Atrakcją turystyczną jest bliskość Alp, jezioro Bled z wyspą, na której znajduje się kościół oraz gorące źródła, z których woda zasila lecznicze baseny. W pobliżu miejscowości znajduje się Park Narodowy Triglav.
Wikipedia
stawać się bladym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawać się bladym
Wiktionary
(1.1) Ale już gwiazdy bledną, o Ligio, a poranny „Lucyfer” świeci coraz mocniej.
Wiktionary
przym. blady, bladziutki, bledziutki
rzecz. bladość ż.
Wiktionary
1. niedokrwistość występująca najczęściej u młodych dziewcząt w okresie dojrzewania płciowego;
2. blednica egipska - pasożytnicza choroba człowieka i zwierząt wywoływana przez nicienie tęgoryjce, objawiająca się m.in. niedokrwistością; ancylostomatoza; anemia górników
SJP.pl
Blednica (chloroza, choroba zielona, choroba dziewicza) – historyczna nazwa objawów charakteryzujących formę niedokrwistości związanej z niedoborem żelaza, występującej głównie u młodych dziewcząt i kobiet. Charakterystycznym objawem blednicy jest zielonkawożółte zabarwienie skóry.
Wikipedia
biedronka bledniczka - gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: blady; bladszy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Bledzew – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew. Siedziba gminy Bledzew.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bledzew. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
Bledzewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Bledzewo Wielkie położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Bledzew
SJP.pl
Bledzianów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Ostrzeszów.
W 1450 wzmiankowano ferofodina Bladzanowska czyli kuźnicę Bledzianowską, jednak sama wieś rozwinęłą się dopiero w XVII wieku.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: blado; bladziej
SJP.pl
zdrobnienie od: blady; bladziuchny, bladziuśki (bledziuśki), bladziutki (bledziutki)
SJP.pl
zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki, bladziutki (bledziutki)
SJP.pl
zdrobnienie od: bledziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: blady
Wiktionary
IPA: ˌblɛd͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: bleʒ́utẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: blady; bladziuchny (bledziuchny), bladziuśki (bledziuśki), bladziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: blady
Wiktionary
(1.1) Aż wreszcie siedziała przed Tkaczem dokładnie taka jak w rzeczywistości: bledziutka, wielkooka, szczupła aż do przesady.
Wiktionary
IPA: blɛˈd͡ʑutʲci, AS: bleʒ́utʹḱi
Wiktionary
rzecz. bladość ż., bladawość ż., blednica ż., bladaczka ż., blednięcie n., zblednięcie n., poblednięcie n.
czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.
przym. blady, bladawy, bladziutki
przysł. blado, bladawo
Wiktionary
(1.1) bladziutki
Wiktionary
[czytaj: blid] ilustracja, reklama itp. obejmująca całą stronę czasopisma, bez miejsca na margines
SJP.pl
bluff;
1. próba wprowadzenia kogoś w błąd;
2. w kartach: wywołanie u pozostałych graczy wrażenia, że się ma mocniejsze karty niż w rzeczywistości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. taktyka mająca na celu wprowadzenie w błąd innych uczestników gry; sugerowanie, że ma się mocniejsze karty niż w rzeczywistości
(1.2) książk. celowe wprowadzenie kogoś w błąd, próba zaskoczenia, onieśmielenia kogoś poprzez stworzenie pozorów, że ma się przewagę, jakieś poważne atuty przeciwko komuś lub czemuś
Wiktionary
Blef, bluff – taktyka mająca na celu wprowadzenie w błąd innych uczestników gry, głównie karcianej. Słowo blef trwale weszło do języka potocznego i oznacza celowe wprowadzenie innych osób w błąd.
Wikipedia
(1.1) Darek nie miał wielkiego szczęścia w kartach, ale był mistrzem blefu.
(1.2) Informacja o tym, że wylecimy z pracy, jeśli nie zdobędziemy tego kontraktu, okazała się blefem.
Wiktionary
IPA: blɛf, AS: blef
Wiktionary
rzecz. blefiarz m., blefowanie n.
czas. blefować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu nadmiaru luźnej skóry powiek
Wiktionary
ten, kto blefuje; bluffiarz
SJP.pl
wprowadzać w błąd dla wywołania wrażenia o posiadaniu większych (niż rzeczywiste) możliwości; bluffować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) karc. udawać, że się ma lepsze karty niż w rzeczywistości
(1.2) przen. umyślnie wprowadzać w błąd
Wiktionary
(1.1) Poker polega na blefowaniu.
Wiktionary
rzecz. blef m., blefowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) karc. udawanie, że gracz ma karty silniejsze niż w rzeczywistości
(1.2) przen. wprowadzanie kogoś w błąd poprzez wywołanie wrażenia, że się ma jakieś mocne, ukryte atuty
Wiktionary
rzecz. blef m., blefiarz m.
czas. blefować ndk.
Wiktionary
rama na płótno malarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. rama, na której malarz rozpina płótno na obraz;
(1.2) więz. twarz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozpiął płótno na blejtramie i zaczął je gruntować.
Wiktionary
IPA: ˈblɛjtrãm, AS: blei ̯trãm
Wiktionary
przym. blejtramowy
Wiktionary
(1.1) krosna malarskie
Wiktionary
związany z blejtramem
SJP.pl
zasadowy węglan ołowiu; biel ołowiowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. biel ołowiana
Wiktionary
IPA: ˈblɛjvas, AS: blei ̯vas
Wiktionary
wygaszenie świateł na scenie w celu oddzielenia od siebie scen sztuki
SJP.pl
rodzaj rośliny należący do rodziny selerowatych
SJP.pl
Blekot (Aethusa L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. W większości współczesnych ujęć taksonomicznych jest to takson monotypowy z jednym gatunkiem – blekotem pospolitym (A. cynapium). Spośród wyodrębnianych w jego obrębie podgatunków jeden bywa podnoszony do rangi osobnego gatunku. Zasięg rodzaju obejmuje Europę, zachodnią Azję i północną Afrykę.
Wikipedia
1. dawniej: mówić gniewnie, łajać; gderać, wymyślać, fukać;
2. mówić byle co bez zastanowienia; pleść, paplać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|blekotać.
Wiktionary
rzecz. blekot m.
czas. blekotać
Wiktionary
dawniej: człowiek gadatliwy, lubiący dużo mówić o byle czym; gaduła, pleciuch, plociuch, pleciuga, papla, paplacz
SJP.pl
pasta do zębów
SJP.pl
1. wnęka w murze w formie arkady lub okna, stosowana jako motyw dekoracyjny;
2. minerał, dwuskładnikowy związek siarki z metalami;
3. w fotografii: dawniej nazwa przysłony (niewłaściwa), dzisiaj tzw. ekran odblaskowy służący do odbijania światła i wypełniania cieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. dekoracyjna wnęka w murze, kształtem przypominająca okno lub arkadę;
(1.2) fot. przysłona w aparacie fotograficznym
(1.3) fot. zwykle foliowy ekran odblaskowy, umożliwiający zmianę, poprawienie oświetlenia obiektu;
(1.4) miner. związek siarki z metalem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈblɛ̃nda, AS: blẽnda
Wiktionary
rzecz. blinda
Wiktionary
1. program do modelowania obrazów i animacji trójwymiarowych;
2. szklane naczynie z wirującymi nożykami w dolnej części, służące do przyrządzania koktajli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do miksowania (np. zup czy koktajli) w postaci szklanego naczynia z wirującymi wewnątrz nożykami lub rękojeści zakończonej nożykami, wkładanej do dowolnego naczynia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W misce umieścić serek wiejski, żółtka, masło, sok pomarańczowy i zmiksować blenderem na gładką masę.
Wiktionary
IPA: ˈblɛ̃ndɛr, AS: blẽnder
Wiktionary
miksować w blenderze; blendować
SJP.pl
1. miksować w blenderze;
2. rozcierać cień lub inny kolorowy kosmetyk
SJP.pl
1. wnęka w murze w formie arkady lub okna, stosowana jako motyw dekoracyjny;
2. minerał, dwuskładnikowy związek siarki z metalami;
3. w fotografii: dawniej nazwa przysłony (niewłaściwa), dzisiaj tzw. ekran odblaskowy służący do odbijania światła i wypełniania cieni
SJP.pl
skrót od: Block Error Rate, liczba błędów powstałych w ciągu sekundy podczas zapisu danych na płycie CD-R, nie powinna przekraczać 220
SJP.pl
[czytaj: bleRJO] nazwisko
SJP.pl
podgatunek antylopy w obrębie gatunku sasebi przylądkowy; sasebi zuluski
SJP.pl
maleńki owad błonkoskrzydły
SJP.pl
nadrodzina owadów z podrzędu stylikowców; Chalcidoidea
SJP.pl
Bleskotki (Chalcidoidea) – nadrodzina owadów z podrzędu trzonkówek.
Drobne i bardzo drobne owady występujące na całym świecie. Długość ciała w przedziale 0,2–5 mm. Larwy pasożytują w owadach, niektóre w pajęczakach lub na roślinach. Gatunek Blastophaga psenes odpowiada za zapylanie kwiatów figowców pospolitych.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych
SJP.pl
Bleskotkowate (Chalcididae) – rodzina błonkówek z nadrodziny bleskotek.
Wikipedia
o cechach bleskotkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
cieniutki kawałek papieru do robienia skrętów; bibułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo cienki kawałek papieru używany do zawijania weń tytoniu bądź innych specyfików przeznaczonych do palenia
Wiktionary
Bletka, właśc. Aleksandra Bletek (ur. 27 marca 1999 w Krakowie) – polska piosenkarka oraz autorka tekstów.
Wikipedia
IPA: ˈblɛtka, AS: bletka
Wiktionary
[czytaj: ble] ser pleśniowy o specyficznym niebieskozielonkawym kolorze, produkowany głównie we Francji, występujący w ponad 20 gatunkach
SJP.pl
długi, luźny żakiet
SJP.pl
Blezer – rodzaj rozpinanej bluzy, krótkiej kurtki lub żakietu. Blezer ma luźny, sportowy krój i jest wykonywany z miękkich tkanin. Często nie ma kołnierza.
Określenie pochodzi od angielskiego słowa blazer, oznaczającego sportową marynarkę.
Wikipedia
zdrobnienie od: blezer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na północno-zachodniej Ukrainie, w rejonie rokicieńskim obwodu rówieńskiego, położona nad rzeką Stwihą
Wiktionary
Bleżowo (ukr. Блажове, Błażowe) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim, w hromadzie Rokitno. W 2001 liczyła 1380 mieszkańców.
W okresie międzywojennym wieś znajdowała się w granicach II RP, wchodząc w skład gminy Berezów w powiecie stolińskim, w województwie poleskim.
Wikipedia
przym. bleżowski
Wiktionary
(1.1) Bleżów
Wiktionary