potrzeba wysuwania się na pierwszy plan, wyróżniania się i popularności w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świadome dążenie do zostania gwiazdorem
(1.2) pejor. cecha tego, który pozoruje się na gwiazdę, wynosi się nad innych
(1.3) bycie gwiazdą, bycie popularnym
Wiktionary
(1.3) My jesteśmy z tego powodu bardziej szczęśliwi, gdyż nie musimy osobiście spotykać się ze zleceniodawcami. Popularność i gwiazdorstwo nie są tu wskazane. Im mniej osób nas zna, tym mniejsze ryzyko i mniej problemów.
Wiktionary
rzecz. gwiazdor mos., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiazdeczka ż., gwiazdowanie n., gwiaździarz m., gwiazdorzenie n., rozgwieżdżanie n., rozgwieżdżenie n., rozgwiazda ż., Gwiazdowo n.
:: fż. gwiazdorka ż.
:: zdrobn. gwiazdorek m.
czas. gwiazdorzyć ndk., rozgwieżdżać ndk., rozgwieździć dk.
przym. gwiezdny, gwiazdowy, gwiazdkowy, gwieździsty, gwiazdorski, bezgwiezdny, gwiaździsty
przysł. gwiezdnie, gwieździście, gwiazdorsko
Wiktionary
potocznie: zachowywać się jak gwiazda, wyniośle, kapryśnie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. żart. zachowywać się w towarzystwie jak gwiazda – wyniośle, kapryśnie, traktując z góry
Wiktionary
przym. gwiaździsty, gwieździsty
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiaździarz mos., gwiazdka ż.
Wiktionary
1. rodzaj niejadalnych grzybów z klasy podstawczaków;
2. przedstawiciel rodziny owadów z podrzędu czerwców;
3. gatunek rośliny z rodziny astrowatych; aster chiński;
4. rodzaj roślin z rodziny różowatych; nawrotnik, przywrotnik
SJP.pl
Geastrum Pers. (gwiazdosz) – rodzaj grzybów należący do rodziny gwiazdoszowatych (Geastraceae).
Wikipedia
Gwiazdoszek (Pediastrum) – rodzaj glonów z grupy zielenic.
Wikipedia
1. rodzina grzybów podstawkowych z klasy pieczarniaków;
2. rodzina pluskwiaków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach gwiazdoszowatych (rodzina grzybów i pluskwiaków)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Gwiazdoszowce (Geastrales K. Hosaka & Castellano) – rząd grzybów należący do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
biorący udział w powstawaniu gwiazd
SJP.pl
przypominający gwiazdę, podobny kształtem do gwiazdy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. astronom
Wiktionary
rzecz. gwiazda, gwiazderna, gwiazdka
przym. gwiazdkowy, gwiezdny
przysł. gwiazdkowo
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: gwiazda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gwiazdą, dotyczący gwiazdy
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiaździarz mos., gwiazdor mos., gwiazdka ż., gwiazda ż.
przym. gwiaździsty, gwieździsty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. grupa gwiazd, zajmujących pewien obszar nieba;
Wiktionary
Gwiazdozbiór (konstelacja z łac. constellatio, con od cum 'z [czym]' i stella 'gwiazda', gr. αστερισμός) – określony obszar na sferze niebieskiej ustalony przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Gwiazdy wchodzące w skład gwiazdozbiorów nie są ze sobą zazwyczaj fizycznie związane, a ich bliskie położenie na niebie jest wywołane geometrycznym efektem rzutowania ich położeń na sferę niebieską.
Wikipedia
(1.1) Mgławica M16 znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca.
Wiktionary
IPA: ɡvʲjazˈdɔzbʲjur, AS: gvʹi ̯azdozbʹi ̯ur
Wiktionary
(1.1) konstelacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zoonim, popularne imię dla krowy
Wiktionary
(1.1) Zaczyno mi chybiać mlyka, bo Gwiazdula na dobre już przisuszyła.
Wiktionary
rzecz. gwiazda ż.
Wiktionary
nowotwór ośrodkowy układu nerwowego
SJP.pl
Gwiaździaki (łac. astrocytomata) – grupa nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wywodzących się z komórek gleju gwiaździstego (astrocytów).
Należą do nich:
Wikipedia
1. rząd mszaków z rzędu porostnicowców;
2. rodzaj grzybów z rodziny strzępiakowatych; strzępiak
SJP.pl
dawniej: zajęcie gwiaździarza; badanie gwiazd, astronomia, astrologia
SJP.pl
dawniej:
1. kolędnik; gwiazdor, gwiazdorek;
2. astronom;
3. astrolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. rzad. zob. astronom.
(1.2) przest. rzad. zob. astrolog.
(1.3) zob. gwiazdor. (kolędnik)
Wiktionary
rzecz. gwiaździarstwo n., gwiaździarskość ż., gwiaździca ż., gwiaździstość ż., gwiazdarstwo n., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiazdeczka ż., gwiazdeńka, gwiazdarnia ż., gwiazdarskość ż., gwiazdowość ż., gwiazdowatość ż., gwiazdkowatość ż., gwiazdorzenie n., gwiazdor mos., gwiazdorstwo n., gwiazdorskość ż., gwiezdność ż., gwieździstość ż., gwiazdarz mos., gwiaźdarz mos., gwiazdziarz mos., gwieździarz mos., gwiazdnica ż., gwiazdność ż.
:: fż. gwiaździarka ż., gwiazdarka ż., gwiazdziarka ż., gwieździarka ż.
czas. gwiazdorzyć ndk.
przym. gwiaździarski, gwiaździsty, gwiazdarski, gwiazdorski, gwiazdowy, gwiazdowaty, gwiazdkowy, gwiazdkowaty, gwiazdny, gwiezdny, gwieździsty
przysł. gwiaździsto, gwiaździście, gwiaździarsko, gwiazdarsko, gwiazdorsko, gwieździsto, gwieździście
Wiktionary
(1.1) astronom; rzad. gwiazdarz, gwiaźdarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca
(1.2) astrolog; przest. gwieździarz; stpol. rzad. gwiazdarz; rzad. gwiaźdarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca
(1.3) gwiazdor
Wiktionary
poetycko:
1. zbiorowisko gwiazd, gwiazdozbiór;
2. gwiazda;
3. rozgwiazda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poet. wielka gwiazda, gwiazdozbiór lub kometa
Wiktionary
Gwiaździca, nidularium (Nidularium) – rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae). Obejmuje 50–54 gatunki. Wszystkie występują w Ameryce Południowej, we wschodniej i południowej części Brazylii. Są to rośliny epifityczne, ale też naziemne, rosnące w lasach deszczowych do 2000 m n.p.m. Rośliny te ze względu na oryginalny, atrakcyjny wygląd uprawiane są jako ozdobne, w szczególności gatunki: N. fulgens, N. innnocenti, N. procerum i N. billbergioides.
Wikipedia
(1.1) Ani gwiaździce, co się w morzach palą, / A mają w świetle tęczowe kolory / I są gwiazdami w ciemnicy pod falą / Tak błyszczącymi, że mórz dziwotwory, (…)
(1.1) Zjawia się, święta miesięczna dziewica / Łąki mgłą śćmione … przesrebrna gwiaździca / Srebrną swą strzałą rani i przenika.
Wiktionary
IPA: ɡvʲjäʑˈd͡ʑit͡sa, AS: gvʹi ̯äźʒ́ica
Wiktionary
rzecz. gwiaździarz mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gwieździsty;
1. pełen gwiazd, usiany gwiazdami lub wyobrażeniami gwiazd;
2. złożony z figur w kształcie gwiazd;
3. w kształcie gwiazdy;
4. lśniący, świecący jak gwiazda; świetlisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wypełniony gwiazdami
(1.2) składający się z figur w kształcie gwiazd
(1.3) w kształcie gwiazdy
(1.4) świecący jak gwiazda
Wiktionary
(1.1) Otworzył okno i zapatrzył się w gwiaździste niebo.
Wiktionary
rzecz. gwiazderna ż., gwiazda ż., gwiazdor m., gwiazdorstwo n., gwiaździarz mos.
czas. gwiazdorzyć ndk.
przym. gwieździsty, gwiazdowe, gwiazdowy, gwiezdny, gwiezdnooki, rozgwieżdżony
przysł. gwiaździście, gwieździście
Wiktionary
(1.1) gwieździsty
(1.2) gwieździsty
(1.3) gwieździsty
(1.4) gwieździsty
Wiktionary
ciężarek zawieszony na łańcuchu, poruszający mechanizm zegara ściennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. odważnik
(1.2) ciężarek (zegara ściennego)
Wiktionary
IPA: ɡvʲixt, AS: gvʹiχt
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Gwido, Gwidon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego „drzewo”, „las” i stanowi skróconą formę germańskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Witu-, takich jak Widukind. Jego polskim odpowiednikiem znaczeniowym byłoby imię Lasota. Do Polski trafiło za pośrednictwem języków romańskich. Na jego podstawie powstało imię Gwisław. Forma Gwidon powstała pod wpływem łacińskim. W dokumentach polskich spotyka się formę Gwido już w 1155 roku.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Gwido, Gwidon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego „drzewo”, „las” i stanowi skróconą formę germańskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Witu-, takich jak Widukind. Jego polskim odpowiednikiem znaczeniowym byłoby imię Lasota. Do Polski trafiło za pośrednictwem języków romańskich. Na jego podstawie powstało imię Gwisław. Forma Gwidon powstała pod wpływem łacińskim. W dokumentach polskich spotyka się formę Gwido już w 1155 roku.
Wikipedia
(1.1) Gwidon z Anderlechtu jest świętym Kościoła katolickiego.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Gwidona – imię żeńskie pochodzenia germańskiego; żeński odpowiednik imienia Gwido. Wywodzi się od słowa witu oznaczającego "drzewo, las". Wśród patronów - bł. Maria Gwidona od Miłosierdzia Bożego, siostra sakramentka, wspominana razem z bł. Marią Stellą i towarzyszkami.
Gwidona imieniny obchodzi 4 września.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwidony lub z nią związany
SJP.pl
Gwidon z małżonką; Gwidonowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwidona lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z gwiazd
(1.2) związany z przestrzenią kosmiczną
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲjɛzdnɨ, AS: gvʹi ̯ezdny
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiazdownik mos., gwiazdeczka ż., gwiazderna ż., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiaździarz mos.
przym. gwiaździsty, gwieździsty, gwiazdkowaty
Wiktionary
gwiaździsty;
1. pełen gwiazd, usiany gwiazdami lub wyobrażeniami gwiazd;
2. złożony z figur w kształcie gwiazd;
3. w kształcie gwiazdy;
4. lśniący, świecący jak gwiazda; świetlisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wypełniony gwiazdami
(1.2) składający się z figur w kształcie gwiazd
(1.3) w kształcie gwiazdy
(1.4) świecący jak gwiazda
Wiktionary
rzecz. gwiazda ż., gwiazdor m., gwiazdorstwo n., Gwiazda ż., gwiaździarz mos., gwiazdka ż.
czas. gwiazdorzyć ndk.
przym. gwiaździsty, gwiazdowe, gwiazdowy, gwiezdny, gwiezdnooki
przysł. gwiaździście, gwieździście
Wiktionary
(1.1) gwiaździsty
(1.2) gwiaździsty
(1.3) gwiaździsty
(1.4) gwiaździsty
Wiktionary
obrabiarka do wyrobu metalowych wkrętów i nakrętek
SJP.pl
robotnik zajmujący się gwintowaniem elementów metalowych, np. łączników rur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gwint
Wiktionary
(1.1) To nie gwint, lecz tylko mały gwincik.
Wiktionary
rzecz. gwint m.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dzwonić
Wiktionary
dawna złota moneta angielska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina w Afryce, położona głównie nad Zatoką Gwinejską, ciągnie się od masywu Futa Dżalon po krańce pustyni Namib;
(1.2) geogr. polit. państwo w Afryce;
Wiktionary
Gwinea (fr. Guinée), Republika Gwinei (fr. République de Guinée) – państwo położone w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gwineą Bissau na północnym zachodzie, Senegalem na północy, Mali na północnym wschodzie, Wybrzeżem Kości Słoniowej na wschodzie oraz Liberią i Sierra Leone na południu. Jest członkiem Unii Afrykańskiej i ECOWAS.
Wikipedia
(1.2) Stolicą Gwinei jest Konakry.
Wiktionary
IPA: ɡvʲĩˈnɛa, AS: gvʹĩnea
Wiktionary
rzecz. Gwinejczyk mos., Gwinejka ż., gwinea ż.
przym. gwinejski
Wiktionary
1. obywatel Gwinei (państwa);
2. mieszkaniec Gwinei (regionu);
3. obywatel Gwinei Bissau;
4. obywatel Gwinei Równikowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Gwinei
(1.2) obywatel Gwinei Bissau
(1.3) obywatel Gwinei Równikowej
Wiktionary
IPA: ɡvʲĩˈnɛjt͡ʃɨk, AS: gvʹĩnei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Gwinea ż.
:: fż. Gwinejka ż.
przym. gwinejski
Wiktionary
gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Gwinei, Gwinei Bissau lub Gwinei Równikowej
Wiktionary
Gwinejka (Pteronetta hartlaubii) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Gwinejka jest kaczką afrykańskich lasów o barwie ciemnokasztanowej. Wcześniej zaliczano ją do parafiletycznego taksonu piżmówek. Potem przeniesiono gatunek do rodziny kaczek Anatinae, choć dość znacznie różni się od typowych kaczek. Dlatego też wyróżniono monotypowy rodzaj Pteronetta, aby oddać wyraz odmienności cech.
Wikipedia
IPA: ɡvʲĩˈnɛjka, AS: gvʹĩnei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Gwinea ż.
:: fm. Gwinejczyk m.
przym. gwinejski
Wiktionary
przymiotnik od:
1. Gwinea (państwo w Afryce; Republika Gwinei);
2. Gwinea Bissau (państwo w Afryce; Republika Gwinei Bissau);
3. Gwinea Równikowa (państwo w Afryce; Republika Gwinei Równikowej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do krainy Gwinea
(1.2) odnoszący się do państwa Gwinea
(1.3) odnoszący się do państwa Gwinea Bissau
(1.4) odnoszący się do państwa Gwinea Równikowa
Wiktionary
(1.3) Dorastał wśród dźwięków gwinejskiej mandinki, jednak z biegiem czasu chętnie poznawał i włączał do swojej gry inne style muzyczne.
Wiktionary
IPA: ɡvʲĩˈnɛjsʲci, AS: gvʹĩnei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gwinea ż., Gwinejczyk m., Gwinejka ż., gwinea ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwinony lub z nią związany
SJP.pl
Gwinon z małżonką; Gwinonowie
SJP.pl
Gwinon z małżonką; Gwinonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwinona lub z nim związany
SJP.pl
spiralne wyżłobienie na śrubie, wkręcie, nakrętce itp. * forma dopełniacza l.poj. "gwinta" możliwa tylko w wyrażeniu "Pić z gwinta." - pić wprost z butelki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. wyżłobienie w kształcie spirali na bocznej ściance śruby, wkrętu, żarówki itp. lub wewnętrznej ściance nakrętek
(1.2) techn. śruba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta śruba ma całkiem zjechany gwint.
(1.1) Na maszynie (…) między innymi można toczyć gwinty calowe, metryczne i modułowe.
(1.2) Przynieś z warsztatu dziesięć gwintów.
Wiktionary
rzecz. nagwintowanie n., gwinciarka ż., gwinciarz mos., gwintowanie n., gwintownica ż., gwintownik mrz., gwintówka ż., zagwintowanie n.
:: zdrobn. gwincik mrz.
czas. nagwintować ndk., gwintować ndk., zagwintować dk.
przym. gwintowy
Wiktionary
(1.1) skręt śrubowy; gw-pl|Górny Śląsk|fasóng.
(1.2) połączenie gwintowe
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. wykonywać gwinty
Wiktionary
rzecz. gwint mrz., gwintowanie n., gwintownica ż.
przym. gwintowany
Wiktionary
strzelba z lufą gwintowaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie służące do nacinania gwintów zewnętrznych;
Wiktionary
Narzynka – narzędzie wieloostrzowe służące do nacinania gwintów zewnętrznych. Działa analogicznie do nakrętki z tą jednak różnicą, że jest wyposażona w nacinające ostrza, które wykonują gwint na przedmiocie (najczęściej walcu), na który jest nakręcana.
Odmianą narzynki jest gwintownica, służąca do nacinania gwintów zewnętrznych rur. Często posiada przestawne ostrza, umożliwiające nacinanie gwintów na rurach o różnych średnicach.
Wikipedia
rzecz. gwint m., gwintowanie n.
czas. gwintować
Wiktionary
(1.1) narzynka
Wiktionary
narzędzie do nacinania gwintów wewnętrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie skrawające wieloostrzowe, służące do nacinania gwintów wewnętrznych;
Wiktionary
Gwintownik – narzędzie skrawające wieloostrzowe (3 do 5), służące do nacinania gwintów wewnętrznych, np. nakrętek. Budową i kształtem podobny do śruby, z tą jednak różnicą, że jest wyposażony w ostrza skrawające, które nacinają gwint w otworze, w który jest wkręcany.
Wikipedia
(1.1) Gwintowniki i narzynki to jedne z potrzebnych narzędzi w warsztacie ślusarskim.
Wiktionary
IPA: ɡvʲĩnˈtɔvʲɲik, AS: gvʹĩntovʹńik
Wiktionary
rzecz. gwint mrz.
Wiktionary
→ gwint
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gwintem, dotyczący gwintu
Wiktionary
rzecz. gwint m.
Wiktionary
1. piskliwy, wysoki dźwięk; świst
2. śpiew niektórych gatunków ptaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wysoki dźwięk wywołany szybkim ruchem powietrza przelatującego przez wąski otwór
(1.2) ornit. głos niektórych ptaków (słonki i jarząbka)
(1.3) łow. ryj dzika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głośny gwizd oznajmił odjazd pociągu.
Wiktionary
rzecz. gwizdałka ż., gwizdanie n., gwizdawka ż., gwizdek mrz., gwizdnięcie n., gwizdowisko n.
czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., gwizdywać ndk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. gwizdnąć)
(1.1) wydawać z siebie gwizd, gwizdanie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) przen. ignorować coś, nie przejmować się czymś
(2.2) poprzez gwizdanie wyrażać dezaprobatę
Wiktionary
(1.1) Zawsze sobie gwiżdżę, gdy mam dobry humor.
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: gvʹizdać
Wiktionary
rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek m., wygwizdanie n., gwizdowisko n.
czas. wygwizdywać ndk., wygwizdać dk., gwizdnąć dk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny skalinkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gwizd - dźwięk lub śpiew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gwizdać. (czynność)
(1.2) gwizd (dźwięk)
Wiktionary
(1.1) Gwizdanie ptaka może mieć ma na celu zwabienie samiczki.
(1.2) Gwizdanie ptaka działało mi na nerwy.
Wiktionary
IPA: ɡvʲizˈdãɲɛ, AS: gvʹizdãńe
Wiktionary
czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdywać ndk., wygwizdać dk.
rzecz. wygwizdanie n., gwizd, gwizdnięcie, gwizdek
przym. gwizdkowy
Wiktionary
(1.2) gwizd
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gwizdek
SJP.pl
1. przyrząd do wytwarzania gwizdu;
2. głos wytwarzany przez taki przyrząd;
3. potocznie: pendrive
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieposiadający części ruchomych przyrząd wytwarzający dźwięki pod wpływem wdmuchiwanego powietrza;
(1.2) dźwięk wydawany przez gwizdek (1.1)
(1.3) ozdobna imitacja gwizdka (1.1) na sznurze mundurowym
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gwara. ktoś, kto lubi gwizdać
Wiktionary
Gwizdek – generator akustyczny nieposiadający elementów ruchomych (ewentualnie elementy drgające) zamieniający energię strumienia gazu lub cieczy w energię drgań akustycznych.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem dziecku gwizdek i teraz mam kłopot.
(1.2) Każdy mecz piłkarski zaczyna się od gwizdka sędziego.
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲizdɛk, AS: gvʹizdek
Wiktionary
rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., wygwizdów m.
:: zdrobn. gwizdeczek m.
czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdać dk., wygwizdywać ndk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
(1.1) świstawka, gw-pl|Poznań|gwizdka, gwizdawka.
(1.2) gwizd, pogwizd
Wiktionary
regionalnie: gwizdek - przyrząd do gwizdania
SJP.pl
→ gwizdek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. o ludzkim głosie osiągający tzw. wysokie c
Wiktionary
(1.1) Brzmienie ludzkiego rejestru gwizdkowego przypomina brzmienie flażoletu.
Wiktionary
rzecz. gwizd mrz., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek mrz., wygwizdanie n., gwizdowisko n.
czas. gwizdać ndk., gwizdnąć dk., wygwizdywać ndk., wygwizdać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gwizdać)
(1.1) zob. gwizdać. (wydać z siebie gwizd)
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) przen. pot. ukraść
(2.2) przen. pot. uderzyć, szturchnąć
Wiktionary
(1.1) Na sali rozległo się kilka krzyków, ktoś nawet przeraźliwie gwizdnął, wystarczyło jednak, że sędzia zmarszczył brwi i sala ucichła.
(2.1) Wymierzano teraz drakońskie wyroki: prostych złodziejaszków wieziono w zaplombowanych wagonach gdzieś na Kamczatkę, prostytutkę, która gwizdnęła klientowi portfel, traktowano jak szpiega w masce.
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲizdnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: gvʹizdnõńć
Wiktionary
rzecz. gwizd m., gwizdanie n., gwizdnięcie n., gwizdek m.
czas. wygwizdywać ndk., wygwizdać dk., gwizdać ndk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
gwizd - dźwięk lub śpiew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gwizdnąć.
Wiktionary
IPA: ɡvʲizdʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: gvʹizdʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. gwizdnąć, gwizdać
rzecz. gwizdanie n., gwizdek m., gwizd mrz.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ukraść
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny wireonków
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. okres godowy jeleni wschodnich
Wiktionary
(1.1) Jelenie sika są w Polsce rzadkością, jednak nasi południowi sąsiedzi mają bardzo liczną populację i przepiękne gwizdowiska.
Wiktionary
rzecz. gwizd m.
czas. gwizdać ndk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. robaczywy orzech laskowy
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: gwizdać
Wiktionary
(2.1) Połóż kielnie, rzuć kapotę, gwiżdż na majstra i robotę!
Wiktionary
IPA: ɡvʲiʃt͡ʃ, AS: gvʹišč
Wiktionary
Gwizjusze (fr. de Guise) – francuski ród książęcy pochodzący z Lotaryngii. Boczna linia dynastii z Vaudémont.
Protoplastą rodu był Klaudiusz de Guise, syn księcia lotaryńskiego – René II, i jego żona – Antonina de Bourbon-Vendôme.
Wikipedia
jednoroczna roślina zielna z rodziny złożonych
SJP.pl
przyimek znaczący tyle co: ze względu na coś, z powodu czegoś, względem czegoś
SJP.pl
przyimek
(1.1) podn. przest. przyimek wskazujący na cel czynności lub przyczynę jej wykonania
(1.2) daw. według woli, zgodnie z wolą
Wiktionary
(1.1) Nie sporządził protokołu gwoli zasady, lecz z czystej chęci zemsty.
(1.2) Gwoli pani matki wyjdziem z paniczem na przechadzkę przy ruczaju.
Wiktionary
IPA: ˈɡvɔlʲi, AS: gvolʹi
Wiktionary
(1.1) dla, ze względu na, z uwagi na, z powodu
Wiktionary
potocznie: mały gwóźdź, gwoździk
SJP.pl
kawałek cienkiego pręta, po jednej stronie zaostrzonego, a po drugiej zakończonego główką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny cienki metalowy trzpień, o jednym końcu ostrym, a drugim zakończonym płaską główką, służący do łączenia elementów;
(1.2) przen. najważniejsza część czegoś
Wiktionary
Gwóźdź – wykonany z metalu trzpień zaostrzony z jednej strony, z drugiej zakończony płaskim łbem. Gwóźdź służy do łączenia różnych elementów (zazwyczaj drewna). Połączenie jest utrzymywane dzięki siłom tarcia działającym wzdłuż osi gwoździa oraz dzięki sztywności trzpienia. Początkowo gwoździe były wykonywane z kutej miedzi, następnie z kutej stali. Obecnie gwoździe wykonywane są przede wszystkim ze stalowego drutu. W Polsce pierwsze maszyny do produkcji gwoździ pojawiły się w XIX wieku.Obecnie różne rodzaje gwoździ i sposoby ich wykonywania są objęte Polskimi Normami min: PN-EN 10230-1:2003 – Gwoździe z drutu stalowego, PN-EN 10230-1 – Gwoździe budowlane.
Wikipedia
(1.1) Potrzebuję jeszcze kilku gwoździ, żeby skończyć ten karmnik.
(1.2) Występ U2 był gwoździem wieczoru.
Wiktionary
IPA: ɡvuɕt͡ɕ, AS: gvuść
Wiktionary
rzecz. gwoździowanie n., gwoździownica ż., gwoździarka ż.
:: zdrobn. gwoździk mrz.
czas. gwoździować ndk.
przym. gwoździowy
Wiktionary
(1.2) clou
Wiktionary
rodzaj świderka, którym wierci się otwory w drzewie, aby ułatwić wbijanie gwoździ, haków itp.
SJP.pl
Gwoździak – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tyszowce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
1. prasa, zazwyczaj automatyczna, do wykonywania gwoździ z drutu;
2. przyrząd do szybkiego wbijania gwoździ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do wbijania gwoździ
Wiktionary
Gwoździarka – urządzenie elektryczne, gazowe lub pneumatyczne stosowane do wbijania gwoździ. Magazynek na gwoździe ma konstrukcję bębnową lub gwoździe podawane są jako taśma. Maszyna posiada możliwość ustawienia głębokości wbicia gwoździa a często możliwość skośnego wbijania w miejscach trudno dostępnych.
Wikipedia
rzecz. gwóźdź mrz.
Wiktionary
warsztat gwoździarski
SJP.pl
rzemieślnik, robotnik wyrabiający gwoździe; również sprzedawca gwoździ
SJP.pl
Gwoździce, niem. Gwosdzütz – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Krapkowice.
Wikipedia
1. roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna; goździk;
2. przyprawa używana m.in. do ciast, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca; goździk;
3. mały gwóźdź
SJP.pl
1. roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna; goździk;
2. przyprawa używana m.in. do ciast, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca; goździk;
3. mały gwóźdź
SJP.pl
przymiotnik od: gwoździk
SJP.pl
1. w gwarze środowiskowej: zbijać coś gwoździami
2. zespalać i unieruchamiać złamania zamknięte za pomocą specjalnego gwoździa ze stali nierdzewnej
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) med. zespalać złamaną kość specjalnym gwoździem
Wiktionary
(1.1) Pieskowi gwoździowano nogi, ale i tak miał dużo szczęścia, gdyż wyszedł z tego wypadku z życiem – mówi Anna Baranowska, sekretarz Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.
Wiktionary
IPA: ɡvɔʑˈd͡ʑɔvat͡ɕ, AS: gvoźʒ́ovać
Wiktionary
rzecz. gwóźdź m., gwoździk m., gwoździownica ż., gwoździowanie n.
przym. gwoździowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gwoździować.
Wiktionary
IPA: ˌɡvɔʑd͡ʑɔˈvãɲɛ, AS: gvoźʒ́ovãńe
Wiktionary
czas. gwoździować
rzecz. gwóźdź m.
Wiktionary
narzędzie kowalskie, płyta z otworami do ręcznego kucia gwoździ i nitów
SJP.pl
[czytaj: es-wu-gie-HA] skrót od: Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa
SJP.pl
oznaczenie dla jednostki: grej
SJP.pl
Francja:
Szwajcaria:
Osoba:
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sztuczna szczęka, trzecie zęby
Wiktionary
IPA: ˈɡɨbʲis, AS: gybʹis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. urodziny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gydą, dotyczący Gydy (rzeki w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Gyda ż.
Wiktionary
Gyges (gr. Γύγης 716–678 p.n.e. lub 680–644 p.n.e.) – król Lidii i założyciel dynastii Mermnadów (Sokołów), do której należał m.in. Krezus.
Gyges był uzurpatorem, gdyż władzę nad państwem przejął po zamordowaniu króla Kandaulesa z dynastii Heraklidów, nie mając do tego żadnych legitymistycznych podstaw. Przyczynił się do dobrobytu Lidii poprzez rozwój handlu, przedłużając na wschód trakt handlowy z Efezu i wykorzystując dogodne położenie stolicy – Sardes.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. usta, buzia
Wiktionary
dwugłosowy śpiew, stosowany w średniowieczu w Anglii
SJP.pl
Gymel (cantus gemellus) – średniowieczna technika wielogłosowa charakterystyczna dla muzyki powstałej w Anglii. Polegała na improwizacyjnym dodawaniu do cantus firmus drugiego głosu w odległości tercji – interwału typowego w tym czasie jedynie dla muzyki angielskiej. W gymelu można upatrywać zalążka późniejszej techniki fauxbourdon.
Wikipedia
[czytaj: dżymkana] wyścigi motorowe, kolarskie z przeszkodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. indyjskie zawody sportowe
(1.2) zawody hipiczne dla dzieci
(1.3) wyścigi samochodowe, kolarskie lub motocyklowe ze sztucznymi przeszkodami
Wiktionary
Gymkhana (czyt. „dżymkana”) – głównie konkurencja samochodowa ale również wyścig konny, kolarski lub motocyklowy ze sztucznymi przeszkodami, mający na celu wykazać zręczność i odwagę zawodników oraz walory danego pojazdu (samochodu, motocykla lub roweru).
Wikipedia
w starożytnej Grecji: kompleks obiektów służący głównie do uprawiania (często pod okiem trenera) ćwiczeń fizycznych; gimnazjon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. rel. święto w starożytnej Sparcie poświęcone Apollinowi, Artemidzie i Dionizosowi, podczas którego odbywały się zawody lekkoatletyczne;
Wiktionary
Gymnopedia – święto w Sparcie poświęcone Apollinowi Pytiosowi oraz Artemidzie i Dionizosowi.
Obchodzone prawdopodobnie od VII wieku p.n.e., trwało przez kilka dni w miesiącu Hekatombajon (lipcu).
Podczas jego obchodów odbywały się zawody lekkoatletyczne. Wykonywano pieśni chóralne Taletasa i Alkmana oraz peany Dionizodota. Na agorze śpiewały trzy chóry: rozstawionych na czele efebów, starców (z prawej) oraz mężczyzn-wojowników (z lewej strony). Wykonywano również charakterystyczne dla Spartiatów tańce. Uczestniczyli w nich w odrębnych grupach nadzy efebowie oraz dojrzali mężczyźni (wyłącznie żonaci). Tańczyli oni m.in. swój wojskowy taniec pyrriche. Podczas tych świąt kawalerów obrzucano rytualnymi obelgami, wymawiając im lekceważenie obowiązku małżeństwa i płodzenia dzieci.
Wikipedia
przym. gymnopedyczny
Wiktionary
[czytaj: gymnosperme] grupa roślin naczyniowych; nagonasienne, nagozalążkowe
SJP.pl
Rośliny nagonasienne, nagozalążkowe (Gymnospermae) – jedna z dwóch obok okrytonasiennych grup siostrzanych współczesnych roślin nasiennych. Wszyscy obecnie żyjący przedstawiciele tej grupy reprezentują jeden monofiletyczny klad – pochodzą od wspólnego przodka, a do grupy tej zaliczane są wszystkie rośliny potomne tego przodka. Współcześnie do nagonasiennych należy ponad 1000 gatunków drzew i krzewów grupowanych w 88 rodzajach, jednak w przeszłości grupa ta była znacznie bardziej zróżnicowana. Jako przyczynę spadku jej różnorodności i wymierania wielu grup tych roślin wskazuje się konkurencję roślin okrytonasiennych.
Wikipedia
[czytaj: gyneceum] w starożytnej Grecji: część domu przeznaczona dla kobiet; gineceum, gyneceum
SJP.pl
w starożytnej Grecji: pomieszczenia w wewnętrznej części domu przeznaczone dla kobiet
SJP.pl
w medycynie: upodobnienie zewnętrznych narządów płciowych kobiety do narządów męskich, polegające na przeroście łechtaczki i zrośnięciu warg sromowych; obojnactwo rzekome żeńskie, ginandria
SJP.pl
w starożytnej Grecji: część domu przeznaczona dla kobiet; gineceum, gynaeceum
SJP.pl
Gyneceum (łac. z gr. γυναικείον gynaikeion) – pomieszczenie w domu greckim, przeznaczone dla kobiet i oddzielone od reszty pomieszczeń.
Wikipedia
zaburzenie identyfikacji płciowej u mężczyzn
SJP.pl
roślina z rodziny traw (Cortaderia selloana), występująca w Brazylii i Argentynie; kortaderia, trawa pampasowa, okolcz srebrzysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z gynocentryzmem
Wiktionary
(1.1) Feminizm lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Iris Young nazywa humanistycznym, późniejszy określa jako gynocentryczny.
Wiktionary
rzecz. gynocentryzm m., ginocentryzm m.
przym. ginocentryczny
przysł. gynocentrycznie, ginocentrycznie
Wiktionary
w botanice: występowanie w obrębie jednego gatunku dwóch rodzajów osobników, jednych z kwiatami wyłącznie żeńskimi, drugich z kwiatami obupłciowymi
SJP.pl
wydłużenie dna kwiatowego pomiędzy słupkowiem a pręcikowiem
SJP.pl
Gynofor (łac. gynophorum, ang. gynophore) – trzonkowate wydłużenie osi kwiatowej (dna kwiatowego) między pręcikowiem a słupkowiem, na którym osadzona jest zalążnia, wynoszące słupek ponad pozostałe części kwiatu. Rzadziej spotykane jest wyniesienie słupka i pręcikowia zwane androgynoforem.Gynofor występuje na przykład u przedstawicieli rodziny Cleomaceae (tu też występuje androgynofor), Blandfordiaceae, nanerczowatych Anacardiaceae, rutowatych Rutaceae, wawrzynkowatych Thymelaeaceae.
Wikipedia
utwór powstały przez zrośnięcie się pręcików ze słupkiem; typowy dla storczyków; prętosłup
SJP.pl
Prętosłup, kolumienka, szyjkonitka (ang. gynandrium, łac. gynostemium) – u niektórych roślin nasiennych twór powstały w wyniku zrośnięcia w kwiecie męskich organów rozmnażania płciowego – pręcików ze słupkiem. Aparat ten jest charakterystyczny dla kwiatów z rodziny storczykowatych (Orchidaceae), poza tym także obecny w rodzinach kokornakowatych (Aristolochiaceae), toinowatych (Apocynaceae) i Stylidiaceae.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. kulin. gęś
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ganś.
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) kulin. jeden z jakościowo najlepszych gatunków japońskiej herbaty zielonej
Wiktionary
(1.1) W procesie produkcji herbaty gyokuro jednym z etapów produkcji jest kształtowanie listków herbaty, czego nie ma przy produkcji tencha.
(1.1) Etykieta w Japonii głosi wszakże, że tylko gyokuro i sencha (gatunki zielonej herbaty) mogą być podawane gościom w czasie ceremonii herbacianych.
Wiktionary
[czytaj: gioza] chińskie pierożki mięsno-kapuściane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. japoński pierożek z mięsnym farszem; potrawa o chińskiej proweniencji
Wiktionary
Jiaozi (chin. trad. 餃子, chin. upr. 饺子, pinyin jiǎozi), w Japonii znane jako gyōza (ぎょうざ) – tradycyjne chińskie pierożki, popularne również w kuchni innych krajów wschodniej Azji. Podobne nieco do polskich kołdunów, nadziewane są zazwyczaj mięsem z dodatkiem kapusty pekińskiej lub np. imbiru bądź szczypioru, w poszczególnych regionach Chin różnią się jednak między sobą składem ciasta, nadzieniem i kształtem.
Wikipedia
enzym niezbędny do replikacji DNA
SJP.pl
Gyraza DNA – enzym występujący u Procaryota (szczególnie u bakterii), należący do topoizomeraz typu II. Przy użyciu energii pochodzącej z hydrolizy ATP katalizuje on wprowadzanie ujemnych skrętów w helisie DNA.
Wikipedia
potrawa grecka; giros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. wywodząca się z Grecji potrawa, składająca się z opiekanego mięsa, pomidorów, cebuli i sosu tzatziki, często podawana zawinięta w placek;
Wiktionary
Gyros (ngr. γύρος, wym. jíɾos) – potrawa kuchni greckiej.
Mięso opiekane na wielkim rożnie, z promiennikami elektrycznymi lub gazowymi, obracanym, zwykle elektrycznie, wokół pionowej osi. Po osiągnięciu gotowości konsumpcyjnej, stopniowo odcinane jest długim nożem lub specjalnym nożem elektrycznym, jako kilkucentymetrowej długości plasterki.
Wikipedia
IPA: ˈɡɨrɔs, AS: gyros
Wiktionary
(1.1) war. giros
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. stojak
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztender, sztynder.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prezent
Wiktionary
ciemny muł jeziorny zawierający rozpoznawalne szczątki organiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. muł jeziorny powstający na dnie jezior ze szczątków organicznych, głównie planktonu;
Wiktionary
Gytia – osad organiczny lub organiczno-mineralny powstający na dnie jezior, zwłaszcza eutroficznych, o barwie szarej. Materiał organiczny reprezentowany jest przede wszystkim przez stosunkowo dobrze zachowane (rozpoznawalne) szczątki organizmów, zwłaszcza fitoplanktonu, choć zwykle mocniej rozłożone niż w torfie. W odróżnieniu od torfów, materia gromadzi się całkowicie pod wodą, zwykle poza strefą szuwarów, a cała materia organiczna jest pochodzenia alochtonicznego, tzn. powstaje poza osadem, w toni wodnej. W skład gytii może wchodzić również domieszka materii autochtonicznej, np. węglany powstałe w przydennych łąkach ramienicowych. Gytia jest odmianą sapropelu powstającą w warunkach dobrego natlenienia (w odróżnieniu od osadów dy), choć według innych ujęć sapropel to typ osadu odrębny zarówno od gytii, jak i od dy. W zależności od składu mineralogicznego i biologicznego wyróżnia się następujące rodzaje gytii:
Wikipedia
IPA: ˈɡɨtʲja, AS: gytʹi ̯a
Wiktionary
język etiopski klasyczny z rodziny semickich; geez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język z grupy etiopskich, język liturgiczny Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego;
Wiktionary
Język gyyz (także: geez, ge’ez czyt. giz) – język z grupy etiopskich (etiosemickich), używany w królestwie Aksum w mowie i piśmie od IV wieku. Między XI a XIX wiekiem był to język literacki, obecnie jest jedynie językiem liturgicznym Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego.
Wikipedia
(1.1) Nie ma w gyyz czasów w indoeuropejskim rozumieniu.
Wiktionary
(1.1) etiopski klasyczny, staroetiopski
Wiktionary
gżenie się; o zwierzętach:
1. ujawnianie lub zaspokajanie popędu płciowego; parzenie się, kopulowanie, ruja;
2. bieganie z bólu po ukąszeniach gzów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: gżegżółka
Wiktionary
rzecz. gżegżółka ż.
Wiktionary
gwarowe określenie kukułki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. ob. gwara. ornit. nazwa systematyczna|Cuculus|ref=tak., kukułka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Patrz, gżegżółka teraz siedzi na sośnie.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛˈɡʒuwka, AS: gžegžuu̯ka
Wiktionary
rzecz. gżegżółeczka ż.
Wiktionary
(1.1) kukułka, zazula, zozula, kukawka, grzegółka, grzeczótka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. ostatni, najmłodszy wiek pensylwanu (późnego karbonu), trwający 303,9 – 299 milionów lat temu;
Wiktionary
Gżel (ang. Gzhelian)
Wikipedia
IPA: ɡʒɛl, AS: gžel
Wiktionary
gzić się;
1. zwykle o zwierzętach (ale również o ludziach): ujawniać lub zaspokajać popęd płciowy
2. o zwierzętach: biegać z bólu po ukąszeniach gzów
SJP.pl
1. owad z rzędu muchówek;
2. regionalnie: biały twarożek z cebulą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. gw-pl|Poznań. kulin. twarożek ze śmietaną i cebulą lub szczypiorkiem;
(1.2) kulin. kujawy. twaróg
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Poznań. smarkacz
Wiktionary
Gzik (rzadziej gzika) – potrawa charakterystyczna dla kuchni wielkopolskiej i kuchni kujawskiej; twaróg rozrobiony ze śmietaną (zamiast śmietany bywa stosowane mleko lub jogurt), wymieszany ze szczypiorkiem i rzodkiewką (bywają też inne dodatki, np. cebula lub jajko). Gzik podawany razem z ziemniakami w mundurkach nosi gwarową nazwę pyry z gzikiem.
Wikipedia
(1.1) Przyniese mu dwie skibki z gzikiem.
Wiktionary
(1.1) gzika
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. rzad. włóczykij
Wiktionary
nadzienie do pierogów ruskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. kulin. zob. gzik.
(1.2) reg-pl|Poznań. ser
Wiktionary
Gzik (rzadziej gzika) – potrawa charakterystyczna dla kuchni wielkopolskiej i kuchni kujawskiej; twaróg rozrobiony ze śmietaną (zamiast śmietany bywa stosowane mleko lub jogurt), wymieszany ze szczypiorkiem i rzodkiewką (bywają też inne dodatki, np. cebula lub jajko). Gzik podawany razem z ziemniakami w mundurkach nosi gwarową nazwę pyry z gzikiem.
Wikipedia
1. owad z rzędu muchówek;
2. regionalnie: biały twarożek z cebulą
SJP.pl
Gzików – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.
Wikipedia
Gzin – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dąbrowa Chełmińska.
W latach 1939–1945 położona była w okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w rejencji bydgoskiej (Regierungsbezirk Bromberg), w powiecie Chełmno (Kreis Kulm).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu dwuskrzydłych, których larwy są pasożytami koni, bydła, owiec
SJP.pl
Gzowate, gzy (Oestridae) – rodzina owadów z rzędu muchówek. Znanych obecnie jest około 1500 gatunków.
Larwy gzów są pasożytami zwierząt. Pasożytują w drogach oddechowych, skórze lub zatokach ssaków. Powodują ciężkie schorzenia mogące prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia.
Rodzina ta składa się z następujących podrodzin:
Wikipedia
o cechach gzowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Gzowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica. Ma status sołectwa.
Do 1954 istniała gmina Gzowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
We wsi mieszkał i tworzył reżyser Andrzej Kondratiuk.
Wikipedia
przymiotnik od miejscowości: Gzy
SJP.pl
w gwarze poznańskiej: dzieciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Poznań. dzieciak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Poznań. brzuch
Wiktionary
(1.1) No chodź tu do mnie, mały gzubie!
Wiktionary
rzecz. gzubek m., gzubol m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. malec
Wiktionary
(1.1) Boła taka gora, że gzubki ino ciyngiym bachali sie i robili kepki do wody. → Był taki żar, że malcy tylko stale się kąpali i skakali do wody.
Wiktionary
rzecz. gzub m., gzubol m.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uciekać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biec, pędzić
Wiktionary
gżenie się; o zwierzętach:
1. ujawnianie lub zaspokajanie popędu płciowego; parzenie się, kopulowanie, ruja;
2. bieganie z bólu po ukąszeniach gzów
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: motyw geometryczny w postaci linii łamanej; zygzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. zygzak.
Wiktionary
rzecz. zygzak mrz.
Wiktionary
element architektoniczny wieńczący mur w formie poziomego (zwylke profilowanego) pasa, wysuniętego przed lico muru, stosowany m.in. do ochrony elewacji przed ściekającą wodą, w celach dekoracyjnych; korona; krajnik; ucios
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. pozioma, zwykle profilowana listwa wystająca przed lico muru, która chromi elewację budynku przed ściekającą wodą deszczową;
(1.2) archit. w architekturze klasycznej najwyższa część belkowania;
Wiktionary
Gzyms (niem. Gesims[e]), inaczej korona, krajnik, ucios, plata – wysunięty przed lico ściany, zwykle profilowany element architektoniczny w postaci poziomej listwy wystającej przed lico muru, która chroni elewację budynku lub jej fragment przed ściekającą wodą deszczową.
Wikipedia
(1.1) Nad oknem umieszczona była płycina z rzeźbionym herbem, zwieńczona odcinkiem gzymsu.
(1.2) W skład klasycznego belkowania wchodzi architraw, fryz i gzyms.
Wiktionary
IPA: ɡzɨ̃ms, AS: gzỹms
Wiktionary
rzecz. gzymsówka ż., gzymsowanie n.
:: zdrobn. gzymsik mrz.
przym. gzymsowy, gzymsiasty
Wiktionary
(1.1) korona, krajnik, ucios, plata
Wiktionary
mający dużo wystających obrzeży, gzymsów
SJP.pl
zdrobnienie od: gzyms
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: gzyms
Wiktionary
rzecz. gzyms mrz., gzymsówka ż., gzymsowanie n.
przym. gzymsowy, gzymsiasty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. gzymsy budynku
Wiktionary
rzecz. gzyms mrz., gzymsik mrz., gzymsówka ż.
przym. gzymsowy, gzymsiasty
Wiktionary
typ cegły
SJP.pl
przymiotnik od: gzyms
SJP.pl
luźna koszula kobieca z cienkiego płótna, noszona w okresie średniowiecza i renesansu; giezło
SJP.pl
1. skrót od: głos, głosowy;
2. skrót od: główny, głównie;
3. skrót od: głębokość, głęboki; głęb.
SJP.pl
skrót
(1.1) = główny
(1.2) = głębokość
Wiktionary
(1.1) W związku z powyższym zmniejszono liczbę pociągów obsługujących odcinek Gniezno - Poznań Gł. o jedną parę obsługiwaną przez Koleje Wielkopolskie w porannym szczycie komunikacyjnym.
(1.2) Dziury o gł. 50 cm wykopywałem w określonej odległości, wstawiałem słupki, wsypywałem suchy beton, ubijałem go i składałem elementy podmurówki.
Wiktionary
1. łodyga roślin kapustnych;
2. potocznie: tępak, głupiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. spoż. twarda centralna część główki kapusty
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. obraź. osoba nieinteligentna
(2.2) więz. ofiara przestępstwa
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) książk. głębokie miejsce, głębia
Wiktionary
Głąb – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Drzonowo.
Wikipedia
(1.1) Jak możesz wyrzucać głąby do śmieci? Przecież zawsze można je starkować do sałatki!
(2.1) Tego też nie rozumiesz, głąbie?
(3.1) W miarę jak wchodziliśmy w głąb lasu, rozglądaliśmy się na prawo i lewo obawiając się jakiejś zasadzki.
Wiktionary
IPA: ɡwɔ̃mp, AS: gu̯õmp
Wiktionary
rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż.
przym. głąbiasty
Wiktionary
(1.1) kaczan
(2.1) głupek
(2.2) więz. buc, hołota, klient, pacan, pacjent, pajac
(3.1) głębia, głębina
Wiktionary
mały głąb; głąbik
SJP.pl
1. podobny do głąba;
2. mający duży głąb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. kulin. taki, który ma duży głąb
(1.2) przypominający głąb
Wiktionary
rzecz. głąb mrz.
Wiktionary
o potrawach: tracić właściwy smak, właściwą spoistość; twardnieć; dębieć
SJP.pl
podrodzina ryb łososiowatych; siejowate
SJP.pl
Wikipedia
1. głąbigroszek szkarłatny - śródziemnomorska roślina z rodziny bobowatych, o niewielkich, intensywnie szkarłatnych kwiatach, uprawiana do celów ozdobnych;
2. łust głąbigroszek - roślina pnąca z rodziny bobowatych, uprawiana w Indiach dla jadalnych strąków i nasion
SJP.pl
mały głąb, gruba łodyga np. kapusty; głąbek
SJP.pl
Głąbik (ang. scape łac. scapus) – pozbawiona liści łodyga wyrastająca z kłącza lub szyjki korzeniowej. Na głąbiku często wyrastają kwiaty lub kwiatostany. Głąbiki posiadają np. różne gatunki pierwiosnków, rosiczek, konwalia majowa.
Morfologia głąbików, ich barwa, wysokość, pokrycie włoskami mają znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. podobny do głąba;
2. przenośnie: głupi, tępy
SJP.pl
1. wygładzony, równy;
2. jednokolorowy, bez wzorów;
3. niekłopotliwy, łatwy;
4. dawniej: ładny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający powierzchnię bez nierówności, chropowatości
(1.2) jednobarwny, bez wzorów, bez deseni
(1.3) o ubraniu: bez ozdób w rodzaju falbanek, zakładek itp.
(1.4) o włosach, sierści: niezwichrzony, niepuszysty
(1.5) przen. przebiegający bez trudności i powikłań
Wiktionary
(1.1) Jej skóra jest gładka jak jedwab.
Wiktionary
IPA: ˈɡwatʲci, AS: gu̯atʹḱi
Wiktionary
rzecz. gładkość ż., gładź ż., gładzik m., gładzenie n., wygładzenie n.
czas. gładzić ndk., wygładzić dk.
przym. gładziutki, gładziusieńki, gładziuteńki
przysł. gładko, gładziutko, gładziusieńko, gładziuteńko
Wiktionary
(1.1) wygładzony
(1.2) jednobarwny, jednolity
(1.5) łatwy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez nierówności
(1.2) bez trudności
Wiktionary
(1.2) Niespodziewanie faworyzowani Amerykanie przegrali dość gładko i zajęli dopiero piątą lokatę.
Wiktionary
rzecz. gładkość ż., gładzenie n.
czas. gładzić ndk.
przym. gładki, gładziutki
przysł. gładziutko
Wiktionary
(1.2) lekko, łatwo
Wiktionary
kleszczojad gładkodzioby - gatunek ptaka z rodziny kukułkowatych
SJP.pl
mający gładkie lica; urodziwy
SJP.pl
o broni palnej: posiadający gładką, niegwintowaną lufę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający gładką, niegwintowaną lufę
Wiktionary
wada wrodzona objawiająca się wygładzeniem zakrętów kory mózgowej; lizencefalia
SJP.pl
Bezzakrętowość (łac. agyria) – wada wrodzona, wynikająca z zaburzonej migracji neuroblastów, czyli tak zwanych heterotopii istoty szarej.
Neuroblasty w warunkach prawidłowych migrują z gniazd macierzy, zlokalizowanych okołokomorowo, do kory mózgu. W przypadku zaburzenia tej migracji dochodzi do powstania anomalii w budowie wewnętrznej struktur mózgu, nieprawidłowego ukształtowania zakrętów mózgu i kory mózgu.
Wikipedia
→ gładky
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest gładkie
Wiktionary
IPA: ˈɡwatkɔɕt͡ɕ, AS: gu̯atkość
Wiktionary
rzecz. gładzik m.
czas. gładzić ndk.
przym. gładki
przysł. gładko
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posiadający gładkie ścianki
Wiktionary
(1.1) Moździerz posiada gładkościenną lufę zakończoną bezpiecznikiem zabezpieczającym przed podwójnym załadowaniem.
Wiktionary
przyrząd do określania gładkości powierzchni
SJP.pl
osoba, posiadająca gładką skórę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma gładkie skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌɡwatkɔˈskʃɨdwɨ, AS: gu̯atkoskšydu̯y
Wiktionary
pieniążkówka gładkotrzonowa - gatunek grzybów z rodziny obrzękowcowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający gładki trzon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pędzliczek gładkowłoskowy - gatunek mchu z rodziny płoniwowatych
SJP.pl
zwykle o zwierzętach: mający gładki włos, gładką sierść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający gładki włos lub, w odniesieniu do psa – sierść
Wiktionary
IPA: ˌɡwatkɔvˈwɔsɨ, AS: gu̯atkovu̯osy
Wiktionary
1. gatunek pająka z rodziny worczakowatych;
2. przyrząd do gładzenia papieru
SJP.pl
Gładnik (Callilepis nocturna) – gatunek pająka z rodziny worczakowatych (Gnaphosidae).
Najbliższym krewnym gładnika (C. nocturna) jest C. schuszteri. Można je odróżnić jedynie po narządach płciowych. U C. schuszteri płytka płciowa (epigyne) samicy jest widocznie przerwana z przodu środka. Ponadto u C. schuszteri występuje dymorfizm płciowy – samiec ma złote, a samica srebrne włoski na głowotułowiu. Gładnik jest także częściej obserwowany od swego krewniaka.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: gładki; bardziej gładki
SJP.pl
1. człowiek układny i urodziwy;
2. garnek bez ucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ktoś układny, uprzejmy
(1.2) daw. przystojny i urodziwy mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) lud. bot. konwalia majowa
(2.2) syst. mikol. nazwa systematyczna|Ionaspis|Th. Fr.|ref=tak., rodzaj grzybów zaliczanych do porostów z klasy miseczniaków;
(2.3) mikol. grzyb z gatunku gładysz (2.2)
(2.4) gw-pl|Lubelskie. garnek na mleko
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na mój widok uniósł nieco swą zgrabną sylwetkę i odpowiedział niedbałym skinieniem głowy na czołobitny pokłon, toteż mogłem mu się przyjrzeć dokładniej. Prawdziwy był z niego gładysz i dworski galant, wystrojony w bogato zdobiony, kusy kaftan, odsłaniający silne i kształtne uda.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. gładyszek
:: fż. gładyszka
Wiktionary
(1.2) pot. przystojniak, przystojniaczek; poet. apollo
(2.4) war. gładycz
Wiktionary
zdrobnienie od: gładysz
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: gładysz
SJP.pl
1. książkowo: gładka powierzchnia; gładzizna;
2. gładko obrobiona powierzchnia przedmiotu;
3. w budownictwie: warstwa wyrównawcza układana na podkładzie betonowym
SJP.pl
Wikipedia
głowica gładzarki, obrabiarki do wygładzania otworów w metalu
SJP.pl
obrabiarka służąca do wygładzania otworów w metalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gładzić.
Wiktionary
Honowanie (obciąganie, gładzenie, dogładzanie długoskokowe) – metoda obróbki wygładzającej powierzchni ślizgowych, stosowana do wykańczania bardzo dokładnych otworów (np. cylindrów tłokowych) oraz zewnętrznych powierzchni obrotowych walcowych lub stożkowych, a także niektórych powierzchni kształtowych (np. uzębień) oraz płaszczyzn.
Wikipedia
czas. gładzić
przym. gładki
rzecz. gładzik mrz., zagłada ż.
przysł. gładko
Wiktionary
rodzaj prasy używanej w przemyśle poligraficznym, papierniczym, włókienniczym, gumowym i tworzyw sztucznych; kalander; wygładnica
SJP.pl
1. przesuwać po czymś delikatnie ręką;
2. czynić powierzchnię gładką, usuwać nierówności;
3. gładzić się - gładzić samego siebie;
4. unicestwiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przesuwać po czymś delikatnie ręką
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygładzić)
(2.1) usuwać drobne nierówności, czynić powierzchnię gładką
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgładzić)
(3.1) daw. zabijać, unicestwiać
czasownik zwrotny gładzić się
(4.1) głaskać samego siebie
Wiktionary
(1.1) Podszedł i gładził matkę po wąskich plecyecach, drgających od płaczu.
(3.1) Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
Wiktionary
rzecz. gładkość ż., gładzak mrz., gładzarka ż., gładzenie n., gładzenie się n., gładziarka ż., gładzik mrz., gładź ż., wygładzanie n., wygładzenie n., zgładzanie n., zgładzenie n., zagłada ż., gładkość ż.
czas. wygładzać ndk., wygładzić dk., zgładzać ndk., zgładzić dk.
przym. gładki
:: zdrobn. gładziutki, gładziuteńki
przysł. gładko
:: zdrobn. gładziutko, gładziuteńko
Wiktionary
(1.1) głaskać
(2.1) wygładzać
(3.1) zabijać, unicestwiać, niszczyć
(4.1) głaskać się
Wiktionary
1. w technice: narzędzie do polerowania drewna lub zdzierania z niego wierzchniej warstwy; cyklina;
2. gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych, występujący u europejskich wybrzeży Oceanu Atlantyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Pleuronectes platessa|ref=tak., flądra zamieszkująca europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Morza Śródziemnego, Bałtyckiego i Białego;
(1.2) techn. używane w stolarstwie i budownictwie narzędzie służące do ręcznego polerowania drewna oraz zdzierania z niego wierzchniej warstwy
Wiktionary
Gładzica (Pleuronectes platessa) – gatunek morskiej ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae).
Wikipedia
IPA: ɡwaˈd͡ʑit͡sa, AS: gu̯aʒ́ica
Wiktionary
(1.2) cyklina
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gładko
SJP.pl
1. urządzenie wskazujące w postaci małej płytki reagującej na nacisk palca, używane głównie w komputerach przenośnych; touchpad, panel dotykowy, trackpad;
2. ręczne narzędzie do gładzenia różnych powierzchni;
3. rodzaj struga;
4. pilnik z drobnymi nacięciami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. touchpad
(1.2) techn. narzędzie lub element maszyny, który służy do gładzenia powierzchni przedmiotów
(1.3) techn. rodzaj pilnika o drobnych nacięciach (20–45 na cm)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡwad͡ʑik, AS: gu̯aʒ́ik
Wiktionary
czas. gładzić ndk.
rzecz. gładzenie n., gładkość ż., gładź ż.
przym. gładki
Wiktionary
(1.1) panel dotykowy
Wiktionary
zdrobnienie od: gładki; gładziutki, gładziusieńki, gładziuteńki
SJP.pl
zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziuteńki, gładziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: gładki
Wiktionary
IPA: ˌɡwad͡ʑüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: gu̯aʒ́üśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. gładki
Wiktionary
zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziusieńki, gładziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: gładki
Wiktionary
IPA: ˌɡwad͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: gu̯aʒ́utẽńḱi
Wiktionary
przym. gładki
czas. gładzić
Wiktionary
zdrobnienie od: gładki; gładziuchny, gładziusieńki, gładziuteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: gładki
Wiktionary
(1.1) Na twarzy mam jeszcze pozostałości po zabiegach medycyny estetycznej, ale już czoło jest gładziutkie
Wiktionary
IPA: ɡwaˈd͡ʑutʲci, AS: gu̯aʒ́utʹḱi
Wiktionary
przym. gładki
czas. gładzić
przysł. gładko
Wiktionary
książkowo: gładka powierzchnia; gładź
SJP.pl
Gładzizna (łac. glabella) – w anatomii człowieka spłaszczona wyniosłość leżąca w linii pośrodkowej ciała pomiędzy przyśrodkowymi końcami łuków brwiowych, na łusce czołowej kości czołowej. Jest silniej rozwinięta u mężczyzn niż u kobiet. Jej pośrodkowy, najbardziej wysunięty do przodu punkt stanowi jeden z punktów antropometrycznych na czaszce ludzkiej, oznaczany literą g.
Wikipedia
starosłowiański alfabet z IX w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. najstarszy alfabet słowiański;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głagolica została opracowana przez greckiego misjonarza Cyryla jako alfabet języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.
Wiktionary
IPA: ˌɡwaɡɔˈlʲit͡sa, AS: gu̯agolʹica
Wiktionary
przym. głagolicki
Wiktionary
związany z głagolicą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. związany z głagolicą; zapisany głagolicą; posługujący się głagolicą
Wiktionary
rzecz. głagolica ż.
Wiktionary
w psychologii: wzmocnienie pozytywne
SJP.pl
pieścić, muskać, dotykać, gładzić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. głasnąć)
(1.1) łagodnie przesuwać dłonią po jakiejś powierzchni
Wiktionary
(1.1) Patron leżał na kozetce i głaskał wielkiego czarnego kocura.
Wiktionary
IPA: ˈɡwaskat͡ɕ, AS: gu̯askać
Wiktionary
rzecz. głaskanie
czas. pogłaskać, ugłaskać
Wiktionary
(1.1) pieścić
Wiktionary
żartobliwie: touchpad (panel dotykowy); macadełko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|głaskać.
Wiktionary
IPA: ɡwaˈskãɲɛ, AS: gu̯askãńe
Wiktionary
czas. głaskać ndk., pogłaskać dk., zagłaskać dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. taki, którego da się oswoić
Wiktionary
IPA: ɡwasˈklʲivɨ, AS: gu̯asklʹivy
Wiktionary
odejście od praktyki zakłamania, przemilczania niewygodnych faktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. jawność, otwartość – pojęcie używane w kontekście upublicznienia faktów historycznych oraz sytuacji politycznej i gospodarczej w ZSRR w okresie przemian rozpoczętych przez Michaiła Gorbaczowa;
Wiktionary
Głasnost (ros. гласность, „jawność”) – element reform Michaiła Gorbaczowa przeprowadzony w ramach pieriestrojki. Głasnost (sformułowana w 1987) zmierzała do uzyskania jawności życia publicznego i otwarcia informacyjnego na świat. W wyniku głasnosti przeprowadzono m.in. zniesienie cenzury oraz wycofano z konstytucji zapis o kierowniczej roli Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Głasnost zapoczątkowała proces formowania się w Związku Radzieckim narodowościowych społeczeństw obywatelskich, które przyczyniły się do rozpadu Związku Radzieckiego i załamania systemu komunistycznego na świecie.
Wikipedia
(1.1) W Moskwie od 1985 r. rządził Michaił Gorbaczow – zaczęła się głasnost, zapowiadano pierestrojkę.
Wiktionary
IPA: ˈɡwasnɔst, AS: gu̯asnost
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) kilkuczłonowy wyrostek u owadów, spełniający rolę narządu smaku, węchu i dotyku; głaszczka
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) kilkuczłonowy wyrostek u owadów, spełniający rolę narządu smaku, węchu i dotyku; głaszczek
SJP.pl
Wikipedia
wszoły głaszczkowe - podrząd owadów z rzędu wszołów
SJP.pl
chrząszcz z rodziny śniadkowatych, szkodnik drzew
SJP.pl
duży kamień, skała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ogromny kamień
(1.2) geol. fragment skały o średnicy większej niż 20 cm, obtoczony wskutek transportu i erozji;
Wiktionary
Głaz – obtoczony, wskutek transportu i erozji, fragment skały o średnicy większej niż 20 cm (największa frakcja ziarnowa skał okruchowych). Nagromadzenia głazów tworzą głazowisko, które po lityfikacji przechodzi w zlepieniec.
Istnieje dość istotne zróżnicowanie na głazy i bloki, wynikające z tego iż głazy są fragmentami skalnymi obtoczonymi, natomiast bloki – nieobtoczonymi (a więc niezmienionymi wskutek transportu), co ma duży związek z ich genezą i miejscem występowania.
Wikipedia
(1.1) Syzyf, zmuszony do wtaczania głazu na górę, uważał tę karę za o wiele za surową.
(1.2) Po lewej stronie potoku sterczał ogromny głaz tatrytowy.
Wiktionary
IPA: ɡwas, AS: gu̯as
Wiktionary
rzecz. głazowisko n., Głaz m., Głazów m., Głażewo n., głazotek m., Głazowisko n.
przym. głazisty, głazowy
Wiktionary
głazek leśny, głazek norówka - gatunki chrząszczy z rodziny kusakowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
głazik nacierniak - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
mający kształt głazu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: głaz
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
skrót od: głęboki, głębokość; gł.
SJP.pl
1. głębokie miejsce w zbiorniku wodnym
2. duża odległość od powierzchni czegoś do dna, od brzegu, początku do końca czegoś; miejsce znacznie oddalone od brzegu, początku czegoś
3. niepowierzchowny stosunek do czegoś; bogactwo treści, myśli
4. duże zaawansowanie jakiegoś procesu, zjawiska
5. duża intensywność koloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odległość od powierzchni do dna
(1.2) miejsce o dużej głębokości
(1.3) przen. wielość kontekstów, w których można rozpatrywać dane dzieło kultury
(1.4) przepaść, otchłań, czeluść, głębina
Wiktionary
Głębia (także głębokość) – w oceanografii przestarzały termin ograniczający się do głębokości poniżej 6000 m.
Wikipedia
(1.1) Głębia basenu przeraziła ją i uniemożliwiła jej wejście do wody.
(1.3) Nie widzę w tym filmie głębi, którą zapowiadał recenzent.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɛ̃mbʲja, AS: gu̯ẽmbʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż., głębina ż.
przym. głęboki
przysł. głęboko
Wiktionary
(1.1) głębokość
(1.2) głębina
Wiktionary
drążyć wyrobiska pionowe w głąb ziemi
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: głęboko
SJP.pl
głębokie miejsce w zbiorniku wodnym; głębia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczególnie głęboka cześć zbiornika wodnego
Wiktionary
(1.1) Pływające w głębinach świetliki czasami nazywane są świecącymi sardelami.
Wiktionary
rzecz. głębia ż., głębokość ż.
przym. głębinowy
Wiktionary
(1.1) głębia
Wiktionary
przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia ciała w cieczy; głębokościomierz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze znaczną głębokością
Wiktionary
rzecz. głębokość ż., głębina ż.
Wiktionary
przymiotnik od: głębia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. głęboczecki
Wiktionary
w geomorfologii: forma przypominająca wąwóz, wytworzona wzdłuż polnej drogi wskutek działalności kół wozów i kopyt zwierzęcych, niszczącej roślinność
SJP.pl
Holweg, głębocznica, wąwóz drogowy (etym. holweg – z niem. Hohlweg – parów, droga z wyjeżdżoną koleiną; hohl - pusty, wydrążony, zapadły; Weg - droga) – forma ukształtowania powierzchni terenu przypominająca wąwóz, pochodzenia antropogenicznego. Wąwozy drogowe najczęściej mają postać pojedynczych, prostolinijnych form, przebiegających w obrębie zboczy. Cechą charakterystyczną głębocznicy jest skrzynkowy przekrój poprzeczny, w którym szerokość dna zazwyczaj odpowiada wymiarom pojazdów, zaś wysokość ścian to wypadkowa odporności skał podłoża i intensywności użytkowania. Głębocznice bardzo często rozwijają się w obrębie form wypukłych typu garbów międzydolinnych, które są dogodne dla komunikacji. Najczęściej są to formy płytkie, ale w sprzyjających warunkach osiągają znaczne rozmiary – kilkadziesiąt metrów, a nawet ponad 1 km długości i do 5 m głębokości
Wikipedia
głębokie miejsce w zbiorniku wodnym; głębia, głębina, głąb
SJP.pl
Głęboczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Suchowoli.
Wikipedia
1. ciągnący się daleko w dół;
2. mający określoną odległość od powierzchni do dna;
3. mający dużą rozciągłość w przestrzeni lub czasie;
4. przenośnie:
a) wnikliwy, dociekliwy;
b) o uczuciach: prawdziwy, szczery;
c) o zjawiskach, procesach: zasadniczy, gruntowny;
d) o kolorach: intensywny, nasycony;
e) o głosie: donośny, dźwięczny;
f) o dużym stopniu nasilenia; zupełny, całkowity;
g) o porze dnia, roku: późny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się dużym wymiarem w głąb czegoś, daleko od brzegu
(1.2) przen. taki, który nie ma banalnego, powierzchownego znaczenia; jest dociekliwy, zawierający istotę omawianego problemu
(1.3) mający duży stopień zaawansowania, nasilenia, nasycenia
Wiktionary
9 cieków w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Tutaj rzeka jest bardzo głęboka i nie możemy przejść jej w bród.
(1.2) Twoja głęboka myśl pogrążyła mnie w głębokiej zadumie.
(1.3) Adam powoli wychodzi z głębokiej depresji.
(1.3) Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem.
Wiktionary
IPA: ɡwɛ̃mˈbɔci, AS: gu̯ẽmboḱi
Wiktionary
rzecz. zgłębiec mzw., głębokość ż., głębia ż., pogłębianie n., pogłębienie n., zgłębianie n., zgłębienie n., dogłębność ż., pogłębiarka ż.
czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk., zgłębiać ndk., zgłębić dk.
przym. dogłębny
przysł. głęboko, dogłębnie
Wiktionary
(1.3) mocny, silny, wyraźny, intensywny
Wiktionary
1. ciągnący się daleko w dół;
2. mający określoną odległość od powierzchni do dna;
3. mający dużą rozciągłość w przestrzeni lub czasie;
4. przenośnie:
a) wnikliwy, dociekliwy;
b) o uczuciach: prawdziwy, szczery;
c) o zjawiskach, procesach: zasadniczy, gruntowny;
d) o kolorach: intensywny, nasycony;
e) o głosie: donośny, dźwięczny;
f) o dużym stopniu nasilenia; zupełny, całkowity;
g) o porze dnia, roku: późny
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) daleko w głębi
(1.2) przen. silnie, intensywnie lub niebanalnie
Wiktionary
(1.1) Rośnij kwiecie wysoko jak pan leży głęboko.
Wiktionary
IPA: ɡwɛ̃mˈbɔkɔ, AS: gu̯ẽmboko
Wiktionary
zob. głęboki.
Wiktionary
(1.1) dogłębnie
Wiktionary
odległość od powierzchni lub brzegu czegoś w dół albo w głąb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odległość od powierzchni lub poziomu czegoś w dół, do dna lub w głąb, do wnętrza
(1.2) miejsce położone daleko od powierzchni
(1.3) książk. przen. zdolność wnikania w istotę rzeczy
(1.4) książk. przen. (o uczuciach, stanie psychicznym) prawdziwość, szczerość
(1.5) książk. przen. (o procesach, zjawiskach) powszechność, nieodwracalność
Wiktionary
Głębokość (także głębia) – termin określający wewnętrzną miarę wgłębną, obszar lub przestrzeń oddaloną od punktu pomiaru w kierunku dna (np. dno oceaniczne, dno naczynia); pionowa odległość od powierzchni w dół. Najgłębszym zbadanym miejscem na Ziemi jest Głębia Challengera położona w Rowie Mariańskim licząca 10 994 m p.p.m. W 2012 roku reżyser filmowy James Cameron dotarł na dno tego miejsca w pojeździe Deepsea Challenger.
Wikipedia
(1.1) Jezioro ma głębokość pięciu metrów.
(1.5) Nikt nie przewidział sukcesu Internetu i telefonii komórkowej, nikt też nie przewidział głębokości społecznych zmian, których katalizatorem stały się nowe technologie komunikacyjne.
Wiktionary
IPA: ɡwɛ̃mˈbɔkɔɕt͡ɕ, AS: gu̯ẽmbokość
Wiktionary
rzecz. zgłębiec mzw., głąb m., głębia ż., głębina ż.
czas. głębić ndk., pogłębić dk., pogłębiać ndk., zgłębiać ndk.
przym. głęboki, głębinowy
przysł. głęboko
Wiktionary
(1.2) głębia
(1.3) wnikliwość, dociekliwość
(1.5) głębia
Wiktionary
odległość od powierzchni lub brzegu czegoś w dół albo w głąb
SJP.pl
1. przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia ciała w cieczy; głębinomierz;
2. przyrząd do pomiaru odległości niejednorodności materiału od jego powierzchni
SJP.pl
Wikipedia
narzędzie rolnicze służące do głębokiego spulchniania i przewietrzania gleby
SJP.pl
Głębosz – narzędzie lub maszyna do uprawy specjalnej o głębokości większej niż 40 cm zwanej głęboszowaniem.
Zespołem roboczym głębosza są zęby (jeden lub kilka) zakończone dłutami. Spotykane są głębosze bierne i aktywne. U głębosza aktywnego dłuta w czasie pracy wykonują ruch postępowy i oscylujący, a biernego tylko ruch postępowy. W głęboszach aktywnych poszczególne zęby są napędzane od wału odbioru mocy ciągnika.
Wikipedia
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: głęboki
SJP.pl
Głobino (kaszb. Gąbino, niem. Gumbin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo. Leży przy trasie drogi wojewódzkiej nr 210 Słupsk - Bytów, na granicy Równiny Sławieńskiej i Wysoczyzny Damnickiej.
Wikipedia
1. stan organizmu pozbawionego pożywienia; uczucie czczości;
2. brak żywności spowodowany przez klęski żywiołowe lub wojnę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. uczucie potrzeby zjedzenia pożywienia;
(1.2) przen. uczucie potrzeby osiągnięcia, zdobycia, zrobienia czegoś
(1.3) u osób uzależnionych od nałogu: potrzeba, pragnienie skorzystania z przedmiotu nałogu
(1.4) czas, obszar, na którym wielu ludzi lub zwierząt cierpi głód (1.1)
Wiktionary
Głód – fizjologiczne odczucie stanu organizmów wyższych związane z niedoborem pożywienia, składników pokarmowych (takich jak np. białka, tłuszcze, cukry, witaminy czy sole mineralne). Jest także popędem przyczyniającym się do zachowań skierowanych na pobieranie pokarmu i jego zdobywanie. Przeciwieństwem uczucia głodu jest uczucie sytości.
Wikipedia
(1.1) Ponieważ nie jadał śniadań, już w południe odczuwał silny głód.
(1.2) Junior odczuwa wielki głód sukcesów.
(1.3) Narkoman sprzedał wszystko, co miał, by zaspokoić głód narkotykowy.
(1.4) Z powodu klęski nieurodzaju w całym kraju zapanował głód.
(1.4) Nie będą już wiedzieli o obfitości w tym kraju wskutek głodu, który potem nadejdzie, bo będzie to głód bardzo ciężki.
Wiktionary
IPA: ɡwut, AS: gu̯ut
Wiktionary
rzecz. głodówka ż., głodowanie n., głodzenie n.
:: zdrobn. głodek mrz.
czas. głodować ndk., głodnieć ndk., zgłodnieć dk., głodzić ndk., zagłodzić dk.
przym. głodny, głodowy
przysł. głodno, na głodniaka
Wiktionary
(1.2) pragnienie, pożądanie, głodówka, głodowanie, brak jedzenia / pokarmu, poszczenie
Wiktionary
zdrobnienie od: głód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: głód
(1.2) mały głód
(1.3) bot. nazwa systematyczna|Draba|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny kapustowatych;
Wiktionary
Głodek (Draba L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Jest najbardziej zróżnicowanym gatunkowo rodzajem w obrębie rodziny i najbardziej kłopotliwym taksonomicznie. W sumie opisano w jego obrębie niemal tysiąc gatunków i cztery razy tyle taksonów wewnątrzgatunkowych, z czego status gatunków uznanych ma ok. 350–380. Rośliny te występują głównie w arktycznych, subarktycznych i górskich rejonach półkuli północnej (Azja, Europa, Ameryka Północna), oraz w górach Ameryki Południowej (70 gatunków w Andach od Kolumbii po Patagonię).
Wikipedia
IPA: ˈɡwɔdɛk, AS: gu̯odek
Wiktionary
rzecz. głód m., głodzenie n., zagłodzenie n., głodowanie n., głodówka ż., Głodówka ż.
czas. zgłodnieć, głodzić ndk., zagłodzić dk., głodować ndk.
przym. głodny, głodowy
przysł. głodno, na głodniaka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta odczuwająca głód
SJP.pl
czujący lekki głód
SJP.pl
1. potocznie: ktoś głodny, wygłodniały;
2. w pszczelarstwie: rój bez dostępu do pokarmu przez dłuższy czas
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgłodnieć)
(1.1) zob. zgłodnieć.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔdʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: gu̯odʹńėć
Wiktionary
rzecz. głodnienie n., głód m., głodówka ż.
przym. głodny, zgłodniały
przysł. głodno
czas. zgłodnieć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: głodno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: głodny; bardziej głodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|głodnieć.
Wiktionary
IPA: ɡwɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: gu̯odʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. głodnieć
przym. głodny
Wiktionary
zdrobnienie od: głodniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: głodny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) odczuwając głód
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głodno mi, więc nasyć mnie.
Wiktionary
rzecz. głód mrz., głodek m., głodówka ż.
przym. głodny
czas. głodnieć
Wiktionary
odczuwający głód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czujący potrzebę zjedzenia czegoś; również w użyciu rzeczownikowym ten, kto jest głodny
(1.2) pot. przen. mający ochotę na coś
Wiktionary
(1.1) Jestem głodny, od rana nic nie jadłem.
(1.2) W tym roku wszyscy jesteśmy głodni sukcesów.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔdnɨ, AS: gu̯odny
Wiktionary
rzecz. głodomór mos., głód m., głodek m., głodówka ż., głodowanie n., głodzenie n., głodnienie n.
czas. głość, zgłodnieć, głodować ndk., głodzić ndk., głodnieć ndk.
przym. głodowy
przysł. głodno
Wiktionary
(1.2) spragniony
Wiktionary
1. osoba stale głodna, ciągle odczuwająca chęć jedzenia;
2. dawniej: osoba głodująca, zagłodzona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ten, kto ciągle odczuwa głód, potrzebę jedzenia
(1.2) przest. ten, kto głoduje, kto przymiera głodem, kto jest głodzony
Wiktionary
(1.1) Ten bezczelny głodomór wyjadł całe jedzenie z lodówki.
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈdɔ̃mur, AS: gu̯odõmur
Wiktionary
rzecz. głód m., głodzenie n., głodowanie n.
:: zdrobn. głodomorek m.
czas. głodować ndk., głodzić ndk.
przym. głodowy, głodny
Wiktionary
(1.1) łakomczuch
Wiktionary
zdrobnienie od: głodomór
SJP.pl
zdrobnienie od: głodomór
SJP.pl
nie jeść lub jeść zbyt mało
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) nie jeść zupełnie lub jeść zbyt mało
Wiktionary
(1.1) Wiele dzieci w Afryce jest nieszczęśliwych, ponieważ głodują.
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈdɔvat͡ɕ, AS: gu̯odovać
Wiktionary
rzecz. głodomór mos., głód m., głodówka ż., Głodówka ż., głodowanie n., głodny m., głodek mrz.
przym. głodny
przysł. na głodniaka
Wiktionary
(1.1) być głodnym, niedojadać, cierpieć głód, przymierać głodem, nie mieć co do ust włożyć, nie mieć co na ząb położyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|głodować.
Wiktionary
(1.1) Głodowanie nie jest panaceum na wszystkie choroby i zbędną wagę.
Wiktionary
IPA: ˌɡwɔdɔˈvãɲɛ, AS: gu̯odovãńe
Wiktionary
rzecz. głodomór mos., głód m., głodek mrz., głodzenie n., wygłodnienie n., głodówka ż.
czas. zgłodnieć, głodować dk.
przym. głodny
przysł. na głodniaka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. całkowite lub częściowe nieprzyjmowanie pokarmów;
2. okres głodowania spowodowanego brakiem żywności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. metoda samoleczenia, której celem jest oczyszczenie organizmu z toksyn i pozbycie się nadmiaru tkanki tłuszczowej, polegająca na nieprzyjmowaniu pokarmów
(1.2) strajk głodowy
(1.3) okres głodowania spowodowanego względami ekonomicznymi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po dwóch dniach głodówki, szuflowałem grochówkę, aż się uszy trzęsły.
(1.2) Sufrażystki ogłaszały strajki, głodówki, podpalały urzędy publiczne.
Wiktionary
rzecz. głód m., głodek mrz., głodujący mos., głodowanie n.
czas. głodować ndk., głodnieć ndk., zgłodnieć dk., głodzić ndk., zagłodzić dk.
przym. głodny, głodnawy, głodowy, głodówkowy
przysł. głodno, głodnawo, na głodniaka
Wiktionary
uczestnik głodówki
SJP.pl
1. oparty na głodówce (np. dieta głodówkowa);
2. będący głodówką (np. strajk głodówkowy)
SJP.pl
1. spowodowany głodem lub głodowaniem, np. śmierć głodowa;
2. niezaspokajający głodu;
3. niezapewniający dostatecznego utrzymania, np. głodowe zarobki
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. spowodowany głodem lub głodowaniem, np. śmierć głodowa;
2. niezaspokajający głodu;
3. niezapewniający dostatecznego utrzymania, np. głodowe zarobki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spowodowany głodem
(1.2) taki, który nie zaspokaja głodu
(1.3) taki, który nie zapewnia dostatecznego wynagrodzenia
Wiktionary
rzecz. głód m.
:: zdrobn. głodek m.
przym. głodny
Wiktionary
dawać lub spożywać niedostateczne ilości pożywienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|głodzić.
Wiktionary
Głodzenie (łac. detractio) – przyjmowanie pokarmu w ilości niewystarczającej do pokrycia zapotrzebowania organizmu. Długotrwałe głodzenie prowadzi początkowo do spadku masy ciała, następnie do wyniszczenia, niewydolności narządów wewnętrznych i w końcowym etapie do śmierci.
Wikipedia
IPA: ɡwɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: gu̯oʒẽńe
Wiktionary
czas. głodzić ndk.
rzecz. głodek mrz., głodomór m., głód mrz., wygłodzenie n., głodowanie n.
przym. głodny
przysł. na głodniaka
Wiktionary
dawać lub spożywać niedostateczne ilości pożywienia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) nie dawać komuś lub czemuś jedzenia lub dawać je w zbyt małej ilości
czasownik zwrotny niedokonany głodzić się (dk. brak)
(2.1) nie jeść lub jeść zbyt mało
Wiktionary
(1.1) Aresztowanych głodzono, nie pozwalając rodzinom na dostarczanie żywności.
(2.1) W sześć miesięcy przytyła z nerwów, a potem schudła głodząc się ponad 20 kilo.
Wiktionary
czas. dogłodzić dk., przegładzać ndk., przegłodzić dk., zagładzać ndk., zagłodzić dk.
przysł. na głodniaka
rzecz. głód mrz., głodek mrz., głodomór mos., głodzenie n., głodówka ż.
przym. głodny
Wiktionary
1. krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych; krategus, ciernie białe;
2. regionalnie: dzika róża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Crataegus|L.|ref=tak., rodzaj krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych, o ciernistych pędach, białych lub czerwonych kwiatach i kulistych owocach;
(1.2) bot. drzewo lub krzew z rodzaju głóg (1.1)
(1.3) kulin. owoce głogu (1.2) o działaniu leczniczym używane do wyrobu win, soków pitnych i innych przetworów
(1.4) kraków. zob. dzika róża.
Wiktionary
Głóg (Crataegus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Do rodzaju zaliczanych jest ok. 217–230 gatunków, ale według niektórych ujęć – co najmniej tysiąc. Zasięg rodzaju obejmuje strefę umiarkowaną na półkuli północnej, przy czym centrum zróżnicowania stanowi Ameryka Północna, gdzie rośnie 169 gatunków. W Europie obecnych jest 21 gatunków, z czego w Polsce naturalnie rosną: głóg dwuszyjkowy C. laevigata, jednoszyjkowy C. monogyna, odgiętodziałkowy C. rhipidophylla oraz mieszańce – głóg wielkoowocowy C. ×macrocarpa, pośredni C. ×media i nierównoząbkowy C. ×subsphaericea. Jako zdziczałe i zadomowione wymieniane są: głóg ałtajski C. chlorocarpa, głóg wachlarzowaty C. flabellata i głóg szkarłatny (szypułkowy) C. coccinea.
Wikipedia
IPA: ɡwuk, AS: gu̯uk
Wiktionary
rzecz. Głogów mrz., Głogówek mrz., Głogi nmos.
przym. głogowy
Wiktionary
(1.2) krategus, babi mąka, zajęcze gruszki, kolidupa; gw-pl|Śląsk Cieszyński|diobli gruszki.
(1.4) szypszyna, dzika róża
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim
SJP.pl
Głogoczów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Myślenice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak głóg
Wiktionary
1. krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych; krategus, ciernie białe;
2. regionalnie: dzika róża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w gminie Wieniawa;
Wiktionary
Głogów (łac. Glogovia, niem. Glogau, cz. Hlohov) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, położone na Dolnym Śląsku, siedziba powiatu głogowskiego oraz gminy wiejskiej Głogów. Umiejscowione nad rzeką Odrą. Miasto usytuowane jest na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego.
Wikipedia
IPA: ˈɡwɔɡuf, AS: gu̯oguf
Wiktionary
rzecz. głóg m., Głogówek m., głogowianin m., głogowianka ż.
przym. głogowski, podgłogowski
Wiktionary
mieszkaniec Głogówka
SJP.pl
mieszkanka Głogówka
SJP.pl
przymiotnik od: Głogówek
SJP.pl
1. nalewka głogowa;
2. drzewo z rodzaju gruszy;
3. owoc głogówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Głogówek (dodatkowa nazwa w j. niem. Oberglogau, łac. Glogovia minor, cz. Horní Hlohov, śl. Gogōwek) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Głogówek. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej, na pograniczu Kotliny Raciborskiej i Płaskowyżu Głubczyckiego, będących częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez niego rzeka Osobłoga.
Wikipedia
IPA: ɡwɔˈɡuvɛk, AS: gu̯oguvek
Wiktionary
rzecz. głóg mrz., Głogów
Wiktionary
1. mieszkaniec Głogowa;
2. mieszkaniec Głogowa Małopolskiego
SJP.pl
1. mieszkanka Głogowa;
2. mieszkanka Głogowa Małopolskiego
SJP.pl
niestrzęp głogowiec - duży motyl dzienny z rodziny bielinków
SJP.pl
Wikipedia
1. nalewka głogowa;
2. drzewo z rodzaju gruszy;
3. owoc głogówki
SJP.pl
Głogówka (Rhaphiolepis Lindl.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Obejmuje 9 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej i południowo-wschodniej Azji, na obszarze od Japonii i Korei, poprzez Chiny, Filipiny, Półwysep Indochiński po Borneo, a jako rośliny introdukowane obecne są w południowo-wschodniej Australii. Rosną w lasach i zaroślach zarówno na niższych położeniach, w tym na skalistych wybrzeżach, jak i w górach.
Wikipedia
ozdobny krzew z rodziny różowatych
SJP.pl
Głogownik (Photinia Lindl.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Liczy w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 40 do ok. 60 gatunków (problematyczna jest zarówno klasyfikacja wewnątrzrodzajowa, jak i relacje względem blisko spokrewnionych rodzajów). Zasięg rodzaju obejmuje Himalaje oraz południowo-wschodnią i wschodnią Azję, z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie rosną 43 gatunki, w tym 32 endemity. Jeden gatunek – Photinia arbutifolia (w alternatywnym ujęciu Heteromeles arbutifolia) występuje w Kalifornii i północno-zachodnim Meksyku. Rośliny z tego rodzaju rosną w różnego typu lasach oraz na stokach na obszarach górskich.
Wikipedia
Głogowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głogowo, po przeniesieniu siedziby i zmianie nazwy gromady w gromadzie Dobrzejewice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według danych Urzędu Gminy Obrowo (31.12.2018 r.) liczyła 2736 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Obrowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Głogów, Głogów Małopolski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Głogów
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈɡɔfsʲci, AS: gu̯ogofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Głogów
Wiktionary
przymiotnik od: głóg
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z głogu, zawierający głóg
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z głogiem, odnoszący się do głogu
Wiktionary
rzecz. głóg mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dźwięk artykułowany, mowa, śpiew;
2. jakikolwiek dźwięk, brzmienie czegoś;
3. partia jakiegoś instrumentu lub śpiewaka;
4. część chóru;
5. prawo przemawiania; wypowiedź;
6. zdanie, sąd, opinia;
7. decyzja wyrażona w głosowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięk wydawany przez istoty żyjące
(1.2) zdolność wydawania głosu (1.1)
(1.3) prawo / pozwolenie przemawiania
(1.4) zdanie, osąd, opinia
(1.5) decyzja wyrażona podczas wyborów, głosowania
(1.6) muz. partia jednego z wokalistów w utworze zespołowym
(1.7) muz. grupa piszczałek w organach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta piosenkarka ma cudowny głos.
(1.2) Mówiłem przez kilka godzin i zupełnie straciłem głos.
(1.3) Teraz udzielam Pani głosu.
(1.4) Ta publikacja to ważny głos naukowców w spornej kwestii.
(1.5) Wyborcy oddali swój głos na kandydata partii rządzącej.
(1.6) Śpiewaliśmy kolędy w opracowaniach na dwa głosy.
(1.7) Uruchamianie kolejnych głosów podczas gry na organach daje ciekawy efekt, ale może sprawiać technicznie kłopot organiście.
Wiktionary
IPA: ɡwɔs, AS: gu̯os
Wiktionary
rzecz. głoska ż., głosownia ż., głosowanie n.
:: zdrobn. głosik mrz.
:: zgrub. głosisko n.
czas. głosować, pogłośnić, zagłosować, głosić
przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, głośnikowy, niegłośny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.7) pryncypał, flet, mikstura
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. głoska ż., głosownia ż., głosowanie n.
:: zdrobn. głosik mrz.
:: zgrub. głosisko n.
czas. głosować, pogłośnić, zagłosować, głosić
przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, głośnikowy, niegłośny
frazeologia. być przy głosie • dzieci i ryby głosu nie mają • głos matki – głos Boga • głos serca • głos wołającego na puszczy • psie głosy nie idą w niebiosy • wstrzymać się od głosu
etymologia.
etym|prasł|*golsъ.
uwagi.
tłumaczenia.
* alabama: (1.1) nokbi
* albański: (1.1) zë m.; (1.5) votë ż.
* angielski: (1.1) voice; (1.2) voice; (1.3) voice, floor; (1.4) voice; (1.5) vote
* arabski: (1.1) صوت m. (ṣawt); (1.5) صوت m. (ṣawt)
* baskijski: (1.1) ahots; (1.2) ahots; (1.5) boto; (1.6) ahots
* białoruski: (1.1) голас m.; (1.2) голас m.; (1.4) голас m.; (1.5) голас m.
* bułgarski: (1.1) глас m.; (1.2) глас m.; (1.4) глас m.; (1.5) глас m.; (1.6) глас m.
* chiński standardowy: (1.5) 票 (piào)
* chorwacki: (1.1) glas m.; (1.2) glas m.; (1.3) glas m.; (1.4) glas m.; (1.5) glas m.; (1.6) glas m.
* duński: (1.1) stemme w.; (1.3) stemme w.
* esperanto: (1.1) voĉo
* estoński: (1.1) hääl; (1.5) hääl
* francuski: (1.1) voix ż.; (1.5) vote m.
* gocki: (1.1) 𐍃𐍄𐌹𐌱𐌽𐌰 ż.
* hindi: (1.1) स्वर m.
* hiszpański: (1.1) voz ż.; (1.3) palabra; (1.4) palabra, voz ż.; (1.5) voto m.; (1.6) voz ż.
* islandzki: (1.1) rödd ż.; (1.2) rödd ż.; (1.5) atkvæði n.
* japoński: (1.1) 声 (こえ, koe)
* jidysz: (1.1) שטים ż. (sztim); (1.2) שטים ż. (sztim); (1.3) שטים ż. (sztim), וואָרט n. (wort); (1.4) שטים ż. (sztim); (1.5) שטים ż. (sztim)
* kabowerdeński: (1.1) vós
* karaimski: (1.1) аваз
* kaszubski: (1.1) głos m.
* kataloński: (1.1) veu ż.
* kirgiski: (1.1) үн; (1.5) добуш
* krymskotatarski: (1.1) davuş
* litewski: (1.1) balsas m.; (1.2) balsas m.; (1.3) balsas m.; (1.4) balsas m.; (1.5) balsas m.; (1.6) balsas m.
* łaciński: (1.1) vox ż., sonus m.
* maya: (1.1) kaal
* niderlandzki: (1.1) stem m. ż.
* niemiecki: (1.1) Stimme ż.; (1.2) Stimme ż.; (1.3) Stimme ż.; (1.4) Stimme ż.; (1.5) Stimme ż.; (1.6) Stimme ż.
* norweski (bokmål): (1.1) stemme m.
* nowogrecki: (1.1) φωνή ż.; (1.2) φωνή ż.; (1.3) λόγος m.; (1.4) φωνή ż.; (1.5) ψήφος ż.; (1.6) φωνή ż.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-5) {{PJM|głos.}}
* rosyjski: (1.1) голос m.; (1.4) голос m.; (1.5) голос m.
* rumuński: (1.1) voce ż.
* sanskryt: (1.1) स्वर m.
* szwedzki: (1.1) röst w.
* turecki: (1.1) ses
* tuvalu: (1.1) leo
* ukraiński: (1.1) голос m.; (1.2) голос m.; (1.3) голос m.; (1.4) голос m.; (1.5) голос m.; (1.6) голос m.
* wilamowski: (1.1) śtym ż.; (1.2) śtym ż.; (1.3) śtym ż.; (1.4) śtym ż.; (1.5) śtym ż.; (1.6) śtym ż.
* włoski: (1.1) voce ż.; (1.2) voce ż.; (1.5) voto m.; (1.6) voce ż., parte ż.; (1.7) registro m.
źródła.
== głos (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) głos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. jeść
Wiktionary
przym. głodny
Wiktionary
(1.1) zob. jeść.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: głoska
Wiktionary
rzecz. głoska ż.
Wiktionary
1. ogłaszać, wypowiadać, upowszechniać idee, myśli, treści;
2. podniosłe: wypowiadać głośno jakiś tekst; wygłaszać; przemawiać;
3. łowiectwo: (o psie myśliwskim) szczekać, dając sygnał o znalezieniu tropu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ogłaszać, oznajmiać np. wiadomość, rozgłaszać, upowszechniać np. idee, hasła
(1.2) podn. wygłaszać np. przemówienie, kazanie
(1.3) łow. o psie myśliwskim: szczekać, dając sygnał o znalezieniu tropu
Wiktionary
(1.1) Bardziej oficjalna wersja głosi, że Marka Piwowskiego zafascynował „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy.
(1.2) Ksiądz co niedzielę głosi nowe kazanie.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔɕit͡ɕ, AS: gu̯ośić
Wiktionary
rzecz. głoszenie n., głos, głosiciel, głosicielka, głośnik, głośność
przym. głośny, głośnikowy, ogłoszeniowy
przym. głośno
czas. wygłaszać, wygłosić, zgłaszać, zgłosić, rozgłaszać, rozgłosić, odgłaszać, odgłosić, nagłaszać, nagłosić, podgłaśniać, podgłośnić
przysł. głośno
Wiktionary
(1.1) ogłaszać, obwieszczać, oznajmiać, rozgłaszać, upowszechniać, propagować
(1.2) wygłaszać
Wiktionary
ktoś, kto coś oznajmia, czyni wiadomym, rozgłasza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) podn. osoba głosząca coś, upowszechniająca jakieś przekonania
Wiktionary
Głosiciel – kaznodzieja Świadków Jehowy, ochrzczony lub nieochrzczony członek zboru, który nieodpłatnie i dobrowolnie głosi dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Odnosi się do osobistego oraz publicznego udziału w stosowaniu się do polecenia Jezusa Chrystusa, aby głosić „dobrą nowinę o Królestwie” ludziom „na całym świecie na świadectwo wszystkim narodom” (Mt 24:14; 28:19).
Wikipedia
rzecz. głośność ż., głosicielka ż.
czas. głosić
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
kobieta głosząca coś
SJP.pl
zdrobnienie od: głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od głos
Wiktionary
(1.1) To nie głos, lecz tylko cichutki głosik.
Wiktionary
rzecz. głos m.
przym. głosowy, głośny
czas. zagłosować
Wiktionary
zgrubienie od: głos
SJP.pl
najmniejszy, niepodzielny artykulacyjnie i słuchowo element mowy ludzkiej; dźwięk mowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi, charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych;
Wiktionary
Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych. Każda głoska jest fizyczną realizacją jakiegoś fonemu, który może mieć więcej niż jedną realizację.
Wikipedia
(1.1) Fonemy są realizowane w mowie przez głoski.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔska, AS: gu̯oska
Wiktionary
rzecz. głos mrz., głoskowiec mrz.
:: zdrobn. głoseczka ż.
przym. głoskowy, głosowy, głośnikowy, głośny
Wiktionary
Wikipedia
wymawiać głoski
SJP.pl
skrótowiec utworzony z pierwszych głosek wyrazów składowych zestawienia, np. PAN (Polska Akademia Nauk)
SJP.pl
dawniej: fonetyka; głosownia
SJP.pl
przymiotnik od: Głosków
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: głoska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. dotyczący głoski, związany z głoską
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈskɔvɨ, AS: gu̯oskovy
Wiktionary
rzecz. głoska
przym. głosowy
Wiktionary
nieco głośny
SJP.pl
szczelina w krtani między strunami głosowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. aparat głosowy położony wewnątrz jamy pośredniej krtani
Wiktionary
Głośnia (łac. glottis, gr. γλοττíς) – trójkątna przestrzeń stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani większości ssaków (w tym człowieka), zlokalizowana w jamie pośredniej krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych oraz fałdów głosowych, stanowiących ostry brzeg błony śluzowej warg głosowych. Między fałdami głosowymi oraz brzegami chrząstek nalewkowatych znajduje się szpara głośni. Tylny odcinek szpary głośni to część międzychrząstkowa, a przedni międzybłoniasta.
Wikipedia
rzecz. głos mrz.
przym. głosowy, głośny
przysł. głośno
Wiktionary
zdrobnienie od: głośnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: głośnik
Wiktionary
(1.1) Jacek dostał na urodziny mały głośniczek z bluetoothem.
Wiktionary
rzecz. głośnik mrz., głośność ż.
przym. głośnikowy, głośny, głosowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: głośno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: głośny
SJP.pl
1. urządzenie służące do przetwarzania sygnałów elektrycznych na fale akustyczne;
2. urządzenie służące do mechanicznego wzmacniania głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do wzmacniania dźwięku; do odtwarzania dźwięku zapisanego w postaci elektrycznej;
Wiktionary
Głośnik – przetwornik elektroakustyczny (odbiornik energii elektrycznej przekształcający prąd elektryczny w falę akustyczną). Idealny głośnik przekształca zmienny prąd elektryczny o odpowiedniej częstotliwości na falę akustyczną, proporcjonalnie i liniowo. Rzeczywisty zakres częstotliwości, w którym głośnik wytwarza falę ciśnienia proporcjonalnie do napięcia (z dopuszczalnym odchyleniem) nazywa się pasmem przenoszenia głośnika.
Wikipedia
(1.1) Zepsuły się głośniki i nic nie było słychać.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔɕɲik, AS: gu̯ośńik
Wiktionary
rzecz. głośność ż.
:: zdrobn. głośniczek mrz.
przym. głośnikowy, głośny, głosowy
przysł. głośno
czas. głosić
Wiktionary
przymiotnik od: głośnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z głośnikiem, dotyczący głośnika, właściwy głośnikowi, składający się z głośników
Wiktionary
(1.1) Te kolumny głośnikowe zbudowałem sam.
Wiktionary
rzecz. głośnik mrz., głośniczek mrz., głośność ż., głos mrz., głoska ż., głosek mrz., głosiciel mos., głosicielka ż., ogłos mrz., nagłos mrz., pogłos mrz., pogłoska ż., wygłos mrz., głoszenie n., ogłoszenie n., ogłaszanie n., nagłośnienie n., nagłaśnianie n., pogłośnienie n., pogłaśnianie n., podgłośnienie n., podgłaśnianie n., głosowanie n., zagłosowanie n., zagłoszenie n., przegłosowywanie n., przegłosowanie n., wygłosowanie n.
przym. głośny, głosowy, ogłoszeniowy, nagłosowy, pogłosowy, wygłosowy
przysł. głośno, głosowo
czas. głosić ndk., ogłosić dk., ogłaszać ndk., nagłośnić dk., nagłaśniać ndk., pogłośnić dk., pogłaśniać ndk., podgłośnić dk., podgłaśniać ndk., głosować ndk., zagłosować dk., zagłosić dk., przegłosowywać ndk., przegłosować dk., wygłosować dk., wygłosić dk., wygłaszać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: głośnia (np. szmer głośniowy)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób głośny, słyszalny, nie szeptem
(1.2) przen. powodując rozgłos, z rozgłosem
Wiktionary
(1.1) Gdy kura zniesie jajko, zawsze głośno gdacze.
(1.2) Mówi się o tym głośno nawet w Otwocku.
(1.2) Zrobiło się o niej głośno, gdy prawie rozebrała się na estradzie.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔɕnɔ, AS: gu̯ośno
Wiktionary
rzecz. głośnik mrz., głośność ż., głośnia ż.
przym. głośny, głosowy, głośnikowy, głośniowy
czas. głosić
Wiktionary
(1.1) donośnie
(1.2) otwarcie
Wiktionary
1. bycie głośnym, donośnym, słyszalnym;
2. cecha wrażenia słuchowego zależna od amplitudy fali akustycznej, mierzona w sonach;
3. poziom głośności - odbierany poziom natężenia dźwięku, mierzony w fonach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. techn. natężenie dźwięku odczuwane przez słuchających
Wiktionary
Głośność – subiektywne odczucie natężenia dźwięku; cecha umożliwiająca uporządkowanie dźwięków w skalę od cichych do głośnych; wielkość stosowana w psychoakustyce do pomiaru subiektywnego wrażenia natężenia dźwięku. Jednostką głośności jest son.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam głośniki o dużej głośności.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔɕnɔɕt͡ɕ, AS: gu̯ośność
Wiktionary
przym. głośny, głosowy, głośnikowy
rzecz. głośnik m., głosiciel m., rozgłośnia ż., głośniczek mrz.
czas. głosić, pogłośnić, nagłaśniać ndk., nagłośnić dk., rozgłaszać ndk., rozgłosić dk.
przysł. głośno
Wiktionary
1. hałaśliwy, dobrze słyszalny;
2. znany, popularny; taki, o którym się dużo mówi
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest dobrze słyszalny
(1.2) hałaśliwy, pełen hałasu
(1.3) popularny; taki, o którym się dużo mówi
Wiktionary
(1.1) Głośny gwizd oznajmił odjazd pociągu.
(1.3) Policja rozwiązała sprawę głośnego zabójstwa znanej aktorki.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔɕnɨ, AS: gu̯ośny
Wiktionary
rzecz. głośność ż., głośnik mrz., głośniczek mrz., głos mrz., głosik mrz., głośnia ż., głoska ż., głoskowanie n.
czas. głosić ndk., ogłaszać ndk., ogłosić dk., głoskować ndk.
przysł. głośno
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
(1.1) huczny, donośny, hałaśliwy
Wiktionary
wypowiadać się, oddając głos w sprawie, która ma być przedmiotem wspólnej decyzji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagłosować)
(1.1) oddawać głos, dokonywać wyboru w czasie głosowania
Wiktionary
(1.1) Każdy pełnoletni polski obywatel może głosować w wyborach do parlamentu.
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈsɔvat͡ɕ, AS: gu̯osovać
Wiktionary
rzecz. głos mrz., głosowanie n.
czas. przegłosować dk., zagłosować dk.
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
podejmowanie kolegialnej decyzji w jakiejś sprawie poprzez opowiedzenie się za jakąś opcją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wspólne decydowanie poprzez wyrażenie poparcia lub sprzeciwu wobec czegoś
(1.2) pot. wybory
Wiktionary
Głosowanie – metoda podejmowania decyzji w zgromadzeniu ludzkim w taki sposób, że każdy z uczestników tego zgromadzenia oddaje swój głos. Głosy są następnie obliczane i stanowią podstawę decyzji.
Współcześnie przy głosowaniu przyjmuje się, że jeśli chodzi o podjęcie decyzji, to możliwe jest oddanie jednego z trzech głosów – za, przeciw lub wstrzymującego się (ani tak, ani nie). Natomiast w przypadku wyboru osoby spośród przedstawionych kandydatów, każdy z głosujących popiera przynajmniej jednego kandydata i ten z nich, który otrzymał najwięcej głosów, zostaje wybrany.
Wikipedia
(1.1) Prezes partii przymusił posłów ze swej grupy do głosowania za projektem ustawy.
(1.2) Zambijczycy w głosowaniu wybierają swojego nowego prezydenta mającego zastąpić Levy'ego Mwanawasę, który zmarł w sierpniu po przebytym udarze mózgu.
Wiktionary
IPA: ˌɡwɔsɔˈvãɲɛ, AS: gu̯osovãńe
Wiktionary
rzecz. głos
czas. głosować, przegłosować, zagłosować
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
zdrobnienie od: głosowanie
SJP.pl
potocznie: wiadomość głosowa
SJP.pl
dawniej: fonetyka; głoskownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o brzmieniu języka; fonetyka i fonologia
(1.2) jęz. synonim fonetyki
Wiktionary
rzecz. głos mrz.
Wiktionary
(1.2) fonetyka
Wiktionary
przymiotnik od: głos
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z głosem, dotyczący głosu
Wiktionary
(1.1) Cechy odróżniające człowieka od innych istot żywych to: wyprostowana postawa, wzrok skierowany do przodu, chwytliwe dłonie, złożony aparat głosowy, długi okres zależności potomstwa od rodziców, stałość popędu seksualnego.
Wiktionary
rzecz. głos m., głosik m., głośnia ż., głosowanie n., zagłosowanie n., przegłosowywanie n., przegłosowanie n., głośnik m., głośność ż., głoska ż., zgłoska ż., głosiciel m., głosicielka ż., wygłos m., przegłos m., pogłos m., bezgłos m., głosowość ż., głośniczek mrz.
czas. głosować ndk., zagłosować dk., przegłosowywać ndk., przegłosować dk.
przym. głośny, głośnikowy, głośniowy, głosowaniowy, głoskowy, zgłoskowy, pogłosowy, bezgłośny, ogłoszeniowy
przysł. głośno, głosowo, głoskowo, bezgłośnie
Wiktionary
1. dźwięk artykułowany, mowa, śpiew;
2. jakikolwiek dźwięk, brzmienie czegoś;
3. partia jakiegoś instrumentu lub śpiewaka;
4. część chóru;
5. prawo przemawiania; wypowiedź;
6. zdanie, sąd, opinia;
7. decyzja wyrażona w głosowaniu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|głosić.
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: gu̯ošẽńe
Wiktionary
czas. głosić ndk.
przym. ogłoszeniowy, głośnikowy
Wiktionary
część ciała, w której znajdują się narządy zmysłów oraz mózg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. część ciała zwierząt i człowieka, znajdująca się u góry lub z przodu ciała, zawierająca mózg;
(1.2) przen. osoba przewodnicząca czemuś
(1.3) przen. umysł (w związkach frazeologicznych)
(1.4) bot. pęd niektórych roślin, zwłaszcza kapusty
(1.5) przen. jedna osoba lub zwierzę jako jednostka
(1.6) ta strona łóżka, na której są poduszki
(1.7) zob. głowa cukru.
(1.8) włók. odzież. każdy z dwóch ozdobnych zakończeń pasa kontuszowego
Wiktionary
Głowa (łac. caput) – część ciała stawonogów i kręgowców, zajmująca przednie lub szczytowe umiejscowienie. Z tułowiem łączy ją szyja.
U niektórych stawonogów (skorupiaki i szczękoczułkowce) wykształcił się głowotułów. U skorupiaków jest to część ciała powstała ze zrośnięcia się głowy z częścią segmentów tułowia (1–5), gdzie odcinek głowowy nie jest podzielony na segmenty. U szczękoczułkowców głowotułów powstał w rozwoju osobniczym. Głowa zrosła się ze wszystkimi segmentami tułowia. U większości grup brak podziału na segmenty (szczątkowa segmentacja występuje u solfug).
Wikipedia
(1.1) Pies Karola śmiesznie rusza głową.
(1.2) Od kiedy zostałem głową tego przedsięwzięcia, sprawy zaczęły iść lepiej.
(1.2) Ostatnią głową Państwa Kościelnego był papież Pius IX.
(1.4) Ile kosztują dwie głowy kapusty?
(1.5) Po przeliczeniu wychodzi po trzy pomarańcze na głowę.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔva, AS: gu̯ova
Wiktionary
rzecz. głowica ż., głownia ż., głowacz m., głowizna ż., pogłówne n., pogłowne n., pogłowie n., wezgłowie n., głowienie n., główkowanie n., ogławianie n., ogłowienie n., pogłówkowanie n.
:: zdrobn. główka ż., główeczka ż.
czas. głowić się ndk., główkować ndk., ogławiać ndk., ogłowić dk., pogłówkować dk.
przym. głowowy, głowiasty, główny, główkowy, głowicowy, główkowaty
przysł. głównie
Wiktionary
(1.1) łeb, łepetyna, czerep, bańka, dynia, makówka, ceber, palnik; reg. sagan; gw-pl|Górny Śląsk|gowa.
(1.2) przywódca
(1.4) główka
(1.5) osoba
Wiktionary
ryba z rodziny łososiowatych
SJP.pl
Głowacica (Hucho hucho) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae) należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes).
Wikipedia
Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) (1847-1912), pisarz i publicysta
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
dawniej: osoba inteligentna, mądra, rozumna
SJP.pl
Zwierzęta:
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: osoba inteligentna, mądra, rozumna
SJP.pl
Głowaczów – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w miejsko-wiejskiej gminie Głowaczów. Jest siedzibą gminy oraz parafii św. Wawrzyńca.
Głowaczów znajduje się na Mazowszu na terenie historycznego Zapilicza. Uzyskał lokację miejską od założenia w 1445 roku. Został pozbawiony praw miejskich 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Lipa w powiecie kozienickim, którą przekształcono w gminę Mariampol. W latach 1870–1954 siedziba wiejskiej gminy Mariampol, 1954–1972 gromady Głowaczów, a od 1973 nowej gminy Głowaczów. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa radomskiego. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta.
Wikipedia
rodzina ryb o wielkich głowach z szerokim, płaskim pyskiem, żyjących w wodach słodkich i słonych
SJP.pl
Głowaczowate (Cottidae) – rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).
Wikipedia
o cechach głowaczowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
mieszkaniec Głowaczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Głowaczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Główczewski (Główczewski I, Korda-Główczewski, Żnin odmienny) – kaszubski herb szlachecki, wariant wilczego haka, według Przemysława Pragerta jest to odmiana herbu Znin.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Główczyce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główszczyzna, wergeld, zagłówne
SJP.pl
zdrobnienie od: główka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: główka
Wiktionary
IPA: ɡwuˈvɛt͡ʃka, AS: gu̯uvečka
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż.
czas. główkować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzina mszaków
SJP.pl
mieszkaniec Głów (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Głów (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. przypominający kształtem głowę, kulisty;
2. mający dużą głowę
SJP.pl
głowić się - zastanawiać się nad czymś intensywnie; dociekać
SJP.pl
przednia, stożkowa część pocisku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. zwieńczenie kolumny, filaru lub pilastra;
(1.2) techn. robocza część jakiegoś urządzenia
(1.3) wojsk. ładunek wybuchowy z zapalnikiem przenoszony przez rakietę;
(1.4) hist. w broni białej: zakończenie trzonu rękojeści;
(1.5) techn. mot. część silnika spalinowego zamykająca cylinder;
(1.6) wet. złośliwa gorączka nieżytowa bydła;
Wiktionary
Wzniesienia:
Wikipedia
(1.1) Głowica kolumny jest niekompletna. Abakus został zniszczony.
(1.2) W magnetofonie szpulowym taśma przewija się z jednej szpuli na drugą, mijając głowicę magnetyczną.
Wiktionary
IPA: ɡwɔˈvʲit͡sa, AS: gu̯ovʹica
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż., głowizna ż., głowacz m.
czas. głowić się ndk., główkować ndk.
przym. główny, głowicowy
przysł. głównie
Wiktionary
(1.1) kapitel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ głowica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z głowicą, dotyczący głowicy
Wiktionary
rzecz. głowa ż., głowica ż.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: głownia;
2. pospolity w Polsce ptak z rodziny kaczek; kaczka rdzawogłowa;
3. roślina z rodziny wargowych, rosnąca najczęściej w zaroślach i na łąkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. głownia
(1.2) ornit. nazwa systematyczna|Aythya ferina|ref=tak., eurazjatycki ptak nurkujący;
(1.3) bot. nazwa systematyczna|Prunella|ref=tak., roślina kwitnąca porastająca murawy, łąki, przydroża;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡwɔˈvʲjɛ̃nka, AS: gu̯ovʹi ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. głownia
Wiktionary
(1.3) lud. suchowierzch
Wiktionary
przymiotnik od: Głowno
SJP.pl
pieszczotliwie o dziecięcych główkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. głowy dzieci
Wiktionary
(1.1) Dzieciska wystawiły przez otwór swe głowięta i z zaciekawieniem obserwowały Romów.
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż.
Wiktionary
(1.1) główki
Wiktionary
tkliwie o głowie
SJP.pl
zdrobnienie od: głowina
SJP.pl
Głowińsk – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Rypin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mięso z głów zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso z głowy zwierząt rzeźnych
(1.2) kulin. potrawa lub wędlina z głowizny (1.1);
Wiktionary
Głowizna – mięso otrzymywane po oddzieleniu od głowy zwierzęcia: mózgu, uszu, języka, oczu. W Polsce głowiznę otrzymuje się z głów świńskich, wołowych lub cielęcych.
Z głowizny można przygotować zupę lub użyć jej do wyrobu salcesonu. Jest również spożywana w postaci galarety mięsno-warzywnej.
Wikipedia
IPA: ɡwɔˈvʲizna, AS: gu̯ovʹizna
Wiktionary
rzecz. głowa ż., głowica ż., nagłówek mrz.
przym. główny
czas. główkować
Wiktionary
1. zdrobnienie od: głowa;
2. część kapelusza okrywająca głowę;
3. w piłce nożnej: odbicie piłki głową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: głowa
(1.2) mała głowa
(1.3) o jednej kapuście lub sałacie
(1.4) o jednym czosnku
(1.5) zaokrąglone zakończenie jakiejś rzeczy
(1.6) gwara. przestępcza: kara śmierci
(1.7) sport. w piłce nożnej: odbicie piłki głową
(1.8) zwykle w liczbie mnogiej miejsce oznaczone jako wyjście z portu
(1.9) muz. część instrumentu szyjkowego wieńcząca gryf;
(1.10) bot. rodzaj kwiatostanu groniastego;
(1.11) poligr. pierwszy, wprowadzający akapit artykułu lub informacji prasowej, zachęcający do zapoznania się z całością;
(1.12) zool. przednia część ciała tasiemców właściwych;
(1.13) bud. ta ścianka cegły, która ma najmniejszą powierzchnię
(1.14) część fajki, do której nabija się i spala tytoń
(1.15) muz. część fletu poprzecznego z ustnikiem
(1.16) biol. przednia część plemnika zawierająca materiał genetyczny i akrosom
(1.17) pot. anat. żołądź penisa;
(1.18) część nakrycia głowy obejmująca samą głowę
(1.19) gw-pl|Bukowina. środkowa część koła, w której umieszczone są szprychy
Wiktionary
w biologii:
Wikipedia
(1.1) Mamusiu, boli mnie główka.
(1.2) Kogucią główkę wieńczy okazały grzebień.
(1.3) W warzywniaku dostałem piękną główkę kapusty.
(1.4) Do sosu zużyłem całą główkę czosnku.
(1.5) Zapałka zapala się przez potarcie jej główki o draskę na pudełku.
(1.6) Gdyby nie andzia, byłaby główka.
(1.7) Bramka w piątej minucie meczu padła z główki lewego pomocnika.
(1.8) O trzynastej pięć minęliśmy jachtem główki portu prawym halsem.
(1.9) Oddałem do naprawy starą gitarę z pęknięta główką.
(1.10) Mój królik lubi główki koniczyny i koszyczki mniszka.
(1.11) Dobra główka nie powinna zawierać więcej niż trzy zdania.
(1.12) Główka tasiemca nieuzbrojonego jest zaopatrzona w cztery przyssawki.
(1.13) Tak zwane wiązanie krakowskie, to cegły układane na przemian: wozówka i główka.
(1.14) Typowe fajki angielskie i holenderskie o długim cybuchu, różnią się kształtem główki.
(1.15) Od materiału, z którego wykonana jest główka, zależy barwa dźwięku fletu.
(1.16) Plemniki ssaków zbudowane są z główki, wstawki i wici.
Wiktionary
IPA: ˈɡwufka, AS: gu̯ufka
Wiktionary
rzecz. głowięta nmos., głowa ż., główeczka ż., główkowanie n., nagłówek m., podgłówek m., głowica ż.
czas. główkować ndk., głowić się ndk.
przym. główkowy, głowiasty, główny, główkowaty
Wiktionary
(1.1) łepek, łebek
(1.2) łepek, łebek
(1.5) łepek, łebek
(1.11) lid, lead, lede, ingres
(1.12) skoleks, czerwioch
(1.17) żołądź
Wiktionary
piłkarz dokładnie odbijający piłkę głową
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
potocznie:
1. myśleć nad czymś intensywnie, szukać rozwiązania, zastanawiać się nad czymś; kombinować;
2. w piłce nożnej: odbijać piłkę głową
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. intensywnie myśleć, zastanawiać się
(1.2) sport. odbijać piłkę głową
Wiktionary
(1.1) Tak siedzę i główkuję, skąd wziąć kasę na nową lodówkę.
Wiktionary
rzecz. głowa ż., głowica ż., głowizna ż., główkowanie n.
:: zdrobn. główeczka ż., głowisia ż., główka ż.
czas. głowić się, pogłówkować
przym. głowowy, główny, główkowaty
Wiktionary
(1.1) kombinować
(1.2) strzelać / uderzać głową
Wiktionary
1. przypominający małą głowę;
2. kość główkowata - największa z ośmiu kości nadgarstka;
3. maczużnik główkowaty - gatunek grzyba z rzędu rozetkowców;
4. czosnek główkowaty - gatunek rośliny z rodziny czosnkowatych;
5. starzec główkowaty - podgatunek rośliny z rodziny astrowatych;
6. łzawnik główkowaty - gatunek grzyba z rodziny łzawnikowatych;
7. hołoszeń główkowaty - gatunek rośliny z rodziny ciborowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt główki, przypominający główkę
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż., główkowanie n.
przym. głowiasty, głowowy, główkowy
czas. główkować
Wiktionary
przymiotnik od: główka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z główką, dotyczący główki
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż.
przym. główkowaty
Wiktionary
1. płonące lub tlące się polano;
2. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż;
3. część siecznej broni białej służąca do cięcia lub kłucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. palące się lub tlące się polano
(1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia;
(1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej
(1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż;
Wiktionary
Głownia (z niem. klinga, staropol. żelazo, brzeszczot) – podstawowa (główna – stąd nazwa) część broni białej przeznaczona do zadawania i parowania ciosów. Zazwyczaj stanowi przeważającą większość długości i masy całej broni.
Wikipedia
(1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)
(1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło.
(1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.
Wiktionary
IPA: ˈɡwɔvʲɲa, AS: gu̯ovʹńa
Wiktionary
rzecz. głowa ż., głowienka
przysł. głównie
Wiktionary
(1.1) żagiew, bierwiono, polano
(1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Głowniak (1092 m) – szczyt w Paśmie Policy w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się na zachodnim krańcu tego pasma, między szczytami Syhlec (1150 m) i Piekielnicka (1122 m). Na mapie Compassu ma nazwę Główniak i wysokość 1093 m, w przewodniku turystycznym jest opisany jako Niżni Syhlec (1093 m). Według Jerzego Kondrackiego, autora naukowo opracowanej regionalizacji geograficznej Polski wchodzi w skład Beskidu Żywieckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 roku zaliczone zostało do Beskidu Żywiecko-Orawskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Głowna
SJP.pl
mieszkanka Głowna
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w szczególności, przede wszystkim
Wiktionary
(1.1) Na bankiet zaprosiliśmy wiele ważnych osób, głównie polityków.
(1.1) Nasi pracownicy to głównie ludzie po studiach.
Wiktionary
IPA: ˈɡwuvʲɲɛ, AS: gu̯uvʹńe
Wiktionary
przym. główny
rzecz. głowa ż., głownia ż., głowica ż., nagłówek mrz.
Wiktionary
(1.1) w szczególności, przede wszystkim szczególnie, zwłaszcza
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: głównie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: główny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. morderca
Wiktionary
Głownik, Główniak (663 m n.p.m.) – szczyt w północno-wschodniej części Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały). Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Małego pomiędzy szczytami Kapral i Żar. Grzbiet ten na tym odcinku ma przebieg południkowy. Zachodni stok Głownika opada do potoku Brejnówka, wschodni do potoku Czerna.
Wikipedia
IPA: ˈɡwuvʲɲik, AS: gu̯uvʹńik
Wiktionary
rodzina pasożytniczych grzybów, licząca około 400 gatunków, powodujących choroby roślin
SJP.pl
Głowniowate (Ustilaginaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie głowniowców (Ustilaginales).
Wikipedia
o cechach głowniowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów pasożytniczych
SJP.pl
Głowniowce (Ustilaginales) A.N. Beketov – rząd grzybów z klasy głowniaków (Ustilaginomycetes). Pasożyty roślin, zwłaszcza należących do rodzin wiechlinowate (Poaceae), turzycowate (Cyperaceae), sitowate (Juncaceae), rdestowate (Polygonaceae). Wiele gatunków to monofagi. Wywołują u nich choroby zwane głowniami.
Wikipedia
podtyp grzybów należących do typu podstawczaków
SJP.pl
przymiotnik od: głownia
SJP.pl
miasto i gmina miejska w powiecie zgierskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Głowno – miasto w północnej części województwa łódzkiego, w powiecie zgierskim.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa łódzkiego. Było miastem szlacheckim.
Wikipedia
IPA: ˈɡwɔvnɔ, AS: gu̯ovno
Wiktionary
kobieta kierująca daną grupą w ważnych przedsięwzięciach
SJP.pl
główny dowódca sił zbrojnych, wódz naczelny
SJP.pl
dotyczący lub należący do głównego nurtu; mainstreamowy
SJP.pl
1. dotyczący głównego wątku;
2. dotyczący głównego ciągu wypowiedzi na forum dyskusyjnym
SJP.pl
ważny, interesujący, właściwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który pełni najważniejszą rolę, jest najistotniejszy
Wiktionary
(1.1) Zwykle głównymi bohaterami kryminałów są detektywi.
Wiktionary
IPA: ˈɡwuvnɨ, AS: gu̯uvny
Wiktionary
rzecz. głowa ż., główka ż., pogłowie n., głowizna ż., głowica ż., nagłówek mrz.
czas. główkować, głowić się
przym. głowowy
przysł. głównie
Wiktionary
(1.1) pierwszorzędny, podstawowy, zasadniczy, centralny
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny cisowatych
SJP.pl
Wikipedia
miernik kątów; goniometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geod. metrol. miernik kątów
Wiktionary
zob. głowa.
Wiktionary
(1.1) goniometr
Wiktionary
żarłaczokształtna ryba morska z rodziny młotowatych; ryba młot, rekin młot, kusza młot
SJP.pl
przedstawiciel gromady najwyżej zorganizowanych morskich mięczaków obejmującego ok.600 gatunków współczesnych i kilkanaście tysięcy gatunków kopalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. przedstawiciel gromady morskich mięczaków;
Wiktionary
Głowonogi (Cephalopoda, z gr. kephalē – głowa + pous – noga) – gromada dwubocznie symetrycznych, morskich mięczaków o prostym rozwoju, nodze przekształconej w lejek, ramionach otaczających otwór gębowy, chitynowym dziobie i całkowicie zrośniętym płaszczu otaczającym organy wewnętrzne. Mają od 1 cm do ponad 20 m długości. Głowonogi są ewolucyjnie bardzo starą grupą – pojawiły się prawdopodobnie około 570 mln lat temu. Jest to najwyżej uorganizowana grupa mięczaków.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. tułów zlany z głową;
Wiktionary
Głowotułów, cefalotoraks (łac. cephalothorax) – przednia część ciała (tagma), powstała poprzez zrośnięcie się głowy z częścią lub wszystkimi segmentami tułowia, stosunkowo powszechnie występująca u skorupiaków. Terminem tym często określa się też przednią tagmę szczękoczułkowców, jednak w ich przypadku za słuszną uznaje się nazwę prosoma.
Wikipedia
(1.1) Granica pomiędzy głowotułowiem a odwłokiem jest niewyraźna, co nadaje ciału owalny kształt.
Wiktionary
(1.1) cefalotoraks
Wiktionary
przymiotnik od: głowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z głową, dotyczący głowy
Wiktionary
rzecz. nagłówek mrz., głowa ż.
przym. główkowaty, główny
czas. główkować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główczyzna, wergeld, zagłówne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. suma pieniędzy należna rodzinie lub panu feudalnemu za głowę zabitego
Wiktionary
Główszczyzna (łac. poena capitis „kara głowy”) – kara prywatna w prawie średniowiecznym; suma pieniędzy należna rodzinie ofiary (lub jej panu feudalnemu) za głowę zabitego.
Podobną karą była nawiązka płacona za zranienie.
Wikipedia
(1.1) Wykształcenie się główszczyzny w polskim prawie nastąpiło w sposób typowy dla prawa średniowiecznego.
Wiktionary
IPA: ɡwufˈʃt͡ʃɨzna
Wiktionary
przym. głowa
Wiktionary
część ciała, w której znajdują się narządy zmysłów oraz mózg
SJP.pl
Wikipedia
ciernisty krzew lub drzewko z rodziny szakłakowatych; owoc tej rośliny; szydlica, jujuba
SJP.pl
Głożyna – osada leśna w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡwupˈt͡ʃɨt͡sɛ, AS: gu̯upčyce
Wiktionary
rzecz. głubczyczanin m., głubczyczanka ż.
przym. głubczycki
Wiktionary
(1.1) przest. Leobszyce
Wiktionary
przymiotnik od: Głubczyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Głubczyce
Wiktionary
IPA: ɡwupˈt͡ʃɨt͡sʲci, AS: gu̯upčycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Głubczyce nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Głubczyc
SJP.pl
mieszkanka Głubczyc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Głuch (dawniej Glauch) – wieś w Polsce znajdująca się w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Wielbark, położona na lewym brzegu rzeki Omulwi, przy szosie z Wielbarka do Jedwabna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.Wieś mazurska o rozproszonej, murowanej zabudowie.
Wikipedia
kobieta niesłysząca
SJP.pl
głuchy i niewidomy
SJP.pl
głuchy i niewidomy
SJP.pl
upośledzenie lub utrata zdolności słyszenia i widzenia
SJP.pl
Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem. Korzysta z pomocy przewodnika, używa m.in. alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy.
Wikipedia
kobieta, która nie może mówić i nie słyszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. potomek dawnych niemieckich osadników w polskich Karpatach;
Wiktionary
(1.1) Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar Wisłoki, Ropy, Jasły, Jasełki i średniego Wisłoka zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od dołów Sanockich począwszy, to jest od okolicy Komborni, Haczowa, Trześniowa aż po Grybowski dział.
Wiktionary
IPA: ˌɡwuxɔ̃ˈɲɛ̃mʲjɛt͡s, AS: gu̯uχõńẽmʹi ̯ec
Wiktionary
(1.1) Szwab
Wiktionary
utrata zdolności mówienia spowodowana wrodzoną lub nabytą we wczesnym dzieciństwie utratą słuchu
SJP.pl
Głuchoniemota – niezdolność prawidłowego mówienia lub znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą w okresie wczesnego dzieciństwa utratą zmysłu słuchu
Wikipedia
taki, który nie może mówić i nie słyszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niesłyszący i jednocześnie nieumiejący mówić
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba głuchoniema (1.1)
Wiktionary
(1.1) Osoby głuchonieme często intensywnie wykorzystują telefon komórkowy – wysyłają SMS-y.
(1.1) Dla Głuchych słyszący są głuchoniemi, bo nie umieją migać.
(2.1) Część osób Głuchych uważa słowo głuchoniemy za obraźliwe, bo tzw. głuchoniemi wydają przecież dźwięki, mogą też porozumiewać się językiem migowym.
(2.1) W czasie wojny istniał w ramach AK pluton głuchoniemych.
Wiktionary
IPA: ˌɡwuxɔ̃ˈɲɛ̃mɨ, AS: gu̯uχõńẽmy
Wiktionary
rzecz. głuchoniemota ż.
Wiktionary
rzadko:
1. bycie zatwardziałym, głuchym na coś; zatwardziałość;
2. o dźwiękach: bycie przytłumionym, niewyraźnym;
3. bycie milczącym, cichym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co głuche
Wiktionary
przym. głuchy
przysł. głucho
rzecz. głuchota ż., głuchy mos., głusza ż., głuszec m., głuchnięcie n.
czas. ogłuszyć dk., głuchnąć ndk.
Wiktionary
poważne upośledzenie słuchu i wzroku
SJP.pl
Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem. Korzysta z pomocy przewodnika, używa m.in. alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy.
Wikipedia
wrodzona lub nabyta niezdolność do odbierania bodźców akustycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) utrata zdolności słyszenia;
Wiktionary
Głuchota – niezdolność do odbierania bodźców akustycznych.
Przyczyną głuchoty może być:
Wikipedia
IPA: ɡwuˈxɔta, AS: gu̯uχota
Wiktionary
przym. głuchy, Głuchy
przysł. głucho
rzecz. głusza ż., głuchość ż., głuchy mos., Głuchy mos.
czas. ogłuszać ndk., ogłuszyć dk.
Wiktionary
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w obwodzie sumskim na Ukrainie, nad rzeką Esmań;
Wiktionary
Wikipedia
przym. głuchowski
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Głuchów
SJP.pl
Głuchowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Doliwa z nobilitacji.
Wikipedia
przymiotnik od: Głuchołazy
SJP.pl
mieszkaniec Głuchołazów (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Głuchołazów (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie opolskim;
Wiktionary
Głuchołazy (daw. Kozia Szyja, Cygenhals, łac. Capri Collum, niem. Ziegenhals, Bad Ziegenhals, cz. Hlucholazy, śl. Guchołazy, Koziŏszyja, dś. Ziegenhols) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Głuchołazy. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na styku Gór Opawskich (Sudety) i Przedgórza Głuchołasko-Prudnickiego (Przedgórze Paczkowskie). Przepływa przez nie rzeka Biała Głuchołaska.
Wikipedia
IPA: ˌɡwuxɔˈwazɨ, AS: gu̯uχou̯azy
Wiktionary
rzecz. głuchołazianin m., głuchołazianka ż.
przym. głuchołaski
Wiktionary
(1.1) przest. Cygenhals
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: głuchy; bardziej głuchy
SJP.pl
1. niedosłyszący lub pozbawiony zdolności słyszenia;
2. przenośnie: niewrażliwy, np. głuchy na ludzkie cierpienia;
3. o głosie, dźwięku: przytłumiony, matowy, niewyraźny, np. głuchy pomruk;
4. niezakłócony żadnym dźwiękiem, np. głucha cisza;
5. o murach, ścianach: niemający okien, drzwi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) środ. identyfikujący się ze społecznością, kulturą osób głuchych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek Głuchy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie każdy głuchy jest Głuchy, wielu niesłyszących nie chce identyfikować się ze społecznością Głuchych.
(2.1) Nie każdy Głuchy jest głuchy, np. słyszący CODA lub nauczyciele szkół specjalnych także mogą być Głusi.
Wiktionary
IPA: ˈɡwuxɨ, AS: gu̯uχy
Wiktionary
przym. głuchy, głuchawy
rzecz. głuchy mos., głuchota ż.
przysł. głucho
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd do pisania z tuszem, który się nie rozlewa
Wiktionary
1. pospolicie: osoba nierozgarnięta; głupek;
2. ptak morski z rzędu wiosłonogich; głuptak;
3. potocznie: rżnąć głupa - sprawiać wrażenie kogoś niedoinformowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. obraź. głupek (głupiec)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. głuptak (nazwa systematyczna|Sula bassana|Linnaeus., 1758)
Wiktionary
(1.1) Że obserwując natrętnie postać, on […] ma niewolniczo zgięte plecy i twarz złamanego głupa.
(2.1) Głupy, czyli głuptaki, nozdrzy zewnętrznych nie mają, co związane jest ze szczególnym sposobem zdobywania pożywienia.
Wiktionary
IPA: ɡwup, AS: gu̯up
Wiktionary
rzecz. wygłup mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) zob. głupek.
(2.1) zob. głuptak.
Wiktionary
nagły, niekotrolowany napad śmiechu lub wygłupów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. niekontrolowany napad śmiechu; stan bezmyślnej wesołości – często zaraźliwej
Wiktionary
(1.1) Gdy Marta usłyszała nowy kawał, dostała głupawki.
(1.1) Wzruszył ramionami, zrobił marsową minę, a potem zaczął się tak śmiać, że i mnie ogarnęła głupawka. Oparłam się o drzwi i dopadł mnie niekontrolowany atak śmiechu. Co spojrzałam na Adama, który zwinięty na krześle ryczał jak zarzynany prosiak, to łapała mnie czkawka.
Wiktionary
IPA: ɡwuˈpafka, AS: gu̯upafka
Wiktionary
rzecz. głupek m., głupiec m., głupa ż., głupiątko n., głupota ż., głupstwo n., wygłup m., przygłup m., głupstewko n., głuptak m., głuptas m., głuptasek m., głuptaska ż., głupissimus m.
czas. głupieć, ogłupieć, zgłupieć, wygłupiać się / wygłupić się, głupowacieć
przym. głupi, głupawy, ogłupiały, przygłupi, głupkowaty, głupiutki, głupiuteńki, głupiusieńki, głupowaty, głupiuchny
przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiuchno
Wiktionary
(1.1) med. paragelia
Wiktionary
potocznie:
1. niezbyt mądry; przygłupi;
2. wyrażający ignorancję, bezmyślność;
3. wyrażający zakłopotanie, zażenowanie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) głupi, niezbyt mądry
(1.2) nie mający żadnej wartości intelektualnej
Wiktionary
(1.1) Zrobiłam głupawą minę i zamachałam chaotycznie rękoma.
Wiktionary
IPA: ɡwuˈpavɨ, AS: gu̯upavy
Wiktionary
rzecz. głupiec mos., głupawość ż., głupkowatość ż., głupota ż., głupol m., głupek m., wygłup mrz., głupawka ż., głupstwo n.
czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się
przym. głupkowaty, głupi
przysł. głupawo, głupio, głupkowato
Wiktionary
(1.1-2) przygłupi, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, durnowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty
Wiktionary
głupiec; potocznie:
1. człowiek ograniczony intelektualnie, słabo rozgarnięty; głąb, przygłup, tłumok;
2. osoba niepoważna, lekkomyślna; błazen, pajac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obraź. ktoś głupi
(1.2) pot. obraź. osoba niepoważna
Wiktionary
(1.1) Tylko głupek nie rozumie takich prostych rzeczy.
(1.1) Trzeba być głupkiem, żeby uwierzyć temu oszustowi.
(1.2) Dzieci śmiały się, gdy klasowy głupek wyszedł na środek sali i zaczął głośno bekać.
(1.2) Wszyscy przejmowali się chorobą Anny i nie mogli już znieść głupka, który wciąż opowiadał żarty o schizofrenikach.
Wiktionary
IPA: ˈɡwupɛk, AS: gu̯upek
Wiktionary
przym. głupkowaty, głupi, głupiutki, głupawy
rzecz. półgłupek mos., głupkowatość ż., wygłup mrz., głupawka ż., głupiec m., głupol m., wygłupianie się n., głupota ż., głupstwo n., ogłupienie n., ogłupianie n.
przysł. głupio
czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się
Wiktionary
(1.1) głupiec, głupol, przygłup, przygłupiasty, głąb, matoł, muł, półinteligent, ćwierćinteligent, cymbał, bałwan, idiota, debil, dureń, kretyn, osioł, tuman, jełop, palant, pacan, patafian, ciemniak, młotek, mongoł, dałn, starop|rurał., reg. śl. abfal., starop|rurała.
(1.2) błazen, pajac
Wiktionary
pot.
1. pogard. niemądry, mało bystry, nieinteligentny;
2. pogard. chory umysłowo;
3. świadczący o czyjejś głupocie;
4. iron. naiwny;
5. błahy, nieważny;
6. przykry, niezręczny;
7. niefajny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niemądry, ograniczony intelektualnie
(1.2) naiwny, łatwowierny, dający się wykorzystywać
(1.3) kłopotliwy, niezręczny
(1.4) bez głębszego znaczenia, pozbawiony sensu
Wiktionary
Głupi – debiutancki album studyjny polskiego zespołu muzycznego Ørganek. Wydawnictwo ukazało się 12 maja 2014 roku nakładem wytwórni muzycznej Mystic Production. Płytę poprzedziły single „Nie lubię” i „Kate Moss”.
Album dotarł do 7. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS. Wydawnictwo uzyskało status platynowej płyty, przekraczając liczbę 30 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
(1.1) Złodzieje byli tak głupi, że zostawili wszędzie odciski palców.
(1.2) Jaka ona głupia! Uwierzy we wszystko, co jej powiem.
(1.3) Jako jedyny przyszedłem na bal maskowy bez przebrania i znalazłem się w głupiej sytuacji.
(1.4) Co za głupi film! Sama strzelanina i nie wiadomo, o co chodzi.
Wiktionary
IPA: ˈɡwupʲi, AS: gu̯upʹi
Wiktionary
rzecz. głuptasek mos., głuptas mos., głupol mos., głuptaś mos., wygłup m., głupawka ż., głupota ż., głupotka ż., głupstwo n., głupiec m., głupek m., głupienie n., głupkowatość ż., głuptak m., zgłupienie n., wygłupianie n., wygłupienie n., ogłupianie n., ogłupienie n., przygłup m., zgłupienie n.
czas. głupieć ndk., zgłupieć dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk., ogłupiać ndk., ogłupić dk., zgłupieć dk.
przym. głupawy, głupkowaty, przygłupi
:: zdrobn. głupiutki
przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiutko
Wiktionary
(1.1) tępy, durny, niemądry, zidiociały; gw-pl|Górny Śląsk|gupi.
Wiktionary
1. ograniczona i naiwna; świadcząca o takich cechach
2. bezwartościowa intelektualnie
3. świadcząca o czyimś zakłopotaniu
4. dająca się wykorzystywać
5. niemająca znaczenia
6. kłopotliwa, niezręczna
SJP.pl
Głupia (ros. Дура, Dura) – rosyjski film dramatyczny z 2005 roku w reżyserii Maksima Korostyszewskiego.
Wikipedia
pogardliwie: człowiek mało inteligentny, nierozgarnięty, bezmyślny, ograniczony, zachowujący się naiwnie; głupek, dureń, idiota, kretyn
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. stawać się głupim
(1.2) pot. tracić orientację, rozsądek
Wiktionary
Głupiec – karta tarota należąca do Arkanów Wielkich, oznaczana numerem zero.
Inne nazwy: Wędrowiec, Włóczęga, Bezimienny, Duch Eteru.
Wikipedia
rzecz. wygłup mrz., głupawka ż., głupota ż., głupstwo n., głupiec mos., głupek mos., głupienie n., głupkowatość ż., ogłupianie n., ogłupienie n., pogłupienie n., powygłupianie n., zgłupienie n., wygłupianie n., wygłupienie n., głuptak mos./mzw.
czas. ogłupiać ndk., ogłupieć dk., pogłupieć dk., powygłupiać się dk., zgłupieć dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk.
przym. głupi, głupiutki, głupawy, głupkowaty
przysł. głupio, głupawo
Wiktionary
(1.1) baranieć, durnieć, kretynieć, idiocieć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: głupio
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w niemądry sposób
(1.2) odczuwając zakłopotanie
Wiktionary
(1.1) Lepiej milczeć niż głupio gadać.
Wiktionary
czas. głupieć, zgłupieć, wygłupiać się, wygłupić się
rzecz. głupek m., głupi m., głupia ż., głupiec m., głupol m., głupota ż., głupstewko n., głupstwo n., głuptak m., głuptas m., głuptasek m., głupawka ż., głupkowatość ż., wygłup mrz.
przym. głupawy, głupi, głupiutki, głupkowaty, głupowaty
przysł. głupawo, głupkowato
Wiktionary
(1.1) bezmyślnie, idiotycznie, niemądrze, nierozważnie
(1.2) nieprzyjemnie, niezręcznie
Wiktionary
zdrobnienie od: głupi; głupiutki, głupiuteńki
SJP.pl
zdrobnienie od: głupiutki; głupiusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: głupi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: głupi
Wiktionary
(1.1) Rolę jej koleżanki kreuje Christina Applegate, którą zapewne doskonale pamiętamy z roli głupiutkiej, ale smakowitej córki Bundych z telewizyjnego serialu.
Wiktionary
IPA: ɡwuˈpʲjutʲci, AS: gu̯upʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
rzecz. głuptasek mos., głuptas mos., głupol mos., głuptaś mos., głupstwo n., głupiec m., głupawka ż., głupek m., wygłup mrz., głupkowatość ż.
przym. głupi, głupowaty
przysł. głupio
czas. głupieć, wygłupiać się, wygłupić się
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. albo pogard. cecha tego, co głupkowate; cecha tych, którzy są głupkowaci
Wiktionary
rzecz. głupota ż., głupotka ż., głupstwo n., głupiec m., głupek m., głuptas m., głuptasek m., głuptactwo n., głupiątko n., głupol m., głuptak m., głupawość ż., głupienie n., wygłup mos./mrz.
czas. głupieć ndk.
przym. głupkowaty, głupi, głupiutki, głupiuteńki, głupawy
przysł. głupkowato, głupio, głupiutko, głupiuteńko, głupawo
Wiktionary
(1.1) głupawość, przygłupiastość, przygłupowatość
Wiktionary
1. będący objawem głupoty;
2. głupawy, nierozgarnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) głupawy, lekko idiotyczny
Wiktionary
IPA: ˌɡwupkɔˈvatɨ, AS: gu̯upkovaty
Wiktionary
rzecz. głupol mos., głupkowatość ż., głupek m., głupawka ż., wygłup mrz., głuptak m.
przym. głupawy, głupi, głupowaty
przysł. głupio
czas. głupieć, wygłupiać się, wygłupić się
Wiktionary
(1.1) przygłupi, głupawy, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, durnowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty; reg. śl. piźnióny, piźniynty.
Wiktionary
człowiek mało inteligentny, nierozgarnięty, bezmyślny, głupi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rub. mężczyzna uchodzący za niezbyt rozgarniętego
Wiktionary
(1.1) Widziałeś głupola?! Przejechał na czerwonym!
Wiktionary
rzecz. wygłup mos./mrz., głupstwo n., głupkowatość ż., głupek mos., głupiec mos., głupota ż., głuptas mos., głuptaś mos.
czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.
przym. głupi, głupiutki, głupkowaty, głupowaty, głupawy
przysł. głupio
Wiktionary
(1.1) głuptas, głuptasek, głuptaś
Wiktionary
zdrobnienie od: głupol
SJP.pl
zdrobnienie od: głupol
SJP.pl
żartobliwie: odporny na nieumiejętne korzystanie; idiotoodporny
SJP.pl
1. brak wiedzy, bezmyślność i przejaw tej bezmyślności; tępota;
2. informacja, tekst pozbawiony sensu, wewnętrznie sprzeczny, nielogiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia
(1.2) wypowiedź, zachowanie, czyn pozbawiony sensu
Wiktionary
Głupota – niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia. Charakteryzuje się pychą, śmiałością, podejrzliwością, niskim lub nieistniejącym samokrytycyzmem, niezdolnością do zdziwienia, dążnością do ekspansji.
Wikipedia
(1.1) Boże, Ty znasz moją głupotę / i występki moje nie są zakryte przed Tobą.
(1.1) Najbardziej rozpowszechnione we wszechświecie są wodór i głupota.
(1.2) Przestań już opowiadać te głupoty! Nikt ci nie wierzy!
Wiktionary
IPA: ɡwuˈpɔta, AS: gu̯upota
Wiktionary
zob. głupi.
Wiktionary
(1.2) bzdura, nonsens, brednia, idiotyzm
Wiktionary
przysłówek
(1.1) niezbyt rozważnie, świadcząc o braku inteligencji
Wiktionary
(1.1) Rzeczywiście, postąpiłeś głupowato, pożyczając pieniądze takiej oszustce.
Wiktionary
rzecz. głupiec mos., głupowatość ż.
przym. głupowaty
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co głupowate; cecha tych, którzy są głupowaci
Wiktionary
(1.1) Myślę, że jego żona przyzwyczaiła się już do jego wrodzonej głupowatości.
Wiktionary
przym. głupowaty
przysł. głupowato
rzecz. wygłup mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) głupawość, głupkowatość
Wiktionary
1. wyrażający głupotę;
2. niezbyt mądry, ograniczony, bezmyślny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pejor. o człowieku niezbyt inteligentny
(1.2) pejor. o wyglądzie świadczący o byciu niezbyt rozgarniętym
(1.3) pejor. o filmie mający nieciekawą fabułę, nie wciągający
Wiktionary
(1.1) Przysłali jakiegoś głupowatego faceta i on ma ten bojler naprawić?
(1.2) Jasiek z tym swoim głupowatym wyrazem twarzy ma nas reprezentować?
(1.3) Puścili jakiś głupowaty film o treserce fok.
Wiktionary
rzecz. głuptak mzw./mos., głupawka ż., głupiec mos., głupol mos., głupota ż., głupowatość ż., głuptas mos., głuptaś mos.
czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.
przym. głupi, głupiutki, głupkowaty
przysł. głupio, głupowato
Wiktionary
(1.1) głupkowaty, matołkowaty, matołowaty
(1.2) głupkowaty, matołkowaty, matołowaty
(1.3) błahy, głupi, głupkowaty, nieistotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lekkomyślny, głupi postępek
(1.2) niezbyt ważna, błaha sprawa
(1.3) głupie, niedorzeczne powiedzenie
(1.4) przest. niewiedza, brak bystrości
(1.5) daw. głupi ludzie
Wiktionary
(1.5) W tej zawołanej ziemiańskiej stolicy // Wielebne głupstwo od wieków siedziało: // Pod starożytnem schronieniem świątnicy // Prawych czcicielów swoich utuczało
Wiktionary
IPA: ˈɡwupstfɔ, AS: gu̯upstfo
Wiktionary
przym. głupi, głupiutki, głupawy
przysł. głupio
rzecz. głupek m., głupol m., głupota ż., głupawka ż., głupiec m., wygłup mrz., głupkowatość ż., głuptak mos./mzw.
czas. głupieć, wygłupiać się
Wiktionary
(1.2) błahostka, drobnostka, bagatela
(1.3) niedorzeczność, bzdura, absurd, androny, austriackie gadanie
(1.4) głupota
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: głupi
SJP.pl
1. osoba nierozgarnięta lub naiwna; głuptas;
2. osoba dotknięta głuptactwem, niedorozwojem umysłowym średniego stopnia; imbecyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Morus bassanus|ref=tak., głuptak zwyczajny, duży ptak morski z rzędu pełnopłetwych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. lekcew. obraź. osoba nierozgarnięta
(2.2) przest. osoba upośledzona umysłowo
Wiktionary
Głuptak (zwyczajny), głuptak biały (Morus bassanus) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny głuptaków (Sulidae). Nie jest zagrożony.
Wikipedia
IPA: ˈɡwuptak, AS: gu̯uptak
Wiktionary
rzecz. głupota ż., głupstwo n., głupstewko n., głupiec m., głuptas m., głuptasek m., głup m., głupawka ż., głupkowatość ż., głupienie n., wygłup mos./mrz.
czas. głupieć ndk.
przym. głupi, głupkowaty, głupowaty
przysł. głupio
Wiktionary
(2.1) głupek, głuptas
(2.2) imbecyl
Wiktionary
1. osoba nierozgarnięta lub naiwna; głuptas;
2. osoba dotknięta głuptactwem, niedorozwojem umysłowym średniego stopnia; imbecyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Sulidae|Reichenbach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu głuptakowych;
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: głuptak
Wiktionary
Głuptaki, głuptakowate (Sulidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
Wikipedia
(1.1) Rodzina głuptaków obejmuje gatunki oceaniczne.
Wiktionary
rzecz. wygłup mos./mrz., głuptak mzw., głuptakowce lm nm., głuptakowe lm nm.
Wiktionary
o cechach głuptakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Głuptaki, głuptakowate (Sulidae) – rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
Wikipedia
o cechach głuptakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
o cechach głuptakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Suliformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Głuptakowe (Suliformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae), wyodrębniony z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes), w stosunku do którego stanowi takson siostrzany.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu głuptakowych należą fregatowce i głuptakowce.
Wiktionary
rzecz. głuptak mzw., głuptaki lm nm., głuptakowate lm nm., głuptakowce lm nm.
Wiktionary
o cechach głuptakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
potocznie: ktoś głupi, nierozgarnięty lub naiwny; gamoń, głuptaś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nierozgarnięta lub bardzo naiwna
Wiktionary
(1.1) Marku, ty głuptasiu, czego się tak boisz?
Wiktionary
rzecz. głuptas mos., głuptasek mos., głupol mos., wygłup mos./mrz.
czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.
przym. głupi, głupiutki, głupowaty
Wiktionary
(1.1) głuptas, głuptasek
Wiktionary
zdrobnienie od: głuptas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nierozgarnięta lub bardzo naiwna
Wiktionary
(1.1) Karolku, głuptasku, babunia cię kocha i zawsze będzie kochała.
Wiktionary
rzecz. głuptak mzw./mos., głupkowatość ż., głupawka ż., głupiec mos., głupota ż., głuptas mos., głuptaś mos.
czas. wygłupić dk., wygłupić się dk., wygłupiać ndk., wygłupiać się ndk., głupieć ndk., zgłupieć dk.
przym. głupi, głupiutki
przysł. głupio
Wiktionary
(1.1) głuptas, głuptaś
Wiktionary
żartobliwie: kobieta głupia lub naiwna
SJP.pl
żartobliwie: mężczyzna głupi lub naiwny
SJP.pl
1. miasto na Białorusi;
2. dzielnica Lublina;
3. nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Głusk
SJP.pl
przymiotnik od: Głusk
SJP.pl
Głusko (niem. Steinbusch) – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew. Siedziba sołectwa (w skład którego wchodzą także osady Sitnica, Moczele, Ostrowite, Podszkle, Kamienna Knieja i Żeleźnica).Osada liczy ok. 210 mieszkańców, a całe sołectwo – ok. 340 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
1. miejsce odludne, niezamieszkane; pustkowie, odludzie;
2. głucha cisza; martwota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce położone z daleka od ludzi, odludne
(1.2) głucha cisza
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Magda wyszła za leśniczego i teraz mieszka w jakiejś głuszy.
Wiktionary
IPA: ˈɡwuʃa, AS: gu̯uša
Wiktionary
rzecz. głuchy mos., głuchość ż., głuchota ż., głuszec mzw.
przym. głuchy
przysł. głucho
czas. ogłuszyć
Wiktionary
(1.1) odludzie, pustkowie
Wiktionary
młode głuszca
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu kuraków, obejmująca takie gatunki jak głuszec, cietrzew, jarząbek
SJP.pl
Wikipedia
o cechach głuszcowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
przymiotnik od: głuszec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
myśliwy polujący na głuszce
SJP.pl
ptak grzebiący z rodziny głuszcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży, eurazjatycki ptak leśny z ciemnym upierzeniem;
Wiktionary
Głuszec (zwyczajny) (Tetrao urogallus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), zamieszkujący Eurazję. W skali globalnej nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Z daleka, z innej strony lasu, doszło nas tokowanie głuszca.
Wiktionary
IPA: ˈɡwuʃɛt͡s, AS: gu̯ušec
Wiktionary
rzecz. głusza ż.
:: fż. głuszyca ż.
przym. głuszcowy, głuchy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: głucho
SJP.pl
samica głuszca; głuszyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Emberiza cia|ref=tak., ptak z rodziny trznadlowatych;
Wiktionary
Głuszek, trznadel głuszek (Emberiza cia) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae).
Wikipedia
IPA: ˈɡwuʃɛk, AS: gu̯ušek
Wiktionary
samica głuszca; głuszyca
SJP.pl
Głuszka (bułg. Глушка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Gabrowo, w gminie Drjanowo. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 grudnia 2018 roku miejscowość liczyła 11 mieszkańców.
Wikipedia
1. tłumić, zagłuszać;
2. zabijać przez ogłuszenie;
3. o roślinach: własnym wzrostem utrudniać wegetację innym roślinom
SJP.pl
samica głuszca; głuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Głuszyca (niem. Nieder Wüstegiersdorf) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie miejsko-wiejskiej Głuszyca, której jest siedzibą, nad rzeką Bystrzycą, w Kotlinie pomiędzy Górami Sowimi a Kamiennymi (Górami Suchymi) w Sudetach Środkowych. Historycznie leży na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
IPA: ɡwuˈʃɨt͡sa, AS: gu̯ušyca
Wiktionary
mieszkaniec Głuszycy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Głuszycy (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrót od: górnołużycki; głż.
SJP.pl
o niemowlętach: wydawać pierwsze, przypadkowe dźwięki
SJP.pl
skrót od: górnołużycki; głuż.
SJP.pl
1. jedenasta litera polskiego alfabetu;
2. symbol godziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła jedenastej litery alfabetu polskiego;
(1.2) muz. siódmy od C dźwięk w szeregu diatonicznym każdej oktawy;
skrót
(2.1) = hydrant
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W szkolnej toalecie pojawił się wczoraj brzydki napis na „H”.
Wiktionary
IPA: xa, AS: χa
Wiktionary
symbol. h
Wiktionary
(1.2) si
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "h"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku h (w zapisie nutowym z pięcioma krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji H-dur (1.1)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery H
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "h"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku h (w zapisie nutowym z dwoma krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji h-moll (1.1)
Wiktionary
skrót
(1.1) = herb
Wiktionary
(1.1) Andrzej Bobola przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej h. Leliwa 30 listopada 1591 roku w Strachocinie k. Sanoka.
Wiktionary
rzecz. herb mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. herb mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== h. (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = hodina → godz., godzina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: hoc anno - w tym roku
SJP.pl
skrót od: honoris causa
SJP.pl
skrót
(1.1) = honoris causa
Wiktionary
skrót od: hoc est - to jest, to znaczy, czyli
SJP.pl
skrót od: hic sepultus est (z łaciny: tu leży pochowany)
SJP.pl
skrót od: hoc tempore - w tym czasie, podówczas
SJP.pl
symbol
(1.1) … określający znormalizowaną wielkość modelu kolejowego;
Wiktionary
Skala H0 – nazwa stosowanej w modelarstwie kolejowym skali 1:87 i rozstawie szyn 16,5 milimetra.
Wikipedia
(1.1) Modele H0 mają skalę 1:87, a szerokość toru 16,5 mm.
Wiktionary
1. wyraz, zwykle powtarzany, oznaczający śmiech, zwłaszcza głośny i spontaniczny; cha;
2. okrzyk wyrażający różne nastroje, zarówno przyjemne, jak i przykre (np. Ha, udało się! Ha, co tam, następnym razem się uda.); he;
3. nazwa litery H
SJP.pl
skrót
(1.1) = Księga Habakuka
Wiktionary
Hektar, ha – jednostka powierzchni używana między innymi w rolnictwie, leśnictwie i geodezji (ewidencja gruntów i budynków). 1 hektar jest to pole powierzchni kwadratu o boku 100 m. Hektar to jeden hektometr kwadratowy.
Nazwa pochodzi od przedrostka „hekto-” oznaczającego 100 i nazwy jednostki miary „ar”.
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌxabaˈkuka, AS: ḱśẽŋga χabakuka
Wiktionary
[czytaj: hokon] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: harlem] miasto w Holandii
SJP.pl
Haarlem (IPA: [ˈɦaːr.lɛm]) – miasto w płn.-zach. Holandii na zachód od Amsterdamu, położone nad rzeką Spaarne. Jego historia sięga ponad 750 lat. Dawna stolica hrabstwa Holandii; stolica prowincji Noord-Holland (Holandia Północna). Liczba mieszkańców - ok. 154 tys. (2012).
Wikipedia
→ Haarlem [czytaj: harlemski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Haarlemem, dotyczący Haarlemu, pochodzący z Haarlemu
Wiktionary
rzecz. Haarlem mrz.
Wiktionary
skrót od: habilitowany; habil.
SJP.pl
skrót
(1.1) = habilitowany
Wiktionary
(1.1) Referat wygłosi prof. dr hab. inż. Jan Kowalski.
Wiktionary
IPA: ˌxabʲilʲitɔˈvãnɨ, AS: χabʹilʹitovãny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Belgia:
Hiszpania:
Japonia:
Inne:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
jeden z proroków Starego Testamentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m., jedno z imion biblijnych;
(1.2) bibl. postać biblijna, jeden z proroków starotestamentowych; metonimicznie również jego dzieło;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Niewiele wiadomo o Habakuku ponad to, co można wywnioskować z księgi jego autorstwa.
Wiktionary
przym. Habakukowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Habakuka
Wiktionary
rzecz. Habakuk mos.
Wiktionary
1. ludowy taniec kubański zbliżony do tanga, o synkopowanym rytmie, powstały w połowie XIX wieku
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. taniec kubański spopularyzowany w XIX wieku
(1.2) muz. muzyka do habanery (1.1) lub w jej rytmie
Wiktionary
Habanera – taniec i rodzaj muzyki pochodzący z Kuby, rozpowszechniony w Hiszpanii, w tempie umiarkowanym i metrum 2/4. Charakteryzuje się silnym akcentem na pierwszej części taktu, zrytmizowany. Nazwa habanera powstała w Madrycie ok. 1850.
Jedną z najsławniejszych habaner świata jest piosenka La Paloma oraz melodia El Arreglito napisane przez Sebastiána Iradiera. Melodia Iradiera El Arreglito została wykorzystana przez Georges'a Bizeta w operze Carmen. Bizet uważał, że El Arreglito jest melodią ludową.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|habanera.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) хабанэра ż.; (1.2) хабанэра ż.
* hiszpański: (1.1) habanera ż.; (1.2) habanera ż.
* kaszubski: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.
* nowogrecki: (1.1) χαμπανέρα ż.; (1.2) χαμπανέρα ż.
* słowacki: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.
* włoski: (1.1) habanera ż.
źródła.
== habanera (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-habanera.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. habanera
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌxabãˈnɛra, AS: χabãnera
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|habanera.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) хабанэра ż.; (1.2) хабанэра ż.
* hiszpański: (1.1) habanera ż.; (1.2) habanera ż.
* kaszubski: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.
* nowogrecki: (1.1) χαμπανέρα ż.; (1.2) χαμπανέρα ż.
* słowacki: (1.1) habanéra ż.; (1.2) habanéra ż.
* włoski: (1.1) habanera ż.
źródła.
== habanera (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-habanera.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. habanera
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
regionalnie: duża porcja mięsa, mięso; chabas
SJP.pl
Habas – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Landy.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1310 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 70 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Habas plasuje się na 332. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 586.).
Wikipedia
w Japonii: frakcja, klika (zwłaszcza wewnątrz partii politycznej)
SJP.pl
dawniej: podziękowanie, zwolnienie (z czegoś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. podzięka
Wiktionary
Abdank – polski herb szlachecki, noszący zawołania Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Abdank jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku.
Wikipedia
IPA: ˈxabdãŋk, AS: χabdãŋk
Wiktionary
czas. abdankować
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) stpol. zob. abdankować.
Wiktionary
niewielki majątek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
zdrobnienie od: habit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od habit
Wiktionary
rzecz. habit m.
przym. habitowy
Wiktionary
skrót od: habilitowany; hab.
SJP.pl
postępowanie mające na celu uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego; także praca naukowa napisana dla uzyskania tego stopnia lub jej obrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. urz. procedura pozwalająca na uzyskanie stopnia naukowego wyższego niż stopień doktora; po jego zdobyciu można się ubiegać o tytuł profesora;
(1.2) pot. stopień naukowy uzyskany w procedurze habilitacji (1.1)
(1.3) pot. rozprawa naukowa wymagana podczas procedury habilitacji (1.1), rozprawa habilitacyjna
(1.4) daw. publiczne wygłoszenie wykładu habilitacyjnego i obrona własnej rozprawy naukowej
Wiktionary
Habilitacja (z łac. habilis – zdatny, zręczny) – posiadające różny zakres, w zależności od sytuacji prawnej w danym kraju, uprawnienie do:
Wikipedia
rzecz. habilitant mos., habilitantka ż.
czas. habilitować ndk., habilitować się ndk.
przym. habilitacyjny, habilitowany
Wiktionary
dotyczący habilitacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z habilitacją, dotyczący habilitacji
Wiktionary
rzecz. habilitacja ż., habilitant mos., habilitantka ż.
czas. habilitować ndk., habilitować się ndk.
przym. habilitowany
Wiktionary
mężczyzna przygotowujący rozprawę habilitacyjną
SJP.pl
kobieta przygotowująca rozprawę habilitacyjną
SJP.pl
1. przeprowadzić, przeprowadzać czyjąś habilitację;
2. habilitować się - uzyskać, uzyskiwać stopień doktora habilitowanego
SJP.pl
taki, który uzyskał habilitację, posiada stopień naukowy doktora habilitowanego
SJP.pl
ubiór zakonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ubiór zakonny;
(1.2) hist. długi, bogato szamerowany kaftan męski, noszony we Francji w XVIII wieku
(1.3) środ. przestępcze odzież więzienna
Wiktionary
Habit – w większości Kościołów chrześcijańskich: charakterystyczny strój członków zakonów i zgromadzeń zakonnych. W zależności od zakonu składa się z sukni, płaszcza, szkaplerza oraz pasa lub sznura (cingulum). Siostry zakonne najczęściej zakładają na głowę welon.
Wikipedia
(1.1) Poranione jej plecy, z obu stron rozpostarte ramiona i owijające nogi zwoje czarnego habitu nadawały jej postać żałobnego i skrwawionego krzyża.
Wiktionary
IPA: ˈxabʲit, AS: χabʹit
Wiktionary
przym. habitowy, bezhabitowy
rzecz. habicik mrz.
Wiktionary
część biotopu, środowisko, w którym organizmy danego gatunku znajdują najdogodniejsze warunki życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. środowisko, w którym zamieszkują określone rośliny lub zwierzęta
Wiktionary
Habitat (łac. habitat – mieszka), obrazowo określany jako adres ekologiczny – kompleks specyficznych warunków środowiska życia określonych populacji organizmów:
Wikipedia
(1.1) Chociaż gatunek ten ma duże zdolności adaptacyjne do zmiany habitatu, jednak uważa się, że trend liczebności populacji jest spadkowy.
Wiktionary
IPA: xaˈbʲitat, AS: χabʹitat
Wiktionary
(1.1) środowisko, siedlisko
Wiktionary
o zakonie lub zgromadzeniu: mający regułę nakazującą noszenie specjalnego stroju zakonnego - habitu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. noszący habit
Wiktionary
(1.1) Patriarcha założył żeńskie zgromadzenie habitowe w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej.
Wiktionary
rzecz. habit mrz., habicik mrz.
przym. bezhabitowy
Wiktionary
stopniowy zanik reakcji organizmu na bodziec przy wielokrotnym jego powtarzaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. stopniowe zanikanie reakcji na powtarzający się lub trwający bodziec;
Wiktionary
Habituacja, przywykanie – jedna z form nieasocjacyjnego uczenia się; proces poznawczy, polegający na stopniowym zanikaniu reakcji na powtarzający się bodziec, jeżeli nie niesie on żadnych istotnych zmian (informacji). Habituacja związana jest z czynnością układu siatkowatego. Każdy nowy bodziec najpierw wywołuje pobudzające działanie tworu siatkowatego, w miarę powtarzania bodźca układ siatkowaty wywiera działanie hamujące na przekaźnictwo impulsów w związanych z nim drogach czuciowych. W elektroencefalogramie habituacja związana jest z pojawieniem się fal wolnych i synchronizacją zapisu.
Wikipedia
IPA: ˌxabʲituˈwat͡sʲja, AS: χabʹituu̯acʹi ̯a
Wiktionary
przym. habituacyjny
rzecz. habitus mrz.
Wiktionary
(1.1) przywykanie
Wiktionary
1. trwale zdolny
2. odnoszący się do zwyczaju
SJP.pl
w biologii: ogół cech i właściwości osobnika składających się na jego wygląd, zachowanie, świadczących o jego rozwoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół właściwości osobnika, które składają się na jego wygląd i zachowanie;
Wiktionary
Sprawność (łac. habitus) – termin etyczny stworzony przez Arystotelesa i rozwijany przez myślicieli wszystkich wieków.
Wikipedia
rzecz. habituacja ż., kohabitacja ż.
Wiktionary
Habub, haboob – burza piaskowa związana najczęściej z prądem zstępującym w burzach atmosferycznych. Występuje na obszarach pustyń, m.in. na Półwyspie Arabskim i środkowych stanach USA, np. w Arizonie i Kolorado.
Wikipedia
członek dynastii niemieckiej panującej 1273-1780
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. członek niemieckiej dynastii
Wiktionary
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Persja, odwieczny wróg Turcji, od XV w. usiłowała zmontować wielki sojusz antyosmański z udziałem ówczesnych potęg: Rzeczypospolitej i imperium Habsburgów.
Wiktionary
rzecz. habsburskość ż., Habsburżanka ż.
przym. habsburski
przysł. habsbursko
Wiktionary
dynastia niemiecka
SJP.pl
Habsburgowie – dynastia niemiecka (von Habsburg). Założycielem dynastii był Guntram Bogaty (X wiek). Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg (od staro-wysoko-niemieckiego hab lub haw – przejście, bród; legendarna etymologia od niem. Habichtsburg – pol. ‘jastrzębi gród’) położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech (a co za tym idzie także w Chorwacji) i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku, ziemiach polskich, ukraińskich, serbskich i włoskich oraz w hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji, Afryce i obu Amerykach. Przez większość lat trzonem monarchii było Arcyksięstwo Austriackie, rozszerzane systematycznie, by stać się rozległym imperium, zwanym od nazwy dynastii Monarchią Habsburgów.
Wikipedia
1. związany z Habsburgiem, dotyczący Habsburga (miasta);
2. związany z Habsburgiem, Habsburgami, dotyczący Habsburga, Habsburgów (członka dynastii, dynastii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Habsburgami, dotyczący dynastii Habsburgów
Wiktionary
(1.1) Monarchia habsburska wypowiada wojnę Serbii.
Wiktionary
rzecz. Habsburg mos./mrz., Habsburżanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co habsburskie; habsburski charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Habsburg mos./ż.
przym. habsburski
przysł. habsbursko
Wiktionary
córka Habsburga (członka dynastii niemieckiej panującej w latach 1273-1780)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. przedstawicielka dynastii Habsburgów
Wiktionary
(1.1) Imię otrzymała po siostrze matki, Annie Habsburżance.
Wiktionary
rzecz. Habsburg mos./ż., habsburskość ż.
przym. habsburski
przysł. habsbursko
Wiktionary
jadowity wąż z rodziny żmijowatych
SJP.pl
Habu – wieś w Botswanie w dystrykcie Północno-Zachodnim. Według spisu ludności z 2011 roku wieś liczyła 533 mieszkańców..
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. burza piaskowa związana z prądem zstępującym frontu burzowego;
Wiktionary
Habub, haboob – burza piaskowa związana najczęściej z prądem zstępującym w burzach atmosferycznych. Występuje na obszarach pustyń, m.in. na Półwyspie Arabskim i środkowych stanach USA, np. w Arizonie i Kolorado.
Wikipedia
[czytaj: habuszu] wysokoprocentowy japoński napój alkoholowy na bazie awamori
SJP.pl
hak, najczęściej stalowy, wkręcany na końcach podkowy w celu uniknięcia poślizgnięcia się przez konia; ocel
SJP.pl
Hacel (też: ocel) – śruba o łbie zazwyczaj w formie stożka, graniastosłupa lub ostrosłupa, zwykle stalowa, wkręcana w zakończenia ramion podków, aby zapobiec ślizganiu się konia na miękkiej ziemi czy lodzie. Dawniej, hacele były integralnymi elementami podków koni roboczych, odgiętymi z ramion; obecnie takie podkowy stosuje się rzadziej, ze względu na ich szkodliwe działanie na kopyta i kończyny – występuje brak amortyzacji wstrząsów przez strzałkę kopyta na twardym podłożu.
Wikipedia
duchowny karaimski; chacham
SJP.pl
[czytaj: aszET] Groupe Livre Hachette, jeden z największych koncernów wydawniczych na świecie
SJP.pl
Hachette (wymowa: [a.ʃɛt]) – francuska grupa mediowa, której najbardziej znaną częścią jest wydawnictwo Hachette Livre. Ponadto w skład grupy wchodzą także: Hachette Filipacchi Médias (wydaje czasopisma) oraz Hachette Distribution Services (zajmuje się dystrybucją). Stanowi część holdingu Lagardère. Częścią międzynarodowej grupy wydawniczej Hachette, skupiającej wydawnictwa z Francji, Hiszpanii, Włoch, Wielkiej Brytanii, Japonii, Ameryki Północnej i Południowej, jest wydawnictwo Hachette Polska sp. z o.o.
Wikipedia
[czytaj: haciman] w mitologii japońskiej: bóg wojny i boski opiekun Japonii
SJP.pl
Hachiman (jap. 八幡神 Hachiman-shin, Yawata no kami; bóg ośmiu chorągwi) – w mitologii japońskiej bóg wojny (opiekuńczy bóg wojowników) i łucznictwa i boski opiekun Japonii oraz narodu japońskiego. Łączony jest również z rolnictwem, płodnością oraz rybołówstwem. Uważany za patrona rodu Minamoto.
Wikipedia
1. gospodarstwo rolne w Hiszpanii i w krajach Ameryki Łacińskiej
2. główny budynek w takim gospodarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. duże gospodarstwo rolne w Hiszpanii lub skolonizowanych niegdyś przez nią krajach Ameryki Łacińskiej;
Wiktionary
Hacjenda – duże gospodarstwo rolno-hodowlane (plantacja) lub posiadłość wiejska w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej; także same zabudowania (zarówno mieszkalne, jak i gospodarcze) w tym gospodarstwie lub posiadłości.
Monografię meksykańskich hacjend wydał amerykański prozaik, poeta, malarz i fotografik Paul Alexander Bartlett.
Wikipedia
rzecz. hacjender mos.
Wiktionary
właściciel lub dzierżawca gospodarstwa rolnego w Hiszpanii
SJP.pl
[czytaj: hakaton] środowiskowo: spotkanie, na którym grupa ludzi programuje przez dłuższy czas; hakaton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wydarzenie (zwykle rodzaj konkursu), podczas którego programiści stają przed zadaniem rozwiązania określonego problemu, zwykle związanego z zaprojektowaniem i zaprogramowaniem aplikacji na dany temat;
Wiktionary
Hackathon (czasem maraton projektowania lub hackaton) – wydarzenie skierowane do programistów, podczas którego informatycy i inne osoby związane z rozwojem oprogramowania, takie jak projektanci grafiki, twórcy interfejsów i menedżerowie projektów, stają przed zadaniem rozwiązania określonego problemu związanego z projektowaniem. Hackathony odbywają się w krótkim czasie, zazwyczaj na przestrzeni dnia lub weekendu. Zadanie do wykonania ogłaszane jest w dniu rozpoczęcia konkursu. Podczas oceniania pod uwagę brana jest wyłącznie praca wykonana podczas trwania wydarzenia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang| hackathon.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hackathon
* baskijski: (1.1) hackatoi
* francuski: (1.1) hackathon m.
* hiszpański: (1.1) hackatón
* rosyjski: (1.1) хакатон m.
źródła.
== hackathon (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|'hæk.əθən.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pot. inform. (neologizm) hackathon
odmiana.
(1.1) lp. hackathon; lm. hackathons
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: haker] osoba włamująca się do sieci komputerowych; haker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. włamywacz komputerowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) cracker
Wiktionary
[czytaj: hakerspejs] środowiskowo: miejsce spotkań ludzi o wspólnych zainteresowaniach, najczęściej informatycznych
SJP.pl
Hackerspace (hackspace, hacklab, makerspace, creative space – kreatywna przestrzeń) – zarządzana przez społeczność przestrzeń fizyczna, w której spotykają się i współpracują osoby mające wspólne pasje, zwykle związane z informatyką i nowymi technologiami.
Wikipedia
[czytaj: hakerstwo] bezprawne uzyskiwanie dostępu do sieci i systemów komputerowych różnych instytucji, w celu zakłócenia ich działania lub popełnienia oszustwa; hakerstwo
SJP.pl
[czytaj: haket] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w gminie Bielsk Podlaski;
Wiktionary
Haćki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.
Wikipedia
[czytaj: haking] szukanie i wykorzystywanie słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; włamywanie się do zabezpieczonych zasobów; haking
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: hakni lub haknej] rasa koni angielskich, wykorzystywana jako wytworne konie powozowe
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hakować] szukać i wykorzystywać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; hakować
SJP.pl
Hacks – amerykański serial komediodramatyczny, którego twórcami są Lucia Aniello, Paul W. Downs i Jen Statsky.
Wikipedia
dawniej: haczyk
SJP.pl
Haczek (karon, odwrócony cyrkumfleks, odwrócony daszek) – symbol diakrytyczny używany do spółgłosek i samogłosek. Jest skierowany w tę samą stronę, co brewis, ale ma kształt akcentu przeciągłego (cyrkumfleks).
Wikipedia
dawniej: haczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. motyka
Wiktionary
(1.1) Daj no mi haczkę, bo tu pełno chwastów.
Wiktionary
rzecz. hakowy mos., hak m., haczek m., haczyk m., hakownica ż., hakanie n., hakowanie n.
czas. hakać ndk., hakować ndk.
przym. haczykowaty, hakowaty, hakowy
przysł. haczykowato, hakowato
Wiktionary
(1.1) motyka, motyczka
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim
SJP.pl
Haczów – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Siedziba gminy Haczów.
Według podziału administracyjnego w latach 1975–1998 Haczów był położony w województwie krośnieńskim.
W latach od 1340 do 1772 wieś należała do ziemi sanockiej leżącej w województwie ruskim, następnie od 1772 do cyrkułu sanockiego w Galicji. Od 1918 w składzie województwa lwowskiego, w powiecie brzozowskim.
Wikipedia
mieszkaniec Haczowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Haczowa
Wiktionary
rzecz. Haczów m.
:: fż. haczowianka ż.
przym. haczowski
Wiktionary
mieszkanka Haczowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Haczowa
Wiktionary
rzecz. Haczów m.
:: fm. haczowianin m.
przym. haczowski
Wiktionary
przymiotnik od: Haczów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Haczowa
Wiktionary
rzecz. Haczów m., haczowianin m., haczowianka ż.
Wiktionary
zaczepiać czymś ostrym, zagiętym; zahaczać
SJP.pl
1. mały hak;
2. regionalnie: pogrzebacz;
3. potocznie: szczegół, pytanie trudne do wyjaśnienia; podstęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: hak
(1.2) mały hak do łowienia ryb na wędkę
(1.3) trudny do zauważenia podstęp lub problem
(1.4) znak ✓
(1.5) gw-pl|Poznań, Warszawa. pogrzebacz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Odpina swój fartuch kucharski i wiesza go na haczyk.
(1.2) Nakładać robaka na haczyk nauczył mnie mój dziadek.
Wiktionary
IPA: ˈxat͡ʃɨk, AS: χačyk
Wiktionary
rzecz. hak m., haczka ż., haczek m.
czas. hakować
przym. hakowaty, haczykowaty
przysł. hakowato, haczykowato
Wiktionary
(1.2) haczyk wędkarski
(1.3) kruczek
Wiktionary
haczykodziobek czarniawy - gatunek z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przypominając kształtem haczyk
Wiktionary
(1.1) Papużki mają haczykowato zakończone dzioby.
Wiktionary
rzecz. haczyk mrz., haczka ż.
przym. haczykowaty
przysł. hakowato
Wiktionary
podobny do haczyka, zakrzywiony jak haczyk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt haczyka
Wiktionary
(1.1) Gryfy mają haczykowate dzioby.
Wiktionary
rzecz. hak mrz., haczyk m., haczka ż.
czas. hakować ndk.
przym. hakowaty
przysł. hakowato, haczykowato
Wiktionary
haczykowiec błyszczący - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
Wikipedia
najgłębsza strefa występująca w oceanach, zaczynająca się na głębokości poniżej 6000 m pod abisalem, w rowach oceanicznych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura;
(1.2) geogr. wieś w Etiopii, w regionie administracyjnym Afar;
(1.3) geogr. wieś w USA, w stanie Nebraska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) beta Centauri, β Cen, Agena
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jednostka stratygraficzna w randze eonu, poprzedzająca archaik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. nieformalny eon będący okresem od powstania Ziemi do czasu uformowania się skorupy ziemskiej;
Wiktionary
Hadeik (od Hades) – jednostka stratygraficzna w randze eonu, odpowiadająca okresowi w dziejach Ziemi, przed i w trakcie formowania się skorupy ziemskiej. Poprzedza archaik. Hadeik trwał około 0,6 mld lat – od 4,567 do 4,0 mld lat temu.
W tym czasie powstał Księżyc.
Wikipedia
(1.1) W hadeiku na naszej planetaanecie było pełno lawy.
Wiktionary
przym. hadeiczny
Wiktionary
(1.1) eon hadeiczny
Wiktionary
gatunek motyla nocnego z rodziny nocnicówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szmaciarz, oberwaniec
Wiktionary
potocznie: piekło, świat pozagrobowy; styks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg zmarłych i świata pozagrobowego, utożsamiany z rzymskim Plutonem;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) mitgr. książk. podziemny świat zmarłych, świat pozagrobowy
Wiktionary
Hades (także Pluton; gr. Ἅιδης/ᾍδης Háidēs, Ἀίδης Áidēs, Ἀΐδης Aḯdēs ‘niewidzialny’; łac. Pluto) – w mitologii greckiej bóg podziemnego świata zmarłych, który następnie również określano tym mianem.
Wikipedia
(1.1) Hades, tajemniczy bóg, rzadko pojawiał się na ziemi.
(1.1) Atrybutami Hadesa były: widły lub berło, klucze, pies Cerber, bukszpan, cyprys, rozmaryn i mięta.
(2.1) Hades otaczały liczne rzeki, z których najsławniejszą był Styks.
(2.1) Do Hadesu prowadziło z ziemi kilka wejść, na ogół były to pieczary lub rozpadliny skalne.
(2.1) W Hadesie duchy zmarłych wiodły smętny i mdły żywot.
Wiktionary
IPA: ˈxadɛs, AS: χades
Wiktionary
przym. Hadesowy
Wiktionary
(1.1) Pluton, Dis, Dis Pater
(2.1) Podziemie, Kraina Umarłych, zaświaty
Wiktionary
Hadfield – miasto w Anglii, w hrabstwie Derbyshire, w dystrykcie High Peak. Leży 69 km na północny zachód od miasta Derby i 251 km na północny zachód od Londynu.
Wikipedia
krótkie opowiadanie relacjonujące słowa i czyny Mahometa; hadith
SJP.pl
Hadis (arab. الحديث al-hadith, w liczbie mnogiej أحاديث ahadith) – zapis tradycji dotyczącej czynów lub wypowiedzi Mahometa. Hadisy łącznie tworzą sunnę, najważniejsze po Koranie źródło muzułmańskiej moralności i prawa.
Wikipedia
krótkie opowiadanie relacjonujące słowa i czyny Mahometa; hadis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. złośliwiec
(1.2) reg-pl|Kresy. gadzina
Wiktionary
1. regionalnie: obrzydliwy, ohydny;
2. w połączeniu: słuchać hadko - wstyd słuchać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hadli Szklarskich
Wiktionary
rzecz.
:: fż. hadlanka ż.
przym. hadlański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hadli Szklarskich
Wiktionary
rzecz.
:: fm. hadlanin m.
przym. hadlański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hadli Szklarskich
Wiktionary
rzecz. hadlanin m., hadlanka ż.
Wiktionary
chadera; dawniej:
1. stara, podarta odzież; łachman, szmata, ścierka;
2. kobieta złych obyczajów, stara panna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. ścierka, szmata
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stare ubranie
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. latawica
Wiktionary
Hadra (niem. Hadra) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Herby, nad Liswartą.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Hadra, po jej zniesieniu w gromadzie Lisów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
(1.2) Cióng tu stela, bo ci kopnym do hader!
Wiktionary
(1.3) gónka
Wiktionary
cesarz rzymski, 76-138
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Hadrian, Publiusz Eliusz Hadrian (Publius Aelius Hadrianus; ur. 24 stycznia 76 w Itálice, zm. 10 lipca 138 w Bajach) – cesarz rzymski od 11 sierpnia 117 do swojej śmierci. Pośmiertnie zaliczony w poczet bogów.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Hadrian i jestem kapucynem z Grodna.
Wiktionary
IPA: ˈxadrʲjãn, AS: χadrʹi ̯ãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Hadrianus.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adrian
* białoruski: (1.1) Адрыян m.
* czeski: (1.1) Hadrián m.
* francuski: (1.1) Adrien m.
* hiszpański: (1.1) Adriano m.
* łaciński: (1.1) Hadrianus m.
* niemiecki: (1.1) Hadrian m.
* portugalski: (1.1) Adriano m.
* rosyjski: (1.1) Адриан m.
* sycylijski: (1.1) Adrianu m.
* ukraiński: (1.1) Адріан m.
* węgierski: (1.1) Adorján
* włoski: (1.1) Adriano m.
źródła.
== Hadrian (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Hadrian
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Hadriana, Hadrianna – żeński odpowiednik imienia Hadrian.
Hadriana imieniny obchodzi 8 lipca i 26 sierpnia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Hadriany lub z nią związany
SJP.pl
Hadrian z małżonką; Hadrianowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Hadrianów – przysiółek wsi Baszków w Polsce położony w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.
W latach 1975–1998 przysiółek należał administracyjnie do województwa kaliskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Hadriana lub z nim związany
SJP.pl
cząstka elementarna złożona z kwarków, biorąca udział we wszystkich rodzajach oddziaływań, zwłaszcza w oddziaływaniach silnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. silnie oddziałująca cząstka złożona z kwarków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przykładem hadronu jest proton i neutron
Wiktionary
IPA: ˈxadrɔ̃n, AS: χadrõn
Wiktionary
przym. hadronowy
Wiktionary
→ hadron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do hadronów
(1.2) charakterystyczny dla hadronów
Wiktionary
(1.2) Zaobserwowano niezwykłe zgrupowanie materii hadronowej.
Wiktionary
rzecz. hadron m.
Wiktionary
duży dwunożny dinozaur kaczodzioby żyjący w erze mezozoicznej
SJP.pl
Hadrozaur (Hadrosaurus) – rodzaj ornitopoda z rodziny Hadrosauridae, który występował w Ameryce Północnej w późnej kredzie ok. 80 mln lat temu. Nazwa tego dinozaura pochodzi z greckich słów hadros – „ciężki” i sauros – „jaszczur” i oznacza tyle co „ciężki jaszczur”. Hadrozaur był pierwszym dinozaurem, którego szczątki odkryto w Ameryce Północnej, a od 1991 r. stał się oficjalnym dinozaurem stanu New Jersey.
Wikipedia
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów z infrarzędu ornitopodów
SJP.pl
nadrodzina dinozaurów z infrarzędu ornitopodów
SJP.pl
Hadrozauroidy (Hadrosauroidea) – nadrodzina dinozaurów z grupy ornitopodów (Ornithopoda).
Do nadrodziny tej zalicza się zarówno rodzinę hadrozaurów (Hadrosauridae), jak również formy bardziej bazalne, będące prawdopodobnie ogniwem pośrednim w ewolucji dinozaurów z grupy iguanodontów (Iguanodontia) w kierunku właściwych hadrozaurów.
Wikipedia
rodzina dinozaurów kaczodziobych z grupy hadrozauroidów
SJP.pl
Hadrozaury (Hadrosauridae) – rodzina ornitopodów z grupy hadrozauroidów (Hadrosauroidea), znana też jako „dinozaury kaczodziobe”.
Hadrozaury są najlepiej poznaną grupą dinozaurów. Ich skamieniałości są często znajdowane i obejmują pozostałości osobników we wszystkich stadiach rozwoju – od niewyklutych z jaj piskląt po dorosłe zwierzęta. Hadrozaury były najbardziej zróżnicowaną i najliczniejszą grupą dużych kręgowców żyjących w kredzie późnej na terenach Laurazji. Był to też ostatni duży klad ornitopodów, który wyewoluował w mezozoiku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. gorczyca polna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Hadynów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Olszanka. Leży nad rzeką Toczną.
Początki miejscowości sięgają średniowiecza, a dokładnie okresu kolonizacji tych ziem przez szlachtę mazowiecką na przełomie XIV i XV wieku. W 1410 roku właścicielami wsi byli Piotr i Bogusław z Szawłów, którzy ufundowali w niej kościół.Wieś duchowna Hadynow położona była w 1795 roku w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Hadynów, po jej zniesieniu w gromadzie Olszanka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hadynowa
Wiktionary
rzecz. Hadynów m.
:: fż. hadynowianka ż.
przym. hadynowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hadynowa
Wiktionary
rzecz. Hadynów m.
:: fm. hadynowianin m.
przym. hadynowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hadynowa
Wiktionary
rzecz. Hadynów m., hadynowianin m., hadynowianka ż.
Wiktionary
pielgrzymka do Mekki obowiązująca wyznawców islamu (przynajmniej raz w życiu); hadżdż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. muzułmańska pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce
Wiktionary
Hadżdż, hadż (arab. حَجّ, Ḥaǧǧ) – pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce. Odbycie pielgrzymki przynajmniej raz w życiu jest obowiązkiem religijnym każdego dorosłego muzułmanina płci męskiej, który jest do niej zdolny fizycznie i finansowo (włącznie z obowiązkiem zapewnienia dostatku rodzinie na czas jego nieobecności). Jest jednym z pięciu filarów islamu. Uważane jest za najliczniejsze coroczne zgromadzenie ludzi na świecie. Hadżdż jest demonstracją solidarności muzułmanów oraz ich oddania wierze w Allaha.
Wikipedia
rzecz. hadżdż m., hadżi m., hadża ż., hadżar m.
Wiktionary
(1.1) hadżdż
Wiktionary
święty kamień muzułmanów
SJP.pl
Hadżar, Al-Hadżar al-Aswad (arab. الحجر الأسود, Al-Ḥajar al-Aswad, tłum. czarny kamień) – kamień wbudowany w południowo-wschodni narożnik świątyni Al-Kaba w Mekce, największa świętość muzułmanów i cel pielgrzymek (tzw. hadżdżu) wyznawców islamu.
Wikipedia
pielgrzymka do Mekki obowiązująca wyznawców islamu (przynajmniej raz w życiu); hadż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. muzułmańska pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce;
Wiktionary
Hadżdż, hadż (arab. حَجّ, Ḥaǧǧ) – pielgrzymka do świątyni Al-Kaba w Mekce. Odbycie pielgrzymki przynajmniej raz w życiu jest obowiązkiem religijnym każdego dorosłego muzułmanina płci męskiej, który jest do niej zdolny fizycznie i finansowo (włącznie z obowiązkiem zapewnienia dostatku rodzinie na czas jego nieobecności). Jest jednym z pięciu filarów islamu. Uważane jest za najliczniejsze coroczne zgromadzenie ludzi na świecie. Hadżdż jest demonstracją solidarności muzułmanów oraz ich oddania wierze w Allaha.
Wikipedia
(1.1) Hadżdż jest centralnym aktem kultowym islamu.
Wiktionary
rzecz. hadż m., hadżi m., hadża ż., hadżar m.
Wiktionary
(1.1) hadż
Wiktionary
tytuł honorowy przysługujący muzułmaninowi, który odbył pielgrzymkę do Mekki
SJP.pl
1. awarski przywódca oporu górali w Dagestanie i Czeczenii w latach 1811-1864;
2. nowela Lwa Tołstoja
SJP.pl
Hadżi-Murat (ros. Хаджи-Мурат, awar. XӀажи Мурад; ur. ok. 1790, zm. 23 kwietnia 1852) – jeden z ważniejszych awarskich przywódców oporu górali w Dagestanie i Czeczenii w latach 1811-1864 przeciwko włączeniu ich ziemi do Imperium Rosyjskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Hadziacz
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad rzeką Psioł;
Wiktionary
Hadziacz (ukr. Гадяч, Hadiacz) – miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad rzeką Psioł.
W mieście rozwinął się przemysł materiałów budowlanych, spożywczy oraz paszowy.
Wikipedia
przym. hadziacki
Wiktionary
Wikipedia
dawniej o zatoce morskiej zawartej między wybrzeżem a mierzeją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. zatoka
Wiktionary
(1.1) Cóż dziwnego, skoro wody, bagniska i hafy stanowią 20% powierzchni Prus Wschodnich (…)
Wiktionary
IPA: xaf, AS: χaf
Wiktionary
1. kobieta trudniąca się wykonywaniem haftów;
2. maszyna służąca do haftowania ozdobnych wzorów na gotowych tkaninach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się hafciarstwem
(1.2) techn. maszyna do haftowania
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. hafciarstwo n., hafciarz mos., hafcik mrz., haft mrz., haftka ż., hafciarnia ż., haftowanie n.
czas. haftnąć dk., haftować ndk., wyhaftować dk., zhaftować dk.
przym. hafciarski
Wiktionary
pracownia hafciarska, w której wytwarza się hafty na różnorodnych materiałach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownia hafciarska
Wiktionary
IPA: xafʲˈt͡ɕarʲɲa, AS: χafʹćarʹńa
Wiktionary
rzecz. haft, hafciarstwo, hafciarka, hafciarz, haftowanie, haftka zdrobn. hafcik
czas. haftować ndk., wyhaftować dk.
przym. hafciarski
Wiktionary
dotyczący haftu, hafciarek lub hafciarzy (np. ścieg hafciarski, zakład hafciarski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z haftem
Wiktionary
rzecz. hafciarnia ż., hafciarka ż., hafciarstwo n., haft mrz., haftowanie n.
czas. haftować ndk.
Wiktionary
1. rzemiosło artystyczne lub maszynowe dotyczące wykonywania haftów na różnorodnych materiałach;
2. zawód hafciarza lub hafciarki
SJP.pl
Hafciarstwo – dziedzina włókiennictwa, obejmująca ręczne i maszynowe wytwarzanie haftów.
Istnienie haftów w czasach starożytnych zostało potwierdzone dla niektórych państw bliskowschodnich i afrykańskich, w tym Asyrii, Babilonii i Persji oraz Egiptu. Na obszarze Europy techniki hafciarskie stosowane były przez Greków co najmniej od V stulecia p.n.e., w krajach azjatyckich zostały zaś udokumentowane dla V i IV wieku p.n.e.
Wikipedia
mężczyzna trudniący się wykonywaniem haftów
SJP.pl
zdrobnienie od: haft
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od haft
Wiktionary
rzecz. haft m., hafciarka ż., hafciarnia ż., haftowanie n.
czas. haftować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań. płatki owsiane
Wiktionary
poeta perski; Hafiz
SJP.pl
Hafez, Hafiz, Szamsuddin Mohammad Hafez Szirazi (hafiz – dosł. znający Koran na pamięć) – klasyk poezji perskiej i tadżyckiej. Urodził się w 1319 w Szirazie. Wyznawca sufizmu, przez wiele lat był nadwornym poetą władców tego miasta. Zmarł w 1389 w rodzinnym mieście, gdzie w XX wieku wystawiono mu skromne mauzoleum.
Wikipedia
arab. w północnej Afryce: staw utworzony na pewien okres dla magazynowania wody deszczowej i utrzymania poziomu wody gruntowej
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Haffnera lub z nim związany
SJP.pl
honorowy tytuł przyznawany muzułmanom znającym Koran na pamięć; także osoba o takim tytule; hafiz
SJP.pl
honorowy tytuł przyznawany muzułmanom znającym Koran na pamięć; także osoba o takim tytule; hafis
SJP.pl
Hafiz (arab. strzegący, zachowujący) – w islamie, jedno z 99 imion nadawanych Bogu – opiekun.
W religioznawstwie oznacza także honorowy tytuł nadawany osobom, które nauczyły się Koranu na pamięć i strzegą go w pamięci.
Wikipedia
rasa koni pierwotnych (wysokich kuców) pochodzących z Tyrolu
SJP.pl
Haflinger – rasa konia, skonsolidowana w Tyrolu pod koniec XIX wieku.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 72, srebrzysty, rzadki w przyrodzie metal, wykorzystywany m.in. w fizyce jądrowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Hf i liczbie atomowej 72
Wiktionary
Hafn (Hf, łac. hafnium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Kopenhagi „Hafnia”, gdzie został odkryty.
Odkrywcami hafnu są György von Hevesy z Węgier i Dirk Coster z Holandii. Został odkryty w 1922 roku. O odkryciu poinformował Niels Bohr w przemówieniu wygłoszonym 11 grudnia 1922 roku, w związku z otrzymaniem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Odkrycia hafnu dokonano dzięki wykorzystaniu założeń teorii budowy atomu Bohra i było ono jednocześnie dowodem trafności tej teorii. Pierwsza publikacja, informująca o odkryciu hafnu ukazała się 2 stycznia 1923 roku.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma hafn?
Wiktionary
IPA: xafn̥, AS: χafn̦
Wiktionary
przym. hafnowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Hf
Wiktionary
→ hafn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący hafnu
Wiktionary
rzecz. hafn m.
Wiktionary
1. wzór, ornament, wyszyty szczegół;
2. wyszywanie ornamentów ręcznie lub maszynowo; haftowanie;
3. dawniej: szew chirurgiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dekoracyjny wzór wyszyty na tkaninie;
(1.2) wyszywanie haftów (1.1)
(1.3) daw. med. szew rany
(1.4) pot. wymiociny
Wiktionary
Haft (z niem. „spięcie, spojenie”) – metoda ozdabiania tkanin, skóry czy filcu, polegająca na wyszywaniu na materiale (tle) wzorów za pomocą igły oraz nici i różnych dodatków. Haftuje się ręcznie, czasem przy pomocy krosienek, od połowy XVIII wieku przy użyciu tamborka, a od 1828 również maszynowo.
Wikipedia
(1.1) (…) na kanapie rozłożono suknię z białego atłasu, ozdobioną srebrnym haftem (…)
Wiktionary
IPA: xaft, AS: χaft
Wiktionary
rzecz. hafciarstwo n., hafciarka ż., hafciarz m., hafciarnia ż., haftowanie n., wyhaftowanie n., haftka ż.
:: zdrobn. hafcik m.
czas. haftować ndk., wyhaftować dk.
przym. hafciarski, haftowy
Wiktionary
(1.2) haftowanie
Wiktionary
czasownik
(1.1) slang. wymiotować
Wiktionary
(1.1) Marek pił całą noc i potem haftał.
Wiktionary
IPA: ˈxaftat͡ɕ, AS: χaftać
Wiktionary
rzecz. haftanie n.
Wiktionary
(1.1) rzygać
Wiktionary
maszyna do haftowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|haftać.
Wiktionary
czas. haftać ndk.
Wiktionary
wybrane fragmenty ksiąg proroków Starego Testamentu recytowane w synagodze podczas nabożeństw w szabat i święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w judaizmie: fragment Starego Testamentu odczytywany podczas szabatu
Wiktionary
IPA: xafˈtara, AS: χaftara
Wiktionary
rodzaj zapięcia składającego się z metalowego haczyka i metalowej pętelki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj drucianej zapinki składającej się z haczyka (konika) i uszka; Gloger.
(1.2) pot. uszko haftki (1.1)
Wiktionary
Haftka – rodzaj drucianego zapięcia odzieży. Składa się zwykle z wykonanego ze spłaszczonego, wygiętego drutu haczyka (konika) i uszka z tego samego materiału. Zapięcie na haftki ma długą historię i jest nadal używane, głównie w stanikach.
Wikipedia
(1.1) Gorset zapinany jest na haftki z przodu i sznurowany z tyłu.
Wiktionary
IPA: ˈxaftka, AS: χaftka
Wiktionary
rzecz. haft m., haftowanie n., hafciarnia ż., hafciarka ż.
czas. haftować ndk.
Wiktionary
potocznie: zwymiotować; zhaftować, wyhaftować, rzygnąć
SJP.pl
1. wyszywać tkaninę według określonego wzoru;
2. potocznie: wymiotować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ręk. włók. wyszywać igłą wzór na materiale
(1.2) środ. aktorskie improwizować
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) pot. przen. grub. wymiotować
Wiktionary
(1.1) Siostra haftuje mi pacyfkę na koszuli.
(2.1) Podczas sztormu każdy haftuje.
Wiktionary
IPA: xafˈtɔvat͡ɕ, AS: χaftovać
Wiktionary
rzecz. haft m., hafciarstwo n., hafciarka ż., hafciarz m., hafciarnia ż., haftowanie n., wyhaftowanie n., zhaftowanie n., haftka ż., hafcik m.
czas. wyhaftować dk., zhaftować dk.
przym. hafciarski
Wiktionary
(1.1) wyszywać
(2.1) wymiotować, rzygać, puszczać pawia
Wiktionary
ręczne lub maszynowe zdobienie tkaniny przez naszycie lub wszycie nitek ozdobnym ściegiem; haft
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|haftować.
Wiktionary
IPA: ˌxaftɔˈvãɲɛ, AS: χaftovãńe
Wiktionary
rzecz. haft, hafciarstwo, hafciarka, hafciarz, hafciarnia, haftka, zdrobn. hafcik
czas. haftować ndk., wyhaftować dk.
przym. hafciarski
Wiktionary
przylądek w Somalii
SJP.pl
Raas Xaafuun, (dawniej Przylądek Hafun; arab. Ras Hafun) – przylądek, stanowiący najbardziej wysunięty na wschód kraniec Afryki, znajduje się w północno-wschodniej Somalii, wychodzący około 40 km w głąb Oceanu Indyjskiego. Przylądek Hafun to wąski pas nagromadzonego piasku łączący stały ląd z niewielką wyspą, taka forma mierzei nazywana jest tombolo.
Wikipedia
stolica konstytucyjna Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Holandii;
Wiktionary
Haga (nid. Den Haag [dɛnˈɦaːx], dawna nazwa oficjalna: ‘s-Gravenhage [desxraːvə(n)ˌɦaːɣə]) – miasto w zachodniej Holandii nad Morzem Północnym.
Wikipedia
(1.1) Pomimo że to Amsterdam jest konstytucyjną stolicą Holandii, władza urzęduje w Hadze.
Wiktionary
IPA: ˈxaɡa, AS: χaga
Wiktionary
rzecz. hażanin mos., hażanka ż.
przym. haski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hażanin mos., hażanka ż.
przym. haski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) The Hague
* arabski: (1.1) لاهاي
* baskijski: (1.1) Haga
* białoruski: (1.1) Гаага ż.
* bułgarski: (1.1) Хага ż.
* chiński standardowy: (1.1) puprtrad|海牙. (hǎiyá)
* czeski: (1.1) Haag m.
* esperanto: (1.1) Hago
* francuski: (1.1) La Haye ż.
* hebrajski: (1.1) האג
* hiszpański: (1.1) La Haya ż.
* jidysz: (1.1) האַג (hag)
* litewski: (1.1) Haga ż.
* łaciński: (1.1) Haga ż.
* niderlandzki: (1.1) Den Haag, 's-Gravenhage
* nowogrecki: (1.1) Χάγη ż.
* rosyjski: (1.1) Гаага ż.
* słowacki: (1.1) Haag m.
* ukraiński: (1.1) Гаага ż.
* włoski: (1.1) L'Aia ż., L'Aja ż.
źródła.
== Haga (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-Haga.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Haga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
część literatury talmudycznej; agada
SJP.pl
Hagada, haggada (hebr. הגדה haggadà) – opowiadanie wchodzące w skład rabinicznej egzegezy Biblii i Talmudu, rodzaj midraszu.
Hagady są opowiadaniami zbudowanymi na podstawie historii biblijnych zawierającymi komentarze i szczegóły uzupełniające fabułę. Ponieważ w judaizmie zabronione jest portretowanie ludzi, to hagady pełnią rolę ilustracyjną – opisywano między innymi urodę i cnoty żon patriarchów. W hagadach dotyczących potopu znajdują się opisy zachowania Noego, który miał wzywać do nawrócenia, oraz komentarze, że długi czas budowania arki był szansą na to nawrócenie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, matka Izmaela;
(1.2) rzad. imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierworodny Hagar miał na imię Izmael.
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Guamu, amerykańskiego terytorium zależnego położonego na Pacyfiku;
Wiktionary
Hagåtña (do 1998: Agaña, Agana) – stolica i jeden z okręgów administracyjnych Guamu (związkowego terytorium USA). Okręg ma powierzchnię 3 km², a zamieszkany jest przez 1051 osób (dane spisowe z 2010).
Znajduje się tu siedziba gubernatora, parlament i ministerstwa oraz uniwersytet i siedziba Mikronezyjskiej Rady Turystyki.
Wikipedia
Hagaw (Asocjacja Hagaw) – polski zespół jazzu tradycyjnego.
Wikipedia
Hagen – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Arnsberg, w Zagłębiu Ruhry (niem. Ruhrgebiet). Znajduje się ok. 15 km na południe od Dortmundu. Jest dużym ośrodkiem przemysłowym.
Wikipedia
Bet Chaggaj (hebr. בית חגי) – wieś położona w Samorządzie Regionu Har Chewron, w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu.
Leży w górach Judzkich, w południowej części Judei, w otoczeniu terytoriów Autonomii Palestyńskiej.
Wikipedia
szkocka potrawa narodowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. szkocka potrawa z podrobów baranich, zaszytych w owczym żołądku
Wiktionary
Haggis (gael. taigeis) – specjał szkockiej kuchni narodowej, aromatyczny pudding przyrządzany z owczych podrobów (wątroby, serca i płuc), wymieszanych z cebulą, mąką owsianą, tłuszczem i przyprawami, zaszytych i duszonych w owczym żołądku, chociaż współcześnie często zamiast tego ostatniego używana jest sztuczna osłonka. Według angielskiej edycji „Larousse Gastronomique” z 2001 roku „chociaż opis nie jest od razu atrakcyjny, haggis ma doskonałą orzechową konsystencję i pyszny pikantny smak”.
Wikipedia
pisarz pisujący hagiografie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mężczyzna zajmujący się hagiografią, żywotami świętych i legendami o nich
Wiktionary
rzecz. hagiografia ż.
przym. hagiograficzny
przysł. hagiograficznie
Wiktionary
1. dział piśmiennictwa kościelnego zawierający żywoty świętych i legendy o nich;
2. w przenośni: pochlebne i bezkrytyczne opisanie czyjegoś życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. liter. dział piśmiennictwa religijnego obejmujący przekazy, podania i legendy dotyczących życia świętego;
(1.2) przen. bezkrytyczny i bardzo pochlebny opis wydarzenia lub osoby
Wiktionary
Hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) – dział piśmiennictwa religijnego zapoczątkowany w starożytności (za czasów pierwszych chrześcijan, prawdopodobnie w Rzymie), który obejmuje żywoty świętych, legendy z nimi związane oraz opisy cudów. Jest to także nauka pomocnicza w badaniach historycznych – wiedza o pismach hagiograficznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) hagiologia, żywotopisarstwo świętych
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hagiograf mos.
przym. hagiograficzny
przysł. hagiograficznie
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|ἅγιος. → święty + etymn|pol|-grafia. < etym|grec|γράφω. → piszę, rysuję
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hagiography
* asturyjski: (1.1) haxiografía ż.
* azerski: (1.1) agioqrafiya
* baskijski: (1.1) hagiografia
* białoruski: (1.1) агіяграфія ż.
* bułgarski: (1.1) агиография ż.
* chorwacki: (1.1) hagiografija ż.
* czeski: (1.1) hagiografie ż.
* esperanto: (1.1) hagiografio
* estoński: (1.1) hagiograafia
* fiński: (1.1) hagiografia
* francuski: (1.1) hagiographie ż.
* hiszpański: (1.1) hagiografía ż.
* ido: (1.1) hagiografio
* indonezyjski: (1.1) hagiografi
* kataloński: (1.1) hagiografia ż.
* macedoński: (1.1) хагиографија ż.
* niderlandzki: (1.1) hagiografie ż.
* niemiecki: (1.1) Hagiographie ż.
* portugalski: (1.1) hagiografia ż.
* rosyjski: (1.1) агиография ż.
* rumuński: (1.1) hagiografie
* serbski: (1.1) хагиографија ż.
* słoweński: (1.1) hagiografija ż.
* szwedzki: (1.1) hagiografi w.
* turecki: (1.1) hagiografi
* ukraiński: (1.1) агіографія ż.
* węgierski: (1.1) hagiográfia
* włoski: (1.1) agiografia ż.
źródła.
== hagiografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hagiografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. hagiograf mos.
przym. hagiograficzny
przysł. hagiograficznie
Wiktionary
(1.1) hagiologia, żywotopisarstwo świętych
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący hagiografii
Wiktionary
rzecz. hagiografia ż., hagiograf m.
przym. hagiograficzny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. typowy dla piśmiennictwa kościelnego o żywotach świętych
(1.2) przen. opisujący bardzo pozytywnie i bezkrytycznie jakąś postać
Wiktionary
rzecz. hagiograf m., hagiografia ż.
przysł. hagiograficznie
Wiktionary
(1.2) pochwalny, pochlebczy, pochlebny, służalczy
Wiktionary
teolog badający życie świętych chrześcijańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. liter. hagiografia, zbiór przekazów opisującego żywot świętego
(1.2) rel. naukowe badania nad żywotami świętych
Wiktionary
Hagiografia (gr. ἅγιος „święty”, γράφειν „pisać”) – dział piśmiennictwa religijnego zapoczątkowany w starożytności (za czasów pierwszych chrześcijan, prawdopodobnie w Rzymie), który obejmuje żywoty świętych, legendy z nimi związane oraz opisy cudów. Jest to także nauka pomocnicza w badaniach historycznych – wiedza o pismach hagiograficznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) hagiografia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|ἅγιος. → święty + etym|grec|λογία. → słowo, mowa, rozprawa, traktat
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|hagiografia.
* angielski: (1.1) hagiology
* francuski: (1.1) hagiologie ż.
* niderlandzki: (1.1) hagiologie ż.
* niemiecki: (1.1) Hagiologie ż.; (1.2) Hagiologie ż.
* portugalski: (1.1) hagiologia ż.
* rosyjski: (1.1) агиология ż.; (1.2) агиология ż.
* włoski: (1.1) agiologia ż.
źródła.
== hagiologia (język portugalski.) ==
wymowa. dzielenie|ha|gi|o|lo|gi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hagiologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) hagiografia
Wiktionary
pseudonim pochodzący od imienia lub nazwiska świętego
SJP.pl
Hagionim (stgr. ἅγιος hágios „święty” + ὄνυμα ónyma „nazwa”) – pseudonim utworzony od imienia lub nazwiska świętego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. kośc. element budowli sakralnej w formie wąskiego otworu pozwalającego na oglądanie ołtarza tak, by widzieć najważniejszą część liturgii – podniesienie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) otwór, okienko
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|άγιος|σκοπέω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hagioscope
* czeski: (1.1) hagioskop m.
* estoński: (1.1) hagioskoop
* francuski: (1.1) hagioscope m.
* niderlandzki: (1.1) hagioscoop m.
* niemiecki: (1.1) Hagioskop
* rosyjski: (1.1) агиоскоп m.
* szwedzki: (1.1) hagioskop
* włoski: (1.1) agioscopio m.
źródła.
== hagioskop (język czeski.) ==
thumb|hagioskop (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) archit. kośc. hagioskop
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) otwór, okienko
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|άγιος|σκοπέω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hagioscope
* czeski: (1.1) hagioskop m.
* estoński: (1.1) hagioskoop
* francuski: (1.1) hagioscope m.
* niderlandzki: (1.1) hagioscoop m.
* niemiecki: (1.1) Hagioskop
* rosyjski: (1.1) агиоскоп m.
* szwedzki: (1.1) hagioskop
* włoski: (1.1) agioscopio m.
źródła.
== hagioskop (język czeski.) ==
thumb|hagioskop (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) archit. kośc. hagioskop
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa własna miejsca lub obszaru utworzona od imienia lub nazwiska świętego;
Wiktionary
Hagiotoponim (z gr. hagios - święty, topos - miejsce, okolica i onymos - imię) – nazwa geograficzna pochodząca od imienia, nazwiska lub nazwy świętego, najczęściej spotykana w obecnych i byłych krajach katolickich. We Francji wiele miejscowości nosi nazwę związaną ze św. Marcinem z Tours - Saint-Martin lub złożoną, np. Saint-Martin-aux-Bois.
Przykłady hagiotoponimów: Rzeka Świętego Wawrzyńca, Góra Świętej Anny, San Francisco, São Paulo, San Giovanni Rotondo
Wikipedia
(1.1) Poza patrocinium kościoła i nazwą miejscowości w tej części aglomeracji zlokalizować można jeszcze kolejne elementy przestrzeni miejskiej, którym nadano hagiotoponimy męczennika.
Wiktionary
przym. hagiotoponimiczny
Wiktionary
[czytaj: han] dawniej: dubn (pierwiastek chemiczny); han
SJP.pl
Gminy i dzielnice w Niemczech:
Wikipedia
gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haikai, haiku, hokku
SJP.pl
język Indian Haida z rodziny językowej na-dene
SJP.pl
Haidowie (hai. Haida) – plemię Indian Ameryki Północnej. Wraz z plemionami Tlingit, Kwakiutl, Nootka i Chilkat tworzyli społeczeństwa potlaczowe, zamieszkiwali wybrzeże północno-zachodnie na pograniczu Stanów Zjednoczonych i Kanady.
W grupach tych przywódcą rodziny był mężczyzna (inaczej, niż np. u matrylinearnych Irokezów), określany jako nominalny przywódca danego obszaru na lądzie i na morzu. Typowym symbolem owych grup był słup totemiczny, usytuowany w centralnej części domu lub przed wejściem.
Wikipedia
dawniej: Hajdarabad;
1. miasto w Indiach;
2. miasto w Pakistanie
SJP.pl
Haier Group (chiń. upr. 海尔; chiń. trad. 海爾; pinyin Hǎi’ěr) – międzynarodowe przedsiębiorstwo produkujące elektronikę użytkową i AGD, z siedzibą w Qingdao, w prowincji Szantung w Chinach. Haier projektuje, rozwija, produkuje i sprzedaje swoje produkty, w tym klimatyzatory, telefony komórkowe, komputery, kuchenki mikrofalowe, pralki, lodówki i telewizory.
Wikipedia
miasto w północnym Izraelu; Hajfa
SJP.pl
Hajfa (hebr. חֵיפָה; arab. حيفا, Hayfā) – największe miasto północnego Izraela i stolica administracyjna Dystryktu Hajfa. Jest to trzecie co do wielkości miasto w kraju pod względem powierzchni (63,7 km²) i ludności (267 800 mieszkańców).
Wikipedia
stosunkowo luźna szata, noszona w północnej Afryce, którą owija się spiralnie wokół ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. arabska szata owijająca całe ciało
Wiktionary
Hajk nahapet (także Król Hajk, diucazun Hajk, orm. Հայկ) – mitologiczny heros, którego uważano za protoplastę narodu ormiańskiego. Mojżesz z Chorenu w swojej pracy „Historia Armenii” omawia legendę o tytule „Hajk i Bel”, gdzie opisuje go jako mocno zbudowanego herosa (diucazun) o potężnych ramionach. Mojżesz z Chorenu podaje, że Hajk jest synem Torgoma, wnukiem Gomera, prawnukiem Jafeta i praprawnukiem Noego.
Wikipedia
(1.1) Gwiazdy wprawdzie świeciły, ale światło ich docierało na dno wadi tak słabe, że trudno było haik odróżnić od rumowiska skalnego.
Wiktionary
gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haiku; hokku
SJP.pl
Haiku (jap. 俳句 haiku; nazywane też hokku, haikai) – japońska forma poetycka reprezentatywna dla okresu Edo (1603–1868).
Wikipedia
gatunek sylabicznej poezji japońskiej w formie trzywersowych strof o treści komicznej; haikai; hokku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. wywodzący się z Japonii gatunek poezji lirycznej o zwięzłej formie;
forma rzeczownika.
(2.1) D., Ms. i W. lp. od: haik
Wiktionary
Haiku (jap. 俳句 haiku; nazywane też hokku, haikai) – japońska forma poetycka reprezentatywna dla okresu Edo (1603–1868).
Wikipedia
(1.1) W wierszu haiku występują, na przykład, grupy słów określane jako słowa piwotalne, nagle zmieniające znaczenie wiersza i tok myśli.
Wiktionary
IPA: xaˈjiku, AS: χai ̯iku
Wiktionary
Haim (wymawiane /haɪ-em/ – rym do „i am”) – pochodzący z Los Angeles zespół muzyczny, którego brzmienie najczęściej porównywane jest z Fleetwood Mac. Członkiniami zespołu są trzy siostry: Este Haim (ur. 1986 – gitara klasyczna, gitara basowa), Danielle Haim (ur. 1989 – gitara klasyczna, bębny) i Alana Haim (ur. 1991 – gitara klasyczna, perkusja, keyboard).
Wikipedia
[czytaj: hajnan] Hajnan;
1. chińska wyspa na Morzu Południowochińskim;
2. chińska prowincja
SJP.pl
Hajnan (wymowa; chiń. 海南; pinyin Hǎinán) – wyspa chińska na Morzu Południowochińskim. Od 1988 prowincja chińska (Hainan Sheng) ze stolicą w mieście Haikou, w skład której wchodzi ok. 200 wysp i wysepek. Powierzchnia prowincji wynosi 34,3 tys. km², a populacja ok. 10 mln mieszkańców (2020). Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej.
Wikipedia
1. obywatel Haiti
2. mieszkaniec Haiti (wyspy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Haiti
Wiktionary
IPA: ˌxajiˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: χai ̯itãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Haiti n.
:: fż. Haitanka ż.
przym. haitański
Wiktionary
1. obywatelka Haiti
2. mieszkanka Haiti (wyspy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Haiti
Wiktionary
IPA: ˌxajiˈtãŋka, AS: χai ̯itãŋka
Wiktionary
rzecz. Haiti n.
:: fm. Haitańczyk mos.
przym. haitański
Wiktionary
przymiotnik od: Haiti
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Haiti
(1.2) odnoszący się do wyspy Haiti
Wiktionary
(1.1) Wykład inauguracyjny poświęcam voodoo haitańskiemu, żeby mocno rąbnąć na samym początku – zapowiedział przy aplauzie widowni.
Wiktionary
IPA: ˌxajiˈtãj̃sʲci, AS: χai ̯itãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Haiti n., Haitańczyk mos., Haitanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem haitańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem haitańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku haitańskim
Wiktionary
IPA: ˌxajiˈtãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: χai ̯itãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. wyspa w Ameryce Środkowej; Santo Domingo;
2. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Port-au-Prince; Republika Haiti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej w archipelagu Antyli;
(1.2) geogr. wyspa w archipelagu Antyli;
Wiktionary
Haiti, Republika Haiti (fr. Haïti, République d’Haïti; hait. Ayiti, Repiblik Ayiti) – państwo w Ameryce Środkowej, na Karaibach, zajmujące zachodnią część wyspy Haiti, w archipelagu Wielkich Antyli, którą dzieli z Dominikaną. Na zachodzie i południu otoczone jest przez Morze Karaibskie, a na północy przez Ocean Atlantycki. Powierzchnia kraju wynosi 27 750 km², a liczba ludności – 11 198 240 (2021). Stolicą i największym miastem jest Port-au-Prince.
Wikipedia
(1.1) Haiti leży na wyspie.
Wiktionary
IPA: xaˈjitʲi, AS: χai ̯itʹi
Wiktionary
rzecz. Haitańczyk mos., Haitanka ż.
przym. haitański
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Haiti
(1.2) hist. Hispaniola
Wiktionary
środowiskowo: stan odurzenia narkotykowego; odlot; zwykle w wyrażeniu: być na haju - być w stanie upojenia narkotykowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang narkotykowy, pot. stan odurzenia narkotykowego
przysłówek miejsca
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obrażał ludzi, gdy był na haju, a następnego dnia niczego nie pamiętał.
Wiktionary
IPA: xaj, AS: χai ̯
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|hań, hanej.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. awantura, kłótnia
Wiktionary
(1.1) U nos we chałpie je wielko haja. → U nas w domu jest wielka awantura.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|larmo.
Wiktionary
jap. orkiestra japońska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz
Wiktionary
potocznie o pieniądzach, gotówce; hajs, mamona, kasa, zielone, sałata
SJP.pl
1. palić ogień w piecu;
2. hajcować się - intensywnie palić się
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. palić w piecu, grzać
Wiktionary
IPA: xajˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: χai ̯covać
Wiktionary
czas. nahajcować
rzecz. hajcowanie n., zhajcowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hajcować.
Wiktionary
czas. hajcować ndk.
rzecz. zhajcowanie n.
Wiktionary
okrzyk ponaglający: dalej, naprzód, jazda
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) naprzód, dalej
(1.2) lwów. wynocha! won!
Wiktionary
Nazwy geograficzne:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Hajda na koń!
Wiktionary
IPA: ˈxajda, AS: χai ̯da
Wiktionary
gwarowo: huśtać, kołysać
SJP.pl
1. ruch wyzwoleńczy chłopów ukraińskich na prawobrzeżnej Ukrainie w XVIII wieku
2. hajdamacy
SJP.pl
dotyczący hajdamaków
SJP.pl
Wikipedia
chłop ukraiński walczący w powstaniu antypolskim, XVIII w.; hajdamaka
SJP.pl
Wikipedia
chłop ukraiński walczący w powstaniu antypolskim, XVIII w.; hajdamak
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hulać na zabawie, bawić się
Wiktionary
(1.1) hałdamaszować
Wiktionary
1. dawne państwo muzułmańskie ze stolicą o tej samej nazwie;
2. miasto w Indiach (dawna stolica państwa muzułmańskiego o tej samej nazwie);
3. miasto w Pakistanie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Hajdarabad (1. dawne państwo muzułmańskie ze stolicą o tej samej nazwie;
2. miasto w Indiach;
3. miasto w Pakistanie); haidarabadzki (dawniej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hajdarabadem, dotyczący Hajdarabadu
Wiktionary
rzecz. Hajdarabad mrz., hajdarabadczyk mos., hajdarabadka ż.
Wiktionary
gwarowo: huśtać, kołysać
SJP.pl
1. bufiaste, szerokie spodnie; szarawary;
2. potocznie: spodnie obszerne, niezgrabne
SJP.pl
Szarawary (ukr. шаровари, z węg. salavári, tur. şalvar od pers. szalwār 'spodnie') – szerokie, długie, bufiaste spodnie noszone na Wschodzie i w Polsce XVI–XVIII w.; inaczej hajdawery.
Wikipedia
odmiana zeolitu pochodząca z Baltimore
SJP.pl
zdrobnienie od: hajduk
SJP.pl
Wikipedia
1. w dawnym wojsku polskim: lekkozbrojny żołnierz piechoty;
2. partyzant węgierski lub bałkański walczący przeciw okupacji tureckiej w XVI-XIX w.;
3. w dawnej Polsce: służący na dworze magnackim ubrany w strój wzorowany na węgierskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz piechoty węgierskiej zorganizowanej w Polsce przez króla Stefana Batorego; oddziały hajduków stanowiły gwardię przyboczną władców Polski i hetmanów.
(1.2) hist. powstaniec słowiański albo węgierski występujący przeciwko panowaniu tureckiemu
(1.3) hist. na dworach magnackich: służący, lokaj w stroju węgierskim
(1.4) daw. rozbójnik, rabuś, opryszek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. nazwa kilku gatunków ryb m.in. nazwa systematyczna|Sargocentron hastatum|ref=nie.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) choreogr. taniec węgierski;
Wiktionary
Z węgierskiego, w l.mn. hajdúk – rabusie:
Wikipedia
(1.4) W Karpatach Wschodnich zbójnicy nazywani byli opryszkami, zaś na terenach południowokarpackich i bałkańskich Imperium Osmańskiego hajdukami.
Wiktionary
rzecz. hajductwo n.
:: zdrobn. hajduczek m.
przym. hajduczy, hajducki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. precz
Wiktionary
1. dawniej: górnik, kopacz; hawiarz, hawierz, hawerz;
2. w gwarze śląskiej: górnik strzałowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górnik strzałowy
Wiktionary
miasto w północnym Izraelu; Haifa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe na północy Izraela;
Wiktionary
Hajfa (hebr. חֵיפָה; arab. حيفا, Hayfā) – największe miasto północnego Izraela i stolica administracyjna Dystryktu Hajfa. Jest to trzecie co do wielkości miasto w kraju pod względem powierzchni (63,7 km²) i ludności (267 800 mieszkańców).
Wikipedia
(1.1) Ze szczytu podziwialiśmy widok Hajfy.
(1.1) Statek przypłynął do portu w Hajfie.
Wiktionary
rzecz. hajfańczyk mos., hajfanka ż.
przym. hajfański
Wiktionary
mieszkaniec Hajfy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hajfy; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Hajfa ż.
:: fż. hajfanka ż.
przym. hajfański
Wiktionary
mieszkanka Hajfy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hajfy; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Hajfa ż.
:: fm. hajfańczyk mos.
przym. hajfański
Wiktionary
→ Hajfa; hajfski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hajfą, dotyczący Hajfy
Wiktionary
rzecz. hajfańczyk mos., Hajfa ż., hajfanka ż.
Wiktionary
miasto w Wietnamie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej części Wietnamu, w delcie Rzeki Czerwonej, nad Zatoką Tonkińską;
Wiktionary
Wikipedia
przym. hajfoński
Wiktionary
przymiotnik od: Hajfong
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hajfongiem, dotyczący Hajfongu
Wiktionary
rzecz. Hajfong mrz.
Wiktionary
potocznie: unosić rękę w geście faszystowskiego pozdrowienia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. wykonywać nazistowskie pozdrowienie wyciągniętą ręką, tzw. rzymski salut
Wiktionary
(1.1) Hajlował w ONR, teraz został p.o. dyrektora w IPN.
Wiktionary
rzecz. hajlowanie n.
Wiktionary
w mitologii nordyckiej: bóg strzegący Tęczowego Mostu będącego wejściem do Asgardu
SJP.pl
Hajmdal (od staroislandzkiego Heimdall = „Początek Wszystkiego” lub Heim Dall = „Drzewo Świata”), Rig – w mitologii nordyckiej bóg strzegący Tęczowego Mostu zwanego Bifrost, będącego wejściem do Asgardu. Był synem dziewięciu Dziewic – Fal, córek boga morza Agira. Mógł widzieć na bardzo duże odległości, a jego ucho było tak wrażliwe, że słyszał, jak rośnie trawa i wełna na owcach. W dzień ragnarök Hajmdal zadmie w wielki róg Gjallarhorn, a w bitwie, która potem nastąpi, zabije Lokiego i sam zginie z jego ręki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. mitgr. łańcuch górski na północy Tracji, według mitu o tyfonomachii, zabarwiony czerwono krwią broczącego Tyfona, współcześnie identyfikowany ze Starą Płaniną
Wiktionary
rzecz. hematyt m.
temsłow. hemo-
Wiktionary
(1.1) Stara Płanina
Wiktionary
Hainan;
1. chińska wyspa na Morzu Południowochińskim;
2. chińska prowincja
SJP.pl
Hajnan (wymowa; chiń. 海南; pinyin Hǎinán) – wyspa chińska na Morzu Południowochińskim. Od 1988 prowincja chińska (Hainan Sheng) ze stolicą w mieście Haikou, w skład której wchodzi ok. 200 wysp i wysepek. Powierzchnia prowincji wynosi 34,3 tys. km², a populacja ok. 10 mln mieszkańców (2020). Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej.
Wikipedia
→ Hajnan (wyspa chińska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hajnanem, dotyczący Hajnanu
Wiktionary
rzecz. Hajnan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Henryk, Heniek
Wiktionary
mieszkaniec Hajnówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hajnówki
Wiktionary
rzecz. Hajnówka ż.
:: fż. hajnówczanka ż.
przym. hajnowski
Wiktionary
mieszkanka Hajnówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hajnówki
Wiktionary
rzecz. Hajnówka ż.
:: fm. hajnówczanin m.
przym. hajnowski
Wiktionary
mieszkaniec Hajnówki
SJP.pl
mieszkanka Hajnówki
SJP.pl
miasto powiatowe w województwie podlaskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie podlaskim;
Wiktionary
Hajnówka (biał. Гайнаўка, Hajnaŭka) – miasto w Polsce w województwie podlaskim, siedziba władz powiatu hajnowskiego. W 2007 roku w mieście wprowadzono język białoruski jako język pomocniczy.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. Hajnówka liczyła 18 836 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Uczniowie zwiedzą Białowieżę i Hajnówkę.
Wiktionary
IPA: xajˈnufka, AS: χai ̯nufka
Wiktionary
rzecz. hajnówczanin m., hajnówczanka ż.
przym. hajnowski
Wiktionary
przymiotnik od: Hajnówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hajnówki
Wiktionary
IPA: xajˈnɔfsʲci, AS: χai ̯nofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Hajnówka ż., hajnówczanin m., hajnówczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) slang. szum, gwar medialny wokół czegoś, aura sprawiająca, że staje się czymś pożądanym
(1.2) slang. ekscytacja czymś, na przykład nowym produktem lub nadchodzącym wydarzeniem
Wiktionary
(1.1) Hajp napędza fejm, który ciągnie trend.
(1.2) Mam już trochę hajpa na nowego Windowsa, chciałbym go wypróbować, może nawet od jutra.
Wiktionary
czas. hajpować ndk.
Wiktionary
(1.1) hype
Wiktionary
potocznie:
1. wychwalać, promować z ekscytacją;
2. hajpować się - ekscytować się
SJP.pl
potocznie o pieniądzach, gotówce; hajc, mamona, kasa, zielone, sałata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. pieniądze
Wiktionary
(1.1) Adam chciał szybko hajs na nowe buty, więc mu go oddałem.
Wiktionary
IPA: xajs, AS: χai ̯s
Wiktionary
(1.1) forsa, slang. kabona, kasa, kasiora, kasiorka, sałata, szmal
Wiktionary
potocznie o pieniądzach, gotówce; hajs, mamona, kasa, zielone, sałata
SJP.pl
gatunek bociana, żyjący z dala od ludzkich osiedli; bocian czarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. ornit. zob. bocian czarny.
Wiktionary
Bocian czarny, gwarowo: hajstra (Ciconia nigra) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianowatych. Szeroko rozprzestrzeniony, choć nieczęsty. Lęgnie się na rozproszonych obszarach w Europie (przede wszystkim w Hiszpanii oraz centralnych i wschodnich częściach kontynentu) i Azji, na wschód po Ocean Spokojny. Bociany czarne podejmują długodystansowe migracje. Zimowiska populacji europejskiej ulokowane są w tropikalnych rejonach Afryki Subsaharyjskiej, zaś populacji azjatyckiej na subkontynencie indyjskim. Podczas wędrówek z Europy do Afryki bociany omijają Morze Śródziemne i obierają trasę wiodącą przez kraje Lewantu (na wschodzie) lub Cieśninę Gibraltarską (na zachodzie). Izolowana osiadła populacja zamieszkuje Afrykę Południową. Po raz pierwszy bociana czarnego opisał Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae. Przeciętna długość ciała tego ptaka wynosi 95–100 cm, rozpiętość skrzydeł natomiast 145–155 cm. Upierzenie w większości czarne z białym spodem ciała, wyróżniają się czerwone nogi i długi, ostro zakończony czerwony dziób.
Wikipedia
(1.1) Nie fotografuję hajster ani dropi.
Wiktionary
IPA: ˈxajstra, AS: χai ̯stra
Wiktionary
hajtać się - potocznie: brać ślub; chajtać się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) reg-pl|Poznań. przest. ucinać, kaleczyć, gryźć
czasownik zwrotny hajtać się
(2.1) reg-pl|Poznań. żenić się, wychodzić za mąż
(2.2) reg-pl|Poznań. przest. kaleczyć się
Wiktionary
(1.1) Hajtnij mi ze dwie sznytki.
(1.1) Pies mnie hajtnął.
(2.1) Kiedy Gustaw hajtał się w zeszłą sobotę, to lało jak z cebra.
(2.2) Uważaj, bo się hajtniesz w rękę.
Wiktionary
czas. hajtolić
:: (1-2) dk. hajtnąć
:: (2.1) dk. ohajtać
rzecz. hajtok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hajtać.
Wiktionary
IPA: xajˈtãɲɛ, AS: χai ̯tãńe
Wiktionary
czas. hajtać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przestarzały lub dziwaczny but
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) dokuczliwie o osobie wysokiej
Wiktionary
(1.1) Ciągle jeszcze chodzisz w tych starych hajtałerach.
Wiktionary
IPA: xajˈtawɛr, AS: χai ̯tau̯er
Wiktionary
(1.1) trep, but
Wiktionary
hajtnąć się - potocznie: wziąć ślub; chajtnąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. hajtać)
(1.1) dokonany od|hajtać.
czasownik zwrotny dokonany hajtnąć się (ndk. hajtać się)
(2.1) dokonany od|hajtać się.
Wiktionary
(1.1) Siadamy w jednej z bocznych salek. – Ja już z tym skończyłem – zaznacza na samym początku rozmowy. – Jestem legalny, pracuję. Ale to dopiero odkąd się hajtnąłem – przyznaje. – Teraz mam żonę, dziecko, to nie mogę.
Wiktionary
IPA: ˈxajtnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χai ̯tnõńć
Wiktionary
rzecz. hajtnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hajtnąć.
Wiktionary
IPA: xajtʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χai ̯tʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. hajtnąć
Wiktionary
potocznie: taki, który wziął ślub; chajtnięty, ochajtnięty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. kozik, nóż
Wiktionary
czas. hajtolić, hajtać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz
Wiktionary
okrzyk wyrażający zachętę, pobudzający do czynu
SJP.pl
1. pręt zagięty na końcu, służący do zaczepiania o coś, wieszania czegoś itp.;
2. cios bokserski zadawany od dołu ręką zgiętą w łokciu;
3. potocznie: kompromitująca, nieznana szerzej informacja, którą można wykorzystać przeciw danej osobie;
4. górny kieł jelenia byka;
5. poroże kozicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd ułatwiający ciągnięcie lin lub obręczy, zawieszenie czegoś itp.
(1.2) kształt takiego przyrządu, półokrąg
(1.3) sport. zagranie wykonane przez ruszenie ręką po łuku
(1.4) informacja zbierana w celu skompromitowania kogoś
(1.5) gw-pl|Bukowina. bosak
(1.6) gw-pl|Bukowina. motyka
(1.7) gw-pl|Bukowina. okucie dyszla
Wiktionary
Hak – urządzenie w postaci zakrzywionego pręta metalowego lub innego sztywnego materiału, służące do zaczepiania, trzymania lub zawieszania na nim różnych przedmiotów czy ładunków. Stanowi m.in. wyposażenie urządzeń dźwignicowych jako element zblocza lub zawiesia.
Wikipedia
(1.1) Kiedy wszedłem do domu, powiesiłem płaszcz na haku.
(1.3) Bokser uderzył hakiem.
(1.3) Koszykarz rzucił hakiem, ale nie trafił.
Wiktionary
IPA: xak, AS: χak
Wiktionary
rzecz. hakowy m., haczenie n., zahaczenie n., wyhaczanie n., wyhaczenie n., hakownica ż.
:: zdrobn. haczyk m., haczek m.
czas. haczyć ndk., zahaczyć dk., wyhaczać ndk., wyhaczyć dk.
przym. hakowaty, haczykowaty, hakowy
przysł. hakowato
Wiktionary
(1.1) zaczep
(1.2) półokrąg
(1.4) kompromat
Wiktionary
1. pręt zagięty na końcu, służący do zaczepiania o coś, wieszania czegoś itp.;
2. cios bokserski zadawany od dołu ręką zgiętą w łokciu;
3. potocznie: kompromitująca, nieznana szerzej informacja, którą można wykorzystać przeciw danej osobie;
4. górny kieł jelenia byka;
5. poroże kozicy
SJP.pl
Haka – zbiorcza nazwa rytualnych, tradycyjnych prezentacji taneczno-wokalnych, wykonywanych w rejonie Oceanu Spokojnego, szczególnie na Nowej Zelandii przez Maorysów.
Zasadniczo u Polinezyjczyków haka rozumiana jest jako każdy taniec, jednak w kulturze europejskiej jako hakę identyfikuje się jeden z jej rodzajów – peruperu, czyli hakę „wojenną”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hakać.
Wiktionary
czas. hakać ndk.
rzecz. haczka ż.
przysł. hakowato
Wiktionary
niemiecka organizacja nacjonalistyczna działająca w latach 1894-1934; Hakata, HKT
SJP.pl
Hakata (właśc. Niemiecki Związek Marchii Wschodniej – niem. Deutscher Ostmarkenverein) – niemiecka nacjonalistyczna organizacja działająca w latach 1894–1934 na terenie ówczesnych wschodnich prowincji Niemiec.
Wikipedia
środowiskowo: spotkanie, na którym grupa ludzi programuje przez dłuższy czas; hackathon
SJP.pl
członek hakaty
SJP.pl
posiadający poglądy właściwe hakacie, głoszący idee zwalczania polskości i Polaków na gruncie niemieckiego nacjonalizmu
SJP.pl
idee i metody działania członków i zwolenników hakaty; antypolonizm na gruncie niemieckiego nacjonalizmu
SJP.pl
[czytaj: hakenkrojc] godło hitlerowskiej organizacji politycznej NSDAP; swastyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. swastyka
Wiktionary
Swastyka (dewanagari स्वस्तिक, transliteracja svastika, transkrypcja swastika, 卐 lub 卍) – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o ramionach zagiętych pod kątem prostym. Nazwa svastika pochodzi z sanskrytu i oznacza „przynoszący szczęście” (svasti „powodzenie, pomyślność”, od su „dobry” i asti „jest”, -ka sufiks rzeczownikowy).
Wikipedia
(1.1) […] wybili szyby w pałacu jego rodziców tylko dlatego, że w czasie święta narodowego wywiesili flagę landu, a nie chorągiew z hakenkreuzem.
Wiktionary
hacker;
1. osoba szukająca dziur bezpieczeństwa w oprogramowaniu komputerowym;
2. osoba o bardzo dużych umiejętnościach informatycznych, identyfikująca się ze społecznością hakerską;
3. włamywacz sieciowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zajmująca się łamaniem zabezpieczeń komputerowych lub włamaniami na inne komputery;
(1.2) środ. inform. osoba o bardzo dużych, praktycznych umiejętnościach informatycznych (lub elektronicznych), która identyfikuje się ze społecznością hakerską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ostatnio pewien haker włamał mi się do komputera.
(1.2) Nasz informatyk to prawdziwy haker. Potrafi wszystko naprawić.
Wiktionary
IPA: ˈxakɛr, AS: χaker
Wiktionary
rzecz. hakerstwo n., haking m.
:: fż. hakerka ż.
czas. hakować ndk.
przym. hakerski, zhakowany
Wiktionary
(1.1) włamywacz komputerowy, kraker
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący hakerów i/lub hakerstwa
Wiktionary
rzecz. hakerstwo n., haker m., hakowanie n.
czas. hakować ndk.
Wiktionary
bezprawne uzyskiwanie dostępu do sieci i systemów komputerowych różnych instytucji, w celu zakłócenia ich działania lub popełnienia oszustwa; hackerstwo
SJP.pl
łow.
1. górne kły jelenia byka, rzadziej łani, będące trofeum przechowywanym przez myśliwych; pniaki;
2. poroże kozicy
SJP.pl
Haki – wieś w Estonii, w prowincji Võru, w gminie Rõuge.
Wikipedia
szukanie i wykorzystywanie słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; włamywanie się do zabezpieczonych zasobów; hacking
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
Hakodziób amerykański, hakodziób (Chondrohierax uncinatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
pustelnik hakodzioby - gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych
SJP.pl
hakonechloa smukła - gatunek japońskiej trawy; hakone długolistna, trawa bambusowa
SJP.pl
hakorośl rozesłana - afrykańska roślina o leczniczym korzeniu; czarci pazur
SJP.pl
1. szukać i wykorzystywać słabości w zabezpieczeniach systemów informatycznych, programów komputerowych, sieci komputerowych; hackować;
2. w hokeju: faulować przez podstawianie kija;
3. usuwać korzeniące się rośliny;
4. dawniej: radlić zoraną już ziemię w celu większego jej spulchnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hakować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niehakowanie n., haczka ż.
czas. hakować ndk.
przysł. hakowato
przym. hakerski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przypominając kształtem hak
Wiktionary
(1.1) Papużki mają hakowato zakończone dzioby.
Wiktionary
rzecz. hakowy mos., hak m., haczka ż., haczyk m., hakownica ż., hakanie n., hakowanie n.
czas. hakać ndk., hakować ndk.
przym. haczykowaty, hakowaty, hakowy
przysł. haczykowato
Wiktionary
mający kształt haka, zakrzywiony jak hak
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zakrzywiony, zgięty na kształt haka, przypominający hak
Wiktionary
rzecz. hak mrz., haczyk mrz., haczka ż.
czas. haczyć ndk., zahaczyć dk.
przym. haczykowaty
przysł. hakowato
Wiktionary
długa strzelba z hakiem służącym do podpierania jej przy strzale
SJP.pl
Hakownica (niem. Hakenbüchse) – jeden z najstarszych typów ręcznej broni palnej. Rodzaj ciężkiej rusznicy używanej do obrony miast i zamków, przez co zaliczana jest niekiedy do najlżejszej kategorii średniowiecznej i renesansowej artylerii. Używana od XIV do XVI w.
Wikipedia
związany z hakiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hakiem (zakrzywionym prętem używanym do zawieszania lub zaczepiania)
(1.2) pot. związany z hakiem (informacją zbieraną w celu skompromitowania kogoś)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba obsługująca zaczepy urządzeń dźwigowych, odpowiedzialna za zaczepianie i odczepianie ładunku oraz sterowanie nim
Wiktionary
(1.1) Po prostej początkowo wspinaczce hakowej, czyli wbijaniu kolejnych haków w szczeliny, przekładaniu ławeczek, stawaniu na nich i wbijaniu wyżej następnego haka, zrobiło się trudniej.
(1.2) Jestem przekonany, że działa jakaś grupa hakowa, która szykuje nowe polityczne rozdanie.
(2.1) W 70 przypadkach stwierdzono, że sygnalista i hakowy nie posiadali orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku.
Wiktionary
rzecz. hak m., haczka ż.
przysł. hakowato
Wiktionary
potocznie: haker działający z pobudek społecznych, dla pożytku publicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wynajdująca słabe punkty w systemach komputerowych, aby poinformować o nich właścicielafakt.
Wiktionary
rzecz. haktywizm
Wiktionary
potocznie: hakerka działająca z pobudek społecznych, dla pożytku publicznego
SJP.pl
potocznie: działalność hakerska dla pożytku publicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. polit. atakowanie systemów komputerowych lub sieci z pobudek politycznych;
Wiktionary
Haktywizm (w ang. hacktivism to połączenie słów hacking i activism) – użycie komputerów i sieci do promowania celów społecznych i politycznych, zwłaszcza wolności słowa, praw człowieka i dostępu do informacji.
Działania są podejmowane z założeniem, że właściwe użycie nowych technologii może przynieść takie same, jeśli nie lepsze skutki jak konwencjonalne protesty, aktywizm polityczny i społeczny czy obywatelskie nieposłuszeństwo.
Wikipedia
rzecz. haktywista
Wiktionary
1. duże, przestronne pomieszczenie lub budynek
2. górskie pastwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. bardzo duże pomieszczenie o rozległej powierzchni;
(1.2) budynek, w którym jest hala (1.1)
(1.3) pot. ogół osób zgromadzonych w hali (1.1) w celu obejrzenia jakiegoś widowiska, zwykle sportowego
(1.4) archit. kościół halowy, budowla z nawami o tej samej lub podobnej wysokości
(1.5) geogr. roln. górska łąka, zwykle używana jako pastwisko dla owiec;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W zeszłym tygodniu obok mego domu zaczęto budowę hali sportowej.
Wiktionary
IPA: ˈxala, AS: χala
Wiktionary
przym. halowy, halny
rzecz. halniak mrz., halny mrz.
Wiktionary
(1.1) sala
(1.3) publiczność
Wiktionary
miasto w Syrii; Aleppo
SJP.pl
Aleppo (arab. حلب Ḥalab, tur. Halep) – miasto w północno-zachodniej Syrii, około 50 km na południe od granicy z Turcją, położone w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego w półpustynnej okolicy o ostrym klimacie. Siedziba władz muhafazy Halab. Największe miasto Syrii – 1,4 mln mieszkańców (1990), 1,7 mln mieszkańców (1999), 2,1 mln mieszkańców (dane oficjalne z 2004 roku). Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu – od co najmniej 1800 p.n.e. Zamieszkane głównie przez Arabów, dość liczni są Turcy i Ormianie, oprócz nich mieszkają w Aleppo Grecy, Kurdowie i Żydzi. Ośrodek przemysłu włókienniczego, przemysłu spożywczego oraz tkactwa dywanów. Jedno z większych centrów handlowych Bliskiego Wschodu. Węzeł komunikacyjny – skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych, międzynarodowy port lotniczy, przez miasto przebiega rurociąg z Himsu do Latakii. Ośrodek nauki i kultury – uniwersytet, muzułmańska szkoła teologiczna, szkoła muzyczna.
Wikipedia
broń drzewcowa złożona z siekiery, grota i haka, o długości 2,5 m; używana przez piechotę w XIV i XV wieku, straż miejską i pałacową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. średniowieczna broń piechoty przypominająca topór o długim drzewcu;
Wiktionary
Halabarda – dwuręczna broń drzewcowa, która zdobyła popularność między wiekiem XIV a wiekiem XV. Typowa halabarda mierzy od 1,5 m do 1,8 m i składa się z drzewca z głownią łączącą w sobie elementy trzech broni: topora z jednej strony, haka z drugiej i włóczni pośrodku (w postaci długiego grotu). Dzięki temu była uniwersalna, mogąc służyć zarówno do cięcia jak i kłucia. Hak był szczególnie użyteczny przeciw kawalerzystom, pozwalając halabardnikowi ściągnąć jeźdźca z wierzchowca. Od XVI w. używana przez straż pałacową i miejską. Dzięki swej prostej budowie, wysokiej skuteczności i niskiemu kosztowi produkcji była bardzo popularna i szeroko dostępna. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała halabardnikom dużą przewagę.
Wikipedia
(1.1) Dzięki halabardzie piechur mógł zrzucić jeźdźca z konia.
Wiktionary
IPA: ˌxalaˈbarda, AS: χalabarda
Wiktionary
rzecz. halabardnik m., halabardzista m.
przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z halabardnikiem, halabardnikami, dotyczący halabardników
Wiktionary
rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.
przym. halabardowy, halabardny
Wiktionary
rycerz noszący halabardę; strażnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. pieszy żołnierz, względnie strażnik albo gwardzista, uzbrojony w halabardę
Wiktionary
rzecz. halabarda ż., halabardzista mos.
przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny
Wiktionary
(1.1) halabardzista
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. wojsk. związany z halabardą, dotyczący halabardy albo uzbrojony w halabardę
Wiktionary
rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.
przym. halabardniczy, halabardowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z halabardą, dotyczący halabardy
(1.2) przypominający halabardy albo mający cechy halabardy
Wiktionary
rzecz. halabarda ż., halabardnik mos., halabardzista mos.
przym. halabardniczy, halabardny
Wiktionary
żołnierz lub strażnik, którego bronią jest halabarda; halabardnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. pieszy żołnierz, względnie strażnik albo gwardzista, uzbrojony w halabardę
Wiktionary
rzecz. halabarda ż., halabardnik mos.
przym. halabardniczy, halabardowy, halabardny
Wiktionary
(1.1) halabardnik
Wiktionary
przymiotnik od: Halab (miasto w północno-zachodniej Syrii)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pohalać)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głaskać
Wiktionary
całość przepisów prawnych i rytualnych Talmudu; Halacha
SJP.pl
Halacha (hebr. הלכה „droga, zachowanie”) – w judaizmie autentyczna i autorytatywna wykładnia Prawa Mojżeszowego (Tory), ukazująca jak stosować Prawo do konkretnych sytuacji życiowych. Tą nazwą określa się cały zbiór przykazań religijnych stanowiący jedną z trzech głównych gałęzi żydowskiej ustnej tradycji – dawniej używano do niego liczby mnogiej halachot – bądź poszczególną wybraną interpretację lub opinię któregoś z rabinów, uznaną za obowiązującą dla danej praktyki. W Talmudzie można spotkać wyrażenie, że halachą jest opinia rabina N., co znaczy, że opinia tego rabina na dany temat jest rozstrzygająca. Halacha jest formą midraszu. Podstawowym zbiorem halachicznych rozstrzygnięć prawnych jest Miszna, istniejąca w formie pisanej od II w. n.e. Znajdujemy je także w Tosefcie – w części zawierającej midrasze halachiczne – oraz w Talmudzie.
Wikipedia
w islamie: sfera rzeczy i czynów dozwolonych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. zgodny z nakazami szariatu (prawa islamskiego)
Wiktionary
Halal lub halaal (arab. حلال, to, co nakazane) – w islamie określenie wszystkiego, co jest dozwolone w świetle szariatu. Przeciwieństwo haram – czynów zabronionych. Słowo to jest zazwyczaj znane jako nazwa muzułmańskiej diety.
Wikipedia
IPA: ˈxalal, AS: χalal
Wiktionary
przym. halalny, halalowy
Wiktionary
(1.1) halaal
Wiktionary
setna część riala saudyjskiego
SJP.pl
Halala − jednostka monetarna Arabii Saudyjskiej. 100 halali = 1 rial saudyjski (Podział identyczny jak polskie złote)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja, w której ramiona leżą na podłodze, tułów zostaje uniesiony do pozycji pionowej, a nogi przerzucone za głowę
Wiktionary
(1.1) pozycja pługu, pług
Wiktionary
bezdrzewne miejsce w lesie; również: mokradło
SJP.pl
Halawa – census-designated place (CDP) na wyspie Oʻahu, w hrabstwie Honolulu, na Hawajach, w Stanach Zjednoczonych. Według szacunków United States Census Bureau w roku 2010 CDP miało 13 891 mieszkańców, którzy tworzyli 4 142 gospodarstw domowych i 3 276 rodzin.
Wikipedia
zdrobnienie od: halawa
SJP.pl
1. kufel do piwa o pojemności kwarty lub litra;
2. potocznie: butelka wódki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kufel o pojemności pół kwarty lub pół litra
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. półlitrówka
(1.3) gw-pl|Kresy. szklanka, kufel
(1.4) gw-pl|Kresy. przest. kufel o pojemności pół litra
Wiktionary
Halba (arab. حلبا) – miasto w Libanie, w muhafazie Dystrykt Północny, centrum administracyjne dystryktu Kada Akkar, 112 km na północny wschód od Bejrutu, w pobliżu granicy z Syrią. Miasto zamieszkiwane jest głównie przez sunnitów oraz w mniejszości przez prawosławnych i maronitów. W mieście znajduje się cytadela, której początki sięgają okresu rzymskiego.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: halba;
2. przestarzale: pół papierosa;
3. mała butelka wódki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Syrii
SJP.pl
Aleppo (arab. حلب Ḥalab, tur. Halep) – miasto w północno-zachodniej Syrii, około 50 km na południe od granicy z Turcją, położone w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego w półpustynnej okolicy o ostrym klimacie. Siedziba władz muhafazy Halab. Największe miasto Syrii – 1,4 mln mieszkańców (1990), 1,7 mln mieszkańców (1999), 2,1 mln mieszkańców (dane oficjalne z 2004 roku). Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu – od co najmniej 1800 p.n.e. Zamieszkane głównie przez Arabów, dość liczni są Turcy i Ormianie, oprócz nich mieszkają w Aleppo Grecy, Kurdowie i Żydzi. Ośrodek przemysłu włókienniczego, przemysłu spożywczego oraz tkactwa dywanów. Jedno z większych centrów handlowych Bliskiego Wschodu. Węzeł komunikacyjny – skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych, międzynarodowy port lotniczy, przez miasto przebiega rurociąg z Himsu do Latakii. Ośrodek nauki i kultury – uniwersytet, muzułmańska szkoła teologiczna, szkoła muzyczna.
Wikipedia
zdrobnienie od: halka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: halka
Wiktionary
IPA: xaˈlɛt͡ʃka, AS: χalečka
Wiktionary
rzecz. halka ż.
Wiktionary
dzielnica Rudy Śląskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa dzielnicy Rudy Śląskiej;
Wiktionary
Halemba (śl. Halymba) – dzielnica Rudy Śląskiej, do 1951 roku siedziba gminy Halemba. Według danych z 2006 roku Halembę zamieszkiwało 26 080 osób.
Wikipedia
(1.1) Ciotka Zdziśka mieszka na Halembie.
Wiktionary
rzecz. halembianin mos., halembianka ż.
przym. halembski, podhalembski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Halymba.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Halemby
Wiktionary
(1.1) Miasto zafundowało halembianom nowe trzepaki.
Wiktionary
rzecz. Halemba ż.
:: fż. halembianka ż.
przym. halembski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Halemby
Wiktionary
(1.1) Miasto zafundowało halembiankom nową poradnię.
Wiktionary
rzecz. Halemba ż.
:: fm. halembianin m.
przym. halembski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Halemby, związany z Halembą
Wiktionary
(1.1) Już z daleka słychać halembskie dzwony.
Wiktionary
rzecz. Halemba ż., halembianin m., halembianka ż.
przym. podhalembski
Wiktionary
żołnierz z oddziałów armii polskiej utworzonej w czasie I wojny światowej przez generała J. Hallera we Francji; hallerczyk
SJP.pl
moneta zdawkowa w Czechach i Słowacji, setna część korony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. setna część korony czeskiej
(1.2) hist. monet. setna część korony austro-węgierskiej, korony czechosłowackiej, korony czesko-morawskiej/protektoratowej, korony słowackiej;
(1.3) hist. numizm. potoczna nazwa niewielkiej średniowiecznej monety srebrnej (feniga), będącej w obiegu w krajach niemieckich od XII wieku; później, do XIX stulecia drobna moneta zdawkowa ;
Wiktionary
Halerz (niem. Haller lub Heller, czes. haléř, dawniej halíř, słow. halier; od łacińskiego denarius hallensis – dosłownie: denar hallski, lm denarii hallenses) – pierwotnie nazwa srebrnego denara, bitego od końca XII wieku w niemieckim Hall am Kocher, w następnym stuleciu rozpowszechnionego w południowych Niemczech, a następnie licznie naśladowanego w krajach środkowej Europy.
Wikipedia
rzecz. halerzówka ż.
przym. halerzowy
Wiktionary
krzew lub drzewo z rodziny styrakowatych; ośnieża
SJP.pl
[czytaj: half pajp] z angielskiego: półrura; środowiskowo: rampa, tor w takim kształcie, służący do uprawiania sportów zręcznościowych, np. skatingu, narciarstwa akrobatycznego; half pipe, halfpipe
SJP.pl
trawa śródziemnomorska; esparto; alfa
SJP.pl
Halfdan – staronordyckie imię złożone ze słów Half (oznaczającego połowę) oraz słowa dan (oznaczającego Duńczyka).
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) fant. liter. mała, zwinna istota podobna do człowieka, ale z dużymi włochatymi stopami
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈxalflʲĩŋk, AS: χalflʹĩŋk
Wiktionary
[czytaj: halfpajp] z angielskiego: półrura; środowiskowo: rampa, tor w takim kształcie, służący do uprawiania sportów zręcznościowych, np. skatingu, narciarstwa akrobatycznego; half-pipe, half pipe
SJP.pl
Wikipedia
wiatr prostopadły do burty
SJP.pl
bakteria żyjąca w środowisku zasolonym (np. w morzu)
SJP.pl
drapieżna ryba morska z rodziny fląder, żyjąca w północnej części Atlantyku i Oceanu Spokojnego, ceniona ze względu na smaczne mięso; kulbak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Hippoglossus hippoglossus|ref=tak., drapieżna ryba morska z rodziny flądrowatych o szerokim otworze gębowym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Halibut prowadzi przydenny tryb życia.
(1.1) Halibut jest rybą, która bardzo długo się smaży.
Wiktionary
IPA: xaˈlʲibut, AS: χalʹibut
Wiktionary
(1.1) kulbak
Wiktionary
przymiotnik od: Halicz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Haliczem, dotyczący Halicza
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Halicz m., haliczanin m., haliczanka ż.
Wiktionary
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. góra w Bieszczadach;
4. potok w Bieszczadach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, położone w obwodzie iwanofrankiwskim nad Dniestrem;
Wiktionary
Wikipedia
przym. halicki
Wiktionary
mieszkaniec Halicza
SJP.pl
Haliczanin – almanach literacki wydany we Lwowie w 1830 (tomy I i II) przez Walentego Chłędowskiego.
Z almanachem współpracowali pisarze z kręgu tajnego Towarzystwa Zwolenników Słowiańszczyzny, jak August Bielowski i Ludwik Nabielak, a także Jan Nepomucen Kamiński, Aleksander Fredro, Ludwik Jabłonowski, Eugeniusz Brocki, Bronisław Szołajski, Benedykt Kozieracki, Żegota Kikiewicz, Józef Dunin Borkowski i Leszek Dunin Borkowski, który zadebiutował w nim utworem Kozak.
Wikipedia
mieszkanka Halicza
SJP.pl
1. łyżwa do jazdy figurowej;
2. typ samolotu; halifax
SJP.pl
Wikipedia
typ samolotu; halifaks
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Halik:
Wikipedia
starożytne i średniowieczne miasto greckie w Azji Mniejszej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Karii nad Morzem Egejskim;
Wiktionary
Halikarnas (gr. Ἁλικαρνᾱσσός Halikarnassós) – stanowisko archeologiczne w Bodrum w Turcji. W czasach starożytnych – miasto nad Morzem Egejskim w Karii. Największą sławę przyniosło mu Mauzoleum – jeden z siedmiu cudów świata.
Halikarnas założyli koloniści greccy z Trojzeny i Argos. W VIII wieku p.n.e. należał do heksapolis, związku sześciu miast doryckich razem z Lindos, Kamejros i Ialissos leżącymi na wyspie Rodos oraz z Kos i Knidos. W VI wieku p.n.e. miasto dostało się pod panowanie lidyjskiego króla Krezusa. Na przełomie VI i V wieku p.n.e. Halikarnasem władała Artemizja (Starsza). W V wieku p.n.e. zagarnięte zostało przez Persów.
Wikipedia
(1.1) Z Halikarnasu pochodzili historycy starożytni Herodot i Dionizjusz.
Wiktionary
rodzaj dennego robaka morskiego o beczułkowatym tułowiu
SJP.pl
glon o silnie zwapniałych plechach
SJP.pl
rodzaj areometru; solomierz
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Halina – imię żeńskie pochodzące od gr. γαλήνη galene – „spokój”, „błogostan”. Od Haliny powstało imię Halka, spopularyzowane dzięki operze Stanisława Moniuszki – Halka, którą niekiedy nadawano jako samodzielne imię.
W kościele katolickim patronką tego imienia jest św. Halina z Koryntu, dziewica i męczennica (†258).
Halina imieniny obchodzi: 1 lipca i 24 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Trzymam w ręku olbrzymiego ananasa dla panny Haliny i patrzę na brzeg.
Wiktionary
IPA: xaˈlʲĩna, AS: χalʹĩna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Halinka ż., Hala ż., Halka ż., Halcia ż., Halineczka ż., Halisia ż., Halusia ż.
przym. Halinowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Halinka, Hala, Halka, Halcia, Halineczka, Halisia, Halusia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Haliny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Halina (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Halina
Wiktionary
(1.1) W piątek przeprowadzamy się z Halinką do Mińska Mazowieckiego.
Wiktionary
rzecz. Halina ż.
Wiktionary
(1.1) Halina
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. dzielnica Radomia;
4. osiedle Skierniewic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Halinów – miasto we wschodniej Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Halinów, położone nad rzeką Długą. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. warszawskiego.
Współczesny Halinów jest konglomeratem pięciu obszarów powstałych w wyniku parcelacji majątków Długa Kościelna i Skruda:
Wikipedia
IPA: xaˈlʲĩnuf, AS: χalʹĩnuf
Wiktionary
rzecz. halinowianin mos., halinowianka ż.
przym. halinowski
Wiktionary
mieszkaniec Halinowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Halinowa
Wiktionary
rzecz. Halinów m.
:: fż. halinowianka ż.
przym. halinowski
Wiktionary
mieszkanka Halinowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Halinowa
Wiktionary
rzecz. Halinów m.
:: fm. halinowianin m.
przym. halinowski
Wiktionary
przymiotnik od: Halinów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Halinowa
Wiktionary
rzecz. Halinów m., halinowianin m., halinowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jadalny ślimak z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach; uchowiec, ucho morskie
SJP.pl
1. minerał, chlorek sodu
2. potocznie: sól kamienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, chlorek sodu;
Wiktionary
Halit – minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od greckich słów ἅλς hals – sól, oraz λίθος lithos – kamień. Minerał znany i używany od czasów starożytnych. Głównym składnikiem jest chlorek sodu.
Halityt (potocznie sól kamienna) to monomineralna skała zbudowana z halitu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) minerał
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
temsłow. halo-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) halite
* baskijski: (1.1) gatzarri, halita
* bułgarski: (1.1) халит m.
* hiszpański: (1.1) halita ż.
* niemiecki: (1.1) Halit m.
* słowacki: (1.1) halit m.
* włoski: (1.1) halite ż., salgemma m.
źródła.
== halit (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik niedokonany
(1.1) okrywać, owijać, otulać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
temsłow. halo-
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) minerał
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
temsłow. halo-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) halite
* baskijski: (1.1) gatzarri, halita
* bułgarski: (1.1) халит m.
* hiszpański: (1.1) halita ż.
* niemiecki: (1.1) Halit m.
* słowacki: (1.1) halit m.
* włoski: (1.1) halite ż., salgemma m.
źródła.
== halit (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik niedokonany
(1.1) okrywać, owijać, otulać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj drobnej meduzy morskiej żyjącej w Bałtyku
SJP.pl
nieświeży zapach z ust
SJP.pl
Cuchnący oddech, halitoza (łac. halitosis, foetor ex ore) – medyczny termin określający odczuwanie nieprzyjemnego zapachu wyczuwalnego w trakcie wydychania powietrza.
Pierwsze pisane wzmianki o tej przykrej dolegliwości pochodzą z Księgi Hioba (Hi 19,17):
żonie mój oddech niemiły
Wikipedia
sól kamienna
SJP.pl
Halit – minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od greckich słów ἅλς hals – sól, oraz λίθος lithos – kamień. Minerał znany i używany od czasów starożytnych. Głównym składnikiem jest chlorek sodu.
Halityt (potocznie sól kamienna) to monomineralna skała zbudowana z halitu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
powierzchnia leśna pozbawiona drzewostanu lub miejsce nieurodzajne między polami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. powierzchnia leśna, która nie była zalesiana przez przynajmniej 5 latpo wycięciu drzewostanu;
(1.2) roln. nieurodzajny obszar między polami ornymi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xaˈlʲizna, AS: χalʹizna
Wiktionary
część damskiej bielizny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Halina
Wiktionary
Sztuka
Wikipedia
(1.1) Halka to tytułowa bohaterka opery Moniuszki.
Wiktionary
(1.1) zob. Halina.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: hol] pomieszczenie (obszerny przedpokój, korytarz, poczekalnia itp.), czasem pełniące funkcje reprezentacyjne, np. w teatrze; hol
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dawniej jedna z tradycyjnych prowincji szwedzkich położona nad Kattegatem, współcześnie szwedzki region administracyjny;
Wiktionary
Halland (szw. Hallands län) – jeden ze szwedzkich regionów administracyjnych (län). Siedzibą władz regionu (residensstad) jest Halmstad.
Wikipedia
(1.1) Królowa Krystyna (pan. 1632–1654), która dorastała w okresie regencji kanclerza Oxenstierny, była świadkiem rozkwitu potęgi Szwecji, jaki nastąpił po podboju Hallandu (1645) i zawarciu pokoju westfalskiego.
(1.1) Przyroda w Skanii i Hallandzie sprzyja nawet tym osobom, które cierpią na klaustrofobię.
(1.1) W latach 1647 i 1648 dwa miasta w Hallandzie: Fiahre i Viske otrzymały ograniczone prawa żeglugi zagranicznej. Mogły wywozić kamienie i drewno i przywozić zboże na własne potrzeby.
(1.1) Najzaciętsze i najkrwawsze boje toczyli potem Szwedzi w korytarzu między Norwegią a Skanią i Hallandem należącymi wówczas do Danii. Tu dobijali się dostępu do Morza Północnego, tu postanowili wznieść swój nowy port.
Wiktionary
przym. hallandzki
Wiktionary
[czytaj: hol] pomieszczenie (obszerny przedpokój, korytarz, poczekalnia itp.), czasem pełniące funkcje reprezentacyjne, np. w teatrze; hol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej części Niemiec, w Saksonii-Anhalcie, położone nad Soławą;
Wiktionary
Belgia:
Wikipedia
IPA: ˈxalɛ, AS: χale
Wiktionary
przym. halleński, hallski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Halle, dotyczący Halle (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Halle n.
Wiktionary
Luksemburg:
Osoby:
Wikipedia
żołnierz z oddziałów armii polskiej utworzonej w czasie I wojny światowej przez generała J. Hallera we Francji; halerczyk
SJP.pl
Pociąg Pancerny Nr 4 „Hallerczyk” – pociąg pancerny Wojska Polskiego sformowany 30 listopada 1918 w Krakowie jako Krakowska Bateria Kolejowa w oparciu o austro-węgierski tabor kolejowy. Jego nazwa pochodzi od generała Józefa Hallera.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dzielnica Władysławowa;
(1.2) geogr. część wsi Konary, w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Miejska Górka
Wiktionary
Hallerowo – dzielnica miasta Władysławowo.
Miasto Władysławowo utworzyło jednostkę pomocniczą – dzielnicę Hallerowo (ku czci generała Józefa Hallera). Organem uchwałodawczym dzielnicy jest zebranie mieszkańców. Organem wykonawczym jest przewodniczący zarządu dzielnicy. Dodatkowo organem pomocniczym dla przewodniczącego jest zarząd dzielnicy, który łącznie z nim liczy od 4 do 7 członków. Przewodniczący i jego zarząd są wybierani przez wyborcze zebranie mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Kościół projektu mojego ojca stanął w Hallerowie.
Wiktionary
rzecz. hallerowianin mos., hallerowianka ż.
Wiktionary
[czytaj: HElej] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Ciała niebieskie:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: holik] zdrobnienie od: hall
SJP.pl
ludowy taniec norweski
SJP.pl
Wikipedia
wykrzyknik stosowany do przywołania lub zwrócenia uwagi, często używany w rozmowach telefonicznych; halo
SJP.pl
elektroniczny przyrząd mierniczy, działający na zasadzie zjawiska fizycznego, zwanego zjawiskiem Halla; halotron
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: hallotron; halotronowy
SJP.pl
[czytaj: halumi] biały, półtwardy ser z mleka owczego lub mieszanki mleka owczego, krowiego i koziego
SJP.pl
Halloumi, chalumi (ngr. χαλούμι, χαλλούμι, ang. halloumi) – cypryjski ser wytwarzany z mleka owczego lub mieszanki mleka owczego, koziego i krowiego, często z dodatkiem mięty.
Jest serem półtwardym białej barwy, cechującym się dużą elastycznością. Jego skład stanowi do 46% wody, co najmniej 43% tłuszczu, około 22% białka i 3% soli. Może być spożywany świeży lub (dzięki wysokiej temperaturze topnienia) jako smażony bądź grillowany.
Wikipedia
zwyczaj zapożyczony ze Stanów Zjednoczonych i praktykowany w niektórych krajach, polegający na przebieraniu się za zjawy, duchy itp., straszeniu, dekorowaniu domów, ulic, paleniu lampionów w wydrążonych dyniach oraz chodzeniu po domach z prośbą o cukierki lub inny podarunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) święto duchów obchodzone 31 października (w wigilię Wszystkich Świętych) w krajach anglosaskich;
Wiktionary
Halloween – zwyczaj związany z maskaradą, obchodzony w licznych krajach 31 października wieczorem. Odniesienia do Halloween są widoczne w kulturze popularnej, głównie amerykańskiej.
Halloween jest obchodzony najhuczniej w krajach anglosaskich, takich jak Stany Zjednoczone, Kanada, Irlandia, Australia i Wielka Brytania. Mimo że dzień nie jest świętem urzędowym, cieszy się największą popularnością po świętach Bożego Narodzenia. Zwyczaj obchodzenia Halloween pojawił się w Polsce w latach 90. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) W Stanach Zjednoczonych najbardziej charakterystycznymi świętami są Halloween oraz Święto Dziękczynienia.
(1.1) Symbolem Halloween jest wydrążona dynia z otworami w kształcie twarzy i świecą w środku.
(1.1) Czy Polacy powinni świętować Halloween?.
Wiktionary
rzecz. halloween n.
przym. halloweenowy
przysł. halloweenowo
Wiktionary
→ Halloween [czytaj: halołinowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Halloween, dotyczący Halloween, odbywający się w Halloween
Wiktionary
(1.1) Książka dla tych, którzy lubią się bać. Dobra do czytania w listopadowe wieczory, a zwłaszcza w ten pierwszy – halloweenowy.
Wiktionary
IPA: ˌxɛlɔwʲĩˈnɔvɨ, AS: χelou̯ʹĩnovy
Wiktionary
rzecz. Halloween n., halloween n.
przysł. halloweenowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. godzina karciana
Wiktionary
(1.1) I tak nauczycielski etat w Polsce to 40 godzin w tygodniu, ale tylko 18 to tzw. pensum, czyli praca na lekcjach, i to do niego dorzucono „hallówki”.
Wiktionary
(1.1) karcianka, godzina karciana
Wiktionary
Hallstatt – gmina targowa w Austrii, w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Gmunden, leży nad jeziorem Hallstättersee, w Alpach Salzburskich.
Gmina jest najważniejszym ośrodkiem regionu Salzkammergut, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą Krajobraz kulturowy Hallstatt–Dachstein/Salzkammergut. Szczególną atrakcją jest karner znajdujący się w miejscowym kościele, gdzie można obejrzeć kolekcję czaszek podpisanych nazwiskiem i profesją zmarłego.
Wikipedia
kostna narośl na stopie; haluks, hallux
SJP.pl
Wikipedia
1. największy palec stopy; paluch
2. kostna narośl na stopie; haluks, halluks
SJP.pl
Wikipedia
gra dla 2 lub 4 osób rozgrywana na 256 polach na specjalnej tablicy o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gra planszowyanszowa dla dwu lub czterech osób rozgrywana na 256 polach
(1.2) plansza i inne rekwizyty do halmy (1.1)
Wiktionary
Halma (z greckiego άλμα – "skok") – gra planszowa wymyślona w 1883 lub 1884 roku przez Amerykanina George'a Howarda Monksa. Rozgrywana jest na kwadratowej szachownicy złożonej z 256 pól (16x16). W grze mogą uczestniczyć 2 lub 4 osoby. Zadaniem jest przeprowadzenie wszystkich pionków (znajdujących się na początku partii w przydzielonym danemu zawodnikowi rogu) do przeciwległego narożnika. Zwycięzcą zostaje gracz, który osiągnie ten cel jako pierwszy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|grecki|ἅλμα. (hálma) → skok
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) halma
źródła.
== halma (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) halma (gra)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxalma, AS: χalma
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|grecki|ἅλμα. (hálma) → skok
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) halma
źródła.
== halma (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) halma (gra)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rozkład chemiczny skał znajdujących się na dnie morza, spowodowany działaniem słonej wody
SJP.pl
Halmyroliza to podmorskie wietrzenie spowodowane działaniem słonej wody i związków chemicznych pochodzących z rozkładających się szczątków organicznych (gł. dwutlenek węgla, siarkowodór, amoniak).
Wskutek halmyrolizy dochodzi do chemicznego rozkładu minerałów wolno zakrywanych przez nowe osady.Halmyroliza szkliw i popiołów wulkanicznych prowadzi do powstania bentonitów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od halniak
Wiktionary
rzecz. halniak m.
Wiktionary
silny i porywisty wiatr wiejący w Karpatach i Sudetach; wiatr halny, halny (jako rzeczownik)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. geogr. wiatr typu fenowego, wiejący w Karpatach i Sudetach;
Wiktionary
(1.1) Wieczorem zaczął dąć halniak.
Wiktionary
rzecz. hala ż., halny m.
:: zdrobn. halniaczek m.
przym. halny
Wiktionary
(1.1) wiatr halny, halny
Wiktionary
rodzaj wiatru górskiego wiejącego w Tatrach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z halami, dotyczący hal
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) meteorol. geogr. wiatr typu fenowego, wiejący w Karpatach i Sudetach;
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Wieczorem zerwał się halny.
Wiktionary
rzecz. hala ż., halniak m., Podhale n.
przym. podhalański, podhalski
Wiktionary
(2.1) wiatr halny, halniak
Wiktionary
1. wykrzyknik stosowany do przywołania lub zwrócenia uwagi, często używany w rozmowach telefonicznych;
2. zjawisko optyczne w postaci pierścieni wokół Słońca lub Księżyca;
3. na fotografii: obwódka wokół jasnych przedmiotów;
4. wielkie halo - coś błahego, czemu nadaje się duży rozgłos
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyrażenie używane przy odbieraniu telefonu
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) zjawisko optyczne, świetlista otoczka widoczna wokół tarczy słonecznej lub księżycowej;
(2.2) przen. zamieszanie wokół czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) — Halo. / — Halinka? / — Nie! / — A to przepraszam, pomyłka.
Wiktionary
IPA: ˈxalɔ, AS: χalo
Wiktionary
(1.1) tak, słucham? halo, słucham? Słucham?
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) biol. geogr. pierwszy element słów złożonych oznaczający związek drugiego członu z solą, chlorkiem sodu
(1.2) chem. pierwszy element słów złożonych oznaczający związek drugiego członu z halogenem (fluorowcem)
Wiktionary
(1.1) halo- + -fit → halofit
(1.2) halo- + -perydol → haloperydol
Wiktionary
rzecz. halit m., halon m., halogen m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. halit m., halon m., halogen m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ἅλς. (hals), ἁλός (halós) → sól
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) halo-
źródła.
== halo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|a.lo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) halo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dział chemii zajmujący się badaniem substancji zawierających sól (chlorek sodu)
SJP.pl
organizm, znajdujący najlepsze warunki rozwoju w wodach lub na glebach słonawych
SJP.pl
Halofile (z gr. słonoluby) – termin stosowany na określenie organizmów, których naturalnym środowiskiem są wody i gleby słonawe, tolerujących wysokie stężenia soli, zwłaszcza NaCl (powyżej 10%).
Przedstawicielami halofili występujących w Polsce są np.:
Wikipedia
roślina przystosowana do życia na silnie zasolonym podłożu; słonorośle, słonorośl, roślina solniskowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. roślina słonolubna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) słonorośl, słonorośle
Wiktionary
przystosowany do życia w zasolonym środowisku
SJP.pl
każdy pierwiastek z XVII grupy układu okresowego; fluorowiec
SJP.pl
Fluorowce, chlorowce, halogeny – pierwiastki chemiczne 17 (dawniej VIIA lub VII głównej) grupy układu okresowego. Są to fluor, chlor, brom, jod, astat oraz (zsyntetyzowany w drugiej połowie 2009) tenes. Nazwa „halogeny” pochodzi od greckich słów ἁλός „sól” i γένος „tworzyć”.
Wikipedia
sól kwasu fluoro-, chloro-, bromo- lub jodowodrowego
SJP.pl
Halogenki – związki chemiczne pierwiastków 17 grupy układu okresowego (dawniej grupy VIIA).
W chemii nieorganicznej jest to ogólne określenie soli kwasów halogenowodorowych: fluorków, chlorków, bromków i jodków. W fotografii światłoczułe kryształki halogenków tworzą skład większości emulsji fotograficznych.
Wikipedia
sól kwasu fluoro-, chloro-, bromo- lub jodowodrowego
SJP.pl
Halogenki – związki chemiczne pierwiastków 17 grupy układu okresowego (dawniej grupy VIIA).
W chemii nieorganicznej jest to ogólne określenie soli kwasów halogenowodorowych: fluorków, chlorków, bromków i jodków. W fotografii światłoczułe kryształki halogenków tworzą skład większości emulsji fotograficznych.
Wikipedia
przymiotnik od: halogenek
SJP.pl
kompleks, w którym ligandami są jony fluorowców
SJP.pl
związek wodoru z fluorem, chlorem, bromem lub jodem o właściwościach kwasu
SJP.pl
Fluorowcowodory, halogenowodory – nieorganiczne związki chemiczne fluorowców (halogenów) z wodorem. Do związków tych zalicza się:
Wszystkie fluorowcowodory w warunkach standardowych są gazami (właściwości astatowodoru nie zostały jeszcze (2014) zbadane). W ich cząsteczkach występują wiązania kowalencyjne pomiędzy atomem wodoru a niemetalem.
Wikipedia
przymiotnik od: halogen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z halogenem, dotyczący halogenu; zawierający halogeny
Wiktionary
rzecz. halogen mrz.
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca VII grupę główną układu okresowego: fluor, chlor, brom, jod, astat; fluorowce
SJP.pl
Fluorowce, chlorowce, halogeny – pierwiastki chemiczne 17 (dawniej VIIA lub VII głównej) grupy układu okresowego. Są to fluor, chlor, brom, jod, astat oraz (zsyntetyzowany w drugiej połowie 2009) tenes. Nazwa „halogeny” pochodzi od greckich słów ἁλός „sól” i γένος „tworzyć”.
Wikipedia
związek chemiczny tzw. chinino-tlenek magnezu
SJP.pl
związek chemiczny powstały z połączenia halogenów z innymi pierwiastkami; halogenek
SJP.pl
minerał, uwodniony krzemian glinu; glageryt
SJP.pl
Haloizyt (halloizyt) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów ilastych (grupa kaolinitu). Należy do grupy minerałów pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od nazwiska belgijskiego geologa Omaliusa d'Halloya (1783-1875).
Wikipedia
warstwa wody w morzu lub oceanie, w której następuje gwałtowny wzrost zasolenia
SJP.pl
Haloklina – warstwa przejściowa wód w morzu lub oceanie pomiędzy wodami mniej słonymi nad nią i bardziej słonymi pod nią. Charakteryzuje się dużym pionowym gradientem zasolenia.
W Morzu Bałtyckim haloklina z pionowym gradientem zasolenia sięga wartości około 0,5 PSU/m położona jest na głębokościach od 50 do 70 m.
Wikipedia
proces oceny jakości roztworów soli stosowanych w handlu
SJP.pl
związek halogenu, metanu i etanu, o cząsteczkach, w których wszystkie atomy wodoru są zastąpione atomami fluoru, bromu i chloru
SJP.pl
Halon – nazwa handlowa związków bromo-, fluoro- i chloropochodnych węglowodorów (np. Halon 1211 – bromochlorodifluorometan – CF2ClBr, Halon 1301 – bromotrifluorometan – CBrF3), stosowanych dawniej jako środki gaśnicze.
Działanie gaśnicze halonów, polegające na przerwaniu reakcji spalania w wyniku dezaktywacji wolnych rodników w płomieniu, odznacza się bardzo wysoką skutecznością.
Wikipedia
1. przymiotnik od: halon
2. gaśnica halonowa - gaśnica wypełniona halonem
SJP.pl
związek halogenu, metanu i etanu, o cząsteczkach, w których wszystkie atomy wodoru są zastąpione atomami fluoru, bromu i chloru
SJP.pl
Halon – nazwa handlowa związków bromo-, fluoro- i chloropochodnych węglowodorów (np. Halon 1211 – bromochlorodifluorometan – CF2ClBr, Halon 1301 – bromotrifluorometan – CBrF3), stosowanych dawniej jako środki gaśnicze.
Działanie gaśnicze halonów, polegające na przerwaniu reakcji spalania w wyniku dezaktywacji wolnych rodników w płomieniu, odznacza się bardzo wysoką skutecznością.
Wikipedia
silny lek psychotropowy
SJP.pl
Haloperydol, haloperidol – organiczny związek chemiczny zawierający w swej cząsteczce reszty p-fluoro- i p-chlorofenylowe oraz szkielet piperydyny. Jest to pierwsza użyta klinicznie pochodna butyrofenonu. Stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został otrzymany w 1958 roku przez Paula Janssena z belgijskiej firmy Janssen Pharmaceutica i wkrótce, po badaniach na zwierzętach, wprowadzony do badań klinicznych.
Wikipedia
środek należący do grupy freonów, służący do wziewnego znieczulenia ogólnego
SJP.pl
Halotan (łac. Halothanum) – organiczny związek chemiczny; fluorowcowa pochodna etanu.
Związek ten ma silne działanie usypiające. Jest stosowany we wziewnym znieczuleniu ogólnym, samodzielnie lub w połączeniu z innymi anestetykami.
W temperaturze pokojowej jest to niepalna, bezbarwna ciecz o temperaturze wrzenia 50 °C.
Wikipedia
element półprzewodnikowy, którego zasada działania opiera się na zjawisku Halla; czujnik Halla; hallotron
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: halotron; hallotronowy
SJP.pl
minerał, uwodniony siarczan żelaza i glinu
SJP.pl
materiał izolacyjny żółtawej barwy, przypominający wosk; używany do przesycania papieru do kondensatorów
SJP.pl
(słowo używane zwykle w liczbie mnogiej) but przeznaczony do ćwiczeń, gry na sali gimnastycznej, podobny do piłkarskich korków, ale mający płaską podeszwę
SJP.pl
Halówka (biał. Галёўка, Halouka; ros. Галёвка, Galowka) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie małoryckim, w sielsowiecie Ołtusz.
Wikipedia
1. mający miejsce w rozległym budynku sportowym;
2. uczestniczący w zawodach odbywających się w takim budynku;
3. przeznaczony do gry w takim budynku;
4. mający nawy jednakowej wysokości, np. kościół halowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z halą, dotyczący hali
(1.2) sport. taki, który jest rozgrywany w hali sportowej
Wiktionary
rzecz. hala ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. region Słowenii
Wiktionary
(1.1) W Haloze świnie są faktycznymi towarzyszami stołu swych właścicieli. Wrodzona inteligencja, jaką przypisuje się świni, jest kolejnym czynnikiem stawiającym ją blisko ludzi.
Wiktionary
1. lina utrzymująca na właściwym miejscu dolny róg żagla; halslina
2. położenie płynącego statku żaglowego w stosunku do wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. położenie żaglowca względem wiatru – prawy hals gdy wiatr wieje z prawej burty, lewy gdy z lewej;
(1.2) żegl. odcinek drogi od zwrotu do zwrotu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xals, AS: χals
Wiktionary
rzecz. halsowanie n.
czas. halsować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
lina utrzymująca na właściwym miejscu dolny róg żagla; hals
SJP.pl
1. prowadzić statek żaglowy zmiennym kursem pod wiatr; lawirować
2. wypoczywać, pływając na żaglówce
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) żegl. wykonywać zwroty statkiem żaglowym, płynąc pod wiatr
Wiktionary
(1.1) Halsując między wyspami Cyklad łatwo rozszyfrować tajemnicę Odyseusza.
Wiktionary
IPA: xalˈsɔvat͡ɕ, AS: χalsovać
Wiktionary
rzecz. hals m., halsowanie n.
przym. halsowy
Wiktionary
(1.1) lawirować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. żeglowanie zmiennym kursem pod wiatr;
Wiktionary
Halsowanie, od niem. halsen – robić zwrot przez rufę (sic!) – metoda poruszania się jednostką pływającą o napędzie żaglowym w ogólnie pojętym kierunku, z którego wieje wiatr. Ponieważ nie ma możliwości, aby żeglować wprost na wiatr, stosuje się manewr zwany halsowaniem. Polega on na płynięciu zakosami – raz lewym, a raz prawym halsem, wykonując wielokrotne zwroty.
Wikipedia
rzecz. hals m.
czas. halsować ndk.
przym. halsowy
Wiktionary
(1.1) lawirowanie
Wiktionary
prowadzenie statku żaglowego zmiennym kursem pod wiatr; halsowanie
SJP.pl
przymiotnik od: hals
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Elżbieta;
(1.2) imię|polski|ż.
Wiktionary
Halszka – imię żeńskie, powstałe jako zdrobnienie pochodzącego z języka hebrajskiego imienia Elżbieta, pochodzące bardziej bezpośrednio od dawnej formy Halżbieta (przez: Halżka).
Halszka imieniny obchodzi według jednych źródeł 2 marca, według innych – razem z Elżbietą.
Wikipedia
IPA: ˈxalʃka, AS: χalška
Wiktionary
rzecz. Elżbieta ż., Halżbieta ż.
przym. elżbietański, Elżbietowy, Halszkowy
Wiktionary
przymiotnik od: Hallstatt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z miejscowością Hallstatt
(1.2) archeol. związany z okresem halsztackim (lub kulturą halsztacką);
Wiktionary
rzecz. Hallstatt mrz.
Wiktionary
pierwowzór krawata, chustka na szyję, noszona przez mężczyzn w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku; halsztuk
SJP.pl
pierwowzór krawata, chustka na szyję, noszona przez mężczyzn w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku; halsztuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trójkątna chusta wiązana na szyi przez mężczyzn w XVIII i XIX wieku, noszona jako ozdoba, część munduru lub jako szalik;
Wiktionary
Halsztuk (daw. halsztuch od niem. Halstuch) – wyparta przez krawat trójkątna (według innego źródła prostokątna lub kwadratowa) chusta noszona na szyi przez mężczyzn w XVIII i XIX wieku; biała lub kolorowa, często haftowana.
Halsztuk pojawił się we Francji w 1660 roku jako element wojskowego ubioru, w 1670 roku przeszedł do mody cywilnej. Służył do obwiązywania wysokiego kołnierzyka koszuli jako rodzaj długiego krawata układanego i wiązanego w różny sposób, zależnie od pory dnia i okoliczności.
Wikipedia
IPA: ˈxalʃtuk, AS: χalštuk
Wiktionary
rzecz. halsztuch m.
przym. halsztukowy
Wiktionary
(1.1) halsztuch
Wiktionary
ciężarek używany do skoków z miejsca w dal
SJP.pl
potocznie: zatrzymywać
SJP.pl
roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucynogen, halucynogent (rzadko)
SJP.pl
złudne wrażenie polegające na odczuwaniu realnych doznań zmysłowych dotyczących czegoś nieistniejącego w rzeczywistości; przywidzenie, omam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. odbierane zmysłami wrażenie czegoś, co nie istnieje, z przekonaniem, że jest rzeczywiste;
Wiktionary
Halucynacje (omamy) (łac.: (h)al(l)ucinatio = majaczenie lub (h)al(l)ucinari = bredzić, majaczyć, śnić) – spostrzeżenia zmysłowe pojawiające się bez wystąpienia zewnętrznego bodźca i niebędące zarazem zniekształceniem istniejących bodźców zewnętrznych.
Wikipedia
(1.1) Po zjedzeniu pewnych gatunków grzybów mogą pojawić się halucynacje.
Wiktionary
IPA: ˌxalut͡sɨ̃ˈnat͡sʲja, AS: χalucỹnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. halunek m.
przym. halucynacyjny
Wiktionary
(1.1) majaczenie, majak, mara, omam, przywidzenie, widzenie, wizja, zwid
Wiktionary
przymiotnik od: halucynacja (np. przywidzenia halucynacyjne, seans halucynacyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z halucynacjami, dotyczący halucynacji; będący halucynacją
Wiktionary
rzecz. halunek mzw., halucynacja ż.
Wiktionary
(1.1) omamowy
Wiktionary
osoba cierpiąca na halucynacje
SJP.pl
potocznie: grzyb halucynogenny; magiczny grzybek
SJP.pl
roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucygen, halucynogent (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. substancja wywołująca halucynacje
Wiktionary
Psychodeliki, rzadziej halucynogeny serotoninergiczne, psychedeliki (gr. psyche ‘dusza’; delos ‘ujawnić’, ‘objawić’) – grupa substancji psychoaktywnych wywołujących zmiany percepcji, świadomości, sposobu myślenia oraz sposobu odczuwania emocji. Chociaż ich dokładny mechanizm nie jest zrozumiany, uważa się, że psychodeliki wytwarzają swoje charakterystyczne działanie przez wiązanie do serotoninowych receptorów (5-HT), a zwłaszcza podtypu 5-HT2a. Serotonina odgrywa wiele kluczowych ról w ludzkim ciele i jest kluczowym neuroprzekaźnikiem zaangażowanym w funkcjonowanie i regulację percepcji sensorycznej, zachowania, nastroju, poznania i pamięci.
Wikipedia
(1.1) W trans zapadały osoby po zażyciu silnego narkotyku, przeważnie halucynogenu.
Wiktionary
przym. halucynogeniczny, halucynogenny
przysł. halucynogennie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) farm. wywołujący halucynacje
Wiktionary
rzecz. halucynogen mrz.
przym. halucynogenny
przysł. halucynogennie
Wiktionary
(1.1) halucynogenny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) powodując halucynacje
Wiktionary
(1.1) Substancja ta działa silnie halucynogennie.
Wiktionary
rzecz. halucynogen mrz.
przym. halucynogeniczny, halucynogenny
Wiktionary
taki, który wywołuje halucynacje (np. środek halucynogenny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) farm. wywołujący halucynacje
Wiktionary
(1.1) Objawami toksydromu halucynogennego są m.in. oczopląs i dysforia.
(1.1) Kto sporządził pierwszy raport dotyczący halucynogennych właściwości LSD?
Wiktionary
rzecz. halucynogen mrz.
przym. halucynogeniczny
przysł. halucynogennie
Wiktionary
roślinny lub syntetyczny środek, który wywołuje halucynacje; halucynogen, halucygen
SJP.pl
uporczywe występowanie halucynacji, zwłaszcza słuchowych, trwające dłuższy czas, zwykle do kilku tygodni, wywołane najczęściej zatruciem
SJP.pl
Halucynoza – pojęcie stosowane w psychiatrii na określenie stanu psychicznego lub zaburzenia, w którym występują omamy (halucynacje). Według różnych autorów, halucynoza może być stanem charakteryzującym się ciągłymi halucynacjami, zespołem urojeniowym wywołanym przez halucynacje, zespołem objawów charakteryzującym się uporczywymi halucynacjami. W odmiennym ujęciu (Ey, Claude, Schröder), halucynoza jest definiowana jako omamy, z których nieprawdziwości dotknięta nimi osoba zdaje sobie sprawę (halucynoidy).
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) lwów. krzyczeć na kogoś
Wiktionary
kostna narośl na stopie; halluks, hallux
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. schorzenie polegające na tworzeniu się bolesnej narośli w miejscu, gdzie zaczyna się duży palec stopy, zwykle także z odchyleniem tego palca ku pozostałym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hanka całe życie nosiła szpilki, a teraz płacze, bo ma haluksy.
Wiktionary
(1.1) halluks, paluch koślawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. grzybek halucynogenny
Wiktionary
(1.1) Kupilem sobie kwiatka w biedrze i wyrósł mi halunek.
Wiktionary
rzecz. halucynacja ż., halucynant m., halucynoza ż.
przym. halucynacyjny
Wiktionary
dziedzina obejmująca zagadnienia związane z występowaniem, przeróbką i eksploatacją soli; solnictwo
SJP.pl
zdrobnienie od: Halina (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Halusi lub z nią związany
SJP.pl
kluski z surowych ziemniaków i mąki, danie regionalne wielu kuchni wschodnioeuropejskich
SJP.pl
Hałuski, gałuszki, haluszki, halušky – ziemniaczane kluseczki, danie regionalne wielu kuchni wschodnioeuropejskich, w tym kuchni góralskiej.
Kluseczki przyrządza się z tartych ziemniaków, mąki oraz soli. Utarte na tarce ziemniaki łączy się z tzw. krochmalem (gęsta odstoina powstała po odlaniu „wody” z utartych ziemniaków). Dodaje trochę mąki – tyle aby zagęścić masę. Palcami wyrabia się małe porcje i wrzuca je do wrzątku. Kiedy wypłyną, odcedza się je i podaje np. z ciepłym mlekiem, serem lub polane dostępnym tłuszczem np. skwarkami z wytopionej spyrki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Halemba
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Aga zrychtowała srogi bigel na Halymbie. → Agnieszka zorganizowała sporą potańcówkę w Halembie.
Wiktionary
wykrzyknienie naśladujące gwałtowne i łakome pochwycenie czegoś ustami; chap
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca szczek psa
Wiktionary
Anglia:
Wikipedia
IPA: xãm, AS: χãm
Wiktionary
miasto w Syrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Syrii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W odpowiedzi na te działania terroryści zrzucają pociski na Aleppo, Hamę oraz inne miasta.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od hamak
Wiktionary
rzecz. hamak m., hamakowanie n.
Wiktionary
pustynia kamienista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. pustynia kamienista i / lub skalna;
Wiktionary
Hamada (arab. حمادة), pustynia kamienista – jeden z trzech podstawowych typów pustyń wyróżnianych ze względu na charakter podłoża. Jest to pustynia skalista, której powierzchnię stanowią niemal płaskie i nagie skały, często pokryte patyną żelazistą. Podłoże geologiczne ma zwykle budowę płytową lub monoklinalną. Kształtowane są przez procesy deflacyjne i korazyjne. Bywają poprzecinane suchymi dolinami (wadi). Często współwystępują z pustyniami żwirowymi (reg, serir gibber), które powstają na podłożu o zróżnicowanej wielkości ziarna w wyniku wywiewania lub rzadziej wypłukiwania drobniejszych ziaren z wierzchniej warstwy. W takich miejscach powstaje tzw. bruk deflacyjny. Niektóre źródła uznają takie pustynie także za hamadę, inne jednak za typowy reg (pustynię żwirową).
Wikipedia
IPA: xãˈmada, AS: χãmada
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Iranie;
Wiktionary
Hamadan (Hamedan) – miasto w Iranie, położone 400 km na południowy zachód od Teheranu, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie. Liczba ludności 550 284 (2005).
Niegdyś w tym miejscu znajdowało się miasto Ekbatana – stolica państwa Medów, a później letnia rezydencja władców Persji z dynastii Achemenidów.
Wikipedia
przym. hamadański
Wiktionary
(1.1) staroż. Ekbatana
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hamadanem, dotyczący Hamadanu
Wiktionary
rzecz. Hamadan mrz.
Wiktionary
w mitologii greckiej: nimfa, opiekunka drzewa
SJP.pl
Hamadriady (gr. gr. Ἁμαδρυάδες Hamadryádes, l.poj. Ἁμαδρυάς Hamadryás, łac. Hamadryades, Hamadryad, z gr. ἅμα háma + δρῦς drŷs – 'współżyjące z drzewami') – w mitologii greckiej nimfy, opiekunki pojedynczych drzew, z którymi rodzą się i umierają.
Wikipedia
prostokątna siatka ze sznurka albo mocna tkanina, rozpinana pomiędzy dwoma słupami lub drzewami, przeznaczona do leżenia lub spania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny materiał zawieszany między dwoma drzewami lub słupami, służący za łóżko;
Wiktionary
Hamak – rodzaj wiszącego łóżka zrobionego z materiału lub sznurków, zawieszonego między dwiema podporami.
Wikipedia
(1.1) Jestem senny, położę się na hamaku.
Wiktionary
IPA: ˈxãmak, AS: χãmak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. hamaczek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczas. od hamakować
(1.2) pot. leżenie, wylegiwanie się, urządzanie spania w hamaku
(1.3) przen. telew. umieszczanie kiepskiego programu telewizyjnego pomiędzy dwoma programami o dużej oglądalności
Wiktionary
(1.2) Przymusowe hamakowanie w gałęziach umiliły chłopcom gimnastyczne popisy wiewiórek.
Wiktionary
rzecz. hamak m., hamaczek m.
czas. hamakować ndk.
przym. hamakowy
Wiktionary
miasto w Japonii
SJP.pl
Hamamatsu (jap. 浜松市 Hamamatsu-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Shizuoka, w środkowej części wyspy Honsiu (Honshū), nad Oceanem Spokojnym.
Największe pod względem liczby mieszkańców w tej prefekturze. W lipcu 2005 miasto wchłonęło 11 otaczających je miast i miasteczek i wyprzedziło pod względem liczby ludności Shizuokę.
Wikipedia
roślina z rodziny oczarowatych; hammamelis, oczar
SJP.pl
Oczar (Hamamelis L.) – rodzaj roślin z rodziny oczarowatych. W obrębie rodzaju wyróżniane są zwykle cztery gatunki, z których oczar japoński i omszony występują we wschodniej Azji (odpowiednio w Japonii i Chinach), a oczar wiosenny i wirginijski we wschodniej części Ameryki Północnej. W niektórych ujęciach wyróżniany jest także Hamamelis ovalis, także z Ameryki Północnej. Są to wolno rosnące krzewy i drzewa, występujące w naturze w wilgotnych lasach, często w dolinach cieków.
Wikipedia
dawniej:
1. wielkie, ciężkie i niezgrabne stworzenie;
2. olbrzym, potwór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. pejor. groźny olbrzym, potwór
(1.2) daw. wielkie, ciężkie stworzenie (zwykle o krowie lub koniu)
Wiktionary
Haman, Aman – postać biblijna ze Starego Testamentu, najwyższy urzędnik króla Persji, Achaszwerosza (Asawerusa).
Król polecił poddanym oddawać pokłon Hamanowi. Jednak wbrew poleceniu króla Żyd Mardocheusz nie oddawał pokłonu Hamanowi, za co ten postanowił zabić Mordechaja (Mardocheusza), a także innych Żydów w Persji. Kiedy królowa Estera odkryła jego plany przed królem, Haman został powieszony na szubienicy, którą postawił dla Mardocheusza. Pojawia się w Księdze Estery 3-7.
Wikipedia
(1.1) Z takim hamanem lepiej nie mieć do czynienia.
(1.1) Ten stary haman przeklęty! Ten… ten… już nie wiem, jak go nazwać!
(1.2) Taka krowa, taki haman, że i drugiej nie w każdym dworze by znalazł.
Wiktionary
(1.1) bestia; przest. ordynus; współcz. chamidło, prostak, prymityw
(1.2) bydlę
Wiktionary
miasto w Norwegii
SJP.pl
Hamar – norweskie miasto i gmina leżąca w regionie Innlandet. Hamar jest 258. norweską gminą pod względem powierzchni. Miasto leży nad największym jeziorem Norwegii - Mjøsa.
Wikipedia
w starożytnym teatrze: błąd, błędne rozpoznanie własnej sytuacji przez bohatera tragedii, który fałszywie oceniając stan rzeczy, pogrąża się coraz bardziej i doprowadza do katastrofy; wina tragiczna
SJP.pl
Hamartia (gr. ἁμαρτία – wina, grzech, przewinienie), wina tragiczna – w tragedii starożytnej błędne rozpoznanie i fałszywa ocena własnej sytuacji przez bohatera. Bohater, nieświadomy rzeczywistego znaczenia okoliczności, w jakich się znalazł, popełnia czyny prowadzące do dalszego przypieczętowania jego losu i ostatecznie do katastrofy. Kategorię hamartii określił Arystoteles w Poetyce na podstawie Króla Edypa Sofoklesa.
Wikipedia
islamska organizacja terrorystyczna działająca w Strefie Gazy
SJP.pl
Hamas (arab. حَمَاس, [ħaˈmaːs], dosłownie z arab. „zapał, entuzjazm”, ale też akronim حركة المقاومة الاسلامية, trb. Harakat al-Mukawamma al-Islamijja), Muzułmański Ruch Oporu – islamska sunnicka i fundamentalistyczna walcząca o niepodległość Palestyny organizacja polityczno-militarna określana jako terrorystyczna.
Wikipedia
członek Hamasu, islamskiej organizacji terrorystycznej działająca w Strefie Gazy
SJP.pl
mieszkaniec Hamburga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hamburga; mężczyzna wywodzący się z Hamburga
Wiktionary
rzecz. hamburger m.
:: fż. hamburka ż.
przym. hamburski
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech;
(1.2) geogr. adm. kraj związkowy Niemiec
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hamburg jest dużym miastem portowym położonym na północy Niemiec.
Wiktionary
IPA: ˈxãmburk, AS: χãmburk
Wiktionary
rzecz. hamburczyk m., hamburka ż., hamburger m.
przym. hamburski
Wiktionary
(1.2) Wolne i Hanzeatyckie Miasto Hamburg
Wiktionary
1. kotlet z niepeklowanego, mielonego mięsa wołowego z dodatkiem przypraw;
2. bułka z takim kotletem podawana z różnymi dodatkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. kanapka z kotletem z mielonej wołowiny podawana na ciepło;
(1.2) kulin. spoż. kotlet do hamburgera (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pogard. Amerykanin
Wiktionary
Hamburger – typowe danie typu fast food, kanapka (sandwich) z kotletem z mięsa wołowego (patty). Porcja mięsa mielonego uformowana jest w płaski, okrągły placek, następnie usmażona lub upieczona bez panierki na ruszcie (grillu). Gotowy kotlet bywa zwykle umieszczany między dwoma kawałkami lekko przypieczonej, poprzecznie przeciętej bułki (co pozwala go jeść trzymając w dłoni, bez pomocy sztućców), oraz ugarnirowany dodatkami takimi jak sałata, pomidor, ketchup, majonez, ogórek konserwowy. W języku polskim słowo „hamburger” oznaczać może także sam, niepanierowany kotlet z mięsa mielonego.
Wikipedia
(1.1) Zjadłem hamburgera i popiłem colą.
(1.2) Upiekłem na grillu cztery hamburgery i pięć kiełbasek.
Wiktionary
IPA: xãmˈburɡɛr, AS: χãmburger
Wiktionary
rzecz. Hamburg m., hamburczyk mos., hamburka ż.
przym. hamburski, hamburgerowy
Wiktionary
zdrobnienie od: hamburger
SJP.pl
potocznie: bar, w którym sprzedaje się fast food
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hamburgerem, dotyczący hamburgerów
Wiktionary
rzecz. hamburger mrz.
Wiktionary
wypieranie tradycyjnych potraw krajowych przez fast foody
SJP.pl
1. mieszkanka Hamburga
2. wiosłowa łódka sportowa; kilówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hamburga; kobieta pochodząca z Hamburga
Wiktionary
Hamburka – niewielki płaskodenny statek, dawniej drewniany, obecnie z różnych materiałów, w tym z laminatu, o charakterystycznym wydłużonym kształcie. Cechą szczególna tego typu łodzi są także szyny i prowadnice, na których zamontowane jest ruchome siodło wioślarza. Łodzie te wykorzystywane niegdyś w transporcie rzecznym i przybrzeżnym, w rybołówstwie i w sportach wodnych. Były powszechnie wykorzystywane m.in. w Warszawie w latach 20. i 30. XX wieku. Długość łodzi wynosi ok. 6m.
Wikipedia
rzecz. hamburger m.
:: fm. hamburczyk m.
przym. hamburski
Wiktionary
→ Hamburg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Hamburgiem
Wiktionary
(1.1) To normalnemu człowiekowi może się po prostu kojarzyć z przysłowiowym jajkiem lub szynką hamburską, znaczy się także częściowo nieświeżą.
Wiktionary
IPA: xãmˈbursʲci, AS: χãmbursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Hamburg m., hamburczyk mos., hamburka ż., hamburger mrz.
Wiktionary
miasto w Niemczech; Hameln
SJP.pl
Hamelin – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Manche.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 122 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 50 osób/km² (wśród 1815 gmin Dolnej Normandii Hamelin plasuje się na 764. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1074.).
Wikipedia
miasto w Niemczech; Hamelin
SJP.pl
Hameln – miasto w północnych Niemczech, w południowo-wschodniej części kraju związkowego Dolna Saksonia nad rzeką Wezerą na Pogórzu Wezerskim, siedziba powiatu Hameln-Pyrmont.
Miasto znane jest na świecie za sprawą braci Grimm i ich baśni Flecista z Hameln opisującej wydarzenie, które ponoć naprawdę miało miejsce w 1284 r., choć w rzeczywistości przebiegło inaczej, niż opisuje to legenda.
Wikipedia
dawniej:
a) piec hutniczy
b) huta żelaza
SJP.pl
Hamer – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
dawniej:
a) piec hutniczy
b) huta żelaza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Hamerla – osada leśna w Katowicach, w dzielnicy Murcki, w południowej części Lasów Murckowskich. Położona jest kilometr od granicy Katowic z Lędzinami.
Osadę założyła rodzina Hamerla (stąd jej nazwa). W latach 40. XX w. mieszkańcy wyprowadzili się, pozostawiając teren w podarunku dla Nadleśnictwa Katowice. Obecnie osada składa się z dwóch domów mieszkalnych. Na terenie Hamerli znajduje się siedziba tyskiego koła łowieckiego Daniel oraz trutowisko należące do Śląskiego Związku Pszczelarzy. Trutowisko zostało utworzone w 1953 roku przez Powiatowy Związek Pszczelarzy w Tychach. Organizowane są tu spotkania pszczelarzy, a także popularyzowane jest tutaj pszczelarstwo.
Wikipedia
dawny zakład hutniczy; kuźnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzem. zakład hutniczy, huta żelazna, fabryka obróbki metalu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. hamernictwo n., hamernik mos.
Wiktionary
gwarowo: robotnik hamerni; hutnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. robotnik przy młotach w fabryce
Wiktionary
(1.1) W ustrońskiej kuźni hamernicy lepi zarobiali niż insi chłopi.
Wiktionary
rzecz. hamernia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Hamerski – polskie nazwisko pochodzące od staropolskiego hamer 'kuźnia' lub od niemieckiego Hammer, także nazwy osobowej – nazwiska (przezwiska) Hammer.
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. techn. konopie do uszczelniania
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Chinach, w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur, w Kotlinie Hami;
Wiktionary
Hami, Kumul (chiń. upr. 哈密; pinyin Hāmì; ujg. قۇمۇل; Qumul) – miasto na prawach prefektury w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w kotlinie Hami, przy linii kolejowej z Lanzhou do Urumczi. Liczy ok. 570 tys. mieszkańców. Ważny ośrodek przemysłu wydobywczego; w przeszłości ważny punkt na jedwabnym szlaku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Kumul
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Hami, Komul
* chiński standardowy: (1.1) 哈密 (hāmì)
* litewski: (1.1) Kumulas
* rosyjski: (1.1) Хами
* ujgurski: (1.1) قۇمۇل
* ukraiński: (1.1) Хамі, Кумул
źródła.
== Hami (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|turecki|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxãmʲi, AS: χãmʹi
Wiktionary
(1.1) Kumul
Wiktionary
arabskie imię męskie
SJP.pl
Hamid – wieś w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni, w szahrestanie Mijandoab. W 2006 roku liczyła 803 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Imię punickie, częste wśród arystokracji kartagińskiej, nosili je m.in.:
Wikipedia
(1.1) Najbardziej imię Hamilkar rozsławił wielki wódz pierwszej wojny punickiej z Rzymem, ojciec Hannibala.
Wiktionary
IPA: xãˈmʲilkar, AS: χãmʹilkar
Wiktionary
(1.1) Amilkar
Wiktionary
1. stolica Bermudów;
2. miasto w Kanadzie;
3. miasto w Szkocji;
4. miasto w Nowej Zelandii;
5. miasto w Stanach Zjednoczonych;
6. rzeka w Kanadzie; Churchill
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Bermudów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xãˈmʲiltɔ̃n, AS: χãmʹiltõn
Wiktionary
rzecz. hamiltończyk mos., hamiltonka ż.
przym. hamiltoński
Wiktionary
mieszkaniec Hamiltonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hamiltonu
Wiktionary
IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: χãmʹiltõĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Hamilton mrz.
:: fż. hamiltonka ż.
przym. hamiltoński
Wiktionary
1. funkcja współrzędnych uogólnionych charakteryzująca układ mechaniczny; funkcja Hamiltona
2. w fizyce kwantowej: operator całkowitej energii cząstki lub układu cząstek; operator Hamiltona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. funkcja opisująca układ fizyczny za pomocą pędów i położeń uogólnionych
(1.2) fiz. operator energii w mechanice kwantowej
Wiktionary
Hamiltonian (funkcja Hamiltona) – funkcja współrzędnych uogólnionych i pędów uogólnionych, opisująca układ fizyczny w sformułowaniu Hamiltona teorii fizycznych
Wikipedia
(1.1) Klasyczny ruch atomu można łatwo opisać hamiltonianem.
(1.2) Stany własne tego hamiltonianu są stanami własnymi operatora całkowitego momentu pędu.
Wiktionary
IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃ɲãn, AS: χãmʹiltõńãn
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1) od nazwiska irlandzkiego fizyka Hamiltona
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Hamiltonian; (1.2) Hamiltonian
* baskijski: (1.1) hamiltondar; (1.2) hamiltondar
* francuski: (1.1) hamiltonien m.; (1.2) hamiltonien m.
* hiszpański: (1.1) hamiltoniano m.; (1.2) hamiltoniano m.
źródła.
== hamiltonian (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. mat. hamiltonian
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) funkcja Hamiltona
(1.2) operator Hamiltona
Wiktionary
mieszkanka Hamiltonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hamiltonu
Wiktionary
IPA: ˌxãmʲilˈtɔ̃nka, AS: χãmʹiltõnka
Wiktionary
rzecz. Hamilton mrz.
:: fm. hamiltończyk mos.
przym. hamiltoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z irlandzkim matematykiem Williamem Rowanen Hamiltonem
Wiktionary
przymiotnik od: Hamilton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hamiltonem, dotyczący Hamiltonu (stolicy Bermudów)
Wiktionary
rzecz. Hamilton mrz., hamiltończyk mos., hamiltonka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przenośnie: człowiek pełen wątpliwości, któremu ciągłe rozpamiętywanie swoich przeżyć i stanów uniemożliwia racjonalne działanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. tytułowy bohater dramatu Szekspira;
(1.2) rzad. imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w USA
(2.2) geogr. toponim, nazwa gminy w USA, w hrabstwie Renville, w stanie Dakota Północna
Wiktionary
Hamlet (ang. The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark; Tragedia Hamleta, księcia Danii) – tragedia Williama Szekspira napisana na przełomie XVI i XVII wieku, jeden z najbardziej znanych dramatów, arcydzieło teatru elżbietańskiego.
Wikipedia
(1.1) Chciałbym zagrać rolę Hamleta.
Wiktionary
IPA: ˈxãmlɛt, AS: χãmlet
Wiktionary
rzecz. hamlet m., hamletyzowanie n., hamletyzm m.
czas. hamletyzować ndk.
przym. hamletowski, hamletyczny
Wiktionary
charakterystyczny dla Hamleta (bohater tragedii Szekspira), np. dylemat hamletowski; hamletyczny
SJP.pl
charakterystyczny dla Hamleta (bohater tragedii Szekspira), np. dylemat hamletyczny; hamletowski
SJP.pl
postawa życiowa odznaczająca się niezdecydowaniem, wahaniem, rozterkami, co prowadzi do trudności z podejmowaniem racjonalnych decyzji
SJP.pl
przeżywać rozterki wewnętrzne, nie mogąc powziąć decyzji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. przesadnie długo wahać się, być w rozterce duchowej, rozmyślać, nie mogąc podjąć decyzji
Wiktionary
IPA: ˌxãmlɛtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: χãmletyzovać
Wiktionary
rzecz. Hamlet m., hamlet m., hamletyzowanie n., hamletyzm m.
przym. hamletowski, hamletyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hamletyzować.
Wiktionary
IPA: ˌxãmlɛtɨzɔˈvãɲɛ, AS: χãmletyzovãńe
Wiktionary
rzecz. Hamlet n./m., hamlet m., hamletyzm m.
czas. hamletyzować ndk.
Wiktionary
łaźnia muzułmańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łaźnia w krajach arabskich i muzułmańskich;
Wiktionary
Hammam (arab. حمّام hammām, حمام hamām, tur. hamam) – łaźnia lub sauna turecka.
Arabski gramatyk Ibn Sida wywodzi nazwę od słowa al-ḥamīm ("siła letniego gorąca").
W tureckim słowo ḥamām oznacza łazienkę lub toaletę (?).
Wikipedia
(1.1) Meczet i hammam łączy aspekt kulturowo-religijny, pierwszy gromadzi wiernych na wspólnej modlitwie, a drugi na oczyszczaniu.
Wiktionary
przym. hammamowy
Wiktionary
(1.1) łaźnia turecka
Wiktionary
roślina z rodziny oczarowatych; hamamelis, oczar
SJP.pl
Belgia:
Wikipedia
Niemcy:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: HAmersztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Opowieści Hammetta – amerykański kryminał z 1982 roku w reżyserii Wima Wendersa, którego fabuła została oparta na podstawie powieści Joego Goresa.
Wikipedia
1. John Hammond (1889-1964), zootechnik brytyjski;
2. organy Hammonda - instrument muzyczny wykonany przez Laurena Hammonda, zegarmistrza amerykańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. muz. zob. organy Hammonda.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. hammondzista mos., hammondzistka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. muz. instrumentalista grający na organach Hammonda
Wiktionary
rzecz. hammond mzw., organy Hammonda nmos.
:: fż. hammondzistka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. muz. instrumentalistka grająca na organach Hammonda
Wiktionary
rzecz. hammond mzw., organy Hammonda nmos.
:: fm. hammondzista mos.
Wiktionary
1. Hammurabi (?-1750 p.n.e.), władca Babilonii od roku 1792;
2. Kodeks Hammurabiego - jeden z najstarszych kodeksów, powstały w latach 1792-1750 p.n.e.;
3. Stela Hammurabiego - słup diorytowy znaleziony w roku 1901 w Suzie
SJP.pl
Hammurabi, Hammurapi (Ḫammu-rāpi) – szósty, najsłynniejszy król z I dynastii z Babilonu, syn i następca Sin-muballita, panował przez 43 lata (1792–1750 p.n.e. – chronologia średnia), twórca potęgi państwa starobabilońskiego, autor Kodeksu Praw.
Wikipedia
1. zmniejszać szybkość;
2. powstrzymywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zahamować)
(1.1) zwalniać lub zatrzymywać pojazd za pomocą hamulca
(1.2) zwalniać lub zatrzymywać się
(1.3) wstrzymywać działanie, rozwój
czasownik przechodni niedokonany (dk. pohamować)
(2.1) powstrzymywać od czegoś
czasownik zwrotny niedokonany hamować się (dk. pohamować się)
(3.1) powstrzymywać się od czegoś; nie pozwalać sobie na coś
(3.2) być powstrzymywanym
Wiktionary
(1.1) Wnet też mimo krzyku jadących z tyłu murzów, mimo przeraźliwego świstu piszczałek i głosu bębna huczącego na kęsim – to jest na ścinanie głów niewiernych – poczęli konie zdzierać, hamować…
Wiktionary
IPA: xãˈmɔvat͡ɕ, AS: χãmovać
Wiktionary
rzecz. hamowanie n., zahamowanie n., hamulec m., pohamowanie n., hamulcowy mos.
czas. zahamować dk., wyhamować dk.
przym. hamulcowy
Wiktionary
(1.1) zatrzymywać
(2.1) ograniczać, powściągać, powstrzymywać
(3.1) powściągać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hamować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌxãmɔˈvãɲɛ, AS: χãmovãńe
Wiktionary
rzecz. hamulec m., zahamowanie n., pohamowanie n.
czas. hamować ndk., zahamować dk., wyhamowywać ndk., wyhamować dk., przyhamowywać ndk., przyhamować dk.
przym. hamulczy
Wiktionary
pomieszczenie z urządzeniami do pomiarów mocy i prób rozruchu różnych typów silników
SJP.pl
Hamownia – stacjonarne lub mobilne stanowisko pomiarowe umożliwiające pozyskanie niezbędnych danych do wyznaczenia charakterystyki osiągów silnika, takich jak:
Wikipedia
hamujący
SJP.pl
potocznie: hamulec pojazdu; hebel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pajac
Wiktionary
[czytaj: HAMpelman] komiczna postać teatralna frankfurckiej sceny ludowej z XIX wieku
SJP.pl
[czytaj: hampszer]
1. brytyjska rasa owiec krótkowełnistych;
2. brytyjska rasa świń
SJP.pl
Hampshire – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South East England, położone nad kanałem La Manche i cieśniną Solent.
Powierzchnia hrabstwa administracyjnego wynosi 3679 km², a liczba ludności 1 317 800 (2011). Hrabstwo ceremonialne, obejmujące dodatkowo dwie jednostki administracyjne unitary authority – Southampton i Portsmouth, liczy 3769 km² powierzchni i 1 759 800 mieszkańców (2011).
Wikipedia
1. miasto w Stanach Zjednoczonych;
2. część londyńskiej dzielnicy Richmond;
3. część estuarium rzeki James (USA)
SJP.pl
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
przymiotnik od: Hampton (miasto w Stanach Zjednoczonych)
SJP.pl
SJP.pl
Hamrzysko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Wieleń, 20 km na południowy wschód od Wielenia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. chamsa. (symbol)
Wiktionary
Chamsa (arab. خمسة, ḫamsa, dosłownie ‘piątka’; hebr. חמסה), także ręka Fatimy lub ręka Miriam – symbol używany w krajach arabskich i w Izraelu, w amuletach mających chronić przed „złym okiem”.
Nazwa „ręka Fatimy” nawiązuje do córki Mahometa. Odmiana izraelska znana jest też pod nazwą „ręki Miriam” – co z kolei odnosi się do siostry Mojżesza i Aarona.
Wikipedia
lokalna nazwa suchego, porywistego wiatru wiejącego na Saharze i często wywołującego burze piaskowe; chamsin, samum, samiel
SJP.pl
miasto w USA
SJP.pl
Hamtramck – miasto (city) w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan, w hrabstwie Wayne, położone w aglomeracji Detroit, na północ od jego centrum. Wraz z sąsiednim Highland Park tworzy enklawę otoczoną całkowicie przez miasto Detroit. Liczba mieszkańców w 2010 roku wynosiła 22 423.
Wikipedia
1. zmniejszać szybkość;
2. powstrzymywać
SJP.pl
urządzenie służące do zmniejszania prędkości lub zatrzymywania
SJP.pl
Hamulec – urządzenie mechaniczne służące do:
Wikipedia
przymiotnik od: hamulec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. odnoszący się do hamulca
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kolej. kolejarz obsługujący hamulec w pociągu
(2.2) sport. zawodnik, który ma za zadanie hamować
(2.3) osoba spowalniająca lub zatrzymująca określone działania
Wiktionary
rzecz. hamulec mrz., pohamowanie n.
czas. hamować, przyhamować, wyhamować, zahamować
przym. hamulczy
Wiktionary
środowiskowo: hamulcowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. odrzecz. hamulec
Wiktionary
rzecz. hamulec m., hamowanie n., pohamowanie n., hamulcowy mos.
przym. hamulcowy, hamujący
Wiktionary
(1.1) hamulcowy, hamujący
Wiktionary
urządzenie służące do zmniejszania prędkości lub zatrzymywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do zmniejszania prędkości pojazdu lub maszyny;
(1.2) przen. czynnik, który powstrzymuje daną osobę przed działaniem
Wiktionary
Hamulec – urządzenie mechaniczne służące do:
Wikipedia
(1.1) Przed wyjazdem muszę sprawdzić sprawność hamulców.
(1.2) Paweł, jak się zdenerwuje, to nie ma żadnych hamulców, krzyczy, obraża się i jest bardzo nieprzyjemny.
Wiktionary
IPA: xãˈmulɛt͡s, AS: χãmulec
Wiktionary
rzecz. hamownia ż., hamulcowy m., hamownik m., hamowacz m., hamowanie n., pohamowywanie n., pohamowanie n.
czas. hamować ndk., pohamowywać ndk., pohamować dk.
przym. hamulcowy, hamulczy, hamowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. podziemny ciek wodny w Brazylii odwadniający Basen Amazonki;
(1.2) pot. geogr. miasto w południowym Iraku, w prowincji Al-Kadisijja;
Wiktionary
Hamza (ء) – znak pisma arabskiego, reprezentujący zwarcie krtaniowe (IPA [ʔ]). Hamza nie jest uznawana za literę i istnieje ze względu na niejasności w zapisie pewnych wyrazów, powstałe w czasach wczesnego islamu. W alfabecie aramejskim i hebrajskim zwarcie krtaniowe jest oznaczane literą alef, odpowiednikiem arabskiego ʼalifa, który jednak oznacza głównie samogłoskę [a:]. Pierwotnie, hamza była znakiem diakrytycznym odróżniającym dwie wartości fonetyczne alifa (podobnie jak kreska nad polskim ć).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Hamzy|N=Hamzą.
(1.2) kolokacje miejscowość|D=Hamzy|Ms=Hamzie.
synonimy.
(1.2) Al-Hamza
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
(1.2) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Hamza; (1.2) Hamza
* arabski: (1.2) الحمزة
* francuski: (1.1) Hamza m.
* niemiecki: (1.1) Hamza n.
* portugalski: (1.1) Hamza m.
źródła.
== Hamza (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Hamza (rzeka)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.2) Al-Hamza
Wiktionary
dawniej: dubn (pierwiastek chemiczny); hahn
SJP.pl
przysłówek miejsca
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam
Wiktionary
Belgia:
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haj, hanej.
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. region etniczny w środkowych Morawach w Czechach
(1.2) geogr. rzeka w środkowych Morawach w Czechach
Wiktionary
Hana (jap. はな, ハナ) – żeńskie imię japońskie
Wikipedia
IPA: ˈxãna, AS: χãna
Wiktionary
rzecz. Hanak m.
przym. hanacki
Wiktionary
dialekt hanacki - jeden z czterech tradycyjnie wyróżnianych dialektów języka czeskiego; dialekt środkowomorawski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do morawskiego regionu etnicznego Hany
Wiktionary
rzecz. Hana ż., Hanak m.
Wiktionary
zwolennik szkoły prawa muzułmańskiego, stworzonej w VIII wieku przez Abu Hanifę
SJP.pl
Hanafici (arab. حنفي) – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od teologa Abu Hanify (zm. 767).
Abu Hanifa zajmował się dogmatyką w młodości. Później pozostawił ją dla hadisów i wykładni prawa islamskiego (fikh) i na tych polach osiągnął wielki autorytet wśród mu współczesnych i potomnych. Wykładnia prawa islamu Abu Hanify miała za podstawę m.in.:
Wikipedia
zwolennik szkoły prawa muzułmańskiego, stworzonej w VIII wieku przez Abu Hanifę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hany
Wiktionary
rzecz. Hana ż.
przym. hanacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. osada w hrabstwie Kauai na Hawajach
Wiktionary
Hanalei – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w hrabstwie Kauaʻi.
Wikipedia
japoński zwyczaj odwiedzania dorocznie miejsc, gdzie kwitną drzewa wiśni
SJP.pl
Hanami (jap. 花見; dosł. „oglądanie kwiatów”) – tradycyjny japoński zwyczaj podziwiania urody kwiatów, w szczególności kwiatów ozdobnych wiśni piłkowanych (Cerasus serrulata) (jap. 桜 lub 櫻, sakura). Hanami praktykowane jest od kilkuset lat i cieszy się w Japonii ogromną popularnością. Kwitnienie wiśni trwa od jednego do dwóch tygodni, zazwyczaj w marcu lub kwietniu, jest relacjonowane przez media i wyczekiwane przez większość Japończyków.
Wikipedia
wstyd wywołany niegodziwym czynem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. coś, co przynosi wstyd, stanowi ujmę dla honoru
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgubiłeś mnie wuj z kretesem, bo nie tylko, że mnie kula w łeb w Kiejdanach czeka, ale i hańba wiekuista na moje imię spadnie.
Wiktionary
IPA: ˈxãɲba, AS: χãńba
Wiktionary
rzecz. haniebność ż., hańbienie n., zhańbienie n.
przym. haniebny
przysł. haniebnie
czas. hańbić, zhańbić
Wiktionary
(1.1) wstyd, infamia, niesława, sromota, pohańbienie, niehonor, dyshonor, blamaż, daw. gańba
Wiktionary
zwolennik jednej z najbardziej ortodoksyjnych szkół prawa muzułmańskiego
SJP.pl
Hanbalici (arab. حنبلى) – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od teologa Ahmada ibn Hanbala (zm. 855).
Jest to najbardziej rygorystyczna ze szkół. Zwolenników szkoły hanbalickiej cechuje konserwatywność i bezkompromisowa interpretacja Koranu oraz Sunny. Kijas (analogia) i idżma (zgoda uczonych) zostały odrzucone przez Ibn Hanbala, który starał się przywrócić pierwotną czystość religii i prawa.
Wikipedia
związany z hanbalitami (np. nurt hanbalicki, teolog hanbalicki)
SJP.pl
zwolennik jednej z najbardziej ortodoksyjnych szkół prawa muzułmańskiego
SJP.pl
postępować niegodnie, przynosić potępienie i pogardę, czynić ujmę na honorze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) okrywać hańbą, przynosić hańbę
Wiktionary
(1.1) [...] każda zaś kobieta, która się modli lub prorokuje z głową odkrytą, hańbi swą głowę, bo to jest jedno i to samo, jak gdyby miała głowę ogoloną. Jeśli bowiem kobieta nie wkłada nakrycia, to niech się też da zupełnie ostrzyc; ale skoro hańbiące jest dla kobiety być zupełnie ostrzyżoną lub ogoloną, to niech ma nakrycie.
Wiktionary
IPA: ˈxãɲbʲit͡ɕ, AS: χãńbʹić
Wiktionary
rzecz. hańba ż., hańbienie n., pohańbienie n., zhańbienie n.
czas. pohańbić dk., zhańbić dk.
przym. haniebny
przysł. haniebnie
Wiktionary
(1.1) znieważać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrywanie kogoś lub czegoś hańbą
(1.2) przest. dokonywanie na kimś gwałtu
Wiktionary
rzecz. pohańbienie n., zhańbienie n., haniebność ż., hańba ż.
czas. zhańbić dk., pohańbić dk., hańbić ndk.
przym. haniebny
przysł. haniebnie
Wiktionary
(1.2) gwałcenie
Wiktionary
Ludzie:
Wikipedia
jezioro położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. jezioro na Suwalszczyźnie
(1.2) geogr. zob. Biała lub Czarna Hańcza.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Hanki lub z nią związany
SJP.pl
skrót od: handel (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
[czytaj: hendbol] piłka ręczna
SJP.pl
ochraniacze rąk i manetek montowane na kierownicy motocykli terenowych
SJP.pl
dział gospodarki, na który składa się wymiana dóbr za pieniądze bądź inne dobra pomiędzy zainteresowanymi stronami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) proces gospodarczy polegający na sprzedaży i kupnie; wymiana dóbr materialnych;
Wiktionary
Handel – proces gospodarczy polegający na sprzedaży, czyli na wymianie dóbr i usług na pieniądze, bądź na inne towary lub usługi (handel wymienny). Proces ten jest realizowany przez zawodowych pośredników w celu osiągnięcia zysku.
Do podstawowych funkcji handlu zalicza się:
Wikipedia
(1.1) Nielegalny handel kwitnie w najlepsze.
Wiktionary
IPA: ˈxãndɛl, AS: χãndel
Wiktionary
rzecz. handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.
:: zdrobn. handelek m.
czas. handlować ndk.
przym. handlowy, handlarski, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) sprzedaż, kupno
Wiktionary
zdrobnienie od: handel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: handel
Wiktionary
rzecz. handel m., handlowanie n., handlarz m., handlowiec mrz./mos.
czas. handlować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szmaciarz, oberwaniec
Wiktionary
dawniej: uliczny żydowski handlarz starzyzną; łaciarz
SJP.pl
[czytaj: handikap lub hendikap] fory lub korzystna sytuacja ułatwiająca wykonanie zamierzeń (czasem też niekorzystna sytuacja utrudniająca wykonanie zamierzeń); handikap
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hendikapizm] dyskryminacja osób niepełnosprawnych; disablizm, ableizm, ablizm, handikapizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. dyskryminacja, niechęć, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne;
Wiktionary
Ableizm (z ang. -able w disable – niepełnosprawny oraz -ism w racism, sexism), in. handicapizm/handikapizm, (z ang. handicap – niepełnosprawność, przeszkoda) – dyskryminacja, niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Ableizm definiuje osoby niepełnosprawne przez ich niepełnosprawność, charakteryzując je jako gorsze i podrzędne wobec osób pełnosprawnych.Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (uprzedzenie awersyjne), jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Historycznymi przykładami uprzedzenia awersyjnego są akcje Niemiec hitlerowskich mordujących niepełnosprawne osoby (Akcja T4), czy starożytnych społeczeństw takich jak Sparta, które zrzucały niepełnosprawnych ze skał do morza bądź spychały ich poza obrzeża miast. Ableizm awersyjny w dzisiejszej dobie (choć w mniejszym natężeniu) istnieje w Chinach i Indiach.
Wikipedia
(1.1) handikapizm, ableizm, kapacytyzm
Wiktionary
[czytaj: handikapować] handikapować;
1. w sporcie: stosować hadicap (fory);
2. rzadko: stawiać kogoś w niekorzystnej sytuacji
SJP.pl
[czytaj: handikapowy] związany z handicapem (handikapem) - korzystną sytuacją ułatwiającą wykonanie zamierzeń; handikapowy
SJP.pl
przewaga przyznawana na początku wyścigu; fory; handicap
SJP.pl
Wikipedia
dyskryminacja osób niepełnosprawnych; disablizm, ableizm, ablizm, handicapizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. dyskryminacja, niechęć, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne;
Wiktionary
Ableizm (z ang. -able w disable – niepełnosprawny oraz -ism w racism, sexism), in. handicapizm/handikapizm, (z ang. handicap – niepełnosprawność, przeszkoda) – dyskryminacja, niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Ableizm definiuje osoby niepełnosprawne przez ich niepełnosprawność, charakteryzując je jako gorsze i podrzędne wobec osób pełnosprawnych.Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (uprzedzenie awersyjne), jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Historycznymi przykładami uprzedzenia awersyjnego są akcje Niemiec hitlerowskich mordujących niepełnosprawne osoby (Akcja T4), czy starożytnych społeczeństw takich jak Sparta, które zrzucały niepełnosprawnych ze skał do morza bądź spychały ich poza obrzeża miast. Ableizm awersyjny w dzisiejszej dobie (choć w mniejszym natężeniu) istnieje w Chinach i Indiach.
Wikipedia
(1.1) handicapizm, ableizm, kapacytyzm
Wiktionary
handicapować;
1. w sporcie: stosować hadicap (fory);
2. rzadko: stawiać kogoś w niekorzystnej sytuacji
SJP.pl
związany z handikapem (handicapem) - korzystną sytuacją ułatwiającą wykonanie zamierzeń; handicapowy
SJP.pl
komunia przyjmowana na rękę
SJP.pl
skrót od: handlowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
pogardliwie o kobiecie zajmującej się drobnym handlem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: handlarka
Wiktionary
(1.1) Magistrat nie popuści tym handlarom.
Wiktionary
rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlarka ż., handlarz mos., handlowiec mos., handlówka ż., handlowanie n.
czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.
przym. handlarski, handlowy, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) straganiara
Wiktionary
kobieta zajmująca się handlem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się drobnym handlem
Wiktionary
(1.1) Poprosiłem handlarkę, by zostawiła mi jutro dwa tuziny jaj.
Wiktionary
rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlowiec mos., handlówka n., handlowanie n.
:: fm. handlarz mos.
:: zgrub. handlara ż.
czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.
przym. handlarski, handlowy, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) baba, przekupka, straganiarka; pejor. handlara, przekupa, straganiara
Wiktionary
przymiotnik od: handlarz
SJP.pl
osoba zajmująca się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i uslug
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się drobnym handlem
Wiktionary
Handlarz, handlarka – osoba zajmująca się drobnym handlem.
Wikipedia
(1.1) Szczecinecka policja prowadzi cały czas postępowanie dotyczące handlarzy narkotyków.
Wiktionary
IPA: ˈxãndlaʃ, AS: χãndlaš
Wiktionary
rzecz. handlarstwo n., handel m., handelek m., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.
:: fż. handlarka ż., handlara ż.
czas. handlować ndk.
przym. handlarski, handlowy, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) kupiec
Wiktionary
lekceważąco: marny, lichy handlarz
SJP.pl
zajmować się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i usług
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zajmować się kupnem, sprzedażą lub wymianą towarów i usług
Wiktionary
(1.1) Trudno jest handlować z ludźmi, którzy nie mają pieniędzy.
Wiktionary
IPA: xãnˈdlɔvat͡ɕ, AS: χãndlovać
Wiktionary
rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.
czas. przehandlować dk., zahandlować dk., wyhandlować dk.
przym. handlowy, handlarski, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kupowanie i sprzedawanie w celu osiągnięcia zysku
Wiktionary
IPA: ˌxãndlɔˈvãɲɛ, AS: χãndlovãńe
Wiktionary
rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n.
czas. handlować ndk.
przym. handlowy, handlarski, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
specjalista w dziedzinie handlu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. człowiek zajmujący się handlem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) żegl. statek do prowadzenia działalności gospodarczej
Wiktionary
(1.1) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]
Wiktionary
rzecz. handel mrz., handelek mrz., handlara ż., handlarka ż., handlarz mos., handlówka ż., handlowanie n.
czas. handlować
przym. handlarski, handlowy
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) kupiec
(2.1) statek handlowy
Wiktionary
potocznie: szkoła handlowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. zasadnicza szkoła zawodowa o profilu handlowym
Wiktionary
(1.1) Niedawno otwarto nową handlówkę w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. handlarstwo n., handel mrz., handelek mrz., handlara ż., handlarka ż., handlarz mos., handlowiec mos., handlowanie n.
czas. handlować ndk., przehandlować dk., zhandlować dk.
przym. handlarski, handlowy, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
przymiotnik od: handel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z handlem, odnoszący się do handlu
Wiktionary
(1.1) W soboty centrum handlowe przeżywa istne oblężenie.
Wiktionary
IPA: xãnˈdlɔvɨ, AS: χãndlovy
Wiktionary
rzecz. handel m., handelek m., handlarstwo n., handlarz m., handlarka ż., handlara ż., handlowiec m., handlówka n., handlowanie n.
czas. handlować ndk.
przym. handlarski, handlowny
przysł. handlowo
Wiktionary
(1.1) targowy; daw. handlowny
Wiktionary
[czytaj: hendałt] pomocniczy materiał rozdawany uczestnikom wykładu, zawierający pewne elementy wygłaszanego referatu
SJP.pl
Handout (wręcznik, rozdawka) – materiały pomocnicze w formie ulotki, rozdawane słuchaczom w czasie wystąpień publicznych, takich jak wykłady, prezentacje, odczyty czy referaty w celu ułatwienia zrozumienia i zapamiętania treści wystąpienia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rodzaj instrumentu perkusyjnego w kształcie dwóch złożonych metalowych mis
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) instrument muzyczny
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|handpan.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) handpan
źródła.
== handpan (język angielski.) ==
thumb|handpans (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. handpan
odmiana.
(1.1) lp. handpan; lm. handpans
przykłady.
Wiktionary
handryczyć się - kłócić się w sposób szczególnie irytujący dla otoczenia; chandryczyć się
SJP.pl
Handshake – wymiana informacji między dwoma urządzeniami (na przykład modemami), która ma na celu ustalenie wspólnych parametrów transmisji danych, takich jak np. szybkość transmisji. Analogiczny proces wykorzystywany jest też w niektórych programowych protokołach komunikacyjnych (np. TCP) do rozpoczęcia sesji i ustalenia jej parametrów.
Wikipedia
drążek, za pomocą którego można ręcznie obracać kabestan
SJP.pl
Handszpak – drewniany lub metalowy drążek długości 1–2 metrów służący do wprawiania w ruch urządzeń znajdujących się na statku żaglowym. Handszpaki obsługiwane są za pomocą rąk i działają na zasadzie dźwigni.
Dawniej handszpaki służyły głównie do obsługi wielkich kabestanów, przy których pracowało kilku do kilkudziesięciu marynarzy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rękawice robocze
Wiktionary
krótka broń sieczna pochodzenia wschodniego; puginał, kindżał, chandżar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. krzywy nóż turecki
Wiktionary
Handżar (osm. handżer, z arab. handżar) – sztylet pochodzenia perskiego o zakrzywionej obosiecznej głowni.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Handzlówki
Wiktionary
rzecz. Handzlówka ż.
:: fż. handzlowianka ż.
przym. handzlowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Handzlówki
Wiktionary
rzecz. Handzlówka ż.
:: fm. handzlowianin m.
przym. handzlowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Handzlówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Handzlówka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Handzlówki
Wiktionary
rzecz. Handzlówka ż., handzlowianin m., handzlowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)
SJP.pl
przysłówek miejsca
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tam
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haj, hań.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. techn. konopie do uszczelniania
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument z klasy idiofonów w kształcie dwóch złożonych metalowych mis;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xãŋk, AS: χãŋk
Wiktionary
(1.1) handpan, hand pan
Wiktionary
barwny drzeworyt japoński
SJP.pl
1. pomieszczenie dla małych jednostek latających i pływających;
2. budynek portowy służący do przechowywania ładunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pomieszczenie, garaż służący do przechowywania samolotów, szybowców (rzadziej także do trzymania statków wodnych lub ładunków portowych);
Wiktionary
Hangar (z fr.) – duży budynek o wnętrzu jednoprzestrzennym (hala), służący do zabezpieczania samolotów, szybowców, balonów, śmigłowców, łodzi przed działaniem czynników atmosferycznych. Często przystosowany do bieżących przeglądów i napraw. Hangar lotniczy zwykle wybudowany jest na rzucie prostokąta, a jedna z jego ścian składa się z otwieralnych elementów, co umożliwia wprowadzanie samolotów. W portach hangarami nazywane są budynki do przechowywania niedużych statków i łodzi, a także pomieszczenia do krótkotrwałego przechowywania towarów.
Wikipedia
(1.1) Pokład lotniskowca jest ściśle rozplanowany i podzielony, znajduje się na nim od dwóch do czterech podnośników, używanych do wynoszenia samolotów z hangarów znajdujących się pod pokładem. (z Wikipedii)
(1.1) Najczęściej obrotnice można zobaczyć przed wjazdem do hangarów lokomotywowni.
Wiktionary
IPA: ˈxãŋɡar, AS: χãŋgar
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|hangar. → pierwotnie szopa, później też hangar
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) air-shed, hangar
* baskijski: (1.1) hangar
* białoruski: (1.1) ангар m. (angar)
* bułgarski: (1.1) хангар m. (hangar)
* chiński standardowy: (1.1) 机库 (jīkù)
* chorwacki: (1.1) hangar m.
* czeski: (1.1) hangár m.
* duński: (1.1) hangar w.
* esperanto: (1.1) hangaro
* estoński: (1.1) angaar
* fiński: (1.1) lentokonehalli
* francuski: (1.1) hangar m.
* gruziński: (1.1) ანგარი (angari)
* hiszpański: (1.1) hangar m.
* ido: (1.1) hangaro
* indonezyjski: (1.1) hanggar
* islandzki: (1.1) flugskýli n.
* japoński: (1.1) 格納庫
* kaszubski: (1.1) hangar m.
* kataloński: (1.1) hangar m.
* kirgiski: (1.1) ангар (angar)
* koreański: (1.1) 격납고
* litewski: (1.1) angaras m.
* luksemburski: (1.1) Hangar m.
* łotewski: (1.1) angārs m.
* macedoński: (1.1) хангар m. (hangar)
* niderlandzki: (1.1) hangaar m.
* niemiecki: (1.1) Hangar m.
* norweski (bokmål): (1.1) hangar m.
* nowogrecki: (1.1) υπόστεγο n. (αεροπλάνων)
* portugalski: (1.1) hangar m.
* rosyjski: (1.1) ангар m.
* rumuński: (1.1) hangar n.
* serbski: (1.1) хангар (hangar) m.
* słowacki: (1.1) hangár m.
* słoweński: (1.1) hangar m.
* szwedzki: (1.1) hangar w.
* turecki: (1.1) hangar
* ukraiński: (1.1) ангар m.
* węgierski: (1.1) hangár
* wietnamski: (1.1) nhà chứa máy bay
* włoski: (1.1) hangar m., (lotniczy) aerorimessa ż.
źródła.
== hangar (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈhaŋə.
audioUS|En-us-hangar.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hangar
odmiana.
(1.1) lp. hangar; lm. hangars
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: przechowywać w hangarze
SJP.pl
miasto w Chinach; Hangzhou
SJP.pl
Wikipedia
w rybołówstwie: rodzaj mechanicznego sygnalizatora brań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. zob. hangul.
Wiktionary
Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.
Wikipedia
IPA: ˈxãŋɡɨl, AS: χãŋgyl
Wiktionary
alfabet koreański, składający się z 24 znaków; hangyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. alfabet koreański;
Wiktionary
Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.
Wikipedia
(1.1) Hangul został stworzony przez króla Korei ponad 500 lat temu.
Wiktionary
IPA: ˈxãŋɡul, AS: χãŋgul
Wiktionary
(1.1) hangyl, hangeul
Wiktionary
podgatunek jelenia szlachetnego; jeleń kaszmirski
SJP.pl
Jeleń kaszmirski, hanguł (Cervus hanglu) – gatunek ssaka z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
alfabet koreański; hangul
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. zob. hangul.
Wiktionary
Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글 ha(ː)n.ɡɯɭ), w KRLD znany jako Dzosongyl (조선글 Chosŏn’gŭl, tsʰo.sʰɔn.ɡɯɭ) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.
Wikipedia
IPA: ˈxãŋɡɨl, AS: χãŋgyl
Wiktionary
[czytaj: hankdżoł] miasto w Chinach, wielki ośrodek przemysłowy
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Hanna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U cioci Hani jadaliśmy w niedziele obiady.
Wiktionary
(1.1) zob. Hanna., Hanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Hanna
Wiktionary
rzecz. Hanna ż.
:: fż. hanianka ż.
przym. hanieński, hański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Hanna
Wiktionary
rzecz. Hanna ż.
:: fm. hanianin m.
przym. hanieński, hański
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zasługując na hańbę
Wiktionary
(1.1) Na przyjęciu potraktowałeś ją haniebnie.
Wiktionary
rzecz. hańbienie n., pohańbienie n., zhańbienie n., haniebność ż., hańba ż.
czas. zhańbić dk., pohańbić dk., hańbić ndk.
przym. haniebny
Wiktionary
(1.1) niechlubnie, niehonorowo, niesławnie, nikczemnie, obelżywie, obraźliwie, ohydnie, okropnie, podle, szkaradnie; daw. zelżywie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: haniebnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: haniebny
SJP.pl
okrywający hańbą; sromotny; nikczemny; kompromitujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który okrywa hańbą
(1.2) bardzo zły lub kompromitujący
(1.3) taki, który popełnił czyn przynoszący hańbę
Wiktionary
(1.1) Dopuściłeś się w swym życiu haniebnych rzeczy.
Wiktionary
IPA: xãˈɲɛbnɨ, AS: χãńebny
Wiktionary
rzecz. hańba ż., haniebność ż., zhańbienie n., hańbienie n., pohańbienie n.
czas. hańbić ndk., pohańbiać ndk., pohańbić dk., zhańbić dk.
przysł. haniebnie
Wiktionary
(1.1) sromotny, nikczemny, kompromitujący, niecny, podły
(1.2) kiepski, lichy, marny, okropny, tandetny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Hanna
Wiktionary
rzecz. Hanna ż., hanianin m., hanianka ż.
przym. hański
Wiktionary
(1.1) hański
Wiktionary
przedislamski pustelnik arabski, wyznający jakąś formę monoteizmu
SJP.pl
Hanif – monoteiści z czasów przedmuzułmańskich, którzy nie identyfikowali się z wyznawcami judaizmu ani chrześcijaństwa, ale czcili Boga Abrahama. Najprawdopodobniej nie stanowili zorganizowanej grupy religijnej, a składali się z jednostek, które odrzucając politeizm, nie wiązali się z żadną z istniejących wówczas religii monoteistycznych.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Hani lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Hanisz (arab. جزر حنيش) – archipelag na Morzu Czerwonym. Przynależność państwowa jego wysp była przez wiele lat XX wieku przedmiotem sporu między Jemenem i Erytreą. Po zbadaniu sprawy przez międzynarodowy trybunał pod przewodnictwem Abd al-Karima al-Irianiego Jemen otrzymał większe wyspy, a Erytrea niewielkie wyspy na południowym zachodzie archipelagu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) jęz. koreańskie pismo ideograficzne, wywodzące się z pisma chińskiego;
Wiktionary
Hancha, hanja (한자, 漢字; dosł. „znaki Han”) lub Hanmun (한문; 漢文), czasami tłumaczone jako „znaki sinokoreańskie” – koreańska nazwa dla znaków chińskich. Dokładnie rzecz biorąc, nazwa ta tyczy się tylko tych znaków, które zostały zapożyczone do języka koreańskiego, a ich wymowa dopasowana do wymowy koreańskiej. W przeciwieństwie do japońskich kanji, znaki hancha nie były modyfikowane i zachowały wygląd podobny do tradycyjnych znaków chińskich.
Wikipedia
(1.1) Znaki hanja są rzadko używane w języku koreańskim.
Wiktionary
zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Hanna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. Hanko.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dyrektor szczególnie serdecznie powitał Hankę, posadził ją obok siebie.
Wiktionary
IPA: ˈxãŋka, AS: χãŋka
Wiktionary
rzecz. Hanna, Hania, Haneczka
przym. Hanczyn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Hanna, Hania, Haneczka
przym. Hanczyn
frazeologia.
przysłowia: od świętej Hanki zimne poranki / od świętej Hanki zimne wieczory i ranki • święta Hanka pasie baranka
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|Anka.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Hanna.
źródła.
== Hanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Hankiewicz:
Wikipedia
[czytaj: henks] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Hanna i jestem pielęgniarką z zamiłowania
(1.1) Hanna Banaszak jest polską wokalistką jazzową i piosenkarką o zmysłowym, pełnym seksapilu głosie.
(1.1) Anny i Hanny dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 26 lipca, a także 9 czerwca.
Wiktionary
IPA: ˈxãnːa, AS: χã•na
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Hania ż., Hanka ż., Hańka ż., Haneczka ż., Hanusia ż., Hanunia ż., Hanuszka ż., Hanusza ż., Hannusza ż., Hanulka ż., Hanula ż., Hannula ż., Hanuchna ż., Hansza ż., Hanszka ż., Hanczka ż., Hańcik ż.
przym. Hanin, Hanczyn, Hanusin, hański
zob. Anna.
Wiktionary
(1.1) war. Anna; zdrobn. Hania, Hanka, Hańka, Haneczka, Hanusia, Hanunia, Hanuszka, Hanusza, Hannusza, Hanulka, Hanula, Hannula, Hanuchna, Hansza, Hanszka, Hanczka
Wiktionary
[czytaj: hana] obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
(247-183 p.n.e.) kartagiński wódz i polityk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) hist. wódz kartagiński
Wiktionary
Hannibal (pun. 𐤇𐤍𐤁𐤏𐤋 𐤁𐤓𐤒, stgr. Ἀννίβας; ur. 247 p.n.e., zm. 183 p.n.e.) – kartagiński dowódca wojskowy i polityk, syn Hamilkara Barkasa, uważany za jednego z najwybitniejszych wodzów starożytności.
Wikipedia
(1.2) Hannibal prowadzi słonie przez Alpy.
Wiktionary
IPA: xãɲˈːibal, AS: χã•ńibal
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|fen. Hannibha'al → „łaska Baala”
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Hanibalo; (1.2) Hanibalo
* hiszpański: (1.1) Aníbal m.
* nowogrecki: (1.1) Αννίβας m.
źródła.
== Hannibal (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) hist. Hannibal
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna i średniowieczne hrabstwo, położone w południowych Niderlandach, jej stołecznym miastem jest Mons;
Wiktionary
przym. hannoński
Wiktionary
(1.1) Hainaut, hist. Hennegawia
Wiktionary
[czytaj: hanower] Hanower;
1. kraina historyczna w Niemczech;
2. miasto w Niemczech
SJP.pl
Hanower (niem. Hannover) – miasto w Niemczech, stolica kraju związkowego Dolna Saksonia (niem. Niedersachsen) oraz związku komunalnego Region Hanower. Leży nad rzeką Leine.
Siedziba Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk obejmującego swym zasięgiem landy Dolna Saksonia oraz Brema.
Wikipedia
stolica Wietnamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Wietnamu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z wycieczki do Hanoi przywiozłem sobie żmijówkę na pamiątkę.
Wiktionary
IPA: ˈxãnɔj, AS: χãnoi ̯
Wiktionary
rzecz. hanojczyk mos., hanojka ż.
przym. hanojski
Wiktionary
mieszkaniec Hanoi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hanoi
Wiktionary
IPA: xãˈnɔjt͡ʃɨk, AS: χãnoi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Hanoi
:: fż. hanojka ż.
przym. hanojski
Wiktionary
mieszkanka Hanoi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hanoi
Wiktionary
IPA: xãˈnɔjka, AS: χãnoi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Hanoi n.
:: fm. hanojczyk mos.
przym. hanojski
Wiktionary
przymiotnik od: Hanoi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Hanoi, pochodzący z Hanoi
Wiktionary
IPA: xãˈnɔjsʲci, AS: χãnoi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. hanojka ż., hanojczyk mos., Hanoi n.
Wiktionary
rasa konia; koń hanowerski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Niemczech, stolica Dolnej Saksonii;
(1.2) geogr. region w Niemczech;
(1.3) geogr. hist. Księstwo Brunszwiku i Lüneburga; Królestwo Hanoweru (Hanowerskie); prowincja Hanower
Wiktionary
Hanower (niem. Hannover) – miasto w Niemczech, stolica kraju związkowego Dolna Saksonia (niem. Niedersachsen) oraz związku komunalnego Region Hanower. Leży nad rzeką Leine.
Siedziba Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk obejmującego swym zasięgiem landy Dolna Saksonia oraz Brema.
Wikipedia
rzecz. hanowerczyk mos., hanowerka ż., Hanowerczyk mos., Hanowerka ż., hanower m.
przym. hanowerski
Wiktionary
mieszkaniec niemieckiego miasta Hanower
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hanoweru (krainy)
Wiktionary
rzecz. Hanower mrz., hanowerczyk mos., hanowerka ż.
:: fż. Hanowerka ż.
przym. hanowerski
Wiktionary
mieszkanka Hanoweru (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hanoweru (krainy)
Wiktionary
rzecz. Hanower mrz., hanowerczyk mos., hanowerka ż.
:: fm. Hanowerczyk mos.
przym. hanowerski
Wiktionary
przymiotnik od: Hanower (miasto lub kraina historyczna w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Hanowerem, dotyczący Hanoweru
Wiktionary
rzecz. Hanower m., hanower m., Hanowerczyk m., hanowerczyk m., Hanowerka ż., hanowerka ż.
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
sprawozdanie z posiedzeń parlamentu brytyjskiego
SJP.pl
Hansard to nazwa oficjalnego raportu zawierającego kompletny zapis obrad Parlamentu Brytyjskiego, tj. Izby Gmin oraz Izby Lordów. Podobny biuletyn o tej samej nazwie wydawany jest, oprócz Wielkiej Brytanii, także w kilku innych krajach (patrz niżej).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. → Hańsk;
2. → Hanna; hanniński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Hańsk
(1.2) dotyczący miejscowości Hanna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1)
rzecz. Hańsk m., hańszczanin m., hańszczanka ż.
(1.2)
rzecz. Hanna ż., hanianin m., hanianka ż.
przym. hanieński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hańska
Wiktionary
rzecz. Hańsk m.
:: fż. hańszczanka ż.
przym. hański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hańska
Wiktionary
rzecz. Hańsk m.
:: fm. hańszczanin m.
przym. hański
Wiktionary
ciężarek do ćwiczeń gimnastycznych; ciążek, hantla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. ciężarek gimnastyczny do trzymania w jednej ręce;
Wiktionary
(1.1) Zawsze zaczynam trening od hantli.
Wiktionary
(1.1) sztanga gimnastyczna, ciążek
Wiktionary
zdrobnienie od: hantel (ciężarek sportowy); hantelka
SJP.pl
zdrobnienie od: hantel (ciężarek sportowy); hantelka
SJP.pl
ciężarek do ćwiczeń gimnastycznych; ciążek, hantla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. mistrz rzemieślniczy, mistrz rzemiosła;
Wiktionary
zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hanulina
Wiktionary
rzecz. Hanulin m.
:: fż. hanulinianka ż.
przym. hanuliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hanulina
Wiktionary
rzecz. Hanulin m.
:: fm. hanulinianin m.
przym. hanuliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hanulina
Wiktionary
rzecz. Hanulin m., hanulinianin m., hanulinianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; szpagat podłużny z rękami uniesionymi do góry
Wiktionary
(1.1) pozycja małpy, małpa
Wiktionary
zdrobnienie od: Hanna (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Hanusi lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jan
Wiktionary
Hanys – określenie rdzennego mieszkańca dawnej niemieckiej części Górnego Śląska. Hanys to autochton, natomiast nie określa się tak osób spoza Czarnego Śląska, które na Górnym Śląsku mieszkają i przyjęły śląską kulturę. Terminem tym określają Górnoślązaków również Ślązacy ze Śląska Cieszyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Wczorej my byli u Hanysa na geburstagu. → Wczoraj byliśmy u Jana na urodzinach.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Hanysek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. Hanys
Wiktionary
(1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?
Wiktionary
rzecz. Hanys m.
Wiktionary
rdzenna mieszkanka Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kobieta pochodzenia górnośląskiego;
Wiktionary
(1.1) Karol nazwał Zośkę „hanyską“.
Wiktionary
rzecz. hanys m.
przym. hanyski
Wiktionary
(1.1) Górnoślązaczka; pejor. niemra
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z hanysami, dotyczący hanysów
Wiktionary
(1.1) Tradycje polskie, hanyskie i chadziajskie trwają w nieustającym zwarciu i konkurują ze sobą na dusze.
Wiktionary
rzecz. hanys m., hanyska ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. średniowieczna organizacja miast lub kupców mająca na celu opanowanie źródeł zaopatrzenia i rynków zbytu na określonym terytorium
2. faktoria lub dom związku kupieckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. ekon. średniowieczny związek miast lub kupców starający się o przywileje prawne, handlowe i obronne dla swych członków;
Wiktionary
Hanza, Liga Hanzeatycka, Związek Hanzeatycki (z niem. Hanse – gromada) – związek kupców lub miast handlowych Europy z czasów średniowiecza. Miasta należące do związku popierały się na polu gospodarczym, utrudniając pracę kupcom z miast nienależących do związku, jednocześnie zaś stwarzały realną siłę polityczną i niekiedy wojskową.
Wikipedia
IPA: ˈxãw̃za, AS: χãũ̯za
Wiktionary
rzecz. hanzeata ż.
przym. hanzeatycki
Wiktionary
członek hanzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek hanzy
Wiktionary
IPA: ˌxãw̃zɛˈata, AS: χãũ̯zeata
Wiktionary
rzecz. hanza ż.
przym. hanzeatycki
Wiktionary
należący do Hanzy, odnoszący się do hanzeaty lub Hanzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. dotyczący hanzy, należący do hanzy
Wiktionary
IPA: ˌxãw̃zɛaˈtɨt͡sʲci, AS: χãũ̯zeatycʹḱi
Wiktionary
rzecz. hanza, hanzeata
Wiktionary
(1.1) stpol. anzeatycki, anzeatyczny
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) jęz. chińskie pismo ideograficzne, wywodzące się z czasów Dynastii Han;
Wiktionary
Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha, wiet. hán tự) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys. lat temu, a najpóźniej 4,5 tys. lat temu w Chinach, zaadaptowane do zapisu innych języków Azji Wschodniej, obecnie przede wszystkim japońskiego.
Wikipedia
(1.1) Dla przeciętnego obcokrajowca nauka hanzi stanowi prawdziwe wyzwanie.
Wiktionary
(1.1) znak sinojapoński, kanji, hanja
Wiktionary
drobna moneta wietnamska (10 hao = 1 dong = 100 xu)
SJP.pl
Hao – duży atol znajdujący się w centralnej części archipelagu Tuamotu, w Polinezji Francuskiej. Powierzchnia atolu wynosi 46 km², wewnątrz znajduje się jedna z największych lagun w Polinezji Francuskiej o powierzchni 720 km². Główną miejscowością atolu jest Otepa, znajduje się w niej siedziba gminy Hao.
Wikipedia
napój ofiarny w epoce wedyjskiej, wyciskany z niezidentyfikowanej rośliny górskiej o tej samej nazwie, wywołujący halucynacje; soma
SJP.pl
Haoma – w mitologii irańskiej roślina, z której wyrabiano sok o tej samej nazwie, pity podczas obrzędów religijnych.
Utożsamiany z wedyjską somą. Wskutek ofiary z haomy miał narodzić się Jima (Dżemszyd), pierwszy władca Ariów w krainie Arianem Waedżo. Ofiarę z haomy miał złożyć też Puruszapsa, ojciec Zaratusztry.
Wikipedia
luźny ubiór wierzchni podobny do płaszcza, sięgający do kolan, noszony w Japonii
SJP.pl
Haori (jap. 羽織) – część japońskiego ubioru formalnego (łącznie z hakamą) o charakterze luźnego, krótkiego pół-płaszcza lub żakietu, noszona na kimono.
Haori jest noszone między innymi przez pana młodego w czasie ceremonii ślubnej jako nieodłączna, zewnętrzna część stroju, który składa się także z kimona schowanego w spodnie hakama. Na haori z przodu i z tyłu, znajduje się herb rodziny. Tradycyjnie strój jest czarny lub szary z białymi herbami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. więzienna adwokat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) zob. hapaks legomenon.
Wiktionary
(1.1) hapaks legomenon
Wiktionary
roślina zakwitająca raz w ciągu swego cyklu rozwojowego i zamierająca po rozsianiu; roślina monokarpiczna
SJP.pl
Roślina monokarpiczna, hapaksant – roślina, która zakwita raz w ciągu swego cyklu rozwojowego i po rozsianiu diaspor zamiera. Jedno- lub wielokrotność cyklu rozmnażania generatywnego jest jednym z modeli rozwojowych roślin. Rośliny, które w przeciwieństwie do monokarpicznych mają powtarzalne etapy rozwojowe w cyklu życiowym, określane są mianem roślin polikarpicznych.
Wikipedia
uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplologia, haplolalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) zob. hapax legomenon.
Wiktionary
(1.1) hapax legomenon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
koreański system walki
SJP.pl
Hapkido – wschodnia sztuka walki. Za jej twórcę uważa się Choi Yong-soola.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: pojedynczy, prosty
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἁπλοῦς. (haplóos) → pojedynczy, prosty
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) haplo-
* nowogrecki: (1.1) απλο-, απλό-
* włoski: (1.1) aplo-
źródła.
== haplo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|a.plo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) haplo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxaplɔ, AS: χaplo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἁπλοῦς. (haplóos) → pojedynczy, prosty
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) haplo-
* nowogrecki: (1.1) απλο-, απλό-
* włoski: (1.1) aplo-
źródła.
== haplo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|a.plo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) haplo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
faza w cyklu rozwojowym, w której liczba chromosomów w jądrach komórkowych jest zredukowana
SJP.pl
Haplofaza – faza generatywna w cyklu życiowym organizmu. W stadium tym komórki są haploidalne. Haplofaza może być ograniczona do gamet, jak ma to miejsce u zwierząt. U roślin z przemianą pokoleń rośliny haplofaza odpowiada okresowi istnienia gametofitu.
Wikipedia
błąd pisarski polegający na opuszczeniu litery lub grupy liter, zwłaszcza o podobnym brzmieniu, np. angelologia -> angelogia
SJP.pl
Haplografia (od gr. ἁπλόος haplóos lub ἁπλοῦς haploûs „pojedynczy, prosty” i γραφία grafía „pisanie”) – omyłkowe pominięcie, podczas przepisywania tekstu, jednej z dwóch stojących obok siebie identycznych liter lub sylab.
Wikipedia
w genetyce: grupa haplotypów podobnych ze względu na wspólne pochodzenie
SJP.pl
Haplogrupa w genetyce − grupa podobnych ze względu na wspólne pochodzenie haplotypów, czyli serii alleli genów położonych w specyficznym miejscu na chromosomie.
Badanie występowania haplogrup pozwala na śledzenie migracji populacji. W genetyce człowieka najczęściej bada się haplogrupy chromosomu Y i mitochondrialnego DNA (mtDNA), ponieważ chromosom Y dziedziczony jest tylko w linii ojcowskiej, natomiast mtDNA tylko w linii matczynej. Na tej podstawie wyliczono, kiedy żyli ludzie, od których cała współczesna populacja odziedziczyła chromosom Y i mtDNA.
Wikipedia
organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haplont, monoploid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mikrobiol. komórka zawierająca tylko jeden garnitur chromosomowy;
(1.2) biol. organizm, którego każda lub prawie każda komórka zawiera gametyczną liczbę chromosomów;
Wiktionary
Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.
Wikipedia
IPA: xaˈplɔjit, AS: χaploi ̯it
Wiktionary
rzecz. apla ż., haploidalność ż.
przym. haploidalny
Wiktionary
występowanie jednego zespołu chromosomów haploidalnych w jądrze komórkowym
SJP.pl
Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.
Wikipedia
mający w jądrze komórkowym pojedynczy zespół chromosomów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. mający tylko jeden garnitur chromosomowy
Wiktionary
Haploid (gr. απλος ‘niezłożony, pojedynczy’) – komórka zawierająca tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych. Oznaczany jest jako n.
Wikipedia
(1.1) Hodowla zarodków na pożywce pozwala zyskać haploidalny jęczmień
Wiktionary
rzecz. haploid mrz., haploidalność ż.
Wiktionary
roślina haplokauliczna - roślina wytwarzająca kwiat na szczycie nierozgałęziającego się pędu głównego
SJP.pl
uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplologia, hapaksepia
SJP.pl
uproszczenie wyrazu przez usunięcie jednej z sylab (np. "człek" od "człowiek"); haplolalia, hapaksepia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zjawisko fonetyczne polegające na skróceniu wyrazu przez usunięcie jednej z sylab bezpośrednio po sobie następujących, jednakowych lub o jednakowym spółgłoskowym nagłosie;
Wiktionary
Haplologia, haplolalia (gr. ἁπλόος haplóos lub ἁπλοῦς haploûs „pojedynczy, prosty, jednorazowy” + λόγος lógos „mowa, słowo” lub λαλιά laliá „gadanina”) – proces fonetyczny polegający na zastąpieniu dwóch takich samych lub podobnych sylab jedną. Przykładowo:
Wikipedia
IPA: ˌxaplɔˈlɔɟja, AS: χaploloǵi ̯a
Wiktionary
(1.1) uproszczenie
Wiktionary
organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haploid, monoploid
SJP.pl
Haplont, haplobiont – organizm, którego każda komórka zawiera tylko jeden zestaw chromosomów homologicznych (oznaczany jako n). W przypadku organizmów, u których istnieje również diplofaza, haploidalność powstaje w wyniku mejozy.
Haplontami są: niektóre zielenice (Chlorophyta), krasnorosty (Rhodophyta) oraz niektóre dżożdżowce (Saccharomycetes).
Wikipedia
pojedyncza centralna kolumna otoczona łykiem, będąca najprostszym typem steli roślin
SJP.pl
w genetyce: grupa genów, którą organizm odziedziczył po jednym z rodziców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. w genetyce: zestaw polimorfizmów pojedynczych nukleotydów, położonych na jednej chromatydzie, który dziedziczy się jako zestaw sprzężonych ze sobą alleli;
Wiktionary
Haplotyp (z gr. ἁπλοῦς, haploûs − "prosty", "pojedynczy") − pojęcie z dziedziny genetyki, oznaczające grupę genów, którą organizm odziedziczył po jednym z rodziców. Innymi słowy, jest to zestaw polimorfizmów pojedynczych nukleotydów (SNP), położonych na jednej chromatydzie, który dziedziczy się jako zestaw sprzężonych ze sobą alleli.
W innym znaczeniu jest to także grupa alleli, położonych w różnych miejscach (locus) chromosomu, która jest wspólnie przekazywana.
Wikipedia
(1.1) Węgrzy mają najwyższy wśród ludności niesemickiej udział haplotypów, czyli charakterystycznych dla danej populacji wariantów genów, typowych dla Żydów.
Wiktionary
Hapoel (hebr. „robotnik”) – izraelski klub sportowy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: hepener] organizator happeningu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta, który zajmuje się happeningiem
Wiktionary
(1.1) Happening w czystej formie – nie jest to cyrk ani groteska, happenerzy uporczywie identyfikują go z życiem, mimo że nikt w życiu nie przepiłowuje na przykład fortepianu.
Wiktionary
rzecz. happening m.
:: fż. happenerka ż.
przym. happeningowy
przysł. happeningowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) artysta, performer
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. happening m.
:: fż. happenerka ż.
przym. happeningowy
przysł. happeningowo
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|happener.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) happener
* niemiecki: (1.1) Happenist m.
źródła.
== happener (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. happener
odmiana.
(1.1) lp. happener; lm. happeners
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: hepening] rodzaj improwizowanego widowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. społ. polit. wydarzenie artystyczne, w którym zdarzenia łączące lub wykorzystujące elementy rzeczywistości angażują publiczność;
Wiktionary
Happening (z ang. „dzianie się”, „zdarzenie”, „wydarzenie”) – zorganizowane wydarzenie ograniczone czasowo, mające swoją dramaturgię tworzącą logiczną narrację, lub zestaw znaków: haseł, obrazów, gestów, przedmiotów, postaci w przestrzeni.
Wikipedia
(1.1) 20 tysięcy kibiców przyjechało do olimpijskiego parku już godzinę przed zawodami. Alejkami wokół trasy maszerowały ludowe orkiestry, między stoiskami z hot-dogami organizowano happeningi, śpiewy i tańce.
Wiktionary
IPA: ˈxɛpɛ̃ɲĩŋk, AS: χepẽńĩŋk
Wiktionary
rzecz. happener m., happenerka ż.
przym. happeningowy
przysł. happeningowo
Wiktionary
[czytaj: hepeningowy] przymiotnik od: happening (np. happeningowy występ, ruch happeningowy)
SJP.pl
[czytaj: hepi-endowy] taki, który kończy się szczęśliwie
SJP.pl
antygen niepełnowartościowy, odkryty przez Landsteinera
SJP.pl
Hapteny (z gr. haptein – zamocować, zamknąć; synonimy: antygeny cząstkowe lub resztkowe) - substancje o małej masie cząsteczkowej (zwykle poniżej 5000 Da), które mogą wywoływać odpowiedź odpornościową jedynie w połączeniu z białkami, chociaż następnie są rozpoznawane przez limfocyty już bez obecności tych białek. Do immunizacji haptenem niezbędny jest zatem nośnik białkowy skoniugowany z haptenem. W pracach doświadczalnych często stosuje się owoalbuminę (białko jaja kurzego), hemocyjaninę lub albuminę surowicy bydlęcej jako białko nośnikowe oraz dinitrofenol (DNP) lub trinitrofenol (TNP) jako hapteny. W wyniku immunizacji powstają zarówno przeciwciała skierowane przeciwko haptenowi, jak i nośnikowi, jak i jedynie kompleksowi hapten-nośnik. W wywołaniu odpowiedzi odpornościowej na hapten istotny jest stosunek liczby cząsteczek haptenu do liczby cząsteczek nośnika. Jeśli jest on zbyt duży, dojdzie do wytworzenia tolerancji immunologicznej, natomiast stosunek zbyt niski nie doprowadzi do odpowiedzi na hapten. Do odpowiedzi na hapten może dojść jedynie w przypadku, gdy w organizmie obecne są zarówno limfocyty T, jak i limfocyty B mogące go rozpoznać. Wcześniej uważano, że hapten musi być związany z nośnikiem kowalencyjnie, ale nie zawsze jest to regułą.
Wikipedia
Haptonastia – ruch nastyczny organów roślinnych (także zwierzęcych) wywołany działaniem specyficznego bodźca mechanicznego. Od sejsmonastii (tigmonastii) odróżnia się tym, że wywoływana jest przez konkretny bodziec mechaniczny, a nie dowolny dotyk (np. nie przez dotykanie pałeczką lub upadkiem kropli deszczu) oraz jest wynikiem wzrostu (pod wpływem auksyn), a nie zmian turgoru. Niektóre źródła nie odróżniają tych typów nastii. Jak inne nastie, nie zależy od kierunku działania bodźca, co ją odróżnia od tigmotropizmu.
Wikipedia
przymiotnik od: haptonastia
SJP.pl
w biologii: kierunkowy ruch komórek wywołany przez substancje wydzielane przez inne pokrewne komórki
SJP.pl
jeden z tropizmów; wygięcie wzrostowe niektórych organów roślinnych (np. wąsów czepnych) oraz osiadłych organizmów zwierzęcych (np. ukwiału), powstające w wyniku bodźca dotykowego; tigmotropizm
SJP.pl
Wikipedia
związany z komunikowaniem się za pomocą zmysłu dotyku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. dotykowy – cecha urządzeń komunikujących się, wchodzących w interakcję poprzez dotyk, wibrację, szorstkość itp.
(1.2) szt. dotykalny – cecha dzieła sztuki, które działa bardziej właściwościami materialnymi, np. porowatością, niż wizualnymi, np. kolorem
Wiktionary
(1.1) Jak dotąd pod strzechy trafiła - chyba można to tak nazwać - pierwsza generacja urządzeń haptycznych (czyli pobudzających zmysł dotyku).
(1.2) Wszystkie są wykonane oryginalną haptyczną techniką. - W pracach Jarczewskiego faktura dominuje nad kreską, a zwłaszcza nad kolorem.
Wiktionary
IPA: xapˈtɨt͡ʃnɨ, AS: χaptyčny
Wiktionary
(1.1) haptyka ż., haptyczność ż.
Wiktionary
technologia dająca dotykową informację zwrotną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Lwów. także środ. przestępcze wódka
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wódka.
źródła.
== hara (język fiński.) ==
wymowa.
dzielenie|ha|ra.
IPA3|ˈhɑrɑ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) roln. brona
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈhɑrɑ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wódka.
źródła.
== hara (język fiński.) ==
wymowa.
dzielenie|ha|ra.
IPA3|ˈhɑrɑ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) roln. brona
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj powozu
SJP.pl
Haraba (rum. Haraba, ros. Гараба, Garaba) – wieś o spornej przynależności państwowej (de iure Mołdawia, de facto Naddniestrze), w rejonie Rybnica, na historycznym Podolu.
W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. W 1789 była prywatną wsią, należącą do Lubomirskich. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.
Wikipedia
dawniej: głośna kłótnia; hałaburda
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. harować
Wiktionary
czas. harować
rzecz. haranie n.
Wiktionary
1. wymuszona, wygórowana, bezprawnie ściągana przez kogoś opłata za coś; okup;
2. w krajach islamskich: dawny podatek nakładany na ludność niemuzułmańską, później także przez nowo nawróconych na islam;
3. dawniej: roczna danina płacona na rzecz sułtańskiej Turcji przez lenne państwa chrześcijańskie;
4. dawniej: opłata nakładana przez władcę na kraj przez niego podbity; kontrybucja, trybut, podatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. podatek pogłówny w krajach muzułmańskich nakładany na innowierców;
(1.2) hist. danina roczna płacona sułtańskiej Turcji przez zależne państwa chrześcijańskie
(1.4) współcz. pot. niesłuszna lub wygórowana opłata wymuszona przy użyciu siły lub gróźb
Wiktionary
Haracz – podatek pogłówny, pobierany przez państwo tureckie od każdego pełnoletniego chrześcijanina, zamieszkałego w Turcji.
W ciągu nieustannych i długich wojen między Polską a Turcją i Tatarami, termin ten przeszedł do języka polskiego i oznaczał okup i kontrybucję, wymuszoną przez nieprzyjaciela na części kraju, zamku lub mieście.
Wikipedia
(1.4) okup
Wiktionary
japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; sepuku, seppuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. japoński rytuał samobójstwa poprzez rozpłatanie mieczem brzucha
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyczyniło się to zresztą do próby samobójczej Kurosawy, który w łazience swego domu próbował popełnić harakiri.
(1.1) (…) harakiri, ceremonialne samobójstwo, było częścią tradycyjnej kultury Japonii. Japończycy, którzy się zhańbili, popełniali harakiri, żeby odpokutować za grzechy przynoszące hańbę jemu i jego rodzinie.
Wiktionary
(1.1) seppuku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Haralampiusz, Charłamp – imię męskie pochodzenia greckiego (Χαραλαμπος). Powstało ze słów χαρα (chara) oznaczającego "szczęście" i λαμπω (lampo) - "błyszczeć, lśnić" i oznacza "jaśniejącego szczęściem".
Haralampiusz imieniny obchodzi 10 lutego.
Znane osoby noszące imię Haralampiusz:
Wikipedia
(1.1) Charłamp
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Harald – imię męskie pochodzenia staroangielskiego/nordyckiego.
Znane osoby noszące imię Harald:
Wikipedia
IPA: ˈxaralt, AS: χaralt
Wiktionary
sala modlitw w meczecie
SJP.pl
Wikipedia
dawniej dowódca oddziału hajduków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|harać.
Wiktionary
czas. harać ndk.
Wiktionary
rodzaj bicza o krótkiej rękojeści i długim rzemieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. bicz z krótkim trzonkiem i długim pleśćecionym rzemieniem, używany głównie na psy myśliwskie podczas polowań par force;
Wiktionary
Harap (niem. herab! – „tutaj!”) – okrzyk myśliwych odpędzających psy od ubitej zwierzyny, a także dawny bat myśliwski, służący do karcenia nieposłusznych psów.
Ten dawny bicz o krótkiej rękojeści, najczęściej wykonanej z sarniej nogi, wykonany był z długiego splotu rzemieni, zwężających się stopniowo i zakończonych tak zwaną „trzaskawką” z włosia końskiego i włókna konopi. Używany był zwłaszcza przy polowaniach par force z użyciem sfory psów gończych. Znane było powiedzenie „po harapie” oznaczające „poniewczasie”, „po wszystkim”.
Wikipedia
(1.1) Od ubitej zwierzyny przez dłuższą chwilę odganiać musiał ogary giętkim harapem.
Wiktionary
IPA: ˈxarap, AS: χarap
Wiktionary
(1.1) knut, korbacz
Wiktionary
1. przymiotnik od: harap;
2. w łowiectwie: taki, który został uszczuty przez charty
SJP.pl
1. starożytna osada na terenie należącym do cywilizacji doliny Indusu;
2. miejscowość we wschodnim Pakistanie
SJP.pl
Harappa – starożytna osada protomiejska na terenie należącym do cywilizacji doliny Indusu, pochodząca z drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. Położona na lewym brzegu rzeki Rawi w Pendżabie, na terenie dzisiejszego Pakistanu. Odkryta w latach 20. XX wieku w czasie badań prowadzonych przez Indyjską Służbę Archeologiczną. Następnie w roku 1946 prowadził tutaj wykopaliska Mortimer Wheeler. Ostatnie wykopaliska były prowadzone przez archeologów pakistańskich i amerykańskich w ostatnich dwóch dekadach XX wieku.
Wikipedia
→ Harappa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Harappą, dotyczący Harappy
Wiktionary
rzecz. Harappa ż.
Wiktionary
mieszkaniec Harare (stolicy Zimbabwe); hararejczyk
SJP.pl
stolica Zimbabwe (do 1981 - Salisbury)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Zimbabwe;
Wiktionary
Harare (do 1981 Salisbury) – stolica i największe miasto Zimbabwe. Liczba mieszkańców sięga około 1,6 mln, a cała aglomeracja Harare liczy 3 120 917 mieszkańców (dane z 2019). Centrum życia politycznego, kulturalnego i edukacyjnego kraju, a zarazem centrum przemysłu i komunikacyjne. W Harare mieści się siedziba rządu, sądu najwyższego, siedziby lokalnych i zagranicznych firm, korporacji i organizacji pozarządowych.
Wikipedia
(1.1) W Harare jest siedziba rządu Zimbabwe.
Wiktionary
IPA: xaˈrarɛ, AS: χarare
Wiktionary
rzecz. hararejczyk mos., hararejka ż.
przym. hararejski
Wiktionary
mieszkaniec Harare (stolicy Zimbabwe); hararczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Harare
Wiktionary
IPA: ˌxaraˈrɛjt͡ʃɨk, AS: χararei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Harare n.
:: fż. hararejka ż.
przym. hararejski
Wiktionary
mieszkanka Harare (stolicy Zimbabwe); hararka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Harare
Wiktionary
IPA: ˌxaraˈrɛjka, AS: χararei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Harare n.
:: fm. hararejczyk mos.
przym. hararejski
Wiktionary
→ Harare (stolica Zimbabwe); hararski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Harare
Wiktionary
IPA: ˌxaraˈrɛjsʲci, AS: χararei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Harare n., hararejczyk m., hararejka ż.
Wiktionary
mieszkanka Harare (stolicy Zimbabwe); hararejka
SJP.pl
dawna lekka tkanina wełniana
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Harasiuki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Harasiuków
Wiktionary
rzecz. Harasiuki nmos., harasiuczanin m., harasiuczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Harasiuków
Wiktionary
rzecz. Harasiuki nmos.
:: fż. harasiuczanka ż.
przym. harasiucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Harasiuków
Wiktionary
rzecz. Harasiuki nmos.
:: fm. harasiuczanin m.
przym. harasiucki
Wiktionary
Harasiuki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Harasiuki. Leży na pograniczu Równiny Biłgorajskiej i Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, nad Tanwią.
Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Harasiuki oraz rzymskokatolickiej parafii Miłosierdzia Bożego.
Wikipedia
przymiotnik od: haras
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Gerazym — imię męskie pochodzenia greckiego, pochodzące od słowa γέρας, które oznacza „stary” lub „godny”. Jego patronem jest św. Gerazym, mnich z V wieku.
Gerazym imieniny obchodzi 5 marca.
Imię to występuje głównie w Grecji, gdzie według szacunkowych danych nosi je około 15 850 osób. Znane też na obszarze wschodniosłowiańskim, gdzie brzmiało Harasym lub Herasym; pochodzą od niego nazwiska Harasym, Gierasimow, Gierasimienko i Herasymenko.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. bić, uszkadzać, tłuc, ranić;
2. haratać się:
a) ranić się samemu;
b) ranić się nawzajem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. haratnąć)
(1.1) uderzać, niszcząc coś lub zadając komuś ranę
czasownik zwrotny niedokonany haratać się (dk. haratnąć się)
(2.1) ranić samego siebie
(2.2) ranić się, kaleczyć się wzajemnie; szarpać się
Wiktionary
(1.1) Przez całą lekcję haratał ławkę długopisem.
Wiktionary
IPA: xaˈratat͡ɕ, AS: χaratać
Wiktionary
rzecz. haratanie n., haratnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|haratać.
Wiktionary
IPA: ˌxaraˈtãɲɛ, AS: χaratãńe
Wiktionary
czas. haratać
Wiktionary
potocznie: szarpanina, bójka
SJP.pl
potocznie:
1. pobić, uszkodzić, potłuc, zranić;
2. haratnąć się:
a) zranić się samemu;
b) poranić się nawzajem
SJP.pl
rodzaj siatki lub woreczka zakładanego dawniej na włosy z tyłu peruki
SJP.pl
Harbajtel (niem. Haarbeutel: Haar - włosy, Beutel - woreczek) – siatka lub woreczek zakładany na włosy z tyłu peruki; warkocz, pęk włosów z tyłu peruki. W modzie zaczął być stosowany za czasów Ludwika XIV.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. herbata
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tyj.
Wiktionary
miasto w Chinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Chinach, położone w Mandżurii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Harbin, który był po rosyjskiej rewolucji enklawą rosyjskich „białych” emigrantów, słynie z dorocznego festiwalu rzeźb lodowych.
Wiktionary
przym. harbiński
Wiktionary
przymiotnik od: Harbin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Harbinem, dotyczący Harbinu
Wiktionary
(1.1) Wybuch wojny przekreślił realizację nakreślonych planów i księża chrystusowcy nigdy nie objęli harbińskiej placówkaacówki
Wiktionary
rzecz. Harbin mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciężkie buty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa dwóch wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: γʲarbutɔvʲit͡sɛ
Wiktionary
rzecz. harbutowiczanin m., harbutowiczanka ż.
przym. harbutowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Harbutowic
Wiktionary
rzecz. Harbutowice nmos., harbutowiczanin m., harbutowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Harbutowic
Wiktionary
rzecz. Harbutowice nmos.
:: fż. harbutowiczanka ż.
przym. harbutowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Harbutowic
Wiktionary
rzecz. Harbutowice nmos.
:: fm. harbutowiczanin m.
przym. harbutowicki
Wiktionary
dawniej, dziś tylko gwarowo: dynia; arbuz
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny dyniowatych
SJP.pl
Harbuźnik (Sicyos L.) – rodzaj roślin z rodziny dyniowatych, obejmujący co najmniej 56–64 gatunki. Rośliny te występują w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, na wyspach Pacyfiku i w Australii. Introdukowane zostały do wschodniej Azji i do Europy. W Polsce występuje jako gatunek introdukowany i inwazyjny jeden gatunek – harbuźnik kolczasty S. angulatus.
Wikipedia
od średniowiecza do XVII wieku: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk staczana przed rozpoczęciem bitwy
SJP.pl
skrót w funkcji rzeczownika
(1.1) = harcmistrz
(1.2) = harcmistrzyni
skrót w funkcji przymiotnika
(2.1) = harcerski
Wiktionary
warkocz lub węzeł peruki noszony przez mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. etn. warkocz noszony w XVII i XVIII w. przez mężczyzn;
Wiktionary
Harcap bądź harcab (niem. Haarzopf od das Haar – włosy i der Zopf – warkocz) – warkocz noszony przez mężczyzn w XVIII wieku. W 2 poł. XVIII w. harcap był obowiązkowym uczesaniem żołnierzy w niektórych armiach europejskich, mającym chronić kark przed uderzeniem. Za czasów Fryderyka Wielkiego harcap w armii pruskiej miał sięgać aż do rękojeści szpady. Po jego śmierci został on skrócony do poziomu łokcia. Z czasem coraz częściej był on tylko częścią peruki.
Wikipedia
(1.1) Chociaż był pięknie ubrany (…), wszyscy go poznali zaraz, bo wyglądały rogi spod kapelusza, pazury z trzewika i harcap z tyłu.
Wiktionary
od średniowiecza do XVII wieku: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk staczana przed rozpoczęciem bitwy
SJP.pl
Harce (węg. harc – „walka, zmaganie”) – obyczaj znany od czasów starożytnych polegający na odbywaniu pojedynków przed rozpoczęciem bitwy. Harcownikami (harcerzami) bywali zazwyczaj rycerze, chcący w ten sposób uzyskać wojenną sławę.
W Polsce obyczaj ten dokumentuje Jan Długosz przy opisie bitwy pod Grunwaldem w 1410. Zygmunt Gloger opisuje harce między innymi przed bitwą pod Koronowem w 1410 (Jan Scycicki), pod Orszą (Jan Tarnowski), pod Gdańskiem (Stanisław Diabeł Stadnicki), pod Cecorą (Kacper Lipski).
Wikipedia
przymiotnik od Harcu (Góry Harcu)
SJP.pl
zdrobnienie od: harcerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: harcerka
Wiktionary
IPA: ˌxart͡sɛˈrɛt͡ʃka, AS: χarcerečka
Wiktionary
przym. harcerski
rzecz. harcerstwo n., harcerz mos., harcerzyk mos.
Wiktionary
członkini Związku Harcerstwa Polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: harcerz
Wiktionary
A także:
Wikipedia
IPA: xarˈt͡sɛrka, AS: χarcerka
Wiktionary
zob. harcerz.
Wiktionary
związany z harcerstwem (np. obóz harcerski, zbiórka harcerska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do harcerza lub harcerstwa
Wiktionary
(1.1) Drużyna wyjechała na obóz harcerski w Bieszczadach.
Wiktionary
IPA: xarˈt͡sɛrsʲci, AS: χarcersʹḱi
Wiktionary
rzecz. harcerstwo n., harcówka ż., harcerz m., harcerzyk m., harcerka ż., harcereczka ż., harcownik n., harce nmos., harcerskość ż.
czas. harcować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest harcerskie; cecha tych, którzy są harcerscy
Wiktionary
przym. harcerski
przysł. harcersko
Wiktionary
polski młodzieżowy ruch społeczno-wychowawczy zorganizowany w Związek Harcerstwa Polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polski młodzieżowy ruch społeczny i wychowawczy;
(1.2) daw. pełnienie służby żołnierskiej w straży przybocznej lub jako harcownik
Wiktionary
Harcerstwo – polski ruch społeczny i wychowawczy/pedagogiczny, będący częścią ruchu skautowego. Oparty na służbie, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Zasady postępowania harcerza wyznacza przyrzeczenie harcerskie i Prawo harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica zucha i Prawo zucha.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś harcerstwo było szlachetne i uczciwe, dziś, jak wszędzie, rządzi tam pieniądz.
Wiktionary
IPA: xarˈt͡sɛrstfɔ, AS: χarcerstfo
Wiktionary
rzecz. harcerzyk mos., harcerz, harcerka, harcereczka, harcówka, harcownik
przym. harcerski
Wiktionary
1. członek Związku Harcerstwa Polskiego
2. dawniej: żołnierz biorący udział w harcach, staczający przed bitwą pojedynczą walkę z przeciwnikiem; harcownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) harc. członek harcerstwa, polskiej organizacji skautowej
(1.2) hist. żołnierz lekkozbrojny w XV–XVII w., który wchodził w pojedyncze utarczki przed rozpoczęciem właściwej bitwy
Wiktionary
A także:
Wikipedia
(1.1) Na skraju lasu stał młody harcerz w mundurze.
(1.1) Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.
Wiktionary
IPA: ˈxart͡sɛʃ, AS: χarceš
Wiktionary
rzecz. harcerstwo n., harcereczka ż., harcownik m., harce nmos., harcerzowanie n., harcowanie n., poharcowanie n.
:: zdrobn. harcerzyk m.
:: fż. harcerka ż.
czas. harcować ndk., poharcować dk., harcerzować ndk.
przym. harcerski
przysł. harcersko, po harcersku
Wiktionary
(1.2) harcownik
Wiktionary
być harcerzem, być członkiem organizacji harcerskiej
SJP.pl
zdrobnienie od: harcerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: harcerz
(1.2) lekceważąco o harcerzu
(1.3) przen. ktoś uważany za naiwnego idealistę
Wiktionary
IPA: xarˈt͡sɛʒɨk, AS: χarcežyk
Wiktionary
rzecz. harcerz m., harcerstwo n., harcereka ż., harcownik m., harce nmos., harcerzowanie n., harcowanie n., poharcowanie n.
:: zdrobn. harcereczka m.
:: fż. harcerka ż.
czas. harcować ndk., poharcować dk., harcerzować ndk.
przym. harcerski
przysł. harcersko, po harcersku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Harty
Wiktionary
rzecz. Harta ż.
:: fż. harcianka ż.
przym. harciański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Harty
Wiktionary
rzecz. Harta ż.
:: fm. harcianin m.
przym. harciański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Harty
Wiktionary
rzecz. Harta ż., harcianin m., harcianka ż.
Wiktionary
najwyższy stopień w harcerstwie; osoba mająca ten stopień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) najwyższy harcerski stopień instruktorski;
Wiktionary
Harcmistrz – najwyższy harcerski stopień instruktorski, zdobywany przez instruktorów harcerskich. Oznaczany czerwoną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz czerwoną lilijką naszytą na lewym ramieniu munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako hm. przed imieniem i nazwiskiem.
Wikipedia
IPA: ˈxart͡smʲisṭʃ, AS: χarcmʹisṭš
Wiktionary
najwyższy stopień instruktorski w harcerstwie; kobieta nosząca taki stopień
SJP.pl
Harcmistrz – najwyższy harcerski stopień instruktorski, zdobywany przez instruktorów harcerskich. Oznaczany czerwoną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz czerwoną lilijką naszytą na lewym ramieniu munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako hm. przed imieniem i nazwiskiem.
Wikipedia
wyprawiać harce; swawolić, skakać, hasać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) figlować, dokazywać
(1.2) daw. wojsk. toczyć harce przed bitwą
Wiktionary
(1.1) Gdy kota nie ma, myszy harcują.
Wiktionary
IPA: xarˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: χarcovać
Wiktionary
przym. harcerski
rzecz. harcerz mos., harcerzyk mos., harcowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|harcować.
Wiktionary
czas. harcować ndk.
rzecz. harcerz mos., harcerzyk mos.
Wiktionary
pomieszczenie drużyny harcerskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) harc. pomieszczenie przystosowane do przeprowadzania zbiórek harcerskich;
Wiktionary
Harcówka − na ogół pomieszczenie, zazwyczaj w budynku szkoły, parafii lub np. piwnicy budynku mieszkalnego, przystosowane do potrzeb zbiórek harcerskich zastępów, drużyny lub szczepu.
Służy m.in. do przechowywania sprzętu drużyn i szczepów oraz prowadzenia przygotowań do większych wypraw lub imprez harcerskich.
Wikipedia
(1.1) Urządziliśmy harcówkę w podziemiach naszej szkoły.
Wiktionary
IPA: xarˈt͡sufka, AS: χarcufka
Wiktionary
rzecz. harcerz m., harcerka ż., harcerstwo n.
przym. harcerski
Wiktionary
żołnierz biorący udział w harcach, staczający przed bitwą pojedynczą walkę z przeciwnikiem; harcerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. jednostka tymczasowo odłączona od armii w celu staczania potyczek
Wiktionary
Harce (węg. harc – „walka, zmaganie”) – obyczaj znany od czasów starożytnych polegający na odbywaniu pojedynków przed rozpoczęciem bitwy. Harcownikami (harcerzami) bywali zazwyczaj rycerze, chcący w ten sposób uzyskać wojenną sławę.
W Polsce obyczaj ten dokumentuje Jan Długosz przy opisie bitwy pod Grunwaldem w 1410. Zygmunt Gloger opisuje harce między innymi przed bitwą pod Koronowem w 1410 (Jan Scycicki), pod Orszą (Jan Tarnowski), pod Gdańskiem (Stanisław Diabeł Stadnicki), pod Cecorą (Kacper Lipski).
Wikipedia
przym. harcerski
rzecz. harcerstwo n., harcerz mos., harcerzyk mos.
Wiktionary
1. borecznik harcyński - gatunek błonkówki z rodziny borecznikowatych;
2. smolik harcyński - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
[czytaj hardkopi] wydruk z komputerowego nośnika informacji
SJP.pl
[czytaj: hardkor] hard core;
1. wulgarna pornografia przedstawiająca czynności seksualne bez zahamowań i ograniczeń; hard porno, twarda pornografia;
2. styl w muzyce rockowej, charakteryzujący się ostrym, szybkim tempem i agresywnym brzmieniem gitar;
3. środowiskowo: coś wykraczającego ponad ogólnie przyjęte normy; hardkor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. tworzenie nielegalnego graffiti, niebezpieczna sytuacja z tym związana
(1.2) pot. bójka, awantura
(1.3) pot. skomplikowana sytuacja, zamieszanie, kompromitacja
Wiktionary
Hardcore najczęściej używa się w odniesieniu do odmiany muzyki punk, lecz termin ten dotyczy też muzyki elektronicznej.
Wikipedia
Wikipedia
Osoby o nazwisku harding:
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) inform. slang. wpisać dane wejściowe lub konfiguracyjne bezpośrednio do kodu źródłowego
Wiktionary
(1.1) Człowieku, nie hardkoduj tego słownika, bo każdą zmianę parametrów będziemy musieli przeprowadzać przez pełne wdrożenie!
Wiktionary
IPA: ˌxartkɔˈdɔvat͡ɕ, AS: χartkodovać
Wiktionary
rzecz. hardkodowanie
czas. dk. zahardkodować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hardkodować.
Wiktionary
(1.1) Hardkodowanie magicznych wartości zapewnia Tobie pracę w przyszłości!
Wiktionary
IPA: ˌxartkɔdɔˈvãɲɛ, AS: χartkodovãńe
Wiktionary
czas. hardkodować
Wiktionary
środowiskowo: osoba robiąca coś niebezpiecznego lub zachowująca się niezgodnie z ogólnie przyjętymi normami; hardcore
SJP.pl
potocznie: ryzykant lub ekscentryk; hardcorowiec, hardkor, hardcore
SJP.pl
środowiskowo:
1. ostry, bardzo intensywny;
2. wykraczający ponad ogólnie przyjęte normy
SJP.pl
zawziętość; buta; wyniosłość; zuchwałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) buta, zuchwałość, przekonanie o swojej racji
Wiktionary
IPA: ˈxardɔɕt͡ɕ, AS: χardość
Wiktionary
przym. hardy
przysł. hardo
Wiktionary
(1.1) buta, butność, buńczuczność, charakterność
Wiktionary
[czytaj: hardrok] styl w muzyce rockowej wywodzący się z blues rocka; hard rock
SJP.pl
[czytaj: hardrokowiec]
1. wielbiciel hard rocka;
2. przedstawiciel subkultury młodzieżowej powstałej wśród wielbicieli hard rocka
SJP.pl
[czytaj: hardrokowy] przymiotnik od: hard rock (np. zespół hardrockowy, koncert hardrockowy)
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: hardy; bardziej hardy
SJP.pl
jaszczurka z rodziny agamowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. nazwa systematyczna|Laudakia stellio|ref=tak., gatunek jaszczurki z rodziny agamowatych;
(1.2) herp. jaszczurka z gatunku hardunów (1.1)
Wiktionary
Hardun (Stellagama stellio) – gatunek jaszczurki z podrodziny Agaminae w rodzinie agamowatych (Agamidae).
Wikipedia
(1.2) Samica harduna składa zwykle do 10 jaj między majem a lipcem.
Wiktionary
[czytaj: hardłer] sprzęt komputerowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. środ. sprzęt komputerowy, materialna część komputera
Wiktionary
Sprzęt komputerowy (ang. hardware) – materialna część komputera. Ogólnie hardware’em nazywa się sprzęt komputerowy jako taki i odróżnia się go od software’u – czyli oprogramowania.
Podział ten jest nieostry, gdyż współcześnie wiele elementów sprzętu komputerowego ma „wszyte” na stałe oprogramowanie nazywane oprogramowaniem układowym (ang. firmware), stanowiące jego integralną część, bez którego elementy te nie mogłyby funkcjonować. Przykładowo większość drukarek komputerowych ma w swojej pamięci zestaw komend, przy pomocy których realizuje proces drukowania i których odpowiednik znajduje się w pamięci komputera stanowiąc programowy sterownik tego urządzenia.
Wikipedia
(1.1) System operacyjny to zespół programów i narzędzi programowych pozwalających użytkownikowi na współdziałanie z hardware'em komputera w wygodny i skuteczny sposób.
Wiktionary
przym. hardware'owy, hardwarowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hardwarem, dotyczący hardware'u
Wiktionary
rzecz. hardware m.
Wiktionary
[czytaj: hardłerowy] przymiotnik od: hardware (np. test hardware'owy, problem hardware'owy); hardwarowy
SJP.pl
[czytaj: hardłerowy] przymiotnik od: hardware (np. test hardwarowy, problem hardwarowy); hardware'owy
SJP.pl
1. wyniosły, przesadnie dumny;
2. niezdyscyplinowany, zuchwały;
3. w łowiectwie, o ptakach: niedający się upolować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dumny, butny, nieposłuszny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To wszystko powodowało, że stawała się coraz bardziej harda, na polecenia komendanta, wypowiadane opryskliwym tonem, odpowiadała nierzadko wzruszeniem ramion.
Wiktionary
IPA: ˈxardɨ, AS: χardy
Wiktionary
rzecz. hardość ż.
przysł. hardo
Wiktionary
(1.1) niepokorny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Lwów. dom, chałupa
Wiktionary
stawać się hardym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: hardo
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: hardy
SJP.pl
ortodoksyjny żyd w Izraelu
SJP.pl
1. część tradycyjnego muzułmańskiego domu zamieszkała przez kobiety; seraj,
2. żony i nałożnice muzułmanina mieszkające w tym domu;
3. potocznie: wiele kobiet będących kochankami jakiegoś mężczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. część domu muzułmańskiego, do którego nie mają wstępu obcy mężczyźni;
(1.2) kult. wszystkie żony i nałożnice muzułmanina, zamieszkałe w haremie (1.1)
Wiktionary
Harem (z arab. ulga, zakaz); od arab. حريم harim („miejsce zakazane lub święte”) inaczej perski: sarāy, zenana – prywatna strefa w tradycyjnym muzułmańskim domu. Część tradycyjnego domu muzułmańskiego zamieszkana przez kobiety, żony i nałożnice muzułmanina oraz ich dzieci tam mieszkające. Do części domu określonej jako harem nie mają wstępu obcy mężczyźni. Termin odnosi się również do kobiet przebywających w haremie.
Wikipedia
IPA: ˈxarɛ̃m, AS: χarẽm
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. haremik m.
przym. haremowy
Wiktionary
zdrobnienie od: harem
SJP.pl
bardzo luźnie damskie spodnie; alladynki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. alladynki.
Wiktionary
przymiotnik od: harem (np. niewolnice haremowe, system haremowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z haremem, dotyczący haremu
Wiktionary
(1.1) Haremowe grupy rodzinne wikunii składają się z 6–19 osobników.
Wiktionary
rzecz. harem mrz.
Wiktionary
arenda
SJP.pl
Harenda – dzielnica Zakopanego, jego część najbardziej wysunięta na północny zachód.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. areszt
Wiktionary
rzecz. haresztant mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. areszt
Wiktionary
rzecz. haresztant mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. więzień
Wiktionary
rzecz. hareszt mrz., harest m.
Wiktionary
instrument muzyczny szarpany; arfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. instrument strunowy w kształcie trójkąta;
(1.2) bud. zob. arfa.
Wiktionary
Harfa (wł. arpa, skrót: ar.) – instrument strunowy szarpany (chordofon) w kształcie stylizowanego trójkąta, którego jeden bok stanowi rozszerzające się ku dołowi pudło rezonansowe. Z niego wychodzi 46 lub 47 strun naciągniętych na stalowe kołki, tkwiące w górnej ramie. Jest to jeden z najstarszych instrumentów muzycznych, wywodzący się z łuku muzycznego. W starożytności spotykana była również w kształcie łuku. Harfa była znana już w Azji Mniejszej około 5000 lat temu. Znana była również w kulturze w starożytnej Mezopotamii (tzw. harfa z Ur). Mówi się, że biblijny król Dawid śpiewał psalmy akompaniując sobie na harfie kinnor, która jednak w rzeczywistości była odmianą liry. Instrumenty przypominające harfę znaleźć można w wielu kulturach. Harfę przypomina np. chiński instrument strunowy o nazwie konghou.
Wikipedia
(1.1) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.
Wiktionary
IPA: ˈxarfa, AS: χarfa
Wiktionary
rzecz. harfista m., harfistka ż., harfiarz m., harfiarka ż., arfa ż.
przym. harfowy, harfiany
Wiktionary
(1.1) przest. arfa
Wiktionary
kobieta grająca na harfie; harfistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. harfistka.
Wiktionary
rzecz. harfista m., harfistka ż., harfa ż., harfiarz m.
Wiktionary
(1.1) harfistka
Wiktionary
przymiotnik od: harfiarz
SJP.pl
osoba grająca na harfie; harfista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. mężczyzna grający na harfie
(1.2) przen. osoba wieszcząca przyszłość
Wiktionary
Harfiarz (Psalmopoeus) – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Obejmuje 13 opisanych gatunków. Zamieszkują Amerykę Środkową i północną Amerykę Południową.
Wikipedia
(1.1) Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze, / w środku dziewczęta uderzają w bębenki.
Wiktionary
rzecz. harfa ż., harfiarka ż., harfista mos., harfistka ż.
przym. harfowy, harfiany
Wiktionary
(1.1) harfista
(1.2) wieszcz
Wiktionary
osoba grająca na harfie; harfiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na harfie
Wiktionary
IPA: xarˈfʲista, AS: χarfʹista
Wiktionary
rzecz. harfa ż., harfiarz m., harfiarstwo n.
:: fż. harfistka ż., harfiarka ż.
przym. harfowy, harfiany
Wiktionary
(1.1) harfiarz
Wiktionary
kobieta grająca na harfie; harfiarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na harfie
Wiktionary
(1.1) Wszyscy ze wzruszeniem przysłuchiwali się harfistce.
Wiktionary
IPA: xarˈfʲistka, AS: χarfʹistka
Wiktionary
rzecz. harfa ż., arfa ż., harfiarka ż., harfiarz m.
:: fm. harfista m.
przym. harfowy
Wiktionary
(1.1) harfiarka
Wiktionary
odsiewać plewy przy użyciu harfy (arfy)
SJP.pl
przypominający kształtem harfę
SJP.pl
przymiotnik od: harfa (np. struny harfowe, koncert harfowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z harfą, dotyczący harfy
Wiktionary
rzecz. harfiarz mos., harfistka ż., harfista mos., harfa ż.
przym. harfiany, harfowaty
Wiktionary
(1.1) harfiany
Wiktionary
coś dużego, ciężkiego, niezręcznego (również o człowieku lub zwierzęciu)
SJP.pl
[czytaj: harijana] stan w Indiach; Harijana
SJP.pl
Hariana (również pisana jako Harijana, hindi हरियाणा, trb.: Harijana, trl.: Hariyāṇā; ang. Haryana) – stan w północnych Indiach. Sąsiaduje ze stanami: Pendżab na północnym zachodzie, Himachal Pradesh na północy i Radżastanem na południowym zachodzie. Rzeka Jamuna stanowi wschodnią granicę ze stanami Uttarakhand i Uttar Pradesh.
Wikipedia
firma produkująca słodycze
SJP.pl
Haribo GmbH & Co. KG – niemieckie przedsiębiorstwo spożywcze zajmujące się produkcją słodyczy. Przedsiębiorstwo produkuje głównie żelki, z których najbardziej znane to Goldbären („Złote Misie”), które są produkowane od 1922 roku. Do marek Haribo należą również: pianki Haribo Chamallows oraz gumy rozpuszczalne Maoam.
Wikipedia
w Indiach: członek najniższej kasty lub wykluczony z kasty; haridżan
SJP.pl
w Indiach: członek najniższej kasty lub wykluczony z kasty; haridźan; haridżan
SJP.pl
stan w Indiach; Hariana
SJP.pl
Hariana (również pisana jako Harijana, hindi हरियाणा, trb.: Harijana, trl.: Hariyāṇā; ang. Haryana) – stan w północnych Indiach. Sąsiaduje ze stanami: Pendżab na północnym zachodzie, Himachal Pradesh na północy i Radżastanem na południowym zachodzie. Rzeka Jamuna stanowi wschodnią granicę ze stanami Uttarakhand i Uttar Pradesh.
Wikipedia
zwolennik lub wyznawca kultu indyjskiego boga Kriszny
SJP.pl
marokańska zupa mięsna z dodatkiem roślin strączkowych i jarzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. marokańska rozgrzewająca zupa na bazie ciecierzycy;
Wiktionary
Harira – zupa charakterystyczna dla kuchni berberyjskiej obszaru Maroka. Obecnie popularna w całej kuchni Maghrebu. W Tunezji nazywana lablabi.
Zupa, dzięki składowi i doborowi przypraw, ma charakter rozgrzewający. Jej tradycyjnym zadaniem jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu. Podstawą tworzenia dania jest mięso baranie (może to być też wołowina lub drób) z dodatkiem mieszanki ciecierzycy, bobu, grochu i soczewicy (ewentualnie z pojedynczymi gatunkami tych roślin strączkowych). Dodaje się też pewną ilość warzyw, ziół i przypraw (cebula, seler, pietruszka, kolendra, szafran, imbir, pieprz), oliwę i kuskus, makaron lub ryż. Całość gotuje się w wielkich garnkach dla dużych rodzin i podaje (skropione sokiem cytrynowym lub limonkowym) z jajami gotowanymi na twardo, plackami lub suszonymi figami.
Wikipedia
(1.1) Zadaniem hariry jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu.
Wiktionary
ciemna pasta z suszonych pomidorów i rozgniecionego pieprzu, wymieszanych z olejem, solą i czosnkiem; tradycyjny dodatek potraw kuchni tunezyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. ostra pasta używana jako przyprawa w kuchni Maghrebu, wytwarzana z papryki chili i czosnku, często z innymi przyprawami i z dodatkiem oliwy, czasem także pomidorów;
Wiktionary
Harissa (arab. هريسة, harīsa) – ostra, używana w Tunezji i Libii pasta wytwarzana z papryki chili i czosnku, często też z kolendrą, kminkiem zwyczajnym i kminem rzymskim (kuminem) lub dodatkiem oliwy. Może także zawierać pomidory. Może mieć też postać proszku lub mieszanki powyższych składników do mielenia w młynku. Tradycyjny dodatek potraw kuchni tunezyjskiej i innych krajów Maghrebu. Harissa sprzedawana jest przeważnie w tubkach i puszkach (pasta), ale też w młynkach i torebkach (postać sucha). Używana jest głównie jako dodatek do kuskusu, makaronów, kanapek i zup.
Wikipedia
(1.1) Na koniec można dodać utarty żółty ser, tabasco lub harissę.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pasta, przyprawa
hiponimy.
holonimy.
(1.1) kuchnia Maghrebu
meronimy.
(1.1) chili, kumin, czosnek, oliwa, pomidor
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|هريسة.
uwagi.
* zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
* nie mylić z|harisa.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) harissa
* arabski: (1.1) هريسة ż.
* czeski: (1.1) harissa ż.
* francuski: (1.1) harissa ż.
* hiszpański: (1.1) harissa ż.
* kataloński: (1.1) harissa ż.
* niemiecki: (1.1) Harissa n./ż.
* portugalski: (1.1) harissa ż.
* rosyjski: (1.1) харисса ż.
* włoski: (1.1) harissa ż.
źródła.
== harissa (język angielski.) ==
thumb|harissa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. harissa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: ręczna, gładkolufowa broń palna używana w dawnej Europie, wyparta przez muszkiety z powodu małej szybkostrzelności; arkabuz, arkebuz, harkebuz, arkebuza
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: ręczna, gładkolufowa broń palna używana w dawnej Europie, wyparta przez muszkiety z powodu małej szybkostrzelności; arkabuz, arkebuz, harkabuz, arkebuza
SJP.pl
Arkebuz (arkabus, arkabuz, harkabuz, harkebuz) – długa gładkolufowa broń strzelecka wyposażona w zamek kołowy, używana od XVI do XVII wieku.
Powstała w końcu XV wieku jako lżejsza i poręczniejsza alternatywa dla prymitywnych hakownic i późniejszych ciężkich muszkietów, w jaką zaczęto wyposażać oddziały jazdy, tzw. arkebuzerów. Początkowo nazwę tę odnoszono do palnej broni z prostą kolbą przypominającą uchwyt kuszy.
Wikipedia
1. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim;
2. wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Harklowej
Wiktionary
rzecz. Harklowa ż.
:: fż. harklowianka ż.
przym. harklowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Harklowej
Wiktionary
rzecz. Harklowa ż.
:: fm. harklowianin m.
przym. harklowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Harklowej
Wiktionary
rzecz. Harklowa ż., harklowianin m., harklowianka ż.
Wiktionary
dawniej: hałaśliwa, niewyraźna mowa
SJP.pl
dawniej: mówić głośno i niewyraźnie
SJP.pl
posiadacz i entuzjasta motocykla marki Harley; harleyowiec
SJP.pl
powieść miłosna o przewidywalnej fabule, pozbawiona wartości artystycznych; harlequin, romansidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. powieść miłosna o wątpliwych wartościach artystycznych
Wiktionary
dzielnica Nowego Jorku, zamieszkana głównie przez ludność murzyńską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) adm. geogr. dzielnica Manhattanu w Nowym Jorku, stanowiąca duże skupisko Afroamerykanów;
Wiktionary
Miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Harlem, uważany do niedawna za zakazaną dzielnicę, przeżywa obecnie swoją drugą młodość.
Wiktionary
IPA: ˈxarlɛ̃m, AS: χarlẽm
Wiktionary
rzecz. harlemczyk m., harlemka ż.
przym. harlemski
Wiktionary
mieszkaniec Harlemu
SJP.pl
mieszkanka Harlemu
SJP.pl
[czytaj: harlekin]
1. książka z serii Harlequin;
2. powieść miłosna o przewidywalnej fabule, pozbawiona wartości artystycznych; harlekin, romansidło
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: harlej] motocykl marki Harley-Davidson
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. motocykl marki Harley-Davidson
Wiktionary
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
(1.1) Jacek ma nowego harleya od ojca.
Wiktionary
IPA: ˈxarlɛj, AS: χarlei ̯
Wiktionary
rzecz. harleyowiec m.
Wiktionary
Harley-Davidson, Inc. (wym. [ˌhɑɹli ˈdeɪvɪdsən]) – amerykański producent motocykli pochodzący z Milwaukee, w stanie Wisconsin, w Stanach Zjednoczonych, znany głównie z produkcji tzw. motocykli ciężkich. Ponadto przedsiębiorstwo Harley-Davidson wytwarza akcesoria motocyklowe, odzież i drobne sprzęty, takie jak noże. Prowadzi też klub Harley Owners Group zrzeszający właścicieli motocykli Harley-Davidson.
Wikipedia
[czytaj: harlejowiec] posiadacz i entuzjasta motocykla marki Harley; harlejowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto jeździ harleyem
Wiktionary
IPA: ˌxarlɛˈjɔvʲjɛt͡s, AS: χarlei ̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. harley mrz.
Wiktionary
Harlow – miasto i dystrykt w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Essex, na północny wschód od Londynu. W 2021 roku miejscowość liczyła 93 580 mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł poligraficzny, precyzyjny oraz meblarski.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna
SJP.pl
Harmalina – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna, główny alkaloid beta-karbolinowy ruty stepowej (Peganum harmala). W małych dawkach ma działanie przeciwdepresyjne, w większych psychoaktywne. Jest silnym i krótkotrwałym inhibitorem MAO.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Harman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia Zachodnia, w hrabstwie Randolph.
Wikipedia
dawniej: armata
SJP.pl
suchy, gorący wiatr wiejący w zimie na atlantyckim wybrzeżu Afryki Północnej i nad Zatoką Gwinejską; harmattan
SJP.pl
suchy, gorący wiatr wiejący w zimie na atlantyckim wybrzeżu Afryki Północnej i nad Zatoką Gwinejską; harmatan
SJP.pl
Harmattan (z języka twi: harmatan) – silny, północno-wschodni wiatr wiejący w porze suchej znad Sahary na wybrzeże Zatoki Gwinejskiej, a także na zachodnie wybrzeże Afryki Północnej. Jest to suchy i pylny wiatr pasatowy.
Wikipedia
zgiełk, rwetes, hałas połączony z zamieszaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hałas w połączeniu z zamieszaniem
(1.2) daw. jarmark
Wiktionary
(1.1) gwar, hałas, larum, mętlik, rwetes, tumult, wrzawa, zamieszanie, zgiełk
(1.2) daw. kiermider
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna
SJP.pl
Harmina – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna, β-karbolinowy alkaloid m.in. ruty stepowej (Peganum harmala), męczennicy cielistej oraz Banisteriopsis caapi. Harmina jest silnym, odwracalnym inhibitorem monoaminooksydazy MAO-A oraz słabym stymulantem.
Wikipedia
1. właściwy porządek, układ, dopełnianie się elementów, przedmiotów, zjawisk itp., składających się na jakąś całość
2. przyjazne stosunki; zgoda
3. jeden z głównych elementów muzyki
4. dział teorii muzyki
5. instrument muzyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ład
(1.2) muz. element dzieła muzycznego;
(1.3) muz. instrument;
(1.4) pot. muz. akordeon
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: harmonium
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta książka opisuje jak osiągnąć harmonię umysłu i ciała.
(1.3) Szkoda, że teraz nikt z młodych nie interesuje się grą na harmonii.
Wiktionary
IPA: xarˈmɔ̃ɲja, AS: χarmõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonista mos., harmonijka ż., harmonika ż., harmonium n.
przym. harmonijny, harmoniczny
przysł. harmonijnie
czas. harmonizować
Wiktionary
(1.1) równowaga, zgoda, zgodność
(1.2) harmonika
(1.3) harmoszka
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest harmoniczne
Wiktionary
rzecz. harmonizacja ż., zharmonizowanie n.
przym. harmoniczny
przysł. harmonicznie
Wiktionary
1. oparty na właściwych proporcjach; harmonijny
2. w muzyce: zbudowany według zasad harmonii
3. mat. podział harmoniczny - podział na dwie nierówne części, gdzie większa do mniejszej ma się tak, jak całość do większej części; złoty środek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. zbudowany według zasad harmonii muzycznej
(1.2) oparty na właściwych proporcjach
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonista mos., harmonika ż., harmonia ż., harmoniczność ż.
przysł. harmonicznie
czas. harmonizować
Wiktionary
(1.1) współdźwięczny
(1.2) harmonijny
Wiktionary
1. zdrobnienie od: harmonia;
2. potocznie: osłona mająca kształt miecha harmonii;
3. harmonijka ustna - mały, ustny instrument muzyczny; harmonika, organki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. pot. zob. harmonijka ustna.
(1.2) sposób złożenia czegoś przypominający zagięcia miecha podczas ruchu
(1.3) elastyczna osłona łączników członów pojazdów, wagonów
Wiktionary
Harmonijka ustna – instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych. Dźwięk wydobywa się podczas ruchu powietrza w szczelinach, przy których znajdują się metalowe blaszki zwane stroikami (pot. języczkami), które wprawione w drgania wydają dźwięki zależne od ich długości. Harmonijka ustna była pierwszym instrumentem Jimiego Hendrixa.
Wikipedia
(1.1) Jankes cicho przygrywał na harmonijce.
Wiktionary
IPA: ˌxarmɔ̃ˈɲijka, AS: χarmõńii ̯ka
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonia ż., harmonika ż., harmonium n., harmonista mos., harmonizacja ż., zharmonizowanie n.
przym. harmonijny
czas. harmonizować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|jarganki.
Wiktionary
kobieta grająca na harmonijce
SJP.pl
osoba grająca na harmonijce
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób harmonijny
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., zharmonizowanie n., harmonizacja ż., harmonijność ż.
przym. harmonijny
czas. harmonizować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: harmonijnie
SJP.pl
proporcjonalność, symetria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest harmonijne; cecha tych, którzy są harmonijni
Wiktionary
rzecz. harmonista mos., harmonizacja ż., zharmonizowanie n.
czas. harmonizować
przym. harmonijny
przysł. harmonijnie
Wiktionary
1. oparty na właściwych proporcjach; harmoniczny
2. o dźwięku: ładnie brzmiący, dźwięczny
3. o stosunkach międzyludzkich: zgodny, bezkonfliktowy
4. o ruchu: płynny i zgrabny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tworzący zgodną, estetyczną całość, pełen harmonii
(1.2) opierający się na zgodzie, harmonii, przyjaźni
(1.3) o przyjemnym dźwięku
(1.4) płynny, rytmiczny, melodyjny
Wiktionary
(1.1) Sam uniwersytet, jak go szumnie nazywano, przypominał grecką świątynię o harmonijnych proporcjach i tympanonie wspartym na kolumnach.
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonika ż., harmonijka ż., harmonizacja ż., harmonista mos., zharmonizowanie n., harmonijność ż.
przysł. harmonijnie
czas. harmonizować
Wiktionary
(1.1) składny
Wiktionary
1. rzadko: harmonijka ustna, organki
2. dawny instrument muzyczny składający się ze szklanych kloszów
3. charakteryzujący muzykę danej epoki, szkoły, danego twórcy lub utworu muzycznego, zespół cech harmonicznych
4. okresowa funkcja matematyczna postaci u(t) = Asin(rt + b), gdzie: A - amplituda, r - prędkość kątowa (pulsacja), b - faza początkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. współbrzmienie dźwięków
(1.2) muz. nauka o współbrzmieniach dźwięków;
(1.3) muz. instrument muzyczny z grupy idiofonów pocieranych;
(1.4) mat. fiz. funkcja postaci u(t) = A \sin ( \omega t + \varphi )\, .
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kapryśna rytmika, nowatorska harmonika, bogactwo inwencji melodycznej.
(1.2) Harmonika modalna jest charakterystyczna dla średniowiecza i renesansu i opiera się na systemie 8-12 trybów.
(1.3) W Rondzie D-dur i Fantazji C-dur zachwycają brzmienia moderatora i rejestru una corda, wreszcie wykonanie Adagia na harmonikę szklaną z użytym cały czas moderatorem i uniesionymi tłumikami.
(1.4) Harmoniki są używane do opisu drgań.
Wiktionary
IPA: xarˈmɔ̃ɲika, AS: χarmõńika
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonizacja ż., harmonizowanie n.
czas. harmonizować ndk.
przym. harmoniczny, harmonijny
Wiktionary
(1.1-2) harmonia muzyczna
Wiktionary
osoba grająca na harmonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muzyk, który gra na harmonii
Wiktionary
IPA: ˌxarmɔ̃ˈɲista, AS: χarmõńista
Wiktionary
rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonijność ż.
:: fż. harmonistka ż.
przym. harmoniczny, harmonijny
czas. harmonizować
Wiktionary
(1.1) akordeonista
Wiktionary
muzyczka grająca na harmonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na harmonii
Wiktionary
rzecz. harmonista mos., harmonizacja ż.
czas. harmonizować
Wiktionary
instrument z klawiaturą, w którym źródłem dźwięku są metalowe blaszki wzbudzane przez tłoczone za pomocą miechów powietrze, używany często zamiast organów w mniejszych pomieszczeniach, np. w kaplicach; fisharmonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. muz. fisharmonia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niech pan siada do harmonium i nam podegra.
Wiktionary
rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonizacja ż., harmonizowanie n., harmoszka ż., zharmonizowanie n.
czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.
przym. harmonijny, harmoniczny
przysł. harmonijnie
Wiktionary
(1.1) fisharmonia
Wiktionary
1. w muzyce: technika tworzenia współbrzmień akordowych;
2. zgranie, wzajemne dostosowanie różnych elementów w spójną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wielogłosowe opracowanie utworu muzycznego
(1.2) muz. technika tworzenia współbrzmień akordowych
(1.3) rzad. zestrojenie elementów w harmonijną całość
Wiktionary
IPA: ˌxarmɔ̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: χarmõńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonistka ż., harmonijność ż., harmoniczność ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.
czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.
przym. harmonijny, harmoniczny, harmonizacyjny
przysł. harmonijnie, harmonicznie, harmonizacyjnie
Wiktionary
(1.1) zharmonizowanie
Wiktionary
1. w muzyce: dobierać w melodii odpowiednie akordy
2. łączyć elementy w estetyczną całość; zestrajać
3. harmonizować się - dobrze się komponować, pasować do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zharmonizować)
(1.1) łączyć w zgodną całość
(1.2) muz. dopełniać melodię akordami według zasad harmonii
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) pozostawać w harmonii
Wiktionary
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonistka ż., harmonijność ż., harmonizacja ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.
czas. zharmonizować dk.
przym. harmoniczny, harmonijkowy, harmonijny
przysł. harmonijnie
Wiktionary
(1.1) dostosowywać, koordynować, korelować, układać, uzgadniać, zestrajać
(2.1) pasować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|harmonizować.
Wiktionary
czas. harmonizować ndk.
rzecz. harmoszka ż., harmonium n., harmonizacja ż., zharmonizowanie n., harmonika ż.
Wiktionary
opis kolejności i długotrwałości etapów czegoś; plan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opis kolejności i czasu trwania kolejnych etapów jakiegoś przedsięwzięcia;
Wiktionary
Harmonogram (potocznie grafik) – rozkład, rozplanowanie przebiegu czynności w czasie.
Wikipedia
(1.1) Na tablicy ogłoszeń wywieszono harmonogram konferencji.
Wiktionary
IPA: ˌxarmɔ̃ˈnɔɡrãm, AS: χarmõnogrãm
Wiktionary
rzecz. harmonogramowanie n.
czas. harmonogramować ndk.
przym. harmonogramowy
Wiktionary
układać harmonogram czegoś
SJP.pl
planowanie prac poprzez przydzielanie zasobów pracy i narzędzi do zadań oraz ustalenie rozkładu tych zadań w czasie
SJP.pl
przymiotnik od: harmonogram
SJP.pl
1. potocznie: harmonia, guzikówka;
2. harmonijka ustna;
3. przedmiot z papieru przypominający kształtem rozciągającą się część harmonii (akordeonu); harmonijka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. muz. akordeon
(1.2) pot. żart. mała harmonia
(1.3) muz. harmonijka ustna
(1.4) coś pomarszczonego na kształt harmonii
Wiktionary
(1.1) Dawidek na harmoszce przygrywał do tańca.
Wiktionary
rzecz. harmonia ż., harmonijka ż., harmonika ż., harmonista mos., harmonium n., harmonizacja ż., harmonizowanie n., zharmonizowanie n.
czas. harmonizować ndk., zharmonizować dk.
przym. harmonijny, harmoniczny
przysł. harmonijnie
Wiktionary
(1.1) guzikówka, harmonia
(1.3) harmonijka
Wiktionary
minerał z grupy zeolitów, glinokrzemian baru zawierający potas
SJP.pl
Harmotom – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. harmos = szew i temnein (tome) = kroić, ciąć i nawiązuje do częstych zbliźniaczeń tego minerału.
Znany jest od 1801 r.
Wikipedia
1. dawny zbójnik tatrzański, zwłaszcza przywódca takich zbójników;
2. piwo marki Harnaś
SJP.pl
Harnaś – góralskie określenie herszta bandy, nadawane przywódcom karpackich zbójników, pochodzące z węgierskiego określenia hadnagy (porucznik, dowódca) za pośrednictwem języka słowackiego. Słynnymi harnasiami byli m.in. Juraj Jánošík, Ondraszek, Tomáš Uhorčík (zob. tołhaj).
Objaśnienia etymologicznego tego określenia dokonał Eugeniusz Słuszkiewicz na łamach czasopisma „Język Polski”.
Wikipedia
przymiotnik od: harnaś
SJP.pl
dawniej zbroja, pancerz
SJP.pl
dawniej: członek górskiej policji
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Harold – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Santa Rosa.
Wikipedia
Harold z małżonką; Haroldowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Harolda lub z nim związany
SJP.pl
zgrubienie od: harówka
SJP.pl
potocznie: ciężko pracować
SJP.pl
czasownik
(1.1) ciężko pracować
(1.2) gw-pl|Kresy. biedować
Wiktionary
(1.1) Harował na jakichś torfowiskach, zanurzony po kolana w mokrej zawiesinie.
Wiktionary
IPA: xaˈrɔvat͡ɕ, AS: χarovać
Wiktionary
rzecz. harowanie n., harówka ż.
czas. harać ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|harać.; pot. chodzić jak koń w kieracie, chodzić jak w kieracie, tyrać, zaiwaniać, zachrzaniać; eufem. zapierniczać; posp. zapieprzać; wulg. zapierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ciężkie pracowanie
Wiktionary
IPA: ˌxarɔˈvãɲɛ, AS: χarovãńe
Wiktionary
czas. harować ndk.
Wiktionary
potocznie: ciężka, wyczerpująca praca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo ciężka praca
Wiktionary
IPA: xaˈrufka, AS: χarufka
Wiktionary
czas. harować
Wiktionary
potocznie: osoba wykonująca ciężką pracę
SJP.pl
1. gwarowo:
a) osoba gwałtowna, impulsywna, zawzięta;
b) osoba nieokrzesana, ordynarna, grubiańska;
2. potocznie: osoba niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała
SJP.pl
Ekstremalny Rajd na Orientację „Harpagan” (od harpagan = osoba niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała) – amatorskie zawody sportowe organizowane dwa razy w roku wiosną i jesienią na Pomorzu w okolicy Gdańska. Jest to zarazem rodzaj maratonu i biegu na orientację. Celem jest sprawdzenie granic wytrzymałości fizycznej, psychicznej oraz siły woli zawodników. „Harpagan” jest zaliczany do Pucharu Polski w Pieszych Maratonach na Orientację
Wikipedia
potocznie: kobieta niezwykle wytrzymała, silna, wytrwała
SJP.pl
pejoratywnie: osoba nadmiernie oszczędna, chciwa; skąpiec, chciwiec, sknera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. wielki skąpiec
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: fż. harpagonka ż.
przym. harpagoński
Wiktionary
(1.1) centuś, chciwiec, chytrus, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; ściskajbrzuszek
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. duży, drapieżny ptak zamieszkujący Amerykę
2. w mitologii greckiej: złośliwy demon przedstawiany jako skrzydlaty potwór o kobiecej twarzy i piersiach, uosobienie drapieżności i chciwości
3. przenośnie o okrutnej, wyrachowanej kobiecie
SJP.pl
Wikipedia
intruzja magmowa ułożona zgodnie z powierzchniami pęknięć tektonicznych
SJP.pl
stalowy grot z zadziorami wystrzeliwany mechanicznie (dawniej także oszczep wyrzucany ręcznie), służący jako broń myśliwska podczas polowań na duże zwierzęta morskie, np. wieloryby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym); umocowana na linie;
Wiktionary
Harpun – miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym). Wykorzystywany jest do polowania na duże zwierzęta morskie, przede wszystkim wieloryby. Do czasu wynalezienia działa harpunniczego była to broń miotana ręcznie. Marynarz miotający harpun nazywany był harpunnikiem.
Stosowane już w okresie paleolitu (kultura magdaleńska).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. harpunnik m., harpuniarz m., harpunowanie n.
czas. harpunować ndk.
przym. harpunniczy, harpunowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|harpoon.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) harpoon
* baskijski: (1.1) arpoi
* białoruski: (1.1) гарпун m.
* bułgarski: (1.1) харпун m.
* francuski: (1.1) harpon m.
* hiszpański: (1.1) arpón m.
* kabowerdeński: (1.1) fisga
* kataloński: (1.1) arpó m.
* niemiecki: (1.1) Harpune ż.
* nowogrecki: (1.1) καμάκι n.
* rosyjski: (1.1) гарпун m.
* słowacki: (1.1) harpúna ż.
* szwedzki: (1.1) harpun w.
* ukraiński: (1.1) гарпун m.
* włoski: (1.1) arpione m., arpone m., fiocina ż., rampone m.
źródła.
== harpun (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|xǎrpuːn.
dzielenie|har|pun.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) harpun
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxarpũn, AS: χarpũn
Wiktionary
rzecz. harpunnik m., harpuniarz m., harpunowanie n.
czas. harpunować ndk.
przym. harpunniczy, harpunowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mors. wielorybnik używający harpuna
Wiktionary
rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.
Wiktionary
(1.1) harpunnik
Wiktionary
dotyczący harpuna, harpunnika (np. działko harpunnicze)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łowieniem za pomocą harpunów, dotyczący łowiectwa za pomocą harpunów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do harpunników
Wiktionary
rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.
przym. harpunowy
Wiktionary
osoba używająca harpuna do polowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mors. wielorybnik używający harpuna
Wiktionary
Harpun – miotana broń myśliwska w postaci grotu z zadziorami, osadzonego na drzewcu (drewnianym lub metalowym). Wykorzystywany jest do polowania na duże zwierzęta morskie, przede wszystkim wieloryby. Do czasu wynalezienia działa harpunniczego była to broń miotana ręcznie. Marynarz miotający harpun nazywany był harpunnikiem.
Stosowane już w okresie paleolitu (kultura magdaleńska).
Wikipedia
(1.1) Mam na moim statku pięciu harpunników.
Wiktionary
rzecz. harpun mrz., harpuniarz mos.
przym. harpunniczy, harpunowy
Wiktionary
(1.1) harpuniarz
Wiktionary
przymiotnik od: harpun (np. karabinek harpunowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z harpunem, dotyczący harpuna
Wiktionary
rzecz. harpun mrz., harpunnik mos.
przym. harpunniczy
Wiktionary
Harrachov (niem. Harrachsdorf) – miasto w północnych Czechach położone na terenie kraju libereckiego w Karkonoszach, 4 km od granicy Polski. Przed przystąpieniem Polski i Czech do układu z Schengen istniało tu drogowe przejście graniczne Jakuszyce-Harrachov oraz na szlaku turystycznym przejście graniczne Polana Jakuszycka-Harrachov.
Według danych z 1 stycznia 2024, liczba mieszkańców miasta wynosi 1386 osób (1088. miejsce w kraju wśród miejscowości; 552. miejsce wśród miast).
Wikipedia
[czytaj: harier] rasa psów gończych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: harjet] angielskie imię żeńskie
SJP.pl
Harriet (ur. ok. 1830, zm. 23 czerwca 2006) – żółw słoniowy (Chelonoidis nigra porteri) przywieziony przez Karola Darwina z Wysp Galapagos.
Harriet mogła być jednym z trzech żywych żółwi, jakie Darwin w czasie swojego rejsu dookoła świata na okręcie HMS "Beagle" pozyskał (raczej nie złapał jej osobiście, gdyż nigdy nie był na wyspie Santa Cruz, na której ten podgatunek żyje) w 1835 na wyspach Galapagos i przywiózł do Londynu. W momencie opuszczenia ojczystej wyspy miała około pięciu lat i skorupę o średnicy 11 cali. W 1841 wszystkie trzy żółwie uzyskane od Darwina przewieziono do Brisbane w Australii. Harriet zamieszkała w miejscowym ogrodzie botanicznym, gdzie przebywała aż do jego likwidacji w 1952. Następnie została umieszczona w miejscowym rezerwacie przyrodniczym, a w latach 60. XX w. znalazła się w zoo. Wtedy też stwierdzono, że jest samicą i otrzymała żeńskie imię (wcześniej żółw nazywany był Harrym). Ostatnie lata życia, od 1988, spędziła w należącym do Steve'a Irwina Australia Zoo w Queensland. Osiągnęła wagę 180 kg i była wielką atrakcją turystyczną całego stanu.
Wikipedia
Harriman – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Orange.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka, nieprzemakalna kurtka męska ze ściągaczami, stójką i podpinką w szkocką kratę, zapinana na zamek błyskawiczny
Wiktionary
(1.1) Prawdziwy skin to taki w glanach, harringtonce i podwiniętych dżinsach.
(1.1) Harringtonka to idealna kurtka na sezon przejściowy – wiosnę i jesień.
Wiktionary
(1.1) wiatrówka, szwedka
Wiktionary
[czytaj: haris] obce imię męskie
SJP.pl
Harris (gael. Na Hearadh) – południowa część wyspy Lewis and Harris – największej w archipelagu Hebrydów Zewnętrznych, w Szkocji. Podobnie jak Lewis (północna część wyspy), region tradycyjnie nazywany jest „wyspą” Harris (Isle of Harris), choć są one ze sobą fizycznie połączone. Lewis jest generalnie niżej położoną częścią wyspy, podczas gdy Harris jest bardziej górzyste. Region należał dawniej do hrabstwa Inverness-shire, a obecnie, jak cały archipelag, należy do jednostki administracyjnej Hebrydy Zewnętrzne.
Wikipedia
nazwisko angielskie, np. George Harrison (1943-2001) - muzyk, członek zespołu The Beatles
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: hary] obce imię męskie
SJP.pl
wytrzymałość, odporność na przeciwności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wytrzymałość fizyczna i psychiczna
(1.2) daw. twardość jakiegoś przedmiotu nadana mu przez hartowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Byłby z niego dobry menadżer, gdyby miał odrobinę więcej hartu ducha.
Wiktionary
IPA: xart, AS: χart
Wiktionary
czas. hartować
rzecz. hartowanie n., hartowność ż.
Wiktionary
strajk powszechny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) społ. hand. na Półwyspie Indyjskim: rodzaj tradycyjnego, zbiorowego strajku przeciwko uciskowi, podczas którego zamyka się sklepy, targowiska itd.
Wiktionary
(1.1) Władczynie Bangladeszu walczą ze sobą także na hartale, czyli strajki generalne. Jeśli jakaś partia (…) zarządzi hartal - muszą wziąć w nim [udział] obowiązkowo wszyscy, choćby nie chcieli.
Wiktionary
hartigiolówka bukowa - gatunek muchówki z rodziny pryszczarkowatych
SJP.pl
jednostka ilości informacji; hartley
SJP.pl
Ban (czasem także hartley – oznaczenie Hart, określany też jako dit od ang. decimal digit) – logarytmiczna jednostka miary ilości informacji lub entropii. Jeden ban (hartley) to ilość informacji zawarta w wiadomości o zajściu zdarzenia, którego prawdopodobieństwo wynosi 0,1. Konstrukcja tej jednostki ilości informacji oparta jest na logarytmie o podstawie 10 (logarytm dziesiętny). Jednostką miary ilości informacji opartą na logarytmie o podstawie 2 jest bit, a na logarytmie o podstawie e (logarytm naturalny) – nat. Decyban jest jedną dziesiątą bana.
Wikipedia
jednostka ilości informacji; hartlej
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: mocny
SJP.pl
1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zahartować)
(1.1) czynić odpornym na szkodliwe warunki zewnętrzne
(1.2) czynić odpornym psychicznie, mniej wrażliwym na stres
(1.3) techn. nadawać materiałom twardość przez ogrzanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzenie
czasownik zwrotny niedokonany hartować się (dk. zahartować się)
(2.1) stawać się wytrzymałym poprzez przyzwyczajanie się do niedogodnych warunków fizycznych
(2.2) stawać się odpornym psychicznie poprzez przyzwyczajanie się do ciężkich przeżyć
(2.3) techn. być hartowanym
Wiktionary
rzecz. hart mrz., hartowanie n., hartownik mos., hartowność ż.
Wiktionary
robotnik nadający materiałom twardość przez nagrzewanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzanie; hartownik
SJP.pl
1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hartowca
Wiktionary
rzecz. Hartowiec m.
:: fż. hartowczanka ż.
przym. hartowiecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hartowca
Wiktionary
rzecz. Hartowiec m.
:: fm. hartowczanin m.
przym. hartowiecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hartowca
Wiktionary
rzecz. Hartowiec m., hartowczanin m., hartowczanka ż.
Wiktionary
oddział w zakładzie metalurgicznym
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: hartowny
SJP.pl
robotnik nadający materiałom twardość przez nagrzewanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzanie; hartowacz
SJP.pl
podatność materiału na hartowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest hartowne
Wiktionary
Hartowność stali – zdolność do tworzenia w trakcie hartowania struktury martenzytycznej.
Głównym czynnikiem wpływającym na hartowność stali jest jej skład chemiczny, czyli zawartość węgla oraz pierwiastków stopowych i technologicznych. Poza składem chemicznym wpływ na hartowność mają także wielkość ziarna i jednorodność austenitu oraz obecność innych, nierozpuszczonych cząstek. Dodatki stopowe (wyjątek stanowi kobalt), zwiększają hartowność stali poprzez zmniejszenie krytycznej szybkości chłodzenia. Krytyczna szybkość chłodzenia, czyli najmniejsza szybkość chłodzenia pozwalająca na uzyskanie struktury martenzytycznej związana jest z trwałością przechłodzonego austenitu do rozpoczęcia się jego przemian, dla stali węglowych może ona wynosić nawet 400–500 °C/s. Temperatura początku i końca przemiany martenzytycznej w dużym stopniu zależą od zawartości węgla w austenicie (por. wykresy ilustrujące przemiany fazowe w funkcji czasu i temperatury tzw. wykresy CTP). Dodatki stopowe wpływają na przehartowalność stali, a co za tym idzie na możliwość zahartowania przedmiotów o większym przekroju. Zawartość węgla w stali jest głównym czynnikiem wpływającym na twardość stali po hartowaniu. Wyższa hartowność pozwala na zastosowanie mniejszych szybkości chłodzenia (hartowanie w oleju), unikając w ten sposób naprężeń hartowniczych. Głębokość zahartowania, jaką można uzyskać w stalach węglowych, mieści się w granicach 3 do 10 mm, w zależności od jej składu. Dodatki w stalach stopowych pozwalają zwiększyć głębokość zahartowania.
Wikipedia
rzecz. hart m., hartowanie n., zahartowanie n.
czas. hartować ndk., zahartować dk.
przym. hartowny
przysł. hartownie
Wiktionary
posiadający zwiększoną odporność
SJP.pl
1. nadawać materiałom twardość przez ogrzewanie do wysokiej temperatury i nagłe studzenie;
2. czynić bardziej odpornym na wpływy zewnętrzne; zwiększać odporność fizyczną; uodporniać
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|lasowska. …używany, gdy ktoś dużo pracuje lub sprząta dom
Wiktionary
Haru (jap. はる, ハル) – imię japońskie noszone zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|harować|-u.
uwagi.
(1.1) zazwyczaj powtarzane, np. haru! haru!
tłumaczenia.
źródła.
== haru (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) gałąź
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|harować|-u.
uwagi.
(1.1) zazwyczaj powtarzane, np. haru! haru!
tłumaczenia.
źródła.
== haru (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) gałąź
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wróżbita etruski w starożytnym Rzymie, praktykujący głównie hieromancję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. starożytny etruski wróżbita;
Wiktionary
Haruspik (łac. aruspex, haruspex l.mn. haruspices), czasoguślnik, czasokusiedlnica, czasownik – kapłan pogański zajmujący się haruspicją, czyli rodzajem wróżby z wnętrzności zwierząt ofiarnych (najczęściej wątroby). Jednym z głównych obszarów ich działań była wiedza w zakresie interpretacji prodigiów. Tym mianem określano zdarzenia w Rzymie lub na podległym mu terytorium, które – zdaniem Rzymian – uznawano za „nienaturalne” i interpretowano jako złowieszcze znaki bądź ostrzeżenia; mogły nimi być krwawe deszcze czy chociażby uderzenia piorunów.
Wikipedia
(1.1) Cesarz Klaudiusz powołał kolegium haruspików, a Aleksander Sewer utworzył katedrę haruspicji.
Wiktionary
rzecz. haruspicja ż.
Wiktionary
uczelnia w Cambridge; Uniwersytet Harvarda
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Imię:
Osoby:
Wikipedia
absolwent Uniwersytetu Harvarda
SJP.pl
→ Harvard; harvardzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Uniwersytetem Harvarda
Wiktionary
rzecz. Harvard mrz.
Wiktionary
leśna maszyna do ścinania, okrzesywania i przeżynania; kombajn zrębowy
SJP.pl
Kombajn zrębowy (harwester, z ang. harvester) – uniwersalna maszyna leśna ścinkowo-okrzesująco-przerzynająca wykorzystywana przy zrębie.
Pierwszy kombajn zrębowy został wprowadzony w Szwecji przez firmę SP Maskiner, we wczesnych latach 80. XX wieku.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gospoda dzierżawna
(1.2) poznań. wypad do cudzego ogrodu lub sadu na owoce i warzywa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. icht. śledź
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. kulin. śledź
Wiktionary
góry w Niemczech; Harc
SJP.pl
Harz – pasmo górskie w środkowych Niemczech (Dolna Saksonia, Saksonia-Anhalt oraz Turyngia), będące częścią Średniogórza Niemieckiego, najwyższy szczyt Brocken (1142 m n.p.m.).
Góry zrębowe zbudowane z granitów i skał metamorficznych, wieku paleozoicznego, wypiętrzone ponownie w trzeciorzędzie w postaci zrębu. Do pierwszego wypiętrzenia doszło w orogenezie hercyńskiej. Od pradziejów był to ważny ośrodek wydobywczy, teraz obszar przede wszystkim turystyczny.
Wikipedia
sztucznie otrzymywany pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 108 i symbolu Hs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. popiół z pieca
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. górn. miał węglowy
(1.5) pot. pelletfakt.
Wiktionary
Has (Hs, łac. hassium), czasem błędnie nazywany hass, wcześniej unniloctium (Uno) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od jednego z niemieckich krajów związkowych – Hesji.
Ma właściwości chemiczne podobne do osmu, podobnie jak on tworzy czterotlenek o wzorze chemicznym HsO4.
Wikipedia
(1.5) Lepiej jest palić hasiem niż węglem.
Wiktionary
IPA: xaɕ, AS: χaś
Wiktionary
(1.1) rzecz. hasiok mrz., hasionurek mos., hasiorka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|asza.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. czeladź, służba rolna
Wiktionary
1. bawić się wesoło, skacząc i biegając; brykać;
2. tańczyć ochoczo, z werwą;
3. postępować samowolnie, nie zwracając uwagi na opinie innych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) biegać, skakać wesoło i beztrosko
(1.2) tańczyć, bawić się
Wiktionary
(1.1) Konik hasał po zielonej łące.
(1.2) Goście całą noc hasali na zabawie ślubnej.
Wiktionary
IPA: ˈxasat͡ɕ, AS: χasać
Wiktionary
rzecz. hasanie n.
Wiktionary
(1.1) brykać, swawolić, dokazywać, baraszkować
Wiktionary
arabskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hasać.
Wiktionary
czas. hasać ndk.
Wiktionary
Hazdrubal (𐤏𐤆𐤓𐤁𐤏𐤋 /ʕad͡zˈroːbaʕl/) – punickie imię męskie, częste wśród starożytnych Kartagińczyków. Nosili je m.in.:
Wikipedia
zdrobnienie od: hasło
SJP.pl
[czytaj: hasz] nazwa symbolu #; hasz, kratka, krzyżyk, płotek
SJP.pl
Hash to:
Wikipedia
[czytaj: haszimoto] potocznie: choroba Hashimoto - przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hashować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. haszowanie n.
czas. hashować ndk.
Wiktionary
(1.1) haszowanie
Wiktionary
[czytaj: hasztag] słowo lub fraza poprzedzona znakiem # (hash), ułatwiające znalezienie i grupowanie elementów (zdjęć, tweetów itp.); hasztag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. element strony internetowej funkcjonujący jako znacznik, słowo lub wyrażenie poprzedzone znakiem #;
Wiktionary
Hasztag (z ang. hashtag) – słowo lub wyrażenie poprzedzone symbolem # (ang. hash), bez użycia spacji, będące formą znacznika (ang. tag). Krótkie wiadomości na mikroblogach i serwisach społecznościowych takich jak Facebook, Twitter, Instagram czy Wykop.pl mogą być oznaczone przez dodanie kratki przed ważnymi słowami (bez spacji) albo wystąpić w zdaniu.
Wikipedia
(1.1) Wyszukiwanie obejmuje tylko jeden serwis internetowy, dlatego hashtag nie może być powiązany z wiadomościami z innego serwisu.
Wiktionary
(1.1) hasztag, kratka
Wiktionary
[czytaj: hasztagować] wstawiać znak # (hash) przed słowem lub frazą w celu ułatwienia znalezienia elementów (zdjęć, tweetów itp.); hasztagować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. popiół z pieca
Wiktionary
rzecz. hasie lm nm.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w gwarze śląskiej: śmietnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śmietnik
Wiktionary
Hasiok – śląski zespół grający hip-hop / rapcore pochodzący z Katowic.
Zespół w swoich utworach używa dialektu śląskiego, czasami wykorzystując wulgaryzmy i język niemiecki. Duża część tekstów dotyczy życia na Śląsku („Brudy”, „W moim familoku”, „Co ty wiesz”), niektóre utwory to krytyka mass mediów („Talk Show”, „Fryderyki”).
Wikipedia
(1.1) Wyciepłech stare fuzekle na hasiok.
(1.1) Sprzątej do hasioka kupy swego psioka.
Wiktionary
rzecz. haś mrz.
Wiktionary
ruch oświeceniowy wśród Żydów, zapoczątkowany w Niemczech w końcu XVIII wieku
SJP.pl
Haskala (hebr. השכלה, „oświecenie”), oświecenie żydowskie – ruch intelektualny Żydów europejskich w późnych latach XVIII wieku, opowiadający się za przyjęciem przez nich oświeceniowych ideałów, integracją ze społecznościami nieżydowskimi, polepszeniem edukacji dotyczącej spraw świeckich, nauczaniem języka hebrajskiego i historii żydowskiej. Haskala rozpoczęła szerszy ruch asymilacji Żydów europejskich, którego skutkiem były m.in. pierwsze żydowskie ruchy polityczne i emancypacyjne. Zwolennicy haskali nazywani byli maskilami (hebr. מַשְׂכִילִים maskilim).
Wikipedia
przymiotnik od: Haga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Haga
Wiktionary
IPA: ˈxasʲci, AS: χasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Haga ż., hażanin mos., hażanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dynastią Hasmoneuszy, dotyczący dynastii Hasmoneuszy
Wiktionary
(1.1) Jedyne takie wizerunki zachowały się na monetach hasmonejskich, które powielały wzorce seleukidzkie.
Wiktionary
rzecz. Hasmoneusz mos.
Wiktionary
przedstawiciel rodu kapłanów w Judzie; Machabeusz, Machabejczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. tylko w lm. Hasmoneusze → dynastia panująca w Judei 147–37 p.n.e., żydowski ród kapłański;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. przedstawiciel dynastii Hasmoneuszy (1.1)
Wiktionary
(1.1) Matatiasz z rodu Hasmoneuszy stanął na czele powstania narodowowyzwoleńczego.
Wiktionary
przym. hasmonejski
Wiktionary
(2.1) Machabejczyk, Machabeusz
Wiktionary
ród kapłanów w Judzie; Machabeusze, Machabejczycy
SJP.pl
Machabeusze, znani również jako Hasmoneusze (hebr. מַכַּבִּים lub מקבים, Makabim) – judejski ród kapłański, a po powstaniu Machabeuszy – dynastia panująca w Judei (147–37 p.n.e.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. parobek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący hasu
Wiktionary
rzecz. has m.
Wiktionary
w górnictwie: wyciągarka ręczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. górn. ciągacz
Wiktionary
IPA: ˈxasplaʃ, AS: χasplaš
Wiktionary
Has (Hs, łac. hassium), czasem błędnie nazywany hass, wcześniej unniloctium (Uno) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od jednego z niemieckich krajów związkowych – Hesji.
Ma właściwości chemiczne podobne do osmu, podobnie jak on tworzy czterotlenek o wzorze chemicznym HsO4.
Wikipedia
rodzaj włóczni używanej przez legionistów rzymskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. rodzaj długiej włóczni o szerokim grocie w kształcie liścia, używanej przez rzymskich legionistów
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hastata mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|hasta. → włócznia
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== hasta (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) (aż) do
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxasta, AS: χasta
Wiktionary
rzecz. hastata mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hastata mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|hasta. → włócznia
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== hasta (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) (aż) do
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. młody żołnierz w republikańskiej armii rzymskiej walczący w pierwszej linii manipułów, początkowo pełnił rolę włócznika, później jego główną bronią stał się miecz;
Wiktionary
rzecz. hasta ż.
Wiktionary
[czytaj: hejstloj] ogólna nazwa żaroodpornych stopów na bazie niklu
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w Anglii
2. miasto w Nowej Zelandii
3. Warren Hastings (1732-1818), polityk brytyjski
SJP.pl
Hastings – miasto portowe i dystrykt o statusie borough w hrabstwie East Sussex, w południowo-wschodniej Anglii. Ma powierzchnię 29,72 km², leży nad kanałem La Manche i graniczy z dystryktem Rother w hrabstwie East Sussex. W 2021 miasto liczyło 91 410 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. osoba nie trudniąca się codzienną pracą lub edukacją, spędzająca większość czasu bezczynnie
Wiktionary
IPA: ˈxastlɛr, AS: χastler
Wiktionary
potocznie: haszysz; boba
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jaroslav Hašek wym. Jaroslaw Haszek (ur. 30 kwietnia 1883 w Pradze, zm. 3 stycznia 1923 w Lipnicy nad Sazawą) – czeski pisarz, publicysta i dziennikarz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Zaolzie. spoż. miętusy
Wiktionary
generować dane wyjściowe o stałym rozmiarze z danych wejściowych o zmiennym rozmiarze, stosując tzw. funkcje mieszające
SJP.pl
w informatyce: jedna z technik szybkiego uzyskania informacji zapisanych w bazie danych; kodowanie mieszające
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|haszować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niehaszowanie n., hashowanie n.
czas. haszować ndk.
Wiktionary
(1.1) hashowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. techn. skobel u drzwi
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. zawias
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. metalowa część uprzęży
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. agrafka
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. spinka do włosów
Wiktionary
(1.4)
:: rzecz. haszpka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Zaolzie. górn. kołowrót górniczy
Wiktionary
rzecz. haszplista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mała agrafka
Wiktionary
rzecz. haszpa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba bardzo wysoka, wielkolud
Wiktionary
słowo lub fraza poprzedzona znakiem # (hash), ułatwiające znalezienie i grupowanie elementów (zdjęć, tweetów itp.); hashtag
SJP.pl
Hasztag (z ang. hashtag) – słowo lub wyrażenie poprzedzone symbolem # (ang. hash), bez użycia spacji, będące formą znacznika (ang. tag). Krótkie wiadomości na mikroblogach i serwisach społecznościowych takich jak Facebook, Twitter, Instagram czy Wykop.pl mogą być oznaczone przez dodanie kratki przed ważnymi słowami (bez spacji) albo wystąpić w zdaniu.
Wikipedia
wstawiać znak # (hash) przed słowem lub frazą w celu ułatwienia znalezienia elementów (zdjęć, tweetów itp.); hashtagować
SJP.pl
członek arystokratycznego rodu arabskiego z plemienia Kurajszytów
SJP.pl
arystokratyczny ród arabski z plemienia Kurajszytów
SJP.pl
Haszymici, Haszymidzi (Banu Haszim) – arystokratyczny ród arabski wywodzący się z plemienia Kurajszytów, a obejmujący potomków Haszima ibn Abd al-Manafa (pradziadka proroka Mahometa). Choć sam Mahomet nie miał synów, to jego ród był kontynuowany przez jego kuzynów Ibn Abbasa i Alego. Ten drugi ożenił się z Fatimą, z którą miał dwóch synów – Husajna i Hasana, którzy mieli liczne potomstwo. Według tradycji Haszymidzi mieli prawo do sprawowania najwyższej władzy w islamie; później to prawo zostało zawężone do rodu Alidów. Przywilej ten szybko zaczął być kontestowany, w związku z czym w islamie powstały nowe nurty – szyizm i charydżyzm.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dynastią Haszymidów, dotyczący dynastii Haszymidów
Wiktionary
rzecz. Haszymida mos.
Wiktionary
narkotyk otrzymywany z kwiatów konopi indyjskich; hasz (środowiskowo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narkotyk uzyskiwany z żywicy konopi indyjskich;
Wiktionary
Haszysz (pot. hasz) – substancja otrzymywana ze zlepionej i sprasowanej żywicy konopi indyjskich (Cannabis indica) lub konopi siewnych (Cannabis sativa), bogatych w substancję psychoaktywną tetrahydrokannabinol (do 50%). Haszysz, podobnie jak marihuana, palony jest zazwyczaj z tytoniem w postaci ręcznie robionych papierosów (tzw. jointów) lub z fajki wodnej (tzw. bonga).
Wikipedia
(1.1) Powidełka haszyszu noszą na Wschodzie nazwę madyjum lub birmingi. Nadużywanie haszyszu daje mdłości, zawroty głowy, głęboki sen.
(1.1) Używanie haszyszu (…), który roskosznemu Syryjczykowi służy, jak opium Chińczykowi, już przed wiekami było na Wschodzie rozpowszechnione.
Wiktionary
IPA: ˈxaʃɨʃ, AS: χašyš
Wiktionary
przym. haszyszowy
Wiktionary
przymiotnik od: haszysz (np. olej haszyszowy, haszyszowe plantacje)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z haszyszem, dotyczący haszyszu
Wiktionary
rzecz. haszysz mrz.
Wiktionary
osoba uzależniona od haszyszu
SJP.pl
uzależnienie od haszyszu
SJP.pl
1. myśl przewodnia, idea, slogan;
2. sygnał do rozpoczęcia czegoś;
3. znak rozpoznawczy w wojsku lub harcerstwie, kod dostępu;
4. pozycja w słowniku lub encyklopedii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) myśl przewodnia, idea
(1.2) znak, sygnał do działania
(1.3) tajny wyraz lub ciąg znaków
(1.4) wyraz lub wyrażenie stanowiące odrębną część w słowniku lub katalogu
(1.5) jeden z możliwych elementów kampanii marketingowej lub politycznej
(1.6) wyraz wpisywany w pola krzyżówki
(1.7) pozycja w katalogu lub rejestrze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hasło tej akcji jest bardzo znane.
(1.2) Na umówione hasło idziemy do działania.
(1.3) Aby wypłacić pieniądze z konta musi pan podać hasło.
(1.4) W słowniku hasła są ułożone alfabetycznie.
(1.5) Bez dobrego hasła, kampania będzie nieskuteczna.
(1.6) Do zrobienia krzyżówki zostały mi dwa hasła.
Wiktionary
IPA: ˈxaswɔ, AS: χasu̯o
Wiktionary
rzecz. hasłowanie m., zahasłowanie n.
:: zdrobn. hasełko n.
czas. hasłować ndk., zahasłować dk.
przym. hasłowy
Wiktionary
(1.1) dewiza, motto, myśl, idea
(1.2) komenda, sygnał
(1.3) kod dostępu, klucz
(1.4) wpis, tytuł
(1.5) slogan, zawołanie
Wiktionary
nagminne posługiwanie się hasłami
SJP.pl
1. zabezpieczać hasłem;
2. środowiskowo: wypisywać wyrazy hasłowe z kontekstu, np. w celu umieszczenia cytatu w kartotece
SJP.pl
→ hasłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest hasłowe
Wiktionary
przym. hasłowy
przysł. hasłowo
Wiktionary
1. związany ze zwięźle sformułowaną ideą, np. hasłowa obietnica;
2. dotyczący wyrazów, znaków lub wyrażeń znanych tylko wtajemniczonym osobom, np. hasłowy system;
3. będący opisem wyrazu lub wyrażenia opisanego w słowniku, encyklopedii lub katalogu, np. artykuł hasłowy;
4. będący wyrazem lub wyrażeniem opisanym w słowniku, encyklopedii lub katalogu, np. wyraz hasłowy;
5. skrótowy, zwięzły, np. hasłowa wypowiedź
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: hasło
Wiktionary
IPA: xasˈwɔvɨ, AS: χasu̯ovy
Wiktionary
zob. hasło.
Wiktionary
dodatkowa, mała dźwignia, umocowana na głównej rękojeści dżojstika; grzybek
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hat trik] trzy bramki strzelone w jednym meczu piłki nożnej przez jednego zawodnika (trzy bramki strzelone w jednej połowie określa się hat trickiem klasycznym); hat trick
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: heczbek] liftback;
1. typ nadwozia samochodu osobowego;
2. samochód o takim nadwoziu
SJP.pl
Hatchback – rodzaj nadwozia samochodowego z dodatkowymi drzwiami z tyłu pojazdu umożliwiającymi dostęp do przestrzeni bagażowej i pasażerskiej. W hatchbackach drugi rząd siedzeń może być składany, co pozwala na łatwe zwiększenie przestrzeni bagażowej. Spotykane są zarówno 2- jak i 3-bryłowe nadwozia typu hatchback. Tylna szyba bywa elementem pokrywy bagażnika, może być razem z nią podnoszona.
Wikipedia
[czytaj: hejt] hejt;
1. obraźliwy i zwykle agresywny komentarz internetowy;
2. mówienie w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hejtować] hejtować, hejcić; potocznie:
1. zamieszczać w internecie obraźliwe i zwykle agresywne komentarze;
2. mówić w sposób wrogi i agresywny na jakiś temat lub o jakiejś osobie
SJP.pl
[czytaj: hejter] rzadko, potocznie: osoba wyrażająca opinie pełne nienawiści, negatywności; hejter, hejt
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hejterski] wyrażający opinie pełne nienawiści, negatywności; hejterski
SJP.pl
[czytaj: hejterstwo] hejterstwo; potocznie:
1. wyrażanie opinii pełnych nienawiści, negatywności; hejtowanie, hejting;
2. grupa lub ogół hejterów
SJP.pl
[czytaj: hata-joga] system ćwiczeń stanowiący część indyjskiego systemu jogi; hathajoga, hatha joga
SJP.pl
[czytaj: hata joga] ogół ćwiczeń kształtujących sprawność fizyczną i psychiczną, będących częścią systemu jogi; hatha-joga, hatha joga
SJP.pl
Hathajoga (dewanagari हठयोग) – tradycja indyjskiej jogi, bazująca głównie na pozycjach ciała asana, sześciu procesach oczyszczających krija oraz na kontroli oddechu (pranajama). Jednym z autorytatywnych tekstów tej szkoły to Hathajogapradipika.
Wikipedia
w starożytnym Egipcie: jedno z najważniejszych bóstw żeńskich
SJP.pl
Hathor (Het-heret, Het-Heru – egip. Pałac/Dom Horusa) – egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, a także patronka nekropolii tebańskiej, Oko Ra. Pierwotnie stanowiła personifikację pałacu faraona (stąd jej imię; podobnie Izyda była personifikacją tronu). Z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Nosiła przydomki „Oka Horusa”, „Złotej Bogini”, „Bogini Niebios”, „Pani Czerwonej Góry” i „Turkusowej Pani”. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. istota o niewielkiej, podłużnej posturze i dłoniastych wyrostkach; pochodzą z książkowego świata Muminków, wykreowanego przez Tove Jansson;
Wiktionary
(1.1) Spomiędzy pni drzew wyłaniały się coraz to nowe rzesze Hatifnatów, milczące, o nieruchomych twarzach.
Wiktionary
IPA: xaˈtʲifnat, AS: χatʹifnat
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Hatifnatek m.
przym. hatifnatowy
Wiktionary
hymn państwowy Izraela
SJP.pl
Wikipedia
kaktus epifityczny rosnący na drzewach, nieposiadający kolców a jedynie włoski; kaktus wielkanocny
SJP.pl
Hatiora Britton & Rose – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych (Cactaceae). Gatunki z tego rodzaju występują w Brazylii.
Wikipedia
(?-ok. 1480 p.n.e.) z XVIII dynastii, królowa egipska od 1505
SJP.pl
Hatszepsut – faraon, władczyni starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Panowała prawdopodobnie w latach 1503 p.n.e. do 1482 p.n.e., lub 1479 p.n.e. do 1458 p.n.e., lub 1472 p.n.e. do 1450 p.n.e.
Córka Totmesa I i królowej Ahmes, przyrodnia siostra i żona Totmesa II, z którym rywalizowała o sukcesję. Po śmierci Totmesa II objęła regencję w imieniu małoletniego Totmesa III. Prawdopodobnie w drugim lub trzecim roku regencji ogłosiła się władcą i przyjęła tytuł królewski, wywodząc swe prawo do tronu na podstawie, jak sama stwierdziła, współrządów ze swym ojcem, Totmesem I. Jej zasługą było rozszerzenie stosunków handlowych.
Wikipedia
gad z rzędu ryjogłowych, podobny do jaszczurki, zamieszkuje skaliste wybrzeża Nowej Zelandii i kilku wysp w Cieśninie Cooka; tuatara; łupkoząb
SJP.pl
Hatteria, tuatara, łupkoząb (Sphenodon) – rodzaj gadów z rodziny hatteriowatych (Sphenodontidae) występujących endemicznie na Nowej Zelandii.Mimo że wyglądem najbardziej przypominają jaszczurkę, w rzeczywistości reprezentują odrębną linię ewolucyjną lepidozaurów – sfenodonty. Hatterie są jedynymi współczesnymi przedstawicielami tej grupy. Ich najbliżsi krewni to łuskonośne (jaszczurki, amfisbeny i węże). Z tego powodu hatterie wzbudzają zainteresowanie naukowców badających ewolucję jaszczurek i węży oraz rekonstruujących wygląd i zwyczaje najwcześniejszych diapsydów.
Wikipedia
grupa gadów reliktowych podobnych do jaszczurek, dziś reprezentowana jedynie przez jeden gatunek zamieszkujący Nową Zelandię
SJP.pl
Hatteriowate, hatterie, tuatary (Sphenodontidae) – rodzina gadów, do której zaliczany jest rodzaj Sphenodon, obejmujący dwa gatunki żyjące współcześnie, oraz liczne rodzaje wymarłe, takie jak Planocephalosaurus, Brachyrhinodon, czy Polysphenodon. Przedstawiciele niektórych rodzajów mezozoicznych hatteriowatych, np. Clevosaurus, występowali na całym świecie
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna z epoki brązu w Azji Mniejszej;
(1.2) etn. hist. hetycki lud zamieszkujący krainę Hatti (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
trzy bramki w jednym meczu w wykonaniu tego samego piłkarza; także trzecie zwycięstwo z rzędu w tych samych zawodach; hat trick; hat-trick
SJP.pl
Hattrick – komputerowa gra internetowa typu MMOG rozgrywana za pomocą przeglądarki internetowej, wyprodukowana i wydana przez Hattrick Limited. Jest to menedżer piłkarski, który pozwala graczowi wcielić się w prezesa fikcyjnego klubu piłkarskiego. W grze zalogowanych jest średnio ok. 7 tys. graczy.
Wikipedia
stolica Bogazkale (obecnie wieś w Turcji), dawnego państwa Hetytów
SJP.pl
Hattusa (w literaturze przedmiotu również Hattusas, Hattuşaş i Hattusza) — stolica imperium hetyckiego. Obecnie stanowisko archeologiczne położone w pobliżu miasta Boğazkale w Anatolii, około 145 km od Ankary, w 1986 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
wyraz naśladujący szczekanie psa
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. onomatopeja naśladująca szczekanie psa
Wiktionary
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: xaw, AS: χau̯
Wiktionary
rzecz. hauk m.
Wiktionary
działo artyleryjskie przeznaczone do strzelania stromotorowego do celów zasłoniętych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. działo o krótkiej lufie i małej prędkości początkowej pocisku, przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego;
Wiktionary
Haubica – działo dużego kalibru (od około 75 mm wzwyż), przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego. Obecnie podstawowy rodzaj dział artylerii polowej. Stosowana przede wszystkim do prowadzenia ognia do celów ukrytych za przeszkodami terenowymi. Dzięki zastosowaniu zmiennych ładunków miotających jest możliwe dokonanie zmiany stromości toru pocisku i donośności strzelania przy tym samym (stałym) kącie podniesienia.
Wikipedia
(1.1) Ogień prowadziły haubice okopane za lasem.
Wiktionary
IPA: xawˈbʲit͡sa, AS: χau̯bʹica
Wiktionary
przym. haubiczny
Wiktionary
działo łączące cechy haubicy i armaty; armatohaubica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. działo łączące cechy haubicy i armaty;
Wiktionary
Haubicoarmata (armatohaubica) – działo łączące cechy haubicy i armaty, a więc zdolne zarówno do prowadzenia ognia stromotorowego jak i płaskotorowego. Obecnie na ogół utożsamiane z haubicami.
Działa tego typu są coraz częściej spotykane w uzbrojeniu współczesnych armii. Jej nowe konstrukcje zwane haubicami (np. 155 mm FH-70, 155 mm M198) są zwykle działami półautomatycznymi kalibru 105–203 mm.
Wikipedia
(1.1) Kilka brytyjskich haubicoarmat zostało w magazynach przy poligonie.
Wiktionary
przymiotnik od: haubica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z haubicą, dotyczący haubicy
Wiktionary
rzecz. haubica ż.
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: hałeryt] minerał z gromady siarczków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. bardzo rzadki minerał z gromady siarczków, siarczek manganu;
Wiktionary
Haueryt – minerał z gromady siarczków. Należy do minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego geologa – J.R. Hauera (1822–1899) – W. Haidinger 1845 r.
Wikipedia
egipskie prabóstwo wyobrażane w postaci węża, uosabiające nieskończoność
SJP.pl
Hauhet – prabóstwo egipskie uosabiające nieskończoność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Huh tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.
Wikipedia
głos psa; szczekanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. głos wydawany przez psy
Wiktionary
(1.1) Z daleka można było usłyszeć psi hauk.
Wiktionary
IPA: xawk, AS: χau̯k
Wiktionary
wykrz. hau
Wiktionary
(1.1) szczekot, szczęk, szczekanie
Wiktionary
[czytaj: hałke-bosak] Józef Hauke-Bosak (1834-1871), generał
SJP.pl
[czytaj: hol]
1. szczegółowe omówienie niedawno zakupionego przedmiotu w internecie, np. na blogu, w serwisie wideo;
2. to, co jest w ten sposób omawiane
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Haura (beng. হাওড়া, Hāoṛā; ang. Howrah) – miasto w Indiach, w zespole miejskim Kalkuty, nad rzeką Hugli.
Miasto jest dużym ośrodkiem przemysłu jutowego i bawełnianego. Posiada port morski ze stocznią, hutę aluminium, mieści się tam również najstarszy w Indiach ogród botaniczny, Acharya Jagadish Chandra Bose Indian Botanic Garden. Liczba ludności w 2003 roku wynosiła ok. 1 mln.
Wikipedia
język używany przez lud Hausa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) etn. związany z ludem Hausa
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) jęz. jeden z głównych języków Afryki, należący do rodziny afroazjatyckiej, do podrodziny czadyjskiej;
Wiktionary
Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.
Wikipedia
(1.1) Czy znasz jakieś pieśni hausa?
(2.1) Hausa zaczął zapożyczać słowa angielskie od początku XX wieku.
Wiktionary
rzecz. Hausa mos./ż., hausanista mos., hausanistka ż., hausanistyka ż., Hausanka, Hausańczyk mos., hausańszczyzna ż.
przym. hausański
Wiktionary
(1.1) hausański
(2.1) (język) hausański, hausańszczyzna
Wiktionary
lud afrykański; Hausowie, Hausa
SJP.pl
Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o języku i kulturze hausa
Wiktionary
(1.1) Spory wkład w rozwój polskiej hausanistyki wniosła profesor Nina Pawlak.
Wiktionary
rzecz. Hausa mos./ż., hausa n., hausanista mos., hausanistka ż., Hausanka ż., Hausańczyk mos., hausańszczyzna ż.
przym. hausa, hausański
Wiktionary
zdrobnienie od: haust
SJP.pl
Hauser – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Idaho, w hrabstwie Kootenai.
Wikipedia
minerał, tlenek manganu
SJP.pl
Hausmanit – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga Johanna Friedricha Ludwiga Hausmanna (1782–1859), który rozpoznał ten minerał.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przedstawiciel ludu afrykańskiego Hausa
SJP.pl
Hausa (inaczej: Hausańczycy, daw. też Hausowie, nazwa własna Hausawa) – lud afrykański, którego tereny macierzyste obejmują północno-zachodnią Nigerię i południowy Niger. Skupiska Hausańczyków znajdują się w wielu krajach Afryki Zachodniej wskutek ich działalności handlowej i misjonarskiej. Posługują się językiem hausa.
Wikipedia
hossa
SJP.pl
łyk płynu lub powietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. duży łyk płynu lub powietrza
Wiktionary
(1.1) Jacek pospiesznie opróżnił kubek mleka trzema haustami.
(1.1) Proszę nabrać haust powietrza i nie oddychać.
Wiktionary
IPA: xawst, AS: χau̯st
Wiktionary
organ organizmów pasożytniczych służący do pobierania pokarmu od żywiciela; ssawka
SJP.pl
Ssawki, haustoria (l. poj. haustorium) – odgałęzienia strzępek pasożytniczych grzybów lub drobne korzenie boczne roślin pasożytniczych, wrastające w ciało organizmu żywicielskiego i pobierające z niego substancje pokarmowe. Ssawki pasożytów łodygowych przenikają przez warstwę korową i miękiszową łodygi żywiciela, a po dotarciu do tkanki przewodzącej następuje wykształcenie elementów przewodzących i połączanie systemów przewodzących żywiciela i pasożyta. Pasożyty korzeniowe łączą się ssawkami z systemem przewodzącym rośliny żywicielskiej po wrośnięciu w jej korzenie. Rozwój ssawek związany jest z odbieraniem sygnałów chemicznych od rośliny żywicielskiej oraz zmiany potencjału redoks. Stwierdzono, że rozwój haustoriów roślin pasożytniczych może być hamowany przez arbuskularne grzyby mikoryzowe.
Wikipedia
przedstawicielka ludu afrykańskiego Hausa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. rejon administracyjny w północnej Francji;
Wiktionary
onomatopeja "hau" o przedłużonej artykulacji; hauuu
SJP.pl
onomatopeja "hau" o przedłużonej artykulacji; hauu
SJP.pl
Havas (wym. [avas]) – francuskie przedsiębiorstwo międzynarodowe zajmujące się reklamą i public relations, z siedzibą w Paryżu.
Początkowo Havas była agencją informacyjną, która została utworzona w 1835 roku w Paryżu przez Charles-Louisa Havasa. Była ona pierwszą nowoczesną agencją informacyjną na świecie.
Wikipedia
nazwisko, np. Vaclav (albo Wacław) Havel (1936-2011), czeski polityk, dramaturg i eseista
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
przysłówek miejsca
(1.1) gw-pl|Podhale, Bukowina. tam, tu
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. tu, tutaj
Wiktionary
(1.1) Skocyli wte hłopcy do izby, oni ta wiedzieli, co jo haw jest, i do białcanów. sic.
(1.2) Pódź haw, cosi ci powiym!
Wiktionary
[czytaj: hałaji] wyspa na Oceanie Spokojnym; Hawaii
SJP.pl
[czytaj: hałaji] wyspa na Oceanie Spokojnym; Hawai
SJP.pl
Hawaiʻi (nazywana również Big Island) – największa wyspa w archipelagu Hawajów i zarazem najmłodsza z nich wszystkich. Jej nazwa wywodzi się od imienia legendarnego bohatera Hawaiʻiloa, który według lokalnych przekazów był pierwszym człowiekiem, który dotarł do jej brzegów. Zgodnie z inną wersją, nazwa wywodzi się od mitologicznej wyspy Hawaiki – krainy zmarłych z mitologii Polinezyjczyków.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) największa i najmłodsza wyspa archipelagu Hawajów
Wiktionary
Hawaiʻi (nazywana również Big Island) – największa wyspa w archipelagu Hawajów i zarazem najmłodsza z nich wszystkich. Jej nazwa wywodzi się od imienia legendarnego bohatera Hawaiʻiloa, który według lokalnych przekazów był pierwszym człowiekiem, który dotarł do jej brzegów. Zgodnie z inną wersją, nazwa wywodzi się od mitologicznej wyspy Hawaiki – krainy zmarłych z mitologii Polinezyjczyków.
Wikipedia
w gwarze więziennej: papieros zrobiony z suchych liści, trocin
SJP.pl
skrót od: hawajski
SJP.pl
mieszkaniec Hawai, Hawajów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hawajów
(1.2) mieszkaniec Hawai
Wiktionary
Hawajczyk rdzawoczelny, hawajczyk (Chasiempis sandwichensis) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Zamieszkuje siedliska leśne na hawajskiej wyspie Hawaiʻi. Jest bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
IPA: xaˈvajt͡ʃɨk, AS: χavai ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Hawaje, Hawai, hawaje
:: fż. Hawajka ż.
przym. hawajski
Wiktionary
rodzaj spodni; hawajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag wysp na Oceanie Spokojnym;
(1.2) geogr. adm. stan USA położony na archipelagu Hawajów (1.1);
Wiktionary
Hawaje (ang. Hawaii, wym. /həˈwaɪʲi/, haw. Mokuʻāina o Hawaiʻi) – najmłodszy z 50 stanów Stanów Zjednoczonych (dołączony 21 sierpnia 1959 roku). Jedyny stan leżący wyłącznie na wyspach. Położony na archipelagu Hawaje, w północno-środkowej części Oceanu Spokojnego. Stolicą stanu jest Honolulu leżące na wyspie Oʻahu.
Wikipedia
(1.1) Na Hawajach znajduje się czynny wulkan Mauna Loa.
Wiktionary
IPA: xaˈvajɛ, AS: χavai ̯e
Wiktionary
przym. hawajski
rzecz. hawajski mrz., Hawajczyk m., Hawajka ż.
Wiktionary
1. mały ptak z rodziny łuszczaków, występujący endemicznie na Hawajach;
2. potocznie: koszula hawajska - męska koszula z krótkim rękawem, w barwne, kwieciste wzory
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hawajów
(1.2) mieszkanka Hawai
Wiktionary
Łuskacze (Carduelinae) – podrodzina ptaków z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).
Wikipedia
IPA: xaˈvajka, AS: χavai ̯ka
Wiktionary
rzecz. hawajski mrz., Hawaje, Hawai, Hawajczyk, hawaje
przym. hawajski
Wiktionary
rodzaj spodni; hawaje
SJP.pl
Drepanidini – plemię ptaków z podrodziny łuskaczy (Carduelinae) w obrębie rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).
Wikipedia
przymiotnik od: Hawaje, Hawai
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Hawajami, dotyczący Hawajów
(1.2) w charakterystycznym dla Hawajów stylu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy na Hawajach;
Wiktionary
Język hawajski (haw. ʻōlelo Hawaiʻi) – język Hawajczyków, rdzennych mieszkańców Hawajów.
Należy do grupy polinezyjskiej rodziny języków austronezyjskich. Jest blisko spokrewniony z językami: rarotonga, tuamotu, maoryskim i tahitańskim, bardziej odległe pokrewieństwo łączy go z samoańskim, fidżyjskim i innymi językami używanymi w Polinezji. Wykazuje słabsze pokrewieństwo z językami malajsko-polinezyjskimi Azji Południowo-Wschodniej oraz z obszaru Oceanu Indyjskiego.
Wikipedia
(1.2) Pod pomnikiem Adama Mickiewicza zorganizowali happening: przebrani w hawajskie koszule namawiali do degustowania powietrza zamkniętego w specjalnie zaplombowanych słoikach.
Wiktionary
IPA: xaˈvajsʲci, AS: χavai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Hawaje nmos., Hawajczyk m., Hawajka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem hawajskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem hawajskim
(1.3) spisany, stworzony w języku hawajskim
Wiktionary
IPA: xaˈvajskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: χavai ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
kubański tytoń używany do wyrobu cygar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe, stolica Kuby;
(1.2) geogr. adm. hist. dawna prowincja na Kubie z ośrodkiem administracyjnym w Hawanie (1.1);
Wiktionary
Hawana (hiszp. La Habana lub San Cristóbal de La Habana) – stolica Kuby, największe miasto oraz port na wyspie i w całych Karaibach, położone nad Zatoką Hawańską. Główny ośrodek przemysłowy kraju, gdzie obecny jest przemysł tytoniowy, petrochemiczny, włókienniczy, elektromaszynowy. Węzeł komunikacji lądowej, morskiej i lotniczej (międzynarodowe lotnisko im. José Martí). Posiada uniwersytet od 1728.
Wikipedia
(1.1) Moskwa widziała w Hawanie sojusznika antyimperialistycznego i klasowego.
Wiktionary
IPA: xaˈvãna, AS: χavãna
Wiktionary
rzecz. hawańczyk mos., hawanka ż., hawana ż.
przym. hawański
Wiktionary
mieszkaniec Hawany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hawany
Wiktionary
Hawańczyk – rasa psa, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych w podsekcji biszonów. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
IPA: xaˈvãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: χavãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Hawana ż.
:: fż. hawanka ż.
przym. hawański
Wiktionary
mieszkanka Hawany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hawany
Wiktionary
IPA: xaˈvãnka, AS: χavãnka
Wiktionary
rzecz. Hawana ż.
:: fm. hawańczyk mos.
przym. hawański
Wiktionary
cygaro z tytoniu uprawianego w zachodniej części Kuby; hawana
SJP.pl
przymiotnik od: Hawana (stolica Kuby)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Hawana
Wiktionary
(1.1) Ze swych prywatnych funduszy Gabo finansuje hawańską szkołę filmową.
Wiktionary
IPA: xaˈvãj̃sʲci, AS: χavãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Hawana ż., hawańczyk mos., hawanka ż.
Wiktionary
obrzęd kończący szabat przypadający na sobotni wieczór
SJP.pl
Hawdala (hebr. הבדלה hawdala, dosł. „różnica, rozróżnienie”; jid. הבֿדלה hawdole) – w judaizmie ceremonia oddzielenia czasu szabatu lub innych świąt od dnia powszedniego. Nabożeństwo to odprawiane jest na pożegnanie święta, by zaznaczyć jego wyjątkowość w stosunku do zwykłego dnia tygodnia.
Wikipedia
rzeka w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Niemczech, prawy dopływ Łaby;
Wiktionary
Hawela (niem. Havel, cz. Havola, łuż. Habola, dawniej zwana Habola, Hobola lub Obła) – rzeka w Niemczech, prawy dopływ Łaby.
Wypływa z jeziora Dambeck (Pojezierze Meklemburskie), płynie na południe. Przepływająca przez liczne jeziora w górnym biegu, jest w związku z tym dość bogata w wodę i na niemal całej swojej długości jest żeglowna.
Wikipedia
rzecz. Hawelanin m., Hawelanka ż., Hawelski m., Hawelska ż.
przym. hawelski, hawelański
Wiktionary
plemię zachodniosłowiańskie
SJP.pl
Hawelanie, Hawolanie, Hobolanie, Hoblanie, Oblanie – plemię zachodniosłowiańskie utożsamiane ze Stodoranami (Hawelanie jest nazwą starszą jeśli chodzi o źródła), które ok. 720 roku zasiedliło tereny nad środkową Łabą, Hawelą (zwaną po łużycku Hobolą czy po polsku Obłą) i Sprewą. Głównymi ich grodami były Hobla (Hobolin) i Brenna (niemieckie Havelberg i Brennaburg lub Brandenburg).
Wikipedia
członek plemienia zachodniosłowiańskiego
SJP.pl
członkini plemienia zachodniosłowiańskiego
SJP.pl
płaszcz bez rękawów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hawelą, dotyczący Haweli, leżący na Haweli
Wiktionary
rzecz. Hawela ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. płatki owsiane
Wiktionary
dawniej: górnik, kopacz; hawierz, hawiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. saper
Wiktionary
IPA: ˈxavɛʃ, AS: χaveš
Wiktionary
dawniej: górnik, kopacz; hawierz, hawerz
SJP.pl
gwarowo: kopalnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kopalnia
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gruba.
Wiktionary
dawniej: górnik, kopacz; hawiarz, hawerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. górn. górnik
Wiktionary
IPA: ˈxavʲjɛʃ, AS: χavʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. Hawierzów m.
przym. hawierzowski, hawierzski
Wiktionary
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w powiecie Karwina, w kraju morawsko-śląskim w Czechach;
Wiktionary
Hawierzów (cz. Havířov) – miasto statutarne w powiecie Karwina, w kraju morawsko-śląskim w Czechach. Jako gmina z rozszerzonymi uprawnieniami (cz. obec s rozšířenou působností) obejmuje również Suchą Górną, Olbrachcice, Cierlicko i Błędowice Górne. Przez miasto przepływa rzeka Łucyna.
Wikipedia
(1.1) Czy ten pociąg zatrzymuje się w Hawierzowie?
Wiktionary
rzecz. hawierz m., hawierzowianin mos., hawierzowianka ż.
przym. hawierzowski
Wiktionary
(1.1) Hawirzów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Hawierzowa, związany z Hawierzowem
Wiktionary
(1.1) Umówię się z nimi na hawierzowskim rynku.
Wiktionary
rzecz. Hawierzów m., hawierz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dom, mieszkanie
Wiktionary
IPA: xaˈvʲira, AS: χavʹira
Wiktionary
(1.1) alternatywna pisownia chawira
Wiktionary
Hawking jest nazwiskiem angielskim, oznacza sokolnictwo.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych; haworsja
SJP.pl
Haworsja, haworcja (Haworthia Duval) – rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych pochodzący z Południowej Afryki. Do rodzaju zalicza się ponad 160 gatunków. Rośliny wyróżniają się rozetami liści pokrytymi z wierzchu i od spodu pasmami białych brodawek oraz orzęsionymi i ząbkowanymi brzegami. Nazwa pochodzi od botanika Adriana Hardy Hawortha.
Wikipedia
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych; haworcja
SJP.pl
Haworsja, haworcja (Haworthia Duval) – rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotogłowowatych pochodzący z Południowej Afryki. Do rodzaju zalicza się ponad 160 gatunków. Rośliny wyróżniają się rozetami liści pokrytymi z wierzchu i od spodu pasmami białych brodawek oraz orzęsionymi i ząbkowanymi brzegami. Nazwa pochodzi od botanika Adriana Hardy Hawortha.
Wikipedia
miejscowość i gmina we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. duże miasto portowe w północnej Francji, w Normandii;
Wiktionary
Hawr (fr. Le Havre, wymowa) – miasto i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Sekwana Nadmorska.
Wikipedia
(1.1) W Hawrze, dokąd zawiózł ich ekspres w ciągu kilku godzin, dwaj podróżni zostali skwapliwie przyjęci na pokład pięknego parowca, który podniósł natychmiast kotwicę i wyruszył na pełne morze nie czekając na innych pasażerów.
Wiktionary
przym. hawrski
Wiktionary
najwyższy szczyt Tatr Bielskich na Słowacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. masyw górski w Tatrach;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. alternatywny rodzaj dla (1.1)
Wiktionary
Hawrań (niem. Rabstein, Rabenstein, słow. Havran, węg. Havrán, Holl, 2152m) – najwyższy szczyt (dawniej niezgodnie z prawdą uważany za drugi pod tym względem) Tatr Bielskich na Słowacji, znajdujący się w środkowej części ich zachodniej połowy, w głównej grani Tatr na odcinku, na którym pokrywa się ona z główną granią Tatr Bielskich; jednocześnie najwyższy wapienny szczyt całych Tatr.
Wikipedia
(1.1) Masyw Hawrania góruje nad aż pięcioma dolinami.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hawrem, dotyczący Hawru (miasta we Francji)
Wiktionary
(1.1) Także Claude Monet, malując panią Gaudibert, żonę zamożnego hawrskiego przedsiębiorcy, odszedł od konwencji psychologicznego portretu.
(1.1) Powstała szalona gonitwa wzdłuż hawrskich doków, ku Darowi Pomorza. Żwawsza, bo trzeźwa, policja doganiała, łapała i tłukła pałkami po młodych łbach.
(1.1) A na obszarze Hawru zachowała się do dzisiaj nazwa jednego z dwóch wymienionych na początku średniowiecznych portów rybackich; «Leure» jest do dziś nazwą jednego z rejonów portu hawrskiego. Natomiast dzielnica Hawru, gdzie się dawniej znajdował porcik o nazwie «Chef-de-Caux», obecnie nazywa się inaczej: «Sainte-Adresse».
(1.1) Utrzymuje, że brał 250 franków miesięcznie i wszystkie wygody. Za jego pomocą zwiedziłem szpital hawrski i Zakład dr. Giberta dla zołzowatych dzieci, zakład arcydzieło sui generis.
(1.1) Z całej plejadaejady czasopism zbliżonych do Zjednoczenia Emigracji Polskiej zasługuje na uwagę organ Gminy Hawrskiej zatytułowany „Zjednoczenie”.
Wiktionary
rzecz. Hawr mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Hawru
SJP.pl
mieszkanka Hawru
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Hawrylak (ukr. Гавриляк) – wieś na Ukrainie w rejonie tłumackim obwodu iwanofrankiwskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: hejs] nazwisko, np. Rutherford Birchard Hayes (1822 - 1893) dziewiętnasty prezydent USA
SJP.pl
Osoby
Miasta
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości we Francji:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Hazaków, związany z Hazakami
Wiktionary
(1.1) Gdzie odbywają się Hazackie Spotkania Kapel Ludowych?
Wiktionary
rzecz. Hazak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej obszar powiatu rawickiego między rzekami Orlą i Dąbroczną;
Wiktionary
(1.1) Jak podają źródła historyczny strój ludowy Hazaków był bardzo podobny do śląskich strojów ludowych.
Wiktionary
przym. hazacki
Wiktionary
mieszkaniec Hagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hagi
Wiktionary
IPA: xaˈʒãɲĩn, AS: χažãńĩn
Wiktionary
rzecz. Haga ż.
:: fż. hażanka ż.
przym. haski
Wiktionary
mieszkanka Hagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hagi
Wiktionary
IPA: xaˈʒãnka, AS: χažãnka
Wiktionary
rzecz. Haga ż.
:: fm. hażanin mos.
przym. haski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek ludu częściowo pochodzenia mongolskiego zamieszkującego Hazaradżat w środkowym Afganistanie;
Wiktionary
Hazar – osiedle w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, w granicach miasta na prawach etrapu Balkanabat, w zachodniej części półwyspu Çeleken, nad brzegiem Morza Kaspijskiego. W 2022 roku liczyło ok. 14,7 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia nafty i gazu oraz przemysłu chemicznego (zakłady produkcji soli jodobromowej) i węglowego (fabryka sadzy technicznej). W mieście działa muzeum historyczno-rewolucyjne.
Wikipedia
(1.1) Większość Hazarów wyznaje szyicki islam.
Wiktionary
rzecz. Hazaradżat mrz.
:: fż. Hazarka ż.
przym. hazarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hist. historyczny region w środkowym Afganistanie;
Wiktionary
Hazaradżat – historyczny region w Azji, zamieszkiwany głównie przez Hazarów. Obecnie znajduje się on w środkowym Afganistanie. Obejmuje tam swym zasięgiem prowincje Bamian, Dajkondi i Ghor. W jego obrębie nie ma wielu miast – jest to m.in. Bamian. W regionie panuje zimny, górski klimat, ponieważ leży on w górach Hindukusz.
Wikipedia
(1.1) W Hazaradżacie panuje zimny, górski klimat.
Wiktionary
rzecz. hazarski mrz., Hazar mos., Hazarka ż.
przym. hazarski
Wiktionary
1. gry lub zakłady pieniężne z nieodłącznym elementem losowości;
2. ryzykowne przedsięwzięcie; ryzyko;
3. archaicznie: przypadek, traf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gry pieniężne, w których o wygranej decyduje los;
(1.2) przen. ryzyko
(1.3) przen. traf
Wiktionary
Hazard – wszystkie gry o pieniądze lub inne dobra, w których o wygranej w wymiarze losowym decyduje przypadek lub algorytm naśladujący wyniki losowe. Wyraz „hazard” pochodzi z języka arabskiego: „az-zahr” znaczy „kostka” lub „gra w kości”. Angielskie słowo „hazard" oznacza „ryzyko".
Najbardziej znanymi miejscami z uprawiania hazardu są: Las Vegas i Atlantic City w Ameryce Północnej, Monte Carlo w Monako oraz Makau w Azji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) uprawiać hazard • jaskinia hazardu
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hazardzista mos., hazardzistka ż.
przym. hazardowy
przysł. hazardowo
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|hasard. → przypadek, traf < etym|arab|اَلزَّهْر. (az-zahr) → kostka do gry, gra w kości
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gambling; (1.2) gamble, risk
* arabski: (1.1) مقامرة
* bułgarski: (1.1) хазарт m.
* chiński standardowy: (1.1) 赌博
* czeski: (1.1) hazardní hra
* duński: (1.1) hasard w./n.
* esperanto: (1.1) hazardludo
* francuski: (1.1) jeu de hasard
* gudźarati: (1.1) જુગાર m. (jugāra)
* hebrajski: (1.1) הימור
* hiszpański: (1.1) juegos lm. m. de azar; (1.3) azar m.
* japoński: (1.1) ギャンブル
* jidysz: (1.1) אַזאַרט m. (azart)
* litewski: (1.1) lošimas
* niderlandzki: (1.1) gokken n., gokspel n., kansspel n.
* niemiecki: (1.1) Glücksspiel n.
* rosyjski: (1.1) азарт m.
* ukraiński: (1.1) азарт (azart)
* włoski: (1.1) gioco d'azzardo m.
źródła.
== hazard (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈhazəd.
audioUS|En-us-hazard.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) niebezpieczeństwo, ryzyko
czasownik
(2.1) ryzykować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxazart, AS: χazart
Wiktionary
rzecz. hazardzista mos., hazardzistka ż.
przym. hazardowy
przysł. hazardowo
Wiktionary
osoba, która nie może powstrzymać się od uprawiania hazardu
SJP.pl
niemożność powstrzymania się od uprawiania hazardu
SJP.pl
hazardować się:
1. uprawiać gry hazardowe
2. ryzykować
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: hazardownie
SJP.pl
dawniej: hazardowy
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób ryzykowny, hazardowy; wiele ryzykując
Wiktionary
IPA: ˌxazarˈdɔvɔ, AS: χazardovo
Wiktionary
rzecz. hazard m., hazardzista m.
przym. hazardowy
Wiktionary
przymiotnik od: hazard (np. gra hazardowa, gracze hazardowi)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z hazardem
(1.2) przen. narażony na ryzyko, niebezpieczny
Wiktionary
(1.1) Ruletka internetowa to wyjątkowa gra, która łączy w sobie cechy gier hazardowych i losowych. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌxazarˈdɔvɨ, AS: χazardovy
Wiktionary
rzecz. hazard m., hazardzista m., hazardzistka ż.
przysł. hazardowo
Wiktionary
(1.2) pokerowy, ryzykowny
Wiktionary
zdrobnienie od: hazard
SJP.pl
1. osoba nałogowo uprawiająca hazard
2. osoba napawająca się ryzykiem; ryzykant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek uprawiający hazard; gracz hazardowy
Wiktionary
Hazardzista – osoba, która decyduje uczestniczyć się w grze z elementami losowości (występującymi w mniejszym lub większym stopniu), ryzykując pieniądze lub inne dobra w celu uzyskania wypłaty w formie pieniędzy, prestiżu, czy po prostu zadowolenia.
Wikipedia
IPA: ˌxazarʲˈd͡ʑista, AS: χazarʹʒ́ista
Wiktionary
rzecz. hazard m.
:: forma żeńska hazardzistka ż.
przym. hazardowy
przysł. hazardowo
Wiktionary
1. kobieta nałogowo uprawiająca hazard
2. kobieta napawająca się ryzykiem; ryzykantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: hazardzista
Wiktionary
(1.1) Bożena jest hazardzistką, przegrała już mnóstwo pieniędzy w kasynie.
Wiktionary
IPA: ˌxazarʲˈd͡ʑistka, AS: χazarʹʒ́istka
Wiktionary
zob. hazardzista.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego Hazaradżat w środkowym Afganistanie;
Wiktionary
rzecz. Hazaradżat mrz.
:: fm. Hazar mos.
przym. hazarski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hazarami, dotyczący Hazarów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język, dialekt języka perskiego używany przez Hazarów w Afganistanie, Iranie i Pakistanie
Wiktionary
rzecz. Hazar mos., Hazaradżat mrz., Hazarka ż.
Wiktionary
(2.1) hazaragi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Hazdrubal (𐤏𐤆𐤓𐤁𐤏𐤋 /ʕad͡zˈroːbaʕl/) – punickie imię męskie, częste wśród starożytnych Kartagińczyków. Nosili je m.in.:
Wikipedia
(1.1) Hazdrubal było imieniem dość popularnym w starożytnej Kartaginie, nosili je niektórzy wodzowie wojen punickich, między innymi zięć i syn Hamilkara Barkasa.
Wiktionary
IPA: xazˈdrubal, AS: χazdrubal
Wiktionary
odmiana żeńskiej piłki ręcznej polegająca na podawaniu piłki bez kozłowania; jordanka
SJP.pl
Hazena, także czeska piłka ręczna, ang. Czech handball (czes. házet – rzucać) – gra sportowa zbliżona do piłki ręcznej, będąca jedną z jej poprzedniczek. Obecnie nawet w Czechach coraz częściej jest zastępowana jej międzynarodową odmianą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubikacja, ustęp
Wiktionary
(1.1) Ida do haźla.
(1.1) Zawrzij haziel.
Wiktionary
rzecz. haźlik mrz.
Wiktionary
(1.1) zob. ubikacja.
Wiktionary
1. dawniej (do 1996 r.): Hażlach (wieś w Polsce);
2. gromada w PRL-u
SJP.pl
Hażlach (do 31 XII 1996 Haźlach; cz. Hazlach lub Hažlach, niem. Haslach) – wieś w gminie Hażlach, w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim, w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś na Pogórzu Śląskim. Na obszarze 1233,19 ha zamieszkana jest przez 2263 mieszkańców (2009), co daje gęstość zaludnienia równą 183,5 os./km².
Wikipedia
→ Haźlach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hażlacha
Wiktionary
rzecz. Hażlach m., hażlaszanin m., hażlaszanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hażlacha
Wiktionary
rzecz. Hażlach m.
:: fż. hażlaszanka ż.
przym. hażlaski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hażlacha
Wiktionary
rzecz. Hażlach m.
:: fm. hażlaszanin m.
przym. hażlaski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubikacja, ustęp
Wiktionary
rzecz. haziel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. zając
Wiktionary
zwyczajowe prawo Żydów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. szata domowa
Wiktionary
IPA: xaˈzuka, AS: χazuka
Wiktionary
duchowny karaimski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny karaimski, pełniący funkcję naczelnika gminy karaimskiej;
Wiktionary
Hazzan (karaim. z hebr. חַזָּן wypowiadający modlitwy) – w religii karaimskiej osoba sprawująca duchowe zwierzchnictwo nad gminą karaimską. Rola hazzana w religii karaimskiej różni się od chazana w judaizmie. Zwyczajowo hazzan przewodzi modlitwom w kienesie. Do jego obowiązków należy wykonywanie czynności duchownych oraz zaspokajanie religijnych potrzeb wiernych swej gminy przez odprawianie nabożeństw, wypełnianie posług religijnych, nadawanie imion, udzielanie ślubów, grzebanie zmarłych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) duchowny
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== hazzan (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. chazan, kantor (w judaizmie)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈxazːãn, AS: χa•zãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) duchowny
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== hazzan (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. chazan, kantor (w judaizmie)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
krasnal z książki dla dzieci autorstwa Lucyny Krzemienieckiej
SJP.pl
Z przygód krasnala Hałabały – książka dla dzieci autorstwa Lucyny Krzemienieckiej, wydana po raz pierwszy w 1936 roku, w dwóch częściach (najnowsze wydanie z 2016 roku). Tytułowy krasnal Hałabała stał się na początku XXI wieku popularnym patronem polskich przedszkoli, m.in. w Koziegłowach, Trzebnicy, Poznaniu, Kielcach i w kilkunastu innych miastach.
Wikipedia
dawniej: osoba awanturująca się, awanturnik, krzykacz; haraburda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. daw. awantura
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. awanturnik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawna polska tkanina jedwabna, używana w XVIII wieku
SJP.pl
dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla zdrowia ludzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głośne, uciążliwe dźwięki;
(1.2) gw-pl|Poznań. bura, awantura
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hałas zza okna nie pozwalał jej zasnąć.
Wiktionary
IPA: ˈxawas, AS: χau̯as
Wiktionary
rzecz. hałasowanie n., hałasik mrz.
przym. hałaśliwy
czas. wyhałasić, hałasić, hałasować ndk.
przysł. hałaśliwie
Wiktionary
(1.1) rumor, harmider
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|larmo.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Hałasa – szczyt Gór Świętokrzyskich o wysokości 393 m n.p.m. należący do Pasma Dymińskiego.
Na szczycie Hałasy stoi dostrzegalnia przeciwpożarowa.
Przez szczyt prowadzi niebieski szlak turystyczny z Chęcin do Łagowa. Północny stok trawersuje niebieski szlak rowerowy (bardzo trudny).U podnóża wzniesienia przebiegają:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. (później gwara.) hałasować
Wiktionary
(1.1) (…) byle tylko moja kobieta nie hałasiła, gdy jej żarna do owsa zabiorę.
Wiktionary
rzecz. hałas
czas. wyhałasić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od hałas
Wiktionary
(1.1) To nie hałas, lecz tylko mały hałasik.
Wiktionary
rzecz. hałas m.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) wywołując hałas
Wiktionary
rzecz. hałaśliwość ż., hałas mrz.
przym. hałaśliwy
Wiktionary
(1.1) głośno, gwarnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: hałaśliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia hałaśliwym; skłonność do wydawania głośnych dźwięków, robienia hałasu
(1.2) poziom hałasu
Wiktionary
(1.1) Nowe restauracje często cechuje duża hałaśliwość wnętrza.
Wiktionary
przym. hałaśliwy
przysł. hałaśliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: hałaśliwy
SJP.pl
wydający głośne dźwięki zakłócające spokój
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący hałas
(1.2) przen. powodujący rozgłos
Wiktionary
(1.1) Gdzieś w krzakach odzywały się hałaśliwe, natrętne słowiki, głusząc cierpliwy jazgot pasikoników.
(1.2) Rząd stanowy po hałaśliwej akcji propagandowej zmobilizował całą ochotniczą milicję.
Wiktionary
IPA: ˌxawaɕˈlʲivɨ, AS: χau̯aślʹivy
Wiktionary
rzecz. hałas m., hałaśliwość ż., hałasowanie n.
czas. hałasować
przysł. hałaśliwie
Wiktionary
(1.1-2) głośny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: hałaśnie
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny turakowatych
SJP.pl
dawniej: hałaśliwy
SJP.pl
1. wydawać głośne dźwięki zakłócające spokój;
2. potocznie: robić zamieszanie, awantury; protestować
SJP.pl
czasownik
(1.1) wydawać głośne dźwięki zakłócające spokój
Wiktionary
(1.1) Aya przynosiła śniadanie na tacy, klękała na podłodze, słodziła kawę, nalewała mleko z dzbanka, mieszała kawę hałasując łyżeczką o filiżankę.
Wiktionary
IPA: ˌxawaˈsɔvat͡ɕ, AS: χau̯asovać
Wiktionary
rzecz. hałas m., hałasowanie n.
przym. hałaśliwy
Wiktionary
(1.1) podnosić rejwach, urządzać wrzawę, wrzeszczeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|hałasować.
Wiktionary
IPA: ˌxawasɔˈvãɲɛ, AS: χau̯asovãńe
Wiktionary
czas. hałasować
przym. hałaśliwy
rzecz. hałas mrz.
Wiktionary
Hałasówka – przysiółek wsi Boratyniec Lacki w Polsce, położony w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Siemiatycze.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Siemiatyczach Stacji.
Wikipedia
dawniej: osoba głośna, krzykliwa; hałaśnik, krzykacz
SJP.pl
grupa głośno zachowujących się ludzi; banda, zgraja, motłoch, hołota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. niezorganizowana grupa ludzi, często zachowujących się niekulturalnie
(1.2) pogard. grupa ludzi, do której osoba mówiąca ma negatywny stosunek
Wiktionary
Hałastra (jid. די כאַליאַסטרע Di Chaljastre) – awangardowa żydowska ekspresjonistyczno-futurystyczna grupa literacko-artystyczna działająca w Warszawie w latach 1922–1924, skupiona m.in. wokół pisma o tym samym tytule.
Wikipedia
(1.1) banda, zgraja
(1.2) banda, zgraja
Wiktionary
dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla zdrowia ludzkiego
SJP.pl
Hałasy – część wsi Kunki w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec.
W latach 1975–1998 Hałasy administracyjnie należały do województwa zamojskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Opieki św. Józefa i św. Michała Archanioła w Łosińcu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dawniej wieś, a obecnie dzielnica Bielska-Białej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Hałcnowie mówiono niegdyś odrębnym językiem hałcnowskim.
Wiktionary
IPA: ˈxawt͡snuf, AS: χau̯cnuf
Wiktionary
rzecz. hałcnowianin m., hałcnowianka ż.
przym. hałcnowski
Wiktionary
1. wysypisko odpadów górniczych i przemysłowych; zwał,
2. usypisko użytecznej kopaliny na otwartym terenie; zwał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górn. wysokie usypisko materiału geologicznego (kruszywa, piasku, rudy) lub odpadów poprzemysłowych (żużel, popiół);
(1.2) archeol. składowisko ziemi wydobytej w trakcie eksploracji stanowiska;
Wiktionary
Hałda, zwałowisko (śl. hołda, berga, od stpol. hala – usypisko, wysypisko) – antropogeniczna forma ukształtowania powierzchni ziemi, wysypisko skały płonnej lub stałych odpadów przemysłowych (popiół, żużel) powstających w wyniku eksploatacji kopalin lub przerobu surowców w zakładach przemysłowych wydobycia i przetwórstwa węgla oraz rud metali, a także w zakładach związanych z energetyką. Hałdy są nieużytkami. Usypane są z nieposzukiwanych surowców i większość z nich stanowi zagrożenie dla środowiska naturalnego przez wiele lat, z tego względu prowadzona jest ich rekultywacja i zagospodarowanie, w celu ograniczenia ich negatywnego oddziaływania.
Wikipedia
IPA: ˈxawda, AS: χau̯da
Wiktionary
(1.1) zwałowisko
(1.2) zwałowisko, wysypisko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zabawa w gospodzie
Wiktionary
(1.1) Młodzi sie radujó, bo w sobote beje w karczmie hałdamasz.
Wiktionary
czas. hałdamaszować ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hulać na zabawie, bawić się
Wiktionary
rzecz. hałdamasz m.
Wiktionary
(1.1) hajdamaszyć
Wiktionary
zdrobnienie od: hałda
SJP.pl
tworzyć hałdy
SJP.pl
przymiotnik od: hałda (np. kamień hałdowy, materiał hałdowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. górn. robotnik, który wywozi na hałdy
Wiktionary
IPA: ˈxawʲd͡ʑaʃ, AS: χau̯ʹʒ́aš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawny okrzyk wojenny Tatarów i Turków; ałła
SJP.pl
dawniej: wołać "hałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłakować, ałłachować, hałłakować
SJP.pl
dawniej: wołać "hałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłakować, ałłachować, hałłachować
SJP.pl
symbol twardości materiału (Brinell hardness)
SJP.pl
Hemoglobina (gr. αἷμα haîma „krew”, łac. globus „kula”), oznaczana też skrótami Hb lub HGB – czerwony barwnik krwi, białko zawarte w erytrocytach, którego zasadniczą funkcją jest transportowanie tlenu – przyłączanie go w płucach i uwalnianie w tkankach. Prawie wszystkie kręgowce posiadają hemoglobinę, z wyjątkiem ryb z rodziny bielankowatych.
Wikipedia
[czytaj: ejdż-bi-o lub ha-be-o] skrót od: Home Box Office - komercyjna, płatna, amerykańska stacja telewizyjna nadająca głownie filmy największych wytwórni filmowych z Hollywood oraz produkująca własne seriale telewizyjne
SJP.pl