[czytaj: szłeps] napój marki Schweppes
SJP.pl
Schweppes – marka napojów gazowanych, która pojawiła się w 1783 roku, gdy niemiecki zegarmistrz i jubiler Johann Jacob Schweppe opracował metodę nasycania napojów dwutlenkiem węgla. Właścicielem marki jest Dr Pepper Snapple Group.
Wikipedia
wziąć coś szybkim ruchem
SJP.pl
złapać, ująć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chwytać)
(1.1) książk. złapać
Wiktionary
(1.1) Zastawiłem świetne wnyki, ale przez całą zimę nawet marnego zająca nie udało mi się schwytać.
Wiktionary
IPA: ˈsxfɨtat͡ɕ, AS: sχfytać
Wiktionary
czas. chwytać ndk., chwycić dk., schwycić dk., uchwycić dk.
rzecz. schwytanie n., chwyt m.
Wiktionary
(1.1) złapać, pojmać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schwytać.
Wiktionary
IPA: sxfɨˈtãɲɛ, AS: sχfytãńe
Wiktionary
rzecz. chwyt m., chwytność ż., chwytliwość ż., chwytnia ż., chwytacz m., uchwyt m., chwytanie n., wychwytywanie n., wychwycenie n., uchwycenie n., pochwycenie n., nachwyt m., podchwyt m., przechwytywanie n., przechwycenie n.
czas. schwytać dk., chwytać ndk., wychwytywać ndk., uchwycić dk., pochwycić dk., przechwytywać ndk., przechwycić dk.
rzecz. chwyt m., chwytny, uchwytowy, chwytliwy
przym. chwytny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto i gmina we wschodniej Szwajcarii;
(1.2) geogr. adm. kanton w Szwajcarii;
Wiktionary
Szwajcaria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
przym. szwycki
Wiktionary
opuszczać w dół, naginać ku ziemi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. schylić)
(1.1) naginać ku ziemi
czasownik zwrotny niedokonany schylać się (dk. schylić się)
(2.1) zginać w pasie ku ziemi samego siebie
Wiktionary
IPA: ˈsxɨlat͡ɕ, AS: sχylać
Wiktionary
rzecz. schylanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schylać.
Wiktionary
czas. schylać ndk.
Wiktionary
gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchów
SJP.pl
potocznie: schytrzać się - stawać się sprytniejszym
SJP.pl
taki, który schytrzał
SJP.pl
czas kończącej się epoki, bliski koniec czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres bliski zakończeniu, stadium końcowe
(1.2) tendencja zniżkowa
Wiktionary
(1.1) U schyłku XX wieku nadal nie wynaleziono szczepionki ani przeciw HIV, ani przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu C.
Wiktionary
IPA: ˈsxɨwɛk, AS: sχyu̯ek
Wiktionary
przym. schyłkowy
rzecz. schyłkowość ż.
Wiktionary
(1.1) dekadencja, bliski koniec, końcówka, kres, przen. zmierzch
(1.2) upadek
Wiktionary
osoba uprawiająca jakąś dziedzinę sztuki u schyłku epoki lub wyrażąjąca poglądy kończącej się epoki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący ze schyłkowego paleolitu, mający miejsce w schyłkowym paleolicie
Wiktionary
(1.1) Najbardziej zasadniczymi kryteriami podziału drapaczy schyłkowopaleolitycznych są: proporcje i forma półsurowiaków.
Wiktionary
IPA: ˌsxɨwkɔvɔpalɛɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: sχyu̯kovopaleolʹityčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest schyłkowe; cecha tych, którzy są schyłkowi
Wiktionary
przym. schyłkowy
przysł. schyłkowo
rzecz. schyłek mrz.
Wiktionary
urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzalnik, schładzarka, schładziarka
SJP.pl
1. w sposób obniżający temperaturę; chłodząco, ochładzająco, ostudzająco, oziębiająco, studząco;
2. w sposób zmniejszający wrażenie gorąca;
3. w sposób zmniejszający tempo rozwoju gospodarki lub tempo wzrostu jakiegoś wskaźnika gospodarczego
SJP.pl
pomieszczenie z urządzeniem chłodniczym, przeznaczone do intensywnego oziębiania produktów spożywczych do temperatury przechowywania lub transportu
SJP.pl
urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzarka, schładziarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|schładzać.
Wiktionary
czas. schładzać ndk.
rzecz. chłodzenie n., chłodność ż.
Wiktionary
urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzalnik, schładziarka
SJP.pl
urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzalnik, schładzarka
SJP.pl
taki, który schłodniał
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. schładzać)
(1.1) obniżyć temperaturę, uczynić chłodnym
Wiktionary
rzecz. chłodność ż., chłodzenie n., chłodziarka ż., chłodnia ż., chłód m., chłodnik m.
czas. chłodzić ndk., wychłodzić dk., schładzać ndk.
przym. chłodny
Wiktionary
nabrać cech chłopskich, stać się chłopem
SJP.pl
nabrać cech chłopskich, stać się chłopem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chłopieć)
(1.1) daw. pejor. zacząć żyć jak chłopi
(1.2) nabrać cech męskich (o kobiecie)
Wiktionary
(1.1) Szlachciury schłopieli i nie noszą się już po dworsku.
(1.2) Wokalistka schłopiała do reszty, starając się meliniarskim stylem i słownictwem spod budki z piwem zwrócić na siebie uwagę.
Wiktionary
rzecz. chłopak mos., chłop mos., chłopka ż., schłopienie n., chłopstwo n.
czas. chłopieć ndk.
Wiktionary
(1.1) daw. schamieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. pejor. stanie się jak chłopi, zbratanie się z chłopstwem
(1.2) daw. pejor. pozbawienie szlachectwa
(1.3) pejor. nabranie cech męskich (o kobiecie)
Wiktionary
czas. schłopieć dk., schłopić dk., schłopić się dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) chłoszcząc zbić
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbicie kogoś lub czegoś batem, rózgą, biczem
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
Wikipedia
1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ścinać)
(1.1) dokonany od|ścinać.
Wiktionary
(1.1) Świątynię wznoszono na wzgórzu Ofel, którego wierzchołek ścięto i wyrównano.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: śćo̊̃ńć
Wiktionary
czas. ciąć, ścinać
rzecz. ścinanie n.
Wiktionary
element konstrukcyjny w budownictwie
SJP.pl
Ściąg – element konstrukcyjny ściągający, w postaci metalowego (dzisiaj najczęściej stalowego, w starożytności brązowego) pręta, czasem drewnianej belki.
Ściąg przenosi obciążenia rozciągające, chroni elementy konstrukcji (np. ściany, filary), przed rozsunięciem. Ściąg przed wysunięciem z pionowych elementów konstrukcji zabezpiecza się za pomocą kotew.
Wikipedia
1. kawałek papieru z zapisanymi skrótowo inform., służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściągawka; ściągaczka
2. notatki zawieraj. dane, których jeszcze się nie pamięta lub które nie są przeznacz. do zapamiętania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) notatka nielegalnie posiadana na egzaminie, sprawdzianie itp., zawierająca odpowiedź na wymagane pytanie bądź pewien zakres materiału;
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: ściągać
Wiktionary
Ściąga, ściągawka (także bryk albo zgapa) – nieformalny dokument, często podający w sposób skrócony podstawowe dane na jakiś temat, tworzony przez osobę uczącą się (uczeń, student, nowy pracownik).
Wikipedia
(1.1) Posiadanie ściąg na egzaminie jest zabronione.
(1.1) Miałaś ściągę na maturze?
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡa, AS: śćõŋga
Wiktionary
rzecz. ściągawka ż., ciąganie n.
czas. ściągnąć dk., ściągać ndk.
Wiktionary
(1.1) ściągawka
Wiktionary
1. zdejmować coś z czegoś, opuszczać na dół
2. gromadzić coś w jednym miejscu
3. skupiać na sobie uwagę, uczucia
4. zwijać, kurczyć coś
5. mocno związywać
6. powodować tężenie, wysuszanie się czegoś
7. potocznie: odpisywać zadanie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ściągnąć)
(1.1) zdejmować niżej coś, co znajduje się wysoko
(1.2) pot. pobierać pliki z internetu
(1.3) odpisywać podczas testu, sprawdzianu, klasówki itp.
(1.4) zdejmować ubranie lub buty
(1.5) zdejmować część ubioru przez opuszczenie, zsunięcie w dół, np. spodnie / majtki / spódnicę
(1.6) egzekwować podatki lub inne należności
(1.7) powodować gromadzenie się ludzi
(1.8) zdejmować płachtę materiału umieszczoną w jakimś miejscu
(1.9) rzad. pot. kraść
(1.10) importować coś zza granicy
(1.11) pociągnąć oba końce sznurka/linki/paska w celu związania
(1.12) odprowadzać ciecz poprzez zassanie jej przez rurkę, wężyk lub słomkę
(1.13) powodować zmniejszenie (skurczenie) się jakiejś rzeczy
(1.14) zgromadzić dużą ilość czegoś
(1.15) o filmie, sztuce kończyć okres wyświetlania w kinie/wystawiać w teatrze
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ściągnąć)
(2.1) schodzić się, przybywać w jedno miejsce
(2.2) rzad. nadchodzić, nadjeżdżać, przybywać
(2.3) o pojeździe zjeżdżać w bok podczas poruszania się do przodu, pomimo że kierownica / stery są ustawione na jazdę prosto
czasownik zwrotny niedokonany ściągać się (dk. ściągnąć się)
(3.1) kurczyć się
(3.2) jęz. ulegać kontrakcji
Wiktionary
(1.1) Marek ściągnął dla mnie książkę z półki.
(1.2) Ściągnąłem dzisiaj nowy program.
(1.3) Nie mogę znieść, kiedy ona ode mnie ściąga.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: śćõŋgać
Wiktionary
rzecz. ciąganie n., ściąga ż., ściągawka ż., ściąganie n., ściągnięcie n.
czas. ściągnąć dk.
Wiktionary
(1.1) zdejmować
(1.7) przyciągać
(2.3) znosić
Wiktionary
1. część ubrania robiona specjalnym, elastycznym ściegiem, stanowiąca zwykle jego wykończenie;
2. ścieg zapewniający dzianinie elastyczność;
3. w gwarze uczniowskiej: osoba odpisująca od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; zrzynacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykończenie brzegu ubrania elastycznym materiałem lub specjalnym ściegiem, który powoduje lepsze przyleganie do ciała – szyi, bioder lub nadgarstków;
(1.2) techn. narzędzie do ściągania, zdejmowania czegoś z miejsca jego zamocowania
Wiktionary
Wikipedia
czas. ściągnąć
Wiktionary
1. kawałek papieru z zapisanymi skrótowo informacjami, służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściągawka; ściąga;
2. przedmiot do ściągania wody z płaskich powierzchni (rączka z gumową listwą);
3. w gwarze uczniowskiej: uczennica wciąż ściągająca na sprawdzianach
SJP.pl
1. zdejmować coś z czegoś, opuszczać na dół
2. gromadzić coś w jednym miejscu
3. skupiać na sobie uwagę, uczucia
4. zwijać, kurczyć coś
5. mocno związywać
6. powodować tężenie, wysuszanie się czegoś
7. potocznie: odpisywać zadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ściągalne; cecha tych, którzy są ściągalni
Wiktionary
przym. ściągalny
przysł. ściągalnie
Wiktionary
o zobowiązaniach finansowych: dający się ściągnąć, wyegzekwować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ściągać.
Wiktionary
Ściąganie – przypadek oszustwa dokonany podczas egzaminów lub testów (klasówki, kolokwia) przez osobę egzaminowaną (student, uczeń), polegający na zastosowaniu w ich trakcie niedozwolonej pomocy.
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋˈɡãɲɛ, AS: śćõŋgãńe
Wiktionary
czas. ściągać, ściągnąć
rzecz. ciąganie n., ściągawka ż.
Wiktionary
urządzenie do ściągania końcówki liny holowniczej przy starcie szybowca
SJP.pl
kawałek papieru z zapisanymi skrótowo informacjami, służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściąga; ściągaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) karteczka z informacjami używana nielegalnie przez uczniów podczas klasówek, egzaminów itp.
Wiktionary
Ściąga, ściągawka (także bryk albo zgapa) – nieformalny dokument, często podający w sposób skrócony podstawowe dane na jakiś temat, tworzony przez osobę uczącą się (uczeń, student, nowy pracownik).
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋˈɡafka, AS: śćõŋgafka
Wiktionary
rzecz. ciąganie n., ściąga ż., ściąganie n., ściągnięcie n.
czas. ściągać ndk., ściągnąć dk.
Wiktionary
(1.1) ściąga
Wiktionary
1. zdjąć coś z czegoś, opuścić na dół
2. zgromadzić coś w jednym miejscu
3. skupić na sobie uwagę, uczucia
4. zwinąć, skurczyć coś
5. mocno związać
6. spowodować stężenie, wysuszenie się czegoś
7. potocznie:
a) ukraść
b) odpisać zadanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ściągać)
(1.1) pociągnąć (coś lub kogoś) z miejsca wysoko w dół
(1.2) ścisnąć coś np. gumką lub sznurkiem
(1.3) pot. odpisać na klasówce lub egzaminie coś od innego ucznia lub ze ściągi
(1.4) pot. inform. pobrać paczkę danych przez internet na komputer lub inne urządzenie
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śćõŋgnõńć
Wiktionary
rzecz. ściągawka ż., ściąganie n., ściąga ż., ściągacz m., ściągnięcie n., ciąganie n.
czas. ściągać
Wiktionary
(1.4) pobrać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ściągnąć.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋʲɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: śćõŋʹǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. ściągnąć, ściągać
rzecz. ciąganie n., ściągawka ż.
Wiktionary
1. pionowa płaszczyzna oddzielająca dwie powierzchnie, przestrzenie, ograniczająca jakieś wnętrze;
2. bok skalnej groty lub niemal pionowe zbocze;
3. przenośnie: duża ilość czegoś zagradzającego dostęp;
4. coś, co dzieli lub izoluje ludzi;
5. w kopalni: wyrobisko eksploatacyjne kopalni węgla kamiennego;
6. środowiskowo: bankomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. pionowy element konstrukcyjny oddzielający dwa pomieszczenia lub miejsca;
(1.2) mat. wielokąt ograniczający wielościan;
(1.3) przen. duża ilość czegoś, co wyglądająca jak pionowa płaszczyzna, utrudniająca dostęp do czegoś lub ograniczająca widoczność
(1.4) pionowe lub niemal pionowe górskie zbocze, zwłaszcza dla wspinacza
(1.5) górn. miejsce, gdzie wydobywa się węgiel
(1.6) wojsk. prosta linia obronna
Wiktionary
Ściana – przegroda (najczęściej pionowa) oddzielająca środowisko zewnętrzne od wewnętrznego lub dzieląca przestrzeń wewnątrz budynku. Może być elementem konstrukcyjnym.
Ściany na ogół nie stanowią jednej gładkiej płaszczyzny, gdyż często występują w nich różne elementy dodatkowe wpływające na ich wygląd i cechy użytkowe. Do elementów tych zaliczyć można:
Wikipedia
(1.1) Dwa pokoje oddzielone są cienką ścianą.
(1.1) Ona siedziała na krześle pod ścianą, założywszy nogę na nogę.
(1.2) Prostopadłościan ma sześć ścian.
(1.3) Wzdłuż ulicy rośnie ściana drzew.
(1.5) Ściana B-2 w pokładzie 401 kopalni Budryk w Ornontowicach pracuje pełną parą.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕãna, AS: śćãna
Wiktionary
rzecz. ścianowiec m.
:: zdrobn. ścianka ż.
przym. ścienny, ścianowy, przyścienny
Wiktionary
(1.1) zapora, mur, przeszkoda
(1.2) powierzchnia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ścianka
Wiktionary
rzecz. ścianka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: ściana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka, prowizoryczna ściana; przepierzenie
(1.2) płaszczyzna ograniczająca jakiś przedmiot; bok niewielkiego przedmiotu
(1.3) bardzo strome, ale niewysokie zbocze skalne
(1.4) sport. zob. ścianka wspinaczkowa.
(1.5) środ. powierzchnia zawierająca logo sponsorów, na tle której fotografują się gwiazdy i celebryci podczas pokazów mody
Wiktionary
Ścianka – polski zespół rockowy założony w roku 1994 w Sopocie przez Macieja Cieślaka.
Debiutancki album zespołu, Statek kosmiczny Ścianka, ukazał się w 1998 roku nakładem Biodro Records. Zespół nagrał cztery albumy długogrające, ostatnim był Pan Planeta z 2006 roku.
Wikipedia
(1.1) Postawiliśmy w biurze ściankę, żeby wygospodarować pomieszczenie socjalne.
(1.2) Nie lubię tego kubka, bo na ściankach zawsze zostaje osad z herbaty.
(1.3) Zrobiliśmy sobie zdjęcie przy ściance skalnej.
(1.4) W wolnych chwilach chodzimy ze znajomymi na ściankę.
(1.5) Panowie przytulali się i całowali na ściance.
Wiktionary
zob. ściana.
Wiktionary
górnik ścianowy
SJP.pl
przymiotnik od: ściana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. anat. goleń, podudzie
Wiktionary
ścibić;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać
SJP.pl
ścibać;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ścibać;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać
SJP.pl
potocznie: wykonywać niezręcznie jakąś pracę; ścibać; ścibić
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Czścibor, Ścibor, Czcibor, Cibor, Czesbor – staropolskie imię męskie. Znaczenie imienia: „walczący o cześć”, „obrońca czci”, lub „czczący walkę”. Od członów „czci-” (daw. „czści-”), „czcij”, od czcić (daw. czścić, porównaj cześć) oraz „bor-” – od daw. „borzyć” „walczyć” (porównaj „borykać się”).
Czcibor imieniny obchodzi: 9 września i 14 listopada.
Żeńskie odpowiedniki: Czcibora, Ścibora, Cibora.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Ścibor i pochodzę spod Grunwaldu.
Wiktionary
rzecz. Ściborowice nmos., Ściborzyce nmos., Ścibiorów mrz., Ściborze n.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Czcibora, Ścibora, Cibora – staropolskie imię żeńskie. Męskie odpowiedniki: Czścibor, Ścibor, Czcibor, Cibor, Czesbor. Znaczenie imienia: „walcząca o cześć”, „obrończyni czci”.
Czcibora imieniny obchodzi 9 września i 14 listopada.
Wikipedia
Ściborzyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż.
Wikipedia
ktoś, kto wydaje się spokojny, ale jest zdolny do niespodziewanego wybryku; cicha woda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) żart. osoba pozornie cicha, ale zdolna do niespodziewanych działań
przymiotnik
(2.1) żart. niespodziewany, zadziwiający
przysłówek
(3.1) żart. niespodziewanie, zadziwiająco
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕiˈxapɛ̃ŋk, AS: śćiχapẽŋk
Wiktionary
(1.1) z cicha pęk, cicha woda
(2.1) z cicha pęk, niespodziewany, zadziwiający, zaskakujący
(3.1) z cicha pęk, niespodziewanie, zadziwiająco, zaskakująco
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
taki, który ścichł; ucichły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. źdźbło
Wiktionary
ścieknąć, spłynąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ściekać)
(1.1) dokonany od|ściekać.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛt͡s, AS: śćec
Wiktionary
przym. ciekły
czas. ściekać, ścieknąć
Wiktionary
wieś położona w województwie lubuskim
SJP.pl
Ściechów (niem. Fahlenwerder względnie Gross-Fahlenwerder) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
Ściechówek (niem. Klein Fahlenwerder) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ściąć.
Wiktionary
Wikipedia
czas. ścinać, ciąć
rzecz. ścinanie n.
Wiktionary
sposób przewlekania nitki przy szyciu lub haftowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób przewlekania nitki przy szyciu lub haftowaniu
Wiktionary
1. Odcinek nici przewleczonej przy szyciu między jednym a drugim nakłuciem igły.
2. Sposób układania nici, która łączy materiały włókiennicze, kawałki skóry czy innych podobnych materiałów podczas szycia. Może być wykonywany ręcznie lub maszynowo.
Wikipedia
(1.1) Załatałem mu spodnie szybciutko topornym ściegiem.
(1.1) Proces tworzenia ściegu wiąże się z warunkami pracy nici szwalnej, gdyż ciągłe podnoszenie wydajności maszyn i ich szybkości powoduje, że nić jest najsłabszym i najbardziej zawodnym elementem procesu […]
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛk, AS: śćek
Wiktionary
rzecz. ścieżka
Wiktionary
ścięga łąkowa - gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
część mięśnia przytwierdzająca go do kości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. włóknista tkanka odpowiedzialna za przeniesienie skurczu mięśni na układ kostny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Doznał jednak kontuzji ścięgien przystrzałkowych i w slalomie walczył nie tylko z rywalami, lecz także z bólem przeszywającym nogę (…).
(1.1) Kształt ścięgien jest bardzo różny: jedne są walcowate, inne spłaszczone.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃ŋɡnɔ, AS: śćẽŋgno
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ściegny – część miasta Kamieńsk w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kamieńsk.
Rozpościerają się w okolicy ulicy Kościuszki na zachód od centrum miasta.
W latach 1975–1998 należały administracyjnie do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
Ściejowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki. Położona jest na lewym brzegu Wisły w mezoregionie zwanym Obniżeniem Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Brama Krakowska.
Dawna wieś opactwa benedyktynów tynieckich w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
1. rów, rynsztok, kanał odprowadzający płynne nieczystości;
2. ściekanie, spływanie, odpływ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zanieczyszczona woda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ścieki komunalne dzielą się na ścieki będące ściekami bytowymi oraz ścieki komunalne inne niż bytowe.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛk, AS: śćek
Wiktionary
rzecz. ścieki
czas. ściekać, ścieknąć
przym. ciekły, ściekowy
Wiktionary
spływać powoli
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ściec, ścieknąć)
(1.1) ciec strużkami pionowo w dół
Wiktionary
rzecz. ściek mrz., ściekanie n.
czas. ściec dk., ścieknąć dk.
przym. ciekły
Wiktionary
1. rów, rynsztok, kanał odprowadzający płynne nieczystości;
2. ściekanie, spływanie, odpływ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) płynne odpady
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: ściek
Wiktionary
Ścieki – zużyte ciecze, roztwory, koloidy lub zawiesiny, a także odpadowe ciała stałe odprowadzane za pomocą rurociągów do odbiorników naturalnych, jakimi mogą być zbiorniki lub cieki, doły gnilne itp. W postaci ścieków odprowadza się odpadowe substancje przemysłowe oraz odpady żywnościowe i fekalia z miejskich i osiedlowych gospodarstw domowych. Ze względu na dużą szkodliwość biologiczną ścieków, zarówno komunalnych jak i przemysłowych, przed odprowadzeniem do odbiornika powinno się poddawać je oczyszczeniu w oczyszczalniach.
Wikipedia
(1.1) Środkiem ulicy płynęły śmierdzące ścieki.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ci, AS: śćėḱi
Wiktionary
rzecz. ściek m.
przym. ściekowy
Wiktionary
(1.1) nieczystości
Wiktionary
spłynąć powoli
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ściekać)
(1.1) spłynąć strużkami pionowo w dół
Wiktionary
rzecz. ściek mrz., ścieknięcie n.
czas. ściec dk., ściekać ndk.
przym. ciekły
Wiktionary
(1.1) war. ściec
Wiktionary
taki, który ścieknął (ściekł); ściekły
SJP.pl
miejsce, gdzie ścieka woda i inne nieczystości; rynsztok
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze ściekami
Wiktionary
(1.1) Wody ściekowe spływają prosto do Wisły.
Wiktionary
rzecz. ściek mrz., ścieki lm nm.
Wiktionary
(1.1) kanalizacyjny
Wiktionary
ścieknąć, spłynąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścielić.
Wiktionary
czas. ścielić
rzecz. pościel ż., wyściółczak m., pościelówa ż.
przym. pościelowy
Wiktionary
1. przygotowywać łóżko do spania;
2. składać pościel po spaniu;
3. rozkładać podściółkę dla zwierząt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pościelić)
(1.1) reg. pot. kłaść coś na podłożu
(1.2) reg. pot. układać pościel na łóżku
czasownik zwrotny niedokonany ścielić się
(2.1) reg. pot. rozpościerać się na powierzchni czegoś
Wiktionary
(1.2) Nie będą nam już usługiwać, ścielić łóżek, robić herbaty, tłoczyć itp.
(2.1) Wszędzie ścieliły się pola uprawne i łąki, a na stokach wzgórz widać było gaje oliwne oraz sady uginające się pod ciężarem moreli i migdałów.
Wiktionary
rzecz. ściółka ż., ścielenie n., pościelenie n., pościel ż., pościelówa ż., stół mrz., wyściółczak m.
czas. pościelić dk.
przym. pościelowy
Wiktionary
(1.1) słać
(1.2) słać
(2.1) słać się
Wiktionary
dawniej: ściółka; ściel
SJP.pl
potocznie: fałsz, kłamstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. slang. kłamstwo, nieprawda, bzdura
Wiktionary
(1.1) To jakaś ściema. Nigdy nie widziałem ośmioletniego dziecka w ciąży.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃ma, AS: śćẽma
Wiktionary
czas. ściemniać
ims. ściemniony
przym. ciemny
rzecz. ciemnia ż.
Wiktionary
(1.1) blaga, łgarstwo
Wiktionary
1. czynić coś ciemnym, słabiej świecącym; przyciemniać, przygaszać;
2. w gwarze młodzieżowej: mówić coś niezgodnego z prawdą, nie mówić całej prawdy, kłamać, zmyślać; kręcić;
3. ściemniać się - stawać się ciemniejszym, świecić coraz słabiej
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sprawiać, że coś staje się ciemniejsze; dawać mniej światła
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) przen. pot. kłamać, mówić nieprawdę
czasownik zwrotny
(3.1) ściemniać się → na dworze robi się ciemniej, zapada zmierzch
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃mʲɲät͡ɕ, AS: śćẽmʹńäć
Wiktionary
rzecz. ściemniara ż., ciemność ż., ściema ż., zaćmienie n., ściemnianie n., ciemnia ż.
przym. ciemny, ściemniony, ćmy
czas. ściemnić, zaciemnić, zaciemniać, ciemnieć
temsłow. ciemno-
Wiktionary
(1.1) przygaszać, przyciemniać
(2.1) walić ściemę
(3.1) zmierzchać
Wiktionary
1. urządzenie do zmniejszenia ilości światła w pomieszczeniu poprzez zmianę napięcia;
2. potocznie: osoba mówiąca nieprawdę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) regulator np. światła
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. kłamca (o człowieku)
Wiktionary
(1.1) Możesz przesunąć ściemniacz w lewo, bo jest za jasno.
(2.1) Tomku, z Ciebie jest największy ściemniacz pod słońcem.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃mʲɲat͡ʃ, AS: śćẽmʹńač
Wiktionary
rzecz. ściemniara ż.
Wiktionary
umożliwiający zmniejszenie ilości światła w pomieszczeniu poprzez zmianę napięcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ściemniać.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛ̃mʲˈɲä̃ɲɛ, AS: śćẽmʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. ściemniać, ciemnieć
rzecz. ciemnia ż.
przym. ćmy
Wiktionary
potocznie: kobieta mówiąca nieprawdę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. kłamczucha
Wiktionary
(1.1) Życie jest małą ściemniarą, / wróblicą, wygą, cwaniarą. / Plącze nam nogi i mówi idź!
Wiktionary
czas. ściemniać ndk.
rzecz. ściemniacz mos./mrz.
Wiktionary
1. czynić coś ciemnym, słabiej świecącym; przyciemniać, przygaszać;
2. w gwarze młodzieżowej: mówić coś niezgodnego z prawdą, nie mówić całej prawdy, kłamać, zmyślać; kręcić;
3. ściemniać się - stawać się ciemniejszym, świecić coraz słabiej
SJP.pl
1. uczynić coś ciemniejszym lub słabiej świecącym;
2. ściemnić się - stać się ciemniejszym lub słabiej świecącym
SJP.pl
1. czynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okrywać cieniem, ocieniać
SJP.pl
1. czynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okrywać cieniem, ocieniać
SJP.pl
1. uczynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okryć cieniem, ocienić
SJP.pl
podstrzyc włosy, tworząc zachodzące na siebie partie różnej długości
SJP.pl
przystrzygać włosy w taki sposób, by krótkie przechodziły w nieco dłuższe
SJP.pl
1. przeznaczony do wieszania na ścianie;
2. przylegający do ściany;
3. przeznaczony do budowy lub wykładania ścian, np. materiał ścienny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się w ścianie lub na ścianie budynku, pokoju, sali; przeznaczony do wieszania na ścianie
Wiktionary
(1.1) W pokoju wisi zegar ścienny z kukułką.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃nːɨ, AS: śćẽ•ny
Wiktionary
rzecz. ściana ż., ścianka ż., ścienica ż., ścianowiec m.
przym. ścianowy, przyścienny
Wiktionary
potocznie: zrzutka, składka, zbiórka; ściepka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. środ. zrzutka, zbiórka (zwłaszcza pieniędzy)
Wiktionary
(1.1) Wypadałoby zapłacić za Anię… Ściepa po połowie, co?
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛpa, AS: śćepa
Wiktionary
rzecz. zdrobn. ściepka
czas. ściepnąć się dk., ściepywać się ndk.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. ściepka, zrzutka, składka
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. zrzucić
Wiktionary
czas. ściepninć dk.
Wiktionary
potocznie: zrzutka, składka, zbiórka; ściepa
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. zrzucić
Wiktionary
czas. ściepać dk.
Wiktionary
1. surowiec do wyrobu tektury i papieru gorszej jakości, uzyskiwany przez mechaniczne ścieranie drewna;
2. cecha czegoś nadającego się do ścierania; ścieralność, ścierność
SJP.pl
Ścier drzewny (miazga drzewna) – masa włóknista otrzymywana poprzez rozwłóknianie drewna, półprodukt do produkcji papieru. Otrzymywany jest z tzw. papierówki, drewna uzyskiwanego specjalnie na użytek przemysłu papierniczego. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez proces rozwłókniania mechanicznego lub chemicznego. Do produkcji ścieru wykorzystuje się rozmaite gatunki drzew, w strefie klimatu umiarkowanego np. sosny, świerki i jodły; w klimacie cieplejszym - eukaliptusy. W Polsce wykorzystywane jest głównie drewno sosnowe i świerkowe. Drewno świerkowe i jodłowe jest mniej korzystne jako surowiec dla masy włóknistej ze względu na zawartość specyficznych komórek żywicznych, wyższe koszty upraw i obróbki.
Wikipedia
ekspresywnie: ścierka
SJP.pl
1. oczyszczać powierzchnię lub usuwać z niej coś;
2. rozdrabniać za pomocą tarki;
3. kaleczyć czymś skórę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zetrzeć)
(1.1) oczyszczać powierzchnię poprzez tarcie
(1.2) rozdrabniać poprzez tarcie
(1.3) usuwać wierzchnią warstwę z czegoś poprzez pocieranie szorstkim przedmiotem
(1.4) kaleczyć skórę poprzez kontakt z czymś szorstkim
Wiktionary
(1.1) Sprzątaczka zaczęła ścierać kurz z mebli.
(1.2) Zrobiłam surówkę: starłam kilka marchewek i jabłko.
(1.4) Trzylatek upadł, ścierając sobie kolana i dłonie.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: śćerać
Wiktionary
rzecz. ścieranie n., ściereczka ż., ściera ż., ściernica ż., ścierniwo n., cierń m., ścierność ż., ścieralność ż.
czas. obcierać ndk., zetrzeć dk.
przym. ścierny, ścieralny, cierny
przysł. ciernie
Wiktionary
gwarowo: gumka do ścierania; ścierałka
SJP.pl
1. narzędzie do ścierania lub wygładzania powierzchni;
2. narzędzie do zmazywania tablicy na sucho;
3. potocznie: kosmetyk do wykonywania zabiegu peelingu; peeling;
4. maszyna do rozwłókniania drewna na ścier;
5. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, rakiel, rakla
SJP.pl
Ścier drzewny (miazga drzewna) – masa włóknista otrzymywana poprzez rozwłóknianie drewna, półprodukt do produkcji papieru. Otrzymywany jest z tzw. papierówki, drewna uzyskiwanego specjalnie na użytek przemysłu papierniczego. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez proces rozwłókniania mechanicznego lub chemicznego. Do produkcji ścieru wykorzystuje się rozmaite gatunki drzew, w strefie klimatu umiarkowanego np. sosny, świerki i jodły; w klimacie cieplejszym - eukaliptusy. W Polsce wykorzystywane jest głównie drewno sosnowe i świerkowe. Drewno świerkowe i jodłowe jest mniej korzystne jako surowiec dla masy włóknistej ze względu na zawartość specyficznych komórek żywicznych, wyższe koszty upraw i obróbki.
Wikipedia
1. narzędzie do ścierania lub wygładzania powierzchni;
2. narzędzie do zmazywania tablicy na sucho;
3. potocznie: kosmetyk do wykonywania zabiegu peelingu; peeling;
4. maszyna do rozwłókniania drewna na ścier;
5. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, rakiel, rakla
SJP.pl
dział produkcyjny w fabryce papieru, w którym rozdrabnia się drewno na masę wykorzystywaną w produkcji papieru
SJP.pl
1. podatność na ścieranie;
2. cecha czegoś służącego do wygładzania lub ścierania powierzchni; ścierność, ścier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podatność na ścieranie
Wiktionary
Ścieranie (zużycie ścierne) – niszczenie wierzchniej warstwy współpracujących, poruszających się względem siebie części. Ubytek masy, objętości lub grubości materiału jest spowodowany oddzielaniem cząstek materiału na skutek rysowania, mikroskrawania lub bruzdowania. Mikroskrawanie to odrywanie nierówności, ubytek; rysowanie to powstawanie nieciągłości, pękanie wgłębne; bruzdowanie to przemieszczenia materiału.
Wikipedia
(1.1) Popularną metodą oceny ścieralności tworzyw jest metoda Schoppera.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛˈralnɔɕt͡ɕ, AS: śćeralność
Wiktionary
rzecz. ścieranie n., ścierniwo n.
przym. ścieralny, ścierny
czas. ścierać
Wiktionary
1. podatny na zniszczenie w wyniku tarcia;
2. usuwający górną warstwę przez pocieranie, np. pasta ścieralna;
3. dający się zmazać, np. długopis ścieralny; zmazywalny;
4. taki, z którego powierzchni można coś zmazać, np. tablica ścieralna; zmazywalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który można zetrzeć
Wiktionary
rzecz. ścieralność ż., ścierka ż., ścieranie n., ścierność ż., ścierniwo n.
czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.
przym. ścierny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścierać.
Wiktionary
Ścieranie (zużycie ścierne) – niszczenie wierzchniej warstwy współpracujących, poruszających się względem siebie części. Ubytek masy, objętości lub grubości materiału jest spowodowany oddzielaniem cząstek materiału na skutek rysowania, mikroskrawania lub bruzdowania. Mikroskrawanie to odrywanie nierówności, ubytek; rysowanie to powstawanie nieciągłości, pękanie wgłębne; bruzdowanie to przemieszczenia materiału.
Wikipedia
(1.1) Ścieranie kurzu nie jest taką ciężką pracą, mógłbyś to zrobić od czasu do czasu.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: śćerãńe
Wiktionary
czas. ścierać ndk.
rzecz. ścierka ż., ściereczka ż., ścieralność ż., ścierniwo n.
przym. ścierny, ścieralny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: gumka do ścierania; ścieraczka
SJP.pl
w średniowieczu: rycerz niższego stanu, nieosiadły
SJP.pl
1. zdrobnienie od: ścierka;
2. ekspresywnie: prostytutka;
3. ekspresywnie: osoba pozbawiona godności, o słabym charakterze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ścierka
(1.2) niewielka ścierka
Wiktionary
(1.1) Wytarła kurz ściereczką.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛˈrɛt͡ʃka, AS: śćerečka
Wiktionary
rzecz. ściera ż., ścierka ż., ścieranie n.
czas. ścierać ndk.
przym. ścierny
Wiktionary
(1.2) szmatka, gałganek
Wiktionary
1. kawałek tkaniny do wycierania, ścierania lub mycia czegoś;
2. potocznie: kobieta prowadząca niemoralny tryb życia; prostytutka, szmata;
3. potocznie: osoba pozbawiona godności, o słabym charakterze;
4. potocznie: ubranie z niskiej jakości materiału;
5. potocznie: tabloid; szmatławiec, brukowiec;
6. pejoratywnie: flaga państwa lub organizacji;
7. w gwarze śląskiej: zupa z drobnymi, twardymi kluskami; zacierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kawałek materiału do wycierania naczyń
(1.2) szmata służąca do mycia, ścierania czegoś
(1.3) wulg. o kobiecie o złej reputacji
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. zupa z drobnymi kluseczkami
Wiktionary
(1.1) Wycierała talerze ścierką.
(1.2) Na podłodze leżała mokra ścierka.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛrka, AS: śćerka
Wiktionary
rzecz. ścieranie n.
:: zdrobn. ściereczka ż.
:: zgrub. ściera ż.
przym. ścierny, ścieralny
Wiktionary
(1.2) szmatka
(1.3) szmata
Wiktionary
ściernisko, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż
Wiktionary
rzecz. ściernisko n.
Wiktionary
ściernisko, ścierń, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż
SJP.pl
rośliny wsiane w zboże, dające poplon po jego ścięciu
SJP.pl
narzędzie ścierne do wygładzania, czyszczenia i cięcia metali; tarcza ścierna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie ścierne, składające się z ziaren ściernych i nośnika materiału ściernego;
Wiktionary
Ściernica – narzędzie ścierne, składające się z ziaren ściernych i nośnika materiału ściernego – spoiwa. Ziarna ścierne (korund, węglik krzemu, azotek boru lub diament) nie mają określonego kształtu, a ich wielkość wpływa na uzyskanie określonej chropowatości powierzchni.
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕɛrʲˈɲit͡sa, AS: śćerʹńica
Wiktionary
czas. ścierać
przym. ścierny
Wiktionary
(1.1) tarcza szlifierska
Wiktionary
ściernisko, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż
SJP.pl
Ściernie – część Bierunia.
Wikipedia
pole ze ściernią pozostałe po zżęciu zboża; ściernisko
SJP.pl
ścierń, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. pole po skoszeniu rosnącego na nim zboża
Wiktionary
Ściernisko – pole (rolnictwo) po skoszeniu rosnących na nim roślin, głównie zbóż, z pozostawionymi dolnymi częściami roślin (ścierni). Ścierń stanowi nadziemną część resztek pożniwnych, które pozostawione w polu są źródłem substancji organicznej w glebie. Zaleca się pozostawianie niskiej ścierni, nawet gdy słoma nie jest wykorzystywana i zostaje rozdrobniona przez kombajn. W przypadku pozostawienia wysokiej ścierni, szczególnie po rzepaku i kukurydzy, zaleca się niszczenie ścierni przez mulczowanie lub wałowanie wałem nożowym.
Wikipedia
rzecz. ścierń m.
przym. ścierniskowy
Wiktionary
(1.1) rżysko
Wiktionary
materiał ścierny do usuwania brudu lub wierzchniej warstwy przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. materiał ścierny, naturalny lub sztuczny, o dużej twardości i małej ścieralności;
Wiktionary
Ścierniwo – ziarna materiału ściernego o określonej wielkości. Stosowane jest do wyrobu części roboczych narzędzi ściernych, papierów ściernych oraz past i płynów do obróbki ściernej i polerowania.
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕɛrʲˈɲivɔ, AS: śćerʹńivo
Wiktionary
rzecz. ścieralność ż., ścieralnia ż., ścieranie n., starcie n.
czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.
przym. ścieralny
Wiktionary
1. cecha czegoś niszczącego się pod wpływem tarcia;
2. cecha czegoś służącego do wygładzania lub ścierania powierzchni; ścieralność, ścier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ścierne
Wiktionary
przym. ścierny, ścieralny
przysł. ściernie
czas. ścierać
Wiktionary
1. służący do wygładzania lub ścierania powierzchni;
2. spowodowany tarciem, np. zużycie ścierne;
3. chroniący niższe warstwy przed zniszczeniem spowodowanym tarciem, np. warstwa ścierna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który służy do wygładzania lub ścierania powierzchni
Wiktionary
(1.1) Z jej diamentów robiono pilniki do paznokci i tarcze ścierne.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛrnɨ, AS: śćerny
Wiktionary
rzecz. ścieralność ż., ścierka ż., ściereczka ż., ściernica ż., ścieranie n., starcie n., ścierność ż.
czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.
przym. ścieralny
przysł. ściernie
Wiktionary
zdzierżyć, zmóc, przeżyć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. ciało zwierzęcia w stanie rozkładu
(1.2) stpol. martwe ciało
Wiktionary
rzecz. ścierwnik mzw., ścierwo n.
Wiktionary
(1.1) truchło, war. ścierwo
(1.2) war. ścirw, ścirzw
Wiktionary
rodzaj muchówki z rodziny ścierwicowatych
SJP.pl
o cechach ścierwicowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
o cechach ścierwicowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych
SJP.pl
Ścierwiec, liszkojad czerwonotarcz, omarlica tarczowata (Oiceoptoma thoracicum) – gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych.
Wikipedia
1. w łowiectwie: miejsce, gdzie wykłada się padlinę dla zwabienia zwierzyny;
2. dawniej: miejsce zakopywania padliny
SJP.pl
ptak z podrodziny sępów, występuje w Afryce i Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych;
Wiktionary
Ścierwnik, ścierwnik biały, białosęp (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron. Występuje w Afryce oraz od południowej Europy po środkową i południową Azję. Jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Ścierwnik ma ciemny dziób i żółte nogi.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛrvʲɲik, AS: śćervʹńik
Wiktionary
rzecz. ścierwo n., ścierw m., ścierwica ż., ścierwiarz m., ścierwisko n.
Wiktionary
ptak z podrodziny sępów, występuje w Afryce i Eurazji
SJP.pl
wulgarnie: rodzaj wyzwiska; drań, kanalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) martwe, rozkładające się ciało zwierzęcia
(1.2) pogard. zwłoki ludzkie
(1.3) pogard. człowiek zły, podły
(1.4) slang. amfetamina
Wiktionary
(1.3) Pornografowie dziecięcy to wyjątkowo paskudne ścierwa.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛrvɔ, AS: śćervo
Wiktionary
rzecz. ścierw m., ścierwnik n., ścierwica ż., ścierwiarz m., ścierwisko n.
Wiktionary
(1.1) padlina; daw. ścierw; gw-pl|Śląsk Cieszyński|myrcha.
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|myrcha.
Wiktionary
1. potocznie: zwierzę żywiące się martwymi szczątkami innego osobnika; padlinożerca, saprofit;
2. środowiskowo: narkoman zażywający amfetaminę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pasożytnicza pszczoła
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) stłaczać coś, próbując to zmieścić na mniejszej przestrzeni, ściskać
(1.2) jęz. zbliżać narządy artykulacyjne podczas gwarowego wymawiania części samogłosek
czasownik zwrotny ścieśniać się
(2.1) grupować się na mniejszej przestrzeni, stłaczać się, zagęszczać się, skupiać się
(2.2) stawać się węższym, mniejszym
(2.3) jęz. o samogłoskach: ulegać zwężeniu artykulacyjnemu
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ɕɲät͡ɕ, AS: śćėśńäć
Wiktionary
czas. ścieśnić dk.
rzecz. ciasnota ż., ścieśnienie dk., ścieśnianie ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścieśniać.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛ̇ɕˈɲä̃ɲɛ, AS: śćėśńä̃ńe
Wiktionary
czas. ścieśniać ndk., ścieśnić dk.
rzecz. ścieśnienie dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ścieśniać)
(1.1) dokonany od|ścieśniać.
czasownik zwrotny dokonany ścieśnić się (ndk. ścieśniać się)
(2.1) dokonany od|ścieśniać się.
Wiktionary
(1.1) Na gwałt spieszono z postawieniem płotu w naszym obozie, który ścieśniono, oddając na obóz jeńców bolszewickich dziewięć bloków.
(2.1) Dopiero po chwili zorientował się, że to, co wziął za kanapę, było obszernym fotelem, w którym uprzejma interlokutorka musiała ścieśnićsię z konieczności ścieśnić.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ɕɲit͡ɕ, AS: śćėśńić
Wiktionary
czas. ścieśniać ndk.
rzecz. ścieśnienie dk., ścieśnianie ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścieśnić.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕɛ̇ɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: śćėśńė̃ńe
Wiktionary
czas. ścieśniać ndk., ścieśnić dk.
rzecz. ścieśnianie ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół
SJP.pl
zdrobnienie od: ścieżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: ścieżka
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕɛˈʒɛt͡ʃka, AS: śćežečka
Wiktionary
drobny ścieg
SJP.pl
drobny ścieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wąski wydeptany pasek ziemi albo też specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych
(1.2) inform. opis lokalizacji pliku na dysku komputera;
(1.3) inform. w grafice komputerowej – krzywa wyznaczona przez ciąg punktów
(1.4) fonogr. wydzielony fragment zapisu obrazu lub dźwięku, np. nagranie jednego z instrumentów
(1.5) elektron. linia przewodząca wytyczona na płytce obwodu drukowanego
(1.6) środ. linia utworzona z narkotyku
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) Program wypisał mi, że nie może znaleźć ścieżki do pliku konfiguracyjnego i nie uruchomi się.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕɛʃka, AS: śćeška
Wiktionary
rzecz. ścieg m., ścieżkowiec m.
:: zdrobn. ścieżyna ż., ścieżynka ż.
przym. ścieżkowy
Wiktionary
(1.4) ślad
Wiktionary
dróżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wąska ścieżka
Wiktionary
Ścieżyna – nieistniejąca osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Bytom Odrzański.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
(1.1) Idąc wąską ścieżyną, dotarliśmy w końcu do śródleśnej drogi do Józefowa.
Wiktionary
rzecz. ścieżka ż., ścieżynka ż.
Wiktionary
(1.1) ścieżka, drożyna, drożynka, dróżka, ścieżynka
Wiktionary
wąska ścieżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: ścieżyna
Wiktionary
(1.1) Podążała powoli śródleśną ścieżynką, rozkoszując się przebłyskującymi płomykami słońca.
Wiktionary
rzecz. ścieżka ż., ścieżyna ż.
Wiktionary
(1.1) ścieżka, drożyna, drożynka, dróżka, ścieżyna
Wiktionary
chrząszcz z rodziny kózek, szkodnik żerujący na świerkach, sosnach i modrzewiach
SJP.pl
Chrząszcze z rodziny kózkowatych:
Wikipedia
1. gonić kogoś, biec za kimś aby go dogonić;
2. poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gonić kogoś, biec za kimś, aby go dogonić
(1.2) poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym
czasownik zwrotny niedokonany ścigać się
(2.1) rywalizować ze sobą w wyścigu
Wiktionary
(1.1) Chart ściga zająca.
(1.2) Kradzież z włamaniem jest przestępstwem ściganym z urzędu.
(1.2) Policja ściga podejrzanego sprawcę.
Wiktionary
rzecz. wyścig m., ściganie n., ścigacz m., prześciganie n., prześcignięcie n., wyścigi ż.
czas. prześcigać ndk., prześcignąć dk.
przym. wyścigowy
Wiktionary
(1.1) gonić, polować, urządzać wyścigi
Wiktionary
1. mały, szybki okręt wojenny przeznaczony do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych;
2. potocznie: motocykl sportowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szybki motocykl do poruszania się po utwardzonych drogach
Wiktionary
czas. ścigać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. więz. spodnie
Wiktionary
(1.1) Możesz się pan bać, ile ci się podoba, możesz pan mieć balasów pełne ścigaje – a rób swoje!
Wiktionary
(1.1) gacie, portki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścigać.
Wiktionary
czas. ścigać
przym. wyścigowy
rzecz. wyścigi ż.
Wiktionary
1. gonić kogoś, biec za kimś aby go dogonić;
2. poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. grykomp. gra, w której gracz bierze udział w wyścigach ze sterowanymi przez innego człowieka i/lub sztuczną inteligencję pojazdami
Wiktionary
(1.1) Wspaniała gra, pierwsza 3d ścigałka w jaką grałem.
Wiktionary
(1.1) samochodówka, racer
(1.2) wyścigówka
Wiktionary
1. potocznie: dorwać, dopaść kogoś;
2. dawniej: doścignąć, dogonić
SJP.pl
Ścigów (dodatkowa nazwa w j. niem. Schiegau, śl. Śigōw) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej.
W latach 1945–1954 miejscowość należała do gminy Strzeleczki w powiecie prudnickim. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny wawrzynkowatych; Gnidia
SJP.pl
Ścigłówka (Gnidia) L. – rodzaj roślin z rodziny wawrzynkowatych. Obejmuje ok. 100 gatunków. Występują one w środkowej i południowej Afryce oraz na Madagaskarze, a introdukowane także na Wyspach Kanaryjskich i Maderze (rośnie tam Gnidia polystachya).
Wikipedia
skrót od: scilicet (z łaciny: mianowicie); sc.
SJP.pl
z łaciny: mianowicie; to znaczy
SJP.pl
preparat farmaceutyczny wzmagający akcję mięśnia sercowego; scylaren
SJP.pl
Scylaren (ang. scillaren) – lek nasercowy otrzymywany z cebuli morskiej, zawierającej glikozydy o silnym działaniu pobudzającym pracę mięśnia sercowego (inotropowo dodatnim), z których najważniejszym jest scylaren. Poza bezpośrednim wpływem na akcję serca scylaren oddziałuje podobnie również na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz macicy, a także moczopędnie na pracę nerek. Scylaren stosowany jest przy ostrej niewydolności układu krążenia. Często zastępuje się nim leki otrzymywane z naparstnicy – jest delikatniejszy w działaniu, które następuje znacznie szybciej po podaniu, choć jest krótkotrwałe. Scyalren nie jest kumulowany w organizmie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. załamanie powierzchni natarcia lub przyłożenia narzędzia skrawającego;
Wiktionary
Ścin – w narzędziu skrawającym załamanie powierzchni natarcia lub przyłożenia narzędzia skrawającego w postaci paska sąsiadującego bezpośrednio z krawędzią skrawającą.
Wikipedia
(1.1) Ścin jest elementem budowy wiertła.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕĩn, AS: śćĩn
Wiktionary
potocznie: mocne uderzenie w piłkę, tak aby opadła szybko i stromo w dół na pole przeciwnika, np. w grze w ping-ponga, w tenisie, w siatkówce
SJP.pl
Ścina – wzniesienie o wysokości 94,2 m n.p.m. na Równinie Słupskiej, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, na obszarze gminy Malechowo.
Wzniesienie znajduje się między wsiami Pękanino a Niemica. Na północ od Ściny przebiega droga krajowa nr 6.
Nazwę Ścina wprowadzono urzędowo w 1953 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Heid-Berg.
Wikipedia
1. oddzielać górną część od podstawy, korzeni, posługując się ostrym narzędziem
2. pozbywać się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabijać przez odcięcie głowy
4. powodować zamarzanie czegoś
5. sport. odbijać silnie piłkę w dół
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ściąć)
(1.1) oddzielać coś od całości lub od podstawy za pomocą ostrego narzędzia
(1.2) doprowadzić do krzepnięcia
(1.3) doprowadzić do koagulacji
(1.4) dokonywać egzekucji poprzez dekapitację
(1.5) sport. w tenisie i siatkówce posyłać piłkę nad siatką szybko i stromo w dół
(1.6) mot. o zakręcie: pokonywać skracając sobie drogę przez wewnętrzny pas
czasownik zwrotny niedokonany ścinać się (dk. ściąć się)
(2.1) o cieczy: przechodzić ze stanu ciekłego do stałego, krzepnąć
(2.2) sprzeczać się, kłócić się, konfrontować się
(2.3) dostawać na egzaminie ocenę niedostateczną
Wiktionary
(1.1) Mówił pan, że dosłownie lada tydzień nastąpi koniec świata, że zstąpią archaniołowie z ognistymi mieczami i będą ścinać głowy grzeszników.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕĩnat͡ɕ, AS: śćĩnać
Wiktionary
rzecz. ścinka ż., ścinanie n., ścięcie n., ścinek m.
czas. ciąć ndk., ściąć dk.
Wiktionary
(1.3) koagulować
Wiktionary
1. narzędzie rolnicze do ścinania trawy, niskich krzewów i kęp innych roślin; zrzynacz;
2. potocznie: osoba ścinająca drzewa, trawy, krzewy itp.;
3. dawniej: osoba, która ucina głowy
SJP.pl
narzędzie służące do usuwania nadlewków w odlewie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścinać.
Wiktionary
Ścinanie – odkształcenie postaciowe ciała spowodowane naprężeniami stycznymi. Skutkiem ścinania jest zmiana kształtu ciała bez żadnej zmiany jego objętości.
Ścinaniu zazwyczaj towarzyszą inne odkształcenia, przy innych typach stanów obciążenia, na przykład docisku. Dzieje się tak, między innymi, w połączeniach nitowych, klinowych i wpustowych.
Wikipedia
IPA: ɕt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: śćĩnãńe
Wiktionary
rzecz. ścinka ż., ścięcie n.
czas. ścinać ndk., ściąć dk.
Wiktionary
miasto w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Ścinawa (niem. Steinau an der Oder) – miasto leżące w woj. dolnośląskim, w powiecie lubińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ścinawa.
Wikipedia
mieszkaniec Ścinawy
SJP.pl
mieszkanka Ścinawy
SJP.pl
→ Ścinawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ścinawką, dotyczący Ścinawki
Wiktionary
rzecz. Ścinawka ż.
Wiktionary
pnącze z rodziny obrazkowatych, w warunkach naturalnych rosnące w Malezji
SJP.pl
Scindapsus, ołustek (Scindapsus Schott) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący około 35 gatunków pochodzących z Chin, subkontynentu indyjskiego, Indochin, Azji Południowo-Wschodniej, Nowej Gwinei, Wysp Salomona, Queensland i Wysp Karolińskich.
Wikipedia
odpad powstały w procesie krojenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały kawałek, skrawek czegoś
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: ścinka
Wiktionary
rzecz. ścinka ż.
czas. ścinać, ciąć
Wiktionary
1. ścinanie, wyrąb drzew;
2. prace w kopalni polegające na połączeniu dwóch przodków prowadzonych z przeciwnych stron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. wyrąb drzew
forma rzeczownika.
(2.1) D. od: ścinek
Wiktionary
(1.1) Drwale przeprowadzili wczoraj ścinkę drzew w głębi lasu.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕĩnka, AS: śćĩnka
Wiktionary
rzecz. ścinek m., ścinanie n.
czas. ścinać
Wiktionary
określenie wykonawcze: iskrząco, migotliwie, błyskotliwie
SJP.pl
[czytaj: szolto] sposób gry na skrzypcach, polegający na energicznych pociągnięciach całym smyczkiem po strunach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zbrudzony
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sponiewierany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ściółka
Wiktionary
rzecz. ściółka ż.
Wiktionary
1. warstwa liści, szczątków zwierzęcych i roślinnych, igliwia itp. pokrywająca ziemię w lesie;
2. miękki materiał, słoma, siano lub trociny przeznaczone na legowiska zwierząt hodowlanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał na posłanie dla zwierząt
(1.2) w lesie: martwe szczątki roślin
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przygotowałem nową ściółkę.
(1.2) Wyschnięta ściółka zwiększa zagrożenie pożarem.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕuwka, AS: śćuu̯ka
Wiktionary
przym. ściółkowy, pościelowy
czas. ścielić
rzecz. pościel ż., ściółeczka ż., wyściółczak m., pościelówa ż.
Wiktionary
podściółka, słańsko
Wiktionary
okrywać ściółką (trocinami, słomą, torfem itp.)
SJP.pl
samochód typu Volkswagen Scirocco
SJP.pl
Wikipedia
1. brak miejsca, tłok spowodowany zbyt dużą ilością ludzi w danym miejscu
2. narzędzie stolarskie służące do tymczasowego łączenia klejonych elementów do czasu sklejenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nagromadzenie dużej liczby osób na małej przestrzeni
(1.2) mech. narzędzie podobne do imadła posiadające dwie szczęki służące do przytrzymywania i łączenia elementów
Wiktionary
(1.1) W tramwaju panował dziś nieprawdopodobny ścisk.
(1.2) Sklejone krzesło trzeba ścisnąć paroma ściskami na pół godziny.
Wiktionary
IPA: ɕt͡ɕisk, AS: śćisk
Wiktionary
rzecz. ściskacz mrz., ścisłość ż., ściskanie n., ściśnięcie n., uścisk
czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.
przym. ściskowy, ścisły
Wiktionary
(1.1) tłok m.
(1.2) zwornica
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ścisnąć)
(1.1) wywierać ucisk, ścisk na jakimś obiekcie z kilku stron
czasownik zwrotny niedokonany ściskać się (dk. ścisnąć się)
(2.1) obejmować się wzajemnie w uścisku
(2.2) być ciasno jeden obok drugiego
(2.3) mocno się opasywać
Wiktionary
(1.1) W dłoni ściskał święty obrazek.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕiskat͡ɕ, AS: śćiskać
Wiktionary
rzecz. ściskacz mrz., ściśliwość ż., ściskanie n., ścisk, uścisk
czas. zaciskać, dociskać, wyciskać, naciskać
przym. ścisły
przysł. ściśle
Wiktionary
(1.1) ścieśniać
Wiktionary
1. przyrząd do ćwiczenia mięśni, który ściska się w dłoni;
2. narzędzie chirurgiczne do zaciskania tętnic w celu tamowania krwi; turnikiet, turniket, krępulec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. przyrząd służący do zaciskania rurek gumowych i igielitowych
(1.2) sprzęt sportowy służący do treningu siły chwytu oraz kształtowanie mięśni przedramienia;
Wiktionary
rzecz. ściskanie n., ścisk m.
czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.
przym. ściskowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ściskać.
Wiktionary
Ściskanie – pojęcie z wytrzymałości materiałowej dotyczące sposobu działania ujemnych obciążeń zewnętrznych na materiał.
Wikipedia
czas. ściskać ndk.
rzecz. ściskacz mrz., ścisk mrz., ściśliwość ż.
przysł. ściśle
Wiktionary
maszyna używana przy wyrobie płyt pilśniowych
SJP.pl
potocznie: człowiek mający zdolności do nauk ścisłych; ścisłowiec
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ścisły, dokładny, precyzyjny
(1.2) ciasno
(1.3) skrupulatnie, dokładnie, bezwzględnie
Wiktionary
(1.1) Za złudzenie odpowiada zatem obserwator, a ściślej – proces widzenia.
(1.1) Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕiɕlɛ, AS: śćiśle
Wiktionary
rzecz. ściskanie n., ściśliwość ż., uściślenie n., ścisłość ż., nieścisłość ż.
czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.
przym. ścisły
przysł. ścisło
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: ścisło, ściśle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ścisły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. cecha tego, co jest ściśliwe;
Wiktionary
Ściśliwość — miara względnej zmiany objętości cieczy lub ciała stałego w odpowiedzi na zmianę ciśnienia (lub naprężenia) w termodynamice i mechanice płynów.
gdzie V to objętość właściwa, p to ciśnienie.
Wikipedia
(1.1) Wartości (współczynnika) ściśliwości są liczone przy pomocy równania stanu.
Wiktionary
rzecz. ściskanie n., ściśnięcie n.
czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.
przym. ściśliwy, ścisły
przysł. ściśliwie, ściśle
Wiktionary
1. wywrzeć nacisk z wielu stron; zgnieść;
2. ciasno opasać; ściągnąć, przewiązać;
3. przycisnąć mocno do ciała;
4. ustawić w sposób zwarty, ciasny;
5. objąć, przytulić kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|ściskać.
czasownik zwrotny dokonany ścisnąć się
(2.1) mocno się opasać
(2.2) umieścić się ciasno jeden obok drugiego
(2.3) objąć się w uścisku
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śćisnõńć
Wiktionary
rzecz. ściskacz mrz., ściśliwość ż., ściśnięcie n., ścisk mrz., uścisk
przysł. ściśle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ścisnąć.
Wiktionary
czas. ścisnąć
rzecz. ścisk mrz., ściśliwość ż.
Wiktionary
czynić coś cichszym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ściszyć)
(1.1) czynić cichym, mniej głośnym
(1.2) zmniejszać natężenie
czasownik zwrotny niedokonany ściszać się (dk. ściszyć się)
(2.1) stawać się cichym, mniej głośnym
Wiktionary
rzecz. ściszanie n.
czas. ściszyć dk.
przym. cichy
Wiktionary
(1.2) tłumić
(2.1) cichnąć, przycichać
Wiktionary
obniżyć głośność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ściszać)
(1.1) uczynić cichym, mniej głośnym
(1.2) zmniejszyć natężenie
czasownik zwrotny dokonany ściszyć się (ndk. ściszać się)
(2.1) stać się cichym, mniej głośnym
Wiktionary
rzecz. ściszenie n.
czas. ściszać ndk.
przym. ściszony, cichy
Wiktionary
(1.2) stłumić
(2.1) przycichnąć
Wiktionary
1. dosłowność, precyzja;
2. zwartość, spoistość, zawiesistość;
3. czerstwość, twardość, jędrność;
4. bliskość, bezpośredniość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ścisłe; cecha tych, którzy są ściśli
Wiktionary
rzecz. ścisk m., uściślenie n.
przym. ścisły
przysł. ściśle
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek mający zdolności do nauk ścisłych; ściślak
SJP.pl
Nauki ścisłe – nauki oparte na ścisłych, jednoznacznych rozumowaniach jak dedukcja i metody ilościowe. Naukami ścisłymi nazywa się:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dokładny, precyzyjny;
2. surowy, niedopuszczający wyjątków;
3. złożony z ciasno ułożonych elementów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokładny, precyzyjny
(1.2) surowy, niedopuszczający wyjątków
(1.3) złożony z ciasno upakowanych elementów
Wiktionary
IPA: ˈɕt͡ɕiswɨ, AS: śćisu̯y
Wiktionary
rzecz. ściśliwość ż., ścisłość, uściślenie, ścisk
przysł. ściśle, ścisło
czas. ściskać, uściślić
Wiktionary
(1.1) akuratny, dokładny, drobiazgowy, precyzyjny, skrupulatny, wierny, zgodny
(1.2) drastyczny, kurczowy, literalny, niewzruszony, pryncypialny, restrykcyjny, rygorystyczny, surowy, sztywny, zasadniczy
(1.3) gęsty, kompaktowy, spoisty, stłoczony, zbity, zwarty
Wiktionary
gwarowo: robić coś szybko, niestarannie; ścibać, ścibić, ścibolić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. zacierka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zociyrka.
Wiktionary
indywidualnie: zbić w ciżbę
SJP.pl
sztuka przedstawiania cieni w najbardziej realistyczny sposób
SJP.pl
walka z cieniami lub wyimaginowanym wrogiem
SJP.pl
dawniej: człowiek cierpiący na rwę kulszową (scjatykę)
SJP.pl
dawniej: ischias
SJP.pl
ryba drapieżna; orłoryb, kulbin;
SJP.pl
członek kościoła scjentologicznego
SJP.pl
doktryna Kościoła scjentologicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. doktryna Kościoła scjentologicznego, ruchu religijnego założonego w 1951 r. w USA jako alternatywa dla psychologii;
Wiktionary
Scjentologia (ang. Scientology) – ruch religijny uważany również za sektę, przedsiębiorstwo lub organizację pozarządową bez charakteru religijnego.
Podstawy scjentologii zostały opracowane w 1951 przez pisarza fantastyki naukowej L. Rona Hubbarda jako alternatywa psychologii. W 1953 została ona określona przez niego jako „stosowana filozofia religijna”.
Wikipedia
(1.1) Przykładem nowego ruchu, który przypisuje nauce wiodące znaczenie, jest scjentologia odwołująca się nie tylko do mądrości Wschodu, ale też do mistycyzmu i współczesnych form magii.
Wiktionary
rzecz. scjentolog m., scjentolożka ż., scjentyzm m., scjentysta m., scjentystka ż., scjentokracja ż.
przym. scjentologiczny, scjentystyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z scjentologią, dotyczący scjentologii
Wiktionary
rzecz. scjentologia ż., scjentolog mos.
Wiktionary
dawniej: oparty na nauce, naukowy
SJP.pl
dawniej: naukowy
SJP.pl
dawniej: naukowość
SJP.pl
osoba kierująca się filozoficznym nurtem scjentyzmu
SJP.pl
zwolenniczka scjentyzmu
SJP.pl
pogląd, iż uzyskanie wiedzy o świecie możliwe jest wyłącznie przy wykorzystaniu nauk przyrodniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd filozoficzny uznający jedynie nauki przyrodnicze i eksperymentalne za zdolne do poznania i opisania rzeczywistości;
Wiktionary
Scjentyzm (od łac. scientia – wiedza) – zespół poglądów filozoficznych głoszących, że prawdziwą i w pełni uzasadnioną wiedzę o rzeczywistości dostarczają jedynie nauki przyrodnicze. Rozwinął się w drugiej połowie XIX wieku z empiryzmu i pozytywizmu. Za jego twórcę uważa się Augusta Comte'a.
Wikipedia
(1.1) Polski myśliciel traktował scjentyzm jako zabobon o wszechmocy poznawczej nauki.
(1.1) Idea scjentyzmu jako postawy myślowej wyraża się w haśle: „Nauka zamiast religii”.
Wiktionary
rzecz. scjentologia ż., scjentysta mos., scjentystyczność ż.
przym. scjentystyczny
przysł. scjentystycznie
Wiktionary
przyrząd optyczny używany przy odczytach do rzucania na ekran powiększonych obrazów; skioptykon
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. śćmiewać)
(1.1) rzad. osłabić widoczność czegoś
(1.2) daw. stracić wzrok
Wiktionary
rzecz. śćmienie n.
czas. ndk. śćmiewać
Wiktionary
skrót od: Serial Copy Managment System - system zabezpieczający przed wielokrotnym kopiowaniem nagrań w formacie cyfrowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mocz
Wiktionary
pies z filmu animowanego o tym samym tytule
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skup] sensacyjna wiadomość podana w jakiejś gazecie wcześniej niż w pozostałej prasie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skordatura] w muzyce: zmiana strojenia instrumentu strunowego ułatwiająca wykonanie pewnych pasaży, akordów itp.; skordatura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. przestrojenie instrumentu strunowego, np. skrzypiec czy gitary, dla osiągnięcia szczególnego wirtuozerskiego efektu;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) scordatura
* francuski: (1.1) scordatura ż.
* hiszpański: (1.1) scordatura ż.
* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.
źródła.
== scordatura (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. scordatura
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) scordatura
* francuski: (1.1) scordatura ż.
* hiszpański: (1.1) scordatura ż.
* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.
źródła.
== scordatura (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. scordatura
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) scordatura
* francuski: (1.1) scordatura ż.
* hiszpański: (1.1) scordatura ż.
* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.
źródła.
== scordatura (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. scordatura
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: skoring]
1. metoda oceny wiarygodności pożyczkobiorcy;
2. wynik punktowy potencjalnego pożyczkobiorcy po zastosowaniu tej metody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. bank. telekom. system punktowej oceny klienta na podstawie szeregu danych wejściowych
Wiktionary
[czytaj: skorpio] samochód typu Ford Scorpio
SJP.pl
Scorpio – rodzaj skorpionów z rodziny Scorpionidae.
Wikipedia
[czytaj: skorsez-i] nazwisko
SJP.pl
minerał z grupy lazulitów, krystalizujący w układzie jednoskośnym, którego nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy (Evaristo Penna Scorza)
SJP.pl
Scorzalit – minerał z gromady forsterytów; zasadowy fosforan żelaza, magnezu i glinu.
Wikipedia
[czytaj: skocz] skocz;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky
SJP.pl
Taśma klejąca, taśma samoprzylepna – rodzaj taśmy z elastycznego tworzywa sztucznego o grubości dziesiętnych części milimetra, pokryta warstwą specjalnego kleju po jednej lub obu stronach.
Wikipedia
[czytaj: skot] nazwisko, m.in. Walter Scott (1771-1823) - pisarz szkocki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skotowski] taki jak u Scotta, charakterystyczny dla utworów Scotta
SJP.pl
[czytaj: skałs] dialekt mieszkańców Liverpoolu
SJP.pl
Scouse – dialekt i akcent języka angielskiego używany w hrabstwie Merseyside. Zasięg dialektu rośnie. Nazwa dialektu wywodzi się od słowa „lobscouse”, które to oznacza rybną potrawę jednogarnkową jedzoną przez marynarzy i biednych mieszkańców Liverpoolu.
Wikipedia
[czytaj: skrabl, skrable] gra słowna polegająca na układaniu wyrazów na planszy z losowanych liter; skrable
SJP.pl
Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).
Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.
Wikipedia
[czytaj: skrablowy] dotyczący gry scrabble; scrabblowy, skrablowy
SJP.pl
[czytaj: skrablista] osoba grająca w scrabble; skrablista
SJP.pl
Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).
Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.
Wikipedia
[czytaj: skrablistka] kobieta grająca w scrabble; skrablistka
SJP.pl
[czytaj: skrablowy] dotyczący gry scrabble; skrablowy, scrabble'owy
SJP.pl
[czytaj: skrakować] złamać zabezpieczenia oprogramowania komputerowego; skrakować
SJP.pl
[czytaj: skrapbuking]
1. metoda ozdabiania i tworzenia albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi;
2. przedmiot wykonany lub ozdobiony metodą scrapbookingu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metoda zdobienia stron albumów fotograficznych, rzadziej także kartek okolicznościowych, zaproszeń itp.; wykonywanie kolaży ze zdjęć i elementów ozdobnych;
Wiktionary
Scrapbooking – sztuka ręcznego tworzenia i dekorowania albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi. Nazwa pochodzi od ang. scrapbook, oznaczającego taki album. Natomiast sam wyraz scrap oznacza skrawek.
Wikipedia
(1.1) W scrapbookingu nie ma określonych reguł, zasady tworzenia są dowolne.
Wiktionary
rzecz. scrapek
przym. scrapbookingowy
Wiktionary
[czytaj: skrapek] przedmiot lub element wykonany metodą scrapbookingu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. zdjęcie, kartka okolicznościowa, zaproszenie itp. wykonane metodą scrapbookingu
Wiktionary
(1.1) Trochę wolnego czasu i znowu dziś zrobiłam scrapek z moim kocurkiem. (z Internetu)
(1.1) Wykonanie dobrego scrapka zajmuje mi kilka wieczorów, a taki z gotowca można zrobić w godzinę. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. scrapbooking
Wiktionary
[czytaj: skrejpi]
1. choroba owiec o długim okresie inkubacji, powodująca m.in. zanik neuronów i zmiany gąbczaste w mózgu; encefalopatia gąbczasta owiec, kołowacizna;
2. cząsteczka białkowa wywołująca chorobę scrapie
SJP.pl
Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) – pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz wywoływana przez priony, nieznany do niedawna patogen, wywołujący również podobną do trzęsawki chorobę u ludzi, zwaną kuru. Scrapie najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.
Wikipedia
[czytaj: skrapkowanie] ręczne ozdabianie i tworzenie albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi
SJP.pl
[czytaj: skrapkowy] związany z ręcznym ozdabianiem i tworzeniem albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi
SJP.pl
skrecz;
1. dźwięk powstający przez drapanie igłą gramofonową płyty winylowej przesuwanej w odpowiedni sposób dłonią;
2. dyscyplina kolarstwa torowego
SJP.pl
Scratch (z ang.), transl. skrecz – wyraz oznaczający „[za]drapać”, „[za]drasnąć”, „[za]rysować”, również „[za]drapanie”, „[za]draśnięcie”, „[za]rysowanie”); może odnosić się do każdego z poniższych pojęć:
Wikipedia
[czytaj: skraczing lub skreczing] tworzenie dźwięków poprzez przesuwanie palcami grającej płyty gramofonowej; skreczing
SJP.pl
Scratch (czyt. skrecz) - dźwięk powstający poprzez drapanie płyty winylowej igłą znajdującą się w gramofonie konsoli DJ-a. Płytę przesuwa się palcami, po półokręgu, do przodu i wstecz pod igłą. Wykorzystywany najczęściej w nagraniach muzyki z gatunku hip-hop oraz tanecznej muzyki elektronicznej, chociaż pojawia się również w innych gatunkach (jest ważnym elementem nu metalu).
Wikipedia
[czytaj: skreczować] skreczować (częściej);
1. zrezygnować z udziału w jakiejś zabawie;
2. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki
SJP.pl
[czytaj: skrimo] agresywna odmiana muzyki emo
SJP.pl
Screamo – gatunek muzyczny, agresywna odmiana emo, rozwijana od początku lat 90. XX wieku. Screamo często kojarzone jest z emo violence, ze względu na powiązania z muzyką power violence.
Charakterystyczny dla screamo jest krzyczany wokal (w niektórych przypadkach przeplatany melorecytacją), szybkie partie perkusji (często oparte na tzw. blastach) oraz przeszywające partie gitar, ale występują też akustyczne partie lub całe piosenki grane na minimalnym przesterze.
Wikipedia
[czytaj: skrin] potocznie: zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screenshot
SJP.pl
Zrzut ekranu (ang. screenshot) – zapis aktualnego obrazu wyświetlanego przez komputer, konsolę lub telefon, najczęściej do pliku graficznego.
Wikipedia
[czytaj: skrining] badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, skrining, skryning
SJP.pl
Badanie przesiewowe, badanie skriningowe, skrining – profilaktyczne badanie przeprowadzane wśród osób niemających objawów danej choroby w celu jej wykrycia i wczesnego leczenia, co zapobiega poważnym następstwom tej choroby w przyszłości.
Badania przesiewowe wykonuje się w całej populacji lub tylko w grupach wysokiego ryzyka (dotyczy to, między innymi, profilaktyki cukrzycy i nowotworów piersi). Celem tych badań jest wykrycie choroby lub podatności na chorobę we wczesnej fazie i dzięki temu umożliwienie wczesnej interwencji, która zredukowałaby zarówno zapadalność, jak też ciężar choroby dla pacjenta. Często badanie przesiewowe umożliwia tylko postawienie wstępnej diagnozy, która musi być potwierdzona bardziej dokładnymi testami.
Wikipedia
[czytaj: skrinować] potocznie: robić zrzuty ekranu
SJP.pl
[czytaj: skrinszot] zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screen
SJP.pl
Zrzut ekranu (ang. screenshot) – zapis aktualnego obrazu wyświetlanego przez komputer, konsolę lub telefon, najczęściej do pliku graficznego.
Wikipedia
[czytaj: skrinszot] rzadko: zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screenshot, screen
SJP.pl
[czytaj: skriban] komoda z szufladami i pulpitem do pisania; sekretarzyk, skryban
SJP.pl
[czytaj: skript] scenariusz filmowy lub telewizyjny; skrypt
SJP.pl
[czytaj: skryptor] w średniowieczu: człowiek przepisujący księgi rękopiśmienne; skryptor
SJP.pl
[czytaj: skryptorium] skryptorium;
1. miejsce, w którym kopiowano księgi rękopiśmienne, najczęściej znajdujące się przy klasztorach lub w katedrach;
2. dawniej: przenośny pulpit z drewna z pochyłym, ruchomym blatem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. skryptorium.
Wiktionary
Skryptorium (łac. scriptorium od scribere „pisać”) – średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego. W klasztorach skryptoriami nazywano pomieszczenia, w których przepisywano ręcznie księgi. Zakonników zajmujących się rękopiśmiennictwem nazywano skryptorami lub skrybami. Z czasem powstały dzięki nim takie specjalizacje jak kaligrafia i iluminacja (miniatura).
Wikipedia
[czytaj: skrol] środowiskowo: rolka myszki komputerowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skrolować] przewijać wyświetlaną zawartość na urządzeniu elektronicznym
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) neol. przewijać zawartość ekranu na urządzeniu elektronicznym
Wiktionary
(1.1) Scrolluj ciszej, bo obudzisz pieseła!
Wiktionary
czas. skrolować ndk.
rzecz. scrollowanie n.
Wiktionary
(1.1) przewijać, skrolować
Wiktionary
1. [czytaj: skrub lub skrab] australijska odmiana buszu; skrub;
2. [czytaj: skrab] kosmetyk do peelingu ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. kosmetyk do peelingu ciała, zwykle zawierający grube ziarna
Wiktionary
Scrub, skrub – używany w literaturze polskiej termin, pochodzący od angielskiego słowa scrub oznaczającego zarośla, określający typ roślinności z dominacją ciernistych krzewów, charakterystyczny dla obszarów półpustynnych wewnątrz kontynentu australijskiego. Odpowiednik pojęcia busz.
Wikipedia
skrót od: staro-cerkiewno-słowiański
SJP.pl
Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański (scs. ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ / словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).
Wikipedia
skrót od: Small Computer Systems Interface - ośmiobitowy interfejs równoległy do przesyłania danych między urządzeniami
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = mot. urb. strefa czystego transportu
Wiktionary
określenie wykonawcze: rozrywając, dzieląc
SJP.pl
[czytaj: skad] seria radzieckich rakiet balistycznych
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemszczać
SJP.pl
przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemszczać
SJP.pl
przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemczać
SJP.pl
dawniej: zgrzeszyć cudzołóstwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|scukrzać.
Wiktionary
czas. scukrzać ndk.
przym. cukierniczy, cukierkowy
rzecz. cukier mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces krystalizacji cukrów
Wiktionary
rzecz. cukierniczka ż., cukiernica ż., cukier mrz., cukierkowość ż.
przym. scukrzony, cukierkowy, cukierniczy
Wiktionary
jednoosobowa łódź półwyścigowa; skul, skull
SJP.pl
skrót od: sculpsit (z łaciny: wyrył, wyrzeźbił - wyraz umieszczony na sztychach, drzeworytach itp. przed nazwiskiem autora); sc.
SJP.pl
wyrył, wyrzeźbił; wyraz umieszczony na sztychach, drzeworytach itp. przed nazwiskiem autora
SJP.pl
Sculpsit, sculp., sc. (łac. wyrzeźbił, wyrytował) – formułka (wyrażenie lub skrót) stawiana czasami przez rytowników (autorów sztychów) i rzeźbiarzy w sygnaturze dzieła, obok własnego nazwiska.
W grafice reprodukcyjnej obok sculp. lub sc. funkcjonował też skrót inc. – incidit (łac. wyrył), zaś na oznaczenie malarza dzieła, według którego wykonano sztych używano skrótu pinx. – pinxit (łac. namalował) lub inv. – invenit (łac. zaprojektował, skomponował), a rysownika del. – delineavit (łac. narysował).
Wikipedia
[czytaj: skapi] japs wrażliwy na problemy społeczne
SJP.pl
Meduza (Scyphozoa) – jedna z dwóch form morfologicznych parzydełkowców (Cnidaria), pierwotnie swobodnie pływająca, pelagiczna, z galaretowatym ciałem, zwykle w kształcie dzwonu lub parasola, zasadniczo rozmnażająca się płciowo. Nie występuje u koralowców (Anthozoa). Meduzy są drapieżne. Do chwytania zdobyczy i do obrony używają parzydełek. Drugą z form życiowych parzydełkowców jest polip.
Wikipedia
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdigitalizować, zdygitalizować, ucyfrowić
SJP.pl
preparat farmaceutyczny wzmagający akcję mięśnia sercowego; scillaren
SJP.pl
Scylaren (ang. scillaren) – lek nasercowy otrzymywany z cebuli morskiej, zawierającej glikozydy o silnym działaniu pobudzającym pracę mięśnia sercowego (inotropowo dodatnim), z których najważniejszym jest scylaren. Poza bezpośrednim wpływem na akcję serca scylaren oddziałuje podobnie również na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz macicy, a także moczopędnie na pracę nerek. Scylaren stosowany jest przy ostrej niewydolności układu krążenia. Często zastępuje się nim leki otrzymywane z naparstnicy – jest delikatniejszy w działaniu, które następuje znacznie szybciej po podaniu, choć jest krótkotrwałe. Scyalren nie jest kumulowany w organizmie.
Wikipedia
1. przylądek Cieśniny Messyńskiej;
2. w mit. grec. jeden z potworów czyhający na statki na skałach cieśniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. potwór morski o kobiecej postaci i wężowych splotach, czyhający na marynarzy w Cieśninie Mesyńskiej;
(1.2) mitgr. córka Nisosa, króla Megary; pomniejsza postać z mitów greckich;
(1.3) geogr. przylądek na Sycylii, w Cieśninie Mesyńskiej;
(1.4) astr. planetoida o numerze 155, z głównego pasa asteroid;
Wiktionary
Skylla, Scylla (gr. Σκύλλα Skýlla, Σκύλλη Skýllē; łac. Scylla) – w mitologii greckiej jeden z dwóch potworów morskich (drugim była Charybda) czyhających na żeglarzy po obu stronach cieśniny, lokalizowanej jako Cieśnina Mesyńska.
Wikipedia
IPA: ˈst͡sɨlːa, AS: scy•la
Wiktionary
(1.1) Skylla
(1.2) Skylla
(1.3) Skylla
Wiktionary
stać się cynikiem; scynicznieć
SJP.pl
stać się cynikiem; scynicznieć
SJP.pl
stać się cynicznym; scyniczeć
SJP.pl
stać się cynicznym; scyniczeć
SJP.pl
jaszczurka z rodziny scynkowatych; śliga lekarska
SJP.pl
Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.
Wikipedia
jaszczurka z rodziny scynkowatych; śliga lekarska
SJP.pl
Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.
Wikipedia
rodzina jaszczurek obejmująca ponad 1500 gatunków; scynki, śligi
SJP.pl
Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.
Wikipedia
o cechach scynkowatych (rodzina jaszczurek)
SJP.pl
urządzenie do scyntygrafii; scyntylograf
SJP.pl
Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.
Wikipedia
metoda badania narządów z użyciem substancji promieniotwórczej; scyntylografia, skenning
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. obrazowa metoda diagnostyczna polegająca na graficznym przedstawieniu rozpadu wprowadzonych do organizmu radioizotopów;
Wiktionary
Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.
Wikipedia
(1.1) Aby przyspieszyć eliminację radioznacznika z organizmu, po scyntygrafii zaleca się zwiększyć ilość przyjmowanych płynów.
Wiktionary
(1.1) scyntylografia
Wiktionary
obraz uzyskany metodą scyntygrafii
SJP.pl
Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.
Wikipedia
1. zmiana położenia, jasności lub barwy gwiazdy wywoływana nieregularnymi drganiami atmosfery ziemskiej;
2. błysk pojawiający się w scyntylatorze w wyniku jego pobudzenia przez cząstkę promieniowania przenikliwego
SJP.pl
Wikipedia
związany z scyntylacją
SJP.pl
1. substancja, w której przechodząca cząstka promieniowania przenikliwego powoduje krótkotrwały błysk światła;
2. urządzenie do wykrywania i analizy promieniowania przenikliwego wykorzystujące taką substancję
SJP.pl
Scyntylator – substancja emitująca światło pod wpływem promieniowania jonizującego.
Scyntylator pochłania energię promieniowania jonizującego (np. gamma, beta, promieniowanie neutronowe), a następnie emituje promieniowanie elektromagnetyczne o znacznie większej długości z zakresu ultrafioletu, światła widzialnego, a nawet podczerwieni.
Wikipedia
urządzenie do scyntygrafii; scyntygraf
SJP.pl
metoda badania narządów z użyciem substancji promieniotwórczej; scyntygrafia, skenning
SJP.pl
przydomek rodu patrycjuszy w antycznym Rzymie; Scypion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) polski herb szlachecki;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Scypion
Wiktionary
1. członek rodu Scypionów;
2. nazwisko rodowe Scypiona Starszego, bohatera drugiej wojny punickiej;
3. nazwisko rodowe Scypiona Młodszego, bohatera trzeciej wojny punickiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Scypion – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie przydomek, wywodzi się od słowa scipio, -onis – "laska, buława" (otrzymywana przez viri triumphales i sojuszniczych władców). Imię częste w rodzie Korneliuszy.
Scypion imieniny obchodzi 4 września, jako wspomnienie bł. Scypiona Hieronima Brigéat de Lambert.
Wikipedia
(1.1) Wraz z innymi wybitnymi postaciami Rzymu stworzył krąg Scypiona.
Wiktionary
przym. scypionyks mzw.
Wiktionary
(1.1) Scypio
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Scypiona lub z nim związany
SJP.pl
delikatnie owłosiony naskórek na porożu zwierzyny płowej; mech
SJP.pl
Scypuł – cienka, delikatna warstwa skórna pokryta drobną sierścią, która chroni poroże jeleniowatych w okresie ich corocznego wzrostu. Jest bogato unaczyniony i silnie unerwiony, dlatego przy obrażeniach poroża często krwawi. Gdy poroże w pełni się ukształtuje, scypuł obumiera i jest ścierany o pnie drzew, krzewy i gałęzie. W trakcie usuwania scypułu jeleniowate wyrządzają szkody w gospodarce leśnej, zdzierając korę drzew. Takie zachowanie nazywa się czemchaniem.
Wikipedia
konflikt, starcie, zatarg; konflikt, spór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kłótnia, sprzeczka
Wiktionary
IPA: ˈst͡sɨsʲja, AS: scysʹi ̯a
Wiktionary
mieszkaniec Scytii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek indoeuropejskiego ludu rządzącego w starożytności częścią Ukrainy;
Wiktionary
(1.1) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…
Wiktionary
IPA: ˈst͡sɨta, AS: scyta
Wiktionary
rzecz. Scytia ż., scytyjski mrz.
:: fż. Scytyjka ż.
przym. scytyjski
Wiktionary
(1.1) Skołota
Wiktionary
tereny na północ od Morza Czarnego, zamieszkane przez Scytów; nazwa stosowana głównie przez pisarzy starożytnych, od I wieku n.e. używane określenie "Sarmacja"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina historyczna obejmująca część Ukrainy;
Wiktionary
Scytia (grec. Σκυϑἰα, łac. Scythia) – w starożytności grecka i rzymska nazwa części obszaru Eurazji zamieszkanej przez Scytów.
Regiony tradycyjnie uznawane za dawną Scytię to:
Wikipedia
IPA: ˈst͡sɨtʲja, AS: scytʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Scyta mos., Scytyjka ż., scytyjski mrz.
przym. scytyjski
Wiktionary
mieszkanka Scytii
SJP.pl
dotyczący Scytów, charakterystyczny dla Scytów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze Scytią lub Scytami, odnoszący się do Scytii lub Scytów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) hist. indoeuropejski język, używany przez plemięemiona Scytów;
Wiktionary
IPA: st͡sɨˈtɨjsʲci, AS: scytyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Scyta mos., Scytyjka ż., Scytia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od scyzoryk
Wiktionary
(1.1) Na stole zobaczył duży otworzony scyzor i sznurek.
Wiktionary
rzecz. scyzoryk m.
:: zdrobn. scyzoryczek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: scyzoryk
SJP.pl
podręczny przedmiot składający się zazwyczaj ze składanego noża lub kilku noży, niekiedy również z innych narzędzi (np. śrubokrętu, nożyczek, otwieracza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) składany, krótki nóż, z jednym lub kilkoma ostrzami;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. o kimś, kto pochodzi z Kieleckiego
Wiktionary
Scyzoryk – rodzaj kieszonkowego noża ze składaną głownią, wyposażonego dodatkowo w składane narzędzia zamontowane w tej samej oprawie (np. śrubokręt, korkociąg, otwieracz do butelek czy konserw).
Najbardziej znanymi scyzorykami są tzw. szwajcarskie noże oficerskie (produkowane przez firmy Victorinox i Wenger). Scyzoryk często mylony jest z nożem składanym (tzw. folderem), który posiada jedynie składaną głownię (bez dodatkowych narzędzi).
Wikipedia
IPA: st͡sɨˈzɔrɨk, AS: scyzoryk
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. scyzoryczek m.
:: zgrub. scyzor m.
Wiktionary
potocznie:
1. zrozumieć coś; skumać, zajarzyć, skapować, załapać;
2. zastać kogoś podczas robienia przez niego czegoś złego lub wstydliwego; przyłapać, przydybać;
3. nagle zdać sobie z czegoś sprawę; zorientować się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; sczernieć, poczarnieć, poczernieć
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; sczernieć, poczarnieć, poczernieć
SJP.pl
poddać wpływom czeskim, rozszerzyć wpływy czeskie, nadać czemuś cechy typowo czeskie; sczeszczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. czechizować)
(1.1) dokonany od|czechizować.
czasownik zwrotny dokonany sczechizować się (ndk. czechizować się)
(2.1) dokonany od|czechizować się.
Wiktionary
(1.1) Część wsi w ciągu stu lat sczechizowano.
Wiktionary
czas. czechizować ndk.
rzecz. Czeszka ż., czeskość ż., czechizm mrz., Czech mos., Czechy lm nm., czechizowanie
przysł. czesko
Wiktionary
łączyć razem jakieś przedmioty, zaczepiając jeden o drugi
SJP.pl
złączyć
SJP.pl
złączyć
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; sczarnieć, poczarnieć, poczernieć
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; sczarnieć, poczarnieć, poczernieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. sczesywać)
(1.1) czesząc, usunąć
(1.2) czesząc włosy, zgarnąć je w jedną stronę
Wiktionary
(1.1) Włosów miała także obfitość, upiętych nisko, sczesanych na policzki secesyjną modą.
Wiktionary
czas. czesać ndk., sczesywać ndk.
rzecz. sczesanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sczesać.
Wiktionary
czas. czesać, sczesywać, sczesać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sczesać)
(1.1) usuwać coś za pomocą szczotki lub grzebienia
(1.2) czesząc włosy, przesuwać je w jedną stronę
Wiktionary
czas. czesać, sczesać
rzecz. sczesanie n., sczesywanie n.
Wiktionary
(1.1) oczyszczać, sczyszczać, ścierać
Wiktionary
poddać wpływom czeskim, rozszerzyć wpływy czeskie, nadać czemuś cechy typowo czeskie; sczechizować
SJP.pl
umrzeć, zginąć, zmarnieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. czeznąć)
(1.1) książk. ulec zmarnowaniu, wyniszczeniu
Wiktionary
rzecz. sczeznięcie n., sczeźnięcie n.
czas. szczeznąć, czeznąć ndk.
Wiktionary
(1.1) przepaść, zginąć, zniknąć; daw. szczeznąć
Wiktionary
taki, który stał się słabszy, mniejszy lub przestał istnieć
SJP.pl
1. w edytorstwie: czytając, sprawdzić tekst z tekstem oryginalnym w celu zrobienia korekty;
2. rzadko: zniszczyć coś przez częste czytanie; zaczytać;
3. dawniej: przeczytać
SJP.pl
1. w edytorstwie: czytając, sprawdzać tekst z tekstem oryginalnym w celu zrobienia korekty;
2. rzadko: niszczyć coś przez częste czytanie; zaczytywać
SJP.pl
Stronnictwo Demokratyczne
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = polit. Stronnictwo Demokratyczne (partia polityczna);
(1.2) = rel. Seminarium Duchowne
Wiktionary
SD, Sd, sd, czy .sd może być rozpatrywane jako akronim, skrót lub kod i oznaczać:
Wikipedia
IPA: ɛz‿ˈdɛ, AS: ez‿de
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = praw. system dozoru elektronicznego;
Wiktionary
skrót od: Światowa Demokratyczna Federacja Kobiet
SJP.pl
skrót od: Spółdzielczy Dom Kultury
SJP.pl
Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Światowe Dni Młodzieży;
Wiktionary
(1.1) W najbliższych dniach pani Paluch zajmie się sprawdzeniem organizacji noclegów młodzieży podróżującej na ŚDM.
Wiktionary
[czytaj: es-de-PE] skrót od: Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
SJP.pl
skrót od: Socjaldemokracja Polska - partia polityczna
SJP.pl
skrót
(1.1) = Socjaldemokracja Polska
Wiktionary
IPA: ˌɛz‿dɛ‿pɛ‿ˈːl, AS: ez‿de‿p•‿el
Wiktionary
skrót od: Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji - rosyjska partia polityczna działająca w latach 1898-1918
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji
Wiktionary
(1.1) RSDPR
Wiktionary
skrót od: Socjaldemokracja Rzeczypospolitej Polskiej - polska partia polityczna
SJP.pl
[czytaj: zdruczjolando] określenie wykonawcze zbliżone do glissando; ześlizgując się
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Sędziów
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈsɛ̃ɲd͡ʑuf, AS: ḱśẽŋga sẽńʒ́uf
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. ścieżka
Wiktionary
(1.1) śćdza
Wiktionary
zaimek zwrotny; *nieakcentowana forma celownika "se" potoczna, używana głównie w języku mówionym
SJP.pl
zaimek zwrotny
(1.1) pot. sobie (nieakcentowane)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Daj se z tym spokój.
(1.1) Te opolskie dziołchy, wielkie paradnice // kazały se poszyć czerwone spódnice.
(1.1) Spojrzeli se w oczy.
Wiktionary
IPA: sɛ, AS: se
Wiktionary
[czytaj: s-iborg] sztucznie otrzymywany pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 106 i symbolu Sg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sg i liczbie atomowej 106;
Wiktionary
Seaborg (Sg, łac. seaborgium), wcześniej unnilhexium (Unh) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego chemika Glenna T. Seaborga.
Znane jest 12 izotopów tego pierwiastka. Najbardziej stabilnym jest izotop 269Sg, który ma czas połowicznego zaniku ok. 5 minut.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma seaborg?
Wiktionary
IPA: ˈsʲibɔrk, AS: sʹibork
Wiktionary
przym. seaborgowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Sg; stara nazwa unnilhexium (Unh)
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący seaborgu
Wiktionary
rzecz. seaborg mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: seat (samochód marki Seat)
SJP.pl
Wikipedia
SeaMonkey – pakiet programów składający się z przeglądarki internetowej, klienta poczty, czytnika grup dyskusyjnych oraz edytora stron HTML.
Jest to kontynuacja pakietów Mozilla Application Suite 1.7.x jak i Netscape Navigator 7.x. Stworzony na bazie silnika Gecko.
Wikipedia
Jan (stgr. Ἰωάννης od hebr. rdzenia יחנ – łaska) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku יוחנן (Johanan) oznacza „Jahwe jest łaskaw”. Według Ewangelii imię to nosił prorok Jan Chrzciciel oraz apostoł Jan Ewangelista. Zostało ono przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach chrześcijańskich.
Wikipedia
1. pokaz filmu w kinie
2. wywoływanie duchów
3. okres przeznaczony na pozowanie artyście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pokaz filmu
(1.2) spotkanie z uzdrowicielem, psychoanalitykiem itp.
(1.3) indywidualny pokaz czegoś, np. umiejętności, mocy nadprzyrodzonych itp.
(1.4) jednorazowe pozowanie artyście do portretu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. seansik m.
Wiktionary
zdrobnienie od: seans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od seans
Wiktionary
(1.1) To nie seans, lecz tylko mały seansik.
Wiktionary
rzecz. seans m.
Wiktionary
[czytaj: serl] nazwisko
SJP.pl
samochód marki Seat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. hiszpański producent samochodów;
(1.2) mot. marka samochodu produkowanego przez firmę SEAT (1.1)
Wiktionary
SEAT S.A. (Sociedad Española de Automóviles de Turismo) – hiszpańskie przedsiębiorstwo z branży motoryzacyjnej, które specjalizuje się w produkcji samochodów osobowych, zostało założone w 1950 roku. Przedsiębiorstwo jest własnością niemieckiego koncernu motoryzacyjnego Volkswagen AG.
Wikipedia
(1.1) Seat
(1.2) Seat
Wiktionary
skrót od: Southeast Asia Treaty Organization (Organizacja Paktu Południowo-Wschodniej Azji), międzynarodowa organizacja polityczno-militarna
SJP.pl
[czytaj: s-iATL] miasto w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Seattle – największe miasto w stanie Waszyngton, ośrodek administracyjny hrabstwa King, położone pomiędzy zatoką Puget a jeziorem Washington, około 175 km na południe od granicy z Kanadą. W 2015 roku miasto liczyło 684 451 mieszkańców.
Miasto jest ważnym morskim i lotniczym portem towarowym i osobowym w handlu z państwami azjatyckimi. Zespół miejski Seattle-Everett-Tacoma liczy ponad 3,4 mln mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Nazwa Seattle pochodzi od imienia indiańskiego wodza.
Wiktionary
wydzielina gruczołów łojowych na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) imię|polski|m. zgrub. Sebastian
(1.2) pot. osiedlowy cwaniak, dres
Wiktionary
(1.1) Strzelmy se z Sebą selfiaka!
Wiktionary
rzecz. Bastek mos., Sebastianowa ż., Sebastianek mos., Sebastian mos., Sebastiana ż.
przym. Sebastianowy
Wiktionary
(1.2) Sebix
Wiktionary
kwas sebacynowy - organiczny związek chemiczny, kwasy karboksylowy stosowany w przemyśle tworzyw sztucznych
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
świątynia poświęcona bogini Rzymu i cesarzowi, powstała w Afrodyzji w latach 20-60 n.e.
SJP.pl
1. imię męskie;
2. pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; sebastian, Sebiks (sebiks), Sebix (sebix), Seba (seba)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Sebastiana
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) „Szkoła średnia to był koszmar” – wyznał Sebastian.
(1.1) Kuzynka Sebastiana jest Greczynką.
Wiktionary
IPA: sɛˈbastʲjãn, AS: sebastʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Sebastiana ż., Sebastianowa ż., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
:: zdrobn. Bastek mos., Seba mos., Sebastianek mos.
przym. Sebastianowy, sebastianowski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Bastek, Seba, Sebastianek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Sebastian
Wiktionary
Sebastiana – forma żeńska imienia Sebastian. Patronką tego imienia jest św. Sebastiana z Heraklei (z Tracji).
Sebastiana imieniny obchodzi 16 września.
Wikipedia
(1.1) Wybierzemy się z Sebastianą na przejażdżkę konną.
Wiktionary
rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastianek mos., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
przym. Sebastianowy, sebastianowski
Wiktionary
zdrobnienie od: Sebastian (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) pot. imię|polski|m. zdrobn. Sebastian
Wiktionary
(1.1) Założymy Sebastiankowi te nowe buciki.
Wiktionary
rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastiana ż., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
przym. Sebastianowy
Wiktionary
(1.1) Bastek, Seba, Sebastian
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastiany lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastianka lub z nim związany
SJP.pl
Sebastian z żoną; Sebastianowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Sebastiana
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: Sebastianowo
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Sebastianowy
Wiktionary
(1.1) Kupując jajka u Sebastianowej, spotkałam się z Reginą.
Wiktionary
rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastianek mos., Sebastiana ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
przym. Sebastianowy
Wiktionary
Sebastian z żoną; Sebastianostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski;
Wiktionary
Sebastianowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 4 km na południe od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4084 z Mchów do Charłubia.
Wikipedia
(1.1) Jadąc do Sebastianowa, przejeżdżaliśmy przez Feliksowo.
Wiktionary
rzecz. Bastek mos., Sebastianowa ż., Sebastianek mos., Sebastian mos., Sebastiana ż., sebastianowianin mos., sebastianowianka ż.
przym. sebastianowski, Sebastianowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Sebastianowa, związany z Sebastianowem
Wiktionary
rzecz. Sebastian mos., Sebastiana ż., sebastianowianin mos., sebastianowianka ż., Sebastianowo ż.
przym. Sebastianowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastiana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Sebastiana
Wiktionary
(1.1) Ktoś ukradł Sebastianową kurtkę z szatni.
(1.1) Duża gręplarnia sąsiadowała z Sebastianowym warsztatem.
Wiktionary
rzecz. Sebastian mos., Bastek mos., Seba mos., Sebastiana ż., Sebastianek mos., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
przym. sebastianowski
Wiktionary
ryba z rodziny skorpenowatych; sinik
SJP.pl
pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; Sebiks, Sebix (sebix), Seba (seba), Sebastian (sebastian)
SJP.pl
pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; Sebix, Sebiks (sebiks), Seba (seba), Sebastian (sebastian)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. osiedlowy cwaniak, dres
Wiktionary
(1.1) Seba
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozebrać
Wiktionary
czas. seblekać się, seblec się, seblykać się
Wiktionary
samochód typu Chrysler Sebring
SJP.pl
Wikipedia
jedna z najmniejszych ras kur, o różnobarwnym upierzeniu
SJP.pl
Wikipedia
wydzielina gruczołów łojowych na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wydzielina gruczołów łojowych na skórze;
Wiktionary
Łój skórny, sebum – wydzielina gruczołów łojowych skóry ssaków. Zapewnia miękkość skóry i włosów, zmniejsza parowanie wody, a jednocześnie zabezpiecza przed wilgocią. Jego głównym składnikiem są estry cholesterolu i kwasów tłuszczowych.
Wikipedia
(1.1) Nadmiar sebum powoduje przetłuszczanie się włosów.
(1.1) Baza pod cienie do powiek matuje i wygładza skórę, absorbuje sebum.
Wiktionary
IPA: ˈsɛbũm, AS: sebũm
Wiktionary
(1.1) łój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|m. zdrobn. Sebastian
Wiktionary
(1.1) Zmarł na zapalenie płuc, podobnie jak Sebuś.
(1.1) A jak za wcześnie kopnę w kalendarz, to obiecaj, że zawsze się będziesz radziła Sebusia.
(1.1) Doktor powiedział, że możemy zrobić Sebusiowi operację już w wieku 3,5 lub 4- latek.
Wiktionary
IPA: ˈsɛbuɕ, AS: sebuś
Wiktionary
[czytaj: sek] o trunku, głównie winie: wytrawny; dry
SJP.pl
symbol
(1.1) = mat. secans
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈsɛkãw̃s, AS: sekãũ̯s
Wiktionary
[czytaj: sekam] francuski system telewizji kolorowej; Secam
SJP.pl
jedna z funkcji trygonometrycznych; sekans
SJP.pl
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
Wikipedia
[czytaj: sekko]
1. określenie wykonawcze: sucho, oschle;
2. o winie: wytrawne
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Secemin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin. Siedziba gminy Secemin. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1370 rokiem, zdegradowany w 1869 roku.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Secemin
SJP.pl
rodzaj dinozaura z rodziny hadrozaurów
SJP.pl
Secernozaur (Secernosaurus) – rodzaj ornitopoda z rodziny hadrozaurów (Hadrosauridae) żyjącego w późnej kredzie na terenie Ameryki Południowej. Został opisany przez Michaela Bretta-Surmana w 1979 roku w oparciu o niekompletny szkielet (FMNH P13426) obejmujący fragmentaryczną puszkę mózgową, kilka kręgów ogonowych, dwie kości biodrowe, kość przedłonową oraz strzałkową pochodzące z datowanych na cenoman-koniak osadów formacji Bajo Barreal w prowincji Chubut w Argentynie. Holotyp został zebrany w 1923 roku przez J.B. Abbotta dla Muzeum Historii Naturalnej w Chicago. Według analizy Hornera, Weishampela i Forster z 2004 roku Secernosaurus jest bazalnym przedstawicielem hadrozaurów nienależącym do grupy Euhadrosauria. W 2010 roku Prieto-Márquez i Salinas zsynonimizowali z Secernosaurus koerneri gatunek Kritosaurus australis, wskazując na kombinację cech kości biodrowej i łonowej niewystępującą u innych taksonów. Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez autorów Secernosaurus należy do kladu Kritosaurus-Gryposaurus wewnątrz Saurolophinae, a jego taksonem siostrzanym jest argentyński gatunek Willinakaqe salitralensis.
Wikipedia
1. wystąpienie ze związku, ugrupowania;
2. styl panujący w sztuce, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, falistych, płynnych linii i asymetrii;
3. okres historyczny w dziejach USA, zapoczątkowany w 1860 r. wystąpieniem z Unii 11 stanów południowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. oddzielenie się, wyodrębnienie się nowej frakcji politycznej, nowego bytu państwowego;
(1.2) szt. hist. jeden ze stylów w sztuce i kulturze przełomu XIX i XX wieku, przybierający wiele form, a będący wyrazem odejścia od tradycyjnych i akademickich kanonów artystycznych, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, giętkich i płynnych linii i asymetrii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Secesja jest stylem, który podniósł rolę sztuki użytkowej.
Wiktionary
rzecz. secesjonista m., secesjonistka ż., secesjonizm m., secesyjność ż., secesjonowanie n.
czas. secesjonować ndk.
przym. secesyjny
przysł. secesyjnie
Wiktionary
(1.2) art nouveau
Wiktionary
1. wystąpienie ze związku, ugrupowania;
2. styl panujący w sztuce, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, falistych, płynnych linii i asymetrii;
3. okres historyczny w dziejach USA, zapoczątkowany w 1860 r. wystąpieniem z Unii 11 stanów południowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. postawa polegająca na dążeniu do oddzielenia się danego regionu od reszty kraju w celu utworzenia samodzielnego państwa
Wiktionary
rzecz. secesjonista m., secesjonistka ż., secesja ż., secesyjność ż.
przym. secesjonistyczny, secesyjny
Wiktionary
(1.1) separatyzm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest secesyjne; cecha tych, którzy są secesyjni
Wiktionary
rzecz. secesja ż., secesjonista m., secesjonistka ż., secesjonizm m., secesjonowanie n.
czas. secesjonować ndk.
przym. secesyjny
przysł. secesyjnie
Wiktionary
→ secesja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z secesją, dotyczący secesji
(1.2) szt. stworzony w stylu secesji
Wiktionary
IPA: ˌsɛt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: secesyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. secesja ż., secesjonista m., secesjonizm mrz., secesyjność ż.
Wiktionary
suska sechlońska – odmiana handlowa suszonych owoców śliwy domowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od set
Wiktionary
rzecz. set m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzad. sto sztuk czegoś
Wiktionary
(1.1) setka
Wiktionary
[czytaj: sekyndhend] secondhand, second hand;
1. sprzedaż rzeczy używanych, np. samochodów, ubrań itp.;
2. punkt takiej sprzedaży
SJP.pl
[czytaj: sekyndhend] second hand, second-hand;
1. sprzedaż rzeczy używanych, np. samochodów, ubrań itp.;
2. punkt takiej sprzedaży
SJP.pl
[czytaj: sekondo] uwaga dotycząca utworów fortepianowych na cztery ręce, informująca, iż grający z lewej strony powinien wykonywać partię niższą, basową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. uwaga dotycząca utworów fortepianowych na cztery ręce, informująca, iż grający z lewej strony powinien wykonywać partię niższą, basową
Wiktionary
[czytaj: sekundo] po drugie
SJP.pl
szkło przeciwodpryskowe, które po stłuczeniu nie daje odłamków; sekuryt
SJP.pl
[czytaj: sekjuriti]
1. ochrona ludzi lub mienia;
2. w informatyce: ochrona danych w Internecie
SJP.pl
Secyminek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Leoncin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
z botaniki: ślad po gałązce
SJP.pl
1. przypominający kształtem sęczek, podobny do sęczka;
2. mający wiele sęczków
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ślad na powierzchni deski po wypadłym lub spiłowanym sęku
SJP.pl
1. [czytaj: zed] skrót niemieckiego Sozialistische Einheitspartei Deutschlands - Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec, partia sprawująca władzę w NRD w latach 1949-1989;
2. [czytaj: sed] rodzaj wyświetlacza
SJP.pl
Wikipedia
stan głębokiego uspokojenia wywołany obniżeniem aktywności układu nerwowego za pomocą środków farmakologicznych
SJP.pl
Sedacja (uspokojenie) – obniżenie aktywności ośrodkowego układu nerwowego za pomocą środków farmakologicznych bez wyłączenia świadomości (możliwe jest jednak częściowe jej ograniczenie). Dochodzi wówczas do tak zwanego efektu sedatywnego polegającego na zmniejszeniu napięcia i niepokoju, często w połączeniu z sennością.
Wikipedia
rodzaj nadwozia samochodowego z wyraźnie wydzielonymi przedziałami: silnikowym, osobowym i bagażowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miejscowość we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Ardeny;
Wiktionary
Miasta:
Wikipedia
przym. sedański
Wiktionary
mieszkaniec Sedanu (miasta we Francji)
SJP.pl
mieszkanka Sedanu (miasta we Francji)
SJP.pl
Sędańsk (Sedańsk, niem. Seedanzig) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno.
Niewielka wieś leżąca przy północnym krańcu Jeziora Sędańskiego, ok. 3 km na południowy zachód od Szczytna. Dojazd wyłącznie drogą gruntową, przedłużeniem ul. Partyzantów. Tereny wokół wsi nieco podmokłe.W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Sedan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sedanem, dotyczący Sedanu
Wiktionary
(1.1) Po klęsce sedańskiej 4 września wybuchło w Paryżu powstanie ludowe, które obaliło monarchię i powołało do życia III Republikę.
Wiktionary
rzecz. Sedan mrz.
Wiktionary
środki uspokajające, uśmierzające, kojące
SJP.pl
Sedativa – polski zespół grający muzykę dub/reggae. Założony w 2000 roku w Warszawie, jako dwuosobowy elektroniczny projekt Ramiego Al Ali (instrumenty klawiszowe) oraz Ignaca (groovebox). Nazwa pochodzi od sedativa (z łac. leki uspokajające).
Wikipedia
uspokajający, uśmierzający
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzina liczb hiperzespolonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces osadzania się warstw organicznych i mineralnych na skutek różnych procesów
Wiktionary
1. osiadły na dnie lub na przedmiotach znajdujących się pod wodą;
2. przestarzale, np. o trybie życia człowieka: osiadły, pozbawiony ruchu
SJP.pl
u judaistów: wieczerza obrzędowa spożywana w pierwsze dwa dni święta Paschy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żyd. uroczysta wieczerza paschalna;
(1.2) żyd. każda z 54 części Tory
Wiktionary
Seder (hebr. סדר) – w judaizmie pierwszy wieczór święta Paschy; w diasporze pierwsze dwa wieczory są zwane Wieczorem sederowym. Spożywa się wtedy tradycyjną wieczerzę, w której przeważnie uczestniczy bliższa i dalsza rodzina z dziadkami, ciotkami, wujami i kuzynami, a także zaproszeni goście. Posiłek ten wzorowany jest na urządzanych przez zgromadzenia rodzinne w Świątyni Jerozolimskiej dla spożycia ofiarnego baranka paschalnego.
Wikipedia
(1.1) Stół nakryty do sederu przedstawiał się dosyć skromnie.
Wiktionary
rzecz. sederowy
przym. sederowy
Wiktionary
→ seder
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sederem, dotyczący sederu
Wiktionary
(1.1) Tegoż dnia, w wigilję nocy sederowej, Abram nie zaznawał spokoju.
(1.1) W aptekach pojawiły się pigułki „mojżeszówki” o smaku gorzkich ziół sederowych.
Wiktionary
rzecz. seder mrz.
Wiktionary
muszla klozetowa wraz z deską i pokrywą; sama muszla klozetowa lub sama deska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muszla klozetowa razem z pokrywą lub bez niej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed wejściem na teren łaźni stał szereg toalet publicznych, zwanych vespasianae, których widoczne do dziś marmurowe sedesy należą do najstarszych w Europie.
Wiktionary
IPA: ˈsɛdɛs, AS: sedes
Wiktionary
przym. sedesowy
Wiktionary
(1.1) klozet; wulg. kibel
Wiktionary
przymiotnik od: sedes
SJP.pl
zwolennik nurtu teologicznego, według którego wszyscy papieże wybrani po Piusie XII są antypapieżami
SJP.pl
Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.
Wikipedia
nurt teologiczny, według którego wszyscy papieże wybrani po Piusie XII są antypapieżami
SJP.pl
Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: SEdiczi] samochód typu Fiat Sedici
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. stan lub okres w którym stolica biskupia (w tym papieska) pozostaje nieobsadzony;
Wiktionary
Sede vacante (od łac. sedes vacans – „nieobsadzona stolica” lub „pusty tron”; forma sede vacante to ablativus absolutus i znaczy: „przy nieobsadzonej stolicy”; pokr. sedis vacantia – „stan nieobsadzenia stolicy”) – w Kościele katolickim termin określający okres, w którym stolica biskupia jest nieobsadzona.
Wikipedia
(1.1) sediwakancja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sedlák, Sedlak:
Wikipedia
środkowiec dwuostrzowy przystosowany do wiercenia w drewnie otworów płytkich o gładkich ściankach
SJP.pl
najważniejsza, zasadnicza część jakiejś sprawy lub jakiegoś zagadnienia; istota, esencja, jądro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. istota czegoś
(1.2) otarcie na skórze konia od siodła
Wiktionary
XX Cz. 1 (XX część pierwsza) – płyta zespołu Voo Voo, która nazwą nawiązująca do dwudziestolecia działalności zespołu przypadającego w roku wydania. Mimo statusu płyty jubileuszowej, wydana w roku 2005 płyta zawiera wyłącznie utwory premierowe.
Wikipedia
(1.1) Swoim pytaniem dziennikarz trafił w sedno sprawy.
Wiktionary
IPA: ˈsɛdnɔ, AS: sedno
Wiktionary
(1.1) istota
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Sędowo (niem. Königstreu) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Dąbrowa.
Wikipedia
Sędraszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sędrowo (niem. Sendrowen, w latach 1938-1945 Treudorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Wielbark. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
opadanie na dno naczynia cząstek substancji stałej w cieczy pod wpływem siły ciężkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. med. osadzanie się na dnie naczynia cząstek ciała stałego rozproszonego w cieczy
(1.2) geol. opadanie materiału mineralnego lub szczątków organicznych prowadzące do powstania osadów
Wiktionary
Sedymentacja (łac. sedimentum = osad) – ogólne określenie procesu fizycznego opadania cząstek (w kierunku działającej siły, np. grawitacji) w mieszaninie.
Wikipedia
(1.2) Wraz z wiekiem następuje sukcesywne wypłycanie i w pewnym momencie zaczyna przeważać sedentacja, która na obszarach torfowisk całkowicie eliminuje sedymentację.
Wiktionary
rzecz. sedyment m., sedymentologia ż.
czas. sedymentować ndk.
przym. sedymentacyjny
Wiktionary
związany z sedymentacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z sedymentacją, dotyczący sedymentacji
Wiktionary
(1.1) Wapienie te zawierają także charakterystyczne struktury sedymentacyjne.
Wiktionary
IPA: ˌsɛdɨ̃mɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: sedỹmẽntacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. sedymentacja ż.
Wiktionary
geolog badający skały osadowe
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się powstawaniem skał osadowych
SJP.pl
Sedymentologia to nauka o powstawaniu skał osadowych lub inaczej nauka zajmującą się procesami kształtowania, transportu i depozycji (sedymentacji) materiału. Uznawana jest za część nauk geologicznych lub geograficznych.
Zgodnie z zasadą uniformitaryzmu badania sedymentologiczne współczesnych osadów znajdują zastosowanie w interpretacji historii geologicznej, czyli środowiska powstawania i późniejszych przemian skał osadowych i zawartych w nich struktur. Zasada pierwotnego poziomego ułożenia warstw zakłada, że osady są deponowane zgodnie z kątem naturalnego zsypu i najczęściej tworzą poziome lub połogie powierzchnie. Zasada poziomej ciągłości podaje, że warstwy osadów pierwotnie rozciągają się w każdym kierunku, chyba że są ograniczone poprzez jakiś przedmiot, ukształtowanie terenu lub materiał nie może być dalej transportowany w wyniku stopniowej utraty energii środowiska transportu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sedymentować.
Wiktionary
czas. sedymentować ndk.
Wiktionary
1. osoba wydająca sąd;
2. funkcjonariusz publiczny uprawniony do orzekania w sprawach należących do właściwości sądów i trybunałów, na zasadach niezawisłości i bezstronności;
3. osoba uprawniona do prowadzenia i oceniania zawodów sportowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba, która wydaje wyroki w sądzie;
(1.2) sport. osoba, która pilnuje przestrzegania przepisów w zawodach sportowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) praw. kobieta, która wydaje wyroki w sądzie
(2.2) sport. kobieta, która pilnuje przestrzegania przepisów w zawodach sportowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten sędzia sądzi w sądzie rodzinnym od dwóch lat.
(1.2) Sędzia ukarał zawodnika za brutalny faul żółtą kartką.
(2.1) Otrzymałam od pani sędzi jasną odpowiedź: P. zeznała, że była w sekcie, ale już nie jest.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃ɲd͡ʑa, AS: sẽńʒ́a
Wiktionary
rzecz. neosędzia mos., sąd m., sędziostwo nmos., sędzina ż., osąd m., sądzenie n., zasądzenie n., osądzenie n., sędziowanie n., sądownictwo n.
czas. sądzić ndk., zasądzić dk., osądzić dk., sędziować ndk.
przym. sędziowski, sądowy, sądowniczy, neosędziowski
Wiktionary
(1.2) arbiter
(2.1) sędzina
(2.2) sędzina
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Sędziejowice
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Sędzimierz (niem. Neugericht) – nieoficjalna osada wsi Walim, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim.
Od 1957 w granicach Walimia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sędzimir, Sędomir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Sędzi- („sądzić”) oraz członu -mir („pokój, spokój, dobro”). Być może oznaczało „ten, komu sądzone jest życie w pokoju”. Od tego imienia, występującego w całej Słowiańszczyźnie (por. czes., rus. i serbsko-chor. Sudomir) pochodzi nazwa miasta Sandomierz.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Sędzimir z żoną; Sędzimirowie
SJP.pl
Sędzimirowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego; wcześniej do województwa poznańskiego i powiatu kaliskiego.
Wikipedia
Sędzimir z żoną; Sędzimirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzimira lub z nim związany
SJP.pl
1. potocznie: kobieta sędzia;
2. przestarzale: żona sędziego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta, która wydaje wyroki w sądzie
(1.2) przest. żona sędziego
Wiktionary
(1.1) Wystudiowany szloch powódki ani przez chwilę nie zwiódł doświadczonej sędziny.
(1.1) Na mojej sprawie rozwodowej czułem się jak jakiś najgorszy element aspołeczny. Sędzina mnie pyta, czy piłka nożna jest dla mnie ważniejsza niż moja żona.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ɲˈd͡ʑĩna, AS: sẽńʒ́ĩna
Wiktionary
rzecz. sąd mrz., sędziostwo n., osąd mrz.
:: fm. sędzia mos.
czas. sądzić, zasądzić, sędziować
przym. sędziowski
Wiktionary
(1.1) ofic. sędzia
Wiktionary
Sędziniec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wysoka. Wchodzi w skład sołectwa Bądecz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
Sędzinko (niem. Klein Lintze) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki.
Wikipedia
sędzia z żoną
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) praw. pełnić funkcję sędziego w sądzie
(1.2) sport. być sędzią na zawodach sportowych
Wiktionary
rzecz. sędzia m., sąd m., sądzenie n., sędzina ż., sądownictwo n.
przym. sędziowski
czas. sądzić
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący sędziego lub kolegium orzekającego, związany z sędzią lub kolegium orzekającym
Wiktionary
(1.1) Ta droga obrony jest mało skuteczna, jednak czasami pozwala wzbudzić współczucie w członkach składu sędziowskiego lub u przysięgłych.
Wiktionary
rzecz. neosędzia mos., sąd mrz., sędzia mos., sędziostwo nmos., sędzina ż., osąd mrz., sądzenie n., zasądzenie n., osądzenie n., sędziowanie n., sądownictwo n.
czas. sądzić ndk., zasądzić dk., osądzić dk., sędziować ndk.
przym. sądowy, sądowniczy
Wiktionary
ptak z rodziny trogonów, zamieszkujący Amerykę Południową, podzwrotnikową Afrykę i Indochiny
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sędziszów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, nad Mierzawą. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Sędziszów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.
W mieście swoją siedzibę ma od 1974 roku Fabryka Kotłów Sefako, produkująca kotły energetyczne. Zajmuje teren sędziszowskiej podstrefy Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Starachowice”.
Wikipedia
mieszkaniec Sędziszowa lub Sędziszowa Małopolskiego (miast w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sędziszowa lub Sędziszowa Małopolskiego (miast w Polsce)
SJP.pl
Sędziszowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Bejsce.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sędziszowa, Sędziszów, Sędziszów Małopolski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sędziszowem, dotyczący Sędziszowa
Wiktionary
rzecz. Sędziszów mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Sędzisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Sędzi- („sądzić”) oraz członu -sława („sława”). Być może oznaczało „ta, której sądzona jest sława”. Imię wystąpiło w średniowiecznych dokumentach w 1250 r., a w męskiej formie w 1211.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Sędzisław z żoną; Sędzisławowie
SJP.pl
Sędzisław z żoną; Sędzisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzisława lub z nim związany
SJP.pl
ekspresywnie: sędzia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: sędziwie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Sędziwojewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
Wieś szlachecka, własność wojewody płockiego Piotra Potulickiego, około 1580 roku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Sędziwój z żoną; Sędziwojowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędziwoja lub z nim związany
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sędziwy
SJP.pl
bardzo stary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo stary
Wiktionary
(1.1) Niech zawsze należytą ma cześć wiek sędziwy.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ɲˈd͡ʑivɨ, AS: sẽńʒ́ivy
Wiktionary
rzecz. sędziwość ż.
przysł. sędziwie
Wiktionary
(1.1) leciwy, wiekowy; książk. matuzalemowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. osoba wysyłająca dane, torrenty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) środ. udostępniać pobrane pliki w społecznościach torrentowych
Wiktionary
(1.1) Jakakolwiek zmiana w ścieżce udostępniania, włącznie ze zmianą nazwy pliku [...] spowoduje, że torrent przestanie działać i nie będziesz mógł prawidłowo seedować. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɕiˈdɔvat͡ɕ, AS: śidovać
Wiktionary
rzecz. seed m., seedowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|seedować.
Wiktionary
(1.1) Przyzwoitość wymaga seedowania przynajmniej do czasu, aż odeśle się to, co się pobrało. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɕidɔˈvãɲɛ, AS: śidovãńe
Wiktionary
zob. seedować.
Wiktionary
Wikipedia
żyd wypędzony z Hiszpanii lub Portugalii w latach 1492-97
SJP.pl
Sefardyjczycy (także: Spaniolowie, Żydzi sefardyjscy; hebr. יהדות ספרד, trl. jahaˈdut s'farad) – określenie ludności żydowskiej pierwotnie zamieszkującej obszar Półwyspu Iberyjskiego.
W 1492 roku sefardyjczycy zostali wygnani z Hiszpanii na mocy edyktu alhambryjskiego, zaś w 1497 roku miało miejsce ich wygnanie z Portugalii z inicjatywy króla Manuela I Szczęśliwego (około 280 tysięcy osób – 20% populacji kraju). Wskutek tego rozproszyli się po różnych częściach świata, głównie po Europie. Znaleźli schronienie w Afryce Północnej, Włoszech i Imperium Osmańskim (głównym ich skupiskiem w tym państwie stały się Saloniki), aczkolwiek osiedlili się też na Bałkanach (głównie w Serbii i Bułgarii) oraz na Bliskim Wschodzie – w Syrii i Palestynie, zaś wiele lat później w Holandii, Anglii, Niemczech, Francji, a także w Ameryce Północnej. Grupa sefardyjczyków w okresie od XIV do XVI wieku dotarła także do Polski, gdzie osiedliła się głównie w Zamościu, Krakowie i Lwowie. Niektórzy z sefardyjczyków, aby uniknąć prześladowań w Hiszpanii i Portugalii, przeszli na katolicyzm – określano ich mianem marranów. Sefardyjczykami nazywa się też Żydów, którzy opuścili Półwysep Iberyjski w późniejszych wiekach, oraz ich potomków. Obecnie za Sefardyjczyków uznaje się też czasem wszystkich praktykujących sefardyjski obrządek judaistyczny.
Wikipedia
żyd wypędzony z Hiszpanii lub Portugalii w latach 1492-97
SJP.pl
w kabale żydowskiej: każda z dziesięciu emanacji Boga
SJP.pl
Sefira (hebr. l.poj. סְפִירָה, l.mn. סְפִירוֹת sefirot) – w kabale jedna z dziesięciu emanacji światła Ein Sof (które emanuaje z niego na ziemię, za ich pośrednictwem, a później powraca odbite od świata) będąca kolejnymi stopniami poznania nieskończonego i niepoznanego Boga przez skończone i ograniczone stworzenie. Wszystkie one są aspektami, mocami Boga, przejawianymi w stworzeniu, przez które dokonuje się Jego objawienie. Nie są to twory pośrednie pomiędzy Bogiem a światem, ale następujące po sobie i zachodzące na siebie stopnie przejawiania się boskości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. żona Mojżesza;
(1.2) rzad. imię|polski|ż.
Wiktionary
Sefora (hebr. צִפוֹרָה Cippora, pol. „ptak”, „ptaszyna”, gr. Σεπφώρα) – postać biblijna z Księgi Wyjścia, małżonka Mojżesza.
Była jedną z siedmiu córek madianickiego kapłana Jetry. Po zabójstwie Egipcjanina Mojżesz uciekł do kraju Madianitów, zatrzymał się przy studni, do której właśnie udawały się napoić owce córki Jetry. Kiedy inni pasterze próbowali je przepędzić, Mojżesz stanął w ich obronie. Jetro dowiedział się o zajściu i zaprosił Mojżesza do swojego domu. Ten zamieszkał u niego i poślubił Seforę, która dała mu syna imieniem Gerszom (Wj 2,16-22). Księga Wyjścia wzmiankuje później również o ich drugim potomku, Eliezerze (Wj 18,4).
Wikipedia
(1.1) Mojżesz zgodził się zamieszkać u tego człowieka, a ten dał mu Seforę, córkę swą, za żonę.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) postać
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Sephora. < etym|gr|Σεπφώρα. (Sepphòra) < etym|hebr|צפרה. (tsiporá)
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Sephora; (1.2) Sephora
* francuski: (1.1) Séphora ż.; (1.2) Séphora ż.
* hawajski: (1.1) Kipola; (1.2) Kipola, Zipora
* hebrajski: (1.1) צפרה ż.; (1.2) צפרה ż.
* łaciński: (1.1) Sephora ż.; (1.2) Sephora ż.
* włoski: (1.1) Sefora ż., Zippora ż.; (1.2) Sefora ż.
źródła.
== Sefora (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|włoski|ż. Sefora
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. stanowisko archeologiczne w Izraelu, w starożytności ośrodek miejski;
Wiktionary
Seforis (gr. Σέπφωρις; hebr. ציפורי, Cippori) – starożytne miasto i stanowisko archeologiczne znajdujące się w środkowej części Dolnej Galilei, na północy Izraela. Obszar chroniony jest przez Park Narodowy Cippori (hebr. גן לאומי ציפורי; ang. Zippori National Park).
Wikipedia
(1.1) Zwiedzając Seforis, podziwialiśmy piękne mozaiki.
Wiktionary
międzynarodowy producent gier wideo oraz konsol do gier
SJP.pl
Sega (jap. セガ), właśc. Sega Holdings Co., Ltd. (jap. 株式会社セガホールディングス Kabushiki-gaisha Sega Hōrudingusu) – japoński producent i wydawca gier komputerowych z główną siedzibą w dzielnicy Shinagawa w Tokio, założony w 1940 roku. W latach 1983–2001 przedsiębiorstwo zajmowało się też produkcją konsol gier wideo.
Wikipedia
w żeglarstwie: pierścień osadzony luźno na maszcie, służący do zamocowania przedniego liku żagla przy ożaglowaniu gaflowym
SJP.pl
Segars to najczęściej pierścień lub lina z kuleczkami, opasająca maszt, do której przymocowany jest żagiel, aby mógł swobodnie przesuwać się po maszcie podczas stawiania lub zrzucania.
Wikipedia
taniec hiszpański, podobny do bolera; muzyka do tego tańca; seguidilla
SJP.pl
miasto na Węgrzech; Szeged, Szegedyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto Węgier, położone nad Cisą na południu kraju;
Wiktionary
Wikipedia
przym. segedyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Segedynem, dotyczący Segedyna
Wiktionary
(1.1) Miejscem wybranym przez radcę Hallopa na wieczór wspominków po latach okazała się „Iliria”, restauracja słynąca w owym czasie z wybornych zup rybnych przyrządzanych na sposób segedyński.
(1.1) Dotychczas znane źródła tureckie o rokowaniach i pokoju segedyńskim mówią bardzo niejasno i nie wspominają ani słowem o złamaniu przysięgi przez Warneńczyka.
Wiktionary
rzecz. Segedyn mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: segment
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powtarzający się element składowy
(1.2) urz. określona część działalności odnosząca się do konkretnego zagadnienia
(1.6) biol. powtarzający się odcinek ciała zwierzęcia
(1.7) mot. umowna klasa samochodu;
(1.8) jęz. jednostka możliwa do wydzielenia w analizie dowolnego ciągu mowy ludzkiej;
(1.9) geom. część koła ograniczona łukiem oraz jego cięciwą
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Panewka ma kształt pierścienia pełnego, rozciętego lub złożonego z segmentów.
(1.2) Było to wejściem smoka w ten segment rynku motoryzacyjnego.
(1.6) Ciało tasiemca składa się z segmentów nazywanych proglotydami.
(1.7) W Europie do segmentu A najczęściej zalicza się hatchbacki, rzadziej crossovery.
Wiktionary
IPA: ˈsɛɡmɛ̃nt, AS: segmẽnt
Wiktionary
rzecz. segmentacja ż., segmentacyjność ż., segmentalność ż., segmentarność ż., segmentowanie n., segmentowość ż., segmentyzacja ż., segmentowce lm nm.
:: zdrobn. segmencik mrz.
czas. segmentować ndk., posegmentować dk.
przym. segmentacyjny, segmentalny, segmentarny, segmentowy
przysł. segmentacyjnie
Wiktionary
(1.4) dom szeregowy
(1.6) war. metamer
(1.7) war. autosegment
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
dzielić coś na elementy składowe
SJP.pl
dzielenie na segmenty; segmentacja
SJP.pl
dzielić coś na segmenty
SJP.pl
Wikipedia
syntetyczny preparat leczniczy, powodujący rozszerzanie się naczyń wieńcowych i ułatwiający dotlenienie mięśnia sercowego; stosowany głównie w dusznicy bolesnej i w niewydolności wieńcowej; prenylamin; corontin
SJP.pl
Segovia – miasto w Kolumbii, w departamencie Antioquia.
Wikipedia
miasto w Hiszpanii; Segovia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León;
(1.2) geogr. adm. prowincja w hiszpanii, w regionie Kastylia i León ze stolicą w Segowii (1.1);
Wiktionary
Segowia (hiszp. Segovia) – miasto w środkowej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León, stolica prowincji Segovia, ok. 56 tys. mieszkańców (2003). Położone u podnóża gór Sierra de Guadarrama, na wysokości 1000 m n.p.m.
W mieście funkcjonuje przemysł włókienniczy, porcelanowo-fajansowy, spożywczy oraz elektrotechniczny. Ośrodek handlowy i turystyczny.
Wikipedia
rzecz. segowianin m., segowianka ż.
przym. segowijski, segowski, segowiański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Segowią, dotyczący Segowii
Wiktionary
rzecz. Segowia ż., segowianin m., segowianka ż.
przym. segowijski, segowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Segowią (Segovią) (miastem w Hiszpanii)
Wiktionary
rzecz. Segowia ż.
przym. segowiański
Wiktionary
(1.1) segowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Segowią (Segovią) (miastem w Hiszpanii)
Wiktionary
rzecz. Segowia ż.
przym. segowiański
Wiktionary
(1.1) segowijski
Wiktionary
1. podział czegoś na grupy według określonych zasad; klasyfikacja, sortowanie, porządkowanie;
2. oddzielanie, izolacja jednych osób od drugich na podstawie ustalonych kryteriów, takich jak np. rasa, religia itp.; separacja, dyskryminacja;
3. w biologii: oddzielanie się pojedynczych alleli danej pary w czasie mejozy i ich rozdzielenie do różnych komórek potomnych;
4. w technice: nierównomierność rozkładu składników stopowych w metalu, powstająca podczas krzepnięcia stopu w różnych jego częściach; likwacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzielenie czegoś na grupy według określonego kryterium
(1.2) oddzielenie w ramach jednego państwa grup ludzi, np. ze względu na ich rasę lub religię
(1.3) nierównomierność rozkładu składników stopowych w metalu
Wiktionary
Segregacja jeden z podstawowych procesów ekologicznych polegający na tym, że organizmy należące do różnych gatunków zajmują oddzielną, wydzieloną przestrzeń w ramach danego zbiorowiska, izolując się w ten sposób od innych osobników w tej przestrzeni.
Wikipedia
(1.1) Tę segregację materiału pod względem wielkości ziarn pogłębiają następnie procesy eoliczne, które unoszą drobny materiał, a pozostawiają na miejscu gruby.
(1.2) Zwieńczeniem tego systemu segregacji – wyprzedzającego apartheid, a nawet rasowe ustawy w hitlerowskich Niemczech – było wprowadzenie przez Belgów specjalnych paszportów, zawierających informację o przynależności do Tutsi lub Hutu.
Wiktionary
rzecz. segregowanie n., posegregowanie n., segregator m., desegregacja ż., segregacjonizm m.
czas. segregować ndk., posegregować dk.
przym. segregacjonistyczny
Wiktionary
(1.1) podział, rozdzielenie
(1.2) podział
Wiktionary
1. twarda okładka z klamerkami do wpinania pism urzędowych lub innych dokumentów;
2. szafa z szufladami lub pudło z przegródkami służące do przechowywania posortowanych dokumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biur. pojemnik lub mebel z wieloma szufladkami lub przegródkami ułatwiający przechowywanie i przeszukiwanie dokumentów bądź innych przedmiotów;
(1.2) biur. teka służąca do archiwizowania i porządkowania pism urzędowych;
Wiktionary
Segregator – pojemnik służący archiwizowaniu, porządkowaniu przedmiotów w sposób ułatwiający ich przeszukiwanie. Stosowanie segregatorów wynika z potrzeby zgromadzenia w odpowiednim porządku przedmiotów, które pozostawione luzem mogą ulec zagubieniu, zniszczeniu, nieuporządkowaniu lub sprawiają trudność w ich przeszukiwaniu.
Przykłady segregatorów: segregator biurowy, segregator CD, wizytownik.
Wikipedia
IPA: ˌsɛɡrɛˈɡatɔr, AS: segregator
Wiktionary
czas. segregować ndk., posegregować dk.
rzecz. segregowanie n., segregacja ż., posegregowanie n.
Wiktionary
(1.2) segregator biurowy
Wiktionary
miejsce, w którym sortuje się odpady, śmieci; sortownia
SJP.pl
1. układać coś według jakichś zasad, kryteriów; sortować, porządkować, klasyfikować;
2. dzielić ludzi na kategorie ze względów rasowych, religijnych, etnicznych itp.; dyskryminować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) układać według określonego porządku
Wiktionary
(1.1) Farmerzy z Kanady czy USA, którzy do tej pory zmodyfikowane i zwykłe nasiona rzepaku zsypywali do jednego elewatora, teraz stanęli przed wyborem: albo zaczną nasiona segregować, co znacznie zwiększy koszty, bez pewności utrzymania eksportu, albo też zrezygnują z uprawy GMO.
Wiktionary
IPA: ˌsɛɡrɛˈɡɔvat͡ɕ, AS: segregovać
Wiktionary
rzecz. segregator m., segregacja ż., segregowanie n., posegregowanie n.
czas. posegregować dk., wysegregować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|segregować.
Wiktionary
IPA: ˌsɛɡrɛɡɔˈvãɲɛ, AS: segregovãńe
Wiktionary
czas. segregować
rzecz. segregator mrz., posegregowanie n., segregacja ż.
Wiktionary
bardzo żywy taniec hiszpański; muzyka do tego tańca; segedilla
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: s-igłej] dwukołowy, jednoosobowy pojazd elektryczny, zasilany akumulatorem
SJP.pl
Segway HT (czyli Segway Human Transporter; od drugiej generacji nazywa się Segway Personal Transporter – Segway PT) – urządzenie transportu osobistego, dwuśladowy, dwukołowy, jednoosobowy pojazd elektryczny, zasilany z wbudowanych akumulatorów, kontrolowany przez komputer pokładowy, który jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi. Pojazd może rozwijać prędkość do 20 km/h (model P do 16 km/h).
Wikipedia
[czytaj: sejczento] w historii sztuki: określenie wieku XVII w odniesieniu do dziejów kultury włoskiej
SJP.pl
Seicento (wł. seicento ’sześćset’, od mille seicento ’tysiąc sześćset’) – XVII wiek w dziejach kultury Włoch.
Wikipedia
tytuł potomków Mahometa, said
SJP.pl
Seid (staronordyckie seiðr) – forma szamanizmu (nie magii), uprawiana przez przedchrześcijańskich wikingów. Termin ten odnosi się również do nowożytnych rekonstrukcji i kopii tych praktyk. Seid, czyli norrøn sjamanisme, powiązane było z podróżami astralnymi, transem szamańskim, leczeniem, zielarstwem, używaniem run, śpiewaniem gardłowym run, bębnieniem szamańskim, tańcem itp. Jak w większości przypadków tak i tutaj ważnym elementem był rytm.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: seNIER] dawniej: francuski tytuł przysługujący posiadaczom ziemskim lub wysokim urzędnikom
SJP.pl
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
zegarek marki Seiko
SJP.pl
Seiko Holdings Corporation (jap. セイコーホールディングス株式会社 Seikō Hōrudingusu Kabushiki-gaisha), w skrócie Seiko – japoński producent zegarków z siedzibą w Chūō w Tokio założony w 1881 roku.
Wikipedia
[czytaj: sejtan] wegański produkt spożywczy z glutenu pszennego, substytut mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) spoż. kulin. wywodzący się z Azji wysokobiałkowy zamiennik mięsa przygotowany z mąki pszennej, nazywany „pszennym mięsem”
Wiktionary
Seitan (jap. セイタン) – wysokobiałkowy, wegański produkt spożywczy otrzymywany z glutenu pszennego, substytut mięsa.
Seitan jest otrzymywany przez wypłukanie skrobi z mąki pszennej. Składa się prawie wyłącznie z białka, głównie glutenu. Stanowi substytut mięsa wykorzystywany w kuchniach dalekowschodnich i wegetariańskich.
Wikipedia
(1.1) Seitan wywodzi się z kuchni azjatyckiej. W Chinach nazywa się go „mięsem Buddy” albo „kofu”.
Wiktionary
rzecz. sejtan m.
Wiktionary
[czytaj: ZAJtenszprung] dawniej: przygoda miłosna, przelotny romans; Seitensprung
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. mot. Fiat Seicento
Wiktionary
XX Cz. 1 (XX część pierwsza) – płyta zespołu Voo Voo, która nazwą nawiązująca do dwudziestolecia działalności zespołu przypadającego w roku wydania. Mimo statusu płyty jubileuszowej, wydana w roku 2005 płyta zawiera wyłącznie utwory premierowe.
Wikipedia
IPA: sɛj, AS: sei ̯
Wiktionary
1. miejsce, w którym przechowywane są ważne rzeczy, kosztowności; kasa pancerna
2. skrytka w skarbcu bankowym; safe
3. potocznie: coś trudnego do zdobycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zamykana, metalowa szafa, skrzynia lub pomieszczenie służące do przechowywania cennych rzeczy
(1.2) skrytka w banku
Wiktionary
Sejf (z ang. safe – „bezpieczny”, także kasa pancerna) – zamykana wytrzymała metalowa skrzynia lub szafa, służąca do przechowywania wartościowych przedmiotów (np. pieniędzy, biżuterii, dokumentów, nośników danych, broni, materiałów niebezpiecznych itp.) w celu zabezpieczenia ich przed kradzieżą, zniszczeniem lub nieuprawnionym użyciem.
Wikipedia
(1.1) W Moskwie z sejfu ukradli.
Wiktionary
IPA: sɛjf, AS: sei ̯f
Wiktionary
przym. sejfowy
Wiktionary
(1.1) kasa, kasa pancerna, szafa pancerna
Wiktionary
Sejkowice – wieś sołeckaw Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Pacyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. najwyższy organ ustawodawczy w Polsce, niższa izba polskiego parlamentu; członkowie tej izby; Sejm;
2. potocznie: zgromadzenie ludzi, zwierząt;
3. gmach obrad sejmu (organu ustawodawczego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) polit. jedna z izb polskiego parlamentu;
(1.2) geogr. rzeka w południowo-zachodniej Rosji i na Ukrainie, lewy dopływ Desny;
Wiktionary
Sejm – nazwa parlamentu lub jednej z jego izb, obok senatu, występująca w krajach, wchodzących w przeszłości w skład Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Wikipedia
(1.1) W Sejmie wciąż trwa debata na temat prezydenckiego weta w sprawie ustawy oświatowej.
(1.1) Wczoraj Sejm udzielił wotum nieufności ministrowi gospodarki.
Wiktionary
IPA: sɛjm, AS: sei ̯m
Wiktionary
rzecz. sejmik m.
przym. sejmowy, przedsejmowy
Wiktionary
w dawnej Polsce: zjazd szlachty danego regionu w celu wybrania posłów na sejm i uchwalenia dla nich dyrektyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zjazd szlachty danego województwa lub ziemi, na którym podejmowano uchwały w sprawach lokalnych, w tym wyboru posłów na sejm i kandydatów na urzędników ziemskich;
(1.2) adm. polski wojewódzki organ samorządowy;
(1.3) zgromadzenie osób konkretnej branży lub grupy społecznej
(1.4) ornit. duże stado ptaków zgromadzone w jednym miejscu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sejm mrz., Sejm mrz., sejmikowanie n.
czas. sejmikować ndk.
przym. sejmikowy, sejmowy
Wiktionary
(1.4) sejm
Wiktionary
dawniej: obradować w sejmiku
SJP.pl
w dawnej Polsce: szlachcic biorący udział w sejmiku
SJP.pl
przymiotnik od: sejmik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sejmikiem, dotyczący sejmiku
Wiktionary
(1.1) Towarzystwo sejmikowe upiło się i pokładło na ławach.
Wiktionary
rzecz. sejmik mrz.
Wiktionary
dawniej: obradować w sejmiku
SJP.pl
nadmierny wpływ sejmu na rządy w państwie
SJP.pl
Sejmokracja – potoczne określenie ustroju Rzeczypospolitej Polskiej od uchwalenia Konstytucji marcowej w 1921 r. do przewrotu majowego w 1926 r.
Konstytucja marcowa, dając niezwykle duże uprawnienia parlamentowi, a zwłaszcza izbie niższej – Sejmowi (m.in. szerokie uprawnienia ustawodawcze i kompetencje kreacyjne, zakaz badania ważności ustaw przez sądy), czyniła z niego dominujący organ państwa i osłabiała bardzo władzę wykonawczą. To, a także rosnące przekonanie posłów o własnej wszechwładzy, doprowadziło do osłabienia mechanizmów demokratycznych i zagrożenia anarchią.
Wikipedia
dawniej: obradować w Sejmie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. uczestniczyć w obradach sejmu
(1.2) przen. gwarzyć, szumieć
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdejmować
Wiktionary
rzecz. sejmowanie n., sejm mrz.
przym. sejmowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sejmować.
Wiktionary
czas. sejmować ndk.
rzecz. sejm mrz.
przym. sejmowy
Wiktionary
przymiotnik od: sejm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sejmem, odnoszący się do sejmu
Wiktionary
(1.1) Po rozpoczęciu prac sejmowej komisji śledczej w sprawie afery Rywina rząd Leszka Millera zrezygnował z wprowadzenia tej nowelizacji pod obrady sejmu.
Wiktionary
IPA: sɛjˈmɔvɨ, AS: sei ̯movy
Wiktionary
rzecz. Sejm mrz., sejm mrz., sejmik mrz., sejmikowanie n., sejmokracja ż., sejmowanie n.
czas. sejmikować ndk., sejmować ndk.
przym. przedsejmowy
Wiktionary
(1.1) parlamentarny
Wiktionary
dawniej: obradować w Sejmie
SJP.pl
kopalny płaz z okresu permu, forma przejściowa pomiędzy płazami a gadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Seymouria|ref=tak., rodzaj permskiego czworonoga, uznawanego za formę przejściową pomiędzy płazami a gadami
Wiktionary
Sejmuria (Seymouria) – rodzaj wymarłych zwierząt o cechach przejściowych pomiędzy płazami a gadami, żyjących w okresie karbonu i wczesnego permu. W ich budowie występowały cechy obydwu gromad. Czaszka podobna była do czaszek płazów tarczogłowych, opatrzona jednak jednym tylko kłykciem potylicznym. Kończyny i pasy przypominały budową te same organy u płazów, ale palce ich opatrzone pazurami przypominały gadzie. Różnica była także zauważalna w budowie zębów, określa się je jako cechę płazów. Połączenie między kręgosłupem a obręczą miednicową miało charakter pośredni; o ile u płazów występuje jeden kręg krzyżowy łączący się z miednicą, a u gadów – co najmniej dwa, sejmuria miała jeden rozwinięty kręg krzyżowy, stykający się z kością biodrową na dużej powierzchni, oraz drugi, przypominający jeszcze budową kręgi ogonowe, ale stykający się z kością biodrową końcem dalszym żebra. Długość ciała ok. 50 cm. Sejmuria uznawana była za ogniwo pośrednie między płazami a gadami, przypuszczano też, że wywodzić się od niej mogły pierwsze gady – kotylozaury.
Wikipedia
(1.1) Sejmuria przebywała głównie na lądzie, ale rozmnażała się w wodzie.
Wiktionary
przymiotnik od: Sejny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sejnami, dotyczący Sejn
Wiktionary
rzecz. Sejny nmos.
Wiktionary
region w Polsce
SJP.pl
statek rybacki przeznaczony do połowu ryb pelagicznych
SJP.pl
mieszkaniec Sejn
SJP.pl
mieszkanka Sejn
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sejny (lit. Seinai) – miasto w Polsce, w województwie podlaskim, siedziba powiatu sejneńskiego i gminy wiejskiej Sejny. Położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, nad Marychą (lewy dopływ Czarnej Hańczy).
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Sejny liczyły 4889 mieszkańców. Są najmniejszym miastem powiatowym w Polsce.
Wikipedia
wzorzysta samodziałowa tkanina dekoracyjna
SJP.pl
w starożytnej Grecji: umorzenie długów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sejsmiczne
(1.2) geol. skłonność danego terenu do występowania trzęsień ziemi;
Wiktionary
Sejsmiczność – skłonność danego terenu do występowania naturalnych trzęsień ziemi na danym obszarze.
Ze względu na sejsmiczność danego terenu wyróżnia się obszary:
Wikipedia
przym. sejsmiczny
przysł. sejsmicznie
temsłow. sejsmo-
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący drgań i ruchów tektonicznych skorupy ziemskiej, rozchodzący się we wnętrzu Ziemi
Wiktionary
(1.1) Nastąpiły wstrząsy sejsmiczne w dolinie rzeki.
Wiktionary
IPA: sɛjsˈmʲit͡ʃnɨ, AS: sei ̯smʹičny
Wiktionary
rzecz. sejsmika ż., sejsmiczność ż.
przysł. sejsmicznie
temsłow. sejsmo-
Wiktionary
Sejsmika (z gr. seismós = trzęsienie) – metody badania skorupy ziemskiej polegające na wzbudzaniu (za pomocą materiałów wybuchowych lub specjalnych urządzeń) lub wykorzystywaniu powstałych naturalnie w wyniku trzęsienia ziemi fal sejsmicznych i ich rejestracji za pomocą sejsmografów lub geofonów. Metoda ta wykorzystywana jest w geofizyce poszukiwawczej i w analizie budowy Ziemi.
Do takich metod należą: profilowanie sejsmiczne oraz tomografia sejsmiczna.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z drganiami, wstrząsami, w szczególności z trzęsieniami ziemi
Wiktionary
rzecz. sejsmik mos., sejsmika ż., sejsmiczność ż.
przym. sejsmiczny
przysł. sejsmicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. techn. chronograf mający za zadanie wyznaczenie dokładnego czasu wystąpienia wstrząsów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. proces, który wywołuje trzęsienia ziemi
Wiktionary
przym. sejsmogeniczny
Wiktionary
urządzenie do wykrywania i mierzenia drgań skorupy ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. geol. urządzenie zapisujące parametry drgań skorupy ziemskiej;
Wiktionary
Sejsmograf (gr.) – urządzenie do wykrywania i rejestracji drgań skorupy ziemskiej (przemieszczeń, prędkości lub przyspieszenia) wywołanych wstrząsami naturalnymi lub sztucznymi.
Głównym elementem sejsmografu jest sejsmometr, którego podstawową częścią jest masa bezwładna zawieszona tak, że tworzy wahadło fizyczne (pionowe lub poziome). W sejsmografach o ruchomym wahadle okres drgań własnych wahadła powinien być duży w porównaniu z okresem drgań gruntu, gdyż wtedy wahadło można traktować jako stały punkt odniesienia, względem którego określa się wielkość i kierunek drgań gruntu. Drgania gruntu są przetwarzane na impulsy elektryczne, wzmacniane i rejestrowane za pośrednictwem galwanometru na taśmie światłoczułej (w systemach tradycyjnych, wychodzących z użycia) lub w pamięci komputera (w rozwiązaniach nowoczesnych). Sejsmografy pozwalają uzyskiwać powiększenia drgań gruntu rzędu kilku milionów.
Wikipedia
rzecz. sejsmografia ż.
przym. sejsmograficzny
przysł. sejsmograficznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. zbieranie danych, odczytów urządzeń (sejsmogramy) i opisów drgań skorupy ziemskiej, a zwłaszcza trzęsień ziemi
(1.2) geol. sejsmologia
Wiktionary
rzecz. sejsmograf mrz.
przym. sejsmograficzny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z sejsmografią, dotyczący sejsmografii lub sejsmografu
Wiktionary
rzecz. sejsmografia ż., sejsmograf mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. zapis pomiarów wykonanych sejsmografem (sejsmometrem);
Wiktionary
Sejsmogram – analogowy lub cyfrowy zapis drgań rejestrowanych przez sejsmometr.
Linia sejsmogramu opisuje wychylenie drgań albo przyspieszenie względem inercyjnego wahadła sejsmometru w funkcji czasu. Określenie momentów zdarzeń sejsmicznych umożliwiają znaczniki czasu, nanoszone na sejsmogram w postaci krótkich poprzecznych kres pisanych w odstępach minutowych i godzinowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nieinwazyjne zbieranie z klatki piersiowej odczytów drgań powodowanych przez skurcze serca
Wiktionary
rzecz. sejsmokardiogram mrz.
przym. sejsmokardiograficzny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z sejsmokardiografią, wykorzystujący sejsmokardiografię
Wiktionary
rzecz. sejsmokardiografia ż., sejsmokardiogram mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zapis czynności serca uchwycony metodą sejsmokardiograficzną
Wiktionary
rzecz. sejsmokardiografia
przym. sejsmokardiograficzny
Wiktionary
specjalista w zakresie sejsmologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) geol. naukowiec zajmujący się sejsmologią
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) geol. kobieta naukowiec zajmująca się sejsmologią
Wiktionary
Sejsmologia (z gr. seismós trzęsienie i logos nauka) – dział geofizyki zajmujący się badaniem trzęsień ziemi oraz rozchodzenia się fal sejsmicznych wewnątrz Ziemi.
Podstawowymi danymi obserwacyjnymi w sejsmologii są sejsmogramy, czyli zapisy fal sejsmicznych dokonywane przez sejsmografy. Obserwując te fale można wyciągnąć wnioski dotyczące budowy wnętrza Ziemi, jak i wnioskować o procesach w ognisku trzęsienia ziemi. Obecnie tworzy się sieci sejsmografów, które pozwalają na wykrycie nawet słabych wstrząsów lub eksplozji z odległości tysięcy kilometrów i precyzyjne określenie ich położenia.
Wikipedia
rzecz. sejsmologia ż.
:: fż. sejsmolożka ż.
przym. sejsmologiczny
Wiktionary
(2.1) sejsmolożka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o trzęsieniach ziemi;
Wiktionary
Sejsmologia (z gr. seismós trzęsienie i logos nauka) – dział geofizyki zajmujący się badaniem trzęsień ziemi oraz rozchodzenia się fal sejsmicznych wewnątrz Ziemi.
Podstawowymi danymi obserwacyjnymi w sejsmologii są sejsmogramy, czyli zapisy fal sejsmicznych dokonywane przez sejsmografy. Obserwując te fale można wyciągnąć wnioski dotyczące budowy wnętrza Ziemi, jak i wnioskować o procesach w ognisku trzęsienia ziemi. Obecnie tworzy się sieci sejsmografów, które pozwalają na wykrycie nawet słabych wstrząsów lub eksplozji z odległości tysięcy kilometrów i precyzyjne określenie ich położenia.
Wikipedia
IPA: ˌsɛjsmɔˈlɔɟja, AS: sei ̯smoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. sejsmolog m., sejsmolożka ż.
przym. sejsmologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z sejsmologią, dotyczący sejsmologii
Wiktionary
rzecz. sejsmologia ż., sejsmolog mos.
Wiktionary
przyrząd do mierzenia drgań skorupy ziemskiej; sejsmograf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. główna, pomiarowa część sejsmografu zbudowana na zasadzie wahadła fizycznego;
(1.2) techn. sejsmograf lub (hist. XIX w.) jego uboższa wersja mogąca rejestrować fakt wystąpienia trzęsienia ziemi oraz jego kierunek, bez zbierania informacji o czasie wystąpienia i długości trwania
Wiktionary
Sejsmograf (gr.) – urządzenie do wykrywania i rejestracji drgań skorupy ziemskiej (przemieszczeń, prędkości lub przyspieszenia) wywołanych wstrząsami naturalnymi lub sztucznymi.
Głównym elementem sejsmografu jest sejsmometr, którego podstawową częścią jest masa bezwładna zawieszona tak, że tworzy wahadło fizyczne (pionowe lub poziome). W sejsmografach o ruchomym wahadle okres drgań własnych wahadła powinien być duży w porównaniu z okresem drgań gruntu, gdyż wtedy wahadło można traktować jako stały punkt odniesienia, względem którego określa się wielkość i kierunek drgań gruntu. Drgania gruntu są przetwarzane na impulsy elektryczne, wzmacniane i rejestrowane za pośrednictwem galwanometru na taśmie światłoczułej (w systemach tradycyjnych, wychodzących z użycia) lub w pamięci komputera (w rozwiązaniach nowoczesnych). Sejsmografy pozwalają uzyskiwać powiększenia drgań gruntu rzędu kilku milionów.
Wikipedia
(1.2) sejsmograf
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z sejsmometrią, dotyczący sejsmometrii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. reakcja rośliny lub grzyba na bodziec mechaniczny (dotyk, wstrząs) wywołana zmianą turgoru
Wiktionary
Sejsmonastia – reakcja na bodziec mechaniczny (dotyk, wstrząs) wywołana zmianą turgoru.
W przypadku, gdy nastia występuje tylko w reakcji na konkretny rodzaj dotyku (np. na dotyk owada, a nie strumień wody) i jest wynikiem lokalnej zmiany stężenia auksyn, określana jest jako haptonastia. Kierunek ten nie jest zależny od kierunku działania bodźca, co odróżnia tigmonastię od tigmotropizmu. Zwykle nie ma związku między siłą bodźca a rozmiarem reakcji. W przypadku niektórych roślin mięsożernych sejsmonastia lub haptonastia służy do unieruchamiania ofiar.
Wikipedia
przym. sejsmonastyczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z sejsmonastią
Wiktionary
rzecz. sejsmonastia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co sejsmoodporne, wykonane tak by nie poddać się wstrząsom ziemi
Wiktionary
przym. sejsmoodporny
Wiktionary
odporny na fale sejsmiczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odporny na fale sejsmiczne, wykonany w taki sposób by nie zostać naruszony przez wstrząsy ziemi lub tąpnięcia
Wiktionary
rzecz. sejsmoodporność ż.
Wiktionary
przyrząd do laboratoryjnego pomiaru prędkości fali sprężystej w próbce skały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. techn. daw. najprostsze urządzenie zdolne wykrywać zajście trzęsienia ziemi, a czasami i jego kierunek
(1.2) geol. techn. przyrząd laboratoryjny, stosowany także w górnictwie, mierzący zachowanie fali sprężystej przechodzącej przez skałę
Wiktionary
przym. sejsmoskopowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. przyrząd w formie słuchawek stosowany do podsłuchiwania i lokalizowania podziemnych prac minerskich prowadzonych przez nieprzyjaciela
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. raczej hist. leczenie wstrząsowe
(1.2) zabieg fizykoterapeutyczny w którym ciało lub tylko jego część poddaje się działaniu równomiernych, szybkich, ale niezbyt silnych drgań, wywoływanych ręcznie lub z pomocą odpowiednich urządzeń
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny diplodoków
SJP.pl
Sejsmozaur (dosłownie jaszczur wstrząsający ziemią) – rodzaj zauropoda z rodziny diplodoków, obecnie przez większość autorów włączany do Diplodocus. Jego szczątki kopalne pochodzą z górnej jury, z piętra kimerydu (156-151 milionów lat temu).
Wikipedia
rodzaj ruchu wody występujący w zamkniętych zatokach morskich i morzach na skutek ruchów sejsmicznych
SJP.pl
Sejsza – swobodna fala stojąca, powstająca w zamkniętych zatokach, morzach i jeziorach pod wpływem wyraźnego zaburzenia równowagi wody (w jednej części zbiornika poziom wody podnosi się, a w drugiej jednocześnie opada).
Termin został zaproponowany przez szwajcarskiego hydrologa François-Alphonse’a Forela w roku 1890, który zaobserwował zjawisko na Jeziorze Genewskim w Szwajcarii. Nazwa pochodzi od „poruszać się w tę i z powrotem” (w szwajcarskim dialekcie języka francuskiego).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rzad. zob. seitan.
Wiktionary
(1.1) Pieczeń z sejtana jest idealna na odświętny obiad.
Wiktionary
rzecz. seitan m.
Wiktionary
(1.1) seitan
Wiktionary
gatunek wieloryba
SJP.pl
Płetwal czerniakowy, sejwal (Balaenoptera borealis) – gatunek ssaka morskiego z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).
Wikipedia
krótka, cienka linka na statku
SJP.pl
Sejzing (ang. gasket) – na żaglowcu krótka, podręczna linka, zwykle około pół do półtora metra długości, 6–8 mm średnicy. Na mniejszych jednostkach te same linki nazywać się zwykło krawatami, z tym że sejzingi najczęściej mają na końcu zaplecione ucho, a krawaty nie.
Wikipedia
1. ślad na desce lub pniu po wrośnięciu gałęzi;
2. fragment uschniętej lub odciętej gałęzi wystającej z pnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kawałek starej, uschniętej gałęzi przy pniu drzewa
(1.2) wrośnięta w pień drzewa część konaru, która po ścięciu stanowi wadę drewna;
(1.3) łow. zakończenie palczastego poroża daniela
Wiktionary
Sęki – grupa wad drewna określająca wrośnięte w drewno pnia części gałęzi o węższych przyrostach rocznych i barwie zazwyczaj ciemniejszej niż otaczające drewno.
Wikipedia
IPA: sɛ̃ŋk, AS: sẽŋk
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. sęczek m.
przym. sękowy, sękaty
Wiktionary
skrót od: sekunda (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); s
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = sekunda
Wiktionary
(1.1) Prędkość światła to ok. 300 000 km na sek.
Wiktionary
rzecz. sekunda ż.
Wiktionary
(1.1) s, sek
Wiktionary
1. rodzaj słodkiego ciasta pieczonego w kształcie sękatego pnia drzewa; baumkuch, bankuch, baumkuchen;
2. kij sękaty; drzewo gałęziste, sękate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj wypieku cukierniczego przygotowywanego na obrotowym ruszcie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɛ̃ŋkat͡ʃ, AS: sẽŋkač
Wiktionary
rzecz. sęk m.
przym. sękaty
Wiktionary
(1.1) dziad, bankuch
Wiktionary
fruktan występujący w ziarnach żyta
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jedna z funkcji trygonometrycznych; secans
SJP.pl
Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.
Wikipedia
płyn ustrojowy pobrany z jąder zwierząt, którym francuski neurolog Charles-Édouard Brown-Séquard leczył poprzeczne uszkodzenie połowy rdzenia kręgowego
SJP.pl
obrabiarka do wyrównywania miejsc występowania sęków; łaciarka
SJP.pl
nożyce ogrodowe służące do obcinania pędów, korzeni itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. nożyce o wygiętych ostrzach używane w ogrodzie;
(1.2) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Sector
Wiktionary
Sekator (fra. sécateur, od łac. seco = tnę) – narzędzie ogrodnicze służące do przycinania gałęzi różnej grubości. Używany również przez nurków jaskiniowych do przecinania lin.
Sekatory występują w wersji jednoręcznej (małe) oraz dwuręcznej (z długimi rękojeściami) i dzielą się na dwa rodzaje:
Wikipedia
(1.1) Weź sekator i podetnij te gałęzie, które wchodzą na posesję sąsiadów.
Wiktionary
IPA: sɛˈkatɔr, AS: sekator
Wiktionary
zdrobnienie od: sekator
SJP.pl
Sękatość – wskaźnik liczby znajdujących się w jednostce długości, powierzchni lub w okółku sęków liczonych na pobocznicy drewna okrągłego lub na tarcicy. Sękatość podaje się w sztukach: na 1 metr [m], na 1 metr kwadratowy [m²], na okółek lub jego część. Przy pomiarze i ocenie tarcicy mierzy się też powierzchnię widocznych sęków i odnosi do powierzchni bocznej tarcicy.
Wikipedia
dawniej: dręczenie, nękanie kogoś
SJP.pl
pokryty sękami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty sękami
Wiktionary
(1.1) Wypadały teraz przed jego oczy smugi zarośli, jakich jeszcze nigdy nie widział, płoty z sękatych, nieociosanych żerdzi, na których wisiały przedziwne, niezmiernie długie sople lodu…
Wiktionary
IPA: sɛ̃ŋˈkatɨ, AS: sẽŋkaty
Wiktionary
rzecz. sęk m., sękatość n., sękacz mrz.
przym. sękowy
Wiktionary
skrót
(1.1) = sekcyjny
Wiktionary
(1.1) Mł. bryg. Arkadiusz Lichota oraz sekc. Arkadiusz Koniecko niezwłocznie przystąpili do udzielania KPP.
Wiktionary
przymiotnik od: sekciarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zasklepiający się w obrębie wąskiej grupy, najczęściej politycznej lub ideologicznej
(1.2) dotyczący sekt religijnych
Wiktionary
(1) Od 1981 r. kobiety w Tunezji mają zakaz noszenia islamskiego ubioru, włącznie z chustami, w szkołach i urzędach państwowych. (…) Policja zatrzymywała kobiety na ulicy i prosiła je o zdjęcie chusty; prezydent opisał chustę jako "sekciarski rodzaj ubioru, który nieproszony przyszedł do Tunezji".
Wiktionary
IPA: sɛcˈt͡ɕarsʲci, AS: seḱćarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. sekciarstwo n., sekciarz m., sekta ż., sekciarskość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sekciarskie; cecha tych, którzy są sekciarscy
Wiktionary
przym. sekciarski
przysł. sekciarskie
Wiktionary
1. powstawanie i działalność sekt religijnych;
2. izolowanie się od ogółu, zamykanie się w obrębie pewnej grupy o zbliżonych poglądach;
3. dawniej: zespół charakterystycznych cech członka sekty
SJP.pl
1. członek sekty;
2. przenośnie: człowiek izolujący się od ogółu, kierujący się interesami małej grupy, do której należy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek sekty religijnej
(1.2) przen. członek grupy odcinającej się od ogółu
Wiktionary
(1.1) Surowy, purytański kodeks moralny sekciarzy, ich powrót do prostoty praojców z okresu koczowniczego pasterstwa, ich ofiary z baranów składane na wzniesieniach jakiemuś nieznanemu, bliżej nieokreślonemu bogu – wszystko to ściągnęło na nich wzgardę i potępienie.
(1.1) Grupa sekciarzy spotykała się regularnie na tajnych zebraniach.
Wiktionary
rzecz. sekta ż.
:: fż. sekciarka ż.
przym. sekciarski
Wiktionary
1. dział jakiejś organizacji, towarzystwa itp.;
2. badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział urzędu, organizacji, towarzystwa, związku itp.
(1.2) med. operacyjne badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny zgonu lub w celach naukowo-badawczych
(1.3) techn. element składowy, część urządzenia mająca określony zakres działania
(1.4) wojsk. część plutonu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɛkt͡sʲja, AS: sekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. sekcyjny m.
przym. sekcyjny, wewnątrzsekcyjny
czas. sekcjonować
Wiktionary
(1.2) autopsja
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) dokonywać sekcji zwłok
Wiktionary
(1.1) W ogrodzie po raz pierwszy sekcjonowano małpę, badano procesy nowotworowe bez specjalnego zaszczepiania guzów czy innych chorób.
Wiktionary
rzecz. sekcyjny mos., sekcja ż.
przym. sekcyjny
Wiktionary
związany z sekcją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący sekcji
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) wojsk. dowódca sekcji
(2.2) pierwszy stopień korpusu podoficerów Państwowej Straży Pożarnej, odpowiednik stopnia kaprala w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Straży Granicznej lub sierżanta – Policji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sɛkˈt͡sɨjnɨ, AS: sekcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. sekcja ż.
czas. sekcjonować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel węgierskiej grupy etnicznej zamieszkującej Siedmiogród
SJP.pl
→ Sekler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka węgierskojęzycznej społeczności zamieszkującej Seklerszczyznę w obecnej Rumunii;
Wiktionary
rzecz. Seklerszczyzna ż.
:: fm. Sekler mos.
przym. seklerski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Seklucjana lub z nim związany
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy barbituranów
SJP.pl
Sekobarbital – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy barbituranów. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz II). W Polsce jest w grupie II-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Wikipedia
→ sęk
SJP.pl
Sękowa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa, nad rzeką Sękówką, dopływem Ropy. Miejscowość jest siedzibą tejże gminy i parafii św. Józefa Oblubieńca NMP, należącej do dekanatu Gorlice, diecezji rzeszowskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
regionalnie: szykanować; prześladować kogoś, dręczyć, dokuczać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rzad. przest. prześladować kogoś, dręczyć, nękać
czasownik zwrotny niedokonany sekować się
(2.1) prześladować siebie wzajemnie, jeden drugiego, drażnić się z kimś
Wiktionary
IPA: sɛˈkɔvat͡ɕ, AS: sekovać
Wiktionary
rzecz. sekowanie
Wiktionary
(1.1) prześladować, nękać, dokuczać, dręczyć
(2.1) drażnić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sekować.
Wiktionary
czas. sekować ndk.
Wiktionary
1. przypominający kształtem sęk, podobny do sęka;
2. mający wiele sęków; sękaty
SJP.pl
mieszkaniec Sękowej lub Sękowa
SJP.pl
mieszkanka Sękowej lub Sękowa
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Sękowa
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: sekret
SJP.pl
Wikipedia
informacja, która nie jest jawna dla osób postronnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tajemnica, wiadomość poufna, przeznaczona tylko dla wybranych osób
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sekrecie wypłaciła wszystkie pieniądze ze wspólnego konta.
Wiktionary
IPA: ˈsɛkrɛt, AS: sekret
Wiktionary
rzecz. sekretność ż.
:: zdrobn. sekrecik m.
przym. sekretny
przysł. sekretnie
Wiktionary
(1.1) tajemnica
Wiktionary
modlitwa odmawiana w ciszy na końcu ofertorium
SJP.pl
pl:Modlitwa nad darami (sekreta)
Właściwa strona znajduje się w innym projekcie. Kliknij na powyższy link, jeśli chcesz ją obejrzeć.
Sekreta – obrzęd cichej modlitwy polecającej w liturgii Kościoła katolickiego w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego podczas mszy wiernych. Jest to ostatni element w offertorium, a przed kanonem mszy świętej. Następuje po lavabo i wezwaniu Orate, fratres, a przed prefacją.
Wikipedia
1. dział instytucji, w którym załatwia się sprawy bieżące; kancelaria;
2. pracownicy tego działu;
3. urząd sekretarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dział danej instytucji, firmy bądź organizacji, który zajmuje się obsługą bieżących spraw, zwłaszcza w kontakcie z interesantami;
Wiktionary
Sekretariat – dział w strukturach organizacji, urzędu, instytucji lub przedsiębiorstwa, którego pracownicy zajmują się sprawami bieżącymi. Praca zatrudnionych w sekretariacie osób polega na organizowaniu i ułatwieniu kontaktów pomiędzy zarządzającym instytucją z jednej strony a jej pracownikami, kontrahentami bądź klientami z drugiej.
Wikipedia
IPA: ˌsɛkrɛˈtarʲjat, AS: sekretarʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. sekretarz m., sekretarka ż., sekretarzowanie n.
czas. sekretarzować
przym. sekretarski
Wiktionary
(1.1) biuro, gabinet, kancelaria
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się pomocą organizacyjną w pracy kierownika, dyrektora, prowadzeniem korespondencji, przyjmowaniem interesantów
(1.2) zob. automatyczna sekretarka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój szef zatrudnił wczoraj nową sekretarkę.
Wiktionary
IPA: ˌsɛkrɛˈtarka, AS: sekretarka
Wiktionary
rzecz. sekretariat m., sekretarzyk m., sekretarzowanie n.
:: fm. sekretarz m.
czas. sekretarzować ndk.
przym. sekretarski, sekretariatowy
przysł. sekretarsko
Wiktionary
(1.1) asystentka
Wiktionary
przymiotnik od: sekretarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub stanowiskiem sekretarza, dotyczący sekretarza
Wiktionary
rzecz. sekretarz mos., sekretariat mrz., sekretarka ż.
Wiktionary
1. urzędnik załatwiający sprawy związane z działalnością osoby lub instytucji
2. osoba kierująca pracą administracyjno-organizacyjną w instytucji, urzędzie
3. obieralna funkcja w różnych organizacjach
4. drapieżny ptak afrykański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik, który załatwia sprawy związane z działalnością firmy, instytucji lub osoby
(1.2) polit. osoba pełniąca kierowniczą funkcję w partii komunistycznej
(1.3) adm. wysoki rangą urzędnik samorządowy, który nadzoruje sprawy organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego;
(1.4) hist. w dawnej Polsce pisarz lub komornik królewski albo tytuł honorowy nadawany przez króla uczonym i literatom;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Sagittarius serpentarius|ref=tak., gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny sekretarzy;
(2.2) sekretarze ornit. nazwa systematyczna|Sagittariidae|ref=tak., rodzina ptaków afrykańskich z rzędu szponiastych
Wiktionary
Sekretarz to wysoki rangą pracownik organów administracji państwowej i instytucji międzynarodowych:
Wikipedia
(1.1) Ten biznesmen był sekretarzem pewnego znanego naukowca.
(1.2) Pierwszy sekretarz KC PZPR złożył gospodarską wizytę na Podlasiu.
(2.1) Każdy sekretarz chętnie poluje na węże.
(2.2) Rodzina sekretarzy posiada tylko jednego przedstawiciela.
Wiktionary
IPA: sɛˈkrɛtaʃ, AS: sekretaš
Wiktionary
rzecz. sekretariat m., sekretarzowanie n.
:: zdrobn. sekretarzyk m.
:: zgrub. sekretarzyna m.
:: fż. sekretarka ż.
czas. sekretarzować
przym. sekretarski
Wiktionary
(1.2) pejor. aparatczyk
Wiktionary
przestarzale: żona sekretarza
SJP.pl
biurko w kształcie stolika z nadstawką zawierającą szufladki
SJP.pl
Sekretarzyk (z fr. secrétaire, łac. secretum – tajemnica) – rodzaj mebla do pisania, przechowywania korespondencji i podręcznych drobiazgów. Występuje również pod staropolską nazwą: sekretarz, sekreter, sekreterka. Mimo dość charakterystycznego wyglądu mylony jest często z meblami o podobnej funkcji takimi jak biurko, sekretera czy kantorek.
Wikipedia
lekceważąco: marny, lichy sekretarz
SJP.pl
rodzaj biurka, którego dolna część ma kształt komody, a górna, zawierająca szufladki, zamykana jest ruchomą płytą, stanowiącą po opuszczeniu blat do pisania
SJP.pl
Sekretera (z fr. secrétaire) – rodzaj wielofunkcyjnego dużego mebla skrzyniowego.
Mebel składa się z podstawy w formie szafki z drzwiczkami lub komody i nadstawy.
Nadstawa – zwykle dwudzielna – część górna (funkcja biblioteczki) zamykana jest drzwiczkami, a dolna, zamykana pionową lub skośną płytą, która po otwarciu przejmuje funkcję blatu służy do pisania. Płyta ta wspiera się na specjalnych, wysuwanych podporach. Czasem funkcję blatu do pisania pełni otwierany do przodu i wysuwany front szuflady. Za płytą do pisania kryją się liczne przegródki, skrytki i szufladki, podobnie jak w sekretarzyku.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sekretny sposób
Wiktionary
rzecz. sekret m.
przym. sekretny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sekretnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sekretny; bardziej sekretny
SJP.pl
specjalny rodzaj papieru listowego, sklejanego na brzegach, używanego dawniej
SJP.pl
trzymany w tajemnicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trzymany w sekrecie
Wiktionary
IPA: sɛˈkrɛtnɨ, AS: sekretny
Wiktionary
rzecz. sekret m., sekrecik m., sekretność ż.
przysł. sekretnie
Wiktionary
(1.1) poufny, tajny, niejawny
Wiktionary
modlitwa odmawiana w ciszy na końcu ofertorium
SJP.pl
Sekrety – albańsko-niemiecki film fabularny z roku 2008 w reżyserii Spartaka Pecaniego, na motywach powieści Lehje neper nate Vangjela Kozmy.
Wikipedia
hormon wydzielany przez gruczoły błony śluzowej dwunastnicy i jelita cienkiego, wpływający na wydzielanie przez trzustkę soku trzustkowego
SJP.pl
Sekretyna (ATC: V04 CK01) – peptydowy hormon tkankowy pełniący funkcję żołądkowo-jelitowego czynnika regulacyjnego. Wydzielana jest przez błonę śluzową jelita cienkiego, głównie dwunastnicy pod wpływem kwaśnego pH treści żołądkowej, jaka dociera do dwunastnicy.
Wikipedia
sex;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół spraw i czynności związanych z zaspokajaniem popędu płciowego;
(1.2) pot. stosunek płciowy, zazwyczaj między dwiema osobami
(1.3) seksapil, atrakcyjność seksualna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przedmiotem zainteresowania seksuologów jest seks we wszystkich jego aspektach i przejawach.
(1.2) W literaturze jest dużo seksu i nie ma dzieci; w życiu – na odwrót.
(1.3) Kiedy idąc delikatnie kołysze biodrami, emanuje z niej czysty seks.
Wiktionary
IPA: sɛks, AS: seks
Wiktionary
rzecz. seksualność ż., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksaczka ż., seksomat m., seksomnia ż., sekser m., sekserka ż., seksowanie n., seksizm m., seksista m., seksistka ż., seksistowskość ż., aseksualność ż., aseksualizm m., homoseksualizm m., homoseksualność ż., heteroseksualizm m., heteroseksualność ż., transseksualizm m., transseksualność ż., biseksualizm m., biseksualność ż., panseksualizm m., panseksualność ż., poliseksualizm m., poliseksualność ż., demiseksualizm m., demiseksualność ż., antyseksualizm m., antyseksualność ż., biseks m.
:: zdrobn. seksik m.
czas. seksować ndk., seksić się ndk.
przym. seksowny, seksualny, sexy, seksistowski, seksualizacyjny, aseksualny, homoseksualny, heteroseksualny, transseksualny, biseksualny, panseksualny, poliseksualny, demiseksualny, antyseksualny
przysł. seksownie, seksualnie, sexy, seksistowsko, aseksualnie
temsłow. sekso-, seks-
Wiktionary
(1.1) płciowość, seksualność, cielesność
(1.2) kopulacja, miłość, pożycie płciowe, stosunek, stosunek płciowy, współżycie, kochanie się; daw. cielesność, cielesieństwo, gamractwo, gamracyja, swawola, swaźbienie, chędożenie, spółkowanie; żart. bzykanie, bzykanko, dmuchanie, ciupcianie; grub. posuwanie, parzenie się, kopulowanie; eufem. poznanie kogoś cieleśnie, spanie (ze sobą); wulg. ruchanie się, ruchanko, pieprzenie się, pierdolenie się, walenie się, rypanie się
(1.3) seksowność, atrakcyjność fizyczna, sex appeal / seksapil
Wiktionary
[czytaj: seks szop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex shop, sex-shop, porno shop, porno-shop
SJP.pl
afera o podłożu seksualnym; sexafera, seksskandal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. pot. określenie wydarzeń związanych z zarzutami molestowania seksualnego przez osoby publiczne i z dochodzeniem w tej sprawie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sąd wydał wyroki w sprawie seksafery w Samoobronie.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksaˈfɛra, AS: seksafera
Wiktionary
(1.1) seksskandal, afera rozporkowa
Wiktionary
1. mający sześć kątów; sześciokątny; heksagonalny;
2. dotyczący sześciu organizacji, ugrupowań itp., dokonywany przez nie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. mający sześć kątów
(1.2) dotyczący sześciu partnerów, np. państw albo organizacji
Wiktionary
(1.1) sześciokątny
Wiktionary
atrakcyjność fizyczna, ogół cech wyglądu zewnętrznego działających podniecająco na zmysły innych ludzi; sex appeal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) atrakcyjność seksualna
Wiktionary
Atrakcyjność fizyczna – zakres, w jakim cechy fizyczne danej osoby są uważane za estetyczne lub piękne. Termin ten często zakłada atrakcyjność seksualną lub pożądanie, ale może być również odrębny od któregokolwiek z nich. Istnieje wiele czynników, które wpływają na atrakcyjność jednej osoby dla drugiej, a aspekty fizyczne są jednym z nich. Atrakcja fizyczna zawiera w sobie uniwersalne percepcje wspólne dla wszystkich kultur ludzkich, takie jak symetria twarzy, uwarunkowania społeczno-kulturowe oraz osobiste preferencje unikalne dla danej jednostki.
Wikipedia
IPA: sɛksaˈpʲil, AS: seksapʹil
Wiktionary
przym. seksapilowaty
Wiktionary
rzadko: odznaczający się atrakcyjnym seksualnie wyglądem
SJP.pl
wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; pornobiznes, porno-biznes, porno biznes, seksprzemysł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biznes związany z seksem; ogół działań komercyjnych przynoszących zysk finansowy ze świadczenia usług seksualnych, tańca erotycznego, produkcji oraz dystrybucji filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym itd.
Wiktionary
(1.1) Od dawna znana jest sprzedaż kobiet i dziewcząt do seksbiznesu. Od kilku lat jesteśmy krajem docelowym dla kobiet z Europy Wschodniej, przymuszanych w Polsce do prostytucji. Szacuje się, że do seksbiznesu zostało sprzedanych około 10 tysięcy Polek.
(1.1) Problem pracy przymusowej wyprzedził tzw. seksbiznes.
Wiktionary
potocznie o kobiecie bardzo atrakcyjnej, pociągającej fizycznie, posiadającej seksapil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bardzo atrakcyjna fizycznie kobieta, o silnie działającej na zmysły, prowokującej urodzie;
Wiktionary
Seksbomba (kalka z ang. sex bomb) – kobieta o wyjątkowej atrakcyjności seksualnej (tzw. seksapil). Określenie przypisywane najczęściej gwiazdom kultury masowej (aktorkom, piosenkarkom, tancerkom, modelkom), rzadziej osobom nieznanym publicznie. Kobiety tak określane są utożsamiane z hiperseksualnością, doskonałymi kształtami ciała (pełny biust, wąska talia, pełne biodra, o figurach w kształcie klepsydry, zbliżonych do wymiarów 90-60-90), przy czym najczęściej w życiu zawodowym (na ekranie czy estradzie) kreują postaci znacznie większe niż w życiu prywatnym.
Wikipedia
(1.1) Z Aśki jest prawdziwa seksbomba.
Wiktionary
IPA: sɛɡzˈbɔ̃mba, AS: segzbõmba
Wiktionary
żartobliwie: eksces, wybryk o charakterze seksualnym
SJP.pl
bardzo rzadko: imitacja dolara, na której zamiast portretu amerykańskiego męża stanu znajdował się rysunek pornograficzny
SJP.pl
osoba trudniąca się rozpoznawaniem płci kurcząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się rozpoznawaniem płci piskląt, zwykle kurcząt
Wiktionary
Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.
Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.
Wikipedia
IPA: ˈsɛksɛr, AS: sekser
Wiktionary
rzecz. seks m., seksowanie n.
:: fż. sekserka ż.
czas. seksować ndk.
Wiktionary
kobieta trudniąca się rozpoznawaniem płci kurcząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się rozpoznawaniem płci piskląt, zwykle kurcząt
Wiktionary
Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.
Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.
Wikipedia
IPA: sɛˈksɛrka, AS: sekserka
Wiktionary
rzecz. seks m., sekser, seksowanie
czas. seksować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ezot. horoskop dotyczący życia seksualnego
Wiktionary
rzecz. horoskop mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hotel, który udostępnia pokoje na godziny
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. sekshotelik m.
Wiktionary
[czytaj: seks-i] podniecający, atrakcyjny fizycznie; seksowny, sexy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. seksowny
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: seksić
Wiktionary
(1.1) Uważam, że tatusiowie z dziećmi są bardzo seksi.
Wiktionary
IPA: ˈsɛksʲi, AS: seksʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|seksowny.
źródła.
== seksi (język fiński.) ==
wymowa. IPA|ˈse̞ksi.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: seks-jatria] dział seksuologii, którego przedmiotem badań są patologie seksualne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. seks. dział medycyny teoretycznej i klinicznej zajmujący się zaburzeniami seksualności, ich etiologią, patogenezą, symptomatologią, przebiegiem, leczeniem oraz zapobieganiem
Wiktionary
potocznie: seksić się - uprawiać seks; bzykać się, ciupciać się, dmuchać się
SJP.pl
zdrobniale o seksie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od seks
Wiktionary
(1.1) To nie seks, lecz tylko mały seksik.
Wiktionary
rzecz. seks m.
czas. seksować
Wiktionary
zwolennik dyskryminacji jednej z płci
SJP.pl
→ seksista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kobieta stosująca seksizm, zwolenniczka seksizmu
Wiktionary
rzecz. seksizm m.
:: fm. seksista
przym. seksistowski
przym. seksistowsko
przysł. seksistowsko
Wiktionary
dyskryminujący płeć przeciwną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z seksizmem, dotyczący seksizmu; dyskryminujący osoby płci przeciwnej
Wiktionary
(1.1) Jeśli kobiety odpadają ze studiów magisterskich częściej niż mężczyźni, to sam proces edukacyjny musi być seksistowski.
(1.1) Zarzucane reklamom dyskryminacyjne, seksistowskie podejście nie jest postrzegane w taki sposób przez respondentów i nie stanowi dla nich problemu.
Wiktionary
IPA: ˌsɛcɕiˈstɔfsʲci, AS: seḱśistofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż., seksizm m.
przysł. seksistowsko
czas. seksować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób seksistowski
Wiktionary
rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż., seksizm m.
przym. seksistowski
Wiktionary
dyskryminacja jednej z płci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dyskryminacja ze względu na płeć;
Wiktionary
Seksizm (z ang. sexism, sex „płeć”) – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć. Seksizm na ogół wiąże się z ideologią, która zakłada, że jedna płeć jest gorsza od drugiej.
Termin ten został utworzony dla opisania dyskryminacji kobiet w latach 60. XX w. przez feminizm drugiej fali i miał tworzyć analogię ze słowem „rasizm” – uważano, że negatywne stereotypy dotyczące kobiet odgrywają podobną rolę społeczną, jak negatywne stereotypy dotyczące koloru skóry: „Postawy seksistowskie wywołują takie zachowania, jak: molestowanie seksualne, zaczepianie na ulicach w celu dokuczania, niesprawiedliwa polityka zatrudniania”.
Wikipedia
(1.1) Seksizm życzliwy dotyczy właśnie przekonań o tym, że kobiety są wyjątkowe, wymagają opieki i ochrony, są uzupełnieniem mężczyzny, który bez życiowej partnerki nie będzie szczęśliwy.
(1.1) Coraz więcej mężczyzn czuje się napiętnowanych w różnych życiowych sytuacjach z powodu swojej płci. Pojawiają się liczne głosy, że panowie też padają ofiarami seksizmu.
Wiktionary
IPA: ˈsɛcɕism̥, AS: seḱśism̦
Wiktionary
rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż.
przym. seksistowski
przysł. seksistowsko
czas. seksować
Wiktionary
nocny klub ze striptizem; sex club
SJP.pl
lalka do zaspokajania potrzeb seksualnych
SJP.pl
połączenie telefoniczne o charakterze seksualnym
SJP.pl
nadmierne zainteresowanie seksem; seksomania, erotomania
SJP.pl
1. osoba bardzo sprawna i aktywna seksualnie;
2. wyuzdana, pociągająca kobieta
SJP.pl
Seksmisja – polska fantastycznonaukowa komedia filmowa z 1983 w reżyserii Juliusza Machulskiego, według scenariusza napisanego wraz z Jolantą Hartwig i Pavlem Hajnym. Bohaterami filmu są zahibernowani w 1991 roku mężczyźni Maks (Jerzy Stuhr) oraz Albert (Olgierd Łukaszewicz), którzy budzą się w 2044 roku po wojnie w totalitarnym świecie pozbawionym mężczyzn i starają się przetrwać w nim za wszelką cenę.
Wikipedia
kobieta uzależniona od seksu; seksomanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta chorobliwie uzależniona od seksu
Wiktionary
(1.1) (…) ciągle ważę sześćdziesiąt sześć i pół kilo. Zaliczam te cholerne wagi jak seksoholiczka facetów. Jak alkoholiczka drinki. Jak narkomanka kolejne działki.
Wiktionary
rzecz. seksoholizm m.
:: fm. seksoholik
przym. seksoholiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z seksoholizmem, właściwy seksoholikom
Wiktionary
rzecz. seksoholizm m., seksoholik m., seksoholiczka ż.
Wiktionary
mężczyzna uzależniony od seksu; seksoman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna uzależniony od uprawiania seksu; mężczyzna, dla którego seks stał się rodzajem chorobliwego nałogu
Wiktionary
(1.1) „Erotoman" mogłoby być określeniem człowieka chorobliwie uzależnionego od seksu. Ale przyjęło się, że to raczej świadomy i kontrolujący się podrywacz. Uzależniony od seksu seksoholik jest chory. Jest owładnięty chorobliwym przymusem.
Wiktionary
rzecz. seksoholizm m.
:: fż. seksoholiczka
przym. seksoholiczny
Wiktionary
uzależnienie od seksu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. uzależnienie seksualne.
Wiktionary
Uzależnienie seksualne (seksoholizm) – jednostka chorobowa, obejmująca przymus zachowań o podłożu seksualnym, które mają destrukcyjne skutki dla życia społecznego i emocjonalnego jednostki, jak np. kompulsywna masturbacja, natręctwa seksualne, częsta zdrada, częste oglądanie pornografii.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy mężczyźni wpadają w pracoholizm, seksoholizm lub alkoholizm, inni stają się rozdrażnieni, nadpobudliwi, agresywnie prowadzą samochód i interesują się sportami ekstremalnymi
Wiktionary
rzecz. seksoholik m., seksoholiczka ż.
przym. seksoholiczny
Wiktionary
mężczyzna uzależniony od seksu; seksoholik
SJP.pl
nadmierne zainteresowanie seksem; seksmania, erotomania
SJP.pl
kobieta uzależniona od seksu; seksoholiczka
SJP.pl
1. określać płeć zwierząt;
2. potocznie: seksować się - uprawiać seks; seksić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) określać płeć zwierząt, głównie piskląt hodowlanych
czasownik zwrotny niedokonany seksować się
(2.1) slang. uprawiać seks
Wiktionary
(1.1) Przed dalszą hodowlą seksujemy całą grupę świeżo wyklutych kaczek.
(2.1) Wczoraj seksowałam się z moim chłopakiem.
Wiktionary
IPA: sɛˈksɔvat͡ɕ, AS: seksovać
Wiktionary
rzecz. aseksualność ż., seks m., seksik m., sekser m., sekserka ż., seksowanie n., seksualność ż., seksizm m., seksyzm m., seksowność ż.
czas. seksić się
przym. seksualny, seksowny, seksistowski
przysł. seksownie, seksualnie
temsłow. sekso-
Wiktionary
(2.1) seksić się
Wiktionary
segregowanie piskląt według płci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozpoznawanie płci piskląt, zwykle kurcząt;
Wiktionary
Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.
Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.
Wikipedia
IPA: ˌsɛksɔˈvãɲɛ, AS: seksovãńe
Wiktionary
rzecz. seksowność ż., seksualność ż., seks m., sekser, sekserka
czas. seksować
przym. seksualny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób seksowny
Wiktionary
IPA: sɛˈksɔvʲɲɛ, AS: seksovʹńe
Wiktionary
rzecz. seks m., seksowność ż., seksualizm m.
czas. seksować, seksić się
przym. seksowny, seksualny, sexy
przysł. sexy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: seksownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: seksowny; bardziej seksowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest seksowne; cecha tego, kto jest seksowny
Wiktionary
(1.1) Ważnym elementem obrazu współczesnej reklamy jest „seksowność”. Reklama piwa marki EB długo kojarzyć się będzie polskim telewidzom z ładnymi nogami młodej kobiety w czerwonej mini w białe groszki.
(1.1) Mocny, wyzywający makijaż dopełniał obrazu tej wyuzdanej, nieco prymitywnej, ale niepodważalnej seksowności imprezowej dziuni. – I jak? – zapytała, wypychając biodro i kładąc na nim rękę.
Wiktionary
rzecz. seks m., seksualizm m., seksualizacja ż., seksualność ż., seksowanie n.
przym. seksualny, sexy, seksowny
przysł. seksualnie, sexy, seksownie
czas. seksić się, seksować ndk.
Wiktionary
(1.1) atrakcyjność seksualna, zmysłowość
Wiktionary
podniecający, atrakcyjny fizycznie; sexy, seksi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) atrakcyjny seksualnie, ponętny
Wiktionary
(1.1) Szerokie biodra i wąska talia u kobiet uchodzą za seksowne.
Wiktionary
IPA: sɛˈksɔvnɨ, AS: seksovny
Wiktionary
rzecz. seksowność ż., seks m., seksualizacja ż., seksualizm m.
czas. seksić się, seksować
przym. sexy, seksualny
przysł. seksownie, seksualnie, sexy
Wiktionary
(1.1) sexy, ponętny, powabny, wart grzechu
Wiktionary
rzadko: seksowny
SJP.pl
orgietka, spotkanie towarzyskie, podczas którego główną atrakcją jest uprawianie seksu; sex-party, sex party
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przyjęcie połączone z uprawianiem seksu
Wiktionary
(1.1) W naszym akademiku seksparty to jednocześnie temat tabu i tajemnica poliszynela.
Wiktionary
IPA: sɛksˈpartɨ, AS: seksparty
Wiktionary
żartobliwie: ekspert w sprawach seksu
SJP.pl
żartobliwie: ekspertka w sprawach seksu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. ekspertka w sprawach seksu
Wiktionary
wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; pornobiznes, porno-biznes, porno biznes, seksbiznes
SJP.pl
robot do zaspokajania potrzeb seksualnych; sexrobot
SJP.pl
skandal na tle seksualnym; seksafera, sexafera
SJP.pl
1. interwał prosty zawarty między sześcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. w dawnej szkole średniej: szósta klasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. odległość między dźwiękami równa ośmiu lub dziewięciu półtonom;
(1.2) rel. część oficjum kościelnego odmawiana w południe
(1.3) sport. część zasłony w szermierce na florety
Wiktionary
Seksta – interwał prosty zawarty między sześcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występują seksta wielka i seksta mała. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
(1.2) Furtian zadzwonił na sekstę.
Wiktionary
przym. sekstowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. tancerka wykonująca taniec erotyczny, zwykle w barze lub klubie nocnym; tancerka erotyczna
Wiktionary
sekstant; przyrząd nawigacyjny do pomiaru kątów, zwłaszcza pionowych
SJP.pl
Wikipedia
sekstans; przyrząd nawigacyjny do pomiaru kątów, zwłaszcza pionowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego;
Wiktionary
Sekstant (także: sekstans łac. sextans – szósta część) – kątomierz lusterkowy, optyczny przyrząd nawigacyjny, stosowany w żeglarstwie i astronomii, służący do mierzenia wysokości ciał niebieskich nad horyzontem, a także kątów poziomych i pionowych pomiędzy obiektami widocznymi na Ziemi, w celu określenia linii pozycyjnych.
Wikipedia
IPA: ˈsɛkstãnt, AS: sekstãnt
Wiktionary
(1.1) skr. Sex
Wiktionary
amatorskie nagranie stosunku seksualnego
SJP.pl
Sekstaśma – amerykański film komediowy z 2014 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sekstet
Wiktionary
rzecz. sekstet m.
Wiktionary
Sekstelefon – usługa polegająca na rozmowie telefonicznej o zabarwieniu seksualnym w celu podniecenia lub seksualnego zaspokojenia osoby wykonującej połączenie. Wykonuje się je na konkretny numer telefonu podany np. w reklamie w prasie lub telegazecie. Koszt wykonania takiego połączenia może być różny, a za rozmowę telefoniczną płaci klient.
Wikipedia
przymiotnik od: sekstelefon, np. połączenie sekstelefoniczne
SJP.pl
dawniej:
1. zeszyt, brulion, nieoprawiona książka;
2. arkusz papieru złożony na sześć części
SJP.pl
1. zespół muzyczny złożony z sześciu wykonawców lub instrumentów;
2. utwór muzyczny na sześć instrumentów lub głosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół sześciu muzyków lub śpiewaków;
(1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na sześć instrumentów lub sześć głosów;
Wiktionary
Sekstet (łac. sex – sześć, ang. sextet, franc. sextuor, sextette, niem. Sextett, wł. sestetto) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:
Wikipedia
(1.1) Na naszej scenie wystąpi sekstet wokalny z Litwy.
(1.2) Wspaniałe sekstety kończą oba akty.
(1.2) Najwybitniejsze sekstety smyczkowe skomponował Johannes Brahms.
Wiktionary
:: zdrobn. sekstecik mrz.
Wiktionary
pisanie erotycznych wiadomości za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wymienianie się erotycznymi wiadomościami
Wiktionary
Sexting (także seksting) – forma komunikacji elektronicznej, w której przekazem jest seksualnie sugestywny obraz lub treść. Termin powstał w pierwszych latach XXI wieku jako zrost angielskich słów sex (seks) i texting (czynność wysyłania wiadomości SMS). Z czasem jego znaczenie poszerzyło się na wysyłanie podobnych komunikatów także za pomocą innych mediów, na przykład komunikatorów internetowych, wiadomości MMS czy portali społecznościowych.
Wikipedia
związany z pisaniem erotycznych wiadomości za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej
SJP.pl
figura rytmiczna powstała z podziału dwudzielnej wartości rytmicznej na sześć równych części
SJP.pl
przymiotnik od: seksta
SJP.pl
osoba podróżująca w celu poszukiwania przygód erotycznych
SJP.pl
turystyka erotyczna, turystyka seksualna;
1. podróżowanie w celu poszukiwania przygód erotycznych;
2. oferowanie turystom usług seksualnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turystyka, której celem jest wchodzenie w niezobowiązujące relacje seksualne z przedstawicielami danej społeczności lokalnej
Wiktionary
Turystyka seksualna – określenie podróży, w większości zagranicznych, podejmowanych głównie w celu zaspokajania potrzeb seksualnych, których realizowanie w miejscu zamieszkania z wielu przyczyn byłoby niemożliwe lub utrudnione. Polega to na korzystaniu z usług heteroseksualnej prostytucji, rzadziej homoseksualnej i dziecięcej oraz niekomercyjnymi kontaktami seksualnymi (z mieszkańcami lub innymi turystami).
Wikipedia
(1.1) Turystyka erotyczna, turystyka seksualna, określana także jako seksturystyka (…), jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych aspektów współczesnej turystyki międzynarodowej.
Wiktionary
IPA: ˌsɛkstuˈrɨstɨka, AS: seksturystyka
Wiktionary
(1.1) turystyka seksualna, turystyka erotyczna
Wiktionary
liczba wynosząca 10^39
SJP.pl
Sekstyliard – liczba 1039, czyli jedynka i 39 zer w zapisie dziesiętnym. Termin sekstyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
W krajach stosujących krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) liczba 1039 nosi nazwę duodecylion, tak jak 1072 w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1039 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
liczba równa jedynce z 36 zerami; w nielicznych krajach (np. Francji, byłym Związku Radzieckim) równa jedynce z 21 zerami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba 1036;
Wiktionary
Sekstylion – liczba 1036, czyli jedynka i 36 zer w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) sekstylion oznacza 1021, czyli tryliard w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1036 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
przym. sekstylionowy
Wiktionary
zwrotka złożona z sześciu wierszy jedenastozgłoskowych; sestyna
SJP.pl
Sekstyna, także sestyna (fr. sextine, od łac. sextus ’szósty‘) – strofa sześciowersowa, najczęściej o wersach jedenasto- albo ośmiozgłoskowych i układzie rymów ababcc. Nazywana czasem sekstyną epicką dla odróżnienia od sestyny lirycznej.
Wikipedia
przedmioty, publikacje związane z seksem
SJP.pl
1. ocenianie głównie pod kątem atrakcyjności seksualnej;
2. rozbudzanie w kimś zainteresowania seksem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. proces, w wyniku którego wartościowanie kogoś jest dokonywane z punktu widzenia atrakcyjności seksualnej
Wiktionary
Seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej. Odbywa się w 3 wymiarach: społeczno-kulturowym, interpersonalnym i intrapsychicznym. Polega na instrumentalnym podejściu do osoby poprzez postrzeganie jej jako przedmiotu do seksualnego wykorzystywania w oderwaniu od jej godności i aspektów osobowościowych, zaś wartość osoby jest mierzona poziomem atrakcyjności seksualnej.
Wikipedia
IPA: ˌsɛksuwalʲiˈzat͡sʲja, AS: seksuu̯alʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. seks m., seksualizm m., seksualność ż., seksowność ż., seksualizowanie n.
czas. seksualizować ndk.
przym. seksualizacyjny, seksowny, seksualny
przysł. seksualnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. termin, pojęcie, problem związany z seksualnością
(1.2) książk. zainteresowanie sprawami płci
Wiktionary
Erotyka (z gr. ἔρως, eros „pociąg miłosny”) – termin powszechnie rozumiany jako odnoszenie się do stanu lub antycypacji podniecenia seksualnego; natarczywy impuls seksualny, pożądanie lub myśl, a także filozoficzna kontemplacja dotycząca estetyki seksualnego pożądania, zmysłowości i miłości romantycznej.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy moi znajomi mają bzika na punkcie gadania o seksualizmach.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksuˈwalʲism̥, AS: seksuu̯alʹism̦
Wiktionary
rzecz. seks m., seksualność ż., seksualizacja ż., seksowność ż.
przym. seksualny, seksowny
przym. seksualnie, seksownie
przysł. seksownie, seksualnie
Wiktionary
(1.1-2) seksualność
Wiktionary
1. oceniać głównie pod kątem atrakcyjności seksualnej;
2. rozbudzać w kimś zainteresowanie seksem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|seksualizować.
Wiktionary
rzecz. nieseksualizowanie n., seksualizacja ż.
czas. seksualizować ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący seksu, seksualności
Wiktionary
(1.1) Sąd rodzinny udzielił upomnienia i orzekł nadzór kuratora nad trzema 14-latkami, którzy upili rówieśnicę, wykorzystali ją seksualnie, a całość nagrali i pokazali w internecie.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksuˈwalʲɲɛ, AS: seksuu̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. seks m., seksualność ż., seksowność ż., seksualizacja ż., seksualizm mrz.
czas. seksować
przym. seksualny, seksowny, sexy
przysł. sexy
Wiktionary
(1.1) płciowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. psych. socjol. wrodzona, naturalna funkcja organizmu, zawierająca w sobie seks, orientację seksualną, identyfikację płciową i jej rolę, reprodukcję, pożądanie, erotyzm oraz intymność;
(1.2) cecha tego, co seksualne; cecha tych, którzy są seksualni
Wiktionary
Seksualność – wrodzona[niewiarygodne źródło?], naturalna funkcja organizmu ludzkiego i jedna z zasadniczych czynników motywujących do podejmowania więzi i kontaktów interpersonalnych, mająca wymiar biologiczny, psychiczny, społeczno-kulturowy i hedonistyczny. Seksualny potencjał fizjologiczny człowieka ulega kształtowaniu przez doświadczenia życiowe.
Wikipedia
rzecz. seks m., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksowanie n.
przym. seksualny, sexy
przysł. seksualnie, sexy
czas. seksować ndk.
Wiktionary
(1.1) płciowość, zmysłowość, fizyczność
Wiktionary
związany ze współżyciem płciowym; płciowy, zmysłowy, erotyczny, cielesny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący seksu i popędu płciowego
Wiktionary
(1.1) Ze względu na realizowanie różnorodnych wzorców tzw. nowego porządku sentymentalnego rośnie znaczenie wielości typów aktywności seksualnej i emocjonalnej.
(1.1) Nasza kultura odeszła od naturalnych „wartości odżywczych”, takich jak bliskość, miłość i spełnienie seksualne. Zamiast tego kobiety skierowały się w stronę kompulsywnych zakupów czy innych pułapek, które – jak fast food – są jedynie substytutami tego, co ważne, wartościowe i może zaspokoić nasz głód.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksuˈwalnɨ, AS: seksuu̯alny
Wiktionary
rzecz. seks m., seksualność ż., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksowanie n.
czas. seksować ndk.
przym. seksowny, sexy
przysł. seksualnie, seksownie, sexy
Wiktionary
(1.1) płciowy, intymny
Wiktionary
specjalista w zakresie seksuologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem zaburzeń seksualnych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarz, specjalistka seksuologii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeśli masz problemy ze wzwodem, nie czekaj, tylko biegnij do seksuologa, może pomoże.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksuˈwɔlɔk, AS: seksuu̯olok
Wiktionary
rzecz. seksuologia ż.
:: fż. seksuolożka ż.
przym. seksuologiczny
przysł. seksuologicznie
Wiktionary
(2.1) pot. seksuolożka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się seksualnością, życiem seksualnym człowieka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Seksuologia jest nauką interdyscyplinarną.
Wiktionary
IPA: ˌsɛksuwɔˈlɔɟja, AS: seksuu̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. seksuolog m.
przym. seksuologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z seksuologią, dotyczący seksuologii
Wiktionary
rzecz. seksuologia ż., seksuolog mos.
Wiktionary
[czytaj: seksłorker] osoba zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; sexworker, pracownik seksualny
SJP.pl
[czytaj: seksłorkerka] kobieta zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; sexworkerka, pracownica seksualna
SJP.pl
bardzo rzadko: seksizm
SJP.pl
1. grupa religijna, która oderwała się od Kościoła przyjmując własne zasady;
2. odizolowana grupa społeczna silnie akcentująca rolę guru
SJP.pl
Sekt – określenie wina musującego stosowane w krajach niemieckojęzycznych od 1900 roku. Pochodzenie słowa nie jest dokładnie znane.
Sekt może być sprzedawany jako Deutscher Sekt wyłącznie, jeśli został wyprodukowany w 100 procentach z winogron niemieckich. Domieszki z innych regionów uprawnych są dozwolone. Określenie Sekt b.A. lub Qualitätsschaumwein b.A. musi być podane na etykiecie wraz z nazwą obszaru uprawnego z którego zebrano winogrona.
Wikipedia
1. grupa religijna, która oderwała się od Kościoła przyjmując własne zasady;
2. odizolowana grupa społeczna silnie akcentująca rolę guru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. odłam jakiejś religii
(1.2) rel. grupa wyznająca odrębną religię skupiona wokół przywódcy duchowego
(1.3) przen. grupa społeczna izolująca się od ogółu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Opłaciła się Rzeczypospolitej tolerancja okazywana przedstawicielom mniejszości religijnych, najbardziej skrajnych sekt wyznaniowych, takich jak anabaptyści niemieccy i holenderscy (menonici) czy antytrynitarze.
(1.2) Sekty tego rodzaju są co prawda nieliczne, ale władza guru nad jej członkami jest właściwie absolutna.
Wiktionary
IPA: ˈsɛkta, AS: sekta
Wiktionary
rzecz. sekciarstwo n., sekciarz mos.
przym. sekciarski, sektowy
Wiktionary
1. część jakiejś przestrzeni lub terenu;
2. część gospodarki wydzielona ze względu na określony typ własności, produkcji lub usług;
3. w informatyce: wyodrębniona część dysku komputerowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydzielona część jakiejś przestrzeni
(1.2) określony dział gospodarki narodowej lub jej część oddzielna z powodu określonego typu własności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poproszę bilet na sektor C.
Wiktionary
IPA: ˈsɛktɔr, AS: sektor
Wiktionary
rzecz. sektorówka ż.
przym. sektorowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sektorówka ż.
przym. sektorowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|sector. < etym|franc|secteur.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sector
* duński: (1.1) sektor w.; (1.2) sektor w.
* hiszpański: (1.1) sector m., zona ż., parcela ż.; (1.2) sector m., ramo
* kataloński: (1.1) sector m.; (1.2) sector m.
* rosyjski: (1.1) се́ктор m.; (1.2) се́ктор m.
* szwedzki: (1.1) sektor w.; (1.2) sektor w.
* ukraiński: (1.1) сектор m.; (1.2) сектор m.
źródła.
== sektor (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sektor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
liścianek sektornik - gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych
SJP.pl
potocznie: wielka flaga rozwijana przez kibiców na sektorze stadionu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. kib. transparent dużych rozmiarów rozciągana przez kibiców na cały sektor widowni
Wiktionary
Sektorówka w slangu ultrasów (kibiców przygotowujących oprawy meczowe) jest to duża flaga wciągana z dolnego sektora na górną część trybuny zajmowaną przez kibiców. Największą sektorówkę w Polsce ma Pogoń Szczecin. Sektorówki są dumą kibiców. Są one różnie podnoszone, np. Kibice GKS-u Katowice opuszczają sektorówkę na przeźroczystych linkach z dachu. Wtedy sektorówka zakrywa trybunę. Największe sektorówki ważą nawet kilkadziesiąt kilogramów.
Wikipedia
(1.1) Biało-czerwona sektorówka zatrzepotała podczas hymnu.
Wiktionary
IPA: ˌsɛktɔˈrufka, AS: sektorufka
Wiktionary
rzecz. sektor m.
przym. sektorowy
Wiktionary
przymiotnik od: sektor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od sektor
Wiktionary
IPA: ˌsɛktɔˈrɔvɨ, AS: sektorovy
Wiktionary
rzecz. sektorówka ż., sektor
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sektą, dotyczący sekty
Wiktionary
rzecz. sekta ż.
Wiktionary
1. stuletni, o wieku liczonym w setkach lat; wiekowy;
2. w geologii: ruch sekularny - powolny ruch, przesunięcie skorupy ziemskiej widoczne dopiero po upływie stuleci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. książk. wiekowy, stuletni
Wiktionary
IPA: ˌsɛkuˈlarnɨ, AS: sekularny
Wiktionary
zwolennik sekularyzmu
SJP.pl
przejście określonego podmiotu spod władzy kościelnej do świeckiej; zeświecczenie, desakralizacja, laicyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. proces polegający na osłabianiu się wpływów kleru, kościołów lub religii na życie społeczne i upowszechnienie się świeckiego modelu życia
(1.2) polit. przejęcie majątków spod władzy kościelnej pod władzę świecką
(1.3) kośc. przejście osoby duchownej do stanu świeckiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jako konieczność przedstawiał się komunizm, obecnie jako konieczność przedstawia się sekularyzację.
(1.2) Marcin Luter żądał sekularyzacji dóbr kościelnych.
Wiktionary
IPA: ˌsɛkularɨˈzat͡sʲja, AS: sekularyzacʹi ̯a
Wiktionary
czas. sekularyzować ndk., zsekularyzować dk.
przym. sekularyzacyjny
Wiktionary
(1.1) laicyzacja, zeświecczenie, deklerykalizacja
(1.3) zeświecczenie
Wiktionary
brak współzależności i integracji między religią a publicznymi sprawami społeczeństwa; świeckość
SJP.pl
Sekularyzm, świeckość – pojęcie powszechnie definiowane jako koncepcja braku integracji lub współzależności religii z publicznymi sprawami społeczeństwa. Często jest wiązany z okresem oświecenia w Europie i odgrywa główną rolę w społeczeństwach Zachodu. Idee rozdziału Kościoła od państwa i laickości wiele czerpią z sekularyzmu - idei stwierdzającej, że jest możliwy świat bez Boga. Antonimem sekularyzmu jest teokracja.
Wikipedia
nadawać, nadać czemuś cechy świeckie, usuwać, usunąć wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; zeświecczać (zeświecczyć), przeprowadzać (przeprowadzić) desakralizację, laicyzować (zlaicyzować)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. jednostka czasu; 1/60 minuty;
2. jednostka miary kątów i łuków równa 1/3600 stopnia;
3. drugi stopień gamy diatonicznej;
4. potocznie: krótka chwila, moment
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. jednostka czasu równa 1/60 minuty;
(1.2) mat. jednostka kąta płaskiego równa 1/3600 stopnia;
(1.3) pot. krótka chwila
(1.4) muz. interwał między dwoma kolejnymi dźwiękami skali;
Wiktionary
Sekunda, oznaczenie s, skrót sek. – jednostka czasu, jednostka podstawowa większości układów jednostek miar np. SI, MKS, CGS. Obecnie oznaczana s, niegdyś sek.
Jest to czas równy 9 192 631 770 okresom promieniowania odpowiadającego przejściu między dwoma poziomami F = 3 i F = 4 struktury nadsubtelnej stanu podstawowego S1/2 atomu cezu 133Cs (powyższa definicja odnosi się do atomu cezu w spoczynku w temperaturze 0 K). Definicja ta, obowiązująca od 1967 r., została ustalona przez XIII Generalną Konferencję Miar. Poprzednio sekundę definiowano jako:
Wikipedia
(1.1) Wszystko trwało kilka sekund.
(1.3) Poszedłem na sekundę do kolegi po notatki z matematyki.
Wiktionary
IPA: sɛˈkũnda, AS: sekũnda
Wiktionary
rzecz. sekundant m., sekundnik m.
:: zdrobn. sekundka ż.
czas. sekundować
przym. sekundowy
skr. sek.
Wiktionary
(1.1) oznaczenie jednostki s, skrót obecnie s, hist. sek
(1.2) oznaczenie "
(1.3) chwila, chwilka, moment, momencik
Wiktionary
1. świadek jednego z uczestników pojedynku;
2. w zawodach sportowych, zwłaszcza w boksie: doradca i opiekun zawodnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pośrednik i świadek jednego z pojedynkujących się, negocjator warunków pojedynku, pilnujący by starcie odbywało się zgodnie z zasadami honorowymi
(1.2) sport. zwłaszcza w pięściarstwie i szachach: doradca i pomocnik zawodnika
Wiktionary
Sekundant (łac. secundans – wspierający) – pośrednik uczestnika pojedynku, świadek jednego z rywali negocjujący w jego imieniu warunki starcia.
Wikipedia
IPA: sɛˈkũndãnt, AS: sekũndãnt
Wiktionary
rzecz. sekundowanie n.
:: fż. sekundantka ż.
czas. sekundować ndk.
przym. sekundancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. skrzypek grający partię drugich skrzypiec w zespole kameralnym lub orkiestrze symfonicznej
(1.2) daw. med. lekarz pomocniczy w szpitalu
(1.3) daw. rel. ksiądz pomocniczy, szczególnie kaznodzieja
Wiktionary
przym. sekundarny
Wiktionary
1. jednostka czasu; 1/60 minuty;
2. jednostka miary kątów i łuków równa 1/3600 stopnia;
3. drugi stopień gamy diatonicznej;
4. potocznie: krótka chwila, moment
SJP.pl
zdrobnienie od: sekunda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: sekundka
Wiktionary
IPA: ˌsɛkũnˈdɛt͡ʃka, AS: sekũndečka
Wiktionary
rzecz. sekunda ż., sekundka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: sekunda
SJP.pl
zdrobnienie od: sekunda
SJP.pl
wskazówka w zegarku odmierzająca sekundy
SJP.pl
Sekundnik – trzecia dodatkowa wskazówka zegara wskazówkowego. Sekundnik to wskazówka najczęściej umieszczana centralnie razem z dwoma głównymi, która informuje obserwatora o aktualnie upływającej sekundzie z danej minuty (którą wskazuje wskazówka minutowa). Ta szybko poruszająca się wskazówka pozwala na dokładne określenie wskazania.
Wikipedia
1. prawo młodszego syna do dziedziczenia tronu lub majątku;
2. sprawowanie władzy przez młodszą linię dynastyczną monarchów jednego państwa w innym państwie
SJP.pl
Sekundogenitura (od łac. secunda genitura „drugie (z kolei) urodzenie, drugi potomek”) – władza młodszej linii dynastycznej monarchów jednego państwa w innym państwie, np. sekundogenitura Jagiellonów w Czechach i na Węgrzech; także: prawo młodszego syna do dziedziczenia tronu albo majątku.
Wikipedia
zegar do mierzenia krótkich odcinków czasu z dokładnością do ułamków sekundy; stoper
SJP.pl
Sekundomierz (popularnie stoper) – przyrząd techniczny typu mechanicznego, podobny do zegarka, wykorzystywany w celu odmierzania małego odcinka czasowego. Ma za zadanie wymierzyć czas z dokładnością do 0,1 ułamka sekundy.
Ma mechanizm umożliwiający jego wyzerowanie. Najpopularniejszy ma zakres odcinka ograniczony do 30 minut. Wykorzystywany jest między innymi w przemyśle, w badaniach naukowych i sporcie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sekundować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sekundant m.
czas. sekundować ndk.
Wiktionary
szkło przeciwodpryskowe, które po stłuczeniu nie daje odłamków; securit
SJP.pl
metoda pozyskiwania kapitału, polegająca na przekształceniu wybranych aktywów w standaryzowane papiery wartościowe
SJP.pl
Sekurytyzacja (ang. securitization) – technika refinansowania, w ramach której pula aktywów wraz z generowanymi przez nie strumieniami gotówkowymi zostaje wyizolowana z bilansu banku (lub rzadziej innego podmiotu) w formie podmiotu specjalnego przeznaczenia (ang. special purpose vehicle, SPV), który dokonuje refinansowania poprzez emisję papierów wartościowych.
Wikipedia
książkowo: kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna kobieta; złośnica, piekielnica, kłótnica, awanturnica, szantrapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kłótliwa i dokuczliwa
Wiktionary
(1.1) złośnica, piekielnica, jędza
Wiktionary
osoba kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna; złośnik, piekielnik, kłótnik, awanturnik, szantrapa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Nazwa geograficzna
Osoby noszące nazwisko Sekuła
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Sekwana obchodzone jest 19 września.
Wiktionary
rzeka we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Francji, przepływająca przez Paryż;
(1.2) hist. adm. dawny francuski departament istniejący w latach 1790-1968 obejmujący Paryż i sąsiednie gminy;
Wiktionary
Sekwana (fr. Seine, łac. Sequana) – rzeka w północnej Francji. Jej długość wynosi 774,8 km, a powierzchnia dorzecza 78,5 tys. km².
Wikipedia
(1.2) Baron Haussmann, mianowany przez cesarza prefektem departamentu Sekwany, a tym samym i Paryża, postanowił zmieść z powierzchni miasta szczątki średniowiecznej zabudowy, a na jej cmentarzysku wznieść okazałe gmachy i pałace (…)
Wiktionary
IPA: sɛˈkfãna, AS: sekfãna
Wiktionary
rzecz. Sekwańczyk mos., Sekwanka ż.
przym. sekwański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Île-de-France;
Wiktionary
Sekwana-Saint-Denis (fr. Seine-Saint-Denis, wymowa [sɛnsɛ̃dˈni]) – francuski departament położony w regionie Île-de-France, w północno-wschodniej części aglomeracji paryskiej. Ośrodkiem administracyjnym (prefekturą) departamentu jest Bobigny. Departament oznaczony jest numerem 93. Został utworzony 1 stycznia 1968 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Sekwana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sekwaną, dotyczący Sekwany
Wiktionary
(1.1) Przez dwie sekwańskie wyspy weszliśmy na trzecią — zamierającą wyspę polskości.
Wiktionary
rzecz. Sekwana ż.
Wiktionary
urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwenser, sequencer
SJP.pl
Wikipedia
1. układ elementów następujących po sobie w określonej kolejności;
2. fragment filmu lub przedstawienia stanowiący pewną zamkniętą całość;
3. dramaturgicznie zamknięty fragment filmu, będący odpowiednikiem aktu w dramacie;
4. powtarzanie motywu, zwrotu melodycznego na stopniowo zmieniającej się wysokości;
5. rodzaj średniowiecznej poezji liturgicznej wyposażonej w melodię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. jednostka kompozycyjna filmu lub przedstawienia, stanowiąca zamknięty fragment akcji
(1.2) książk. występowanie czegoś jedno po drugim
(1.3) muz. powtarzanie motywu w utworze na stopniowo zmieniającej się wysokości
(1.4) hist. muz. odmiana średniowiecznej pieśni liturgicznej
Wiktionary
Sekwencja – uporządkowany ciąg znaków, symboli, nazw, zdarzeń itp., stanowiący strukturę układu, systemu. Występowanie kolejnych elementów wynika z określonej reguły lub formuły. Np. sekwencja wyznacza porządek, w jakim żyły kabla będą podłączone do modularnych gniazd i wtyczek. Do oznakowania sekwencji producenci okablowania używają kolorów.
W filmie sekwencja to jednostka kompozycyjna obejmująca dramaturgicznie zamknięty fragment akcji i składający się ze scen.
Wikipedia
przym. sekwencyjny
przysł. sekwencyjnie
rzecz. sekwencjonowanie n., sekwens mrz.
Wiktionary
(1.2) kolejność, następowanie, następstwo, porządek, układ
(1.3) progresja
Wiktionary
w genetyce: ustalać kolejność nukleotydów w łańcuchach kwasów nukleinowych oraz aminokwasów w polipeptydach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sekwencjonować.
Wiktionary
Sekwencjonowanie (ang. sequencing) – w biologii ustalanie kolejności elementarnych podjednostek tzw. monomerów w biopolimerach, najczęściej kwasach nukleinowych i białkach. Ustalanie budowy złożonych polisacharydów bywa także zaliczane do sekwencjonowania, pomimo ich rozgałęzionej, a niekiedy cyklicznej struktury.
Wikipedia
rzecz. sekwencja ż., sekwencyjność ż., sekwens m.
czas. sekwencjonować ndk.
przym. sekwencyjny
przysł. sekwencyjnie
Wiktionary
cecha układu jakichś elementów, w którym występują one w ściśle określonej kolejności
SJP.pl
1. charakterystyczny dla układu jakichś elementów, w którym występują one w ściśle określonej kolejności;
2. związany z sekwencją - elementem konstrukcyjnym utworu muzycznego;
3. związany z sekwencją - pieśnią liturgiczną wykonywaną w czasie uroczystej mszy przed czytaniem Ewangelii;
4. związany z sekwencją - jednostką kompozycji utworu filmowego
SJP.pl
w grze w karty: kilka kolejnych co do wartości kart w tym samym kolorze w ręku jednego z grających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w grach karcianych: posiadanie kilku kolejnych pod względem wartości kart w tym samym kolorze
Wiktionary
(1.1) Jeśli chcesz wyłożyć karty, musisz mieć przynajmniej jeden czysty sekwens.
Wiktionary
IPA: ˈsɛkfɛ̃w̃s, AS: sekfẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. sekwencja ż., sekwencyjność ż., sekwencjonowanie n.
czas. sekwencjonować ndk.
przym. sekwencyjny
przysł. sekwencyjnie
Wiktionary
urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwencer, sequencer
SJP.pl
Wikipedia
oddanie majątku albo rzeczy spornej pod zarząd osobie trzeciej do czasu rozstrzygnięcia sporu przez sąd
SJP.pl
Sekwestr (z łac. sequester) – termin prawniczy oznaczający:
Wikipedia
1. zajęcie majątku, ruchomości na rzecz państwa
2. przestarzale: sekwestr
SJP.pl
Wikipedia
urzędnik egzekwujący dawniej zaległe podatki i opłaty, dokonujący sekwestru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sekwestrować.
Wiktionary
rzecz. sekwestr m., sekwestracja ż., sekwestrator m.
czas. sekwestrować ndk.
przym. sekwestrowy
Wiktionary
drzewo z rodziny cyprysowatych, jedno z największych drzew iglastych; sosnogrom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Sequoia|ref=tak., monotypowy rodzaj olbrzymich i długowiecznych drzew z rodziny cyprysowatych, występujących w górach Ameryki Północnej;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju sekwoja (1.1)
Wiktionary
Sekwoja (Sequoia Endl.) – rodzaj olbrzymich drzew z rodziny cyprysowatych obejmujący obecnie tylko jeden gatunek: sekwoja wieczniezielona (Sequoia sempervirens). Kiedyś do tego rodzaju zaliczano także mamutowca (Sequoiodendron). W przeszłości do rodzaju tego zaliczano także szereg skamieniałości, przeklasyfikowanych po odkryciu rodzaju metasekwoja (Metasequoia) właśnie do tego rodzaju.
Wikipedia
(1.1) Sekwoje to najwyższe drzewa na świecie.
Wiktionary
IPA: sɛˈkfɔja, AS: sekfoi ̯a
Wiktionary
rzecz. metasekwoja ż.
przym. sekwojowy
Wiktionary
długowieczne drzewo iglaste z rodziny cypryśnikowatych, o olbrzymich rozmiarach, rosnące w Ameryce Północnej; drzewo mamutowe, drzewo mamucie, mamutowiec, welingtonia
SJP.pl
Wikipedia
→ sekwoja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z sekwoi
(1.2) wykonany z drewna lub innej części sekwoi
(1.3) będący częścią sekwoi
Wiktionary
IPA: ˌsɛkfɔˈjɔvɨ, AS: sekfoi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. sekwoja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. porcelanowe szkliwo o seledynowej barwie
Wiktionary
Celadon, seladon (chiń. upr. 青瓷; chiń. trad. 青瓷; pinyin qīngcí) – typ ceramiki chińskiej, charakteryzujący się grubymi ściankami i szarawym szkliwem o barwie zielonkawej z całą gamą odcieni aż do oliwkowych i szarawych. Ceramika ta produkowana była w wytwórni Longquan w prowincji Zhejiang od IX wieku, później również w Korei. Wśród wyrobów najczęściej znajdowały się czarki i naczynia z wykonaną podszkliwnie dekoracją reliefową, wytłaczaną, rzeźbioną o wzorach przedstawiających motywy kwiatowe lub zwierzęce. Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.
Wikipedia
(1.1) Babcia Honorata kupiła wazon z seladonu.
Wiktionary
przym. seledynowy
Wiktionary
minerał z grupy krzemianów
SJP.pl
Seladonit – minerał ilasty z gromady krzemianów. Uwodniony glinokrzemian Na, K, Al, Mg, Fe. Nazwa pochodzi z języka francuskiego celadon czyli zieleń morska. Jego kryształy są zwykle niedostrzegalne gołym okiem. Zazwyczaj występuje w skupieniach zbitych. Minerał ten jest zbliżony pod względem chemizmu i wyglądu do glaukonitu.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Selam, Salem – miasto w południowych Indiach, w stanie Tamilnadu, na wyżynie Dekan. W 2007 r. miasto to na powierzchni 102 km² zamieszkiwało 751 438 osób.
Wikipedia
dotyczący Seldżuków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Seldżukami, odnoszący się do Seldżuków
Wiktionary
(1.1) Wewnątrz tego organizmu państwowego istniały silne tarcia, powstawały samodzielne dynastie seldżuckie w poszczególnych częściach państwa: Irak, Kerman, Syria.
Wiktionary
rzecz. Seldżuk mos., Seldżucy lm m., Seldżukidzi lm m.
Wiktionary
turecka dynastia sułtanów panująca od XI do XII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej od XI do XIV wieku;
Wiktionary
Seldżukidzi (albo Seldżucy, od Seldżuk – arab. السلاجقة, tur. Selçuk, pers. سلجوقیان) – dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej w okresie od XI do XIV wieku.
Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym (sübaši) u władcy (jabgu) Oguzów (w tym okresie zaczęli też być nazywani Turkmenami). Wszedł on z nim w konflikt, w związku z czym około 985 musiał odłączyć się od plemienia. On i jego zwolennicy, a także inni tureccy koczownicy, którzy stopniowo się do niego przyłączali, zaczęli być nazywani od imienia przywódcy Seldżukami. Określenie „Turcy Seldżuccy” oznacza więc nie tyle grupę etniczną, co tych Turków (a w większości Turkmenów), którzy znajdowali się pod władzą rodu wywodzącego się od Seldżuka, to jest Seldżukidów. W źródłach pisanych Seldżuk pojawia się po raz pierwszy w 992, kiedy to ze swoimi ludźmi miał wspomagać Samanidów w nieudanej obronie Buchary przed Hasan Bughra-chanem. Wtedy także Seldżucy mieli przejść na islam.
Wikipedia
(1.1) W tym okresie Seldżucy (czyli Oguzowie uznający przywództwo Seldżuka) zaczęli być rekrutowani przez Samanidów do walki z Karachanidami.
Wiktionary
rzecz. Seldżuk mos., Seldżukidzi lm m.
przym. seldżucki
Wiktionary
Seldżuk (tur. Selçuk; arab. السلاجق) (? - zm. ok. 1007 w Dżandzie) – eponimiczny protoplasta rodu Seldżukidów.
Rodzina Seldżuka należała do plemienia Kynyk, według Mahmuda al-Kaszgari tego z plemion Oguzów, z którego mieli wywodzić się ich władcy. Wśród przodków Seldżuka wymienia się Temüra-jaligha oraz jego ojca, Dukaka (być może jednak Temür-jaligh i Dukak to ta sama osoba). Zarówno Dukak jak i Seldżuk mieli służyć Jabgu, władcy używającego tego wywodzącego się jeszcze z czasów kaganatu tureckiego tytułu, który panował w stworzonym przez Oguzów państwie mającym swoją zimową stolicę w Jangikencie w delcie Syr-darii, skąd rozciągało ono swoją władzę na ciągnące się aż do Wołgi stepy. Według niektórych źródeł Dukak i Seldżuk mieli jednak służyć chanowi Chazarów. Żydowskie imiona jakie ten drugi nadał swoim synom zdają się potwierdzać hipotezę, że przynajmniej w pewnym okresie jego rodzina znajdowała się pod wpływem chazarskiego judaizmu. Być może jednak były to tylko reminiscencje dawnych powiązań Oguzów z Chazarami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. zob. Seldżucy.
Wiktionary
Seldżukidzi (albo Seldżucy, od Seldżuk – arab. السلاجقة, tur. Selçuk, pers. سلجوقیان) – dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej w okresie od XI do XIV wieku.
Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym (sübaši) u władcy (jabgu) Oguzów (w tym okresie zaczęli też być nazywani Turkmenami). Wszedł on z nim w konflikt, w związku z czym około 985 musiał odłączyć się od plemienia. On i jego zwolennicy, a także inni tureccy koczownicy, którzy stopniowo się do niego przyłączali, zaczęli być nazywani od imienia przywódcy Seldżukami. Określenie „Turcy Seldżuccy” oznacza więc nie tyle grupę etniczną, co tych Turków (a w większości Turkmenów), którzy znajdowali się pod władzą rodu wywodzącego się od Seldżuka, to jest Seldżukidów. W źródłach pisanych Seldżuk pojawia się po raz pierwszy w 992, kiedy to ze swoimi ludźmi miał wspomagać Samanidów w nieudanej obronie Buchary przed Hasan Bughra-chanem. Wtedy także Seldżucy mieli przejść na islam.
Wikipedia
(1.1) Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym u władcy Oguzów.
Wiktionary
rzecz. Seldżuk mos., Seldżucy lm m.
przym. seldżucki
Wiktionary
(1.1) Seldżucy
Wiktionary
pluskwiak z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
Selednica (Chlorochroa) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki te mają podstawową kolorystykę ciała zieloną do oliwkowej, jesienią z brązowym odcieniem. Barwa żółta, żółtobiała lub biała obejmuje: obrzeżenie boków przedplecza i listewki brzeżnej odwłoka, dużą plamę u szczytu tarczki i nasadę półpokryw. Pozostała część listewki brzeżnej odwłoka jest czarna. Po obu stronach ciała występuje gęste, drobne, bezbarwne lub brązowe punktowanie. Gatunki występujące w Polsce osiągają od 10 do 14 mm długości. Płaska, wydłużona i równomiernie punktowana głowa pozbawiona jest niepunktowanego, podłużnego żeberka na niewiele krótszym od policzków nadustku. Przed biodrami odnóży przedniej pary nie występują płytkowate rozszerzenia spodu przedtułowia. Na śródpiersiu, między biodrami odnóży leży żebro, natomiast brak tam bruzdy. Nasady szwów pleuralnych wszystkich sternitów tułowia pozbawione są czarnych plamek. Na pleurytach zatułowia, w oddaleniu od bioder wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w długie, zwężające się ku końcom kanały wyprowadzające. Otoczenie owych ujść jest matowe wskutek pomarszczenia i pobrużdżenia. Odwłok ma trzeci sternit pozbawiony skierowanego do przodu wyrostka.
Wikipedia
kolor bladozielony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) blada, delikatna zieleń
(1.2) coś w kolorze seledynowym
Wiktionary
(1.1) Mam do łazienki kafelki w dwóch różnych seledynach.
(1.2) Jak będziesz kupował farby, to weź któryś z seledynów.
(1.2) Kasiu, nie koloruj listków różowym mazakiem, masz przecież seledyn.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. seledynek m.
przym. seledynowy
temsłow. seledynowo-
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od seledyn
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) nazwa systematyczna|Chlorophanes spiza|ref., gatunek ptaka z rodziny tanagr;
(2.2) ptak z gatunku seledynek (2.1)
Wiktionary
Seledynek (Chlorophanes spiza) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje od południowego Meksyku do wschodniej Brazylii.
Wikipedia
(2.1) Seledynek wyróżnia się mieniącymi się, wodno-niebieskimi i żółto-zielonymi piórami i czarną główką.
Wiktionary
rzecz. seledyn mrz.
przym. seledynowy
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynowy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynową barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości
(1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynową barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia
(1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na seledynowy kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) seledynowobłękitny
(1.2) seledynowo-czarny • seledynowo-szafirowy • seledynowo-szary
(1.3) seledynowooki
Wiktionary
rzecz. seledyn mrz.
przym. seledynowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i czarny
Wiktionary
(1.1) czarno-seledynowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i szafirowy
Wiktionary
(1.1) szafirowo-seledynowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i szary
Wiktionary
(1.1) szaro-seledynowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem seledynowobłękitnej barwy; w seledynowobłękitnym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. seledynowobłękitny
Wiktionary
błękitny o seledynowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) błękitny o seledynowym odcieniu
Wiktionary
przysł. seledynowobłękitno
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. taki, który ma seledynowe oczy
Wiktionary
bladozielony, zielonkawy, jasnozielony, pokryty takim kolorem (np. seledynowa sukienka)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający jasnozielony kolor;
Wiktionary
Barwa seledynowa (fr. céladon) – jasna, bladozielona, delikatna zieleń. Ten kolor uzyskuje się z jasnozielonego i szarego.
Wikipedia
(1.1) Samochód możemy jakiś wziąć ze sobą albo dwa, na przykład seledynowego buicka, z reflektorami jak gwiazdy betlejemskie.
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛdɨ̃ˈnɔvɨ, AS: seledỹnovy
Wiktionary
rzecz. seledyn mrz., celadon mos./mrz., seladon mrz., seledynek mrz./mzw.
przysł. seledynowo
Wiktionary
1. dobór przez eliminację tych, które nie spełniają określonych warunków; wybór;
2. w biologii: naturalny lub sztuczny dobór roślin lub zwierząt do rozmnażania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dobór dokonywany poprzez eliminację
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sɛˈlɛkt͡sʲja, AS: selekcʹi ̯a
Wiktionary
czas. selekcjonować, wyselekcjonować
rzecz. selekcjoner m., selekcjonerka ż., selektywność ż., selekcjonowanie n.
przym. selekcyjny, selektywny
Wiktionary
1. trener wybierający skład drużyny do zawodów;
2. osoba dobierająca osoby lub rzeczy przez eliminację tych, które nie spełniają określonych warunków;
3. osoba decydująca, kto może wejść do lokalu rozrywkowego;
4. w łowiectwie: myśliwy wybierający zwierzynę łowną do odstrzału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wybierająca jednostki które są pod jakimś względem najlepsze przy jednoczesnym odtrąceniu tych gorszych
(1.2) sport. trener który ustala skład drużyny którą zarządza
(1.3) osoba decydująca kogo wpuścić do lokalu rozgrywkowego, a kogo nie
(1.4) łow. leśn. myśliwy z uprawnieniami do wyznaczenia zwierzyny do odstrzału
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program komputerowy asystujący przy wyborze czegoś
Wiktionary
(1.2) Wiele ludzi krytykowało selekcjonera reprezentacji Polski za decyzję jaką powziął.
Wiktionary
rzecz. selekcja ż., selekcjonowanie n.
:: fż. selekcjonerka
czas. ndk. selekcjonować, dk. wyselekcjonować
przym. selekcjonerski, selekcyjny, selektywny
przysł. selekcjonersko
Wiktionary
wybierający tylko określone elementy; wybiórczy, selektywny
SJP.pl
czasownik
(1.1) wybierać poprzez eliminację
Wiktionary
rzecz. selekcjoner mos./mrz., selekcja ż.
przym. selekcyjny, selektywny
Wiktionary
(1.1) wybierać, przebierać, odsiewać, przesiewać
Wiktionary
taki, który pozostaje po selekcji
SJP.pl
związany z selekcją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący selekcji
Wiktionary
rzecz. selekcja ż., selekcjoner m., selektywność ż., selekcjonowanie n.
czas. selekcjonować ndk.
przym. selektywny
przysł. selektywnie
Wiktionary
sztuka grubej zwierzyny przeznaczona na odstrzał selekcyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. odmiana marchwi
Wiktionary
Sielakta (biał. Селякта; ros. Селекто, Sielekto, pol. hist. Selekta) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie orszańskim, w sielsowiecie Wysokaje.
Wikipedia
(1.1) Nie siej już selekty, posiej lenkę.
Wiktionary
Selektoda (inaczej: lampa regulacyjna) – lampa elektronowa napięciowa (w odróżnieniu do lamp mocy) o regulowanym nachyleniu charakterystyki. Nachylenie to zmienia się w szerokim zakresie w zależności od punktu pracy. Zmiana nachylenia charakterystyki jest możliwa dzięki temu, iż siatka sterująca posiada obszary o różnej gęstości. Lampa ta stosowana była powszechnie w układach wzmacniaczy wielkiej częstotliwości, w szczególności pośredniej częstotliwości odbiorników radiowych i telewizyjnych, z uwagi na możliwość regulacji wzmocnienia (ARW). Niekiedy stosowano także selektody małej częstotliwości, np. w układach automatycznej regulacji poziomu zapisu magnetofonów.
Wikipedia
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: selektywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: selektywny; bardziej selektywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest selektywne; cecha tych, którzy są selektywni
Wiktionary
Wikipedia
przym. selektywny, selekcyjny
przysł. selektywnie
rzecz. selekcja ż.
Wiktionary
obejmujący niektóre elementy z całości
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) reagujący, działający tylko na pewne bodźce z pominięciem innych; zależny od pewnych, ściśle określonych bodźców, sytuacji
Wiktionary
czas. selekcjonować, wyselekcjonować
rzecz. selekcja ż., selekcjoner m., selekcjonerka ż., selektywność ż., selekcjonowanie n.
przym. selekcyjny
Wiktionary
(1.1) wybiórczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie amurskim Rosji, największy z dopływów Zei
Wiktionary
Selemdża (ros. Селемджа, Sielemdża) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na terenie obwodu amurskiego.
Źródła rzeki znajdują się na styku pasm górskich Jam-Aliń i Ezop. W górnym biegu, do okolic Ekimczanu, rzeka ma charakter górski. Rzeka płynie w kierunku południowo-zachodnim, w końcowym biegu – północnym skrajem Równiny Zejsko-Burejskiej. Uchodzi do rzeki Zeja, której jest najdłuższym dopływem.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Se
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Se i liczbie atomowej 34;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma selen?
Wiktionary
IPA: ˈsɛlɛ̃n, AS: selẽn
Wiktionary
rzecz. Selenita mos., Selenitka ż., Selene ż.
przym. selenowy
temsłow. seleno-
Wiktionary
(1.1) symbol. Se
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.
Wiktionary
Selena Quintanilla-Pérez (ur. 16 kwietnia 1971 w Lake Jackson, zm. 31 marca 1995 w Corpus Christi) – meksykańsko-amerykańska piosenkarka.
Jedna z największych gwiazd muzyki tejano i latin na świecie. Sławę zdobyła głównie w krajach hiszpańskojęzycznych.
Wikipedia
(1.1) Dzień dobry, mam na imię Selena i jestem Polką greckiego pochodzenia.
(1.1) Selena to rzadkie imię żeńskie w Polsce.
(1.1) Zeszłoroczne wakacje spędziliśmy z kuzynką Seleną na Cyprze.
(1.1) Pani Seleno, proszę nas jutro koniecznie odwiedzić.
Wiktionary
IPA: sɛˈlɛ̃na, AS: selẽna
Wiktionary
rzecz. Selene ż.
:: zdrobn. Selenka ż., Sela ż., Selcia ż., Selusia ż., Selunia ż.
przym. Selenin, Selenowy
temsłow. seleno-
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Selenka, Sela, Selcia, Selusia, Selunia
Wiktionary
kwas selenawy - nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych; kwas selenowy(IV)
SJP.pl
w mitologii greckiej: bogini księżyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie księżyca, utożsamiana z rzymską Luną;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 580;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W połowie miesiąca boska Selene kąpie się w Oceanie i ubrana w szaty świetliste, zaprzęga jasne rumaki do wozu, z którego lecą dalekie promienie.
(1.1) Atrybutami Selene były: półksiężyc, pochodnia, srebrny rydwan, skrzydła i dyptam jesionolistny.
(1.1) Srebrny rydwan Selene ciągnęły dwa rumaki, a nie cztery, jak złoty rydwan Heliosa.
(1.1) Przypisywano Selene wpływ na praktyki magiczne, stan zdrowia, menstruację i połóg u kobiet.
(1.1) Kult bóstw uosabiających ciała niebieskie był w Grecji rzadkością, jednak Heliosa czczono na Rodos, a Selene – na Peloponezie.
(1.1) Urodziwy Endymion wzbudził namiętną miłość w Selene.
(1.2) Selene porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: sɛˈlɛ̃nɛ, AS: selẽne
Wiktionary
rzecz. Selenita mos., Selenitka ż., selen mrz., selenek mrz., selenit mrz., selenowość ż.
przym. selenowy, selenitowy
temsłow. seleno-
zob. Selena.
Wiktionary
(1.1) Luna; rzad. Księżyc
Wiktionary
sól kwasu selenowodorowego
SJP.pl
Selenki – grupa związków chemicznych, sole kwasu selenowodorowego H
2Se.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Mongolii i Rosji uchodząca deltą do jeziora Bajkał;
Wiktionary
Selenga (t. Selenge-mörön; mong. Сэлэнгэ, ros. Селенга) – rzeka w Mongolii i Rosji. Długość – 1024 km (593 km w Mongolii), powierzchnia zlewni – 447 tys. km².
Selenga powstaje z połączenia rzek Ider gol (wypływająca z Gór Changajskich) i Delger mörön (wypływa na zachód od jeziora Chubsuguł), uchodzi deltą o powierzchni ok. 700 km² do jeziora Bajkał.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Selengi|N=Selengą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. selengijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Selenga ż.
* rosyjski: (1.1) Селенга ż.
* słowacki: (1.1) Selenga ż.
* ukraiński: (1.1) Селенга ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. selengijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Selengą, dotyczący Selengi
Wiktionary
rzecz. Selenga ż.
Wiktionary
sól kwasu selenowego
SJP.pl
sól kwasu selenawego
SJP.pl
minerał, bezbarwna i przeźroczysta odmiana gipsu
SJP.pl
Selenit – bezbarwna, bardzo czysta odmiana gipsu, wykształcona w formie dużych tabliczkowych kryształów. Nazwą selenit określa się też czasami włóknistą odmianę gipsu, wykazującą księżycową poświatę, a niekiedy także efekt kociego oka. Okazy takiego gipsu są znane z Francji, Wielkiej Brytanii i Rosji.
Wikipedia
domniemany mieszkaniec Księżyca; Księżyczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec Księżyca
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛ̃ˈɲita, AS: selẽńita
Wiktionary
rzecz. Selene ż., Selena ż., selenit mrz., selen mrz.
:: fż. Selenitka ż.
przym. selenowy
temsłow. seleno-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka Księżyca
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛ̃ˈɲitka, AS: selẽńitka
Wiktionary
rzecz. Selene ż., Selena ż., selenit mrz., selen mrz.
:: fm. Selenita mos.
przym. selenowy
temsłow. seleno-
Wiktionary
sól kwasu selenowodorowego
SJP.pl
Selenki – grupa związków chemicznych, sole kwasu selenowodorowego H
2Se.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Księżycem
(1.2) chem. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z selenem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) selenodezja • selenofizyka • selenografia • selenologia • selenonauta • selenonautyka
(1.2) selenocysteina • selenowodór
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż., Selena ż., selen mrz., selenit mrz.
przym. selenowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|σελήνη. (selene) → księżyc
(1.2) etymn|pol|selen.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) seleno-
* słowacki: (1.1) seleno-
* włoski: (1.1) seleno-; (1.2) seleno-
źródła.
== seleno- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) seleno-
(1.2) chem. seleno-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɛˈlɛ̃nɔ, AS: selẽno
Wiktionary
rzecz. Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż., Selena ż., selen mrz., selenit mrz.
przym. selenowy
Wiktionary
aminokwas białkowy, cysteina zawierająca atom selenu w miejsce atomu siarki
SJP.pl
Selenocysteina (Sec) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów. Ma budowę podobną do cysteiny, ale w miejsce atomu siarki cysteiny obecny jest w niej atom selenu. Jest obecna w licznych białkach enzymatycznych. Razem z pirolizyną są określane jako 21 i 22 aminokwas białkowy. Białka zawierające przynajmniej jedną resztę selenocysteinową to selenoproteiny.
Wikipedia
astronom zajmujący się opisem powierzchni Księżyca i opracowywaniem jego map
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. dział astronomii, nauka zajmująca się opisem powierzchni Księżyca;
Wiktionary
Selenografia (stgr. Σελήνη, Selḗnē – Księżyc; bogini i uosobienie Księżyca w mitologii, γράφω, gráphō – pisać) – dziedzina astronomii zajmująca się badaniem (opisem) powierzchni Księżyca (naturalnego satelity Ziemi). Jest odpowiednikiem geografii.
Wikipedia
(1.1) Jan Heweliusz, gdański astronom, uchodzi za twórcę nowożytnej selenografii.
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛ̃nɔˈɡrafʲja, AS: selẽnografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. selenograf m., selenografka ż.
przym. selenograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) astronomia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. selenograf m., selenografka ż.
przym. selenograficzny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|seleno-|-grafia.
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
(1.1) zoblistę|selenodezja|selenofizyka|selenologia|selenonautyka|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) selenography
* bułgarski: (1.1) селенография ż.
* czeski: (1.1) selenografie ż.
* hiszpański: (1.1) selenografía ż.
* niemiecki: (1.1) Selenografie ż.
* nowogrecki: (1.1) σεληνογραφία ż.
* portugalski: (1.1) selenografia ż.
* słowacki: (1.1) selenografia ż.
* włoski: (1.1) selenografia ż.
źródła.
== selenografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. selenografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w zakresie selenologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. astr. nauka o Księżycu
Wiktionary
Geologia Księżyca (nazywana czasami selenologią, chociaż ten drugi termin może odnosić się do ogólniejszej „nauki o Księżycu”) jest dość odmienna od ziemskiej. Księżyc nie posiada znaczącej atmosfery, co eliminuje erozję wywoływaną przez czynniki klimatyczne, nie ma płyt tektonicznych, posiada niższą grawitację i z powodu mniejszej średnicy traci ciepło szybciej. Złożona geomorfologia powierzchni księżycowej powstała w wyniku łącznego efektu różnych procesów; głównymi spośród nich to powstawanie kraterów uderzeniowych oraz wulkanizm. Księżyc jest zróżnicowanym ciałem posiadającym skorupę, płaszcz oraz jądro.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. selenolog mos.
przym. selenologiczny
przysł. selenologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|σελήνη|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) selenology
* duński: (1.1) selenologi w.
* fiński: (1.1) kuututkimus
* francuski: (1.1) sélénologie ż.
* hiszpański: (1.1) selenología ż.
* macedoński: (1.1) селенологија (selenologija)
* niderlandzki: (1.1) selenologie ż.
* niemiecki: (1.1) Selenologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) selenologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) selenologi m.
* nowogrecki: (1.1) σεληνολογία ż. (selinología)
* ormiański: (1.1) լուսնագիտություն (lusnagitutʿyun)
* portugalski: (1.1) selenologia ż.
* słowacki: (1.1) selenológia ż.
* ukraiński: (1.1) селенологія (selenolohija)
* węgierski: (1.1) szelenológia
* włoski: (1.1) selenologia ż.
źródła.
== selenologia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. astr. selenologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛ̃nɔˈlɔɟja, AS: selẽnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. selenolog mos.
przym. selenologiczny
przysł. selenologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. selenolog mos.
przym. selenologiczny
przysł. selenologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|σελήνη|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) selenology
* duński: (1.1) selenologi w.
* fiński: (1.1) kuututkimus
* francuski: (1.1) sélénologie ż.
* hiszpański: (1.1) selenología ż.
* macedoński: (1.1) селенологија (selenologija)
* niderlandzki: (1.1) selenologie ż.
* niemiecki: (1.1) Selenologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) selenologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) selenologi m.
* nowogrecki: (1.1) σεληνολογία ż. (selinología)
* ormiański: (1.1) լուսնագիտություն (lusnagitutʿyun)
* portugalski: (1.1) selenologia ż.
* słowacki: (1.1) selenológia ż.
* ukraiński: (1.1) селенологія (selenolohija)
* węgierski: (1.1) szelenológia
* włoski: (1.1) selenologia ż.
źródła.
== selenologia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. astr. selenologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
astronauta biorący udział w locie na Księżyc
SJP.pl
stacja badawcza umieszczona na Księżycu
SJP.pl
reakcja organizmu roślinnego na promieniowanie słoneczne odbijane przez Księżyc
SJP.pl
Selenowodór, H
2Se – nieorganiczny związek chemiczny selenu i wodoru. Jest palnym, silnie trującym gazem o charakterystycznym, ostrym zapachu.
Wikipedia
przymiotnik od: selen
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący selenu
Wiktionary
rzecz. selen m., Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż.
temsłow. seleno-
Wiktionary
1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny baldaszkowatych, o pierzastych liściach zawierających olejki eteryczne i zgrubiałym, jadalnym korzeniu;
2. korzeń lub liście tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Apium graveolens|ref=tak., roślina warzywna;
(1.2) spoż. korzeń lub liście selera (1.1)
(1.3) selery → daw. gwara. więz. włosy
Wiktionary
Selery (Apium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Obejmuje 12 gatunków. Większość z nich rośnie w Ameryce Południowej i tylko selery zwyczajne A. graveolens są szeroko rozpowszechnione (rosną dziko w Europie, poza tym powszechnie są uprawiane, także w Polsce), a A. prostratum rośnie w Australii i Nowej Zelandii. Dawniej zaliczano tu także przedstawicieli rodzaju pęczyna Helosciadium i Cyclospermum, ale okazali się oni odlegle spokrewnieni i są wyodrębniani do osobnych rodzajów i nawet plemion w obrębie selerowatych.
Wikipedia
(1.1) Seler należy siać w kwietniu.
(1.2) Słonie nie jedzą selera i pietruszki.
(1.2) Muszę kupić dziś dwa selery na surówkę do obiadu.
Wiktionary
IPA: ˈsɛlɛr, AS: seler
Wiktionary
rzecz. selerowce nmos., selerowate nmos., selery m. lm.
przym. selerowy
Wiktionary
(1.2) reg-pl|Poznań|selera., gw-pl|Górny Śląsk|celer, zeler.
(1.3) pierze
Wiktionary
selernica żyłkowana - roślina z rodziny selerowatych
SJP.pl
Selernica (Cnidium Cusson ex Juss.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia od 5 do ok. 10 gatunków. Takson jest problematyczny – przynajmniej w tradycyjnym, szerokim ujęciu jest polifiletyczny. Wyłączono z niego m.in. rodzaj Kadenia wraz z gatunkiem będącym jedynym przedstawicielem rodzaju w tradycyjnym ujęciu rosnącym w Polsce – selernicą żyłkowaną (Cnidium dubium ≡ Kadenia dubia).
Wikipedia
1. o cechach selerowatych (rodzina roślin);
2. korzeń selerowaty - rozwidlony korzeń niektórych warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Apiaceae|Lindl.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu selerowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cieszynianka należy do selerowatych.
Wiktionary
rzecz. seler mrz., selerowce lm. nmos.
przym. selerowy
Wiktionary
(1.1) baldaszkowate
Wiktionary
1. o cechach selerowatych (rodzina roślin);
2. korzeń selerowaty - rozwidlony korzeń niektórych warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Apiales|Lindl.|ref=tak., rząd roślin nasiennych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pasternak zwyczajny zaliczany jest do selerowców.
Wiktionary
rzecz. seler mrz., selerek mrz., selerowate lm nm.
przym. selerowy
Wiktionary
przymiotnik od: seler
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący selera, związany z selerem
Wiktionary
(1.1) Sok selerowy działa moczopędnie, pobudza apetyt i wzmacnia układ nerwowy.
Wiktionary
IPA: ˌsɛlɛˈrɔvɨ, AS: selerovy
Wiktionary
rzecz. seler m., selerowate nmos., selery nmos., selerowce nmos.
Wiktionary
1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny baldaszkowatych, o pierzastych liściach zawierających olejki eteryczne i zgrubiałym, jadalnym korzeniu;
2. korzeń lub liście tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. nieumyte włosyfakt.
Wiktionary
Selery (Apium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Obejmuje 12 gatunków. Większość z nich rośnie w Ameryce Południowej i tylko selery zwyczajne A. graveolens są szeroko rozpowszechnione (rosną dziko w Europie, poza tym powszechnie są uprawiane, także w Polsce), a A. prostratum rośnie w Australii i Nowej Zelandii. Dawniej zaliczano tu także przedstawicieli rodzaju pęczyna Helosciadium i Cyclospermum, ale okazali się oni odlegle spokrewnieni i są wyodrębniani do osobnych rodzajów i nawet plemion w obrębie selerowatych.
Wikipedia
(1.1) Umyłbyś te selery, jak ty wyglądasz!
Wiktionary
rzecz. seler m.
przym. selerowy
Wiktionary
filet z selera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. toponim, nazwa szeregu starożytnych miast na świecie;
Wiktionary
Seleucja, Seleukia lub też Seleukeja (Seleúkeia gr. Σελεύκεια) – nazwy poszczególnych miast pochodzące od imienia Seleukos, założonych przez władców z dynastii Seleucydów na obszarze ich ogromnego państwa.
Wikipedia
(1.1) Podczas każdej wojny Seleucję niszczono i plądrowaćądrowano.
Wiktionary
starożytna dynastia syryjska
SJP.pl
Wikipedia
selewinka pustynna - gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych
SJP.pl
Selewinka pustynna, dawniej: selewinka (Selevinia betpakdalaensis) – słabo poznany gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju selewinka (Selevinia). W przeszłości był klasyfikowany w odrębnej, monotypowej rodzinie selewinkowatych (Selemniidae).
Wikipedia
monotypowa rodzina gryzoni
SJP.pl
[czytaj: self-pabliszing] publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikowanie, samopublikacja
SJP.pl
ekspresywnie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfik, selfka, selfiak, samolubka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od selfiak
Wiktionary
rzecz. selfiak m.
Wiktionary
potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfka, selfik, samolubka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. pot. zob. selfie.
Wiktionary
(1.1) Strzelmy se z Sebą selfiaka!
Wiktionary
IPA: ˈsɛlfʲjak, AS: selfʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. selfie n., selfik m., selfka ż.
:: zdrobn. selfiaczek m.
Wiktionary
(1.1) selfie, selfik, selfka, focia / fotka z rąsi; wulg. samojebka
Wiktionary
ekspresywnie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selfiaczek, selfik, selfka, selfiak, samolubka
SJP.pl
[czytaj: selfi] zdjęcie zrobione samemu sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) slang. fotografia zrobiona samemu sobie z ręki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bez wątpienia najpopularniejszym selfie na świecie jest zdjęcie zdobione przez Ellen DeGeneres podczas tegorocznej gali rozdania Oscarów.
(1.1) Drogie koleżanki, pamiętajcie, że w przypadku pożaru nie należy tracić czasu na robienie selfie na tle płonącego biureczka.
Wiktionary
rzecz. selfiak mzw.
Wiktionary
(1.1) selfiak, selfik, selfka, focia / fotka z rąsi, wulg. samojebka
Wiktionary
[czytaj: selfi stik] ręczny statyw do robienia zdjęć typu selfie; selfie stick
SJP.pl
[czytaj: selficzino] żartobliwie: cappuccino z podobizną klienta na powierzchni pianki
SJP.pl
potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfka, selfiak, samolubka
SJP.pl
potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfik, selfiak, samolubka
SJP.pl
[czytaj: selfmejdmen] człowiek zawdzięczający wszystko wyłącznie sobie, swoim zdolnościom i własnej pracowitości; self-made man
SJP.pl
potocznie: robić sobie zdjęcie typu selfie
SJP.pl
[czytaj: selfpab] publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikowanie, samopublikacja, self-publishing
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby o nazwisku Seligman:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady siarczków;
Wiktionary
Seligmannit – minerał klasy siarczków.
Wikipedia
przym. seligmannitowy
Wiktionary
Selim – imię męskie pochodzenia tureckiego, pochodzi od arabskiego imienia Salim, co oznacza „bezpieczny”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne greckie miasto założone w południowo-zachodniej części Sycylii, zniszczone w 408 r. p.n.e. przez Kartagińczyków;
Wiktionary
Selinunt (gr. Σελινοῦς Selinous, łac. Selinūs, Selinuntum) – starożytne miasto, kolonia Megary Hyblaja w południowo-zachodniej części Sycylii. Obecnie ruiny na terenie gminy Castelvetrano pomiędzy wioskami Triscina di Selinunte od zachodu i Marinella di Selinunte od wschodu.
Wikipedia
przym. selinuncki
Wiktionary
[czytaj: selki] w mitologii celtyckiej:
1. istoty potrafiące zmieniać się z foki w człowieka;
2. bogini porządków domowych
SJP.pl
Selkie – szkocki Silkie, w folklorze szkockim istoty mogące zmienić się z foki w człowieka lub bogini porządków domowych.
Wikipedia
amerykańska rasa kota
SJP.pl
Biografie:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Selkupami, dotyczący Selkupów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język selkupski;
Wiktionary
rzecz. Selkup mos., Selkupijka ż.
Wiktionary
(2.1) daw. ostiak-samojedzki
Wiktionary
[czytaj: SElers] nazwisko
SJP.pl
Sellers – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Marion.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny plateozaurów
SJP.pl
Sellozaur (Sellosaurus) – dinozaur z rodziny plateozaurów (Plateosauridae).
Żył w okresie triasu (ok. 225 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała ok. 6 m, masa ok. 200 kg. Jego szczątki znaleziono w Niemczech.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Selmy lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kulturowy region Łotwy położony we wschodniej części Semigalii
Wiktionary
Selonia (łot.Sēlija; lit.Sėla), znana także jako Augšzeme (Wyżyna) – kulturowy region i kraina historyczna Łotwy położona na wschód od Semigalii, do której bywała zaliczana. Obejmuje tereny przy granicy z Litwą. Głównym miastem regionu jest Jēkabpils.
Wikipedia
przym. seloński
Wiktionary
skóra focza barwiona na czarno
SJP.pl
futro z pewnych gatunków fok lub młodych niedźwiedzi morskich
SJP.pl
Selskiny (ang. sealskin) – skóry z młodych niedźwiedzi morskich lub z fok. Używane do wyrobu części ubioru.
Sealskiny to także nazwa futra z tych skór.
Wikipedia
maszyna elektryczna indukcyjna, która przetwarza wychylenie kątowe części obrotowej jakiegoś mechanizmu na napięcie elektryczne
SJP.pl
Selsyn – maszyna elektryczna o zasadzie działania zbliżonej do silnika elektrycznego, używana jako przyrząd pomiarowo-wskaźnikowy, który może jednocześnie wykonać pewną pracę. Złożony jest z dwóch uzwojeń ułożonych w stałym polu magnetycznym o tej samej orientacji (np. pionowo w górę), przez które płynie prąd. Obydwa uzwojenia są zwykle odseparowane przestrzennie, jedno znajduje się w miejscu, gdzie dokonywany jest pomiar, drugie zaś tam, gdzie znajduje się mierzony obiekt. Zmiana orientacji jednego z uzwojeń powoduje wychylenie się drugiego. Selsyny spotkać można np. na stacjach elektroenergetycznych wyposażonych w transformatory z przełączaniem zaczepów pod obciążeniem w roli wskaźnika położenia zaczepów. Selsyn nadawczy znajduje się wtedy w obudowie przełącznika zaczepów na transformatorze, selsyn odbiorczy (poruszający wskazówkę na tarczy) w nastawni obiektu.
Wikipedia
przymiotnik od: selsyn
SJP.pl
Niemcy:
Wikipedia
selwas, rozległy obszar wiecznie zielonych lasów międzyzwrotnikowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wilgotny las równikowy porastający znaczną część dorzecza Amazonki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) puszcza amazońska
Wiktionary
selwa, rozległy obszar wiecznie zielonych lasów międzyzwrotnikowych
SJP.pl
w semantyce: elementarna cząstka znaczenia, zwłaszcza wyrazu, niemająca swojego odpowiednika w planie wyrażania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać starotestamentowa, protoplasta Semitów;
(1.2) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet.
Wiktionary
skrót od: semicki
SJP.pl
1. urządzenie sygnalizacyjne w postaci słupa z poprzecznym ramieniem i światłami, stosowane do zatrzymywania lub przepuszczania pociągów;
2. nadbrzeżne urządzenie sygnalizacyjne służące do wskazywania kierunku i siły wiatru;
3. w żeglarstwie: system sygnalizacji optycznej za pomocą ręcznych flag sygnałowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. urządzenie sygnalizacyjne przy torze kolejowym w postaci słupa z poprzecznym ramieniem i światłami;
(1.2) żegl. nadbrzeżne urządzenie w postaci masztu z ruchomymi ramionami, wskazujące statkom kierunek i siłę wiatru
(1.3) żegl. system sygnalizacji morskiej za pomocą ruchów chorągiewkami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bez zatrzymania – jednak po uprzedniej redukcji prędkości – semafor wskazujący sygnał „Stój” może pominąć maszynista ciężkiego pociągu towarowego, gdy semafor ten zaopatrzony jest we wskaźnik W-22.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈmafɔr, AS: sẽmafor
Wiktionary
przym. semaforowy
Wiktionary
przymiotnik od: semafor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. związek organiczny z grupy analogów peptydów, lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2 i otyłości;
Wiktionary
Semaglutyd – organiczny związek chemiczny z grupy analogów peptydów, stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 i otyłości.
Został opracowany przez firmę Novo Nordisk (tworzony w zespole Lotte Bjere Knudsen) w 2012 roku i dopuszczony do stosowania w USA w 2017 roku.
Wikipedia
(1.1) hand. Ozempic, Wegovy, Rybelsus
Wiktionary
dotyczący znaczenia wyrazów; znaczeniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. związany ze znaczeniem wyrażeń językowych
(1.2) inform. związany ze znaczeniem instrukcji, wyrażeń języka programowania
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: sẽmãntyčny
Wiktionary
rzecz. semantyka ż., semantyczność ż., semantyk m.
przysł. semantycznie
Wiktionary
(1.1) znaczeniowy
Wiktionary
specjalista w zakresie semantyki (semazjologii); semazjolog; językoznawca
SJP.pl
semazjologia;
1. nauka o znaczeniu wyrazów badająca, czy budowa wyrazu określa jego znaczenie;
2. dział semiotyki badający związki między wyrażeniami językowymi a przedmiotami, do których się odnoszą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dział językoznawstwa zajmujący się znaczeniem wyrażeń językowych
(1.2) filoz. log. dział semiotyki zajmujący się badaniem związków między wyrażeniami językowymi a rzeczywistością
(1.3) inform. związki między instrukcjami, wyrażeniami itp. języka programowania a znaczeniem programu rozumianym jako zachowanie się komputera, systemu itp.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: semantyk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Semantyka (semazjologia) jest jednym z ważnych działów językoznawstwa.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈmãntɨka, AS: sẽmãntyka
Wiktionary
rzecz. semantyczność ż., semantyk m.
przym. semantyczny
przysł. semantycznie
Wiktionary
(1.1) semazjologia
Wiktionary
miasto w Indonezji
SJP.pl
Semarang – miasto w Indonezji na północnym wybrzeżu Jawy u ujścia rzeki Semarang do Morza Jawajskiego; współrzędne geograficzne 6°58′S 110°25′E.
Wikipedia
specjalista w zakresie semazjologii (semantyki); semantyk
SJP.pl
semantyka;
1. nauka o znaczeniu wyrazów badająca, czy budowa wyrazu określa jego znaczenie;
2. dział semiotyki badający związki między wyrażeniami językowymi a przedmiotami, do których się odnoszą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o znaczeniu i zmianach znaczeń wyrazów
Wiktionary
(1.1) Moją pasją jest semazjologia.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mazʲjɔˈlɔɟja, AS: sẽmazʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
przym. semazjologiczny
Wiktionary
(1.1) semantyka
Wiktionary
tradycyjna muzyka i taniec z Angoli
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu abajskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. semejski
Wiktionary
(1.1) hist. Semipałatyńsk (do 2007)
Wiktionary
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: zbiór semów (najprostszych, niepodzielnych elementów znaczenia) charakteryzujących dany wyraz
SJP.pl
Znaczenie – pojęcie, które łączy to, co rejestrujemy naszymi zmysłami z jakimś symbolem. Znak, zdanie, gest, czy dźwięk nie mają znaczenia, jeśli nie odnoszą się do czegoś, co jest nam znane.
Wikipedia
nadworny kozak w dawnej Rusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. nadworny kozak na Ukrainie w XVII–XVIII wieku;
(1.2) wojsk. hist. żołnierz oddziałów lekkiej jazdy kozackiej w XVII-wiecznej Rzeczpospolitej
Wiktionary
Semien (amh. ሰሜን, Semēn) – pasmo górskie w północnej Etiopii, na północny wschód od miejscowości Gonder. Od południa, wschodu i północy otaczają je szerokim zakolem doliny rzek Menna i Tekkezje.
Charakterystyczną cechą rzeźby tych gór są rozległe płaskowyże i szczyty o płaskich wierzchołkach, okolonych ostrymi krawędziami. Między nimi biegną wąskie grzbiety i sterczą ostre iglice skalne. Płynące między nimi w okresach deszczowych cieki wodne wcięły się głęboko w podłoże i utworzyły olbrzymie jary i wąwozy. Najwyższe szczyty to: Ras Daszan (4543 m n.p.m.), Buahit (4437 m n.p.m.) i Abba Jaried (4460 m n.p.m.).
Wikipedia
(1.1) Semenowie książęcy sypnęli się na ratunek swego wodza, huknęły samopały…
(1.1) Zastąpili mu drogę dwaj semenowie (…), przed samymi oczami machnęli mu nahajkami…
(1.2) Naprzód szły dwie tatarskie chorągwie (…), górne pułki ciężkiej jazdy, chorągwie pancerne i usarskie, pochód zaś zamykała dragonia i semenowie.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃mɛ̃n, AS: sẽmẽn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. połowa roku akademickiego lub szkolnego;
2. kurs nauki trwający przez ten czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) połowa roku akademickiego lub szkolnego;
Wiktionary
Semestr (z łac. semestris od sex = sześć + mensis = miesiąc) – wyodrębniony okres w roku akademickim lub szkolnym. W Polsce jest to najczęściej połowa tego roku, który jednak trwa 10, a nie 12 miesięcy.
Dawniej (do lat siedemdziesiątych XX wieku) rok szkolny był dzielony na okresy, które w ciągu roku były cztery. Trwały one po około 2,5 miesiąca. Po zakończeniu I i III okresu następowało rozpoczęcie okresów II i IV (nie przysługiwały ferie między nimi), a przerwa przysługiwała jedynie między II i III okresem.
Wikipedia
(1.1) Egzaminy trzeciego semestru są bardzo trudne.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃mɛstr̥, AS: sẽmestr̦
Wiktionary
przym. semestralny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący semestru, trwający semestr
Wiktionary
rzecz. semestr m.
Wiktionary
[czytaj: semi-anilina] miękka, delikatna skóra z wyselekcjonowanych błamów, pośrednia między aniliną a skórą silnie pigmentowaną; skóra semianilinowa
SJP.pl
dotyczący Semity
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Semitów, związany z Semitami, dotyczący Semitów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z rodziny języków afroazjatyckich wywodzący się z języka prasemickiego;
Wiktionary
(1.1) Plemiona semickie w Mezopotamii oddawały cześć niektórym sumeryckim bogom.
(2.1) Współcześnie do najważniejszych języków rodziny semickiej zaliczają się: język amharski, arabski, hebrajski, maltański i tigrinia.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈmʲit͡sʲci, AS: sẽmʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. semickość ż., Semita mos., Semitka ż.
przysł. semicko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób semicki, po semicku
Wiktionary
(1.1) Kilku uczniów rzeczywiście nosiło semicko brzmiące imiona.
Wiktionary
rzecz. semicki mrz., semickość ż., Semita mos., Semitka ż.
przym. semicki
Wiktionary
→ semicki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co semickie; semicki charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) O semickości utworu świadczy użyte słownictwo.
Wiktionary
rzecz. semicki mrz., Semita mos., Semitka ż.
przym. semicki
przysł. semicko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina epifityczna tworząca z czasem własne podpory i usamodzielniająca się
Wiktionary
Epifit (gr. epi – na, phyton – roślina), porośle, aerofit – roślina rosnąca na innej roślinie, ale zwykle nie prowadząca pasożytniczego trybu życia. Korzysta z innego gatunku jako podpory, a odżywia się najczęściej samodzielnie. W ekosystemach lądowych wyrasta często w miejscach, gdzie gromadzi się martwa materia organiczna (np. w rozwidleniu pędu) lub osiedla się na pędach innych roślin pobierając składniki odżywcze i wodę z powietrza i niesionych przez nie pyłów, opadów i detrytusu. Nieliczne epifity wykształcają ssawki i wyzyskują w różnym zakresie swego żywiciela (np. jemiołowate i loganiowate). Epifityzm jest szczególnie częsty wśród drobnych organizmów wodnych, które jako peryfiton porastają organy makrofitów.
Wikipedia
rzecz. epifit mrz.
Wiktionary
(1.1) hemiepifit pierwotny
Wiktionary
macerał z grupy inertynitu
SJP.pl
Semifuzynit – macerał z grupy inertynitu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leżąca w jej południowej części na lewym brzegu Dźwiny;
Wiktionary
Semigalia (także: Zemgalia, łot. Zemgale, niem. Semgallen, lit. Žiemgala, od nazwy bałtyjskiego ludu Zemgalów) – jedna z pięciu krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży w jej południowej części na lewym brzegu Dźwiny.
Wikipedia
przym. semigalijski
Wiktionary
(1.1) Zemgalia
Wiktionary
Semigrafika lub pseudografika – sposób odwzorowania grafiki w trybie tekstowym przy użyciu odpowiedniej kompozycji znaków. Pozwalało to na emulację grafiki rastrowej bez konieczności użycia zaawansowanych układów graficznych i dużej ilości pamięci. Typowo tablica znaków komputera zawierała znaki specjalnie przeznaczone do tego celu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Semik:
Wikipedia
hydrazyd kwasu karbaminowego
SJP.pl
Semikarbazyd – organiczny związek chemiczny, hydrazyd kwasu karbaminowego.
Stosowany jest w analizie organicznej w postaci chlorowodorku jako odczynnik reagujący z aldehydami i ketonami. Produkty tych reakcji (semikarbazony) cechuje dobra zdolność krystalizacji i zazwyczaj ostre charakterystyczne temperatury topnienia.
Wikipedia
układ częściowo koloidalny; półkoloid
SJP.pl
statek do przewozu drobnicy i kontenerów; półpojemnikowiec, półkontenerowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. statek do przewozu towaru zarówno w kontenerach, jak i w postaci tradycyjnej (drobnicy)
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mʲikɔ̃ntɛ̃nɛˈrɔvʲjɛt͡s, AS: sẽmʹikõntẽnerovʹi ̯ec
Wiktionary
(1.1) półpojemnikowiec, półkontenerowiec
Wiktionary
przestarzały przymiotnik od: seminarium; seminaryjny
SJP.pl
1. zajęcia dydaktyczne dla studentów uczelni akademickich niepolitechnicznych; rodzaj kursu;
2. spotkanie naukowców zajmujących się pewną dziedziną wiedzy;
3. szkoła kształcąca przyszłych duchownych;
4. dawniej: szkoła kształcąca nauczycieli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stud. eduk. zajęcia dydaktyczne dla studentów uczelni niepolitechnicznych
(1.2) rel. stud. dom formacyjny, w którym przygotowują się kandydaci na duchownych
(1.3) publiczna konferencja z udziałem przedstawicieli różnych środowisk i dziedzin
(1.4) eduk. szkoła o charakterze półwyższym, kształcąca nauczycieli szkół podstawowych
(1.5) zakład naukowy w obrębie danej katedry
(1.6) archit. siedziba seminarium (1.2, 1.4)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyrzucili mnie z zajęć, bo nie przygotowałem się wcale do seminarium.
(1.2) Ksiądz Popiełuszko ukończył seminarium w Warszawie.
(1.4) Babcia Honorata uczęszczała do seminarium nauczycielskiego w Cieszynie.
(1.6) Na budynku seminarium wciąż widnieją ślady po umocowaniu hitlerowskiej wrony w latach okupacji.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mʲĩˈnarʲjũm, AS: sẽmʹĩnarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. seminarzysta m., seminarzystka ż.
przym. seminaryjny
Wiktionary
przymiotnik od: seminarium; seminarialny (przestarzałe)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z seminarium, odnoszący się do seminarium
Wiktionary
(1.1) Wykłady odbędą się w budynku seminaryjnym.
Wiktionary
rzecz. seminarium n., seminarzysta mos.
Wiktionary
student seminarium duchownego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stud. eduk. uczestnik seminarium uczelnianego
(1.2) rel. stud. student seminarium duchownego
(1.3) daw. eduk. uczeń seminarium nauczycielskiego
Wiktionary
(1.1) W przerwie między wykładami seminarzystki i seminarzyści mogą zakupić potrzebny podręcznik w uczelnianym sklepiku wydawniczym.
(1.2) W części seminarium, w której mieszkają seminarzyści, zgasły już wszystkie światła.
Wiktionary
rzecz. seminarium n.
:: fż. seminarzystka ż.
przym. seminaryjny
Wiktionary
(1.2) pot. kleryk, alumn
Wiktionary
członek plemienia Indian Ameryki Północnej
SJP.pl
plemię indiańskie; Seminolowie
SJP.pl
Seminole – plemię Indian Ameryki Północnej z muskogeńskiej rodziny językowej, wywodzące się z Krików, od których odłączyło się w XVII wieku. Nazwa nadana przez Krików (Sim-in-ol) oznacza „Odszczepieńców”. Seminole sami siebie nazywali Miccosukee.
Wikipedia
członkini plemienia Indian Ameryki Północnej
SJP.pl
plemię indiańskie; Seminole
SJP.pl
związany z Seminolami, Indianami Ameryki Północnej
SJP.pl
specjalista w dziedzinie semiologii; semiotyk
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) osoba zajmująca się semiologią (specjalista w dziedzinie komunikacji za pomocą znaków)
Wiktionary
rzecz. semiologia ż.
Wiktionary
teoria badająca wpływ znaków na porozumiewanie się ludzi, obejmuje semantykę, syntaktykę i pragmatykę; semiotyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. log. dział logiki badający znaki;
(1.2) filoz. tradycja intelektualno-badawcza, w której głównym przedmiotem zainteresowań jest znak;
(1.3) jęz. dział językoznawstwa badający systemy znakowe;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) semiotyka, semantyka
(1.2) semiotyka
(1.3) semiotyka, ogólna teoria znaków
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. semiolog m.
przym. semiologiczny
przysł. semiologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) etym|gr|σημεῖον|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) семіялогія ż.; (1.2) семіялогія ż.; (1.3) семіялогія ż.
* włoski: (1.1) semiologia ż., semeiologia ż.; (1.3) semiologia ż., semeiologia ż.
źródła.
== semiologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) semiologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. semiolog m.
przym. semiologiczny
przysł. semiologicznie
Wiktionary
(1.1) semiotyka, semantyka
(1.2) semiotyka
(1.3) semiotyka, ogólna teoria znaków
Wiktionary
specjalista w dziedzinie semiotyki; semiolog
SJP.pl
teoria badająca wpływ znaków na porozumiewanie się ludzi, obejmuje semantykę, syntaktykę i pragmatykę; semiologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. log. dział logiki badający znaki;
(1.2) filoz. tradycja intelektualno-badawcza, w której głównym przedmiotem zainteresowań jest znak;
(1.3) jęz. dział językoznawstwa badający systemy znakowe;
(1.4) med. dział medycyny zajmujący się objawami chorób
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: semiotyk
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. semiotyk m.
przym. semiotyczny
Wiktionary
(1.1) semiologia, semantyka
(1.2) semiologia
(1.3) semiologia, ogólna teoria znaków
(1.4) symptomatologia
Wiktionary
proces (zwłaszcza językowy), w którym ujawnia się znaczeniowa funkcja znaku (czyli znaczenie znaku)
SJP.pl
Semioza – pojęcie z zakresu semiotyki oznaczające proces tworzenia, odbierania i przekazywania znaków. W procesie tym ujawnia się znaczeniowa funkcja znaku. W socjologii semioza wskazywana jest jako nieodłączny element kultury, tylko człowiek posiada bowiem umiejętność posługiwania się znakami.
Wikipedia
miasto w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnim Kazachstanie(nazwa obowiązująca do 2007 roku, egzonim wariantowy wg KSNG)
Wiktionary
Wikipedia
przym. semipałatyński
Wiktionary
(1.1) Semej
Wiktionary
przymiotnik od: Semipałatyńsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Semipałatyńskiem, dotyczący Semipałatyńska
Wiktionary
rzecz. Semipałatyńsk mrz.
Wiktionary
mit. asyryjska królowa, założycielka ogrodów uznanych za jeden z siedmiu cudów starożytnego świata
SJP.pl
Semiramida – znana z tradycji antycznej legendarna królowa babilońska, bohaterka licznych podań i legendarnych opowieści bliskowschodnich.
Przez Herodota wymieniana (Dzieje I, 184) jako ta, która wzniosła nabrzeża portowe w Babilonie. Według Diodora Sycylijskiego (Biblioteka historyczna II, 4-20) miała być półboginią, wykarmioną w dzieciństwie przez gołębice, kobietą wielkiej urody, małżonką króla asyryjskiego Ninusa. Miała być fundatorką miasta Babilon i twórczynią imperium rozciągającego się od Egiptu po Indie. Przed śmiercią przekazać miała władzę synowi Ninjasowi, a sama zamienić się w gołębicę. W tradycji armeńskiej zachowała się opowieść o wielkiej wyprawie Semiramidy do Armenii i założeniu przez nią miasta Wan.
Wikipedia
rzadko: osoba przyjaźnie nastawiona do Żydów; filosemita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan;
Wiktionary
Ludy semickie, Semici – grupa ludów posługujących się językami z rodziny semickiej, m.in. Akadyjczycy, Asyryjczycy, Babilończycy, Hebrajczycy, wywodzący się z nich Izraelici i Żydzi, Arabowie i część Etiopów.
Nazwa pochodzi od imienia biblijnego Sema; prawdopodobnie została wprowadzona w roku 1781 przez niemieckiego filologa Augusta Schlözera.
Wikipedia
(1.1) Zarówno Żydzi jak i Arabowie są Semitami.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈmʲita, AS: sẽmʹita
Wiktionary
rzecz. semickość ż.
:: fż. Semitka ż.
przym. semicki
przysł. semicko
Wiktionary
→ Semita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. semickość ż.
:: fm. Semita mos.
przym. semicki
przysł. semicko
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|Semita|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Semita.
* arabski: (1.1) سامية ż. (sāmīya)
* francuski: (1.1) Sémite ż.
* rosyjski: (1.1) семи́тка ż.
* słowacki: (1.1) Semitka ż.
* włoski: (1.1) semita ż.
źródła.
== Semitka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. Semitka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. semickość ż.
:: fm. Semita mos.
przym. semicki
przysł. semicko
Wiktionary
specjalista w dziedzinie semitystyki; semitysta
SJP.pl
nauka badająca język, kulturę i historię ludów semickich; semitystyka
SJP.pl
Semitystyka (inaczej semitologia) – jedna z dziedzin orientalistyki zajmująca się badaniem języków semickich, językoznawstwem porównawczym i historycznym tychże języków, ale również współczesnymi dialektami języków semickich.
Osoba zajmująca się semitystyką nazywana jest semitystą.
Wikipedia
półton (określenie stosowane w terminologii średniowiecznej); hemitonium
SJP.pl
niezupełnie przezroczysty; półprzezroczysty
SJP.pl
specjalista w dziedzinie semitystyki; semitolog
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie semitystyki
SJP.pl
nauka badająca język, kulturę i historię ludów semickich; semitologia
SJP.pl
Semitystyka (inaczej semitologia) – jedna z dziedzin orientalistyki zajmująca się badaniem języków semickich, językoznawstwem porównawczym i historycznym tychże języków, ale również współczesnymi dialektami języków semickich.
Osoba zajmująca się semitystyką nazywana jest semitystą.
Wikipedia
poddawanie wpływom semickim, nadawanie czemuś cech typowo semickich
SJP.pl
1. w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języków semickich;
2. rzadko: przyjazne nastawienie do Żydów; filosemityzm
SJP.pl
1. poddawać wpływom semickim, czynić semickim;
2. semityzować się - stawać się semickim
SJP.pl
[czytaj: semi-urbanizacja] proces przekształcania wsi w miasto
SJP.pl
Semiurbanizacja – proces przekształcania wsi w osiedla, które nie mieszczą się w tradycyjnych kategoriach wsi rolniczej lub miasta. Czasami na określenie takiego osiedla stosuje się amerykańskie określenie rurban community (połączenie angielskich przymiotników, rural – wiejski i urban – miejski). Jest to "półwieś" i "półmiasto"; osiedle, które formalnie nadal jest wsią, ale zdecydowana większość mieszkańców nie jest zatrudniona w rolnictwie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. funkcja o wartości równej połowie wartości funkcji sinus versus, wykorzystywana przede wszystkim dawniej w nawigacji morskiej
Wiktionary
(1.1) Kolejność funkcyj jest inna niż zwykle stosowana, mianowicie obok funkcji semiversus umieszczona jest na pierwszem miejscu funkcja cosinus, a to celem łatwiejszego przechodzenia z jednej funkcji na drugą przy obliczaniu wysokości astronomicznej.
Wiktionary
podstawowe narzędzie do estymacji i badania struktury zmienności zjawisk w geostatystyce
SJP.pl
Semiwariogram – podstawowe narzędzie służące do estymacji i badania struktury zmienności badanych zjawisk w geostatystyce.
Semiwariogram jest miarą definiowaną jako połowa średniej kwadratowej różnicy między dwiema wartościami cechy mierzalnej, pomiędzy którymi odległość równa jest w przybliżeniu wektorowi h. Opisywany jest wzorem:
Wikipedia
wegetarianin, który z mięs je tylko ryby, ale nie stroni od jaj, mleka i jego przetworów
SJP.pl
odmiana diety wegetariańskiej dopuszczająca spożywanie białego mięsa (np. drób, ryby)
SJP.pl
Fleksitarianizm (z ang. flexible – elastyczny), elastyczny wegetarianizm – dieta roślinna polegająca na okazjonalnym spożywaniu posiłków zawierających mięso lub ryby np. poza domem, na przyjęciach, w domach przyjaciół lub rodziny.
Pojęcie to zostało użyte po raz pierwszy przez Lindę Anthony 17 października 1992 roku. Pojęcia fleksitarianizm i semiwegetarianizm stosowane są zamiennie.
Wikipedia
kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso wieprzowe, wołowe i baranie, dopuszczającą nabiał, drób, ryby i produkty roślinne
SJP.pl
dotyczący semiwegetarianizmu, związany z semiwegetarianizmem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mąka otrzymywana z pszenicy durum, stosowana w produkcji makaronów włoskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mąka otrzymywana z pszenicy twardej (pszenicy durum);
Wiktionary
Semolina – gruboziarnista mąka lub drobna kasza otrzymywana z pszenicy twardej (durum), używana do przemysłowej produkcji makaronu lub kuskusu. Semolina ma barwę żółtą i kremowo- żółtą.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mąka pszenna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|semolino.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) semolina
* czeski: (1.1) semolina ż.
* duński: (1.1) semulje w.
* norweski (bokmål): (1.1) semule m.
* norweski (nynorsk): (1.1) semule m.
* słowacki: (1.1) semolina ż.
źródła.
== semolina (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-semolina.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-semolina.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) semolina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mɔˈlʲĩna, AS: sẽmolʹĩna
Wiktionary
mieszanina kauczuku z asfaltem stosowana do wykonywania stereotypów, z których można uzyskać w druku bardzo duże nakłady (do jednego miliona odbitek)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. uczestnik krwawo stłumionego przez sanacyjną policję buntu robotniczego w 1936 r. w krakowskich zakładach Semperit
Wiktionary
(1.1) Semperitowcy w porozumieniu z władzami swego związku zawodowego postanowili zaprotestować strajkiem okupacyjnym.
Wiktionary
żartobliwie: pośladki, siedzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. tyłek
Wiktionary
Pośladek – parzysta, topograficzna część ciała człowieka. Okolicę pośladkową (łac. regio glutaea) stanowią przede wszystkim mięśnie, głównie mięsień pośladkowy wielki (poza tym mięsień pośladkowy średni i mięsień pośladkowy mały).
Pośladek ograniczony jest od góry w części przyśrodkowej grzebieniem biodrowym (łac. crista iliaca), a następnie linią łączącą szczyt kości krzyżowej i kolec biodrowy górny przedni. Z boku widoczną linię graniczną stanowi boczna krawędź brzuśca mięśnia wielkiego, a na dole bruzda pośladkowa (łac. sulcus glutealis). W części przyśrodkowej granicą jest karb odbytu (łac. crena ani). Od góry pośladek graniczy z okolicą lędźwiową (łac. regio lumbalis) (tylko w najwyższym punkcie) i okolicą biodrową (łac. regio coxae), na boku z okolicą krętarzową (łac. regio trocheantica). Od dołu graniczy on z okolicą udową tylną (łac. regio femoralis posterior), a w najniższym (bocznym) punkcie z okolicą udową boczną (łac. regio femoralis lateralis). Między prawym a lewym pośladkiem znajduje się u góry okolica krzyżowa (łac. regio sacralis) a pod nią okolica odbytowa (łac. regio analis).
Wikipedia
(1.1) Może jakby Jacek dostał porządnego kopa w sempiternę, to by szedł nieco szybciej.
(1.1) Marta ma ładną sempiternę.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃mpʲiˈtɛrna, AS: sẽmpʹiterna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: semplicze] określenie wykonawcze: z prostotą
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
określenie wykonawcze: ciągle, zawsze; najczęściej łączone z innymi kreśleniami, np. sempre forte - zawsze głośno
SJP.pl
AMD Sempron – seria niskobudżetowych procesorów produkowanych przez firmę AMD. Zastąpiła ona linię AMD Duron jako konkurencja dla procesorów Celeron firmy Intel.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
minerał zaliczany do siarkosoli antymonowych, występujący w hydrotermalnych utworach kruszconośnych
SJP.pl
Semseyit – minerał klasy siarczków.
Jego nazwa została nadana na cześć węgierskiego arystokraty Andora von Semsey, byłego kolekcjonera minerałów (1833-1923).
Wikipedia
materiał wybuchowy; semtex
SJP.pl
Semtex – kruszący materiał wybuchowy ogólnego zastosowania o konsystencji plasteliny (plastyczny materiał wybuchowy), potocznie nazywany czeskim plastikiem. Stanowi mieszaninę na bazie pentrytu, zbliżoną do C4, ale jest bardziej podatny na inicjację ze względu na wrażliwość na uderzenie. Początkowo był produkowany przez zakłady „Semtin” (później „VCHZ Synthesia”, obecnie „Explosia”) w Czechosłowacji (obecnie Czechy) w Pardubicach.
Wikipedia
materiał wybuchowy; semteks
SJP.pl
Semtex – kruszący materiał wybuchowy ogólnego zastosowania o konsystencji plasteliny (plastyczny materiał wybuchowy), potocznie nazywany czeskim plastikiem. Stanowi mieszaninę na bazie pentrytu, zbliżoną do C4, ale jest bardziej podatny na inicjację ze względu na wrażliwość na uderzenie. Początkowo był produkowany przez zakłady „Semtin” (później „VCHZ Synthesia”, obecnie „Explosia”) w Czechosłowacji (obecnie Czechy) w Pardubicach.
Wikipedia
1. stan fizjologiczny polegający na obniżeniu wrażliwości na bodźce, zwolnieniu funkcji fizjologicznych i zaniku przytomności w celu regeneracji organizmu; spanie;
2. obraz widziany podczas spania; marzenie senne;
3. marzenie, rojenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. stan odpoczynku, na ogół nocnego, w którym spowolnione są funkcje organizmu i obniżony poziom świadomości
(1.2) doświadczenie przeżywane w trakcie snu (1.1)
(1.3) przen. fantazja, marzenie, wizja, coś, co wydaje się nierzeczywiste
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) monet. drobna jednostka monetarna w niektórych krajach Azji, m.in. 1/100 jena japońskiego lub 1/100 ringgita malezyjskiego; w Japonii obecnie nieużywana
Wiktionary
Sen – stan czynnościowy ośrodkowego układu nerwowego, cyklicznie pojawiający się i przemijający w rytmie dobowym, podczas którego następuje zniesienie świadomości i bezruch. Fizjologiczny sen charakteryzuje się pełną odwracalnością pod wpływem czynników zewnętrznych (w przeciwieństwie do śpiączki).
Przeciwieństwem stanu snu jest stan czuwania. Granica pomiędzy tymi stanami jest płynna u niektórych zwierząt (na przykład u żółwi).
Wikipedia
(1.1) Podczas wykładu zmorzył ją sen.
(1.2) Z koszmarnego snu wyrwał go własny krzyk.
(1.3) Kto by pomyślał, że jego sny o bogactwie się spełnią…!
(2.1) Wróciłem z Tokio z kieszenią pełną senów.
Wiktionary
IPA: sɛ̃n, AS: sẽn
Wiktionary
rzecz. senność ż., sennik mrz., sennictwo n., śnienie n.
czas. śnić ndk., sennieć ndk.
przym. senny
przysł. sennie
Wiktionary
(1.1) spanie, reg. pozn. gara., gwara więzienna kima
(1.3) mara, marzenie senne
Wiktionary
1. skrót od: senator (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. skrót od: senior - najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu itp. (czytany jako cały, odmienny wyraz; stawiany najczęściej po nazwisku (np. Nowak sen.) lub po imieniu i nazwisku (np. Jan Nowak sen.))
SJP.pl
skrót
(1.1) = senator
(1.2) = senior
Wiktionary
(1.1) Sen. Leszek Czarnobaj zasygnalizował, że zostanie opracowany raport dotyczący problemu wraz z ekspertyzami.
Wiktionary
(1.2) sr.
Wiktionary
drobna moneta w wielu krajach Dalekiego Wschodu
SJP.pl
Sena – gmina w Hiszpanii, w prowincji Huesca, w Aragonii, o powierzchni 104,69 km². W 2011 roku gmina liczyła 542 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od senat
Wiktionary
(1.1) To nie senat, lecz tylko niepoważny senacik.
Wiktionary
rzecz. senat m.
Wiktionary
przymiotnik od: senat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z senatem, odnoszący się do senatu
Wiktionary
(1.1) Pod wpływem następnych doniesień powołano komisję senacką do zbadania zakulisowych rozgrywek podczas kampanii prezydenckiej.
Wiktionary
rzecz. senat mrz., senator mos., senatorka ż.
przym. senatorski
Wiktionary
minerał, trójtlenek antymonu, występuje w ośmiościanach barwy białej lub szarej, o połysku diamentowym
SJP.pl
1. izba wyższa parlamentu;
2. władza wykonawcza w miastach;
3. rada starców w starożytnym Rzymie;
4. organ najwyższej władzy w szkole akadmickiej, złożony z rektora, prorektorów, dziekanów i przedstawicieli rad wydziałowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. izba wyższa dwuizbowego parlamentu;
(1.2) hist. organ władzy w systemie politycznym starożytnego Rzymu;
(1.3) eduk. kolegialny organ uczelni;
(1.4) członkowie senatu (1.1-3)
Wiktionary
Senat – jedna z najczęściej spotykanych nazw izb wyższych parlamentów.
Historyczny pierwowzór:
W Polsce:
Wikipedia
(1.1) Uchwałą z 18 grudnia 2013 Senat RP zdecydował o ustanowieniu roku 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu.
(1.3) Do kompetencji senatu uczelni należy nadawanie tytułu doktora honoris causa.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃nat, AS: sẽnat
Wiktionary
rzecz. senacik mrz., senator mos., senatorka ż.
przym. senacki, senatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. senacik mrz., senator mos., senatorka ż.
przym. senacki, senatorski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|senatus. < etym|łac|senex. → starzec
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) senate; (1.2) senate; (1.3) university college, college senate
* baskijski: (1.1) senatu
* bułgarski: (1.1) сенат m.; (1.2) сенат m.
* czeski: (1.1) senát m.; (1.2) senát m.; (1.3) senát m.
* esperanto: (1.1) senato; (1.2) senato; (1.4) rzad. senatanaro
* estoński: (1.1) senat
* francuski: (1.1) sénat m.; (1.2) sénat m.
* hiszpański: (1.1) senado m.; (1.2) senado m.
* interlingua: (1.1) senato; (1.2) senato
* jidysz: (1.1) סענאַט m. (senat)
* kataloński: (1.1) senat m.; (1.2) senat m.
* litewski: (1.1) senatas m.; (1.2) senatas m.
* łaciński: (1.1) senatus m.; (1.2) senatus m.
* niemiecki: (1.1) Senat m.; (1.2) Senat m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-2) {{PJM|senat.}}
* portugalski: (1.1) senado m.; (1.2) senado m.
* rosyjski: (1.1) сенат m. (senat); (1.2) сенат m. (senat)
* słowacki: (1.1) senát m.; (1.2) senát m.; (1.3) senát m.
* ukraiński: (1.1) сенат m. (senat); (1.2) сенат m. (senat)
* węgierski: (1.1) szenátus; (1.2) szenátus
* włoski: (1.1) senato m.; (1.2) senato m.; (1.3) senato m.
źródła.
== senat (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|sěnaːt.
dzielenie|se|nat.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) senat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek senatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek izby wyższej parlamentu (senatu)
Wiktionary
Senator – deputowany, członek parlamentu. Instytucja mająca korzenie w Senacie z okresu starożytnego Rzymu. W Polsce senator jest członkiem Senatu, izby wyższej Parlamentu.
Wikipedia
(1.1) W Polsce mamy 460 posłów i 100 senatorów.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈnatɔr, AS: sẽnator
Wiktionary
rzecz. senat mrz., senatorstwo, n., senatoria ż.
:: fż. senatorka ż.
przym. senatorski, senacki
Wiktionary
członkini senatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta senator
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. senat mrz.
:: fm. senator mos.
przym. senatorski, senacki
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|senator|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== senatorka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) senatorka, kobieta senator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. senat mrz.
:: fm. senator mos.
przym. senatorski, senacki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. senat mrz.
:: fm. senator mos.
przym. senatorski, senacki
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|senator|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== senatorka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) senatorka, kobieta senator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. senator z żoną;
2. przestarzale: ogół senatorów - członków wyższej izby parlamentu; senatorstwo
SJP.pl
żona senatora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z senatorem lub senatorami, odnoszący się do senatora lub senatorów
Wiktionary
(1.1) Projekt senatorski zostanie zapewne odrzucony.
Wiktionary
rzecz. senator mos., senat mrz., senatorka ż.
przym. senacki
Wiktionary
ogół senatorów - członków wyższej izby parlamentu; senatorostwo
SJP.pl
[czytaj: sencza] rodzaj japońskiej zielonej herbaty przygotowywanej bez mielenia liści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj japońskiej zielonej herbaty przygotowywanej bez mielenia liści;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Etykieta w Japonii głosi wszakże, że tylko gyokuro i sencha (gatunki zielonej herbaty) mogą być podawane gościom w czasie ceremonii herbacianych.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃n͇t͡ʃa, AS: sẽṇča
Wiktionary
miasto w Japonii
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
produkt marki Sendo
SJP.pl
Sendo – brytyjskie przedsiębiorstwo założone w 1999 roku. Dostarcza swój sprzęt dwudziestu siedmiu operatorom telefonii komórkowej w ponad 30 krajach. Firma została przejęta przez Motorolę. Amerykańska firma kupiła zespół badawczo-rozwojowy R&D pracujących w Wielkiej Brytanii i Singapurze z wyposażeniem projektowym i testowym oraz portfolio własności intelektualnej Sendo. Nie ujawniono wartości dokonanej sprzedaży.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. spoż. owoc oliwnika wąskolistnego mający zastosowanie spożywcze i ziołolecznicze
Wiktionary
(1.1) rosyjska oliwka, perska oliwka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdawkowa waluta Samoa
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
skrót od: senegalski
SJP.pl
1. rzeka w Gwinei i Mali, w dolnym biegu wyznaczająca granicę między Mauretanią a Senegalem;
2. Republika Senegalu; państwo w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w zachodniej części Afryce, ze stolicą w Dakarze;
(1.2) geogr. rzeka w zachodniej Afryce;
Wiktionary
Senegal (Republika Senegalu, fr. République du Sénégal) – państwo w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Mauretanią, Mali, Gwineą, Gwineą Bissau i Gambią. Obecnie członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.
Wikipedia
(1.1) Reprezentacja Senegalu zwyciężyła wczoraj Togo 2:0.
Wiktionary
IPA: sɛ̃ˈnɛɡal, AS: sẽnegal
Wiktionary
rzecz. Senegalka ż., Senegalczyk m., senegalka ż., senegalskość ż.
przym. senegalski, antysenegalski, prosenegalski
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Senegalu
Wiktionary
obywatel Senegalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel, mieszkaniec Senegalu
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalt͡ʃɨk, AS: sẽnegalčyk
Wiktionary
rzecz. Senegal m.
:: fż. Senegalka ż.
przym. senegalski
Wiktionary
obywatelka Senegalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka, mieszkanka Senegalu
Wiktionary
(1.1) W sztafecie wygrały Senegalki.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalka, AS: sẽnegalka
Wiktionary
rzecz. Senegal m., senegalka ż.
:: fm. Senegalczyk mos.
przym. senegalski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) Afrykanka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Senegal m., senegalka ż.
:: fm. Senegalczyk mos.
przym. senegalski
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Senegal|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Senegalczyk.
* białoruski: (1.1) сенегалка ż.
* bułgarski: (1.1) сенегалка ż.
* czeski: (1.1) Senegalka ż.
* esperanto: (1.1) senegalianino
* francuski: (1.1) sénégalaise ż.
* hiszpański: (1.1) senegalesa ż.
* kataloński: (1.1) senegalesa ż.
* niemiecki: (1.1) Senegalesin ż., Senegalerin ż.
* nowogrecki: (1.1) Σενεγαλέζα ż.
* rosyjski: (1.1) сенегалка ż.
* słowacki: (1.1) Senegalčanka ż.
* słoweński: (1.1) Senegalka ż.
* ukraiński: (1.1) сенегалка ż.
* włoski: (1.1) senegalese ż.
źródła.
== Senegalka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Senegalka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Senegalem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Senegal
(1.2) odnoszący się do rzeki Senegal
Wiktionary
(1.1) Na powitanie odśpiewano senegalski hymn.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalsʲci, AS: sẽnegalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Senegal m., Senegalczyk m., Senegalka ż., senegalka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) afrykański
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Senegal m., Senegalczyk m., Senegalka ż., senegalka ż.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Senegal|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Senegalese
* białoruski: (1.1) сенегальскі
* bułgarski: (1.1) сенегалски
* czeski: (1.1) senegalský
* esperanto: (1.1) senegalia; (1.2) senegala
* farerski: (1.1) senegalskur
* francuski: (1.1) sénégalais
* hiszpański: (1.1) senegalés
* kataloński: (1.1) senegalès
* niemiecki: (1.1) senegalesisch
* nowogrecki: (1.1) σενεγαλέζικος
* rosyjski: (1.1) сенегальский
* słowacki: (1.1) senegalský
* słoweński: (1.1) senegalski
* szwedzki: (1.1) senegalesisk
* ukraiński: (1.1) сенегальський
* węgierski: (1.1) szenegáli
* włoski: (1.1) senegalese
źródła.
== senegalski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) senegalski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
region geograficzny w Afryce
SJP.pl
Wikipedia
słynny filozof rzymski z Cordoby
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Seneki
SJP.pl
drzewo, krzew lub bylina z rodziny brezylkowatych; strączyniec; kasja
SJP.pl
Wikipedia
1. urzędnik dworski w państwie Franków;
2. dowódca wojsk, sędzia lub premier za czasów Kapetyngów;
3. namiestnik królów francuskich w XII i XIII w.
SJP.pl
Seneszal (fr. sénéchal, łac. senescalcus, senescallus, seniscalcus lub siniscalcus) – najwyższy rangą dostojnik świecki w państwie Franków, a później we Francji, od likwidacji urzędu majordoma przez Pepina Krótkiego w 751 roku. Słowo pochodzi z języka pragermańskiego, gdzie oznaczało starszego sługę (sini- – „starszy” + skalk – „sługa”).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. staroegipska gra planszowa;
Wiktionary
Senet – popularna w starożytnym Egipcie gra planszowa. Pomimo wielu badań archeologicznych nie udało się poznać zasad tej gry.
Jej tradycje sięgały zamierzchłych czasów, najstarszy komplet do gry odkryto w grobowcu Hesy'ego z czasów III dynastii z okresu Starego Państwa. Znak planszy z pionami występuje już w najstarszych hieroglifach. Popularność tej gry była bardzo duża, o czym świadczą liczne przedstawienia grających Egipcjan i to w różnych sytuacjach – w domu i poza domem, w tawernach, ogrodach, w kolejkach do golarza. Znane jest przedstawienie Ramzesa III grającego w senet z damą ze swojego haremu czy też grającej królowej Nefertari. O popularności tej gry świadczy również fakt, że plansza z pionami (i mieszczącym się pod nią pudełkiem na piony) wchodziła również często w skład wyposażenia grobowego, aby zmarli mogli oddawać się ulubionej rozrywce również w zaświatach. Do tej pory odkryto w grobowcach ponad 40 kompletów do gry.
Wikipedia
dzieło twórcy powstałe w wieku starczym
SJP.pl
stan wywołany zmianami zanikowymi w podeszłym wieku; zniedołężnienie
SJP.pl
1. najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodnik w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej;
3. dawniej w prawie lennym: feudał sprawujący opiekę nad uzależnionym od niego wasalem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) starsza osoba (wiekiem lub rangą)
(1.2) najstarszy członek rodu, rodziny lub w danej grupie
(1.3) sport. sportowiec, który osiągnął wiek odpowiedni dla uprawiania danej dyscypliny na poziomie zawodowym
(1.4) hist. praw. według prawa lennego: feudał w stosunku do swojego wasala
(1.5) hist. w okresie Polski dzielnicowej: najstarszy Piast, któremu podlegali książęta poszczególnych dzielnic
(1.6) hist. w średniowieczu, wedle zasady senioratu najstarszy przedstawiciel rodu i jednocześnie dziedzic tytułu
Wiktionary
Senior (łac. starszy, od senex stary) może odnosić się do:
Wikipedia
(1.1) Wejściówki dla seniorów będą o połowę tańsze.
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃ɲɔr, AS: sẽńor
Wiktionary
rzecz. seniorat mrz., senioralność ż.
:: fż. seniorka ż.
przym. senioralny
Wiktionary
1. najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodnik w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej;
3. dawniej w prawie lennym: feudał sprawujący opiekę nad uzależnionym od niego wasalem
SJP.pl
1. posiadający pierwszeństwo, uprzywilejowany, wynikający z senioratu;
2. odnoszący się do starszych ludzi; starczy
SJP.pl
1. posiadający pierwszeństwo, uprzywilejowany, wynikający z senioratu;
2. odnoszący się do starszych ludzi; starczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z seniorem, odnoszący się do seniora
Wiktionary
(1.1) Sprawował władzę nad dzielnicą senioralną aż do śmierci.
Wiktionary
rzecz. senior mos., senioralność ż., seniorat mrz., seniorka ż., seniorstwo n.
przym. senioracki
przysł. seniorsko
Wiktionary
1. zasada dziedziczenia dóbr przez najstarszego członka rodu lub rodziny bez względu na stopień pokrewieństwa ze zmarłym;
2. instytucja, władza, godność seniora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. średniowieczna zasada dziedziczenia polegająca na odziedziczeniu tytułu i władzy przez najstarszego przedstawiciela rodu;
Wiktionary
Seniorat – stosowana w wiekach średnich zasada określająca porządek obejmowania tronu. Ustanawiana była często po podziale kraju między synów władcy i określała, że po jego śmierci władzę zwierzchnią ma każdorazowo sprawować najstarszy męski przedstawiciel rodu (senior).
Wikipedia
rzecz. senior m., seniorka ż.
przym. senioralny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. zysk z emisji pieniądza i wpuszczania go do obrotu (np. wynikający z wyższej ceny sprzedaży monet kolekcjonerskich przez bank centralny od ich nominałów)
Wiktionary
Seniorat (senioraż, renta emisyjna, renta mennicza) – dochód z tytułu emisji pieniądza przez bank centralny, który posiada monopol na produkcję środków pieniężnych.
Wikipedia
IPA: sɛ̃ˈɲɔraʃ, AS: sẽńoraš
Wiktionary
(1.1) renta mennicza
Wiktionary
majętności feudała wraz z osiadłymi w nich ludźmi
SJP.pl
panna, panienka - zwrot grzecznościowy stosowany w Hiszpanii podczas zwracania się do niezamężnych kobiet; señorita
SJP.pl
Muzyka klasyczna – pierwszy album polskiego duetu hip-hopowego Pezet-NOON wydany w 2002 roku nakładem oficyny T1-Teraz. W 2005 roku wydana została wersja rozszerzona z dwoma dodatkowymi utworami.
Nagrania dotarły do 10. miejsca listy OLiS. Album uzyskał nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii „najlepszy album hip-hop”.
Wikipedia
1. najstarsza wiekiem członkini rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodniczka w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta starsza wiekiem lub rangą
Wiktionary
(1.1) W tym roku miss seniorek naszego zakładu wybrano panią Marzenkę z oddziału czwartego.
Wiktionary
rzecz. seniorat mrz.
:: fm. senior mos.
przym. senioralny
Wiktionary
1. bycie seniorem;
2. ogół seniorów;
3. dawniej: obowiązki, władza seniora
SJP.pl
Senisławice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec. Leży przy drodze krajowej nr 79.
Powierzchnia: 243 ha
Parafia: Stary Korczyn
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Na terenie miejscowości od 1947 roku działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.
Wikipedia
zdawkowa moneta tongijska (100 seniti = 1 pa'anga)
SJP.pl
Seniti – drobna jednostka monetarna Tonga wprowadzona 3 kwietnia 1967 r., równa {\tfrac {1}{100}} paʻanga.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. chcący spać;
2. nudny, nużący (np. o wykładzie);
3. widziany, przeżywany w czasie snu
SJP.pl
Senna – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Obejmuje ok. 280–300 gatunków. Występują w całej strefie międzyzwrotnikowej, a nieliczne gatunki rosną także w strefach umiarkowanych. Zasięg rodzaju obejmuje całą Amerykę Południową, Afrykę i Australię oraz południową część Ameryki Północnej i Azji. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest na kontynentach amerykańskich, gdzie obecnych jest 206 gatunków. W Australii obecne są 33 gatunki, w Afryce kontynentalnej 20, na Madagaskarze 9, w Azji południowej występują pojedyncze gatunki. Rośliny te rosną głównie w suchych formacjach zaroślowych i leśnych, na sawannach, w caatindze, cerrado, w formacjach nadbrzeżnych, nieliczne występują w wilgotnych lasach równikowych. Liczne gatunki zostały rozprzestrzenione poza pierwotnym zasięgiem i stały się uciążliwymi gatunkami inwazyjnymi.
Wikipedia
Sennacheryb, właśc. Sin-ahhe-eriba (akad. Sîn-aḫḫē-erība; biblijny Sennacheryb, Sancherib, Sancheryb) – król Asyrii z dynastii Sargonidów, syn i następca Sargona II, ojciec i poprzednik Asarhaddona. Jego rządy datowane są na lata 705–681 p.n.e. (Frahm), ewentualnie 704–681 p.n.e. (Grayson).
Wikipedia
[czytaj: SEnet] nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób senny, świadczący o senności
Wiktionary
(1.1) Nieliczne pojazdy poruszały się raczej sennie i jedynie tiry, przemierzające kraj nocami, były pewnego rodzaju zawalidrogą.
Wiktionary
rzecz. senność ż., sen m., śnienie n., sennik m.
czas. śnić ndk., wyśnić dk.
przym. senny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: senny
SJP.pl
książka zawierająca wyjaśnienia snów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książka będąca zbiorem objaśnień snów
(1.2) środ. dziennik, w którym zapisuje się zapamiętane sny
Wiktionary
Sennik – to książka lub zbiór interpretacji snów, które zawierają wyjaśnienia różnych symboli i obrazów pojawiających się w snach. Senniki są używane do prób zrozumienia znaczenia snów i ich potencjalnego wpływu na życie codzienne.
Senniki starają się tłumaczyć podstawowe symbole występujące w snach, jednak dokonana na ich podstawie interpretacja musi być powiązana z ogólną sytuacją śniącego, oraz każdy sen należy interpretować oddzielnie.
Wikipedia
IPA: ˈsɛ̃ɲːik, AS: sẽ•ńik
Wiktionary
rzecz. sen m., senność ż.
czas. śnić ndk.
przym. senny
przysł. sennie
Wiktionary
chęć spania, potrzeba snu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) potrzeba snu, pragnienie zaśnięcia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: sẽ•ność
Wiktionary
rzecz. sen m., sennik m., śnienie n., śnięcie n.
czas. śnić ndk.
przym. senny
przysł. sennie
Wiktionary
(1.1) ospałość; przest. śpik, senliwość
Wiktionary
Somnambulizm, sennowłóctwo (potocznie lunatyzm) – zaburzenie snu.
Wikipedia
1. chcący spać;
2. nudny, nużący (np. o wykładzie);
3. widziany, przeżywany w czasie snu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący snu, związany ze snem; trwający lub przeżywany podczas snu
(1.2) taki, który chce spać; jest śpiący
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃nːɨ, AS: sẽ•ny
Wiktionary
rzecz. sen m., senność ż., sennik m.
czas. śnić
przysł. sennie
Wiktionary
(1.1) oniryczny
(1.2) ospały, zaspany, śpiący
Wiktionary
młodsza epoka kredy
SJP.pl
Senon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Moza.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 205 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 10 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Senon plasuje się na 840. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 162.).
Wikipedia
związany z senonem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grzecz. hiszpański zwrot grzecznościowy, seniorita
Wiktionary
Señorita (hiszp. Panna, Panienka) – czwarty singel z pierwszej solowej płyty Justina Timberlake’a, Justified. Został wydany w 2003 roku przez wytwórnię płytową The Neptunes.
Wikipedia
(1.1) Ale nagle cygaro jego leci w gąszcz oleandrów. — Señorita — powiada Kettelring szybko i niemal szorstko — wstydzę się, okłamałem panią.
Wiktionary
treść; właściwe znaczenie czegoś; logiczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) właściwość jakiejś idei, czynności, przedmiotu, sprawiająca, że jest użyteczny, wartościowy, uzasadniony
(1.2) sposób rozumienia czegoś
(1.3) wymowa, istota, znaczenie jakiegoś przekazu
Wiktionary
zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Ten plan nie ma sensu, jest nierealny.
(1.1) Nie widzę sensu w swoim życiu.
(1.1) Jaki jest sens starać się na siłę przeforsować swój pomysł?
(1.2) W tym sensie masz rację, ale w innym sensie już nie masz.
(1.3) Sens wypowiedzi prezydenta był jasny – przygotowujmy się na wojnę.
Wiktionary
IPA: sɛ̃w̃s, AS: sẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. sensowność ż.
przym. sensowny, sensowy
przysł. sensownie
Wiktionary
(1.3) przesłanie, rola, wydźwięk, wymowa, znaczenie, clou, esencja, istota, kwintesencja, meritum, sedno, treść
Wiktionary
1. zaskakujące wiadomości lub niezwykłe wydarzenie budzące powszechne zainteresowanie;
2. wrażenie wywołane taką wiadomością lub takim wydarzeniem;
3. tylko w liczbie mnogiej - niedomagania organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydarzenie, wiadomość wywołujące żywe, powszechne zainteresowanie
(1.2) silne wrażenie czy znaczne zainteresowanie spowodowane zaskakującym zdarzeniem
(1.3) przest. odbierane odczucie czy doznanie
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj media szukają tylko sensacji.
(1.3) Po zażyciu metforminy możemy odczuwać lekkie sensacje żołądkowe i zaburzenia smaku.
Wiktionary
rzecz. sensat m., sensacyjność ż.
:: zdrobn. sensacyjka ż.
przym. sensacyjny
przysł. sensacyjnie
Wiktionary
(1.1) afera, bomba,chwyt, hit, rewelacja
(1.3) doznanie, objaw, odczucie
Wiktionary
dolegliwości fizyczne odczuwane przez człowieka
SJP.pl
pogoń za sensacją, przestawianie czegoś w sposób wywołujący silne wrażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sensacjonować.
Wiktionary
czas. sensacjonować ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: sensacja
SJP.pl
potocznie: film sensacyjny
SJP.pl
wywołujący sensację; obliczony na wywołanie wielkiego wrażenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący sensację
(1.2) szt. pełen napięcia emocjonalnego ze względu na wartką akcję i tematykę
Wiktionary
rzecz. sensacja ż., sensacyjność ż., sensat mos.
przysł. sensacyjnie
Wiktionary
1. człowiek dopatrujący się we wszystkim sensacji;
2. przestarzale: człowiek przesadnie poważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek sztucznie poważny, silący się na uczoność, mędrkujący
(1.2) pot. człowiek doszukujący się we wszystkim sensacji, wzbudzający sensację
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃w̃sat, AS: sẽũ̯sat
Wiktionary
rzecz. sensacja ż., sensacyjność ż.
:: fż. sensatka
przym. sensacyjny
Wiktionary
[czytaj: sensej] japoński tytuł honoryfikatywny; sensej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. tytuł grzecznościowy stosowany wobec mistrzów w japońskich sportach walki;
Wiktionary
Sensei (jap. 先生 dosł. „wcześniej urodzony”; „ten, który uczy”; w znaczeniu: „nauczyciel”, „mistrz”) – japoński tytuł honoryfikatywny (występuje jako przyrostek i rzeczownik) stosowany podczas zwracania się do członków parlamentu, nauczycieli, profesorów, prawników, lekarzy, polityków, artystów, pisarzy oraz do ludzi, którzy osiągnęli pewien poziom mistrzostwa we własnej dziedzinie.
Wikipedia
japoński tytuł honoryfikatywny; sensei
SJP.pl
ekspert oceniający zapachy
SJP.pl
ekspertka oceniająca zapachy
SJP.pl
określenie wykonawcze: z uczuciem, tkliwie
SJP.pl
element przyrządu lub układu pomiarowego służący do przetwarzania wielkości mierzonej na inną wielkość; czujnik
SJP.pl
Czujnik, sensor – fizyczne bądź biologiczne narzędzie będące najczęściej elementem składowym większego układu, którego zadaniem jest wychwytywanie sygnałów z otaczającego środowiska, rozpoznawanie i rejestrowanie ich.
Wikipedia
ogół wrażeń zmysłowych
SJP.pl
przymiotnik od: sensor
SJP.pl
1. zdolność do odbierania bodźców za pomocą zmysłów;
2. działanie na zmysły wywołujące silne emocje bądź skojarzenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. odczuwalny zmysłami
Wiktionary
rzecz. sensor mrz.
przym. sensorowy
Wiktionary
(1.1) czuciowy, dotykowy, zmysłowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sensowny
Wiktionary
(1.1) Mówiła sensownie, chociaż obróciła w metaforę pytanie o maskę, które ja potraktowałem dosłownie.
(1.1) Na pytania hierofanta odpowiadał jednak sensownie, zgodnie z oczekiwaniami.
Wiktionary
IPA: sɛ̃w̃ˈsɔvʲɲɛ, AS: sẽũ̯sovʹńe
Wiktionary
rzecz. sens m., sensowność ż.
przym. sensowny, sensowy
Wiktionary
(1.1) rozsądnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sensownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sensowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co jest sensowne
Wiktionary
rzecz. sens m.
przym. sensowny, sensowy
przysł. sensownie, sensowo
Wiktionary
(1.1) dorzeczność, zdroworozsądkowość
Wiktionary
1. mający sens;
2. postępujący rozsądnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma sens, właściwą zawartość, treść; ma uzasadnienie, jest logiczny
(1.2) pot. taki, który działa logicznie, rozsądnie
Wiktionary
IPA: sɛ̃w̃ˈsɔvnɨ, AS: sẽũ̯sovny
Wiktionary
rzecz. sens m., sensowność ż.
przym. sensowy
przysł. sensownie
Wiktionary
przymiotnik od: sens
SJP.pl
treść; właściwe znaczenie czegoś; logiczność
SJP.pl
W Japonii istnieje wiele rodzajów wachlarzy, mających niekiedy zastosowania artystyczne, ceremonialne, czy nawet bojowe.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: sensualista
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃w̃suwaˈlʲistka, AS: sẽũ̯suu̯alʹistka
Wiktionary
rzecz. sensualizm m.
:: fm. sensualista m.
przym. sensualistyczny
przysł. sensualistycznie
Wiktionary
pogląd, według którego jedynym źródłem poznania są wrażenia zmysłowe
SJP.pl
Wikipedia
odbieranie bodźców za pomocą zmysłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sensualne; cecha tych, którzy są sensualni
Wiktionary
przym. sensualny
przysł. sensualnie
Wiktionary
książkowo: odbierany za pomocą zmysłów; zmysłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest odbierany za pomocą zmysłów
Wiktionary
(1.1) Uprawiali rytualny seks zbiorowy, który nazywali „orgią sensualną”.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃w̃suˈwalnɨ, AS: sẽũ̯suu̯alny
Wiktionary
rzecz. sensualizm m., sensualista m., sensualność ż.
przym. sensualistyczny
Wiktionary
(1.1) zmysłowy, wrażeniowy
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
urządzenie do naświetlania próbek materiałów światłoczułych w celu określenia ich światłoczułości
SJP.pl
Sensytometria – nauka o liczbowym oznaczaniu właściwości materiałów światłoczułych. Jest działem metrologii zajmującym się fotograficznymi właściwościami materiałów światłoczułych, głównie światłoczułością, ale również: kontrastowością, zadymieniem, gęstością optyczną, barwoczułością, ostrością, rozdzielczością, ziarnistością.
Do określenia stopnia światłoczułości stosowany jest sensytometr.
Twórcami podstaw sensytometrii byli chemicy Vero Charles Driffield oraz Ferdinand Hurter.
Wikipedia
1. zdolność do odczuwania wrażeń;
2. przewrażliwienie
SJP.pl
1. zdolny do odczuwania wrażeń;
2. przewrażliwiony
SJP.pl
dawna drobna waluta Estonii, używana przed euro
SJP.pl
Francja:
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
drobna waluta Lesotho (100 lisente = 1 loti)
SJP.pl
Pojęcia związane z go – specyficzna terminologia stosowana w grze go.
W Polsce na ogół stosuje się terminy wywodzące się z języka japońskiego, jednak w niektórych przypadkach lepiej przyjęły się nazwy polskie lub angielskie.
Wikipedia
1. krótkie zdanie wyrażające jakąś myśl filozoficzną; maksyma; aforyzm;
2. dawniej: orzeczenie sądu; wyrok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwięzłe sformułowanie pewnej ogólnej myśli, np. filozoficznej;
(1.2) praw. najważniejsza część wyroku lub decyzji administracyjnej, zawierająca rozstrzygnięcie sprawy
Wiktionary
Aforyzm (łac. aphorismus, gr. aphorismós), złota myśl, sentencja, maksyma, gnoma, apoftegmat – zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy.
Wikipedia
(1.2) W niniejszej sprawie uznano, że zostały spełnione przesłanki określone w powyższym przepisie, umożliwiające zmianę decyzji, w związku z czym postanowiono orzec, jak w sentencji.
Wiktionary
IPA: sɛ̃nˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: sẽntẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. sentencjonalność ż.
przym. sentencjonalny
przysł. sentencjonalnie
Wiktionary
(1.1) maksyma, aforyzm
(1.2) osnowa, rozstrzygnięcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) istota mogąca odczuwać
Wiktionary
(1.1) Miłość, strach, poczucie godności czy autonomii, szlachetność, pamiętanie i zachowanie traumy albo urazów – to odczuwają wszyscy sentinci i wszystkie sentientki.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. sentientka ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: z ekspresją
SJP.pl
zdrobnienie od: sentyment
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sentyment
Wiktionary
(1.1) To nie sentyment, lecz tylko mały sentymencik.
Wiktionary
rzecz. sentyment m.
Wiktionary
uczucie przywiązania i sympatii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poczucie przywiązania i sympatii
(1.2) uczuciowość
(1.3) daw. przekonanie, zasada, pogląd
Wiktionary
(1.1) Na początku tygodnia z sentymentem odnotowałem, że stara animacja poklatkowa ze studia Se-ma-for, będzie kontynuowana w nowoczesnej formie animacji 3D.
Wiktionary
IPA: sɛ̃nˈtɨ̃mɛ̃nt, AS: sẽntỹmẽnt
Wiktionary
rzecz. sentymentalizm mrz., sentymentalność ż., sentymentalista mos., sentymentalistka ż., sentymentalizowanie n.
:: zdrobn. sentymencik mrz.
czas. sentymentalizować ndk.
przym. sentymentalny, sentymentowy
przysł. sentymentalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sentymentalistyczne; cecha tych, którzy są sentymentalistyczni
Wiktionary
rzecz. sentymentalizm m., sentymentalista m., sentymentalistka ż.
przym. sentymentalistyczny
przysł. sentymentalistycznie
Wiktionary
Sentymentalizm (fr. sentimentalisme - uczuciowość) – kierunek umysłowy i literacki w Europie trwający od lat 70. XVIII wieku do początku XIX wieku, okres pośredni pomiędzy oświeceniem i romantyzmem.
Jego twórcami byli Jean-Jacques Rousseau (we Francji) i Laurence Sterne (w Anglii). Nazwa nurtu pochodzi od „powieści uczuciowej” Laurence'a Sterne'a Podróż sentymentalna przez Francję i Włochy.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób sentymentalny
Wiktionary
Sentymentalnie – pierwszy album duetu Kali/Gibbs. Wydawnictwo ukazało się 10 października 2014 roku nakładem wytwórni muzycznej Ganja Mafia Label.
Album dotarł do 2. miejsca zestawienia OLiS. 14 stycznia 2015 roku płyta uzyskała w Polsce status złotej sprzedając się w nakładzie 15 tys. egzemplarzy. 11 marca uzyskała status platynowej płyty.
Wikipedia
(1.1) Dlatego, że mówi o miłości – nieco może naiwnie i sentymentalnie, ale przecież z wdziękiem, abstrahując od narodowych świętości?
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃ntɨ̃mɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: sẽntỹmẽntalʹńe
Wiktionary
przym. sentymentalny
rzecz. sentymentalizm m., sentyment m., sentymentalność ż.
Wiktionary
(1.1) ckliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sentymentalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sentymentalny
SJP.pl
przesadna uczuciowość; skłonność do rozrzewniania się; sentymentalizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sentymentalne; cecha tych, którzy są sentymentalni
Wiktionary
rzecz. sentyment m.
przym. sentymentalny
przysł. sentymentalnie
Wiktionary
1. przesadnie uczuciowy, łatwo wzruszający się, np. sentymentalny człowiek;
2. wywołujący wzruszenie, będący przejawem przesadnej uczuciowości, np. sentymentalny film;
3. charakterystyczny dla sentymentalizmu (kierunku artystycznego i ideowego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przesadnie uczuciowy; także. świadczący o przesadnej uczuciowości
(1.2) szt. właściwy sentymentalizmowi
Wiktionary
(1.1) Opowieści o wspólnym zakładowym grzybobraniu czy wspólnym ognisku stanowią istotny element sentymentalnych wspomnień o minionej epoce.
Wiktionary
IPA: ˌsɛ̃ntɨ̃mɛ̃nˈtalnɨ, AS: sẽntỹmẽntalny
Wiktionary
rzecz. sentyment mrz., sentymentalista mos., sentymentalizm mrz., sentymentalność ż.
czas. sentymentalizować ndk.
przysł. sentymentalnie
Wiktionary
(1.1) ckliwy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawna danina składana w ziarnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. padlinożerny ptak o szerokich skrzydłach i niemal nagiej głowie i szyi;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. osoba, która żeruje na kimś
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: sępić
Wiktionary
(1.1) Wczoraj widzieli kilka wielkich antylop i kilka strusi uciekających na wschód, co jest znakiem, że tam musi być jakiś wodopój, a wobec tego, kto nie jest głupcem i kto ma w piersi serce nie zająca, ale lwa lub bawołu, ten będzie wolał iść naprzód, choćby w pragnieniu i męce, niż leżeć i czekać tu na sępy albo hieny.
Wiktionary
IPA: sɛ̃mp, AS: sẽmp
Wiktionary
rzecz. sępnik m., sępienie n., wysępienie n., zasępienie n., sępice nmos.
czas. sępić ndk., wysępić dk., zasępić się dk.
przym. sępi
Wiktionary
3 miejscowości w Estonii:
Inne:
Wikipedia
1. rozłączenie małżonków bez rozwiązania małżeństwa;
2. izolacja, oddzielenie, odosobnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. rozłączenie małżonków bez ich prawa wstępowania w nowy związek małżeński
(1.2) książk. oddzielenie od czegoś
Wiktionary
Separacja – rozdzielenie, izolacja
Wikipedia
rzecz. separatka ż., separator mrz., separacjonista mos., separacjonizm mrz., separatyzm mrz., separatysta mos., separatystka ż., separowanie n.
czas. separować ndk.
przym. separacyjny, separatystyczny
Wiktionary
(1.1) rozłąka, rozstanie
(1.2) izolacja, izolowanie, oddzielanie, oddzielenie, odłączanie, odłączenie, odosobnienie, separowanie, rozłączenie
Wiktionary
związany z separacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z separacją, dotyczący separacji
Wiktionary
rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separatka ż., separacja ż.
czas. separować
Wiktionary
izolatka;
1. w szpitalach, internatach, żłobkach itp.: oddzielny pokój, w którym umieszcza się osoby chore lub podejrzane o chorobę zakaźną;
2. w więzieniach: cela jednoosobowa; pojedynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydzielona jednoosobowa sala dla chorych, zwykle zakaźnie
(1.2) jednoosobowa cela w więzieniu
Wiktionary
IPA: ˌsɛpaˈratka, AS: separatka
Wiktionary
rzecz. separacja ż., separator m., separatyzm m., separatysta m., separatystka ż., separacjonizm m., separacjonista m., separacjonistka ż., separowanie n.
czas. separować
przym. separacyjny, separatystyczny
Wiktionary
(1.1) izolatka
Wiktionary
1. urządzenie do rozdzielania składników;
2. element rozdzielający części większej całości
SJP.pl
Separator, oddzielacz służy do rozdzielania większej całości na części składowe
Zobacz też: Separator (budynek)
Wikipedia
wydany oddzielne fragment jakiegoś dzieła
SJP.pl
członek grupy etnicznej, religijnej lub politycznej dążącej do wyodrębnienia się z większej całości polityczno-społecznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik separatyzmu; osoba dążaca do oddzielenia się, wyodrębnienia się z jakiejś grupy
Wiktionary
IPA: ˌsɛparaˈtɨsta, AS: separatysta
Wiktionary
rzecz. separatyzm m., separatka ż., separator m., separacja ż., separowanie n.
:: fż. separatystka ż.
czas. separować ndk.
przym. separatystyczny, separacyjny
przysł. separatystycznie
Wiktionary
(1.1) separacjonista, secesjonista, izolacjonista
Wiktionary
członkini grupy etnicznej, religijnej lub politycznej dążącej do wyodrębnienia się z większej całości polityczno-społecznej
SJP.pl
1. zmierzający do oddzielenia się; izolujący się;
2. pokój separatystyczny - traktat pokojowy zawarty z jednym lub kilkoma państwami wchodzącymi w skład koalicji wojennej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z separatyzmem lub/i separatystami; właściwy separatyzmowi
(1.2) oddzielony od innych, dziejący się osobno
Wiktionary
(1.1) Czy media usiłują ukryć prawdę o południowoeuropejskich ruchach separatystycznych?
Wiktionary
IPA: ˌsɛparatɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: separatystyčny
Wiktionary
rzecz. separatyzm m., separatysta m., separatystka ż., separatka ż., separacja ż.
przysł. separatystycznie
Wiktionary
(1.1) rozłamowy, secesjonistyczny; pejor. rozbijacki
(1.2) oddzielny, osobny, odrębny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. dążenie do oddzielenia się, wyodrębnienia się jakiejś grupy z całości;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsɛpaˈratɨsm̥, AS: separatysm̦
Wiktionary
rzecz. separatka ż., separator m., separatysta m., separatystka ż., separacja ż., separowanie n.
czas. separować ndk.
przym. separatystyczny, separacyjny
Wiktionary
(1.1) secesjonizm
Wiktionary
1. książkowo: nie dopuścić, nie dopuszczać do zetknięcia kogoś lub czegoś z kimś lub z czymś;
2. w prawie: przeprowadzić, przeprowadzać separację małżonków;
3. separować się - książkowo: nie dopuścić, nie dopuszczać do zetknięcia się samego siebie z kimś lub z czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) oddzielać od czego lub kogo
(1.2) praw. uchylać wspólnotę małżeństwa wraz z zablokowaniem możliwości wstępowania w nowy związek małżeński
czasownik zwrotny niedokonany separować się
(2.1) odsuwać siebie od innych
Wiktionary
rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separowanie n., separatka ż., separacja
przym. separacyjny
Wiktionary
(1.1) izolować, oddzielać, rozdzielać, rozłączać
(2.1) izolować się, oddzielać się, odłączać się, odosobniać się, rozdzielać się, rozłączać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|separować.
Wiktionary
czas. separować ndk.
rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separacja ż., separatka ż.
Wiktionary
skrót od: System Elektronicznego Przetwarzania Danych
SJP.pl
zdrobnienie od: sepet
SJP.pl
dawna skrzynka do przechowywania klejnotów, dokumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. mebl. szafka z szufladkami do przechowywania biżuterii;
Wiktionary
Sepet – mebel, rodzaj skrzynki z szufladkami i (niekiedy) z pulpitem służący do przechowywania kosztowności bądź dokumentów. Zwykle zdobiony był okuciami, intarsjowany, inkrustowany bądź malowany. W Polsce upowszechnił się w XVII i 1. połowie XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Dalej wedle wozowni zakładano konie do dwóch jeszcze kolasek, olbrzymi pajukowie znosili do nich łuby i sepety.
Wiktionary
IPA: ˈsɛpɛt, AS: sepet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. sepecik mrz.
Wiktionary
dotyczący sępa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany z sępem, dotyczący sępa
(1.2) książk. charakterystyczny dla sępa, taki jak u sępa
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: sępić
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃mpʲi, AS: sẽmpʹi
Wiktionary
rzecz. sęp m., sępik m., sępienie n., wysępienie n., sępnik mrz.
czas. sępić ndk., wysępić dk.
Wiktionary
1. zwierzę z rodziny mięczaków; mątwa;
2. ciemnobrunatny, rudobrązowy barwnik lub kolor;
3. kredka lub rysunek wykonany w takim kolorze
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. wypraszać, wyłudzać coś (zwłaszcza pieniądze) od kogoś;
2. żałować, skąpić czegoś komuś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. natrętnie prosić o coś
Wiktionary
IPA: ˈsɛ̃mpʲit͡ɕ, AS: sẽmpʹić
Wiktionary
rzecz. sęp m., sępienie n., sępnik mrz.
przym. sępi
czas. wysępić dk.
Wiktionary
(1.1) żebrać
Wiktionary
gatunek nowogwinejskiego ptaka z rzędu papugowych
SJP.pl
Sępica (Psittrichas fulgidus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sępic (Psittrichasidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Psittrichas. Występuje w górach Nowej Gwinei. Narażony na wyginięcie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittrichasinae|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny papug wschodnich;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: sępica
Wiktionary
Sępice (Psittrichasidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes).
Wikipedia
rzecz. sęp mzw., sępica ż.
Wiktionary
Sępichów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Nowy Korczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sępić.
Wiktionary
czas. sępić
rzecz. sęp mzw., sępnik mrz.
przym. sępi
Wiktionary
Sepienko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan. Na południe od Sepienka przepływa Kanał Prut I oraz przebiega droga wojewódzka nr 308.
Wśród właścicieli ziemi w Sepienku w roku 1580 wymieniono Abrahama Zadorskiego, Jana Sepińskiego, zwanego też Wincentym i innego Jana Sepińskiego. Około 1793 właścicielem Sepienka był Melchior Rożnowski.
Wikipedia
filemon sępiogłowy - gatunek ptaka z rodziny miodojadów
SJP.pl
minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów; pianka morska
SJP.pl
Sepiolit (pianka morska, pierre de savon Maroc) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. sepia = mątwa i lithos = skała, kamień i nawiązuje do wewnętrznej muszli mątwy, do której minerał jest podobny.
Wikipedia
wytrącać na odbitkach siarczek srebra; siarczkować
SJP.pl
przymiotnik od: sepia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z sepii (wydzieliny)
(1.2) mający kolor sepii
(1.3) zabarwiony lub namalowany kolorem sepii; taki, na którym użyto sepii (techniki)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wymawiać wadliwie spółgłoski; szeplenić (dawniej)
SJP.pl
wymawiać wadliwie spółgłoski; szeplenić (dawniej)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) błędnie wymawiać spółgłoski szczelinowe zębowe i dziąsłowe
Wiktionary
IPA: sɛˈplɛ̃ɲit͡ɕ, AS: seplẽńić
Wiktionary
rzecz. seplenienie n.
Wiktionary
jedno z najczęściej spotykanych zaburzeń artykulacyjnych, polegające na nieprawidłowej realizacji głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dź; sygmatyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|seplenić.
Wiktionary
Seplenienie, sygmatyzm – wada wymowy zaliczana do dyslalii. Polega na nieprawidłowej wymowie niektórych głosek. Seplenienie często ma podłoże psychiczne, może być wynikiem lęku.
Wikipedia
IPA: ˌsɛplɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: seplẽńė̃ńe
Wiktionary
czas. seplenić
Wiktionary
sępnik różowogłowy - gatunek amerykańskiego ptaka z rodziny kondorowatych; urubu różowogłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. duży ptak padlinożerny z rodziny kondorowatych
Wiktionary
(1.1) Naturalną dietę sępników stanowi padlina.
Wiktionary
rzecz. sęp mzw., sępienie n.
czas. sępić ndk.
przym. sępi
Wiktionary
Sępochów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.
Wieś szlachecka Sępochowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sępolno, Sępólno Krajeńskie
SJP.pl
bylina z rodziny gesneriowatych; fiołek afrykański, saintpaulia
SJP.pl
Sępolia (Saintpaulia H.Wendl.) – rodzaj bylin z rodziny ostrojowatych. Należy do niego 20 gatunków pochodzących z Afryki.
Wikipedia
mieszkaniec Sępólna Krajeńskiego
SJP.pl
mieszkanka Sępólna Krajeńskiego
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. część Wrocławia
SJP.pl
Sępolno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Miedzichowo.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) wzmiankowane są dwie miejscowości: Sępolno Olendrzy i - znacznie mniejsza - Sępolno młyn. Obie należały do wsi mniejszych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski). Sępolno Olendrzy i Sępolno młyn należały do okręgu lwowkowskiego i stanowiły część majątku Lwówek Zamek (niem. Neustadt), którego właścicielem był wówczas (1837) Antoni Łącki. W skład rozległego majątku Lwówek Zamek wchodziło łącznie 36 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Sępolno Olendrzy liczyły 76 mieszkańców i 12 dymów (domostw), natomiast Sępolno młyn liczyły 26 mieszkańców i 3 dymy (domostwa).
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Sępopol (tuż po wojnie Szepepel, Szępopel, niem. Schippenbeil) – miasto w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sępopol. Ośrodek rzemieślniczo-usługowy.
Miasto położone jest na Nizinie Sępopolskiej, nad Łyną, przy ujściu rzeki Guber. Sępopol leży w historycznych Prusach Dolnych, na obszarze dawnej Barcji.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Sępopol liczył 1890 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Sępopola (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sępopola
(1.2) osoba pochodząca z Sępopola, urodzona w Sępopolu
Wiktionary
rzecz. Sępopol m.
:: fż. sępopolanka ż.
przym. sępopolski
Wiktionary
mieszkanka Sępopola (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sępopola
(1.2) kobieta pochodząca z Sępopola, urodzona w Sępopolu
Wiktionary
rzecz. Sępopol m.
:: fm. sępopolanin m.
przym. sępopolski
Wiktionary
przymiotnik od: Sępopol
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sępopolem, dotyczący Sępopola
Wiktionary
rzecz. Sępopol mrz., sępopolanin m., sępopolanka ż.
Wiktionary
roślina pnąca z rodziny wielosiłowatych; kobea
SJP.pl
sępowronka żółtogardła, sępowronka kameruńska - gatunki ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; sepuku, harakiri
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. tradycyjny japoński rytuał samobójstwa poprzez rozpłatanie mieczem lub sztyletem wnętrzności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Współcześnie seppuku nie jest praktykowane.
Wiktionary
(1.1) harakiri
Wiktionary
ostre zakażenie organizmu wywołane obecnością drobnoustrojów we krwi; sepsis, posocznica, endotoksemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej;
(1.2) slang. ubikacja
(1.3) slang. psuja (w grze)
(1.4) slang. przezwisko
Wiktionary
Sepsa, posocznica, endotoksemia (łac. sepsis) – specyficzna reakcja organizmu na zakażenie. Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) posocznica
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sepsis; (1.2) toilet
* baskijski: (1.1) septizemia
* białoruski: (1.1) сепсіс m.
* bułgarski: (1.1) сепсис m.
* czeski: (1.1) sepse ż.
* duński: (1.1) sepsis w., blodforgiftning w.
* esperanto: (1.1) sepso
* fiński: (1.1) verenmyrkytys, sepsis
* francuski: (1.1) septicémie ż., sepsis m.
* hiszpański: (1.1) sepsis ż., septicemia ż.
* islandzki: (1.1) blóðsýking ż.
* japoński: (1.1) 敗血症 (haiketsushō)
* niemiecki: (1.1) Sepsis
* nowogrecki: (1.1) σήψη ż., σηψαιμία ż.
* portugalski: (1.1) septicemia
* słowacki: (1.1) sepsa ż.; (1.2) sépsá ż.
* węgierski: (1.1) szepszis
* włoski: (1.1) sepsi ż.
źródła.
== sepsa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. sepsa, posocznica
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɛpsa, AS: sepsa
Wiktionary
(1.1) posocznica
Wiktionary
[czytaj: seps-is] ostre zakażenie organizmu wywołane obecnością drobnoustrojów we krwi; sepsa, posocznica, endotoksemia
SJP.pl
Sepsa, posocznica, endotoksemia (łac. sepsis) – specyficzna reakcja organizmu na zakażenie. Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.
Wikipedia
konkrecja marglista lub ilasto-żelazista występująca w iłach
SJP.pl
Septaria – rodzaj konkrecji marglistej lub ilasto-żelazistej, które cechują się obecnością promienistych lub poligonalnych szczelin, które rozszerzają się w kierunku ich wnętrza i są wypełnione wtórnie kalcytem lub dolomitem, czasem z dodatkową mineralizacją sfalerytem, galeną, pirytem, chalkopirytem, gipsem albo barytem.
Szczeliny mogły powstawać wskutek pękania lub kurczenia się materiału konkrecji.
Wikipedia
przymiotnik od: septaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od septet
Wiktionary
rzecz. septet m.
Wiktionary
dawniej: wrzesień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wrzesień
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. septembrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wrzesień.
źródła.
== september (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wrzesień
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɛpˈtɛ̃mbɛr, AS: septẽmber
Wiktionary
przym. septembrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. septembrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wrzesień.
źródła.
== september (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wrzesień
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) książk. nazymski, książk. póžnjeńc
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. wrześniowy
Wiktionary
rzecz. september m.
Wiktionary
przestarzale: północny
SJP.pl
1. zespół muzyczny lub śpiewaczy składający się z siedmiu wykonawców;
2. utwór muzyczny skomponowany na siedem głosów lub instrumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół siedmiu muzyków
Wiktionary
Septet (z łac. septem – siedem: ang. septet, franc. septuor, niem. Septett, wł. settimino) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:
Wikipedia
rzecz. septecik mrz.
Wiktionary
chirurgiczna korekta skrzywionej przegrody nosowej
SJP.pl
Septoplastyka – zabieg laryngologiczny mający na celu korekcję skrzywienia przegrody nosowej. Przegroda powinna przebiegać wzdłuż środka nosa. Kiedy zachodzi na jedną z jam nosowych, wtedy zwęża ją i utrudnia przepływ powietrza. Niedrożność spowodowana przez poważne odkształcenia przegrody prowadzi do przewlekłych schorzeń zatok.
Wikipedia
Wikipedia
najstarszy przekład "Starego Testamentu" z języka hebrajskiego na grecki, dokonany według legendy przez siedemdziesięciu uczonych żydowskich w III i II w. p.n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. hist. bibl. pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na koine;
Wiktionary
Septuaginta (z łac. siedemdziesiąt; oznaczana rzymską liczbą LXX oznaczającą 70, w wydaniach krytycznych przez symbol 𝔖) – pierwsze tłumaczenie Biblii hebrajskiej i innych religijnych tekstów judaizmu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę. Nazwa pochodzi od liczby tłumaczy, którzy mieli brać udział w pracach nad przekładem Tory. Przekład ten powstawał stopniowo pomiędzy 250 a 150 rokiem p.n.e. w Aleksandrii, i jest dziełem wielu tłumaczy.
Wikipedia
(1.1) LXX, 𝔖
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolczyk zakładany w otworze wykonanym w przegrodzie nosowej
Wiktionary
Septa, l. mn. septy (łac. septum, l.mn. septa, dysepiment, dissepimentum) – w znaczeniu ogólnym – przegroda.
W znaczeniu szczególnym:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) zakładać / założyć / zdejmować / zdjąć septum
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kolczyk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|septum. < etym|łac|septum.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== septum (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-septum.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) przegroda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest septyczne; cecha tych, którzy są septyczni
Wiktionary
przym. septyczny
przysł. septycznie
Wiktionary
1. wywołany przez bakterie ropotwórcze, zarazki chorobotwórcze; zakaźny;
2. określenie oddziału szpitalnego, w którym leczy się zakaźnie chorych
SJP.pl
1. działania mające na celu zapobieganie zakażeniu;
2. wolność od bakterii, wirusów, grzybów; jałowość
SJP.pl
liczba wynosząca 10^45
SJP.pl
Septyliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1045, czyli jedynka i 45 zer w zapisie dziesiętnym. Termin septyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
Wikipedia
liczba wyrażona jedynką z 42 zerami; w nielicznych krajach (np. Francji, byłym Związku Radzieckim) równa jedynce z 24 zerami
SJP.pl
Septylion – liczba 1042, czyli jedynka i 42 zera w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) septylion oznacza 1024, czyli kwadrylion w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1042 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
1. interwał prosty zawarty między siedmioma kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. siedmiowersowa strofa złożona z jedenastozgłoskowców o układzie rymów aabccab
SJP.pl
Septyma – interwał prosty zawarty między siedmioma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występują septyma wielka i septyma mała. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
kraina historyczna w południowej Francji, część historycznej Oksytanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowej Francji między Garonną a Rodanem i między Sewennami a Pirenejami;
Wiktionary
Septymania (łac. Septimania) – kraina historyczna, część historycznej Oksytanii; leży w południowej Francji między Rodanem a Sewennami i Pirenejami.
W starożytności stanowiła zachodnią część rzymskiej prowincji Gallia Narbonensis. Za panowania Augusta miejsce osiedlenia weteranów VII Legionu. Od 462 roku w królestwie Wizygotów. Teren rywalizacji Wizygotów i Franków. Walki te w 589 rozstrzygnęła zwycięska dla Wizygotów bitwa pod Carcassonne. W VIII wieku przejściowo zajęta przez Maurów, następnie w monarchii Karolingów, w której stanowiła część Akwitanii, od IX wieku w obrębie hrabstwa Tuluzy.
Wikipedia
przym. septymański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Septymanią, dotyczący Septymanii
Wiktionary
rzecz. Septymania ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Septymiusz, Septym – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Patronem tego imienia jest św. Septymiusz, mnich (V wiek). Jego żeńskim odpowiednikiem jest imię Septymia.
Septymiusz imieniny obchodzi 17 sierpnia.
Septym imieniny obchodzi 24 października.
Wikipedia
(1.1) Według tradycji uformowanej w VI wieku Ireneusz z Lyonu miał ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowania chrześcijan za panowania Septymiusza Sewera.
Wiktionary
przymiotnik od: septyma
SJP.pl
japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; seppuku, harakiri
SJP.pl
Wikipedia
w sztuce:
1. grobowy, nagrobkowy, cmentarny;
2. związany z wiarą w życie pozagrobowe, szacunkiem dla zmarłych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) grobowy, nagrobkowy, cmentarny
Wiktionary
(1.1) Cmentarz jest miejscem sepulkralnym.
Wiktionary
IPA: ˌsɛpulˈkralnɨ, AS: sepulkralny
Wiktionary
(1.1) grobowy, nagrobny, nagrobkowy, cmentarny, pogrzebowy
Wiktionary
dawniej: akt zgonu jako dowód wdowieństwa
SJP.pl
Sepultura – brazylijska grupa muzyczna wykonująca głównie groove metal i thrash metal, powstała w 1984 z inicjatywy Maxa i Igora Cavalerów.
Styl muzyczny grupy ewoluował na przestrzeni czasu – poczynając od black metalu i death metalu, poprzez thrash, po groove metal, którego Sepultura jest jednym z prekursorów. Niektóre jej dokonania można zakwalifikować jako hardcore punk, folk metal oraz muzyka instrumentalna.
Wikipedia
drapieżny ptak żywiący się głównie padliną
SJP.pl
Gypini – plemię ptaków z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w obrębie rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Wikipedia
[czytaj: s-ikłel] kontynuacja jakiegoś utworu, zwykle filmu, książki lub gry komputerowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dalszy ciąg jakiegoś dzieła, najczęściej filmu lub książki;
Wiktionary
Sequel ([ˈsiːkwəl]; ang. kontynuacja, dalszy ciąg, następstwo) – kontynuacja jakiegoś dzieła, najczęściej filmu, książki lub gry komputerowej, przedstawiająca dalsze losy poznanych bohaterów lub kontynuująca wątek ukazany w poprzednim dziele.
Wikipedia
(1.1) Po sukcesie pierwszej części filmu, realizatorzy zapowiedzieli nakręcenie sequelu.
Wiktionary
[czytaj: s-ikŁENser] urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwenser, sekwencer
SJP.pl
produkt spożywczy otrzymywany z mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. produkt spożywczy w postaci gęstej masy, otrzymywany z mleka krowiego, koziego, bądź owczego;
Wiktionary
Ser – produkt spożywczy wytwarzany poprzez wytrącenie z mleka tłuszczu i białka w postaci skrzepu, który zostaje poddany dalszej obróbce. Istnieje wiele gatunków sera i dzieli się je np. ze względu na gatunek mleka, zawartość tłuszczu, konsystencję, proces produkcyjny i czas dojrzewania. Ser zawiera wiele składników odżywczych. Technologią produkcji serów zajmuje się serowarstwo.
Wikipedia
(1.1) W biegu zrobił dwie kanapki z serem.
Wiktionary
IPA: sɛr, AS: ser
Wiktionary
rzecz. sernik m., serniczek m., sernica ż., serowiec m., serowarstwo n., serownik m., serownia ż., serwatka ż., serowatość ż.
:: zdrobn. serek m.
przym. serowy, serny, serowaty, sernikowy, serwatkowy, seropodobny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kejza.
Wiktionary
skrót od: serbsko-chorwacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. ciąg charakterystycznych zmian obserwowanych w sukcesji ekologicznej
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: ser
Wiktionary
Sera (seria sukcesyjna, stadium seralne) – ciąg charakterystycznych zmian obserwowanych w sukcesji ekologicznej (model klasyczny, koncepcja Clementsa). Według Clementsa sukcesja jest procesem deterministycznym i kierunkowym, kolejne stadia sukcesyjne biocenozy zastępują się, dzięki zmianie warunków wywołanych przez poprzednie stadia. W zależności od warunków początkowych wyróżnia się:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sera (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sera.wav.
znaczenia.
forma rzeczownika|en.
(1.1) plural|serum.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɛra, AS: sera
Wiktionary
rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sera (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sera.wav.
znaczenia.
forma rzeczownika|en.
(1.1) plural|serum.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pastewna roślina z rodziny motylkowatych; saradela
SJP.pl
Seradela (Ornithopus L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 6 gatunków. Występują one w południowej, zachodniej i środkowej Europie, w południowo-zachodniej Azji, w północno-zachodniej Afryce, z centrum zróżnicowania w basenie Morza Śródziemnego. Jeden gatunek (O. micranthus) rośnie w Ameryce Południowej (w południowej Brazylii, w Urugwaju i w północnej Argentynie). W Polsce rośnie jako gatunek rodzimy seradela drobna O. perpusillus, przejściowo dziczeje seradela spłaszczona O. compressus, a uprawiana jest poza tym seradela pastewna O. sativus.
Wikipedia
przymiotnik od: seradela
SJP.pl
w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; serafin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. bibl. anioł należący do najwyższego chóru w hierarchii anielskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W glorii monstrancji złotnik umieścił dwóch serafów.
Wiktionary
rzecz. serafin mos., Serafin mos., Serafinów mrz., Serafina ż., serafitka ż.
przym. seraficki, seraficzny
Wiktionary
(1.1) serafin
Wiktionary
anielsko piękny; wzniosły; seraficzny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. anielski, piękny, wzniosły
(1.2) przen. franciszkański
Wiktionary
(1.2) 29 listopada przypada Święto Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego.
Wiktionary
rzecz. seraf mos., serafin mos., serafitka ż.
przym. seraficzny
Wiktionary
(1.1) seraficzny
(1.2) franciszkański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poet. cecha tego, co seraficzne
Wiktionary
przym. seraficzny
Wiktionary
anielsko piękny i doskonały; seraficki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. anielski, piękny, wzniosły
Wiktionary
IPA: ˌsɛraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: serafʹičny
Wiktionary
rzecz. seraf mos., seraficzność ż., serafin mos., serafitka ż.
przym. seraficki
Wiktionary
(1.1) seraficki
Wiktionary
w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa wsi w Polsce;
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Dziewczyny poszły z Serafinem na spacer.
Wiktionary
rzecz. serafin m., seraf m., serafitka ż., Serafinów m.
:: fż. Serafina ż.
Wiktionary
w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf
SJP.pl
Serafina – żeński odpowiednik hebrajskiego imienia Serafin.
W Polsce pozostaje imieniem wybieranym rzadko, występuje w zgromadzeniach zakonnych. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 260 kobiet o imieniu Serafina nadanym jako imię pierwsze.
Serafina imieniny obchodzi 29 lipca i 8 września.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Serafiny lub z nią związany
SJP.pl
Serafin z żoną; Serafinowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Serafina lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej
Wiktionary
(1.1) Matka Boża Bolesna jest dla serafitek przykładem żarliwego umiłowania Boga i zjednoczenia z Chrystusem.
Wiktionary
rzecz. seraf mos., serafin mos., Serafin mos., Serafina ż.
przym. seraficki, seraficzny
Wiktionary
saraj;
1. w krajach muzułmańskich: pałac sułtana;
2. w tradycyjnym domu muzułmańskim: wydzielona część mieszkalna, przeznaczona dla kobiet; harem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. orientalny pałac, rezydencja władcy, zwłaszcza sułtana
(1.2) kobieca część tradycyjnego domu muzułmańskiego
Wiktionary
(1.2) harem
Wiktionary
wielka bryła lodu powstała na skutek łamania się lodowca na stromym progu skalnym w dolinie lodowcowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. ogromna bryła lodu powstająca w wyniku pękania lodowca;
Wiktionary
Wikipedia
egipski bóg; Sarapis
SJP.pl
Serapis, Sarapis (stgr. Σέραπις, Σάραπις, łac. Serapis) – synkretyczne bóstwo hellenistycznego Egiptu, łączące cechy niektórych bogów egipskich i greckich. Otoczone szczególną opieką przez dynastię Ptolemeuszów, czczone było w Serapejonach, z których najbardziej znany, pełniący centrum kultu znajdował się w Aleksandrii. W okresie dominacji rzymskiej wraz z kultem Izydy rozpowszechnił się na inne części imperium.
Wikipedia
w dawnej Turcji: naczelny dowódca armii
SJP.pl
ssak z rodziny wołowatych, występujący w górach Azji oraz w Japonii i na Tajwanie
SJP.pl
Serau (Capricornis) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
mieszkaniec Serbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości serbskiej, mieszkaniec Serbii
Wiktionary
Serbowie (Srbi / Срби) – naród południowosłowiański mieszkający głównie w Serbii, Bośni, Chorwacji, Czarnogórze, a także w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, USA, Kanadzie i Australii. Jest ich ogółem około 12 mln. Mówią w swoim języku narodowym serbskim. W większości są wyznawcami prawosławia.
Wikipedia
(1.1) Nazwa Serb ma tylko u Polaków wyraz który może przypominać jego dawne znaczenie: pokrewieństwo; jest to wyraz pa-sierb.
Wiktionary
IPA: sɛrp, AS: serp
Wiktionary
rzecz. serbski mrz., Serbia ż., Serbka ż.
przym. serbski
Wiktionary
skrót od: serbski
SJP.pl
skrót
(1.1) = serbski
Wiktionary
Język serbski (serb. cрпски језик / srpski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Serbów. Ma status języka urzędowego w Serbii i spornym Kosowie. W Bośni i Hercegowinie jest jednym z trzech języków urzędowych, obok bośniackiego i chorwackiego. Łącznie językiem tym posługuje się ok. 12 mln ludzi. Po serbsku mówi też ludność serbska w Czarnogórze, Chorwacji, Macedonii Północnej, Rumunii, Czechach oraz na Węgrzech i Słowacji.
Wikipedia
skrót od: serbsko-chorwacki
SJP.pl
rodzaj orzeźwiającego deseru, robionego z posłodzonej wody z zamrożonymi owocami (najczęściej sokiem lub purée), ewentualnie winem i likierem; sorbet
SJP.pl
państwo w Europie powstałe w roku 2006 po rozpadzie Serbii i Czarnogóry; Republika Serbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. kraj w Europie, powstał po rozpadzie Serbii i Czarnogóry;
Wiktionary
Serbia, Republika Serbii (serb. Република Србија, Republika Srbija; Србија, Srbija, [sř̩bija]) – państwo w Europie Południowej, na Półwyspie Bałkańskim, śródlądowe. Stolicą jest Belgrad, walutą dinar serbski. Historia serbskiej państwowości sięga wczesnego średniowiecza, obecna republika powstała natomiast 5 czerwca 2006 bezpośrednio po rozpadzie federacji Serbii i Czarnogóry (2003–2006), wcześniej Federacyjnej Republiki Jugosławii (1992–2003), których była krajem związkowym.
Wikipedia
(1.1) Węgry graniczą z Austrią, Słowacją, Ukrainą, Rumunią, Serbią, Chorwacją i Słowenią.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrbʲja, AS: serbʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. serbski mrz., Serb m., Serbka ż.
przym. serbski
Wiktionary
Wikipedia
mieszkanka Serbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości serbskiej, obywatelka Serbii, mieszkanka Serbii
Wiktionary
IPA: ˈsɛrpka, AS: serpka
Wiktionary
rzecz. Serbia ż., serbski m.
:: fm. Serb m.
przym. serbski
Wiktionary
język serbochorwacki - do okresu rozpadu Jugosławii: określenie języka z grupy południowosłowiańskich, używanego przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i bośniackich Muzułmanów; język serbsko-chorwacki (chorwacko-serbski)
SJP.pl
Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. српскохрватски / srpskohrvatski) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków. W ujęciu tradycyjnym obejmuje on dialekty sztokawskie, kajkawskie, czakawskie i torlackie należące do południowej gałęzi języków słowiańskich, wydzielone z miejscowego kontinuum dialektalnego na podstawie granic etnicznych i standaryzacyjnych.
Wikipedia
dotyczący Serbołużyczan (Serbów Łużyckich), charakterystyczny dla Serbołużyczan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Serbołużyczanami (Serbami łużyckimi), dotyczący Serbołużyczan
Wiktionary
rzecz. Serbołużyczanin mos., Serb łużycki mos.
Wiktionary
mieszkaniec Łużyc (krainy); Łużyczanin
SJP.pl
Serbołużyczanie – Łużyczanie, Serbowie łużyccy, nazwa własna: górnołuż. (Łužiscy) Serbja, dolnołuż. (Łužyske) Serby, nazwa niemiecka: Sorben i Wenden (ta ostatnia dotyczy głównie Dolnołużyczan) – słowiańska grupa etniczna, zamieszkująca Łużyce, ziemie leżące na terytorium Niemiec. Historycznie Łużyce obejmują także niewielkie fragmenty terytorium Polski i Czech.
Wikipedia
mieszkaniec Łużyc (krainy); Łużyczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek narodu zachodniosłowiańskiego zamieszkującego Łużyce
Wiktionary
przym. serbołużycki
Wiktionary
(1.1) Łużyczanin, Serb łużycki
Wiktionary
mieszkanka Łużyc (krainy); Łużyczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Serbia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Serbią lub Serbami, dotyczący Serbii lub Serbów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. jedna z czterech uregulowanych odmian języka serbsko-chorwackiego, ze statusem języka urzędowego w Serbii i BiH;
Wiktionary
Język serbski (serb. cрпски језик / srpski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Serbów. Ma status języka urzędowego w Serbii i spornym Kosowie. W Bośni i Hercegowinie jest jednym z trzech języków urzędowych, obok bośniackiego i chorwackiego. Łącznie językiem tym posługuje się ok. 12 mln ludzi. Po serbsku mówi też ludność serbska w Czarnogórze, Chorwacji, Macedonii Północnej, Rumunii, Czechach oraz na Węgrzech i Słowacji.
Wikipedia
(1.1) Belgrad jest największym serbskim miastem.
(1.1) Językiem serbskim mówi około 11 milionów ludzi na świecie.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrpsʲci, AS: serpsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Serbia ż., Serb m., Serbka ż.
przym. antyserbski, proserbski, nieserbski, serbskojęzyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język południowosłowiański, używany w Serbii, Czarnogórze, Chorwacji i BiH;
Wiktionary
(1.1) Mój znajomy cały swój czas wolny poświęca nauce języka serbsko-chorwackiego.
Wiktionary
rzecz. Serbochorwat m., Serbochorwatka ż., serbochorwacczyzna ż.
Wiktionary
(1.1) serbochorwacki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem serbskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem serbskim
(1.3) spisany, stworzony w języku serbskim
Wiktionary
IPA: ˈsɛrpskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: serpskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przym. serbski
rzecz. serbski mrz.
Wiktionary
zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa
SJP.pl
Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, tzw. sercanie czarni (Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, w skrócie SCI lub SCJ) – katolicki klerycki instytut zakonny na prawie papieskim, założony w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez Sługę Bożego ks. Leona Jan Dehona.
Wikipedia
zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa
Wiktionary
Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, tzw. sercanie czarni (Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, w skrócie SCI lub SCJ) – katolicki klerycki instytut zakonny na prawie papieskim, założony w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez Sługę Bożego ks. Leona Jan Dehona.
Wikipedia
rzecz. serce n., serduszko n., serducho n., sercówka ż., sercowiec m., serdecznik m., serdeczność ż.
:: fż. sercanka ż.
przym. sercowy, serdeczny, sercowaty
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
SJP.pl
Wikipedia
1. narząd zapewniający krążenie w układzie krwionośnym ssaków i ptaków;
2. przenośnie: siedziba uczuć, szczególnie miłości, źródło cnót i wartości;
3. środek czegoś, najważniejszy punkt;
4. element dzwonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. u ludzi i wielu zwierząt: organ (mięsień), którego praca powoduje przepływ krwi w organizmie;
(1.2) przen. pot. współczucie, pozytywne cechy wobec innych, ludzi i zwierząt
(1.3) przen. zapał, chęć robienia czegoś jak najlepiej
(1.4) przen. pot. miejsce, gdzie są czyjeś uczucia, często miłości
(1.5) część dzwonu, która uderza w jego ściany i powoduje dźwięk
(1.6) przedmiot przypominający serce (1.1) będący symbolem miłości
(1.7) przen. centrum, najważniejsza część czegoś
(1.8) karc. jeden z kolorów w kartach
Wiktionary
Serce (łac. cor, gr. kardia) – centralny narząd układu krwionośnego strunowców, stawonogów, pazurnic, mięczaków i ramienionogów. Zbudowany jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej typu sercowego. Zazwyczaj narząd ten otoczony jest osierdziem (pericardium).
Wikipedia
(1.1) Płazy mają tylko jedną komorę serca.
(1.2) Zmarły ksiądz miał wiele serca dla bezdomnych dzieci.
(1.3) Nasi piłkarze nie mają serca do gry.
(1.4) Informacja o śmierci papieża napełniła bólem serca wielu osób.
(1.5) Stary dzwon przetopiono na armaty, a serce oddano do muzeum.
(1.7) W samym sercu miasta czytam to na twojej twarzy, / W samym sercu miasta coś się nam przydarzy.
(1.8) Grasz w serca czy wino?
Wiktionary
IPA: ˈsɛrt͡sɛ, AS: serce
Wiktionary
rzecz. serdeczność ż., sercowiec m.
:: zdrobn. serduszko n.
:: zgrub. serducho n.
przym. sercowy, wewnątrzsercowy, serdeczny, sercowaty, stpol. sierdeczny
przysł. sercowo, serdecznie, stpol. sirdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) pot. pikawa, stpol. sirce, stpol. sierce
(1.4) wątroba
(1.5) bijak, język
(1.8) kier, czerwień, herc
Wiktionary
1. kulnik sercolistny - gatunek roślin z rodziny babkowatych;
2. hutujnia sercolistna - gatunek rośliny ozdobnej mającej trójkolorowe liście w kształcie serca
SJP.pl
przypominający kształtem serce, podobny do serca
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający kształtem serce
Wiktionary
(1.1) Jak się nazywa ta roślina z sercowatymi liśćmi, którą masz na oknie?
Wiktionary
rzecz. serce n., serducho n., sercanin mos.
przym. sercowy
Wiktionary
potocznie: człowiek chorujący na serce; człowiek z wadą serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba mająca chore serce
Wiktionary
(1.1) Będą one zawierać komunikaty o wpływie pogody na samopoczucie, wiadomości dla alergików, sercowców, informacje dla żeglarzy czy narciarzy, ciekawostki pogodowe i oczywiście prognozę pogody.
(1.1) Źle wysoką temperaturę znoszą sercowcy, osoby starsze, ale też ludzie ogólnie wyczuleni na zmiany klimatyczne.
Wiktionary
rzecz. serce n., sercanin mos., serduszko n., serduszkowanie n.
przym. sercowy
czas. serduszkować
Wiktionary
1. odmiana czereśni
2. łopata o sercowatym ostrzu
3. metalowa ramka w kształcie pierścienia, usztywniająca i chroniąca pętlę na końcu liny przed zgnieceniem; kausza, chomątko
SJP.pl
Wikipedia
1. dotyczący serca - organu układu krążenia (np. mięsień sercowy);
2. odnoszący się do serca jako siedliska uczuć, wrażeń i doznań miłosnych; uczuciowy
SJP.pl
przymiotnik odrzeczownikowy
(1.1) anat. dotyczący serca jako narządu
(1.2) dotyczący uczuć zakochania i miłości
(1.3) herald. umieszczony w środku tarczy herbowej
Wiktionary
rzecz. serduszkowanie n., serce n., serduszko n., sercowiec m., sercanin m., sercanka ż., serdeczność ż.
przym. serdeczny, sercowaty
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) kardialny
(1.2) kochliwy, miłosny, romansowy, uczuciowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: serdak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od serdak
Wiktionary
rzecz. serdak m.
Wiktionary
ciepła kamizelka, zwłaszcza z kożucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. ciepła kamizelka, zwykle z kożucha
Wiktionary
Serdak – element ubioru, ciepła kamizelka ze skóry (kożucha) lub wełny sięgająca pasa, będąca częścią wielu strojów tradycyjnych.
Wikipedia
(1.1) Nie chce nam powiedzieć, gdzie kupił ten serdak.
Wiktionary
rzecz. serdaczek mrz.
Wiktionary
sardar;
1. arystokrata w Pakistanie, Afganistanie i Indiach
2. naczelny dowódca w Turcji i w Egipcie
SJP.pl
Gyzylarbat (w latach 1999-2022 Serdar) – miasto w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, siedziba etrapu. W 2022 roku liczyło ok. 48,6 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu kolejowego, rolnictwa, rozwinięte rzemiosło tkackie (m.in. produkcja tradycyjnych turkmeńskich czapek telpek).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. serce
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko
przym. serdeczny
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
We współczesnym języku polskim występuje jedynie forma „serce”, jednak „d” zachowało się w wyrazach pokrewnych.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|serce.
źródła.
== serdce (slovio.) ==
ortografie. сердце
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) serce
odmiana.
(1.1) lm. serdces
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrtt͡sɛ, AS: sertce
Wiktionary
rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko
przym. serdeczny
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko
przym. serdeczny
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
We współczesnym języku polskim występuje jedynie forma „serce”, jednak „d” zachowało się w wyrazach pokrewnych.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|serce.
źródła.
== serdce (slovio.) ==
ortografie. сердце
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) serce
odmiana.
(1.1) lm. serdces
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób serdeczny, z uprzejmością, życzliwością; otwarcie
(1.2) naprawdę, całkowicie, bardzo
Wiktionary
(1.1) Ile miłości potrafiłeś wbudować w twój dom rodzinny? Jest w nim ciepło, miło, przytulnie, wyrozumiale, serdecznie, wybaczająco, przepraszająco, tkliwie, wrażliwie?
(1.2) Nareszcie, ponieważ oznaczało to koniec wielomiesięcznych przygotowań, których miałem już serdecznie dość i nad którymi od kilku dni już nie panowałem.
Wiktionary
IPA: sɛrˈdɛt͡ʃʲɲɛ, AS: serdečʹńe
Wiktionary
przym. serdeczny, sercowy
rzecz. serduszkowanie n., serdeczność ż., serce n., serdce n., serduszko n., sercanin mos.
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) życzliwie, przyjaźnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: serdecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: serdeczny
SJP.pl
miododajna roślina zielna z rodziny jasnotowatych (wargowych), o różowawych kwiatach zebranych w nibyokółki, w Polsce rosnąca przy drogach, płotach, na śmietnikach i w zaniedbanych parkach
SJP.pl
Serdecznik (Leonurus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 25 gatunków. Rośliny te rosną głównie w Azji, w basenie Morza Śródziemnego, w tym w Europie (także w Polsce) rośnie jeden gatunek – serdecznik pospolity L. cardiaca. Roślina ta wykorzystywana była w ziołolecznictwie oraz uzyskiwano z niej zielony barwnik. Lokalnie jako roślina lecznicza wykorzystywany był także L. japonicus i L. sibiricus.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) życzliwość, serdeczny stosunek
(1.2) czułość
Wiktionary
(1.1) Zaprosił nas z niezwykłą serdecznością do siebie na weekend.
Wiktionary
IPA: sɛrˈdɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: serdečność
Wiktionary
rzecz. serduszkowanie n., sercanin mos., serduszko n., serce n., serdeczności
przym. serdeczny, sercowy
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) otwartość
Wiktionary
1. przyjazny, życzliwy, bliski uczuciowo;
2. dawniej: miłosny, sercowy;
3. serdeczny palec - czwarty palec u ręki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który wobec ludzi kieruje się przyjaznymi uczuciami; taki, który jest objawem dobrych, ciepłych i szczerych uczuć
przymiotnik relacyjny
(2.1) o palcu: obok palca małego
Wiktionary
(1.1) Serdeczna Matko, • Opiekunko ludzi • Niech Cię płacz sierot • do litości wzbudzi. sic.
(1.1) Kazik, mój najserdeczniejszy przyjaciel, przysłał mi kartkę z Barcelony.
(2.1) Zamiast kciuka chirurg obciął mu serdeczny.
Wiktionary
IPA: sɛrˈdɛt͡ʃnɨ, AS: serdečny
Wiktionary
rzecz. serduszkowanie n., serdce n., serdeczność ż., serce n., serduszko n., sercanin mos.
przysł. serdecznie
przym. sercowy
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) kordialny, uprzejmy, przyjazny, koleżeński
Wiktionary
krótka kiełbaska z drobno mielonego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. krótka kiełbasa wieprzowa lub parówka do spożycia na gorąco
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. serdel m.
przym. serdelkowy
Wiktionary
przymiotnik od: serdelek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z serdelkami, dotyczący serdelków
Wiktionary
rzecz. serdelek m., serdel m.
Wiktionary
gatunek kiełbasy
SJP.pl
kiełbasa serdelowa - rodzaj parzonej kiełbasy wyrabianej z drobno mielonego mięsa, w smaku podobna do serdelka
SJP.pl
regionalne zdrobnienie od: serce; serduszko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. reg. serce, zgrub. od zob. serduszko.
Wiktionary
(1.1) Serdeńko, pomóż mi wnieść sprawunki.
Wiktionary
zob. serce.
Wiktionary
(1.1) serdunio
Wiktionary
zgrubienie od: serce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. serce, zgrub. od zob. serduszko.
Wiktionary
(1.1) Od serducha ogień bucha / tak słodko płynie nam czas / ja cię kocham ty mnie kochasz / miłość gotuje się w nas.
Wiktionary
IPA: sɛrˈduxɔ, AS: serduχo
Wiktionary
zob. serce.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. reg. serce, zgrub. od zob. serduszko.
Wiktionary
(1.1) Możesz mi, serduniu, przynieść trochę pieprzu.
Wiktionary
zob. serce.
Wiktionary
(1.1) serdeńko
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny makowatych, pochodząca z Japonii i Chin; ładnotka; ładniczka
SJP.pl
Serduszka, nazywany „świdnickie Serduszka” – reprezentacyjny zespół Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu z/s w Warszawie i Fundacji Serce – Europejskie Centrum Przyjaźni Dziecięcej z/s w Świdnicy.
Serduszka nie są zespołem profesjonalnym; swoim śpiewem i tańcem się bawią, chcąc nieść przy tym radość innym dzieciom i dorosłym, którzy są ich przyjaciółmi. Nie chcą zatracić normalności.
Wikipedia
zdrobnienie od: serce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: serce
Wiktionary
(1.1) On coś pannie szepce w uszko i ostrogą dzwoni, • Pannie tłucze się serduszko i liczko się płoni.
Wiktionary
IPA: sɛrˈduʃkɔ, AS: serduško
Wiktionary
rzecz. serduszkowanie n., serdce n., serce n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.
przym. sercowy, serdeczny
przysł. serdecznie
czas. serduszkować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) eufem. uprawiać seks
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaserduszkować, oserduszkować)
(2.1) pot. oznaczać lub reagować na komentarz, post, wiadomość, zdjęcie, itd. symbolem serduszka (❤), wyrażając w ten sposób aprobatę
Wiktionary
(2.1) [...] ale potem wystraszony perspektywą podjęcia zobowiązań wróci do kawalerki i będzie dalej serduszkować zdjęcia [...]
Wiktionary
IPA: sɛrduʃˈkɔvat͡ɕ, AS: serduškovać
Wiktionary
rzecz. serdce n., serce n., serduszko n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.
przym. sercowy, serdeczny
przysł. serdecznie
Wiktionary
(1.1) neutr. przest. chędożyć; wulg. ruchać, pierdolić, jebać, dupczyć, ciupciać, ciumkać, rżnąć, rypać, młócić, bzykać, zapinać, dymać, chrobotać, walić, posuwać, kepcić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|serduszkować.
(1.2) eufem. seks (stosunek płciowy)
Wiktionary
IPA: sɛrduʃkɔˈvãɲɛ, AS: serduškovãńe
Wiktionary
rzecz. serdce n., serce n., serduszko n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.
przym. sercowy, serdeczny
przysł. serdecznie
Wiktionary
rodzaj szkarłupni z gromady jeżowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) biol. nazwa systematyczna|Spatangoidea|ref=tak., przydenne bezkręgowce stref tropikalnych
Wiktionary
rzecz. serduszko n., serduszkowanie n.
czas. serduszkować
Wiktionary
(1.1) serduszkowate
Wiktionary
rodzaj szkarłupni z gromady jeżowców
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Seretem, dotyczący Seretu (miasta lub rzeki)
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z tenorem bulli translacyjnej granice metropolii objęły archidiecezję lwowską oraz diecezje: przemyską, chełmską, kamieniecką, włodzimierską i kijowską, a nadto biskupstwo sereckie w Mołdawii.
Wiktionary
rzecz. Seret mrz.
Wiktionary
wysokie drzewo z rodziny wełniakowatych; wełniak
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu ślazowców; Bombaceae
SJP.pl
o cechach serecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Serednica (w latach 1977–1981 Średnia Wieś) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Seredzice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Iłża. Ma status sołectwa.
W skład sołectwa Seredzice wchodzi także wieś Seredzice-Zawodzie oraz część wsi Michałów od nr 15 do 26.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
1. typ wycięcia w bluzce, swetrze; karo;
2. zdrobnienie od: ser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: ser
(1.2) pot. spoż. kulin. uformowany kawałek sera, stanowiący porcję
(1.3) kraw. dekolt w kształcie trójkąta
(1.4) bot. lud. ślaz
Wiktionary
(1.2) Śniadanie w schronisku składało się dwóch pajd chleba i jednego serka.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrɛk, AS: serek
Wiktionary
rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., ser m., sernik mrz., serwatka ż.
przym. serwatkowy, sernikowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. smutas
Wiktionary
IPA: sɛˈrɛ̃mak, AS: serẽmak
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: seremno (smutno)
SJP.pl
gwarowo: smutny
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Serena – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, od słowa oznaczającego „czysta, spokojna, pogodna”. Patronem tego imienia jest św. Seren, męczennik (III wiek).
Męski odpowiednik: Seren.
Serena imieniny obchodzi 28 czerwca.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Serena i studiuję fizjoterapię na Wydziale Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
Wiktionary
IPA: sɛˈrɛ̃na, AS: serẽna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Serenka ż., Sera ż., Serusia ż., Serunia ż.
:: fm. Seren mos.
przym.
:: przest. gwara. Serenin, Serenowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Serenka, Sera, Serusia, Serunia
Wiktionary
instrumentalna forma muzyki rozrywkowej z XVIII w.; divertimento
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. utwór muzyczny o charakterze lirycznym;
(1.2) muz. pieśń śpiewana pod oknem ukochanej
Wiktionary
Serenada – forma muzyczna:
Wikipedia
(1.2) Marta zaśpiewała dwie pieśni góralskie, hiszpańską serenadę, poczem nastąpiła wspaniała pieśń niemiecka.
(1.2) Tajemniczy śpiewak codziennie powtarzał swoje serenady i tak przyzwyczaił nas do swoich pieśni, że dopiero wysłuchawszy go, siadaliśmy do wieczerzy.
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) zdolność, dar znajdowania wartościowych i miłych rzeczy, których się nie szukało
(1.2) zdolność, dar dokonywania szczęśliwych przypadkowych odkryć
Wiktionary
Serendipity – złożony termin w języku angielskim o poniższych znaczeniach.
Wikipedia
(1.2) Istnieje w angielszczyźnie słowo serendipity, ukute w 1754 przez Horacego Walpole'a, twórcy angielskiej powieści gotyckiej. Miało ono oznaczać zdolność robienia korzystnych przypadkowych odkryć dzięki bystrości umysłu (…)
(1.2) W dokonaniu odkrycia Sir John duże znaczenie nadaje nieprzewidywalnemu zbiegowi okoliczności, tzw. serendipity.
Wiktionary
równina i park narodowy w Tanzanii
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: pogodnie, spokojnie
SJP.pl
1. miasto w Rumunii;
2. nazwa dwóch rzek na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, na Bukowinie, nad rzeką Seret (1.2);
(1.2) geogr. rzeka na Ukrainie i w Rumunii, lewy dopływ Dunaju;
Wiktionary
Wikipedia
przym. serecki
Wiktionary
surfować;
1. pływać na desce surfingowej; surfingować;
2. spędzać czas, przeglądając strony internetowe
SJP.pl
czasownik
(1.1) sport. pływać na desce surfingowej
(1.2) inform. przeglądać strony internetowe
(1.3) przen. omijać przeszkody, wychodzić obronną ręką
Wiktionary
IPA: sɛrˈfɔvat͡ɕ, AS: serfovać
Wiktionary
rzecz. serfing m., surfing m., serfowanie n., surfowanie n.
czas. surfować, poserfować
przym. serfingowy, surfingowy
Wiktionary
(1.1) surfować
(1.2) surfować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|serfować.
Wiktionary
IPA: ˌsɛrfɔˈvãɲɛ, AS: serfovãńe
Wiktionary
czas. serfować
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Sergiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotne nomen gentilicium (nazwisko rodowe) Sergius (gens Sergia). Ród Sergia był starym rodem patrycjuszowskim. Pochodzenie nazwy rodu nie zostało jednoznacznie wyjaśnione. Nie można wykluczyć źródła etruskiego, jak przy wielu nazwach rodów rzymskich.
Wikipedia
(1.1) Sergiusz mówi, że zaprosił uroczą dziewczynę na kawę.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrʲɟuʃ, AS: serʹǵuš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Sergia ż.
przym. Sergiuszowy
Wiktionary
Sergiusz z żoną; Sergiuszowie
SJP.pl
Sergiusz z żoną; Sergiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sergiusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sergiusza
Wiktionary
(1.1) Nikt nie potwierdził, że była to Sergiuszowa wina.
Wiktionary
rzecz. Sergiusz mos.
Wiktionary
kolejno występujące po sobie takie same, lub o podobnych cechach elementy, np. seria (pocisków) z karabinu, seria wydawnicza (książek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elementy lub wydarzenia następujące po sobie
(1.2) szereg jednakowych elementów
(1.3) geol. szereg warstw skalnych o wspólnych cechach i następujących po sobie
(1.4) wojsk. szereg strzałów lub wybuchów szybko po sobie następujących
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Pierwotnie zróżnicowana litologicznie seria skał osadowych (aleuryty, psamity, skały węglanowe, tufy, kwaśne wulkanoklastyki) uległa przemianom metamorficznym i być może też metasomatycznym. ([http://www.ing.pan.pl/sudewww/abs024.html Internet])
Wiktionary
IPA: ˈsɛrʲja, AS: serʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. serial m., seryjność ż.
:: zdrobn. seryjka ż.
przym. seryjny
przysł. seryjnie
Wiktionary
film, zwłaszcza telewizyjny, składający się z co najmniej kilku odcinków; film seryjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film składający się z przynajmniej kilku odcinków
Wiktionary
Serial (ang. serial = seryjny) – seryjna publikacja (np. komiks w odcinkach), program telewizyjny, audycja radiowa (np. słuchowisko). Istotą serialu jest udostępnianie go odbiorcom w odcinkach, w regularnych odstępach czasu. Ważna jest również określona struktura narracyjna oraz utrzymanie całości w konkretnym stylu. To określenie najczęściej odnosi się do seriali telewizyjnych.
Wikipedia
(1.1) Nie miał ochoty oglądać pięćsetnego odcinka serialu.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrʲjal, AS: serʹi ̯al
Wiktionary
rzecz. seria ż., serialik mrz.
przym. serialowy
Wiktionary
zdrobnienie od: serial
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od serial
Wiktionary
rzecz. serial m.
Wiktionary
w programowaniu: konwertowanie obiektów na strumień bajtów
SJP.pl
Serializacja – w programowaniu proces przekształcania obiektów, tj. instancji określonych klas, do postaci szeregowej, czyli w strumień bajtów lub postać tekstową (np. XML, JSON) z zachowaniem aktualnego stanu obiektu. Serializowany obiekt może zostać utrwalony w pliku dyskowym, przesłany do innego procesu lub innego komputera poprzez sieć. Procesem odwrotnym do serializacji jest deserializacja. Proces ten polega na odczytaniu wcześniej zapisanego strumienia danych i odtworzeniu na tej podstawie obiektu klasy wraz z jego stanem bezpośrednio sprzed serializacji.
Wikipedia
kierunek w muzyce współczesnej polegający na uporządkowaniu wszelkich aspektów tworzywa muzycznego: rytmu, dynamiki, artykulacji itp. za pomocą serii 12 różnych dźwięków; rozwinięcie dodekafonii
SJP.pl
Serializm – technika kompozytorska w muzyce współczesnej zakładająca uporządkowanie elementów dzieła muzycznego za pomocą tzw. serii. Serializm powstał w latach 50. XX wieku i wywodzi się bezpośrednio z techniki dwunastodźwiękowej (tzw. dodekafonia serialna powstała w latach 20.). Krytyka serializmu oraz wyczerpanie się jego możliwości w zakresie organizacji materiału dźwiękowego doprowadziło do powstania aleatoryzmu pod koniec lat 50. oraz rozkładu samej techniki serialnej w latach 1955–1968.
Wikipedia
przymiotnik od: seria (układ 12 dźwięków różnej wysokości, różnym czasie trwania, różnej głośności itp.)
SJP.pl
potocznie: kobieta często oglądająca seriale telewizyjne
SJP.pl
potocznie: osoba często oglądająca seriale telewizyjne; serialożerca
SJP.pl
potocznie: częste oglądanie seriali telewizyjnych
SJP.pl
przymiotnik od: serial
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z serialem, dotyczący serialu
Wiktionary
rzecz. serial m.
Wiktionary
potocznie: osoba często oglądająca seriale telewizyjne; serialoholik
SJP.pl
Druk sitowy, sitodruk, serigrafia – technika druku, w której formą drukową jest szablon nałożony na drobną siatkę tkaną, metalową lub wykonaną z włókien syntetycznych. Wykonanie odbitki polega na przetłaczaniu farby przez matrycę.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z serigrafią, dotyczący serigrafii
Wiktionary
rzecz. serigrafia ż.
Wiktionary
na serio;
1. poważnie, bez żartów; rzeczywiście, naprawdę;
2. energicznie, na dobre;
3. mający duże znaczenie; wartościowy;
4. poważny, nieżartobliwy, surowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) poważnie, bez żartów, prawdziwie, szczerze
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: seria
Wiktionary
(1.1) Nie bierz tego na serio. To był tylko głupi żart, nie chciałem cię urazić.
(1.1) Mówisz serio? Naprawdę widziałeś jak złodzieje sprzedawali mój rower?!
Wiktionary
IPA: ˈsɛrʲjɔ, AS: serʹi ̯o
Wiktionary
(1.1) pot. żart. serialnie
Wiktionary
aparat do seryjnego wykonywania zdjęć rentgenowskich w kontrastowych badaniach naczyń
SJP.pl
ryba z rzędu okoniokształtnych, występująca w ciepłych i umiarkowanych wodach Atlantyku
SJP.pl
Seriola – rodzaj ryb okoniokształtnych z rodziny ostrobokowatych (Carangidae). W języku polskim określane są nazwą seriole.
Wikipedia
określenie wykonawcze: poważnie
SJP.pl
pustynia żwirowa u podnóża gór lub wyżyn
SJP.pl
Pustynia żwirowa lub żwirowata – rodzaj pustyni z powierzchnią pokrytą gładkimi, drobnymi odłamkami skalnymi o zaokrąglonych krawędziach. Powstaje w efekcie procesów eolicznych, głównie deflacji.
Na Saharze dla pustyni żwirowatej stosuje się arabskie nazwy serir lub reg. Natomiast gibber to nazwa ciemnych pustyń żwirowych występujących w Australii – Pustyni Simpsona oraz Pustyni Gibsona. Żwiry gibberu pochodzą z niszczenia skał krzemionkowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w literaturze: określenie rozmowy lub przemówienia występujących w dawnym piśmiennictwie rzymskim, mających charakter dydaktyczny i moralizatorski, posiadających jednak styl swobodny oraz zawierający elementy potoczne
SJP.pl
Sermo - odpowiednik greckiej diatryby w piśmiennictwie rzymskim, dialog, wykład lub przemowa o charakterze filozoficzno-moralnym i swobodnym, anegdotycznym stylu, często przesyconym wątkami autobiograficznymi. Formą tą posługiwali się m.in.: Horacy w Satyrach, Juwenalis i Seneka.
Wikipedia
w literaturze: zbiór fragmentów tekstów pochodzących z dzieł Ojców Kościoła, występujący w piśmiennictwie średniowiecznym, przeznaczony do odczytywania w trakcie nabożeństw
SJP.pl
uznawanie powszechników za wypowiedzi posiadające znaczenie
SJP.pl
Piotr Abelard, Pierre Abélard (pisane także Abaelard, Abailard i in.), łac. Petrus Abaelardus, (ur. 1079 w Pallet, zm. 21 kwietnia 1142 w opactwie św. Marcela koło Chalon-sur-Saône) – średniowieczny filozof, teolog i poeta. Znany także z historii miłości do Heloizy. Wprowadzona przez niego metoda scholastyczna była podstawowym narzędziem analizy filozoficznej w okresie rozkwitu średniowiecza.
Wikipedia
rodzina owadów; owad z rzędu muchówek
SJP.pl
Sernica – dawniej drewniane pomieszczenie do przechowywania i suszenia serów, zazwyczaj występujące w dworach szlacheckich. Było ono zazwyczaj kwadratowe, przykryte słomą lub gontami, wsparte na jednym słupie albo też na czterech słupach, do dyspozycji była również drabina. Jej opis znajduje się w IX księdze Pana Tadeusza, w której odegrała rolę w walce.
Wikipedia
przymiotnik od: Serniki
SJP.pl
mały sernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: sernik
Wiktionary
(1.1) Małgosia piecze przepyszny serniczek.
Wiktionary
IPA: sɛrʲˈɲit͡ʃɛk, AS: serʹńiček
Wiktionary
rzecz. serownik mrz., serowiec mrz., serownia ż., sernik, ser
przym. sernikowy, serowy
Wiktionary
1. ciasto lub ciastko, którego głównym składnikiem jest masa serowa;
2. kazeina; główny białkowy składnik mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. słodkie ciasto, w którym jednym ze składników jest biały ser;
(1.2) biochem. zob. kazeina.
Wiktionary
Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.
Wikipedia
IPA: ˈsɛrʲɲik, AS: serʹńik
Wiktionary
rzecz. ser mrz., serek mrz., serownik mrz., serowiec mrz., sernica ż., serownia ż., serowatość ż.
:: zdrobn. serniczek mrz.
przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy
Wiktionary
(1.1) rzad. serownik; daw. serowiec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|syrzok.
Wiktionary
1. ciasto lub ciastko, którego głównym składnikiem jest masa serowa;
2. kazeina; główny białkowy składnik mleka
SJP.pl
Serniki – wieś w Polsce położona na Wysoczyźnie Lubartowskiej, w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Serniki.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
[czytaj: sernikobrałni] ciasto będące połączeniem sernika i brownie
SJP.pl
przymiotnik od: sernik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sernikiem, odnoszący się do sernika
(1.2) zrobiony z sernika, zawierający sernik
Wiktionary
(1.1) Danusia poczęstowała nas sernikową tartą i kawą z ekspresu.
Wiktionary
rzecz. ser mrz., serek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., serowiec mrz., serownia ż., serowatość ż., serwatka ż.
przym. serowy, serowaty, serwatkowy
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, jego występowanie świadczy o związku znaczeniowym wyrazu z surowicą krwi
Wiktionary
przym. serologiczny
rzecz. serodiagnostyka ż., serologia ż., seroterapia ż.
Wiktionary
mieszkaniec Serocka
SJP.pl
mieszkanka Serocka
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim;
Wiktionary
Serock – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, nad Jeziorem Zegrzyńskim, naprzeciw ujścia Bugu do Narwi. Leży ono na pograniczu Kotliny Warszawskiej i Wysoczyzny Ciechanowskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Serock. Odległość od centrum Warszawy wynosi około 40 km.
Wikipedia
przym. serocki
rzecz. serocczanin, serocczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Serock
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Serockiem, dotyczący Serocka
Wiktionary
rzecz. Serock mrz., serocczanin m., serocczanka ż.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
grzyb jadalny, surojadka, gołąbek, serowiatka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warmia. sroka
Wiktionary
przymiotnik od: Serokomla (wieś)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Serokomla – wieś (daw. miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Serokomla. Siedziba gminy Serokomla oraz parafii rzymskokatolickiej św. Stanisława, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów. W latach 1537–1870 samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Czarna, dopływ Tyśmienicy oraz przebiega droga wojewódzka nr 808.
Wikipedia
specjalista w zakresie serologii
SJP.pl
dział immunologii, nauka zajmująca się badaniem właściwości surowicy krwi ludzkiej i zwierzęcej, głównie reakcjami przeciwciał na antygeny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dziedzina nauk medycznych, część immunologii, zajmująca się interakcją pomiędzy antygenami i przeciwciałami;
Wiktionary
Serologia – część immunologii zajmująca się interakcją między antygenami a przeciwciałami, jak również rozwojem metod badania obecności antygenów i przeciwciał w surowicy krwi.
Badania serologiczne umożliwiają diagnostykę niektórych chorób (np. boreliozy, kiły, włośnicy). Ograniczeniem wykrywalności jest konieczność wytworzenia przeciwciał przez zakażony organizm, w wystarczającym stężeniu, przed badaniem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) immunologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. serolog m.
przym. serologiczny
temsłow. sero-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) serology
* baskijski: (1.1) serologia
* białoruski: (1.1) сералогія ż.
* bułgarski: (1.1) серология ż.
* czeski: (1.1) sérologie
* duński: (1.1) serologi w.
* fiński: (1.1) serologia
* francuski: (1.1) sérologie
* gruziński: (1.1) სეროლოგია
* hiszpański: (1.1) serología ż.
* japoński: (1.1) furi|血清学|けっせいがく.
* łaciński: (1.1) serologia ż.
* niemiecki: (1.1) Serologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) serologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) serologi m.
* rosyjski: (1.1) серология ż.
* szwedzki: (1.1) serologi w.
* ukraiński: (1.1) серологія ż.
* włoski: (1.1) sierologia ż., serologia ż.
źródła.
== serologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. serologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsɛrɔˈlɔɟja, AS: seroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. serolog m.
przym. serologiczny
temsłow. sero-
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) immunologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. serolog m.
przym. serologiczny
temsłow. sero-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) serology
* baskijski: (1.1) serologia
* białoruski: (1.1) сералогія ż.
* bułgarski: (1.1) серология ż.
* czeski: (1.1) sérologie
* duński: (1.1) serologi w.
* fiński: (1.1) serologia
* francuski: (1.1) sérologie
* gruziński: (1.1) სეროლოგია
* hiszpański: (1.1) serología ż.
* japoński: (1.1) furi|血清学|けっせいがく.
* łaciński: (1.1) serologia ż.
* niemiecki: (1.1) Serologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) serologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) serologi m.
* rosyjski: (1.1) серология ż.
* szwedzki: (1.1) serologi w.
* ukraiński: (1.1) серологія ż.
* włoski: (1.1) sierologia ż., serologia ż.
źródła.
== serologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. serologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. związany z serologią, wykorzystujący metody serologii (np. badania serologiczne, laboratorium serologiczne);
2. konflikt serologiczny - zaburzenia immunologiczne wynikające z niezgodności w układzie antygenowym Rh krwi matki i płodu, powodujące rozpad krwinek czerwonych płodu
SJP.pl
1. sernik z makiem; seromakowiec;
2. masa serowa z masą makową
SJP.pl
sernik z makiem; seromak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co seronegatywne; cecha tych, którzy są seronegatywni
Wiktionary
przym. seronegatywny
Wiktionary
taki, w którego organizmie nie występują przeciwciała wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na zakażenie, zwłaszcza HIV
SJP.pl
przypominający ser, będący substytutem sera
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyglądem i smakiem przypominający ser, imitujący ser
Wiktionary
(1.1) Wyrób seropodobny od sera żółtego odróżnia wykorzystanie do produkcji tłuszczy roślinnych, mleka w proszku, skrobi pszennej.
Wiktionary
IPA: ˌsɛrɔpɔˈdɔbnɨ, AS: seropodobny
Wiktionary
rzecz. ser mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co seropozytywne; cecha tych, którzy są seropozytywni
Wiktionary
przym. seropozytywny
Wiktionary
taki, w którego organizmie występują przeciwciała wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na zakażenie, zwłaszcza HIV
SJP.pl
Seroprofilaktyka (ang. seroprophylaxis) – w medycynie, stosowanie surowicy odpornościowej, by zapobiec chorobie.
Wikipedia
hormon tkankowy, neurotransmiter syntetyzowany w ośrodkowym układzie nerwowym, błonie śluzowej jelit, płytkach krwi, odpowiedzialny m.in. za nastrój, sen, apetyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. neuroprzekaźnik regulujący ciśnienie krwi i działanie ośrodkowego układu nerwowego;
Wiktionary
Serotonina (5-HT, pot. hormon szczęścia) – organiczny związek chemiczny, 5-hydroksylowa pochodna tryptaminy. Należy do grupy amin biogennych, jest hormonem tkankowym i ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym. Produkowana głównie w komórkach enterochromatofilnych w błonie śluzowej jelit (około 90% serotoniny przewodu pokarmowego) i jądrach szwu w mózgu, a także w szyszynce oraz trombocytach. Najwyższy poziom serotoniny występuje u noworodków, okresowo spada podczas dojrzewania, po czym ponownie wzrasta. U mężczyzn jest średnio o 20–30% niższy niż u kobiet.
Wikipedia
(1.1) Przeprowadzone badania wykazały, że ludzie, którzy cierpią na depresję, mają obniżony poziom serotoniny.
Wiktionary
przym. serotoninowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. serotoninowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|serotonin., od etym|ang|sero-|tonic|-in. ze względu na obecność w surowicy krwi i działanie regulujące napięcie ścian naczyń krwionośnych
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) serotonin
* arabski: (1.1) سيروتونين m.
* azerski: (1.1) seratonin
* baskijski: (1.1) serotonina
* bengalski: (1.1) সেরোটোনিন
* białoruski: (1.1) сератані́н m.
* bułgarski: (1.1) серотонин m.
* chiński standardowy: (1.1) 血清素 (xuèqīngsù)
* czeski: (1.1) serotonin m.
* duński: (1.1) serotonin w./n.
* francuski: (1.1) sérotonine ż.
* hiszpański: (1.1) serotonina ż.
* japoński: (1.1) セロトニン (serotonin)
* kataloński: (1.1) serotonina ż.
* łotewski: (1.1) serotonīns m.
* niemiecki: (1.1) Serotonin n.
* norweski (nynorsk): (1.1) serotonin n.
* rosyjski: (1.1) серотони́н m.
* słowacki: (1.1) sérotonín m.
* słoweński: (1.1) serotonin m.
* tamilski: (1.1) செரோடோனின்
* ukraiński: (1.1) серотоні́н m.
źródła.
== serotonina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. serotonina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: serotonina
SJP.pl
odmiana w obrębie gatunku drobnoustroju (bakterii, wirusa), wyróżniona za pomocą metod serologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mikrobiol. grupa w obrębie gatunku mikroorganizmu wyróżniająca się antygenami na powierzchni jej przedstawicieli;
Wiktionary
Serotyp – odmiana mikroorganizmu, którą można określić za pomocą reakcji serologicznych, czyli reakcji z użyciem przeciwciał lub dopełniacza.
Różnice między serotypami zależą od antygenów znajdujących się na powierzchni komórek drobnoustroju. Często są to białka o kluczowym znaczeniu dla patogenezy lub substancje odpowiedzialne za mniejszą lub większą wrażliwość mikroorganizmu na czynniki odpornościowe.
Wikipedia
(1.1) Ze względu na różnorodność serotypów przechorowanie salmonellozy jednego typu nie oznacza odporności na pozostałe.
Wiktionary
osoba produkująca sery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik wyrabiający sery
Wiktionary
IPA: sɛˈrɔvar, AS: serovar
Wiktionary
rzecz. serowarstwo n., serowarnia ż.
przym. serowarski
Wiktionary
zakład produkujący sery; serownia, serowarownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. zakład produkcji serów
Wiktionary
(1.1) Sprzedajemy produkty z serowarni w Trzebnicy.
Wiktionary
rzecz. serowar mos., serowarstwo n.
przym. serowarski
Wiktionary
(1.1) przest. serownia
Wiktionary
zakład produkujący sery; serownia, serowarnia
SJP.pl
dotyczący wyrobu serów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z serowarstwem, dotyczący serowarstwa
Wiktionary
rzecz. serowarstwo n., serowar mos., serowarnia ż.
Wiktionary
dział przemysłu mleczarskiego zajmujący się produkcją serów
SJP.pl
Serowarstwo – dział mleczarstwa zajmujący się produkcją serów. Podstawowym surowcem do ich produkcji jest mleko uzyskiwane od samic zwierząt hodowlanych (krów, owiec, kóz, bawołów, wielbłądów, jaków, reniferów itp.). Każde z nich nadaje odmienny, niepowtarzalny smak serowi, który będzie z niego wyprodukowany. Mleko krowie jest słodkawe, łagodne i subtelne w smaku. Mleko bawolic domowych ma nieco orzechowy posmak. Mleko owcze jest nieco słodsze od mleka krowiego. Mleko kozie jest również łagodne i ma aromatyczny posmak.
Wikipedia
przypominający wyglądem lub konsystencją ser
SJP.pl
grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych, jadalny; surojadka; gołąbek
SJP.pl
1. ciasto z sera; sernik;
2. owad pasożytujący w serze i mące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sernik
Wiktionary
Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.
Wikipedia
(1.1) Dasz mi, proszę, jeszcze jeden kawałek serowca?
Wiktionary
rzecz. ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., serownia ż., serowatość ż.
przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy
Wiktionary
(1.1) sernik; rzad. serownik
Wiktionary
zakład produkujący sery; serowarnia, serowarownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zakład produkcji serów
Wiktionary
(1.1) Mleko odwozimy do serowni w mieście.
Wiktionary
rzecz. serowiec mrz., ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., sernica ż., serowatość ż.
przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy
Wiktionary
ciasto, najczęściej kruche, z masą serową; sernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rzad. ciasto deserowe z sera sernik
Wiktionary
Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.
Wikipedia
(1.1) Ukroję trochę serownika od babci Danusi.
Wiktionary
rzecz. ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serowiec mrz., serownia ż., serowatość ż.
przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy
Wiktionary
(1.1) sernik; daw. serowiec
Wiktionary
→ ser
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od: ser
(1.2) warmia. surowy, niegotowany, niesmażony
Wiktionary
IPA: sɛˈrɔvɨ, AS: serovy
Wiktionary
rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., ser m., serwatka ż., sernik m., serniczek m.
przym. serwatkowy, sernikowy
Wiktionary
Serpelice – wieś sołecka w Polsce położona nad Bugiem w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.
Wieś królewska w starostwie mielnickim w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
dawny instrument muzyczny, dęty, w kształcie wygiętej wężowo, długiej, drewnianej lub metalowej rury
SJP.pl
Wikipedia
specjalne pomieszczenie do hodowli węży i innych gadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o wężach
Wiktionary
(1.1) Serpentologia jest działem reptiliologii, reptiliologia - herpetologii, herpetologia zaś - zoologii.
Wiktionary
IPA: ˌsɛrpɛ̃ntɔˈlɔɟja, AS: serpẽntoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. serpentolog m.
przym. serpentologiczny
Wiktionary
minerał, krzemian magnezu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. minerał, uwodniony krzemian magnezu;
Wiktionary
Serpentyn – uwodniony krzemian magnezu, minerał zaliczany do grupy serpentynów.
Nazwa pochodzi od łac. serpens = wąż (A. Agricola, 1546 rok). Produkt przeobrażenia głównie oliwinów i piroksenów, minerał o barwie zielonkawej w różnych odcieniach.
Wikipedia
(1.1) W Polsce złoża serpentynu występują w Górach Sowich.
Wiktionary
IPA: sɛrˈpɛ̃ntɨ̃n, AS: serpẽntỹn
Wiktionary
rzecz. serpentynit m., serpentynizacja ż.
przym. serpentynowy, serpentynitowy
Wiktionary
(1.1) antygoryt
Wiktionary
1. droga górska mająca wiele zakrętów
2. barwna taśma papierowa skręcona spiralnie
3. dawna krzywa szabla typu wschodniego
4. rodzaj kolubryny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzucana i rozwijana na imprezach, spiralnie nawinięta wąska taśma papierowa
(1.2) kręta droga, ścieżka;
(1.3) daw. niezdobiona szabla ubogiego szlachcica
(1.4) daw. wojsk. małokalibrowe działo o długiej lufie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To był szampański sylwester – barwne konfetti leciało na głowy, kolorowe serpentyny zwisały gęsto, a tańcom nie było końca.
(1.2) Zjeżdżaliśmy niekończącymi się pirenejskimi serpentynami, mijając rowerzystów mozolnie pedałujących na rowerach górskich.
(1.3) Dobądź, Kozacze, serpentyny!
Wiktionary
IPA: ˌsɛrpɛ̃nˈtɨ̃na, AS: serpẽntỹna
Wiktionary
przym. serpentynowy
Wiktionary
(1.4) kolubryna
Wiktionary
skała metamorficzna, składająca się z minerałów z grupy serpentynów
SJP.pl
Serpentynit – skała metamorficzna utworzona w strefie epi metamorfizmu regionalnego niskiego stopnia, powstała w wyniku metasomatozy hydrotermalnej. Nazwa pochodzi od minerałów serpentynowych, które są głównym składnikiem tej skały. Opisana w 1823 roku przez A. von Humbolta (łac. serpens – żmija, wąż – z uwagi na ich częste plamiste zabarwienie, a także żyłkową i falistą budowę).
Wikipedia
zdrobnienie od: serpentyna
SJP.pl
mający wiele zakrętów, zakosów; serpentynowy
SJP.pl
przymiotnik od:
1. serpentyna;
2. serpentyn
SJP.pl
zwierzę z gromady wieloszczetów; rurówka
SJP.pl
Wikipedia
1. kilkuosobowa gra rekreacyjna, w której rzuca się i chwyta wiklinowe kółka za pomocą kijków;
2. kółka wykorzystywane w tej grze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rekreacyjna gra parami polegająca na wzajemnym rzucaniu sobie i chwytaniu kółek na kijek-szpadę;
(1.2) kółko używane do gry w serso (1.1)
Wiktionary
Serso (fr. cerceau – obręcz) – gra rekreacyjna dla dwóch osób polegająca na rzucaniu i chwytaniu niewielkiego wiklinowego kółka na kijek. Została wynaleziona we Francji w pocz. XIX w., popularna w XIX i XX w. Była początkowo uznawana za grę dla młodych dziewcząt.
Średnica obręczy wynosi 23 cm, a długość kijka – od 38 do 61 cm. Dodatkowo obręcz może zawierać kolorowe wstążki, ułatwiające jej złapanie.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany jako środek przeciwdepresyjny
SJP.pl
Sertralina (łac. sertralinum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwdepresyjny z grupy SSRI, stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, oraz zespołu lęku napadowego, zespołu lęku pourazowego i zespołu lęku społecznego.
Należy do najczęściej stosowanych antydepresantów i leków psychiatrycznych w USA.
Wikipedia
1. płynna część krwi, osocze; surowica krwi;
2. antidotum, odtrutka, surowica odpornościowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kosmet. fryz. skoncentrowany preparat kosmetyczny lub leczniczo-kosmetyczny o lekkiej konsystencji
(1.2) rzad. fizj. med. odwirowane osocze krwi; płynna część krwi pozbawiona włóknika, która w przeciwieństwie do osocza, nie krzepnie
Wiktionary
Inne
Wikipedia
(1.2) Mezenchymalne komórki macierzyste hodowane w niewielkiej ilości serum tworzą komórki mięśniowe (…)
Wiktionary
IPA: ˈsɛrũm, AS: serũm
Wiktionary
(1.2) surowica krwi
Wiktionary
serwis; zagrywka, np. w siatkówce; podanie piłki w momencie rozpoczęcia gry
SJP.pl
Serw (serwis, zagrywka) – wprowadzenie piłki bądź lotki do gry występujące w wielu dyscyplinach sportowych (m.in. w piłce siatkowej, tenisie ziemnym, tenisie stołowym, speed-ballu i badmintonie). Wykonywany jest na początku gry i po każdej zmianie punktów (poza ostatnim uzyskanym punktem).
Odmianą zagrywki serwowanej z dołu niczym drajw z forhendu jest „serwis Richelieu”, którego nazwa pochodzi od nazwiska kardynała Richelieu, entuzjasty jeu de paume.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Serwacy z żoną; Serwacowie
SJP.pl
Serwacy z żoną; Serwacostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Serwacego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Serwacy – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który został zbawiony”.
Serwacy imieniny obchodzi: 13 maja.
Wikipedia
drapieżnik z rodziny kotowatych występujący w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leptailurus serval|Schreber|ref=tak., gatunek ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Afryce, na południe od Sahary;
(1.2) zool. kot z gatunku serwal (1.1)
Wiktionary
Serwal (Leptailurus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Wikipedia
(1.2) Dzięki długim stopom, serwale potrafią doskonale skakać.
Wiktionary
(1.1) serwal sawannowy
(1.2) serwal sawannowy
Wiktionary
niewielka szafka oszklona z trzech stron, służąca do przechowywania porcelany, kryształów, bibelotów itp.
SJP.pl
Serwantka – rodzaj wolno stojącej oszklonej z trzech stron szafki z półkami do przechowywania i prezentacji ozdobnej porcelany, szkła, sreber i elementów zastawy stołowej. Tylna ścianka jest najczęściej lustrzana. Serwantka mogła posiadać w dolnej części szufladę lub szafkę.
Wikipedia
klarowna ciecz wydzielająca się ze skrzepu mleka przy jego przeróbce na ser lub kazeinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. przejrzysty płyn pozostały po ścięciu mleka i oddzieleniu sera;
Wiktionary
Serwatka – prawie klarowna ciecz, odpad przy produkcji sera lub kazeiny z mleka krowiego. Stanowi 50–60% suchej masy mleka (druga połowa jest zawarta w oddzielonym od serwatki skrzepie).
W warunkach przemysłowych serwatka jest groźnym ekologicznie odpadem. Objętościowo na 1 część uzyskanego sera wypada prawie 10 części serwatki. Zagospodarowywana jest jako pasza lub surowiec do produkcji laktozy oraz odżywek białkowych. Coraz częściej jest również wykorzystywana w przemyśle spożywczym, do produkcji rozmaitych napojów mlecznych na bazie serwatki.
Wikipedia
rzecz. ser m., serek m., sernik m.
przym. serwatkowy, serowy, sernikowy
Wiktionary
→ serwatka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. związany z serwatką; zawierający serwatkę
Wiktionary
rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., serwatka ż., ser mrz., serek mrz., sernik mrz.
przym. serowy, sernikowy
Wiktionary
dawniej: serwolatka
SJP.pl
komputer centralny lub program umożliwiający dostęp do jakiejś usługi innym programom lub komputerom połączonym z nim w sieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. komputer umożliwiający działanie sieci komputerowej;
(1.2) inform. program umożliwiający działanie określonej usługi w sieci komputerowej, zainstalowany na serwerze (1.1)
Wiktionary
Serwer – program komputerowy świadczący usługi na rzecz odpowiednich programów zazwyczaj uruchomionych na innych komputerach podłączonych do sieci komputerowej. Innymi słowy serwerem nazywa się system oprogramowania biorący udział w udostępnianiu zasobów. Przykładami udostępnianych zasobów są pliki, bazy danych, łącza internetowe, a także urządzeń peryferyjnych jak drukarki i skanery.
Wikipedia
(1.1) Linux to darmowy system operacyjny, używany zarówno w komputerach osobistych, jak i na serwerach.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrvɛr, AS: server
Wiktionary
rzecz. serwerownia ż.
:: zdrobn. serwerek m.
przym. serwerowy
Wiktionary
antonimy.
(1.1-2) klient, terminal
hiperonimy.
(1.1) komputer
(1.2) program
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. serwerownia ż.
:: zdrobn. serwerek m.
przym. serwerowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ang|server.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) server
* baskijski: (1.1) zerbitzari; (1.2) zerbitzari
* czeski: (1.1) server m.
* duński: (1.1) server w.; (1.2) server w.
* esperanto: (1.1) servilo; (1.2) servilo
* francuski: (1.1) serveur m.
* hiszpański: (1.1) servidor m.; (1.2) servidor
* islandzki: (1.1) netþjónn m.
* kaszubski: (1.1) serwer m.
* niemiecki: (1.1) Server m.
* norweski (bokmål): (1.1) server m., sørver m.; (1.2) server m., sørver m.
* norweski (nynorsk): (1.1) server m., sørvar m.; (1.2) server m., sørvar m.
* nowogrecki: (1.1) εξυπηρετητής m., διακομιστής m.; (1.2) εξυπηρετητής m., διακομιστής m.
* rosyjski: (1.1) сервер m.; (1.2) сервер m.
* słowacki: (1.1) server m.
* szwedzki: (1.1) server w.
* ukraiński: (1.1) сервер m.
* węgierski: (1.1) szerver; (1.2) szerver
* włoski: (1.1) server m.; (1.2) server m.
źródła.
== serwer (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. serwer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: serwer
Wiktionary
rzecz. serwer m., serwerownia ż.
przym. serwerowy
Wiktionary
wydzielone pomieszczenie, w którym znajdują się serwery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. specjalne, wydzielone pomieszczenie, w którym znajdują się serwery;
Wiktionary
Serwerownia – wydzielone pomieszczenie będące środowiskiem pracy komputerów pełniących rolę serwerów, a także aktywnych i pasywnych elementów sieci komputerowych. Urządzenia te są umieszczane najczęściej w szafach stelażowych wewnątrz serwerowni.
Wikipedia
(1.1) Optymalna temperatura w serwerowni ma duże znaczenie dla kosztów utrzymania obiektu.
Wiktionary
rzecz. serwer m., serwerek m., serwowanie n.
przym. serwerowy
Wiktionary
→ serwer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z serwerem, dotyczący serwera
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwer m., serwerek m., serwerownia ż.
Wiktionary
kawałek ozdobnej tkaniny do nakrywania stołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdobny obrus do nakrywania stołu
(1.2) płat tkaniny do wycierania ust i ochrony ubrania podczas jedzenia
(1.3) łow. płat białej sierści na zadzie sarny
Wiktionary
Serweta – rodzaj ozdobnego nakrycia stołu, od obrusa odróżniające się tym, że nie przeznaczone do spożywania na nim posiłków. Nazywany również bieżnikiem. Często bardzo ozdobne, np. koronkowe. Duża serweta może nakrywać cały stół, mniejsza może także leżeć na jego części, np. pośrodku. W zależności od lokalnych obyczajów, czasem serwetami nakrywane bywają także inne niż stół meble lub przedmioty.
Wikipedia
IPA: sɛrˈvɛta, AS: serveta
Wiktionary
rzecz. serwetnik m.
:: zdrobn. serwetka ż., serweteczka ż.
przym. serwetowy, serwetkowy
Wiktionary
(1.1) obrus
(1.2) serwetka
(1.3) chusteczka, fartuszek; lustro, talerz
Wiktionary
zdrobnienie od: serwetka
SJP.pl
1. kwadratowy kawałek tkaniny lub bibułki służący do wycierania ust lub ochrony ubrania podczas jedzenia;
2. mała serweta, często haftowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kwadratowy kawałek tkaniny lub bibułki do wycierania ust lub do ochrony ubrania podczas jedzenia
(1.2) mała serweta do ozdoby mebli
(1.3) łow. u saren jasna plama z tyłu
Wiktionary
Serweta – rodzaj ozdobnego nakrycia stołu, od obrusa odróżniające się tym, że nie przeznaczone do spożywania na nim posiłków. Nazywany również bieżnikiem. Często bardzo ozdobne, np. koronkowe. Duża serweta może nakrywać cały stół, mniejsza może także leżeć na jego części, np. pośrodku. W zależności od lokalnych obyczajów, czasem serwetami nakrywane bywają także inne niż stół meble lub przedmioty.
Wikipedia
(1.1) Wracam z nadzieją na relaks i spokój. A tu talerze w zlewie, okruchy na desce do krojenia, jakaś serwetka pomięta na stole i niepowieszone pranie w pralce.
Wiktionary
rzecz. serwetnik mrz., serweta ż.
Wiktionary
(1.2) lusterko, chusteczka
Wiktionary
przymiotnik od: serwetka
SJP.pl
1. kółko na serwetę z tkaniny
2. małe naczynie na papierowe serwetki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojemnik służący do przechowywania papierowych serwetek
Wiktionary
Serwetnik – element zastawy stołowej, służący do przechowywania serwetek stołowych pełniący również funkcję dekoracyjną. Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje serwetników: serwetniki pierścienie i serwetniki zwykłe.
Serwetniki pierścienie - [ang. napkin rings] służą wyłącznie do eleganckich serwetek z tkaniny. Podkreślają indywidualny styl i elegancję stołu. Do jednego pierścienia wkłada się wyłącznie jedną serwetkę. Serwetniki - pierścienie pojawiły się po raz pierwszy wśród francuskiej burżuazji na początku XIX wieku. Szczególnie popularne były w latach 1869 do około 1900. Wykonywane bywają często ze srebra, plateru, porcelany, drewna, kości słoniowej i innych materiałów. Serwetniki - pierścienie są produkowane do dziś i przybierają różne formy a ilość użytych do produkcji materiałów radykalnie się zwiększyła.
Wikipedia
rzecz. serweta ż., serwetka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. zwiększenie proporcji usług w strukturze badanego zjawiska;
Wiktionary
Serwicyzacja (od ang. service – usługa) – termin określający zwiększenie proporcji usług w strukturze badanego zjawiska.
Przykłady serwicyzacji:
Wikipedia
IPA: ˌsɛrvʲit͡sɨˈzat͡sʲja, AS: servʹicyzacʹi ̯a
Wiktionary
bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; służalczość, służalstwo, uniżoność, serwilizm, lojalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co serwilistyczne; cecha tych, którzy są serwilistyczni
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwilista m., serwilistka ż.
przym. serwilistyczny
Wiktionary
bezkrytycznie podporządkowujący się komuś, wykonujący wszystkie rozkazy; służalczy, uniżony, uległy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. całkowicie podporządkowany
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwilistyczność ż.
Wiktionary
(1.1) poddańczy, uległy
Wiktionary
bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; serwilistyczność, służalstwo, uniżoność, służalczość, lojalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pejor. postawa bezkrytycznego i dobrowolnego podporządkowania się jakiejś władzy, zwierzchności;
Wiktionary
Serwilizm (od łac. servus – niewolnik) – bezkrytyczne podporządkowanie, niewolnicza służalczość.
Po raz pierwszy słowo to weszło do terminologii politycznej w Hiszpanii w 1814 r., kiedy pogardliwą nazwą servile oznaczono stronników krwawych i niekonstytucyjnych rządów Ferdynanda VII.
Wikipedia
(1.1) Nawyki autorytaryzmu, serwilizmu i posłuszeństwa przygotowały grunt pod załamanie demokracji i nadejście dyktatury.
(1.1) Ale trzecie pokolenie, a może już drugie, postawi swoim heretykom ładny pomnik i zwali śmieszne monumenty, wznoszone dzisiaj przez różne serwilizmy.
Wiktionary
rzecz. serwilistyczność ż., serwilista m., serwilistka ż., serwis m., serwisant m., serwisantka ż., serwowanie n., zaserwowanie n., serwisowanie n., serwitut m., serwisowiec m., serwantka ż., serwer m.
czas. serwisować ndk., serwować ndk., zaserwować dk.
przym. serwilistyczny, serwisowy, serwerowy
przysł. serwilistycznie
Wiktionary
(1.1) służalczość, serwilistyczność, lokajstwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przeznaczony do podawania (do stołu)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. komplet naczyń stołowych;
2. zestaw materiałów informacyjnych, prasowych, filowych itp., zebranych w określonym celu lub regularnie dostarczanych;
3. obsługa w zakresie napraw i konserwacji czegoś;
4. zespół osób wykonujący takie usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) komplet naczyń stołowych;
(1.2) zestaw materiałów informacyjnych zebranych w określonym celu lub regularnie dostarczanych
(1.3) obsługa w zakresie napraw i konserwacji czegoś
(1.4) warsztat i zespół osób wykonujący takie usługi
(1.5) inform. moduł oprogramowania świadczący usługi dla innych modułów
(1.6) sport. odbicie piłki na pole przeciwnika w momencie rozpoczęcia lub wznowienia gry (w siatkówce, tenisie, badmintonie, ping-pongu itp.)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów.
(1.5) Dostęp do cookies w AngularJS jest możliwy po wstrzyknięciu serwisu $cookies.
(1.6) Ten tenisista słynie z dobrego serwisu.
Wiktionary
IPA: ˈsɛrvʲis, AS: servʹis
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwisant m., serwisantka ż., serwisowanie n., serwisowiec m., serwantka ż.
czas. serwisować ndk.
przym. serwisowy
Wiktionary
(1.1) zastawa
(1.2) wiadomości
(1.3) obsługa
(1.4) obsługa
(1.6) serw, zagrywka
Wiktionary
serwisowiec;
1. osoba trudniąca się naprawą i konserwacją sprzętu;
2. pracownik mediów przygotowujący serwisy informacyjne i odczytujący je na antenie
SJP.pl
zdrobnienie od: serwis
SJP.pl
[czytaj: serwismen] osoba odpowiedzialna za naprawę i konserwację sprzętu sportowego zawodnika; serwismen
SJP.pl
osoba odpowiedzialna za naprawę i konserwację sprzętu sportowego zawodnika; serwisman
SJP.pl
naprawiać lub konserwować w serwisie pojazd, urządzenie lub sprzęt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|serwisować.
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwis m., serwisant m., serwisantka ż.
czas. serwisować ndk.
przym. serwisowy
Wiktionary
serwisant;
1. osoba trudniąca się naprawą i konserwacją sprzętu;
2. pracownik mediów przygotowujący serwisy informacyjne i odczytujący je na antenie
SJP.pl
warsztat serwisowy
SJP.pl
przymiotnik od: serwis
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z serwisem, dotyczący serwisu
Wiktionary
rzecz. serwilizm mrz., serwis mrz., serwisant mos., serwisantka ż., serwisowanie n., serwisowiec mos., serwantka ż., serwowanie n., zaserwowanie n.
czas. serwisować ndk., serwować ndk., zaserwować dk.
Wiktionary
osoba mająca przywilej serwitoriatu
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
prawo zezwalające chłopom wykonywanie prac na gruntach dworskich
SJP.pl
Serwitut, serwituty, służebność – uprawnienia chłopów do korzystania z dworskich łąk i pastwisk oraz lasów, wywodzące się z okresu feudalnego, będące powodem licznych zatargów między wsią a dworem. Na ziemiach polskich z powodu ich niekorzystnego wpływu na rozwój gospodarczy wsi, większość serwitutów zlikwidowano dopiero na przełomie XIX w. i XX w. Wyróżniało się serwituty: leśne, pastwiskowo-łąkowe i rybołówcze. Niekiedy do serwitutów zaliczano uprawnienia do: zbierania kamieni, trzciny, przewozu, ścinania gałęzi, przegonu bydła, użytkowania dworskich stawów, dróg, brzegów itd.
Wikipedia
potocznie o wspomaganiu układu kierowniczego w samochodzie
SJP.pl
Serwomechanizm – zamknięty układ sterowania (układ automatyki, układ regulacji) ze sprzężeniem zwrotnym, w którym sygnałem wejściowym jest jakaś dana, taka jak położenie, prędkość czy przyspieszenie. Często jest nim przesunięcie.
Wartość wzorcowa porównywana jest z przetworzonym przez przetwornik bieżącym sygnałem wyjściowym i powstały w ten sposób uchyb podawany jest na człon korekcyjny, a dalej na wzmacniacz. Wzmocniony sygnał trafia do siłownika (może to być odpowiedni silnik elektryczny – ang. servomotor), którego przemieszczenie jest wartością wyjściową układu. Zadaniem serwomechanizmu jest likwidacja błędów regulacji (uchybu przemieszczenia), powstających na skutek zmian wielkości wzorcowej, a więc klasyfikujemy go jako układ nadążny. Serwomechanizm ma strukturę typowego układu regulacji, nie steruje jednak obiektem technologicznym, lecz siłownikiem w celu usprawnienia działania toru wykonawczego.
Wikipedia
gatunek wędzonej kiełbasy
SJP.pl
Serwomechanizm – zamknięty układ sterowania (układ automatyki, układ regulacji) ze sprzężeniem zwrotnym, w którym sygnałem wejściowym jest jakaś dana, taka jak położenie, prędkość czy przyspieszenie. Często jest nim przesunięcie.
Wartość wzorcowa porównywana jest z przetworzonym przez przetwornik bieżącym sygnałem wyjściowym i powstały w ten sposób uchyb podawany jest na człon korekcyjny, a dalej na wzmacniacz. Wzmocniony sygnał trafia do siłownika (może to być odpowiedni silnik elektryczny – ang. servomotor), którego przemieszczenie jest wartością wyjściową układu. Zadaniem serwomechanizmu jest likwidacja błędów regulacji (uchybu przemieszczenia), powstających na skutek zmian wielkości wzorcowej, a więc klasyfikujemy go jako układ nadążny. Serwomechanizm ma strukturę typowego układu regulacji, nie steruje jednak obiektem technologicznym, lecz siłownikiem w celu usprawnienia działania toru wykonawczego.
Wikipedia
siłownik napędzający urządzenia sterujące
SJP.pl
sterować mechanizmem uruchamiającym ster w samolocie
SJP.pl
sterować mechanizmem uruchamiającym ster w samolocie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaserwować)
(1.1) podawać coś (zwykle o jedzeniu)
(1.2) wybijać zza linii boiska lotkę lub piłkę na pole przeciwnika
(1.3) powtarzać coś lub coś komuś przekazywać
Wiktionary
(1.1) Tutaj serwujemy potrawy z ryb.
(1.3) Musisz nauczyć się mocniej serwować.
Wiktionary
IPA: sɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: servovać
Wiktionary
rzecz. serwowanie n., zaserwowanie n., serwilizm mrz.
czas. zaserwować dk., poserwować dk.
przym. serwisowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|serwować.
Wiktionary
czas. serwować ndk.
rzecz. serwilizm mrz., serwerownia ż.
przym. serwisowy
Wiktionary
Serwozawór elektrohydrauliczny – zawór hydrauliczny, w którym suwakiem sterującym przepływem cieczy steruje się przy pomocy strumienia pomocniczego sterowanego elektromagnetycznie. Stosuje się je w hydraulicznych układach automatyki do regulacji położenia, prędkości oraz siły poprzez sterowanie natężeniem i kierunkiem przepływu proporcjonalnie do wartości sygnału sterującego.
Wikipedia
forma powitania lub pożegnania używana w sytuacjach nieoficjalnych; siema, siemka, siemasz, siemano, siemanko, siemaneczko, cześć, hej, hejka, heja
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. zwrot używany jako poufałe powitanie
Wiktionary
(1.1) Serwus, Antoni! Jak miło cię spotkać!
Wiktionary
(1.1) hej, dzień dobry, cześć, czołem, witaj, pot. siema
Wiktionary
białko zaliczane do skleroprotein, zlepiające włókna fibroinowe jedwabiu naturalnego; klej jedwabny
SJP.pl
Serycyna, klej jedwabny – białko z grupy skleroprotein, zlepiające włókna fibroinowe jedwabiu naturalnego. Zawiera do 40% reszt seryny, a także reszty glicyny i kwasu asparaginowego. Wykazuje działanie przeciwbakteryjne, m.in. wobec bakterii E. coli i S. aureus.
Jest produktem ubocznym produkcji jedwabiu. Może być jednak wykorzystywana jako krioprotektant oraz do otrzymywania materiałów biokompatybilnych i antykoagulacyjnych.
Wikipedia
minerał, odmiana muskowitu
SJP.pl
Serycyt – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał należący do grupy mik.
Wikipedia
przymiotnik od: serycyt
SJP.pl
Serycytyzacja – proces przemiany w serycyt polegający na zastępowaniu plagioklazów przez dorobnołuseczkową odmianę jasnej miki typu muskowit. Należy do najpowszechniejszych przemian hydrotermalnych zachodzących w skałach kwaśnych.
Wikipedia
zdrobnienie od: seria
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób seryjny
Wiktionary
rzecz. seryjność ż., seria ż.
przym. seryjny
Wiktionary
powtarzanie się czegoś seriami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest seryjne
Wiktionary
rzecz. seria ż.
przym. seryjny
przysł. seryjnie
Wiktionary
1. wytwarzany seriami, nie pojedynczo, zwykle według tego samego wzoru;
2. następujący jeden po drugim, np. seryjne niepowodzenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) produkowany masowo, zazwyczaj wg tego samego wzoru
(1.2) następujący w serii, jeden po drugim
Wiktionary
(1.2) Niestety ponownie uaktywnił się w Polsce seryjny samobójca.
Wiktionary
IPA: sɛˈrɨjnɨ, AS: seryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. seria ż., seryjność ż.
przysł. seryjnie, seriami
Wiktionary
aminokwas endogenny
SJP.pl
Wikipedia
trwała tkanina obustronnie diagonalna, samodziałowa, używana przede wszystkim do wyrobu garniturów, płaszczów i sukni
SJP.pl
1. zgrubienie od: ser;
2. zawartość żołądka młodego ssaka, karmiącego się mlekiem matki;
3. dawniej: podpuszczka
SJP.pl
w buddyzmie: okres odosobnienia i medytacji
SJP.pl
1. obrady, posiedzenie, spotkanie;
2. okres pracy odbywający się co jakiś czas;
3. proces nagrywania płyty w nagrywarce;
4. część zawartości płyty CD, DVD nagrana w jednym podejściu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiedzenie poświęcone określonej sprawie
(1.2) powtarzający się cyklicznie okres, w którym odbywają się posiedzenia, obrady, itp.
(1.3) stud. powtarzający się cyklicznie okres, w którym odbywają się egzaminy
(1.4) fot. spotkanie przeznaczone na robienie serii zdjęć
(1.5) muz. spotkanie przeznaczone na nagrywanie utworu muzycznego
(1.6) ekon. dzień funkcjonowania giełdy od otwarcia do zamknięcia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas ostatniej sesji Rady Wydziału została poruszona kwestia otwarcia przewodów doktorskich.
(1.2) Na dzisiejszą sesję sądową wyznaczono dwie rozprawy i trzy posiedzenia.
(1.3) Sesja egzaminacyjna wywołuje napady stresu i paniki u niejednego studenta.
(1.4) Urządziliśmy sobie wiosenną sesję zdjęciową w parku.
Wiktionary
IPA: ˈsɛsʲja, AS: sesʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. sesyjka ż.
przym. sesyjny
Wiktionary
(1.4) sesja zdjęciowa
Wiktionary
węglowodór z grupy terpenów, do którego należą liczne składniki olejków eterycznych i żywic
SJP.pl
gatunek trawy z rzędu komelinowców
SJP.pl
Sesleria (Sesleria Scop.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Obejmuje 36 gatunków. Rośliny te występują głównie w Europie, poza tym w północno-zachodniej Afryce i południowo-zachodniej Azji. W Polsce występują cztery gatunki.
Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. numizm. ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa, czwarta część denara;
Wiktionary
Sesterc, sestercjusz (łac. sēstertĭŭs, lm sēstertii) – w starożytności ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa.
Wikipedia
(1.1) Za prostego niewolnika nabywca dał dwa tysiące sesterców.
(1.1) Handlarz Grek uważnie przyjrzał się wyłożonym sestercom.
Wiktionary
(1.1) sestercjusz, sestercjus, sestercja
Wiktionary
moneta srebrna lub brązowa bita w starożytnym Rzymie; sestercjus
SJP.pl
Sesterc, sestercjusz (łac. sēstertĭŭs, lm sēstertii) – w starożytności ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa.
Wikipedia
moneta srebrna lub brązowa bita w starożytnym Rzymie; sestercja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. strofa sześciowersowa;
(1.2) liter. ostatnie sześć wersów sonetu
Wiktionary
Sestet (łac. sextus ‘szósty’) – strofa sześciowersowa, niekiedy o wersach różnej długości.
Głównym wyróżnikiem sestetu jest możliwość zastosowania układu trzech różnych rymów w obrębie jednostki stroficznej. Wariant z dwoma rymami pojawia się znacznie rzadziej. Sześciowiersz rymowany abaabb lub aababb to meander, znany z twórczości Felicjana Faleńskiego, natomiast zwrotka aaabab to tak zwana strofa Burnsa. Najczęściej spotykane zestawienia to: ababcc, aabccb, aabbcc, abbacc oraz acbcbc.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sestet; (1.2) sestet
źródła.
== sestet (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. sekstet
(1.2) liter. sestet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sestet; (1.2) sestet
źródła.
== sestet (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. sekstet
(1.2) liter. sestet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) sextet, sestuor
Wiktionary
cała znajdująca się w toni wodnej materia w postaci cząsteczkowej, obejmująca żywe organizmy planktonu i drobne cząstki mineralne zwietrzałych skał oraz szczątków zwierząt i roślin
SJP.pl
Seston – zawiesina w wodzie, unoszące się w toni wodnej cząstki stałe. Wyróżnia się:
Seston zmniejsza przezroczystość wody, wpływając na wartości współczynnika dyfuzyjnego osłabienia oświetlenia i zasięgu widzialności.
Wikipedia
zwrotka złożona z sześciu wierszy jedenastozgłoskowych; sekstyna
SJP.pl
Sestyna liryczna, także sekstyna liryczna (wł. sestina) – forma wiersza powstała w XIII wieku w Prowansji, za jej wynalazcę uchodzi trubadur Arnaut Daniel. Zbudowana z sześciu strof sześciowersowych i jednej trzywersowej, kończącej cały utwór (nazywanej envoi bądź tornada). Motywem przewodnim całej sestyny jest sześć wybranych wcześniej wyrazów, które powtarzają się w określonej kolejności na końcach wersów w każdej ze strof. Sestyny pisali m.in. Dante, Petrarka, Luís de Camões, Rudyard Kipling, Ezra Pound, W.H. Auden, Elizabeth Bishop, Joan Brossa, John Ashbery. Współcześnie w Polsce sestyna pojawia się m.in. u Stanisława Barańczaka, Andrzeja Sosnowskiego, Marcina Sendeckiego, Adama Wiedemanna.
Wikipedia
zdrobnienie od: sesja
SJP.pl
1. cecha czegoś odbywającego się w formie sesji;
2. cecha czegoś związanego z jedną sesją - spotkaniem; powtarzalność;
3. cecha czegoś związanego z pewną ilością danych na płycie CD
SJP.pl
1. → sesja;
2. uczestniczący w sesji jako osoba wynajęta do danych zadań, np. muzyk, wokalista sesyjny
SJP.pl
obywatel Seszeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Seszeli
Wiktionary
IPA: sɛˈʃɛlt͡ʃɨk, AS: sešelčyk
Wiktionary
rzecz. Seszele nmos.
:: fż. Seszelka ż.
przym. seszelski
Wiktionary
1. archipelag na Oceanie Indyjskim;
2. Republika Seszeli; państwo na archipelagu Seszele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. afrykańskie wyspiarskie państwo na Oceanie Indyjskim;
(1.2) geogr. archipelag na Oceanie Indyjskim;
Wiktionary
Seszele (fr. i ang. Seychelles, sesz. Sesel), oficjalnie: Republika Seszeli – państwo wyspiarskie na Oceanie Indyjskim, ok. 1600 km od wybrzeży Afryki, położone na północny wschód od Madagaskaru. Najbliższe państwa i terytoria zamorskie to Mauritius i Reunion na południu oraz Malediwy na północnym wschodzie.
Wikipedia
(1.1) Józia była z Piotrem na wczasach na Seszelach.
(1.1) Te muszle przywieźliśmy z Seszeli w zeszłym roku.
Wiktionary
IPA: sɛˈʃɛlɛ, AS: sešele
Wiktionary
rzecz. Seszelczyk mos., Seszelka ż.
przym. seszelski
Wiktionary
(1.1) Republika Seszeli
Wiktionary
obywatelka Seszeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Seszeli
Wiktionary
IPA: sɛˈʃɛlka, AS: sešelka
Wiktionary
rzecz. Seszele nmos.
:: fm. Seszelczyk mos.
przym. seszelski
Wiktionary
przymiotnik od: Seszele (archipelag lub państwo)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Seszeli (państwa lub wysp)
Wiktionary
(1.1) Właścicielem linii zatrudniających 669 pracowników jest w całości rząd seszelski.
Wiktionary
IPA: sɛˈʃɛlsʲci, AS: sešelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Seszelczyk m., Seszelka ż., Seszele nmos.
Wiktionary
1. część gry w siatkówce, tenisie lub badmintonie;
2. środowiskowo: składane piosenki tworzące jeden utwór;
3. w grach komputerowych: komplet, zestaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, syn prarodziców;
(1.2) mitegip. demoniczne bóstwo egipskie, pan pustyń i chaosu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Synami Adama i Ewy byli: Abel, Kain i Set.
(1.2) Dokładne znaczenie imienia Seta nie jest znane.
Wiktionary
IPA: sɛt, AS: set
Wiktionary
przym. setiański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) postać
(1.2) bóstwo
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. setiański
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Seth. < etym|hebr|שת. → namaszczony
(1.2) etym|gr|Σήθ.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Seth; (1.2) Set, Seth
* włoski: (1.1) Set m.; (1.2) Seth m.
źródła.
== Set (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: set dżeting] podróżowania do miejsc, które widziało się wcześniej w jakimś filmie; set jetting
SJP.pl
1. zgrubienie od: setka;
2. u mszaków: łodyżka podtrzymująca zarodnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od setka
(1.2) pot. sto złotych
(1.3) pot. 100 mililitrów wódki
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. i B. lp. od set
Wiktionary
Seta (z łac. seta – szczecina, szczecinka; w l.mn. setae lub saetae – szczeciny, szczecinki):
Wikipedia
(1.2) pot. Zapłacisz trzy sety i możesz sobie go wziąć.
(1.3) pot. Golnął dwie sety i poszedł się zdrzemnąć.
Wiktionary
IPA: ˈsɛta, AS: seta
Wiktionary
rzecz. setuchna ż., setka ż., stówa ż., stóweczka ż., stówka ż., setnik m.
licz. sto, setny
Wiktionary
(1.2) pot. setka, stówa, stówka
(1.3) pot. setka, setuchna, jeden, kielich
Wiktionary
piłka decydująca o wygraniu seta; piłka setowa
SJP.pl
zdrobnienie od: setka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: setka
Wiktionary
rzecz. setka ż.
Wiktionary
długowłosy pies myśliwski lub pokojowy
SJP.pl
Seter – typ psa z grupy psów myśliwskich, legawców.
Wikipedia
zdrobniale o seterze
SJP.pl
samica setera
SJP.pl
1 gmina:
1 dzielnica gminy:
Wikipedia
ang. Search for Extraterrestrial Intelligence, projekt poszukiwania pozaziemskich cywilizacji
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) (program) poszukiwania pozaziemskiej inteligencji;
Wiktionary
Search for Extraterrestrial Intelligence, SETI – rozbudowany, wieloletni projekt naukowy, którego celem jest znalezienie kontaktu z pozaziemskimi cywilizacjami poprzez poszukiwanie sygnałów radiowych i świetlnych sztucznie wytworzonych, pochodzących z przestrzeni kosmicznej, a niebędących dziełem człowieka.
Wikipedia
(1.1) Jego zdaniem naukowcy związani z SETI wystawili ludzkość na łaskę i niełaskę istot pozaziemskich.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z setianami i setianizmem, dotyczący setian i setianizmu
Wiktionary
(1.1) Do setiańskiego systemu należy nauka o czterech periodach historii zbawienia i o potrójnym przyjściu zbawiciela.
Wiktionary
rzecz. Set m., setianin m., setianka ż., setianizm m.
Wiktionary
1. zbiór stu jednostek;
2. liczba sto;
3. to, co jest oznaczone liczbą sto;
4. potocznie:
a) czysta wełna;
b) porcja napoju alkoholowego równa dziesiątej części litra;
c) mapa sporządzona w skali 1:100 000;
5. w sporcie:
a) dystans stu metrów; zawody na tym dystansie;
b) sytuacja z idealnymi warunkami do strzelenia gola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 100 (sto); sto elementów
(1.2) pot. banknot o nominale 100 (złotych, euro, dolarów itd.); kwota tej wysokości
(1.3) pot. bieg, wyścig na sto metrów
(1.4) pot. 100 mililitrów wódki
(1.5) pot. prędkość 100 km/h
(1.6) film. dźwięk i obraz nagrywany jednocześnie; dźwięk stuprocentowy
Wiktionary
(1.1) Na pochodzie maszerowało parę setek ludzi pracy.
(1.2) Możesz mi pożyczyć setkę?
(1.3) Ona ma najlepszy czas na setkę w całej szkole.
(1.4) No, wypiliśmy po setce i możemy brać się do pracy.
(1.5) Ten samochód osiąga setkę w 5 sekund.
(1.6) Kręcili bez przekonania jakieś setki, których nikt nigdy nie nada.
Wiktionary
IPA: ˈsɛtka, AS: setka
Wiktionary
rzecz. setnik m.
:: zgrub. seta ż.
:: zdrobn. setuchna ż.
przym. setny
licz. sto
Wiktionary
(1.2-5) stówa, stówka
Wiktionary
1. zbiór stu jednostek;
2. liczba sto;
3. to, co jest oznaczone liczbą sto;
4. potocznie:
a) czysta wełna;
b) porcja napoju alkoholowego równa dziesiątej części litra;
c) mapa sporządzona w skali 1:100 000;
5. w sporcie:
a) dystans stu metrów; zawody na tym dystansie;
b) sytuacja z idealnymi warunkami do strzelenia gola
SJP.pl
Setki (374 m) – wzniesienie w obrębie miejscowości Olsztyn w województwie śląskim, powiecie częstochowskim. Jest jednym z ciągu wzniesień Sokolich Gór na Wyżynie Częstochowskiej. Znajduje się pomiędzy wzniesieniami Pustelnica i Donica.
Wzniesienie Setki w całości znajduje się w obrębie rezerwatu przyrody Sokole Góry. Jest porośnięte lasem sosnowym i bukowym, w którym występują liczne skałki wapienne. Wśród skałek znajduje się Schronisko w Górze Setki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą sto, dotyczący liczby sto
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: setnie
SJP.pl
dowódca stuosobowego oddziału; centurion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. dowódca oddziału liczącego sto osób
Wiktionary
Setnik to:
Wikipedia
rzecz. setuchna ż., setka ż., seta ż.
przym. setny
liczgł. sto
Wiktionary
przestarzałe:
1. dzielny, dziarski;
2. znakomity, wyborny
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 100
Wiktionary
(1.1) Setnego dnia bieżącego roku w naszym mieście zacznie rządzić nowy burmistrz.
Wiktionary
IPA: ˈsɛtnɨ, AS: setny
Wiktionary
licz. sto
rzecz. stokrotka ż., seta ż., setka ż., setnik m., stówa ż., stówka ż., stóweczka ż., setuchna ż.
Wiktionary
wypełnianie jam ciała lub ran tamponami w celu zatamowania krwawienia; tamponada
SJP.pl
Seton to tasiemka z gazy długości około 1 metra, służąca jako opatrunek do tamowania krwotoków. Stosowana najczęściej przez laryngologów.
Wikipedia
→ set
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z setem, dotyczący seta
Wiktionary
rzecz. set mrz.
Wiktionary
język z grupy bantu będący językiem urzędowym Botswany i RPA; tswana
SJP.pl
potocznie: setka, 100 ml alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od setka
Wiktionary
IPA: sɛˈtuxna, AS: setuχna
Wiktionary
rzecz. setka ż., seta ż., setnik m.
przym. setny
licz. sto
Wiktionary
[czytaj: setap] plik instalacyjny; proces instalacji programu komputerowego
SJP.pl
Mokra robota (org. Setup) – amerykański film akcji z 2011 roku. Reżyserem został Mike Gunther. W rolach głównych wystąpili Bruce Willis, Ryan Phillippe i raper 50 Cent.
Wikipedia
[czytaj: se-ul] stolica Korei Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Korei Południowej;
Wiktionary
Seul, Miasto specjalne Seul (kor. 서울, 서울 특별시 [sʌ.ul]; Seoul, Seoul Teukbyeolsi; Sŏul, Sŏul T'ŭkpyŏlshi posłuchaj oryginalnej wymowy) – stolica i największe miasto Korei Południowej położone w centralno-zachodniej części Półwyspu Koreańskiego, niedaleko na południe od strefy zdemilitaryzowanej (DMZ), wraz z Inczonem i innymi satelitami tworzące jedną z największych (połowa z 50 mln mieszkańców kraju) i najbogatszych (prawie bilion dolarów produktu) metropolii na świecie.
Wikipedia
(1.1) Seul posiada bardzo rozbudowany system dróg oraz komunikacji masowej.
Wiktionary
IPA: ˈsɛwul, AS: seu̯ul
Wiktionary
rzecz. seulczyk mos., seulka ż.
przym. seulski
Wiktionary
[czytaj: se-ulczyk] mieszkaniec Seulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Seulu
Wiktionary
IPA: sɛˈwult͡ʃɨk, AS: seu̯ulčyk
Wiktionary
rzecz. Seul mrz.
:: fż. seulka ż.
przym. seulski
Wiktionary
[czytaj: se-ulka] mieszkanka Seulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Seulu
Wiktionary
IPA: sɛˈwulka, AS: seu̯ulka
Wiktionary
rzecz. Seul mrz.
:: fm. seulczyk mos.
przym. seulski
Wiktionary
przymiotnik od: Seul (stolica Korei Południowej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Seul
Wiktionary
(1.1) Północnokoreański lider Kim Dzong Il po przebytym wylewie miał operację mózgu i jest częściowo jednostronnie sparaliżowany - podały media seulskie.
Wiktionary
IPA: sɛˈwulsʲci, AS: seu̯ulsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Seul mrz., seulczyk mos., seulka ż.
Wiktionary
Georges-Pierre Seurat (ur. 2 grudnia 1859 w Paryżu, zm. 29 marca 1891 tamże) – francuski malarz, przedstawiciel neoimpresjonizmu. Jego obraz Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte (1884–1886) stał się jednym z najważniejszych dzieł malarstwa XIX wieku.
Wikipedia
miasto w Hiszpanii, Sewilla
SJP.pl
Wikipedia
Sèvres – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Hauts-de-Seine. Przez miejscowość przepływa Sekwana.
Według danych na rok 2012 gminę zamieszkiwało 23 572 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 6029 osób/km². Wśród 1287 gmin regionu Île-de-France Sèvres plasuje się na 757. miejscu pod względem powierzchni.
Wikipedia
miasto na Półwyspie Krymskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej części Półwyspu Krymskiego;
Wiktionary
Sewastopol (ukr. i ros. Севастополь; krymskotat. Акъяр, Aqyar; gr. Σεβαστούπολη) – miasto w południowej części Półwyspu Krymskiego, przy Zatoce Sewastopolskiej. De iure należy do Ukrainy, zaś de facto od 2014 roku stanowi część Rosji jako jedno z jej miast wydzielonych. Według ostatniego ukraińskiego spisu powszechnego (2014) miasto liczyło 385 998 osób. Według rosyjskiego spisu powszechnego miasto liczy obecnie (2021) 513 149 osób.
Wikipedia
(1.1) Do Sewastopola dojechaliśmy w niedzielę.
Wiktionary
rzecz. sewastopolczyk mos., sewastopolka ż.
przym. sewastopolski
Wiktionary
mieszkaniec Sewastopolu (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
mieszkanka Sewastopolu (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
przymiotnik od: Sewastopol (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sewastopolem, dotyczący Sewastopola
Wiktionary
rzecz. Sewastopol mrz., sewastopolczyk mos., sewastopolka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. odmiana ludowej pieśni miłosnej wykształcona w średniowieczu na obszarze Bośni i Hercegowiny
Wiktionary
(1.1) Wieczorami, z niezliczonych „kafan" lub ogródków rozlegały się melodie rzewnych sewdalinek.
Wiktionary
rodzaj ssaków z rodziny sewelowatych
SJP.pl
Sewel (Aplodontia) – rodzaj ssaków z rodziny sewelowatów (Aplodontiidae).
Wikipedia
o cechach sewelowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
Sewelowate (Aplodontiidae) – rodzina ssaków łożyskowych z podrzędu wiewiórkokształtnych (Sciuromorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia); jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel jest uważany za najprymitywniejszego przedstawiciela gryzoni wraz z wieloma taksonami wymarłymi.
Wikipedia
o cechach sewelowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. łańcuch górski we Francji, w południowej części Masywu Centralnego;
Wiktionary
Sewenny (fr. Cévennes, oksyt.: Cevenas) – łańcuch górski we Francji, w południowej części Masywu Centralnego. Znajduje się w departamentach Gard, Lozère, Ardèche i Hérault.
Nazwą tą określa się również część sąsiedniej niziny w okolicach miasta Alès.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sewer – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od przymiotnika severus, 'surowy, poważny'. Należało w starożytnym Rzymie do popularniejszych cognominów (przydomków). W latach 193-235 w Rzymie panowała dynastia Sewerów, do której należeli m.in. Septymiusz Sewer, Karakalla, Heliogabal, Aleksander Sewer. Od niego zostało następnie utworzone imię Seweryn.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sewera – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od słowa severa - "surowa, poważna". Patronką tego imienia jest św. Sewera z Trewiru, żyjąca w VII wieku.
Męski odpowiednik: Sewer.
Sewera imieniny obchodzi: 20 lipca.
Zobacz też:
Wikipedia
Sewer z żoną; Sewerowie
SJP.pl
Sewer z żoną; Sewerostwo
SJP.pl
Sewerowie – dynastia w cesarstwie rzymskim panująca w latach 193–235.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sewera lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Seweryn – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Severus oznacza „surowy, srogi, poważny”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Seweryn w 2017 r. zajmował 106. miejsce w grupie imion męskich.
Seweryn imieniny obchodzi 8 stycznia, 8 czerwca, 2 września, 24 września, 23 października, 1 listopada i 19 listopada, 30 grudnia. W pojawiającą się w wielu kalendarzach datę 8 listopada w rzeczywistości nie przypada wspomnienie żadnego świętego o imieniu Seweryn (daty imienin ustalano według wspomnień świętych), lecz św. Sewera z Cagliari.
Wikipedia
(1.1) W młodości Seweryn naprawiał świat wypisując na murach antyfaszystowskie hasła.
Wiktionary
IPA: sɛˈvɛrɨ̃n, AS: severỹn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Seweryna ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Seweryna (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Seweryny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Seweryna (imię żeńskie)
SJP.pl
Wikipedia
Seweryn z żoną; Sewerynowie
SJP.pl
Seweryn z żoną; Sewerynostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
;
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Seweryna lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Sewilli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sewilli
Wiktionary
(1.1) Tłumy sewilczyków oglądają korridę.
Wiktionary
rzecz. Sewilla ż.
:: fż. sewilka ż.
przym. sewilski
Wiktionary
mieszkanka Sewilli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sewilli
Wiktionary
(1.1) Młodziutkiej sewilce zabrakło kilku punktów do zwycięstwa.
Wiktionary
rzecz. Sewilla ż.
:: fm. sewilczyk m.
przym. sewilski
Wiktionary
miasto w Hiszpanii; Sevilla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, stolica Andaluzji;
(1.2) geogr. adm. prowincja we wspólnocie autonomicznej Andaluzja, w południowej części Hiszpanii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Główną atrakcją Sewilli jest stara arabska wieża.
Wiktionary
IPA: sɛˈvʲilːa, AS: sevʹi•la
Wiktionary
rzecz. sewilczyk mos., sewilka ż., sevilliana ż.
przym. sewilski, podsewilski
Wiktionary
przymiotnik od: Sewilla, miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Sewillą, odnoszący się do Sewilli
Wiktionary
IPA: sɛˈvʲilsʲci, AS: sevʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sewilla ż., sewilczyk m., sewilka ż.
Wiktionary
o wyrobach z porcelany: pochodzący z manufaktury w Sevres
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sèvres (miastem we Francji)
Wiktionary
seks;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły
SJP.pl
Anglojęzyczny odpowiednik wyrażeń „płeć” i „stosunek płciowy”, a ponadto nazwa ogółu zachowań wynikających z popędu płciowego człowieka; potocznie używany w języku polskim jako alternatywny (choć niezgodny z zasadami ortografii) zapis słowa seks.
Wikipedia
[czytaj: seksparty] orgietka, spotkanie towarzyskie, podczas którego główną atrakcją jest uprawianie seksu; seksparty, sex party
SJP.pl
[czytaj: seks szop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex shop, seks-shop, porno shop, porno-shop
SJP.pl
afera o podłożu seksualnym; seksafera, seksskandal
SJP.pl
Wikipedia
robot do zaspokajania potrzeb seksualnych; seksrobot
SJP.pl
[czytaj: seksłorker] osoba zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; seksworker, pracownik seksualny
SJP.pl
[czytaj: seksłorkerka] kobieta zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; seksworkerka, pracownica seksualna
SJP.pl
seks;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zob. seksowny.
przysłówek
(2.1) pot. zob. seksownie.
Wiktionary
Sexy – drugi album meksykańskiej aktorki Aracely Arámbula, wydany w 2005.
Wikipedia
rzecz. seks mrz., seksualność ż., seksowność ż.
przysł. seksownie, seksualnie
przym. seksowny, seksualny
Wiktionary
[czytaj: SEJmur] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Australii:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. sezam indyjski, sezam wschodni - jednoroczna roślina oleista o rozgałęzionej łodydze, uprawiana na obszarach tropikalnych i subtropikalnych dla nasion służących do wyrobu oleju sezamowego, chałwy itp.; kunżut, łogowa wschodnia;
2. nasiona tej rośliny;
3. przenośnie: skarbiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sesamum|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny połapkowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju sezam (1.1)
(1.3) spoż. nasiona (ziarna) sezamu (1.2)
(1.4) książk. baśniowy skarbiec z nieprzebranymi bogactwami
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɛzãm, AS: sezãm
Wiktionary
rzecz. sezamowiec m., sezamowate nmos.
:: zdrobn. sezamek m.
przym. sezamowy
Wiktionary
(1.3) skarbiec
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamka
SJP.pl
Sezamek – cukierek lub ciastko wykonane z ziaren sezamu. Tradycyjnie jako słodkie spoiwo dla uprażonych nasion wykorzystuje się cukier lub miód. W produkcji masowej stosuje się też syropy: glukozowy, glukozowo-fruktozowy, ryżowy etc.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. lignan, organiczny związek chemiczny występujący w ziarnach sezamu i w oleju sezamowym
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamek
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamek
SJP.pl
Sezamek – cukierek lub ciastko wykonane z ziaren sezamu. Tradycyjnie jako słodkie spoiwo dla uprażonych nasion wykorzystuje się cukier lub miód. W produkcji masowej stosuje się też syropy: glukozowy, glukozowo-fruktozowy, ryżowy etc.
Wikipedia
o cechach sezamowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach sezamowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
→ sezam
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z sezamu
Wiktionary
(1.1) Tradycyjnie hummus robi się z ciecierzycy z różnymi dodatkami, takimi jak pasta sezamowa (tahini), oliwa z oliwek, sok z cytryny, czosnek i oczywiście sól.
(1.1) Jako ziarno sezamowe dla urobienia oliwy, tak wygniata się wszystko w młyńskiem kole stworzenia, skoro w nie wpadłeś za sprawą oliwiarza (…) sic.
Wiktionary
rzecz. sezam m., sezamek m., sezamowiec m.
Wiktionary
1. okres wzmożonego występowania czegoś, np. sezon ogórkowy;
2. okres dogodny do jakichś działań;
3. cykl odcinków serialu, tworzący z reguły zamkniętą całość; seria;
4. pora roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. pora roku
(1.2) okres, kiedy coś się odbywa, czas o szczególnie sprzyjających warunkach do określonej działalności, wykonywania pewnych czynności itp.
(1.3) roln. okres dojrzewania i zbioru owoców lub innego rodzaju płodów rolnych
(1.4) telew. zbiór odcinków serialu telewizyjnego zazwyczaj emitowanych w ciągu jednego roku lub półrocza
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Jak przygotować auto na sezon zimowy?
(1.2) W listopadzie rozpocznie się sezon narciarski.
(1.3) Sezon żniwny rozpoczęty.
(1.4) Po czwartym sezonie ten serial zaczął mnie już nudzić.
Wiktionary
IPA: ˈsɛzɔ̃n, AS: sezõn
Wiktionary
rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż.
czas. sezonować ndk.
przym. sezonowy
przysł. sezonowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż.
czas. sezonować ndk.
przym. sezonowy
przysł. sezonowo
frazeologia.
sezon ogórkowy • martwy sezon • szczyt sezonu
etymologia.
etym|franc|saison.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) season; (1.4) season
* arabski: (1.2) موسم m.
* bułgarski: (1.2) сезон m.
* duński: (1.1) sæson w.; (1.2) sæson w.; (1.4) sæson w.
* esperanto: (1.1) sezono; (1.2) sezono; (1.3) sezono; (1.4) sezono
* francuski: (1.1) saison ż.; (1.2) saison ż.; (1.3) saison ż.
* hiszpański: (1.1) estación ż.; (1.2) temporada ż., tiempo m.; (1.3) temporada ż.; (1.4) temporada ż.
* jidysz: (1.1) סעזאָן m. (sezon), תּקופֿה ż. (tkufe); (1.2) סעזאָן m. (sezon); (1.3) סעזאָן m. (sezon)
* niemiecki: (1.1) Jahreszeit ż.; (1.2) Saison ż.; (1.3) Saison ż.; (1.4) Staffel ż.
* rosyjski: (1.1) сезон m.; (1.2) сезон m.; (1.3) сезон m.
* slovio: (1.1) sezon; (1.2) sezon; (1.3) sezon
* węgierski: (1.1) évad; (1.2) évad
źródła.
== sezon (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) sezon, pora roku
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. suszyć drewno na otwartym powietrzu;
2. usuwać naprężenia odlewnicze, poddając odlew działaniu warunków atmosferycznych przez co najmniej rok
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) leśn. suszyć drewno na otwartym powietrzu
(1.2) hutn. wyżarzać odlew w temperaturze pokojowej
(1.3) kulin. poddawać wędliny procesowi dojrzewania
(1.4) kulin. poddawać alkohole procesowi sezonowania
Wiktionary
(1.4) Na wyspie sezonowano wina od czasów niepamiętnych.
Wiktionary
rzecz. sezon mrz., sezonowanie n., sezonowość ż.
przym. sezonowy
przysł. sezonowo
Wiktionary
(1.4) leżakować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) leśn. suszenie drewna na otwartym powietrzu
(1.2) hutn. wyżarzanie odlewu w temperaturze pokojowej
(1.3) kulin. poddawanie wędlin procesowi dojrzewania
(1.4) kulin. leżakowanie alkoholi
Wiktionary
rzecz. sezon mrz., sezonowość ż.
czas. sezonować ndk.
przym. sezonowy
przysł. sezonowo
Wiktionary
potocznie: osoba interesująca się czymś przez krótki czas, okazjonalnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z sezonem
Wiktionary
(1.1) Jabłka te pojawiaja się na naszych półkach sezonowo.
(1.1) Szacuje się, że ok. 30% katolików praktykuje systematycznie, 30% niesystematycznie, 30% sezonowo, tj. od wielkich świąt i uroczystości i 10% całkowicie nie praktykuje.
Wiktionary
rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż., sezon mrz.
czas. sezonować ndk.
przym. sezonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha bycia sezonowym; występowanie w określonej porze
Wiktionary
Wahania sezonowe, sezonowość – okresowy składnik w modelu zależności badanej cechy statystycznej od czasu.
Najczęściej występuje sezonowość roczna, tygodniowa oraz dzienna.
Wikipedia
rzecz. sezon mrz., sezonowanie n.
przym. sezonowy
przysł. sezonowo
czas. sezonować
Wiktionary
(1.1) cykliczność
Wiktionary
właściwy jakiemuś sezonowi, pracujący w jakimś sezonie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący w określonym sezonie, czasowy, okresowy
Wiktionary
(1.1) Jakość wody w Zakopiance, a następnie w Białym Dunajcu ulega sezonowym zmianom w ciągu roku.
Wiktionary
IPA: ˌsɛzɔ̃ˈnɔvɨ, AS: sezõnovy
Wiktionary
rzecz. sezonowanie n., sezon m., sezonowość ż.
przysł. sezonowo
czas. sezonować
Wiktionary
(1.1) okresowy
Wiktionary
kosmyk włosów na czubku wygolonej głowy, noszony przez Kozaków zaporoskich; osełedec
SJP.pl
skrót od: science fiction; s.f.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = film. liter. science fiction
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) skr. s.f.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|ang|SF.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== SF (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = San Francisco
(1.2) = science fiction → fantastyka naukowa
odmiana.
(1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ˈɛf, AS: es‿ef
Wiktionary
(1.1) skr. s.f.
Wiktionary
wymyślić coś, sfałszować
SJP.pl
o komórkach ciała: wchłonąć drobne cząsteczki organiczne
SJP.pl
potocznie:
1. spalić, przypalić;
2. sfajczyć się - spalić się, przypalić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się sfajdał
SJP.pl
potocznie: sfajdywać się - brudzić się czymś
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: zepsuć dobrą zabawę
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: psuć dobrą zabawę
SJP.pl
nagiąć prawo do własnych celów, zinterpretować przepisy prawne na własną korzyść
SJP.pl
składać wydrukowane arkusze papieru, nadając im odpowiedni format
SJP.pl
blenda cynkowa, minerał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. pospolity minerał z gromady siarczków, siarczek cynku;
Wiktionary
Sfaleryt (blenda cynkowa) – minerał z gromady siarczków. Bardzo pospolity i szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od gr. sphaleros = zwodniczy, niepewny, podstępny, złudny; nawiązuje do kłopotów jakie sprawia minerał przy identyfikacji (w XVII w. określono, że jest to kruszec cynku).
Wikipedia
przym. sfalerytowy
Wiktionary
(1.1) blenda cynkowa
Wiktionary
wzburzyć, pofalować
SJP.pl
1. sfałszować, podrobić coś;
2. stwierdzić nieprawdziwość twierdzenia lub hipotezy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. falsyfikować)
(1.1) zrobić falsyfikat
czasownik zwrotny dokonany sfalsyfikować się (ndk. falsyfikować się)
(2.1) ulec falsyfikacji
Wiktionary
rzecz. sfalsyfikowanie n., fals mrz., falsyfikat mrz.
czas. zafałszować, falsyfikować ndk.
przym. falsyfikatorski
Wiktionary
(1.1) podrobić, sfałszować
Wiktionary
1. uczynić fanatycznym;
2. sfanatyzować się - ulec fanatyzmowi
SJP.pl
1. uczynić fanatycznym;
2. sfanatyzować się - ulec fanatyzmowi
SJP.pl
potocznie: sfarcić się - poszczęścić się, powieść się; przyfarcić, pofarcić się
SJP.pl
1. zużyć;
2. dawniej: narazić na fatygę
SJP.pl
1. zużyć;
2. dawniej: narazić na fatygę
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zniszczony przez długie używanie
Wiktionary
IPA: ˌsfatɨɡɔˈvãnɨ, AS: sfatygovãny
Wiktionary
rzecz. fatyga ż.
czas. fatygować, pofatygować
Wiktionary
(1.1) zużyty, wysłużony
Wiktionary
ściąć krawędzie przedmiotów ukośnie lub półokrągło
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fałdować)
(1.1) utworzyć fałdy
czasownik zwrotny dokonany sfałdować się (ndk. fałdować się)
(2.1) ulec sfałdowaniu
Wiktionary
rzecz. fałda ż., sfałdowanie n.
czas. fałdować ndk.
Wiktionary
podrobić, poddać fałszerstwu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fałszować)
(1.1) sporządzić bezprawną kopię
(1.2) przedstawić niezgodnie z prawdą
(1.3) muz. wziąwszy niewłaściwy ton, zagrać lub zaśpiewać
Wiktionary
rzecz. fałszywka ż., sfałszowanie n., fałsz mrz., fałszerstwo n., fałszerz mos., fałszywość ż.
czas. zafałszować, fałszować ndk.
przysł. fałszywie
przym. fałszywy
Wiktionary
(1.1) podrobić
Wiktionary
połączyć państwa, stany, kantony itp. na zasadach federacji
SJP.pl
potocznie:
1. sfałszować, podrobić;
2. zasymulować coś;
3. podszyć się pod kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fejkować)
(1.1) dokonany od|fejkować.
Wiktionary
rzecz. fejk m., fejkowanie n., sfejkowanie n.
przym. fejkowy
czas. fejkować ndk.
przysł. fejkowo
Wiktionary
(1.1) zob. fejkować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfejkować.
Wiktionary
czas. fejkować, sfejkować
Wiktionary
dział owadoznawstwa zajmujący się badaniem os
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o osach;
Wiktionary
Sfekologia – dział entomologii, zajmuje się badaniem os – nadrodziną owadów błonkoskrzydłych należących do podrzędu trzonkówek.
Sfekologia zajmuje się badaniem zarówno biologii, jak i ekologii os. Jako że wiele os to owady społeczne, sfekologia w wielu aspektach pokrywa się z socjobiologią.
Zainteresowanie sfekologią wzrosło w ostatnim czasie ze względu na częstą obecność os w miastach.
Wikipedia
IPA: ˌsfɛkɔˈlɔɟja, AS: sfekoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. sfekolog m.
przym. sfekologiczny
Wiktionary
1. poddać wpływom lub dominacji kobiet;
2. nadać czemuś cechy żeńskie;
3. sfeminizować się - nabrać cech kobiecych lub zostać zdominowanym przez kobiety; ulec feminizacji
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. feminizować)
(1.1) poddać feminizacji
Wiktionary
(1.1) (…) martwię się o nich, bo sam jestem facetem, można rzec, uświadomionym w zakresie niebezpieczeństw, jakie dla męskiego świata niosą ze sobą damskie i sfeminizowane czasy.
Wiktionary
rzecz. sfeminizowanie n., feminizowanie n., feminizacja ż., feminizm m., feministka ż., feminatyw mrz.
czas. feminizować ndk.
przym. feministyczny, feminizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfeminizować.
Wiktionary
czas. sfeminizować dk.
rzecz. feminizm mrz., feminatyw mrz.
Wiktionary
minerał, krzemian wapnia i tytanu; tytanit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. tytanit;
Wiktionary
Tytanit (sfen, sphen) – minerał z grupy krzemianów wyspowych.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego, którego głównym składnikiem jest tytan. Nazwa sfen – od gr. sphen = klin i nawiązuje do kształtu kryształów minerału.
Minerał pospolity, rozpowszechniony w większości skał krystalicznych. Ładnie wykształcone kryształy należą do rzadkości.
Wikipedia
IPA: sfɛ̃n, AS: sfẽn
Wiktionary
przedstawiciel mezozoicznych gadów ryjogłowych, do których należy hatteria
SJP.pl
przedstawiciel mezozoicznych gadów ryjogłowych, do których należy hatteria
SJP.pl
Sfenodonty, gady ryjogłowe (Sphenodontia) – rząd gadów z nadrzędu lepidozaurów, o prymitywnej budowie, w większości wymarłych (rozkwit przeżyły w erze mezozoicznej). Są grupą siostrzaną łuskonośnych (jaszczurek, amfisben i węży).
Wikipedia
jedna z prostych postaci krystalograficznych; daszek osiowy
SJP.pl
1. zbiór punktów w przestrzeni oddalonych od danego punktu dokładnie o zadaną odległość
2. zbiór o określonym statusie, np. wyższe sfery (status społeczny), sfera uczuć (zakres emocjonalny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strefa, obszar, zwłaszcza działań lub wpływów
(1.2) mat. powierzchnia kuli;
(1.3) przestrzeń okalająca Ziemię
(1.4) warstwa społeczna lub grupa towarzyska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zakontraktowało dwa miliardy na inwestycje w sferze kultury.
(1.2) Częścią wspólną dwóch przecinających się sfer może być okrąg, punkt lub sfera.
(1.3) Wyróżnia się 4 główne sfery ziemskie: atmosfera (powietrze), litosfera (skały), hydrosfera (woda) i biosfera (życie). (źródło: Wikipedia)
(1.4) To nie uchodzi w wyższych sferach.
Wiktionary
IPA: ˈsfɛra, AS: sfera
Wiktionary
rzecz. sferyczność ż., atmosfera ż., biosfera ż., hydrosfera ż., litosfera ż., hipersfera ż.
przym. sferyczny, atmosferyczny
przysł. sferycznie
czas. wysferzać się
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sferyczność ż., atmosfera ż., biosfera ż., hydrosfera ż., litosfera ż., hipersfera ż.
przym. sferyczny, atmosferyczny
przysł. sferycznie
czas. wysferzać się
frazeologia.
sfera budżetowa • w sferze marzeń • sfera niebieska • muzyka sfer • wyższe sfery
etymologia.
etym|franc|sphère. < etym|łac|sphaera. < etym|gr|σφαῖρα. → kula
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) sphere
* arabski: (1.2) كرة
* bułgarski: (1.1) сфера ż.; (1.2) сфера ż.
* duński: (1.1) sfære w.; (1.3) sfære w.
* esperanto: (1.1) sfero; (1.2) sfero
* hiszpański: (1.1) ámbito m.; (1.2) esfera ż.; (1.4) círculo m.
* kataloński: (1.2) esfera ż.
* nowogrecki: (1.1) σφαίρα ż.; (1.2) σφαίρα ż.; (1.3) σφαίρα ż.; (1.4) σφαίρα ż.
* rosyjski: (1.1) сфера ż., область ż.
* ukraiński: (1.1) сфера ż.
* włoski: (1.1) sfera; (1.2) superficie sferica ż.; (1.3) sfera ż.; (1.4) sfera ż.
źródła.
== sfera (język mirandyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sfera
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|fermentować.
Wiktionary
rzecz. fermentowanie n., sfermentowanie n., fermentacja ż., ferment mrz., fermentator mrz., fermentownia ż.
czas. przefermentować, fermentować ndk.
Wiktionary
powierzchnia obrotowa zbliżona do elipsoidy, odtwarzająca kształt Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. bryła lub powierzchnia zbliżona do elipsoidy;
Wiktionary
Sferoida – bryła lub powierzchnia zbliżona do elipsoidy, przedstawiająca kształt Ziemi.
Nazwę sferoida zawdzięczamy Laplace'owi, który, pracując nad tzw. teorią figur równowagi ciał ciekłych niejednorodnych wirujących ze stałą prędkością kątową ω wokół stałej osi, rozważał powierzchnie o stałej gęstości zbliżone do koncentrycznych sfer. Powierzchnie takie nazwał sferoidami ekwipotencjalnymi.
Wikipedia
(1.1) Ziemia ma kształt sferoidy.
Wiktionary
przym. sferoidalny
Wiktionary
(1.1) elipsoida obrotowa
Wiktionary
mający kształt sferoidy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kształcie sferoidy
Wiktionary
rzecz. sferoida ż.
Wiktionary
Sferoidyzacja – zmiana kształtu geometrycznego cząstek węglików.
Sferoidyzację stosuje się dla różnych typów materiałów. Przemysłowo najczęściej dokonuje się sferoidyzacji wydzieleń stali i żeliw szarych. Kulkowa (sferoidalna) postać grafitu w żeliwie szarym jest zwarta, ma mały stosunek powierzchni do objętości, koncentracja naprężeń wokół miejsc występowania grafitu jest mniejsza, niż w porównaniu z grafitem w postaci płatkowej.
Wikipedia
kuliste skupienie minerałów występujące w niektórych skałach wulkanicznych i osadowych
SJP.pl
Sferolit (sferulit) – kulisty agregat utworzony przez igiełkowate kryształy, które wzrastały promieniście od wspólnego początkowego punktu. Powstaje przy szybkim wzroście lub przy wzroście w środowisku o dużej lepkości, na skutek niejednakowego dostępu substancji krystalizującej do różnych miejsc jednej i tej samej ściany kryształu.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru krzywizny powierzchni kulistych najczęściej wyskalowany w dioptriach dla określonego współczynnika załamania materiału
SJP.pl
Sferometr – przyrząd pomiarowy służący pomiarom promieni krzywizn elementów sferycznych, jak na przykład soczewki. W odróżnieniu od wzorców łuków kołowych pomiarów dokonujemy nie wprost.
Wikipedia
Sferoplast (łac. spheroplast) – komórka, z której usunięto ścianę komókową, np. za pomocą enzymów. Termin ten odnosi się do bakterii Gram-ujemnych i grzybów drożdżopodobnych. Nazwa sferoplast pochodzi od tego, że po rozpuszczeniu ściany komórkowej mikroorganizmu napięcie błony powoduje, że komórka nabywa charakterystyczny kulisty kształt. Po usunięciu ściany komórkowej komórki stają się bardzo delikatne i łatwo ulegają lizie po umieszczeniu ich w roztworze hipotonicznym.
Wikipedia
żółta lub brunatna skała osadowa, kulista konkrecja syderytu
SJP.pl
Sferosyderyt (z gr. σφαῖρα sphaîra "kula" oraz σίδηρος sídēros "żelazo") – skała osadowa, zbudowana głównie z syderytu, z domieszkami kalcytu, manganu, magnezu oraz mieszaniny minerałów ilasto-piaszczystych.
Niskoprocentowa ruda żelaza, występująca w postaci kulistych lub owalnych konkrecji – ich średnica waha się od kilku do kilkunastu cm; czasami spotykane są sferosyderyty o średnicy blisko 1 m. Najczęściej mają zabarwienie brunatne lub żółtawe.
Wikipedia
przymiotnik od: sfera
SJP.pl
mający kształt kuli lub położony na powierzchni kuli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt odcinka sfery
(1.2) dotyczący sfery
Wiktionary
(1.1) Normalne erytrocyty mają kształt spłaszczonego dwuwklęsłego dysku. Taki kształt, w przeciwieństwie do kształtu sferycznego, może być łatwo rozciągnięty, zgięty lub zwinięty.
Wiktionary
IPA: sfɛˈrɨt͡ʃnɨ, AS: sferyčny
Wiktionary
rzecz. sfera ż.
przysł. sferycznie
przym. asferyczny
Wiktionary
(1.1) kulisty
Wiktionary
odnieść się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem
SJP.pl
aparat do badania tętna
SJP.pl
aparat do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. aparat do mierzenia ciśnienia tętniczego;
Wiktionary
Sfigmomanometr – aparat do pośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego krwi wynaleziony przez Riva-Rocciego, składający się z manometru (rtęciowego, sprężynowego lub elektronicznego), pompki tłoczącej powietrze, mankietu z komorą powietrzną i zaworka do kontrolowanego wypuszczania powietrza z mankietu. Do pomiaru ciśnienia tętniczego metodą Korotkowa niezbędny jest również stetoskop, który umożliwia usłyszenie tętna w naczyniach krwionośnych.
Wikipedia
(1.1) Parlament Europejski zabronił stosowania rtęci w sfigmomanometrach i barometrach.
Wiktionary
rzecz. sfigmograf m., sfigmografia ż.
Wiktionary
zwariować, ześwirować, postradać zmysły.
SJP.pl
zwariować, ześwirować, postradać zmysły.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfilcować.
Wiktionary
czas. sfilcować dk.
rzecz. filcarz mos.
przym. filcowy
Wiktionary
stać się małostkowym, obojętnym na dobro ogółu, nabyć cech filistra
SJP.pl
stać się małostkowym, obojętnym na dobro ogółu, nabyć cech filistra
SJP.pl
1. utrwalić coś na filmie; dokonać zapisu video;
2. stworzyć film na podstawie utworu literackiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfilmować.
Wiktionary
rzecz. film m., filmik m., filmidło n., filmówka ż., filmowiec m., filmowanie n.
czas. sfilmować dk., filmować ndk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
Wiktionary
dawniej: odfiltrować, przefiltrować
SJP.pl
doprowadzić coś do końca, znaleźć finał czegoś, skończyć coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. finalizować)
(1.1) doprowadzić do finału; dojść z wykonaniem czegoś do końca
czasownik zwrotny dokonany sfinalizować się (ndk. finalizować się)
(2.1) zostać doprowadzonym do końca
Wiktionary
rzecz. sfinalizowanie n.
czas. finalizować ndk.
przym. finalny
Wiktionary
(1.1) skończyć, zakończyć
Wiktionary
zapewnić środki finansowe, pokryć koszty jakiegoś przedsięwzięcia; opłacić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|finansować.
Wiktionary
przym. finansowy
rzecz. sfinansowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfinansować.
Wiktionary
czas. sfinansować dk.
Wiktionary
Sfingolipidy – grupa organicznych związków chemicznych, lipidowych pochodnych aminoalkoholu sfingozyny. Sfingozyna zawiera dwie grupy hydroksylowe i jedną aminową. Łańcuch sfingozyny jest połączony przez mostek tlenowy z etanoloaminą, seryną lub choliną i jednocześnie przez wiązanie amidowe z resztami rozmaitych kwasów tłuszczowych. Sfingolipidy są obecne w błonie komórek nerwowych, gdzie uczestniczą w mechanizmie przekazywania sygnałów elektrycznych i rozpoznawaniu molekularnym.
Wikipedia
fosfolipid z klasy sfingolipidów, składnik błon komórkowych
SJP.pl
Sfingomielina – organiczny związek chemiczny z grupy lipidów (sfingolipidów).
Wikipedia
świadomie sfałszować lub upozorować coś
SJP.pl
związek organiczny, dihydroksylowy aminoalkohol utworzony z kwasu palmitynowego i seryny
SJP.pl
Sfingozyna – organiczny związek chemiczny, nienasycony aminoalkohol z jednym wiązaniem podwójnym. Pochodne sfingozyny – sfingolipidy – są składnikami błon komórkowych. Składnik lipidów złożonych takich jak glikosfingolipidy oraz fosfosfingolipidy.
Wikipedia
1. w sztuce starożytnego Egiptu: typ pomnika wyobrażający leżącego lwa z ludzką głową;
2. zagadkowa istota, zagadkowy człowiek; symbol tajemniczości;
3. gatunek dużego, nocnego motyla; zawisak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitgr. stwór z głową niewieścią i tułowiem lwa żyjący pod Tebami;
(1.2) archit. szt. monolityczny posąg sfinksa w Gizie w Egipcie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) To Napoleon odstrzelił Sfinksowi jego kamienny nos.
Wiktionary
rzecz. sfinks m.
Wiktionary
1. tajemniczy, zagadkowy;
2. podobny do sfinksa, mający pewne cechy sfinksa
SJP.pl
przenośnie: zagadkowość, tajemniczość
SJP.pl
przymiotnik od: sfinks
SJP.pl
ograniczyć suwerenność sąsiedniego państwa
SJP.pl
taki, który sfioletowiał (stał się fioletowym)
SJP.pl
stać się fioletowym
SJP.pl
potocznie: utracić jędrność; sflaczeć
SJP.pl
potocznie: utracić jędrność; sflaczeć
SJP.pl
wprowadzić do materiałów wybuchowych domieszki zmniejszające ich wrażliwość na bodźce mechaniczne
SJP.pl
1. pospolicie: brutalnie kogoś skopać;
2. przenośnie: poniżyć kogoś poprzez moralne znęcanie się
SJP.pl
założyć flizy (płytki) na ścianach lub na podłodze; wyflizować
SJP.pl
skrót od: Światowa Federacja Młodzieży Demokratycznej
SJP.pl
sfochować się - potocznie: obrazić się; strzelić focha
SJP.pl
potocznie: obrażony, nadąsany
SJP.pl
spokojnie, jasno - termin używany na określenie delikatnego, lekkiego wykonania frazy muzycznej
SJP.pl
określenie wykonawcze: dumnie, wyniośle, ostentacyjnie
SJP.pl
środowiskowo: sfokusować się - skupić się na czymś
SJP.pl
potocznie:
1. bardzo skoncentrowany, skupiony na czymś;
2. bardzo zainteresowany czymś
SJP.pl
dawać luz, zmniejszać napięcie lub presję, dać folgę; odpuścić, wyluzować (potocznie)
SJP.pl
1. duże stado agresywnych zwierząt, np. psów, wilków;
2. przenośnie: banda łobuzów, przestępców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże stado psowatych (psów, wilków)
(1.2) łow. para psów gończych prowadzonych razem na polowanie
(1.3) daw. łow. rzemień lub sznur na którym prowadzono psy gończe
(1.4) pogard. pejor. zgraja ludzi
(1.5) stpol. zgoda
Wiktionary
Sfora – polski serial telewizyjny o tematyce kryminalnej, emitowany od 6 października 2002 do 1 grudnia 2002 w TVP1. Na jego podstawie powstał film pt. Sfora: Bez litości, który jest skróconą i nieznacznie różniącą się wersją serialu.
Okres zdjęciowy: październik 2001 – luty 2002. Film był kręcony w Warszawie oraz na przejściach granicznych w Słubicach i Cieszynie.
Jego kontynuacją jest emitowany w 2006 roku serial Fałszerze – powrót Sfory.
Wikipedia
(1.4) W tajemnicy, z okolicy, schodzą się sfory zmor.
Wiktionary
IPA: ˈsfɔra, AS: sfora
Wiktionary
rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sforność ż., niesforność ż.
czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.
przym. sforny, niesforny
przysł. sfornie, niesfornie
Wiktionary
(1.3) smycz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sformalizować.
Wiktionary
czas. sformalizować dk.
rzecz. formalizacja ż.
Wiktionary
urzędowy, oficjalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sformować.
Wiktionary
czas. sformować dk.
przym. foremkowy, formatowy, formatywny
rzecz. format mrz., formowanie n., foremka ż., formalizacja ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wyrazić coś słowami w odpowiedniej formie
czasownik zwrotny dokonany sformułować się (ndk. brak)
(2.1) zostać sformułowanym (1.1); daw. także. wypowiedzieć się
Wiktionary
rzecz. formułowanie n., sformułowanie n., forma ż.
czas. formułować ndk.
przym. formatywny
Wiktionary
wypowiedź wyrażającą w pewien sposób jakąś myśl; wypowiedzenie, zdanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) słowa wyrażające w określony sposób jakąś myśl
Wiktionary
czas. sformułować dk.
rzecz. formułowanie n.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. zgodnie, porządnie
Wiktionary
rzecz. wysforowanie n., sforność ż., sfora
przym. sforny, niesforny
przysł. niesfornie
czas. wysforować
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przysłówka: sfornie (posłusznie)
SJP.pl
dawniej: posłuszeństwo, zdyscyplinowanie, subordynacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. subordynacja, dyscyplina, zdyscyplinowanie
Wiktionary
(1.1) (…) i rozkazuje mu zaprowadzić (…) rząd dobry, i sforność uczynić (…).
(1.1) W młodzieży zwłaszcza niknęła powolność, sforność, odznaczająca czasy Księztwa Warszawskiego. Niecierpliwość stolicy w szczególności była widoczną.
Wiktionary
rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., niesforność ż.
czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.
przym. sforny, niesforny
przysł. sfornie, niesfornie
Wiktionary
(1.1) posłuszeństwo, karność, uległość, przest. powolność
Wiktionary
dawniej:
1. posłuszny, zdyscyplinowany;
2. zgodny, solidarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. posłuszny, karny, zdyscyplinowany
Wiktionary
rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., sforność ż., niesforność ż.
czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.
przym. niesforny
przysł. sfornie, niesfornie
Wiktionary
pokonać z trudem jakąś przeszkodę
SJP.pl
[czytaj: sforca] nazwisko
SJP.pl
Sforza (wym. sfọrca) – włoski ród arystokratyczny panujący w Księstwie Mediolanu.
Wikipedia
[czytaj: sforcando] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; sforzato, forzato, forzando
SJP.pl
[czytaj: sforcato] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; sforzando, forzato, forzando
SJP.pl
Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy; stowarzyszenie zajmujące się zbieraniem środków społecznych (dobrowolne świadczenia ludności, wpływy z imprez itp.) w celu przyspieszenia odbudowy i rozbudowy Warszawy
SJP.pl
działacz SFOS-u (Stołecznego Funduszu Odbudowy Stolicy); sfosowiec
SJP.pl
działacz SFOS-u (Stołecznego Funduszu Odbudowy Stolicy); SFOS-owiec
SJP.pl
dotyczący SFOS-u; SFOS-owski
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fotografować)
(1.1) zrobić zdjęcie, zrobić fotografię
czasownik zwrotny dokonany sfotografować się (ndk. fotografować się)
(2.1) zrobić sobie zdjęcie, pozwolić na zrobienie sobie zdjęć
Wiktionary
(1.1) Mogłeś ją sfotografować, gdy jeździła na karuzeli.
(1.1) Badacz sfotografował szakala nocą nad strumieniem.
(2.1) Justyna chciała sfotografować się z panem premierem.
(2.1) Wczoraj sfotografowałam się w lustrze w garderobie.
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografowanie n., fotografia ż., fotograf mos., foto n., sfotografowanie n., fotka ż.
czas. fotografować ndk.
przym. fotograficzny
Wiktionary
(1.1) pstryknąć
(2.1) zdjąć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrobienie zdjęcia
Wiktionary
(1.1) Po sfotografowaniu wszystkich okazów prześlij mi, proszę, ten folder.
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografowanie n., fotograf mos., fotografia ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
Wiktionary
wykonać kopię czegoś techniką fotograficzną
SJP.pl
zrobić fotomontaż
SJP.pl
obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sphotoshopować, wyfotoszopować, wyphotoshopować
SJP.pl
rodzaj podpisu autora umieszczanego w utworze literackim poprzez wprowadzenie wyraźnych informacji o sobie, głównie szczegółów autobiograficznych
SJP.pl
Wikipedia
nauka zajmująca się badaniem pieczęci jako źródła historycznego
SJP.pl
Sfragistyka (od stgr. σφραγίς – „pieczęć”), również zwana sygillografią (od łac. sigillum – pieczęć) – jedna z nauk pomocniczych historii, zajmująca się badaniem pieczęci jako źródeł historycznych, a także ich historią, powstawaniem itp.
Wikipedia
rozbić na fragmenty; rozdzielić, zatomizować
SJP.pl
potocznie: sfrajerować się - postąpić jak frajer, zachować się naiwnie; sfrajerzyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sfrajerować.
Wiktionary
rzecz. niesfrajerowanie n.
czas. sfrajerować dk.
Wiktionary
potocznie: sfrajerzyć się - postąpić jak frajer, zachować się naiwnie; sfrajerować się
SJP.pl
1. poddać wpływom francuskim, rozszerzyć wpływy francuskie, nadać czemuś cechy typowo francuskie;
2. sfrancuzić się - nabrać cech francuskich
SJP.pl
wytworzyć bliską więź; zbratać, spoufalić
SJP.pl
połączyć wyrazy w związki frazeologiczne
SJP.pl
w językoznawstwie: połączony w związek frazeologiczny
SJP.pl
obrobić poprzez frezowanie
SJP.pl
[czytaj: sfrend-zonować] utrzymać relację przyjacielską lub koleżeńską z osobą, która chciałaby zostać naszym partnerem życiowym
SJP.pl
wywołać stan frustracji
SJP.pl
wywołać stan frustracji
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: sfrustrować
przymiotnik
(2.1) taki, który przeżywa frustrację
Wiktionary
(2.1) Sfrustrowany poeta cisnął kałamarzem o ścianę.
Wiktionary
IPA: ˌsfrustrɔˈvãnɨ, AS: sfrustrovãny
Wiktionary
rzecz. frustracja ż., frustrat m.
czas. frustrować, sfrustrować
Wiktionary
(2.1) przytłoczony
Wiktionary
regionalnie: zjeść szybko, z apetytem
SJP.pl
stać się frywolnym
SJP.pl
stać się frywolnym
SJP.pl
zespoić fugami; zafugować
SJP.pl
ofukać, ofuknąć; potocznie:
1. skarcić, skrzyczeć;
2. o niektórych zwierzętach: gwałtownie wydmuchując pyskiem powietrze, okazać niechęć innemu zwierzęciu
SJP.pl
styl malarski stosowany między innymi przez Leonarda da Vinci
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: pokryć wydatki z własnych funduszy; ufundować
SJP.pl
skrót od: Światowa Federacja Związków Zawodowych
SJP.pl
symbol seaborgu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = adm. straż graniczna
(1.2) = wojsk. sztab generalny
Wiktionary
(1.1) Miał zabijać rannych oraz więźniów jako członek jednej z walczących grup – poinformowała w niedzielę SG.
Wiktionary
[czytaj: zgabello] ciężkie krzesło drewniane, bogato rzeźbione, używane dawniej we Włoszech i w innych krajach europejskich
SJP.pl
Sgabello – rodzaj mebla, odmiana krzesła o twardym siedzisku i twardym oparciu wykonanym z jednej deski. Krzesło to wywodzi się z Włoch, pojawiło się w XIV wieku, a rozpowszechniło w XV i XVI wieku. Znane były również odmiany w formie taboretu, różniące się od wersji podstawowej jedynie brakiem oparcia.
Wikipedia
[czytaj: es-gie-gie-WU] skrót od: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego
SJP.pl
[czytaj: es-gie-gie-wu-a-ER] skrót od: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego-Akademia Rolnicza
SJP.pl
[czytaj: es-gie-HA] skrót od: Szkoła Główna Handlowa
SJP.pl
skrót od: Standard Generalized Markup Language - standardowy uogólniony język znaczników
SJP.pl
[czytaj: es-gie-PIS] skrót od: Szkoła Główna Planowania i Statystyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. technika dekoracyjna (najczęściej ścian) polegająca na tworzeniu ozdobnego wzoru poprzez zdrapywanie warstw tynku;
(1.2) szt. ozdobny wzór wykonany techniką sgraffito (1.1)
Wiktionary
Sgraffito (wł. graffiare - ryć, drapać) – technika dekoracyjna malarstwa ściennego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|sgraffito. → wyskrobane / wyryte
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sgraffito
* esperanto: (1.1) sgrafiarto, sgrafito; (1.2) sgrafito, sgrafaĵo
* niemiecki: (1.1) Sgraffito n.
* słowacki: (1.1) sgrafito n.; (1.2) sgrafito n.
* włoski: (1.1) sgraffito
źródła.
== sgraffito (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|sɡɹəˈfiːtəʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. sgraffito
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|sgraffito. → wyskrobane / wyryte
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sgraffito
* esperanto: (1.1) sgrafiarto, sgrafito; (1.2) sgrafito, sgrafaĵo
* niemiecki: (1.1) Sgraffito n.
* słowacki: (1.1) sgrafito n.; (1.2) sgrafito n.
* włoski: (1.1) sgraffito
źródła.
== sgraffito (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|sɡɹəˈfiːtəʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. sgraffito
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: SZANsi] prowincja w Chinach; Szensi
SJP.pl
Shaanxi (wymowa; chiń. upr. 陕西; chiń. trad. 陝西; pinyin Shǎnxī; Wade-Giles Shan-hsi) – prowincja w północno-środkowej części ChRL. Teren prowincji obejmuje część Wyżyny Lessowej. Od południa ograniczone górami Qin Ling.
Wikipedia
Katanga (w latach 1971–1997 Shaba) – prowincja w południowej części Demokratycznej Republiki Konga (w latach 1971–1997 znanej jako Zair) o powierzchni 496 877 km², zamieszkana w 2012 roku przez 5,9 miliona osób. Stolicą i największym miastem jest Lubumbashi (dawniej zwane Elizabethville). Na mocy konstytucji z 2006 roku Katanga ma zostać podzielona na cztery mniejsze prowincje: Górna Katanga, Górne Lomami, Lualaba i Tanganika.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. w grafice komputerowej: program komputerowy, zawierający zbiór instrukcji dla karty graficznej renderujący grafikę,
Wiktionary
Shader – krótki program komputerowy, często napisany w specjalnym języku programowania (shader language), który w grafice trójwymiarowej opisuje właściwości pikseli oraz wierzchołków. Technologia ta zastąpiła stosowaną wcześniej w kartach graficznych jednostkę T&L.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) program komputerowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) shader
* hiszpański: (1.1) shader m.
* niemiecki: (1.1) Shader m., rzad. Schattierer m.
* rosyjski: (1.1) шейдер m.
źródła.
== shader (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ktoś, kto cieniuje
(1.2) inform. w grafice komputerowej: shader
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: szejding] w grafice komputerowej: metoda określania stopnia jakości barw poszczególnych wielokątów, służąca nadaniu im realistycznego wyglądu; cieniowanie
SJP.pl
Shaggy, właśc. Orville Richard Burrell (ur. 22 października 1968 w Kingston) – jamajsko-amerykański piosenkarz reggae, dancehall i rap.
Pseudonim artystyczny przybrał na cześć bohatera kreskówki Scooby Doo – Kudłatego (ang. Shaggy).
Wikipedia
węgierska rasa koni angloarabskich
SJP.pl
[czytaj: szejk] koktajl z mleka zmieszanego z różnymi dodatkami; szejk
SJP.pl
Koktajl mleczny (ang. milkshake, shake) – mleczny napój serwowany na zimno, często z dodatkiem lodów. Istnieje wiele jego wersji, o różnych smakach, m.in.: waniliowy, czekoladowy, truskawkowy, bananowy, kokosowy, pistacjowy, jagodowy itp. Wersją shake’a bez mleka jest smoothie. Istnieją również tak zwane shake’y proteinowe, używane najczęściej przez osoby ćwiczące w celu zwiększenia masy mięśniowej.
Wikipedia
[czytaj: szejker] naczynie do przyrządzania drinków i koktajli; szejker
SJP.pl
[czytaj: szekspir] nazwisko, m.in. William Shakespeare (1564-1616) - pisarz angielski
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: szakira] pseudonim kolumbijskiej piosenkarki Shakiry Isabel Mebarak Ripoll
SJP.pl
Shakira Isabel Mebarak Ripoll (ur. 2 lutego 1977 w Barranquilli) – kolumbijska piosenkarka, autorka tekstów, tancerka, producentka muzyczna, businesswoman, filantropka, aktorka i modelka. Ambasadorka dobrej woli UNICEF.
Laureatka dwóch nagród Grammy, siedmiu nagród Latin Grammy Awards i dwunastu Billboard Latin Music Awards. Dwukrotnie nominowana do nagrody Złotego Globu. Najlepiej zarabiająca kolumbijska artystka wszech czasów. Sprzedawszy ponad 80 milionów albumów (stworzonych we współpracy z wytwórnią Sony Music), pozostaje drugą, po Glorii Estefan, najpopularniejszą piosenkarką latynoską. W samych Stanach Zjednoczonych sprzedała 9,6 mln egzemplarzy swoich płyt. Jedyna artystka pochodząca z Ameryki Południowej, która zajęła wysokie miejsca na listach przebojów: amerykańskiej Billboard Hot 100, australijskiej liście ARIA oraz brytyjskiej liście najlepiej sprzedających się singli.
Wikipedia
[czytaj: szakuhaczi] japoński flet prosty wykonany z bambusa
SJP.pl
Shakuhachi (jap. 尺八) – japoński flet prosty, wykonany z bambusa.
Wikipedia
[czytaj: szamisen] trzystrunny japoński instrument muzyczny; samisen, szamisen
SJP.pl
Shamisen (jap. 三味線 shamisen lub samisen) – japoński instrument muzyczny, strunowy, szarpany. Jego nazwa w języku japońskim oznacza dosłownie „struny trzech smaków”.
Wikipedia
[czytaj: szamo] japońska rasa kur
SJP.pl
Shamo (jap. 軍鶏) – rasa kur wywodząca się z Japonii. Koguty tej rasy charakteryzują się wielkim temperamentem w stosunku do innych ras kur. Shamo daje się oswoić przez opiekuna. Waga koguta wynosi ok. 6 kg, a kury ok. 4,5 kg.
Wikipedia
[czytaj: szampun] dawniej, przed spolszczeniem: płyn do mycia lub farbowania włosów; szampon
SJP.pl
[czytaj: szemrok] trójlistna koniczyna będąca godłem narodowym Irlandii
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: SZANdong] prowincja w Chinach; Szantung
SJP.pl
Szantung (wymowa; chiń. upr. 山东; chiń. trad. 山東; pinyin Shāndōng; Wade-Giles Shan-tung) – prowincja na wschodnim wybrzeżu Chin. Używa się także historycznej nazwy Lu, wywodzącej się od państwa z okresu Wiosen i Jesieni.
Wikipedia
[czytaj: szandi] drink powstały z połączenia jasnego piwa i białej lemoniady
SJP.pl
Shandy – napój alkoholowy z połączenia jasnego piwa i białej lemoniady, najczęściej w proporcji 1:1. Możliwe połączenie piwa z innymi napojami bezalkoholowymi, a także inne proporcje (w puszkach jest to bardzo słaby napój w proporcji 1:10 piwo:lemoniada).
Wikipedia
[czytaj: szanon] Sionna;
1. rzeka w Irlandii;
2. irlandzkie miasto nad rzeką o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: SZANtoł] miasto w Chinach; Szantou
SJP.pl
Shantou (chiń. 汕头; pinyin Shàntóu) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port handlowy i rybacki nad Morzem Południowochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 493 452. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 489 350 mieszkańców. Od 1981 roku Shantou posiada status specjalnej strefy ekonomicznej, a od 1990 roku strefy wolnego handlu. Ośrodek rzemiosła artystycznego oraz przemysłu zabawkarskiego, odzieżowego, elektronicznego, ceramicznego, włókienniczego i spożywczego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Wikipedia
[czytaj: szantung] tkanina z surowej przędzy jedwabnej; szantung
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) rodzaj ciężkiej tkaniny zawierającej surowy jedwab
Wiktionary
IPA: ˈʃãntũŋk, AS: šãntũŋk
Wiktionary
[czytaj: SZANsi] prowincja w Chinach; Szansi
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szaolin] chiński klasztor buddyjski
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szaorma] potrawa arabska w postaci pieczonych skrawków mięsa; shoarma, shawarma
SJP.pl
Shaquille Rashaun „Shaq” O’Neal (ur. 6 marca 1972 w Newark) – amerykański koszykarz grający w lidze NBA na pozycji środkowego, czterokrotny mistrz NBA: trzykrotnie z zespołem Los Angeles Lakers i raz z Miami Heat, mistrz olimpijski oraz mistrz świata.
Wikipedia
[czytaj: szaran] samochód typu Volkswagen Sharan
SJP.pl
Volkswagen Sharan – samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod niemiecką marką Volkswagen w latach 1995–2022.
Wikipedia
[czytaj: szarenting] nadmierne udostępnianie w internecie informacji na temat swoich dzieci
SJP.pl
[czyt: szerłer] oprogramowanie komercyjne, za które płaci się po określonym czasie jego bezpłatnego użytkowania
SJP.pl
Shareware – rodzaj oprogramowania zamkniętego, które jest bezpłatnie rozpowszechniane i którego kopiami wolno się dzielić, jednak korzystanie z jego pełnej funkcjonalności wymaga wniesienia określonych opłat po pewnym okresie użytkowania lub zakupu licencji.
Wikipedia
[czytaj: SZArif] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: szaron] szaron, hurma, persymona, kaki;
1. rodzaj drzew o soczystych, pomarańczowych lub czerwonych owocach, rosnących w strefie międzyzwrotnikowej; heban, hebanowiec;
2. owoc tego drzewa; persymon
SJP.pl
Imię:
Wikipedia
[czytaj: szarp]
1. produkt marki Sharp;
2. członek ruchu SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice); sharpowiec
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szarpowiec] członek ruchu SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice); sharp
SJP.pl
[czytaj: szoł] nazwisko, m.in. Bernard Shaw (1856-1950) - dramatopisarz angielski
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
[czytaj: szałarma] potrawa arabska w postaci pieczonych skrawków mięsa; shaorma, shoarma
SJP.pl
[czytaj: szej] masło shea - olej roślinny uzyskiwany z nasion masłosza Parka, wykorzystywany w kosmetyce i gastronomii
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: szefild] miasto w Anglii
SJP.pl
Sheffield – miasto w północnej Anglii w hrabstwie metropolitalnym South Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym Sheffield. W 2001 roku miasto liczyło 439 866 mieszkańców, co czyni je piątym co do wielkości miastem w Anglii. Dawniej miasto silnie uprzemysłowione, które dzisiaj bardziej przemienia się w akademickie. Uniwersytet w Sheffield (University of Sheffield) może się pochwalić 6 noblistami. Sheffield jest wspomniane w Domesday Book (1086) jako Escafeld/Scafeld.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sheffieldem, dotyczący Sheffieldu
Wiktionary
(1.1) Omówione wyżej zasady zastosowano przy budowie dwóch wersji programu mieszanego, a mianowicie sheffieldzkiej (nazwa pochodzi od miejscowości, w której tę wersję opracowano) oraz blokowej, która powstała w Polsce i jest dziełem piszącego te słowa.
(1.1) Któż w Polsce nie zna, a w każdym razie któż nie znał przed wojną sheffieldzkiej stali?
(1.1) Na protesty odbiorców pozostał głuchy, część ich więc opuściła go i przerzuciła się na stal sheffieldzką, gwarantującą wysoką jakość.
(1.1) W sheffieldzkim lichtarzu pozostało świecy tylko na cal, ale Oleron nie zapalał drugiej.
Wiktionary
rzecz. Sheffield mrz./n.
Wiktionary
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: szelti] pies z rasy psów pasterskich; owczarek szetlandzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kynol. owczarek szetlandzki
Wiktionary
Owczarek szetlandzki – jedna z ras psów należąca do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psy pasterskie (owczarskie). Podlega próbom pracy. Typ wilkowaty.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. pejor. transpłciowa kobieta z męskimi narządami płciowymi, występująca w branży pornograficznej;
Wiktionary
Shemale (także she-male) – termin używany najczęściej w branży pornograficznej do opisywania trans kobiet lub innych osób posiadających męskie genitalia i żeńskie drugorzędowe cechy płciowe (w tym piersi) uzyskane za pomocą hormonów lub operacji. Wiele osób w transpłciowej społeczności uważa ten termin za obraźliwy i upokarzający. Stosowanie terminu „shemale” w odniesieniu do trans kobiet może sugerować, że pracują one w branży erotycznej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|shemale. < etym|ang|she|male.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) shemale, she-male
źródła.
== shemale (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. pejor. shemale
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|shemale. < etym|ang|she|male.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) shemale, she-male
źródła.
== shemale (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. pejor. shemale
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) she-male
Wiktionary
Shenyang (chiń. upr. 沈阳; chiń. trad. 瀋陽; pinyin Shěnyáng; mandż.: Mukden, ᠮᡠᡴ᠋ᡩᡝᠨ) – największe miasto Mandżurii oraz jej stolica w chińskiej prowincji Liaoning.
Wikipedia
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
Anglia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia