odsztafirować się - potocznie: ubrać się, umalować i uczesać z przesadną elegancją; wysztafirować się, odpicować się, wypicować się
SJP.pl
potocznie: ubrany, umalowany i uczesany z przesadną elegancją; wysztafirowany, odpicowany, wypicowany
SJP.pl
potocznie: odsztyftowywać się - ubierać się modnie, elegancko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odszukiwać)
(1.1) po dłuższym szukaniu znaleźć kogoś lub coś
Wiktionary
(1.1) Odszukał książkę i przeczytał wszystkim jej tytuł.
(1.1) Odszukała go i wspólnie wrócili do domu.
Wiktionary
czas. szukać
Wiktionary
(1.1) poszukać, poszukiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odszukać.
Wiktionary
czas. szukać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odszukiwać.
Wiktionary
czas. szukać
Wiktionary
usuwać szum ze zdjęć lub plików dźwiękowych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odszumić)
(1.1) fot. techn. usuwać szum ze zdjęć, plików dźwiękowych
Wiktionary
(1.1) Jak skutecznie odszumiać zdjęcia? (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔṭˈʃũmʲjät͡ɕ, AS: oṭšũmʹi ̯äć
Wiktionary
aspekt dokonany odszumić
rzecz. odszumianie n., odszumienie n., odszumiacz m.
czas. zaszumić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fot. techn. odczasownikowy od|odszumiać.
Wiktionary
(1.1) Specjalizowane programy do odszumiania dają nieco lepsze efekty, szczególnie jeżeli chodzi o szum powodujący przebarwienia. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɔṭʃũˈmʲjä̃ɲɛ, AS: oṭšũmʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zaszumić, odszumiać ndk., odszumić dk.
rzecz. odszumiacz m., odszumienie n.
Wiktionary
usunąć szum ze zdjęć lub plików dźwiękowych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odszumiać)
(1.1) dokonany od|odszumiać.
Wiktionary
IPA: ɔṭˈʃũmʲit͡ɕ, AS: oṭšũmʹić
Wiktionary
rzecz. odszumianie n., odszumienie n.
czas. odszumiać, zaszumić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odszumić.
Wiktionary
czas. odszumić, odszumiać, zaszumić
rzecz. odszumianie n.
Wiktionary
usunąć szum ze zdjęć lub plików dźwiękowych
SJP.pl
usunąć z powierzchni gotujących się płynów lub potraw szumowiny
SJP.pl
w czasie zaborów: odesłać winowajcę pod strażą do miejsca, w którym będzie sądzony
SJP.pl
wykończyć część ubioru plisą lub innym kawałkiem materiału
SJP.pl
plisa lub inny kawałek materiału użyty do wykończenia ubioru
SJP.pl
1. potocznie: wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; uszydełkować, uszydłować, wyszydełkować, wyszydłować;
2. środowiskowo: oddzielić dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego
SJP.pl
środowiskowo: oddzielać dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odszyfrować)
(1.1) czynić informację zapisaną za pomocą szyfru możliwą do odczytania
(1.2) odczytywać niewyraźny lub trudny do zrozumienia tekst
(1.3) poznawać wyrażone nie wprost znaczenie utworu lub komunikatu
Wiktionary
(1.1) Pojawia się więc w tym miejscu problem, jak bezpiecznie przekazać hasło służące do odszyfrowywania danych drugiej stronie.
(1.2) Z kieszeni wyciągnął pomięte kartki i zaczął odszyfrowywać swoje notatki, co biorąc pod uwagę lekko plątać sięączący się język, nie było zadaniem najłatwiejszym.
(1.3) Jakieś sensy, odszyfrowywane z piosenek i strzępów pokątnie tłumaczonych wierszy Ginsberga.
Wiktionary
czas. odszyfrować dk.
Wiktionary
(1.1) deszyfrować, decyfrować, odcyfrowywać, rozszyfrowywać
(1.3) dekodować, deszyfrować, odcyfrowywać
Wiktionary
wykończyć część ubioru plisą lub innym kawałkiem materiału
SJP.pl
wykańczać część ubioru plisą lub innym kawałkiem materiału
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odsłonić)
(1.1) powodować, że coś staje się widoczne
(1.2) sprawiać, że coś wychodzi na jaw
(1.3) usuwać to, co zasłania
(1.4) wojsk. pozbawiać zabezpieczenia
czasownik zwrotny niedokonany odsłaniać się (dk. odsłonić się)
(2.1) pozbawiać się zakrycia
(2.2) dawać się poznać
(2.3) przemieszczać się, aby ukazać to, co było zasłonięte
(2.4) wojsk. pozbawiać się ochrony
Wiktionary
rzecz. odsłanianie n., odsłona ż., odsłonięcie n.
czas. odsłonić
Wiktionary
(1.1) eksponować, obnażać, odkrywać, pokazywać, ukazywać
(1.2) pokazywać, ujawniać, ukazywać, wyznawać
(1.3) przesuwać, usuwać, zrzucać
(2.1) odkrywać się, pokazywać się, ukazywać się
(2.2) ujawniać się
(2.3) odsuwać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsłaniać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtswãˈɲä̃ɲɛ, AS: otsu̯ãńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. odsłonięcie n.
czas. odsłaniać ndk., odsłonić dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się po przeciwnej stronie niż słońce, poddany mniejszej insolacji
(1.2) mający pochodzenie słoneczne
Wiktionary
(1.1) Zjawisko to zachodzi również w odsłonecznej części ziemskiej magnetosfery, powodując ruch plazmaazmy w kierunku jonosfery i zjawisko zorzy polarnej.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odsłaniać)
(1.1) dokonany od|odsłaniać.
czasownik zwrotny dokonany odsłonić się (ndk. odsłaniać się)
(2.1) dokonany od|odsłaniać się.
Wiktionary
rzecz. odsłanianie n., odsłona ż., odsłonięcie n.
czas. odsłaniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność powodująca, że coś co było uktyte lub zasłonięte, staje się widoczne
(1.2) geol. miejsce ukazywania się utworów geologicznych na powierzchni terenu
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W odsłonięciu widoczne są żwiry rzeczne.
Wiktionary
IPA: ˌɔtswɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: otsu̯õńė̃ńće
Wiktionary
czas. odsłonić dk., odsłaniać ndk.
rzecz. odsłona ż., odsłanianie n.
Wiktionary
(1.2) odkrywka ż.
Wiktionary
pozbawiać cech słowiańskich
SJP.pl
w językoznawstwie: rzeczownik odczasownikowy; rzeczownik odsłowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. rzeczownik, który jest utworzony od czasownika
Wiktionary
przym. odsłowny
Wiktionary
(1.1) rzeczownik odczasownikowy, rzeczownik odsłowny, gerundium
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. pojedyncza kolumna lub zestaw takich kolumn umieszczanych nisko na scenie przed wykonawcami w celu podniesienia ich wzajemnej słyszalności
Wiktionary
Monitor odsłuchowy, monitor sceniczny (potoczna nazwa odsłuch) – rodzaj kolumn głośnikowych stosowanych na scenie podczas koncertów. Monitory są ustawiane w kierunku muzyków umożliwiając im lepszą kontrolę występu poprzez słyszenie nie tylko własnego wokalu bądź instrumentu, lecz także pozostałych członków zespołu, by móc zgrać się z nimi harmonicznie i rytmicznie.
Wikipedia
IPA: ˈɔtswux, AS: otsu̯uχ
Wiktionary
rzecz. słuch m.
czas. słuchać ndk., osłuchiwać ndk.
Wiktionary
(1.1) monitor, głośnik kontrolny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsłuchać.
Wiktionary
rzecz. nieodsłuchanie n.
czas. odsłuchać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsłuchiwać.
Wiktionary
rzecz. nieodsłuchiwanie n.
czas. odsłuchiwać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: odsłuch
SJP.pl
od tego momentu, od tego miejsca
SJP.pl
zaimek
(1.1) od tej chwili, od teraz
(1.2) od tego miejsca
Wiktionary
(1.2) Czytaj odtąd do końca strony.
Wiktionary
IPA: ˈɔtːɔ̃nt, AS: o•tõnt
Wiktionary
zaimek przysłowny "odtąd" wzmocniony partykułą "-że"
SJP.pl
1. uspokoić się po silnym wzburzeniu, zdenerwowaniu;
2. o lodzie, mrozie, zamarzniętych ciałach: stopnieć, rozmrozić się, ogrzać się
SJP.pl
1. uspokoić się po silnym wzburzeniu, zdenerwowaniu;
2. o lodzie, mrozie, zamarzniętych ciałach: stopnieć, rozmrozić się, ogrzać się
SJP.pl
1. udostępnić do publicznej wiadomości coś wcześniej tajnego; ujawnić;
2. odtajnić się - ujawnić się
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. odtajniać)
(1.1) uczynić jawnym
czasownik zwrotny dokonany odtajnić się (ndk. odtajniać się)
(2.1) wyjaśnić się
Wiktionary
IPA: ɔtˈːajɲit͡ɕ, AS: o•tai ̯ńić
Wiktionary
przym. tajny
rzecz. tajemnica ż., odtajnienie n., tajność ż.
Wiktionary
(1.1) ujawnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtajnić.
Wiktionary
czas. odtajnić
Wiktionary
1. rzadko: od tamtego czasu;
2. dawniej: stamtąd
SJP.pl
zatańczyć jakiś taniec od początku do końca; odtańczyć
SJP.pl
potocznie: tańczyć jakiś taniec od początku do końca; odtańczać
SJP.pl
tańczyć jakiś taniec od początku do końca; odtańcowywać
SJP.pl
zatańczyć jakiś taniec od początku do końca; odtańcować
SJP.pl
odblokować przejście lub przejazd w danym miejscu, usuwając przeszkody
SJP.pl
odblokowywać przejście lub przejazd w danym miejscu, usuwając przeszkody
SJP.pl
1. odejmować ciężar opakowania od wagi ogólnej;
2. rzadko: wyważać opakowanie
SJP.pl
potocznie: dźwigając coś, odnosić to gdzieś
SJP.pl
pozbawić cech teatralnych
SJP.pl
rzadko: pozbawiać czegoś charakteru teatralnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtelefonować.
Wiktionary
czas. odtelefonować dk.
Wiktionary
żartobliwie:
1. wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem od-, np. odśnieżyć, odmoczyć;
2. odtentegować się - zostawić kogoś w spokoju; odczepić się
SJP.pl
żartobliwie:
1. wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem od-, np. odśnieżyć, odmoczyć;
2. odtentegować się - zostawić kogoś w spokoju; odczepić się
SJP.pl
żartobliwie: czasownik używany zastępczo na określenie czynności wyrażanej czasownikiem z prefiksem od-, np. odczepiać, odkręcać itd.
SJP.pl
pochodzący od jakiegoś terenu, np. nazwa odterenowa
SJP.pl
dawniej: przestawać tęsknić
SJP.pl
odtęsknić się - przestać odczuwać tęsknotę
SJP.pl
1. usuwać tlenu ze związku chemicznego; redukować;
2. odtleniać się - być odtlenianym w procesie redukcji
SJP.pl
1. usuwać tlenu ze związku chemicznego; redukować;
2. odtleniać się - być odtlenianym w procesie redukcji
SJP.pl
1. usunąć tlenu ze związku chemicznego; zredukować;
2. odtlenić się - być odtlenionym w procesie redukcji
SJP.pl
usunąć skądś toksyny
SJP.pl
1. trąbieniem dawać sygnał ukończenia czegoś; otrąbiać;
2. odpowiadać na coś trąbieniem;
3. grać jakiś utwór w całości na trąbce;
4. ogłaszać coś uroczyście; otrąbiać, obtrąbiać
SJP.pl
1. trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś; otrąbić;
2. odpowiedzieć na coś trąbieniem;
3. zagrać jakiś utwór na trąbce;
4. ogłosić coś uroczyście; otrąbić, obtrąbić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odtrącać)
(1.1) dokonany od|odtrącać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈːrɔ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: o•trõńćić
Wiktionary
rzadko: odwiązywać coś, co zostało wcześniej przymocowane za pomocą troków (sznurka, wstążki lub tasiemki); rozwiązywać, odsupływać, rozsupływać
SJP.pl
rzadko: odwiązać coś, co zostało wcześniej przymocowane za pomocą troków (sznurka, wstążki lub tasiemki); rozwiązać, odsupłać, rozsupłać
SJP.pl
usunąć z czyjegoś organizmu substancje trujące
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odtruwać)
(1.1) zob. odtruwać.
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., odtruwacz mrz., odtruwanie n., odtrucie n., odtrutka ż.
czas. wytruwać, odtruwać ndk.
Wiktionary
antidotum; antydotum;
1. substancja likwidująca lub zmniejszająca działanie trucizny na organizm; antydot;
2. w przenośni: środek mogący zaradzić czemuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. środek likwidujący lub zmniejszający działanie trucizny;
Wiktionary
Odtrutka, antidotum – substancja mająca zdolność neutralizacji lub zmniejszenia toksyczności trucizny. Jej działanie najczęściej polega na tworzeniu z trucizną niewchłanialnego lub mniej toksycznego związku chemicznego. Wyróżnia się odtrutki swoiste (skierowane przeciw konkretnej truciźnie) i nieswoiste (ogólne, na przykład mleko lub węgiel aktywny przy zatruciach doustnych).
W dawnej medycynie uważano, że może istnieć uniwersalna odtrutka. Zdolność taką przypisywano teriakowi.
Wikipedia
(1.1) W pokładowej apteczce są zarówno zwykłe aspiryny, jak i silne leki nasercowe, przeciwastmatyczne, cukrzycowe, a nawet odtrutki narkotyczne.
Wiktionary
IPA: ɔtˈːrutka, AS: o•trutka
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., odtrucie n., odtruwanie n., trucizna ż.
czas. odtruwać ndk., odtruć dk.
Wiktionary
(1.1) antidotum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. coś zobojętniającego działanie trucizn w organizmie
Wiktionary
(1.1) Wątroba jest niezwykle ważnym narządem w organizmie człowieka. [...] Tak naprawdę to największy odtruwacz naszego organizmu.
Wiktionary
rzecz. odtrutka ż.
czas. odtruć dk., odtruwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtruwać.
Wiktionary
czas. odtruć, odtruwać ndk.
rzecz. trujak mzw., odtrutka ż., odtrucie n.
Wiktionary
rzadko: trzaskając, odrywać, odłamywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odtworzyć)
(1.1) ponownie tworzyć
(1.2) wykonywać naśladując
(1.3) tworzyć na podstawie teorii i pamięci
(1.4) prezentować nagranie
czasownik zwrotny niedokonany odtwarzać się (dk. odtworzyć się)
(2.1) ponownie wykształcać się
Wiktionary
(1.1) Które organizmy potrafią odtwarzać swoje tkanki?
(1.2) To, jak Marcin Kowalczyk odtwarza głównego bohatera w tym filmie, jest godne najwyższych laurów.
Wiktionary
IPA: ɔtˈːfaʒat͡ɕ, AS: o•tfažać
Wiktionary
rzecz. odtworzenie n., odtwarzanie n., odtwarzacz m., odtwórca m., odtwórczyni ż., odtwarzalność ż.
czas. odtworzyć dk.
przym. odtwórczy, odtwarzalny
przysł. odtwórczo
Wiktionary
(1.1) odnawiać, odradzać, przywracać, regenerować, rekonstruować, wznawiać
(1.2) grać, odgrywać, przedstawiać, wykonywać
(1.3) opisywać, portretować, oddawać
(1.4) puszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie odtwarzające dźwięk lub obraz i dźwięk
(1.2) inform. program komputerowy umożliwiający odtwarzanie dźwięku lub obrazu i dźwięku
Wiktionary
(1.1) Przez przypadek usiadłam na odtwarzaczu Ilony.
Wiktionary
rzecz. odtwarzanie n., odtworzenie n.
czas. odtworzyć, odtwarzać ndk.
Wiktionary
możliwość odtworzenia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha pozwalająca coś odtworzyć
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. odtwarzanie n., odtworzenie n.
czas. odtwarzać, odtworzyć
Wiktionary
dający się odtworzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtwarzać.
Wiktionary
Odtwarzanie – proces, polegający na wydobywaniu informacji z pamięci. W potocznym języku zwykle jest używany zamiennie z terminem przypominanie. W psychologii poznawczej przypominanie ma jednak znaczenie szersze i prócz odtwarzania dotyczy także procesów rozpoznawania i identyfikacji.
Wikipedia
IPA: ˌɔtːfaˈʒãɲɛ, AS: o•tfažãńe
Wiktionary
rzecz. odtworzenie n., odtwórca m., odtwórczyni ż., odtwarzacz m., odtwarzalność ż.
czas. odtworzyć dk., odtwarzać dk.
przym. odtwórczy, odtwarzalny
przysł. odtwórczo
Wiktionary
(1.1) rekonstruowanie
Wiktionary
1. mający związek z odtwarzaniem czegoś, odtwarzający coś;
2. oparty na naśladowaniu czegoś;
3. lek odtwórczy - odpowiednik leku oryginalnego o takiej samej substancji czynnej i identycznym działaniu; generyk, zamiennik
SJP.pl
wykonawczyni utworu muzycznego, aktorka kreująca jakąś postać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtworzyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔtːfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: o•tfožẽńe
Wiktionary
rzecz. odtwarzanie n., odtwórca m., odtwórczyni ż., odtwarzacz m., odtwarzalność ż.
czas. odtworzyć dk., odtwarzać dk.
przym. odtwórczy, odtwarzalny
przysł. odtwórczo
Wiktionary
(1.1) zrekonstruowanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odtwarzać)
(1.1) dokonany od|odtwarzać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈːfɔʒɨt͡ɕ, AS: o•tfožyć
Wiktionary
rzecz. odtwarzanie n., odtworzenie n., , odtwórca m., odtwórczyni ż., odtwarzacz m., odtwarzalność ż.
czas. odtwarzać dk.
przym. odtwórczy, odtwarzalny
przysł. odtwórczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odtykać.
Wiktionary
czas. odtykać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) broń palna nabijana od strony nasady lufy;
Wiktionary
Broń odtylcowa – broń palna ładowana od wlotu lufy (od tyłu broni). Jej istotnym elementem jest zamek, który łączony jest z lufą mechanizmem ryglowym pozwalając na otwieranie i zamykanie jej przewodu.
Żargonowo myśliwska broń palna ładowana odtylcowo nazywana jest odtylcówką.
Wikipedia
(1.1) John, uniesiony przez konia, ściskając go silnie kolanami, usiłował otworzyć odtylcówkę i wsunąć w lufę ładunek nowy.
Wiktionary
przym. odtylcowy
przysł. odtylcowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) o broni palnej: nabijany od strony nasady lufy
Wiktionary
(1.1) Już w roku 1866 pod Sadową pruscy grenadierzy wystrzelali z nowocześniejszych karabinów odtylcowych Dreyse piechurów austriackich.
Wiktionary
rzecz. odtylcówka ż.
przysł. odtylcowo
Wiktionary
tynkować na nowo
SJP.pl
1. wypychać coś na zewnątrz, wykorzystując siłę ciśnienia; wytłaczać;
2. zmniejszać panujący tłok, ścisk;
3. odtłaczać się - stawać się mniej ciasnym
SJP.pl
1. wypchnąć coś na zewnątrz, wykorzystując siłę ciśnienia; wytłoczyć;
2. zmniejszyć panujący tłok, ścisk;
3. odtłoczyć się - stać się mniej ciasnym
SJP.pl
oddzielić coś od czegoś w wyniku uderzenia
SJP.pl
usunąć tłuszcz
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|odtłuszczać.
Wiktionary
rzecz. odtłuszczanie n., odtłuszczenie n., tłuszcz m.
czas. odtłuszczać ndk.
przym. tłusty
Wiktionary
Odtłuszczarka – urządzenie używane w procesach galwanicznych w celu przygotowania galwanizowanej powierzchni. Celem odtłuszczania jest usunięcie z powierzchni przygotowywanego detalu zanieczyszczeń organicznych, które mają negatywny wpływ na proces nakładania metali.
Wikipedia
sprawić, by ktoś utracił nabyte zdolności lub przyzwyczajenia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odumierać)
(1.1) daw. umrzeć, zakończyć życie
czasownik przechodni dokonany (ndk. odumierać)
(2.1) książk. umierając, opuścić kogoś bliskiego
Wiktionary
(2.1) W piątej klasie byłam zaledwie, gdy mię ojciec odumarł!
Wiktionary
1. powodować utratę przytomności, niewrażliwość na ból; zamraczać;
2. wywoływać u kogoś stan podniecenia lub otępienia;
3. odurzać się:
a) powodować u siebie utratę przytomności, niewrażliwość na ból;
b) wywoływać u siebie stan podniecenia lub otępienia
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) doprowadzać do częściowego lub pełnego stanu nieświadomości lub niepoczytalności
Wiktionary
rzecz. odurzenie n.
czas. odurzyć dk.
przym. odurzony
Wiktionary
taki, który odurza, ogranicza świadomość; otępiający, zamraczający
SJP.pl
1. spowodować utratę przytomności, niewrażliwość na ból; zamroczyć;
2. wywołać u kogoś stan podniecenia lub otępienia;
3. odurzyć się:
a) spowodować u siebie utratę przytomności, niewrażliwość na ból;
b) wywołać u siebie stan podniecenia lub otępienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zamroczenie świadomości wywołane środkami odurzającymi
(1.2) podniecenie wywołane jakąś sytuacją, zjawiskiem
Wiktionary
(1.1) (…) w art. 18 § 2 k.k. używa się terminu „odurzenie", natomiast w art. 22 ustawy przeciwalkoholowej — „stan nietrzeźwości".
Wiktionary
rzecz. odurzanie n.
czas. odurzać ndk., odurzyć dk.
przym. odurzający
przysł. odurzająco
Wiktionary
1. spowodować utratę przytomności, niewrażliwość na ból; zamroczyć;
2. wywołać u kogoś stan podniecenia lub otępienia;
3. odurzyć się:
a) spowodować u siebie utratę przytomności, niewrażliwość na ból;
b) wywołać u siebie stan podniecenia lub otępienia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odurzać)
(1.1) dokonany od|odurzać.
czasownik zwrotny dokonany odurzyć się (ndk. odurzać się)
(2.1) dokonany od|odurzać się.
Wiktionary
rzecz. odurzenie n., odurzanie n.
czas. odurzać ndk.
Wiktionary
w dawnej terminologii wojskowej:
1. pomieszczenie dla żołnierzy pełniących wartę główną w garnizonie; także areszt w tym pomieszczeniu;
2. żołnierze pełniący wartę; straż garnizonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. główna siedziba warty garnizonu
(1.2) areszt wojskowy
Wiktionary
Kordegarda (fr. corps de garde), odwach (niem. Hauptwache – straż główna), wartownia – budynek, w którym stacjonowały wszelkiego rodzaju oddziały wojskowe oraz warty garnizonowe i policyjne, wraz z całym zapleczem. W skład zaplecza wchodziło zazwyczaj biuro komendanta, areszt i szereg izb, w których oddziały odpoczywały lub czekały na swoją kolej do odbycia warty. Przechowywano w nich również broń.
Wikipedia
(1.1) Odwach zbudowano z rozmachem: był to wysoki, ceglany budynek.
(1.2) Po dwóch dniach służby trafiłem na odwach: pięć dni aresztu, sam nie wiem za co.
Wiktionary
IPA: ˈɔdvax, AS: odvaχ
Wiktionary
rzecz. wacha ż.
Wiktionary
(1.2) ancel, areszt, więzienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odwodnić)
(1.1) odprowadzać nadmiar wody
(1.2) fizj. zmniejszać ilość wody w organizmie
(1.3) chem. usunąć wodę ze związku chemicznego
czasownik zwrotny niedokonany odwadniać się (dk. odwodnić się)
(2.1) pozbywać się niezbędnej wody
Wiktionary
(1.1) Strumień odwadnia północną część bagien leśnych.
(1.2) Niestety te leki będą pana odwadniać.
Wiktionary
rzecz. odwodnienie n., odwadnianie n., bezwodzie n., woda ż.
Wiktionary
(1.1) odwodnić
(2.1) odwodnić się
Wiktionary
1. taki, który odprowadza wodę;
2. taki, który powoduje odwodnienie organizmu, substancji
SJP.pl
wirówka do odwadniania, usuwania wody z materiałów poddawanych przeróbce
SJP.pl
śmiała i zdecydowana postawa w obliczu niebezpieczeństwa; męstwo; dzielność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność zrobienia czegoś, podjęcia ryzyka, mimo silnych obaw lub strachu czy niebezpieczeństwa
Wiktionary
Męstwo – cnota moralna, która polega na umiejętności podjęcia dobrej decyzji mimo niesprzyjających uwarunkowań, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Cnota męstwa czyni zdolnym do stawienia czoła próbom i narażenia się na nieprzyjemne konsekwencje, w imię wyższych wartości.
Wikipedia
(1.1) Żołnierz został odznaczony za odwagę na polu bitwy.
(1.1) Tym bardziej się też zdziwił, że ktoś może mieć tę odwagę, by stać na ulicy i śpiewać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvaɡa, AS: odvaga
Wiktionary
rzecz. odważniak m., odważanie n., odważenie n.
czas. wyważyć, odważać się dk., odważyć się dk.
przym. odważny
przysł. odważnie
Wiktionary
(1.1) dzielność, śmiałość, bohaterstwo, przest. kuraż; gw-pl|Śląsk Cieszyński|opowoga.
Wiktionary
śmiała i zdecydowana postawa w obliczu niebezpieczeństwa; męstwo; dzielność
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. robić coś niechętnie, od niechcenia
(1.2) pot. robić coś niedokładnie
(1.3) komuś – zaczynać zachowywać się dziwnie
(1.4) uczn. odpisywać
Wiktionary
czas. odwalić
Wiktionary
(1.1) odbębniać
(1.4) ściągać, odpisywać
Wiktionary
indywidualnie: walcząc o coś, odzyskać
SJP.pl
1. odrzucić na bok coś ciężkiego;
2. zrobić coś byle jak, niestarannie, nie wkładając w to wysiłku;
3. zrobić dobrze coś trudnego;
4. skopiować od kogoś; ściągnąć; przepisać;
5. nieudolnie naśladować;
6. odwalić się - odczepić się, zostawić w spokoju; odchrzanić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odwalać)
(1.1) dokonany od|odwalać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvalʲit͡ɕ, AS: odvalʹić
Wiktionary
czas. odwalać
Wiktionary
usuwać lub osłabiać nieprzyjemne zapachy w pomieszczeniach zamkniętych lub niepożądaną woń produktów spożywczych
SJP.pl
dezodoryzator;
1. substancja eliminująca lub osłabiająca nieprzyjemne zapachy
2. urządzenie przemysłowe do odwaniania produktów
SJP.pl
patologiczny spadek zawartości soli wapnia w kościach
SJP.pl
świeżo przyrządzony wyciąg wodny z roślinnych surowców leczniczych; wywar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. wyciąg wodny z kłączy, korzeni, kory lub ziela, wymagających dłuższego gotowania;
Wiktionary
Odwar – łac. decoctum – w ziołolecznictwie jest to rodzaj leku ziołowego – jeden z rodzajów wyciągów wodnych, zazwyczaj przygotowywany w domu, bezpośrednio przed spożyciem. Otrzymuje się go w ten sposób, że odmierzoną ilość ziół zalewa się letnią wodą i gotuje przez 5-30 minut (w zależności od konsystencji surowca) pod przykryciem. Nie wolno do tego celu używać garnków aluminiowych. Po przestygnięciu odcedza się uzyskany płyn. Spożywać należy wkrótce po przygotowaniu, jeszcze ciepły i niesłodzony. Nie można go przechowywać dłużej. Ten sposób przygotowywania stosuje się zazwyczaj do otrzymywania lekarstw ziołowych z kłączy, korzeni, kory i ziela, zawierających dużo garbników i zdrewniałych, które trudno puszczają soki i wymagają dłuższego gotowania. Nie należy w ten sposób przygotowywać lekarstwa z ziół zawierających olejki eteryczne. W tym przypadku wykonuje się napar.
Wikipedia
(1.1) Pijał odwar z zebranych przez szeptuchę ziół.
Wiktionary
rzecz. war m.
Wiktionary
(1.1) daw. dekokt
Wiktionary
dawniej:
1. trzymać mleko przez dłuższy czas w stanie wrzenia, tak aby odparowała część płynu i powstał twaróg;
2. odwarzać się - o mleku: być przez dłuższy czas w stanie wrzenia, tak aby przekształcić się w twaróg
SJP.pl
dawniej: utrzymać mleko przez dłuższy czas w stanie wrzenia, tak aby odparowała część płynu i powstał twaróg
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odważyć)
(1.1) ważąc coś, odmierzać odpowiednią ilość tego
czasownik zwrotny niedokonany odważać się (dk. odważyć się)
(2.1) decydować się na coś niebezpiecznego, niełatwego
Wiktionary
czas. wyważyć
rzecz. odważnik mrz., odważniak mos.
Wiktionary
(1.1) odmierzać, wydzielać
(2.1) ośmielać się, ryzykować
Wiktionary
dział zakładu przemysłowego, gdzie odważa się surowce
SJP.pl
odmierzona, określona ilość substancji chemicznej, służąca do sporządzania roztworów o pożądanym stężeniu
SJP.pl
osoba popisująca się swoją odwagą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba okazująca śmiałość, często przesadną
Wiktionary
(1.1) Mimo tych ostrzeżeń paru odważniaków zaczęło powoli podchodzić do miejsca, gdzie był lej po wybuchu.
Wiktionary
rzecz. odwaga ż., odważanie n., odważenie n.
czas. wyważyć, odważać ndk., odważyć dk.
przym. odważny
przysł. odważnie
Wiktionary
(1.1) chojrak, kozak
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób odważny, z odwagą, śmiałością
Wiktionary
IPA: ɔdˈvaʒʲɲɛ, AS: odvažʹńe
Wiktionary
rzecz. odwaga ż., odważniak m., odważanie n., odważenie n.
czas. odważać się dk., odważyć się dk.
przym. odważny
Wiktionary
(1.1) śmiało, mężnie, dzielnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odważnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot służący do pomiaru masy innych przedmiotów na wadze szalkowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do kontroli wagi odważników użytkowych istnieją odważniki specjalne.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvaʒʲɲik, AS: odvažʹńik
Wiktionary
rzecz. Waga ż., odważenie n., odważanie n., wagowy mos., waga ż.
czas. wyważyć, odważyć dk., odważać ndk.
przym. wagowy
Wiktionary
(1.1) ciężarek
Wiktionary
odznaczający się odwagą; dzielny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma odwagę
(1.2) taki, który jest wynikiem działania odwagi, świadczy o czyjejś odwadze
Wiktionary
Odważny (ang. The Brave) – amerykański dramat z 1997 roku w reżyserii Johnny’ego Deppa, grającego w nim główną rolę, na podstawie powieści Gregory'ego MacDonalda. Film walczył o Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, gdzie przegrał ze Smakiem wiśni Abbasa Kiarostamiego. W Polsce Odważnego wyświetlano w czasie festiwalu Camerimage.
Wikipedia
(1.1) Był bardzo odważny, gdy widział jakąś bójkę, wpadał natychmiast w sam środek.
(1.2) Znany jest odważny eksperyment Piotra Curie, który wystawił rękę na działanie radu w ciągu kilku godzin.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvaʒnɨ, AS: odvažny
Wiktionary
rzecz. odwaga ż., odważniak m., odważanie n., odważenie n.
czas. wyważyć, odważać się dk., odważyć się dk.
przysł. odważnie
Wiktionary
(1.1-2) nieustraszony, nieulękły, śmiały, mężny, dzielny; przest. mołojecki; stpol. chrobry, przeważny; pot. chojracki
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odważać)
(1.1) dokonany od|odważać.
czasownik zwrotny dokonany odważyć się (ndk. odważać się)
(2.1) dokonany od|odważać się.
Wiktionary
rzecz. odważniak mos., odważenie n., waga ż., odważnik mrz., wagowy mos.
czas. wyważyć
przym. wagowy
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|opowożyć sie.
Wiktionary
1. ziemia na brzegu wykopu;
2. odkład gruntu;
3. pryzmy ziemi wzdłuż wykopu
SJP.pl
odpłacić, odwzajemnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od odwet
Wiktionary
rzecz. odwet m.
Wiktionary
zemsta, riposta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odwzajemnienie za zło
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie zawaham się wziąć odwetu za moich towarzyszy.
Wiktionary
przym. odwetowy
rzecz. odwecik mrz.
Wiktionary
(1.1) zemsta, odpłata, rewanż
Wiktionary
uczestnik akcji odwetowej, osoba dążąca do odwetu
SJP.pl
dążenie do odwetu, głównie w polityce; rewanżyzm
SJP.pl
1. odrzucić za pomocą strumienia powietrza;
2. o wietrze: oddalić coś lub odsunąć; zwiać
SJP.pl
1. specyficzna woń wydzielana przez zwierzynę i pozostawiona na śladach, umożliwiająca psu jej tropienie;
2. substancja neutralizująca zapach człowieka, używana do smarowania sideł, pułapek itp.; witerunek
SJP.pl
znajdujący się po przeciwnej stronie niż ta, z której wieje wiatr; odwietrzny; zawietrzny
SJP.pl
odwidzieć się - potocznie: przestać się podobać
SJP.pl
(rodzaj męski) odwieczerze; dawniej, dziś gwarowo:
1. pora popołudniowa;
2. rzadko: posiłek wieczorny
SJP.pl
(rodzaj żeński) odwieczerze; dawniej, dziś gwarowo:
1. pora popołudniowa;
2. rzadko: posiłek wieczorny
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: odwieczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odwieczne; cecha tych, którzy są odwieczni
Wiktionary
przym. odwieczny
przysł. odwiecznie
Wiktionary
1. istniejący od wieków; prastary; pradawny;
2. niedzisiejszy, niemodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) istniejący, trwający od wieków
Wiktionary
(1.1) Teraz szli w jak najlepszej zgodzie ze swymi odwiecznymi wrogami, dzielili się z nimi betelem, powszechnie tu uznawanym za symbol pokoju.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: odvʹi ̯ečny
Wiktionary
przysł. odwiecznie
rzecz. odwieczność ż.
Wiktionary
(1.1) niepamiętny, dawny, stary jak świat
Wiktionary
czasownik
(1.1) składać wizytę, pójść na spotkanie z kimś
(1.2) pójść, udać się, wybrać się dokądś
czasownik zwrotny
(2.1) składać wizyty sobie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Odwiedziłem dziś babcię w szpitalu.
(1.2) Odwiedzimy naszą ulubioną kawiarnię?
(1.2) Często odwiedzam portale o tematyce politycznej.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvʲjɛd͡zat͡ɕ, AS: odvʹi ̯eʒać
Wiktionary
rzecz. odwiedziny nmos., odwiedzanie n. ndk., odwiedzenie n. dk.
czas. zwiedzić, odwiedzić
Wiktionary
(1.1) wizytować, spotykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwiedzać.
Wiktionary
czas. odwiedzać ndk.
rzecz. odwiedziny nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwiedzić.
(1.2) odczasownikowy od|odwieść.
Wiktionary
IPA: ˌɔdvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: odvʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
(1.1) czas. odwiedzić dk., odwiedzać ndk.
(1.1) rzecz. odwiedzanie n., odwiedziny nmos. lm.
(1.2) czas. odwodzić ndk., odwieść dk.
(1.2) rzecz. odwodzenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odwiedzać)
(1.1) przybyć do kogoś
(1.2) przybyć gdzieś
(1.3) inform. otworzyć witrynę internetową
czasownik zwrotny dokonany odwiedzić się (ndk. odwiedzać się)
(2.1) odwiedzić (1.1) jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Mój chciwy kuzyn odmówił poczęstowania mnie piwem, gdy go odwiedziłem.
(1.2) Zanim zaczniemy odchudzać psa, warto odwiedzić weterynarza i zrobić pupilowi okresowe badania, aby mieć pewność, że z jego zdrowiem i ogólną kondycją wszystko w porządku.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvʲjɛ̇d͡ʑit͡ɕ, AS: odvʹi ̯ėʒ́ić
Wiktionary
czas. zwiedzić, odwiedzać
rzecz. odwiedziny nmos., odwiedzenie n.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. nawszczywić., reg. śl. naszczywić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wizyta u chorego w szpitalu
(1.2) czyjeś przybycie do kogoś, aby zobaczyć się z nim
Wiktionary
(1.1) Odwiedziny w szpitalu psychiatrycznym są dla zdrowego traumą na całe życie.
Wiktionary
IPA: ˌɔdvʲjɛ̇ˈd͡ʑĩnɨ, AS: odvʹi ̯ėʒ́ĩny
Wiktionary
rzecz. odwiedzanie n., odwiedzenie n.
czas. odwiedzać ndk., odwiedzić dk., zwiedzać ndk., zwiedzić dk.
Wiktionary
(1.2) wizyta, gościna, gw-pl|Górny Śląsk|wysiady.
Wiktionary
dawniej: otwierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górn. wykonanie otworu w ziemi przy pomocy wprawianego w ruch obrotowy narzędzia
(1.2) górn. wąski, głęboki otwór wywiercony w ziemi
Wiktionary
Odwiert – otwór wiertniczy, wykonany w górotworze dla celów badawczych, poszukiwawczych, dokumentacyjnych lub eksploatacyjnych, w którym zakończono prace wiertnicze oraz uzbrojono w głowicę pozwalającą na eksploatację kopaliny.
Rozróżnia się odwierty pionowe, kierunkowe i poziome. Odwierty kierunkowe mogą być od początku, celowo wiercone pod kątem do powierzchni ziemi, albo mogą się samoczynnie odchylać od pionu w wyniku oddziaływania przewiercanych skał.
Wikipedia
(1.1) Policjanci przybyli na miejsce odwiertu znaleźli samochód ciężarowy marki Kamaz z naczepą przystosowaną do przewozu paliw.
(1.2) Docierające do nas informacje mówią o dziesiątkach podpalonych przez uciekających popleczników Husajna odwiertach i rafineriach ropy naftowej.
Wiktionary
czas. wywiercić, wiercić, odwiercać ndk., odwiercić dk.
rzecz. rozwiertak mrz., wiertło n., wiertarka ż., wiercenie n., wiertareczka ż.
Wiktionary
1. oddalić, odciągnąć coś;
2. namówić do zaniechania czegoś;
3. odsunąć część ciała od korpusu; odchylić;
4. odciągnąć kurek broni palnej
SJP.pl
powiesić coś uprzednio zdjętego na poprzednim miejscu
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|odwieszać.
Wiktionary
rzecz. odwieszanie n., wieszanie n., wieszak m.
czas. powiesić, odwieszać ndk., wieszać ndk.
Wiktionary
wieszać coś uprzednio zdjętego na poprzednim miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwieszać.
Wiktionary
rzecz. nieodwieszanie n.
czas. odwiesić, wieszać, odwieszać ndk.
Wiktionary
w okręcie podwodnym: urządzenie umożliwiające wyjście powietrza z balastów
SJP.pl
usunąć zapach człowieka z rąk oraz przedmiotów używanych podczas polowania
SJP.pl
o wietrze: wiejąc z jednej strony, odrzucać lub odsuwać coś
SJP.pl
przetransportować coś lub kogoś w dane miejsce
SJP.pl
odsłaniać kogoś lub coś zawiniętego
SJP.pl
rzadko: pozbawiać wilgoci; odwilgocać, osuszać
SJP.pl
rzadko: pozbawiać wilgoci; odwilgacać, osuszać
SJP.pl
okres ocieplenia przychodzący po okresie zamarzania, połączony z topnieniem śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. ocieplenie w zimie połączone z topnieniem śniegu
(1.2) przen. polit. złagodzenie represyjnej polityki władz
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od odwilżyć
Wiktionary
Odwilż – okres ocieplenia przychodzący po okresie zamarzania. Skala czasowa odwilży zależy od rozważanych procesów klimatycznych i może trwać od kilku dni do tysięcy lat.
Wikipedia
(1.1) W trzeciej dekadzie grudnia następuje tzw. odwilż bożonarodzeniowa.
(1.1) Innym mechanizmem powodziowym związanym z odwilżą jest akumulacja i blokada lodu na rzekach.
Wiktionary
IPA: ˈɔdvʲilʃ, AS: odvʹilš
Wiktionary
rzecz. odwilżacz mrz., odwilżanie n., nawilżanie n., nawilżenie n., wilgoć ż., wilgotność ż., zwilżanie n., zwilżenie n.
czas. odwilżać ndk., odwilżyć dk., nawilżać ndk., nawilżyć dk., zwilżać ndk., zwilżyć dk.
przym. odwilżowy, wilgotny
przysł. odwilżowo, wilgotno
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pultaka, zmięk.
Wiktionary
urządzenie do usuwania wilgoci
SJP.pl
odsłonić kogoś lub coś zawiniętego
SJP.pl
wiosłując, oddalić się skądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwirować.
Wiktionary
rzecz. nieodwirowanie n.
czas. odwirować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwirowywać.
Wiktionary
czas. odwirowywać ndk.
Wiktionary
1. środowiskowo: usunąć z komputera wirusy;
2. dawniej: pozbawić wirusów
SJP.pl
1. środowiskowo: usuwać z komputera wirusy;
2. dawniej: pozbawiać wirusów
SJP.pl
odwzajemnić powitanie
SJP.pl
1. opóźnić coś;
2. odsunąć coś lub kogoś wlokąc
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odwlekać, odwłóczyć)
(1.1) przesunąć w czasie wykonanie czegoś
czasownik zwrotny dokonany odwlec się (ndk. odwlekać się, odwłóczyć się)
(2.1) zostać odwleczonym
Wiktionary
(1.1) Kuba musiał odwlec spotkanie na następny tydzień.
Wiktionary
rzecz. odwleczenie n.
czas. odwlekać
Wiktionary
(1.1) opóźnić, przełożyć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odwlec)
(1.1) odsuwać coś dalej (w inne miejsce), wlokąc
(1.2) odsuwać coś w czasie, powodować opóźnienie czegoś
czasownik zwrotny niedokonany odwlekać się (dk. odwlec się)
(2.1) odsuwać się w czasie, ulegać opóźnieniu
Wiktionary
rzecz. odwlekanie n., odwleczenie n.
czas. odwlec dk., wlec ndk.
Wiktionary
(1.1) odciągać, odsuwać
(1.2) opóźniać, przeciągać, przewlekać
(2.1) opóźniać się, przeciągać się, przewlekać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwlekać.
Wiktionary
rzecz. nieodwlekanie n.
czas. odwlekać ndk.
Wiktionary
rezerwowy oddział przeznaczony do walki w późniejszej fazie bitwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. oddziały wydzielone jako rezerwa z podstawowego składu wojsk
(1.2) przest. odwiedzenie, odciągnięcie czegoś, np. kurka u broni
(1.3) przest. odwrót, cofanie się
(1.4) daw. praw. odpieranie zarzutów, posądzeń w rozprawie sądowej
Wiktionary
Odwód – wydzielone siły i środki pozostające w dyspozycji dowódcy niezaangażowane początkowo w walce. Odwód tworzy się i zachowuje na wypadek konieczności wykonywania działań nieprzewidzianych, które mogą wyniknąć dopiero w toku działań bojowych bądź w celu użycia go w momencie działań rozstrzygających. Jest elementem ugrupowania bojowego.
Wikipedia
IPA: ˈɔdvut, AS: odvut
Wiktionary
przym. odwodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. niezdrowy stan organizmu powstały jako rezultat utraty wody przez organizm
(1.2) odprowadzenie nadmiaru wody z jakiegoś terenu lub obiektu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wodowanie n., bezwodzie n., odwadnianie n., woda ż.
czas. odwodnić dk., odwadniać ndk.
przym. wodny
Wiktionary
usuwać atomy wodoru z cząsteczki związku chemicznego
SJP.pl
usuwanie atomów wodoru z cząsteczki związku chemicznego; dehydrogenacja; dehydrogenizacja
SJP.pl
Odwodornienie (dehydrogenacja) – reakcja chemiczna polegająca na odszczepianiu od cząsteczek atomów wodoru. Jest reakcją odwrotną do uwodorniania.
Reakcje odwodornienia dzieli się zazwyczaj według rodzaju wiązań w cząsteczce, od których wodór jest odszczepiany.
Wikipedia
usunąć atomy wodoru z cząsteczki związku chemicznego
SJP.pl
reakcja chemiczna polegająca na usunięciu atomów wodoru z cząsteczek związku chemicznego; dehydrogenacja, dehydrogenizacja
SJP.pl
Odwodornienie (dehydrogenacja) – reakcja chemiczna polegająca na odszczepianiu od cząsteczek atomów wodoru. Jest reakcją odwrotną do uwodorniania.
Reakcje odwodornienia dzieli się zazwyczaj według rodzaju wiązań w cząsteczce, od których wodór jest odszczepiany.
Wikipedia
1. oddalać, odciągać coś;
2. namawiać do zaniechania czegoś;
3. odsuwać część ciała od korpusu; odchylać;
4. odciągać kurek broni palnej
SJP.pl
w anatomii: mięsień odciągający kończynę od osi ciała; abduktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mięsień odciągający kończynę od ciała;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. odwodzenie n.
czas. odwodzić ndk., odwieść dk.
Wiktionary
(1.1) abduktor
Wiktionary
bardzo silny wir wodny
SJP.pl
Odwój – miejsce na rzece lub innym cieku wodnym, w którym następuje lokalna cyrkulacja nurtu.
Jest ono spowodowane spadkiem koryta rzeki za przeszkodami naturalnymi bądź sztucznymi takimi jak jazy, czy zapory.
Wikipedia
wojując, odzyskać
SJP.pl
wojując, odzyskiwać
SJP.pl
usunąć lub osłabić nieprzyjemne zapachy w pomieszczeniach zamkniętych lub niepożądaną woń produktów spożywczych
SJP.pl
potocznie: odwożenie, odwiezienie; odwózka
SJP.pl
1. wioząc odstawiać, odprowadzać kogoś na jakieś miejsce;
2. zwracać coś lub przywozić kogoś z powrotem
SJP.pl
potocznie: odwożenie, odwiezienie; odwóz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|odwoływać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvɔwat͡ɕ, AS: odvou̯ać
Wiktionary
rzecz. odwołanie dk. n., odwoływanie ndk. n., odwoływalność ż., odwołalność ż.
czas. odwoływać ndk.
przym. odwoławczy, odwołalny
Wiktionary
dający się odwołać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwrócenie się osoby nieakceptującej decyzji jakichś władz do wyższej instancji o ponowne rozpatrzenie sprawy i zmianę lub uchylenie wydanej decyzji
(1.2) pismo zawierające prośbę o ponowne rozpatrzenie sprawy
(1.3) odniesienie do czegoś
(1.4) usunięcie ze stanowiska
(1.5) odczasownikowy od|odwołać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od decyzji służy prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie w terminie czternastu dni za moim pośrednictwem.
(1.4) Od odwołania nie ma odwołania.
Wiktionary
IPA: ˌɔdvɔˈwãɲɛ, AS: odvou̯ãńe
Wiktionary
rzecz. odwoływanie n.
czas. odwołać dk., odwoływać ndk.
przym. odwoławczy
Wiktionary
(1.4) dymisja, zwolnienie; pot. odstawka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odwołać)
(1.1) oznajmiać, że coś się nie odbędzie (np. zebranie, przedstawienie)
(1.2) uznawać coś za nieobowiązujące lub nieaktualne (np. decyzję, testament, zeznanie)
(1.3) usuwać kogoś ze stanowiska (np. dyrektora, ambasadora)
czasownik zwrotny niedokonany odwoływać się
(2.1) powoływać się na coś (np. na uprawnienia, uprzednie decyzje), opierać się na czymś (np. na faktach, przykładach)
(2.2) zwracać się do instancji rozstrzygającej (np. do sądu) o uchylenie jakiejś decyzji, apelować (np. do zdrowego rozsądku, uczuć) w celu osiągnięcia korzyści
Wiktionary
rzecz. odwołanie n., odwoływanie n.
czas. odwołać
Wiktionary
(1.1) wstrzymywać, zawieszać
(1.2) anulować, unieważniać, cofać, uchylać
(1.3) dymisjonować, zwalniać, odprawiać
(2.1) powoływać się, opierać się, nawiązywać, bazować
(2.2) zwracać się, apelować, upraszać
Wiktionary
możliwy do odwołania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwoływać.
Wiktionary
rzecz. odwołanie n.
czas. odwołać dk., odwoływać ndk.
przym. odwoławczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odwrócić)
(1.1) przekręcać, obracać na drugą stronę
(1.2) zmieniać kierunek czegoś na przeciwny
(1.3) przen. zapobiegać negatywnym zdarzeniom
czasownik zwrotny niedokonany odwracać się (dk. odwrócić się)
(2.1) zwracać się w drugą stronę
(2.2) przen. porzucać kogoś
Wiktionary
(1.1) Przeglądała album, powoli odwracając kartki.
(2.1) Nie odwracaj się, gdy do ciebie mówię!
(2.2) Kiedy stracił majątek, nawet starzy przyjaciele zaczęli się od niego odwracać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvrat͡sat͡ɕ, AS: odvracać
Wiktionary
rzecz. zwrot mrz., odwracalność ż., odwrót m., odwrotność ż., odwrocie n., odwracanie n., odwrócenie n.
czas. wracać ndk., odwrócić dk.
przym. odwrotny, odwrotowy, odwracalny
przysł. odwrotnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odwracalne
Wiktionary
przym. odwracalny
przysł. odwracalnie
czas. odwracać
rzecz. odwrót mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który daje się odwrócić, zdolny do powrotu do stanu pierwotnego
(1.2) taki, który może się swobodnie obracać
Wiktionary
rzecz. odwracalność ż., odwrót mrz.
czas. odwracać ndk., odwrócić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwracać.
Wiktionary
Supinacja (łac. supinatio) inaczej odwracanie, rotacja zewnętrzna − obrót dystalnej części kończyny na zewnątrz w stosunku do jej długiej osi, tj. od skrętoległego do równoległego położenia kości promieniowej i łokciowej względem siebie.
Wikipedia
IPA: ˌɔdvraˈt͡sãɲɛ, AS: odvracãńe
Wiktionary
czas. odwracać
rzecz. odwrót m.
Wiktionary
czynić mniej wrażliwym, mniej podatnym na coś
SJP.pl
uczynić mniej wrażliwym, mniej podatnym na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwrócić.
Wiktionary
czas. odwracać
rzecz. odwrót m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odwracać)
(1.1) dokonany od|odwracać.
Wiktionary
(1.1) Często nadawano też imiona magiczne, aby odwrócić od dziecka śmierć lub inne grożące nieszczęścia.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvrut͡ɕit͡ɕ, AS: odvrućić
Wiktionary
czas. odwracać
rzecz. odwrotność ż., zwrot mrz., odwrót m.
przym. odwrotny, odwracalny
Wiktionary
1. cofanie się wojska;
2. odstąpienie od dotychczasowych poglądów, zwyczajów;
3. dawniej: przeciwna strona przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. wycofanie się wojska
(1.2) wyjście z trwania w czymś
(1.3) daw. druga strona
Wiktionary
(1.2) Jestem z chłopakiem. Zaręczona. Czuję się tak, jakby już klamka zapadła. Jakby nie było odwrotu. Bo on ma wszystko ustalone: że ja mam skończyć szkołę, potem zaraz za niego wyjść i zajść w ciążę… to są jego plany.
Wiktionary
rzecz. odwrotność ż., odwracalność ż., odwracanie n., odwrócenie n.
czas. odwracać ndk., odwrócić dk.
przym. odwrotny, odwracalny, odwrócony
przysł. odwrotnie, odwracalnie
Wiktionary
(1.1) cofnięcie, cofnięcie się, ewakuacja, wycofanie, wycofanie się, zwrot; przest. rejterada
(1.2) odejście, odstawienie, odstąpienie
(1.3) rewers
Wiktionary
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w inny sposób, inaczej niż należy, na odwrót
(1.2) przeciwnie
Wiktionary
(1.2) Raz chodziły plotkaotki, że Polacy będą wywożeni do Niemiec, a górale zostaną. Kiedy indziej odwrotnie. Że górali będą wywozić, a Polacy zostaną.
Wiktionary
IPA: ɔdˈvrɔtʲɲɛ, AS: odvrotʹńe
Wiktionary
rzecz. odwrót m., odwrotność ż.
czas. odwracać ndk.
przym. odwrotny
Wiktionary
(1.1) odmiennie
(1.2) przeciwnie
Wiktionary
krocznik odwrotnik - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. całkowite przeciwieństwo czegoś
(1.2) mat. liczba, która pomnożona przez daną niezerową liczbę daje jeden;
Wiktionary
Liczba odwrotna do danej liczby x – taka liczba y, że xy=1. Wśród liczb rzeczywistych i szerzej zespolonych jest on określany przez funkcję f(x)={\tfrac {1}{x}} (zaliczaną do homografii).
Wikipedia
IPA: ɔdˈvrɔtnɔɕt͡ɕ, AS: odvrotność
Wiktionary
rzecz. odwrót m.
przym. odwrotny
przysł. odwrotnie
czas. odwracać ndk., odwrócić dk.
Wiktionary
(1.1) przeciwieństwo
(1.2) liczba odwrotna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający cechy przeciwne w stosunku do cech danej rzeczy
(1.2) stanowiący drugą stronę czegoś
(1.3) odbywający się w przeciwnym kierunku
Wiktionary
IPA: ɔdˈvrɔtnɨ, AS: odvrotny
Wiktionary
rzecz. odwrót m., odwrotność ż.
czas. odwrócić dk., odwracać ndk.
przysł. odwrotnie
Wiktionary
(1.1) antagonistyczny, antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny, sprzeczny
(1.2) drugi, przeciwny, przeciwstawny, przeciwległy
(1.3) przeciwny
Wiktionary
miejsce, gdzie się dokonuje odwszenia
SJP.pl
potocznie: leczenie, kuracja odwykowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) proces zdrowienia osoby uzależnionej
(1.2) przen. odzwyczajanie się od kogoś lub czegoś
Wiktionary
Leczenie odwykowe – określenie terapii uzależnień, a zwłaszcza alkoholizmu. Jednym z typów takiego leczenia jest tzw. model Minnesota. Ponadto stosuje się psychoterapię poznawczo-behawioralną, terapię krótkoterminową BSFT oraz farmakoterapię. Leczenie uzależnień ma skuteczność do ok. 30%.
W Polsce ośrodki zajmujące się leczeniem odwykowym istnieją od początków dwudziestego wieku.
Wikipedia
wyzbywać się wcześniejszych nawyków; odzwyczajać się
SJP.pl
wyzbyć się wcześniejszych nawyków; odzwyczaić się
SJP.pl
potocznie: nałogowiec poddany leczeniu odwykowemu
SJP.pl
taki, który odzwyczaił się od czegoś; odzwyczajony
SJP.pl
potocznie: druga strona czegoś; zwykle w wyrażeniu: na odwyrtkę - na odwrót, inaczej niż normalnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odwzajemniać)
(1.1) odpowiedzieć tym samym na działanie, zachowanie lub emocje skierowane wobec siebie
Wiktionary
(1.1) Najbardziej w swojej pracy lubię uśmiech na twarzy ludzi, którym przynoszę wiadomości, czasami dobre, a czasami złe — mówi pan Józef. — Staram się zawsze uśmiech odwzajemnić, zagadnąć ich miłym słowem.
Wiktionary
rzecz. odwzajemnienie n.
przym. wzajemny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odwzajemnić.
Wiktionary
czas. odwzajemnić dk., odwzajemniać ndk.
rzecz. odwzajemnianie n.
Wiktionary
1. utworzyć coś według ustalonego wzorca;
2. stworzyć model lub projekcję czegoś; odzwierciedlić;
3. w matematyce: przypisać elementowi pewnego zbioru element innego zbioru
SJP.pl
1. utworzyć coś według ustalonego wzorca;
2. stworzyć model lub projekcję czegoś; odzwierciedlić;
3. w matematyce: przypisać elementowi pewnego zbioru element innego zbioru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odtworzenie zgodnie ze wzorem
Wiktionary
czas. odwzorować dk.
Wiktionary
1. tworzyć coś według ustalonego wzorca;
2. tworzyć model lub projekcję czegoś; odzwierciedlać;
3. w matematyce: przypisywać elementowi pewnego zbioru element innego zbioru
SJP.pl
przestarzale: odłożyć, odkładać coś na później
SJP.pl
u niektórych zwierząt (skorupiaki, owady itp.) największa, tylna część ciała, często w paski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. tylny odcinek ciała stawonogów
Wiktionary
Odwłok (abdomen, urosoma) – trzecia, tylna część ciała stawonoga, połączona z tułowiem lub głowotułowiem. Odwłok pokryty jest oskórkiem, ale znacznie delikatniejszym niż okrywy głowy czy głowotułowia. Na odwłoku mogą występować odnóża kroczne; u form bardziej wyspecjalizowanych są one często przekształcone w kądziołki przędne (pająki) czy najrozmaitsze narządy kopulacyjne.
Wikipedia
IPA: ˈɔdvwɔk, AS: odvu̯ok
Wiktionary
przym. odwłokowy
Wiktionary
(1.1) abdomen
Wiktionary
dawniej: opóźnienie, zwłoka; w przestarzałych wyrażeniach:
a) pójść w odwłokę - odwlec się (np. Sprawa ta poszła w odwłokę.);
b) puścić (puszczać) w odwłokę - spowodować (powodować), aby sprawa się odwlekła (np. Wojna poszła w odwłokę.);
c) bez odwłoki - nie zwlekając (np. Ruszyli w pogoń bez odwłoki.)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany z odwłokiem, dotyczący odwłoka
Wiktionary
rzecz. odwłok mrz.
Wiktionary
(1.1) książk. abdominalny
Wiktionary
wypełniać policzki wydychanym powietrzem; wywijać wargi, usta - wyrażać niezadowolenie
SJP.pl
1. przesycić dymem; okadzić, okopcić
2. zabić szkodniki trującymi substancjami występującymi w dymie powstałym ze spalenia odpowiedniej substancji
3. wytworzyć ochronną warstwę mgieł, dymów nad uprawami
4. odurzyć pszczoły dymem
SJP.pl
bóg nordycki
SJP.pl
Odyn (Odin) – najwyższy z bogów nordyckich z dynastii Azów, bóg wojny i wojowników, ale także "wyjętych spod prawa", bóg szaman, bóstwo mądrości, władzy, poezji i magii. Centralna postać w mitologii nordyckiej. Mąż bogini Frigg i ojciec Thora. Całą trójkę bogów czczono w świątyni w Uppsali. Wraz z Freją przewodził poległym wojownikom w Walhalli. W mitologii germańskiej znany również jako Wodan lub Wotan. Współcześnie czczony przez neopogańskie Ásatrú.
Wikipedia
1. gatunek ryby z rodziny wargaczowatych;
2. dawne zdrobnienie od: odyniec
SJP.pl
Odyńczyk (Lachnolaimus maximus) – gatunek ryby z rodziny wargaczowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Lachnolaimus. Poławiana na niewielką skalę.
Wikipedia
samiec dzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. stary samiec samotnie żyjący, najczęściej w odniesieniu do dzika, rzadziej do żubra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyczailiśmy w zaroślach sporego odyńca.
Wiktionary
IPA: ɔˈdɨ̃ɲɛt͡s, AS: odỹńec
Wiktionary
(1.1) pojedynek
Wiktionary
ból odczuwany podczas przełykania
SJP.pl
Odynofagia (z greckiego odyno – ból; phagein – jeść) – w medycynie objaw chorobowy polegający na bolesnym połykaniu. Może towarzyszyć dysfagii lub występować niezależnie od niej.
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. odejść
Wiktionary
główny bohater "Odysei", król Itaki, słynny żołnierz i podróżnik, uczestnik wojny trojańskiej; Odyseusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. imię mitycznego króla Itaki, głównej postaci Odysei Homera;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na nieszczęście Odysa załoga otworzyła wór, kiedy Itakę było już widać na horyzoncie i statki zostały zwiane z kursu.
Wiktionary
rzecz. Odyseusz mos., Odyseja ż., odyseja ż.
Wiktionary
(1.1) Odyseusz, Ulisses
Wiktionary
główny bohater "Odysei", król Itaki, słynny żołnierz i podróżnik, uczestnik wojny trojańskiej; Odys, Odyseusz
SJP.pl
długa, obfitująca w przeróżne przygody wędrówka, tułaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) liter. starożytny epos grecki przypisywany Homerowi;
(1.2) imię|polski|ż.
Wiktionary
Odyseja (gr. Ὀδύσσεια Odysseia) – epos grecki, przypisywany Homerowi, oparty na antycznej ustnej tradycji epickiej i spisany przypuszczalnie w VIII wieku p.n.e.
Odyseja była przez Homera śpiewana wierszem, tzw. heksametrem. Składa się z 24 ksiąg (pieśni), nie jest to jednak podział oryginalny, został wprowadzony w epoce hellenistycznej przez gramatyków aleksandryjskich. Pierwsze cztery pieśni (notabene uważane za osobny, słabszy utwór, dołączony przez Homera do oryginalnej epopei) są poświęcone wędrówce Telemacha, syna Odyseusza, któremu z kolei poświęcone są dalsze pieśni.
Wikipedia
(1.1) Typowymi epopejami narodowymi są: „Iliada”, „Odyseja”, „Pieśń o Rolandzie”, „Pieśń o Nibelungach” czy nasz rodzimy Mickiewiczowski „Pan Tadeusz”.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɨˈsɛja, AS: odysei ̯a
Wiktionary
rzecz. Odyseusz m., Odys m., odyseja ż.
Wiktionary
główny bohater "Odysei", król Itaki, słynny żołnierz i podróżnik, uczestnik wojny trojańskiej; Odys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. imię mitycznego króla Itaki, głównej postaci Odysei Homera;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Itaka była ojczyzną Odyseusza i Penelopy.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɨˈsɛwuʃ, AS: odyseu̯uš
Wiktionary
rzecz. Odyseja ż., Odys mos., odyseja ż.
Wiktionary
(1.1) Odys, Ulisses
Wiktionary
1. oddzielić zboże np. od miedzy;
2. dawniej: odpłacić, odrobić coś żęciem
SJP.pl
[czytaj: od-żałować]
1. przestać odczuwać żal z jakiegoś powodu;
2. zdecydować się na coś mimo związanej z tym straty
SJP.pl
1. przestawać odczuwać żal z jakiegoś powodu;
2. decydować się na coś mimo wydatku
SJP.pl
dawniej:
1. pozbawić zbroi;
2. rozbroić
SJP.pl
żeglując, oddalać się do jakiegoś miejsca
SJP.pl
1. dawniej: odgonić od siebie złe moce przez wykonanie znaku krzyża lub użycie zaklęcia;
2. przestarzałe: zapobiec czemuś, ustrzec się przed czymś;
3. odżegnać się - wyprzeć się związków z kimś lub czymś, zrezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. odżegnywać)
(1.1) daw. w wierzeniach ludowych: znakiem krzyża lub jakimś zaklęciem odwrócić działanie złego; oddalić, odegnać diabła, uroki, złe duchy itp.
(1.2) przest. zażegnać coś, zapobiec czemuś
czasownik zwrotny dokonany odżegnać się (ndk. odżegnywać się)
(2.1) stanowczo, zdecydowanie wyrzec się kogoś lub czegoś; wyprzeć się jakichś związków z kimś lub czymś
(2.2) przest. uwolnić się od kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Precz potem odżegnano duchy czarne, uroki i złe wszelkie od niego.
(1.2) Sejm 1607 roku miał być wyjątkowo ważny (…) Odżegnać miał zwłaszcza rokosz, który na kształt czarnej, pioruny niosącej chmury ciążył nad krajem.
(2.1) Odżegnał się od jedzenia, mówiąc, że jest po kolacji.
(2.2) Piękna, że odżegnać się od niej nie można.
Wiktionary
rzecz. odżegnanie n., odżegnywanie n.
czas. żegnać, odżegnywać ndk.
Wiktionary
(2.2) opędzić się
Wiktionary
1. dawniej: odganiać od siebie złe moce przez wykonanie znaku krzyża lub użycie zaklęcia;
2. przestarzałe: zapobiegać czemuś, zażegnywać coś;
3. odżegnywać się - wypierać się związków z kimś lub czymś, rezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. odżegnać)
(1.1) niedokonany od|odżegnać.
czasownik zwrotny niedokonany odżegnywać się (dk. odżegnać się)
(2.1) niedokonany od|odżegnać się.
Wiktionary
(1.1) Czemu się starzec dopóki tchu miota? Hej, odżegnywa on zmory żywota, co wspomnieniami grzechów duszę mącą.
(2.1) O niczym nie chciała wiedzieć, odżegnywała się od wszystkiego.
Wiktionary
rzecz. odżegnywanie n.
czas. odżegnać, żegnać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odżegnywać.
Wiktionary
czas. żegnać, odżegnać, odżegnywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odżelazić)
(1.1) usuwać z wody nadmiar związków żelaza
Wiktionary
(1.1) Następnie woda przepływa do zamkniętych filtrów, gdzie jest odżelaziana przez złoża filtracyjne.
Wiktionary
rzecz. odżelaziacz m.
czas. odżelazić dk.
Wiktionary
(1.1) odżeleźniać
Wiktionary
[czytaj: od-zew]
1. odpowiedź na czyjeś wezwanie;
2. odzywka, hasło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odpowiedź na czyjeś wezwanie
(1.2) reakcja na coś
(1.3) wojsk. ustalona odpowiedź na hasło, służąca do weryfikacji tożsamości
(1.4) daw. praw. odwołanie się do sądu
(1.5) daw. muz. refren
Wiktionary
rzecz. odezw mrz., odezwa ż., odzywka ż.
czas. odezwać się dk., odzywać się ndk.
Wiktionary
(1.1) oddźwięk, replika, respons, riposta; daw. odezw
(1.3) daw. odezw
(1.4) współcz. apelacja
(1.5) współcz. refren
Wiktionary
1. założyć ubranie; ubrać w coś;
2. sprawić, zakupić ubranie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odziewać)
(1.1) dokonany od|odziewać.
Wiktionary
rzecz. odzieżówka ż., odziewanie n., odzienie n., odzież ż.
przym. odziany, odzieżowy
Wiktionary
1. założyć ubranie; ubrać w coś;
2. sprawić, zakupić ubranie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. ubrany
(1.2) stpol., łow. kudłaty (o zwierzęciu)
Wiktionary
(1.1) Potem trzeci szereg — bud zielonych, czerwonych i żółtych, gdzie przy wejściu jaśniały potworne malowidła, a na dachu ukazywali się jaskrawo odziani pajace, albo olbrzymie lalki.
Wiktionary
IPA: ɔˈd͡ʑãnɨ, AS: oʒ́ãny
Wiktionary
rzecz. odzienie, odzież
czas. odziać, odziać się
Wiktionary
[czytaj: od-ziarniać] oddzielać nasiona lnu, konopi lub bawełny od łodyg przeznaczonych na włókno
SJP.pl
[czytaj: od-ziarniarka] maszyna do odziarniania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie odziarniające bawełnę i len
Wiktionary
Odziarniarka – maszyna stosowana we wstępnym procesie przerobu słomy lnianej, służąca do oddzielania torebek nasiennych od słomy. Proces ten nazywa się odziarnianiem i przygotowuje słomę do procesu roszenia.
Odziarniarka to również maszyna stosowana we wstępnym procesie przetwarzania bawełny, służąca do oddzielenia nasion od włókna.
Wikipedia
czas. odziarniać ndk., odziarnić dk.
Wiktionary
[czytaj: od-ziarnić] oddzielić nasiona lnu, konopi lub bawełny od łodyg przeznaczonych na włókno
SJP.pl
odziczać się - dawniej: dziczeć
SJP.pl
[czytaj: od-ziębić] dawniej: odmrażać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uszkodzenie ciała wywołane działaniem zimna, odmrożenie
Wiktionary
(1.1) Niejeden w czasie zimy odmrozi sobie ręce i nogi (…). Na tę odziębliznę najprościejsze, najlepsze i najtańsze jest następujące lekarstwo: (…).
Wiktionary
rzecz. zaziębienie, ziąb
Wiktionary
(1.1) odmrożenie
Wiktionary
Odziedziczalność, wskaźnik odziedziczalności (h^{2}, ang. heritability) – miara statystyczna, która opisuje proporcję wariancji fenotypowej współzmiennej z wariancją genetyczną w stosunku do ogólnej zmienności w próbie. Wyraża odpowiedź na pytanie: jaka część całej zaobserwowanej zmienności fenotypu była wyjaśniana (w sensie statystycznym) przez zaobserwowaną zmienność genetyczną?
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odziedziczyć.
Wiktionary
rzecz. dziedziczenie n., wydziedziczenie n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedzictwo n., dziedziczność ż., Dziedzic m.
czas. odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk., dziedziczyć ndk.
przym. dziedziczny, dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
1. otrzymać coś w spadku
2. przejąć dobra duchowe, kulturalne itp. zostawione jako spuścizna przez przeszłe pokolenia
3. przejąć cechy genetyczne rodziców, przodków
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dziedziczyć)
(1.1) dokonany od|dziedziczyć.
Wiktionary
rzecz. odziedziczenie n., dziedziczenie n., wydziedziczenie n., dziedziczność ż.
czas. wydziedziczyć, dziedziczyć ndk.
przym. dziedziczny
Wiktionary
przestarzałe: dolna, niemająca gałęzi część pnia drzewa, odznaczająca się zwykle najlepszą jakością drewna; odziomek
SJP.pl
przestarzale: to, w co się człowiek odziewa; okrycie, odzież, ubranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. to, w co człowiek ubiera się; ubranie, odzież
(1.2) stpol. zbroja
Wiktionary
Odzież, ubranie, strój – sposób na okrycie ludzkiego ciała. Noszenie odzieży jest przeważnie zarezerwowane dla ludzi i jest cechą wszystkich ludzkich społeczeństw. Ilość i rodzaj noszonej odzieży zależy od płci, typu ciała, sytuacji społecznej i geograficznej. Odzież produkowana jest z różnych materiałów naturalnych jak jedwab, len, agawa, bawełna, wełna, skóra lub syntetycznych akryl, jedwab sztuczny, bistor i inne.
Wikipedia
(1.1) Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła.
Wiktionary
IPA: ɔˈd͡ʑɛ̇̃ɲɛ, AS: oʒ́ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. odzianie n., odziewadło n., odziewanie n., odziewek mrz., odzieżówka ż., odzieniec mos., odzież ż.
czas. odziać dk., odziewać ndk.
przym. odziany
Wiktionary
(1.1) garderoba, odzież, przyodziewek, ubiór, ubranie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ktoś uzbrojony
Wiktionary
IPA: ɔˈd͡ʑɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: oʒ́ė̃ńec
Wiktionary
rzecz. odzienie n.
Wiktionary
zewnętrzna, nierozwijalna warstwa oprzędu jedwabnika usuwana podczas przerobu kokonów
SJP.pl
zwykle w l.mn.: odzierki - odpadki powstające przy mizdrowaniu skór w garbarni
SJP.pl
okrycie ciała; to, co się wkłada na siebie; ubranie; ubiór; strój; garderoba; konfekcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ubranie, okrycie, tkanina służąca do ochrony przed zimnem, wilgocią oraz okrywająca intymne miejsca
Wiktionary
Odzież, ubranie, strój – sposób na okrycie ludzkiego ciała. Noszenie odzieży jest przeważnie zarezerwowane dla ludzi i jest cechą wszystkich ludzkich społeczeństw. Ilość i rodzaj noszonej odzieży zależy od płci, typu ciała, sytuacji społecznej i geograficznej. Odzież produkowana jest z różnych materiałów naturalnych jak jedwab, len, agawa, bawełna, wełna, skóra lub syntetycznych akryl, jedwab sztuczny, bistor i inne.
Wikipedia
(1.1) Bezdomny znalazł na śmietniku czyjąś starą odzież, ale ciągle będącą w dobrym stanie.
Wiktionary
IPA: ˈɔd͡ʑɛʃ, AS: oʒ́eš
Wiktionary
rzecz. odzieżowy m., odzieżowiec m., odzieżówka ż., przyodziewek m., odzienie n., odziewanie n., odzianie n., przyodzianie n., przyodziewanie n.
czas. odziewać, odziać, przyodziać, przyodziewać
przym. odzieżowy, odziany
Wiktionary
(1.1) ubranie, okrycie, garderoba; przest. przyodziewek, przyodzienie, odzienie
Wiktionary
fachowiec w dziedzinie produkcji odzieży; pracownik przemysłu odzieżowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. zawodowa szkoła odzieżowa
Wiktionary
rzecz. odzież nmos. lm., odzianie n., odziewanie n., odzienie n., wdziewanie n., wdzianie n., wdzianko n.
czas. odziewać ndk., odziać dk., wdziewać ndk., wdziać dk.
przym. odzieżowy, odzieżówkowy
przysł. odzieżowo
Wiktionary
przemysł odzieżowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odzieżą, dotyczący odzieży
Wiktionary
(1.1) Włókno lniane stanowi doskonały, ekologiczny surowiec dla przemysłu włókienniczego (tkaniny odzieżowe, obiciowe, domowego użytku – obrusy, serwety itp.).
(1.1) Zaczęli odwiedzać firmę klienci, realizując kupony przydziałowe na bieliznę, galanterię odzieżową, tkaniny wełniane ubraniowe i obuwie (…).
Wiktionary
IPA: ˌɔd͡ʑɛˈʒɔvɨ, AS: oʒ́ežovy
Wiktionary
rzecz. odzież ż., odzieżówka ż., przyodziewek m., odziewek m.
czas. odziać, odziewać, przyodziać, przyodziewać
Wiktionary
dolna, niemająca gałęzi część pnia drzewa, odznaczająca się zwykle najlepszą jakością drewna
SJP.pl
Odziomek – dolna, zazwyczaj najgrubsza część pnia, najczęściej bez gałęzi, zawierająca zwykle drewno o najlepszej jakości technicznej.
Oprócz typowych wad drewna w dolnej części odziomka występuje zgrubienie odziomkowe oraz napływy korzeniowe.
Wikipedia
1. przymiotnik od: odziomek
2. w botanice: wyrastający wprost z kłącza, z korzenia lub z pełzających po ziemi rozłogów
SJP.pl
[czytaj: od-zipnąć] potocznie: odpocząć po wysiłku; odetchnąć, odsapnąć, wytchnąć, zipnąć
SJP.pl
[czytaj: od-zipować] w informatyce: rozpakować skompresowany plik komputerowy
SJP.pl
pozbawiać cech odbieranych zmysłami
SJP.pl
pozbawić cech odbieranych zmysłami
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odznaczyć)
(1.1) wyodrębniać coś
(1.2) nadawać odznaczenie
(1.3) pot. usuwać, cofać zaznaczenie
czasownik zwrotny niedokonany odznaczać się (dk. odznaczyć się)
(2.1) zasłynąć czymś
(2.2) zostawiać na czymś ślad
(2.3) odznaczać (1.1-2) samego siebie
(2.4) odznaczać (1.1-2) siebie nawzajem
czasownik zwrotny niedokonany odznaczać się (dk. brak)
(3.1) wyróżniać się czymś
(3.2) być wyraźnie widocznym
Wiktionary
(1.2) Premier odznaczał wielu ludzi.
(2.3) To skandal! Prezydent sam się odznacza medalami!
(2.4) Afrykańscy przywódcy lubią odznaczać się orderami.
(3.1) Na twarzy tej kobiety wyraźnie odznaczają się jej duże oczy.
Wiktionary
IPA: ɔdˈznat͡ʃat͡ɕ, AS: odznačać
Wiktionary
rzecz. odznaka ż., odznaczenie n., odznaczanie n.
czas. znaczyć ndk.
przym. odznaczeniowy
Wiktionary
(1.1) zaznaczać, wyodrębniać
(1.3) pot. odhaczać, odfajkowywać
(2.1) zasłynąć
(3.1) wyróżniać się
(3.2) wyróżniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odznaczać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdznaˈt͡ʃãɲɛ, AS: odznačãńe
Wiktionary
czas. odznaczać
rzecz. odznaczenie n., odznaka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) honorowe wyróżnienie w formie emblematu: odznaki, medalu, krzyża lub gwiazdy, przyznawane komuś za wybitny czyn lub osiągnięcia – przez władze, dowództwo wojskowe lub instytucję;
(1.2) odczasownikowy od|odznaczyć.
Wiktionary
Odznaczenie – honorowe wyróżnienie o określonym znaku nadawane za szczególne zasługi lub wybitne osiągnięcia w różnych dziedzinach pracy zawodowej lub społecznej, za akty odwagi i poświęcenia, w celu upamiętnienia wydarzeń, udziału w wojnie itp.
Wikipedia
(1.1) Z wojny dziadek wrócił do domu w dziurawych butach, ale z całą serią odznaczeń.
(1.2) Po uroczystym apelu odbyło się odznaczenie wyróżniających się żołnierzy i podoficerów.
Wiktionary
IPA: ˌɔdznaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: odznačẽńe
Wiktionary
rzecz. znak m., odznaka ż., odznaczanie n.
czas. odznaczać ndk., odznaczyć dk., znaczyć ndk.
przym. odznaczeniowy
Wiktionary
[czytaj: od-znaka]
1. medal, order, odznaczenie;
2. znaczek przynależności organizacyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znak przynależności do czegoś, np. organizacji, noszony na ubraniu
(1.2) znak wyróżniający kogoś zasłużonego, nagrodzonego, noszony na ubraniu
Wiktionary
Odznaka – graficzny symbol lub znak symbolizujący przynależność do jakiejś grupy, posiadanie specjalnej umiejętności lub specjalnego wyróżnienia (jako odznaczenie). Występuje w formie metalowego znaczka, wstążki, naszywki, medalu bądź innych.
Wikipedia
IPA: ɔdˈznaka, AS: odznaka
Wiktionary
rzecz. znak m., znaczek m., oznaka ż., odznaczanie n., odznaczenie n., oznaczenie n.
czas. oznaczać ndk., odznaczać ndk., znaczyć ndk., oznaczyć dk., odznaczyć dk., zaznaczyć dk.
przym. znaczny, znaczący
Wiktionary
[czytaj: od-zobaczyć] żartobliwie: zapomnieć, usunąć z pamięci jakiś widok
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) żart. przestać widzieć, żałując, że się w ogóle zobaczyło, chcieć to zapomnieć; wyrażone w kategorii życzeniowej, niemożliwej do spełnienia
Wiktionary
dawniej: związany z odgłosem, oddźwiękiem, rozbrzmiewaniem
SJP.pl
usuwać żużel; żużlować
SJP.pl
[czytaj: od-żużlacz]
1. element układu wlewowego, zapobiegający przedostawaniu się zanieczyszczeń niemetalicznych wraz z ciekłym metalem;
2. część urządzenia do mechanicznego odpopielania kotłów składająca się z kruszarki do rozdrabniania brył żużla
SJP.pl
usunąć żużel, oczyścić z żużlu; odżużlować
SJP.pl
usunąć żużel, oczyścić z żużlu; odżużlić
SJP.pl
[czytaj: od-żużlowywać] oczyszczać z żużlu, usuwać żużel
SJP.pl
odbijać, ukazywać obraz czegoś jak w zwierciadle; wyrażać, przedstawiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odzwierciedlić)
(1.1) przen. przedstawiać obraz, oddawać zestaw cech
(1.2) dawać zwierciadlany obraz, lustrzane odbicie
czasownik zwrotny niedokonany odzwierciedlać się (dk. odzwierciedlić się)
(2.1) być wyrażanym w czymś
(2.2) ukazywać się jak w zwierciadle
Wiktionary
(1.1) Muzyka sama w sobie jest kulturową formą ekspresji, która odzwierciedla czas i tradycje.
(1.1) Pragnę, aby moje życie osobiste odzwierciedlało całe moje wewnętrzne piękno.
Wiktionary
rzecz. odzwierciedlanie n., odzwierciedlenie n., zwierciadło n.
Wiktionary
(1.1) odtwarzać, przedstawiać
(1.2) odbijać
(2.1) malować się, odbijać się, ujawniać się, wyrażać się
(2.2) odbijać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokładne przedstawienie, wyrażenie czegoś; wierny obraz
(1.2) obraz odbity w tafli czegoś
Wiktionary
Odzwierciedlanie – technika komunikacji (stosowana m.in. w psychoterapii czy mediacjach rodzinnych) polegająca na bezpośrednim opisywaniu odbieranych treści – „odzwierciedlanie” słów i zachowań drugiej osoby, np. „widzę, że jesteś zdenerwowany”, „mówiąc to masz łzy w oczach”, „powiedziałaś, że nie lubisz matki twojego męża”.
Odzwierciedlenie daje rozmówcy poczucie, że jest słuchany i rozumiany przez terapeutę. Pomaga w nawiązaniu dobrej relacji i kontaktu terapeutycznego.
Wikipedia
(1.1) Jest odzwierciedleniem naszej epoki, ostatnim niewinnym w czasach, kiedy Ameryka utraciła swą niewinność.
Wiktionary
czas. odzwierciedlać, odzwierciedlić dk.
rzecz. zwierciadło n.
Wiktionary
(1.2) odbicie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odzwierciedlać)
(1.1) dokonany od|odzwierciedlać.
czasownik zwrotny dokonany odzwierciedlić się (ndk. odzwierciedlać się)
(2.1) dokonany od|odzwierciedlać się.
Wiktionary
rzecz. odzwierciedlanie n., odzwierciedlenie n., zwierciadło n.
Wiktionary
(1) war. odzwierciadlić
(2) war. odzwierciadlić się
Wiktionary
kobieta pilnująca drzwi; dozorczyni
SJP.pl
Odźwierna (biał. Адзверна; ros. Одверна) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Gudziewicze.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś (oraz folwark o tej samej nazwie) leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Gudziewicze.
Wikipedia
dawniej, dziś gwarowo: portiernia
SJP.pl
pojęcie anatomiczne: zwieracz oddzielający żołądek od dwunastnicy
SJP.pl
Wikipedia
człowiek pilnujący drzwi, bramy; stróż; portier; dozorca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba pełniąca służbę przy wejściu, drzwiach, bramie
Wiktionary
Klucznik – dawniej osoba posiadająca pod swoim zarządem klucze do czegoś (na przykład zamku, folwarku, fabryki), mająca nadzór nad czymś, a także w dawnej Polsce urzędnik zarządzający tak zwanym kluczem majątków ziemskich.
Klucznik jest również nazywany odźwiernym, a w klasztorach bratem furtianem lub siostrą furtianką. Współcześnie nazywany jest najczęściej portierem.
Wikipedia
rzecz. odźwiernia ż., odźwiernik mos.
:: fż. odźwierna ż.
Wiktionary
(1.1) portier, szwajcar, klucznik
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący od zwierząt, spowodowany przez zwierzęta
Wiktionary
(1.1) Salmonellozy u ludzi są chorobą odzwierzęcą, a głównym rezerwuarem zakażeń jest drób, jaja, w mniejszym stopniu bydło rzeźne.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odzwyczajać)
(1.1) dokonany od|odzwyczajać.
Wiktionary
rzecz. odzwyczajanie n., odzwyczajenie n., zwyczaj m.
przysł. zwyczajowo
Wiktionary
powrócić do życia, zacząć żyć na nowo, rozpocząć nowe życie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odżywać)
(1.1) dokonany od|odżywać.
Wiktionary
IPA: ˈɔḍʒɨt͡ɕ, AS: oḍžyć
Wiktionary
rzecz. odżywanie n., życie n.
przym. żywy
czas. żyć
przysł. życiowo
Wiktionary
[czytaj: od-zysk]
1. odzyskanie czegoś, zwykle jakichś materiałów nadających się do powtórnego wykorzystania;
2. to, co odzyskano z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przywracanie lub przywrócenie tego, co utracono
(1.2) pozyskiwanie lub pozyskanie surowców wtórnych
(1.3) środ. to, co odzyskano
Wiktionary
Odzysk – wszelkie działania, niestwarzające zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części, lub prowadzące do odzyskania z odpadów substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania. Pojęcie odzysku jest zatem szersze od pojęcia recyklingu, obejmuje np. także spalanie odpadów w spalarniach odpadów komunalnych.
Wikipedia
(1.1) Dla odzysku posiadłości musieliśmy opłacić sowicie kilku prawników.
(1.2) Odzysk metali kolorowych z tego cacuszka jak najbardziej się opłaca.
(1.3) Worki z odzyskiem zapakowałem na przyczepę.
Wiktionary
rzecz. odzyskanie n., odzyskiwanie n., odzysknica ż.
czas. odzyskać dk., odzyskiwać ndk.
Wiktionary
(1.1-2) odzyskanie, odzyskiwanie
(1.2) recykling / recycling, recyklizacja
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odzyskiwać)
(1.1) sprawić, że ma się coś ponownie na własność
(1.2) sprawić, że ponownie się z kimś tworzy bliską relację
Wiktionary
(1.1) Czasem jednak to jedyne wyjście, jeśli chcesz odzyskać swoje pieniądze.
Wiktionary
IPA: ɔdˈzɨskat͡ɕ, AS: odzyskać
Wiktionary
rzecz. odzyskanie n., odzyskiwanie n., odzysk mrz.
czas. zyskać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odzyskać.
Wiktionary
(1.1) Jego głównym celem było odzyskanie majątku utraconego w wyniku nacjonalizacji.
Wiktionary
IPA: ˌɔdzɨˈskãɲɛ, AS: odzyskãńe
Wiktionary
rzecz. odzyskiwanie n., odzysk m.
czas. odzyskać dk., odzyskiwać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ponownie wchodzić w posiadanie jakiejś rzeczy
(1.2) mieć z powrotem wartość, którą się straciło; wrócić do dawnego stanu
Wiktionary
(1.1) Odzyskałem swój aparat fotograficzny, który zgubiłem na wycieczce. Ktoś znalazł go i dał ogłoszenie w gazecie.
(1.2) Ojciec powoli odzyskuje zdrowie po operacji. Dzisiaj nawet poszedł na spacer.
Wiktionary
IPA: ˌɔdzɨˈsʲcivat͡ɕ, AS: odzysʹḱivać
Wiktionary
rzecz. odzyskiwanie n., odzyskanie, odzysk
czas. zyskiwać
Wiktionary
możliwość odzyskania czegoś
SJP.pl
dający się odzyskać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odzyskiwać.
Wiktionary
(1.1) Firma specjalizuje się w odzyskiwaniu majątków utraconych w wyniku nacjonalizacji.
Wiktionary
IPA: ˌɔdzɨsʲciˈvãɲɛ, AS: odzysʹḱivãńe
Wiktionary
rzecz. odzyskanie n., odzysk m.
czas. odzyskiwać ndk., odzyskać dk.
Wiktionary
[czytaj: od-zysknica] urządzenie do odzyskiwania części ciepła unoszonego przez gorące gazy z pieców hutniczych
SJP.pl
czasownik
(1.1) odzyskiwać siły (fizyczne, psychiczne), dawną sprawność; wracać do życia
(1.2) przen. odnawiać się, zjawiać się ponownie
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒɨvat͡ɕ, AS: oḍžyvać
Wiktionary
rzecz. odżywanie n., życie
przym. żywy
czas. żyć
przysł. życiowo
Wiktionary
(1.1) odradzać się, ożyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odżywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔḍʒɨˈvãɲɛ, AS: oḍžyvãńe
Wiktionary
czas. odżywać ndk., odżyć dk.
rzecz. odżycie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odżywcze
Wiktionary
przym. odżywczy
przysł. odżywczo
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który służy do odżywiania; pożywny
(1.2) taki, który wzmacnia skórę, włosy, paznokcie, itp.
Wiktionary
(1.1) Walory smakowe rzodkwi japońskiej zbliżone są do rzodkiewki, jednak jej wartość odżywcza jest wyższa.
(1.1) Krew transportuje substancje odżywcze do komórek.
(1.2) Olejek ten jest znany ze swoich właściwości odżywczych i regenerujących.
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒɨft͡ʃɨ, AS: oḍžyfčy
Wiktionary
czas. odżywiać ndk., odżywić dk.
rzecz. odżywianie n., odżywienie n., odżywka ż., odżywczość ż.
przysł. odżywczo
Wiktionary
(1.1) pożywny, posilny
Wiktionary
[czytaj: od-żywiać]
1. dostarczać organizmowi żywemu substancji niezbędnych do rozwoju i wzrostu; karmić, żywić
2. odżywiać się - przyjmować pokarmy; żywić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dawać komuś jeść
(1.2) dostarczać organizmowi lub jego części substancji niezbędnych do wzrostu, zdrowia i dobrego funkcjonowania
czasownik zwrotny niedokonany odżywiać się
(2.1) jeść, spożywać
Wiktionary
przym. odżywczy
rzecz. żywienie n., odżywianie n., odżywienie n., odżywka ż., żywność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odżywiać.
Wiktionary
Odżywianie – proces życiowy polegający na pozyskiwaniu przez organizm ze środowiska pokarmu (a dokładniej zawartych w nim składników odżywczych). W zależności od formy, w jakiej uzyskiwane są składniki budulcowe, elektrony oraz energia wyróżnia się różne strategie metaboliczne (przede wszystkim: samożywność lub cudzożywność).
Wikipedia
IPA: ˌɔḍʒɨˈvʲjä̃ɲɛ, AS: oḍžyvʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. odżywiać ndk., odżywić dk.
rzecz. żywienie n., odżywienie n., odżywka ż.
przym. odżywczy
przysł. odżywczo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odżywiać)
(1.1) dokonany od|odżywiać.
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒɨvʲit͡ɕ, AS: oḍžyvʹić
Wiktionary
przym. odżywczy
rzecz. żywienie n., odżywianie n., odżywienie n., odżywka ż., żywność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odżywić.
Wiktionary
IPA: ˌɔḍʒɨˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: oḍžyvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. odżywić dk., odżywiać ndk.
rzecz. żywienie n., odżywianie n., odżywka ż.
przym. odżywczy
przysł. odżywczo
Wiktionary
[czytaj: od-zywka]
1. nieuprzejma wypowiedź;
2. w grach karcianych: odezwanie się przy licytacji informujące o kolorze i zamierzonej wysokości gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. produkt zawierający składniki odżywcze w skomasowanej ilości, najczęściej w postaci syropu, pasty, mączki lub granulatu
(1.2) kosmet. środek kosmetyczny (krem, maseczka, żel lub pianka) o działaniu regenerującym, wzmacniającym lub pielęgnującym
Wiktionary
(1.1) Nasz organizm nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać aminokwasów egzogennych, dlatego ważne jest, abyśmy pozyskiwali je poprzez dietę lub suplementy diety takie jak odżywka białkowa.
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒɨfka, AS: oḍžyfka
Wiktionary
przym. odżywczy
czas. odżywiać ndk., odżywić dk.
rzecz. odżywianie n., odżywienie n.
Wiktionary
[czytaj: od-żywny] dawniej: odżywczy
SJP.pl
czasownik
(1.1) kulin. usunąć z mięsa skórę, tłuszcz i ścięgna
Wiktionary
rzecz. żyła ż., żyłka ż.
czas. żyłować
przym. żyłowy
Wiktionary
1. taki, który powrócił do życia, rozpoczął nowe życie; odrodzony;
2. dawniej:
a) taki, który stracił siły żywotne, zestarzał się; przeżyty;
b) taki, który stracił swoje znaczenie za życia; przeżyty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odłączyć)
(1.1) oddzielać element, który wcześniej był połączony z innym
(1.2) wykluczyć kogoś z grupy
Wiktionary
rzecz. odłącznik mrz.
czas. odłączyć
Wiktionary
dający się odłączyć
SJP.pl
urządzenie do rozłączania obwodu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. łącznik tworzący widoczną przerwę między stykami
Wiktionary
Odłącznik – odcinacz spełniający wymagania stawiane łącznikowi izolacyjnemu. Jest łącznikiem elektrycznym, który ma stworzyć w obwodzie elektrycznym bezpieczną przerwę izolacyjną. Czynności manewrowe (zamykanie/otwieranie) wykonywane są raczej sporadycznie najczęściej w stanie bezprądowym lub przy prądach o niewielkiej wartości.
Wikipedia
(1.1) Nie wolno otwierać odłącznika, gdy w obwodzie płynie prąd.
Wiktionary
IPA: ɔdˈwɔ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: odu̯õṇčʹńik
Wiktionary
rzecz. odłączanie n., odłączenie n.
czas. odłączać ndk., odłączyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|odłączać.
Wiktionary
rzecz. odłączanie n., odłączenie n., odłącznik mrz.
czas. odłączać ndk.
Wiktionary
wypakować część przedmiotów przewożonych środkami transportu; wyładować
SJP.pl
1. coś, co zostało odłamane od czegoś;
2. ugrupowanie ludzi powstałe wskutek podziału większej grupy albo wskutek oddzielenia się od większej grupy;
3. powierzchnia przełupanego minerału stanowiąca cechę charakterystyczną tego minerału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża część odłamana od całości
(1.2) ugrupowanie ludzi powstałe wskutek podziału większej grupy albo wskutek oddzielenia się od większej grupy
(1.3) dział jakiejś całości
(1.4) powierzchnia przełupanego minerału stanowiąca cechę charakterystyczną tego minerału
Wiktionary
(1.1) Wszędzie leżały odłamy skalne, wśród których grasowały góralki.
(1.1) Słowo wanta w gwarze podhalańskiej oraz tatrologii oznacza wielki odłam skalny.
(1.2) Alkantaryni byli odłamem franciszkanów.
(1.3) W swym traktacie nie zapomniał o żadnym odłamie mistycyzmu, wspomniał nawet o mistycyzmie mnichów palestyńskich.
(1.4) Rumowisko karpackiego piaskowca jest tu bardzo zbite, twarde i śliskie w odłamie.
Wiktionary
rzecz. odłamek m., odłamanie n., odłamywanie n.
czas. odłamać dk., odłamywać ndk.
Wiktionary
(1.1) część
(1.2) frakcja, stronnictwo
(1.3) nurt
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odłamywać)
(1.1) oddzielić część od całości poprzez łamanie
czasownik zwrotny dokonany odłamać się (ndk. odłamywać się)
(2.1) ulec odłamaniu
Wiktionary
rzecz. odłam mrz., odłamek mrz.
Wiktionary
1. niewielki, odkruszony kawałeczek czegoś; okruszyna, okruch;
2. kawałek pocisku oderwany odeń podczas eksplozji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała część odłamana od całości
(1.2) wojsk. część pocisku oderwana w czasie wybuchu
Wiktionary
Odłamek – kawałek skorupy pocisku, granatu, bomby i tym podobnych powstały w wyniku rozerwania się skorupy pod wpływem wybuchu zawartego w niej materiału wybuchowego. Niewłaściwie nazywany szrapnelem.
Odłamek ma pewną energię kinetyczną (masę i prędkość), którą może razić cel. Podczas wybuchu pocisku powstają zwykle odłamki posiadające masę i energię wystarczającą do porażenia danego rodzaju celu – nazywane są odłamkami skutecznymi. Przyjmuje się, że odłamek o energii większej od 100 dżuli jest odłamkiem skutecznym przy zwalczaniu siły żywej; odłamki skuteczne przy zwalczaniu celów powietrznych powinny mieć energię rzędu 1000–2000 dżuli. Oprócz energii kinetycznej ważną charakterystyką odłamka jest jego masa, od której w dużym stopniu zależy promień skutecznego rażenia. Na przykład dla wymienionych odłamków skuteczna ich masa powinna wynosić około 4–15 gramów.
Wikipedia
rzecz. odłam mrz., odłamanie n., odłamywanie n.
czas. odłamać dk., odłamywać ndk.
przym. odłamkowy
Wiktionary
(1.1) okruch, okruszek, ułamek, urywek
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odłamać)
(1.1) oddzielać część od całości poprzez łamanie
czasownik zwrotny niedokonany odłamywać się (dk. odłamać się)
(2.1) ulegać odłamywaniu
Wiktionary
rzecz. odłamywanie n., odłam mrz., odłamek mrz.
Wiktionary
1. odpadać, odklejać się, odstawać;
2. oddalać się wolno
SJP.pl
ziemia nieuprawiana przez dłuższy czas, porośnięta chwastami; ugór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. nieuprawiany grunt orny
Wiktionary
Odłóg – grunty porolne pozostawione bez ingerencji człowieka przez wiele lat, które początkowo zarastają roślinnością segetalną, a następnie ruderalną oraz ekspansywnymi gatunkami krzewów i drzew, jak jeżyna, wierzba, brzoza, olcha. W glebach odłogowanych zachodzą następujące procesy:
Wikipedia
(1.1) Władze miasta na stuhektarowym odłogu wybudują domy mieszkalne.
Wiktionary
rzecz. Odłogi lm nm., odłogowanie n.
czas. odłogować ndk.
przym. odłogi, odłogowy
Wiktionary
(1.1) ugór
Wiktionary
ziemia nieuprawiana przez dłuższy czas, porośnięta chwastami; ugór
SJP.pl
ziemia nieuprawiana przez dłuższy czas, porośnięta chwastami; ugór
SJP.pl
1. łapanie żywcem zwierzyny łownej, ryb lub ptaków; odławianie;
2. odłowiona zwierzyna, ryby, ptaki
SJP.pl
stałe lub przenośne urządzenie w postaci basenu, skrzyni albo odpowiednio rozpiętej tkaniny sieciowej, służące do odłowu ryb w czasie spuszczania wody ze stawu; samołówka
SJP.pl
zespół ogrodzeń i klatek, między które wpędza się zwierzynę w celu jej odłowu; łownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odłożyć.
Wiktionary
czas. odkładać ndk., odłożyć dk.
rzecz. odkładanie n., odkład mrz.
Wiktionary
1. położyć gdzieś coś, co przestało być potrzebne;
2. przenieść coś na późniejszy termin;
3. oszczędzić pieniądze;
4. zostawić coś do późniejszego wykorzystania;
5. zgromadzić w organizmie substancje odżywcze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkładać)
(1.1) położyć na bok lub na miejsce coś, co przestało być potrzebne
(1.2) telekom. odłożyć słuchawkę przerwać rozmowę telefoniczną
(1.3) przenieść na późniejszy termin
(1.4) oszczędzić pieniądze lub inne zasoby na określony cel
(1.5) geom. wyznaczyć na prostej odcinek równy danemu
(1.6) geom. zbudować przy prostej kąt równy danemu
czasownik zwrotny dokonany odłożyć się (ndk. odkładać się)
(2.1) o mule, tłuszczu, osadzie: zgromadzić się
Wiktionary
(1.1) Odłożyłem twoją książkę na półkę.
(1.2) Kiedy zaczął na mnie krzyczeć, odłożyłam słuchawkę.
(1.3) Prezydent odłożył wizytę z powodu choroby.
Wiktionary
rzecz. odkładanie n., odłożenie n., odkład m.
czas. odkładać ndk., kłaść ndk., nałożyć dk.
Wiktionary
usuwać tłuszcze ługiem sodowym z dodatkiem soli
SJP.pl
1. oderwać, oddzielić coś przez łupanie
2. odłupać się - ulec odłupaniu
SJP.pl
1. oderwać, oddzielić coś przez łupanie
2. odłupać się - ulec odłupaniu
SJP.pl
1. oderwać, oddzielić coś przez łupanie
2. odłupać się - ulec odłupaniu
SJP.pl
to, co zostało odłupane; odłup
SJP.pl
Odłupek – fragment surowiaka oddzielony na skutek intencjonalnego uderzenia. Powstaje poprzez uderzenie tłuczkiem w odpowiednio dobraną płaszczyznę surowiaka, zwaną piętą lub podstawą uderzeń. Z chwilą oddzielenia odłupka od surowiaka surowiak staje się jego rdzeniem, a powierzchnia surowiaka, powstała na skutek odłupania odłupka, to tzw. powierzchnia negatywowa.
Wikipedia
1. odrywać, oddzielać coś przez łupanie
2. odłupywać się - ulegać odłupaniu
SJP.pl
pozbawiać ryby, nasiona, rzadziej owoce, łuski, zewnętrznej okrywy ciała lub ziarna
SJP.pl
przyrząd o usuwania łusek z ryb, składający się z uchwytu i frezu napędzanego motorkiem elektrycznym
SJP.pl
dawniej: obciążać, obarczać długami, zaciągać dług na coś; obdłużać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) fizj. przesuwać treść pokarmową z żołądka, przełyku do jamy gębowej
Wiktionary
symbol ersteda, jednostki natężenia pola magnetycznego w układzie CGS
SJP.pl
Oe występuje między innymi w łacinie i odpowiada współcześnie wymowie /e/ lub /ö/, w łacinie klasycznej zbliżone do niemieckiego eu, a w archaicznej /oj/. W łacińskich tekstach bywa też zastępowane ligaturą Œ. W języku niemieckim zastępuje ö przy braku odpowiednich czcionek, zaś w norweskim - ø. W języku niderlandzkim podwójna samogłoska oe jest w wymowie zbliżona do polskiego u.
Wikipedia
z ang. Organisation for Economic Co-operation and Development (Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju)
SJP.pl
reprezentacyjne pomieszczenie w starożytnym domu rzymskim
SJP.pl
[czytaj: ejdBEF] z francuskiego: wole oko; element architektoniczny w postaci małego, okrągłego lub owalnego okna w ozdobnym obramowaniu, zwykle na wyższym piętrze budynku
SJP.pl
skrót od: Original Manufacturer Equipment - przedsiębiorstwo sprzedające pod własną marką produkty wytworzone przez inne firmy
SJP.pl
członek ONR-u (Obozu Narodowo-Radykalnego) lub jednej z organizacji powstałych po jego delegalizacji - ONR-u "Falangi" lub ONR-u "A.B.C."; ONR-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ONR (Obóz Narodowo-Radykalny); ONR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ONR-em, dotyczący ONR-u
Wiktionary
rzecz. oenerowiec mos., ONR-owiec mos., oenerówka ż.
przym. ONR-owski
skr. ONR
Wiktionary
(1.1) ONR-owski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. pacyficzny bezludny atol należący do brytyjskiej kolonii Pitcairn;
Wiktionary
Oeno – bezludny atol na Oceanie Spokojnym, należący do brytyjskiej kolonii Pitcairn. Położony 143 km na północny zachód od wyspy Pitcairn. Średnica atolu to około 4 km. Całkowita powierzchnia to 12 km², z czego zdecydowaną większość zajmuje laguna. W obrębie atolu znajdują się dwie większe i trzy mniejsze wysepki. Ich całkowita powierzchnia lądowa to tylko 0,69 km² (69 ha). Maksymalna wysokość bezwzględna 5 m n.p.m. Atol służy mieszkańcom Pitcairn jako miejsce wypoczynku.
Wikipedia
pracownik ONZ; ONZ-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: ONZ (Organizacja Narodów Zjednoczonych); ONZ-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ONZ-em, dotyczący ONZ-u
Wiktionary
rzecz. ONZ mrz. / ż., ONZ-owiec m.
przym. ONZ-owski
Wiktionary
(1.1) ONZ-owski
Wiktionary
drobna moneta w Szwecji, Norwegii i Danii; 1/100 korony; öre
SJP.pl
Skandynawskie monety zdawkowe:
Wikipedia
[czytaj: ERsted] nazwisko
SJP.pl
Ersted (symbol: Oe) – jednostka natężenia pola magnetycznego w układzie CGS.
Wikipedia
środowiskowo: odcinek specjalisty - fragment trasy wyścigu, na którym zawodnicy walczą o uzyskanie jak najszybszego czasu przejazdu; OS
SJP.pl
Odcinek specjalny (OS, oes, ang. SS - special stage) – fragment trasy rajdu samochodowego poprowadzony po zamkniętych dla ruchu drogach (najczęściej publicznych), na którym załoga nie podlegając przepisom ruchu drogowego walczy o uzyskanie jak najszybszego czasu przejazdu. Czas uzyskany na trasie odcinka specjalnego jest jedynym (obok nałożonych kar czasowych) czasem wliczanym do klasyfikacji załóg rywalizujących w rajdzie. Czas na odcinku specjalnym liczony jest z dokładnością do 0,1 sekundy.
Wikipedia
[czytaj: Ofe] skrót od: Otwarty Fundusz Emerytalny
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = otwarty fundusz emerytalny;
Wiktionary
IPA: ˈɔfɛ, AS: ofe
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. księżyc Urana;
Wiktionary
Ofelia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa ophelos oznaczającego „pomoc”. Pierwszy raz użył go Jacopo Sannazaro w wierszu Arcadia, a spopularyzował William Szekspir w dramacie Hamlet. Jako Ophelia zdobyło pewną popularność w kulturze brytyjskiej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) mieć na imię / nazywać się Ofelia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ophelia; (1.2) Ophelia
* francuski: (1.1) Ophélie
* hiszpański: (1.1) Ofelia ż.
* kataloński: (1.1) Ofèlia
* niemiecki: (1.1) Ophelia
* nowogrecki: (1.1) Οφηλία
* słowacki: (1.1) Ofélia ż.; (1.2) Ofélia ż.
* słoweński: (1.1) Ofelija
* szwedzki: (1.1) Ofelia
* węgierski: (1.1) Ofélia; (1.2) Ophelia
* włoski: (1.1) Ofelia ż.
źródła.
== Ofelia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|o.ˈfe.lja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈfɛlʲja, AS: ofelʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ophelia; (1.2) Ophelia
* francuski: (1.1) Ophélie
* hiszpański: (1.1) Ofelia ż.
* kataloński: (1.1) Ofèlia
* niemiecki: (1.1) Ophelia
* nowogrecki: (1.1) Οφηλία
* słowacki: (1.1) Ofélia ż.; (1.2) Ofélia ż.
* słoweński: (1.1) Ofelija
* szwedzki: (1.1) Ofelia
* węgierski: (1.1) Ofélia; (1.2) Ophelia
* włoski: (1.1) Ofelia ż.
źródła.
== Ofelia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|o.ˈfe.lja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przestarzale: piłkarz grający w ofensywnie; napastnik
SJP.pl
1. natarcie, zaczepne działanie wojenne;
2. zorganizowany atak na przeciwnika w sportowych grach zespołowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masowe pojawienie się czegoś
(1.2) wojsk. atak dużych sił wojska na wielkim obszarze lub na całym froncie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ofensywa plotkarskich czasopism.
(1.2) W styczniu 1945 roku ofensywa Armii Czerwonej gigantycznie rozpoczęła się na całym froncie.
Wiktionary
IPA: ˌɔfɛ̃w̃ˈsɨva, AS: ofẽũ̯syva
Wiktionary
przym. ofensywny
przysł. ofensywnie
rzecz. ofensywność ż.
Wiktionary
(1.2) szturm, szarża, wypad, działania zaczepne, agresja, inwazja, interwencja, atak, najazd, napad, napaść, uderzenie, natarcie, nawała
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ofensywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ofensywny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ofensywne; cecha tych, którzy są ofensywni
Wiktionary
rzecz. ofensywa ż.
przym. ofensywny
przysł. ofensywnie
Wiktionary
1. w wojskowości, sporcie: dotyczący zorganizowanego natarcia;
2. obraźliwy, napastliwy;
3. śmiały w działaniu; bojowy, wojowniczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wojsk. sport. wyrażający ofensywę
Wiktionary
rzecz. ofensywa ż., ofensywność ż.
przysł. ofensywnie
Wiktionary
(1.1) atakujący, bojowy, zaczepny
Wiktionary
osoba przedstawiająca ofertę, propozycję handlową; proponujący zawarcie umowy handlowej, zawarcie transakcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba lub instytucja składająca ofertę
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z warunkami przetargu to właśnie oferenci mieli złożyć propozycję stawki czynszu, która była głównym kryterium oceny oferty w ogłoszonym przetargu.
Wiktionary
rzecz. oferta ż., ofertówka ż., oferowanie n., ofertowanie n., zaoferowanie n.
:: fż. oferentka ż.
czas. oferować ndk., ofertować ndk., zaoferować dk.
przym. ofertowy
przysł. ofertowo
Wiktionary
(1.1) ofertodawca
Wiktionary
osoba niezdarna, często popełniająca błędy; niedołęga; niezdara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. osoba niezaradna lub niezdarna
Wiktionary
przym. ofermowaty
Wiktionary
(1.1) bawół, ciamajda, ciamcia, ciapa, ciapciak, cielę, cielęcina, cielak, cielątko, ciemięga, ciepłe kluski / ciepłe kluchy, cipa, cztery litery, dupa, dupa wołowa, dziumdzia, ecie-pecie, faja, fajtłapa, fujara, gamajda, gamoń, gapa, impotent, kaleka, kapcan, lebiega, lewus, łajza, łamaga, mumia, niedołęga, niedojda, niedorajda, niemota, niemrawiec, nieudacznik, niezdara, niezgraba, niezgrabiasz, niezguła, noga, śpiąca królewna, ofiara, ofiara losu, paralityk, patafian, pierdoła, pipa, platfus, popapraniec, safanduła, sierota, trąba jerychońska, trąba
Wiktionary
potocznie: ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciamajdowaty, ciapowaty, ciapciowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogard. typowy dla ofermy
Wiktionary
rzecz. oferma mos./ż., ofermowatość ż.
Wiktionary
(1.1) ciamajdowaty, fajtłapowaty, niedołężny, nieudolny, niezaradny, niezdarny, ślamazarny
Wiktionary
przedkładać ofertę, proponować jakiś produkt, usługę lub pomoc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) proponować coś, składać ofertę
Wiktionary
(1.1) Rio de Janeiro, wielki teatr pod gołym niebem oferuje co rok spektakl wyjątkowy: karnawał.
Wiktionary
IPA: ˌɔfɛˈrɔvat͡ɕ, AS: oferovać
Wiktionary
rzecz. oferent, oferta ż., oferowanie n., zaoferowanie n.
czas. zaoferować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oferować.
Wiktionary
IPA: ˌɔfɛrɔˈvãɲɛ, AS: oferovãńe
Wiktionary
czas. oferować
rzecz. oferent, oferta ż.
Wiktionary
jeden ze sposobów zawarcia umowy, polegający na złożeniu przez oferenta oświadczenia woli drugiej stronie, zwanej tradycyjnie oblatem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. to, co się komuś oferuje
(1.2) praw. propozycja zawarcia umowy o pewnej ściśle sprecyzowanej treści
(1.3) towary lub usługi proponowane klientom
Wiktionary
Oferta – jeden ze sposobów zawarcia umowy, polegający na złożeniu przez oferenta oświadczenia woli drugiej stronie, zwanej tradycyjnie oblatem.
Wikipedia
(1.3) Biuro podróży przygotowało w tym sezonie specjalną ofertę wakacyjną dla studentów.
Wiktionary
IPA: ɔˈfɛrta, AS: oferta
Wiktionary
rzecz. oferent m., oferentka ż., ofertówka ż., oferowanie n., zaoferowanie n., ofertowanie n.
czas. oferować ndk., zaoferować dk., ofertować ndk.
przym. ofertowy
przysł. ofertowo
Wiktionary
osoba lub firma przyjmująca jakąś ofertę
SJP.pl
osoba lub firma wystawiająca jakąś ofertę
SJP.pl
offertorium;
1. część mszy świętej następująca po credo; ofiarowanie;
2. śpiew liturgiczny wykonywany podczas ofiarowania
SJP.pl
przymiotnik od: ofertorium
SJP.pl
składać oferty w postępowaniach przetargowych
SJP.pl
środowiskowo:
1. niekomercyjna działalność artystyczna; underground;
2. teatr nowatorski i zrywający z tradycją, niezależny od oficjalnych instytucji
SJP.pl
[czytaj: of brodłej]
1. ruch amerykańskich teatrów z początku lat pięćdziesiątych XX wieku, sprzeciwiający się komercjalizmowi teatrów na nowojorskim Broadwayu;
2. profesjonalny teatr nowojorski, który nie może być zdefiniowany jako teatr broadwayowski
SJP.pl
Off-Broadway – profesjonalny teatr nowojorski o wielkości widowni mniejszej niż 500 miejsc, przez co zgodnie z zasadami klasyfikacyjnymi nie może być zdefiniowany jako teatr broadwayowski. Produkcja off-broadwayowska jest sztuką teatralną, musicalem lub rewią.
Wikipedia
[czytaj: ofLAJN] offline, off line;
1. dostępny lub odbywający się bez połączenia z internetem;
2. bez połączenia z internetem
SJP.pl
off-off-Broadway (ang. dosł. poza off-Broadwayem) – nazwa używana na określenie grupy niewielkich, niezależnych teatrów nowojorskich, mniejszych niż broadwayowskie i off-broadwayowskie oraz na określenie wystawianych w nich produkcji obejmujących przede wszystkim sztuki, musicale oraz performance art. Sceny i produkcje off-off-Broadwayu mają głównie charakter eksperymentalny i awangardowy.
Wikipedia
[czytaj: ofrołd] jazda pojazdem terenowym po nieutwardzonych trasach; offroad, off road
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. mot. sport motorowy polegający na przemierzaniu terenów specjalnym samochodem, ciężarówką, motocyklem lub innym pojazdem, jeżdżąc po nieutwardzonych drogach;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) środ. mot. pojazd przystosowany do off-roadu (1.1)
przymiotnik relacyjny
(3.1) sport. mot. środ. związany z off-roadem (1.1), dotyczący off-roadu (1.1)
przysłówek sposobu
(4.1) sport. mot. środ. w sposób odpowiedni dla off-roadu (1.1)
Wiktionary
(1.1) Tuż po starcie elity off-roadu, czyli klasy No Limit, doszło do groźnie wyglądającej wywrotki. Jeden z samochodów podskoczył na nierówności, a potem przekoziołkował.
(2.1) Audi prezentuje swojego elektrycznego off-roada z dronami zamiast świateł.
Wiktionary
rzecz. off-roadowiec mos./mrz.
przym. off-roadowy
przysł. off-roadowo
Wiktionary
(2.1) off-roadowiec
(3.1) off-roadowy
(4.1) off-roadowo
Wiktionary
[czytaj: ofrołder] osoba uprawiająca sportowo jazdę samochodem terenowym po nieutwardzonych trasach; terenowiec, off-roadowiec, offroadowiec, off-roadowiec, offroader
SJP.pl
[czytaj: ofrołdowiec] osoba uprawiająca sportowo jazdę samochodem terenowym po nieutwardzonych trasach; terenowiec, off roadowiec, offroadowiec, offroader, off-roader
SJP.pl
[czytaj: ofrołdowy] związany z jazdą pojazdem terenowym po nieutwardzonych trasach; offroadowy, off roadowy
SJP.pl
fraza przymiotnikowa jakościowa
(1.1) będący dygresją poza tematem dyskusji;
Wiktionary
specjalna rytmika jazzowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Offenbacha lub z nim związany
SJP.pl
ofertorium;
1. część mszy świętej następująca po credo; ofiarowanie;
2. śpiew liturgiczny wykonywany podczas ofiarowania
SJP.pl
Offertorium (inaczej Ofiarowanie) – część mszy świętej. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego następuje po Credo (wyznaniu wiary). W nowym rycie mszy świętej (po roku 1969) zostaje zastąpione Przygotowaniem darów.
W mszy trydenckiej offertorium rozpoczyna się wezwaniem Dominus vobiscum, wezwaniem Oremus i antyfoną offertorium. Antyfona ta należy do proprium missae i jej treść jest zmienna. Jest odmawiana głośno przez kapłana, dodatkowo może być śpiewana przez chór. Po antyfonie następuje ofiarowanie chleba i wina, które zostaną przeistoczone podczas Kanonu. Dokonuje się to przez modlitwę Suscipe sancte Pater... (Przyjmij, święty Ojcze...). Kapłan prosi też Ducha Świętego, by pobłogosławił tę ofiarę (Veni Sanctificator... – Przyjdź, Poświęcicielu...). Po tych modlitwach następuje Lavabo, czyli obmycie rąk. W mszy uroczystej dokonuje się też okadzenia. Offertorium kończy się modlitwą zwaną sekretą, odmawianą po cichu (stąd jej nazwa).
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: oficjum] z łaciny: oficjum
SJP.pl
Officium – album muzyczny nagrany w 1994 r. przez norweskiego saksofonistę Jana Garbarka oraz kwartet wokalny The Hilliard Ensemble (nr kat.: EMC New Series 1525 445 369-2).
Wikipedia
[czytaj: ofLAJN] potocznie: tryb pracy poza siecią, bez połączenia z internetem; off-line, off line, offline
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. inform. tryb pracy bez użycia sieci internetowej
Wiktionary
(1.1) Nasz syn nawet nocą nie przechodzi do offlajnu.
Wiktionary
[czytaj: ofLAJN] off-line, off line;
1. dostępny lub odbywający się bez połączenia z internetem;
2. bez połączenia z internetem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. inform. tryb pracy bez użycia sieci internetowej
przymiotnik relacyjny
(2.1) inform. niezwiązany z siecią internetową, odbywający się poza siecią internetową
przysłówek
(3.1) inform. poza Internetem
Wiktionary
Offline (ang. off-line – poza linią) – brak dostępu do Internetu lub innej sieci komputerowej.
Może oznaczać również sposób korzystania z materiałów i innych zasobów sieciowych pobranych w trybie online, a następnie przeglądanych w formie offline.
Wikipedia
przym. offlinowy
Wiktionary
(2.1) offlinowy
Wiktionary
[czytaj: oflajnowy] będący poza siecią, bez połączenia z internetem lub głównym urządzeniem; off line, off-line, offline
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. dostępny lub odbywający się poza Internetem
Wiktionary
(1.1) Może dla kogoś tylko relacje offlinowe mają wartość.
Wiktionary
rzecz. offline mrz.
przym. offline
przysł. offline
Wiktionary
(1.1) offline, off line, off-line
Wiktionary
[czytaj: ofowiec] artysta współtworzący niekomercyjny i nieoficjalny nurt w sztuce; undergroundowiec
SJP.pl
[czytaj: ofowy] niekomercyjny, undergroundowy
SJP.pl
[czytaj: ofrołd] off-road, off road;
1. związany z jazdą pojazdem terenowym po nieutwardzonych trasach; off-roadowy, offroadowy, off roadowy;
2. poruszając się pojazdem terenowym po nieutwardzonych trasach; off-roadowo, offroadowo, off roadowo
SJP.pl
[czytaj: ofrołder] osoba uprawiająca sportowo jazdę samochodem terenowym po nieutwardzonych trasach; terenowiec, off-roadowiec, offroadowiec, off-roadowiec, off-roader
SJP.pl
[czytaj: ofrołdowiec] osoba uprawiająca sportowo jazdę samochodem terenowym po nieutwardzonych trasach; terenowiec, off-roadowiec, off roadowiec, offroader, off-roader
SJP.pl
[czytaj: ofrołdowy] związany z jazdą pojazdem terenowym po nieutwardzonych trasach; off-roadowy, off roadowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od offset
Wiktionary
rzecz. offset m.
Wiktionary
[czytaj: ofset]
1. technika druku płaskiego polegająca na przenoszeniu obrazu z płaskiej formy drukowej na papier za pomocą cylindra obciągniętego gumą;
2. maszyna drukująca offsetem - techniką;
3. ogół specjalnych zobowiązań zagranicznej firmy, która wygrała przetarg w jakimś kraju;
4. w informatyce: informacja o pozycji danych w pliku lub w pamięci operacyjnej, względem wybranego punktu odniesienia;
5. różnica pomiędzy wysokością podeszwy pod piętą a wysokością podeszwy pod palcami w bucie sportowym; drop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. technika druku płaskiego;
(1.2) druk. maszyna drukarska pracująca w technice offsetu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zamówiliśmy 100 000 ulotek wykonanych w offsecie.
(1.2) Wydrukujemy to na offsecie.
Wiktionary
IPA: ˈɔfsɛt, AS: ofset
Wiktionary
przym. offsetowy
rzecz. offsecik mrz.
Wiktionary
beneficjent umowy offsetowej; przedsiębiorca wykonujący zobowiązanie offsetowe wynikające z umowy offsetowej
SJP.pl
strona umowy offsetowej, która udziela praw biorcy umowy offsetowej i która nakłada nań obowiązki wynikające z tej umowy
SJP.pl
[czytaj: ofszor] zarejestrowany w raju podatkowym i funkcjonujący poza jego granicami, np. spółka, firma, przedsiębiorstwo offshore
SJP.pl
Offshoring – przeniesienie wybranych procesów przedsiębiorstwa za granicę.
Wikipedia
[czytaj: ofszoring] przeniesienie części działalności przedsiębiorstwa do innego państwa, mające na celu redukcję kosztów
SJP.pl
Offshoring – przeniesienie wybranych procesów przedsiębiorstwa za granicę.
Wikipedia
[czytaj: ofsajd] w niektórych grach sportowych (m.in. piłce nożnej, hokeju, rugby): przekroczenie przepisów, niedozwolona pozycja zawodnika, do którego kierowane jest podanie; spalony, ofsajd
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: oftop] środowiskowo: pisanie nie na temat, odbieganie od tematu; off
SJP.pl
[czytaj: oftopować] potocznie: pisać nie na temat, odbiegać od tematu
SJP.pl
[czytaj: oftopowy] potocznie: nie na temat, odbiegający od tematu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = otwarty fundusz inwestycyjny
Wiktionary
IPA: ˈɔfʲi, AS: ofʹi
Wiktionary
przedstawiciel rodziny strunowców z rzędu pelykozaurów
SJP.pl
rodzina strunowców z rzędu pelykozaurów
SJP.pl
Ofiakodonty (Ophiacodontidae, Ophiacodontia) – grupa pelykozaurów obejmująca najwcześniejsze znane synapsydy.
Tradycyjnie monotypowy podrząd Ophiacodontia obejmował rodzinę Ophiacodontidae, ale obecnie nie jest wyróżniany, a Ophiacodontidae są uważane za klad.
Wikipedia
1. osoba lub zwierzę, które doznały przemocy lub straciły życie;
2. osoba niezaradna, niezdara;
3. coś, co się ofiarowuje na jakiś cel;
4. składana bogu, bóstwom lub innym mocom żywa istota lub przedmiot, w celu przebłagania lub ochrony przed jakimś niebezpieczeństwem;
5. wyrzeczenie się czegoś cennego w imię jakichś wyższych wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba, która ucierpiała wskutek wypadku
(1.2) osoba lub zwierzę, która została napadnięta, zaatakowana przez kogoś
(1.3) poświęcenie czegoś dla kogoś lub czegoś, wyrzeczenie się czegoś
(1.4) datek, podarowanie jakiejś kwoty (najczęściej na cele dobroczynne)
(1.5) rel. dar składany bogom lub duchom przez grupę ludzi
(1.6) pot. przen. człowiek, który nie umie sobie radzić, jest niezdarny
(1.7) szach. zob. poświęcenie.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Bandyta zaatakował ofiarę u wejścia na peron.
(1.3) Bóg jeden wie, ile ofiar musiała ponieść, by wykształcić syna.
(1.5) Podczas rytuału kapłani złożyli w ofierze mnóstwo gadów, a konkretnie trzydzieści dwa.
Wiktionary
IPA: ɔˈfʲjara, AS: ofʹi ̯ara
Wiktionary
rzecz. ofiarnik mos., ofiarowanie n., ofiarowywanie n., ofiarność ż.
czas. ofiarować dk., ofiarowywać ndk.
przym. ofiarny, ofiarniczy
Wiktionary
(1.3) jałmużna
(1.6) niedołęga, niezdara, oferma
(1.7) poświęcenie
Wiktionary
1. kapłanka składająca ofiary;
2. kobieta poświęcająca się za kogoś lub za coś
SJP.pl
1. poświęcanie się w ważnej sprawie;
2. składanie ofiary Bogu lub bogom
SJP.pl
→ ofiarnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze składaniem ofiar, dotyczący składania ofiar
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do ofiarnika
Wiktionary
(1.1) Wykład dotyczył ofiarniczego charakteru eucharystii.
Wiktionary
czas. ofiarować ndk.
rzecz. ofiara ż., ofiarnik mos.
przym. ofiarny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ofiarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ofiarny
SJP.pl
1. kapłan składający ofiary;
2. osoba poświęcająca się za kogoś lub za coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. składający ofiarę, poświęcający się
(1.2) rel. kapłan składający ofiarę
Wiktionary
rzecz. ofiara ż., ofiarowywanie n., ofiarowanie n., ofiarność ż.
czas. ofiarowywać ndk., ofiarować dk.
przym. ofiarniczy, ofiarny
przysł. ofiarnie
Wiktionary
→ ofiarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osób, rzeczy i zjawisk ofiarnych
Wiktionary
(1.1) Oddanie jej było całkowite, świeciła przykładem ofiarności, stałości i uporu.
Wiktionary
rzecz. ofiarnik mos., ofiara ż.
przym. ofiarny
Wiktionary
1. dotyczący ofiary sakralnej;
2. gotowy do poświęceń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gotowy do poświęceń, oddany
(1.2) rel. związany ze składaniem ofiar
Wiktionary
(1.1) …Legiony to żołnierska buta, • Legiony to ofiarny stos. (My)
(1.2) Diokles (…) bił czołem w marmur, a modlitwa płynęła mu tak z głębin duszy, jak dym ofiarny płynie z kadzielnicy. (H. Sienkiewicz: Diokles – baśń ateńska)
Wiktionary
IPA: ɔˈfʲjarnɨ, AS: ofʹi ̯arny
Wiktionary
rzecz. ofiara ż., ofiarowanie n., ofiarowywanie n., ofiarność ż., ofiarnik mos.
czas. ofiarować
przysł. ofiarnie
przym. ofiarniczy
Wiktionary
odbiorca określonej ofiary
SJP.pl
osoba, która przekazuje coś bezpłatnie na jakiś cel; donator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która składa ofiarę lub dar na jakiś cel
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲjarɔˈdaft͡sa, AS: ofʹi ̯arodafca
Wiktionary
rzecz. ofiarodawczyni ż.
Wiktionary
(1.1) darczyńca, dawca
Wiktionary
kobieta składająca ofiarę na jakiś cel
SJP.pl
rzadko: przekazywanie czegoś w darze, bezinteresownie; dobroczynność, filantropia, charytatywność
SJP.pl
automat do wpłacania datków w świątyni przy użyciu płatności elektronicznych; tacomat
SJP.pl
1. złożyć ofiarę sakralną;
2. poświęcić coś w ważnej sprawie;
3. dać coś komuś; sprezentować;
4. deklarować pomoc lub przychylność;
5. ofiarować się -
a) deklarować pomoc, chęć zrobienia czegoś;
b) złożyć siebie w ofierze; poświęcić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ofiarowywać)
(1.1) dać bezinteresownie
(1.2) poświęcić coś lub kogoś ważkiej sprawie
(1.3) złożyć ofiarę
czasownik zwrotny dokonany ofiarować się (ndk. ofiarowywać się)
(2.1) okazać gotowość wykonania czegoś
(2.2) złożyć siebie w ofierze
Wiktionary
(1.1) Jako przyjacielską prowokację ofiarował mi wówczas Jarema w Bagdadzie piękną kasetę z farbami.
Wiktionary
czas. ofiarowywać ndk.
rzecz. ofiara, ofiarnik, ofiarność, ofiarodawca, ofiarodawczyni, ofiarowanie/ofiarowywanie
ims. ofiarowujący (się)
przym. ofiarny
przysł. ofiarnie
Wiktionary
(1.1) oddać, podarować, przekazać, przeznaczyć, sprezentować, wspomóc
Wiktionary
1. złożyć ofiarę sakralną;
2. poświęcić coś w ważnej sprawie;
3. dać coś komuś; sprezentować;
4. deklarować pomoc lub przychylność;
5. ofiarować się -
a) deklarować pomoc, chęć zrobienia czegoś;
b) złożyć siebie w ofierze; poświęcić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ofiarować.
Wiktionary
Ofiarowanie (tytuł oryginalny: Offret/Sacrificatio, 1986) – ostatni film rosyjskiego reżysera Andrieja Tarkowskiego, który zmarł wkrótce po jego ukończeniu, traktowany jak testament duchowy twórcy. Zrealizowany w Szwecji, zgłoszony jako szwedzki kandydat do Oscara.
Wikipedia
IPA: ˌɔfʲjarɔˈvãɲɛ, AS: ofʹi ̯arovãńe
Wiktionary
czas. ofiarować dk., ofiarowywać ndk.
rzecz. ofiarnik mos., ofiarowywanie, ofiara
przym. ofiarny
przysł. ofiarnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ofiarowywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲjarɔvɨˈvãɲɛ, AS: ofʹi ̯arovyvãńe
Wiktionary
czas. ofiarowywać ndk., ofiarować dk.
rzecz. ofiarnik mos., ofiarowanie, ofiara
przym. ofiarny
przysł. ofiarnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoba zajmująca pozycję od podporucznika wzwyż w siłach zbrojnych i innych organizacjach o strukturze wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. adm. osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby mundurowej; w Polsce: posiadająca stopień od podporucznika wzwyż;
Wiktionary
Oficer – osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby.
Wikipedia
(1.1) Oficerowie do rana bawili się w kantynie.
(1.1) Mój wujek był marynarzem i oficerem Floty.
(1.1) Nie matura, lecz chęć szczera, zrobi z ciebie oficera.
Wiktionary
IPA: ɔˈfʲit͡sɛr, AS: ofʹicer
Wiktionary
rzecz. oficerka ż., oficerki lm. nmos., oficerstwo n., oficerzyna m.
:: zdrobn. oficerek m.
przym. oficerski
Wiktionary
wzgardliwie, rzadziej zdrobniale, o niskim rangą oficerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. oficer niższego stopnia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) obuw. rodzaj buta ze sztywna cholewą, na płaskim obcasie
Wiktionary
(1.1) Do naszego sklepu przy kantynie przybiegali oficerkowie na przerwie podczas wykładów.
(2.1) Chyba pójdę na zbiórkę w oficerkach, bo mamy wieczorem apel przy pomniku.
Wiktionary
rzecz. oficerki nmos., oficer mos., oficerstwo n., oficerka ż.
przym. oficerski
Wiktionary
wzgardliwie, rzadziej zdrobniale, o niskim rangą oficerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona oficera
Wiktionary
(1.1) Tego dnia oficerkom pozwolono wejść do kantyny.
Wiktionary
rzecz. oficer mos., oficerek mos./mrz., oficerstwo n., oficerzyna mos.
przym. oficerski
Wiktionary
wzgardliwie, rzadziej zdrobniale, o niskim rangą oficerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. obuw. wojskowe buty oficerskie
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|oficerka.
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(3.1) plural|oficerek.
Wiktionary
Oficerki – potoczne określenie skórzanych butów o wysokich sztywnych cholewach, niskim obcasie i zazwyczaj płaskiej podeszwie. Termin utożsamiany głównie z butami jeździeckimi lub wojskowymi (oficerskimi).
Wikipedia
(1.1) Do kościoła pójdę w oficerkach po ojcu.
Wiktionary
rzecz. oficer mos., oficerek mos./mrz., oficerka ż., oficerstwo n., oficerzyna mos.
przym. oficerski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący oficera
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲiˈt͡sɛrsʲci, AS: ofʹicersʹḱi
Wiktionary
rzecz. oficer mos., oficerek mos./mrz.
Wiktionary
1. stanowisko, stopień oficera;
2. ogół oficerów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niechętnie o oficerach
(1.2) przest. stopień wojskowy
Wiktionary
(1.1) W kantynie króluje oficerstwo.
Wiktionary
rzecz. oficerki nmos., oficer mos., oficerek mos., oficerzyna mos., oficerka ż.
przym. oficerski
Wiktionary
pogardliwie lub lekceważąco o oficerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. oficer
Wiktionary
(1.1) Przy barze stał jakiś oficerzyna ze spuszczoną po pijacku głową.
Wiktionary
rzecz. oficerki nmos., oficer mos., oficerstwo n., oficerka ż.
przym. oficerski
Wiktionary
skrót od: oficjalny, oficjalnie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. dawniej: osoba zatrudniona przy zarządzaniu majątkiem ziemskim;
2. dawniej: urzędnik sądowy
SJP.pl
Wikipedia
kobieta sztywno trzymająca się reguł, przepisów; formalistka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób oficjalny
Wiktionary
(1.1) W pałacyku mieściła się, jak głoszono oficjalnie, szkoła oficerów SS, a właściwie było tu kierownictwo specjalnej jednostki SS, chroniącej pobliską kwaterę Hitlera w Gierłoży.
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲiˈt͡sʲjalʲɲɛ, AS: ofʹicʹi ̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. oficjalność ż., oficjałka ż.
przym. oficjalny
Wiktionary
stawać się oficjalnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: oficjalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: oficjalny
SJP.pl
1. zatwierdzony przez urząd, instytucję itp., odpowiadający ustalonym formom;
2. reprezentujący urząd;
3. odznaczający się brakiem bezpośredniości, sztywny w obejściu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zatwierdzony przez jakiś organ władzy i obowiązujący
(1.2) reprezentujący określoną instytucję, organ władzy
Wiktionary
(1.1) Telewizja podała oficjalny komunikat o wzroście cen paliwa.
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲiˈt͡sʲjalnɨ, AS: ofʹicʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. oficjał mos., oficjałka ż., oficjalność ż.
przysł. oficjalnie
Wiktionary
duchowny odprawiający nabożeństwo, prowadzący procesję; celebrans
SJP.pl
1. duchowny stojący na czele sądu duchownego, mianowany przez biskupa;
2. dawniej: urzędnik w zaborze austriackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. praw. duchowny zarządzający sądem biskupim
(1.2) książk. urzędnik w zaborze austriackim
(1.3) przest. przedstawiciel władz
(1.4) staroż. sługa urzędnika municypalnego w antycznym Rzymie
(1.5) staroż. wysoki urzędnik cesarski w antycznym Rzymie
Wiktionary
Wikariusz sądowy, oficjał (od łac. officialis, urzędowy) – w Kościele rzymskokatolickim mianowany przez biskupa diecezjalnego duchowny sprawujący, w jego imieniu i zastępstwie, jurysdykcję biskupią w zakresie sądownictwa kościelnego w diecezji. W realizacji tego zadania pomagają mu inni sędziowie mianowani przez biskupa.
Wikipedia
(1.1) Ksiądz Zdzisław został oficjałem sądu metropolitalnego w Katowicach.
(1.2) Wuj panienki otrzymał posadę oficjała pocztowego w Wadowicach.
Wiktionary
przym. oficjalny
Wiktionary
(1.2) oficjel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. oficjalna uroczystość
Wiktionary
IPA: ˌɔfʲiˈt͡sʲjawka, AS: ofʹicʹi ̯au̯ka
Wiktionary
przym. oficjalny
przysł. oficjalnie
Wiktionary
przedstawiciel władzy, urzędnik; VIP
SJP.pl
1. urząd kościelny wraz z obowiązkami;
2. spełnienie czynności liturgicznej;
3. kongregacja papieska do spraw wiary i obyczajów;
4. odmawianie brewiarza;
5. średniowieczne widowiska o tematyce religijnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. rel. urząd kościelny
(1.2) rel. obowiązkowa modlitwa liturgiczna odmawiana przez duchownych i osoby konsekrowane
(1.3) hist. średniowieczne widowisko religijne
Wiktionary
Oficjum – forma dramatyczna uprawiana w średniowieczu. Była ona wykonywana jako część obrzędu liturgicznego, ale nie należała do kanonicznych składników nabożeństwa. Wyróżniane były dwie formy oficjum:
Odmawianie brewiarza przez duchownego Kościoła katolickiego nosi także nazwę oficjum.
Wikipedia
(1.2) Po odmówieniu oficjum mnisi wrócili do pracy.
Wiktionary
(1.2) brewiarz, Liturgia godzin
Wiktionary
1. wydawnictwo;
2. dawniej: warsztat drukarski lub przedsiębiorstwo drukarsko-wydawnicze;
3. osobny budynek przy pałacu albo skrzydło pałacowe, gdzie zazwyczaj mieściły się pomieszczenia dla służby, oficjalistów, niekiedy pokoje gościnne;
4. boczne skrzydło kamienicy miejskiej lub budynek znajdujący się za frontem kamienicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. boczne skrzydło kamienicy lub pałacu
(1.2) bud. tylny budynek na wewnętrznym podwórzu kamienicy
(1.3) hist. bud. budynek w sąsiedztwie dworu lub pałacu mający przeznaczenie gospodarcze
(1.4) druk. wydawnictwo
(1.5) hist. drukarnia w XV-XVIII wieku
(1.6) daw. wytwórnia
Wiktionary
Oficyna (łac. officina, warsztat) – określenie obiektu budowlanego w sąsiedztwie pałacu lub dworu pełniącego w stosunku do niego funkcję służebną lub (w zabudowie miejskiej) oznaczające skrzydło kamienicy, ewentualnie budynek usytuowany z tyłu kamienicy w głębi działki.
Wikipedia
(1.2) Toalety w oficynie znajdowały się na półpiętrach.
(1.3) Hrabia kazał wznieść nową oficynę, która sąsiadowała z zabudowaniami stajennymi.
(1.4) Rabin publikował swe prace w jednej z lubelskich oficyn.
(1.5) Bardzo szybko w Cieszynie powstawały oficyny luterańskie.
(1.6) Przybysze z Niderlandów znajdywali zatrudnienie w oficynach metalurgicznych.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. oficynka ż.
przym. oficynowy
Wiktionary
budynek stojący obok głównej posiadłości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. oficyna
Wiktionary
rzecz. oficyna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy, nieuzasadniony lęk przed wężami
Wiktionary
(1.1) Odwiedzającym cierpiącym na ofidiofobię odradzamy zwiedzanie pawilonu z wężami.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) fobia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὄφις|φόβος. → wąż + strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ophidiophobia, ophiophobia
* hiszpański: (1.1) ofidiofobia ż.
* włoski: (1.1) ofidiofobia ż.
źródła.
== ofidiofobia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. ofidiofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
instrument muzyczny dęty blaszany, poprzednik tuby basowej
SJP.pl
Ofiklejda – dawny dęty blaszany instrument muzyczny.
Rozwój ofiklejdy związany jest bezpośrednio z próbą udoskonalenia serpentu. Wprowadzono w nim kilka klap dla dźwięków chromatycznych, a samemu instrumentowi nadano wygodniejszy kształt. Jako pierwszy od dawnej formy serpentu odstąpił w 1789 r. włoski muzyk o imieniu Reibo, osiadły w Lille, wprowadzając zagięcie rury typu fagotowego. Dodał on kilka klap i zmienił sposób wiercenia otworów. Ten tzw. ophibaryton (lub rosyjski fagot) nie był w stanie zastąpić oryginalnego serpentu, lecz stanowił pierwszy krok w kierunku stworzenia nowego instrumentu. W Londynie ok. 1800 r. Francuz Aleksander Firchot i Anglik Jan Astor, wynaleźli instrument podobny do ofiklejdy, a nazywany przez nich: „angielskim rogiem basowym”. Posiadał on kanał o średnicy równej średnicy serpentu, kształt przejął od fagotu i wyposażony został w szeroką czarę głosową oraz system klapowy. Ustnik z kociołkowatym kielichem umieszczony został w esowatej rurce zadęciowej. Pomimo pewnych niedoskonałości, w orkiestrach dętych wykorzystywany był do ok. 1830 r. A. Firchot niejednokrotnie udoskonalał ten instrument dając swym coraz lepszym instrumentom różne nazwy: bassecor, basse-trompette i sprzedając swój patent innym wynalazcom.Około 1820 r. W. Streitwolf stworzył Chromatisches Basshorn, który posiadał dwa otwory zamykane i dziesięć klap otwieranych, co umożliwiało jednakowo łatwą grę we wszystkich tonacjach.
Wikipedia
duża ryba z rodziny terpugowatych, występująca w północno-wshodnim Pacyfiku
SJP.pl
Ofiodon (Ophiodon elongatus) – gatunek ryby z rodziny terpugowatych.
Wikipedia
oddawanie czci wężom; kult węży
SJP.pl
zespół skał stanowiący fragment oceanicznej skorupy ziemskiej i górnego płaszcza Ziemi; kompleks ofiolitowy
SJP.pl
Ofiolit jest to zespół powstałych pod powierzchnią oceanów, skał magmowych (obojętnych lub zasadowych), często w różnym stopniu przeobrażonych.
Najniżej występują głębinowe, ultrazasadowe perydotyt i dunit (najczęściej zserpentynizowane), następnie gabro i bazalty (najpierw w formie dajek, następnie bazaltów poduszkowych), przykryte oceanicznymi osadami. Pełna sekwencja ofiolitowa występuje na Cyprze w masywie Trodos, w Polsce największym kompleksem ofiolitowym jest Masyw Ślęży.
Wikipedia
przymiotnik od: ofiolit
SJP.pl
zoolog badający węże
SJP.pl
dział zoologii, nauka o wężach
SJP.pl
Ofiologia (od gr. ophis = "wąż" i logos = "nauka") - w zoologii, dział herpetologii i reptiliologii zajmujący się wężami, ich badaniami naukowymi, w tym historią naturalną i etologią tych zwierząt.
Osoba, która bada węże to ofiolog. Wielu profesjonalnych ofiologów znalazło pracę w ogrodach zoologicznych, a ofiolodzy amatorzy trzymają węże jako zwierzęta domowe.
Wikipedia
dotyczący ofiologii
SJP.pl
biblijne miejsce, gdzie król Salomon wydobywał złoto
SJP.pl
Ofir (hebr. אוֹפִיר) – miasto lub obszar o nieznanej lokalizacji, wymieniane w Starym Testamencie w 1 Księdze Królewskiej jako miejsce, gdzie król Salomon wydobywał złoto. Salomon panował w Izraelu w latach prawdopodobnie 970–931 p.n.e.; był w dobrych stosunkach z Hiramem I, królem Tyru, fenickiego miasta nad Morzem Śródziemnym w dzisiejszym Libanie. Udało mu się przekonać Fenicjanina do udzielenia pomocy w budowie portu morskiego Esjon-Geber w okolicach Zatoki Akaba i floty, która następnie pożeglowała do Ofiru, skąd sprowadzono znaczne ilości złota. W Biblii wymieniane jest jeszcze drugie miejsce o nazwie Tarszisz, skąd co trzy lata statki Hirama przywoziły Salomonowi złoto, srebro, kość słoniową, małpy i pawie oraz – jednorazowo – znaczny ładunek drewna sandałowego (1 Krl 10, 22).
Wikipedia
członek ugrupowania chrześcijańskiego, czczącego Węża, który skusił Ewę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Eufemia
(1.2) imię|polski|ż.
Wiktionary
Eufemia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Złożone jest z elementów εὐ- („dobry”) i φήμη („wróżba”), i oznacza „dobrze wróżąca”, „pomyślnie wróżąca”, „przychylna”. W Polsce imię to zanotowano w XIII wieku. Nosiły je m.in. księżniczki piastowskie. Imię zdrabniano jako Ofka.
Eufemia imieniny obchodzi 19 stycznia, 20 marca, 3 września, 13 września, 16 września i 25 grudnia.
Męski odpowiednik: Eufemiusz.
Wikipedia
(1.1) Wysłałem Ofce zdjęcie z lamparcicą.
(1.2) Mam na imię Ofka i pracuję w Cieszynie.
Wiktionary
rzecz. Eufemia ż.
Wiktionary
oznaczać teren polowania
SJP.pl
(skrót od "Offizierslager für kriegsgefangene Offiziere") niemiecki obóz jeniecki, będący miejscem przetrzymywania oficerów wziętych do niewoli podczas działań wojennych lub okupacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. obozowa: obóz jeniecki dla oficerów;
Wiktionary
Oflag (skrót od niem. Offizierslager für kriegsgefangene Offiziere) – niemiecki obóz jeniecki, w którym trzymani byli oficerowie wzięci do niewoli w czasie II wojny światowej.
W czasie II wojny światowej Niemcy utworzyli około 130 oflagów (ich liczba ulegała zmianie w różnym okresie).
Pierwsze oficerskie obozy jenieckie założone zostały w 1939 r. w trakcie i tuż po zakończeniu działań wojennych na terytorium Polski.
Wikipedia
IPA: ˈɔflak, AS: oflak
Wiktionary
przym. oflagowy
Wiktionary
natrzeć na nieprzyjaciela z boku, otoczyć wojsko nieprzyjaciela; oskrzydlić, wziąć we dwa ognie
SJP.pl
wąska, obła powierzchnia na bokach tarcicy; oblina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. gwóźdź kowalski
Wiktionary
powlec, pokryć folią; zafoliować
SJP.pl
pokrywać folią; zafoliowywać
SJP.pl
uiścić opłatę za przesyłkę listową lub bagażową
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. frankować lub ofrankowywać)
(1.1) umieścić na przesyłce pocztowej znaczek oznaczający, że została ona opłacona z góry
Wiktionary
(1.1) Raz kartę korespondencyjną przez omyłkę ofrankował 15 groszowym znaczkiem to potem trzy podania do poczty wnosił, aby mu 5 groszy zwrócono.
Wiktionary
rzecz. Frank mos./mrz., frank mrz., frankista mos., frankowanie n., frankowicz mos., frankowiczka ż., frankownica ż., ofrankowanie n., ofrankowywanie n.
czas. frankować ndk., ofrankowywać ndk.
przym. frankowy
skr. fr.
Wiktionary
uiszczać opłatę za przesyłkę listową lub bagażową
SJP.pl
w niektórych grach sportowych (m.in. piłka nożna, hokej, rugby): przekroczenie przepisów, niedozwolona pozycja zawodnika, do którego kierowane jest podanie; spalony, offside
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zob. spalony.
Wiktionary
Spalony, ofsajd (ang. offside) – zasada gry opisana w artykule 11. przepisów gry w piłkę nożną.
Wikipedia
(1.1) Sędzia odgwizdał ofsajd.
Wiktionary
przym. ofsajdowy
Wiktionary
→ ofsajd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany z ofsajdem
Wiktionary
(1.1) Inna sprawa, że grająca w linii obrona Garbarni bardzo często (i skutecznie) stosowała pułapki ofsajdowe, ale – jak widać – to wiązało się ze sporym ryzykiem.
Wiktionary
rzecz. ofsajd
Wiktionary
zapalenie spojówek lub gałek ocznych
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z oftalmiką, dotyczący oftalmiki
Wiktionary
(1.1) Na odgłos strzałów wybiegły ze szpitala pielęgniarki z kierowniczką na czele oraz część personelu z sąsiedniego instytutu oftalmicznego.
Wiktionary
rzecz. oftalmika ż.
Wiktionary
dział medycyny klinicznej oraz nauka o budowie i czynnościach narządu wzroku, leczeniu jego wad i chorób, itp.; oftalmologia; okulistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. okulistyka kliniczna
Wiktionary
przym. oftalmiczny
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z okiem lub gałką oczną
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) oftalmodynamometria • oftalmologia • oftalmolog • oftalmometria • oftalmoskopia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὀφθαλμός. → oko
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) офталмо-
* francuski: (1.1) ophtalmo-
* rosyjski: (1.1) офтальмо-
* włoski: (1.1) oftalmo-
źródła.
== oftalmo- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) oftalmo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔfˈtalmɔ, AS: oftalmo
Wiktionary
specjalista w zakresie oftalmologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. okulista
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. okulistka
Wiktionary
Okulistyka (łac. oculus – oko), oftalmologia (gr. ophthalmos – oko) – dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób oczu. W Polsce konsultantem krajowym okulistyki od 1 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Marek Rękas.
Wikipedia
(1.1) Oftalmolog to po prostu okulista.
(2.1) Małgorzata chce zostać oftalmologiem.
Wiktionary
IPA: ˌɔftalˈmɔlɔk, AS: oftalmolok
Wiktionary
rzecz. oftalmologia ż.
:: fż. oftalmolożka ż.
przym. oftalmologiczny
Wiktionary
(1.1) okulista
(2.1) okulistka
Wiktionary
dział medycyny klinicznej oraz nauka o budowie i czynnościach narządu wzroku, leczeniu jego wad i chorób, itp.; oftalmika; okulistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. okulistyka.
Wiktionary
Okulistyka (łac. oculus – oko), oftalmologia (gr. ophthalmos – oko) – dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób oczu. W Polsce konsultantem krajowym okulistyki od 1 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Marek Rękas.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) okulistyka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oftalmolog m.
przym. oftalmologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|oftalmo-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) афтальмалогія ż.
* bośniacki: (1.1) oftalmologija ż.
* bułgarski: (1.1) офталмология ż.
* chorwacki: (1.1) oftalmologija ż.
* hiszpański: (1.1) oftalmología ż.
* litewski: (1.1) oftalmologija ż.
* niemiecki: (1.1) Ophthalmologie ż.
* rosyjski: (1.1) офтальмология ż.
* ukraiński: (1.1) офтальмологія ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔftalmɔˈlɔɟja, AS: oftalmoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. oftalmolog m.
przym. oftalmologiczny
Wiktionary
(1.1) okulistyka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. okulistyczny
Wiktionary
rzecz. oftalmologia ż., oftalmolog mos.
Wiktionary
(1.1) okulistyczny
Wiktionary
przyrząd do mierzenia krzywizn powierzchni optycznych oka w oparciu o odbite od nich obrazy
SJP.pl
Keratometr, oftalmometr – przyrząd diagnostyczny służący do pomiaru krzywizny przedniej powierzchni rogówki, a w szczególności do mierzenia stopnia i osi astygmatyzmu.
Wikipedia
nieinwazyjne badanie diagnostyczne umożliwiające pomiar rogówki oka; keratometria
SJP.pl
objaw chorobowy wynikający z porażenia nerwu okoruchowego, polegający na zniesieniu czynności mięśni gałki ocznej
SJP.pl
przyrząd optyczny służący do badania dna oka; wziernik oczny
SJP.pl
Oftalmoskop (wziernik oczny) – przyrząd medyczny, wziernik służący do badania dna oka.
Wikipedia
badanie wnętrza oka za pomocą wziernika ocznego - oftalmoskopu, wykonywane w celu rozpoznania zmian chorobowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. badanie dna oka, przeprowadzane za pomocą oftalmoskopu;
Wiktionary
Oftalmoskopia (wziernikowanie dna oka, fundoskopia) – badanie dna oka, przeprowadzane za pomocą oftalmoskopu. Dokonywane w celu zdiagnozowania różnych zaburzeń ogólnoustrojowych (np. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, miażdżyca). Oprócz tego oftalmoskopia umożliwia rozpoznanie nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu siatkówki, błony naczyniowej i nerwu wzrokowego.Wyróżnia się oftalmoskopię: bezpośrednią i pośrednią.
Wikipedia
rzecz. oftalmoskop m.
Wiktionary
(1.1) wziernikowanie dna oka, fundoskopia
Wiktionary
okrzyczeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ofukać.
Wiktionary
rzecz. ofuknięcie n., ofukiwanie n.
czas. ofukać dk., ofuknąć dk., ofukiwać ndk.
Wiktionary
(1.1) ofuknięcie
Wiktionary
odezwać się do kogoś gniewnie; krzyknąć na kogoś ostro; oburknąć
SJP.pl
przestarzałe: ocieplać, uszczelniać budynek przez obłożenie ścian mchem, słomą, ziemią
SJP.pl
przestarzałe: ocieplić, uszczelnić budynek przez obłożenie ścian mchem, słomą, ziemią
SJP.pl
dawniej: obgadać;
1. obmówić, oczernić, oszkalować;
2. omówić coś, wymienić się poglądami na jakiś temat
SJP.pl
rejon historyczno-geograficzny w Etiopii
SJP.pl
Ogaden – region historyczno-geograficzny we wschodniej Etiopii, wchodzący obecnie w skład prowincji Somali.
Obejmujący 400 000 km² Ogaden zamieszkują w przeważającej większości wyznający islam Somalijczycy, którzy dążą do połączenia regionu z Somalią.
Wikipedia
gatunek ryby morskiej z rodziny dorszowatych; dorsz grenlandzki
SJP.pl
Ogak, dorsz grenlandzki (Gadus ogac) – ryba morska z rodziny dorszowatych (Gadidae) poławiana w ilościach przemysłowych. Występuje na głębokościach do 200 m p.p.m. w Oceanie Arktycznym i w północnym Atlantyku. Kształt ciała bardzo podobny do dorsza atlantyckiego i pacyficznego, z którymi jest blisko spokrewniony. Różni się od nich brakiem cętkowania.
Wikipedia
staroceltycki system pisowni
SJP.pl
Pismo ogamiczne – pismo alfabetyczne używane do zapisu języków celtyckich. W językach celtyckich i po angielsku pismo nazywa się ogham.
Wynalezienie tego pisma przypisywano Ogmie.
Pismo ogamiczne ma postać kresek, umieszczonych prostopadle lub skośnie na jednej osi. Ogamy podzielone były na cztery grupy zwane aicme, zawierające po pięć znaków każda. Trzy pierwsze aicme zawierały spółgłoski, a ostatnia aicme zawierała wszystkie samogłoski. Inskrypcje na grobach, stelach i kamieniach pisane były pionowo (oś pisma położona pionowo, z prostopadłymi kreskami) i czytane z dołu do góry. Natomiast pismo ogamiczne w manuskryptach zapisywano tak, że oś pisma była położona poziomo – wtedy czytano znaki od prawej do lewej.
Wikipedia
pismo ogamiczne - alfabetyczne pismo składające się z kółek i kresek, stosowane w Irlandii, Szkocji i Walii do VII wieku
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 118 (symbol Og)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Og i liczbie atomowej 118;
Wiktionary
Oganeson (Og, łac. oganesson) – niewystępujący naturalnie na Ziemi pierwiastek chemiczny z grupy transaktynowców o liczbie atomowej 118. Został otrzymany po raz pierwszy w 2002 w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (JINR) w Dubnej przez zespół rosyjskich i amerykańskich naukowców. Odkrycie zostało zatwierdzone przez IUPAC i IUPAP w 2015, a w 2016 nowemu pierwiastkowi nadano nazwę oganesson. Nazwa ta honoruje rosyjskiego fizyka jądrowego, Jurija Oganiesiana, który odegrał wiodącą rolę w odkryciu najcięższych pierwiastków układu okresowego i był kierownikiem zespołu, który dokonał syntezy oganesonu. Był to drugi (po seaborgu) przypadek nazwania pierwiastka na cześć osoby żyjącej.
Wikipedia
(1.1) Oganeson nie występuje naturalnie i jest bardzo nietrwały.
Wiktionary
(1.1) symbol. Og, przest. ununoctium, przest. symbol. Uuo
Wiktionary
oganiać się;
1. odpędzać owady od siebie;
2. przenośnie: odpędzać, unikać natrętów
SJP.pl
dawniej:
1. przedmiot do odpędzania much, komarów itp.;
2. wachlarz;
3. kropidło
SJP.pl
myśliwski pies gończy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. gończy pies myśliwski
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Poznań. łobuz
(2.2) gw-pl|Bukowina. pracoholik
(2.3) slang. ktoś kto ogarnia (jest opanowany, potrafi sprostać danej sytuacji)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) opalenizna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ogary poszły w las.
(1.1) Ogary biegły z trudem i kaleczyły się, zapadając w śniegu.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡar, AS: ogar
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. ogarczyca ż.
::: zdrobn. ogarek mrz.
(2.3)
:: czas. ogarniać ndk., ogarnąć dk.
Wiktionary
(2.1) łogar
Wiktionary
mały, niedopalony do końca kawałek świecy, papierosa, knota itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielka, dopalająca się resztka czegoś (świecy, papierosa, pochodni)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zdrobn. ogar
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Pod krzyżem tlił się ogarek zapalony przez starowinkę.
(2.1) Poszczuli żebraka ogarkami, nikczemni!
Wiktionary
IPA: ɔˈɡarɛk, AS: ogarek
Wiktionary
(2.1) rzecz. ogar mzw.
Wiktionary
(1.1) niedopałek
Wiktionary
1. otoczyć ramionami; ująć w ramiona, objąć;
2. otoczyć zewsząd; zawładnąć, osaczyć;
3. objąć zasięgiem; rozprzestrzenić się, rozszerzyć się;
4. o uczuciach, wrażeniach: najść, opanować, przeniknąć;
5. pojąć coś; zdać sobie sprawę, zrozumieć;
6. potocznie: niezbyt dokładnie posprzątać; uprzątnąć, uładzić;
7. ogarnąć się - potocznie: doprowadzić się do porządku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ogarniać)
(1.1) zob. ogarniać.
czasownik zwrotny dokonany ogarnąć się (ndk. ogarniać się)
(2.1) zob. ogarniać.
Wiktionary
(1.1) Po kolacji ogarnęło mnie zmęczenie.
(1.1) Przed wyjściem z domu ogarnęłam kuchnię.
(2.1) Jak ty wyglądasz? Ogarnij się, bo zaraz przychodzą goście.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡarnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ogarnõńć
Wiktionary
czas. ogarniać ndk.
rzecz. ogarnięcie n., ogarnianie n., nieogarnianie n., nieogarnięcie n.
Wiktionary
1. otaczać ramionami; ujmować w ramiona, obejmować;
2. otaczać zewsząd; okrążać, osaczać;
3. obejmować zasięgiem; rozprzestrzeniać się, rozszerzać się;
4. o uczuciach, wrażeniach: nachodzić, opanowywać, przenikać;
5. pojmować coś; zdawać sobie sprawę, rozumieć;
6. potocznie: niezbyt dokładnie sprzątać; uprzątać, ładzić;
7. ogarniać się - potocznie: doprowadzać się do porządku
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ogarnąć)
(1.1) książk. otaczać
(1.2) książk. o uczuciu, emocji, wrażeniu: zawładnąć kimś, stać się silnie odczuwanym
(1.3) pot. rozumieć, pojmować
(1.4) pot. dawać sobie radę, potrafić
(1.5) o wojnie, pożarze, buncie: rozprzestrzeniać się w kolejne miejsca
(1.6) pot. niezbyt dokładnie porządkować, sprzątać
czasownik zwrotny niedokonany ogarniać się (dk. ogarnąć się)
(2.1) panować nad sobą, doprowadzać się do ładu
Wiktionary
(1.1) Okolicę zaczynała ogarniać ciemność.
(1.2) Po kolacji zawsze ogarnia mnie zmęczenie.
(1.3) Nie ogarniam tych całek.
(2.1) Zawsze, gdy do ciebie przyjdę, dopiero się ogarniasz.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡarʲɲät͡ɕ, AS: ogarʹńäć
Wiktionary
czas. ogarnąć dk.
rzecz. ogarnięcie n., ogarnianie n., nieogarnianie n., nieogarnięcie n.
(1.3) rzecz. ogar, nieogar
Wiktionary
(1.3) jarzyć, czaić, kumać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogarniać.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡarʲˈɲä̃ɲɛ, AS: ogarʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. ogarniać, ogarnąć
Wiktionary
1. otoczyć ramionami; ująć w ramiona, objąć;
2. otoczyć zewsząd; zawładnąć, osaczyć;
3. objąć zasięgiem; rozprzestrzenić się, rozszerzyć się;
4. o uczuciach, wrażeniach: najść, opanować, przeniknąć;
5. pojąć coś; zdać sobie sprawę, zrozumieć;
6. potocznie: niezbyt dokładnie posprzątać; uprzątnąć, uładzić;
7. ogarnąć się - potocznie: doprowadzić się do porządku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogarnąć.
Wiktionary
czas. ogarnąć, ogarniać
Wiktionary
figura stylistyczna, w której zastępuje się nazwę przedmiotu nazwą jego części (np. "dach" zamiast "dom"), pojęcie ogólne pojęciem o węższym zakresie (np. "wiersze" zamiast "poezja"), lub odwrotnie (np. "czworonóg" zamiast "pies"); synekdocha
SJP.pl
Wikipedia
Ogartowo (do 1945 r. niem. Jagertow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój.
Pierwotna nazwa wsi to Gawerow, podają to dokumenty pisane z przełomu XV i XVI w. W XVI w. wieś była lennem rodu Von Manteuffel. W 1925 r. jako właściciel figuruje Karol Birkenfeld.
Wikipedia
miasto w Nigerii
SJP.pl
Ogbomosho – miasto w południowo-zachodniej Nigerii w stanie Oyo.
Zostało założone w połowie XVII wieku. W marcu 2005 r., oszacowano ludność na około 1,2 miliona mieszkańców. Większość ludzi to członkowie grupy etnicznej Joruba.
Ważne produkty rolnicze w regionie to: ignam, maniok, kukurydza i tytoń.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, skórzano-obuwniczy oraz gumowy.
Wikipedia
(mitologia egipska) grupa ośmiorga bóstw z Hermopolis
SJP.pl
Ogdoada (gr. ογδοάς ogdoás - "ósemka", egip. hemenu) – w mitologii egipskiej grupa ośmiu bóstw czczonych w Hermopolis i ściśle związanych z tamtejszą koncepcją kosmogoniczną. Według tej koncepcji w pierwotnym praoceanie istniało właśnie osiem bóstw stanowiących Ogdoadę. Prabóstwa te, występujące pod postaciami węży (bóstwa żeńskie) i żab (bóstwa męskie) lub małp, podzielone były na cztery pary:
Wikipedia
japoński wachlarz składany, symbol szczęścia; sensu; suehiro
SJP.pl
W Japonii istnieje wiele rodzajów wachlarzy, mających niekiedy zastosowania artystyczne, ceremonialne, czy nawet bojowe.
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zginać
Wiktionary
1. płomienie i ciepło towarzyszące paleniu się ciał;
2. palenie się, płomień;
3. pożar;
4. ognisko, zapalony stos drewna;
5. blask, odblask, łuna;
6. strzały z broni palnej; kanonada; strzelanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płomienie i żar powstające podczas procesu gwałtownego utleniania;
(1.2) wojsk. strzelanie z broni palnej
(1.3) przen. głębokie zaangażowanie w coś, przeżywanie czegoś
(1.4) pot. materiał służący do zapalania, zwykle zapałki lub zapalniczka
Wiktionary
Ogień – suma obserwowalnych zjawisk towarzyszących fizyczno-chemicznemu procesowi spalania, a przede wszystkim:
Wikipedia
(1.1) Ogień strawił miasto.
(1.2) Pluton został przygwożdżony do ziemi ogniem cekaemu.
(1.3) W grze aktorów czuło się ogień emocji i pasję.
(1.4) Masz ogień?
Wiktionary
IPA: ˈɔɟɛ̇̃ɲ, AS: oǵė̃ń
Wiktionary
rzecz. ognisko n., ognik m., ognienie n., zaognienie n., ognistość ż., ogniowość ż.
:: zdrobn. ogienek m., ogieniek m.
czas. ognić ndk., zaognić dk.
przym. ogniowy, ognisty
przysł. ogniście, ogniowo
wykrz. ognia
Wiktionary
(1.1) płomień, żar, gw-pl|Śląsk Cieszyński|uogiyń.
(1.2) ostrzał, kanonada
(1.3) pasja, żar
Wiktionary
niewielki ogień; ogieniek, płomyk, ognik
SJP.pl
niewielki ogień; ogienek, płomyk, ognik
SJP.pl
samiec konia lub wielbłąda zdolny do rozpłodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. niekastrowany samiec konia i innych koniowatych;
(1.2) zootechn. niekastrowany samiec wielbłąda
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. mężczyzna o dużej sprawności i potrzebach seksualnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ogiery są większe od klaczy.
(2.1) Mój stary to niezły ogier.
Wiktionary
IPA: ˈɔɟɛr, AS: oǵer
Wiktionary
(1.1) reg. ogr
(2.1) kozak, buhaj, wulg. obraź. jebak, wulg. obraź. ruchacz
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ogier;
2. samiec konia w wieku od 12 do 36 miesięcy
SJP.pl
Ogierek – samiec konia w wieku od 12 do 36 miesięcy, młodszy od ogiera. Żeńskim odpowiednikiem ogierka jest klaczka.
Ten okres dojrzewania konia charakteryzuje się m.in. zamianą cęgów mlecznych na stałe.
W dzikich stadach ogierki odrzucane są przez przywódcę stada gdy dorastają i stają się ogierami.
Wikipedia
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała;
Wiktionary
Ogiernicze (dodatkowa nazwa w j. niem. Legelsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Kotliny Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.
Według danych na 2011 wieś była zamieszkana przez 160 osób.
Wikipedia
rzecz. ogierniczanin mos., ogierniczanka ż.
przym. ogiernicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. zwykle w lm. ogigle - badyle, łodygi, gałęzie bez liści
(1.2) poznań. przen. chudzielec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ogińscy herbu Brama – wymarły, polski ród książęcy pochodzenia rusińskiego, należący do warstwy magnackiej.
Ogińscy wzięli swoje nazwisko od miejscowości Oginty niegdyś w powiecie żyżmorskim, a następnie kowieńskim, a wywodzący się od książąt na Kozielsku, będących odnogą według jednych smoleńskiej zaś według innych – czernihowskiej gałęzi dynastii Rurykowiczów.
Wikipedia
obkładać gipsem
SJP.pl
obejrzenie czegoś; widzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obejrzenie czegoś w celu zrozumienia sprawdzanej rzeczy
Wiktionary
rzecz. oglądalność ż., oglądanie n., oględziny nmos.
czas. oglądać ndk., oglądnąć dk.
przym. oględny
przysł. oględnie
Wiktionary
(1.1) monitoring, obejrzenie, obserwacja
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obejrzeć lub reg. oglądnąć)
(1.1) przypatrywać się komuś lub czemuś
czasownik zwrotny niedokonany oglądać się (dk. obejrzeć się lub reg. oglądnąć się)
(2.1) przypatrywać się samemu sobie
(2.2) przypatrywać się sobie wzajemnie
(2.3) spoglądać za siebie
Wiktionary
(1.1) Romek wczoraj oglądał jakieś rzeźby w muzeum.
Wiktionary
IPA: ɔɡˈlɔ̃ndat͡ɕ, AS: oglõndać
Wiktionary
rzecz. oglądactwo n., oglądanie n., przegląd m., przeglądarka ż., ogląd mrz.
czas. przeglądać ndk., zaglądać ndk., spoglądać ndk.
Wiktionary
(1.1) obserwować, patrzeć
Wiktionary
dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skopofilia, skoptofilia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. seks. zaburzenie seksualne charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych;
Wiktionary
Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.
Wikipedia
rzecz. oglądanie n.
czas. oglądać ndk.
Wiktionary
(1.1) wojeryzm, voyeuryzm, voyeryzm, skopofilia, skoptofilia
Wiktionary
1. ten, kto coś ogląda;
2. człowiek zawodowo badający mięso przeznaczone do spożycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. intensywność oglądania programów telewizyjnych;
Wiktionary
Oglądalność – procent grupy docelowej oglądający dany program telewizyjny, stację telewizyjną, reklamę itp. Wyniki badań telemetrycznych są źródłem informacji dla stacji telewizyjnych, dzięki którym nadawcy wiedzą, jak konstruować ramówki, by cieszyły się popularnością wśród widzów. Natomiast domy mediowe posługują się wynikami jako narzędziem do planowania kampanii reklamowych.
Wikipedia
(1.1) Dobranocki z Uszatkiem miały ogromną oglądalność.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡlɔ̃nˈdalnɔɕt͡ɕ, AS: oglõndalność
Wiktionary
rzecz. oglądanie n., ogląd mrz.
Wiktionary
dający się oglądać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oglądać.
Wiktionary
(1.1) Mojego męża nie interesuje nic poza oglądaniem telewizji.
(1.1) Dziś umówiliśmy się na oglądanie nowego mieszkania.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡlɔ̃nˈdãɲɛ, AS: oglõndãńe
Wiktionary
czas. oglądać ndk.
rzecz. oglądactwo n., oglądacz, oglądalność, ogląd, oględziny
Wiktionary
potocznie, regionalnie: obejrzeć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób oględny
Wiktionary
przym. oględny
rzecz. ogląd mrz., oględziny nmos.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: oględnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: oględny
SJP.pl
delikatny i powściągliwy w zachowaniu, unikający ostrych sformułowań
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. ostrożny w osądzaniu czegoś lub kogoś, starający się nie wysnuwać zbyt pochopnych wniosków
(1.2) daw. zważający na coś lub kogoś
(1.3) daw. mogący być oglądanym, widzianym
Wiktionary
(1.1) Jego skromność i uprzejmość, żywy, a zarazem oględny sposób wypowiadania sądów, przydawały mu wiele uroku.
Wiktionary
rzecz. oględność ż., ogląd mrz., oględziny nmos.
przysł. oględnie
Wiktionary
(1.3) współcz. oglądalny, widzialny
Wiktionary
Oględów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.
Oględów liczy 402 mieszkańców i ok. 150 domów.
Do 1954 roku istniała gmina Oględów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
1. obejrzenie miejsca, osoby lub rzeczy przez upoważnioną do tego osobę, komisję; wizja, lustracja;
2. w medycynie i prawie: obdukcja;
a) badanie lekarskie wykonywane w celu ustalenia doznanych uszkodzeń ciała;
b) zewnętrzne badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) praw. urz. oglądanie czegoś lub kogoś przez upoważnioną osobę, komisję
(1.2) med. praw. obdukcja
Wiktionary
IPA: ˌɔɡlɛ̃ɲˈd͡ʑĩnɨ, AS: oglẽńʒ́ĩny
Wiktionary
rzecz. ogląd m., oglądanie n.
przym. oględny
przysł. oględnie
Wiktionary
(1.1) lustracja, przegląd
Wiktionary
odtlenienie substancji glebowych w wyniku nasycenia wodą i wyparcia powietrza
SJP.pl
Oglejenie, proces glejowy – proces będący wynikiem reakcji redoks w glebie przejawiający się barwnymi zmianami materiału glebowego. Jego efektem jest oglejenie (zjawisko glejowe), które jest cechą morfologiczną gleby obserwowaną podczas opisu odkrywki glebowej. Objawia się ono występowaniem barw glejowych: sinoniebieskich, często w towarzystwie rdzawych wytrąceń.
Po raz pierwszy oglejenie było opisane wraz z interpretacją w 1905 r. przez rosyjskiego gleboznawcę G. M. Wysockiego.
Wikipedia
bóg celtycki; Ogmios
SJP.pl
Ogma (Ogme, Ogmios) – w mitologii irlandzkiej bóg uczonych, nauczania, pisma i elokwencji. Był synem Danu i Dagdy i należał do ludu Tuatha Dé Danann. Wynalazł pismo ogamiczne, stosowane we wczesnym języku irlandzkim.
Został zabity w drugiej bitwie pod Mag Tuireadh po tym, jak zabrał miecz Balora.
Wikipedia
bóg celtycki; Ogma
SJP.pl
Ogma (Ogme, Ogmios) – w mitologii irlandzkiej bóg uczonych, nauczania, pisma i elokwencji. Był synem Danu i Dagdy i należał do ludu Tuatha Dé Danann. Wynalazł pismo ogamiczne, stosowane we wczesnym języku irlandzkim.
Został zabity w drugiej bitwie pod Mag Tuireadh po tym, jak zabrał miecz Balora.
Wikipedia
skrót od: ogniomistrz
SJP.pl
skrót
(1.1) = ogniomistrz
Wiktionary
(1.1) Mł. ogn. Adam Niesłony w pojedynkę ewakuował z płonącego mieszkania w Opolu troje dzieci i ich rodziców, a także starszą kobietę mieszkającą w sąsiedztwie.
Wiktionary
1. odpędzić od czegoś, kogoś (zwłaszcza muchy, komary itp.); odgonić, ogonić;
2. dawniej: obiec, oblecieć, objeździć coś dookoła;
3. ognać się - odpędzić od siebie (zwłaszcza muchy, komary itp.); opędzić się, ogonić się
SJP.pl
1. płomienie i ciepło towarzyszące paleniu się ciał;
2. palenie się, płomień;
3. pożar;
4. ognisko, zapalony stos drewna;
5. blask, odblask, łuna;
6. strzały z broni palnej; kanonada; strzelanina
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wojsk. komenda do oddania pojedynczego strzału lub salwy
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., zob. ogień.
Wiktionary
rzecz. ogień mrz.
Wiktionary
(1.1) pal
Wiktionary
dawniej: gnieść na około, uwierać
SJP.pl
zgnić z wierzchu, dookoła
SJP.pl
1. rodzaj ryb morskich z rodziny skorpenowatych; skrzydlica;
2. kobieta demon związana z żywiołem ognia, występująca w wierzeniach słowiańskich;
3. dawniej:
a) baśniowa bogini ognia;
b) świetlik świętojański
SJP.pl
Wikipedia
ludowa nazwa gorczycy polnej
SJP.pl
Wikipedia
ludowa nazwa gorczycy polnej
SJP.pl
1. gatunek ptaka z rodziny mysikrólików;
2. ogniczek większy - gatunek chrząszcza z rodziny ogniczkowatych
SJP.pl
Ogniczek (Corthylio calendula) – gatunek małego ptaka z rodziny mysikrólików (Regulidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych. Zamieszkuje Amerykę Północną, nie jest zagrożony.
Wikipedia
o cechach ogniczkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Ogniczkowate (Pyrochroidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy.
Przedstawicieli tej niezbyt licznej rodziny charakteryzuje szkarłatne lub żółtoczerwone ubarwienie ostrzegawcze. Głowa duża wysunięta w przód, przewężona za oczami, przedplecza znacznie węższe niż pokrywy i zaokrąglone. Długie 11-członowe czułki są grzebieniaste lub piłkowane. Pospolitym gatunkiem środkowoeuropejskim jest ogniczek większy (Pyrochroa coccinea).
Wikipedia
o cechach ogniczkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ognieżdżać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ognieździć.
Wiktionary
niewielki ogień; ogieniek, płomyk, ogienek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) drobny ogień
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ogień mrz.
Wiktionary
niewielki ogień; ogieniek, płomyk, ogienek
SJP.pl
dawniej: przyrząd do mierzenia wysokich temperatur; pyrometr, żaromierz
SJP.pl
stopień podoficerski w artylerii odpowiadający stopniowi sierżanta w innych rodzajach wojsk lądowych; podoficer mający ten stopień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stopień podoficerski w artylerii; też: podoficer mający ten stopień
(1.2) czwarty stopień podoficerski w Państwowej Straży Pożarnej
Wiktionary
Ogniomistrz (ogn.) – stopień podoficerski w Wojsku Polskim i Państwowej Straży Pożarnej.
W Państwowej Straży Pożarnej niższym stopniem jest młodszy ogniomistrz, a wyższym starszy ogniomistrz.
5 sierpnia 1919 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził tytulaturę stopni podoficerskich i żołnierskich w artylerii. Stopień ogniomistrza w artylerii był odpowiednikiem stopnia sierżanta w piechocie.
Wikipedia
IPA: ɔɟˈɲɔ̃mʲisṭʃ, AS: oǵńõmʹisṭš
Wiktionary
ściana budynku wystająca ponad dach, ograniczająca rozprzestrzenianie się pożaru; ściana ogniowa
SJP.pl
Odporność ogniowa, ognioodporność (niepoprawnie: ogniotrwałość) – zdolność elementu budynku do spełnienia określonych wymagań podczas pożaru. Miarą odporności ogniowej jest, wyrażony w minutach, czas od rozpoczęcia pożaru do osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech kryteriów granicznych:
Wikipedia
odporny na działanie wysokich temperatur; ogniotrwały, żaroodporny, przeciwogniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewrażliwy, niepodatny na działanie ognia
Wiktionary
(1.1) ogniotrwały
Wiktionary
właściwość materiałów polegająca na ich odporności na działanie wysokiej temperatury i ognia
SJP.pl
odporny na działanie wysokich temperatur; ognioodporny, żaroodporny, przeciwogniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. ognioodporny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tryśnięcie ognia lub fajerwerków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. składka ubezpieczeniowa od skutków ognia
(1.2) górn. dzień roboczy strażaka górniczego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ogniowe; cecha tych, którzy są ogniowi
Wiktionary
przym. ogniowy
przysł. ogniowo
rzecz. ogień mrz.
Wiktionary
1. dotyczący ognia, pożaru, palenia się;
2. chroniący przed ogniem; przeciwpożarowy;
3. związany ze strzelaniem, walką zbrojną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do ognia
Wiktionary
rzecz. ogień mrz., ogniowość ż.
Wiktionary
choroba skórna, łojotok owłosionej skóry głowy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: ognisto, ogniście
SJP.pl
1. płonący stos drewna lub chrustu;
2. spotkanie towarzyskie przy takim stosie;
3. forma zajęć kulturalnych lub oświatowych;
4. instytucja prowadząca takie zajęcia lub miejsce ich prowadzenia;
5. w optyce: punkt przecięcia się promieni światła przechodzących przez soczewkę lub odbitych od zwierciadła, padających na nie równolegle do osi optycznej;
6. miejsce będące źródłem lub punktem nasilenia jakiegoś zjawiska;
7. dawniej: miejsce rozpalania ognia; palenisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ułożony, płonący stos drewna
(1.2) pot. zabawa, impreza przy ognisku (1.1)
(1.3) opt. punkt na zewnątrz soczewki lub zwierciadła, w którym skupiają się przechodzące przez nią promienie;
(1.4) geom. punkt krzywej stożkowej, określający ją przez odpowiedni stosunek odległości jej punktów od kierownicy i tego punktu
(1.5) przest. miejsce, na którym rozpala się ogień; także: ogień palący się w tym miejscu
(1.6) miejsce, w którym coś się zaczyna lub z którego się rozprzestrzenia
Wiktionary
Ognisko – płonący stos, najczęściej z drewna lub innej substancji łatwopalnej. Używane do ogrzewania, oświetlania i przygotowywania posiłków, może także pełnić rolę miejsca spotkań towarzyskich i spalania odpadów (głównie pochodzenia roślinnego).
Wikipedia
(1.1) W lasach nie wolno palić ognisk.
(1.2) We wtorek urządzamy ognisko klasowe.
(1.3) Jeśli położyć papier w ognisku soczewki, to po pewnym czasie promienie słońca mogą go zapalić.
(1.4) Ogniskiem okręgu jest jego środek.
(1.6) Uzasadniona jest retroaktywna kwalifikowalność kosztów poniesionych przez Łotwę ze skutkiem od dnia notyfikacji ognisk choroby oraz przez Litwę i Białoruś ze skutkiem od dnia rozpoczęcia działań nadzorczych (…)
Wiktionary
IPA: ɔɟˈɲiskɔ, AS: oǵńisko
Wiktionary
rzecz. ogień m., ogniskowa ż., ogniskowanie n., zogniskowanie n.
czas. ogniskować, zogniskować
przym. ogniskowy
Wiktionary
(1.6) zarzewie
Wiktionary
odległość pomiędzy płaszczyzną główną układu optycznego a jego płaszczyzną ogniskową (dla soczewek cienkich - pomiędzy środkiem soczewki a jej ogniskiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. fot. odległość ogniska układu optycznego od soczewki lub zwierciadła;
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: ogniskowy
Wiktionary
Ogniskowa, odległość ogniskowa – odległość między ogniskiem układu optycznego a punktem głównym układu optycznego, na przykład odległość środka soczewki cienkiej od punktu, w którym skupione zostaną promienie świetlne, które przed przejściem przez soczewkę biegły równolegle do jej osi. Ogniskową można określić zarówno dla soczewek i ich układów, jak i dla zwierciadeł.
Wikipedia
(1.1) Każdy obiektyw o ogniskowej krótszej niż przekątna klatki jest obiektywem szerokokątnym. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˌɔɟɲiˈskɔva, AS: oǵńiskova
Wiktionary
rzecz. ognisko n.
przym. ogniskowy
Wiktionary
(1.1) odległość ogniskowa
Wiktionary
1. w optyce: skupiać w jednym punkcie promienie światła;
2. skupiać wokół jakiejś sprawy lub osoby; koncentrować, gromadzić;
3. ogniskować się - skupiać się, koncentrować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogniskować.
Wiktionary
rzecz. ognisko n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ogniskiem, dotyczący ogniska
Wiktionary
rzecz. ognisko n., ogniskowa ż.
Wiktionary
świergotka ognistobrzucha, afrykanka ognistobrzucha - gatunki ptaków
SJP.pl
intensywnie czerwony; krwawoczerwony, krwistoczerwony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru intensywnie czerwonego
Wiktionary
(1.1) Gdy zaś przybiera kolor ognistoczerwony, wówczas istnieje podejrzenie, że organizmowi brakuje witaminy B12.
Wiktionary
kakadu ognistoczuba - gatunek ptaka z rodziny kakaduowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma ogniste pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌɔɟɲistɔˈpʲjurɨ, AS: oǵńistopʹi ̯ury
Wiktionary
pomarańczowy o ognistym odcieniu
SJP.pl
purpurowy o czerwonym, ognistym odcieniu
SJP.pl
mający postać rozżarzonej cieczy
SJP.pl
intensywnie rudy; płomiennorudy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru intensywnie rudego
Wiktionary
(1.1) W roku 1867 w Paryżu poznano tajemniczy barwnik ze Wschodu, który nadawał włosom ognistorudą barwę.
Wiktionary
intensywnie ryży (rudy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ogniste; cecha tych, którzy są ogniści
Wiktionary
przym. ognisty
przysł. ogniście
rzecz. ogień mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma skrzydła w ognistych barwach
Wiktionary
IPA: ˌɔɟɲistɔˈskʃɨdwɨ, AS: oǵńistoskšydu̯y
Wiktionary
mający ogniste, rude włosy; rudowłosy
SJP.pl
żółty o ognistym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żółty w ognistym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌɔɟɲistɔˈʒuwtɨ, AS: oǵńistožuu̯ty
Wiktionary
(1.1) żótłopomarańczowy, pomarańczowożótły
Wiktionary
złoty o czerwonym, ognistym odcieniu
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ognisty
SJP.pl
1. pełen ognia, żaru; płomienisty, rozpalony, gorejący;
2. pełen energii, namiętności; gorliwy, żarliwy, płomienny;
3. mający kolor ognia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pałający ogniem
(1.2) koloru czerwonego o intensywnym odcieniu
Wiktionary
(1.2) Według Egipcjan, gdy Syriusz wschodzi jasny i biały, i jest dobrze widoczny, wówczas Nil przybierze znacznie i będzie urodzaj, natomiast gdy wschodzi ognisty i czerwonawy - będzie wojna.
Wiktionary
rzecz. ogień mrz., ognistość ż.
Wiktionary
(1.1) gorejący, płonący
Wiktionary
dawniej: psuć się, gnić z wierzchu, dookoła
SJP.pl
1. składowa część łańcucha, element, jedno z kółek;
2. składowa część jakiejś organizacji;
3. źródło prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kółko w łańcuchu
(1.2) książk. coś materialnego lub niematerialnego, co jednoczy
(1.3) techn. źródło prądu elektrycznego działającego na zasadzie reakcji chemicznej, cieplnej lub promieniowania elektromagnetycznego
(1.4) część danej organizacji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔɟˈɲivɔ, AS: oǵńivo
Wiktionary
zgnić z wierzchu, dookoła
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokryć gnojem
Wiktionary
rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnój m., ognojenie n., gnojnik mrz., gnojówka ż., gnojowica ż.
czas. gnoić, zgnoić
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ognoić.
Wiktionary
czas. ognoić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogolić.
Wiktionary
czas. ogolić, obnażać, zgolić
przysł. goło
rzecz. golarnia ż., zgolenie n., golenie n., golarka ż.
Wiktionary
1. usunąć zarost, włosy poprzez golenie; zgolić;
2. ogolić się - usunąć zarost, włosy ze swojego ciała poprzez golenie
SJP.pl
czasownik
(1.1) usunąć zarost, włosy
(1.2) pot. okraść, zwłaszcza ze wszystkiego, co się dało
Wiktionary
(1.1) Przed uroczystością musisz ogolić brodę.
(1.2) Złodzieje obrobili mi mieszkanie, ogolili mnie do czysta.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡɔlʲit͡ɕ, AS: ogolʹić
Wiktionary
rzecz. golarnia ż., zgolenie n., goły nmos., golenie n., golarz mos., golarka ż., golasek mos., ogolenie n.
czas. zgolić, golić
przym. goły
przysł. goło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ogólniak
Wiktionary
rzecz. ogólniak m.
Wiktionary
potocznie: średnia szkoła ogólnokształcąca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. liceum ogólnokształcące
Wiktionary
Ogólniak (cz. Gympl) – czeski film komediowy z 2007 r. w reżyserii Tomáša Vorela, na podstawie powieści Tomáša Houški – Graffiti rules.
Wikipedia
(1.1) Marta jest po ogólniaku, więc na pewno myśli o jakichś studiach.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡulʲɲak, AS: ogulʹńak
Wiktionary
rzecz. ogół m., ogólność ż., ogólnik m., ogólnikowość ż., uogólnianie n., uogólnienie n.
:: zdrobn. ogólniaczek m.
czas. uogólniać ndk., uogólnić dk.
przym. ogólny, ogólnikowy
przysł. ogólnie, ogólnikowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) powszechnie, w sposób przyjęty przez ogół określonych ludzi lub grupy
(1.2) w sposób pozbawiony wnikania w szczegóły
Wiktionary
(1.1) Uczeń złamał ogólnie przyjęte zasady zachowania się na terenie szkoły.
(1.2) Ogólnie czuje się nieźle, tylko jeszcze czasami boli go blizna po operacji.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡulʲɲɛ, AS: ogulʹńe
Wiktionary
rzecz. ogół m., ogólność ż., ogólnik m., ogólnikowość ż., ogólniak m., uogólnianie n., uogólnienie n.
czas. uogólniać ndk., uogólnić dk.
przym. ogólny, ogólnikowy
przysł. ogólnikowo, ogółem
Wiktionary
(1.1-2) generalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ogólnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ogólny
SJP.pl
zdanie wyrażające banalną, znaną wszystkim treść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) banalna prawda
Wiktionary
rzecz. ogół mrz., ogólniak mrz., ogólność ż.
przysł. ogólnie
przym. ogólny
czas. uogólnić
Wiktionary
dotyczący całej Afryki
SJP.pl
dotyczący całej Ameryki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący całej Austrii, obejmujący całą Austrię
Wiktionary
dotyczący biologii ogólnej, zajmujący się biologią ogólną, np. podejście ogólnobiologiczne
SJP.pl
dotyczący całych Chin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całych Chin, obejmujący całe Chiny, obowiązujący w całych Chinach
Wiktionary
(1.1) W Pekinie istnieje nawet parlament dwuizbowy – parlament, który nazywa się Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych.
Wiktionary
dotyczący całej cywilizacji
SJP.pl
dostępny dla wszystkich
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dostępny dla wszystkich
Wiktionary
(1.1) publiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całego etnosu
Wiktionary
dotyczący całej Europy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący całej Europy, obejmujący całą Europę
Wiktionary
1. dotyczący geografii ogólnej, zajmujący się geografią ogólną, np. charakter ogólnogeograficzny;
2. mapa ogólnogeograficzna - mapa zawierająca wszystkie główne obiekty powierzchni Ziemi wraz z jej ukształtowaniem, przedstawione z jednakowym względnym stopniem szczegółowości
SJP.pl
dotyczący całej gospodarki
SJP.pl
dotyczący całej Grecji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całej Grecji, obejmujący całą Grecję, obowiązujący w całej Grecji
Wiktionary
(1.1) W latach 1931–1935 startował we wszystkich ogólnogreckich zawodach pływackich.
Wiktionary
(1.1) panhelleński
Wiktionary
dotyczący całych Indii
SJP.pl
dotyczący całej Italii
SJP.pl
dotyczący zagadnień językoznawstwa ogólnego
SJP.pl
książkowo: dotyczący całego Kościoła, należący do całego Kościoła
SJP.pl
dotyczący całego kraju
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całego kraju
Wiktionary
(1.1) W ogólnokrajowym referendum zwyciężyli konserwatyści.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡulnɔkraˈjɔvɨ, AS: ogulnokrai ̯ovy
Wiktionary
dający wykształcenie ogólne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) eduk. kształcący w zakresie wiedzy ogólnej
Wiktionary
(1.1) Jestem absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Wiktionary
język ogólnoliteracki - język warstw wykształconych używany w całym kraju
SJP.pl
dotyczący całego ludu
SJP.pl
dotyczący wszystkich ludzi
SJP.pl
dotyczący całego miasta
SJP.pl
dotyczący całego narodu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całego narodu
Wiktionary
(1.1) Centrolewica domaga się ogólnonarodowej debaty w sprawie proponowanych zmian w konstytucji.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡulnɔ̃narɔˈdɔvɨ, AS: ogulnõnarodovy
Wiktionary
dotyczący całych Niemiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący całych Niemiec, obejmujący całe Niemcy
Wiktionary
obejmujący ogół zagadnień związanych z okrętem
SJP.pl
dotyczący całego państwa
SJP.pl
obejmujący ogół zagadnień politycznych
SJP.pl
dotyczący całej Polski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całej Polski, obejmujący całą Polskę, obowiązujący w całej Polsce
Wiktionary
(1.1) Ich przełożeni zainterweniowali dopiero wtedy, gdy sprawę nagłośniła ogólnopolska gazeta.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡulnɔˈpɔlsʲci, AS: ogulnopolsʹḱi
Wiktionary
(1.1) książk. wszechpolski
Wiktionary
dotyczący całej Rosji
SJP.pl
potocznie: trening ogólnorozwojowy
SJP.pl
skupiający się na ogólnym rozwoju organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ogólne
Wiktionary
rzecz. ogół m., ogólnik m., ogólnikowość ż., ogólniak m., uogólnianie n., uogólnienie n.
czas. uogólniać ndk., uogólnić dk.
przym. ogólny, ogólnikowy
przysł. ogólnie, w ogólności, ogólnikowo
Wiktionary
dotyczący całego społeczeństwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z całym społeczeństwem
(1.2) związany z ogólnymi zagadnieniami społecznymi
Wiktionary
(1.1) Różne mogą być stany ogólnospołecznego zidiocenia.
(1.2) Wydawał tygodnik o profilu ogólnospołecznym, udostępniany bezpłatnie na dworcach i przystankach.
Wiktionary
rzecz. społeczność
przym. społeczny
przysł. społecznie, społem
Wiktionary
kanalizacja ogólnospławna - kanalizacja, do której spływają wszystkie ścieki z terenu objętego jej zasięgiem
SJP.pl
dotyczący całego świata
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący całego świata
Wiktionary
(1.1) 23 kwietnia jest ogólnoświatowym dniem książki.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡulnɔɕfʲjaˈtɔvɨ, AS: ogulnośfʹi ̯atovy
Wiktionary
(1.1) globalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący całej Słowacji, obejmujący całą Słowację
Wiktionary
obejmujący całą Słowiańszczyznę, dotyczący wszystkich Słowian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy wszystkich Słowian, obejmuje całą Słowiańszczyznę, występuje we wszystkich krajach, językach słowiańskich
Wiktionary
(1.1) Miał też nadzieję, że uda się zorganizować prace nad słownictwem wszystkich języków słowiańskich, które prowadziłyby do zbliżenia językowego Słowian, a nawet powstania ogólnosłowiańskiego języka literackiego.
(1.1) Josef Dobrovský w swych wypowiedziach na temat „Słownika języka polskiego” [Samuela Lindego] wykazywał nierealność pomysłu opracowania języka ogólnosłowiańskiego.
(1.1) Poznanie prasłowiańskich podstaw rozwoju kultury polskiej jest oczywiście nie do osiągnięcia w ramach badań ograniczonych do samych tylko rzeczy polskich, ale wymaga koniecznie traktowania porównawczego na tle ogólnosłowiańskim.
(1.1) Jeśli o zmianę Fabiānus na Pabian idzie, odzwierciedla się w niej niewątpliwie ogólnosłowiańska wczesnohistoryczna dążność do zastępowania obcego f przez p, o czym jako o rzeczy tylko możliwej wspomina zresztą dr F.
Wiktionary
obejmujący ogół zagadnień technicznych
SJP.pl
obejmujący ogół zagadnień teoretycznych
SJP.pl
dotyczący całego organizmu, np. zaburzenia ogólnoustrojowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z całym ustrojem, dotyczący całego ustroju
Wiktionary
(1.1) Przy rozległych oparzeniach ogólnoustrojowy wstrząs może doprowadzić do zgonu.
(1.1) Leki te mają działanie ogólnoustrojowe.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do ogólnego użytku
Wiktionary
(1.1) Grzebień pojedynczy posiada wiele ras kur, głównie kury ogólnoużytkowe i śpiewające.
Wiktionary
dotyczący całego zakładu pracy
SJP.pl
dotyczący wszystkich zawodów, obejmujący wszystkie zawody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obejmujący cały związek
Wiktionary
1. dotyczący ogółu; powszechny, publiczny;
2. obejmujący całość czegoś, niemający charakteru szczegółowego;
3. powstały z części składowych, łączny, zbiorowy, wspólny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zbierający w całość
(1.2) nieuwzględniający szczegółów
(1.3) powszechny, często występujący
Wiktionary
(1.1) Ogólna teoria względności obejmuje nie tylko zakres szczególnej teorii względności, ale uwzględnia także grawitację.
(1.1) Zgromadzenie Ogólne to jeden z sześciu organów głównych ONZ.
(1.2) To było bardzo ogólne wprowadzenie do tematu.
(1.2) Zostały ustalone ogólne warunki sprzedaży.
(1.3) Panuje wśród nich ogólna zawiść i nieufność.
(1.3) Odpowiedział mu ogólny śmiech.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡulnɨ, AS: ogulny
Wiktionary
rzecz. ogół m., ogólność ż., ogólnik m., ogólnikowość ż., ogólniak m., uogólnianie n., uogólnienie n.
czas. uogólniać ndk., uogólnić dk.
przym. ogólnikowy
przysł. ogólnie, ogólnikowo, ogółem
Wiktionary
(1.1) całościowy, generalny, wszechstronny, uniwersalny
(1.2) ramowy
(1.3) powszechny
Wiktionary
1. u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów;
2. tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców;
3. futro, skóra z takiej części ciała; kitka, kita;
4. końcowa część przedmiotu, urządzenia, stroju itp., będąca jego przedłużeniem;
5. potocznie: zwierzę hodowane w gospodarstwie rolnym;
6. rząd ludzi stojących jeden za drugim i czekających na coś; kolejka, ogonek;
7. potocznie: osoba (osoby) chodząca za kimś, śledząca kogoś;
8. środowiskowo: epizodyczna, drugorzędna rola sceniczna, niepozwalająca zaprezentować aktorowi swoich umiejętności;
9. koński ogon - uczesanie kobiece, w którym długie włosy ujęte są wysoko i związane z tyłu przy samej głowie;
10. ogon komety - świetlista smuga utworzona z rozrzedzonych gazów i pyłu, ciagnąca się od jądra komety w stronę przeciwną niż Słońce; warkocz komety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. anat. część ciała niektórych zwierząt, składająca się z włosów, piór lub kręgów, także futro z tej części ciała;
(1.2) końcowa część jakiegoś przedmiotu
(1.3) pot. długa kolejka
(1.4) środ. teatr. film. rola drugoplanowa, epizodyczna
(1.5) pot. samochód, osoba lub grupa osób itp. śledzący kogoś
(1.6) astr. gazowy strumień za kometą
(1.7) eufem. penis
(1.8) daw. gwara. więz. dewizka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten pies wesoło merda ogonem.
(1.2) Ogon samolotu. Ogon komety.
(1.3) Do sklepu od rana oczekuje długi ogon klientów.
(1.4) Ogonów nikt grać nie lubi.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡɔ̃n, AS: ogõn
Wiktionary
rzecz. ogonówka ż., ogończa ż.
:: zdrobn. ogonek m., ogoneczek m.
przym. ogonowy, ogoniasty
Wiktionary
(1.1) odwłok, kita
(1.2) tył
(1.6) warkocz
(1.7) kuśka, korzeń, kita
Wiktionary
wolno żyjąca larwa przywr, zaopatrzona w umięśniony, ruchliwy ogonek umożliwiający poruszanie się w wodzie; cerkaria
SJP.pl
Wikipedia
ryba z rodziny płaszczek, występująca ciepłych i gorących strefach mórz
SJP.pl
Ogończa pastynak, ogończa, pastynak (Dasyatis pastinaca) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny ogończowatych (Dasyatidae).
Wikipedia
rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych
SJP.pl
Ogończowate, ogończe (Dasyatidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu orleniokształtnych (Myliobatiformes), obejmująca ponad 70 gatunków, w tym jadowite. Niektóre są niebezpieczne dla człowieka. Mają niewielkie znaczenie gospodarcze.
Wikipedia
o cechach ogończowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
motyl z rodziny modraszków
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: ogonek
SJP.pl
1. zdrobnienie od: ogon
2. potocznie: rodzaj krótkiej łodyżki;
3. ukośny znaczek dopisywany u spodu niektórych liter;
4. rząd ludzi; kolejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ogon
(1.2) mały ogon u zwierzęcia
(1.3) kształt podobny do zakręconego ogona, zawijas
(1.4) jęz. znak diakrytyczny w postaci ogonka (1.2) umieszczany pod literą
(1.5) kolejka, np. do kasy
(1.6) pot. szypułka owocu lub liścia
Wiktionary
Ogonek ( ˛ ) – znak diakrytyczny używany dla oznaczenia:
Wikipedia
(1.1) Ten piesek ma śmieszny ogonek!
(1.4) Dwie samogłoski w języku polskim mają ogonki: „ą” oraz „ę”.
(1.5) Ludzie stojący zimą przed sklepem w ogonku przeklinali na czym świat stoi.
(1.6) O dojrzałości arbuzów zapewnić się można, jeżeli wąs przy ogonku usechł.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡɔ̃nɛk, AS: ogõnek
Wiktionary
rzecz. ogon m., ogonówka ż., ogończa ż.
:: zdrobn. ogoneczek m.
przym. ogonkowy, ogonowy, ogoniasty
Wiktionary
(1.1) ogoneczek, chwościk
(1.2) omyk, chwościk
(1.5) kolejka
(1.6) szypułka
Wiktionary
1. aktor grający drugorzędne role;
2. złodziej kradnący na jarmarkach;
3. w gwarze żołnierskiej: strzelec ogonowy
SJP.pl
1. mający długi ogon (zakończenie ciała);
2. mający przedłużenie przypominające kształtem ogon zwierzęcia;
3. płazy ogoniaste - rząd płazów mających wydłużone ciało, krótkie nogi i charakterystyczny spłaszczony lub walcowaty ogon
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Ogoniatki (Paradoxornithidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
1. odpędzić, odgonić coś (np. muchy) od kogoś (np. od dziecka) albo od czegoś (np. od ciasta); ognać, opędzić;
2. ogonić się - odpędzić, odgonić coś (np. komary) od siebie; ognać się, opędzić się
SJP.pl
przedstawiciel gromady ogonic żyjący w toni wodnej na niewielkich głębokościach
SJP.pl
gromada małych zwierząt morskich z podtypu osłonic, z typu strunowców
SJP.pl
Ogonice (Appendicularia) – gromada małych zwierząt morskich zaliczanych do osłonic.
Znanych jest około 60 gatunków. Występują we wszystkich morzach do głębokości 200 m.
Wikipedia
potocznie, żartobliwie: ten, kto stoi w ogonku, w kolejce
SJP.pl
smaglec ogonokleszcz - gatunek ważki
SJP.pl
ogonopiór uszaty - gatunek ssaka z rodziny ogonopiórowatych; ogonopiór uszasty
SJP.pl
o cechach ogonopiórowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Ogonopiórowate (Ptilocercidae) – monotypowa rodzina ssaków łożyskowych z rzędu wiewióreczników (Scandentia), czasem traktowana jako podrodzina tupajowatych.
Wikipedia
o cechach ogonopiórowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
podgromada drobnych mięczaków morskich z gromady bezpłytkowców; tarczkonogi, tarczkonogie
SJP.pl
Tarczonogie, tarczkonogi, ogonoskrzelce (Caudofoveata) – drobne, robakowate mięczaki morskie, pierwotnie pozbawione muszli. Mają wapienne łuski na powierzchni ciała, tarkę, rurkowate serce z przedsionkiem i komorą. Są rozdzielnopłciowe. Długość ciała od 2 do 140 mm. Występują w mule morskim, pospolicie, czasami licznie.
Wraz z bruzdobrzuchami tworzą klad bezpłytkowców (Aplacophora).
Wikipedia
Wikipedia
1. rodzaj wędliny;
2. tropikalny owocożerny gołąb
SJP.pl
Ogonowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Glinojeck. Leży nad Wkrą dopływem Narwi.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dotyczący ogona, związany z ogonem;
2. kość ogonowa - kość będąca zakończeniem kręgosłupa u człowieka, powstała przez zrośnięcie się ostatnich, szczątkowych kręgów;
3. kręgi ogonowe - kręgi, z których składa się kość ogonowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z ogonem, dotyczący ogona
Wiktionary
(1.1) Na obiad zjemy zupę ogonową z wczoraj.
(1.1) Na końcówkach piór ogonowych kolcosterników wyspowych znajdują się kolce o długości 1-2,50 mm.
Wiktionary
rzecz. ogon mrz., ogonek mrz., ogoneczek mrz., ogonowe n., ogonówka ż., ogończa ż.
przym. ogoniasty, nadogonowy
Wiktionary
zgrubienie od: ogórek; ogóras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od ogórek
(1.2) uczn. nos
(1.3) wulg. przen. eufem. penis
Wiktionary
(1.1) W moim ogrodzie rosną wielkie ogóry, a nie małe ogóreczki.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡur, AS: ogur
Wiktionary
rzecz. ogórki nmos., ogórek mrz., ogórkowa ż., ogórecznik mrz., ogóras mrz., ogóreczek mrz.
przym. ogórkowy
przysł. ogórkowo
Wiktionary
(1.1) ogórek
(1.2) kartofel
Wiktionary
potoczne zgrubienie od: ogórek; ogór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od ogórek
Wiktionary
(1.1) Weź sobie babcinego ogórasa, Karolku.
Wiktionary
rzecz. ogór mrz., ogóreczek mrz., ogórecznik mrz., ogórek mrz., ogórkowa ż., ogórczak m., ogórkowiec m., ogórecznikowate nmos.
przym. ogórkowy, ogórecznikowaty, ogórkowaty
przysł. ogórkowo
Wiktionary
(1.1) ogór
Wiktionary
przestarzale: ogórkowy
SJP.pl
zdrobnienie od: ogórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ogórek
(1.2) mały ogórek
Wiktionary
(1.2) Kup te ogóreczki w słoiku; będą do dekoracji.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡuˈrɛt͡ʃɛk, AS: ogureček
Wiktionary
rzecz. ogórek mrz., ogórkowa ż., ogórecznik mrz., ogór mrz., ogóras mrz.
przym. ogórkowy
przysł. ogórkowo
Wiktionary
lecznicza roślina zielna
SJP.pl
Wikipedia
rodzina z klasy dwuliściennych obejmująca około 2000 gatunków roślin zielnych (rzadziej drzew i krzewów) ze strefy umiarkowanej i zwrotnikowej; szorstkolistne
SJP.pl
Ogórecznikowate, szorstkolistne (Boraginaceae Juss.) – rodzina roślin zielnych i krzewów z rzędu ogórecznikowców (Boraginales). Należy do niej w zależności od ujęcia od blisko 1800 gatunków z 94 rodzajów do ponad 2500 gatunków z 135 rodzajów. Występują one głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, ale obecne są na wszystkich kontynentach od Arktyki po wyspy Subantarktyki.
Wikipedia
o cechach ogórecznikowatych (rodzina roślin); szorstkolistny
SJP.pl
1. roślina warzywna z rodziny dyniowatych o długiej, płożącej się łodydze i szorstkich liściach, z mięsistymi owocami w wydłużonym kształcie, pokrytymi zieloną skórką;
2. owoc tej rośliny
3. gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roln. ogrod. nazwa systematyczna|Cucumis|L.|ref=tak., rodzaj roślin jednorocznych z rodziny dyniowatych;
(1.2) spoż. kulin. nazwa systematyczna|Cucumis sativus|L.|ref=tak., owoc ogórka siewnego
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) mot. pot. stary autobus marki San o obłym kształcie
(2.2) uczn. penis
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Siew ogórków można wykonać bezpośrednio do gruntu w połowie maja.
(1.2) Ogórki znajdują zastosowanie w dietach odchudzających, ponieważ pomagają w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu.
(2.1) W moich czasach szkolnych dojeżdżałem pięć kilometrów ogórkiem do podstawówki.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡurɛk, AS: ogurek
Wiktionary
rzecz. ogórkowa ż., ogórecznik m.
:: zgrub. ogór m., ogóras m., ogórzysko n.
:: zdrobn. ogóreczek m.
przym. ogórkowy
przysł. ogórkowo
Wiktionary
(1.2) korniszon
Wiktionary
1. roślina warzywna z rodziny dyniowatych o długiej, płożącej się łodydze i szorstkich liściach, z mięsistymi owocami w wydłużonym kształcie, pokrytymi zieloną skórką;
2. owoc tej rośliny
3. gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. sezon ogórkowy
forma rzeczownika.
(2.1) plural|ogórek.
Wiktionary
Ogórki (dodatkowa nazwa w j. litewskim Agurkiai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk.
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś Ogórki liczyła 15 domów i 82 mieszkańców (46 kobiet i 36 mężczyzn). Wszyscy mieszkańcy miejscowości zadeklarowali wówczas wyznanie rzymskokatolickie. Jednocześnie większość mieszkańców wsi podała narodowość litewską (81 osób), pozostała jedna osoba zgłosiła narodowość polską.
Wikipedia
(2.1) Mama kupiła w sklepie ogórki. Zamierza zrobić z nich zupę ogórkową.
Wiktionary
rzecz. ogór mrz., ogórek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mający niektóre właściwości ogórka, przypominający ogórek
SJP.pl
potocznie: zupa ogórkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa z kiszonych ogórków, z ziemniakami, zabielana śmietaną;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: ogórkowy
Wiktionary
(1.1) Dziś na obiad znowu była odgrzewana ogórkowa, ale na drugie danie mama dała sznycle.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡurˈkɔva, AS: ogurkova
Wiktionary
rzecz. ogórek m., ogóreczek m., ogór m., ogóras m.
przym. ogórkowy
Wiktionary
(1.1) zupa ogórkowa
Wiktionary
przypominający kształtem ogórek, podobny do ogórka
SJP.pl
mięsichówka ogórkowonna - gatunek grzybów z rodziny twardzioszkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: ogórek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ogórkiem, dotyczący ogórka, sporządzony z ogórka
Wiktionary
(1.1) Wolisz zupę ogórkową czy żur?
Wiktionary
rzecz. ogórek m., ogórkowa ż., ogórecznik m., ogór m., ogóras m., ogórzysko n., ogóreczek m., Ogórek mos./ż.
przysł. ogórkowo
Wiktionary
1. objęta całkowitą ochroną gatunkową kaczka o popielatoszarym lub białym upierzeniu, zamieszkująca euroazjatyckie i północnoamerykańskie bagna i zbiorniki wodne;
2. drzewo z rodziny serecznikowatych, którego drewna używano dawniej do budowy tratw, dziś jachtów; balsa
SJP.pl
1. objęta całkowitą ochroną gatunkową kaczka o popielatoszarym lub białym upierzeniu, zamieszkująca euroazjatyckie i północnoamerykańskie bagna i zbiorniki wodne;
2. drzewo z rodziny serecznikowatych, którego drewna używano dawniej do budowy tratw, dziś jachtów; balsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aythya marila|ref=tak., gatunek kaczki z grupy grążyc;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔɡɔˈʒawka, AS: ogožau̯ka
Wiktionary
śniadość, ciemność skóry spowodowana działaniem promieni słonecznych; opalenizna
SJP.pl
mocno, trwale opalony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. o skórze człowieka: taki, który przybrał ciemniejszy kolor na skutek działania promieni słonecznych
(1.2) książk. taki, którego skóra przybrała ciemniejszy kolor na skutek działania promieni słonecznych
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. nmos. trybu oznajm. od ogorzeć
Wiktionary
(1.1) Przestraszył się. Jego ogorzałą twarz oblekła bladość.
(1.2) Towarzyszył mu kolorowo odziany, ogorzały mężczyzna z krótką, czarną brodą, którego Geralt wcześniej nie zauważył.
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., ogorzałość ż.
czas. gorzeć, ogorzeć dk.
Wiktionary
nabrać śniadej cery wskutek częstego przebywania na słońcu
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przestarzale: ogorzałość
SJP.pl
ogorzałość
SJP.pl
zespół przedmiotów, zjawisk tworzących pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewna całość; zbiór zjawisk, przedmiotów
(1.2) wszyscy mieszkańcy (regionu, kraju)
Wiktionary
(1.1) Przeprowadzone badania wykazały, że ponad 10% ogółu pracowników firmy jest narażonych na szkodliwe działanie hałasu.
(1.2) Wyniki wyborów prezydenckich zostały udostępnione ogółowi społeczeństwa.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡuw, AS: oguu̯
Wiktionary
rzecz. ogólność ż., ogólnik m., ogólnikowość ż., ogólniak m., uogólnianie n., uogólnienie n.
czas. uogólniać ndk., uogólnić dk.
przym. ogólny, ogólnikowy
przysł. ogólnie, ogólnikowo, ogółem
Wiktionary
(1.1) suma, całość
(1.2) społeczność, ludność, społeczeństwo
Wiktionary
w całości; w sumie; razem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) uwzględniając całość, wszystkie elementy
Wiktionary
rzecz. ogół mrz.
przym. ogólny
przysł. ogólnie
Wiktionary
(1.1) razem, w całości, w sumie
Wiktionary
zimowek ogołotniak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
skrót od: ogólnopolski
SJP.pl
olbrzymi stwór z legend i baśni ludowych, agresywny i mało inteligentny humanoid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) legendarne stworzenie;
Wiktionary
Ogr – legendarne stworzenie z mitów Europy Północnej. Ogry to rasa człekokształtnych stworzeń, gwałtownych i okrutnych potworów jedzących ludzkie mięso.
Wikipedia
(1.1) Ogry robią sobie rękawiczki z ludzkiej skóry i breloczki z wątroby.
Wiktionary
IPA: ɔkr̥, AS: okr̦
Wiktionary
skrót od: ograniczony, ogrodniczy, ogrodnictwo (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. zbieranie grabiami; zgrabianie, ograbianie;
2. resztki skoszonego zboża, siana
SJP.pl
1. przemocą, bezprawnie zabierać cudzą własność; rabować, łupić;
2. zgarniać coś grabiami wokół czegoś
SJP.pl
1. przemocą, bezprawnie zabrać cudzą własność; obrabować, złupić;
2. zgarnąć coś grabiami wokół czegoś
SJP.pl
1. zbieranie grabiami; zgrabianie, ograbianie;
2. resztki skoszonego zboża, siana
SJP.pl
1. pokonać kogoś w grze; pozbawić kogoś pieniędzy przez pokonanie go w grze;
2. wyrobić jakiś instrument muzyczny przez częste granie na nim;
3. sprawić, że coś, np. sztuka teatralna, stanie się nieciekawe z powodu częstego powtarzania
SJP.pl
1. robić dookoła czegoś ogrodzenie; otaczać płotem;
2. stanowić ogrodzenie; otaczać, okalać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ogrodzić)
(1.1) otaczać ogrodzeniem
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogród m., ogródek m., ogrodnik m., ogrodniczka ż., ogradzanie n., ogrodzenie n.
czas. ogrodzić dk.
przym. ogrodzeniowy
Wiktionary
(1.1) otaczać, okalać, opasywać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ograniczyć)
(1.1) ujmować w pewną limitowaną przestrzeń; wyznaczać obszar czegoś; otaczać czymś, co oddziela od reszty
(1.2) być przestrzennym oddzieleniem, otaczać, stanowić barierę
(1.3) zmniejszać coś, redukować dostępność czegoś, uszczuplać coś
(1.4) stanowić niematerialną barierę, przeszkodę, trudność nie do pokonania
czasownik zwrotny niedokonany ograniczać się (dk. ograniczyć się)
(2.1) mieć określony, nie za duży zakres działania czy tematyki, którą się zajmuje; sprowadzać się do czegoś
(2.2) poprzestawać na czymś, działać w jakimś zakresie tylko do pewnego stopnia, w limitowanym zakresie
Wiktionary
(1.3) System plików MSDOS ograniczał długość nazwy pliku do ośmiu liter.
(1.4) Rządy na całym świecie próbują za pomocą restrykcyjnych przepisów i represyjnych metod ograniczać wolność słowa.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrãˈɲit͡ʃat͡ɕ, AS: ogrãńičać
Wiktionary
rzecz. granica ż., ograniczanie ndk., ograniczenie dk., ogranicznik m., ograniczoność ż.
czas. graniczyć, ograniczyć dk.
przym. ograniczony, graniczny
Wiktionary
(1.3) limitować, reglamentować, regulować
(1.4) blokować, hamować, powstrzymywać, przeszkadzać, szachować, utrudniać, ciemiężyć, dławić, dusić, dyskryminować, kneblować, krępować, nakładać kaganiec, pętać, przykręcać kurek, tłamsić, tyranizować, uciskać, ukrócić
(2.1) specjalizować się
(2.2) kończyć się, sprowadzać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ograniczać.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrãɲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: ogrãńičãńe
Wiktionary
rzecz. ograniczenie n., granica ż.
czas. graniczyć, ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. ograniczony, graniczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) norma, przepis, zarządzenie krępujące czyjąś swobodę działania
(1.2) brak szerszych horyzontów myślowych, brak inteligencji
(1.3) ograniczony charakter czegoś
(1.4) mat. liczba od której wszystkie liczby z danego zbioru są niemniejsze (ograniczenie dolne) lub niewiększe (ograniczenie górne)
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrãɲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ogrãńičẽńe
Wiktionary
rzecz. ograniczanie n., granica ż.
czas. graniczyć, ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. ograniczony, graniczny
Wiktionary
(1.1) limit
(1.2) tępota, głupota
Wiktionary
1. coś co ogranicza, hamuje;
2. urządzenie ograniczające działanie jakiegoś mechanizmu
SJP.pl
Ogranicznik to obiekt (urządzenie mechaniczne, układ elektroniczny, program komputerowy itp.) automatycznie ograniczający zakres dopuszczalnych wartości pewnej wielkości fizycznej.
Wikipedia
1. o czymś: mający niewielki zasięg;
2. o kimś: mający ciasne horyzonty myślowe; tępy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma jasno określone granice, mieszczący się w określonym zakresie (najczęściej niewielkim)
(1.2) o człowieku, jego umyśle: taki, który ma wąskie horyzonty myślowe lub jest mało inteligentny, ma ciasny umysł
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: ograniczyć
Wiktionary
(1.1) Frutarianizm to bardzo ograniczona dieta składająca się głównie z owoców, orzechów, nasion i niektórych warzyw.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrãɲiˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: ogrãńičõny
Wiktionary
rzecz. ograniczenie n., ograniczanie n., ograniczoność ż., ogranicznik m.
czas. ograniczyć dk., ograniczać ndk.
Wiktionary
(1.2) tępy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ograniczać)
(1.1) dokonany od|ograniczać.
czasownik zwrotny dokonany ograniczyć się (ndk. ograniczać się)
(2.1) dokonany od|ograniczać się.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrãˈɲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: ogrãńičyć
Wiktionary
rzecz. ograniczoność ż., ogranicznik m., ograniczenie n., ograniczanie n., granica ż.
czas. graniczyć, ograniczać ndk.
przym. ograniczony, graniczny
Wiktionary
1. pokonać kogoś w grze; pozbawić kogoś pieniędzy przez pokonanie go w grze;
2. wyrobić jakiś instrument muzyczny przez częste granie na nim;
3. sprawić, że coś, np. sztuka teatralna, stanie się nieciekawe z powodu częstego powtarzania
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ograszka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Czernikowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
W okresie okupacji niemieckiej 1939–1945 miejscowość nosiła nazwę Graßhof.
Od nazwy miejscowości utworzono nazwę przystanku kolejowego Ograszka położonego w pobliskiej wsi Makowiska.
Wikipedia
1. teren zasadzony roślinami (kwiatowy, botaniczny) lub warzywami (warzywny);
2. ogród zoologiczny; zoo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. miejsce, gdzie uprawia się rośliny – np. kwiaty, drzewa, krzewy – w celach konsumpcyjnych lub estetycznych;
(1.2) daw. ogrodzone miejsce
Wiktionary
Ogród – pojęcie z zakresu ogrodnictwa oznaczające miejsce przeznaczone do uprawy roślin.
Wikipedia
(1.1) W Polsce oprócz ogrodów botanicznych istnieją i działają: arboreta, ogrody roślin leczniczych, ogrody leśne i specjalistyczne.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡrut, AS: ogrut
Wiktionary
rzecz. ogrodnik mos., ogrodniczka ż., ogrodnictwo n., ogrodowizna ż., ogrodzenie n., ogrodowiec mzw., ogrodnica ż., ogrodniczki nmos., grodzenie n., ogradzanie n., zagradzanie n., zagrodzenie n., zagroda ż., zagrodnik m.
:: zdrobn. ogródek mrz., ogródeczek mrz.
czas. grodzić ndk., ogrodzić dk., ogradzać ndk., zagrodzić dk., zagradzać ndk.
przym. ogrodniczy, ogrodowy, przyogrodowy, wokółogrodowy, zagrodowy
Wiktionary
(1.1) sad, działka; gw-pl|Górny Śląsk|zegroda, zogrod.
Wiktionary
zdrobnienie od: ogródek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ogródek
Wiktionary
(1.1) W ogródeczku rośnie bobek przy ogóreczku.
(1.1) Koło mego ogródeczka rozkwitała jabłoneczka.
Wiktionary
rzecz. ogród mrz., ogródek mrz.
czas. ogrodzić
Wiktionary
mały ogród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ogród
(1.2) mały ogród
(1.3) wydzielony teren gastronomiczny na zewnątrz lokalu
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: ogródka
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: ogród
Wikipedia
(1.2) Chciało się Zosi jagódek, / kupić ich za co nie miała, / Jaś ich miał pełen ogródek, / ale go prosić nie śmiała.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡrudɛk, AS: ogrudek
Wiktionary
rzecz. ogrodowy mos., ogród m., ogródeczek m., ogrodnictwo n., ogrodnik m., ogrodniczek m., ogrodniczka ż., ogrodniczki nmos., ogrodzenie n., ogródka ż., ogrodzenie n., ogradzanie n., grodzenie n.
czas. ogrodzić dk., ogradzać ndk., grodzić ndk.
przym. ogródkowy, ogrodowy, ogrodniczy
Wiktionary
(1.1) ogródeczek
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|zogrodek, zogrodka.
Wiktionary
dawniej: niejasne, omowne wyrażenie myśli
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ogródkiem, dotyczący ogródka
Wiktionary
rzecz. ogródek m.
Wiktionary
Ogrodnica (niem. Schönau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
1. dział rolnictwa obejmujący uprawę i hodowlę roślin ozdobnych, sadownictwo i warzywnictwo;
2. wydział wyższej uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. uprawa drzew owocowych, roślin ozdobnych i warzyw
(1.2) dział rolnictwa zajmujący się takimi uprawami
(1.3) pot. dział uczelni rolniczej zajmujący się takimi uprawami
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔɡrɔdʲˈɲit͡stfɔ, AS: ogrodʹńictfo
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogrodowy mos., ogrodnik mos., ogród m., ogródek mrz., ogrodniczka ż., ogrodowizna ż.
przym. ogrodniczy, ogrodowy
czas. ogrodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od ogrodnik
(1.2) chłopiec pracujący w ogrodzie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od ogrodniczka
(2.2) D. lm. od ogrodniczki
Wiktionary
(1.1) Grządki pielił ogrodniczek w słomianym kapeluszu.
(1.1) W kredensie stała porcelanowa figurka ogrodniczka pchającego taczkę.
Wiktionary
rzecz. ogrodowy mos., ogród mrz., ogródek mrz., ogrodnictwo n., ogradzanie n., ogrodzenie n., ogrodnik mos., ogrodniczka ż., ogrodniczki nmos.
czas. ogrodzić dk., grodzić ndk., ogradzać ndk.
przym. ogrodniczy, ogrodzeniowy, ogrodowy
Wiktionary
kobieta zajmująca się zakładaniem i uprawą ogrodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, dziewczyna pracująca w ogrodzie
Wiktionary
(1.1) Ogrodniczka pielęgnuje kwiaty.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡrɔdʲˈɲit͡ʃka, AS: ogrodʹńička
Wiktionary
rzecz. ogród mrz., ogródek mrz., ogrodnictwo n., ogradzanie n., ogrodzenie n.
:: fm. ogrodnik mos., ogrodniczek mos.
czas. ogrodzić dk., grodzić ndk., ogradzać ndk.
przym. ogrodniczy, ogrodzeniowy, ogrodowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zegrodniczka.
Wiktionary
spodnie na szelkach mające napierśnik na wzór fartucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. kraw. rodzaj spodni z charakterystycznym karczkiem z przodu i szalkami;
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) M. i W. plural|ogrodniczek.
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) M., B., i W. plural|ogrodniczka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kinga przyszła w ogrodniczkach i adidasach.
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogródek mrz., ogród mrz., ogrodowizna ż., ogrodnik mos., ogrodniczka ż.
przym. ogrodniczy
czas. ogrodzić
Wiktionary
ogrodniczy i handlowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ogrod. związany z ogrodnictwem, dotyczący ogrodnictwa
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogrodowy mos., ogród mrz., ogrodnictwo n., ogrodnik mos., ogrodniczysko n., ogrodniczka ż., ogrodniczki lm nm., ogródek mrz.
przym. ogrodowy
Wiktionary
osoba zajmująca się zakładaniem i uprawą ogrodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ogrod. osoba zajmująca się ogrodem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Potem sprowadził ogrodnika, a następnie: kowala, ślusarza, stolarza i kołodzieja.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡrɔdʲɲik, AS: ogrodʹńik
Wiktionary
rzecz. ogród m., ogródek mrz., ogrodnictwo n., ogrodniczki, ogradzanie n. , ogrodzenie n.
:: fż. ogrodniczka
przym. ogrodniczy, ogrodowy
czas. ogradzać ndk., ogrodzić dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|ogrodowy.
Wiktionary
Ogrodno (niem. Kavelsberg) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój. W 2011 roku liczba mieszkańców we wsi Ogrodno 195.
Na obszarze sołectwa Ogrodno, okolicy osady Zdroje swoje źródła ma rzeka Drawa.
Wikipedia
terapia polegająca na pracy w ogrodzie i przebywaniu wśród roślin; hortiterapia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
krocznik ogrodowiak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe: ogół jadalnych roślin ogrodowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jadalna roślina ogrodowa
(1.2) zbiorowo: warzywa ogrodowe
Wiktionary
(1.1) Inne zaś ogrodowizny poczynają siać jak tylko zimowa zejdzie skorupa (…).
Wiktionary
rzecz. ogrodowy mos., ogród m., ogrodnictwo n., ogrodnik m., ogrodniczka ż., ogrodniczki nmos.
przym. ogrodowy
Wiktionary
miniarka ogrodówka - gatunek muchówki z rodziny miniarkowatych
SJP.pl
dawniej: ogrodnictwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ogrodu, należący do ogrodu, znajdujący się, spotykany w ogrodzie
(1.2) uprawiany, hodowany w ogrodzie
Wiktionary
(1.1) Ważnym akcentem wnętrza ogrodowego jest soliter o czerwonej barwie liści.
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogród m., ogródek mrz., ogrodnictwo n., ogrodnik mos., ogrodniczka ż., ogrodowizna ż.
przym. ogrodniczy, przyogrodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogrodzić.
(1.2) przeszkoda ogradzająca jakiś teren, np. w postaci płotu, parkanu, muru
(1.3) pot. przestrzeń, która została ogrodzona
Wiktionary
Ogrodzenie – otoczenie działki lub terenu za pomocą urządzenia ochronnego (płotu, muru, żywopłotu itp.) mające na celu ochronę przed dostępem osób trzecich lub zwierząt niemających prawa wstępu.
Definicja "ogrodzenia" nie występuje w obecnym polskim stanie prawnym. Zgodnie z art. 3 ust. 9 ustawy Prawo budowlane pojęcie "ogrodzenie" wchodzi w zakres pojęcia "urządzenie budowlane".
Wikipedia
IPA: ˌɔɡrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: ogroʒẽńe
Wiktionary
rzecz. ogrodniczek mos., ogradzanie n., grodzenie n., ogród m., ogródek mrz., ogrodnik m., ogrodniczka ż.
czas. ogradzać ndk., ogrodzić dk., grodzić ndk.
przym. ogrodzeniowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ogradzać)
(1.1) otoczyć ogrodzeniem
Wiktionary
(1.1) Mój sąsiad postanowił ogrodzić swój dom.
Wiktionary
rzecz. ogród m., ogródek m., ogródeczek m., ogrodnictwo n., ogrodnik m., ogrodniczek m., ogrodniczka ż., ogrodniczki nmos., ogrodzenie n., ogradzanie n.
czas. ogradzać ndk.
przym. ogrodzeniowy
Wiktionary
mieszkaniec Ogrodzieńca (miasta w Polsce); ogrodzienianin
SJP.pl
mieszkanka Ogrodzieńca (miasta w Polsce); ogrodzienianka
SJP.pl
mieszkaniec Ogrodzieńca (miasta w Polsce); ogrodzieńczanin
SJP.pl
mieszkanka Ogrodzieńca (miasta w Polsce); ogrodzieńczanka
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Ogrodzieniec – miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ogrodzieniec.
Według danych z 31 grudnia 2010 roku miasto miało 4401 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Ogrodzieniec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ogrodzieńcem, dotyczący Ogrodzieńca
Wiktionary
rzecz. Ogrodzieniec mrz.
Wiktionary
ogrójec;
1. ogród na Górze Oliwnej w Jerozolimie, gdzie przebywał Jezus z apostołami przed swoim pojmaniem; Ogrójec, Getsemani;
2. książkowo: piękny park, rajski ogród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. rel. gaj oliwkowy na stoku Góry Oliwnej w Jerozolimie, miejsce agonii Chrystusa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ogrójcu Jezus krwią się pocił.
Wiktionary
rzecz. ogrojec mrz.
Wiktionary
1. duży stopień nasilenia czegoś;
2. wielka ilość czegoś lub duże rozmiary czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo duża ilość czegoś
(1.2) bardzo duże rozmiary czegoś
Wiktionary
(1.1) Ogrom jego wiedzy mnie przytłoczył.
(1.1) W tym ogrodzie jest ogrom drzew.
(1.2) Ogrom tego miasta sprawia, że łatwo się tam zgubić.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡrɔ̃m, AS: ogrõm
Wiktionary
rzecz. gromada ż.
przym. ogromny, ogromniasty
przysł. ogromnie
Wiktionary
dawniej:
1. ogłuszyć grzmotem;
2. przestraszyć, napełnić trwogą
SJP.pl
potocznie: ogromny; wielki; olbrzymi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo, mocno, w wysokim stopniu
Wiktionary
(1.1) Ogromnie cię lubię.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡrɔ̃mʲɲɛ, AS: ogrõmʹńe
Wiktionary
rzecz. ogrom m.
przym. ogromny, ogromniasty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ogromnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ogromny
SJP.pl
przestarzale: ogrom, olbrzymia wielkość
SJP.pl
olbrzymi;
1. mający bardzo wielkie rozmiary; gigantyczny, kolosalny;
2. dość duży pod względem liczby, wartości, ilości; wielki;
3. o uczuciach, zjawiskach itp.: występujący w dużym, natężeniu, zakresie; wielki, silny, intensywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający bardzo duży rozmiar
Wiktionary
(1.1) Himalaje są ogromne.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡrɔ̃mnɨ, AS: ogrõmny
Wiktionary
rzecz. ogrom m., ogromnienie n.
czas. ogromnieć
rzecz. ogromniasty
przysł. ogromnie
Wiktionary
(1.1) olbrzymi, kolosalny, gigantyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogryzać.
Wiktionary
czas. ogryzać ndk.
rzecz. ogryzek mrz.
Wiktionary
ogołocić z otoczki (np. mięsa) za pomocą zębów
SJP.pl
niedojedzony kawałek czegoś; pozostałość po zjedzonym owocu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogryziony, niedojedzony kawałek czegoś (np. jabłka)
Wiktionary
(1.1) Zjadłam jabłko i wyrzuciłam ogryzek.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡrɨzɛk, AS: ogryzek
Wiktionary
rzecz. ogryzanie n., ogryzienie n., niedogryz m., gryzak m., gryzienie n., ugryzienie n.
:: zdrobn. ogryzeczek m.
czas. ogryzać ndk., ogryźć dk., gryźć ndk., ugryźć dk.
przym. ogryzkowy
Wiktionary
podwyższyć temperaturę, ocieplić, nagrzać
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|ogrzewać.
czasownik zwrotny dokonany ogrzać się (ndk. ogrzewać się)
(2.1) stać się cieplejszym, dostarczyć sobie ciepła
Wiktionary
(1.1) Posiedzę chwilę, gdzieś znajdę ciepły kąt, ogrzeję dłonie i zaraz pójdę stąd.
(2.1) Chłodno mi, w zatoce dłoni pozwól ogrzać się / rzucił mnie tu sztorm / pozwól, że w twym porcie moja licha łódź / znajdzie przystań swą.
Wiktionary
IPA: ˈɔɡʒat͡ɕ, AS: ogžać
Wiktionary
przym. grzewczy, ogrzewczy
rzecz. ogrzewanie n., ogrzanie n., grzałka ż.
czas. grzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogrzać.
Wiktionary
(1.1) Ten piecyk pozwala na ogrzanie 40 m².
Wiktionary
IPA: ɔˈɡʒãɲɛ, AS: ogžãńe
Wiktionary
czas. ogrzać dk., ogrzewać ndk.
rzecz. grzałka ż., ogrzewacz, ogrzewanie
przym. ogrzewczy
Wiktionary
podwyższać temperaturę czegoś, czynić coś ciepłym; ocieplać; nagrzewać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zwiększać temperaturę czegoś, dostarczać czemuś ciepła, czynić coś cieplejszym
czasownik zwrotny niedokonany ogrzewać się
(2.1) stawać się cieplejszym, dostarczać sobie ciepła skądś
Wiktionary
IPA: ɔˈɡʒɛvat͡ɕ, AS: ogževać
Wiktionary
rzecz. ogrzewanie n., ogrzanie n., grzałka ż.
przym. grzewczy, ogrzewczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co ogrzewa;
Wiktionary
(1.1) Wielki piec wytwarza oprócz surówki wielkie ilości żużla, a poza tym gazy, które, jako palne, chwytamy, opalając nimi ogrzewacze powietrza.
(1.1) Tak pomyślał Retlich i przyłożył do brzucha elektryczny ogrzewacz, bo znowu nagle chwyciły go boleści.
(1.1) Francuzki fizyk Mou•cha•et IPA2|mu.ʃa.ɛ. zbudował w r. 1869 małą maszynę parową, której jedynym ogrzewaczem było słońce.
(1.1) Ze wstępnych ustaleń strażaków wynika, że zabójczy czad wydobywał się z przepływowego ogrzewacza wody, który zainstalowany był w łazience.
(1.1) W okresie jesienno-zimowym często włączamy gazowe ogrzewacze powietrza, ale i one — źle użytkowane — mogą stać się przyczyną tragedii.
(1.1) Na mroźną zimę przyda się jednorazowy ogrzewacz do rąk (torebka z proszkiem, który w kontakcie z powietrzem wytwarza ciepło).
(1.1) Butla gazowa umieszczona jest wewnątrz obudowy ogrzewacza, dzięki czemu nie zajmuje miejsca i nie szpeci pomieszczenia.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡʒɛvat͡ʃ, AS: ogževač
Wiktionary
rzecz. ogrzanie n., ogrzewanie n., grzałka ż.
przym. ogrzewczy
Wiktionary
(1.1) ogrzewnica; gw-pl|Mazowsze. ogrzewac; gw-pl|Przemyśl. ogrzéwać
Wiktionary
ocieplająco;
1. w sposób podwyższający temperaturę czegoś;
2. w sposób zwiększający wrażenie ciepła
SJP.pl
pomieszczenie, w którym się coś ogrzewa
SJP.pl
ogół zagadnień związanych z ogrzewaniem pomieszczeń; ogrzewnictwo
SJP.pl
podwyższać temperaturę czegoś, czynić coś ciepłym; ocieplać; nagrzewać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność dostarczania ciepła
(1.2) urządzenie lub instalacja, która zapewnia ciepło
Wiktionary
Ogrzewanie – dostarczanie energii termicznej do ciała, pomieszczenia, w celu podniesienia lub utrzymania jego temperatury.
Artykuł ten omawia ogrzewanie w kontekście wszelkiego rodzaju pomieszczeń, budowli i budynków, gdyż takie jest najczęstsze stosowanie tego wyrażenia. Ogrzewanie może dotyczyć również:
Wikipedia
(1.1) Ogrzewanie tylu pomieszczeń piecykami elektrycznymi jest nieekonomiczne.
(1.2) Nie możemy się wprowadzić do nowego domu, bo nie mamy jeszcze ogrzewania.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡʒɛˈvãɲɛ, AS: ogževãńe
Wiktionary
rzecz. ogrzewacz m., ogrzanie n., grzanie n., grzałka ż.
czas. ogrzewać ndk., ogrzać dk., grzać ndk.
przym. grzewczy, ogrzewczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do ogrzewania
Wiktionary
rzecz. ogrzanie n., ogrzewacz mrz., ogrzewanie n., ogrzewnica ż., ogrzewnictwo n.
czas. ogrzać dk., ogrzewać ndk.
przym. ogrzewniczy, grzewczy
Wiktionary
(1.1) ogrzewający, ogrzewniczy
Wiktionary
1. dział techniki dotyczący ogrzewania;
2. urządzenia i czynności związane z ogrzewaniem pomieszczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. dział techniki zajmujący się ogrzewaniem
(1.2) techn. zespół urządzeń przeznaczonych do ogrzewania pomieszczeń i ogół czynności z tym związanych
Wiktionary
Ogrzewanie – dostarczanie energii termicznej do ciała, pomieszczenia, w celu podniesienia lub utrzymania jego temperatury.
Artykuł ten omawia ogrzewanie w kontekście wszelkiego rodzaju pomieszczeń, budowli i budynków, gdyż takie jest najczęstsze stosowanie tego wyrażenia. Ogrzewanie może dotyczyć również:
Wikipedia
przym. ogrzewczy
Wiktionary
fachowiec zajmujący się instalacją i konserwacją urządzeń centralnego ogrzewania; specjalista w zakresie ogrzewnictwa
SJP.pl
samica ogra
SJP.pl
zakładać na koła pojazdu gumowe opony
SJP.pl
zaopatrzyć koła pojazdu w opony z gumy
SJP.pl
zaopatrzyć koła pojazdu w opony z gumy
SJP.pl
Wikipedia
zaopatrzyć koła pojazdu w opony z gumy
SJP.pl
pokryć gumą
SJP.pl
pokryć gumą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. śrpol. ogórek
Wiktionary
przymiotnik od: Oguzowie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący plemięemienia Oguzów, związany z plemięemieniem Oguzów
(1.2) o języku: należący grupy języków oguzyjskich;
Wiktionary
IPA: ˌɔɡuˈzɨjsʲci, AS: oguzyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oguz m.
Wiktionary
(1.2) południowoturecki
Wiktionary
umiejętność odpowiedniego zachowania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność właściwego zachowania się
Wiktionary
IPA: ɔɡˈwada, AS: ogu̯ada
Wiktionary
(1.1) maniery, dobre maniery, kultura
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obejmować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) podawać do wiadomości
(1.2) publikować
(1.3) przest. nadawać komuś godność, tytuł
czasownik zwrotny niedokonany ogłaszać się
(2.1) podawać do wiadomości informacje o sobie
(2.2) nadawać sobie godność, tytuł
Wiktionary
(1.1) Sąd Najwyższy różne dziwne rzeczy już ogłaszał.
(1.3) Niniejszym ogłaszam was mężem i żoną.
(1.3) W 1541 roku irlandzki parlament ogłosił Henryka VIII królem Irlandii.
(2.1) Ogłaszam się w lokalnym dzienniku.
(2.2) Ogłaszam się królem tego królestwa.
Wiktionary
IPA: ɔɡˈwaʃat͡ɕ, AS: ogu̯ašać
Wiktionary
rzecz. ogłoszenie n., ogłaszanie n.
czas. ogłosić dk.
przym. ogłoszeniowy, głośnikowy, głośny
Wiktionary
(1.1) obwieszczać, powiadamiać, informować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogłaszać.
Wiktionary
czas. ogłaszać
rzecz. ogłoszenie n.
przym. ogłoszeniowy, głośnikowy
Wiktionary
1. odcinać koronę drzewa; odgławiać;
2. odcinać kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; odgławiać;
3. odcinać liście wraz z nasadą u roślin okopowych
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny kornikowatych, kornik żerujący pod korą drzew liściastych
SJP.pl
dawniej: narazić kogoś na głód, zmorzyć głodem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ogłaszać)
(1.1) dokonany od|ogłaszać.
Wiktionary
(1.1) Kiedy pokazowo ogłosiłem tutaj odejście ktoś w urzędzie gminy podjął decyzję o równie pokazowej wycince dorodnych drzew na sąsiedniej ulicy.
Wiktionary
IPA: ɔˈɡwɔɕit͡ɕ, AS: ogu̯ośić
Wiktionary
rzecz. ogłoszenie n.
czas. ogłaszać
przym. ogłoszeniowy, głośnikowy, głośny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogłosić.
(1.2) pisemny komunikat umieszczony w miejscu publicznym lub wiadomość rozpowszechniona przez środki masowego przekazu
Wiktionary
Ogłoszenie – krótka forma wypowiedzi, w której autor ogłasza coś odbiorcy. W ogłoszeniu treść powinna być maksymalnie streszczona, przy czym zawarte powinny być wszelkie niezbędne informacje.
W ogłoszeniu muszą się znaleźć takie informacje jak:
Wikipedia
(1.1) Jutro nastąpi ogłoszenie wyroku.
(1.2) Kilka lat pracowałem w Szwecji. Do pracy przyszedłem "z ogłoszenia".
Wiktionary
IPA: ˌɔɡwɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ogu̯ošẽńe
Wiktionary
rzecz. ogłaszanie n.
czas. ogłosić dk., ogłaszać ndk.
przym. ogłoszeniowy, głośnikowy
Wiktionary
(1.1) publikacja
(1.2) anons, inserat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) podmiot zlecający rozpowszechnianie ogłoszenia
Wiktionary
rzecz.
:: fż. ogłoszeniodawczyni ż.
Wiktionary
(1.1) reklamodawca
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ogłoszeniem, dotyczący ogłoszenia
Wiktionary
rzecz. ogłoszenie n., ogłaszanie n., głoszenie n., głos m.
czas. ogłaszać ndk., ogłosić dk., głosić ndk.
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
1. odciąć koronę drzewa; odgłowić;
2. odciąć kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; odgłowić;
3. odciąć liście wraz z nasadą u roślin okopowych
SJP.pl
część rzędu jeździeckiego lub uprzęży nakładana na głowę zwierzęcia, pozwalająca na kierowanie nim; uzda, uździenica, tranzelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jeźdz. element uprzęży zakładany na głowę konia;
Wiktionary
Ogłowie (inaczej: uzda, uździenica, dawniej: tręzla, tranzla, trenzla, trędzla, tręzelka, tranzelka) – główna część rzędu jeździeckiego lub uprzęży. Jest to, mówiąc ogólnie, uprząż rzemienna na głowę konia (rzadziej osła lub muła) z wędzidłem wkładanym do pyska zwierzęcia (lub bez – ogłowia bezwędzidłowe, np. hackamore, bosal). Głównym zadaniem ogłowia jest utrzymanie kiełzna (lub paska naciskającego na nos w wypadku ogłowi bezwędzidłowych) we właściwym miejscu w pysku konia.
Wikipedia
IPA: ɔˈɡwɔvʲjɛ, AS: ogu̯ovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. głowa ż., ogławianie n., ogłowienie n.
czas. ogławiać, ogłowić
Wiktionary
(1.1) uzda, tranzelka
Wiktionary
stracić słuch
SJP.pl
taki, który ogłuchł (stracił słuch)
SJP.pl
potocznie:
1. coś powodującego osłabienie intelektu, np. telewizor;
2. lek lub narkotyk osłabiający sprawne funkcjonowanie umysłu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogłupiać.
Wiktionary
(1.1) Reklamy powodują ogłupianie dzieci.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡwuˈpʲjä̃ɲɛ, AS: ogu̯upʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. głupieć, ogłupiać ndk., ogłupić dk., ogłupieć dk.
przym. ogłupiały, głupi
rzecz. głupek m., wygłup mos./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ogłupiać)
(1.1) dokonany od|ogłupiać.
Wiktionary
IPA: ɔɡˈwupʲit͡ɕ, AS: ogu̯upʹić
Wiktionary
rzecz. ogłupianie n., wygłup mos./mrz.
przym. głupi
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zbamoncić.
Wiktionary
1. pozbawiać słuchu, powodować głuchotę;
2. przytłaczać hałasem, uniemożliwiać słyszenie innych dźwięków;
3. oszałamiać, pozbawiać przytomności;
4. ogłuszać się - wprowadzać się w stan zamroczenia; oszałamiać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ogłuszyć)
(1.1) czynić głuchym; upośledzać słuch
(1.2) uderzając, pozbawiać przytomności
(1.3) przen. wywierać duże wrażenie
czasownik zwrotny niedokonany ogłuszać się (dk. ogłuszyć się)
(2.1) pozbawiać siebie zdolności słyszenia
(2.2) uderzeniem pozbawiać się przytomności
(2.3) być ogłuszanym
Wiktionary
rzecz. ogłuszenie n., głuchy mos., ogłuszanie n., głuchota ż.
przym. głuchy
czas. ogłuszyć
Wiktionary
(1.2) głuszyć, oszałamiać, oszołamiać, zamraczać
(1.3) oszałamiać, oszołamiać
Wiktionary
urządzenie do ogłuszania, np. paralizator, taser
SJP.pl
taki, który przytłacza hałasem, masą dźwięków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brzmiący bardzo głośno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ogłuszyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔɡwuˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ogu̯ušẽńe
Wiktionary
czas. ogłuszyć dk., ogłuszać ndk.
rzecz. ogłuszanie n.
Wiktionary
1. pozbawić słuchu, spowodować głuchotę;
2. przytłoczyć hałasem, uniemożliwić słyszenie innych dźwięków;
3. oszołomić, pozbawić przytomności;
4. ogłuszyć się - wprowadzić się w stan zamroczenia; oszołomić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ogłuszać)
(1.1) uczynić głuchym; upośledzić słuch
(1.2) uderzeniem pozbawić przytomności
(1.3) przen. wywrzeć duże wrażenie
czasownik zwrotny dokonany ogłuszyć się (ndk. ogłuszać się)
(2.1) pozbawić siebie zdolności słyszenia
(2.2) uderzeniem pozbawić się przytomności
(2.3) zostać ogłuszonym
Wiktionary
IPA: ɔˈɡwuʃɨt͡ɕ, AS: ogu̯ušyć
Wiktionary
przym. głuchy
przysł. głucho
rzecz. głusza ż., głuchość ż., głuchota ż., głuchy mos., ogłuszenie n.
czas. ogłuszać ndk.
Wiktionary
wyraz wyrażający zachwyt, radość, zdziwienie, przestrach; och
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) = rzad. och
Wiktionary
Oh – wspólny singel Ciary i Ludacrisa, pochodzący z debiutanckiego albumu wokalistki, Goodies.
Wikipedia
IPA: ɔx, AS: oχ
Wiktionary
ochajtać, ochajtnąć, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ohajtać się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
ochajtać, ohajtać, ochajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ohajtnąć się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
rzadko: wstrzymywać, opanowywać, zahamowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. szkoła organizowana przez Ochotnicze Hufce Pracy umożliwiająca zdobycie podstawowego wykształcenia i zawodu;
(1.2) pot. wakacyjny obóz zarobkowy
Wiktionary
(1.1) Pewnie nie masz nawet zawodówki, tylko jesteś po ohapie, że piszesz takie rzeczy. (z Internetu)
(1.2) Sam kiedyś miałem przyjemność pracowania na ohapie we Wrocku w rozlewni wina. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈɔxap, AS: oχap
Wiktionary
członek OHP (Ochotniczych Hufców Pracy)
SJP.pl
ptak z rzędu blaszkodziobych, o czarno-biało-rudym upierzeniu, zakładający gniazda w norach; kaczka norowa, podgorzelec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tadorna tadorna|ref=tak., wędrowny, eurazjatycki ptak wodny;
Wiktionary
Ohar, podgorzelec, kaczka norowa (Tadorna tadorna) – gatunek średniego, przeważnie wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈɔxar, AS: oχar
Wiktionary
zabezpieczyć hasłem; zahasłować
SJP.pl
rodzaj grobowca na cmentarzach żydowskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. rel. nagrobna kaplica żydowska nad grobem cadyka
Wiktionary
Ohel (hebr. אֹהֶל namiot) – niewielki żydowski grobowiec murowany lub drewniany, najczęściej kształtu prostopadłościanu, zwykle z drzwiami, a czasem również okienkami, o dachu półkolistym lub dwuspadowym. Pierwotnie ohele ograniczały się do wspartego na czterech filarach daszku ustawionego nad nagrobkiem. Ohele wznosi się nad grobami wybitnych rabinów lub cadyków oraz ich męskich potomków.
Wikipedia
(1.1) Abraham Mojżesz Kalisz pochowany jest w ohelu na cmentarzu żydowskim.
Wiktionary
[czytaj: ohajo]
1. stan w USA;
2. rzeka w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w środkowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych ze stolicą w Columbus;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości, gmin i hrabstw w Stanach Zjednoczonych
rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. rzeka w USA przepływająca przez Ohio (1.1);
Wiktionary
Ohio (wymowa: /oʊˈhaɪ.oʊ/) – stan w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, nad jeziorem Erie. Ohio pod względem powierzchni jest stosunkowo małe, ale z populacją ponad 11,6 miliona mieszkańców znajduje się w dziesiątce najgęściej zaludnionych stanów USA. Z Ohio pochodziło siedmiu prezydentów USA, dzięki czemu stan zyskał sobie przydomek „matki współczesnych prezydentów”.
Wikipedia
(1.1) W Ohio znajduje się wiele zakładów przemysłu lotniczego.
Wiktionary
IPA: ɔˈxajɔ, AS: oχai ̯o
Wiktionary
przym. ohioski
Wiktionary
(1.1) stan Ohio
(2.1) rzeka Ohio
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. lub rzad. związany z Ohio, dotyczący Ohio
Wiktionary
(1.1) Kuryer Ohioski sic.– tytuł gazety środowisk polonijnych w Ohio wydawanej w Toledo, w latach 1901-1909.
(1.1) Podnoszę kapelusz wysoko przed delegacją nowojorską, michigańską, ohioską, z dalekiego Massachusetts i Connecticut. Chłopcy aż się patrzy, a małżonki ich wszystkie stateczne i ładne, a niektóre nawet niezwykle piękne.
(1.1) Ohioski adwokat oświadczył, że przyjmuje podane mu warunki, żąda tylko potwierdzenia przez ambasadę amerykańską pobytu Anny Urmini w Paryżu, poczem (= po czym) natychmiast wyjedzie do Europy.
(1.1) Dopiero były prezes Związku W. L. Petrykowski przyjechał do Cleveland we wrześniu 1923 r. i zreorganizował na nowo okręg ohioski.
Wiktionary
rzecz. Ohio n./m./ż.
Wiktionary
jednostka oporności elektrycznej; om
SJP.pl
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający podziw lub też stwierdzenie negatywnego faktu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wzmacniający wypowiedź, wyrażający zachwyt, zdziwienie, zaskoczenie, uznanie itp.
(1.2) …akcentujący, podkreślający dostrzeżenie, stwierdzenie, uświadomienie sobie jakiegoś faktu, z reguły negatywnie ocenianego
Wiktionary
(1.1) oho ho!, ho, ho!
Wiktionary
wykrzyknienie wyrażające podziw i zaskoczenie mówiącego; oho ho
SJP.pl
Ochotnicze Hufce Pracy, organizacja działająca od 1958, zajmująca się organizacją nauki zawodu i pracy dla młodzieży
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Ochotnicze Hufce Pracy
Wiktionary
IPA: ɔ‿xa‿ˈpɛ, AS: o‿χa‿pe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. lewy dopływ Łaby, przepływa przez Bawarię (Niemcy) oraz Czechy;
Wiktionary
Ohrza (cz. Ohře, niem. Eger, celt. Agara) – rzeka w Niemczech (Bawaria) i Czechach (kraj karlowarski, kraj ustecki), długości 304,6 km oraz powierzchni zlewni 5 613,7 km², lewy dopływ Łaby.
Źródła na górze Schneeberg w Smreczanach w Bawarii.
Wikipedia
rzecz. Poohrze n.
Wiktionary
coś obrzydliwego, nieestetycznego, budzącego obrzydzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. coś ohydnego, brzydkiego, wzbudzającego wstręt, obrzydzenie
(1.2) książk. cecha czegoś ohydnego, brzydkiego, wzbudzającego wstręt
(1.3) daw. wstyd, sromota, niesława
(1.4) daw. człowiek ohydny, zakała, wyrodek, wyrzutek
(1.5) gwara. coś ogromnego, kolos (o człowieku lub koniu)
(1.6) gwara. tłum, hurma, gromada
Wiktionary
Ohyda – drugi album zespołu Lady Pank, wydany w 1984 roku nakładem wydawnictwa Savitor.
Wikipedia
(1.1) Przecież brukselka to ohyda! Jak można to w ogóle jeść?
(1.3) Sowizdrzał, powiedzą, przed dworem ohyda!
Wiktionary
IPA: ɔˈxɨda, AS: oχyda
Wiktionary
rzecz. ohydztwo n., daw. ohydność, daw. ochydność, daw. ohydliwość n., daw. ochydliwość n., daw. ohydnica ż., daw. ohydzanie n., daw. ohydzenie n.
przym. ohydnie, ohydny, daw. ochydny, daw. ohydliwy, daw. ohisny
przysł. ohydnie, daw. ochydnie, daw. ohydliwie, daw. ochydliwie, daw. ohydno
czas. daw. ohydzić, stpol. ohidzić, daw. ochydzić, daw. ohydzać, daw. ochydzać, daw. ohydzieć, daw. ochydnąć, daw. ohydzić się, daw. ohydzać się
Wiktionary
(1.1-6) daw. ochyda, gwara. hydota, stpol. hyd, stpol. hydanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ohydny; wstrętnie
Wiktionary
(1.1) Ocaleli leżeli tłocznie we wszystkich salkach i korytarzach lazaretu, gnijąc żywcem i cuchnąc ohydnie, a doktor Koleśników dokonał amputacji dziesiątków rąk, nóg i nosów.
Wiktionary
IPA: ɔˈxɨdʲɲɛ, AS: oχydʹńe
Wiktionary
przym. ohydny
rzecz. ohyda ż., ohydność ż.
Wiktionary
(1.1) obrzydliwie, potwornie, wstrętnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ohydnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ohydny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ohydne; cecha tych, którzy są ohydni
Wiktionary
przym. ohydny
przysł. ohydnie
rzecz. ohyda ż.
Wiktionary
obrzydliwy, budzący wstręt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obrzydliwy, budzący wstręt
Wiktionary
(1.1) Byłem już spokojny, jak po zażyciu jakiegoś ohydnego lekarstwa.
Wiktionary
IPA: ɔˈxɨdnɨ, AS: oχydny
Wiktionary
rzecz. ohyda ż., ohydztwo n., ohydność ż.
czas. zohydzić dk.
przysł. ohydnie
Wiktionary
(1.1) obrzydliwy, wstrętny, odrażający, paskudny, szkaradny, potworny, parszywy, odpychający
Wiktionary
coś lub ktoś budzący odrazę
SJP.pl
1. komórka o charakterze zarodnika, powstająca przez podział strzępek niektórych grzybów pasożytniczych (mączniaków);
2. choroba roślin (m.in. winorośli, pomidorów) wywołana przez grzyba - mączniaka prawdziwego
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: o ile dobrze pamiętam; AFAIR (afair)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = o ile dobrze pamiętam
Wiktionary
(1.1) OIDP jestem tam zbanowany na trzy miesiące.
Wiktionary
IPA: ˌɔ‿i‿dɛ‿ˈpɛ, AS: o‿i‿de‿pe
Wiktionary
w starożytnej Grecji: naczynie ceramiczne lub metalowe o formie zbliżonej do dzbana, służące do czerpania i rozlewania wina; ojnoche
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ojom] potocznie: oddział intensywnej opieki medycznej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = med. oddział intensywnej opieki medycznej
Wiktionary
(1.1) Po wypadku leżałem na OIOM-ie trzy dni pod respiratorem.
Wiktionary
IPA: ˈɔjɔ̃m, AS: oi ̯õm
Wiktionary
(1.1) OIT
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: Organisation Internationale de Radiodiffusion et Télévision - Międzynarodowa Organizacja Radia i Telewizji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Belgii i północnej Francji, prawy dopływ Sekwany;
(1.2) geogr. geogr. departament w północnej Francji;
Wiktionary
Wikipedia
skrót od:
1. Ośrodek Informacji Technicznej;
2. Ośrodek Informacji Turystycznej;
3. oddział intensywnej terapii; OIOM
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) med. oddział intensywnej terapii
Wiktionary
IPA: ɔ‿i‿ˈtɛ, AS: o‿i‿te
Wiktionary
(1.1) OIOM
Wiktionary
potocznie:
1. wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku;
2. wykrzyknik wyrażający ostrzeżenie, pogróżkę lub reprymendę; ejże
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający spontaniczną reakcję, zaskoczenie
(1.2) …wyrażający napomnienie, reprymendę albo pogróżkę
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) oj dana, dana
synonimy.
(1.1) ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
(1.2) ejże, hola
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
oj tam, oj tam • komu praca kłopotem, oj! oj! będzie wołał potem
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wyrażenie przestrachu: yikes, yipe, yipes, ow, ah, ooh, podkreślenie emocji: oh, dear, wyrażenie pomyłki: whoops, oops, reakcja na ból: ouch, ow, wyrażenie współczucia: oh, oh, dear, dear me; (1.2) ooh, now
* białoruski: (1.1) вой
* hiszpański: (1.1) ay; (1.2) ay
* niemiecki: (1.1) ah, ach, oh, oje; (1.2) na
* rosyjski: (1.1) ой; (1.2) эй
źródła.
== oj (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dyszel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔj, AS: oi ̯
Wiktionary
(1.1) ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
(1.2) ejże, hola
Wiktionary
wykrzyknik oznaczający zaskoczenie czymś negatywnym; ajć, ups
SJP.pl
ekspresywnie: ojciec; ojczulo, ojcuś, ojczulek, ojczunio, ojczuś, ojczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. o ojcu
(1.2) pieszcz. lub żart. o zakonniku mającym święcenia kapłańskie, przede wszystkim starszym wiekiem
Wiktionary
(1.1) Chodzi! chodzi! synulku!… pójdziemy na wesele twojego ojcaszka!
Wiktionary
rzecz. ojciec mos., ojczulek mos., ojcowizna ż., ojcostwo n., ojczym mos., ojcowanie n.
czas. ojcować ndk.
przym. ojcowski, ojcowy, ojczyźniany
skr. o.
Wiktionary
(1.1) ojczulek, tatulek, tatusiek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. rodzice
(1.2) przest. przodkowie
Wiktionary
rzecz. ojciec mos., ojczyc mos., ojczyzna ż.
:: zdrobn. ojczyk mos.
Wiktionary
Ojcewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Troszyn.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wawrzyńca w Kleczkowie.
Wikipedia
1. mężczyzna, który ma własne dziecko lub dzieci; rodzic; tata;
2. w niektórych zakonach: tytuł używany w stosunku do zakonnika po święceniach;
3. ten, kto coś stworzył, wynalazł, zainicjował; autor, wynalazca, prekursor;
4. poufale o własnym mężu albo o starszym mężczyźnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. w chrześcijaństwie: pierwsza osoba Trójcy Świętej
Wiktionary
Ojciec – mężczyzna, który znajduje się w relacji pokrewieństwa z dzieckiem. Pokrewieństwo to może być oparte na tym, że uczestniczy on w wychowaniu dziecka albo że je począł; jest to jedna z podstawowych relacji w rodzinie. Antropologia uznaje ojcostwo społeczne (pater) i ojcostwo genetyczne (genitor).
Wikipedia
(1.1) Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu.
Wiktionary
rzecz. ojciec mos., ojcowizna ż., ojcostwo n., ojczym mos., ojczyzna ż., Ojców m., ojcowanie n.
:: zdrobn. ojczulek m.
czas. ojcować ndk.
przym. ojcowski, ojcowy, ojczyźniany
Wiktionary
(1.1) Bóg Ojciec, Bóg
Wiktionary
zabójca własnego ojca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. zabójca własnego ojca
Wiktionary
(1.1) Ojcobójca na ławie oskarżonych. Pobił ojca na śmierć, bo wpadł w furię.
Wiktionary
rzecz. ojcobójstwo n.
:: fż. ojcobójczyni ż.
przym. ojcobójczy
Wiktionary
związany z zabiciem własnego ojca
SJP.pl
zabójczyni własnego ojca
SJP.pl
zabójstwo własnego ojca
SJP.pl
Ojcobójstwo – czyn przestępny skutkujący śmiercią ojca sprawcy.
W prawie rzymskim ojcobójstwo było zagrożone poena cullei. Karę tę przejęły regulacje prawa miejskiego miast średniowiecznej Europy.
Obecnie w polskim prawie karnym ojcobójstwo nie jest odrębnym typem czynu zabronionego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. mężczyzna penertujący analnie własnego ojca
Wiktionary
(1.1) Ten ojcojebca gwałci swojego ojca!
Wiktionary
IPA: ˌɔjt͡sɔˈjɛpt͡sa, AS: oi ̯coi ̯epca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie ojcem
Wiktionary
Ojciec – mężczyzna, który znajduje się w relacji pokrewieństwa z dzieckiem. Pokrewieństwo to może być oparte na tym, że uczestniczy on w wychowaniu dziecka albo że je począł; jest to jedna z podstawowych relacji w rodzinie. Antropologia uznaje ojcostwo społeczne (pater) i ojcostwo genetyczne (genitor).
Wikipedia
IPA: ɔjˈt͡sɔstfɔ, AS: oi ̯costfo
Wiktionary
rzecz. Ojciec mos., ojciec m., ojczym m., ojcowizna ż., ojczyzna ż., ojczulek mos., ojcaszek mos.
czas. ojcować ndk.
przym. ojcowski
Wiktionary
1. mężczyzna, który ma własne dziecko lub dzieci; rodzic; tata;
2. w niektórych zakonach: tytuł używany w stosunku do zakonnika po święceniach;
3. ten, kto coś stworzył, wynalazł, zainicjował; autor, wynalazca, prekursor;
4. poufale o własnym mężu albo o starszym mężczyźnie
SJP.pl
Ojców – wieś w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skała, na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w Dolinie Prądnika, na Szlaku Orlich Gniazd.
W Królestwie Polskim istniała gmina Ojców. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ojców, po jej zniesieniu w gromadzie Skała. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krakowskim.
Wikipedia
potocznie:
1. troszczyć się o kogoś jak ojciec lub mu go zastępować;
2. patronować czemuś
SJP.pl
mieszkaniec Ojcowa
SJP.pl
mieszkanka Ojcowa
SJP.pl
1. mężczyzna, który ma własne dziecko lub dzieci; rodzic; tata;
2. w niektórych zakonach: tytuł używany w stosunku do zakonnika po święceniach;
3. ten, kto coś stworzył, wynalazł, zainicjował; autor, wynalazca, prekursor;
4. poufale o własnym mężu albo o starszym mężczyźnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) podn. przodkowie
(1.2) przest. rodzice
forma rzeczownika.
(2.1) plural|ojciec.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tej ziemi żyli i umierali nasi ojcowie.
Wiktionary
IPA: ɔjˈt͡sɔvʲjɛ, AS: oi ̯covʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) ojciec mos.
Wiktionary
(1.1) dziadowie, przodkowie, antenaci
Wiktionary
otrzymywany w spadku majątek, najczęściej ojca, przekazywany najstarszemu synowi lub całej jego rodzinie; patrymonium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ziemia, majątek odziedziczone po ojcu lub należące do jednej rodziny od wielu lat
Wiktionary
Ojcowizna (do 1921 Komisarzówka) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk. Ma status sołectwa. Leży przy drodze krajowej nr 8.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Brańszczyku.
Wikipedia
(1.1) Z biedy musiał ojcowiznę sprzedać.
Wiktionary
rzecz. Ojciec mos., ojciec m., ojczyzna ż., ojcostwo n., ojczulek mos., ojcaszek mos.
przym. ojcowski, ojczyźniany
Wiktionary
(1.1) przest. ojczyzna
Wiktionary
dotyczący ojca, charakterystyczny dla ojca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący ojca
(1.2) geogr. związany z Ojcowem, dotyczący Ojcowa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do ojca
przymiotnik jakościowy
(3.1) właściwy ojcu
Wiktionary
IPA: ɔjˈt͡sɔfsʲci, AS: oi ̯cofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ojciec mos., ojciec m., ojczulek m., ojcostwo n., ojcowizna ż., ojczyzna ż., Ojców m., ojcaszek mos.
przym. ojcowy, ojczyźniany
przysł. po ojcowsku
Wiktionary
należący do ojca
SJP.pl
ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojczulo, ojczulek, ojczunio, ojczuś, ojczyk
SJP.pl
potocznie: modlitwa zaczynająca się od słów "Ojcze nasz"; Modlitwa Pańska, ojczenaszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. modlitwa chrześcijan zaczynająca się od słów „Ojcze nasz”
Wiktionary
Dźwig okrężny, paternoster, winda paciorkowa – dźwig, który pracuje jak przenośnik kubełkowy: składa się z szeregu otwartych kabin (zwykle dwuosobowych) połączonych w łańcuch, poruszających się z niewielką prędkością (0,30 – 0,45 m/s) w zamkniętej pętli w ruchu ciągłym (bez zatrzymywania się), gdy jedna strona porusza się w kierunku do góry, to druga – do dołu.
Wikipedia
(1.1) Jako pokutę odmówiłem pięć ojczenaszów i pięć zdrowasiek.
Wiktionary
IPA: ɔjˈt͡ʃɛ̃naʃ, AS: oi ̯čẽnaš
Wiktionary
potocznie: modlitwa zaczynająca się od słów "Ojcze nasz"; Modlitwa Pańska, ojczenasz
SJP.pl
1. ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojcuś, ojczulo, ojczunio, ojczuś, ojczyk;
2. pieszczotliwie: starszy mężczyzna;
3. pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulo, księżulko, księżulek, księżunio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pieszcz. o ojcu
(1.2) pieszcz. lub żart. o zakonniku mającym święcenia kapłańskie, przede wszystkim starszym wiekiem
Wiktionary
(1.1) Latem mój ojczulek siadywał na werandzie.
(1.2) Stary jak świat ojczulek swoim dobrotliwym spojrzeniem skruszył niejedno serce.
Wiktionary
rzecz. Ojciec mos., ojciec mos., ojcowizna ż., ojcostwo n., ojczym m., ojcowanie n., ojcaszek mos.
czas. ojcować ndk.
przym. ojcowski, ojcowy, ojczyźniany
skr. o.
Wiktionary
(1.1) tatulek, tatusiek
Wiktionary
ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojcuś, ojczulek, ojczunio, ojczuś, ojczyk
SJP.pl
ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojcuś, ojczulek, ojczulo, ojczuś, ojczyk
SJP.pl
ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojczulo, ojczulek, ojczunio, ojcuś, ojczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. rzeczywisty i prawny syn swego ojca, dziedzic rodowego gniazda
(1.2) stpol. rodak, rodowity syn swej ziemi
Wiktionary
(1.1) Braci doma jakoś zastałem obu (…), a gdym się oznajmił, że tej ziemi ojczycem jestem i u cesarzam sługiwał, wzięto mnie do stołu poczestnie i ugaszczano.
(1.2) (…) Jednemu przybłędzie niepoczciwemu, który się tu zwlókł nie wiedzieć skąd, ojczycem tutejszym nie będąc, musiał czoło stawić.
Wiktionary
IPA: ˈɔjt͡ʃɨt͡s, AS: oi ̯čyc
Wiktionary
rzecz. ojce
Wiktionary
(1.1) ojczycz, ojcowic, oćcic
(1.2) syn ojczyzny; familiant, krajan, swojak, współrodak, ziomek
Wiktionary
ekspresywnie: ojciec; ojcaszek, ojcuś, ojczulek, ojczunio, ojczuś, ojczulo
SJP.pl
mąż matki w stosunku do dzieci z jej poprzedniego małżeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. mąż matki, który nie jest ojcem biologicznym
Wiktionary
Przybrana rodzina – niespokrewniona rodzina powstająca w wyniku powtórnego małżeństwa przez owdowiałego lub rozwiedzionego rodzica. Składa się ona z jednego rodzica, jego rodzonych dzieci, nowego małżonka oraz ewentualnie dzieci własnych tego nowego małżonka.
Wikipedia
(1.1) Po śmierci ojca, moja matka ponownie wyszła za mąż. Mój ojczym jest dla mnie bardzo miły.
Wiktionary
IPA: ˈɔjt͡ʃɨ̃m, AS: oi ̯čỹm
Wiktionary
rzecz. ojciec m., ojcostwo n., ojczulek mos., ojcaszek mos., Ojciec mos.
przym. ojczyźniany
Wiktionary
bycie dla kogoś ojczymem
SJP.pl
zgrubienie od: ojciec; pieszczotliwie lub żartobliwie o ojcu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ojczyzny, charakteryzujący ojczyznę, wywodzący się z ojczyzny
(1.2) daw. dotyczący ojca, charakteryzujący ojca, wywodzący się od ojca, spokrewniony przez ojca
Wiktionary
IPA: ɔjˈt͡ʃɨstɨ, AS: oi ̯čysty
Wiktionary
rzecz. ojczyzna
przym. ojczyźniany
Wiktionary
(1.1) krajowy, narodowy
(1.2) ojcowski
Wiktionary
1. kraj, w którym ktoś się urodził i który jest krajem jego rodaków;
2. miejsce, z którym ktoś jest głęboko związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraj, w którym ktoś się urodził;
(1.2) daw. miejsce urodzenia
(1.3) przest. ojcowizna
(1.4) przest. reg. genitalia męskie
Wiktionary
Ojczyzna – termin o dwojakim znaczeniu, odnoszącym się do przestrzeni istotnej dla pojedynczego człowieka (jednostki) bądź zbiorowości (narodu), wyznaczone zwłaszcza miejscem urodzenia tych osób, ich zamieszkiwaniem przez istotną część życia, czy miejscem pochodzenia ich przodków bądź rodziny. Na podstawie teorii Stanisława Ossowskiego wyróżnia się ojczyznę prywatną i ojczyznę ideologiczną. Pierwszą z nich jest przestrzeń wyznaczona miejscem urodzenia czy zamieszkiwania pojedynczego człowieka, druga – wspólnym terytorium narodowym. W myśl tych założeń ludzie należący do jednego narodu mogą mieć różne ojczyzny prywatne, wspólna jest dla nich natomiast ojczyzna ideologiczna. Członkowie danego narodu mogą mieć jednak różne koncepcje ojczyzny ideologicznej oraz w różnoraki sposób artykułować swą przynależność do danej wspólnoty narodowej.
Wikipedia
(1.1) Po wielu latach emigracji powrócił do ojczyzny.
Wiktionary
IPA: ɔjˈt͡ʃɨzna, AS: oi ̯čyzna
Wiktionary
rzecz. ojczyźniak mos., Ojciec mos., praojczyzna ż., ojcowizna ż., ojciec, ojcostwo, ojce
przym. ojczysty, ojczyźniany, ojcowski
Wiktionary
(1.1) macierz
(1.2) przest. oćczyzna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. środ. polit. narodowiec
Wiktionary
rzecz. ojczyzna
przym. ojczyźniany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z ojczyzną, dotyczący ojczyzny
Wiktionary
(1.1) Wojna. Traktowali ją po trosze jak zabawę, trochę jak święty ojczyźniany obowiązek, czasem jak okrutne jarzmo, które zbyt wcześnie spętało ich młode życie.
Wiktionary
IPA: ˌɔjt͡ʃɨʑˈɲãnɨ, AS: oi ̯čyźńãny
Wiktionary
rzecz. ojczyźniak mos., Ojciec mos., ojciec m., ojczyzna ż., ojcowizna ż., ojczym m., ojczulek m., ojcaszek mos.
czas. ojcować ndk.
przym. ojczysty, ojczyznowy, ojcowy, ojcowski
Wiktionary
(1.1) rzad. ojczyznowy
Wiktionary
wulgarnie:
1. oszukać;
2. okraść;
3. zjeść łapczywie;
4. ostrzyc na łyso
SJP.pl
wulgarnie:
1. karcić, ganić kogoś; opierdalać, opieprzać, opierniczać, ochrzaniać, opierdzielać;
2. okradać; opierdalać, opierdzielać;
3. oszukiwać
SJP.pl
rzadko: owijać, omotywać jedwabiem
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojeju, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający zniecierpliwienie, przestrach, podziw, często wzmacniający wypowiedź
Wiktionary
(1.1) Ojej! Jak ty wyszczuplałaś!
Wiktionary
IPA: ɔˈjɛ̇j, AS: oi ̯ėi ̯
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; ojeju, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, ojeju, jejku, jejciu
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojeju, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający zniecierpliwienie, przestrach, podziw, często wzmacniający wypowiedź
Wiktionary
(1.1) oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
Wiktionary
wykrzyknik wyrażający zdziwienie, zakłopotanie, przestrach
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający zdziwienie, przestrach, zakłopotanie
Wiktionary
(1.1) oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, joj, jej, jejciu, jejku
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, ojeju, jejusiu, jejuniu, ojejusiu
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, ojeju, jejusiu, ojejuniu, jejuniu
SJP.pl
ciężki, skórzany but z cholewką sięgającą do połowy łydek, noszony przez przedstawicieli niektórych subkultur młodzieżowych; ojka
SJP.pl
Ojerzyce (niem. Oggerschütz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Szczaniec.
W XV wieku dobra ziemskie leżące w rejonie dzisiejszej wsi Ojerzyce były przedmiotem zainteresowania różnych rodów, m.in. von Walderode, von Schlichting i von Stentzsch. Jednak Evę Marię von Kalckreuth z Wolimirzyc, zamężną od 1668 roku z Casparem Sigismundem von Knobelsdorffem – starostą świebodzińskim i właścicielem Myszęcina uznaje się za pierwszą pewną właścicielkę wsi. W 1675 roku zmarł Caspar i prawdopodobnie rok przed śmiercią przeprowadził się do Ojerzyc. Natomiast w 1677 roku wdowa wyszła za mąż za Ernsta Ferdynanda von Maxen i w Ojerzycach mieszkała do swojej śmierci w 1694 roku. Spadkobiercy Evy Marii sprzedali majątek na początku XVIII wieku, w 1706 roku Samuelowi von Kalckreuthowi. W niedługim czasie właścicielami ojerzyckiego majątku stali się członkowie rodziny von Briesen, którzy władali również dobrami w Jeziorach. Około 1790 roku właścicielem dóbr ojerzyckich był Hanns Heinrich von Briesen. Na terenie wsi znajdowały się w tym czasie m.in. 2 folwarki, kościół katolicki z plebanią, 2 młyny wiatrowe, a w 47 gospodarstwach mieszkało 270 osób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Eugeniusz
Wiktionary
ciężki, skórzany but z cholewką sięgającą do połowy łydek, noszony przez przedstawicieli niektórych subkultur młodzieżowych; ojka
SJP.pl
ciężki, skórzany but z cholewką sięgającą do połowy łydek, noszony przez przedstawicieli niektórych subkultur młodzieżowych; ojka
SJP.pl
osoba odczuwająca niechęć, nienawiść do własnego narodu
SJP.pl
niechęć, nienawiść do własnego narodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. psych. odrzucanie rodzimej kultury i apologia obcych systemów wartości;
Wiktionary
Ojkofobia, także oikofobia (gr. οἶκος + φόβος „strach przed domem, rodziną”) – termin wprowadzony przez konserwatywnego intelektualistę Rogera Scrutona oznaczający odrzucenie (od rezerwy do nienawiści) rodzimej kultury i apologię innych systemów wartości. Scruton używał terminu „ojkofobia” jako przeciwieństwa ksenofobii.
Wikipedia
(1.1) Jako skrajną formę ojkofobii uważa się nienawiść do rodziny.
Wiktionary
w toponomastyce: nazwa obiektu zamieszkałego przez ludzi, np. wieś, miasto, osiedle, osada, przysiółek, kolonia
SJP.pl
Ojkonim (grec. oikos - dom, mieszkanie, gospodarstwo), nazwy miejscowe – nazwy wszelkich osad ludzkich: miast, wsi, przysiółków. Niekiedy przez ten termin rozumie się nazwy geograficzne w ogóle. Klasyfikacja nazw miejscowych może się opierać na różnych kryteriach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dział onomastyki obejmujący badanie nazw osad
Wiktionary
Ojkonim (grec. oikos - dom, mieszkanie, gospodarstwo), nazwy miejscowe – nazwy wszelkich osad ludzkich: miast, wsi, przysiółków. Niekiedy przez ten termin rozumie się nazwy geograficzne w ogóle. Klasyfikacja nazw miejscowych może się opierać na różnych kryteriach.
Wikipedia
rzecz. ojkonim mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. guz, siniak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. sowa
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. przen. sekutnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś w rosyjskiej Jakucji, w ułusie ojmiakońskim nad Indygirką;
Wiktionary
Ojmiakon (ros. Оймякон, jakuc. Өймөкөөн) – wieś (ros. село, trb. sieło) w rosyjskiej Jakucji (wschodnia Syberia), w ułusie ojmiakońskim nad Indygirką. Miejscowość liczy 521 mieszkańców (2001). Ojmiakon jest najzimniejszą stale zamieszkałą wioską na świecie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Ojmiakonu|Ms=Ojmiakonie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wieś
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ojmiakoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Oymyakon
* bułgarski: (1.1) Оймякон
* czeski: (1.1) Ojmjakon
* francuski: (1.1) Oïmiakon
* niemiecki: (1.1) Oimjakon
* rosyjski: (1.1) Оймякон
* słowacki: (1.1) Ojmiakon m.
* słoweński: (1.1) Ojmjakon
* ukraiński: (1.1) Оймякон
źródła.
== Ojmiakon (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
(1.1) geogr. Ojmiakon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. ojmiakoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wieś
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ojmiakoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Oymyakon
* bułgarski: (1.1) Оймякон
* czeski: (1.1) Ojmjakon
* francuski: (1.1) Oïmiakon
* niemiecki: (1.1) Oimjakon
* rosyjski: (1.1) Оймякон
* słowacki: (1.1) Ojmiakon m.
* słoweński: (1.1) Ojmjakon
* ukraiński: (1.1) Оймякон
źródła.
== Ojmiakon (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
(1.1) geogr. Ojmiakon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ojmiakonem, dotyczący Ojmiakonu
Wiktionary
rzecz. Ojmiakon mrz.
Wiktionary
w starożytnej Grecji: naczynie ceramiczne lub metalowe o formie zbliżonej do dzbana, służące do czerpania i rozlewania wina; oinochoe
SJP.pl
specjalista w dziedzinie nauki o produkcji, pielęgnacji i rodzajach wina; enolog, winoznawca
SJP.pl
nauka o produkcji, pielęgnacji i rodzajach wina; enologia, winoznawstwo
SJP.pl
Enologia (z gr. oínos = wino + lógos = nauka) – dział nauki zajmujący się kwestiami związanymi z produkcją wina; inaczej ojnologia lub winoznawstwo.
Dziedzinami pokrewnymi dla enologii są sommelierstwo, kiperstwo, winogrodnictwo czy ampelografia. W odróżnieniu od winogrodnictwa, skupiającego się na zagadnieniach uprawy winorośli, enologia zajmuje się zagadnieniami związanymi m.in. z:
Wikipedia
związany z nauką o produkcji, pielęgnacji i rodzajach wina; enologiczny, winoznawczy
SJP.pl
wróżenie ze strużki rozlewanego wina
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojeju, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający spontaniczną reakcję, zaskoczenie
Wiktionary
(1.1) oj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojeju, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający spontaniczną reakcję, zaskoczenie
Wiktionary
(1.1) oj, ojoj, ojej, ojejej, ojejku, joj, jej, jejciu, jejku
Wiktionary
wykrzyknik będący przyśpiewką w tańcu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ojratami, dotyczący Ojratów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ojracki;
Wiktionary
rzecz. Ojrat mos.. Ojratka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka najbardziej na zachód wysuniętej grupy Mongołów;
Wiktionary
rzecz. ojracki mrz.
:: fm. Ojrat mos.
przym. ojracki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Europa
Wiktionary
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Ojrzeń
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ojsławice (dawniej Wojsławice) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Radków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
We wsi znajdują się dwie kapliczki: figurowa z wizerunkiem Matki Boskiej (w małym parku) i domkowa pod wezwaniem św. Antoniego (na łuku przy drodze), a także sklep.
Wikipedia
1. pętla sieci
2. kropla tłuszczu na powierzchni zupy
3. coś, co przypomina kształtem gałkę oczną
4. w żeglarstwie: pętla na końcu liny
5. oczko - gra karciana; także 21 punktów zdobytych w tej grze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. w porządku, dobry
przysłówek
(2.1) pot. w porządku, dobrze
wykrzyknik
(3.1) pot. oznaczający zgodę
Wiktionary
OK (również okay, l. mn. OKs lub okays) – wyrażenie pochodzące z języka angielskiego oznaczające „w porządku”, „dobrze”.
Zwrot jest pochodzenia amerykańskiego, ale jego etymologia nie jest dokładnie znana. Pierwszy raz w druku ukazała się w The Boston Morning Post 23 marca 1839 roku jako skrót błędnej, ale powszechnej formy all correct. W późnych latach 30. XIX wieku wśród młodszych i lepiej wykształconych Amerykanów pojawiła się praktyka celowego wprowadzania błędów lub skrótów w pisowni niektórych wyrażeń i słów, co przyczyniło się do powstania młodzieżowego slangu. W wyniku tych praktyk powstały takie skróty jak „OK” (wywodzący się z „oll korrect” zamiast „all correct”), „OW” („oll wright” zamiast „all right”) oraz „KY” („know yuse” zamiast „no use”). Tezę tę potwierdza amerykański etymolog i leksykograf Allen Walker Read.
Wikipedia
(1.1) Facet jest OK, może trochę nerwowy.
(2.1) Wszystko poszło OK.
(3.1) OK, już jadę.
Wiktionary
IPA: ɔ‿ˈkɛj, AS: o‿kei ̯
Wiktionary
(1.1) (2.1) (3.1) okej, okay
Wiktionary
skrót od: około (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = około
Wiktionary
(1.1) Ta książka ma ok. 100 (= stu) stron.
Wiktionary
IPA: ɔˈkɔwɔ, AS: okou̯o
Wiktionary
(1.1) około
Wiktionary
narząd wzroku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy i zarazem najdłuższy dopływ Wołgi;
Wiktionary
Węgierska nazwa miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Moskwa wpływa do Oki w mieście Kołomna.
Wiktionary
przym. ocki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okablować.
(1.2) system kabli w budynku lub urządzeniu
Wiktionary
IPA: ˌɔkablɔˈvãɲɛ, AS: okablovãńe
Wiktionary
rzecz. kabel m., kabelek m., kablowanie n., okablowywanie n.
czas. kablować, okablować, okablowywać, zakablować, podkablować
przym. kablowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. zakładanie, instalowanie kabli
Wiktionary
rzecz. okablowanie n., kablowanie n., kabel m., kabelek m.
czas. okablowywać ndk., okablować dk., kablować ndk.
przym. kablowy
Wiktionary
(1.1) kablowanie
Wiktionary
obkadzać;
1. otaczać wonnym dymem;
2. odymiać rośliny w celu zniszczenia szkodników
SJP.pl
obkadzić;
1. otoczyć wonnym dymem;
2. odymić rośliny w celu zniszczenia szkodników
SJP.pl
1. znajdować się, rozciągać się dookoła czegoś;
2. tworzyć obwódkę, otok wokół jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. okolić)
(1.1) rozciągać się dookoła czegoś
(1.2) tworzyć obwódkę wokół czegoś; obramować
Wiktionary
(1.1) Średniowieczne mury obronne okalają jeszcze do tej pory centra niektórych miast europejskich.
Wiktionary
IPA: ɔˈkalat͡ɕ, AS: okalać
Wiktionary
rzecz. okalanie n.
Wiktionary
(1.1) otaczać
(1.2) obramować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okalać.
Wiktionary
czas. okalać ndk.
Wiktionary
1. czynić kogoś kaleką;
2. powodować czyjś uraz fizyczny lub psychiczny; kaleczyć, ranić;
3. w przenośni: poważnie uszkadzać jakiś przedmiot, roślinę itp.; niszczyć;
4. okaleczać się - okaleczać samego siebie; ranić się, kaleczyć się, doprowadzać się do kalectwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okaleczać.
Wiktionary
(1.1) W grupach plemiennych zmiana statusu społecznego, wieku czy roli bardzo często była zaznaczana przez okaleczanie ciała, skaryfikację, poddawanie się próbom fizycznej wytrzymałości (…).
Wiktionary
rzecz. okaleczenie n., kaleczenie n., kaleka ż., kalectwo n.
czas. okaleczać ndk., okaleczyć dk., kaleczyć ndk.
przym. kaleki
Wiktionary
1. czynić kogoś kaleką;
2. powodować czyjś uraz fizyczny lub psychiczny; kaleczyć, ranić;
3. w przenośni: poważnie uszkadzać jakiś przedmiot, roślinę itp.; niszczyć;
4. okaleczać się - okaleczać samego siebie; ranić się, kaleczyć się, doprowadzać się do kalectwa
SJP.pl
książkowo: stać się kaleką, zostać okaleczonym
SJP.pl
1. uczynić kogoś kaleką;
2. spowodować czyjś uraz fizyczny lub psychiczny; skaleczyć, zranić;
3. w przenośni: poważnie uszkodzić jakiś przedmiot, roślinę itp.; zniszczyć;
4. okaleczyć się - okaleczyć samego siebie; zranić się, skaleczyć się, doprowadzić się do kalectwa
SJP.pl
1. uczynić kogoś kaleką;
2. spowodować czyjś uraz fizyczny lub psychiczny; skaleczyć, zranić;
3. w przenośni: poważnie uszkodzić jakiś przedmiot, roślinę itp.; zniszczyć;
4. okaleczyć się - okaleczyć samego siebie; zranić się, skaleczyć się, doprowadzić się do kalectwa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okaleczać)
(1.1) dokonany od|okaleczać.
Wiktionary
rzecz. okaleczanie n., okaleczenie n.
czas. okaleczać ndk.
Wiktionary
Okalewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Skrwilno.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 563.
Wikipedia
Okalice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Òkalëce) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Cewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
bardzo krótki odcinek czasu; moment, mgnienie oka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bardzo krótki czas, jak mrugnięcie okiem, chwila
Wiktionary
Okamgnienie – książka Stanisława Lema po raz pierwszy wydana w 2000 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego.
Na dzieło składa się zbiór nie publikowanych nigdzie wcześniej esejów, dotyczących rozległych zagadnień filozoficzno–naukowych: od genezy życia na Ziemi i możliwości jego istnienia we Wszechświecie, poprzez zagadnienia ewolucji i inżynierii genetycznej – aż po przyszły bieg dziejów ludzkości i jego ostateczny finał. Utwór nawiązuje do wcześniejszego dzieła Lema Summa technologiae (1964).
Wikipedia
IPA: ˌɔkãmʲɟˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: okãmʹǵńė̃ńe
Wiktionary
(1.1) gwara. oczymgnienie
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. przen. oszukać, wrobić kogoś
(1.2) dodać lub wzmocnić kanty
Wiktionary
IPA: ˌɔkãnˈtɔvat͡ɕ, AS: okãntovać
Wiktionary
rzecz. kant m., kantowanie n.
czas. kantować
przym. kanciasty
Wiktionary
(1.1) pot. wpuścić w kanał, wpuścić w maliny, zrobić w konia, wyprowadzić w pole, nabić w butelkę, zrobić w balona, zrobić w bambuko, zrobić w bambusa, zrobić w jajo, wystawić do wiatru, wystawić tyłem do wiatru; posp. wykręcić wała; wulg. zrobić w chuja; eufem. zrobić w człona
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okantować.
Wiktionary
rzecz. kantowanie n., kant mrz., kanciarz m.
Wiktionary
1. dolna część dachu wystająca poza ściany budynku;
2. daszek umieszczany nad kuchenką w celu odprowadzania dymu i zapachów do przewodu wentylacyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. dolna krawędź dachu, która wystaje poza obrys budynku;
(1.2) sport. pionowa ściana wspinaczkowa z wystającym poziomym fragmentem;
(1.3) zob. okap kuchenny.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔkap, AS: okap
Wiktionary
1. potocznie: ochlapać, opryskać kroplami czegoś;
2. okapać się - potocznie: ochlapać, opryskać kroplami czegoś samego siebie
SJP.pl
zwierzę z rodziny żyraf, zamieszkujące lasy dorzecza Konga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub żeński
(1.1) zool. brunatny ssak kopytny lasów tropikalnych o pręgowanych nogach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔˈkapʲi, AS: okapʹi
Wiktionary
1. pozioma, lekko pochylona rynna biegnąca wokół dachu, odprowadzająca wodę z dachu do rynny spustowej; obdasznica;
2. daszek umieszczony nad oknem, zabezpieczający je przed opadami atmosferycznymi
SJP.pl
osłona chroniąca ścianę przed deszczem; okapnica (rzadko)
SJP.pl
Okapnik - odgięta krawędź blachy okapowej lub okiennej wystająca poza lico ściany, zapobiegająca ściekaniu wody po ścianie. Okapnik ma kształt najczęściej litery L i zakończony jest łzawnikiem.
Wikipedia
zakapturzać;
1. nakładać komuś kaptur;
2. przykrywać kapturem lub czymś podobnym do kaptura
SJP.pl
1. potocznie: ochlapywać, opryskiwać kroplami czegoś;
2. o płynie: kapać, spływać kroplami;
3. okapywać się - potocznie: ochlapywać, opryskiwać kroplami czegoś samego siebie
SJP.pl
rodzaj dwukołowej taczki
SJP.pl
Okara (pendżabski/urdu: اوکاڑا) – miasto we wschodnim Pakistanie, w prowincji Pendżab. W 2010 roku liczyło ono 235 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł bawełniany, odzieżowy, metalowy oraz cukrowniczy.
Wikipedia
Okartowo (niem. Eckersberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz.
Wieś leży nad brzegiem jeziora Śniardwy i jeziora Tyrkło, przy drodze krajowej nr 16, 6 km na zachód od Orzysza.
Wikipedia
odmiana glinianego fletu naczyniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. rodzaj fletu naczyniowego o jajowatym korpusie;
Wiktionary
Okaryna – ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych, rodzaj fletu naczyniowego o wrzecionowatym korpusie. Nazwa pochodzi od włoskiego słowa occarina, oznaczającego gąskę. W Stanach Zjednoczonych często nazywa się okarynę ze względu na kształt sweet potato – słodkim ziemniakiem.
Wikipedia
IPA: ˌɔkaˈrɨ̃na, AS: okarỹna
Wiktionary
(1.1) zozulka
Wiktionary
kosić kosą ręczną w miejscach, gdzie nie można tego zrobić mechanicznie, np. wokół krzewów, drzew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowo-zachodniej Afryce;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: okej] okej, OK, oki; potocznie:
1. partykuła oznaczająca akceptację, zgodę na coś;
2. dobry, porządny;
3. dobrze, porządnie, w porządku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. w porządku, dobry
przysłówek
(2.1) pot. w porządku, dobrze
wykrzyknik
(3.1) pot. oznaczający zgodę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Facetka jest okay, może trochę nadopiekuńcza.
(2.1) Wszystko poszło okay.
(3.1) Okay, już dojeżdżam.
Wiktionary
IPA: ɔˈkɛj, AS: okei ̯
Wiktionary
(1.1) (2.1) (3.1) okej, OK
Wiktionary
[czytaj: okajama] miasto w Japonii
SJP.pl
Okayama (jap. 岡山市 Okayama-shi) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Okayama, w południowo-zachodniej części wyspy Honsiu.
Wikipedia
1. reprezentant jakiegoś typu, gatunku; pojedyncza sztuka;
2. wzór, przykład, ideał, wcielenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) egzemplarz mający charakterystyczne cechy swego gatunku, rodzaju itp.;
(1.2) próbka, egzemplarz przedmiotu lub wyrobu, często w jakimś zbiorze
(1.3) wzór, ideał
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. okazanie n., okazywanie n., okaziciel m., okazicielka ż.
czas. okazywać ndk., okazać dk.
przym. okazowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* jidysz: (1.1) עקזעמפּלאַר m. (ekzemplar)
źródła.
== okaz (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zdarzać się
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɔkas, AS: okas
Wiktionary
rzecz. okazanie n., okazywanie n., okaziciel m., okazicielka ż.
czas. okazywać ndk., okazać dk.
przym. okazowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. okazanie n., okazywanie n., okaziciel m., okazicielka ż.
czas. okazywać ndk., okazać dk.
przym. okazowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* jidysz: (1.1) עקזעמפּלאַר m. (ekzemplar)
źródła.
== okaz (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zdarzać się
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. pokazać coś, np. legitymację;
2. objawić coś, wyrazić, np. uczucia;
3. okazać się - stać się wiadomym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okazywać)
(1.1) dokonany od|okazywać.
czasownik zwrotny dokonany okazać się (ndk. okazywać się)
(2.1) stać się jawnym
Wiktionary
(1.1) Mógłbyś okazać trochę wdzięczności.
(2.1) Zainteresował się dziewczyną, przybliżył się, i wtedy się okazało, że ona jest niewidoma.
Wiktionary
IPA: ɔˈkazat͡ɕ, AS: okazać
Wiktionary
rzecz. okaz mrz., okaziciel mos., okazanie n.
czas. okazywać ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakteryzujący się imponującym rozmiarem, zasięgiem lub imponującą wielkością
(1.2) z przepychem
Wiktionary
(1.1) Trzeba przyznać, że z sumiastym siwym wąsem, wyprostowany i postawny, wyglądał okazale.
(1.2) "Żył okazale, ale zawsze z rachubą" - oceniali współcześni.
Wiktionary
rzecz. okazałość ż.
przym. okazały
Wiktionary
(1.1) z rozmachem, pokaźnie, imponująco, majestatycznie
(1.2) wspaniale, efektownie, bizantyjsko, bizantyńsko, królewsko, majestatycznie, przepysznie, reprezentacyjnie, wystawnie, z pompą, z zadęciem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: okazale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: okazały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okazać.
Wiktionary
Okazanie – czynność procesowa mająca na celu rozpoznanie osoby, rzeczy, miejsca czy zwłok, na podstawie śladów pamięciowych.
Wikipedia
rzecz. okazywanie n., okaz mrz.
czas. okazać dk., okazywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest okazałe
Wiktionary
przym. okazały
przysł. okazale
Wiktionary
1. mający imponujące rozmiary; potężny, pokaźny;
2. odznaczający się przepychem; wspaniały, wystawny, świetny, bogaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający imponujące rozmiary
(1.2) odznaczający się przepychem
Wiktionary
rzecz. okazałość ż.
przysł. okazale
Wiktionary
(1.1) niemały, pokaźny, spory; przest. tęgi
(1.2) wspaniały, bizantyjski, bizantyński, królewski, majestatyczny, przepyszny, reprezentacyjny, wystawny
Wiktionary
człowiek okazujący, przedstawiający jakiś dokument, dowód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek okazujący, przedstawiający jakiś dokument, dowód
Wiktionary
IPA: ˌɔkaˈʑit͡ɕɛl, AS: okaźićel
Wiktionary
rzecz. okaz mrz.
czas. okazywać ndk., okazać dk.
Wiktionary
kobieta okazująca, przedstawiająca jakiś dokument, dowód
SJP.pl
wyjątkowa sytuacja sprzyjająca czemuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sytuacja sprzyjająca komuś lub czemuś
(1.2) niecodzienne, uroczyste wydarzenie
(1.3) pot. nieoczekiwana możliwość transportu
(1.4) stpol. bitwa
Wiktionary
Okazja – polski serial komediowy zrealizowany w latach 2005–2006, emitowany od 23 października 2005 do 21 kwietnia 2006. Liczy 20 odcinków, chociaż początkowo planowano zrealizować ich 29. Trzy pilotowe odcinki pod tytułem Sublokatorzy powstały w 2004 na zlecenie Polsatu, który po ich emisji nie zdecydował się na realizację dalszej części serialu.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj nadarzyła się okazja do spotkania i porozmawiania.
(1.1) Tak niska cena to wyjątkowa okazja.
(1.2) W sobotę spotykamy się z dawnymi koleżankami i kolegami z okazji trzydziestej rocznicy matury.
(1.3) Nie martw się. Przyjadę okazją.
Wiktionary
IPA: ɔˈkazʲja, AS: okazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. okazyjność ż., okazjonalność ż., okazjonalizm m., okazjonalista m.
:: fż. okazyjka ż.
przym. okazyjny, okazjonalny
przysł. okazyjnie, okazjonalnie
Wiktionary
(1.1) możliwość, ewentualność, sposobność, szansa
(1.3) autostop
(1.4) potrzeba wojenna
Wiktionary
zwolennik okazjonalizmu - doktryny filozoficzno-teologicznej, według której wzajemne oddziaływanie materii i ducha jest niemożliwe
SJP.pl
zwolenniczka okazjonalizmu - doktryny filozoficzno-teologicznej, według której wzajemne oddziaływanie materii i ducha jest niemożliwe
SJP.pl
1. pogląd filozoficzny, według którego świat materialny i duchowy, w tym wrażenia zmysłowe, przebiegają według równoległych, ale nietożsamych planów boskich;
2. w językoznawstwie: wyraz, którego znaczenie zależy od konkretnej sytuacji, np. tutaj, dziś
SJP.pl
Okazjonalizm – pogląd filozoficzny sformułowany przez Arnolda Geulincxa i Nicolasa Malebranche’a, starający się przezwyciężyć trudności wynikające z założenia Kartezjusza, że świat duchowy i świat materialny są na tyle od siebie jakościowo różne, że nie mogą na siebie oddziaływać bezpośrednio.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) rzadko się zdarzając
Wiktionary
(1.1) Widuję się z Tereską okazjonalnie, od wielkiego dzwonu.
Wiktionary
rzecz. okazyjność ż., okazja ż., okazjonalność ż.
przym. okazjonalny
Wiktionary
(1.1) rzadko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co okazjonalne
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. okazja ż., okazyjka ż., okazjonalizm m., okazjonalista m., okazyjność ż.
przym. okazjonalny, okazyjny
przysł. okazjonalnie, okazyjnie
Wiktionary
1. odnoszący się do szczególnej sytuacji; okolicznościowy;
2. przestarzale: wynikły z okazji; przypadkowy, okazyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący danej okazji
(1.2) rzadko występujący
Wiktionary
rzecz. okazyjność ż., okazja ż., okazjonalizm mrz., okazjonalność ż.
przysł. okazjonalnie
Wiktionary
(1.1) okolicznościowy, sytuacyjny
(1.2) incydentalny, przelotny, przygodny, przypadkowy, rzadki, sporadyczny
Wiktionary
wzorcowy, modelowy; pokazowy
SJP.pl
zdrobnienie od: okazja
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób okazyjny, korzystając z okazji
Wiktionary
rzecz. okazyjność ż., okazjonalność ż., okazja ż.
przym. okazyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. cecha tego, co okazyjne
Wiktionary
rzecz. okazja ż., okazyjka ż., okazjonalność ż., okazjonalizm m., okazjonalista m.
przym. okazyjny, okazjonalny
przysł. okazyjnie, okazjonalnie
Wiktionary
wynikły z okazji; przypadkowy; przygodny
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. okazać)
(1.1) pokazywać, przedstawiać coś; dać coś komuś zobaczyć
(1.2) dawać objawy czegoś
czasownik zwrotny niedokonany okazywać się
(2.1) dawać się poznać jako ktoś lub coś; odnosić określony rezultat
(2.2) stawać się oczywistym
Wiktionary
(1.1) Musisz okazywać dowód osobisty za każdym razem przechodząc przez tę bramkę.
(1.2) Okazuje uczucia w specyficzny sposób.
(2.1) Okazał się strasznym korybantem.
(2.2) Za każdym razem, gdy z nim rozmawiałem, okazywało się, że on kłamał.
Wiktionary
IPA: ˌɔkaˈzɨvat͡ɕ, AS: okazyvać
Wiktionary
rzecz. okazywanie n., okaziciel m., okaz m., okazanie n.
czas. okazać dk.
Wiktionary
(1.2) uzewnętrzniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okazywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔkazɨˈvãɲɛ, AS: okazyvãńe
Wiktionary
czas. okazywać
rzecz. okaz mrz., okazanie n.
Wiktionary
kraje zachodnie; Zachód, Okcydent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. Zachód, ogólne określenie krajów zachodnich
Wiktionary
Świat zachodni, cywilizacja zachodnia, okcydent, potocznie Zachód– określenie różnych narodów i państw (cywilizacji) w regionach Europy Zachodniej, Ameryki Północnej i większości Australazji; przy czym istnieją pewne wątpliwości co do tego, czy państwa w Europie Wschodniej (w tym Polska, a także Rosja) i Ameryce Łacińskiej również zaliczają się do tej kategorii.
Wikipedia
IPA: ɔkˈt͡sɨdɛ̃nt, AS: okcydẽnt
Wiktionary
rzecz. okcydentalizacja ż., okcydentalizm m., okcydentalista m., okcydentalistka ż.
przym. okcydentalny, okcydentalistyczny
Wiktionary
1. człowiek (zwłaszcza mieszkaniec Europy Wschodniej) zainteresowany kulturą zachodu, ulegający jej wzorom;
2. przedstawiciel okcydentalizmu, kierunku w rosyjskiej myśli społecznej pierwszej połowy XIX wieku
SJP.pl
przejmowanie wzorców kulturowych, ekonomicznych i politycznych z Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych; westernizacja
SJP.pl
Okcydentalizacja – przyjmowanie wzorców kultury krajów cywilizacji zachodniej (Okcydent) i powszechna ich akceptacja. Obecnie najczęściej spotykanym przypadkiem okcydentalizacji jest amerykanizacja.
Synonimem okcydentalizacji jest anglicyzm „westernizacja”.
Według Samuela Huntingtona westernizacja jest jednym z co najmniej trzech sposobów reakcji niezachodnich społeczeństw na wpływ Zachodu obok odrzucenia i reformizmu.
Wikipedia
1. skłonność do czerpania ze wzorów cywilizacji zachodniej, charakterystyczna zwłaszcza dla społeczeństw Europy Wschodniej;
2. liberalny ruch społeczno-polityczny w Rosji XIX w. opowiadający się za przeprowadzenie w Rosji reform w celu zbliżenia jej do cywilizacji zachodnioeuropejskiej
SJP.pl
Okcydentalizm (z łac. occidentalis – zachodni) lub zapadniczestwo, zapadnictwo (z ros. zapad – запад – zachód) – ruch społeczno-polityczny w Rosji funkcjonujący w latach 1830–1860, opowiadający się za przeprowadzeniem w Rosji reform upodabniających ustrój i społeczeństwo rosyjskie do cywilizacji zachodnioeuropejskiej. Od lat 60. XIX w. zwolenników poglądów dotąd definiowanych jako okcydentalistyczne w Rosji określa się jako liberałów.
Wikipedia
zachodni
SJP.pl
język okcytański - język romański występujący na południu Francji; język oksytański, język prowansalski
SJP.pl
Język oksytański (occitan / lenga d'òc, okcytański), w Polsce częściej nazywany językiem prowansalskim – język należący do grupy romańskiej języków indoeuropejskich. Język oksytański jest blisko spokrewniony z językiem katalońskim, z którym tworzy diasystem oksytanoromański.
Wikipedia
Okczyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Kodeń. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 816.
Wieś duchowna, położona w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
[czytaj: oke] skrót od: Okręgowa Komisja Egzaminacyjna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. eduk. Okręgowa Komisja Egzaminacyjna;
Wiktionary
w mitologii greckiej: nimfa morska; oceanida
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. nimfa morska, każda z córek Okeanosa i Tetydy;
Wiktionary
Okeanidy, oceanidy (stgr. Ὠκεανίδες Ōkeanídes, lp Ὠκεανίς Ōkeanís; łac. Oceanides, lp Oceanid) – w mitologii greckiej nimfy rzeczne.
Uchodziły za córki tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Było ich 3 tysiące. Każda z nich była patronką jakiejś rzeki, jeziora lub stawu.
Okeanidami były m.in.:
Wikipedia
(1.1) Artystka przedstawiła nagie okeanidy na wystających z kipieli skałach.
Wiktionary
rzecz. ocean m., Ocean mos., Okeanos mos., oceanida ż.
przym. oceaniczny
Wiktionary
(1.1) oceanida
Wiktionary
1. jeden z Tytanów w mitologii greckiej, władca wód;
2. mityczna rzeka opływająca wszechświat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie wielkiej rzeki (wielkiego morza, oceanu) otaczającej świat, najstarszy z tytanów;
Wiktionary
Okeanos (stgr. Ὠκεανός Ōkeanós, łac. Oceanus) – w mitologii greckiej największy z tytanów, personifikacja tzw. morza zewnętrznego.
Uchodził za najstarszego syna Uranosa i Gai. Był mężem i bratem tytanidy Tetydy, z którą miał niezwykłą liczbę potomstwa – rzek wpadających do morza: ok. 3000 córek okeanid (wśród nich Urania i Eurynome) i tyluż synów oraz Metydę (Metis) – boginię mądrości. Wskutek tego uważany był za stwórcę (ojca) wszystkich rzek, m.in. takich jak Skamander, Meander, Granikos, Simois oraz Nil.
Wikipedia
(1.1) Okeanos uchodził za syna Uranosa i Gai, męża tytanidy Tetydy oraz ojca okeanid i większości bóstw rzecznych.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɛˈãnɔs, AS: okeãnos
Wiktionary
rzecz. okeanida ż., oceanida ż., Ocean mos., ocean mrz., oceaniczność ż., oceanowość ż., oceanarium n., oceanit mrz., Oceania ż., oceanizacja ż.
przym. Okeanosowy, oceaniczny, oceanowy
Wiktionary
(1.1) rzad. Ocean
Wiktionary
1. dzielnica Warszawy;
2. pot. Port Lotniczy im. Fryderyka Chopina
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Okęcie
SJP.pl
okay, okey, OK, oki; potocznie:
1. partykuła oznaczająca akceptację, zgodę na coś;
2. dobry, porządny;
3. dobrze, porządnie, w porządku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. w porządku, dobry
przysłówek
(2.1) pot. w porządku, dobrze
wykrzyknik
(3.1) pot. oznaczający zgodę
Wiktionary
OK (również okay, l. mn. OKs lub okays) – wyrażenie pochodzące z języka angielskiego oznaczające „w porządku”, „dobrze”.
Zwrot jest pochodzenia amerykańskiego, ale jego etymologia nie jest dokładnie znana. Pierwszy raz w druku ukazała się w The Boston Morning Post 23 marca 1839 roku jako skrót błędnej, ale powszechnej formy all correct. W późnych latach 30. XIX wieku wśród młodszych i lepiej wykształconych Amerykanów pojawiła się praktyka celowego wprowadzania błędów lub skrótów w pisowni niektórych wyrażeń i słów, co przyczyniło się do powstania młodzieżowego slangu. W wyniku tych praktyk powstały takie skróty jak „OK” (wywodzący się z „oll korrect” zamiast „all correct”), „OW” („oll wright” zamiast „all right”) oraz „KY” („know yuse” zamiast „no use”). Tezę tę potwierdza amerykański etymolog i leksykograf Allen Walker Read.
Wikipedia
(1.1) Facetka jest okej, może trochę nadopiekuńcza.
(2.1) Wszystko poszło okej.
(3.1) Okej, już dojeżdżamy.
Wiktionary
(1.1) (2.1) (3.1) okay, OK, ok
Wiktionary
potocznie: zaakceptowanie czegoś, lajk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. potwierdzenie czegoś, akceptacja
(1.2) pot. lajk
Wiktionary
Olsztyńska Korporacja – spółka realizująca przewozy pasażerskie na regularnych liniach w Olsztynie i okolicach. Firma obsługuje trzy linie miejskie oraz dwie podmiejskie. Do realizacji zadań wykorzystywane są mikrobusy popularnie zwane przez mieszkańców OKejkami (należy zwrócić uwagę, iż nazwa taka może również być nadawana busikom innych firm w regionie).
Wikipedia
(1.1) Ja to zbieram, przedstawiam do akceptacji Krzyśkowi Bąkowi i on wszystko zatwierdza, wydaje końcową okejkę.
Wiktionary
minerał odkryty w XIX wieku przez Lorenza Okena na Grenlandii
SJP.pl
[czytaj: okej] okej, okay, oki, OK; potocznie:
1. partykuła oznaczająca akceptację, zgodę na coś;
2. dobry, porządny;
3. dobrze, porządnie, w porządku
SJP.pl
kierunek filozoficzny w scholastyce XIV wieku, będący kontynuacją poglądów Wilhelma Ockhama; ockhamizm
SJP.pl
Ockhamiści – ruch w ramach filozofii średniowiecznej, obejmujący zwolenników i kontynuatorów myśli Williama Ockhama. Ruch rozpoczął Ockham i Uniwersytet Oksfordzki w XIV wieku. Ockhamiści zostali potępieni przez Kościół katolicki jako głoszący niebezpieczne dla jego nauk tezy. Wielu z ockhamistów było zmuszonych do wyrzeczenia się swych nauk, m.in. Mikołaj z Autrécourt i Jan z Mirecourt, choć część, jak Mikołaj z Oresme lub Albert Saksończyk doszło do wysokich godności kościelnych, zajmując się więcej naukami specjalnymi, niż kwestiami nauk Kościoła.
Wikipedia
[czytaj: okej] okej, okay, OK; potocznie:
1. partykuła oznaczająca akceptację, zgodę na coś;
2. dobry, porządny;
3. dobrze, porządnie, w porządku
SJP.pl
inne:
Wikipedia
zdrobnienie od: okienko
SJP.pl
zdrobnienie od: okno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od okno
(1.2) miejsce, stoisko w urzędach lub biurach, przy którym są obsługiwani klienci
(1.3) pot. wolna jednostka zajęciowa w trakcie dnia
(1.4) otwór adresowy w kopercie
(1.5) wydawka w kuchni lub miejsce zwrotu naczyń
(1.6) bot. otwór na szczycie kanalika w osłonce zalążka;
(1.7) anat. okienko okrągłe – struktura anatomiczna w obrębie ucha;
(1.8) anat. okienko owalne – struktura anatomiczna w obrębie ucha;
(1.9) anat. okienko aortalne – przestrzeń pomiędzy dolnym zarysem aorty a górnym zarysem tętnicy płucnej lewej
(1.10) med. okienko serologiczne – przedział czasu od chwili zakażenia do możliwości wykrycia tego zakażenia przez laboratorium za pomocą oznaczania obecności przeciwciał;
(1.11) środ. telew. czas przeznaczony dla określonej audycji
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Znów musiałem stać godzinę na poczcie, bo tylko jedno okienko było otwarte.
(1.3) W poniedziałek mam okienko po fizyce, potem mam jeszcze dwie godziny matematyki.
Wiktionary
IPA: ɔˈcɛ̃nkɔ, AS: oḱẽnko
Wiktionary
rzecz. okiennica ż., okno n.
:: zdrobn. okieneczko n.
przym. okienkowy, okienny
Wiktionary
(1.3) wolna godzina
(1.6) mikropyle, okienko mikropylarne
(1.7) okienko okrągłe, okienko ślimaka
(1.8) okienko owalne, okienko przedsionka
(1.9) okienko aortalne
(1.10) okienko serologiczne
Wiktionary
przymiotnik od: okienko
SJP.pl
ruchoma, drewniana zasłona umocowywana na zawiasach przy oknie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozchylane na boki zamknięcie okna w postaci skrzydła, służące do zabezpieczania lub zacieniania okna od zewnątrz;
Wiktionary
Okiennica – montowane na zewnątrz lub od wewnątrz zabezpieczenie okna. Okiennice mają kształt jedno-, dwu- lub wieloskrzydłowych (dwu- lub wieloczęściowych) drzwiczek pełnych, z żaluzją lub z otworami, otwieranych na ścianę.
Najczęściej wykonywane są z drewna, stali, aluminium lub PCW. Żaluzja w skrzydle okiennicy najczęściej ma zamontowane lamele na stałe, lecz istnieją rozwiązania z lamelami odchylanymi (ruchomymi). Przykładem takich okiennic są shutters, montowane wewnątrz pomieszczeń w oknach, drzwiach, przejściach a nawet w szafach. Shutter składa się z jednego lub więcej paneli. Każdy panel zbudowany jest ze sztywnej ramy i umieszczonych w niej poziomo ruchomych lamel. Shuttersy mogą być składane na zawiasach lub przesuwane po prowadnicach.
Wikipedia
(1.1) Okiennice mają kształt jedno-, dwu- lub wieloskrzydłowych (dwu- lub wieloczęściowych) drzwiczek pełnych, z żaluzją lub z otworami, otwieranych na ścianę.
Wiktionary
IPA: ˌɔcɛ̇̃ɲˈːit͡sa, AS: oḱė̃•ńica
Wiktionary
rzecz. okno n., okienko n.
przym. okienny, okiennicowy
Wiktionary
ruchoma, drewniana zasłona umocowywana na zawiasach przy oknie
SJP.pl
zdrobnienie od: okiennica
SJP.pl
przymiotnik od: okno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od okno
Wiktionary
(1.1) Zobaczył przed sobą wąską krawędź parapetu okiennego, a pod nią kilka żeberek kaloryfera.
Wiktionary
IPA: ɔˈcɛ̃nːɨ, AS: oḱẽ•ny
Wiktionary
rzecz. okno n., okienko n., okiennica ż.
Wiktionary
okiełznać;
1. w jeździectwie: założyć wędzidło koniowi lub innemu zwierzęciu jucznemu;
2. przenośnie: zmusić kogoś do posłuszeństwa, ukrócić zachowania, nawyki uznawane za szkodliwe; pohamować, poskromić, powściągnąć
SJP.pl
okiełzać;
1. w jeździectwie: założyć wędzidło koniowi lub innemu zwierzęciu jucznemu;
2. przenośnie: zmusić kogoś do posłuszeństwa, ukrócić zachowania, nawyki uznawane za szkodliwe; pohamować, poskromić, powściągnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okiełznać.
Wiktionary
czas. okiełznać dk.
przym. nieokiełznany
rzecz. kiełzno n.
Wiktionary
okiełzywać;
1. w jeździectwie: zakładać wędzidło koniowi lub innemu zwierzęciu jucznemu;
2. przenośnie: zmuszać kogoś do posłuszeństwa, ukrócać zachowania, nawyki uznawane za szkodliwe; hamować, poskramiać, powściągać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okiełznywać.
Wiktionary
czas. okiełznywać ndk.
przym. nieokiełznany
rzecz. kiełzno n.
Wiktionary
okiełznywać;
1. w jeździectwie: zakładać wędzidło koniowi lub innemu zwierzęciu jucznemu;
2. przenośnie: zmuszać kogoś do posłuszeństwa, ukrócać zachowania, nawyki uznawane za szkodliwe; hamować, poskramiać, powściągać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największa wyspa archipelagu Riukiu na Oceanie Spokojnym;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. okinawski mrz., Okinawczyk mos., Okinawka ż.
przym. okinawski
Wiktionary
mieszkaniec Okinawy (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Okinawy
Wiktionary
(1.1) Określanie więc diety Okinawczyków jako low-fat byłoby więc jaskrawym umniejszeniem jej cech charakterystycznych. Jest ona (lub była) dietą very-low-fat. I najwyraźniej nie zaszkodziła ona Japończykom z tej wyspy.
Wiktionary
rzecz. Okinawa ż.
:: fż. Okinawka ż.
przym. okinawski
Wiktionary
mieszkanka Okinawy (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Okinawy
Wiktionary
rzecz. Okinawa ż.
:: fm. Okinawczyk mos.
przym. okinawski
Wiktionary
→ Okinawa (wyspa japońska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Okinawą, dotyczący Okinawy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język okinawski;
Wiktionary
rzecz. Okinawka ż., Okinawczyk mos., Okinawa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. chem. wodorotlenek żelaza, z którego wyrabiano ochrę
Wiktionary
Ocquier (wa. Okir) – dzielnica (section) gminy Clavier w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Huy. 1 stycznia 2020 roku liczyła 711 mieszkańców. Do 31 grudnia 1976 r. samodzielna gmina.
Wikipedia
śnieg na gałęziach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. śnieg przymarznięty do gałęzi, zwisający w kształcie kiści;
Wiktionary
Okiść – zjawisko związane z opadem śniegu osiadającym na gałęziach drzew i krzewów; gruba warstwa ciężkiego (mokrego) śniegu powodująca często łamanie gałęzi, a nawet całych drzew (zwłaszcza o szerokich konarach). Połamane w ten sposób drzewo w leśnictwie zwane jest śniegołomem, a gdy dojdzie do wywrócenia się całego drzewa mamy do czynienia ze śniegowałem. Okiść może spowodować duże szkody zwłaszcza w niepielęgnowanych młodnikach oraz w górach w jednogatunkowych drzewostanach obcego (nizinnego) pochodzenia.
Wikipedia
(1.1) Pierwszego maja spadł śnieg i biało-zielony kasztan na dziedzińcu zdumiewał ciężką, skrzącą w słońcu okiścią.
Wiktionary
rzecz. kiścień mrz., kiść ż.
Wiktionary
uszczelnić kitem
SJP.pl
uszczelniać kitem
SJP.pl
potocznie:
1. w piłce nożnej: minąć przeciwnika, prowadząc piłkę, zwłaszcza dzięki sprytnemu zagraniu; przedryblować;
2. wprowadzić w błąd, oszukać; wykiwać
SJP.pl
stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych Ameryki leżący w środku południowej części kraju;
Wiktionary
Oklahoma (wymowa:/ˌoʊkləˈhoʊmə/) – stan w Stanach Zjednoczonych leżący w środku południowej części kraju. Graniczy od północy ze stanami Kansas i Kolorado, od wschodu ze stanami Missouri i Arkansas, od południa z Teksasem, od zachodu z Nowym Meksykiem.
Wikipedia
(1.1) Morgan Elizabeth Woolard jest modelką i królową piękności z Oklahomy.
Wiktionary
IPA: ˌɔklaˈxɔ̃ma, AS: oklaχõma
Wiktionary
rzecz. Oklahomczyk mos., Oklahomka ż.
przym. oklahomski
Wiktionary
mieszkaniec Oklahoma City, miasta w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Oklahomy
Wiktionary
(1.1) Stan z przyjemnością słuchał brzdąkania Oklahomczyków na gitarach (…)
(1.1) Jest u Steinbecka miejsce, w którym nędzarz, powracający z Zachodu, z tego raju, do którego dążą ludzie z miejsc zasypywanych pyłem, nędzarz, któremu dzieci pomarły w tym „raju" z głodu, rozczarowuje Oklahomczyków opowiadaniem o wyzysku, który ich czeka.
Wiktionary
rzecz. Oklahoma ż.
:: fż. Oklahomka ż.
przym. oklahomski
Wiktionary
mieszkanka Oklahoma City (miasta w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Oklahomy
Wiktionary
rzecz. Oklahoma ż.
:: fm. Oklahomczyk mos.
przym. oklahomski
Wiktionary
→ Oklahoma, → Oklahoma City
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oklahomą, dotyczący Oklahomy
Wiktionary
(1.1) Hughes przedrzeźnił jego śmiech, specjalnie imitując przesadzony oklahomski akcent.
(1.1) Potem bywało różnie i np. w 1920 r. cena ropy oklahomskiej osiągnęła 5,25 dol. za baryłkę (…)
Wiktionary
rzecz. Oklahoma ż., Oklahomczyk mos., Oklahomka ż.
Wiktionary
1. opaść, zwiesić się;
2. stać się osowiałym, apatycznym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) opuścić się ku dołowi
(1.2) przen. stać się apatycznym lub zrezygnowanym
Wiktionary
(1.1) zwisnąć, zwiesić się, opuścić się, opaść
(1.2) zobojętnieć, zniechęcić się
Wiktionary
taki, który oklapnął; oklapły
SJP.pl
1. opaść, zwiesić się;
2. stać się osowiałym, apatycznym
SJP.pl
dawniej: klaskanie w dłonie jako wyraz zadowolenia, uznania; oklaski
SJP.pl
1. dźwięki wydawane za pomocą rąk przez człowieka podczas klaskania;
2. klaskanie w dłonie jako wyraz zadowolenia, uznania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) brawa, aplauz
Wiktionary
rzecz. oklask m., oklaskiwanie n.
czas. oklaskiwać
Wiktionary
klaskać w dłonie dla wyrażenia uznania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oklaskać)
(1.1) klaskać w dłonie dla wyrażenia uznania
Wiktionary
(1.1) Co wieczór widzowie oklaskują aktorów tego przedstawienia na stojąco.
Wiktionary
IPA: ˌɔklaˈsʲcivat͡ɕ, AS: oklasʹḱivać
Wiktionary
rzecz. oklaski nmos., klaskanie n., oklaskiwanie n., klaka ż., klakier m., poklask m.
czas. klaskać, wyklaskać, wyklaskiwać
Wiktionary
(1.1) bić brawo, klaskać, nagradzać brawami
Wiktionary
potocznie: ten, kto klaszcze, oklaskuje; klaskacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oklaskiwać.
Wiktionary
IPA: ˌɔklasʲciˈvãɲɛ, AS: oklasʹḱivãńe
Wiktionary
rzecz. oklaski nmos.
czas. oklaskiwać
Wiktionary
(1.1) klaskanie
Wiktionary
pokryć coś przyklejoną warstwą czegoś
SJP.pl
cienkie płaty drewna lub innego materiału służące do oklejania wyrobów stolarskich
SJP.pl
Okleina – cienki arkusz forniru, najczęściej o grubości od 0,5 do 1 mm, przeważnie ze stycznego przekroju drewna, przeznaczony do oklejania (fornirowania) wyrobów stolarskich, zwłaszcza mebli.
Wikipedia
maszyna do oklejania obrzeży płyt meblowych arkuszami z forniru lub tworzywa sztucznego
SJP.pl
zakład przemysłu drzewnego produkujący okleiny i obłogi
SJP.pl
pracownik zatrudniony przy produkcji oklein
SJP.pl
nakładać okleinę na drewno; fornirować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okleinować.
Wiktionary
Okleina – cienki arkusz forniru, najczęściej o grubości od 0,5 do 1 mm, przeważnie ze stycznego przekroju drewna, przeznaczony do oklejania (fornirowania) wyrobów stolarskich, zwłaszcza mebli.
Wikipedia
rzecz. nieokleinowanie n.
czas. okleinować ndk.
Wiktionary
pokrywać coś przyklejoną warstwą czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oklejać.
Wiktionary
rzecz. oklejenie n., okleina ż., oklejarka ż., okleiniarnia ż., okleiniarz ż., okleinówka ż., oklejanka ż.
czas. oklejać ndk., okleić dk.
przym. okleinowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. pisanka powstająca przez oklejanie powłoki jajka różnymi materiałami
Wiktionary
Oklejanka – charakterystyczny dla rejonu Puszczy Białej typ jajka wielkanocnego zdobionego rdzeniem sitowia i kolorowymi nitkami.
Ten typ wielkanocnego jaja znany jest również na terenie zachodniego Podlasia, jednak oklejanki Kurpiów Białych mają swoje specyficzne wzory oraz niekiedy materiały (koraliki, cekiny, złoty papier).
Wikipedia
(1.1) Na wystawie w muzeum etnograficznym widzieliśmy: drapanki, oklejanki i kraszanki.
Wiktionary
czas. okleić dk., oklejać ndk.
rzecz. oklejanie n.
Wiktionary
(1.1) naklejanka
Wiktionary
przyrząd do oklejania lepką taśmą brzegów arkuszy papieru, pudełek, pakunków itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd ułatwiający klejenie lub oklejanie przedmiotów za pomocą taśmy samoprzylepnej
Wiktionary
IPA: ˌɔklɛˈjarka, AS: oklei ̯arka
Wiktionary
rzecz. okleiniarz m., okleiniarnia ż., okleina ż., okleinówka ż., oklejenie n., oklejanie n.
czas. oklejać ndk., okleić dk.
przym. okleinowy
Wiktionary
robotnik zatrudniony przy oklejaniu wyrobów stolarskich okleiną
SJP.pl
materiał, np. papier, tkanina, skóra, do oklejania okładek książek, notesów itp.
SJP.pl
bez kulbaki, bez siodła; na oklep
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bez kulbaki, bez siodła
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: oklepać
Wiktionary
Oklep – popularna nazwa jazdy konnej bez użycia siodła.
Jazda na oklep jest trudniejsza niż jazda w siodle, dlatego potrzebne jest najpierw solidne opanowanie podstaw jazdy w siodle. Jazda konna na oklep może być wartościowym ćwiczeniem dosiadu: wymaga bowiem dobrej równowagi i odpowiedniego ułożenia nóg jeźdźca.
Wikipedia
IPA: ˈɔklɛp, AS: oklep
Wiktionary
przym. oklepany
Wiktionary
1. uderzając płasko, obić coś po wierzchu lub ze wszystkich stron;
2. oklepać się:
a) oklepać samego siebie;
b) oklepać siebie nawzajem;
c) potocznie: stać się oklepanym, zbyt znanym, nudnawym
SJP.pl
frazes, banał, slogan
SJP.pl
1. uderzając płasko, obić coś po wierzchu lub ze wszystkich stron;
2. oklepać się:
a) oklepać samego siebie;
b) oklepać siebie nawzajem;
c) potocznie: stać się oklepanym, zbyt znanym, nudnawym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) za bardzo znany z powodu wielokrotnego powtarzania
forma czasownika.
(2.1) ims. od oklepać
Wiktionary
rzecz. oklepanie n., oklepywanie n.
czas. oklepać dk., oklepywać ndk.
przysł. oklep
Wiktionary
(1.1) banalny, frazesowy, nieciekawy, odgrzewany, ograny, spowszedniały, stereotypowy, truistyczny, trywialny, wyświechtany, wytarty, zgrany
Wiktionary
1. uderzając płasko, obijać coś po wierzchu lub ze wszystkich stron;
2. oklepywać się:
a) oklepywać samego siebie;
b) oklepywać siebie nawzajem;
c) potocznie: stawać się oklepanym, zbyt znanym, nudnawym
SJP.pl
unieruchamiać coś za pomocą klina; zaklinowywać
SJP.pl
1. o kryształach strącanego osadu: zatrzymywać substancje obce;
2. o substancjach stałych: pochłaniać gazy;
3. o frontach atmosferycznych: ulegać zwarciu, łączyć się
SJP.pl
w meteorologii: zjawisko polegające na tym, że front zimny, szybciej się poruszający, dogania front ciepły
SJP.pl
Wikipedia
sterowane automatycznie urządzenie, stosowane przy okresowym wstrzymaniu przepływu krwi w naczyniach kończyn
SJP.pl
przymiotnik od: okluzja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zgrubienie od: okno
SJP.pl
1. otwór w ścianie lub dachu budynku pozwalający m.in. na wentylację pomieszczenia, zobaczenie tego, co jest na zewnątrz;
2. szyba oprawiona w ramę znajdująca się w takim otworze;
3. przenośnie: luka, otwór w czymś pozwalające na zajrzenie do wnętrza tego czegoś;
4. w informatyce: część ekranu monitora wyróżniona przez ramkę;
5. w górnictwie: otwór wentylacyjny w ścianie pomiędzy wyrobiskami;
6. w ogrodnictwie: oszklona rama będąca górną częścią inspektu;
7. w łowiectwie: otwór nory zwierząt leśnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie
(1.2) geogr. osada w Polsce;
(1.3) daw. geogr. wieś w Polsce
Wiktionary
Okno – element, konstrukcja zamykająca otwór w ścianie lub w dachu, służący do oświetlenia lub przewietrzania pomieszczeń.
Wikipedia
IPA: ˈɔknɔ, AS: okno
Wiktionary
gatunek jaskółki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Delichon urbica|ref=tak., pospolity w Polsce gatunek jaskółki;
Wiktionary
Oknówka zwyczajna, oknówka, jaskółka oknówka (Delichon urbicum) – niewielki gatunek ptaka wędrownego z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae). Rozmnaża się w Europie, zachodniej i środkowej Azji oraz północnej Afryce, a zimuje w Afryce Subsaharyjskiej oraz południowej i południowo-zachodniej Azji. Żywi się owadami, które złapie w locie. Migruje na obszary, gdzie insekty latające występują obficie. Głowę i wyższe partie ciała ma czarne z niebieskim połyskiem, biały kuper i dolne partie ciała. Występuje zarówno na otwartych terenach, jak i w pobliżu siedzib ludzkich. Z wyglądu jest podobny do dwóch innych gatunków z rodzaju Delichon, które są endemiczne dla wschodniej i południowej Azji. Posiada dwa powszechnie uznawane podgatunki.
Wikipedia
IPA: ɔkˈnufka, AS: oknufka
Wiktionary
(1.1) jaskółka oknówka
Wiktionary
narząd wzroku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. narząd wzroku;
(1.2) kulin. krążek tłuszczu na powierzchni płynu
(1.3) otwór pomiędzy węzłami (splotami) sieci
(1.4) w grze go, niezajęty punkt lub punkty otoczone przez kamienie tego samego koloru;
(1.5) żegl. służba obserwacyjna na statku albo jachcie
(1.6) żegl. marynarz lub żeglarz pełniący służbę obserwacyjną na oku (1.5)
(1.7) żegl. otwór w pętli zawiązanej lub zaplecionej na końcu liny np. cumy
(1.8) meteorol. centrum cyklonu tropikalnego
(1.9) stpol. punkt, jednostka
(1.10) gw-pl|Bukowina. litr
Wiktionary
Oko – receptorowy narząd zmysłu wzroku. Najprostsze oko ma tylko zdolność wykrywania pewnego zakresu promieniowania elektromagnetycznego; bardziej skomplikowane jest w stanie dostarczyć informacji o kierunku padania światła, jego intensywności oraz kształtach obiektów.
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie zapomnę tych świdrujących oczu.
(1.2) Zupę pokrywały odrażające oka tłuszczu.
(1.3) Ta sieć ma za duże oka, każda ryba z niej ucieknie.
(1.4) Są nadal żywe, ponieważ mają dwoje oczu.
(1.5) Całą wachtę stałem na oku.
(1.6) Kapitan wyznaczył mnie na oko.
(1.7) Załóż oko cumy na poler.
(1.8) Statek wpadł w oko cyklonu.
Wiktionary
IPA: ˈɔkɔ, AS: oko
Wiktionary
rzecz. oczniak m., ocznica ż., ocznik m., oczkownica ż., oczkowanie n., oczynka ż.
:: zdrobn. oczko n.
:: zgrub. oczysko n.
czas. zoczyć dk., oczkować ndk.
przym. oczny, naoczny, oczkowy
przysł. zaocznie, naocznie
Wiktionary
(1.1) ślepie, gała; lm. oczęta, lm. stpol. oczynki
(1.2) plama
(1.7) pętla
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okocić.
Wiktionary
przym. kotny
Wiktionary
okocić się - wydać potomstwo; wykocić się, urodzić (o samicy niektórych zwierząt)
SJP.pl
1. wieś w Polsce, w województwie małopolskim;
2. marka piwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie małopolskim;
Wiktionary
Okocim – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Brzesko.
Do 1954 roku istniała gmina Okocim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
przym. okocimski
Wiktionary
mieszkaniec Okocimia
SJP.pl
mieszkanka Okocimia
SJP.pl
przymiotnik od: Okocim (wieś)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Okocimia
Wiktionary
rzecz. Okocim m.
Wiktionary
o niektórych zwierzętach, zwłaszcza samicy kota: taki, który urodził młode
SJP.pl
zaopatrzyć w kolce
SJP.pl
roślina z rodziny traw (Cortaderia selloana), występująca w Brazylii i Argentynie; gynerium, trawa pampasowa, kortaderia
SJP.pl
Kortaderia, trawa pampasowa, okolcz (Cortaderia Stapf) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje od ok. 20 gatunków (w wąskim ujęciu po wyodrębnieniu rodzaju Austroderia) do ok. 24, 25 lub nawet 27 gatunków.
Wikipedia
oznaczyć kolczykiem, np. bydło; zakolczykować
SJP.pl
1. przestarzale to, co okala, otoczenie;
2. łąka w zakrętach wijącej się rzeki
SJP.pl
Wikipedia
ciemny, hawajski alkohol, wytwarzany przez destylację przefermentowanego zacieru z ryżu, melasy i soku rośliny taro
SJP.pl
Okoleniec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Kłodawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
utworzyć obwódkę, obrzeżenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obszar wokół czegoś
(1.2) obszar, który stanowi jakiś zbiór, całość
(1.3) mieszkańcy określonego obszaru
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adam czuje kłucie w okolicy serca.
(1.2) Mieszkam w niebezpiecznej okolicy.
(1.3) Cała okolica protestowała przeciwko decyzji burmistrza.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔˈlʲit͡sa, AS: okolʹica
Wiktionary
rzecz. okolicznik m., okoliczność ż., bezokolicznik m.
przym. okoliczny, okolicznikowy, bezokolicznikowy
Wiktionary
(1.1) rejon, pobliże
(1.2) region, rejon, strony
Wiktionary
część zdania określająca orzeczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. część zdania określająca czasownik;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. ktoś z okolicy
Wiktionary
Okolicznik – część zdania, która pełni funkcję określającą orzeczenie. Uzupełnia czasownik o dodatkowe elementy. Pozostaje on ze swoim członem nadrzędnym w związku przynależności.
Czasami trudno wskazać, czy określona część zdania jest okolicznikiem czy dopełnieniem. Z pomocą przychodzi wtedy reguła, która mówi, że dopełnienie pozostaje ze swoim członem nadrzędnym w związku rządu (okolicznik pozostaje w związku przynależności)
Wikipedia
(1.1) W zdaniu „Czytał książkę z wielkim zainteresowaniem”, wyrażenie „z wielkim zainteresowaniem” pełni funkcję okolicznika.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔˈlʲit͡ʃʲɲik, AS: okolʹičʹńik
Wiktionary
rzecz. bezokolicznik mrz., okolica ż., okoliczność ż.
przym. okolicznikowy, okolicznościowy, okoliczny
Wiktionary
1. wydarzenie, fakt towarzyszący jakiejś sytuacji lub zdarzeniu;
2. sposobność, okazja;
3. w prawie: okoliczność łagodząca, obciążająca -fakt ujawniony w toku procesu sądowego, wpływający na orzeczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co towarzyszy czemuś; kontekst sytuacji, zdarzenia
Wiktionary
(1.1) Poznaliśmy się w nietypowych okolicznościach.
(1.1) Okoliczności zmusiły ją do załatwienia potrzeby fizjologicznej pod krzakiem.
(1.1) Nimfomania połączona z poszukiwaniem nowych partnerów i podejmowaniem współżycia w każdej, nawet niesprzyjającej temu okoliczności, bywa wyrazem zakłócenia kontroli impulsów.
(1.1) Reakcja niektórych minerałów, pieniących się w zetknięciu z kwasami, zdawała się mu przypominać fermentację roślin śluzowych; tę ostatnią uważał za początek życia, które dla braku przyjaznych okoliczności nie mogło bardziej się rozwinąć.
(1.1) Tyle lat była powolną, a teraz, kiedy mamy ciężką okoliczność, stanęła okoniem.
(1.1) A jeśli przy okoliczności wyśpiewa, co wie? Za każdą cenę trzeba go wydobyć z więzienia – gorączkował się w obawie o sprzysiężenie.
(1.1) Wskazanie zasad ładu korporacyjnego, które nie były przez emitenta stosowane, wraz ze wskazaniem jakie były okoliczności i przyczyny niezastosowania danej zasady oraz w jaki sposób spółka zamierza usunąć ewentualne skutki niezastosowania danej zasady lub jakie kroki zamierza podjąć, by zmniejszyć ryzyko niezastosowania danej zasady w przyszłości.
(1.1) — Podjęliśmy już stosowne do okoliczności działania, mające na celu ukaranie sprawców zdarzenia. — zapewniała policja.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔˈlʲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: okolʹičność
Wiktionary
rzecz. okolica ż., okolicznik m.
przym. okolicznościowy
przysł. okolicznościowo
Wiktionary
zespół faktów i wydarzeń towarzyszących jakiemuś zajściu lub sytuacji; warunki
SJP.pl
związany z jakimś szczególnym wydarzeniem, wynikający z określonej sytuacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pewnymi okolicznościami
(1.2) upamiętniający jakieś wydarzenie
Wiktionary
(1.2) Poczta wydała okolicznościowy znaczek z przywieszką.
Wiktionary
przym. okoliczność ż.
przysł. okolicznościowo
rzecz. okolicznik mrz., okoliczność ż.
Wiktionary
1. znajdujący się w okolicy;
2. należący do danej okolicy; miejscowy; tutejszy;
3. znajdujący się dookoła czegoś, okalający coś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w okolicy
Wiktionary
(1.1) Czy pani Zembik korzysta z tych okolicznych siłowni na wolnym powietrzu?
Wiktionary
rzecz. okolica ż., okolicznik mrz.
Wiktionary
1. warstwa komórek miękiszowych pokrywająca łodygę lub korzenie rośliny, oddzielająca łyko od endodermy; perycykl;
2. dawny układ wsi w formie placu obudowanego wokół domostwami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urb. wieś, osada zbudowana na planie okręgu;
(1.2) bot. syst. nazwa systematyczna|Cyclanthu|Poit. ex A.Rich.., rodzaj roślin naziemnopączkowych z rodziny okolnicowatych;
(1.3) bot. roślina z rodzaju okolnica (1.2)
(1.4) bot. warstwa roślinnych komórek parenchymatycznych na obwodzie walca osiowego w korzeniu i łodydze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) okólnica
(1.4) perycykl, perykambium
Wiktionary
1. pismo urzędowe z określonymi instrukcjami i wskazówkami, wydawane przez organ administracyjny podległym mu jednostkom; kurenda, cyrkularz;
2. ogrodzona część na podwórzu lub pastwisku przeznaczona dla zwierząt hodowlanych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z okólnikiem, dotyczący okólnika
Wiktionary
rzecz. okólnik m.
Wiktionary
1. biegnący wkoło; okrężny;
2. dawniej: okoliczny, sąsiedni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
okomżyć się - potocznie:
1. stać się duchownym;
2. nałożyć komżę
SJP.pl
drapieżna ryba słodkowodna, ceniona w wędkarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Perca fluviatilis|Linnaeus|ref=tak., słodkowodna ryba drapieżna;
Wiktionary
Okoń pospolity, okoń (Perca fluviatilis) – gatunek drapieżnej ryby z rodziny okoniowatych (Percidae).
Wikipedia
(1.1) Nad jej przejrzystą, ruchomą głębią tańczyło mnóstwo błękitnych łątek, pod słońce widzieć się dawały prawie u samej powierzchni wodnej okonie z czerwonemi pręgami na stalowej łusce i białe, srebrne, tańczące płotki.
Wiktionary
IPA: ˈɔkɔ̃ɲ, AS: okõń
Wiktionary
rzecz. okoniowate lm nm., okuń mzw.
:: zdrobn. okonek mzw., okoniek mzw.
przym. okoniowaty, okoniokształtny
Wiktionary
(1.1) daw. okuń
Wiktionary
mieszkaniec Okonka (miasta w Polsce); okonecczanin
SJP.pl
mieszkanka Okonka (miasta w Polsce); okonecczanka
SJP.pl
okończyk karzełek - ryba słodkowodna z rodziny bassowatych
SJP.pl
mieszkaniec Okonka (miasta w Polsce); okończanin
SJP.pl
mieszkanka Okonka (miasta w Polsce); okończanka
SJP.pl
przymiotnik od: Okonek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Okonkiem, dotyczący Okonka
Wiktionary
rzecz. Okonek mrz.
Wiktionary
mały okoń (ryba drapieżna); okoniek
SJP.pl
Okonek (niem. Ratzebuhr in Pommern) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, położone na Pojezierzu Południowopomorskim, nad rzeką Czarną. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Okonek. Według danych z 30 czerwca 2016 r. miasto liczyło 3983 mieszkańców.
Wikipedia
mały okoń (ryba drapieżna); okonek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rząd ryb słodkowodnych należący do gromady promieniopłetwych
SJP.pl
Okoniokształtne (Perciformes) – najliczniejszy rząd ryb promieniopłetwych obejmujący co najmniej 150, a według niektórych źródeł nawet 180 rodzin. Gatunki zaliczane do okoniokształtnych są bardzo zróżnicowane pod względem budowy ciała, zajmowanego siedliska i prowadzonego trybu życia. Występują niemal we wszystkich zbiornikach wodnych na Ziemi. Większość stanowią gatunki morskie. Są najmłodszą filogenetycznie grupą ryb.
Wikipedia
o cechach okoniokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. taki, który ma kształt okonia, przypominający kształtem okonia
Wiktionary
(1.1) Węgorzyca to gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔ̃ɲɔˈkʃtawtnɨ, AS: okõńokštau̯tny
Wiktionary
rzecz. okoń mzw., okoniowate nmos.
Wiktionary
bass wielkogębowy; ryba z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Bass wielkogębowy (Micropterus salmoides), niewłaściwie nazywany okoniopstrągiem (inna nazwa występująca w literaturze to okoniopstrąg amerykański) – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny bassowatych (Centrarchidae). Poławiany przez wędkarzy.
Wikipedia
o cechach okoniopstrągowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
o cechach okoniopstrągowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Percidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ryb okoniokształtnych;
Wiktionary
Okoniowate (Percidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
(1.1) Płetwy brzuszne u okoniowatych są osadzone pod piersiowymi.
Wiktionary
rzecz. okoń mzw., okonek mzw., okoniek mzw., okoniowce lm nm., okoniokształtne lm nm.
przym. okoniowaty, okoniokształtny
Wiktionary
o cechach okoniowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
podrząd ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Okoniowce (Percoidei) – podrząd ryb okoniokształtnych (Perciformes) obejmujący ryby o budowie najbliższej jego typowi nomenklatorycznemu. Okoniowce stanowią najliczniejszą grupę okoniokształtnych, bardzo zróżnicowaną pod względem morfologicznym i biologicznym.
Wikipedia
kompozycja woskowa złożona z pozostałości destylacyjnej surowego ozokerytu i kauczuku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj fortyfikacji w postaci rowu z nasypem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. odkryty, ogniowy obiekt fortyfikacyjny, zwykle mający postać wykopu ziemnego;
(1.2) przen. pozycja lub sposób myślenia zawzięcie bronione
forma czasownika.
(2.1) 2 os. lp. rozk. od: okopać
Wiktionary
Okop – polowa fortyfikacja ziemna, obronna lub oblężnicza, w postaci wykopu o głębokości chroniącej przed ostrzałem nieprzyjaciela na wprost, redukująca przy okazji skutki ostrzału od góry i bombardowań, usytuowana na froncie walk, służąca głównie do prowadzenia ognia z broni osobistej i zespołowej oraz obserwacji przedpola. Czasami własne okopy (punktowe) może mieć również sprzęt ciężki operujący (np. czołgi) bezpośrednio na froncie, aczkolwiek na współczesnym teatrze walk, charakteryzującym się mobilnością sprzętu, stosowane jest to coraz rzadziej.
Wikipedia
(1.1) Spieszeni żołnierze rozpoczęli budowę okopów.
Wiktionary
IPA: ˈɔkɔp, AS: okop
Wiktionary
rzecz. kopanie n., okopywanie n., okopanie n., kopacz mos./mzw., kopaczka ż., koparka ż.
czas. kopać ndk., okopywać ndk., okopać dk.
przym. okopowy
Wiktionary
(1.1) rów
Wiktionary
obkopać;
1. kopiąc, spulchnić ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otoczyć jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopać dookoła czegoś rów;
4. nasypać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, spowodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, pobrudzić ją lub zniszczyć;
7. okopać się - usypać okopy wokoło siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okopać.
Wiktionary
rzecz. okop m., okopowe nmos., okopywanie n., kopacz mzw./mos.
czas. okopać dk., okopywać ndk.
przym. okopowy
Wiktionary
pokrywać coś brudem pochodzącym z dymu lub podobnych substancji
SJP.pl
czasownik
(1.1) roln. ogrod. ochronić rośliny przed przemarzaniem poprzez usypanie kopców
Wiktionary
(1.1) Młode rośliny zimują dość dobrze, starsze należy okryć jedliną i okopcować kompostem lub korą.
Wiktionary
rzecz. kopiec m., kopczyk m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okopcować.
Wiktionary
rzecz. kopiec mrz.
Wiktionary
okryć ziemią łodygi roślin
SJP.pl
1. związany z okopem, fortyfikacją ziemną;
2. rośliny okopowe - rośliny uprawiane dla jadalnych korzeni lub bulw
SJP.pl
ogół roślin okopowych
SJP.pl
ogół roślin okopowych
SJP.pl
1. związany z okopem, fortyfikacją ziemną;
2. rośliny okopowe - rośliny uprawiane dla jadalnych korzeni lub bulw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z okopem, dotyczący okopu
(1.2) związany z uprawą roślin dla bulw lub korzeni wymagających okopywania, dotyczący takiej uprawy
Wiktionary
(1.1) Dziad wrócił z wojny z nerwicą okopową i bez lewej nogi.
(1.1) W rejonie ulicy Okopowej zebrało się kilkuset ludzi.
(1.2) Do roślin okopowych należą: ziemniak, burak, rzepa i marchew.
Wiktionary
rzecz. koparkowy mos., okop m., kopalnia ż., wykop m., kop m., podkop m., kopanie n., kopnięcie n., okopywanie n., okopanie n., kopniak m., wykopywanie n., wykopanie n., skopanie n., koparka ż., kopacz m., kopaczka ż., obkopywanie n., obkopanie n., wykopki nmos., podkopywanie n., podkopanie n., ukopanie n., dokopanie n., zakopywanie n., zakopanie n., Zakopane n., zakopiańczyk m., zakopianka ż., kopalina ż.
czas. kopać ndk., kopnąć dk., wykopywać ndk., wykopać dk., okopywać ndk., okopać dk., obkopywać ndk., obkopać dk., skopać dk., podkopywać ndk., podkopać dk., ukopać dk., dokopać dk., zakopywać ndk., zakopać dk.
przym. kopaczy, koparkowy, podkopowy, kopalniany, kopalny, zakopiański, kopny, kopalny, przyokopowy
Wiktionary
obkopywać;
1. kopiąc, spulchniać ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otaczać jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopywać dookoła czegoś rów;
4. nasypywać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, powodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, brudzić ją lub niszczyć;
7. okopywać się - usypywać okopy wokoło siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. okopać)
(1.1) obsypywać uprawianą roślinę skopaną wokół ziemią
(1.2) otaczać umocnieniami ziemnymi, np. wałem
czasownik zwrotny niedokonany okopywać się (dk. okopać się)
(2.1) otaczać się okopami, np. wałem
Wiktionary
rzecz. kopacz mzw./mos.
Wiktionary
(1.2) obwarowywać
(2.1) obwarowywać się
Wiktionary
skrajna deska z kloca, z jednej strony płaska, z drugiej półokrągła; okrajka; oblader; opół
SJP.pl
usunąć korę okrywającą pień i gałęzie drzewa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okorowywać)
(1.1) pozbawić kory
Wiktionary
rzecz. kora ż., korek m., okorowanie n., okorowywanie n.
czas. okorowywać ndk.
przym. korowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okorować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. okorowywać, okorować dk.
Wiktionary
usuwać korę okrywającą pień i gałęzie drzewa; korować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. okorować)
(1.1) pozbawiać kory
Wiktionary
(1.1) Kilku maluchów młóciło w piłkę, dwóch chłopców robiło płot, inni okorowywali maszt.
Wiktionary
rzecz. kora ż., korek m., okorowanie n., okorowywanie n.
czas. okorować dk.
przym. korowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okorowywać.
Wiktionary
czas. okorować, okorowywać ndk.
Wiktionary
związany z ruchem oka
SJP.pl
skosić dookoła
SJP.pl
mocna, włóknista błona silnie unaczyniona i unerwiona, zbudowana z tkanki łącznej zbitej, pokrywająca powierzchnię kości; periosteum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. błona otaczająca i ochraniająca kości;
Wiktionary
Okostna (łac. periosteum) – błona pokrywająca od zewnątrz większą część kości (oprócz powierzchni stawowych), silnie unaczyniona i unerwiona. Składa się z włóknistej warstwy zewnętrznej i wewnętrznej warstwy rozrodczej, zawierającej komórki kościotwórcze. Funkcją okostnej jest ochrona i odżywianie kości, a także wytwarzanie tkanki kostnej w okresie rozwoju (przyrost kości na grubość) i regeneracja ubytków, np. po złamaniu.
Wikipedia
IPA: ɔˈkɔstna, AS: okostna
Wiktionary
rzecz. kość ż.
przym. okostnowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z okostną, dotyczący okostnej
Wiktionary
rzecz. okostna ż.
Wiktionary
okowy; dawniej:
1. kajdany, łańcuchy; więzy, dyby;
2. niewola, brak swobody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kajdany, łańcuchy, pęta
Wiktionary
czas. okować, okuć
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z okowitą, dotyczący okowity
Wiktionary
rzecz. okowita ż., okowitka ż., okowiciarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. producent lub handlarz okowitą
(1.2) przest. upijający się okowitą
Wiktionary
(1.2) Pod oknem siedział jakiś okowiciarz, łypiąc na niego spode łba.
Wiktionary
rzecz. okowita ż., okowitka ż.
przym. okowiciany
Wiktionary
ryba z rzędu dorszokształtnych, odżywiająca się małymi skorupiakami, krewetkami, robakami i drobnymi rybami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Trisopterus esmarkii|Nilsson|ref=tak., ryba morska z rodziny dorszowatych;
Wiktionary
Okowiel (Trisopterus esmarkii) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny dorszowatych (Gadidae).
Wikipedia
(1.1) Występujące w strefie borealnej okowiele żywią się zooplanktonem.
Wiktionary
IPA: ɔˈkɔ.vjɛl
Wiktionary
dawniej:
1. wódka;
2. spirytus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. spoż. mocna wódka
(1.2) przest. nieoczyszczony spirytus
Wiktionary
Okowita (od łac. aqua vitae – woda życia) lub gorzałka – staropolskie określenie wysokoprocentowego napoju alkoholowego, mocnej wódki produkowanej ze zbóż i ziemniaków.
Aqua vitae wytwarzano w Europie już w XIII wieku jako spirytus będący produktem destylacji wina. Początkowo produkowana wyłącznie w celach leczniczych, z czasem stała się zwykłym napojem alkoholowym. Spolszczonym mianem okowity określano u nas tę wódkę, która dotarła do Polski w XVI wieku z Niemiec lub Włoch, pierwotnie zresztą będąc trunkiem dostępnym głównie dla zamożnych mieszczan.
Wikipedia
(1.1) Karczmarz nalał mu jeszcze okowity i czekał, aż zacznie gadać.
Wiktionary
rzecz. okowiciarz mos.
:: zdrobn. okowitka ż.
przym. okowiciany
Wiktionary
(1.1) wódeczka, wódka, gorzałka, gorzoła
Wiktionary
przestarzałe zdrobnienie od: okowita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: okowita
(1.2) pieszcz. okowita
Wiktionary
(1.2) Naleję ci jeszcze okowitki, chcesz?
Wiktionary
rzecz. okowiciarz mos., okowita ż.
przym. okowiciany
Wiktionary
(1.2) wódeczka
Wiktionary
okowy; dawniej:
1. kajdany, łańcuchy; więzy, dyby;
2. niewola, brak swobody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) poet. łańcuchy, kajdany, pęta
Wiktionary
(1.1) Źle jest żyć w okowach konieczności, żadna jednak konieczność nie zmusza nas do życia (Seneka, za Epikurem)
Wiktionary
IPA: ɔˈkɔvɨ, AS: okovy
Wiktionary
czas. skuć
Wiktionary
1. dawniej okólnik; podwórko, zagroda; ogrodzona część przeznaczona dla bydła;
2. dawniej: okolica, to co otacza, obwód, okrąg
SJP.pl
Wikipedia
koliste ustawienie na jednym poziomie zespołu gałęzi, liści lub części kwiatu
SJP.pl
Wikipedia
przypominający budową okółek
SJP.pl
piśmica okółkóweczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
1. mający kształt okółka;
2. liście okółkowe - liście wyrastające po kilka z jednego węzła, tworzące okółek
SJP.pl
w przybliżeniu
SJP.pl
przyimek
(1.1) … wskazujący przybliżenie liczby, miary, czasu
(1.2) daw. … określający miejsce dookoła przedmiotu
partykuła
(2.1) … wskazująca przybliżenie liczby, miary, czasu
Wiktionary
(1.1) Wrócił około północy.
(1.1) Mężczyzna lat około trzydziestu.
(1.1) Kąpał się zwykle około czterdziestu minut.
(2.1) Po około czterdziestu minutach ciasto można wyjąć z piekarnika.
(2.1) Potrafił pracować nad około dwudziestoma zagadnieniami naraz.
Wiktionary
IPA: ɔˈkɔwɔ, AS: okou̯o
Wiktionary
rzecz. kolarz mos.
Wiktionary
(1.1, 2.1) koło, w przybliżeniu, mniej więcej, plus minus, rzędu, z grubsza, na oko; żart. pi razy drzwi, pi razy oko; książk. grosso modo, circa; przest. przybliżenie; reg. śl. kole.
(1.2) dookoła, wokół; reg. śl. kole.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) określa cechę czegoś, co znajduje się lub ma miejsce dookoła przedmiotu określanego przez przymiotnik
Wiktionary
(1.1) Panuje tam klimat okołobiegunowy.
Wiktionary
IPA: ɔˈkɔwɔ, AS: okou̯o
Wiktionary
znajdujący się, występujący w pobliżu bieguna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. właściwy okolicom bieguna
(1.2) geogr. położony w pobliżu bieguna
Wiktionary
(1.1) Można je spotkać prawie wszędzie: od arktycznych obszarów okołobiegunowych, poprzez strefę umiarkowaną, do gorących i wilgotnych tropików, w których osiągnęły ogromną różnorodność.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔwɔbʲjɛɡũˈnɔvɨ, AS: okou̯obʹi ̯egũnovy
Wiktionary
(1.1-2) biegunowy, podbiegunowy, polarny
Wiktionary
w ekonomii: dotyczący budżetu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z budżetem, dotyczący budżetu
Wiktionary
(1.1) Sejm uchwalił w piątek tzw. ustawę okołobudżetową, która przewiduje m.in. zamrożenie płac w budżetówce, dofinansowanie staży lekarskich środkami z Funduszu Pracy i podwyżkę akcyzy na wyroby tytoniowe.
Wiktionary
przym. budżetowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający mniej więcej 24 godzin
Wiktionary
mający prędkość bliską prędkości dźwięku, np. przepływ okołodźwiękowy; transsoniczny
SJP.pl
zbliżony do wieku emerytalnego
SJP.pl
znajdujący się, występujący w pobliżu gardła zwierząt
SJP.pl
znajdujący się lub krążący dookoła gwiazdy
SJP.pl
związany z konkordatem, dotyczący konkordatu
SJP.pl
związany z okresem krytycznym
SJP.pl
znajdujący się lub krążący dookoła Księżyca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się, odbywający się, występujący dookoła księżyca
Wiktionary
(1.1) Wejście lądownika na orbitę okołoksiężycową nastąpiło 15 listopada.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔwɔcɕɛ̃w̃ʒɨˈt͡sɔvɨ, AS: okou̯oḱśẽũ̯žycovy
Wiktionary
znajdujący się lub krążący dookoła Marsa
SJP.pl
związany z czasem obejmującym miesiączkę, przebiegający w niedługiej odległości czasowej od miesiączki
SJP.pl
związany z okresem porodu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma miejsce w okresie porodu oraz bezpośrednio przed nim lub po nim
Wiktionary
(1.1) (Pestycydy) mogą być przyczyną groźnych powikłań okołoporodowych - sugerują badania przeprowadzone przez amerykańskich lekarzy w dziesięciu hrabstwach Kalifornii.
Wiktionary
IPA: ˌɔkɔwɔpɔrɔˈdɔvɨ, AS: okou̯oporodovy
Wiktionary
przysł. okołoporodowo
rzecz. poród mrz.
Wiktionary
(1.1) perinatalny
Wiktionary
dziejący się około południa
SJP.pl
znajdujący się, występujący w pobliżu przełyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. element słowotwórczy otaczający leksem, np. morfem otaczający rdzeń;
Wiktionary
Okołorostek (cyrkumfiks z łac. cirkumfixus od circum „dookoła” i fixus „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każda cząstka wyrazu (jego morfem), o ile otacza rdzeń (podstawę słowotwórczą), a jego składniki nie występują samodzielnie. Cyrkumfiks należy do zrostków. Cyrkumfiks ma znaczenie tylko jako całość.
Wikipedia
IPA: ˌɔkɔwɔˈrɔstɛk, AS: okou̯orostek
Wiktionary
(1.1) cyrkumfiks
Wiktionary
znajdujący się, występujący w pobliżu równika
SJP.pl
płacik okołośrodkowy - struktura anatomiczna mózgu
SJP.pl
związany ze statutem, dotyczący statutu
SJP.pl
w anatomii: znajdujący się, występujący w pobliżu stawu
SJP.pl
związany z czasem obejmującym święto, przebiegający w niedługiej odległości czasowej od święta
SJP.pl
znajdujący się lub krążący dookoła Słońca
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej okólnik; podwórko, zagroda; ogrodzona część przeznaczona dla bydła;
2. dawniej: okolica, to co otacza, obwód, okrąg
SJP.pl
1. wieś w województwie łódzkim;
2. wieś w województwie śląskim
SJP.pl
Wikipedia
związany z zakładem (przedsiębiorstwem), dotyczący zakładu (przedsiębiorstwa)
SJP.pl
znajdujący się lub krążący dookoła Ziemi
SJP.pl
znajdujący się, występujący w pobliżu zwrotnika
SJP.pl
oszukać kogoś, wywieść w pole, zrobić w balona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okpić.
Wiktionary
IPA: ɔˈkpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: okpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
jeden z gatunków ketmii, wieloletnia roślina warzywna, uprawiana w krajach tropikalnych dla jadalnych owoców i włókna; ketmia jadalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Abelmoschus moschatus|Medik.|ref=tak., roślina jednoroczna o wyprostowanych pędach o wysokości jednego metra i żółtych kwiatach, stosowana jako roślina ozdobna, warzywo i zioło;
(1.2) spoż. niedojrzały owoc okry (1.1) używany jako jarzyna
(1.3) kulin. danie z okry (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na parapecie pięknie rozkwitła nam okra zasadzona w doniczce.
(1.2) Na greckim targowisku kupiliśmy kilogram okry.
(1.3) Dzisiaj na obiad przyrządzimy okrę w pomidorach.
(1.3) Kiedy jest okazja do świętowania, jak zdanie egzaminu czy ukończenie eseju, schodzą, żeby zjeść musakę, okrę, taramosalatę, łatę jagnięcą czy ośmiornicę przy drewnianych, lakierowanych stołach, które wyglądają, jakby przyniesiono je tu prosto ze starego żaglowca.
Wiktionary
IPA: ˈɔkra, AS: okra
Wiktionary
(1.1) pot. róża chińska; bot. ketmia piżmowa, ketmia jadalna, piżmian właściwy
(1.2-3) bamia, bamies
Wiktionary
potocznie:
1. przechodzić okrakiem przez coś lub nad czymś;
2. siadać na czymś lub kimś, spuszczając po obu stronach nogi; obejmować nogami
SJP.pl
siad okraczny - taki siad, w którym nogi siedzącego znajdują się po obu stronnach danego przedmiotu
SJP.pl
potocznie:
1. przejść okrakiem przez coś lub nad czymś;
2. usiąść na czymś lub kimś, spuszczając po obu stronach nogi; objąć nogami
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przywłaszczać sobie czyjąś własność
Wiktionary
rzecz. kradzież ż., okradziony m., okradziona ż., okradanie n.
czas. wkraść się, kraść, okraść dk.
przym. okradziony, okradany
Wiktionary
(1.1) zawłaszczać, przywłaszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przywłaszczanie czyichś dóbr
Wiktionary
(1.1) Inspektor miał się zająć okradaniem staruszek w parku pod pałacem.
Wiktionary
czas. wkraść się, okradać ndk., okraść dk.
rzecz. kradzieżność ż.
Wiktionary
1. linia ograniczająca płaszczyznę o formie kolistej; okręg, krąg, obwód;
2. przedmiot o kulistym kształcie; krąg, okręg;
3. przedmioty, osoby itp. ustawione w koło, okręg, krąg;
4. płaszczyzna ograniczona linią kolistą; koło, kółko, krąg, obwód;
5. w matematyce: krzywa płaska będąca zbiorem wszystkich punktów płaszczyzny znajdujących się w tej samej odległości od ustalonego punktu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. krzywa na płaszczyźnie wyznaczona przez wszystkie punkty leżące w jednakowej odległości od danego punktu (środka okręgu);
(1.2) kształt utworzony na podobieństwo okręgu (1.1)
Wiktionary
Okrąg – zbiór wszystkich punktów płaszczyzny euklidesowej odległych od danego punktu o daną odległość. Ten ustalony punkt nazywa się środkiem, a zadaną odległość – promieniem. Zwykle przyjmuje się dodatkowo że promień musi być dodatni
Okrąg jest szczególnym przypadkiem elipsy o równych półosiach, jest to także 1-wymiarowa hipersfera.
Okrąg jest brzegiem pewnego koła.
Wikipedia
(1.1) Stosunek długości okręgu do jego średnicy określa liczba π.
(1.2) Archeolog stał w środku okręgu kamieni, postawionych przez pradawną cywilizację.
Wiktionary
IPA: ˈɔkrɔ̃ŋk, AS: okrõŋk
Wiktionary
rzecz. okrąglak m., okrążenie n., okrążanie n., okręgówka ż., Okrąglak mrz.
czas. zaokrąglać, okrążać ndk., okrążyć dk.
przym. okrągły, okrężny, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrąglutki, okrągluśki, okręgowy
Wiktionary
(1.2) koło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od okrąglak
Wiktionary
rzecz. okrąglak m.
Wiktionary
1. okorowany pień drzewa;
2. okrągła budowla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w Polsce, w gminie Pobiedziska
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. okrąg m., okrążenie n., okrążanie n., okręgówka ż., okrągły m., okrąglak m., Okręglica ż., zaokrąglanie n., zaokrąglenie n.
czas. okrążać ndk., okrążyć dk., zaokrąglać ndk., zaokrąglić dk.
przym. okrągły, okrężny, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrąglutki, okrągluśki, okręgowy, krągły
przysł. okrągło, na okrągło, okrężnie, okrąglutko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: okrągło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: okrągły
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: okrągły;
2. pulchny
SJP.pl
1. zdrobnienie od: okrągły;
2. pulchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: okrągły
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɔ̃ŋɡluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: okrõŋgluśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. okrągłość ż., okrąglak mrz., Okrąglak mrz., okrąg
przym. okrągluchny, okrąglusi, okrągluteńki, okrąglutki, okrągluśki, okrągłość, okrągły
Wiktionary
zdrobnienie od: okrągły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: okrągły
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɔ̃ŋɡˈluɕci, AS: okrõŋgluśḱi
Wiktionary
rzecz. okrągłość ż., okrąglak mrz., Okrąglak mrz., okrąg
przym. okrągluchny, okrąglusi, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrąglutki, okrągłość, okrągły
Wiktionary
zdrobnienie od: okrągły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: okrągły
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɔ̃ŋɡluˈtɛ̃ɲci, AS: okrõŋglutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. okrągłość ż., okrąglak mrz., Okrąglak mrz., okrąg
przym. okrągluchny, okrąglusi, okrąglusieńki, okrąglutki, okrągluśki, okrągłość, okrągły
Wiktionary
zdrobnienie od: okrągły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: okrągły
Wiktionary
(1.1) Tradycyjny pączek powinien być okrąglutki, miękki, z aromatyczną konfiturą różaną, z polewą cukrową posypany kandyzowaną skórką pomarańczową.
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɔ̃ŋɡˈlutʲci, AS: okrõŋglutʹḱi
Wiktionary
rzecz. okrągłość ż., okrąglak mrz., Okrąglak mrz., okrąg
przym. okrągły, okrągluchny, okrąglusi, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrągluśki, okrągłość
Wiktionary
(1.1) okrągluśki
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) prawie okrągły
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɔ̃ŋɡˈwavɨ, AS: okrõŋgu̯avy
Wiktionary
przym. okrągły, okręgowy
Wiktionary
mający okrągłe dno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma okrągłe dno
Wiktionary
w okresie rewolucji angielskiej (poł. XVII w.) członek głównego stronnictwa antykrólewskiego (nazwa od sposobu strzyżenia włosów)
SJP.pl
mający okrągłą, pulchną twarz; pucułowaty, pucołowaty, pyzaty, krągłolicy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) posiadający okrągłe liście
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest okrągłe; cecha tych, którzy są okrągli
Wiktionary
przym. okrągły, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrąglutki, okrągluśki
przysł. okrągło
Wiktionary
okrągły i przypominający kształtem serce
SJP.pl
uczestnik Okrągłego Stołu
SJP.pl
1. mający kształt koła, kuli, podobny kształtem do koła, kuli; krągły, zaokrąglony;
2. pulchny, pełny; krągły, zaokrąglony;
3. o ruchach: zgrabny, zręczny;
4. o słowach, zdaniach: grzeczny, układny; krągły;
5. potocznie o pieniądzach, czasie: cały, pełny, równy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt okręgu, owalu, elipsy, kuli lub zbliżony do nich
(1.2) o ciele posiadający krągłości
(1.3) o wypowiedzi grzeczny, układny, zgrabnie sformułowany, często jednak powierzchowny
(1.4) pot. o odcinku czasu, o określonej ilości pieniędzy cały, równy, pełny
Wiktionary
(1.1) Walec ma okrągłą podstawę.
(1.2) Winnie miała jeszcze inne uroki - młodość, okrągłe kształty, świeżą cerę…
(1.4) Zupełnie zapomniałem, że w ten weekend moja mama ma okrągłe urodziny.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɔ̃ŋɡwɨ, AS: okrõŋgu̯y
Wiktionary
rzecz. okrąg m., okrągłość ż., krągłość ż., okrążanie n., okrążenie n., zaokrąglanie n., zaokrąglenie n., krąg m., Okrąglak mrz., okrąglak mrz.
czas. okrążać ndk., okrążyć dk., zaokrąglać ndk., zaokrąglić dk., krążyć ndk.
przym. krągły, okrągławy
:: zdrobn. okrąglutki, okrągluchny, okrąglusi, okrąglusieńki, okrągluteńki, okrągluśki
Wiktionary
(1.1) krągły
(1.2) pulchny
(1.3) zgrabny
(1.4) cały
Wiktionary
regionalnie o brzegu, krawędzi, skraju czegoś
SJP.pl
Okraj (niem. Grenzbauden Pass, Schlesische Grenzbaude, 1046 m n.p.m.) – przełęcz w południowo-zachodniej Polsce, we wschodniej części Karkonoszy, pomiędzy Kowarskim Grzbietem a Lasockim Grzbietem. Łączą się tu polska droga wojewódzka nr 368 i czeska droga nr 252.
Wikipedia
1. okrawek;
2. dawniej: kawałek, skrajek
SJP.pl
Wikipedia
skrajna deska z kloca, z jednej strony płaska, z drugiej półokrągła; okorek; oblader; opół
SJP.pl
→ okrajek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. odnoszący się do okrajka, mający związek z okrajkiem
Wiktionary
rzecz. okrajek mrz.
Wiktionary
Okrajszów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Radomsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
1. w pozycji z rozstawionymi nogami; w rozkroku;
2. bez jednoznacznej decyzji i wyraźnego stanowiska w spornych kwestiach
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) obejmując coś rozstawionymi nogami
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna siedzi okrakiem na koniu.
Wiktionary
IPA: ɔˈkracɛ̃m, AS: okraḱẽm
Wiktionary
pokrywać kroplami płynu; kropić, skrapiać
SJP.pl
tłuszcz dodawany do potraw; omasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zaprawa dodawana do potraw
(1.2) książk. rzecz stanowiąca upiększenie
(1.3) daw. piękno
(1.4) gw-pl|Mazury. słonina
Wiktionary
Osoby o nazwisku Okrasa:
Wikipedia
(1.1) Trwały i łatwy w przechowaniu smalec spożywano z chlebem, a skwarki służyły jako okrasa, zwłaszcza w suchych produktach zbożowych.
(1.2) Żarty kapelana stanowiły okrasę każdego spotkania sodalicji.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrasa, AS: okrasa
Wiktionary
rzecz. okraszanie n., okraszenie n., kraszanka ż.
czas. krasić, okrasić dk., okraszać ndk.
Wiktionary
(1.1) omasta
(1.2) ozdoba
Wiktionary
zabrać cudzą własność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okradać)
(1.1) przywłaszczyć sobie czyjąś własność
Wiktionary
(1.1) Złodziej okradł dom.
Wiktionary
IPA: ˈɔkraɕt͡ɕ, AS: okraść
Wiktionary
rzecz. kradzież ż., okradziony m., okradziona ż., okradanie n.
czas. rozkraść, wkraść się, okradać ndk., kraść ndk.
przym. okradziony, okradany
Wiktionary
(1.1) obrobić, obłupić, obskubać
Wiktionary
1. zaprawić jedzenie omastą;
2. ozdobić, uświetnić
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Okraska:
Wikipedia
1. zaprawiać jedzenie omastą;
2. ozdabiać, uświetniać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. okrasić)
(1.1) ozdabiać, wzbogacać
Wiktionary
(1.1) Hannibal Lecter to manipulujący psychopata, który okrasza swoją dzikość wyrafinowaniem.
Wiktionary
rzecz. okraszanie n., kraszanka ż., okrasa ż.
czas. krasić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okraszać.
Wiktionary
rzecz. okraszenie n., okrasa ż., kraszanka ż.
czas. okraszać ndk., okrasić dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny sromotnikowatych
SJP.pl
Clathrus P. Micheli ex L. (okratek) – rodzaj grzybów z rodziny sromotnikowatych (Phallaceae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okratować.
(1.2) krata, która zabezpiecza jakiś otwór, np. okno
Wiktionary
wstawiać kraty w jakiś otwór, zabezpieczać kratami; kratować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrawać.
Wiktionary
czas. okrawać ndk.
Wiktionary
odkrojona część; skrawek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. okrążyć)
(1.1) obchodzić, objeżdżać itd. coś kręgiem lub łukiem
(1.2) rozstawiać się dookoła kogoś (czegoś), szczelnie odcinając go (to) od świata
(1.3) zataczać kręgi wokół kogoś albo czegoś
(1.4) okalać, stanowić koliste obramowanie czegoś
Wiktionary
rzecz. okrąg mrz., okrąglak mrz., okrążanie n., Okrąglak mrz.
przym. okrągły, okręgowy, okrężny
czas. okrążyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrążać.
Wiktionary
czas. okrążać ndk.
rzecz. okrąg mrz., okrąglak mrz., Okrąglak mrz.
przym. okrągły, okręgowy, okrężny
Wiktionary
okrążel pogońcowiec - gatunek błonkówki z rodziny nastecznikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) droga, trasa, którą ktoś przebył dookoła czegoś
(1.2) na wojnie: miejsce, które okrążono; sytuacja okrążonych żołnierzy
Wiktionary
Okrążenie – działanie różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych podejmowane w celu izolacji określonego zgrupowania wojsk przeciwnika od bazy zaopatrzenia i pozostałych sił. Okrążenie uzyskuje się w wyniku natarcia na wybranych kierunkach, w głąb ugrupowania przeciwnika, wyjścia na jego skrzydła i tyły, odcinając mu przy tym drogi odwrotu i ograniczając swobodę manewru.
Wikipedia
(1.1) Ruszyliśmy na jeszcze jedno okrążenie po skwerku.
(1.2) Pozorując okrążenie, spychniemy wycofujące się oddziały wroga w kierunku rzeczywistych kotłów.
Wiktionary
rzecz. okrąg mrz., okrąglak mzw./mrz.
czas. krążyć
Wiktionary
(1.1) runda
(1.2) oblężenie, otoczenie, osaczenie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. okrążać)
(1.1) zatoczyć krąg wokół czegoś lub kogoś
(1.2) pojechać naokoło; przemieścić się okrężną trasą
(1.3) pojawić się gromadnie wokół czego lub kogo
(1.4) stanowić lub wykonać obramowanie, ogrodzenie
(1.5) wojsk. zgromadzić wojsko wokół danego miejsca
Wiktionary
rzecz. okrążenie n., okrąg mrz., okrąglak mzw./mrz.
czas. okrążać ndk.
Wiktionary
(1.2) ominąć
(1.3) oblec, obstąpić, osaczyć, otoczyć
(1.4) oblec, obramować, ogrodzić, otoczyć, owinąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okręcać.
Wiktionary
czas. okręcić, okręcać ndk.
Wiktionary
1. owinąć, opleść coś czymś;
2. obrócić coś wkoło
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okręcać)
(1.1) dokonany od|okręcać.
Wiktionary
rzecz. okręcanie n., okręcenie n., kręcenie n.
czas. kręcić ndk., skręcić dk.
Wiktionary
model okrętu, dziecinna zabawka przedstawiająca okręt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od okręt
Wiktionary
(1.1) To nie okręt, a tylko mały okręcik.
Wiktionary
rzecz. okręt m.
przym. okrętowy
Wiktionary
mały, lichy okręt
SJP.pl
1. linia ograniczająca płaszczyznę o formie kolistej; okrąg, krąg, obwód;
2. przedmiot o kulistym kształcie; krąg, okrąg;
3. przedmioty, osoby itp. ustawione w koło, okrąg, krąg;
4. książkowo: obszar, w którym panują sprzyjające warunki geograficzne do rozwoju pewnej dziedziny gospodarki; region, rejon;
5. urzędowo: część kraju stanowiąca jednostkę sądową, wojskową, administracyjną itp.; region, rejon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. jednostka administracyjna w niektórych krajach, zwykle odpowiadająca polskiemu powiatowi; obszar geograficzny o takiej wielkości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Władze okręgu postanowiły wydać jeszcze więcej pieniędzy na walkę z bezrobociem.
Wiktionary
IPA: ˈɔkrɛ̃ŋk, AS: okrẽŋk
Wiktionary
przym. okręgowy, wewnątrzokręgowy
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Okręglik (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Òkrãglëk, niem. Okrenglik) – kolonia kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Brusy na wschodnim krańcu Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Wieś wchodzi w skład sołectwa 'Męcikał'.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
polityk odpowiedzialny za określony okręg
SJP.pl
potocznie: liga okręgowa
SJP.pl
związany z danym okręgiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który obejmuje zasięgiem okręg terytorialny
(1.2) związany z okręgiem, dotyczący okręgu (od okręg)
(1.3) związany z okręgiem, dotyczący okręgu (od okrąg)
Wiktionary
rzecz. okrąg m., okręg m., okręgówka ż., krąg m., krągłość ż., okrążanie n., okrążenie n., Okrąglak mrz., okrąglak mrz.
czas. okrążać ndk., okrążyć dk.
przym. okrągły, okrągławy, okręgówkowy, krągły
przysł. okrągło, okrągławo, krągło
Wiktionary
1. pewien przedział czasu
2. owulacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedział czasu, czas trwania czegoś
(1.2) fiz. czas, po którym jakieś zjawisko się powtarza; czas trwania jakiegoś zjawiska, po którym się ono powtórzy;
(1.3) mat. dla funkcji okresowej: najmniejsza liczba dodatnia, która dodana lub odjęta od argumentu funkcji, da w wyniku tę samą funkcję;
(1.4) pot. fizj. u kobiety: część cyklu menstruacyjnego, która wiąże się z krwawieniem
(1.5) geol. część podziału historii Ziemi, podzielona na epoki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W okresie wzmożonego pylenia topoli alergicy mają dużo problemów.
(1.2) Okres obiegu Ziemi wokół Słońca wynosi 365 (= trzysta sześćdziesiąt pięć) dni.
(1.3) Okres funkcji sinus wynosi 2π (= dwa pi).
(1.4) Stary Testament zabrania seksu z kobietą, która ma okres, gdyż jest ona nieczysta.
Wiktionary
IPA: ˈɔkrɛs, AS: okres
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. okresik m.
przym. okresowy
przysł. okresowo
Wiktionary
(1.4) menstruacja, miesiączka
Wiktionary
1. pewien przedział czasu
2. owulacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od okres
Wiktionary
rzecz. okres m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. określić)
(1.1) definiować, ustalać cechy czegoś
Wiktionary
(1.1) Uczeń określa skład chemiczny roztworu.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɛɕlat͡ɕ, AS: określać
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., określnik m., określoność ż., określenie n., określanie n.
czas. określić dk.
przym. określony, określny
Wiktionary
(1.1) definiować, oznaczać, wyznaczać, ustalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|określać.
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɛɕˈlãɲɛ, AS: określãńe
Wiktionary
czas. określać
rzecz. określenie n., kreślarnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażenie charakteryzujące lub nazywające przedmiot bądź osobę
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɛɕˈlɛ̃ɲɛ, AS: określẽńe
Wiktionary
czas. określać ndk., określić dk., dookreślać ndk., dookreślić dk.
rzecz. określnik n., określanie n., dookreślanie n., dookreślenie n., kreślarnia ż.
ims. określony
przym. określony
Wiktionary
(1.1) scharakteryzowanie, sprecyzowanie
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|określać.
Wiktionary
(1.1) Również w świecie ludzkim określone zachowania wywołują konkretne efekty.
(1.1) Badacze porównują przecież ze sobą geograficznie odległe kultury, różne języki czy anatomię organizmów, by określić stopień pokrewieństwa i na tej podstawie stworzyć hierarchię ich dawności.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: określʹić
Wiktionary
rzecz. określnik m., określenie n., kreślarnia ż.
czas. określać ndk.
przym. określony
Wiktionary
wyrażenie lub słowo nazywające lub opisujące coś lub kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo lub wyrażenie określające
Wiktionary
czas. określać, określić
rzecz. określenie n.
Wiktionary
(1.1) epitet, określenie
Wiktionary
cecha czegoś, co daje się określić, zdefiniować, obliczyć
SJP.pl
Wikipedia
1. sprecyzowany, wiadomy, pewny;
2. w języku propagandy: eufemizm dotyczący przeciwnika politycznego, pozwalający nie wymieniać go z nazwy, np. określone kręgi społeczne
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: określić
przymiotnik
(2.1) zdefiniowany, pewien, sprecyzowany
Wiktionary
(2.1) Myślę o tym tylko w jeden określony sposób.
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɛɕˈlɔ̃nɨ, AS: określõny
Wiktionary
rzecz. określenie n., określoność ż.
czas. określać ndk., określić dk.
Wiktionary
(2.1) jasny, pewny, wyraźny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób okresowy, powtarzając się co jakiś czas
Wiktionary
rzecz. okres m., okresowość ż.
przym. okresowy
Wiktionary
1. cecha czegoś występującego co pewien czas; cykliczność;
2. cecha czegoś trwającego przez pewien czas; czasowość;
3. cecha czegoś związanego z określonym okresem;
4. prawo okresowości - prawo mówiące, że właściwości pierwiastków chemicznych są funkcją okresową liczby atomowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co okresowe
Wiktionary
rzecz. okres m.
przym. okresowy
przysł. okresowo
Wiktionary
(1.1) periodyczność
Wiktionary
1. powtarzający się; cykliczny;
2. trwający pewien czas;
3. okresowy układ pierwiastków - lista wszystkich pierwiastków chemicznych ułożona według ich właściwości fizykochemicznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cyklicznie powtarzający się
(1.2) trwający lub mający trwać tylko przez pewien czas, chwilowy
(1.3) dotyczący danego okresu
Wiktionary
(1.1) Okresowe susze ekonomicznie wycieńczają nasz region.
(1.2) Rozamunda dostała okresową wizę pobytową oraz zezwolenie na podjęcie pracy.
Wiktionary
IPA: ˌɔkrɛˈsɔvɨ, AS: okresovy
Wiktionary
rzecz. okres mrz., okresowość ż.
przysł. okresowo
Wiktionary
(1.1) cykliczny, periodyczny
(1.2) chwilowy, czasowy, przejściowy
Wiktionary
1. jednostka pływająca marynarki wojennej
2. pot. statek morski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. wojsk. jednostka pływająca pod banderą wojenną, należąca do marynarki wojennej państwa;
(1.2) pot. duży statek morski
Wiktionary
Okręt, okręt wojenny – jednostka pływająca nosząca banderę marynarki wojennej danego państwa, tj. jego sił zbrojnych – zazwyczaj posiadająca uzbrojenie i przeznaczona do wykonywania zadań bojowych. Termin ten stosuje się także do jednostek szkolnych, transportowych i pomocniczych, jeśli tylko należą do marynarki wojennej.
Wikipedia
(1.1) Okręt musi być dowodzony przez oficera marynarki.
Wiktionary
IPA: ˈɔkrɛ̃nt, AS: okrẽnt
Wiktionary
rzecz. okrętnictwo n., okrętnik m., okrętówka ż., okrętowanie n., zaokrętowanie n.
:: zdrobn. okręcik m.
czas. okrętować ndk., zaokrętować dk.
przym. okrętowy, okrętniczy
Wiktionary
(1.1) okręt wojenny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. jednostka pływająca transportująca i umożliwiająca startowanie samolotów i helikopterów
Wiktionary
(1.1) Zaledwie cztery lata później japoński okręt-baza wodnosamolotów przeprowadził pierwszy w historii nalot z morza, a w 1916 r., podczas bitwy jutlandzkiej, lotnictwo pokładowe po raz pierwszy wzięło udział w działaniach floty.
Wiktionary
1. rodzaj ściegu, którym wykańcza się brzegi tkaniny;
2. rodzaj zabezpieczenia przed skręcaniem się liny lub łańcucha
SJP.pl
obszyć okrętką
SJP.pl
krzew lub drzewo rosnące w tropikalnej Ameryce, dostarczające żywic używanych do celów leczniczych i technicznych; kluzja
SJP.pl
1. rodzina roślin z rzędu malpigiowców; dziurawcowate;
2. rodzina roślin z rzędu malpigiowców; kluzjowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach okrętnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. potocznie: okrężny - wyrażający coś nie wprost;
2. dawniej:
a) związany z ruchem obrotowy;
b) szybki i zwinny; obrotny;
c) okrętowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrętować.
Wiktionary
rzecz. okręt m., zaokrętowanie n., okrętnik m.
czas. okrętować ndk., zaokrętować dk.
przym. okrętowy
Wiktionary
potocznie: specjalista w dziedzinie budowy okrętów
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się projektowaniem, budowaniem i konserwacją okrętów
SJP.pl
Okrętownictwo – gałąź przemysłu i dziedzina nauki zajmująca się projektowaniem, budową i remontami jednostek pływających. Jako nauka zawiera przedmioty studiów mechanicznych oraz inne, związane ze specyfiką zawodu, np. technologię budowy, teorię okrętu, napędy okrętowe, konstrukcję i projektowanie okrętu, a także elementy nawigacji, budowy portów, handlu morskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący okrętu
Wiktionary
rzecz. okręt m., okręcik m., okrętnictwo n., okrętowanie n., zaokrętowanie n.
Wiktionary
odbywający się lub leżący wokół czegoś, np. ruch okrężny
SJP.pl
Okrężne – komedia Józefa Korzeniowskiego w dwóch aktach opublikowana w 1847.
Wikipedia
1. najdłuższa i największa część jelita grubego;
2. duża sieć służąca do połowu ławic ryb morskich;
3. przewód w piecu hutniczym, doprowadzający gorące powietrze;
4. okrężnica bagienna - roślina wodna z rodziny pierwiosnkowatych, uprawiana w celach ozdobnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. najdłuższa część jelita grubego
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Hottonia|L.|ref=tak., rodzaj roślin wodnych z rodziny pierwiosnkowatych
(1.3) ryb. sieć przeznaczona do połowu ryb ławicowych
(1.4) hutn. rura doprowadzająca gorące powietrze w dużych piecach hutniczych
Wiktionary
Wikipedia
przym. okrężny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w okrężny sposób
Wiktionary
przym. okrężny
rzecz. okrąglak mzw./mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: okrężnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest okrężne
Wiktionary
przym. okrężny
przysł. okrężnie
Wiktionary
odbywający się lub leżący wokół czegoś, np. ruch okrężny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który swoim położeniem okrąża coś
(1.2) okrążający coś poprzez ruch, przemieszczenie
(1.3) dążący do celu nie wprost
Wiktionary
(1.3) Jechaliśmy do Olsztyna okrężną trasą przez Pasym i Purdę.
Wiktionary
rzecz. okrąg mrz., okrąglak mzw./mrz., okrężnica ż., okrążanie n., okrążenie n.
czas. okrążać ndk., okrążyć dk.
przysł. okrężnie
Wiktionary
1. krojąc naokoło, zmniejszyć coś;
2. przenośnie: zmniejszyć, uszczuplić o pewną część, np. okroić program
SJP.pl
1. dawniej: wzór, model;
2. przyrząd do wyznaczania skomplikowanych konturów powierzchni lub krawędzi stosowany dawniej w robotach kamieniarskich
SJP.pl
przyrząd służący do okrawania blachy, tektury itp.
SJP.pl
jeden z gatunków ketmii, wieloletnia roślina warzywna, uprawiana w krajach tropikalnych dla jadalnych owoców i włókna; ketmia jadalna
SJP.pl
pokropić;
1. pokryć kroplami płynu;
2. o deszczu: popadać drobnymi kroplami
SJP.pl
potocznie: okropność;
1. cecha tego, co jest okropne;
2. rzeczy, zjawiska, czyny okropne, budzące grozę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś okropnego
Wiktionary
przysł. okropnie
przym. okropny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) źle, strasznie, przerażająco
(1.2) pot. niezmiernie, bardzo, ogromnie
Wiktionary
rzecz. okropność ż., okropieństwo n.
przym. okropny, przeokropny
przysł. przeokropnie
Wiktionary
(1.1) strasznie
(1.2) strasznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: okropnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: okropny
SJP.pl
1. cecha tego, co jest okropne;
2. rzeczy, zjawiska, czyny okropne, budzące grozę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co okropne; cecha tych, którzy są okropni
Wiktionary
przym. okropny
przysł. okropnie
Wiktionary
1. budzący grozę;
2. o czymś złym: bardzo intensywny, np. okropna trema;
3. przykry, zły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wywołujący strach, odrzucający
(1.2) pot. intensywny, olbrzymi (często w negatywnym kontekście)
(1.3) pot. o czymś złym, brzydkim, mającym negatywne cechy
Wiktionary
(1.1) Kiedy żołnierze weszli do wioski, ich oczom ukazał się okropny widok: mnóstwo ciał i całe morze krwi.
(1.2) Słuchaj, nie wpadnę na imprezę, bo mam okropny ból głowy.
(1.3) Co za okropny obraz.
(1.3) Daj mi coś na uspokojenie, ta okropna sąsiadka znów mi podniosła ciśnienie swoim narzekaniem.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɔpnɨ, AS: okropny
Wiktionary
przym. okropnowspaniały, gwara. okropnisty, gwara. okroperny, gwara. okropeczny, gwara. okropiczty, gwara. okropisty
rzecz. okropność ż., okropieństwo n., okropnik m., okropnica ż., przest. okrop m., gwara. okropa ż.
przysł. okropnie, gwara. okropnisto, gwara. okropecznie, gwara. okropicznie, gwara. okropernie
Wiktionary
(1.1) wstrętny, straszny, gwara. okropnisty, gwara. okroperny, gwara. okropeczny, gwara. okropiczty, gwara. okropisty
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|pieróński.
Wiktionary
1. niewielki, odkruszony kawałeczek czegoś; okruszyna, odłamek;
2. potocznie: coś niewielkiego lub mała dawka czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały, odkruszony kawałek czegoś
(1.2) przen. (o zjawiskach, stanach, uczuciach, informacji) bardzo mała ilość czegoś, pozostałość po czymś
(1.3) przen. (o utworach artystycznych) niewielka część, pozostałość czyjejś twórczości
Wiktionary
Okruch – w geologii oznacza ostrokrawędzisty (najczęściej) fragment minerału lub skały.
Wikipedia
(1.1) Zawierały w swej głębi krynicznej komary, muchy, mole, skrzydełka ważek, nogi pajączków, mrówki, maleńkie nie widziane chrząszczyki, ćmy, szczątki kory i gałązek, kwiatuszki, okruchy szyszek, igły przedziwnych sosen, jakich już nie posiada ta ziemia nigdzie na całym swoim obszarze, kępki mchu, krople wody, ziarenka piaskowe.
Wiktionary
IPA: ˈɔkrux, AS: okruχ
Wiktionary
rzecz. kruszenie n., kruszywo n.
:: zdrobn. okruszek m.
czas. kruszyć ndk., skruszyć dk.
przym. okruchowy, okruszkowy
Wiktionary
(1.1) odłamek, kruszyna, drobina, krztyna; przest. złomek
(1.2) odrobina
(1.3) fragment
Wiktionary
skała osadowa składająca się z okruchów różnych skał lub kości zwierząt; brekcja, druzgot
SJP.pl
Brekcja (wł. breccia ‘przełom, wyłom’), in. druzgot, okruchowiec – zlityfikowana skała okruchowa składająca się z ostrokrawędzistych fragmentów innych skał i minerałów (bloków i gruzu) scementowanych ze sobą przy pomocy spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego.
Wikipedia
przymiotnik od: okruch
SJP.pl
bycie okrutnym, skłonność do znęcania się nad kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skłonność do zadawania cierpień ludziom i zwierzętom;
Wiktionary
Okrucieństwo – skłonność do zadawania, bez powodu albo dla własnej przyjemności, cierpień ludziom i zwierzętom (znęcanie się) lub lekceważenia ich cierpień i nieszczęść. Jednym z przejawów okrucieństwa są tortury.
Okrucieństwo jest rozpatrywane zarówno w kategoriach psychologicznych, jak i prawnych. 8. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych zakazuje stosowania kar okrutnych bądź wymyślnych. Również Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej stanowi w Artykule 40: Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.
Wikipedia
IPA: ˌɔkruˈt͡ɕɛ̇̃j̃stfɔ, AS: okrućė̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
przym. okrutny
przysł. okrutnie
rzecz. okrutność ż., okrutnik m.
Wiktionary
(1.1) znęcanie się
Wiktionary
zdrobnienie od: okruch; malutki, niewielki okruch; okruszynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. od okruch
Wiktionary
rzecz. kruszon mrz., okruch m., kruszenie n., kruszonka ż.
czas. kruszyć ndk.
Wiktionary
niewielki, odkruszony kawałeczek czegoś; okruch, odłamek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od okruch
Wiktionary
(1.1) Na marmurowych schodkach biegnących ku wodzie stoi pomarańczowy sadhu sypiąc na wodę okruszyny chlebowego placekacka.
Wiktionary
rzecz. kruszyna ż., okruch mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: okruszyna; malutka, niewielka okruszyna
SJP.pl
gwarowo: okrutny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) odprzym. okrutny
(1.2) przest. mocno, bardzo
Wiktionary
(1.1) Kot znalazł półżywego szczura i okrutnie się nim bawi.
(1.2) Okrutnie ciekawią mnie dzieje Słowian.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrutʲɲɛ, AS: okrutʹńe
Wiktionary
rzecz. okrucieństwo, okrutność
przym. okrutny
Wiktionary
(1.1) nieludzko, bezlitośnie, srogo, nieubłaganie
(1.2) mocno, bardzo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: okrutnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: okrutny; bardziej okrutny
SJP.pl
osoba okrutna, bezwzględna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mężczyzna okrutny, dręczyciel
Wiktionary
rzecz. okrucieństwo n., okrutność ż.
przym. okrutny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest okrutne; cecha tych, którzy są okrutni
Wiktionary
rzecz. okrucieństwo n., okrutnik m.
przym. okrutny
przysł. okrutnie
Wiktionary
1. sprawiający ból, cierpienie;
2. przestarzale: wielki, ogromny, np. okrutna ciekawość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie znający litości, nieludzki, charakteryzujący się okrucieństwem
(1.2) przest. mocny, wielki
Wiktionary
(1.1) Kot znalazł półżywego szczura i w okrutny sposób się nim bawił.
(1.2) Zżera mnie okrutna ciekawość.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrutnɨ, AS: okrutny
Wiktionary
rzecz. okrucieństwo n., okrutność ż., okrutnik m., okrutnica ż.
przysł. okrutnie
Wiktionary
(1.1) antyhumanitarny, barbarzyński, bestialski, bezduszny, bezlitosny, bez serca, brutalny, herodowy, katowski, krwawy, krwiożerczy, niehumanitarny, nielitościwy, nieludzki, niemiłosierny, odhumanizowany, sadystyczny, wynaturzony, zdziczały, zezwierzęciały, zezwierzęcony, zwyrodniały, żądny krwi
(1.2) mocny, wielki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrwawiać.
Wiktionary
czas. okrwawiać ndk.
Wiktionary
nakryć z wierzchu lub ze wszystkich stron
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. okrywać)
(1.1) dokonany od|okrywać.
czasownik zwrotny dokonany okryć się (ndk. okrywać się)
(2.1) dokonany od|okrywać się.
Wiktionary
rzecz. okrywa ż.
czas. okrywać
Wiktionary
nakryć z wierzchu lub ze wszystkich stron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przedmiot służący do okrywania
(1.2) ubranie wierzchnie
Wiktionary
(1.1) Gdzie jest okrycie do samochodu?
(1.2) Płaszcz jest najlepszym okryciem.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɨt͡ɕɛ, AS: okryće
Wiktionary
(1.1-2) przykrycie, nakrycie
Wiktionary
przestarzale, żartobliwie: zużyte, liche okrycie; okryjbieda
SJP.pl
przestarzale, żartobliwie: zużyte, liche okrycie; okryjbida
SJP.pl
grupa roślin naczyniowych; okrytozalążkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. gromada roślin naczyniowych
Wiktionary
Okrytonasienne, okrytozalążkowe (Magnoliopsida, Magnoliophyta; syn. Angiospermae) – grupa (klad) roślin naczyniowych pochodzących od wspólnego przodka żyjącego prawdopodobnie w okresie karbonu (350–275 mln lat temu) i stanowiących siostrzaną linię rozwojową w stosunku do nagonasiennych. Okrytonasienne charakteryzują się zredukowanym gametofitem oraz brakiem rodni i plemni. Sporofity są stadium dominującym. Organem służącym do rozmnażania generatywnego jest kwiat, często obupłciowy, w którym gamety wytwarzane są w słupku i pręcikach. Słupki powstają ze zrośniętych owocolistków, które osłaniają zalążki i rozwijające się nasiona (stąd nazwa grupy). Pręciki zbudowane są z nitki i główki. W główce występują najczęściej dwa pylniki. W pylnikach powstają mikrospory, z których następnie rozwijają się ziarna pyłku, które wytwarzają tzw. jądra plemnikowe (nieruchome plemniki).
Wikipedia
IPA: ɔˈkrɨtɔnaˈɕɛ̃nːɛ, AS: okrytonaśẽ•ne
Wiktionary
przym. okrytonasienny
Wiktionary
(1.1) okrytozalążkowe
Wiktionary
o cechach okrytonasiennych (grupa roślin naczyniowych)
SJP.pl
grupa roślin naczyniowych; okrytonasienne
SJP.pl
Okrytonasienne, okrytozalążkowe (Magnoliopsida, Magnoliophyta; syn. Angiospermae) – grupa (klad) roślin naczyniowych pochodzących od wspólnego przodka żyjącego prawdopodobnie w okresie karbonu (350–275 mln lat temu) i stanowiących siostrzaną linię rozwojową w stosunku do nagonasiennych. Okrytonasienne charakteryzują się zredukowanym gametofitem oraz brakiem rodni i plemni. Sporofity są stadium dominującym. Organem służącym do rozmnażania generatywnego jest kwiat, często obupłciowy, w którym gamety wytwarzane są w słupku i pręcikach. Słupki powstają ze zrośniętych owocolistków, które osłaniają zalążki i rozwijające się nasiona (stąd nazwa grupy). Pręciki zbudowane są z nitki i główki. W główce występują najczęściej dwa pylniki. W pylnikach powstają mikrospory, z których następnie rozwijają się ziarna pyłku, które wytwarzają tzw. jądra plemnikowe (nieruchome plemniki).
Wikipedia
roślina naczyniowa charakteryzująca się zredukowanym gametofitem oraz brakiem rodni i plemni; roślina okrytozalążkowa
SJP.pl
o cechach okrytozalążkowych (grupa roślin naczyniowych)
SJP.pl
1. to, co coś okrywa;
2. sierść zwierzęcia;
3. okrywa kwiatowa - skupienie podsadek, przysadek, czasami także podkwiatków, które okrywają niektóre rodzaje kwiatostanów u roślin; okwiat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element okrywający
(1.2) łow. zootechn. owłosienie u zwierząt
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. ter. od: okrywać
Wiktionary
Okrywa (łac. involucrum, perianthium, ang. involucre, perianth) – skupienie podsadek, przysadek, czasami także podkwiatków, które okrywają niektóre rodzaje kwiatostanów u roślin. Często występują w rodzinie astrowatych (Asteraceae) okrywając koszyczek, poza tym także np. w rodzinach szczeciowatych (Dipsacaceae) i selerowatych (Apiaceae).
Wikipedia
(1.1) Po przekwitnięciu kwiatów okrywa kwiatostanu przekształca się zwykle w okrywę owocostanu.
(2.1) Kir zwykle okrywa trumnę.
Wiktionary
rzecz. okrywanie n.
czas. okryć dk., okrywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. okryć)
(1.1) kładąc coś na czymś, osłaniać jego powierzchnię
(1.2) znajdować się na powierzchni czego
(1.3) sprawiać, że ktoś staje się przedmiotem określonych postaw
czasownik zwrotny niedokonany okrywać się (dk. okryć się)
(2.1) kłaść coś na siebie lub wokół siebie celem osłony
(2.2) być okrywanym
(2.3) przyczyniać się do oceny siebie przez innych
Wiktionary
(1.1) Jak prawdziwy krab, bronisz swej wrażliwości i wewnętrznej łagodności skorupą, która cię okrywa.
Wiktionary
IPA: ɔˈkrɨvat͡ɕ, AS: okryvać
Wiktionary
rzecz. okrywa ż., okrywanie n.
czas. okryć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrywać.
Wiktionary
czas. okrywać
rzecz. okrywa ż.
Wiktionary
służący do okrywania
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w gminie Krzywda;
(1.2) geogr. jezioro w województwie zachodniopomorskim, w gminie Węgorzyno;
Wiktionary
Okrzeja – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda. Przez miejscowość przepływa Okrzejka, dopływ Wisły.
Administracyjnie wieś jest podzielona na dwa sołectwa Okrzeja I i Okrzeja II. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1587 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. okrzeja ż., Okrzejka ż.
przym. okrzejski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
glon jednokomórkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jednokomórkowy glon z typu chryzofitów;
Wiktionary
Okrzemki (Bacillariophyceae, Bacillariophyta, Diatomophyceae) – klasa lub gromada jednokomórkowych glonów. Dział fykologii zajmujący się okrzemkami to diatomologia.
Wikipedia
(1.1) Ściana komórkowa okrzemek składa się z dwóch połówek.
Wiktionary
IPA: ɔˈkʃɛ̃mka, AS: okšẽmka
Wiktionary
przym. okrzemkowy
Wiktionary
gromada mikroskopijnych glonów jednokomórkowych, obejmująca około 10 tysięcy gatunków; diatomeae
SJP.pl
Okrzemki (Bacillariophyceae, Bacillariophyta, Diatomophyceae) – klasa lub gromada jednokomórkowych glonów. Dział fykologii zajmujący się okrzemkami to diatomologia.
Wikipedia
umocnić się, stać się silniejszym, odporniejszym
SJP.pl
umocnić się, stać się silniejszym, odporniejszym
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. przyciąć
Wiktionary
IPA: ɔˈkʃɛsat͡ɕ, AS: okšesać
Wiktionary
rzecz. okrzesanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrzesać.
Wiktionary
czas. okrzesać dk.
Wiktionary
narzędzie do okrzesywania drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okrzesywać.
Wiktionary
Okrzesywanie – usuwanie za pomocą siekiery lub piły konarów, gałęzi i sęków na stojącym lub ściętym drzewie.
Wikipedia
czas. okrzesywać ndk.
Wiktionary
Okrzeszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Żórawina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. młodzieńczyk, który już brodacieje
Wiktionary
IPA: ˈɔkʃɔs, AS: okšos
Wiktionary
1. drobna część drzewa, kamienia tip., która odpadła przy okrzesywaniu;
2. kamienne narzędzie do okrzesywania;
3. przedmiot powstały przez okrzesywanie
SJP.pl
znany z rozgłosu, często chwalony przesadnie lub niezasłużenie; osławiony, głośny
SJP.pl
1. głośne krzyknięcie, zawołanie;
2. dawniej: zawołanie wspólne dla jakiejś grupy osób, służące do rozpoznawania się, zwoływania się; hasło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głośny dźwięk wydany przez człowieka, wyrażający silne emocje lub mające zwrócić uwagę innych
Wiktionary
(1.1) Nagle usłyszeliśmy przeraźliwy okrzyk, okazało się, że mama zobaczyła mysz.
Wiktionary
IPA: ˈɔkʃɨk, AS: okšyk
Wiktionary
czas. okrzykiwać ndk., okrzyknąć dk.
rzecz. krzyk
Wiktionary
(1.1) wykrzyknienie
Wiktionary
1. głośne krzyknięcie, zawołanie;
2. dawniej: zawołanie wspólne dla jakiejś grupy osób, służące do rozpoznawania się, zwoływania się; hasło
SJP.pl
roślina z rodziny baldaszkowatych
SJP.pl
Okrzyn (Laserpitium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje 9 gatunków. Rośliny te występują w Europie, sięgając na wschodzie do zachodniej Rosji. Obecne są poza tym w Maroku. Do flory Polski należy tylko okrzyn szerokolistny L. latifolium. Z Bieszczadów błędnie podawany był także okrzyn karpacki L. krapffii. Zaliczane tu inne gatunki przeniesione zostały do rodzajów Laser (okrzyn jeleni) i Silphiodaucus (okrzyn łąkowy zwany też pruskim).
Wikipedia
skrótowiec, rodzaj męski
(1.1) = sport. Opatowski Klub Sportowy
Wiktionary
(1.1) Od najmłodszych lat trenuję w OKS.
(1.1) Od najmłodszych lat trenuję w OKS-ie.
Wiktionary
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim
SJP.pl
Oksa (daw. Oksza) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Oksa.
Oksa uzyskała lokację miejską w 1554 roku, zdegradowana w 1869 roku. Do 1954 roku siedziba gminy Węgleszyn. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Oksa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Od założenia do 1679 r. było jednym z centrów kalwinizmu w Małopolsce.
Wikipedia
minerał, szczawian żelazawy, spotykany głównie w węglu brunatnym
SJP.pl
nietopliwe żaroodporne włókno wytrzymujące temperaturę rzędu 600-700°C, stosowane w hutnictwie przy filtracji gorących gazów
SJP.pl
obecność zbyt dużej ilości szczawianu wapnia w moczu
SJP.pl
Ksenia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „gościnna” (Ξενία, dosł. „życzliwa dla obcych”), popularne zwłaszcza w krajach prawosławnych: rosyjskie Ксения (Ksienija), Аксиния (Aksinija), ukraińskie Ксенія (Ksenija), Ксеня (Ksenia) oraz pochodne Оксана (Oksana), białoruskie Ксенія (Ksenìâ), czeskie Xenie, słowackie Xeni.
Wikipedia
lek o działaniu przeciwlękowym, będący czynnym metabolitem diazepamu i chlordiazepoksydu; oxazepam
SJP.pl
Wikipedia
1. dawna miara objętości cieczy od 200 do 400 litrów;
2. wielka beczka
SJP.pl
Okseft – dawna miara objętości cieczy, często stosowana w winiarstwie i piwowarstwie; inaczej „wielka beczka”. Okseft pruski równy był 206 litrom; miara ta w innych krajach, zależnie od czasu, odpowiadała pojemności od około 200 do ponad 600 litrów.
Wikipedia
przeszkoda w jeździectwie; oxer
SJP.pl
Okser (także oxer) – w jeździeckich skokach przez przeszkody przeszkoda przenośna złożona, składająca się z dwóch stacjonat o zasadniczo tej samej wysokości (pierwsza powinna być o kilka centymetrów niższa, aby przeszkoda była widoczna dla konia), pokonywana jednym skokiem (jednoczłonowa). Wysokość przeszkody oraz jej szerokość zależą od klasy konkursu.
Wikipedia
tkanina bawełniana o charakterystycznym splocie skośnym, zwanym splotem oksfordzkim; oxford
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Anglii, stolica hrabstwa Oxfordshire;
(1.2) geogr. adm. dystrykt w południowej Anglii, w hrabstwie Oxfordshire;
(1.3) uniwersytet w Oksfordzie (1.1);
Wiktionary
Oksford (ang. Oxford) – miasto w południowej Anglii nad rzeką Tamizą, stolica hrabstwa Oxfordshire, w dystrykcie Oksford. Znane jest przede wszystkim jako siedziba Uniwersytetu Oksfordzkiego (University of Oxford), najstarszego anglojęzycznego uniwersytetu świata. Oksford od XIX w. nazywany jest „miastem rozmarzonych wież” (ang. city of dreaming spires).
Wikipedia
(1.1) Budynek egzaminacyjny uniwersytetu w Oksfordzie zamieniono w szpital wojskowy.
Wiktionary
IPA: ˈɔksfɔrt, AS: oksfort
Wiktionary
rzecz. oksfordczyk m., oksfordka ż.
przym. oksfordzki
Wiktionary
1. mieszkaniec Oksfordu, miasta w Anglii;
2. absolwent uniwersytetu w Oksfordzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Oksfordu
Wiktionary
rzecz. Oksford mrz.
:: fż. oksfordka ż.
przym. oksfordzki
Wiktionary
1. mieszkanka Oksfordu (miasta w Anglii);
2. absolwentka uniwersytetu w Oksfordzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Oksfordu
Wiktionary
rzecz. Oksford mrz.
:: fm. oksfordczyk mos.
przym. oksfordzki
Wiktionary
→ Oksford; oxfordzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oksfordem, dotyczący Oksfordu, pochodzący z Oksfordu
Wiktionary
rzecz. Oksford mrz., oksfordczyk mos., oksfordka ż.
Wiktionary
1. organiczny związek chemiczny zawierający w swojej cząsteczce pierścień złożony z atomu tlenu i dwóch atomów węgla; epoksyd, epitlenek;
2. najprostszy możliwy epitlenek; tlenek etylenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zob. tlenek etylenu.
Wiktionary
Tlenek etylenu, oksiran – organiczny związek chemiczny z grupy cyklicznych eterów, najprostszy możliwy epoksyd.
W warunkach standardowych jest gazem o zapachu eterowym. W warunkach normalnych jest bezbarwną cieczą. Pod ciśnieniem atmosferycznym wrze w temperaturze 10,7 °C. Będąc związkiem polarnym, dobrze rozpuszcza się w wodzie. Wykazuje działanie narkotyczne.
Wikipedia
(1.1) Oksiran jest związkiem polarnym.
Wiktionary
IPA: ɔˈksʲirãn, AS: oksʹirãn
Wiktionary
(1.1) tlenek etylenu
Wiktionary
sól kwasu borowego
SJP.pl
kwas karboksylowy, którego cząsteczki zawierają grupę aldehydową (aldehydokwas), ketonową (ketonokwas) lub obie te grupy
SJP.pl
techniczna nazwa nadtlenku sodu; oksylit
SJP.pl
jon oksoniowy - jon zawierający atom tlenu o ładunku dodatnim, np. jon hydroniowy
SJP.pl
alotropowa odmiana tlenu; tetratlen, czerwony tlen
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowe, liczba mnoga
(1.1) pot. okulary
Wiktionary
(1.1) okulary
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z tlenem
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z kwasem
Wiktionary
(1.1) oksy- + hemoglobina = oksyhemoglobina
Wiktionary
(1.1) tleno-
Wiktionary
organizm, najczęściej drobnoustrój, mogący żyć i rozwijać się jedynie w obecności tlenu atmosferycznego; aerob, aerobiont, tlenowiec
SJP.pl
aerobioza; życie w środowisku zawierającym tlen
SJP.pl
Aerobioza, oksybioza (gr. aḗr ‘powietrze’, bíos ‘życie’) – procesy życiowe zachodzące w środowisku zawierającym tlen.
W aerobiozie żyje większość organizmów (tlenowce), u których tlen atmosferyczny jest zużywany w przemianach chemicznych stanowiących podstawowe źródło energii.
Przykładem procesu aerobowego jest tlenowy rozkład kwasu pirogronowego.
Wikipedia
odmiana peelingu dla bardzo wrażliwej cery
SJP.pl
proces łączenia się pierwiastków lub związków chemicznych z tlenem; utlenianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. łączenie się pierwiastków lub związków chemicznych z tlenem
Wiktionary
Utlenianie, oksydacja – reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy, co jest równoważne z oddaniem elektronów.
Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks (redukcja + oksydacja).
Wikipedia
(1.1) Szczególnie miedź i żelazo wpływają proutleniająco, przyspieszając reakcje oksydacji w olejach i tłuszczach.
Wiktionary
czas. oksydować ndk.
przym. oksydacyjny
Wiktionary
związany z oksydacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z oksydacją
Wiktionary
(1.1) Zazwyczaj uszkodzenie oksydacyjne prowadzi do szybkiej utraty aktywności biologicznej białka.
Wiktionary
rzecz. oksydacja ż.
czas. oksydować ndk.
Wiktionary
systematyczna nazwa wody jako związku chemicznego; tlenek wodoru
SJP.pl
Woda (tlenek wodoru; nazwa systematyczna IUPAC: oksydan) – związek chemiczny o wzorze H2O, występujący w warunkach standardowych w stanie ciekłym. W stanie gazowym wodę określa się mianem pary wodnej, a w stałym stanie skupienia – lodem. Słowo „woda” jako nazwa związku chemicznego może odnosić się do każdego stanu skupienia.
Wikipedia
związek chemiczny oddający łatwo tlen i powodujący utlenianie innych substancji; utleniacz, środek utleniający
SJP.pl
enzym katalizujący reakcje, w których dochodzi do zmiany stopnia utlenienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym katalizujący przenoszenie atomu wodoru na tlen, tworząc wodę lub nadtlenek wodoru;
Wiktionary
Oksydazy – enzymy katalizujące przenoszenie wodoru na tlen w wyniku czego powstaje woda lub nadtlenek wodoru.
Wyróżnia się:
Wikipedia
enzym katalizujący reakcje, w których dochodzi do zmiany stopnia utlenienia
SJP.pl
Oksydazy – enzymy katalizujące przenoszenie wodoru na tlen w wyniku czego powstaje woda lub nadtlenek wodoru.
Wyróżnia się:
Wikipedia
enzym biorący udział w reakcjach utleniania i redukcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym katalizujący reakcje redoks;
Wiktionary
Oksydoreduktazy (EC 1) – klasa enzymów katalizujących reakcje utleniania i redukcji (reakcje redoks).
Oksydoreduktazy przenoszą elektrony i atomy wodoru pomiędzy cząsteczkami reduktora (donora wodoru) i utleniacza (akceptora wodoru), np.
Wikipedia
1. utleniać powierzchnię metali;
2. wytwarzać na powierzchni przedmiotów metalowych powłoki tlenowe
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokrywać powierzchnię metali warstwą tlenków tych metali, w celach ochronnych lub dekoracyjnych
Wiktionary
rzecz. oksydacja ż.
przym. oksydacyjny
Wiktionary
1. utleniać powierzchnię metali;
2. wytwarzać na powierzchni przedmiotów metalowych powłoki tlenowe
SJP.pl
Oksydowanie – proces pokrywania powierzchni metali cienką warstwą ich tlenków (przeciw korozji i dla ozdoby). Oksydowanie można przeprowadzać metodą chemiczną (np. zanurzanie przedmiotów stalowych we wrzącym stężonym roztworze wodorotlenku sodu i azotanu srebra) lub metodą elektrolityczną (w procesie anodowego utleniania).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) poddany procesowi oksydacji
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z tlenkiem etylenu
Wiktionary
(1.1) oksyetylen- + -ować = oksyetylenować
Wiktionary
(1.1) etoksy-
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) chem. przeprowadzić proces oksyetylenowania
Wiktionary
rzecz. oksyetylen m., oksyetylenowanie n.
przym. oksyetylenowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. proces przyłączenia tlenku etylenu do związków organicznych prowadzone w obecności katalizatorów;
Wiktionary
Oksyetylenowanie – reakcja chemiczna polegająca na przyłączeniu etylu i tlenu, zwykle przy pomocy tlenku etylenu, do alkoholi i fenoli w celu uzyskania surfaktantów.
Wikipedia
(1.1) Przez oksyetylenowanie tlenkiem etylenu można modyfikować oba ugrupowania, przy czym im więcej wprowadzi się tlenku etylenu, tym większy uzyska się udział części hydrofilowej.
Wiktionary
rzecz. oksyetylen m.
czas. oksyetylenować ndk.
przym. oksyetylenowany
Wiktionary
(1.1) etoksylowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) chem. poddany procesowi oksyetylenowania
Wiktionary
(1.1) Rola oksyetylenowanych alkoholi tłuszczowych w szamponach do włosów i płynach do mycia naczyń.
Wiktionary
rzecz. oksyetylen m., oksyetylenowanie n.
czas. oksyetylenować ndk.
Wiktionary
(1.1) etoksylowany
Wiktionary
Oksygenazy – enzymy katalizujące proces wbudowania tlenu w cząsteczkę.
Wyróżnia się oksygenazy właściwe, tj.:
Wikipedia
Oksygenazy – enzymy katalizujące proces wbudowania tlenu w cząsteczkę.
Wyróżnia się oksygenazy właściwe, tj.:
Wikipedia
Oksyhemoglobina (oksy- + hemoglobina – gr. haíma ‘krew’ i globina, HbO2) – postać hemoglobiny, w której związane są cztery cząsteczki tlenu. Połączenie nie polega na utlenianiu hemoglobiny, przez co określane jest jako utlenowanie. Jest połączeniem nietrwałym i odwracalnym. Powstaje przy podwyższonym ciśnieniu parcjalnym tlenu występującym w płucach, jest transportowana do tkanek przez krew, gdzie oddaje tlen mioglobinie i zamienia się w hemoglobinę. Ma lekko kwaśny odczyn. W jednym gramie oksyhemoglobiny w prawidłowych fizjologicznie warunkach wiązane jest 1,34 cm³ tlenu.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny (pochodna kodeiny) używany jako środek przeciwbólowy
SJP.pl
Oksykodon (łac. oxycodonum) – organiczny związek chemiczny, pochodna kodeiny, silny opioidowy lek przeciwbólowy zsyntetyzowany po raz pierwszy w 1916 roku w Niemczech z tebainy. W medycynie stosuje się go głównie w postaci chlorowodorku.
Wikipedia
materiał wybuchowy będący mieszaniną ciekłego tlenu z substancją palną
SJP.pl
Oksylikwit, nazwa zwyczajowa ciekłe powietrze – mieszanina wybuchowa ciekłego tlenu z substancją palną (sadza, torf, węgiel drzewny, mączka drzewna) sporządzana bezpośrednio przed użyciem.
Własności wybuchowe mieszanki są zależne od użytej substancji palnej i zawartości tlenu, mogą być miotające, a nawet silnie kruszące. Oksylikwity szybko tracą owe własności z powodu dużej lotności ciekłego tlenu (temp. wrzenia = – 183 °C). Naboje oksylikwitowe, składające się z substancji palnej zawiniętej w papier, zanurza się przed użyciem w termosie z ciekłym tlenem. Przygotowany ładunek należało szybko założyć i zdetonować, bo ich żywotność nie przekraczała 20 min.
Wikipedia
techniczna nazwa nadtlenku sodu; okson
SJP.pl
związek organiczny, produkt reakcji kondensacji hydroksyloaminy z aldehydami lub ketonami
SJP.pl
Oksymy – klasa organicznych związków chemicznych zawierających ugrupowanie R1
R2
C=NOH, powstałych formalnie poprzez kondensację hydroksyloaminy z ketonem (nazywanych ketoksymami) lub z aldehydem (aldoksymy). W przypadku aldoksymów jednym z podstawników grupy oksymowej jest atom wodoru, ketoksymy podstawione są dwiema grupami organylowymi.
Wikipedia
przyrząd do automatycznego odczytywania procentowej zawartości tlenu w pobranej próbce krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd służący do badania procentowej zawartości tlenu w próbce krwi
Wiktionary
Pulsoksymetr – urządzenie elektroniczne służące do nieinwazyjnego pomiaru tętna i saturacji (wysycenia krwi tlenem), a w niektórych urządzeniach także innych parametrów, wykorzystujące pomiar pochłaniania światła przez tkanki. Technika jest zwana pulsoksymetrią.
Wikipedia
IPA: ɔˈksɨ̃mɛtr̥, AS: oksỹmetr̦
Wiktionary
badanie procentowej zawartości tlenu we krwi
SJP.pl
w językoznawstwie: przenośne zestawienie pojęć o przeciwstawnym, wykluczającym się wzajemnie znaczeniu, np. spieszyć się powoli, sucha woda; antylogia, epitet sprzeczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. figura retoryczna polegająca na celowym zestawieniu dwóch pojęć sprzecznych;
Wiktionary
Oksymoron (z gr. ὀξύμωρος, czyt. oksýmōros, od oksýs „ostry” i mōros „tępy”), antylogia, epitet sprzeczny – figura retoryczna, którą tworzy się przez zestawienie wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach.
Wikipedia
(1.1) Wiersz był pełen oksymoronów.
(1.1) Przykładami oksymoronów są np. „głośna cisza”, „sucha woda”, „krwista zieleń” itp.
Wiktionary
IPA: ˌɔksɨ̃ˈmɔrɔ̃n, AS: oksỹmorõn
Wiktionary
rzecz. oksymoroniczność ż.
przym. oksymoroniczny
przysł. oksymoronicznie
Wiktionary
(1.1) antylogia, epitet sprzeczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co oksymoroniczne; wewnętrzna sprzeczność, przeciwstawność
Wiktionary
rzecz. oksymoron mrz.
przym. oksymoroniczny
przysł. oksymoronicznie
Wiktionary
przeciwstawny sam sobie, np. czarny śnieg, sucha woda
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przeciwstawny sam sobie, wewnętrznie sprzeczny
Wiktionary
rzecz. oksymoron mrz., oksymoroniczność ż.
przysł. oksymoronicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Oksytanii, osoba narodowości oksytańskiej;
Wiktionary
(1.1) Mieszkający w Bordeaux Oksytańczycy jedzą żaby.
Wiktionary
rzecz. oksytański mrz., Oksytania ż.
przym. oksytański
Wiktionary
1. region administracyjny w południowej Francji;
2. region w Europie Południowej, w którym używa się języka oksytańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna obejmująca obszary, gdzie używano języka oksytańskiego;
(1.2) geogr. adm. region administracyjny w południowej Francji, jego stolicą jest Tuluza;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. oksytański mrz., Oksytańczyk mos.
przym. oksytański
Wiktionary
1. → Oksytania;
2. język oksytański - język romański występujący na południu Francji; język okcytański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Oksytanii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język romański używany na południu Francji;
Wiktionary
IPA: ˌɔksɨˈtãj̃sʲci, AS: oksytãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oksytańczyk mos., Oksytania ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem oksytańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem oksytańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku oksytańskim
Wiktionary
IPA: ˌɔksɨˈtãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: oksytãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
Wikipedia
antybiotyk hamujący rozwój bakterii Gram-dodatnich, riketsji i niektórych wirusów
SJP.pl
Wikipedia
hormon syntetyzowany w podwzgórzu, uwalniany okresowo, magazynowany w tylnym płacie przysadki mózgowej, fizjologiczny bodziec rozpoczęcia porodu, powodujący skurcze mięśnia macicy podczas porodu i regulujący odruch wypływu mleka z gruczołu sutkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. med. hormon powodujący skurcze mięśni gładkich, będący fizjologicznym bodźcem do rozpoczęcia porodu;
Wiktionary
Oksytocyna – organiczny związek chemiczny, makrocykliczny hormon peptydowy złożony z 9 aminokwasów (nonapeptyd) spiętych mostkiem dwusiarczkowym. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Jest okresowo uwalnianym neuroprzekaźnikiem.
Wytwarzana jest w jądrze przykomorowym i nadwzrokowym podwzgórza i neuronami przekazywana jest do tylnego płata przysadki, gdzie następnie jest magazynowana. Oksytocyna powoduje skurcze mięśni macicy, co ma znaczenie podczas akcji porodowej (wcześniej występuje blok progesteronowy).
Wikipedia
IPA: ˌɔksɨtɔˈt͡sɨ̃na, AS: oksytocỹna
Wiktionary
1. wyraz mający akcent na ostatniej sylabie;
2. akcent padający na ostatnią sylabę wyrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fonet. akcent na ostatniej sylabie wyrazu;
(1.2) fonet. wyraz mający akcent na ostatniej sylabie
Wiktionary
Oksyton, oksytonon (gr. oksýtonos – dosł. ’przenikliwy, wysoki dźwięk’) – wyraz lub zestrój akcentowy akcentowany na ostatniej sylabie (oksytonicznie). W polszczyźnie oksytonami są wyrazy jednosylabowe (np. dom) oraz wielosylabowe zestroje akcentowe złożone z oksytonów.
Wikipedia
rzecz. oksytonon mrz., oksytoniczność ż., oksytoneza ż.
przym. oksytoniczny
przysł. oksytonicznie
Wiktionary
(1.1) oksytonon, akcent oksytoniczny
(1.2) oksytonon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fonet. akcentowanie wyrazu na ostatniej sylabie
Wiktionary
rzecz. oksyton mrz., oksytonon mrz., oksytoniczność ż.
przym. oksytoniczny
przysł. oksytonicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: oksytoniczny
Wiktionary
rzecz. oksyton mrz., oksytonon mrz., oksytoniczność ż., oksytoneza ż.
przym. oksytoniczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fonet. cecha tego, co oksytoniczne; padanie akcentu na ostatnią sylabę wyrazu
Wiktionary
rzecz. oksyton mrz., oksytonon mrz., oksytoneza ż.
przym. oksytoniczny
przysł. oksytonicznie
Wiktionary
dotyczący oksytonu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fonet. charakteryzujący się akcentowaniem wyrazów na ostatniej sylabie, mający akcent na ostatniej sylabie
Wiktionary
rzecz. oksyton mrz., oksytonon mrz., oksytoniczność ż., oksytoneza ż.
przysł. oksytonicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fonet. zob. oksyton.
Wiktionary
rzecz. oksyton mrz., oksytoniczność ż., oksytoneza ż.
przym. oksytoniczny
przysł. oksytonicznie
Wiktionary
(1.1) oksyton
Wiktionary
mieszkaniec Oksywia (dzielnica Gdyni)
SJP.pl
mieszkanka Oksywia (dzielnicy Gdyni)
SJP.pl
dzielnica Gdyni
SJP.pl
Oksywie (kaszb. Òksëwié, niem. Oxhöft) – nadmorska dzielnica Gdyni granicząca z następującymi dzielnicami tegoż miasta: Babie Doły (od północy), Obłuże (od zachodu) oraz Śródmieście (od południa), a także z Morzem Bałtyckim od wschodu. Granica przebiega od północy ul. Zieloną do skrzyżowania z ul. płk. Dąbka, następnie ul. płk. Dąbka do ul. Benisławskiego, od zachodu ul. Benisławskiego do ul. Śmidowicza, od południa ul. Śmidowicza do brzegu morza, od wschodu brzegiem morza.
Wikipedia
przymiotnik od: Oksywie (dzielnica Gdyni)
SJP.pl
dawniej: siekiera, topór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. siekiera
(1.2) topór
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔkʃa, AS: okša
Wiktionary
Okszów (dawn. Okrzów) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Chełm.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Okszów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
bryła geometryczna ograniczona ośmioma równobocznymi trójkątami; ośmiościan foremny
SJP.pl
Ośmiościan foremny a. oktaedr (z gr.) – wielościan foremny o 8 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 12 krawędzi, 6 wierzchołków i 3 przekątne.Ośmiościan foremny jest także antygraniastosłupem.Ośmiościan foremny ma cztery pary ścian do siebie równoległych.
Wikipedia
syderyt bogaty w nikiel o strukturze ośmiościanów
SJP.pl
Oktaedryty − według klasyfikacji meteorytów grupa meteorytów żelaznych. Posiadają dwa minerały podstawowe: kamacyt i taenit. W oktaedrytach jest większa zawartość taenitu niż w heksaedrytach. Po przecięciu meteorytu należącego do tej grupy widoczne są figury Widmanstättena.
Wikipedia
wielokąt płaski o ośmiu bokach; ośmiobok, ośmiokąt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. zob. ośmiokąt, ośmiobok.
Wiktionary
Ośmiokąt, ośmiobok, oktagon – wielokąt o ośmiu bokach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ośmiokąt
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) figura geometryczna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oktagonik m.
przym. oktagonalny, oktagonowy
przysł. oktagonalnie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὀκτάγωνος. < etym|gr|ὀκτώ|γωνία. → osiem + kąt
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ośmiokąt.
* niemiecki: (1.1) Oktagon n., Oktogon n.
źródła.
== oktagon (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) mat. ośmiokąt, oktagon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. oktagonik m.
przym. oktagonalny, oktagonowy
przysł. oktagonalnie
Wiktionary
(1.1) ośmiokąt
Wiktionary
mający osiem kątów; ośmiokątny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma osiem kątów; mający kształt oktagonu
Wiktionary
rzecz. oktagon mrz.
Wiktionary
(1.1) ośmiokątny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z oktagonem, dotyczący oktagonu
Wiktionary
rzecz. oktagon m.
Wiktionary
ośmiokąt gwiaździsty foremny
SJP.pl
w informatyce: ósemkowy
SJP.pl
ósmy węglowodór nasycony w szeregu homologicznym alkanów, występujący w benzynie i ropie naftowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy alkanów, jeden ze składników benzyny;
Wiktionary
Oktan, C
8H
18 – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów. Jest składnikiem benzyny.
Wikipedia
(1.1) Rozgałęzionym izomerem oktanu jest izooktan.
Wiktionary
IPA: ˈɔktãn, AS: oktãn
Wiktionary
przym. oktanowy
rzecz. Oktawia ż.
Wiktionary
alkohol o 8 atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
Oktanol – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi, zawierający 8 atomów węgla. W normalnych warunkach jest on cieczą o nieprzyjemnym zapachu. Nie rozpuszcza się w wodzie, podobnie jak inne alkohole cięższe od butanolu (o większej liczbie atomów węgla).
Wikipedia
przymiotnik od: oktan
SJP.pl
Oktant (łac. Octans, dop. Octantis, skrót Oct) – niewielki gwiazdozbiór zawierający południowy biegun niebieski. Jest to 50. co do wielkości gwiazdozbiór na niebie. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 35. W Polsce niewidoczny.
Wikipedia
1. astronomiczny przyrząd do pomiaru kątów;
2. ósma część koła;
3. część przestrzeni ograniczona trzema płaszczyznami prostokątnego układu współrzędnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Oktant – dawny przyrząd nawigacyjny do mierzenia wysokości ciał niebieskich nad horyzontem, a także kątów poziomych i pionowych między obiektami, o budowie zbliżonej do sekstantu, ale z kątomierzem (limbusem) stanowiącym wycinek jednej ósmej koła.
Wikipedia
IPA: ˈɔktãnt, AS: oktãnt
Wiktionary
(1.1) skr. Oct
Wiktionary
format książki powstały przez podzielenie arkusza na 8 kartek; ósemka, oktawa
SJP.pl
1. okres ośmiu dni; także ósmy dzień tego okresu
2. w muzyce: odległość między dwoma dźwiękami wynosząca 12 półtonów
3. lit. ośmiowersowa strofa o określonych rymach
4. w poligrafii: ósemkowy format książki; ósemka
5. rodzaj kolubryny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedział czasu równy ośmiu dniom; również ostatni dzień tego okresu
(1.2) muz. ósmy stopień skali (gamy) muzycznej
(1.3) muz. interwał między pierwszym a ósmym dźwiękiem w skali diatonicznej
(1.4) muz. dwa dźwięki jednoimienne oddalone o oktawę (1.3)
(1.5) liter. strofa składająca się z ośmiu wierszy
(1.6) hist. wojsk. rodzaj działa używanego w XV-XVII wieku, odmiana kolubryny
Wiktionary
Wikipedia
(1.5) Spotkanie z Tassem i Marinim było dla Słowackiego wydarzeniem nierównie ważniejszym niż spotkania z kobietami i nawet bodaj z Mickiewiczem. W każdym razie ślady spotkania z mistrzami oktawy widać u Słowackiego na każdej stronicy, gdy inne spotkania – będąc przedmiotem dociekań jego biografów – nie zostawiły tak widocznych i ważnych wspomnień.
(1.6) Za lekkimi pułkami wtoczyła się na koniec z trudem i artyleria wurclowska, prowadząc cztery hakownice, dwie oktawy srodze donośne i sześć zdobycznych organków.
Wiktionary
IPA: ɔkˈtava, AS: oktava
Wiktionary
przym. oktawalny, oktawowy
rzecz. Oktawia ż., oktawista m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Oktawia – żeński odpowiednik łac. męskiego imienia Oktawiusz, pochodzącego od rzymskiego rodu Octavia (Oktawiusze). Patronem tego imienia jest m.in. św. Oktawiusz, wspominany razem ze świętymi Salwatorem i Adwentorem.
Oktawia imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Oktawia i jestem fryzjerką z Sieradza.
Wiktionary
rzecz. oktawa ż., oktet m., oktan m., oktant m., oktanol m.
:: fm. Oktawiusz m.
temsłow. okto-
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Oktawian – imię męskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "członek rzymskiego rodu Oktawiuszów" (ród Octavia). W Polsce imię to pojawiło się dopiero w XIX w..
Żeńskim odpowiednikiem jest Oktawia.
Oktawian imieniny obchodzi 23 marca, 6 sierpnia, 2 września.
Wikipedia
(1.1) Najlepszy przyjaciel dziadka miał na imię Oktawian.
Wiktionary
IPA: ɔkˈtavʲjãn, AS: oktavʹi ̯ãn
Wiktionary
zdrobnienie od: Oktawian (imię męskie)
SJP.pl
Oktawian z małżonką; Oktawianowie
SJP.pl
Oktawian z małżonką; Oktawianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Oktawiana lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śpiewak o głosie niższym od basu, basso profundo
Wiktionary
rzecz. oktawa ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Oktawiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, bezpośrednio pochodzące od nazwy rzymskiego rodu Oktawiuszów, dosłownie oznaczające "ósmy z kolei". Patronem tego imienia jest św. Oktawiusz, wspominany razem ze świętymi: Salwatorem i Adwentorem. Żeńskim odpowiednikiem jest Oktawia.
Wikipedia
IPA: ɔkˈtavʲjuʃ, AS: oktavʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Oktawia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Oktawiusz (imię męskie)
SJP.pl
Oktawiusz z małżonką; Oktawiuszowie
SJP.pl
Oktawiusz z małżonką; Oktawiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Oktawiusza lub z nim związany
SJP.pl
1. w muzyce: mały flet; pikulina;
2. instrument smyczkowy używany dawniej przez górali
SJP.pl
Oktawka – staropolski, ludowy instrument muzyczny z rodziny skrzypiec. Również nazwa innych instrumentów w wysokim stroju (np. szpinetu).
Wikipedia
przymiotnik od: oktawa - w znaczeniu muzycznym (np. przenośnik oktawowy, analiza oktawowa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od oktet
Wiktionary
rzecz. oktet m.
Wiktionary
alken o ośmiu atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
1. w informatyce: jednostka miary informacji składająca się z 8 bitów
2. w muzyce: ośmioosobowy zespół; także utwór na taki zespół
3. w fizyce: zespół ośmiu elektronów
SJP.pl
Oktet (od łac. octo – osiem) – dwuznaczny termin muzyczny:
Pod nazwą oktet, stosowaną od XIX w. muzyce instrumentalnej na wzór pojęcia trio, kwartet itp., występują utwory na różne składy i w różnych stylach. W 2 połowie XVIII w. w muzyce plenerowej popularnością cieszyły się oktety na instrumenty dęte, tzw. Harmoniemusik (harmonia) na podwójną obsadę obojów, klarnetów, fagotów i rogów. Na takie zespoły powstawały divertimenta i serenady, m.in. Feldparthien B-dur, Es-dur, B-dur Haydna (Hob.II-41,42,43), Serenada Es-dur KV 375 i Serenada c-moll (Nacht Musique) KV 388 Mozarta i „Parthia dans un Concert...” Es-dur Beethovena, w 1830 wydana pod używanym do dzisiaj tytułem „Grand Octuor”. Na klasyczną obsadę „harmonii” przeznaczony jest neoklasyczny Octuor Igora Strawinskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Baszkortostanie, położone u podnóża Gór Ilmeńskich;
Wiktionary
Oktiabrskij (ros. Октябрьский, Oktiabr´skij) – miasto w Rosji, w Baszkortostanie, u podnóża Gór Ilmeńskich, nad rzeką Ik.
Liczba mieszkańców w 2020 roku wynosiła 114 100 osób.
Wikipedia
(1.1) war. Oktiabrski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument smyczkowy przypominający ogromny kontrabas i grający od niego o oktawę niżej;
Wiktionary
Oktobas – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych, którego konstruktorem był Jean-Baptiste Vuillaume.
Wikipedia
dawniej: październik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. październik
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. oktobrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|październik.
źródła.
== oktober (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) październik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔkˈtɔbɛr, AS: oktober
Wiktionary
przym. oktobrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. oktobrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|październik.
źródła.
== oktober (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) październik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) winski, winowc
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. październikowy
Wiktionary
rzecz. oktober m.
Wiktionary
ośmioelektrodowa lampa elektronowa
SJP.pl
Oktoda – lampa próżniowa zawierająca zgodnie z nazwą osiem elektrod – anodę, katodę oraz sześć siatek. Siatka pierwsza i czwarta jest siatką sterującą, siatka druga jest siatką specjalną, siatki trzecia i piąta to siatki ekranujące (ich znaczenie jest identyczne jak siatki drugiej w tetrodzie) a siatka szósta to siatka hamująca.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, jeden z najsilniejszych materiałów wybuchowych
SJP.pl
Oktogen, HMX (1,3,5,7-tetranitro-1,3,5,7-tetraazacyklooktan) – organiczny związek chemiczny, jedna z nitroamin heterocyklicznych. Jest prawie najsilniejszym ze wszystkich znanych obecnie kruszących materiałów wybuchowych.
Właściwości:
Wikipedia
budowla wzniesiona na planie ośmioboku
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: ośmiokątny
SJP.pl
wiersz antyczny (łaciński) złożony z ośmiu pełnych stóp
SJP.pl
rozszerzenie kwaternionów stanowiące niełączną algebrę
SJP.pl
strofa ośmiowierszowa lub utwór poetycki składający się z ośmiu wierszy
SJP.pl
Oktostych (gr. októs – osiem) – rodzaj wiersza zbudowanego z czterech dwuwersowych strof lub utwór poetycki złożony z ośmiu wersów, zestawionych zazwyczaj w dystychy, najczęściej rymowany aabbccdd.
W polskiej poezji oktostychów użyli po raz pierwszy Kasper Twardowski w Pochodni miłości bożej oraz Piotr Kochanowski w swoim przekładzie Orlanda szalonego Ludovica Ariosta. Jarosław Iwaszkiewicz opublikował pod nazwą Oktostychy swój cykl ośmiowersowych utworów lirycznych. Kontynuowali tę tradycję niektórzy poeci z kręgu Skamandra, między innymi Jerzy Liebert. Szczególną formą oktostychu jest oktawa. Popularna jest też strofa z podwójnym rymem krzyżowym ababcdcd:
Wikipedia
cukier prosty zawierający osiem atomów węgla w cząsteczce
SJP.pl
cukier prosty zawierający osiem atomów węgla w cząsteczce
SJP.pl
narzucić władczym aktem monarchy konstytucję
SJP.pl
liczba wynosząca 10^51
SJP.pl
Wikipedia
liczba równa jedynce z 48 zerami (we Francji, USA i krajach dawnego ZSRR - liczba równa jedynce z 27 zerami)
SJP.pl
Oktylion – liczba 1048, czyli jedynka i 48 zer w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) oktylion oznacza 1027, czyli kwadryliard w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożników 1048 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary
Wikipedia
alkin o ośmiu atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
Oktyn, C8H14 – organiczny związek chemiczny, węglowodór nienasycony z szeregu homologicznego alkinów (zawiera jedno wiązanie potrójne). W warunkach normalnych jest bezbarwną cieczą. Ulega reakcjom typowym dla alkinów (np. spalanie i addycja z chlorowcami).
Wikipedia
przybić do czegoś metalowe umocnienia; obić coś metalem
SJP.pl
przybić do czegoś metalowe umocnienia; obić coś metalem
SJP.pl
Okucie – metalowe, często ozdobne umocnienie drewnianych przedmiotów: drzwi, okien, skrzyń, szaf itp.
Wikipedia
rodzina małych owadów z rzędu sieciarek
SJP.pl
Okudlicowate (Sisyridae) – nieliczna w gatunki rodzina małych owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera). Obejmuje około 50 współcześnie żyjących gatunków rozprzestrzenionych po całym świecie, związanych ze środowiskiem wodnym. Jest taksonem siostrzanym dla bielotkowatych (Coniopterygidae). Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Sisyra.
Wikipedia
o cechach okudlicowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Bułat Szałwowicz Okudżawa (1924-97), rosyjski poeta, prozaik, kompozytor i dramaturg pochodzenia gruzińskiego
SJP.pl
Bułat Szałwowicz Okudżawa (ros. Булат Шалвович Окуджава, gruz. ბულატ ოკუჯავა; ur. 9 maja 1924 w Moskwie, zm. 12 czerwca 1997 w Clamart) – radziecki bard, poeta, prozaik, dramaturg tworzący w języku rosyjskim, kompozytor ballad, pieśni lirycznych i satyrycznych.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) etn. o kukułce kukając w obecności człowieka, wpłynąć na jego los, pozytywnie lub nie
Wiktionary
(1.1) Chłopak ledwo "zipał", ale zipał; aż w czwartym roku okukała kukułka na wiosnę chorobę, więc się poprawił i w jakim takim zdrowiu doszedł do dziesiątego roku życia. (H. Sieniewicz: Janko Muzykant)
(1.1) Okukała mnie kukułka i miałam akurat w kieszeni sto złotych! Najlepsza wróżba na kolejny rok. (z Internetu)
(1.1) Na wiosnę musimy mieć przysłowiowy grosz w portfelu, aby kukułka nas nie „okukała” i nie pozbawiła nas szansy do wzbogacenia się. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔˈkukat͡ɕ, AS: okukać
Wiktionary
rzecz. okukanie n., kuku n.
czas. kukać ndk.
wykrz. kuku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okukać.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈkãɲɛ, AS: okukãńe
Wiktionary
czas. okukać, kukać
rzecz. kuku
wykrz. kuku
Wiktionary
młody, zdrewniały pęd szczepiony na podkładce
SJP.pl
jedna z podstawowych części budowy wielu urządzeń optycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opt. rodzaj soczewki optycznej – w układzie optycznym ta, która znajduje się przy oku patrzącego;
Wiktionary
Okular – jedna z podstawowych części budowy wielu urządzeń optycznych. Jest to element optyczny znajdujący się najbliżej oka obserwatora, służący do obserwacji obrazu tworzonego przez obiektyw danego urządzenia. Okular występuje w postaci pojedynczej soczewki lub układu optycznego. Każdy okular służy do obserwacji tylko jednym okiem.
Wikipedia
(1.1) Trzeba wymienić okular w mikroskopie.
Wiktionary
IPA: ɔˈkular, AS: okular
Wiktionary
rzecz. oculus mrz., okulary nmos., okularki nmos., okularzyska nmos., okularnik m., okularnica ż.
przym. okularowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. zdrobn. od: okulary
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈlarʲci, AS: okularʹḱi
Wiktionary
rzecz. okulary nmos., okularzyska nmos., okularnik m., okularnica ż., okular m.
przym. okularowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. albo lekcew. fż. od: okularnik
Wiktionary
(1.1) Ja też jestem okularnicą, chociaż czasami utajoną. Mam na myśli oczywiście soczewki kontaktowe. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɔkularʲˈɲit͡sa, AS: okularʹńica
Wiktionary
rzecz. okularniczek m., okular m., okulary nmos., okularki nmos., okularzyska nmos.
:: fm. okularnik m.
przym. okularowy
Wiktionary
potocznie: człowiek noszący okulary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto nosi okulary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Naja naja|ref=tak., duży jadowity wąż mający brązowe lub piaskowe ubarwienie i rysunek okularów na kapturze szyjnym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Między nami po ulicy, pojedynczo i grupkami, snują się okularnicy ze skryptami.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈlarʲɲik, AS: okularʹńik
Wiktionary
rzecz. okular m., okulary nmos., okularki nmos., okularzyska nmos.
:: zdrobn. okularniczek m.
:: fż. okularnica ż.
przym. okularowy
Wiktionary
(2.1) kobra indyjska
Wiktionary
dotyczący okularów lub okularu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący okularów, związany z okularami
Wiktionary
rzecz. okularnik mzw./mos., okularnica ż., okularki nmos., okular mrz., okulary lm nm.
Wiktionary
przyrząd optyczny znoszący lub zmniejszający skutki wrodzonej lub nabytej wady wzroku takiej jak nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm (niezborność), czy starczowzroczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przedmiot służący do korekty wzroku lub ochrony oczu;
forma rzeczownika.
(2.1) plural|okular.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tomek lepiej widzi dzięki okularom.
(1.1) Okulary miał z tej dużej sieci, która ma salon w każdym mieście.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈlarɨ, AS: okulary
Wiktionary
rzecz. okular mrz., okularnik mos./mzw., okularnica ż.
:: zdrobn. okularki nmos.
:: zgrub. okularzyska nmos.
przym. okularowy
Wiktionary
(1.1) przest. binokle, żart. patrzałki, pot. gogle; reg. pozn. patrzydła, bryle.; gw-pl|Górny Śląsk|bryle, brele.; lwów|cwikier.
Wiktionary
specjalista tworzący protezy gałki ocznej
SJP.pl
zgrubienie od: okular
SJP.pl
stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, ochromieć
SJP.pl
skulawić;
1. spowodować, że ktoś lub coś zacznie utykać na nogę;
2. potocznie: wykonać pracę nieumiejętnie lub niedokładnie; sfuszerować, spartaczyć;
3. okulawić się - stać się kulawym; okuleć, okulawieć
SJP.pl
stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, ochromieć
SJP.pl
stać się kulawym - utykającym na nogę; okulawieć
SJP.pl
nałożyć koniowi kulbakę, siodło wojskowego typu; osiodłać
SJP.pl
nałożyć koniowi kulbakę, siodło wojskowego typu; osiodłać
SJP.pl
stać się kulawym - utykającym na nogę; okulawieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
lekarz od oczu; oftalmolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób oczu
Wiktionary
Okulistyka (łac. oculus – oko), oftalmologia (gr. ophthalmos – oko) – dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób oczu. W Polsce konsultantem krajowym okulistyki od 1 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Marek Rękas.
Wikipedia
(1.1) Jutro idę do okulisty, bo ostatnio coraz słabiej widzę.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈlʲista, AS: okulʹista
Wiktionary
rzecz. okulistyka ż.
:: fż. okulistka
przym. okulistyczny
przysł. okulistycznie
Wiktionary
(1.1) oftalmolog
Wiktionary
lekarka specjalizująca się w okulistyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: okulista
Wiktionary
Okulistyka (łac. oculus – oko), oftalmologia (gr. ophthalmos – oko) – dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób oczu. W Polsce konsultantem krajowym okulistyki od 1 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Marek Rękas.
Wikipedia
(1.1) Muszę iść do okulistki, bo coraz słabiej widzę.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈlʲistka, AS: okulʹistka
Wiktionary
rzecz. okulista m., okulistyka ż.
przym. okulistyczny
przysł. okulistycznie
Wiktionary
(1.1) oftalmolog
Wiktionary
związany z okulistyką lub okulistą (np. gabinet okulistyczny, badanie okulistyczne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z okulistyką, dotyczący okulistyki
Wiktionary
(1.1) Trzeba czekać rok na przyjęcie na oddział okulistyczny.
Wiktionary
rzecz. okulistyka ż., okulista m., okulistka ż., oculus m.
przysł. okulistycznie
Wiktionary
(1.1) oftalmologiczny
Wiktionary
dział medycyny klinicznej oraz nauka o budowie i czynnościach narządu wzroku, leczeniu jego wad i chorób, itp.; oftalmika; oftalmologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się okiem;
Wiktionary
Okulistyka (łac. oculus – oko), oftalmologia (gr. ophthalmos – oko) – dziedzina medycyny zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób oczu. W Polsce konsultantem krajowym okulistyki od 1 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Marek Rękas.
Wikipedia
(1.1) Najgorzej na szóstym roku szło jej z okulistyką.
Wiktionary
rzecz. okulista mos., okulistka ż.
przym. okulistyczny
Wiktionary
(1.1) oftalmologia
Wiktionary
przeszczepianie oczka (pączka liściowego) ze szlachetnych odmian drzew i krzewów na pęd dziczka; oczkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. przeszczepienie pączka liściowego ze szlachetnych odmian drzew lub krzewów na pęd dziczka
Wiktionary
Okulizacja, oczkowanie – metoda wegetatywnego rozmnażania drzew, krzewów owocowych i ozdobnych polegająca na przeszczepieniu tylko samego oczka (pąka liściowego) lub oczka z niewielkim fragmentem pędu z odmiany szlachetnej na pęd podkładki. W szkółkarstwie jest najczęściej stosowanym rodzajem szczepienia, gdyż jest szybka, wygodna, wymaga najmniejszego wkładu pracy i wykonywana jest w lecie, a więc w okresie mniejszego nasilenia prac szkółkarskich.
Wikipedia
nóż ogrodniczy o ostrzu nieco zakrzywionym i ukośnie ściętym końcu, służący do okulizacji; okulizator
SJP.pl
nóż ogrodniczy o ostrzu nieco zakrzywionym i ukośnie ściętym końcu, służący do okulizacji; okulizak
SJP.pl
dokonywać okulizacji; oczkować
SJP.pl
narzędzie do rejestrowania ruchów gałki ocznej
SJP.pl
rejestrowanie ruchów gałki ocznej; eyetracking
SJP.pl
Okulografia (ang. eye tracking, śledzenie ruchów gałek ocznych) – technika stosowana od ponad 100 lat w takich dziedzinach, jak psychologia, medycyna, ergonomia, interakcja człowiek-komputer czy marketing w celu śledzenia punktu skupienia wzroku, ruchów gałki ocznej oraz rozmiaru źrenicy osoby badanej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Okulski (forma żeńska Okulska; liczba mnoga Okulscy) – polskie nazwisko. Nosi je około 786 osób. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka na terenie Moniek, Warszawy i Rzeszowa.
Wikipedia
w astronomii: zjawisko polegające na zasłonieniu gwiazd przez ciała Układu Słonecznego
SJP.pl
Okultacja (łac. occultatio, zakrycie) – zjawisko astronomiczne, widome przejście pobliskiego ciała niebieskiego przed innym ciałem niebieskim. W wyniku okultacji ciało znajdujące się dalej od obserwatora staje się na pewien czas niewidoczne dla niego.
Wikipedia
związany z okultacją
SJP.pl
człowiek praktykujący okultyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik okultyzmu
Wiktionary
Okultyzm (łac. occulere – „skrywać”) – zespół poglądów i wierzeń o istnieniu niepoddających się naukowym obserwacjom istot, mocy i możliwości ukrytych we wszechświecie i człowieku, wierzenia o wychodzących poza poznanie zdolnościach ludzkich i ich podporządkowaniu, związane z tymi wierzeniami magiczne rytuały, praktyki medytacyjne, a także synonim ezoteryki. Termin okultyzm ma często znaczenie pejoratywne.
Okultyzm to dziedzina pseudonaukowa.
Wikipedia
rzecz. okultyzm m.
:: fż. okultystka
przym. okultystyczny
przysł. okultystycznie
Wiktionary
kobieta praktykująca okultyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka okultyzmu
Wiktionary
(1.1) Poprosił, żebym przyszedł za kilka dni i poznał jednego z jego młodych znajomych znajdującego się pod negatywnym wpływem pewnej okultystki.
Wiktionary
rzecz. okultyzm m.
:: fm. okultysta
przym. okultystyczny
przysł. okultystycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest okultystyczne; cecha tych, którzy są okultystyczni
Wiktionary
rzecz. okultyzm m.
przym. okultystyczny
przysł. okultystycznie
Wiktionary
związany z okultyzmem lub okultystą (np. praktyki okultystyczne, satanizm okultystyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący okultyzmu, właściwy okultyzmowi
Wiktionary
rzecz. okultyzm m., okultysta m., okultystka ż., okultystyczność ż.
przysł. okultystycznie
Wiktionary
wiara w nadprzyrodzone siły i magię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) doktryna ezoteryczna zakładająca istnienie w przyrodzie i człowieku sił tajemnych, które można pobudzić poprzez stosowanie odpowiednich praktyk;
Wiktionary
Okultyzm (łac. occulere – „skrywać”) – zespół poglądów i wierzeń o istnieniu niepoddających się naukowym obserwacjom istot, mocy i możliwości ukrytych we wszechświecie i człowieku, wierzenia o wychodzących poza poznanie zdolnościach ludzkich i ich podporządkowaniu, związane z tymi wierzeniami magiczne rytuały, praktyki medytacyjne, a także synonim ezoteryki. Termin okultyzm ma często znaczenie pejoratywne.
Okultyzm to dziedzina pseudonaukowa.
Wikipedia
rzecz. okultysta m., okultystka ż., okultystyczność ż.
przym. okultystyczny
przysł. okultystycznie
Wiktionary
okumé, okoumé, okoume, gabun;
1. gatunek afrykańskiego drzewa z rodziny osoczynowatych;
2. lekkie drewno pozyskiwane z drzewa okume
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. icht. nazwa systematyczna|Perca fluviatilis|Linnaeus|ref=tak., okoń
(1.2) daw. kulin. potrawa z okunia (1.1)
Wiktionary
Okuń (Ocunye, Okonie, Okunie) – polski herb szlachecki o niepewnym wizerunku.
Wikipedia
(1.2) Ojciec Kapelan jadł tymczasem piwo z miodem, a nam zwykłe roznoszono potrawy: okuń, szczupak po żydowsku, łamańce z makiem, gruszki, kasza perłowa z makowém mlékiem i różne inne przysmaki, kolejno następowały.
Wiktionary
rzecz. okoń mzw.
Wiktionary
(1.1) okoń, okoń pospolity
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Okuniew – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Halinów. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1538 roku, zdegradowany w 1870 roku. W 1580 roku Okuniew położony był w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Nazwa miejscowości lub stacji
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Okuninka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Włodawa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 403 mieszkańców.
Wikipedia
Okunino (kaszub. Òkònino) – wieś w Polsce położona na północno-zachodnim krańcu Pojezierza Bytowskiego, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko. Wieś stanowi sołectwo gminy Miastko łącznie z Kowalewicami.
W pobliżu wsi znajduje się Jezioro Okunińskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
wymuszona zapłata za uzyskanie czegoś, odzyskanie kogoś; wykup
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pieniądze dawane porywaczom w zamian za uwolnienie zakładników
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: okupić
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Inne pojęcia:
Filmy:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. okupić
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ransom
* baskijski: (1.1) bahisari
* duński: (1.1) løsesum n., løsepenge lm.
* esperanto: (1.1) elaĉeta mono
* francuski: (1.1) rançon ż.
* hiszpański: (1.1) rescate m.
* islandzki: (1.1) lausnargjald n.
* kataloński: (1.1) rescat m.
* niemiecki: (1.1) Lösegeld n.
* nowogrecki: (1.1) λύτρα lm. n.
* rosyjski: (1.1) выкуп m.
źródła.
== okup (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zajmować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɔkup, AS: okup
Wiktionary
czas. okupić
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. okupić
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ransom
* baskijski: (1.1) bahisari
* duński: (1.1) løsesum n., løsepenge lm.
* esperanto: (1.1) elaĉeta mono
* francuski: (1.1) rançon ż.
* hiszpański: (1.1) rescate m.
* islandzki: (1.1) lausnargjald n.
* kataloński: (1.1) rescat m.
* niemiecki: (1.1) Lösegeld n.
* nowogrecki: (1.1) λύτρα lm. n.
* rosyjski: (1.1) выкуп m.
źródła.
== okup (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zajmować
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. czasowe zajęcie obcego terytorium przy użyciu siły zbrojnej;
2. zajęcie i niedopuszczenie jakiejś instytucji, fabryki itp., w celu wywarcie na kimś presji i zmuszenia do ustępstw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. polit. przejęcie władzy nad obcym terytorium
(1.2) tymczasowe zajęcie czegoś dla osiągnięcia zamierzonego celu
(1.3) czas trwania okupacji (1.1)
Wiktionary
Okupacja wojenna (łac. occupatio bellica) – czasowe zajęcie przez siły zbrojne państwa prowadzącego wojnę całości lub części terytorium państwa nieprzyjacielskiego i tymczasowe wprowadzenie tam swojej władzy.
Zasady okupacji wojennej rozstrzyga w prawie międzynarodowym Konwencja haska IV (1907) (Dział III O władzy wojennej na terytorium państwa nieprzyjacielskiego, art. 42 – 56). Zgodnie z art. 43 początkiem okupacji jest faktyczne przejście władzy z rąk rządu legalnego do rąk okupanta. Wg art. 42 terytorium uważa się za okupowane, jeżeli faktycznie znajduje się pod władzą armii nieprzyjacielskiej. Okupacja rozciąga się jedynie na te terytoria, gdzie władza ta jest ustanowiona i gdzie może być wykonywaną. Okupant nie nabywa suwerenności nad zajętym terytorium (traktowany jest jako przejściowy administrator – art. 55) i powinien przestrzegać obowiązującego prawa (art. 43). W szczególności zakazane jest zmuszanie miejscowej ludności do przysięgania na wierność (art. 45) czy zmuszanie jej do uczestniczenia w działaniach wojennych przeciwko własnej ojczyźnie (art. 53), wprowadzanie odpowiedzialności zbiorowej (art. 50), konfiskata własności prywatnej (art. 46), rabunek (art. 47), zabór, profanacja bądź niszczenie dóbr kultury (art. 56). Uzupełnieniem jest Konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny z 1949 zabraniająca zwłaszcza brania zakładników (art. 3), przesiedleń i deportacji ludności (art. 49) bądź wcielania do służby w siłach zbrojnych okupanta (art. 51). Roboty przymusowe są dopuszczalne w takim zakresie, w jakim są normalnie konieczne dla zapewnienia wyżywienia, mieszkania, ubrania, transportu i zdrowia i które nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzeniem działań wojennych (art. 40). Poważne naruszenia tych zakazów stanowią zbrodnie wojenne.
Wikipedia
(1.1) Zachodni Brzeg Jordanu znalazł się pod okupacją Izraela po wojnie sześciodniowej.
(1.2) W proteście, pielęgniarki z Łodzi prowadzą okupację gabinetu premiera.
(1.3) Mój dziadek podczas okupacji działał w partyzantce.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈpat͡sʲja, AS: okupacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. okupant m., okupantka ż.
czas. okupować, okupywać
przym. okupacyjny
Wiktionary
(1.1) zabór, zawładnięcie, zajęcie, niewola
Wiktionary
1. → okupacja;
2. strajk okupacyjny - strajk, w czasie którego pracownicy okupują zakład pracy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z okupacją lub okupantem
Wiktionary
(1.1) W kopalniach Jastrzębskiej Spółki Węglowej zaczął się strajk okupacyjny.
Wiktionary
IPA: ˌɔkupaˈt͡sɨjnɨ, AS: okupacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. okupacja ż., okupant m., okupowanie n.
czas. okupować
przym. okupancki
Wiktionary
państwo zajmujące teren nieswojego państwa i obsadzające ten teren swoimi żołnierzami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) podmiot zajmujący zbrojnie terytorium innego państwa
Wiktionary
Okupacja wojenna (łac. occupatio bellica) – czasowe zajęcie przez siły zbrojne państwa prowadzącego wojnę całości lub części terytorium państwa nieprzyjacielskiego i tymczasowe wprowadzenie tam swojej władzy.
Zasady okupacji wojennej rozstrzyga w prawie międzynarodowym Konwencja haska IV (1907) (Dział III O władzy wojennej na terytorium państwa nieprzyjacielskiego, art. 42 – 56). Zgodnie z art. 43 początkiem okupacji jest faktyczne przejście władzy z rąk rządu legalnego do rąk okupanta. Wg art. 42 terytorium uważa się za okupowane, jeżeli faktycznie znajduje się pod władzą armii nieprzyjacielskiej. Okupacja rozciąga się jedynie na te terytoria, gdzie władza ta jest ustanowiona i gdzie może być wykonywaną. Okupant nie nabywa suwerenności nad zajętym terytorium (traktowany jest jako przejściowy administrator – art. 55) i powinien przestrzegać obowiązującego prawa (art. 43). W szczególności zakazane jest zmuszanie miejscowej ludności do przysięgania na wierność (art. 45) czy zmuszanie jej do uczestniczenia w działaniach wojennych przeciwko własnej ojczyźnie (art. 53), wprowadzanie odpowiedzialności zbiorowej (art. 50), konfiskata własności prywatnej (art. 46), rabunek (art. 47), zabór, profanacja bądź niszczenie dóbr kultury (art. 56). Uzupełnieniem jest Konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny z 1949 zabraniająca zwłaszcza brania zakładników (art. 3), przesiedleń i deportacji ludności (art. 49) bądź wcielania do służby w siłach zbrojnych okupanta (art. 51). Roboty przymusowe są dopuszczalne w takim zakresie, w jakim są normalnie konieczne dla zapewnienia wyżywienia, mieszkania, ubrania, transportu i zdrowia i które nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzeniem działań wojennych (art. 40). Poważne naruszenia tych zakazów stanowią zbrodnie wojenne.
Wikipedia
(1.1) W pierwszej kolejności niemiecki okupant rozstrzelał na miejscowym kirkucie Żydów. Pozostałych wywiózł do obozu zagłady w Bełżcu.
Wiktionary
IPA: ɔˈkupãnt, AS: okupãnt
Wiktionary
rzecz. okupacja ż., okupowanie n.
:: fż. okupantka ż.
czas. okupować ndk.
przym. okupacyjny
przysł. okupacyjnie
Wiktionary
1. przypłacić coś kosztem, zazwyczaj bardzo wysokim;
2. wynagrodzić coś, np. popełnioną krzywdę; odkupić;
3. okupić się - uwolnić się od czegoś przez złożenie okupu; wykupić się
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gwara. zwyczaj targowania się młodzieńców i kupowania dziewcząt w tłusty wtorek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zajmować miejsce na wyłączność mimo czyjegoś sprzeciwu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zbrojnie zajmować terytorium innego państwa
(1.2) długo zajmować jakieś miejsce w jakimś celu
(1.3) pot. długo czegoś używać
(1.4) daw. poświęcać coś w zamian, opłacać coś
(1.5) daw. wynagradzać, odkupywać
czasownik zwrotny niedokonany okupować się
(2.1) daw. okupywać się, wykupywać się
Wiktionary
(1.2) Ich radosny wrzask płoszył gromady wron, które okupowały dekle śmietników, i nakładał się na dwa zgrzytliwe odgłosy.
Wiktionary
IPA: ˌɔkuˈpɔvat͡ɕ, AS: okupovać
Wiktionary
rzecz. okupacja ż., okupowanie n., okupant m.
przym. okupacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okupować.
Wiktionary
czas. okupować ndk.
przym. okupacyjny
rzecz. okupant mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
końcówka spalonego papierosa; pet, niedopałek
SJP.pl
Okurowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Okurowo, po jej zniesieniu w gromadzie Lachowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Lachowie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pszcz. podkurzacz pszczelarski
Wiktionary
obkurzyć; dawniej:
1. pokryć coś kurzem, pyłem itp.;
2. obkurzyć się - pokryć się kurzem, pyłem itp.
SJP.pl
okryć starannie; owinąć, otulić
SJP.pl
przymocowywać metalowe umocnienia (np. zawiasy do drzwi); obijać metalem
SJP.pl
robotnik przybijający okucia do wyrobów drewnianych
SJP.pl
metalowe umocnienie czegoś
SJP.pl
Zbrojownik, okuwka (Peristedion cataphractum) – słabo poznany gatunek morskiej ryby skorpenokształtnej z rodziny Peristediidae. Został opisany przez Linneusza w Systema Naturae w 1758 pod nazwą Trigla cataphracta. Wcześniej zaliczany był do rodziny kurkowatych (Triglidae). Nie ma większego znaczenia gospodarczego.
Wikipedia
przywdziewać kwef
SJP.pl
przywdziać kwef
SJP.pl
część kwiatu osłaniająca jego kielich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. część kwiatu złożona z kielicha i korony osłaniająca pręciki i słupek lub słupki;
Wiktionary
Okwiat, okrywa kwiatowa (ang. perianth, łac. perigonium, perianthium) – część kwiatu stanowiąca ochronę dla rozwijających się pręcików i słupków. U roślin owadopylnych okwiat pełni także funkcję powabni dzięki zapachowi i kolorom, dla zapylających je owadów, ptaków, ssaków i innych zwierząt.
Wikipedia
IPA: ˈɔkfʲjat, AS: okfʹi ̯at
Wiktionary
przym. kwietniowy
przysł. kwiecisto
Wiktionary
(1.1) okrywa kwiatowa
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. okwitać)
(1.1) dokonany od|okwitać.
Wiktionary
(1.1) Miejsce żonkili i narcyzów zajęły aksamitki, margerytki i jakieś wysokie, sztywne łodygi o kielichowatych, purpurowych kwiatach. Bez okwitł – teraz jaśmin przeciskał białe pąki przez oka siatki.
Wiktionary
IPA: ɔˈkfʲitnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: okfʹitnõńć
Wiktionary
taki, który okwitł (stracił kwiaty); okwitły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. obfity
Wiktionary
taki, który okwitł (stracił kwiaty); okwitnięty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kompres
2. naddatek czegoś, zbyt duża ilość (np. przebyć 20 mil z okładem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. opatrunek
(1.2) med. zabieg wodoleczniczy z nakładaniem substancji na skórę
(1.3) dodatkowa warstwa
(1.4) daw. oprawa księgi
(1.5) daw. obciążenie, podatek
Wiktionary
(1.1) Niech siostra zdejmie mu już ten okład z czoła.
(1.2) Lekarz zalecił mu okłady borowinowe.
Wiktionary
czas. okładać ndk.
rzecz. okładanie n., okładka ż., okładnica ż.
Wiktionary
(1.1) kompres
(1.3) obłożenie
Wiktionary
czasownik
(1.1) kłaść coś na coś, np. na ścianę, raz przy razie
(1.2) uderzać, bić
(1.3) łow. zataczać koła i wracać w to samo miejsce
Wiktionary
(1.1) Marek okładał drzewka słomą.
(1.2) Nie przestawała okładać go pięściami.
Wiktionary
rzecz. okładka ż., okładanie n., okład mrz.
Wiktionary
(1.2) bić, grzmocić, lać, uderzać, walić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okładać.
Wiktionary
czas. okładać ndk.
rzecz. okładka ż., okład mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: okładka
Wiktionary
rzecz. okładka ż.
Wiktionary
1. jeden z dwóch zewnętrznych kart książki lub broszury, między którymi znajdują się strony zawierające tekst;
2. oprawa książki;
3. materiał pokrywający coś; okładzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wierzchnia, trwała część książki lub zeszytu
(1.2) daw. opaska do włosów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔˈkwatka, AS: oku̯atka
Wiktionary
rzecz. okładzina ż., okładanie n., obłożenie n., okładeczka ż., okład mrz.
czas. okładać ndk., obłożyć dk.
przym. okładkowy
Wiktionary
część pługa odkładająca skiby podcinane przez lemiesz; odkładnica, odkładnia
SJP.pl
morski małż z rzędu Veneroida
SJP.pl
Wikipedia
płyty, którymi obkłada się ściany lub inne części budowli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. wierzchnia warstwa ściany lub innej powierzchni nakładana dla zabezpieczenia jej lub ozdoby
(1.2) część okładki sąsiadująca z pierwszą albo ostatnią stroną książki
(1.3) górn. materiały umiejscawiane za obudową wyrobiska, zabezpieczające jego ściany lub strop
Wiktionary
Wikipedia
przym. okładzinowy
rzecz. okładka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. okłamywać)
(1.1) dokonany od|okłamywać.
Wiktionary
IPA: ɔˈkwãmat͡ɕ, AS: oku̯ãmać
Wiktionary
czas. okłamywać, kłamać
rzecz. okłamanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okłamać.
Wiktionary
czas. okłamywać, kłamać, okłamać dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) mówić komuś kłamstwa
Wiktionary
(1.1) Nieprawość uosobiona w systemie komunistycznym, przez parędziesiąt lat okłamywała nie tylko świat, z którym walczył ten ustrój. Ta nieprawość okłamywała samą siebie i synów swojego systemu.
(1.1) Czy przypadkiem nie okłamywali „człowieka prostego" w latach 80. ci, którzy łudzili go bliską perspektywą takiego życia jak w RFN czy Szwecji, jeśli tylko obali się „komunę"?
Wiktionary
IPA: ˌɔkwãˈmɨvat͡ɕ, AS: oku̯ãmyvać
Wiktionary
rzecz. kłam m., kłamstwo n., kłamca m., okłamywanie n., okłamanie n.
czas. kłamać ndk., okłamać dk.
Wiktionary
(1.1) zob. kłamać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|okłamywać.
Wiktionary
czas. kłamać, okłamywać ndk.
rzecz. kłamca mos.
Wiktionary
o pszczołach: otoczyć zbitym kłębem królową pszczół, powodując jej uduszenie
SJP.pl
snop słomy ułożony ze zboża lekko omłóconego
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = anat. oko lewe
Wiktionary
Ol – wymarły rodzaj owadów z rzędu karaczanów, jedyny z monotypowej rodziny Olidae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, Ol xiai. Żył w kredzie na terenie obecnej Azji. Wyróżniał się tle wszystkich karaczanów licznymi cechami, w tym dwugrzebieniastymi czułkami i obecnością dobrze widocznej tarczki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. por|OP.
tłumaczenia.
źródła.
== OL (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = bibliot. Open Library → Otwarta Biblioteka
odmiana.
(1.1) lp. OL; lm. OLs
przykłady.
Wiktionary
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Aleksandra (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Aleksandra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mąż Oli pracuje na etacie, więc nie musi się przejmować opłacaniem składek.
Wiktionary
IPA: ˈɔla, AS: ola
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Olka ż., Oleczka ż., Oleńka ż., Olcia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Aleksandra ż., Olka ż., Oleczka ż., Oleńka ż., Olcia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Ola.}}
źródła.
== Ola (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. potocznie: wykrzyknienie mające wyrażać strach, zdziwienie lub zniecierpliwienie
2. na olaboga - byle jak, naprędce, w pośpiechu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) daw. …wyrażający zaskoczenie
(1.2) daw. …wyrażający strach
(1.3) daw. …wyrażający bezradność
(1.4) daw. …wyrażający niechęć
Wiktionary
(1.1) Olaboga! aż trzy ruble?… – krzyknął chłop. - Ady ja tego przez cały tydzień nie zarobię
(1.2) I sam nie wiesz, jak się to stało, ale wrzeszczysz na całe gardło: "Olaboga! ratujcie!…"
(1.3) Ale wnet bezradność swoją uczuwał i jak stał, tak wylatywał z izby, a wsparłszy się czołem o węgieł chaty szlochał z gwałtownym niepohamowanym żalem, drżąc cały i powtarzając tylko: Tatusiu! tatusiu! Olaboga rety! Tatusiu!
(1.4) Olaboga! Niby to dla niego nowalia ładna dziewczyna… miewa on ich takich samych mendlami po folwarkach.
Wiktionary
IPA: ˌɔlaˈbɔɡa, AS: olaboga
Wiktionary
(1.1) o rety
(1.4) e tam, nieważne, mniejsza o to
Wiktionary
potocznie: zbagatelizować, zlekceważyć coś lub kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. olewać)
(1.1) posp. zlekceważyć kogoś, zbagatelizować coś
Wiktionary
(1.1) Olej to, szkoda twoich nerwów.
Wiktionary
rzecz. lanie n., lejek mrz., dolanie n., dolewanie n., dolewka ż., nadlanie n., nadlewanie n., nadlew mrz., nadlewek mrz., nadlewka ż., nalanie n., nalewanie n., nalewka ż., oblanie n., oblewanie n., odlanie n., odlewanie n., odlew mrz., odlewacz mos., odlewarka ż., odlewnia ż., odlewnictwo n., odlewnik mos., olanie n., olewanie n., olewka ż., podlanie n., podlewanie n., podolewanie n., polanie n., polewanie n., ponalewanie n., pooblewanie n., popodlewanie n., popolewanie n., porozlewanie n., powlewanie n., powylewanie n., pozalewanie n., pozlewanie n., przelanie n., przelewanie n., przelew mrz., przelewki nmos., przylanie n., przylewanie n., rozlanie n., rozlewanie n., rozlew mrz., rozlewacz mos., rozlewaczka ż., rozlewarka ż., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewność ż., ulewa ż., ulanie n., ulewanie n., wlanie n., wlewanie n., wlew mrz., wlewek mrz., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik mrz., wylanie n., wylewanie n., wylew mrz., wylewisko n., wylewka ż., wylewność ż., zalanie n., zalewanie n., zalew mrz., Zalew mrz., zalewa ż., zalewacz mos., zalewajka ż., zalewianin mos., zalewianka ż., zalewisko n., zalewka ż., zalewnia ż., zlanie n., zlewanie n., zlew mrz., zlewa ż., zlewek mrz., zlewisko n., zlewka ż., zlewki nmos., zlewnia ż., zlewniarka ż., zlewniarz mos., zlewnica ż., zlewność ż.
czas. lać ndk., dolać dk., dolewać ndk., nadlać dk., nadlewać ndk., nalać dk., nalewać ndk., oblać dk., oblewać ndk., odlać dk., odlewać ndk., olewać ndk., podlać dk., podlewać ndk., podolewać dk., polać dk., polewać ndk., ponalewać dk., pooblewać dk., popodlewać dk., popolewać dk., porozlewać dk., powlewać dk., powylewać dk., pozalewać dk., pozlewać dk., przelać dk., przelewać ndk., przylać dk., przylewać ndk., rozlać dk., rozlewać ndk., ulać dk., ulewać ndk., wlać dk., wlewać ndk., wylać dk., wylewać ndk., zalać dk., zalewać ndk., zlać dk., zlewać ndk.
przym. lany, lejący się, odlewniczy, odlewny, odlewowy, przelewowy, rozlewczy, rozlewny, ulewny, wlewny, wlewowy, wylewny, zalewny, zalewowy, zlewkowy, zlewny, zlewowy
Wiktionary
(1.1) zbagatelizować, zignorować, zlekceważyć; wulg. osrać, oszczać; mieć głęboko gdzieś, mieć w dużym poważaniu, mieć w głębokim poważaniu, mieć w nosie, mieć gdzieś, mieć głęboko gdzieś, mieć w dużym poważaniu, mieć w głębokim poważaniu, mieć w nosie, nie przejąć się czymś, potraktować jak powietrze, potraktować per noga, potraktować per nogam, potraktować przez nogę
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Olaf – imię męskie pochodzenia skandynawskiego. Pierwotna forma brzmiała Aslaf. Wywodzi się od słów As (bóg – zobacz Asowie) i laf (słowo, które przeszło w ang. love), czyli „umiłowany przez bogów”. Inna wersja etymologii głosi, że imię ma znaczenie „syn starego człowieka”.
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Olaf i pracował w urzędzie marszałkowskim.
Wiktionary
IPA: ˈɔlaf, AS: olaf
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Olafek mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Olafek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Olaf
Wiktionary
(1.1) Załóżcie Olafkowi skafanderek, bo pada.
Wiktionary
rzecz. Olaf mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wyspa na Morzu Bałtyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szwedzka wyspa na Morzu Bałtyckim;
Wiktionary
Olandia (szw. Öland) – wyspa należąca do Szwecji na Morzu Bałtyckim, położona przybrzeżnie przy południowo-wschodnim krańcu tego kraju i oddzielona od stałego lądu Cieśniną Kalmarską. Jest drugą co do wielkości (po Gotlandii) wyspą Szwecji.
Wikipedia
(1.1) Jest wysoce prawdopodobne, że żelazo smalandzkie wędrowało za ozdoby na Olandię i Gotlandię, zaś zboże skańskie za bydło do Vastergótland i Halland.
Wiktionary
IPA: ɔˈlãndʲja, AS: olãndʹi ̯a
Wiktionary
przym. olandzki
Wiktionary
→ Olandia (wyspa należąca do Szwecji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olandią, dotyczący Olandii
Wiktionary
(1.1) Jak wykazuje bliższa analiza, brakteat skański z Ravlunda i olandzki z Holmetorp wybite są tą samą matrycą; skańskie okazy z Va wyszły najprawdopodobniej z tego samego warsztatu co okazy olandzkie z Tiusby i Lundeby.
Wiktionary
rzecz. Olandia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Olbierzowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.
Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu klimontowsko-ossolińskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego.
Siedziba parafii pod wezwaniem św. Wawrzyńca.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w dawnej Polsce - dziesięcina w naturze albo opłata na rzecz króla za prawo eksploatowania kopalni kruszcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. górn. sąd górniczy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na prośbę królowej Bony, zwłoki Olbrachta zostały ekshumowane i złożone w krypcie wawelskiej w roku 1548, podczas uroczystości pogrzebowych Zygmunta I.
Wiktionary
rzecz. Albrecht mos., Olbrachtowice nmos., Olbrachtowo n., Olbrachtów mrz., Olbrachtówko n.
Wiktionary
(1.1) Albrecht, Olbrycht
Wiktionary
Olbrachtówko – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz, na Pojezierzu Iławskim.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Olbrachtówko, po jej zniesieniu w gromadzie Różnowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
Olbrachtowo (niem. Albrechtau) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz, na Pojezierzu Iławskim. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
12 listopada 1946 roku nadano miejscowości polską nazwę Olbrachtowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
substancja należąca do wosków zwierzęcych, otrzymywana z tłuszczu kaszalota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zool. półpłynna substancja występująca w głowie kaszalota
Wiktionary
Spermacet, olbrot (łac. cetaceum) – półpłynna substancja występująca w głowie kaszalota, w zbiorniku nad prawym przewodem nosowym. Składa się głównie z estrów palmityny i alkoholu cetylowego.
Swą półpłynną konsystencję spermacet zachowuje tylko wewnątrz żywego zwierzęcia (w temperaturze jego ciała), natomiast po zetknięciu z powietrzem zastyga. Z dużego kaszalota można uzyskać do dwóch ton tej substancji. Ze spermacetu produkowano świece, maści, kremy, leki, kredki, a nawet atrament. Olej spermacetowy (olej olbrotowy) był w XIX wieku i na początku XX wieku najlepszym smarem maszynowym. Z czasem został zastąpiony olejami roślinnymi i syntetycznymi. Obecnie stosowany jest w przemyśle farmaceutycznym.
Wikipedia
rzecz. olbrotowiec mzw.
Wiktionary
(1.1) spermacet
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔlbrɨxt, AS: olbryχt
Wiktionary
(1.1) Olbracht
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
człowiek charakteryzujący się wielkim wzrostem i siłą; wielkolud, kolos, gigant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek o wyjątkowo dużym wzroście i sile
(1.2) mit. istota fantastyczna, zwykle mająca postać ludzką, ogromnego wzrostu i o niezwykłej sile;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę o bardzo dużych rozmiarach
(2.2) rzecz o bardzo dużych rozmiarach
(2.3) astr. stadium ewolucji gwiazdy następujące po okresie gwiazdy ciągu głównego; ma średnicę 10-100 razy większą od Słońca i jasność absolutną 100-1000 razy większą od niego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A gdy powstanie olbrzym Goliath, / by złamać młodość mą – / Błagają ciebie Syjon, Moria: / ku wspomożeniu zstąp!
Wiktionary
IPA: ˈɔlbʒɨ̃m, AS: olbžỹm
Wiktionary
rzecz. nadolbrzym m., podolbrzym m., olbrzymienie n., wyolbrzymianie n., wyolbrzymienie n., olbrzymkowce nmos., olbrzymkowate nmos.
:: zdrobn. olbrzymek m.
:: fż. olbrzymka ż.
czas. olbrzymieć ndk., wyolbrzymiać ndk., wyolbrzymić dk.
przym. olbrzymi, olbrzymkowaty
przysł. olbrzymio
Wiktionary
(1.1) drągal, dryblas, gigant, kolos, nieułomek, wielkolud
(1.2) gigant, kolos, wielkolud
Wiktionary
bardzo duży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wielkich rozmiarów
(1.2) wielki pod względem ilości, wartości
(1.3) bardzo intensywny (zjawiska, uczucia)
Wiktionary
(1.1) Olbrzymi, stary dąb trafiony przez piorun spłonął wczorajszej nocy.
(1.2) Mój dziadek kolekcjonuje od dziecka znaczki. Jego olbrzymi zbiór zawiera znaczki z prawie wszystkich krajów świata.
(1.3) Olbrzymia wichura zabiła kilka osób, które zostały przygniecione przez budynki.
(1.3) Odkąd poznał Anię, miotają nim naprawdę olbrzymie uczucia z nią związane.
Wiktionary
IPA: ɔlˈbʒɨ̃mʲi, AS: olbžỹmʹi
Wiktionary
rzecz. olbrzym m., olbrzymka ż., olbrzymienie n., zolbrzymienie n., wyolbrzymienie n., wyolbrzymianie n., stpol./gwara. obrzym m., stpol. obr m., daw. olbrzymiość ż., daw. olbrzymstwo n.; zdrobn. olbrzymek m.
:: zgrub. daw. olbrzymisko m., daw. olbrzymica ż.
przym. daw. olbrzymowy, daw. olbrzymowaty, daw. olbrzymski
przysł. olbrzymio, daw. olbrzymowato
czas. olbrzymieć, zolbrzymieć, wyolbrzymiać/wyolbrzymić
Wiktionary
(1.1-3) ogromny, bardzo duży, wielki, kolosalny, gigantyczny, daw. olbrzymowy
Wiktionary
bardzo duży
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób olbrzymi
Wiktionary
(1.1) Bo jeśli w dziedzinie kultury duchowej piętrzą się one olbrzymio, to przeciwnie w dziale kultury materjalnej zbiory są wręcz słabe, niedokładne, dorywczo i niejednolicie zestawione.
Wiktionary
rzecz. olbrzym mos./mzw., olbrzymiość ż.
przym. olbrzymi
Wiktionary
(1.1) kolosalnie, niepomiernie, niezmiernie, ogromnie
Wiktionary
mający olbrzymie oczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest olbrzymie; cecha tych, którzy są olbrzymi
Wiktionary
przym. olbrzymi
przysł. olbrzymio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta o dużym wzroście
(1.2) rzecz o dużych rozmiarach
(1.3) ogrod. drzewo owocowe wydające duże owoce
(1.4) ogrod. duży owoc z drzewa owocowego
Wiktionary
Olbrzymka (Cyathea) – rodzaj paproci z rodziny olbrzymkowatych. Liczba zaliczanych tu gatunków zależy od ujęcia rodzaju, które jest bardzo zmienne u różnych autorów. Nierzadko uznaje się, że jest to jedyny rodzaj w obrębie olbrzymkowatych i zalicza się tu wszystkie należące do niej gatunki tj. ok. 650. W systemie Smitha i in. z 2006 był to jeden z 5 rodzajów, a w systemie PPG I z 2016 – jeden z trzech rodzajów z ok. 265 gatunkami. Stale odkrywane są też nowe gatunki, np. tylko z Peru w 2017 opisano ich 11. Są to paprocie drzewiaste rozpowszechnione na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej z centrum zróżnicowania w tropikach amerykańskich i na wyspach Oceanu Spokojnego, mniej licznie reprezentowane w Afryce (14 gatunków). Na półkuli południowej sięgają wysp subantarktycznych, ale na półkuli północnej brak ich w strefie klimatu umiarkowanego.
Wikipedia
(1.1) Serbki pokonały Austriaczki, chociaż wśród nich same olbrzymki.
(1.3) Tę wiśnię olbrzymkę posadził dziadek Franek ze dwadzieścia lat temu.
(1.4) Nazrywajcie sobie przed wyjazdem olbrzymek z tej śliwy na końcu ogrodu.
Wiktionary
rzecz. olbrzymek mos.
:: fm. olbrzym mos.
czas. olbrzymieć ndk., wyolbrzymiać ndk., wyolbrzymić dk.
przym. olbrzymi
przysł. olbrzymio
Wiktionary
(1.1) gigantka
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych, rosnące w miejscach podmokłych, występujące w licznych gatunkach; olsza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Alnus|Mill.|ref=tak., drzewo z rodziny brzozowatych, rosnące na terenach podmokłych;
(1.2) techn. olchowe drewno
Wiktionary
Olsza, olcha (Alnus Mill.) – rodzaj drzew i krzewów z rodziny brzozowatych (Betulaceae A. Gray). Według różnych źródeł zalicza się do niego od 25 do 41–44 gatunków. Występują one naturalnie w strefie umiarkowanej i borealnej półkuli północnej, na wschodzie ich zasięg występowania dociera do indyjskiego stanu Asam, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, gdzie rośnie 10 gatunków. Najdalej na południe sięga A. acuminata, rosnąca w Ameryce Południowej w kolumbijskich Andach. W Europie rośnie 5 gatunków, z czego w Polsce trzy: olsza czarna A. glutinosa, olsza szara A. incana i olsza zielona A. alnobetula (poza tym status gatunku nadawany jest introdukowanej i zadomowionej olszy pomarszczonej A. rugosa, w innych ujęciach mającej status podgatunku olszy szarej A. incana subsp. rugosa).
Wikipedia
(1.1) Przeważają w nich różne odcienie zieleni z szarobrunatnymi pniami olch.
Wiktionary
IPA: ˈɔlxa, AS: olχa
Wiktionary
rzecz. Olsza ż., ols mrz., olsza ż., olszyna ż., olszynka ż., olszówka ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy
Wiktionary
(1.1) olsza
(1.2) olsza, olszyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Olchawa – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Nowy Wiśnicz. znajduje się w dolinie potoku Polanka na Pogórzu Wiśnickim.
W 1595 roku wieś położona w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego była własnością kasztelana małogoskiego Sebastiana Lubomirskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bucz olchowiec - gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny trzpiennikowatych
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: olcha, drzewo z rodziny brzozowatych; olszowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z olchy
(1.2) wykonany z drewna lub innej części olchy
(1.3) będący częścią olchy
Wiktionary
(1.3) Na brzegu leżała jedna gałąź olchowa, niebo zdawało się chłodne i mętne.
Wiktionary
IPA: ɔlˈxɔvɨ, AS: olχovy
Wiktionary
rzecz. Olsza ż., ols mrz., oles mrz., olcha ż., olsza ż., olszyna ż.
przym. olszowy
Wiktionary
(1.1-3) olszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Aleksandra
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Ola ż., Oleczka ż., Oleńka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Olczak (forma żeńska: Olczak/Olczakowa; liczba mnoga: Olczakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka na Mazowszu i Ziemi Łódzkiej.
Nazwisko pochodzi od zdrobnienia imienia pochodzenia greckiego Aleksander.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
oldboy;
1. sportowiec, który oficjalnie zakończył karierę zawodniczą, ale startuje wciąż w specjalnych turniejach pokazowych lub organizowanych dla byłych zawodników;
2. starszy mężczyzna, zwłaszcza taki, który zajmuje się czymś, co kiedyś trenował
SJP.pl
Oldboj, oldboy (z ang. old boy, dosł. „stary chłopak”) – zawodnik, który zakończył profesjonalną karierę sportową, ale uczestniczy w rozgrywkach organizowanych dla emerytowanych sportowców, zawodach pokazowych, charytatywnych itp.
Wikipedia
[czytaj: oldboj] oldboj;
1. sportowiec, który oficjalnie zakończył karierę zawodniczą, ale startuje wciąż w specjalnych turniejach pokazowych lub organizowanych dla byłych zawodników;
2. starszy mężczyzna, zwłaszcza taki, który zajmuje się czymś, co kiedyś trenował
SJP.pl
Oldboy – koreański thriller z roku 2003 w reżyserii Park Chana-wooka. Oparty na japońskiej mandze pod tym samym tytułem. Film stanowi drugą część „trylogii zemsty” rozpoczętej filmem Pan Zemsta (2002), a zakończonej Panią Zemstą. Dwa lata po wejściu do kin, powstał bollywoodzki remake tego filmu pod tytułem „Zinda”. Kolejna, tym razem amerykańska wersja, została wydana w 2013 roku, pod nazwą Oldboy. Zemsta jest cierpliwa.
Wikipedia
mieszkaniec Oldenburga (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Oldenburga (krainy w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Oldenburg mrz., oldenburka ż., oldenburczyk mos., oldenburg mzw.
:: fż. Oldenburka ż.
przym. oldenburski
Wiktionary
rasa konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-zachodnich Niemczech, ze stolicą w Oldenburgu (1.2);
(1.2) geogr. miasto w północno-zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia;
Wiktionary
Oldenburg (Oldb), a także „Oldenburg in Oldenburg“ (dolnoniem. Ollnborg, wschodniofryzyjski Ooldenbuurich) – miasto w północno-zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rzeką Hunte i Kanałem Nadbrzeżnym. Liczy około 170 tys. mieszkańców. Pełni funkcję ważnego portu śródlądowego, węzła kolejowego i drogowego. Jest również ważnym ośrodkiem naukowym, mieści się tutaj założony w 1973 roku Uniwersytet.
Wikipedia
rzecz. Oldenburczyk m., Oldenburka ż., oldenburczyk m., oldenburka ż., oldenburg mzw.
przym. oldenburski
Wiktionary
dynastia
SJP.pl
Oldenburgowie – dynastia pochodzenia niemieckiego, panująca w Oldenburgu, księstwach Holsztynu (niem. Holstein), Wielkiej Brytanii oraz krajach skandynawskich Danii, Norwegii i Szwecji. Boczne linie panowały także w Rosji (dynastia Romanowów) oraz w Grecji. Przedstawicielem tej dynastii był także Filip Mountbatten.
Wikipedia
mieszkanka Oldenburga (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Oldenburga (krainy w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Oldenburg mrz., oldenburka ż., oldenburczyk mos., oldenburg mzw.
:: fm. Oldenburczyk mos.
przym. oldenburski
Wiktionary
przymiotnik od: Oldenburg (kraina lub miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oldenburgiem (miastem w Niemczech)
(1.2) związany z Oldenburgiem (krainą w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Oldenburczyk mos., oldenburczyk mos., Oldenburg mrz., oldenburka ż., Oldenburka ż.
Wiktionary
Oldham – miasto w północno-zachodniej Anglii, w hrabstwie Wielki Manchester, położone na północno-wschodnim skraju konurbacji Manchesteru. Ośrodek administracyjny dystryktu metropolitalnego o tej samej nazwie. W 2021 roku miasto liczyło 110 720 mieszkańców. Miasto zamieszkane jest przez liczącą około 26 tysięcy ludzi mniejszość azjatycką, zwłaszcza z Bangladeszu, Pakistanu i Indii. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z XI wieku. W mieście ważną rolę odgrywa przemysł tekstylny. Oldham położone jest około 5 kilometrów od autostrady krajowej M62. Obecnie w mieście funkcjonują dwie stacje kolejowe. Miasto jest połączone z siecią tramwajową Metrolink, obsługującą transport publiczny w konurbacji Manchesteru.
Wikipedia
Oldrzyszowice (niem. Hilbersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski.
Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1283 roku jako Hildebrandi villa, w 1402 wzminakowana jako Hildbrandsdorf.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Oldrzyszowice, po jej zniesieniu w gromadzie Skorogoszcz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
[czytaj: oldskul] oldskul;
1. to, co przestarzałe, niemodne;
2. moda na ubiór nawiązujący do czasów sprzed 20-30 lat
SJP.pl
oldschool;
1. to, co przestarzałe, niemodne;
2. moda na ubiór nawiązujący do czasów sprzed 20-30 lat
SJP.pl
osoba gustująca w rzeczach używanych lub niemodnych
SJP.pl
odnoszący się do dawnej mody lub zwyczajów; klasyczny, tradycyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do dawnej mody, klasyczny
Wiktionary
(1.1) Szanuję oldskulowych raperów, bo mieli coś do powiedzenia.
(1.1) Jego podejście do pracy jest trochę oldskulowe, ale skuteczne.
Wiktionary
IPA: ˌɔltskuˈlɔvɨ, AS: oltskulovy
Wiktionary
rzecz. oldskul m.
Wiktionary
(1.1) staromodny, staroszkolny
Wiktionary
[czytaj: oltsmobil] samochód marki Oldsmobile; oldsmobile
SJP.pl
[czytaj: oltsmobil] samochód marki Oldsmobile; oldsmobil
SJP.pl
Oldsmobile – amerykański producent samochodów osobowych, z siedzibą w Lansing, działający w latach 1897–2004. Należał do amerykańskiego koncernu General Motors.
Wikipedia
[czytaj: oldtajmer] stary, zabytkowy samochód
SJP.pl
Pojazd zabytkowy – wedle ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd, który na podstawie specjalnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków ruchomych lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Wikipedia
wykrzyknik zachęcający do walki, wyrażający zachwyt, uznanie itp.
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …zachęcający do walki, wyrażający zachwyt, uznanie itp.
Wiktionary
Ole – wieś w Estonii, w prowincji Hiuma, w gminie Emmaste.
Wikipedia
IPA: ɔˈlɛ, AS: ole
Wiktionary
krzew lub niewielkie drzewko z rodziny toinowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Nerium|ref=tak., krzew lub niskie drzewo o lancetowatych, skórzastych, wiecznie zielonych liściach oraz dużych, białych, różowych lub czerwonych kwiatach zebranych w baldachogrona;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oleandry rosną w krajach śródziemnomorskich, w Japonii oraz na Półwyspie Indyjskim. W Polsce hodowane są jako krzewy ozdobne, jednak nadają się wyłącznie do uprawy doniczkowej.
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛˈãndɛr, AS: oleãnder
Wiktionary
przym. oleandrowy
Wiktionary
antybiotyk o szerokim zakresie działania; stosowany głównie w leczeniu zapalenia płuc, opłucnej oraz w czyraczności
SJP.pl
zmrocznik oleandrowiec - motyl z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
glikozyd występujący w liściach oleandra, stosowany w zielarstwie, w większych dawkach trujący
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny toinowatych, duży krzew lub drzewko rosnące w Europie i Azji; dzikie drzewo oliwne
SJP.pl
natłuszczony papier z wykresami części jakiegoś rysunku
SJP.pl
mieszkaniec Olecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Olecka
(1.2) osoba pochodząca z Olecka, urodzona w Olecku
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: olecčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Olecko n.
:: fż. olecczanka ż.
przym. olecki
Wiktionary
mieszkanka Olecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Olecka
(1.2) kobieta pochodząca z Olecka, urodzona w Olecku
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛt͡sˈt͡ʃãnka, AS: olecčãnka
Wiktionary
rzecz. Olecko n.
:: fm. olecczanin m.
przym. olecki
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Olechnowicz – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 1500 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Olecko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od: Olecko
Wiktionary
IPA: ɔˈlɛt͡sʲci, AS: olecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Olecko n., olecczanin m., olecczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Olecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Olecko (do 20 XII 1928 Margrabowa, niem. Marggrabowa lub Oletzko; w latach 1928–1945 Treuburg) – miasto w północno-wschodniej części Polski w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie oleckim, nad rzeką Legą (dawniej Oleg) i Jeziorem Oleckim Wielkim na Mazurach. Siedziba gminy Olecko. Od 2002 roku miasto jest siedzibą powiatu oleckiego.
Wikipedia
(1.1) Wszechnica Mazurska ma siedzibę w Olecku.
Wiktionary
IPA: ɔˈlɛt͡skɔ, AS: olecko
Wiktionary
rzecz. olecczanin m., olecczanka ż.
przym. olecki
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Aleksander;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Aleksander
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Oleczka
Wiktionary
(1.1) Idę dziś z Oleczkiem do kina.
Wiktionary
rzecz. Aleksander mos.
Wiktionary
(1.1) Alek, Oluś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Aleksandra
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Oleczek
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Olka ż., Ola ż., Oleńka ż., Olcia ż.
Wiktionary
olender;
1. osadnik z Fryzji, Nadrenii lub Niderlandów lokowany w Prusach Książęcych i Królewskich od wieku XVI;
2. w XVII-XVIII wieku: każdy osadnik lokowany na obszarze północno-zachodniej Polski na warunkach długoterminowej lub wieczystej dzierżawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w XVI-XVII wieku: osadnik z Fryzji lub Niderlandów osiedlający się na terenie Prus;
(1.2) hist. do poł. XIX w.: osadnik różnej narodowości, także polskiej, osiedlający się w Prusach
Wiktionary
(1.2) Tylko w niektórych przypadkach olędrzy zobowiązani byli też do robocizny, zresztą w ograniczonym wymiarze.
Wiktionary
przym. olęderski
Wiktionary
→ olęder; olenderski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z olędrami, dotyczący olędrów
Wiktionary
(1.1) Osadnicy olęderscy byli ludźmi wolnymi.
Wiktionary
rzecz. olęder mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nienasycony węglowodór alifatyczny; alken
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Oleg – rosyjskie imię męskie pochodzenia skandynawskiego (staronordyjskiego). Występuje ono także w innych językach wschodniosłowiańskich, a wywodzi się tam ze staroruskiego Ольгъ, zapożyczonego z kolei ze staronordyjskiego Helgi (por. staronorweskie heill „cieszący się pomyślnością, szczęśliwy”, niem. heilig „święty”).
Wikipedia
(1.1) Oleg zostawił u mnie swoje rzeczy.
Wiktionary
IPA: ˈɔlɛk, AS: olek
Wiktionary
rzecz. Olga ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Olga ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Алег m.
* chorwacki: (1.1) Oleg m.
* rosyjski: (1.1) Олег m.
* słowacki: (1.1) Oleg m.
źródła.
== Oleg (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|chorwacki|m. Oleg
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
smarować olejem; naolejać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. naoleić)
(1.1) pokrywać coś olejem w celu upiększenia, zmniejszenia siły tarcia lub ochrony przed zniszczeniem
Wiktionary
(1.1) Zakłada się ogólnie, że przy intensywnym szyciu (…) należy czyścić i oleić maszynę przynajmniej raz w tygodniu.
Wiktionary
rzecz. olej mrz., oleina ż., olejarka ż., olejarnia ż., oleistość ż., olejowanie n., oliwa ż., olejarz mos., olejek mrz.
czas. olejować ndk.
przym. olejny, oleisty, olejowy
przysł. olejno
Wiktionary
chrząszcz, którego larwy żyją w gniazdach (także ulach) pszczół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Meloe|ref=tak., rodzaj chrząszcza z rodziny oleicowatych;
(1.2) ent. chrząszcz z rodzaju oleic (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
chrząszcz, którego larwy żyją w gniazdach (także ulach) pszczół
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu chrząszczy; majkowate
SJP.pl
Oleicowate, majkowate (Meloidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy.
Wikipedia
o cechach oleicowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
żółta, gęsta ciecz, składnik naturalnych olejów
SJP.pl
ester kwasu oleinowego
SJP.pl
→ oleina, np. kwas oleinowy - kwas tłuszczowy o osiemnastu atomach węgla w cząsteczce, posiadający wiązanie podwójne między dziewiątym a dziesiątym atomem węgla
SJP.pl
1. cecha czegoś zawierającego dużo oleju;
2. cecha czegoś mającego konsystencję oleju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest oleiste
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛˈjistɔɕt͡ɕ, AS: olei ̯istość
Wiktionary
rzecz. olej m., olejek m., oleina ż., olejarstwo n., olejarnia ż., olejarz m., olejarka ż., olejowanie n.
czas. olejować, oleić
przym. oleisty, oleinowy
przysł. oleiście
Wiktionary
1. zawierający olej, dostarczający oleju;
2. mający konsystencję oleju
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający olej, mający konsystencję oleju
Wiktionary
(1.1) Odrazą napawa ją befsztyk krwisty, przepada natomiast za oleistą, mdłą chałwą.
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛˈjistɨ, AS: olei ̯isty
Wiktionary
rzecz. olej m., olejek m., oleina ż., olejarka ż., olejarnia ż., oleistość ż., olejowanie n.
przym. olejowy, olejny
przysł. oleiście, olejno
czas. oleić
Wiktionary
1. ciekła substancja tłuszczowa;
2. płynny produkt destylacji ropy naftowej, smoły węglowej;
3. obraz olejny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. płynny tłuszcz otrzymywany z nasion lub owoców niektórych roślin lub tkanek zwierząt, używany np. w przemyśle spożywczym i jako paliwo
(1.2) techn. produkt rafinacji ropy naftowej, przerobu smoły węglowej lub węgla kamiennego służący jako paliwo lub smar
(1.3) szt. obraz namalowany farbami olejnymi
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od: olać
(2.2) 2. os. rozk. od: oleić
Wiktionary
Oleje – szerokie pojęcie odnoszące się zwykle do substancji ciekłych lub łatwo topniejących ciał stałych, nierozpuszczalnych w wodzie a rozpuszczalnych w rozpuszczalnikach organicznych, śliskich, o dużej lepkości. Mają zróżnicowane pochodzenie i właściwości chemiczne.
Wikipedia
(1.1) Dziś na obiad miały być frytki, ale zapomniałem kupić olej. Musimy zadowolić się kanapkami.
(1.2) Pojadę do warsztatu samochodowego, żeby zmienić olej.
(1.3) Na ścianie wisiał interesujący olej.
(2.1) Olej to, szkoda twoich nerwów.
(2.2) Ja przykręcę śrubki, a ty olej po kolei każde ogniwo łańcucha.
Wiktionary
IPA: ˈɔlɛj, AS: olei ̯
Wiktionary
rzecz. oleina ż., olejarka ż., olejarnia ż., oleistość ż., olejowanie n., oliwa ż., olejarz m.
:: zdrobn. olejek m.
czas. oleić ndk., olejować ndk.
przym. olejny, oleisty, olejowy
przysł. olejno
Wiktionary
(1.2) olej mineralny
(1.3) obraz olejny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. urządzenie do smarowania maszyn olejem; oliwiarka, olejniczka;
2. olejarka abisyńska - gatunek jednorocznej rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. naczynie z dozownikiem do oliwienia mechanizmów
(1.2) bot. zob. olejarka abisyńska.
(1.3) daw. kobieta, która sprzedaje olej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przynieś olejarkę, trzeba naoliwić zawiasy.
Wiktionary
rzecz. olej mrz., olejek mrz., oleistość ż.
przym. oleisty
czas. oleić
Wiktionary
(1.1) oliwiarka; gw-pl|Górny Śląsk|yjlkana.
Wiktionary
zakład tłoczący olej z nasion roślin oleistych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład tłoczący olej
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. olejek mrz., olej mrz., oleistość ż.
przym. oleisty, olejowy
czas. oleić
Wiktionary
rzemiosło zajmujące się produkcją roślinnych olejów jadalnych i przemysłowych; olejnictwo
SJP.pl
Olejarstwo – działalność związana z uzyskiwaniem i przerobem olejów roślinnych, jak też olejów i tłuszczów zwierzęcych.
Produkcja olejów odbywa się w olejarniach. Osoba zajmująca się tym to olejarz.
Główną metodą otrzymywania olejów jest tłoczenie.
Wikipedia
1. pracownik zakładu wytwarzającego oleje roślinne;
2. nieprzemakalne ubranie używane przez marynarzy; olejówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się wyciskaniem oleju
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. olej mrz., oleistość ż.
czas. oleić
Wiktionary
(1.1) olejownik
Wiktionary
potocznie: zbagatelizować, zlekceważyć coś lub kogoś
SJP.pl
Oleje – szerokie pojęcie odnoszące się zwykle do substancji ciekłych lub łatwo topniejących ciał stałych, nierozpuszczalnych w wodzie a rozpuszczalnych w rozpuszczalnikach organicznych, śliskich, o dużej lepkości. Mają zróżnicowane pochodzenie i właściwości chemiczne.
Wikipedia
1. mieszanina substancji ciekłych zawarta w niektórych roślinach, nadająca im charakterystyczny, silny zapach;
2. potocznie: produkt do pielęgnacji ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. kosmet. gęsty, tłusty płyn o intensywnym zapachu, będących wyciągem roślinnym i używany w celach kosmetycznych, leczniczych lub w aromaterapii, masażu
(1.2) cuk. spoż. gęsty, płyn o przyjemnym zapachu używany jako dodatek do ciast i deserów
Wiktionary
(1.1) Lecznicze, antybakteryjne właściwości olejku z drzewa herbacianego odkryli już dawno aborygeni zamieszkujący tereny północno-wschodniej Australii.
Wiktionary
IPA: ɔˈlɛjɛk, AS: olei ̯ek
Wiktionary
rzecz. olej m., oleina ż., olejarka ż., olejarnia ż., oleistość ż., olejowanie n.
przym. olejkowy, olejny, oleisty, olejowy
przysł. olejno
czas. oleić
Wiktionary
(1.2) olejek do ciasta, aromat spożywczy
Wiktionary
związany z produkcją olejków
SJP.pl
produkcja olejków
SJP.pl
dawniej: wędrowny sprzedawca ziół, olejków itp.
SJP.pl
dostarczający olejków
SJP.pl
Olejnica – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
We wsi znajdowała się drewniana wieża widokowa o wysokości 19,5 metra. Umożliwiała oglądanie panoramy jezior przemęckich. Z uwagi na stan techniczny została rozebrana w 2018.
Ok. 1 km na zachód od wsi utworzono w 1959 rezerwat przyrody Torfowisko nad Jeziorem Świętym o powierzchni 7,59 ha.
Wikipedia
rzemiosło zajmujące się produkcją roślinnych olejów jadalnych i przemysłowych; olejarstwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Olejniczak (forma żeńska: Olejniczak/Olejniczakowa/Olejniczakówna, liczba mnoga: Olejniczakowie) – polskie nazwisko.
Wikipedia
urządzenie do smarowania maszyn olejem; olejarka, oliwiarka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. wykonany przy użyciu farby olejnej;
2. wykorzystujący farbę olejną, np. olejna technika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z farbami sporządzanymi na olejach
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj na zajęciach będziemy tworzyć szkice olejne.
Wiktionary
IPA: ɔˈlɛjnɨ, AS: olei ̯ny
Wiktionary
rzecz. olej m., olejek m., olejniczka ż., olejowanie n.
przym. olejowy, oleisty
przysł. olejno, olejnie
czas. oleić
Wiktionary
moringa olejodajna - drzewo tropikalne, z którego liści robi się napar podobny do herbaty; drzewo chrzanowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje olej (z którego pozyskuje się olej)
Wiktionary
odporny na działanie oleju
SJP.pl
1. nasycać materiał olejem w celach konserwacyjnych;
2. nakładać olej na włosy w celach pielęgnacyjnych
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokrywać olejem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. impregnowanie podłóg olejami w celu ich konserwacji
(1.2) kosmet. nakładanie oleju/olejów, najczęściej na włosy, w celach pielęgnacyjnych
Wiktionary
(1.2) Olejowanie to zbawienny zabieg dla osób ze zniszczonymi, suchymi, niesfornymi włosami i rozdwojonymi końcówkami.
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛjɔˈvãɲɛ, AS: olei ̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. olej m., olejek m., oleistość ż.
czas. olejować, oleić
przym. oleisty, olejny
Wiktionary
1. olejowiec gwinejski - gatunek palmy uprawianej dla owoców; palma olejowa;
2. ciasto z owocami przygotowywane na oleju
SJP.pl
Olejowiec, olejnik, masłopalma (Elaeis) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych. Do rodzaju należą dwa gatunki – olejowiec gwinejski E. guineensis, pochodzący z Afryki Zachodniej, Środkowej i Wschodniej, oraz olejowiec czarnojądrowy E. oleifera z Ameryki Centralnej i północnej części Ameryki Południowej. Oba gatunki są uprawiane (rosnąc obok siebie mogą się krzyżować) i zwłaszcza olejowiec gwinejski jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej, w wielu obszarach rośnie też tam jako gatunek zdziczały. W naturze rośliny te rosną na obrzeżach wilgotnych lasów, w miejscach zabagnionych na sawannach, czasem także w namorzynach, a na suchszych obszarach występują wzdłuż rzek i strumieni.
Wikipedia
nieprzemakalne ubranie używane przez marynarzy; olejarz
SJP.pl
Olejówka (Protoxerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
ekologiczny preparat do uszlachetniania powierzchni drewnianych
SJP.pl
przymiotnik od: olej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do oleju
Wiktionary
(1.1) Spójrz na wskaźnik olejowy, czy nie pokazuje deficytu.
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛˈjɔvɨ, AS: olei ̯ovy
Wiktionary
rzecz. olej m., olejek m., olejarnia ż., olejniczka ż.
czas. oleić ndk.
przym. oleisty, olejny
przysł. olejno, olejnie
Wiktionary
zdrobnienie od: Aleksander, Olimpiusz (imiona męskie); Oleś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Aleksander
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Idę dziś z Olkiem do kina.
Wiktionary
IPA: ˈɔlɛk, AS: olek
Wiktionary
rzecz. Aleksander mos., Olka ż., Olo mos., Olczak ż./mos.
Wiktionary
(1.1) Alek, Oluś
Wiktionary
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. zob. Olokma.
Wiktionary
Olokma, też: Olekma (ros. Олёкма) – rzeka w Rosji, w obwodzie czytyjskim, amurskim i Jakucji; prawy dopływ Leny. Długość 1436 km; powierzchnia dorzecza 210 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1950 m³/s.
Źródła w górach Olokmiński Stanowik; w górnym biegu płynie szeroką doliną w kierunku północno-wschodnim; następnie w kierunku północnym między Górami Stanowymi a Pasmem Stanowym; w dolnym biegu między Płaskowyżem Olokmo-Czarskim a Górami Ałdańskimi; uchodzi do Leny 10 km poniżej Olokminska; żeglowna w dolnym biegu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Olempin dawniej też Olimpin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Markuszów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Markuszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 124 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Józefa w Markuszowie.
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
Helena – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od stgr. Ἑλένη oznaczającego „blask Księżyca”. W Polsce po raz pierwszy imię to odnotowano w 1272.
Helena imieniny obchodzi: 2 marca, 23 kwietnia, 22 maja, 31 lipca, 13 sierpnia i 18 sierpnia.
Wikipedia
olęder;
1. osadnik z Fryzji, Nadrenii lub Niderlandów lokowany w Prusach Książęcych i Królewskich od wieku XVI;
2. w XVII-XVIII wieku: każdy osadnik lokowany na obszarze północno-zachodniej Polski na warunkach długoterminowej lub wieczystej dzierżawy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. drugi, młodszy wiek wczesnego triasu, trwający 249,7 – 245,9 milionów lat temu;
Wiktionary
Olenek (ang. Olenekian)
Wikipedia
IPA: ɔˈlɛ̃nɛk, AS: olẽnek
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oleniokiem, dotyczący Olenioku
Wiktionary
rzecz. Oleniok mrz.
Wiktionary
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim i Jakucji, uchodząca do Morza Łaptiewów;
Wiktionary
Oleniok – rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim i Jakucji.
Swoje źródła ma w północnej części Wyżyny Środkowosyberyjskiej. Ma długość 2292 km. Uchodzi do Morza Łaptiewów.
Wikipedia
przym. oleniocki
Wiktionary
zdrobnienie od: Aleksandra (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Aleksandra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wieczorem, po siekierezadzie na zrębie i po siekierezadzie w szopie, gdzie porąbałem resztę kloców, stałem przy piecu w izdebce Babci Oleńki i przetapiałem na patelni smalec ten, co go wczoraj zakupiłem w sklepie.
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Olka ż., Ola ż., Oleczka ż., Olcia ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Olenówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk. Od strony północnej wsi przebiega droga krajowa nr 12.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obraz wykonany techniką oleograficzną, naśladujący obrazy olejne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. przest. druk wielobarwny techniką oleografii albo chromolitografii naśladujący obraz olejny odtworzony na papierze lub płótnie;
(1.2) poligr. kolorowa odbitka litograficzna jako reprodukcja obrazu (ilustracji)
(1.3) iron. obraz pozbawiony wartości artystycznej
Wiktionary
Oleodruk – reprodukcja naśladująca obraz olejny, uzyskana na płótnie, papierze lub innym materiale w technice oleografii lub chromolitografii.
Oleodruki szczególnie popularne były w XIX wieku, gdy często odznaczały się niewielką wartością artystyczną. Stąd określenie „oleodruk” w mowie potocznej ma często negatywne zabarwienie i kojarzone jest z kiczem.
Wikipedia
(1.1) Nad łóżkiem dwa duże obrazy: serce Pana Jezusa i serce Matki Boskiej, oleodruki błyszczące, ramy szerokie, złote – nad drzwiami portret Franciszka Józefa I-go; małomieszczańskość w każdym calu.
(1.3) A na ścianach co ja mam takiego? (…) Oleodruki, dość drogie wprawdzie i w bardzo błyszczących ramach, ale które wobec dzieł sztuki, wobec prawdziwego artyzmu, czymże są? – po prostu: śmieciem.
Wiktionary
przym. oleodrukowy
Wiktionary
przymiotnik od: oleodruk (np. obrazy oleodrukowe, ilustracja oleodrukowa)
SJP.pl
technika wyrabiania oleodruków
SJP.pl
Oleografia - technika druku wielobarwnego, pozwalająca otrzymywać odbitki przypominające obraz olejny (tzw. oleodruki).
Wikipedia
tłuszcz jadalny otrzymywany przez wyciskanie w prasie tłuszczu zwierzęcego
SJP.pl
oblepić (częściej);
1. przykleić dużo czegoś w jakimś miejscu;
2. lepiąc się lub mażąc, przywrzeć do czegoś lub kogoś;
3. zasmarować coś ze wszystkich stron gęstą substancją;
4. szczelnie pokryć czymś jakąś powierzchnię lub miejsce;
5. zwykle o ubraniu: szczelnie przylgnąć do ciała;
6. olepić się:
a) zwykle o ubraniach: szczelnie przylgnąć do ciała;
b) pokryć się czymś lepkim, kleistym
SJP.pl
inna nazwa typu siedliskowego lasu znanego powszechnie jako ols lub olszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. leśn. zob. ols.
Wiktionary
Ols, oles, bagienny las olszowy lub olchowy – las z dominacją olszy czarnej porastający bagienne siedliska, o okresowo wysokim poziomie wody stojącej i różnej żyzności. Ma zwykle charakterystyczną kępową strukturę runa – na kępach wokół szyi korzeniowej olszy rosną gatunki borowe, w dolinkach przynajmniej okresowo wypełnianych wodą – rośliny bagienne.
Wikipedia
rzecz. ols m., olsza ż., olszyna ż., olszynka ż., olszówka ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy
Wiktionary
(1.1) ols
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Olesna, związany z Olesnem
Wiktionary
(1.1) Chodziliśmy z Martą po olesieńskich lasach, szukając prawdziwków.
Wiktionary
rzecz. Olesno n., Oleśniak mos., oleśnianin mos., oleśnianka ż.
przym. oleski
Wiktionary
(1.1) oleski
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Olesno; oleśniański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Olesna, związany z Olesnem
Wiktionary
(1.1) Powiat oleski sąsiaduje z powiatem kluczborskim.
Wiktionary
rzecz. Olesno n., Oleśniak mos., oleśnianin mos., oleśnianka ż.
przym. olesieński
Wiktionary
(1.1) olesieński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Olesno i okolice
Wiktionary
(1.1) Ziemię oleską na Górnym Śląsku zamieszkiwali Oleśniacy.
Wiktionary
rzecz. Olesno n., oleśnianin mos., oleśnianka ż.
przym. olesieński, oleski
Wiktionary
mieszkaniec Olesna
SJP.pl
mieszkanka Olesna
SJP.pl
przymiotnik od: Olesno; oleski
SJP.pl
1. nazwa dwóch miast w Polsce;
2. dopływ Warty;
3. dopływ Widawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. toponim dla kilku miejscowości w Polsce
(1.2) geogr. toponim dla trzech rzek w Polsce
Wiktionary
Oleśnica (niem. Oels, cz. Olešnice) – miasto w Polsce w województwie dolnośląskim, w aglomeracji wrocławskiej, siedziba powiatu oleśnickiego, położone na lewym brzegu rzeki Oleśnicy (dopływ Widawy). Pod względem geograficznym Oleśnica leży na Nizinie Śląskiej na wysokości 152 m n.p.m., na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
IPA: ˌɔlɛɕˈɲit͡sa, AS: oleśńica
Wiktionary
(1.1) rzecz. oleśniczanin, oleśniczanka
:: przym. oleśnicki, podoleśnicki
Wiktionary
→ Oleśnica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Oleśnica
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛɕˈɲit͡sʲci, AS: oleśńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oleśnica ż., oleśniczanin m., oleśniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Oleśnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Oleśnicy
(1.2) osoba pochodząca z Oleśnicy, urodzona w Oleśnicy
Wiktionary
(1.1) Remis po pierwszej połowie jest korzystnym rezultatem dla oleśniczan.
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛɕɲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: oleśńičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Oleśnica ż.
:: fż. oleśniczanka ż.
przym. oleśnicki
Wiktionary
mieszkanka Oleśnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Oleśnicy
(1.2) kobieta pochodząca z Oleśnicy, urodzona w Oleśnicy
Wiktionary
IPA: ˌɔlɛɕɲiˈt͡ʃãnka, AS: oleśńičãnka
Wiktionary
rzecz. Oleśnica ż.
:: fm. oleśniczanin m.
przym. oleśnicki
Wiktionary
roślina z rodziny baldaszkowatych
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim;
Wiktionary
Olesno (niem. Rosenberg, śl. Òleszno, Uoleszno, Růżano Gůra) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie oleskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Olesno. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi oleskiej, na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej, będącej częścią Wyżyny Śląsko-Krakowskiej. Przepływa przez nie rzeka Stobrawa.
Wikipedia
(1.1) Zatrzymaliśmy się w Oleśnie nad Stobrawą.
(1.2) Pomogli nam strażacy z Olesna.
Wiktionary
rzecz. Oleśniak mos., oleśnianin mos., oleśnianka ż.
przym. olesieński, oleski
Wiktionary
syntetyczny tłuszcz niewchłaniany przez organizm
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Oleszkowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Czarna Białostocka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 149 osób, wśród których 144 było wyznania rzymskokatolickiego, a 5 mojżeszowego. Wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. We wsi było 29 budynków mieszkalnych.
Wikipedia
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Oleszyce – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeczką Przerwą, dopływem Lubaczówki.
Oleszyce leżą w historycznej ziemi bełskiej. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1576 roku położone było w XVI wieku w województwie bełskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Oleszyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oleszycami, dotyczący Oleszyc
Wiktionary
rzecz. Oleszyce nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Oleszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Oleszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
roztwór tlenku siarki VI w bezwodnym kwasie siarkowym
SJP.pl
Oleum (kwas siarkowy dymiący) – zwyczajowa nazwa roztworu tlenku siarki(VI) (SO3) w bezwodnym kwasie siarkowym.
Oleum uzyskuje się zwykle w trakcie produkcji kwasu siarkowego. Nasycając stopniowo 95% kwas siarkowy gazowym SO3 uzyskuje się najpierw 100% kwas siarkowy, a przy dalszym jego nasycaniu tworzy się oleum. W zależności od stężenia SO3 występują w nim jony różnych kwasów polisiarkowych. Przy stosunku H2O:SO3 = 1:2 produkt określany jest jako kwas pirosiarkowy (inaczej kwas disiarkowy(VI) lub kwas dwusiarkowy, H2S2O7). Substancja ta jest silnie żrąca. Z wodą daje kwas siarkowy:
Wikipedia
potocznie: bagatelizować, lekceważyć coś lub kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. olać)
(1.1) posp. nie przejmować się czymś lub kimś, wykazując lekceważenie
Wiktionary
(1.1) Włodek jakby olewał wszystkich wtedy, mimo że każdy mu kibicował.
Wiktionary
rzecz. wylewka ż., olanie n., olewanie n., olewka ż.
czas. oblewać, olać dk.
Wiktionary
(1.1) ignorować, lekceważyć, kłaść laskę, mieć gdzieś, mieć w dupie
Wiktionary
potocznie: lekceważący, ignorancki; olewczy
SJP.pl
potocznie: postawa lekceważąca; olewka, tumiwisizm
SJP.pl
potocznie: osoba, która wszystko (wszystkich) lekceważy
SJP.pl
potocznie: kobieta, która wszystko (wszystkich) lekceważy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|olewać.
Wiktionary
rzecz. olanie n., olewka ż.
czas. lać, olewać ndk., olać dk.
Wiktionary
potocznie: lekceważący, ignorancki; olewacki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: lekceważenie, ignorowanie; olewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ignorowanie, lekceważenie czegoś; obojętny, lekceważący stosunek do czegoś
Wiktionary
Olewka – czwarty album studyjny polskiego rapera i producent muzycznego Yaro. Wydawnictwo ukazało się 25 marca 2000 roku nakładem wytwórni muzycznej EMI Music Poland. Nagrania były promowane utworem „Olewka” do którego został zrealizowany także teledysk.
Album uzyskał nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii „najlepszy album rap/hip-hop”.
Wikipedia
rzecz. olewanie n., olanie n., olewactwo n.
czas. olać dk., olewać ndk.
przym. olewczy
przysł. olewczo
Wiktionary
(1.1) olanie, olewactwo
Wiktionary
potocznie: bagatelizowanie, lekceważenie; olewanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przyrząd do porównywania intensywności zapachu różnych olejków eterycznych;
2. przyrząd do badania narządu węchu pod względem czułości na zapachy
SJP.pl
Olfaktometr – przyrząd służący do badania czułości narządu węchu (np. otolaryngologia, entomologia), bądź też przyrząd do ilościowych porównań intensywności zapachów różnych olejków eterycznych lub ocen zapachu poszczególnych składników wonnych mieszanin. Olfaktometry są też stosowane w czasie pomiarów stężenia zapachowego zanieczyszczeń (stężenia odorantów) w gazach emitowanych do powietrza lub w zanieczyszczonym powietrzu (patrz – Olfaktometria w inżynierii środowiska).
Wikipedia
badanie czułości narządu węchu
SJP.pl
Olfaktometria (łac. olfactus; dawniej Odorymetria – węch, gr. métro – miara) – rodzaj technik pomiarów, w których węch albo jest obiektem badań, albo pełni funkcję przyrządu pomiarowego, stosowanego w czasie badań zapachu.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) rzad. lub spec. odczuwalny węchem, związany z węchem
Wiktionary
(1.1) Uwierzcie mi, pierwsze (złudne) wrażenie stanowi najciekawszy element tej kompozycji, a cała reszta ma niewiele wspólnego z olfaktorycznymi uniesieniami…
Wiktionary
rzecz. olfaktometr m.
Wiktionary
(1.1) węchowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Olga – imię żeńskie, wschodniosłowiański odpowiednik imienia Helga, pochodzenia skandynawskiego, które wywodzi się od starogermańskiego hails (por. niem. heil, heilig – zdrowy, szczęśliwy). Na Rusi Kijowskiej stanowi ślad obecności wikińskiej.
Wikipedia
(1.1) Olga powiedziała, że na oazie było nawet znośnie, chociaż nudno.
Wiktionary
IPA: ˈɔlɡa, AS: olga
Wiktionary
rzecz. Oleg m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Oleg m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Olga
* czeski: (1.1) Olga
* fiński: (1.1) Aila, Aili
* francuski: (1.1) Olga ż.
* rosyjski: (1.1) Ольга ż.
* słowacki: (1.1) Oľga ż.
* szwedzki: (1.1) Olga
* węgierski: (1.1) Olga
* włoski: (1.1) Olga ż.
źródła.
== Olga (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Olga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Olganów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
Był wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W Królestwie Polskim istniała gmina Olganów. Następnie, do 1954 siedziba gminy Radzanów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Olganów. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wikipedia
Olganowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Choceń.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie włocławskim. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 243 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Choceń.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wujek Olgierd na siłę chce być prawdziwym Ślązakiem.
Wiktionary
IPA: ˈɔlʲɟɛrt, AS: olʹǵert
Wiktionary
zdrobnienie od: Olgierd (imię męskie)
SJP.pl
Olgierd z małżonką; Olgierdowie
SJP.pl
Olgierd z małżonką; Olgierdostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Olgierda lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Olgierd (imię męskie)
SJP.pl
żywica używana jako kadzidło lub jako dodatek do trociczek i świec; olibanum
SJP.pl
żywica używana jako kadzidło lub jako dodatek do trociczek i świec; oliban
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. żywica drzew rodzaju kadzidla (nazwa systematyczna|Boswellia|ref=tak.) rosnących na półpustyniach i obrzeżach pustyń północno-wschodniej Afryki oraz na Półwyspie Indyjskim;
Wiktionary
Wikipedia
pokryć ścianę okładziną z płyt lub cegieł
SJP.pl
pokryć ścianę okładziną z płyt lub cegieł
SJP.pl
krótki róg sygnałowy wykonany z kości słoniowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. hist. dawny instrument muzyczny z grupy aerofonów ustnikowych, średniowieczny róg myśliwski i wojenny, wykonany ze zdobionego ciosu słonia, którego używanie było przywilejem stanu rycerskiego;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. elefant m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) olifant
źródła.
== olifant (język afrykanerski.) ==
thumb|olifant (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-olifant.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. słoń
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲifãnt, AS: olʹifãnt
Wiktionary
rzecz. elefant m.
Wiktionary
przedstawiciel oligarchii; możnowładca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. członek oligarchii
(1.2) polit. często pejor. bardzo zamożny człowiek mający wpływ na politykę
Wiktionary
Oligarchia (gr. ὀλιγαρχία „panowanie nielicznych”, od wyrazów ὀλίγος oligos „nieliczny” + ἀρχή arche „władza”) – forma rządów, polegająca na sprawowaniu władzy przez niewielką grupę ludzi. Najczęściej ludzie ci wywodzili się z arystokracji lub bogatych rodzin.
Wikipedia
(1.2) RWE sprzedał spółkę Dea rosyjskiemu oligarsze.
Wiktionary
rzecz. oligarchia ż., oligarchizacja ż.
przym. oligarchiczny
Wiktionary
(1.2) prominent, VIP, magnat, rekin; pot. gruba ryba, szyszka; przest. wielmoża, pan
Wiktionary
rządy arystokracji lub najbogatszych; państwo o takich rządach; grupa osób sprawująca takie rządy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. system rządów, polegający na sprawowaniu władzy w państwie przez wąską grupę uprzywilejowanych obywateli;
(1.2) polit. niewielka grupa uprzywilejowanych ludzi sprawująca władzę lub mająca na nią duży wpływ
Wiktionary
Oligarchia (gr. ὀλιγαρχία „panowanie nielicznych”, od wyrazów ὀλίγος oligos „nieliczny” + ἀρχή arche „władza”) – forma rządów, polegająca na sprawowaniu władzy przez niewielką grupę ludzi. Najczęściej ludzie ci wywodzili się z arystokracji lub bogatych rodzin.
Wikipedia
(1.1) O ile w przypadku dyktatury władza przynależy do jednej osoby, o tyle w oligarchii jest ona przywłaszczona przez wąską grupę.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiˈɡarxʲja, AS: olʹigarχʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. oligarcha mos., oligarchizacja ż., oligarchiczność ż.
przym. oligarchiczny
Wiktionary
(1.1) możnowładztwo
(1.2) establishment, kamaryla, możni tego świata, wielcy tego świata
Wiktionary
związany z oligarchią, oligarchami, rządzony przez oligarchię (np. państwo oligarchiczne, system oligarchiczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z oligarchią, oligarchami; dotyczący oligarchii, oligarchów; rządzony przez oligarchię, oligarchów
Wiktionary
rzecz. oligarchia ż., oligarcha m., oligarchizacja ż.
Wiktionary
proces rozrostu oligarchii, przejmowanie władzy przez oligarchię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. stopniowy proces przejmowania władzy w państwie przez niewielką grupę osób z warstw uprzywilejowanych
Wiktionary
rzecz. oligarchia ż., oligarcha mos.
przym. oligarchiczny
Wiktionary
potocznie: woda pochodząca ze studni sięgających warstw skalnych oligocenu; oligocenka
SJP.pl
przedrostek
(1.1) ekol. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie niski zakres tolerancji na dany czynnik
Wiktionary
(1.1) oligo- + termiczny = oligotermiczny
(1.1) oligo- + -biont = oligobiont
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. gatunek o wąskim, lecz względnie niskim zakresie tolerancji w stosunku do czynników środowiskowych
Wiktionary
epoka starszego trzeciorzędu trwająca od 34 do 23 miliona lat temu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. najmłodsza epoka paleogenu
Wiktionary
Oligocen (ang. Oligocene)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) epoka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleogen
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oligocenka ż.
przym. oligoceński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Oligocene
* baskijski: (1.1) Oligozeno
* białoruski: (1.1) алігацэн m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) олігоцэн m.
* bułgarski: (1.1) олигоцен m.
* hiszpański: (1.1) Oligoceno m.
* kataloński: (1.1) Oligocè m.
* niemiecki: (1.1) Oligozän n.
* rosyjski: (1.1) олигоцен m.
* słowacki: (1.1) oligocén m.
* ukraiński: (1.1) олігоцен m.
* włoski: (1.1) oligocene m.
źródła.
== oligocen (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) oligoceński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiˈɡɔt͡sɛ̃n, AS: olʹigocẽn
Wiktionary
rzecz. oligocenka ż.
przym. oligoceński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) epoka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleogen
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oligocenka ż.
przym. oligoceński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Oligocene
* baskijski: (1.1) Oligozeno
* białoruski: (1.1) алігацэн m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) олігоцэн m.
* bułgarski: (1.1) олигоцен m.
* hiszpański: (1.1) Oligoceno m.
* kataloński: (1.1) Oligocè m.
* niemiecki: (1.1) Oligozän n.
* rosyjski: (1.1) олигоцен m.
* słowacki: (1.1) oligocén m.
* ukraiński: (1.1) олігоцен m.
* włoski: (1.1) oligocene m.
źródła.
== oligocen (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) oligoceński
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: woda pochodząca ze studni sięgających warstw skalnych oligocenu; oligo
SJP.pl
przymiotnik od: oligocen (np. woda oligoceńska, studnia oligoceńska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący oligocenu, związany z oligocenem, występujący lub powstały w oligocenie
Wiktionary
rzecz. oligocen m.
Wiktionary
cukier, którego cząsteczki są zbudowane z dwóch do dziesięciu cząsteczek monosacharydów, połączonych wiązaniem glikozydowym, np. glukoza, fruktoza, maltoza; oligoza, oligosacharyd, cukier złożony
SJP.pl
zwierzę żywiące się tylko niewieloma rodzajami pokarmu roślinnego lub zwierzęcego pochodzącego od gatunków pokrewnych
SJP.pl
Oligofagizm – forma znacznej specjalizacji pokarmowej organizmów, często spotykana zwłaszcza u owadów, polegająca na spożywaniu jako pokarmu organizmów z wąskiego zakresu gatunków, np. z jednej tylko rodziny roślin.
Organizmy o takiej specjalizacji pokarmowej nazywane są oligofagami (łac. oligophaga) lub skąpożywnymi.
Przykładem oligofaga jest stonka ziemniaczana, żerująca jedynie na niektórych gatunkach z rodziny psiankowatych.
Wikipedia
osoba dotknięta niedorozwojem intelektualnym, ociężała umysłowo
SJP.pl
med. debilizm; ociężałość umysłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. upośledzenie umysłowe, niepełnosprawność intelektualna;
Wiktionary
Niepełnosprawność intelektualna (obniżenie poziomu rozwoju intelektualnego) – zaburzenie rozwojowe polegające na znacznym obniżeniu ogólnego poziomu funkcjonowania intelektualnego, któremu towarzyszy deficyt w zakresie zachowań adaptacyjnych (w szczególności niezależności i odpowiedzialności).
Wikipedia
IPA: ˌɔlʲiɡɔˈfrɛ̃ɲja, AS: olʹigofrẽńi ̯a
Wiktionary
rzecz. oligofren m., oligofrenik m.
przym. oligofreniczny
Wiktionary
dotyczący oligofrenii
SJP.pl
osoba z oligofrenią
SJP.pl
pedagog specjalny, zajmujący się dziećmi dzieci o obniżonej sprawności intelektualnej
SJP.pl
dział pedagogiki specjalnej zajmujący się problematyką wychowania i kształcenia dzieci o obniżonej sprawności umysłowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pedag. dział zajmujący się problematyką wychowania i kształcenia dzieci o obniżonym stanie sprawności umysłu;
Wiktionary
Pedagogika osób z niepełnosprawnością intelektualną (pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie, oligofrenopedagogika, gr. oligos – pomniejszenie, phren – umysł; pomniejszona, obniżona sprawność umysłowa) – dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem i nauczaniem osób z niepełnosprawnością intelektualną. Podmiotem nauczania jest uczeń niepełnosprawny intelektualnie, przedmiotem – proces jego rewalidacji obejmujący wszechstronny rozwój i przystosowanie do życia w społeczeństwie.
Wikipedia
IPA: ɔˈlʲiɡɔˈfrɛ̃nɔˌpɛdaˈɡɔɟika, AS: olʹigofrẽnopedagoǵika
Wiktionary
rzecz. oligofrenopedagog mos.
przym. oligofrenopedagogiczny
przysł. oligofrenopedagogicznie
Wiktionary
leczenie i wychowanie dzieci upośledzonych umysłowo
SJP.pl
naturalny słodzik, rozpuszczalny błonnik pokarmowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do małych wielkości zasolenia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do niskich wilgotności
Wiktionary
minerał z grupy plagioklazów, składnik skał magmowych i metamorficznych
SJP.pl
Oligoklaz – minerał z grupy krzemianów, zaliczany do plagioklazów.
Nazwa pochodzi od gr. oligos = mały (niewiele) oraz klao = łamię (klan = łamać; klais = łupliwy), nawiązując do niezbyt wyraźnie uwidaczniającej się łupliwości tego minerału.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest oligokratyczne; cecha tych, którzy są oligokratyczni
Wiktionary
rzecz. oligokracja ż.
przym. oligokratyczny
przysł. oligokratycznie
Wiktionary
substancja o średniej masie cząsteczkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny utworzony z niewielkiej liczby powtarzających się merów;
Wiktionary
Oligomery – związki chemiczne utworzone z niewielkiej liczby powtarzających się fragmentów (z greckiego ολιγος lub oligos – kilka) zwanych merami. Mają właściwości pośrednie między związkami niskocząsteczkowymi, a wielkocząsteczkowymi.
Pierwotnie termin ten oznaczał związki zbudowane z 3–6 merów i został wprowadzony w chemii cukrów roku 1930.
Wikipedia
(1.1) Wiele oligomerów cyklicznych powstaje w określonych warunkach spontanicznie.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiˈɡɔ̃mɛr, AS: olʹigõmer
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|oligo-|mer.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oligomer
* węgierski: (1.1) oligomer
* włoski: (1.1) oligomero m.
źródła.
== oligomer (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|əˈlɪ.ɡə.mər., enPR|ə-ʹlĭ-gə-mər.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. oligomer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. proces przemiany monomerów w oligomer;
2. proces zmniejszania się liczby powtarzających się w organizmie narządów
SJP.pl
minerał, syderyt manganowy; manganoplessyt
SJP.pl
fragment kwasów nukleinowych o długości od kilkunastu do kilkudziesięciu nukleotydów
SJP.pl
Oligonukleotydy – krótkie cząsteczki DNA lub RNA, które mają szeroki zakres zastosowania, między innymi w farmacji, genetyce czy kryminalistyce. Są one powszechnie wytwarzane w laboratorium przez syntezę chemiczną na podłożu stałym i mogą być otrzymywane jako cząsteczki jednoniciowe o dowolnie określonej sekwencji, co sprawia, że są niezbędne do syntezy sztucznych genów, reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR), sekwencjonowania DNA, klonowania molekularnego i sond molekularnych. W przyrodzie oligonukleotydy zazwyczaj występują jako małe cząsteczki RNA, które biorą udział w regulacji ekspresji genu poprzez mechanizm interferencji RNA (miRNA i siRNA) lub w innych procesach regulacyjnych (np. piRNA lub scRNA), lub są produktami przejściowymi degradacji większych cząsteczek kwasu nukleinowego.
Wikipedia
peptyd złożony z dwudziestu do stu aminokwasów
SJP.pl
Oligopeptydy – krótkie peptydy, zbudowane z dwóch do kilkunastu reszt aminokwasowych połączonych wiązaniami peptydowymi (górny limit wielkości oligopetydów nie jest precyzyjnie określony). Mogą być izolowane ze źródeł naturalnych. Do naturalnych oligopeptydów należą m.in. glutation, niektóre antybiotyki oraz wazopresyna (tzw. adiuretyna) i oksytocyna.
Wikipedia
forma organizacji rynku, na którym działa kilka niezależnych, silnych przedsiębiorstw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. forma monopolizacji rynku, polegająca na opanowaniu określonej gałęzi gospodarki przez kilka niezależnych od siebie przedsiębiorstw;
Wiktionary
Oligopol – forma struktury rynkowej zaliczająca się do konkurencji niedoskonałej i ze względu na siłę rynkową znajdująca się między konkurencją monopolistyczną i monopolem. Rynek można nazwać oligopolistycznym, gdy tworzy go lub dominuje na nim kilku producentów, wytwarzających produkt jednorodny (np. cukier) lub zróżnicowany (np. samochody).
Wikipedia
IPA: ˌɔlʲiˈɡɔpɔl, AS: olʹigopol
Wiktionary
rzecz. oligopolista m.
przym. oligopolistyczny
Wiktionary
przedsiębiorstwo działające w ramach oligopolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba fizyczna lub prawna, która działa w ramach oligopolu
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiɡɔpɔˈlʲista, AS: olʹigopolʹista
Wiktionary
rzecz. oligopol m.
przym. oligopolistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: oligopol (np. rynek oligopolistyczny, charakter oligopolistyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od oligopol
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z modelem „oligopolistycznym” branżą multimediów rządziłoby zaledwie kilku wszechstronnych i w dużej mierze samowystarczalnych potentatów.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiɡɔpɔlʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: olʹigopolʹistyčny
Wiktionary
rzecz. oligopol m., oligopolista m.
Wiktionary
1. wprowadzanie formy organizacji rynku, na którym działa kilka niezależnych, silnych przedsiębiorstw;
2. opanowanie rynku przez kilka niezależnych, silnych przedsiębiorstw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma organizacji rynku, na którym działa kilka przedsiębiorstw
(1.2) panowanie nad rynkiem przez kilka niezależnych i silnych przedsiębiorstw
Wiktionary
sytuacja na rynku, w której nie ma dużej konkurencji po stronie popytu na dane dobro lub usługę
SJP.pl
Oligopson – sytuacja na rynku, w której nie ma dużej konkurencji po stronie popytu na dane dobro lub usługę. Wynika to z faktu, że istnieje niewielu kupujących chcących je nabyć.
Przeciwną sytuacją jest oligopol – na rynku istnieje tylko kilku sprzedawców i wielu kupujących.
Wikipedia
sacharyd, którego cząsteczki są zbudowane z dwóch do dziesięciu cząsteczek monosacharydów, połączonych wiązaniem glikozydowym, np. glukoza, fruktoza, maltoza; oligoza, oligocukier, cukier złożony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny majacy w swoim składzie kilka merów polisacharydów
Wiktionary
Wikipedia
Oligospermia – zbyt niska liczba (mniej niż 20 mln./ml) plemników w nasieniu. Wyróżnia się oligospermię:
Wikipedia
organizm zimnolubny, rozwijający się w niskiej temperaturze, ulegającej jedynie niewielkim wahaniom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do niskich temperatury
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do czynników środowiska i występujący jedynie w warunkach o niewielkich ilościach danych czynników
Wiktionary
rzecz. oligotop
Wiktionary
roślina skąpożywna, występująca w środowisku ubogim w substancje odżywcze, np. borówka
SJP.pl
oligotrofizm, oligotroficzność;
1. mała ilość zasobów pokarmowych w śródlądowych zbiornikach wodnych;
2. cecha roślin skąpożywnych, mających niskie wymagania glebowe
SJP.pl
Oligotrofizm – stan ubogiej zawartości substancji pokarmowych w środowisku.
Wiąże się z niską produkcją pierwotną. W typologii zbiorników wodnych wyróżniane są jeziora oligotroficzne. Oligotroficzne ekosystemy leśne są stosunkowo częste w regionach tropikalnych.
Wikipedia
oligotrofizm, oligotrofia;
1. mała ilość zasobów pokarmowych w śródlądowych zbiornikach wodnych;
2. cecha roślin skąpożywnych, mających niskie wymagania glebowe
SJP.pl
zawierający mało składników odżywczych
SJP.pl
oligotrofia, oligotroficzność;
1. mała ilość zasobów pokarmowych w śródlądowych zbiornikach wodnych;
2. cecha roślin skąpożywnych, mających niskie wymagania glebowe
SJP.pl
Oligotrofizm – stan ubogiej zawartości substancji pokarmowych w środowisku.
Wiąże się z niską produkcją pierwotną. W typologii zbiorników wodnych wyróżniane są jeziora oligotroficzne. Oligotroficzne ekosystemy leśne są stosunkowo częste w regionach tropikalnych.
Wikipedia
obniżenie objętości krążącej krwi w organizmie, spowodowane krwotokiem lub ubytkiem osocza
SJP.pl
Oligowolemia - obniżenie wolemii, a więc objętości krążącej krwi w organizmie, spowodowane utratą krwi, osocza lub przemieszczeniem się płynów w obrębie tzw. przestrzeni płynowych (np. zatrzymanie ich w obrębie jelit w przypadku niedrożności jelit).
Wikipedia
sacharyd, którego cząsteczki są zbudowane z dwóch do dziesięciu cząsteczek monosacharydów, połączonych wiązaniem glikozydowym, np. glukoza, fruktoza, maltoza; oligosacharyd, oligocukier, cukier złożony
SJP.pl
rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy iguanodonów; mochlodon, rabdodon, onychozaur, ornitomer
SJP.pl
zbyt niska liczba plemników w nasieniu (poniżej 15 mln/1 ml ejakulatu)
SJP.pl
Oligozoospermia – obniżona liczba plemników w nasieniu.Zgodnie z obowiązującymi od 2010 roku wartościami referencyjnymi wyznaczanymi przez WHO przy diagnozowaniu oligozoospermii należy wziąć pod uwagę dwie wartości:
Wikipedia
zmniejszenie wydzielania moczu, głównie wskutek niewydolności nerek; skąpomocz
SJP.pl
Skąpomocz (łac. oliguria) – zmniejszenie ilości moczu dobowego poniżej 400–500 ml u dorosłych (przy wzroście 170 cm i wadze 70 kg). Odpowiednio u niemowląt poniżej 1 ml/kg/h oraz u większych dzieci 0,5 ml/kg/h. Spadek ilości moczu poniżej 100 ml/dobę określa się mianem bezmoczu (anuria).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prezerwatywa
Wiktionary
IPA: ˘uːliːk
Wiktionary
(1.1) zob. prezerwatywa.
Wiktionary
grupa Żydów przybywająca do Izraela w celu osiedlenia się
SJP.pl
1. przenośnie o grupie czołowych poetów, artystów, pisarzy
2. jedna z odmian sałaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. masyw górski Grecji z najwyższym szczytem Mitikas;
(1.2) mitgr. legendarna siedziba głównych bogów greckich
Wiktionary
Olimp (gr. Όλυμπος, ΄Olimbos; wymawiane z akcentem na pierwszą sylabę) – rozległy masyw górski, najwyższy w Grecji, położony między północną a środkową częścią kraju, oddzielający historyczną Macedonię od Tesalii.
Jego najwyższy szczyt Mitikas wznosi się na wysokość 2917,727 m n.p.m. Inne szczyty to Skolio (2911 m n.p.m.), Stefani (2909 m n.p.m.), Skala (2866 m n.p.m.), Touba (2785 m n.p.m.). Masyw znajduje się między dolinami rzek Pinios i Aliakmon, nad Zatoką Termajską. Na zachodzie i południowym zachodzie kończy się pionowymi ścianami o wysokości do 500 metrów. Z północnych urwisk najwyższa jest ściana Skolio, licząca 400 metrów. Deniwelacja między centrum Litochoro a głównym szczytem Olimpu wynosi 2620 metrów.
Wikipedia
(1.1) Olimp to najwyższa góra w Grecji.
(1.2) Bogowie greccy mieli swą siedzibę na górze Olimp.
Wiktionary
IPA: ˈɔlʲĩmp, AS: olʹĩmp
Wiktionary
rzecz. Olimpia ż., Olimpiusz m., olimp m., olimpiada ż., olimpizm m., olimpijczyk m., olimpijka ż., olimpijskość ż.
przym. olimpijski
przysł. olimpijsko
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. współczesne i starożytne miasto w Grecji na Półwyspie Peloponeskim;
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Olimpia (nowogr. Αρχαία Ολυμπία, Archea Olimbia) – miejscowość w Grecji, na Peloponezie, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Grecja Zachodnia, w jednostce regionalnej Elida. Siedziba gminy Olimpia. W 2011 roku liczyła 835 mieszkańców.
Wikipedia
(1.2) Mam na imię Olimpia i jestem pielęgniarką stomatologiczną z Katowic.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲĩmpʲja, AS: olʹĩmpʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. olimpiada ż., olimpijczyk m., olimpijka ż., olimpijskość ż., Olimp m., Olympia ż., olimp mrz.
przym. olimpijski, olimpiadowy, Olimpiowy
Wiktionary
1. starogreckie igrzyska sportowe; igrzyska olimpijskie;
2. zawody sportowe organizowane co 4 lata od 1896 roku na wzór starożytnych; igrzyska olimpijskie;
3. czteroletni okres między starogreckimi igrzyskami, będący również jednostką czasu;
4. konkurs wiedzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w starożytnej Grecji: odstęp czasu między dwoma następującymi po sobie igrzyskami, trwający zazwyczaj cztery lata;
(1.2) sport. igrzyska olimpijskie
(1.3) zawody, rozgrywki, konkursy o wysokiej randze lub dużym znaczeniu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po trwającej cztery lata olimpiadzie przychodził wreszcie czas wyczekiwanych igrzysk.
(1.2) Nasza drużyna pojechała na olimpiadę do Rio.
(1.3) Zuzia jest dobra w szachach, była już na dwóch olimpiadach – w Krakowie i Katowicach.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲĩmˈpʲjada, AS: olʹĩmpʹi ̯ada
Wiktionary
rzecz. Olimpia ż., olimpijczyk m., olimpijka ż., olimp m., olimpizm m., olimpijskość ż., Olimp mrz.
przym. olimpijski
Wiktionary
(1.2) igrzyska olimpijskie
Wiktionary
1. sportowiec biorący udział w olimpiadzie
2. uczestnik konkursu z danej dziedziny wiedzy, zwłaszcza laureat takiego konkursu
3. w mitologii greckiej: każdy z 12 głównych bogów mieszkających na Olimpie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik biorący udział w igrzyskach olimpijskich
(1.2) pot. uczeń biorący udział w olimpiadzie przedmiotowej
(1.3) mitgr. każdy z dwunastu głównych bogów mieszkających, biesiadujących i obradujących na Olimpie
Wiktionary
Igrzyska olimpijskie – najstarsza i zarazem największa międzynarodowa impreza sportowa organizowana co 4 lata (zarówno letnie, jak i zimowe, ale w odstępie 2 lat od siebie) w różnych krajach, pod hasłem szlachetnego współzawodnictwa i braterstwa wszystkich narodów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
Wikipedia
(1.1) W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. polska ekipa liczyła 207 olimpijczyków.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲĩmˈpʲijt͡ʃɨk, AS: olʹĩmpʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. olimpiada ż.
:: fż. olimpijka ż.
przym. olimpijski
Wiktionary
1. zawodniczka biorąca udział w olimpiadzie
2. uczestniczka konkursu z danej dziedziny wiedzy, zwłaszcza laureatka takiego konkursu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka biorąca udział w igrzyskach olimpijskich
(1.2) pot. uczennica biorąca udział w olimpiadzie przedmiotowej
(1.3) wojskowa i harcerska letnia bluza mundurowa ze szlufkami
(1.4) żegl. jednoosobowa łódź regatowa o omasztowaniu typu ket
Wiktionary
Olimpijka – potoczna nazwa planowanej w latach 70. XX wieku autostrady Berlin – Moskwa. Jednym z powodów podjęcia decyzji o budowie były zbliżające się igrzyska olimpijskie w Moskwie w roku 1980. Zapadła decyzja, że w Polsce przed igrzyskami zostanie oddany jedynie odcinek od Wrześni do Warszawy. Od lat 70. wokół Poznania istniał już zmodernizowany dwujezdniowy odcinek drogi E8 (m.in. Berlin – Moskwa) o długości ok. 66 km kończący się we Wrześni, co zdecydowało o wyborze punktu początkowego autostrady.
Wikipedia
IPA: ˌɔlʲĩmˈpʲijka, AS: olʹĩmpʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. olimpiada ż.
:: fm. olimpijczyk m.
przym. olimpijski
Wiktionary
1. związany z olimpiadą (np. znicz olimpijski, konkurencje olimpijskie);
2. taki jak u bogów, mieszkańców Olimpu (np. olimpijski spokój);
3. przymiotnik od: Olimp (masyw górski w Grecji);
4. olimpijski spokój - spokój niezmącony, niewzruszony, niezachwiany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy Olimpu, geograficznego lub mitycznego
(1.2) związany z olimpiadą (starożytną lub nowożytną), taki, który dotyczy olimpiady albo taki jak na olimpiadzie
(1.3) przen. taki, jak bogów z Olimpu – majestatyczny, natchniony, boski
Wiktionary
(1.1) Miał Apollo serdecznego przyjaciela w młodym Hiakintosie, którego uczył strzelać z łuku i grać na cytrze. Tymczasem Zefir, bożek łagodnego wiatru, tak pokochał pięknego młodzieńca, że nie mógł znieść, iż ów porzuca jego towarzystwo dla olimpijskiego boga.
(1.2) Hymn olimpijski zabrzmiał po raz pierwszy już na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 1896 roku.
(1.3) Śliczne córki nauczyciela śpiewały do wtóru ojcowskim skrzypkom. Starszej, Pelagii, przelotnej sympatii (bo czołową adresatką „tęsknot” gimnazjalistów była panna Olimpia Drwęska, o iście olimpijskiej urodzie), wpisał 19-letni Janek w imionnik dwa wiersze „Bądź silną i mężną”, „Bądź Polką”.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲĩmˈpʲijsʲci, AS: olʹĩmpʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. olimp mrz., Olimp, Olimpia, olimpiada, olimpijczyk, olimpijka, paraolimpiada, paraolimpijczyk
przym. paraolimpijski, olimpiadowy
przysł. olimpijsko, olimpiadowo
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Olimpiusz – imię męskie pochodzenia greckiego. Oznacza "mieszkaniec Olimpu" lub "mieszkaniec miasta Olimpia". Istnieje czterech świętych o tym imieniu.
Olimpiusz imieniny obchodzi 12 czerwca i 23 lipca.
Żeński odpowiednik: Olimpia
Wikipedia
Olimpiusz z małżonką; Olimpiuszowie
SJP.pl
Olimpiusz z małżonką; Olimpiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Olimpiusza lub z nim związany
SJP.pl
ruch propagujący sport olimpijski, olimpijską ideę szlachetnej rywalizacji
SJP.pl
Olimpizm – termin odnoszący się do filozofii igrzysk olimpijskich i nawiązujący do odtworzenia starogreckiego obyczaju rozgrywania zawodów sportowych w Olimpii.
Olimpizm można pojmować jako ideologię lub zarys systemu wartości, który przybiera formę olimpijskiego ideału. Odmienne znaczenie przysługuje olimpizmowi interpretowanemu jako doktryna zrealizowana poprzez ruch społeczny. Bardzo często olimpizm określa się również jako ogół wydarzeń związanych wyłącznie ze stroną czysto sportową, a więc z igrzyskami olimpijskimi, czyli bezpośrednimi spotkaniami „olimpijczyków”. Najszerszym ujęciem jest jednak jego postrzeganie jako całość faktów sięgających do wszelkiego sportu, a nawet powszechnej kultury fizycznej. W innych definicjach olimpizm rozpatruje się także między innymi jako produkt europejski.
Wikipedia
drapieżny ssak z rodziny szopowatych, występujący w Ameryce Środkowej i Południowej
SJP.pl
Olingo (Bassaricyon) – rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny szopowatych (Procyonidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) system lin na jachcie lub innym statku żaglowym, część takielunku;
Wiktionary
Olinowanie – system lin na jachcie lub innym statku żaglowym. Stanowi obok omasztowania i ożaglowania część takielunku.
Wikipedia
(1.1) Suchy dom, łagodny głos oceanu, szum wiatru w olinowaniu i to kołysanie, które śpiewem swoim niesie nas na wschód.
Wiktionary
rzecz. lina ż.
przym. linowy
Wiktionary
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
miasto na Litwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Litwie nad Niemnem;
Wiktionary
Olita (lit. Alytus) – szóste co do wielkości (70 tys. mieszkańców w 2005) miasto Litwy, położone nad Niemnem, siedziba okręgu olickiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. olicki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Аліта ż., Алітус m.
* bułgarski: (1.1) Алитус m.
* litewski: (1.1) Alytus m.
* łotewski: (1.1) Alīta ż.
* rosyjski: (1.1) Олита ż., Алитус m.
* ukraiński: (1.1) Алітус m.
źródła.
== Olita (język łotewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|łotewski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲita, AS: olʹita
Wiktionary
przym. olicki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. olicki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Аліта ż., Алітус m.
* bułgarski: (1.1) Алитус m.
* litewski: (1.1) Alytus m.
* łotewski: (1.1) Alīta ż.
* rosyjski: (1.1) Олита ż., Алитус m.
* ukraiński: (1.1) Алітус m.
źródła.
== Olita (język łotewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|łotewski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: Oliwer] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
marka handlowa
SJP.pl
Olivetti – włoski producent komputerów, drukarek oraz innych urządzeń biurowych. W Polsce dystrybutorem sprzętu marki Olivetti jest Digital Solutions Dystrybucja Polska sp. z o.o. (automatyka biurowa) oraz firma Printcom Sp. z o.o. (drukarki specjalistyczne).
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
Osoby o nazwisku Olivier:
Wikipedia
1. przezroczysty tłuszcz uzyskiwany z owoców oliwki, wykorzystywany głównie w celach spożywczych;
2. rzadziej: jakiś tłuszcz, olej;
3. olej mineralny wykorzystywany do oliwienia mechanizmów takich jak silniki;
4. gwara miejska: pijak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. ciekły tłuszcz wytłaczany z oliwek;
(1.2) techn. olej mineralny, którym oliwi się urządzenia mechaniczne
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) przen. slang. więz. młodz. osoba pijąca alkohol w dużych ilościach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oliwa z oliwek jest podobno zdrowsza niż olej słonecznikowy.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲiva, AS: olʹiva
Wiktionary
rzecz. oliwienie n., naoliwienie n., oliwiarka ż., oliwnik m.
:: zdrobn. oliwka ż.
czas. oleić, oliwić ndk., naoliwić dk.
przym. oliwny, oliwkowy
Wiktionary
(2.1) pijak, chlor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: oliwka
Wiktionary
rzecz. oliwkowate nmos., oliwka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Oliwer, Oliwier – imię męskie pochodzenia normandzkiego. Wywodzi się od zniekształconego słowa Alfihar oznaczającego „armia elfów”. Z czasem wymowa imienia została zmieniona i zaczęto je wiązać z łacińskim oliva oznaczającym „drzewo oliwne”. W średniowieczu przybierało ono w Polsce formy Oliwir, Olwir, Olwer. Imię błędnie uznawane za męski odpowiednik Oliwii.
Wikipedia
IPA: ɔˈlʲivɛr, AS: olʹiver
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paciorek kształtu oliwki
Wiktionary
członek włoskiej kongregacji zakonu św. Benedykta, założonej w 1319 roku
SJP.pl
korale, paciorki w kształcie oliwek
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Oliwia – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, etymologicznie powiązane z pospolitym wyrazem oliva, „drzewo oliwne, owoc oliwki, oliwka”. Znane było w starożytności. Istnieją dwie patronki tego imienia w Kościele katolickim, jednak właściwe brzmienie ich imienia nie jest pewne – w przypadku jednego z nich Oliwia występuje przemiennie z Oliwą, w innym – z Libią (Libą) na skutek późnołacińskiej wymowy Olibia. Niektóre źródła wskazują, że jest to imię pochodzenia literackiego, wymyślone przez Williama Szekspira na potrzeby komedii Wieczór Trzech Króli, lub co chcecie.
Wikipedia
(1.1) Dziś widziałam Oliwię w sklepie.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲivʲja, AS: olʹivʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Oliwiusz m.
:: zdrobn. Oliwka ż., Oliwcia ż., Liwia ż.
przym. Oliwiowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Oliwka, Oliwcia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: oliwiarka
Wiktionary
rzecz. oliwiarka ż.
Wiktionary
urządzenie do smarowania maszyn olejem; olejarka, olejniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zbiornik z oliwą służący do oliwienia
Wiktionary
Oliwiarka (olejarka) – narzędzie przeznaczone do smarowania mechanizmów przy pomocy oleju.
W najprostszej formie jest to niewielki metalowy zbiorniczek z aplikatorem w kształcie cienkiej rurki; denko zbiorniczka jest sprężystą membraną. Naciskanie denka powoduje wytłaczanie ze zbiorniczka przez rurkę kropel oleju. Większe oliwiarki mają we wnętrzu uruchamiany zewnętrzną dźwignią tłoczek, który umożliwia wypychanie ze zbiorniczka nieco większych ilości oleju.
Wikipedia
(1.1) Przynieś oliwiarkę, trzeba naoliwić zawiasy.
Wiktionary
rzecz. oliwiareczka ż., oliwa ż., oliwienie n., naoliwienie n.
czas. oliwić ndk., naoliwić dk.
przym. oliwny
Wiktionary
(1.1) olejarka; gw-pl|Górny Śląsk|yjlkana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. producent oliwy lub jej handlarz
(1.2) przen. pejor. pijak
Wiktionary
(1.1) Jako ziarno sezamowe dla urobienia oliwy, tak wygniata się wszystko w młyńskiem kole stworzenia, skoro w nie wpadłeś za sprawą oliwiarza (…) sic.
Wiktionary
smarować oliwą, np. zawiasy; naoliwiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) smarować coś oliwą
Wiktionary
rzecz. oliwkowate nmos., oliwka ż., oliwiarka ż., oliwa ż., oliwienie n., naoliwianie n., naoliwienie n.
przym. oliwkowy, oliwny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oliwić.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: olʹivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. oliwić ndk., naoliwić dk., naoliwiać ndk.
rzecz. oliwa ż./mzw., naoliwianie, naoliwienie
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Oliwer, Oliwier – imię męskie pochodzenia normandzkiego. Wywodzi się od zniekształconego słowa Alfihar oznaczającego „armia elfów”. Z czasem wymowa imienia została zmieniona i zaczęto je wiązać z łacińskim oliva oznaczającym „drzewo oliwne”. W średniowieczu przybierało ono w Polsce formy Oliwir, Olwir, Olwer. Imię błędnie uznawane za męski odpowiednik Oliwii.
Wikipedia
(1.1) Nazywał się Oliwier i przyjechał na pomarańczowej motorynce.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲivjɛr, AS: olʹivi ̯er
Wiktionary
rzecz. Oliwierek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Oliwier
Wiktionary
(1.1) Oliwierku, pomóż cioci wnieść sprawunki.
Wiktionary
rzecz. Oliwier mos.
Wiktionary
minerał używany do produkcji tworzyw ogniotrwałych
SJP.pl
Wikipedia
głębinowa skała magmowa złożona głównie z oliwinu, zawierająca domieszki chromitu, piroksenu i magnetytu; dunit
SJP.pl
przymiotnik od 'oliwin'
SJP.pl
1. drzewo o drobnych, jadalnych owocach zawierających oliwę, rosnące w ciepłych krajach; też: owoc tego drzewa;
2. kosmetyczny olejek roślinny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Olea|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny oliwkowatych, wykorzystywane również jako rośliny uprawne;
(1.2) spoż. owoc oliwki (1.1)
(1.3) specjalna końcówka rurek stosowana w sprzęcie laboratoryjnym;
(1.4) kolor oliwkowy;
(1.5) element stetoskopu z tworzywa sztucznego na końcach metalowych przewodów zespołu liry, wkładany do ucha badającego
(1.6) zdrobn. od oliwa
(1.7) kosmet. rodzaj kosmetycznego olejku roślinnego, zwykle używanego do pielęgnacji dzieci oraz do masażu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za hotelem rosły oliwki.
(1.2) Ta sałatka bardzo dobrze smakuje z oliwkami.
(1.3) Oliwki umożliwiają łączenie elementów aparatury laboratoryjnej.
(1.7) Nie zapomnij kupić oliwki dla niemowląt.
Wiktionary
IPA: ɔˈlʲifka, AS: olʹifka
Wiktionary
rzecz. oliwkowate nmos., oliwa ż., oliweczka ż., oliwienie n.
czas. oliwić ndk., naoliwić dk., naoliwić się dk., naoliwiać ndk.
przym. oliwkowy, oliwny
Wiktionary
(1.1) drzewo oliwkowe, drzewo oliwne, oliwnik
Wiktionary
rodzina z klasy dwuliściennych obejmująca około 600 gatunków drzew, krzewów lub pnączy ze strefy gorącej i umiarkowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Oleaceae|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu jasnotowców;
Wiktionary
Oliwkowate (Oleaceae Hoffmanns. & Link) – rodzina roślin z rzędu jasnotowców (Lamiales). Należy do niej około 615 gatunków drzew, krzewów i lian zebranych w 24 rodzaje. Zasięg geograficzny rodziny obejmuje wszystkie kontynenty z wyjątkiem Oceanii, obszarów polarnych i znajdujących się pod wpływem klimatu kontynentalnego w północnej Azji i Ameryce Północnej oraz wielkich pustyń. Występują zarówno w strefie klimatu umiarkowanego, jak i zwrotnikowego, przy czym obszar największego zróżnicowania stanowi Azja.
Wikipedia
(1.1) Do rodziny oliwkowatych należą oliwka i jaśmin.
Wiktionary
rzecz. oliwa ż., oliwka ż., oliweczka ż., oliwienie n., oliwnik mrz.
czas. oliwić ndk., naoliwić dk., naoliwić się dk., naoliwiać ndk.
przym. oliwkowy, oliwny
Wiktionary
o cechach oliwkowatych, rodziny roślin
SJP.pl
beżowy o oliwkowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) beżowy o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
brązowy o odcieniu oliwkowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
brunatny o odcieniu oliwkowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brunatny o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
czarny o oliwkowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) czarny o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
szary o odcieniu oliwkowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
nieco zielony o oliwkowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielonawy o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
zielony o odcieniu oliwkowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o odcieniu oliwkowym
Wiktionary
(1.1) Mają znacznie ciemniejszą, oliwkowozieloną barwę, zapach lekko kwaśny, żywiczny i korzenny, lekko gorzkawy smak.
(1.1) Nieco ekstrawagancki, oliwkowozielony gabinet pełen regałów z książkami; sprzęt muzyczny w salonie, a obok dwa gustowne stojaki na CD.
Wiktionary
żółty o odcieniu oliwkowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty o oliwkowym odcieniu
Wiktionary
1. przymiotnik od: oliwka;
2. mający kolor taki, jak kolor oliwek; zielonkawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor dojrzałego owocu zielonej, marynowanej oliwki;
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z oliwką, dotyczący drzewa lub owocu oliwki
Wiktionary
(1.1) Niewysoki brunet o ciemnym, gęstym zaroście, cera oliwkowa, nos klasycznie żydowski, wargi pełne, w oczach sentyment pasterza trzód z ziemi Kanaan.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʲifˈkɔvɨ, AS: olʹifkovy
Wiktionary
rzecz. oliwa ż./m., oliwka ż., oliwienie n., naoliwienie n.
czas. oliwić ndk., naoliwić dk.
przym. oliwny
Wiktionary
(1.1) żółtawozielony
Wiktionary
krzew lub drzewo z rodziny oliwnikowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach oliwnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Oliwnikowate, rokitnikowate (Elaeagnaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców (w przeszłości różnie sytuowana w systemie roślin okrytonasiennych). Należą tu trzy rodzaje z różną liczbą gatunków wedle różnych źródeł – niektóre podają ich ok. 45, podczas gdy w Azji Wschodniej, gdzie występuje największe zróżnicowanie przedstawicieli, wyróżnia się ich ok. 90. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej, sięgając także tropików w południowo-wschodniej Azji i w północno-wschodniej Australii. Na ich korzeniach tworzą się brodawki, w których żyją bakterie promieniowce z rodzaju Frankia, mające zdolność asymilowania wolnego (atmosferycznego) azotu. Pozwala to oliwnikowatym zasiedlać siedliska bardzo ubogie, często kamieniste lub piaszczyste.
Wikipedia
o cechach oliwnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
dawny rząd roślin z klasy dwuliściennych; Elaeagnales
SJP.pl
przedstawiciel dawnego rzędu roślin z klasy dwuliściennych
SJP.pl
1. związany z oliwą, pochodzący od oliwy;
2. związany z oliwką, dotyczący oliwki;
3. mający kolor owoców oliwki; oliwkowy;
4. zrobiony z drewna oliwki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący oliwki
(1.2) dotyczący oliwy
(1.3) mający kolor owoców oliwki
(1.4) rzad. zrobiony z drewna oliwki
Wiktionary
(1.1) Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej.
(1.1) Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, / co stoją przed Panem ziemi.
(1.2) W Kafarnaum wydobyto szereg fragmentów lampek oliwnych.
(1.3) W auli zawieszono oliwne kotary.
(1.4) Przywiózł z Ziemi Świętej szopki i różańce z drewna oliwnego.
Wiktionary
rzecz. oliwkowate nmos., oliwiarka ż., oliwa ż., oliwka ż., naoliwianie n., naoliwienie n., oliwienie n.
czas. oliwić ndk., naoliwić dk.
przym. oliwkowy
Wiktionary
(1.3) oliwkowy
Wiktionary
związany z Oliwą
SJP.pl
zdrobnienie od: Aleksandra (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego Aleksandra
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Olek
Wiktionary
rzecz. Aleksandra ż., Aleksander m., Ola ż., Oleczka ż., Oleńka ż., Olek m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Olkowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Promna.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie radomskim.
Wieś jest sołectwem w gminie Promna.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Olek z małżonką
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Olkusz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Olkusz
Wiktionary
(1.1) Bolesław Anc, naczelnik wojenny powiatu olkuskiego, schwytany z bronią na polu walki i przetrzymywany z bratankiem w więzieniu (…)
(1.1) Chciałbym natomiast zgłosić drobną poprawkę dotyczącą niektórych gmin planowaćanowanego powiatu olkuskiego.
Wiktionary
IPA: ɔlˈkusʲci, AS: olkusʹḱi
Wiktionary
rzecz. Olkusz m., olkuszanin mos., olkuszanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie małopolskim, pomiędzy Krakowem a Katowicami;
Wiktionary
Olkusz – miasto w województwie małopolskim, siedziba powiatu olkuskiego i gminy Olkusz. Jest położony w historycznym regionie małopolskiej ziemi krakowskiej na zachodniej granicy Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz południowo-wschodnich rubieżach Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej, nad rzeką Babą, przy drodze krajowej nr 94 i przy drogach wojewódzkich: nr 783 i nr 791.
Wikipedia
(1.1) Dziś o północy zakończyła się osiemnastogodzinna akcja „Pomiar”, przeprowadzana przez Referat Ruchu Drogowego KPP w Olkuszu.
Wiktionary
rzecz. olkuszanin m., olkuszanka ż.
przym. olkuski
Wiktionary
mieszkaniec Olkusza
SJP.pl
mieszkanka Olkusza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, odmaryj, olmaryja, olmaryjo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, odmaryj, olmaryj, olmaryjo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, odmaryj, olmaryj, olmaryja.
Wiktionary
dotyczący Olmeków, plemion dawnych Indian środkowoamerykańskich
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Olmekami, dotyczący Olmeków, ich kultury, sztuki
Wiktionary
(1.1) Totonakowie należą do bezpośrednich spadkobierców kultury olmeckiej.
Wiktionary
IPA: ɔlˈmɛt͡sʲci, AS: olmecʹḱi
Wiktionary
dawne plemię żyjące na terenach Meksyku
SJP.pl
Olmekowie – umowna nazwa plemion zamieszkujących Mezoamerykę od momentu przejścia z koczowniczego na osiadły tryb życia (ok. 2000 r. p.n.e.). Plemiona te osiadły na nadbrzeżach rzek i jezior, od Zatoki Meksykańskiej aż do górzystych terenów w głębi lądu, i wykształciły kulturę o wielu wspólnych cechach (zob. kultura Olmeków, wierzenia Olmeków). Nie wiemy jakim językiem mówił lud określany jako Olmekowie i jak oni sami siebie nazywali.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. zdrobniała forma imienia Aleksander
Wiktionary
(1.1) Wczoraj ja i Olo byliśmy na rybach.
Wiktionary
rzecz. Olek m., Oluś m., Alek m., Aleksander m.
Wiktionary
(1.1) Olek m., Oluś m., Alek m.
Wiktionary
oblodzić;
1. pokryć coś warstwą lodu;
2. olodzić się - pokryć się lodem
SJP.pl
oblodzić;
1. pokryć coś warstwą lodu;
2. olodzić się - pokryć się lodem
SJP.pl
oblodzić;
1. pokryć coś warstwą lodu;
2. olodzić się - pokryć się lodem
SJP.pl
koncepcja ewolucyjna, zgodnie z którą nowe gatunki mogą pojawiać się jednocześnie w różnych punktach kuli ziemskiej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olokmą, dotyczący Olokmy
Wiktionary
rzecz. Olokma ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w obwodzie czytyjskim, amurskim i Jakucji; prawy dopływ Leny;
Wiktionary
Olokma, też: Olekma (ros. Олёкма) – rzeka w Rosji, w obwodzie czytyjskim, amurskim i Jakucji; prawy dopływ Leny. Długość 1436 km; powierzchnia dorzecza 210 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1950 m³/s.
Źródła w górach Olokmiński Stanowik; w górnym biegu płynie szeroką doliną w kierunku północno-wschodnim; następnie w kierunku północnym między Górami Stanowymi a Pasmem Stanowym; w dolnym biegu między Płaskowyżem Olokmo-Czarskim a Górami Ałdańskimi; uchodzi do Leny 10 km poniżej Olokminska; żeglowna w dolnym biegu.
Wikipedia
przym. olokiemski
Wiktionary
(1.1) war. Olekma
Wiktionary
złociste, półsłodkie wino jerez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. kelnerska: Amerykanin polskiego pochodzenia
Wiktionary
IPA: ˈɔlrajt, AS: olrai ̯t
Wiktionary
bagienny las liściasty z przewagą olszy czarnej w drzewostanie, czasem z brzozą omszoną, jesionem lub świerkiem; olszyna; oles
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. leśn. typ bagiennych lasów liściastych zbudowanych z olszy czarnej, wierzby szarej, brzozy, kruszyny z domieszką świerka;
Wiktionary
Ols, oles, bagienny las olszowy lub olchowy – las z dominacją olszy czarnej porastający bagienne siedliska, o okresowo wysokim poziomie wody stojącej i różnej żyzności. Ma zwykle charakterystyczną kępową strukturę runa – na kępach wokół szyi korzeniowej olszy rosną gatunki borowe, w dolinkach przynajmniej okresowo wypełnianych wodą – rośliny bagienne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) oles, bagienny las olszowy
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) las
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Olsza ż., oles m., olsza ż., olszyna ż., olszynka ż., olszówka ż., olcha ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy, olsowy
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|olsza.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) alder carr
źródła.
== ols (język łatgalski.) ==
thumb|ols (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. piwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Olsza ż., oles m., olsza ż., olszyna ż., olszynka ż., olszówka ż., olcha ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy, olsowy
Wiktionary
(1.1) oles, bagienny las olszowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
olśnąć; dawniej:
1. utracić wzrok, oślepnąć;
2. zabłysnąć, zalśnić
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny bażantów
SJP.pl
1. wywrzeć duże wrażenie; zachwycić;
2. natchnąć, wskazać właściwy tok myślenia;
3. porazić silnym blaskiem
SJP.pl
1. nagły impuls myśli pozwalający na poznanie, uświadomienie sobie czegoś;
2. zachwyt wywołany czymś pięknym
SJP.pl
Wikipedia
1. wywierać duże wrażenie; zachwycać;
2. dawać natchnienie, wskazać właściwy tok myślenia;
3. razić silnym blaskiem
SJP.pl
nadzwyczajny, niespotykany, zachwycający
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Norm Olson Enterprises – założony przez Norma Olsona były amerykański zespół i konstruktor wyścigowy, funkcjonujący w latach 40. Tuż po II wojnie światowej wystawiał napędzane silnikami Offenhauser samochody w mistrzostwach AAA. W latach 1947–1950 samochody konstrukcji Olsona rywalizowały w wyścigu Indianapolis 500.
Wikipedia
→ ols
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z olsem, dotyczący olsu
Wiktionary
rzecz. ols m., Olsza ż.
Wiktionary
dawniej: rzemieślnik wyrabiający futerały na broń
SJP.pl
futerał przytroczony do siodła
SJP.pl
Olstro (od niem. Holster, lm olstra) – skórzany futerał na pistolet kawaleryjski troczony do przedniej części siodła.
Wikipedia
futerał przytroczony do siodła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. wojsk. sztywny skórzany futerał na pistolet kawalerzysty;
Wiktionary
Olstro (od niem. Holster, lm olstra) – skórzany futerał na pistolet kawaleryjski troczony do przedniej części siodła.
Wikipedia
IPA: ˈɔlstrɔ, AS: olstro
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych, rosnące w miejscach podmokłych, występujące w licznych gatunkach; olcha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dawna wieś, obecnie jedna z dzielnic Krakowa, w północno-wschodniej części miasta, część dzielnicy administracyjnej Grzegórzki i Prądnik Czerwony;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce
Wiktionary
Olsza, olcha (Alnus Mill.) – rodzaj drzew i krzewów z rodziny brzozowatych (Betulaceae A. Gray). Według różnych źródeł zalicza się do niego od 25 do 41–44 gatunków. Występują one naturalnie w strefie umiarkowanej i borealnej półkuli północnej, na wschodzie ich zasięg występowania dociera do indyjskiego stanu Asam, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, gdzie rośnie 10 gatunków. Najdalej na południe sięga A. acuminata, rosnąca w Ameryce Południowej w kolumbijskich Andach. W Europie rośnie 5 gatunków, z czego w Polsce trzy: olsza czarna A. glutinosa, olsza szara A. incana i olsza zielona A. alnobetula (poza tym status gatunku nadawany jest introdukowanej i zadomowionej olszy pomarszczonej A. rugosa, w innych ujęciach mającej status podgatunku olszy szarej A. incana subsp. rugosa).
Wikipedia
rzecz. olsza ż., olszyna ż., ols m., olcha ż., olszówka ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy, olsowy, olszówkowy, olszański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Olszamowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie piotrkowskim.
W 2011 wieś liczyła 275 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Fałkowie.
We wsi jest stacja kolejowa Olszamowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Olszanka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Olszanica
SJP.pl
1. nazwa wielu wsi i ich części w Polsce;
2. nazwa wielu wsi na Ukrainie; 2. nazwa kilku wsi na Białorusi; 4. nazwa kilku wsi w Rosji; 5. nazwa wielu cieków wodnych w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Olszanowo (kaszub. Òlszónowò, niem. Elsenow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Rzeczenica. Wieś jest siedzibą sołectwa Olszanowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Garsk i Grodzisko. Na południe od miejscowości znajdują się jeziora Olszanowskie i Olszanowskie Małe.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olszą, dotyczący Olszy
Wiktionary
rzecz. Olsza ż.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
potocznie: zwolennik Jana Olszewskiego
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Olszewnik (niem. Elsau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jeziorany.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Leży nad północnym brzegiem jeziora Ławki.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Olszewo-Borki; olszewsko-borecki, olszewski
SJP.pl
przymiotnik od: Olszew, Olszewo
SJP.pl
Olszewski (forma żeńska: Olszewska, liczba mnoga Olszewscy) – polskie nazwisko, którym posługuje się blisko 48 tysięcy osób.
Wikipedia
przymiotnik od: olsza, drzewo z rodziny brzozowatych; olchowy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Olszówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Olszówki, związany z Olszówką
Wiktionary
rzecz. Olszówka ż., olszówczanin m., olszówczanka ż.
Wiktionary
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
trujący grzyb z rodziny krowiakowatych
SJP.pl
Wikipedia
Olszownica – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Baćkowice.
Była wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: olsza, drzewo z rodziny brzozowatych; olchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z olchy
(1.2) wykonany z drewna lub innej części olchy
(1.3) będący częścią olchy
Wiktionary
IPA: ɔlˈʃɔvɨ, AS: olšovy
Wiktionary
rzecz. Olsza ż., ols mrz., oles mrz., olsza ż., olcha ż., olszyna ż.
przym. olchowy
Wiktionary
(1.1-3) olchowy
Wiktionary
nazwa dwóch miast w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto i stolica województwa warmińsko-mazurskiego;
(1.2) geogr. wieś w województwie śląskim w powiecie częstochowskim, w gminie Olsztyn (1.3)
(1.3) geogr. gmina wiejska w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim.
(1.4) geogr. była wieś, obecnie osiedle w Bełchatowie
Wiktionary
Olsztyn (niem. Allenstein, łac. Allenstenium, Holstin) – miasto na prawach powiatu, stolica województwa warmińsko-mazurskiego, siedziba władz ziemskiego powiatu olsztyńskiego, kurii archidiecezji warmińskiej i greckokatolickiej eparchii olsztyńsko-gdańskiej. Główny ośrodek gospodarczy, edukacyjny i kulturowy, siedziba władz i instytucji regionu, a także węzeł kolejowy i drogowy. Miasto centralne aglomeracji olsztyńskiej. Największe miasto na Warmii.
Wikipedia
(1.1-4) Kolega pozdrawiał nas z Olsztyna.
(1.1-2) W Olsztynie znajduje się piękny zamek. Musisz tam pojechać!
Wiktionary
IPA: ˈɔlʃtɨ̃n, AS: olštỹn
Wiktionary
rzecz. olsztynianin m., olsztyniak m., olsztynianka ż.
przym. olsztyński, podolsztyński
Wiktionary
mieszkaniec Olsztynka
SJP.pl
mieszkanka Olsztynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Olsztynka
(1.2) kobieta pochodząca z Olsztynka, urodzona w Olsztynku
Wiktionary
(1.1) Zbąszynczanka z olsztynczanką pojechały do szczecinczanki.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʃtɨ̃n͇ˈt͡ʃãnka, AS: olštỹṇčãnka
Wiktionary
rzecz. Olsztynek mrz.
:: fm. olsztynczanin mos.
przym. olsztynecki
Wiktionary
przymiotnik od: Olsztynek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olsztynkiem, dotyczący Olsztynka
Wiktionary
rzecz. Olsztynek mrz., olsztynczanin mos., olsztynczanka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Olsztynek (do 1945 niem. Hohenstein, prus. Amellingi) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Olsztynek. Położone jest w północnej Polsce, 28 km na południe od Olsztyna. Olsztynek leży na Mazurach, na obszarze dawnej ziemi Sasinów, w historycznych Prusach Górnych.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Olsztynek liczył 7165 mieszkańców.
Wikipedia
potocznie o olsztynianinie, mieszkańcu Olsztyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Olsztyna
Wiktionary
rzecz. Olsztyn m., olsztynianin m., olsztynianka ż.
przym. olsztyński
Wiktionary
(1.1) olsztynianin
Wiktionary
mieszkaniec Olsztyna; olsztyniak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Olsztyna
(1.2) osoba pochodząca z Olsztyna, urodzona w Olsztynie
Wiktionary
IPA: ˌɔlʃtɨ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: olštỹńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Olsztyn m., olsztyniak m.
:: fż. olsztynianka ż.
przym. olsztyński
Wiktionary
(1.1-2) pot. olsztyniak
Wiktionary
mieszkanka Olsztyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Olsztyna
(1.2) kobieta pochodząca z Olsztyna, urodzona w Olsztynie
Wiktionary
(1.1) Zbąszynianka z olsztynianką odwiedziły szczeciniankę.
Wiktionary
IPA: ˌɔlʃtɨ̃ˈɲãnka, AS: olštỹńãnka
Wiktionary
rzecz. Olsztyn m., olsztyniak mos.
:: fm. olsztynianin m.
przym. olsztyński
Wiktionary
przymiotnik od: Olsztyn, Olsztyńskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olsztynem, dotyczący Olsztyna
(1.2) związany z Olsztyńskiem, dotyczący Olsztyńskiego
Wiktionary
(1.1) Mieszkaliśmy w miasteczku, którego ulice zaludniały się tylko wczesnym rankiem, gdy tłum mężczyzn i kobiet pośpiesznie zmierzał na stację do olsztyńskiego pociągu, i po południu, kiedy wszyscy równie szybkim krokiem wracali z pracy.
Wiktionary
IPA: ɔlˈʃtɨ̃j̃sʲci, AS: olštỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Olsztyn m., Olsztyńskie n., olsztynianin m., olsztynianka ż., olsztyniak mos.
Wiktionary
przymiotnik od: Olsztyn, Olsztyńskie
SJP.pl
1. las lub zarośla olchowe;
2. drewno lub gałęzie olchowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. las olchowy (olszowy) porastający żyzne, bagienne siedliska, o wysokim poziomie wody stojącej;
(1.2) drewno olchowe
(1.3) gałęzie olchowe
Wiktionary
Olszyna (niem. Langenöls) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, powiecie lubańskim, siedziba gminy Olszyna. Prawa miejskie otrzymała w 2005 r. Ośrodek przemysłu meblarskiego i drzewnego, fabryka materiałów izolacyjnych. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, przy granicy z Górnymi Łużycami.
Według danych GUS z 1 stycznia 2022 r. miasto miało 4322 mieszkańców (606. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: ɔlˈʃɨ̃na, AS: olšỹna
Wiktionary
rzecz. olcha ż.
:: zdrobn. olszynka ż.
przym. olchowy, olszowy, olszynowy
Wiktionary
mieszkaniec Olszyny (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Olszyny (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
1. zarośla lub lasek olszowy;
2. młoda olcha
SJP.pl
Wikipedia
bucz olszynowiec - gatunek błonkówki z rodziny trzpiennikowatych; bucz olchowiec
SJP.pl
związany z olszyną, lasem olchowym, zaroślami olchy; olchowy, olszowy
SJP.pl
przymiotnik od: Olszyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olszyną, dotyczący Olszyny
Wiktionary
rzecz. Olszyna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczno-geograficzna w południowej Rumunii;
Wiktionary
Oltenia (t. Mała Wołoszczyzna; rum. Oltenia) – kraina historyczna w Rumunii stanowiąca zachodnią część Wołoszczyzny.
Wikipedia
(1.1) Od kilku lat wakacje spędzamy w Oltenii.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|rum|Oltenia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Oltenia
* włoski: (1.1) Oltenia ż.
źródła.
== Oltenia (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|oʊlˈtɛniə.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Oltenia
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Olunin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: Aleksander, Oleg (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w USA, w stanie Waszyngton;
(1.2) astr. planetoida o numerze 582, z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
Olympia – miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica stanu Waszyngton i ośrodek administracyjny hrabstwa Thurston, położone nad ujściem rzeki Deschutes do zatoki Budd Inlet (odnoga Puget Sound), u nasady półwyspu Olympic. W 2019 roku zamieszkane było przez 52 882 osób, główny ośrodek zespołu miejskiego liczącego 252 264 mieszkańców (2010).
Wikipedia
IPA: ɔˈlʲĩmpʲja, AS: olʹĩmpʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Olimpia ż.
Wiktionary
(1.2) 1906 SO
Wiktionary
producent aparatów fotograficznych i kamer
SJP.pl
Olympus (jap. オリンパス株式会社 Orinpasu Kabushiki-gaisha) – japońskie przedsiębiorstwo produkujące aparaty fotograficzne, rejestratory dźwięku, sprzęt medyczny oraz urządzenia przemysłowe. Zostało założone w 1919 roku jako TAKACHIHO SEISAKUSHO. Nazwa Olympus po raz pierwszy pojawiła się 2 lata później jako nazwa produktów. W 1936 Olympus wypuścił na rynek swój pierwszy aparat Semi-Olympus 1 wraz z pierwszym obiektywem Zuiko. Od 1997 roku przedsiębiorstwo jest obecne na rynku polskim i węgierskim.
Wikipedia
rzeka płynąca przez Czechy i Polskę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Czechach i Polsce;
(1.2) geogr. wieś w Polsce w województwie śląskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Harcerze cały ranek kąpali się w Olzie.
(1.1) Głównymi rzekami Śląska Cieszyńskiego są: Olza, Wisła, Ostrawica, Odra i Biała.
(1.1) Karlik siedział nad Olzą i łowił pstrągi.
(1.2) W herbie Olzy widnieje rybak z wędką w żółtej łódce.
(1.2) Odra wraz z Olzą silnie ucierpiały w czasie tzw. powodzi tysiąclecia.
Wiktionary
(1.1) rzecz. olzianin, Zaolzie
(1.1) przym. olziański, nadolziański, zaolziański
Wiktionary
przymiotnik od: Olza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Olzą, dotyczący Olzy
Wiktionary
rzecz. olzianin, Olza ż.
Wiktionary
jednostka oporności elektrycznej; ohm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Irtysza;
Wiktionary
Wikipedia
przym. omski
rzecz. Omsk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. babcia
Wiktionary
Oma – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Iron.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|starka.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. omka ż., omeczka ż.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Oma.
uwagi. pisownia w ortografii Steuera ůma
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|babcia.
źródła.
== oma (język dani zachodni.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fizj. mocz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. omka ż., omeczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|starka.
Wiktionary
tyle co: obmacać
SJP.pl
dawniej: niemożność widzenia czegokolwiek, ciemność; dziś tylko w wyrażeniach: po omacku, omackiem (przestarzałe) -
a) nie widząc, kierując się dotykiem;
b) kierując się intuicją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. niemożność widzenia czegokolwiek; dziś tylko we frazeologii
Wiktionary
(1.1) mrok, ciemność
Wiktionary
przestarzale: po omacku;
1. nic nie widząc, kierując się dotykiem, np. Po omacku znalazł na szafce klucze.;
2. kierując się intuicją, bez dostatecznej znajomości danej dziedziny, np. Informacji na ten temat szukał po omacku, nikt nie chciał mu pomóc.
SJP.pl
motyl nocny z rodziny omacnicowatych, np. omacnica spichrzanka - mól żerujący na suchych produktach zbożowych
SJP.pl
Omacnica – demon słowiański, nocnica, ćma, straszydło nocne, nienasytka nocna. Domowy duch żeński.
Były to stare kobiety. Chodziły nocą po omacku. Przestrzegano chłopaków, żeby nie jedli w ciemnościach, bowiem mogą połknąć tę zjawę, a wtedy byliby nienasyceni, staliby się żarłokami.
Wikipedia
motyl nocny z rodziny omacnicowatych, np. omacnica spichrzanka - mól żerujący na suchych produktach zbożowych
SJP.pl
rodzina motyli obejmująca ponad 10 tysięcy gatunków ciem
SJP.pl
Omacnicowate (Pyralidae) – rodzina owadów z rzędu motyli i nadrodziny Pyraloidea. Obejmuje ponad 5900 opisanych gatunków.
Wikipedia
o cechach omacnicowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
pokrywać, przysypywać mąką; mączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omączać.
Wiktionary
czas. omączać ndk.
rzecz. mącznik mzw., mącznica ż., mąka ż.
przym. mączny
Wiktionary
pokryć, przysypać mąką
SJP.pl
miasto w USA
SJP.pl
Omaha – największe miasto stanu Nebraska w Stanach Zjednoczonych, położone na jego wschodnim skraju, na zachodnim brzegu rzeki Missouri, siedziba administracyjna hrabstwa Douglas. Zgodnie z danymi z roku 2020, Omaha licząc 486 051 mieszkańców, jest 39. co do wielkości miastem w USA. Licząc z przedmieściami, jest 58. obszarem metropolitalnym w USA (2020), z liczbą ludności szacowaną na 967 604.
Wikipedia
tyle co: prawie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wskazanie, iż do jakiegoś wydarzenia było bardzo blisko
partykuła
(2.1) wyrażenie przybliżenia
Wiktionary
Omal (wa. Oûmål) – dzielnica (section) gminy Geer w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Waremme. 1 stycznia 2020 roku liczyła 581 mieszkańców. Do 31 grudnia 1976 r. samodzielna gmina.
Wikipedia
(1.1) Podczas pracy z piłą omal nie doszło do amputacji palca.
(2.1) Po usłyszeniu tej nowiny Anka nie mogła ukryć zaskoczenia, graniczącego omal z lękiem.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃mal, AS: õmal
Wiktionary
partyk. nieomal
Wiktionary
(1.1) o mało, o mało co, o mały figiel, o mały włos, o włos, omalże
(2.1) nieomal, niemal
Wiktionary
malować ze wszystkich stron; obmalowywać
SJP.pl
partykuła znacząca tyle, co: prawie, nieomal
SJP.pl
wrażenie zmysłowe pojawiające się w świadomości jako objaw chorobowy; halucynacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. złudne wrażenie wzrokowe lub słuchowe
Wiktionary
Halucynacje (omamy) (łac.: (h)al(l)ucinatio = majaczenie lub (h)al(l)ucinari = bredzić, majaczyć, śnić) – spostrzeżenia zmysłowe pojawiające się bez wystąpienia zewnętrznego bodźca i niebędące zarazem zniekształceniem istniejących bodźców zewnętrznych.
Wikipedia
rzecz. omamianie n., omamienie n., omamik mrz.
czas. omamiać ndk., omamić dk.
Wiktionary
(1.1) halucynacja, majaczenie, majak, mara, przywidzenie, widzenie, wizja, zwid
Wiktionary
zwieść fałszywymi pozorami, oszukać, wprowadzić w błąd; zmamić
SJP.pl
zwieść fałszywymi pozorami, oszukać, wprowadzić w błąd; zmamić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od omam
Wiktionary
(1.1) To nie omam, lecz tylko mały omamik.
Wiktionary
rzecz. omam m.
Wiktionary
bylina, rzadziej krzew, z rodziny astrowatych; inula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji, na Półwyspie Arabskim, ze stolicą w Maskacie;
(1.2) geogr. polit. hist. zob. Oman Traktatowy.
Wiktionary
Oman (arab. عُمان, trb. Uman), Sułtanat Omanu (arab. سلطنة عُمان, trb. Saltanat Uman) – państwo w Azji, leżące na Półwyspie Arabskim, nad Morzem Arabskim i Zatoką Omańską. Graniczy ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Arabią Saudyjską i Jemenem. Stolica mieści się w mieście Maskat. Oman należy do Ligi Państw Arabskich.
Wikipedia
(1.1) Najwięcej zysku przynosi Omanowi eksport ropy naftowej.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃mãn, AS: õmãn
Wiktionary
rzecz. Omańczyk m., Omanka ż.
przym. omański, antyomański, proomański
Wiktionary
(1.1) Sułtanat Omanu
Wiktionary
obywatel Omanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Omanu
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: õmãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Oman m.
:: fż. Omanka ż.
przym. omański
Wiktionary
dawniej: omamić - zwieść, wprowadzić w błąd, oszukać; zmanić
SJP.pl
obywatelka Omanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Omanu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Oman m.
:: fm. Omańczyk
przym. omański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) عمانية ż.
* francuski: (1.1) Omanaise ż.
* hiszpański: (1.1) omaní ż.
* kataloński: (1.1) omanita ż.
* nowogrecki: (1.1) Ομανή ż.
* słoweński: (1.1) Omanka ż.
* włoski: (1.1) omanita ż.
źródła.
== Omanka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Omanka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmãŋka, AS: õmãŋka
Wiktionary
rzecz. Oman m.
:: fm. Omańczyk
przym. omański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Oman m.
:: fm. Omańczyk
przym. omański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) عمانية ż.
* francuski: (1.1) Omanaise ż.
* hiszpański: (1.1) omaní ż.
* kataloński: (1.1) omanita ż.
* nowogrecki: (1.1) Ομανή ż.
* słoweński: (1.1) Omanka ż.
* włoski: (1.1) omanita ż.
źródła.
== Omanka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Omanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Oman
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Oman
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmãj̃sʲci, AS: õmãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oman mrz., Omańczyk mos., Omanka ż.
Wiktionary
dawna nazwa rdzy - rodzaju grzybów z rodziny rdzowatych, występujących w postaci pleśni na liściach rozmaitych roślin, źdźbłach traw, niekiedy na korze drzew; obejmuje ponad 2000 gatunków grzybów pasożytniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Omar może odnosić się do:
Wikipedia
(1.1) Będę jutro z Omarem oglądać mecz.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃mar, AS: õmar
Wiktionary
(1.1) Umar, Omer
Wiktionary
chrząszcz o szerokim, nieco spłaszczonym, na ogół czarno ubarwionym ciele, żywiący się zwykle padliną, gnijącymi liśćmi, grzybami, odchodami zwierząt
SJP.pl
chrząszcz o szerokim, nieco spłaszczonym, na ogół czarno ubarwionym ciele, żywiący się zwykle padliną, gnijącymi liśćmi, grzybami, odchodami zwierząt
SJP.pl
rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych; omarlice
SJP.pl
Omarlicowate (Silphidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny Staphylinoidea. Takson kosmopolityczny, ale głównie holarktyczny. Obejmuje 183 gatunki. Większość to padlinożercy. Częste jest też drapieżnictwo, w tym wyspecjalizowane. Gatunki roślinożerne są nieliczne. Przedstawiciele jednej podrodziny wykazują zachowania społeczne i troskę o potomstwo u obojga rodziców.
Wikipedia
o cechach omarlicowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
omarliniec włochaty - gatunek rośliny z rodziny omarlicowatych
SJP.pl
stać się otępiałym psychicznie, zniechęconym do wszystkiego
SJP.pl
przestarzale: obmarzać (pokrywać się powłoką lodu, szronu)
SJP.pl
[czytaj: omar-znięty] taki, który omarzł (obmarzł; pokrył się powłoką lodu, szronu); omarzły, omarźnięty
SJP.pl
[czytaj: omar-zły] taki, który omarzł (obmarzł; pokrył się powłoką lodu, szronu); omarznięty, omarźnięty
SJP.pl
zaprawić jedzenie omastą; okrasić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. omaszczać)
(1.1) reg. zaprawić potrawę tłuszczem
Wiktionary
rzecz. omasta ż.
Wiktionary
regionalnie: tłuszcz dodawany do potraw; okrasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. okrasa
(1.2) przest. okraszenie
Wiktionary
(1.1) Dała nam kaszy z omastą i kwaśnego mleka.
Wiktionary
rzecz. omaszczanie n., omaszczenie n.
czas. omaścić dk., omaszczać ndk.
przym. omastny
Wiktionary
(1.1) okrasa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. ogół stałych i ruchomych drzewc na jachcie lub żaglowcu;
Wiktionary
Omasztowanie – część osprzętu żaglowego służąca do podnoszenia, rozpinania i ustawiania żagli. Przez całe wieki drzewca były wykonywane z drewna. Obecnie produkowane są ze stopów metali lekkich (głównie glinu), oraz (rzadziej) materiałów kompozytowych, takich jak laminaty i włókna węglowe, oferujące dużą wytrzymałość przy jednoczesnej redukcji masy. Początkowo przekrój masztu był okrągły, obecnie stosuje się przekroje obłe, przypominające symetryczne profile lotnicze, które zapewniają większą sprawność układu maszt-żagiel. Z tego powodu w żeglarstwie regatowym używa się także masztów obrotowych.
Wikipedia
IPA: ˌɔ̃maʃtɔˈvãɲɛ, AS: õmaštovãńe
Wiktionary
rzecz. maszt mrz.
Wiktionary
podstawowy element budowy oka złożonego; fasetka
SJP.pl
Omatidium (łac. ommatidium), fasetka – podstawowy element budowy oka złożonego. Ma kształt wydłużonego stożka. Zbudowane jest z przejrzystej rogówki pochodzenia oskórkowego, aparatu dioptrycznego, aparatu receptorycznego i izolacji pigmentowej.
Wikipedia
omatnik jasny, omatnik kulisty, omatnik łąkowy - gatunki pająka z rodziny omatnikowatych
SJP.pl
rodzina pająków
SJP.pl
Omatnikowate (Theridiidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothela obejmująca ponad 2350 gatunków podzielonych na ok. 120 rodzajów. W Polsce występuje ponad 60 gatunków, głównie z rodzajów: Achaearanea, Dipoena, Steatoda, Theridion.
Najbardziej znane gatunki:
Wikipedia
o cechach omatnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
wypowiadać sądy na jakiś temat; rozpatrywać zagadnienie
SJP.pl
czasownik
(1.1) wypowiadać się szczegółowo na jakiś temat
(1.2) rozpatrywać daną sprawę
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmavʲjät͡ɕ, AS: õmavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. omówienie n.
czas. mówić
Wiktionary
(1.2) konsultować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omawiać.
Wiktionary
rzecz. omówienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tonowa koloryzacja włosów polegająca na farbowaniu końcówek włosów na inny odcień
przymiotnik
(2.1) o końcówkach włosów: rozjaśnione o ton lub kilka tonów
Wiktionary
(1.1) Ombre sprawdzało się najlepiej na ciemnych włosach.
Wiktionary
(1.1) ombre hair
Wiktionary
rozsiewanie diaspor roślin przez wodę deszczową; deszczosiewność
SJP.pl
Ombrochoria, deszczosiewność – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania diaspor, polegający na rozprzestrzenianiu ich za sprawą wody deszczowej. Deszczosiewność, wraz z nautochorią i bytisochorią jest jedną z form hydrochorii, czyli wodosiewności.
Wikipedia
roślina dobrze znosząca klimat o obfitych, długotrwałych opadach atmosferycznych
SJP.pl
występujący w klimacie o obfitych, długotrwałych opadach
SJP.pl
roślina nieznosząca wody (nawet krótkotrwałych deszczów), rosnąca w klimacie suchym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina preferująca klimat suchy
Wiktionary
deszczomierz mierzący ilość, czas trwania oraz natężenie opadów; pluwiograf
SJP.pl
Pluwiograf – urządzenie do automatycznego ciągłego pomiaru opadów, rejestrujące ich ilość, czas trwania i natężenie. Wyróżnia się pluwiografy: pływakowy, w którym w naczyniu znajduje się pływak, wskazujący stan napełnienia oraz wywrotkowy.
Wikipedia
przyrząd służący do pomiaru ilości opadów atmosferycznych; deszczomierz, pluwiometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. metrol. aparat do pomiaru opadów deszczowych
Wiktionary
Deszczomierz (ombrometr, pluwiometr) – przyrząd do pomiaru ilości opadów atmosferycznych.
Najpowszechniej używane deszczomierze Hellmanna są naczyniami o ostrych krawędziach, znanej powierzchni górnego otworu (np. w Polsce stosuje się deszczomierze o powierzchni recepcyjnej/zbierającej = 200 cm²), umieszczanymi na wysokości 1 m nad gruntem w przypadku gdy przyrząd jest ustawiony do wysokości 500 m n.p.m. i 1,5 m na wysokości powyżej 500 m n.p.m. Zebraną w naczyniu wodę opadową zlewa się do menzurki wyskalowanej odpowiednio do powierzchni recepcyjnej i mierzy jej objętość, przynajmniej raz na dobę. Do automatycznych pomiarów ciągłych służą pluwiografy rejestrujące ilość, czas trwania i natężenie opadów na pasku umieszczonym na bębnie zegarowym; do zdalnego przekazywania wyników służą telepluwiografy. Obecnie wprowadzane deszczomierze automatyczne dokonują pomiaru wysokości opadu (przykładowo co 0,1 mm) i zapisują tę informację w pamięci elektronicznej, a następnie przekazują je do centrów zbierania danych.
Wikipedia
(1.1) Za zaoszczędzone pieniądze zakupiono nowy ombrometr do szkolnego ogródka meteorologicznego.
Wiktionary
(1.1) deszczomierz, pluwiometr
Wiktionary
[czytaj: ombudzmen] pełnomocnik, mandatariusz ludności; rzecznik praw obywatelskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. adm. niezależny urzędnik powoływany przez parlament, do którego obywatele mogą odwoływać się w sprawach naruszania praw i wolności po wyczerpaniu innych możliwości prawnych;
(1.2) rzad. adm. urzędnik na niższym szczeblu lub w instytucji powołany do rzecznictwa członków jakiejś grupy społecznej
Wiktionary
Ombudsman (szw. „rzecznik”) – niezależny urzędnik, powiązany z parlamentem, do którego można odwoływać się w sprawach naruszania praw i wolności jednostki po wyczerpaniu samodzielnych możliwości prawnych.
Wikipedia
(1.1) Charakterystycznymi dla Riksdagu instytucjami kontroli parlamentarnej są: instytucja ombudsmana oraz tzw. parlamentarnych kontrolerów rachunków.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. ombudsmanka ż.
przym. ombudsmański
Wiktionary
(1.1) rzecznik obywatelski
Wiktionary
→ ombudsman [czytaj: ombudzmenka]
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. adm. kobieta ombudsman
Wiktionary
rzecz.
:: fm. ombudsman m.
przym. ombudsmański
Wiktionary
1. taki, który tymczasowo stracił przytomność;
2. taki, który osłabł z wysiłku;
3. będący oznaką wzruszenia lub fizycznej słabości; słaby
SJP.pl
stracić przytomność, zemdleć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. omdlewać)
(1.1) med. stracić przytomność nagle i na krótko
Wiktionary
(1.1) Omdlał w kościele z powodu upału.
Wiktionary
rzecz. omdlenie n.
czas. mdleć
Wiktionary
(1.1) zemdleć
Wiktionary
stan chwilowej utraty sił i przytomności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omdleć.
(1.2) med. chwilowa utrata przytomności spowodowana zmniejszeniem dopływu krwi do mózgu na skutek wyczerpania, wykrwawienia, bólu, niedoboru tlenu itp.;
(1.3) posp. chwilowe opadnięcie z sił
Wiktionary
Omdlenie (łac. syncope) – krótkotrwała utrata przytomności wywołana przejściowym globalnym zmniejszeniem perfuzji mózgowej. Charakteryzuje się szybkim rozwojem objawów aż do zupełnej utraty przytomności, krótkim czasem trwania oraz samoistnym i pełnym odzyskaniem przytomności.
Wikipedia
(1.2) W przypadku omdlenia nie wolno cucić przez uderzenia w twarz oraz wlewać do ust zimnej wody.
(1.3) Tańczyłyśmy polkę aż do omdlenia nóg.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmdlɛ̃ɲɛ, AS: õmdlẽńe
Wiktionary
rzecz. omdlewanie n., mdlenie n., mdłość ż.
czas. mdleć ndk., omdleć dk., omdlewać ndk.
przym. mdły
Wiktionary
(1.2) zemdlenie, utrata świadomości
(1.3) osłabienie, słabość, niemoc
Wiktionary
będący oznaką słabości fizycznej lub silnego wzruszenia; omdlały
SJP.pl
miasto w Sudanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Sudanie położone na lewym brzegu Nilu Białego, naprzeciw stolicy państwa, Chartumu;
Wiktionary
Omdurman (arab. Umm Durmān أم درمان) – największe miasto w Sudanie (ponad 1,2 mln mieszkańców w 1993, 2,8 mln 1 stycznia 2005). Położone na lewym brzegu Nilu Białego, naprzeciw stolicy państwa, Chartumu. Połączone z Chartumem i Chartumem Północnym mostami, stanowi wraz z nimi przemysłowe, handlowe i kulturalne centrum państwa.
Wikipedia
przym. omdurmański
Wiktionary
→ Omdurman (największe miasto w Sudanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Omdurmanem, dotyczący Omdurmanu
Wiktionary
(1.1) W wyścigach omdurmańskich nie brały udziału konie, lecz dzieci, wielbłądy i strusie.
(1.1) Wczoraj omdurmańska rozgłośnia podała do wiadomości, że w Sudanie utworzono nowy rząd.
Wiktionary
rzecz. Omdurman mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. oma
Wiktionary
rzecz. oma ż., omka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|omka.
Wiktionary
1. jedna z liter greckiego alfabetu;
2. trzyosobowy, jednomasztowy jacht mieczowy;
3. zegarek marki Omega;
4. samochód typu Opel Omega;
5. samochód typu Lotus Omega
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dwudziesta czwarta litera alfabetu greckiego, ω;
(1.2) hist. jęz. litera wczesnej cyrylicy wzorowana na omedze (1.1), ѡ;
(1.3) żegl. typ żaglówki;
(1.4) zegarek luksusowej marki Omega
(1.5) fiz. cząstka elementarna należąca do hiperonów, zbudowana z trzech kwarków dziwnych sss;
Wiktionary
Omega (st.gr. ὦ μέγα, nw.gr. ωμέγα, pisana Ωω) – dwudziesta czwarta, ostatnia litera współczesnego alfabetu greckiego. W dawnym greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 800. Stosowano ją również w antycznej greckiej notacji muzycznej.
Wikipedia
IPA: ɔ̃ˈmɛɡa, AS: õmega
Wiktionary
spektrometr mas działający na zasadzie miniaturowego cyklotronu; stosowany do celów analitycznych
SJP.pl
Omegatron – rodzaj spektrometru mas, w którym do oddzielenia jonów o określonej masie wykorzystuje się rezonans cyklotronowy jonów poruszających się w cyklotronie. Jony poruszają się w polu magnetycznym, a są przyspieszane prostopadłym do niego zmiennym polem elektrycznym o dużej częstotliwości zmian. Jeśli częstotliwość ta jest odpowiednio dobrana do masy jonu, to jony poruszają się po spirali i trafiają w kolektor. Jony o innych masach nie trafiają w miejsce przyspieszenia w odpowiednich momentach i nie są przyspieszane, przez co ich tory zamykają się z daleka od kolektora.
Wikipedia
znak, wróżba, zapowiedź czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdarzenie lub zjawisko interpretowane jako zapowiedź przyszłych zdarzeń, dobrych lub złych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔ̃mɛ̃n, AS: õmẽn
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, lek zmniejszający wydzielanie do żołądka jonów wodorowych
SJP.pl
Omeprazol – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej, zmniejszający wydzielanie do światła żołądka jonów wodorowych. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej.
Wikipedia
środowiskowo: umowa między grupami przestępczymi związana z odmową współpracy z organami ścigania; zmowa milczenia
SJP.pl
Omertà [omerˈta] – zmowa milczenia, nieformalne prawo sycylijskie zabraniające członkowi mafii informowania o jej przestępstwach osób z tym przestępstwem niezwiązanych, w szczególności przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości – sędziów, prokuratorów i policji. Z tego powodu przestępstwa mafijne były tak trudne do rozwiązania. Złamanie omerty groziło egzekucją poprzez zastrzelenie zdrajcy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Polsce i w obwodzie królewieckim Rosji, prawy dopływ Łyny;
Wiktionary
Wikipedia
przyczepić metkę do jakiegoś towaru
SJP.pl
metkować;
1. przyczepiać metki do sprzedawanych produktów;
2. potocznie: wyrażać powierzchowną opinię o kimś
SJP.pl
minerał z grupy piroksenów
SJP.pl
Omfacyt – minerał z gromady krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów. Jest minerałem rzadkim.
Nazwa pochodzi od słowa omphax, greckiego określenia niedojrzałych winogron, nawiązując do charakterystycznej, zielonej barwy tego minerału. Jako minerał jest stałym roztworem jadeitu (25%-75%), augitu (25%-75%) i egirynu (0%-25%).
Wikipedia
okrytonasienna roślina z klasy Magnoliopsida
SJP.pl
1. półokrągły kamień w świątyni Apollina w Delfach;
2. wypukłość na tarczy lub na dnie greckiej czary
SJP.pl
Omfalos (gr. omphalós „pępek”) – starożytny artefakt w kształcie półokrągłego kamienia, który przez starożytnych Greków uważany był za pępek świata. Kamień znajdował się w świątyni Apolla w Delfach. Był on również uważany za wyrocznię, dzięki której ludzie kontaktowali się z bogami. Obecnie eksponowany przez Muzeum Archeologiczne w Delfach.
Wikipedia
skrót od: Oh My God - o mój Boże; omg
SJP.pl
okryć coś mgłą, utworzyć wokół czegoś lekką zasłonę podobną do mgły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to co powoduje mgłę lub zadymienie
Wiktionary
(1.1)
Zachód jest z róż i złota, czar wieje w przestworze,
I miasto dziś wieczorem tak szumi jak morze.
W kwietniowy ogród wiodą uchylone wrota:
Na lekkich drzewach omgła lśni zielono złota.
Wiktionary
skrót od: Congregatio Missionariorum Oblatorum Beatae Mariae Virginis Immaculatae - Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
SJP.pl
Omi (jap. 麻績村 Omi-mura) – wieś w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Nagano. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 2 593 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 75,4 os./km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omiatać.
Wiktionary
czas. omiatać ndk.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rodzaj roślin nasiennych z rodziny astrowatych
SJP.pl
Omieg (Doronicum L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Obejmuje 29 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. W polskiej florze dwa gatunki występują jako rodzime (omieg górski D. austriacum i omieg kozłowiec D. clusii). Rosną w lasach, na górskich łąkach i piargach.
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
Omięk (Lagria) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych i podrodziny omiękowatych.
Wikipedia
dawniej: stawać się miękkim, tracić twardość; mięknąć
SJP.pl
rzadko: mieląc, zdzierać łuskę z ziarna
SJP.pl
rzadko: mieląc, zedrzeć łuskę z ziarna; omleć
SJP.pl
mierzyć ze wszystkich stron; obmierzać
SJP.pl
[czytaj: omier-znąć] stać się odpychająco brzydkim, omierzłym; obmierznąć
SJP.pl
[czytaj: omier-znięty] taki, który omierzł (stał się odpychająco brzydki), taki, który budzi wstręt; obmierzły, omierzły
SJP.pl
zmierzyć ze wszystkich stron; obmierzyć
SJP.pl
[czytaj: omier-zły] taki, który omierzł (stał się odpychająco brzydki), taki, który budzi wstręt; obmierzły, omierznięty
SJP.pl
1. zamiatając usunąć jakieś zanieczyszczenia;
2. oświetlić coś przez krótką chwilę
SJP.pl
w anatomii: cienka błona pokrywająca mięśnie
SJP.pl
Omięsna – rodzaj błony zbudowanej z wiotkiej tkanki łącznej odchodzącej od wewnętrznej powierzchni namięsnej. Otacza i oddziela od siebie poszczególne pęczki włókien mięśniowych w brzuścu mięśnia poprzecznie prążkowanego (szkieletowego). Przez omięsną przechodzą naczynia krwionośne i nerwy czuciowe.
Wikipedia
1. nie omieszkać - zadbać o zrobienie czegoś, skorzystać z okazji;
2. w prawie: nie stawić się gdzieś;
3. dawniej:
a) zaniedbać, zaniechać, opuścić coś;
b) zamieszkać
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) współcz. tylko w stałym połączeniu → nie omieszkać
(1.2) daw. zaprzepaścić okazję, opuścić coś, zaniedbać, nie dopilnować
(1.3) daw. spóźnić się, zamarudzić, nie zdążyć
(1.4) daw. praw. nie stawić się na rozprawę
(1.5) daw. zamieszkać
Wiktionary
(1.1) Nie omieszkam powiedzieć mamie, że stłukłeś szybę.
(1.2) Omieszkałeś lata, nie masz chleba; omieszkałeś targu, niczego nie dostaniesz.
(1.3) Płakać będą na ostatnim sądzie, iż już do zbawienia omieszkali.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmʲjɛʃkat͡ɕ, AS: õmʹi ̯eškać
Wiktionary
(1.1-4)
rzecz. omieszka ż., omieszkanie n., omieszkałość ż.
czas. omieszkiwać ndk.
(1.5)
rzecz. mieszkanie n.
czas. omieszkiwać ndk., mieszkać dk., pomieszkiwać ndk., zamieszkać dk., zamieszkiwać ndk.
przym. omieszkały
Wiktionary
(1.2) zaniedbać, zaniechać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omieszkać.
Wiktionary
czas. omieszkać dk.
Wiktionary
rzadko:
1. nie omieszkiwać - nie zaniedbywać sposobności zrobienia czegoś;
2. w prawie: nie stawiać się gdzieś, np. omieszkiwać stawiennictwa;
3. dawniej:
a) zaniedbywać, zaniechiwać, opuszczać coś;
b) zamieszkiwać
SJP.pl
1. przechodzić lub przejeżdżać obok kogoś lub czegoś;
2. unikać kogoś lub czegoś;
3. omijać się - unikać się wzajemnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) okrążyć coś, żeby do tego nie podejść, nie zbliżać się; przejść obok czegoś nie zatrzymując się
(1.2) nie być czyimś udziałem
Wiktionary
(1.1) Szedłem przed siebie omijając kałuże.
(1.2) Wyszedłem z tego pokoju o jedenastej i, jak się później okazało, ominęła mnie poważna awantura.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmʲijät͡ɕ, AS: õmʹii ̯äć
Wiktionary
czas. pomijać, minąć, wymijać, przemijać
rzecz. omijanie n., pomijanie n., ominięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omijać.
Wiktionary
Omijanie – według prawa o ruchu drogowym przejeżdżanie (przechodzenie) obok nieporuszającego się pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody.
Ustawa nakazuje, by przy omijaniu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość; omijanie pojazdu sygnalizującego zamiar skręcenia w lewo może odbywać się tylko z jego prawej strony. W przypadku omijania pojazdu przewożącego zorganizowaną grupę dzieci lub młodzieży oraz pojazdu przystosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych, jest się obowiązanym w czasie wsiadania lub wysiadania dzieci, młodzieży lub niepełnosprawnych zachować szczególną ostrożność i w razie potrzeby zatrzymać się.
Wikipedia
IPA: ˌɔ̃mʲiˈjä̃ɲɛ, AS: õmʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. omijać
rzecz. ominięcie n.
Wiktionary
dziedzina nauki, która zajmuje się badaniem i analizą masową danych molekularnych, takich jak geny, białka, czy metabolity
SJP.pl
1. piętnasta litera alfabetu greckiego;
2. wariant koronawirusa wykryty pod koniec 2021 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa piętnastej litery alfabetu greckiego, ο;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) mikrobiol. jedna z mutacji koronawirusa SARS-CoV-2
Wiktionary
Omikron (st.gr. ὂ μικρόν, nw.gr. όμικρον, pisana Οο) – piętnasta litera alfabetu greckiego oznaczająca samogłoskę „o krótkie”. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 70.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὂ μικρόν.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) omicron
* arabski: (1.1) أوميكرون
* baskijski: (1.1) omikron
* białoruski: (1.1) амікрон m.
* francuski: (1.1) omicron
* hiszpański: (1.1) ómicron ż.
* niemiecki: (1.1) Omikron n.
* nowogrecki: (1.1) όμικρον n.
* portugalski: (1.1) ómicron
* rosyjski: (1.1) амикрон m.
* słowacki: (1.1) omikron m.
* ukraiński: (1.1) омікрон m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmʲikrɔ̃n, AS: õmʹikrõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὂ μικρόν.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) omicron
* arabski: (1.1) أوميكرون
* baskijski: (1.1) omikron
* białoruski: (1.1) амікрон m.
* francuski: (1.1) omicron
* hiszpański: (1.1) ómicron ż.
* niemiecki: (1.1) Omikron n.
* nowogrecki: (1.1) όμικρον n.
* portugalski: (1.1) ómicron
* rosyjski: (1.1) амикрон m.
* słowacki: (1.1) omikron m.
* ukraiński: (1.1) омікрон m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. minąć coś, wyminąć, poruszać się bez zatrzymywania przy czymś, przy kimś;
2. nie stać się czyimś udziałem;
3. pominąć, nie uwzględnić kogoś lub czegoś;
4. pozwolić czemuś upłynąć, nie skorzystać z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|omijać.
Wiktionary
(1.1) "Jestem bramą" - powiedział Pan Jezus. Przez bramy się przechodzi. Przez Jezusa trzeba przejść, nie można Go ominąć, nie zauważyć, nie zatrzymać się i iść dalej.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: õmʹĩnõńć
Wiktionary
rzecz. minięcie n., ominięcie n.
czas. pominąć
Wiktionary
pokrywać minami; zaminowywać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. oma
Wiktionary
rzecz. omeczka ż., oma ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|omeczka.
Wiktionary
ąkły, onkły; młodzieżowo:
1. trudny w opisie, bezkształtny;
2. mało bystry, niepojętny, ciężko myślący;
3. nudny, nudnawy
SJP.pl
zdrobnienie od: omlet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od omlet
Wiktionary
(1.1) To nie omlet, lecz tylko mały omlecik.
Wiktionary
rzecz. omlet m.
Wiktionary
smażony placek zrobiony z jajek oraz mąki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. potrawa przyrządzona z ubitych jajek z dodatkiem mleka i mąki, smażona, przypominająca gruby naleśnik; podawana samodzielnie lub z nadzieniem, na słodko lub pikantnie;
Wiktionary
Omlet – potrawa w formie placka, przyrządzana ze smażonych jaj.
Omlety trafiły do polskiej kuchni za sprawą Marii Sobieskiej, która rozpowszechniła je w czasie swoich licznych podróży po kraju.
Istnieje wiele odmian omletów, wśród których wyróżnić można m.in.:
Wikipedia
(1.1) Mój chłopak robi na śniadanie świetne omlety z pomidorami i serem.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃mlɛt, AS: õmlet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. omlecik m.
przym. omletowy
Wiktionary
(1.1) jajecznik
Wiktionary
→ omlet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący omletu
Wiktionary
rzecz. omlet mrz.
Wiktionary
jeden z dwóch czułków u ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych
SJP.pl
duży, kryty pojazd konny, używany dawniej jako środek transportu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. dawny wieloosobowy pojazd;
(1.2) daw. łazienka ogólna dla wielu osób
(1.3) film. zbiór nowel filmowych powiązanych tematycznie lub narracyjnie przygotowywanych wspólnie przez różnych reżyserów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek wszystkowiedzący, specjalista z każdej dziedziny wiedzy (również ironicznie)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔ̃mʲˈɲibus, AS: õmʹńibus
Wiktionary
rzecz.
:: fż. omnibuska ż.
Wiktionary
(1.3) film omnibusowy
(2.1) chodząca encyklopedia, człowiek renesansu, encyklopedysta, erudyta, polihistor, polimat; żart. uczony w piśmie
Wiktionary
[czytaj: omniczanel] sprzedaż z wykorzystaniem wielu kanałów dystrybucji; sprzedaż wielokanałowa
SJP.pl
środowiskowo: osoba, która w ciągu roku poprzedzającego badanie czytelnictwa przeczytała jedną książkę, czytała czasopismo lub gazetę i przeglądała wiadomości w internecie, a w ciągu miesiąca przeczytała tekst o objętości powyżej trzech stron maszynopisu
SJP.pl
wszechmoc, wszechwładza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wszechmoc, wszechwładza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Omnipotencja urzędników naraża firmę na dodatkowe koszty.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃mʲɲipɔˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: õmʹńipotẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. omnipotentny
przysł. omnipotentnie
Wiktionary
(1.1) wszechmoc, wszechwładza
Wiktionary
związany z omnipotencją
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z wszechmocą
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃mʲɲipɔˈtɛ̃ntʲɲɛ, AS: õmʹńipotẽntʹńe
Wiktionary
rzecz. omnipotencja
przym. omnipotentny, omnipotencyjny
Wiktionary
wszechpotężny, wszechmocny, wszechwładny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wszechmocny
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃mʲɲipɔˈtɛ̃ntnɨ, AS: õmʹńipotẽntny
Wiktionary
rzecz. omnipotencja ż.
przym. omnipotencyjny
przysł. omnipotentnie
Wiktionary
(1.1) wszechmocny, wszechpotężny, wszechwładny
Wiktionary
seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; omniseksualność, panseksualizm, panseksualność
SJP.pl
Panseksualność, omniseksualność — seksualny, romantyczny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej. Osoby panseksualne mogą określać siebie jako osoby „ślepe na płeć” (ang. gender-blind), zapewniając, że kwestie płci kulturowej i płci nie są czynnikami wpływającymi na ich romantyczny lub seksualny pociąg do innych.
Wikipedia
seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; omniseksualizm, panseksualizm, panseksualność
SJP.pl
Panseksualność, omniseksualność — seksualny, romantyczny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej. Osoby panseksualne mogą określać siebie jako osoby „ślepe na płeć” (ang. gender-blind), zapewniając, że kwestie płci kulturowej i płci nie są czynnikami wpływającymi na ich romantyczny lub seksualny pociąg do innych.
Wikipedia
dawniej: czynić mnichem, przyjmować do zakonu
SJP.pl
wielobój w kolarstwie torowym, składający się z sześciu konkurencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. preferowanie zróżnicowania – smaków, gustów i zwyczajów kulinarnych, a także szeroka wiedza o jedzeniu, rozpatrywane jako zjawisko w pewnej grupie społecznej
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃mʲɲivɔˈrɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: õmʹńivoryčność
Wiktionary
przym. omniworyczny
przysł. omniworycznie
Wiktionary
lek zawierający zespół alkaloidów opium; środek narkotyczny o działaniu przeciwbólowym, przeciwskurczowym i uspokajającym; pantopon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. narkomanów omnopon
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃mnɔˈpɔ̃ɲuʃ, AS: õmnopõńuš
Wiktionary
proszek do prania marki Omo
SJP.pl
Wikipedia
silnie unaczyniona błona płodowa gadów, ptaków i ssaków, powstająca między owodnią a kosmówką i pełniąca rolę oddechową; allantois
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. jedna z błon płodowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zadaniem omoczni jest gromadzenie zbędnych produktów przemiany materii zarodka.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmɔt͡ʃʲɲa, AS: õmočʹńa
Wiktionary
przym. omoczniowy
Wiktionary
uczynić przedmiotem modlitwy; obmodlić
SJP.pl
czasownik
(1.1) modlić się w jakiejś intencji
Wiktionary
kamień tworzący się na dnie panwi w czasie warzenia soli; używa się go jako soli bydlęcej
SJP.pl
jednostka oporu elektrycznego właściwego (rezystywności)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. elektr. jednostka oporu właściwego (rezystywności) w układzie SI, oznaczana symbolem Ω·m
Wiktionary
Rezystywność (opór elektryczny właściwy) – wielkość charakteryzująca materiały pod względem przewodnictwa elektrycznego. Rezystywność jest zazwyczaj oznaczana jako \rho (mała grecka litera rho).Jednostką rezystywności w układzie SI jest om⋅metr (Ω·m), inaczej omometr.
Wikipedia
(1.1) W strefie aeracji suche piaski osiągają oporności z reguły przekraczające wartość 1000 omometrów.
Wiktionary
przyrząd do pomiaru oporu elektrycznego; omometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. przyrząd służący do pomiaru oporu elektrycznego;
Wiktionary
Omomierz – przyrząd służący do pomiaru rezystancji. Do pomiaru rezystancji wykorzystuje się zależności występujące w prawie Ohma, czyli przez pomiar lub ustawienie natężenia prądu płynącego przez badany element i napięcia na badanym elemencie.
Omomierz jest jedną z podstawowych funkcji każdego miernika uniwersalnego.
Klasyczne układy omomierzy można podzielić na szeregowe i równoległe.
Wikipedia
(1.1) Dopuszczalne jest przyłączanie przewodów linii strzałowej do zapalarki elektrycznej na stanowisku odpalania, po uprzednim skontrolowaniu oporności obwodu strzałowego omomierzem strzałowym.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmɔmʲjɛʒ, AS: õmomʹi ̯ež
Wiktionary
rzecz. om m.
Wiktionary
pospolity chrząszcz drapieżny
SJP.pl
Cantharis – rodzaj chrząszczy z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.
Wikipedia
pospolity chrząszcz drapieżny
SJP.pl
owinąć
SJP.pl
w żeglarstwie: cienka linka roślinna zwinięta z dwu lub trzech sznurków, używana do związywania ze sobą lin, sporządzania opasek oraz do obwiązywania żagla na bomie lub gaflu; marlinka, juzing
SJP.pl
Omotka – oplot z nici służący w wędkarstwie jako wzmocnienie klejnotek i wędzisk bambusowych w pobliżu kolanek lub jako umocowanie przelotki na wędzisku lub spławiku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pomówienie, oszczerstwo, potwarz
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od omowy
Wiktionary
1. wymienić się poglądami na dany temat; przedyskutować;
2. opisać, scharakteryzować jakieś zagadnienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. omawiać)
(1.1) dokonany od|omawiać.
Wiktionary
(1.1) Chcielibyśmy jeszcze dziś omówić termin dostawy okrętów i wracać z dobrą nowiną.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmuvʲit͡ɕ, AS: õmuvʹić
Wiktionary
czas. mówić, mółwić
rzecz. omówienie n.
Wiktionary
1. wymienić się poglądami na dany temat; przedyskutować;
2. opisać, scharakteryzować jakieś zagadnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szczegółowy opis jakiegoś zagadnienia; szczegółowe wypowiadanie się na jakiś temat
Wiktionary
Peryfraza (z gr. peri „wokół” i phrásis „mowa; wyrażenie, zwrot”; inaczej: omówienie, wyrażenie omowne) – figura stylistyczna, która polega na zastąpieniu określenia powszechnego wielowyrazowym opisem, charakteryzującym typowe cechy danego przedmiotu, czynności, osoby itp. Może być stosowana w celu urozmaicenia stylistycznego, wyeliminowania powtórzeń tego samego określenia lub osłabieniu jego wymowy. Może też służyć celowemu ukryciu bezpośredniego znaczenia za określeniem aluzyjnym.
Wikipedia
rzecz. omawianie n., mówienie n.
czas. mółwić, omówić dk., omawiać ndk.
Wiktionary
cecha czegoś wyrażonego nie wprost; aluzyjność, opisowość
SJP.pl
wyrażony nie wprost; opisowy, aluzyjny
SJP.pl
→ om
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. spełniający pierwsze prawo Ohma, taki w którym natężenie płynącego prądu jest wprost proporcjonalne do przyłożonego napięcia;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B. i W. lm. od omowa
Wiktionary
(1.1) W naszym instytucie opracowuje się kontakty omowe dla różnych półprzewodników.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmɔvɨ, AS: õmovy
Wiktionary
rzecz. om
Wiktionary
rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów; dacentrur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji, uchodzi do Morza Łaptiewów;
Wiktionary
Omołoj – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji. Długość 593 km; powierzchnia dorzecza 38 900 km².
Powstaje w Górach Wierchojańskich (w paśmie Sijetindienskij chriebiet), płynie w kierunku północnym w szerokiej dolinie pomiędzy pasmem Sijetindienskij chriebiet, a pasmem Kułar, następnie krętym biegiem przez Nizinę Jańsko-Indygirską; uchodzi estuarium do zatoki Buor-Chaja Morza Łaptiewów. W dolnym biegu liczne niewielkie jeziora, w tym słynne jezioro Chajyr.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim, Czukockim Okręgu Autonomicznym i Jakucji; prawy i zarazem najdłuższy dopływ Kołymy;
Wiktionary
Omołon (ros. Омолон) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim, Czukockim Okręgu Autonomicznym i Jakucji; prawy i zarazem najdłuższy dopływ Kołymy. Długość 1114 km, powierzchnia dorzecza 113 600 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 700 m³/s.
Wikipedia
chrząszcz, szkodnik kiełków roślin
SJP.pl
Omrzel (Opatrum) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych.
Chrząszcze o krótkim i szerokim, owalnym w zarysie ciele, u gatunków środkowoeuropejskim osiągającym od 7 do 10 mm długości. Ubarwienie mają brunatnoczarne do czarnego, często z szarobrunatnym nalotem. Wyglądem przywodzą na myśl przedstawicieli modzelatkowatych. Głowa jest szeroka, poprzeczna, o trójkątnie wciętym nadustku i głęboko wciętych, lecz niepodzielonych oczach. Krótkie, w części wierzchołkowej stopniowo się rozszerzające czułki nie przekraczają połowy długości przedplecza. Poprzeczne, znacznie szersze od głowy przedplecze ma wykrojoną krawędź przednią i dwufalistą, nieprzylegającą ściśle do pokryw krawędź tylną. Mniej więcej tak szerokie jak przedplecze pokrywy mają nieregularne rzędu uformowane przez podłużne żebra i okrągłe wzgórki. Tylne skrzydła są tylko nieco skrócone i pozwalają na lot. Odnóża przednie są grzebne, o goleniach ząbkowanych i u szczytu rozszerzonych.
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto obwodowe w azjatyckiej części Rosji, przy ujściu Omu do Irtysza;
Wiktionary
Omsk (ros. Омск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej, przy ujściu rzeki Om do Irtysza. Stolica obwodu omskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Omska|Ms=Omsku.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Om m., omszczanin mos., omszczanka ż.
przym. omski
frazeologia.
etymologia.
etym|ros|Омск. (Omsk) < etym|ros|Омь. (Om’) → rzeka Om
Miasto ma swój początek w założonej w 1716 roku twierdzy Omskij ostrog (etymn|ros|Омский острог.), która w 1782 roku stała się miastem Omskiem. Nazwa pochodzi od rzeki Om, wywodzonej z etym|tatar|ом. (om) → cichy, spokojny.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Omsk
* białoruski: (1.1) Омск
* bułgarski: (1.1) Омск
* czeski: (1.1) Omsk m.
* duński: (1.1) Omsk
* estoński: (1.1) Omsk
* francuski: (1.1) Omsk
* hiszpański: (1.1) Omsk
* litewski: (1.1) Omskas
* łotewski: (1.1) Omska
* macedoński: (1.1) Омск
* niderlandzki: (1.1) Omsk
* niemiecki: (1.1) Omsk
* nowogrecki: (1.1) Ομσκ
* portugalski: (1.1) Omsk
* rosyjski: (1.1) Омск m.
* słowacki: (1.1) Omsk m.
* szwedzki: (1.1) Omsk
* ukraiński: (1.1) Омськ
* włoski: (1.1) Omsk
źródła.
== Omsk (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Omsk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Om m., omszczanin mos., omszczanka ż.
przym. omski
Wiktionary
→ Omsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Omska albo pochodzący z Omska, związany z Omskiem
Wiktionary
(1.1) Omską katorgę opisał jeden z bohaterów powieści Dostojewskiego, „T-wski", czyli wspomniany Szymon Tokarzewski.
Wiktionary
rzecz. Omsk m., Om m.
Wiktionary
omsknąć się - ześlizgnąć się; obsunąć się
SJP.pl
pokryty mchem, puchem, pleśnią; omszony
SJP.pl
mieszkaniec Omska
SJP.pl
mieszkanka Omska
SJP.pl
pokryć się, obrosnąć mchem, pleśnią, puchem
SJP.pl
pokryty meszkiem, pleśnią; omszały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty mchem
Wiktionary
(1.1) Owoce brzoskwini są duże, miewają do siedmiu centymetrów średnicy, mięsiste i soczyste o skórce żółtej lub różowej omszonej, z dużą pestką.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈmʃɔ̃nɨ, AS: õmšõny
Wiktionary
rzecz. mech mrz., mszak mrz., meszek mrz., mchy nmos.
czas. mechacić ndk., zmechacić dk.
przym. mszysty, mchowy, meszkowaty
Wiktionary
(1.1) mszysty
Wiktionary
pokryć mchem, puchem, pleśnią
SJP.pl
OM TUR; Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego
SJP.pl
członek OMTUR-u (OM TUR-u, Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego); OM TUR-owiec, omturowiec
SJP.pl
członek OM TUR-u (OMTUR-u, Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego); omturowiec, OMTUR-owiec
SJP.pl
dotyczący OM TUR-u; OM TUR-owski
SJP.pl
ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae), występująca w morzach arktycznych
SJP.pl
Omul (Coregonus autumnalis) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych.
Wikipedia
1. osada w Polsce;
2. jezioro w Polsce;
3. rzeka w Polsce
SJP.pl
Omulew – rzeka, prawy dopływ Narwi o długości 127,2 km.
Rzeka płynie przez Równinę Mazurską i Równinę Kurpiowską, w województwie warmińsko-mazurskim i mazowieckim. Wypływa ze źródeł poniżej Jeziora Koniuszyńskiego (w Lasach Napiwodzkich) jako struga Koniuszanka, płynie przez jezioro Omulew, Puszczę Kurpiowską, kompleks bagien Szeroka Biel. Przepływa przez miejscowości: Kot, Wielbark, Brodowe Łąki, Czarnotrzew, Przystań, Ostrołęka, gdzie w południowej części miasta uchodzi do Narwi.
Wikipedia
omulik zmienny - małż z rodziny racicznicowatych; racicznica
SJP.pl
Omulno – część wsi Lubno w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz.
W latach 1975–1998 Omulno administracyjnie należało do województwa pilskiego.
W okolicach Omulna wypływa struga Kłębowianka, dopływ Dobrzycy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|omurzyć.
Wiktionary
czas. omurzyć
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. pobrudzić czymś sypkim np. piaskiem, kurzem
Wiktionary
rzecz. omurzenie n.
Wiktionary
jadalny małż morski; mul
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. przybrzeżny małż mórz europejskich i Oceanu Atlantyckiego;
Wiktionary
Omułek jadalny (Mytilus edulis) – gatunek kosmopolitycznego małża z rodziny omułkowatych (Mytilidae), szeroko rozprzestrzeniony w morzach półkuli północnej z wyjątkiem strefy arktycznej. W Bałtyku omułek jadalny jest jedynym przedstawicielem małży nitkoskrzelnych (Pteriomorphia). Występuje tam w postaci skarlałej. Nie jest zaliczany do fauny Polski.
Wikipedia
IPA: ɔ̃ˈmuwɛk, AS: õmuu̯ek
Wiktionary
rzecz. muł m.
Wiktionary
inaczej: obmyć
SJP.pl
ogon zająca; kosmyk; osmyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. ogon zająca
Wiktionary
(1.1) osmyk
Wiktionary
1. być powodem czyjegoś błędnego zdania;
2. omylić się:
a) popełnić pomyłkę; pomylić się;
b) źle kogoś, coś ocenić; pomylić się, zawieść się
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przymiotnika: omylny; bardziej omylny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest omylne; cecha tych, którzy są omylni
Wiktionary
przym. omylny
przysł. omylnie
Wiktionary
1. popełniający błędy;
2. wprowadzający w błąd; błędny
SJP.pl
1. myć z wierzchu;
2. otaczać wodą ze wszystkich stron; opływać
SJP.pl
pomyłka, błąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprawa niezamierzona a niewłaściwa
Wiktionary
Wikipedia
przym. omyłkowy
przysł. omyłkowo
rzecz. myłka ż.
Wiktionary
(1.1) błąd, pomyłka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest omyłkowe; cecha tych, którzy są omyłkowi
Wiktionary
przym. omyłkowy
przysł. omyłkowie
Wiktionary
ozdobna roślina zielna; budleja
SJP.pl
Budleja Davida, omżyn (Buddleja davidii) – krzew parkowy z rodziny trędownikowatych, nazywany także motylim krzewem, ponieważ słodkim zapachem kwiatów wabi motyle wielu gatunków. Pochodzi z Chin i Japonii. Jest szeroko rozpowszechniony w uprawie.
Wikipedia
oddzielać nasiona od kłosów lub strąków; wymłacać, wymłócać
SJP.pl
oddzielić nasiona od kłosów lub strąków
SJP.pl
oddzielanie nasion od słomy, młócenie
SJP.pl
zaimek osobowy
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. on
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Ón ni ma do taki roboty. → On się do takiej pracy nie nadaje.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|on.
źródła.
== ón (język boloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) jeden, 1
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|on.
źródła.
== ón (język boloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) jeden, 1
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: onLAJN] online, on line;
1. dostępny lub odbywający się za pośrednictwem internetu;
2. za pośrednictwem internetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. inform. tryb pracy przy użyciu sieci internetowej
przymiotnik relacyjny
(2.1) inform. związany z siecią internetową, dotyczący sieci internetowej, przekazywany za pomocą sieci internetowej
przysłówek
(3.1) inform. za pomocą Internetu
Wiktionary
(1.1) Podczas pandemii życie przeniosło się do on-line’u i to naprawdę w wielu jego aspektach.
(2.1) Z uroczystości przeprowadzono transmisję on-line.
(3.1) Fragmenty powieści udostępnione on-line pochodzą z wydania przedwojennego.
Wiktionary
(2.1) onlinowy
Wiktionary
zaimek osobowy, rodzaj żeński
(1.1) trzecia osoba liczby pojedynczej, rodzaj żeński
zaimek wskazujący
(2.1) przest. ta, owa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ona jest chora. Chodźmy ją odwiedzić. Kupimy jej czekoladę.
(1.1) Spójrz na tę dziewczynę, jaka ona jest piękna!
(1.1) Widziałem tam ją, a nie ciebie.
(1.1) Czy ty się z nią spotykasz? — Tak!
(1.1) Byłem dzisiaj u niej.
(2.1) Król zaś po ukończonym nabożeństwie […] jechał do grodu i tam onę niebieską konfederację wraz z tyszowiecką roborował.
(2.1) Owóż, widocznie to mówił, aby oną pannę skaptować […]
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃na, AS: õna
Wiktionary
zaim. ony
Wiktionary
(1.1) góry|uóna.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. robić (o jakiejkolwiek czynności)
Wiktionary
(1.1) Pieter cosikej tam ónaczy w piwnicy.
Wiktionary
1. średniowieczna machina wojenna do miotania pocisków
2. podgatunek kułana z rodziny koniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. rodzaj starożytnej i średniowiecznej katapulty;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Equus onager|ref=tak., zagrożony wyginięciem dziki azjatycki ssak kopytny;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔ̃ˈnaɡɛr, AS: õnager
Wiktionary
(2.1) osioł azjatycki, kułan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stosunkowo dobry
Wiktionary
(1.1) Tyn obrozek, coś namalowoł, je ónaki.
Wiktionary
zaimek
(1.1) stpol. śrpol. tam
Wiktionary
Onam (malajalam ഓണം) – święto o charakterze dożynkowym, obchodzone w indyjskim stanie Kerala.
Wikipedia
postać biblijna, od imienia której pochodzi słowo onanizm
SJP.pl
Onan (hebr. אוֹנָן) – postać biblijna, drugi syn Judy i córki Kananejczyka noszącego imię Szua. Miał on starszego brata Era, oraz młodszych Szelę, Peresa i Zeracha. Występuje w 38. rozdziale Księgi Rodzaju jako ten, który po śmierci swego brata Era nie chciał mimo polecenia ojca dopełnić prawa lewiratu. Wiedział bowiem, że potomstwo przez niego spłodzone nie będzie uznane za jego własne, lecz za potomstwo zmarłego brata. Dlatego też unikał zapłodnienia ilekroć współżył z żoną brata, Tamar. Oryginalny hebrajski tekst biblijny, a za nim Wulgata podają, że Onan: (...) tracił z siebie nasienie na ziemię, aby nie wzbudził potomstwa bratu swemu. Biblia Tysiąclecia szczegół o wydalaniu przez Onana nasienia na ziemię zamieszcza w przypisach, a w tekście głównym podaje tylko, że unikał zapłodnienia. Ten sposób postępowania Onana nie podobał się Bogu, więc zgładził Onana.
Wikipedia
podrażnianie własnych narządów płciowych w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; onanizm, masturbacja, samogwałt, ipsacja
SJP.pl
Onania albo Haniebny czyn autopolucji i jego wszystkie przerażające konsekwencje dla obu płci, z duchowymi i medycznymi poradami dla tych, którzy już się skrzywdzili tym wstrętnym zwyczajem (ang. Onania, or the heinous sin of self-pollution, and all its frightful consequences in both sexes considered, with spiritual and physical advice to those who have already injured themesleves by this abominable practice) – anonimowy pamflet opublikowany w Londynie w 1710 r., opisujący szczegółowo masturbację u obu płci.
Wikipedia
osoba zaspokajająca się seksualnie bez udziału partnera; masturbant, masturbator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) seks. mężczyzna lub chłopak, który się onanizuje
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃nãˈɲista, AS: õnãńista
Wiktionary
rzecz. Onan m., onanizm m., onanizowanie n., onanizator m.
:: fż. onanistka ż.
czas. onanizować ndk.
przym. onanistyczny
przysł. onanistycznie
Wiktionary
(1.1) wulg. koniobijca
Wiktionary
kobieta zaspokajająca się seksualnie bez udziału partnera; masturbantka, masturbatorka
SJP.pl
→ onanizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z onanizmem, dotyczący onanizmu
Wiktionary
rzecz. onanizm mrz., onanista m., onanistka ż., onania ż., onanizowanie n., Onan m.
czas. onanizować się, onanizować ndk.
przysł. onanistycznie
Wiktionary
(1.1) masturbacyjny
Wiktionary
podrażnianie własnych narządów płciowych w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; masturbacja, samogwałt, ipsacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. zachowanie seksualne polegające na erotycznym pobudzaniu własnych organów płciowych;
Wiktionary
Masturbacja – pobudzanie własnych narządów płciowych w celu wywołania u siebie pobudzenia seksualnego. Może, lecz nie musi, prowadzić do osiągnięcia orgazmu. Termin obejmuje stymulację za pomocą dłoni, przedmiotów codziennego użytku, a także za pomocą akcesoriów, takich jak wibratory czy sztuczne pochwy. Masturbacja odbywa się bez udziału partnera lub przy jego wyłącznie biernym udziale. Istnieje pojęcie wzajemnej masturbacji, które dotyczy sytuacji z aktywnym udziałem partnera.
Wikipedia
(1.1) Onanizm jest potępiany w kulturze judaistycznej.
(1.1) Jeszcze w XVIII stuleciu filozof francuski Denis Diderot pisał, że onanizm jest pożyteczny dla młodych mężczyzn.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈnãɲism̥, AS: õnãńism̦
Wiktionary
rzecz. onanista m., onanistka ż., onania ż., onanizowanie n., Onan m.
czas. onanizować ndk.
przym. onanistyczny
przysł. onanistycznie
Wiktionary
(1.1) onania, masturbacja, ipsacja, autoerotyzm; wulg. (tylko o mężczyznach) walenie konia; wulg. samojebstwo; przest. samogwałt, samieństwo
Wiktionary
1. podrażniać narządy płciowe partnera; masturbować;
2. onanizować się - podrażniać własne narządy płciowe w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; masturbować się
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) seks. zaspokajać popęd płciowy przez pobudzanie narządów płciowych
czasownik zwrotny niedokonany onanizować się (dk. brak)
(2.1) seks. zaspokajać popęd płciowy przez pobudzanie własnych narządów płciowych
(2.2) seks. zaspokajać popęd płciowy przez wzajemne pobudzanie narządów płciowych
Wiktionary
(1.1) Obudził się w nocy: duchowny leżał na nim i onanizował go.
(2.2) Kilku odeszło w gąszcz żywopłotu – tam gdzie grzebie się na odludziu samobójców i wisielców – onanizowali się wzajemnie. Wytrysk następował momentalnie – młoda sperma wysokim łukiem opadała na zapadłe, trawami zarosłe, zapomniane groby.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃nãɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: õnãńizovać
Wiktionary
rzecz. onanizowanie n., onanizm m., onania ż., onanista m., onanistka ż., Onan m.
przym. onanistyczny
przysł. onanistycznie
Wiktionary
(2.1) masturbować się; o mężczyźnie: pot. trzepać się, zaspokajać się; eufem. środ. bawić się małym, bawić się ptaszkiem, obierać ogóra, jechać na ręcznym, męczyć węża, polerować berło, strugać pachoła, szarpać się, trzepać kapucyna, marszczyć freda; wulg. walić konia, brandzlować się, walić gruchę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|onanizować.
Wiktionary
czas. onanizować ndk.
rzecz. onanizm mrz., onanista mos.
przym. onanistyczny
Wiktionary
proces wprowadzania nowych pracowników do firmy
SJP.pl
Onboarding – proces wprowadzania nowych pracowników do organizacji.
Onboarding zapewnia nowym pracownikom zdobycie niezbędnej wiedzy, umiejętności i zachowań, aby stali się produktywnymi członkami organizacji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus tigrinus|Schreber|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej;
(1.2) zool. kot z gatunku oncilla (1.1)
Wiktionary
Zoologia
Technika
Wikipedia
(1.2) W suchych rejonach Brazylii oncilla odżywia się jaszczurkami.
Wiktionary
(1.1) kot tygrysi, ocelot, ocelot tygrysi
(1.2) kot tygrysi, ocelot, ocelot tygrysi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Ondrasz i jestem lekarzem weterynarii.
(1.1) (…) na św. Jana, gdy utopce swej mocy nie mają, musicie pójść za zjawą Ondrasza.
(1.1) Opowieść o Ondraszu znam z dzieciństwa.
(1.1) Andrzejowie, Jędrzejowie i Ondraszowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 30 listopada.
Wiktionary
rzecz. Ondraszowa ż., Ondraszówna ż., Ondraszostwo lm m.
:: zdrobn. Ondraszek mos.
przym. Ondraszowy, Ondraszkowy
zob. Andrzej, Jędrzej.
Wiktionary
(1.1) war. Andrzej, Jędrzej; zdrobn. Ondraszek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobnienie od Ondrasz
Wiktionary
Ondraszek, Ondra albo Ondráš z Janovic(właściwie: cz. Ondřej Fuciman, pol. Andrzej Fuciman, w literaturze często błędnie jako Andrzej Szebesta; ur. 1680 w Janowicach koło Frydka, ochrzczony 13 listopada 1680; zm. 1 kwietnia 1715 w Świadnowie) – postać autentyczna, legendarny beskidnik (zbójnik) z gór Beskidu Morawsko-Śląskiego.
Wikipedia
(1.1) Zabójca Ondraszka trafił na cieszyński zamek.
Wiktionary
rzecz. Ondrasz mos.
przym. Ondraszkowy, Ondraszowy
Wiktionary
(1.1) Ondrasz
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ondraszka
Wiktionary
(1.1) Hela nazbierała grzybów w Ondraszkowym zagajniku.
Wiktionary
rzecz. Ondraszek m., Ondrasz m.
przym. Ondraszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ondrasza
Wiktionary
(1.1) Honorata nazbierała maślaków w Ondraszowym zagajniku.
Wiktionary
rzecz. Ondraszek mos., Ondrasz mos.
przym. Ondraszkowy
Wiktionary
1. jedwabna przędza wątkowa;
2. rodzaj wełnianej tkaniny
SJP.pl
1. zabieg kosmetyczny polegający na układaniu włosów w loki lub fale;
2. fryzura powstała po takim zabiegu;
3. przestarzale: łagodne wzniesienie i obniżenie osi fałdów skorupy ziemskiej; undulacja
SJP.pl
1. układać włosy w loki lub fale; robić ondulację;
2. fałdować podłoże na skutek przesuwania się polegającego na łagodnym unoszeniu się i opadaniu; undulować
SJP.pl
boginka wodna występująca w mitologii litewskiej, rusałka; undyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lud. rusałka zwabiająca młodych mężczyzn w głębiny zbiorników wodnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) undina, undyna
Wiktionary
zaimek osobowy
(1.1) 3 os. lm. rodzaju niemęskoosobowego
zaimek wskazujący
(2.1) przest. te, owe
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Spójrz na te drzewa, jakie one są stare!
(1.1) W obozie kobiecym istniały dwie prowizoryczne umywalnie. Każda z nich mogła pomieścić około czterdziestu osób. Były one jednak z reguły zamknięte dla więźniarek.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃nɛ, AS: õne
Wiktionary
[czytaj: łan lajner] jednozdaniowa wypowiedź trafnie podsumowująca jakąś sytuację
SJP.pl
[czytaj: łanstep] step;
1. amerykański taniec towarzyski w stylu ragtime'u, w takcie parzystym 2/4 lub 4/8, z charakterystycznym rytmem ósemkowym, powstały około 1900 roku;
2. muzyka grana do tego tańca
SJP.pl
jezioro w Rosji; Oniega
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w północnej Rosji, w obwodzie archangielskim, położone u ujścia Onegi (1.3) do Zatoki Oneskiej;
(1.2) geogr. jezioro w północno-zachodniej Rosji;
(1.3) geogr. rzeka na północy europejskiej części Rosji;
Wiktionary
Geografia Rosji:
Wikipedia
przym. oneski
Wiktionary
dawniej:
1. przedwczoraj; zawczoraj;
2. kiedyś, dawniej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. przedwczoraj, wcześniej niż wczoraj
Wiktionary
(1.1) Podobnież dzisiejsi politycy co kwartał zmieniają wiarę: onegdaj wierzyli w Bismarcka, wczoraj w Gambettę, a dziś w Beaconsfielda (…).
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈnɛɡdaj, AS: õnegdai ̯
Wiktionary
przym. onegdajszy
Wiktionary
(1.1) przedwczoraj; kresy|pozawczoraj.
(1.2) dawniej, kiedyś, niegdyś, drzewiej, ongi, ongiś
Wiktionary
przestarzałe: przedwczorajszy, pozawczorajszy
SJP.pl
wróżenie na podstawie interpretacji marzeń sennych; oniromancja
SJP.pl
Onejromancja – sztuka przewidywania przyszłości na podstawie interpretacji snów, w tym także wywoływanych przez rytuały i praktyki magiczne specjalnie w celu jasnowidzenia.
Onejromancja jest praktykowana od najdawniejszych czasów, wzmianki o niej odnaleźć można w zabytkach piśmiennictwa starożytnego. Także Biblia wspomina o snach proroczych (np. Rdz 41. 16-36).
Niezmiennie popularnością cieszą się senniki, zawierające interpretacje symboliki marzeń sennych.
Wikipedia
osoba wróżąca na podstawie interpretacji marzeń sennych; oniromanta
SJP.pl
pochewka pęczków włókien nerwowych
SJP.pl
tyczący się Onegi, jeziora, rzeki i miasta w Rosji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Onegą, dotyczący Onegi (jeziora, miasta albo rzeki)
Wiktionary
rzecz. Onega ż.
Wiktionary
polski portal internetowy założony w 1996 roku
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny złożonych, hodowana jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach; kosmea, ponętka, warszawianka, kosmos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. gatunek rośliny z rodziny astrowatych;
Wiktionary
Kosmos pierzasty, kosmos podwójnie pierzasty, onętek (Cosmos bipinnatus Cav.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi ze środkowego i północnego Meksyku, ale został szeroko rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej i w strefach umiarkowanych. Uprawiany jest jako roślina ozdobna, występuje w bardzo licznych odmianach.
Wikipedia
(1.1) kosmos
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
przestarzale: kiedyś, swego czasu; ongiś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. kiedyś, dawniej, niegdyś
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃ŋʲɟi, AS: õŋʹǵi
Wiktionary
przysł. ongiś
Wiktionary
(1.1) onegdaj, drzewiej, ongiś
Wiktionary
przestarzale: kiedyś, swego czasu; ongi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. kiedyś, dawniej
Wiktionary
(1.1) Ongiś stał tu piękny dworek.
(1.1) Przy cieśninie, przy której rzeka Odora wypływa na morze Balticum, było ongiś sławne miasto Vinneta, które dawało wspaniały port ludom okolicznym.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃ŋʲɟiɕ, AS: õŋʹǵiś
Wiktionary
przysł. ongi
Wiktionary
(1.1) dawniej, kiedyś, niegdyś, onegdaj, ongi
Wiktionary
dawniej: niegdysiejszy, dawniejszy
SJP.pl
drewniane wyobrażenie bóstw opiekuńczych wyznawców szamanizmu
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) trzecia osoba liczby mnogiej rodzaju męskoosobowego
zaimek wskazujący
(2.1) przest. ci, owi
Wiktionary
Oni (jap. 鬼) – złe duchy, demony, diabły występujące w religii shintō i japońskim folklorze, utożsamiane z chorobami, klęskami i nieszczęściem. Stanowią jeden z rodzajów yōkai – nadprzyrodzonych istot.
Są z pozoru podobne do ludzi, lecz mają troje oczu, szerokie usta, rogi oraz szpony na dłoniach i stopach. Potrafią fruwać i spadają z nieba, aby porwać duszę złego człowieka, który właśnie umiera. Mogą mieć różny charakter: bywają łagodne, złośliwe lub gwałtowne. Zwykle przedstawiane jako półnagie postacie o dzikim wyglądzie, odziane w skóry.
Wikipedia
(1.1) Jackowscy znów się spóźnili, jacy oni są niepunktualni!
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃ɲi, AS: õńi
Wiktionary
zaim. ony
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zaim. ony
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zoblistę|ja|ty|on|ona|ono|my|wy|oni|one.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) ata
* angielski: (1.1) they
* arabski: (1.1) هم
* baskijski: (1.1) haiek
* białoruski: (1.1) яны
* bułgarski: (1.1) те
* chiński standardowy: (1.1) 他们 (tāmen)
* chorwacki: (1.1) oni
* czeski: (1.1) oni
* czuwaski: (1.1) вӗсем
* dolnołużycki: (1.1) du. wónej lm. wóni
* duński: (1.1) de / De
* esperanto: (1.1) ili
* estoński: (1.1) nemad, nad
* fiński: (1.1) oni
* francuski: (1.1) ils
* gocki: (1.1) 𐌴𐌹𐍃 m., 𐌾𐌰 n.
* górnołużycki: (1.1) du. wonaj lm. woni
* gruziński: (1.1) ისინი (isini)
* hiszpański: (1.1) ellos
* islandzki: (1.1) þeir m., þau n.
* japoński: (1.1) furi|彼|かれ|ら., あのfuri|人|ひと|たち.
* jidysz: (1.1) זיי (zej)
* kaszubski: (1.1) òni / ni
* kazachski: (1.1) олар
* łaciński: (1.1) ii
* niderlandzki: (1.1) zij
* niemiecki: (1.1) sie
* norweski (bokmål): (1.1) de
* nowogrecki: (1.1) αυτοί
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|oni. ,. PJM|oni 2., oni dwaj: PJM|oni dwaj, wy dwaj. ,. PJM|oni dwaj.}}
* rosyjski: (1.1) они
* slovio: (1.1) oni (они)
* słowacki: (1.1) oni
* suahili: (1.1) wao
* szwedzki: (1.1) de
* tahitański: (1.1) rāua
* tatarski: (1.1) alar
* ukraiński: (1.1) вони
* węgierski: (1.1) ők
* włoski: (1.1) loro
źródła.
== oni (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) oni
odmiana.
(1.1) oni, njih / ih, njima / im, njih / ih, njima, njima
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jezioro w Rosji; Onega
SJP.pl
Oniegin (ang. Onegin) – brytyjsko – amerykański melodramat z 1999 roku w reżyserii Marthy Fiennes będący adaptacją poematu dygresyjnego Eugeniusz Oniegin autorstwa Aleksandra Puszkina.
Wikipedia
stać się niemym (zwykle na jakiś czas), nie móc wydobyć głosu w wyniku nagłego, silnego przeżycia, stresu itp.; zaniemówić
SJP.pl
stać się niemym (zwykle na jakiś czas), nie móc wydobyć głosu w wyniku nagłego, silnego przeżycia, stresu itp.; zaniemówić
SJP.pl
czynić kogoś nieśmiałym, zażenowanym
SJP.pl
powodujący nieśmiałość, zawstydzający
SJP.pl
taki, który odczuł wstyd; zażenowany, zakłopotany, zawstydzony
SJP.pl
japońska kanapka ryżowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjne danie japońskie w formie ryżowych bryłek z wytrawnym nadzieniem i dodatkami;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje-potrawa.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) danie, przekąska
hiponimy.
holonimy.
(1.1) kuchnia japońska
meronimy.
(1.1) ryż, sezam, nori, nadzienie
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|onigiri. < etym|jap|お握り.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) onigiri
* francuski: (1.1) onigiri m.
* japoński: (1.1) お握り
* niemiecki: (1.1) Onigiri n.
* nowogrecki: (1.1) ονιγκίρι n.
* rosyjski: (1.1) онигири
* ukraiński: (1.1) оніґірі
* włoski: (1.1) onigiri
źródła.
== onigiri (język angielski.) ==
thumb|onigiris (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. onigiri
odmiana.
(1.1) lp. onigiri; lm. onigiris lub onigiri
przykłady.
Wiktionary
w językoznawstwie: nazwa własna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa własna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zob. zakupoholizm.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kupnoholizm, szopoholizm, shopoholizm, szopoholizm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὤνιος|μανία. (ṓnios + manía) → na sprzedaż + szaleństwo
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|zakupoholizm.
źródła.
== oniomania (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oniomania.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. zakupoholizm, oniomania
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃ɲɔ̃ˈmãɲja, AS: õńõmãńi ̯a
Wiktionary
(1.1) kupnoholizm, szopoholizm, shopoholizm, szopoholizm
Wiktionary
wróżenie na podstawie interpretacji marzeń sennych; onejromancja
SJP.pl
osoba wróżąca na podstawie interpretacji marzeń sennych; onejromanta
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w sposób oniryczny, sennie
Wiktionary
(1.1) Gwar bawiących się dzieci brzmiał z perspektywy czwartego piętra dość onirycznie i spokojnie, nie przeszkadzając w niczym.
(1.1) Owe akordy przesuwają się w miarowym, zwolnionym onirycznie ruchu.
Wiktionary
rzecz. oniryczność ż., oniryzm mrz.
przym. oniryczny
Wiktionary
cecha czegoś związanego ze snem, powstałego na kształt marzenia sennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest oniryczne
Wiktionary
rzecz. oniryzm m.
przym. oniryczny
przysł. onirycznie
Wiktionary
związany ze snem, odnoszący się do niego; powstały na kształt marzenia sennego
SJP.pl
przedstawianie rzeczywistości w formie wzorowanej na marzeniu sennym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. liter. przedstawianie rzeczywistości na wzór snu
Wiktionary
Oniryzm (grec. oneiros „marzenie senne”) – konwencja literacka, polegająca na ukazaniu rzeczywistości na kształt snu, marzenia sennego, czasem koszmaru. Zwykle dzieło ma wtedy charakter irracjonalny, absurdalny, sprzeczny z zasadami prawdopodobieństwa. Zacierają się związki przyczynowo-skutkowe i logiczne następstwa wydarzeń.
Wikipedia
(1.1) Oniryzm w sztuce XX w. jest związany m.in. z psychologią Freuda, w której silnie podkreślana jest rola podświadomości, ujawniającej się w marzeniach sennych.
Wiktionary
rzecz. oniryczność ż.
przym. oniryczny
przysł. onirycznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z nowotworem
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃ŋkɔ, AS: õŋko
Wiktionary
celebryta cierpiący na raka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znana osoba chorująca na nowotwór i wykorzystująca media do pokazywania życia z tą chorobą
Wiktionary
rzecz.
:: fż. onkocelebrytka ż.
Wiktionary
środowiskowo: urządzenie przeciwdziałające utracie włosów, zakładane na głowę chorym na raka pacjentom
SJP.pl
gen mogący mieć wpływ na powstawanie nowotworu
SJP.pl
Onkogeny – sekwencje DNA zdolne do indukowania karcynogenezy (procesu nowotworowego). Powstają z protoonkogenów, normalnie biorących udział w regulacji podziałów komórkowych (np. w transdukcji sygnałów, jako czynniki transkrypcyjne). Mutacja zachodząca w protoonkogenie przekształca go w onkogen. Produkt onkogenu pozostaje stale w aktywnej formie, prowadząc do niekontrolowanej proliferacji. Proces przekształcenia protoonkogenu w onkogen nazywamy onkogenezą. Komórka, w której dochodzi do niekontrolowanego wzrostu ulega transformacji nowotworowej.
Wikipedia
w medycynie:
1. proces powstawania komórek nowotworowych;
2. badanie przyczyn i mechanizmów powstawania tych komórek
SJP.pl
Onkogeneza – proces prowadzący do powstania nowotworu, zwykle zachodzący w DNA jako mutacja molekularna.
Zmiany występują na wielu poziomach:
Wikipedia
zdolność do wywoływania nowotworów; kancerogenność, karcinogenność, karcynogenność, rakotwórczość
SJP.pl
Onkogenność – zdolność do wywoływania nowotworów na drodze onkogenezy. Onkogenne mogą być wirusy (zwane wirusami onkogennymi np. EBV), geny, które nazywane są wówczas onkogenami. Substancje i inne czynniki natury nieożywionej mają również zdolność wywoływania nowotworów, mówi się jednak w ich wypadku raczej o działaniu karcynogennym, gdyż ich działanie rozwija się w procesie karcynogenezy.
Wikipedia
wywołujący zmiany nowotworowe; rakotwórczy, kancerogenny, karcinogenny, karcynogenny
SJP.pl
specjalista w zakresie onkologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób nowotworowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka onkologii
Wiktionary
Onkologia (z gr. όγκος = gruda, masa, nadęcie + λόγος = nauka) – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami nowotworowymi, ich rozpoznawaniem oraz leczeniem.
Problematyka tej interdyscyplinarnej dziedziny medycyny dotyczy promocji zdrowia, poprawy jakości życia pacjentów onkologicznych oraz wsparcia duchowego i emocjonalnego w chorobie nowotworowej.
Wikipedia
(1.1) Jeśli wyczułaś jakiś guz na piersi, koniecznie musisz iść z wizytą do onkologa.
(2.1) Szwagierka jest onkologiem dziecięcym w Centrum Zdrowia Dziecka.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ŋˈkɔlɔk, AS: õŋkolok
Wiktionary
rzecz. onkologia ż.
przym. onkologiczny
przysł. onkologicznie
Wiktionary
dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami nowotworowymi i ich leczeniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się nowotworami
(1.2) med. skrócenie od|oddział onkologiczny. (kliniki, szpitala itp.)
Wiktionary
Onkologia (z gr. όγκος = gruda, masa, nadęcie + λόγος = nauka) – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami nowotworowymi, ich rozpoznawaniem oraz leczeniem.
Problematyka tej interdyscyplinarnej dziedziny medycyny dotyczy promocji zdrowia, poprawy jakości życia pacjentów onkologicznych oraz wsparcia duchowego i emocjonalnego w chorobie nowotworowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. onkolog m.
przym. onkologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oncology
* baskijski: (1.1) onkologia
* białoruski: (1.1) анкалогія ż.
* bośniacki: (1.1) onkologija ż.
* bułgarski: (1.1) онкология ż.
* czeski: (1.1) onkologie
* duński: (1.1) onkologi w.
* francuski: (1.1) oncologie ż.
* hindi: (1.1) अर्बुदविज्ञान m. (arbudavijñāna)
* hiszpański: (1.1) oncología ż.
* litewski: (1.1) onkologija ż.
* łotewski: (1.1) onkoloģija ż.
* niemiecki: (1.1) Onkologie ż.; (1.2) Onkologie ż.
* nowogrecki: (1.1) ογκολογία ż.
* rosyjski: (1.1) онкология ż.
* rumuński: (1.1) oncologie ż.
* słoweński: (1.1) onkologija ż.
* ukraiński: (1.1) онкологія ż.
* węgierski: (1.1) onkológia; (1.2) onkológia
* wietnamski: (1.1) ung thư học
źródła.
== onkologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. onkologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃ŋkɔˈlɔɟja, AS: õŋkoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. onkolog m.
przym. onkologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. onkolog m.
przym. onkologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oncology
* baskijski: (1.1) onkologia
* białoruski: (1.1) анкалогія ż.
* bośniacki: (1.1) onkologija ż.
* bułgarski: (1.1) онкология ż.
* czeski: (1.1) onkologie
* duński: (1.1) onkologi w.
* francuski: (1.1) oncologie ż.
* hindi: (1.1) अर्बुदविज्ञान m. (arbudavijñāna)
* hiszpański: (1.1) oncología ż.
* litewski: (1.1) onkologija ż.
* łotewski: (1.1) onkoloģija ż.
* niemiecki: (1.1) Onkologie ż.; (1.2) Onkologie ż.
* nowogrecki: (1.1) ογκολογία ż.
* rosyjski: (1.1) онкология ż.
* rumuński: (1.1) oncologie ż.
* słoweński: (1.1) onkologija ż.
* ukraiński: (1.1) онкологія ż.
* węgierski: (1.1) onkológia; (1.2) onkológia
* wietnamski: (1.1) ung thư học
źródła.
== onkologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. onkologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z onkologią, dotyczący onkologii
Wiktionary
(1.1) Miał ziarnicę złośliwą – chorobę z pogranicza nowotworów, ale leczoną za pomocą chemioterapii na oddziałach onkologicznych.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃ŋkɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: õŋkoloǵičny
Wiktionary
rzecz. onkologia ż., onkolog m.
przysł. onkologicznie
Wiktionary
specjalista w zakresie rehabilitacji mowy u pacjentów, którzy zmagają się z chorobami nowotworowymi w obrębie głowy, szyi oraz mózgu
SJP.pl
dział logopedii zajmujący się rehabilitacją mowy u pacjentów, którzy zmagają się z chorobami nowotworowymi w obrębie głowy, szyi oraz mózgu
SJP.pl
potocznie: matka dziecka zmagającego się z nowotworem
SJP.pl
ubezpieczenie na wypadek choroby nowotworowej
SJP.pl
ogół zabiegów medycznych, mających zapewnić możliwości posiadania dzieci osobom chorującym na nowotwory oraz mających się poddać leczeniu onkologicznemu
SJP.pl
wysoka peruka aktorów w starożytnej Grecji
SJP.pl
Onkos – wysoka peruka używana w teatrze greckim. Miała na celu wywołanie wrażenia wyższej osoby niż była w rzeczywistości. Podkreślała cechy danej osoby jak wiek lub jej charakter.
Wikipedia
pierwsza, rozwijająca się w jaju postać tasiemców właściwych
SJP.pl
Onkosfera – pierwsze stadium larwalne tasiemców. Z onkosfery powstają różne postaci larwy:
Wikipedia
hamujący rozwój nowotworów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. powstrzymujący rozwój nowotworu
Wiktionary
ciśnienie onkotyczne - osmotyczne ciśnienie prowadzące do przenikania wody z przestrzeni międzykomórkowej do krwi, wywoływane przez białka osocza krwi
SJP.pl
omkły, ąkły; młodzieżowo:
1. trudny w opisie, bezkształtny;
2. mało bystry, niepojętny, ciężko myślący;
3. nudny, nudnawy
SJP.pl
potocznie: tryb pracy, w którym występuje połączenie z internetem; online, on line, on-line
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. inform. tryb pracy przy użyciu sieci internetowej
Wiktionary
zmienianie dotychczasowego funkcjonowania czegoś na onlajnowy
SJP.pl
zmieniać sposób funkcjonowania czegoś na online
SJP.pl
dostępny lub odbywający się przez internet; onlinowy, online, on-line, on line
SJP.pl
[czytaj: onLAJN] on-line, on line;
1. dostępny lub odbywający się za pośrednictwem internetu;
2. za pośrednictwem internetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. inform. tryb pracy przy użyciu sieci internetowej
przymiotnik relacyjny
(2.1) inform. związany z siecią internetową, dotyczący sieci internetowej, przekazywany za pomocą sieci internetowej
przysłówek
(3.1) inform. za pomocą Internetu
Wiktionary
Online (ang. online, pierwotnie on-line – podłączony do sieci) – stan, w którym obiekt np. (osoba, smartfon, komputer, serwer) jest połączony z internetem.
Przeciwieństwem trybu online jest tryb offline.
Wikipedia
(1.1) Podczas pandemii życie przeniosło się do online’u i to naprawdę w wielu jego aspektach.
(2.1) Z uroczystości przeprowadzono transmisję online.
(3.1) Fragmenty powieści udostępnione online pochodzą z wydania przedwojennego.
Wiktionary
przym. onlinowy
Wiktionary
(2.1) onlinowy
Wiktionary
[czytaj: onlajnowy] dostępny lub odbywający się przez internet; onlajnowy, online, on-line, on line
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z siecią internetową, dotyczący sieci internetowej, przekazywany za pomocą sieci internetowej
Wiktionary
rzecz. online mrz.
przym. online
przysł. online
Wiktionary
(1.1) online, on line, on-line
Wiktionary
w japońskim teatrze kabuki: role żeńskie wykonywane przez mężczyzn
SJP.pl
Onnagata (jap. 女形 onna-gata, oyama) – rola kobieca grana przez mężczyznę w teatrze kabuki. Początki onnagata sięgają 1629 roku, gdy w Japonii został wprowadzony zakaz występowania kobiet w teatrze. Obowiązywał on do 1977 roku. W tym okresie role kobiece w teatrze odgrywali mężczyźni.
Wikipedia
zaimek osobowy
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) trzecia osoba liczby pojedynczej, rodzaj nijaki
zaimek wskazujący
(2.1) stpol. oto
(2.2) przest. to, owo
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) wojsk. rodzaj japońskiej siekiery bojowej
Wiktionary
Belgia:
Fidżi:
Japonia:
Wikipedia
(1.1) Spójrz na to dziecko, jakie ono jest grzeczne!
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃nɔ, AS: õno
Wiktionary
zaim. ony
Wiktionary
(1.1) to
Wiktionary
onoklea wrażliwa - gatunek ozdobnej paproci
SJP.pl
Wikipedia
wróżenie na podstawie numerologicznego znaczenia liter wchodzących w skład imienia danej osoby
SJP.pl
znawca nazw geograficznych i osobowych
SJP.pl
dotyczący nauki o nazwach własnych
SJP.pl
dział językoznawstawa, nauka o nazwach geograficznych i osobowych; nazewnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) językoznawca zajmujący się onomastyką; onomasta
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. liter. utwór poświęcony jakiejś osobie
Wiktionary
(1.1) Wybitny onomastyk opublikował pod tym tytułem swą benedyktyńską zaiste pracę, która ma zresztą po części charakter popularnonaukowy, tj. zrozumiały dla niespecjalistów.
Wiktionary
rzecz. onomastyka ż., onomasta mos.
przym. onomastyczny
Wiktionary
(1.1) onomasta
Wiktionary
dział językoznawstawa, nauka o nazwach geograficznych i osobowych; nazewnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dział językoznawstwa zajmujący się badaniem nazw własnych (osobowych i geograficznych);
Wiktionary
Onomastyka – dział językoznawstwa zajmujący się nazwami (imionami) własnymi. Nauka ta bada sposób tworzenia nazw własnych oraz ich rozwój historyczny. Nazwy własne (zwane też onimami) cechują się tym, że odnoszą się do konkretnych przedmiotów, a nie do ich klasy (por. gr. όνομα, ónōma – „imię”). Onomastyka zajmuje się m.in. nazwami miejscowości, imionami i nazwiskami.
Wikipedia
IPA: ˌɔ̃nɔ̃ˈmastɨka, AS: õnõmastyka
Wiktionary
rzecz. onomasta m., onomastyk m.
przym. onomastyczny
Wiktionary
(1.1) nazewnictwo
Wiktionary
słownik zawierający zbiór i objaśnienia nazw własnych
SJP.pl
nazwa abstrakcyjna, rzeczownik odnoszący się do cech, stosunków lub stanów
SJP.pl
Nazwa pozorna (nazwa bezprzedmiotowa, nazwa pusta, nazwa nieoznaczająca, nibynazwa, onomatoid) – nazwa, która nie ma desygnatów, czyli nie jest znakiem żadnego istniejącego przedmiotu. Przykłady: „wysokogórska łódź podwodna”, „ojciec Sherlocka Holmesa”, „obecny król Polski”, „kwadratowe koło”, „złota góra”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. zaburzenie psychiczne, objawiające się jako trudna lub niemożliwa do powstrzymania potrzeba zapamiętywania imion, nazwisk, dat, itp.
Wiktionary
dźwiękonaśladowczy
SJP.pl
dźwiękonaśladownictwo, dźwiękonaśladowczość;
1. wyraz lub zespół wyrazów naśladujących dźwięki i odgłosy;
2. odtwarzanie środkami językowymi dźwięków i odgłosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. wyraz dźwiękonaśladowczy;
Wiktionary
Onomatopeja (gr. ὀνοματοποιία onomatopoiía – „tworzenie nazw”), wyraz dźwiękonaśladowczy – figura retoryczna, używana w poezji jako środek stylistyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów (istniejących w mowie lub neologizmów albo glosolalii), aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.
Wikipedia
(1.1) Czy ten poeta często stosował onomatopeje w swojej poezji?
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃nɔ̃matɔˈpɛja, AS: õnõmatopei ̯a
Wiktionary
rzecz. onomatopeizacja ż.
przym. onomatopeiczny
Wiktionary
(1.1) dźwiękonaśladownictwo, dźwiękonaśladowczość
Wiktionary
specjalista w dziedzinie onomazjologii
SJP.pl
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka we wschodniej Mongolii i Rosji, po połączeniu z Ingodą tworzy Szyłkę;
Wiktionary
Onon (mong. Онон гол, ros. Онон) – rzeka we wschodniej Mongolii, a następnie w Rosji, po połączeniu na terenie Rosji z rzeką Ingodą tworzy rzekę Szyłkę, prawy dopływ Amuru.
Długość: 818 km (w tym 298 km w Mongolii), powierzchnia zlewni: około 94 010 km². Średnia szerokość rzeki wynosi 100 m, głębokość do 3,5 m. Największymi dopływami są rzeki Borzya, Unda, Khurakh-Gol, Kyra, Ilya, Aga i Agutsa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. terapeuta prowadzący onoterapię
Wiktionary
(1.1) Do obowiązków onoterapeuty należy również opieka nad osłem.
(1.1) Otrzymany certyfikat stanowi dokument wpisania Państwa na listę licencjonowanych onoterapeutów akredytowanych przez Polski Związek Zooterapeutów i Przewodników Zwierząt Pracujących.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. onoterapeutka ż.
przym. onoterapeutyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z onoterapią, dotyczący onoterapii
Wiktionary
(1.1) Wykład dotyczył różnych rodzajów oddziaływań onoterapeutycznych oraz możliwości ich wykorzystania.
Wiktionary
rzecz. onoterapeuta mos.
Wiktionary
forma terapii z udziałem osła, rzadziej muła lub osłomuła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. forma rehabilitacji z wykorzystaniem osła domowego, muła lub oślika;
Wiktionary
Onoterapia – odmiana hipoterapii lub samodzielna dyscyplina z dziedziny zooterapii. Zwierzęciem, które wykorzystuje się w onoterapii jest osioł (Equus asinus asinus), jedno z najwcześniej udomowionych zwierząt jucznych, używanych czasami jako zwierzę pociągowe lub wierzchowe. W onoterapii sporadycznie wykorzystuje się też muły i ośliki.
Wikipedia
(1.1) Wozimy córkę na onoterapię do pobliskiej stadniny.
(1.1) Karol prowadzi zajęcia onoterapii w piątki i soboty.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) terapia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ὄνος|θεραπεία. (ónos + therapeíā) → osioł + staranie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) onotherapy
* francuski: (1.1) asinothérapie ż.
* włoski: (1.1) onoterapia ż.
źródła.
== onoterapia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. onoterapia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
monotypowa rodzina jednoliściennych roślin z rzędu żabieńcowatych, do której należy ponad 40 gatunków hydrofitów
SJP.pl
Wikipedia
o cechach onowodkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = mat. inform. odwrotna notacja polska;
(1.2) = mat. metrol. ocena niepewności pomiaru
Wiktionary
1. Obóz Narodowo-Radykalny, radykalne ugrupowanie polityczne;
2. ONR "Falanga" - polska organizacja faszystowska działająca w latach 1934-39; Falanga; Ruch Narodowo-Radykalny
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. Obóz Narodowo-Radykalny;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oenerowiec mos., ONR-owiec mos., oenerówka ż.
przym. oenerowski, ONR-owski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ONR (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = outside the normal range → poza zakresem normalnym
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔ‿ɛ̃n‿ˈɛr, AS: o‿ẽn‿er
Wiktionary
rzecz. oenerowiec mos., ONR-owiec mos., oenerówka ż.
przym. oenerowski, ONR-owski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oenerowiec mos., ONR-owiec mos., oenerówka ż.
przym. oenerowski, ONR-owski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ONR (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = outside the normal range → poza zakresem normalnym
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
polska przedwojenna organizacja polityczna o profilu narodowo-radykalnym, zbliżonym do faszystowskiego; Obóz Narodowo Radykalny Falanga
SJP.pl
członek ONR-u (Obozu Narodowo-Radykalnego) lub jednej z organizacji powstałych po jego delegalizacji - ONR-u "Falangi" lub ONR-u "A.B.C."; oenerowiec
SJP.pl
→ ONR (Obóz Narodowo-Radykalny); oenerowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ONR-em, dotyczący ONR-u
Wiktionary
(1.1) W czasie ONR-owskiego szaleństwa młodzieży akademickiej, wprowadzenia numerus clausus dla Żydów i wymuszania na nich, by stali w czasie wykładów, doktor wysłał swego syna na Akademię Medyczną w Pradze.
Wiktionary
rzecz. oenerowiec mos., ONR-owiec mos.
przym. oenerowski
skr. ONR
Wiktionary
(1.1) oenerowski
Wiktionary
1. jezioro na granicy Stanów Zjednoczonych i Kanady;
2. miasto w Stanach Zjednoczonych;
3. prowincja w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z dziesięciu prowincji kanadyjskich;
(1.2) geogr. jezioro w Ameryce Północnej, na granicy Stanów Zjednoczonych i Kanady;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na mało zasiedlonych obszarach, jak w północnym Ontario czy Québec, te jednostki administracyjne nazywane są Districts a nie Counties.
Wiktionary
IPA: ɔ̃nˈtarʲjɔ, AS: õntarʹi ̯o
Wiktionary
przym. ontaryjski
Wiktionary
→ Ontario
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jeziorem lub prowincją Ontario
Wiktionary
(1.1) W roku 1917 decyzją podjętą na szczeblu federalnym uznano, że ontaryjskie prawo z 1912 roku, regulujące nauczanie w języku francuskim w tej prowincji, jest zgodne z konstytucją.
Wiktionary
rzecz. Ontario n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. dział ontologii nakierowany na analizę rzeczywistości elektronicznej (wirtualnej), potraktowanej jako sfera bytu
Wiktionary
osobniczy rozwój organizmu od poczęcia do śmierci
SJP.pl
Ontogeneza, rozwój osobniczy (gr. óntos – byt, będące, istniejące, génesis – pochodzenie) – przemiany anatomiczne i fizjologiczne osobnika od powstania w wyniku rozmnażania do śmierci.
W zależności od tego czy organizm rozmnaża się płciowo czy bezpłciowo początek ontogenezy wyznacza zapłodnienie albo oddzielenie się od organizmu macierzystego.
Wikipedia
nauka o rozwoju osobniczym organizmów
SJP.pl
specjalista w zakresie ontologii
SJP.pl
1. jeden z działów filozofii, nauka o bycie; metafizyka;
2. sposób istnienia kogoś lub czegoś;
3. system pojęć i ich wzajemnych relacji, będący reprezentacją danego zasobu wiedzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. dziedzina wiedzy, która stara się odpowiadać na pytania o strukturę rzeczywistości i problematykę związaną z pojęciem bytu;
(1.2) inform. formalna reprezentacja pewnej dziedziny wiedzy, na którą składa się zapis zbioru konceptów i relacji między nimi;
Wiktionary
Ontologia – dział filozofii dotyczący bytu; zajmuje się strukturą rzeczywistości oraz pojęciami istoty, istnienia, jego sposobów, przedmiotu i jego własności, przyczynowości, czasu, przestrzeni oraz możliwości i konieczności; w analizie ostatnich dwóch pojęć korzysta z logik modalnych. Ontologię czasem utożsamia się z metafizyką, jednak niektórzy rozdzielają te dyscypliny; przykładowo robi to tradycja fenomenologiczna.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) metafizyka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) filozofia
meronimy.
pokrewne.
przym. ontologiczny
przysł. ontologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ontology; (1.2) ontology
* arabski: (1.1) أنتولوجيا, علم الوجود
* baskijski: (1.1) ontologia
* białoruski: (1.1) анталогія ż.; (1.2) анталогія ż.
* bułgarski: (1.1) онтология ż.
* czeski: (1.1) ontologie ż.
* francuski: (1.1) ontologie ż.; (1.2) ontologie ż.
* hiszpański: (1.1) ontología
* japoński: (1.1) furi|存在論|そんざいろん.
* łaciński: (1.1) ontologia
* łotewski: (1.1) ontoloģija ż.
* niemiecki: (1.1) Ontologie ż.; (1.2) Ontologie ż.
* nowogrecki: (1.1) οντολογία
* perski: (1.1) هستیشناسی
* portugalski: (1.1) ontologia
* rosyjski: (1.1) онтоло́гия ż.
* ukraiński: (1.1) онтологія ż.
* włoski: (1.1) ontologia
źródła.
== ontologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. ontologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃ntɔˈlɔɟja, AS: õntoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. ontologiczny
przysł. ontologicznie
Wiktionary
(1.1) metafizyka
Wiktionary
przymiotnik od: ontologia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od ontologia
Wiktionary
Ontologia – dział filozofii dotyczący bytu; zajmuje się strukturą rzeczywistości oraz pojęciami istoty, istnienia, jego sposobów, przedmiotu i jego własności, przyczynowości, czasu, przestrzeni oraz możliwości i konieczności; w analizie ostatnich dwóch pojęć korzysta z logik modalnych. Ontologię czasem utożsamia się z metafizyką, jednak niektórzy rozdzielają te dyscypliny; przykładowo robi to tradycja fenomenologiczna.
Wikipedia
IPA: ˌɔ̃ntɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: õntoloǵičny
Wiktionary
rzecz. ontologia ż.
Wiktionary
koncepcja filozoficzna, według której ludzkie poznanie bytu realizuje się w intuicyjnie odczuwanym Bogu
SJP.pl
1) termin utworzony przez V. Giobertiego na określenie nauki, według której normą ludzkiego sądzenia o bycie i niebycie jest Bóg osiągalny dla myśli ludzkiej bezpośrednio w nim samym;
2) wszelka nauka filozoficzna uznająca możliwość intuicyjnego poznania Boga, w szczególności teoria widzenia w Bogu głoszona przez N. de Malebranche'a.
Wikipedia
odnoszący się do istnienia, do bytu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. dotyczący samego bytu, istoty, tożsamości czegoś
Wiktionary
Ontologia – dział filozofii dotyczący bytu; zajmuje się strukturą rzeczywistości oraz pojęciami istoty, istnienia, jego sposobów, przedmiotu i jego własności, przyczynowości, czasu, przestrzeni oraz możliwości i konieczności; w analizie ostatnich dwóch pojęć korzysta z logik modalnych. Ontologię czasem utożsamia się z metafizyką, jednak niektórzy rozdzielają te dyscypliny; przykładowo robi to tradycja fenomenologiczna.
Wikipedia
(1.1) Dlatego należy oddzielić słowo od słowa reklamowego i wypowiedź słowną od wypowiedzi reklamowej, uznając tę ostatnią za artefakt, fenomen, zdarzenie o wartości ontycznej.
Wiktionary
IPA: ɔ̃nˈtɨt͡ʃnɨ, AS: õntyčny
Wiktionary
(1.1) egzystencyjny
Wiktionary
1. kawałek materiału do owijania stopy, zastępujący skarpetkę;
2. pogardliwie: osoba wykonująca działania propagandowe na rzecz Rosji; ruska onuca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. pas tkaniny do owijania stopy stosowany zamiast skarpety;
(1.2) przen. pogard. ktoś szerzący propagandę na rzecz Rosji, sprzyjający jej, działający w jej interesie
Wiktionary
Onuca (gwar. łonyca) – kwadratowy (około 40 × 40 centymetrów) lub prostokątny (około 40 × 80 centymetrów) kawałek tkaniny lnianej lub bawełnianej flaneli używany zamiast skarpet. Onuca prostokątna używana była do butów z wysoką cholewką.
Wikipedia
(1.1) Jaskier bez zachęty zerwał się i pomknął przez krzaki, powiewając onucami.
(1.1) Gdy dolegały zmęczone stopy, siadał nad pierwszym spotkanym strumieniem, ściągał chodaki, onuce, z rozkoszą zanurzając nogi w bystry, rzeźwiący nurt.
(1.2) O proszę – nawet Grisza, typowa onuca kacapska, rozumie różnicę między chowaniem się za cywilami a walką w mieście, w którym są cywile.
(1.2) (…) zagłosowali przeciwko projektowi o pomocy uchodźcom z Ukrainy (…). Oficjalny profil partii na Twitterze narzeka, że pewnie z tego powodu znowu zostaną nazwani onucami.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈnut͡sa, AS: õnuca
Wiktionary
rzecz. onucówka ż.
:: zdrobn. onucka ż.
czas. onucować
Wiktionary
(1.2) ruska onuca
Wiktionary
1. kawałek materiału do owijania stopy, zastępujący skarpetkę;
2. pogardliwie: osoba wykonująca działania propagandowe na rzecz Rosji; ruska onuca
SJP.pl
Onuca (gwar. łonyca) – kwadratowy (około 40 × 40 centymetrów) lub prostokątny (około 40 × 80 centymetrów) kawałek tkaniny lnianej lub bawełnianej flaneli używany zamiast skarpet. Onuca prostokątna używana była do butów z wysoką cholewką.
Wikipedia
zdrobnienie od: onuca
SJP.pl
zdrobnienie od: onuca
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. polit. szerzyć rosyjską propagandę, wypowiadać się zgodnie z rosyjską linią propagandową
Wiktionary
(1.1) Chyba że Pan tak celowo onucuje i judzi na sąsiada w interesie sowietów, lub z głupoty.
(1.1) Dawaj jeszcze coś o Wołyniu, Janusz. Jak już onucować, to na całego.
(1.1) Niech pan już tak nie onucuje. Chce pan naprawdę opuścić ten blog w obronie Stalina i Putina?
Wiktionary
rzecz. onuca ż., onucowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. żołnierska zupa grzybowa z makaronem
Wiktionary
IPA: ˌɔ̃nuˈt͡sufka, AS: õnucufka
Wiktionary
rzecz. onuca ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Onufry (gr. onophorbós - pasterz osłów) – imię męskie pochodzenia greckiego.
Onufry imieniny obchodzi: 23 stycznia, 10 i 12 czerwca.
Wikipedia
(1.1) Wuj Onufry miał ślusarnię na Mikołowskiej.
Wiktionary
IPA: ɔ̃ˈnufrɨ, AS: õnufry
Wiktionary
(1.1) Onufriusz
Wiktionary
zaimek wskazujący
(1.1) przest. ten
(1.2) stpol. te
zaimek osobowy
(2.1) stpol. one
Wiktionary
(1.1) Tedy mi jeden z onych starców rzekł: Nie płacz. Oto zwyciężył Lew, który jest z pokolenia Judy. sic.
(2.1) Kiedy przyjdziesz między wrony, musisz krakać jako ony. sic.
Wiktionary
IPA: ˈɔ̃nɨ, AS: õny
Wiktionary
zaim. on, ona, ono, oni
rzecz. ono n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. miner. onyks
Wiktionary
(1.1) To była prosta formuła: idź gdzie płynie rzeka Bdelion i gdzie rodzi się kamień onychin. Onychin znaczy onyks. Z onyksu zbudowany jest tron Najwyższego i obramienie trybunału Sądu.
Wiktionary
(1.1) onyks
Wiktionary
osoba chorobliwie obgryzająca paznokcie
SJP.pl
obgryzanie paznokci, będące nawykiem psychonerwicowym
SJP.pl
Obgryzanie paznokci (onychofagia) – szkodliwy nawyk polegający na notorycznym gryzieniu paznokci podczas stresu, głodu lub nudy. Nawyk obejmuje najczęściej równomiernie wszystkie palce, bez faworyzacji jakiegoś z nich. Efektem obgryzania jest skrócenie płytki paznokciowej (Micronychia), analogiczne jak w twardzinie czy zespole Klippla-Trénaunaya.
Według statystyk, notoryczne obgryzanie paznokci dotyczy od 28–33% dzieci w wieku 7–10 lat i 45% nastolatków.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. schorzenie polegające na odwarstwianiu płytki paznokcia od jego łożyska;
Wiktionary
Wikipedia
wróżenie z paznokci
SJP.pl
Onychomancja, onymancja (gr. onychos – „paznokieć”) – metoda wróżenia ze znaków na paznokciach, niekiedy traktowana jako specjalizacja chiromancji.
Według jednej z metod wróżenia przy użyciu onychomancji, białe znaki oznaczają szczęście, niebieskie nieszczęście, znaki na paznokciu kciuka dotyczą honoru, a palca wskazującego – pieniędzy. W innym jej wariancie używano paznokci młodego chłopca, które smarowano olejem i sadzą, a następnie obserwowano sposób, w jaki odbijają one światło słoneczne – nie należało wówczas brać pod uwagę wypukłości i skaz na paznokciach, ponieważ te kwestie należą już do chiromancji.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy iguanodonów; mochlodon, oligozaur, rabdodon, ornitomer
SJP.pl
minerał, odmiana agatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. miner. kamień półszlachetny, odmiana chalcedonu o równoległym ułożeniu warstewek, na przemian białej i czarnej lub ciemnobrunatnej;
Wiktionary
Onyks – minerał, odmiana chalcedonu o równoległym ułożeniu warstw, na przemian białej i czarnej. Nazwa pochodzi z greckiego όνυξ i oznacza pazur (paznokieć, racica): nawiązuje do twardości, wyglądu i ostrych krawędzi tego minerału. Biało-czarny onyks jest często nazywany zwyczajnym, arabskim lub czarnym.
Wikipedia
przym. onyksowy
Wiktionary
(1.1) daw. onychin
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z onyksem; wykonany z onyksu, zawierający onyks
Wiktionary
rzecz. onyks mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Organizacja Narodów Zjednoczonych, uniwersalna organizacja międzynarodowa działająca od roku 1945
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(1.1) = polit. Organizacja Narodów Zjednoczonych
Wiktionary
(1.1) Większość krajów świata należy do ONZ.
Wiktionary
IPA: ɔ‿ɛ̃n‿ˈzɛt, AS: o‿ẽn‿zet
Wiktionary
rzecz. ONZ-owiec m.
przym. oenzetowski, ONZ-owski
Wiktionary
pracownik ONZ; oenzetowiec
SJP.pl
wzmocniony zaimek wskazujący "on"
SJP.pl
wykrzyknik oznaczający zdziwienie lub rozczarowanie; o, ooo
SJP.pl
Wikipedia
przedrostek
(1.1) biol. pierwszy człon wyrazów złożonych, który wskazuje na ich związek znaczeniowy z jajem, komórką jajową
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) oocyt • oogeneza • oologia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ᾠο-. < etym|gr|ᾠόν.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oo-
* fiński: (1.1) oo-
* włoski: (1.1) oo-
źródła.
== oo- (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|oʊ.ə-.
bryt. IPA|əʊ.ə-.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-2.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) biol. oo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ᾠο-. < etym|gr|ᾠόν.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oo-
* fiński: (1.1) oo-
* włoski: (1.1) oo-
źródła.
== oo- (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|oʊ.ə-.
bryt. IPA|əʊ.ə-.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-2.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) biol. oo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ᾠο-. < etym|gr|ᾠόν.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oo-
* fiński: (1.1) oo-
* włoski: (1.1) oo-
źródła.
== oo- (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|oʊ.ə-.
bryt. IPA|əʊ.ə-.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-oo-2.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) biol. oo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: ojcowie (zakonnicy), czytany jako cały, odmienny wyraz
SJP.pl
skrót
(1.1) = kośc. ojcowie (zakonni)
Wiktionary
(1.1) Wielebni oo. dominikanie wezwali naszych ojców do kurii biskupiej, a nawet do nuncjatury apostolskiej, uważając wspomniany cud za bajeczkę (…)
Wiktionary
zygota ziarniaków otoczona grubą błoną
SJP.pl
Wikipedia
komórka jajowa; owocyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. żeńska komórka płciowa powstająca z oogonium, z której na drodze oogenezy powstaje komórka jajowa;
Wiktionary
Oocyt, owocyt – komórka dająca początek komórce jajowej oraz towarzyszącym jej ciałkom kierunkowym, jedno ze stadiów oogenezy.
Oocyt I rzędu powstaje z oogonium w wyniku zapoczątkowanego podziału mejotycznego, który nie przekracza stadium profazy I.
Wikipedia
(1.1) Wprowadzano nawet jądra z komórek jednego gatunku do oocytów drugiego, ale bez powodzenia.
Wiktionary
(1.1) owocyt
Wiktionary
proces zapłodnienia z udziałem dużej komórki jajowej i bardzo małych plemników
SJP.pl
Oogamia – sposób rozmnażania płciowego będący jednym z rodzajów gametangiogamii. Polega na tym, że dwa gametangia (plemnia i rodnia) łączą się z sobą za pomocą specjalnego mostka kopulacyjnego zwanego włostkiem. Przez mostek ten z plemni do lęgni przepływa protoplast wraz z jądrami. Powstaje dwujądrowa oospora. Ten typ rozmnażania występuje np. u grzybów należących do klasy lęgniowców (Oomycota).
Wikipedia
proces tworzenia się komórek jajowych u człowieka i zwierząt, zachodzący w części korowej jajnika; owogeneza
SJP.pl
Oogeneza, owogeneza – zachodzący w jajnikach proces powstawania i dojrzewania komórek jajowych.
Jego pierwszym etapem jest wytworzenie z nabłonka płciowego oogoniów, które aktywnie dzielą się mitotycznie tworząc w końcu diploidalne oocyty I rzędu gromadzące żółtko (materiał zapasowy). Te dzielą się natomiast mejotycznie (niesymetrycznie) na haploidalne oocyty II rzędu oraz ciałka kierunkowe (polocyty). Oocyty II ulegają następnie kolejnemu niesymetrycznemu podziałowi mejotycznemu, odcinając kolejne ciałka kierunkowe oraz tworząc ootydę, która ostatecznie różnicuje się w komórkę jajową.
Wikipedia
1. pierwsze niedojrzałe stadium komórki jajowej z początkowego etapu oogenezy, powstałe przez podział mitotyczny
2. żeński narząd płciowy niektórych glonów i grzybów; lęgnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. zool. komórka dzieląca się mitotycznie, aby stworzyć oocyty; niedojrzała, żeńska komórka rozrodcza
(1.2) bot. jednokomórkowe żeńskie gametangium u glonów i grzybów
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) lęgnia, askogon
antonimy.
(1.2) plemnia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) oogonium
* łaciński: (1.1) oogonium n.; (1.2) oogonium n.
źródła.
== oogonium (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. lęgnia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔːˈɡɔ̃ɲũm, AS: •ogõńũm
Wiktionary
(1.2) lęgnia, askogon
Wiktionary
kuliste ziarno mineralne o średnicy poniżej 2 mm
SJP.pl
Wikipedia
1. skała osadowa składająca się z ooidów; ikrowiec
2. ruchliwa wydłużona forma zygoty u hemosporidiów, która wnika do jelita komara i przekształca się w oocystę
SJP.pl
związany z oolitem
SJP.pl
ornitolog badający ptasie jaja; owolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie oologii
Wiktionary
IPA: ɔˈːlɔk, AS: •olok
Wiktionary
rzecz. oologia
przym. oologiczny
Wiktionary
dział ornitologii zajmujący się badaniem jaj ptaków, ich budową, rozmiarami, ubarwieniem, zmiennością; owologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. dział ornitologii zajmujący się jajami, w szczególności ptasimi – ich budową, ubarwieniem, wielkością, kształtem i zmiennością;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) owologia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) ornitologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oolog m.
przym. oologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ὠο-|-λογία. < etym|gr|ᾠόν|λόγος. (ōión + logos) → jajo + słowo, przemowa
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oology, oölogy
* białoruski: (1.1) аалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) аалёгія ż.
* duński: (1.1) oologi w.
* estoński: (1.1) munateadus, oologia
* fiński: (1.1) oologia
* francuski: (1.1) oologie ż.
* hiszpański: (1.1) oología ż.
* ido: (1.1) oologio
* islandzki: (1.1) eggjafræði
* japoński: (1.1) 鳥卵学
* kataloński: (1.1) oologia ż.
* niderlandzki: (1.1) oölogie
* niemiecki: (1.1) Oologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) oologi m.
* portugalski: (1.1) oologia ż., ovologia ż.
* rosyjski: (1.1) оология ż.
* rumuński: (1.1) oologie
* słowacki: (1.1) oológia ż.
* szwedzki: (1.1) oologi w.
* ukraiński: (1.1) оологія ż.
źródła.
== oologia (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) owologia, oologia
odmiana.
(1.1) lp. oologia; lm. oologies
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔːˈlɔɟja, AS: •oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. oolog m.
przym. oologiczny
Wiktionary
(1.1) owologia
Wiktionary
[czytaj: ulong] chińska herbata półfermentowana o dużej zawartości taniny i niewielkiej ilości kofeiny; ulung
SJP.pl
Oolong (ulung, zwana też herbatą niebieskozieloną, szmaragdową, turkusową, wulung, bohea, bohe, bou; chiń. upr. 乌龙; chiń. trad. 烏龍; pinyin wūlóng) – rodzaj półoksydowanej herbaty z Chin (prowincje Fujian i Guangdong) oraz północnej i północno-wschodniej części Tajwanu. Znane są też ulungi z Indii, Nepalu, Wietnamu i innych krajów.
Wikipedia
wykrzyknik oznaczający zdziwienie lub rozczarowanie; o, oo
SJP.pl
znajdująca się w komórce jajowej zwierząt cytoplazma budująca błonę właściwą jaja
SJP.pl
komórka jajowa tworząca się w lęgni niektórych glonów i grzybów
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd prześwietlający jaja ptactwa domowego dla zbadania ich świeżości lub kontroli rozwoju zarodka w czasie inkubacji; owoskop
SJP.pl
Owoskop (ooskop) (łac. ovum „jajo” + gr. skopeín „patrzeć”) – przyrząd służący do prześwietlania ptasich jak i innych jaj, aby sprawdzić ich świeżość lub rozwój zarodka.
Wikipedia
zygota powstała w procesie zapłodnienia (oogamii) u glonów i grzybów
SJP.pl
Oospora [gr. oón ‘jajo’ + spóros ‘nasienie] – otoczona grubą ścianą komórkową zygota. Powstaje w wyniku oogamii, ma diploidalną liczbę chromosomów i pełni funkcję przetrwalnika, który po okresie spoczynku lub po przetrwaniu niekorzystnych warunków życiowych może kiełkować.
Wikipedia
kapsuła otaczająca grupę jaj, budowana z zestalonej wydzieliny gruczołów samic modliszek i karaczanów
SJP.pl
Ooteka (łac. ootheca, l. mn. oothecae, z gr. oo- – jajo i theca – osłona), kapsułka jajowa – zewnętrzna warstwa osłaniająca pakiet jajowy karaczanów i modliszek, określanych wspólną nazwą jajokapsułowców (Oothecaria). Substancja tworząca ootekę jest wydzieliną gruczołów dodatkowych. W kontakcie z powietrzem twardnieje.
Wikipedia
część jajowodu u pasożytniczych robaków płaskich, w której następuje ostateczne formowanie się jaja
SJP.pl
Ootyp – część jajowodu uchodząca wspólnym ujściem wraz z gruczołami żółtkowymi. Występuje u pasożytniczych płazińców (głównie tasiemców i przywr).
Wikipedia
środowiskowo: op-art, opart (kierunek w sztuce abstrakcyjnej wykorzystujący odpowiednie układy kolorów i form geometrycznych jako zjawiska optyczne dające wrażenie ruchu i wymiarowości)
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = anat. oko prawe
Wiktionary
Indonezja:
Luksemburg:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. por|OL.
tłumaczenia.
źródła.
== OP (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. original poster → autor tematu na forum
(1.2) = grykomp. overpowered → zbyt silny (np. o postaci)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
kierunek w sztuce abstrakcyjnej wykorzystujący odpowiednie układy kolorów i form geometrycznych jako zjawiska optyczne dające wrażenie ruchu i wymiarowości; opart, op (środowiskowo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w plastykaastyce i sztuce użytkowej opierający się na oddziaływanie na oko odbiorcy, nie zaś na jego intelekt czy emocje;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wizualizm
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) abstrakcjonizm
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. op-artowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|op art. < skr. od optical art → sztuka optyczna
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) op art
* estoński: (1.1) opkunst
* niemiecki: (1.1) Op-Art ż.
* nowogrecki: (1.1) Οπ Αρτ ż.
* słowacki: (1.1) op-art m.
źródła.
== op-art (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) szt. op-art
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. op-artowy
Wiktionary
(1.1) wizualizm
Wiktionary
odnoszący się do op-artu (opartu); opartowski, opartowy
SJP.pl
tekst przedstawiający opinię autora niezwiązanego z redakcją, publikowany przez gazetę lub czasopismo
SJP.pl
skrót od: opus
SJP.pl
skrót
(1.1) muz. opus
(1.2) geogr. opolski
Wiktionary
(1.1) Teraz słyszymy „Missa Solemnis D-dur op. 123” Ludwiga van Beethovena.
Wiktionary
IPA: ˈɔpus, AS: opus
Wiktionary
skrót od: opere citato (z łaciny: w dziele cytowanym); op. cit., o.c.
SJP.pl
Op. cit., dz. cyt. (łac. opus citatum = „dzieło cytowane” lub opere citato = „z cytowanego dzieła”) – skrót używany w przypisach lub cytatach dla odesłania czytelnika do wcześniej cytowanej pozycji.
Chcąc odnaleźć źródło oznaczone jako op. cit., należy prześledzić wcześniejsze przypisy w bibliografii i odszukać odpowiedniego autora. Tam właśnie powinny znajdować się dane cytowanej pozycji.
Wikipedia
potocznie: wykrzyknik zachęcający do wykonania skoku, podskoków lub opisujący ich wykonywanie; hopsasa, hopla, hopsa, hop, hops
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, oupa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
Wiktionary
potocznie: zbrudzić z wielu stron czymś mokrym, mazistym; opaćkać
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Opacionka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Brzostek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
We wsi znajduje się mała, zabytkowa kapliczka, którą (według miejscowych podań) postawili konfederaci barscy, uciekający przed wojskami rosyjskimi. W miejscowości zachował się także budynek dworski z XIX wieku, który po licznych remontach utracił wartość zabytkową.
Wikipedia
potocznie: pobrudzić kogoś lub coś
SJP.pl
1. związany z opatem, opactwem;
2. przymiotnik od: Opacz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z opatem lub opactwem
(1.2) odnoszący się do Opaczy, związany z Opaczą
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla opata lub opactwa
Wiktionary
(1.1) Zbudował także kościół w siedzibie opackiej w Pogódkach koło Starogardu Gdańskiego oraz rezydencję opacką w Pelplinie.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. opat m., opactwo n.
(1.2)
rzecz. Opacz ż.
Wiktionary
klasztor i dobra klasztorne pod zarządem opata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. klasztor katolicki pod zarządem opata;
Wiktionary
Opactwo (od łac. abbatia) to:
Wikipedia
(1.1) Na wycieczce szkolnej zwiedziliśmy opactwo w Wąchocku.
Wiktionary
IPA: ɔˈpat͡stfɔ, AS: opactfo
Wiktionary
rzecz. opatka ż., opat m., opatówka ż., archiopactwo n.
przym. opacki
Wiktionary
(1.1) daw. abbacja, abbacyja
Wiktionary
Opacz – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Konstancin-Jeziorna.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pierzastowąsowatych, hodowany w akwariach
SJP.pl
Giętkoząb czarnobrzuchy, opaczek (Synodontis nigriventris) – gatunek słodkowodnej ryby pierzastowąsowatej. Hodowana w akwariach.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odwrotny
Wiktionary
przym. opaczny
Wiktionary
(1.1) na opak, przeciwnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: opacznie
SJP.pl
rozumienie, robienie na opak, odwrotnie niż trzeba; nieprzychylność; przeciwność
SJP.pl
postępujący, robiący coś lub rozumiany na opak, niewłaściwie, odwrotnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) robiony lub rozumiany na opak, odwrotnie, inaczej niż trzeba
Wiktionary
przysł. opacznie
Wiktionary
1. opadanie, opadnięcie;
2. zjawisko atmosferyczne;
3. opadanie krwinek czerwonych;
4. rodzaj ćwiczenia gimnastycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność lub zjawisko opadania, opadnięcia czegoś
(1.2) coś, co opadło
(1.3) meteorol. spadająca na ziemię woda w postaci ciekłej lub stałej;
(1.4) med. fizj. oddzielanie się krwinek od osocza we krwi oraz badanie przeprowadzone by zaobserwować to zjawisko
(1.5) sport. ćwiczenie gimnastyczne, polegające na skłonieniu tułowia z pozycji stojąc w przód, w tył lub w bok
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔpat, AS: opat
Wiktionary
rzecz. opadnięcie n., opadówka ż., spad m., spadek m., upadek m., pad m., wypad m., padanie n.
czas. opadać, opaść, spadać, spaść, paść, padać, wypaść, wypadać, upaść, upadać
przym. opadowy
wykrz. wypad
Wiktionary
(1.1) opadanie
(1.2) spad
(1.4) odczyn Biernackiego, opad Biernackiego, OB, BR, ESR
Wiktionary
1. zwisając okrywać coś; zwisać;
2. osuwać się z góry na dół;
3. spadać odrywając się od czegoś; odpadać;
4. klęsnąć, tęchnąć;
5. o poziomie wody, terenu: obniżać się, zniżać się;
6. tracić na sile, stawać się mniej intensywnym; słabnąć;
7. o uczuciach, stanach psychicznych: opanowywać, przenikać, ogarniać kogoś;
8. zostać pozbawionym czegoś, stracić coś, np. opadać z sił, z ciała;
9. dawniej: napadać na kogoś, osaczać, otaczać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) tracić wysokość, osuwać się z góry na dół, obniżać się
(1.2) przekrzywiać się w dół
(1.3) usiąść wygodnie
(1.4) o terenie, drodze: prowadzić w dół
(1.5) o emocjach, burzy: powoli zanikać
Wiktionary
(1.1) Jesienią liście opadają z drzew.
(1.3) Opadł na fotel.
Wiktionary
IPA: ɔˈpadat͡ɕ, AS: opadać
Wiktionary
rzecz. opadnięcie n., opadanie, opad
przym. opadowy
czas. opaść
Wiktionary
(1.1) spadać, schodzić, spływać
(1.2) zwieszać się
(1.5) ustępować, zmniejszać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opadać.
Wiktionary
Zniżanie – faza lotu statku powietrznego charakteryzująca się zmniejszaniem odległości pomiędzy statkiem powietrznym a ziemią w czasie.
Podczas zniżania załoga przygotowuje się do lądowania, zaś personel pokładowy przygotowuje do niego pasażerów. Załoga stosuje procedurę dolotu na lotnisko docelowe z jednoczesną konfiguracją płatowca (np. ustawienia klap do lądowania, włączenie świateł lądowania, omówienie sposobu lądowania i sprawdzenie check-listy).
Wikipedia
IPA: ˌɔpaˈdãɲɛ, AS: opadãńe
Wiktionary
czas. opadać, opaść
rzecz. opadnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opaść.
Wiktionary
rzecz. opadanie n., opad m.
przym. opadowy
czas. opaść dk., opadać ndk.
Wiktionary
1. obniżyć się; spaść;
2. stać się mniej intensywnym;
3. napaść na kogoś, otoczyć grupą
SJP.pl
przynoszący opady - wodę w postaci deszczu, śniegu, gradu itp.
SJP.pl
przymiotnik od: opad
SJP.pl
1. opadłe liście
2. choroba drzew i krzewów
SJP.pl
w robotach ziemnych: wyrwa, wklęśnięcie na zboczu, spowodowane obsunięciem się ziemi
SJP.pl
taki, który opadł; opadnięty (rzadko)
SJP.pl
1. środowiskowo: poić zwierzęta dużą ilością wody;
2. dawniej: upajać
SJP.pl
dawniej: w odwrotnym kierunku niż trzeba, inaczej, niż powinno być
SJP.pl
skrót
(1.1) = opakowanie
Wiktionary
(1.1) Winogrono jasne bezpestkowe 500 g – 5,99 zł/opak.
Wiktionary
(1.1) op.
Wiktionary
ogół zagadnień związanych z opakowywaniem towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co służy do przechowywania
(1.2) jednostka, w której mierzona jest ilość niektórych wyrobów
(1.3) odczasownikowy od|opakować.
Wiktionary
Opakowanie – wytwór o określonej konstrukcji, którego zadaniem jest zabezpieczenie towaru lub otoczenia w trakcie transportu i przechowywania. Pełni on często funkcję narzędzia marketingowego, pobudzającego swoim estetycznym wyglądem oraz przekazem marketingowym (danymi nt. produktu, informacjami na temat marki, przedsiębiorstwa) do nabycia towaru. Często opakowanie pełni więc rolę „cichego sprzedawcy”.
Wikipedia
(1.1) Rok po roku obywatele Europy używają coraz więcej opakowań. Ten trend trzeba odwrócić, więc politycy UE dążą do wprowadzenia nowych przepisów dotyczących korzystania z opakowań.
(1.1) Opakowanie mleka zwykle ma prostopadłościenny kształt.
(1.2) Daj mi dwa opakowania mleka.
(1.3) Czy mogę cię prosić o opakowanie tych prezentów?
Wiktionary
IPA: ˌɔpakɔˈvãɲɛ, AS: opakovãńe
Wiktionary
czas. wypakowywać, opakować dk., opakowywać ndk.
rzecz. pakowanie n., opakowywanie
przym. opakowaniowy
Wiktionary
→ opakowanie; opakunkowy, pakowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z opakowaniem, dotyczący opakowania
Wiktionary
rzecz. opakowanie n., opakowywanie n., pakowanie n., spakowanie n., paka ż., paczka ż., pakowarka ż., pakowacz m., pakowaczka ż.
czas. pakować ndk., spakować dk., opakowywać ndk., opakować dk.
Wiktionary
przestarzale: opakowanie
SJP.pl
przestarzale: opakowaniowy; pakowy
SJP.pl
1. uwodniona krzemionka o zmiennej zawartości wody
2. cienka tkanina bawełniana, miękka, lekko przezroczysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. mieniący się barwami minerał zaliczany do krzemianów, uwodniony dwutlenek krzemu;
(1.2) jubil. kamień szlachetny oszlifowany z opalu (1.1) mineralnego
(1.3) włók. cienka, nieco sztywna, lekko przejrzysta tkanina bawełniana, opalizowana, podobna do batystu, stosowana do wyrobu damskich bluzek i bielizny;
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. od: opalać
Wiktionary
Opal – mineraloid zaliczany do krzemianów. Nazwa pochodzi od sanskryckiego upala = drogi kamień, kamień szlachetny; bądź od gr. opallios (łac. opalus) = widzieć zmianę (barwy). Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii.
Wikipedia
(1.1) Barwa opalu jest bardzo różna, lecz najczęściej spotyka się mlecznobiałe lub bezbarwne. Niektóre opale ze względu na piękną barwę lub grę barw, tzw. opalescencję, są zaliczane do kamieni ozdobnych i szlachetnych.
(1.2) Był to klejnot prosty w zamyśle, a przez to niesłychanie elegancki, złota plecionka o kształcie zbliżonym do trójkąta, zdobiona emalią, wysokości 11,5 cm, wysadzana opalami i czerwonawymi almandynami.
(1.3) Oprócz koszuli nakładają kobiety jeszcze koszulkę tj. rodzaj bluzki uszytej z delikatnego, białego płócienka lub opalu, żorżety, której przody i tył są krojone z jednego kawałka (…)
Wiktionary
IPA: ˈɔpal, AS: opal
Wiktionary
rzecz. opalescencja ż., opalizowanie n., opalizacja ż.
czas. opalizować ndk.
przym. opalowy
Wiktionary
1. ogrzewać pomieszczenie, spalając coś
2. poddawać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmalać
3. poddawać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalać komuś np. tytoń
5. opalać się: poddawać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
1. ogrzewać pomieszczenie, spalając coś
2. poddawać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmalać
3. poddawać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalać komuś np. tytoń
5. opalać się: poddawać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. opalić)
(1.1) ogrzewać pomieszczenie za pomocą spalania materiałów takich jak węgiel, koks, drewno
(1.2) poddawać powierzchnię czegoś działaniu płomienia w celu usunięcia zbędnych pęczków, włosków, zabezpieczenia przed snuciem
(1.3) przypalać fragment odzieży, włosów
(1.4) poddawać naskórek działaniu promieni słonecznych
(1.5) o słońcu: nadawać czemuś brązowy kolor
(1.6) pot. wypalać komuś papierosy
czasownik zwrotny niedokonany opalać się (dk. opalić się)
(2.1) poddawać siebie działaniu promieni słonecznych, w celu uzyskania ciemnego koloru skóry
Wiktionary
(1.1) Opalamy dom drewnem, bo mąż dostaje deputat z lasu.
(1.2) Sprawioną kurę zawsze opalam, by pozbyć się najmniejszych piórek.
(1.4) Opalasz twarz? Nie boisz się zmarszczek?
(1.5) O tej porze słońce opala najbardziej.
(1.6) Michał to straszny sknera, sam nie kupuje papierosów, tylko opala kolegów.
(2.1) Niektórzy mówią, że nie wolno się opalać, gdyż grozi to rakiem skóry.
Wiktionary
IPA: ɔˈpalat͡ɕ, AS: opalać
Wiktionary
aspekt dokonany opalić
rzecz. opalanie n., opalenie n., opał m., opalenizna ż.
przym. opałowy, palny, opalony
czas. palić
Wiktionary
zajęcie plażowicza; ogrzewanie; ocieplanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opalać.
Wiktionary
Opalanie – metoda sterylizacji igieł, oczek bakteriologicznych oraz sprzętu odpornego na wysoką temperaturę. Zaliczana jest do sterylizacji metodami fizycznymi w suchym gorącym powietrzu. Do opalania używany jest palnik Bunsena.
Wikipedia
IPA: ˌɔpaˈlãɲɛ, AS: opalãńe
Wiktionary
rzecz. opalenie n., opalacz m., opalarka ż., opalenizna ż., opał m.
czas. palić, opalać ndk., opalić dk.
przym. opałowy, opalony
Wiktionary
Opalarka – elektronarzędzie emitujące strumień powietrza o temperaturze 50-650 °C. Opalarki stosowane są do usuwania starych powłok lakierniczych, wyginania i spawania termoplastów, odmrażania zamarzniętych rur, suszenia oraz do okleinowania elementów meblowych.
Wikipedia
pomieszczenie, w którym odbywa się opalanie tkanin
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. szczyt w słowackich Tatrach Zachodnich
SJP.pl
Opalenica (niem. Opalenitz, 1943-1945 Oppenbach) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Opalenica. Położone nad rzeką Mogilnicą, 40 km na zachód od Poznania.
Prywatne miasto szlacheckie, własność kasztelana rogozińskiego Jana Opalińskiego, około 1580 roku leżało w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego, w Pojezierzu Wielkopolskim. Miasto pierwszego polskiego motocykla.
Wikipedia
przymiotnik od: Opalenica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Opalenicą, dotyczący Opalenicy
Wiktionary
rzecz. Opalenica ż., opaleniczanin m., opaleniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Opalenicy
SJP.pl
mieszkanka Opalenicy
SJP.pl
1. ogrzać pomieszczenie przez spalenie czegoś
2. poddać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmolić
3. poddać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalić komuś np. tytoń
5. opalić się: poddać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opalić.
Wiktionary
Opalenie – wieś kociewska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Gniew.
Wieś położona u zbiegu dróg krajowych nr 90 i 91. Stanowi sołectwo Opalenie, w którego skład wchodzą również miejscowości: Aplinki, Na Piaskach, Pod Górami i Osady. Na południe od Opalenia znajdują się bezpośrednio nad brzegami Wisły rezerwaty florystyczne Wiosło Duże i Wiosło Małe. Dwa inne rezerwaty florystyczne (Opalenie Dolne i Opalenie Górne) znajdują się na wschód od miejscowości.
Wikipedia
czas. palić, opalać ndk., opalić dk.
rzecz. opalanie n., opalenizna ż., opał mrz.
przym. opałowy, opalony
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ciemniejsze zabarwienie skóry uzyskane poprzez działanie promieni słonecznych lub UV;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spójrz, jaką Kryśka ma piękną opaleniznę.
Wiktionary
IPA: ˌɔpalɛ̃ˈɲizna, AS: opalẽńizna
Wiktionary
rzecz. opalanie n., opalenie n., opalanko n., opalarka ż., opał m.
czas. opalać ndk., opalić dk., palić ndk.
przym. opalony
Wiktionary
związany z Opaleniem, dotyczący Opalenia
SJP.pl
rozpraszanie światła zachodzące na fluktuacjach gęstości ośrodka lub na zawartych w nim drobinach zawiesiny
SJP.pl
Opalescencja - szczególny rodzaj iryzacji, objawiający się na powierzchni niektórych minerałów, zwłaszcza opalu zwyczajnego, w postaci charakterystycznej mlecznobiałej, mlecznoniebieskawej lub perłowolśniącej poświaty wskutek zjawiska odbicia światła krótkofalowego, czyli niebieskiego. Światło ulega rozproszeniu na mikroskopowych spękaniach lub na szczelinkach wypełnionych wodą.
Wikipedia
Opalewo (niem. Oppelwitz) –wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Szczaniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
We wsi urodził się piosenkarz disco polo Paweł „Czadoman” Dudek.
Wikipedia
1. ogrzać pomieszczenie przez spalenie czegoś
2. poddać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmolić
3. poddać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalić komuś np. tytoń
5. opalić się: poddać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. opalać)
(1.1) ogrzać pomieszczenie za pomocą spalania materiałów takich jak węgiel, koks, drewno
(1.2) poddać powierzchnię czegoś działaniu płomienia w celu usunięcia zbędnych pęczków, włosków, zabezpieczenia przed snuciem
(1.3) przypalić fragment odzieży, włosów
(1.4) poddać naskórek działaniu promieni słonecznych
(1.5) o słońcu: nadać czemuś brązowy kolor
(1.6) pot. wypalić komuś papierosy
czasownik zwrotny dokonany opalić się (ndk. opalać się)
(2.1) poddać siebie działaniu promieni słonecznych, w celu uzyskania ciemnego koloru skóry
Wiktionary
(1.1) W podróży nie było mi zimno, bo wagon, w którym jechałam, dobrze był opalony […].
(1.2) Opaliłaś kurę po obdarciu jej z piór?
(1.3) Opaliła sobie chustkę i trochę włosów.
(1.4) Opaliłam plecy na czerwono i teraz mnie pieką.
(1.5) Gorący powiew z Teksasu opalił i pokrył złotawym odblaskiem bladą jej twarzyczkę.
(1.6) Byłem na piwie z Michałem, opalił mnie z wszystkich papierosów.
(2.1) Wygląda chłopak jak bernardyński prowincjał, zmężniał, opalił się, utył.
Wiktionary
IPA: ɔˈpalʲit͡ɕ, AS: opalʹić
Wiktionary
rzecz. opalanie, opalenie, opał, opalenizna
czas. opalać, palić
przym. opałowy, palny, opalony
Wiktionary
1. osadzić w gruncie paliki w celu ogrodzenia jakiegoś terenu lub przygotowania jakiegoś obszaru do uprawy roślin tyczkowych;
2. przywiązać coś do palika
SJP.pl
jednokomórkowy pierwotniak żyjący w jelicie płazów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
podtyp pierwotniaków z typu Sacromastigophora
SJP.pl
Opaliny (Opalinidae) – monotypowa gromada, rząd i rodzina stramenopilów. Z powodu licznych wici pokrywających ciało, uprzednio zaliczane do orzęsków; w 1975 należały do wiciowców, a obecny przydział nadano w 1999 roku.
Opaliny są cudzożywnymi, jednokomórkowymi eukariontami, których długość ciała może dochodzić nawet do 3 mm. Najlepiej poznanym gatunkiem Opalinata jest Opalina, która osiąga długość 90–500 μm długości. Opaliny posiadają od dwóch do wielu jąder.
Wikipedia
otoczyć palisadą
SJP.pl
otoczyć palisadą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. okrągła, wypukła płytka do znakowania matek pszczelich
Wiktionary
zjawisko mienienia się niektórych powierzchni barwami tęczy
SJP.pl
Opalizacja – efekt optyczny występujący m.in. w opalach i charakteryzujący się grą barw w postaci kolorowych wzorów plam, które zmieniają się w zależności od kąta obserwacji.
Zjawisko to spowodowane jest wielokrotnym odbiciem światła od gęsto ułożonych warstw lub kuleczek występujących w częściowo przeźroczystym materiale. Na tych niejednorodnościach światło ulega dyfrakcji i interferencji światła białego. Aby efekt ten nastąpił niezbędna jest rodzina równoległych płaszczyzn i gęste ułożenie elementów płaszczyzny odbłysku.
Wikipedia
mienić się barwami tęczy
SJP.pl
mienić się barwami tęczy
SJP.pl
1. ogrzać pomieszczenie przez spalenie czegoś
2. poddać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmolić
3. poddać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalić komuś np. tytoń
5. opalić się: poddać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
Opalone – trawiasto-lesisty grzbiet w Tatrach Wysokich, odchodzący od Opalonego Wierchu w kierunku północno-wschodnim aż do przełęczy Roztockie Siodło oddzielającej go od wzniesienia Roztockiej Czuby.
Opalone oddziela Dolinę Rybiego Potoku od Doliny Roztoki. Jego zbocza opadające do Doliny Roztoki są na znacznej części podcięte skalnymi urwiskami. Na górnej części Opalonego znajduje się trawiasta rówień, nazywana Wolarnią nad Kępą, Równią nad Kępą lub Nad Kępą. Dawniej była ona wypasana. Z grupy głazów na tej równi rozległy widok na granitowe szczyty wznoszące się nad Morskim Okiem i Czarnym Stawem. Z tego miejsca malowali pejzaże Tatr m.in. Leon Wyczółkowski, Walery Eljasz-Radzikowski, Wojciech Gerson.
Wikipedia
1. ogrzać pomieszczenie przez spalenie czegoś
2. poddać powierzchnię czegoś działaniu ognia; osmolić
3. poddać skórę działaniu słońca, czyniąc ją ciemniejszą
4. pot. wypalić komuś np. tytoń
5. opalić się: poddać swą skórę działaniu słońca
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) taki, który się opalił
Wiktionary
rzecz. opalacz mrz., opalanie n., opalenie n., opalenizna ż., opał mrz.
czas. opalać, opalić
przym. opałowy
Wiktionary
(1.1) zbrązowiały
Wiktionary
otoczyć palami, umieścić pale
SJP.pl
1. wykonany z opalu;
2. ozdobiony opalem;
3. mieniący się jak opal; tęczowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z opalu (minerału), składający się z opalu, zawierający opal
(1.2) błyszczący jak opal (minerał), mieniący się jak opal
Wiktionary
(1.2) Wtedy profesor Lalos powiedział jakieś słowo do umieszczonego na palcu pierścienia z opalowym kamieniem.
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈlɔvɨ, AS: opalovy
Wiktionary
rzecz. opal
przysł. opalowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opanowanie i rozsądek
Wiktionary
czas. opamiętywać, opamiętać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. opamiętać)
(1.1) książk. uświadamiać komuś jego nierozsądne zachowanie
czasownik zwrotny niedokonany opamiętywać się (dk. opamiętać się)
(2.1) odzyskiwać kontrolę nad swoim zachowaniem i zaczynać postępować rozsądnie
Wiktionary
(1.1) Stary Szkinda nie tylko jadło dawał biednym ludziom. Rozdarowywał, co widział w komorze, aż go reszta rodziny musiała po trosze opamiętywać.
Wiktionary
rzecz. opamiętanie n.
czas. opamiętać dk.
Wiktionary
(1.1) otrzeźwiać
(2.1) opanowywać się
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. opancerzyć)
(1.1) wkładać pancerną osłonę
czasownik zwrotny niedokonany opancerzać się (dk. opancerzyć się)
(2.1) wkładać pancerz na siebie
(2.2) stwarzać izolację emocjonalną od świata
Wiktionary
rzecz. opancerzanie n., opancerzenie n., pancerniak mos.
czas. opancerzyć dk.
przym. opancerzony
Wiktionary
Opancerzenie – wykorzystanie pancerza do zabezpieczenia ludzi, sprzętu itp. przed rażącym działaniem broni białej, pocisków, odłamków, fali uderzeniowej, promieniowania przenikliwego. Może być stałe lub instalowane (używane) doraźnie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pokryty pancerzem, zabezpieczeniem przed atakiem z zewnątrz
Wiktionary
Opancerzony (ang. Armored) – amerykański film akcji w reżyserii Nimróda Antala, którego premiera odbyła się 4 grudnia 2009 roku.
Zdjęcia do filmu zostały zrealizowane w Los Angeles, Long Beach i Fontanie.
Film zarobił 22 942 221 dolarów.
Wikipedia
czas. opancerzać, opancerzyć
rzecz. pancerniak mos.
Wiktionary
(1.1) pancerny, uzbrojony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. opancerzać)
(1.1) dokonany od|opancerzać.
czasownik zwrotny dokonany opancerzyć się (ndk. opancerzać się)
(2.1) dokonany od|opancerzać się.
Wiktionary
rzecz. opancerzanie n., opancerzenie n., pancerniak mos., pancerny mos.
czas. opancerzać ndk.
przym. opancerzony, pancerny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. opanowywać)
(1.1) przyswoić sobie wiedzę z danej dziedziny
(1.2) podporządkować sobie jakiś teren
(1.3) przejąć kontrolę nad czymś
(1.4) przeniknąć
czasownik zwrotny dokonany opanować się (ndk. opanowywać się)
(2.1) powściągnąć swoje emocje
Wiktionary
(1.1) Jacek opanował materiał do klasówki.
(1.3) Krew uderzyła mu do głowy, ale próbował się opanować.
(1.4) Opanował mnie strach i nie byłem w stanie nic zrobić.
Wiktionary
IPA: ˌɔpãˈnɔvat͡ɕ, AS: opãnovać
Wiktionary
rzecz. panowanie n., opanowanie n., panicz m., panieństwo n.
czas. panować ndk., zapanować dk.
przym. opanowany
Wiktionary
(1.1) nauczyć się, przyswoić sobie
(1.2) podbić, przejąć, zawładnąć
(1.3) przejąć kontrolę, zmonopolizować
(1.4) oblecieć, ogarnąć, przeniknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opanować.
(1.2) spokój, panowanie nad swoimi emocjami
Wiktionary
IPA: ˌɔpãnɔˈvãɲɛ, AS: opãnovãńe
Wiktionary
czas. opanować dk., opanowywać ndk.
przym. opanowany
Wiktionary
(1.1) zawładnięcie
(1.2) samokontrola, beznamiętność, zachowanie zimnej krwi, niewzruszoność
Wiktionary
zachowujący spokój w każdej sytuacji
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który panuje nad swoim zachowaniem
(1.2) będący wyrazem opanowania
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: opanować
Wiktionary
rzecz. opanowanie n., opanowywanie n., panowanie n.
czas. panować, opanować dk., opanowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) spokojny, zrównoważony, ogarnięty, powściągliwy, rozważny, skupiony, trzeźwo myślący, zebrany w sobie
(1.2) niewzruszony, beznamiętny, spokojny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. opanować)
(1.1) przejmować władzę nad danym obszarem
(1.2) zdobywać kontrolę nad czymś lub nad kimś
(1.3) nabywać wiedzy lub sprawności w czym
(1.4) przejmować kontrolę psychiczną
czasownik zwrotny niedokonany opanowywać się (dk. opanować się)
(2.1) powściągać własne emocje
Wiktionary
rzecz. opanowanie n., opanowywanie n.
przym. opanowany
czas. panować
Wiktionary
(1.1) zajmować, zawładnąć, zdobywać
(1.2) poskramiać, podporządkowywać
(1.3) uczyć się, ogarniać
(1.4) ogarniać, przenikać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opanowywać.
Wiktionary
czas. opanowywać ndk.
przym. opanowany
Wiktionary
opary;
1. obłok pary; mgła;
2. woń ulatniająca się po ogrzaniu niektórych substancji; wyziew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co wyparowuje, unosi się w atmosferze na skutek różnicy temperatur; ulatniająca się woń
Wiktionary
(1.1) Z dalekich pól szedł gęsty opar niby dym ciepły, wzmagał się i przewalał nad równinami, a trząsł i połyskiwał nad wzgórzem.
Wiktionary
rzecz. oparzelisko n.
Wiktionary
(1.1) para, wyziew, daw. wapor
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Opara – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie środkowobośniackim, w gminie Novi Travnik. W 2013 roku liczyła 217 mieszkańców, z czego większość stanowili Boszniacy.
Wikipedia
dawniej: zaparafować
SJP.pl
1. część krzesła, ławki, kanapy itp. służąca do opierania się plecami;
2. to, na czym się coś lub ktoś opiera, wspiera;
3. coś, co jest pomocą w trudnej sytuacji, ktoś, na kogo można liczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część mebla służąca do podtrzymywania plecyeców
(1.2) przen. osoba lub rzecz pomocna w trudnej sytuacji
(1.3) rzecz, na której coś lub ktoś się opiera
(1.4) odczasownikowy od|oprzeć.
Wiktionary
Oparcie – część mebla do siedzenia na której siedząca osoba opiera plecy.
Istnieje wiele rodzajów oparć i są one zależne zwykle od konstrukcji siedziska, którego są częścią. Np. meble tapicerowane mają oparcia tapicerowane (pikowane lub nie), inne meble mogą mieć oparcia twarde lub częściowo wyściełane. W meblach biurowych czy też w pojazdach oparcia są dodatkowo wyposażone w możliwość regulacji kąta nachylenia i wysokości.
Wikipedia
(1.1) Oparcie mojego fotela komputerowego nie jest zbyt wygodne.
(1.2) Joanno, jestem niezmiernie kontent, iż zawsze znajduję oparcie w twej przezacnej osobie.
Wiktionary
IPA: ɔˈparʲt͡ɕɛ, AS: oparʹće
Wiktionary
rzecz. parcie n., opór mrz., opora ż., opieranie n.
czas. opierać ndk., oprzeć dk.
Wiktionary
(1.2) wsparcie, opora
(1.3) podpora
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitsłow. rusałka zamieszkująca mgły i opary unoszące się nad potokami górskimi
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Oparówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Wiśniowa.
Była wsią klasztoru cystersów koprzywnickich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
kierunek w sztuce abstrakcyjnej wykorzystujący odpowiednie układy kolorów i form geometrycznych jako zjawiska optyczne dające wrażenie ruchu i wymiarowości; op-art, op (środowiskowo)
SJP.pl
Op-art (ang. op art, od optical art ‘sztuka optyczna’), in. wizualizm – kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia. Za okres szczytowy op-artu uznaje się lata 50. i 60. XX wieku.
Wikipedia
odnoszący się do opartu (op-artu); op-artowski, opartowy
SJP.pl
odnoszący się do opartu (op-artu); op-artowski, opartowski
SJP.pl
kierunek w sztuce abstrakcyjnej wykorzystujący odpowiednie układy kolorów i form geometrycznych jako zjawiska optyczne dające wrażenie ruchu i wymiarowości; op-art, op (środowiskowo)
SJP.pl
opary;
1. obłok pary; mgła;
2. woń ulatniająca się po ogrzaniu niektórych substancji; wyziew
SJP.pl
Opary (ukr. Опори) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie drohobyckim, nad rzeką Lutyczyna (Лютичина).
Wieś do 1945 w Polsce, w województwie lwowskim, w powiecie drohobyckim, w gminie Medenice, 18 km na północny wschód od Drohobycza.
W 1843 w Oparach urodził się Władysław Łoziński – polski powieściopisarz i historyk, sekretarz Ossolineum.
Wikipedia
1. miejsce oparzone na ciele; oparzelizna
2. choroba drzew spowodowana nadmiernym nasłonecznieniem; zgorzelina
SJP.pl
Wikipedia
bagniste, podmokłe miejsce, niezamarzające w czasie zimy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. grzęzawisko niezamarzające zimą
Wiktionary
Oparzelisko – część torfowiska wysokiego, niezamarzająca w czasie mrozów wskutek wydzielania się ciepła związanego z zachodzącymi procesami rozkładu materiału organicznego. Efektem tego są unoszące się nad oparzeliskiem opary.
Wikipedia
(1.1) Ciszę głuchą tych łowów przerywało ciapanie odyńców, żrących żołędzie i bukiew w oparzeliskach i gozdach.
Wiktionary
przym. oparzelisty, parzelniczy, parzydełkowy
czas. parzyć
rzecz. opar mrz.
Wiktionary
miejsce oparzone na ciele; oparzelina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uszkodzenie ciała wywołane działaniem gorąca, oparzelina
Wiktionary
(1.1) Jeżeli oparzonej części ciała nie można w wodę włożyć, wtedy się maczają w zimnej, osobnej wodzie chusty, i takowe przykładają się na oparzeliznę (…).
Wiktionary
rzecz. oparzenie, oparzelina
czas. parzyć
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
(1.1) oparzelina
Wiktionary
metalowy zbiornik, w którym gorącą wodą oparza się tusze wieprzowe
SJP.pl
uszkodzić skórę lub narządy wewnętrzne wskutek kontaktu z gorącym płynem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oparzyć.
(1.2) med. uraz spowodowany ciepłem
(1.3) med. rana od oparzenia (1.2)
Wiktionary
Oparzenie (łac. combustio) – uszkodzenie skóry i w zależności od stopni oparzenia także głębiej położonych tkanek lub narządów wskutek działania ciepła, żrących substancji chemicznych (stałych, płynnych, gazowych), prądu elektrycznego, promieni słonecznych – UV, promieniowania (RTG, UV i innych ekstremalnych czynników promiennych). Przy rozległych oparzeniach ogólnoustrojowy wstrząs może doprowadzić do zgonu.
Wikipedia
rzecz. oparzelizna ż.
czas. parzyć ndk., oparzyć dk.
przym. parzelniczy, parzydełkowy, oparzeniowy
Wiktionary
potocznie: oddział szpitalny zajmujący się leczeniem oparzeń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z oparzeniem, dotyczący oparzenia
Wiktionary
rzecz. oparzenie n.
przym. parzelniczy, parzydełkowy
czas. parzyć
Wiktionary
uszkodzić skórę lub narządy wewnętrzne wskutek kontaktu z gorącym płynem
SJP.pl
utuczone zwierzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zootechn. bardzo intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój, zwykle bydła i koni;
(1.2) zootechn. utuczone bydło
(1.3) daw. to co opasuje, odgradza; mury obronne
(1.4) daw. obwód, obrąb
(1.6) daw. żart. grubas
Wiktionary
Tucz (opas, opasanie) – bardzo intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój. Celem tuczu jest przekształcenie podawanych zwierzęciu pasz na mięso i tłuszcz. Tucz różni się w zależności od gatunku zwierzęcia.
Słowem tucz określa się trzodę chlewną, a słowem opas bydło i inne przeżuwacze oraz konie. Określenie opas oznacza też utuczone już bydło, np. opasy na sprzedaż. Utuczone świnie określa się natomiast mianem tuczników.
Wikipedia
rzecz. wypas m., opaska ż., opasywanie n., opasanie n.
czas. opasywać ndk., opasać dk.
przym. wypasiony
przysł. opasem
Wiktionary
(1.1) opasanie, tucz, tuczenie
Wiktionary
nałożyć pas, obwiązać się czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. opasywać)
(1.1) otoczyć wiązaniem; owinąć pasem
(1.2) znaleźć się dookoła czegoś
czasownik przechodni niedokonany (dk. opaść)
(2.1) karmić intensywnie
czasownik zwrotny dokonany opasać się (ndk. opasywać się)
(3.1) opasać samego siebie
(3.2) zostać opasanym
Wiktionary
rzecz. opas mrz. mzw., opasanie n.
przym. opasły
Wiktionary
(1.1) obwiązać
(1.2) otoczyć
(2.1) paść, tuczyć
Wiktionary
intensywnie karmiąc zwierzę, spowodować duży przyrost wagi; utuczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. opadać)
(1.1) dokonany od|opadać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. opasać)
(2.1) dokonany od|opasać.
Wiktionary
czas. opadać ndk.
rzecz. opad mrz., opadanie n., opadnięcie n.
przym. opadowy
Wiktionary
1. to, co służy do opasania, otoczenia czegoś;
2. papierowy pasek oklejający niekiedy przesyłane pismo, broszurę, plik banknotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wstążka / taśma / bandaż
(1.2) pasek papieru
(1.3) listwa
(1.4) budowla regulacyjna wzdłuż brzegu
(1.5) bud. element konstrukcyjny okalający ściany budynku
Wiktionary
Opaska:
Wikipedia
rzecz. opas mrz.
Wiktionary
taśma, temblak, banderola
Wiktionary
Opaślik (Barbitistes) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych i podrodziny długoskrzydlakowych.
Są to stosunkowo duże owady. Głowę ich cechują trzykrotnie dłuższe od ciała czułki i wąski wierzchołek ciemienia z bruzdą przez środek. Przedplecze ma bruzdę poprzeczną tuż za środkiem długości oraz niewydłużony ku tyłowi dysk, którego tył częściowo nakrywa skrócone pokrywy. Śródpiersie i zapiersie pozbawione są trójkątnych płatów bocznych. Odnóża przedniej pary mają biodra bez kolców. Samca cechują esowato zakrzywione i silnie skrzyżowane przysadki odwłokowe oraz krótsza od nich płytka subgenitalna. U samicy pokładełko jest wygięte ku górze dopiero na końcu i tam też wyraźnie ząbkowane.
Wikipedia
potocznie: osoba otyła; grubas, tłuścioch, spaślak
SJP.pl
przeznaczony na opas, tuczenie, np, bydło opasowe
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. opasać)
(1.1) otaczać pasem lub innym wiązaniem
(1.2) znajdować się dookoła czegoś
czasownik zwrotny dokonany opasywać się (ndk. opasać się)
(2.1) opasywać samego siebie
(2.2) być opasywanym
Wiktionary
rzecz. opasywanie n., opas mrz.
przym. opasły
Wiktionary
(1.1) owijać
(1.1) okalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest opasłe; cecha tych, którzy są opaśli
Wiktionary
przym. opasły
przysł. opaśle
Wiktionary
przepasły;
1. potocznie: gruby, otyły;
2. o egzemplarzu książki: bardzo gruby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zootechn. dobrze wykarmiony
(1.2) zbyt dobrze odżywiony; z otyłością
(1.3) znacznych rozmiarów
Wiktionary
(1.3) W pobliskim antykwariacie kupił okazyjnie encyklopedię w dwunastu opasłych tomach.
Wiktionary
rzecz. opasłość ż.
czas. opasać dk., opasywać ndk.
przysł. opaśle
przym. wypasiony
Wiktionary
(1.1) wypasiony
(1.2) gruby, otyły, spasiony, tłusty, wypasiony
(1.3) duży, gruby, ogromny, wielki
Wiktionary
przełożony opactwa; abat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przełożony opactwa
Wiktionary
Opat (łac. abbas – „ojciec”, aram. ܐܒܐ abba – „ojciec”) – wyższy przełożony w męskich zakonach katolickich należących do kręgu zakonów mniszych. Odpowiednikiem w zakonach żeńskich jest ksieni (żeńska forma słowa ksiądz).
Wikipedia
(1.1) Znowu czyta powieść, ten rozdział, kiedy, podczas gwiaździstej nocy, p. Rambaud naprawiał zepsutą lalkę małej Joasi, Helena tonęła we łzach bezprzedmiotowego żalu, a Opat Jouve radził, ażeby wyszła za mąż.
Wiktionary
IPA: ˈɔpat, AS: opat
Wiktionary
rzecz. opactwo n.
:: fż. opatka ż.
przym. opacki, opatowski
Wiktionary
(1.1) daw. abat, lm. abbowie
Wiktionary
uzyskać patent na coś, np. na wynalazek
SJP.pl
uzyskiwać patent na coś; patentować
SJP.pl
miasto w Chorwacji; Abacja
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Opatija (miasto w Chorwacji)
SJP.pl
dawniej: przełożona klasztoru żeńskiego; ksieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przełożona monasteru mniszek
Wiktionary
(1.1) W podziemiach znajdują się grobowce opatek praskich.
Wiktionary
rzecz. opactwo n.
:: fm. opat m.
przym. opacki, opatowski
Wiktionary
(1.1) daw. abatysa
Wiktionary
Wikipedia
przełożony opactwa; abat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim;
(1.2) geogr. wieś w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim;
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Łęka Opatowska;
(1.4) geogr. część wsi Toporów, w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wierzchlas
Wiktionary
Opatów – miasto w województwie świętokrzyskim, siedziba powiatu opatowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Opatów.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. tarnobrzeskiego.
Według danych z 1 stycznia 2018 Opatów liczył 6516 mieszkańców. Ich liczba na 31 grudnia 2021 to 6113.
Wikipedia
(1.1) W Opatowie znajduje się kolegiata pod wezwaniem św. Marcina z Tours.
(1.1) Pojechaliśmy do Opatowa zobaczyć mykwę.
Wiktionary
rzecz. opat mos., opatowianin mos., opatowianka ż., Opatówek mrz., opatówka ż., Opatówka ż.
przym. opatowski
Wiktionary
mieszkaniec Opatowca
SJP.pl
mieszkanka Opatowca
SJP.pl
przymiotnik od: Opatówek
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Opatówek (łac. Opatovecum, Opatovia) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, siedziba gminy Opatówek.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Opatowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Opatowa
Wiktionary
IPA: ˌɔpatɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: opatovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Opatów m.
:: fż. opatowianka ż.
przym. opatowski
Wiktionary
mieszkanka Opatowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Opatowa
Wiktionary
IPA: ˌɔpatɔˈvʲjãnka, AS: opatovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Opatów m.
:: fm. opatowianin
przym. opatowski
Wiktionary
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. kolonia w Polsce
SJP.pl
Opatowiec – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Opatowiec.
Prawa miejskie posiadał w latach 1271–1869 i uzyskał je ponownie w 2019 roku, w związku z czym stał się najmniejszym miastem w Polsce W 2024 roku liczył 308 mieszkańców i odnotował trzeci największy spośród miast w Polsce procentowy spadek ludności w porównaniu z rokiem poprzednim (– 2,92%).
Wikipedia
przymiotnik od: Opatowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budynek będący miejscem urzędowania i zamieszkania opata
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. opat m., Opatówka ż., Opatówek n., Opatów m., opactwo n.
przym. opacki
Wiktionary
Opatówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.
Wieś duchowna, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
→ Opatów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Opatowa, związany z Opatowem
Wiktionary
(1.1) Za czasów Henryka Sandomierskiego powstała opatowska komandoria templariuszy.
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈtɔfsʲci, AS: opatofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. opat mos., opatka ż., Opatów mrz., Opatówka ż., opatowianin mos., opatowianka ż.
Wiktionary
1. opatrywanie rany;
2. sterylizowana gaza, wata, bandaż itp. zwykle ze środkami leczniczymi, nakładane na rany i skaleczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. materiał do zabezpieczania i leczenia uszkodzeń ciała
(1.2) med. zakładanie opatrunku w znaczeniu (1.1)
Wiktionary
Opatrunek – struktura ochraniająca ranę lub skaleczenie przed środowiskiem zewnętrznym i zapobiegająca dalszemu zakażeniu. Opatrunek może nie tylko osłaniać ranę, ale również zawierać substancje lecznicze, które działają przeciwbakteryjnie lub przyspieszają gojenie.
Wikipedia
rzecz. opatrywanie n., opatrzenie n.
czas. opatrywać, opatrzyć
przym. opatrunkowy
Wiktionary
(1.2) opatrywanie, bandażowanie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z opatrywaniem, z opatrunkiem
Wiktionary
rzecz. opatrunek mrz., opatrywanie n.
czas. opatrywać ndk., opatrzeć dk.
Wiktionary
1. naprawiać, doprowadzać do porządku;
2. czyścić ranę i zakładać na nią opatrunek;
3. wyposażać w coś, zapewniać coś komuś;
4. opatrywać się -
a) opatrywać samego siebie;
b) tracić cechy niezwykłości, powszednieć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) oczyszczać ranę i zakładać opatrunek
(1.2) wyposażać w coś potrzebnego
(1.3) naprawiać, poddawać konserwacji jakieś urządzenie
(1.4) oznaczać dokument pieczęcią, podpisem itp.
(1.5) uzupełniać tekst, publikację wstępem, komentarzem, rysunkami itp.
czasownik zwrotny niedokonany opatrywać się
(2.1) znudzić się widokiem czegoś lub kogoś i przestawać być atrakcyjnym
(2.2) oczyszczać ranę i zakładać opatrunek samemu sobie
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈtrɨvat͡ɕ, AS: opatryvać
Wiktionary
rzecz. opatrywanie n., opatrzenie n., opatrunek mrz.
przym. opatrunkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opatrywać.
Wiktionary
czas. opatrywać ndk.
rzecz. opatrzenie n., opatrunek mrz.
przym. opatrunkowy
Wiktionary
opatrzeć się - dawniej: opatrzyć się;
1. opatrzyć samego siebie;
2. stracić cechy niezwykłości, znudzić się; spowszednieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opatrzyć. lub opatrzeć
(1.2) przest. środki utrzymania, zabezpieczenie, zaopatrzenie materialne, zasoby do życia, uposażenie, utrzymanie, pensja
(1.3) przest. zabezpieczenie
Wiktionary
rzecz. opatrywanie n., opatrzność ż., opatrunek mrz.
czas. opatrzyć dk., opatrzeć dk., opatrywać ndk.
przym. opatrzny, opatrzony
przysł. opatrznie
Wiktionary
jednoliścienne roślina z rodziny arekowatych (palm)
SJP.pl
Rojstona, opatrznica, palma królewska (Roystonea O.F. Cook) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych, czyli palm (Arecaceae). Obejmuje 10 gatunków. Rośliny te występują na Antylach, Florydzie, w Meksyku, Ameryce Centralnej i w północnej części Ameryki Południowej. Większość gatunków z tego rodzaju uprawiana jest jako rośliny ozdobne, przy czym najszerzej rozprzestrzeniona została rojstona królewska R. regia.
Wikipedia
1. w religii: opieka bóstwa nad światem;
2. w przenośni: los, przeznaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. opieka Boga
(1.2) przeznaczenie
(1.3) stpol. przezorność
Wiktionary
Opatrzność lub Opatrzność Boża (łac. providentia, gr. πρόνοια; pronoja) – w myśli teologicznej nieustanna opieka wszechwiedzącego i wszechmogącego Boga, której przejawem jest kierowanie dziejami świata i poszczególnych ludzi do ich doczesnego spełnienia oraz ostatecznego celu; poprzez to działanie Bóg okazuje mądrość, dobroć i miłość.
Wikipedia
IPA: ɔˈpaṭʃnɔɕt͡ɕ, AS: opaṭšność
Wiktionary
rzecz. opatrzenie n.
przym. opatrznościowy
przysł. opatrznościowo
Wiktionary
pojawiający się w sytuacji szczególnej potrzeby, jak gdyby zesłany przez opatrzność
SJP.pl
dawniej:
1. troszczący się o coś, zapobiegliwy, przezorny, gospodarny;
2. opatrznościowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zaopatrzony w co
Wiktionary
(1.1) Polerowane, twarde nasionka, opatrzone puszystym latawcem.
(1.1) Układ krwionośny jest tu zamknięty, ścianki naczyń kurczliwe, a same naczynia najczęściej opatrzone zastawkami, tak że obieg krwi odbywa się w sposób prawidłowy.
(1.1) Nie jest nędzny, kto jest opatrzony w siły do pracy zdolne, kto za pomocą rozumu równych sobie istot[,] rękom własnym ulżyć potrafi.
Wiktionary
rzecz. opatrzenie n.
Wiktionary
1. naprawić, doprowadzić do porządku;
2. oczyścić ranę i założyć na nią opatrunek;
3. wyposażyć w coś, zapewnić coś komuś;
4. opatrzyć się -
a) opatrzyć samego siebie;
b) stracić cechy niezwykłości, znudzić się, spowszednieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. opatrywać)
(1.1) med. założyć opatrunek
(1.2) udzielić czegoś potrzebnego, pożądanego, przydatnego
(1.3) umieścić coś na czymś
(1.4) dokonać naprawy lub poddać konserwacji
czasownik zwrotny dokonany opatrzyć się (ndk. opatrywać się)
(2.1) opatrzyć siebie samego lub siebie nawzajem
(2.2) przestać być ciekawym z wyglądu; stracić walory
(2.3) przest. nagle się zorientować, spostrzec się, zreflektować, opamiętać, zmitygować się
(2.4) przest. obejrzeć się wzajemnie
Wiktionary
rzecz. opatrzenie n., opatrunek mrz.
Wiktionary
(1.2) dołączać
(1.3) dodać, nałożyć, zainstalować, założyć
(2.2) spowszednieć, znudzić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|opatulić.
Wiktionary
czas. opatulić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) okryć starannie przed zimnem
czasownik zwrotny dokonany opatulić się
(2.1) okryć się starannie przed zimnem
Wiktionary
(1.1) Wspominam babcię, gdy przed wyjściem do kościoła opatuliła mnie baranim kożuszkiem.
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈtulʲit͡ɕ, AS: opatulʹić
Wiktionary
rzecz. opatulenie n.
Wiktionary
1. miasto w Czechach;
2. wieś w Polsce;
3. dopływ Odry;
4. dopływ Bobru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Czechach;
(1.2) geogr. rzeka w Czechach i Polsce, lewy dopływ Odry;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adam to najczęstsze męskie imię w Opawie.
Wiktionary
IPA: ɔˈpava, AS: opava
Wiktionary
rzecz. opawianin mos., opawianka ż., Opawica ż., Opawszczyzna ż., Poopawie n.
przym. opawski
Wiktionary
Opawica (dawniej Opawice, śl. Troplowice, cz. Opavice, niem. Tropplowitz lub Troplowitz) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
Opawica uzyskała lokację miejską w 1377 roku, zdegradowana w 1742 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wsią Opawica, dotyczący wsi Opawica
(1.2) związany z rzeką Opawica, dotyczący rzeki Opawica
Wiktionary
rzecz. Opawica ż.
(1.2) przym. nadopawicki
Wiktionary
(1.1) troplowicki
Wiktionary
→ Opawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Opawa, dotyczący miasta Opawa
(1.2) związany ze wsią Opawa, dotyczący wsi Opawa
(1.3) związany z rzeką Opawa, dotyczący rzeki Opawa
Wiktionary
rzecz. Opawa ż., Opawica ż., Opawszczyzna ż., Poopawie n.
(1.3) przym. nadopawski, środkowoopawski, opawicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. okolice Opawy
Wiktionary
rzecz. Opawa n., opawianin m., opawianka ż.
przym. opawski
Wiktionary
(1.1) Śląsk Opawski
Wiktionary
1. materiał grzewczy;
2. palenie w piecu; ogrzewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał służący do opalania dla ogrzania pomieszczenia, surowiec opałowy
(1.2) czynność opalania lub palenia w piecu; ogrzanie
(1.3) pot. ciężkie albo niebezpieczne położenie
Wiktionary
Paliwo – substancja wydzielająca przy intensywnym utlenianiu (spalaniu) duże ilości ciepła. Energia uzyskana ze spalania paliwa wykorzystywana jest przez:
Najważniejszą cechą paliw jest ich ciepło spalania i wartość opałowa.
Wikipedia
(1.1) Czy ktoś z was pomyślał o zakupie opału na zimę?
(1.3) Nawet nie spodziewał się, gdy raptem znalazł się w srogich opałach.
Wiktionary
IPA: ˈɔpaw, AS: opau̯
Wiktionary
rzecz. opalanie n., opalenie n., opałowiec m., opalenizna ż., opałówka ż., opalarka ż.
czas. opalać ndk., opalić dk.
przym. opałowy, opalony
Wiktionary
(1.1) reg. śl. otop.
(1.3) tarapaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. opałka
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈwɛt͡ʃka, AS: opau̯ečka
Wiktionary
rzecz. opałka ż.
Wiktionary
wypalona świeczka
SJP.pl
koszyk z wikliny o owalnym kształcie, bez pałąka, używany w gospodarstwach wiejskich do przechowywania materiałów sypkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. naczynie, w którym opała się zboże
(1.2) przest. kobiałka
(1.3) przest. spalony dom, zgliszcze
(1.4) hutn. przest. kosz pleśćeciony z rogoży, wici lub łyka na prętach drewnianych służący do noszenia węgli do wielkiego pieca
Wiktionary
Opałka – rodzaj koszyka o owalnym kształcie, nie posiadający pałąka.
Używany najczęściej w gospodarstwie wiejskim do materiałów sypkich (ziarna, sieczki, paszy, plew). Wyplatany najczęściej z wikliny.
Wikipedia
(1.1) Gospodarz potrząsał opałką, aby pozbyć się plewaew i kurzu
Wiktionary
IPA: ɔˈpawka, AS: opau̯ka
Wiktionary
czas. opałać
rzecz. opałanie; zdrobn. opałeczka
Wiktionary
(1.2) króbka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. muz. pseudomuzyk
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈwɔvʲjɛt͡s, AS: opau̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. opał m.
Wiktionary
1. związany z opałem, handlem opałem;
2. służący do opalania pomieszczeń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nadający się na opał, służący do opalania, związany z opałem
Wiktionary
(1.1) Podczas zimy do ogrzewania domu używam oleju opałowego.
Wiktionary
IPA: ˌɔpaˈwɔvɨ, AS: opau̯ovy
Wiktionary
rzecz. opał m., opalanie n., opalenie n.
czas. opalać ndk., opalić dk.
przym. opalony
Wiktionary