człowiek bez poczucia humoru, nieumiejący szczerze się śmiać ani uśmiechać
SJP.pl
Agelasta – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych.
Wikipedia
doborowa gwardia przyboczna w starożytnej Grecji
SJP.pl
Agema (stgr. ἄγημα ágēma) – w starożytnej Grecji doborowy oddział wojska.
W Sparcie (jako hoplici w liczbie 300) oddziały te pełniły rolę straży przybocznej króla.
W wojsku macedońskim stanowili osobistą gwardię królewską, liczącą od 150 do 1000 ludzi, w większości złożoną z jeźdźców. Według W. Tarna mieli powstać przez wydzielenie najliczniejszego (300 konnych) spośród 8 szwadronów (ila) hetajrów. N.G.L. Hammond przedstawia natomiast pogląd, że w armii Aleksandra Wielkiego byli już wyodrębnieni z korpusu hypaspistów. Powstanie ich odnosi jednak do czasów Filipa II, gdy jako gwardia piesza stanowili pierwszy z trzech „pułków” hypaspistów, dowodzony przez samego króla. Dla wyróżnienia lica ich tarcz były przypuszczalnie zdobione malowanymi lub repusowanymi wzorami (brązowanymi bądź złoconymi).
Wikipedia
zdrobnienie od: agent
SJP.pl
lekceważąco: marny, lichy agent
SJP.pl
1. przedstawicielstwo jakiejś instytucji, jakiegoś przedsiębiorstwa czy urzędu, np. agencja handlowa, pocztowa;
2. instytucja upowszechniająca informacje zebrane przez dziennikarzy, korespondentów i współpracowników;
3. agencja towarzyska - eufemistyczne określenie na burdel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) firma świadcząca różne usługi
(1.2) instytucja gromadząca informacje dla prasy, radia i telewizji, zebrane przez dziennikarzy, korespondentów i współpracowników
(1.3) przedstawicielstwo jakiejś instytucji, jakiegoś przedsiębiorstwa, urzędu lub państwa
(1.4) eufem. zob. agencja towarzyska.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Agencja poleca swoje usługi reklamowe, także w zakresie e-reklamy.
(1.2) Jej mąż jest dziennikarzem – pracuje w agencji prasowej.
(1.3) WHO jest agencją Narodów Zjednoczonych.
Wiktionary
IPA: aˈɡɛ̃nt͡sʲja, AS: agẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agenda ż., agendka ż., agens mzw./mos., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż., agenturka ż.
:: zdrobn. agencyjka ż.
przym. agenciarski, agencki, agencyjny, agendowy, agentowy, agenturalny, agenturowy
przysł. agencyjnie
Wiktionary
(1.1) filia, przedstawicielstwo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. dotyczący agenta, związany z agentem
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agencja ż., agencyjka ż., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż., agenturka ż.
przym. agenciarski, agencyjny, agentowy, agenturalny, agenturowy
Wiktionary
zdrobnienie od: agencja
SJP.pl
związany z wynagrodzeniem należnym według umowy agencyjnej oraz prowizją od wykonanych usług
SJP.pl
dotyczący agencji (np. biuro agencyjne, depesza agencyjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agencją, dotyczący agencji
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agencja ż., agencyjka ż., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż., agenturka ż.
przym. agenciarski, agencki, agentowy, agenturalny, agenturowy
Wiktionary
1. oddział jakiejś instytucji, filia;
2. książkowo: plan, rozkład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filia urzędu lub instytucji
(1.2) terminarz
(1.3) ustalony spis spraw, które będą przedmiotem działania danej osoby lub instytucji w określonym czasie
(1.4) chrześcijańska księga liturgiczna
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
(1.2) Żeby o niczym nie zapomnieć, wszystkie ważne sprawy zapisuję w agendzie.
(1.3) Agenda konferencji została podzielona na cztery sesje tematyczne.
(1.4) Agenda liturgiczna jest zbiorem modlitw, nabożeństw i błogosławieństw, praktykowanych i obowiązujących we wspólnocie Kościoła.
Wiktionary
IPA: aˈɡɛ̃nda, AS: agẽnda
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. agendka ż.
przym. agenturalny, agenturowy, agendowy
Wiktionary
(1.1) dział, filia, oddział, sekcja, wydział
Wiktionary
zdrobnienie od: agenda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: agenda
Wiktionary
rzecz. agenturka ż., agencja ż., agenda ż.
przym. agenturalny, agenturowy
Wiktionary
przymiotnik od: agenda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agendą, dotyczący agendy
Wiktionary
rzecz. agenturka ż., agencja ż., agenda ż.
przym. agenturalny, agenturowy
Wiktionary
wrodzone, niezupełne ukształtowanie się narządu; hipoplazja
SJP.pl
Agenezja (łac. agenesia, z gr. a- + génesis = powstanie) – zaburzenie rozwojowe polegające na niewykształceniu się zawiązka narządu, a w konsekwencji tegoż narządu.
Do częstszych patologii należą:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: wykonawca czynności wyrażonej w orzeczeniu; podmiot czynny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) wykonawca czynności określonej czasownikiem
Wiktionary
Agens (podmiot czynny) w językoznawstwie – rola semantyczna wykonawcy czynności określonej czasownikiem. W zdaniu w stronie czynnej zasadniczo jest kodowany przez mianownik i składniowo pełni funkcję podmiotu: Jan czyścił meble.Natomiast w stronie biernej agens jest umieszczany we frazie przyimkowej z przyimkiem „przez”: Meble były czyszczone przez Jana. Tak jest w językach nominatywno-akuzatywnych. W językach ergatywnych agens jest kodowany przez ergatyw.
Wikipedia
rzecz. agent mos./mrz., agencja ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agensem, dotyczący agensa
Wiktionary
rzecz. agens m., agent mos./mrz.
Wiktionary
1. detektyw, tajny funkcjonariusz policji, wywiadowca;
2. tajny współpracownik obcych służb wywiadowczych, szpieg;
3. ajent, osoba pośrednicząca w zawieraniu umów przez zleceniodawcę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedstawiciel jakiejś firmy
(1.2) pracownik wywiadu
(1.3) tajny pracownik policji lub służb specjalnych
(1.4) uczn. kolega
(1.5) uczn. żartowniś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program komputerowy, autonomiczna jednostka wykorzystywana w programowaniu agentowym;
(2.2) czynnik w jakiejś reakcji lub procesie (anglicyzm językowy)
Wiktionary
Słowo agent ma m.in. poniższe znaczenia:
Wikipedia
(1.2) Lubię filmy o agencie zero zero siedem.
Wiktionary
IPA: ˈaɡɛ̃nt, AS: agẽnt
Wiktionary
rzecz. agencja ż., agentura ż., agens m., agenda ż.
:: fż. agentka ż.
:: zdrobn. agencik m.
przym. agentowy, agenturalny, agensowy, agencki, agencyjny, agenturowy
Wiktionary
(1.2) szpieg
(1.2-3) wywiadowca
(2.2) czynnik, faktor
Wiktionary
w językoznawstwie: przypadek zależny, wyrażający najczęściej sprawcę bądź narzędzie czynności, występujący m.in. w językach kaukaskich; ergativus, ergatiwus, ergatyw
SJP.pl
1. kobieta detektyw, tajna funkcjonariuszka policji, wywiadowczyni;
2. tajna współpracowniczka obcych służb wywiadowczych, szpieg;
3. ajentka, osoba pośrednicząca w zawieraniu umów przez zleceniodawcę;
4. potocznie: zwariowana osoba; aparatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: agent
(1.2) uczn. dziewczyna atrakcyjna fizycznie
(1.3) uczn. dziewczyna, która ma niecodzienne pomysły
Wiktionary
Agentka (ang. Spy) – amerykański film akcji z elementami komedii z 2015 roku. Reżyserią i scenariuszem obrazu zajął się Paul Feig, a w rolach głównych wystąpili Melissa McCarthy, Jason Statham, Rose Byrne, Miranda Hart, Bobby Cannavale, Allison Janney oraz Jude Law.
Wikipedia
(1.1) Ona jest agentką ubezpieczeniową.
Wiktionary
IPA: aˈɡɛ̃ntka, AS: agẽntka
Wiktionary
rzecz. agencja ż., agentura ż., agens m., agenda ż.
:: fm. agent m.
:: zdrobn. agencik m.
przym. agentowy, agenturalny, agensowy, agencki, agencyjny, agenturowy
Wiktionary
1. biuro agenta handlowego;
2. przedstawicielstwo jakiegoś przedsiębiorstwa, urzędu;
3. grupa szpiegów i dywersantów na usługach obcego państwa lub wrogiej organizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część wywiadu złożona z kilku agentów na terytorium innego państwa;
(1.2) przedstawicielstwo rządu, organizacji lub przedsiębiorstwa na obcym terenie, poza siedzibą
Wiktionary
Słowo agentura oznacza:
Wikipedia
(1.1) W związku z tym postawiono przed oddziałami operacyjnymi wywiadu wojskowego zadanie sformułowania koncepcji utrzymania bezpiecznej łączności między centralą a agenturą działającą w krajach zachodnich.
(1.2) U diabła, na dziesięciu spotkanych na ulicy sześciu jest świeżo przybyłych i zakładających agentury, a dziewięciu chcących zrobić miliony.
Wiktionary
IPA: ˌaɡɛ̃nˈtura, AS: agẽntura
Wiktionary
rzecz. agent m., agentka ż., agencja ż., agenturka ż., deagenturyzacja ż.
przym. agenturalny, agenturowy, agencki, agencyjny
Wiktionary
(1.2) ekspozytura, daw. ajentura
Wiktionary
powiązany z agenturą, dotyczący agentów lub agentury; agenturowy, szpiegowski (np. agenturalna przeszłość)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agenturą, dotyczący agentury
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agencja ż., agencyjka ż., agenda ż., agendka ż., agens mzw./mos., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż., agenturka ż.
przym. agenciarski, agencki, agencyjny, agendowy, agentowy, agenturowy
przysł. agencyjnie
Wiktionary
(1.1) agenturowy
Wiktionary
zdrobnienie od: agentura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: agentura
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agencja ż., agencyjka ż., agenda ż., agendka ż., agens mzw./mos., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż.
przym. agenciarski, agencki, agencyjny, agendowy, agentowy, agenturowy
przysł. agencyjnie
Wiktionary
1. → agentura (grupa szpiegów); agenturalny, szpiegowski;
2. → agentura (przedstawicielstwo jakiegoś przedsiębiorstwa); agencyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agenturą, dotyczący agentury
Wiktionary
rzecz. agenciak mos., agencik mos., agencja ż., agencyjka ż., agenda ż., agendka ż., agens mzw./mos., agent mos., agentka ż., agentura ż., agenturalność ż., agenturka ż.
przym. agenciarski, agencki, agencyjny, agendowy, agentowy, agenturalny
przysł. agencyjnie
Wiktionary
(1.1) agenturalny
Wiktionary
w językoznawstwie: wskazujący na wykonawcę czynności
SJP.pl
rodzaj rośliny zielnej lub krzewu z rodziny astrowatych, pochodzących z Meksyku, rosnących przeważnie w Ameryce zwrotnikowej; żeniszek
SJP.pl
Żeniszek (Ageratum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 38 gatunków. Rośliny te występują na obu kontynentach amerykańskich na obszarze od południowych Stanów Zjednoczonych, poprzez Amerykę Środkową do Boliwii i środkowej Brazylii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
Wiktionary
Imię królów Sparty
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Aggeusz – imię męskie, biblijne, z hebrajskiego Haggai, 'urodzony w święto', zatem odpowiadałoby to łacińskiemu Dominicus czy greckiemu Kyriakós (świąteczny lub urodzony w święto). Imię to nosił jeden z proroków mniejszych w Biblii.
Wikipedia
utrata zmysłu smaku
SJP.pl
Ageuzja – objaw chorobowy polegający na utracie odczuwania smaku, zdarzający się jednak rzadziej niż dysgeuzja polegająca na zniekształceniu lub obniżeniu jakościowym i ilościowym doznań smakowych.
W dysgeuzji można wyróżnić m.in.:
Wikipedia
bohater dramatu Juliusza Słowackiego "Agezylausz"; Agezylausz
SJP.pl
Imię królów Sparty
Wikipedia
bohater dramatu Juliusza Słowackiego "Agezylausz"; Agezylaus
SJP.pl
produkt firmy Agfa
SJP.pl
Agfa-Gevaert N.V. (Agfa, znana także jako AGFA) – producent materiałów i urządzeń używanych w poligrafii oraz diagnostyce medycznej. Firma została założona w 1867 nieopodal Berlina jako fabryka barwników sztucznych pod nazwą Aktiengesellschaft für Anilinfabrikation. Obecnie jej centrala znajduje się w Mortsel w Belgii. Spółka akcyjna, notowana na platformie Euronext poprzez giełdę w Brukseli oraz na giełdzie we Frankfurcie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bibl. Księga Aggeusza;
Wiktionary
Aggeusz, Chaggaj(hebr. Chag - święto, uroczystość), (łac.) Aggaeus (od hebrajskiego חַגַּי Haggai, (gr.) Kyriakos) – jest dziesiątym z tzw. proroków mniejszych, a pierwszym z trzech działających po powrocie z niewoli babilońskiej. Autor Księgi Aggeusza.
Wikipedia
(1.1) Ten cytat najprawdopodobniej pochodzi z „Księgi proroka Aggeusza”.
Wiktionary
przym. Aggeuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Aggeusza
Wiktionary
(1.1) Jeden z biblistów twierdzi, że jest to tekst Aggeuszowy.
Wiktionary
rzecz. Aggeusz mos.
Wiktionary
wyrażona procentowo nadwyżka kursu dewiz, papierów wartościowych powyżej ich wartości nominalnej; ażio; agio
SJP.pl
[czytaj: adżdżornamento lub adżiornamento]
1. odłożenie czegoś na inny termin;
2. uwspółcześnienie, modernizacja;
3. określenie na odnowę Kościoła rzymskokatolickiego po Soborze Watykańskim II
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. hist. polityka Kościoła rzymskokatolickiego polegająca na unowocześnieniu i modernizacji doktryn oraz instytucji kościelnych, będąca jednym z dążeń II Soboru Watykańskiego;
Wiktionary
Aggiornamento (z wł. uwspółcześnienie, aktualizacja, dostosowanie do dzisiejszego dnia; dosł. udzisiejszenie, od: giorno; dzień) – we współczesnej teologii katolickiej i publicystyce termin odnoszący się do zadań duszpasterskich Soboru watykańskiego II w zakresie odnowy liturgii, organizacji (prawa kanonicznego), relacji ekumenicznych, relacji z innymi religiami i relacji ze współczesną cywilizacją.
Wikipedia
Akademia Górniczo-Hutnicza
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = eduk. Akademia Górniczo-Hutnicza;
Wiktionary
(1.1) Po roku na AGH przeniosłem się na UJ.
Wiktionary
IPA: a‿ɟɛ‿ˈxa, AS: a‿ǵe‿χa
Wiktionary
przym. agiehowski
Wiktionary
samochód typu Opel Agila
SJP.pl
określenie wykonawcze: zwinnie, ruchliwie, żywo; agilmente
SJP.pl
Programowanie zwinne (ang. agile software development) – grupa metod zarządzania procesem produkcji oprogramowania opartego na programowaniu iteracyjno-przyrostowym. Najważniejszym założeniem metodyk zwinnych jest obserwacja, że wymagania odbiorcy (klienta) często ewoluują podczas trwania procesu produkcyjnego. Oprogramowanie wytwarzane jest przy współpracy samozarządzalnych zespołów, których celem jest przeprowadzanie procesów wytwarzania oprogramowania. Pojęcie zwinnego programowania zostało zaproponowane w 2001 w Manifeście agile.
Wikipedia
określenie wykonawcze: zwinnie, ruchliwie, żywo; agile
SJP.pl
[czytaj: agęKUR] miasto we Francji
SJP.pl
Agincourt – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Meurthe i Mozela.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 412 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 99 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Agincourt plasuje się na 653. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1083.).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Aginskim, dotyczący Aginskiego
Wiktionary
rzecz. Aginskoje n., Agińskie n., Aga ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Zabajkalskim;
Wiktionary
Aginskoje (ros. Агинское) – osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, stolica dawnego Agińsko-Buriackiego Okręgu Autonomicznego, włączonego 1 marca 2008 roku w skład Kraju Zabajkalskiego.
Założone w 1811 roku, zamieszkuje je obecnie 12,6 tys. mieszkańców (dane z 2005 roku).
Wikipedia
rzecz. Aga ż., Agińskie n.
przym. agiński
Wiktionary
(1.1) Agińskie
Wiktionary
wyrażona procentowo nadwyżka kursu dewiz, papierów wartościowych powyżej ich wartości nominalnej; ażio; aggio
SJP.pl
Ażio (także we włoskiej pisowni aggio lub francuskiej agio, archaiczne ażjo lub ażyo) – pojęcie z dziedziny ekonomii, oznaczające wyższy kurs posiadanych dewiz lub papierów wartościowych niż ich wartość nominalna.
W znaczeniu pierwotnym (używana była także nazwa "mienne" albo "przydawanie") różnica wartości towarów jednego ponad drugi, potem różnica wartości monety bankowej ponad obiegową (lub na odwrót), nadpłata, przewyżka ceny targowej, pieniędzy lub papierów publicznych ponad ich nominalną wartość. Stosunek przeciwny, czyli spadek ceny poniżej wartości nominalnej nazywany jest disażio, natomiast równość ceny z wartością nominalną nazywana bywa pari.
Wikipedia
Wikipedia
zjednywanie zwolenników dla jakiejś sprawy, idei; propagowanie jakichś haseł, ideologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działalność prowadząca do zjednania zwolenników dla pewnej sprawy, idei, poglądów; propagowanie haseł albo ideologii;
Wiktionary
Agitacja – działalność prowadząca do zjednania sprawy, idei, poglądów; propagowanie haseł albo ideologii.
Jako forma propagandy ma służyć osiągnięciu doraźnego, konkretnego celu. Sposobami prowadzenia agitacji są: reklamy, ulotki, słowa, plakaty i przemówienia wiecowe (najstarsza forma).
W Polsce prowadzona (i prawnie dozwolona) jest m.in. agitacja związkowa na terenie zakładów pracy, co zagwarantowane jest w Konstytucji jako wolność zrzeszania się pracowników.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej aktywni działacze stanu trzeciego zwoływali zebrania, rozpowszechniali materiały propagandowe i prowadzili czynną agitację przedwyborczą.
Wiktionary
IPA: ˌaɟiˈtat͡sʲja, AS: aǵitacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
(1.1) agitowanie
Wiktionary
dotyczący agitacji lub agitatora (np. działalność agitacyjna); agitatorski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) służący agitacji, pozyskaniu nowych zwolenników dla sprawy czy idei
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
[czytaj: adżitato] określenie wykonawcze: burzliwie, gwałtownie
SJP.pl
osoba przeprowadzająca agitację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba prowadząca agitację
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) chem. cylindryczny, stalowy reaktor wyłożony ołowiem; najczęściej używany do rafinacji ropy naftowej
Wiktionary
(1.1) Przed wyborami w teren wysłano agitatorów.
(2.1) Ropa była rafinowana w czterech agitatorach.
Wiktionary
IPA: ˌaɟiˈtatɔr, AS: aǵitator
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
:: fż. agitatorka ż.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
kobieta przeprowadzająca agitację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: agitator
Wiktionary
(1.1) Ona wygląda na niebezpieczną agitatorkę i musi być zaciekłą rewolucjonistką!
Wiktionary
IPA: ˌaɟitaˈtɔrka, AS: aǵitatorka
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
:: fm. agitator mos.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
dotyczący agitacji lub agitatora (np. działalność agitatorska); agitacyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agitatorem, dotyczący agitatora
(1.2) należący do agitatora
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
rzadziej: agitowanie, propagowanie czegoś, szukanie zwolenników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie agitatora, czynność agitowania
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
ulotka, proklamacja, utwór o treści agitacyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. krótki utwór, ulotka, przemówienie itp. o charakterze propagandowym, agitacyjnym
Wiktionary
Agitka (ros. агитка - agitacja, z łac. agitatio – pobudzanie, poganianie) – krótki utwór wierszowany lub prozatorski o charakterze propagandowym, adresowany do szerokiego grona odbiorców (stanowiących część konkretnej grupy lub społeczności), mający na celu skłonienie odbiorcy do popierania określonych haseł czy dążeń politycznych za pomocą bardzo prostych i wyrazistych środków literackich i odnoszący się do aktualnej, bieżącej tematyki. Może korzystać z innych form literackich np. pamfletu lub pieśni.
Wikipedia
IPA: aˈɟitka, AS: aǵitka
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
zjednywać zwolenników dla jakiejś sprawy, idei; propagować jakąś ideę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zjednywać zwolenników dla jakiejś sprawy, idei
Wiktionary
(1.1) Francuscy komuniści agitowali bowiem w Tymczasowym Zgromadzeniu Narodowym za zaproszeniem do San Francisco przedstawicieli „rządu lubelskiego”.
Wiktionary
IPA: ˌaɟiˈtɔvat͡ɕ, AS: aǵitovać
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., agitowanie n., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
(1.1) nakłaniać, namawiać, lansować, skłaniać, nawoływać, przekonywać, urabiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie agitacji
Wiktionary
IPA: ˌaɟitɔˈvãɲɛ, AS: aǵitovãńe
Wiktionary
rzecz. agitacja ż., agitacyjność ż., agitator mos., agitatorka ż., agitatorskość ż., agitatorstwo n., agitka ż., rozagitowanie n., rozagitowywanie n., zaagitowanie n.
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
Wiktionary
(1.1) agitacja
Wiktionary
środowiskowo: lewicowa agitacja i propaganda w postaci zorganizowanej
SJP.pl
Agitprop – skrót od słów: agitacja i propaganda, dotyczący Wydziału Agitacji i Propagandy (ros. отдел агитации и пропаганды, trb. otdjel agitatsii i propagandy), założonego w 1920 roku w ramach sekretariatu Komitetu Centralnego KPZR.
Wikipedia
w mitologii greckiej: jedna z charyt, duch natury z orszaku Afrodyty, uosabiający bujność przyrody, wcielenie piękna i miłosnego powabu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. jedna z Charyt;
(1.2) mitgr. córka Mantineosa, żona Abasa, matka Akrizjosa i Projtosa
(1.3) mitgr. jedna z nimf, matka Nireusa
(1.4) rzad. imię|polski|ż.
(1.5) astr. planetoida o numerze katalogowym 47;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aɡˈlaja, AS: aglai ̯a
Wiktionary
(1.1) Aglae
Wiktionary
rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej; aglonema
SJP.pl
Aglaonema (Aglaonema Schott) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych (Araceae), obejmujący 24 gatunki, pochodzące z tropikalnych rejonów południowo-wschodniej Azji, od północno-wschodnich Indii do Papui-Nowej Gwinei. Nazwa naukowa rodzaju wywodzi się z greckich słów – αγλαός (aglaos – jasny, piękny) i νήμα (nema – nić) i odnosi się do budowy kwiatów męskich.
Wikipedia
skuwka na końcach sznurówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. skuwka na końcu sznurowadła
Wiktionary
Skuwka – niewielka plastikowa lub metalowa osłona występująca zwykle na zakończeniu sznurowadła, a czasem także liny bądź sznurka, chroniąca je przed strzępieniem. Jej twardość i zwartość ułatwiają również przeciskanie ich przez dziurki bądź inne wąskie szczeliny.
Wikipedia
IPA: ˈaɡlɛt, AS: aglet
Wiktionary
niecukrowy składnik glikozydów
SJP.pl
Aglikon, genina – niecukrowy składnik glikozydów, podstawnik połączony z cukrem wiązaniem glikozydowym. Aglikonami może być wiele związków występujących w przyrodzie (np. alkohole, kwasy karboksylowe, fenole).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. sztuczny kamień, składający się w 95% z marmuru naturalnego (tzw. grysu marmurowego) i 5% z żywicy poliestrowej
Wiktionary
IPA: ˌaɡlɔ̃ˈmarmur, AS: aglõmarmur
Wiktionary
1. nagromadzenie, skupienie czegoś; to, co zostało skupione; skupisko;
2. w urbanistyce: skupienie ludności i zabudowy na stosunkowo niewielkim terenie; działanie dążące do zurbanizowania jakiegoś obszaru;
3. w hutnictwie: spiekanie rud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urb. zespół miast i osiedli, skupionych na względnie małym obszarze, zazwyczaj wokół dużego miasta lub ośrodka przemysłowego;
(1.2) nagromadzenie, skupienie czegoś; także. to, co zostało zgromadzone
(1.3) hutn. proces spiekania pyłów, miałkich rud i koncentratów, celem uzyskania właściwości i kształtu potrzebnych dla dalszych etapów obróbki hutniczej
Wiktionary
Aglomeracja miejska (z łac. agglomeratio „nagromadzenie”) – jednostka morfologiczna tworząca spójny zespół wzajemnie powiązanych jednostek osadniczych, powstały w wyniku koncentracji zabudowy i zagospodarowania.
W skład aglomeracji może wchodzić także obszar zurbanizowany należący do jednostek administracyjnych przyległych do granic administracyjnych ośrodka miejskiego.
Wikipedia
(1.1) Ostrawa jest największą aglomeracją w trójkącie trzech krajów: Czech, Polski i Słowacji.
Wiktionary
rzecz. aglomerat mrz., aglomerownia ż., aglomerowanie n., aglomeryzowanie n., zaglomerowanie n., zaglomeryzowanie n.
czas. aglomerować ndk., aglomeryzować ndk., zaglomerować dk., zaglomeryzować dk.
przym. aglomeracyjny
Wiktionary
(1.2) skupisko
(1.3) spiekanie
Wiktionary
1. dotyczący aglomeracji (np. tendencje aglomeracyjne);
2. dotyczący aglomeratu, zwłaszcza w znaczeniu geologicznym (np. skały aglomeracyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aglomeracją, gromadzeniem czegoś
(1.2) urb. związany z aglomeracją, dotyczący aglomeracji
(1.3) hutn. chem. związany z aglomeracją, dotyczący aglomeracji
Wiktionary
(1.2) Średnicówki budowane są najczęściej dla obsługi wewnątrz aglomeracyjnego ruchu pasażerskiego, w przeciwieństwie do obwodnic, obsługujących ruch towarowy i tranzytowy względem centrum ruch pasażerski.
Wiktionary
rzecz. aglomeracja ż., aglomerat mrz., aglomerownia ż., aglomerowanie n., aglomeryzowanie n., zaglomerowanie n., zaglomeryzowanie n.
czas. aglomerować ndk., aglomeryzować ndk., zaglomerować dk., zaglomeryzować dk.
Wiktionary
1. książkowo: zlepek, skupisko czegoś;
2. produkt powstały na skutek aglomeracji;
3. grubookruchowa skała piroklastyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hutn. spiek
Wiktionary
rzecz. aglomeracja ż.
przym. aglomeracyjny
czas. aglomerować
Wiktionary
1. książkowo: skupiać, zespalać coś;
2. w technice: przeprowadzać proces aglomeracji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) techn. skupiać mechanicznie mniejsze kawałki, ziarna w większe kawałki, bryły, np. w procesie brykietowania węgla albo przeróbki rud
(1.2) książk. skupiać, spajać, zespalać coś
Wiktionary
rzecz. aglomeracja ż., aglomerat mrz., aglomerownia ż., aglomerowanie n., aglomeryzowanie n., zaglomerowanie n., zaglomeryzowanie n.
czas. aglomeryzować ndk., zaglomerować dk., zaglomeryzować dk.
przym. aglomeracyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. skupianie, zespalanie czegoś
(1.2) techn. mechaniczne skupianie mniejszych kawałków w większe, np. brykietowaniu węgla albo przeróbce rud
Wiktionary
Aglomerowanie – łączenie drobnych cząstek ciał sypkich (sproszkowanych) w większe części.
Drobne cząstki ciała połączone w większe przybierają nową formę struktury, charakteryzującą się indywidualnymi właściwościami, innymi niż cząstki pierwotnie. (np. cukier puder zaglomerowany nabiera lepszych właściwości jeżeli chodzi o pylistość, tzn. nie rozpyla się).
Wikipedia
rzecz. aglomeracja ż.
czas. aglomerować
przym. aglomeracyjny
Wiktionary
(1.1) gromadzenie
Wiktionary
piec, w którym aglomeruje się rudę; spiekalnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hutn. spiekalnia
Wiktionary
rzecz. aglomeracja ż.
przym. aglomeracyjny
czas. aglomerować
Wiktionary
łączyć mniejsze kawałki, ziarna w większe części; aglomerować
SJP.pl
rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej; aglaonema
SJP.pl
silnie porowaty materiał budowlany, otrzymywany przez wypalanie niektórych odmian skał ilastych; rodzaj ceramicznego kruszywa lekkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. silnie porowaty materiał budowlany, otrzymywany przez wypalanie niektórych odmian skał ilastych, rodzaj ceramicznego kruszywa lekkiego
Wiktionary
(1.1) glinoporyt
Wiktionary
aglutynacyjność;
1. zjawisko polegające na skupianiu i zlepianiu się rozproszonych w płynie komórek lub organizmów;
2. zjawisko morfologiczne polegające na dołączaniu afiksów do rdzenia wyrazu w celu utworzenia określonej formy gramatycznej, przy czym każdy afiks ma tylko jedną funkcję gramatyczną (np. w "jestem" końcówka -em wskazuje na pierwszą osobę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zlepianie się rozproszonych w płynie komórek
(1.2) jęz. tworzenie form gramatycznych przez dołączanie do rdzenia afiksów
Wiktionary
Aglutynacja – jeden z odczynów immunologicznych, polegający na zlepianiu antygenów upostaciowanych (np. bakterii lub krwinek) pod wpływem swoistej surowicy krwi oraz znajdujących się w niej specyficznych przeciwciał – aglutynin. Proces ten przebiega dwuetapowo: na początku następuje swoiste związanie antygenu z przeciwciałem, a następnie nieswoiste wykłaczanie, zachodzące pod wpływem elektrolitów.
Wikipedia
rzecz. aglutacyjność ż., aglutynant mrz., aglutynina ż., aglutynogen mrz., aglutynowanie n., zaglutynowanie n.
czas. aglutynować ndk., zaglutynować dk.
przym. aglutacyjny, aglutynacyjny
Wiktionary
aglutynacja;
1. zjawisko polegające na skupianiu i zlepianiu się rozproszonych w płynie komórek lub organizmów;
2. zjawisko morfologiczne polegające na dołączaniu afiksów do rdzenia wyrazu w celu utworzenia określonej formy gramatycznej, przy czym każdy afiks ma tylko jedną funkcję gramatyczną (np. w "jestem" końcówka -em wskazuje na pierwszą osobę)
SJP.pl
Wikipedia
związany z aglutynacją:
a) biologiczną (np. testy aglutynacyjne);
b) językową (np. język aglutynacyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. taki, który tworzy wyrazy pochodne przez zlepianie słów, a nie na drodze odmiany
(1.2) biol. med. związany ze zjawiskiem aglutynacji
Wiktionary
(1.1) Baskijski to język aglutynacyjny.
Wiktionary
rzecz. aglutynacja ż., aglutynacyjność ż., aglutynina ż., aglutynowanie n.
czas. aglutynować ndk.
Wiktionary
(1.1) aglutynujący; daw. zestawiany, przyczepkowy, zlepiający
Wiktionary
w językoznawstwie: cząstka osobowo-liczbowa form przemijających (preterytywnych), np. fleksem zawierający formy typu -em, -śmy
SJP.pl
w biologii: ciałko białkowe (przeciwciało) znajdujące się w osoczu krwi, które powoduje aglutynację (zlepianie się) krwinek, bakterii itp. w grudki; zlepnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. przeciwciało biorące udział w zlepianiu aglutynogenów podczas aglutynacji;
Wiktionary
Aglutynina – substancja powodująca zlepianie aglutynogenów podczas aglutynacji. Mogą być to przeciwciała obecne w surowicy krwi albo dowolna inna substancja jak np. lektyny.
Ze względu na działanie wyróżnia się przeciwciała:
Wikipedia
IPA: ˌaɡlutɨ̃ˈɲĩna, AS: aglutỹńĩna
Wiktionary
rzecz. aglutynacja ż., aglutynowanie n.
czas. aglutynować
przym. aglutynacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. antygen znajdujący się na powierzchni krwinek czerwonych, który może wywołać reakcję aglutynacji, czyli zlepiania się komórek, w obecności odpowiednich przeciwciał (aglutynin)
Wiktionary
Aglutynogeny – antygeny (zwykle glikoproteiny) występujące w błonie komórkowej krwinek czerwonych, zlepiane podczas aglutynacji przez aglutyniny. 250 opisanych aglutynogenów pozwala na rozróżnienie układów grupowych krwi.
Wikipedia
(1.1) W układzie grup krwi AB0 aglutynogeny A i B decydują o grupie krwi człowieka.
Wiktionary
w biologii: powodować aglutynację
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zlepiać, sklejać
czasownik zwrotny niedokonany aglutynować się (dk. brak)
(2.1) zlepiać się, sklejać się
Wiktionary
rzecz. aglutynacja ż., aglutacyjność ż., aglutynant mrz., aglutynina ż., aglutynogen mrz., aglutynowanie n., zaglutynowanie n.
czas. zaglutynować dk.
przym. aglutacyjny, aglutynacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. zachodzenie zjawiska aglutynacji
Wiktionary
rzecz. aglutynacja ż., aglutynina ż.
czas. aglutynować
przym. aglutynacyjny
Wiktionary
1. książkowo: pokrewieństwo w linii męskiej, obejmujące także osoby wchodzące do rodziny przez adopcję lub małżeństwo;
2. w starożytnym Rzymie: pokrewieństwo oparte na stosunku prawnym, wynikającym z podporządkowania władzy ojcowskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokrewieństwo w linii męskiej
(1.2) w starożytnym Rzymie: pokrewieństwo oparte na stosunku prawnym wynikającym z podporządkowania władzy ojca
Wiktionary
Agnacja (łac. agnatio, od agnatus, natus: urodzony) – rodzaj pokrewieństwa w rzymskim prawie rodzinnym wynikającego ze wspólnego podlegania patriae potestatis (władzy ojcowskiej), w przeciwieństwie do kognacji, która opierała się na (wszystkich) więzach krwi. Pod władzę zwierzchnika rodziny wchodziło się w sposób naturalny (przez urodzenie) albo na podstawie aktu prawnego (przysposobienie dziecka, arrogację, wejście żony pod władzę męża, legitymacja dziecka). Agnatio powstawała wyłącznie w linii męskiej, ale do agnatów zaliczano zarówno mężczyzn, jak i kobiety.
Wikipedia
rzecz. agnackość ż., agnat mos., agnatka ż., agnatyzm mrz.
przym. agnacki, agnacyjny
Wiktionary
(1.1) agnatyzm
Wiktionary
przymiotnik od: agnat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: agnat
Wiktionary
rzecz. agnacja ż., agnackość ż., agnat mos., agnatka ż., agnatyzm mrz.
przym. agnacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co agnackie
Wiktionary
rzecz. agnacja ż., agnat mos., agnatka ż., agnatyzm mrz.
przym. agnacki, agnacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest agnacyjne
Wiktionary
przym. agnacyjny
przysł. agnacyjnie
Wiktionary
dotyczący agnacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agnacją, dotyczący agnacji
Wiktionary
rzecz. agnacyjność ż., agnacja ż., agnackość ż., agnat mos., agnatka ż., agnatyzm mrz.
przym. agnacki
Wiktionary
1. krewny w linii męskiej (ze strony ojca);
2. w prawie rzymskim: członek rodziny niepowiązany więzami krwi, którego pokrewieństwo oparte było na stosunku prawnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. krewny w linii męskiej
(1.2) hist. praw. w starożytnym Rzymie: członek rodziny przez wspólną władzę ojca, a nie przez więzy krwi
Wiktionary
Agnat – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Górna Loara.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 222 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 11 osób/km² (wśród 1310 gmin Owernii Agnat plasuje się na 628. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 447.).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) kognat, krewny po kądzieli
hiperonimy.
(1.1) krewny
hiponimy.
(1.1) dziadek ojczysty, babka ojczysta, ciotka ojczysta, stryj, prastryj, przestryj, dziadek stryjeczny, ciotka stryjeczna, stryj stryjeczny, stryj wujeczny, stryj cioteczny, ciotka cioteczna
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agnatyzm mrz., agnackość ż., agnacja
:: rzecz. fż. agnatka
przym. agnacki, agnacyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|agnatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agnate
* esperanto: (1.1) agnato
* francuski: (1.1) agnat m.
* słowacki: (1.1) agnát m.
źródła.
== agnat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) agnat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈaɡnat, AS: agnat
Wiktionary
rzecz. agnatyzm mrz., agnackość ż., agnacja
:: rzecz. fż. agnatka
przym. agnacki, agnacyjny
Wiktionary
antonimy.
(1.1) kognat, krewny po kądzieli
hiperonimy.
(1.1) krewny
hiponimy.
(1.1) dziadek ojczysty, babka ojczysta, ciotka ojczysta, stryj, prastryj, przestryj, dziadek stryjeczny, ciotka stryjeczna, stryj stryjeczny, stryj wujeczny, stryj cioteczny, ciotka cioteczna
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agnatyzm mrz., agnackość ż., agnacja
:: rzecz. fż. agnatka
przym. agnacki, agnacyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|agnatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agnate
* esperanto: (1.1) agnato
* francuski: (1.1) agnat m.
* słowacki: (1.1) agnát m.
źródła.
== agnat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) agnat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
krewna w linii męskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krewna w linii męskiej
Wiktionary
rzecz. agnatyzm mrz., agnat mos., agnacja ż., agnackość ż.
przym. agnacki, agnacyjny
Wiktionary
pokrewieństwo w linii męskiej, obejmujące również osoby wchodzące do rodziny poprzez adopcję lub małżeństwo; agnacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. agnacja.
Wiktionary
rzecz. agnacja ż., agnackość ż., agnat mos., agnatka ż.
przym. agnacki, agnacyjny
Wiktionary
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii indyjskiej: wedyjski bóg ognia
SJP.pl
Agni (dewanagari अग्नि, trl. agni, ogień) – w religii wedyjskiej bóg ognia (często identyfikowany z samym ogniem, wiązany także z „ogniem niebiańskim” – słońcem, błyskawicą), jedno z najważniejszych bóstw panteonu wedyjskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: Agnieszka (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Agnieszka
Wiktionary
(1.1) Agniesia ma za męża takiego obwiesia.
Wiktionary
rzecz. Agnisia ż., Agnieszka ż., Agna ż.
Wiktionary
(1.1) Agnieszka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) pot. żart. higienistka
Wiktionary
Agnieszka – imię żeńskie, jedno z najpopularniejszych w Polsce, gdzie pojawiło się wraz z chrześcijaństwem. Pochodzi od gr. Αγνή – „czysta”, „dziewicza”, „nieskalana”. Może również pochodzić od łac. agnus – „baranek” (to jednocześnie rodzaj męski greckiej „h-agne”). Do Czech imię to dotarło w formie łac. Agnes, następnie zostało zaadaptowane do języka polskiego w obecnej formie. Imię to symbolizuje ideę początku, zaczynania.
Wikipedia
(1.1) Agnieszka jest dobrą przyjaciółką Kazi i w stroju pielęgniarek pojawiają się w teledysku.
(1.1) Czym właściwie zajmuje się ten facet, który jest teraz z Agnieszką?
(1.1) Klub Agnieszki znajduje się w ścisłym centrum miasta.
Wiktionary
IPA: aɟˈɲɛʃka, AS: aǵńeška
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Agniesia ż., Aguś, Aga, Agusia, Agna, Gnieszka, Jagna, Agunga
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Aga; gw-pl|Górny Śląsk|Agnys, Agnysa, Nyszka.
Wiktionary
wedyjski rytuał ofiarny
SJP.pl
Agnihotra (dewanagari अग्निहोत्र) – ofiara ogniowa w hinduizmie, spełniana przy specjalnych okazjach, jak np. narodziny dziecka, ślub, pogrzeb, konsekracja świątyni. Jej niezbędnym elementem jest kunda, w której rozpala się ogień. W czasie agnihotry intonuje się mantry wedyjskie oraz wrzuca do ognia ziarno (np. ryż).Ogień agnihotry symbolizuje Wisznu, a spalane ziarno – popełnione grzechy.
Wikipedia
zdrobnienie od: Agnieszka (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Agnieszka
Wiktionary
(1.1) Kiedy się oddalili, zbliżył się ku popielisku, szuka, nie znalazł nic, tylko ten ziemniak, który Agnisia rzuciła.
Wiktionary
rzecz. Agnieszka ż., Agniesia ż., Aguś ż., Aga ż., Agusia ż., Agna ż., Gnieszka ż., Jagna ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. poznać, rozpoznać; stwierdzić niewątpliwość czegoś
Wiktionary
rzecz. agnoskowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. poznawanie, rozpoznawanie
Wiktionary
czas. agnoskować
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób agnostycystyczny, właściwy agnostycyzmowi, agnostykom
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz., agnostyczka ż., agnostyk mos.
przym. agnostycystyczny, agnostyczny
przysł. agnostycznie
Wiktionary
→ agnostycyzm; agnostyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. zob. agnostyczny.
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz., agnostyczka ż., agnostyk mos.
przym. agnostyczny
przysł. agnostycystycznie, agnostycznie
Wiktionary
filozoficzny pogląd zakładający niemożność obiektywnego poznania świata i praw nim rządzących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. filoz. pogląd negujący całkowicie lub częściowo możliwość poznania bytu;
Wiktionary
Agnostycyzm (stgr. ἄγνωστος α- a-, bez + γνώσις gnōsis, wiedzy; od gnostycyzmu) – pogląd filozoficzny, według którego obecnie niemożliwe jest całkowite poznanie rzeczywistości. W kontekście religijnym agnostycyzm oznacza niemożliwość dowiedzenia się, czy Bóg lub bogowie istnieją, czy też nie. Osobą, która wprowadziła termin agnostycyzm, jest Thomas Henry Huxley. Agnostycyzm przybiera różne formy, i tak agnostyk może być ateistą, teistą albo żadnym z nich.
Wikipedia
(1.1) Agnostycyzm przybiera różne formy i nie wyklucza się wzajemnie z ateizmem lub teizmem. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˌaɡnɔˈstɨt͡sɨsm̥, AS: agnostycysm̦
Wiktionary
rzecz. agnostyczka ż., agnostyk mos.
przym. agnostycystyczny, agnostyczny
przysł. agnostycystycznie, agnostycznie
Wiktionary
zwolenniczka agnostycyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. zwolenniczka agnostycyzmu, kobieta uważająca, że nie da się udowodnić istnienia lub nieistnienia boga
Wiktionary
(1.1) Wielokrotnie zaznacza, że Świrszczyńska była agnostyczką i materialistką, a nawet że „wzmianek o chodzeniu do kościoła u niej nie upatrzysz” (…).
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz.
:: fm. agnostyk mos.
przym. agnostycystyczny, agnostyczny
przysł. agnostycystycznie, agnostycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób agnostyczny, właściwy agnostycyzmowi, agnostykom
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz., agnostyczka ż., agnostyk mos.
przym. agnostycystyczny, agnostyczny
przysł. agnostycystycznie
Wiktionary
odnoszący się agnostycyzmu (np. postawa agnostyczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z agnostycyzmem lub agnostykami
(1.2) inform. niezależny od platformaatformy, na której jest uruchomiony
Wiktionary
IPA: ˌaɡnɔˈstɨt͡ʃnɨ, AS: agnostyčny
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz., agnostyczka ż., agnostyk mos.
przym. agnostycystyczny
przysł. agnostycznie, agnostycystycznie
Wiktionary
zwolennik agnostycyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. rel. zwolennik agnostycyzmu
Wiktionary
Agnostycyzm (stgr. ἄγνωστος α- a-, bez + γνώσις gnōsis, wiedzy; od gnostycyzmu) – pogląd filozoficzny, według którego obecnie niemożliwe jest całkowite poznanie rzeczywistości. W kontekście religijnym agnostycyzm oznacza niemożliwość dowiedzenia się, czy Bóg lub bogowie istnieją, czy też nie. Osobą, która wprowadziła termin agnostycyzm, jest Thomas Henry Huxley. Agnostycyzm przybiera różne formy, i tak agnostyk może być ateistą, teistą albo żadnym z nich.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy z nich to ateiści, inni uważają się za agnostyków, a część pozostałych to deiści.
Wiktionary
IPA: aˈɡnɔstɨk, AS: agnostyk
Wiktionary
rzecz. agnostycyzm mrz.
:: fż. agnostyczka ż.
przym. agnostycystyczny, agnostyczny
przysł. agnostycystycznie, agnostycznie
Wiktionary
(1.1) niedowiarek, sceptyk
Wiktionary
w medycynie: patologiczny brak rozpoznawania bodźców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. upośledzenie lub utrata zdolności rozpoznawania bodźców oddziałujących na narządy zmysłów, przy zachowaniu podstawowych funkcji tych narządów;
Wiktionary
Agnozja (gr. ἀγνωσία agnōsía – "nieświadomość, nieznajomość, niewiedza") – stan zaburzonej zdolności rozpoznania znanych elementów otoczenia, przy braku zaburzenia części odbiorczej. Termin wprowadzony przez Sigmunda Freuda w 1891 roku.
Z uwagi na różne rodzaje modalności wyróżnia się:
Wikipedia
przym. agnozyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agnozją, dotyczący agnozji
Wiktionary
rzecz. agnozja ż.
Wiktionary
medalionik z wosku z odciskiem baranka; agnusek
SJP.pl
Astroscopus – rodzaj morskich ryb okoniokształtnych z rodziny skaberowatych (Uranoscopidae).
Występują w wodach u wybrzeży obu Ameryk. Dorastają do 60 cm długości.
Wikipedia
medalionik z wosku z odciskiem baranka; agnus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. medalionik z białego wosku z wypukłym odciskiem Baranka Bożego na jednej stronie, a na drugiej – Jana Chrzciciela, poświęcony osobnym ceremoniałem przez papieża; Gloger.;
(1.2) gwara. wielkanocny baranek wykonany z cukru, wyszyty lub namalowany
Wiktionary
Baranek Boży (łac. Agnus Dei) – tytuł, którego w Nowym Testamencie używał wobec Jezusa Chrystusa Jan Chrzciciel (J 1, 29). Jest to odwołanie do nauki starotestamentowej, w której baranek jest ofiarą składaną Bogu i ważnym elementem celebracji święta Paschy (Wj 12, 1-11). Baranek Boży symbolizuje ofiarę Jezusa na krzyżu, którą złożył dla odkupienia ludzkości (Iz 53, 7).
Wikipedia
IPA: aɡˈnusɛk, AS: agnusek
Wiktionary
(1.1) agnus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Agnieszka
Wiktionary
(1.1) Aga; gw-pl|Górny Śląsk|Agnysa, Nyszka, Nyśka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Agnieszka
Wiktionary
(1.1) Aga; gw-pl|Górny Śląsk|Agnys, Nyszka, Nyśka.
Wiktionary
związany ze zmianami rytmu oraz tempa interpretowanego utworu muzycznego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z agogiką, dotyczący agogiki
Wiktionary
rzecz. agogika ż.
Wiktionary
1. nauka o tempie muzycznym;
2. zmiany w tempie utworu w czasie jego interpretacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. niewielkie odchylenia i zmiany w tempie i rytmie wykonywanego utworu muzycznego, uzasadnione interpretacją muzyczną wykonawcy
Wiktionary
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
przym. agogiczny
Wiktionary
instrument afrykański wykorzystywany w capoeirze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. instrument perkusyjny pochodzenia afrykańskiego zbudowany co najmniej z dwóch dzwonków połączonych zakrzywionym uchwytem;
Wiktionary
Agogo (port. agogô) – instrument muzyczny podobny do krowiego dzwonka rozpowszechniony wśród ludów Joruba, Igala i Edo zamieszujących Nigerię oraz w Brazylii. Występuje w formie pojedynczego kielicha, lub dwóch kielichów połączonych zagiętym prętem. W Brazylii może również składać się z trzech lub czterech kielichów. Nie ma serca – dźwięki wydaje się uderzając w korpus metalową lub drewnianą pałką.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agogo bell
źródła.
== agogo (język hausa.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zegar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈɡɔɡɔ, AS: agogo
Wiktionary
w starożytnej Grecji: szlachetna rywalizacja w zawodach sportowych, konkursie muzycznym lub literackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zawody sportowe, muzyczne oraz turnieje poetów w starożytnej Grecji
(1.2) część komedii staroattyckiej
Wiktionary
Agon (stgr. ἀγών – zawody, zebranie)
Wikipedia
IPA: ˈaɡɔ̃n, AS: agõn
Wiktionary
przym. agonistyczny
rzecz. agonistyka ż.
Wiktionary
linia łącząca na mapie geograficznej miejsca o odchyleniu magnetycznym równym zeru; izogona zerowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kartogr. linia na mapie łącząca punkty wykazujące zerową wartość deklinacji magnetycznej;
Wiktionary
Wikipedia
przym. agoniczny
Wiktionary
wrodzony brak gonad (jąder lub jajników)
SJP.pl
przymiotnik od: agonia (stan poprzedzający zgon), np. stan agonalny, drgawki agonalne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agonią, stanem poprzedzającym zgon
Wiktionary
rzecz. agonia ż.
Wiktionary
(1.1) przedśmiertny, terminalny
Wiktionary
1. stan poprzedzający zgon; konanie;
2. przenośnie: chylenie się ku upadkowi, dogorywanie, koniec (np. agonia komunizmu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan bezpośrednio poprzedzający zgon;
(1.2) przen. pogorszenie się stanu czegoś prowadzące do upadku
Wiktionary
Agonia – proces umierania poprzedzający śmierć, czyli okres poprzedzający ustanie funkcji życiowych organizmu. Polega na stopniowym zanikaniu czynności życiowych, prowadzący do śmierci klinicznej, a następnie biologicznej. Agonia nie zawsze kończy się zgonem. Zastosowanie reanimacji może odwrócić jej proces.
Wikipedia
(1.1) Jego agonia trwała wiele godzin.
Wiktionary
IPA: aˈɡɔ̃ɲja, AS: agõńi ̯a
Wiktionary
przym. agonalny
Wiktionary
(1.1) konanie
Wiktionary
1. przymiotnik od: agon;
2. przymiotnik od: agona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kartogr. związany z agoną, dotyczący agony
Wiktionary
rzecz. agonistyka ż., agona ż.
Wiktionary
czynnik współdziałający lub o podobnym działaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. czynnik współdziałający, o podobnym działaniu do czegoś;
Wiktionary
Agonista (l.m. agonisty) – substancja łącząca się z receptorem i powodująca reakcję w komórce. Jest przeciwieństwem antagonisty, który łącząc się z receptorem, blokuje go bez wywoływania reakcji. Antagonista blokuje receptor także przed aktywowaniem go przez agonistę.
Znane jest również pojęcie częściowego agonisty, który powoduje reakcję receptora, jednak nie tak silną jak pełny agonista. Agonisty to substancje naturalne (hormony, neurotransmitery) lub sztuczne (narkotyki, leki).
Wikipedia
(1.1) Doświadczenia przeprowadzono w pierwotnych hodowlach astrocytów i neuronów, stymulowanych odpowiednio agonistą receptora glukokortykoidowego (…) oraz agonistą jonotropowych receptorów glutaminianu (…)
(1.1) Wpływ chronicznych łącznych podań agonistów receptorów dopaminowych D1 i D2 na poziom rotacji kontralateralnych (…)
(1.1) Intensywność tych rotacji ulegała nasileniu po podaniach chronicznych obu tych związków, przy czym efekt ten był szczególnie silny w przypadku agonisty receptorów D2.
Wiktionary
IPA: ˌaɡɔ̃ˈɲista, AS: agõńista
Wiktionary
przym. agonistyczny
Wiktionary
antonimy.
(1.1) antagonista
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. agonistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
w liczbie mnogiej spotyka się również niezalecaną formę „agoniści”
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agonist
* hiszpański: (1.1) agonista m.
źródła.
== agonista (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) daw. współdziałający, wojownik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dotyczący walki lub rywalizacji; kompetytywny, kompetycyjny;
2. w medycynie: wzmacniający działanie jakiejś substancji, współdziałający z nią lub mający działanie podobne; kompetytywny, kompetycyjny;
3. w zoologii: zachowanie agonistyczne - każde instynktowne zachowanie zwierzęcia w konfrontacji z innym zwierzęciem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agonistyką, walką, rywalizacją
(1.2) med. chem. współdziałający, mający podobne działanie
Wiktionary
rzecz. agon mrz., agonista mrz., agonistyka ż.
Wiktionary
w starożytnej Grecji: zasada szlachetnej rywalizacji w zawodach sportowych, konkursach literackich i muzycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w starożytnej Grecji: współzawodnictwo w agonach
Wiktionary
Agonistyka – w antycznej Grecji wszelka rywalizacja w agonach teatralnych lub sportowych. Pochodzi od greckiego słowa agonistikós (zapaśniczy).
W prakseologii i teorii organizacji to także nauka o walce. Przykładem szczególnym agonistyki, jako nauki jest machologia, Emanuela Laskera, który w swoich książkach filozoficznych tworzy naukę walki, w której streszcza zasady szachów i przenosi je do innych sfer życia. Przykładem agonistyki na polskim gruncie naukowym, jest teoria walki Tadeusza Kotarbińskiego (agonologia), którą sformułował w swoim dziele Z ogólnej teorii walki.
Wikipedia
(1.1) Igrzyska amfiteatrze były dla Rzymu najbardziej znamienne skutkiem swego charakteru, jakiego nie znała humanitarna agonistyka grecka.
(1.1) Zainteresowanie starożytną agonistyką przypada w Polsce na wiek XX.
Wiktionary
rzecz. agon m.
przym. agonistyczny, agoniczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w starożytnej Grecji:
1. zgromadzenie ludowe (obywateli państwa-miasta);
2. plac otoczony budynkami publicznymi, będący centrum życia społecznego, politycznego itp., rynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. urb. główny plac greckiego miasta-państwa;
(1.2) hist. polit. podejmujące najważniejsze decyzje zgromadzenie zwoływane w greckich miastach-państwach
(1.3) urb. plac targowy lub hala targowa we współczesnej Grecji
(1.4) przen. miejsce nieskrępowanych rozmów, forum publicznych dyskusji i prezentacji poglądów
(1.5) monet. moneta zdawkowa w Izraelu o wartości 0,01 szekla;
Wiktionary
Agora (gr. ἀγορά, dosł. miejsce zgromadzeń) – główny plac, rynek w miastach starożytnej Grecji. Centrum wokół którego toczyło się życie polityczne, religijne, a czasami także handlowe.
We wczesnym etapie rozwoju polis agorą nazywano samo zgromadzenie obywateli uprawnionych do głosowania.
Wikipedia
(1.1) Mający prawo głosu mieszkańcy zebrali się na agorze.
(1.2) Agora podjęła decyzję o wypowiedzeniu wojny.
(1.3) W centrum Aten najświeższe owoce morza znajdziesz w tawernach przy centralnej agorze Varvakios.
Wiktionary
IPA: aˈɡɔra, AS: agora
Wiktionary
rzecz. agoryzm m., agorafobia ż., Agoranomeion m., agorysta m., agorystka ż., agorafilia ż.
przym. agoralny, agorystyczny
Wiktionary
lęk przed otwartą przestrzenią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed przebywaniem samemu w miejscach publicznych;
Wiktionary
Agorafobia (stgr. αγοράφόβος: agora ‘plac’ ‘rynek’, phobos ‘strach’ ‘lęk’) – irracjonalny lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklepu, tłumem, miejscami publicznymi, samotnym podróżowaniem, wywołany obawą przed napadem paniki i brakiem pomocy. Częstą cechą epizodu jest występowanie napadów paniki, podczas których występują palpitacje (kołatanie serca), drżenie, uczucie duszenia się, zawroty głowy oraz nadmierne pocenie się. W oczekiwaniu na sytuację, które budzą strach, może pojawiać się lęk antycypacyjny, prowadzący do ciągłych obaw o potencjalne przyszłe wydarzenia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) klaustrofobia
hiperonimy.
(1.1) fobia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agora ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀγορά. + etymn|pol|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agoraphobia
* baskijski: (1.1) agorafobia
* białoruski: (1.1) агарафобія ż.
* bułgarski: (1.1) агорафобия ż.
* duński: (1.1) agorafobi w.
* esperanto: (1.1) agorafobio
* francuski: (1.1) agoraphobie ż.
* hiszpański: (1.1) agorafobia ż.
* interlingua: (1.1) agoraphobia
* kataloński: (1.1) agorafòbia ż.
* niemiecki: (1.1) Platzangst ż.
* norweski (bokmål): (1.1) agorafobi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) agorafobi m.
* nowogrecki: (1.1) αγοραφοβία ż.
* rosyjski: (1.1) агорафобия ż.
* słowacki: (1.1) agorafóbia ż.
* szwedzki: (1.1) agorafobi w.
* ukraiński: (1.1) агорафобія ż.
* węgierski: (1.1) agorafóbia
* włoski: (1.1) agorafobia ż.
źródła.
== agorafobia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. psych. agorafobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɡɔraˈfɔbʲja, AS: agorafobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agora ż.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) klaustrofobia
hiperonimy.
(1.1) fobia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agora ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀγορά. + etymn|pol|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agoraphobia
* baskijski: (1.1) agorafobia
* białoruski: (1.1) агарафобія ż.
* bułgarski: (1.1) агорафобия ż.
* duński: (1.1) agorafobi w.
* esperanto: (1.1) agorafobio
* francuski: (1.1) agoraphobie ż.
* hiszpański: (1.1) agorafobia ż.
* interlingua: (1.1) agoraphobia
* kataloński: (1.1) agorafòbia ż.
* niemiecki: (1.1) Platzangst ż.
* norweski (bokmål): (1.1) agorafobi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) agorafobi m.
* nowogrecki: (1.1) αγοραφοβία ż.
* rosyjski: (1.1) агорафобия ż.
* słowacki: (1.1) agorafóbia ż.
* szwedzki: (1.1) agorafobi w.
* ukraiński: (1.1) агорафобія ż.
* węgierski: (1.1) agorafóbia
* włoski: (1.1) agorafobia ż.
źródła.
== agorafobia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. psych. agorafobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik agoryzmu - anarchistycznej doktryny politycznej, lewicowej odmiany anarchizmu
SJP.pl
anarchistyczna doktryna polityczna, lewicowa odmiana anarchizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bojkot państwa; zwłaszcza motywowany libertarianizmem lewoskrętnym i dążący do anarchistycznej rewolucji
Wiktionary
Agoryzm – anarchistyczna doktryna polityczna sformułowana przez Samuela Edwarda Konkina III i uważana za filozofię lewicowo-libertariańską. Głównym celem agorystów jest utworzenie wolnego społeczeństwa, w którym „wszystkie związki międzyludzkie są dobrowolne”. Nazwa „agoryzm” pochodzi od greckiego słowa „agora”, oznaczającego „otwarty rynek”. Jako rodzaj anarchizmu rynkowego, jest zaliczany do anarchokapitalizmu (od którego wyróżnia go odmienna teoria klas społecznych) lub anarchoindywidualizmu. Sam Konkin natomiast scharakteryzował agoryzm jako formę antykapitalistycznego lewicowego libertarianizmu będącego gałęzią lewicowego anarchizmu rynkowego.
Wikipedia
(1.1) Nie idę na wybory, bo agoryzm mi zabrania legitymować państwo.
Wiktionary
rzecz. agora ż.
Wiktionary
skrót z angielskiego: Accelerated Graphics Port; złącze w komputerach klasy PC przystosowane do obsługi kart graficznych
SJP.pl
skrót od: agrotechnika, agrotechniczny
SJP.pl
miasto w północnych Indiach
SJP.pl
Agra (hindi: आगरा) – miasto w Indiach w stanie Uttar Pradesh nad Jamuną.
Populacja miasta w 2001 roku wynosiła 1 259 979 mieszkańców.
Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Agra.
W mieście rozwinięty jest przemysł obuwniczy i włókienniczy oraz rzemiosło. Ośrodek turystyczny. Agra jest ważnym węzłem komunikacyjnym, znajduje się tam również uniwersytet.
Wikipedia
nagromadzenie się osadu powodujące podniesienie się dna zbiornika wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. stopniowe wyrównywanie dna doliny lub innej wklęsłej formy terenu wskutek gromadzenia się osadów rzecznych
Wiktionary
Akumulacja, agradacja, depozycja, nakładanie, namywanie, nanoszenie – geologiczny proces gromadzenia się osadów (okruchów mineralnych, skał, cząstek roślin i zwierząt, lodu) na dnie zagłębień terenu.
Zachodzi w wyniku działania:
Wikipedia
przym. agradacyjny
Wiktionary
(1.1) akumulacja, depozycja, namywanie, nanoszenie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z agradacją, dotyczący agradacji
Wiktionary
rzecz. agradacja ż.
Wiktionary
1. rodzaj ozdobnej zapinki;
2. architektoniczny motyw dekoracyjny w kształcie ozdobnej klamry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża agrafka
(1.2) ozdobna zapinka służąca do spinania części ubrania lub jako broszka
(1.3) archit. motyw dekoracyjny w formie klamry spinający element konstrukcyjny;
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) termin odnoszący się do słów Jezusa, niezapisanych w Nowym Testamencie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trzymał ją pod szyją sznur zaczepiony o agrafy brylantowe, którymi cała delia była naszyta […]
Wiktionary
IPA: aˈɡrafa, AS: agrafa
Wiktionary
(1.1) agrafka
Wiktionary
zdrobnienie od: agrafka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: agrafka
Wiktionary
IPA: ˌaɡraˈfɛt͡ʃka, AS: agrafečka
Wiktionary
rzecz. agrafka ż.
Wiktionary
w medycynie: utrata zdolności pisania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania; zob. dysgrafia.
Wiktionary
Dysgrafia, agrafia (gr. α – nie, γραφο – piszę) – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, spowodowana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych. Występuje w przypadkach uszkodzenia tylnych części drugiego lub trzeciego zakrętu czołowego półkuli lewej lub zakrętu nadbrzeżnego. Pismo dysgrafika jest nieestetyczne i nieczytelne.
Wikipedia
IPA: aˈɡrafʲja, AS: agrafʹi ̯a
Wiktionary
osoba, która utraciła zdolność pisania
SJP.pl
metalowa zapinka zrobiona z wygiętego, sprężystego drutu, z jednej strony ostro zakończona, posiadająca zaczep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj zapinki wykonanej z drutu, której jeden koniec zahacza się o zagięcie znajdujące się na drugim końcu;
Wiktionary
Agrafka (fr. agrafe: „spinka, klamra, zapinka, przypinacz”) – rodzaj zapinki wykonanej z drutu, której jeden koniec zahacza się za zagięcie znajdujące się na drugim końcu. Służy do szybkiego łączenia dwóch elementów tkaniny lub, w przypadku agrafki wędkarskiej, sztucznej przynęty z żyłką.
Wikipedia
(1.1) Jacek niechlujnie spiął koszulę agrafką.
Wiktionary
IPA: aˈɡrafka, AS: agrafka
Wiktionary
rzecz. agrafa ż.
:: zdrobn. agrafeczka ż.
przym. agrafkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zicherka.
Wiktionary
słowa i poglądy przypisywane Jezusowi, zamieszczane w apokryfach; agrafa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibl. myśl lub pogląd przypisywane Jezusowi Chrystusowi, nie utrwalone w ewangeliach kanonicznych, przekazane w pozostałych księgach nowotestamentalnych lub apokryfach;
Wiktionary
Agrafa (gr. "niezapisane", l.m. od ἄγραφον ágraphon, a- przedrostek przeczący, gráphein "skrobać, rytować, rysować, pisać"), liczba pojedyczna agrafon – termin z dziedziny biblistyki oznaczający słowa Jezusa niezapisane w Ewangeliach kanonicznych, które jednak znajdują się w innych księgach Nowego Testamentu, w pismach takich jak apokryfy i w dziełach Ojców Kościoła. Wypowiedzi znajdujące się co prawda w Ewangeliach, lecz zaznaczone jedynie w odosobnionych sekcjach mało ważnych kodeksów (np. w Kodeksie D) również nazywa się tym terminem.
Wikipedia
(1.1) Najsłynniejszym agrafonem, zacytowanym przez św. Pawła, są słowa: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”.
Wiktionary
(1.1) agrafa
Wiktionary
pozbawiony związków gramatycznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. pozbawiony związków gramatycznych
Wiktionary
rzecz. agramatyzm mrz., gramatyka ż.
przysł. agramatycznie
Wiktionary
błędne budowanie zdań, niezdolność tworzenia prawidłowych form gramatycznych, naturalna u dzieci, zaś u dorosłych będąca objawem zaburzeń neurologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. med. rodzaj afazji, niezdolność do prawidłowego łączenia wyrazów w zdania;
Wiktionary
Agramatyzm – rodzaj afazji ruchowej objawiający się zaburzeniami mowy polegającymi na naruszaniu formy gramatycznej wypowiadanych słów.
Pojęcie agramatyzmu zaproponowane zostało przez Adolfa Kussmaula w 1887 roku: miało ono służyć wyjaśnieniu stanu niemożności formułowania gramatycznych zdań. Obecnie agramatyzm uważany jest za jeden z objawów afazji Broki (zob. Paul Broca).
Wikipedia
przym. agramatyczny
przysł. agramatycznie
rzecz. gramatyka ż.
Wiktionary
leukocyt niezawierający ziarnistości w cytoplazmie
SJP.pl
Agranulocyty, krwinki białe bezziarniste – komórki krwi, należące do grupy leukocytów. W przeciwieństwie do granulocytów nie zawierają w cytoplazmie granul, czyli ziarnistości. Wyróżnia się dwa rodzaje agranulocytów: monocyty i limfocyty.
Wikipedia
choroba polegająca na gwałtownym zmniejszaniu się we krwi liczby białych krwinek ziarnistych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba polegająca na gwałtownym zmniejszeniu liczby granulocytów, zwłaszcza neutrofili, we krwi;
Wiktionary
Agranulocytoza (gr. a – nie, łac. granulum – ziarnko, gr. kýtos – komórka) – ostry stan związany z ciężkim, zagrażającym życiu spadkiem liczby neutrofili we krwi, które są podstawowymi obronnymi komórkami organizmu. Ich brak stwarza ryzyko rozwoju poważnych infekcji mogących doprowadzić do posocznicy i śmierci.
Wikipedia
(1.1) Pyralgina może spowodować też agranulocytozę, chorobę przypominającą AIDS, powodującą utratę przytomności.
Wiktionary
1. właściciel dużego majątku ziemskiego; dziedzic, ziemianin, obszarnik;
2. członek stronnictwa politycznego w Niemczech w XIX w., popierającego interesy wielkich posiadaczy ziemskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel wielkich majątków ziemskich
(1.2) członek stronnictwa politycznego popierającego interesy agrariuszy (1.1)
Wiktionary
Agrariusz – obrońca interesów rolnictwa i rolników, szczególnie większych właścicieli ziemskich. W tym znaczeniu – członek zawodowych związków i stowarzyszeń rolników i ziemian.
W niektórych krajach agrariusze występują jako zorganizowane stronnictwo polityczne, mające na celu obronę interesów, ekonomiczne wzmocnienie i przez to powiększenie wpływów politycznych warstwy rolniczo-ziemiańskiej.
Wikipedia
przym. agrarny, agrarystyczny
Wiktionary
rolniczy, rolny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rolniczy, rolny
Wiktionary
(1.1) Stroopowi, który został później dowódcą Odcinka SS w Gnieźnie, podobało się Poznańskie. Szczególnie poziom rolnictwa, kultura agrarna, plantacjaantacje buraków, liczne cukrownie, gęsta sieć kujawskich kolejek dojazdowych i stadniny koni.
Wiktionary
IPA: aˈɡrarnɨ, AS: agrarny
Wiktionary
rzecz. agrariusz m.
przedr. agro-
przym. agrarystyczny
Wiktionary
(1.1) ziemski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. agrarny
Wiktionary
zwolennik agraryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. zwolennik agraryzmu
Wiktionary
rzecz. agraryzm mrz.
:: fż. agrarystka ż.
przym. agrarystyczny
Wiktionary
zwolenniczka agraryzmu
SJP.pl
dotyczący agraryzmu (np. agrarystyczne poglądy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. socjol. polit. związany z agraryzmem
Wiktionary
rzecz. agrariusz mos., agraryzm mrz., agrarysta mos.
przym. agrarny
Wiktionary
doktryna społeczna głosząca, iż podstawą gospodarki jest rolnictwo, a chłopi są podstawową warstwą społeczną; ruch społeczno-polityczny oparty na tej doktrynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. doktryna społeczna powstała w drugiej połowie XIX w., uznająca rolnictwo za podstawę gospodarki, zaś rolników za najważniejszą gospodarczo klasę społeczeństwa;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. agrarysta mos., agrarystka ż.
przym. agrarystyczny
Wiktionary
przesadne wyolbrzymianie objawów choroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wyolbrzymianie objawów chorobowych;
Wiktionary
Agrawacja (łac. aggravatio) – wyolbrzymianie (świadomie lub nie) objawów chorobowych, mające na celu osiągnięcie przez pacjenta subiektywnej korzyści. Odróżnia to agrawację od symulacji, gdzie dochodzi do celowego pozorowania objawów zupełnie u danej osoby niewystępujących.
Do agrawacji dochodzi najczęściej w sytuacjach związanych z odszkodowaniem, przyznawaniem renty oraz odpowiedzialnością karną pacjenta.
Wikipedia
IPA: ˌaɡraˈvat͡sʲja, AS: agravacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agrawowanie n.
czas. agrawować
Wiktionary
wyolbrzymiony, pogłębiony, nadmiernie obciążony
SJP.pl
wyolbrzymiać, przejaskrawiać istniejące objawy choroby przez pacjenta
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) med. przejaskrawiać, wyolbrzymiać w celach symulacyjnych objawy istotnej choroby
(1.2) daw. obciążać, pogarszać
(1.3) daw. uciskać, uciemiężać, ciemiężyć
Wiktionary
rzecz. agrawacja ż., agrawowanie n.
przym. agrawacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|agrawować.
Wiktionary
rzecz. agrawacja ż.
czas. agrawować
Wiktionary
[czytaj: egriment] kontrakt, umowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od agregat
Wiktionary
(1.1) To nie agregat, lecz tylko mały agregacik.
Wiktionary
rzecz. agregat m.
Wiktionary
proces łączenia się elementów w całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łączenie się elementów w całość
(1.2) sposób, stan skupienia elementów
Wiktionary
Agregacja oznacza proces łączenia części w większą całość.
Ten termin jest stosowany w:
Wikipedia
rzecz. agregat mrz./mos., agregatka ż., agregator mrz., agregatornia ż., agregatowanie n., agregatownia ż.
czas. agregatować ndk., agregować ndk.
przym. agregacyjny, agregatowy
Wiktionary
potocznie: osoba sprytna, zaskakująca zachowaniem i pomysłami; agent, aparat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. fiz. skupienie cząsteczek, produkt agregacji
(1.2) log. zbiór
(1.3) techn. zespół różnych maszyn połączonych ze sobą na stałe w celu wykonywania określonej pracy, stanowiących przez to jedno nowe urządzenie robocze
(1.4) ekon. suma wartości jednostkowych
(1.5) informacja (najczęściej pojedyncza liczba) podsumowująca pewien zbiór danych jednego rodzaju
(1.6) więz. grzałka do gotowania wody
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. kawalarz
(2.2) środ. więz. cwaniak
(2.3) środ. uczn. głupek
Wiktionary
Agregat – całość powstała przez połączenie niejednorodnych części (przez agregację).
Wikipedia
(1.3) Największą atrakcją była finałowa kąpiel w pianie gaśniczej, wytworzonej przez specjalny agregat.
Wiktionary
IPA: aˈɡrɛɡat, AS: agregat
Wiktionary
rzecz. agregatownia ż., agregacja ż., agregowanie n., agregatowanie n., agregacik mrz.
czas. agregować ndk., agregatować ndk.
przym. agregatowy
Wiktionary
(1.4) agregat makroekonomiczny
(1.5) agregat danych
(1.6) gwara więzienna buzała
(2.1) pot. aparat, model
(2.2) gwara więzienna model
Wiktionary
potocznie o kobiecie sprytnej, zaskakującej zachowaniem i pomysłami; agentka, aparatka
SJP.pl
w informatyce: aplikacja ukazująca skonsolidowane informacje zebrane z różnych źródeł zewnętrznych
SJP.pl
Agregat prądotwórczy (inaczej generator prądotwórczy) – urządzenie elektroenergetyczne stanowiące samodzielne źródło prądu składające się z prądnicy synchronicznej (z magnesami stałymi lub elektromagnesami), silnika spalinowego, rozdzielnicy elektrycznej oraz urządzeń kontrolno-pomiarowych i pomocniczych umieszczanych na wspólnej konstrukcji metalowej. Agregaty są więc autonomicznymi zespołami do wytwarzania energii elektrycznej.
Wikipedia
pomieszczenie, w którym znajdują się agregaty
SJP.pl
środowiskowo: łączyć w agregat urządzenia techniczne
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) techn. środ. łączyć urządzenia w agregat, zastępować agregatami pojedyncze urządzenia
Wiktionary
rzecz. agregacja ż., agregat mrz./mos., agregatka ż., agregator mrz., agregatornia ż., agregatowanie n., agregatownia ż.
przym. agregacyjny, agregatowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. techn. łączenie urządzeń w agregat
Wiktionary
czas. agregatować
rzecz. agregat mos./mrz.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym znajduję się agregat prądotwórczy, będący zazwyczaj rezerwowym źródłem zasilania na wypadek awarii sieci elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. pomieszczenie, gdzie znajdują się agregaty
Wiktionary
rzecz. agregacja ż., agregat mrz./mos., agregatka ż., agregator mrz., agregatornia ż., agregatowanie n.
czas. agregatować ndk.
przym. agregacyjny, agregatowy
Wiktionary
związany z agregatem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agregatem, dotyczący agregatu
Wiktionary
rzecz. agregatownia ż., agregat m., agregacja ż.
czas. agregatować, agregować
Wiktionary
łączyć elementy w całość
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagregować)
(1.1) rzad. gromadzić coś, łączyć coś w całość
Wiktionary
(1.1) Polska wersja Google News agreguje wiadomości z ponad 300 polskojęzycznych źródeł. Materiały na ten sam temat są umieszczane w jednej „grupie wiadomości" podzielonej na 7 sekcji […]
Wiktionary
rzecz. agregacja ż., agregat mrz./mos., agregatka ż., agregator mrz., agregatornia ż., agregatowanie n., agregatownia ż.
przym. agregatowy, agregacyjny
czas. agregatować ndk.
Wiktionary
(1.1) gromadzić, dobierać, łączyć, sumować, zestawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łączenie różnych elementów w jedną całość, w celu uzyskania bardziej ogólnego obrazu, łatwiejszej analizy lub lepszej funkcjonalności
Wiktionary
Agregacja oznacza proces łączenia części w większą całość.
Ten termin jest stosowany w:
Wikipedia
(1.1) W statystyce używa się różnych metod agregowania wyników.
(1.1) Procedura związana z agregowaniem wyników eksperymentów jest bardzo skomplikowana.
Wiktionary
rzecz. agregat m.
czas. agregować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. odmiana voyeuryzmu polegająca na podsłuchiwaniu kontaktów seksualnych innych osób
Wiktionary
Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.
Wikipedia
[czytaj: agreMĄ]
1. w dyplomacji: zgoda państwa goszczącego na mianowanie danej osoby przedstawicielem dyplomatycznym kraju wysyłającego;
2. zwrot ornamentacyjny, ozdobnik muzyczny używany na początku przez kompozytorów w XVII-wiecznej Francji, a następnie w całej Europie
SJP.pl
Agrément (fr. 'zgoda, aprobata, przyjęcie' z łac. grātus 'miły, przyjemny, atrakcyjny') – w prawie dyplomatycznym wstępna zgoda państwa na przyjęcie określonej osoby w charakterze szefa misji dyplomatycznej obcego państwa. Przed wysłaniem szefa misji państwo wysyłające musi się upewnić, czy zostanie on zaakceptowany przez państwo przyjmujące. W drodze poufnej stosowna prośba o udzielenie agrément (demande d'agréation) jest przekazywana wraz z krótkim życiorysem kandydata do ministerstwa spraw zagranicznych państwa, w którym ta osoba ma być akredytowana. Państwo przyjmujące ma swobodę udzielenia bądź odmowy udzielenia agrément, co więcej – w przypadku odmowy, nie ma obowiązku jej uzasadnienia, choć z reguły to czyni, aby wyjaśnić motywy swej decyzji. Poufność tej procedury ma zapewniać nieskrępowanie państw oraz ochronę prestiżu samego kandydata, w przypadku gdyby spotkał się z odmową udzielenia agrément.
Wikipedia
motyl z rodziny miernikowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Abraxas grossulariata|ref=tak., owad łuskoskrzydły z rodziny miernikowcowatych;
Wiktionary
Plamiec agreściak (Abraxas grossulariata, A. grossulariatus) – motyl nocny z rodziny miernikowcowatych (Geometridae).
Rozpiętość skrzydeł 4–5 cm, różnorodne ubarwienie, najczęściej białe skrzydła pokryte brązowymi i żółtymi plamami. Jako jeden z nielicznych posiada zęby, dzięki którym rozdrabnia pokarm. Biało-żółta gąsienica żeruje na pączkach i liściach. Larwy podobne są kształtem i kolorem do gałązek.
Wikipedia
rzecz. agrest mrz., agrestnik mrz./mzw., agrestowate nmos., agrestowiec mrz., agreścik mrz., agreśniak mrz.
przym. agrestowaty, agrestowy
Wiktionary
(1.1) agrestnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od agrest
Wiktionary
rzecz. agrest m., agreściak mzw., agreśniak mrz., agrestowate nmos.
Wiktionary
1. napastliwe zachowanie, szukanie możliwości wyładowania się, okazania swej złości;
2. napaść jednego państwa na inne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zbrojny najazd jednego państwa na inne;
(1.2) psych. zachowanie, którego celem jest wyładowanie gniewu, wyrządzenie szkody;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W prawie międzynarodowym agresja jest zakazana, a naruszenie tego zakazu stanowi zbrodnię przeciwko pokojowi.
(1.2) Czasem, pełni zdumienia i wstrętu, pytamy, skąd się bierze ta współczesna straszna, słowna agresja?
Wiktionary
IPA: aˈɡrɛsʲja, AS: agresʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agresor m., agresorka ż., agresywność ż.
przym. agresywny, agresyjny
przysł. agresywnie
Wiktionary
(1.1) napaść, inwazja
Wiktionary
zarośle agrestu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zarośla agrestu
Wiktionary
rzecz. agrest mrz., agrestnik mrz./mzw., agrestowate nmos., agrestowiec mrz., agreściak mzw., agreścik mrz.
przym. agrestowaty, agrestowy
Wiktionary
ktoś atakujący, napastnik (często: państwo napadające na inne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto dopuszcza się agresji
(1.2) państwo działające lub posługujące się metodami agresji
Wiktionary
Agresor (łac. aggressor od ad 'do', gradior 'iść' i -(t)or 'sprawca czynności') – napastnik; państwo działające lub posługujące się metodami agresji. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego agresorem jest państwo, które pierwsze:
Wikipedia
(1.2) Agresorem jest państwo, które wypowiada wojnę innemu państwu.
Wiktionary
IPA: aˈɡrɛsɔr, AS: agresor
Wiktionary
rzecz. agresja ż., agresywność ż., agresywka ż.
:: fż. agresorka ż.
przym. agresywny, agresyjny
przysł. agresywnie
Wiktionary
(1.2) najeźdźca
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący agresora lub agresorów; będący agresorem, napastnikiem
Wiktionary
(1.1) napastniczy
Wiktionary
krzew z rodziny skalnicowatych, którego owoce są jadalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ribes uva-crispa|ref=tak., krzew owocowy z gatunku porzeczka agrest, wydający kwaskowate, zielonkawe owoce typu jagody;
(1.2) spoż. owoc agrestu (1.1)
(1.3) stpol. enol. kwaśne wino z niedojrzałych winogron
Wiktionary
Porzeczka agrest (Ribes uva-crispa L.), zwyczajowo nazywana agrestem – gatunek krzewu z rodziny agrestowatych (Grossulariaceae DC.). Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce. W Polsce roślina uprawiana, dość często dziczejąca (kenofit, agriofit).
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie rosną porzeczki i agrest.
(1.2) Agrest jest kwaskowaty.
(1.3) Podano agrest, wino kwaśne z gron nieźrzałych.
Wiktionary
IPA: ˈaɡrɛst, AS: agrest
Wiktionary
rzecz. agrestówka ż., agreściak m., agrestowate nmos.
:: zdrobn. agreścik m.
przym. agrestowy, agrestowaty
Wiktionary
(1.1) kosmatka, włosina, włochacina, miechynia; reg-pl|Poznań|angryst.; lud. wapryna, wieprzyna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. kamień, odmiana granatu o zielonkawej barwie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zob. agreściak.
Wiktionary
rzecz. agreściak mzw., agreśniak mrz.
Wiktionary
o cechach agrestowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Grossulariaceae|DC.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu skalnicowców;
Wiktionary
Porzeczka (Ribes L.) – rodzaj krzewów z monotypowej rodziny agrestowatych Grossulariaceae. Należy tu co najmniej 191 gatunków. Występują one na obszarach o klimacie umiarkowanym i subpolarnym na półkuli północnej oraz w strefie międzyzwrotnikowej na obszarach górskich. W Polsce rośnie dziko 6 gatunków. Porzeczki to krzewy rosnące w różnych siedliskach – od mokradeł poprzez lasy różnego typu i tereny skaliste na obszarach o suchym klimacie i w górach. Rzadko rosną też jako epifity.
Wikipedia
(1.1) Monotypowa rodzina agrestowatych jest siostrzaną względem rodziny skalnicowatych.
Wiktionary
rzecz. agreśniak mrz., agrest mrz., agrestówka ż., agreściak mzw., agreścik mrz.
przym. agrestowaty, agrestowy
Wiktionary
o cechach agrestowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny agrestowatych
Wiktionary
rzecz. agrest mrz., agrestowate nmos., agreściak mzw., agreśniak mrz.
przym. agrestowy
Wiktionary
brzęczak agrestowiec - gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na owocach agrestu
Wiktionary
(1.1) […] lubię eksperymentować, więc dodałem do tej agrestówki kawałek imbiru i odstawiłem na półtora roku…
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɛˈstufka, AS: agrestufka
Wiktionary
rzecz. agrest m., agrestowate nmos.
przym. agrestowy
Wiktionary
związany z agrestem, dotyczący agrestu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wzrostu, uprawy, zbioru agrestu
(1.2) zrobiony z agrestu, mający jego smak
Wiktionary
(1.1) Tam to, niżej, obok ścieżki wysadzonej agrestowymi i porzeczkowymi krzewy, których tylko najwyższe czubki wyglądały ku słońcu, tuliły się pomiędzy sobą i gile, i szczygły, mocno cienkimi łapkami obejmując zimne pręty.
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɛˈstɔvɨ, AS: agrestovy
Wiktionary
rzecz. agrestowate nmos., agreśniak mrz., agreściak mzw., agrest, agrestówka
przym. agrestowaty
Wiktionary
przymiotnik od: agresja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: agresja
Wiktionary
rzecz. agresor mos., agresorka ż., agresja ż., agresywność ż.
przym. agresywny
przysł. agresywnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób agresywny
Wiktionary
(1.1) Ci pasażerowie zachowywali się bardzo agresywnie.
Wiktionary
rzecz. agresja ż., agresywność ż., agresor m., agresorka ż.
przym. agresywny, agresyjny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: agresywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: agresywny; bardziej agresywny
SJP.pl
bycie agresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co agresywne; cecha tych, którzy są agresywni
Wiktionary
Agresja (łac. aggresio – napaść) – w psychologii określenie zachowania intencjonalnego ukierunkowanego na zewnątrz lub do wewnątrz, mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej.
Wyróżniana jest m.in.:
Wikipedia
(1.1) Alkohol zwiększa agresywność seksualną u mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. agresja ż., agresor m., agresorka ż., agresywka ż.
przym. agresywny, agresyjny
przysł. agresywnie
Wiktionary
(1.1) napastliwość, drapieżność, wojowniczość
Wiktionary
1. stosujący przemoc, agresję, dokonujący napaści;
2. zachowujący się w sposób napastliwy, wrogi do innych;
3.
a) o substancjach: mający właściwości niszczące (np. gaz agresywny);
b) o roślinach: mający zdolność zdobywania jakiegoś terenu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący się wrogo, napastliwie
(1.2) pełen agresji
(1.3) stosujący przemoc
(1.4) pełen ekspresji, dynamiki
(1.5) o kolorze jaskrawy, ostry
(1.6) chem. bardzo aktywny chemicznie
(1.7) finans. stosujący ryzykowną strategię lub złożony z ryzykownych aktywów
Wiktionary
(1.1) Agresywny starzec werbalnie zaatakował ekspedientkę.
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɛˈsɨvnɨ, AS: agresyvny
Wiktionary
rzecz. agresja ż., agresywność ż., agresor m., agresorka ż.
przysł. agresywnie
przym. agresyjny
Wiktionary
(1.1) napastliwy, wrogi, gniewny, zdenerwowany, gwałtowny, nerwowy
(1.2) gwałtowny, niespokojny
(1.3) siłowy
(1.4) ekspresyjny, dynamiczny, niespokojny
(1.5) jaskrawy, papuzi, ostry, soczysty, krzykliwy, intensywny, wściekły, zjadliwy
(1.6) aktywny
(1.7) dynamiczny, ryzykowny, akcyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, położone na południowym wybrzeżu Sycylii;
Wiktionary
Agrigento – miasto na południowym wybrzeżu Sycylii, w prowincji Agrigento. Ośrodek handlowy i turystyczny, według danych ze stycznia 2010 zamieszkuje go 59,2 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Przejechał całą Sycylię, chłonąc wyspę z pociągu i autobusu, od greckich ruin w Dolinie Świątyń nieopodal Agrigento do pokrytej czapą śniegu Etny (…)
Wiktionary
przym. agrygencki
Wiktionary
(1.1) daw. Agrygent, staroż. Akragas
Wiktionary
pojęcie używane przy geograficzno-historycznej analizie flory, oznaczające gatunek roślin obcego pochodzenia z grupy kenofitów (czyli gatunków zadomowionych u nas w ostatnich czasach), który zdołał trwale zadomowić się w naturalnych i półnaturalnych siedliskach
SJP.pl
Holoagriofit – roślina obcego pochodzenia (antropofit), która zdołała trwale się zadomowić na siedliskach naturalnych. Holoagriofity są jedną z trzech grup metafitów (pozostałe to epekofity i hemiagriofity). Czasami holoagriofity nazywane są agriofitami.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rolnictwem
Wiktionary
(1.1) agrobiologia • agrochemia • agroekologia • agrofizyka • agrogeologia • agrokultura • agrotechnik • agrowłóknina
Wiktionary
przym. agrarny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. agrarny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αγρός. (agrós) → pole
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agro-
* białoruski: (1.1) агра-
* hiszpański: (1.1) agro-
* nowogrecki: (1.1) αγρο-
* rosyjski: (1.1) агро-
* słoweński: (1.1) agro-
źródła.
== agro- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) agro-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) zaczynające się od|angielski.
synonimy.
Wiktionary
zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych oddziałujących na siebie, ukształtowany w wyniku działalności rolniczej człowieka; biocenoza rolnicza, agroekosystem, agrocenoza
SJP.pl
specjalista w dziedzinie agrobiologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie agrobiologii
Wiktionary
rzecz. agrobiologia ż.
przym. agrobiologiczny
Wiktionary
dziedzina biologii zajmująca się teoretycznymi podstawami nauk rolniczych z zakresu uprawy roślin i hodowli zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o ogólnych prawach biologicznych stanowiących podstawę uprawy roślin i hodowli zwierząt;
Wiktionary
Agrobiologia – dziedzina biologii obejmująca badania zjawisk biologicznych w zakresie uprawy roślin i hodowli zwierząt w rolnictwie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agrobiolog mos.
przym. agrobiologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αγρός|βίος|λόγος. (agrós + bíos + lógos) → pole, rola + życie + słowo, nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agrobiology
* białoruski: (1.1) аграбіялогія ż.
* bułgarski: (1.1) агробиология ż.
* hiszpański: (1.1) agrobiología ż.
* niemiecki: (1.1) Agrobiologie ż., Agrarbiologie ż.
* nowogrecki: (1.1) αγροβιολογία ż.
* rosyjski: (1.1) агробиоло́гия ż.
* ukraiński: (1.1) агробіоло́гія ż.
* węgierski: (1.1) agrobiológia
źródła.
== agrobiologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.gro.bio.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) agrobiologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. agrobiolog mos.
przym. agrobiologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agrobiolog mos.
przym. agrobiologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αγρός|βίος|λόγος. (agrós + bíos + lógos) → pole, rola + życie + słowo, nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agrobiology
* białoruski: (1.1) аграбіялогія ż.
* bułgarski: (1.1) агробиология ż.
* hiszpański: (1.1) agrobiología ż.
* niemiecki: (1.1) Agrobiologie ż., Agrarbiologie ż.
* nowogrecki: (1.1) αγροβιολογία ż.
* rosyjski: (1.1) агробиоло́гия ż.
* ukraiński: (1.1) агробіоло́гія ż.
* węgierski: (1.1) agrobiológia
źródła.
== agrobiologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.gro.bio.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) agrobiologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. biol. związany z agrobiologią lub agrobiologami
Wiktionary
rzecz. agrobiolog mos., agrobiologia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o zastosowaniu biotechnologii w rolnictwie
Wiktionary
sfera gospodarki oparta na rolnictwie, obejmująca m.in. przemysł i handel rolny, przetwórstwo rolne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wszystkie sfery gospodarki oparte na rolnictwie;
(1.2) przemysł i handel rolny, przetwórstwo rolne
(1.3) środ. uczn. lekcja geografii
Wiktionary
Agrobiznes (również agrobusiness) – działania człowieka mające na celu wytwarzanie finalnych produktów żywnościowych, począwszy od pozyskania surowców pierwotnych, a na gotowej żywności na stole konsumenta skończywszy.
Wikipedia
IPA: ˌaɡrɔˈbʲiznɛs, AS: agrobʹiznes
Wiktionary
przym. agrobiznesowy
Wiktionary
osoba zajmująca się produkcją rolniczą, przetwórstwem i handlem rolnym
SJP.pl
związany ze sferą gospodarki opartą na rolnictwie, obejmującą m.in. przemysł i handel rolny, przetwórstwo rolne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agrobiznesem, dotyczący agrobiznesu
Wiktionary
rzecz. agrobiznes m.
Wiktionary
zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych oddziałujących na siebie, ukształtowany w wyniku działalności rolniczej człowieka; biocenoza rolnicza, agroekosystem, agrobiocenoza
SJP.pl
Agrocenoza, agrobiocenoza, biocenoza uprawna – specyficzny typ biocenozy wytworzony na terenach użytkowanych rolniczo (pola, łąki, sady), charakteryzujący się z reguły znacznym uproszczeniem pod względem składu gatunkowego w porównaniu z biocenozą naturalną oraz osłabionymi możliwościami samoregulacji, z czego wynika podatność na choroby i inwazje szkodników.
Wikipedia
nauka obejmująca zagadnienia zastosowania chemii w rolnictwie; chemia rolna, chemia rolnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. dział chemii powiązany z rolnictwem, bada działanie substancji na środowisko naturalne, szukając sposobów na zwiększenie plonów i poprawę jakości produktów rolnych;
Wiktionary
Agrochemia, chemia rolna (gr. agros = pole, rola) – nauka zajmująca się oddziaływaniem związków chemicznych na przebieg procesów chemicznych i biologicznych, zachodzących w glebie i roślinach oraz w hodowli zwierząt.
Agrochemia ma na celu zwiększenia urodzajności gleby, zwiększenie plonów i poprawy jakości produktów rolnych.
Wikipedia
rzecz. agrochemik mos., agrochemiczka ż.
przym. agrochemiczny
Wiktionary
(1.1) chemia rolna
Wiktionary
związany z agrochemią (np. środki agrochemiczne, poradnik agrochemiczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. roln. związany z agrochemią
Wiktionary
rzecz. agrochemia ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie agrochemii (nauki obejmującej zagadnienia zastosowania chemii w rolnictwie)
SJP.pl
chemikalia stosowane w rolnictwie, zwłaszcza nawozy sztuczne i pestycydy
SJP.pl
Agrochemikalia, chemikalia rolnicze – środki i substancje chemiczne stosowane w rolnictwie. Zaliczane są do nich m.in.:
Wikipedia
specjalista w dziedzinie agroekologii
SJP.pl
dział ekologii zajmujący się badaniem stosunków i wzajemnych zależności pomiędzy żywymi organizmami pól uprawnych a wpływem czynników zewnętrznych na te stosunki; ekologia rolnicza
SJP.pl
Agroekologia, ekologia rolnicza – nauka badająca współzależności między żywymi organizmami pól uprawnych oraz wpływ na te współzależności zmian siedliska wskutek zabiegów melioracyjnych, agrotechnicznych, emisji przemysłowych i skażeń komunalnych.
Wikipedia
związany z agroekologią (np. charakterystyka agroekologiczna)
SJP.pl
nauka pomocnicza ekonomii rolnictwa, wykorzystująca narzędzia matematyki, ekonomii matematycznej, statystyki, fizyki ekonomicznej oraz informatyki do badania ilościowych związków zachodzących między zjawiskami ekonomicznymi
SJP.pl
przymiotnik od: agroekonometria
SJP.pl
osoba zajmująca się agroekonometrią
SJP.pl
ekonomika rolnictwa
SJP.pl
zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych oddziałujących na siebie, ukształtowany w wyniku działalności rolniczej człowieka; biocenoza rolnicza, agrocenoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. sztuczny ekosystem powstały w wyniku działalności człowieka, wykorzystywany do produkcji rolnej
Wiktionary
Wikipedia
Agroenergetyka – dział inżynierii rolniczej, zajmujący się technologią produkcji biopaliw i wykorzystaniem innych odnawialnych źródeł energii w rolnictwie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. roln. patogen, szkodnik lub chwast żywiący się roślinami uprawnymi i obniżający plony;
Wiktionary
Agrofagi – niepożądane organizmy szkodliwe dla roślin uprawnych, płodów rolnych i zwierząt gospodarskich. Zaliczają się do nich:
Wikipedia
fenologia rolnicza, nauka zajmująca się oceną warunków klimatycznych dla potrzeb rolnictwa, badaniem związków między rozwojem i plonowaniem roślin, pogodą oraz zabiegami agrotechnicznymi, a także określaniem terminów pojawiania się poszczególnych stadiów rozwojowych szkodnika w powiązaniu z fazami rozwojowymi roślin wskaźnikowych; badająca też związki między terminami wykonywania różnych zabiegów agrotechnicznych i fazami rozwoju roślin
SJP.pl
Agrofenologia – nauka badająca wpływ czynników klimatycznych na prace wykonywane w rolnictwie.
Ocenia zależność terminu wykonywania prac uprawowych a fazą rozwojową rośliny uprawnej lub dzikiej. Analizuje także wpływ pogody na skuteczność zabiegów agrotechnicznych wykonywanych w różnych fazach rozwojowych rośliny na plon
Wikipedia
przymiotnik od: agrofizyka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. dotyczący agrofizyki
Wiktionary
rzecz. agrofizyka ż.
Wiktionary
nauka z pogranicza fizyki i agronomii, której obiektem badawczym jest ekosystem i obiekt biologiczny kształtowane poprzez działalność człowieka, badane i opisywane metodami nauk ścisłych, w szczególności fizyki
SJP.pl
nauka z pogranicza fizyki i agronomii, której obiektem badawczym jest ekosystem i obiekt biologiczny kształtowane poprzez działalność człowieka, badane i opisywane metodami nauk ścisłych, w szczególności fizyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka z pogranicza agronomii i fizyki, której obiektem badawczym jest ekosystem ukształtowany poprzez działalność człowieka, badany i opisywany metodami nauk ścisłych – w szczególności fizyki;
Wiktionary
Agrofizyka – nauka z pogranicza agronomii i fizyki, której obiektami badawczymi są elementy agroekosystemu, badane i opisywane metodami nauk ścisłych – w szczególności fizyki.
Ze względu na metodę i obiekt badawczy związek agrofizyki z biofizyką jest bardzo ścisły, lecz w przypadku agrofizyki ograniczony jest do środowiska rolniczego, tzn. gleby, roślin i zwierząt związanych z produkcją rolniczą. Konieczność uwzględnienia specyficznych cech obiektu badawczego i znajomość technologii rolniczych, a obecnie biotechnologii, na które osiągnięcia tej nauki mają lub będą miały wpływ, odróżnia ją od biofizyki.
Wikipedia
przym. agrofizyczny
Wiktionary
łatwopalny gaz powstający podczas beztlenowej fermentacji substancji organicznych, np. świeżego obornika; biogaz
SJP.pl
Biogaz – mieszanina gazów będąca produktem beztlenowego rozkładu materii organicznej (np. ścieki, organiczne odpady komunalne, odchody zwierzęce, odpady przemysłu rolno-spożywczego, materiał roślinny) a częściowo także ich rozpadu gnilnego.
Biogaz wytwarzany w procesie fermentacji metanowej przez mikroorganizmy anaerobowe, składa się głównie z metanu i dwutlenku węgla, może zawierać niewielkie ilości siarkowodoru, wodoru, wody, tlenku węgla oraz siloksanów. Metan, wodór oraz tlenek węgla mogą ulec spaleniu lub utlenieniu wydzielając energię, co pozwala na wykorzystanie biogazu jako paliwa. Może być wykorzystywany do ogrzewania, także do gotowania oraz w generatorach prądu.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie agrogeologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie agrogeologii
Wiktionary
rzecz. agrogeologia ż.
przym. agrogeologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział geologii badający typy gleb i procesy ich powstawania;
Wiktionary
Agrogeologia – dział geologii zajmujący się powierzchniowymi tworami skorupy ziemskiej. W zakres agrogeologii wchodzą badania typów gleb i procesów ich powstawania, w szczególności zaś możliwości przeciwdziałania niszczeniu gleby.
Wikipedia
rzecz. agrogeolog mos.
przym. agrogeologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z agrogeologią, dotyczący agrogeologii
Wiktionary
rzecz. agrogeolog mos., agrogeologia ż.
Wiktionary
środowiskowo: forma geometryczna na polu uprawnym utworzona przez wycięcie lub zgniecenie roślinności; krąg zbożowy
SJP.pl
specjalista w zakresie agroklimatologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie agroklimatologii
Wiktionary
rzecz. agroklimatologia ż.
przym. agroklimatologiczny
Wiktionary
dział klimatologii zajmujący się badaniem wpływu klimatu na rośliny uprawne; klimatologia rolnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział klimatologii badający oddziaływanie warunków klimatycznych na uprawę roślin;
Wiktionary
Agroklimatologia, także klimatologia rolnicza – gałąź klimatologii analizująca oddziaływanie warunków klimatycznych na uprawy rolnicze.
Wikipedia
rzecz. agroklimatolog mos.
przym. agroklimatologiczny
Wiktionary
(1.1) klimatologia rolnicza
Wiktionary
przymiotnik od: agroklimatologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agroklimatologią, dotyczący agroklimatologii
Wiktionary
rzecz. agroklimatolog mos., agroklimatologia ż.
Wiktionary
kultura; w rolnictwie:
1. uprawa roli poprzez stosowanie różnych zabiegów agrotechnicznych;
2. hodowla i uprawa roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. nauk. uprawa roli
Wiktionary
(1.1) Jedziemy tam propagować agrokulturę.
Wiktionary
(1.1) rolnictwo
Wiktionary
przymiotnik od: agrokultura
SJP.pl
lobby rolnicze
SJP.pl
zastosowanie samolotów w rolnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział lotnictwa wykorzystujący samoloty, śmigłowce i motolotnie w zakresie ochrony roślin, agrotechniki, zwalczania szkodników leśnych i pożarów lasów;
Wiktionary
Wikipedia
przym. agrolotniczy
Wiktionary
związany z agrolotnictwem (zastosowaniem samolotów w rolnictwie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agrolotnictwem, dotyczący agrolotnictwa
Wiktionary
rzecz. agrolotnictwo n.
Wiktionary
lotnik świadczący usługi dla rolnictwa
SJP.pl
melioracja mająca na celu polepszenie żyzności gleby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. zabiegi melioracyjne mające na celu poprawę urodzajności gleby
Wiktionary
rzecz. agromeliorant mos.
przym. agromelioracyjny
Wiktionary
dotyczący agromelioracji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z agromelioracją, dotyczący agromelioracji
Wiktionary
rzecz. agromelioracja ż., agromeliorant mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie agromelioracji
Wiktionary
Agromeliorant – specjalista w zakresie melioracji rolnych i użytków zielonych pracujący na terenie gromady (gminy) z zadaniem pomagania rolnikom w utrzymaniu właściwych stosunków wodnych, stanu urządzeń melioracyjnych oraz gospodarowania na łąkach i pastwiskach.
Wikipedia
rzecz. agromelioracja ż.
przym. agromelioracyjny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie agrometeorologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie agrometeorologii
Wiktionary
rzecz. agrometeorologia ż.
przym. agrometeorologiczny
Wiktionary
dział meteorologii badający wpływ warunków atmosferycznych na uprawę roślin; meteorologia rolnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział meteorologii badający wpływ zjawisk meteorologicznych na uprawę roślin, produkcję rolniczą i leśną oraz vice versa;
Wiktionary
Agrometeorologia, meteorologia rolnicza (gr. agrós – rola, metéōros – unoszący się w powietrzu, lógos – słowo, nauka, opinia, dowód) – nauka zajmująca się badaniem powiązań pomiędzy produkcją rolniczą i leśną a środowiskiem klimatycznym. Przedmiotem badań tej dziedziny jest gleba (znajdują się w niej korzenie roślin), przygruntowa warstwa powietrza (siedlisko roślin i zwierząt), atmosfera, a także m.in. takie zagadnienia jak: transport diaspor i migracje owadów, którymi zajmuje się aerobiologia. W agrometeorologii wykorzystywane są metody badawcze jak m.in. obserwacja, eksperyment, analiza statystyczna i analiza fizyczno-matematyczna.
Wikipedia
rzecz. agrometeorolog mos.
przym. agrometeorologiczny
Wiktionary
(1.1) meteorologia rolnicza
Wiktionary
dotyczący agrometeorologii lub agrometeorologa (np. biuletyn agrometeorologiczny, prognoza agrometeorologiczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. meteorol. związany z agrometeorologią
Wiktionary
rzecz. agrometeorolog mos., agrometeorologia ż.
Wiktionary
linijka z podziałką, służy do obliczania powierzchni według planu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) linijka z podziałką, służąca do obliczania powierzchni według planu
Wiktionary
Agromiasteczko (ros. aгрогородок, agrogorodok; biał. aграгарадок, ahraharadok) – osiedle rolnicze wybudowane na terenach wiejskich na podstawie rozplanowania miejskiego, stanowiące centrum mieszkaniowo-administracyjno-gospodarczo-usługowe, w którym stworzono infrastrukturę produkcyjną i społeczną zapewniającą ludności odpowiedni poziom życia.
Wikipedia
w ZSRR w latach 50.: projektowany wielki zespół produkcji rolnej; idea agromiast nie została ostatecznie wprowadzona w życie
SJP.pl
elementarne wymogi dotyczące zabiegów agrotechnicznych i hodowlanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podstawowe warunki dotyczące zabiegów, prac rolniczych, warunkujące racjonalną gospodarkę
Wiktionary
Agrominimum – pojęcie z zakresu rolnictwa, w ramach którego zalecano wprowadzano we wszystkich indywidualnych gospodarstwach rolnych określonych zabiegów agrotechnicznych i zootechnicznych, w celu podniesienia kultury rolnej i wykorzystania rezerw produkcyjnych tkwiących w rolnictwie.
Regulacje prawne dotyczące programu agrominimum funkcjonowały w latach 1963–1972.
Wikipedia
osoba specjalizująca się w agronomii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się agronomią;
Wiktionary
Agronom (gr. agronomos „wiejski rządca, włodarz”) – rolnik, specjalista w dziedzinie agronomii, teoretycznej i praktycznej nauki o gospodarstwie rolnym.
Wikipedia
(1.1) Agronomowie stanowią największą grupę doradców dla rolnictwa.
Wiktionary
IPA: aˈɡrɔ̃nɔ̃m, AS: agrõnõm
Wiktionary
rzecz. agronomia ż., agronomówka ż.
:: fż. agronomka ż.
przym. agronomiczny
Wiktionary
1. nauka o zasadach prowadzenia gospodarstwa rolnego;
2. nauka o produkcji roślinnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. teoretyczna i praktyczna wiedza o rolnictwie i zarządzaniu produkcją żywności roślinnej;
(1.2) roln. daw. teoretyczna i praktyczna wiedza o rolnictwie i zarządzaniu majątkiem rolnym
Wiktionary
Agronomia (z gr. agronomos – zarządzający majątkiem) – nauka o rolnictwie. Wraz z rozwojem nauk rolniczych zakres agronomii uległ zawężeniu do uprawy roli i roślin.
Pierwszą polską uczelnią rolniczą był Instytut Agronomiczny w Marymoncie, stanowiącym obecnie część Warszawy.
Wikipedia
(1.1) Adam studiował agronomię na Akademii Techniczno-Rolniczej.
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɔ̃ˈnɔ̃mʲja, AS: agrõnõmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. agronom m., agronomka ż., agronomówka ż.
przym. agronomiczny
przysł. agronomicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agronom m., agronomka ż., agronomówka ż.
przym. agronomiczny
przysł. agronomicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|agro-|-nomia. < etym|gr|ἀγρός|νόμος. → pole + prawo
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agronomy, agricultural science
* baskijski: (1.1) agronomia
* białoruski: (1.1) аграномія ż.
* duński: (1.1) agronomi
* esperanto: (1.1) agronomio
* francuski: (1.1) agronomie ż.
* hiszpański: (1.1) agronomía ż.
* interlingua: (1.1) agronomia
* niemiecki: (1.1) Agronomie ż., Agrarwissenschaft ż.
* nowogrecki: (1.1) αγρονομία ż., γεωπονία ż.
* rosyjski: (1.1) агрономия ż.
* słowacki: (1.1) agronómia ż.
* szwedzki: (1.1) agronomi w.
* ukraiński: (1.1) агрономія ż.
* włoski: (1.1) agronomia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z agronomią, agronomem lub agronomką (np. instytut agronomiczny, literatura agronomiczna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z agronomią, dotyczący agronomii
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɔ̃nɔ̃ˈmʲit͡ʃnɨ, AS: agrõnõmʹičny
Wiktionary
rzecz. agronomia ż., agronom m., agronomka ż., agronomówka ż.
przysł. agronomicznie
Wiktionary
(1.1) rolniczy
Wiktionary
kobieta specjalizująca się w agronomii (nauce o rolnictwie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta agronom
Wiktionary
(1.1) Spółdzielnia rolnicza zatrudniła nową agronomkę.
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɔ̃ˈnɔ̃mka, AS: agrõnõmka
Wiktionary
rzecz. agronomia ż.
:: fm. agronom m.
przym. agronomiczny
Wiktionary
budynek na terenie byłej gromady, zwykle z działką ziemi, wyposażony w małe laboratorium i pomoce dydaktyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dom agronoma; teren jego pracy demonstracyjno-doświadczalnej
Wiktionary
Agronomówka – powszechna nazwa siedziby agronoma gromadzkiego, zlokalizowana na terenie gromady, stanowiąca miejsce zamieszkania służby rolnej, zwykle z działką ziemi, wyposażoną w małe laboratorium i pomoce dydaktyczne.
Przykładowo siedzibę dla służby melioracyjnej określano jako wodomistrzówka.
Wikipedia
rzecz. agronom mos., agronomia ż., agronomka ż.
przym. agronomiczny
Wiktionary
zakład produkujący paliwo roślinne, głównie z rzepaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zakład przemysłowy produkujący biopaliwo na bazie olejów roślinnych;
Wiktionary
Agrorafineria – zakład specjalizujący się w przetwarzaniu oleju rzepakowego na biopaliwa. Otrzymuje się również produkty uboczne, m.in. wytłoki (np. gliceryna) uzyskiwane w trakcie wytłaczania oleju na zimno, które są wartościową paszą dla zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Tamtejsza agrorafineria przerwała jednak wytwarzanie biopaliwa, bo jego produkcja okazała się nieopłacalna z powodu wysokiego podatku VAT i akcyzy.
Wiktionary
→ agrotechnika, np. biuletyn agrotechniczny, usługi agrotechniczne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z agrotechniką, dotyczący agrotechniki
Wiktionary
rzecz. agrotechnika ż., agrotechnik mos.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie agrotechniki
SJP.pl
1. całość zabiegów technicznych stosowanych w rolnictwie mających na celu zwiększenie plonów;
2. grupa dyscyplin naukowych związanych z uprawą roślin
SJP.pl
Agrotechnika – w rolnictwie terminem tym określany jest zespół metod i działań stosowanych przy uprawie gleby i roślin w celu zapewnienia wysokich i dobrej jakości plonów. Agrotechnika to też dziedzina nauki zajmująca się opracowywaniem i doskonaleniem tych zabiegów.
Wikipedia
tkanina wykorzystywana do ściółkowania
SJP.pl
zastosowanie systemów automatycznego sterowania pracą maszyn i urządzeń; mechatronika rolnicza
SJP.pl
Agromechatronika (mechatronika rolnicza, agrotronika) – zastosowanie systemów automatycznego sterowania pracą maszyn i urządzeń w rolnictwie.
Współczesne maszyny i pojazdy rolnicze korzystają z wielu rozwiązań mechatronicznych, które są stosowane już z powodzeniem w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym, aparaturze medycznej czy rehabilitacyjnej. Wymaga to nowego podejścia do ich eksploatacji, co oznacza konieczność dalszego kształcenia w zakresie nie tylko budowy i eksploatacji, ale także sensoryki, aktoryki czy telematyki. Mechatronika bowiem to integracja rozwiązań mechanicznych z elektroniką i informatyką. Jako inżynierskie połączenie i współdziałanie podstawowych nauk technicznych wydzieliła się w latach osiemdziesiątych XX wieku w celu wytworzenia wielofunkcyjnych obiektów technicznych pracujących autonomicznie.
Wikipedia
środowiskowo: amatorski, niezbyt udany tuning samochodu
SJP.pl
wczasowicz wypoczywający w gospodarstwie chłopskim, zwykle wyspecjalizowanym w tym celu, często uczestniczący w pracach tego gospodarstwa
SJP.pl
wczasowiczka wypoczywająca w gospodarstwie chłopskim, zwykle wyspecjalizowanym w tym celu, często uczestnicząca w pracach tego gospodarstwa
SJP.pl
→ agroturystyka, np. gospodarstwo agroturystyczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z agroturystyką, dotyczący agroturystyki
Wiktionary
(1.1) Niektórzy rolnicy, jak na przykład pan Urban Kowalczyk, ukończyli kurs agroturystyczny.
Wiktionary
IPA: ˌaɡrɔturɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: agroturystyčny
Wiktionary
rzecz. turystyk mrz., agroturystyka ż.
Wiktionary
agroturyzm;
1. wypoczynek spędzany w chłopskim gospodarstwie, zwykle wyspecjalizowanym w tym celu, zwykle połączony z uczestniczeniem w życiu tego gospodarstwa;
2. organizowanie takiego wypoczynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. turyst. wypoczynek spędzany w chłopskim gospodarstwie, może być połączony z pracą w gospodarstwie;
Wiktionary
Agroturystyka – forma wypoczynku w warunkach zbliżonych do wiejskich, jedna z form turystyki wiejskiej i turystyki alternatywnej. Może być połączona z pracą u osoby zapewniającej nocleg. Alternatywne do rolnictwa źródło dochodu mieszkańców wsi.
Wikipedia
IPA: ˌaɡrɔtuˈrɨstɨka, AS: agroturystyka
Wiktionary
rzecz. turystyk mrz., agroturysta m., agroturystka ż.
przym. agroturystyczny
Wiktionary
agroturystyka;
1. wypoczynek spędzany w chłopskim gospodarstwie, zwykle wyspecjalizowanym w tym celu, zwykle połączony z uczestniczeniem w życiu tego gospodarstwa;
2. organizowanie takiego wypoczynku
SJP.pl
osoba przebywająca na wczasach w ośrodku agroturystycznym
SJP.pl
kobieta przebywająca na wczasach w ośrodku agroturystycznym
SJP.pl
wczasy w odpowiednio przygotowanym gospodarstwie wiejskim
SJP.pl
włóknina chroniąca rośliny przed niekorzystnymi czynnikami, używana najczęściej w rolnictwie i ogrodnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nietkany materiał z tworzywa sztucznego służący do przykrywania gleby, pod którą nie rosną bezpośrednio rośliny w celu zabezpieczenia tychże przed chwastami;
Wiktionary
(1.1) Uczestnicy konferencji mieli także okazję zapoznać się z uprawami z użyciem agrowłókniny.
Wiktionary
mieszkaniec Agry (miasta w Indiach)
SJP.pl
mieszkanka Agry (miasta w Indiach)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) jedna z ulic śródmieścia Warszawy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌaɡrɨˈkɔla, AS: agrykola
Wiktionary
kultura, agrokultura; rzadko:
1. ogół czynności zmierzających do ulepszenia techniki uprawy roli;
2. hodowla i uprawa roślin
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Agrypin – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające "należącego do Agryppy, pochodzącego od Agryppy".
Żeński odpowiednik: Agrypina
Agrypin imieniny obchodzi: 3 marca i 9 listopada.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Agrypina (gr. Αγριππίνα) – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Żeńska forma imienia Agrypin. Wśród świętych m.in. św. Agrypina, męczennica, z III wieku.
Agrypina imieniny obchodzi: 23 czerwca i 6 lipca.
Znane osoby noszący imię Agrypina:
Wikipedia
IPA: ˌaɡrɨˈpʲĩna, AS: agrypʹĩna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Agrypiny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Agrypina lub z nim związany
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aˈɡrɨpːa, AS: agry•pa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe w Rosji, w Tatarstanie, na brzegu rzeki Iż;
Wiktionary
Agryz (ros. Агрыз; tat. Әгерҗе, Ägerce) – miasto w Rosji, w Tatarstanie, u podnóża Wzniesienia Sarapulskiego, na brzegu rzeki Iż, siedziba administracyjna rejonu agryzskiego. W 2015 roku liczyło ok. 19,7 tys. mieszkańców.
Założone w 1915 roku, od 1928 roku osiedle typu miejskiego. W 1938 roku otrzymało prawa miejskie.
W mieście znajduje się węzeł kolejowy.
Wikipedia
przym. agryzski
Wiktionary
skrót w funkcji przymiotnika
(1.1) = jęz. anglosaski
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlɔˈsasʲci, AS: ãŋglosasʹḱi
Wiktionary
[czytaj: agłaskalJENtes]
1. stan w Meksyku;
2. miasto w Meksyku
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny jastrzębi
SJP.pl
Aguja wielka, aguja (Geranoaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Agulami, dotyczący Agulów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język agulski;
Wiktionary
rzecz. Agul mos.. Agulka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Agnieszka (imię żeńskie)
SJP.pl
Kelloggella – rodzaj ryb z rodziny babkowatych.
Wikipedia
gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; lis pampasowy, nibylis pampasowy, lisoszakal, lis Azary
SJP.pl
zdrobnienie od: Agata (imię żeńskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Agnieszka, Agata (imiona żeńskie)
SJP.pl
gryzoń roślinożerny żyjący w Ameryce Południowej i Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub nijaki
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Dasyprocta|ref=tak., roślinożerny gryzoń południowoamerykański, introdukowany również w Indiach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koati, aguti, amazonka, wyjec, tukan i wiskacza to zwierzęta południowoamerykańskie.
Wiktionary
IPA: aˈɡutʲi, AS: agutʹi
Wiktionary
o cechach agutiowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
Agutiowate (Dasyproctidae) – rodzina ssaków z infrarzędu jeżozwierzokształtnych (Hystrignathi) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia). Obejmuje 2 współcześnie żyjące rodzaje z 13 gatunkami znanych pod nazwami aguti i akuczi. Kopalne formy znalezione i znane od okresu oligocenu.
Wikipedia
o cechach agutiowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Łotwie, w Łatgalii, w gminie Agłona;
Wiktionary
Agłona (łot. Aglona, łatg. Aglyuna) – wieś na Łotwie, w Łatgalii, w novadsie Preiļi, położona 40 km na północny wschód od Dyneburga; ośrodek maryjny z bazyliką, znajdujący się w otoczeniu jezior Cirišs (Ciriszu) i Egles. Nazwę otrzymała od jodłowego lasu (aglojs, aglenia, agalne w języku łatgalskim oznacza las jodłowy).
Wikipedia
przym. agłoński
Wiktionary
symbol amperogodziny
SJP.pl
Wyrazy:
Wikipedia
1. wyraz oznaczający potwierdzenie lub zgodę na propozycję (np. Byłeś w domu? - Aha.);
2. wyraz wyrażający zrozumienie (np. Aha, to tak to się robi);
3. wykrzyknik sygnalizujący przypomnienie sobie czegoś (Aha, jeszcze jedno!);
4. w ogrodach jest to ukryta granica, występująca w formie głębokiego rowu, uskoku tarasowego na stoku albo kanału
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażenie potwierdzenia/zrozumienia
(1.2) …wyrażenie przypomnienia
rzeczownik
(2.1) ukryta granica ogrodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Byłeś w domu jak dzwoniłem do Ciebie? – Aha.
(1.1) Aha, to tak to się robi.
(1.2) Aha, jeszcze jedna sprawa!
Wiktionary
IPA: ˈaxa, AS: aχa
Wiktionary
(1.1) dobrze, jasne, no, nom, owszem, pewnie, tak, uhm
Wiktionary
Żyd Wieczny Tułacz (Ahaswerus, Aswerus) – legendarna postać Żyda, który miał znieważyć czynnie Chrystusa idącego z krzyżem na Golgotę, za co został ukarany wieczną tułaczką po świecie. Legenda przyjmowała różne postacie.
Wikipedia
Żyd Wieczny Tułacz (Ahaswerus, Aswerus) – legendarna postać Żyda, który miał znieważyć czynnie Chrystusa idącego z krzyżem na Golgotę, za co został ukarany wieczną tułaczką po świecie. Legenda przyjmowała różne postacie.
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Rotumy, wyspy należącej do Fidżi
Wiktionary
Fidżi:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1)
tłumaczenia.
źródła.
== Ahau (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Ahau (stolica Rotumy)
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1)
tłumaczenia.
źródła.
== Ahau (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Ahau (stolica Rotumy)
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
w tradycji indyjskiej podstawowa reguła etyczna, nakazująca niewyrządzanie krzywdy jakiejkolwiek istocie żywej, stosowana też wobec tworów świata nieożywionego; ahinsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. ahinsa.
Wiktionary
Ahinsa (dewanagari अहिंसा trl. ahiṃsā – „niekrzywdzenie”, „niestosowanie przemocy”; chiń. 不害 buhai; kor. salsaeng kye; jap. setsujō kai) – zasada moralna obecna w hinduizmie, buddyzmie, a przede wszystkim w dżinizmie, która nakazuje poszanowanie wszelkiego życia, zaleca niezabijanie i niezadawanie obrażeń cielesnych żadnym istotom żywym – ludziom, zwierzętom, a w dżinizmie także roślinom i Ziemi. Częścią tej zasady jest unikanie wszelkiej przemocy słownej i fizycznej, choć ahimsa uznaje prawo do działania w samoobronie, gdy zajdzie taka potrzeba. Zasada „ahimsa” wiąże się ściśle z przekonaniem, że przemoc wszelkiego rodzaju rodzi negatywne konsekwencje karmiczne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ahinsa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ahinsa ż.
frazeologia.
etymologia.
zob. ahinsa.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ahinsa.
źródła.
== ahimsa (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|əˈ.hɪm.sɑː.
dzielenie|a|him|sa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-ahimsa.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. ahinsa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈxʲĩmsa, AS: aχʹĩmsa
Wiktionary
rzecz. ahinsa ż.
Wiktionary
(1.1) ahinsa
Wiktionary
w tradycji indyjskiej podstawowa reguła etyczna, nakazująca niewyrządzanie krzywdy jakiejkolwiek istocie żywej, stosowana też wobec tworów świata nieożywionego; ahimsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zasada moralna hinduizmu, buddyzmu i dźinizmu, nakazująca poszanowanie wszelkiego życia, odrzucająca zabijanie i zadawanie obrażeń fizycznych wszelkim istotom żywym – ludziom, zwierzętom, a w dźinizmie także roślinom i Ziemi;
Wiktionary
Ahinsa (dewanagari अहिंसा trl. ahiṃsā – „niekrzywdzenie”, „niestosowanie przemocy”; chiń. 不害 buhai; kor. salsaeng kye; jap. setsujō kai) – zasada moralna obecna w hinduizmie, buddyzmie, a przede wszystkim w dżinizmie, która nakazuje poszanowanie wszelkiego życia, zaleca niezabijanie i niezadawanie obrażeń cielesnych żadnym istotom żywym – ludziom, zwierzętom, a w dżinizmie także roślinom i Ziemi. Częścią tej zasady jest unikanie wszelkiej przemocy słownej i fizycznej, choć ahimsa uznaje prawo do działania w samoobronie, gdy zajdzie taka potrzeba. Zasada „ahimsa” wiąże się ściśle z przekonaniem, że przemoc wszelkiego rodzaju rodzi negatywne konsekwencje karmiczne.
Wikipedia
(1.1) Argumentują, że satjagraha nie oznacza bowiem biernego oporu. Nie-przemoc (zasada ahinsy) wymagała niezwykłej siły moralnej i politycznej.
(1.1) Fakt, iż ideał przedstawiany jest przez złożenia prywatywne (jak to jest w słowach ahinsa i amrita), sugeruje światopogląd, w którym przemoc i śmierć są normalnymi warunkami życia (…)
Wiktionary
IPA: aˈxʲĩw̃sa, AS: aχʹĩũ̯sa
Wiktionary
rzecz. ahimsa ż.
Wiktionary
nieuwzględnianie uwarunkowań, czynników historycznych; ahistoryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. ahistoryzm.
Wiktionary
rzecz. historia ż., ahistoryczność ż., ahistoryzm mrz.
przym. ahistoryczny
przysł. ahistorycznie
Wiktionary
(1.1) ahistoryzm
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób ahistoryczny; pokazując wydarzenia historyczne bez kontekstu; pomijając warunki i kontekst rozwoju historycznego
Wiktionary
rzecz. historia ż., ahistorycyzm mrz., ahistoryczność ż., ahistoryzm mrz.
przym. ahistoryczny
Wiktionary
nieuwzględnianie uwarunkowań i czynników historycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co ahistoryczne; ukazywanie wydarzeń historycznych w oderwaniu od kontekstu historycznego
Wiktionary
rzecz. ahistorycyzm mrz., ahistoryzm mrz., historia ż.
przym. ahistoryczny
przysł. ahistorycznie
Wiktionary
taki, który nie uwzględnia uwarunkowań i czynników historycznych (np. ahistoryczny charakter analiz, ahistoryczne spojrzenie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pokazujący wydarzenia historyczne bez kontekstu, bez działania czynników historycznych
Wiktionary
rzecz. historia ż., ahistorycyzm mrz., ahistoryczność ż., ahistoryzm mrz.
przysł. ahistorycznie
Wiktionary
nieuwzględnianie uwarunkowań, czynników historycznych; ahistorycyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. interpretacja zdarzeń społecznych i kulturalnych pomijająca warunki i kontekst rozwoju historycznego
(1.2) pot. niechęć do nauk historycznych
Wiktionary
IPA: ˌaxʲiˈstɔrɨsm̥, AS: aχʹistorysm̦
Wiktionary
rzecz. historia ż., ahistorycyzm mrz., ahistoryczność ż.
przym. ahistoryczny
przysł. ahistorycznie
Wiktionary
(1.1) ahistorycyzm; rzad. antyhistorycyzm, antyhistoryzm
Wiktionary
arabskie imię męskie
SJP.pl
Ahmad, Ahmed, Ahmet (arab. أحمد, Aḥmad) – popularne wśród muzułmanów imię pochodzenia arabskiego.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Ahmadabad (gudźarati અમદાવાદ, hindi अहमदाबाद, ang. Ahmedabad) – historyczna stolica i największe miasto Gudźaratu.
Wikipedia
→ Ahmadabad (miasto w zachodnich Indiach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ahmadabadem (miastem w Indiach)
Wiktionary
odłam islamu; ahmadijja
SJP.pl
Ahmadijja (arab. أحمدية, trans. ʾaḥmadiyya, także: ahmadija) – ruch reformatorski w islamie założony przez muzułmanina Mirzę Ghulama Ahmada z Qadian (1839–1908) (Pendżab), który ogłosił się (zgodnie z objawieniami otrzymywanymi od 1865 roku) mahdim i powtórnie przybyłym Jezusem, później zaś także inkarnacją Kryszny. Ruch w 1900 roku został oficjalnie uznany przez władze brytyjsko-indyjskie.
Wikipedia
odłam islamu; ahmadija
SJP.pl
Ahmadijja (arab. أحمدية, trans. ʾaḥmadiyya, także: ahmadija) – ruch reformatorski w islamie założony przez muzułmanina Mirzę Ghulama Ahmada z Qadian (1839–1908) (Pendżab), który ogłosił się (zgodnie z objawieniami otrzymywanymi od 1865 roku) mahdim i powtórnie przybyłym Jezusem, później zaś także inkarnacją Kryszny. Ruch w 1900 roku został oficjalnie uznany przez władze brytyjsko-indyjskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
popularne imię arabskie
SJP.pl
Ahmad, Ahmed, Ahmet (arab. أحمد, Aḥmad) – popularne wśród muzułmanów imię pochodzenia arabskiego.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
zawołanie marynarskie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pozdrowienie, zawołanie, okrzyk mający zwrócić uwagę; słowo używane zwykle wśród marynarzy i żeglarzy
(1.2) uczn. cześć (pozdrowienie na pożegnanie)
Wiktionary
(1.1) Szczurek, narkoman młody wiekiem i stary stażem, z ramionami rozłożonymi jak żagle dryfował od jednego końca tarasu do drugiego, a inni wołali do niego: „ahoj, marynarzu, nie wyjeb się na skały”.
Wiktionary
IPA: aˈxɔj, AS: aχoi ̯
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ahonen – fińskie nazwisko
Wikipedia
[czytaj: ariman] w mazdaizmie: uosobienie zła, ciemności i kłamstwa; Aryman
SJP.pl
Aryman – Drudż, Aryman lub Ahriman (od staroperskiego, awestyjskiego Angra Mainju – Zły Duch, średnioperskie: Ahriman), także aw. Drudż – kłamca, sanskr. druh druhjati „czernić” – jedno z podstawowych pojęć dualizmu zaratusztriańskiego, obecne już w mazdaizmie. Byt odwieczny i niestworzony, przeciwnik Ahura Mazdy i jego stworzenia w kosmicznej walce.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = wojsk. armatohaubica samobieżna
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób ahumanistyczny
Wiktionary
przym. ahumanistyczny
Wiktionary
obcy humanizmowi, niewykazujący zainteresowania sprawami człowieka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niewykazujący zainteresowania sprawami człowieka, obcy tym sprawom
Wiktionary
przysł. ahumanistycznie
Wiktionary
→ Ahwaz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ahwazem, dotyczący Ahwazu
Wiktionary
rzecz. Ahwaz mrz.
Wiktionary
miasto w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodnim Iranie, port nad rzeką Karun, ośrodek administracyjny ostanu Chuzestan;
Wiktionary
Ahwaz (perski: اهواز) — miasto w południowo-zachodnim Iranie, port nad rzeką Karun, ośrodek administracyjny ostanu Chuzestan.
Według spisu z 2011 miejscowość liczy 1 112 021 mieszkańców; dla porównania, w 2006 było ich 986 614, w 1996 – 804 980, natomiast w 1966 – około 206,4 tys.
Wikipedia
przym. ahwaski
Wiktionary
[czytaj: ej-aj] skrót od:
1. artificial intelligence - sztuczna inteligencja, dział informatyki zajmujący się badaniem i symulacją inteligentnych zachowań ludzkich;
2. Amnesty International - międzynarodowa organizacja działająca na rzecz praw człowieka
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Association Internationale de Boxe Amateur - Międzynarodowe Stowarzyszenie Boksu Amatorskiego; Aiba
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ed memuAR] notatka uszczegóławiająca lub wyjaśniająca stanowisko przedstawione przez jedną ze stron w trakcie rozmów lub w ustnym oświadczeniu; memorandum
SJP.pl
nieposiadanie lub odcięcie się od jakiejkolwiek ideologii, filozofii
SJP.pl
nieposiadający bądź odcinający się od jakiejkolwiek ideologii, filozofii
SJP.pl
[czytaj: ajdi] rasa psów z grupy molosów, wyhodowana w Afryce Północnej
SJP.pl
Aidi (oryginalna nazwa aïdi) – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w Afryce Północnej, na obszarze dzisiejszego Maroka. Pierwotnie był użytkowany przez plemiona koczownicze do polowania i do pilnowania stad zwierząt hodowlanych. Współcześnie staje się też psem stróżującym. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: ejts, możliwe też: ajts] zespół nabytego upośledzenia odporności, choroba zakaźna wywoływana przez wirus HIV; AIDS
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) med. nabyty zespół niewydolności immunologicznej;
Wiktionary
(1.1) W Afryce panuje plaga AIDS.
Wiktionary
IPA: ɛjts, AS: ei ̯ts
Wiktionary
rzecz. AIDS-owiec mos.
Wiktionary
(1.1) eufem. adidas
Wiktionary
[czytaj: ejtsowiec] potocznie: człowiek chory na AIDS; aidsowiec, ejdsowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek chory na AIDS
Wiktionary
IPA: ɛjtˈsɔvʲjɛt͡s, AS: ei ̯tsovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. AIDS n.
przym. AIDS-owy
Wiktionary
[czytaj: ejtsowiec] potocznie: człowiek chory na AIDS; AIDS-owiec, ejdsowiec
SJP.pl
[czytaj: ejtsowy lub ejcsowy] związany z AIDS (chorobą zakaźną); ejdsowy, AIDS-owy
SJP.pl
skrót od: Agenzia Internazionale Fides - międzynarodowa agencja informacyjna
SJP.pl
[czytaj: ej-aj-DŻI] powszechne towarzystwo emerytalne
SJP.pl
starożytny element dekoracyjny w postaci głowy kozy lub barana; aegikranion
SJP.pl
[czytaj: egü] znak akcentacji w ortografii francuskiej
SJP.pl
[czytaj: ajkido lub ajikido] japońska sztuka walki polegająca na wykorzystywaniu siły atakującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) japońska sztuka samoobrony;
Wiktionary
Aikido (jap. 合気道 aikidō; w dawnym zapisie 合氣道) – japońska sztuka walki skodyfikowana przez Morihei Ueshibę pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku.
Wikipedia
(1.1) W aikido stopnie zaawansowania są podobnie oznaczone i nadawane jak w judo.
Wiktionary
IPA: ajˈcidɔ, AS: ai ̯ḱido
Wiktionary
rzecz. aikidoka m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aikidoka m.
frazeologia.
etymologia. etym|jap|合気道. (← 合氣道); harmonia + siła + droga
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aikido
* asturyjski: (1.1) aikido
* białoruski: (1.1) айкідо n.
* bułgarski: (1.1) айкидо n.
* chiński standardowy: (1.1) 合氣道
* czeski: (1.1) aikido n.
* duński: (1.1) aikido w.
* esperanto: (1.1) aikido, ajkido
* francuski: (1.1) aïkido m.
* hiszpański: (1.1) aikido m.
* japoński: (1.1) 合気道 (あいきどう), 合氣道
* niemiecki: (1.1) Aikido n.
* norweski (bokmål): (1.1) aikido m.
* norweski (nynorsk): (1.1) aikido m.
* nowogrecki: (1.1) αϊκίντο n.
* portugalski: (1.1) aikido m.
* rosyjski: (1.1) айкидо n.
* szwedzki: (1.1) aikido w.
* ukraiński: (1.1) айкідо n.
* węgierski: (1.1) aikidó
źródła.
== aikido (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|aɪˈkiːdəʊ.
audioUS|En-us-aikido.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aikido
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba uprawiająca aikido (japońską sztukę walki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba trenująca aikido
Wiktionary
(1.1) Spięty aikidoka nigdy nie będzie dobrym aikidoką.
Wiktionary
rzecz. aikido n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aikido n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aikidoka
źródła.
== aikidoka (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aikidoka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
unikający wyobrażeń istot żywych z przyczyn religijnych; anikoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. niezawierający przedstawień istot żywych, ze względu na zakaz religijny
Wiktionary
ozdobne drzewo parkowe z rodziny biegunecznikowatych; bożodrzew; ajlant; chiwian; przetrwał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. bożodrzew.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|nłac|Ailanthus.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bożodrzew.
źródła.
== ailant (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) bot. bożodrzew
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈjilãnt, AS: ai ̯ilãnt
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|nłac|Ailanthus.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bożodrzew.
źródła.
== ailant (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) bot. bożodrzew
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: ajoli] francuski sos z majonezu i czosnku; aioli
SJP.pl
Ailloli ([ajoli'], także aïoli, all-i-oli, fr. aillade „sos czosnkowy”) – rodzaj majonezowego sosu czosnkowego; tradycyjny prowansalski sos popularny na południu Francji, a także w innych krajach Europy Południowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed kotami;
Wiktionary
Ailurofobia (od gr. ailouros – kot), felinofobia, gatofobia – jedna z odmian fobii, polegająca na anormalnym i długotrwałym lęku przed kotami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) felinofobia, gatofobia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αἴλουρος. → kot + etymn|pol|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Ailurophobie ż.
* rosyjski: (1.1) айлурофобия ż.
* ukraiński: (1.1) айлурофобія ż.
* włoski: (1.1) ailurofobia ż.
źródła.
== ailurofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|aj.lu.ro.fo.ˈbi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. ailurofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌajlurɔˈfɔbʲja, AS: ai ̯lurofobʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) felinofobia, gatofobia
Wiktionary
[czytaj: ej-aj-EM albo aim] skrót angielskiego: AOL Instant Messenger - darmowy komunikator internetowy produkcji AOL
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Pewnego razu spotyka kobietę imieniem Aimée, osobę pełną wdzięku, przenikliwą, lekko ironiczną, w której można zakochać się od pierwszego wejrzenia.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|Aimée.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aimee, Amy
* francuski: (1.1) Aimée ż.
* łaciński: (1.1) Amata ż.
źródła.
== Aimée (język francuski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q150 (fra)-Mecanautes-Aimée.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|francuski|ż. Aimée
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: ę] rzeka we Francji
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. postawa filozoficzna negująca kierowniczą rolę rozumu w poznaniu i w życiu
Wiktionary
przym. aintelektualny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aintelektualne; cecha tych, którzy są aintelektualni
Wiktionary
przym. aintelektualny
przysł. aintelektualnie
Wiktionary
bez udziału intelektu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pozbawiony udziału intelektu
Wiktionary
rzecz. aintelektualizm mrz., aintelektualność ż.
Wiktionary
[czytaj: ajoli] francuski sos z majonezu i czosnku; ailloli
SJP.pl
aria;
1. pieśń solowa z akompaniamentem instrumentalnym, część m.in. opery, oratorium;
2. solowy utwór instrumentalny o charakterze nietanecznym wchodzący w skład suity
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ermejl] instytucja lub dział poczty zajmujące się dostarczaniem przesyłek drogą lotniczą; air mail, poczta lotnicza
SJP.pl
[czytaj: erbeg] urządzenie ochronne w samochodach składające się z elektronicznego układu sterowania i poduszki napełnianej gazem w momencie zderzenia; air bag, poduszka powietrzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. zob. poduszka powietrzna.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɛrbak, AS: erbak
Wiktionary
[czytaj: ERbrasz]
1. technika wykonywania tatuażu lub zdobienia czegoś za pomocą aerografów;
2. nadawanie skórze opalonego koloru za pomocą samoopalacza w aerozolu; opalanie natryskowe
SJP.pl
Aerograf – miniaturowy „pistolet” do malowania precyzyjnego używany w technice malarskiej airbrush. Ręczne narzędzie niewielkich rozmiarów, służące do malowania metodą rozpylania farby przez strumień powietrza. Ślad farby charakteryzuje się równomiernym kryciem z rozmytymi brzegami.
Wikipedia
[czytaj: erbas] samolot marki Airbus
SJP.pl
Airbus S.A.S. (ˈɛərbʌs) – przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samolotów, spółka zależna Airbus Group (dawniej EADS). Siedziba koncernu znajduje się w Tuluzie we Francji.
Airbus zatrudnia około 130 tysięcy pracowników w 180 miejscach na całym świecie.
Wikipedia
[czytaj: erdejl] potocznie: pies rasy airedale terrier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) techn. pot. urządzenie kuchenne smażące i piekące potrawy z wykorzystaniem obiegu gorącego powietrza
Wiktionary
(1.1) Wegańskie sajgonki przygotowane w airfryerze to zdrowsza, ale wciąż niezwykle smaczna wersja tej popularnej azjatyckiej przekąski.
Wiktionary
(1.1) frytkownica beztłuszczowa, frytownica powietrzna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z airsoftem, dotyczący airsoftu
Wiktionary
rzecz. airsoft m.
Wiktionary
podwyższony o pół tonu dźwięk a
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk a podwyższony o półton;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. A♯
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|asas|as|a|ais|aisis.
(1.1) por|b.; zobacz też: Indeks:Muzyka (dźwięki)
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) A-sharp, A♯
* czeski: (1.1) ais n.
* duński: (1.1) ais n.
* niemiecki: (1.1) Ais n.
źródła.
== ais (język elfdalski.) ==
wymowa.
IPA|ɑɪs., IPA3|ɑɪs.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lód
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) symbol. A♯
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku ais
SJP.pl
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku ais
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku ais (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji ais-moll (1.1)
Wiktionary
jeden z trzech wielkich tragediopisarzy greckich, twórca tragedii klasycznej; Ajschylos
SJP.pl
Ajschylos, Aischylos z Eleusis, Eschyl (gr. Αἰσχύλος Aischýlos), (ur. 525 p.n.e. w Eleusis, zm. 456 p.n.e. na Sycylii) – jeden z najwybitniejszych (obok Sofoklesa i Eurypidesa) tragików ateńskich, powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej. Wprowadził na scenę drugiego aktora, przyczynił się do rozwoju dialogu i akcji scenicznej, ograniczył rolę chóru, wprowadził do tragedii akcję dziejącą się poza sceną.
Wikipedia
[czytaj: ais-is] dźwięk a podwyższony o dwa półtony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk a podwyższony o cały ton;
Wiktionary
Aisis – dźwięk, którego częstotliwość dla aisis¹ wynosi około 493,9 Hz. Jest to podwyższony za pomocą podwójnego krzyżyka dźwięk a. Dźwięki enharmonicznie równoważne (o tej samej wysokości) to: h i ces.
Wikipedia
IPA: ˈajsʲis, AS: ai ̯sʹis
Wiktionary
[czytaj: esn] rzeka we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we Francji, lewy dopływ rzeki Oise;
(1.2) geogr. adm. departament w północnej Francji;
Wiktionary
Wikipedia
arabskie imię żeńskie; Ajsza
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: eząprowąs] miasto we Francji
SJP.pl
samochód marki Aixam
SJP.pl
Aixam-Mega S.A. – francuskie przedsiębiorstwo motoryzacyjne specjalizujące się w produkcji mikrosamochodów.
Pod marką Aixam wytwarzane i sprzedawane są czterokołowce lekkie (L6e) i czterokołowce ciężkie (L7e), pod nazwą Mega – pojazdy czterokołowe użytkowe. Siedzibą przedsiębiorstwa jest miasto Aix-les-Bains.
Wikipedia
francuska firma motoryzacyjna
SJP.pl
gra baskijska - zawody w rąbaniu drzewa
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający ból, zaskoczenie, itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) bibl. hist. starożytne kananejskie miasto-państwo, położone w środkowym Izraelu;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. rzeka w Rosji, w Baszkirii i obwodzie czelabińskim;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(3.1) hist. jeden z faraonów;
Wiktionary
Rosja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Postąpisz z Aj i jego ludem, jak postąpiłeś z Jerychem i jego królem.
(2.1) Nad brzegami Aju wielbłądy gaszą swe pragnienie.
(3.1) Po śmierci Tutanchamona wezyr Aj ogłosił się faraonem.
Wiktionary
gatunek małpiatki z rodziny palczakowatych; palczak madagaskarski
SJP.pl
okrzyk wyrażający wzruszenie, zdziwienie itp., używany przez Żydów; aj waj
SJP.pl
werset Koranu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) infant. …wyrażający pozytywną ocenę czegoś lub kogoś
partykuła
(2.1) daw. reg-pl|Kresy. tak
Wiktionary
Aja (آية), l.mn. ajaty (آيات) – arabskie słowo na „znak” lub „cud”. W islamie zazwyczaj używa się go w odniesieniu do 6236 wersetów Koranu, jako że muzułmanie uważają każdy z nich za znak od Allaha.
Podstawowy podział Koranu wyróżnia 114 sur, które z kolei dzielą się na ajaty, których jest łącznie 6204-6236 (w zależności od sposobu liczenia).
Wikipedia
IPA: ˈaja, AS: ai ̯a
Wiktionary
[czytaj: ażakSJO, aŻAKsjo] miasto we Francji, na wyspie Korsyce
SJP.pl
Ajaccio (wymowa [aʒaksjo]; kors. Aiacciu, [aˈjattʃu]; wł. Ajaccio, [aˈjattʃo]; łac. Adiacium) – miasto i gmina we Francji, stolica Korsyki i departamentu Korsyka Południowa, położona na zachodnim wybrzeżu wyspy, nad Morzem Śródziemnym. Niewielki port handlowy oraz porty: rybacki (połów sardynek), promowy (linie do Marsylii, Tulonu i Nicei) i jachtowy. Stocznia. Około 1 km na wschód od miasta znajduje się Port lotniczy Ajaccio-Campo dell'Oro.
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający różne uczucia i stany, m.in. zakłopotanie, żal, dezaprobatę; ajajaj
SJP.pl
Ajaj – król Makurii w Nubii w latach około 1295-1311.
Był następcą Szamamuna. Jest wymieniony w źródłach arabskich w 1304/1305 roku. Przebywał wtedy w Kairze prosząc o pomoc wojskową sułtana mameluckiego. W 1311 roku Ajaj został zabity. Jego następcą był jego brat Karanbas (1311-1316, 1323-1324).
Wikipedia
Ajaja (gr. Αιαία w przekładzie Odysei Lucjana Siemieńskiego Eea, z łac. Aeaea) - po grecku płacz; według mitologii greckiej wyspa zamieszkiwana przez Kirke, na której Odyseusz spędził rok podczas swojej tułaczki.
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający różne uczucia i stany, m.in. zakłopotanie, żal, dezaprobatę; ajaj
SJP.pl
postać z mitologii greckiej, bohater "Iliady", wojownik
SJP.pl
Wikipedia
roślina doniczkowa z rodziny astrowatych
SJP.pl
Ajania (Ajania) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje ok. 34 do 43 gatunków występujących w Azji środkowej i wschodniej, z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie rośnie 35 gatunków, w tym 23 endemity. Ajania pacyficzna Ajania pacifica jest popularnie uprawianą rośliną ozdobną.
Wikipedia
[czytaj: aŻAR] Émile Ajar - pseudonim literacki Romain Gary'ego
SJP.pl
bohater Iliady; Ajaks
SJP.pl
Wikipedia
werset Koranu
SJP.pl
Ajat – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Dordogne.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 275 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 13 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Ajat plasuje się na 904. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 487.).
Wikipedia
tytuł szyickiego przywódcy religijnego, zwłaszcza w Iranie; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wysoki tytuł znawcy teologii i prawa w szyizmie imamickim;
Wiktionary
Ajatollah (pers. آيتالله, arab. آية الله, āyat Allāh, tłum. znak Boga) – honorowy muzułmański tytuł naukowy w szyizmie imamickim; nadawany wysokiej rangi uczonym (mudżtahid), znawcom teologii, nauk islamskich i prawa religijnego. Posiadacze tytułu są zazwyczaj także wykładowcami seminariów teologicznych. Niższą rangą jest hodżatoleslam.
Wikipedia
(1.1) Zdaniem duchowego przywódcy Iranu ajatollaha Ali Chamenei, internetowy czat pomiędzy mężczyzną i kobietą, których nie łączą związki pokrewieństwa, jest niedopuszczalny. Ajatollah wydał już w tej sprawie fatwę czyli zakaz takich praktyk.
Wiktionary
IPA: ˌajaˈtɔlːax, AS: ai ̯ato•laχ
Wiktionary
1. holenderski klub sportowy z Amsterdamu;
2. marka środków czyszczących
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. prawoślaz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|chleboszek świyntojański, chlyb świyntojański.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ślaz
Wiktionary
wykrzyknik oznaczający zaskoczenie czymś negatywnym; ojć, ups
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dendr. żołądź
Wiktionary
chorobliwy lęk przed narzędziami medycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. wojsk. improwizowany ładunek wybuchowy
Wiktionary
Fugas (z fr. fougasse) – improwizowana, prowizoryczna mina lądowa, zakopana w ziemi, wybuchająca pod wpływem nacisku lub przez zdalne odpalenie, wykonana z materiałów zastępczych, jak saperskie materiały wybuchowe, pociski artyleryjskie, bomby lotnicze, głowice torpedowe, granaty, różne niewybuchy lub niewypały itp.
Wikipedia
(1.1) Ajdik, czyli mina-pułapka wybuchła (…) pod pierwszym pojazdem w konwoju…
Wiktionary
IPA: ˈajdʲik, AS: ai ̯dʹik
Wiktionary
(1.1) fugas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. prowadzenie działalności na zasadzie dzierżawy od jakiejś firmy;
2. przestarzale: agencja, przedstawicielstwo jakiegoś urzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prowadzenie działalności handlowej lub usługowej oparte na dzierżawie niezbędnych środków do tego od określonego przedsiębiorcy lub instytucji;
(1.2) daw. agencja (zwłaszcza handlowa)
Wiktionary
Ajencja – prowadzenie działalności na zasadzie dzierżawy od określonego przedsiębiorcy, często na dostawę dla niego towarów zbieranych w terenie. W przeciwieństwie do franczyzy, ajencja nie wymaga własnego wkładu.
Wikipedia
(1.1) Dystrybucją kosmetyków z najwyższej półki cenowej zajmują się głównie firmy działające na zasadzie ajencji oraz oficjalni przedstawiciele […]
Wiktionary
rzecz. ajent mos., ajentka ż., ajenctwo n.
przym. ajencyjny
Wiktionary
→ ajencja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. agencyjny.
Wiktionary
rzecz. ajencja ż., ajent mos., ajentka ż., ajenctwo n.
Wiktionary
1. osoba użytkująca placówkę handlową, gastronomiczną, usługową wydzierżawioną od jakiejś instytucji;
2. przestarzałe: agent, pośrednik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto wziął coś w wynajem
(1.2) daw. agent
Wiktionary
Ajent – osoba prowadząca działalność gospodarczą na zasadzie dzierżawienia od przedsiębiorcy placówki handlowej, usługowej lub podobnej, a także pośrednik w zawieraniu umów na rzecz zleceniodawcy.
Wikipedia
(1.1) Jeden z angielskich handlowych ajentów nie może wydziwić się taniości buraków i robotnika u nas i tę sferę stosunków przedstawia w barwach tak ponętnych, że zachwyceni kapitaliści nadtamizańscy myślą tu wybudować 20 nowych cukrowni.
Wiktionary
rzecz. ajencja ż.
:: fż. ajentka ż.
przym. ajencyjny
Wiktionary
→ ajent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta prowadząca działalność gospodarczą na zasadzie umowy ajencyjnej
Wiktionary
rzecz. ajencja ż.
:: fm. ajent mos.
przym. ajencyjny
Wiktionary
(1.1) dzierżawczyni, najemczyni
Wiktionary
inaczej agentura, biuro pośrednictwa, przedstawicielstwo
SJP.pl
przestarzale: tatarak; lepiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. zob. tatarak.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Brzeg jeziora obrośnięty był ajerem.
Wiktionary
IPA: ˈajɛr, AS: ai ̯er
Wiktionary
przym. ajerowy
Wiktionary
(1.1) tatarak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. żart. zdrobn. od: ajerkoniak
Wiktionary
(1.1) Napijesz się nalewki czy ajerkoniaczku?
Wiktionary
rzecz. ajerkoniak m.
przym. ajerkoniakowy
Wiktionary
domowy likier jajeczny; jajecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. likier ze spirytusu, żółtek, cukru i wanilii;
Wiktionary
Advocaat [wym. adwokat], adwokat – holenderski likier o dużej lepkości, którego głównymi składnikami są jajka, cukier i brandy. Trunek został wynaleziony przez Holendra Eugena Verpoortena w Heinsbergu (dzisiejsza Nadrenia Północna-Westfalia). Produkowany z brandy o niskiej mocy (15-25%), cukru lub miodu, żółtek jaj, śmietany (lub skondensowanego mleka) oraz aromatu waniliowego. Najbardziej znanymi producentami advocaatu są Bols, DeKuyper i Verpoorten.
Wikipedia
(1.1) Babcia Józia robiła dobry ajerkoniak, mamy jeszcze jej przepis.
Wiktionary
IPA: ˌajɛrˈkɔ̃ɲak, AS: ai ̯erkõńak
Wiktionary
:: zdrobn. ajerkoniaczek m.
Wiktionary
(1.1) pot. jajecznik, adwokat
Wiktionary
nalewka na tataraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nalewka na tataraku (ajerze)
Wiktionary
(1.1) kalmusówka, tatarczówka
Wiktionary
związany z ajerem, dotyczący ajeru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ajerem, dotyczący z ajeru, wykonany z ajeru itp.
Wiktionary
rzecz. ajer mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: smartfon firmy Apple; iPhone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. zob. iPhone.
Wiktionary
(1.1) iPhone
Wiktionary
w mitologii greckiej: mąż Klitajmestry (królowej mykeńskiej)
SJP.pl
Ajgistos (także Egist; gr. Αἴγισθος Aigisthos, łac. Aegisthus) – postać w mitologii greckiej. Był synem Tiestesa i jego córki, Pelopii oraz bratankiem Atreusza. Poślubił Klitajmestrę, z którą spłodził Aletesa i Erigone.
Wikipedia
dawna nazwa miasta w północno-wschodniej części Chin; obecnie Aihui
SJP.pl
Heihe (chiń. 黑河; pinyin Hēihé; „Czarna Rzeka”) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Amur, na przeciwnym brzegu rosyjskiego miasta Błagowieszczeńsk. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 127 299. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 683 600 mieszkańców. Ośrodek regionu wydobycia złota z rozwiniętym przemysłem drzewnym i metalowym.
Wikipedia
przymiotnik od: Ajgun
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Ajgunem, miejscowością w Mandżurii
Wiktionary
(1.1) I-Shan został zdegradowany przez władze w Pekinie za zawarcie traktatu ajguńskiego
Wiktionary
rzecz. Ajgun mrz.
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. nawet, również
Wiktionary
w środowisku więziennym: porozumiewać się z współwięźniami za pomocą zaszyfrowanych słów i gestów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. więz. sposób porozumiewania się z innymi więźniami przy pomocy specjalnych gestów i szyfrów słownych
Wiktionary
czas. ajkować ndk.
Wiktionary
drzewo z rodziny biegunecznikowatych; bożodrzew; chiwian; ailant; przetrwał
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście jak ajlant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. lane kluski
Wiktionary
jednostka podziału administracyjno-terytorialnego w Mongolii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. jednostka administracyjna w Górnym Ałtaju, w Buriato-Mongolii i w Mongolii;
Wiktionary
Ajmak (mong. Аймаг) – jednostka podziału terytorialnego Mongolii. Kraj ten dzieli się na 21 ajmaków oraz miasto wydzielone Ułan Bator. W języku mongolskim słowo ajmak oznacza także plemię. Największym z nich jest południowo-gobijski, mający również najmniejszą gęstość zaludnienia. Mongolskie ajmaki dzielą się na somony.
Wikipedia
alkaloid z grupy ibogain, stosowany jako środek leczniczy w chorobach serca (arytmia, migotanie komór)
SJP.pl
Wikipedia
Indianin Ameryki Południowej zamieszkujący Peru, Boliwię i Chile
SJP.pl
1. język urzędowy Boliwii i Peru, którym posługują się Indianie Ajmara;
2. języki ajmara - rodzina języków autochtonicznej ludności Ameryki Południowej
SJP.pl
Ajmara, Ajmarowie (hiszp. Aymara) – grupa etniczna Indian Ameryki Południowej posługujących się językiem ajmara, należącym do ajmarskiej rodziny językowej.
Wikipedia
Indianka Ameryki Południowej zamieszkujący Peru, Boliwię i Chile
SJP.pl
Indianie Ameryki Południowej zamieszkujący Peru, Boliwię i Chile
SJP.pl
Ajmara, Ajmarowie (hiszp. Aymara) – grupa etniczna Indian Ameryki Południowej posługujących się językiem ajmara, należącym do ajmarskiej rodziny językowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiadro
Wiktionary
rzecz. zdrobn. ajmerek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. wiaderko
Wiktionary
rzecz. ajmer
Wiktionary
(1.1) wymborek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiadro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszkanie jednopokojowe, kawalerka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) reg-pl|Poznań. reg-pl|Górny Śląsk.
Wiktionary
(1.1) Nie tak ajnfach jak w kij pierdnął.
Wiktionary
reg-pl|Poznań|ańfach.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zwykły
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pogard. kiepski, byle jaki
Wiktionary
(1.1) Latoś żech kupił ajnfachowo kamera ujkowi na geburstag.
(1.2) Z tej ajnfachowej klotki zarozki ci wszystkie papagaje wyfurgną.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. wjazd na teren oficyny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. farba podkładowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. lane kluski, lane ciasto
Wiktionary
(1.1) lane kluski, lane ciasto, gw-pl|Górny Śląsk|ańlauf.
Wiktionary
rdzenny mieszkaniec Hokkaido; Ajnu
SJP.pl
Ajnos – kolonia założona przez Eolów na wybrzeżu Tracji przy ujściu rzeki Hebros (dziś Marica).
Wikipedia
→ Ajnos (Ajnu); ajnuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego japońską wyspę Hokkaido;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Ajnos mos., Ajnus mos.
przym. ajnoski, ajnuski
Wiktionary
→ Ajnos (Ajnu); ajnuski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ajnosami (Ajnu, Ajnami), dotyczący Ajnosów (Ajnu, Ajnów)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ajnoski;
Wiktionary
rzecz. ajnuski mrz., ajnulog mos., ajnulogia ż., Ajnos mos., Ajnoska ż., Ajnu lm m., Ajnowie lm m.
przym. ajnuski
Wiktionary
(1.1) ajnuski
Wiktionary
lud zamieszkujący wyspę Hokkaido, Wyspy Kurylskie i Sachalin; Ajnu
SJP.pl
Ajnowie lub Ajnosi (endoetnonim od ajn. Ainu – „ludzie”, IPA: ʔáinu; l.p. Ajnus lub Ajnos) – lud należący do paleoazjatyckiej grupy językowej; przybyły do południowej części Sachalinu oraz na Wyspy Japońskie i Kurylskie ponad 6 tys. lat temu. Byli ludem łowiecko-zbierackim. Obecnie zamieszkują głównie Hokkaido. W historycznych tekstach japońskich Ajnowie nazywani byli: Ezo (wym. Yezo), Emishi, Aino.
Wikipedia
wielkość określająca światło, używana w fotochemii; einstein
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. jednostka liczności fotonów, stosowana w fotochemii;
Wiktionary
Ajnsztajn (einstein, E) – jednostka liczności fotonów. Jeden ajnsztajn zawiera jeden ich mol, tj. 6,022 140 76×1023.
Energia niesiona przez fotony zależy od ich częstotliwości (E = h·ν), energię oraz irradiancję fotonów o znanej liczności wyrażonej w ajnsztajnach można obliczyć jedynie w przypadku światła monochromatycznego, o znanej długości fali. Światło niesione przez promieniowanie słoneczne składa się z fotonów o różnych długościach i częstotliwościach, zatem liczność jego kwantów nie jest miarą irradiancji.
Wikipedia
IPA: ˈajn͇ʃtajn, AS: ai ̯ṇštai ̯n
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. zob. ajntopf.
Wiktionary
(1.1) poznań. rampuć, rumpuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Poznań., reg-pl|Łódź. danie jednogarnkowe np. gęsta zupa z mięsną wkładką;
Wiktionary
(1.1) Chyba ugotuję dzisiaj jakiś ajntopf.
Wiktionary
(1.1) rumpuć, ańtop}}
Wiktionary
rdzenny mieszkaniec Hokkaido; Ajnos
SJP.pl
Ajnowie lub Ajnosi (endoetnonim od ajn. Ainu – „ludzie”, IPA: ʔáinu; l.p. Ajnus lub Ajnos) – lud należący do paleoazjatyckiej grupy językowej; przybyły do południowej części Sachalinu oraz na Wyspy Japońskie i Kurylskie ponad 6 tys. lat temu. Byli ludem łowiecko-zbierackim. Obecnie zamieszkują głównie Hokkaido. W historycznych tekstach japońskich Ajnowie nazywani byli: Ezo (wym. Yezo), Emishi, Aino.
Wikipedia
→ Ajnu (Ajnos); ajnoski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ajnosami (Ajnu, Ajnami), dotyczący Ajnosów (Ajnu, Ajnów)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ajnuski;
Wiktionary
rzecz. ajnoski mrz., Ajnos mos., Ajnoska ż., Ajnu lm m., Ajnowie lm m.
przym. ajnoski
Wiktionary
(1.1) ajnoski
Wiktionary
organiczny związek chemiczny występujący w czosnku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny występujący w czosnku, bezwonny produkt rozpadu alliiny
Wiktionary
Wikipedia
w mitologii greckiej i rzymskiej: władca wszystkich wiatrów; Eol
SJP.pl
Wikipedia
gatunek rośliny z rodziny selerowatych, używany jako przyprawa w kuchni indyjskiej; adżwan, chropawiec wonny, kminek indyjski
SJP.pl
turecki napój przyrządzany z jogurtu i wody z dodatkiem soli; ayran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. turecki i ałtajski napój sporządzany z jogurtu, wody i soli;
Wiktionary
Ajran (tur. ayran) – popularny turecki napój wytwarzany z jogurtu i wody (w proporcji 2:1 lub 1:1). Zazwyczaj dodawana jest do niego sól, a czasami też pieprz. Podawany jest schłodzony, może też mieć pianę. Często spożywany jest z kebabem. Ajran jest podobny do popularnego m.in. w Iranie i Armenii napoju doogh (dugh, abdug, tahn), który jednak jest poddawany krótkiemu procesowi fermentacji i jest lekko musujący.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. kulin. golonka
Wiktionary
(1.1) ajsbajn, eisbeina
Wiktionary
jeden z trzech wielkich tragediopisarzy greckich, twórca tragedii klasycznej; Aischylos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. liter. starożytny dramatopisarz grecki;
(1.2) hist. imię|polski|m.
Wiktionary
Ajschylos, Aischylos z Eleusis, Eschyl (gr. Αἰσχύλος Aischýlos), (ur. 525 p.n.e. w Eleusis, zm. 456 p.n.e. na Sycylii) – jeden z najwybitniejszych (obok Sofoklesa i Eurypidesa) tragików ateńskich, powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej. Wprowadził na scenę drugiego aktora, przyczynił się do rozwoju dialogu i akcji scenicznej, ograniczył rolę chóru, wprowadził do tragedii akcję dziejącą się poza sceną.
Wikipedia
IPA: ajsˈxɨlɔs, AS: ai ̯sχylos
Wiktionary
nauka badająca przyczyny zjawisk, procesów, faktów, zwłaszcza przyczyny przestępczości i chorób; etiologia
SJP.pl
Ajtiologia, etiologia – wyjaśnienie w formie mitu lub legendy przyczyny (gr. aitia) powstania tradycji, zwyczajów, instytucji społecznych, kultów religijnych, konstelacji gwiezdnych itp.
Był to temat poezji ajtiologicznej. Tworzyli ją głównie w starożytności tacy autorzy jak m.in.:
Wikipedia
dotyczący ajtiologii, czyli nauki o przyczynach, początkach; etiologiczny
SJP.pl
góra i przylądek na Półwyspie Krymskim; Ajudah
SJP.pl
góra i przylądek na Półwyspie Krymskim; Ajudag
SJP.pl
Ajudah (Aju-Dah, krymskotat. Ayuv Dağ) – góra i przylądek na południowym wybrzeżu Półwyspu Krymskiego. Wysokość góry wynosi 572 m n.p.m. Obszar ogólny wynosi ∼4 km². W 1947 r. kompleks „Ajudah” składający się z góry Ajudah i okolicznych lasów został ustanowiony rezerwatem i zabytkiem przyrody. U podnóża południowego zbocza znajduje się dziecięcy obóz „Artek”, a u północnego zbocza – osiedle Partenit.
Wikipedia
tradycyjna medycyna indyjska; ayurweda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. staroż. system medycyny indyjskiej rozwinięty w starożytności
Wiktionary
Ajurweda (dewanagari: आयुर्वेद, ang. Ayurveda) – tradycyjna medycyna indyjska, zapoczątkowana w XII wieku p.n.e.. Jej obecna forma ukształtowała się między V wiekiem p.n.e. a V wiekiem n.e.. Termin „ajurweda” jest połączeniem słów „ajuh" (sanskr. आयु āyuh) – „życie” oraz „weda” (dewanagari वेद) – „wiedza o życiu” lub „przebieg życia”. Ajurweda zajmuje się zdrowiem fizycznym, psychicznym i duchowym oraz jest jednym z niewielu systemów medycyny tradycyjnej, które wykorzystują chirurgię.
Wikipedia
IPA: ˌajurˈvɛda, AS: ai ̯urveda
Wiktionary
przym. ajurwedyjski
Wiktionary
→ ajurweda; ajurwedyjski, ayurwedyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z ajurwedą, zgodny z zasadami ajurwedy
Wiktionary
→ ajurweda; ajurwedyczny, ayurwedyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ajurwedą – medycyną indyjską
Wiktionary
IPA: ˌajurvɛˈdɨjsʲci, AS: ai ̯urvedyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. ajurweda ż.
Wiktionary
1. gwarowe wyrażenie potwierdzające: tak właśnie, a jakże, naturalnie
2. gwarowe wyrażenie zaprzeczające, wyrażające powątpiewanie: a jakże, jeszcze czego
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gwara. wyrażenie potwierdzające: tak!, tak właśnie!, a jakże!, naturalnie!, ma się rozumieć!
(1.2) gwara. iron. jako wyrażenie przysłówkowe zaprzeczające: zapewne!, a jakże!, jeszcze czego!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Tajlandii, położone kilkadziesiąt kilometrów na północ od Bangkoku;
(1.2) geogr. adm. jedna z prowincji Tajlandii
Wiktionary
Ajutthaja (taj. พระนครศรีอยุธยา, RTGS Phra Nakhon Si Ayutthaya) – miasto w Tajlandii, stolica prowincji Ajutthaja, położone kilkadziesiąt kilometrów na północ od Bangkoku. Liczba ludności: 140 000 (2014).
Wikipedia
pasta warzywna z bakłażanów, papryki, czosnku i octu; ajwar
SJP.pl
Ajwar (chorw. ajvar, serb. ajвар, bułg. aйвар) – lekko pikantna pasta warzywna, przyrządzana z papryki słodkiej, bakłażanów, czosnku oraz octu, przypraw (sól, pieprz, chili); niekiedy zamiast bakłażanów używa się kabaczków.
Wikipedia
pasta warzywna z bakłażanów, papryki, czosnku i octu; ajvar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. bałkańska pasta przyrządzana z papryki, bakłażanów i pomidorów;
Wiktionary
Ajwar (chorw. ajvar, serb. ajвар, bułg. aйвар) – lekko pikantna pasta warzywna, przyrządzana z papryki słodkiej, bakłażanów, czosnku oraz octu, przypraw (sól, pieprz, chili); niekiedy zamiast bakłażanów używa się kabaczków.
Wikipedia
przym. ajwarowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. złom
Wiktionary
(1.1) Przez cało noc ino ajza, durch widza jom. → Przez całą noc tylko złom, ciągle widzę go.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|złóm.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. metalowy przedmiot, nieokreślone metalowe narzędzie
Wiktionary
(1.1) Ćpnij wew to ajzolem!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolejarz
Wiktionary
(1.1) baniok, baniorz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. brzeszczot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piłka do metalu
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ajzynzyjga.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piłka do metalu
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ajzynzyga.
Wiktionary
[czytaj: a-KA] skrót od: Armia Krajowa
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = hist. wojsk. Armia Krajowa;
(1.2) = eduk. Akademia Krakowska;
(1.3) = kośc. Akcja Katolicka;
skrótowiec, rodzaj męski lub nijaki
(2.1) = wojsk. automat Kałasznikowa;
Wiktionary
(1.1) Mój dziadek służył w AK.
(2.1) Karabinek AK został oficjalnie przyjęty do uzbrojenia wojsk ZSRR w 1949 roku.
Wiktionary
IPA: a‿ˈka, AS: a‿ka
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. akowiec mos., AK-owiec mos.
:: przym. akowski, AK-owski
Wiktionary
(2.1) AK-47, karabinek AK, automat Kałasznikowa; pot. kałach, kałasz, kałasznikow
Wiktionary
członek AK (Armii Krajowej); akowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz Armii Krajowej
Wiktionary
skr. AK
rzecz. akowiec mos.
przym. akowski, AK-owski
Wiktionary
(1.1) war. akowiec
Wiktionary
→ AK (Armia Krajowa); akowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z AK, należący do AK (Armii Krajowej)
Wiktionary
skr. AK
rzecz. akowiec mos., AK-owiec mos.
przym. akowski
Wiktionary
(1.1) akowski
Wiktionary
wymawiać nieakcentowane "o" jak samogłoskę zbliżoną do "a" (w języku rosyjskim oraz białoruskim)
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w południowo-zachodniej Jordanii;
2. zatoka w północnej części Morza Czerwonego
SJP.pl
Wikipedia
wymawiać nieakcentowane "o" jak samogłoskę zbliżoną do "a" (w języku rosyjskim oraz białoruskim)
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny motylkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Acacia|Mill.|ref=tak., rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny mimozowatych;
(1.2) dendr. tropikalne drzewo lub krzew z rodzaju akacja (1.1)
(1.3) hist. żegl. rodzaj bizantyjskich jedno- albo dwumasztowych okrętów z ożaglowaniem rejowym
(1.4) dendr. pot. drzewo z gatunku robinia akacjowa (nazwa systematyczna|Robinia pseudoacacia|L.|ref=tak.);
(1.5) akacje – uczn. lekcje
Wiktionary
Akacja (Acacia Mill.) – rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny bobowatych i podrodziny brezylkowych (dawniej w mimozowych). W dawnym, tradycyjnym ujęciu zaliczano tu ok. 1450 gatunków bardzo szeroko rozprzestrzenionych w strefie międzyzwrotnikowej i na przyległych obszarach stref umiarkowanych. W wąskim ujęciu dominującym współcześnie rodzaj obejmuje ok. 1030–1080 gatunków występujących głównie w Australii (1045 gatunków, z czego 941 to endemity), poza tym obecnych w południowo-wschodniej Azji, wyspach zachodniego Pacyfiku, dwa gatunki rosną na Madagaskarze i Maskarenach. Część gatunków rozprzestrzenia się jako inwazyjne, a Acacia mearnsii uznana została za jeden ze 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
Wikipedia
(1.4) Z gałęzi starej akacji zerka na mnie sierpówka, czy tam cukrówka, zwał jak chciał.
Wiktionary
IPA: aˈkat͡sʲja, AS: akacʹi ̯a
Wiktionary
przym. akacjowaty, akacjowy
Wiktionary
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk|agac.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający akację
Wiktionary
rzecz. akacja ż.
przym. akacjowy
Wiktionary
ogończyk akacjowiec - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: akacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z akacji
(1.2) wykonany z drewna lub innej części akacji
(1.3) będący częścią akacji
(1.4) związany z akacją
Wiktionary
(1.2) Miód wielokwiatowy różni się smakiem od rzepakowego, spadziowego, akacjowego czy faceliowego.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈt͡sʲjɔvɨ, AS: akacʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. akacja ż.
przym. akacjowaty
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Achacy – imię męskie najprawdopodobniej pochodzenia greckiego. W takim przypadku pochodzi ono od wyrazu achátēs – „agat”. Może również pochodzić od greckiego imienia Ἀκακίος Akakios (od ἀκακός akakos – „niewinny”, „nieznający zła”), albo od greckiego wyrazu ἀγαθός agathos – „dobry”. Jego żeńskim odpowiednikiem są Achacja i Akacja.
Wikipedia
1. starożytne państwo w Mezopotamii;
2. stolica starożytnego państwa o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
1. wyższa uczelnia o profilu specjalistycznym;
2. instytucja gromadząca wybitnych przedstawicieli nauki lub sztuki;
3. uroczystość publiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. szkoła wyższa;
(1.2) nauk. instytucja, towarzystwo naukowe
(1.3) uroczyste zebranie publiczne poświęcone osobie lub wydarzeniu
(1.4) przest. muzyka poważna
(1.5) przest. koncert muzyki poważnej
(1.6) uczn. przen. szkoła zawodowa
Wiktionary
Uroczyste spotkanie okolicznościowe społeczności (szkolnej, akademickiej, pracowniczej itp.), np. pierwszomajowa lub z okazji Barbórki
Wikipedia
(1.1) Akademia Krakowska jest jedną z polskich szkół wyższych.
(1.2) Polska Akademia Nauk ma siedzibę w Warszawie.
(1.3) Z okazji święta Komisji Edukacji Narodowej zorganizowano w szkole akademię.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈdɛ̃mʲja, AS: akadẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademickość ż., akademizowanie n., akademik m., akademizm m., akademizacja ż.
czas. akademizować ndk.
przym. akademicki, akademiczny, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademickość ż., akademizowanie n., akademik m., akademizm m., akademizacja ż.
czas. akademizować ndk.
przym. akademicki, akademiczny, akademiowy
przysł. akademicko
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Ἀκαδήμεια. (akadḗmeia) < etym|gr|Ἀκάδημος. (Akádēmos),
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) academy, (teatralna) drama school; (1.2) academy
* arabski: أكاديمية
* baskijski: (1.1) akademia; (1.2) akademia
* białoruski: (1.1) акадэмія ż.; (1.2) акадэмія ż.
* bułgarski: (1.1) академия ż.; (1.2) академия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 大学 (dàxué), 学院 (xuéyuàn); (1.2) 学院 (xuéyuàn)
* duński: (1.1) akademi n.; (1.2) akademi n.
* esperanto: (1.1) akademio; (1.2) akademio
* francuski: (1.1) académie ż.; (1.3) cérémonie ż.
* hiszpański: (1.1) academia ż.; (1.2) academia ż.
* interlingua: academia
* istriocki: acadièmia ż.
* japoński: (1.1) アカデミー, 大学; (1.2) アカデミー
* kataloński: (1.1) acadèmia ż.
* kotava: (1.1) cultim; (1.2) cultim; (1.3) fipta
* łaciński: (1.1) academia ż.; (1.2) academia ż.
* niemiecki: (1.1) Akademie ż.; (1.2) Akademie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) akademi n.; (1.2) akademi n.
* norweski (nynorsk): (1.1) akademi n.; (1.2) akademi n.
* nowogrecki: (1.1) ακαδημία ż., Ακαδημία ż.; (1.2) ακαδημία ż., Ακαδημία ż.; (1.3) ακαδημία ż., Ακαδημία ż.
* nowopruski: (1.1) akadēmija ż.; (1.2) akadēmija ż.
* pendżabski: (1.?) ਅਕਾਦਮੀ ż. (akādamī)
* rosyjski: (1.1) акаде́мия ż.; (1.2) акаде́мия ż.
* szkocki gaelicki: (1.1) acadamh m.
* szwedzki: (1.1) akademi w.; (1.2) akademi w.
* turecki: (1.1) akademi
* ukraiński: (1.1) акаде́мія ż.; (1.2) акаде́мія ż.; (1.3) урочи́сті збо́ри lm.
* węgierski: (1.1) akadémia; (1.2) akadémia
* wilamowski: akademī ż., akademii ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. związany z akademią (np. wykład akademicki, wyróżnienia akademickie); akademijny;
2. związany z akademizmem (np. malarstwo akademickie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) eduk. dotyczący uczelni wyższej, studiów i studentów
(1.2) szt. odnoszący się do akademizmu
(1.3) odnoszący się do akademii (instytucji zrzeszającej uczonych lub artystów)
(1.4) taki, który jest teoretyczny; nie jest praktyczny
(1.5) zgodny z określonymi, utartymi wzorami
Wiktionary
(1.1) Oba stały się materiałem dla nieznanych kompilatorów, wywodzących się najprawdopodobniej ze środowiska warszawskich studentów, tak zwanych burszów, tworzących tajne stowarzyszenia akademickie.
Wiktionary
IPA: ˌakadɛ̃ˈmʲit͡sʲci, AS: akadẽmʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik mos./mrz., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co akademickie; trzymanie się utartych wzorów, poprawność, szablonowość
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik m., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm m., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
słuchaczka wyższej uczelni; studentka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. członkini akademii
(1.2) szt. przedstawicielka akademizmu
(1.3) daw. eduk. słuchaczka uczelni wyższej
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczność ż., akademik mrz., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
:: fm. akademik mos.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. akademickość.
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademik mos./mrz., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
akademicki; dawniej:
1. dotyczący akademii związany z akademią; akademijny;
2. trzymający się utartych wzorów; szablonowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. zob. akademicki.
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik mos./mrz., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
1. członek akademii;
2. dawniej: profesor wyższej uczelni;
3. słuchacz wyższej uczelni; student
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. członek akademii
(1.2) szt. przedstawiciel akademizmu
(1.3) daw. eduk. uczeń akademii, słuchacz uczelni wyższej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) stud. dom akademicki;
(2.2) uczn. internat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sławy Instytutowi przydaje fakt, że związał z nim swe imię akademik Manfred Lachs, wybitny znawca prawa międzynarodowego (…). sic.
(2.1) Jan mieszka w akademiku i studiuje farmację.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈdɛ̃mʲik, AS: akadẽmʹik
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczność ż., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
:: fż. akademiczka ż.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
(2.1) dom akademicki, dom studencki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. uroczysty popis; uroczystość
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: akademik mrz.
(2.2) D. i B. lp. od: akademik mos.
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik mos./mrz., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
związany z akademikiem, dotyczący akademika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akademikiem, dotyczący akademika
Wiktionary
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademik m., akademickość ż.
przym. akademicki, akademiczny
czas. akademizować
Wiktionary
→ akademia; akademijny, akademicki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akademią, dotyczący akademii
Wiktionary
rzecz. akademik mos./mrz., akademiczność ż., akademiczka ż., akademickość ż., akademia ż.
przym. akademicki, akademiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. akademik (student)
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik mos./mrz., akademika ż., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. akademizować ndk., zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
1. podniesienie jakiejś szkoły do rangi akademii;
2. nacechowanie czegoś akademizmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadawanie czemuś cech akademizmu
(1.2) stawanie się akademickim
(1.3) przekształcanie uczelni w akademię
Wiktionary
IPA: ˌakadɛ̃mʲiˈzat͡sʲja, AS: akadẽmʹizacʹi ̯a
Wiktionary
przym. akademicki, akademiczny
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademickość ż., akademia, akademizm, akademik
czas. akademizować
Wiktionary
kierunek w sztuce postulujący podporządkowanie twórczości regułom klasycznym i naśladowanie wzorców uznanych za doskonałe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ścisłe trzymanie się form tradycyjnych, klasycznych w sztukach pięknych
(1.2) kierunek w sztuce polegający na stosowaniu reguł estetyki antycznej;
Wiktionary
Akademizm – kierunek w sztuce europejskiej rozwijający się od XVII do XIX wieku, skupiający się na malarstwie i rzeźbie. Polegał na odwoływaniu się do zasad i ideałów sztuki antycznej oraz renesansowej, a także naśladowaniu dzieł uznanych za doskonałe, preferujący tematykę historyczną, religijną i mitologiczną. Propagowany głównie przez akademie sztuk pięknych.
Wikipedia
IPA: ˌakaˈdɛ̃mʲism̥, AS: akadẽmʹism̦
Wiktionary
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademia ż., akademik m., akademizacja ż., akademickość ż.
przym. akademicki, akademiczny
czas. akademizować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) szt. tworzyć według reguł akademizmu
Wiktionary
rzecz. akademia ż., akademickość ż., akademiczka ż., akademiczność ż., akademik mos./mrz., akademika ż., akademista mos., akademizacja ż., akademizm mrz., akademizowanie n., zakademizowanie n.
czas. zakademizować dk.
przym. akademicki, akademiczny, akademijny, akademikowy, akademiowy
przysł. akademicko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. tworzenie dzieł według reguł estetyki antycznej
Wiktionary
rzecz. akademista mos., akademika ż., akademiczność ż., akademiczka ż., akademia ż., akademik m., akademickość ż.
czas. akademizować
przym. akademicki, akademiczny
Wiktionary
Akademos – w mitologii greckiej heros attycki, który wskazał Dioskurom miejsce, gdzie Tezeusz więził ich siostrę Helenę.
Ateńczycy poświęcili mu gaj nad rzeką Kefisos. Grób Akademosa, otoczony świętym gajem platanowym nad brzegiem rzeki znajdował się na Keramejkosie, odległy o sześć stadiów od Aten. Od imienia herosa pochodzi słowo „akademia” – w gaju, w którym znajduje się jego grób, działała Akademia Platońska.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. akademicki
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈdɛ̃msʲci, AS: akadẽmsʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Lwów. akademik, dom studencki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. dawna kolonia francuska w Ameryce Północnej;
(1.2) pot. obszar w Ameryce Północnej zamieszkały przez Akadian, obejmujący głównie wschód prowincji Nowy Brunszwik
Wiktionary
Akadia (fr. Acadie, ang. Acadia) – kolonia francuska w Ameryce Północnej. Akadia zajmowała obszar od wschodnich wybrzeży kontynentu, do ujścia Rzeki św. Wawrzyńca. Od południa graniczyła z Nową Anglią (z dzisiejszym Maine).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akadiański m.
przym. akadiański
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|Acadie.
uwagi.
(1.1-2) nie mylić z|Arkadia, Akad.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Acadia
* baskijski: (1.1) Akadia
* francuski: (1.1) Acadie ż.
* hiszpański: (1.1) Acadia ż.
* ido: (1.1) Akadia
* niemiecki: (1.1) Akadien n.
* nowogrecki: (1.1) Ακαδία
* portugalski: (1.1) Acádia ż.
* rosyjski: (1.1) Акадия ż.
* włoski: (1.1) Acadia
źródła.
== Akadia (ido.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. hist. Akadia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈkadʲja, AS: akadʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. akadiański m.
przym. akadiański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akadiański m.
przym. akadiański
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|Acadie.
uwagi.
(1.1-2) nie mylić z|Arkadia, Akad.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Acadia
* baskijski: (1.1) Akadia
* francuski: (1.1) Acadie ż.
* hiszpański: (1.1) Acadia ż.
* ido: (1.1) Akadia
* niemiecki: (1.1) Akadien n.
* nowogrecki: (1.1) Ακαδία
* portugalski: (1.1) Acádia ż.
* rosyjski: (1.1) Акадия ż.
* włoski: (1.1) Acadia
źródła.
== Akadia (ido.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. hist. Akadia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Akadii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. odmiana języka francuskiego używana w prowincjach atlantyckich Kanady;
Wiktionary
(2.1) Lingwiści ciągle jeszcze nie są zgodni co do żródeł akadiańskiego francuskiego.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈdʲjä̃j̃sʲci, AS: akadʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Akadia ż., Akadianin m., Akadianka ż.
Wiktionary
lud semicki zamieszkujący w starożytności Mezopotamię; Akadyjczycy
SJP.pl
Akadyjczycy, Akadowie – odłam ludów semickich, które osiedliły się w III tysiącleciu p.n.e. we wschodniej Mezopotamii, tj. na obszarze, znajdującym się pod wpływem kultury Sumerów.
Akadowie pod panowaniem Szarrukina pod koniec III tysiąclecia p.n.e. rozpoczęli swoją ekspansję na wschód z miasta Akad, którego położenie dotychczas nie zostało odkryte. W miarę podbojów kraju Sumerów, stworzyli imperium, obejmujące swymi granicami obszary od Zatoki Perskiej do Morza Śródziemnego oraz zhołdowali tereny położone nad Tygrysem, a także Asyrię, część Syrii i Azję Mniejszą.
Wikipedia
lud semicki zamieszkujący w starożytności Mezopotamię; Akadowie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Akadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. mieszkaniec Akadu
(1.2) mieszkaniec Akadii
Wiktionary
rzecz. Akad mrz., akadyjski mrz., Akadowie lm m.
:: fż. Akadyjka ż.
przym. akadyjski, akadzki
Wiktionary
mieszkanka Akadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mieszkanka Akadu
(1.2) mieszkanka Akadii
Wiktionary
rzecz. Akad mrz., akadyjski mrz., Akadowie lm m.
:: fm. Akadyjczyk mos.
przym. akadyjski, akadzki
Wiktionary
związany z Akadem; akadzki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Akadu lub/i państwa akadyjskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język semicki, używany w Mezopotamii od połowy III tysiąclecia p.n.e. do początków I tysiąclecia n.e.;
Wiktionary
(1.1) Jeśli chodzi o klēdōn, czyli omen słowny (mający miejsce wtedy, gdy ktoś mówi coś, co, jak się okazuje, posiada głębsze, złowrogie znaczenie), to istnieje jego akadyjski ekwiwalent, egerrû, który, podobnie jak greckie słowo phēmē, może również oznaczać „pogłoskę, reputację, proroctwo”. Stary Testament dostarcza przykładów tego rodzaju omenów słownych.
Wiktionary
rzecz. Akad m., Akadyjczyk m., Akadyjka ż.
przym. akadzki
Wiktionary
(1.1) akadzki
(2.1) chaldejski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem akadyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem akadyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku akadyjskim
Wiktionary
IPA: ˌakaˈdɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: akadyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik od: Akad (starożytne państwo semickie lub stolica tego państwa); akadyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. dotyczący Akadu lub Akadyjczyków
Wiktionary
przym. akadyjski
rzecz. akadyjski mrz., Akadyjczyk mos., Akadyjka ż.
Wiktionary
(1.1) akadyjski
Wiktionary
upośledzenie zdolności liczenia związane z organicznym uszkodzeniem mózgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie zdolności procesów liczenia;
Wiktionary
Akalkulia (łac. calculo – liczę) – utrata lub upośledzenie zdolności wykonywania nawet najprostszych działań arytmetycznych związane z organicznym uszkodzeniem mózgu (zwykle lewego bocznego obszaru ciemieniowo-potylicznego u osób praworęcznych), występujące często razem z zaburzeniami mowy oraz afazją ruchową. Jest odmianą agnozji wzrokowej.
Wikipedia
IPA: ˌakalˈkulʲja, AS: akalkulʹi ̯a
Wiktionary
grupa ludów afrykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język (lub makrojęzyk) z podgrupy kwa rodziny języków nigero-kongijskich
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Akan jest językiem ojczystym dla 43% populacji Ghany.
Wiktionary
rzecz. Akan m., Akanka ż., Akańczyk mos., akański m., akańszczyzna ż.
przym. akański
Wiktionary
(1.1) akański, akańszczyzna; kod ISO 639-1: ak, kod ISO 639-2/3: aka
Wiktionary
wymowa nieakcentowanego "o" jako samogłoski zbliżonej do "a" (w języku rosyjskim oraz białoruskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. charakterystyczny dla języków białoruskiego i rosyjskiego sposób wymawiania nieakcentowanego o jak samogłoski podobnej do a;
Wiktionary
Akanie – nieodróżnianie nieakcentowanych /a/, /e/ i /o/. Występuje w języku rosyjskim (коро́ва (korowa) – [kɐˈrovə] 'krowa') i w języku białoruskim (карова karowa 'ts.', Лукашэнка Łukaszenka), cechuje wszystkie gwary południowego narzecza języka rosyjskiego i znacznej części narzecza środkowego. Jest skutkiem silnego akcentu dynamicznego. Brak akania to okanie.
Wikipedia
IPA: aˈkãɲɛ, AS: akãńe
Wiktionary
1. krzew, bylina ozdobna;
2. motyw dekoracyjny w różnych dziedzinach sztuki wykorzystujący wizerunek liści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Acanthus|L.|ref=tak., rodzaj roślin, bylin lub krzewów, z rodziny akantowatych; .
(1.2) archit. motyw dekoracyjny w formie stylizowanych liści, gałązek i kwiatów akantu (1.1);
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. środ. opiekun klienta, account manager
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Akant jest piękną, okazałą byliną rzadko uprawianą w polskich ogrodach.
(1.2) Motyw akantu stosowany jest w architekturze od starożytności.
Wiktionary
IPA: ˈakãnt, AS: akãnt
Wiktionary
rzecz. akantowate nmos.
przym. akantowy, akantowaty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akantowate nmos.
przym. akantowy, akantowaty
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|łac|acanthus. < etym|gr|ἄκανθος. < etym|gr|ἄκανθα. → cierń, oset, kręgosłup ryby
(2.1) etym|ang|account manager.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acanthus; (1.2) acanthus
* esperanto: (1.1) akanto
* interlingua: (1.1) acanto
* nowogrecki: (1.1) ακάνθα ż.
źródła.
== akant (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) bot. akant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stadium rozwojowe kolcogłowów, kiedy larwa traci kolce i przekształca się w małego kolcogłowa
SJP.pl
choroba pasożytnicza atakująca układ pokarmowy świń i szczurów
SJP.pl
Akantocefaloza (gr. ákantha – kolec, kephalé – głowa) – inwazyjna choroba pasożytnicza układu pokarmowego wywołana przez dojrzałe kolcogłowy powodujące miejscowe zapalenie błony śluzowej jelita cienkiego. Występuje u kręgowców, zwłaszcza u trzody chlewnej, ptaków i ryb. U ryb słodkowodnych jest wywoływana przez kolcogłowy z rodzaju Acanthocephalus, a u zwierząt lądowych – z rodzaju Macracanthorhynchus.
Wikipedia
u człowieka: nieprawidłowy erytrocyt z nieregularnymi, długimi, ostro zakończonymi wypustkami cytoplazmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. nieprawidłowo uformowana krwinka czerwona posiadająca nieregularnie rozmieszczone, zaostrzone wypustki cytoplazmatyczne;
Wiktionary
Akantocyt – u człowieka, nieprawidłowy erytrocyt z nieregularnymi, długimi, ostro zakończonymi wypustkami cytoplazmy.
Podobne wypustki cytoplazmy, ale bardziej tępe i bardziej regularnie rozmieszczone, posiadają echinocyty.
Obecność akantocytów w osadzie moczu wskazuje na kłębuszkowe zapalenie nerek.
Obecność akantocytów we krwi obwodowej nosi miano akantocytozy.
Wikipedia
(1.1) Klinicznie może manifestować się wymiotami, biegunkami tłuszczowymi, niedokrwistością z obecnością akantocytów we krwi obwodowej, niedożywieniem i upośledzeniem rozwoju fizycznego.
Wiktionary
rzecz. akantocytoza ż.
Wiktionary
obecność akantocytów we krwi obwodowej
SJP.pl
Akantocyt – u człowieka, nieprawidłowy erytrocyt z nieregularnymi, długimi, ostro zakończonymi wypustkami cytoplazmy.
Podobne wypustki cytoplazmy, ale bardziej tępe i bardziej regularnie rozmieszczone, posiadają echinocyty.
Obecność akantocytów w osadzie moczu wskazuje na kłębuszkowe zapalenie nerek.
Obecność akantocytów we krwi obwodowej nosi miano akantocytozy.
Wikipedia
przedstawiciel gromady najstarszych wymarłych szczękowców, blisko spokrewnionych z rybami kostnymi
SJP.pl
gromada najstarszych wymarłych szczękowców, zasiedlających wody morskie i śródlądowe przez około 150 milionów lat, blisko spokrewnionych z rybami kostnymi; fałdopłetwe
SJP.pl
Fałdopłetwe, akantody (Acanthodii) – gromada wymarłych ryb słodkowodnych i morskich łączących cechy późniejszych ryb chrzęstnych i kostnych. Z powodu licznych kolców w płetwach i spodniej części ciała nazywane są czasem kolczastymi rekinami (gr. ákantha oznacza kolec).
Wikipedia
utrata połączenia pomiędzy komórkami naskórka, powodująca powstawanie pęcherza
SJP.pl
Akantoliza (łac. acantholysis) – utrata łączności między komórkami warstwy kolczystej naskórka (stratum spinosum) poprzez zanikanie mostków międzykomórkowych.Komórki leżą luźno w powstałych wolnych przestrzeniach, mają okrągły kształt, duże, często nieprawidłowe jądra. Barwią się metodą Maya-Grünwalda-Giemsy w charakterystyczny sposób (obrąbek cytoplazmy wybarwia się na ciemnoniebiesko). Można ją wykryć w wymazie z dna pęcherza testem cytologicznym Tzancka.
Wikipedia
rodzina roślin charakterystycznych dla krajów tropikalnych całego świata; akantusowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach akantowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny akantowatych
Wiktionary
rzecz. akantowate nmos., akant mos./mrz.
Wiktionary
związany z akantem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akantem, dotyczący akantu
Wiktionary
rzecz. akant mrz.
Wiktionary
rodzina roślin charakterystycznych dla krajów tropikalnych całego świata; akantowate
SJP.pl
o cechach akantusowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny akantusowatych
Wiktionary
rzecz. akantusowate nmos.
Wiktionary
ciemnoszary minerał z grupy siarczków o metalicznym połysku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy siarczków, jednoskośna odmiana argentytu ;
Wiktionary
Akantyt – minerał z grupy siarczków, jednoskośna odmiana argentytu. Nazwa pochodzi od gr. akanta = strzała i nawiązuje do wyglądu tego minerału.
Wzór chemiczny akantytu to Ag2S (siarczek srebra). Substancja ta jest dwupostaciowa. W przedziale temperatury 179 °C do 586 °C trwała jest odmiana regularna tzw. b-argentyt. Przy obniżaniu temperatury odmiana regularna ulega przemianie poliformicznej w odmianę rombową tzw. akantyt.
Wikipedia
przym. akantytowy
Wiktionary
zwolennik akapu; akapowiec, anarchokapitalista, ankap
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. polit. anarchokapitalizm
Wiktionary
Anarchokapitalizm (znany również jako „akap” lub „ankap”) – libertariański i indywidualistyczny system polityczny, który opowiada się za eliminacją monopolu usług państwa na rzecz prywatnych agencji ochrony na wolnym rynku. Twórcą tego terminu jest amerykański ekonomista, historyk i teoretyk polityczny Murray Rothbard. W społeczeństwie anarchokapitalistycznym egzekwowanie prawa, sądy i wszystkie inne usługi bezpieczeństwa byłyby zapewniane przez prywatne podmioty gospodarcze, takie jak prywatne agencje ochrony. Pomimo swojej nazwy, anarchokapitalizm przeważnie nie jest uznawany za formę anarchizmu.
Wikipedia
działanie zmierzające do kontroli nad sprzedażą jakiegoś produktu lub ich grupy, w celu zapewnienia sobie możliwości dyktowania ceny na te towary; spekulacja
SJP.pl
zdrobnienie od: akapit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akapit
Wiktionary
(1.1) To nie akapit, lecz tylko mały akapicik.
Wiktionary
rzecz. akapit m.
przym. akapitowy
Wiktionary
1. początkowy wiersz nowego ustępu, zwykle wcięty lub ozdobiony inicjałem,
2. ustęp tekstu zaczynający się od nowego wiersza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fragment tekstu rozpoczynający się od nowego wiersza;
Wiktionary
Akapit (łac. a capite, od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi.
Wikipedia
(1.1) Na kursach szybkiego czytania nauczyłam się czytać całymi akapitami.
Wiktionary
IPA: aˈkapʲit, AS: akapʹit
Wiktionary
rzecz. akapicik mrz.
przym. akapitowy
Wiktionary
związany z akapitem, dotyczący akapitu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akapitem, dotyczący akapitu
Wiktionary
rzecz. akapicik mrz., akapit mrz.
Wiktionary
zwolennik akapu; akap, anarchokapitalista, ankap
SJP.pl
ryba pochodząca z dorzecza Amazonki, hodowana jako rybka akwariowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ryba z rodziny pielęgnicowatych;
Wiktionary
Akara – nazwa kilku gatunków ryb z rodziny pielęgnicowatych wcześniej zaliczanych do rodzaju Aequidens, obecnie również z innych rodzajów:
Wikipedia
(1.1) Kupiłem wczoraj piękny okaz akary.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pielęgnica
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acara
źródła.
== akara (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. nard celtycki
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany jako inhibitor w lekach diabetologicznych
SJP.pl
Akarboza (łac. acarbosum) – organiczny związek chemiczny, inhibitor α-glukozydaz (glukomylazy, sacharazy, maltazy, izomaltazy) występujący w lekach diabetologicznych. Blokuje ona enzymy jelitowe przekształcające węglowodany złożone w proste, a tym samym powoduje spadek poziomu cukru po posiłku, obniża insulinooporność, zmniejsza poziom insuliny, zwiększa asymilację glukozy oraz powoduje spadek glikemii na czczo.
Wikipedia
organizmy zbudowane z komórek niezawierających jądra komórkowego; bezjądrowe
SJP.pl
Prokarionty, prokarioty, organizmy prokariotyczne (Prokaryota, Procaryota) – mikroorganizmy, w większości jednokomórkowe, których komórka nie zawiera jądra komórkowego oraz organelli komórkowych charakterystycznych dla eukariontów. Nazwa pochodzi od greckich słów pros („przed”) i karyon („orzech”, „jądro”). Pozostałe synonimy to: akariobionty, akariota, organizmy akariotyczne, anukleobionty, bezjądrowce, bezjądrowe, prokariota, protokarionty, przedjądrowce.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: akara;
2. akarka paskowana (prążkowana) - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych; akara prążkowana, akara paskowana
SJP.pl
żywica naturalna pochodzenia roślinnego do wyrobu lakierów i politur
SJP.pl
zoolog badający roztocza
SJP.pl
dział zoologii, nauka o roztoczach
SJP.pl
Akarologia (z gr.: ἀκάρι, „akari”, gatunek roztocza oraz λόγος, „logos”, nauka) — dyscyplina zoologiczna zajmująca się naukowym badaniem roztoczy (Acari), obszernego i zróżnicowanego gatunkowo rzędu drobnych pajęczaków (Arachnida), subdyscyplina arachnologii.
Wikipedia
Akarycydy, środki roztoczobójcze – substancje chemiczne zabijające larwy oraz imagines roztoczy (Acari), a także niszczące ich jaja. Są one stosowane zwłaszcza do zwalczania tych gatunków roztoczy, które żerują na roślinach uprawnych. Niektóre z nich są jednak szkodliwe również dla różnych pożytecznych owadów (np. pszczół miodnych).
Najpopularniejsze akarycydy to: azobenzen, chlorofenson, dicofon oraz tetradifon.
Wikipedia
występowanie całej stopy w klauzuli (na końcu wersu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. występowanie pełnych stóp w całym wierszu; brak kataleksy
Wiktionary
Kataleksa – w wierszu iloczasowym zjawisko skrócenia stopy kończącej wers lub człon wersowy o jedną lub dwie sylaby stanowiące część lub całość tezy.
W wierszu sylabotonicznym zjawisko skrócenia stopy kończącej wers lub człon wersowy o jedną lub dwie sylaby nieakcentowane.
Wikipedia
przym. akatalektyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z akataleksą, dotyczący akataleksy
Wiktionary
rzecz. akataleksa ż.
Wiktionary
podkreślana przez zwolenników sceptycyzmu niemożliwość poznania świata oraz prawdy
SJP.pl
przymiotnik od: akatolik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niekatolicki
Wiktionary
rzecz. akatolik mos.
Wiktionary
(1.1) niekatolicki
Wiktionary
członkini wyznania niekatolickiego
SJP.pl
członek wyznania niekatolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. rel. członek jakiegoś wyznania chrześcijańskiego niekatolickiego
Wiktionary
przym. akatolicki
Wiktionary
(1.1) niekatolik
Wiktionary
hymn ku czci Bogurodzicy, śpiewany w cztery pierwsze soboty Wielkiego Postu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. muz. rodzaj hymnu liturgicznego ku czci Chrystusa lub świętych, spotykany zwłaszcza w wielkopostnej tradycji chrześcijaństwa wschodniego, śpiewany na stojąco podczas szczególnych nabożeństw;
Wiktionary
Akatyst (z cs. а҆ка́фїстъ, stgr. Ἀκάθιστος), rzadziej akafist – rodzaj hymnu liturgicznego, typowego dla chrześcijańskich kościołów wschodnich, zwłaszcza posługujących się językiem greckim, przede wszystkim dla Cerkwi prawosławnej. Akatyst składa się z mniejszych form poezji liturgicznej – kondakionów i ikosów (zazwyczaj 12 kondakionów i 12 ikosów). Treścią hymnu jest pochwała Jezusa Chrystusa, świętego Krzyża, Matki Boskiej lub świętych, zwłaszcza męczenników. Akatysty są zawsze śpiewane na stojąco a cappella. Niekiedy stanowią zasadniczą część szczególnych nabożeństw, co dotyczy zwłaszcza najbardziej znanego Akatystu ku czci Bogurodzicy.
Wikipedia
(1.1) Chcąc oddać cześć Bogurodzicy, cenobici zaśpiewali wspaniały akatyst.
Wiktionary
IPA: aˈkatɨst, AS: akatyst
Wiktionary
rzecz. akafistnik m.
przym. akatystowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z akatystem, dotyczący akatystu
Wiktionary
IPA: ˌakatɨˈstɔvɨ, AS: akatystovy
Wiktionary
rzecz. akatyst m., akafistnik m.
Wiktionary
niepalna skała osadowa pochodzenia organicznego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: akcedencja
SJP.pl
1. w różnych naukach: przyśpieszenie czegoś;
2. w biologii i psychologii: przyśpieszenie rozwoju w wyniku przemian cywilizacyjnych lub sztucznej stymulacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyspieszenie
Wiktionary
Akceleracja (łac. acceleratio: przyspieszenie) – w fizjologii oznacza międzypokoleniowe przyspieszenie rozwoju i dojrzewania, a więc wcześniejsze osiąganie kolejnych etapów rozwoju lub wcześniejsze (w porównaniu z innymi narządami) wykształcenie się jakiegoś narządu w rozwoju zarodka. W psychologii jest to przyspieszenie rozwoju cech psychicznych.
Wikipedia
rzecz. akcelerator m.
Wiktionary
zwolennik teorii zakładającej, że opór wobec kapitalizmu jest niemożliwy, dlatego też należy przyspieszać jego rozrost tak, by system sam się załamał
SJP.pl
teoria zakładająca, że opór wobec kapitalizmu jest niemożliwy, dlatego też należy przyspieszać jego rozrost tak, by system sam się załamał
SJP.pl
Akceleracjonizm (ang. accelerationism, od słowa acceleration czyli „przyspieszenie”) – szereg marksistowskich i reakcyjnych idei w teorii krytycznej i społecznej, które wzywają do drastycznej intensyfikacji wzrostu kapitalistycznego, zmian technologicznych, sabotażu infrastruktury i innych procesów społecznych w celu zdestabilizowania istniejących systemów i stworzenia radykalnej transformacji społecznej.
Wikipedia
dotyczący akceleracji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z przyspieszeniem lub przyspieszaniem, akceleracją; służący do przyspieszania
Wiktionary
1. urządzenie do nadawania cząstkom naładowanym wielkich energii;
2. urządzenie do przyspieszania lub zwalniania ruchu samochodowego silnika spalinowego; pedał gazu;
3. akcelerator graficzny - specjalna karta graficzna, wykonująca niezbędne do tworzenia obrazu obliczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do przyspieszania elektrycznie naładowanych cząstek;
(1.2) techn. pedał gazu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. akceleracja ż.
Wiktionary
związany z akceleratorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. samozapisujący przyrząd do pomiaru przyspieszenia
Wiktionary
miernik przyspieszenia; przyśpieszeniomierz; przyspieszeniomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. przyspieszeniomierz.
Wiktionary
Przyspieszeniomierz, akcelerometr, akceleromierz - urządzenie lub tylko przetwornik mierzący przyspieszenie, któremu poddawany jest jego element czynny.
Przyspieszenie wyznaczane jest poprzez pomiar siły między elastycznie zawieszoną masą czujnika a jego obudową. Czujnik przyspieszeniomierza mierzy siłę zarówno wynikającą ze zmian ruchu czujnika jak i grawitacji. W zależności od konstrukcji urządzenia, akcelerometr mierzy przyspieszenie w jednej, dwóch jak i trzech osiach, a także przyspieszenia kątowe wywołane obrotami (tzw sześcioosiowy). Mierzone przyspieszenie jest odnoszone do wartości przyspieszenia ziemskiego. Urządzenie może korygować otrzymane wyniki o przyspieszenie ziemskie, a także określać ustawienia czujnika względem pionu.
Wikipedia
zdrobnienie od: akcent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akcent
Wiktionary
(1.1) To nie akcent, lecz tylko lekki akcencik.
Wiktionary
rzecz. akcent m., akcentowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żartowniś, dowcipniś
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛ̃ɲˈt͡ɕista, AS: akcẽńćista
Wiktionary
czas. akcentować
rzecz. akcent
Wiktionary
(1.1) akcentysta
Wiktionary
1. wyróżnienie sylaby w wyrazie lub jednego z wyrazów w zdaniu za pomocą artykulacji, zaakcentowania, intonacji; także: znak graficzny służący temu wyróżnieniu;
2. potocznie o sposobie wymawiania wyrazów;
3. w muzyce: wyróżnienie dźwięku lub akordu; także: znak oznaczający to wyróżnienie;
4. przenośnie: wyróżniający się, charakterystyczny element czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu;
(1.2) muz. wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia;
(1.3) typogr. znak diakrytyczny oznaczający m.in. akcent (1.1)
(1.4) przen. szczegół wyróżniający się z otoczenia
(1.5) jęz. specyficzny sposób wymawiania słów, często w połączeniu z charakterystyczną intonacją zdaniową
(1.6) przest. werwa, fantazja, animusz
(1.7) szt. archit. ogrod. element kompozycyjny wyróżniający się (kolorem, fakturą, kształtem) z tła całości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W niektórych wyrazach pochodzenia greckiego akcent pada na sylabę trzecią od końca.
(1.3) Akcent ostry to znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski wznoszącej się od lewej do prawej.
(1.4) Ten trunek jest słodkawy, ale z wyraźnym pikantnym akcentem.
(1.5) Ten jej mąż mówi z dziwnym akcentem, dlatego zastanawiam się, skąd on pochodzi?
(1.7) Ważnym akcentem wnętrza ogrodowego jest soliter o czerwonej barwie liści.
Wiktionary
IPA: ˈakt͡sɛ̃nt, AS: akcẽnt
Wiktionary
rzecz. akcencista mos., akcentacja ż., akcentowanie n., akcentuacja ż., akcentysta mos., zaakcentowanie n.
:: zdrobn. akcencik mrz.
czas. akcentować ndk., zaakcentować dk.
przym. akcentacyjny, akcentuacyjny, akcentowy, akcentowany
przysł. akcentująco
Wiktionary
(1.1) akcent wyrazowy, przycisk
(1.2) akcent muzyczny
Wiktionary
akcentuacja;
1. sposób, typ akcentowania w jakimś języku;
2. zaznaczanie akcentów w tekście;
3. ogół akcentów w tekście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. fonet. zob. akcentuacja.
Wiktionary
przym. akcentacyjny
rzecz. akcent mrz.
Wiktionary
(1.1) akcentuacja
Wiktionary
dotyczący akcentacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fonet. związany z akcentacją, dotyczący akcentacji
Wiktionary
rzecz. akcent mrz., akcentacja ż.
Wiktionary
(1.1) akcentuacyjny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie akcentologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. specjalista w zakresie akcentologii
Wiktionary
rzecz. akcentologia ż.
przym. akcentologiczny
Wiktionary
dziedzina językoznawstwa zajmująca się badaniem akcentu, intonacji i iloczasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dział językoznawstwa badający akcent, iloczas i intonację
Wiktionary
rzecz. akcentolog mos.
przym. akcentologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: akcentologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z akcentologią
Wiktionary
rzecz. akcentologia ż., akcentolog mos.
Wiktionary
1. wyróżniać sylabę w wyrazie lub jeden z wyrazów w zdaniu za pomocą artykulacji, zaakcentowania, intonacji;
2. kłaść nacisk na coś;
3. w muzyce: wyróżniać dźwięk lub akord
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) jęz. wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu
(1.2) przen. podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk
(1.3) muz. wyróżniać dźwięk lub akord w melodii
Wiktionary
(1.1) Wszyscy piją – powiedział Dyżurny. – Mój syn zmartwychwstał – Stary akcentował dokładnie każdą zgłoskę.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: akcẽntovać
Wiktionary
rzecz. akcent m., akcencista m., akcentysta m., akcentowanie n., zaakcentowanie n.
czas. zaakcentować dk.
przym. akcentowy, akcentowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. wyróżnianie sylaby w wyrazie lub wyrazu w zdaniu poprzez sposób ich wypowiadania
Wiktionary
(1.1) Odstępstwem od typowej dla polszczyzny jest też oksytoneza, czyli akcentowanie ostatniej sylaby.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: akcẽntovãńe
Wiktionary
rzecz. akcent m., akcencik m., zaakcentowanie n.
czas. akcentować ndk., zaakcentować dk.
przym. akcentowy, akcentowany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: akcentować
przymiotnik
(2.1) w jakiś sposób wyróżniany, wzmacniany lub podkreślany
Wiktionary
(2.1) Akcentowane sylaby oznaczono przy użyciu pogrubienia.
Wiktionary
rzecz. akcent mrz., akcentowanie n.
czas. akcentować ndk., zaakcentować dk.
ims. zaakcentowany
Wiktionary
związany z akcentem, dotyczący akcentu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fonet. związany z akcentem, dotyczący akcentu
Wiktionary
(1.1) Błędy akcentowe mogą utrudniać zrozumienie wielu przekazów.
Wiktionary
rzecz. akcent m., akcentowanie n.
czas. akcentować ndk.
Wiktionary
akcentacja;
1. sposób, typ akcentowania w jakimś języku;
2. zaznaczanie akcentów w tekście;
3. ogół akcentów w tekście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. fonet. system akcentowania w danym języku
(1.2) jęz. fonet. zaznaczanie akcentów
Wiktionary
przym. akcentuacyjny
przysł. akcentuacyjnie
rzecz. akcent mrz.
Wiktionary
(1.1) akcentacja
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób akcentuacyjny
Wiktionary
rzecz. akcentuacja ż.
przym. akcentuacyjny
Wiktionary
dotyczący akcentu lub zasad akcentowania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z akcentuacją, dotyczący akcentuacji
Wiktionary
rzecz. akcent mrz., akcentuacja ż.
przysł. akcentuacyjnie
Wiktionary
(1.1) akcentacyjny
Wiktionary
z naciskiem, z nasileniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. żartowniś, dowcipniś
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛ̃nˈtɨsta, AS: akcẽntysta
Wiktionary
czas. akcentować
rzecz. akcent
Wiktionary
(1.1) akcencista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akcept
Wiktionary
rzecz. akcept m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. klauzula na dokumencie płatniczym (wekslu) w wymianie krajowej lub międzynarodowej, wyrażająca zobowiązanie dłużnika, na którego dokument jest wystawiony, wypłaty sumy dłużnej
(1.2) daw. przyjęcie
Wiktionary
1. zobowiązanie do uiszczenia w terminie sumy oznaczonej na wekslu lub czeku; akceptacja;
2. taki zaakceptowany weksel lub czek;
3. dawniej: zgoda na coś, uznanie czegoś za dobre, prawidłowe; akceptacja, aprobata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. zobowiązanie się do uiszczenia na zlecenie sumy wymienionej na wekslu lub czeku
(1.2) daw. aprobata
Wiktionary
Akcept (łac. acceptus – przyjęty) – w potocznym języku prawniczym oznacza przyjęcie przekazu. Jest to jednostronna czynność prawna związana ze stosunkiem przekazu będąca oświadczeniem woli dłużnika złożonym w dowolnej formie, którego skutkiem jest przyjęcie do spełnienia świadczenia (głównie pieniężnego).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akceptacja ż., akceptant mos., akceptowalność ż., akceptowanie n., zaakceptowanie n., akcepcik mrz., nieakceptowalność ż.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy, nieakceptowalny
przysł. akceptowalnie, nieakceptowalnie
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Akzept. < etym|łac|acceptus.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) акцэпт m.
* bułgarski: (1.1) акцепт m.
* rosyjski: (1.1) акцепт m.
* ukraiński: (1.1) акцепт m.
źródła.
== akcept (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) przyjmować, akceptować, akceptacja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈakt͡sɛpt, AS: akcept
Wiktionary
rzecz. akceptacja ż., akceptant mos., akceptowalność ż., akceptowanie n., zaakceptowanie n., akcepcik mrz., nieakceptowalność ż.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy, nieakceptowalny
przysł. akceptowalnie, nieakceptowalnie
Wiktionary
1. zgoda na coś, uznanie czegoś za dobre, prawidłowe; aprobata;
2. formalna zgoda na coś, zwykle pisemna;
3. pogodzenie się z czymś, czego nie sposób zmienić;
4. uznanie czyichś cech, czyjegoś postępowania za zgodne ze spodziewanymi;
5. zobowiązanie do uiszczenia w terminie sumy oznaczonej na wekslu lub czeku; akcept
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyrażenie zgody
Wiktionary
Akceptacja (z łac. acceptatio, dosł. „przyjmowanie”) – uznanie czegoś, aprobata, potwierdzenie czegoś, pogodzenie się z czymś, czego nie można zmienić, uznanie czyichś cech postępowania za zgodne z oczekiwaniami, a także formalna zgoda na jakieś działania, zwykle wyrażona podpisem na odpowiednim dokumencie i niekoniecznie wynikająca z ich pozytywnej oceny, także wyrażenie zgody przez osobę uprawnioną dla sposobu załatwienia sprawy lub aprobatę treści pisma.
Wikipedia
(1.1) Można przypuszczać, że głównym motywem akceptacji przez kobietę poligynii jest lęk przed samotnością.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛpˈtat͡sʲja, AS: akceptacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zaakceptowanie n., akceptowanie n., akcept mrz., akceptant mos., akceptowalność ż.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) afirmacja, przyjęcie, aprobata
Wiktionary
dotyczący akceptacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akceptacją, dotyczący akceptacji
Wiktionary
rzecz. akcept mrz., akceptacja ż., akceptant mos., akceptowalność ż., akceptowanie n., zaakceptowanie n.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
osoba, która zaakceptowała weksel (rzadziej czek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba przyjmująca na siebie zobowiązanie zapłacenia w określonym terminie i miejscu wymienionej w wekslu sumy;
Wiktionary
Akceptant – odbiorca inny niż konsument, na rzecz którego agent rozliczeniowy świadczy usługę płatniczą. Jest to podmiot, który przyjmuje płatności kartą, czyli zgadza się, aby za sprzedawane przez niego towary lub usługi płacić z wykorzystaniem karty płatniczej.
Wikipedia
rzecz. zaakceptowanie n., akceptowanie n., akceptowalność ż., akcept mrz., akceptacja ż.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
czas. akceptować, zaakceptować
Wiktionary
w półprzewodniku: atom domieszki lub defekt sieci krystalicznej, wychwytujący jeden z elektronów pasma walencyjnego kryształu, tworząc dodatnio naładowaną dziurę, biorącą udział w przewodzeniu prądu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. cząsteczka, pojedynczy atom lub jon, który przyjmuje elektron, proton, grupę funkcyjną lub określony jon od innych cząsteczek w trakcie reakcji chemicznej;
Wiktionary
Akceptor – cząsteczka, pojedynczy atom lub jon, który przyjmuje elektron, proton, grupę funkcyjną lub określony jon od innych cząsteczek w trakcie reakcji chemicznej. Cząsteczki dostarczające (przeciwne akceptorowym) nazywane są donorami.
Wikipedia
przym. akceptorowy
Wiktionary
zgadzać się z czymś, wyrażać zgodę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaakceptować)
(1.1) aprobować coś
(1.2) formalnie godzić się na coś
(1.3) godzić się z czymś, czego nie można zmienić
Wiktionary
(1.1) Lecz szybko odkryłam o ile więcej my mieliśmy nauczyć się od niej niż ona od nas; to fakt akceptowany przez wszystkich członków naszej rodziny, może z wyjątkiem naszego kota.
(1.2) Akceptujemy karty kredytowe w naszym sklepie.
(1.3) Trzeba się nauczyć akceptować swój los.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛpˈtɔvat͡ɕ, AS: akceptovać
Wiktionary
rzecz. zaakceptowanie n., akceptowanie n., akceptacja ż., akcept m., akceptant m., akceptowalność ż.
czas. zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) zgadzać się, wyrażać zgodę, pozwalać, zezwalać
(1.2) zatwierdzać
(1.3) dopuszczać, przymykać oko, przyzwalać, tolerować, wytrzymywać, znosić
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co akceptowalne; cecha tych, którzy są akceptowalni
Wiktionary
Akceptowalność, akceptabilność – termin odnoszący się do wypowiedzeń, oznaczający zgodność danego wypowiedzenia z poczuciem językowym odbiorców komunikatu, inaczej jego sensowność. Brak elementu akceptowalności w komunikacie językowym nie oznacza jego niegramatyczności. Twórcą koncepcji akceptowalności jest Noam Chomsky.
Wikipedia
rzecz. akcept mrz., akceptacja ż., akceptant mos., akceptowanie n., zaakceptowanie n.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
taki, który daje się zaakceptować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do zaakceptowania, do przyjęcia
(1.2) jęz. zgodny z poczuciem językowym, gramatyczny i sensowny;
Wiktionary
(1.1) — Dla nas to kwota akceptowalna — mówi Piotr Chojnacki, prezes Termalu. — Możemy teraz myśleć o rozwoju i rozpocząć prywatyzację.
(1.1) — Harmonogram – sprawdź, czy jest dla Ciebie akceptowalny, czasem jest tak, że agencja może przystąpić do realizacji serwisu WWW dopiero po dwóch miesiącach od złożenia zapytania ofertowego.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛptɔˈvalnɨ, AS: akceptovalny
Wiktionary
rzecz. akceptowalność ż., akceptacja ż., akcept m., akceptant m., zaakceptowanie n., akceptowanie n., nieakceptowalność ż.
czas. zaakceptować, akceptować ndk.
przym. akceptacyjny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) do pomyślenia, do przyjęcia, do zniesienia, dopuszczalny, dość dobry, jaki taki, pot. może być, przest. możebny, możliwy, pot. ujdzie, względny, znośny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażanie zgody, aprobaty, akceptacji
Wiktionary
(1.1) Akceptowanie drobnych kradzieży na terenie zakładu działa demoralizująco na załogę.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛptɔˈvãɲɛ, AS: akceptovãńe
Wiktionary
rzecz. zaakceptowanie n., akceptacja ż., akcept m., akceptant m., akceptowalność ż.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) aprobowanie
Wiktionary
związany z akceptem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akceptem, dotyczący akceptu
Wiktionary
rzecz. akcept mrz., akceptacja ż., akceptant mos., akceptowalność ż., akceptowanie n., zaakceptowanie n.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny
Wiktionary
zgadzać się z czymś, wyrażać zgodę
SJP.pl
przystąpienie do czegoś, udział w czymś; akcesja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przystąpienie do czegoś, wzięcie udziału w czymś
Wiktionary
Akces (łac. accessus) – dawniej procedura stosowana podczas wyboru papieża na konklawe. Jeśli w pisemnym głosowaniu (scrutinium) żaden z kandydatów nie uzyskał wymaganej większości 2/3 (ewentualnie jeśli kardynałowie chcieli uczynić dokonany już wybór jednomyślnym), dopuszczano zmianę preferencji wyborczych przez głosujących kardynałów poprzez „przejście” (accessus) na innego kandydata, niż głosowali (najczęściej na tego, który uzyskał najwięcej głosów). Wyniki takiego kandydata ze scrutinium i akcesu się sumowało. Do XVII wieku akces przeprowadzano ustnie, poprzez publiczną deklarację kardynała „accedo domino Cardinali ....”, jednak w 1621 Grzegorz XV zarządził, że procedura akcesu także powinna być pisemna.
Wikipedia
IPA: ˈakt͡sɛs, AS: akces
Wiktionary
rzecz. akcesja ż., akcesik mrz.
przym. akcesyjny, akcesowy
Wiktionary
(1.1) akcesja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akces
Wiktionary
(1.1) To nie akces, lecz tylko mały akcesik.
Wiktionary
rzecz. akces m.
Wiktionary
1. przystąpienie do czegoś, udział w czymś; akces;
2. w bibliotece: ewidencjonowanie zakupionych i otrzymanych książek, czasopism itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynności wykonywane przy włączaniu do zbiorów bibliotecznych dokumentów;
(1.2) wyodrębniony dział nabytków
(1.3) znak umieszczany na książce na odwrocie karty tytułowej zawierający m.in. numer pozycji
(1.4) akces, przyłączenie się
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Formułując teorię o automatycznej akcesji niepodległej Szkocji do Unii Europejskiej, szkoccy nacjonaliści pomijają też istotne doświadczenia quebeckie.
Wiktionary
IPA: akˈt͡sɛsʲja, AS: akcesʹi ̯a
Wiktionary
przym. akcesyjny
rzecz. akces
Wiktionary
przestarzale: osoba przystępująca do czegoś, wchodząca do spółki
SJP.pl
1. drobny przedmiot będący uzupełnieniem, dodatkiem do czegoś;
2. drobny przedmiot przydatny do wykonywania określonych czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. hand. drobny przedmiot stanowiący dodatkowe wyposażenie
(1.2) książk. przedmiot charakterystyczny dla jakiegoś zawodu
Wiktionary
(1.1) Zauważył typowe akcesoria do golenia i mycia zębów, aspirynę i lek na zgagę oraz znacznie większy wybór szamponów, odżywek do włosów i balsamów do ciała, niż jego zdaniem mógłby potrzebować Roy.
Wiktionary
przym. akcesoryczny, akcesoryjny
Wiktionary
1. dodatkowy, ale odgrywający pewną rolę, niepodstawowy; akcesoryjny;
2. minerały akcesoryczne - minerały występujące tylko w niewielkiej ilości (niemające wpływu na klasyfikowanie skał)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. akcesoryjny.
Wiktionary
rzecz. akcesorium n.
przym. akcesoryjny
Wiktionary
dodatkowy, ale odgrywający pewną rolę, niepodstawowy (elementy akcesoryjne); akcesoryczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dodatkowy, uzupełniający, drugorzędny
Wiktionary
rzecz. akcesorium n.
przym. akcesoryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akcesem, dotyczący akcesu
Wiktionary
rzecz. akces m.
Wiktionary
przymiotnik od: akcesja (np. procedura akcesyjna, księga akcesyjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący akcesji, związany z akcesją
Wiktionary
(1.1) Wejście w życie traktatu akcesyjnego dziesięciu państw do UE w 2004 r. wymagało jego ratyfikacji przez wszystkie ówczesne państwa członkowskie i co najmniej jedno przystępujące.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: akcesyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. akces m., akcesja ż.
Wiktionary
(1.1) adhezyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pozwolenie, zezwolenie
Wiktionary
zdrobnienie od: akt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: akt
Wiktionary
rzecz. akt mrz., aktówka ż.
przym. aktowy
Wiktionary
1. działanie, szczególnie zorganizowane, zmierzające do osiągnięcia jakiegoś celu;
2. typ fabuły w dziele literackim i filmowym;
3. działanie bojowe, walka;
4. papier wartościowy, dokument udziałowy w spółce akcyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działanie zorganizowane
(1.2) przebieg zdarzeń powiązanych następstwem chronologicznym, lub więzią przyczynowo-skutkową;
(1.3) sport. działania ofensywne, atak
(1.4) praw. ekon. papier wartościowy wystawiany posiadaczowi części kapitału spółki akcyjnej (często w lm);
(1.5) pot. zdarzenie, wydarzenie
(1.6) gwara. więzienna: wydarzenie
(1.7) gwara. więzienna: przestępstwo
(1.8) gwara. więzienna: wybryk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oddziały specjalne rozpoczęły akcję odbicia zakładników.
(1.2) Akcja tej powieści rozgrywa się w Anglii.
(1.3) Strzela! Gol! Co za akcja!
(1.4) Ostatnio zarobiłem trochę pieniędzy na sprzedaży akcji.
(1.5) Ale akcja! Aśka powiedziała dyrektorowi, że jest idiotą!
Wiktionary
IPA: ˈakt͡sʲja, AS: akcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. akcyjność ż., akcjonariusz mos., akcjonariuszka ż., przedakcja ż.
:: zdrobn. akcyjka ż.
przym. akcyjny
przysł. akcyjnie
Wiktionary
(1.1) czyn, działanie, impreza, przedsięwzięcie, ruch
(1.2) fabuła, treść, wątek, motyw, temat, historia
(1.3) atak
(1.4) papier wartościowy, udział
Wiktionary
1. działanie, szczególnie zorganizowane, zmierzające do osiągnięcia jakiegoś celu;
2. typ fabuły w dziele literackim i filmowym;
3. działanie bojowe, walka;
4. papier wartościowy, dokument udziałowy w spółce akcyjnej
SJP.pl
Akcja – papier wartościowy łączący w sobie prawa o charakterze majątkowym i niemajątkowym, wynikające z uczestnictwa akcjonariusza w spółce akcyjnej, komandytowo-akcyjnej lub prostej spółce akcyjnej. Także ogół praw i obowiązków akcjonariusza w spółce lub część kapitału akcyjnego.
Wikipedia
graficzne przedstawienie notowań giełdowych
SJP.pl
dawniej: akcjonariusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. akcjonariusz.
Wiktionary
ogół osób i podmiotów gospodarczych posiadających udziały (akcje) w danej firmie
SJP.pl
Akcjonariusz – wspólnik spółki akcyjnej lub spółki komandytowo-akcyjnej będący posiadaczem akcji wyemitowanych przez taką spółkę. Podmiot nabywający akcje spółki staje się jej akcjonariuszem. Akcjonariuszem może zostać osoba fizyczna, osoba prawna, jak również jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (np. osobowa spółka handlowa). W spółce komandytowo-akcyjnej akcjonariusze są – obok komplementariuszy – jedną z dwóch kategorii wspólników i co do zasady pełnią w tej spółce funkcję bierną.
Wikipedia
1. wspólnik w spółce akcyjnej;
2. wspólnik w spółce komandytowo-akcyjnej, który nie odpowiada za jej zobowiązania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. właściciel akcji spółki akcyjnej;
Wiktionary
Akcjonariusz – wspólnik spółki akcyjnej lub spółki komandytowo-akcyjnej będący posiadaczem akcji wyemitowanych przez taką spółkę. Podmiot nabywający akcje spółki staje się jej akcjonariuszem. Akcjonariuszem może zostać osoba fizyczna, osoba prawna, jak również jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (np. osobowa spółka handlowa). W spółce komandytowo-akcyjnej akcjonariusze są – obok komplementariuszy – jedną z dwóch kategorii wspólników i co do zasady pełnią w tej spółce funkcję bierną.
Wikipedia
(1.1) Akcjonariusze tej spółki czuli się oszukani.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sʲjɔ̃ˈnarʲjuʃ, AS: akcʹi ̯õnarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. akcja ż., akcjonariat m.
:: fż. akcjonariuszka ż.
przym. akcyjny
przysł. akcyjnie
Wiktionary
posiadaczka akcji przedsiębiorstwa akcyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: akcjonariusz
Wiktionary
rzecz. przedakcja ż., akcyjka ż., akcyjność ż., akcjonariusz mos., akcjonariat m., akcja ż.
przym. akcyjny
przysł. akcyjnie
Wiktionary
nurt w sztuce współczesnej mający zbliżyć sztukę do codziennego życia
SJP.pl
Wikipedia
przylądek w zachodniej Grecji
SJP.pl
Akcjum, (łac. Actium, gr. Άκτιο – Aktio, czyli położone na przylądk-u/-ach) – miasto w zachodniej części Grecji w Akarnanii na przylądku o tej samej nazwie, przy wejściu do Zatoki Ambrakijskiej.
W czasach starożytnych Akcjum było miejscem kultu Apollina Aktiosa. Należało wówczas do miasta Anaktorion. W pobliżu tego miasta 2 września 31 r. p.n.e. odbyła się bitwa pod Akcjum, w której zwycięzcą został Oktawian.
Wikipedia
Wikipedia
akcydens; przestarzale:
1. przypadkowa, zmienna cecha jakiejś rzeczy;
2. dochód uboczny, dodatkowa opłata pobierana przy cle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatkowa opłata przy cleniu przywożonych towarów
(1.2) daw. przypadłość
(1.3) daw. dochód uboczny, często nielegalny
Wiktionary
rzecz. akcydens mrz., akcydensik mrz., akcydensista mos.
przym. akcydensowy, akcydentalny
Wiktionary
1. przypadkowa, zmienna cecha jakiejś rzeczy; akcydencja;
2. dochód uboczny, dodatkowa opłata pobierana przy cle; akcydencja;
3. druk okolicznościowy; druk akcydensowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. druk o charakterze użytkowym lub okolicznościowym, np. zaproszenie, menu, ulotka, afisz, katalog etc.;
(1.2) cecha ulotna rzeczy, niewpływająca na jej istotę
(1.4) daw. ekon. dodatek do stałego uposażenia księdza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Firma rozpoczęła działalność od produkcji akcydensów.
(1.2) Mówi się, że rozciągłość to modus lub akcydens materii, a materia to podłoże, czyli substratum, które ją podtrzymuje.
Wiktionary
IPA: akˈt͡sɨdɛ̃w̃s, AS: akcydẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. akcydencja ż., akcydensista mos., akcydensistka ż., akcydentalia nmos., akcydentalizm mrz.
:: zdrobn. akcydensik mrz.
przym. akcydensowy, akcydentalny
przysł. akcydentalnie
Wiktionary
(1.1) druk ulotny
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: akcydens - dochód uboczny, zwykle nielegalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: akcydens
Wiktionary
rzecz. akcydencja ż., akcydens mrz., akcydensista mos., akcydensistka ż., akcydentalia nmos., akcydentalizm mrz.
przym. akcydensowy, akcydentalny
przysł. akcydentalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zecer składający druki akcydensowe
Wiktionary
rzecz. akcydencja ż., akcydens mrz., akcydensik mrz., akcydensistka ż., akcydentalia nmos., akcydentalizm mrz.
przym. akcydensowy, akcydentalny
przysł. akcydentalnie
Wiktionary
1. przymiotnik od: akcydens (w znaczeniu druku, np. drukarnia akcydensowa);
2. przestarzale: związany z akcydencją (akcydensem), np. opłata akcydensowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akcydensem, dotyczący akcydensu
Wiktionary
rzecz. akcydencja ż., akcydens mrz., akcydensik mrz., akcydensista mos., akcydensistka ż., akcydentalia nmos., akcydentalizm mrz.
przym. akcydentalny
przysł. akcydentalnie
Wiktionary
pogląd filozoficzny zaprzeczający powiązaniu zjawisk w sposób konieczny, uważający prawa nauki za subiektywne konstrukcje ludzkiego umysłu, negujący powiązanie zjawisk w stopniu umożliwiającym przewidzenie większości rzeczy, co nie wynika z braków nauki, ale z przypadkowości wpisanej w naturę świata; kontyngentyzm
SJP.pl
Kontyngentyzm (łac. contingens - zdarzający się; także akcydentalizm) - koncepcja filozoficzna zakładająca, że zjawiska zachodzące w świecie mają w różnym stopniu charakter przypadkowy i nie są ze sobą związane przyczynowo. Według tej koncepcji pewne zdarzenia lub procesy nie wynikają z wiedzy naukowej, lecz z samej istoty rzeczywistości.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) nieistotnie
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɨdɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: akcydẽntalʹńe
Wiktionary
przym. akcydentalny, akcydensowy
rzecz. akcydens mrz., akcydensik mrz., akcydensista mos.
Wiktionary
książkowo: przypadkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. przypadkowy, okolicznościowy, nieistotny, dodatkowy
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɨdɛ̃nˈtalnɨ, AS: akcydẽntalny
Wiktionary
rzecz. akcydencja ż., akcydens mrz., akcydensik mrz., akcydensista mos., akcydensistka ż., akcydentalia nmos., akcydentalizm mrz.
przym. akcydensowy
przysł. akcydentalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. proces sądowy
Wiktionary
IPA: akˈt͡sɨja, AS: akcyi ̯a
Wiktionary
zdrobnienie od: akcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: akcja
Wiktionary
rzecz. przedakcja ż., akcja ż., akcyjność ż., akcjonariusz mos., akcjonariuszka ż.
przym. akcyjny
przysł. akcyjnie
Wiktionary
potocznie: film akcji
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób polegający na doraźnym organizowaniu akcji
Wiktionary
(1.1) Zamiast egzekwować przepisy systematycznie i bezwzględnie, służby porządkowe (…) działają akcyjnie i po medialnym zamieszaniu.
Wiktionary
rzecz. przedakcja ż., akcja ż., akcyjka ż., akcyjność ż., akcjonariusz mos., akcjonariuszka ż.
przym. akcyjny
Wiktionary
(1.1) czasowo, doraźnie, dorywczo, kapryśnie, niesystematycznie, nieregularnie, nierównomiernie, nierytmicznie, okazjonalnie, okresowo, sezonowo, tymczasowo, w kratkę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest akcyjne; cecha tych, którzy są akcyjni
Wiktionary
rzecz. przedakcja ż., akcja ż., akcyjka ż., akcjonariusz mos., akcjonariuszka ż.
przym. akcyjny
przysł. akcyjnie
Wiktionary
1. związany z akcją (np. charakter akcyjny);
2. związany z akcjami (np. kapitał akcyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akcją, dotyczący akcji
Wiktionary
rzecz. przedakcja ż., akcja ż., akcyjka ż., akcyjność ż., akcjonariusz mos., akcjonariuszka ż.
przysł. akcyjnie
Wiktionary
1. rodzaj pośredniego podatku nakładanego przez państwo na niektóre artykuły spożywcze, przedmioty użytkowe i usługi, wkalkulowany w ich cenę; podatek akcyzowy; także: kwota tego podatku;
2. urząd pobierający ten podatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. rodzaj podatku pośredniego nakładanego na niektóre towary celem ograniczenia ich konsumpcji;
Wiktionary
Podatek akcyzowy (Akcyza, z łac. accisia) – podatek pośredni nakładany na niektóre wyroby konsumpcyjne.
Akcyza jest nakładana na dobra, aby ograniczyć ich spożycie lub ze względu na wysoką akumulację zysku (niskie koszty produkcji, a wysokie spożycie). Obecnie stała się obszernym i łatwym wpływem pieniędzy dla budżetu państwa poprzez nakładanie na tzw. dobra infrastrukturalne (energia, paliwa itp.) lub konsumowane na masową skalę (np. używki).
Wikipedia
(1.1) Celnicy przechwycili 1000 kartonów papierosów bez akcyzy.
Wiktionary
IPA: akˈt͡sɨza, AS: akcyza
Wiktionary
rzecz. akcyźnik m.
przym. akcyzowy
Wiktionary
urzędnik państwowy pobierający akcyzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. urzędnik pobierający akcyzę
Wiktionary
rzecz. akcyza ż.
przym. akcyzowy
Wiktionary
→ akcyza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący akcyzy
Wiktionary
(1.1) Typowym tego przykładem są podatki typu akcyzowego, tzn. podatki od wydatków, zwłaszcza na szczególne rodzaje towarów, takich jak alkohol, benzyna, papierosy.
Wiktionary
IPA: ˌakt͡sɨˈzɔvɨ, AS: akcyzovy
Wiktionary
rzecz. akcyza ż., akcyźnik m.
Wiktionary
azjatyckie pnącze, którego owoce są stosowane w medycynie naturalnej w zaburzeniach laktacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Akebia|ref=tak., rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny krępieniowatych;
Wiktionary
Akebia (Akebia) – rodzaj roślin okrytonasiennych zaliczanych do rodziny krępieniowatych Lardizabalaceae. Obejmuje 5 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej Azji (Chiny, Korea, Japonia). W naturze rośliny te rosną na terenach skalistych, w zaroślach, zawsze tam, gdzie mogą rozwinąć się w miejscach nasłonecznionych. Na obszarach górskich rosną do rzędnej 1500 m n.p.m. Kwitną wiosną.
Wikipedia
apatia, obojętność, beztroska, wyczerpanie; acedia
SJP.pl
1. w sztukach plastycznych: bezgłowy, przedstawiony bez głowy, niemający początku (o przedstawianych stworach);
2. wiersz akefaliczny - wiersz antyczny, który nie ma elementu początkowego
SJP.pl
dawna nazwa Białogrodu nad Dniestrem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Białogród nad Dniestrem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tam zdala błyszczy obłok, tam jutrzenka wschodzi... / To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu!
Wiktionary
przym. akermański
Wiktionary
(1.1) war. Akierman, Akkerman
Wiktionary
minerał z gromady krzemianów grupowych
SJP.pl
Melilit – minerał z gromady krzemianów grupowych. Nazwa pochodzi z gr. meli czyli miód oraz lithos czyli skała/kamień.
Melility to krzemiany grupowe Ca2Mg i Ca2Al oraz ich analogon strukturalny Ca2Zn (hardystonit). Skrajnymi ogniwami szeregu melilitów są:
Wikipedia
→ Akerman
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Akermanem (obecnie: Białogród nad Dniestrem)
Wiktionary
rzecz. Akerman mrz.
Wiktionary
gruby, pikowany kaftan średniowieczny, zakładany pod zbroję; gambeson, przeszywanica
SJP.pl
Przeszywanica (aketon, gambeson) – gruby, pikowany kaftan zakładany pod zbroję w średniowieczu.
Przeszywanica wykonana była z wielu warstw płótna (lnianego lub jutowego) albo skóry, zszytych ze sobą (stąd nazwa). Najczęściej zakładano ją pod kolczugę, w celu pochłonięcia energii ciosu i ochrony ciała przed obrażeniami miażdżonymi, przed czym nie bronił giętki pancerz kolczy. Biedniejsi wojownicy (głównie piechota) często używali przeszywanicy jako jedynej ochrony tułowia. Także pod zbroje płytowe zakładano przeszywanicę, często wzmocnioną naszytą nań plecionką kolczą w miejscach niechronionych przez zbroję.
Wikipedia
rodzaj sanek używanych przez Eskimosów
SJP.pl
Akia (Akia) – najprawdopodobniej jeden z najwcześniejszych władców miasta-państwa Aszur, panujący być może na przełomie XXI i XX wieku p.n.e.
Akia wzmiankowany jest w Asyryjskiej liście królów, która wymienia go jako 29 władcę Asyrii. Występuje on tam jako trzeci z tzw. „sześciu królów [których imiona zostały zapisane na] cegłach, (ale) których limmu nie zostali spisani/znalezieni”. Jako jego poprzednik wymieniany jest Kikkia, a jako jego następca Puzur-Aszur I, ale nie wiadomo czy chodzi tu o członków tej samej rodziny/dynastii. W kopiach B i C Asyryjskiej listy królów jego imię brzmi tak samo: Akia (zapisywane A-ki-a).
Wikipedia
krótki miecz brązowy obosieczny z VII wieku p.n.e., używany przez Scytów
SJP.pl
Akinakes (gr. ἀκινάκης) lub akinaka (pers. akīnakah) – scytyjski sztylet lub krótki miecz, od VIII wieku p.n.e. charakterystyczny dla kultury Scytów, a następnie przejęty przez Persów.
Wikipedia
komórki przetrwalnikowe o charakterze spory, występujące u nitkowatych form sinic i u niektórych glonów żyjących w szybko zmieniających się siedliskach, np. wysychających kałużach
SJP.pl
Akinety – rodzaj przetrwalników występujący u nitkowatych form sinic i u niektórych innych glonów, żyjących w szybko zmieniających się warunkach. W niesprzyjających warunkach środowiska (np. przy zbyt niskiej temperaturze lub braku wody) komórki tych glonów zamieniają się różnego rodzaju przetrwalniki (akinety, hypnospory, hypnoscyty).
Wikipedia
akinezja;
1. brak zdolności wykonywania ruchów na skutek uszkodzenia obwodowego narządu ruchu;
2. u zwierząt: znieruchomienie będące reakcją obronną; bezruch
SJP.pl
Akinezja, akineza – objaw chorobowy przejawiający się zubożeniem ruchowym lub całkowitym bezruchem. Występuje m.in. u chorych na chorobę Parkinsona. Szczególnie zauważalne jest w akinezji zubożenie ruchów mimicznych twarzy (tzw. „maskowatość twarzy”, amimia). Czasami towarzyszą jej bradylalia (spowolnienie mowy) oraz mikrografia (pisanie małymi literami).
Wymuszona akineza występuje u niektórych zwierząt, jako mechanizm obronny, np. u dydelfów czarnouchych.
Wikipedia
akineza;
1. brak zdolności wykonywania ruchów na skutek uszkodzenia obwodowego narządu ruchu;
2. u zwierząt: znieruchomienie będące reakcją obronną; bezruch
SJP.pl
Akinezja, akineza – objaw chorobowy przejawiający się zubożeniem ruchowym lub całkowitym bezruchem. Występuje m.in. u chorych na chorobę Parkinsona. Szczególnie zauważalne jest w akinezji zubożenie ruchów mimicznych twarzy (tzw. „maskowatość twarzy”, amimia). Czasami towarzyszą jej bradylalia (spowolnienie mowy) oraz mikrografia (pisanie małymi literami).
Wymuszona akineza występuje u niektórych zwierząt, jako mechanizm obronny, np. u dydelfów czarnouchych.
Wikipedia
japońskie imię męskie
SJP.pl
Akira (jap. アキラ) – manga autorstwa Katsuhiro Ōtomo, publikowana w magazynie „Shūkan Young Magazine” wydawnictwa Kōdansha od 20 grudnia 1982 do 25 czerwca 1990.
Na podstawie mangi powstał pełnometrażowy film anime, którego premiera odbyła się w 1988 roku. Ponadto planowany jest aktorski film live action, którego próby jego produkcji podejmowano kilkukrotnie, jednak wciąż nie wiadomo, kiedy powstanie i kiedy odbędzie się jego premiera.
Wikipedia
rasa psa domowego pochodząca z Japonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. każda z dwóch ras psów: akita inu i akita amerykańska;
(1.2) pies jednej z ras akita (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
1. rodzaj roślin z rodziny mirtowatych;
2. akka Sellowa - ciepłolubna roślina drzewiasta z rodziny mirtowatych; fejhoa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Izraelu, w Dystrykcie Północnym;
Wiktionary
Akka (hebr. עכו, Akko; arab. عكا, Akka; ang. Akko; w językach zachodnioeuropejskich na ogół zwane Akra, fr. Saint-Jean-d’Acre) – miasto położone w Dystrykcie Północnym w Izraelu.
Wikipedia
(1.1) Zespół zabytków Akki jest od 2001 roku umieszczony na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
(1.1) Czytałem o Akce w jakimś starym polskim przewodniku.
Wiktionary
przym. akkański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Akką, dotyczący Akki
Wiktionary
(1.1) Ruszyli oni czym prędzej na północ, uprzednio pożyczywszy siedem tysięcy bizantów akkańskich i tysiąc bizantów jerozolimskich na sfinansowanie kampanii.
(1.1) Dłoń z pucharkiem wskazała wody przystani akkańskiej, na której unosiło się zaledwie kilka drobnych łodzi rybackich.
(1.1) Wenecja i Genua prowadziły między sobą niewypowiedzianą wojnę na wyniszczenie o porty Lewantu, zaś szpitalnicy i templariusze od dawna pozostawali w ostrym politycznym sporze o zyski z akkańskiego handlu.
(1.1) Dwa lata później zdobyta została Akka, stolica kadłubowego Królestwa Akkańskiego, ostatnia już placówka Franków na Bliskim Wschodzie.
Wiktionary
rzecz. Akka ż.
Wiktionary
przyjęcie czegoś jednomyślnie, bez głosowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jednogłośny wybór, uznanie czegoś
(1.2) daw. obyczajowy powitalny okrzyk ku czci wysoko postawionych osób
Wiktionary
Aklamacja (łac. acclamatio z ad „do, z” i clamo „wołam”; consensus ordinum „zgoda stanów”) – sposób przyjęcia ustawy lub wniosku w demokratycznych organach władzy ustawodawczej.
Wniosek zostaje przyjęty poprzez aklamację, gdy zostaje zaakceptowany jednomyślnie przez całe zgromadzenie bez organizowania głosowania (może zostać poparty okrzykami lub oklaskami).
Wikipedia
(1.1) Powtórnie wybrano ją przez aklamację.
Wiktionary
IPA: ˌaklãˈmat͡sʲja, AS: aklãmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aklamowanie n.
czas. aklamować ndk.
przym. aklamacyjny
Wiktionary
dotyczący aklamacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aklamacją, dotyczący aklamacji, wyrażony przez aklamację
Wiktionary
rzecz. aklamacja ż., aklamowanie n.
czas. aklamować ndk.
Wiktionary
witać, powitać okrzykiem; uznawać, uznać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. witać okrzykiem
Wiktionary
rzecz. aklamacja ż., aklamowanie n.
przym. aklamacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. witanie okrzykiem
Wiktionary
rzecz. aklamacja ż.
czas. aklamować ndk.
przym. aklamacyjny
Wiktionary
nienależący do żadnej klasy społecznej; bezklasowy
SJP.pl
naturalna reakcja organizmu na nietypowe dla niego (np. sztucznie stworzone) warunki
SJP.pl
Aklimatyzacja – rodzaj adaptacji; spowodowane zmianą miejsca pobytu, zachodzące w naturalnych warunkach, przystosowanie się do nowych dla danego organizmu warunków klimatycznych. W zakres aklimatyzacji wchodzą przystosowania do klimatu, czasu i wysokości. Przystosowanie zachodzące w warunkach laboratoryjnych, do sztucznie wytwarzanych warunków, nazywamy aklimacją.
Wikipedia
przystosowywanie, przyzwyczajanie się do panujących warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. przystosowanie się organizmów roślinnych i zwierzęcych do nowego środowiska;
(1.2) przen. przystosowanie się do nowej sytuacji
Wiktionary
Aklimatyzacja – rodzaj adaptacji; spowodowane zmianą miejsca pobytu, zachodzące w naturalnych warunkach, przystosowanie się do nowych dla danego organizmu warunków klimatycznych. W zakres aklimatyzacji wchodzą przystosowania do klimatu, czasu i wysokości. Przystosowanie zachodzące w warunkach laboratoryjnych, do sztucznie wytwarzanych warunków, nazywamy aklimacją.
Wikipedia
rzecz. aklimatyzowanie n., zaaklimatyzowanie n.
czas. aklimatyzować ndk., zaaklimatyzować dk.
przym. aklimatyzacyjny
Wiktionary
dotyczący aklimatyzacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z aklimatyzacją, dotyczący aklimatyzacji
Wiktionary
rzecz. aklimatyzacja ż., aklimatyzowanie n.
czas. aklimatyzować ndk., zaaklimatyzować dk.
Wiktionary
1. przystosowywać (rzadziej przystosować) organizm do panujących warunków;
2. aklimatyzować się - o organizmie lub przenośnie o kimś: przyzwyczajać się (rzadziej przyzwyczaić się), przystosowywać się (rzadziej przystosować się) do panujących warunków
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) biol. przystosowywać organizm do odmiennych warunków otoczenia
czasownik zwrotny niedokonany aklimatyzować się (dk. brak)
(2.1) biol. o organizmie: przystosowywać się do odmiennych warunków otoczenia
(2.2) rzad. przen. dostosowywać się do nowej sytuacji
Wiktionary
rzecz. aklimatyzacja ż., aklimatyzowanie n., zaaklimatyzowanie n.
czas. zaaklimatyzować dk.
przym. aklimatyzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dostosowywanie się do nowych warunków lub sytuacji
Wiktionary
rzecz. aklimatyzacja ż., zaaklimatyzowanie n.
czas. aklimatyzować ndk., zaaklimatyzować dk.
przym. aklimatyzacyjny
Wiktionary
linia łącząca na mapie geograficznej miejsca, w których odchylenie igły magnetycznej równe jest zeru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. linia łącząca na mapie miejsca, gdzie odchylenie igły magnetycznej równe jest zeru;
Wiktionary
Aklina lub inaczej równik magnetyczny – jedna z izoklin, czyli umownych linii na powierzchni Ziemi lub na mapie specjalnej-geofizycznej, łączących punkty o jednakowej inklinacji magnetycznej (o jednakowym nachyleniu magnetycznym); nazwa „aklina” odnosi się do izokliny, dla której inklinacja jest równa 0°.
Wikipedia
(1.1) równik magnetyczny
Wiktionary
1. według starożytnych Greków: okres najwyższego rozkwitu władz intelektualnych, przypadający u ludzi mniej więcej czterdziestoletnich, umożliwiający ustalenie przybliżonej daty działalności autorów mniej znanych
2. książkowo: szczyt lub punkt krytyczny czegoś: życia, dziejów, choroby itd.
SJP.pl
Akme (stgr. ἀκμή – ostrze, szczyt, punkt kulminacyjny) – pojęcie używane w piśmiennictwie starożytnej Grecji na oznaczenie punktu kulminacyjnego, rozkwitu, okresu najpełniejszego rozwoju czy szczytu działalności.
Wikipedia
przedstawiciel akmeizmu, poeta tworzący w duchu akmeizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedstawiciel, zwolennik akmeizmu
Wiktionary
(1.1) Acumen stał się ważnym pojęciem dla rosyjskich akmeistów.
Wiktionary
rzecz. akmeizm mrz.
:: fż. akmeistka ż.
przym. akmeistyczny
Wiktionary
przedstawicielka akmeizmu, poetka tworząca w duchu akmeizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedstawicielka, zwolenniczka akmeizmu
Wiktionary
rzecz. akmeizm mrz.
:: fm. akmeista mos.
przym. akmeistyczny
Wiktionary
dotyczący akmeizmu lub akmeistów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z akmeizmem, dotyczący akmeizmu
Wiktionary
rzecz. akmeista mos., akmeistka ż., akmeizm mrz.
Wiktionary
kierunek w poezji rosyjskiej pierwszej połowy międzywojnia, głoszący odwrót od symbolicznej i mistycznej poezji, nawołujący do ukazywania w utworach piękna realnego świata za pomocą prostego języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. przeciwstawiający się symbolizmowi modernistyczny kierunek w poezji i literaturze rosyjskiej przypadający na początek XX wieku;
Wiktionary
Akmeizm (od akme, gr. akmḗ „szczyt, wyższy stopień czegoś, pora rozkwitu”; także adamizm, klaryzm) – modernistyczny kierunek w poezji i literaturze rosyjskiej przypadający na lata 1912–1932, odmiana neoklasycyzmu. Wyszedł on od krytyki symbolizmu przeprowadzonej przez młodych twórców z istniejącej w latach 1911–1914 grupy „Cech poetów”. Inicjatorem powstania ruchu był Nikołaj Gumilow, a głównymi jego przedstawicielami byli Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa, Michaił Kuzmin, Siergiej Gorodiecki. Głównym organem akmeistów było czasopismo „Apollon”.
Wikipedia
rzecz. akmeista mos., akmeistka ż.
przym. akmeistyczny
Wiktionary
(1.1) adamizm, klaryzm
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Akmołą, dotyczący Akmoły (współcz. Astana)
Wiktionary
rzecz. Akmoła ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. rodzaj bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
(1.1) Brzeg był pokryty akmonami.
Wiktionary
IPA: ˈakmɔ̃n, AS: akmõn
Wiktionary
pogląd etyczny zakładający nieistnienie obiektywnych wartości etycznych i moralnych, uznający je za wynikające z jednostkowego bądź zbiorowego przeświadczenia; nonkognitywizm, antykognitywizm
SJP.pl
klamra łącząca większą ilość pięciolinii w utworach na wiele głosów, instrumentów lub na dwie ręce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. druk. pionowa linia lub klamra łącząca pięciolinie, na których notuje się partie instrumentów lub głosów jednego utworu wykonywane jednocześnie;
Wiktionary
Wikipedia
1. kleryk z nadanym czwartym, ostatnim z niższych święceń kapłańskich (mający m.in. prawo do udzielania komunii);
2. dawniej: ministrant biorący udział w uroczystej liturgii;
3. rzadko: przenośnie o czyimś stronniku, popleczniku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. osoba, której udzielono posługi akolitatu;
(1.2) książk. czyjś stronnik, poplecznik, towarzysz
Wiktionary
Akolita (z greckiego ἀκόλουθος „akólouthos” – „towarzyszący, idący za kimś” lub ἀκολουθέω „akóloutheo” – „iść za kimś, naśladować, towarzyszyć”) – chrześcijanin ustanowiony do pomocy kapłanowi i diakonowi w sprawowaniu liturgii.
Niekiedy, zważywszy na okoliczności, dopuszcza się do służby przy ołtarzu inne osoby świeckie, niebędące ustanowionymi przez władzę kościelną (ministrantów). Wówczas akolitom powierza się troskę o prawidłowe przygotowanie tych osób.
Wikipedia
(1.1) Babcię Józię odwiedził ksiądz z Panem Jezusem, któremu towarzyszył akolita.
Wiktionary
IPA: ˌakɔˈlʲita, AS: akolʹita
Wiktionary
rzecz. akolitat m., akolitka ż.
:: fż. akolitka ż.
przym. akolicki
Wiktionary
(1.1) posługujący
Wiktionary
obrzęd ustanowienia kogoś akolitą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. jedna ze współczesnych posług w Kościele;
(1.2) kośc. obrzęd ustanowienia akolity
Wiktionary
(1.1) Prowincjał udzielił posługi akolitatu dwunastu klerykom.
(1.2) Rodzice przyjechali na akolitat swojego syna.
Wiktionary
rzecz. akolita m., akolitka ż.
Wiktionary
świeca trzymana przez akolitę
SJP.pl
doświadczenie zmysłowe
SJP.pl
1. w fizjologii: przystosowanie się układu optycznego oka do wyraźnego widzenia z danej odległości;
2. w psychologii: doskonalenie natury poznawczej pod wpływem nowych doświadczeń;
3. w językoznawstwie: zmiana brzmienia głoski w wyniku wymowy razem z głoskami ją otaczającymi (np. "w" w "ławka" wymawiane jako "f")
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dostosowanie się układu optycznego oka do ostrego widzenia
(1.2) przystosowanie sposobów katechizacji misyjnej do warunków życia ludności nauczanej
(1.3) dostosowanie warunków oferty zakwaterowania
(1.4) jęz. formalne podporządkowanie się podrzędnika wymogom nadrzędnika;
(1.5) psych. zmiana istniejących lub tworzenie nowych struktur poznawczych w celu przystosowania się do nowych warunków środowiska;
Wiktionary
Akomodacja (łac. accommodatio czyli przystosowanie) – umiejętność dostosowania istniejącego układu do panujących warunków;
Wikipedia
IPA: ˌakɔ̃mɔˈdat͡sʲja, AS: akõmodacʹi ̯a
Wiktionary
czas. akomodować
rzecz. akomodowanie n.
przym. akomodacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest akomodacyjne
Wiktionary
przym. akomodacyjny
przysł. akomodacyjnie
Wiktionary
dotyczący akomodacji (np. zdolności akomodacyjne oka; zmiany akomodacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. psych. zdolny do akomodacji, przystosowania się; polegający na akomodacji, przystosowaniu się
Wiktionary
rzecz. akomodacyjność ż., akomodacja ż., akomodowanie n., zakomodowanie n.
czas. akomodować ndk., zakomodować dk.
Wiktionary
1. w fizjologii: przystosować, przystosowywać układ optyczny oka do wyraźnego widzenia z danej odległości;
2. w psychologii: udoskonalić, doskonalić naturę poznawczą pod wpływem nowych doświadczeń; 3 w językoznawstwie: zmienić, zmieniać brzmienie głoski w wyniku wymowy razem z głoskami ją otaczającymi (np. "w" w "ławka" wymawiane jako "f")
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) med. o układzie optycznym oka: przystosowywać się do wyraźnego widzenia z różnej odległości
(1.2) daw. odpowiadać, zadowalać, przystosowywać
czasownik zwrotny niedokonany akomodować się (dk. brak)
(2.1) daw. podporządkowywać się, stosować się, harmonizować z czymś
Wiktionary
rzecz. akomodacja ż., akomodowanie n.
przym. akomodacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. przystosowywanie się układu optycznego oka do wyraźnego widzenia przedmiotów znajdujących się w różnej odległości
Wiktionary
rzecz. akomodacja ż.
czas. akomodować
przym. akomodacyjny
Wiktionary
(1.1) akomodacja
Wiktionary
1. partia instrumentalna w utworze muzycznym, towarzysząca głównej partii wykonywanej przez głos solowy lub zespół; także: wykonywanie takiej partii instrumentalnej;
2. przenośnie o czymś (głównie o dźwiękach) co towarzyszy czemuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrumentalne tło głównej partii;
(1.2) muz. wykonywanie akompaniamentu (1.1), towarzyszenie grą soliście lub zespołowi
(1.3) przen. głosy i dźwięki będące tłem do czegoś
Wiktionary
Akompaniament – partia instrumentalna, która jest tłem wątku melodycznego. Akompaniament to również sposób gry na instrumencie, polegający na budowaniu tła dla partii danego instrumentu solowego lub głosu według schematu (najczęściej poprzez wybijanie rytmu lub dodanie akordów).
Wikipedia
(1.1) Jest to pieśń na dwa głosy z akompaniamentem muzyki.
Wiktionary
IPA: ˌakɔ̃mpãˈɲãmɛ̃nt, AS: akõmpãńãmẽnt
Wiktionary
czas. akompaniować
rzecz. akompaniator, akompaniatorka, akompaniowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) muz. rzad. dotyczący akompaniamentu; służący za akompaniament
Wiktionary
osoba, która akompaniuje (wykonuje, towarzyszącą głównej partii melodycznej, partię instrumentalną)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. wykonawca akompaniamentu
Wiktionary
Akompaniament – partia instrumentalna, która jest tłem wątku melodycznego. Akompaniament to również sposób gry na instrumencie, polegający na budowaniu tła dla partii danego instrumentu solowego lub głosu według schematu (najczęściej poprzez wybijanie rytmu lub dodanie akordów).
Wikipedia
IPA: ˌakɔ̃mpãˈɲatɔr, AS: akõmpãńator
Wiktionary
rzecz. akompaniament m., akompaniowanie n.
:: fż. akompaniatorka ż.
czas. akompaniować ndk.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wykonawczyni akompaniamentu
Wiktionary
IPA: ˌakɔ̃mpãɲaˈtɔrka, AS: akõmpãńatorka
Wiktionary
rzecz. akompaniament m., akompaniowanie n.
:: fm. akompaniator m.
czas. akompaniować
Wiktionary
wykonywać, towarzyszącą głównej partii melodycznej, partię instrumentalną
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) muz. instrumentalnie towarzyszyć głównej partii, wykonywać jej tło
Wiktionary
(1.1) …pani Ewelina siedząc przy fortepianie akompaniowała grze słynnego wiolonczelisty…
Wiktionary
IPA: ˌakɔ̃mpãˈɲɔvat͡ɕ, AS: akõmpãńovać
Wiktionary
rzecz. akompaniator m., akompaniatorka ż., akompaniament m., akompaniowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. wykonywanie akompaniamentu
Wiktionary
(1.1) Akompaniowanie tak nadpobudliwemu wokaliście jest pełne niespodzianek.
Wiktionary
IPA: ˌakɔ̃mpãɲɔˈvãɲɛ, AS: akõmpãńovãńe
Wiktionary
czas. akompaniować
rzecz. akompaniament m., akompaniator m., akompaniatorka ż.
Wiktionary
perski duchowny zajmujący się sprawami prawnymi; achund
SJP.pl
trująca bylina z rodziny jaskrowatych, mająca zastosowanie w farmacji; tojad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. tojad.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tojad.
* niemiecki: (1.1) Akonit n.
źródła.
== akonit (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) akonit, tojad
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈkɔ̃ɲit, AS: akõńit
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tojad.
* niemiecki: (1.1) Akonit n.
źródła.
== akonit (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) akonit, tojad
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
silnie trujący związek organiczny z grupy alkaloidów występujący w bulwach akonitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. bardzo silnie trujący związek chemiczny z grupy alkaloidów, występujący głównie w bulwach i liściach tojadu;
Wiktionary
Akonityna – organiczny związek chemiczny, alkaloid o złożonej budowie chemicznej. Jest jedną z najsilniejszych trucizn roślinnych, występuje w liściach, łodygach i korzeniach tojadu mocnego (Aconitum firmum).
Akonityna łatwo wchłania się przez skórę i błony śluzowe, większe dawki mogą wywołać porażenie ośrodka oddechowego, a podawanie sodu zwiększa toksyczność akonityny. Dawka śmiertelna wynosi około 3 mg akonityny, około 2 gramy surowca roślinnego oraz około 20 ml nalewki.
Wikipedia
(1.1) Nie istnieje swoiste antidotum na zatrucie akonityną, ale przy natychmiastowej opiece przedszpitalnej można próbować ratować pacjenta.
Wiktionary
zaliczka na poczet należności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. zadatek na spłatę z tytułu należności
Wiktionary
(1.1) Obcinał gaże, zwlekał z rachunkami i lubił płacić akontami, o ile można najmniejszymi.
Wiktionary
IPA: aˈkɔ̃ntɔ, AS: akõnto
Wiktionary
(1.1) zaliczka ż.
Wiktionary
Akor – biblijna dolina, położona na północny zachód od Jerycha w pobliżu miasta Aj. Współcześnie jest utożsamiana z doliną Al-Bukaja. Według Księgi Jozuego (Joz 7,24–26) w Akor został ukamienowany Akan.
Wikipedia
1. w muzyce: współbrzmienie co najmniej trzech różnych dźwięków;
2. system płacy, w którym (w najprostszej wersji) jest ona uzależniona od wykonanych sztuk a nie od ilości przepracowanego czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. równoczesne współbrzmienie co najmniej trzech dźwięków;
(1.2) ekon. zarz. system wynagrodzeń uzależniający je od mierzalnych skutków pracy
(1.3) przen. odznaczający się, czasem dominujący, element czegoś
Wiktionary
Akord – następstwo lub współbrzmienie co najmniej trzech dźwięków o różnej wysokości i nazwie.
Następstwo lub współbrzmienie kilku dźwięków oddalonych o oktawę lub jej wielokrotności nie stanowi akordu. Powoduje jedynie wzmocnienie dźwięku najniższego i wzbogacenie jego barwy.
Wikipedia
(1.1) Na fortepianie akordy gra się zazwyczaj lewą ręką.
(1.2) Robotnicy niezadowoleni są z akordu, gadają, żeby przywrócić dniówki.
(1.4) Cyprowy akord buduje się w oparciu o harmonię trzech kluczowych składników: mchu dębowego, labdanum i bergamotki.
Wiktionary
IPA: ˈakɔrt, AS: akort
Wiktionary
rzecz. akordyka ż., akordnik m., akordowiec m.
przym. akordowy
przysł. akordowo
Wiktionary
instrument muz.; idiofon języczkowy (dęty), rodzaj harmonii ręcznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów;
Wiktionary
Akordeon (fr. accordéon) – instrument muzyczny zaliczany do grupy aerofonów bądź idiofonów dętych (patrz niżej). Jest rodzajem harmonii, opartym na stroikach przelotowych. Prąd powietrza wytworzony przez ręcznie poruszany miech, wprawiając w drganie stroik wywołuje dźwięk. Początkowo działał przy użyciu miechów nożnych, które z czasem zostały zastąpione przez miech ręczny. Instrument ten z prawej strony ma klawiaturę klawiszową (lub guziki w przypadku akordeonu guzikowego), a z lewej guziki (dźwięki basowe, akordy) oraz – choć nie zawsze – manuał melodyczny zwany barytonem.
Wikipedia
(1.1) Jacek gra wieczorami na akordeonie i nie daje spać sąsiadom.
Wiktionary
IPA: ˌakɔrˈdɛɔ̃n, AS: akordeõn
Wiktionary
rzecz. akordeonista mos., akordeonistka ż.
:: zdrobn. akordeonik mrz.
przym. akordeonowy
Wiktionary
(1.1) cyja; symbol. acc; żart. kaloryfer
Wiktionary
zdrobnienie od: akordeon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akordeon
Wiktionary
(1.1) To nie akordeon, lecz tylko mały akordeonik.
Wiktionary
rzecz. akordeon m.
przym. akordeonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. mężczyzna, chłopiec grający na akordeonie
Wiktionary
(1.1) Kupiłam naszemu synowi akordeon, to może zechce zrezygnować ze studiów psychologicznych i zostanie akordeonistą?
Wiktionary
IPA: ˌakɔrdɛɔ̃ˈɲista, AS: akordeõńista
Wiktionary
rzecz. akordeon m.
:: fż. akordeonistka ż.
przym. akordeonowy
Wiktionary
(1.1) harmonista
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, dziewczyna grająca na akordeonie
Wiktionary
(1.1) Wszyscy znają piosenkę o wiolonczelistce, a czy jest też jakaś piosenka o akordeonistce?
Wiktionary
IPA: ˌakɔrdɛɔ̃ˈɲistka, AS: akordeõńistka
Wiktionary
rzecz. akordeon m.
:: fm. akordeonista m.
przym. akordeonowy
Wiktionary
związany z akordeonem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. dotyczący akordeonu, związany z akordeonem
Wiktionary
rzecz. akordeon m., akordeonista mos., akordeonistka ż., akordeonik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. robotnik pracujący na akord
Wiktionary
rzecz. akord mrz.
Wiktionary
(1.1) pot. akordowiec
Wiktionary
osoba pracująca na akord
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik pracujący na akord, otrzymujący wynagrodzenie w systemie akordowym
Wiktionary
rzecz. akord mrz.
Wiktionary
(1.1) gwara. akordnik
Wiktionary
przysłówek
(1.1) ekon. w sposób akordowy, uzależniony od ilości wykonanej pracy
Wiktionary
rzecz. akord mrz.
przym. akordowy
Wiktionary
1. związany z akordem (w znaczeniu systemu płacy), np. akordowi robotnicy;
2. związany z akordem (w znaczeniu współbrzmienia dźwięków), np. akordowy akompaniament
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z akordami
(1.2) ekon. związany z pracą na akord (systemem pracy w którym wynagrodzenie zależy od ilości wykonanej pracy)
Wiktionary
rzecz. akord mrz.
przysł. akordowo
Wiktionary
dział harmonii zajmujący się akordami, ich funkcją i budową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. dział harmonii badający budowę i łączenie akordów
Wiktionary
rzecz. akord mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od akord
SJP.pl
środowiskowo: osoba uzależniona od wielu substancji psychoaktywnych; politoksykoman
SJP.pl
członek AK (Armii Krajowej); AK-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz Armii Krajowej
Wiktionary
(1.1) Te lektury dały mi wtedy dość dobre wyobrażenie o tym, czym był sowiecki komunizm, ale duży wpływ miał też na mnie mąż mojej stryjecznej siostry - akowiec z Wileńszczyzny.
Wiktionary
skr. AK
rzecz. AK-owiec mos.
przym. akowski, AK-owski
Wiktionary
(1.1) war. AK-owiec
Wiktionary
przymiotnik od: AK (Armia Krajowa); AK-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z AK, należący do AK (Armii Krajowej)
Wiktionary
skr. AK
rzecz. akowiec mos., AK-owiec mos.
przym. AK-owski
Wiktionary
(1.1) AK-owski
Wiktionary
anglosaska jednostka miary powierzchni, wynosząca 4046,86 metrów kwadratowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anglosaska jednostka powierzchni gruntów, równa ok. 4047 m2;
Wiktionary
Akr (ang. acre) – jednostka miary powierzchni gruntów używana w krajach anglosaskich.
Był to obszar, który mógł zostać zaorany przez pług zaprzęgnięty w parę wołów w ciągu jednego dnia.
Wikipedia
(1.1) Burj Dubai jest centralnym punktem ogromnej inwestycji zajmującej dwa kilometry kwadratowe, która obejmuje kilkanaście hoteli, […], 6 akrów parków, kilkadziesiąt wieżowców mieszkalnych […]
Wiktionary
IPA: akr̥, AS: akr̦
Wiktionary
przym. akrowy
Wiktionary
(1.1) skrót ac
Wiktionary
anglosaska jednostka miary powierzchni, wynosząca 4046,86 metrów kwadratowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Ghany;
(1.2) geogr. hist. starożytne miasto na Krymie;
(1.3) geogr. hist. jerozolimska twierdza Seleucydów w II w. p.n.e. w Jerozolimie;
Wiktionary
Akra (ang. Accra) – stolica, największe miasto i główny port Ghany, siedziba dystryktu stołecznego, położona nad Zatoką Gwinejską. Największy ośrodek gospodarczy i naukowo-kulturalny kraju. Przemysł głównie spożywczy, drzewny i meblarski.
Wikipedia
(1.1) W Akrze mieszka prawie dwa miliony osób.
Wiktionary
IPA: ˈakra, AS: akra
Wiktionary
rzecz. akryjczyk mos., akryjka ż.
przym. akryjski
Wiktionary
wada rozwojowa polegająca na całkowitym lub częściowym braku kości czaszki
SJP.pl
Akrania, bezczaszkowie – letalne zaburzenie rozwojowe polegające na niewykształceniu kości pokrywy czaszki. Występuje zazwyczaj razem z anencefalią (bezmózgowiem).
Wikipedia
[czytaj: akrasja] brak samokontroli, działanie wbrew własnemu osądowi
SJP.pl
zbiornik ciśnieniowy otoczony płaszczem chłodzącym; wykorzystywany w przemyśle spożywczym
SJP.pl
spadanie rozproszonej materii na powierzchnie gwiazdy
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący akrecji
SJP.pl
1. oficjalne upoważnienie dla dyplomaty (pełnienie obowiązków przy rządzie państwa) lub dziennikarza (pełnienie obowiązków w organizacjach, instytucjach, przy festiwalach, wydarzeniach sportowych itp.);
2. w szkolnictwie wyższym: sprawdzenie poziomu nauczania danej jednostki i wydanie na tej podstawie przez komisję państwową oficjalnego dokumentu, upoważniającego tę jednostkę do nauczania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oficjalna zgoda potrzebna dziennikarzom lub dyplomatom do wykonywania swoich zadań w danym miejscu
Wiktionary
Akredytacja (z fr. accréditer, „upełnomocnić”) – udzielenie pełnomocnictwa.
Ogólnie termin akredytacja oznacza postępowanie, w którym upoważniona jednostka wydaje oświadczenie, że określony podmiot jest kompetentny do wykonywania określonych zadań. Wiąże się to z inspekcją dotyczącą postępowania i jakości usług wykonywanych przez akredytowany podmiot.
Wikipedia
(1.1) Otrzymanie akredytacji zobowiązuje do bezstronnej, obiektywnej obsługi prasowej urzędu prezydenta.
Wiktionary
rzecz. akredytowanie n., akredytowany mos.
czas. akredytować
przym. akredytacyjny
Wiktionary
dotyczący akredytacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. adm. związany z akredytacją, dotyczący akredytacji
Wiktionary
rzecz. akredytowany mos., akredytacja ż.
czas. akredytować
przym. akredytowany
Wiktionary
1. udzielić (udzielać) akredytacji (oficjalne upoważnić dyplomatę lub dziennikarza do pełnienia funkcji w danym miejscu);
2. w szkolnictwie wyższym: dokonać (dokonywać) akredytacji (sprawdzić poziom nauczania danej jednostki i wydać na tej podstawie oficjalny dokument, upoważniający tę jednostkę do nauczania)
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) udzielać akredytacji
(1.2) daw. poręczać, potwierdzać
czasownik zwrotny niedokonany lub dokonany akredytować się
(2.1) dokonywać akredytacji
Wiktionary
(1.1) Na wybory prezydenckie w Rosji akredytowano około 100 międzynarodowych obserwatorów.
Wiktionary
rzecz. akredytowany mos., akredytacja ż., akredytowanie n.
przym. akredytacyjny
Wiktionary
(1.1) upełnomocniać, autoryzować, upoważniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|akredytować.
Wiktionary
rzecz. akredytowany mos., akredytacja ż.
czas. akredytować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba, na imię której wydano akredytywę
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: akredytować
Wiktionary
rzecz. akredytacja ż., akredytowanie n.
czas. akredytować dk./ndk.
przym. akredytacyjny
Wiktionary
1. forma bezgotówkowych rozliczeń, w której bank dłużnika wyodrębnia określoną kwotę z jego środków i wypłaca ją wierzycielowi po spełnieniu przez niego określonych warunków (np. dostarczeniu partii towarów)
2. dokument potwierdzający tę formę rozliczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. forma bezgotówkowych rozliczeń krajowych i zagranicznych realizowanych za pośrednictwem banku, wykorzystywana przy zawieraniu transakcji, którym towarzyszą różne zwiększone ryzyka;
(1.2) ekon. dokument stwierdzający warunki akredytywy (1.1)
(1.3) ekon. polecenie wypłaty klientowi określonej sumy w banku
Wiktionary
Akredytywa – forma płatności w rozliczeniach zarówno zagranicznych, jak i w krajowych. Jest ona wykorzystywana przy zawieraniu transakcji, którym towarzyszy różnego rodzaju zwiększone ryzyko (np. związane z kontrahentem, właściwą realizacją kontraktu, jakością produktów, opóźnieniem, brakiem zapłaty), gdyż je redukuje.
Wikipedia
(1.1) Przy zastosowaniu akredytywy niekumulatywnej część plafonu może zostać niewykorzystana, jeśli nie wszystkie nawiązki będą wykorzystane w pełnej wysokości.
Wiktionary
Acritarcha, akritarchy, akrytarchy – grupa bardzo drobnych (zwykle 0,01–0,5 mm), jednokomórkowych skamieniałości, o ścianach zbudowanych z substancji organicznej i nieustalonej przynależności systematycznej. R. Buick jako element definicji podaje, ze muszą mieć minimum 50 mikrometrów (0,05 mm), według M. Jachowicz akritarchy mają maksymalnie 5 mm.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) eduk. polegający na słownym przekazywaniu uczniom wiedzy w formie gotowej do przyswojenia
Wiktionary
ćwiczenie sportowe lub cyrkowe wymagające znacznych umiejętności oraz wysokiej sprawności fizycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) widowiskowe ćwiczenie, często niebezpieczne, które wymaga wielkiej sprawności;
(1.2) zob. akrobatyka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Widziałeś jakie akrobacje robili ci magicy na swoich motorach?
Wiktionary
rzecz. akrobatkowate nmos., akrobata mos., akrobatka ż., akrobatyka ż.
przym. akrobatyczny, akrobacyjny
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
(1.1) ewolucja
Wiktionary
dotyczący akrobacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akrobacją, dotyczący akrobacji
Wiktionary
rzecz. akrobacja ż.
Wiktionary
1. artysta cyrkowy;
2. wykonawca akrobacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wykonujący akrobacje, zwykle w cyrku lub sporcie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. zob. kuglarz.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) kilku chybionych akrobatów skacze przez ławki i usiłuje chodzić na rękach, jeden gra na grzebieniu, dwóch rzuca w siebie papierowymi strzałami (…)
Wiktionary
IPA: ˌakrɔˈbata, AS: akrobata
Wiktionary
rzecz. akrobatyka ż., akrobacja ż., akrobatkowate lm nm.
:: fż. akrobatka ż.
przym. akrobatyczny
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
→ akrobata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wykonuje akrobacje sportowe lub cyrkowe
(1.2) zool. nazwa systematyczna|Acrobates|Desmarest|ref=tak., niewielki torbacz z rodziny akrobatkowatych, wyposażony w błonę lotną, zamieszkujący lasy eukaliptusowe na wschodnim wybrzeżu Australii;
Wiktionary
Akrobatka (Acrobates) – rodzaj ssaków z rodziny akrobatkowatych (Acrobatidae).
Wikipedia
(1.1) Nie była ani tancerką, ani śpiewaczką, lecz popisywała się, jako akrobatka i mimiczka.
(1.2) Niedawne badania morfologiczne i molekularne ujawniły dwa dobrze zróżnicowane gatunki akrobatek, które w dużym stopniu pokrywają się geograficznie.
Wiktionary
rzecz. akrobacja ż., akrobata mos., akrobatyka ż., akrobatkowate lm nm.
przym. akrobatyczny
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) zwierzę
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akrobacja ż., akrobata mos., akrobatyka ż., akrobatkowate lm nm.
przym. akrobatyczny
przysł. akrobatycznie
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|akrobata|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|akrobata.
* białoruski: (1.1) акрабатка ż.
* bułgarski: (1.1) акробатка ż.
* esperanto: (1.1) akrobatino
* francuski: (1.1) acrobate ż.
* hiszpański: (1.1) acróbata ż.
* kaszubski: (1.1) akrobatka ż.
* kataloński: (1.1) acròbata ż.
* litewski: (1.1) akrobatė ż.
* niemiecki: (1.1) Akrobatin ż.
* portugalski: (1.1) acrobata ż.
* rosyjski: (1.1) акробатка ż.
* słowacki: (1.1) akrobatka ż.
* ukraiński: (1.1) акробатка ż.
* węgierski: (1.1) akrobatanő
* włoski: (1.1) acrobata ż.; (1.2) acrobata m.
źródła.
== akrobatka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) akrobatka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Acrobatidae|Aplin|ref=tak., rodzina nadrzewnych torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Akrobatki preferują lasy eukaliptusowe.
Wiktionary
rzecz. akrobatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Acrobatidae|K.P. Aplin|ref=tak., rodzina małych torbaczy nadrzewnych z rzędu dwuprzodozębowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszystkie spośród akrobatkowatych prowadzą nocny tryb życia.
Wiktionary
rzecz. akrobacja ż., akrobata mos., akrobatka ż., akrobatyka ż.
przym. akrobatyczny
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób akrobatyczny
Wiktionary
(1.1) Znaki czasu obecnego zaiste inaczej należy tłumaczyć, niż chce mędrkujący sceptycyzm, żonglujący akrobatycznie kulami myśli i czyhający na poklask tłumu!! — — —
Wiktionary
rzecz. akrobacja ż., akrobata mos., akrobatka ż., akrobatyka ż., akrobatkowate lm nm.
przym. akrobatyczny
Wiktionary
1. związany z akrobatyką (akrobacją);
2. przenośnie: polegający na sprycie i zręczności; cyrkowy, karkołomny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akrobatyką, dotyczący akrobatyki
Wiktionary
rzecz. akrobatkowate nmos., akrobacja ż., akrobata mos., akrobatka ż., akrobatyka ż.
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
sztuka cyrkowa lub dziedzina sportu obejmująca wykonywanie akrobacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. dziedzina sportu lub sztuki cyrkowej polegająca na wykonywaniu trudnych, pokazowych ćwiczeń gimnastycznych
(1.2) wyjątkowa zręczność w postępowaniu związanym z ryzykiem
Wiktionary
Akrobatyka (gr. akrobateo – „stąpać po krawędzi, wspinać się”, akra – „najdalszy”, bateo lub pateo – „pokrywać”) – ewolucje cielesne o dużym stopniu trudności, które wykraczają poza przeciętne ludzkie umiejętności. Akrobatyka nie stanowi sportu, a określa rodzinę sportów.
Wikipedia
rzecz. akrobatkowate nmos., akrobacja ż., akrobata mos., akrobatka ż.
przym. akrobatyczny
przysł. akrobatycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan niebolesnej sinicy obwodowej, bez zaburzeń czucia
Wiktionary
Akrocyjanoza – niegroźne zaburzenie naczynioworuchowe polegające na stałym zaczerwienieniu palców w wyniku skurczu arterioli skóry, w wyniku czego przepływ krwi przez naczynia włosowate jest zwolniony, a z hemoglobiny uwalnia nadmierna ilość tlenu. Skóra ma zabarwienie sinopurpurowe, jest chłodniejsza. Od objawu Raynauda odróżnia się brakiem charakterystycznej sekwencji objawów i brakiem bolesności. Nie wymaga leczenia.
Wikipedia
(1.1) Akrocyjanoza jest widoczna na obwodowych częściach ciała, takich jak ręce, stopy, palce, nos czy uszy.
Wiktionary
wzmożona pobudliwość nerwowa u dzieci, wywołująca m.in. podwyższone ciśnienie i zaczerwienienie dłoni i nosa
SJP.pl
Akrodynia (Choroba Seltera, Feera i Swifta) – zespół chorobowy wieku wczesnego dzieciństwa, charakteryzujący się wzmożoną pobudliwością nerwową, rozdrażnieniem, apatią i nadmiernym ślinieniem.
Przyczyną tej choroby jest prawdopodobny kontakt małego dziecka ze związkami rtęci (zatrucie rtęcią). Charakterystycznymi objawami wskazującymi na tę chorobę jest zaczerwienienie rąk i nosa, występuje nadmierne pocenie się, ciśnienie w krwi jest podwyższone.
Wikipedia
chorobliwy lęk przed miejscami usytuowanymi bardzo wysoko, obawa przed przebywaniem w takich miejscach; lęk wysokości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk wysokości;
Wiktionary
Akrofobia, potocznie lęk wysokości (stgr. ἄκρος – szczyt) – lęk przed przebywaniem na dużej wysokości i przed spadnięciem.
Wikipedia
(1.1) Most wiszący kołysze się niebezpiecznie w tę i z powrotem, a dla tych z nas, którzy cierpią na akrofobię, która jest wyrafinowanym słowem na lęk wysokości, poruszanie się w powietrzu na wysokości 15 metrów stanowi pewne wyzwanie.
Wiktionary
IPA: ˌakrɔˈfɔbʲja, AS: akrofobʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) lęk wysokości
Wiktionary
związek organiczny, najprostszy aldehyd nienasycony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. trująca, drażniąca ciecz, najprostszy aldehyd nienasycony;
Wiktionary
Akroleina – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów. Najprostszy możliwy aldehyd nienasycony; jak wszystkie tego rodzaju aldehydy, jest stosunkowo nietrwały. Niewielkie ilości kwasu lub zasady powodują jej gwałtowną polimeryzację do poliakroleiny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) akrylaldehyd, aldehyd akrylowy, aldehyd allilowy, propenal
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. akroleinowy
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Akrolein. < etym2|łac|acer|ācer|oleo|oleō.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acrolein
* baskijski: (1.1) akroleina
* francuski: (1.1) acroléine ż.
* hiszpański: (1.1) acroleína ż.
* niemiecki: (1.1) Acrolein n., Akrolein n.
* rosyjski: (1.1) акролеи́н m.
* słowacki: (1.1) akroleín m.
* włoski: (1.1) acroleina ż.
źródła.
== akroleina (język baskijski.) ==
thumb|akroleina (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. akroleina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. akroleinowy
Wiktionary
(1.1) akrylaldehyd, aldehyd akrylowy, aldehyd allilowy, propenal
Wiktionary
w sztuce starożytnej Grecji: posąg wykonany z co najmniej dwóch materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. staroż. w starożytnej Grecji: posąg wykonany z dwóch materiałów;
Wiktionary
Akrolit (stgr. ἀκρόλιθος akrolithos od akro – skrajny i lithos – kamień) – starożytny posąg kultowy wykonany z różnorodnych materiałów.
Nazwą tą określano statuy wykonane archaiczną techniką łączenia dwóch odmiennych materiałów, najczęściej drewna z kamieniem lub kamienia z brązem. Częstą praktyką było wykonywanie głowy i kończyn posągu (nieokrytych części ciała) z marmuru lub innego kamienia (wapienia), a korpusu z drewna polichromowanego albo obitego blachą (złotą lub brązową). Dodatkowo rzeźby te często odziewano w długie, ozdobne szaty, podobnie jak praktykuje się to dotychczas ze statuami i figurami religijnymi w niektórych katolickich krajach południowej Europy (Hiszpania, Włochy).
Wikipedia
IPA: aˈkrɔlʲit, AS: akrolʹit
Wiktionary
choroba spowodowana nadmierną produkcją hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba spowodowana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu, występuje u osób dorosłych i powoduje przerost kości i rozrost tkanek miękkich;
Wiktionary
Akromegalia (łac. acromegalia) – choroba spowodowana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (somatotropiny) przez hormonalnie czynnego gruczolaka komórek kwasochłonnych przedniego płata przysadki mózgowej. Akromegalia występuje u osób dorosłych, u których skończony został proces wzrastania kości, a nasady kości długich uległy mineralizacji i zrośnięciu. U dzieci i młodzieży nadmiar hormonu wzrostu powoduje gigantyzm, odróżniający się od akromegalii nadmiernym wzrostem kości długich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|nłac|acromegalia. < etym|grec|ἄκρον|μέγας. (ákron + mégas) → kończyna + duży
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acromegaly
* baskijski: (1.1) akromegalia
* białoruski: (1.1) акрамегалія ż.
* bułgarski: (1.1) акромегалия ż.
* czeski: (1.1) akromegalie
* francuski: (1.1) acromégalie ż.
* hiszpański: (1.1) acromegalia ż.
* niderlandzki: (1.1) acromegalie
* niemiecki: (1.1) Akromegalie ż.
* portugalski: (1.1) acromegalia ż.
* rosyjski: (1.1) акромегалия ż.
* słowacki: (1.1) akromegália ż.
* szwedzki: (1.1) akromegali
* ukraiński: (1.1) акромегалія ż.
* węgierski: (1.1) akromegália
* włoski: (1.1) acromegalia ż.
źródła.
== akromegalia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. akromegalia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|nłac|acromegalia. < etym|grec|ἄκρον|μέγας. (ákron + mégas) → kończyna + duży
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acromegaly
* baskijski: (1.1) akromegalia
* białoruski: (1.1) акрамегалія ż.
* bułgarski: (1.1) акромегалия ż.
* czeski: (1.1) akromegalie
* francuski: (1.1) acromégalie ż.
* hiszpański: (1.1) acromegalia ż.
* niderlandzki: (1.1) acromegalie
* niemiecki: (1.1) Akromegalie ż.
* portugalski: (1.1) acromegalia ż.
* rosyjski: (1.1) акромегалия ż.
* słowacki: (1.1) akromegália ż.
* szwedzki: (1.1) akromegali
* ukraiński: (1.1) акромегалія ż.
* węgierski: (1.1) akromegália
* włoski: (1.1) acromegalia ż.
źródła.
== akromegalia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. akromegalia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. utwór wierszowany, w którym każdy kolejny wers zaczyna się od litery kończącej wers poprzedni;
Wiktionary
Akromonogram, wiersz akromonograficzny (gr. ákron = początek = monógrammos = jednoliterowy) – specyficzna odmiana utworu wierszowanego, polegająca na tym, że ostatnia litera danego wersu jest taka sama, jak pierwsza litera wersu następnego.
Wikipedia
przym. akromonograficzny
Wiktionary
(1.1) wiersz akromonograficzny
Wiktionary
najbardziej zewnętrzna część głowowa u stawonogów, z obecnymi oczami; płat przedgębowy
SJP.pl
Inne miejscowości w USA:
Wikipedia
wyraz utworzony w wyniku skrócenia grupy wyrazów, będących zwykle jakąś nazwą; skrótowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. skrótowiec;
Wiktionary
Skrótowiec, in. akronim (stgr. ἄκρος ákros „skrajny” + ὄνομα ónoma „imię, nazwa”) – słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów, powstające z pierwszych liter lub pierwszych sylab poszczególnych wyrazów. Istnieje także niewielka grupa skrótowców powstałych ze skrócenia jednego słowa. W ujęciu słowotwórczym skrótowce to specyficzna klasa derywatów (wyrazów pochodnych). Derywaty te funkcjonują zarówno w języku mówionym, jak i w postaci pisanej, co odróżnia je od skrótów sensu stricto, będących jedynie konwencjonalnym sposobem zapisu wyrazów lub ich połączeń.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. akronimiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἄκρος|ὄνομα. → skraj + imię
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|skrótowiec.
* bułgarski: (1.1) акроним m.
* czeski: (1.1) akronym m.
* duński: (1.1) akronym n.
* estoński: (1.1) akronüüm
* fiński: (1.1) akronyymi
* francuski: (1.1) acronyme m.
* niemiecki: (1.1) Akronym n.
* rosyjski: (1.1) акроним m.
* słoweński: (1.1) akronim m.
* ukraiński: (1.1) акронім m.
źródła.
== akronim (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) akronim
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈkrɔ̃ɲĩm, AS: akrõńĩm
Wiktionary
przym. akronimiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. akronimiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἄκρος|ὄνομα. → skraj + imię
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|skrótowiec.
* bułgarski: (1.1) акроним m.
* czeski: (1.1) akronym m.
* duński: (1.1) akronym n.
* estoński: (1.1) akronüüm
* fiński: (1.1) akronyymi
* francuski: (1.1) acronyme m.
* niemiecki: (1.1) Akronym n.
* rosyjski: (1.1) акроним m.
* słoweński: (1.1) akronim m.
* ukraiński: (1.1) акронім m.
źródła.
== akronim (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) akronim
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od akronim
Wiktionary
IPA: ˌakrɔ̃ɲĩˈmʲit͡ʃnɨ, AS: akrõńĩmʹičny
Wiktionary
rzecz. akronim
Wiktionary
przebiegający od dołu do góry, np. transport wody w roślinie
SJP.pl
w starożytnej Grecji: część miasta położona na wzgórzu, później ośrodek kultu religijnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wzgórze w Atenach;
Wiktionary
Akropol (gr. ἀκρόπολις akrópolis, od ἄκρος akros ‘najwyższy’, ‘skrajny’ i πόλις pólis ‘miasto’) – w starożytnej Grecji osiedle, miasto lub jego część znajdująca się na wysokim wzgórzu, cytadela z pałacami i świątyniami.
Wikipedia
(1.1) Musicie zobaczyć Akropol podczas pobytu w Grecji.
Wiktionary
IPA: aˈkrɔpɔl, AS: akropol
Wiktionary
rzecz. akropol m.
przym. akropolski
Wiktionary
w starożytnej Grecji: położona na wzgórzu część miasta; akropol
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Akropolem, dotyczący Akropolu (wzgórza ateńskiego)
Wiktionary
(1.1) Sokrates, którego w celi przecież licznie odwiedzano, siedział na pewno w tej z korytarzem. Kiedy spoglądał przez kraty, miał przed sobą akropolskie wzgórze, a na nim Partenon.
(1.1) Wrażenia, jakich doznaje się na widok innych ruin, są tylko słabszem (=słabszym) odbiciem tych myśli i uczuć, które rodzą się w duszy na widok zabytków akropolskich sic..
Wiktionary
rzecz. Akropol mrz., akropol mrz.
Wiktionary
swoista odmiana lizosomu, powłoka okrywająca główkę plemnika
SJP.pl
Wikipedia
ciąg procesów doprowadzający do połączenia plemnika i komórki jajowej i powstania zygoty
SJP.pl
wiersz, w którym pierwsze litery wersów tworzą wyraz lub zdanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. utwór wierszowany, w którym początkowe litery lub słowa wersów albo zwrotek tworzą wyraz bądź zdanie;
Wiktionary
Akrostych (gr. akróstichos od ákros – zewnętrzny, szczytowy, końcowy i stíchos – wiersz) – utwór wierszowany, w którym niektóre z kolumn liter, sylab lub wyrazów dają dodatkowo całe wyrazy, frazy lub zdania. Kolumny takie mogą być czytane w dół, w górę, lub naprzemiennie. Najczęściej takie kolumny są tworzone przez pierwsze lub ostatnie litery kolejnych wersów, lub też mogą być określane poprzez tzw. średniówkę, czyli inne elementy podziału wewnątrzwierszowego. Akrostychy można również tworzyć innymi metodami, np. wykorzystując te same elementy kolejnych zwrotek. Odmianą akrostychu jest abecedariusz, w którym kolejne wersy zaczynają się kolejnymi literami alfabetu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. akroterion.
Wiktionary
ozdoba umieszczana na wierzchołku dachu lub w jego narożnikach; naszczytnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. dekoracyjny element na szczycie i krańcach frontonu wykonany z terakoty, kamienia lub brązu
Wiktionary
Akroterion, akroterium (naszczytnik) – terakotowa, marmurowa lub brązowa dekoracja, która wieńczyła szczyt i boczne narożniki frontonu w klasycznych budowlach greckich i rzymskich.W najwcześniejszym okresie występowania (VII w. p.n.e.) miał kształt terakotowej, kolistej tarczy, z czasem przybrał formy bardziej skomplikowane: palmety, woluty, liści akantu, trójnogów, zwierząt lub postaci mitologicznych. Postacie przedstawione na akroterionach często uzupełniały rzeźbiarskie sceny znajdujące się na tympanonach.
Wikipedia
(1.1) W narożnikach frontonu umieszczono akroteriony w kształcie palmet.
Wiktionary
(1.1) naszczytnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. akroterion.
Wiktionary
Akroterion, akroterium (naszczytnik) – terakotowa, marmurowa lub brązowa dekoracja, która wieńczyła szczyt i boczne narożniki frontonu w klasycznych budowlach greckich i rzymskich.W najwcześniejszym okresie występowania (VII w. p.n.e.) miał kształt terakotowej, kolistej tarczy, z czasem przybrał formy bardziej skomplikowane: palmety, woluty, liści akantu, trójnogów, zwierząt lub postaci mitologicznych. Postacie przedstawione na akroterionach często uzupełniały rzeźbiarskie sceny znajdujące się na tympanonach.
Wikipedia
terytorium zależne Wielkiej Brytanii, położone na Cyprze
SJP.pl
Wikipedia
dewiacja seksualna polegająca na pociągu do osób bez kończyn lub ich części
SJP.pl
Akrotomofilia (gr. akron „kończyna”, tomein „ciąć”, philein „kochać”) – rodzaj parafilii seksualnej, w której jedynym lub preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z osobami o amputowanych kończynach.
Wikipedia
dokładność, staranność w pracy nad tekstem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dokładność, sumienność w wykonaniu, w szczególności w odniesieniu do prac filologicznych
Wiktionary
(1.1) dokładność, pedanteria, pedantyczność, pedantyzm, rzetelność, skrupulatność, staranność, sumienność; przest. akuratność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. związek organiczny, żółty, gorzki proszek, stosowany jako środek przeciwmalaryczny i przeciwrobaczy
Wiktionary
związek organiczny, występujący w smole pogazowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych, o strukturze podobnej do antracenu, ale z atomem azotu w jednym z pierścieni
Wiktionary
Akrydyna, dibenzopirydyna – heterocykliczny, trójpierścieniowy, organiczny związek chemiczny o szkielecie węglowym antracenu, zawierający heteroatom azotu. Występuje w smole pogazowej, w postaci czystej tworzy krystaliczne igły. Używana jest do produkcji barwników (np. oranżu akrydyny) i leków (np. rywanolu) oraz w analizie chemicznej i jako wskaźnik fluorescencyjny. Jest szkodliwa, wywołuje podrażnienia błon śluzowych i egzemy.
Wikipedia
(1.1) Pochodne akrydyny wiążą się z kwasami nukleinowymi.
Wiktionary
związany z akrydyną
SJP.pl
mieszkaniec Akry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Akry
Wiktionary
IPA: aˈkrɨjt͡ʃɨk, AS: akryi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Akra ż.
:: fż. akryjka ż.
przym. akryjski
Wiktionary
mieszkanka Akry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Akry
Wiktionary
IPA: aˈkrɨjka, AS: akryi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Akra ż.
:: fm. akryjczyk mos.
przym. akryjski
Wiktionary
→ Akra (stolica Ghany)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Akry, stolicy Ghany
Wiktionary
IPA: aˈkrɨjsʲci, AS: akryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Akra ż., akryjczyk mos., akryjka ż.
Wiktionary
tworzywo sztuczne, bezbarwna, przezroczysta masa plastyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żywica poliakrylowa
(1.2) pot. szkło akrylowe
(1.3) farba na bazie akrylu (1.1) stosowana w budownictwie, poligrafii i plastykaastyce;
(1.4) szt. technika malarska wykorzystująca farby akrylowe;
(1.5) szt. praca plastycznyastyczna wykonana w technice wykorzystującej farby akrylowe
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) pleksiglas, pleksi, pleksa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.5) zoblistę|akryl|akwarela|gwasz|olej|pastel|tempera.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) akryl w./n.
* esperanto: (1.3) akrilfarbo
* francuski: (1.3) acrylique m.
źródła.
== akryl (język duński.) ==
wymowa. Dania|aˈkryˀl. • IPA3|aˈkʁyˀl.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny lub nijaki
(1.1) akryl
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.2) pleksiglas, pleksi, pleksa
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, amid kwasu akrylowego
SJP.pl
Akrylamid, akryloamid, C
3H
5NO – organiczny związek chemiczny, amid kwasu akrylowego. Stosowany m.in. jako monomer przy produkcji poliakrylamidu.
Akrylamid tworzy się w reakcji pomiędzy aminokwasami (szczególnie silnie z asparaginą) i cukrami redukującymi w wyniku tzw. reakcji Maillarda. Może powstawać już w temperaturze 120 °C, optimum to 140–180 °C. Akrylamid przyczynia się do występowania m.in. nowotworów przewodu pokarmowego oraz uszkadza układ nerwowy (jest neurotoksyną).
Wikipedia
ester kwasu akrylowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu akrylowego (CH₂=CH–COOH), powstające w wyniku reakcji tego kwasu z zasadą (sól) lub alkoholem (ester)
Wiktionary
Akrylany (lub niepoprawnie z angielskiego akrylaty) – sole lub estry kwasu akrylowego o wzorze ogólnym CH2=CHCOOR (gdzie R – reszta organiczna lub dowolny kation). Zawierają grupę winylową (-HC=CH2), w której dwa atomy węgla połączone podwójnym wiązaniem są jednocześnie związane z grupą karboksylową. Akrylany i metakrylany (pochodne kwasu metakrylowego, (CH2=C(CH3)COOH) łatwo tworzą polimery (poliakrylany) ze względu na dużą aktywność wiązania podwójnego.
Wikipedia
ester kwasu akrylowego
SJP.pl
Akrylany (lub niepoprawnie z angielskiego akrylaty) – sole lub estry kwasu akrylowego o wzorze ogólnym CH2=CHCOOR (gdzie R – reszta organiczna lub dowolny kation). Zawierają grupę winylową (-HC=CH2), w której dwa atomy węgla połączone podwójnym wiązaniem są jednocześnie związane z grupą karboksylową. Akrylany i metakrylany (pochodne kwasu metakrylowego, (CH2=C(CH3)COOH) łatwo tworzą polimery (poliakrylany) ze względu na dużą aktywność wiązania podwójnego.
Wikipedia
związek chemiczny (nitryl kwasu akrylowego), jeden z podstawowych surowców w przemyśle tworzyw sztucznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny, nitryl kwasu akrylowego, cyjanek winylu, bezbarwna ciecz trująca o nieprzyjemnym zapachu;
Wiktionary
Akrylonitryl – organiczny związek chemiczny z grupy nitryli, stosowany głównie jako monomer do syntezy poliakrylonitrylu, jego kopolimerów oraz jako ważny substrat w wielu innych syntezach organicznych.
W temperaturze pokojowej jest to ruchliwa, lotna, bezbarwna lub żółta ciecz, o przykrym, duszącym zapachu.
Wikipedia
przym. akrylonitrylowy
Wiktionary
przymiotnik od: akrylonitryl
SJP.pl
zawierający akryl i silikon (np. farba akrylowo-silikonowa)
SJP.pl
zawierający akryl lub wykonany z akrylu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. zawierający akryl, wykonany z akrylu
Wiktionary
skrót od: Akademicki Klub Sportowy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Akademicki Klub Sportowy
Wiktionary
Aks (hindi: अक्स, tłumaczenie: „Zarzut”) – bollywoodzki thriller wyreżyserowany w 2001 przez debiutanta Rakeysh Omprakash Mehra, później autora Rang De Basanti. W rolach głównych Amitabh Bachchan i Manoj Bajpai.
W filmie można spotkać wątki z hollywoodzkich filmów Mission: Impossible (z Tomem Cruise’em), Fallen (z Denzelem Washingtonem) i Face/Off (z Johnem Travoltą i Nicolasem Cage’em).
Wikipedia
(1.1) Niedzielny protest piłkarzy AKS jest szeroko komentowany w buskim światku piłkarskim.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. oś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od aksamit
Wiktionary
rzecz. aksamit m.
czas. aksamicić się
Wiktionary
ceniona, miękka, jedwabna tkanina, po jednej stronie mająca gęsty, błyszczący meszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkanina bawełniana z krótką okrywą włosową z jedwabnych, wełnianych lub bawełnianych nici;
Wiktionary
Aksamit (dawn. oksamit, łac. examitum) – tkanina bawełniana z krótką okrywą włosową (bawełnianą, jedwabną lub wełnianą) uzyskiwana przez wprowadzenie między nitki osnowy i wątku dodatkowych nitek runowych w formie pętelek, które pozostawiono nierozcięte (aksamit pętelkowy) lub rozcinano (aksamit strzyżony). Produkuje się też aksamity, w których stosuje się obie te techniki. Aksamit należy do grupy tkanin z okrywą włókienną, zwanych pluszami.
Wikipedia
(1.1) Obok stał barakowóz obity w środku czerwonym aksamitem, ozdobiony dodatkowo przymocowanym na suficie ogromnym lustrem w złoconych ramach.
Wiktionary
IPA: aˈksãmʲit, AS: aksãmʹit
Wiktionary
rzecz. aksamitka ż., aksamitek m., aksamitnik m., aksamitowiec ż., aksamitność ż., aksamicik mrz.
przym. aksamitny
przysł. aksamitnie
czas. aksamicić się, wyaksamitnić
Wiktionary
jednoroczna roślina kwiatowa z rodziny astrowatych, uprawiana jako roślina ozdobna; aksamitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. aksamitka.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Clubiona|ref=tak., pająk osiadły z rodziny nazwa systematyczna|Drassidae.
Wiktionary
Aksamitkowate (Barbourisiidae) – monogatunkowa rodzina ryb z rzędu beryksokształtnych (Beryciformes).
Wikipedia
rzecz. aksamit mrz., aksamitka ż., aksamicenie n.
czas. aksamicić się
przym. aksamitny, aksamitkowy
przysł. aksamitnie
Wiktionary
(1.1) aksamitka, śmierdziuszek
Wiktionary
1. jednoroczna roślina kwiatowa z rodziny astrowatych, uprawiana jako roślina ozdobna; aksamitek;
2. wstążka z aksamitu;
3. krowiak aksamitka - grzyb jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wstążeczka z aksamitu, najczęściej noszona pod szyją;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Tagetes|ref=tak., kwitnąca roślina ozdobna;
(1.3) mikol. rodzaj grzyba; zob. ponurnik aksamitny.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdyby wiedział, jaki los czeka babcię Leosię, tę wyniosłą damę w pienistym żabocie i czarnej aksamitce na szyi, może nie rozpaczałby aż tak po śmierci swojej matki, umierała bowiem we własnym łóżku, pod czułą opieką synów i Lucy.
Wiktionary
IPA: ˌaksãˈmʲitka, AS: aksãmʹitka
Wiktionary
rzecz. aksamit m., aksamitek m., aksamitnik m., aksamitowiec ż., aksamitność ż.
przym. aksamitny
przysł. aksamitnie
czas. aksamicić się
Wiktionary
(1.2) pot. śmierdziuszek
(1.3) krowia warga, krowi łeb, mięsicha, pieczaryca, pieczeń, psi łeb, świnka czarnokutnerowata, krowiak aksamitka, krowiak aksamitny, świnka kutnerowata, gwoździak czarnokutnerowaty, gwoździak kutnerowaty, ponurnik aksamitny
Wiktionary
aksamitkówka złota - gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: aksamitny
Wiktionary
czas. aksamicić się
rzecz. aksamitek mzw./mrz., aksamit mrz., aksamitka ż.
przym. aksamitny
Wiktionary
rodzaj małego ptaka z rzędu wróblowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzemieślnik obijający meble itp. aksamitem i innymi tkaninami
Wiktionary
czas. aksamicić się
rzecz. aksamit mrz., aksamitka ż.
przym. aksamitny
Wiktionary
o cechach aksamitnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Aksamitnikowate (Clubionidae) – rodzina pająków z grupy Araneomorphae, należąca do kladu Entelegynae, liczy 15 rodzajów obejmujących 639 gatunków, występujących niemal na całym świecie; w Polsce stwierdzono obecność 27 gatunków.
Wikipedia
o cechach aksamitnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co aksamitne
Wiktionary
czas. aksamicić się
rzecz. aksamit mrz., aksamitka ż.
przym. aksamitny
Wiktionary
1. zrobiony z aksamitu (np. aksamitny obrus);
2. mający cechy aksamitu: miękki i gładki (np. aksamitny głos)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z aksamitu
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. gładki, miękki, delikatny
Wiktionary
(1.1) Kupiłam aksamitną kapę na tapczan.
(2.1) Budyń ma aksamitny smak.
Wiktionary
IPA: ˌaksãˈmʲitnɨ, AS: aksãmʹitny
Wiktionary
rzecz. aksamit m., aksamitka ż., aksamitek m., aksamitnik m., aksamitowiec ż., aksamitność ż.
przysł. aksamitnie
czas. aksamicić się
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zamtowy.
(2.1) delikatny, jedwabny, miły w dotyku, puszysty
Wiktionary
roślina z rodziny marantowatych, występująca w Ameryce Południowej i Wschodnich Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Maranta|ref=tak., roślina z rodziny marantowatych (nazwa systematyczna|Marantaceae|ref=tak.), rosnąca w południowej Ameryce i we wschodnich Indiach
Wiktionary
czas. aksamicić się
rzecz. aksamit mrz., aksamitka ż.
przym. aksamitny
Wiktionary
skok w łyżwiarstwie figurowym; axel
SJP.pl
Axel, Aksel
Wikipedia
wojskowy, galowy sznur naramienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. gruby, pleciony sznur ozdobny, w niektórych armiach noszony na prawym ramieniu przy mundurze oficerskim (generalskim) lub galowym;
Wiktionary
Akselbant (niem. Achsel – „dół pachowy”, Band – „taśma”), sznur galowy – ozdobny pleciony sznur naramienny, będący częścią stroju, głównie wojskowego. Noszone przy mundurze galowym jako odznaka początkowo członków straży przybocznej i świty (najwcześniej spotykane we Francji – od XVII wieku), następnie używane przez generałów, oficerów sztabu generalnego, adiutantów i żandarmerię. Z czasem pojawiły się we wszystkich armiach europejskich.
Wikipedia
(1.1) Wśród zgromadzonych tu i tam widoczne były mundury i akselbanty.
Wiktionary
IPA: aˈksɛlbãnt, AS: akselbãnt
Wiktionary
w biologii: bierna odporność roślin na czynniki patogenne
SJP.pl
Aksenia – bierna odporność roślin na patogeny, jest odpornością konstytutywną, czyli istniejącą niezależnie od kontaktu z patogenem. Formą aksenii są przystosowania anatomiczno-morfologiczne zapewniające barierę przed wniknięciem czynników chorobotwórczych. Barierami takimi są kutykula lub woskowy nalot pokrywający liście oraz nieliczne i małe aparaty szparkowe. Aksenia obejmuje także przystosowania fizjologiczno-chemiczne istniejące w roślinie przez cały czas.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
witamina A, w organizmie zwierzęcym powstaje w wątrobie z prowitaminy A (karotenu); retinol
SJP.pl
Retinol (akseroftol), C20H29OH – organiczny związek chemiczny, alkohol nienasycony zaliczany do grupy karotenoidów, wraz z innymi retinoidami pełni funkcję witaminy A. Po raz pierwszy został wyodrębniony w 1931 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ssak z rodziny jeleniowatych; czytal
SJP.pl
Aksis (Axis) – rodzaj ssaków z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aksjalne
Wiktionary
przym. aksjalny
przysł. aksjalnie
Wiktionary
położony w górnej części czegoś, na górnym końcu
SJP.pl
pogląd filozoficzny, który zakłada, że wartości regulują lub wyjaśniają naturalny porządek rzeczy i który upatruje w moralności przyczyny przebiegu wszelkich zdarzeń
SJP.pl
specjalista w dziedzinie aksjologii
SJP.pl
nauka o wartościach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o wartościach;
(1.2) filoz. konkretny system wartości
Wiktionary
Aksjologia (gr. αξιοs – godny, cenny + λογοs – nauka) – nauka o wartościach.
Wikipedia
(1.2) Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego konstytucyjna ochrona prywatności stanowi jeden z podstawowych elementów aksjologii demokratycznego państwa prawnego.
Wiktionary
IPA: ˌaksʲjɔˈlɔɟja, AS: aksʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
przym. aksjologiczny
Wiktionary
cecha kogoś lub czegoś powiązanego z systemem wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aksjologiczne; cecha tych, którzy są aksjologiczni
Wiktionary
przym. aksjologiczny
przysł. aksjologicznie
Wiktionary
dotyczący aksjologii, wynikający z aksjologii; także: nacechowany pod względem wartości, wartościujący (np. kategorie aksjologiczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z aksjologią, dotyczący aksjologii
Wiktionary
rzecz. aksjologia ż., aksjologiczność ż.
Wiktionary
(1.1) kategoria aksjologiczna • system aksjologiczny
Wiktionary
proces, w którym coś zaczyna podlegać wartościowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zob. aksjomat.
Wiktionary
(1.1) współcz. aksjomat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od aksjomat
Wiktionary
(1.1) To nie aksjomat, lecz tylko mały aksjomacik.
Wiktionary
rzecz. aksjomat m.
Wiktionary
pewnik;
1. twierdzenie uważane za oczywiste, niepodważalne, niewymagające dowodów; dogmat;
2. w logice: założenie przyjmowane bez dowodu w systemie dedukcyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. log. element aksjomatyki, czyli tak wybranego zestawu twierdzeń, że na ich bazie daje się wyprowadzić wszystkie pozostałe twierdzenia danej teorii matematycznej;
(1.2) przen. uznana prawda
Wiktionary
Aksjomat, postulat, pewnik (gr. ἀξίωμα axíōma, godność, pewność, oczywistość) – jedno z podstawowych pojęć logiki matematycznej. Od czasów Euklidesa uznawano, że aksjomaty to zdania przyjmowane za prawdziwe, których nie dowodzi się w obrębie danej teorii matematycznej.
Wikipedia
(1.1) Geometria euklidesowa formułowana jest jako zbiór aksjomatów (pewników). Każde inne jej twierdzenie musi z tych aksjomatów wynikać.
(1.2) Jeśli myjesz głowę, pierzesz lub babrzesz się w pianie z ludwika, można przypuszczać, że w ośmiu przypadkach na dziesięć trzeba będzie odebrać mokrymi rękami wrażliwą na wilgoć komórkę. Taki przykład powinni dopisać w wikipedii pod słownikowym hasłem „aksjomat”.
Wiktionary
IPA: akˈsʲjɔ̃mat, AS: aksʹi ̯õmat
Wiktionary
rzecz. aksjomatyka ż., aksjomatyzacja ż.
:: zdrobn. aksjomacik mrz.
czas. aksjomatyzować
przym. aksjomatyczny
Wiktionary
(1.1) pewnik
Wiktionary
przyjęty z założenia jako pewnik; oczywisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oparty na aksjomatach
Wiktionary
(1.1) Warunki formalne, które muszą być spełnione przez system aksjomatyczny.
Wiktionary
IPA: ˌaksʲjɔ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: aksʹi ̯õmatyčny
Wiktionary
rzecz. aksjomat m., aksjomatyzacja ż.
przysł. aksjomatycznie
Wiktionary
(1.1) niezaprzeczalny, bezsporny
Wiktionary
ogół aksjomatów danej dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) log. układ aksjomatów, z którego można wyprowadzić wszystkie twierdzenia danej nauki lub teorii
Wiktionary
Aksjomat, postulat, pewnik (gr. ἀξίωμα axíōma, godność, pewność, oczywistość) – jedno z podstawowych pojęć logiki matematycznej. Od czasów Euklidesa uznawano, że aksjomaty to zdania przyjmowane za prawdziwe, których nie dowodzi się w obrębie danej teorii matematycznej.
Wikipedia
rzecz. aksjomat mrz.
Wiktionary
ujęcie twierdzeń w jakiejś nauce w spójny system aksjomatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postępowanie mające na celu przedstawienie danej teorii w postaci systemu aksjomatów
(1.2) efekt aksjomatyzacji (1.1)
Wiktionary
Aksjomat, postulat, pewnik (gr. ἀξίωμα axíōma, godność, pewność, oczywistość) – jedno z podstawowych pojęć logiki matematycznej. Od czasów Euklidesa uznawano, że aksjomaty to zdania przyjmowane za prawdziwe, których nie dowodzi się w obrębie danej teorii matematycznej.
Wikipedia
rzecz. aksjomat mrz.
przym. aksjomatyczny
Wiktionary
przyrząd do nawigacji na statku, wskazujący położenie steru w stosunku do płaszczyzny symetrii okrętu
SJP.pl
Aksjometr – przyrząd pokazujący w stopniach wychylenie płetwy sterowej w stosunku do osi symetrii jednostki pływającej.
Wikipedia
hipotetyczna cząstka subatomowa
SJP.pl
Aksjon – hipotetyczna cząstka subatomowa zaproponowana w teorii Peccei–Quinn w 1977, żeby wyjaśnić zachowanie symetrii CP w oddziaływaniach silnych, czyli m.in. brak obserwowalnego momentu dipolowego neutronu. Nie mają ładunku elektrycznego ani spinu.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) stpol. z Akwizgranu, akwizgrański
Wiktionary
IPA: ˈaksʲci, AS: aksʹḱi
Wiktionary
powierzchnia zakreślana w przestrzeni przez oś obrotu poruszającego się ciała sztywnego
SJP.pl
Aksolema – cienka błona komórkowa otaczająca neuryt (akson).
Wikipedia
larwa płazów ogoniastych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. forma larwalna niektórych płazów zdolna do rozmnażania płciowego
Wiktionary
Aksolotl (nah. āxōlōtl [aːˈʃoːloːt͡ɬ] (l. poj.) lub āxōlōmeh [aːˈʃoːloːmeʔ] (l. mn) – neoteniczna, wodna forma niektórych płazów ogoniastych z rodzaju Ambystoma w obrębie rodziny ambystomowatych (Ambystomatidae).
Wikipedia
IPA: aˈksɔlɔtl̥, AS: aksolotl̦
Wiktionary
przyrząd okulistyczny do pomiaru osi oka; osiomierz
SJP.pl
wypustka komórki nerwowej służąca do przewodzenia impulsów; neuryt; włókno osiowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. nitkowate przedłużenie komórki nerwowej;
Wiktionary
Akson, włókno nerwowe, neuryt, włókno osiowe, wypustka osiowa – element neuronu odpowiedzialny za przekazywanie informacji z ciała komórki do kolejnych neuronów lub komórek efektorowych (mięśniowych, gruczołowych). Może być okryty osłonką. Jest z reguły dłuższy od dendrytów i, w odróżnieniu od nich, w komórce występuje pojedynczo (choć może być rozgałęziony).
Wikipedia
(1.1) Akson zaczyna się tzw. wzgórkiem aksonowym.
Wiktionary
IPA: ˈaksɔ̃n, AS: aksõn
Wiktionary
przym. aksonowy
Wiktionary
(1.1) neuryt
Wiktionary
część rdzenna rzęsek i wici
SJP.pl
Aksonema – kompleks 9 par mikrotubul obwodowych oraz jednej pary centralnej, stanowiący aparat ruchowy rzęsek i wici (ruch odbywa się dzięki przesuwaniu się dyneiny wzdłuż mikrotubul).
Wikipedia
przyrząd do wykonywania rzutów równoległych na płaszczyznę
SJP.pl
sposób przedstawiania figur przestrzennych na płaszczyźnie (tzw. rzutni aksonometrycznej) dowolnie ustawionej względem układu osi współrzędnych przestrzennych; rzutowanie równoległe; perspektywa równoległa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj rzutu równoległego, odwzorowanie przestrzeni na płaszczyznę z wykorzystaniem prostokątnego układu osi
Wiktionary
Aksonometria (gr. akson + metreo) – rodzaj rzutu równoległego, odwzorowanie przestrzeni na płaszczyznę z wykorzystaniem prostokątnego układu osi. Cechą odróżniającą aksonometrię od innych rodzajów rzutu równoległego jest dążenie do zachowania prawdziwych wymiarów rzutowanych obiektów przynajmniej w jednym, wybranym kierunku. Niektóre rodzaje aksonometrii pozwalają również zachować wielkości kątów, równoległych do obranej płaszczyzny.
Wikipedia
(1.1) Ten rysunek trzeba narysować w aksonometrii.
Wiktionary
IPA: ˌaksɔ̃nɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: aksõnõmetrʹi ̯a
Wiktionary
przym. aksonometryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. geom. związany z aksonometrią, dotyczący aksonometrii
Wiktionary
rzecz. aksonometria ż.
Wiktionary
przymiotnik od: akson
SJP.pl
nibynóżki (kurczliwe wypustki ciała) u niektórych pierwotniaków
SJP.pl
Nibynóżki, pseudopodia (pseudo- + gr. podós ‘noga’) – ruchliwe wypustki cytoplazmatyczne o zmiennym kształcie, powstające wskutek nacisku cytoplazmy na otaczającą ją błonę komórkową. Występują u niektórych pierwotniaków, np.: korzenionóżek (ameb), otwornic, promienic, a także w niektórych komórkach eukariotycznych, np. leukocytach, monocytach i archeocytach. Spełniają zasadniczo trzy funkcje:
Wikipedia
typ nibynóżki u niektórych pierwotniaków
SJP.pl
osiowa, przechodząca przez całe ciało wiciowców organella oporowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Chinach, w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur, nad rzeką Aksu He;
Wiktionary
Wikipedia
1. starożytne królestwo położone w północnej części dzisiejszej Etiopii i Erytrei;
2. miasto w północnej Etiopii
SJP.pl
Aksum – starożytne królestwo, które istniało w latach 80 p.n.e. do 825 r., położone w północnej części dzisiejszej Etiopii i Erytrei. Jego stolicą było Aksum.
Rozwijało się dzięki kontaktom handlowym między Półwyspem Arabskim i Afryką, np. z królestwem Meroe, z którego sprowadzało m.in. kość słoniową, kauczuk, przyprawy korzenne i dostarczało je na szlaki handlowe. Z portu w Adulis przewożono towary do basenu Morza Śródziemnego, a także do Indii i na Cejlon. Okres świetności przeżywało w III-VI wieku – rozszerzyło swe granice w kierunku południowym i zachodnim i stało się jedną z potęg ówczesnego świata bliskowschodniego. W połowie IV wieku, w czasach panowania Ezany, Aksum przyjęło chrześcijaństwo za pośrednictwem kupców syryjskich. W tymże wieku podporządkowało sobie Kusz. O znaczeniu i bogactwie państwa świadczyła złota moneta bita przez Ezanę, początkowo ozdobiona nowiem i dwiema gwiazdami, następnie, po przyjęciu chrześcijaństwa, wyobrażeniem krzyża.
Wikipedia
minerał, borokrzemian wapnia, manganu, magnezu i żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Aksynit – rzadki minerał z gromady krzemianów.
Nazwa pochodzi od greckiego słowa "axe" – topór (ze względu na formę kryształów).
Wikipedia
(1.1) Skład chemiczny aksynitu jest bardzo zmienny.
Wiktionary
IPA: aˈksɨ̃ɲit, AS: aksỹńit
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżba z rozżarzonego topora
Wiktionary
1. działanie, czyn;
2. część utworu scenicznego;
3. przedstawienie nagiej postaci ludzkiej w malarstwie, rzeźbie lub fotografice;
4. różnie rozumiane pojęcie filozoficzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czyn, działanie
(1.2) teatr. część sztuki teatralnej;
(1.3) szt. fot. zdjęcie lub obraz nagiej modelki lub modela;
(1.4) urz. praw. urzędowy lub prawny dokument
(1.5) oficjalna uroczystość towarzysząca ważnemu zdarzeniu
Wiktionary
Akt (łac. actus „czyn, działanie” od ago, agere „czynić, działać, robić”) – przedstawienie nagiego ciała ludzkiego w sztuce, zazwyczaj wykonane w oparciu o studium z żywego modela. Akt jest jednym z najważniejszych tematów malarskich i fotograficznych w dziejach sztuki, oraz podstawowym tematem rzeźby. Akt może pojawić się jako samodzielny temat bądź jako część większej kompozycji. Jest uważany za podstawę artystycznego wykształcenia.
Wikipedia
(1.1) Marek podniósł rękę i uderzył go w akcie rozpaczy.
(1.2) W trzecim akcie nowej sztuki teatralnej główny bohater umiera.
(1.3) Artysta maluje akt młodej dziewczyny.
(1.4) Informacje na ten temat znajdują się w akcie notarialnym.
(1.5) Podczas aktu wodowania statku cały czas lało jak z cebra.
Wiktionary
IPA: akt, AS: akt
Wiktionary
rzecz. aktówka ż.
:: zdrobn. akcik m.
przym. aktowy
Wiktionary
(1.1) poczynanie, posunięcie, gest, przejaw
(1.5) ceremonia, uroczystość, obrzęd, obchód
Wiktionary
dokument urzędowy, prawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór dokumentów lub ksiąg zawierających zapisy urzędowe
(1.2) uczn. dziennik szkolny
(1.3) uczn. papierosy
Wiktionary
Akta – grupa dokumentów o podobnej treści (Akta sprawy) złączona w jeden ciąg w celu łatwiejszego ich przechowywania.
Rodzaje akt:
Wikipedia
(1.1) Cały czas trwają przesłuchania świadków i badania przejętych akt - zaznaczył prokurator.
Wiktionary
IPA: ˈakta, AS: akta
Wiktionary
(1.1) dokumentacja
Wiktionary
1. w gramatyce narracyjnej: wzór postaci działającej w utworze;
2. wykonawca jakiejś czynności; agens
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu mangystauskiego;
Wiktionary
Aktau (kaz. Ақтау, Aqtaw, w latach 1964–1991 Szewczenko) – miasto obwodowe w zachodnim Kazachstanie, na półwyspie Mangystau i zarazem stolica obwodu mangystauskiego, port nad Morzem Kaspijskim.
Powstało w 1961 roku w związku z odkryciem na półwyspie Mangystau bogatych złóż ropy naftowej i gazu; połączony rurociągiem naftowym z pobliskimi ośrodkami eksploatacji ropy naftowej – Uzeń i Żetybaj. W 2018 podpisano tutaj Konwencję o Statusie Prawnym Morza Kaspijskiego.
Wikipedia
przym. aktauski
Wiktionary
(1.1) hist. Szewczenko (1964-1991)
Wiktionary
w mitologii greckiej: myśliwy beocki
SJP.pl
Wikipedia
drzewiaste pnącze z rodziny aktinidiowatych, na ogół dwupienne, uprawiane dla soczystych owoców, rosnące w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. azjatyckie pnącze o jadalnych owocach kiwi;
Wiktionary
Aktinidia (Actinidia Lindl.) – rodzaj pnączy z rodziny aktinidiowatych. Obejmuje ok. 55, 60 lub 75 gatunków. Występują w Azji wschodniej i południowej, od Japonii po Indonezję, z największym zróżnicowaniem w Chinach (44 gatunki są endemitami tego kraju). Rosną zwykle w lasach i zaroślach.
Wikipedia
IPA: ˌaktʲĩˈɲidʲja, AS: aktʹĩńidʹi ̯a
Wiktionary
rodzina pnączy z rzędu wrzosowców, niektóre gatunki uprawiane dla smacznych owoców inne jako rośliny ozdobne
SJP.pl
Wikipedia
o cechach aktinidiowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny aktinidiowatych
Wiktionary
rzecz. aktinidiowate nmos.
Wiktionary
pływająca larwa należąca do czułkowców
SJP.pl
Aktinotrocha, aktinotrochula (gr. aktís – promień, trochós – koło) – wolno żyjąca, wydłużona larwa trochoforopodobna kryzelnic (Phoronida). W górnej części o kształcie parasola znajduje się płytka apikalna i czułki. Obecność czułków na episferze odróżnia aktinotrochę od trochofory. Dolna część ciała larwy zakończona jest wieńcem rzęsek służących jej do pływania.
Wikipedia
planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym niektórych stułbiopławów, przypominająca budową polipa; aktynula
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Aktiubińskiem, dotyczący Aktiubińska
Wiktionary
rzecz. Aktiubińsk mrz.
Wiktionary
(1.1) aktobski
Wiktionary
skrót od: aktualizacja (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu aktobskiego;
Wiktionary
Aktobe, Aktiubińsk (kaz. Ақтөбе, Aktöbe; ros. Актобе, Aktobie) – miasto obwodowe, największe w zachodniej części Kazachstanu, leży nad rzeką Ilek. Ośrodek administracyjny obwodu aktobskiego. Miasto zostało założone w 1869 roku.
Rozwinęło się tutaj hutnictwo żelaza i chromu, przemysł maszynowy, chemiczny i lekki.
Wikipedia
przym. aktobski
Wiktionary
(1.1) hist. Aktiubińsk (do 1999)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Aktobe, dotyczący Aktobe
Wiktionary
rzecz. Aktobe n.
Wiktionary
(1.1) aktiubiński
Wiktionary
aparat rejestrujący ruch ciała
SJP.pl
zapis aktywności ruchowej organizmu zarejestrowany przez aktograf
SJP.pl
Aktogram – wykres aktywności osobowej organizmu w określonym czasie. Przedstawiony jest najczęściej w 24-godzinnym układzie dobowym.
Wikipedia
kompleks dwóch białek: aktyny i miozyny; aktynomiozyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. powstający w wyniku skurczu mięśnia kompleks dwóch białek: aktyny i miozyny;
Wiktionary
Aktomiozyna – nierozpuszczalny w wodzie kompleks dwóch białek: aktyny i miozyny. Powstaje w czasie skurczu mięśnia, jest zaliczana do białek kurczliwych. Jest enzymem rozkładającym ATP.
Wikipedia
1. artysta sceniczny, estradowy lub filmowy;
2. przenośnie: uczestnik jakiegoś wydarzenia, sprawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która gra rolę w teatrze lub w filmie;
(1.2) stpol. powód (w sądzie)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten aktor użycza głosu w serialach animowanych.
(1.1) Wszyscy młodzi aktorzy w tym filmie są amatorami.
(1.1) Poczta wydaje serię znaczków ze znanymi norweskimi aktorami.
Wiktionary
IPA: ˈaktɔr, AS: aktor
Wiktionary
rzecz. aktorstwo n., aktorzyna m.
:: fż. aktorka ż.
czas. aktorzyć
przym. aktorski
przysł. aktorsko
Wiktionary
(1.1) artysta, artysta dramatyczny, człowiek teatru/filmu, histrion
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. praw. wpis sprawy, sprawa wpisana do rejestru sądowego
(1.2) daw. praw. koszty sprawy sądowej
Wiktionary
(1.1) Woźny albo jenerał (…) roznosił pozwy, ogłaszał intromisje, robił wizje, przywoływał aktoraty etc.
Wiktionary
zdrobnienie od: aktorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: aktorka
Wiktionary
IPA: ˌaktɔˈrɛt͡ʃka, AS: aktorečka
Wiktionary
rzecz. aktorka ż.
Wiktionary
1. kobieta grająca rolę na scenie teatralnej, w filmie, w słuchowiskach radiowych i przedstawieniach telewizyjnych;
2. uczestniczka jakiegoś wydarzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. teatr. kobieta, która w teatrze lub na filmie udaje jakąś postać, bohatera
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kto zdobył wczoraj nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej?
Wiktionary
IPA: akˈtɔrka, AS: aktorka
Wiktionary
rzecz. aktoreczka ż., aktorzyna m., aktorstwo n.
:: fm. aktor m.
czas. aktorzyć ndk.
przym. aktorski
przysł. aktorsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg-pl|Poznań. aktor
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. zachowywać się jak aktor; grać, udawać
Wiktionary
przymiotnik od: aktor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący aktorów lub aktorstwa
Wiktionary
(1.1) Ukończyłem trzyletni kurs w szkole aktorskiej w Rzymie.
Wiktionary
rzecz. aktorstwo n., aktor m., aktorka ż., aktorzenie n.
czas. aktorzyć ndk.
przysł. aktorsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: aktorski
Wiktionary
rzecz. aktor mos., aktorka ż.
przym. aktorski
Wiktionary
1. zawód aktora;
2. potocznie: ogół aktorów;
3. udawanie czegoś, sztuczne zachowanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztuka aktorska, zawód aktorski, powołanie aktorskie
(1.2) ogół aktorów
(1.3) nieszczere, sztuczne zachowanie; udawanie, hipokryzja
Wiktionary
rzecz. aktorzenie n., aktor mos., aktorka ż.
czas. aktorzyć
przym. aktorski
Wiktionary
środowiskowo: doświadczony aktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|aktorzyć.
Wiktionary
rzecz. aktorstwo n., aktor m., aktorka ż.
czas. aktorzyć
przym. aktorski
Wiktionary
potocznie:
1. udawać, symulować coś, np. faul;
2. grać w filmie, przedstawieniu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. udawać, symulować coś
(1.2) pot. grać w filmie, przedstawieniu
Wiktionary
(1.1) Po zdobyciu gola jakoś przestali aktorzyć, boleści im minęły…
Wiktionary
IPA: akˈtɔʒɨt͡ɕ, AS: aktožyć
Wiktionary
rzecz. aktor m., aktorka ż., aktorzyna m., aktorstwo n., aktorzenie n.
przym. aktorski
Wiktionary
(1.1) symulować
Wiktionary
pogardliwie: aktorka; aktorzyna, aktoreczka
SJP.pl
pogardliwie i z przekąsem o aktorze, zwłaszcza słabym
SJP.pl
(r. męski) lekceważąco: marny aktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. z politowaniem lub lekceważeniem o aktorze, zwłaszcza kiepskim
Wiktionary
(1.1) Gość, który to czyta, chyba nawet nie jest najmarniejszym nawet aktorzyną.
Wiktionary
IPA: ˌaktɔˈʒɨ̃na, AS: aktožỹna
Wiktionary
rzecz. aktor m., aktorka ż.
czas. aktorzyć
Wiktionary
zgrubienie od: aktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. adm. osoba fizyczna lub osoba prawna (urząd, przedsiębiorstwo, organizacja itp.), która wytwarza i gromadzi akta;
Wiktionary
Aktotwórca – urząd, instytucja, przedsiębiorstwo, organizacja, osoba fizyczna itp., która w wyniku swojej działalności wytwarza i gromadzi akta.
Wikipedia
przym. aktotwórczy
przysł. aktotwórczo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tworzeniem akt, dotyczący tworzenia akt
Wiktionary
rzecz. aktotwórca m.
przysł. aktotwórczo
Wiktionary
teczka służąca do przechowywania akt, dokumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska torba na dokumenty
Wiktionary
Aktówka – prostokątna, sztywna torba, zwykle ze skóry lub z materiału imitującego skórę. Używana najczęściej przez prawników i biznesmenów do przenoszenia ważnych dokumentów. Często zamykana na zamek szyfrowy lub klucz.
Wikipedia
(1.1) Biznesowy ubiór i aktówka pomogły jej roztaczać aurę kompetentnej profesjonalistki.
Wiktionary
IPA: akˈtufka, AS: aktufka
Wiktionary
rzecz. akt mrz., akcik mrz.
przym. aktówkowy
Wiktionary
(1.1) teczka, pot. dyplomatka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aktówką, dotyczący aktówki
Wiktionary
rzecz. aktówka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: akt (zwykle: dokument lub dzieło przedstawiające nagą postać)
SJP.pl
rzeczy współczesne, bieżące lub informacje o nich; aktualności (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. wydarzenia, sprawy, rzeczy aktualne
Wiktionary
IPA: ˌaktuˈwalʲja, AS: aktuu̯alʹi ̯a
Wiktionary
przysł. aktualnie
Wiktionary
(1.1) aktualności
Wiktionary
zwolennik doktryny filozoficznej usiłującej wyprowadzić świat rzeczy z samego aktu, z czystego stawania się
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z aktualizmem, dotyczący aktualizmu
Wiktionary
rzecz. aktualizm mrz., aktualista mos., aktualistka ż.
Wiktionary
czynienie czegoś aktualnym, odpowiadającym nowym realiom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynienie czegoś aktualnym, uwspółcześnienie, modernizacja
Wiktionary
(1.1) Aktualizacja danych następuje w naszym systemie co godzinę.
Wiktionary
IPA: ˌaktuwalʲiˈzat͡sʲja, AS: aktuu̯alʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aktualizm m., aktualność ż., uaktualnianie n., zaktualizowanie n., aktualizowanie n.
czas. aktualizować ndk., zdezaktualizować dk.
przym. aktualny
przysł. aktualnie
Wiktionary
dotyczący aktualizacji
SJP.pl
program do aktualizacji oprogramowania
SJP.pl
w geologii: kierunek zajmujący się wyjaśnianiem zjawisk zachodzących w odległej przeszłości na podstawie obserwacji podobnych zjawisk zachodzących obecnie
SJP.pl
Aktualizm (aktualizm geologiczny, zwany również uniformitaryzmem lub uniformitarianizmem) – zasada geologiczna przyjmująca, że czynniki fizyczne i chemiczne oddziałujące na Ziemię i na skorupę ziemską, a zatem także procesy fizyczne i chemiczne, były w przeszłości podobne do dzisiejszych, co pozwala na podstawie współczesnych obserwacji określać przebieg dawnych procesów geologicznych. Metoda ta streszcza się w haśle „teraźniejszość jest kluczem do przeszłości”, a na podstawie obserwacji procesów zachodzących współcześnie można wnioskować, co działo się na Ziemi nawet wiele milionów lat temu. Należy jednak uwzględnić, że niektóre czynniki mimo wszystko ulegają zmianie, jak choćby obecność tlenu w atmosferze albo traw na stokach etc.
Wikipedia
1. czynić aktualnym, dostosowywać do współczesności; uaktualniać, uwspółcześniać, modernizować, unowocześniać;
2. aktualizować się - w filozofii: przechodzić od stanu potencjalnego do istnienia realnego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) czynić aktualnym
Wiktionary
(1.1) Planiści zapotrzebowania materiałowego aktualizują plan priorytetów w obliczu zmieniających się zamówień sprzedaży i terminów.
Wiktionary
rzecz. aktualizm m., zaktualizowanie n., aktualność ż., aktualizacja ż., dezaktualizacja ż., uaktualnianie n., uaktualnienie n., aktualizowanie n.
czas. zaktualizować dk., dezaktualizować ndk., zdezaktualizować dk., uaktualniać ndk., uaktualnić dk.
przym. aktualny, aktualizacyjny
przysł. aktualnie
Wiktionary
(1.1) uaktualniać, odnawiać, uwspółcześniać, modernizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|aktualizować.
Wiktionary
rzecz. zaktualizowanie n., aktualność ż., aktualizacja ż., uaktualnianie n., uaktualnienie n.
czas. aktualizować ndk., zaktualizować dk., uaktualniać ndk., uaktualnić dk.
przym. aktualny, aktualizacyjny
przysł. aktualnie
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) obecnie, w tej chwili, teraz
Wiktionary
(1.1) Europejczyk, jak pisze Merton, zwykle spekuluje na podstawie materiałów z długich okresów historycznych, podczas gdy Amerykanin bada fakty aktualnie występujące.
Wiktionary
IPA: ˌaktuˈwalʲɲɛ, AS: aktuu̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. aktualizacja ż., aktualia nmos., aktualności nmos., aktualność ż., aktualizowanie n., zaktualizowanie n., uaktualnianie n.
czas. aktualizować ndk., zaktualizować dk.
przym. aktualny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: aktualnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: aktualny; bardziej aktualny
SJP.pl
bycie aktualnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie zgodnym ze stanem obecnym
Wiktionary
Akt (łac. actus, gr. ενέργεια „energia”) – pojęcie, należące do podstawowych terminów metafizyki klasycznej, biorące swój początek w filozofii Arystotelesa, a następnie rozwijane przez średniowieczną myśl scholastyczną.
Wikipedia
IPA: ˌaktuˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: aktuu̯alność
Wiktionary
rzecz. aktualizacja ż., aktualizowanie n., zaktualizowanie n., uaktualnianie n.
czas. aktualizować
przym. aktualny, aktualizacyjny
przysł. aktualnie
Wiktionary
aktualne wydarzenia lub informacje o nich; aktualia (rzadziej)
SJP.pl
Aktualności – regionalny serwis informacyjny TVP3 Katowice, nadawany od 1961 roku. Jego poprzednikiem była Śląska Kronika Telewizyjna, emitowana od 7 grudnia 1957 do 28 kwietnia 1961 roku. Pierwszą spikerką Telewizji Katowice w 1957 r. została Liliana Czarska. Od 1 lipca 2024 po zmianach w TVP3 Katowice szefem redakcji został Tomasz Nieć.
Wikipedia
dotyczący tego, co się dzieje obecnie, ważny w czasie obecnym (np. aktualny temat, aktualne informacje)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący teraźniejszości
(1.2) zachowujący ważność w danej chwili
Wiktionary
(1.2) Pańskie zaświadczenie nie jest już aktualne.
Wiktionary
IPA: ˌaktuˈwalnɨ, AS: aktuu̯alny
Wiktionary
rzecz. aktualizacja ż., aktualność ż., uaktualnianie n., zaktualizowanie n., aktualizowanie n.
czas. aktualizować
przysł. aktualnie
Wiktionary
(1.1) teraźniejszy, świeży
(1.2) ważny (obowiązujący)
Wiktionary
związany z ubezpieczaniem, ubezpieczeniami
SJP.pl
1. urząd aktuariusza;
2. wyznaczanie wielkości świadczeń, składek oraz odszkodowań ubezpieczeniowych;
3. ludzie zajmujący się wyznaczaniem wielkości świadczeń, składek oraz odszkodowań ubezpieczeniowych
SJP.pl
Matematyka ubezpieczeniowa (aktuariat, nauki aktuarialne, matematyka aktuarialna) – dział matematyki stosowanej obejmujący zagadnienia m.in. rachunku prawdopodobieństwa, statystyki, matematyki finansowej, metod numerycznych i koncentrujący się na zastosowaniach w dziedzinie ubezpieczeń.
Wikipedia
1. pracownik firmy ubezpieczeniowej; ekspert ubezpieczeniowy;
2. dawniej: urzędnik opiekujący się aktami sądowymi; pisarz sądowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. specjalista z zakresu matematyki finansowej, obliczania ryzyka oraz wyceny projektów finansowych;
Wiktionary
Aktuariusz – profesjonalista z dziedziny obliczania ryzyka oraz wartości bieżącej projektów finansowych, w szczególności długoterminowych lub obarczonych ryzykiem. Tradycyjnie profesja aktuariusza związana jest z branżą ubezpieczeń, reasekuracji oraz planów emerytalnych (w Polsce: wycena rezerw na świadczenia pracownicze).
Wikipedia
(1.1) W Polsce jest tylko 180 aktuariuszy, ich zarobki sięgają 15 000 zł.
Wiktionary
rzecz. aktuariat mrz.
:: fż. aktuariuszka ż.
przym. aktuarialny
przysł. aktuarialnie
Wiktionary
bardzo rzadki, promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Ac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. radioaktywny pierwiastek chemiczny o symbolu Ac i liczbie atomowej 89;
Wiktionary
Aktyn (Ac, łac. actinium) – nietrwały pierwiastek chemiczny zaliczany do aktynowców lub skandowców.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma aktyn?
Wiktionary
IPA: ˈaktɨ̃n, AS: aktỹn
Wiktionary
rzecz. aktynowiec m.
temsłow. aktyno-
Wiktionary
(1.1) symbol. Ac
Wiktionary
białko kurczliwe włókien mięśniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. biol. wielofunkcyjne białko, które jest jednym z kluczowych elementów cytoszkieletu w komórkach eukariotycznych
Wiktionary
Aktyna – kurczliwe białko budujące filamenty cienkie miofibryli oraz mikrofilamenty. Wraz z miozyną tworzy aktomiozynę. Występuje w dwóch postaciach:
Wikipedia
(1.1) W komórkach mięśniowych aktyna współpracuje z miozyną, tworząc struktury umożliwiające skurcze mięśni.
Wiktionary
przym. aktynowy
temsłow. aktyno-
Wiktionary
stopień oddziaływania światła na światłoczułe materiały fotograficzne
SJP.pl
aktyniczne światło o zakresie długości fal (barw) odpowiadających barwoczułości materiału fotograficznego i powodujące dzięki temu naświetlenie
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z promieniem, promieniowaniem, promieniotwórczością
Wiktionary
IPA: akˈtɨ̃nɔ, AS: aktỹno
Wiktionary
rzecz. aktyn m., aktyna ż.
przym. aktynowy
Wiktionary
aktynometr zaopatrzony w urządzenie samopiszące
SJP.pl
minerał z grupy amfiboli, krzemian wapnia, magnezu i żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. miner. nazwa minerałów tremolit i ferroaktynolit;
Wiktionary
Szereg izomorficzny aktynolitu – roztwór stały Ca-amfiboli obejmujący następujące minerały:
Nazwa „aktynolit” w odniesieniu do minerału nie jest aktualna.
Wikipedia
IPA: ˌaktɨ̃ˈnɔlʲit, AS: aktỹnolʹit
Wiktionary
przym. aktynolitowy
Wiktionary
związany z aktynolitem
SJP.pl
specjalista w dziedzinie aktynologii
SJP.pl
przyrząd do pomiaru promieniowania słonecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. techn. przyrząd służący do dokładnego mierzenia promieniowania słonecznego
Wiktionary
IPA: ˌaktɨ̃ˈnɔ̃mɛtr̥, AS: aktỹnõmetr̦
Wiktionary
przym. aktynometryczny
rzecz. aktynometria
Wiktionary
nauka zajmująca się pomiarami promieniowania Słońca, Ziemi i atmosfery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fiz. dział nauki zajmujący się pomiarami promieniowania w atmosferze ziemskiej
Wiktionary
Aktynometria – nauka o promieniowaniu Słońca, Ziemi i atmosfery. Zajmuje się pomiarami promieniowania bezpośredniego, rozproszonego i pochłoniętego w atmosferze, a także wyznaczaniem promieniowania efektywnego oraz bilansu promieniowania Ziemi i atmosfery.
Wikipedia
(1.1) Aktynometria ma zastosowanie w meteorologii, klimatologii, fotometrii, a także w rolnictwie.
Wiktionary
rzecz. aktynometr mrz.
przym. aktynometryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z aktynometrią lub aktynometrem, dotyczący aktynometrii lub aktynometru
Wiktionary
rzecz. aktynometria ż., aktynometr mrz.
Wiktionary
choroba zakaźna ludzi i zwierząt, wywołana przez promieniowca Actinomyces bovis; promienica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. promienica.
Wiktionary
Promienica, aktynomikoza (łac. Actinomycosis) – przewlekła choroba zakaźna ludzi i zwierząt (głównie bydła). U zwierząt jest wywołana przez promieniowce Actinomyces bovis, u człowieka drobnoustrojem chorobotwórczym jest gatunek Actinomyces israeli.
Wikipedia
kompleks dwóch białek: aktyny i miozyny; aktomiozyna
SJP.pl
antybiotyk hamujący podział komórki, stosowany w chemioterapii nowotworów; cytostatyk
SJP.pl
Daktynomycyna (Aktynomycyna D; łac. Dactinomycinum) – antybiotyk z grupy cytostatyków; hamuje syntezę DNA, RNA i białek; stosowany w leczeniu nowotworów wieku dziecięcego (guz Wilmsa, mięsak Ewinga), mięsaków tkanek miękkich, nowotworów zarodkowych jajników i jądra oraz ciążowej choroby trofoblastycznej.
Wikipedia
naturalny promieniotwórczy izotop radonu, powstający przy rozpadzie aktynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. radon-219, naturalnie występujący izotop radonu o symbolu An powstający na skutek radioaktywnego rozpadu aktynu
Wiktionary
(1.1) Promieniotwórczość naturalna wywołana jest przez pierwiastki promieniotwórcze, będące stałymi składnikami atmosfery (np. radon, toron i aktynon), skorupy ziemskiej i wody (np. uran, tor i potas) oraz promieniowanie kosmiczne.
Wiktionary
typ walca osiowego charakteryzujący się gwiaździstym układem tkanek przewodzących
SJP.pl
grupa 14 pierwiastków chemicznych wydzielonych z układu okresowego: tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel i lorens
SJP.pl
Aktynowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to An.
Grupa ta liczy 15 metali: aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel, lorens.
Wikipedia
każdy z pierwiastków z rodziny aktynowców: tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel lub lorens
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. radioaktywny metal z grupy pierwiastków chemicznych ósmego okresu, w najczęstszym rozumieniu o liczbach atomowych od 83 (aktynu) do 103 (lorensu);
Wiktionary
Aktynowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to An.
Grupa ta liczy 15 metali: aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel, lorens.
Wikipedia
(1.1) Tor jest radioaktywnym aktynowcem odkrytym w 1828 roku przez szwedzkiego chemika — Jönsa Jakoba Berzeliusa, stąd też jego nazwa pochodząca od nordyckiego boga burzy i piorunów — Thora.
Wiktionary
rzecz. aktyn mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: aktyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący aktynu
Wiktionary
(1.1) aktyn m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. aktówka
Wiktionary
(1.1) Hefty mogesz nosić w aktyntaszy.
Wiktionary
planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym niektórych stułbiopławów, przypominająca budową polipa; aktinula
SJP.pl
aktywna grupa członków organizacji lub partii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) najbardziej wartościowa, aktywna grupa w obrębie organizacji
(1.2) hist. w PRL-u: członkowie władz PZPR wszelkich szczebli, a w szerszym znaczeniu także członkowie sprzymierzonych z PZPR stronnictw i związków zawodowych;
(1.3) hist. eufem. w PRL-u: członek doraźnie powoływanych bojówek partyjnych służących do rozpędzania protestów
Wiktionary
Aktyw (łac. activus – czynny) – określenie odnoszące się do członków danej organizacji, wykazujących się największą aktywnością.
W okresie PRL termin ten stosowano w nowomowie politycznej w następujących znaczeniach:
Wikipedia
przym. aktywny
Wiktionary
1. ekonomia: środki gospodarcze (m.in. nieruchomości, towary) gotowe do dyspozycji w danym momencie przez jednostkę gospodarczą będącą w ich posiadaniu;
2. przenośnie: mocne strony kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) księg. kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, które użyte spowodują wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;
Wiktionary
Aktywa (z łac. activus ‘czynny’ od actus ‘czyn’, actum ‘rzecz zrobiona’ od ago, agere ‘prowadzić; czynić; działać’) – kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, uzyskane w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Jeśli zasób majątkowy nie spełnia któregoś z powyższych kryteriów, nie może być ujęty w bilansie.
Wikipedia
(1.1) Uczyniła to w imię jakiegoś libertariańskiego konstruktu ideologicznego, który sprawdzoną metodę izolacji toksycznych aktywów każe nazywać równią pochyłą prowadzącą do socjalizmu.
Wiktionary
przym. aktywny
Wiktionary
(1.1) środki gospodarcze, stan czynny majątku
Wiktionary
1. w chemii i fizyce: wzmaganie działania jakiegoś procesu, mechanizmu, organizmu;
2. w telekomunikacji: przyłączenie telefonu do odpowiedniej sieci, rozpoczynające i gwarantujące jego działanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. fiz. wzmaganie działania jakiegoś procesu, mechanizmu, organizmu
(1.2) techn. przyłączenie telefonu do odpowiedniej sieci, rozpoczynające i gwarantujące jego działanie
Wiktionary
Aktywacja, aktywowanie – nadanie czemuś gotowości do działania. Pojęcie słownikowe mające konkretne odniesienia w wielu dziedzinach.
Wikipedia
IPA: ˌaktɨˈvat͡sʲja, AS: aktyvacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aktywowanie n., aktywator m., aktywność ż.
czas. aktywować ndk.
przym. aktywacyjny
Wiktionary
dotyczący aktywacji (np. analiza aktywacyjna, usługi aktywacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aktywacją, dotyczący aktywacji, służący do aktywacji
Wiktionary
(1.1) Ważne zastosowanie w przemyśle znalazła analiza aktywacyjna, metoda, która pozwala wykryć zanieczyszczenia chemiczne kontrolowanego materiału efektywniej, niż przy zastosowaniu konwencjonalnej analizy chemicznej.
Wiktionary
rzecz. aktywacja ż., aktywowanie n., aktywator mrz.
czas. aktywować ndk.
Wiktionary
1. substancja przyspieszająca pewną reakcję po zmieszaniu jej z katalizatorem; promotor;
2. w informatyce: program komputerowy uwierzytelniający wpisywany numer seryjny, zapobiegający piractwu komputerowemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co uruchamia, przyspiesza albo wzmacnia działanie jakiegoś procesu, reakcji chemicznej czy urządzenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jony metali mogą być aktywatorami enzymów.
Wiktionary
(1.1) inicjator, czynnik aktywujący
Wiktionary
członek organizacji, partii itp. mocno zaangażowany w jej działalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bardzo czynny członek organizacji walczący w imię określonych praw lub przekonań
(1.2) hist. zwolennik kierunku polityki polskiej okresu pierwszej wojny światowej, dążącego do współpracy z okupującymi Niemcami i Austro-Węgrami
Wiktionary
(1.1) Od lat, część naukowców i aktywistów praw zwierząt stara się o przyznanie naczelnym podstawowych praw – do życia i wolności oraz wprowadzenia zakazu tortur wobec naszych najbliższych krewnych.
Wiktionary
IPA: ˌaktɨˈvʲista, AS: aktyvʹista
Wiktionary
rzecz. aktywizm m., aktywizacja ż., aktywność ż.
:: fż. aktywistka ż.
czas. aktywizować ndk.
przym. aktywistyczny, aktywny, aktywistowski
przysł. aktywnie
Wiktionary
(1.1) działacz
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: aktywista
Wiktionary
(1.1) Znana ukraińska piosenkarka i aktywistka Rusłana Łyżyczko przyjechała do Polski, by wczoraj wziąć udział w programie „Świat się kręci” i opowiedzieć, co tak naprawdę dzieje się w jej ojczyźnie.
Wiktionary
IPA: ˌaktɨˈvʲistka, AS: aktyvʹistka
Wiktionary
rzecz. aktywizm m.
:: fm. aktywista m.
przysł. aktywnie
przym. aktywny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z aktywistą, dotyczący aktywisty
Wiktionary
rzecz. aktywista mos.
Wiktionary
odnoszący się do aktywizmu
SJP.pl
czynienie czegoś aktywnym; także: pobudzanie do działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pobudzanie do działania; uruchamianie aktywności
Wiktionary
(1.1) Aktywizacja seniorów jest jednym z głównych celów tego programu społecznego.
Wiktionary
czas. aktywizować ndk., zaktywizować dk.
Wiktionary
(1.1) mobilizacja
Wiktionary
dotyczący aktywizacji
SJP.pl
człowiek aktywizujący, uaktywniający innych
SJP.pl
aktywność, czynna postawa uczestniczenia w życiu organizacyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynna postawa; bycie aktywnym
(1.2) hist. kierunek polityczny w okresie I wojny światowej zabiegający o powiązanie polskiej polityki z Niemcami i Austro-Węgrami
(1.3) filoz. przekonanie myślicielskie o pierwszeństwie aktywności i zmiany nad stałością
Wiktionary
Aktywizm — działania i wysiłki na rzecz promowania, utrudniania, kierowania lub interweniowania w reformy społeczne, polityczne, ekonomiczne lub środowiskowe z pragnieniem wprowadzenia zmian w odbiorze społecznym obszaru będącego tematem działań.
Wikipedia
(1.1) Pomimo wielu przedsięwzięć, reżyserka, blogerka i niezależna perkusistka rockowa Eleni Vlachos jest jednoosobowym tornadem wegańskiego aktywizmu.
Wiktionary
rzecz. aktywność ż., aktywista m., aktywistka ż., aktywizowanie n.
czas. aktywizować ndk.
przysł. aktywnie
Wiktionary
czynić coś aktywnym, pobudzać do działania; ożywiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaktywizować)
(1.1) pobudzać do działania, wprowadzać w stan aktywności
(1.2) włączać coś, co było nieaktywne
czasownik zwrotny niedokonany aktywizować się (dk. zaktywizować się)
(2.1) stawać się aktywnym
Wiktionary
(1.1) Postarajmy się aktywizować bezrobotnych, żeby łatwiej znaleźli pracę.
Wiktionary
(1.1) mobilizować, pobudzać
(1.2) uaktywniać, uruchamiać, włączać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pobudzanie do aktywności, działania
Wiktionary
rzecz. zaktywizowanie n., aktywizacja ż., aktywizm m., aktywista m., aktywistka ż., aktywność ż.
czas. aktywizować ndk., zaktywizować dk.
przym. aktywny, aktywistyczny, aktywizacyjny
przysł. aktywnie
Wiktionary
(1.1) aktywizacja
Wiktionary
czynić coś aktywnym, pobudzać do działania; ożywiać
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób aktywny
Wiktionary
(1.1) W obronie przedmościa toruńskiego i linii Drwęcy aktywnie uczestniczył także 2. batalion pułku morskiego.
(1.1) Aktywnie uprawiał narciarstwo, zarówno w Tatrach, jak i w Alpach.
Wiktionary
rzecz. aktywność ż., aktywizm m., aktywista m., aktywistka ż., aktywizowanie n.
przym. aktywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: aktywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: aktywny
SJP.pl
bycie aktywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działanie, przejawianie inicjatywy, branie udziału
(1.2) chem. pozorne efektywne stężenie substancji w roztworze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aktywność fizyczna pomaga w walce z nadwagą.
Wiktionary
IPA: akˈtɨvnɔɕt͡ɕ, AS: aktyvność
Wiktionary
rzecz. aktywizacja ż., aktywizm m., aktywista m., aktywistka ż., aktywizowanie n., aktywacja ż., aktywowanie n.
czas. aktywować ndk., aktywizować ndk.
przym. aktywny
przysł. aktywnie
Wiktionary
(1.2) aktywność stężeniowa
Wiktionary
1. działający lub skłonny do działania, czynny, dynamiczny;
2. w chemii: zdolny do reakcji chemicznej lub mający wpływ na jej przebieg;
3. o wulkanie: czynny, niewygasły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biorący w czymś żywy udział, przejawiający inicjatywę; czynny; działający
(1.2) chem. zdolny do reakcji chemicznej lub przyspieszający ją
Wiktionary
(1.1) Io jest pokryty wulkanami, z których wiele jest obecnie aktywnych.
(1.2) Cer jest miękkim, chemicznie aktywnym metalem.
Wiktionary
IPA: akˈtɨvnɨ, AS: aktyvny
Wiktionary
rzecz. aktywność ż., aktywizacja ż., aktywista m., aktywistka ż., aktyw m., aktywa nmos., aktywizowanie n.
czas. aktywizować ndk., zaktywizować dk., uaktywniać ndk., uaktywnić dk.
przysł. aktywnie
Wiktionary
(1.1) czynny, działający
Wiktionary
1. w chemii i fizyce: wzmagać działanie jakiegoś procesu, mechanizmu, organizmu;
2. w telekomunikacji: przyłączać telefon (zwłaszcza komórkowy) do odpowiedniej sieci, rozpoczynając i gwarantując jego działanie
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) sprawiać, że coś staje się aktywne
Wiktionary
(1.1) Czy wiesz, jak się aktywuje modem?
Wiktionary
IPA: ˌaktɨˈvɔvat͡ɕ, AS: aktyvovać
Wiktionary
rzecz. aktywność ż., aktywacja ż., aktywator m., aktywowanie n.
przym. aktywacyjny
Wiktionary
(1.1) uaktywnić
Wiktionary
dający się aktywować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś aktywnym
Wiktionary
(1.1) Założenie i aktywowanie konta w tym sklepie internetowym zajęło mi pięć minut.
Wiktionary
IPA: ˌaktɨvɔˈvãɲɛ, AS: aktyvovãńe
Wiktionary
rzecz. aktywacja ż., aktywator m., aktywność ż.
czas. aktywować ndk.
przym. aktywacyjny
Wiktionary
(1.1) aktywacja
Wiktionary
wóz napędzany akumulatorami elektrycznymi
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny agutiowatych
SJP.pl
Akuczi (Myoprocta) – rodzaj ssaków z rodziny agutiowatych (Dasyproctidae).
Wikipedia
1. przyjmowanie wzorców kulturowych przez jednostkę
2. wytwór procesu akulturacji, kultura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. przyjęcie przez osobę lub grupę kultury innej grupy
Wiktionary
Akulturacja – termin stosowany w naukach społecznych (m.in. antropologia, etnologia, pedagogika, psychologia, socjologia) oraz naukach o zarządzaniu (m.in. zarządzanie międzykulturowe, kultura organizacji) na określenie zjawisk zachodzących na styku kultur pomiędzy ludźmi (jednostkami i grupami).
Wikipedia
IPA: ˌakultuˈrat͡sʲja, AS: akulturacʹi ̯a
Wiktionary
dotyczący akulturacji
SJP.pl
1. gromadzenie (się) czegoś, zbieranie (się) czegoś;
2. w ekonomii: zwiększanie środków inwestycyjnych oraz zasobów i rezerw finansowych w przeciwieństwie do wydatkowania na bieżącą konsumpcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. gromadzenie lub nagromadzenie się czegoś
(1.2) ekon. przeznaczanie części dochodu narodowego na inwestycje;
(1.3) geol. proces gromadzenia się osadów na powierzchni ziemi albo na dnie basenów wodnych, powodowany zazwyczaj działalnością wiatru, wody lub lodowców, prowadzący do powstania skał osadowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Strefa intramarginalna lodowca Haakena, a więc obszar pomiędzy morenami końcowymi a czołem lodowca, odznacza się powszechnością osadów i rzeźby powstałej w wyniku akumulacji glacjalnej.
Wiktionary
rzecz. akumulator m., akumulowanie n., kumulacja ż.
czas. akumulować ndk., zakumulować dk.
przym. akumulacyjny, akumulatorowy
Wiktionary
dotyczący akumulacji (np. zjawiska akumulacyjne, tendencje akumulacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akumulacją, gromadzeniem
(1.2) geol. związany z akumulacją
Wiktionary
rzecz. kumulacja ż., akumulacja ż., akumulowanie n.
czas. akumulować ndk., zakumulować dk.
Wiktionary
urządzenie do gromadzenia energii, doładowywane wielokrotnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do magazynowania energii (elektrycznej, mechanicznej lub cieplnej)
(1.2) inform. rejestr procesora przechowujący wynik operacji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę naładować akumulator w samochodzie, bo rano miałam problem z zapaleniem.
Wiktionary
IPA: ˌakũmuˈlatɔr, AS: akũmulator
Wiktionary
rzecz. akumulacja ż., akumulatorówka ż., akumulowanie n.
:: zdrobn. akumulatorek m.
czas. akumulować ndk.
przym. akumulatorowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. akumulacja ż., akumulatorówka ż., akumulowanie n.
:: zdrobn. akumulatorek m.
czas. akumulować ndk.
przym. akumulatorowy
frazeologia. podładować / naładować / ładować akumulatory
etymologia.
etym|łac|accumulator. → zbieracz
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) battery, accumulator; (1.2) accumulator
* arabski: (1.1) بطارية مختزنة, بطارية
* baskijski: (1.1) metagailu
* białoruski: (1.1) акумулятар m.
* bułgarski: (1.1) акумулатор m.
* czeski: (1.1) akumulátor m.; (1.2) akumulátor m.
* duński: (1.1) batteri n., akkumulator w.
* esperanto: (1.1) akumulatoro, akumulilo
* fiński: (1.1) akku
* francuski: (1.1) batterie ż.; (1.2) accumulateur m.
* hiszpański: (1.1) acumulador m., batería ż.
* ido: (1.1) akumulatoro
* indonezyjski: (1.1) aki, baterai
* interlingua: (1.1) accumulator
* islandzki: (1.1) rafgeymir m., rafhlaða ż.
* kataloński: (1.1) acumulador m.
* litewski: (1.1) akumuliatorius m.
* niemiecki: (1.1) Akku m., Akkumulator m.
* norweski (bokmål): (1.1) batteri n., akkumulator m.
* norweski (nynorsk): (1.1) batteri n., akkumulator m.
* nowogrecki: (1.1) συσσωρευτής m., μπαταρία ż.
* rosyjski: (1.1) аккумулятор m.
* serbski: (1.1) акумулатор m.
* słowacki: (1.1) akumulátor m.
* słoweński: (1.1) akumulator m.
* szwedzki: (1.1) ackumulator w., batteri n.
* ukraiński: (1.1) акумулятор m.
* węgierski: (1.1) akkumulátor
* wilamowski: (1.1) ȧkumlȧtor m.
* włoski: (1.1) accumulatore m., batteria ż.
źródła.
== akumulator (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|akumǔlaːtor.
dzielenie|a|ku|mu|la|tor.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) elektr. akumulator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: akumulator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. bateria, którą można ponownie naładować
(1.2) zdrobn. od: akumulator
Wiktionary
(1.1) Od zwykłych baterii lepsze są akumulatorki, które można wielokrotnie ładować, wystarczy tylko kupić ładowarkę.
Wiktionary
IPA: ˌakũmulaˈtɔrɛk, AS: akũmulatorek
Wiktionary
rzecz. akumulator m.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym pracują akumulatory
SJP.pl
zasilany prądem z akumulatora lub z sieci
SJP.pl
→ akumulator, np. wózek akumulatorowy, bateria akumulatorowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z akumulatorem; wykorzystujący akumulator do zasilania
Wiktionary
rzecz. akumulator mrz., akumulacja ż., akumulowanie n.
czas. akumulować ndk., zakumulować dk.
Wiktionary
gromadzić, skupiać, zbierać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakumulować)
(1.1) dokonywać akumulacji
czasownik zwrotny niedokonany akumulować się (dk. zakumulować się)
(2.1) być akumulowanym
Wiktionary
rzecz. akumulator mrz., akumulacja ż.
przym. akumulacyjny, akumulatorowy
Wiktionary
(1.1) gromadzić, składać, skupiać, zbierać
(2.1) gromadzić się, składać się, skupiać się, zbierać się
Wiktionary
kanadyjska firma produkująca zdrową żywność
SJP.pl
Akuna – australijski jacht o napędzie parowym.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
niekonwencjonalna metoda leczenia, polegająca na naciskaniu określonych punktów ciała pacjenta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wywodząca się z Chin tradycyjna metoda leczenia polegająca na naciskaniu, masowaniu i opukiwaniu ciała;
Wiktionary
Akupresura – pseudomedyczna metoda leczenia pochodząca z Chin, znana już 7 tysięcy lat temu. Polega na dotykaniu, głaskaniu, uciskaniu lub opukiwaniu określonych miejsc na ciele człowieka. Akupresura jest "miękką" wersją akupunktury. Pomimo niewykazanej naukowo skuteczności, według jej zwolenników jest ona cennym uzupełnieniem medycyny konwencjonalnej.
Wikipedia
(1.1) Zabiegi uciskowe, które są istotą akupresury, mają pobudzić przepływ energii.
Wiktionary
IPA: ˌakuprɛˈsura, AS: akupresura
Wiktionary
przym. akupresurowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akupresurą, dotyczący akupresury
Wiktionary
rzecz. akupresura ż.
Wiktionary
osoba fachowo stosująca wobec kogoś akupresurę
SJP.pl
miejsce zakończeń nerwowych w skórze lub tkance podskórnej, szczególnie wrażliwe na stymulację przez nakłucie, ucisk lub masaż
SJP.pl
dalekowschodnia metoda leczenia, polegająca na wbijaniu igieł w określone punkty ciała pacjenta; nakłuwanie, igłoterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. sztuka leczenia polegająca na wbijaniu igieł w określone miejsca na ciele człowieka;
Wiktionary
Akupunktura (z łac. acus „igła”, punctura „(u)kłucie”; chiń. 針灸 zhēnjiǔ) – technika leczenia wywodząca się z Dalekiego Wschodu (Chiny, Japonia, Mongolia). Jest obecnie uznawana w wielu krajach jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej, chociaż nie ma naukowych dowodów na jej skuteczność, a analizy badań klinicznych wskazują na silną stronniczość tych, które są prowadzone w krajach Dalekiego Wschodu.
Wikipedia
(1.1) W tym muzeum przechowywany jest najstarszy chiński tekst medyczny traktujący o akupunkturze.
Wiktionary
IPA: ˌakupũŋkˈtura, AS: akupũŋktura
Wiktionary
rzecz. akupunkt, akupunkturzysta, akupunkturzystka
przym. akupunkturowy
Wiktionary
związany z akupunkturą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z akupunkturą
Wiktionary
osoba fachowo stosująca wobec kogoś akupunkturę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista leczący akupunkturą
Wiktionary
Akupunktura (z łac. acus „igła”, punctura „(u)kłucie”; chiń. 針灸 zhēnjiǔ) – technika leczenia wywodząca się z Dalekiego Wschodu (Chiny, Japonia, Mongolia). Jest obecnie uznawana w wielu krajach jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej, chociaż nie ma naukowych dowodów na jej skuteczność, a analizy badań klinicznych wskazują na silną stronniczość tych, które są prowadzone w krajach Dalekiego Wschodu.
Wikipedia
przysłówek:
1. podkreślający wyraz, któremu towarzyszy; właśnie;
2. oznaczający: w tym czasie; właśnie;
3. mający charakter wykrzyknienia, wyrażający zaprzeczenie, niedowierzanie itp.
SJP.pl
partykuła
(1.1) podkreślenie dokładności informacji; właśnie tak / tyle / …
(1.2) podkreślenie, wskazanie obiektu lub obiektów wyróżnionych spośród innych
przysłówek czasu
(2.1) wskazanie chwili, w której ma lub miało miejsce zdarzenie lub że chwilę wcześniej się zakończyło
wykrzyknik
(3.1) zaprzeczenie, protest wobec zastanego stanu lub wcześniejszej wypowiedzi
Wiktionary
Akurat – polski zespół muzyczny założony w 1994 roku w Bielsku-Białej.
Graną przez zespół muzykę trudno zaliczyć do jednego, konkretnego nurtu muzycznego. Zawiera ona w sobie elementy rocka, ska, reggae, punk rocka, pop oraz funk rocka. Członkowie grupy określają swoją muzykę jako poezję ska-kaną. Cechą charakterystyczną ich tekstów jest zabawa słowami.
Wikipedia
(1.1) Wasze kobiety są akurat tyle warte co i mężczyźni.
(1.1) Tymczasem akurat o wpół do dziewiątej zachciało mi się pić i – zamiast do pań, poszedłem na kufelek.
(1.2) Nie wiadomo do końca, dlaczego akurat te rzeczy kojarzą się ze zdolnościami hakerskimi […]
(2.1) Akurat przechodziłem obok, więc pomyślałem, że do was zajrzę.
(2.1) Nie ma go, akurat wyszedł.
(3.1) Akurat! Zaraz, zaraz! Nie tak znowu obcesowo.
Wiktionary
IPA: aˈkurat, AS: akurat
Wiktionary
przym. akuratny
przysł. akuratnie
rzecz. akuratność ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. akuratny
przysł. akuratnie
rzecz. akuratność ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|akkurat. < etym|łac|accurate.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) just, exactly, precisely; (1.2) just, exactly, precisely; (2.1) at this very moment, just; (3.1) tell me another!, nothing of the kind!, a likely story!
* białoruski: (1.1) акурат
* czeski: (1.1) akorát
* esperanto: (1.1) ĝuste, ekzakte, precize
* francuski: (1.1) exactement; (2.1) justement; (3.1) mon œil, mais comment donc
* jidysz: (1.1) טאַקע (take), פּונקט (punkt); (1.2) טאַקע (take), פּונקט (punkt); (3.1) פּונקט (punkt)
* kaszubski: (1.1) prawie, dëcht le, akùrat; (1.2) prawie, dëcht le; (2.1) prawie, dëcht le
* rosyjski: (1.1) именно; (2.1) только что
* ukraiński: (2.1) якра́з; (3.1) якра́з
źródła.
== akurat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) dokładny, dokładnie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) pot. dokładnie, starannie, porządnie
(1.2) gw-pl|Poznań. starannie
przysłówek czasu
(2.1) łódź. właśnie w tym momencie, wtedy
(2.2) łódź. właśnie, akurat akurat, właśnie
Wiktionary
(1.1) Jak to akuratnie posprzątałeś!
(2.1) Gdy przyszliśmy to oni akuratnie wychodzili.
(2.2) Pewności nie mam, ale to jednak dziwne, że akuratnie tych czterech, co najwięcej do strajku namawiali, zaraz na drugi dzień wylali z fabryki.
Wiktionary
IPA: ˌakuˈratʲɲɛ, AS: akuratʹńe
Wiktionary
przym. akuratny
przysł. akurat
wykrz. akurat
partyk. akurat
rzecz. akuratność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: akuratnie; bardziej akuratnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: akuratny; bardziej akuratny
SJP.pl
→ akuratny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest akuratne; cecha tych, którzy są akuratni
Wiktionary
przym. akuratny
przysł. akuratnie, akurat
partyk. akurat
wykrz. akurat
Wiktionary
dokładny, punktualny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. dokładny, staranny
(1.2) łódź. dokładny, staranny
(1.4) gw-pl|Poznań. dokładny, staranny
Wiktionary
(1.1) Ona jest taka akuratna, zawsze u niej porządek.
Wiktionary
rzecz. akuratność ż.
przysł. akuratnie, akurat
wykrz. akurat
partyk. akurat
Wiktionary
(1.1) dokładny, porządny, rzetelny, staranny, sumienny
Wiktionary
Akustoelektronika – gałąź elektroniki bazująca na zjawisku propagacji akustycznych fal powierzchniowych (AFP) w kryształach (najczęściej piezoelektrycznych) i oddziaływaniu tych fal z nośnikami ładunków elektrycznych.
Akustoelektronika zajmuje się teorią oraz praktycznymi aspektami konstrukcji takich układów z AFP jak:
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: akustyczny
SJP.pl
dotyczący akustyki i artykulacji
SJP.pl
dotyczący zarówno akustyki, jak i optyki (np. sygnalizatory akustyczno-optyczne)
SJP.pl
właściwości wnętrza pod względem słyszalności dźwięków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest akustyczne
Wiktionary
rzecz. akustyka ż., akustyk m.
przym. akustyczny
przysł. akustycznie
Wiktionary
1. dotyczący dźwięku; zapewniający odpowiednie rozchodzenie się dźwięku (np. akustyczne wnętrze sali koncertowej);
2. nieizolujący hałasów (akustyczne mieszkanie w bloku)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do zjawisk dźwiękowych
(1.2) fiz. odpowiednio przenoszący dźwięk, z dobrą akustyką
(1.3) muz. dotyczący instrumentu wyposażonego w naturalny rezonator i do muzyki wykonywanej na nim
(1.4) muz. używający niezelektryfikowanych, tradycyjnych instrumentów
(1.5) techn. nieizolujący od hałasów
Wiktionary
(1.1) Miał fantastyczne zdolności naśladownictwa ludzi i wymowy. Fantastyczną pamięć akustyczną, więc mógł się bardzo prędko nauczyć.
Wiktionary
przysł. akustycznie
rzecz. akustyczność, akustyk, akustyka
Wiktionary
(1.1) dźwiękowy
Wiktionary
1. fizyk specjalizujący się w akustyce;
2. specjalista od rozchodzenia się fal dźwiękowych w pewnym pomieszczeniu lub na pewnej przestrzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie akustyki – nauki o falach dźwiękowych
(1.2) specjalista zajmujący się jakością dźwięku i obsługą sprzętu nagłaśniającego
Wiktionary
Akustyka (stgr. ἀκουστός akustós „słyszalny” od ἀκούω akuo „słyszę”) – dział fizyki i techniki zajmujący się zjawiskami związanymi z powstawaniem, propagacją i oddziaływaniem fal akustycznych. Ze względu na różnorodność działów akustyka jest obecnie traktowana jako nauka interdyscyplinarna, obejmująca poświęconą zagadnieniom podstawowym akustykę ogólną, oraz szereg działów akustyki stosowanej, zajmujących się praktycznym zastosowaniem zjawisk akustycznych.
Wikipedia
(1.2) Akustyk teatralny obiecał dostosowanie mikrofonów z oprzyrządowaniem do naszych potrzeb.
Wiktionary
rzecz. akustyczność ż., akustyka ż.
:: fż. akustyczka ż.
przym. akustyczny
przysł. akustycznie
Wiktionary
1. dział fizyki i techniki obejmujący naukę o wytwarzaniu, odbiorze i rozchodzeniu się fal sprężystych w ośrodku gazowym, ciekłym i stałym;
2. warunki rozchodzenia się fal dźwiękowych w pewnym pomieszczeniu lub na pewnej przestrzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział fizyki, nauka o dźwięku i rozchodzeniu się fal sprężystych w różnych ośrodkach
(1.2) fiz. muz. warunki wnętrza decydujące o rozchodzeniu się w nim dźwięków
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: akustyk
Wiktionary
Akustyka (stgr. ἀκουστός akustós „słyszalny” od ἀκούω akuo „słyszę”) – dział fizyki i techniki zajmujący się zjawiskami związanymi z powstawaniem, propagacją i oddziaływaniem fal akustycznych. Ze względu na różnorodność działów akustyka jest obecnie traktowana jako nauka interdyscyplinarna, obejmująca poświęconą zagadnieniom podstawowym akustykę ogólną, oraz szereg działów akustyki stosowanej, zajmujących się praktycznym zastosowaniem zjawisk akustycznych.
Wikipedia
(1.1) Główne gałęzie fizyki układa Comte w porządku następującym: barologia, termologia, akustyka, optyka, elektrologia.
(1.2) Akustyka nowej hali jest wyśmienita.
Wiktionary
rzecz. akustyczność ż., akustyk mos.
przym. akustyczny
przysł. akustycznie
Wiktionary
(1.2) akustyczność, rezonans
Wiktionary
1. dawniej: osoba specjalizująca się w odbieraniu porodów; położnik, położny;
2. osoba lub zjawisko wywołujące określony stan rzeczy, np. akuszer nacjonalizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. zob. położnik.
(1.2) przen. osoba, która czynnie wspomaga jakąś przemianę lub powstanie czegoś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aˈkuʃɛr, AS: akušer
Wiktionary
rzecz. akuszeria ż., akuszerstwo n.
:: fż. akuszerka ż.
przym. akuszerski
Wiktionary
gałąź medycyny dotycząca przebiegu ciąży, porodu i okresu poporodowego; położnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. określenie położnictwa
Wiktionary
Położnictwo – dziedzina medycyny zajmująca się fizjologicznym okresem ciąży, porodu i połogu. Ściśle związana z ginekologią.W starożytności położnictwo opierało się wyłącznie na intuicji. Współczesne położnictwo oparte jest na podstawach naukowych, które budowano od XVI w. (Ambroise Paré i in.) W Polsce wchodzi w zakres specjalizacji lekarskiej położnictwo i ginekologia, której konsultantem krajowym od 1 sierpnia 2017 jest prof. dr hab. Krzysztof Czajkowski.
Wikipedia
(1.1) Akuszeria wymagała dużego zaangażowania.
Wiktionary
IPA: ˌakuˈʃɛrʲja, AS: akušerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. akuszerka ż., akuszer m., akuszerstwo n.
przym. akuszerski, akuszeryjny
Wiktionary
(1.1) położnictwo, akuszerstwo
Wiktionary
pielęgniarka specjalizująca się w odbieraniu porodów; położna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. położna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dawniej akuszerki miały dużo pracy.
Wiktionary
IPA: ˌakuˈʃɛrka, AS: akušerka
Wiktionary
rzecz. akuszer mos., akuszeria ż., akuszerstwo n.
przym. akuszerski, akuszeryjny
Wiktionary
(1.1) położna; gw-pl|Górny Śląsk|madla.
Wiktionary
przymiotnik od: akuszer
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. med. związany z osobą lub zawodem akuszera, akuszerstwem
Wiktionary
rzecz. akuszer mos., akuszeria ż., akuszerstwo n., akuszerka ż.
przym. akuszeryjny
Wiktionary
(1.1) położniczy
Wiktionary
położnictwo; dział medycyny dotyczący teorii i praktyki w zakresie ciąży, porodu i płodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. położnictwo
Wiktionary
rzecz. akuszer mos., akuszeria ż., akuszerka ż.
przym. akuszerski, akuszeryjny
Wiktionary
(1.1) akuszeria, położnictwo
Wiktionary
przymiotnik od: akuszeria
SJP.pl
akcent samogłoski krótkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fonet. akcent ostry;
Wiktionary
Akcent ostry (akut, akcent silny) – znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski, o kształcie prostym lub nieznacznego klina, wznoszącej się od lewej do prawej (np. τό). Stosowany w alfabecie łacińskim, cyrylicy tylko do oznaczania akcentu i w alfabecie greckim tylko w samogłoskach.
Wikipedia
IPA: ˈakut, AS: akut
Wiktionary
przym. akutowy
Wiktionary
Akutancja, ostrość konturowa, efekt konturowy, efekt brzegowy – parametr w optyce określający szerokość przejścia tonalnego w obszarze konturu, czyli na granicy wyraźnie kontrastowych szczegółów obrazu.
W przyrządach optycznych akutancja jest pochodną zdolności rozdzielczej obiektywu oraz jego ostrości.
Wikipedia
związany z akutem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fonet. związany z akutem, dotyczący akutu
Wiktionary
rzecz. akut mrz.
Wiktionary
akuzatiwus, akuzatyw, biernik; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. zob. biernik.
Wiktionary
rzecz. accusativus mrz., akuzatyw mrz.
skr. A.
Wiktionary
(1.1) accusativus, akuzatyw
Wiktionary
dawniej: oskarżyciel
SJP.pl
accusativus, akuzatiwus, biernik; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. biernik
Wiktionary
IPA: ˌakuˈzatɨf, AS: akuzatyf
Wiktionary
rzecz. accusativus mrz., akuzatiwus mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o dźwięku: bez związku ze źródłem
Wiktionary
IPA: ˌakuzmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: akuzmatyčny
Wiktionary
rzecz. akuzmatyka ż.
Wiktionary
wodna gimnastyka w rytmie muzyki; aqua aerobic, aqua aerobik
SJP.pl
zawiesina grafitu koloidalnego w wodzie, używana do pokrywania wewnętrznych powierzchni lamp elektronowych
SJP.pl
grafik wykorzystujący akwafortę w swej twórczości
SJP.pl
kwasoryt;
1. technika graficzna wklęsła, w której obraz otrzymuje się poprzez odbijanie wytrawionego kwasem rysunku na płycie miedzianej;
2. rycina wykonana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. technika trawienia płyt z naniesionym rysunkiem i wykonywania z nich odbitek;
(1.2) szt. grafika wykonana techniką akwaforty (1.1)
Wiktionary
Akwaforta, kwasoryt (wł. acquaforte – mocna woda, czyli kwas azotowy) – technika graficzna wklęsła, także odbitka otrzymana tą techniką. Technika akwaforty została wynaleziona na przełomie XV i XVI wieku, a spopularyzowano ją w XVI wieku.
Wikipedia
(1.2) […] wszystko, co posiadał, wydawał na akwaforty, których miał całą tekę na dnie szafy, a które od czasu do czasu przeglądał […]
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈfɔrta, AS: akfaforta
Wiktionary
rzecz. akwaforcista, akwaforcistka
przym. akwafortowy
Wiktionary
(1.1) kwasoryt
Wiktionary
związany z akwafortą
SJP.pl
1. hodowla zwierząt i roślin wodnych;
2. nauka o hodowli zwierząt i roślin wodnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. ryb. forma gospodarki ludzkiej, mająca na celu zwiększenie pozyskiwania żywności (rzadziej innych produktów) ze środowiska wodnego;
Wiktionary
Akwakultura – forma gospodarki ludzkiej, mająca na celu zwiększenie pozyskiwania żywności (rzadziej innych produktów) ze środowiska wodnego; polega na hodowli wybranych rodzajów organizmów wodnych, głównie zwierzęcych, w naturalnych lub sztucznych zbiornikach wodnych – słodko- lub słonowodnych. Najprostszą i najpospolitszą odmianą akwakultury jest zapewnienie korzystnych warunków do bytowania licznym przedstawicielom danego gatunku użytkowego (ryb, mięczaków i in.) w mniej lub bardziej wydzielonej części akwenu. Bardziej intensywną formą jest hodowla w stawach, basenach lub wielkich, zanurzonych w wodzie pojemnikach (sadzach). W takich przypadkach stosuje się dokarmianie, zapewnia, o ile to konieczne, odpowiedni przepływ wody czy natlenianie, ochronę przed drapieżnikami i chorobami, a nawet podgrzewanie wody (np. próby hodowli ryb w basenach z wodą geotermalną) itp. W przypadku organizmów osiadłych (np. glony, ostrygi) zabiegi hodowlane polegają głównie na zwiększeniu powierzchni, na której mogłyby się osiedlać, przez układanie na dnie odpowiednich przedmiotów, np. zużytych opon samochodowych, zawieszanie sieci, sznurów, itp.
Wikipedia
(1.1) W związku z niebezpieczeństwem przełowienia licznych populacji organizmów użytkowych, zwłaszcza morskich, akwakultura postrzegana jest jako alternatywa dla tradycyjnego rybołówstwa.
Wiktionary
IPA: ˌakfakulˈtura, AS: akfakultura
Wiktionary
aparat tlenowy do nurkowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zespół urządzeń i czynników oddechowych pozwalających nurkowi na swobodne nurkowanie i przebywanie pod wodą;
Wiktionary
Akwalung (ang. Aqua-Lung, od łac. aqua - woda i ang. lung - płuco) – sprzęt, aparat umożliwiający przebywanie płetwonurkowi pod wodą. Akwalung wynaleźli w 1943 Jacques-Yves Cousteau i Emile Gagnan.
Akwalung składa się z:
Wikipedia
(1.1) Kobieta z założonym akwalungiem przeszła po pokładzie.
Wiktionary
IPA: aˈkfalũŋk, AS: akfalũŋk
Wiktionary
przym. akwatyczny
Wiktionary
(1.1) aparat nurkowy
Wiktionary
dawne ozdobne naczynie na wodę, służące do polewania rąk, używane między innymi przy chrześcijańskich obrzędach religijnych
SJP.pl
Akwamanile (akwamanila, akwamanilla) (łac. aqua – woda, manus – ręka) - metalowe lub ceramiczne naczynie na wodę do polewania rąk przy obrzędach liturgicznych.
Wikipedia
dawne ozdobne naczynie na wodę, służące do polewania rąk, używane między innymi przy chrześcijańskich obrzędach religijnych
SJP.pl
Akwamanile (akwamanila, akwamanilla) (łac. aqua – woda, manus – ręka) - metalowe lub ceramiczne naczynie na wodę do polewania rąk przy obrzędach liturgicznych.
Wikipedia
kamień szlachetny w kolorze wody morskiej, odmiana berylu; akwamaryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. przezroczysty minerał o niebieskawozielonej barwie, odmiana berylu;
(1.2) jubil. drogocenny kamień szlachetny
Wiktionary
Akwamaryn (łac. aqua marina „woda morska”) – minerał, będący krzemianem glinu i berylu; błękitny lub niebieskozielony (w zależności od ilości domieszek związków żelaza) kamień szlachetny, będący przezroczystą odmianą berylu.
Nazwę akwamaryn wprowadził w 1609 Anselmus de Boodt w swoim dziele Gemmarum et Lapidum Historiia.
Wikipedia
(1.2) Mówi się, że akwamaryn daje odwagę, nadzieję i optymizm ludziom o znakach zodiaku Waga, Wodnik, Ryby oraz Bliźnięta.
Wiktionary
IPA: ˌakfãˈmarɨ̃n, AS: akfãmarỹn
Wiktionary
rzecz. akwamaryna ż.
:: zdrobn. akwamerynek m.
przym. akwamarynowy, akwatyczny
Wiktionary
kamień szlachetny w kolorze wody morskiej, odmiana berylu; akwamaryn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miner. zob. akwamaryn.
(1.2) barwa niebieskawozielona
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌakfãmaˈrɨ̃na, AS: akfãmarỹna
Wiktionary
rzecz. akwamaryn mrz.
przym. akwamarynowy, akwatyczny
Wiktionary
(1.1) akwamaryn
Wiktionary
związany z akwamaryną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akwamaryną, dotyczący akwamaryny
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor akwamaryny
Wiktionary
rzecz. akwamaryn mrz., akwamaryna ż.
Wiktionary
Akwametria – zespół metod z zakresu chemii analitycznej ilościowej obejmującej metody oznaczania zawartości wody w substancjach nieorganicznych, organicznych i ich mieszaninach, w postaci ciekłej (np. oleje), stałej (np. produkty farmaceutyczne, susze roślinne, mąka) lub gazowej. Do metod akwametrycznych zalicza się metody, w przypadku których selektywnie oznaczana jest woda (np. miareczkowanie lub chromatografię), co wyklucza powszechnie stosowaną metodę grawimetryczną (suszarkową), służącą do zgrubnego oznaczania zawartości wody wraz z innymi składnikami lotnymi.
Wikipedia
[czytaj: akfanałta] osoba prowadząca badania podwodne (zwykle płetwonurek z akwalungiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba prowadząca badania podwodne dna morskiego
Wiktionary
Oceanonauta, akwanauta – osoba uczestnicząca w eksploracji głębin mórz i oceanów. Do oceanonautów zaliczyć można oprócz nurków, również osoby uczestniczące w podwodnych eksperymentach i projektach badawczych.
Wikipedia
rzecz. akwanautyka ż.
:: fż. akwanautka ż.
przym. akwanautyczny
Wiktionary
[czytaj: akfanałtyczny] dotyczący akwanautyki (np. badania akwanautyczne, sprzęt akwanautyczny)
SJP.pl
[czytaj: akfanałtyka] badania podwodne, głównie nad możliwościami długotrwałego przebywania człowieka pod wodą
SJP.pl
obiekt rekreacyjny złożony z wielu wodnych atrakcji, np. zjeżdżalni, sauny, trampoliny, sztucznej rzeki; aquapark, aqua park, park wodny
SJP.pl
Wikipedia
narty wodne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. inaczej → narty wodne
Wiktionary
IPA: aˈkfaplãn, AS: akfaplãn
Wiktionary
(1.1) narty wodne
Wiktionary
system produkcji żywności łączący konwencjonalną akwakulturę (hodowlę wodnej fauny w zbiornikach) z hydroponiką (uprawą roślin w wodzie)
SJP.pl
Akwaponika to system produkcji żywności łączący konwencjonalną akwakulturę (hodowlę wodnej fauny w zbiornikach) z hydroponiką (uprawa roślin w wodzie) w wytworzonym symbiotycznym środowisku. W konwencjonalnej akwakulturze ekskrementy zwierząt kumulują się w wodzie, zwiększając jej toksyczność. W systemie akwaponicznym woda z akwakultury zasila system hydroponiczny, gdzie produkty uboczne rozkładane są przez bakterie na azotany i azotyny, które następnie wchłaniane są przez rośliny jako produkty odżywcze. Oczyszczona w ten sposób woda wraca do akwakultury.
Wikipedia
integralne białko błonowe tworzące kanały uczestniczące w procesie transportu wody
SJP.pl
Akwaporyny (AQP z ang. aquaporin) – integralne białka błonowe, które tworząkanały, uczestniczące w procesie transportu wody (a także niektórych innych cząsteczek o podobnych rozmiarach np. glicerolu) przez półprzepuszczalne błony komórek organizmów żywych.
Wikipedia
1. farba malarska o spoiwie rozpuszczalnym w wodzie; farba akwarelowa, wodna;
2. technika malarska polegająca na używaniu farb akwarelowych;
3. obraz malowany farbami akwarelowymi lub malowany inną techniką, a następnie lawowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rozpuszczalna w wodzie farba stosowana w malarstwie
(1.2) szt. technika malowania akwarelami (1.1);
(1.3) szt. obraz namalowany akwarelami (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta głowa, malowana akwarelą, miała siłę i ciepło, olejnego obrazu, a zarazem była w niej cała istota (…)
(1.2) Szereg wykonanych techniką akwareli pejzaży zaginęło bezpowrotnie w wojennej zawierusze.
(1.3) Na ścianie wisiało kilka akwarel z cieszyńskimi zabytkami.
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈrɛla, AS: akfarela
Wiktionary
rzecz. akwarelista mos., akwarelistka ż.
:: zdrobn. akwarelka ż.
przym. akwarelowy, akwarelkowy, akwatyczny
przysł. akwarelowo
Wiktionary
(1.1) akwarelka
Wiktionary
artysta malujący akwarelą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. malarz malujący obrazy farbami akwarelowymi
Wiktionary
rzecz. akwarela ż., akwarelka ż.
:: fż. akwarelistka ż.
przym. akwarelowy, akwatyczny
Wiktionary
artystka malująca akwarelami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. malarka malująca obrazy farbami akwarelowymi
Wiktionary
rzecz. akwarela ż., akwarelka ż.
:: fm. akwarelista mos.
przym. akwarelowy, akwatyczny
Wiktionary
zdrobnienie od: akwarela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: akwarela (obraz)
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈrɛlka, AS: akfarelka
Wiktionary
rzecz. akwarelistka ż., akwarela ż., akwarelista mos.
przym. akwatyczny, akwarelowy
Wiktionary
związany z akwarelą (np. farby akwarelowe, obrazek akwarelowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z akwarelą, dotyczący akwareli, wykonany akwarelami
Wiktionary
(1.1) Tworzone przez malarkę naprędce portreciki akwarelowe rozchodziły się jak ciepłe bułeczki.
Wiktionary
rzecz. akwarela ż., akwarelista mos., akwarelistka ż., akwarelka ż.
Wiktionary
akwarystyka; wiedza z zakresu hodowli w akwariach roślin i zwierząt, również sama hodowla tych organizmów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. akwarysta
Wiktionary
(1.1) Kaliscy akwariarze kupują żywy pokarm w naszym sklepie.
Wiktionary
rzecz. akwarium n.
Wiktionary
(1.1) książk. akwarysta
Wiktionary
przymiotnik od: akwarium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akwarium, dotyczący hodowli w akwarium
Wiktionary
(1.1) Zaprezentowali sprzęt do pielęgnacji ogrodów, szeroką gamę kwiatów, roślin doniczkowych, rabatowych, balkonowych oraz wodnych i akwariowych.
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈrʲjɔvɨ, AS: akfarʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. akwarium n., akwarysta m., akwarystyka ż.
przym. akwarystyczny
Wiktionary
zbiornik na wodę, zwykle szklany, przeznaczony do hodowli roślin, ryb i in. organizmów wodnych; bywa wyposażone w urządzenia utrzymujące określone warunki środowiska wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) duży, przezroczysty, prostopadłościenny zbiornik na wodę
(1.2) hodowla wodna (np. ryb) urządzona w akwarium (1.1)
(1.3) budynek w ogrodzie zoologicznym z ekspozycją ryb
(1.4) uczn. tramwaj
(1.5) uczn. szkoła
(1.6) pot. przeszklone pomieszczenie
Wiktionary
Akwarium (łac. aquarium, „naczynie na wodę”) – sztuczny zbiornik wodny o zróżnicowanych rozmiarach i kształtach, z co najmniej jedną ścianą z materiału przezroczystego, zwykle ze szkła, służący do hodowli oraz prezentacji organizmów żyjących w środowisku słodko- lub słonowodnym.
Wikipedia
(1.1) Nie należy myć akwarium środkami chemicznymi.
(1.2) W moim akwarium pływają tylko dwie rybki.
(1.3) Mój syn był ze szkołą na wycieczce w akwarium.
Wiktionary
IPA: aˈkfarʲjũm, AS: akfarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. akwariarz mos., akwarystyka ż., akwarysta mos., akwarystka ż.
przym. akwariowy, akwarystyczny, akwatyczny
Wiktionary
(1.1) zbiornik; pot. baniak
Wiktionary
trzy roje meteorów związane z kometą Halleya
SJP.pl
Akwarydy – trzy roje meteorów związane z kometą Halleya (m.in. Eta Akwarydy widoczne między 24 IV a 20 V). Radiant roju znajduje się w konstelacji Wodnika. Pozostałe dwa roje można obserwować pomiędzy 24 VII a 6 VIII, maksimum przypada w 28 VII.
Wikipedia
hodowca ryb i roślin akwariowych; akwariarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. hodowca zwierząt i roślin akwariowych
Wiktionary
Akwarysta – osoba zajmująca się akwarystyką w ramach relaksu (hobbysta, miłośnik) lub zawodowo (specjalista w zakresie akwarystyki, hodowca zwierząt lub roślin akwariowych). Akwaryści działają samodzielnie, zrzeszają się w klubach lub stowarzyszeniach akwarystów.
Wikipedia
(1.1) W naszym sklepie zaopatrują się akwaryści z Kaliskiego.
Wiktionary
rzecz. akwarystyka ż.
:: fż. akwarystka ż.
przym. akwariowy, akwarystyczny, akwatyczny
Wiktionary
(1.1) pot. akwariarz
Wiktionary
wiedza oparta na obserwacjach i doświadczeniach z zakresu hodowli zwierząt i roślin w akwariach
SJP.pl
związany z akwarystyką i zoologią (np. sklep akwarystyczno-zoologiczny)
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akwarystyką, dotyczący akwarystyki
Wiktionary
(1.1) Nie zostałem członkiem klubu akwarystycznego tylko z powodu zaporowo wysokiej składki członkowskiej.
Wiktionary
rzecz. akwarium n., akwarysta mos., akwarystyka ż.
przym. akwariowy
Wiktionary
wiedza oparta na obserwacjach i doświadczeniach z zakresu hodowli zwierząt i roślin w akwariach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hodowla zwierząt wodnych w akwarium
(1.2) wiedza na tematy związane z taką hodowlą
Wiktionary
Akwarystyka – dziedzina wiedzy dotycząca hodowli wodnych zwierząt i roślin w akwarium, amatorskie lub zawodowe zajmowanie się hodowlą organizmów wodnych w akwariach. Ze względu na środowisko, z którego pochodzą hodowane organizmy, wyróżnia się akwarystykę słodkowodną oraz morską. Osoba zajmująca się akwarystyką to akwarysta.
Wikipedia
(1.1) Założyłem bloga i dzielę się moim doświadczeniem w akwarystyce.
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈrɨstɨka, AS: akfarystyka
Wiktionary
rzecz. akwarium n., akwarysta m., akwarystka ż.
przym. akwarystyczny, akwariowy, akwatyczny
Wiktionary
ogół zabiegów leczniczych z użyciem wody w różnych stanach skupienia; aquaterapia, wodolecznictwo, hydroterapia, hydropatia
SJP.pl
Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych stanach skupienia: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.
Wikipedia
odmiana wiwarium będąca połączeniem terrarium (część lądowa) i akwarium (część wodna)
SJP.pl
Akwaterrarium – odmiana wiwarium zawierająca wycinek przestrzeni wodnej i część służącą jako ląd. Przeznaczone do hodowli zwierząt wodno-lądowych takich jak np. żółwie wodno-lądowe. Najczęściej jest to akwarium wypełnione wodą, a część lądową stanowi podwieszana lub pływająca wysepka, bądź wystające z wody góry kamieni lub korzenie.
Akwaterraria bardzo często występują w akwariach publicznych i oceanariach. W Polsce znajduje się w Aquarium i Muzeum Przyrodnicze w Krakowie.
Wikipedia
akwatynta;
1. technika graficzna polegająca na pokrywaniu płyty werniksem i usuwaniu z niej całych płaszczyzn, a następnie użyciu na niej kwasu azotowego;
2. rycina, odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. podobna do akwaforty technika polegająca na trawieniu płaszczyzn;
(1.2) szt. grafika wykonana akwatintą (1.1)
Wiktionary
Akwatinta — odmiana techniki druku wklęsłego zbliżona do akwaforty, niegdyś stosowana jako jedna z metod odtwarzania obrazów i rysunków, dzisiaj wykorzystywana już tylko jako technika artystyczna, a więc zaliczana do grafiki warsztatowej.
Wykonanie formy drukowej w tej metodzie polega na:1. pokryciu płyty metalowej sproszkowaną kalafonią lub pyłem asfaltowym, które podgrzane topią się i przylegają do niej, 2. naniesieniu obrazu poprzez zasłonięcie wybranych fragmentów powierzchni metalu werniksem, 3. następnie trawieniu odsłoniętego metalu kwasem azotowym.
Wikipedia
(1.1) Mój mąż jest to grzeczny i delikatny gentleman, dyplomata, prawnik, nawet prawodawca, amator sztychów, akwafort, akwatint i innych jakichś tam jeszcze grawiur.
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈtʲĩnta, AS: akfatʹĩnta
Wiktionary
akwen portowy, miejsce postoju i manewrowania statków
SJP.pl
Akwatorium – termin o takim samym znaczeniu jak akwen, ale stosowany wobec obszarów wody o konkretnym znaczeniu.
Akwatorium portowe to wewnętrzna część powierzchni wodnej portu lub przystani. Jest ona otoczona budowlami wodnymi, takimi jak nabrzeża czy falochrony, oraz ewentualnie innymi formami linii brzegowej, np. brzegiem rzeki. Zamiast falochronu, granicę akwatorium portowego mogą wyznaczać np. boje, pławy lub budowle hydrotechniczne. W skład akwatorium portowego wchodzą następujące akweny: awanport, baseny portowe, doki, kanały portowe.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. związany z żywiołem wody, dotyczący wody (jeziora, rzeki, morza)
(1.2) szt. zajmujący się tematyką żywiołu wody, traktujący o nim
Wiktionary
rzecz. akwarium n., akwarystyka ż., akwarysta m., akwarystka ż., akwarela ż., akwarelka ż., akwarelista m., akwarelistka ż., akwamaryna ż., akwalung m., akwamaryn m.
Wiktionary
akwatinta;
1. technika graficzna polegająca na pokrywaniu płyty werniksem i usuwaniu z niej całych płaszczyzn, a następnie użyciu na niej kwasu azotowego;
2. rycina, odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
1. urządzenie do leczniczego lub rehabilitacyjnego hydromasażu;
2. zabieg takiego masażu
SJP.pl
dawniej: wódka, gorzałka; okowita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wódka
Wiktionary
IPA: ˌakfaˈvʲita, AS: akfavʹita
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od akwedukt
Wiktionary
(1.1) To nie akwedukt, lecz tylko mały akwedukcik.
Wiktionary
rzecz. akwedukt m.
Wiktionary
w starożytności, średniowieczu, obecnie przede wszystkim w melioracjach: wodociąg wraz z konstrukcją nośną doprowadzający wodę z dalekich źródeł do miasta, wykorzystujący naturalny spadek terenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kanał wodociągowy, rurociąg podziemny lub nadziemny, doprowadzający wodę z odległych źródeł na ogół do miast przy wykorzystaniu siły ciążenia ziemskiego;
Wiktionary
Akwedukt (łac. aquae ductus, ‘ciąg wodny’) – kanał wodociągowy, rurociąg podziemny lub nadziemny, doprowadzający wodę z odległych źródeł – na ogół do miast – przy wykorzystaniu siły ciążenia ziemskiego. Może być umieszczony na arkadach poprowadzonych nad rzekami lub nierównościami terenu. Akweduktem nazywany jest również most kanału wodnego.
Wikipedia
(1.1) Jeden z najstarszych znanych akweduktów został zbudowany na polecenie asyryjskiego króla Sennacherib.
Wiktionary
IPA: aˈkfɛdukt, AS: akfedukt
Wiktionary
rzecz. akwedukcik mrz.
przym. akweduktowy
Wiktionary
(1.1) przest. wodotok
Wiktionary
przymiotnik od: akwedukt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akweduktem, dotyczący akweduktu
Wiktionary
rzecz. akwedukt mrz.
Wiktionary
1. obszar wodny;
2. część portu wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każdy dowolnie zdefiniowany/określony obszar wód zarówno portowych jak i wód otwartych, zarówno morskich jak i śródlądowych
Wiktionary
Akwen (łac. aqua) – dowolnie określony obszar wodny, np. akwen północnego Atlantyku, akwen Morza Bałtyckiego, akwen redy, akwen portu, akweny śródlądowe, akweny rzeczne, akwen słono- lub słodkowodny.
Termin utworzony analogicznie do słowa teren (łac. terra – ziemia) od łacińskiego słowa aqua = woda. Z tego względu wyrażenie akwen wodny jest krytykowanym pleonazmem.
Wikipedia
(1.1) Akwen Zatoki Biskajskiej jest obszarem rozwiniętego rybołówstwa.
(1.1) Dwa statki czekają na akwenie redy.
Wiktionary
przym. akwenowy
Wiktionary
(1.1) akwatorium
Wiktionary
→ akwen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z akwenem, dotyczący akwenu
Wiktionary
rzecz. akwen m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Akwila – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od Aquila (słowa oznaczającego "orzeł"). W Nowym Testamencie opisany jest Akwila. Wśród znanych nosicieli tego imienia byli też św. Akwila, męczennik oraz tłumacz Akwila z Synopy.
Wikipedia
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w północno-wschodnich Włoszech; w starożytności ważne miasto, później siedziba patriarchy;
Wiktionary
Akwileja (łac. Aquileia, wł. Aquileia, friulski Acuilee, słoweński Oglej) – miasto i gmina w północno-wschodnich Włoszech w regionie Friuli-Wenecja Julijska. Ważny ośrodek turystyczny.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 3330 osób, 92,5 os./km².
Wikipedia
(1.1) Jeszcze w I w. p.n.e. Akwileja była miastem pogranicznym i tu znajdowała się wtedy rzymska granica celna. Po przesunięciu granic państwa rzymskiego nad Dunaj Akwileja stała się punktem węzłowym całego systemu dróg prowadzących ku nowym granicom imperium.
(1.1) Po upadku cesarstwa Akwileja jako stolica patriarchatu była punktem wyjściowym licznych misji, które szerzyły chrześcijaństwo w zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego.
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈlɛja, AS: akfʹilei ̯a
Wiktionary
rzecz. akwilejczyk mos., akwilejka ż.
przym. akwilejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Akwilei
Wiktionary
(1.1) Akwilejczycy, jak podaje Herodian — uprawiali winną latorośl, a wino eksportowali.
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈlɛjt͡ʃɨk, AS: akfʹilei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Akwileja ż.
:: fż. akwilejka ż.
przym. akwilejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Akwilei
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈlɛjka, AS: akfʹilei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Akwileja ż.
:: fm. akwilejczyk mos.
przym. akwilejski
Wiktionary
→ Akwileja (miasto we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Akwilei, związany z Akwileją
Wiktionary
(1.1) Zbliżył się do cesarza, a gdy został jego sojusznikiem, uderzył na ziemie patriarchy akwilejskiego.
(1.1) Uczynił to przez poselstwo, na czele którego stał sam patriarcha akwilejski.
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈlɛjsʲci, AS: akfʹilei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Akwileja ż., akwilejczyk m., akwilejka ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Akwiliny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Akwili lub z nią związany
SJP.pl
porywisty wiatr północny lub północno-wschodni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg wiatru północnego, utożsamiany z greckim Boreaszem;
Wiktionary
Akwilon (łac. Aquilo, gr. Βορέας Boréas, Borrás) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru północnego i północnej strony świata.
Uosabiał gwałtowny, burzliwy, mroźny i niebezpieczny dla żeglarzy wiatr. Był utożsamiany z greckim Boreaszem.
Wikipedia
IPA: aˈkfʲilɔ̃n, AS: akfʹilõn
Wiktionary
rzecz. akwilon mrz.
przym. Akwilonowy, akwilonowy
Wiktionary
(1.1) Boreasz
Wiktionary
dostojka akwilonaris - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
miejscowość we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum;
Wiktionary
Akwin (wł. Aquino, łac. Aquinum) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Frosinone, 12 km na północ od Cassino.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 5337 osób, 280,9 os./km².
W Akwinie urodził się Juwenalis i cesarz rzymski Pesceniusz Niger. W położonym 8 km na północ zamku Roccasecca urodził się syn hrabiego Akwinu św. Tomasz.
Wikipedia
(1.1) Na przykład w Akwinie (prowincja Frosinone) był zwyczaj ścinania włosów żonom lub matkom i układania ich na zwłokach (lub wkładania do rąk) mężów czy synów. Zakazuje takich praktyk wyraźnie, jako że chodziło o pogański zwyczaj, synod w Akwinie z 1581 roku.
(1.1) Już święty Tomasz z Akwinu twierdził, że nie wiemy, co znaczy być, w przypadku Boga, ponieważ Bóg jest inaczej, niż są rzeczy.
Wiktionary
rzecz. Akwinata mos., akwińczyk mos.
przym. akwiński
Wiktionary
Tomasz Akwinata (1225 - 1274) - chrześcijański filozof i teolog; św. Tomasz z Akwinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. rel. przydomek Tomasza z Akwinu, świętego Kościoła katolickiego;
Wiktionary
Tomasz z Akwinu, także Akwinata (łac. Thomas de Aquino; ur. w 1224 albo w 1225 w Roccasecca, zm. 7 marca 1274 w Fossanuova) – włoski filozof scholastyczny, teolog, członek Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów). Uważany za jednego z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. Święty Kościoła katolickiego; jeden z doktorów Kościoła, który nauczając przekazywał owoce swej kontemplacji (łac. contemplata aliis tradere).
Wikipedia
rzecz. Akwin mrz., akwińczyk mos.
przym. akwinacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Akwinu, osoba rodem z Akwinu
Wiktionary
(1.1) Wiele idei Tomasza z Akwinu nie uzyskało wówczas akceptacji, lecz reformatorzy Kościoła rzymskokatolickiego na soborze w Trydencie (1545–1563) korzystali z jego prac podczas tworzenia dekretów, nadając tym samym akwińczykowi trwające po dziś dzień znaczenie w Kościele.
(1.1) Święty Tomasz Akwińczyk pisał: „Kłamstwo jest grzechem śmiertelnym, jeżeli bezpośrednio sprzeciwia się miłości – miłości Bożej, lubo też miłości człowieczej, gdy przez okoliczność daje bliźniemu ciężkie zgorszenie, albo też szkodę czyni bliźniemu.
Wiktionary
rzecz. Akwin mrz., Akwinata mos.
przym. akwiński
Wiktionary
silnie trująca ciecz o ostrej woni stosowana do dezynsekcji pomieszczeń, również jako gaz bojowy; chloropikryna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Akwinem, dotyczący Akwinu
Wiktionary
rzecz. Akwin mrz., akwińczyk mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. prowadzenie akwizycji
Wiktionary
rzecz. akwizycja ż., akwizytor m., akwizytorka ż.
czas. akwirować
przym. akwizycyjny, akwizytorski
Wiktionary
mieszkaniec Akwitanii (regionu we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Akwitanii
Wiktionary
rzecz. Akwitania ż.
:: fż. Akwitanka ż.
przym. akwitański
Wiktionary
region we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w południowo-zachodniej Francji ze stolicą w Bordeaux;
Wiktionary
Akwitania (fr. Aquitaine) – kraina historyczna i dawny region administracyjny we Francji, położony na wybrzeżu atlantyckim w południowo-zachodniej części kraju. Region graniczył z Hiszpanią oraz regionami: Poitou-Charentes, Limousin i Midi-Pireneje.
Wikipedia
(1.1) Najważniejszymi miastami Akwitanii są Bordeaux, Pau i Mérignac.
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈtãɲja, AS: akfʹitãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Akwitańczyk mos., Akwitanka ż.
przym. akwitański
Wiktionary
mieszkanka Akwitanii (regionu we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Akwitanii
Wiktionary
rzecz. Akwitania ż.
:: fm. Akwitańczyk mos.
przym. akwitański
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Akwitanii, związany z Akwitanią, pochodzący z Akwitanii
Wiktionary
(1.1) Podczas pobytu na akwitańskim dworze Urban próbował nakłonić Wilhelma, aby ten przyjął krzyż i ruszył na wyprawę krzyżową.
Wiktionary
IPA: ˌakfʲiˈtãj̃sʲci, AS: akfʹitãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Akwitania ż., Akwitańczyk mos., Akwitanka ż.
Wiktionary
miasto w Niemczech; Aachen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. niemieckie miasto na prawach powiatu w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, bezpośrednio przy granicy z Belgią i Holandią;
Wiktionary
Akwizgran (niem. Aachen, Bad Aachen; fr. Aix-la-Chapelle; niderl. Aken) – miasto uzdrowiskowe na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Kolonia, siedziba regionu miejskiego Akwizgran. Leży bezpośrednio przy granicy z Belgią i Holandią.
Wikipedia
(1.1) Dwaj więźniowie uciekli z zakładu karnego w Akwizgranie.
Wiktionary
IPA: aˈkfʲizɡrãn, AS: akfʹizgrãn
Wiktionary
rzecz. akwizgrańczyk mos., akwizgranka ż.
przym. akwizgrański
Wiktionary
(1.1) Aachen
Wiktionary
mieszkaniec Akwizgranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Akwizgranu; ktoś pochodzący z Akwizgranu
Wiktionary
rzecz. Akwizgran mrz.
:: fż. akwizgranka ż.
przym. akwizgrański
Wiktionary
mieszkanka Akwizgranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Akwizgranu
Wiktionary
(1.1) Moja przyjaciółka jest akwizgranką.
Wiktionary
rzecz. Akwizgran mrz.
:: fm. akwizgrańczyk mos.
przym. akwizgrański
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Akwizgranem, pochodzący z Akwizgranu
Wiktionary
rzecz. Akwizgran mrz., akwizgrańczyk mos., akwizgranka ż.
Wiktionary
(1.1) stpol. akski
Wiktionary
zbieranie zamówień na towary lub usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. pozyskiwanie klientów, zbieranie zamówień w imieniu danej firmy
(1.2) pozyskiwanie, gromadzenie zasobów
Wiktionary
Akwizycja (z łac. acquisitio – nabywanie) – nabycie, nabytek.
W marketingu to:
Wikipedia
(1.1) Akwizycja to ciężki kawałek chleba, czasem trzeba się nachodzić cały dzień, by sprzedać jedną rzecz.
Wiktionary
rzecz. akwizytor mos., akwirowanie n.
Wiktionary
dotyczący akwizycji
SJP.pl
domokrążca;
1. człowiek zajmujący się akwizycją; agent;
2. potocznie: osoba chodząca po domach i oferująca rozmaite towary lub usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba trudniąca się akwizycją
(1.2) uczn. handlarz narkotykami
Wiktionary
Akwizycja (z łac. acquisitio – nabywanie) – nabycie, nabytek.
W marketingu to:
Wikipedia
IPA: ˌakfʲiˈzɨtɔr, AS: akfʹizytor
Wiktionary
rzecz. akwizycja ż.
:: fż. akwizytorka ż.
Wiktionary
(1.1) przedstawiciel handlowy; przest. komiwojażer; pot. domokrążca
(1.2) diler
Wiktionary
przymiotnik od: akwizytor
SJP.pl
zajęcie akwizytora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. u meduz: enzym katalizujący utlenianie w obecności wapnia;
Wiktionary
Akworyna – enzym katalizujący utlenianie w obecności wapnia. W reakcji następuje uwolnienie dwutlenku węgla i emisja światła o długości fali 466 nm. Enzym występuje u meduz.
Akworyna wraz z białkiem zielonej fluorescencji została wykorzystana do wizualizacji komórek nerwowych w mózgu muszki owocowej oraz obserwacji regulacji neuronów.
Wikipedia
ludowy poeta i pieśniarz; żyrau; aszyk; ozan
SJP.pl
Akyn – w tradycjach narodów Azji Środkowej ludowy poeta improwizator, pieśniarz wykonujący przy akompaniamencie tradycyjnego instrumentu muzycznego utwory swoje lub tradycyjne, najczęściej o charakterze lirycznym lub epickim. Tradycyjnym instrumentem wykorzystywanym przez akynów była dombra, aczkolwiek wielu twórców, zwłaszcza w nowszych czasach, korzystało także np. z kobyzu.
Wikipedia
omkły, onkły; młodzieżowo:
1. trudny w opisie, bezkształtny;
2. mało bystry, niepojętny, ciężko myślący;
3. nudny, nudnawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) środ. młodz. trudny w opisie, bezkształtny
(1.3) młodz. cechujący się brakiem istotnego waloru lub elementu, traktowany z tego powodu jako niesatysfakcjonujący oraz nieatrakcyjny
Wiktionary
(1.2) niedorobiony
(1.2-3) omkły, onkły
Wiktionary
w starożytnym Rzymie:
1. skrzydło szyku bojowego;
2. oddział piechoty lub jazdy sprzymierzeńców, liczący kilkuset żołnierzy
SJP.pl
Belgia:
Luksemburg:
Norwegia:
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon niektórych wyrazów pochodzących z języka arabskiego, pozostałość arabskiego rodzajnika określonego rzeczowników rodzaju męskiego
Wiktionary
(1.1) el-
Wiktionary
miasto w północnym Egipcie; El Alamein
SJP.pl
Al-Alamajn (często spotykana jest również stara pisownia El Alamein) – miasto w północnym Egipcie nad Morzem Śródziemnym, w muhafazie Matruh, 106 km na zachód od Aleksandrii, 240 km na północny zachód od Kairu, port naftowy, centrum turystyczne. Około 7000 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Al-Asad (arab. الأسد) – zbiornik retencyjny w północnej Syrii, w muhafazie Ar-Rakka, zlokalizowany na rzece Eufrat. Jezioro ma powierzchnię 625 km², liczy około 80 km długości i 8 km szerokości. Objętość zbiornika wynosi 11,6 km³.
Wikipedia
miasto w Iraku; Basra
SJP.pl
Basra (arab. البصرة, Al-Basra, także Busra, Busrah) – drugie co do wielkości miasto w Iraku, liczące około 2 600 000 mieszkańców (2003).
Basra jest położona na szlaku wodnym Szatt al-Arab w pobliżu Zatoki Perskiej (55 km od ujścia), jest głównym portem kraju i stolicą muhafazy Basra.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Ad-Dauha, stolica Kataru
Wiktionary
(1.1) W walizce znalazł stare zdjęcia Al-Bidy z przełomu wieków.
Wiktionary
(1.1) Ad-Dauha, Dauha, Doha
Wiktionary
grupa oaz w południowym Egipcie; Charga
SJP.pl
Charga (arab. الخارجة, Al-Charidża) – miasto w Egipcie, ośrodek administracyjny muhafazy Nowa Dolina, położone w oazie Charga na Pustyni Libijskiej.
Wikipedia
arabska stacja telewizyjna z siedzibą w Katarze
SJP.pl
Al-Dżazira (ang. Al-Jazeera, arab. الجزيرة, tłum. „Wyspa” lub „Półwysep”) – arabska stacja telewizyjna z siedzibą w Dosze, stolicy Kataru.
Kanał rozpoczął nadawanie 1 listopada 1996 roku, przyjmując do siebie wielu dziennikarzy z zawieszonego w kwietniu tego samego roku arabskojęzycznego kanału BBC World Service, który napotkał trudności z cenzurą w Arabii Saudyjskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowym Iraku;
Wiktionary
Al-Falludża (arab. لفلوجة) – miasto w środkowym Iraku. Przed rokiem 2003 miasto liczyło 435 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W listopadzie 2005 wojska amerykańskie szturmujące irackie miasto Al-Falludża użyły na szeroką skalę pociski dymne zawierające biały fosfor. W 2006 podczas kryzysu izraelsko-libańskiego Izrael używał pociski z białym fosforem.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowym Iraku, nad rzeką Szatt al-Hilla;
Wiktionary
Al-Hilla (arab. الحلة) – miasto w środkowym Iraku, leżące 100 km na południowy zachód od Bagdadu nad rzeką Szatt al-Hilla (odnoga Eufratu). Liczba mieszkańców: 215 tys. (1985), 412 tys. (1998), 510 tys. (2002). Jest stolicą muhafazy Babilon; w pobliżu znajdują się ruiny starożytnych miast: Babilonu, Borsippa i Kisz. Leży w regionie rolniczym, intensywnie nawadnianym wodą z Eufratu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rel. świątynia w Mekce, najważniejsze miejsce kultu w islamie;
Wiktionary
Al-Kaba (arab. الكعبة, trl. Al-Kaʿbah) – świątynia i sanktuarium w Mekce, najważniejsze miejsce święte islamu.
Wikipedia
(1.1) Kaaba
Wiktionary
organizacja sunnicka posługująca się terrorystycznymi metodami
SJP.pl
Al-Ka’ida (arab. القاعدة, Al-Qāʿida, wym. /ælqɑːʕɪdɐ/, tłum. „Baza” lub „Zasada”) – islamistyczna sunnicka organizacja terrorystyczna, utworzona w 1988 roku przez Abd Allaha Azzama.
Wikipedia
stolica Bahrajnu
SJP.pl
Manama (arab. المنامة, Al-Manāmah) – stolica i największe miasto Bahrajnu położone nad Zatoką Perską, na północnym wschodzie wyspy Bahrajn.
Nazwa Manama oznacza śpiące miejsce.
Manama była jednym z dwunastu regionów municypalnych Bahrajnu, a od 3 lipca 2002 wchodzi w skład muhafazy al-Asima.
Wikipedia
członek AL (Armii Ludowej); aelowiec, alowiec
SJP.pl
→ AL (Armia Ludowa); alowski, aelowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z AL (Armią Ludową)
Wiktionary
skr. AL
Wiktionary
(1.1) aelowski, alowski
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. transliteracja arabskiej nazwy Jerozolimy
Wiktionary
W ciągu stuleci miasto Jerozolima (Jeruzalem) znane było pod wieloma nazwami w różnych językach.
Wikipedia
(1.1) Jerozolima
Wiktionary
stolica Arabii Saudyjskiej; Rijad
SJP.pl
Rijad (arab. الرياض, Ar-Riyāḍ, Ar-Rijad) – stolica Arabii Saudyjskiej położona w środkowej części kraju, u wschodniego podnóża gór Dżabal Tuwajk, siedziba administracyjna prowincji Rijad. W 2010 roku miasto liczyło ok. 5,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
nieoficjalna stolica Sahary Zachodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. nieoficjalna stolica Sahary Zachodniej;
Wiktionary
Al-Ujun (arab. العيون, także jako El Aaiún i Laâyoune) – miasto w północnej Saharze Zachodniej (państwo nieuznawane; dawna kolonia hiszpańska: Hiszpańska Afryka Zachodnia), obecnie pod kontrolą marokańską. Stolica regionu Al-Ujun-As-Sakija al-Hamra, w latach 1940–1976 stolica Sahary Zachodniej.
Wikipedia
(1.1) Al-Ujun jest nieoficjalną stolicą Sahary Zachodniej, terytorium, które od 1975 roku jest okupowane przez Maroko.
Wiktionary
1. skrót od: aleja
2. skrót wyrażenia "a linea" (od nowego wiersza)
3. skrót od: alias (inaczej, czyli)
SJP.pl
skrót
(1.1) = Aleje
Wiktionary
(1.1) Co znajduje się pod adresem Al. Jerozolimskie 3?
Wiktionary
w starożytnym Rzymie:
1. skrzydło szyku bojowego;
2. oddział piechoty lub jazdy sprzymierzeńców, liczący kilkuset żołnierzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Alicja
(1.2) zdrobn. Alina
symbol
(2.1) chem. alanina
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Ala ma kota. As to Ali pies.
Wiktionary
IPA: ˈala, AS: ala
Wiktionary
(1.1) rzecz. Alicja ż.
(1.2) rzecz. Alina ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. Alicja ż.
(1.2) rzecz. Alina ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Ala (język susu.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) Bóg
odmiana.
przykłady.
(1.1) Ala tantu. → Chwalmy Boga.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeka i stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
(1.2) geogr. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Alabama (wym. /ˌæləˈbæmə/ ( odsłuchaj)) – stan w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, położony nad Zatoką Meksykańską.
Wikipedia
IPA: ˌalaˈbãma, AS: alabãma
Wiktionary
rzecz. Alabamczyk mos., Alabamka ż.
przym. alabamski
Wiktionary
mieszkaniec Alabamy (stanu w Stanach Zjednoczonych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Alabamy
Wiktionary
(1.1) Większość Alabamczyków nie wystawia nosa poza swój stan.
Wiktionary
rzecz. Alabama ż.
:: fż. Alabamka ż.
przym. alabamski
Wiktionary
mieszkanka Alabamy (stanu w Stanach Zjednoczonych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alabamy
Wiktionary
rzecz. Alabama ż.
:: fm. Alabamczyk mos.
przym. alabamski
Wiktionary
→ Alabama (rzeka lub stan w USA)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Alabamą lub jej mieszkańcami
Wiktionary
(1.1) Ukryty za kupą gruzu Diddens trzymał się za stopę i dla odwrócenia uwagi od bólu szczegółowo opisywał w typowo alabamskim stylu wynaturzony użytek, jaki mój dziadek zrobił z mojej prababki.
Wiktionary
rzecz. Alabamka ż., Alabamczyk mos., Alabama ż.
Wiktionary
minerał, siarczek manganu (II), o barwie zielonej lub cielistej
SJP.pl
minerał, drobnoziarnista odmiana gipsu, najczęściej białej barwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zbita, drobnoziarnista odmiana gipsu, delikatnie zabarwiona lub biała;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorem albo lamą kryte, stoły z marmuru i alabastru […]
Wiktionary
IPA: ˌalaˈbastɛr, AS: alabaster
Wiktionary
przym. alabastrowy
Wiktionary
naczynko z alabastru, gliny lub szkła, używane w starożytnej Grecji i w starożytnym Egipcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. szt. niewielki flakonik na wonności
Wiktionary
Wikipedia
przym. alabastrowy
Wiktionary
1. wykonany z alabastru (np. alabastrowa waza);
2. podobny do alabastru, właściwy alabastrowi, jasny i gładki (np. alabastrowa biel, alabastrowe dłonie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący alabastru, zrobiony z alabastru
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. przypominający alabaster barwą, gładkością i delikatnością
Wiktionary
(1.1) Ołtarz w kaplicy Bractwa Maryjnego (po stronie pn.) z 1646, pochodzący z kościoła pojezuickiego w Braniewie, odnawiany w 1815, wykonany jest z czarnego marmuru z alabastrowymi rzeźbami.
(2.1) Stała smutna w kącie, a jej alabastrowe, nagie ciało, dopiero wypuszczało pędy ramion.
Wiktionary
IPA: ˌalabaˈstrɔvɨ, AS: alabastrovy
Wiktionary
rzecz. alabaster mrz., alabastron mrz., alabastrowość ż.
przysł. alabastrowo
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
bohater "Księgi tysiąca i jednej nocy", który wszedł w posiadanie magicznej lampy, zamieszkiwanej przez dżina spełniającego wszystkie życzenia jej posiadacza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) imię bohatera jednej z opowieści „Baśni z tysiąca i jednej nocy”;
Wiktionary
Aladyn (oryginalna pisownia علاء الدين Ala ad-Din – „wyniosły w wierze”) – bohater jednej z opowieści Księgi tysiąca i jednej nocy, który staje się właścicielem zaczarowanej lampy, zamieszkiwanej przez potężnego, spełniającego życzenia dżinna.
Wikipedia
(1.1) Aladyn wypuścił z lampy dżinna.
Wiktionary
IPA: aˈladɨ̃n, AS: aladỹn
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aladyna lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: aLĘ albo aLEN] francuskie imię męskie
SJP.pl
Émile Chartier zwany Alain (ur. 3 marca 1868 w Mortagne-au-Perche, zm. 2 czerwca 1951 w Le Vésinet) – francuski filozof, dziennikarz oraz pacyfista.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. wino czerwone produkcji hiszpańskiej
Wiktionary
IPA: aˈlakãnt, AS: alakãnt
Wiktionary
preparat o działaniu przeczyszczającym; alax
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
Alaktaga (Allactaga) – rodzaj ssaków z podrodziny alaktag (Allactaginae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).
Wikipedia
zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniami mózgu
SJP.pl
Wikipedia
osoba cierpiąca na alalię (zaburzenie mowy)
SJP.pl
członek ludu germańskiego, osiadłego nad górnym Renem; Aleman
SJP.pl
lud germański, osiadły nad górnym Renem; Alemanowie
SJP.pl
Alemanowie, Alamanowie (łac. Alamanni) – germański związek plemienny, od III wieku n.e. dokonujący najazdów na zachodnie prowincje cesarstwa rzymskiego.
Wikipedia
dawniej: alembik
SJP.pl
Alamogordo – miasto na południu USA, w stanie Nowy Meksyk, na wysokości 1321 m n.p.m., na zachodnich stokach gór Sacramento, na południowy zachód od Albuquerque. Siedziba hrabstwa Otero. Według spisu w 2020 roku liczy 30,9 tys. mieszkańców i jest 10. co do wielkości miastem w stanie.
W odległości 24 km na południowy zachód znajduje się White Sands National Monument.
Wikipedia
północnoamerykański zauropod z okresu kredy, długość około 20 metrów
SJP.pl
Alamozaur (Alamosaurus) – rodzaj zauropoda z grupy tytanozaurów (Titanosauria); jego nazwa oznacza "jaszczur z Alamo". Nazwa pochodzi od pasma górskiego Ojo Alamo w stanie Nowy Meksyk, gdzie znaleziono go po raz pierwszy.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) hist. członek plemienia Alanów (przodek Osetyńca)
Wiktionary
Alan – imię męskie pochodzenia najprawdopodobniej celtyckiego. Może też wywodzić się od nazwy irańskiego plemienia Alanów. Znaczenie tego imienia nie jest dokładnie znane, prawdopodobne znaczenia:
Wikipedia
(1.1) Pełen goryczy list napisał do Baracka Obamy Amerykanin Alan Gross, który siedzi w więzieniu za szpiegostwo.
Wiktionary
IPA: ˈalãn, AS: alãn
Wiktionary
(1.2) Halan, Tanaita, As
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Alana – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego, odpowiednik męski: Alan.
Alana imieniny obchodzi: 14 sierpnia, 14 października, 25 listopada
Wikipedia
mieszkaniec Wysp Alandzkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wysp Alandzkich
Wiktionary
(1.1) Większość Alandczyków mówi po szwedzku.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Alandka ż.
przym. alandzki
Wiktionary
mieszkanka Wysp Alandzkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wysp Alandzkich
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Alandczyk mos.
przym. alandzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Wyspami Alandzkimi
Wiktionary
rzecz. Alandczyk mos., Alandka ż.
Wiktionary
aminokwas endogenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. organiczny związek chemiczny, jeden z dwudziestu podstawowych aminokwasów białkowych;
Wiktionary
Alanina, skr. Ala, A – organiczny związek chemiczny z grupy α-aminokwasów. Enancjomer o konfiguracji S (L) jest jednym z dwudziestu podstawowych aminokwasów białkowych. Bierze też udział w cyklu glukozowo-alaninowym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) α-alanina, Ala
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|alanine.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) alanine
* baskijski: (1.1) alanina
* białoruski: (1.1) аланін m.
* czeski: (1.1) alanin m.
* duński: (1.1) alanin
* francuski: (1.1) alanine ż.
* hiszpański: (1.1) alanina ż.
* kataloński: (1.1) alanina ż.
* niemiecki: (1.1) Alanin n.
* nowogrecki: (1.1) αλανίνη ż.
* portugalski: (1.1) alanina ż.
* rosyjski: (1.1) аланин m.
* rumuński: (1.1) alanină ż.
* szwedzki: (1.1) alanin
* węgierski: (1.1) alanin
* włoski: (1.1) alanina ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalãˈɲĩna, AS: alãńĩna
Wiktionary
(1.1) α-alanina, Ala
Wiktionary
przymiotnik od: alanina
SJP.pl
aminokwas endogenny
SJP.pl
zbiór norm stylistycznych poezji hinduskiej dotyczących zarówno semantyki, jak i warstwy brzmieniowej wypowiedzi
SJP.pl
Alankara (z sanskrytu „ozdoba”) – jedno z podstawowych pojęć tradycyjnej poetyki indyjskiej. Choć przypomina europejskie tropy i figury retoryczne, nie jest z nimi tożsame. Najważniejsza różnica polega na tym, że alankara najczęściej odnosi się do całej strofy wiersza, a nie do pojedynczych słów czy zwrotów. Indyjscy teoretycy literatury stworzyli liczne systemy klasyfikacji alankar, których liczba stopniowo rosła – od kilku podstawowych do ponad stu różnych typów.
Wikipedia
Alan z małżonką; Alanowie
SJP.pl
Alan z małżonką; Alanostwo
SJP.pl
Alanowie (Halanowie, Tanaitowie lub Asowie; gr. Αλανοί, chiń. 阿蘭聊; pinyin Ālánliáo, także chiń. 奄蔡 Yǎncài z II w. i 阿蘭 Alan z III w.) – lud irański uczestniczący w wielkiej wędrówce ludów, spokrewniony ze Scyto-Sarmatami.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alana lub z nim związany
SJP.pl
pochodna mocznika, substancja krystaliczna słabo rozpuszczalna w wodzie; stosowana do produkcji maści i zasypek; allantoina
SJP.pl
Alantoina, 5-ureidohydantoina – organiczny związek chemiczny z grupy ureidów, heterocykliczna pochodna mocznika. Powstaje z kwasu moczowego u niektórych roślin oraz u większości ssaków (wyjątek stanowią naczelne), u których reakcję tę katalizuje oksydaza moczanowa, a przebiega ona w peroksysomach.
Wikipedia
związany z alantoiną
SJP.pl
[czytaj: alańja] miasto i prowincja w Turcji
SJP.pl
Alanya – miasto i dystrykt w południowej Turcji, w prowincji Antalya na Riwierze Tureckiej, nad Morzem Śródziemnym. Od strony lądu otoczona górami Taurus. Zlokalizowana na terenie starożytnej Pamfilii. Jeden z największych tureckich kurortów wypoczynkowych, usytuowany 135 km na wschód od Antalyi. Na południe od centrum miasta położony jest wysoki na blisko 250 metrów skalny cypel zamkowy. Cały cypel był twierdzą obronną z trzema wieżami.
Wikipedia
1. sygnał, najczęściej dźwiękowy, ostrzegający o grożącym lub zaistniałym niebezpieczeństwie;
2. urządzenie ostrzegające o niebezpieczeństwie;
3. czas trwania nalotu nieprzyjacielskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sygnał dźwiękowy lub świetlny ostrzegający przed niebezpieczeństwem
(1.2) urządzenie do nadawania sygnału alarmu (1.1)
(1.3) wezwanie do działania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W pomieszczeniu rozległ się alarm i wszyscy wybiegli w popłochu
(1.2) Kupiłem alarm do swojego mieszkania.
Wiktionary
IPA: ˈalarm, AS: alarm
Wiktionary
rzecz. alarmator mos., alarmista mos., alarmistka ż., alarmon mrz., alarmowanie n., zaalarmowanie n.
czas. alarmować ndk., zaalarmować dk.
ims. alarmujący
przym. alarmowy, alarmistyczny
przysł. alarmistycznie
Wiktionary
(1.1) alert, mobilizacja, ostrzeżenie
(1.2) sygnał, brzęczyk, dzwonek
(1.3) larum
Wiktionary
dawniej: panikarz
SJP.pl
dawniej: człowiek szerzący panikę; panikarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba wywołująca panikę
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) neutr. panikarz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alarm mrz., alarmowanie n.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|alarmiste.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalarˈmʲista, AS: alarmʹista
Wiktionary
rzecz. alarm mrz., alarmowanie n.
Wiktionary
(1.1) neutr. panikarz
Wiktionary
taki, który budzi niepokój, zwraca uwagę na groźną sytuację, np. alarmistyczny ton artykułu
SJP.pl
przestarzale: szerzenie paniki
SJP.pl
wewnątrzkomórkowe białko sygnałowe, produkowane pod wpływem silnych bodźców zewnętrznych
SJP.pl
1. zawiadamiać o grożącym niebezpieczeństwie lub zdarzeniu wymagającym działania; ostrzegać;
2. wywoływać poruszenie, niepokój lub panikę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaalarmować)
(1.1) zawiadamiać o niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej szybkiego działania
(1.2) wywoływać niepokój
Wiktionary
(1.1) Socjologowie z Uniwersytetu Łódzkiego, którzy planowaćanują przeprowadzenie badań dotyczących galerianek, alarmują, że sprzedawanie się młodocianych dziewcząt to jedno z najgroźniejszych zjawisk naszych czasów.
(1.2) Wulgarność na niektórych kanałach telewizji osiągnęła alarmujący poziom.
Wiktionary
rzecz. alarm mrz., alarmowanie n., zaalarmowanie n.
przym. alarmistyczny, alarmujący, alarmowy
przysł. alarmująco
Wiktionary
(1.1) wzywać, bić na alarm, podnosić alarm
(1.2) niepokoić, poruszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wszczynanie alarmu
Wiktionary
(1.1) W ramach treningów i ćwiczeń dotyczących systemów alarmowania, celem jednoczesnego upamiętnienia 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, w dniu 1 sierpnia 2019 roku o godz. 17:00 w Choczu nadany zostanie pojedyńczy akustyczny sygnał alarmowy (syrena).
Wiktionary
rzecz. zaalarmowanie n., alarm m., alarmista m.
czas. alarmować ndk., zaalarmować dk.
przym. alarmistyczny, alarmowy
przysł. alarmistycznie
Wiktionary
(1.1) bicie na alarm
Wiktionary
przymiotnik od: alarm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający sygnał o grożącym niebezpieczeństwie
Wiktionary
(1.1) W ramach treningów i ćwiczeń dotyczących systemów alarmowania, celem jednoczesnego upamiętnienia 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, w dniu 1 sierpnia 2019 roku o godz. 17:00 w Choczu nadany zostanie pojedyńczy akustyczny sygnał alarmowy (syrena).
Wiktionary
rzecz. alarm mrz., alarmowanie n., zaalarmowanie n.
czas. alarmować ndk., zaalarmować dk.
przym. alarmistyczny, alarmujący
przysł. alarmistycznie, alarmowo, alarmująco
Wiktionary
(1.1) ostrzegawczy
Wiktionary
groźny, wzbudzający niepokój; niepokojący, alarmistyczny
SJP.pl
Wikipedia
→ Alaska; alaskijski, alaskański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
(1.2) geogr. półwysep w Ameryce Północnej;
(1.3) geogr. łańcuch górski w Ameryce Północnej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Alaska jest jedynym stanem w Ameryce Północnej, który nie sąsiaduje z pozostałymi 48 amerykańskimi stanami kontynentu.
Wiktionary
IPA: aˈlaska, AS: alaska
Wiktionary
rzecz. Alaskijczyk mos., Alaskijka ż., Alaskanin mos., Alaskanka ż.
przym. alaskijski, alaski, alaskański
Wiktionary
rasa psów, głównie husky i malamute
SJP.pl
mieszkaniec Alaski; Alaskijczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Alaski
Wiktionary
(1.1) Wczoraj Alaskanie wybrali senatora.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskijczyk m.
:: fż. Alaskanka ż., Alaskijka ż.
przym. alaskijski, alaski, alaskański
Wiktionary
(1.1) rzad. Alaskijczyk
Wiktionary
mieszkanka Alaski; Alaskijka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alaski
Wiktionary
(1.1) Samolocik zabrał jeszcze jedną Alaskankę.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskijka ż.
:: fm. Alaskanin m., Alaskijczyk m.
przym. alaskijski, alaski, alaskański
Wiktionary
(1.1) Alaskijka
Wiktionary
→ Alaska; alaski, alaskijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Alaską, pochodzący z Alaski
Wiktionary
(1.1) Chłopak używał jakiegoś dialektu alaskańskiego.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskijka ż., Alaskijczyk m., Alaskanin m., Alaskanka ż.
przym. alaski, alaskijski
Wiktionary
(1.1) alaski, alaskijski
Wiktionary
→ Alaska; alaskijski, alaskański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Alaską, pochodzący z Alaski
Wiktionary
(1.1) W muzeum mają alaskie totemy.
Wiktionary
IPA: aˈlasʲci, AS: alasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskanin mos., Alaskanka ż., Alaskijczyk mos., Alaskijka ż.
przym. alaskański, alaskijski
Wiktionary
(1.1) alaskański, rzad. alaskijski
Wiktionary
rzadko: mieszkaniec Alaski; Alaskanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. mieszkaniec Alaski
Wiktionary
(1.1) Alaskijczycy łapią łososie i pstrągi.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskanin m.
:: fż. Alaskanka ż., Alaskijka ż.
przym. alaskijski, alaski, alaskański
Wiktionary
(1.1) Alaskanin
Wiktionary
rzadko: mieszkanka Alaski; Alaskanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. mieszkanka Alaski
Wiktionary
(1.1) Z namiotu wyszła młoda Alaskijka.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskanka ż.
:: fm. Alaskanin m., Alaskijczyk m.
przym. alaskijski, alaski, alaskański
Wiktionary
(1.1) Alaskanka
Wiktionary
→ Alaska; alaski, alaskański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alaską, pochodzący z Alaski
Wiktionary
(1.1) Kobieta używała jakiegoś dialektu alaskijskiego.
Wiktionary
rzecz. Alaska ż., Alaskijka ż., Alaskijczyk m., Alaskanin m., Alaskanka ż.
przym. alaski, alaskański
Wiktionary
(1.1) alaski, alaskański
Wiktionary
magmowa skała głębinowa, odmiana granitu; granit alkalicznoskaleniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. rodzaj skały magmowej;
Wiktionary
Alaskit – kwaśna skała plutoniczna zbudowana ze skaleni alkalicznych, kwarcu i znikomych ilości składników ciemnych; są to skały samodzielnych masywów, pni i małych intruzji; dzielą się na bezalbitowe kalialaskity lub ortoalaskity oraz właściwe (ze skalenia potasowego i albitu). Tworzy brzeżne partie masywów granitowych, czasem samodzielne drobne intruzje. Pospolity, w Polsce występuje w Tatrach Zachodnich (m.in. na Giewoncie i Twardym Grzbiecie).
Wikipedia
(1.1) Alaskit występuje w Tatrach Zachodnich.
Wiktionary
złoczyńca, który popełnił nieprzebaczalną zbrodnię
SJP.pl
Wikipedia
likier kminkowy pochodzący z Łotwy, przyprawiany m.in. gorzkimi migdałami, anyżem i skórką pomarańczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. napój alkoholowy, klarowny likier kminkowy koloru żółtego;
Wiktionary
Alasz (niem. Allasch) – klarowny likier kminkowy o zawartości alkoholu ok. 40%.
Sporządzany ze spirytusu i destylatu kminkowego, cukru i wody, przyprawiano gorzkimi migdałami, korzeniem dzięgla, anyżem i skórkami pomarańczy.
Nazwa pochodzi od majątku ziemskiego Allasch (łot. Allažmuiža) na Łotwie (wówczas w Rosji carskiej), w pobliżu Rygi, gdzie od roku 1823 wytwarzano ten trunek. Zaprezentowany przez tamtejszych kupców w 1830 r. na Targach Lipskich, spotkał się z uznaniem. Uszlachetniony przez firmę Wilhelma Horna (dotychczasowego producenta tej marki) zyskał popularność w tej części Niemiec, a następnie szerzej w Europie.
Wikipedia
(1.1) Trafiły nam do gustu: świeże serdelki z pobliskiej restauracji i prawdziwy zagraniczny alasz.
(1.1) Siekiera, motyka, bimber, alasz, / przegra wojnę głupi malarz.
Wiktionary
IPA: ˈalaʃ, AS: alaš
Wiktionary
odłam szyizmu interpretujący zarówno Koran, jak i pięć filarów islamu
SJP.pl
Wikipedia
→ alawita
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z alawizmem lub alawitami
Wiktionary
rzecz. alawizm mrz., alawita mos., alawitka ż.
Wiktionary
wyznawca prądu religijnego, jednego z odłamów islamu; nusajryta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca prądu religijnego na obrzeżach islamu
Wiktionary
(1.1) Reżim Asada jest popierany przez większość alawitów i chrześcijan, natomiast wśród jego przeciwników dominują sunnici.
Wiktionary
IPA: ˌalaˈvʲita, AS: alavʹita
Wiktionary
rzecz. alawizm m.
:: fż. alawitka ż.
przym. alawicki
Wiktionary
odmiana islamu wyrosła na gruncie wczesnego szyizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. jeden z islamskich nurtów religijnych wyznawanych na terenie Syrii;
Wiktionary
Alawizm (arab. علوية, alawijja), nusajryzm (arab. نصيرية, nusajrijja, nasirijja), także ansaryzm (ansarijja), namiryzm (namirijja) – synkretyczny prąd religijny wyrosły na gruncie wczesnego szyizmu, którego centralną ideą jest deifikacja Alego. Sami alawici uważają się za muzułmanów, chociaż wydawane w tym zakresie oficjalne deklaracje nie muszą być szczere i mogą wynikać z pobudek politycznych (w myśl zasady takijji). Równocześnie jednak prawdy wiary alawickiej z islamem łączy w praktyce tylko podkreślanie zasady jedynobóstwa.
Wikipedia
rzecz. alawita mos., alawitka ż.
przym. alawicki
Wiktionary
preparat o działaniu przeczyszczającym; alaks
SJP.pl
w mitologii germańskiej: istota pośrednia między bogiem a człowiekiem; alp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitgerm. demon pomiędzy Bogiem a człowiekiem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) geol. jeden z okresów w kredzie;
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. zob. alba.
Wiktionary
Niemcy:
Inne:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|śwn|alp., alb z etym|germ|alfr.
uwagi.
(1.1) inna pisownia alp
tłumaczenia.
* kataloński: (2.1) Albià m.
źródła.
== alb (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-alb.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. alba
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: alp, AS: alp
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|śwn|alp., alb z etym|germ|alfr.
uwagi.
(1.1) inna pisownia alp
tłumaczenia.
* kataloński: (2.1) Albià m.
źródła.
== alb (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-alb.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. alba
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Zgromadzenie Braci Albertynów (zakon)
SJP.pl
skrót w funkcji przymiotnika
(1.1) = jęz. albański
Wiktionary
Język albański (alb. gjuha shqipe) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok. 6,2 mln Albańczyków zamieszkujących Albanię (3,6 mln), Kosowo (1,7 mln), Macedonię Północną (450 tys.), a także Włochy (Arboresze), Grecję (Arwanici) i USA (Amerykanie pochodzenia albańskiego). W Albanii, Kosowie i Macedonii Północnej jest objęty statusem języka urzędowego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) alb.
źródła.
== alb. (język niemiecki.) ==
wymowa.
audio|De-alb..ogg.
znaczenia.
skrót
(1.1) = albanisch → albański, alb.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: alˈbãj̃sʲci, AS: albãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) alb.
źródła.
== alb. (język niemiecki.) ==
wymowa.
audio|De-alb..ogg.
znaczenia.
skrót
(1.1) = albanisch → albański, alb.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. biała szata z lnianego płótna, o szerokich rękawach, sięgająca do ziemi, używana w kościołach katolickich przez kapłanów podczas liturgii;
2. pieśń jutrzenna, gatunek liryki średniowiecznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. długa biała szata liturgiczna;
(1.2) liter. gatunek pieśni miłosnej będącej poranną pieśnią rozstania kochanków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W liturgii alba jest szatą używaną przez duchownych wszystkich stopni, jak również przez osoby świeckie (np. lektorów), które spełniają określone posługi liturgiczne.
Wiktionary
IPA: ˈalba, AS: alba
Wiktionary
rzecz. albit m., albinos m., albinoska ż., albinizm m., albatros m.
przym. albinotyczny, albitowy
Wiktionary
1. gatunek morskiej ryby z rodziny makrelowatych; tuńczyk biały, tuńczyk długopłetwy;
2. gatunek morskiej ryby z rodziny makrelowatych; tuńczyk złoty, tuńczyk żółtopłetwy
SJP.pl
Pod nazwą albakora opisywane są dwa różne gatunki ryb:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
obywatel Albanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. człowiek narodowości albańskiej, obywatel Albanii, mieszkaniec Albanii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zabrałam się z jakimś Albańczykiem wracającym do siebie do Tirany.
Wiktionary
IPA: alˈbãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: albãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Albania ż., albański mrz.
:: fż. Albanka ż.
przym. albański
Wiktionary
państwo w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w południowej części Europy, ze stolicą w Tiranie;
Wiktionary
Albania, Republika Albanii (alb. Shqipëria, Republika e Shqipërise) – państwo w południowo-wschodniej Europie na Bałkanach. Albania na zachodzie ma dostęp do Morza Adriatyckiego, a na południowym zachodzie do Morza Jońskiego. Stolicą kraju jest Tirana, jest to również finansowe centrum kraju.
Wikipedia
(1.1) Albania jest krajem europejskim.
Wiktionary
IPA: alˈbãɲja, AS: albãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Albańczyk mos., Albanka ż., albański mrz., albańskość ż., albanistyka ż., albanistka ż., albanista mos.
przym. albański
Wiktionary
(1.1) Republika Albanii, reg. śl. alfabet Steuera Albańijo, ślabikŏrzowy szrajbōnek Albanijŏ.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
obywatelka Albanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości albańskiej, obywatelka Albanii, mieszkanka Albanii
Wiktionary
(1.1) Karol ożenił się ze śliczniutką Albanką pochodzącą z Tirany.
Wiktionary
IPA: alˈbãŋka, AS: albãŋka
Wiktionary
rzecz. Albania ż., albański mrz.
:: fm. Albańczyk mos.
przym. albański
Wiktionary
antonimy.
(1.1) nie-Albanka
hiperonimy.
(1.1) Bałkanka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Albania ż., albański mrz.
:: fm. Albańczyk mos.
przym. albański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Albańczyk.
* arabski: (1.1) البانية ż. / ألبانية ż.
* białoruski: (1.1) албанка ż.
* bułgarski: (1.1) албанка ż.
* czeski: (1.1) Albánka
* dolnołużycki: (1.1) Albanarka ż.
* esperanto: (1.1) albanino
* francuski: (1.1) Albanaise ż.
* górnołużycki: (1.1) Albanjanka ż.
* hiszpański: (1.1) albanesa ż.
* jidysz: (1.1) אַלבאַנערין ż. (albanerin)
* kataloński: (1.1) albanesa ż.
* litewski: (1.1) albanė ż.
* łotewski: (1.1) albāniete ż.
* niemiecki: (1.1) Albanerin ż.
* nowogrecki: (1.1) Αλβανίδα ż.
* rosyjski: (1.1) албанка ż.
* slovio: (1.1) Albanica (Албаница)
* słowacki: (1.1) Albánka ż.
* słoweński: (1.1) Albanka ż.
* ukraiński: (1.1) албанка ż.
* włoski: (1.1) albanese ż.
źródła.
== Albanka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Albanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący Albanii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Albanią, dotyczący Albanii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany przez Albańczyków;
(2.2) jęz. wymarły język używany przez mieszkańców starożytnej Albanii Kaukaskiej;
Wiktionary
Język albański (alb. gjuha shqipe) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok. 6,2 mln Albańczyków zamieszkujących Albanię (3,6 mln), Kosowo (1,7 mln), Macedonię Północną (450 tys.), a także Włochy (Arboresze), Grecję (Arwanici) i USA (Amerykanie pochodzenia albańskiego). W Albanii, Kosowie i Macedonii Północnej jest objęty statusem języka urzędowego.
Wikipedia
(1.1) Dzięki albańskim jeżom, które zjadły żmije, można było wybudować ośrodek wypoczynkowy w Złotych Piaskach.
Wiktionary
IPA: alˈbãj̃sʲci, AS: albãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Albania ż., Albańczyk m., Albanka ż., albańskość ż.
przysł. po albańsku
Wiktionary
1. posługujący się językiem albańskim;
2. napisany w języku albańskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem albańskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem albańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem albańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku albańskim
Wiktionary
IPA: alˈbãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: albãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech właściwych Albańczykom
SJP.pl
[czytaj: OLbany] miasto w USA
SJP.pl
Albany (wymowa:/ˈɔːlbəniː/) – miasto w Stanach Zjednoczonych nad rzeką Hudson, stolica stanu Nowy Jork i siedziba hrabstwa Albany.
Wikipedia
ceramiczne naczynie aptekarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zazwyczaj zdobione ceramiczne naczynie używane przez aptekarzy
Wiktionary
Albarello – jest to fajansowe naczynie aptekarskie w kształcie cylindrycznym (przypominającym łodygę bambusa) u góry lekko zwężone. Używano ich w Mezopotamii i Persji. W okresie Renesansu (w XIV wieku) wykonywano we Włoszech piękne i kolorowe albarelle w majolice.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) naczynie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|albarello. → drzewko, maszcik, biała topola, puszka, słoik
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) albarello
źródła.
== albarello (język angielski.) ==
thumb|albarello (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) albarello
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalbaˈrɛlːɔ, AS: albare•lo
Wiktionary
ptak z rodziny ptaków oceanicznych, występujący głównie na oceanach półkuli południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. żyjący w koloniach, żywotny ptak oceaniczny o masywnym dziobie;
Wiktionary
Albatrosy, albatrosowate (Diomedeidae) – rodzina dużych, morskich ptaków zaliczanych do rzędu rurkonosych (Procellariiformes). Pod względem rozpiętości skrzydeł są jednymi z największych latających ptaków, a albatros wędrowny (Diomedea exulans) ma największą rozpiętość skrzydeł (251–350 cm; rekordowy osobnik miał 370 cm) ze wszystkich żyjących gatunków ptaków. Niewiele mniejszą przeciętną rozpiętość skrzydeł (260–320 cm) osiąga kondor wielki (Vultur gryphus). Albatrosy są ptakami bardzo długowiecznymi. W ciągu swojego życia ptaki te pokonują nawet 8 milionów kilometrów.
Wikipedia
(1.1) W spojrzeniu malowała się taka ciekawość i odrobinę niechętne zdziwienie, jakby oglądał albatrosa z wyspy Borneo, fokę czy krokodyla.
Wiktionary
IPA: alˈbatrɔs, AS: albatros
Wiktionary
rzecz. alba ż., albatrosowate nmos. lm.
Wiktionary
o cechach albatrosowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Albatrosy, albatrosowate (Diomedeidae) – rodzina dużych, morskich ptaków zaliczanych do rzędu rurkonosych (Procellariiformes). Pod względem rozpiętości skrzydeł są jednymi z największych latających ptaków, a albatros wędrowny (Diomedea exulans) ma największą rozpiętość skrzydeł (251–350 cm; rekordowy osobnik miał 370 cm) ze wszystkich żyjących gatunków ptaków. Niewiele mniejszą przeciętną rozpiętość skrzydeł (260–320 cm) osiąga kondor wielki (Vultur gryphus). Albatrosy są ptakami bardzo długowiecznymi. W ciągu swojego życia ptaki te pokonują nawet 8 milionów kilometrów.
Wikipedia
o cechach albatrosowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
samochód typu Fiat Albea
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Albecki (Ahlebeck) – kaszubski herb szlachecki. Z powodu specyficznej historii regionu, mimo przynależności do Rzeczypospolitej, rodzina i herb nie zostały odnotowane przez polskich heraldyków.
Wikipedia
1. liczba wyrażająca stosunek natężenia światła odbitego do natężenia światła padającego;
2. biała warstwa skórki owoców cytrusowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biała część skórki w owocach cytrusowych
(1.2) fiz. liczba charakteryzująca stosunek natężenia światła odbitego do natężenia światła padającego;
Wiktionary
Albedo (łac. białość) – parametr fotometryczny określający zdolność odbijania światła przez daną powierzchnię. Pojęcie to do fizyki wprowadził Johann Heinrich Lambert. Liczbowo jest równe współczynnikowi odbicia fal z całego zakresu o długości 300–3000 nm lub całego zakresu widzialnego.
Wikipedia
IPA: alˈbɛdɔ, AS: albedo
Wiktionary
miernik natężenia odbitego promieniowania słonecznego
SJP.pl
samochód typu Fiat Albea
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby:
Wikipedia
miejscowość turystyczna w Bułgarii
SJP.pl
Albena (bułg. Албена) – miejscowość turystyczna w Bułgarii, oddalona ok. 32 km na północ od Warny, 14 km od Złotych Piasków i 12 km na południowy zachód od Bałcziku.
Nazwa miejscowości pochodzi od bohaterki sztuki Jordana Jowkowa – Ałbeny. Rozwój kurortu rozpoczął się w 1968 r: w styczniu 1968 Todor Żiwkow dokonał symbolicznego wbicia łopaty, zaś pierwsi turyści zagraniczni (z Polski i Czechosłowacji) pojawili się w kurorcie w 1969 roku.
Wikipedia
[czytaj: alBEnis] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Albert, Albrecht (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Albert
Wiktionary
rzecz. Albert mos., albertyn mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alberty lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Szwecji, w regionie administracyjnym Södermanland;
Wiktionary
Alberga – miejscowość (tätort) w Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Södermanland (gmina Eskilstuna).
Miejscowość jest położona w prowincji historycznej (landskap) Södermanland, ok. 25 km na południowy zachód od Eskilstuny. Przez Alberge przebiega droga krajowa nr 56 (Riksväg 56; Norrköping – Västerås – Gävle) oraz droga lokalna nr 230 (Länsväg 230) do Eskilstuny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) rodzaj herbatników angielskich
2. gatunek truskawek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) – Czy ty w piątek coś nagadałaś Albertowi? Bo powiedział, że więcej nie będzie do mnie do domu przychodził! – Ja?! – oburzyłam się. – Ja?! Nagadałam?!
Wiktionary
IPA: ˈalbɛrt, AS: albert
Wiktionary
rzecz. Albertowa ż., albertyn mos., albertynka ż., Albrecht mos., Albertowo n.
:: zdrobn. Albercik mos.
:: fż. Alberta ż.
przym. Albertowy, albertyński
Wiktionary
(1.1) Olbracht; zdrobn. Albercik, zdrobn. gw-pl|Górny Śląsk|Bercik.
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) rodzaj herbatników angielskich
2. gatunek truskawek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z dziesięciu prowincji kanadyjskich;
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Alberta – jedna z prowincji Kanady, w Zachodniej Kanadzie. Alberta graniczy z następującymi prowincjami: od zachodu z Kolumbią Brytyjską, od wschodu z Saskatchewan, z Terytoriami Północno-Zachodnimi na północy i z amerykańskim stanem Montana od południa.
Wikipedia
(1.1) Kanadyjskie Góry Skaliste oddzielają prowincje Alberty i Kolumbii Brytyjskiej.
Wiktionary
IPA: alˈbɛrta, AS: alberta
Wiktionary
rzecz. Albert m., albertyn mos., albertynka ż.
przym. Albertowy, albertański
Wiktionary
Osoby o nazwisku Alberti:
Wikipedia
Albert z małżonką; Albertowie
SJP.pl
Albert z małżonką; Albertostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alberta lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Alberta
Wiktionary
rzecz. Albert m., Alberta ż., albertyn mos.
przym. albertyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. rodzaj teropoda z rodziny tyranozaurów;
Wiktionary
Albertozaur (Albertosaurus) – rodzaj teropoda z rodziny tyranozaurów (Tyrannosauridae) żyjącego na zachodzie Ameryki Północnej pod koniec okresu kredowego, niemal 70 mln lat temu. Zasięg występowania gatunku typowego, Albertosaurus sarcophagus, był ograniczony do terenów dzisiejszej prowincji Alberta w Kanadzie, od której pochodzi jego nazwa rodzajowa. Naukowcy nie są zgodni co do liczby gatunków wewnątrz rodzaju Albertosaurus – niektórzy uznają Gorgosaurus libratus za drugi gatunek.
Wikipedia
(1.1) Albertozaur był dwunożnym drapieżnikiem z niewielkimi dwupalczastymi dłońmi i ogromną głową z potężnymi szczękami, uzbrojonymi w ponad pół setki wielkich, ostrych zębów.
Wiktionary
IPA: ˌalbɛrˈtɔzawr, AS: albertozau̯r
Wiktionary
polski herb szlachecki
SJP.pl
Albertrandi (Albertrandy) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
komedia satyryczna o przygodach wojennych Albertusa, bohatera anonimowego utworu "Albertus z wojny" z 1596 roku
SJP.pl
[czytaj: alberWIL] miasto we Francji i dawna nazwa (1962-79) Kalemii, miasta w Demokratycznej Republice Konga
SJP.pl
Albertville – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Sabaudia. Przez gminę przepływa rzeka Isère.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 17 411 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 993 osób/km² (wśród 2880 gmin regionu Rodan-Alpy Albertville plasuje się na 42. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 622.).
Wikipedia
mnich należący do zakonu św. Alberta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Alberta Chmielowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Brat Jacka został albertynem i mieszka w pustelni na Kalatówkach.
(1.1) Wiedziałeś, że albertyni mają placówkaacówkę na Zaporożu?
Wiktionary
rzecz. Albert m., Albercik m., Alberta ż.
:: fż. albertynka ż.
przym. albertyński, Albertowy
Wiktionary
mnich należący do zakonu św. Alberta
SJP.pl
Albertyna – żeński odpowiednik imienia Albert, pierwotnie zdrobnienie od żeńskiego imienia Alberta. Patronką tego imienia jest bł. Albertyna Berkenbrock.
W Polsce imię pozostaje imieniem rzadkim. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 135 kobiet o imieniu Albertyna nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób.
Wikipedia
mnich należący do zakonu św. Alberta
SJP.pl
Albertyni – Zgromadzenie Braci Albertynów Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego Posługujących Ubogim (Alb).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Albertyny lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. nurt w filozofii średniowiecznej zapoczątkowany przez Alberta Wielkiego
Wiktionary
rzecz. Albert m., albertynka ż.
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu Posługujących Ubogim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia albertyńskiego
Wiktionary
Albertynka – postać z dramatu Operetka Witolda Gombrowicza.
W tekście utworu występuje jako "Albertynka – cud dziewczynka", panna z dobrego domu. Jest skromna i dobrze wychowana, marzy jednak o nagości, jest niejako nośnikiem jej idei. Hrabia Szarm pragnie posiąść dziewczynę i z zapałem ją uwodzi. O względy Albertynki walczy też baron Firulet.
Wikipedia
(1.1) Bezdomny znalazł schronienie u albertynek w Krakowie.
Wiktionary
rzecz. Albert mos., Alberta ż., albertynizm mrz.
:: fm. albertyn mos.
przym. albertyński
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu Posługujących Ubogim
SJP.pl
Albertynki – Zgromadzenie Sióstr Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu Posługujących Ubogim (CSAPI, pol. ZSAPU), żeński zakon katolicki założony przez św. Adama Chmielowskiego 15 stycznia 1891 roku w Krakowie.
Pierwsze siedem sióstr albertynek przyjęło habity za zgodą kard. Albina Dunajewskiego w kaplicy w kurii krakowskiej. Najpierw placówki zgromadzenia powstawały w zaborze austriackim m.in. we Lwowie, Stanisławowie, Jarosławiu, Przemyślu, Samborze i Sokalu, a po I wojnie światowej także w innych częściach Polski. Siostry opiekowały się bezdomnymi, ubogimi, chorymi i uchodźcami wojennymi. Powstała też pustelnia w Starym Bruśnie, przeniesiona w 1898 r. do Prusia, a następnie do Zakopanego.
Wikipedia
dotyczący albertynów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z albertynami lub albertynkami, dotyczący albertynów lub albertynek
Wiktionary
(1.1) W Katowicach powstał klasztor albertyński.
Wiktionary
rzecz. albertyn m., albertynka ż., Albert mos.
przym. Albertowy
Wiktionary
Albertyzm – system filozoficzny oparty na poglądach św. Alberta Wielkiego.
Jako kierunek zaznaczył się w kręgu paryskim w XV wieku. Jan z Maisonneuve wyodrębnił z doktryny Alberta Wielkiego istotne składniki neoplatońskie, jednocześnie opowiadając się przeciwko tomizmowi, skotyzmowi i ockhamizmowi. Badania Jana kontynuował w Kolonii Heimeryk de Campo. W Polsce albertyzm obecny był w filozofii Jakuba z Gostynina i Jana z Głogowa z Akademii Krakowskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość na południu Francji, na północny wschód od Tuluzy;
Wiktionary
Albi – miejscowość i gmina we Francji, na północny wschód od Tuluzy, w regionie Oksytania, w departamencie Tarn. Ośrodek administracyjny departamentu Tarn. W 2018 roku jej populacja wynosiła 50 741 mieszkańców, gęstość zaludnienia wyniosła 1145.9 osób/km². Przez gminę przepływa rzeka Tarn. W 2010 roku miasto wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
(1.1) Inni nazywali ich albigensami, gdyż południowofrancuskie miasto Albi stało się centrum ich aktywności.
Wiktionary
rzecz. albigens mos.
przym. albigeński
Wiktionary
egzotyczna roślina ozdobna z rodziny bobowatych
SJP.pl
Albicja (Albizia) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae). Obejmuje 123 gatunki. Występują one w tropikach i strefie subtropikalnej w Azji, Afryce, Australii i w obu Amerykach. Rośliny te zasiedlają różne siedliska, od wilgotnych lasów równikowych po lasy siedlisk suchych. Nazwa naukowa upamiętnia włoskiego przyrodnika Filippo del Albizzi'ego. Wiele gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne, szczególnie rozpowszechniona w tej roli została albicja biało-różowa.
Wikipedia
członek francuskich sekt quasi-dominikańskich z XII wieku, odznaczający się wielką pobożnością i ascetycznym trybem życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. hist. przedstawiciel heretyckiego ruchu w średniowiecznej Francji;
Wiktionary
Katarzy (katarowie) (od gr. καθαροί, „czyści”) lub albigensi (od francuskiego miasta Albi, gdzie ruch był obecny) – przedstawiciele dualistycznego ruchu religijnego działającego w XI–XIII wieku w południowej Francji i północnych Włoszech, skierowanego przeciw ustrojowi feudalnemu i hierarchii kościelnej. Doktryna jest podobna do manicheizmu, a głównym punktem doktryny katarów było przekonanie, że świat materialny jest zły, pozostaje we władzy złego boga i jest przeciwstawny światu duchowemu należącemu do dobrego boga. Ponadto, doktryna głosi ideę ubóstwa, jest przeciwna gospodarczej hegemonii kleru, uznaje wojny za zło. Katarzy negowali wcielenie i męczeństwo Jezusa i odrzucali wszystko, co uznawali za materialne (pokarmy pochodzenia zwierzęcego, kontakty seksualne).
Wikipedia
(1.1) Zwano ich także albigensami, od miasta Albi.
Wiktionary
przym. albigeński
rzecz. Albi n.
Wiktionary
ruch religijno-społeczny aktywny na południu Europy od XII do XIV wieku, którego przedstawiciele uznawali istnienie dobra i zła, odrzucali organizację Kościoła, propagowali czystość moralną i ascezę; katarzy, katarowie
SJP.pl
Katarzy (katarowie) (od gr. καθαροί, „czyści”) lub albigensi (od francuskiego miasta Albi, gdzie ruch był obecny) – przedstawiciele dualistycznego ruchu religijnego działającego w XI–XIII wieku w południowej Francji i północnych Włoszech, skierowanego przeciw ustrojowi feudalnemu i hierarchii kościelnej. Doktryna jest podobna do manicheizmu, a głównym punktem doktryny katarów było przekonanie, że świat materialny jest zły, pozostaje we władzy złego boga i jest przeciwstawny światu duchowemu należącemu do dobrego boga. Ponadto, doktryna głosi ideę ubóstwa, jest przeciwna gospodarczej hegemonii kleru, uznaje wojny za zło. Katarzy negowali wcielenie i męczeństwo Jezusa i odrzucali wszystko, co uznawali za materialne (pokarmy pochodzenia zwierzęcego, kontakty seksualne).
Wikipedia
związany z albigensem, albigensami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z albigensami, dotyczący albigensów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do albigensów, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Krucjata albigeńska odegrała znaczącą rolę w tworzeniu i organizacji zarówno zakonu dominikanów, jak i średniowiecznej inkwizycji.
Wiktionary
rzecz. albigens m., Albi n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Albigowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Albigowa. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Albigowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
IPA: ˌalbʲiˈɡɔva, AS: albʹigova
Wiktionary
rzecz. albigowianin, albigowianka
przym. albigowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Albigowej
Wiktionary
IPA: ˌalbʲiɡɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: albʹigovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Albigowa ż.
:: fż. albigowianka ż.
przym. albigowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Albigowej
Wiktionary
IPA: ˌalbʲiɡɔˈvʲjãŋka, AS: albʹigovʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Albigowa ż.
:: fm. albigowianin
przym. albigowski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odrzecz. Albigowa
Wiktionary
IPA: ˌalbʲiˈɡɔfsʲci, AS: albʹigofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Albigowa, albigowianin, albigowianka
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Albin – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „biały”. Ponadto istnieje germańskie imię Albwin (Albuin), od którego forma skrócona może być jednakowa z imieniem Albin.
Wystąpiło w staropolskich tekstach w XIV wieku. Imię nie było i nie jest często nadawane. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 2402 mężczyzn o imieniu Albin nadanym jako imię pierwsze oraz 2683 o imieniu Albin jako imieniu drugim. Najczęściej nadane imię męskie – Piotr, występuje w rejestrze PESEL 686017 razy.
Wikipedia
(1.1) Albin się nie wychylał.
Wiktionary
IPA: ˈalbʲĩn, AS: albʹĩn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Albina ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. Albina ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Albin
* białoruski: (1.1) Альбін m.
* czeski: (1.1) Albín m.
* fiński: (1.1) Alpo
* francuski: (1.1) Aubin m.
* kataloński: (1.1) Albí m.
* niderlandzki: (1.1) Alwin
* niemiecki: (1.1) Albin m.
* rosyjski: (1.1) Альбин m.
* słowacki: (1.1) Albín
* słoweński: (1.1) Albin
* szwedzki: (1.1) Albin w.
* węgierski: (1.1) Albin
* włoski: (1.1) Albino m.
źródła.
== Albin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Albin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Albina – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Albin. Prawdopodobnie wywodzi się od słowa "albus", czyli czysty, biały.Inna hipoteza głosi, że to połączenie germańskich słów „alb” i „wini”, co ma oznaczać „przyjaciółkę elfów”.
Patronkami tego imienia są:
Albina imieniny obchodzi 17 lutego, 16 grudnia, 23 września.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Albin mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Альбина ż.
* węgierski: (1.1) Albina
źródła.
== Albina (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Albin mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Albin mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Альбина ż.
* węgierski: (1.1) Albina
źródła.
== Albina (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Albiny lub z nią związany
SJP.pl
1. brak lub niedobór barwników melaninowych u człowieka i zwierząt; bielactwo, leukoderma;
2. brak chlorofilu w roślinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. wet. wrodzony brak barwnika skóry, włosów u ludzi i zwierząt;
(1.2) bot. brak chlorofilu
Wiktionary
Albinizm, bielactwo – uwarunkowany genetycznie brak lub niedobór pigmentu (melaniny) w organizmie. Osobnik posiadający tę cechę nazywany jest albinosem i charakteryzuje się białym lub bladoróżowym (związanym z prześwitywaniem naczyń krwionośnych) odcieniem skóry, białymi włosami, bladoróżowymi tęczówkami i czerwonymi źrenicami (z uwagi na prześwitywanie naczyń krwionośnych z dna oka). Nazwę tego wrodzonego błędu metabolizmu wprowadził w 1908 roku Archibald Garrod, który zauważył utrzymywanie się zaburzenia w obrębie wybranych rodzin. Oprócz albinizmu całkowitego (uogólnionego) występuje także bielactwo nabyte.
Wikipedia
(1.1) Jan ma albinizm. Albinizm to wrodzony defekt genetyczny.
Wiktionary
IPA: alˈbʲĩɲism̥, AS: albʹĩńism̦
Wiktionary
rzecz. alba ż., albinos m., albinoska ż.
przym. albinotyczny
Wiktionary
(1.1) bielactwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoba dotknięta albinizmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. człowiek dotknięty albinizmem (niedoborem pigmentu w skórze)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) wet. zwierzę dotknięte albinizmem (niedoborem pigmentu w skórze)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) bot. roślina dotknięta albinizmem (brakiem chlorofilu)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) On miał bardzo jasną skórę, ale nie był albinosem.
Wiktionary
IPA: alˈbʲĩnɔs, AS: albʹĩnos
Wiktionary
rzecz. albinizm m.
:: fż. albinoska ż.
przym. albinotyczny
Wiktionary
(1.1) bielak
Wiktionary
→ albinos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta albinos
Wiktionary
IPA: ˌalbʲĩˈnɔska, AS: albʹĩnoska
Wiktionary
rzecz. albinizm m.
:: fm. albinos m.
przym. albinotyczny
Wiktionary
Albin z małżonką; Albinowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest albinotyczne; cecha tych, którzy są albinotyczni
Wiktionary
przym. albinotyczny
przysł. albinotycznie
Wiktionary
związany z albinizmem, albinosem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się albinizmem, związany z albinizmem, dotyczący albinizmu
Wiktionary
IPA: ˌalbʲĩnɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: albʹĩnotyčny
Wiktionary
rzecz. alba ż., albinizm m., albinos m., albinoska ż., albinotyczność ż.
Wiktionary
(1.1) bielaczy
Wiktionary
Albin z małżonką; Albinostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Albina lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Albiński – herb szlachecki, nadany w zaborze austriackim.
Wikipedia
dawna nazwa wyspy Brytanii; obecnie poetycko: Anglia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poet. Anglia
(1.2) poet. daw. wyspa Wielka Brytania
Wiktionary
Albion – starodawna i literacka nazwa Anglii (Wielkiej Brytanii) spotykana u autorów starożytnych.
Wikipedia
IPA: ˈalbʲjɔ̃n, AS: albʹi ̯õn
Wiktionary
przym. albioński
Wiktionary
→ Albion
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. angielski
Wiktionary
(1.1) Cechował go zawsze rodzaj anglosaskiej rezerwy, a nawet i wygląd miał albioński.
Wiktionary
rzecz. Albion mrz.
Wiktionary
minerał, glinokrzemian sodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, glinokrzemian sodowy;
Wiktionary
Albit (skaleń sodowy) – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy zwanej plagioklazami jak i skaleni alkalicznych. Należy do minerałów pospolitych.Nazwa pochodzi od łacińskiego albus – biały.
Wikipedia
IPA: ˈalbʲit, AS: albʹit
Wiktionary
przym. albitowy
rzecz. alba ż.
Wiktionary
(1.1) glinokrzemian sodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. rodzaj magmowej skały wylewnej, składającej się głównie z fenokryształów albitu;
Wiktionary
Albitofir – nazwa skały o podwójnym znaczeniu.
Pierwsze, to skała magmowa wylewna, składająca się głównie z fenokryształów albitu tkwiących w mikrokrystalicznym albitowym cieście skalnym, w bardzo małej ilości może zawierać schlorytyzowane minerały ciemne oraz skupione w geodach kwarce i węglany.
Drugie, to zmieniona hydrotermalnie kwaśna, obojętna lub nawet zasadowa skała wylewna lub hipabysalna; powstała w wyniku intensywnych hydrotermalnych przeobrażeń.
Wikipedia
i, a, zarówno jak; bo
SJP.pl
spójnik
(1.1) …łączący dwa zdania równorzędne, oraz dwie części zdania, wskazujący, że tylko jedna część jest prawdziwa;
(1.2) …łączący dwa zdania równorzędne, oraz dwie części zdania, wskazujący, że przynajmniej jedna część jest prawdziwa
(1.3) stpol. zarówno jak
(1.4) stpol. i
(1.5) stpol. ponieważ
partykuła
(2.1) pot. …wprowadzająca pytanie retoryczne, zaprzeczające komunikowanej w nim treści
forma rzeczownika.
(3.1) W. lp. od: alba
Wiktionary
(1.1) Zapukał dwa albo trzy razy.
(1.2) Jutro pojadę na grzyby albo zostanę w domu.
(2.1) Albo on to zrozumie?
Wiktionary
IPA: ˈalbɔ, AS: albo
Wiktionary
(1.2) lub; daw. abo
(2.1) alboż, czy, czyż
Wiktionary
wyłącznie jedna z możliwości do wyboru
SJP.pl
"albo" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. albo, czy
Wiktionary
IPA: ˈalbɔt͡ɕ, AS: alboć
Wiktionary
pieśń poranna, także rodzaj utworu wykonywanego w Hiszpanii o poranku na oboju i bębnie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) geogr. dotyczący Morza Alborańskiego
Wiktionary
spójnik dołączający wyjaśnienie do wcześniejszej informacji
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. …przyłączający zdanie, które wyjaśnia przekazaną wcześniej informację
Wiktionary
(1.1) Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
(1.1) Sąd nie rozstrzygał w treści wyroku o kosztach procesu, albowiem poniósł je w całości powód, który przegrał sprawę.
Wiktionary
IPA: alˈbɔvʲjɛ̃m, AS: albovʹi ̯ẽm
Wiktionary
(1.1) ponieważ, bo; stpol. abociem
Wiktionary
partykuła będąca wzmocnioną postacią partykuły albo; czyż
SJP.pl
partykuła
(1.1) przest. wzmocnione „albo” w znaczeniu: „partykuła wprowadzająca pytanie retoryczne, zaprzeczające komunikowanej w nim treści”
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Albrecht – imię:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Albrecht i pochodzę z Wiednia.
Wiktionary
IPA: ˈalbʀɛçt
Wiktionary
rzecz. Albrechtowo n., Albrechtów mrz., Albrechcice nmos., Albert mos., Olbracht mos.
Wiktionary
Albrecht z małżonką; Albrechtowie
SJP.pl
Albrecht z małżonką; Albrechtostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Albrechta lub z nim związany
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
lek syntetyczny z grupy sulfonamidów, stosowany w leczeniu bakteryjnego zapalenia dróg moczowych; sulfacetamid
SJP.pl
Sulfacetamid – organiczny związek chemiczny, amid kwasu para-amino-benzenosulfonowego i kwasu octowego. Jego sól sodowa stosowana jest jako chemioterapeutyk o działaniu bakteriostatycznym w zapaleniach spojówki i rogówki.
Wikipedia
1. księga przeznaczona do wkładania lub wklejania i przechowywania np. znaczków pocztowych; klaser;
2. starannie wydana książka z reprodukcjami dzieł sztuki itp. oraz objaśnieniami;
3. płyta muzyczna;
4. pamiętnik;
5. szkicownik malarza lub grafika;
6. księga, w której odnotowano wszystkich studentów uczelni wyższej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór reprodukcji, fotografii, pocztówek, znaczków itp.
(1.2) druk. wydawnictwo o charakterze ilustracyjnym, z niewielką ilością tekstu objaśniającego
(1.3) muz. wydawnictwo muzyczne zawierające nagrania muzyczne na płycie długogrającej longplay (LP) lub dysku kompaktowym (CD);
(1.4) (w starożytnym Rzymie) część muru pomalowana na biało przeznaczona do umieszczania ogłoszeń
(1.5) przest. księga obywateli miasta
(1.6) przest. pamiętnik, imiennik, sztambuch, gdzie na pamiątkę przyjazne osoby zapisują swoje imiona, wiersze lub kreślą rysunki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kilka fotografii z dziadkowego albumu harcerze opublikowali w swoim wydawnictwie ubiegłej jesieni.
(1.2) Gdzie znajdziemy jakieś albumy ze zdjęciami wawelskich arrasów?
(1.3) W zeszłym tygodniu była premiera nowego albumu grupy "Kaczki na Akord".
(1.3) Piosenka z tego albumu była hitem w 2005 roku.
(1.3) W mojej kolekcji mam wiele albumów z lat 80. i 90.
Wiktionary
IPA: ˈalbũm, AS: albũm
Wiktionary
rzecz. minialbum mrz.
:: zdrobn. albumik mrz.
przym. albumowy
Wiktionary
zdrobnienie od: album
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. mały album
Wiktionary
rzecz. album mrz., albumowicz mos.
Wiktionary
białko proste występujące m.in. w osoczu krwi, mleku, zbożu, jajkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. białko rozpuszczalne w wodzie;
Wiktionary
Albuminy – białka występujące w płynach (np. osoczu krwi i mleku) oraz w tkankach zwierzęcych i w nasionach roślin. Cechują się niewielkimi masami cząsteczkowymi, dobrze rozpuszczają się w wodzie (są hydrofilowe), łatwo krystalizują. W składzie istotną rolę odgrywa kwas asparaginowy i glutaminowy (do 25%), leucyna i izoleucyna (ok. 16%), natomiast glicyny jest niewiele (ok. 1%).
Przykładami albumin zwierzęcych jest albumina osocza, alfa-laktoalbumina (LA) mleka i owoalbumina.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) albumina osocza
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) białko
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. albuminuria ż., abuminoid m.
przym. albuminowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|albumen.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) albumina
* białoruski: (1.1) альбумін m.
* bułgarski: (1.1) албумин m.
* czeski: (1.1) albumin m.
* duński: (1.1) albumin n.
* francuski: (1.1) albumine
* hiszpański: (1.1) albúmina
* interlingua: (1.1) albumina
* kataloński: (1.1) albúmina ż.
* niemiecki: (1.1) Albumin n.
* portugalski: (1.1) albumina
* rosyjski: (1.1) альбумин m.
* słowacki: (1.1) albumín m.
* szwedzki: (1.1) albumin
* ukraiński: (1.1) альбумін m.
* węgierski: (1.1) albumin
* włoski: (1.1) albumina ż.
źródła.
== albumina (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
forma rzeczownika|en.
(1.1) plural|albumen.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalbũˈmʲĩna, AS: albũmʹĩna
Wiktionary
rzecz. albuminuria ż., abuminoid m.
przym. albuminowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) białko
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. albuminuria ż., abuminoid m.
przym. albuminowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|albumen.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) albumina
* białoruski: (1.1) альбумін m.
* bułgarski: (1.1) албумин m.
* czeski: (1.1) albumin m.
* duński: (1.1) albumin n.
* francuski: (1.1) albumine
* hiszpański: (1.1) albúmina
* interlingua: (1.1) albumina
* kataloński: (1.1) albúmina ż.
* niemiecki: (1.1) Albumin n.
* portugalski: (1.1) albumina
* rosyjski: (1.1) альбумин m.
* słowacki: (1.1) albumín m.
* szwedzki: (1.1) albumin
* ukraiński: (1.1) альбумін m.
* węgierski: (1.1) albumin
* włoski: (1.1) albumina ż.
źródła.
== albumina (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
forma rzeczownika|en.
(1.1) plural|albumen.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
połączenie białka z metalami, stosowane jako preparaty lecznicze
SJP.pl
białko o budowie włókienkowej, bardzo odporne na działanie enzymów i czynników chemicznych; skleroproteid, skleroproteina
SJP.pl
przyrząd do określania ilości białek w płynach ustrojowych organizmu
SJP.pl
związany z albuminą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z albuminą, dotyczący albuminy
(1.2) zbudowany, wykonany z albuminy lub z jej dodatkiem
Wiktionary
rzecz. albumina ż., albuminuria ż., abuminoid m.
Wiktionary
obecność ciał białkowych w moczu; proteinuria; białkomocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. białkomocz.;
Wiktionary
Albuminuria – objaw chorobowy polegający na występowaniu drobnocząsteczkowych albumin w moczu. Ich stężenie oznacza się w przygodnej próbce lub określa wydalanie w zbiórce dobowej moczu. Stężenie poniżej 20 mg/l lub wydalanie do 30 mg/24h przyjmuje się za fizjologiczną normę (normoalbuminuria).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. albumina
przym. albuminowy
frazeologia.
etymologia. etym|łac|albumen. + etymn|pol|-uria.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) albuminurio
* hiszpański: (1.1) albuminuria ż.
* interlingua: (1.1) albuminuria
* niemiecki: (1.1) Albuminurie ż.
* nowogrecki: (1.1) λευκωματουρία ż.
* rosyjski: (1.1) альбуминурия ż.
* włoski: (1.1) albuminuria ż.
źródła.
== albuminuria (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-albuminuria.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. białkomocz, albuminuria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalbũmʲĩˈnurʲja, AS: albũmʹĩnurʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. albumina
przym. albuminowy
Wiktionary
białko proste występujące m.in. w osoczu krwi, mleku, zbożu, jajkach
SJP.pl
Albuminy – białka występujące w płynach (np. osoczu krwi i mleku) oraz w tkankach zwierzęcych i w nasionach roślin. Cechują się niewielkimi masami cząsteczkowymi, dobrze rozpuszczają się w wodzie (są hydrofilowe), łatwo krystalizują. W składzie istotną rolę odgrywa kwas asparaginowy i glutaminowy (do 25%), leucyna i izoleucyna (ok. 16%), natomiast glicyny jest niewiele (ok. 1%).
Przykładami albumin zwierzęcych jest albumina osocza, alfa-laktoalbumina (LA) mleka i owoalbumina.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, którą ze względu na jej osiągnięcia umieszczono w albumie
Wiktionary
IPA: ˌalbũˈmɔvʲit͡ʃ, AS: albũmovʹič
Wiktionary
rzecz. album mrz., albumik mrz.
przym. albumowy
Wiktionary
związany z albumem (w znaczeniu książki z reprodukcjami obrazów), np. albumowe wydanie książki o Wrocławiu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z albumem, dotyczący albumu
Wiktionary
(1.1) Niezwykły świat Orientu to albumowy przewodnik po fascynujących miejscach Azji.
Wiktionary
IPA: ˌalbũˈmɔvɨ, AS: albũmovy
Wiktionary
rzecz. album mrz., albumowicz mos.
Wiktionary
[czytaj: albeKERki] miasto w USA
SJP.pl
Albuquerque – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk, ośrodek administracyjny hrabstwa Bernalillo, położone nad rzeką Rio Grande, u podnóża pasma górskiego Sandia (na wschodzie). Największe miasto w Nowym Meksyku, główny ośrodek gospodarczy oraz węzeł transportowy tego stanu. W 2020 roku miasto zamieszkane było przez 564 559 mieszkańców; obszar metropolitalny – 916 528.
Wikipedia
[czytaj: alkantara] miękki, wytrzymały materiał tekstylny; alkantara
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: alkatel] firma, gigant telekomunikacyjny
SJP.pl
Alcatel-Lucent – spółka globalna, wcześniej z siedzibą główną w Paryżu, a od stycznia 2016 roku jest częścią Nokii. Dostawca sprzętu, oprogramowania i usług telekomunikacyjnych.Powstała 1 grudnia 2006 roku z połączenia się firm Alcatel oraz Lucent Technologies.
Spółka akcyjna notowana na giełdach w Paryżu (Euronext), Nowym Jorku (NYSE) i Tokio. Wchodziła w skład indeksu giełdowego CAC 40.
W Polsce koncern utworzył i dynamicznie rozwijał oddział w Bydgoszczy.
Wikipedia
[czytaj: AlkatRAZ]
1. wyspa w zatoce San Francisco;
2. nieczynne już, ciężkie więzienie na tej wyspie
SJP.pl
Alcatraz Island – wyspa na Zatoce San Francisco. W języku hiszpańskim zwana jest Wyspą Głuptaków (hiszp. Isla de los Alcatraces), a w angielskim nazywana także Skałą (ang. The Rock). Znajduje się na niej nieczynne już więzienie o zaostrzonym rygorze, działające od 1934 do 1963 roku. Zamknięte zostało głównie z powodu wysokich kosztów utrzymania, błędów konstrukcyjnych i powstających uszkodzeń betonowych elementów poprzez słone, nadmorskie powietrze.
Wikipedia
[czytaj: alkaZAR] grupa muzyczna
SJP.pl
Alkazar (arab. القصر, trb. al-qaṣr, w tłum. na pol. „pałac”, „zamek”, „fort”; hiszp. alcázar) – na Bliskim Wschodzie – świecka rezydencja o charakterze reprezentacyjnym, budowana w centrum lub poza murami miasta. W Hiszpanii – warowny, a zarazem reprezentacyjny pałac mauretański o cechach architektury muzułmańskiej, którego pomieszczenia mieszkalne i użytkowe były grupowane wokół dziedzińców z portykami. Alkazar w Sewilli uchodzi za najwybitniejsze dzieło architektury mauretańskiej w Hiszpanii.
Wikipedia
strofa alcejska - rodzaj strofy czterowierszowej spotykanej w poezji antycznej
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alcesty lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Alcest – projekt muzyczny powstały w 2000 roku w Bagnols-sur-Cèze, we Francji. Na początku w zespole było trzech członków: Neige, Aegnor i Argoth. Razem wydali pierwszą płytę demo, która była utrzymana w stylistyce blackmetalowej. Niedługo po tym z zespołu odeszli Aegnor i Argoth, zostawiając Neige'a jako jedynego członka. Od tego momentu muzyka Alcest zmieniała się coraz bardziej, zbliżając się w stronę shoegaze.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Alcesta (wł. Alceste) – opera Christopha Willibalda Glucka, w trzech aktach, do której libretto napisał Ranieri de’ Calzabigi. Jej premiera miała miejsce w Wiedniu 26 grudnia 1767 roku, zaś wersję francuską tej opery wystawiono po raz pierwszy w Paryżu 23 kwietnia 1776 roku.
Opera oparta jest na micie o Alkestis.
Wikipedia
Alcest z małżonką; Alcestowie
SJP.pl
Alcest z małżonką; Alcestostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alcesta lub z nim związany
SJP.pl
średniowieczna pseudonauka mająca na celu odnalezienie substancji (tzw. kamienia filozoficznego) zamieniającej każdą inną substancję w złoto lub inne metale szlachetne i będącej lekiem na każdą dolegliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przednaukowa dziedzina wiedzy mająca na celu odkrycie sposobu przemiany metali nieszlachetnych w złoto i wynalezienie leku przedłużającego życie;
(1.2) książk. sztuka robienia czegoś, postrzegana jako tajemnicza
Wiktionary
Alchemia – przednaukowa praktyka łącząca elementy, które zawarte są obecnie w chemii, fizyce, sztuce, semiotyce, psychologii, parapsychologii, metalurgii, medycynie, astrologii, mistycyzmie i religii. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto (kamień filozoficzny), lekarstwa na wszelkie choroby (panaceum), eliksiru nieśmiertelności czy sztuczne stworzenie ludzkiego życia (homunkulus). Alchemię można uważać za bezpośredniego przodka współczesnej chemii.
Wikipedia
(1.1) Pochodził z Norymbergi, studiował medycynę na uniwersytecie w Wittenberdze, ale przede wszystkim interesował się wykładaną tam alchemią, astrologią i magią.
(1.2) Może działa dopiero ta cała alchemia gotowania, to misterium. Zapachy z dzieciństwa, które przywołują wspomnienia, które wywołują łzy wzruszenia…
Wiktionary
IPA: alˈxɛ̃mʲja, AS: alχẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. alchemik m., alchemista m.
przym. alchemicki, alchemiczny
przysł. alchemicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alchemik m., alchemista m.
przym. alchemicki, alchemiczny
przysł. alchemicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|śrłac|alchimia. < etym2|arab|كيمياء|الْكِيمِيَاء. (al-kīmiyāʼ)
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) alchemie
* angielski: (1.1) alchemy
* arabski: (1.1) خيمياء, الخيمياء
* azerski: (1.1) əlkimya
* baskijski: (1.1) alkimia
* białoruski: (1.1) алхімія ż.
* bośniacki: (1.1) alhemija
* bułgarski: (1.1) алхимия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 炼金术
* chorwacki: (1.1) alkemija ż.
* duński: (1.1) alkymi w., alkemi w.; (1.2) alkymi w., alkemi w.
* esperanto: (1.1) alĥemio, alkemio
* francuski: (1.1) alchimie ż.
* galicyjski: (1.1) alquimia ż.
* hiszpański: (1.1) alquimia ż.
* islandzki: (1.1) alkemía
* japoński: (1.1) 錬金術 (れんきんじゅつ, renkinjutsu)
* jidysz: (1.1) אַלכעמיע ż. (alchemje)
* kataloński: (1.1) alquímia ż.
* niemiecki: (1.1) Alchemie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) alkymi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) alkymi m.
* perski: (1.1) کیمیا
* portugalski: (1.1) alquimia ż.
* rosyjski: (1.1) алхимия ż.
* serbski: (1.1) алхемија ż.
* słowacki: (1.1) alchýmia ż.
* słoweński: (1.1) alkemija ż.
* turecki: (1.1) alşimi
* ukraiński: (1.1) алхімія
* węgierski: (1.1) alkímia
źródła.
== alchemia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) alchemia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ alchemia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący alchemii
Wiktionary
rzecz. alchemik mos., alchemia ż.
przysł. alchemicznie
Wiktionary
człowiek zajmujący się alchemią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się alchemią w średniowieczu
(1.2) uczn. nauczyciel chemii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W średniowieczu alchemicy próbowali uzyskać złoto z ołowiu.
Wiktionary
IPA: alˈxɛ̃mʲik, AS: alχẽmʹik
Wiktionary
rzecz. alchemia ż., alchemista m.
:: fż. alchemiczka ż.
przym. alchemiczny, alchemicki
Wiktionary
(1.1) alchemista
Wiktionary
dawniej: alchemik - człowiek zajmujący się alchemią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od alt
Wiktionary
(1.1) To nie alt, lecz tylko słabiutki alcik.
Wiktionary
rzecz. alt m.
przym. altowy
Wiktionary
1. muzyk grający na altówce; altowiolinista; altowiolista; altysta;
2. osoba śpiewająca altem; altysta, alt;
3. muzyk grający na instrumencie o skali zbliżonej do skali głosu altowego (np. na saksofonie altowym); altysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec lub mężczyzna śpiewający altem
(1.2) zob. altowiolista.
Wiktionary
IPA: alʲˈt͡ɕista, AS: alʹćista
Wiktionary
rzecz. alt m., altysta m., altówka ż.
:: fż. alcistka ż., altystka ż.
przym. altowy
Wiktionary
(1.1-2) altysta, kontratenor, falsecista
Wiktionary
muzyk płci żeńskiej grający na altówce; altowiolistka; altowiolinistka; altystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta śpiewająca altem
(1.2) zob. altowiolistka.
Wiktionary
IPA: alʲˈt͡ɕistka, AS: alʹćistka
Wiktionary
rzecz. alt m., altystka ż.
:: fm. alcista m., altysta m.
przym. altowy
Wiktionary
(1.1-2) altystka
Wiktionary
[czytaj: alkoblok] urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkoblokada, alkolock, alcolock, alkoblock, alkoblok
SJP.pl
[czytaj: alkolok] urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkoblokada, alkolock, alcoblock, alkoblock, alkoblok
SJP.pl
(ok. 450-404 p.n.e.) ateński wódz i polityk z okresu wojny peloponeskiej; Alkibiades
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. ateński strateg;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Alkibiades, Alcybiades (gr. Ἀλκιβιάδης, ur. 450 p.n.e., zm. 404 p.n.e.) – ateński strateg. Był kluczową postacią ostatnich 15 lat II wojny peloponeskiej. Charakteryzowany jest jako wybitny polityk i wódz, któremu brak rozwagi, wygórowane ambicje i skłonność do wystawnego trybu życia przysporzyły wielu wrogów. Dla Greków był postacią kontrowersyjną.
Wikipedia
(1.1) W Atenach Alcybiades prowadził rozwiązły tryb życia.
Wiktionary
(1.1) Alkibiades
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alcybiadesa lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. heros z mitologii rzymskiej, syn Jowisza, utożsamiany z greckim Heraklesem
Wiktionary
(1.1) Folco mnie zwali ludzie, którym miłem • było me imię; dziś mój blask i słowa • pije to niebo, z wód którego piłem; • bo mniej płonęła córka Belusowa, • wbrew Sycheusowi, Kreuzie, w serca szkole, • niż ja, nim moja posiwiała głowa; • ni Rodopianka, która czuła wolę • do Demofonta, ani (stare dzieje) • Alcyd, co w sercu swym zamykał Jole.
Wiktionary
rzecz. Alcydes m.
Wiktionary
(1.1) Alcydes
Wiktionary
skalnik alcyona - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
Wikipedia
sfera sacrum u Aborygenów; alcziranga
SJP.pl
Czas snu (także alczeringa, alcziranga lub altjeringa; (ang. Dreamtime, w językach aborygeńskich malchera, alcheringa, mura-mura, Tjukurrpa i inne) – mitologia australijskich Aborygenów.
Wikipedia
sfera sacrum u Aborygenów; alczeringa
SJP.pl
Czas snu (także alczeringa, alcziranga lub altjeringa; (ang. Dreamtime, w językach aborygeńskich malchera, alcheringa, mura-mura, Tjukurrpa i inne) – mitologia australijskich Aborygenów.
Wikipedia
ptak z rodziny alk, o czarno-białym ubarwieniu, występujący na Grenlandii i sąsiadujących z nią od zachodu wyspach; traczyk lodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Alle alle|ref=tak., mały morski ptak z rodziny alk;
Wiktionary
Alczyk, traczyk, traczyk lodowy (Alle alle) – gatunek małego ptaka z rodziny alk (Alcidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Alle. Najmniejszy przedstawiciel rodziny alk zamieszkujący regiony nearktyczne i palearktyczne. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈalt͡ʃɨk, AS: alčyk
Wiktionary
(1.1) traczyk, traczyk alczyk, traczyk lodowy
Wiktionary
książka pochodząca z oficyny Aldusa Manutiusa i jego następców; aldyna
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Byka; jedna z gwiazd podwójnych, czerwonych olbrzymów i najjaśniejszych gwiazd na niebie;
Wiktionary
Aldebaran (Alfa Tauri, α Tau) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Byka. Jest oddalona o około 67 lat świetlnych od Słońca. Jest to układ podwójny, dyskutowane jest istnienie w nim planet.
Wikipedia
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Byka jest Aldebaran, zwany też Okiem Byka.
Wiktionary
IPA: ˌaldɛˈbarãn, AS: aldebarãn
Wiktionary
(1.1) Oko Byka, alfa Byka, α Tauri
Wiktionary
związek organiczny zawierający w cząsteczce grupę aldehydową, powstający w wyniku utleniania alkoholu, powszechnie używany w przemyśle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny posiadający grupę aldehydową, czyli grupę karbonylową (C=O) połączoną z jednym (-CHO) lub dwoma (CH2O) atomami wodoru, aktywny chemicznie, ma silne właściwości redukujące;
Wiktionary
Aldehydy (łac. alcohol dehydrogenatus = „alkohol odwodorniony”) – klasa organicznych związków chemicznych posiadających grupę aldehydową, czyli grupę karbonylową (C=O) połączoną z jednym (−CHO) lub dwoma (CH
2O) atomami wodoru. Proste aldehydy, będące pochodnymi alkanów i zawierające w cząsteczce jedną grupę aldehydową to alkanale o wzorze ogólnym C
nH
2n+1CHO.
Wikipedia
IPA: alˈdɛxɨt, AS: aldeχyt
Wiktionary
przym. aldehydowy
Wiktionary
związany z aldehydem, dotyczący aldehydu (np. grupa aldehydowa - atom węglu i atom wodoru powiązane atomem węgla, występujące w każdym aldehydzie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący aldehydu, związany z aldehydem
Wiktionary
IPA: ˌaldɛxɨˈdɔvɨ, AS: aldeχydovy
Wiktionary
rzecz. aldehyd m.
Wiktionary
związek organiczny zawierający w cząsteczce grupę aldehydową, powstający w wyniku utleniania alkoholu, powszechnie używany w przemyśle
SJP.pl
Aldehydy (łac. alcohol dehydrogenatus = „alkohol odwodorniony”) – klasa organicznych związków chemicznych posiadających grupę aldehydową, czyli grupę karbonylową (C=O) połączoną z jednym (−CHO) lub dwoma (CH
2O) atomami wodoru. Proste aldehydy, będące pochodnymi alkanów i zawierające w cząsteczce jedną grupę aldehydową to alkanale o wzorze ogólnym C
nH
2n+1CHO.
Wikipedia
Alderamin (Alfa Cephei, α Cep) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Cefeusza, odległa od Słońca o około 49 lat świetlnych.
Wikipedia
we wczesnośredniowiecznej Anglii: urzędnik stojący na czele shire
SJP.pl
w żeglarstwie: rodzaj pokładowej, przenośnej lampy sygnalizacyjnej, umożliwiającej nadawanie kierunkowych, dyskretnych sygnałów świetlnych
SJP.pl
Lampa sygnałowa – lampa Aldisa, przenośny lub stacjonarny morski reflektor przeznaczony do świetlnej sygnalizacji alfabetem Morse'a lub dowolnym innym kodem. Głównie używany w relacji okręt ↔ okręt i okręt ↔ brzeg.
Źródło światła (zwykle żarówka dużej mocy) przesłonięte jest żaluzją, której mechanizm umożliwia bardzo szybkie odsłanianie i ponowne przysłanianie strumienia światła.
Aldis ma istotne znaczenie w porozumiewaniu się w czasie ciszy radiowej.
Wikipedia
książka pochodząca z oficyny Aldusa Manutiusa i jego następców; aldyna
SJP.pl
cukier prosty zawierający sześć atomów węgla w swej cząsteczce
SJP.pl
Aldozy lub aldehydocukry, cukry aldehydowe – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa aldehydowa, w przeciwieństwie do ketoz, w których występuje grupa ketonowa. Ich ogólny wzór sumaryczny to CnH2nOn (gdzie n≥3).
Wikipedia
związek organiczny, produkt reakcji kondensacji aldehydów z hydroksyloaminą; otrzymywany w celu identyfikacji aldehydów
SJP.pl
związek chemiczny zawierający grupę aldehydową i alkoholową
SJP.pl
Aldole, β-hydroksyaldehydy, aldehydoalkohole – związki organiczne zawierające grupę aldehydową i hydroksylową. Otrzymywane są w wyniku kondensacji aldolowej. Ich odkrywcą jest Charles Adolf Wurtz.
Terminem aldol określa się zwyczajowo acetaldol, czyli 3-hydroksybutanal, produkt kondensacji aldolowej acetaldehydu.
Wikipedia
enzym należący do klasy liaz, biorący udział w glikolizie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Aldona – imię żeńskie, pochodzi ono od staropruskiego miana Aldegut lub białoruskiego Ałdonia, będącego przekształceniem greckiego imienia Eudokia (Eudocja). Nosiło je wiele księżniczek litewskich wydawanych za polskich książąt (głównie mazowieckich).
Wikipedia
(1.1) Aldony będziesz się radził? Ona jest mądra jak Salomonowe portki!
Wiktionary
IPA: alˈdɔ̃na, AS: aldõna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aldony lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od imienia żeńskiego Aldona
SJP.pl
cukier prosty zawierający pięć atomów węgla w swej cząsteczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. aldoza, która ma pięć atomów węgla w cząsteczce
Wiktionary
Aldozy lub aldehydocukry, cukry aldehydowe – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa aldehydowa, w przeciwieństwie do ketoz, w których występuje grupa ketonowa. Ich ogólny wzór sumaryczny to CnH2nOn (gdzie n≥3).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. biochem. hormon sterydowy wytwarzany przez warstwę kłębkowatą kory nadnerczy, należący do grupy mineralokortykoidów
Wiktionary
Aldosteron – organiczny związek chemiczny z grupy steroidów. Należy do hormonów sterydowych wytwarzanych przez warstwę kłębkowatą kory nadnerczy. Aldosteron należy do grupy hormonów kory nadnerczy określanych jako mineralokortykosteroidy (aldosteron i 11-dezoksykortykosteron).
Wikipedia
(1.1) Januszowi zbadają poziom aldosteronu i kortyzolu, gdyż wykryli mu przypadkowo guz nadnercza w badaniu TK.
Wiktionary
IPA: ˌaldɔˈstɛrɔ̃n, AS: aldosterõn
Wiktionary
rzecz. aldosteronizm
Wiktionary
związek organiczny z grupy cukrów prostych zawierający w swej budowie grupę aldehydową
SJP.pl
Aldozy lub aldehydocukry, cukry aldehydowe – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa aldehydowa, w przeciwieństwie do ketoz, w których występuje grupa ketonowa. Ich ogólny wzór sumaryczny to CnH2nOn (gdzie n≥3).
Wikipedia
związany z aldozą, dotyczący aldozy
SJP.pl
związek organiczny z grupy cukrów prostych zawierający w swej budowie grupę aldehydową
SJP.pl
Aldozy lub aldehydocukry, cukry aldehydowe – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa aldehydowa, w przeciwieństwie do ketoz, w których występuje grupa ketonowa. Ich ogólny wzór sumaryczny to CnH2nOn (gdzie n≥3).
Wikipedia
stop metali: aluminium, magnezu, krzemu i żelaza; dobry przewodnik elektryczny, stosowany do wyrobu przewodników wysokiego napięcia
SJP.pl
[czytaj: OLdricz] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Aldrich:
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: oldridż albo oldrycz] nazwisko
SJP.pl
Aldridge – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie West Midlands, w hrabstwie West Midlands, w dystrykcie Walsall. W 2015 roku miasto liczyła 39 631 mieszkańców.
Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1086 roku. Aldridge jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Alrewic.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Aldryna – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych mający postać białego nierozpuszczalnego w wodzie proszku.
Silnie trujący, stosowany jako insektycyd polichlorowy, jest także trujący dla ssaków. Jest stosowany przeciw pędrakom i larwom oraz do dezynfekcji gleb.
Preparaty handlowe to m.in. Aldrin, Agronex TA.
Wikipedia
wieloletnia owadożerna roślina wodna z rodziny rosiczkowatych
SJP.pl
Aldrowanda (Aldrovanda L.) – rodzaj roślin mięsożernych z rodziny rosiczkowatych. Do czasów współczesnych przetrwał tylko jeden, występujący w rozproszeniu w Europie, Azji, Afryce i Australii gatunek, obecny także w Polsce – aldrowanda pęcherzykowata (Aldrovanda vesiculosa). Jest on zarazem gatunkiem typowym rodzaju.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. toksyczny związek chloroorganiczny o wzorze sumarycznym C12H8Cl6, trwały w środowisku, używany, zwłaszcza dawniej, jako insektycyd;
Wiktionary
Aldryna – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych mający postać białego nierozpuszczalnego w wodzie proszku.
Silnie trujący, stosowany jako insektycyd polichlorowy, jest także trujący dla ssaków. Jest stosowany przeciw pędrakom i larwom oraz do dezynfekcji gleb.
Preparaty handlowe to m.in. Aldrin, Agronex TA.
Wikipedia
zdrobnienie od: Aldona, Romualda (imiona żeńskie)
SJP.pl
książka pochodząca z oficyny Aldusa Manutiusa i jego następców; alda
SJP.pl
1. spójnik (lecz), partykuła lub wykrzyknik;
2. uwaga, zastrzeżenie;
3. słaba strona kogoś albo czegoś;
4. [czytaj: ejl] mocne jasne piwo angielskie
SJP.pl
spójnik
(1.1) …służący do łączenia zdań wtedy, gdy jedno z nich jest przeciwieństwem drugiego, gdy sytuacja z jednego z nich zachodzi pomimo sytuacji ze zdania drugiego
(1.2) …służący do łączenia zdań wtedy, gdy podkreślamy, że jedno stwierdzenie nie jest prawdziwe, a drugie jest
wykrzyknik
(2.1) …wyrażający zdumienie nad czymś
(2.2) …wyrażający zachwyt nad czymś
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) spoż. gatunek piwa górnej fermentacji przygotowywanego z udziałem specjalnych drożdży;
(3.2) wada, słaba strona
(3.3) kontrargument, zastrzeżenie
partykuła
(4.1) gw-pl|Poznań. ależ
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polska reprezentacja dobrze grała w meczu z Birmą, ale przegrała.
(1.2) Nie myślę o sobie, ale o tobie.
(2.2) Ale ta dziewczyna ma zgrabne nogi!
(3.1) Barman! Jeszcze jedno ale!
(3.2) To był dobry samochód, choć miał swoje ale.
(3.3) W zasadzie masz rację, lecz mam jedno ale.
Wiktionary
IPA: ˈalɛ, AS: ale
Wiktionary
(1.1) lecz, pomimo / mimo to, jednak
(1.2) lecz, tylko
(2.1) ależ
Wiktionary
oparty na zasadach aleatoryzmu; dopuszczający znaczną dowolność rytmiczną i tonalną w sposobie wykonania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z aleatoryzmem, dotyczący aleatoryzmu, zbudowany na zasadach aleatoryzmu
Wiktionary
rzecz. aleatoryzm mrz.
Wiktionary
zasada konstrukcji utworów w muzyce współczesnej, która dopuszcza dowolność rytmiczną lub tonalną w sposobie wykonania; aleatoryzm
SJP.pl
zwolennik aleatoryzmu
SJP.pl
zasada konstrukcji utworów w muzyce współczesnej, która dopuszcza dowolność rytmiczną lub tonalną w sposobie wykonania; aleatoryka
SJP.pl
Aleatoryzm (łac. ālěā, także indeterminizm) – technika kompozytorska w muzyce współczesnej polegająca na dopuszczeniu przez kompozytora przypadkowości podczas wykonywania kompozycji w zakresie pewnych jej elementów, zakładając tym samym niepowtarzalność samego wykonania. Twórcą terminu jest Pierre Boulez. Za pioniera aleatoryzmu uznawany jest John Cage. Aleatoryzm jest jedną z cech teatru instrumentalnego. Muzycy tacy jak Sylvano Bussotti indeterminowali swoją muzykę wykorzystując notację graficzną.
Wikipedia
[czytaj: alek] obce imię męskie
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. wszakże, jednak
Wiktionary
IPA: ˈalɛt͡ɕ, AS: aleć
Wiktionary
litera alfabetu hebrajskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. pierwsza litera alfabetów semickich: m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ا), hebrajskiego (א), syryjskiego (ܐ);
(1.2) mat. w teorii mnogości, moc zbiorów nieskończonego
Wiktionary
Alef (א) – pierwsza litera alfabetów semickich, między innymi fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego i syryjskiego, odpowiadająca liczbie 1.
Wikipedia
(1.1) W mistycznych nurtach judaizmu graficzna forma alef symbolizuje nieskończoność oraz Boga, a także jedność.
Wiktionary
IPA: ˈalɛf, AS: alef
Wiktionary
przestarzałe: podawanie dowodów, cytowanie
SJP.pl
przestarzałe: załącznik, dowód, dokument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. dokument, załącznik;
Wiktionary
Alegat, l.mn. alegata – przestarzała nazwa dokumentu będącego załącznikiem, podstawą wystawienia innego dokumentu będącego dowodem w sprawie.
Termin pierwotnie stosowany w szerokim znaczeniu, obecnie zawężony do archiwalnych dokumentów dotyczących zawierania małżeństw. Do archiwów państwowych alegata przekazywane są przez urzędy stanu cywilnego po 100 latach od ich wytworzenia i udostępniane są jako część zespołu archiwalnego akt stanu cywilnego.
Wikipedia
(1.1) W archiwum oprócz samych aktów zgonu znajdowały się również powiązane z nimi alegata.
Wiktionary
IPA: aˈlɛɡat, AS: alegat
Wiktionary
(1.1) załącznik, dokument, dowód
Wiktionary
sposób interpretacji wypowiedzi słownych, znaków ikonicznych lub zjawisk naturalnych, zakładający dwupłaszczyznowość ich znaczeń: dosłownych, danych bezpośrednio, oraz głębokich, utajonych i stanowiących istotę przekazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. dwustopniowy sposób interpretacji znaków polegający na odczytywaniu najpierw znaczenia dosłownego, a później głębszego;
Wiktionary
Alegoreza – dwustopniowa metoda interpretacji przekazów znakowych (słownych i ikonograficznych).
Wikipedia
(1.1) Alegoreza była stosowana już w antyku, ale rozwinęła się w średniowieczu.
Wiktionary
IPA: ˌalɛɡɔˈrɛza, AS: alegoreza
Wiktionary
postać, idea lub wydarzenie mające poza dosłownym znaczeniem stały umowny sens przenośny (w przeciwieństwie do symbolu), np. kobieta z przewiązanymi oczami, mająca w jednej ręce wagę, a w drugiej miecz - alegoria sprawiedliwości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. szt. nawiązanie do czegoś/kogoś, przywołanie przekazane nie wprost, ale metaforycznie, za pomocą wypowiedzi zaszyfrowanej w przypowieści;
Wiktionary
Alegoria (stgr. ἀλληγορία allēgoría, od ἀλληγορέω allēgoréo „mówię w przenośni, obrazowo” z ἄλλος allos „inny, różny” i ἀγορεύω agoreuo „przemawiać w zgromadzeniu” z ἀγορά agora „zgromadzenie”) w literaturze i sztukach plastycznych – obraz plastyczny lub słowny przedstawiający pojęcie, ideę, myśl lub wydarzenie np. poprzez personifikację. Odczytanie alegorii umożliwiają m.in. atrybuty lub emblematy o konkretnym znaczeniu, dlatego, w przeciwieństwie do symbolu, przesłanie alegorii jest zazwyczaj jednoznaczne.
Wikipedia
(1.1) Klepsydra jest alegorią śmierci.
Wiktionary
IPA: ˌalɛˈɡɔrʲja, AS: alegorʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. alegoryzacja ż., alegoryzm m., alegoryczność ż., alegoryka ż., alegoryzowanie n.
:: zdrobn. alegoryjka ż.
czas. alegoryzować
przym. alegoryczny
przysł. alegorycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alegoryzacja ż., alegoryzm m., alegoryczność ż., alegoryka ż., alegoryzowanie n.
:: zdrobn. alegoryjka ż.
czas. alegoryzować
przym. alegoryczny
przysł. alegorycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀλληγορία. < etym|gr. allegoreo 'mówić coś innego'
uwagi.
(1.1) zobacz też: alegoreza
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allegory
* baskijski: (1.1) alegoria
* białoruski: (1.1) алегорыя ż.
* bułgarski: (1.1) алегория ż.
* duński: (1.1) allegori w.
* esperanto: (1.1) alegorio
* francuski: (1.1) allégorie ż.
* hiszpański: (1.1) alegoría ż.
* interlingua: (1.1) allegoria
* kataloński: (1.1) al·legoria ż.
* łaciński: (1.1) allegoria ż.
* niemiecki: (1.1) Allegorie ż.
* nowogrecki: (1.1) αλληγορία ż.
* portugalski: (1.1) alegoria ż.
* rosyjski: (1.1) аллегория ż.
* słowacki: (1.1) alegória ż., inotaj m.
* szwedzki: (1.1) allegori w.
* ukraiński: (1.1) алегорія ż.
źródła.
== alegoria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) alegoria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przenośnie, w sposób alegoryczny
Wiktionary
(1.1) Jezus Chrystus zwykł mawiać alegorycznie.
Wiktionary
IPA: ˌalɛɡɔˈrɨt͡ʃʲɲɛ, AS: alegoryčʹńe
Wiktionary
rzecz. alegoryzacja ż., alegoria ż., alegoryjka ż., alegoryzm m., alegoryczność ż., alegoryka ż., alegoryzowanie n.
czas. alegoryzować
przym. alegoryczny
Wiktionary
cecha postaci, motywu lub fabuły, które poza znaczeniem dosłownym mają stały umowny sens przenośny, będący zwykle obrazowym przedstawieniem pojęć lub idei
SJP.pl
będący alegorią, mający charakter alegorii lub odnoszący się do alegorii (obrazowego przedstawienia pojęć oderwanych w literaturze i sztuce)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. szt. taki, który ma poza znaczeniem dosłownym stały umowny sens przenośny
Wiktionary
(1.1) Sens duchowy z kolei dzielił się na sens alegoryczny, odsłaniający prawdy wiary, moralny, zawierający normy postępowania w życiu, i anagogiczny, odnoszący się do życia po śmierci.
Wiktionary
IPA: ˌalɛɡɔˈrɨt͡ʃnɨ, AS: alegoryčny
Wiktionary
rzecz. alegoryzacja ż., alegoria ż., alegoryjka ż., alegoryzm m., alegoryczność ż., alegoryka ż., alegoryzowanie n.
czas. alegoryzować
przysł. alegorycznie
Wiktionary
(1.1) paraboliczny, przenośny
Wiktionary
zdrobnienie od: alegoria
SJP.pl
osoba przedstawiająca coś za pomocą alegorii
SJP.pl
1. zbiór, ogół alegoryj występujących w jakimś utworze
2. stosowanie alegorii, przedstawianie czegoś za pomocą alegorii
SJP.pl
wyrażanie czegoś za pomocą alegorii, używanie alegorii, alegoryzowanie; parabolizacja
SJP.pl
1. w literaturze i sztuce, głównie średniowiecznej: tendencja do uznawania alegorii za najważniejszy środek wypowiedzi;
2. alegoryczny charakter czegoś, alegoryczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. tendencja w sztuce stosująca alegorię jako najważniejszy środek przekazu;
Wiktionary
Alegoryzm – jedna z zasadniczych tendencji literatury i sztuki średniowiecza, a także baroku, polegająca na posługiwaniu alegorią jako źródłem wskazującym na głębsze znaczenie zjawisk materialnych. Źródłem alegorii średniowiecznej było Pismo Święte.
Wikipedia
rzecz. alegoria ż., alegoryzowanie n.
przysł. alegorycznie
przym. alegoryczny
Wiktionary
posługiwać się alegorią, używać alegorii; nadawać czemuś sens alegoryczny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zalegoryzować)
(1.1) liter. przedstawiać w formie alegorii lub interpretować coś jako alegorię
czasownik zwrotny niedokonany alegoryzować się (dk. zalegoryzować)
(2.1) być odbieranym lub interpretowanym jako alegoria
Wiktionary
rzecz. alegoria ż., alegoryzowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. szt. używanie alegorii w celu przedstawienia czegoś
Wiktionary
rzecz. alegoryzacja ż., alegoria ż., alegoryjka ż., alegoryzm m., alegoryczność ż., alegoryka ż.
czas. alegoryzować
przym. alegoryczny
przysł. alegorycznie
Wiktionary
przestarzałe: podawać jako dowód, przytaczać, powoływać się na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. przytaczanie czegoś, powoływanie się na coś
Wiktionary
czas. alegować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Obu, przepływa przez Kraj Ałtajski;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Aleju|N=Alejem.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Alejsk mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aley River
* białoruski: (1.1) Алей
* bułgarski: (1.1) Алей m.
* czeski: (1.1) Alej
* francuski: (1.1) Aleï
* hiszpański: (1.1) Río Aléi
* litewski: (1.1) Alėjus
* niemiecki: (1.1) Alei
* rosyjski: (1.1) Алей m.
* ukraiński: (1.1) Алей
* węgierski: (1.1) Alej
* włoski: (1.1) Alej
źródła.
== Alej (język węgierski.) ==
thumb|Alej (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Alej
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Alejsk mrz.
Wiktionary
1. droga wśród drzew;
2. szeroka ulica miejska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga wysadzana po obu stronach drzewami lub krzewami;
(1.2) szeroka, reprezentacyjna ulica
Wiktionary
Aleja – droga piesza, rowerowa lub jezdna, jak również szlak komunikacji wodnej, obsadzony po obu stronach drzewami albo krzewami o określonej kompozycji, czyli z zachowaniem rytmu nasadzeń i powiązań krajobrazowych. Charakterystyczną jej cechą są także szczególne walory przyrodnicze, kulturowe, estetyczne i gospodarcze. Wyróżnia się aleje jednogatunkowe lub wielogatunkowe, jednowiekowe lub wielowiekowe oraz jedno-, dwu- lub wielorzędowe. W polskim krajobrazie otwartym najczęściej występuje aleja jednorzędowa (po jednym rzędzie z każdej strony), jednowiekowa i jednogatunkowa – liściasta (najpopularniejsze to: lipy, dęby, topole, klony – udział gatunków różni się między regionami).
Wikipedia
(1.1) Przez park biegła aleja wysadzana kasztanowcami.
(1.2) Główna aleja Częstochowy prowadzi ku Jasnej Górze.
Wiktionary
IPA: aˈlɛja, AS: alei ̯a
Wiktionary
rzecz. alejowiec m., alejówka ż.
:: zdrobn. alejka ż.
przym. alejowy, alejkowy
Wiktionary
(1.1) skr. al.
Wiktionary
[czytaj: alehandro] obce imię męskie
SJP.pl
Urugwaj:
Osoby:
Wikipedia
mała aleja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: aleja
(1.2) wąska uliczka spacerowa
(1.3) gwara więzienna przestrzeń (przejście) między łóżkami ustawionymi w celi
(1.4) przejście między półkami w supermarkecie
Wiktionary
Aleja – droga piesza, rowerowa lub jezdna, jak również szlak komunikacji wodnej, obsadzony po obu stronach drzewami albo krzewami o określonej kompozycji, czyli z zachowaniem rytmu nasadzeń i powiązań krajobrazowych. Charakterystyczną jej cechą są także szczególne walory przyrodnicze, kulturowe, estetyczne i gospodarcze. Wyróżnia się aleje jednogatunkowe lub wielogatunkowe, jednowiekowe lub wielowiekowe oraz jedno-, dwu- lub wielorzędowe. W polskim krajobrazie otwartym najczęściej występuje aleja jednorzędowa (po jednym rzędzie z każdej strony), jednowiekowa i jednogatunkowa – liściasta (najpopularniejsze to: lipy, dęby, topole, klony – udział gatunków różni się między regionami).
Wikipedia
(1.2) Dziewczyna chodziła po alejce i patrzyła na dzieci, które radośnie bawiły się w piaskownicy.
(1.4) Makaron może pani znaleźć w drugiej alejce za stoiskiem mięsnym.
Wiktionary
IPA: aˈlɛjka, AS: alei ̯ka
Wiktionary
rzecz. aleja ż.
przym. alejowy, alejkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. dziewczyna, sympatia
Wiktionary
IPA: ˌalɛˈjufka, AS: alei ̯ufka
Wiktionary
rzecz. aleja
Wiktionary
(1.2) zob. prostytutka.
Wiktionary
związany z aleją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aleją; mający formę alei
Wiktionary
rzecz. aleja ż., alejka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, centrum administracyjne rejonu alejskiego;
Wiktionary
Alejsk (ros. Алейск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, centrum administracyjne rejonu alejskiego.
Miasto położone jest nad rzeką Alej, prawym dopływem Obu, 125 km na południowy zachód od Barnaułu.
Wikipedia
rzecz. Alej mrz.
przym. alejski
Wiktionary
zdrobnienie od: Aleksy, Aleksander, Alan (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Aleksy, Aleksander
Wiktionary
Maciej Aleksy Dawidowski, ps. „Alek”, „Glizda”, „Kopernicki”, „Koziorożec” (ur. 3 listopada 1920 w Drohobyczu, zm. 30 marca 1943 w Warszawie) – polski instruktor harcerski, podharcmistrz, członek Szarych Szeregów i Grup Szturmowych, jeden z bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego Kamienie na szaniec.
Wikipedia
(1.1) Pojechaliśmy z Alkiem nad morze.
Wiktionary
IPA: ˈalɛk, AS: alek
Wiktionary
rzecz. Aleksander mos., Olo mos.
Wiktionary
(1.1) Aleś, Aluś, Olek, Oluś
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Aleksy – imię męskie pochodzenia późnogreckiego (gr. Αλέξιος, Aléxios). Zostało utworzone od czasownika aléks, czyli „bronić” lub „wspomagać”. Imię Aleksy zostało rozpowszechnione w różnych językach dzięki średniowiecznej legendzie o św. Aleksym.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Aleksa – forma żeńska imienia Aleksy.
Aleksa imieniny obchodzi 18 marca, 18 maja.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Aleksandra
Wiktionary
Aleksander (stgr. Ἀλέξανδρος, aleksandros – obrońca ludzi) – imię męskie pochodzenia greckiego składające się z dwóch członów: stgr. αλέξειν (bronić, wspomagać) i ἀνδρός (od ἀνήρ – mąż, mężczyzna). Całość bywa interpretowana jako „broniący mężów, troszczący się o mężów, opiekujący się mężami”.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Aleksander i jestem kowalem z Pułtuska.
Wiktionary
IPA: ˌalɛˈksãndɛr, AS: aleksãnder
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż., aleksandryjczyk mos., aleksandryjka ż., aleksandryn mrz., Aleksandrów mrz., Aleksandrowa ż., Aleksandrówna ż., aleksandrynizm m.
:: zdrobn. Olek mos., Alek mos., Oluś mos., Olo mos., Oleczek mos.
:: fż. Aleksandra ż.
przym. Aleksandrowy, aleksandryjski
Wiktionary
(1.1) pot. Olek, Alek, Oluś, Olo, Oleczek
Wiktionary
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) mitgr. zob. Kasandra.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Aleksander
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aleksandra wczoraj była w kinie.
(1.1) Jutro pójdę z Aleksandrą do kawiarni na kawę.
Wiktionary
IPA: ˌalɛˈksãndra, AS: aleksãndra
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż.
:: zdrobn. Ola ż., Olka ż., Olcia ż., Oleńka ż., Olunia ż., Olusia ż., Oluchna ż., Aleksa ż., Sandra ż.
:: fm. Aleksander mos.
przym. Aleksandrzyn
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Ola, Olka, Olcia, Oleczka, Oleńka, Olunia, Olusia, Oluchna, Aleksa, Sandra
(1.2) Kasandra, Kassandra
Wiktionary
popularna w średniowieczu, fantastyczna opowieść, prozą lub wierszem, osnuta na biografii Aleksandra Macedońskiego
SJP.pl
Aleksandreida (Romans o Aleksandrze) – zachowane w różnych, wielojęzycznych redakcjach zbiory legend poświęconych postaci Aleksandra Wielkiego.
Wikipedia
papuga pochodząca z Afryki, np. aleksandretta obrożna (jedyny gatunek papugi występujący w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Psittacula|ref=tak., ptak z rodziny papug wschodnich
Wiktionary
İskenderun (dawniej Aleksandretta) – miasto w południowo-wschodniej Turcji, w prowincji (il) Hatay, nad Zatoką İskenderun, u podnóża gór Amanos (tur. Elma Dagh). 176 tys. mieszkańców (1989), 230 tys. mieszkańców (2004) – ponad połowę stanowią Turcy, reszta to Arabowie. Ośrodek przemysłu hutniczego i chemicznego, końcowy terminal rurociągu naftowego biegnącego z Iraku. Największy turecki port nad Morzem Śródziemnym – wywóz ropy naftowej i rudy chromu.
Wikipedia
(1.1) Aleksandretty nie są lękliwe i przykuwają uwagę obserwatora głośnymi wrzaskami, piskami, także przy wzajemnym czubieniu się.
Wiktionary
1. drugie co do wielkości miasto w Egipcie;
2. miasto i wieś na Ukrainie;
3. nazwa kilku wsi w Polsce;
4. nazwa kilku wsi na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Egipcie leżące nad brzegiem Morza Śródziemnego;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
(1.3) geogr. miasto na Ukrainie nad rzeką Ingulec;
(1.4) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie rówieńskim obwodu rówieńskiego nad Horyniem;
Wiktionary
Aleksandria (arab. الإسكندرية, Al-Iskandarijja; łac. Alexandria; stgr. Ἀλεξάνδρεια, Aleksandreia;kopt. ⲣⲁⲕⲟϯ, Rakodī) – drugie co do wielkości miasto w Egipcie (z liczbą 4,11 mln mieszkańców w 2006) i aglomeracja z liczbą 4,48 mln mieszkańców w 2008, co stawia ją na szóstym miejscu wśród wszystkich aglomeracji Afryki. Leży nad brzegiem Morza Śródziemnego, jest największym portem Egiptu, siedzibą władz muhafazy aleksandryjskiej, ważnym ośrodkiem przemysłowym, handlowym i naukowym oraz kulturalną stolicą kraju.
Wikipedia
(1.1) Z Aleksandrii wróciliśmy pociągiem do Kairu.
(1.2) Po ślubie kupiliśmy kawał ziemi w Aleksandrii.
Wiktionary
IPA: ˌalɛˈksãndrʲja, AS: aleksãndrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aleksandryjka ż., aleksandryjczyk mos., Aleksandra ż., Aleksander m., aleksandrianin m., aleksandrianka ż., Aleksandrowicz ż./mrz./mos.
przym. aleksandryjski, aleksandriański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Aleksandrii (wsi w Polsce)
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrʲjä̃ɲĩn, AS: aleksãndrʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż.
:: fż. aleksandrianka ż.
przym. aleksandriański, aleksandryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Aleksandrii (wsi w Polsce)
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrʲjãŋka, AS: aleksãndrʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż.
:: fm. aleksandrianin m.
przym. aleksandriański, aleksandryjski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Aleksandrii (wsi w Polsce)
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrʲjä̃j̃sʲci, AS: aleksãndrʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Aleksandria, aleksandrianin, aleksandrianka
przym. aleksandryjski
Wiktionary
(1.1) aleksandryjski
Wiktionary
Aleksander z małżonką; Aleksandrowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Aleksander
Wiktionary
Aleksandrow (ros. Александров) – miasto w europejskiej części Rosji, w obwodzie włodzimierskim, naWyżynie Moskiewskiej.
Wikipedia
IPA: ˌalɛˈksãndruf, AS: aleksãndruf
Wiktionary
rzecz. aleksandrowianin mos., aleksandrowianka ż., Aleksander mos., Aleksandrowicz mrz./mos.
przym. aleksandrowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Aleksandrówki
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãndrufˈt͡ʃãɲĩn, AS: aleksãndrufčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Aleksandrówka ż.
:: fż. aleksandrówczanka ż.
przym. aleksandrówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Aleksandrówki
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãndrufˈt͡ʃãŋka, AS: aleksãndrufčãŋka
Wiktionary
rzecz. Aleksandrówka, aleksandrówczanin
przym. aleksandrówecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odrzecz. Aleksandrówka
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãndruˈvɛt͡sʲci, AS: aleksãndruvecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Aleksandrówka, aleksandrówczanin, aleksandrówczanka
Wiktionary
mieszkaniec Aleksandrowa Kujawskiego, Aleksandrowa Łódzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Aleksandrowa
(1.2) mieszkaniec Aleksandrowa Kujawskiego
(1.3) mieszkaniec Aleksandrowa Łódzkiego
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãndrɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: aleksãndrovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Aleksandrów m.
:: fż. aleksandrowianka ż.
przym. aleksandrowski
Wiktionary
mieszkanka Aleksandrowa Kujawskiego, Aleksandrowa Łódzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Aleksandrowa
(1.2) mieszkanka Aleksandrowa Kujawskiego
(1.3) mieszkanka Aleksandrowa Łódzkiego
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãndrɔˈvʲjãnka, AS: aleksãndrovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Aleksandrów m.
:: fm. aleksandrowianin
przym. aleksandrowski
Wiktionary
Aleksandrowice to:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. syn Aleksandra
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) polski herb szlachecki, odmiana herbu Kosy;
Wiktionary
Herby
Osoby
Wikipedia
(1.1) U Bonifaciuka zamieszkał sam car Mikołaj Aleksandrowicz Romanow, imperator Wszechrusi.
(2.1) Nasza rodzina od stu lat pieczętuje się Aleksandrowiczem.
Wiktionary
rzecz. Aleksander m., Aleksandra ż., Aleksandrów m., Aleksandrówka ż., Aleksandrowo n., Aleksandria ż., aleksandryjczyk m., aleksandryjka ż., aleksandryt m., aleksandryn m.
przym. Aleksandrowy, aleksandryjski
Wiktionary
Aleksander z małżonką; Aleksandrostwo
SJP.pl
nazwa kilkunastu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌalɛksãnˈdrufka, AS: aleksãndrufka
Wiktionary
rzecz. Aleksandrowicz ż./mrz./mos., aleksandrówczanin, aleksandrówczanka
przym. aleksandrówecki
Wiktionary
nazwa kilkunastu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na Ukrainie w obwodzie ługańskim;
(1.2) geogr. adm. miasto w Kraju Permskim Rosji
(1.3) geogr. zob. Aleksandrowsk Sachaliński.
Wiktionary
Aleksandrowsk (ukr. Олександрівськ) – miasto na Ukrainie w obwodzie ługańskim. Ośrodek przemysłu spożywczego. Od 2014 roku znajduje się pod kontrolą Ługańskiej Republiki Ludowej.
Prawa miejskie posiada od 1961 roku.
Wikipedia
przym. aleksandrowski
Wiktionary
przymiotnik od: Aleksandrów Kujawski, Aleksandrów Łódzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Aleksandrowa
(1.2) geogr. dotyczący Aleksandrowa Kujawskiego
(1.3) geogr. dotyczący Aleksandrowa Łódzkiego
(1.4) geogr. dotyczący Aleksandrowska (miasta na Ukrainie)
(1.5) geogr. dotyczący Aleksandrowska Sachalińskiego (miasta w Rosji)
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrɔfsʲci, AS: aleksãndrofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Aleksandrów mrz., aleksandrowianin mos., aleksandrowianka ż., Aleksandrowsk mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Aleksandra
Wiktionary
(1.1) Za Aleksandrową stodołą rosną dwie duże morwy.
(1.1) Sąsiadował z Piotrową zagrodą z jednej strony i z Aleksandrowym polem z drugiej.
Wiktionary
rzecz. Aleksander mos., Aleksandrowicz mos./mrz./ż.
Wiktionary
mieszkaniec Aleksandrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Aleksandrii (miasta w Egipcie)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌalɛksãnˈdrɨjt͡ʃɨk, AS: aleksãndryi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż.
:: forma żeńska aleksandryjka ż.
przym. aleksandryjski
Wiktionary
mieszkanka Aleksandrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Aleksandrii (miasta w Egipcie)
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrɨjka, AS: aleksãndryi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż.
:: forma męska aleksandryjczyk mos.
przym. aleksandryjski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Aleksandrii (miasta w Egipcie)
(1.2) dotyczący Aleksandrii (wsi w Polsce)
(1.3) dotyczący Aleksandrii (miasta na Ukrainie)
Wiktionary
(1.1) Archimedes studiował w ówczesnym centrum nauki, Aleksandrii, a po powrocie do rodzinnych Syrakuz utrzymywał bliskie kontakty z uczonymi aleksandryjskimi.
Wiktionary
IPA: ˌalɛksãnˈdrɨjsʲci, AS: aleksãndryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Aleksandria ż., aleksandryjczyk mos., aleksandryjka ż., Aleksander mos., aleksandrianin mos., aleksandrianka ż., Aleksandrowicz ż./mrz./mos.
przym. aleksandriański
Wiktionary
(1.2) aleksandriański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aleksandryjskie; cecha tych, którzy są aleksandryjscy
Wiktionary
przym. aleksandryjski
przysł. aleksandryjsko
Wiktionary
dwunastozgłoskowy wiersz ze średniówką po szóstej sylabie, dominujący w poezji francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. typ wiersza sylabicznego o ustalonej długości — 12 sylab, zwykle z przerwą (średniówką) po szóstej sylabie
Wiktionary
Aleksandryn – forma wierszowa, w której ostatnią akcentowaną sylabą przed średniówką jest sylaba szósta od początku wersu oraz szósta sylaba po średniówce, która jest jednocześnie ostatnią akcentowaną sylabą w wersie.
W wielu miejscach podkreśla się, iż aleksandryn jest heksametrem jambicznym. W oryginalnym francuskim aleksandrynie obostrzenie takie nie występuje. Forma ta jest stosowana w utworach o charakterze heroicznym, np. w epopejach lub tragediach. Wiersz ten był popularny w poezji niemieckiej epoki baroku oraz w nowoczesnej poezji francuskiej.
Wikipedia
(1.1) W literaturze francuskiej aleksandryn to podstawowy wzorzec wiersza klasycznego od XVI wieku.
Wiktionary
zasadnicza tendencja literatury hellenistycznej, charakteryzująca się upodobaniem do uczoności, posługiwaniem się formami trudnymi i kunsztownymi, dążeniem do perfekcji formalnej
SJP.pl
minerał, odmiana chryzoberylu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, rzadka, przezroczysta odmiana chryzoberylu;
(1.2) jubil. kamień szlachetny oszlifowany z aleksandrytu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwsze aleksandryty zostały odkryte w Rosji.
Wiktionary
rzecz. Aleksandrowicz ż./mrz./mos.
Wiktionary
związany z aleksandrytem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aleksandry lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aleksy lub z nią związany
SJP.pl
utrata zdolności czytania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aleksja to żeński odpowiednik imienia Aleksy.
Wiktionary
IPA: aˈlɛksʲja, AS: aleksʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Aleksa, Aleksy
Wiktionary
kronika Anny Komneny, córki cesarza bizantyjskiego Aleksego I Komnena, obejmująca lata 1069–1118, a szczególnie czasy panowania jej ojca (1081–1118)
SJP.pl
Aleksjada − dzieło historyczne obejmujące wydarzenia poprzedzające dojście do władzy i panowania cesarza Aleksego I Komnena (1081-1118), stanowiąca również cenne źródło do dziejów pierwszej wyprawy krzyżowej. Jest to jeden z ważniejszych zabytków historiografii.
Wikipedia
Aleks z małżonką; Aleksowie
SJP.pl
Aleks z małżonką; Aleksostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aleksa lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Aleksy – imię męskie pochodzenia późnogreckiego (gr. Αλέξιος, Aléxios). Zostało utworzone od czasownika aléks, czyli „bronić” lub „wspomagać”. Imię Aleksy zostało rozpowszechnione w różnych językach dzięki średniowiecznej legendzie o św. Aleksym.
Wikipedia
(1.1) Aleksja to żeński odpowiednik imienia Aleksy.
Wiktionary
IPA: aˈlɛksɨ, AS: aleksy
Wiktionary
rzecz. Aleksja
Wiktionary
zaburzenia mowy polegające na niemożności prawidłowego nazywania przedmiotów
SJP.pl
bakteriobójcza substancja białkowa zawarta we krwi; komplement; dopełniacz
SJP.pl
zaburzenie polegające na niemożności wyrażania za pomocą słów swoich stanów emocjonalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. aleksytymik m., aleksytymiczka ż., aleksytymiczność ż.
przym. aleksytymiczny
przysł. aleksytymicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aleksytymiczne; cecha tych, którzy są aleksytymiczni
Wiktionary
rzecz. aleksytymia ż., aleksytymik m., aleksytymiczka ż.
przym. aleksytymiczny
przysł. aleksytymicznie
Wiktionary
Alekto (gr. Ἀληκτώ Alēktṓ, łac. Alecto) – w mitologii greckiej jedna z Erynii; bogini i uosobienie nieubłaganego gniewu, niestrudzona.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżba z piania koguta
Wiktionary
metoda wróżenia polegająca na umieszczaniu koguta w narysowanych na ziemi okręgu, który zawierał ziarna
SJP.pl
Alektromancja, alektriomancja, alektoromancja (gr. ἀλεκτρυών, alectryon – „kogut”, μαντεία, manteia, „dywinacja”) – forma wróżenia polegająca na obserwacji ptaków.
Zazwyczaj wykorzystywanym do tego ptakiem był biały kogut. Wróżono głównie na dwa sposoby: rozsypywano ziarna w kole na ziemi, do którego wrzucono ziarna i obserwowano, które ziarna wybierze jako pierwsze albo trzymano koguta na rękach i wymieniano litery, czekając przy której literze kogut zapieje.
Wikipedia
osoba, która utraciła zdolność czytania
SJP.pl
członek ludu germańskiego, osiadłego nad górnym Renem; Alaman
SJP.pl
alemanda
1. kompozycja muzyczna w tanecznym rytmie;
2. taniec w rytmie 3/4 podobny do walca, albo w takcie 2/4 podobny do kontredansa
SJP.pl
alemand
1. kompozycja muzyczna w tanecznym rytmie;
2. taniec w rytmie 3/4 podobny do walca, albo w takcie 2/4 podobny do kontredansa
SJP.pl
1. kraina historyczno-geograficzna położona na terenie Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Niemiec, Francji i Włoch;
2. region w centralnej i wschodniej części Szwajcarii, zamieszkany przez Szwajcarów niemieckojęzycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. środkowa, niemieckojęzyczna część Szwajcarii;
(1.2) geogr. hist. kraina historyczna leżąca na pograniczu dzisiejszych Niemiec, Austrii, Szwajcarii i Francji, powiązana z obszarem jaki we wczesnym średniowieczu zdobyło plemię Alemanów
Wiktionary
Alemania (niem. Alemannia, fr. Alemanie, wł. Alemagna) – kraina historyczno-geograficzna położona na terenie Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii (Vorarlberg), Niemiec (Szwabia oraz Badenia), Francji (Alzacja) i Włoch (Tyrol). Alemania to także niemieckojęzyczny region w centralnej i wschodniej części Szwajcarii, zamieszkany przez Szwajcarów niemieckojęzycznych. Głównym miastem regionu jest Zurych. Alemania dzieli się na mniejsze obszary. Podział przedstawia się następująco:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) Alamania
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. alemański
rzecz. alemański mrz., Alemanka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Suisse alémanique
* niemiecki: (1.1) Deutschschweiz
* włoski: (1.1) Svizzera tedesca
źródła.
== Alemania (język baskijski.) ==
250px|thumb|Alemania (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-Alemania.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Niemcy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalɛ̃ˈmãɲja, AS: alẽmãńi ̯a
Wiktionary
przym. alemański
rzecz. alemański mrz., Alemanka ż.
Wiktionary
(1.2) Alamania
Wiktionary
w leśnictwie: dół w ziemi nakryty dachem, służący do przechowywania przez zimę nasion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. hist. członkini germańskiego plemięemienia Alemanów
(1.2) etn. mieszkanka Szwajcarii, południowych Niemiec lub Francji, posługująca się dialektem alemańskim języka niemieckiego
Wiktionary
rzecz. Alemania ż., Alamania ż.
:: fm. Aleman mos., Alaman mos.
przym. alemański, alamański
Wiktionary
[czytaj: alemańja] niemiecki klub sportowy z Akwizgranu
SJP.pl
lud germański, osiadły nad górnym Renem; Alamanowie
SJP.pl
Alemanowie, Alamanowie (łac. Alamanni) – germański związek plemienny, od III wieku n.e. dokonujący najazdów na zachodnie prowincje cesarstwa rzymskiego.
Wikipedia
→ Aleman, → Alemanowie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Alemanami (Alamanami)
(1.2) związany z Alemanią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. nazwa języka (względnie dialektu) używanego w Szwabii, Badenii, Alzacji i niemieckojęzycznej części Szwajcarii
Wiktionary
rzecz. Alemania ż., Alemanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem alemańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem alemańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku alemańskim
Wiktionary
IPA: ˌalɛ̃ˈmãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: alẽmãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. dawne naczynie do destylacji cieczy;
2. gatunek wytrawnej wódki, otrzymywanej przez destylacje w takim naczyniu; przepalanka, karmelówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sprzęt laboratoryjny w postaci szklanego lub metalowego naczynia – zbiornika, zakończonego szyjką, w której osadzano korek lub specjalną głowicę z wychodzącą z niej zagiętą rurką; służy do destylacji; ; Gloger.
(1.2) daw. gatunek wytrawnej wódki wytwarzanej w alembiku (1.1)
Wiktionary
Alembik (łac. alembicus) – dawny sprzęt laboratoryjny w postaci szklanego lub metalowego naczynia - zbiornika, zakończonego szyjką, w której osadzano korek lub specjalną głowicę z wychodzącą z niej zagiętą rurką. Służył do destylacji prostej.
Wikipedia
(1.1) W tej apteczce całą jedną połać przeznaczyła „szacownemu zdrowiu”. Tam stały gąsiory z różnemi wódkami naciąganemi na słońcu albo przepuszczanemi przez alembik na suche bóle, paraliże, na słabości wewnętrzne; były tam wódki z szyszek młodych, z glist kopanych na wiosnę, a nawet gadzin różnych.
(1.1) Mleko krowie raz przepędzone przez alembik daje wódkę słabą i cierpką; dwa razy przepędzone zbliża się smakiem do kartoflanej wódki.
Wiktionary
IPA: aˈlɛ̃mbʲik, AS: alẽmbʹik
Wiktionary
przym. alembikowy
Wiktionary
(1.1) destylator
(1.2) przepalanka
Wiktionary
przymiotnik od: alembik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: alembik
Wiktionary
IPA: ˌalɛ̃mbʲiˈkɔvɨ, AS: alẽmbʹikovy
Wiktionary
rzecz. alembik
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we Francji, w Normandii;
Wiktionary
Alençon (wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Orne.
Wikipedia
przym. alensoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alençon, dotyczący Alençon
Wiktionary
rzecz. Alençon n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. alepski
Wiktionary
rzecz. Aleppo n.
Wiktionary
miasto w Syrii; Halab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Syrii, położone w północno-zachodniej części kraju, około 50 km na południe od granicy z Turcją, w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego;
(1.2) geogr. muhafaza ze stolicą w Aleppo (1.1)
Wiktionary
Aleppo (arab. حلب Ḥalab, tur. Halep) – miasto w północno-zachodniej Syrii, około 50 km na południe od granicy z Turcją, położone w połowie drogi między Eufratem a wybrzeżem Morza Śródziemnego w półpustynnej okolicy o ostrym klimacie. Siedziba władz muhafazy Halab. Największe miasto Syrii – 1,4 mln mieszkańców (1990), 1,7 mln mieszkańców (1999), 2,1 mln mieszkańców (dane oficjalne z 2004 roku). Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu – od co najmniej 1800 p.n.e. Zamieszkane głównie przez Arabów, dość liczni są Turcy i Ormianie, oprócz nich mieszkają w Aleppo Grecy, Kurdowie i Żydzi. Ośrodek przemysłu włókienniczego, przemysłu spożywczego oraz tkactwa dywanów. Jedno z większych centrów handlowych Bliskiego Wschodu. Węzeł komunikacyjny – skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych, międzynarodowy port lotniczy, przez miasto przebiega rurociąg z Himsu do Latakii. Ośrodek nauki i kultury – uniwersytet, muzułmańska szkoła teologiczna, szkoła muzyczna.
Wikipedia
(1.1) W odpowiedzi na te działania terroryści zrzucają pociski na Aleppo, Hamę oraz inne miasta.
Wiktionary
IPA: aˈlɛpːɔ, AS: ale•po
Wiktionary
przym. alepski, alepiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Aleppo, dotyczący Aleppo
Wiktionary
rzecz. Aleppo n.
Wiktionary
(1.1) halepski, daw. alepiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od alert
Wiktionary
(1.1) To nie alert, lecz tylko mały alercik.
Wiktionary
rzecz. alert m.
Wiktionary
lek przeciw alergii
SJP.pl
czynnik, substancja wywołująca alergię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. antygen (czynnik) zewnątrzpochodny, który wywołuje reakcję alergiczną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tomek jest alergikiem, ale jeszcze nie wiadomo jakie alergeny go uczulają.
Wiktionary
IPA: aˈlɛrɡɛ̃n, AS: alergẽn
Wiktionary
rzecz. alergia ż., alergik m., alergiczka ż., alergizacja ż., alergizowanie n., alergenność ż.
przym. alergiczny, alergenowy
przysł. alergicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alergenne
Wiktionary
rzecz. alergen m.
przym. alergenny
przysł. alergennie
Wiktionary
wywołujący alergię; alergogenny
SJP.pl
→ alergen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z alergenem, dotyczący alergenu
Wiktionary
rzecz. alergen m.
Wiktionary
nieprawidłowe, nadmierne oddziaływanie organizmu na niektóre czynniki, które w normalnych warunkach nie powodują takich reakcji; uczulenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. uczulenie, nadmierna reakcja organizmu na jakiś czynnik;
(1.2) przen. nieprzyjazne uczucie do kogoś lub czegoś
Wiktionary
Alergia (popularnie stosowane synonimy: uczulenie, nadwrażliwość) – patologiczna, jakościowo zmieniona odpowiedź tkanek na oddziaływanie różnych obcych substancji, zwanych alergenami, polegająca na reakcji immunologicznej związanej z powstaniem swoistych przeciwciał, które po związaniu z antygenem doprowadzają do uwolnienia różnych substancji – mediatorów stanu zapalnego. Czynnik środowiskowy wywołujący alergię sam w sobie zazwyczaj nie jest dla organizmu szkodliwy. W reakcjach alergicznych uczestniczy układ immunologiczny, jego komórki, na przykład limfocyty (zwłaszcza z podgrupy Th2), granulocyty kwasochłonne (eozynofile) oraz komórki tuczne (mastocyty). Istotną rolę w alergicznych odczynach odgrywają przeciwciała – immunoglobuliny klasy E (IgE). Alergia może objawiać się łagodnie, jak w przypadku kataru czy łzawienia, aż po zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny i śmierć.
Wikipedia
(1.1) Czy ma pan / pani jakikolwiek rodzaj alergii?
Wiktionary
IPA: aˈlɛrʲɟja, AS: alerʹǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. alergik m., alergiczka ż., alergen m., alergan m., alergoza ż., alergizacja ż., alergizowanie n., alergiczność ż.
czas. alergizować ndk.
przym. alergiczny, alergenny
przysł. alergicznie, alergizująco
Wiktionary
(1.1) uczulenie, nadczułość, nadwrażliwość
(1.2) niechęć, antypatia
Wiktionary
krój czcionki
SJP.pl
→ alergik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uczulona na działanie pewnych substancji
Wiktionary
IPA: ˌalɛrʲˈɟit͡ʃka, AS: alerʹǵička
Wiktionary
rzecz. alergia ż., alergen m., alergizacja ż., alergizowanie n.
:: fm. alergik m.
czas. alergizować ndk.
przym. alergenny, alergiczny
przysł. alergicznie, alergizująco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alergiczne
Wiktionary
rzecz. alergologia ż., alergia ż., alergik m., alergiczka ż., alergizowanie n., alergizacja ż., alergoza ż.
czas. alergizować ndk.
przym. alergiczny, alergologiczny
przysł. alergicznie
Wiktionary
dotyczący alergii, spowodowany alergią, cierpiący na alergię (np. wysypka alergiczna, alergiczne dziecko)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z alergią
Wiktionary
(1.1) Moczenie nocne jest najczęstszym - po schorzeniach alergicznych - przewlekłym problemem zdrowotnym u dzieci.
Wiktionary
IPA: ˌalɛrʲˈɟit͡ʃnɨ, AS: alerʹǵičny
Wiktionary
rzecz. alergia ż., alergik m., alergiczka ż., alergen mrz., alergizowanie n., alergiczność ż.
czas. alergizować ndk.
przysł. alergicznie
Wiktionary
(1.1) uczuleniowy
Wiktionary
człowiek cierpiący na alergię (uczulenie), chorobę alergiczną (uczuleniową); uczuleniowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uczulona na działanie alergenów
Wiktionary
(1.1) Paweł jest alergikiem, ale jeszcze nie wiadomo jakie alergeny go uczulają.
Wiktionary
IPA: aˈlɛrʲɟik, AS: alerʹǵik
Wiktionary
rzecz. alergia ż., alergen m., alergizacja ż., alergizowanie n.
:: fż. alergiczka ż.
przym. alergiczny, alergenny
przysł. alergicznie, alergizująco
czas. alergizować
Wiktionary
wywoływać alergię; uczulać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wywoływanie alergii, uczulenia
Wiktionary
czas. alergizować
rzecz. alergiczność ż., alergen mrz., alergia ż., alergiczka ż., alergik mos.
przym. alergiczny
Wiktionary
(1.1) uczulanie
Wiktionary
taki, który wywołuje alergię; uczulający
SJP.pl
wywołujący alergię; alergenny
SJP.pl
specjalista w dziedzinie alergologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób alergicznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka alergologii
Wiktionary
(1.1) Na wizytę u alergologa trzeba czekać ok. czterech miesięcy.
(2.1) Córka chce zostać alergologiem.
(2.1) Twój alergolog pracuje w przychodni, natomiast moja alergolog jest profesorem i od dawna jest zatrudniona w klinice uniwersyteckiej.
Wiktionary
IPA: ˌalɛrˈɡɔlɔk, AS: alergolok
Wiktionary
rzecz. alergologia ż.
:: fż. alergolożka ż.
przym. alergologiczny
przysł. alergologicznie
Wiktionary
nauka o alergiach i alergenach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się badaniem, leczeniem i zapobieganiem alergii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od kwietnia wzbogacamy naszą ofertę usług medycznych o alergologię, diabetologię i dermatologię.
Wiktionary
IPA: ˌalɛrɡɔˈlɔɟja, AS: alergoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. alergolog m., alergiczność ż.
przym. alergologiczny
przysł. alergologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alergolog m., alergiczność ż.
przym. alergologiczny
przysł. alergologicznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|alergia|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allergology
* baskijski: (1.1) alergologia
* białoruski: (1.1) алергалогія ż.
* bułgarski: (1.1) алергология ż.
* czeski: (1.1) alergologie ż.
* francuski: (1.1) allergologie ż.
* hiszpański: (1.1) alergología ż.
* niderlandzki: (1.1) allergologie ż.
* niemiecki: (1.1) Allergologie ż.
* portugalski: (1.1) alergologia ż.
* rosyjski: (1.1) аллергология ż.
* szwedzki: (1.1) allergologi w.
* ukraiński: (1.1) алергологія ż.
* węgierski: (1.1) allergológia
* włoski: (1.1) allergologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący alergologii (np. leczenie alergologiczne, preparaty alergologiczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z alergologią, dotyczący alergologii
Wiktionary
(1.1) Czterdziestotrzyletni pacjent trafił do poradni alergologicznej z powodu całorocznego kataru i zapalenia spojówek.
Wiktionary
rzecz. alergolog m., alergiczność ż., alergolog mos. / ż.
przysł. alergologicznie
Wiktionary
choroba alergiczna (rodzaj mikozy)
SJP.pl
stan gotowości do akcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wezwanie do działania w chwili zagrożenia
(1.2) stan pogotowia
(1.3) harc. stan gotowości do podjęcia zespołowej akcji przez harcerzy
Wiktionary
Alert – baza-osada, najdalej na północ wysunięty stale zamieszkany punkt na świecie. Znajduje się w terytorium Nunavut na obszarze Kanady. Znajduje się 10 km od Przylądka Sheridan, na północno-wschodnim krańcu Wyspy Ellesmere’a. Alert położony jest nad Morzem Lincolna, 817 km od bieguna północnego.
Wikipedia
IPA: ˈalɛrt, AS: alert
Wiktionary
przym. alertowy
rzecz. alercik mrz.
Wiktionary
(1.1) alarm
Wiktionary
osoba informująca na bieżąco o różnych wydarzeniach przy pomocy specjalnych aplikacji mobilnych
SJP.pl
kobieta informująca na bieżąco o różnych wydarzeniach przy pomocy specjalnych aplikacji mobilnych
SJP.pl
związany z alertem
SJP.pl
potocznie:
1. partykuła "ale" połączona z końcówką czasownikową "-ś" (np. "Aleś się napracował!", "Aleś wypadł na tym pokazie!");
2. spójnik "ale" połączony z końcówką czasownikową "-ś" (np. "Zagrałeś nieźle, aleś odpadł.")
SJP.pl
[czytaj: alesandra] obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Piemoncie, stolica prowincji Alessandria (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Piemont;
Wiktionary
Alessandria (piem. Lissandria) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Alessandria. Miasto leży nad rzeką Tanaro, ok. 90 km na południowy wschód od Turynu. Alessandria jest ważnym węzłem kolejowym, ze stacją Alessandria.
Wikipedia
(1.1) Jednak Pierwszy Konsul wcale nie zamierzał uchylić się od przyjęcia bitwy. Doszło do niej 14 czerwca na równinie między miasteczkami Alessandrią i Tortoną, nie opodal wsi Marengo.
Wiktionary
[czytaj: alesjo] włoskie imię męskie
SJP.pl
Aleksy – imię męskie pochodzenia późnogreckiego (gr. Αλέξιος, Aléxios). Zostało utworzone od czasownika aléks, czyli „bronić” lub „wspomagać”. Imię Aleksy zostało rozpowszechnione w różnych językach dzięki średniowiecznej legendzie o św. Aleksym.
Wikipedia
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny alestesowatych
SJP.pl
Alestes – rodzaj słodkowodnych ryb kąsaczokształtnych z rodziny alestesowatych (Alestiidae).
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Alestesowate (Alestidae) – rodzina słodkowodnych ryb kąsaczokształtnych (Characiformes), wcześniej klasyfikowana w randze podrodziny w obrębie kąsaczowatych (Characidae). Niektóre gatunki (np. świecik kongijski, świecik wielkołuski, świecik żółty i Lepidarchus adonis) są rybami akwariowymi.
Wikipedia
w mitologii greckiej: bogini prawdy
SJP.pl
w filozofii greckiej: prawda jako nieodparta oczywistość
SJP.pl
Aletheia może oznaczać:
Wikipedia
Aletschgletscher, Grosser Aletschgletscher – największy lodowiec Alp, leżący w Alpach Berneńskich, w kantonie Valais w Szwajcarii.
Jesienią 1978 r. powierzchnia lodowca wynosiła 128,28 km2.Według danych z 2002 r. Aletsch miał długość 23,6 km, zajmował powierzchnię 117,6 km2 i składał się z ok. 27 mld ton lodu. Jego grubość w najgłębszym miejscu szacowano na 800 metrów. W 2022 r. powierzchnia wynosiła już tylko 80 km2.
Wikipedia
Aletschhorn – szczyt w Alpach Berneńskich, części Alp Zachodnich. Leży w Szwajcarii, w kantonie Valais.Jest to drugi co do wysokości szczyt w Alpach Berneńskich. Leży w rejonie Jungfrau-Aletsch-Bietschhorn, który został wpisany na Listę światowego dziedzictwa w 2001 r. Leży ok. 10 km na południe od Eigeru. Aletschhorn można zdobyć ze schronisk: Konkordiahütten (2850 m), Hollandiahütte (3235 m), Oberaletschhütte (2640 m), Mittelaletschbiwak (3013 m) oraz Mönchsjochhütte (3650 m). Szczyt otaczają lodowce: Aletschgletscher na północy, Oberaletschgletscher na południowym zachodzie oraz Mittelaletschgletscher na południu.
Wikipedia
przymiotnik od: Aleuty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Aleutami (Wyspami Aleuckimi) lub Aleutami (ludźmi)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język aleucki;
Wiktionary
rzecz. Aleuty nmos., Aleuta mos., Aleutka ż.
Wiktionary
choroba krwi, charakteryzująca się zanikiem granulocytów i trombocytów
SJP.pl
skała osadowa powstała ze scementowania aleurytu
SJP.pl
wróżenie z pszennej mąki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżba z mąki pszennej
Wiktionary
Aleuromancja – starodawna forma wróżenia za pomocą mąki pszennej (gr. αλεύρι alévri – mąka, μαντεία, manteia, „dywinacja”).
Wikipedia
substancja zapasowa gromadzona w nasionach, wykorzystywana później podczas kiełkowania
SJP.pl
Ziarno aleuronowe (gr. aleuron – mąka) – w przybliżeniu kuliste, struktury białkowe, otoczone pojedynczą błoną biologiczną, powstające przez odwodnienie i tężenie licznych drobnych wakuoli, rozmieszczonych równomiernie w cytoplazmie. Powstają w końcowym etapie dojrzewania nasion, a zanikają (zostają zużyte) na początku kiełkowania, dostarczając substancji odżywczych kiełkującemu zarodkowi.
Wikipedia
związany z aleuronem
SJP.pl
1. skała osadowa;
2. gatunek drzewa; tungowiec; tung
SJP.pl
związany z aleurytem
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec Aleutów, Wyspy Admiralicji, części półwyspu Alaska, Wysp Komandorskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec obszaru Aleutów, Komandorów i zachodniej części Alaski
Wiktionary
rzecz. Aleuty nmos.
:: fż. Aleutka ż.
przym. aleucki
Wiktionary
(1.1) Unangas
Wiktionary
rdzenna mieszkanka Aleutów, Wyspy Admiralicji, części półwyspu Alaska, Wysp Komandorskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. rdzenna mieszkanka obszaru Aleutów, Komandorów i zachodniej części Alaski
Wiktionary
rzecz. Aleuty nmos.
:: fm. Aleuta mos.
przym. aleucki
Wiktionary
archipelag na Północnym Pacyfiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag wysp na północy Oceanu Spokojnego,
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Aleuta
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. aleucki mrz., Aleuta mos., Aleutka ż.
przym. aleucki
Wiktionary
(1.1) Wyspy Aleuckie
Wiktionary
wyznawca alewizmu - islamskiego nurtu religijnego
SJP.pl
wyznawczyni alewizmu - islamskiego nurtu religijnego
SJP.pl
jeden z islamskich nurtów religijnych wyznawanych na terenie Turcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeden z islamskich systemów religijno-etycznych wyznawany na terenie Turcji
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. alewita m., alewitka ż.
przym. alewicki
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. Joe Alex - pseudonim Macieja Słomczyńskiego, polskiego pisarza i tłumacza
SJP.pl
Wikipedia
1. obce imię męskie;
2. Joe Alex - pseudonim Macieja Słomczyńskiego, polskiego pisarza i tłumacza
SJP.pl
Alexa Internet, Alexa – amerykańska spółka, funkcjonująca w latach 1996-2022, kontrolowana przez Amazon.com, prowadząca witrynę Alexa, która dostarczała informacje na temat ruchu sieciowego na stronach internetowych oraz udostępniała rankingi najpopularniejszych serwisów ostatniego miesiąca. Serwis był notowany w rankingu Alexa na miejscu 2908.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: aleksĄDR] francuskie imię męskie
SJP.pl
José Alexandre Alves Lindo (ur. 15 sierpnia 1973 w Santo André) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: aLEKs-is]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wzmocniona partykuła "ale"
SJP.pl
partykuła wzmacniająca
(1.1) wyraz zdumienia, zaskoczenia
(1.2) podkreślenie kontrastu z wcześniejszą wypowiedzią
(1.3) stpol. aż
wykrzyknik
(2.1) wykrzyknik stosowany dla wyrażenia protestu, braku zgody
Wiktionary
(1.1) Ależ przestań wreszcie kręcić.
(1.2) Ależ to nie był on…
(2.1) Ależ! Jak mogłeś.
Wiktionary
IPA: ˈalɛʃ, AS: aleš
Wiktionary
(1.1-2) ale
(2.1) ale
Wiktionary
"ależ" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
1. pierwsza litera greckiego alfabetu;
2. śródziemnomorski gatunek ostnicy; halfa; esparto;
3. alfa i omega - osoba o niepodważalnym autorytecie w jakiejś dziedzinie, wyrocznia;
4. samochód typu Lancia Alfa
SJP.pl
Luksemburg:
Niemcy:
Polska:
Wikipedia
1. pierwsza litera greckiego alfabetu;
2. śródziemnomorski gatunek ostnicy; halfa; esparto;
3. alfa i omega - osoba o niepodważalnym autorytecie w jakiejś dziedzinie, wyrocznia;
4. samochód typu Lancia Alfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nazwa pierwszej litery alfabetu greckiego, α;
(1.2) mot. pot. samochód marki Alfa Romeo
liczebnik porządkowy
(2.1) pierwszy (przy oznaczaniu np. kątów, faz, współczynników, wersji itp.)
(2.2) przen. w użyciu przymiotnikowym najważniejszy, najjaśniejszy itp.
Wiktionary
Alfa (ἄλφα, pisana Αα) − pierwsza litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 1. Alfa pochodzi od litery alfabetu fenickiego alef . Od alfy pochodzą łacińskie A i cyrylickie А.
W języku starogreckim i grece współczesnej alfa reprezentuje samogłoskę otwartą przednią niezaokrągloną /a/.
Wikipedia
(1.1) Litera alfa jest podobna do łacińskiego a.
(1.2) Jacek jeździ nową alfą swojego ojca.
(2.1) Rozpad promieniotwórczy wiąże się z emisją cząstek alfa, beta i gamma.
(2.2) W wilczym stadzie rozmnaża się tylko para alfa.
Wiktionary
IPA: ˈalfa, AS: alfa
Wiktionary
(1.1) α
(2.1) pierwszy, numer jeden
Wiktionary
białko płodowe przenikające od płodu do matki; AFP
SJP.pl
kwas owocowy występujący w kosmetykach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. emitujący promienie alfa
Wiktionary
(1.1) alfapromieniotwórczy
Wiktionary
1. zestaw liter, czyli symboli graficznych dźwięków danego języka, ułożony w porządku tradycyjnym; abecadło;
2. zbiór znaków jakiegoś systemu znakowego, odpowiadających literom alfabetu;
3. podstawowe informacje o czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zbiór wszystkich liter ułożony w ogólnie przyjętym porządku;
(1.2) uporządkowany zbiór znaków jakiegoś systemu znakowego, odpowiadających literom alfabetu (1.1)
(1.3) przen. podstawy danej dziedziny wiedzy lub umiejętności, podstawowe zasady czegoś, podstawowe informacje o czymś
Wiktionary
Alfabet, abecadło (od stgr. nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta lub z łac. abecedarium) – najpopularniejszy system zapisywania mowy. Termin ten bywa używany w kilku znaczeniach, co jest źródłem licznych nieporozumień w dziedzinie historii i teorii pisma. Nieściśle „alfabetami” nazywa się też systemy pisma, które nimi nie są (pseudoalfabety).
Wikipedia
(1.1) W alfabecie litera „s” znajduje się po „r”.
(1.3) Umiejętność wiązania węzłów to alfabet żeglarstwa.
Wiktionary
IPA: alˈfabɛt, AS: alfabet
Wiktionary
rzecz. alfabetyzacja ż., alfabetyzm m.
przym. alfabetyczny
przysł. alfabetycznie
Wiktionary
(1.1) abecadło, abdżad
(1.3) ABC, podstawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. żart. iron. człowiek prawie niepiśmienny, znający tylko alfabet
Wiktionary
IPA: ˌalfaˈbɛta, AS: alfabeta
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób alfabetyczny, zgodnie z kolejnością liter w alfabecie
Wiktionary
(1.1) Nazwiska kandydatów ułożone zostały alfabetycznie.
Wiktionary
IPA: ˌalfabɛˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: alfabetyčʹńe
Wiktionary
rzecz. alfabet m., alfabetyzacja ż., alfabetyczność ż.
przym. alfabetyczny, alfabetowy
Wiktionary
(1.1) abecadłowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alfabetyczne
Wiktionary
przym. alfabetyczny
przysł. alfabetycznie
Wiktionary
→ alfabet; alfabetowy, abecadłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ułożony w kolejności zgodnej z układem liter w alfabecie
(1.2) odnoszący się do alfabetu, związany z alfabetem
Wiktionary
(1.1) Przygotowałem alfabetyczną listę haseł, które muszą się znaleźć w naszym leksykonie.
(1.2) Pismo alfabetyczne powstało na Bliskim Wschodzie.
Wiktionary
IPA: ˌalfabɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: alfabetyčny
Wiktionary
rzecz. alfabet mrz., alfabetyzacja ż., alfabetyczność ż.
przym. alfabetowy
przysł. alfabetycznie
Wiktionary
(1.1) abecadlny, abecadłowy
Wiktionary
1. nauczanie pisania i czytania w rejonach zacofanych;
2. tworzenie alfabetu na potrzeby języka, który go jeszcze nie ma;
3. układanie wyrazów w porządku alfabetycznym
SJP.pl
umiejętność czytania tekstu ze zrozumieniem oraz pisania, czytania i liczenia
SJP.pl
Alfabetyzm – określenie odnoszące się do podstawowych zasobów wiedzy i umiejętności niezbędnych do uczestnictwa w życiu społecznym danej zbiorowości ludzkiej.
Wymagany zestaw tych zasobów zależy od czynników historycznych i społeczno-kulturowych. Dotyczy kompetencji zdobywanych przez całe życie jednostki i uznawanych w danej epoce za podstawowe, stanowiące wymóg społeczny i poddawane kontroli społecznej. Dotyczy zarówno cech zdobywanych w edukacji nieformalnej, jak i drogą formalnego systemu nauczania. Alfabetyzm odnosi się nie tylko do umiejętności czytania i pisania, ale też do podstawowej wiedzy matematycznej, geograficznej, biologicznej, fizycznej, technicznej, o społeczeństwie oraz umiejętności jak posługiwanie się komputerem i internetem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alfanumeryczne
Wiktionary
przym. alfanumeryczny
przysł. alfanumerycznie
Wiktionary
literowo-cyfrowy, np. sposób komunikacji między urządzeniami komputera
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. zawierający lub wykorzystujący litery i cyfry
Wiktionary
rzecz. alfanumeryczność ż.
Wiktionary
wysyłający promienie alfa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. emitujący promienie alfa
Wiktionary
(1.1) alfaaktywny
Wiktionary
jonizacyjna lampa elektronowa, służąca do mierzenia bardzo niskich ciśnień gazu
SJP.pl
w mitologii greckiej: bóg rzeki o tej samej nazwie, syn Okeanosa i Tetydy
SJP.pl
Wikipedia
stop żelaza i aluminium
SJP.pl
związany z alferem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Alfeusz – imię męskie pochodzenia grecko-hebrajskiego, od Αλφαιος (Alphaios), gr. formy imienia hebr. o znaczeniu „zmieniający się, zmienny”; zlatynizowana wersja imienia Kleofas. Postać o tym imieniu występuje w Nowym Testamencie; jest to ojciec Jakuba i Mateusza Ewangelisty. Ponadto istnieje przynajmniej dwóch świętych katolickich o tym imieniu.
Wikipedia
pieszczotliwie i środowiskowo o samochodzie marki Alfa Romeo
SJP.pl
człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; sutener, kupler, rajfur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Alfons – imię męskie pochodzenia germańskiego, powstałe ze złożenia członów al („cały”) lub adal („szlachetny ród”) oraz funs („szybki, chętny, życzliwy”). Imię to zostało spopularyzowane w Polsce w XVIII i XIX wieku przez zakon redemptorystów, którego założycielem był św. Alfons Maria Liguori. Popularność Alfonsa następnie spadła po przedstawieniu komedii Aleksandra Dumasa syna „Monsieur Alphonse” z 1873 r., pod wpływem której alfons w roli rzeczownika pospolitego zyskał w Polsce znaczenie sutener. Taka konotacja imienia Alfons nie ma charakteru ogólnoświatowego i np. w Hiszpanii, w której imię to nosiło kilkunastu królów (d. prowincji hiszpańskich), również obecnie imię to jest dość często spotykane.
Wikipedia
(1.1) Nie znam żadnego Alfonsa.
Wiktionary
IPA: ˈalfɔ̃w̃s, AS: alfõũ̯s
Wiktionary
rzecz. alfons mos.
:: zdrobn. Alfonsik m., Ali m., Fonsik m., Fonsio m.
przym. Alfonsowy, alfonsowaty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alfons mos.
:: zdrobn. Alfonsik m., Ali m., Fonsik m., Fonsio m.
przym. Alfonsowy, alfonsowaty
frazeologia.
etymologia.
etym|płac|Alphonsus. < etym|wł|Alfonso. < etym|hiszp|Alfonso.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Alphonsus
* baskijski: (1.1) Alfontso
* białoruski: (1.1) Альфонс m.
* esperanto: (1.1) Alfonso
* francuski: (1.1) Alphonse m.
* hiszpański: (1.1) Alfonso m.
* kataloński: (1.1) Alfons m.
* niemiecki: (1.1) Alfons m.
* nowogrecki: (1.1) Αλφόνσος m.
* rosyjski: (1.1) Альфонс m.
* słowacki: (1.1) Alfonz m.
* szwedzki: (1.1) Alfons, Alfonso
* ukraiński: (1.1) Альфонс m.
* węgierski: (1.1) Alfonz
* włoski: (1.1) Alfonso m.
źródła.
== Alfons (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|kataloński|m. Alfons
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od alfonsiak
Wiktionary
rzecz. alfonsiak m.
Wiktionary
pogardliwie o sutenerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. posp. pogard. zob. alfons.
Wiktionary
rzecz. alfons m.
:: zdrobn. alfonsiaczek m.
przym. alfonsowaty
Wiktionary
przymiotnik od: Alfons Maria Liguori, np. myśl alfonsjańska
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Alfons z małżonką; Alfonsowie
SJP.pl
wyglądem lub zachowaniem przypominający alfonsa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. przypominający swym wyglądem lub usposobieniem alfonsa
Wiktionary
rzecz. alfons mos., alfonsiak mos., Alfons mos., Fonsio mos.
Wiktionary
Alfons z małżonką; Alfonsostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alfonsa lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Alfonsa, Alfonsyna – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Alfons, powstałe ze złożenia członów al ("cały") lub adal ("szlachetny ród") oraz funs ("szybka, chętna, życzliwa"). Patronką tego imienia jest św. Alfonsa od Niepokalanego Poczęcia zm. w Muttathupadam (w 1946 roku) oraz czcigodna Alfonsa Eppinger. Imię to występuje również bardzo rzadko w wersji Alfonsyna, stanowiącej spolszczenie zdrobnienia imienia Alfonsa, powstałego na gruncie romańskim.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Alfreda
Wiktionary
Alfred – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „mądry jak Elf”.
Forma żeńska: Alfreda.
Alfred imieniny obchodzi: 4 lipca, 19 lipca, 4 sierpnia, 14 sierpnia i 14 grudnia.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
(1.1) Wujowi Alfredowi oddali rower.
Wiktionary
IPA: ˈalfrɛt, AS: alfret
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Alfredek m., Alfredzio m., Fredek m., Fredzio m.
:: fż. Alfreda ż.
przym. Alfredowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Alfreda – żeński odpowiednik imienia Alfred.
Alfreda imieniny obchodzi: 19 lipca i 2 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Pogrzeb pani Alfredy odbył się w Głogówku.
Wiktionary
IPA: alfˈrɛda, AS: alfreda
Wiktionary
rzecz. Alfred mos.
:: zdrobn. Fredka ż., Fredzia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Alfred mos.
:: zdrobn. Fredka ż., Fredzia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Alfreda ż.
* rosyjski: (1.1) Альфреда ż.
* ukraiński: (1.1) Альфреда ż.
* włoski: (1.1) Alfreda ż.
źródła.
== Alfreda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Alfred z małżonką; Alfredowie
SJP.pl
Alfred z małżonką; Alfredostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alfreda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alfredy lub z nią związany
SJP.pl
technika malarstwa ściennego polegająca na malowaniu na wilgotnym podkładzie farbami zmieszanymi z wodą, pozwalająca na uzyskanie bardzo trwałych malowideł; fresk, al fresco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. al fresco.
Wiktionary
IPA: alfˈrɛskɔ, AS: alfresko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Alfred
Wiktionary
(1.1) Alfrid durś szczylo afa.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Alfons
Wiktionary
(1.1) Alfun durś szczylo afa.
Wiktionary
najprostsza, samożywna roślina plechowa; wodorost; glon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. glon.
Wiktionary
Glony, algi (łac. Algae, gr. Phykos) – grupa morfologiczno-ekologiczna, składająca się tradycyjnie z kilku niespokrewnionych linii ewolucyjnych organizmów plechowych, tj. beztkankowych.
Nauka zajmująca się glonami to algologia (fykologia).
Wikipedia
(1.1) Sproszkowane algi morskie są doskonałym dodatkiem do potraw.
Wiktionary
IPA: ˈalɡa, AS: alga
Wiktionary
(1.1) glon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. nadatlantycka kraina historyczna w południowej Portugalii;
Wiktionary
Algarve (wym. [aɫˈɡaɾv(ɨ)]; z arab. الغرب al-Garb/al-garb „zachód, ziemia położona na zachód”) – region i kraina historyczna w kontynentalnej Portugalii, obejmująca całą południową część tego kraju, tj. podłużny pas wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego – długości około 40 kilometrów i szerokości około 140 kilometrów – od Przylądka Świętego Wincentego na zachodzie do rzeki Gwadiany na wschodzie (granica z Hiszpanią).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krainą Allgäu w południowych Niemczech;
Wiktionary
(1.1) Swoją fermę mleczarską w Bilewie Matka oparła na krowach sprowadzanych z Holandii i Bawarii (rasa algawska).
Wiktionary
rzecz. Allgäu n.
Wiktionary
jeden z działów matematyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeden z działów matematyki;
(1.2) mat. zbiór z określonymi na nim działaniami (struktura algebraiczna);
(1.3) pot. środ. stud. lekcja algebry (1.1)
Wiktionary
Algebra (arab. الجبر, al-dżabr) – jedna z głównych dziedzin matematyki, zajmująca się wszelkimi strukturami algebraicznymi, czyli zbiorami – lub bardziej ogólnymi klasami – wyposażonymi w działania; struktury te bywają też nazywane algebrami ogólnymi. Początkowym przykładem takiego obiektu, długo definiującym tę dziedzinę, były liczby rzeczywiste ze standardowymi działaniami arytmetycznymi, a także liczby zespolone rozszerzające ten zbiór, wprowadzone właśnie na potrzeby klasycznie rozumianej algebry.
Wikipedia
(1.1) Przy rozwiązywaniu zadań z algebry powinniśmy sprawdzać otrzymane wyniki.
(1.2) Algebra Boole'a jest podstawą rachunku zbiorów.
(1.3) Po analizie mamy dwie algebry i laborkę z fizyki.
Wiktionary
IPA: alˈɡɛbra, AS: algebra
Wiktionary
rzecz. algebraik m.
przym. algebraiczny
przysł. algebraicznie
Wiktionary
łamigłówka, w której cyfry zastąpiono literami lub piktogramami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. przedstawienie pewnego działania za pomocą liter (cyfry zastąpione literami), w którym każda litera odpowiada jednej i tej samej cyfrze
Wiktionary
(1.1) Niektórym rozwiązywanie algebrafów sprawia dużo kłopotu.
Wiktionary
IPA: alˈɡɛbraf, AS: algebraf
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest algebraiczne
Wiktionary
przym. algebraiczny
przysł. algebraicznie
Wiktionary
odnoszący się do algebry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący algebry
Wiktionary
(1.1) Funkcję nazywa się algebraiczną, gdy jest ona rozwiązaniem równania algebraicznego.
Wiktionary
rzecz. algebra ż., algebraik m., algebraista m., algebraiczka ż., algebraiczność ż.
przysł. algebraicznie
Wiktionary
specjalista matematyk w zakresie algebry
SJP.pl
Algebra (arab. الجبر, al-dżabr) – jedna z głównych dziedzin matematyki, zajmująca się wszelkimi strukturami algebraicznymi, czyli zbiorami – lub bardziej ogólnymi klasami – wyposażonymi w działania; struktury te bywają też nazywane algebrami ogólnymi. Początkowym przykładem takiego obiektu, długo definiującym tę dziedzinę, były liczby rzeczywiste ze standardowymi działaniami arytmetycznymi, a także liczby zespolone rozszerzające ten zbiór, wprowadzone właśnie na potrzeby klasycznie rozumianej algebry.
Wikipedia
wrażliwość na ból
SJP.pl
przyrząd do mierzenia siły działania bodźca wywołującego ból
SJP.pl
pomiar odczuwania bólu mierzony z wykorzystaniem mechanicznych, elektrycznych, termicznych i chemicznych metod badań
SJP.pl
przeżywanie rozkoszy podczas doznawania bólu, typowe dla masochizmu
SJP.pl
Masochizm – rodzaj preferencji seksualnych, w którym jednostka odczuwa podniecenie seksualne w sytuacjach, kiedy zadawany jest jej fizyczny i psychiczny ból lub gdy jest poniżana. Masochizm może być uznany za zaburzenie, jeśli jednostka odczuwa w związku z nim poczucie winy, lęk, rozpacz i jeśli zaburza on funkcjonowanie w innych sferach życia. W historycznych klasyfikacjach zaburzeń psychicznych był zawsze uznawany za zaburzenie, uległo to zmianie w klasyfikacjach ICD-11 i DSM-5.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina na Sardynii, w prowincji Sassari;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Około 40% mieszkańców Alghero posługuje się na co dzień archaiczną odmianą katalońskiego.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. uczn. prostytutka
Wiktionary
Algida – marka lodów należąca do koncernu Unilever. Istnieje od lat 50. XX wieku – jej państwem ojczystym są Włochy.
W Polsce została wprowadzona wraz z zakupem przez koncern fabryki lodów w Baninie w 1993 roku. W ofercie „Algidy” znajdują się lody produkowane dla wszystkich krajów, w których Unilever trudni się ich dystrybucją (m.in. Cornetto, Vienetta), a także te produkowane tylko na rynki lokalne lub grupy krajów (w Polsce np. Big, Kolorki).
Wikipedia
IPA: alʲˈɟida, AS: alʹǵida
Wiktionary
stolica Algierii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Algierii;
Wiktionary
Algier (fr. Alger, arab. مدينة الجزائر [Madinat al-Dżaza'ir]) – stolica Algierii. Miasto leży w obszernej zatoce nad Morzem Śródziemnym, 800 km od Marsylii. Nad miastem wznoszą się wzgórza do wysokości 400 m n.p.m. Algier jest centrum gospodarczym, kulturalnym i głównym portem kraju, a także najważniejszym ośrodkiem naukowym.
Wikipedia
(1.1) Obok na śnieżnym obrusie walały się olbrzymie, prawie białe grona winne z Algieru […]
Wiktionary
IPA: ˈalʲɟɛr, AS: alʹǵer
Wiktionary
rzecz. Algierka ż., Algierczyk mos., Algieria ż., algierczyk mos., algierka ż.
przym. algierski
Wiktionary
mieszkaniec Algieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Algierii
Wiktionary
(1.1) Spotkać tam można zarówno Algierczyków, jak i Egipcjan.
Wiktionary
IPA: alʲˈɟɛrt͡ʃɨk, AS: alʹǵerčyk
Wiktionary
rzecz. Algieria ż., Algier mrz., algierczyk mos., algierka ż.
:: fm. Algierka ż.
przym. algierski
Wiktionary
państwo w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w północnej Afryce ze stolicą w Algierze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Algierii była siedziba Legii Cudzoziemskiej.
Wiktionary
IPA: alʲˈɟɛrʲja, AS: alʹǵerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Algier mrz., Algierczyk mos., Algierka ż.
przym. algierski
Wiktionary
(1.1) urz. Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna
Wiktionary
1. dawny, długi płaszcz męski
2. mieszkanka Algieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Algierii
Wiktionary
IPA: alʲˈɟɛrka, AS: alʹǵerka
Wiktionary
rzecz. Algieria ż., Algier mrz., algierczyk mos., algierka ż.
:: fm. Algierczyk mos.
przym. algierski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Algieria
(1.2) odnoszący się do miasta Algier
Wiktionary
(1.1) Zachodnim sąsiadem Tunezji był paszałyk algierski, który — podobnie jak pozostałe kraje Maghrebu — tylko formalnie należał do imperium, zainteresowanego głównie regularnym płaceniem podatków.
Wiktionary
IPA: alʲˈɟɛrsʲci, AS: alʹǵersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Algieria ż., Algier mrz., Algierczyk mos., Algierka ż., algierczyk mos., algierka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) etn. jęz. dotyczący autochtonicznych ludów (Indian) północnej części Ameryki Północnej
Wiktionary
galaretowata, kleista substancja otrzymywana z wodorostów
SJP.pl
Wikipedia
włókno uzyskane z soli metalicznych kwasu alginowego
SJP.pl
sól kwasu alginowego
SJP.pl
Kwas alginowy – organiczny związek chemiczny z grupy polisacharydów, kopolimer kwasu mannuronowego i kwasu guluronowego, połączonych wiązaniem β-1,4-glikozydowym. Kolejność i długość bloków może być różna. Możliwe są również wystąpienia pojedynczych cząsteczek zamiast całych bloków.
Jest składnikiem ścian komórkowych wielu morskich glonów (głównie brunatnic).
Wikipedia
sól kwasu alginowego
SJP.pl
Alginiany – sole kwasu alginowego.
Wikipedia
składnik niektórych rodzajów kerogenu
SJP.pl
Alginit – macerał z grupy liptynitu.
Wikipedia
w chemii: kwas alginowy - składnik błon komórkowych niektórych glonów morskich, bezbarwna koloidalna masa o budowie włóknistej, mająca zastosowanie głównie w przemyśle mydlarsko-kosmetycznym, spożywczym i włókienniczym
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z bólem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) algofobia • algolagnia • algologia • algometria
synonimy.
(1.1) algi-, alge-
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. analgetyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἄλγος. → ból lub etym|gr|ἀλγέω. → cierpieć
uwagi.
tłumaczenia.
* interlingua: (1.1) algo-
* włoski: (1.1) algo-
źródła.
== algo- (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) algo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈalɡɔ, AS: algo
Wiktionary
przym. analgetyczny
Wiktionary
(1.1) algi-, alge-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. nieuzasadniony lęk przed bólem;
Wiktionary
Algofobia – irracjonalny lęk przed bólem. Fobię tę wywołują różne obiekty oraz sytuacje, które według osoby chorej mogą prowadzić do niebezpieczeństwa.
Leczenie algofobii jest najczęściej prowadzone za pomocą terapii behawioralnej oraz środków anksjolitycznych.
Wikipedia
IPA: ˌalɡɔˈfɔbʲja, AS: algofobʹi ̯a
Wiktionary
1. gwiazda zmienna w gwiazdozbiorze Perseusza; Per;
2. język programowania wysokiego poziomu; ALGOL
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. Beta Persei, gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Perseusza;
(1.2) inform. algorytmiczny język programowania, stworzony w latach 50. XX wieku; wpłynął istotnie na kształtowanie się innych języków wysokiego poziomu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Od momentu powstania przez około 20 lat Algol był de facto standardem opisu algorytmów w publikacjach naukowych i podręcznikach.
Wiktionary
IPA: ˈalɡɔl, AS: algol
Wiktionary
doznawanie rozkoszy płciowej przy zadawaniu albo odczuwaniu bólu; sadomasochizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zaburzenie seksualne polegające na osiąganiu satysfakcji poprzez zadawanie bólu i cierpienia sobie lub innej osobie;
Wiktionary
Algolagnia (stgr. ἄλγος, algos – ból, stgr. λαγνεία, lagneia – pożądanie) – zaburzenie seksualne polegające na osiąganiu satysfakcji poprzez zadawanie bólu (w szczególności w miejscach stref erogennych) i cierpienia sobie lub innej osobie. Istnieją dwa rodzaje algolagnii: masochizm oraz sadyzm.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|algo-. + etym|gr|λαγνεία. (lagnia) → pożądanie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) algolagnia
* francuski: (1.1) algolagnie
* hiszpański: (1.1) algolagnia ż.
* niemiecki: (1.1) algolagnie
* rosyjski: (1.1) алголагния ż.
* włoski: (1.1) algolagnia ż.
źródła.
== algolagnia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. algolagnia
odmiana.
(1.1) lp. algolagnia; lm. algolagnie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalɡɔˈlaɟɲja, AS: algolaǵńi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|algo-. + etym|gr|λαγνεία. (lagnia) → pożądanie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) algolagnia
* francuski: (1.1) algolagnie
* hiszpański: (1.1) algolagnia ż.
* niemiecki: (1.1) algolagnie
* rosyjski: (1.1) алголагния ż.
* włoski: (1.1) algolagnia ż.
źródła.
== algolagnia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. algolagnia
odmiana.
(1.1) lp. algolagnia; lm. algolagnie
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w zakresie algologii (fykologii); fykolog
SJP.pl
Algologia jest pojęciem dwuznacznym:
Wikipedia
dział botaniki zajmujący się glonami; fykologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nauka o glonach
(1.2) med. nauka zajmująca się badaniem i leczeniem bólu
Wiktionary
Algologia jest pojęciem dwuznacznym:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) fykologia, fikologia, skrót alg.
(1.2) algezjologia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. algolog mos.
przym. algologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|alga. + etymn|pol|-logia.
(1.2) etymn|pol|algo-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Algologie ż.; (1.2) Algesiologie ż.
* włoski: (1.1) algologia ż.; (1.2) algologia ż.
źródła.
== algologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. algologia
(1.2) med. algologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalɡɔˈlɔɟja, AS: algoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. algolog mos.
przym. algologiczny
Wiktionary
(1.1) fykologia, fikologia, skrót alg.
(1.2) algezjologia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z algologią
Wiktionary
rzecz. algologia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pomiar wrażliwości na ból
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) algezymetria
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. algometr mrz.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|algo-|-metria.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) algometry
* interlingua: (1.1) algometria
* włoski: (1.1) algometria ż.
źródła.
== algometria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. algometria, algezymetria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalɡɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: algõmetrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. algometr mrz.
Wiktionary
(1.1) algezymetria
Wiktionary
skrót od: algonkiński
SJP.pl
tyczący się algonku, drugiej ery w dziejach ziemi
SJP.pl
druga era w dziejach Ziemi; eozoik, era proterozoiczna, proterozoik
SJP.pl
Proterozoik (algonk, eozoik)
Wikipedia
język z rodziny algonkińskiej, używany w niektórych prowincjach Kanady; język algonkiński
SJP.pl
Wikipedia
grupa plemion indiańskich; Algonkinowie
SJP.pl
Wikipedia
grupa plemion indiańskich; Algonkini
SJP.pl
Algonkinowie, Algonkini, Algonkini właściwi (fr. Algonquin) – plemię indiańskie zamieszkujące tereny nad rzeką Ottawą w południowej części kanadyjskiej prowincji Quebec. Według informacji z 1669 część Algonkinów weszła w skład plemienia Oneidów. Mówią językiem algonkińskim (algonquin), należącym do algonkiańskiej grupy językowej.
Wikipedia
1. proterozoiczny
2. dotyczący Algonkinów, właściwy Algonkinom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Algonkinami, dotyczący Algonkinów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany przez niewielką grupę rdzennych mieszkańców Kanady;
Wiktionary
rzecz. Algonkini lm m.
Wiktionary
(2.1) algonkin
Wiktionary
określony sposób rozwiązania jakiegoś problemu, składający się z ciągu następujących po sobie czynności (lub instrukcji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. sformalizowany zapis sposobu postępowania w określonej sytuacji, przepis;
Wiktionary
Algorytm – skończony ciąg jasno zdefiniowanych czynności koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadań, sposób postępowania prowadzący do rozwiązania problemu. Można go przedstawić na schemacie blokowym.
Słowo „algorytm” pochodzi od łacińskiego słowa algorithmus, oznaczającego wykonywanie działań przy pomocy liczb arabskich (w odróżnieniu od abacism – przy pomocy abakusa), które z kolei wzięło się od nazwy „Algoritmi”, zlatynizowanej wersji nazwiska „al-Chwarizmi” Abu Abdullaha Muhammada ibn Musy al-Chuwarizmiego, matematyka perskiego z IX wieku.
Wikipedia
(1.1) Czy znasz algorytm obliczania liczby pi?
Wiktionary
IPA: alˈɡɔrɨtm̥, AS: algorytm̦
Wiktionary
rzecz. algorytmizacja ż., algol m., algorytmizowanie n.
czas. algorytmizować
przym. algorytmiczny
Wiktionary
(1.1) przepis, instrukcja
Wiktionary
zapisany w postaci algorytmu (np. algorytmiczne rozwiązanie problemu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z algorytmami, algorytmiką, dotyczący algorytmów, algorytmiki
Wiktionary
rzecz. algorytm mrz., algorytmika ż., algorytmizowanie n.
przysł. algorytmicznie
Wiktionary
dziedzina informatyki zajmująca się projektowaniem i analizą algorytmów
SJP.pl
dziedzina informatyki zajmująca się projektowaniem i analizą algorytmów
SJP.pl
Algorytmika – dział matematyki oraz informatyki zajmujący się analizą oraz projektowaniem algorytmów.
Algorytmika ma bardzo duży wpływ na wydajność systemów komputerowych. Z tego względu algorytmy, podobnie jak układy elektroniczne komputera, są uznawane za technologię.
Algorytmy operują na strukturach danych, stąd w literaturze często zagadnienia te są omawiane w tych samych pozycjach.
Wikipedia
opis czegoś za pomocą algorytmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. inform. opisywanie czegoś za pomocą algorytmu
(1.2) opracowywanie algorytmu koniecznego do rozwiązania jakiegoś zadania
Wiktionary
rzecz. algorytm m., algorytmizacja ż.
czas. algorytmizować
przym. algorytmiczny
przysł. algorytmicznie
Wiktionary
terapia przy zastosowaniu wyciągów z glonów
SJP.pl
technika druku płaskiego wykorzystująca płyty aluminiowe powleczone warstwą światłoczułą
SJP.pl
Algrafia, aluminografia (z niem. Algraphie) — jedna z pierwszych technik druku płaskiego, wynaleziona w 1892 roku. Po raz pierwszy zastosowana przez Josefa Scholza w Moguncji. W technice tej formą drukową jest cienka płyta aluminiowa, szlifowana, następnie ziarnowana i pokrywana materiałem światłoczułym. Na tej powłoce nanoszony jest negatyw rysunku.
Wikipedia
1. zabytkowy zespół pałacowy w hiszpańskiej Grenadzie;
2. miasto w USA;
3. model samochodu marki Seat
SJP.pl
Alhambra (arab. الحمراء al hamra, dosłownie „czerwona”) – warowny zespół pałacowy w Granadzie w andaluzyjskim regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 1232–1273 i rozbudowywany do XIV wieku. Jej rozbudowa nastąpiła za panowania emirów z dynastii Nasrydów – Jusufa I i Muhammada V. Alhambra była twierdzą mauretańskich kalifów.
W 1984 roku Twierdza Alhambra została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alhambrą, dotyczący Alhambry
Wiktionary
rzecz. Alhambra ż.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie:
1. skrzydło szyku bojowego;
2. oddział piechoty lub jazdy sprzymierzeńców, liczący kilkuset żołnierzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Ala
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ali codziennie studiuje Koran.
Wiktionary
IPA: ˈalʲi, AS: alʹi
Wiktionary
rzecz. Alfons mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Alfons mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* zazaki: (1.1) Ali m.
źródła.
== Ali (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m.
(1.2) zdrobn. od imienia żeńskiego Alexandra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. w okresie I wojny światowej: państwa walczące przeciw państwom centralnym; ententa;
2. w okresie II wojny światowej: państwa koalicji antyhitlerowskiej
SJP.pl
Alianci (fr. alliance, przymierze) – słowo oznaczające sojuszników, sprzymierzeńców.
Wikipedia
odnoszący się do alianta, aliantów; sprzymierzony; sojuszniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aliantami, dotyczący aliantów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla aliantów
Wiktionary
(2.1) Kapitan znalazł się wśród alianckich jeńców w niewoli japońskiej.
Wiktionary
rzecz. aliant mos., aliantka ż.
Wiktionary
(1.1) sojuszniczy
Wiktionary
sojusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przymierze między państwami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwa państwa zawarły alians.
Wiktionary
IPA: ˈalʲjãw̃s, AS: alʹi ̯ãũ̯s
Wiktionary
(1.1) przymierze, sojusz, koalicja
Wiktionary
1. sojusznik wojenny; sprzymierzeniec;
2. w okresie I wojny światowej: każde z państw sprzymierzonych przeciw państwom centralnym;
3. w okresie II wojny światowej: każde państwo koalicji antyhitlerowskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. polit. stojący po tej samej stronie w działaniach wojennych
(1.2) hist. państwo opozycyjne w stosunku do Niemiec w I i II wojnie światowej
Wiktionary
Alianci (fr. alliance, przymierze) – słowo oznaczające sojuszników, sprzymierzeńców.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj aliantom udało się zająć wybrzeże.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. aliantka ż.
przym. aliancki
Wiktionary
(1.1) sojusznik, sprzymierzeniec, sprzymierzony
Wiktionary
nazwa zastępcza konta e-mailowego
SJP.pl
spójnik
(1.1) inaczej (zwany), znany jako
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. alternatywny identyfikator użytkownika lub inny (zazwyczaj prostszy, krótszy) adres sieciowy odnoszący się do tego samego obiektu
Wiktionary
Alias (inaczej zwany, znany jako), vel (łac. albo, czyli) – alternatywna nazwa służąca do identyfikacji obiektów, ludzi itp. (pseudonim). Zwykle z aliasem związana jest funkcja polegająca na skróceniu i uproszczeniu nazewnictwa.
Wikipedia
(1.1) Stefan Kamiński alias Fryderyk Roeder pochodził z Pomorza.
(2.1) Po rejestracji uzyskujemy darmowe konto pocztowe wraz z trzema aliasami.
Wiktionary
IPA: ˈalʲjas, AS: alʹi ̯as
Wiktionary
(1.1) aka, vel
Wiktionary
[czytaj: aljas-ing lub aljejs-in(g)]
1. w grafice komputerowej: niepożądany efekt polegający na niewygładzaniu zakrzywionych powierzchni;
2. zakłócenie fali dźwiękowej w czasie tworzenia dźwięku cyfrowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. zniekształcenie sygnału na skutek nakładania się jego widm spowodowanego zbyt niską częstotliwością próbkowania, w przypadku rasteryzacji powodujące artefakty graficzne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zauważmy, że widmo sygnału wyjściowego filtru dolnoprzepustowego zostało pasmowo ograniczone, dzięki czemu uniknęliśmy aliasingu widmowego na wyjściu przetwornika A/C.
Wiktionary
rzecz. antyaliasing m.
Wiktionary
1. przestarzałe: stop (metali);
2. połączenie różnych pojęć, właściwości itp.; mieszanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. stop kilku metali, czasem z dodatkiem niemetali
Wiktionary
Alibabki – polski żeński zespół wokalny założony w Warszawie zimą 1963 przez Zbigniewa Ciechana i Jana Rysińskiego.
15-krotnie wystąpiły na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, zdobywając łącznie trzy główne nagrody. Cztery razy wystąpiły na festiwalu w Sopocie, zdobywając nagrodę publiczności.
Wikipedia
dowód nieobecności w miejscu przestępstwa w momencie jego popełnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. niezbity dowód czyjejś nieobecności w miejscu przestępstwa w czasie jego popełnienia;
Wiktionary
Alibi (łac. gdzie indziej) – dowód w postępowaniu karnym na okoliczność, że podejrzany albo oskarżony znajdował się w miejscu innym niż miejsce popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. W szerszym znaczeniu mianem alibi określany jest każdy dowód przesądzający, że podejrzany lub oskarżony nie mógł popełnić zarzuconego mu przestępstwa.
Wikipedia
(1.1) Policja nie może mi niczego zrobić, bo mam alibi.
Wiktionary
IPA: aˈlʲibʲi, AS: alʹibʹi
Wiktionary
(1.1) wymówka, usprawiedliwienie
Wiktionary
świadek dostarczający fałszywego alibi
SJP.pl
szukanie usprawiedliwienia siebie
SJP.pl
aliści; dawniej:
1. spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast bądź odmienne ujęcie treści, np.: Smutne to, alić prawdziwe.; a jednak, mimo to;
2. partykuła wzmacniająca, wyrażająca zwykle odmienność, nagłą zmianę sytuacji, np.: Alić przegrali już w pierwszym starciu.; a to
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. i oto
zaimek wskazujący
(2.1) stpol. oto
Wiktionary
IPA: ˈalʲit͡ɕ, AS: alʹić
Wiktionary
[czytaj: alikante] miasto w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w południowo-wschodniej Hiszpanii;
Wiktionary
Alicante (hiszp. wym. [a.liˈkan.te]), Alacant (walenc. wym. [a.laˈkant]) – miasto we wschodniej Hiszpanii, w regionie Walencja, stolica prowincji Alicante. Kąpielisko na Costa Blanca, położone u stóp skalistego wzniesienia, na którym wznosi się Castillo de Santa Bárbara.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Alicja – imię żeńskie.
Wikipedia
(1.1) Alicja sama sobie zaprojektowała ten niespotykany ubiór.
Wiktionary
IPA: aˈlʲit͡sʲja, AS: alʹicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ala ż.
Wiktionary
związki alicykliczne - niearomatyczne związki organiczne o pierścieniu zbudowanym wyłącznie z atomów węgla, obejmujące cykloalkany oraz cykloalkeny i ich pochodne
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Adelajda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Składa się z elementów adal "ród, ród szlachetny" i heit "osoba, stan, rodzaj" i oznaczać mogło osobę wywodzącą się ze szlachetnego rodu.
Inne formy imienia: Adela, Adelina
Wikipedia
część przyrządu do mierzenia kątów, mająca postać listwy lub koła z podziałem kątowym, mogąca się obracać wraz z lunetą celowniczą względem nieruchomej podstawy
SJP.pl
Alidada – ruchoma część teodolitu lub sekstantu mogąca obracać się względem spodarki i limbusa. Na alidadzie znajdują się libelle służące do poziomowania teodolitu, urządzenia odczytowe pozwalające wykonać odczyt podziałki kątowej limbusa.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alidy lub z nią związany
SJP.pl
1. poczucie obcości; wyobcowanie, odizolowanie się od środowiska;
2. w prawie: przeniesienie prawa własności na inną osobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. stan osoby, która utraciła więź ze środowiskiem, w którym żyje;
(1.2) filoz. proces, w którym pewne wytwory działalności ludzkiej odrywają się od swych twórców i podporządkowują ich sobie
(1.3) praw. przeniesienie prawa własności na inną osobę
Wiktionary
Alienacja (wyobcowanie) (łac. alienus, alienum „obcy, cudzy”) – poczucie izolacji od społeczeństwa, nieutożsamianie się ze społecznością lokalną i ponadlokalną, utrata tożsamości jednostki charakterystyczna dla dużych ośrodków miejskich w społeczeństwach przemysłowych i poprzemysłowych (postindustrialnych) oraz dla sytuacji migracji zarobkowej.
Wikipedia
(1.2) Postmodernistyczna alienacja sztuki wydaje się być procesem nieodwracalnym, ale też nieuniknionym.
Wiktionary
IPA: ˌalʲjɛ̃ˈnat͡sʲja, AS: alʹi ̯ẽnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. alienowanie n., wyalienowanie n., alienista mos.
przym. alienacyjny
przysł. alienacyjnie
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
Wiktionary
(1.1) wyobcowanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: alienacyjny
Wiktionary
IPA: ˌalʲjɛ̃naˈt͡sɨjɲɛ, AS: alʹi ̯ẽnacyi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n.
przym. alienacyjny
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
Wiktionary
dotyczący alienacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. związany z alienacją, dotyczący alienacji
Wiktionary
IPA: ˌalʲjɛ̃naˈt͡sɨjnɨ, AS: alʹi ̯ẽnacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. alienista mos., alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n.
przysł. alienacyjnie
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
Wiktionary
dobra odstąpione na czyjąś korzyść
SJP.pl
lekarz chorób umysłowych, psychiatra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. med. psychiatra
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lekarz, naukowiec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n., alienator m., alienatorka ż., alienizacja ż.
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
przym. alienacyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|psychiatra.
źródła.
== alienista (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski i żeński
(1.1) med. psychiatra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalʲjɛ̇̃ˈɲista, AS: alʹi ̯ė̃ńista
Wiktionary
rzecz. alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n., alienator m., alienatorka ż., alienizacja ż.
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
przym. alienacyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lekarz, naukowiec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n., alienator m., alienatorka ż., alienizacja ż.
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
przym. alienacyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|psychiatra.
źródła.
== alienista (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski i żeński
(1.1) med. psychiatra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. alienować się - stawać się obcym w danym środowisku;
2. przenosić prawo własności na inną osobę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) powodować utratę więzi z własnym środowiskiem
(1.2) praw. przenosić prawo własności na inną osobę
Wiktionary
IPA: ˌalʲjɛ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: alʹi ̯ẽnovać
Wiktionary
rzecz. alienista mos., alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n.
przym. alienacyjny
przysł. alienacyjnie
czas. wyalienować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powodowanie utraty więzi z własnym środowiskiem
(1.2) praw. przenoszenie prawa własności na inną osobę
Wiktionary
rzecz. alienista mos., wyalienowanie n., alienacja ż.
czas. alienować ndk., wyalienować dk.
przym. alienacyjny
przysł. alienacyjnie
Wiktionary
Aliexpress – chiński serwis sprzedażowy, należący do Alibaba Group, uruchomiony 26 kwietnia 2010, jako platforma poświęcona wyłącznie sprzedaży detalicznej. Dostawcami produktów, korzystającymi z usług AliExpress, są przeważnie małe lub średnie firmy z Chin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa pierwszej litery alfabetu arabskiego, ا;
Wiktionary
Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego. Litera ta służy:
do zapisu długiego a; występowanie: np. w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).
أ, إ – jako nośnik hamzy (ء) – wtedy może na początku wyrazów oznaczać krótkie a, i lub u; występowanie: np. w słowie alif (ألف).
Wikipedia
(1.1) W arabskim systemie liczbowym do VIII w. alif odpowiadał liczbie 1.
Wiktionary
mający cechy związku alifatycznego i aromatycznego (np. aminy alifatyczno-aromatyczne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alifatyczne
Wiktionary
Wikipedia
przym. alifatyczny
przysł. alifatycznie
Wiktionary
związki alifatyczne - organiczne związki acykliczne o budowie łańcucha otwartego, np. etan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. o strukturze łańcuchowej (otwartej) lub zawierający pierścienie nienasycone (nie mające delokalizowanych elektronów π)
Wiktionary
rzecz. alifatyczność ż.
Wiktionary
1. w technice:
a) stop różnych metali;
b) domieszka;
2. mieszanie dwóch gatunków towarów dla uzyskania gatunku średniego
SJP.pl
gad z rzędu krokodyli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. wodny, drapieżny gad z rodziny nazwa systematyczna|Alligatoridae|ref=tak., o szerokim pysku, mylony często z krokodylem;
(1.2) uczn. bardzo wymagający nauczyciel
Wiktionary
Aligatorowate (Alligatoridae) – rodzina gadów z rzędu krokodyli. Zaliczają się do niej aligatory (podrodzina Alligatorinae z jednym rodzajem Alligator) i kajmany (podrodzina Caimaninae). Zwierzęta te zamieszkują strefę gorącą obu Ameryk i wschodnie Chiny (Alligator sinensis). Południowo-wschodnią część USA zamieszkuje aligator missisipski (Alligator mississippiensis). Kajmany zamieszkują Amerykę Południową aż do Meksyku.
Wikipedia
(1.1) Z bezpiecznej odległości, z łódki obserwowaliśmy ogromnego aligatora wpełzającego do rzeki.
(1.1) W nikczemnym jego sklepiku żółw wisiał, wypchany aligator obok szczątków dziwnego kształtu ryb; na jego półkach leżała tu i ówdzie zbieranina próżnych flasz, słojów, zielonych czerepów, pęcherzów, stęchłych nasion; resztki sznurków i zapleśniałe kawałki lukrecji.
Wiktionary
IPA: ˌalʲiˈɡatɔr, AS: alʹigator
Wiktionary
zdrobnienie od: aligator
SJP.pl
rodzina krokodyli
SJP.pl
Aligatorowate (Alligatoridae) – rodzina gadów z rzędu krokodyli. Zaliczają się do niej aligatory (podrodzina Alligatorinae z jednym rodzajem Alligator) i kajmany (podrodzina Caimaninae). Zwierzęta te zamieszkują strefę gorącą obu Ameryk i wschodnie Chiny (Alligator sinensis). Południowo-wschodnią część USA zamieszkuje aligator missisipski (Alligator mississippiensis). Kajmany zamieszkują Amerykę Południową aż do Meksyku.
Wikipedia
o cechach aligatorowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
przymiotnik od: aligator
SJP.pl
[czytaj: aligjeri] Dante Alighieri (1265 - 1321), włoski poeta, autor "Boskiej komedii"; Dante
SJP.pl
[czytaj: alińMĄ] zgrupowanie bloków kamiennych (menhirów) w jednym szeregu lub w wielorzędowych alejach
SJP.pl
kobieta zbyt często przeglądająca oferty i robiąca zakupy w chińskim serwisie sprzedażowym AliExpress
SJP.pl
osoba zbyt często przeglądająca oferty i robiąca zakupy w chińskim serwisie sprzedażowym AliExpress
SJP.pl
zbyt częste przeglądanie ofert i robienie zakupów w chińskim serwisie sprzedażowym AliExpress, traktowane jako objaw choroby
SJP.pl
wezwanie do uroczystego czytania Tory w synagodze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. migracja Żydów do Palestyny, a po 1948 roku do współczesnego Izraela;
Wiktionary
Alija (hebr. עלייה, dosłownie: wstąpienie) – żydowska imigracja do Palestyny, a po 1948 roku do współczesnego państwa Izrael. Tak Żydzi określają „powrót do ojczyzny swoich ojców”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) migracja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aliyah
* czeski: (1.1) alija ż.
* francuski: (1.1) alya ż.
* hebrajski: (1.1) עלייה ż.
* hiszpański: (1.1) aliyá ż., aliá ż.
* niemiecki: (1.1) Alija ż.
* rosyjski: (1.1) алия ż.
* ukraiński: (1.1) алія ż.
* węgierski: (1.1) alija
źródła.
== alija (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. alija
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) migracja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aliyah
* czeski: (1.1) alija ż.
* francuski: (1.1) alya ż.
* hebrajski: (1.1) עלייה ż.
* hiszpański: (1.1) aliyá ż., aliá ż.
* niemiecki: (1.1) Alija ż.
* rosyjski: (1.1) алия ż.
* ukraiński: (1.1) алія ż.
* węgierski: (1.1) alija
źródła.
== alija (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. alija
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: hiszpańskie wino czerwone
SJP.pl
składowy ton dźwięku, którego częstotliwość jest wielokrotnością częstotliwości tonu podstawowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. przydźwięk współbrzmiący z tonem zasadniczym
Wiktionary
Składowa harmoniczna, alikwot (łac. aliquot, kilka) – w akustyce część składowa dźwięku muzycznego o przebiegu sinusoidalnym i częstotliwości n=fk, gdzie f jest częstotliwością tonu podstawowego (składowa podstawowa), natomiast k jest liczbą naturalną większą od 1. Długości fal kolejnych składowych harmonicznych są elementami szeregu harmonicznego.
Wikipedia
(1.1) Dzięki tłumieniu kolejnych alikwotów staje się możliwe uzyskanie przedęcia na instrumentach dętych oraz flażoletów na instrumentach strunowych.
Wiktionary
przym. alikwotowy
Wiktionary
(1.1) składowa harmoniczna
Wiktionary
składowy ton dźwięku, którego częstotliwość jest wielokrotnością częstotliwości tonu podstawowego; alikwot
SJP.pl
związany z alikwotem
SJP.pl
uczony muzułmański, znawca teologii i prawa; ulem, ulema
SJP.pl
Ulem – muzułmański teolog i uczony. Słowo pochodzi z wyrazu arabskiego alim, oznaczającego uczonego. W skład grupy ulemów wchodzili wszyscy duchowni muzułmańscy: muftiowie oraz imamowie. Ulemów określa się również mianem znawców szariatu. Ich główną siedzibą były meczety. Główną rolę posiadał meczet al-Azhar w Kairze.
Wikipedia
potocznie:
1. alimentator;
2. osoba skazana na karę więzienia za niepłacenie alimentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto jest zobowiązany do płacenia alimentów
(1.2) pot. osoba odsiadująca karę więzienia za niepłacenie alimentów
Wiktionary
IPA: ˌalʲĩˈmɛ̃ɲt͡ɕaʃ, AS: alʹĩmẽńćaš
Wiktionary
rzecz. alimenty nmos., alimenta nmos., alimentator m., alimentariusz m., alimentariuszka ż., alimentacja ż., alimentowanie n.
:: fż. alimenciara ż.
czas. alimentować
przym. alimentacyjny
Wiktionary
(1.1) alimentator
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. żywioł, element, pierwiastek
(1.2) śrpol. pożywienie, pokarm, żywność
Wiktionary
IPA: aˈlʲĩmɛ̃nt, AS: alʹĩmẽnt
Wiktionary
(1.1) stpol. element
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) praw. zob. alimenty.
Wiktionary
IPA: ˌalʲĩˈmɛ̃nta, AS: alʹĩmẽnta
Wiktionary
rzecz. alimenty nmos., alimentator mos., alimenciarz mos., alimentariusz mos., alimentariuszka ż., alimentacja ż., alimentowanie n.
czas. alimentować ndk.
przym. alimentacyjny
Wiktionary
(1.1) alimenty
Wiktionary
1. zasilanie rzek i jezior w wodę
2. ponoszenie kosztów na utrzymanie innych osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płacenie alimentów
(1.2) hydrol. uzupełnianie zasobów wodnych rzeki, jeziora
Wiktionary
rzecz. alimenty nmos., alimenciarz mos., alimenta nmos., alimentator mos., alimentowanie n.
czas. alimentować ndk.
przym. alimentowy, alimentacyjny, alimenciarski
Wiktionary
dotyczący alimentacji (płacenia alimentów), np. obowiązek alimentacyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. związany z alimentami
Wiktionary
rzecz. alimenciarz mos., alimenta nmos., alimentator mos., alimentowanie n., alimenty nmos., alimentacja ż.
Wiktionary
1. związany z odżywianiem;
2. przestarzale: alimentacyjny
SJP.pl
osoba płacąca alimenty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś kto płaci alimenty
Wiktionary
Alimentator – organ systemu autonomicznego służący do pobierania energii i materii z otoczenia.
Termin wprowadzony przez Mariana Mazura. Alimentator stanowi początkowy element toru energomaterialnego systemu autonomicznnego. Pobraną materię i energię przekazuje do akumulatora.
Wikipedia
(1.1) Alimentatorem został dziadek dziecka.
Wiktionary
IPA: ˌalʲĩmɛ̃nˈtatɔr, AS: alʹĩmẽntator
Wiktionary
rzecz. alimenty nmos., alimenta nmos., alimenciarz m., alimentariusz m., alimentariuszka ż., alimentacja ż., alimentowanie n.
czas. alimentować
przym. alimentacyjny
Wiktionary
(1.1) pot. alimenciarz
Wiktionary
osoba otrzymująca alimenty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) płacenie alimentów
Wiktionary
rzecz. alimenty nmos., alimenta nmos., alimentator m., alimenciarz m., alimentariusz m., alimentariuszka ż., alimentacja ż.
czas. alimentować
przym. alimentacyjny
Wiktionary
(1.1) alimentacja
Wiktionary
kwoty łożone na utrzymanie osób niemogących się utrzymać samodzielnie przez osoby mający taki obowiązek z tytułu prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) praw. regularne, obligatoryjne świadczenia, na ogół pieniężne, na rzecz osób fizycznych, do których zobowiązywane są na drodze prawnej inne osoby fizyczne;
Wiktionary
Alimenty (z łac. alimentum „pokarm”, od alere „karmić, żywić”) – świadczenia na rzecz osób fizycznych, które nie mogą uzyskać środków utrzymania własnymi siłami, do których zobowiązywane są inne osoby bliskie.
Wikipedia
(1.1) Joanna długo sądziła się z byłym mężem o alimenty.
(1.1) Udało się to Marlenie, która dziś w internecie radzi nie tylko, jak złapać na dziecko, ale jak potem wywalczyć wysokie alimenty.
Wiktionary
IPA: ˌalʲĩˈmɛ̃ntɨ, AS: alʹĩmẽnty
Wiktionary
rzecz. alimenta nmos., alimentator mos., alimenciarz mos., alimentariusz mos., alimentariuszka ż., alimentacja ż., alimentowanie n.
czas. alimentować ndk.
przym. alimentacyjny, alimentowy
Wiktionary
(1.1) alimenta
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Alina – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, powstałe jako forma pochodna od Adelajda, Adelina. W staropolszczyźnie pisane m.in. Alena, Helina.
Imię to może mieć też związek z mianem Halina – „ładna”, „dostojna”, „spokojna”. Alina to także pierwotna, pruska nazwa rzeki Łyny, która w młodszych formach brzmiała Alna (1251 n.e.) i Alne (1308). Alina w języku pruskim oznaczała samicę jelenia – łanię. Po litewsku słowo elnias oznacza jelenia.
Wikipedia
(1.1) Macie może jakieś zdjęcie Aliny w mundurku?
(1.1) Podwieź Alinę na stację kolejową!
Wiktionary
IPA: aˈlʲĩna, AS: alʹĩna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ala ż., Alinka ż., Alusia ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Alinka, Alusia
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alinearne
Wiktionary
przym. alinearny
przysł. alinearnie
Wiktionary
nieustawiony w linii; nieliniowy, nieciągły
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aliny lub z nią związany
SJP.pl
instrument geodezyjny używany do wyznaczania bezwzględnych przemieszczeń badanych punktów
SJP.pl
zdrobnienie od: Alina (imię żeńskie)
SJP.pl
jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu
SJP.pl
Alioth (Epsilon Ursae Majoris, ε UMa) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, część asteryzmu Wielkiego Wozu. Jest oddalona o 83 lata świetlne od Słońca.
Wikipedia
dawniej:
1. spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast bądź odmienne ujęcie treści, np.: Smutne to, aliści prawdziwe.; a jednak, mimo to;
2. partykuła wzmacniająca, wyrażająca zwykle odmienność, nagłą zmianę sytuacji, np.: Aliści przegrali już w pierwszym starciu.; a to
SJP.pl
anglosaskie imię żeńskie
SJP.pl
Alison Barros Moraes (ur. 30 czerwca 1982) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji napastnika.
Wikipedia
[czytaj: alister] obce imię męskie
SJP.pl
skała osadowa z dużą zawartością glinu
SJP.pl
Alit – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu krzemowego i wapnia, zasadowy krzemian wapnia o składzie 3CaO·SiO2, oznaczany też symbolem C3S. Jest składnikiem klinkieru (półproduktu cementu portlandzkiego) odpowiedzialnym za wczesne wiązanie cementu.
Wikipedia
włoskie linie lotnicze
SJP.pl
Alitalia (AZ) – włoski narodowy przewoźnik lotniczy, istniejący od 1946 do 2021. Dominującym udziałowcem był włoski skarb państwa, reszta akcji znajdowała się w rękach pracowników. Główny inwestor branżowy, Etihad, dysponował 49% udziałów.
Główny węzeł Alitalii znajdował się na lotnisku Fiumicino w Rzymie (FCO). Do końca marca 2008 roku Alitalia posiadała drugi węzeł na lotnisku Malpensa niedaleko Mediolanu. Dyrekcja Generalna zdecydowała jednak o opuszczeniu tego lotniska i przeniesienia 1/3 samolotów na lotnisko główne do Rzymu.
Wikipedia
powtórzenie jednakowych układów głoskowych na początku kolejnych wersów lub sąsiadujących ze sobą wyrazów jako sposób instrumentacji głoskowej, uwydatnienia budowy wiersza lub gry słów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. powtórzenie jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers;
Wiktionary
Aliteracja (z łac. ad + litera) – powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers.
Wikipedia
IPA: ˌalʲitɛˈrat͡sʲja, AS: alʹiteracʹi ̯a
Wiktionary
przym. aliteracyjny
Wiktionary
nie związany z literaturą, nieliteracki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony cech literackich
Wiktionary
(1.1) Przemówienie Alfonsa miało styl zupełnie aliteracki, chłodny i rzeczowy.
Wiktionary
(1.1) nieliteracki, nieartystyczny, użytkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aliteracyjne
Wiktionary
przym. aliteracyjny
przysł. aliteracyjnie
Wiktionary
dotyczący aliteracji
SJP.pl
dwuletnia, cebulkowa roślina warzywna, używana jako przyprawa kuchenna oraz środek leczniczy; czosnek
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. że
(1.2) stpol. dopóki
Wiktionary
IPA: ˈalʲiʃ, AS: alʹiš
Wiktionary
substancja barwiąca, dawniej otrzymywana z korzeni marzanny farbiarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. cenny, czerwony barwnik zaprawowy stosowany w analizie chemicznej;
Wiktionary
Alizaryna, czerwień alizarynowa – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, pochodna antrachinonu. Czerwony barwnik stosowany już w starożytności jako tzw. kraplak, pozyskiwany z korzeni marzany barwierskiej.
Wikipedia
(1.1) Jeżeli przyjrzymy się uważniej wzorowi alizaryny, zauważymy z łatwością, że zbudowany jest na podobieństwo chinonu i zawiera w swoim składzie chromofor złożony.
Wiktionary
IPA: ˌalʲizaˈrɨ̃na, AS: alʹizarỹna
Wiktionary
przym. alizarynowy
Wiktionary
(1.1) czerwień alizarynowa
Wiktionary
przymiotnik od: alizaryna
SJP.pl
kolizja statku będącego w ruchu ze statkiem stojącym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. zderzenie statku płynącego ze stojącym
Wiktionary
IPA: aˈlʲizʲja, AS: alʹizʹi ̯a
Wiktionary
skrót
(1.1) = alkohol
Wiktionary
(1.1) Niewłaściwie oznakowane butelki piwa Carlsberg Pilsner Premium 500 ml o obj. alk. 5,0% zostały wycofane ze względu na błąd na linii produkcyjnej.
Wiktionary
gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rzędu siewkowych; alka zwyczajna, alka krzywonosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., poufała forma imienia Alicja
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od Alek
Wiktionary
Alka (zwyczajna), alka krzywonosa (Alca torda) – gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rodziny alk (Alcidae) i jednocześnie jej największy żyjący członek. Jedyny przedstawiciel rodzaju Alca. Wędrowny. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Kaśka kątem oka zauważyła, że Alka miała minę, jakby ktoś jej napluł między oczy. Zazdrosna o niego.
(2.1) Barbara Wachowicz w poruszającym artykule w „Naszym Dzienniku” przywołuje fragmenty listów Basi Sapińskiej do Alka Dawidowskiego, młodych warszawiaków, którym wojna brutalnie wdarła się w szczęście i młodość.
Wiktionary
(1.1) rzecz. Alicja ż., Ala ż.
Wiktionary
niesteroidowy lek o działaniu przeciwzapalnym, przeciwgorączkowym i przeciwbólowym, hamujący agregację płytek krwi
SJP.pl
[czytaj: alka zelcer] lek firmy Bayer; kwas acetylosalicylowy w tabletkach
SJP.pl
Wikipedia
objętościowa metoda chemicznej analizy ilościowej
SJP.pl
Alkacymetria – jeden z ważniejszych działów analizy miareczkowej, zwanej też analizą objętościową, w którym ustala się dokładne stężenie kwasów lub zasad poprzez miareczkowanie roztworów z użyciem odpowiednio zasad lub kwasów. W trakcie miareczkowania alkacymetrycznego zachodzi reakcja zobojętniania, która prowadzi do zmian pH mieszaniny. Zmiany te rejestruje się z użyciem chemicznych wskaźników pH, lub pH-metrów.
Wikipedia
starszy urzędnik gminy w Hiszpanii
SJP.pl
Alkad (hiszp. alcalde z arab. الْقَائِد al-kadi 'sędzia') – osoba stojąca na czele władz miejskich w Hiszpanii (przewodniczący zarządu miasta), odpowiednik burmistrza lub prezydenta miasta. Funkcja i kompetencje Alkada mogą różnić się w zależności od kraju i szczebla administracyjnego. Termin ten jest powszechnie używany w Hiszpanii oraz w krajach Ameryki Łacińskiej.
Wikipedia
Alkalifile, alkafile, organizmy zasadolubne – organizmy (zarówno rośliny, jak i zwierzęta), które najlepiej rozwijają się w glebie lub wodzie o odczynie zasadowym, na ogół w środowisku bogatym również w związki wapnia. Organizmy te są też zazwyczaj kalcyfilami.
Wikipedia
środek alchemiczny
SJP.pl
jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu; Benathnash
SJP.pl
Alkaid (Eta Ursae Majoris, η UMa) – jedna z jaśniejszych gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Odległa od Słońca o około 104 lat świetlnych.
Wikipedia
poeta grecki, żył na przełomie VII i VI w. p.n.e.
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Alkajosa, właściwy Alkajosowi, nawiązujący do pieśni Alkajosa itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim obecny w nazwach kilkunastu miast w Hiszpanii, Kolumbii i na Filipinach
Wiktionary
Alcalá de Henares – miasto w Hiszpanii nad rzeką Henares (dopływ rzeki Jarama), w regionie Madryt. Położone jest 30 km od Madrytu.
Miasto jest jednym z najstarszych w Hiszpanii, z tego powodu jego zabytkowe centrum zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W XV wieku powstał tu uniwersytet.
Wikipedia
(1.1) Hiszpanami byli św. Piotr z Alkantary oraz św. Dydak z Alkali.
Wiktionary
wodorotlenki metali alkalicznych, mocne zasady nieorganiczne
SJP.pl
Alkalia (arab. al-kali ‘potaż’) – ogólna nazwa dla: tlenków oraz wodorotlenków litowców, glinu i magnezu, roztworów wodnych wodorotlenków litowców oraz wapnia, a także węglanu sodu oraz potasu. Do alkaliów zalicza się także wodny roztwór amoniaku. Wszystkie alkalia wykazują mocny odczyn zasadowy. Stosowane są m.in. jako środki wiążące kwasy żółciowe oraz zobojętniające sok żołądkowy.
Wikipedia
Alkaliceluloza – półprodukt chemiczny uzyskiwany przez traktowanie celulozy ok. 18% roztworem wodorotlenku sodu. Zawiera ok. 50% wody i ok. 15% NaOH, przy czym szacuje się, że ok. połowa NaOH jest związana z celulozą. Jej skład chemiczny nie jest ściśle określony i odpowiada w przybliżeniu wzorowi (C6H10O6·NaOH)n. Rozpuszcza się w odczynniku Schweizera.
Wikipedia
posiadanie właściwości zasady; zasadowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. biochem. zob. zasadowość.
Wiktionary
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowościroztworów wodnych związków chemicznych.Skala ta jest oparta na aktywności jonów wodorowych H+ w roztworach wodnych.
Formalnie pH definiuje się jako:
Wikipedia
IPA: ˌalkaˈlʲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: alkalʹičność
Wiktionary
przym. alkaliczny
Wiktionary
granit alkalicznoskaleniowy - magmowa skała głębinowa, odmiana granitu; alaskit
SJP.pl
1. w chemii: taki, który ma silne właściwości zasadowe (np. roztwór alkaliczny);
2. metale alkaliczne - metale, których wodorotlenki są silnymi zasadami;
3. bateria alkaliczna - bateria o dużej trwałości, w której elektrolitem jest wodorotlenek metalu alkalicznego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący alkaliów
Wiktionary
rzecz. alkalia lm. nmos., alkaliczność ż., alkalizowanie n.
czas. alkalizować
Wiktionary
(1.1) zasadowy
Wiktionary
organizm, dla którego optymalnym środowiskiem są wody lub gleby o odczynie zasadowym
SJP.pl
metoda analizy chemicznej pozwalająca na określenie ilościowe kwasów przez miareczkowanie zasadami
SJP.pl
Alkacymetria – jeden z ważniejszych działów analizy miareczkowej, zwanej też analizą objętościową, w którym ustala się dokładne stężenie kwasów lub zasad poprzez miareczkowanie roztworów z użyciem odpowiednio zasad lub kwasów. W trakcie miareczkowania alkacymetrycznego zachodzi reakcja zobojętniania, która prowadzi do zmian pH mieszaniny. Zmiany te rejestruje się z użyciem chemicznych wskaźników pH, lub pH-metrów.
Wikipedia
czynienie czegoś alkalicznym, dodawanie związków zasadowych
SJP.pl
w chemii: dodawać związki zasadowe w celu zneutralizowania kwasów albo nadania charakteru zasadowego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) chem. dodawać zasady, zmieniać odczyn na zasadowy
Wiktionary
(1.1) Chemik alkalizował ciecz w probówce.
Wiktionary
IPA: ˌalkalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: alkalʹizovać
Wiktionary
rzecz. alkalia, alkalizowanie n.
czas. zalkalizować dk.
przym. alkaliczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. proces zmieniania odczynu na bardziej zasadowy; dodawanie zasady
Wiktionary
(1.1) Stosując długotrwałe alkalizowanie moczu, udaje się czasem rozpuścić kamienie moczanowe.
Wiktionary
IPA: ˌalkalʲizɔˈvãɲɛ, AS: alkalʹizovãńe
Wiktionary
czas. alkalizować ndk., zalkalizować dk.
przym. alkaliczny
rzecz. alkalia
Wiktionary
(1.1) alkalizacja
Wiktionary
związek organiczny, przeważnie trujący; w małych dawkach może być stosowany jako lek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. naturalnie występujący zasadowy związek chemiczny (na ogół heterocykliczny), głównie pochodzenia roślinnego, zawierający azot;
Wiktionary
Alkaloidy (arabskie alkali – potaż i stgr. εἶδος eidos – postać = „przyjmujący postać zasady”) – według rekomendacji IUPAC z 1995 roku jest to grupa naturalnie występujących zasadowych związków organicznych (na ogół heterocyklicznych), głównie pochodzenia roślinnego, zawierających azot. Aminokwasy, peptydy, białka, nukleotydy, kwasy nukleinowe, aminocukry i antybiotyki nie są zwykle zaliczane do alkaloidów. Dodatkowo do tej grupy włączone są niektóre obojętne związki chemiczne biogenetycznie związane z alkaloidami zasadowymi.
Wikipedia
(1.1) Kapsaicyna, alkaloid papryczek chili, zapobiega powstaniu i postępom uszkodzenia wątroby.
Wiktionary
IPA: ˌalkaˈlɔjit, AS: alkaloi ̯it
Wiktionary
przym. alkaloidowy
Wiktionary
przymiotnik od: alkaloid
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący alkaloidu, związany z alkaloidem
Wiktionary
IPA: ˌalkalɔjiˈdɔvɨ, AS: alkaloi ̯idovy
Wiktionary
rzecz. alkaloid m.
Wiktionary
związek organiczny, przeważnie trujący; w małych dawkach może być stosowany jako lek
SJP.pl
Alkaloidy (arabskie alkali – potaż i stgr. εἶδος eidos – postać = „przyjmujący postać zasady”) – według rekomendacji IUPAC z 1995 roku jest to grupa naturalnie występujących zasadowych związków organicznych (na ogół heterocyklicznych), głównie pochodzenia roślinnego, zawierających azot. Aminokwasy, peptydy, białka, nukleotydy, kwasy nukleinowe, aminocukry i antybiotyki nie są zwykle zaliczane do alkaloidów. Dodatkowo do tej grupy włączone są niektóre obojętne związki chemiczne biogenetycznie związane z alkaloidami zasadowymi.
Wikipedia
zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom zasad we krwi, stan odwrotny do kwasicy; zasadowica
SJP.pl
Zasadowica, alkaloza (łac. alcalosis) – zakłócenie równowagi kwasowo-zasadowej, stan podwyższonego pH osocza krwi wywołany zmniejszeniem w nim stężenia jonów wodorowych lub zwiększeniem stężenia zasad.
Wyróżnia się dwa typy zasadowicy:
Wikipedia
Alkamenes (gr. Ἀλκαμένης) – grecki rzeźbiarz z V w. p.n.e., pochodzący z Aten lub Lemnos, uczeń Fidiasza, działał m.in. w Atenach, Olimpii i Sparcie.
Wikipedia
węglowodór stosowany jako surowiec w przemyśle chemicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, łańcuchowy węglowodór nasycony, w którym występują wyłącznie pojedyncze wiązania chemiczne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Alkany zawierające więcej niż trzy atomy węgla mogą tworzyć wiele różnych izomerów konstytucyjnych.
Wiktionary
IPA: ˈalkãn, AS: alkãn
Wiktionary
(1.1) pot. parafina
Wiktionary
naturalny barwnik czerwony występujący w korzeniach alkanny i farbownika; anchusina
SJP.pl
Alkanina, anchusina – organiczny związek chemiczny, naturalny, czerwony barwnik, otrzymywany z korzeni alkanny barwierskiej (Alkanna tinctoria) oraz farbownika lekarskiego (Anchusa officinalis). Pochodna naftochinonu. Alkaniny używano jako barwnika zaprawowego, natomiast obecnie wykorzystuje się ją w przemyśle kosmetycznym, w mikroskopii oraz w analizie chemicznej.
Wikipedia
związany z alkaniną
SJP.pl
1. bylina stepowa z rodziny szorstkolistnych, rosnąca na stepach obszaru śródziemnomorskiego, z której korzeni otrzymuje się czerwony barwnik;
2. w chemii: mieszanina barwników z tej rośliny, używana do barwienia kosmetyków i środków żywnościowych
SJP.pl
Alkanna, czerwienica (Alkanna) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Obejmuje około 40–50 gatunków. Występują one w południowej Europie (17 gatunków), północnej Afryce i w Azji południowo-zachodniej sięgając po Iran na wschodzie. Centrum zróżnicowania jest Turcja, gdzie występuje 31 gatunków z tego rodzaju. W Polsce w naturze tylko jako przejściowo dziczejący (efemerofit) zarejestrowany został jeden gatunek – alkanna pierwiosnkowata A. primuliflora. Rośliny te rosną w miejscach suchych, skalistych, trawiastych, także na porzuconych gruntach rolnych.
Wikipedia
związany z alkanem
SJP.pl
miękki, wytrzymały materiał tekstylny; alcantara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii;
Wiktionary
(1.1) Hiszpanami byli św. Piotr z Alkantary oraz św. Dydak z Alkali.
Wiktionary
rzecz. alkantaryn mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. hist. członek odłamu franciszkanów zapoczątkowanego w Hiszpanii
Wiktionary
(1.1) Założycielem alkantarynów był franciszkański mistyk i asceta św. Piotr z Alkantary.
Wiktionary
rzecz. Alkantara ż.
Wiktionary
(1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, bernardyn, obserwant, amadeita, dyskalceata
Wiktionary
węglowodór stosowany jako surowiec w przemyśle chemicznym
SJP.pl
Alkany (parafiny, z łac. parum affinis = mało powinowaty) – łańcuchowe węglowodory nasycone, organiczne związki chemiczne zbudowane wyłącznie z atomów węgla i wodoru, przy czym atomy węgla połączone są ze sobą wyłącznie wiązaniami pojedynczymi. Ogólny wzór sumaryczny alkanów ma postać C
nH
2n+2.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny z grupy kwasów karboksylowych, metabolit przemiany fenyloalaniny i tyrozyny; kwas homogentyzynowy
SJP.pl
choroba genetyczna prowadząca do zapalenia stawów i ścięgien
SJP.pl
Wikipedia
tranzystor polowy o symetrii kołowej, o dwóch bramach złączowych
SJP.pl
Alkatron – rodzaj tranzystora unipolarnego. Wyposażony jest on w dwa złącza mające symetrię kołową. Każde złącze stanowi oddzielną bramkę. Jedna z bramek służy do ustalenia żądanej początkowej szerokości kanału w ten sposób, aby oddziaływanie napięcia na drugiej bramce na prąd tego kanału było maksymalne.
Wikipedia
twierdza lub cytadela w architekturze muzułmańskiej; kasba, kasba
SJP.pl
muzułmańska świecka rezydencja o charakterze reprezentacyjnym
SJP.pl
Alkazar (arab. القصر, trb. al-qaṣr, w tłum. na pol. „pałac”, „zamek”, „fort”; hiszp. alcázar) – na Bliskim Wschodzie – świecka rezydencja o charakterze reprezentacyjnym, budowana w centrum lub poza murami miasta. W Hiszpanii – warowny, a zarazem reprezentacyjny pałac mauretański o cechach architektury muzułmańskiej, którego pomieszczenia mieszkalne i użytkowe były grupowane wokół dziedzińców z portykami. Alkazar w Sewilli uchodzi za najwybitniejsze dzieło architektury mauretańskiej w Hiszpanii.
Wikipedia
nienasycony węglowodór alifatyczny; olefina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, w którym występuje jedno podwójne wiązanie chemiczne pomiędzy atomami węgla;
Wiktionary
Belgia:
Dania:
Niemcy:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Najprostszym alkenem jest eten.
Wiktionary
IPA: ˈalkɛ̃n, AS: alkẽn
Wiktionary
związany z alkenem
SJP.pl
nienasycony węglowodór alifatyczny; olefina
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: owad z rodziny pluskwiaków, z którego larw produkowano barwnik do tkanin; czerwiec polski; alkiermes
SJP.pl
Alkermes – rodzaj napoju alkoholowego o czerwonej barwie, który dzięki przyprawom korzennym jest bardzo aromatyczny; likier włoskiego pochodzenia.
Wikipedia
gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rzędu siewkowych; alka zwyczajna, alka krzywonosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Alcidae|ref=tak., rodzina ptaków morskich z rzędu siewkowców, zamieszkujących wyłącznie półkulę północną;
Wiktionary
Alki (Alcidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes). Obejmuje 24 gatunki obecnie żyjące oraz jeden wymarły. Obejmuje gatunki morskie zamieszkujące skaliste wybrzeża w strefie klimatów chłodnych i umiarkowanych półkuli północnej (chociaż niektóre gatunki zapuszczają się nawet do Zatoki Kalifornijskiej). Kanadyjski ornitolog, Anthony Gaston, zasugerował, że większość gatunków trzyma się północnych wód przez wzgląd na obecne w tropikach rekiny.
Wikipedia
IPA: ˈalʲci, AS: alʹḱi
Wiktionary
(ok. 450-404 p.n.e.) ateński wódz i polityk z okresu wojny peloponeskiej; Alcybiades
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. ateński strateg;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Alkibiades, Alcybiades (gr. Ἀλκιβιάδης, ur. 450 p.n.e., zm. 404 p.n.e.) – ateński strateg. Był kluczową postacią ostatnich 15 lat II wojny peloponeskiej. Charakteryzowany jest jako wybitny polityk i wódz, któremu brak rozwagi, wygórowane ambicje i skłonność do wystawnego trybu życia przysporzyły wielu wrogów. Dla Greków był postacią kontrowersyjną.
Wikipedia
(1.1) W Atenach Alkibiades prowadził rozwiązły tryb życia.
Wiktionary
(1.1) Alcybiades
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alkibiadesa lub z nim związany
SJP.pl
potocznie: alkidal (żywica wykorzystywana m.in. do wyrobu farb)
SJP.pl
żywica wykorzystywana do wyrobu farb, lakierów itp.
SJP.pl
żywica wykorzystywana do wyrobu farb, lakierów itp.
SJP.pl
Żywice alkidowe (alkidale) – żywice polimerowe z grupy poliestrów, powstające np. w wyniku polikondensacji alkoholi polihydroksylowych i kwasów polikarboksylowych. Pierwszymi znanymi alkidalami były gliptale, zbudowane z reszt gliceryny i kwasu ftalowego. Alkidale mogą być modyfikowane, np. kwasami karboksylowymi, kwasami żywicznymi lub olejami roślinnymi. Stosowane jako lakiery, w Polsce znane jako poloftale i polomale.
Wikipedia
związany z alkidem
SJP.pl
przestarzałe: owad z rodziny pluskwiaków, z którego larw produkowano barwnik do tkanin; czerwiec polski; alkermes
SJP.pl
Szkarłatka, alkiermes (Phytolacca L.) – rodzaj roślin z rodziny szkarłatkowatych (alkiermesowatych). Obejmuje 26 gatunków. Rośliny te spotykane są na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy) w strefie tropikalnej i subtropikalnej, z największym zróżnicowaniem na półkuli północnej, przy czym w Europie, Australii, północnej Afryce rośliny te występują jako introdukowane. W Polsce dwa gatunki notowane są jako przejściowo dziczejące (efemerofity) – szkarłatka amerykańska P. americana i szkarłatka jagodowa P. acinosa.
Wikipedia
o cechach alkiermesowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Szkarłatkowate, alkiermesowate (Phytolaccaceae) – rodzina roślin należąca do rzędu goździkowców (Caryophyllales). Należą do niej w ujęciu systemu APG IV z 2016 roku 4 rodzaje z 32 gatunkami. Wcześniej do rodziny zaliczano 12 do 17 rodzajów. Rośliny te zamieszkują głównie kraje tropikalne i subtropikalne. Najbardziej zróżnicowane są w Ameryce Środkowej i południowej Afryce.
Wikipedia
o cechach alkiermesowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny alkiermesowatych
Wiktionary
rzecz. alkiermesowate nmos.
Wiktionary
1. wysunięta narożna część budynku kryta osobnym dachem
2. boczny, mały pokój, służący zwykle za sypialnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wysunięty narożnik budynku z wydzielonym dachem;
(1.2) daw. mały boczny pokój służący za sypialnię
Wiktionary
Alkierz (st.franc. arquière "miejsce dla łuczników" (wystające z muru), z łac. arcuarium, "wykusz dla łuczników", niem. Erker) – narożnik, zwykle na rzucie kwadratu lub prostokąta, wyraźnie występujący z bryły budynku, z odrębnym dachem, niekiedy wyższy od korpusu głównego i wówczas zwany wieżą alkierzową.
Alkierzem nazywano również izbę znajdującą się w takim narożniku. W budownictwie wiejskim alkierzem określano małą izdebkę przy dużej izbie.
Wikipedia
(1.1) Poszli oboje do alkierza i wysunęli na środek stół malowany na wiśniowo.
Wiktionary
IPA: ˈalʲcɛʃ, AS: alʹḱeš
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. alkierzyk mrz.
przym. alkierzowy
Wiktionary
związany z alkierzem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z alkierzem, dotyczący alkierza
Wiktionary
rzecz. alkierz mrz., alkierzyk mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: alkierz
SJP.pl
jednowartościowa grupa organiczna, wywodząca się z cząsteczki węglowodoru alifatycznego, np. metyl lub etyl
SJP.pl
Grupa alkilowa, potocznie alkil – fragment organicznego związku chemicznego, jednowartościowa grupa utworzona formalnie przez oderwanie jednego atomu wodoru od cząsteczki alkanu. Oznacza się ją często literą R (symbol „R”, od ang. residue, nie jest jednak dla niej zarezerwowany i może symbolizować dowolną grupę funkcyjną), a jej wzór ogólny to CnH2n+1.
Wikipedia
proces syntezy chemicznej polegający na zastępowaniu wodoru alkilami
SJP.pl
Alkilowanie, alkilacja – obszerna grupa reakcji chemicznych polegających na przeniesieniu grupy alkilowej lub aryloalkilowej z jednego do drugiego związku chemicznego. Grupa alkilowa może być przeniesiona w formie rodnika, karboanionu lub karbokationu co stanowi podstawę systematyki tych reakcji. Ze względu na technologiczne i biologiczne znaczenie tych reakcji badanie alkilowania stanowi jeden z najważniejszych działów chemii organicznej.
Wikipedia
jednowartościowa grupa organiczna, wywodząca się z cząsteczki węglowodoru alifatycznego, np. metyl lub etyl
SJP.pl
Grupa alkilowa, potocznie alkil – fragment organicznego związku chemicznego, jednowartościowa grupa utworzona formalnie przez oderwanie jednego atomu wodoru od cząsteczki alkanu. Oznacza się ją często literą R (symbol „R”, od ang. residue, nie jest jednak dla niej zarezerwowany i może symbolizować dowolną grupę funkcyjną), a jej wzór ogólny to CnH2n+1.
Wikipedia
Alkiloarylosulfoniany – związki organiczne, sulfonowane parafiny zawierające lipofilowy fragment alifatyczny i arylowy oraz hydrofilową grupę sulfonową. Są to substancje powierzchniowo czynne należące do detergentów anionowych. Sole alkiloarylowych kwasów sulfonowych, np. dodecylobenzenosulfonian sodu, wykazują dobre właściwości piorące i myjące.
Zbliżone właściwości mają alkanosulfoniany.
Wikipedia
związek organiczny będący solą monoestrów kwasu siarkowego i alifatycznych alkoholi, stosowany jako składnik szamponów, środków piorących i myjących oraz jako substancja pomocnicza w przemyśle włókienniczym, skórzanym, tworzyw sztucznych
SJP.pl
związek organiczny będący solą monoestrów kwasu siarkowego i alifatycznych alkoholi, stosowany jako składnik szamponów, środków piorących i myjących oraz jako substancja pomocnicza w przemyśle włókienniczym, skórzanym, tworzyw sztucznych
SJP.pl
dodawać grupy alkilowe do związku chemicznego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) chem. przyłączać grupę alkilową do związku organicznego
Wiktionary
(1.1) Drugą ważną właściwością estru acetylooctowego i jego alkilowanych pochodnych jest zdolność łączenia się w różne związki pierścieniowe [...]
Wiktionary
rzecz. alkilowanie n., alkil m., alkilacja ż.
przym. alkilowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja wprowadzania grupy alkilowej (alkilu) lub alkiloarylowej do cząsteczki związku organicznego;
Wiktionary
Alkilowanie, alkilacja – obszerna grupa reakcji chemicznych polegających na przeniesieniu grupy alkilowej lub aryloalkilowej z jednego do drugiego związku chemicznego. Grupa alkilowa może być przeniesiona w formie rodnika, karboanionu lub karbokationu co stanowi podstawę systematyki tych reakcji. Ze względu na technologiczne i biologiczne znaczenie tych reakcji badanie alkilowania stanowi jeden z najważniejszych działów chemii organicznej.
Wikipedia
rzecz. alkil m., alkilacja ż.
czas. alkilować
przym. alkilowy
Wiktionary
(1.1) alkilacja
Wiktionary
związany z alkilem
SJP.pl
węglowodór łańcuchowy nienasycony zawierający w cząsteczkach jedno wiązanie potrójne między atomami węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, w którym występują przynajmniej jedno potrójne wiązanie chemiczne pomiędzy atomami węgla;
Wiktionary
Alkiny (zwyczajowo: acetyleny) – grupa organicznych związków chemicznych będących węglowodorami nienasyconymi, w których występuje jedno wiązanie potrójne między atomami węgla (−C≡C−).
Wikipedia
(1.1) Alkiny są bardziej reaktywne od alkanów i alkenów.
Wiktionary
IPA: ˈalʲcĩn, AS: alʹḱĩn
Wiktionary
(1.1) pot. acetylen
Wiktionary
Alkinoos (stgr. Ἀλκίνοος 'Potężny Umysł' od ἀλκή 'siła, potęga' i νόος 'umysł') – w mitologii greckiej król Feaków mieszkających na wyspie Scherii. Wnuk Posejdona, syn Fajaksa lub Nausitoosa, brat Lokrosa, małżonek królowej Arete i ojciec Nauzyki.
Wikipedia
związany z alkinem
SJP.pl
węglowodór łańcuchowy nienasycony zawierający w cząsteczkach jedno wiązanie potrójne między atomami węgla
SJP.pl
Alkiny (zwyczajowo: acetyleny) – grupa organicznych związków chemicznych będących węglowodorami nienasyconymi, w których występuje jedno wiązanie potrójne między atomami węgla (−C≡C−).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. jedna z Plejad; córka Atlasa i Plejone; przeniesiona na firmament jako gwiazda Alkione (1.4);
(1.2) mitgr. królewna z Magnezji; córka Eola i żona Keyksa, zamieniona w zimorodka;
(1.3) mitgr. córka Idasa, syna Afareusa, i Marpessy oraz żona Meleagra;
(1.4) astr. najjaśniejsza gwiazda w Plejadach; jedna z gwiazd w gwiazdozbiorze Byka; jedna z gwiazd pojedynczych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: alʲˈcɔ̃nɛ, AS: alʹḱõne
Wiktionary
przym. alkionowy
Wiktionary
(1.1) Alcyone, Halcyone
(1.2) Alcyone, Halcyone
(1.3) Alcyone, Kleopatra
(1.4) Alcyone
Wiktionary
Alkmaar – miasto i gmina w północno-zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Północna, zlokalizowane nad Kanałem Północnoholenderskim. Ośrodek przemysłowy (produkcja czekolady), handlowy (miejsce targów serowarskich) i kulturalny (muzeum piwa).
Wikipedia
Alkman (gr. Ἀλκμάν), VII w. p.n.e. – poeta spartański zaliczany do największych twórców lirycznych starożytnej Grecji.
Alkman prawdopodobnie był Spartaninem, ale według niektórych źródeł pochodził z Sardes w Lidii. Mógł być też niewolnikiem, którego wyzwolono i przyznano obywatelstwo miasta ze względu na wielki talent. Według Pauzaniasza po śmierci został pochowany obok rzekomego grobowca Heleny.
Wikipedia
w mitologii greckiej: córka Elektryona, króla Myken
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rzędu siewkowych; alka zwyczajna, alka krzywonosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) pot. spoż. alkohol (napój zawierający etanol)
(1.2) pot. chem. alkohol (związek chemiczny z grupy węglowodorów)
Wiktionary
Alko – polska, prywatna wytwórnia instrumentów muzycznych, założona w 1965 roku w Bielsku-Białej przez Alfreda Kopoczka.
Wikipedia
(1.1) Nie popieram jazdy po alko, ale motocykliści to ostatnia grupa uczestników ruchu których można nazywać świętymi.
Wiktionary
(1.1) zob. alkohol.
(1.2) zob. alkohol.
Wiktionary
[czytaj: alkoblok] urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkoblokada, alkolock, alcolock, alcoblock, alkoblok
SJP.pl
urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkoblokada, alkolock, alcolock, alcoblock, alkoblock
SJP.pl
urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkolock, alcolock, alcoblock, alkoblock, alkoblok
SJP.pl
odmiana chińczyka, w której pionki zostały zastąpione kieliszkami z alkoholem
SJP.pl
okulary pokazujące rozmyty obraz widziany przez pijanego kierowcę
SJP.pl
1. związek organiczny charakteryzujący się obecnością jednej lub wielu grup wodorotlenowych w cząsteczce;
2. alkohol etylowy lub napój zawierający ten alkohol, np. piwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. grupa związków chemicznych, pochodnych węglowodoru, w których cząsteczce jeden lub kilka atomów wodoru zastąpiono grupą hydroksylową (-OH);
(1.2) spoż. każdy napój, który zawiera minimum 0,5% alkoholu etylowego;
(1.3) daw. miałko sproszkowany antymon stosowany przez kobiety do barwienia na czarno głównie powiek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nazwy większości alkoholi tworzy się przez dodanie do nazwy źródłowego węglowodoru przyrostka „-ol”.
(1.2) „Osobom nietrzeźwym alkoholu nie sprzedajemy” – przeczytał i zasępił się.
Wiktionary
IPA: alˈkɔxɔl, AS: alkoχol
Wiktionary
rzecz. alkoholan m., alkoholiza ż., alkoholizm m., alkoholik m., alkoholiczka ż., alkoza ż., alkoholizowanie n., alkoholizacja ż.
czas. alkoholizować ndk.
przym. alkoholowy, alkoholiczny
Wiktionary
(1.2) napój alkoholowy, napój wyskokowy, napitek, trunek, drink; pot. procenty
Wiktionary
związek chemiczny będący efektem reakcji alkoholu z metalem
SJP.pl
Alkoholany (alkoksylany) – organiczne związki chemiczne o wzorze ogólnym ROM (gdzie: R – grupa alkilowa; M – atom metalu). Otrzymuje się je głównie podczas reakcji odpowiedniego alkoholu z metalem (sodem i potasem na zimno, zaś z magnezem i glinem na gorąco) w środowisku bezwodnym. Większość alkoholanów to związki jonowe, choć w niektórych (np. w t-butanolanie glinu) występują wiązania kowalencyjne.
Wikipedia
związany z alkoholanem
SJP.pl
związek chemiczny będący efektem reakcji alkoholu z metalem
SJP.pl
Alkoholany (alkoksylany) – organiczne związki chemiczne o wzorze ogólnym ROM (gdzie: R – grupa alkilowa; M – atom metalu). Otrzymuje się je głównie podczas reakcji odpowiedniego alkoholu z metalem (sodem i potasem na zimno, zaś z magnezem i glinem na gorąco) w środowisku bezwodnym. Większość alkoholanów to związki jonowe, choć w niektórych (np. w t-butanolanie glinu) występują wiązania kowalencyjne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. preparat roślinny otrzymywany poprzez wytrawienie świeżego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80–95℃
Wiktionary
Alkoholatura, intrakt (łac. Alcoholaturae, Intracta) – preparat roślinny, otrzymywany poprzez wytrawienie surowego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80–95° (procent objętościowych). Intrakty są podobne do nalewek, różnią się od nich tym, że są sporządzane z surowców świeżych, a nie suszonych.
Wikipedia
(1.1) intrakt
Wiktionary
1. związek organiczny charakteryzujący się obecnością jednej lub wielu grup wodorotlenowych w cząsteczce;
2. alkohol etylowy lub napój zawierający ten alkohol, np. piwo
SJP.pl
Wikipedia
poziom alkoholu w surowicy krwi powyżej normy fizjologicznej
SJP.pl
kobieta uzależniona od alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która cierpi na alkoholizm
Wiktionary
(1.1) Moja sąsiadka jest alkoholiczką.
Wiktionary
IPA: ˌalkɔxɔˈlʲit͡ʃka, AS: alkoχolʹička
Wiktionary
rzecz. alkohol m., alkoholizm m.
:: fm. alkoholik m.
przym. alkoholowy
Wiktionary
(1.1) pijaczka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z alkoholikiem lub alkoholizmem, taki jak u alkoholika
(1.2) wywołany alkoholem
Wiktionary
rzecz. alkohol mrz., alkoholizowanie n.
Wiktionary
osoba uzależniona od alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która cierpi na alkoholizm
Wiktionary
Alkoholizm – termin wieloznaczny, w wąskim znaczeniu jest to choroba alkoholowa, czyli uzależnienie od alkoholu etylowego, a w szerokim znaczeniu są to następstwa nadmiernego używania alkoholu, nie tylko zdrowotne, lecz również społeczne (jako patologia – pijaństwo) i inne.
Wikipedia
(1.1) Mój sąsiad jest alkoholikiem.
Wiktionary
IPA: ˌalkɔˈxɔlʲik, AS: alkoχolʹik
Wiktionary
rzecz. alkoholizm m., alkohol m.
:: fż. alkoholiczka ż.
przym. alkoholowy
Wiktionary
(1.1) przest. bibosz, wulg. moczymorda, pot. ochlapus, ochlajtus, ochlaptus, opilec, opój, pijak, pijanica, pijus
Wiktionary
reakcja podwójnej wymiany między alkoholem a związkiem organicznym, np. estrem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. reakcja chemiczna podwójnej wymiany, zachodząca między alkoholem a innym związkiem organicznym, najczęściej estrem
Wiktionary
Alkoholiza – rodzaj transestryfikacji, reakcja substytucji jednej reszty alkoholowej na inną w estrze typu:
Może być katalizowana kwasem lub zasadą. Jeżeli przeprowadzana jest przez rozpuszczenie estru w docelowym alkoholu, to ma charakter solwolizy.
Wikipedia
rzecz. alkohol mrz., alkoza ż.
Wiktionary
nasycanie napoju alkoholem
SJP.pl
uzależnienie od alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nałóg alkoholowy, choroba polegająca na odczuwaniu potrzeby picia napojów alkoholowych;
(1.2) socjol. zjawisko społeczne, groźne w skutkach, polegające na zwiększaniu się liczby osób uzależnionych od alkoholu i pijących nałogowo
(1.3) pot. nadmierne, zbyt częste spożywanie alkoholu
Wiktionary
Alkoholizm – termin wieloznaczny, w wąskim znaczeniu jest to choroba alkoholowa, czyli uzależnienie od alkoholu etylowego, a w szerokim znaczeniu są to następstwa nadmiernego używania alkoholu, nie tylko zdrowotne, lecz również społeczne (jako patologia – pijaństwo) i inne.
Wikipedia
(1.1) Mój kolega już w wieku piętnastu lat wpadł w alkoholizm.
Wiktionary
IPA: ˌalkɔˈxɔlʲism̥, AS: alkoχolʹism̦
Wiktionary
rzecz. alkohol m., alkoholik m., alkoholiczka ż., alkoza ż., alkoholizowanie n.
przym. alkoholowy
przysł. alkoholowo
temsłow. alko-
Wiktionary
(1.1) choroba alkoholowa; eufem. choroba filipińska
(1.3) opilstwo, pijaństwo, zaglądanie do kieliszka
Wiktionary
1. nasycać napój alkoholem;
2. zachęcać do spożywania alkoholu; rozpijać;
3. żartobliwie: alkoholizować się - pić nałogowo alkohol; chlać, tankować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dodawanie do czegoś alkoholu
(1.2) sprawianie, że ktoś staje się alkoholikiem; zachęcanie do spożywania alkoholu
Wiktionary
rzecz. alkohol m., alkoholizm m., alkoholik m., alkoholiczka ż.
czas. alkoholizować ndk.
przym. alkoholowy, alkoholiczny
Wiktionary
(1.2) rozpijanie
Wiktionary
specjalista w dziedzinie alkohologii
SJP.pl
Alkohologia, alkoholologia (alkohol + gr. logos ‘nauka’) – dział medycyny zajmujący się badaniem wpływu etanolu (alkoholu etylowego) na organizm, zwłaszcza skutków jego nadmiernego spożywania.
Wikipedia
przymiotnik od: alkohologia
SJP.pl
przyrząd do mierzenia stężenia alkoholu etylowego w roztworach wodnoalkoholowych; alkoholomierz
SJP.pl
Areometr Trallesa – areometr, zwany alkoholomierzem, który podaje zawartość alkoholu w stopniach Trallesa (°Tr), czyli procentach objętościowych (cm³/100 cm³). W alkoholu absolutnym o gęstości d20/4=0,7895 g/cm³ areometr pokazuje 100 °Tr, w wodzie 0 °Tr.
Wikipedia
zbiór metod mierzenia stężenia alkoholu etylowego w roztworach wodnoalkoholowych
SJP.pl
przyrząd do mierzenia stężenia alkoholu etylowego w roztworach wodnoalkoholowych; alkoholometr
SJP.pl
Areometr Trallesa – areometr, zwany alkoholomierzem, który podaje zawartość alkoholu w stopniach Trallesa (°Tr), czyli procentach objętościowych (cm³/100 cm³). W alkoholu absolutnym o gęstości d20/4=0,7895 g/cm³ areometr pokazuje 100 °Tr, w wodzie 0 °Tr.
Wikipedia
cecha czegoś zawierającego alkohol
SJP.pl
związany z alkoholem (np. napój alkoholowy, upojenie alkoholowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający alkohol; związany z alkoholem
Wiktionary
(1.1) Znów straciłem świadomość na imprezie alkoholowej.
Wiktionary
IPA: ˌalkɔxɔˈlɔvɨ, AS: alkoχolovy
Wiktionary
rzecz. alkoza ż., alkoholizm mrz., alkohol m., alkoholik m., alkoholiczka ż., alkoholizowanie n.
Wiktionary
(1.1) wyskokowy, procentowy; monopolowy
Wiktionary
grupa alkoksylowa - grupa funkcyjna o ogólnym wzorze -OR lub RO-, gdzie R to dowolna grupa alkilowa
SJP.pl
[czytaj: alkolok] urządzenie uniemożliwiające uruchomienie silnika samochodu po wykryciu niedozwolonej dawki alkoholu u kierowcy; alkoblokada, alcolock, alcoblock, alkoblock, alkoblok
SJP.pl
urządzenie mierzące poziom zawartości alkoholu we krwi; alkometr, alkotest, alkotester
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie służące do określania ilościowej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu;
Wiktionary
Tester trzeźwości – urządzenie służące do określania ilościowej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą tzw. promili [‰]. Zostało wynalezione przez Rollę N. Hargera, lekarza z Indianapolis, który opatentował je w 1958 roku. Popularna nazwa potoczna to alkomat.
Wikipedia
(1.1) alkotest, tester trzeźwości
Wiktionary
związany z alkomatem
SJP.pl
urządzenie mierzące poziom zawartości alkoholu we krwi; alkomat, alkotest, alkotester
SJP.pl
modraszek alkon - motyl z rodziny modraszkowatych, w Polsce pod ochroną
SJP.pl
Alkon – postać w mitologii greckiej. Pochodził z Krety. Był łucznikiem i towarzyszem Herkulesa.
Jego strzały nigdy nie chybiały celu. Trafiał nimi przez pierścień umieszczony na głowie mężczyzny i potrafił rozłupać strzałę na dwie części, przebijając brzeszczot umieszczony jako cel. Kiedy jego syna zaatakował wąż, Alkon przebił gada jedną strzała, jednocześnie nie wyrządzając krzywdy synowi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wpis, zwykle w medium społecznościowym, napisany pod wpływem alkoholu
Wiktionary
gwiazda podwójna (druga - Mizar) w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworząca z pozostałymi sześcioma sylwetkę Wielkiego Wozu
SJP.pl
Alkor (80 Ursae Majoris, 80 UMa) – gwiazda w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy. Jest oddalona o około 81 lat świetlnych od Słońca.
Wikipedia
święta księga islamu obejmująca: naukę Mahometa, zbiór podstawowych przepisów religijnych i prawnych oraz nakazy moralne muzułmanów; Koran
SJP.pl
ograniczanie jedzenia, aby móc napić się alkoholu bez obaw o przytycie; drunkoreksja, drankoreksja
SJP.pl
Alkoreksja, drunkoreksja, anoreksja alkoholowa – behawioralne zaburzenie odżywiania polegające na ograniczaniu ilości przyjmowanych pokarmów, celem zwiększenia możliwości spożywania alkoholu bez obawy o zwiększenie przyrostu masy ciała. Termin został wprowadzony po raz pierwszy w 2008 i nie został dotąd formalnie sklasyfikowany jako złożone zaburzenie odżywiania. W 2011 Victoria Osborne z Uniwersytetu Missouri poddała alkoreksję pierwszym badaniom naukowym.
Wikipedia
anorektyczka często zastępująca posiłki alkoholem
SJP.pl
urządzenie mierzące poziom zawartości alkoholu we krwi; alkometr, alkomat, alkotester
SJP.pl
urządzenie mierzące poziom zawartości alkoholu we krwi; alkotest, alkometr, alkomat
SJP.pl
1. w dawnych domach: wnęka sypialna bez okna przylegająca do pokoju;
2. sekrety, tajemnice dotyczące erotyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. archit. wnęka sypialni z łożem małżeńskim, zazwyczaj bez okna; ; Gloger.
(1.2) mot. sypialna nadbudówka nad szoferką w samochodzie campingowym
(1.3) ogrod. duża wnęka uformowana w żywopłocie dla ustawienia rzeźby lub ławki
Wiktionary
Alkowa (z arabskiego al-qubba, hiszp. alcoba, franc. alcove) – wydzielona część izby, pokoju, najczęściej w formie wnęki bez okien, przeznaczona na sypialnię (w miejscu tym stawiano łóżko).
Alkowa spotykana była w starożytnym Rzymie, w domach arabskich, z Hiszpanii dotarła do Francji w drugiej połowie XVII w. w budowanych pałacach, w pozostałych krajach Europy rozpowszechniła się w XVIII w. W XIX wieku przekształciła się we wnękę sypialną.
Wikipedia
(1.1) Całe urządzenie pokoju i alkowy było kosztowne i na pierwszy rzut oka bardzo wykwintne. (E. Orzeszkowa: Bańka mydlana)
Wiktionary
IPA: alˈkɔva, AS: alkova
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z alkową
(1.2) przen. przest. łóżkowy, seksualny
Wiktionary
zdrobnienie od: alkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. stan upojenia alkoholowego
(1.2) slang. impreza, na której spożywa się duże ilości alkoholu
Wiktionary
(1.1) Ale wczoraj miałem alkozę, stary…
(1.2) We wtorek byłem na wspaniałej alkozie.
Wiktionary
rzecz. alkohol m., alkoholan m., alkoholiza ż., alkoholizm m., alkoholik m., alkoholiczka ż.
czas. alkoholizować
przym. alkoholowy
Wiktionary
(1.2) melina, melanż
Wiktionary
błogosławiony katolicki, filozof, pedagog i teolog (ok. 730-804)
SJP.pl
Alcuin, Alkuin, Alchoin, Alcwin, Ealhwine, Alchwine lub Albinus Flaccus (ur. ok. 730, prawdopodobnie w pobliżu Yorku, zm. 19 maja 804 w Tours) – błogosławiony katolicki, filozof, pedagog, teolog i teoretyk muzyki, uczony mnich anglosaski. Tworzył po łacinie, pisał także utwory poetyckie.
Wikipedia
potocznie: alkoholik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. alkoholik
Wiktionary
IPA: ˈalkus, AS: alkus
Wiktionary
[czytaj: ol inkluz-iw] z angielskiego: zawierający wszystkie koszty (o cenie podróży, wycieczki, pobytu itp.); all inclusive
SJP.pl
na sposób, w stylu, w charakterze, np. alla marcia (w charakterze marsza; marszowo)
SJP.pl
Alla, Ałła – imię żeńskie prawdopodobnie pochodzenia greckiego i wywodzące się od gr. άλλη – „inna”. Używane przede wszystkim w Rosji, na Białorusi i Ukrainie.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
w islamie: Bóg, stwórca świata i najwyższy sędzia; Allah, Ałłach, Ałłah
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. Bóg w islamie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czyż jest jakiś inny stwórca niż Allach, który zaopatruje was z nieba i z ziemi?
Wiktionary
(1.1) Allah, Bóg
Wiktionary
bardzo luźnie damskie spodnie; haremki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odzież. luźne, bufiaste spodnie z obniżonym krokiem i ściągaczami u nogawek
Wiktionary
(1.1) Alladynki to spodnie, które przez swój fason skracają sylwetkę.
Wiktionary
(1.1) alladyny, haremki, hajdawery, pumpy, sindbady
Wiktionary
w islamie: Bóg, stwórca świata i najwyższy sędzia; Allach, Ałłach, Ałłah
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. Bóg w islamie;
Wiktionary
Allah (arab. ﷲ, Allāh, wym. [aɫˈɫaːh], posłuchaj po arabsku) – w języku arabskim słowo oznaczające abrahamicznego Boga.
Wikipedia
(1.1) Muzułmańskie wyznanie wiary brzmi: „(Oświadczam, że) nie ma bóstwa prócz Boga (Allaha) i oświadczam, że Mahomet (Muhammad) jest wysłannikiem Boga”.
Wiktionary
IPA: ˈalːax, AS: a•laχ
Wiktionary
(1.1) Bóg, Allach
Wiktionary
Prajagradź (hindi प्रयागराज; ang. Prayagraj; do 2018 roku Allahabad) – miasto w Indiach w stanie Uttar Pradeś, gdzie łączą się rzeki Ganges i Jamuna.
Miasto jest ośrodkiem usługowym (handel, turystyka, finanse) i przemysłowym (branża maszynowa, bawełniana, tytoniowa), węzłem komunikacyjnym na szlaku Delhi-Kolkata. Posiada port lotniczy i uniwersytet założony w 1887. W mieście znajdują się muzea oraz zabytki: kolumna Aśoki i pałac Akbara.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
minerał z grupy epidotów (minerałów krzemianowych); źródło metali ziem rzadkich i pierwiastków promieniotwórczych np. uranu; ortyt
SJP.pl
Allanit (ortyt) – minerał z grupy krzemianów, odmiana epidotu. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego bankiera i mineraloga Thomasa Allana (1777–1833), który go odkrył.
Wikipedia
pochodna mocznika, substancja krystaliczna słabo rozpuszczalna w wodzie; stosowana do produkcji maści i zasypek; alantoina
SJP.pl
Alantoina, 5-ureidohydantoina – organiczny związek chemiczny z grupy ureidów, heterocykliczna pochodna mocznika. Powstaje z kwasu moczowego u niektórych roślin oraz u większości ssaków (wyjątek stanowią naczelne), u których reakcję tę katalizuje oksydaza moczanowa, a przebiega ona w peroksysomach.
Wikipedia
związany z allantoiną
SJP.pl
silnie unaczyniona błona płodowa gadów, ptaków i ssaków, powstająca między owodnią a kosmówką i pełniąca rolę oddechową; omocznia
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: zwalniając, coraz wolniej
SJP.pl
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku do i do wewnątrz pewnego określonego obiektu;
Wiktionary
Wikipedia
określenie wykonawcze: radośnie, wesoło
SJP.pl
1. tempo muzyczne umiarkowanie szybkie, szybsze niż andante i wolniejsze niż allegro;
2. utwór muzyczny lub jego część wykonana w tempie allegretto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dość szybko wykonana część utworu
(1.2) muz. utwór wykonany w dość szybkim tempie
przymiotnik
(2.1) muz. szybki, niemal allegro
przysłówek sposobu
(3.1) muz. szybko, niemal allegro
Wiktionary
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. allegro n.
przym. allegro
przysł. allegro
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|allegretto. → wesolutki, ochoczo
uwagi.
zoblistę|allegretto|allegro|allegro assai|allegro con brio|allegro con moto|allegro maestoso|allegro, ma non troppo|allegro moderato.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) алегрето n.; (1.2) алегрето n.; (3.1) алегрето
* niemiecki: (1.1) Allegretto n.; (3.1) allegretto
* ukraiński: (1.1) алегретто n.; (3.1) алегретто
źródła.
== allegretto (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. allegretto (w szybszym tempie)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalːɛˈɡrɛtːɔ, AS: a•legre•to
Wiktionary
rzecz. allegro n.
przym. allegro
przysł. allegro
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. allegro n.
przym. allegro
przysł. allegro
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|allegretto. → wesolutki, ochoczo
uwagi.
zoblistę|allegretto|allegro|allegro assai|allegro con brio|allegro con moto|allegro maestoso|allegro, ma non troppo|allegro moderato.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) алегрето n.; (1.2) алегрето n.; (3.1) алегрето
* niemiecki: (1.1) Allegretto n.; (3.1) allegretto
* ukraiński: (1.1) алегретто n.; (3.1) алегретто
źródła.
== allegretto (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. allegretto (w szybszym tempie)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. określenie wykonawcze: wesoło, prędko, żwawo
2. szybki, żwawy (o tempie muzycznym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. szybkie tempo;
(1.2) muz. część utworu wykonana w allegro (1.1)
(1.3) muz. utwór wykonany w allegro (1.1)
(1.4) choreogr. żywy, szybki taniec
przymiotnik
(2.1) muz. szybki
przysłówek
(3.1) muz. wesoło; żywo, szybko
Wiktionary
Wikipedia
(3.1) Dlaczego grał pan ten fragment adagio? To trzeba zagrać allegro, z werwą!
Wiktionary
IPA: alˈːɛɡrɔ, AS: a•legro
Wiktionary
rzecz. allegretto n.
przym. allegretto
przysł. allegretto
Wiktionary
kobieta zbyt często przeglądająca oferty i robiąca zakupy na internetowej platformie handlowej Allegro
SJP.pl
osoba zbyt często przeglądająca oferty i robiąca zakupy na internetowej platformie handlowej Allegro
SJP.pl
zbyt częste przeglądanie ofert i robienie zakupów na internetowej platformie handlowej Allegro, traktowane jako objaw choroby
SJP.pl
potocznie: korzystać z internetowego serwisu aukcyjnego Allegro
SJP.pl
[czytaj: alegrowicz] osoba sprzedająca lub kupująca na Allegro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. użytkownik serwisu Allegro.pl, sprzedający lub kupujący
Wiktionary
(1.1) Z takim allegrowiczem to można robić interesy.
Wiktionary
IPA: ˌalːɛˈɡrɔvʲit͡ʃ, AS: a•legrovʹič
Wiktionary
forma żeńska allegrowiczka
Wiktionary
[czytaj: alegrowiczka] kobieta sprzedająca lub kupująca na Allegro
SJP.pl
w genetyce: jeden z pary (lub większej liczby) genów odpowiedzialnych za tę samą cechę, warunkujących odmienne jej wykształcenie w organizmie; allelomorf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. jedna z wersji genu w określonym miejscu chromosomu powodująca zmienność cechy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W myśl zasad dziedziczności każde z czworga dzieci odziedziczyło na zasadzie losowej po jednym z alleli od ojca i od matki.
Wiktionary
IPA: ˈalːɛl, AS: a•lel
Wiktionary
rzecz. allelopatia ż., allelomorfia ż., allelomorf mrz.
przym. allelopatyczny
Wiktionary
(1.1) allelomorf
Wiktionary
w genetyce: jeden z pary (lub większej liczby) genów odpowiedzialnych za tę samą cechę, warunkujących odmienne jej wykształcenie w organizmie; allel
SJP.pl
Wikipedia
wzajemne oddziaływanie na siebie roślin poprzez wydzielanie substancji chemicznych pobudzających lub hamujących wzrost i rozwój
SJP.pl
Wikipedia
chrześcijańskie wezwanie do wiernych o złożenie hołdu Bogu jako wyrazu radości
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) rel. w liturgii judaistycznej i chrześcijańskiej: okrzyk radości i triumfu zaczynający lub kończący psalmy i pieśni, szczególnie wielkanocne; wezwanie do złożenia hołdu Bogu; ; Gloger|Aleluja|aleluja.
Wiktionary
Alleluja (hebr. הַלְלוּיָהּ hallelujah, czy też halelu-Jáh – „wychwalajcie Jahwe”) – biblijna aklamacja, wychwalająca Jahwe i jednocześnie zwrot nawołujący do jego wychwalania. Zwrot ten jest użyty dwadzieścia cztery razy w Starym Testamencie, głównie w Księdze Psalmów oraz cztery razy w greckiej transliteracji w Nowym Testamencie. Po raz pierwszy pojawia się w Psalmie 104:35. Z wyjątkiem Psalmu 135:3 wprowadza i (lub) kończy psalmy, w których się znajduje. W Apokalipsie św. Jana: „Potymem słyszał jakoby głos rzeszy wielkich na niebie: Allelu-Ja! Zbawienie i chwała i moc Bogu naszemu jest” (Ap 19,1 Biblia Wujka 1599), „Potem usłyszałem jak gdyby głos wielkiego tłumu w niebie – mówiących: Alleluja!” (Ap 19,1 Biblia Tysiąclecia 1965). Alleluja stanowi tu wprowadzenie do serii hymnów.
Wikipedia
(1.1) Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie – przez pokolenia. Alleluja.
(1.1) Pan zmartwychwstał i jest z nami. Alleluja, alleluja! Głośmy razem z aniołami. Alleluja, alleluja!
Wiktionary
IPA: ˌalːɛˈluja, AS: a•lelui ̯a
Wiktionary
rzecz. allilujka ż.
przym. allelujatyczny
Wiktionary
(1.1) hosanna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z okrzykiem radości i triumfu zaczynającym lub kończącym psalmy i pieśni, szczególnie wielkanocne
(1.2) rel. związany z wezwaniem do złożenia hołdu Bogu
Wiktionary
(1.1) W czasie Wigilii Paschalnej śpiewa się na przemian z ludem uroczysty psalm allelujatyczny.
Wiktionary
IPA: ˌalːɛlujaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: a•lelui ̯atyčny
Wiktionary
wykrz. alleluja
rzecz. allilujka ż.
Wiktionary
[czytaj: alMĄD] dawny taniec dworski o umiarkowanym tempie wywodzący się z Niemiec; almanda, almand
SJP.pl
Allemande [almãd] to taniec dworski, pochodzenia niemieckiego, popularny od XVI wieku w Anglii, Francji i Niderlandach. Charakteryzuje się parzystym metrum oraz wolnym tempem. Od XVII wieku uległ stylizacji i wszedł w skład barokowej suity, najbardziej spopularyzowany przez Johanna Sebastiana Bacha. W tradycyjnej suicie Allemande zajmowało pierwsze miejsce – przed Courante, Sarabande i Gigue.
Wikipedia
węglowodór nienasycony, w którym jeden z atomów węgla jest związany z dwoma innymi atomami węgla wiązaniem podwójnym
SJP.pl
Argentyna:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: aJENde] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwiskiem Allende:
Wikipedia
taki jak u Woody'ego Allena, charakterystyczny dla filmów Woody'ego Allena
SJP.pl
określenie wykonawcze: zwalniając
SJP.pl
[czytaj: aljanc] europejska firma ubezpieczeniowa
SJP.pl
Wikipedia
pochodna aminokwasu alliny należąca do fitoncydów; występuje w czosnku i cebuli, ma działanie bakteriobójcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. nietrwały związek siarkoorganiczny wytwarzany w czosnku po roztarciu lub przecięciu, wykazujący silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze, wzór chemiczny|C6H10OS2.
Wiktionary
Allicyna – siarkoorganiczny związek chemiczny, fitoncyd o charakterystycznym zapachu. Powstaje po uszkodzeniu tkanki cebuli, czosnku i niektórych innych roślin jako produkt (mieszanina racemiczna) przekształcenia alliiny pod wpływem enzymu alliinazy poprzez pośredni kwas allilosulfenowy.
Wikipedia
związek chemiczny uznawany za prekursora zapachu i smaku czosnku
SJP.pl
Alliina – siarkoorganiczny związek chemiczny z grupy tioaminokwasów – sulfotlenek S-alkilocysteiny (allilowa pochodna cysteiny). Jest aminokwasem zawierającym siarkę.
Wikipedia
w chemii: jednowartościowy rodnik nienasycony, pochodzący z węglowodoru nienasyconego propenu
SJP.pl
Grupa allilowa, allil, prop-2-en-1-yl – jednowartościowa grupa organiczna wywodząca się z propenu o wzorze −CH
2CH=CH
2. Występuje w związkach nienasyconych jak np. alkohol allilowy i eugenol.
Wikipedia
związany z allilem, dotyczący allilu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tradycyjna piosenka religijna, rodzaj wielkanocnej kolędy
Wiktionary
wykrz. alleluja
przym. allelujatyczny
Wiktionary
Alloantygen, antygen allogeniczny – antygen pochodzący od innego osobnika tego samego gatunku. Takie antygeny cechują się wysoką immunogennością i są przyczyną odrzucania przeszczepów, jeśli dany antygen jest różnie zbudowany u dawcy i biorcy. Najsilniejszymi alloantygenami są: antygeny grup krwi oraz antygeny głównego układu zgodności tkankowej.
Wikipedia
postać pierwiastka o innym składzie izotopowym, ciężarze atomowym niż naturalny
SJP.pl
związek organiczny o działaniu uspokajającym i nasennym, stosowany w bezsenności, nerwicach i stanach lękowych; dial; dwuallyl
SJP.pl
Allobarbital (dial, dwuallyl) – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu barbiturowego o profilu działania zależnym od dawki – uspokajającym lub nasennym i średnim czasie działania. Zsyntetyzowany w roku 1912 przez Ernesta Preiswerka i Ernesta Grethera. Dawniej posiadał zastosowanie jako lek uspokajający, nasenny oraz przeciwdrgawkowy. Samodzielnie jest obecnie praktycznie nie stosowany.
Wikipedia
starożytne plemię celtyckie
SJP.pl
Allobrogowie – starożytne plemię celtyckie zamieszkujące kiedyś tereny między Rodanem, Izerą, Jeziorem Lemańskim i Alpami Graickimi (Alpes Graiae). Główne ośrodki to Vienna Allobbrogum (ob. Vienne), Genava (ob. Genewa) i Cularo (ob. Grenoble).
Wikipedia
atrybut osobowości powiązany z kolektywizmem, w którym ludzie skupiają uwagę i działania na innych osobach, a nie na sobie; alocentryzm
SJP.pl
rozprzestrzenianie diaspor (np. zarodników, nasion, owoców) z udziałem czynników zewnętrznych, np. wody, wiatru, zwierząt lub człowieka; alochoria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rozprzestrzenianie diaspor przy pomocy czynników zewnętrznych;
Wiktionary
Allochoria, alochoria, obcosiewność – rozprzestrzenianie diaspor roślin przy pomocy czynników zewnętrznych.
W zależności od czynnika przenoszącego diaspory wyróżnione zostały typy allochorii:
Wikipedia
(1.1) Wyróżniamy różne typy allochorii, w zależności od czynnika przenoszącego diaspory.
Wiktionary
przym. allochoryczny
przysł. allochorycznie
Wiktionary
(1.1) war. alochoria, obcosiewność
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bot. na sposób allochoryczny
Wiktionary
rzecz. allochoria ż.
przym. allochoryczny
Wiktionary
(1.1) war. obcosiewnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do allochorii, związany z allochorią
Wiktionary
(1.1) Analogicznie jak to jest w przypadku nasion, wyróżnia się diaspory rozprzestrzeniające się samoczynnie (autochoryczne), jak i rozsiewane biernie (allochoryczne).
Wiktionary
rzecz. allochoria ż.
przysł. allochorycznie
Wiktionary
w socjologii: osoba niebędąca rdzennym mieszkańcem danego obszaru; alochton
SJP.pl
Allochton - masy skalne przemieszczone poziomo na dużą odległość od miejsca swego powstania, i oderwane od swoich korzeni.
W praktyce pojęcie to dotyczy płaszczowiny, ale stosuje się je również w przypadku, gdy poszczególnych płaszczowin nie można wyróżnić, lub tam, gdzie występują w stanie szczątkowym.
Wikipedia
będący allochtonem, składający się z allochtonów (np. ludność allochtoniczna, skały allochtoniczne); alochtoniczny
SJP.pl
nienależenie do rdzennej ludności jakiegoś obszaru
SJP.pl
reagowanie bólem na bodźce niewywołujące takich doznań u zdrowych ludzi
SJP.pl
Allodynia (gr. ἄλλος allos "inny", ὀδύνη odynē "ból") – termin medyczny służący do określenia sytuacji, gdy pacjent ma nieprzyjemne doznania (np. uczucie bólu, pieczenia, parzenia), na skutek oddziaływania bodźca, który u zdrowych ludzi nie wywołuje bólu. Allodynia jest wynikiem uszkodzenia układu nerwowego, na przykład w przebiegu neuropatii autonomicznej w cukrzycy.
Wikipedia
pozornie bezpostaciowa mieszanina różnych minerałów ilastych; alofan
SJP.pl
głoska różniąca się od innej głoski tylko cechą fonetyczną, a nie funkcją; wariant fonetyczny fonemu; alofon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wariant fonemu, inaczej: allofony to głoski reprezentujące ten sam fonem mówiącego
Wiktionary
Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego. Przykładowo w języku polskim [ɲ̟] i [j̃] są alofonami fonemu /ɲ/. Dźwięk [j̃] pojawia się na przykład w wyrazie państwo ([ˈpäj̃s̪t̪fɔ]), gdyż fonem /ɲ/ przed spółgłoskami szczelinowymi realizowany jest jako [j̃] (tzw. rozsunięcie artykulacyjne). W innych kontekstach fonetycznych, na przykład w wyrazie sanie ([ˈs̪äɲ̟ɛ]) będzie on realizowany jako [ɲ̟].. Alofony zapisywane są w transkrypcji fonetycznej, nie są zapisywane w transkrypcji fonologicznej.
Wikipedia
IPA: alˈːɔfɔ̃n, AS: a•lofõn
Wiktionary
(1.1) alofon
Wiktionary
właściwość roślin polegająca na zapylaniu się kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; alogamia, obcopylność
SJP.pl
Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym.
Wikipedia
o roślinach: zapylany pyłkiem pochodzącym z innych kwiatów (np. krzewy allogamiczne); alogamiczny, obcopylny
SJP.pl
rozwój gatunków; alogeneza
SJP.pl
składniki allogeniczne - podstawowe składniki okruchowych skał osadowych; składniki alogeniczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powstały poza miejscem swego występowania
Wiktionary
graficzna odmiana litery; alograf
SJP.pl
zjawisko nierównomiernego rozwoju danego narządu w stosunku do innych organów lub całego ciała, powodujące zmianę proporcji ciała; alometria
SJP.pl
Allometria – wada rozwojowa, spowodowana wyprzedzeniem lub nienadążaniem rozwoju konkretnego narządu za rozwojem reszty ciała, prowadząca niekiedy do zmiany proporcji ciała.
Wikipedia
Allomnezja – zaburzenie jakościowe pamięci długotrwałej (rodzaj paramnezji) w zakresie niewłaściwego umiejscowienia ich w czasie lub przez przyporządkowanie im zupełnie innych emocji niż pojawiające się pierwotnie we wspominanej sytuacji.
Wikipedia
w językoznawstwie: funkcjonalnie obojętny wariant morfemu; alomorf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wariant morfemu
Wiktionary
Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu.
Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-.
Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) morfem
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Allomorph (n.)
* węgierski: (1.1) allomorf
źródła.
== allomorf (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. allomorf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: alˈːɔ̃mɔrf, AS: a•lõmorf
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Allomorph (n.)
* węgierski: (1.1) allomorf
źródła.
== allomorf (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. allomorf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) morfem
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Allomorph (n.)
* węgierski: (1.1) allomorf
źródła.
== allomorf (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. allomorf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: aLĄŻ] dodatek do czeku lub weksla na dodatkowe informacje; alonżka, alonż, przedłużka
SJP.pl
pseudonim literacki będący nazwiskiem innej osoby, zwykle żyjącej współcześnie z osobą używającą tego pseudonimu; alonim
SJP.pl
Allonim (gr. állos = inny + ónyma = imię) – rodzaj pseudonimu literackiego. Polega na podpisaniu się przez pisarza nazwiskiem innej, żyjącej w tym samym czasie osoby. Allonimy były stosowane w starożytnej Grecji, gdzie często przypisywano swoje dzieła wybitniejszym artystom.
Przykładem użycia allonimu jest opublikowanie poematu Przedświt przez Zygmunta Krasińskiego pod nazwiskiem przyjaciela, poety i wydawcy - Konstantego Gaszyńskiego, co sam autor sugeruje w dedykacji.
Wikipedia
alopata;
1. lekarz stosujący allopatię;
2. zwolennik allopatii
SJP.pl
metoda leczenia polegająca na stosowaniu środków wywołujących w organizmie chorego objawy przeciwne objawom choroby; alopatia
SJP.pl
alopatka;
1. lekarka stosująca alopatię;
2. zwolenniczka alopatii
SJP.pl
Allopatryczność – zjawisko polegające na występowaniu populacji lub spokrewnionych gatunków na wzajemnie wykluczających się obszarach geograficznych, np. różnych kontynentach. Między populacjami allopatrycznymi występuje bardzo słaba wymiana genów (o ile w ogóle zachodzi), co prowadzi często do specjacji.
Wikipedia
Wikipedia
organizm zawierający w jądrach komórek somatycznych więcej niż dwa niehomologiczne, diploidalne zespoły chromosomów; aloploid
SJP.pl
Alloploidy, allopoliploidy – organizmy poliploidalne (poliploidy), powstałe poprzez skrzyżowanie dwóch, pochodzących od różnych gatunków, gamet rodzicielskich, w których nie doszło do podziału redukcyjnego (mejozy) lub pochodziły one od gatunków poliploidalnych o parzystej ploidii. Ich genotyp zawiera więcej niż dwa niehomologiczne, diploidalne zestawy chromosomów, pochodzące od obu gatunków rodzicielskich (n1 + n2, gdzie n1 i n2 to genomy należące do dwóch różnych gatunków). Zwykle chromosomy pochodzące od różnych gatunków rodzicielskich są dostatecznie odmienne, by w czasie mejozy łączyły się w pary te należące do jednego gatunku. W efekcie w trakcie tego procesu następuje normalna segregacja par – powstają biwalenty – koniugujące pary, a nie kwartety chromosomów. W efekcie allopoliploidy (zwłaszcza u roślin) wykazują się często normalną płodnością w odróżnieniu od autoploidów. Allopoliploidy zwierzęce są zazwyczaj niepłodne, podobnie jak poliploidy o nieparzystej ploidalności.
Wikipedia
połączenie się genomów różnych gatunków; aloploidalność
SJP.pl
Alloploidy, allopoliploidy – organizmy poliploidalne (poliploidy), powstałe poprzez skrzyżowanie dwóch, pochodzących od różnych gatunków, gamet rodzicielskich, w których nie doszło do podziału redukcyjnego (mejozy) lub pochodziły one od gatunków poliploidalnych o parzystej ploidii. Ich genotyp zawiera więcej niż dwa niehomologiczne, diploidalne zestawy chromosomów, pochodzące od obu gatunków rodzicielskich (n1 + n2, gdzie n1 i n2 to genomy należące do dwóch różnych gatunków). Zwykle chromosomy pochodzące od różnych gatunków rodzicielskich są dostatecznie odmienne, by w czasie mejozy łączyły się w pary te należące do jednego gatunku. W efekcie w trakcie tego procesu następuje normalna segregacja par – powstają biwalenty – koniugujące pary, a nie kwartety chromosomów. W efekcie allopoliploidy (zwłaszcza u roślin) wykazują się często normalną płodnością w odróżnieniu od autoploidów. Allopoliploidy zwierzęce są zazwyczaj niepłodne, podobnie jak poliploidy o nieparzystej ploidalności.
Wikipedia
Alloploidy, allopoliploidy – organizmy poliploidalne (poliploidy), powstałe poprzez skrzyżowanie dwóch, pochodzących od różnych gatunków, gamet rodzicielskich, w których nie doszło do podziału redukcyjnego (mejozy) lub pochodziły one od gatunków poliploidalnych o parzystej ploidii. Ich genotyp zawiera więcej niż dwa niehomologiczne, diploidalne zestawy chromosomów, pochodzące od obu gatunków rodzicielskich (n1 + n2, gdzie n1 i n2 to genomy należące do dwóch różnych gatunków). Zwykle chromosomy pochodzące od różnych gatunków rodzicielskich są dostatecznie odmienne, by w czasie mejozy łączyły się w pary te należące do jednego gatunku. W efekcie w trakcie tego procesu następuje normalna segregacja par – powstają biwalenty – koniugujące pary, a nie kwartety chromosomów. W efekcie allopoliploidy (zwłaszcza u roślin) wykazują się często normalną płodnością w odróżnieniu od autoploidów. Allopoliploidy zwierzęce są zazwyczaj niepłodne, podobnie jak poliploidy o nieparzystej ploidalności.
Wikipedia