hyblejski

przymiotnik

 (1.1) związany z górą Hybla na Sycylii, dotyczący góry Hybla

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hybla ż.

Wiktionary


hybris

nieposkromiona pycha, zuchwałość i arogancja


SJP.pl

Hybris (gr. ἡ ὕβρις [he hýbris] – ’pycha’) – duma, buta, pycha rodowa lub majestat władcy, które uniemożliwiają prawidłowe rozpoznanie sytuacji, w której znalazł się bohater. Pojęcie to było używane w kulturze starożytnej Grecji. Pycha stanowi przekroczenie miary, którą bogowie wyznaczyli człowiekowi (zob. Dike), stanowi więc wyzwanie wobec bogów i ściąga na człowieka ich karę. Termin hybris występuje zwłaszcza w odniesieniu do tragedii greckiej, ponieważ często jest on głównym czynnikiem prowadzącym do katastrofy bohatera (np. Edypa, Kreona, Agamemnona czy Klitajmestry).

Wikipedia


hybristofilia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. pociąg seksualny ukierunkowany na przestępców;

Wiktionary

Hybristofilia – parafilia, w której jedynym lub preferowanym obiektem pożądania seksualnego mogą być osoby, które popełniły przestępstwo. Często nakierowana na osoby, które w społecznym odczuciu popełniły szczególnie brutalne zbrodnie, np. morderstwo czy gwałt.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. hybristofiliczny

Wiktionary


hybristofiliczny

przymiotnik

 (1.1) związany z hybristofilią, dotyczący hybristofilii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybristofilia ż.

Wiktionary


hybryd

osobnik powstały w wyniku krzyżowania na drodze płciowej 2 różnych genetycznych form rodzicielskich, np. odmian, ras; mieszaniec, hybryda


SJP.pl

Mieszaniec, krzyżówka, hybryda (hybryd), bastard – osobnik powstały w wyniku skrzyżowania dwóch organizmów rodzicielskich należących do innych ras, odmian, podgatunków, gatunków lub rodzajów. Mieszańce uzyskiwane są na drodze rozmnażania płciowego.

Wikipedia


hybryda

1. coś złożonego z różnych, często niepasujących do siebie części;
2. w biologii: krzyżówka odmian, ras lub gatunków roślin; mieszaniec, hybryd;
3. fantastyczne zwierzę będące połączeniem istniejących zwierząt, np. gryf;
4. wyraz złożony z elementów należących do różnych języków, np. antypowieść;
5. rodzaj aparatu kompaktowego; bezlusterkowiec;
6. potocznie:
a) samochód hybrydowy;
b) lakier hybrydowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. coś, co składa się z różnych elementów, często niepasujących do siebie

 (1.2) biol. roślina lub zwierzę powstałe ze skrzyżowania osobników należących do dwóch różnych odmian, ras lub gatunków;

 (1.3) jęz. wyraz złożony z elementów pochodzących z dwóch różnych języków;

 (1.4) w heraldyce fantastyczne zwierzę, będące połączeniem cech zwierząt realnie istniejących;

 (1.5) fot. aparat kompaktowy z wymienną optyką, dawniej także kompakt z dużym zoomem i bardziej zaawansowanymi funkcjami

 (1.6) pot. mot. samochód hybrydowy

 (1.7) pot. kosmet. lakier hybrydowy, hybrydowy lakier do paznokci

 (1.8) pot. kosmet. zwykle w lm. paznokcie pomalowane lakierem hybrydowym

Wiktionary

  • hybryda – w kosmetologii, potocznie lakier hybrydowy
  • hybryda – w biologii mieszaniec, krzyżówka, hybryd lub bastard
  • hybryda – figura heraldyczna
  • hybryda – rodzaj neologizmu
  • hybryda – połączenie przeciwstawnych myśli politycznych
  • hybryda – mechaniczny układ współdziałający
    • układ hybrydowy
    • napęd hybrydowy
    • łódź hybrydowa

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Dziś chiński system to dziwna hybryda, połączenie leninizmu z ultraliberalną gospodarką.

     (1.1) Campagna T-Rex to dwumiejscowa, trójkołowa hybryda motocykla i samochodu.

     (1.6) Kultowa Honda powraca jako hybryda.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: xɨ.ˈbrɨ.da, AS: χy.bry.da

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. hybrydyczność ż., hybryd mzw., hybrydalność ż., hybrydogeneza ż., hybrydyzacja ż.

     czas. hybrydyzować ndk.

     przym. hybrydowy, hybrydalny, hybrydyczny, hybrydoidalny

     przysł. hybrydowo

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) krzyżówka, mieszaniec, hybryd, bastard

     (1.5) bezlusterkowiec, evil

    Wiktionary


hybrydalność

hybrydalny


SJP.pl

Patrz:

hybrydalny

hybrydalny

stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydowy, hybrydyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż., hybrydalność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. hybrydowy

Wiktionary


hybrydogeneza

w embriologii: sposób rozmnażania się mieszańców (hybryd)


SJP.pl

Hybrydogeneza – termin z dziedziny embriologii rozumiany zwykle jako sposób rozmnażania się mieszańców (hybryd), w którym mieszaniec podczas wytwarzania gamet (gametogenezy) usuwa jeden z genomów gatunków rodzicielskich. Inaczej mówiąc, wytwarza takie gamety, jakby należał do jednego z gatunków rodzicielskich, a nie zawierające mieszaninę ich genomów. Usunięty genom jest następnie odtwarzany zwykle w wyniku krzyżówki wstecznej z odpowiednim gatunkiem rodzicielskim.

Wikipedia


hybrydoholiczka

żartobliwie: kobieta lubiąca malować paznokcie lakierem hybrydowym


SJP.pl


hybrydoholizm

zamiłowanie do malowania paznokci lakierem hybrydowym


SJP.pl


hybrydowo

przysłówek

 (1.1) na sposób hybrydowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest tam dystrybuowany hybrydowo, zarówno w kinach i w serwisie HBO Max.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż.

 przym. hybrydowy, hybrydyczny

Wiktionary


hybrydowy

stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydalny, hybrydyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W rezultacie pierwszy brytyjski okręt podwodny z napędem atomowym był jednostką hybrydową, z brytyjskim dziobem okrętu i amerykańską rufą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż.

 przysł. hybrydowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hybrydyczny; war. hybrydalny

Wiktionary


hybrydyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co hybrydyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż.

 przym. hybrydyczny

Wiktionary


hybrydyczny

stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydalny, hybrydowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż., hybrydyczność ż.

 przysł. hybrydowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. hybrydowy, hybrydalny

Wiktionary


hybrydyzacja

1. mieszanie, krzyżowanie gatunków; hybrydyzm
2. mieszanie orbitali atomowych elektronów walencyjnych o różnych wartościach orbitalnej liczby kwantowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. łączenie cech różnych odmian ras i gatunków

Wiktionary

  • hybrydyzacja jako krzyżowanie roślin lub zwierząt
  • hybrydyzacja w chemii
  • hybrydyzacja kwasów nukleinowych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż.

 czas. hybrydyzować

Wiktionary


hybrydyzacyjny

hybrydyzacja


SJP.pl

Patrz:

hybrydyzacja

hybrydyzm

1. zespół cech właściwych hybrydom
2. mieszanie, krzyżowanie gatunków; hybrydyzacja


SJP.pl


hybrydyzować

1. w biologii: mieszać, krzyżować osobniki odmiennych ras, gatunków lub rodzajów;
2. w biologii: krzyżować się;
3. w biochemii: łączyć się ze związkiem chemicznym z innej nici DNA lub RNA


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) biol. krzyżować (gatunki)

 (1.2) biol. chem. łączyć ze związkiem chemicznym pochodzącym z innej nici DNA lub RNA

 (1.3) książk. tworzyć coś nowego poprzez połączenie istniejących już zjawisk czy elementów różnych rzeczy

 (1.4) mot. wymieniać silniki zasilane benzyną na silniki hybrydowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W metodzie tej, DNA pocięte restryktazą, rozdzielane jest elekroforetycznie, następnie przenoszone na membranę i hybrydyzowane z sondą DNA.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hybryda ż., hybrydyzacja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krzyżować

Wiktionary


hyc

wyraz oznaczający podskok


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) odgłos szybkiego uskoczenia, ucieczki drobnego stworzenia itp.

wykrzyknik w użyciu czasownikowym

 (2.1) skoczyć, podskoczyć itp.

rzeczownik, rodzaj męski

 (3.1) gw-pl|Górny Śląsk, Warszawa. upał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szyszki masz tu i tam, / wejdź na sosnę, urwij sam. / Fik-myk! Hyc-hyc! / Były szyszki, nie ma nic!

 (2.1) Wziął parasol, wielki taki parasol, rozpiął go, w dół, ot tak, obrócił, i razem z parasolem, ot tak, hyc przez okno…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨt͡s, AS: χyc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hycanie

 czas. ndk. hycać, pohycać, dk. hycnąć, reg. pozn. chycać, whycnąć, wyhycnąć.

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) gw-pl|Górny Śląsk|hica.

Wiktionary


hyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. upał

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hica, chyc, hyc

Wiktionary


hycać

podskakiwać


SJP.pl


hycel

rakarz;
1. osoba zawodowo łapiąca bezpańskie psy;
2. potocznie: hultaj, łobuz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba zajmująca się wyłapywaniem bezpańskich psów;

 (1.2) daw. kat lub pomocnik kata

 (1.3) przen. osoba niegodziwa, bezwartościowa

 (1.4) gw-pl|Bukowina. urwis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. gw-pl|Warszawa. tania kaszanka

Wiktionary

  • hycel (właśc. rakarz) – osoba zawodowo zajmująca się wyłapywaniem bezpańskich psów
  • Hycel – amerykański film sensacyjny z 1993 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięki hyclom po mieście nie włóczą się bezpańskie psy.

 (1.2) Haniebnie na wózku katowskim przez hycla z Warszawy wywieziony z nakazem surowym, aby się więcej w kraju nie ważył pokazać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxɨt͡sɛl, AS: χycel

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) przym. hyclowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rakarz

 (1.2) kat, oprawca

 (1.3) łajdak, gałgan, nicpoń

Wiktionary


hyćka

1. bez czarny (dziki);
2. sok z kwiatów (owoców) czarnego bzu


SJP.pl


hyclować

łapać psa; łapać w taki sposób, jak hycel łapie psa


SJP.pl


hyclowski

hycel; rakarski


SJP.pl


hycnąć

skoczyć, podskoczyć


SJP.pl


hydatoda

szparka wodna, za pomocą której roślina wydziela rozcieńczone roztwory wodne; wypotnik


SJP.pl

Hydatody – nieduże struktury występujące u roślin, mające za zadanie usuwanie nadmiaru wody w przypadku obniżonej transpiracji. Wraz z wodą usuwane są niewielkie ilości soli mineralnych i substancji organicznych. Zjawisko to nazywa się gutacją (łac. gutta – kropla). Hydatody zdolne są również do pobierania wody. Mogą występować jako:

  • wypotniki – o charakterze gruczołowatym i składają się z komórek wydzielniczych. Komórkami wypotnikowymi są albo specjalne cienkościenne (nierównomiernie zgrubiała ściana komórkowa) komórki skórki pozwalające przenikać wodzie (h. epidermalne) albo wydzielające wodę włoski gruczołowe.
  • szparki wodne (h. epitemalne) – przestwór między dwiema komórkami skórki, pod którym znajduje się komora wodna, w której zbiera się woda dostająca się tam przez epitem (specjalna tkanka miękiszowa) z wiązek doprowadzających wodę. Następnie woda jest wydzielana na zewnątrz.

Wikipedia


hydergin

złożony preparat farmaceutyczny, zawierający uwodornione alkaloidy sporyszu; rozszerza naczynia krwionośne; stosowany głównie w chorobie nadciśnieniowej i w migrenie


SJP.pl


hydra

1. symbol odradzającego się nieszczęścia, zła;
2. jamochłon słodkowodny, zamieszkujący najczęściej wody stojące; stułbia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. wielogłowy wąż wodny, spłodzony przez Tyfona i Echidnę;

 (1.2) astr. największy pod względem powierzchni gwiazdozbiór na niebie;

 (1.3) astr. naturalny satelita Plutona;

 (1.4) geogr. wyspa należąca do archipelagu Wysp Sarońskich;

 (1.5) geogr. główne miasto na wyspie Hydra (1.4)

Wiktionary

mitologia
  • Hydra (Hydra lernejska) – w mitologii greckiej potwór, córka Tyfona
zoologia
  • Hydra (stułbia, hydra) – rodzaj stułbiopławów z rodziny Hydridae
  • Hydra convallaria – wirczyk konwaliowaty, gatunek pierwotniaka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈxɨdra, AS: χydra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrant mrz.

 temsłow. hydro-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hydra lernejska

 (1.2) skr. Hya

Wiktionary


hydracja

wyrażony w procentach stosunek wody w cieście lub zakwasie do użytej ilości mąki


SJP.pl

Hydratacja, uwodnienie – ogół procesów chemicznych lub fizycznych, w których związkiem chemicznym przyłączanym do innej substancji jest woda, przy czym woda ta jest przyłączana w całości (nie powstają dodatkowo produkty uboczne). Procesy hydratacji są szczególną postacią procesów solwatacji.

Wikipedia


hydraemia

zwiększenie objętości wody we krwi


SJP.pl


hydrancik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od hydrant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie hydrant, lecz tylko mały hydrancik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrant m.

 temsłow. hydro-

Wiktionary


hydrant

1. kran sieci wodociągowej umieszczony w publicznym miejscu, służący do czerpania wody w celach gospodarczych i przeciwpożarowych;
2. wąż podłączony do takiego kranu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie, które umożliwia bezpośredni pobór z głównych przewodów sieci wodociągowej wody do celów gospodarczych i pożarniczych;

Wiktionary

Hydrant – urządzenie, które umożliwia bezpośredni pobór wody z głównych przewodów sieci wodociągowej. Hydrant jest wyposażony w zawór i złącze do węża, ma zastosowanie w celach gospodarczych oraz przeciwpożarowych.

Rozróżnia się hydranty:

  • uliczne (na sieciach zewnętrznych):
    • nadziemne
    • podziemne
  • wewnętrzne (natynkowe lub wnękowe – na wewnętrznych instalacjach przeciwpożarowych budynku) – zaliczane do stałych urządzeń gaśniczych uruchamianych ręcznie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najbliższy hydrant jest pięćdziesiąt metrów stąd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxɨdrãnt, AS: χydrãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. hydrancik m.

 przym. hydrantowy

 temsłow. hydr-, hydra-, hydro-

Wiktionary


hydrantowy

hydrant


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrantem, dotyczący hydrantu

Wiktionary

Patrz:

hydrant

Powiązane:

 rzecz. hydrant mos.

 temsłow. hydro-

Wiktionary


hydrargilit

minerał, wodorotlenek glinu; gibbsyt


SJP.pl

Gibbsyt (hydrargilit) Al(OH)3 – minerał, odmiana polimorficzna wodorotlenku glinu o zawartości 65,4% Al2O3, może zawierać domieszki SiO2, Fe2O3, MgO i inne. Występuje w skupieniach zbitych, blaszkowatych lub o budowie promienistej; czasem w postaci naskorupień i form naciekowych. Nazwa pochodzi o nazwiska amerykańskiego mineraloga George Gibbs (1776–1833).

Wikipedia


hydrargiryt

minerał, wodorotlenek glinu; gibbsyt, hydrargilit


SJP.pl


hydrargyrum

łacińska nazwa rtęci (pierwiastka chemicznego)


SJP.pl

Rtęć (Hg, łac. hydrargyrum, z gr. ὑδράργυρος hydrargyros ‘wodne srebro’) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Uznana za pierwiastek przez Lavoisiera. Rtęć jest jedynym metalem występującym w warunkach normalnych w stanie ciekłym.

Wikipedia


hydrastyna

substancja chemiczna występująca w kłączach gorzknika, stosowana w lecznictwie


SJP.pl


hydrat

połączenie chemiczne zawierające wodę w postaci oddzielnych cząsteczek; wodzian


SJP.pl

Wikipedia


hydratacja

przyłączanie cząsteczek wody do cząsteczek innych substancji lub jonów, mogące zachodzić wskutek elektrostatycznego przyciągania dipolowych cząsteczek wody przez jony w wodnych roztworach elektrolitów; uwodnienie


SJP.pl

Hydratacja, uwodnienie – ogół procesów chemicznych lub fizycznych, w których związkiem chemicznym przyłączanym do innej substancji jest woda, przy czym woda ta jest przyłączana w całości (nie powstają dodatkowo produkty uboczne). Procesy hydratacji są szczególną postacią procesów solwatacji.

Wikipedia


hydratacyjny

hydratacja


SJP.pl

Patrz:

hydratacja

hydratyzacja

proces polegający na nasycaniu wodą; nawilżanie


SJP.pl


hydratyzować

nasycać wodą; nawilżać


SJP.pl


hydrauliczka

hydraulik


SJP.pl

Patrz:

hydraulik

hydrauliczny

dotyczący hydrauliki; poruszany wodą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający sprężoną ciecz lub poruszany za jej pomocą

 (1.2) dotyczący ciśnienia płynów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezpośrednią przyczyną eksplozji było zagięcie przewodów hydraulicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrawˈlʲit͡ʃnɨ, AS: χydrau̯lʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydraulika ż., hydraulik m.

 przysł. hydraulicznie

Wiktionary


hydraulik

osoba zawodowo zajmująca się hydrauliką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik, którego praca polega na montażu i naprawie instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania

 (1.2) gwara. muz. puzonista

 (1.3) gwara. przestępcza: homoseksualista

 (1.4) gwara. przestępcza: złodziej, który kradnie z piwnic i pomieszczeń gospodarczych

Wiktionary

Hydraulik – zawód związany z montażem, instalacją i naprawą instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania.

Pochodzenie angielskiego wyrazu określającego przedstawiciela tego zawodu - "plumber" - ma swoje korzenie w czasach antycznych i jest związane z łacińskim terminem "plumbum", określającym ołów. Rzymianie używali ołowiu do budowy rynien i rur spustowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kaloryfer znów eksplodował i musiałam wzywać hydraulika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈdrawlʲik, AS: χydrau̯lʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. perhydrol mrz., hydraulika ż.

 przym. hydrauliczny

 przysł. hydraulicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|guliktraler, guliktrałer, guliktałcher.

Wiktionary


hydraulika

osoba zawodowo zajmująca się hydrauliką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. fiz. nauka zajmująca się rzeczywistymi układami, w których zachodzi przepływ cieczy i energii;

 (1.2) techn. pot. układ hydrauliczny

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: hydraulik

Wiktionary

Hydraulika (od gr. ὑδραυλικός (hydraulikos), które jest połączeniem słów ὕδωρ (woda) i αὐλός (rura)) – nauka o praktycznych zastosowaniach cieczy a w szczególności wykorzystywaniu ich ruchu (przepływu). Jest powiązana z mechaniką płynów, która stanowi jej teoretyczną podbudowę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Hydraulika stosowana jest typowo przy ruchach posuwisto-zwrotnych tłoków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydraulik m., perhydrol mrz.

 przym. hydrauliczny

 przysł. hydraulicznie

Wiktionary


hydraulos

instrument muzyczny skonstruowany w III wielu p.n.e. przez Ktesibiosa z Aleksandrii; organy wodne, organum


SJP.pl


hydrazyd

związek powstający z kwasów karboksylowych i hydrazyny


SJP.pl

Hydrazydy – grupa organicznych związków chemicznych, o ogólnym wzorze: R-CO-NH-NH2.

Związki te można otrzymać w reakcji kwasów karboksylowych i ich pochodnych z hydrazyną. Reakcja ta polega na addycji nukleofilowej z eliminacją cząsteczki wody lub alkoholu, czy chlorowodoru w zależności od substratu.

Wikipedia


hydrazydy

związek powstający z kwasów karboksylowych i hydrazyny


SJP.pl

Hydrazydy – grupa organicznych związków chemicznych, o ogólnym wzorze: R-CO-NH-NH2.

Związki te można otrzymać w reakcji kwasów karboksylowych i ich pochodnych z hydrazyną. Reakcja ta polega na addycji nukleofilowej z eliminacją cząsteczki wody lub alkoholu, czy chlorowodoru w zależności od substratu.

Wikipedia


hydrazyna

trujący związek chemiczny azotu z wodorem, stosowany głównie jako składnik materiałów pędnych w rakietach i łodziach podwodnych


SJP.pl

Hydrazyna, diazan, N
2
H
4
– nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z dwóch połączonych ze sobą wiązaniem NN grup aminowych. Jest to silnie trująca, bezbarwna, łatwopalna, żrąca, higroskopijna ciecz, dymiąca na powietrzu.

Wikipedia


hydrazynowy

przymiotnik od: hydrazyna


SJP.pl


hydremia

w medycynie: rozwodnienie krwi


SJP.pl


hydria

rodzaj naczynia na wodę używany w starożytnej Grecji


SJP.pl

Hydria (stgr. ὑδρία, od ὕδωρ hydōr – woda, lm. hydriai) – w starożytnej Grecji naczynie służące do pobierania, przenoszenia i przechowywania wody, w użyciu od VII do III wieku p.n.e.

Wikipedia


hydrilla

gatunek azjatyckich wodorostów, sprowadzany do Stanów Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku jako roślina akwariowa, będący jednak potem zmorą rozrastającą się po całym płd.-wsch. wybrzeżu tego kraju


SJP.pl

Wikipedia


hydro-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z wodą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) hydro- + biologia = hydrobiologia

 (1.1) hydro- + izolacja = hydroizolacja

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydra ż., Hydra ż., hydrant m., hydrancik m.

 przym. hydrantowy

 temsłow. hydr-, hydra-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hydr-, hydra-, wodo-, wodno-

Wiktionary


hydroakustyczny

hydroakustyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydroakustyką, dotyczący hydroakustyki

Wiktionary

Patrz:

hydroakustyka

Przykłady

 (1.1) Taka błystka obrotowa (…) generuje niezwykle silną falę hydroakustyczną, która drażni linię boczną drapieżnika, pozwalając się zlokalizować oraz prowokując rybę do ataku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydroakustyka ż.

Wiktionary


hydroakustyk

dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal akustycznych w wodzie


SJP.pl


hydroakustyka

dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal akustycznych w wodzie


SJP.pl


hydrobiolog

specjalista w dziedzinie hydrobiologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) specjalista w dziedzinie hydrobiologii

Wiktionary

Hydrobiologia – nauka o życiu organizmów w środowisku wodnym, biologia środowiska wodnego, w węższym rozumieniu ekologia organizmów wodnych.

Hydrobiologia może dotyczyć ekologii wód śródlądowych i morskich. Ta pierwsza bywa nazywana limnologią, przy czym termin limnologia bywa również definiowany nie jako synonim hydrobiologii słodkowodnej, ale jako dział hydrologii dotyczący jezior, także w oderwaniu od ich biologicznego wymiaru, i jako taki odróżniany od potamologii, czyli nauki o rzekach, i krenobiologii, czyli nauki o ekologii źródeł. Stąd terminy hydrobiologia i limnologia mogą być używane jako pojęcia bliskoznaczne lub jako oznaczające odrębne dziedziny nauki. Jednym z terminów określających tę dziedzinę nauki jest limnoekologia, jednak nie jest w praktyce używany. W przypadku ekologii wód morskich hydrobiologia jest traktowana jako dział oceanologii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hydrobiologia ż.

 przym. hydrobiologiczny

Wiktionary


hydrobiologia

dział biologii, nauka o organizmach żyjących w wodzie i zasiedlanych przez nie środowiskach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dział biologii zajmujący się organizmami wodnymi;

Wiktionary

Hydrobiologia – nauka o życiu organizmów w środowisku wodnym, biologia środowiska wodnego, w węższym rozumieniu ekologia organizmów wodnych.

Hydrobiologia może dotyczyć ekologii wód śródlądowych i morskich. Ta pierwsza bywa nazywana limnologią, przy czym termin limnologia bywa również definiowany nie jako synonim hydrobiologii słodkowodnej, ale jako dział hydrologii dotyczący jezior, także w oderwaniu od ich biologicznego wymiaru, i jako taki odróżniany od potamologii, czyli nauki o rzekach, i krenobiologii, czyli nauki o ekologii źródeł. Stąd terminy hydrobiologia i limnologia mogą być używane jako pojęcia bliskoznaczne lub jako oznaczające odrębne dziedziny nauki. Jednym z terminów określających tę dziedzinę nauki jest limnoekologia, jednak nie jest w praktyce używany. W przypadku ekologii wód morskich hydrobiologia jest traktowana jako dział oceanologii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔbʲjɔˈlɔɟja, AS: χydrobʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrobiolog m.

 przym. hydrobiologiczny

Wiktionary


hydrobiologiczny

odnoszący się do hydrobiologii (np. badania hydrobiologiczne, stacje hydrobiologiczne)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z hydrobiologią, dotyczący hydrobiologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrobiologia ż., hydrobiolog mos.

Wiktionary


hydrobiolożka

hydrobiolog


SJP.pl

Patrz:

hydrobiolog

hydrobiont

zwierzę lub roślina żyjące w wodzie, zwykle w koloniach


SJP.pl

Wikipedia


hydroborowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) chem. reakcja chemiczna przyłączenia borowodoru do wiązania wielokrotnego, w wyniku której powstaje związek boroorganiczny;

Wiktionary

Hydroborowanie, borowodorowanie, reakcja Browna – reakcja chemiczna, w której borowodór (często diboran, B
2
H
6
) reaguje z alkenem tworząc związek boroorganiczny (alkiloboran). Alkiloborany są uniwersalnymi reagentami do syntez organicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reakcja hydroborowania może być pierwszym etapem otrzymywania alkoholi z alkenów.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) borowodorowanie

Wiktionary


hydrobotaniczny

przymiotnik od: hydrobotanika


SJP.pl


hydrobotanika

Hydrobotanika – dział botaniki i hydrobiologii zajmujący się badaniem roślin wodnych oraz ich zbiorowisk. Tradycyjnie działem hydrobotaniki jest nauka o glonach, czyli fykologia.

Wikipedia


hydrobudowa

Hydrobudowa – krajowa korporacja przedsiębiorstw budowlanych, powstała w okresie PRL w Polsce.

Wikipedia


hydrobus

mały statek pasażerski służący do celów komunikacyjnych i turystycznych


SJP.pl


hydrocefalia

wodogłowie; nadmierne gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w rozszerzonych komorach mózgowych i przestrzeni podpajęczynówkowej


SJP.pl


hydroceluloza

celuloza poddana działaniu kwasów; służy do wyrobu papieru


SJP.pl


hydrochemia

Hydrochemia, chemia wód naturalnych – nauka z dziedziny hydrologii. Interesuje się składem chemicznym wód naturalnych, bada procesy chemiczne, które dzieją się w hydrosferze.

Wikipedia


hydrochemiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrochemią, dotyczący hydrochemii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrochemia ż.

Wiktionary


hydrochinon

substancja krystalizacyjna, rozpuszczalna w wodzie, alkoholu etylowym; temperatura topnienia wynosi 170°C; silny reduktor; otrzymywany z aniliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, łagodny środek redukujący;

Wiktionary

Hydrochinon – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, zawierający dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia benzenu. Tradycyjna nazwa tego związku wynika z faktu, że hydrochinon jest najczęściej produkowany poprzez redukcję chinonu.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Maści odbarwiające zazwyczaj zawierają hydrochinon (rozjaśnia plamaamy), kwas azelainowy lub kojowy (blokuje syntezę melaniny) oraz retinoidy, czyli pochodne witaminy A.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|hydro-|chinon.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hydroquinone

* arabski: (1.1) هيدروكينون m.

* baskijski: (1.1) hidrokinona

* białoruski: (1.1) гідрахінон m.

* czeski: (1.1) hydrochinon m.

* fiński: (1.1) hydrokinoni

* francuski: (1.1) hydroquinone ż.

* hindi: (1.1) क्विनोलीन m. (kvinōlīna)

* hiszpański: (1.1) hidroquinona ż.

* ido: (1.1) hidroquinono

* japoński: (1.1) ヒドロキノン (hidorokinon)

* kataloński: (1.1) hidroquinona ż.

* łotewski: (1.1) hidrohinons m.

* niemiecki: (1.1) Hydrochinon

* ormiański: (1.1) հիդրոքինոն (hidro'k'ino'n)

* perski: (1.1) هیدروکینون

* portugalski: (1.1) hidroquinona ż.

* rosyjski: (1.1) гидрохинон m.

* rumuński: (1.1) hidrochinonă ż.

* słowacki: (1.1) hydrochinón m.

* szwedzki: (1.1) hydrokinon

* ukraiński: (1.1) гідрохінон m.

* węgierski: (1.1) hidrokinon

* włoski: (1.1) idrochinone m.

źródła.

== hydrochinon (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) biochem. hydrochinon

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hydrochinonowy

przymiotnik od: hydrochinon


SJP.pl


hydrochlorokauczuk

tworzywo termoplastyczne, produkt przyłączania chlorowodoru do kauczuku naturalnego; chlorowodorokauczuk


SJP.pl


hydrochlorotiazyd

syntetyczny preparat farmaceutyczny o właściwościach moczopędnych, stosowany głównie w obrzękach pochodzenia sercowego i nerkowego; esidrex


SJP.pl

Hydrochlorotiazyd (łac. hydrochlorothiazidum) – organiczny związek chemiczny z grupy tiazydów, lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

Wikipedia


hydrochoria

rozprzestrzenianie się drogą wodną nasion, zarodników i rozmnóżek; wodosiewność


SJP.pl

Hydrochoria (wodosiewność) – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania się nasion roślin i zarodników. Występuje często u roślin wodnych i błotnych (glony, kosaciec, olsza, grążel żółty i inne). Rzadziej u roślin rosnących na mniej wilgotnych stanowiskach np. u mchów, rozchodnika, wiesiołka. Wtedy zarodniki lub nasiona rozsiewane są dzięki deszczowi (deszczosiewność) lub wody ze zbiorników wodnych. Wśród roślin wybitnie lądowych hydrochoria występuje np. u palm, umożliwiając rozsiewanie się nasion palmy kokosowej i palmy seszelskiej na nawet bardzo odległe stanowiska (np. wyspy).

Wikipedia


hydrochłonny

chłonący wodę; wodochłonny


SJP.pl


hydrocortison

lek w postaci maści lub aerozolu, zawierający hormon z grupy kortokosterydów; hydrokortyzon


SJP.pl


hydrocyklon

urządzenie służące do oddzielania cząstek ciała stałego od cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie stosowane do separacji cząstek stałych z cieczy. wykorzystując siłę odśrodkową

Wiktionary

Wikipedia


hydrocynkit

minerał, zasadowy węglan cynku


SJP.pl

Hydrocynkit (kwiat cynkowy) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.

Wikipedia


hydrodynamiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrodynamiką, dotyczący hydrodynamiki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strumień cieczy wypływającej ze zbiornika przez otwór w jego ścianie bocznej oddziałuje na nieruchomą płytę z siłą F, nazywaną naporem hydrodynamicznym (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrodynamika ż., hydrodynamiczność ż.

 przysł. hydrodynamicznie

Wiktionary


hydrodynamika

Dynamika płynów – dział mechaniki płynów zajmujący się ruchem płynu (czyli cieczy lub gazu), a w szczególności siłami powodującymi ten ruch.

Podstawową zależnością opisującą wpływ sił na ruch płynu newtonowskiego (przy zaniedbaniu tzw. drugiej lepkości) jest równanie Naviera-Stokesa. Jest to układ cząstkowych, nieliniowych równań różniczkowych postaci:

Wikipedia


hydroelektrometalurgia

Hydroelektrometalurgia – dział metalurgii łączący elektrometalurgię i hydrometalurgię. Głównym zadaniem hydroelektrometalurgii jest wydzielanie metali z rud oraz oczyszczanie ich poprzez elektrolizę wodnego roztworu ich soli. W skali przemysłowej metoda ta jest stosowana do otrzymywania miedzi oraz cynku.

Wikipedia


hydroelektrownia

elektrownia wytwarzająca energię elektryczną z energii wody; hydrosiłownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elektr. hydrol. zob. elektrownia wodna.

Wiktionary

Elektrownia wodna (fachowo hydroelektrownia przepływowa) – zakład przemysłowy zamieniający energię potencjalną wody na elektryczną.

Elektrownie wodne są najintensywniej wykorzystywanym źródłem odnawialnej energii. W 2022 roku dostarczyły łącznie 4334,2 TWh energii elektrycznej, co stanowiło 14,9% całkowitej produkcji energii elektrycznej na świecie. Największe elektrownie wodne mają moc, która przekracza 10 GW. Brazylia i Kanada uzyskują około 60% swojej energii elektrycznej z elektrowni wodnych, Wenezuela około 80%, a Norwegia blisko 87%. W Polsce w 2022 roku energetyka wodna odpowiadała za 1,1% produkcji energii elektrycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hydroelektrownia we wsi Porogi w Obwodzie Czelabińskim jest najstarszym działającym obiektem tego typu w Rosji.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydroelektryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektrownia wodna

Wiktionary


hydroelektryczny

przymiotnik

 (1.1) techn. elektr. dotyczący elektryczności powstałej z energii ze spadku wody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydroelektryczność ż., hydroelektrownia ż.

Wiktionary


hydroelewator

zwężkowy przenośnik cieczy do podnoszenia zwykle wody na wyższy poziom


SJP.pl


hydroenergetyczny

hydroenergetyka


SJP.pl

Patrz:

hydroenergetyka

hydroenergetyk

człowiek zajmujący się hydroenergetyką


SJP.pl


hydroenergetyka

dział energetyki zajmujący się przetwarzaniem energii płynącej wody na energię mechaniczną ruchu obrotowego; energetyka wodna


SJP.pl

Elektrownia wodna (fachowo hydroelektrownia przepływowa) – zakład przemysłowy zamieniający energię potencjalną wody na elektryczną.

Elektrownie wodne są najintensywniej wykorzystywanym źródłem odnawialnej energii. W 2022 roku dostarczyły łącznie 4334,2 TWh energii elektrycznej, co stanowiło 14,9% całkowitej produkcji energii elektrycznej na świecie. Największe elektrownie wodne mają moc, która przekracza 10 GW. Brazylia i Kanada uzyskują około 60% swojej energii elektrycznej z elektrowni wodnych, Wenezuela około 80%, a Norwegia blisko 87%. W Polsce w 2022 roku energetyka wodna odpowiadała za 1,1% produkcji energii elektrycznej.

Wikipedia


hydroenergia

energia wody


SJP.pl


hydrofan

półprzezroczysty, biały minerał, szlachetna odmiana opalu


SJP.pl


hydrofil

organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący w wodzie lub silnie nawodnionym podłożu; organizm wodolubny


SJP.pl

Hydrofil (gr. hýder - woda + gr. phileín - lubić) – termin stosowany w ekologii i zoocenologii na określenie gatunków żyjących w środowisku wodnym. Na przykład w odniesieniu do larw Tabanidae, których larwy odbywają cały rozwój w wodzie (zbiornikach wodnych).Termin używany również w chemii w odniesieniu do substancji mających łatwość w przywiązywaniu cząsteczek wody. Takie substancje (hydrofilne) ulegają łatwemu uwodnieniu.

Wikipedia


hydrofilia

właściwość łatwego wiązania się z wodą


SJP.pl


hydrofilność

hydrofilny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest hydrofilne

Wiktionary

Hydrofilowość (wodolubność) – skłonność cząsteczek chemicznych do łączenia się z wodą.

Hydrofilowe są zwykle cząsteczki, które mają duży moment dipolowy jako całość (są polarne) lub mają grupy funkcyjne o dużym momencie dipolowym.

Wikipedia

Patrz:

hydrofilny

Powiązane:

 przym. hydrofilny

 przysł. hydrofilnie

Wiktionary


hydrofilny

tworzący łatwo wodne roztwory koloidowe; hydrofilowy


SJP.pl


hydrofilowość

hydrofilowy


SJP.pl

Hydrofilowość (wodolubność) – skłonność cząsteczek chemicznych do łączenia się z wodą.

Hydrofilowe są zwykle cząsteczki, które mają duży moment dipolowy jako całość (są polarne) lub mają grupy funkcyjne o dużym momencie dipolowym.

Wikipedia

Patrz:

hydrofilowy

hydrofilowy

przymiotnik od: hydrofil


SJP.pl


hydrofit

roślina bytująca w środowisku wodnym; wodorost; roślina wodna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina wodolubna

Wiktionary

Hydrofity, rośliny wodne, rośliny wodnopączkowe (gr. ὕδωρ hýdōr „woda”, φυτόν phytón „roślina”) – rośliny wodne (oprócz planktonu), których pączki odnawiające zimują w wodzie. Według klasyfikacji Raunkiæra są jedną z grup kryptofitów, czyli roślin skrytopączkowych.

Wikipedia


hydrofitografia

opis roślin wodnych


SJP.pl


hydrofob

osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed wodą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. osoba chora na hydrofobię

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) chem. cząstka nieulegająca łatwo uwodnieniu

 (2.2) biol. zwierzę unikające środowiska wodnego

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) Tarcznikowate są skrajnymi hydrofobami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrofobia ż., hydrofobowość ż.

 przym. hydrofobowy

Wiktionary


hydrofobia

wstręt do wody, w szczególności do jej picia


SJP.pl

Hydrofobowość (gr. hydro – woda, phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, gdy rozpuszczalnikiem jest woda. W ujęciu makroskopowym hydrofobowość to właściwość powierzchni materiału polegająca na niezwilżalności przez wodę.

Wikipedia


hydrofobiczny

hydrofobia


SJP.pl

Patrz:

hydrofobia

hydrofobizacja

Hydrofobizacja – proces nadawania powierzchniom lub całym przestrzeniom (strukturom wewnętrznym) materiałów hydrofilowych własności hydrofobowych, tj. odpychania wody. Hydrofobizację przeprowadza się w celu zapobiegania wnikaniu wody w głąb struktury materiałów.

Wikipedia


hydrofobka

kobieta przejawiająca chorobliwy lęk przed wodą


SJP.pl


hydrofobowość

hydrofobowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest hydrofobowe

Wiktionary

Hydrofobowość (gr. hydro – woda, phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, gdy rozpuszczalnikiem jest woda. W ujęciu makroskopowym hydrofobowość to właściwość powierzchni materiału polegająca na niezwilżalności przez wodę.

Wikipedia

Patrz:

hydrofobowy

Powiązane:

 przym. hydrofobowy

 przysł. hydrofobowo

 rzecz. hydrofob mos./mrz.

Wiktionary


hydrofobowy

hydrofob


SJP.pl

Patrz:

hydrofob

hydrofon

urządzenie do odbierania fal dźwiękowych rozchodzących się w wodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. mikrofon służący do odbierania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach;

Wiktionary

Hydrofon – mikrofon wraz z urządzeniem wspomagającym służące do odbierania i nagrywania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach.

Jest podstawowym elementem konstrukcyjny sonarów pasywnych. Został wynaleziony w celu wykrywania nieprzyjacielskich okrętów podwodnych. Jest też wykorzystywany do innych celów, np. rejestrowania dźwięków wydawanych przez wieloryby.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔfɔ̃n, AS: χydrofõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydrofonowy

Wiktionary


hydrofonowy

przymiotnik od: hydrofon


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: hydrofon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Statek sejsmiczny to jednostka do badania dna morskiego w poszukiwaniach złóż roponośnych. Wyposażony jest w kable hydrofonowe, które odbierają fale dźwiękowe, odbite od dna i struktur skalnych pod dnem morza, emitowane przez tzw. pulsatory pneumatyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔfɔ̃ˈnɔvɨ, AS: χydrofõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrofon

Wiktionary


hydrofor

urządzenie do podwyższania niskiego ciśnienia wody w sieciach wodociągowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie lub zespół urządzeń mechanicznych mających zapewnić odpowiednie ciśnienie wody w sieci wodociągowej lub jej dopływ na wyższe kondygnacje, gdy ciśnienie jest niewystarczające;

Wiktionary

Instalacja hydroforowa, zestaw hydroforowy, układ hydroforowo-pompowy, małe instalacje nazywane są pot. hydroforami – (gr. hydor – woda, phoros – niosący), to zespół urządzeń, które zapewniają stałe ciśnienie wody w sieci wodociągowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hydrofornia ż.

 przym. hydroforowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hydrophore

* słowacki: (1.1) hydrofor m.

* szwedzki: (1.1) hydrofor w.

źródła.

== hydrofor (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) techn. hydrofor

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔfɔr, AS: χydrofor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrofornia ż.

 przym. hydroforowy

Wiktionary


hydroforming

Reforming (reforming katalityczny, reformowanie benzyny) – proces stosowany wobec lekkich frakcji ropy naftowej lub produktów krakingu w celu otrzymania paliw o wysokiej liczbie oktanowej, w czasie którego zachodzą reakcje izomeryzacji, odwodornienia, cyklizacji, hydrokrakingu i aromatyzacji.

Wikipedia


hydroformować

przyłączać wodór i tlenek węgla do alifatycznych węglowodorów nienasyconych


SJP.pl


hydroformowanie

katalityczne przyłączanie wodoru i tlenku węgla do alifatycznych węglowodorów nienasyconych


SJP.pl


hydrofornia

pomieszczenie z hydroforami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, w którym pompy zwiększają ciśnienie wody w rurach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrofor mrz.

Wiktionary


hydroforowy

przymiotnik od: hydrofor


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający cechy hydroforu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrofor mrz.

Wiktionary


hydrogamia

Hydrogamia, wodopylność – zapylenie kwiatów za pomocą wody. Występuje u niektórych roślin związanych ze środowiskiem wodnym, których kwiaty wykształcają się pod wodą, jak np. u zamętnicy (Zannichellia), rogatka (Ceratophyllum), jezierzy (Najas), zostery (Zostera) i in. Może być podwodne, lub nawodne.

Wikipedia


hydrogenacja

przyłączenie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; uwodornienie, hydrogenizacja


SJP.pl

Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.

W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.

Wikipedia


hydrogenerator

prądnica elektryczna napędzana turbiną wodną


SJP.pl


hydrogenium

łacińska nazwa wodoru (pierwiastka chemicznego)


SJP.pl

Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Wodór jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Ma najmniejszą masę atomową, wynoszącą 1,00794 u. Najczęściej występującym izotopem wodoru jest prot (1
H
), którego atom ma najprostszą możliwą budowę – składa się z jednego protonu i jednego elektronu.

Wikipedia


hydrogenizacja

przyłączenie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; uwodornienie, hydrogenacja


SJP.pl

Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.

W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.

Wikipedia


hydrogeolog

specjalista w dziedzinie hydrogeologii


SJP.pl

Hydrogeologia (z greckiego: hydro – woda, ge – ziemia, logos – nauka) – nauka o wodach podziemnych i procesach wzajemnego oddziaływania podziemnej hydrosfery, atmosfery, biosfery, litosfery jak i samego człowieka.

Interesuje się ich pochodzeniem, rozmieszczeniem, dynamiką, ustrojem, bada ich zasoby i właściwości fizyczne i chemiczne.

Wikipedia


hydrogeologia

dział geologii obejmujący badanie wód podziemnych: ich pochodzenia, właściwości fizyczne i chemiczne, sposobów występowania, rozprzestrzenienia, krążenia w skałach skorupy ziemskiej oraz przemian, którym ulegały w dziejach Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. geol. dział geologii zajmujący się wodami podziemnymi

Wiktionary

Hydrogeologia (z greckiego: hydro – woda, ge – ziemia, logos – nauka) – nauka o wodach podziemnych i procesach wzajemnego oddziaływania podziemnej hydrosfery, atmosfery, biosfery, litosfery jak i samego człowieka.

Interesuje się ich pochodzeniem, rozmieszczeniem, dynamiką, ustrojem, bada ich zasoby i właściwości fizyczne i chemiczne.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. hydrogeologiczny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|hydro-|geologia. <

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hydrogeology

* bułgarski: (1.1) хидрогеология ż.

* fiński: (1.1) hydrogeologia

* francuski: (1.1) hydrogéologie ż.

* litewski: (1.1) hidrogeologija ż.

* rosyjski: (1.1) гидрогеология ż.

* ukraiński: (1.1) гідрогеологія ż.

* węgierski: (1.1) hidrogeológia, vízföldtan

* włoski: (1.1) idrogeologia ż.

źródła.

== hydrogeologia (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) nauk. geol. hydrogeologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydrogeologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. hydrogeologiczny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|hydro-|geologia. <

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) hydrogeology

* bułgarski: (1.1) хидрогеология ż.

* fiński: (1.1) hydrogeologia

* francuski: (1.1) hydrogéologie ż.

* litewski: (1.1) hidrogeologija ż.

* rosyjski: (1.1) гидрогеология ż.

* ukraiński: (1.1) гідрогеологія ż.

* węgierski: (1.1) hidrogeológia, vízföldtan

* włoski: (1.1) idrogeologia ż.

źródła.

== hydrogeologia (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) nauk. geol. hydrogeologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hydrogeologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geol. związany z hydrogeologią, dotyczący hydrogeologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrogeologia ż., hydrogeolog mos.

Wiktionary


hydrogeolożka

hydrogeolog


SJP.pl

Patrz:

hydrogeolog

hydrograf

specjalista w dziedzinie hydrografii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista zajmujący się hydrografią

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) urządzenie rejestrujące poziom wody w rzece, jeziorze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marszałek z zawodu jest hydrografem.

 (2.1) Hydrograf zarejestrował niski poziom wody w rzece.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔɡraf, AS: χydrograf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrografia ż.

Wiktionary


hydrografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. nauka o wodach jako elemencie środowiska geograficznego

Wiktionary

Hydrografia – początkowo dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem stosunków wodnych na Ziemi w ujęciu dynamicznym i w powiązaniu ze środowiskiem geograficznym; w miarę rozwoju nauk geograficznych wykształcony w osobną naukę – hydrologię. Obecnie przedmiotem badań hydrografii jest kartowanie wód występujących na Ziemi (mapy hydrograficzne, locje).Hydrografia to także opis stosunków wodnych danego obszaru (np. hydrografia Europy, hydrografia Polski).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie pierwszego okresu szkolenia należy również przeprowadzać zajęcia z zakresu anatomii i fizjologii ciała, hydrografii itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔˈɡrafʲja, AS: χydrografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrograf m.

 przym. hydrograficzny

 przysł. hydrograficznie

Wiktionary


hydrograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrografią, dotyczący hydrografii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: χydrografʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrografia ż.

Wiktionary


hydrografik

hydrograf; specjalista w dziedzinie hydrografii


SJP.pl


hydroid

martwa komórka wodonośna będąca składnikiem wiązki przewodzącej u mchów


SJP.pl

Hydroidy – komórki przystosowane do przewodzenia wody w rdzeniu gametoforów mchów. Wraz z leptoidami tworzą tkankę przewodzącą, niezbyt wydajną w swej funkcji (mchy korzystają nie tylko z wody pobieranej z podłoża, ale także absorbowaną z otoczenia całą powierzchnią). Hydroidy w dojrzałym stadium funkcjonalnym są komórkami martwymi, o dość dużym świetle, o zgrubiałych ścianach bocznych i skośnych, cienkich ścianach poprzecznych (oddzielających komórki położone nad sobą w gametoforze).

Wikipedia


hydroizobata

linia na mapie hydrogeologicznej łącząca punkty odpowiadające tej samej głębokości zwierciadła wód gruntowych względem powierzchni terenu


SJP.pl

Hydroizobaty – izolinie łączące na mapie punkty zwierciadła wody podziemnej występujące na jednakowych głębokościach względem powierzchni terenu, inaczej zwane liniami równych głębokości występowania zwierciadła wody.

Wikipedia


hydroizohipsa

linia na mapie hydrogeologicznej łącząca punkty odpowiadające jednakowej wysokości zwierciadła wód gruntowych względem przyjętego poziomu odniesienia


SJP.pl

Hydroizohipsa – izolinia łącząca na mapie punkty jednakowej wysokości położenia zwierciadła wody podziemnej, leżące na tej samej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia, z reguły morza, tworząc tym samym mapę morfologii zwierciadła wody podziemnej. Wraz z liniami prądu tworzą siatkę ortogonalną.

Wikipedia


hydroizolacja

1. warstwa substancji chroniąca przed przenikaniem wody;
2. proces kładzenia takiej warstwy


SJP.pl

Izolacja wodochronna, hydroizolacja – zabezpieczenie elementów budynku lub budowli przed wpływem wilgoci związanej przede wszystkim z wodą gruntową.

Izolacje wodochronne dzielą się na:

  • izolacje przeciwwilgociowe – chronią obiekty przed działaniem wody niewywierającej ciśnienia na dany element. Stosowane w przypadku budynków posadowionych na gruntach przepuszczalnych takich jak: żwiry i piaski powyżej poziomu wody gruntowej.
  • izolacje przeciwwodne – chronią przed działaniem wody wywierającej ciśnienie hydrostatyczne (element znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej) i wtedy, gdy woda zalega w pobliżu konstrukcji. Niezbędne również w przypadku gdy istnieje możliwość okresowego podnoszenia poziomu wód gruntowych ponad poziom podłogi piwnic.
  • izolacje parochronne – zabezpieczają przed przenikaniem pary wodnej, wykonywane najczęściej jako jednowarstwowe przekładki z folii polietylenowej lub papy ułożone "na sucho", czyli bez przyklejania do podłoża.
  • izolacje bezspoinowe – zabezpieczają przez przenikaniem wody, które chronią głównie dachy, wykonane są na bazie mas dyspersyjnych Suprabit i Dysperbit zbrojone włókninami i wykończone posypkami mineralnymi lub ALU masą.

Wikipedia


hydroizolacyjny

hydroizolacja


SJP.pl

Patrz:

hydroizolacja

hydrokinetyczny

hydrokinetyka


SJP.pl

Patrz:

hydrokinetyka

hydrokoloid

układ koloidalny, w którym solwatacji ulegają cząsteczki wody


SJP.pl


hydrokolonoterapia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. eufem. lewatywa

Wiktionary

Płukanie jelita grubego (hydrokolonoterapia) – głębokie płukanie jelita grubego za pomocą wody bez użycia leków. Jest to kontrowersyjna metoda medycyny alternatywnej, niemająca podstaw naukowych i nieuznawana za metodę leczniczą przez medycynę akademicką.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) lewatywa, enema, klizma

Wiktionary


hydrokopalnia

kopalnia eksploatująca złoże i wydobywająca urobek sposobem hydraulicznym, czyli za pomocą wody


SJP.pl


hydrokortyzon

hormon steroidowy wytwarzany przez korę nadnerczy; kortyzol


SJP.pl

Kortyzol, hydrokortyzon (łac. cortex = „kora”, „łupina”, „skórka”) – organiczny związek chemiczny, naturalny hormon steroidowy wytwarzany przez warstwę pasmowatą kory nadnerczy, główny przedstawiciel glikokortykosteroidów. Wywiera szeroki wpływ na metabolizm, bywa nazywany hormonem stresu na równi z adrenaliną. Powstaje z 11-β-deoksykortyzolu przy udziale 11β-hydroksylazy w warstwie pasmowatej kory.

Wikipedia


hydrokraking

odmiana krakingu; proces prowadzony w obecności wodoru i katalizatorów, którymi najczęściej są: siarczki molibdenu, niklu, kobaltu, wolframu oraz platyna i pallad osadzone na glinokrzemianach


SJP.pl

Hydrokraking (hydrokrakowanie) – proces krakingu prowadzony z udziałem wodoru w celu zmniejszenia masy cząsteczkowej składników surowca oraz zmiany proporcji w jakich te składniki występują.

Pierwszy komercyjny proces hydrokrakingu został wdrożony przez I.G. Farben Industrie w 1927 roku w celu wytwarzania benzyny z węgla brunatnego, natomiast pierwszy nowoczesny węzeł hydrokrakingu destylacyjnego w przemyśle rafineryjnym zastosowano w koncernie Chevron w roku 1958. Obecnie przeprowadza się go w temperaturze 250–450 °C (290–400 °C) pod ciśnieniem wodoru 7–15 MPa (6,9–13,8 MPa, 5–30 MPa). W charakterze katalizatorów stosuje się kobalt, molibden, nikiel i wolfram oraz platynę i pallad wbudowane w struktury krystaliczne tlenku glinu i krzemionki.

Wikipedia


hydrokrakować

przeprowadzać kraking z udziałem wodoru


SJP.pl


hydrokrakowanie

przeprowadzać kraking z udziałem wodoru


SJP.pl


hydroksosól

sól zawierająca w swej budowie grupę hydroksylową; hydroksysól


SJP.pl


hydroksy-

temat słowotwórczy

 (1.1) chem. część nazwy związku organicznego w nomenklaturze chemicznej wskazująca na obecność grupy hydroksylowej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kwas 3-hydroksy-3-metylomasłowy jest przykładem hydroksykwasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔksɨ, AS: χydroksy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydroksyl m., hydrox m., hydroksylowanie n.

 czas. hydroksylować

 przym. hydroksylowy

Wiktionary


hydroksyaldehyd

związek organiczny zawierający w cząsteczce grupy hydroksylową i karbonylową


SJP.pl


hydroksyamina

amin zawierający grupy hydroksylowe, pochodne alkoholi i fenoli


SJP.pl

Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).

Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.

Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.

Wikipedia


hydroksyaminy

amin zawierający grupy hydroksylowe, pochodne alkoholi i fenoli


SJP.pl

Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).

Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.

Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.

Wikipedia


hydroksybenzen

związek organiczny, wodorotlenowa pochodna benzenu, krystaliczna, bezbarwna substancja o swoistym zapachu, działająca bakteriobójczo; benzenol, kwas karbolowy, fenol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. fenol.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fenol

Wiktionary


hydroksyketon

keton zawierający grupy hydroksylowe


SJP.pl


hydroksyketony

keton zawierający grupy hydroksylowe


SJP.pl


hydroksykompleks

związek kompleksowy, w którym ligandem jest jon wodorotlenkowy


SJP.pl


hydroksykwas

kwas karboksylowy, zawierający grupy hydroksylowe w swej cząsteczce


SJP.pl

Hydroksykwasy – grupa organicznych związków chemicznych zawierających w cząsteczce co najmniej jedną grupę karboksylową (–COOH) i co najmniej jedną grupę hydroksylową (–OH). Ich wzór ogólny to: (HO)m–R–(COOH)n.

Hydroksykwasy otrzymuje się z odpowiednich halogenokwasów w reakcji z, między innymi, NaOH:

Wikipedia


hydroksykwasy

kwas karboksylowy, zawierający grupy hydroksylowe w swej cząsteczce


SJP.pl

Hydroksykwasy – grupa organicznych związków chemicznych zawierających w cząsteczce co najmniej jedną grupę karboksylową (–COOH) i co najmniej jedną grupę hydroksylową (–OH). Ich wzór ogólny to: (HO)m–R–(COOH)n.

Hydroksykwasy otrzymuje się z odpowiednich halogenokwasów w reakcji z, między innymi, NaOH:

Wikipedia


hydroksyl

grupa atomowa, składająca się z atomu tlenu i atomu wodoru; grupa funkcyjna -OH


SJP.pl

Grupa hydroksylowa, grupa wodorotlenowa (-OH) – jednowartościowa grupa funkcyjna zbudowana z atomu tlenu i wodoru.

W związkach nieorganicznych grupa hydroksylowa związana z atomem metalu tworzy wodorotlenki i hydroksosole. W wodorotlenkach metali o małej elektroujemności grupa hydroksylowa związana jest z metalem wiązaniem jonowym-.

Wikipedia


hydroksylizyna

zasadowy, polarny aminokwas endogenny, składnik niektórych białek tkanki łącznej


SJP.pl

Hydroksylizyna (Hyl) – organiczny związek chemiczny, jeden z aminokwasów, hydroksylowa pochodna lizyny, występująca jedynie w białkach tworzących tkankę łączną.

Wikipedia


hydroksyloamina

Hydroksyloamina – nieorganiczny związek chemiczny, pochodna amoniaku, w której jeden atom wodoru został zastąpiony grupą hydroksylową. Najprostsza hydroksyamina.

Jest to bezbarwne higroskopijne, krystaliczne ciało stałe o temperaturze topnienia wynoszącej 33,1 °C. Jest silnie trująca, podczas ogrzewania rozkłada się z wydzieleniem ciepła.

Wikipedia


hydroksylować

wprowadzać grupy hydroksylowe do cząsteczek związku organicznego


SJP.pl


hydroksylowy

przymiotnik od: hydroksyl


SJP.pl


hydroksymasłowy

kwas hydroksymasłowy - pochodna kwasu masłowego zawierająca grupę hydroksylową


SJP.pl


hydroksyprolina

aminokwas występujący w dużych ilościach w białkach tkanki łącznej: kolagenie i elastynie


SJP.pl

Hydroksyprolina (Hyp) – organiczny związek chemiczny, jeden z aminokwasów niebiałkowych, występujący w dużych ilościach w żelatynie. Hydroksyprolina różni się od proliny obecnością dodatkowej grupy hydroksylowej przy atomie węgla gamma.

Wikipedia


hydroksysól

Wikipedia


hydroksytoluen

hydroksylowa pochodna toluenu występująca w smole węglowej, stosowana w syntezie organicznej i jako środek odkażający; krezol


SJP.pl


hydroksyzyna

środek o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy, stosowany w stanach napięcia nerwowego, stanach lękowych i nerwicach; hydroxizin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. lek anksjolityczny o działaniu uspokajającym i przeciwlękowym;

Wiktionary

Hydroksyzyna (łac. Hydroxyzinum) – organiczny związek chemiczny, wielofunkcyjna pochodna piperazyny, lek uspokajający i przeciwuczuleniowy z grupy antyhistaminików I generacji, zsyntetyzowany i wprowadzony do lecznictwa pod nazwą handlową Atarax przez belgijską firmę UCB w roku 1956. Stosowany najczęściej w psychiatrii jako lek uspokajający i silnie hamujący aktywność układu nerwowego.Ze względu na jej właściwości psychotropowe hydroksyzyna w wielu krajach (w tym w Polsce) jest wydawana z apteki tylko na receptę, jednak w innych krajach (głównie rozwijających się) można ją nabyć bez recepty.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) hydroxizin

Wiktionary


hydrolat

woda kwiatowa lub roślinna, powstająca w procesie destylacji świeżych roślin parą wodną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roztwór wodny powstały podczas procesu destylacji parą wodną olejków eterycznych z roślin

Wiktionary


hydrolatowy

hydrolat


SJP.pl

Patrz:

hydrolat

hydrolaza

enzym występujący w komórkach i płynach ustrojowych, powodujący hydrolityczny rozkład substratu


SJP.pl

Hydrolazy (EC 3) – klasa enzymów katalizujących rozcięcie wiązań chemicznych w procesie hydrolizy. Do grupy tej należy wiele enzymów trawiennych. Cechą charakterystyczną hydrolaz jest fakt, że nie posiadają one koenzymów. Ich działanie można przedstawić ogólnie jako: AB + H2O → A-H + B-OH

Wikipedia


hydrolimfa

płyn ustrojowy jamochłonów mający kontakt ze środowiskiem zewnętrznym


SJP.pl

Hydrolimfa – płyn ustrojowy krążący w układzie gastrowaskularnym jamochłonów (Coelenterata). Pełni zarówno funkcję odżywczą, jak i wydalniczą.

Wikipedia


hydrolipid

substancja stosowana w kosmetyce, wzbogacająca warstwę hydrolipidową


SJP.pl


hydrolit

techniczny wodorek wapniowy


SJP.pl


hydrolityczny

hydroliza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z hydrolizą, dotyczący hydrolizy

Wiktionary

Patrz:

hydroliza

Powiązane:

 rzecz. hydrolizat mrz., hydroliza ż.

Wiktionary


hydroliza

rozkład związku chemicznego na skutek reakcji z wodą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. rozkład substancji chemicznych pod wpływem wody;

Wiktionary

Hydroliza – reakcja podwójnej wymiany (często odwracalna), która przebiega między wodą i rozpuszczoną w niej substancją. W jej wyniku powstają nowe związki chemiczne. Jest szczególnym przypadkiem liolizy (solwolizy). Często przebiega w obecności katalizatorów (kwasów lub zasad). Hydrolizę wykorzystuje się w przemyśle chemicznym (np. hydroliza wielocukrów na cukry proste lub hydroliza chlorobenzenu do fenolu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) β-D-galaktozydaza jest enzymem katalizującym reakcje hydrolizy wiązań O-glikozydowych w β-D-galaktozydach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔˈlʲiza, AS: χydrolʹiza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydrolityczny

 rzecz. hydrolizat mrz.

Wiktionary


hydrolizat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. produkt powstały w wyniku hydrolizy, wytwór hydrolizy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hydrolizat kolagenu jest to białko kolagenu, które zostało poddane procesowi zwanemu hydrolizą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydroliza ż.

 czas. hydrolizować ndk., zhydrolizować dk.

 przym. hydrolityczny, hydrolizowany

Wiktionary


hydrolizer

obiekt, w którym bakterie hydrolityczne przeprowadzają proces hydrolizy części organicznych z wytworzeniem aminokwasów, kwasów tłuszczowych i cukrów prostych


SJP.pl


hydrolog

specjalista w dziedzinie hydrologii


SJP.pl


hydrologia

nauka o wodach występujących w przyrodzie, zajmująca się procesami zachodzącymi w hydrosferze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. geogr. hydrol. nauka o wodzie występującej w przyrodzie;

Wiktionary

Hydrologia (ze stgr. ὕδωρ – „woda”) – dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem wody (pod każdą postacią), występującej w środowisku przyrodniczym.

Podstawowe działy powiązane z hydrologią:

  • glacjologia – zajmuje się lodowcami i lądolodami,
  • kriologia – zajmuje się wodą pod postacią lodu,
  • krenologia – zajmuje się źródłami wody,
  • potamologia – bada linijne wody powierzchniowe – rzeki i potoki,
  • paludologia – zajmuje się bagnami,
  • limnologia – bada jeziora i inne zbiorniki wodne,
  • oceanografia – zajmuje się wodami morskimi i oceanicznymi,
  • hydrogeologia – zajmuje się wodami podziemnymi,
  • ekohydrologia – bada oddziaływania między organizmami żywymi a cyklem hydrologicznym.
  • hydrometeorologia – interesuje się procesami dotyczącymi obecności wody w atmosferze i opadami.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) geografia

meronimy.

 (1.1) glacjologia, krenologia, kriologia, limnologia, paludologia, potamologia

pokrewne.

 rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.

 przym. hydrologiczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|hydro-|-logia. < etym|gr|ὕδωρ|λόγος. → woda + słowo, przemowa

uwagi.

 Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) hidrologjia ż.

* angielski: (1.1) hydrology

* arabski: (1.1) علم المياه

* asturyjski: (1.1) hhidroloxía ż.

* azerski: (1.1) hidrologiya

* baskijski: (1.1) hidrologia

* białoruski: (1.1) гідралогія ż.

* bośniacki: (1.1) hidrologija ż.

* bułgarski: (1.1) хидрология ż.

* chorwacki: (1.1) hidrologija ż.

* czeski: (1.1) hydrologie ż.

* duński: (1.1) hydrologi w.

* esperanto: (1.1) akvoscienco, hidrologio

* estoński: (1.1) hüdroloogia

* fiński: (1.1) hydrologia

* francuski: (1.1) hydrologie ż.

* galicyjski: (1.1) hidroloxía ż.

* górnołużycki: (1.1) hydrologija ż.

* gruziński: (1.1) ჰიდროლოგია

* hiszpański: (1.1) hidrología ż.

* ido: (1.1) hidrologio

* indonezyjski: (1.1) hidrologi

* islandzki: (1.1) vatnafræði

* kataloński: (1.1) hidrologia ż.

* kazachski: (1.1) гидрология

* litewski: (1.1) hidrologija ż.

* luksemburski: (1.1) hydrologie

* łotewski: (1.1) hidroloģija ż.

* malajski: (1.1) hidrologi

* niderlandzki: (1.1) hydrologie

* niemiecki: (1.1) Hydrologie ż.

* normandzki: (1.1) hydrologie

* norweski (bokmål): (1.1) hydrologi

* norweski (nynorsk): (1.1) hydrologi

* nowogrecki: (1.1) υδρολογία ż.

* perski: (1.1) هیدرولوژی

* portugalski: (1.1) hidrologia ż.

* prowansalski: (1.1) idrologia

* rosyjski: (1.1) гидрология ż.

* rumuński: (1.1) hidrologie ż.

* serbski: (1.1) хидрологија ż.

* serbsko-chorwacki: (1.1) hidrologija ż.

* słowacki: (1.1) hydrológia ż.

* słoweński: (1.1) hidrologija, vodoslóvje

* sundajski: (1.1) hidrologi

* szwedzki: (1.1) hydrologi w.

* tadżycki: (1.1) гидрология

* tatarski: (1.1) гидрология

* turecki: (1.1) hidroloji, su bilimi

* ukraiński: (1.1) гідрологія ż.

* walijski: (1.1) hydroleg

* warajski: (1.1) hidrolohiya

* wenecki: (1.1) idrołogía

* węgierski: (1.1) hidrológia, víztan

* wietnamski: (1.1) thủy văn học

* włoski: (1.1) idrologia ż.

źródła.

== hydrologia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hydrologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔˈlɔɟja, AS: χydroloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.

 przym. hydrologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) geografia

meronimy.

 (1.1) glacjologia, krenologia, kriologia, limnologia, paludologia, potamologia

pokrewne.

 rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.

 przym. hydrologiczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|hydro-|-logia. < etym|gr|ὕδωρ|λόγος. → woda + słowo, przemowa

uwagi.

 Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) hidrologjia ż.

* angielski: (1.1) hydrology

* arabski: (1.1) علم المياه

* asturyjski: (1.1) hhidroloxía ż.

* azerski: (1.1) hidrologiya

* baskijski: (1.1) hidrologia

* białoruski: (1.1) гідралогія ż.

* bośniacki: (1.1) hidrologija ż.

* bułgarski: (1.1) хидрология ż.

* chorwacki: (1.1) hidrologija ż.

* czeski: (1.1) hydrologie ż.

* duński: (1.1) hydrologi w.

* esperanto: (1.1) akvoscienco, hidrologio

* estoński: (1.1) hüdroloogia

* fiński: (1.1) hydrologia

* francuski: (1.1) hydrologie ż.

* galicyjski: (1.1) hidroloxía ż.

* górnołużycki: (1.1) hydrologija ż.

* gruziński: (1.1) ჰიდროლოგია

* hiszpański: (1.1) hidrología ż.

* ido: (1.1) hidrologio

* indonezyjski: (1.1) hidrologi

* islandzki: (1.1) vatnafræði

* kataloński: (1.1) hidrologia ż.

* kazachski: (1.1) гидрология

* litewski: (1.1) hidrologija ż.

* luksemburski: (1.1) hydrologie

* łotewski: (1.1) hidroloģija ż.

* malajski: (1.1) hidrologi

* niderlandzki: (1.1) hydrologie

* niemiecki: (1.1) Hydrologie ż.

* normandzki: (1.1) hydrologie

* norweski (bokmål): (1.1) hydrologi

* norweski (nynorsk): (1.1) hydrologi

* nowogrecki: (1.1) υδρολογία ż.

* perski: (1.1) هیدرولوژی

* portugalski: (1.1) hidrologia ż.

* prowansalski: (1.1) idrologia

* rosyjski: (1.1) гидрология ż.

* rumuński: (1.1) hidrologie ż.

* serbski: (1.1) хидрологија ż.

* serbsko-chorwacki: (1.1) hidrologija ż.

* słowacki: (1.1) hydrológia ż.

* słoweński: (1.1) hidrologija, vodoslóvje

* sundajski: (1.1) hidrologi

* szwedzki: (1.1) hydrologi w.

* tadżycki: (1.1) гидрология

* tatarski: (1.1) гидрология

* turecki: (1.1) hidroloji, su bilimi

* ukraiński: (1.1) гідрологія ż.

* walijski: (1.1) hydroleg

* warajski: (1.1) hidrolohiya

* wenecki: (1.1) idrołogía

* węgierski: (1.1) hidrológia, víztan

* wietnamski: (1.1) thủy văn học

* włoski: (1.1) idrologia ż.

źródła.

== hydrologia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hydrologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


hydrologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z hydrologią, dotyczący hydrologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrologia ż., hydrolog m.

Wiktionary


hydrolokacja

wykrywanie i lokalizowanie obiektów, zanurzonych częściowo lub całkowicie w wodzie, przy użyciu fal akustycznych za pomocą hydrolokatora


SJP.pl

Hydrolokacja – dziedzina techniki zajmująca się sposobami wykrywania i określania pozycji obiektów podwodnych za pomocą fal akustycznych.

Wikipedia


hydrolokacyjny

dotyczący hydrolokacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrolokacją, dotyczący hydrolokacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrolokacja ż.

Wiktionary


hydrolokator

urządzenie do hydrolokacji, działające na zasadzie obserwacji echa


SJP.pl

Wikipedia


hydrolot

statek wodny z płatami nośnymi pod kadłubem; wodolot


SJP.pl


hydrolożka

hydrolog


SJP.pl

Patrz:

hydrolog

hydromagnetyczny

przymiotnik od: hydromagnetyka


SJP.pl


hydromagnetyka

nauka badająca zjawiska związane z ruchem przewodzących cieczy i gazów w polu elektromagnetycznym; magnetohydrodynamika


SJP.pl


hydromasaż

1. urządzenie do masażu wodnego, działające pod ciśnieniem;
2. masaż wykonywany za pomocą strumienia wody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie wykorzystujące wodę do masowania ciała

 (1.2) kosmet. zabieg wykonywany za pomocą hydromasażu (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Korzystałaś już z tej nowej wanny z hydromasażem?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔ̃ˈmasaʃ, AS: χydrõmasaš

Wiktionary


hydromechaniczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydromechaniką, dotyczący hydromechaniki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydromechanika ż., hydromechanik mos.

Wiktionary


hydromechanik

człowiek zajmujący się hydromechaniką


SJP.pl


hydromechanika

dział mechaniki zajmujący się cieczami


SJP.pl

Mechanika płynów (ang. fluid mechanics) – dział mechaniki ośrodków ciągłych analizujący równowagę i ruch płynów. Rozwiązaniem zagadnień mechaniki płynów zwykle jest określenie własności płynu (takich jak gęstość, temperatura) i własności danego przepływu (podanie pola prędkości, ciśnienia), w zależności od współrzędnych przestrzennych i czasu.

Wikipedia


hydromechanizacja

Hydromechanizacja – zespół technicznych przedsięwzięć związanych z wykorzystaniem energii wody do urabiania gruntu, transportu urobku i formowania budowli ziemnych oraz przeróbki urobku na materiały budowlane.

Hydromechanizację stosuje się do:

  • pionowego i poziomego pogrążania w grunt prętów, rur, ścianek stalowych, pali
  • opuszczania studzien żelbetowych i kesonów
  • układania kabli i rur w dnie rzek i zbiorników wodnych
  • wiercenia otworów w gruncie płuczką
  • wykonywania przejść pod przeszkodami
  • usuwania osadów z osadników, rzek i zbiorników wodnych
  • podwodnego i nawodnego pogłębiania wykopów, kanałów
  • urabiania i transportu urobku do formowania budowli ziemnych
  • wykonywania odkrywek oraz urabiania, transportu i segregacji urobku w przemyśle materiałów budowlanych

Wikipedia


hydromechanizacyjny

przymiotnik od: hydromechanizacja


SJP.pl


hydromeduza

1. meduza stułbiopławów;
2. hydromeduza argentyńska - gatunek żółwia wężoszyjnego


SJP.pl

  • hydromeduza – meduza stułbiopławów (Hydrozoa),
  • hydromeduza argentyńska (Hydromedusa tectifera) – gatunek żółwia wężoszyjnego.

Wikipedia


hydromelioracja

Melioracja wodna – oznacza ogół zabiegów technicznych i rolniczych zmierzających do regulacji stosunków wodnych w celu polepszenia zdolności produkcyjnej gleby i ułatwienia jej uprawy. Melioracja wodna zwana też hydromelioracją obejmuje wszelkiego rodzaju zabiegi związane z odwadnianiem i nawadnianiem w celu zapewnienia optymalnej wilgotności gleby.

Wikipedia


hydromelioracyjny

przymiotnik od: hydromelioracja


SJP.pl


hydrometalurgia

Hydrometalurgia − dział metalurgii zajmujący się otrzymywaniem metali z roztworów uzyskiwanych przez ługowanie rud, z reguły polimetalicznych. Zajmuje się również elektrochemiczną rafinacją metali.

Procesy hydrometalurgiczne bywają sprzężone z pirometalurgicznymi (np. elektrochemiczna rafinacja metali otrzymywanych w procesach pirometalurgicznych lub prażenie i wysokotemperaturowa redukcja wodorotlenków wytrącanych z roztworów pozyskiwanych przez ługowanie rud).

Wikipedia


hydrometalurgiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z hydrometalurgią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrometalurgia ż.

Wiktionary


hydrometeor

ciekły lub stały produkt kondensacji pary wodnej w atmosferze (np. deszcz)


SJP.pl

Hydrometeory – opady, zbiór cząsteczek wody w stanie ciekłym lub w formie lodu, które opadają na powierzchnię ziemi, unoszą się w powietrzu, są wywiewane przez wiatr lub osadzają się na powierzchni ziemi, bądź w atmosferze. Hydrometeory to najbardziej obszerna grupa zjawisk meteorologicznych.

Wikipedia


hydrometeorolog

specjalista w zakresie hydrometeorologii


SJP.pl


hydrometeorologia

dział hydrologii obejmujący zagadnienia dotyczące wody w atmosferze, parowania, kondensacji pary wodnej w atmosferze, opadów atmosferycznych


SJP.pl

Hydrometeorologia – nauka geograficzna wchodząca w skład hydrologii. Interesuje się procesami dotyczącymi obecności wody w atmosferze, jak i zmianami, które jej dotyczą. Zajmuje się więc atmosferycznym transportem wilgoci, opadami atmosferycznymi, kondensacją w rozumieniu meteorologicznym, przemianami z udziałem fazy stałej.

Wikipedia


hydrometeorologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrometeorologią, dotyczący hydrometeorologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrometeorolog m., hydrometeorologia ż.

Wiktionary


hydrometr

manometr wodny


SJP.pl


hydrometria

dział hydrologii obejmujący pomiary wód (np. głębokości, szybkości)


SJP.pl


hydrometryczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hydrol. związany z hydrometrią, dotyczący hydrometrii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrometria ż.

Wiktionary


hydromika

grupa minerałów należących do łyszczyków; łyszczyk uwodniony


SJP.pl


hydromiki

grupa minerałów należących do łyszczyków; łyszczyk uwodniony


SJP.pl


hydromonitor

urządzenie do wypłukiwania ziemi, piasku itp. za pomocą silnego strumienia wody; wodomiot; wodomiotacz


SJP.pl


hydromotor

silnik hydrauliczny


SJP.pl


hydromuskowit

minerał z grupy łyszczyków uwodnionych


SJP.pl


hydronal

stop aluminium z magnezem


SJP.pl


hydronalium

stop aluminium z magnezem, manganem i krzemem; odporny na działanie wody morskiej


SJP.pl

Hydronalium – stop aluminium zawierający 2–5% magnezu i 0,1–0,4% manganu do obróbki plastycznej. Charakteryzuje się dobrą odpornością na korozję powodowaną wodą morską, stąd jego zastosowanie w przemyśle okrętowym i chemicznym.

Wikipedia


hydronetka

Hydronetka – podręczny, przenośny sprzęt gaśniczy przystosowany do podawania strumienia wody poprzez pompowanie ręczną pompką dwustronnego działania (wbudowaną w hydronetkę); najskuteczniej gasi małe pożary ciał stałych (klasa A).

Ładunek gaśniczy mieści się w zbiorniku na środek gaśniczy i jest wyrzucany na źródło ognia poprzez około 5-metrowy wąż zakończony prądownicą. Zbiornik zawiera około 15 litrów środka. Podczas gaszenia hydronetką jedna osoba obsługuje wąż, druga pompuje wodę i uzupełnia wodę w pojemniku, dzięki czemu urządzenie pracuje w sposób ciągły.

Wikipedia


hydroniczny

hydronika


SJP.pl

Patrz:

hydronika

hydronika

dział automatyki strumieniowej dotyczący elementów oraz układów strumieniowych i hydraulicznych


SJP.pl


hydronim

nazwa własna jeziora, morza, rzeki lub innych wód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. nazwa własna zbiornika wodnego, rzeki, jeziora itp.;

Wiktionary

Hydronim (z greckiego hydor (ὕδωρ), „woda” oraz onoma (ὄνομα), „nazwa, imię”) – nazwa rzeki, jeziora, bądź też innego zbiornika wodnego. Hydronimami zajmuje się dział językoznawstwa zwany hydronimią.

Tak jak inne toponimy, hydronimy są bardzo konserwatywne lingwistycznie. Na przykład, nazwa Mississippi przeszła z języków Pierwszych Narodów amerykańskich do języków europejskich (podobnie jak niezliczone inne nazwy geograficzne).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔ̃ɲĩm, AS: χydrõńĩm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrologia ż., hydronimia ż., hydronimik m.

 przym. hydronimiczny

Wiktionary


hydronimia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. dział onomastyki obejmujący badanie nazw obiektów wodnych;

Wiktionary

Hydronimia – dział toponimii zajmujący się badaniem nazw własnych wód (stałych lub płynących), czyli hydronimów, np. nazw jezior, studni; mórz, rzek, strumieni, wodospadów itd.

Hydronimy zawierają istotne informacje służące geolokalizacji, które w przeszłości służyły m.in. do orientacji w terenie, wyznaczania szlaków handlowych czy linii granicznych. W historycznych dokumentach pisanych zostały zachowane nazwy niektórych wód – głównie o dużym zasięgu, a więc i znaczeniu, np. Marek Agrypa zapisał nazwę Wisły jako Vistla (ok. 44 r.), niemieckie kroniki z 814 roku Odrę utrwaliły jako Odera. Wraz z rozwojem piśmiennictwa polskiego (powstanie polskich kancelarii, kroniki kościelne, akty sądowe, inwentarze, zapisy spadkowe itp.) zaczęły pojawiać się wyrazy zlatynizowane nazywające wody na terenie kraju. Należy zaznaczyć, że rekonstrukcja form jest problematyczna, biorąc pod uwagę różnice w ówczesnej grafii.

  • Do najstarszych hydronimów w Polsce należą największe rzeki: Wisła, Odra, Bug, Warta, Nysa. Pochodzenie ich nazw, jak i motywacji, nie jest jasne, ponieważ dotyczy czasów przedsłowiańskich (rodzina indoeuropejska).
  • Młodsze nazwy odnoszą się do leksyki słowiańskiej (zasób słów – m.in. – woda, strumień, jezioro; a także: Warta, Soła).
  • Najmłodsze hydronimy powstały w oparciu o zasób leksykalny języka polskiego (np. Rudawa, Kamienna), często nazwa danej formy wodnej odnosi się do nazwy pobliskiej miejscowości, np. Wrześnianka od Września.
  • Ponadto wyróżnia się nazwy obce nabyte (przeważnie z języka niemieckiego, czeskiego i słowackiego, a także grupy bałtyckiej) w procesie kontaktów językowych w czasach dawnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔ̃ˈɲĩmʲja, AS: χydrõńĩmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydronim m., hydronimik m.

 przym. hydronimiczny

Wiktionary


hydropata

osoba lecząca innych z wykorzystywaniem fizycznych właściwości zwykłej wody o różnej temperaturze; lekarz stosujący wodolecznictwo


SJP.pl


hydropatia

leczenie wodą (np. kąpiele, natryski, nacierania); wodolecznictwo, hydroterapia, aquaterapia, akwaterapia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. terapia wodą, zwłaszcza natryskami i okładami

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wodolecznictwo, hydroterapia

Wiktionary


hydropatka

hydropata


SJP.pl

Patrz:

hydropata

hydropatyczny

hydropatia; wodoleczniczy


SJP.pl


hydroplan

samolot przystosowany do lądowania na wodzie i startu z powierzchni wody; wodnopłatowiec, wodnopłat, wodnosamolot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. samolot, który może lądować na wodzie i startować z niej;

Wiktionary

Wodnosamolot (albo: hydroplan) – samolot przystosowany konstrukcyjnie do startu i lądowania (wodowania) z powierzchni wody.

Podstawowe rodzaje wodnosamolotów to:

  • wodnosamolot pływakowy – w zasadzie nieróżniący się konstrukcyjnie od zwykłego samolotu z podwoziem kołowym, lecz wyposażony zamiast niego w pływaki. Stosowane są częściej dwa duże pływaki pod skrzydłami lub rzadziej jeden duży pływak centralny i dwa mniejsze podpierające pod skrzydłami. Często konstrukcje takich wodnosamolotów powstawały przez prostą przeróbkę samolotu z podwoziem kołowym, czasami nawet można montować zamiennie pływaki lub koła.
  • łódź latająca – samolot, w którym częścią stykającą się z wodą jest odpowiednio ukształtowany spód kadłuba. Układ ten wymaga stosowania szczelnych kadłubów, spełniających zarówno wymagania aerodynamiki, jak i hydrodynamiki. Stateczność na wodzie zapewniają zwykle dodatkowe małe pływaki pod skrzydłami. Samoloty takie muszą mieć silniki umieszczone wysoko nad powierzchnią wody.
  • samolot-amfibia – wodnosamolot wyposażony także w składane podwozie lądowe (koła). Zazwyczaj amfibie są budowane w układzie łodzi latającej, rzadziej wodnosamolotu pływakowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pewnego dnia wywabił ją z domu potężny, dźwięczny huk hydroplanów, które, przeleciawszy nad zatoką, krążyły teraz nad półwyspem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈdrɔplãn, AS: χydroplãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wodnosamolot, wodnopłat, wodnopłatowiec

Wiktionary


hydroplankton

plankton unoszący się w wodzie


SJP.pl


hydroplanowy

hydroplan; wodnopłatowcowy, wodnopłatowy


SJP.pl


hydropolip

polip stułbiopławów


SJP.pl

Polip (gr. polýpous wielonogi) – forma morfologiczna parzydełkowców (Cnidaria), pierwotnie osiadła, zasadniczo rozmnażająca się bezpłciowo. Powstaje z planuli, z polipa macierzystego lub w wyniku pączkowania (jedynie u meduzy Stygiomedusa fabulosa). Jest to zasadniczy typ budowy parzydełkowców i jedna z dwóch występujących u nich form życiowych – drugą jest meduza.

Wikipedia


hydropompa

podzespół samochodu wchodzący w skład układu chłodzenia samochodu; pompa wody


SJP.pl


hydroponiczny

hydroponika


SJP.pl

Patrz:

hydroponika

hydroponik

urządzenie do uprawy hydroponicznej, składające się z wodoszczelnego zbiornika, w którym znajduje się roztwór wodny pożywki oraz urządzenie podtrzymujące dla roślin i ściółki


SJP.pl


hydroponika

uprawa roślin w basenach z roztworami soli mineralnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bezglebowa metoda uprawy roślin w roztworach wodnych, z których pobierają one składniki pokarmowe, a ziemia została zastąpiona ceramicznym granulatem służącym jedynie do utrzymania rośliny w pionie;

Wiktionary

Hydroponika, uprawa hydroponiczna, kultura wodna – bezglebowa uprawa roślin na pożywkach wodnych roztworów soli mineralnych, umożliwiająca produkcję roślinną w sztucznych warunkach domowych, jak i na skalę przemysłową, głównie w szklarniach i namiotach. Szczególnie przydatna do uprawy warzyw, kwiatów oraz ziół.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔˈpɔ̃ɲika, AS: χydropõńika

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydroponiczny

Wiktionary


hydropulper

urządzenie służące do wirowego rozwłókniania masy celulozowej, makulatury itp., w wodzie


SJP.pl

Hydropulper – maszyna wykorzystywana między innymi w produkcji papieru toaletowego, służąca do rozdrabniania i rozwłókniania w dużej ilości wody masy celulozowej, makulatury, szmat oraz opakowań do żywności płynnej (tzw. TetraPak) itp.

Hydropulper zalicza się do tzw mokrej części maszyny papierniczej, służy do wirowego rozwłókniania celulozy, makulatury i nadaje się doskonale na niszczenie dokumentów. Nowe modele hydropulperów zaczynają się od symbolu HF a starsze HC

Wikipedia


hydropulsacyjny

dotyczący hydropulsacji


SJP.pl


hydropult

sprzęt używany do gaszenia małych pożarów oraz do wypompowywania wody, np. ze studzienek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. mała tłokowa pompa wodna napędzana ręcznie

Wiktionary


hydropłat

płat nośny wodolotu


SJP.pl


hydropłatowy

przymiotnik od: hydropłat


SJP.pl


hydrorafinacja

Hydrorafinacja, hydroodsiarczanie – katalityczny proces chemiczny stosowany w przemyśle rafineryjnym, w trakcie którego następuje stabilizacja surowca poprzez obniżenie w nim zawartości siarki, azotu, fluorowców, tlenu i śladów metali oraz wysycenie wiązań podwójnych.

Wikipedia


hydrosfera

wodna powłoka Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. hydrol. geosfera obejmująca ogół wód na ziemskim globie;

Wiktionary

Hydrosfera (z gr. ὕδωρ hydōr „woda”, σφαῖρα sphaîra „kula”) – jedna z geosfer, ogół wód na Ziemi obejmujący wody podziemne i powierzchniowe: rzeki, jeziora, morza, oceany, lodowce i lądolody oraz bagna, a także woda zawarta w atmosferze i biosferze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Również człowiek wpływa na zmiany ilości wody w hydrosferze, m.in. w procesach chemicznych i technologicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydrosferyczny

 rzecz. sfera ż.

Wiktionary


hydrosferyczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrosferą, dotyczący hydrosfery

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrosfera ż.

Wiktionary


hydrosiarczek

związek chemiczny, sól siarkowodoru powstała przez zastąpienie jednego wodoru metalem; wodorosiarczek


SJP.pl


hydrosiew

wysiew materiału siewnego razem z wodą; hydrowysiew


SJP.pl

Hydrosiew (nazywany też hydroobsiewem) – biologiczny sposób rekultywacji gruntów, stromych hałd polegający na hydromechanicznym pokrywaniu powierzchni preparatem będącym mieszaniną złożoną z wody, nasion roślin, hydromulczu celulozowego (włókien celulozowych), nawozów oraz substancji zabezpieczających przed erozją wodną, wietrzną i nadmiernym wysychaniem.

Wikipedia


hydrosiłownia

zakład wytwarzający energię elektryczną z energii wody; hydroelektrownia


SJP.pl


hydroskopowy

przymiotnik od: hydroskop


SJP.pl


hydroskrzydło

rodzaj deski surfingowej pozwalającej na pływanie pod różnymi kątami nawet na niewielkim wietrze


SJP.pl


hydrospeed

[czytaj: hydrospid] sport ekstremalny, spływ na desce dziką górską rzeką


SJP.pl

Hydrospeed to rodzaj sportu ekstremalnego polegającego na spływie rwącą górską rzeką na plastikowej desce.

Płynący, ubrany w piankowy kostium, kask, kamizelkę asekuracyjną, trzyma się uchwytów deski. Deska nie zasłania całego ciała, aby nie ulec obrażeniom w zderzeniu z podwodnymi głazami trzeba manewrować przy pomocy płetw na nogach.

Początkującym pomagają towarzyszący w łodzi instruktorzy, wskazując bezpieczną drogę i ratując z opresji (szczególnie po utracie płetw).

Wikipedia


hydrostatyczny

hydrostatyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. związany z hydrostatyką, dotyczący hydrostatyki

Wiktionary

Patrz:

hydrostatyka

Powiązane:

 rzecz. hydrostatyka ż.

Wiktionary


hydrostatyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. nauka zajmująca się cieczami w stanie spoczynku lub bezwładności;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Takimi przypadkami zajmuje się hydrostatyka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌxɨdrɔˈstatɨka, AS: χydrostatyka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hydrostatyczny

Wiktionary


hydrosulfit

nieorganiczny związek chemiczny używany m.in. przy produkcji papieru oraz jako wybielacz włókna drzewnego; ditionin sodu, podsiarczyn sodu


SJP.pl

Wikipedia


hydrotechniczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hydrotechniką, dotyczący hydrotechniki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrotechnika ż., hydrotechnik mos.

Wiktionary


hydrotechnika

Hydrotechnika – dział nauki i techniki obejmujący metody i sposoby wykorzystania zasobów wodnych (np. mórz, rzek, wód gruntowych) do celów gospodarki wodnej (np. transport, energetyka), ochrony przed powodziami itp. Środkami hydrotechniki są budowle hydrotechniczne, np. zapory i elektrownie wodne.

Wikipedia


hydroterapeuta

specjalista w zakresie leczniczego stosowania wody


SJP.pl


hydroterapeutka

hydroterapeuta


SJP.pl

Patrz:

hydroterapeuta

hydroterapeutyczny

hydroterapia


SJP.pl

Patrz:

hydroterapia

hydroterapia

leczenie wodą (np. kąpiele, natryski, nacierania); wodolecznictwo, hydropatia, aquaterapia, akwaterapia


SJP.pl

Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych stanach skupienia: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.

Wikipedia


hydrotorf

torf wydobywany za pomocą silnego strumienia wody


SJP.pl


hydrotransport

transport substancji stałych za pomocą cieczy


SJP.pl


hydrotropizm

ruch organów roślin spowodowany lokalną różnicą wilgotności środowiska; higrotropizm


SJP.pl

Hydrotropizm – tropizm wywołany działaniem wody na rośliny. Rodzaj chemotropizmu. Polega na wygięciu i kierunkowym wzroście części roślin wrażliwych na nasycenie wodą (parą wodną) – korzeni, ryzoidów itp. Hydrotropizm dodatni skutkuje przesuwaniem i dalszym wzrostem narządu w kierunku źródła wody. Podstawowym miejscem odbierania bodźca jest wierzchołek korzenia.

Wikipedia


hydrowęzeł

zespół budowli wodnych umożliwiających pełne wykorzystanie spiętrzenia wody do celów energetycznych, irygacyjnych lub transportowych (np. jaz, śluza, elektrownia wodna, ujęcie wody dla wodociągów)


SJP.pl

Hydrowęzeł – wyodrębniony układ i związany z nim zespół powiązań, odnoszący się do przepływu wody; układ ten jest ukształtowany w celu gospodarczego wykorzystania i kontrolowania zasobów wodnych. W języku potocznym może dotyczyć różnych obiektów i elementów instalacji wodnej. Bywa utożsamiany z pojęciem węzła wodnego w hydrotechnice, ale tylko w jednym ze znaczeń tego pojęcia rozumianego jako zespół śródlądowych budowli hydrotechnicznych lub jako stopień wodny.

Wikipedia


hydrowysiew

wysiew materiału siewnego razem z wodą; hydrosiew


SJP.pl


hydrox

urządzenie do bezpiecznego półogniowego urabiania węgla w obecności metanu i pyłu węglowego


SJP.pl

Hydrox to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza.

Hydrox składa się z dwóch gazów, wodoru oraz tlenu w różnych proporcjach, które dobierane są do konkretnego nurkowania. Mieszaninę tą, podobnie jak heliox, trimix i neox, stosuje się w nurkowaniach głębokich. Dzięki wyeliminowaniu azotu nie występuje narkoza azotowa.

Wikipedia


hydroxizin

[czytaj: hydroks-iz-in] środek o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy, stosowany w stanach napięcia nerwowego, stanach lękowych i nerwicach; hydroksyzyna


SJP.pl


hydrożel

1. żel na bazie wody;
2. kosmetyk lub lek nawilżający w postaci żelu;
3. preparat dodawany do ziemi, zapewniający roślinom wilgoć


SJP.pl

Hydrożel – żel, w którym fazą rozproszoną jest woda. Jako fazę formującą (substancję żelującą) stosuje się rozmaite polimery – zarówno naturalne, jak i modyfikowane oraz sztuczne. Przykładem hydrożelu jest galaretka z żelatyny.

Wikipedia


hydrożelowy

przymiotnik od: hydrożel


SJP.pl


hydrozespół

zespół złożony z turbiny wodnej i napędzanej przez nią maszyny


SJP.pl

Hydrozespół – zespół złożony z turbiny wodnej i napędzanej nią maszyny, np. prądnicy (hydrogenerator), pompy.

Wikipedia


hydrozolowy

przymiotnik od: hydrozol


SJP.pl


hydzik

nazwisko


SJP.pl

  • Bolesław Hydzik (1924-2020), nauczyciel akademicki
  • Michał Hydzik (1944-2017), duchowny zielonoświątkowy

Wikipedia


hygenhund

norweska rasa psów gończych


SJP.pl

Hygenhund – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy.

Wikipedia


hygge

[czytaj: hyge] wygoda, komfort, błogostan, szczęście


SJP.pl

Hygge (wym. /ˈhuːɡə/) – duńskie słowo oznaczające komfort, wygodę, przytulność, używane jako określenie osiągnięcia wewnętrznej równowagi, bezpieczeństwa i szczęścia, zwłaszcza przez społeczeństwa skandynawskie. Koncept narodził się w Danii w XIX wieku. Jest uważany za odpowiednik francuskiego joie de vivre.

Wikipedia


hygieia

Higieja (Hygieja, Hygea, Hygia) (stgr. Ὑγίεια Hygíeia – zdrowie, łac. Hygea, Salus – zdrowie) – w mitologii greckiej bóstwo i uosobienie zdrowia.

Wikipedia


hygin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Hygin – imię męskie pochodzenia greckiego. Imię wywodzi się od słowa hygieinos oznaczającego "zdrowy".

Hygin imieniny obchodzi 11 stycznia.

Znane osoby noszące to imię:

  • Hygin (Gajusz Juliusz Hygin), pisarz
  • Papież Hygin

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czasy papieża Hygina opisał Euzebiusz z Cezarei.

Wiktionary


hygroma

nagromadzenie się płynu surowiczego w jamach lub przestrzeniach ciała w wyniku urazu lub zapalenia; wodniak


SJP.pl


hyjbama

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. położna

Wiktionary


hyjdla

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jadwiga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hyjdla zaś polazła rzykać do kościoła.

Wiktionary


hyjek

nazwisko


SJP.pl


hyl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg. przeciąg; wzniesienie, na którym wieje silny wiatr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie stój na hylu! Stałem na hylu i przez to jestem chory.

Wiktionary


hyla

nazwisko


SJP.pl

Hyla – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Hylinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).

Wikipedia


hyle

1. w filozofii starożytnej: materia lub świat materialny
2. u Edmunda Husserla: dane zmysłowe nieobjęte intencjonalną aktywnością umysłu, który nadaje im sens


SJP.pl


hylemorfizm

pogląd filozoficzny zapoczątkowany przez Arystotelesa, zgodnie z którym istnienie i funkcjonowanie obiektów przyrodniczych opiera się na zasadzie połączenia ze sobą dwóch prapierwiastków (praprzyczyn): materii (gr. hyle) i formy (gr. morphe); hilemorfizm


SJP.pl

Hilemorfizm (gr. ὕλη hylē – materia, μορφή morphē – kształt), hylemorfizm – stanowisko w teorii bytu (metafizyka) i filozofii przyrody dotyczące ontycznej budowy i działania ciał naturalnych. Według tej teorii każdy byt jest ukonstytuowany przez materię pierwszą i formę substancjalną. Za pomocą tego założenia można wyjaśnić m.in. fakt zmian substancjalnych – przechodzenia jednej substancji w inne substancje, tzn. ginięcia jednej substancji przy jednoczesnym powstawaniu innych.

Wikipedia


hyleozaur

rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura z rodziny ankylozaurów; hileozaur, polakantoid


SJP.pl

Hileozaur (Hylaeosaurus) – czworonożny, roślinożerny dinozaur z grupy Ankylosauria. Rodzaj ten obejmuje jeden gatunek – Hylaeosaurus armatus. Hylaeosaurus oznacza „leśny jaszczur”, armatus oznacza uzbrojony. Nadana została przez angielskiego paleontologa, Gideona Mantella.

Wikipedia


hyletyczny

hyletyka


SJP.pl

Patrz:

hyletyka

hyletyka

u Edmunda Husserla: dziedzina doznań zmysłowych


SJP.pl


hylobiologia

dział biologii zajmujący się systematyką, strukturą i właściwościami ekologicznymi leśnych zespołów biologicznych; hilobiologia


SJP.pl


hylobiont

organizm żyjący wyłącznie w środowisku leśnym; hilobiont


SJP.pl

Hylobiont, hilobiont – organizm, zwierzęcy lub roślinny, zdolny do życia wyłącznie w środowisku leśnym lub wymagający go do przejścia cyklu rozwojowego. Należą tu zarówno zamieszkujące skraje lasów, przesieki i poręby hemiumbrofile, występujące w cienistej głębi lasu umbrofile, jak i gatunki przemieszczające się między stanowiskami leśnymi o różnym zacienieniu. Termin odnosi się także do gatunków owadów wodnych, zasiedlających zacienione, śródleśne zbiorniki wodne.

Wikipedia


hylofil

organizm najlepiej rozwijający się w środowisku leśnym; hilofil


SJP.pl

Hylofil, hilofil – organizm zwierzęcy lub roślinny preferujący środowisko leśne i najlepiej w nim się rozwijający, ale występujący także poza nim. W odniesieniu do owadów wodnych - gatunki preferujące zacienione, śródleśne zbiorniki wodne.

Wikipedia


hylopatolog

specjalista w dziedzinie hylopatologii


SJP.pl


hylozoizm

według filozofów przedsokratycznych: pogląd przypisujący życie całej materii; hilozoizm


SJP.pl

Hylozoizm (gr. ὕλη hyle „materia” i ζωή zoē „życie”) – koncepcja filozoficzna ożywionej materii; pogląd, według którego zasada ruchu jest jej immanentna.

Powstał na tle przekonań przedfilozoficznych typowych dla animizmu. Został sformułowany przez Talesa z Miletu w twierdzeniu: „wszystko jest ożywione, jak to widać w bursztynie i magnesie”. Do hylozoistów należeli m.in. także pozostali (prócz Talesa z Miletu) tzw. filozofowie jońscy, czyli Anaksymenes i Anaksymander, ponadto Heraklit, Leukippos czy Demokryt.

Wikipedia


hymen

1. w anatomii: fałd błony śluzowej u ujścia pochwy dziewiczych kobiet i samic niektórych zwierząt; błona dziewicza;
2. grecka pieśń weselna


SJP.pl

  • Hymen – w mitologii greckiej bóg małżeństwa, obrządku zaślubin; uosobienie pieśni weselnej
  • hymen (błona dziewicza) – fałd błony śluzowej u wejścia do pochwy

Wikipedia


hymenajos

w mitologii greckiej: bóstwo uroczystości weselnych, patron małżeństwa; Hymen


SJP.pl


hymenialny

hymenium


SJP.pl

Patrz:

hymenium

hymenium

warstwa zarodnikująca grzybów wyższych, znajdująca się na powierzchni niektórych owocników; obłócznia


SJP.pl

Hymenium, obłocznia (obłócznia), warstwa hymenialna, warstwa rodzajna – warstwa grzybni u grzybów, w której wytwarzane są zarodniki. Występuje ona w owocnikach u podstawczaków i workowców. Nazwę obłocznia (obłócznia) stosuje się zwykle dla określenia warstwy rodzajnej u podstawczaków

Wikipedia


hymenofor

część owocnika grzybów wyższych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mikol. część owocnika grzybów z obłocznią wytwarzającą zarodniki;

Wiktionary

Hymenofor – część owocnika grzybów, na której występuje warstwa hymenialna (obłocznia) wytwarzająca zarodniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeciwieństwem grzybów blaszkowych są grzyby afylloforoidalne o różnego rodzaju hymenoforze, z wyjątkiem blaszkowatego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hymenium n.

 przym. hymenialny

Wiktionary


hymenoplastyka

operacyjne odtworzenie błony dziewiczej


SJP.pl

Hymenoplastyka (ang. hymenoplasty lub hymenorrhaphy) – zabieg odtworzenia błony dziewiczej mający na celu stworzenie wrażenia jej obecności u partnera poddającej się temu zabiegowi kobiety (tzn. opór przy immisji, „krwawienie” przy stosunku). Hymenoplastyka w ścisłym znaczeniu obejmowałaby również hymenotomię.

Wikipedia


hymenopterologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. dział entomologii, nauka o błonkówkach;

Wiktionary

Hymenopterologia (z gr. Ὑμήν – błona, gr. πτερόν – skrzydło, gr. λόγος – rozprawa) – dział entomologii, zajmujący się badaniem owadów z rzędu błonkówek (Insecta: Hymenoptera). Częścią hymenopterologii jest myrmekologia, nauka zajmująca się mrówkami oraz apiologia, nauka zajmująca się pszczołami.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: xɨ̃ˈmɛ̃nɔˌptɛrɔˈlɔɟja, AS: χỹmnopteroloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hymenopterolog m., hymenopterolożka ż.

 przym. hymenopterologiczny

Wiktionary


hymenowy

przymiotnik od: hymen


SJP.pl


hymn

pieśń pochwalna, patriotyczny lub religijny utwór liryczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. liter. urz. uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei;

Wiktionary

Hymn (gr. hýmnospieśń pochwalna) – uroczysta i podniosła pieśń pochwalna, zwykle o apostroficznym charakterze, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wydaje mi się, że włoski hymn narodowy jest bardzo długi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨ̃mn, AS: χỹmn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hymniczny

Wiktionary


hymniczny

mający charakter hymnu; uroczysty, patetyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o charakterze hymnu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielki temat, wzniosły tekst, hymniczna, łatwo wpadająca w ucho melodia – oto przepis na sukces.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hymn m.

Wiktionary


hymnodalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. rzad. odnoszący się do hymnu

Wiktionary


hymnodia

1. zbiór hymnów;
2. śpiewanie hymnu


SJP.pl


hymnolog

specjalista w zakresie hymnologii


SJP.pl


hymnologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o hymnach, zwłaszcza kościelnych

Wiktionary


hymnowy

hymn


SJP.pl

Patrz:

hymn

hynek

nazwisko


SJP.pl

  • (1842) Hynek – planetoida
  • Hynek – imię męskie
  • Hynek – nazwisko

Osoby o nazwisku Hynek:

  • Emilia Hynek (1930–2019) – Sprawiedliwa wśród Narodów Świata
  • Franciszek Hynek (1897–1958) – podpułkownik i pilot balonowy Wojska Polskiego
  • Jan Hynek (1899–1973) – hutnik, działacz komunistyczny
  • Josef Allen Hynek (1910–1986) – amerykański profesor astronomii, ufolog
  • Kristián Hynek (ur. 1980) – czeski kolarz górski

Wikipedia


hyniek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Heniek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ujek Hyniek zrobioł srogie larmo w doma. → Wujek Heniek zrobił w domu wielką awanturę.

Wiktionary


hynix

SK hynix – południowokoreańskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją układów elektronicznych. Wcześniej znana jako Hyundai Electronic Industrial Co., Ltd., przed oddzieleniem się od konglomeratu Hyundai Group w 2001 roku. W 2012 roku, kiedy SK Telecom stało się jej głównym akcjonariuszem, Hynix połączył się z SK Group. Produkuje głównie pamięci DRAM i flash. Jest jednym z największych producentów pamięci na świecie.

Wikipedia


hypallage

rodzaj metafory, w której nastąpiła celowa rozbieżność między powiązaniami gramatycznymi a odniesieniami znaczeniowymi w tekście


SJP.pl

Hypallage, hypallaga (z gr. ὑπαλλαγή hypallage – "odmiana, zmiana"), enallage (z gr. ἐναλλαγή enallagḗ) – zaburzenie zgody składniowo-logicznej – określenie przenosi się z jednego składnika wypowiedzi na inny, przydawka zostaje dodana do innego słowa niż wymagałaby tego logika; stosowane jako figura retoryczna.

Wikipedia


hypatia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. aleksandryjska filozofka neoplatońska i matematyczka działająca w IV w.;

 (1.2) astr. planeta krążąca wokół gwiazdy jota gwiazdozbioru Smoka;

 (1.3) astr. planetoida o numerze 238 z pasa głównego asteroid;

Wiktionary

  • Hypatia z Aleksandrii – uczona z V w n.e.
  • Hypatia (planeta) – planeta krążąca wokół gwiazdy jota Draconis
  • (238) Hypatia – planetoida
  • Rimae Hypatia – grupa rowów na powierzchni Księżyca

Wikipedia

Powiązane:

 przym. hypatyjski

Wiktionary


hype

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. moda na coś, szum wokół czegoś; zainteresowanie czymś w danym okresie

Wiktionary

  • Hype: The Time Quest – gra komputerowa
  • Hype! – film dokumentalny
  • Hype – singel Dizzee'go Rascala i Calvina Harrisa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Śmiało mogę stwierdzić, że hype na tą grę był zjawiskiem jak najbardziej pozytywnym, bo ta nie dość, że nie starała się pokazywać jak bardzo żeruje na marce, to wnosiła powiew świeżości jednocześnie ponawiając stare i sprawdzone metody. sic.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hajp

Wiktionary


hypeman

[czytaj: hajpmen] środowiskowo: osoba podpowiadająca tekst raperowi w czasie występu na żywo


SJP.pl

Hypeman – w muzyce hip-hopowej jest to osoba towarzysząca raperowi w trakcie występów na żywo. Podczas grania utworów hypeman pomaga raperowi, dokańczając jego zdania, „podbijając” rymy lub powtarzając niektóre wersy, by piosenka była bardziej urozmaicona i brzmiała podobnie jak jej oryginalna wersja.

Wikipedia


hypemanka

hypeman [czytaj: hajpmenka]


SJP.pl


hyperbaton

zabieg retoryczny polegający na odstąpieniu od naturalnego szyku wyrazów w zdaniu; inwersja, przekładnia, przestawnia, szyk przestawny, metateza


SJP.pl

Hiperbaton (gr. ὑπέρβατον hypérbaton, łac. transgressio), przekładnia/przestawnia – zabieg retoryczny (zaliczany do tropów, a niekiedy do figur), polegający na niezwykłym przestawieniu szyku wyrazów w zdaniu, odbiegającym od normy językowej, np. Pospolita Rzecz zamiast Rzeczpospolita.

Wikipedia


hypericum

Wikipedia


hyperion

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. jeden z tytanów;

 (1.2) mitgr. patronimikum Heliosa

 (1.3) mitgr. jeden z synów Priama

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. jeden z księżyców Saturna;

Wiktionary

Astronomia i astronautyka

  • Hyperion – księżyc Saturna
  • Hyperion – pojazd kosmiczny

Biologia

  • Hyperion – najwyższe drzewo świata

Mitologia

  • Hyperion – w mitologii greckiej jeden z tytanów, syn Uranosa
  • Hyperion – w mitologii greckiej syn Priama
  • Hyperion (Helios) – patronimikum Heliosa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hyperion uchodził za syna Uranosa i Gai oraz męża Tei, z którą miał dzieci: Heliosa (Słońce), Selene (Księżyc) i Eos (Jutrzenka), trzy bóstwa światła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨˈpɛrʲjɔ̃n, AS: χyperʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Hyperionowy

Wiktionary


hyperlapse

[czytaj: HIperlaps lub HAJperlaps] film poklatkowy, w którym zmienia się pozycja aparatu fotograficznego w dłuższym czasie; hiperlaps


SJP.pl


hypernova

sieć hipermarketów


SJP.pl

Hypernova – sieć sklepów wielkopowierzchniowych (hipermarketów), które należały do holenderskiego koncernu Ahold; w szczycie działalności w Polsce sieć obejmowała 27 sklepów.

Wikipedia


hypertekst

inaczej: hipertekst


SJP.pl

Hipertekst – organizacja danych w postaci niezależnych leksji połączonych hiperłączami. Hipertekst cechuje nielinearność i niestrukturalność układu leksji. Oznacza to, że nie ma z góry zdefiniowanej kolejności czytania leksji, a nawigacja między nimi zależy wyłącznie od użytkownika.

Wikipedia


hypnobirthing

[czytaj: hipnoberting] stosowanie technik hipnotycznej relaksacji podczas narodzin dziecka; hipnorodzenie, hipnoporód


SJP.pl


hypnos

w mitologii greckiej: bóg snu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bóg i uosobienie snu utożsamiany z rzymskim Somnusem;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 14827;

Wiktionary

  • Hypnos – w mitologii greckiej bóg i uosobienie snu
  • Hypnos – planetoida o numerze katalogowym 14827
  • Hypnos – hiszpański film z 2004 w reż. Davida Carrerasa
  • Hypnos Duméril, 1852 – monotypowy rodzaj ryb z rodziny Hypnidae


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hypnos uchodził za syna Nyks i bliźniaczego brata Tanatosa oraz ojca Morfeusza, Fantasosa i Fobetora.

 (1.1) W sztukach plastycznych Hypnos bywa przedstawiany jako uskrzydlony młodzieniec w wieńcu z kwiatów maku i z rogiem w ręce, z którego sypie usypiające nasiona maku.

 (1.1) Atrybutami skrzydlatego Hypnosa były rośliny o działaniu nasennym i narkotycznym (m.in. makówki i maki) oraz róg.

 (2.1) Hypnos porusza się po orbicie, która ma peryhelium położone bliżej Słońca niż Ziemia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈxɨpnɔs, AS: χypnos

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hipnoza ż., hipnotyk mos., hipnotyzm mrz., hipnotyzer mos., hipnotyzerka ż., hipnotyzowanie n., hipnotyczność ż., hipnotyzacja ż., hipnotyzerskość ż., hipnotyzerstwo n.

 czas. hipnotyzować ndk.

 przym. Hypnosowy, hipnotyczny, hipnotyzerski, hipnotyzujący

 przysł. hipnotycznie, hipnotyzersko, hipnotyzująco

 temsłow. hipno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Somnus; rzad. Sen

Wiktionary


hypoalergiczny

o kosmetykach, środkach higieny: niewywołujący alergii; hipoalergiczny


SJP.pl


hypobazydium

komórka nasadowa podstawki właściwej złożonopodstawkowych


SJP.pl


hypocaustum

Hypocaustum (łac. hypocaustum z gr. ὑποκαυστός) – rzymski system centralnego ogrzewania / ogrzewania podłogowego. Stosowany od IV w. p.n.e. w starożytnej Grecji i od I w. p.n.e. w starożytnym Rzymie, a w średniowieczu między innymi w zamku w Malborku i prawdopodobnie w zamku w Szydłowie.

Wikipedia


hypogeum

Hypogeum, hipogeum (łac. z gr. ὑπόγαιον hypógaion – „podziemny” od hypo – pod i gaia – ziemia) – podziemne pomieszczenie na planie koła, czasem z niewielką nadbudówką nadziemną, zwykle przeznaczone na grób albo miejsce kultu.

Hypogea powstawały od epoki kamienia (głównie neolit) do czasów rzymskich. Na ogół drążone w skałach, w kulturach przedhistorycznych służyły za miejsca zbiorowych pochówków. Na północnym wschodzie Francji spełniały pod koniec neolitu tę samą rolę co gdzie indziej dolmeny: np. swych zmarłych chowała w nich ludność kultury Seine-Oise-Marne. W przypadku miejsc sakralnych ich istnienie łączyło się z kultem bóstw chtonicznych lub wodnych. Równoczesną funkcję nekropolii oraz podziemnego sanktuarium pełniło znajdujące się na Malcie hypogeum Ħal Saflieni pochodzące z ok. 3000 p.n.e.

Wikipedia


hypokauston

system grzewczy stosowany w starożytności np. w termach; hypokaustum; hipokaustum


SJP.pl


hypokaustum

system grzewczy stosowany w starożytności np. w termach; hipokaustum; hypokauston


SJP.pl

Hypocaustum (łac. hypocaustum z gr. ὑποκαυστός) – rzymski system centralnego ogrzewania / ogrzewania podłogowego. Stosowany od IV w. p.n.e. w starożytnej Grecji i od I w. p.n.e. w starożytnym Rzymie, a w średniowieczu między innymi w zamku w Malborku i prawdopodobnie w zamku w Szydłowie.

Wikipedia


hypokotyl

najniższa część łodygi znajdująca się między korzeniem i liścieniami; hipokotyl


SJP.pl


hypoksja

niedobór tlenu w tkankach, mogący powstawać na skutek hipoksemii lub działania toksyn porażających oddychanie komórkowe; hipoksja


SJP.pl

Wikipedia


hypolimnion

hipolimnion; dolna warstwa wód w jeziorze, słabo oświetlona, najzimniejsza, różnorodnie natleniona


SJP.pl

Hypolimnion – dolna warstwa w jeziorach.

Warstwa o ustalonej niskiej temperaturze wody. W zależności od głębokości jeziora, waha się w granicach 4 - 7 °C. Wody tam zalegające odznaczają się wysoką żyznością oraz występowaniem deficytów tlenowych. Ze względu na stagnację, woda przez większą część roku nie ma kontaktu z powietrzem atmosferycznym. Następuje tu wzrost koncentracji soli pokarmowych i wydzielają się substancje powstające w procesach gnilnych czyli nie rozłożona w pełni materia organiczna, metan, kwasy organiczne, siarkowodór itp.

Wikipedia


hypostyl

sala kolumnowa; hipostyl


SJP.pl

Wikipedia


hypothecium

[czytaj: hajpotiszijum] warstwa strzępek, na których powstaje hymenium, występująca u grzybów z owocnikiem w postaci miseczki


SJP.pl


hypotypoza

hipotypoza;
1. zabieg niespodziewanie objaśniający omawianą sprawę, np. przez przejście z czasu przeszłego na teraźniejszy;
2. figura retoryczna polegająca na obrazowym, żywym przedstawieniu czegoś


SJP.pl


hypś

nazwisko


SJP.pl


hyr

gwarowo lub żartobliwie: pogłoska, opinia, fama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. lub żart. pogłoska, fama, powszechnie znana opinia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potem doniesiono mi, że między filozofami poszedł hyr o tym spotkaniu, nie wiem dlaczego i jaką drogą.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogłoska, fama, opinia

Wiktionary


hyrakoterium

kopalny i najstarszy przedstawiciel koniowatych


SJP.pl


hyrkański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Hyrkanią, dotyczący Hyrkanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hyrkania ż., Hyrkańczyk mos.

Wiktionary


hyrny

regionalnie: pyszny, wyniosły, sławny


SJP.pl


hyrycz

nazwisko


SJP.pl


hyś

potocznie: lekki obłęd, mania; zwykle w wyrażeniach "mieć hysia" albo "dostać hysia" - być niespełna rozumu; bzik, hyź, fiś, fiź


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pot. utracony rozum

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak jej pragnę, że dostanę hysia, jeśli da mi kosza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: xɨɕ, AS: χyś

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzik, fiks, fioł, fiś, hopel, jobel, obłęd, świr, zajob

Wiktionary


hyslina

lina do podciągania rogów żagla ku środkowi rei; hislina


SJP.pl


hysować

stawiać żagle za pomocą liny i krążka stałego; hisować


SJP.pl


hysterektomia

operacyjne usunięcie macicy; histerektomia


SJP.pl


hysteron-proteron

figura retoryczna polegająca na przedstawieniu następstwa zdarzeń w sposób naruszający ich naturalną i logiczną kolejność; histerologia


SJP.pl


hyundai

[czytaj: hjundaj] produkt marki Hyundai


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu

Wiktionary

Hyundai Group – południowokoreański czebol założony przez Chung Ju-yung w 1947 roku jako przedsiębiorstwo budowlane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samochody marki Hyundai okazały się zawodne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hyundai mzw.

Wiktionary


hyz

wiatr wiejący z tyłu żagla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. utracony rozum

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak Wandę pożądam, że dostanę hyzia, jeśli ona mnie odrzuci.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzik, fiks, fioł, fiś, hopel, jobel, kuku na muniu, obłęd, świr, zajob

Wiktionary


hyżeński

Hyżne (wieś w Polsce); hyżneński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hyżnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hyżne n., hyżnianin m., hyżnianka ż.

Wiktionary


hyżne

wieś w Polsce


SJP.pl

Hyżne – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Hyżne, na Pogórzu Dynowskim. Przy drodze wojewódzkiej 878. Wieś jest siedzibą gminy Hyżne oraz rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Maryi Panny. Od 1997 roku Hyżne współpracuje z samorządem Ajaku (Szabolcs-Szatmár-Bereg).

Wikipedia


hyżneński

Hyżne (wieś w Polsce); hyżeński


SJP.pl


hyżnianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hyżnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hyżne n.

:: fż. hyżnianka ż.

 przym. hyżeński

Wiktionary


hyżnianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hyżnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hyżne n.

:: fm. hyżnianin m.

 przym. hyżeński

Wiktionary


hyzop

półkrzew będący rośliną przyprawową, leczniczą oraz ozdobną; również uzyskiwany z niego olejek; hizop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hyssopus|L.|ref=Hyssopus (ICBN)., rodzaj rośliny zielnej lub półkrzewu z rodziny jasnotowatych

Wiktionary

  • hyzop (Hyssopus) – rodzaj roślin
  • hyzop – hyzop biblijny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hyzop zawiera olejek eteryczny bogaty w pinokamfon, cyneol, borneol, tujon, garbniki czy flawonoidy.

Wiktionary


hyzopowy

hyzop; hizopowy


SJP.pl


hyży

nazwisko


SJP.pl


hz

symbol herca, jednostki częstotliwości w układzie SI


SJP.pl

Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:

\mathrm {1\ Hz={\frac {1}{1\ s}}=1\ s^{-1}} .

Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.

Wikipedia


hzds

skrót od: Hnutie za demokratické Slovensko - Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji, słowacka partia polityczna


SJP.pl


hłasko

nazwisko polskie, m.in. Marek Hłasko (1934-69), prozaik


SJP.pl

  • Beata Hłasko (1908–1975) – polska tłumaczka literatury skandynawskiej
  • Jan Hłasko (1855–1881) – student Akademii Medyko-Chirurgicznej w Petersburgu, działacz socjalistyczny.
  • Józef Hłasko (1856–1934) – polski działacz polityczny
  • Józef Hłasko (1899–1944) – polski wojskowy, kapitan, uczestnik powstania warszawskiego
  • Maciej Hłasko (1906–1939) – polski prawnik
  • Marek Hłasko (1934–1969) – polski pisarz

Wikipedia


hłudnianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Hłudna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hłudno n.

:: fż. hłudnianka ż.

 przym. hłudzieński

Wiktionary


hłudnianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Hłudna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hłudno n.

:: fm. hłudnianin m.

 przym. hłudzieński

Wiktionary


hłudno

wieś w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim


SJP.pl

Hłudno (w latach 1977–1981 Chłodnik) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Nozdrzec.

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Hłudnie Dolnym i Górnym był Ludwik Skrzyński.

Wikipedia


hłudzieński

Hłudno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Hłudna

Wiktionary

Patrz:

Hłudno

Powiązane:

 rzecz. Hłudno n., hłudnianin m., hłudnianka ż.

Wiktionary


i

1. litera;
2. spójnik pełniący wiele funkcji w zdaniu;
3. wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; ii; iii;
4. symbol natężenia prądu zmiennego;
5. symbol jednostki urojonej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła dwunastej litery alfabetu polskiego;

Wiktionary

I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku samogłoskę przednią wysoką, np. [i] lub [ɪ].


Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}

źródła.

== I (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|i.

znaczenia.

litera

 (1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: i, AS: i

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}

źródła.

== I (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|i.

znaczenia.

litera

 (1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: i

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}

źródła.

== I (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|i.

znaczenia.

litera

 (1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: i

Wiktionary


i-cing

[czytaj: icing] chińska księga wróżb, klasyczne dzieło literatury chińskiej; I Ching, Yijing


SJP.pl


i-ja

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – I-ja!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, iaa, i-jja

Wiktionary


i-jja

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – I-jja!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja

Wiktionary


i.

skrót od: imię


SJP.pl


i.a.

skrót od: inter alia (z łaciny: między innymi)


SJP.pl


i.e.

skrót od: id est (z łaciny: to jest, to znaczy)


SJP.pl


i.h.s.

w starożytnym chrześcijaństwie: symbol i monogram Jezusa; IHS


SJP.pl


i.m.

skrót od: in margine (z łaciny: z brzegu, na marginesie)


SJP.pl

Zastrzyk domięśniowy, in. iniekcja domięśniowa (łac. iniectio intramuscularis, i.m.) – wprowadzenie igły do mięśnia, w celu wprowadzenia roztworu (najczęściej leku). Podawane objętości nie powinny przekraczać 5 ml. Płyny do wstrzyknięć domięśniowych powinny mieć pH 7,0, być izoosmotyczne lub słabo hiperosmotyczne, aby zwiększyć przenikanie leku do otaczających tkanek. Wchłaniają się w czasie 10–15 min.

Wikipedia


i.n.c.

skrót od: in nomine Christi (z łaciny: w imię Chrystusa); INC


SJP.pl


i.n.d.

skrót od łacińskiego: in nomine Dei - w imię Boże; IND


SJP.pl


i.n.r.i.

skrót od: Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum - Jezus Nazarejczyk Król Żydowski, napis umieszczany na krucyfiksach; INRI


SJP.pl


i/lub

spójnik

 (1.1) łącznik pomiędzy warunkami, które muszą zajść jednocześnie lub alternatywnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stocznia to przedsiębiorstwo produkujące i/lub konserwujące statki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: i‿ˈlup, AS: i‿lup

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lub

Wiktionary


i/o

symbol

 (1.1) elektron. inform. wejście / wyjście

Wiktionary

Urządzenie wejścia-wyjścia, urządzenie we-wy, urządzenie we/wy, urządzenie I/O – urządzenie do komunikacji systemu komputerowego z jego użytkownikiem lub innym systemem przetwarzania danych. Często służy ono do zamiany wielkości fizycznych na dane przetwarzane przez system lub odwrotnie. Na przykład mysz komputerowa przetwarza kierunek i prędkość ruchu po powierzchni, odbiornik GPS aktualne położenie geograficzne, a monitor komputera przetwarza dane komputerowe na obraz przedstawiany na wyświetlaczu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) pierwsze litery etym|ang. input / output

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== I/O (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = elektron. inform. input / output → wejście / wyjście

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) pierwsze litery etym|ang. input / output

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== I/O (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = elektron. inform. input / output → wejście / wyjście

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


iaa

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Iaa!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, i-ja, i-jja

Wiktionary


iaaf

skrótowiec

 (1.1) = sport. International Association of Athletics Federations → Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych

 (1.2) = sport. przest. International Amateur Athletics Federation → Międzynarodowa Amatorska Federacja Lekkiej Atletyki

Wiktionary


iab

ang. Interactive Advertising Bureau


SJP.pl


iaea

skrót od: International Atomic Energy Agency - Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej


SJP.pl


iaido

japońska sztuka walki, forma szermierki prowadzonej przy użyciu miecza


SJP.pl

Iaidō (jap. 居合道 iaidō) – sztuka dobywania miecza (katana), japońska odmiana szermierki. Jest to zarazem jedna z japońskich sztuk walki określanych wspólnym mianem budō.

Słowo iaidō składa się z trzech znaków oznaczających w uproszczeniu: i – być; ai – pasować, nadawać się, być właściwym; – droga, sposób, metoda.

Wikipedia


ian

anglosaskie imię męskie pochodzenia szkockiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) anglosaskie imię męskie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sieci pojawił się kolejny już zwiastun świetnie zapowiadającego się dramatu z Helen Mirren i Ianem McKellenem.

Wiktionary


iapetus

satelita Saturna


SJP.pl

  • Japet – księżyc Saturna
  • Japet – w mitologii greckiej jeden z tytanów
  • Japet – w mitologii greckiej ojciec Bufagosa
  • Japet (Japetus) – paleozoiczny ocean

Wikipedia


iata

skrót od: ang. International Air Transport Association (Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego), organizacja międzynarodowa zajmująca się rozwojem, bezpieczeństwem transportu powietrznego; Iata


SJP.pl


ib.

skrót od: ibidem - łac. tamże; ibid.


SJP.pl


ibadan

miasto w Nigerii


SJP.pl

Ibadan – miasto w południowo-zachodniej Nigerii, ośrodek administracyjny stanu Oyo. Około 5,1 mln mieszkańców (2011), w 1991 1,3 mln. Drugie pod względem wielkości miasto kraju.

W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, włókienniczy, drzewny, metalowy, środków transportu, rzemieślniczy oraz chemiczny.

Wikipedia


ibadański

Ibadan (miasto w Nigerii)


SJP.pl


ibadyci

członek umiarkowanego odłamu muzułmańskiego ugrupowania religijnego charydżytów; odłam ten wyodrębnił się w VII wieku w Iraku


SJP.pl

Wikipedia


ibadycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z ibadytami lub ibadytyzmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ibadyta mos., ibadytka ż., ibadyzm mrz., ibadytyzm mrz.

Wiktionary


ibadyta

członek umiarkowanego odłamu muzułmańskiego ugrupowania religijnego charydżytów; odłam ten wyodrębnił się w VII wieku w Iraku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca ibadytyzmu, umiarkowanego odłamu charydżytów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ibadytyzm mrz.

 przym. ibadycki

Wiktionary


ibadytka

ibadyta


SJP.pl

Patrz:

ibadyta

ibadytyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. odłam islamu, umiarkowane odgałęzienie charydżytów;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ibadyta mos.

 przym. ibadycki

Wiktionary


ibeelowiec

pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowiec, IBL-owiec


SJP.pl


ibeelowski

dotyczący IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowski, IBL-owski


SJP.pl


iber

1. członek ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członek ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego


SJP.pl


iberia

1. starożytna nazwa Hiszpanii;
2. hiszpańskie linie lotnicze;
3. górzysta kraina w Azji, dziś Gruzja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. starożytna nazwa Hiszpanii

 (1.2) hist. staroż. starożytna kraina we wschodniej Gruzji

Wiktionary

  • Półwysep Iberyjski – półwysep w południowo-zachodniej Europie
  • Królestwo Iberii – starożytna kraina we wschodniej Gruzji
  • Iberia – starożytna nazwa Hiszpanii
  • Iberia – hiszpańskie linie lotnicze

Miejscowości w USA:

  • Iberia – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Miller
  • Iberia – jednostka osadnicza w stanie Ohio, w hrabstwie Morrow

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iˈbɛrʲja, AS: iberʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iberystyka ż., Iber m., Iberyjka ż.

 przym. iberyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) współcz. Kartlia

Wiktionary


iberoamerykański

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do krajów Ameryki, w których językiem oficjalnym jest hiszpański lub portugalski

 (1.2) odnoszący się do kultury krajów Ameryki opartej na języku hiszpańskim lub portugalskim

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Boom iberoamerykański dotyczył literatury hiszpańskojęzycznej: argentyńskiej, meksykańskiej, kubańskiej, kolumbijskiej, peruwiańskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌibɛrɔãmɛrɨˈkãj̃sʲci, AS: iberoãmerykãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hispanoamerykański, latynoski

Wiktionary


iberowie

1. członek ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członek ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego


SJP.pl

Iberowie (łac. Hibērī, stgr. Ἴβηρες) − lud nieznanego pochodzenia, prawdopodobnie berberskiego i w starożytności zasiedlający wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego. W połowie V wieku p.n.e. zmieszali się z Celtami, przybyłymi z terenów dzisiejszej Francji przez przełęcze w Pirenejach. W wyniku tego powstał lud Celtyberów.

Wikipedia


iberyjka

1. członkini ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członkini ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego


SJP.pl


iberyjski

przymiotnik od: Iberia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geogr. związany z Iberią, krainą w zachodniej Europie, oddzielonej od niej Pirenejami lub z mieszkańcami tej krainy - Iberami (Iberyjczykami), pochodzący z niej lub wykonywany na sposób taki jak w Iberii

 (1.2) geogr. hist. związany z Iberią na Kaukazie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iberia ż., Iber mos., Iberka ż., Iberyjczyk mos., Iberyjka ż., iberystyka ż., iberysta mos., iberystka ż.

 przym. iberystyczny

Wiktionary


iberyjskość

iberyjski


SJP.pl

Patrz:

iberyjski

iberysta

znawca języka, literatury, kultury Hiszpanii i Portugalii


SJP.pl


iberystka

iberysta


SJP.pl

Patrz:

iberysta

iberystyczny

iberystyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z iberystyką, dotyczący iberystyki

Wiktionary

Patrz:

iberystyka

Powiązane:

 rzecz. iberystyka ż., iberysta mos., iberystka ż.

 przym. iberyjski

Wiktionary


iberystyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o języku, historii i kulturze hiszpańskiej i portugalskiej

 (1.2) kierunek studiów poświęcony iberystyce (1.1)

 (1.3) wydział wyższej uczelni obejmujący studia w zakresie iberystyki (1.1)

Wiktionary

Iberystyka – dział nauki zajmujący się literaturą, kulturą, historią Hiszpanii i Portugalii oraz językami: hiszpańskim i portugalskim. Iberystyka jako nauka na uniwersytecie podzielona jest na dwie sekcje:

  • hispanistykę – obejmującą naukę języka hiszpańskiego oraz obejmującą wiedzę na temat Hiszpanii i krajów hiszpańskojęzycznych.
  • portugalistykę – obejmującą naukę języka portugalskiego oraz wiedzę na temat kultury i historii Portugalii i krajów portugalskojęzycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na uniwersytetach iberystyka jest w tej chwili jednym z najbardziej obleganych kierunków – podobnie jak filologia rosyjska, która także wraca do łask.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iberia ż., iberysta m., iberystka ż.

 przym. iberyjski, iberystyczny

Wiktionary


iberyzm

1. w językoznawstwie: zapożyczenie z języka iberyjskiego, zwłaszcza z iberoamerykańskiego;
2. koncepcja wspólnego rozwoju całego Półwyspu Iberyjskiego bez podziału na regiony i państwa; paniberyzm


SJP.pl


ibid.

skrót od: ibidem - łac. tamże; ib.


SJP.pl


ibidem

określenie używane w przypisach: tamże


SJP.pl

Ibidem (łac. ibidem „tamże”, „w tym samym miejscu”; skracane do ibid., w pracach anglojęzycznych także ibid) – skrót używany w przypisach, cytatach lub tekstach źródłowych dla wskazania na ostatnio cytowaną pozycję. Inne znaczenie: „To pojęcie/zwrot jest również określone we wskazanym dokumencie”.

Wikipedia


ibis

duży ptak błotno-moczarowy z rodziny o tej samej nazwie; ibis kasztanowaty i ibis czczony (otaczany kultem w starożytnym Egipcie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak brodzący z podrodziny ibisów, nazwa systematyczna|Threskiornithinae|ref=tak.;

Wiktionary

  • ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków
  • Ibis – sieć hoteli
  • IBIS – prętowe działo plazmowe, skonstruowane w Instytucie Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana w Świerku
  • IBIS - (ang. I/O Buffer Information Specification) – standard opisu elektrycznych (analogowych) właściwości portów wejściowych oraz wyjściowych cyfrowych układów scalonych
  • IBIS - robot przeznaczony do działań pirotechnicznych oraz rozpoznania, produkowany przez Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów
  • Ibis (czasopismo) – czasopismo ornitologiczne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do Polski ibisy zalatują sporadycznie.

 (1.1) Warugi poznawaliśmy po czepku z piór na głowie, a gdy przeleciało nad nami stado ibisów z groteskowo zagiętymi ku dołowi dziobami, nie było już wątpliwości, że zbliżaliśmy się do wielkiej wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈibʲis, AS: ibʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ibisowate lm nm.

Wiktionary


ibiski

popstrucha ibiska - gatunek muchówki z rodziny popstruchowatych


SJP.pl


ibisodziób

gatunek ptaka z rodziny ostrygojadów


SJP.pl

Ibisodziób (Ibidorhyncha struthersii) – gatunek średniej wielkości ptaka będący jedynym przedstawicielem podrodziny ibisodziobów (Ibidorhynchinae) w rodzinie ostrygojadów (Haematopodidae).

Wikipedia


ibisowate

rodzina ptaków z rzędu brodzących, o zróżnicowanych rozmiarach ciała, długich nogach i długim, charakterystycznie zakrzywionym dziobie, zamieszkujących środowiska wodno-błotne strefy międzyzwrotnikowej, a także w kilku obszarach umiarkowanej


SJP.pl

Ibisy, ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące strefy klimatów równikowych, zwrotnikowych i podzwrotnikowych całego świata, nieliczne gatunki pojawiają się w strefie klimatów umiarkowanych.

Wikipedia


ibisowaty

o cechach ibisowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


ibisy

rodzina dużych ptaków błotno-moczarowych występujących w Afryce, Ameryce, Azji, rzadko w południowo-wschodniej Europie


SJP.pl

Ibisy, ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące strefy klimatów równikowych, zwrotnikowych i podzwrotnikowych całego świata, nieliczne gatunki pojawiają się w strefie klimatów umiarkowanych.

Wikipedia


ibisz

nazwisko


SJP.pl

Krzysztof Ibisz (ur. 25 lutego 1965 w Warszawie) – polski aktor, prezenter telewizyjny, dziennikarz, producent i przedsiębiorca, poseł na Sejm I kadencji.

Wikipedia


ibiszek

roślina zielna lub drzewo z rodziny ślazowatych, rosnące w około 200 gatunkach w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; ketmia, hibiskus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. pot. hibiskus, ketmia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hibiskus, ketmia

Wiktionary


ibiza

1. hiszpańska wyspa na Morzu Śródziemnym;
2. model samochodu marki Seat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa na Morzu Śródziemnym, w archipelagu Balearów;

 (1.2) geogr. urb. miasto, stolica wyspy Ibiza (1.1)

 (1.3) mot. model samochodu osobowego hiszpańskiej marki SEAT;

Wiktionary

Ibiza (kat. Eivissa) – trzecia co do wielkości i druga co do liczby ludności wyspa hiszpańskiego archipelagu Baleary, położona w zachodniej jego części. Powierzchnia 571 km², największa w grupie Pitiuz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 25-latek zginął skacząc z siódmego piętra hotelu do basenu na hiszpańskiej Ibizie (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈbʲiza, AS: ibʹiza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ibizyjczyk mos., Ibizyjka ż., ibizyjski mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Iwika

Wiktionary


ibj

Instytut Badań Jądrowych, centrum rozwoju badań naukowych


SJP.pl


ibl

[czytaj: ibl albo ibeEL]
1. Instytut Badań Literackich;
2. Instytut Badawczy Leśnictwa


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = nauk. liter. Instytut Badań Literackich;

 (1.2) = nauk. leśn. Instytut Badawczy Leśnictwa;

Wiktionary


ibl-owiec

[czytaj: iblowiec albo ibeelowiec] pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowiec, ibeelowiec


SJP.pl


ibl-owski

IBL; iblowski; ibeelowski


SJP.pl


iblis

w wierzeniach muzułmańskich: diabeł, szatan; eblis


SJP.pl

Iblis, arab. إِبْلِيسْ – imię własne diabła w tradycji muzułmańskiej.

Prawdopodobnie jest to skrótowa forma greckiego διάβολος, która pojawiła się w wyniku kontaktu z tradycją chrześcijańską. Arabscy filologowie wywodzą ten termin od arabskiego rdzenia bls, gdyż Iblis „nie ma po co oczekiwać (ublisa) Boskiego miłosierdzia”. Iblis jest również znany jako aduww Allah (wróg Boga) lub po prostu aduww.

Wikipedia


iblowiec

pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); ibeelowiec, IBL-owiec


SJP.pl


iblowski

dotyczący IBL-u (Instytutu Badań Literackich); IBL-owski, ibeelowski


SJP.pl


ibm

[czytaj: aj-bi-em, możliwe też: i-be-em] skrót od: International Business Machines - jedna z najstarszych amerykańskich firm informatycznych na świecie


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) inform. ekon. nazwa koncernu informatycznego i marki produktów;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W roku 1981 został skonstruowany przez firmę IBM pierwszy komputer osobisty z procesorem 8088.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: aj‿bʲi‿ˈɛ̃m, AS: ai ̯‿bʹi‿m

Wiktionary

Powiązane:

 przym. IBM-owski

Wiktionary


ibm-owski

[czytaj: aj-bi-emowski, możliwe też: i-be-emowski] przymiotnik od: IBM (firma komputerowa)


SJP.pl


ibn

syn (w imionach arabskich); ben, bin


SJP.pl


ibo

jeden z głównych języków w Nigerii (obok języków hausa i joruba); igbo


SJP.pl

Ibo, także: Ibowie, Igbo, Igbowie – grupa etniczna zamieszkująca głównie Nigerię, licząca ponad 32 miliony osób. W czasach przedkolonialnych Ibo stworzyli ośrodek cywilizacyjny u zbiegu rzek Niger i Benue. Odkryte tu ruiny Ibo-Ukuwu z VIII wieku n.e. pozwalają stwierdzić, że lud ten zamieszkuje te tereny przynajmniej od kilkunastu wieków. Niektórzy archeologowie oceniają, że nawet od 6000 lat. Według niektórych źródeł pochodzą od Hebrajczyków lub Egipcjan. Mają regularne rysy i pociągłe twarze.

Wikipedia


ibogaina

jeden z najsilniejszych alkaloidów psychoaktywnych, stosowany w leczeniu uzależnień


SJP.pl

Ibogaina – organiczny związek chemiczny, indolowy psychoaktywny alkaloid wyekstrahowany z kory afrykańskiej rośliny Tabernanthe iboga. Ibogaina należy do rodziny tryptamin.

Ibogainę stosuje się eksperymentalnie do leczenia uzależnień oraz przy usuwaniu symptomów reakcji abstynencyjnej organizmu po odstawieniu narkotyków uzależniających fizycznie. Stwierdzono, że ibogaina jest skuteczna przy leczeniu uzależnień od kokainy, heroiny, etanolu i nikotyny. Ibogaina jest też czasem stosowana jako lek pomocniczy przy psychoterapii. Jak dotąd nie stwierdzono, aby ibogaina wykazywała właściwości uzależniające.

Wikipedia


ibp

skrót od: Instytut Badań Pedagogicznych


SJP.pl


ibrahim

arabskie imię męskie, m.in.: Ibrahim, syn proroka Mahometa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Ibrahim (arab. إبراهيم, Ibrāhīm) – imię arabskie, pochodzące od starotestamentowego Abrahama.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ojciec nadał mu imię Ibrahim ze względu na czczonego również w islamie patriarchę Abrahama.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈbraxʲĩm, AS: ibraχʹĩm

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|tur|İbrahim., etymn|arab|إبراهيم. < etym|hebr|אברהם. < akad.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Ibrahim

* bułgarski: (1.1) Ибрахим m.

* francuski: (1.1) Ibrahim m.

* rosyjski: (1.1) Ибрахим m.

* włoski: (1.1) Ibrahim m.

źródła.

== Ibrahim (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|m. Ibrahim

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ibrahimostwo

Ibrahim z małżonką; Ibrahimowie


SJP.pl


ibrahimowie

arabskie imię męskie, m.in.: Ibrahim, syn proroka Mahometa


SJP.pl


ibrahimowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ibrahima lub z nim związany


SJP.pl


ibramowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Ibramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ibramowice nmos., ibramowiczanin m., ibramowiczanka ż.

Wiktionary


ibramowiczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ibramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ibramowice nmos.

:: fż. ibramowiczanka ż.

 przym. ibramowicki

Wiktionary


ibramowiczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ibramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ibramowice nmos.

:: fm. ibramowiczanin m.

 przym. ibramowicki

Wiktionary


ibrd

ang. International Bank for Reconstruction and Development, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, wyspecjalizowana organizacja ONZ


SJP.pl


ibsen

nazwisko, np. Henrik Ibsen (1828 - 1906), dramaturg norweski


SJP.pl


ibsenistyczny

ibsenizm


SJP.pl

Patrz:

ibsenizm

ibsenizm

nurt w twórczości literackiej oparty na dramatach Henryka Ibsena, przedstawiający walkę jednostki z zakłamaniem społeczeństwa


SJP.pl


ibsenowski

charakterystyczny dla twórczości Ibsena; taki, jak w dramatach Ibsena


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liter. dotyczący życia i twórczości Ibsena, charakterystyczny, typowy dla Ibsena lub jego twórczości, taki jak u Ibsena

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ibsen mos.

Wiktionary


ibuk

rzadko: e-book;
1. książka w wersji elektronicznej; e-książka (rzadko);
2. urządzenie do odczytania takiej książki


SJP.pl


ibuprofen

niesteroidowy lek o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. niesteroidowy środek przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, pochodna kwasu propionowego

Wiktionary

Wikipedia


ibuprom

lek przeciwgorączkowy, przeciwzapalny i przeciwbólowy


SJP.pl

Wikipedia


ibutton

[czytaj: ajbaton] układ scalony w małej obudowie, używany jako klucz elektroniczny; pastylka Dallas


SJP.pl


ic

skrótowiec

 (1.1) = InterCity (rodzaj pociągów);

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z Wrocławia do Kołobrzegu kursuje pociąg IC „Fregata”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: i‿ˈt͡sɛ, AS: i‿ce

Wiktionary


ica

Ica – miasto w południowo-zachodnim Peru, w Andach Środkowych, przy Drodze Panamerykańskiej.

Dominującą gałęzią przemysłu jest włókiennictwo (uprawa bawełny), cukrownictwo i winiarstwo. Każdego roku w pierwszej połowie marca w mieście organizowane jest wielkie święto wina z tańcami i śpiewami. Liczba ludności wynosi około 259 tys. mieszkańców (2013). W mieście znajduje się również uniwersytet.

Wikipedia


icc

skrót od:
1. International Chamber of Commerce - Międzynarodowa Izba Handlowa;
2. International Criminal Court - Międzynarodowy Trybunał Karny;
3. International Color Consortium - Międzynarodowe Konsorcjum Kolorystyczne;
4. International Cricket Council - Międzynarodowa Rada Krykieta


SJP.pl


icchak

1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

Izaak (Icchak, Jic`chak, Icaak) – imię męskie pochodzenia hebrajskiego. Wywodzi się od słowa יצחק oznaczającego „śmiech”, jishak („Bóg uśmiechnął się”). Imię teoforyczne ze składnikiem isha. Imię Izaak nosił starotestamentowy syn Abrahama, brat Ismaela, patriarcha Izaak.

Wikipedia


ice

skrót od: Intercity-Express - kategoria pociągów dużych prędkości


SJP.pl

symbol

 (1.1) …umieszczany na specjalnych kartach i w osobistych telefonach, który informuje ratowników medycznych kogo powiadomić w nagłych wypadkach;

Wiktionary


iceberg

[czytaj: ajsberg] pływająca po morzu góra lodowa oderwana od lodowca


SJP.pl


iceboard

[czytaj: ajsbord]
1. specjalna deska do jeżdżenia po lodzie; deska iceboardowa;
2. jazda na takiej desce; iceboarding


SJP.pl


iceboardzista

[czytaj: ajsbordzista] osoba uprawiająca iceboard


SJP.pl


icek

1. potocznie, lekceważąco o Żydzie; Icek;
2. nitka przymocowywana do wanty pokazująca kierunek wiatru pozornego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobniała forma hebrajskiego imienia Izaak

 (1.2) zdrobniała forma hebrajskiego imienia Icchak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) lekcew. Żyd

Wiktionary

  • icek – prosty przyrząd stosowany w żeglarstwie oraz lotnictwie
  • polskie zdrobnienie imienia Izaak, używane jako obraźliwe, pogardliwe określenie Żydów – te „icki", podobnie jak zdrobnienie od imienia Mojżesz – ten „mosiek"/te „mośki"

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ickowi smakują szabatowe łakocie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈit͡sɛk, AS: icek

Wiktionary


icemaster

[czytaj: ajsmaster] środowiskowo: osoba przygotowująca do użytku taflę lodowiska; ice master, lodomistrz


SJP.pl


icesurfing

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) windsurfing lodowy

Wiktionary


icftu

ang. International Confederation of Free Trade Unions, Międzynarodowa Konfederacja Wolnych Związków Zawodowych (MKWZZ), międzynarodowa centrala związków zawodowych


SJP.pl


ich

zaimek osobowy


SJP.pl

zaimek dzierżawczy

 (1.1) 3. os. lm.

forma zaimka.

 (2.1) D. i B. od: oni

 (2.2) D. od: one

Wiktionary

  • Ich – album rapera Sido
  • Das Ich – niemiecki projekt muzyczny
  • intracerebral hemorrhage – krwotok śródmózgowy
  • Międzynarodowa Konferencja ds. Harmonizacji (ICH)
  • ICH – skrót od United States Interagency Council on Homelessness
  • ICH – skrót od I/O Controller Hub

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ich dzieci strasznie hałasują.

 (2.1) Kowalscy mieli być, ale jeszcze ich nie ma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ix, AS: iχ

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ichni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. ichni

Wiktionary


ichabod

okrzyk wyrażający żal za utraconą chwałą


SJP.pl


ichacha

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba i zarżał głośno: – Ichacha!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja

Wiktionary


ichmość

dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość


SJP.pl


ichmoście

dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość


SJP.pl


ichmościowie

dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość


SJP.pl


ichneumon

zwierzę drapieżne z rodziny łasz; mangusta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zob. mangusta.

Wiktionary

Gąsienicznik (Ichneumon) – rodzaj błonkoskrzydłych z rodziny gąsienicznikowatych i podrodziny Ichneumoninae.

Przedstawiciele rodzaju są parazytoidami, których larwy rozwijają się w ciele żywicieli. Większość gatunków to endopasożyty porażające poczwarki motyli z grupy Macrolepidoptera. W rodzaju tym przeważają idiobionty, ale znaleźć tu można również koinobionty, które porażają larwę zanim ta przeobrazi się w poczwarkę. Istnieją zarówno gatunki wysoko polifagiczne, jak i ograniczone do jednego gatunku żywiciela.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] to łatwo pojmie nie tylko tak przenikliwy umysł jak twój, panie, albo jak umysł krokodyla, kota lub ichneumona, ale nawet zwykły, miałki rozum człowieczy […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ixˈnɛwmɔ̃n, AS: iχneu̯mõn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mangusta, szczur faraona

Wiktionary


ichneumony

zwierzę drapieżne z rodziny łasz; mangusta


SJP.pl

Mangustowate, ichneumony (Herpestidae) – rodzina ssaków łożyskowych z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora).

Wikipedia


ichni

potocznie: obcy, należący do nich; ich, ichniejszy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pot. nie nasz, należący do jakiejś grupy, charakterystyczny dla grupy, o której mowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiedziano mi wtedy, że każdy może zatelefonować do ichniego urzędu skarbowego i dowiedzieć się, ile zarabia i ile podatku płaci dowolnie wskazany obywatel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈixʲɲi, AS: iχʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ichniejszy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ichniejszy

Wiktionary


ichniejszy

potocznie: obcy, należący do nich; ich, ichni


SJP.pl


ichnolog

specjalista w dziedzinie ichnologii


SJP.pl


ichnologia

nauka badająca skamieniałe ślady prehistorycznych zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) paleont. nauka badająca skamieniałe ślady zwierząt kopalnych

Wiktionary

Ichnologia (gr. íchnos – trop, ślad stopy + lógos – nauka) – dział paleozoologii, nauka zajmująca się badaniem skamieniałych śladów zwierząt kopalnych. Na podstawie analizy tych śladów czyniono próby ich rekonstrukcji.Podobną dziedziną badającą nowoczesne ślady jest neoichnologia

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ichnologiczny

Wiktionary


ichor

(mitologia grecka) krew bogów w postaci eterycznej cieczy


SJP.pl

Ichor (gr. ἰχώρ) – słowem tym Homer określił w Iliadzie krew bogów (por. Iliada 5. 340). W późniejszych traktatach medycznych słowem tym określa się wysięk w opozycji do krwi i ropy, natomiast w pismach Platona i Arystotelesa termin ten odnosi się do limfy lub surowicy krwi. Jest koloru złotego.

Wikipedia


icht.

skrót od: ichtiologia, ichtiologiczny


SJP.pl


ichthys

ichtys;
1. słowo, którego 6 liter stanowi skrót chrześcijańskiego wyznania wiary (Iesous Christos Theou Yios Soter - Jezus Chrystus Syn Boga Zbawiciel);
2. ryba - symbol w sztuce wczesnochrześcijańskiej, znak rozpoznawczy pierwszych chrześcijan


SJP.pl

Wikipedia


ichtio-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rybami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈixtʲjɔ, AS: iχtʹi ̯o

Wiktionary


ichtiobiolog

specjalista w dziedzinie ichtiobiologii


SJP.pl


ichtiodont

olbrzymi rybokształtny gad i mięczak z okresu węgla kamiennego


SJP.pl


ichtiofag

człowiek żywiący się głównie rybami


SJP.pl


ichtiofauna

ogół gatunków ryb, występujących w danym czasie na określonym obszarze wodnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. gatunki ryb żyjące w zbiorniku wodnym

Wiktionary

Ichtiofauna – gatunki ryb zamieszkujące określony ciek, akwen lub obszar w jednym okresie. Do ichtiofauny zaliczane są gatunki ryb chrzęstnoszkieletowych i kostnoszkieletowych (tradycyjnie Pisces) oraz minogi.

Skład i liczebność ichtiofauny w zbiorniku wodnym zmienia się przez odłów, zarybianie, wypieranie przez gatunki obce, zwłaszcza gatunki inwazyjne oraz przez zmiany warunków panujących w zbiornikach wodnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego prace badawcze dotyczą ichtiofauny polskich jezior tatrzańskich.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ryby

Wiktionary


ichtiol

związek organiczny, gęsta ciecz o zapachu asfaltu; sulfobituminian amonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. gęsty, ciemnobrunatny płyn o nieprzyjemnym zapachu, mający działanie antyseptyczne i przeciwzapalne;

Wiktionary

Ichtiol i ichtamol (sulfobituminian amonu), łac. Ammonii bituminosulfonas, Ichthammolum) − bardzo lepkie ciecze o charakterystycznym zapachu przypominającym woń asfaltu. Wykazują właściwości bakteriostatyczne i przeciwzapalne. Składniki leków używanych w lecznictwie dermatologicznym. Stosowane miejscowo głównie w postaci maści, past, emulsji, zawiesin i roztworów do leczenia stanów zapalnych skóry, błon śluzowych i trudno gojących się ran. Zastosowanie ichtiolu w leczeniu schorzeń dermatologicznych opisał w 1882 r. Paul Unna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głównym składnikiem maści jest ichtiol, który zawiera związki siarki i ma dosyć nieprzyjemny, duszący zapach przypominający topiący się asfalt.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ichtiolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sulfobituminian amonowy, ichtamol

Wiktionary


ichtiolit

skamielina zawierająca szczątki ryby kopalnej


SJP.pl


ichtiolog

specjalista w dziedzinie nauki o rybach; ryboznawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zool. uczony – specjalista badający ryby

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) zool. specjalistka z dziedziny ichtiologii

Wiktionary

Ichtiologia (gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się rybami, ich systematyką, biologią, morfologią, embriologią, fizjologią, ekologią, rozsiedleniem geograficznym i paleontologią.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Irena jest ichtiologiem na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiologia ż.

 przym. ichtiologiczny

Wiktionary


ichtiologia

dział zoologii poświęcony rybom; ryboznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o rybach;

Wiktionary

Ichtiologia (gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się rybami, ich systematyką, biologią, morfologią, embriologią, fizjologią, ekologią, rozsiedleniem geograficznym i paleontologią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ichtiologia jest działem zoologii, ta zaś – biologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌixtʲjɔˈlɔɟja, AS: iχtʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiolog m.

 przym. ichtiologiczny

Wiktionary


ichtiologiczny

związany z nauką, wiedzą o rybach, hodowli ryb; ryboznawczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. związany z ichtiologią, dotyczący ichtiologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Zbiornik został zarybiony, zgodnie ze sztuką ichtiologiczną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌixtʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: iχtʹi ̯oloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiologia ż., ichtiolog m.

Wiktionary


ichtiolokacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. poszukiwanie ryb w zbiornikach wodnych przy użyciu specjalistycznej aparatury

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ichtiolokacyjny

Wiktionary


ichtiolowy

związany z ichtiolem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. składający się z ichtiolu, wykonany z ichtiolu, mający w składzie ichtiol

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zapomnij kupić w aptece maści ichtiolowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiol mrz.

Wiktionary


ichtiolożka

ichtiolog


SJP.pl

Patrz:

ichtiolog

ichtioparazytolog

specjalista w zakresie ichtioparazytologii


SJP.pl


ichtioparazytologia

dział zoologii, nauka o pasożytach ryb


SJP.pl


ichtiopatolog

specjalista badający przyczyny powstawania i przebieg chorób ryb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba będąca specjalistą w zakresie ichtiopatologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dalsze decyzje co do martwych węgorzy powinny zapaść po tym, gdy PZW otrzyma wyniki badań ichtiopatologa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiopatologia ż.

 przym. ichtiopatologiczny

Wiktionary


ichtiopatologia

nauka badająca przyczyny powstawania i przebieg chorób ryb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. dziedzina nauki zajmująca się badaniem chorób ryb

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczorajsza analiza wody w kanale i śniętych ryb wykonana przez specjalistę z zakresu ichtiopatologii wykluczyła skażenie wody.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiopatolog m.

 przym. ichtiopatologiczny

Wiktionary


ichtiopatologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wet. związany z badaniem chorób ryb

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W nocy z 10 na 11 czerwca na zbiorniku w Kozłowej Górze przeprowadzono odłowy kontrolne do badań ichtiopatologicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ichtiopatolog m., ichtiopatologia ż.

Wiktionary


ichtiopsydalny

o mózgu: taki, w którym dominują jego tylne części


SJP.pl


ichtiornis

rodzaj wymarłych ptaków z okresu późnej kredy


SJP.pl

Ichtiornis – rodzaj wymarłych ptaków z rodziny ichtiornisów (Ichthyornithidae).

Żył w epoce późnej kredy (ok. 93-71 mln lat temu) na terenach obu Ameryk i centralnej Azji. Długość ciała ok. 20 cm, wysokość ok. 15 cm, masa ok. 300 g. Jego szczątki znaleziono w Kanadzie, USA, Argentynie i w Uzbekistanie.

Wikipedia


ichtiornisy

rodzaj wymarłych ptaków z okresu późnej kredy


SJP.pl

Ichtiornis – rodzaj wymarłych ptaków z rodziny ichtiornisów (Ichthyornithidae).

Żył w epoce późnej kredy (ok. 93-71 mln lat temu) na terenach obu Ameryk i centralnej Azji. Długość ciała ok. 20 cm, wysokość ok. 15 cm, masa ok. 300 g. Jego szczątki znaleziono w Kanadzie, USA, Argentynie i w Uzbekistanie.

Wikipedia


ichtioskop

elektroniczne urządzenie slużące do wykrywania ławic ryb


SJP.pl


ichtioskopowy

związany z ichtioskopem


SJP.pl


ichtiostega

najstarszy płaz kopalny, forma przejściowa pomiędzy rybami i płazami posiadająca cechy obu gromad; rybopłaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Ichthyostega|ref=tak., rodzaj jednego z najstarszych płazów, uznawanego za formę przejściową pomiędzy rybami a płazami

Wiktionary

Ichtiostega (Ichthyostega; rybopłaz) – jeden z pierwszych przedstawicieli czworonogów, forma przejściowa między rybami a płazami. Zaliczany do wymarłego rzędu Ichthyostegalia. Szczątki tego wymarłego pierwotnego płaza znalazła w roku 1932 – w dewońskich skałach osadowych liczących ok. 365 mln lat, we wschodniej Grenlandii – ekipa pod kierownictwem szwedzkiego paleontologa, Gunnara Säve-Söderbergha. Następne znaleziska w tym rejonie poczyniono w latach następnych, aż do 1955. Wraz z inną podobną, choć jeszcze prymitywniejszą formą (Acanthostega), u której zachowały się skrzela, ichtiostega jest prawdopodobnie jednym z pierwszych lądowych kręgowców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ichtiostega raczej nie przebywała zbyt długo na lądzie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rybopłaz, pot. czworonożna ryba

Wiktionary


ichtiostegowce

rząd płazów z podgromady labiryntodontów


SJP.pl


ichtiotoksyna

jad znajdujący się we krwi niektórych gatunków ryb, np. węgorzy, mogący wywołać zatrucie w przypadku dostania się do krwi człowieka


SJP.pl

Ichtiotoksyna – biotoksyna o działaniu podobnym do działania jadu węży, znajdująca się w surowicy krwi węgorza europejskiego. U ssaków, w tym człowieka, wywołuje drżenie mięśni, hemolizę krwinek, porażenie ośrodka oddechowego i serca. Podgrzana do temperatury 58 °C traci toksyczne właściwości i ulega rozkładowi.

W szerszym znaczeniu termin ichtiotoksyna jest stosowany w odniesieniu do wszelkich toksyn wytwarzanych przez ryby.

Wikipedia


ichtiotyczny

ichtioza


SJP.pl

Patrz:

ichtioza

ichtiowegetarianizm

forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie ryb; ichtiwegetarianizm


SJP.pl


ichtioza

wrodzona choroba skórna polegająca na nadmiernym łuszczeniu i wysuszaniu się naskórka


SJP.pl

Rybia łuska (stgr. ιχθύωσις, tworzący rybę, łac. ichthyosis) – grupa genetycznie uwarunkowanych chorób skóry (genodermatozy związane z nadmiernym rogowaceniem) charakteryzująca się uogólnionym nadmiernym rogowaceniem z tworzeniem się hiperkeratotycznych nawarstwień i dachówkowato ułożonych łusek (stąd nazwa rybiej łuski).

Wikipedia


ichtiozaur

morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; ichtiozaurus, rybojaszczur


SJP.pl

Ichtiozaur (Ichthyosaurus) – rodzaj ichtiozaura z rodziny Ichthyosauridae; jego nazwa znaczy „rybi jaszczur”.

Żył w okresie wczesnej jury (około 200–176 mln lat temu) na terenach współczesnych Ameryki Północnej, Azji i Europy. Jego szczątki znaleziono na Grenlandii, w Niemczech, Chinach, Kanadzie i USA.

Wikipedia


ichtiozaurus

morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; rybojaszczur, ichtiozaur


SJP.pl


ichtiozaury

morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; ichtiozaurus, rybojaszczur


SJP.pl

Ichtiozaury (Ichthyosauria, od gr. ichtio – ryba + sauros – jaszczur) – rząd gadów morskich, które pojawiły się we wczesnym triasie, a największe zróżnicowanie osiągnęły od środkowego triasu do środkowej jury. We wczesnej kredzie zaczęły ustępować miejsca plezjozaurom, a od cenomanu także i mozazaurom, by ostatecznie wymrzeć na początku późnej kredy, pod koniec cenomanu, ok. 27 mln lat przed wielkim wymieraniem kredowym. Były jednymi z najpowszechniejszych wśród wyższych kręgowców morskich. W erze mezozoicznej wiele z nich zajmowało niszę ekologiczną, którą obecnie zajmują delfiny. Miały podobny do nich pociskowaty kształt, przednie kończyny przekształcone w płetwy i ogon zakończony dużą pionową płetwą napędową w kształcie półksiężyca, podobnie jak tuńczyki.

Wikipedia


ichtiwegetarianizm

forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie ryb; ichtiowegetarianizm


SJP.pl

Peskatarianizm (rzadziej pescatarianizm, pesketarianizm lub pescetarianizm; z hiszp. pescado = „złowiona ryba” / z wł. pesce = „ryba”) – dieta będąca odmianą semiwegetarianizmu. Polega na wyłączeniu z diety mięsa czerwonego i białego, a pozostawieniu ryb.

Nazywana również pescowegetarianizmem, ichtiwegetarianizmem lub ichtiowegetarianizmem.

Wikipedia


ichtys

ichthys;
1. słowo, którego 6 liter stanowi skrót chrześcijańskiego wyznania wiary (Iesous Christos Theou Yios Soter - Jezus Chrystus Syn Boga Zbawiciel);
2. ryba - symbol w sztuce wczesnochrześcijańskiej, znak rozpoznawczy pierwszych chrześcijan


SJP.pl

Wikipedia


ici

skrót od: Imperial Chemical Industries - brytyjska korporacja, jeden z największych chemicznych producentów na świecie


SJP.pl


icj

[czytaj: iceJOT] skrót od: International Court of Justice - Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości


SJP.pl


icmp

ang. Internet Control Message Protocol, internetowy protokół komunikatów kontrolnych, wykorzystywany przy diagnostyce oraz routingu


SJP.pl


icq

skrót będący grą słowną, pochodzący od angielskiego zdania: I seek you (szukam Cię); pierwszy darmowy komunikator internetowy


SJP.pl


ictus

[czytaj: iktus] akcent metryczny padający na arsę; iktus; ikt


SJP.pl


icza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w zachodniej części Kamczatki w Rosji, uchodzi do Morza Ochockiego

 (1.2) geogr. rzeka w obwodzie nowosybirskim Rosji, prawy dopływ Omu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. iczyński

Wiktionary


iczkeria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. nieuznawana republika na Kaukazie

Wiktionary

Czeczeńska Republika Iczkerii (czecz. Noxçiyn Paçẋalq Noxçiyçö / Нохчийн Пачхьалкх Нохчийчоь) – proklamowane w 1991 państwo w północnym Kaukazie, nieuznawane przez społeczność międzynarodową. Nazwa Iczkeria używana jest w odniesieniu do środkowej części Czeczenii i oznacza w językach tureckich „miejsce wewnętrzne” (içki yer).

Wikipedia


iczyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Iczą, dotyczący Iczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Icza ż.

Wiktionary


id

w psychoanalizie: poziom podświadomości skupiający utajone popędy, żądze, kompleksy itp. będące poza kontrolą, lecz wpływające na zachowanie jednostki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. w psychoanalizie impulsywny komponent osobowości (jeden z trzech komponentów, obok ego i superego)

Wiktionary

Id (pol. to, niem. Es, inaczej ono) – pierwotny system organizacji psychicznej, źródło kształtowania się ego i superego.

Id jest zbiornikiem psychicznej energii, które zawiera w sobie dziedziczne i wrodzone wyposażenie psychiczne z popędami włącznie. Działa na zasadzie impulsów i natychmiastowej gratyfikacji zaspokojenia potrzeb. Energia id funkcjonuje według zasady przyjemności. Napięcie wprowadzane do świadomości przez id, usiłuje rozładować tzw. czynność odruchowa (natychmiastowa redukcja napięcia) i proces pierwotny (redukuje złożone reakcje psychiczne).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|id.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) id

* arabski: (1.1) الهو

* niemiecki: (1.1) Id n., Es n.

źródła.

== id (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-id.ogg.

 homofony|it'd.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Grendelkhan-id.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) psych. id

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: it, AS: it

Wiktionary


id.

skrót od: idem (z łaciny: ten sam, tenże)


SJP.pl


ida

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. planetoida średniej wielkości, o numerze 243, z głównego pasa asteroid;

 (1.3) mitgr. nimfa kreteńska, która wychowywała małego Zeusa

Wiktionary

  • Ida – imię
  • (243) Ida – planetoida
  • Ida – rzeka
  • Ida – góry
  • Ida – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
  • Ida – polski film z 2013 roku, w reżyserii Pawła Pawlikowskiego
  • IDA – Międzynarodowy Sojusz Projektantów (International Design Alliance) – organizacja międzynarodowa, partner Icograda
  • IDA – Międzynarodowe Stowarzyszenie Rozwoju (International Development Association) – organizacja międzynarodowa
  • „Ida” – przezwisko nadane szkieletowi ssaka z rodzaju Darwinius
Osoby
  • Ida (1161-1216) – hrabina Boulogne od 1174
  • Ida – król Bernicji
  • Ida (ok. 1050-1101) – żona margrabiego austriackiego Leopolda II
  • Ida (XI w.-1060) – opatka kolońskiego opactwa Panny Marii na Kapitolu
Miejscowości w USA
  • Ida – wieś w stanie Luizjana, w parafii Caddo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Ida i mieszkam w Stroniu Śląskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈida, AS: ida

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Idka ż., Idźka ż., Hidka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. Idka ż., Idźka ż., Hidka ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Ida.

uwagi.

 Należy rozróżniać formy C. i Ms. lp.: Idze (M. lp. Iga) oraz Idzie (M. lp. Ida).

 

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Ida

* czeski: (1.1) Ida ż.

* duński: (1.1) Ida

* fiński: (1.1) Iida

* francuski: (1.1) Ida ż.; (1.2) Ida ż.

* kaszubski: (1.1) Jida ż.

* łaciński: (1.1) Ida ż.

* niemiecki: (1.1) Ida ż.

* rosyjski: (1.1) Ида ż.; (1.2) Ида ż.; (1.3) Ида ż.

* słowacki: (1.1) Ida ż.

* szwedzki: (1.1) Ida w.

* węgierski: (1.1) Ida

* włoski: (1.1) Ida ż.

źródła.

== Ida (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Ida

 (1.2) zdrobn. od: Adelaida

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


idący

1. kroczyć, stąpać, chodzić
2. wstępować gdzieś, udawać się, kierować się
3. dziać się, odbywać się
4. funkcjonować, działać
5. powodzić się, wieść się


SJP.pl


idaho

stan w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stan w Stanach Zjednoczonych;

Wiktionary

Idaho (wymowa:/ˈaɪdəhoʊ/) – stan na północnym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Na zachodzie graniczy z Waszyngtonem i Oregonem, na południu z Nevadą i Utah, na wschodzie z Wyoming i Montaną, a na północy z Kanadą. Obszar północnej i środkowej części stanu jest górzysty (Góry Skaliste). Na południu występują równiny (dolina rzeki Snake).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dążymy do Idaho, gdzie odkryto nowe kopalnie kruszcu.

 (1.1) Znaczna część stanu Idaho jest górzysta.

Wiktionary


idalia

imię żeńskie


SJP.pl

Idalia – imię żeńskie wywodzące się z języka greckiego. Afrodytę, boginię miłości, nazywano przydomkiem „Idalia” od gór Idalion (Idalium) na Cyprze, gdzie znajdowała się jej świątynia.

W Polsce imię to pojawia się w XVIII wieku, i niedługo później staje się modne. Imieniny przypadają 15 listopada.

Wikipedia


idalka

zdrobnienie od: Idalia (imię żeńskie)


SJP.pl


idared

1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni


SJP.pl

Wikipedia


idaredy

1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni


SJP.pl


idarubicyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. med. związek organiczny, syntetyczny lek stosowany w leczeniu białaczki;

Wiktionary

Idarubicyna (łac. idarubicinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny antybiotyk o działaniu antymitotycznym i cytostatycznym należący do grupy antracyklin.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idarubicyny nie należy stosować w czasie ciąży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidarubʲiˈt͡sɨ̃na, AS: idarubʹicna

Wiktionary


idas

Idas (gr. Ίδας Idas, łac. Idas) – w mitologii greckiej jeden z Argonautów i uczestników łowów kalidońskich.

Uchodził za syna Afareusa i, jego żony, Arene. Był mężem Marpessy, porwanej przez niego, kochanki Apollona, bratem Linkeusa oraz kuzynem Dioskurów. Zginął podczas walki z Dioskurami.

Wikipedia


idczak

nazwisko


SJP.pl


ide

skrót od:
1. Integrated Development Environment, zintegrowane środowisko programistyczne;
2. Integrated Drive Electronics, standard komunikacji pamięci masowych;
3. Instytut Doradztwa Europejskiego


SJP.pl

Ide – wieś i civil parish w Anglii, w Devon, w dystrykcie Teignbridge. W 2011 civil parish liczyła 526 mieszkańców. Ide jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Ide/Ida.

Wikipedia


idea

1. postawa, wzór lub pogląd typowe dla jakiejś kultury, epoki lub grupy ludzi;
2. myśl przewodnia wyznaczająca kierunek i cel działania;
3. w platonizmie: samoistny byt idealny;
4. wrażenie, impresja umysłu ludzkiego;
5. samochód typu Fiat Idea


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) myśl przewodnia;

 (1.2) pomysł

Wiktionary

Idea (gr. ιδέα) – jedno z głównych pojęć filozoficznych.

W filozofii idealistycznej jest to tzw. istota rzeczy, byt samoistny. W filozofii materialistycznej – jedna z form odbicia obiektywnie istniejącej rzeczywistości, stanowiąca treść świadomości ludzkiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Myślę, że to świetna idea!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈdɛa, AS: idea

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealizm mrz., ideowość ż., idealista m., ideowiec m., ideolog mos., idealność ż.

 przym. ideowy, idealny

 przysł. ideowo, idealnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ideologia, myśl

 (1.2) koncepcja, myśl, pomysł

Wiktionary


ideacja

w filozofii: tworzenie pojęć, wyobrażeń


SJP.pl


ideacyjny

ideacja


SJP.pl

Patrz:

ideacja

idealik

zdrobnienie od: ideał


SJP.pl


idealista

1. człowiek kierujący się w życiu i postępowaniu ideami, wzniosłymi celami;
2. przedstawiciel, zwolennik idealizmu (kierunku filozoficznego)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) filoz. zwolennik idealizmu

 (1.2) osoba kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami

 (1.3) przen. lub iron. marzyciel

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) idealiści, przyjmując za źródło wiedzy prawdy a priori, zarzucali indukcji brak pewności i utrzymywali, że sama tylko dedukcja jest naturalnym kierunkiem myślenia, doprowadzającym nas do wniosków koniecznych i bezwzględnie prawdziwych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛaˈlʲista, AS: idealʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealizm m., idealizacja ż., idea ż.

:: fż. idealistka ż.

 czas. idealizować ndk.

 przym. idealistyczny, idealny

 przysł. idealistycznie, idealnie

Wiktionary


idealistka

kobieta kierująca się ideami szlachetnymi, często niedającymi się urzeczywistnić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. zwolenniczka idealizmu

 (1.2) kobieta kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami

 (1.3) kobieta mająca skłonność do idealizowania rzeczywistości

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.3) marzycielka

antonimy.

 (1.1) materialistka

 (1.2) materialistka

 (1.3) realistka

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zob. idealista.

frazeologia.

etymologia.

 fż. od etymn|pol|idealista.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum rodz|idealista.

* arabski: (1.2) مثالية ż. (miṯālīya)

* białoruski: (1.1) ідэалістка ż.; (1.2) ідэалістка ż.

* bułgarski: (1.1) идеалистка ż.; (1.2) идеалистка ż.; (1.3) идеалистка ż.

* esperanto: (1.2) idealistino

* francuski: (1.1) idéaliste ż.; (1.2) idéaliste ż.

* hiszpański: (1.1) idealista ż.; (1.2) idealista ż.

* niemiecki: (1.1) Idealistin ż.; (1.2) Idealistin ż.; (1.3) Schwärmerin ż., Fantastin ż.

* nowogrecki: (1.1) ιδεαλίστρια ż. (idealístria)

* rosyjski: (1.1) идеалистка ż.; (1.2) идеалистка ż.; (1.3) идеалистка ż.

* słowacki: (1.1) idealistka ż.

* słoweński: (1.1) idealistka ż.

* ukraiński: (1.1) ідеалістка ż.; (1.2) ідеалістка ż.; (1.3) ідеалістка ż.

* włoski: (1.1) idealista ż.; (1.2) idealista ż.

źródła.

== idealistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) idealistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛaˈlʲistka, AS: idealʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. idealista.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) marzycielka

Wiktionary


idealistyczny

idealizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) filoz. związany z idealizmem

 (1.2) gorliwie służący wzniosłej idei

Wiktionary

Patrz:

idealizm

Przykłady

 (1.1) Można na przykład mieć pragmatyczne podejście do niektórych kwestii, a do innych idealistyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealista mos., ideowiec mos., idealizm mrz.

 przysł. idealnie

Wiktionary


idealizacja

nadawanie komuś przesadnych, idealnych cech; gloryfikacja


SJP.pl

  • idealizacja (mechanizm obronny)
    • prymitywna idealizacja
  • idealizacja (psychologia poznawcza)

Wikipedia


idealizacyjny

idealizacja


SJP.pl

Patrz:

idealizacja

idealizm

1. wyznawanie szczytnych, lecz nierealnych, niepraktycznych idei;
2. przenośnie: niedostrzeganie negatywnych stron życia, brak krytycyzmu; marzycielstwo;
3. kierunek filozoficzny zakładający wyższość idei, świadomości nad światem materialnym, przeciwieństwo materializmu; filozofia idealistyczna;
4. w estetyce: pogląd, według którego warunkiem piękna dzieła jest idealizacja rzeczywistości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dążenie do realizacji wysokich wartości, ideałów i zasad, nawet jeśli są trudne do osiągnięcia

 (1.2) przekonanie, że świat można ulepszyć przez szlachetne cele i działania

 (1.3) filoz. kierunek myślowy, który przyjmuje, że idea (duch, świadomość lub umysł) to podstawa rzeczywistości, natomiast świat materialny istnieje tylko jako odbicie idei lub w zależności od świadomości

 (1.4) szt. kierunek estetyki propagujący przedstawienie rzeczywistości w sposób wyidealizowany

Wiktionary

  • idealizm (poznawczy) – każdy system filozoficzny, który głosi całkowitą niemożność bezpośredniego poznania rzeczywistości i twierdzący, że jedyne, co jest nam bezpośrednio dane, to nasze własne myśli i uczucia
  • idealizm ontologiczny – system filozoficzny głoszący realność świata idei i nierealność bądź wtórność świata materialnego w stosunku do idei. W skrajnych postaciach (spirytualizm) odrzuca w ogóle istnienie świata materialnego, uważając go za złudzenie
  • idealizm – nurt badania stosunków międzynarodowych
  • idealizm prawniczy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jej idealizm sprawił, że poświęciła życie na pomoc innym.

 (1.3) Filozofowie idealizmu starali się odpowiedzieć na pytanie, czym jest rzeczywistość.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idea ż., idealista mos., idealistka ż., idealizowanie n., ideowość ż.

 czas. idealizować ndk., wyidealizować dk.

 przym. idealistyczny, idealny

 przysł. idealistycznie, idealnie, ideowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ideowość

Wiktionary


idealizować

przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) postrzegać kogoś (coś) jako doskonalszego niż w rzeczywistości

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyidealizować dk.

 rzecz. idealizm mrz., idealista mos., idealizowanie n., ideolog mos., idealność ż., ideowość ż.

 przysł. idealnie

 przym. idealny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeceniać

Wiktionary


idealizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|idealizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. idealizować ndk.

 przysł. idealnie

 rzecz. idealizm mrz., idealność ż., ideowość ż.

Wiktionary


idealnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bliski ideałowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zachodzili do kościoła, idealnie okrągłego kamiennego budynku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideał m., idealizm m., idealista m., idealistka ż., idealność ż., idealizowanie n., idea ż., ideowość ż.

 czas. idealizować ndk.

 przym. idealny, idealistyczny

Wiktionary


idealniej

stopień wyższy od przysłówka: idealnie


SJP.pl


idealniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: idealny


SJP.pl


idealność

cecha kogoś lub czegoś idealnego (doskonałego)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest idealne; cecha tych, którzy są idealni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idea ż., ideowiec m., idealizowanie n., zidealizowanie n., ideowość ż., ideał m.

 czas. idealizować ndk., zidealizować dk.

 przym. idealny, ideowy

 przysł. idealnie, ideowo

Wiktionary


idealny

1. taki, jak ideał, odpowiadający wymyślonemu wzorcowi; doskonały, wzorowy;
2. wzniosły, szczytny, szlachetny, uduchowiony;
3. istniejący w postaci idei; niematerialny, duchowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma cechy ideału, doskonały, bezbłędny

 (1.2) taki jak trzeba, odpowiedni, całkowicie właściwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikt nie jest idealny.

 (1.2) To idealny kandydat na to stanowisko, ponieważ jest doświadczony i mądry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛˈalnɨ, AS: idealny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealizm mrz., ideowiec mos., ideał m., idealista mos., idea ż., idealność ż., ideowość ż.

 czas. idealizować

 przysł. idealnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doskonały

Wiktionary


ideat

w filozofii: przedmiot wyrażający jakąś ideę


SJP.pl


ideał

coś doskonałego, pozbawionego wad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doskonałość, najwyższy cel dążeń, pragnień

 (1.2) stan rzeczy uznawany za najdoskonalszy

 (1.3) mat. podzbiór pierścienia o własnościach pozwalających na konstrukcję pierścienia ilorazowego;

 (1.4) mat. taki podzbiór półgrupy, że jeśli pomnożymy jego dowolny element przez dowolny element półgrupy, to wynik pozostanie w tym podzbiorze;

 (1.5) mat. pojęcie dualne do pojęcia filtru;

 (1.6) ideały: idealistyczne koncepcje

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) człowiek idealny

Wiktionary

  • ideał – szczyt doskonałości, cel dążeń

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ideał sięgnął bruku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealność ż., ideowość ż.

 przym. idealny

 przysł. idealnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) najdoskonalszy okaz, probierz, wzorzec, ucieleśnienie cnót, nieskazitelność

Wiktionary


ideały

coś doskonałego, pozbawionego wad


SJP.pl


idec

nazwisko


SJP.pl


ideina

czerwony barwnik roślinny (np. kapusta czerwona), antycyjan


SJP.pl


idejka

zdrobnienie od: idea


SJP.pl


idem

określenie używane zwykle w przypisach oznaczające tę samą pozycje biograficzną lub tego samego autora; tamże, ten sam, to samo


SJP.pl

Idem (łac. „to samo”, „ten sam”, „tenże”, skracane do Id.) – określenie używane głównie w przypisach i cytatach (zawartych w tekstach naukowych lub prawniczych), odnoszące się do poprzedniej pozycji lub autora. Po polsku to określenie stosuje się w formie „tenże”.

Wikipedia


idempotent

w matematyce: operator lub działanie o takiej własności, że wykonane wielokrotnie daje taki sam efekt, jak wykonane jeden raz, np. liczba 1 w mnożeniu, branie wartości bezwzględnej z liczby itp.


SJP.pl

Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.

Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).

Wikipedia


idempotentność

w matematyce: właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku


SJP.pl

Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.

Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).

Wikipedia


idempotentny

w matematyce, informatyce: taki, którego wielokrotne użycie (działanie) daje taki sam efekt, jak użycie jednorazowe


SJP.pl


ident.

skrót od: identyczny, identycznie


SJP.pl


identycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób identyczny, tak samo, kropka w kropkę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyczność ż.

 przym. identyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednakowo, kubek w kubek

Wiktionary


identyczność

identyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co identyczne

Wiktionary

  • identyczność – element neutralny danego działania
  • identyczność – rodzaj funkcji
  • identyczność – pojęcie filozoficzne i logiczne

Wikipedia

Patrz:

identyczny

Powiązane:

 przym. identyczny

 przysł. identycznie

Wiktionary


identyczny

taki sam, jednakowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dokładnie taki sam

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwie aktorki pojawiły się na bankiecie w identycznych sukienkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛ̃nˈtɨt͡ʃnɨ, AS: idẽntyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyczność ż.

 przysł. identycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tożsamy, kubek w kubek, jednakowy, jednaki

Wiktionary


identyfikacja

1. rozpoznawanie czegoś lub kogoś, ustalenie tożsamości poprzez pewne specyficzne cechy;
2. utożsamianie się z inną osobą lub grupą albo z jej poglądami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś

 (1.2) psych. utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę

 (1.3) psych. socjol. utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy

Wiktionary

  • identyfikacja w psychologii
    • identyfikacja z agresorem
    • identyfikacja projekcyjna
  • identyfikacja w socjologii
  • identyfikacja w automatyce
  • identyfikacja w informatyce

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: idẽntyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.

 czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.

 przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny, identyfikowalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpoznanie, rozpoznawanie, utożsamienie, ustalenie

Wiktionary


identyfikacyjny

dotyczący identyfikacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z identyfikacją, służący do identyfikacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postanowiliśmy zweryfikować znaki identyfikacyjne na walizkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲikaˈt͡sɨjnɨ, AS: idẽntyfʹikacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyfikacja ż., identyfikator m., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.

 czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.

 przym. identyfikatorowy, identyfikowalny

Wiktionary


identyfikator

1. plakietka, urządzenie lbu tatuaż z danymi jakiegoś człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu;
2. ciąg cyfr, liter lub symboli, przypisywany jakiemuś obiektowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) plakietka z imieniem i nazwiskiem, często ze zdjęciem, służąca do określenia tożsamości danej osoby

Wiktionary

Identyfikator – oznacza niezależną językowo sekwencję znaków umożliwiającą identyfikowanie w sposób jednoznaczny i trwały tego, z czym jest powiązana.

Identyfikator (ID) może być to:

  • identyfikator użytkownika lub login
  • sygnatura
  • identyfikator obszarów geograficznych ISO 3166 (ISO 3166-1, ISO 3166-2)
  • identyfikator procesu
  • identyfikator w programowaniu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲiˈkatɔr, AS: idẽntyfʹikator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyfikacja ż., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.

 czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.

 przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny, identyfikowalny

Wiktionary


identyfikatorek

zdrobnienie od: identyfikator


SJP.pl


identyfikatorka

zdrobnienie od: identyfikator


SJP.pl


identyfikować

rozpoznawać coś lub kogoś po czymś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) ustalać kim lub czym coś lub ktoś jest

 (1.2) uznawać dwie rzeczy, osoby, sytuacje i tym podobne za takie same

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po wypadku zwłoki są identyfikowane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyfikacja ż., identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.

 czas. zidentyfikować dk.

 przym. identyfikacyjny, identyfikatorowy, identyfikowalny

Wiktionary


identyfikowalność

cecha czegoś możliwego do zidentyfikowania


SJP.pl


identyfikowalny

możliwy do zidentyfikowania


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dający się zidentyfikować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Firmy "ambitne" cechują się tym, iż mają wyraźnie identyfikowalny cykl życia: od wczesnego etapu z powolnym wzrostem, poprzez fazę szybkiego wzrostu, do fazy słabego wzrostu i stagnacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. identyfikacja ż., identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n., identyfikowalność ż.

 czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.

 przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny

Wiktionary


identyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|identyfikować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zidentyfikowanie n., identyfikacja ż., identyfikator m.

 czas. identyfikować ndk., zidentyfikować dk.

 przym. identyfikacyjny, identyfikatorowy, identyfikowalny

Wiktionary


identyko

młodzieżowo: identycznie


SJP.pl


identytarysta

zwolennik nurtu związanego z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadającego się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykującego stan współczesnego Zachodu


SJP.pl


identytarystyczny

identytaryzm


SJP.pl

Patrz:

identytaryzm

identytaryzm

nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadający się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykujący stan współczesnego Zachodu


SJP.pl

Identytaryzm (z fr. identitaire, dotyczący tożsamości osoby lub grupy) – skrajnie prawicowy nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy i jego sympatykami. Opowiada się za zachowaniem i rozwojem etnicznej i kulturowej tożsamości jako centralnej ideologicznej zasady i krytykuje stan współczesnego Zachodu. Istnieje wiele powiązań tego ruchu z organizacjami o profilu neofaszystowskim.

Wikipedia


ideogenia

w psychologii: badanie pochodzenia pomysłów


SJP.pl


ideograf

umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideogram


SJP.pl


ideografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. przedstawianie informacji za pomocą ideogramów

 (1.2) jęz. pismo ideograficzne

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ideograficzny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ἰδέα|γράφω . (idéa + gráphō) → pojęcie + pisać

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ideography

* bułgarski: (1.2) идеография ż.

* francuski: (1.1) idéographie ż.

* niemiecki: (1.1) Ideographie ż.

* rosyjski: (1.1) идеогра́фия ż.

* słowacki: (1.1) ideografia ż.; (1.2) ideografia ż.

* ukraiński: (1.1) ідеографія ż.

* włoski: (1.1) ideografia ż.

źródła.

== ideografia (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. ideografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ideograficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ideograficzny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ἰδέα|γράφω . (idéa + gráphō) → pojęcie + pisać

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ideography

* bułgarski: (1.2) идеография ż.

* francuski: (1.1) idéographie ż.

* niemiecki: (1.1) Ideographie ż.

* rosyjski: (1.1) идеогра́фия ż.

* słowacki: (1.1) ideografia ż.; (1.2) ideografia ż.

* ukraiński: (1.1) ідеографія ż.

* włoski: (1.1) ideografia ż.

źródła.

== ideografia (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. ideografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ideograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z ideografią lub ideogramem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideografia ż.

Wiktionary


ideografika

1. zbiór zasad pisowni ideogramów danego języka;
2. rysunek ukazujący coś w sposób symboliczny i uproszczony


SJP.pl


ideogram

1. umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideograf;
2. utwór poetycki zapisany w kształcie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. znak graficzny, który pojedynczo może oznaczać określony przedmiot, ale też zależnie od kontekstu pewną ideę; nie informuje o wymowie;

Wiktionary

Ideogram (łac. idea – „prawzór” < gr. ἰδέα idéa – „kształt, wyobrażenie”; gr. γράμμα grámma – „litera, pismo”) – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie, zachowując swoje znaczenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przykładami ideogramów są starożytne hieroglify, a współcześnie – pismo chińskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛˈɔɡrãm, AS: ideogrãm

Wiktionary


ideogramowy

związany z ideogramem


SJP.pl


ideokracja

ustrój polityczny państwa, w którym życie społeczne podporządkowane jest konkretnej ideologii


SJP.pl


ideokratyczny

ideokracja


SJP.pl

Patrz:

ideokracja

ideolo

żartobliwie:
1. ideologia;
2. ideologiczny


SJP.pl


ideolog

osoba tworząca lub popularyzująca określony system poglądów, idei i przekonań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) twórca, teoretyk lub zagorzały propagator określonej ideologii

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lenin był przywódcą i ideologiem rewolucji proletariackiej w Rosji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideologia ż., ideologiczność ż., ideologizowanie n.

:: fż. ideolożka ż.

 czas. idealizować, ideologizować ndk.

 przym. ideologiczny, ideowy

 przysł. ideologicznie, ideowo

Wiktionary


ideologia

zbiór idei, poglądów i przekonań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) system poglądów, idei jednostki lub grupy; wspólnota światopoglądów, której celem jest świadome dążenie do realizacji określonego interesu klasowego, grupowego lub narodowego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Islamizm ma trzy główne cechy wyróżniające: wierność wobec świętego prawa (Szariatu), odrzucenie wpływów Zachodu oraz przeistoczenie wiary w ideologię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛɔˈlɔɟja, AS: ideoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideolog m., ideolożka ż.

 przym. ideologiczny

 przysł. ideologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ideolog m., ideolożka ż.

 przym. ideologiczny

 przysł. ideologicznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ideology

* arabski: (1.1) إيديولوجيا ż., مذهب, مبدأ

* aragoński: (1.1) ideyolochía ż.

* asturyjski: (1.1) ideoloxía ż.

* baskijski: (1.1) ideologia

* białoruski: (1.1) ідэалогія ż.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) ідэалёгія ż.

* bułgarski: (1.1) идеология ż.

* chorwacki: (1.1) ideologija ż.

* duński: (1.1) ideologi w.

* esperanto: (1.1) ideologio

* francuski: (1.1) idéologie ż.

* hiszpański: (1.1) ideología ż.

* ido: (1.1) ideologio

* indonezyjski: (1.1) ideologi

* interlingua: (1.1) ideologia

* japoński: (1.1) イデオロギー

* kataloński: (1.1) ideologia ż.

* kirgiski: (1.1) идеология

* kurmandżi: (1.1) îdeolojî

* łaciński: (1.1) ideologia

* niemiecki: (1.1) Ideologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) ideologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) ideologi m.

* portugalski: (1.1) ideologia ż.

* rosyjski: (1.1) идеология ż.

* słowacki: (1.1) ideológia ż.

* słoweński: (1.1) ideologija ż.

* szwedzki: (1.1) ideologi

* turecki: (1.1) ideoloji

* turkmeński: (1.1) ideologiýa

* ujgurski: (1.1) ئىدېئولوگىيە (idéologiye, идеологийә)

* ukraiński: (1.1) ідеологія ż.

* węgierski: (1.1) ideológia

* wietnamski: (1.1) tư tưởng

* włoski: (1.1) ideologia ż.

źródła.

== ideologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ideologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ideologicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący ideologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideolożka ż., ideologia ż., ideolog m.

 przym. ideologiczny

Wiktionary


ideologiczność

ideologiczny


SJP.pl

Patrz:

ideologiczny

ideologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z ideologią, mający cechy ideologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panarabizm jest politycznym, kulturalnym i zdecydowanie świeckim ruchem ideologicznym dążącym do zjednoczenia i scalenia ludów arabskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɛɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: ideoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideolożka ż., ideologia ż., ideolog n.

 przysł. ideologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ideowy

Wiktionary


ideologizacja

podporządkowywanie wpływom jakiejś ideologii


SJP.pl


ideologizacyjny

dotyczący ideologizacji


SJP.pl


ideologizować

podporządkowywać wpływom jakiejś ideologii


SJP.pl


ideolożka

ideolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta ideolog

Wiktionary

Patrz:

ideolog

Powiązane:

 rzecz. ideologia ż., ideolog m., ideologizowanie n.

 przym. ideologiczny

 przysł. ideologicznie

Wiktionary


ideonim

w językoznawstwie: nazwa własna wytworu kultury artystycznej, np. tytuł obrazu, dzieła literackiego, utworu muzycznego itp.


SJP.pl


ideoplastyczny

1. w sztuce: kształtowany według wyobraźni;
2. w psychologii: polegający na wpływie wyobraźni, sugestii


SJP.pl


ideotwórczy

wpływający na powstawanie idei


SJP.pl


ideowiec

człowiek oddany pewnej idei, dążący do jej urzeczywistnienia bez własnych korzyści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek działający z pobudek czysto ideowych, nie dla pieniędzy czy innych korzyści

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idea ż., idealność ż., ideowość ż.

 przym. ideowy, idealny, idealistyczny

Wiktionary


ideowo

przysłówek

 (1.1) pod względem idei

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] był to oficer, który choć służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, to jednak ideowo był oddany Piłsudskiemu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideowość ż., idealność ż., idea ż., ideolog m., idealizm m.

 przym. ideowy

Wiktionary


ideowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ideowe; cecha tych, którzy są ideowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idealizm mrz., idea ż., ideowiec m., idealność ż., ideał m., idealizowanie n., zidealizowanie n.

 czas. idealizować ndk., zidealizować dk.

 przym. ideowy, idealny

 przysł. ideowo, idealnie

Wiktionary


ideowy

1. oddany, wierny jakiejś idei, walczący bezinteresownie o jej realizację;
2. dotyczący ideologii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pewną ideą, ideologią

 (1.2) oddany określonej idei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ideolog mos., idealność ż., idea ż., ideowiec mos., ideowość ż.

 przysł. ideowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ideologiczny, światopoglądowy

 (1.2) idealistyczny

Wiktionary


idioadaptacja

niewielka zmiana ewolucyjna organu lub narządu, dzięki której organizm są lepiej przystosowany do życia w określonym środowisku


SJP.pl

Idioadaptacja – przystosowanie pewnych organów do życia w ściśle określonym środowisku opanowanym wcześniej podczas aromorfozy. Związana jest ze specjalizacją cech, a nie podnoszeniem specjalizacji całego organizmu.

Np. obecne płazy (żaby i traszki) nie różnią się w budowie od swoich przodków, jednakże idealnie przystosowały się do życia w środowisku wodnym.

Wikipedia


idioblast

komórka znajdująca się w tkance, ale niebędąca jej normalnym składnikiem


SJP.pl

Idioblasty – pojedyncze komórki występujące w różnych tkankach, niebędące normalnym składnikiem tej tkanki. Np. pojedyncze komórki kamienne w tkance miękiszowej. Jako idioblasty mogą występować także pojedyncze komórki wydzielnicze (idioblasty wydzielnicze).

Wikipedia


idiochromatyczny

idiochromatyzm


SJP.pl

Patrz:

idiochromatyzm

idiocić

potocznie: czynić wyjątkowo głupim


SJP.pl


idiocieć

potocznie: stawać się ograniczonym umysłowo, tracić bystrość, inteligencję; głupieć, tępieć, durnieć


SJP.pl


idioctwo

potocznie: idiotyzm;
1. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność;
2. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu


SJP.pl


idioelektryczny

w fizyce: ciało idioelektryczne - ciało elektryzujące się przez tarcie


SJP.pl


idiofon

instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem


SJP.pl

Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).

Wikipedia


idiofony

instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem


SJP.pl

Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).

Wikipedia


idiograficzny

1. opisujący coś jednorazowego, jedynego w swoim rodzaju;
2. nauki idiograficzne - nauki zajmujące się ustalaniem jednostkowych faktów, opisem i przyporządkowywaniem konkretnych zdarzeń


SJP.pl


idiografizm

teoria metodologii humanistycznej popularna na przełomie XIX i XX wieku


SJP.pl

Idiografizm (gr. ídios własny, prywatny, swoisty, gráphō piszę) – pogląd w metodologii humanistyki XX w., według którego historia jako nauka ma wyłącznie idiograficzny charakter.

Przedstawiciele tego poglądu: Wilhelm Windelband, Heinrich Rickert, nauki idiograficzne zajmują się opisem i wyjaśnianiem faktów jednostkowych, a nie formułowaniem ogólnych praw naukowych.

Wikipedia


idiolatria

czczenie samego siebie; samouwielbienie, samoubóstwienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. czczenie samego siebie, samouwielbienie

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) samouwielbienie, samoubóstwienie, narcyzm

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|grecki|ídios|latreía.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) idiolatry

* niemiecki: (1.1) Idiolatrie ż.

* rosyjski: (1.1) идиола́трия ż.

* słowacki: (1.1) idiolatria ż.

źródła.

== idiolatria (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. idiolatria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samouwielbienie, samoubóstwienie, narcyzm

Wiktionary


idiolekt

ogół jednostkowych właściwości znamionujących mowę danej osoby, wiążących się z jej przynależnością do grupy społecznej, wykształceniem, tradycjami rodzinnymi, środowiskowymi itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy;

 (1.2) liter. zbiór indywidualnych cech języka danego dzieła literackiego

Wiktionary

Idiolekt (gr. ἴδιος, idios – „własny, swoisty” + λέξις, leksis – „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. indywidualny dialekt. Różnice idiolektalne dotyczą w mniejszym stopniu gramatyki, w większym cech leksykalnych i fonetycznych. Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Możemy powiedzieć, że idiolekt jest językiem (lektem) konkretnej (pojedynczej) osoby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈdʲjɔlɛkt, AS: idʹi ̯olekt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. idiolektalny, idiomatyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) język osobniczy, język indywidualny, mowa jednostkowa

 (1.2) idiostyl

Wiktionary


idiolektalny

w językoznawstwie: taki, który odnosi się do osobniczego posługiwania się językiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. dotyczący idiolektu, związany z idiolektem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiolekt mrz.

Wiktionary


idiologiczny

odnoszący się do faktów historycznych; zdarzeniowy


SJP.pl


idiom

wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiomatyzm; idiomat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni;

 (1.2) przest. rzad. mowa, narzecze

 (1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈidʲjɔ̃m, AS: idʹi ̯õm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiomatyka ż., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyzacja ż.

 przym. idiomatyczny, idiomowy

 przysł. idiomatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) idiomat, idiomatyzm

Wiktionary


idiomat

wyraz, zwrot właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomatyzm


SJP.pl

Wikipedia


idiomatyczność

idiomatyczny


SJP.pl

Patrz:

idiomatyczny

idiomatyczny

w językoznawstwie: właściwy tylko jednemu językowi


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) jęz. swoisty dla konkretnego języka, będący idiomem

 (1.2) szt. przen. swoisty dla określonego twórcy, dla jego „języka sztuki”

 (1.3) jęz. charakteryzujący się mnogością idiomów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pośredniość idiomatyczna wysłowienia nakazu jest tu jednocześnie związana z pośredniością idiomatyczną wysłowienia pozostałych elementów. Cały przepis jest więc jednym z najbardziej skomplikowanych wyrażeń kodu idiomatycznego.

 (1.3) Język polski uchodzi za bardziej idiomatyczny od języka angielskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiom m., idiomatyka ż., idiomatyk m., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyczność ż., idiomowość ż., idiomatyzacja ż., idiomatyzowanie n., idiolekt m.

 czas. idiomatyzować ndk.

 przym. idiomowy

 przysł. idiomatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) swoisty, osobliwy, specyficzny, charakterystyczny

Wiktionary


idiomatyka

1. nauka o idiomach, wyrazach, zwrotach, wyrażeniach właściwych danemu językowi, nieprzetłumaczalnymi dosłownie na inny język;
2. zbiór idiomów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka o idiomach

 (1.2) jęz. zbiór idiomów np. w określonym języku, dialekcie lub dziele

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: idiomatyk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym rozdziale pragnę przedstawić propozycję metodologiczną naukowca od lat zajmującego się badaniem idiomatyki porównawczej z perspektywy kognitywnej (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiom m., idiomatyk m., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyczność ż., idiomowość ż., idiomatyzacja ż., idiomatyzowanie n.

 czas. idiomatyzować ndk.

 przym. idiomatyczny, idiomowy

 przysł. idiomatycznie

Wiktionary


idiomatyzm

wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomat


SJP.pl

Wikipedia


idiomek

ekspresywnie: idiom, idiomat


SJP.pl


idiomorfizm

Idiomorfizm = automorfizm – występowanie minerałów w skałach w postaci kryształów o symetrii odpowiadającej ich budowie wewnętrznej, ograniczonej płaskimi ścianami.

Kryształy, które wykrystalizowały wcześniej niż kryształy innego składnika magmy są lepiej wykształcone i zbudowane prawidłowo.

Wikipedia


idiomowy

związany z idiomem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany idiomem, dotyczący idiomu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiom mrz., idiomatyka ż.

 przym. idiomatyczny

Wiktionary


idiopatyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan, w którym choroba ma niejasne lub nieznane podłoże

Wiktionary

Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.

Wikipedia


idiopatyczny

w medycynie, o chorobie lub dolegliwości: o niemożliwej do ustalenia przyczynie, o nieznanym pochodzeniu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. powstający spontanicznie lub mający niejasne albo nieznane podłoże;

Wiktionary

Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. idiopatyczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samoistny

Wiktionary


idioplazma

w weismanizmie: hipotetyczna substancja przekazywana z pokolenia na pokolenie, odpowiedzialna za dziedziczenie cech; plazma zarodkowa


SJP.pl


idiosynkratyczność

1. cecha kogoś wyróżniającego się spośród innych ludzi;
2. cecha czegoś wyróżniającego się spośród innych rzeczy lub zjawisk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest idiosynkratyczne; cecha tych, którzy są idiosynkratyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiosynkrazja ż.

 przym. idiosynkratyczny

 przysł. idiosynkratycznie

Wiktionary


idiosynkratyczny

idiosynkrazja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z idiosynkrazją

Wiktionary

Patrz:

idiosynkrazja

Powiązane:

 rzecz. idiosynkrazja ż., idiosynkratyczność ż.

Wiktionary


idiosynkrazja

1. wstręt, antypatia, niechęć
2. wrodzona nadwrażliwość organizmu na pewne substancje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wstręt, niechęć do kogoś lub czegoś;

 (1.2) med. farm. osobnicza, wrodzona nadwrażliwość organizmu na określone związki chemiczne

 (1.3) cecha, która wyróżnia kogoś lub coś spośród innych ludzi bądź obiektów

 (1.4) jęz. element w systemie językowym, którego opisu nie da się uogólnić w formie jakiejkolwiek reguły; wyjątek

Wiktionary

Idiosynkrazja (gr. ιδιοσυνκρασία, idiosinkrasia, idios „jego własny” i syn-krasis „mieszanina”) – nadwrażliwość organizmu (uczulenie, alergia) na pewne substancje. Przenośnie – "alergia", niechęć, antypatia, wrogość, odraza do kogoś lub czegoś.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mogę cię zapewnić, że położenie pięknej kobiety, mającej starego męża, nie należy do najgorszych. (…) Nie masz lat szesnastu i na życie musisz patrzeć serio. Nie można przecie dla jakiejś idiosynkrazji poświęcić bytu ojca.

 (1.2) Główne przeciwwskazania do stosowania leku to nadwrażliwość lub idiosynkrazja na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

 (1.3) W organach elektrycznych dźwięk nuty jest trochę „zanieczyszczony” sygnałami audio od generatorów niezwiązanych z tym dźwiękiem. Dawniej był to problem, ale obecnie ta idiosynkrazja jest traktowana jako ważny element, charakterystyczny dla brzmienia instrumentu tradycyjnego.

 (1.4) Nierzadko w tekstach średniowiecznych autorów latyniści diagnozują idiosynkrazję, a nawet błąd tam, gdzie mamy do czynienia z użyciem doskonale klasycznym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiosynkratyczność ż.

 przym. idiosynkratyczny

 przysł. idiosynkratycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstręt

 (1.2) uczulenie

 (1.3) dziwactwo, ekscentryczność

Wiktionary


idiota

1. mężczyzna dotknięty idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. potocznie: mężczyzna ograniczony, nieodpowiedzialny, naiwny; głupiec, bałwan, dureń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. pejor. człowiek głupi, tępak

 (1.2) przest. med. człowiek upośledzony umysłowo w stopniu znacznym

Wiktionary

  • Idiota – osoba upośledzona umysłowo według dawnych klasyfikacji. Idiotyzm to termin obecnie nieużywany w medycynie ze względu na pejoratywne znaczenie potoczne
  • Idiota – powieść Fiodora Dostojewskiego
  • Idiota – rosyjski krótkometrażowy film z 1910 roku, ekranizacja powieści Fiodora Dostojewskiego, reż. Piotr Czardynin
  • Idiota – opera Mieczysława Weinberga, na podstawie powieści Dostojewskiego
  • Idiota – japoński film z 1951 roku, reż. Akira Kurosawa
  • Idiota (także jako: Zabójca z nędzy) – film z 1911 roku, reż. Abraham Izaak Kamiński
  • Idiota – serial rosyjski z 2003, ekranizacja powieści Dostojewskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten idiota myśli, że skoro są jego urodziny, to może jeździć po pijanemu po mieście!

 (1.2) Jako idiotę dawniej klasyfikowano człowieka z IQ w przedziale: 20-34.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈdʲjɔta, AS: idʹi ̯ota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiotyczność ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.

:: fż. idiotka ż.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

 przym. idiotyczny, zidiociały

 przysł. idiotycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baran, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, imbecyl, jełop, kretyn, matoł, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, psychol, porąbaniec, półgłówek, barania / kapuściana głowa, zakuta pała

 (1.2) mente captus

Wiktionary


idiotka

1. med. kobieta dotknięta idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. pot. kobieta ograniczona, nieodpowiedzialna, naiwna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta głupia

 (1.2) przest. med. kobieta lub dziewczyna upośledzona umysłowo w stopniu znacznym

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kretynka, debilka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n.

:: fm. idiota m.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

 przym. idiotyczny, zidiociały

 przysł. idiotycznie

frazeologia.

 słodka idiotka

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|idiota.

* albański: (1.1) budallaçkë ż.

* arabski: (1.1) حمقاء ż.

* białoruski: (1.1) ідыётка ż.; (1.2) ідыётка ż.

* bułgarski: (1.1) идиотка ż.; (1.2) идиотка ż.

* rosyjski: (1.1) идиотка ż.; (1.2) идиотка ż.

* słowacki: (1.1) idiotka ż.; (1.2) idiotka ż.

* ukraiński: (1.1) ідіотка ż.; (1.2) ідіотка ż.

źródła.

== idiotka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. idiotka

 (1.2) pot. idiotka, kretynka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈdʲjɔtka, AS: idʹi ̯otka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n.

:: fm. idiota m.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

 przym. idiotyczny, zidiociały

 przysł. idiotycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kretynka, debilka

Wiktionary


idiotoodporność

żartobliwie: odporność urządzenia na nieumiejętne korzystanie z niego


SJP.pl


idiotoodporny

żartobliwie: odporny na nieumiejętne korzystanie; głupoodporny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. żart. niezawodny, odporny, stworzony tak by nawet najgłupszy albo najbardziej nieodpowiedzialny użytkownik nie mógł go popsuć

Wiktionary


idiotowaty

idiotyczny, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


SJP.pl


idiotycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób idiotyczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidʲjɔˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: idʹi ̯otyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. idiotyczny, zidiociały

 rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n., zidiocenie n.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

Wiktionary


idiotyczniej

stopień wyższy od przysłówka: idiotycznie


SJP.pl


idiotyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: idiotyczny


SJP.pl


idiotyczność

cecha tego, co jest idiotyczne; głupota, niedorzeczność, bzdurność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest idiotyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

 przym. idiotyczny, zidiociały

 przysł. idiotycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedorzeczność

Wiktionary


idiotyczny

idiotowaty, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posp. nieprzemyślany, bezmyślny, głupi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomysł z fałszywym alarmem był idiotyczny – policja nas złapała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: idʹi ̯otyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idiotyczność ż.

 przysł. idiotycznie

 przym. zidiociały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kretyński, bezmyślny, głupawy, głupi

Wiktionary


idiotyzm

1. ciężkie upośledzenie umysłu;
2. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność, idioctwo;
3. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu; idioctwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. przest. upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym;

 (1.2) grub. coś głupiego, nieroztropnego

Wiktionary

Niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym (upośledzenie umysłowe znaczne, dawniej idiotyzm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – rozwój psychiczny osoby dorosłej na poziomie 6. roku życia. Około 4–5 roku życia zauważalne spóźnienie rozwoju psychofizycznego. Osoby te mogą opanować samoobsługę, przy stałej opiece mogą wyuczyć się czynności domowych, ale nie są zdolne do wyuczenia zawodu.

IQ w skali Wechslera: 20–34.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyczność ż., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.

 czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

 przym. idiotyczny, zidiociały

 przysł. idiotycznie

Wiktionary


idisa

disa; w mitologii germańskiej:
1. żeńskie bóstwo opiekuńcze pokrewne nornom;
2. demon śmierci, zniszczenia i wojny, wegetacji i płodności


SJP.pl


idk

akronim od: I don't know - nie wiem; IDK


SJP.pl


ido

język międzynarodowy opracowany we Francji, odmiana esperanta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język sztuczny, opracowany na bazie esperanto;

Wiktionary

Ido (-ides – grecki przyrostek patronimiczny = odojcowski) – sztuczny język opracowany w 1908 na bazie esperanto, stąd jego druga nazwa: esperanto reformita = 'esperanto reformowane'. Jego autorami byli Louis Couturat i Leopold Leau. Celem reformy było usunięcie niektórych krytykowanych cech esperanta, jak końcówka biernika czy tabela korelatywów, a także poprawienie brzmienia języka. Ido jest zasadniczo językiem schematycznym z pewnymi cechami języka naturalistycznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uczę się ido.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈidɔ, AS: ido

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Ido

* baskijski: (1.1) ido

* esperanto: (1.1) Ido

* niemiecki: (1.1) Ido n.

* rosyjski: (1.1) идо n.

* słowacki: (1.1) ido n.

* ukraiński: (1.1) ідо n.

* węgierski: (1.1) ido

źródła.

== ido (język baskijski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-ido.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. ido

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


idokraz

minerał, zasadowy krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu; wezuwian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. wezuwian; minerał z gromady krzemianów;

Wiktionary

Wezuwian (idokraz) – minerał z gromady krzemianów wyspowych, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iˈdɔkras, AS: idokras

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wezuwian

Wiktionary


idol

1. osoba szczególnie popularna, uwielbiana; bożyszcze,
2. wizerunek bóstwa stanowiący przedmiot kultu; bożek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, którą się podziwia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rel. figura bóstwa

Wiktionary

  • idol – wyobrażenie bóstwa
  • idol – kategoria japońskich artystów
  • idol – kategoria koreańskich artystów
  • Idol – format telewizyjny
  • Idol – polski film z 1984 roku
  • Idol – amerykański film z 1998 roku
  • Idol – amerykański film z 2015 roku
  • Idol – polski program telewizyjny
  • Idol – inny tytuł polskiego filmu Bożyszcze. W sidłach uwodziciela z 1923 roku
  • Idol – singel południowokoreańskiego zespołu BTS
  • Idol – amerykański serial telewizyjny
  • Idol – indyjski dramat filmowy z 1966 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moim idolem jest Krzysztof Krawczyk.

 (2.1) Ten idol pochodzi z epoki brązu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈidɔl, AS: idol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idolatria ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autorytet, bożyszcze

 (2.1) bałwan

Wiktionary


idola

w teorii indukcji Franciszka Bacona: złudzenia poznawcze umysłu; idole


SJP.pl


idolatria

oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idololatria; bałwochwalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. bałwochwalstwo

Wiktionary

Bałwochwalstwo, idolatria (gr. eidolon „obraz, posąg”, latreia „kult”) – grzech w religiach abrahamowych, polegający w podstawowym znaczeniu na oddawaniu czci wizerunkom bogów czy bóstw – bałwanom, idolom.W szerszym znaczeniu bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawniej na tych terenach panowała idolatria.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɔˈlatrʲja, AS: idolatrʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 zobacz. idol

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) idololatria, bałwochwalstwo

Wiktionary


idolatryczny

idolatria


SJP.pl

Patrz:

idolatria

idole

cząsteczki wysyłane przez przedmioty (według epikurejczyków)


SJP.pl


idolek

kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana


SJP.pl

Idolek mauretański, idolek (Zanclus cornutus) – gatunek morskiej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny idolkowatych (Zanclidae), której jest jedynym przedstawicielem.

Wikipedia


idolizacja

wprowadzanie lub występowanie kultu idoli


SJP.pl


idolka

kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: idol

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈdɔlka, AS: idolka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. idol.

Wiktionary


idololatria

oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idolatria; bałwochwalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. bałwochwalstwo, kult bożków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biblia jednoznacznie potępia idololatrię.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałwochwalstwo

Wiktionary


idoneizm

nazwa wprowadzona przez F. Gonsetha na określenie jego własnego stanowiska filoz., łączącego pewne elementy kantyzmu i pozytywizmu, uznającego konieczność przyjmowania w poznaniu założeń, które jednak są historycznie uwarunkowane i zmienne


SJP.pl


idrialin

miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialit


SJP.pl


idrialit

miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialin


SJP.pl


idrijca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na terenie Słowenii;

Wiktionary

Idrijca – rzeka w Słowenii, na terenie Regional Park Zgornja Idrijca. Źródło rzeki znajduje się w Idrijsko hribovje, w pobliżu wsi Idrijska Bela, na wysokości 960 m n.p.m. Rzeka rozciąga się na 60 km i uchodzi do rzeki Socza we wsi Most na Soči.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj wybrałem się nad Idrijcę łowić ryby, gdzie złowiłem dorodny okaz lipienia pospolitego.

Wiktionary


idumea

Idumea (łac. Idumaea, hebr. Edom – czerwony) – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.

Wikipedia


idumejczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Idumei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Idumea ż.

:: fż. Idumejka ż.

 przym. idumejski

Wiktionary


idumejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Idumei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Idumea ż.

:: fm. Idumejczyk mos.

 przym. idumejski

Wiktionary


idumejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Idumeą, dotyczący Idumei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Idumea ż., Idumejczyk mos., Idumejka ż.

Wiktionary


idy

piętnasty (w marcu, maju, lipcu i październiku) lub trzynasty dzień miesiąca w kalendarzu rzymskim


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) hist. w kalendarzu rzymskim trzynasty, a w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty dzień miesiąca;

Wiktionary

Idy (łac. Idus) – w kalendarzu rzymskim dzień przypadający w środku miesiąca.

W słonecznym kalendarzu juliańskim termin ten nie ma astronomicznego znaczenia. Natomiast w pierwotnym kalendarzu księżycowym mianem Idus określano dzień, po którym następuje pełnia Księżyca. Idy były w relacji do kalend i non.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈidɨ, AS: idy

Wiktionary


idylla

1. gatunek literacki obejmujący głównie utwory poetyckie o tematyce pasterskiej, wiejskiej itp.; sielanka; bukolika; ekloga;
2. spokojne, sielankowe życie; bezkonfliktowa miłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sielankowe życie

 (1.2) liter. pogodny liryk opiewający uroki życia na wsi

Wiktionary

  • idylla (sielanka, bukolika) – gatunek literacki
  • idylla – grafika dołączana do systemu Microsoft Windows XP

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idylla maleńka taka: / Wróbel połyka robaka, / Wróbla kot dusi niecnota, / Pies chętnie rozdziera kota…

 (1.2) Autorstwo tych idyll przypisywano Konopnickiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idylliczność ż., idyllizm m., idyllista m., idyllik m.

 przym. idylliczny

 przysł. idyllicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sielanka, ekloga, bukolika, skotopaska

Wiktionary


idyllicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób idylliczny, sielankowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idylla ż.

 przym. idylliczny

Wiktionary


idylliczność

książkowo: stan, w którym nie występują żadne problemy ani negatywne rzeczy; sielankowość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co idylliczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idylla ż.

 przym. idylliczny

Wiktionary


idylliczny

sielankowy, nastrojowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pogodny, beztroski, sielankowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Robert wydał szereg wierszy o idyllicznych bornholmskich krajobrazach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌidɨlˈlʲit͡ʃnɨ, AS: idyllʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. idylla ż., idylliczność ż., idyllizm m., idyllista m. idyllik m.

 przysł. idyllicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sielankowy

Wiktionary


idyllik

autor sielanek; idyllista


SJP.pl


idyllista

autor bukolik; idyllik


SJP.pl


idyllistka

idyllista


SJP.pl

Patrz:

idyllista

idzi

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Idzi – imię męskie pochodzenia greckiego. Jest spolszczeniem łacińskiego imienia Aegidius, „Egidiusz”, o źródłosłowie greckim. Aigidios był jednym z przydomków Zeusa i nawiązywał do noszenia przez niego tarczy Egidy.

Imię w Polsce jest imieniem nadawanym rzadko. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 408 mężczyzn o imieniu Idzi nadanym jako imię pierwsze.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈid͡ʑi, AS: iʒ́i

Wiktionary


idziak

nazwisko


SJP.pl


idzik

nazwisko


SJP.pl


idzikowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Idzikowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Idzików m.

:: fż. idzikowianka ż.

 przym. idzikowski

Wiktionary


idzikowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Idzikowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Idzików m.

:: fm. idzikowianin m.

 przym. idzikowski

Wiktionary


idzikowice

W Polsce
  • Idzikowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Drzewica
  • Idzikowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Dalików
  • Idzikowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Sochocin
  • Idzikowice – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Wilków
  • Idzikowice – kolejowa stacja węzłowa

Wikipedia


idzikowski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Idzikowa

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Idzikowski – polski inżynier kolejnictwa
  • Bogdan Idzikowski – polski pedagog
  • Bronisław Idzikowski – polski żużlowiec
  • Edward Idzikowski – polski polityk
  • Jan Idzikowski – polski architekt, konserwator zabytków
  • Leon Idzikowski – polski księgarz, wydawca i przedsiębiorca
  • Ludwik Idzikowski – polski pilot wojskowy
  • Stanislas Idzikowski – polski tancerz baletowy i pedagog
  • Władysław Idzikowski – polski księgarz i wydawca
  • Zygmunt Zenon Idzikowski – polski poeta

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Idzików m., idzikowianin m., idzikowianka ż.

Wiktionary


idziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idy lub z nią związany


SJP.pl


idziowie

Idzi z małżonką


SJP.pl


idziowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idziego lub z nim związany


SJP.pl


idzisław

imię męskie


SJP.pl

Idzisław – imię męskie, neologizm utworzony na wzór imion słowiańskich. Spolszczone imię Idzi uzupełnione zostało przyrostkiem imienniczym -sław.

W źródłach polskich poświadczone w 1212 roku. W XXI wieku nie zostało wykazane w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, ani jako imię pierwsze, ani jako imię drugie.

Idzisław imieniny obchodzi 23 kwietnia i 1 września.

Wikipedia


idzisława

imię żeńskie


SJP.pl


idzisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisławy lub z nią związany


SJP.pl


idzisławostwo

Idzisław z małżonką; Idzisławowie


SJP.pl


idzisławowie

imię męskie


SJP.pl


idzisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisława lub z nim związany


SJP.pl


idźkowiak

nazwisko


SJP.pl


idźkowski

nazwisko


SJP.pl


idżtihad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozwijanie prawa, możliwość uczonego islamskiego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu;

Wiktionary

Idżtihad (arab. ‏اجتهاد‎, iğtihād) – rozwijanie prawa, „wysiłek twórczy”; „możliwość uczonego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, posługiwania się indywidualnym rozumowaniem”, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu, zdyscyplinowane posługiwanie się rozumem pomagające w dostosowywaniu prawa islamu do nowych warunków. Wyróżnia się trzy stopnie:

  1. najniższy: zdolność do wydawania sądów w konkretnych przypadkach;
  2. średni: wydawanie sądów w systemie prawnym;
  3. najwyższy: wydawanie sądów ustawodawczych – ten poziom osiągnęli jedynie założyciele 4 szkół prawa muzułmańskiego – Malik Ibn Anas, Ahmad ibn Hanbal, Abu Hanifa i Asz-Szafi’i.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. dżihad mrz.

Wiktionary


idźżeż

czasownik "idź" wzmocniony partykułą "-żeż"


SJP.pl


ie

skrót od: Internet Explorer (przeglądarka internetowa)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Internet Explorer (przeglądarka internetowa)

Wiktionary

Ie – dwuznak występujący w języku angielskim, niemieckim i języku niderlandzkim. Oznacza on i czytane bez występującego po nim e. Przykład: holenderskie „iedereen” (iderejn) – „wszyscy”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) FF, IE, Opera, Chrome i Safari to pięć najpopularniejszych obecnie przeglądarek internetowych w Polsce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) MSIE

Wiktionary


ie.

skrót od: indoeuropejski


SJP.pl

skrót w funkcji przymiotnika

 (1.1) = jęz. indoeuropejski

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ie. (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = id est → tj., to jest

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjsʲci, AS: ĩndoeu̯ropei ̯sʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ie. (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = id est → tj., to jest

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ieee

skrót od: Institute of Electrical and Electronics Engineers - Instytut Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej


SJP.pl


ieper

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Belgii, w Zachodniej Flandrii;

Wiktionary

Ieper (wym. [ˈipər]; fr. Ypres, wym. [ipʁ]) – miasto w północno-zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Zachodnia, siedziba administracyjna okręgu Ieper. Zajmuje powierzchnię 131,451 km². 1 stycznia 2024 r. liczyło 35 550 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generał Maczek wyzwolił Ieper 6 września 1944 roku.

Wiktionary


ifc

skrót od: International Finance Corporation - Międzynarodowa Korporacja Finansowa


SJP.pl


ifigenia

postać z mitologii greckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 112;

Wiktionary

Ifigenia – w mitologii greckiej, córka Agamemnona i Klitajmestry, siostra Elektry, Chrysotemis i Orestesa. U Homera występuje jako Ifianassa.

Ojciec miał złożyć ją w ofierze Artemidzie w Aulidzie w Beocji, w celu przebłagania bogini. Zanim jednak wróżbita Kalias wbił nóż ofiarny w serce dziewczyny, z Niebios zstąpiła Artemida, przynosząc ze sobą łanię. Nakazała zwierzę złożyć w ofierze, a córkę Agamemnona uczyniła swoją kapłanką w Taurydzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po wstąpieniu do miejscowego klasztoru sióstr sakramentek przyjęła imię Ifigenia od św. Mateusza.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.2) planetoida

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Iphigenia. < etym|gr|Ἰφιγένεια. (Iphigeneia) < etym|gr|ἶφι|γίγνομαι|-εια.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

 (1.2) zoblistę| Indeks:Polski - Astronomia | Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) Ifigjenia ż.

* angielski: (1.1) Iphigenia, Iphigeneia

* arabski: (1.1) إيفيجينيا ż.

* baskijski: (1.1) Ifigenia

* białoruski: (1.1) Іфігенія ż.

* bretoński: (1.1) Ifigeneia ż.

* bułgarski: (1.1) Ифигения ż.

* chiński standardowy: (1.1) 伊菲革涅亚

* chorwacki: (1.1) Ifigenija ż.

* czeski: (1.1) Ífigeneia ż.

* esperanto: (1.1) Ifigenia

* estoński: (1.1) Iphigeneia

* fiński: (1.1) Ifigeneia

* francuski: (1.1) Iphigénie ż.

* galicyjski: (1.1) Ifixenia ż.

* gruziński: (1.1) იფიგენია

* hebrajski: (1.1) איפיגניה ż.

* hiszpański: (1.1) Ifigenia ż.

* indonezyjski: (1.1) Ifigeneia

* islandzki: (1.1) Ifigeneia ż.

* japoński: (1.1) イーピゲネイア, イピゲネイア

* kataloński: (1.1) Ifigenia ż.

* łaciński: (1.1) Iphigenia ż.

* niderlandzki: (1.1) Iphigenia ż.

* norweski (nynorsk): (1.1) Ifigeneia ż.

* portugalski: (1.1) Ifigénia ż., Ifigênia ż., Ifigenia ż.

* rosyjski: (1.1) Ифигения ż.

* serbski: (1.1) Ифигенија ż.

* serbsko-chorwacki: (1.1) Ifigenija ż.

* słowacki: (1.1) Ifigeneia ż., Ífigeneia ż., Ifigénia ż.

* starogrecki: (1.1) Ἰφιγένεια (Iphigéneia) ż., Ἰφιγενεία (Īphigeneíā) ż.

* szwedzki: (1.1) Ifigenia w.

* tagalski: (1.1) Iphigenia

* turecki: (1.1) İphigenia

* ukraiński: (1.1) Іфігенія ż.

* węgierski: (1.1) Iphigeneia, Iphigénia, Ifigénia

* wietnamski: (1.1) Iphigénie

* włoski: (1.1) Ifigenia ż.

źródła.

== Ifigenia (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|włoski|ż. Ifigenia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ifip

skrót od: International Federation of Information Processing - Międzynarodowa Federacja Przetwarzania Informacji


SJP.pl


ifj

skrót od: Instytut Fizyki Jądrowej


SJP.pl


ifn

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = biochem. interferon

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) IFN-α • IFN-β • IFN-κ • IFN-λ • IFN-ω

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) IFN

źródła.

== IFN (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = biochem. interferon → interferon

odmiana.

 (1.1) lp. IFN; lm. IFNs

przykłady.

Wiktionary


ifor

skrót od: Implementation Force - międzynarodowe wojsko pod przywództwem NATO powołane w celu nadzorowania realizacji postanowień porozumienia pokojowego w sprawie Bośni i Hercegowiny


SJP.pl


ifp

[czytaj: i-ef-PE]
1. skrót od: Instytut Filologii Polskiej;
2. skrót od: Internetowe Forum Policyjne


SJP.pl


ifryt

w arabskich wierzeniach ludowych: zły duch ognia, upiór; afryt; efryt


SJP.pl

Wikipedia


iftar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. w islamie: pierwszy posiłek, który spożywa muzułmanin po zachodzie słońca w okresie postu ramadan; posiłek przerywający post dzienny;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈiftar, AS: iftar

Wiktionary


ig

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = med. indeks glikemiczny

 (1.2) = fizj. immunoglobulina

Wiktionary

Ig – wieś w Słowenii, siedziba gminy Ig. W 2018 roku liczyła 2318 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== IG (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) inform. socjol. Instagram

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: i‿ˈɟɛ, AS: i‿ǵe

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== IG (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) inform. socjol. Instagram

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


iga

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Iga – imię żeńskie. Usamodzielnione w czasach współczesnych zdrobnienie imienia Jadwiga. Może być również zdrobnieniem imienia Ignacja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iga wzięła udział w sympozjum szopenologicznym w Pile.

 (1.1) Przypomnieliśmy Idze o jej obietnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡa, AS: iga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Jadwiga ż.

Wiktionary


iganie

dawna wieś w Polsce, obecnie Nowe Iganie


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Nowe Iganie
  • Stare Iganie

Inne:

  • Bitwa pod Iganiami

Wikipedia


igbo

jeden z głównych języków w Nigerii (obok języków hausa i joruba); ibo


SJP.pl

Ibo, także: Ibowie, Igbo, Igbowie – grupa etniczna zamieszkująca głównie Nigerię, licząca ponad 32 miliony osób. W czasach przedkolonialnych Ibo stworzyli ośrodek cywilizacyjny u zbiegu rzek Niger i Benue. Odkryte tu ruiny Ibo-Ukuwu z VIII wieku n.e. pozwalają stwierdzić, że lud ten zamieszkuje te tereny przynajmniej od kilkunastu wieków. Niektórzy archeologowie oceniają, że nawet od 6000 lat. Według niektórych źródeł pochodzą od Hebrajczyków lub Egipcjan. Mają regularne rysy i pociągłe twarze.

Wikipedia


igdrasil

w mitologii północnogermańskiej: "wielkie drzewo świata"; Yggdrasill


SJP.pl

Yggdrasil – w mitologii nordyckiej Drzewo Strasznego, czyli Odyna (patrz axis mundi). Utożsamiane z jesionem.

Gigantyczne drzewo (we współczesnych wyobrażeniach skandynawskich często uważane za jesion), na którym znajdować się miały różne światy, w tym: Asgard, Midgard, Utgard i Helheim. Nazwa Yggdrasil dosłownie oznacza koń Yggra, czyli koń Odyna, którego jednym z imion jest Yggr (Straszliwy).

Wikipedia


igelit

[czytaj: igelit albo igielit] trudnopalne tworzywo sztuczne; igielit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu i estrów kwasu akrylowego

Wiktionary

Igelit – tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu (ok. 80%) i estrów kwasu akrylowego (ok. 20%).

Prawa do nazwy Igelit należały do niemieckiego koncernu chemicznego IG Farben. Znalazł zastosowanie w elektrotechnice jako materiał izolacyjny w postaci osłon przewodów elektrycznych i kabli elektrycznych, a także w budownictwie do pokrywania nawierzchni skoczni narciarskich, stoków zjazdowych, peronów kolei linowych i wyciągów narciarskich.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) igelit m.

źródła.

== igelit (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) igelit

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) igelit m.

źródła.

== igelit (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) igelit

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


igelitowy

związany z igelitem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z igelitu

Wiktionary


igielit

trudnopalne tworzywo sztuczne; igelit


SJP.pl

Igelit – tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu (ok. 80%) i estrów kwasu akrylowego (ok. 20%).

Prawa do nazwy Igelit należały do niemieckiego koncernu chemicznego IG Farben. Znalazł zastosowanie w elektrotechnice jako materiał izolacyjny w postaci osłon przewodów elektrycznych i kabli elektrycznych, a także w budownictwie do pokrywania nawierzchni skoczni narciarskich, stoków zjazdowych, peronów kolei linowych i wyciągów narciarskich.

Wikipedia


igielitowy

igielit; igelitowy


SJP.pl


igielnica

1. część składowa maszyny do szycia, w której umocowana jest igła;
2. część składowa maszyny tkackiej, przez którą przechodzą igły;
3. podłużne narzędzie do szycia o ostrym czubku, zwykle wykonane z kości zwierzęcych


SJP.pl


igielnicowy

igielnica


SJP.pl

Patrz:

igielnica

igielniczek

zdrobnienie od: igielnik


SJP.pl


igielnik

pojemnik służący do przechowywania igieł (szpilek) lub ozdobna poduszeczka do wbijania igieł celem uchowania ich w porządku i jednym miejscu


SJP.pl


igielnikowy

igielnik


SJP.pl

Patrz:

igielnik

igielny

igła (pręcik do szycia); igłowy


SJP.pl


igielski

nazwisko


SJP.pl


igiełeczka

zdrobnienie od: igiełka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: igła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiɟɛˈwɛt͡ʃka, AS: iǵeu̯ečka

Wiktionary


igiełka

1. zdrobnienie od: igła;
2. jakieś doznanie zmysłowe lub psychiczne, np. igiełka strachu


SJP.pl


igiełkowaty

podobny kształtem do igiełki


SJP.pl


igiełkowo

igiełkowy


SJP.pl

Patrz:

igiełkowy

igiełkowy

igiełka


SJP.pl

Patrz:

igiełka

iglak

1. regionalnie: drzewo iglaste;
2. pilnik iglicowy


SJP.pl


iglakowy

iglak


SJP.pl

Patrz:

iglak

iglany

dawniej: przymiotnik od: igła (w znaczeniu narzędzia do szycia); igielny


SJP.pl


iglarski

dotyczący wyrobu igieł


SJP.pl


iglarz

w dawnej Polsce: rzemieślnik wyrabiający igły, szpilki i haftki; szpilkarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący igły

 (1.2) pracownik czesalni

 (1.3) pracownik przy produkcji igieł w fabryce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iglarstwo n., iglarnia ż., igła ż.

 przym. iglarski

Wiktionary


iglaste

klasa drzew lub krzewów należących do gromady nagonasiennych, obejmująca około 600 gatunków; szpilkowe


SJP.pl

Iglaste, szpilkowe (Pinopsida Burnett) – klasa drzew i krzewów należących do gromady nagonasiennych. W zależności od systemu klasyfikacyjnego obejmuje tylko rząd sosnowców Pinales z rodziną sosnowatych Pinaceae (231 gatunków) lub różnie łączone w rzędy także rodziny: araukariowatych, zastrzalinowatych, sośnicowatych, cyprysowatych i cisowatych, w sumie z ok. 600 gatunkami. Za wąskim ujęciem klasy przemawia problematyczna pozycja gniotowych Gnetopsida w wielu analizach filogenetycznych wskazywana jako zagnieżdżona w obrębie szeroko ujmowanych iglastych i tym samym czyniąca z nich takson parafiletyczny.

Wikipedia


iglasty

1. pokryty igłami, złożony z igieł;
2. ostro zakończony, wysmukły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest zakończony ostrym szpicem, którego zakończenie przypomina igłę

 (1.2) bot. dendr. związany z roślinami, których liście mają formę igieł

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krogulec zakłada gniazdo na drzewach iglastych w pobliżu pnia, na wysokości 5-6 m.

 (1.1) Siedzieliśmy pod rozłożystymi, iglastymi drzewami, przy pniu, gdzie było zacisznie i sucho.

 (1.2) Złotoborowik wysmukły rośnie w lasach iglastych, przede wszystkim wśród sosen (jego grzybnia tworzy związek, tzw. mikoryzę z korzeniami właśnie tych drzew).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iɡˈlastɨ, AS: iglasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igła ż., igliwie n., iglak mrz.

 przym. igielny, igłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szpilkowy

Wiktionary


iglesias

Miejscowości i miejsca:

  • Iglesias – miejscowość we Włoszech
  • Iglesias – stacja kolejowa w ww. miejscowości
  • Prowincja Carbonia-Iglesias we Włoszech
  • Iglesias – gmina w Hiszpanii, w prowincji Burgos, w Kastylii i León

Wikipedia


iglewski

nazwisko


SJP.pl


iglica

1. ostre zwieńczenie wieży lub dachu w postaci smukłego stożka;
2. część składowa różnego rodzaju narzędzi lub urządzeń kształtem przypominająca igłę;
3. szpiczasta skała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. długi, wąski stożek zwieńczający wieżę

 (1.2) techn. część urządzenia w kształcie igły

 (1.3) ruchomy element broni palnej uderzający w spłonkę

 (1.4) geol. spiczasta skała

 (1.5) bot. nazwa systematyczna|Erodium cicutarium|ref=tak., roślina owłosiona o liliowych kwiatach

 (1.6) ryb. narzędzie do dziania ręcznego siatek rybackich

Wiktionary

  • iglica – element architektoniczny
  • iglica – część składowa broni palnej
  • iglica – część zwrotnicy
  • iglica – przyrząd do szycia sieci rybackich
  • Iglica – rodzaj roślin z rodziny bodziszkowatych
  • Iglica – pomnik znajdujący się we Wrocławiu na placu Solnym
  • Iglica – konstrukcja stalowa we Wrocławiu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iɡˈlʲit͡sa, AS: iglʹica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. iglicowy

 rzecz. igłówka ż., igła ż., zdrobn. igliczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) igła ż.

 (1.2) igła ż.

 (1.6) kleszczka ż., igła ż.

Wiktionary


iglicówka

karabin odtylcowy


SJP.pl


iglicowy

związany z iglicą


SJP.pl


igliczek

regionalnie, zwykle w liczbie mnogiej: druty do robienia dzianiny lub siatek


SJP.pl


igliczka

regionalnie, zwykle w liczbie mnogiej: druty do robienia dzianiny lub siatek


SJP.pl

Leptorhaphis Körb. (igliczka) – rodzaj grzybów z rodziny Naetrocymbaceae.

Wikipedia


igliczkowate

rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych


SJP.pl


igliczkowy

związany z igliczką


SJP.pl


iglicznia

1. drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczia, glediczja;
2. ryba z rodziny igliczniowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. europejska ryba morska, u której ikra i młode znajduje się w komorze lęgowej na ciele;

 (1.2) dendr. cierniste drzewo o owocach zebranych w strąki;

Wiktionary

Iglicznia – nazwa stosowana dla kilku gatunków ryb i drzew:

  • iglicznia (Syngnathus typhle)
  • iglicznie – ryby zaliczane do rodziny Syngnathidae
  • iglicznia (syn. glediczja) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iɡˈlʲit͡ʃʲɲa, AS: iglʹičʹńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) glediczja

Wiktionary


igliczniokształtne

rząd ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Igliczniokształtne (Syngnathiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), czasami klasyfikowany jako Syngnathoidei – podrząd ciernikokształtnych (Gasterosteiformes). Obejmuje ponad 260 gatunków opisanych naukowo (2006), między innymi iglicznie i koniki morskie. W Polsce występują dwa gatunki igliczniowatych – iglicznia (Syngnathus typhle) oraz wężynka (Nerophis ophidion).

Wikipedia


igliczniokształtny

o cechach igliczniokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl


igliczniowate

rodzina ryb morskich, o wydłużonym, wężykowatym ciele, żyjących w zaroślach z trawy morskiej, upodabniających się do niej barwą i kształtem


SJP.pl

Igliczniowate (Syngnathidae) – rodzina ryb igliczniokształtnych (Syngnathiformes), obejmująca pławikoniki oraz iglicznie.

Wikipedia


igliczniowaty

o cechach igliczniowatych (ryb morskich żyjących w zaroślach z trawy morskiej, upodabniających się do niej barwą)


SJP.pl


igliczny

przymiotnik od: iglica


SJP.pl


iglio-diglio

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca śpiew samca wilgi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z ogrodu wzywał samiec wilgi: – Iglio-diglio, iglio-diglio.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iglio-dyglio

Wiktionary


iglio-dyglio

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca śpiew samca wilgi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z ogrodu wzywał samiec wilgi: – Iglio-dyglio, iglio-dyglio.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iglio-diglio

Wiktionary


igliwie

igły drzew iglastych zaściełające ziemię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) igły drzew iglastych

 (1.2) opadłe igły drzew iglastych

Wiktionary

Igliwie – opadłe na dno lasu liście (igły) drzew iglastych, stanowiące składnik ściółki leśnej. Igliwie stanowi także surowiec użytkowany do wyrobu m.in. pasz, olejków eterycznych, sztucznego włosia, stroiszu, wosków, papieru, płyt izolacyjnych. Do przerobu pozyskiwane jest jednak zwykle w formie cetyny, tj. pozyskiwane jest z gałęzi drzew iglastych po ich obaleniu w lasach użytkowanych rębnie. Igliwie sosen długoigielnych stanowi także surowiec dla plecionkarstwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zesmreczyły się chmury igliwiem / Bure świerki o góry wsparte.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iɡˈlʲivʲjɛ, AS: iglʹivʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igłówka ż., igła ż.

 przym. iglasty

Wiktionary


igliwiowy

igliwie; igliwowy


SJP.pl


igliwowy

przymiotnik od: igliwie; igliwiowy


SJP.pl


iglo

kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; igloo, iglu


SJP.pl

Wikipedia


igloo

[czytaj: iglo lub iglu] kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; iglo, iglu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kopulasty domek z brył ubitego śniegu lub lodu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Eskimosi budują swoje igloo z lodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡlɔ|ˈiɡlu, AS: iglo|iglu

Wiktionary


iglu

kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; igloo, iglo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. igloo.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Eskimosi budują swoje iglu z lodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡlu, AS: iglu

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|ang|igloo. < etym|inuk|ᐃᒡᓗ.

uwagi. inna pisownia igloo

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|igloo.

źródła.

== iglu (język baskijski.) ==

thumb|iglu (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) igloo, iglu

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ign.

skrót od: ignotus (z łaciny: nieznany)


SJP.pl


ignacek

zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)


SJP.pl


ignacewo

nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Ignacewo – część miasta Kostrzyn
  • Ignacewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Złotniki Kujawskie
  • Ignacewo – część wsi Oszczywilk w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Bytoń
  • Ignacewo – część wsi Śmielnik w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Izbica Kujawska
  • Ignacewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Strzegowo
  • Ignacewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. kolneńskim, w gminie Stawiski
  • Ignacewo – część wsi Wojciechowo w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Chodów
  • Ignacewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Ślesin
  • Ignacewo – przysiółek w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Kościan
  • Ignacewo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Skoki

Wikipedia


ignaciuk

nazwisko


SJP.pl


ignacja

imię żeńskie


SJP.pl

Ignacja – żeński odpowiednik imienia Ignacy, które posiada nieustaloną do końca etymologię. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii wywodzi się je od łacińskiego wyrazu ignis, oznaczającego „ogień”. Zachodzi jednak również podobieństwo między tym imieniem a nazwą łacińskiego rodu Egnacjuszów (Egnatii). Istnieją też hipotezy o etruskim pochodzeniu Ignacego.

Wikipedia


ignacjański

1. taki jak u św. Ignacego Loyoli, charakterystyczny dla św. Ignacego Loyoli;
2. w religii katolickiej: medytacja ignacjańska - metoda modlitwy według św. Ignacego Loyoli, jedno z ćwiczeń duchownych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. odnoszący się do duchowości świętego Ignacego Loyoli, związany z duchowością świętego Ignacego Loyoli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiktor pojechał na rekolekcje ignacjańskie do Zakopanego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignacy mos.

Wiktionary


ignackowie

zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)


SJP.pl


ignacostwo

Ignac z małżonką; Ignacowie


SJP.pl


ignaców

Ignac z małżonką; Ignacostwo


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 18, w tym 13 podstawowych
  • Ignaców – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Wojciechów
  • Ignaców – wieś w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Wyryki
  • Ignaców – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Zelów
  • Ignaców – wieś w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Brzeziny
  • Ignaców – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Siemkowice
  • Ignaców – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Rozprza
  • Ignaców – kolonia wsi Pierzaki w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Ignaców – część kolonii Antonin w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Górzno
  • Ignaców – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Błędów
  • Ignaców – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Jasieniec
  • Ignaców – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Mińsk Mazowiecki
  • Ignaców – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Kazanów
  • Ignaców – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Przyłęk
  • Ignaców – przysiółek wsi Cielętniki w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Dąbrowa Zielona
  • Ignaców – część wsi Kopalnia w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Konopiska
  • Ignaców – kolonia w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Busko-Zdrój
  • Ignaców – kolonia wsi Nowa Wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Nagłowice
  • Ignaców – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrzeszowskim, w gminie Kobyla Góra

Wikipedia


ignacowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ignacowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignaców m.

:: fż. ignacowianka ż.

 przym. ignacowski

Wiktionary


ignacowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ignacowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignaców m.

:: fm. ignacowianin m.

 przym. ignacowski

Wiktionary


ignacowie

Ignac z małżonką; Ignacostwo


SJP.pl


ignacowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Ignacowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignaców m., ignacowianin m., ignacowianka ż.

Wiktionary


ignacowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ignaca lub z nim związany


SJP.pl


ignacy

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Ignacy – imię męskie o niepewnej do końca etymologii. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii wywodzi się je od łacińskiego wyrazu ignis, oznaczającego „ogień”. Zachodzi jednak również podobieństwo między tym imieniem, a nazwą łacińskiego rodu Egnacjuszów (Egnatii). Istnieją też hipotezy o etruskim pochodzeniu Ignacego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brat Ignacy maluje piękne ikony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iɡˈnat͡sɨ, AS: ignacy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Ignaś mos.

 przym. ignacjański

Wiktionary


ignaczak

nazwisko


SJP.pl

  • Ignaczak – polskie nazwisko. Według danych z lat 90. XX wieku nazwisko to nosi 3978 polskich obywateli.

Osoby noszące nazwisko Ignaczak:

  • Ewa Ignaczak – reżyserka teatralna
  • Grażyna Ignaczak-Bandych – polska urzędniczka państwowa
  • Krzysztof Ignaczak – polski siatkarz
  • Marceli Ignaczak – działacz niepodległościowy
  • Marcin Ignaczak – polski archeolog
  • Patryk Ignaczak – polski piosenkarz i muzyk
  • Stanisław Ignaczak – polski koszykarz

Wikipedia


ignaczewski

nazwisko


SJP.pl


ignalinianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ignalina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignalin m.

:: fż. ignalinianka ż.

 przym. ignaliński

Wiktionary


ignalinianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ignalina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignalin m.

:: fm. ignalinianin m.

 przym. ignaliński

Wiktionary


ignaliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Ignalina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignalin m., ignalinianin m., ignalinianka ż.

Wiktionary


ignam

pnąca roślina zielna z rodziny pochrzynowatych; jams; pochrzyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. zob. pochrzyn.

Wiktionary

Pochrzyn, jam, ignam (Dioscorea L.) – rodzaj wieloletnich pnączy z bulwiastymi kłączami. Należy do niego ponad 600 gatunków pochodzących głównie z obszarów tropikalnych. Najwięcej pochrzynów rośnie w naturze i uprawia się w Afryce Zachodniej, szczególnie w Ghanie, Nigerii oraz w Azji Południowo-Wschodniej, w Ameryce Południowej i na Karaibach.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pochrzyn, jams

Wiktionary


ignaś

zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Ignacy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwiedziliśmy z Ignasiem muzeum w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ignacy mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ignacy

Wiktionary


ignasiak

nazwisko


SJP.pl


ignasiowie

zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)


SJP.pl


ignasiowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ignasia lub z nim związany


SJP.pl


ignaszak

nazwisko


SJP.pl


ignaszewski

nazwisko


SJP.pl


ignatiuk

nazwisko


SJP.pl


ignatki

3 miejscowości w Polsce:

  • Ignatki – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny
    • Ignatki-Kolonia część wsi Ignatki (powiat białostocki)
  • Ignatki-Osiedle – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny
  • Ignatki – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Wyszki

Wikipedia


ignatowicz

nazwisko


SJP.pl

Ignatowicz – polskie nazwisko typowe patronimiczne, z końcówką -icz co oznacza „potomek Ignacego”. Rosyjskim odpowiednikiem jest Игнатович . Według bazy PESEL z dnia 27 stycznia 2022 roku nazwisko to nosiło 1157 Polek i 1070 Polaków.

Wikipedia


ignatowski

nazwisko


SJP.pl


ignerski

nazwisko


SJP.pl


ignimbryt

skała piroklastyczna, silnie spieczony tuf


SJP.pl

Ignimbryt lub tuf spieczony – skała piroklastyczna będąca skałą osadową pochodzenia wulkanicznego, silnie porowata, należąca do grupy skał kwaśnych, o składzie chemicznym zbliżonym do ryolitu lub dacytu. Powstała podczas wybuchu wulkanu w wyniku wypadania materiałów piroklastycznych z chmur erupcyjnych i spojenia tego materiału upłynnionym, rozgrzanym popiołem wulkanicznym, przy udziale gorących par i gazów wulkanicznych.

Wikipedia


ignipunktura

leczenie drobnych zmian na skórze lub błonach śluzowych elektrokauterem


SJP.pl


ignis

samochód typu Suzuki Ignis


SJP.pl

  • Towarzystwo Wydawnicze „Ignis”
  • Suzuki Ignis
  • Misja „Ignis” – pierwsza polska misja technologiczno-naukowa na Międzynarodową Stację Kosmiczną, realizowana w ramach Axiom Mission 4

Wikipedia


igniter

w elektryce: nieruchoma elektroda zapłonowa w kształcie stożka wykonanego z półprzewodnika, zanurzona ostrzem w ciekłej katodzie, umożliwiająca wybór chwili zapłonu w głównym obszarze wyładowczym ignitronu; zapalnik


SJP.pl


ignitron

trójelektrodowa lampa elektronowa gazowana


SJP.pl

Prostownik – element lub zestaw elementów elektronicznych służący do zamiany napięcia przemiennego na napięcie jednego znaku, które po dalszym odfiltrowaniu może być zmienione na napięcie stałe.

Wikipedia


ignitronowy

związany z ignitronem


SJP.pl


ignor

potocznie: automatyczne blokowanie (ignorowanie) czyichś wiadomości


SJP.pl


ignorancja

brak podstawowej wiedzy lub nieznajomość czegoś; nieuctwo, ciemnota, niewiedza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak wiedzy na jakiś ważny temat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiɡnɔˈrãnt͡sʲja, AS: ignorãncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ignorowanie n., ignorant m., ignorantka ż.

 czas. ignorować

 przym. ignorancki, ignorowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewiedza, nieobeznanie, nieznajomość, nieuctwo, nieświadomość, niekompetencja, dyletantyzm

Wiktionary


ignorancki

1. przejawiający brak podstawowej wiedzy; niekompetentny;
2. świadczący o czyjejś nieznajomości czegoś, np. ignorancka opinia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nacechowany lekceważeniem faktów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego ignoranckie podejście do problemów ekologii jest niebezpieczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ignorowanie n., ignorant mos., ignorancja ż.

 czas. ignorować

Wiktionary


ignorant

człowiek odznaczający się brakiem podstawowej wiedzy; nieuk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek wykazujący ignorancję, odznaczający się brakiem elementarnej wiedzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iɡˈnɔrãnt, AS: ignorãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ignorancja ż., ignorowanie n., zignorowanie n.

:: fż. ignorantka ż.

 czas. ignorować ndk., zignorować dk.

 przym. ignorancki, ignorowany

Wiktionary


ignorantka

kobieta odznaczająca się brakiem podstawowej wiedzy; dyletantka


SJP.pl


ignorować

1. celowo czegoś nie zauważać bądź nie zwracać na coś uwagi;
2. ignorować się - ignorować jeden drugiego


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zignorować)

 (1.1) pomijać, nie zwracać uwagi

czasownik zwrotny niedokonany ignorować się (dk. zignorować się)

 (2.1) nie zwracać uwagi na siebie nawzajem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ignorujemy tych, którzy sobie na to zasłużyli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiɡnɔˈrɔvat͡ɕ, AS: ignorovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ignorowanie n., ignorancja ż., ignorant m., ignorantka ż.

 przym. ignorancki

 przysł. ignorancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lekceważyć, bagatelizować, traktować jak powietrze, wulg. olewać

Wiktionary


ignorowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomijanie, niezwracanie uwagi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiɡnɔrɔˈvãɲɛ, AS: ignorovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ignorancja ż., ignorant m., ignorantka ż., zignorowanie n.

 czas. ignorować ndk., zignorować ndk.

 przym. ignorancki

 przysł. ignorancko

Wiktionary


ignorująco

świadomie nie reagując na coś; ignorancko


SJP.pl


ignotus

z łaciny: nieznany (w skrócie zapisywane: ign.)


SJP.pl

Adolf Peretz niekiedy też Perec, ps. Ignotus (ur. 2 marca 1855 w Kaliszu, zm. 16 września 1933 w Warszawie) – polski ekonomista, finansista, kupiec i publicysta żydowskiego pochodzenia.

Wikipedia


igo

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = biol. inwazyjny gatunek obcy;

Wiktionary

  • Go – starochińska gra planszowa
  • Igo (piosenkarz) – polski piosenkarz i kompozytor
  • Igo Sym – polski, austriacki i niemiecki aktor
  • IGO - ujednoznacznienie

Wikipedia


igor

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Igor – zaimportowane z Rosji imię męskie pochodzenia skandynawskiego, wywodzące się z pierwotnego Ingwar (Ingvarr). Imię to jest złożone z członów: Ing-, prawdopodobnie pochodzącego od imienia jednego z bogów germańskich, oraz -war, pochodzącego najprawdopodobniej od staro-wysoko-niemieckiego słowa wartstróż, pasterz. Imię to nosił wielki książę kijowski i czernihowski z XII wieku św. Igor, którego wspomina się 5 czerwca. Na Rusi Kijowskiej stanowi ślad obecności wikińskiej. W Polsce odbierane jako typowo „wschodnie”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie wakacji w Bostonie Igor zaczął mężnieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡɔr, AS: igor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Igorek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Igorek

Wiktionary


igorek

zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Iguś


SJP.pl


igorkowie

zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Iguś


SJP.pl


igorostwo

Igor z małżonką; Igorowie


SJP.pl


igorowie

imię męskie


SJP.pl


igorowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Igora lub z nim związany


SJP.pl


igołomia

wieś w Polsce


SJP.pl

Igołomia – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Igołomia-Wawrzeńczyce.

Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 79.

W latach 1918–1939 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Do 1954 siedziba gminy Igołomia. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Igołomia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


igołomianin

mieszkaniec Igołomi (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Igołomi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Igołomia ż.

:: fż. igołomianka ż.

 przym. igołomski

Wiktionary


igołomianka

mieszkanka Igołomi (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Igołomi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Igołomia ż.

:: fm. igołomianin m.

 przym. igołomski

Wiktionary


igołomski

Igołomia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Igołomi

Wiktionary

Patrz:

Igołomia

Powiązane:

 rzecz. Igołomia ż., igołomianin m., igołomianka ż.

Wiktionary


igra

dawniej:
1. zabawa, gra, igrzysko;
2. miłosna igraszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gra

Wiktionary

Igra (ros. Игра) – osiedle w Rosji, w Udmurcji, ośrodek administracyjny rejonu igrińskiego. W 2010 liczyło 20 737 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. igrać ndk., grać dk.

 rzecz. gra ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|gra.

źródła.

== igra (język bośniacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gra

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡra, AS: igra

Wiktionary

Powiązane:

 czas. igrać ndk., grać dk.

 rzecz. gra ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. igrać ndk., grać dk.

 rzecz. gra ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|gra.

źródła.

== igra (język bośniacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gra

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


igrać

1. bawić się czymś, traktować coś jak zabawę, niepoważnie (np. Nie igraj ze śmiercią.);
2. poetycko: migać, drgać (np. o świetle)


SJP.pl


igraszka

1. fraszka, coś prostego;
2. coś do zabawy;
3. bawienie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) beztroska zabawa

Wiktionary


igraszki

1. fraszka, coś prostego;
2. coś do zabawy;
3. bawienie się


SJP.pl


igrce

dawniej: zabawy, gry, igraszki, igrzyska; igry


SJP.pl

Igrce – widowiska średniowieczne.

Miały charakter ludyczny, czyli zabawny, daleki od spraw religii, bliski życia codziennego i spraw doczesnych. Prezentowane pod gołym niebem, zwykle podczas jarmarku przez wędrownych artystów o rozmaitych umiejętnościach: akrobatów, grajków, śpiewaków, mimów i żartownisiów. O tego typie teatru wiemy tylko ze źródeł przekazu ustnego, literacką wizję takich występów dał Wacław Berent w powieści historycznej Żywe kamienie z 1918 roku.

Wikipedia


igrek

1. nazwa litery Y;
2. potocznie: coś, o czymś nie chce się lub nie można mówić dokładnie; iks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. nazwa litery y / Y

 (1.2) mat. oznaczenie niewiadomej lub zmiennej zależnej (funkcji)

 (1.3) coś bliżej niesprecyzowanego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ktoś, o kim dokładniej nie można lub nie chce się mówić

Wiktionary

  • Y – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego
  • Igrek – blok mieszkalny w Warszawie
  • Igrek — linia kolei dużych prędkości łącząca Łódź, Warszawę, Poznań i Wrocław

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Igrek n.

 przym. igrekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) y / Y

 (1.3) Igrek

Wiktionary


igrekowski

potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, iksiński, Igrekowski


SJP.pl


igrekowy

związany z igrekiem


SJP.pl


igrzec

w średniowieczu: wędrowny muzyk, śpiewak, sztukmistrz, aktor zabawiający publiczność; wagant, truwer, goliard


SJP.pl

Wikipedia


igrzyska

zawody sportowe składające się z wielu dyscyplin, oglądane przez liczną widownię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) publiczna impreza

Wiktionary

  • igrzyska olimpijskie (współczesne Igrzyska)
  • starożytne igrzyska olimpijskie (starożytna Grecja)
  • world games (współczesne igrzyska sportów nieolimpijskich)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas igrzysk zdarzyło się kilka istotnych wpadek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igrzysko n.

 przym. igrzyskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zawody

Wiktionary


igrzysko

dawniej: impreza o charakterze innym niż sportowy, np. teatralna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. impreza o charakterze niesportowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A motłoch wył z rosnącą wściekłością, igrzysk i chleba....

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igrzyska nmos.

Wiktionary


igrzyskowy

przymiotnik od: igrzysko


SJP.pl


iguana

duża jaszczurka, ceniona ze względu na jadalne jaja i mięso; legwan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) herp. jaszczurka należąca do legwanów;

 (1.2) kulin. mięso z iguany (1.1)

 (1.3) kulin. potrawa z iguana (1.1)

Wiktionary

Iguana – rodzaj jaszczurek z rodziny legwanowatych (Iguanidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na ścianie wisi makatka z iguaną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiɡuˈwãna, AS: iguãna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) legwan

 (1.2) legwan

 (1.3) legwan

Wiktionary


iguanodon

roślinożerny gad kopalny z grupy dinozaurów, osiągający dziesięć metrów długości


SJP.pl

Iguanodon („ząb iguany”) – rodzaj dinozaura z grupy ornitopodów, zajmujący pozycję pośrodku pomiędzy pierwszymi z szybkich, dwunożnych hipsylofodontów z jury środkowej, a hadrozaurami stanowiącymi najbardziej zaawansowane formy z kredy późnej. Do rodzaju zaliczano wiele gatunków datowanych w czasie od jury późnej do kredy późnej, zamieszkujących Europę, Azję i Amerykę Północną. Taksonomia rodzaju pozostaje przedmiotem badań, opisywane są nowe gatunki, a stare przenosi się do odrębnych rodzajów. Na początku XXI wieku badacze zasugerowali pozostawienie w nim tylko jednego dobrze uzasadnionego gatunku I. bernissartensis, żyjącego od późnego barremu do najwcześniejszego aptu (kreda wczesna) na terenie dzisiejszej Belgii i prawdopodobnie na innych terenach Europy. Dokładniej okres ten przypada na 126-125 milionów lat temu. Były to masywne, duże zwierzęta roślinożerne wyróżniające się dużym kolcem na kciuku służącym prawdopodobnie do obrony przed drapieżnikami, podczas gdy cztery kolejne chwytne palce używane były podczas żerowania.

Wikipedia


iguanodony

roślinożerny gad kopalny z grupy dinozaurów, osiągający dziesięć metrów długości


SJP.pl

Wikipedia


iguany

rodzina jaszczurek; legwany


SJP.pl


igumen

ihumen, przełożony klasztoru prawosławnego


SJP.pl

Igumen, ihumen (gr. ἡγούμενος, 'hēgoúmenos' - "idący na przedzie, wiodący"; mac. i bułg. игумен, 'igumen'; ros. игумен, 'igumien'; ukr. ігумен, 'ihumen'; biał. ігумен, 'ihumien') – w prawosławiu oraz w katolickich Kościołach wschodnich przełożony samodzielnego monasteru lub domu zakonnego, odpowiednik katolickiego przeora.

Wikipedia


igumenia

przełożona żeńskiego monasteru; ihumenia


SJP.pl


igumeństwo

ihumeństwo; dawniej:
1. godność, stanowisko igumena;
2. klasztor kierowany przez igumena


SJP.pl


iguś

zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Igorek


SJP.pl


igła

1. narzędzie do szycia, ostry pręcik z uszkiem do nawlekania nici;
2. element urządzenia technicznego kształtem przypominający igłę; iglica;
3. wąski, ostro zakończony liść drzew i krzewów iglastych;
4. rodzaj zwieńczenia wieży; iglica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. cienki podłużny przedmiot o ostrym zakończeniu, najczęściej wykonany z metalu;

 (1.2) bot. dendr. liść roślin iglastych

 (1.3) biol. mineralny element strukturalny szkieletu gąbek

 (1.4) med. podłużny metalowy pręcik pusty w środku wbijany w ciało w czasie wykonywania zastrzyku;

 (1.5) techn. element wytwarzający drgania podczas przesuwania się w rowku płyty gramofonowej

Wiktionary

  • igła (krawiecka) – narzędzie służące do szycia
  • igła (w medycynie) – służy głównie do wykonywania zastrzyków lub do pobierania materiałów do badań
  • Igła – thriller szpiegowski z 1978 dotyczący okresu II wojny światowej, brytyjskiego autora Kena Folletta
  • Igła – brytyjski film z 1981 roku
  • Igła – radziecki film fabularny w reżyserii Rashida Nugamonova z 1988 roku
  • Igła – lesista kopka w Dolinie Białego w polskich Tatrach
  • „Igła” – pseudonim Tadeusza Zielińskiego, żołnierza AK i WiN-u
  • Igła – radiowy system zbliżania używany przez ZSRR w pierwszych pojazdach kosmicznych
  • Igła – ręczny, rosyjski, naprowadzany na podczerwień system pocisków ziemia-powietrze
  • Igła – turnia w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja babcia używa igły do szycia.

 (1.2) Trzeba pozamiatać igły spod choinki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈiɡwa, AS: igu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igliwie n., iglak m., igłówka ż.

:: zdrobn. igiełka ż.

:: zgrub. iglica ż., igliszcza lm.

 przym. igielny, igłowy, iglasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szpilka, reg. śl. jegła.

 (1.2) szpilka

 (1.3) skleryt

Wiktionary


igława

wiecznie zielone drzewo iglaste; araukaria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Czechach;

 (1.2) geogr. rzeka w Czechach;

Wiktionary

  • Igława – miasto w południowej części Czech, stolica kraju Wysoczyna
  • Igława – rzeka w Czechach (na Morawach), dopływ Dyi
  • inna nazwa araukarii – rodzaju drzew iglastych z rodziny araukariowatych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iɡˈwava, AS: igu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 przym. igławski

Wiktionary


igławowate

rodzina roślin nagonasiennych; araukariowate


SJP.pl

Wikipedia


igławowaty

o cechach igławowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


igławski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Igławą, dotyczący Igławy (miasta lub rzeki)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Igława ż.

Wiktionary


igłofiltr

w budownictwie: długa, cienka rura ze stali zakończona ostrzem, zaopatrzona w filtr i połączona z pompą ssącą; urządzenie służące do obniżania poziomu wód gruntowych i odprowadzania ich poza miejsce budowy; filtr igłowy


SJP.pl

Igłofiltr, filtr igłowy – Przewód rurowy (PE, PCW, metalowy itp.) na którego końcu znajduje się część robocza – tzw. filtr z perforacją/szczelinami za pośrednictwem którego odprowadzana jest woda z gruntu. Podstawowym celem zastosowania igłofiltrów jest tymczasowe obniżenie poziomu wód gruntowych, najczęściej w trakcie prowadzenia prac ziemnych, budowlanych i inżynieryjnych.

Wikipedia


igłosternik

rodzaj ptaków z podrodziny jerzyków


SJP.pl


igłoterapia

dalekowschodnia metoda leczenia, polegająca na wbijaniu igieł w określone punkty ciała pacjenta; nakłuwanie, akupunktura


SJP.pl


igłować

nakłuwać igłami


SJP.pl


igłowaty

podobny kształtem do igły


SJP.pl


igłowiec

materiał wytworzony techniką igłowania


SJP.pl


igłówka

1. potocznie: drukarka igłowa;
2. igłówka sosnowa - muchówka z rodziny pryszczarkowatych, szkodnik upraw sosnowych; pryszczarek sosnowy;
3. igłówka Baera - muchówka z rodziny pryszczarkowatych, szkodnik upraw sosnowych; pryszczarek Baera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. drukarka igłowa

Wiktionary

  • igłówka – rodzaj grzybów (Heyderia)
  • Igłówka – miasteczko na Litwie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wydrukujesz mi coś na swojej igłówce?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. igła ż., iglica ż., igliwie n.

:: zdrobn. igiełka

 przym. igielny, igłowy

Wiktionary


igłowy

igła


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z igłą, dotyczący igły

Wiktionary

Patrz:

igła

Powiązane:

 rzecz. igła ż., igłówka ż.

 przym. iglasty

Wiktionary


igłozwierz

rodzaj gryzoni z rodziny ursonowatych; koendu, kuandu, jeżownica


SJP.pl

Koendu, igłozwierz, jeżownica (Coendou) – rodzaj ssaków z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).

Wikipedia


ihaha

wykrzyknik naśladujący końskie rżenie


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba i zarżał głośno: – Ihaha!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja

Wiktionary


ihahaa

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Ihahaa!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, iaa, i-ja, i-jja

Wiktionary


ihahaha

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Ihahaha!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ihaha, ichacha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja

Wiktionary


ihnatowicz

nazwisko


SJP.pl


ihram

1. stan uświęcenia, w jakim znajduje się muzułmanin w czasie pielgrzymki do Mekki
2. biały, bawełniany ubiór pielgrzyma


SJP.pl

Ihram (arab. إحرام) to w islamie stan uświęcony, który muzułmanin musi przyjąć przed wejściem na teren „haram” Mekki i Medyny, w punkcie zwanym mikat, w celu odprawienia obrzędów hadżdżu lub umry, zwanych niekiedy – niezbyt szczęśliwie – „wielką” i „mniejszą pielgrzymką”.

Wikipedia


ihrowica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego;

Wiktionary

Ihrowica (ukr. Ігровиця, lokowana jako Irowice, inne nazwy Ihrowice) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim. W 2001 liczyła 1704 mieszkańców.

Leży na Wyżynie Podolskiej między rzekami Seret i Zbrucz, 16 km na północ od Tarnopola, na trasie Tarnopol-Załoźce.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ihrowicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. war. Ihrowice

Wiktionary


ihs

w starożytnym chrześcijaństwie: symbol i monogram Jezusa; I.H.S.


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) rel. monogram będący symbolem Jezusa;

Wiktionary

Chrystogram – monogram będący symbolem Jezusa Chrystusa w formie akronimu lub ligatury. Najbardziej znane chrystogramy to Chi Rho (znak ⳩) i monogram IHS. Rolę chrystogramu pełnił również staurogram i inne ligatury.

IHS (właśc. IHΣ) jest greckim skrótem imienia IHΣΟΥΣ (Jezus).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zakonnice wyhaftowały na humerałach ozdobny chrystogram IHS.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) IHC, chrystogram

Wiktionary


ihumen

igumen, przełożony klasztoru prawosławnego


SJP.pl

Igumen, ihumen (gr. ἡγούμενος, 'hēgoúmenos' - "idący na przedzie, wiodący"; mac. i bułg. игумен, 'igumen'; ros. игумен, 'igumien'; ukr. ігумен, 'ihumen'; biał. ігумен, 'ihumien') – w prawosławiu oraz w katolickich Kościołach wschodnich przełożony samodzielnego monasteru lub domu zakonnego, odpowiednik katolickiego przeora.

Wikipedia


ihumenia

przełożona żeńskiego monasteru; igumenia


SJP.pl


ihumeństwo

igumeństwo; dawniej:
1. godność, stanowisko ihumena;
2. klasztor kierowany przez ihumena


SJP.pl


ii

wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; i; iii


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …wyrażający niezadowolenie, lekceważenie, zniecierpliwienie, rozczarowanie itp.

Wiktionary

ii

  • ii – dwuznak występujący w języku niderlandzkim, fińskim i estońskim

Ii

  • Ii – gmina położona w Finlandii

II

  • II – cyfra rzymska oznaczająca liczbę 2
  • II wiek

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) i, iii

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ii (język jaćwieski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) w, do

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ii (język jaćwieski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) w, do

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) i, iii

Wiktionary


iii

wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; i; ii


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …wyrażający niezadowolenie, lekceważenie, zniecierpliwienie, rozczarowanie itp.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) i, ii

Wiktionary


iiss

skrót od: International Institute for Strategic Studies - Międzynarodowy Instytut Studiów Strategicznych


SJP.pl


ija

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, uchodzi do Zbiornika Brackiego

Wiktionary


ijekawizm

właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "ije"


SJP.pl


ik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie i Tatarstanie, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;

Wiktionary

  • Ik – rzeka w Rosji, dopływ Kamy
  • Ik – rzeka w Rosji, dopływ Oszy
  • Ik – grupa etniczna w Ugandzie
  • Instytut Kolejnictwa (IK) – instytut badawczy

Wikipedia


ikacki

przymiotnik

 (1.1) związany z Ikatem (rzeką na Syberii w Rosji)

Wiktionary


ikacyna

1. krzew z rodziny ikacynowatych;
2. alkaloid ekstrahowany z tego krzewu


SJP.pl


ikacynowate

rodzina roślin z rzędu ostrokrzewowców


SJP.pl


ikacynowaty

o cechach ikacynowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


ikar

modraszek ikar - motyl dzienny z rodziny modraszkowatych; mnogooczak lazurek


SJP.pl

Ikar (gr. Ἴκαρος Íkaros, łac. Icarus) – w mitologii greckiej syn Dedala i Naukrate, niewolnicy władcy Krety – Minosa.

Dedal, ojciec Ikara, był ateńskim kowalem. Mimo że należał do najwybitniejszych rzemieślników i wynalazców, jego uczeń Talos prześcignął go w sztuce – zazdrosny Dedal zabił go więc, po czym uciekł z Aten na rządzoną przez Minosa Kretę. Tam na życzenie króla wybudował Labirynt, budowlę mającą być siedzibą Minotaura, potwora o kształcie pół człowieka, pół byka, spłodzonego przez żonę Minosa Pazyfae i byka – była to kara zesłana na władcę przez Posejdona.

Wikipedia


ikaria

grecka wyspa na Morzu Egejskim


SJP.pl

Ikaria (gr. Ικαρία) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Ikaria, w gminie Ikaria.

W 2011 roku liczyła 8423 mieszkańców, mając powierzchnię 255 km². Główna miejscowość to Ajos Kirikos.

Wikipedia


ikariański

Ikaria; ikaryjski


SJP.pl


ikarowy

Ikar; ikaryjski


SJP.pl


ikarus

autobus marki Ikarus


SJP.pl

Ikarus – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji autobusów. Jego główna siedziba mieści się w Budapeszcie na Węgrzech. Autobusy produkowane są w Székesfehérvárze. Ikarus należał do 2006 roku do koncernu Irisbus.

Wikipedia


ikaryjczyk

mieszkaniec Ikarii


SJP.pl


ikaryjka

mieszkanka Ikarii


SJP.pl


ikaryjski

1. Ikar; ikarowy;
2. Ikaria; ikariański;
3. Ikaryjczyk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Morza Ikaryjskiego

Wiktionary

Patrz:

Ikar; ikarowy;
2. Ikaria; ikariański;
3. Ikaryjczyk

ikawizm

właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "i"


SJP.pl

Wikipedia


ike

skrót od: Indywidualne Konto Emerytalne


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = ekon. indywidualne konto emerytalne;

Wiktionary

Indywidualne konto emerytalne (IKE) – dobrowolna forma ubezpieczenia społecznego w Polsce, stanowiąca element tzw. III filaru emerytalnego.

Wikipedia


ikea

szwedzki koncern meblarski; Ikea


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego, nazwa własna

 (1.1) szwedzka firma produkująca meble i artykuły dekoracyjne;

 (1.2) marka produktów sprzedawanych przez firmę IKEA (1.1)

 (1.3) sklep należący do firmy IKEA (1.1)

Wiktionary

IKEA (albo Ikea) – przedsiębiorstwo z siedzibą w Holandii, zajmujące się produkcją oraz sprzedażą mebli, a także artykułów dekoracyjnych, założone przez Ingvara Kamprada w 1943 roku w Szwecji. Nazwa jest akronimem od wyrazów: Ingvar, Kamprad, Elmataryd, Agunnaryd.

Do 1967 roku firma używała zapisu Ikéa. Od 2008 roku jest jednym z największych sprzedawców mebli na świecie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 2010 r. IKEA posiadała 316 sklepów w 44 krajach.

 (1.3) W niedzielę jedziemy do Ikei na zakupy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ikeowski

Wiktionary


ikebana

1. sztuka układania kompozycji kwiatowych, pochodząca z Japonii;
2. kompozycja ułożona według tej sztuki;
3. naczynie do układania kwiatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tradycyjna japońska sztuka układania kompozycji z kwiatów i innych części roślin;

 (1.2) kompozycja ułożona według zasad sztuki ikebana (1.1)

 (1.3) naczynie do układania kompozycji ikebana (1.2)

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌikɛˈbãna, AS: ikebãna

Wiktionary


ikebanka

zdrobnienie od: ikebana


SJP.pl


ikebanowy

ikebana, np. kompozycja ikebanowa


SJP.pl


ikiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru

Wiktionary

Ikiel (rum. Ichel) – rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru. Ma 101 kilometry długości, co czyni ją 8 najdłuższą rzeką w Mołdawii.

Roczny przepływ wody wynosi 20,5 mln m³, a średni wynosi 0,7 m³/s

Woda w rzece jest silnie zanieczyszczona, a brzegi są w wielu miejscach zaśmiecone odpadami z gospodarstw domowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ikielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Ikuł

Wiktionary


ikon

w semiotyce: znak nazywający przedmioty, rzeczy, stan rzeczy


SJP.pl

  • Ikon – powieść autorstwa Grahama Mastertona
  • Ikon – potoczna nazwa serii amerykańskich satelitów wywiadowczych
  • Ikon – australijski zespół muzyczny
  • iKon – południowokoreański zespół muzyczny

Wikipedia


ikon.

skrót od: ikonografia


SJP.pl


ikona

1. obraz o tematyce religijnej w sztuce wschodniochrześcijańskiej i bizantyjskiej
2. niewielki znak graficzny symbolizujący folder, plik, program lub polecenie, stosowany w informatyce w aplikacjach z graficznym interfejsem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne;

 (1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży

 (1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je;

Wiktionary

Ikona (gr. εἰκών eikón „obraz”) – obraz sakralny powstały w kręgu kultury bizantyńskiej, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne, charakterystyczny dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Pierwowzorem ikon były (prawdopodobnie, ponieważ nie ma pewności wśród historyków sztuki) portrety grobowe z Fajum lub wczesnochrześcijańskie malarstwo katakumbowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według tradycji autorem pierwszych ikon był Łukasz Ewangelista.

 (1.2) Zmarła ikona polskiego rocka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈkɔ̃na, AS: ikõna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ikonostas m.

:: zdrobn. ikonka ż.

 przym. ikonowy

 przedr. ikono-

 skr. ikon.

Wiktionary


ikoniczność

1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność, ikonowość;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś; ikonowość;
3. cecha czegoś przypominającego swym kształtem to, co przedstawia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ikoniczne; cecha tych, którzy są ikoniczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ikoniczny

 przysł. ikonicznie

 rzecz. ikonka ż.

Wiktionary


ikoniczny

ikonowy;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem


SJP.pl


ikonium

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. dawna nazwa miasta Konya w Turcji

Wiktionary

Konya (gr. Ἰκόνιον Ikónion, łac. Iconium, dawniej także osm. قونیه Koniah, Konieh, Qunia) – miasto w południowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u północnego podnóża Taurusu, stolica prowincji Konya. Według danych z 31 grudnia 2013 r. liczy ponad dwa miliony mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W teologii prawosławnej Kefas wymieniany jest jako biskup Ikonium.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Konya

Wiktionary


ikonka

1. mała ikona;
2. graficzny znak na monitorze komputera otwierający program, plik, folder itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała ikona

 (1.2) ekspresywnie o kimś lub czymś będącym ikoną, symbolem czegoś

 (1.3) inform. schematyczna ilustracja jakiejś rzeczy, oprogramowania albo czynności, wyświetlana na ekranie monitora, spotykana często w informatyce, grach komputerowych i Internecie, po kliknięciu której przeprowadzana jest określona operacja w systemie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Straszny z niego bufon: JA wypędziłem, JA bym zrobił etc. A przecież cała jego rola sprowadzała się do bycia taką najbardziej czytelną ikonką opozycji (…)

 (1.3) Na liście zadań w prawym dolnym rogu ekranu powinna znajdować się ikonka przedstawiająca głośnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ikona ż., ikonografia ż., ikonograf mos., ikonopisarz mos., ikonopisarka ż., ikonopis mos., ikonizacja ż., ikoniczność n.

 czas. ndk. ikonizować, dk. zikonizować

 przym. ikonkowy, ikoniczny, ikonowy, ikonograficzny

 przysł. ikonicznie, ikonograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) symbol

 (1.3) ikona

Wiktionary


ikonkowy

ikonka


SJP.pl

Patrz:

ikonka

ikonnik

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf


SJP.pl


ikono-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z obrazem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈkɔ̃nɔ, AS: ikõno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ikona ż.

Wiktionary


ikonoburca

członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, obrazoburca


SJP.pl


ikonodul

człowiek broniący czci obrazów świętych; obrazochwalca


SJP.pl


ikonodulia

oddawanie czci ikonom i symbolom rzeczy świętych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. oddawanie czci ikonom

Wiktionary

Ikonodulia (gr. douleía „służba niewolnicza, niewola”) – oddawanie czci ikonom, obrazom, wizerunkom bóstwa i symbolom rzeczy świętych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌikɔ̃nɔˈdulʲja, AS: ikõnodulʹi ̯a

Wiktionary


ikonograf

1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonografik, ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonografik, ikonolog;
3. osoba tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat


SJP.pl

Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).

Wikipedia


ikonografia

1. dziedzina historii sztuki zajmująca się opisem i interpretacją dzieł plastycznych i występujących na nich motywów;
2. ogół związanych ze sobą dzieł plastycznych;
3. nauka pomocnicza historii zajmująca się badaniem dzieł plastycznych jako źródeł informacji historycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. pisanie ikon

 (1.2) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;

 (1.3) książk. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką

 (1.4) książk. przedstawienie wizualne

 (1.5) książk. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu

Wiktionary

Ikonografia (gr. eikonograhpia - 'przedstawienie, wyobrażenie' od eikon - 'obraz', grahpia - 'opis') – dziedzina badań historii sztuki, której zadaniem jest opis i interpretacja elementów treściowych i symbolicznych w dziełach sztuki. Termin użyty w piśmiennictwie greckim jako eikonographia ma oznaczenie przedstawienia obrazowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iwan zainteresował się sztuką ikonografii po powrocie z Krety.

 (1.2) Na zajęciach z ikonografii uczymy studentów rozpoznawania świętych na freskach i obrazach.

 (1.3) W ikonografii chrześcijańskiej Biedaczyna z Asyżu posiada brodę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ikonograficzny

 rzecz. ikonka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonopisarstwo

 (1.2) ikonologia

 (1.3) ikonografika

 (1.5) ikonologia

Wiktionary


ikonograficzność

1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikoniczność, ikonowość;
2. cecha czegoś będącego przedstawieniem wizualnym


SJP.pl


ikonograficzny

ikonografia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z ikonografią (nauką)

 (1.2) szt. będący przykładem ikonografii

Wiktionary

Patrz:

ikonografia

Powiązane:

 rzecz. ikonka ż., ikonografika ż., ikonografia ż., ikonograf m., ikonografka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonologiczny

Wiktionary


ikonografik

ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog


SJP.pl


ikonografika

ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką

 (1.2) szt. graficzna wizualizacja informacji

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ikonograficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonografia

 (1.2) grafikon, infografika

Wiktionary


ikonografka

1. kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonopiska;
2. kobieta tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat;
3. mała ikonografika


SJP.pl


ikonoklasta

członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoburca, obrazoburca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. przeciwnik kultu obrazów, wizerunków i figur religijnych

Wiktionary

Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) ikonoburca, obrazoburca

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) iconoclast

* duński: (1.1) ikonoklast w.

źródła.

== ikonoklasta (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. ikonoklasta, obrazoburca

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonoburca, obrazoburca

Wiktionary


ikonoklastka

ikonoklasta


SJP.pl

Patrz:

ikonoklasta

ikonoklastyczny

ikonoklazm; obrazoburczy


SJP.pl


ikonoklazm

ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; obrazoburstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum;

Wiktionary

Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wkrótce ikonoklazm stał się doktryną Kościoła bizantyjskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌikɔ̃ˈnɔklasm̥, AS: ikõnoklasm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ikonoklasta m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrazoburstwo

Wiktionary


ikonolatria

oddawanie czci obrazom i figurom religijnym


SJP.pl

Kult obrazów, kult wizerunków, ikonolatria – element kultu religijnego większości religii przejawiający się wykorzystaniem materialnych wytworów kultury – sztuk plastycznych – w różnorakich przejawach indywidualnego i grupowego życia religijnego. W węższym, ale powszechniejszym rozumieniu, termin odnosi się do elementu doktryny chrześcijańskiej.

Wikipedia


ikonolog

specjalista w zakresie ikonologii


SJP.pl


ikonologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;

 (1.2) szt. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu

Wiktionary

Ikonologia (gr. kl., εικών „malarstwo” i λόγος „nauka”) – nauka o symbolice obrazów i ich treści. Jest też traktowana jako metoda odczytywania treści dzieła sztuki przez rozszyfrowywanie znaczeń przedstawionych i zestawionych w tym dziele symboli.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ikonolog mos.

 przym. ikonologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonografia

 (1.2) ikonografia

Wiktionary


ikonometr

przyrząd do wyznaczania zasięgu zdjęcia naziemnego


SJP.pl


ikonopis

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonnik, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf


SJP.pl


ikonopisarka

kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopiska, ikonografka


SJP.pl


ikonopisarski

ikonopisarstwo, np. szkoły ikonopisarskie


SJP.pl


ikonopisarstwo

1. tworzenie ikon - obrazów w cerkwi; ikonografia;
2. ogół ikon - obrazów w cerkwi;
3. kierunek studiów zajmujący się tworzeniem ikon - obrazów w cerkwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. sztuka tworzenia ikon

 (1.2) szt. zbiór posiadanych ikon

 (1.3) szt. nauk. kierunek studiów zajmujących się pisaniem ikon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu mnichów prawosławnych trudni się ikonopisarstwem.

 (1.2) Zbióry ikonopisarstwa muzeum diecezjalnego są niezwykle bogate.

 (1.3) W latach 1942–1943 podczas nowicjatu studiował ikonopisarstwo w unickiej Ławrze Uniowskiej św. Jana Chrzciciela w Uniowie pod Lwowem.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ikonografia

Wiktionary


ikonopisarz

osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonografik, ikonograf, ikonnik


SJP.pl

Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).

Wikipedia


ikonopiska

kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonografka


SJP.pl


ikonosfera

1. ogół obrazów, widoków, doznań wzrokowych charakterystycznych dla jakiegoś miejsca, okresu lub jakiejś kultury


SJP.pl


ikonoskop

telewizyjna lampa elektronowa najstarszego typu


SJP.pl

Wikipedia


ikonostas

cerkiewna przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. rel. w cerkwiach: ozdobna, pokryta rzędami ikon przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni, zawierająca troje drzwi;

Wiktionary

Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ikona ż.

Wiktionary


ikonowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Ikonowicz:

  • Magda Gessler, z domu Ikonowicz (ur. 1953) – polska restauratorka, osobowość telewizyjna
  • Mirosław Ikonowicz (ur. 1931) – polski reporter, korespondent PAP
  • Piotr Ikonowicz (ur. 1956) – polski polityk, dziennikarz i prawnik, działacz społeczny
  • Zuzanna Dąbrowska, dawniej Dąbrowska-Ikonowicz (ur. 1966) – polska dziennikarka prasowa, radiowa i telewizyjna

Wikipedia


ikonowość

ikoniczność;
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś


SJP.pl


ikonowy

ikoniczny;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem


SJP.pl


ikos

strofa w dawnych hymnach i pieśniach bizantyjskich o nieokreślonej liczbie wersów i sylab w wersie, regulowanej przez konsekwentne stosowanie w danym utworze


SJP.pl

  • Ikos – miejscowość na Cyprze
  • ikos – rodzaj hymnu liturgicznego

Wikipedia


ikosaedr

jedna z pięciu brył platońskich; dwudziestościan foremny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. dwudziestościan foremny

Wiktionary

Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ikosaedr posiada aż 15 płaszczyzn symetrii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌikɔˈsaɛtr̥, AS: ikosaetr̦

Wiktionary


ikosaedralny

ikosaedr


SJP.pl

Patrz:

ikosaedr

ikra

1. popularna nazwa jaj ryb;
2. temperament, wigor


SJP.pl

rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (1.1) icht. jaja ryb

 (1.2) przen. pot. energia życiowa

Wiktionary

Ikra – komórki jajowe ryb. W budowie i funkcji zasadniczo nie odbiega od jaj innych zwierząt – najważniejsza różnica to znacznie większa ilość żółtka w ikrze, porównując z typowymi przedstawicielami innych grup. Pojęcie to bywa także używane do określania jaj części wodnych stawonogów, mięczaków i szkarłupni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Słyszałem, że ikra niektórych gatunków ryb jest niejadalna, a nawet trująca.

 (1.2) Bacha to dziewczyna swojska i z ikrą, więc zaprośmy ją na parapetówę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈikra, AS: ikra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulin. kawior

 (1.2) animusz, temperament, werwa, wigor

Wiktionary


ikrorodny

mogący rodzić, wytwarzać ikrę


SJP.pl


ikrowiec

skała osadowa składająca się z ooidów (kulistych ziaren mineralnych o średnicy poniżej 2 mm); oolit


SJP.pl


ikrowy

ikra


SJP.pl

Patrz:

ikra

ikrzak

samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzyca


SJP.pl

Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.

Wikipedia


ikrzyć

ikrzyć się - o rybach: składać ikrę; trzeć się


SJP.pl


ikrzyca

samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzak


SJP.pl

Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.

Wikipedia


ikrzysko

miejsce składania przez ryby ikry


SJP.pl


iks

1. nazwa litery X;
2. niewiadoma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa litery x / X

 (1.2) mat. określenie niewiadomej

liczebnik nieokreślony

 (2.1) pot. nieokreślona ilość lub liczba

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Mówiłam ci już iks razy. Nie bierz moich rzeczy bez pytania!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iks m./ż., Iksiński m., Iksińska ż.

 przym. iksowy, iksowaty, iksty

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) n, x

Wiktionary


iksde

wykrzyknik

 (1.1) slang. zob. XD.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) xD, xd

Wiktionary


ikselka

potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XL


SJP.pl


ikseska

potocznie o rozmiarze XS


SJP.pl


iksikselka

potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XXL


SJP.pl


iksińska

o bliżej nieokreślonej kobiecie; pani Iks, Iksińska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bliżej nieokreślona lub nieznana kobieta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mass media też nie dają nam odpocząć opowiadając, jak to pani Iksińska zrzuciła dziesięć kilo w dwa tygodnie, a sławna pani Pipścińska je tylko trzy banany dziennie, zapija sokiem z papai i czuje się świetnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iks m., Iks m./ż.

:: fm. Iksiński m.

 przym. iksowy, iksowaty, iksty

Wiktionary


iksiński

potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, igrekowski, Igrekowski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. bliżej nieokreślony lub nieznany mężczyzna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skoro Iksiński, którego zgodnie uważamy za prawdomównego znawcę zagadnienia, twierdzi, że jest tak a tak, to widocznie są poważne argumenty za tym, iż rzeczywiście jest tak a tak, bo Iksiński nie rzuca słów na wiatr. Jeśli jednak przeciwnik nie uznaje autorytetu Iksińskiego w danej dziedzinie,to odwoływanie się do tego autorytetu w dyskusji jest niecelowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iks m., Iks m./ż.

:: forma żeńska Iksińska ż.

 przym. iksowy, iksowaty, iksty

Wiktionary


iksja

rodzaj wieloletnich roślin z rodziny kosaćcowatych; lepniczka


SJP.pl

Iksja, lepniczka (Ixia L.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w południowej Afryce, w regionie przylądkowym. Nazwa łacińska pochodzi z greckiego słowa ixios, oznaczającego klej używany przy łapaniu ptaków, ze względu na lepkość soku tej rośliny. Gatunkiem typowym jest Ixia polystachya ('polystachia') L..

Wikipedia


iksjon

1. mit. gr. król Lapitów w Tesalii, strącony do Tartaru i wpleciony w ciągle obracające się koło ogniste, ukarany w ten sposób za targnięcie się na cześć Hery;
2. koło Iksjona - męczarnie, katusze bez kresu


SJP.pl

Wikipedia


iksora

rodzaj roślin z rodziny marzanowatych, obejmujący około 400 gatunków, np. iksora szkarłatna


SJP.pl

Iksora (Ixora) – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego około 400 gatunków. Gatunkiem typowym jest Ixora coccinea L.

Wikipedia


iksowaty

podobny kształtem do litery X


SJP.pl


iksowy

związany z iksem


SJP.pl


iksty

potocznie: któryś z kolei (np. Po raz iksty widzę to ogłoszenie!); x-ty


SJP.pl


ikt

akcent metryczny padający na arsę; iktus; ictus


SJP.pl


iktus

akcent metryczny padający na arsę; ictus; ikt


SJP.pl


ikwa

rzeka na Ukrainie, dopływ Styru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Wołyniu na Ukrainie, prawy dopływ Styru;

Wiktionary


Ikwa (ukr. Іква Ikwa) – rzeka na Wołyniu, prawy dopływ Styru.

Długość rzeki wynosi 155 km. Swoje źródło ma w okolicach Czernicy k. Brodów. Jeden z większych dopływów górnego Styru. Tworzy dość szeroką dolinę. Przepływa koło Krzemieńca i Dubna. Na południe od tego ostatniego jej dolina oddziela Pasmo Pełczańskie od Pasma Mizockiego. Koło Targowicy wpada do Styru (na jego 283 kilometrze).

Opisywana w utworach literackich Juliusza Słowackiego.

Wikipedia


il

jednostka administracyjna w Turcji


SJP.pl

  • IL - kod IATA dla Istanbul Airlines
  • IL – kod przypisany Izraelowi według standardu ISO 3166-1 alfa-2
    • .il – domena internetowa Izraela
  • il - jednostka podziału administracyjnego Turcji
  • Il – władca sumeryjskiego miasta Umma

Wikipedia


il.

ilustr.; skrót od:
1. ilustracja;
2. ilustrowany;
3. ilustrował (używany tylko w zapisach bibliograficznych)


SJP.pl


ilam

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. tamilska nazwa Sri Lanki

 (1.2) polit. hist. państwo, o którego utworzenie walczyła organizacja Tamilskie Tygrysy;

Wiktionary

  • Ilam – państwo
  • Ilam – ostan w Iranie
  • Ilam – miasto w Iranie
  • Ilam – miasto w Nepalu
  • Ilam – dystrykt w Nepalu

W Wielkiej Brytanii:

  • Ilam – miejscowość w hrabstwie Staffordshire (Anglia)

Wikipedia


ilang

gatunek tropikalnego drzewa z rodziny flaszowcowatych, z którego wytwarza się olejki eteryczne; jagodlin wonny, ylang-ylang


SJP.pl


ilangowy

olejek ilangowy - stosowany w kosmetyce olejek eteryczny z kwiatów jagodlinu wonnego (tropikalnego drzewa ylang-ylang); olejek ylangowy


SJP.pl


ilasty

zawierający ił, złożony z iłu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający ił, zbliżony składem i właściwościami do iłu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbudowane są z ilastych łupków, piaskowców i gdzieniegdzie z wapieni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈlastɨ, AS: ilasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.mrz., iłołupek mrz., iłowanie n., iłowiec mrz.

 czas. iłować ndk.

 przym. iłowaty, iłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iłowaty

Wiktionary


ilczuk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anna Ilczuk – polska aktorka
  • Dorota Ilczuk – polska ekonomistka kultury
  • Tadeusz Ilczuk – polski wojskowy, ekonomista, działacz ruchu ludowego, spółdzielca, poseł na Sejm
  • Zdzisław Ilczuk – polski mikrobiolog

Wikipedia


ildefons

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Ildefons – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów hild "walka, potyczka" i funs "gotowy", co mogło oznaczać "gotowego do walki". Patronem tego imienia jest św. Ildefons z Toledo, zakonnik, biskup (VII wiek).

Ildefons imieniny obchodzi 23 stycznia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panu Ildefonsowi spodobał się właśnie ten stolik przy oknie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ilˈdɛfɔ̃w̃s, AS: ildefõũ̯s

Wiktionary


ildefonsik

zdrobnienie od: Ildefons (imię męskie)


SJP.pl


ildefonsostwo

Ildefons z małżonką; Ildefonsowie


SJP.pl


ildefonsowie

imię męskie


SJP.pl


ildefonsowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ildefonsa lub z nim związany


SJP.pl


ildefrans

owca mięsna


SJP.pl


ildefransy

owca mięsna


SJP.pl


ile

1. zaimek liczebny
2. składnik spójników złożonych


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) używany do pytania o liczność elementów w zbiorze

 (1.2) używany do pytania o wielkość

zaimek względny

 (2.1) rozpoczynający zdanie podrzędne określające liczność elementów w zbiorze

 (2.2) rozpoczynający zdanie podrzędne określające wielkość czegoś

Wiktionary

Izoleucyna (łac. Isoleucinum; skróty: Ile, I) – organiczny związek chemiczny, izomer leucyny, aminokwas alifatyczny występujący w praktycznie każdym białku, obojętny elektrycznie. Należy do aminokwasów egzogennych, czyli nie może być syntetyzowany w organizmie człowieka i musi być dostarczany z pożywieniem. Duże jego ilości znajdują się w kazeinie, hemoglobinie, białkach osocza krwi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ile dzieci przyszło dziś do szkoły?

 (1.1) Ilu ludzi widzisz?

 (1.2) Ile chcesz wody?

 (2.1) Nie wiem, o ilu miastach jest ta książka.

 (2.2) To jest urządzenie, które mierzy, ile zużyli państwo energii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈilɛ, AS: ile

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilość; iloczyn, iloraz

 zaim. ileś

Wiktionary

Synonimy:

 (1-2) jak dużo, jak wiele

 (1.1-2) reg. śl. wiela.

Wiktionary


ilek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodnim Kazachstanie i w Rosji zauralskiej, lewy dopływ Uralu;

Wiktionary

  • Ilek (rzeka) – rzeka w Kazachstanie i Rosji
  • Ilek (wieś) – wieś w Rosji

Wikipedia


ilekolwiek

zaimek zastępujący bliżej nie określoną lub dowolną ilość, liczbę; ileś


SJP.pl


ilekroć

spójnik wskazujący na zależność między regularnie powtarzającymi się zdarzeniami, zjawiskami, np. w zdaniu: "Ilekroć chcę pójść na spacer, zaczyna padać deszcz"


SJP.pl

spójnik

 (1.1) wskazujący na zależność między regularnie powtarzającymi się zdarzeniami, zjawiskami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ilekroć zbliżają się wybory, kandydaci dają kiełbasę wyborczą.

Wiktionary


ilekrotny

dawniej: ilokrotny - ile razy powtórzony


SJP.pl


ileostomia

stomia wytworzona na jelicie cienkim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stomia operacyjnie wyłoniona na jelicie cienkim;

Wiktionary

Ileostomia – stomia wytworzona na jelicie cienkim, czyli operacyjne wyprowadzenie światła jelita cienkiego na powierzchnię brzucha, umożliwiające wydalanie płynnej treści jelitowej. Po przecięciu jelita jego koniec zostaje wynicowany tak, że na zewnątrz jest śluzówka, i przyszyty do skóry. Zazwyczaj umieszczana jest po prawej stronie brzucha, nieco poniżej pępka.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ileostomijny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ileostomy

* bułgarski: (1.1) илеостомия ż.

* francuski: (1.1) iléostomie ż.

* hiszpański: (1.1) ileostomía ż.

* kataloński: (1.1) ileostomia ż.

* perski: (1.1) ایلئوستومی

* portugalski: (1.1) ileostomia ż.

* szwedzki: (1.1) ileostomi w.

* włoski: (1.1) ileostomia ż.

źródła.

== ileostomia (język kataloński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ileostomia

odmiana.

 (1.1) lp. ileostomia; lm. ileostomies

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ileostomijny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ileostomijny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ileostomy

* bułgarski: (1.1) илеостомия ż.

* francuski: (1.1) iléostomie ż.

* hiszpański: (1.1) ileostomía ż.

* kataloński: (1.1) ileostomia ż.

* perski: (1.1) ایلئوستومی

* portugalski: (1.1) ileostomia ż.

* szwedzki: (1.1) ileostomi w.

* włoski: (1.1) ileostomia ż.

źródła.

== ileostomia (język kataloński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ileostomia

odmiana.

 (1.1) lp. ileostomia; lm. ileostomies

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ileostomijny

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący ileostomii, związany z ileostomią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ileostomia ż.

Wiktionary


ileś

zaimek zastępujący bliżej nie określoną liczbę, ilość; ilekolwiek


SJP.pl

zaimek

 (1.1) …w wyrażeniu zastępujący liczbę, ilość dokładnie nie znaną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To było już ileś lat temu. Teraz jest zupełnie inaczej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈilɛɕ, AS: ileś

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ile, ilekolwiek

Wiktionary


ileśdziesiąt

zaimek oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; parędziesiąt, kilkadziesiąt


SJP.pl


ileśset

zaimek oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, kilkaset


SJP.pl


ileus

niedrożność jelit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. stan niedrożności jelita

Wiktionary

Niedrożność jelit (łac., ang. ileus) – stan, w którym dochodzi do zatrzymania fizjologicznego pasażu treści pokarmowej. Niedrożność prowadzi do rozwoju obrazu ostrego brzucha, który jest stanem zagrożenia życia chorego. Jest spowodowana przez przeszkody mechaniczne lub zaburzenia czynnościowe, w tym niedokrwienie jelit.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powodem ileusa u człowieka może być też bezoar.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedrożność jelit

Wiktionary


ileż

'ile' wzmocnione partykułą


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) używany do pytania o liczbę lub ilość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ileż radości sprawia nam Wigilia, Boże Narodzenie, Nowy Rok.

Wiktionary


ili

rzeka w Chinach i Kazachstanie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stpol. jak duży, jak mały

Wiktionary

Ili (kaz. Іле, Yle; ros. Или, Ili; chiń. 伊犁河, Yīlí Hé) – rzeka na obszarze bezodpływowym w Azji Środkowej, na terytorium Chin oraz Kazachstanu. Długość – 1439 km (624 km w Chinach, 815 km w Kazachstanie), powierzchnia zlewni – około 140 tys. km².

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) stpol. ilki

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 por. ile

 rodzaj żeński ila, rodzaj nijaki ile

 odpowiedniki wskazujące: tyli, tylki

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== ili (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

spójnik

 (1.1) lub, albo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈilʲi, AS: ilʹi

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 por. ile

 rodzaj żeński ila, rodzaj nijaki ile

 odpowiedniki wskazujące: tyli, tylki

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== ili (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

spójnik

 (1.1) lub, albo

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. ilki

Wiktionary


ilia

rzadko: słowiańska (ruska) wersja imienia Eliasz; Illa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka na Białorusi, lewy dopływ Wilii w dorzeczu Niemna;

Wiktionary

  • Ilia - jedna z transliteracji wschodniosłowiańskiego odpowiednika imienia Eliasz
  • Ilia - inne imię Rei Sylwii
  • Ilia Jarosławicz – kniaź nowogrodzki w latach 1018–1020
  • Elida – górzysta kraina w starożytnej Grecji, obecnie prefektura (nomos) Ilia

Wikipedia


iliada

grecki epos, którego autorstwo przypisywane jest Homerowi


SJP.pl

Wikipedia


ilicz

nazwisko odojcowskie; Iljicz


SJP.pl


ilijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ili, dotyczący Ili (rzeki w Chinach i Kazachstanie)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ili ż.

Wiktionary


iliki

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. jezioro w Beocji, w centralnej Grecji

 (1.2) geogr. miejscowość w Grecji, w regionie Beocja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈlʲici, AS: ilʹiḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Helike

Wiktionary


ilim

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, prawy dopływ Angary

Wiktionary


ilimpieja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na wschodniej Syberii, w Kraju Krasnojarskim, lewy dopływ Dolnej Tunguzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Ilimpeja

Wiktionary


ilion

starożytne miasto położone na zachodnim wybrzeżu dzisiejszej Turcji; Troja


SJP.pl

  • Ilion – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Herkimer
  • Ilion – powieść Dana Simmonsa
  • Ilion – starożytne miasto, inaczej: Troja

Wikipedia


ilir

członek starożytnego ludu indoeuropejskiego


SJP.pl


iliria

starożytna kraina nad Adriatykiem, obejmująca tereny dawnej Jugosławii i Albanii; Illiria


SJP.pl

Iliria (łac. Illyria, Illyricum) – starożytna kraina nad Morzem Adriatyckim, obejmująca mniej więcej tereny obecnej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i Macedonii Północnej.

Appian umiejscawia ludy Ilirii powyżej Macedonii i Tracji, aż po Dunaj, Morze Jońskie i podnóże Alp. Kraj swoją nazwę wziął od Iliriusza, syna Polifema.

Wikipedia


ilirowie

starożytny lud indoeuropejski


SJP.pl

Ilirowie – starożytny lud indoeuropejski zamieszkujący u schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza (głównie w okresie halsztackim) tereny między wschodnim wybrzeżem Morza Adriatyckiego a środkowym Dunajem oraz obszary wschodnich Alp oraz Apulię na Półwyspie Apeninskim.

Wikipedia


iliryjczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) staroż. mieszkaniec Ilirii

 (1.2) daw. Słowianin południowy (szczególnie Chorwat)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Germanie, Iliryjczycy, Trakowie i przedstawiciele innych ludów Wschodu mieli natomiast maszerować na wschód, w swe strony rodzinne.

 (1.2) [Legia Polska] złożona pierwotnie z jakich stu oficerów i żołnierzy, liczyła po kilku miesiącach dwa tysiące walczących i nadal bez przerwy napływali do niej Polacy, porzucający szeregi austriackie, tudzież Iliryjczycy i Czesi.

 (1.2) Niech każdy Słowianin będzie, czem być powinien: Polak, dobrym Polakiem, Czech, dobrym Czechem, Iliryjczyk czy Serb, dobrym Iliryjczykiem, czy Serbem, ale nie powiemy: dobrym Rosyaninem, bo dobrym Rosyaninem, wedle panującego w Rosyi pojęcia, jest ten tylko, kto wolę cara ślepo wypełnia sic..

 (1.2) Z wyjątkiem Rosji, ludność monarchii austriackiej była najbardziej różnorodna ze wszystkich państw europejskich, gdyż cesarskiemu berłu podlegali: Niemcy, Słowianie, Węgrzy, Wołosi, Polacy, Iliryjczycy, Żydzi, Grecy, Turcy, Włosi, Holendrzy i inne narodowości uwsp..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iliria ż., iliryjski mrz.

:: fż. Iliryjka ż.

 przym. iliryjski

Wiktionary


iliryjka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mieszkanka Ilirii

 (1.2) daw. Słowianka południowa (zwłaszcza Chorwatka)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iliria ż., iliryjski mrz., Ilirowie lm m.

:: fm. Iliryjczyk mos.

 przym. iliryjski

Wiktionary


iliryjski

dotyczący Ilirii (starożytna kraina), Ilirów (starożytny lud indoeuropejski)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Ilirią, dotyczący Ilirii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język (języki) iliryjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Iliria ż., Iliryjczyk mos.. Iliryjka ż., Ilir mos., Ilirka ż.

Wiktionary


iliryzm

ruch społeczno-polityczny i kulturalny w 1 połowie XIX wieku głównie w Chorwacji, dążący do zjednoczenia ziem południowosłowiańskich w autonomiczne państwo - Ilirię


SJP.pl

Iliryzm (chorw. Ilirski pokret) – ruch kulturowy i polityczny w latach 30. i 40. XIX w., mający na celu dążenie do zjednoczenia południowych Słowian bez względu na granice państwowe i administracyjne, skupiający głównie działaczy chorwackich, ale także słoweńskich i serbskich.

Wikipedia


ilja

słowiańska (ruska) wersja imienia Eliasz; Ilia


SJP.pl

  • Ilja – jedna z transkrypcji wschodniosłowiańskiego odpowiednika imienia Eliasz
  • Ilia – rzeka na Białorusi, według oficjalnej pisowni przedwojennej Ilja
  • Ilia – wieś na Białorusi, według oficjalnej pisowni przedwojennej Ilja

Zobacz też Ilia

Wikipedia


iljicz

nazwisko odojcowskie; Ilicz


SJP.pl

Atakent, kaz. Атакент, dawniej Iljicz - osiedle typu miejskiego w południowym Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim. Liczy 13 200 mieszkańców (2006). Ośrodek przemysłu spożywczego. Posiada stację kolejową.

Wikipedia


iljuszyn

radziecki samolot bojowy typu Iljuszyn


SJP.pl

Iljuszyn (ros. Ильюшин), oficjalnie Kompleks lotnictwa im. S. W. Iljuszyna (ros. Авиационный комплекс имени С. В. Ильюшина) – rosyjski (dawniej radziecki) producent samolotów założony w 1933 roku. Jest również lotniczym biurem konstrukcyjnym i jednym z wiodących przedsiębiorstw przemysłu lotniczego. Nazwa pochodzi od nazwiska założyciela, czyli Siergieja Iljuszyna. W przedsiębiorstwie opracowano całą gamę samolotów o bardzo różnych zastosowaniach. Siedziba firmy znajduje się w Moskwie nieopodal lotniska Chodynka. Natomiast produkcja samolotów obecnie prowadzona jest w Woroneskim Zjednoczeniu Przemysłu Lotniczego oraz w zakładach lotniczych w Taszkencie.

Wikipedia


illacja

dawniej: ustny wniosek do sądu; żądanie jednostronne


SJP.pl


illegalny

dawniej: nielegalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. sprzeczny, niezgodny z prawem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale jest to niepotrzebne, gdyż jeśliby nawet te klasyczne metody kreacji okazały się raz na zawsze niedostępne, pozostają pewne metody illegalne, cały bezmiar metod heretyckich i występnych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. nielegalny

Wiktionary


illinois

[czytaj: iliNOJZ labo iliNOJ]
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. stan w USA położony na środkowym zachodzie kraju, ze stolicą w Springfield;

 (1.2) geogr. rzeka w USA w Illinois (1.1), dopływ Missisipi;

 (1.3) geogr. toponim, nazwa kilku gmin w USA

Wiktionary

Illinois (wymowa:/ˌɪlɪˈnɔɪ/ IL-i-noy) – stan w Stanach Zjednoczonych, w regionie Midwest, w Krainie Wielkich Jezior. Graniczy od północnego wschodu z jeziorem Michigan. Sąsiednie stany to Wisconsin na północy, Iowa i Missouri na zachodzie, Kentucky na południu i Indiana na wschodzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako senator Illinois prezydent Obama napisał, że "Stany Zjednoczone nie powinny tolerować" szkaradnej rzezi fok w Kanadzie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Illinojczyk mos., Illinojka ż.

 przym. illinojski

Wiktionary


illinojczyk

[czytaj: ilinojczyk] mieszkaniec Illinois


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Illinois

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Illinois n.

:: fż. Illinojka ż.

 przym. illinojski

Wiktionary


illinojka

[czytaj: ilinojka] mieszkanka Illinois


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Illinois

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Illinois n.

:: fm. Illinojczyk mos.

 przym. illinojski

Wiktionary


illinojski

Illinois [czytaj: ilinojski]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Illinois (stanem lub rzeką)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Illinois mrz., Illinojczyk mos., Illinojka ż.

Wiktionary


illiria

starożytna kraina nad Adriatykiem, obejmująca tereny dawnej Jugosławii i Albanii; Iliria


SJP.pl

Iliria (łac. Illyria, Illyricum) – starożytna kraina nad Morzem Adriatyckim, obejmująca mniej więcej tereny obecnej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i Macedonii Północnej.

Appian umiejscawia ludy Ilirii powyżej Macedonii i Tracji, aż po Dunaj, Morze Jońskie i podnóże Alp. Kraj swoją nazwę wziął od Iliriusza, syna Polifema.

Wikipedia


illit

minerał używany jako surowiec ceramiczny, glinokrzemian potasu i glinu


SJP.pl

Illit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest minerałem bardzo pospolitym i wyjątkowo szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Szczególnie duże nagromadzenia występują na dnach oceanów. Nazwa pochodzi od stanu Illinois w Stanach Zjednoczonych, gdzie minerał ten stanowi jeden z głównych składników gleb.

Wikipedia


illitowy

związany z illitem


SJP.pl


illokucja

w językoznawstwie: intencja wypowiedzi, np. obietnica, zastraszenie, ostrzeżenie, rozkaz itp.


SJP.pl


illokucyjny

przymiotnik od: illokucja


SJP.pl


illuminati

osoby światłe, uczone


SJP.pl

Zakon Iluminatów (z łacińskiego illuminatus – „oświecony”, l. mn. illuminati) – to nazwa nadana kilku grupom, zarówno prawdziwym, jak i fikcyjnym. Historycznie nazwa ta zwykle odnosi się do Bawarskiego illuminati, tajnego stowarzyszenia z epoki Oświecenia, założonego 1 maja 1776 r. w Bawarii, dziś części Niemiec. Celem społeczeństwa było przeciwstawienie się przesądom, obskurantyzmowi, wpływom religijnym na życie publiczne i nadużyciom władzy państwowej. „Porządkiem dnia – pisali w swoich statutach ogólnych – jest położenie kresu machinacjom dostawców niesprawiedliwości, kontrolowanie ich bez zdominowania ich”. Iluminaci – wraz z masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami – zostali wyjęci spod prawa przez edykt Karola IV Teodora Wittelsbacha, elektora Bawarii, przy zachęcie Kościoła katolickiego, w 1784, 1785, 1787 i 1790 r. W ciągu następnych kilku lat grupa została oczerniana przez konserwatywnych i religijnych krytyków, którzy twierdzili, że kontynuowali działalność pod ziemią i byli odpowiedzialni za rewolucję francuską.

Wikipedia


ilmen

jezioro w północno-zachodniej Rosji; Ilmień


SJP.pl

Ilmen (Ilmień, ros. Озеро Ильмень, fin. Ilmajärvi) – jezioro w północno-zachodniej Rosji (obwód nowogrodzki).

Jest zasilane w wodę przez 52 rzeki, a wypływa z niego jedynie rzeka Wołchow, która odprowadza wody do jeziora Ładoga. Jego powierzchnia jest zmienna, w zależności od poziomu wód – średnio 982 km² (w granicach 733–2090 km²).

Wikipedia


ilmenit

minerał, tlenek żelaza i tytanu; ważna ruda tytanu


SJP.pl

Ilmenit (żelaziak tytanowy) – minerał zaliczany do gromady tlenków. Nazwa minerału pochodzi od Gór Ilmeńskich na Uralu Południowym w Rosji, gdzie występuje.

Wikipedia


ilmenitowy

związany z ilmenitem


SJP.pl


ilmeński

Ilmen (jezioro w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Ilmeniem (jeziorem w Rosji)

Wiktionary


ilmień

jezioro w północno-zachodniej Rosji; Ilmen


SJP.pl

Ilmen (Ilmień, ros. Озеро Ильмень, fin. Ilmajärvi) – jezioro w północno-zachodniej Rosji (obwód nowogrodzki).

Jest zasilane w wodę przez 52 rzeki, a wypływa z niego jedynie rzeka Wołchow, która odprowadza wody do jeziora Ładoga. Jego powierzchnia jest zmienna, w zależności od poziomu wód – średnio 982 km² (w granicach 733–2090 km²).

Wikipedia


ilnicki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jake Ilnicki – kanadyjski rugbysta
  • Jurij Ilnicki – radziecki działacz partyjny
  • Kazimierz Ilnicki – radziecki wojskowy
  • Tomasz Ilnicki – polski prawnik
  • Witalij Ilnicki – rosyjski zapaśnik
  • Włodzimierz Ilnicki – polski brydżysta, sędzia i instruktor

Wikipedia


ilnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie turczańskim obwodu lwowskiego nad Stryjem;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ilnicki

Wiktionary


ilo

International Labour Organization, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), organizacja wyspecjalizowana ONZ


SJP.pl

  • Ilo - miasto w Peru
  • Ilo - prowincja w Peru

Wikipedia


iloarkuszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile arkuszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔarkuˈʃɔvɨ, AS: iloarkušovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluarkuszowy

Wiktionary


iloarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile arów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔaˈrɔvɨ, AS: iloarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluarowy

Wiktionary


ilobajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile bajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔbajˈtɔvɨ, AS: ilobai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilubajtowy

Wiktionary


ilocalowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile cali

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔt͡saˈlɔvɨ, AS: ilocalovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilucalowy

Wiktionary


ilocentymetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile centymetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔt͡sɛ̃ntɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilocẽntỹmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilucentymetrowy

Wiktionary


ilocyfrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile cyfr

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔt͡sɨfˈrɔvɨ, AS: ilocyfrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilucyfrowy

Wiktionary


iloczas

czas, w ciągu którego trwa wymowa głoski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czas wymawiania samogłosek, pozwalający wyróżnić samogłoski długie i krótkie;

Wiktionary

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek. W niektórych językach iloczas różnicuje znaczenie wyrazów. W metryce antycznej iloczas był podstawą organizacji metrum wierszowego.

W języku polskim iloczas zanikł w początkach XVI wieku (zob. zanik iloczasu). Zachował się natomiast w języku czeskim. We współczesnym języku polskim zastosowanie wydłużenia czasu artykulacji głoski budować może ekspresję wypowiedzi (coooo?, ratuuunku!), nie jest znaczącym elementem systemu językowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zanikło występujące w języku prasłowiańskim zjawisko iloczasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈlɔt͡ʃas, AS: iločas

Wiktionary

Powiązane:

 przym. iloczasowy

 przysł. iloczasowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) muz. rytm

Wiktionary


iloczasowy

przymiotnik od: iloczas


SJP.pl


iloczęściowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile części

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔt͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: iločẽũ̯śćovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluczęściowy

Wiktionary


iloczyn

w matematyce: wynik mnożenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. wynik mnożenia arytmetycznego

Wiktionary

Matematyka
  • iloczyn – wynik mnożenia
    • Iloczyn skończony
    • iloczyn nieskończony
  • iloczyn logiczny
  • iloczyn zbiorów (iloczyn mnogościowy)
  • iloczyn kartezjański
  • iloczyny grup
  • iloczyn skalarny
  • iloczyn tensorowy
    • iloczyn tensorowy modułów (i przestrzeni liniowych)
    • iloczyn tensorowy przestrzeni Hilberta
    • iloczyny tensorowe przestrzeni Banacha
    • iloczyn tensorowy operatorów
    • iloczyn tensorowy operatorów ograniczonych na przestrzeni Hilberta
    • iloczyn tensorowy operatorów nieograniczonych
    • iloczyn tensorowy reprezentacji
    • iloczyny tensorowe C*-algebr

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Iloczynem liczb 5 i 2 jest 10.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: iˈlɔt͡ʃɨ̃n, AS: iločỹn

    Wiktionary

    Powiązane:

     przym. iloczynowy

     zaim. ile

    Wiktionary


iloczynowy

iloczyn


SJP.pl

Patrz:

iloczyn

iloczłonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile członów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: iloču̯õnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluczłonowy

Wiktionary


ilodaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔdãˈɲɔvɨ, AS: ilodãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludaniowy

Wiktionary


ilodecymetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile decymetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔdɛt͡sɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilodecỹmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludecymetrowy

Wiktionary


ilodekagramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dekagramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔdɛkaɡrãˈmɔvɨ, AS: ilodekagrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludekagramowy

Wiktionary


ilodniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ilodʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludniowy

Wiktionary


ilodolarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dolarów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔdɔlaˈrɔvɨ, AS: ilodolarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludolarowy

Wiktionary


ilodrzwiowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile drzwi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: iloḍžvʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iludrzwiowy

Wiktionary


iloekranowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile ekranów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɛkrãˈnɔvɨ, AS: iloekrãnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluekranowy

Wiktionary


iloelementowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile elementów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɛlɛ̃mɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iloelẽmẽntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluelementowy

Wiktionary


iloetapowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile etapów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɛtaˈpɔvɨ, AS: iloetapovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluetapowy

Wiktionary


ilofalowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile fal

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔfaˈlɔvɨ, AS: ilofalovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilufalowy

Wiktionary


ilofazowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile faz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔfaˈzɔvɨ, AS: ilofazovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilufazowy

Wiktionary


ilofrankowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile franków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔfrãŋˈkɔvɨ, AS: ilofrãŋkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilufrankowy

Wiktionary


ilofuntowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile funtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔfũnˈtɔvɨ, AS: ilofũntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilufuntowy

Wiktionary


ilogalonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile galonów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɡalɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilogalõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugalonowy

Wiktionary


ilogigabajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gigabajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɟiɡabajˈtɔvɨ, AS: iloǵigabai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugigabajtowy

Wiktionary


ilogodzinny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ilogoʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugodzinny

Wiktionary


ilogramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: ilogrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugramowy

Wiktionary


ilogroszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile groszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɡrɔˈʃɔvɨ, AS: ilogrošovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugroszowy

Wiktionary


ilogwiazdkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gwiazdek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔɡvʲjaˈstkɔvɨ, AS: ilogvʹi ̯astkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugwiazdkowy

Wiktionary


ilogłowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile głów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈɡwɔvɨ, AS: ilogu̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilugłowy

Wiktionary


ilohektarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile hektarów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔxɛktaˈrɔvɨ, AS: iloχektarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluhektarowy

Wiktionary


ilohektolitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile hektolitrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔxɛktɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: iloχektolʹitrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluhektolitrowy

Wiktionary


iloinstancyjny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile instancji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔjĩw̃stãnˈt͡sɨjnɨ, AS: iloi ̯ĩũ̯stãncyi ̯ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluinstancyjny

Wiktionary


iloizbowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile izb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔjizˈbɔvɨ, AS: iloi ̯izbovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluizbowy

Wiktionary


ilojardowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile jardów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔjarˈdɔvɨ, AS: iloi ̯ardovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilujardowy

Wiktionary


ilojenowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile jenów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔjɛ̃ˈnɔvɨ, AS: iloi ̯ẽnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilujenowy

Wiktionary


ilojęzyczny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile języków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: iloi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilujęzyczny

Wiktionary


ilokanałowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kanałów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkãnaˈwɔvɨ, AS: ilokãnau̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukanałowy

Wiktionary


ilokartkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kartek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkartˈkɔvɨ, AS: ilokartkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukartkowy

Wiktionary


ilokątny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kątów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈkɔ̃ntnɨ, AS: ilokõntny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukątny

Wiktionary


ilokilobajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilobajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔcilɔbajˈtɔvɨ, AS: iloḱilobai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukilobajtowy

Wiktionary


ilokilogramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilogramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔcilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: iloḱilogrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukilogramowy

Wiktionary


ilokilometrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilometrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔcilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iloḱilõmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukilometrowy

Wiktionary


ilokolorowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kolorów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkɔlɔˈrɔvɨ, AS: ilokolorovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukolorowy

Wiktionary


ilokolumnowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kolumn

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkɔlũmˈnɔvɨ, AS: ilokolũmnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukolumnowy

Wiktionary


ilokondygnacyjny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kondygnacji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: ilokõndygnacyi ̯ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukondygnacyjny

Wiktionary


ilokonny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile koni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈkɔ̃nːɨ, AS: ilokõ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukonny

Wiktionary


ilokoronowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile koron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilokorõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukoronowy

Wiktionary


ilokołowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kół

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔkɔˈwɔvɨ, AS: ilokou̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilukołowy

Wiktionary


ilokrotność

ilokrotny


SJP.pl

Patrz:

ilokrotny

ilokrotny

rzadko: ile razy powtórzony


SJP.pl


iloletni

w pytaniach: ile lat mający; iluletni


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) mający/trwający ile lat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈlɛtʲɲi, AS: iloletʹńi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluletni

Wiktionary


ilolinijkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile linijek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔlʲĩɲijˈkɔvɨ, AS: ilolʹĩńii ̯kovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilulinijkowy

Wiktionary


ilolistny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile liści

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈlʲistnɨ, AS: ilolʹistny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilulistny

Wiktionary


iloliterowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile liter

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ilolʹiterovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluliterowy

Wiktionary


ilolitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile litrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: ilolʹitrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilulitrowy

Wiktionary


ilomandatowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mandatów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mãndaˈtɔvɨ, AS: ilõmãndatovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumandatowy

Wiktionary


ilomegabajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile megabajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mɛɡabajˈtɔvɨ, AS: ilõmegabai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumegabajtowy

Wiktionary


ilometrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile metrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilõmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumetrowy

Wiktionary


ilomiejscowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miejsc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: ilõmʹi ̯ėi ̯scovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumiejscowy

Wiktionary


ilomiesięczny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miesięcy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ilõmʹi ̯ėśṇčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumiesięczny

Wiktionary


ilomieszkaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mieszkań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲjɛʃkãˈɲɔvɨ, AS: ilõmʹi ̯eškãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumieszkaniowy

Wiktionary


ilomiligramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miligramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲilʲiɡrãˈmɔvɨ, AS: ilõmʹilʹigrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumiligramowy

Wiktionary


ilomililitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mililitrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲilʲilʲiˈtrɔvɨ, AS: ilõmʹilʹilʹitrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mililitr mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumililitrowy

Wiktionary


ilomilimetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile milimetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ilõmʹilʹĩmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumilimetrowy

Wiktionary


ilomilowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mil

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲiˈlɔvɨ, AS: ilõmʹilovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilumilowy

Wiktionary


ilominutowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile minut

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃mʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ilõmʹĩnutovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluminutowy

Wiktionary


ilona

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Ilona – imię żeńskie, węgierska forma imienia Helena.

W styczniu 2024 w publicznych danych rejestru PESEL wykazano 55 045 kobiet o imieniu Ilona nadanym jako imię pierwsze oraz 12 920 noszących imię Ilona jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane żeńskie imię pierwsze – Anna – nosi 1 072 616 Polek.

Ilona imieniny obchodzi razem z Heleną, m.in. 23 kwietnia i 18 sierpnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez przypadek usiadłam na odtwarzaczu Ilony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈlɔ̃na, AS: ilõna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Ilonka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. Ilonka ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|węg.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* łotewski: (1.1) Ilona ż.

* rosyjski: (1.1) Илона ż.

źródła.

== Ilona (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Ilona

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


iloniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ilony lub z nią związany


SJP.pl


ilonka

zdrobnienie od: Ilona (imię żeńskie)


SJP.pl


ilonożny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile nóg

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔ̃ˈnɔʒnɨ, AS: ilõnožny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilunożny

Wiktionary


ilooki

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile oczu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈːci, AS: il•oḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluoki

Wiktionary


ilookrążeniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile okrążeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔːkrɔ̃w̃ʒɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: il•okrõũ̯žẽńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluokrążeniowy

Wiktionary


iloosiowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile osi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔːˈɕɔvɨ, AS: il•ośovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluosiowy

Wiktionary


iloosobowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔːsɔˈbɔvɨ, AS: il•osobovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluosobowy

Wiktionary


ilopasowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pasów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpaˈsɔvɨ, AS: ilopasovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilupasowy

Wiktionary


ilopiętrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pięter

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: ilopʹi ̯ẽntrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilupiętrowy

Wiktionary


ilopokojowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pokoi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpɔkɔˈjɔvɨ, AS: ilopokoi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilupokojowy

Wiktionary


ilopokoleniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pokoleń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ilopokolẽńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilupokoleniowy

Wiktionary


iloporcjowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile porcji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpɔrˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iloporcʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluporcjowy

Wiktionary


iloprocentowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile procent

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔprɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iloprocẽntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluprocentowy

Wiktionary


iloprzewodowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile przewodów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpʃɛvɔˈdɔvɨ, AS: ilopševodovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluprzewodowy

Wiktionary


iloprzyciskowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile przycisków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpʃɨt͡ɕiˈskɔvɨ, AS: ilopšyćiskovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluprzyciskowy

Wiktionary


ilopłatkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile płatków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔpwatˈkɔvɨ, AS: ilopu̯atkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilupłatkowy

Wiktionary


iloraz

1. wynik dzielenia;
2. iloraz inteligencji - wskaźnik poziomu rozwoju umysłowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. wynik dzielenia

Wiktionary

Dzielenie – operacja matematyczna zdefiniowana w dowolnym ciele jako:

{\frac {a}{b}}={a}\cdot {b^{-1}},   dla b\neq 0,

gdzie b^{-1} jest elementem odwrotnym do b.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Każdy ułamek jest ilorazem licznika i mianownika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: iˈlɔras, AS: iloras

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ile

Wiktionary


iloręki

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rąk

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈrɛ̃ŋʲci, AS: ilorŋʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluręki

Wiktionary


ilorodzinny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rodzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔrɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: iloroʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilurodzinny

Wiktionary


ilorzędowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rzędów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: iložẽndovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilurzędowy

Wiktionary


ilość

miara czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liczba określająca objętość lub masę;

 (1.2) pot. liczba sztuk

Wiktionary

Ilość – wielkość czegoś co może być mierzone i/lub ważone; czego może być mniej lub więcej. W mowie potocznej bywa zastępowane przez słowo „wielkość”, a często też błędnie słowem „liczba” (niepoprawne sformułowania to np. „liczba wody” zamiast ilość wody czy „ilość osób” zamiast „liczba osób”; rzeczownik „liczba” łączy się z nazwami rzeczy policzalnych, „ilość” zaś – niepoliczalnych.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ilość wody w zbiorniku to 200 litrów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈilɔɕt͡ɕ, AS: ilość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ilościowy

 przysł. ilościowo

 zaim. ile

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) objętość, waga, masa itp.

Wiktionary


iloschodkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile schodków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔsxɔtˈkɔvɨ, AS: ilosχotkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluschodkowy

Wiktionary


ilości

miara czegoś


SJP.pl


ilościowy

dotyczący ilości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący ilości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilość ż.

 przysł. ilościowo

Wiktionary


ilosekundowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile sekund

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔsɛkũnˈdɔvɨ, AS: ilosekũndovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilusekundowy

Wiktionary


iloskładnikowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile składników

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔskwadʲɲiˈkɔvɨ, AS: ilosku̯adʹńikovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluskładnikowy

Wiktionary


ilostan

urzędowo: stan liczebny (liczbowy)


SJP.pl


ilostopniowy

w pytaniach: ile stopni mający; ilustopniowy


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stopni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ilostopʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilustopniowy

Wiktionary


ilostronicowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stronic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ilostrõńicovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilustronicowy

Wiktionary


ilostronny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔˈstrɔ̃nːɨ, AS: ilostrõ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilustronny

Wiktionary


ilosylabowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile sylab

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔsɨlaˈbɔvɨ, AS: ilosylabovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilusylabowy

Wiktionary


iloszczeblowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile szczebli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔʃt͡ʃɛˈblɔvɨ, AS: iloščeblovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluszczeblowy

Wiktionary


ilota

spartański niewolnik; helota


SJP.pl


ilotomowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile tomów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ilotõmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilutomowy

Wiktionary


ilotonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile ton

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔtɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilotõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilutonowy

Wiktionary


ilotygodniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile tygodni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ilotygodʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilutygodniowy

Wiktionary


ilouncjowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile uncji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔũnˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iloũncʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluuncjowy

Wiktionary


ilowarstwowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile warstw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔvarˈstfɔvɨ, AS: ilovarstfovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluwarstwowy

Wiktionary


ilowatowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile watów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔvaˈtɔvɨ, AS: ilovatovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluwatowy

Wiktionary


ilowierszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile wierszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔvʲjɛrˈʃɔvɨ, AS: ilovʹi ̯eršovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluwierszowy

Wiktionary


ilowyrazowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile wyrazów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔvɨraˈzɔvɨ, AS: ilovyrazovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluwyrazowy

Wiktionary


ilozdaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile zdań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔzdãˈɲɔvɨ, AS: ilozdãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluzdaniowy

Wiktionary


iloznakowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile znaków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔznaˈkɔvɨ, AS: iloznakovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluznakowy

Wiktionary


ilozwrotkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile zwrotek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔzvrɔtˈkɔvɨ, AS: ilozvrotkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluzwrotkowy

Wiktionary


ilożyłowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile żył

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔʒɨˈwɔvɨ, AS: iložyu̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilużyłowy

Wiktionary


ilozłotowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile złotych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilɔzwɔˈtɔvɨ, AS: ilozu̯otovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluzłotowy

Wiktionary


ilski

nazwisko


SJP.pl

  • Franciszek Ilski
  • Kazimierz Ilski
  • Konrad Ilski
  • Zbigniew Ilski

Wikipedia


iluarkuszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile arkuszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluarkuˈʃɔvɨ, AS: iluarkušovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloarkuszowy

Wiktionary


iluarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile arów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluaˈrɔvɨ, AS: iluarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloarowy

Wiktionary


ilubajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile bajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilubajˈtɔvɨ, AS: ilubai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilobajtowy

Wiktionary


ilucalowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile cali

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilut͡saˈlɔvɨ, AS: ilucalovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilocalowy

Wiktionary


ilucentymetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile centymetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilut͡sɛ̃ntɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilucẽntỹmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilocentymetrowy

Wiktionary


ilucyfrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile cyfr

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilut͡sɨfˈrɔvɨ, AS: ilucyfrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilocyfrowy

Wiktionary


iluczęściowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile części

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilut͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: ilučẽũ̯śćovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloczęściowy

Wiktionary


iluczłonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile członów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilut͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: iluču̯õnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloczłonowy

Wiktionary


iludaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiludãˈɲɔvɨ, AS: iludãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodaniowy

Wiktionary


iludecymetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile decymetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiludɛt͡sɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iludecỹmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodecymetrowy

Wiktionary


iludekagramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dekagramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiludɛkaɡrãˈmɔvɨ, AS: iludekagrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodekagramowy

Wiktionary


iludniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈdʲɲɔvɨ, AS: iludʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodniowy

Wiktionary


iludolarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile dolarów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiludɔlaˈrɔvɨ, AS: iludolarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodolarowy

Wiktionary


iludrzwiowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile drzwi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: iluḍžvʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilodrzwiowy

Wiktionary


iluekranowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile ekranów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɛkrãˈnɔvɨ, AS: iluekrãnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloekranowy

Wiktionary


iluelementowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile elementów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɛlɛ̃mɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iluelẽmẽntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloelementowy

Wiktionary


iluetapowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile etapów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɛtaˈpɔvɨ, AS: iluetapovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloetapowy

Wiktionary


ilufalowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile fal

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilufaˈlɔvɨ, AS: ilufalovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilofalowy

Wiktionary


ilufazowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile faz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilufaˈzɔvɨ, AS: ilufazovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilofazowy

Wiktionary


ilufrankowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile franków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilufrãŋˈkɔvɨ, AS: ilufrãŋkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilofrankowy

Wiktionary


ilufuntowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile funtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilufũnˈtɔvɨ, AS: ilufũntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilofuntowy

Wiktionary


ilugalonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile galonów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɡalɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilugalõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogalonowy

Wiktionary


ilugigabajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gigabajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɟiɡabajˈtɔvɨ, AS: iluǵigabai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogigabajtowy

Wiktionary


ilugodzinny

w pytaniach: ile godzin liczący


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ilugoʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogodzinny

Wiktionary


ilugramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɡrãˈmɔvɨ, AS: ilugrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogramowy

Wiktionary


ilugroszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile groszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɡrɔˈʃɔvɨ, AS: ilugrošovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogroszowy

Wiktionary


ilugwiazdkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile gwiazdek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɡvʲjaˈstkɔvɨ, AS: ilugvʹi ̯astkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogwiazdkowy

Wiktionary


ilugłowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile głów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈɡwɔvɨ, AS: ilugu̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilogłowy

Wiktionary


iluhektarowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile hektarów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluxɛktaˈrɔvɨ, AS: iluχektarovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilohektarowy

Wiktionary


iluhektolitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile hektolitrów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Iluhektolitrowy zbiornik jest potrzebny?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluxɛktɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: iluχektolʹitrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilohektolitrowy

Wiktionary


iluinstancyjny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile instancji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilujĩw̃stãnˈt͡sɨjnɨ, AS: ilui ̯ĩũ̯stãncyi ̯ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloinstancyjny

Wiktionary


iluizbowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile izb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilujizˈbɔvɨ, AS: ilui ̯izbovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloizbowy

Wiktionary


ilujardowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile jardów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilujarˈdɔvɨ, AS: ilui ̯ardovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilojardowy

Wiktionary


ilujenowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile jenów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilujɛ̃ˈnɔvɨ, AS: ilui ̯ẽnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilojenowy

Wiktionary


ilujęzyczny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile języków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ilui ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilojęzyczny

Wiktionary


ilukanałowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kanałów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukãnaˈwɔvɨ, AS: ilukãnau̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokanałowy

Wiktionary


ilukartkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kartek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukartˈkɔvɨ, AS: ilukartkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokartkowy

Wiktionary


ilukątny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kątów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈkɔ̃ntnɨ, AS: ilukõntny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokątny

Wiktionary


ilukilobajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilobajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilucilɔbajˈtɔvɨ, AS: iluḱilobai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokilobajtowy

Wiktionary


ilukilogramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilogramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilucilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: iluḱilogrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokilogramowy

Wiktionary


ilukilometrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kilometrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilucilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iluḱilõmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokilometrowy

Wiktionary


ilukolorowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kolorów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukɔlɔˈrɔvɨ, AS: ilukolorovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokolorowy

Wiktionary


ilukolumnowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kolumn

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukɔlũmˈnɔvɨ, AS: ilukolũmnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokolumnowy

Wiktionary


ilukondygnacyjny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kondygnacji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: ilukõndygnacyi ̯ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokondygnacyjny

Wiktionary


ilukonny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile koni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈkɔ̃nːɨ, AS: ilukõ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokonny

Wiktionary


ilukoronowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile koron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilukorõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokoronowy

Wiktionary


ilukołowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile kół

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilukɔˈwɔvɨ, AS: ilukou̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilokołowy

Wiktionary


iluletni

w pytaniach: ile lat mający; iloletni


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A jakie (iluletnie) w naszym wymiarze sprawiedliwości trzeba mieć doświadczenie, żeby łapownika wsadzić do paki?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈlɛtʲɲi, AS: iluletʹńi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloletni

Wiktionary


ilulinijkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile linijek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilulʲĩɲijˈkɔvɨ, AS: ilulʹĩńii ̯kovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilolinijkowy

Wiktionary


ilulistny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile liści

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈlʲistnɨ, AS: ilulʹistny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilolistny

Wiktionary


iluliterowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile liter

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilulʲitɛˈrɔvɨ, AS: ilulʹiterovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloliterowy

Wiktionary


ilulitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile litrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilulʲiˈtrɔvɨ, AS: ilulʹitrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilolitrowy

Wiktionary


ilumandatowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mandatów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmãndaˈtɔvɨ, AS: ilũmãndatovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomandatowy

Wiktionary


ilumegabajtowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile megabajtów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmɛɡabajˈtɔvɨ, AS: ilũmegabai ̯tovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomegabajtowy

Wiktionary


ilumetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile metrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmɛˈtrɔvɨ, AS: ilũmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilometrowy

Wiktionary


ilumiejscowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miejsc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: ilũmʹi ̯ėi ̯scovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomiejscowy

Wiktionary


ilumiesięczny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miesięcy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ilũmʹi ̯ėśṇčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomiesięczny

Wiktionary


ilumieszkaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mieszkań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲjɛʃkãˈɲɔvɨ, AS: ilũmʹi ̯eškãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomieszkaniowy

Wiktionary


ilumiligramowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile miligramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲilʲiɡrãˈmɔvɨ, AS: ilũmʹilʹigrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomiligramowy

Wiktionary


ilumililitrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mililitrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲilʲilʲiˈtrɔvɨ, AS: ilũmʹilʹilʹitrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mililitr mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomililitrowy

Wiktionary


ilumilimetrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile milimetrów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ilũmʹilʹĩmetrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomilimetrowy

Wiktionary


ilumilowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile mil

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲiˈlɔvɨ, AS: ilũmʹilovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilomilowy

Wiktionary


iluminaci

członek jednego z bractw iluminatów; iluminat


SJP.pl

Zakon Iluminatów (z łacińskiego illuminatus – „oświecony”, l. mn. illuminati) – to nazwa nadana kilku grupom, zarówno prawdziwym, jak i fikcyjnym. Historycznie nazwa ta zwykle odnosi się do Bawarskiego illuminati, tajnego stowarzyszenia z epoki Oświecenia, założonego 1 maja 1776 r. w Bawarii, dziś części Niemiec. Celem społeczeństwa było przeciwstawienie się przesądom, obskurantyzmowi, wpływom religijnym na życie publiczne i nadużyciom władzy państwowej. „Porządkiem dnia – pisali w swoich statutach ogólnych – jest położenie kresu machinacjom dostawców niesprawiedliwości, kontrolowanie ich bez zdominowania ich”. Iluminaci – wraz z masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami – zostali wyjęci spod prawa przez edykt Karola IV Teodora Wittelsbacha, elektora Bawarii, przy zachęcie Kościoła katolickiego, w 1784, 1785, 1787 i 1790 r. W ciągu następnych kilku lat grupa została oczerniana przez konserwatywnych i religijnych krytyków, którzy twierdzili, że kontynuowali działalność pod ziemią i byli odpowiedzialni za rewolucję francuską.

Wikipedia


iluminacja

1. oświetlenie;
2. ozdoba rysunkowa książki niezwiązana tematycznie z treścią utworu;
3. wykonana ręcznie artystyczna ilustracja tekstu rękopiśmiennego;
4. uświadomienie sobie czegoś ; olśnienie;
5. w filozofii, religii: oświecenie umysłu przez Boga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) intensywne oświetlenie sztucznym światłem; zwykle nocne, ozdobne podświetlenie budynku lub innego obiektu

 (1.2) nagłe olśnienie, uświadomienie sobie

 (1.3) filoz. rel. oświecenie umysłu przez Boga

 (1.4) poligr. rysunkowa ozdoba książki

 (1.5) szt. ręcznie wykonana ilustracja tekstu, zwłaszcza charakterystyczna dla średniowiecza

Wiktionary

  • iluminacja (oświetlenie)
  • iluminacja (filozofia)
  • iluminacja (psychologia)
  • iluminacja książki
  • Iluminacja – film fabularny z 1972 roku, reż. Krzysztof Zanussi
  • Iluminacja (serial telewizyjny)
  • Iluminacja (album)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲĩˈnat͡sʲja, AS: ilũmʹĩnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iluminator m., iluminizm m., iluminowanie n.

 czas. iluminować ndk.

 przym. iluminacyjny, iluminatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) winieta

 (1.5) miniatura

Wiktionary


iluminacki

iluminat


SJP.pl

Patrz:

iluminat

iluminacyjny

dotyczący iluminacji


SJP.pl


iluminat

członek jednego z bractw iluminatów; iluminata


SJP.pl


iluminata

członek jednego z bractw iluminatów; iluminat


SJP.pl


iluminatka

iluminata


SJP.pl

Patrz:

iluminata

iluminator

osoba ozdabiająca dawniej rękopiśmienne książki malowanymi ilustracjami lub ozdobnymi inicjałami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. okienko w samolocie

 (1.2) żegl. wodoszczelne okienko w na statku;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) średniowieczny artysta-rzemieślnik, który zdobił księgi;

Wiktionary

  • iluminator – (w średniowieczu) artysta-rzemieślnik zdobiący księgi, które przepisywał; kopista.
  • iluminator – okno w burcie, pokładówce lub nadbudówce jednostki pływającej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. iluminacja ż., iluminowanie n., iluminant m., iluminizm m., iluminatorstwo n., lumen m.

 czas. iluminować ndk.

Wiktionary


iluminatorka

kobieta ozdabiająca dawniej rękopiśmienne książki malowanymi ilustracjami lub ozdobnymi inicjałami


SJP.pl


iluminatorski

iluminator


SJP.pl

Patrz:

iluminator

iluminatorstwo

zdobienie ksiąg ilustracjami


SJP.pl

Iluminacja (łac. illuminare „oświetlać, rozjaśniać; ozdabiać”) – średniowieczne zdobnictwo książkowe, pierwotnie w postaci ozdobnych linii i inicjałów oraz coraz bardziej skomplikowanych wzorów. Iluminatorstwo – proces zdobienia książki rękopiśmiennej, dokumentów rękopiśmiennych, a czasem także inkunabułów. Pierwotnie oznaczało zdobienie złotem karty książki (pisanie złotem tekstu). Wraz z rozwojem iluminatorstwa pojawiają się złocenia, które mogły przejawiać się nawet w formie złotych liter (codex aureus) pisanych na barwionym purpurą pergaminie. Iluminacja, zwłaszcza w sztuce dojrzałego średniowiecza mogła przyjąć formę dekoracyjnych rysunków wykonywanych technikami malarskimi lub też mogła wykorzystywać malowane (często ilustracyjne) miniatury figuralne, umieszczane na kartach manuskryptów, a później także pierwszych druków. Iluminacje zasadniczo dotyczyły dwóch obszarów na karcie: rozbudowanych kompozycji inicjałowych, oraz wypełnienia marginesów (bordiur). Tworzono jednak również bogate, rozbudowane kompozycje tekstowo-graficzne, na których tekst i obraz funkcjonowały, co rzadkie dla sztuki średniowiecznej, wspólnie – zajmując całość karty, czego przykładem może być słynny ewangeliarz z Kells.

Wikipedia


iluminista

zwolennik iluminizmu, poglądu głoszącego, że prawdę poznaje się intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga


SJP.pl


iluministyczny

związany z iluminizmem, przekonaniem o zasadniczej roli oświecenia przez Boga jako metody poznania


SJP.pl


iluminizm

pogląd w teorii poznania, zgodnie z którym prawdę poznaje się intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga


SJP.pl


iluminować

1. oświetlać;
2. zdobić książki iluminacjami, czyli barwnymi ilustracjami


SJP.pl


iluminowanie

1. oświetlać;
2. zdobić książki iluminacjami, czyli barwnymi ilustracjami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|iluminować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. iluminować ndk.

 rzecz. iluminacja ż., iluminator mos./mrz.

Wiktionary


iluminutowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile minut

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũmʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ilũmʹĩnutovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilominutowy

Wiktionary


ilunożny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile nóg

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilũˈnɔʒnɨ, AS: ilũnožny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilonożny

Wiktionary


iluoki

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile oczu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈɔci, AS: iluoḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilooki

Wiktionary


iluokrążeniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile okrążeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɔkrɔ̃w̃ʒɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: iluokrõũ̯žẽńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilookrążeniowy

Wiktionary


iluosiowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile osi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɔˈɕɔvɨ, AS: iluośovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloosiowy

Wiktionary


iluosobowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W umowie z biurem należy ustalić, iluosobowy będzie pokój, czy ma balkon i klimatyzację, czy jest łazienka, TV, lodówka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluɔsɔˈbɔvɨ, AS: iluosobovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloosobowy

Wiktionary


ilupasowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pasów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupaˈsɔvɨ, AS: ilupasovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilopasowy

Wiktionary


ilupiętrowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pięter

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: ilupʹi ̯ẽntrovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilopiętrowy

Wiktionary


ilupokojowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pokoi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupɔkɔˈjɔvɨ, AS: ilupokoi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilopokojowy

Wiktionary


ilupokoleniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile pokoleń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ilupokolẽńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilopokoleniowy

Wiktionary


iluporcjowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile porcji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupɔrˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iluporcʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloporcjowy

Wiktionary


iluprocentowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile procent

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluprɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iluprocẽntovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloprocentowy

Wiktionary


iluprzewodowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile przewodów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupʃɛvɔˈdɔvɨ, AS: ilupševodovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloprzewodowy

Wiktionary


iluprzyciskowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile przycisków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupʃɨt͡ɕiˈskɔvɨ, AS: ilupšyćiskovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloprzyciskowy

Wiktionary


ilupłatkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile płatków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilupwatˈkɔvɨ, AS: ilupu̯atkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilopłatkowy

Wiktionary


iluręki

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rąk

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈrɛ̃ŋʲci, AS: ilurŋʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloręki

Wiktionary


ilurodzinny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rodzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilurɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: iluroʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilorodzinny

Wiktionary


ilurzędowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile rzędów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: ilužẽndovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilorzędowy

Wiktionary


iluschodkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile schodków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilusxɔtˈkɔvɨ, AS: ilusχotkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloschodkowy

Wiktionary


ilusekundowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile sekund

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilusɛkũnˈdɔvɨ, AS: ilusekũndovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilosekundowy

Wiktionary


iluskładnikowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile składników

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluskwadʲɲiˈkɔvɨ, AS: ilusku̯adʹńikovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloskładnikowy

Wiktionary


ilustopniowy

w pytaniach: ile stopni mający; ilostopniowy


SJP.pl

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stopni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilustɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ilustopʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilostopniowy

Wiktionary


ilustr.

il.; skrót od:
1. ilustracja;
2. ilustrowany;
3. ilustrował (używany tylko w zapisach bibliograficznych)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = ilustrował

 (1.2) = ilustrowany

 (1.3) = ilustracje

 (1.4) = ilustrator

 (1.5) = ilustratorka

Wiktionary


ilustracja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reprodukcja fotografii, rysunku lub obrazu, będąca uzupełnieniem, wyjaśnieniem lub ozdobą drukowanego tekstu;

 (1.2) książk. przykład, który wyjaśnia, komentuje lub interpretuje coś, np. wykład, tezę

Wiktionary

Ilustracja (łac. illustratio rozjaśnienie, unaocznienie) – obraz, fotografia, rysunek, rycina lub inny element graficzny dodany do napisanego lub wydrukowanego tekstu (książka, artykuł prasowy, hasło encyklopedyczne), mający za zadanie go uzupełniać, objaśniać albo zdobić. Ilustracja nawiązuje do myśli, historii, tekstu literackiego lub do codziennego życia, jej rolą jest wyjaśnienie i dookreślenie tematu, a także dokumentacja i analiza danego problemu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie powinien dziwić fakt, że pierwszy udokumentowany dowód pojawienia się ilustracji w tekście pochodzi z Chin. (z Internetu)

 (1.2) A cała sprawa z tym felietonem to świetna ilustracja tezy, że jak trzeba psa uderzyć, to kij się znajdzie. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈstrat͡sʲja, AS: ilustracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ilustrować, zilustrować

 rzecz. zilustrowanie n., ilustrator mos., ilustratorka ż., ilustratorstwo n.

 przym. ilustracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rycina

 (1.2) egzemplifikacja

Wiktionary


ilustracyjka

1. rzadko: mała ilustracja;
2. lekceważąco o ilustracji


SJP.pl


ilustracyjność

ilustracyjny


SJP.pl

Patrz:

ilustracyjny

ilustracyjny

dotyczący ilustracji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ilustracją

 (1.2) wyjaśniający coś, stanowiący ilustrację

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilustracja ż., ilustrator m., ilustratorka ż., ilustrowanie n.

 czas. ilustrować ndk., zilustrować dk.

Wiktionary


ilustrator

osoba wykonująca ilustracje do czasopisma lub tekstu książki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba tworząca ilustracje, osoba zajmująca się ilustrowaniem – opatrywaniem tekstów ilustracjami

Wiktionary

Ilustrator – artysta specjalizujący się we wspomaganiu napisanego tekstu lub wyjaśnianiu pojęć, zapewniający wizualną reprezentację treści związanej z tekstem lub pomysłem. Ilustracja może być przeznaczona do wyjaśnienia skomplikowanych pojęć lub zobrazowania przedmiotów, które są trudne do opisania tekstowo, co jest powodem, że ilustracje są często spotykane w książkach dla dzieci.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.

:: fż. ilustratorka ż.

 czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) illustrator

* arabski: (1.1) مصور m.

* baskijski: (1.1) irudigile

* białoruski: (1.1) ілюстратар m.

* bułgarski: (1.1) илюстратор m.

* czeski: (1.1) ilustrátor m.

* francuski: (1.1) illustrateur m.

* hindi: (1.1) चित्रकार m.

* hiszpański: (1.1) ilustrador m.

* japoński: (1.1) イラストレーター (irasutorētā)

* niemiecki: (1.1) Zeichner m., Illustrator m.

* portugalski: (1.1) ilustrador m., desenhador m.

* rosyjski: (1.1) иллюстратор m.

* słoweński: (1.1) ilustrator m.

* szwedzki: (1.1) illustratör w.

* węgierski: (1.1) illusztrátor

źródła.

== ilustrator (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) ilustrator

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈstratɔr, AS: ilustrator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.

:: fż. ilustratorka ż.

 czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.

:: fż. ilustratorka ż.

 czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) illustrator

* arabski: (1.1) مصور m.

* baskijski: (1.1) irudigile

* białoruski: (1.1) ілюстратар m.

* bułgarski: (1.1) илюстратор m.

* czeski: (1.1) ilustrátor m.

* francuski: (1.1) illustrateur m.

* hindi: (1.1) चित्रकार m.

* hiszpański: (1.1) ilustrador m.

* japoński: (1.1) イラストレーター (irasutorētā)

* niemiecki: (1.1) Zeichner m., Illustrator m.

* portugalski: (1.1) ilustrador m., desenhador m.

* rosyjski: (1.1) иллюстратор m.

* słoweński: (1.1) ilustrator m.

* szwedzki: (1.1) illustratör w.

* węgierski: (1.1) illusztrátor

źródła.

== ilustrator (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) ilustrator

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ilustratorka

kobieta wykonująca ilustracje do czasopisma lub tekstu książki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta ilustrator

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.

:: fm. ilustrator mos.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

 czas. ilustrować

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|ilustrator|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ilustratorka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ilustratorka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.

:: fm. ilustrator mos.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

 czas. ilustrować

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.

:: fm. ilustrator mos.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

 czas. ilustrować

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|ilustrator|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ilustratorka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ilustratorka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ilustratorski

ilustrować


SJP.pl

Patrz:

ilustrować

ilustratywność

ilustratywny


SJP.pl

Patrz:

ilustratywny

ilustronicowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stronic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilustrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ilustrõńicovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilostronicowy

Wiktionary


ilustronny

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile stron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluˈstrɔ̃nːɨ, AS: ilustrõ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilostronny

Wiktionary


ilustrować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zilustrować)

 (1.1) opatrywać tekst ilustracją: fotografią, grafiką lub wykresem

 (1.2) przen. uzupełniać, unaoczniać coś przykładem, dodatkowym komentarzem lub dokumentacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ten przykład ilustruje jakie problemy musieli rozwiązać naukowcy realizujący projekt Manhattan.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilustracja ż., ilustracyjka ż., ilustrator m., ilustratorka ż., ilustratorstwo n., ilustrowanie n., zilustrowanie n.

 czas. zilustrować dk.

 przym. ilustratorski, ilustracyjny

Wiktionary


ilustrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ilustrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ilustrator m., ilustratorka ż.

 czas. ilustrować ndk., zilustrować dk.

 przym. ilustracyjny

Wiktionary


ilusylabowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile sylab

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilusɨlaˈbɔvɨ, AS: ilusylabovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilosylabowy

Wiktionary


iluszczeblowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile szczebli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluʃt͡ʃɛˈblɔvɨ, AS: iluščeblovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloszczeblowy

Wiktionary


ilutomowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile tomów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilutɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ilutõmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilotomowy

Wiktionary


ilutonowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile ton

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilutɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilutõnovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilotonowy

Wiktionary


ilutygodniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile tygodni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌilutɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ilutygodʹńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilotygodniowy

Wiktionary


iluuncjowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile uncji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluũnˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iluũncʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilouncjowy

Wiktionary


iluwarstwowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile warstw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluvarˈstfɔvɨ, AS: iluvarstfovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilowarstwowy

Wiktionary


iluwatowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile watów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluvaˈtɔvɨ, AS: iluvatovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilowatowy

Wiktionary


iluwialny

dotyczący iluwium


SJP.pl


iluwierszowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile wierszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluvʲjɛrˈʃɔvɨ, AS: iluvʹi ̯eršovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilowierszowy

Wiktionary


iluwium

materiał wpłukany do luźnych warstw powierzchni skorupy ziemskiej


SJP.pl


iluwyrazowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile wyrazów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluvɨraˈzɔvɨ, AS: iluvyrazovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilowyrazowy

Wiktionary


iluzdaniowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile zdań

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluzdãˈɲɔvɨ, AS: iluzdãńovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilozdaniowy

Wiktionary


iluzja

1. złudzenie; wrażenie, że się widzi coś, czego w istocie nie ma;
2. wywoływanie omamów wzrokowych lub odbieranie błędnych bodźców wzrokowych, niewłaściwa interpretacja widzianego zjawiska;
3. wiara lub przekonanie niemające pokrycia w rzeczywistości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. uświadomione doznanie wrażenia widzenia czegoś nieistniejącego, zniekształcone widzenie

 (1.2) błędna interpretacja

 (1.3) sztuka iluzjonisty

 (1.4) daw. przezroczysta tkanina jedwabna

Wiktionary

  • iluzja – w psychologii
  • efekt iluzjonistyczny
  • Iluzja (film 2004)
  • Iluzja (film 2013)
  • Złudzenie optyczne
  • Iluzja – amerykański serial telewizyjny
  • Iluzja - utwór zespołu pochodzący z debiutanckiej płyty IRA

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. iluzjon m., iluzjonista m., iluzjonistka ż., iluzjonizm m.

 przym. iluzjonistyczny, iluzyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) złudzenie, miraż, przywidzenie, złuda

 (1.2) wrażenie

Wiktionary


iluzjon

dawniej, w dobie filmu niemego: kino


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. kino

Wiktionary

  • iluzjon – dawne określenie kina
  • Iluzjon – warszawskie kino
  • Studio Filmowe Iluzjon (dawniej Zespół Filmowy Iluzjon)

Muzyka:

  • Iluzjon – polski zespół rockowy
  • Iluzjon cz. I – płyta Reni Jusis

Wikipedia

Wymowa:

IPA: iˈluzʲjɔ̃n, AS: iluzʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iluzja ż., iluzjonista m., iluzjonizm m.

 przym. iluzjonistyczny, iluzyjny, iluzjowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. bioskop

Wiktionary


iluzjonista

1. artysta pokazujący sztuczki oparte na niezwykłej zręczności; sztukmistrz, prestidigitator;
2. artysta dążący do oddania wiernego złudzenia rzeczywistości w sztukach plastycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. człowiek wykorzystujący efekt złudzenia w czasie swoich występów

Wiktionary

Iluzjonista – główne określenie dla wszystkich osób zajmujących się sztuką iluzji.

Klasyczny strój iluzjonisty stanowi garnitur, cylinder, „magiczna” pałeczka i mniejsze rekwizyty, jednak współczesny wygląd iluzjonisty znacznie różni się od tego klasycznego i jest o wiele nowocześniejszy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. iluzja ż., iluzjon m., iluzjonizm m.

:: fż. iluzjonistka ż.

 przym. iluzoryczny, iluzyjny, iluzjonistyczny

 przysł. iluzorycznie, iluzyjnie, iluzjonistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prestidigitator, magik, kuglarz

Wiktionary


iluzjonistka

1. artystka pokazująca sztuczki oparte na niezwykłej zręczności; sztukmistrzyni, prestidigitatorka;
2. przedstawicielka iluzjonizmu w sztuce


SJP.pl


iluzjonistyczny

1. odnoszący się do iluzjonistów; magiczny, prestidigitatorski;
2. odnoszący się do iluzjonizmu w sztuce lub filozofii;
3. odnoszący się do rozpowszechniania iluzji niemających związku z rzeczywistością


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z iluzjonistą, dotyczący iluzjonisty; właściwy iluzjoniście; polegający na iluzjach

 (1.2) filoz. związany z iluzjonizmem, dotyczący iluzjonizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iluzjonista mos., iluzja ż., iluzjon m., iluzjonizm mrz.

:: fż. iluzjonistka ż.

 przym. iluzoryczny, iluzyjny

 przysł. iluzorycznie, iluzyjnie, iluzjonistycznie

Wiktionary


iluzjonizm

1. w filozofii: pogląd, według którego świat poznawalny za pomocą zmysłów jest iluzją;
2. w sztuce:
a) technika, dzięki której obraz daje złudzenie oglądania rzeczywistości;
b) teoria zakładająca, że obcowanie ze sztuką jest dobrowolnym poddaniem się złudzeniom, jakie ona wywołuje;
3. rozpowszechnianie twierdzeń niemających pokrycia w rzeczywistości


SJP.pl

Iluzjonizm (łac. illusio –złudzenie) – technika malarska przedstawiania rzeczywistości takimi środkami, które akcentują relacje przestrzenne między ukazywanymi przedmiotami i podkreślają ich trójwymiarowość, stwarzając złudzenie rzeczywistości.

Wikipedia


iluznakowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile znaków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluznaˈkɔvɨ, AS: iluznakovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iloznakowy

Wiktionary


iluzoryczność

cecha czegoś sprawiającego wrażenie prawdziwego; złudność, ułudność, pozorność


SJP.pl


iluzoryczny

sprawiający wrażenie prawdziwego; złudny, pozorny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) złudny, pozorny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To jest człowiek, którego przykład jasno pokazuje, że konflikt między wiarą i nauką jest czysto iluzoryczny. ([http://bendyk.blog.polityka.pl/?p=455 z Internetu])

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluzɔˈrɨt͡ʃnɨ, AS: iluzoryčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iluzoryczność ż., iluzjonista mos.

 przysł. iluzorycznie

 przym. iluzjonistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwodniczy, zakłamany, udawany, oszukańczy, fałszywy

Wiktionary


iluzwrotkowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile zwrotek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluzvrɔtˈkɔvɨ, AS: iluzvrotkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilozwrotkowy

Wiktionary


iluzyjność

iluzyjny


SJP.pl

Patrz:

iluzyjny

iluzyjny

będący rezultatem iluzji; nierealny; fikcyjny


SJP.pl


ilużyłowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile żył

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluʒɨˈwɔvɨ, AS: ilužyu̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilożyłowy

Wiktionary


iluzłotowy

zaimek pytajny

 (1.1) mający ile złotych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌiluzwɔˈtɔvɨ, AS: iluzu̯otovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ilozłotowy

Wiktionary


ilza

imię żeńskie


SJP.pl

Ilza – imię żeńskie. Pochodzi ze zdrobniałej formy niemieckiej odmiany imienia Elżbieta - Elizabeth - Ilse.

Ilza imieniny obchodzi 8 maja.

Wikipedia


im

wyraz występujący jedynie w wyrażeniu "im... tym..." (najczęściej w połączeniu ze stopniem wyższym lub najwyższym przymiotnika), np. "im jest większy, tym jest cięższy"; "w jakim stopniu... w takim..."; "o ile... tym..."


SJP.pl

spójnik

 (1.1) im… tymwskazuje zwiększanie się jednej cechy wraz ze wzrostem drugiej lub proporcjonalną zależność jednej zmiany względem drugiej

forma zaimka.

 (2.1) C. od oni lub one

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Im lepsza jakość towarów, tym wyższa ich cena.

 (1.1) Im dłużej będziesz pracować, tym wyższą będziesz mieć emeryturę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩm, AS: ĩm

Wiktionary


im.

1. skrót od: imienia;
2. skrót od: imiesłów; imiesł.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = imienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Publiczne Gimnazjum nr 1 (= jeden) im. Ignacego Potockiego w Kurowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲa, AS: ĩmʹi ̯ė̃ńa

Wiktionary


imac

seria komputerów firmy Apple


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. pojmać)

 (1.1) daw. chwytać

czasownik zwrotny niedokonany imać się

 (2.1) książk. chwytać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawo nakazywało starostom, regimentarzom i hetmanom ludzi tych imać i karać na gardle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmat͡ɕ, AS: ĩmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imanie, imadło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chwytać, łapać

Wiktionary


imacz

uchwyt tarczy rycerskiej, wykonany najczęściej ze skóry lub powrozów (rzadziej z materiału)


SJP.pl


imadełko

zdrobnienie od: imadło


SJP.pl


imadło

1. przyrząd do przytrzymywania przedmiotów podczas obróbki;
2. kleszcze chirurgiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. przyrząd, który służy do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce lub w trakcie montażu;

 (1.2) część przedmiotu służąca do chwytania jej dłonią w celu przenoszenia tego przedmiotu

 (1.3) med. kleszcze chirurgiczne

Wiktionary

Imadło – przyrząd służący do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce ręcznej lub mechanicznej.

Imadło (rys. A) zbudowane jest z dwóch szczęk (3) zaciskanych przy pomocy śruby (2) napędzanej pokrętłem (1). Większe imadła oraz imadła maszynowe i specjalistyczne posiadają bardziej złożoną budowę: korpus (4), elementy mocujące do stołu warsztatowego lub obrabiarki (5), obrotnice lub przeguby, które mogą być wyposażone w podziałkę kątową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brygadzista umocował walec w imadle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmadwɔ, AS: ĩmadu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imak mrz., imanie n.

 czas. imać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. śrubsztak; stpol. szrobsztok, białystok|śrubstag.; gw-pl|Górny Śląsk|szraubsztok, szróbsztok.

 (1.2) ucho, uchwyt

 (1.3) szczypce, kleszcze

Wiktionary


imadłowy

imadło


SJP.pl

Patrz:

imadło

image

[czytaj: imidż albo imAŻ] oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; imaż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykreowany wizerunek, którym jakaś osoba, organizacja itp. jest postrzegana

Wiktionary

  • image (wym. imaż, imidż) – wizerunek, sposób postrzegania danej osoby lub organizacji
  • Image – amerykańskie czasopismo

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. imaginarium n.

Wiktionary


imaginacja

1. zdolność wyobrażania rzeczy nieistniejących lub niewidzianych; wyobraźnia, fantazja;
2. wytwór wyobraźni, rzecz wymyślona; urojenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wytwór wyobraźni, przedstawienie sobie czegoś

 (1.2) zdolność do tworzenia obrazów za pomocą wyobraźni; fantazjowanie

Wiktionary

Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.

Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmaɟĩˈnat͡sʲja, AS: ĩmaǵĩnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imaginarium n., imago n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyobrażenie, fantazja, urojenie

Wiktionary


imaginacyjny

dotyczący imaginacji


SJP.pl


imaginarium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nierzeczywisty, wyimaginowany świat – czyjejś wyobraźni lub pewnego ogólnego zbioru poglądów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmaɟĩˈnarʲjũm, AS: ĩmaǵĩnarʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imaginacja ż., imago n., image m., imagizm m.

 czas. imaginować, wyimaginować

 przym. imaginacyjny, wyimaginowany, imaginatywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzeczywistość wirtualna, model, imaginatorium

Wiktionary


imaginatywny

rzadko: odnoszący się do wyobraźni; imaginacyjny


SJP.pl


imagineskopia

Imagineskopia – fikcyjna nauka o poszerzaniu wyobraźni, wymyślona przez autora wydanej w 1977 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego książki Stanisława Moskala Wstęp do imagineskopii. Autor, ukrywający się pod pseudonimem Śledź Otrembus-Podgrobelski, przedstawił naukowym językiem, wspieranym licznymi przypisami i bibliografią, wprowadzenie do fikcyjnej nauki o poszerzaniu wyobraźni, której twórcą miał być Jeremiasz Apollon Hytz. Podany jest rys historyczny nauki, jej rozwój, cele, metody badawcze, instrumenty. Najważniejszy przyrząd do badania i poszerzania wyobraźni autor nazwał imagineskopem, a opis, budowę i działania wsparł rysunkami technicznymi. Książka opatrzona jest, jak przystało na naukową publikację, obszerną bibliografią i streszczeniami w kilku językach.

Wikipedia


imaginista

reprezentant, zwolennik imagizmu; imagista


SJP.pl


imaginistka

imaginista; imagistka


SJP.pl


imaginistyczny

związany z imaginizmem w literaturze; obrazowy, imagistyczny


SJP.pl


imaginizm

kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imagizm


SJP.pl

Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).

Wikipedia


imaginować

książkowo: wymyślać, wyobrażać sobie coś zgodnie z własną wolą, z własnym pragnieniem; fantazjować, roić


SJP.pl


imagista

reprezentant, zwolennik imagizmu; imaginista


SJP.pl


imagistka

imagista; imaginistka


SJP.pl


imagistyczny

związany z imagizmem w literaturze; obrazowy, imaginistyczny


SJP.pl


imagizm

kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imaginizm


SJP.pl

Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).

Wikipedia


imago

1. dojrzałe stadium owada; owad w tym stadium;
2. w psychologii: wyobrażenie jakiejś osoby powstałe w dzieciństwie, przekładające się na późniejsze postrzeganie innych osób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ent. owad dorosły, ostateczna postać owada;

 (1.2) psych. idealny obraz określonej osoby wytworzony we wczesnym dzieciństwie, projektowany później na inne osoby z otoczenia

Wiktionary

Imago (łac. imago – obraz; l.mn. – imagines lub imaga), owad dorosły, owad doskonały – ostateczne stadium w rozwoju osobniczym owadów przechodzących proces przeobrażenia. Imago nie przechodzi już linień. U większości gatunków jest osobnikiem zdolnym do rozrodu, często niepobierającym pokarmu lub pobierającym go jedynie w minimalnych ilościach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩˈmaɡɔ, AS: ĩmago

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imaginacja ż., imaginarium n.

Wiktionary


imak

uchwyt do zamocowania narzędzi skrawających, np. w obrabiarce


SJP.pl

  • Imak (zegarmistrzostwo) – przyrząd zegarmistrzowski do przytrzymywania elementów walcowych.
  • Imak – element obrabiarki no mocowania narzędzi skrawających.

Wikipedia


imam

1. przełożony w meczecie;
2. szyicki następca Alego;
3. teolog sunnicki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczony duchowny muzułmański, przywódca religijny;

forma czasownika.

 (2.1) 1. os. lp. ter. od: imać

Wiktionary

Imam (arab. إمام, dosł. „przywódca”) – muzułmański przywódca religijny; w tradycyjnym znaczeniu – przewodniczący rytualnej modlitwy muzułmańskiej, czyli salatu. W ogólności może to być osoba świecka bądź przełożony meczetu. Władca kraju również może być nazywany imamem.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Odkąd straciłem etat, imam się każdej drobnej roboty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmãm, AS: ĩmãm

Wiktionary


imamici

wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec


SJP.pl

Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.

Wikipedia


imamita

wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec


SJP.pl


imamitka

imamita


SJP.pl

Patrz:

imamita

imamizm

muzułmańska doktryna szyitów


SJP.pl

Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.

Wikipedia


imamka

rzadko: muzułmańska przywódczyni religijna


SJP.pl


imanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|imać.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. imadło n.

 czas. imać

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== imanie (slovio.) ==

ortografie. имание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) własność

odmiana.

 (1.1) lm. imanies

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmãɲɛ, AS: ĩmãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imadło n.

 czas. imać

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. imadło n.

 czas. imać

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== imanie (slovio.) ==

ortografie. имание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) własność

odmiana.

 (1.1) lm. imanies

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


imax

[czytaj: ajmaks] system kinowy z zastosowaniem największego kadru w kinematografii; IMAX


SJP.pl

IMAX – jeden z alternatywnych systemów kinowych używanych w przemyśle filmowym. Taśma filmowa IMAX znacznie różni się od tradycyjnej – powierzchnia użytkowa ma szerokość 48,5 mm i wysokość 70 mm, stąd obraz ma proporcje 1,44:1. Kadr jest ustawiony poziomo, a nie pionowo, jak na taśmie filmowej 35 mm.

Wikipedia


imaż

oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; image


SJP.pl


imazalil

organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin oraz środków wykorzystywanych do zabezpieczania owoców po zbiorze


SJP.pl

Enilkonazol, imazalil – organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin (fungicydów) oraz środków wykorzystywanych do pozbiorczego zabezpieczania owoców. Stosowany także w weterynarii jako środek przeciwgrzybiczy do stosowania miejscowego.

Wikipedia


imażinizm

kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażynizm


SJP.pl


imażynista

zwolennik, reprezentant imażynizmu


SJP.pl


imażynistka

imażynista


SJP.pl

Patrz:

imażynista

imażynistyczny

dotyczący imażynizmu


SJP.pl


imażynizm

kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażinizm


SJP.pl

Imażynizm - kierunek w poezji rosyjskiej w latach 20. XX wieku, wywodzący się z futuryzmu i nawiązujący do angielskiego i amerykańskiego imagizmu. Imażynizm głosił postulaty obrazowości i intuicyjności w sztuce, za podstawę poezji uznawał tzw. czysty obraz.

Najwybitniejsi imażyniści to Siergiej Jesienin i Anatolij Marienhof.

Wśród autorów polskich wpływy imażynizmu można zauważyć m.in. w twórczości Grzegorza Timofiejewa.

Wikipedia


imbecyl

1. pogardliwie o głupim człowieku;
2. osoba niedorozwinięta umysłowo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. ktoś z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

 (1.2) pot. obraź. głupek

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Ten tępy imbecyl patrzy na to ze złej perspektywy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈbɛt͡sɨl, AS: ĩmbecyl

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbecylizm mrz., imbecylność ż., imbecylowatość ż.

 przym. imbecylny, imbecylowaty

 przysł. imbecylnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głuptak

 (1.2) debil, bałwan, idiota, dureń, kretyn

Wiktionary


imbecylek

zdrobnienie od: imbecyl


SJP.pl

Patrz:

imbecyl

imbecylizm

nieporadność umysłowa;oligofrenia


SJP.pl

Wikipedia


imbecylka

zdrobnienie od: imbecyl


SJP.pl

Patrz:

imbecyl

imbecylowaty

podobny do imbecyla, właściwy imbecylowi


SJP.pl


imbibicja

1. zjawisko przepajania i przeobrażania skał przez roztwory pochodzenia magmowego;
2. proces pęcznienia koloidów występujący np. w nasionach


SJP.pl

Imbibicja (od łac. imbibo "wypijać, nasiąkać") – proces pęcznienia koloidów. Polega on na przyłączaniu coraz większej ilości cząsteczek wody wiązaniami wodorowymi do cząsteczek płaszcza wodnego otaczającego cząsteczkę koloidu hydrofilnego, a tym samym na zwiększaniu odległości między kolejnymi micellami koloidowymi. Występuje m.in. w początkowej fazie kiełkowania nasion – pęcznieniu, w której zwiększają swoją objętość i masę po zanurzeniu w wodzie lub otoczeniu wilgotnego środowiska.

Wikipedia


imbierczak

nazwisko


SJP.pl


imbir

1. jadalna bylina o silnie rozwiniętych kłączach i krótkich łodygach naziemnych;
2. przyprawa korzenna uzyskiwana z kłączy rośliny o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Zingiber|Boehm.|ref=tak., rodzaj roślin wieloletnich, pochodzących z Azji i Australii;

 (1.2) kulin. przyprawa z imbiru lekarskiego, Zingiber officinale Rosc., w formie świeżego kłącza lub proszku

 (1.3) kulin. jarzyna z kłącza imbiru japońskiego, Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Imbir uprawiany jest na Jamajce.

 (1.2) Często dodaję imbiru do ciasta.

 (1.3) Lubię marynowany imbir do sushi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmbʲir, AS: ĩmbʹir

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbirowce nmos., imbirowiec m., imbirowate nmos., ambirz m., imbirówka ż.

 przym. imbirowy, imbirowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ambirz

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|ingwer, zozwor.

Wiktionary


imbirowate

rodzina roślin jednoliściennych, występujących w okolicach podzwrotnikowych, obejmujących takie gatunki jak imbir i kardamon


SJP.pl

Wikipedia


imbirowaty

o cechach imbirowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


imbirowce

rząd roślin zielnych z kladu jednoliściennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Zingiberales|Griseb.|ref=tak., rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych;

Wiktionary

Imbirowce (Zingiberales Griseb.) – rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych. Rośliny tu zaliczane wyewoluowały ok. 80 milionów lat temu. W obrębie rzędu wyróżnia się 8 rodzin, 92 rodzaje i blisko 2,2 tys. gatunków. Należy tu wiele popularnych roślin użytkowych (np. banan, imbir, kardamon) i ozdobnych (paciorecznik, strelicja, maranta).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Liście imbirowców są zwykle pochwiaste.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbir mrz., imbirowate nmos., imbirowe nmos., imbirówka ż.

 przym. imbirowy

Wiktionary


imbirowiec

przedstawiciel rzędu roślin zielnych z kladu jednoliściennych


SJP.pl


imbirówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. nalewka na imbirze

 (1.2) pot. butelka imbirówki (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mogę prosić kieliszeczek tej imbirówki.

 (1.2) W barku znajdziesz koniak, stoi za imbirówkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbir m., imbirowce nmos.

 przym. imbirowy

Wiktionary


imbirowy

związany z imbirem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z imbiru lub dotyczący imbiru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powstawały w ten sposób pierniki miodowe i pieprzne, cynamonowe i imbirowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbirowce nmos., imbir m., imbirówka ż.

Wiktionary


imbramowice

W Polsce
  • Imbramowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Żarów
  • Imbramowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Trzyciąż
  • Imbramowice – gromada
  • Imbramowice – dawna gmina
  • Imbramowice – stacja kolejowa w Imbramowicach, w województwie dolnośląskim

Wikipedia


imbramowicki

przymiotnik od: Imbramowice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Imbramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imbramowice nmos., imbramowiczanin m., imbramowiczanka ż.

Wiktionary


imbramowiczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Imbramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imbramowice nmos.

:: fż. imbramowiczanka ż.

 przym. imbramowicki

Wiktionary


imbramowiczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Imbramowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imbramowice nmos.

:: fm. imbramowiczanin m.

 przym. imbramowicki

Wiktionary


imbroglio

[czytaj: imbrolio] scena operowa wyrażająca środkami muzycznymi wielorakość równocześnie przebiegających wątków akcji


SJP.pl


imbryczek

zdrobnienie od: imbryk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) imbryk małych rozmiarów służący zazwyczaj do zaparzania herbaty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możemy teraz użyć nasz nowo zakupiony imbryczek!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbryk mrz.

 przym. imbrykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czajniczek

Wiktionary


imbryk

naczynie kuchenne służące do gotowania wody; czajnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. przest. naczynie z pokrywką i z dodatkową rurką zakończoną dzióbkiem służące do gotowania wody

Wiktionary

Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj do gotowania wody.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. imbryczek m.

 przym. imbrykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czajnik

Wiktionary


imbrykowy

przymiotnik

 (1.1) związany z imbrykiem, dotyczący imbryka, właściwy imbrykowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imbryk mrz., imbryczek mrz.

Wiktionary


imbus

rodzaj klucza o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, klucz inbusowy, inbus


SJP.pl

Klucz imbusowy, imbus (pierwotnie: klucz inbusowy, inbus; rzadziej: klucz ampulowy) – klucz trzpieniowy o przekroju sześciokąta foremnego. Ma on postać pręta wygiętego w kształt litery L (rzadziej Z) lub stanowi wymienną końcówkę (tzw. bit) do wkrętaków ręcznych i automatycznych.

Wikipedia


imbusowy

klucz imbusowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz inbusowy, imbus, inbus


SJP.pl


imć

dawne wyrażenie grzecznościowe przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

 (1.1) przest. zwrot grzecznościowy zwykle używany przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby (mężczyzny lub kobiety), rzadko samodzielnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I Imć Lerchenfeldt zaczął perswadować, aby się Imć sądowa dobrowolnie wynosiła. Ktora odpowiedziała: Ja tu gwałtem ani bez racji nie weszła, nie mam racji ustępować. Odpowiedział Imć Lerchenfeldt: a kiedy Imć nie chcesz, to zostanie mnóstwo chłopstwa, ci nie będą spokojnie siedzieli

 (1.1) Imć panowie Guzelfowie nie chcą procentem kontentować się… ale chcą, gdyby suma oddaną była i folwark dla siebie.

Wiktionary


imćpan

staropolski tytuł grzecznościowy dodawany do nazwiska lub tytułu; skrót zwrotu: jego miłość pan, jegomość pan


SJP.pl


imelman

figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; immelman


SJP.pl


iment

tylko w wyrażeniu: do imentu - całkowicie, zupełnie, do cna


SJP.pl

 (1.1) tylko w wyrażeniu do imentu

Wiktionary


imerecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imeretia ż., Imeretyjczyk mos., Imeretyjka ż.

 przym. imeretyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imeretyński

Wiktionary


imeretia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodniej Gruzji

 (1.2) geogr. adm. jeden z regionów administracyjnych w zachodniej Gruzji;

Wiktionary

Imeretia (gruz. იმერეთის მხარე Imereti Mchare) – region w zachodniej Gruzji, leżący w górnym dorzeczu rzeki Rioni. 800 tys. Imeretian posługuje się dialektem języka gruzińskiego, stanowiąc jednocześnie grupę etniczną o silnej tożsamości kulturowej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. imerecki, imeretyński

Wiktionary


imeretyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imeretia ż.

 przym. imerecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imerecki

Wiktionary


imersja

wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; immersja


SJP.pl

  • Imersja w fizyce
  • Immersyjność
  • Immersja (matematyka)
  • Immersja językowa

Wikipedia


imersyjny

imersja; immersyjny


SJP.pl


imf

skrót od: International Monetary Fund, Międzynarodowy Fundusz Walutowy; międzynarodowa instytucja finansowa powołana jako agenda ONZ w 1946 roku, stawiająca sobie za cele stabilizację międzynarodowego systemu monetarnego, kontrolowanie parytetu wymiany państw członkowskich oraz pomoc w sytuacji okresowych kłopotów finansowych


SJP.pl


imgw

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadzór nad IMGW od 9 stycznia 2018 r. sprawuje Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) IMiGW

Wiktionary


imho

imho; slangowo:
1. akronim od: in my humble opinion - moim skromnym zdaniem;
2. akronim od: in my honest opinion - w mojej szczerej opinii


SJP.pl


imhof

dawny rodzaj szamba; studnia Imhoffa


SJP.pl

  • Daniel Imhof
  • Eduard Imhof

Zobacz też:

  • Imhoff

Wikipedia


imhotep

wysoki dostojnik egipski, żyjący w czasach III dynastii


SJP.pl

Imhotep (czasami wymawiane jako A.mhotep lub Ii-em-Hotep, egip. ii-m-ḥtp) – pierwszy architekt i lekarz znany z imienia z pisanych źródeł historycznych, wezyr faraona Dżesera, który panował w latach 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e.

Wikipedia


imid

organiczny związek chemiczny, pochodna aminy


SJP.pl

Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).

Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.

Wikipedia


imidazol

słaba zasada o własnościach aromatycznych, stosowana do syntez organicznych; glioksalina


SJP.pl

Wikipedia


imidazolowy

imidazol


SJP.pl

Patrz:

imidazol

imidowy

imid


SJP.pl

Patrz:

imid

imidy

grupa związków organicznych o cząsteczkach pierścieniowych, otrzymywanych np. w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem


SJP.pl

Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).

Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.

Wikipedia


imię

1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) indywidualna nazwa osoby i stworzeń wyższych (anioła, boga, diabła itd.), zwierzęcia, rośliny itp.;

 (1.2) imię (1.1) i nazwisko

 (1.3) przest. rzeczownik (imię rzeczowne), przymiotnik (imię przymiotne), liczebnik (imię liczbowe), zaimek lub imiesłów;

 (1.4) wartość przypisana człowiekowi; szacunek

Wiktionary

Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.

Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak masz na imię?

 (1.1) Pierwsze i drugie imię Ani ma trzy pierwsze litery takie same.

 (1.2) …a imię jego czterdzieści i cztery.

 (1.4) Po tym wszystkim nie odzyska już dobrego imienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmʲjɛ, AS: ĩmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2) przym. imienny; rzecz. imiennik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przezwisko, przydomek

 (1.2) nazwisko

Wiktionary


imieć

czasownik

 (1.1) stpol. począć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: ĩmʹi ̯ėć

Wiktionary


imiela

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Emanuel Konstanty Imiela – śląski pisarz, działacz oświatowy i plebiscytowy
  • Jacek Imiela – polski nefrolog i internista
  • Konrad Imiela – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, kompozytor, autor tekstów piosenek i reżyser teatralny

Wikipedia


imieleński

przymiotnik od: Imielno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Imielna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imielno n., imielnianin m., imielnianka ż.

Wiktionary


imielin

1. miasto w Polsce;
2. część Ursynowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Imielin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim.

Według danych z 31 grudnia 2023 miasto miało 9 097 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲjɛlʲĩn, AS: ĩmʹi ̯elʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. imieliński

 rzecz. imielinianin mos., imielinianka ż.

Wiktionary


imielinianin

mieszkaniec Imielina (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Imielina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imielin m.

:: fż. imielinianka ż.

 przym. imieliński

Wiktionary


imielinianka

mieszkanka Imielina (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Imielina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imielin m.

:: fm. imielinianin m.

 przym. imieliński

Wiktionary


imieliński

przymiotnik od: Imielin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Imielina

Wiktionary

  • Kazimierz Imieliński – polski seksuolog
  • Tomasz Imieliński – polski informatyk

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Imielin m., imielinianin m., imielinianka ż.

Wiktionary


imielnianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Imielna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imielno n.

:: fż. imielnianka ż.

 przym. imieleński

Wiktionary


imielnianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Imielna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Imielno n.

:: fm. imielnianin m.

 przym. imieleński

Wiktionary


imielno

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Imielno – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Nowe Ostrowy
  • Imielno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Imielno
  • Imielno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Łubowo
  • Imielno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Zagórów
  • Imielno – gmina
  • Imielno – gromada
  • Imielno – jezioro na Pojezierzu Lubuskim, w gminie Górzyca

Wikipedia


imielski

nazwisko


SJP.pl


imieninki

zdrobnienie od: imieniny


SJP.pl


imieninować

potocznie:
1. obchodzić imieniny;
2. bawić się na przyjęciu z okazji imienin


SJP.pl


imieninowy

związany z imieninami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący imienin

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imieniny n.

Wiktionary


imieniny

1. doroczne święto z okazji dnia patrona danego imienia;
2. przyjęcie z okazji tego święta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) dzień patrona określonego imienia; dzień, który jest świętem dla osób o danym imieniu;

 (1.2) przyjęcie z okazji czyjegoś święta imieninowego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po twoich imieninach skoczymy do Zakopca.

 (1.2) Nie chce mi się iść na te imieniny, same antyki tam będą siedzieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲjɛ̇̃ˈɲĩnɨ, AS: ĩmʹi ̯ė̃ńĩny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imię n., imiennik mos., imienniczka ż.

 przym. imieninowy, imienny

 przysł. imiennie

Wiktionary


imiennictwo

1. dział językoznawstwa zajmujący się imionami osób;
2. zbiór imion osobowych


SJP.pl


imienniczka

kobieta nosząca to samo imię, co ktoś inny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna mająca takie samo imię lub nazwisko, jak inna osoba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja imienniczka w pracy powiedziała, że nie obchodzi imienin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲjɛ̇̃ɲˈːit͡ʃka, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imię n., imieniny nmos.

:: fm. imiennik m.

 przym. imienny

 przysł. imiennie

Wiktionary


imiennie

przysłówek sposobu

 (1.1) określając kogoś z imienia (i nazwiska)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żeby nie było wątpliwości kto zdecydował o emisji obligacji, grudziądzcy radni głosowali imiennie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. imienny

 rzecz. imieniny n., imienniczka ż., imię, imiennik

Wiktionary


imiennik

mężczyzna, chłopiec noszący to samo imię bądź nazwisko, co ktoś inny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto ma takie samo imię, jak dana osoba

 (1.2) ktoś niespokrewniony, kto nosi takie samo nazwisko, jak dana osoba

Wiktionary

  • imiennik – osoba nosząca to samo imię
  • Imiennik – powieść Jhumpy Lahiri
  • Imiennik – indyjsko-amerykański film z 2016 w reżyserii Miry Nair, ekranizacja

Wikipedia

Przykłady

 (1.1-2) Jestem imiennikiem prezydenta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imię n., imieniny nmos., imiennictwo n.

:: fż. imienniczka ż.

 przym. imienny, imienniczy

 przysł. imiennie

Wiktionary


imienny

1. określający z imienia i nazwiska;
2. zawierający spis nazwisk;
3. w językoznawstwie: dotyczący imienia jako części mowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z imieniem i nazwiskiem; wskazujący kogoś z imienia i nazwiska; zawierający nazwisko

 (1.2) jęz. dotyczący części mowy odmieniającej się przez przypadki

 (1.3) liter. publ. opatrzony nazwiskiem autora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imiennik mos., imienniczka ż., imieniny nmos., imienność ż.

 przysł. imiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tytularny

Wiktionary


imiesł.

skrót od: imiesłów (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


imiesłów

forma czasownika, która ma cechy przymiotnika (i. przymiotnikowy, np. chodzący) bądź przysłówka (i. przysłówkowy, np. wszedłszy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. forma czasownika używana jako przymiotnik lub przysłówek;

Wiktionary

Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika. W języku polskim istnieją również imiesłowy o funkcji zbliżonej do przysłówka (imiesłowy przysłówkowe). Imiesłów jest przykładem kategorii gramatycznej, która znajduje się na granicy fleksji i derywacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Imiesłów jest formą czasownika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲjɛswuf, AS: ĩmʹi ̯esu̯uf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. imiesłowowy

Wiktionary


imiesłowowy

związany z imiesłowem


SJP.pl


imigracja

1. przybywanie osobników z innej populacji tego samego gatunku;
2. przybywanie obywateli innego państwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) napływ cudzoziemców do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim

 (1.2) ogół cudzoziemców przybyłych do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim

Wiktionary

Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.

Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.

W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiˈɡrat͡sʲja, AS: ĩmʹigracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n.

 czas. imigrować

 przym. imigracyjny, imigrancki

Wiktionary


imigracyjny

dotyczący imigracji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z imigracją, należący do niej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas oficjalnej konsultacji w Bundestagu eksperci nalegali na kompromis w sprawie ustawy imigracyjnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiɡraˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩmʹigracyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imigracja ż., imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n.

 czas. imigrować ndk.

 przym. imigrancki

Wiktionary


imigrancki

odnoszący się do imigranta lub imigracji, właściwy imigrantom


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z imigrantami, dotyczący imigrantów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niektórzy z nich (wojujący demokraci) tak bardzo kochają ludzką godność, że są gotowi zalegalizować użycie tortur (które są ostateczną degradacją ludzkiej godności), żeby jej bronić… I czy to samo nie dotyczy także rosnących ostatnio w siłę obrońców Europy przeciwko imigranckiemu zagrożeniu? W swoim zapale do ochrony tradycji judeochrześcijańskiej, ci zeloci są gotowi poświęcić prawdziwe sedno chrześcijaństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiˈɡrãnt͡sʲci, AS: ĩmʹigrãncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n., imigracja ż.

 czas. imigrować ndk.

 przym. imigracyjny

Wiktionary


imigrant

osoba, która przybyła zza granicy do innego kraju w celu osiedlenia się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba przybywająca do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim

Wiktionary

Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.

Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.

W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Imigranci najmocniej doświadczają społecznego mechanizmu kozła ofiarnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈmʲiɡrãnt, AS: ĩmʹigrãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imigracja ż., imigrowanie n.

:: fż. imigrantka ż.

 czas. imigrować ndk.

 przym. imigrancki, imigracyjny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) emigrant

hiperonimy.

 (1.1) migrant, przyjezdny, nowak, przybysz

hiponimy.

 (1.1) uchodźca, przesiedleniec

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. imigracja ż., imigrowanie n.

:: fż. imigrantka ż.

 czas. imigrować ndk.

 przym. imigrancki, imigracyjny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) por|emigrant.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) immigrant

* arabski: (1.1) مهاجر m., مغترب m.

* baskijski: (1.1) immigrante, etorkin

* białoruski: (1.1) імігрант m.

* bułgarski: (1.1) имигрант m.

* chorwacki: (1.1) imigrant m., doseljenik m.

* czeski: (1.1) imigrant m., přistěhovalec m.

* duński: (1.1) immigrant w.

* fiński: (1.1) immigrantti, maahanmuuttaja, siirtolainen

* francuski: (1.1) immigrant m., immigré m.

* hiszpański: (1.1) inmigrante m./ż.

* interlingua: (1.1) immigrante

* islandzki: (1.1) innflytjandi m.

* jidysz: (1.1) אימיגראַנט m.

* karpatorusiński: (1.1) іміґрант m.

* kataloński: (1.1) immigrant m./ż.

* litewski: (1.1) imigrantas m.

* macedoński: (1.1) имигрант m., доселеник m.

* niderlandzki: (1.1) immigrant m.

* niemiecki: (1.1) Immigrant m., Einwanderer m., Zuwanderer m.

* nowogrecki: (1.1) μετανάστης m.

* ormiański: (1.1) ներգաղթյալ

* portugalski: (1.1) imigrante m./ż.

* rosyjski: (1.1) иммигрант m.

* rumuński: (1.1) imigrant m.

* słowacki: (1.1) imigrant m., prisťahovalec m.

* szwedzki: (1.1) immigrant w., invandrare w.

* tajski: (1.1) ผู้ลี้ภัย

* turecki: (1.1) muhacir

* ukraiński: (1.1) іммігрант m.

* wenecki: (1.1) imigrato m.

* węgierski: (1.1) bevándorló

* włoski: (1.1) immigrante m./ż.

źródła.

== imigrant (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|imǐɡrant.

 dzielenie|i|mi|grant.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) imigrant

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


imigrantka

imigrant


SJP.pl

Patrz:

imigrant

imigrować

urzędowo: przybyć, przybywać do obcego kraju, aby się w nim osiedlić


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)

 (1.1) przybywać do obcego kraju w celu osiedlenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imigrant mos., imigrowanie n.

:: fż. imigrantka ż.

 przym. imigracyjny, imigrancki

Wiktionary


imigw

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) IMiGW przewiduje na piątek wystąpienie opadów marznącego deszczu lub mżawki powodujących gołoledź.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌi‿ɛ̃m‿i‿ɟɛ‿ˈvu, AS: i‿ẽm‿i‿ǵe‿vu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) IMGW

Wiktionary


imikwimod

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. med. związek organiczny, lek przeciwnowotworowy, przeciwwirusowy i immunomodulujący;

Wiktionary

Imikwimod – organiczny związek chemiczny z grupy aminochinolin, modulator odpowiedzi immunologicznej, lek stosowany w leczeniu niektórych chorób skóry. Wprowadzony na rynek przez firmę 3M w 1997 roku i zaakceptowany przez FDA. Wykazuje działanie przeciwnowotworowe i skuteczność w leczeniu wirusowych chorób skóry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeciwwskazaniami do stosowania imikwimodu są otwarte rany i owrzodzenia skóry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiˈkfʲĩmɔt, AS: ĩmʹikfʹĩmot

Wiktionary


imina

organiczny związek chemiczny zawierający ugrupowanie C=N


SJP.pl

Iminy – organiczne związki chemiczne zawierające ugrupowanie iminowe –C=N–. Powstają w wyniku kondensacji cząsteczki związku karbonylowego (aldehydu lub ketonu) z cząsteczką aminy pierwszorzędowej (RNH2) lub amoniaku.

Trwałe iminy z aromatycznymi lub sterycznie rozbudowanymi podstawnikami alkilowymi nazywa się zasadami Schiffa.

Wikipedia


iminowy

imina, np. grupa iminowa


SJP.pl


imiona

1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki


SJP.pl

Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.

Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.

Wikipedia


imionko

zdrobnienie od: imię


SJP.pl


imionnik

dawniej: rodzaj pamiętnika, oprawny zeszyt, do którego wpisywano teksty okolicznościowe, wierszyki, aforyzmy itp.; album, imiennik, sztambuch


SJP.pl


imiołczyk

nazwisko


SJP.pl


imiołek

nazwisko


SJP.pl


imipenem

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. med. związek organiczny z grupy karbapenemów, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym;

Wiktionary

Imipenem (łac. Imipenemum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym, należący do grupy karbapenemów.

Antybiotyk ten podlega intensywnej hydrolizie w nerkach przez enzym dehydropeptydazę I, co powoduje jego inaktywację. Z tego względu konieczne jest podawanie go łączne z cylastatyną (selektywnym i odwracalnym inhibitorem tego enzymu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Konieczne jest podawanie imipenemu łącznie z cylastatyną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiˈpɛ̃nɛ̃m, AS: ĩmʹipnẽm

Wiktionary


imisja

ilość zanieczyszczeń (pyłów lub gazów) w jednostce objętości powietrza


SJP.pl


imisyjny

imisja


SJP.pl

Patrz:

imisja

imisław

imię męskie


SJP.pl

Imisław, Jimisław, Himisław – staropolskie imię męskie, po raz pierwszy odnotowane w 1212 roku. Składa się z członów: Imi-, pochodzącego od prasł. *jęti, w trybie rozkazującym *jьmi („jąć”, „rozpocząć”) i -sław („sława”). Nie ma odpowiedników w innych językach słowiańskich. Mogło oznaczać „ten, który zapoczątkowuje sławę”. Jako Himisław (z H-protetycznym) wystąpiło w XV wieku (1409)

Wikipedia


imisława

imię żeńskie


SJP.pl

Imisława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Imi- („jąć”, „rozpocząć”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „ta, która zapoczątkowuje sławę”. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1398 rok).

Imisława imieniny obchodzi 25 maja i 12 lipca.

Męskie odpowiedniki: Imisław, Jimisław, Himisław.

Wikipedia


imisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisławy lub z nią związany


SJP.pl


imisławka

zdrobnienie od: Imisława (imię żeńskie)


SJP.pl


imisławostwo

Imisław z małżonką; Imisławowie


SJP.pl


imisławowie

imię męskie


SJP.pl


imisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisława lub z nim związany


SJP.pl


imitacja

1. przedmiot nieoryginalny, powtarzający cechy wzorca, wykonany na ogół z materiału tańszego lub gorszej jakości; duplikat, falsyfikat, kopia, podróbka;
2. odtwórcze działanie mające na celu dokładne powtórzenie cech wzorca; imitowanie, imitatorstwo, naśladownictwo;
3. w muzyce: środek techniki polifonicznej, polegający na powtórzeniu odcinka melodii wprowadzonego przez jeden głos przez drugi lub kolejne głosy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzecz udająca, naśladująca inną rzecz

 (1.2) czynność polegająca na udawaniu, naśladowaniu czegoś; naśladowanie

 (1.3) muz. technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu przez inny;

Wiktionary

Imitacja (z łac. oznacza naśladowanie) – najstarsza technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu w innym.

Rodzaje imitacji:

  • ze względu na liczbę głosów i struktur (teoretycznie liczba głosów jest nieograniczona, najczęściej występują imitacje 2-5 głosowe, imitowane mogą być jednocześnie 2, 3 lub 4 struktury (imitacje podwójne, potrójne, poczwórne)
  • ze względu na stosunek interwałowy głosów (w praktyce od unisono do oktawy)
  • ze względu na stosunek rytmiczny
  • kierunek interwałów
  • ruch melodii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten wykonał dla niego w ojczyźnie imitacje arabskich meczetów w glinie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imitatywność ż., imitowanie n.

 przym. imitatywny, imitacyjny

 czas. imitować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) atrapa, erzac, ersatz, namiastka, substytut, surogat, pot. podróbka

 (1.2) naśladowanie, imitatorstwo, imitacjonizm, naśladownictwo, mimesis, fałszerstwo

Wiktionary


imitacyjny

dotyczący imitacji


SJP.pl


imitatio

uznanie naśladownictwa za podstawową właściwość i cel sztuki; łaciński odpowiednik greckiej mimesis


SJP.pl

Mimesis (stgr. μίμησις – przedstawienie, imitacja, podobieństwo, reprezentacja, łac. imitatio) – termin wywodzący się z filozofii starożytnej, oznaczający rodzaj relacji podobieństwa czy działania opartego na naśladownictwie.

Wikipedia


imitator

osoba naśladująca coś; naśladowca


SJP.pl


imitatorka

kobieta naśladująca kogoś lub coś; naśladowczyni


SJP.pl


imitatorski

imitator


SJP.pl

Patrz:

imitator

imitatywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest imitatywne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲitaˈtɨvnɔɕt͡ɕ, AS: ĩmʹitatyvność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imitacja ż., imitowanie n.

 przym. imitatywny

 czas. imitować

Wiktionary


imitatywny

przymiotnik

 (1.1) naśladowczy, naśladujący

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲitaˈtɨvnɨ, AS: ĩmʹitatyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imitatywność, imitacja, imitowanie, imitator, imitatorstwo

 przym. imitatorski

 czas. imitować

Wiktionary


imitować

1. naśladować, brać wzór z kogoś lub czegoś, np. imitować ruch, głos, zachowanie;
2. zastępować jakąś rzecz inną, bardzo podobną, np. imitować złoto, obraz


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) naśladować coś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aby przekształcić tekst z ciągu bajtów reprezentujących znaki ASCII w dźwięk imitujący głos człowieka, konieczne jest odpowiednie zinterpretowanie tekstu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲiˈtɔvat͡ɕ, AS: ĩmʹitovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imitowanie n., imitatywność ż., imitator m., imitatorka ż., imitacja ż., imitowanie n.

 przym. imitatywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naśladować, kopiować, udawać, markować

Wiktionary


imitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wierne naśladowanie kogoś lub czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmʲitɔˈvãɲɛ, AS: ĩmʹitovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imitacja ż., imitator m., imitatorka ż., imitatywność ż.

 czas. imitować

 przym. imitacyjny, imitatywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naśladowanie, kopiowanie; pot. małpowanie, papugowanie

Wiktionary


immanencja

pozostawanie wewnątrz czegoś lub niezależność bytowa od czynnika zewnętrznego, istnienie przedmiotu poznania w podmiocie poznającym lub bytu absolutnego wewnątrz świata, przeciwieństwo transcendencji


SJP.pl

Immanencja (z łac. immanens – pozostający w czymś, od immanere – pozostawać wewnątrz) – przeciwieństwo transcendencji, (nieodłączne) zawieranie się czegoś w czymś. W szczególności immanentne są treści życia wewnętrznego poznającego podmiotu wobec niego samego.

Zarazem immanentne i transcendentne wobec rzeczywistości są idee platońskie. Na ich podobieństwo w filozofii chrześcijańskiej mówi się o immanencji i transcendencji Boga.

Wikipedia


immanentność

cecha tego, co jest wewnętrzne w stosunku do innych bytów, właściwe czemuś z natury niezależnie od czynników zewnętrznych; wewnętrzność


SJP.pl


immanentny

właściwy czemuś z natury, nieodłącznie z czymś związany, niewynikający z działania czynnika zewnętrznego, np. immanentna cecha, immanentne prawo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immanencja ż., immanentność ż., immanentyzm mrz.

 przysł. immanentnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przynależny, inherentny, integralny, nieusuwalny, niezbywalny

Wiktionary


immanentyzm

Immanentyzm (z łac. immanens dpn. immanentis imiesłów od immanēre 'pozostawać na miejscu; zamieszkiwać') – filoz. przeświadczenie, że wszelkie doświadczenia to tylko przeżycia wewnętrzne, a nie zmysłowe (realne). Pogląd ten odrzuca i neguje doznania rzeczywiste.

Wikipedia


immanuel

imię męskie


SJP.pl

Wikipedia


immanuelostwo

Immanuel z małżonką; Immanuelowie


SJP.pl


immanuelowie

imię męskie


SJP.pl


immanuelowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Immanuela lub z nim związany


SJP.pl


immaterializm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. teoria, według której materia nie istnieje, a wszystko, co odbieramy zmysłowo, odbieramy w wyniku działań Boga, a nie cząsteczek materii;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmːatɛrʲˈjalʲism̥, AS: ĩ•materʹi ̯alʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. immaterialny

Wiktionary


immatrykulacja

1. zaliczenie kogoś w poczet studentów wyższej uczelni;
2. uroczystość przyjęcia nowych studentów na pierwszy rok studiów;
3. dawniej: umieszczenie na oficjalnej liście, np. rejestrze sądowym, spisie szlachty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. stud. wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej

 (1.2) uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów

Wiktionary

Immatrykulacja (łac. immatriculatio „wpisanie, zaliczenie”, od łac. immatriculare „wciągnąć do spisu”) – akt przyjęcia w poczet studentów uczelni; także uroczystość przyjęcia nowych studentów na I rok studiów.

Termin ten oznacza także wniesienie do spisu szlachty w danym kraju lub prowincji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmːatrɨkuˈlat͡sʲja, AS: ĩ•matrykulacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. immatrykulacyjny

Wiktionary


immatrykulacyjny

immatrykulacja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z immatrykulacją, dotyczący immatrykulacji

Wiktionary

Patrz:

immatrykulacja

Powiązane:

 rzecz. immatrykulacja ż.

Wiktionary


immatrykulować

zapisać lub zapisywać w poczet studentów szkoły wyższej


SJP.pl


immediowany

przymiotnik

 (1.1) bezpośrednio podległy jakiemuś zwierzchnictwu, bez pośredników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamek był immediowany cesarzowi, bez pośrednictwa książąt.

 (1.1) Parafia św. Jana Chrzciciela jest immediowana biskupowi diecezjalnemu, więc dziekan nie miał nic do powiedzenia.

Wiktionary


immelman

figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; imelman


SJP.pl


immelmann

[czytaj: imelman] nazwisko


SJP.pl

  • Max Immelmann (1890-1916) – niemiecki lotnik, as myśliwski
  • immelmann – figura w akrobacji lotniczej
  • immelmann – rodzaj inwersji w kolejkach górskich

Wikipedia


immersja

wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; imersja


SJP.pl

  • Imersja w fizyce
  • Immersyjność
  • Immersja (matematyka)
  • Immersja językowa

Wikipedia


immersyjnie

immersyjny


SJP.pl

Patrz:

immersyjny

immersyjny

immersja; imersyjny


SJP.pl


immisja

działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim


SJP.pl

Immisja – działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim. Wyróżnia się:

  • immisję pośrednią (dźwięk, cień), materialną (zapach, dźwięk) i niematerialną (wpływają na odczucia sąsiada, np. gromadzenie materiałów wybuchowych)
  • immisję bezpośrednią (np. porzucenie nieczystości).

Wikipedia


immitancja

wspólne określenie dla impedancji i admitancji dwójnika elektrycznego


SJP.pl


immobiliser

[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobilizer


SJP.pl

Wikipedia


immobilizacja

1. metoda leczenia urazów przez unieruchomienie kończyny;
2. w ekonomii: zmiana majątku ruchomego na nieruchomy


SJP.pl


immobilizer

[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobiliser


SJP.pl

Wikipedia


immobilizm

Immobilizm (łac. immobilis -e – nieruchomy, niewzruszony, niezmienny) – pojęcie politologiczne oznaczające paraliż polityczny jako efekt słabej władzy wykonawczej oraz podziałów parlamentarnych i społecznych.

Wikipedia


immobilizować

w ekonomii: zmienić, zmieniać majątek ruchomy na nieruchomy


SJP.pl


immobilny

1. mało ruchliwy lub nieruchomy;
2. mało aktywny, bierny


SJP.pl


immoralista

1. osoba niemoralna, odrzucająca ogólnie akceptowane zasady etyczne;
2. w filozofii: zwolennik immoralizmu, stanowiska odrzucającego moralność jako kryterium oceny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna nie uznający norm moralnych

 (1.2) filoz. zwolennik immoralizmu

Wiktionary

Immoralista (L'Immoraliste) – opowiadanie André Gide'a z 1902 roku. Polski przekład Izabelli Rogozińskiej ukazał się w 1984 roku. Utwór jest uzupełnieniem opowiadania Ciasna brama.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) (…) Nietzsche pisze o filozofach, zwłaszcza niemieckich, iż „chcą także, swoim sposobem «poprawiać ludzkość» na własne podobieństwo (…) wierzą wszyscy jeszcze w «ideał»… Ja jestem pierwszym immoralistą” (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmːɔraˈlʲista, AS: ĩ•moralʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immoralizm m.

:: fż. immoralistka ż.

 przym. immoralistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) amoralista, libertyn, farmazon

Wiktionary


immoralistka

immoralista


SJP.pl

Patrz:

immoralista

immoralistyczny

immoralizm


SJP.pl

Patrz:

immoralizm

immoralizm

1. nieuznawanie jakichkolwiek norm moralnych, kwestionowanie wszelkich zasad etycznych;
2. w filozofii: stanowisko etyczne, zgodnie z którym oceny moralne powinny być zastąpione przez inne kryteria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieuznawanie norm moralnych

 (1.2) filoz. pogląd filozoficzny dopuszczający jedynie kryteria pozamoralne jako podstawę wszelkich ocen, kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne

Wiktionary

Immoralizm – stanowisko filozoficzne uważające za podstawę wszelkich ocen jedynie kryteria pozamoralne. Pogląd kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne, czasami wiążący się z zadaniem unieważnienia wszelkich wartości i postulatem stworzenia nowej etyki w miejsce starej. W wersji skrajnej (jako amoralizm) immoralizm domaga się w ogóle zniesienia wszelakiej etyki i moralnych ograniczeń jednostki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmːɔˈralʲism̥, AS: ĩ•moralʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immoralista m., immoralistka ż.

 przym. immoralny, immoralistyczny

 przysł. immoralnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) amoralizm, libertynizm

Wiktionary


immoralny

sprzeczny z normami moralnymi; niemoralny, nieuczciwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niepowiązany z jakimikolwiek normami moralnymi lub niezgodny z nimi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmːɔˈralnɨ, AS: ĩ•moralny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. immoralnie

 rzecz. immoralizm m.

Wiktionary


immortalizm

pogląd, według którego egzystencja człowieka nie kończy się wraz z jego śmiercią


SJP.pl

Nieśmiertelność (łac. immortalitas) – życie, które nigdy się nie kończy, nieuleganie śmierci. W innych znaczeniach nieśmiertelność może oznaczać też posiadanie nieprzemijalnej wartości lub wieczną obecność i nieuleganie zmianom.

Wikipedia


immortelia

rzadko: zdania wyrażające myśli, idee o nieprzemijającej wartości, np. porzekadła, aforyzmy, maksymy


SJP.pl


immunitecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od immunitet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunitet m.

Wiktionary


immunitet

zwolnienie od odpowiedzialności; przywilej nietykalności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. przywilej wyłączenia spod prawa ogólnego, który do czasu uchylenia blokuje odpowiedzialność karną; udzielany bywa zwykle ważnym urzędnikom państwowym, sędziom, dyplomatom, parlamentarzystom

 (1.2) hist. przekazanie władzy sądowniczej nad ludnością obszaru w ręce posiadacza tych dóbr

 (1.3) hist. zwolnienie dóbr feudała ze świadczeń na rzecz panującego.

Wiktionary

Immunitet (łac. immunitas „uwolnienie od obciążeń”) – instytucja prawna, mocą której osoba z niej korzystająca nie podlega określonym przepisom, do przestrzegania których inne osoby są zobowiązane. Immunitet może też oznaczać ograniczenie odpowiedzialności prawnej danej osoby z tytułu pełnienia przez nią określonej funkcji. Istotą immunitetu jest więc wyłączenie spod określonego obowiązku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Parlament macedoński uchylił immunitet byłemu premierowi, Vlado Bučkovskiemu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmːũˈɲitɛt, AS: ĩ•mũńitet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunitecik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. immunitecik mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Immunität. < etym2|łac|immunitas|immūnitās.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) immunity

* baskijski: (1.1) immunitate

* białoruski: (1.1) імунітэт m.

* bułgarski: (1.1) имунитет m.

* czeski: (1.1) imunita ż.

* hiszpański: (1.1) inmunidad ż.

* interlingua: (1.1) immunitate

* kataloński: (1.1) immunitat ż.

* niderlandzki: (1.1) immuniteit ż.

* niemiecki: (1.1) Immunität ż.

* rosyjski: (1.1) иммунитет m.

* szwedzki: (1.1) immunitet w.

* ukraiński: (1.1) імунітет m.

* włoski: (1.1) immunità ż.

źródła.

== immunitet (język norweski (bokmål).) ==

wymowa.

 audio|LL-Q9043 (nor)-Telaneo-immunitet.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) odporność

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


immunitetowy

immunitet


SJP.pl

Patrz:

immunitet

immunizacja

uodpornienie, zwiększenie odporności immunologicznej organizmu na działanie czynników chorobotwórczych, uzyskane sztucznie w wyniku szczepień lub wstrzyknięcia surowicy odpornościowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. uzyskiwanie odporności na chorobotwórczy patogen poprzez pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu;

Wiktionary

Immunizacja, uodpornienie – pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu do wywołania odpowiedzi immunologicznej, w wyniku działania danego antygenu, prowadząc do powstania odporności immunologicznej na ten antygen. Istnieją dwa typu immunizacji:

  • bierna – uzyskiwana poprzez podanie surowicy odpornościowej,
  • czynna – uzyskiwana poprzez podanie szczepionki.

Wikipedia


immunizacyjny

dotyczący immunizacji, uodpornienia organizmu na działanie czynników chorobotwórczych (np. bariera immunizacyjna); uodporniający, odpornościowy


SJP.pl


immunizator

substancja chemiczna (np. środek grzybobójczy) powodująca większą odporność roślin na określone czynniki chorobotwórcze


SJP.pl


immunizować

uodporniać, zwiększać odporność immunologiczną organizmu na działanie czynników chorobotwórczych


SJP.pl


immuno-

temat słowotwórczy

 (1.1) biol. med. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z odpornością

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) immunobiologia • immunochemia • immunochemiczny • immunochemik • immunodepresja • immunofluorescencja • immunogenetyka • immunogenny • immunoglobina • immunoglobulina • immunohematologia • immunolog • immunologia • immunologiczny • immunopatologia • immunosupresja • immunoterapia

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|immunis. < etym|łac|in-|munus|-is.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) immuno-

* francuski: (1.1) immuno-

* ukraiński: (1.1) імуно-

* włoski: (1.1) immuno-

źródła.

== immuno- (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) biol. med. immuno-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


immunobiolog

specjalista w dziedzinie immunobiologii, zajmujący się sposobami uodpornienia organizmów na zarazki


SJP.pl


immunochemia

1. dział biochemii i immunologii zajmujący się chemicznym aspektem odporności
2. potoczna nazwa działu badań laboratoryjnych zajmującego się oznaczaniem antygenów i przeciwciał


SJP.pl

Immunochemia – gałąź immunologii, która zajmuje się przede wszystkim chemiczną strukturą antygenów, przeciwciał i innych elementów zjawisk immunologicznych (np. dopełniacza, interferonów itp.), a także fizykochemiczną stroną reakcji immunologicznych.

Wikipedia


immunodepresja

hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunosupresja


SJP.pl


immunodepresyjny

hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunodepresyjny); immunosupresyjny


SJP.pl


immunoelektroforeza

metoda rozdziału i identyfikacji białek na podstawie ich właściwości immunologicznych i elektroforetycznych


SJP.pl


immunofluorescencja

metoda badania reakcji antygen-przeciwciało, stosowana w immunopatologii


SJP.pl


immunogenetyczny

dotyczący immunogenetyki, działu genetyki zajmującej się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu (np. badania immunogenetyczne)


SJP.pl


immunogenetyka

dział genetyki zajmujący się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu


SJP.pl

Immunogenetyka – gałąź immunologii zajmująca się genetycznymi zagadnieniami odporności na choroby zakaźne (np. malarię), choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów) oraz rolą genetyki w przeszczepianiu tkanek (np. zdolnością do przeszczepu narządów). Termin został po raz pierwszy zastosowany w 1936 r. w pracy naukowej Irwina i Cole'a.

Wikipedia


immunogenność

zdolność antygenu do wywoływania reakcji odpornościowej


SJP.pl

Immunogenność – zdolność substancji do wywołania przeciwko sobie swoistej odpowiedzi odpornościowej.

Jeśli dany antygen silnie aktywuje układ odpornościowy, mówimy, że jest silnie immunogenny, w przypadku słabego działania określamy go jako słabo immunogenny. Niektóre antygeny w ogóle mogą nie wywoływać odpowiedzi odpornościowej - określamy je jako nieimmunogenne.

Wikipedia


immunogenny

posiadający zdolność do wywoływania reakcji odpornościowej organizmu, np. wirus immunogenny


SJP.pl


immunoglobina

białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało, immunoglobulina


SJP.pl

Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.

Wikipedia


immunoglobulina

białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białkoi produkowane przez komórki układu odpornościowego w kontakcie z różnymi związkami chemicznymi

Wiktionary

Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== immunoglobulina (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) immunoglobulina

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== immunoglobulina (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) immunoglobulina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


immunogram

wykres graficzny odporności organizmu żywego


SJP.pl


immunohematologia

dział hematologii zajmujący się immunologią


SJP.pl


immunolog

specjalista w zakresie nauki zajmującej się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych


SJP.pl

Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.

Wikipedia


immunologia

nauka zajmująca się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. biol. nauka o mechanizmach odpornościowych organizmu;

Wiktionary

Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. immunologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) immunology

* baskijski: (1.1) immunologia

* bośniacki: (1.1) imunologija ż.

* bułgarski: (1.1) имунология ż.

* czeski: (1.1) imunologie ż.

* duński: (1.1) immunologi w.

* esperanto: (1.1) imunologio

* estoński: (1.1) immunoloogia

* fiński: (1.1) immunologia

* francuski: (1.1) immunologie ż.

* hiszpański: (1.1) inmunología ż.

* kataloński: (1.1) immunologia ż.

* niemiecki: (1.1) Immunologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) immunologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) immunologi m.

* nowogrecki: (1.1) ανοσολογία ż.

* portugalski: (1.1) imunologia ż.

* rosyjski: (1.1) иммунология ż.

* rumuński: (1.1) imunologie ż.

* serbski: (1.1) имунологија ż.

* szwedzki: (1.1) immunologi w.

* ukraiński: (1.1) імунологія ż.

* węgierski: (1.1) immunológia

* włoski: (1.1) immunologia ż.

źródła.

== immunologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. immunologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmːũnɔˈlɔɟja, AS: ĩ•mũnoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. immunologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. immunologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) immunology

* baskijski: (1.1) immunologia

* bośniacki: (1.1) imunologija ż.

* bułgarski: (1.1) имунология ż.

* czeski: (1.1) imunologie ż.

* duński: (1.1) immunologi w.

* esperanto: (1.1) imunologio

* estoński: (1.1) immunoloogia

* fiński: (1.1) immunologia

* francuski: (1.1) immunologie ż.

* hiszpański: (1.1) inmunología ż.

* kataloński: (1.1) immunologia ż.

* niemiecki: (1.1) Immunologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) immunologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) immunologi m.

* nowogrecki: (1.1) ανοσολογία ż.

* portugalski: (1.1) imunologia ż.

* rosyjski: (1.1) иммунология ż.

* rumuński: (1.1) imunologie ż.

* serbski: (1.1) имунологија ż.

* szwedzki: (1.1) immunologi w.

* ukraiński: (1.1) імунологія ż.

* węgierski: (1.1) immunológia

* włoski: (1.1) immunologia ż.

źródła.

== immunologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. immunologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


immunologiczny

1. związany z immunologią, nauką o reakcjach organizmu na czynniki chorobotwórcze;
2. związany z taką reakcją organizmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z immunologią, dotyczący immunologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Imbir wzmacnia system immunologiczny i pomaga na mdłości, niezależnie od ich przyczyn.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunologia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpornościowy

Wiktionary


immunolożka

immunolog


SJP.pl

Patrz:

immunolog

immunomodulacyjny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który reguluje pracę układu odpornościowego (immunologicznego)

Wiktionary


immunomodulator

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. środek stosowany w procesie immunomodulacji, który aktywizuje mechanizmy odporności nieswoistej i prowadzi do regulacji odpowiedzi zapalnej organizmu, a w konsekwencji do spadku liczby infekcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ogólnym leczeniu chorób skóry stosuje się bardzo wiele immunomodulatorów: azatioprynę, hydroksykarbamid (hydroksymocznik), cyklosporynę, cyklofosfamid, mykofenolan mofetilu.

Wiktionary


immunopatolog

lekarz zajmujący się chorobami układu odpornościowego


SJP.pl


immunopatologia

dział immunologii zajmujący się nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu odpornościowego organizmu


SJP.pl

Immunopatologia – dział nauk biomedycznych zajmujący się nieprawidłowościami w zakresie odporności organizmów na działanie czynników chorobotwórczych oraz substancji obcych (np. alergia, odrzucanie przeszczepu).

Wikipedia


immunoreaktywność

zdolność do wywoływania reakcji immunologicznej organizmu


SJP.pl


immunoregulacyjny

regulujący immunologiczną odpowiedź organizmu i oddziaływanie między limfocytami i makrofagami


SJP.pl


immunostymulacja

pobudzanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych w celu wzmocnienia układu odpornościowego organizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. med. pobudzanie układu odpornościowego do walki z patogenami;

Wiktionary

Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.

Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. immunostymulator mrz., immunostymulowanie n.

 przym. immunostymulacyjny, immunostymulujący

 przysł. immunostymulująco

Wiktionary


immunostymulacyjny

przymiotnik od: immunostymulacja; wzmacniający naturalną odporność organizmu (np. lek immunostymulacyjny, czynniki immunostymulacyjne)


SJP.pl


immunostymulator

preparat naturalny, głównie pochodzenia roślinnego, pobudzający system odpornościowy organizmu


SJP.pl

Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.

Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.

Wikipedia


immunostymulująco

przysłówek sposobu

 (1.1) farm. med. pobudzając układ odpornościowy do walki z patogenami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczepionki działające immunostymulująco podawano w ekstremalnych przypadkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunostymulacja ż., immunostymulator mrz., immunostymulowanie n.

 przym. immunostymulacyjny, immunostymulujący

Wiktionary


immunostymulujący

immunostymulacja


SJP.pl

Patrz:

immunostymulacja

immunosupresja

hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunodepresja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. spowalnianie procesu, podczas którego wytwarzane są przeciwciała i komórki odpornościowe, najczęściej farmakologicznie, za pomocą leków immunosupresyjnych;

Wiktionary

Immunosupresja – hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne czynniki zwane immunosupresorami, najczęściej farmakologicznie przez leki immunosupresyjne (w przeszłości przez promieniowanie rentgenowskie).

Nieswoista immunosupresja ma na celu zmniejszenie reaktywności immunologicznej w stanach, w których reakcje immunologiczne organizmu są dla niego samego szkodliwe (np. odrzucanie przeszczepu, autoimmunizacja). Okres działania i głębokość immunosupresji zależna jest od wielu czynników, m.in. wrażliwości gatunkowej i osobniczej, a także dojrzałości immunologicznej, rodzaju i ilości antygenu, dawki środka immunosupresyjnego i okresu, kiedy go zastosowano oraz rodzaju odpowiedzi immunologicznej, tzn. typu humoralnego zależnego od obecności przeciwciał, lub komórkowego warunkowanego obecnością limfocytów T.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ostatnich latach zanotowano podwojenie liczby zarażeń grzybami u hospitalizowanych pacjentów, zwłaszcza onkologicznych, po przeszczepach i będących w stanie immunosupresji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunosupresor m.

 przym. immunosupresyjny

 przysł. immunosupresyjnie

Wiktionary


immunosupresyjny

hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunosupresyjny); immunodepresyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z immunosupresją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. immunosupresja ż., immunosupresor m.

Wiktionary


immunosympatyktomia

obumarcie neuronów współczulnych


SJP.pl


immunoterapeutyczny

immunoterapia, np. leki immunoterapeutyczne


SJP.pl


immunoterapia

metoda leczenia polegająca na pobudzaniu lub hamowaniu czynności układu odpornościowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. leczenie mające na celu podniesienie lub osłabienie naturalnej odporności organizmu;

Wiktionary

Immunoterapia – zbiór metod polegających na modyfikacji czynności układu odpornościowego. Obejmuje:

  • immunosupresję
  • immunorekonstrukcję
  • immunostymulację

Stosuje się je między innymi w leczeniu nowotworów, chorób autoimmunologicznych i transplantologii.

Wikipedia


imnsho

skrót od: In My Not So Humble Opinion - moim nie tak skromnym zdaniem; imnsho


SJP.pl


imo

akronim od: in my opinion - moim zdaniem, według mnie; imo


SJP.pl

  • Międzynarodowa Organizacja Morska (ang. International Maritime Organisation)
  • Międzynarodowa Organizacja Meteorologiczna (ang. International Meteorological Organization)
  • Międzynarodowa Olimpiada Matematyczna (ang. International Mathematical Olympiad)
  • International Meteor Organization (pol. Międzynarodowa Organizacja Meteorowa)
  • Imo – stan w Nigerii
  • Irish Medical Organisation (pol. Irlandzka Organizacja Medyczna)
  • IMO (in my opinion) – w slangu internetowym oznacza „moim zdaniem”
  • Numer IMO – unikalny numer identyfikacyjny statku

Wikipedia


imogena

Imogena (oryg. ang. Imogen) – postać fikcyjna, występująca w komedii Williama Shakespeare’a pt. Cymbelin. Imogena jest uznawana za kobietę idealną, praktycznie pozbawioną wad; jest córką Cunobelinusa.

Według badaczy z Uniwersytetu w Oksfordzie prawidłowa pisownia jej imienia to Innogen, zaś zamiana dwóch liter n na m nastąpiła na skutek błędu edytorskiego w jednym ze wczesnych wydań tego utworu.

Wikipedia


imp

[czytaj: aj-empi lub imp] akronim od angielskiego: international match point, międzynarodowy punkt meczowy; rodzaj punktacji w brydżu sportowym, stosowanej zwłaszcza w meczach między drużynami


SJP.pl

  • Imp (folkor)
  • Imp (serial telewizyjny)

Wikipedia


imp.

skrót od:
1. imperatiwus (imperativus, imperatyw);
2. imprimatur; impr.


SJP.pl


impakcja

1. zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakt;
2. zderzanie się cząstek materiału skalnego powodujące ich pękanie;
3. zderzenie nasion z gładką powierzchnią powodujące pęknięcie okryw nasiennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. astr. upadek meteorytu lub innego ciała niebieskiego na Ziemię lub inne ciało niebieskie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpakt͡sʲja, AS: ĩmpakcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impaktyt

 przym. impaktytowy

Wiktionary


impakcyjny

powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impaktowy


SJP.pl


impakt

zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakcja; w znaczeniu: wpływ, efekt (z angielskiego: impact), np. impakt słów, krytyki, uważane za niepoprawne


SJP.pl


impaktor

przyrząd służący do rozkładu aerozolowych składników stałych na frakcje wielkościowe


SJP.pl


impaktowy

powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impakcyjny


SJP.pl


impaktoza

środowiskowo: nadmierne przywiązywanie wagi do wpływu, jaki mają na naukę czasopisma o wysokim wskaźniku impact factor, dążenie do publikowania w tych czasopismach


SJP.pl


impaktyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. skała, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu, w wyniku czego stopieniu ze sobą uległy fragmenty meteorytu i skały, w którą uderzył;

Wiktionary

Impaktyt (od ang. impact 'uderzenie, wstrząs' z łac. impactus) – nieformalna nazwa określająca typ skały, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu. Nazwa ta opisuje zarówno skały, które zostały zmienione bezpośrednio od uderzenia meteorytu, pod wpływem temperatury czy siły uderzenia, jak i skały osadowe zawierające domieszki materiałów pochodzenia pozaziemskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Islamski Czarny Kamień jest najprawdopodobniej impaktytem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpaktɨt, AS: ĩmpaktyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impakcja

 przym. impaktytowy

Wiktionary


impaktytowy

związany z impaktytem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od impaktyt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpaktɨˈtɔvɨ, AS: ĩmpaktytovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impaktyt, impakcja

Wiktionary


impala

1. gatunek antylopy zamieszkujący sawanny i busz w południowo-wschodniej Afryce;
2. samochód typu Chevrolet Impala


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Aepyceros melampus|ref=tak., gatunek afrykańskiej antylopy;

 (1.2) zool. antylopa z gatunku impali (1.1)

 (1.3) mot. samochód marki Chevrolet;

Wiktionary

Impala zwyczajna (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), licznie występujący w południowej Afryce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samice impali nie mają rogów.

 (1.2) Widziałem szamana, któremu impale jadły z ręki.

 (1.3) Jedziesz po babcię, to weź impalę, kluczyki leżą w przedpokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpala, AS: ĩmpala

Wiktionary


impanacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. hist. teoria o obecności Ciała Chrystusa w chlebie i winie po konsekracji;

Wiktionary

Impanacja (łac. impanatio 'wchlebienie' od im- 'w-' i panis 'chleb') – pogląd dotyczący związku pomiędzy ciałem Chrystusa a chlebem w Eucharystii. Stanowisko to oparte jest na analogii do teorii unii hipostatycznej: na tej samej zasadzie, jak Bóg stał się ciałem w osobie Jezusa Chrystusa, tak staje się on chlebem w Eucharystii. Kościół katolicki uznał impanację za herezję, zaś Kościoły luterańskie odrzuciły ją w ramach przyjęcia Formuły Zgody.

Wikipedia


imparcjalność

dawniej: bezstronność


SJP.pl


imparcjalny

przestarzałe: bezstronny


SJP.pl


impas

1. sytuacja bez wyjścia; zastój;
2. bicie młodszą z posiadanych kart w przewidywaniu, że przeciwnik nie ma czym jej przebić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zastój, matnia

 (1.2) karc. wymuszenie na przeciwniku zagrania niższą kartą, by ją następnie przebić wyższą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impasowość ż., passus mrz., impasik mrz.

 czas. impasować ndk.

 przym. impasowy

Wiktionary


impasik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od impas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie impas, lecz tylko mały impasik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impas m.

Wiktionary


impasowy

związany z impasem


SJP.pl


impast

wypukłe nałożenie farby na płótno


SJP.pl

Impast (wł. impasto – ugniatam) – technika stosowana w malarstwie olejnym lub akrylowym (rzadziej temperowym), polegająca na nakładaniu farby grubą, wypukłą warstwą przy pomocy pędzla lub szpachli.

W XVI i XVII wieku w malarstwie holenderskim, flamandzkim i włoskim, a w XVIII wieku także angielskim, technika impastu służyła do zaakcentowania efektów światła. Początki stosowania tej techniki można zaobserwować w twórczości renesansowych malarzy weneckich – Tycjana i Tintoretta, potem także w malarstwie barokowym, np. u Rubensa. W drugiej połowie XIX wieku impresjoniści pokrywali impastem większe partie obrazu dla uzyskania bardziej urozmaiconej faktury. Nakładając impast na całej powierzchni obrazu lub też w dużych jego partiach, uzyskuje się szorstką, niby rzeźbioną fakturę zwaną „pastoso”.

Wikipedia


impastowy

związany z impastem


SJP.pl


impeachment

rzeczownik

 (1.1) polit. praw. procedura formalnego oskarżenia o przestępstwo osoby mającej immunitet i zajmującej wysokie stanowisko państwowe;

 (1.2) polit. praw. usunięcie takiej osoby z zajmowanego stanowiska

Wiktionary

Impeachment (/ɪmˈpitʃ mənt/, dosł. ang. „postawienie w stan oskarżenia”) – procedura pochodząca z anglosaskiej tradycji parlamentarnej, służąca realizacji odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta, wiceprezydenta i funkcjonariuszy cywilnych m.in. w USA. Procedura wszczynana jest przez parlament lub inne ciała legislacyjne państwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Impeachment ma swoje źródło w brytyjskiej tradycji prawnej.

Wiktionary


impedancja

opór pozorny układów elektrycznych, akustycznych i mechanicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elektr. fiz. wielkość charakteryzująca przeciwstawianie się przepływowi prądu zmiennego w obwodzie elektrycznym;

Wiktionary

Impedancja, impedancja zespolona, Z (od łac. impedimentum, przeszkoda) – wielkość fizyczna charakteryzująca zależność między natężeniem prądu i napięciem w obwodach prądu przemiennego (sinusoidalnie zmiennego).

Impedancja jest uogólnieniem oporu elektrycznego, charakteryzującego tę zależność w obwodach prądu stałego. Impedancja jest wielkością zespoloną. Część rzeczywista impedancji opisuje opór związany z prądem płynącym w fazie zgodnej z przyłożonym napięciem, część urojona – z prądem przesuniętym w fazie, który wyprzedza przyłożone napięcie lub jest opóźniony względem niego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zauważmy, że w zakresie małych częstotliwości moduły impedancji pojemności pasożytniczych tranzystora są na tyle duże, że można je traktować jako rozwarcia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. impedancyjny

Wiktionary


impedancyjny

impedancja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z impedancją, dotyczący impedancji

Wiktionary

Patrz:

impedancja

Powiązane:

 rzecz. impedancja ż.

Wiktionary


impedimenta

w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedymenta


SJP.pl

Przeszkody małżeńskie (łac. impedimenta matrimonii) – w Kościele katolickim pewne określone cechy osobiste i okoliczności rzeczowe, które nie pozwalają osobom nimi obarczonym na ważne zawarcie sakramentu małżeństwa. Czasem mniej ściśle używa się tego określenia również opisując okoliczności, które powodują, że dane małżeństwo zostało zawarte niegodziwie. Przeszkody dzieli się na:

  • przeszkody z prawa Bożego (np. impotencja, pokrewieństwo w pierwszym stopniu linii prostej (rodzic-dziecko) i drugim stopniu linii bocznej (brat-siostra), istniejący węzeł małżeński) i z prawa kościelnego (pozostałe przeszkody wymienione w kodeksie prawa kanonicznego);
  • przeszkody absolutne (nie pozwalają na zawarcie małżeństwa z kimkolwiek, np. w wypadku święceń) i względne (nie pozwalają na zawarcie małżeństwa z określonymi osobami).

Wikipedia


impedyment

dawniej: przeszkoda, zawada


SJP.pl


impedymenta

w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedimenta


SJP.pl


imperata

imperata cylindryczna - azjatycki gatunek ozdobnej trawy


SJP.pl


imperativus

imperatiwus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym


SJP.pl


imperatiwus

imperativus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym


SJP.pl


imperator

1. tytuł nadawany zwycięskiemu wodzowi w starożytnym Rzymie w okresie republiki;
2. tytuł cesarza rzymskiego w starożytnym Rzymie od czasów Augusta;
3. dziedziczny tytuł panującego w niektórych monarchiach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie: dowódca wojskowy

 (1.2) hist. w starożytnym Rzymie w okresie republiki: zwycięski wódz, tytuł cesarza

 (1.3) hist. polit. tytuł władcy w niektórych monarchiach

Wiktionary

Imperator (łac. 'rozkazodawca' od imperium od czasownika imperare 'rozkazywać; rządzić' i końcówki -tor oznaczającej sprawcę czynności) – tytuł, który w czasach republiki żołnierze przyznawali w Rzymie zwycięskim wodzom, którzy samodzielnie prowadzili (suis auspiicis) i zwycięsko zakończyli wojnę, w której zabito minimum 5000 wrogów. Przyznanie tytułu oznaczało, że wódz wykazał w boju, iż jest godnym władzy pochodzącej od bogów, jaką powierzył mu lud, oraz że bogowie mu sprzyjają. Senat przyznawał nabożeństwa dziękczynne na cześć wodza (supplicationes). Najwyższym uznaniem ze strony senatu było przyznanie triumfu, którego ważność obowiązywała wtedy, gdy wódz złożył przed senatem sprawozdanie z wojny przed wejściem do miasta. Gdyby przedtem wszedł do miasta, utraciłby prawo do tego zaszczytu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Imperator nie zamierzał ulec Umbrom w tej sprawie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛˈratɔr, AS: ĩmperator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperium n., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż.

:: fż. rzad. imperatryca ż.

 przym. imperialny, imperialistyczny, imperatorski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. imperium n., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż.

:: fż. rzad. imperatryca ż.

 przym. imperialny, imperialistyczny, imperatorski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) perandor

* angielski: (1.1) emperor, imperator

* arabski: (1.1) إمبراطور

* białoruski: (1.3) імператар m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.3) імпэратар m.

* bośniacki: (1.2) car

* bułgarski: (1.1) император m.; (1.2) император m.; (1.3) император m.

* czeski: (1.1) imperátor, císař

* duński: (1.1) imperator w.; (1.2) imperator w.; (1.3) imperator w., kejser w.

* esperanto: (1.1) imperiestro

* francuski: (1.1) empereur

* interlingua: (1.1) imperator

* irlandzki: (1.1) impire

* japoński: (1.1) 天皇

* kalabryjski: (1.1) 'mperature m.

* kataloński: (1.1) emperador m.

* portugalski: (1.1) imperator

* szwedzki: (1.2) imperator w.; (1.3) imperator w.

* włoski: (1.1) imperatore m.

źródła.

== imperator (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. imperator

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


imperatorka

władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorowa


SJP.pl


imperatorowa

1. tytuł cesarzowej rosyjskiej; caryca, carowa;
2. władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorka


SJP.pl

Imperatorowa (The Scarlet Empress) – amerykański melodramat historyczny z 1934 roku, wyreżyserowany przez Josefa von Sternberga.

Wikipedia


imperatorowy

imperator (dawniej); imperatorski


SJP.pl


imperatorski

właściwy wielkiemu władcy, imperatorowi, cesarzowi lub należący do niego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z imperatorem, dotyczący imperatora (np. imperatora Rosji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperator mos., imperialność ż.

 przym. imperialny

Wiktionary


imperatyw

1. w etyce: naczelna norma moralna, obowiązująca w sposób powszechny, bezwarunkowy i bezwzględny;
2. reguła, nakaz dotyczący dziedzin życia duchowego i społecznego;
3. imperativus, imperatiwus; w językoznawstwie:
a) tryb rozkazujący czasownika;
b) czasownik w trybie rozkazującym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nakaz, zwłaszcza moralny

Wiktionary

Imperatyw (łac. imperativus – rozkazujący) – nakaz, reguła, zasada, która nie podlega dyskusji i którą można bezpośrednio wywieść z założeń teoretycznych. Imperatyw może mieć charakter zasady moralnej, artystycznej lub ideowej.

Wikipedia


imperatywność

siła nakazu, nieodparta konieczność


SJP.pl


imperatywny

1. stanowiący konieczność;
2. nakazujący


SJP.pl


imperf.

skrót od: imperfektum (w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany)


SJP.pl


imperfecta

w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum


SJP.pl


imperfectum

w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum


SJP.pl

Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany). Mówi o sytuacjach z przeszłości, które nie zostały jeszcze zakończone, lecz w przeciwieństwie do czasu Perfect nie odnosi się do teraźniejszości.

Wikipedia


imperfektum

w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfectum


SJP.pl


imperial

miękki ser podpuszczkowy z krowiego mleka


SJP.pl

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych

  • Imperial – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Imperial
  • Imperial – jednostka osadnicza w stanie Missouri, w hrabstwie Jefferson
  • Imperial – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Chase
  • Imperial – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Pecos

Wikipedia


imperialista

zwolennik imperializmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik imperializmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Występni podżegacze wojenni, imperialiści robią swoją brudną robotę i jak dawniej łączy się front antykomunistyczny z antyżydowskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛrʲjaˈlʲista, AS: ĩmperʹi ̯alʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperator m., imperializm m., imperialistka ż., imperium n., imperialność ż.

 przym. imperialistyczny, imperialny

 przysł. imperialistycznie

Wiktionary


imperialistka

zwolenniczka imperializmu


SJP.pl


imperialistyczny

dotyczący imperializmu, związany z imperializmem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący imperializmu albo imperialistów; będący wyrazem działań mających na celu podporządkowanie świata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie należy imputować globalnemu mocarstwu ani demonicznych, ani imperialistycznych zamiarów pozaplanetarnej ekspansji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperium n., imperator m., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż., imperatryca ż., imperialność ż.

 przym. imperialny

Wiktionary


imperializm

1. polityka zagraniczna państwa polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów;
2. w teorii marksistowskiej: ostatnia faza formacji kapitalistycznej, charakteryzująca się koncentracją kapitału, eskalacją konfliktów o strefy wpływów i zaostrzeniem antagonizmów klasowych, co nieuchronnie prowadzi do rewolucji komunistycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. polityka zagraniczna oparta na militaryzmie, dążenie do podporządkowania sobie innych krajów, stania się imperium

 (1.2) polit. w marksizmie: ostatnie stadium kapitalizmu, cechujące się koncentracją produkcji i kapitału, a także nieobecnością wolnej konkurencji, a zamiast niej panowaniem monopoli

Wiktionary

Imperializm (od łac. imperium) – polityka państw mocarstwowych, polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów; mianem imperializmu jest również nazywany okres historyczny zapoczątkowany w ostatniej ćwierci XIX wieku, odznaczający się światową dominacją kilku wielkich mocarstw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Było to spowodowane, jak się wyraził, „amerykańskim imperializmem”.

 (1.2) Po pewnym czasie sekretarz propagandy Komitetu Wojewódzkiego wezwał mnie do siebie na dywanik i dał mi ostrą reprymendę, że po pierwsze – rozpowszechniam nielegalną literaturę, po drugie – zatruwam młode umysły początkujących literatów miazmatami wrogiego imperializmu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperialista mos., imperialistka ż., imperator mos., imperium n., imperialność ż.

 przym. imperialistyczny, imperialny

 przym. imperialistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kapitalizm monopolistyczny

Wiktionary


imperialnie

przysłówek

 (1.1) na sposób imperialny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperium n., imperialność ż.

 przym. imperialny

Wiktionary


imperialność

imperialny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest imperialne; cecha tych, którzy są imperialni

Wiktionary

Patrz:

imperialny

Powiązane:

 rzecz. imperium n., imperialista m., imperializm m., imperator m., imperatorka ż., imperialistka ż.

 przym. imperialny, imperatorski, wewnątrzimperialny, imperialistyczny

 przysł. imperialnie, imperialistycznie

Wiktionary


imperialny

przymiotnik od: imperium


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący imperium, charakterystyczny dla imperium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pewne formy komunikowania są lepiej dostosowane do rozwoju i realizacji celów imperialnych (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperium n., imperialista m., imperializm m., imperator m., imperatorka ż., imperialistka ż., imperialność ż.

 przym. imperatorski, wewnątrzimperialny, imperialistyczny, międzyimperialny

 przysł. imperialnie, imperialistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mocarstwowy, wielkomocarstwowy, hegemonistyczny, rzeszowy

Wiktionary


imperiał

1. złota moneta bita w latach 1755-1897 w carskiej Rosji, o wartości 15 lub 10 rubli (na ziemiach polskich także pięciorublowa);
2. bity talar niemiecki z czasów Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego;
3. format papieru 63 x 95 cm;
4. górna część pojazdu konnego z miejscami do siedzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. numizm. złota moneta w Rosji carskiej, wartości 10-15 rubli srebrnych, będąca w obiegu w latach 1755–1917;

 (1.2) daw. wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi

Wiktionary

Imperiał (ros. империал) – wielorublowa złota moneta rosyjska wprowadzona do obiegu w 1755 i emitowana do 1917 r. Nazwa będąca pochodną od łac. imperialis (cesarski).

Wprowadzony za panowania cesarzowej Elżbiety imperiał był monetą 10-rublową zawierającą 11,61 g złota o próbie 916 (za Pawła I i Aleksandra I wynosiła ona 987). W obiegu znajdował się także 5-rublowy półimperiał o wadze 5,85 g. Po reformie walutowej Kankrina (1838) wartość imperiała ustalono na 10 rubli 30 kopiejek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niosła ze sobą złote i srebrne przedmioty, złote imperiały i srebrne ruble.

 (1.1) Staranny egzamin portmonetki nie wykazał więcej nad jednego rubla, jednego imperiała i kilku sztuk drobnej monety.

 (1.2) Nie znajdując dla siebie dogodniejszego miejsca, zmuszony był podróżować na imperiale.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. półimperiał mrz.

Wiktionary


imperium

wielkie, potężne państwo podporządkowujące sobie inne kraje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wielkie i potężne państwo, które podporządkowuje sobie inne kraje

 (1.2) przen. wielkie przedsiębiorstwo lub organizacja mająca placówkaacówki w wielu miejscach na dużym obszarze

 (1.3) hist. w starożytnym Rzymie najwyższa władza państwowa (zarówno cywilna jak i wojskowa), należąca do konsulów, a później cesarzy

 (1.4) praw. określony prawem zakres władzy decyzyjnej organów państwowych

Wiktionary

Imperium (od łac. imperium) – struktura polityczna, władająca na wielkim obszarze terytorialnym. Pochodzi od łac. słowa imperium oznaczającego zakres władzy rzymskich najwyższych urzędników.

Imperium zorganizowane jest najczęściej wokół państwa, które jest mocarstwem, a jego władza polityczna, gospodarcza i kulturowa wykracza poza własne granice i rozciąga się na inne, podporządkowane jednostki polityczne. Imperium ma charakter ekspansjonistyczny. Powstaje na skutek podbojów i stanowią one ważną część jego potęgi (imperializm). Wewnątrz imperium wytwarza się natomiast pewien porządek społeczny, w ramach którego pokojowo funkcjonuje wiele różnych ludów i bytów politycznych poddanych jednej władzy zwierzchniej. Przykładem takiego porządku może być Pax Romana. Wewnętrzny porządek imperium ma charakter hierarchiczny i opiera się na przeciwstawieniu centrum (mocarstwo) i peryferii (państwa czy terytoria zależne, kolonie, ludy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rzymianie zmuszeni byli - szczególnie od pierwszego wieku cesarstwa - otaczać swe imperium ze wszystkich niemal stron słynnymi limesami.

 (1.2) Imperium ekonomiczne wpływowego przedsiębiorcy rozciąga się na m.in. radio, telewizję, szkołę wyższą, a ostatnio także telefonię komórkową.

 (1.4) (…) Państwo jako szczególny podmiot prawa podejmuje działania w sferze władczej (imperium) i w sferze stosunków cywilnoprawnych (dominium).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɛrʲjũm, AS: ĩmperʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imperializm m., imperialista m., imperialistka ż., imperator m., imperialność ż.

 przym. imperialny, wewnątrzimperialny, imperialistyczny, międzyimperialny

 przysł. imperialnie, imperialistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mocarstwo

Wiktionary


impersonalny

książkowo: nieosobowy, bezosobowy


SJP.pl


impertynencja

niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obraźliwe, aroganckie lub niekulturalne słowa czy zachowanie skierowane wobec kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam dość słuchania twoich impertynencji!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩmpertỹnncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impertynent m., impertynentka ż.

 przym. impertynencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezczelność, arogancja, zuchwalstwo, zniewaga, obelga, obraza

Wiktionary


impertynencje

niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś


SJP.pl


impertynencki

taki, który odznacza się obraźliwym, bezczelnym zachowaniem; arogancki, bezczelny, butny, zuchwały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) arogancki, bezczelny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡sʲci, AS: ĩmpertỹnncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impertynentka ż., impertynencja ż., impertynent

 przysł. impertynencko

Wiktionary


impertynencko

przysłówek sposobu

 (1.1) arogancko, bezczelnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡skɔ, AS: ĩmpertỹnncko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impertynentka ż., impertynent

 przym. impertynencki

Wiktionary


impertynent

osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie powinni wpuszczać takich impertynentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɛrˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: ĩmpertnẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impertynencja ż.

:: fż. impertynentka ż.

 przym. impertynencki

 przysł. impertynencko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arogant, hucpiarz, tupeciarz, zuchwalec

Wiktionary


impertynentka

kobieta arogancka, zuchwała, znieważająca innych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oswalda nie znosi tej impertynentki z trzeciego piętra.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impertynencja ż.

:: fm. impertynent m.

 przym. impertynencki

 przysł. impertynencko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arogantka, tupeciara, grubianka, chamka

Wiktionary


impet

siła rozpędu, rozmachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) siła rozpędu

 (1.2) szybki ruch

 (1.3) stpol. atak, uderzenie

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. impetuoso

 rzecz. impetyczka ż., impetycja ż., impetyk m.

Wiktionary


impetuoso

określenie wykonawcze: gwałtownie, porywczo


SJP.pl

„Impetuoso” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina i Marina Militare:

  • „Impetuoso” – niszczyciel typu Indomito z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego
  • „Impetuoso” – torpedowiec typu Ciclone z okresu II wojny światowej
  • „Impetuoso” (D558) – niszczyciel typu Impetuoso z lat 50. XX wieku

Wikipedia


impetycja

dawniej: dochodzenie swoich praw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. praw. dochodzenie własnych praw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impet, impetyk

Wiktionary


impetyczka

impetyk; raptuska, choleryczka, gwałtownica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta porywcza, gwałtowna, wybuchowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impet mrz.

:: fm. impetyk mos.

Wiktionary


impetyczność

przestarzale: porywczość, gwałtowność, wybuchowość


SJP.pl


impetyczny

przestarzale: silnie i gwałtownie reagujący; popędliwy, wybuchowy


SJP.pl


impetyk

osoba wybuchowa, gwałtowna; raptus, pasjonat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek porywczy, gwałtowny, wybuchowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impetyczka ż., impet m., impetycja ż.

Wiktionary


impexmetal

Impexmetal Spółka Akcyjna – polskie przedsiębiorstwo przemysłu metalowego, działające głównie na rynku metali kolorowych oraz stali, w sektorze półfabrykatów metalowych oraz łożysk.

Wikipedia


implant

tkanka, narząd bądź proteza wszczepiane do organizmu w celu zastąpienia usuniętych, uszkodzonych lub nieczynnych tkanek lub narządów; wszczep


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu;

Wiktionary

Implant (z łac. im 'w' i plantare 'sadzić'), wszczep – ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu. Najczęściej stosowane są implanty zastępujące tkanki twarde.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩmplãnt, AS: ĩmplãnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wszczep

Wiktionary


implantacja

1. zabieg chirurgiczny polegający na wprowadzeniu na stałe do organizmu jakiegoś ciała obcego;
2. przesadzanie roślin z jednego miejsca w drugie;
3. zagnieżdżenie się zapłodnionego jaja ssaka w nabłonku macicy


SJP.pl

  • implantacja (zagnieżdżenie, nidacja) – pierwszy etap rozwijającej się ciąży u ssaków
  • implantacja (wszczepienie) – chirurgiczne wprowadzenie do organizmu obcych tkanek lub przedmiotów (implantów)
  • implantacja jonów – wprowadzenie obcych jonów do kryształu

Wikipedia


implantacyjny

implantacja


SJP.pl

Patrz:

implantacja

implantolog

lekarz specjalizujący się we wszczepianiu implantów


SJP.pl


implantologia

dział medycyny zajmujący się wszczepianiem implantów


SJP.pl

Wikipedia


implantologiczny

implantologia


SJP.pl

Patrz:

implantologia

implantoprotetyka

dziedzina stomatologii zajmująca się odbudową protetyczną na implantach


SJP.pl

Wikipedia


implantować

1. osadzać coś, wszczepiać, np. obce ciało lub obce komórki w organizmie;
2. przesadzać rośliny z jednego miejsca na drugie;
3. implantować się - zagnieżdżać się gdzieś, wszczepiać się w coś


SJP.pl


implantowy

implant


SJP.pl

Patrz:

implant

implementacja

1. wersja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego przystosowana do pracy na danym typie komputera
2. adaptacja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego do pracy na danym typie komputera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publ. urz. wdrożenie czegoś w życie;

Wiktionary

Implementacja (ang. implementation) – inaczej wdrożenie, przystosowanie, np.:

  • implementacja (informatyka) – pojęcie związane z procesem informatycznym,
  • implementacja (teoria decyzji) – pojęcie z zakresu teorii decyzji (matematyka, psychologia, zarządzanie, politologia),
  • implementacja (prawo) – mechanizm kontrolny stosowany głównie w prawie międzynarodowym,
  • implementacja, wdrożenie systemu,
  • wdrażanie technologii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Implementacja algorytmu sortowania była bardzo prosta.

 (1.1) Dyrektywa UE może wywierać bezpośredni skutek w przypadku, gdy w odpowiednim czasie nie nastąpi jej implementacja bądź będzie ona niepełna lub nieprawidłowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmplɛ̃mɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: ĩmplẽmẽntacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. implementowanie n.

 czas. implementować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wdrożenie

Wiktionary


implementacyjny

implementacja


SJP.pl

Patrz:

implementacja

implementować

opracować lub opracowywać implementację


SJP.pl


implementowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|implementować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. implementować ndk.

 rzecz. implementacja ż.

Wiktionary


implicite

[czytaj: imPLIc-ite] z łaciny:
1. do wywnioskowania z kontekstu, domyślnie (w przeciwieństwie do explicite);
2. włącznie, włączając


SJP.pl


implicytny

taki, którego trzeba się domyślić, wnioskowany z kontekstu; domyślny


SJP.pl


implikacja

1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) następstwo, konsekwencja

 (1.2) log. stosunek wynikania zachodzący między dwoma zdaniami

Wiktionary

  • implikacja materialna
  • implikacja logiczna
  • implikacja ścisła

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmplʲiˈkat͡sʲja, AS: ĩmplʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. implikować

Wiktionary


implikacje

1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe


SJP.pl


implikacyjny

dotyczący implikacji


SJP.pl


implikant

w matematyce: taki iloczyn literałów, że dla wszystkich wektorów binarnych, dla których jest on równy jedności, funkcja f jest równa jedności


SJP.pl


implikatura

figura retoryczna lub manipulacja językowa sugerująca jakąś treść, ale nie wyrażająca jej wprost


SJP.pl

Implikatura konwersacyjna („znaczenie implikowane”) – termin Paula Grice'a oznaczający sens niedosłowny i niekonwencjonalny pewnych wypowiedzi. Implikatury różnią się zarówno od takich znaczeń wypowiedzi, które są generowane i rozumiane w ramach kodu językowego, jak i takich, które są jedynie presuponowane. Sygnałem pojawienia się implikatury jest m.in. ostentacyjne naruszenie przez jednego z uczestników komunikacji reguły konwersacyjnej. Wypowiedź wyłamująca się z reguł konwersacji, jeśli jest taka intencjonalnie (a nie jest wynikiem pomyłki bądź nieporozumienia), niesie ze sobą szczególne, aluzyjne znaczenie (właśnie implikaturę), które odbiorca powinien potrafić rozszyfrować. Na przykład w wymianie zdań: – Chciałbym wyjechać na Teneryfę. – A ja chciałbym dostać Nagrodę Nobla., drugie zdanie zawiera implikowane znaczenie 'twój wyjazd na Teneryfę jest marzeniem, którego nie da się zrealizować'.

Wikipedia


implikować

1. przypisywać coś komuś; imputować;
2. przekazywać coś nie wprost; sugerować;
3. stawać się podstawą do sformułowania określonego wniosku; wskazywać;
4. prowadzić do jakiegoś skutku;
5. implikować się:
a) być wnioskiem czegoś;
b) być skutkiem czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) pociągać za sobą

 (1.2) przypisywać coś komuś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. implikowanie n., implikacja ż.

 przym. implikacyjny

Wiktionary


implodować

w fizyce: wybuchnąć, wybuchać do wewnątrz


SJP.pl


implozja

1. gwałtowne zapadnięcie się, skoncentrowanie się materii, np. spowodowane zewnętrznym ciśnieniem;
2. początkowy moment artykulacji spółgłosek zwartych (w języku polskim: p, k, t)


SJP.pl

  • implozja (fizyka)
  • implozja (językoznawstwo)

Wikipedia


implozyjny

implozja


SJP.pl

Patrz:

implozja

impluvium

czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluwium


SJP.pl

Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.

Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.

Wikipedia


impluwium

czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluvium


SJP.pl

Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.

Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.

Wikipedia


imponderabilia

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) coś, czego nie da się zmierzyć (np. uczucie), ale co ma istotny wpływ na sytuację oraz przebieg wydarzeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak bowiem idzie nie o technologię, a o imponderabilia, to niepewność jest podstawowym sekretem i zasadą piłki nożnej.

 (1.1) Była to bitwa nie tylko o Warszawę, ale o Polskę, honor i imponderabilia narodowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɔ̃ndɛraˈbʲilʲja, AS: ĩmpõnderabʹilʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) ponderabilia

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym2|łac|imponderabilis|imponderabilia.

uwagi.

 (1.1) Stosowana niekiedy forma lp. imponderabilium jest niepoprawna – [http://so.pwn.pl/lista.php?co=imponderabilium Wielki Słownik Ortograficzny PWN] nie notuje jej, a tylko [http://so.pwn.pl/lista.php?co=imponderabilia liczbę mnogą]. Łacińską liczbą pojedynczą od tego słowa jest "imponderabile".

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) imponderabilia

* duński: (1.1) imponderabilier lm.

* hiszpański: (1.1) imponderable m.

* nowogrecki: (1.1) αστάθμητος παράγοντας m.

* rosyjski: (1.1) неуловимые (трудноучитываемые) факторы lm.

* szwedzki: (1.1) imponderabilia

źródła.

== imponderabilia (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. imponderabilia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


imponderabilium

rzecz nieuchwytna, niematerialna i niemierzalna, jednak o realnym wpływie


SJP.pl


imponować

wzbudzać podziw, uznanie; podobać się komuś, olśniewać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wzbudzać w kimś uznanie, podziw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie jest to jeszcze stolica imponująca wielkimi rozwiązaniami urbanistycznymi, ani nadmiarem pięknej architektury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ĩmpõnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imponowanie n.

 czas. zaimponować dk.

 przym. imponujący

 przysł. imponująco

 ims. imponujący

Wiktionary


imponowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|imponować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ĩmpõnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. imponować ndk., zaimponować dk.

 przym. imponujący

 przysł. imponująco

Wiktionary


imponująco

przysłówek

 (1.1) w sposób, który komuś imponuje

Wiktionary

Powiązane:

 czas. imponować ndk., zaimponować dk.

 rzecz. imponowanie n.

 przym. imponujący

Wiktionary


imponujący

budzący podziw, zachwycający, olśniewający, wspaniały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający uznanie i zachwyt

 (1.2) godny podziwu z powodu rozmiarów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dodatkowe atrakcje to imponująca kolekcja drzew w przyzamkowym arboretum, zbiory Biblioteki Kórnickiej, tereny rekreacyjne, bogactwo lasów.

 (1.1) Umiejętności kulinarne twojej mamy są imponujące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imponowanie n., zaimponowanie n.

 czas. imponować, zaimponować

 przysł. imponująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cudowny, efektowny, fascynujący, frapujący, niespotykany, niezwykły, olśniewający, przecudny, przecudowny, przejmujący, przepiękny, prześwietny, przewspaniały, spektakularny, wspaniały, wstrząsający

 (1.2) gigantyczny, majestatyczny, niebosiężny, ogromny, okazały, pokaźny, wielki

Wiktionary


imporcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od import

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie import, lecz tylko mały imporcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. import m., importer mos.

Wiktionary


import

1. towary przywiezione z zagranicy;
2. odpłatny przywóz towarów z zagranicy lub odpłatne świadczenie usług przez kontrahenta zagranicznego;
3. umieszczenie w danej aplikacji tekstu, rysunku itp., stworzonego przy pomocy innej aplikacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. ekon. przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym;

 (1.2) zaimportowane towary

Wiktionary

Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).

Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pieszy ruch graniczny jest źródłem sporego importu towarów na ścianie wschodniej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmpɔrt, AS: ĩmport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. importer m., importerka ż., importowanie n., imporcik mrz.

 czas. importować ndk., zaimportować dk.

 przym. importowy, importerski

Wiktionary


importacja

1. w logice: włączenie do poprzednika implikacji jednego z członów następnika;
2. książkowo: sprowadzenie, import


SJP.pl


importer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekon. osoba lub podmiot gospodarczy, który sprowadza towary z zagranicy

Wiktionary

Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).

Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) eksporter

hiperonimy.

 (1.1) handlowiec

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. import m., imporcik m., importówka ż.

:: fż. importerka ż.

 przym. importowy, importerski

 czas. importować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) importer

* bułgarski: (1.1) импортьор m.

* chorwacki: (1.1) uvoznik m.

* czeski: (1.1) dovozce

* hiszpański: (1.1) importador m.

* niemiecki: (1.1) Importeur

* nowogrecki: (1.1) εισαγωγέας m.

* słoweński: (1.1) uvoznik m.

* ukraiński: (1.1) імпортер m.

* węgierski: (1.1) importőr

źródła.

== importer (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-importer.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-importer.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hand. importer

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɔrtɛr, AS: ĩmporter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. import m., imporcik m., importówka ż.

:: fż. importerka ż.

 przym. importowy, importerski

 czas. importować

Wiktionary


importerka

importer


SJP.pl

Patrz:

importer

importerski

import


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z importerem lub importerami, dotyczący importerów

Wiktionary

Patrz:

import

Powiązane:

 rzecz. importer mos., import mrz., importowanie n.

 czas. importować ndk., zaimportować dk.

 przym. importowany, importowy

Wiktionary


importochłonność

importochłonny


SJP.pl

Patrz:

importochłonny

importochłonny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) ekon. zużywający dużo importowanych środków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wskutek gierkowskiej polityki inwestycji licencyjnych gospodarka polska zrobiła się bardziej importochłonna i po to aby aparat produkcyjny, zbudowany za pożyczone miliardy, miał z czego i czym produkować, trzeba więcej importować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. importochłonność ż.

Wiktionary


importować

1. w ekonomii: sprowadzić, sprowadzać towary z zagranicy, aby wykorzystywać je (sprzedawać) na rynku własnego kraju;
2. wczytać, wczytywać dokument do programu komputerowego po jego uprzedniej konwersji


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimportować)

 (1.1) hand. sprowadzać towary z innych krajów

 (1.2) inform. umieszczać w danym programie coś utworzonego w innym programie

 (1.3) daw. wnosić opłatę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Włochy muszą importować ropę naftową i surowce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. import mrz., importer mos., importowanie n.

 przym. importerski, importowany, importowy

Wiktionary


importowy

związany z importem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z importem, dotyczący importu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. importer mos., import mrz., importowanie n.

 czas. importować ndk., zaimportować dk.

 przym. importowany, importerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przywozowy

Wiktionary


importun

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) śrpol. natręt, ktoś naprzykrzający się

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. importunia ż.

 czas. importunować ndk.

 przym. importunny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym2|łac|importunus|importūnus.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|natręt.

źródła.

== importun (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) natrętny, natarczywy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɔrtũn, AS: ĩmportũn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. importunia ż.

 czas. importunować ndk.

 przym. importunny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. importunia ż.

 czas. importunować ndk.

 przym. importunny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym2|łac|importunus|importūnus.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|natręt.

źródła.

== importun (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) natrętny, natarczywy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


impost

kamienny blok między głowicą kolumny a sklepieniem lub arkadą, typowe dla architektury bizantyjskiej; nasadnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. kamienna płyta lub blok stanowiące podporę dla łuku, arkady lub żebra sklepienia

Wiktionary

Impost, nasadnik – w architekturze, element w formie płyty lub bloku, stanowiący przejście między głowicą podpory a dźwiganym przez nią elementem (np. łukiem arkady). Impost mógł przybrać formę głowicy i podpora w efekcie otrzymywała podwójną głowicę (tzn. na jedną głowicę nasadzona była druga, zwana nasadnikową).

Impost znany był od starożytnego Rzymu, popularny w architekturze bizantyjskiej, rozpowszechniony w czasach renesansu, baroku i klasycyzmu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩmpɔst, AS: ĩmpost

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impostacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nasadnik

Wiktionary


impostacja

impostacja głosu:
a) prawidłowe postawienie głosu
b) w nauce śpiewu: usprawnianie funkcji narządów uczestniczących w emisji głosu


SJP.pl


imposter

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɔstɛr, AS: ĩmposter

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. impostor

Wiktionary


impostor

dawniej: osoba przywłaszczająca sobie cudze nazwisko, godność itp.; szalbierz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność

Wiktionary

  • Impostor: Test na człowieczeństwo – film z 2002 roku
  • Impostor – film z 2019 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɔstɔr, AS: ĩmpostor

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. imposter

Wiktionary


imposybilizm

niemożność, niezdolność do zrobienia czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niemożność zrobienia, dokonania czegoś, mimo że jest to konieczne

Wiktionary


impotencja

1. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego; niemoc płciowa;
2. przestarzałe: niezdolność do działania; niemoc, bezsilność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego;

 (1.2) przen. niezdolność do działania

Wiktionary

Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilkadziesiąt lat temu uważano, że impotencja jest zależna od czynników psychicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɔˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩmpotncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impotent m.

 przym. impotentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niemoc płciowa, ED

 (1.2) bezsilność, niemoc, niemożność

Wiktionary


impotencki

impotent


SJP.pl

Patrz:

impotent

impotent

1. mężczyzna cierpiący na impotencję;
2. przenośnie: człowiek bezsilny, niezdolny do działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś cierpiący na impotencję

 (1.2) ktoś niezdolny do działania

Wiktionary

Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩmˈpɔtɛ̃nt, AS: ĩmpotẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impotencja ż.

 przym. impotentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) oferma

Wiktionary


impotentka

impotent


SJP.pl

Patrz:

impotent

impotentny

niezdolny do działania, pozbawiony mocy; gnuśny, inercyjny


SJP.pl


impozycja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) druk. rozkład stron publikacji na arkuszu drukarskim;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do impozycji powinno się użyć jedynie plików PDF lub postscriptowych. (z Internetu)

 (1.1) Impozycję wykorzystuje się między innymi przy naświetlaniu klisz czy przy wykonywaniu druków cyfrowych. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpɔˈzɨt͡sʲja, AS: ĩmpozycʹi ̯a

Wiktionary


impozycyjny

impozycja


SJP.pl

Patrz:

impozycja

impr.

skrót od: imprimatur; imp.


SJP.pl


impra

potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. impreza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. impreza

Wiktionary


impregnacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od impregnat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impregnat m.

Wiktionary


impregnacja

1. nasycenie materiału odpowiednimi substancjami w celu konserwacji lub nadania określonych właściwości
2. przenikanie jakiejś substancji do porów i kanalików innej substancji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. nasycanie materiału innym środkiem, by zmienić jego właściwości fizyczne lub chemiczne, np. w celu zabezpieczenia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Impregnacja butów skórzanych przed zimą zabezpiecza je przed przemakaniem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.

 rzecz. impregnat mrz., impregnowanie n.

Wiktionary


impregnacyjny

służący do impregnacji; impregnujący


SJP.pl


impregnarka

urządzenie do nasycania nasiąkliwych materiałów cieczami impregnującymi; nasycarka


SJP.pl


impregnat

substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) substancja impregnująca

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩmˈprɛɡnat, AS: ĩmpregnat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impregnacja ż., impregnator m., impregnarka ż., impregnowanie n., zaimpregnowanie n., impregnacik mrz.

 czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.

 przym. impregnacyjny

Wiktionary


impregnator

substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnat


SJP.pl


impregnować

1. nasycać materiał impregnatem w celu konserwacji albo nadania określonych właściwości
2. o substancji: przenikać do innej substancji, wypełniać jej pory, kanaliki


SJP.pl


impregnowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. bud. nasączanie jakiegoś materiału płynem, najczęściej w celu konserwacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zaimpregnowanie n., impregnacja ż., impregnat m., impregnator m., impregnarka ż.

 czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.

 przym. impregnacyjny

Wiktionary


imprekacja

przestarzale:
a) zaklęcie, zaklinanie
b) przekleństwo, złorzeczenie


SJP.pl


impres

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. sztuka drukarska, druk

 (1.2) daw. wpływ

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. impresor

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|drukarstwo.

źródła.

== impres (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) odczucie, wrażenie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmprɛs, AS: ĩmpres

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresor

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. impresor

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|drukarstwo.

źródła.

== impres (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) odczucie, wrażenie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


impresa

1. dewiza na godle;
2. motto, sentencja, maksyma


SJP.pl


impresariat

1. organizowanie imprez artystycznych lub podróży, występów, spotkań artysty albo sportowca;
2. instytucja zajmująca się takim organizowaniem


SJP.pl


impresario

osoba organizująca imprezy (np. koncerty, przedstawienia, widowiska) o charakterze niestałym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba, która organizuje imprezy artystyczne, odpowiada za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy;

Wiktionary

Impresario (z wł. impresa „przedsiębiorca”) – osoba organizująca, a często również finansująca, koncerty, spektakle teatralne i operowe; analogicznie do producenta filmowego w przemyśle filmowym i telewizyjnym oraz aniołów biznesu w biznesie. Impresario odpowiada również za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) menedżer, agent

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. impresariat m.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|impresario.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) impresario

* białoruski: (1.1) імпрэсарыё m.

* bułgarski: (1.1) импресарио m.

* rosyjski: (1.1) импресарио m.

* słowacki: (1.1) impresário m.

* węgierski: (1.1) impresszárió

źródła.

== impresario (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-impresario.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) impresario

odmiana.

 (1.1) lp. impresario; lm. impresarios / impresari

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmprɛˈsarʲjɔ, AS: ĩmpresarʹi ̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresariat m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) menedżer, agent

Wiktionary


impresaryjny

1. zajmujący się organizowaniem imprez artystycznych lub artysty albo sportowca;
2. teatr impresaryjny - teatr bez własnego stałego zespołu aktorskiego, wystawiający spektakle przygotowane gdzie indziej; scena impresaryjna


SJP.pl


impresja

1. wrażenie, doznanie, subiektywne odczucie;
2. nastrojowy obraz, opis literacki lub utwór muzyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ulotne wrażenie

 (1.2) szt. liter. muz. film. utwór, obraz lub film o charakterze subiektywnym i nastrojowym

 (1.3) przest. wywieranie wrażenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresjonizm m., impresjonista mos., impresjonistka ż.

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresjonista

malarz malujący w nurcie impresjonizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. liter. muz. film. przedstawiciel impresjonizmu, osoba tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polscy impresjoniści związani byli przede wszystkim z Krakowem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż.

:: fż. impresjonistka ż.

 przym. impresjonistyczny

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresjonistka

impresjonista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. liter. muz. film. przedstawicielka impresjonizmu, kobieta tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia

Wiktionary

Patrz:

impresjonista

Powiązane:

 rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż.

:: fm. impresjonista m.

 przym. impresjonistyczny

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresjonistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób właściwy dla impresjonizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż., impresjonista m., impresjonistka ż., impresjonistyczność ż.

 przym. impresjonistyczny

Wiktionary


impresjonistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest impresjonistyczne; cecha tych, którzy są impresjonistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. impresjonistyczny

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresjonistyczny

impresjonizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) szt. liter. muz. film. związany z impresjonizmem, dotyczący impresjonizmu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) szt. liter. muz. film. charakterystyczny dla impresjonizmu

Wiktionary

Patrz:

impresjonizm

Przykłady

 (1.1) Malarze impresjonistyczni stronili od czerni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresjonizm m., impresjonista m., impresjonistka ż., impresjonistyczność ż.

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresjonizm

nurt w sztuce powstały w XIX wieku, w którym artyści starali się oddać swoje subiektywne, ulotne wrażenia i odczucia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. szt. nurt w sztuce europejskiej i amerykańskiej drugiej połowy XIX wieku;

Wiktionary

Impresjonizm (fr. impressionisme, łac. impressio „odbicie, wrażenie”) – kierunek w kulturze europejskiej, później także w amerykańskiej, zapoczątkowany przez paryskich malarzy i trwający kilka dekad na przełomie XIX i XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W poezji nurt impresjonizmu był szczególnie istotny w okresie młodopolskim, stając się wtedy obowiązującą manierą stylistyczną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impresja ż., impresjonista m., impresjonistka ż.

 przym. impresjonistyczny

 przysł. impresjonistycznie

Wiktionary


impresor

dawniej: drukarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. drukarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój dziad był impresorem, mój ojciec takoż, więc i ja impresowi poświęcić się zamierzam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈprɛsɔr, AS: ĩmpresor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impres m.

Wiktionary


impresyjność

impresyjny


SJP.pl

Patrz:

impresyjny

impresyjny

odnoszący się do wrażeń, impresywny


SJP.pl


impresywność

1. cecha czegoś opartego na subiektywnych myślach lub odczuciach; impresyjność;
2. cecha czegoś nakłaniającego do jakiegoś przekonania lub jakiejś czynności


SJP.pl


impresywny

1. impresyjny, wrażeniowy;
2. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. impresyjny, wrażeniowy

 (1.2) jęz. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych

Wiktionary


impreza

1. widowisko (np. koncert, zawody sportowe) organizowane w celach rozrywkowych, propagandowych;
2. potocznie:
a) zamiar podjęcia jakichś działań;
b) zabawa, przyjęcie;
3. samochód typu Subaru Impreza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zabawa, przyjęcie

 (1.2) wydarzenie kulturalne lub sportowe

 (1.3) daw. przedsięwzięcie

 (1.4) stpol. zamysł, chęć

Wiktionary

Impreza – wydarzenie kulturalne o różnorodnej treści i formie, przeznaczone dla publiczności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tuż przed imprezą Paulinka przeżyła ogromny kryzys odzieżowy – dosłownie nie miała co na siebie włożyć!

 (1.2) Plener jest spotkaniem organizowanym przez origamistów dla origamistów, imprezą non-profit.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩmˈprɛza, AS: ĩmpreza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

:: zdrobn. imprezka ż.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabawa, przyjęcie; przest. prywatka; reg. pozn. labija.

Wiktionary


imprezka

zdrobnienie od: impreza (zabawa, przyjęcie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: impreza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż. imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. impreza

Wiktionary


imprezować

potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; balangować, baletować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. spędzać czas na imprezach, spotkaniach towarzyskich, zwykle z alkoholem i tańcami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Imprezowaliśmy z przyjaciółmi do białego rana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. balangować, baletować, balować, hulać

Wiktionary


imprezowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. uczestniczenie w zabawach towarzyskich, potańcówkach, zakrapianych spotkaniach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) balowanie, baletowanie

Wiktionary


imprezowicz

żartobliwie: uczestnik imprez


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba często uczestnicząca w imprezach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n.

:: fż. imprezowiczka ż.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. balangowicz

Wiktionary


imprezowiczka

potocznie: kobieta, która często uczestniczy w imprezach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta często uczestnicząca w imprezach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n.

:: fm. imprezowicz m.

 czas. imprezować ndk.

 przym. imprezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. balangowiczka

Wiktionary


imprezownia

potocznie: lokal przeznaczony do imprez


SJP.pl


imprezowy

związany z imprezą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przeznaczony na imprezy; związany z imprezą, dotyczący imprezy

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla imprez

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Imprezowy autobus jest bardzo głośny i o ile nie przeszkadza to w dzień, to w nocy może być uciążliwe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.

 czas. imprezować ndk.

Wiktionary


imprimatur

zezwolenie autora lub redakcji na druk dzieła po wprowadzeniu ostatecznych korekt; w publikacjach religijnych oznacza zgodę władz Kościoła katolickiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kośc. adm. kościelne pozwolenie na druk;

Wiktionary

Imprimatur (łac. „niech będzie odbite”) – w publikacjach kościelnych pozwolenie na druk książki, oficjalna aprobata władz kościelnych, wydawana zazwyczaj przez miejscowego biskupa (ordynariusza) lub generała/prowincjała zakonu.

Dawniej formuła ta była umieszczana i na innych dziełach, których poprawność merytoryczna i typograficzna była sprawą wielkiej wagi, np. na farmakopeach.

Imprimatur umieszcza się na odwrocie strony tytułowej dzieła lub za przedmową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Metropolita krakowski, kard. Stanisław Dziwisz, po przeprowadzeniu cenzury kościelnej, nadał 12 kwietnia imprimatur litanii do bł. Jana Pawła II.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmprʲĩˈmatur, AS: ĩmprʹĩmatur

Wiktionary


imprimis

nade wszystko, przede wszystkim


SJP.pl


imprint

marka wydawnicza tworzona w celu publikacji wydawnictw określonego rodzaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bibliot. specjalna marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj książek;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. ptak uwarunkowany od człowieka, poddany imprintingowi podczas hodowli

Wiktionary

Imprint – marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj wydawnictw. Podmiot wydawniczy jako przedsiębiorca ma tylko jedną firmę (czyli nazwę, pod którą prowadzi działalność gospodarczą), jednak w celu rozróżnienia charakteru różnych publikacji może posługiwać się więcej niż jedną marką wydawniczą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩmprʲĩnt, AS: ĩmprʹĩnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impinting m.

 czas. imprintingować

 przym. imprintingowy

Wiktionary


imprinter

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bank. mechaniczne urządzenie służące do ręcznej akceptacji transakcji dokonywanych za pomocą wypukłych kart płatniczych;

Wiktionary

Imprinter – urządzenie służące do ręcznej akceptacji tłoczonych (embosowanych) kart bankowych. Zwane są również żelazkami bądź ręcznymi powielaczami. Obecnie prawie całkiem zastąpione przez nowocześniejsze urządzenia elektroniczne, wykorzystywane w sytuacjach awaryjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wcześniej transakcje z użyciem kart wypukłych w przypadku braku łączności z bankiem były realizowane za pomocą tzw. imprintera (potocznie zwanego „żelazkiem”). Tworzył on odbicie karty, i na podstawie zdobytych w ten sposób danych sprzedawca otrzymywał później swoją należność. Dziś jednak imprintery zostały niemalże wycofane z użycia.

 (1.1) Imprinter to maszynka zwana też potocznie żelazkiem, umożliwiająca odbicie wizerunku karty na specjalnym papierze.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. żelazko, pot. powielacz ręczny

Wiktionary


imprinting

  • imprinting (psychologia)
  • imprinting (genetyka)

Wikipedia


impro

potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party


SJP.pl

Teatr improwizowany (znany także jako impro) – forma teatru, w którym aktorzy grają spontanicznie, bez scenariusza. Współczesny teatr improwizacyjny miał swój początek na zajęciach prowadzonych przez Violę Spolin (szkoła amerykańska) i Keitha Johnstone’a (szkoła angielska) w latach 50. XX wieku. Viola Spolin – autorka książki „Improvisation for the theatre” – stworzyła reżyserskie techniki pracy z aktorami, które pomagają rozwijać spontaniczność i bardziej koncentrować się na chwili obecnej. Tworząc ćwiczenia i gry improwizacyjne, chciała pomóc aktorom odblokować potencjał twórczej ekspresji i rozwinąć kreatywność. Techniki improwizacji stworzone przez Violę Spolin używane są obecnie przez reżyserów, aktorów teatralnych i filmowych, komików oraz pisarzy.

Wikipedia


improduktywizm

poczucie niemocy twórczej


SJP.pl


impromptu

[czytaj: ęprąpti]
1. utwór dramatyczny o charakterze rewii, komedio-balet wystawiany z muzyką na scenie dworskiej;
2. utwór improwizowany, powstały bez przygotowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. utwór muzyczny składający się z trzech części o nastroju lirycznym i improwizacyjnym

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩmˈprɔ̃mptu, AS: ĩmprõmptu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. improwizować, zaimprowizować

Wiktionary


improperia

Improperia (łac. skargi, wyrzuty, narzekania) – antyfony śpiewane podczas liturgii Wielkiego Piątku we wszystkich historycznych kościołach chrześcijańskich, m.in. katolickim i luterańskim. W Kościele katolickim wykonywane są podczas Adoracji Krzyża w Wielki Piątek.

Wikipedia


improwizacja

1. spontaniczne działanie bez przygotowanego z góry planu;
2. efekt takiego działania;
3. tworzenie utworu muzycznego, wiersza lub przemowy ad hoc, bez przygotowania;
4. utwór powstały w ten sposób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) komponowanie muzyki, pisanie utworów, wygłaszanie przemówień pod wpływem chwili i bez przygotowania

 (1.2) wynik działania będącego improwizacją (1.1)

 (1.3) działanie pod wpływem chwili, nieprzygotowane zawczasu

Wiktionary

  • improwizacja (literatura)
  • improwizacja (muzyka)
  • improwizacja (taniec)
  • improwizacja (teatr)
  • Wielka improwizacja

Wikipedia

Powiązane:

 czas. improwizować ndk., zaimprowizować dk.

Wiktionary


improwizacyjność

improwizacyjny


SJP.pl

Patrz:

improwizacyjny

improwizacyjny

dotyczący improwizacji


SJP.pl


improwizator

autor improwizacji, wykonujący coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania


SJP.pl


improwizatorka

autorka improwizacji, wykonująca coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania


SJP.pl


improwizatorski

improwizacja


SJP.pl

Patrz:

improwizacja

improwizować

wykonywać coś, działać bez przygotowania


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimprowizować)

 (1.1) prezentować, wykonywać coś bez przygotowania

 (1.2) przen. wykonywać z jakichkolwiek dostępnych materiałów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Świetnie improwizujesz, uczyłeś się tego w szkole muzycznej?

 (1.2) Franek poszedł do kuchni i z resztek improwizuje nam jakieś jedzenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. improwizacja ż., improwizator mos., improwizatorka ż., improwizowanie n., zaimprowizowanie n., impromptu n.

 przym. improwizacyjny, improwizatorski

 czas. zaimprowizować

 przysł. improwizacyjnie, impromptu

Wiktionary

Synonimy:

 (1) robić / działać ad hoc / doraźnie / naprędce

Wiktionary


improwizowany

wykonywać coś, działać bez przygotowania


SJP.pl


imprymować

czasownik

 (1.1) stpol. drukować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmprɨ̃ˈmɔvat͡ɕ, AS: ĩmprỹmovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imprymowanie n.

Wiktionary


imprymowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|imprymować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. imprymować ndk.

Wiktionary


impuls

1. coś, co pobudza, zachęca do działania; bodziec;
2. krótkotrwały stan czynny przewodzony wzdłuż włókna mięśniowego lub nerwowego;
3. przebieg zmian wielkości fizycznej (np. napięcia elektrycznego) różniącej się od zera (lub wartości stałej) w ciągu bardzo krótkiego czasu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. krótki stan przewodzony poprzez włókno mięśniowe albo nerwowe

 (1.2) fiz. zmiana wielkości trwająca w bardzo krótkim czasie

 (1.3) przen. podnieta, pobudka do działania

 (1.4) telekom. jednostka naliczania połączenia głosowego

Wiktionary

  • Impuls – w teorii sygnałów
  • Impuls nerwowy – przekazywanie informacji od receptora przez układ nerwowy do efektora
  • Impuls telefoniczny – potoczna nazwa jednostki taryfikacyjnej
  • Newag Impuls – pociąg produkowany przez polską firmę Newag
  • Impuls 5 – informatyczny system wspomagający zarządzanie
  • Impuls falowy – krótkotrwała fala biegnąca
  • Impuls elektromagnetyczny – powstawanie i rozprzestrzenianie się promieniowania elektromagnetycznego
  • Piorunowy impuls elektromagnetyczny – elektromagnetyczne skutki prądu piorunowego
  • Impuls świetlny wybuchu jądrowego
  • Impuls właściwy – parametr silnika rakietowego w napędzie statków kosmicznych
  • Impuls – w jeździectwie
  • Oficyna Wydawnicza Impuls – wydawnictwo książkowe
  • Impuls – zespół grający muzykę disco polo
  • Radio Impuls (ujednoznacznienie)
  • Impuls Arena – stadion piłkarski w Augsburgu, w Niemczech
  • Impuls Kamieniec Podolski – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w Kamieńcu Podolskim, w obwodzie chmielnickim
  • Impuls Diliżan – ormiański klub piłkarski z siedzibą w mieście Diliżan
  • Impulsowy tryb wybierania numeru telefonicznego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nimfomania połączona z poszukiwaniem nowych partnerów i podejmowaniem współżycia w każdej, nawet nie sprzyjającej temu okoliczności, bywa wyrazem zakłócenia kontroli impulsów.

 (1.2) Szybkość może być sterowana poprzez modulację szerokości impulsów (MSI).

 (1.3) Husytyzm dał impuls późniejszej Reformacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩmpuls, AS: ĩmpuls

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impulsywność ż., impulsowanie n.

 czas. impulsować

 przym. impulsowy, impulsywny

 przysł. impulsywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bodziec, zachęta

Wiktionary


impulsacja

w fizjologii: wysyłanie impulsów nerwowych


SJP.pl


impulsograf

urządzenie zapisujące przebieg impulsów elektrycznych


SJP.pl


impulsowy

1. impuls;
2. lody impulsowe - lody kupowane pod wpływem impulsu (nagłej i spontanicznej chęci zrobienia czegoś) i najczęściej zjadane od razu, np. rożki, wafle, lody na patyku


SJP.pl


impulsywnie

przysłówek

 (1.1) w sposób impulsywny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie reaguj impulsywnie, użyj zdrowego rozsądku!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impuls m., impulsywność ż.

 przym. impulsywny

Wiktionary


impulsywniej

stopień wyższy od przysłówka: impulsywnie


SJP.pl


impulsywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: impulsywny


SJP.pl


impulsywność

popędliwość, emocjonalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest impulsywne; cecha tych, którzy są impulsywni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impuls mrz.

 przym. impulsywny

 przysł. impulsywnie

Wiktionary


impulsywny

1.
a) działający pod wpływem bodźca, bez większego namysłu, reagujący natychmiast; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
b) świadczący o takich cechach, np. impulsywna odpowiedź; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
2. zachodzący pod wpływem chwili, impulsu; odruchowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który szybko i wyraziście reaguje na bodźce; taki, który jest porywczy

 (1.2) taki, który jest wynikiem działania impulsu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mężczyźni urodzeni pod znakiem Barana są uparci i impulsywni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpulˈsɨvnɨ, AS: ĩmpulsyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impuls m., impulsywność ż.

 przysł. impulsywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobudliwy, nieopanowany, spontaniczny, porywczy

Wiktionary


imputacja

przypisanie komuś złych intencji; posądzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posądzenie, przypisanie komuś złych intencji

 (1.2) mat. uzupełnienie brakujących danych przez wartości sztucznie skonstruowane, np. przez średnią danej zmiennej, w celu zastosowania metod statystycznych wymagających pełnych danych;

Wiktionary

Imputacja – sztuczne wstawienie pewnych wartości do tabeli danych. Na ogół imputacja jest wykonywana w celu usunięcia tzw. braków danych, czyli wartości nieznanych. Wiele metod statystycznych nie akceptuje bowiem obserwacji z brakami danych.

Istnieje wiele różnych metod uzupełniania braków danych (ang. missing data imputation), najprostszą jest zastąpienie braków danych średnią ze wszystkich wartości danej zmiennej w próbce.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩmpuˈtat͡sʲja, AS: ĩmputacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. imputować ndk.

 rzecz. imputowanie n.

Wiktionary


imputować

przypisywać komuś złe intencje; obmawiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przypisywać komuś coś (zwykle coś ujemnego), dopatrywać się w czyimś postępowaniu złych intencji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szef imputował mu niesumienność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmpuˈtɔvat͡ɕ, AS: ĩmputovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. imputowanie n., imputacja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posądzać

Wiktionary


imputowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|imputować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩmputɔˈvãɲɛ, AS: ĩmputovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. imputować ndk.

 rzecz. imputacja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imputacja

Wiktionary


imre

węgierskie imię męskie


SJP.pl

Emeryk, Amalaryk, Amalryk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”. Emeryk może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich, oznaczającego „zawsze bogaty”.

Wikipedia


in

jin, yin;
1. w chińskiej filozofii klasycznej: żeński, negatywny pierwiastek w przyrodzie, przeciwieństwo jang (yang);
2. zawierający ten pierwiastek (np. produkty in)


SJP.pl

  • in – symbol jednostki długości cal (ang. inch)
  • In – symbol chemiczny pierwiastka ind
  • IN – oznaczenie odnoszące się do Indii , zgodnie z następującymi standardami:
    • 2-literowy kod państwa, zgodny ze standardem ISO 3166-1 alpha-2
    • 2-literowy kod państwa, zgodny ze standardem GOST 7.67
    • kod państwa, zgodny z oznaczeniami używanymi przez Światową Organizację Meteorologiczną (ang. WMO - World Meteorological Organization)
    • kod państwa, zgodny z FIPS (ang. Federal Information Processing Standard)

    Wikipedia


in-jang

1. w filozofii konfucjańskiej i taoizmie: idea uzupełniania się, harmonii przeciwstawnych pierwiastków: męskiego i żeńskiego, pozytywnego i negatywnego;
2. graficzny symbol tej harmonii, dwie figury w kontrastowych kolorach (zwykle czarnym i białym) uzupełniające się do kształtu pełnego koła


SJP.pl


in.

skrót od: inaczej, inny


SJP.pl


ina

rzeka w Polsce, prawy dopływ Odry


SJP.pl

Ina (niem. Ihna) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 126 km w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia dorzecza obejmuje obszar 2151 km². Ina płynie przez Pobrzeże Szczecińskie, Pojezierze Zachodniopomorskie i na krótkim odcinku źródłowym Pojezierze Południowopomorskie.

Miasta nad Iną: Goleniów, Recz, Stargard.

Wikipedia


inacyć

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przekręcać

Wiktionary


inaczej

1. w inny sposób, innymi słowy;
2. w przeciwny sposób


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) w inny sposób, nie tak jak jest; odwrotnie, odmiennie

 (1.2) w innym przypadku

Wiktionary

  • Inaczej – grupa literacka działająca w Krakowie w latach 1945–1946
  • Inaczej – wychodzący w latach 1990–2002 miesięcznik środowisk LGBT

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koniom i zakochanym inaczej pachnie siano.

 (1.2) Weź się wreszcie do roboty, bo inaczej nigdy tego nie skończysz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈnat͡ʃɛj, AS: ĩnačei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inność ż., przeinaczanie n., przeinaczenie n.

 czas. przeinaczać ndk., przeinaczyć dk.

 przym. inny

 zaim. inny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeciwnie, odwrotnie, odmiennie, przest. inak

Wiktionary


inadaptabilność

brak zdolności przystosowania się organizmów do zmiany warunków otoczenia


SJP.pl


inadekwatny

przymiotnik

 (1.1) książk. nieadekwatny

Wiktionary


inakszy

przymiotnik

 (1.1) stpol. współcz. także gw-pl|Bukowina. inny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈnakʃɨ, AS: ĩnakšy

Wiktionary


inaktywacja

w odniesieniu do fermentów, surowic, antybiotyków itp. substancji: utrata aktywności, określonych właściwości czynnych (np. bakteriobójczych), zanik lub zahamowanie zdolności do reakcji chemicznych; neutralizacja, inaktywowanie


SJP.pl

Inaktywator (łac. inactivus - "nieczynny") – dowolny czynnik chemiczny zmniejszający lub całkowicie wstrzymujący aktywność substancji chemicznej do określonej reakcji.

Wikipedia


inaktywator

czynnik powodujący osłabienie działania czegoś, spowalniający lub powstrzymujący aktywność


SJP.pl

Inaktywator (łac. inactivus - "nieczynny") – dowolny czynnik chemiczny zmniejszający lub całkowicie wstrzymujący aktywność substancji chemicznej do określonej reakcji.

Wikipedia


inana

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitsumer. bogini miłości, płodności, walki i planetaanety Wenus

Wiktionary

Isztar (sum. Inana, asyr. Issar) – w mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości, z czasem główna i jedyna licząca się bogini panteonu mezopotamskiego; jej kult rozpowszechnił się szeroko na całym obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu – w Syrii i Fenicji (Asztarte) oraz Anatolii (Szauszka); w Babilonii czczona głównie w Uruk w świątyni E-ana („Dom nieba”).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Inanna, Isztar

Wiktionary


inari

1. jezioro w Finlandii;
2. bóstwo japońskiej religii shinto, bogini dobrobytu, urodzaju i pożywienia


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. jezioro na północy Finlandii

 (1.2) geogr. miejscowość w fińskiej części Laponii

Wiktionary

  • Inari – bóstwo shintō
  • Inari – miejscowość w Finlandii
  • Inari – gmina w Finlandii
  • Inari – jezioro w Finlandii
  • język inari – jeden z języków lapońskich
  • Inari – rodzaj sushi
  • Inari – fikcyjna postać z mangi i anime Naruto

Wikipedia


inauguracja

1. uroczyste rozpoczęcie, otwarcie czegoś;
2. dawniej uroczyste wprowadzenie osoby na wysoki urząd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podn. uroczyste rozpoczęcie lub otwarcie czegoś (np. działalności, przedsięwzięcia)

 (1.2) zwł. daw. uroczystość mianowania kogoś na wysokie stanowisko (np. koronacja)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wróciłem z inauguracji roku szkolnego pierwszoklasistów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩnawɡuˈrat͡sʲja, AS: ĩnau̯guracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. inaugurować, zainaugurować

 przym. inauguracyjny, inauguralny

Wiktionary


inauguracyjny

dotyczący inauguracji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z inauguracją, dotyczący inauguracji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parlament odbył swoją sesję inauguracyjną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inauguracja ż., inaugurowanie n.

 czas. inaugurować ndk., zainaugurować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstępny

Wiktionary


inaugurować

dokonywać lub dokonać inauguracji


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zainaugurować)

 (1.1) dokonywać inauguracji; rozpoczynać uroczyście

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inauguracja ż., inauguracyjność ż., inauguralność ż., inaugurowanie n.

 przym. inauguracyjny, inauguralny

 czas. zainaugurować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpoczynać, wprowadzać, zaczynać

Wiktionary


inba

potocznie:
1. zabawa, spotkanie towarzyskie; impra, impreza, jubel, balanga, party;
2. negatywne wydarzenie, np. kłótnia, afera, zamieszki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. impreza

 (1.2) slang. zdarzenie wywołujące zazwyczaj negatywne emocje; kłótnia, awantura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szesnastolatka bez słowa pojechała na kilkudniową inbę w Stargardzie, pewnie jeszcze w ten sposób umalowana i podobnie ubrana.

 (1.2) W internecie, szczególnie w mediach społecznościowych, inba jest odpowiednikiem ogniska zarazy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gównoburza, meksyk, sajgon

Wiktionary


inbred

inbredowanie, chów wsobny, chów krewniaczy;
1. w hodowli roślin obcopylnych (np. kukurydzy): kilkuletnie zapylanie roślin ich własnym pyłkiem;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; incest


SJP.pl

Kojarzenie krewniacze, chów wsobny, inbredowanie – kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków. Jest to jedna z metod hodowlanych, powodująca wzrost homozygotyczności potomstwa oraz wyodrębnienie się genetycznie zróżnicowanych linii hodowlanych. Zmniejsza się zmienność genetyczna, może nastąpić uzewnętrznienie się cennych kombinacji genowych w populacji i ich utrwalenie wśród potomstwa. Do negatywnych następstw należy częste ujawnianie się recesywnych genów letalnych.

Wikipedia


inbredowanie

inbred, chów wsobny, chów krewniaczy;
1. w hodowli roślin obcopylnych (np. kukurydzy): kilkuletnie zapylanie roślin ich własnym pyłkiem;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; incest


SJP.pl

Kojarzenie krewniacze, chów wsobny, inbredowanie – kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków. Jest to jedna z metod hodowlanych, powodująca wzrost homozygotyczności potomstwa oraz wyodrębnienie się genetycznie zróżnicowanych linii hodowlanych. Zmniejsza się zmienność genetyczna, może nastąpić uzewnętrznienie się cennych kombinacji genowych w populacji i ich utrwalenie wśród potomstwa. Do negatywnych następstw należy częste ujawnianie się recesywnych genów letalnych.

Wikipedia


inbredowy

inbred


SJP.pl

Patrz:

inbred

inbus

rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, klucz inbusowy, imbus


SJP.pl

Klucz imbusowy, imbus (pierwotnie: klucz inbusowy, inbus; rzadziej: klucz ampulowy) – klucz trzpieniowy o przekroju sześciokąta foremnego. Ma on postać pręta wygiętego w kształt litery L (rzadziej Z) lub stanowi wymienną końcówkę (tzw. bit) do wkrętaków ręcznych i automatycznych.

Wikipedia


inbusowy

klucz inbusowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, imbus, inbus


SJP.pl


inc

skrót od: in nomine Christi (z łaciny: w imię Chrystusa); I.N.C.


SJP.pl


inc.

skrót od: incorporated - spółka akcyjna; SA


SJP.pl

skrót

 (1.1) = incipit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biblioteka PAN w Karakowie (…) przechowuje rękopis (…) wiersza Teofila Lenartowicza do Marii Bolewskiej (inc.: „A witajże mi Ty, Marya Kochana…”).

Wiktionary


inca

[czytaj: inka] samochód typu Seat Inca


SJP.pl

Inca – gmina w Hiszpanii, w prowincji Baleary, we wspólnocie autonomicznej Balearów, o powierzchni 58,34 km². W 2011 roku gmina liczyła 30 066 mieszkańców.

Wikipedia


incalcando

określenie wykonawcze: przyspieszając; incalzando


SJP.pl


incalzando

określenie wykonawcze: przyspieszając; incalcando


SJP.pl


incel

osoba uważająca, że nie może znaleźć partnera, wejść w związek lub uprawiać seksu ze względu na czynniki zewnętrzne, które jej to uniemożliwiają


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) slang. mężczyzna, który pomimo chęci nie jest w stanie nawiązywać relacji seksualnych z kobietami;

Wiktionary

Incel (od zbitki angielskich wyrazów involuntary celibacy, mimowolny celibat, lub involuntarily celibate, żyjący w mimowolnym celibacie) – członek internetowej subkultury ludzi, którzy definiują samych siebie jako osoby niezdolne do znalezienia romantycznego lub seksualnego partnera pomimo chęci.Nikt bedacy incelem nie chce nim być i naprawdę cierpią z powodu incelizmu Dyskusje na incelskich forach często charakteryzują się żalem i nienawiścią, mizoginią i często dotyczą ideologii blackpillu, mizantropią, niską samooceną i obrzydzeniem samym sobą, rasizmem. Amerykańskie Southern Poverty Law Center SPLC opisuje subkulturę jako część internetowego ekosystemu męskiej supremacji i zalicza ją na swoją listę grup nienawiści. Szacunki odnośnie do liczby inceli są różne i najczęściej szacuje się, że osób utożsamiających się z tą subkulturą jest od tysięcy do około setek tysięcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Incel nie potrafi zbliżyć się do kobiety, więc zaczyna jej nienawidzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. incelizm

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) Chad / chad

hiperonimy.

 (1.1) przegryw

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. incelizm

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|incel. < etym|ang|involuntary|celibate. → niechciany celibat

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) incel

* włoski: (1.1) incel m.

źródła.

== incel (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-incel.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) incel

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


incelski

incel


SJP.pl

Patrz:

incel

incentive

[czytaj: inSENtiw] wycieczka będąca nagrodą dla dobrych pracowników danej firmy lub dla osób z nią współpracujących; wyjazd motywacyjny, incentive tour


SJP.pl


incest

1. obcowanie płciowe z osobą blisko spokrewnioną; kazirodztwo;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; inbred, inbredowanie, chów wsobny, chów krewniaczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. obcowanie płciowe z kimś blisko spokrewnionym

 (1.2) zootechn. rozród zwierząt hodowlanych pochodzących z tej samej grupy

Wiktionary

Kazirodztwo – zachowanie seksualne w stosunku do osoby blisko spokrewnionej, ale także osób spowinowaconych, np. poprzez adopcję czy małżeństwo krewnego. W wielu kulturach kazirodztwo pozostaje tematem tabu i postrzegane jako jednoznacznie złe – co uzasadnia się zwiększonym ryzykiem wystąpienia u potomstwa wad wrodzonych, niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej oraz przedwczesnej śmierci. Jest ono tym większe, im wyższy jest stopień pokrewieństwa genetycznego rodziców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩnt͡sɛst, AS: ĩncest

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kazirodztwo

 (1.2) chów wsobny, inbred, kojarzenie krewniacze

Wiktionary


inchoativum

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gram. zob. inchoatiwum.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z postaci zauważył inchoativa np. siwieję, chudnę oraz frequentativa np. siadam.

Wiktionary


inchoatiwum

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gram. czasownik oznaczający początek pewnego procesu lub czynności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prefiks ten jest najczęściej wykorzystywany we współczesnym języku ogólnym do tworzenia inchoatiwów, choć także informuje o osiągnięciu kresu realizacyjnego akcji w innych formacjach słowotwórczych […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inchoatywność ż.

 przym. inchoatywny

Wiktionary


inchoatywny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. oznaczający początek pewnego procesu lub czynności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prefiks za- wyspecjalizował się w funkcji inchoatywnej, choć w staropolszczyźnie i we współczesnym języku ogólnym jest także wykorzystywany do tworzenia formacji słowotwórczych, w których informuje o osiągnięciu kresu realizacyjnego akcji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inchoatiwum n., inchoatywność ż.

Wiktionary


incipit

początkowe słowa tekstu, pełniące niekiedy rolę jego tytułu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słowa rozpoczynające coś, np. piosenkę, wiersz itp., stosowane zwykle wtedy, gdy brak tytułu utworu

Wiktionary

Incipit (łac. zaczyna się, od incipere – zaczynać) – określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła. Często formułka ta zaczynała się właśnie od samego słowa incipit (skąd jej nazwa). Podobne formułki umieszczano także na początkach poszczególnych części dzieła, takich jak księga czy rozdział. Formułki te mogły też wyróżniać się z tekstu barwą lub formą graficzną.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) skrót inc.

Wiktionary


incitatus

Incitatus (łac. szybki, galopujący) − ulubiony koń wyścigowy cesarza Kaliguli.

O życiu Incitatusa na dworze Kaliguli pisze Swetoniusz w swoich Żywotach Cezarów. Według niego Incitatus jako koń wyścigowy miał prawo do spokoju i odpoczynku. Nad tym, by w noc przed wyścigami nikt mu nie przeszkadzał, czuwali pretorianie uciszając nocne hałasy. Poza tym rumak miał mieszkać w marmurowej stajni, chodzić okryty purpurą i w uprzęży ozdobionej drogimi kamieniami, jadać ze żłobu z kości słoniowej. W końcu koń dostał umeblowany dom i służbę, żeby zaproszeni w jego imieniu goście mogli wygodniej ucztować.

Wikipedia


inclusive

[czytaj: inKLUs-iwe] z łaciny: włącznie


SJP.pl


incognito

[czytaj: inKOgnito]
1. ukrywając swoje nazwisko; skrycie, tajnie, nieoficjalnie;
2. zatajenie swojej tożsamości, nieujawnianie się


SJP.pl

Incognito (z łac. incognitus – nieznany) – określenie wyrażające sytuację, kiedy osoba, grupa osób lub jakikolwiek inny podmiot występuje, nie ujawniając swojej tożsamości, bądź z tożsamością zatajoną, nie dając się przy tym rozpoznać.

Wikipedia


incominciando

określenie wykonawcze: rozpoczynając, zaczynając


SJP.pl


incommunicado

[czytaj: inkomunikado] bez możliwości porozumienia się z kimkolwiek, w izolatce, w odosobnieniu; incomunicado


SJP.pl


incompatibilia

[czytaj: inkompatibilia] incompatibilitas, inkompatibilia; z łaciny:
1. rzeczy nieprzystające do siebie, nie dające się połączyć, pogodzić;
2. w dawnej Polsce: zakaz łącznego sprawowania niektórych urzędów;
3. zakaz łączenia mandatu poselskiego z niektórymi funkcjami publicznymi lub zawodowymi


SJP.pl

Incompatibilitas (łac. niepołączalność) – zasada niełączenia określonych funkcji publicznych. Zasada ta odnosi się zarówno do funkcji pełnionych w administracji rządowej, jak i samorządowej.

Wikipedia


incompatibilitas

[czytaj: inkopatiBIlitas] incompatibilia, inkompatibilia; z łaciny:
1. rzeczy nieprzystające do siebie, nie dające się połączyć, pogodzić;
2. w dawnej Polsce: zakaz łącznego sprawowania niektórych urzędów;
3. zakaz łączenia mandatu poselskiego z niektórymi funkcjami publicznymi lub zawodowymi


SJP.pl

Incompatibilitas (łac. niepołączalność) – zasada niełączenia określonych funkcji publicznych. Zasada ta odnosi się zarówno do funkcji pełnionych w administracji rządowej, jak i samorządowej.

Wikipedia


incomunicado

[czytaj: inkomunikado] bez możliwości porozumienia się z kimkolwiek, w izolatce, w odosobnieniu; incommunicado


SJP.pl


inconel

stop niklu, chromu i żelaza, o zawartości niklu 45-65%


SJP.pl


incoterms

[czytaj: inkoterms] skrót od: International Commercial Terms - Międzynarodowe Reguły Handlu


SJP.pl

Incoterms (ang. International Commercial Terms – międzynarodowe formuły handlowe) – zbiór formuł handlowych, określających warunki sprzedaży, których stosowanie jest szeroko przyjęte na całym świecie. Reguły te dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy nabywcę i sprzedawcę oraz odzwierciedlają rodzaj uzgodnionego transportu. Incoterms odnoszą się do Konwencji ONZ dotyczącej Kontraktów dla Międzynarodowej Sprzedaży Dóbr. Zostały opublikowane w 1936 roku i wielokrotnie je nowelizowano. Ostatnią wydaną wersją jest Incoterms 2020.

Wikipedia


incrementum

[czytaj: inkrementum] podniesienie znaczenia tematu poprzez zastosowanie odpowiednich środków stylistycznych


SJP.pl


incroyable

[czytaj: ękrłaJABL] niesłychane, niemożliwe, niewiarygodne (jako wykrzyknik)


SJP.pl


incubus

[czytaj: inkubus] zły demon objawiający się pod postacią przystojnego, uwodzicielskiego mężczyzny, zniewalający kobiety podczas snu; inkub, inkubus


SJP.pl

Incubus – amerykański zespół rockowy. Powstał w 1991 roku w Calabasas w stanie Kalifornia.

Wikipedia


incydencik

zdrobnienie od: incydent


SJP.pl


incydencja

w geometrii: właściwość określonych wzajemnych relacji między odpowiednimi figurami


SJP.pl

Incydencja – własność wzajemnych relacji między pewnymi obiektami.

Wikipedia


incydent

1. niespodziewane, nieprzyjemne w skutkach wydarzenie;
2. mało ważne zdarzenie; epizod


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nagłe, krótkotrwałe, nieoczekiwane, zwykle nieprzyjemne w skutkach wydarzenie

Wiktionary

  • Incydent (oryg. tytuł The Incident) – film amerykański z 1967 roku
  • Incydent (oryg. tytuł Breakdown) – film amerykański z 1997 roku
  • Incydent (oryg. tytuł San suk si gin) – film hongkoński z 2009 roku
  • Incydent – film polski z 2009 roku
  • Incydent – polska gra przygodowa z 1993 roku
  • Incydent (oryg. tytuł The Slap) – amerykański serial telewizyjny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Incydent graniczny był przyczyną zerwania stosunków dyplomatycznych między tymi dwoma krajami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈt͡sɨdɛ̃nt, AS: ĩncydẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. incydentalność ż.

 przym. incydentalny

 przysł. incydentalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) epizod, zajście

Wiktionary


incydentalność

incydentalny


SJP.pl

Patrz:

incydentalny

incydentalny

1. o małym znaczeniu lub zdarzający się bardzo rzadko; marginalny, sporadyczny;
2. mający znaczenie uboczne w sporze sądowym; wypadkowy (dawniej)


SJP.pl


incydentny

w teorii grafów: będący w relacji z danym obiektem


SJP.pl


incystacja

zdolność większości pierwotniaków do tworzenia cyst przetrwalnikowych


SJP.pl


incytacja

pobudzenie, wzbudzenie; pobudzanie, wzbudzanie


SJP.pl


incytator

Incytator – w instrumencie muzycznym siła pobudzająca wibrator do drgań. Może być nią specjalny przyrząd, ruch powietrza lub część ciała człowieka, np. smyczek skrzypiec, pałki perkusyjne, usta muzyka.

Instrumenty dzielą się na podgrupy ze względu na rodzaj incytatora.

Wikipedia


incyzja

w medycynie: przecięcie ciała


SJP.pl


inczchon

miasto w Korei Południowej


SJP.pl


inczchoński

Inczchon


SJP.pl

Patrz:

Inczchon

inczoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Inczonem, dotyczący Inczonu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Inczon mrz.

Wiktionary


inczuan

miasto w Chinach; Yinczuan


SJP.pl

Yinchuan (chiń. 银川; pinyin Yínchuān) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, ośrodek administracyjny regionu autonomicznego Ningxia, w dolinie rzeki Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 492 741. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 953 832 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, petrochemicznego, hutniczego, gumowego, cukrowniczego i włókienniczego.

Wikipedia


ind

pierwiastek chemiczny o symbolu In


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49;

 (1.2) geol. pierwszy, starszy wiek wczesnego triasu, trwający 251 – 249,7 milionów lat temu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ind?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnt, AS: ĩnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. indowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. In

Wiktionary


ind.

skrót od: indyjski, indikatiwus, indicativus (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


indagacja

wypytywanie, dopytywanie się; badanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wypytywanie kogoś o coś, dopytywanie się, badanie (zwykle w liczbie mnogiej)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na indagacje eks-oficera odpowiadał półgębkiem, niechętnie i, co było najdziwniejsze, zgryźliwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaˈɡat͡sʲja, AS: ĩndagacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indagowanie, indagator, indagatorka

 przym. indagacyjny

 czas. indagować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indagowanie

Wiktionary


indagacyjny

dotyczący indagacji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. od indagacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaɡaˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩndagacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indagacja, indagowanie, indagator, indagatorka

 czas. indagować

Wiktionary


indagator

przestarzałe: osoba prowadząca śledztwo, indagująca kogoś o coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba prowadząca indagację, wypytująca kogoś o coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaˈɡatɔr, AS: ĩndagator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indagacja, indagowanie

:: fż. indagatorka

 przym. indagacyjny

 czas. indagować

Wiktionary


indagatorka

przestarzałe: kobieta prowadząca śledztwo, indagująca kogoś o coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od rzeczownika indagator

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaɡaˈtɔrka, AS: ĩndagatorka

Wiktionary

Powiązane:

 forma męska indagator

 rzecz. indagacja, indagowanie

 przym. indagacyjny

 czas. indagować

Wiktionary


indagować

wypytywać kogoś, dopytywać się, badać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. przeprowadzać indagację, wypytywać kogoś o coś, dopytywać się, badać, zasypywać pytaniami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy magistratach i zamkach bywały oddzielne izby lub wieże nazywane przez lud „męczarnią”, gdzie indagowano obwinionych przy pomocy tortur.

 (1.1) Indagowany policjant, obrzucony gradem pytań przez otaczającą go grupkę dziennikarzy, próbował powoli odpowiedzieć na nie wszystkie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaˈɡɔvat͡ɕ, AS: ĩndagovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indagacja, indagowanie, indagator, indagatorka

 przym. indagacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pytać, wypytywać, dopytywać się

Wiktionary


indagowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|indagować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndaɡɔˈvãɲɛ, AS: ĩndagovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indagacja, indagator, indagatorka

 przym. indagacyjny

 czas. indagować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indagacja

Wiktionary


indagowany

wypytywać kogoś, dopytywać się, badać


SJP.pl


indakaterol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. lek do stosowania wziewnie przy leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, będący agonistą receptora β2-adrenergicznego

Wiktionary

Indakaterol (łac. indacaterolum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny z grupy pirydyn podstawionych grupą karbonylową mający w swojej strukturze pierścień benzenowy. Lek o działaniu sympatykomimetycznym, o długim czasie działania, działający selektywnie na receptory adrenergiczne β2.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie znasz przeciwwskazania do stosowania indakaterolu?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwa handlowa: Onbrez; wzór sumaryczny: C24H28N2O3

Wiktionary


indantren

błękitny barwnik kadziowy, stosowany do barwienia bawełny, papieru oraz jako pigment do lakierów


SJP.pl


indantron

błękitny barwnik stosowany do barwienia bawełny


SJP.pl


indapamid

organiczny związek chemiczny, lek moczopędny z grupy sulfonamidów


SJP.pl

Indapamid (łac. Indapamidum) – organiczny związek chemiczny, lek moczopędny z grupy sulfonamidów hamujący resorpcję zwrotną elektrolitów.

Wikipedia


indaur

miasto w Indiach


SJP.pl


indaurski

Indaur


SJP.pl

Patrz:

Indaur

indeciso

określenie wykonawcze: niezdecydowanie, z wahaniem


SJP.pl


indeks

1. skorowidz
2. książeczka studenta
3. znak pomocniczy umieszczany przy jakiejś wielkości matematycznej itp.
4. w statystyce: liczba wyrażająca zmiany dotyczące danego zjawiska w określonym czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uporządkowany spis, np. pojęć, terminów, nazwisk, przytoczonych lub omówionych w danej książce;

 (1.2) urzędowa lista czegoś

 (1.3) eduk. stud. książeczka studenta, w której pracownicy uczelni wyższej odnotowują wyniki egzaminów, zaliczenia, zaliczenie semestru itp.;

 (1.4) stat. liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie

 (1.5) ekon. bank. miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji

 (1.6) druk. litera, liczba lub inny znak za pomocą którego rozróżnia się wyrażenia symboliczne, np. a1, a2, a3

 (1.7) med. w stomatologii protetycznej: matryca do odtworzenia układu uzębienia

 (1.8) inform. dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru

Wiktionary

  • indeks – w składaniu tekstu pomocniczy spis terminów
  • indeks dolny i górny – w typografii
  • indeks – w tekście prawnym
  • indeks podgrupy w grupie – w teorii grup
  • indeks – w informatyce przesunięcie wskaźnika tablicy w celu pokazania na konkretny jej element
  • indeks – w bazach danych struktura danych zwiększająca szybkość wykonywania niektórych operacji na tabeli
  • indeks – w statystyce
  • indeks – w teorii liczb
  • indeks giełdowy – wartość obliczona na podstawie wyceny akcji wybranych spółek giełdowych
  • indeks – dokument potwierdzający bycie studentem
  • indeks – przestarzałe określenie drugiego palca ręki
  • Indeks – film z 1977 w reżyserii Janusza Kijowskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.7) Matryca (indeks silikonowy) odwzorowuje całkowity kształt powierzchni językowej do linii kąta pomiędzy powierzchnią wargową a brzegiem siecznym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩndɛks, AS: ĩndeks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indeksacja ż., indeksowanie n.

:: zdrobn. indeksik mrz.

 czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. indeksacja ż., indeksowanie n.

:: zdrobn. indeksik mrz.

 czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.

frazeologia.

 być na indeksie / znaleźć się na indeksie • umieścić na indeksie

etymologia. etym|łac|index. → spis, lista

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) list; (1.2) list; (1.4) index; (1.5) index; (1.8) index

* bułgarski: (1.1) индекс m. (indeks)

* duński: (1.1) indeks n./w.; (1.4) indeks n./w.; (1.5) indeks n./w.; (1.6) indeks n./w.

* niemiecki: (1.1) Verzeihnis n.; (1.3) Studienbuch n.; (1.4) Index m.; (1.5) Index m.; (1.8) Index m.

* rosyjski: (1.3) зачётная книжка ż. (začёtnaâ knižka), зачётка ż. (začёtka)

* słowacki: (1.1) index m.; (1.3) index m.

* włoski: (1.1) indice m.; (1.2) indice m., elenco m.; (1.3) libretto universitario m.; (1.4) indice m.

źródła.

== indeks (język sundajski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) indeks

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


indeksacja

podnoszenie płac, świadczeń socjalnych, stóp procentowych lub cen według wskaźnika inflacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów;

 (1.2) inform. wprowadzanie opisów do bazy danych ułatwiających przeglądanie i uporządkowanie zbioru

Wiktionary

Indeksacja – system powiązania płac, cen lub stóp procentowych z określonym wskaźnikiem ekonomicznym (najczęściej inflacji bazowej). Zmiana wartości tego wskaźnika powoduje proporcjonalną zmianę płacy, ceny czy stopy procentowej.

Indeksację można również opisać jako przeliczenie wartości określonego parametru (np. płacy) w oparciu o wskaźnik pokazujący zmianę czynnika wpływającego na wartość tegoż parametru (np. inflacji).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wyniku porozumień Okrągłego Stołu w lipcu 1989 wprowadzono ustawową indeksację płac równoważącą inflację.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indeks mrz., indeksowanie n.

Wiktionary


indeksacyjny

dotyczący indeksacji


SJP.pl


indeksik

zdrobnienie od: indeks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielki indeks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indeks mrz., indeksowanie n.

 czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.

Wiktionary


indeksować

1. zmieniać wysokość ceny lub zobowiązań finansowych w powiązaniu ze wzrostem wysokości cen czegoś; wprowadzać indeksację;
2. dodawać opisy do bazy danych, ułatwiając przeszukiwanie i segregację zbioru; oznaczać, nadawać indeks


SJP.pl


indeksowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ekon. zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów

 (1.2) inform. wprowadzanie opisów do bazy danych ułatwiających przeglądanie i uporządkowanie zbioru

Wiktionary

Indeksowanie (ang. indexing) – proces tworzenia i utrzymywania indeksu umożliwiającego skrócenie czasu dostępu do danych.

Stosowane jest np. w bazach danych (patrz indeks) i wyszukiwarkach internetowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pozwala na sprawdzenie statusu indeksowania witryny przez wyszukiwarkę Google oraz zoptymalizowanie widoczności strony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indeks mrz., indeksacja ż., indeksik mrz.

 czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indeksacja

 (1.2) indeksacja

Wiktionary


indeksowy

związany z indeksem


SJP.pl


indemnizacja

odszkodowanie, wynagrodzenie strat i szkód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. odszkodowanie

Wiktionary


indemnizacyjny

przymiotnik od: indemnizacja


SJP.pl


indemnizować

przestarzale: wypłacać odszkodowanie, rekompensować straty i szkody


SJP.pl


inden

nienasycony węglowodór używany do wyrobu żywic lakierniczych


SJP.pl

Niemcy:

  • Inden – gmina w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w powiecie Düren

Szwajcaria:

  • Inden – gmina w kantonie Valais, w okręgu Leuk

Osoby:

  • Ernst Inden – niemiecki malarz
  • Rudolf Inden – niemiecki malarz

Inne:

  • inden – chemiczny związek organiczny
  • Inden – kopalnia odkrywkowa

Zobacz też:

  • Inden/Altdorf

Wikipedia


indenowy

związany z indenem


SJP.pl


independenci

członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; kongregacjonalista, kongregacjonista


SJP.pl


independencja

dawniej: niepodległość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. niepodległość, niezależność

Wiktionary


independent

członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; kongregacjonalista, kongregacjonista


SJP.pl

Gminy w USA
  • Independent (ang. Independent Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Barton
  • Independent (ang. Independent Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Valley
Inne
  • Independent – album amerykańskiej grupy thrashmetalowej Sacred Reich
  • Vickers A1E1 Independent – brytyjski czołg wielowieżowy z okresu międzywojennego

Wikipedia


independentyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. idea polityczna lub kierunek w ruchu społecznym, który dąży do uzyskania niepodległości przez dany region

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. independysta m., independystka ż.

Wiktionary


indesit

produkt marki Indesit


SJP.pl

Indesit Company S.p. A. – włoskie przedsiębiorstwo, z siedzibą w Fabriano (AN), należące do głównych producentów elektrycznego sprzętu AGD w Europie.

Wikipedia


indeterminacja

w statystyce: współczynnik indeterminacji - współczynnik określający jak bardzo prognozowane wartości odbiegają od wartości rzeczywistych; współczynnik rozbieżności


SJP.pl


indeterministka

indeterminista


SJP.pl

Patrz:

indeterminista

indeterministyczny

indeterminizm


SJP.pl

Patrz:

indeterminizm

indeterminizm

w filozofii: pogląd, według którego przyczyna nie determinuje jednoznacznie skutku, dopuszczający działanie przypadku i wolnej woli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków;

Wiktionary

Indeterminizm (łac. in – nie + determinare – określać) – zaprzeczenie determinizmu; koncepcja filozoficzna na gruncie przyrodniczym zakładająca, że związek między przyczyną a skutkiem w przyrodzie nie jest ścisły – dopuszcza istnienie przypadku i neguje możliwość przewidywania zjawisk późniejszych na podstawie wcześniejszych, ponieważ te same przyczyny niekoniecznie mają prowadzić do tych samych skutków.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) determinizm

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.

 czas. determinować ndk., zdeterminować dk.

 przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany

 przysł. derministycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym2|łac|in-|in-|determino|determinare. → nie- + określać

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) indeterminism

* białoruski: (1.1) індэтэрмінізм m.

* duński: (1.1) indeterminisme w.

* fiński: (1.1) indeterminismi

* francuski: (1.1) indéterminisme m.

* hiszpański: (1.1) indeterminismo m.

* kataloński: (1.1) indeterminisme m.

* koreański: (1.1) 비결정론 (pigyŏlchŏngnon)

* łaciński: (1.1) indeterminismus m.

* łotewski: (1.1) indeterminisms m.

* niderlandzki: (1.1) indeterminisme

* niemiecki: (1.1) Indeterminismus m.

* nowogrecki: (1.1) ιντετερμινισμός m.

* ormiański: (1.1) ինդետերմինիզմ (indeterminizm)

* portugalski: (1.1) indeterminismo m.

* rosyjski: (1.1) индетерминизм m.

* słowacki: (1.1) indeterminizmus m.

* szwedzki: (1.1) indeterminism w.

* ukraiński: (1.1) індетермінізм m.

* uzbecki: (1.1) indeterminizm

* węgierski: (1.1) indeterminizmus

* włoski: (1.1) indeterminismo m.

źródła.

== indeterminizm (język uzbecki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. indeterminizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.

 czas. determinować ndk., zdeterminować dk.

 przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany

 przysł. derministycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) determinizm

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.

 czas. determinować ndk., zdeterminować dk.

 przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany

 przysł. derministycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym2|łac|in-|in-|determino|determinare. → nie- + określać

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) indeterminism

* białoruski: (1.1) індэтэрмінізм m.

* duński: (1.1) indeterminisme w.

* fiński: (1.1) indeterminismi

* francuski: (1.1) indéterminisme m.

* hiszpański: (1.1) indeterminismo m.

* kataloński: (1.1) indeterminisme m.

* koreański: (1.1) 비결정론 (pigyŏlchŏngnon)

* łaciński: (1.1) indeterminismus m.

* łotewski: (1.1) indeterminisms m.

* niderlandzki: (1.1) indeterminisme

* niemiecki: (1.1) Indeterminismus m.

* nowogrecki: (1.1) ιντετερμινισμός m.

* ormiański: (1.1) ինդետերմինիզմ (indeterminizm)

* portugalski: (1.1) indeterminismo m.

* rosyjski: (1.1) индетерминизм m.

* słowacki: (1.1) indeterminizmus m.

* szwedzki: (1.1) indeterminism w.

* ukraiński: (1.1) індетермінізм m.

* uzbecki: (1.1) indeterminizm

* węgierski: (1.1) indeterminizmus

* włoski: (1.1) indeterminismo m.

źródła.

== indeterminizm (język uzbecki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. indeterminizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


india

przestarzałe: Indie


SJP.pl

India – imię żeńskie, wywodzące się od nazwy kraju (Indie) i pośrednio od nazwy rzeki Indus. Ma negatywną opinię Rady Języka Polskiego.

Wikipedia


indian

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. jedna z ras hodowlanych gołębi ozdobnych;

 (1.2) mot. motocykl amerykański marki produkowanej przez Indian Motorcycle Manufacturing Company;

Wiktionary

Indian – amerykańska marka motocykli.

The Indian Motorcycle Manufacturing Company był najstarszym amerykańskim producentem motocykli i pierwszym ich seryjnym producentem, założonym jako Hendee Manufacturing Company. Założycielami byli: kolarz George M. Hendee i mechanik Carl Oscar Hedstrom.Przedsiębiorstwo powstało w 1901 w Springfield w stanie Massachusetts, dwa lata przed bardziej znaną wytwórnią Harley Davidson Motor Company. Indian jest jedną z legendarnych i kultowych amerykańskich marek dzięki innowacyjnym rozwiązaniom technicznym i wieloletniej dominacji w wyścigach.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== indian (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) hinduski, indyjski

 (1.2) indiański

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩndʲjãn, AS: ĩndʹi ̯ãn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== indian (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) hinduski, indyjski

 (1.2) indiański

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


indiań.

skrót od: indiański


SJP.pl


indiana

stan w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis;

Wiktionary

Indiana (wymowa:/ɪndiˈænə/) – stan w Stanach Zjednoczonych, w regionie Midwest, w Krainie Wielkich Jezior.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Indiana Dunes NL walczy się z nią ścinając i paląc pędy, zanim zdążą przekwitnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdʲjãna, AS: ĩndʹi ̯ãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hindustan mrz., Hindus mos., Indianin m., Indianka ż.

Wiktionary


indianapolis

miasto w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Indianapolis – miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica i największe miasto stanu Indiana, siedziba hrabstwa Marion, nad rzeką White.

Wikipedia


indianiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. Indianin

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indianistyka ż., indianista m., Indianin m., Indianiec m., Indianka ż.

 przym. indiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. Indianin; książk. czerwonoskóry

Wiktionary


indianin

rdzenny mieszkaniec Ameryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stwierdzenie to ma szczególne znaczenie w Brazylii, gdzie żyją duże skupiska Indian zaangażowanych w obronę puszczy amazońskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdʲjä̃ɲĩn, AS: ĩndʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indie nmos., indianiec m.

:: fż. Indianka ż.

 przym. indiański

 przysł. indiańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. czerwonoskóry; pogard. indianiec; gw-pl|Górny Śląsk|Indianer.

 (2.1) skr. Ind

Wiktionary


indianista

  • indianista – miłośnik lub badacz Indian
  • indianista – badacz Indii

Zob. też:

  • indianistyka
  • indologia

Wikipedia


indianistka

indianista


SJP.pl

Patrz:

indianista

indianistyczny

indianistyka


SJP.pl

Patrz:

indianistyka

indianistyka

  • Indianistyka lub indologia – nauka o języku, historii, literaturze, sztuce i kulturze Indii, stanowiąca część orientalistyki. Specjalista w tej dziedzinie nauki to indianista lub indolog.
  • Indianistyka – nauka o tubylczych ludach Ameryki (gł. Indianach), traktowana zwykle jako dział etnografii lub amerykanistyki, ale obejmująca również badania antropologiczne, lingwistyczne, archeologiczne, a zwłaszcza historyczne. Specjalista tej dziedziny to indianista.
  • Indianistyka – ogół zainteresowań i zamiłowań związanych z Indianami, w tym zainteresowania nieprofesjonalne, hobbystyczne, w Polsce realizowane głównie w ramach Polskiego Ruchu Przyjaciół Indian. Miłośnik Indian to indianista.

Wikipedia


indianka

rdzenna mieszkanka Ameryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: Indianin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdʲjãŋka, AS: ĩndʹi ̯ãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. Indianin.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwonoskóra; gw-pl|Górny Śląsk|Indianerka.

Wiktionary


indiański

dotyczący Indian, właściwy Indianom


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Indianami, dotyczący Indian

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klęska grunwaldzka z perspektywy śląskiego poety to szok taki, jak gdyby indiański wódz, powiedzmy jakiś Winnetou, pokonał całą armię amerykańską i ciągnął na Waszyngton.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdʲjä̃j̃sʲci, AS: ĩndʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indianin m., Indianka ż., indianiec mos.

Wiktionary


indicativus

jęz. tryb oznajmujący; indikatiwus


SJP.pl


indicato

określenie wykonawcze: pewnie, z pewnością siebie


SJP.pl


indie

[czytaj: indi]
1. muzyka indie - muzyka alternatywna lub niezależna;
2. niezwiązany z dużymi wydawcami, np. gra indie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji;

Wiktionary

Indie (niezaakceptowana społecznie propozycja PAN z 1959: India, hindi भारत, trl. Bhārat, trb. Bharat, wymowa; ang. India, wymowa /ˈɪndiə/), Republika Indii (hindi: भारत गणराज्य, trl. Bhārat Gaṇarājya, trb. Bharat Ganaradźja; ang. Republic of India) – państwo położone w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego. Jest największym państwem świata pod względem liczby ludności oraz siódmym pod względem powierzchni; jest także najludniejszą demokracją świata. Stolicą jest Nowe Delhi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Indie są azjatyckim krajem.

 (1.1) Indie — jak podała wczorajsza prasa delhijska — dały Pakistanowi dwa miesiące czasu na „likwidację transgranicznego terroryzmu”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩndʲjɛ, AS: ĩndʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hinduski mrz., Indus mos./mrz., Induska ż., Hindus mos., Hinduska ż., Indyjczyk mos., Hindustan mrz.

 przym. hinduski, indyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. urz. Republika Indii

Wiktionary


indiepopowy

indie pop [czytaj: indi popowy]


SJP.pl


indierockowy

indie rock [czytaj: indi rokowy]


SJP.pl


indigitamenta

w starożytnej religii rzymskiej: listy imion bóstw i ich właściwości, utworzone przez kapłanów i stanowiące rytualne formuły


SJP.pl


indikatiwus

w językoznawstwie: tryb oznajmujący; indicativus


SJP.pl


indiota

postać z opowiadania Stanisława Lema "Podróż dwudziesta czwarta"


SJP.pl


indira

obce imię żeńskie


SJP.pl

Indira – przylądek na Andamanach, będący najbardziej wysuniętą na południe częścią Indii. Stoi na nim wybudowana w 1974 latarnia morska. Tsunami z 2004 zalało sporą część przylądka, jednak obecnie powoli wynurza się on spod morza.

Wikipedia


indo-pacyfik

Indo-Pacyfik – region biogeograficzny wód morskich obejmujący tropikalne wody Oceanu Indyjskiego i zachodnio-środkową część Pacyfiku. Obszar ten swym zasięgiem nie obejmuje strefy wód umiarkowanych oraz zimnych polarnych. Rozciąga się od wschodnich wybrzeży Afryki po Oceanię.

Wikipedia


indoaryjski

odnoszący się do Ariów, mieszkańców starożytnych Indii i do ich kultury


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Ariów (mieszkańców starożytnych Indii)

 (1.2) o języku: stosowany na subkontynencie indyjskim, wywodzący się z indoirańskiej grupy języków indoeuropejskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Trzy najważniejsze grupy językowe: indoaryjska, semicka i mongolska zakładają istnienie jakiegoś wspólnego prajęzyka, bo niektóre podstawowe źródłosłowy są w nich wspólne.

Wiktionary


indochiński

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Indochin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przybysz pokazał nam indochiński paszport.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indochiny nmos.

Wiktionary


indochiny

dawna nazwa regionu w południowo-wschodniej Azji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. dawna kolonia francuska w południowo-wschodniej Azji;

 (1.2) geogr. wschodnia część Półwyspu Indochińskiego

Wiktionary

Indochiny – nazwa regionu w Azji Południowo-Wschodniej, obejmującego obszar dawnych Indochin Francuskich, a współcześnie państwa Laos, Kambodża i Wietnam na Półwyspie Indochińskim. W szerszym znaczeniu terminem tym określa się czasem cały obszar kontynentalny na wschód od Indii i na południe od Chin, czyli dodatkowo obejmujący również Mjanmę, Tajlandię i część Malezji położoną na Półwyspie Malajskim. Nazwa ta została nadana przez Europejczyków, którzy zwrócili uwagę na wpływ kultury chińskiej i hinduskiej na kulturę rodzimą tego obszaru.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W którym roku Francuzi opuścili Indochiny?

 (1.1) „Kolonizacja nie była nigdy aktem cywilizacyjnym, nie wyrosła z woli cywilizowania kogokolwiek — mówi Albert Sarraut, w swoim czasie gubernator Indochin. — Jest ona aktem przemocy, i to przemocy kierowanej interesem własnym”.

 (1.2) W zeszłym roku na wakacjach byliśmy w Indochinach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. indochiński

Wiktionary


indocid

niesterydowy lek przeciwzapalny i przeciwbólowy; indometacyna; metindol


SJP.pl


indoeur.

skrót od: indoeuropejski


SJP.pl


indoeuropeista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) jęz. językoznawca zajmujący się badaniem języków indoeuropejskich

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) językoznawca, lingwista

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.

:: fż. indoeuropeistka ż.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) індаеўрапеіст m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) індаэўрапеіст m.

* rosyjski: (1.1) индоевропеист m.

* słowacki: (1.1) indoeuropeista m.

źródła.

== indoeuropeista (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) jęz. indoeuropeista

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.

:: fż. indoeuropeistka ż.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) językoznawca, lingwista

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.

:: fż. indoeuropeistka ż.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) індаеўрапеіст m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) індаэўрапеіст m.

* rosyjski: (1.1) индоевропеист m.

* słowacki: (1.1) indoeuropeista m.

źródła.

== indoeuropeista (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) jęz. indoeuropeista

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


indoeuropeistka

indoeuropeista


SJP.pl

Patrz:

indoeuropeista

indoeuropeistyczny

indoeuropeistyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. związany z indoeuropeistyką, dotyczący indoeuropeistyki

Wiktionary

Patrz:

indoeuropeistyka

Powiązane:

 rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos., Indoeuropejczyk mos., Indoeuropejka ż.

 przym. indoeuropejski

Wiktionary


indoeuropeistyka

nauka badająca języki indoeuropejskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka zajmująca się badaniem języków indoeuropejskich;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. indoeuropeista m., Indoeuropejczyk m., Indoeuropejka ż.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

Wiktionary


indoeuropejczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) jęz. członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Indoeuropejczycy to umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjt͡ʃɨk, AS: ĩndoeu̯ropei ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos.

:: fż. Indoeuropejka ż.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

Wiktionary


indoeuropejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. członkini grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos.

:: fm. Indoeuropejczyk mos.

 przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny

Wiktionary


indoeuropejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Indoeuropejczycy to umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjsʲci, AS: ĩndoeu̯ropei ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indoeuropejka ż., Indoeuropejczyk m., indoeuropeista mos., indoeuropeistyka ż.

 przym. indoeuropeistyczny

Wiktionary


indoeuropejskość

indoeuropejski


SJP.pl

Patrz:

indoeuropejski

indogermański

języki indogermańskie - nazwa nadawana przez Niemców językom indoeuropejskim


SJP.pl


indoiranistka

indoiranista


SJP.pl

Patrz:

indoiranista

indoksyl

substancja chemiczna powstająca w wątrobie na skutek utleniania indolu lub otrzymywana syntetycznie jako półprodukt w procesie syntezy indyga


SJP.pl


indoktrynacja

systematyczne, natarczywe wpajanie jakichś idei, doktryn, zwłaszcza politycznych lub społecznych; pranie mózgu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei;

Wiktionary

Indoktrynacja (łac. doctrina ‘nauka’) – świadomy i systematyczny proces, którego celem jest wpojenie człowiekowi określonych ideologii i doktryn, zwłaszcza politycznych, religijnych lub społecznych, korzystający z propagandy, stosowanej przez środki masowego przekazu, system oświaty szkolnej i pozaszkolnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔktrɨ̃ˈnat͡sʲja, AS: ĩndoktrỹnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indoktrynowanie n.

 czas. indoktrynować ndk.

 przym. indoktrynacyjny

 przysł. indoktrynacyjnie

Wiktionary


indoktrynacyjny

dotyczący indoktrynacji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się natarczywym, regularnym wpajaniem komuś jakichś doktryn, idei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indoktrynacja ż., indoktrynowanie n.

 czas. indoktrynować ndk., zindoktrynować dk.

Wiktionary


indoktrynować

natarczywie wpajać jakieś idee lub doktryny


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) książk. wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indoktrynacja ż., indoktrynowanie n.

 przym. indoktrynacyjny

Wiktionary


indoktrynowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|indoktrynować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieindoktrynowanie n., indoktrynacja ż.

 czas. indoktrynować ndk.

 przym. indoktrynacyjny

Wiktionary


indol

dwupierścieniowy związek heterocykliczny; benzopirol


SJP.pl

Wikipedia


indolencja

1. zobojętnienie, bierność;
2. nieudolność, niezaradność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoja indolencja intelektualna mnie przeraża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔˈlɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndolncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. indolentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezaradność, niedołęstwo, niemrawość, bezradność, bezczynność, bierność, niedowład, pasywność, opieszałość, nieporadność, niemoc, inercja, impotencja

Wiktionary


indolent

osoba cechująca się indolencją, niezaradna, niedołężna, bierna


SJP.pl


indolentka

kobieta niezaradna, opieszała, bierna


SJP.pl


indolentny

1. zobojętniały, bierny;
2. nieudolny, niezaradny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. zobojętniały, bierny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indolencja ż.

Wiktionary


indolog

specjalista w zakresie indologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista zajmujący się się indologią

Wiktionary

Indologia, indianistyka – nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, historii, sztuki, kultury i religii Indii.Specjalista w tej dziedzinie to indolog/indolożka lub indianista/ indianistka.

Pierwszym Europejczykiem badającym dawną literaturę Indii (literatura sanskrycka) był Anglik Charles Wilkins, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli William Jones i Henry Thomas Colebrooke.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) indianista

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. indologia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Indologist

* duński: (1.1) hinduist w.

* francuski: (1.1) indologue m. ż.

* hiszpański: (1.1) indólogo m.

* nowogrecki: (1.1) ινδολόγος m.

* słoweński: (1.1) indolog m.

* włoski: (1.1) indianista m. ż.

źródła.

== indolog (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) indolog

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indologia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indianista

Wiktionary


indologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. nauka o językach i kulturze Indii

Wiktionary

Indologia, indianistyka – nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, historii, sztuki, kultury i religii Indii.Specjalista w tej dziedzinie to indolog/indolożka lub indianista/ indianistka.

Pierwszym Europejczykiem badającym dawną literaturę Indii (literatura sanskrycka) był Anglik Charles Wilkins, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli William Jones i Henry Thomas Colebrooke.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tadzik interesuje się indologią od dziecka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indolog m.

Wiktionary


indologiczny

indologia


SJP.pl

Patrz:

indologia

indolowy

indol


SJP.pl

Patrz:

indol

indolożka

indolog


SJP.pl

Patrz:

indolog

indomalajski

1. kraina indomalajska - kraina zoogeograficzna obejmująca południową część Azji i Archipelag Malajski;
2. bambusowiec indomalajski - gatunek gryzonia z rodziny ślepcowatych


SJP.pl


indometacyna

Indometacyna – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu indoilooctowego (zawiera układ indolu). Stosowana jako lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wykorzystywana do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, jest nieselektywnym inhibitorem cyklooksygenazy (COX1 i COX2), która fizjologicznie występuje w komórkach organizmu. Stosowana także w zamykaniu drożnego przewodu tętniczego.

Wikipedia


indonezja

państwo w Azji ze stolicą w Dżakarcie; Republika Indonezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie;

Wiktionary

Indonezja, oficjalnie Republika Indonezji (indonez. Republik Indonesia) – wyspiarskie państwo unitarne położone w Azji Południowo-Wschodniej oraz w Oceanii, którego stolicą jest Dżakarta (nową, budowaną stolicą ma być Nusantara). Położona na równiku, między Oceanem Spokojnym a Indyjskim, jest największym krajem wyspiarskim na świecie z ok. 17 tys. wysp. Jest 14. pod względem powierzchni krajem i 7. wliczając tereny morskie. Jest 4. krajem na świecie pod względem liczby ludności, z ponad 275-milionową populacją oraz największą liczbą wyznawców islamu na świecie. Najbardziej zaludnioną wyspę na świecie, Jawę, zamieszkuje ponad połowa ludności kraju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ludność Indonezji jest bardzo zróżnicowana pod względem etnicznym, językowym i religijnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔ̃ˈnɛzʲja, AS: ĩndõnezʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indonezyjczyk m., Indonezyjka ż., indonezyjski m.

 przym. indonezyjski, antyindonezyjski, proindonezyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urz. Republika Indonezji

Wiktionary


indonezyjczyk

obywatel Indonezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Indonezji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjt͡ʃɨk, AS: ĩndõnezyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indonezja ż., indonezyjski m.

:: fż. Indonezyjka ż.

 przym. indonezyjski

Wiktionary


indonezyjka

obywatelka Indonezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Indonezji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjka, AS: ĩndõnezyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indonezja ż., indonezyjski mrz.

:: fm. Indonezyjczyk mos.

 przym. indonezyjski

Wiktionary


indonezyjski

związany z Indonezją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Indonezja

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Indonezji

Wiktionary

Język indonezyjski (indonez. bahasa Indonesia) – język z rodziny austronezyjskiej, od 1949 roku objęty statusem języka urzędowego w Indonezji. Według danych spisu ludności z 2020 roku posługuje się nim 249 mln mieszkańców tego kraju. W Indonezji język indonezyjski spełnia wszelkie funkcje języka państwowego – jest językiem komunikacji urzędowej, edukacji i środków masowego przekazu; powstaje w nim literatura oraz większość tekstów oficjalnych. Jest używany jako lingua franca wśród różnych grup etnolingwistycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjsʲci, AS: ĩndõnezyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indonezja ż., Indonezyjczyk m., Indonezyjka ż.

Wiktionary


indonezyjskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem indonezyjskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem indonezyjskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku indonezyjskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ĩndõnezyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


indor

samiec indyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) samiec indyka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩndɔr, AS: ĩndor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyczę n., indyk m., Indyk mrz.

Wiktionary


indorek

zdrobnienie od: indor


SJP.pl


indos

1. przeniesienie praw z weksla lub czeku;
2. notatka z podpisem lub tylko podpis wyrażający wolę takiego przeniesienia


SJP.pl

Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).

Wikipedia


indosacja

przenoszenie na inną osobę prawa z tytułu weksla


SJP.pl


indosant

posiadacz weksla przekazujący go innej osobie przez umieszczenie na nim indosu


SJP.pl

Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).

Wikipedia


indosantka

indosant


SJP.pl

Patrz:

indosant

indosariusz

osoba, na rzecz której następuje przeniesienie praw z tytułu weksla


SJP.pl


indosat

osoba, na rzecz której odstąpiono weksel lub czek; indosatariusz, żyrat


SJP.pl

PT Indosat Tbk – indonezyjski operator telekomunikacyjny. Należy do największych dostawców usług i sieci telekomunikacyjnych w Indonezji.

W 2015 roku firma posiadała ok. 21 procent udziału w rynku telefonii komórkowej. W tym samym roku operator miał 69 mln abonentów.

Operator rozpoczął działalność w 1967 roku.

Wikipedia


indosatariusz

osoba, na rzecz której odstąpiono weksel lub czek; indosat, żyrat


SJP.pl

Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).

Wikipedia


indosować

w prawie, bankowości: odstąpić, odstępować prawo do własności, dokonując indosu - przelania tego prawa na inną osobę


SJP.pl


indować

osadzać powłokę indową


SJP.pl


indowy

ind


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący indu

Wiktionary

Patrz:

ind

Powiązane:

 rzecz. ind m.

Wiktionary


indra

w mitologii indyjskiej: bóg nieba, burzy i wojny


SJP.pl

Indra (sanskr. इन्द्र) – w mitologii indyjskiej jeden z najważniejszych bogów panteonu wedyjskiego, najczęściej wymieniane w Rygwedzie bóstwo, król bogów.

Wikipedia


indris

przedstawiciel rodziny największych małpiatek z podrzędu lemurowatych, występujący w czterech gatunkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. owocożerna małpiatka madagaskarska;

Wiktionary

Indris krótkoogonowy, indrys, babakoto (Indri indri) – gatunek owocożernego ssaka naczelnego z rodziny indrisowatych (Indridae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩndrʲis, AS: ĩndrʹis

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) babakoto

Wiktionary


indrisowate

o cechach indrisowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Indrisowate (Indridae) – rodzina ssaków z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates).

Wikipedia


indrisowaty

o cechach indrisowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


indrisy

przedstawiciel rodziny największych małpiatek z podrzędu lemurowatych, występujący w czterech gatunkach


SJP.pl

Indrisowate (Indridae) – rodzina ssaków z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates).

Wikipedia


indukcja

1. w logice: uogólnianie na podstawie znajomości przypadków; od szczegółu do ogółu
2. w naukach empirycznych: tworzenie teorii w oparciu o fakty nagromadzone przez doświadczenia i obserwacje;
3. w fizyce:
a) wzbudzenie prądu elektrycznego pod wpływem zmian pola elektromagnetycznego;
b) elektryzowanie ciała pod wpływem pola elektrycznego; influencja;
4. w psychologii: przenoszenie emocji lub innych stanów z jednej osoby na drugą w efekcie ich komunikacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etap wprowadzający w danym procesie

 (1.2) log. wyciąganie wniosków ogólnych z poszczególnych przypadków składających się na te wnioski

 (1.3) nauki empiryczne metoda tworzenia uogólnień naukowych z obserwacji faktów i wyników poszczególnych eksperymentów

 (1.4) mat. metoda dowodzenia praw matematycznych przy pomocy zasady indukcji matematycznej

 (1.5) fiz. wzbudzenie prądu albo ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych

Wiktionary

Indukcja (łac. inductio) – wprowadzenie w jakiś stan, wzbudzenie jakiegoś zjawiska.

Logika i matematyka
  • indukcja logiczna – (rozumowanie indukcyjne) metoda tworzenia uogólnień (teorii) na podstawie doświadczeń i obserwacji zdarzeń. Nie zawsze daje poprawne rozwiązanie zagadnienia.
  • indukcja matematyczna – pojęcie w matematyce określające metodę dowodzenia twierdzeń i konstrukcji pewnych obiektów.
  • indukcja pozaskończona – uogólnienie indukcji matematycznej używane głównie w teorii mnogości.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. indukcyjność ż.

 czas. indukować ndk.

 przym. indukcyjny

 przysł. indukcyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wprowadzanie / wprowadzenie, wzbudzanie / wzbudzenie

Wiktionary


indukcjonizm

pogląd, według którego właściwą metodą uzasadniania twierdzeń jest indukcja, tj. wywodzenie ogólnych praw z jednostkowych spostrzeżeń; uogólnianie


SJP.pl

Indukcjonizm – w nauce, prąd myślowy podkreślający znaczenie indukcji logicznej, czyli wywodzenia ogólnych praw natury z jednostkowych spostrzeżeń, obserwacji i eksperymentów. Przeciwieństwem indukcjonizmu jest dedukcjonizm.

Indukcjonizm – w metodologii stanowisko, zgodnie z którym rzeczywistą wartość poznawczą mają tylko twierdzenia ogólne sformułowane drogą indukcji, na podstawie obserwacji jednostkowych faktów, opisywanych przez tzw. zdania spostrzeżeniowe.

Wikipedia


indukcyjność

współczynnik indukcji, wielkość charakteryzująca oddziaływanie indukcyjne obwodów elektrycznych


SJP.pl

Indukcyjność określa zdolność elementu obwodu do wytwarzania strumienia pola magnetycznego \Phi powstającego w wyniku przepływu przez obwód prądu elektrycznego I. Oznaczana jest symbolem L. Ze strumieniem indukcji magnetycznej \Phi i natężeniem prądu I związana jest wzorem:

\Phi _{m}=L\cdot I\qquad (1).

Wikipedia


indukcyjny

dotyczący indukcji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fiz. dotyczący zjawiska indukcji

 (1.2) filoz. oparty na metodzie indukcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przemiennik ten przekształca trójfazowe, stałoczęstotliwościowe wejście 400 V na trójfazowe, zmiennoczęstotliwościowe wyjście 400 V, aby kontrolować prędkość standardowego silnika indukcyjnego prądu zmiennego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indukcja ż., indukcyjność ż.

 czas. indukować ndk.

 przysł. indukcyjnie

Wiktionary


indukować

1. wzbudzać prąd w obwodzie elektrycznym w wyniku indukcji elektromagnetycznej;
2. wnioskować w oparciu o metodę indukcyjną


SJP.pl


indukowalny

przymiotnik

 (1.1) podatny na indukcję

Wiktionary


induktancja

opór bierny cewki elektrycznej w obwodzie RLC


SJP.pl

Induktancja – reaktancja indukcyjna (opór bierny indukcyjny) cewki elektrycznej.

Cewka o indukcyjności równej L, dla prądu elektrycznego o przebiegu sinusoidalnym i częstotliwości równej f, ma induktancję (oznaczaną najczęściej symbolem X_{L}) wyrażającą się wzorem:

X_{L}=2\pi fL=\omega L,

Wikipedia


induktofoniczny

induktofonia


SJP.pl

Patrz:

induktofonia

induktor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. prądnica magnetoelektryczna prądu przemiennego, małej mocy, napędzana ręcznie za pomocą korbki;

 (1.2) elektr. pot. przyrząd do mierzenia skuteczności izolacji

 (1.3) elektr. pot. cewka indukcyjna

Wiktionary

  • cewka indukcyjna;
  • induktor – typ prądnicy;
    • induktor transformatorowy;
  • induktor – dawna nazwa inicjatora reakcji;
  • induktor – organizator zarodka.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ĩnˈduktɔr, AS: ĩnduktor

Wiktionary


induktosyn

Induktosyn - przetwornik przystosowany do bezpośredniego pomiaru przesunięć linowych.Jest to przetwornik mechaniczno-elektryczny o drukowanych uzwojeniach na stojanie i wirniku.Induktosyn odbiorczy- wielkościami wejściowymi są napięcia doprowadzone do stojana, wielkością wyjściową jest położenie kątowe wirnika, lub napięcie wirnika.

Wikipedia


indulgencja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. odpuszczenie winy, przebaczenie, darowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndulˈɡɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndulgncʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpust

Wiktionary


indult

odstąpienie od przepisu kościelnego


SJP.pl

Indult – zezwolenie wydawane przez przedstawiciela władzy duchownej (np. papieża, biskupa) na odstąpienie od obowiązujących w prawie kanonicznym przepisów. Może dotyczyć m.in. sposobu odprawiania mszy (np. w pozycji siedzącej) lub zawierania związku małżeńskiego (np. w przypadku pokrewieństwa) czy innych sakramentów.

Wikipedia


induna

przywódca lub radca Zulusów


SJP.pl


indurain

[czytaj: induRAJN] nazwisko


SJP.pl


indus

rzeka w Chinach, Indiach i Pakistanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w Azji przepływająca przez Chiny, Indie i Pakistan;

 (1.2) geogr. wieś w Kanadzie na wschód od Calgary

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) obywatel Indii

Wiktionary

Indus (dewanagari सिन्धु नदी, trl. sindhu nadī) – rzeka w Chinach, Indiach i Pakistanie.

Wypływa spod góry Kajlas w Transhimalajach na północ od jeziora Mapam Yumco. Ma długość 3180 kilometrów. Powierzchnia dorzecza 960 tys. km². W górnym biegu płynie głęboką doliną, pomiędzy Himalajami a Hindukuszem. W środkowym i dolnym biegu tworzy szeroką dolinę, rozpościerającą się w zachodniej części Niziny Hindustańskiej (na krawędzi pustyni Thar). Uchodzi do Morza Arabskiego, tworząc deltę o powierzchni około 8 tys. km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rzeka Indus to najdłuższa i najważniejsza rzeka w Pakistanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩndus, AS: ĩndus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hindus mos., Hinduska ż., hindus m., hinduista m., hinduska ż., hinduistka ż., Hindustan mrz., Indie nmos. lm., hinduizm m., hinduizacja ż., hinduizowanie n.

:: fż. Induska ż.

 czas. hinduizować ndk.

 przym. indusowy, indyjski, hinduski, prohinduski, antyhinduski, proindyjski, antyindyjski, hinduistyczny

 przysł. hindusko

Wiktionary


induska

przestarzale: obywatelka Indii; Hinduska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Indii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indie nmos.

:: fm. Indus mos., Hindus mos.

 przym. indyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hinduska

Wiktionary


indusowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Indusem, dotyczący Indusu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indus mrz.

 przym. induski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) induski

Wiktionary


industria

przestarzałe:
1. przemysł, uprzemysłowienie;
2. produkcja, wykonanie;
3. pomysłowość, przemyślność


SJP.pl


industrial

[czytaj: indastrial]
1. styl w muzyce elektronicznej, którego utwory opierają się na odgłosach cywilizacji;
2. obiekty architektury przemysłowej i poprzemysłowej;
3. nurt w sztuce szukający inspiracji w formach związanych z cywilizacją przemysłową


SJP.pl

Wikipedia


industrializacja

zwiększenie udziału przemysłu w gospodarce narodowej; uprzemysłowienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uprzemysłowienie

Wiktionary

Uprzemysłowienie, in. industrializacja (ang. industrialisation) – proces przekształcania się społeczeństwa tradycyjnego w społeczeństwo przemysłowe dzięki wprowadzeniu gospodarki opartej na mechanizacji produkcji, kierowanej planowo przy użyciu określonych metod zarządzania, charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem heterogeniczności społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszą: przyspieszona urbanizacja, zwiększanie się liczby grup wtórnych w stosunku do grup pierwotnych, zmniejszanie się roli grup wspólnotowych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. industrialny

 rzecz. industrialność ż., reindustrializacja ż., dezindustrializacja ż.

Wiktionary


industrializacyjny

związany ze zwiększeniem udziału przemysłu w gospodarce narodowej


SJP.pl


industrializm

przewaga przemysłu nad innymi gałęziami gospodarki


SJP.pl

Uprzemysłowienie, in. industrializacja (ang. industrialisation) – proces przekształcania się społeczeństwa tradycyjnego w społeczeństwo przemysłowe dzięki wprowadzeniu gospodarki opartej na mechanizacji produkcji, kierowanej planowo przy użyciu określonych metod zarządzania, charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem heterogeniczności społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszą: przyspieszona urbanizacja, zwiększanie się liczby grup wtórnych w stosunku do grup pierwotnych, zmniejszanie się roli grup wspólnotowych.

Wikipedia


industrializować

rozwijać przemysł na jakimś obszarze; uprzemysławiać, uprzemysłowiać


SJP.pl


industrialność

1. cecha czegoś powiązanego z cywilizacją przemysłową;
2. cecha czegoś związanego z muzyką industrialną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest industrialne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. industrializm m., industrializacja ż., industrializowanie n.

 czas. industrializować ndk.

 przym. industrialny, industrializacyjny

 przysł. industrialnie

Wiktionary


industrialny

związany z przemysłem, dotyczący uprzemysłowienia; przemysłowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z industrializacją, dotyczący industrializacji

 (1.2) związany z industrializmem, dotyczący industrializmu

 (1.3) muz. szt. czerpiący inspirację z cywilizacji przemysłowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. industrializm m., postindustrializm m., industrializacja ż., industrial m., industrializowanie n., zindustrializowanie n., industrialność ż., postindustrialność ż.

 czas. industrializować ndk., zindustrializować dk.

 przym. postindustrialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przemysłowy

 (1.2) industrialistyczny

Wiktionary


industrialowy

industrial [czytaj: indastrialowy]


SJP.pl


industrioziemny

gleby industrioziemne - gleby wytworzone w rezultacie gospodarczej działalności człowieka


SJP.pl


induzjum

zwisający, podobny do koronki wytwór owocnika niektórych grzybów kapeluszowych


SJP.pl

Zawijka, induzjum (łac. indusium) – wyrostek skórki spodniej strony liścia paproci, przykrywający kupki zarodni (skupienie zarodni). Zawijka może mieć kształt łuski przytwierdzonej bocznie lub promienistej, przymocowanej środkiem do liścia. Zawijka może być dwuwargowa – kiedy dwustronnie osłania kupkę, lub mieć postać wypukłej klapki.Istnieje także szereg postaci pośrednich oraz paprocie niewykształcające zawijki (np. rodzina długoszowatych (Osmundaceae). W miarę dojrzewania zarodników zawijka usycha.

Wikipedia


indycht

roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygo; indygowiec


SJP.pl


indyczątko

pisklę indyka; indyczę


SJP.pl


indyczę

pisklę indyka; indyczątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. pisklę indyka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdɨt͡ʃɛ, AS: ĩndyče

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyk m., indyczka ż., indor m., indyczek m., Indyk mrz.

 przym. indyczy

 czas. indyczyć się ndk., naindyczyć się

Wiktionary


indyczka

samica indyka, dużego nielotnego ptaka udomowionego o czerwonych naroślach na głowie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. samica indyka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdɨt͡ʃka, AS: ĩndyčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyk m., indyczę n., Indyk mrz.

 przym. indyczy

 czas. rozindyczyć się

Wiktionary


indycznik

pomieszczenie dla indyków


SJP.pl


indyczy

indyk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla indyka; dotyczący, odnoszący się do indyka

Wiktionary

Patrz:

indyk

Przykłady

 (1.1) Jeżeli lubimy mięso, możemy ukroić cieniutki plasterek boczku, karczku, piersi indyczej, lub dowolnie wybranego mięsa i obsmażyć go w warzywach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdɨt͡ʃɨ, AS: ĩndyčy

Wiktionary

Powiązane:

 zob. indyk.

Wiktionary


indyczyć

indyczyć się - gniewać się o nic, wściekać się o błahostki


SJP.pl


indyferencja

obojętność, bierność; indyferentność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. obojętność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndyferncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyferentyzm m., indyferentność ż.

 przym. indyferentny

 przysł. indyferentnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indyferentyzm, indyferentność, bierność, pasywność, neutralność, niezaangażowanie; pot. tumiwisizm

Wiktionary


indyferentność

obojętność, bierność; indyferencja


SJP.pl


indyferentny

biernie ustosunkowany do czegoś; obojętny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. obojętny; taki, który ma bierny stosunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konsekwencje są oczywiste: poezja jest czysta, indyferentna moralnie, a więc niepotrzebna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃ntnɨ, AS: ĩndyferntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyferencja ż., indyferentyzm ż.

 przysł. indyferentnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezaangażowany

Wiktionary


indyferentyzm

postawa obojętności, bierności wobec spraw społecznych, kulturalnych, politycznych, itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) postawa intelektualna charakteryzująca się obojętnością wobec kwestii religijnych, społecznych, moralnych itp.

Wiktionary

Indyferentyzm (łac. indifferens dpn. indifferentis „obojętny” od in – przeczenie i differentia „różnica”) – postawa zobojętnienia i braku zainteresowania wobec istotnych spraw społecznych (indyferentyzm społeczny), politycznych (indyferentyzm polityczny), moralnych (indyferentyzm moralny), religijnych (indyferentyzm religijny, czyli apateizm, oraz jego inna odmiana, która głosi, że żaden pogląd, postawa czy wiara nie są lepsze od innych), językowych (indyferentyzm językowy) oraz identyfikacji (tożsamości) z danym terytorium (indyferentyzm terytorialny).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃ntɨsm̥, AS: ĩndyferntysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indyferencja ż.

 przym. indyferentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezaangażowanie, apateizm

Wiktionary


indygena

dawniej: cudzoziemiec, który otrzymał prawa i przywileje szlachcica polskiego


SJP.pl


indygenat

uznanie obcego szlachectwa


SJP.pl

Indygenat (z łac. indigenatio) – uznanie obcego szlachectwa, nadanie zagranicznemu rodowi szlacheckiemu lub mieszczańskiemu obywatelstwa i związanych z nim przywilejów w państwie uznającym. Historyczny odpowiednik naturalizacji.

Wikipedia


indygenizacja

dopasowywanie czegoś do lokalnej kultury


SJP.pl


indygenizować

dopasowywać coś do lokalnej kultury


SJP.pl


indygirka

rzeka w Azji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji;

Wiktionary

Indygirka (ros. Индиги́рка, Indigirka) – rzeka w Jakucji w Federacji Rosyjskiej. Ma 1726 km długości i dorzecze o powierzchni ponad 360 000 km². Uchodzi do Morza Wschodniosyberyjskiego. Średni roczny przepływ u ujścia 1810 m³/s (min. 3 m³/s; max. 11500 m³/s).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨˈɟirka, AS: ĩndyǵirka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. indygirski

Wiktionary


indygirski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Indygirką, dotyczący Indygirki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1945 roku na OŁP „Pobieda” (Indygirski Zarząd Obozów) kilku własowców również napadło na strażników. Zabrali im karabiny i uciekli – ale nie wiadomo jak daleko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indygirka ż.

Wiktionary


indygo

1. niebieski barwnik otrzymywany dawniej z liści indygowca farbierskiego; indygotyna, błękit indygowy;
2. roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygowiec, indycht


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) chem. ciemnoniebieski barwnik kadziowy

 (1.2) kolor ciemnobłękitny

 (1.3) bot. roślina, z której otrzymywano barwnik o tej samej nazwie

przymiotnik jakościowy

 (2.1) książk. ciemnobłękitny

Wiktionary

Błękit indygowy (indygo) – organiczny związek chemiczny, ciemnobłękitny barwnik występujący naturalnie, jak i syntetyzowany chemicznie (od roku 1897). Występuje w liściach indygowców z rodziny bobowatych. Dawniej otrzymywany z liści tropikalnej rośliny indygowca barwierskiego, występującej m.in. w Indiach (także rdestu ptasiego i urzetu barwierskiego).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. indygowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indygotyna

 (1.3) indygowiec

 (2.1) ciemnoniebieski, indygowy, niebieskofioletowy

Wiktionary


indygoid

barwnik kadziowy


SJP.pl


indygoidowy

o barwnikach: takie, które są pochodnymi indygo i tioindyga


SJP.pl


indygokarmin

niebieski barwnik syntetyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny, sulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, stosowany w medycynie, przemyśle barwników i jako odczynnik chemiczny;

Wiktionary

Indygokarmin, indygotyna – organiczny związek chemiczny, disulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, wskaźnik pH i wskaźnik redoks. Stosowany jest w medycynie, przemyśle barwników (między innymi jako barwnik spożywczy o numerze E132) i jako odczynnik chemiczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Indygokarmin występuje jako ciemno niebieski lub fioletowy proszek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨɡɔˈkarmʲĩn, AS: ĩndygokarmʹĩn

Wiktionary


indygolit

minerał, niebieska odmiana turmalinu


SJP.pl

Indygolit – minerał z grupy turmalinów, odmiana elbaitu o kolorze intensywnie niebieskim, nieraz z zielonkawym odcieniem. Ciemnoniebieskie odmiany należą do najrzadszych. Jasnoniebieski indygolit z domieszką żelaza jest nazywany turmalinem paraíba.

Wikipedia


indygosol

kwaśny ester kwasu siarkowego


SJP.pl


indygotyna

niebieski barwnik otrzymywany dawniej z liści indygowca farbierskiego; indygo; błękit indygowy


SJP.pl

Indygokarmin, indygotyna – organiczny związek chemiczny, disulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, wskaźnik pH i wskaźnik redoks. Stosowany jest w medycynie, przemyśle barwników (między innymi jako barwnik spożywczy o numerze E132) i jako odczynnik chemiczny.

Wikipedia


indygowiec

roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygo; indycht


SJP.pl

Indygowiec (Indigofera L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Należy do niego 713 gatunków występujących w całej strefie międzyzwrotnikowej. Pantropikalny zasięg ma jednak tylko 6 gatunków, podczas gdy większość – ok. 490 jest endemitami Madagaskaru. Kilkanaście gatunków jest rozpowszechnionych w tropikach Starego Świata, ok. 150 rośnie w Azji, Australii i Oceanii, a ok. 45 na kontynentach amerykańskich. Rośliny te rosną w tropikalnych i subtropikalnych lasach okresowo suchych, na sawannach, w formacjach suchorośli, na skrajach lasów i na terenach przekształconych.

Wikipedia


indygowy

przymiotnik od: indygo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor ciemnobłękitny, taki jak kolor indyga (barwnik)

Wiktionary

Indygo – barwa o odcieniu pomiędzy niebieskim i fioletowym. Zakres światła indygo ma długość fali od ok. 420 do ok. 450 nm.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨˈɡɔvɨ, AS: ĩndygovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indygo n., indygotyna ż., indygowiec mrz.

 przym. indygo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indygo

Wiktionary


indyjski

związany z Indiami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Indiami, dotyczący Indii

Wiktionary

Indie (niezaakceptowana społecznie propozycja PAN z 1959: India, hindi भारत, trl. Bhārat, trb. Bharat, wymowa; ang. India, wymowa /ˈɪndiə/), Republika Indii (hindi: भारत गणराज्य, trl. Bhārat Gaṇarājya, trb. Bharat Ganaradźja; ang. Republic of India) – państwo położone w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego. Jest największym państwem świata pod względem liczby ludności oraz siódmym pod względem powierzchni; jest także najludniejszą demokracją świata. Stolicą jest Nowe Delhi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zresztą sięganie do filozofii indyjskiej, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, wybiegało znacznie poza epokę Młodej Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈdɨjsʲci, AS: ĩndyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Indie nmos., Indyk m., Hindus m., Hinduska ż., Hindustan m., Indus mos./mrz.

 przym. antyindyjski, proindyjski

Wiktionary


indyjsko-pakistański

dotycząc Indii i Pakistanu


SJP.pl


indyjskość

indyjski


SJP.pl

Patrz:

indyjski

indyk

ptak hodowany dla mięsa i piór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. geogr. Ocean Indyjski

Wiktionary

  • Indyk – gatunek ptaka
  • Indyk – sztuka Sławomira Mrożka

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. hinduski ż., Hindustan mrz., Hindus mos., indyk m., indor m., indyczka ż., indyczę n., indyczenie n., rozindyczenie n.

 czas. indyczyć ndk., rozindyczyć ndk.

 przym. indyczy, hinduski, hinduistyczny, indyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ocean Indyjski

Wiktionary


indyka

ptak hodowany dla mięsa i piór


SJP.pl


indykacja

wstępne głosowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wstępne głosowanie

Wiktionary


indykacyjny

dotyczący indykacji


SJP.pl


indykan

związek chemiczny


SJP.pl

  • Indykan – siarczan 3-indoksylu (CAS 487-94-5, PubChem 10258)
  • Indykan – glikozyd 3-indoksylu (CAS 1328-73-0, PubChem 441564)

Wikipedia


indykator

1. przyrząd do pomiaru i zapisu zmian ciśnienia panującego w jakimś urządzeniu;
2. związek chemiczny, który przez zmianę zabarwienia umożliwia ocenę odczynu roztworu; wskaźnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. war. zob. wskaźnik.

 (1.2) techn. przyrząd pomiarowy

 (1.3) rzad. oznaka czego

 (1.4) mat. funkcja

Wiktionary

  • indykator (chemia) – chemiczna nazwa wskaźnika
  • indykator (matematyka) – inna nazwa funkcji charakterystycznej zbioru
  • indykator (urządzenie) – urządzenie mierzące i zapisujące przebieg zmian ciśnienia w czasie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciała chemiczne, za pomocą których stwierdzamy oddziaływanie kwaśne lub zasadowe, nazywamy wskaźnikami, czyli indykatorami.

 (1.2) Do otrzymania rzeczywistego wykresu obiegu pary służy przyrząd, zwany indykatorem.

 (1.2) ROGUSKI[,] S[tefan]. M[arian].. Indykator i jego zastosowanie w przemyśle (Odbitka z Przeglądu technicznego). Warszawa, Gebethner i Wolff, druk. Al. Ginsa, 1879. w Sce, str. 31 i 3 tablice. 40 kop.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) wskaźnik

Wiktionary


indykatrysa

Indykatrysa (fr. indicatrice) – (wskaźnik) krzywa dla wykresu dwuwymiarowego, a powierzchnia dla trójwymiarowego, obrazująca rozkład jakiejś własności badanego obiektu w zależności od kierunku. Indykatrysa jest powierzchnią izomorficzną ze sferą (okręgiem) w przestrzeni wykresu.

Wikipedia


indykatywny

wskazujący na coś, określający, orientacyjny


SJP.pl


indykcja

indykt, podatek rolny w cesarstwie rzymskim


SJP.pl

Indykcja (gr. Ινδικτιών z łac. indictio 'ogłoszenie' od in 'w, na' i dictio od dico, dicere 'mówić') – pierwotnie podatek w naturze, od IV wieku piętnastoletni okres podatkowy, stosowany w średniowiecznej Europie do datowania dokumentów.

Wikipedia


indykcyjny

dotyczący indykcji


SJP.pl


indyki

ptak hodowany dla mięsa i piór


SJP.pl

Indyki, indykowate (Meleagrididae) – wyróżniana dawniej rodzina ptaków z rzędu grzebiących; w niektórych ujęciach systematycznych traktowana jako podrodzina (Meleagridinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae). Obecnie indyki zaliczane są do podrodziny bażantów w rodzinie kurowatych. Indyki to gatunki grzebiące, zamieszkujące środkową i południową część Ameryki Północnej. Udomowiona forma indyka (M. gallopavo gallopavo var. domesticus) jako ptak hodowlany występuje kosmopolitycznie. Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

  • masa 3–11 kg
  • głowa i góra szyi naga, pokryta brodawkowatą skórą w kolorze niebieskim i czerwonym
  • samce wyraźnie większe, o nieco jaskrawszym ubarwieniu, posiadają na nogach ostrogi, na szyi dobrze rozwinięte korale oraz dobrze widoczny pędzel
  • dobrzy biegacze
  • latają dobrze, lecz niechętnie
  • większość dnia spędzają na ziemi, ale nocują na drzewach
  • zamieszkują lasy i ich obrzeża
  • oba gatunki są poligamiczne
  • tokujący samiec przybiera charakterystyczną pozę, rozkładając wachlarzowaty ogon; jednocześnie brodawki i korale na głowie i szyi nabrzmiewają
  • głos stanowi charakterystyczne gulgotanie
  • gniazdo na ziemi; często budują je, składają w nim jaja i wspólnie je wysiadują dwie samice
  • wyprowadza jeden lęg w roku
  • w zniesieniu 4 do 17 jaj
  • w okresie lęgowym osiadłe, poza nim koczują
  • pożywienie stanowią rośliny uzupełniane drobnymi zwierzętami.

Wikipedia


indykować

1. wykonywać wykres pracy silnika za pomocą indykatora;
2. dawniej: wskazywać, pokazywać


SJP.pl


indykt

podatek rolny w cesarstwie rzymskim; indykcja


SJP.pl


indymedia

Indymedia (Ośrodki Niezależnych Mediów, ang. Independent Media Center) – sieć grup medialnych i dziennikarzy. Indymedia zostały zainicjowane pod koniec 1999 roku, aby informować o protestach antyglobalistów przeciwko konferencji Światowej Organizacji Handlu w Seattle. Do 2002 roku powstało 89 lokalnych autonomicznych ośrodków w 31 krajach na 6 kontynentach.

Wikipedia


indyt

siarczek żelaza i indu, bardzo rzadki minerał


SJP.pl


indywiduacja

proces, w którego rezultacie coś staje się indywiduum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. proces, w którym jednostka staje się świadoma swojej niepowtarzalnej osobowości

Wiktionary

Proces indywiduacji (łac. individuum - jednostka, coś niepodzielnego) – rozwój psychiczny, stawanie się całością, a szczególnie proces ku temu prowadzący. Ostateczny cel procesu indywiduacji to jaźń.

W analizie psychologicznej C.G.Junga proces indywiduacji pojawił się jako konsekwencja analizy snów, której główna teza brzmiała, iż podczas snu dusza 'pracuje' nad uzyskaniem owej integralności.

Wikipedia


indywidualista

osoba działająca samodzielnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek niezależny i przekorny, mający poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowujący się, działający samodzielnie

 (1.2) filoz. socjol. zwolennik indywidualizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywiduum n.

:: fż. indywidualistka ż.

 czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.

 przym. indywidualistyczny, indywidualny

 przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

Wiktionary


indywidualistka

kobieta działająca samodzielnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta niezależna i przekorna, mająca poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowująca się, działająca samodzielnie

 (1.2) filoz. socjol. zwolenniczka indywidualizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywiduum n.

:: fm. indywidualista m.

 czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.

 przym. indywidualistyczny, indywidualny

 przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

Wiktionary


indywidualistyczny

odnoszący się do indywidualizmu, oparty na indywidualizmie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żyjemy w kapitalistycznym przedłużeniu wieków ciemnych, gdzie akumulacja i indywidualistyczny kult wzbogacenia się zastąpiły wszelkie inne miary postępu i rozwoju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywiduum n., indywidualność ż., indywidualizowanie n., indywidualizacja ż., indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizm m.

 przym. indywidualny

 przysł. indywidualnie

 czas. indywidualizować, odindywidualizować, odindywidualizowywać

Wiktionary


indywidualizacja

1. kształtowania się osobniczych cech indywidualnych osoby lub grupy społecznej;
2. dostosowywanie czegoś do potrzeb jednostek lub konkretnych grup; personalizacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces kształtowania się cech indywidualnych jednostki lub zbiorowości

 (1.2) dostosowywanie norm, zasad itp. do potrzeb jednostek lub konkretnych grup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizowanie n., indywidualność ż.

 czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary


indywidualizm

1. poczucie niezależności i odrębności osobistej, wyrażające się często w postępowaniu odbiegającym od ogólnych wzorców lub nietypowymi poglądami;
2. w filozofii, polityce: zasada, zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro;
3. wyraz lub sformułowanie będące czyimś indywidualnym tworem, właściwe autorowi wypowiedzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów

 (1.2) filoz. zasada zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro;

Wiktionary

Indywidualizm (łac. indywiduum 'całość niepodzielna' i gr. ismos 'wiedza') – zasada filozofii politycznej i etyki, zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro. Przeciwieństwem indywidualizmu jest kolektywizm.

Odmiennym pojęciem jest indywidualizm metodologiczny, który jest stanowiskiem w epistemologii i metodologii nauk, zgodnie z którym istnieją tylko byty jednostkowe (np. jednostki ludzkie). Jego przeciwieństwem jest holizm.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualność ż., indywidualizowanie n., indywiduum n., indywidualizacja ż.

 czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

Wiktionary


indywidualizować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) dokonywać indywidualizacji

czasownik zwrotny niedokonany indywidualizować się (dk. brak)

 (2.1) dokonywać indywidualizacji wobec własnej osoby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wymienne obudowy, przednia oraz tylna, pozwalają Ci w pełni indywidualizować swój telefon.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualność ż.

 czas. odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgraniczać, odróżniać, przeciwstawiać

 (2.1) odgraniczać się, odróżniać się, przeciwstawiać się

Wiktionary


indywidualizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|indywidualizować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n.

 czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.

 przym. indywidualistyczny, indywidualny

 przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

Wiktionary


indywidualnie

przysłówek

 (1.1) występując osobno

 (1.2) dotycząc jednej osoby, konkretnej jednostki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Król pogratulował indywidualnie każdemu z graczy reprezentacji narodowej.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. indywidualizować, indywidualizować się, zindywidualizować, zindywidualizować się, odindywidualizować, odindywidualizowywać

 rzecz. indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizacja ż., indywidualizm m., indywidualność ż., indywiduum n., indywidualizowanie n.

 przym. indywidualistyczny, indywidualny

 przysł. indywidualistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednostkowo, pojedynczo, odrębnie, oddzielnie, osobno

 (1.2) charakterystycznie, osobiście, oryginalnie, specyficznie, subiektywnie, swoiście, wyjątkowo

Wiktionary


indywidualność

1. zespół cech psychicznych tworzących osobowość człowieka; swoistość, oryginalność;
2. osoba wybitna, wyróżniająca się, o wyrazistych i wyjątkowych cechach; osobowość;
3. w filozofii: odrębność właściwa każdemu indywidualnemu bytowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zbiór cech stanowiących osobowość danego człowieka; specyfika każdej osoby, jej odrębność

 (1.2) człowiek o specyficznych lub szczególnych cechach wyróżniających go na tle otoczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On jest człowiekiem bez indywidualności.

 (1.2) W założeniu każdy z nas, ludzi, jest genetycznie prawie identyczny, jednak ta drobna różnica sprawia, że wszyscy jesteśmy w jakimś sensie indywidualnościami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨvʲiduˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: ĩndyvʹidualność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n.

 czas. indywidualizować ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osobowość, odrębność, oryginalność

 (1.2) oryginał, ekscentryk

Wiktionary


indywidualny

właściwy jednostce; osobisty; cechujący jednostkę; swoisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy jednostce, typowy dla konkretnej osoby, swoisty

 (1.2) osobny, niezespołowy, pojedynczy, samemu, oddzielny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej autor nazwał ją koncepcją trzeciego świata, trzeciego w stosunku do światów rzeczywistości i indywidualnego ludzkiego poznania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩndɨvʲiduˈwalnɨ, AS: ĩndyvʹidualny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n.

 czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.

 przym. indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie, indywidualistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osobisty, swoisty, charakterystyczny, jednostkowy, niecodzienny, nienormalny, odrębny, osobniczy, rozpoznawalny, specjalny, specyficzny, swoisty, szczególny, wyjątkowy

Wiktionary


indywiduowy

1. stałe i zmienne indywiduowe - w logice predykatów: nazwy rzeczy lub ich klas;
2. modelowanie indywiduowe - formalna metoda modelowania w zagadnieniach sztucznej inteligencji


SJP.pl


indywiduum

człowiek niesympatyczny, arogancki, zadufany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) poszczególny, pojedynczy człowiek

 (1.2) osoba bliżej nieznana, zwykle podejrzana lub niepewna

 (1.3) chem. określony pierwiastek, związek chemiczny lub cząstka chemiczna;

Wiktionary

Przedmiot jednostkowy, indywiduum – każdy przedmiot, który nie jest zbiorem przedmiotów w sensie logicznym (choć może i musi być zbiorem przedmiotów w sensie mereologicznym).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualność ż.

 czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary


indziej

dawniej: na inne miejsce, w inne miejsce


SJP.pl

składnik kilku przysłówków złożonych miejsca i czasu

 (1.1) por|kiedy indziej|gdzie indziej|nigdy indziej|nigdzie indziej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈĩɲd͡ʑɛ̇j, AS: ĩńʒ́ėi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. inny

 przym. inny

Wiktionary


inedia

rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; bretarianizm, breatharianizm


SJP.pl

Wikipedia


inedita

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) utwory, które nie zostały opublikowane za życia ich autora

Wiktionary

Inedita (łac. niewydane) – teksty dzieł literackich niewydanych za życia autora, które pozostają w rękopisach. Inedita są niekiedy publikowane po śmierci autora, nierzadko w postaci dzieł zebranych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ale jak pisze tłumaczka i autorka posłowia do „Księgi niepokoju” Janina Z. Klawe, w lutym 1994 ukazał się w Lizbonie nowy tom ineditów poety!

Wiktionary


ineditum

utwór nieopublikowany za życia jego autora


SJP.pl


ineksprymable

żartobliwie o kalesonach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. dolna bielizna męska, żart. gacie, kalesony

Wiktionary

Kalesony (fr. caleçon „majtki, spodenki, gacie”, wł. calzoni „spodnie”) – rodzaj ciepłej bielizny męskiej, długie spodnie zakładane pod ubrania wierzchnie (najczęściej spodnie) wykonane z przyjaznego dla ciała trykotu w celu ochrony nóg przed wyziębieniem, przeznaczone głównie do noszenia w chłodne dni. Poza ochroną wewnętrznych warstw ubrania przed zabrudzeniem, kalesony są noszone również dla komfortu lub higieny. Kalesony, jako określenie bielizny wojskowej, wyparły wcześniej obowiązującą nomenklaturę: wewnętrzne burki (Ispodnije briuki) obowiązującą w latach 1907–1920, a następnie spodnie wewnętrzne – od 1921 roku do połowy lat 70. XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaskoczony najściem we własnej sypialni, w pośpiechu wciągał porzucone ineksprymable.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewymowne

Wiktionary


inercja

1. bierność;
2. w fizyce: zdolność ciała do zachowania swego stanu ruchu podczas równoważenia się sił działających na to ciało; bezwładność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bierne poddawanie się, niechęć do czynu, brak woli podjęcia własnej inicjatywy

 (1.2) fiz. zob. bezwładność.

Wiktionary

  • inercja: Bezwładność
    • Inercja statku
    • Człon inercyjny (automatyka)
  • inercja: Bierność, Bezwład
    • Inercja myślenia zobacz: Myślenie
  • Inercja gospodarki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pogrążył się w inercji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩˈnɛrt͡sʲja, AS: ĩnercʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inercyjność ż.

 przym. inercyjny, inercjalny

 przysł. inercyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bierność, bezwładność, niezdarność, niezgrabność, próżniactwo, obojętność, lenistwo, opieszałość

 (1.2) bezwładność

Wiktionary


inercjalny

przymiotnik od: inercja; inercyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. charakteryzujący się biernością i niechęcią do aktywności

 (1.2) fiz. charakteryzujący się bezwładnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Układ kopernikański jest na pewno bardziej inercjalny aniżeli układ ptolemeuszowski.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inercja ż., inercyjność ż.

 przym. inercyjny

 przysł. inercyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inercyjny

 (1.2) inercyjny

Wiktionary


inercyjność

bezwładność


SJP.pl


inercyjny

przymiotnik od: inercja


SJP.pl


inert

jednostka masy w układzie MkGS


SJP.pl

Inert (z łac. inertia = „bezwładność”), zwany też techniczną jednostką masy (w skrócie: tjm), jednostka masy w układzie MkGS, obecnie wyszła z użycia.

W układzie tym jednostka masy jest jednostką pochodną, natomiast jednostka siły podstawową.

Wikipedia


inertny

1. bezwładny, bierny, niechętny do wysiłku czy zmian;
2. potocznie: niezdarny, próżny, leniwy;
3. gaz inertny - gaz obojętny, nieuczestniczący w przebiegu reakcji


SJP.pl


inerwacja

stopniowe wydłużanie się wypustek komórek nerwowych


SJP.pl


inez

imię żeńskie


SJP.pl

  • wariant Ines, hiszpańskiego odpowiednika imienia Agnieszka

Miejscowości w USA:

  • Inez – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Martin
  • Inez – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Victoria

Wikipedia


inf.

1. skrót od: infimum (w matematyce: kres dolny zbioru);
2. skrót od: infinitiwus (bezokolicznik);
3. skrót od: informatyka, informatyczny; inform., infor.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = kośc. infułat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 2000 roku ks. inf. Ireneusz Skubiś został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== inf. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = infinitív → bezokolicznik

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


infa

w gwarze uczniowskiej: informatyka


SJP.pl


infamia

1. w dawnym prawodawstwie polskim: kara pozbawienia praw obywatelskich; niesława;
2. hańba, haniebny postępek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. praw. w dawnym prawie polskim: kara polegająca na sądowym pozbawieniu czci i praw obywatelskich

 (1.2) przest. pozbawienie kogoś dobrego imienia, czyn niegodny, haniebny narażający na utratę dobrego imienia

Wiktionary

Infamia (łac. niesława, hańba) – utrata czci i dobrego imienia.

Prawo rzymskie znało różne przyczyny zaistnienia, infamia mogła dotykać automatycznie (łac. infamia immediata bezpośrednia) z powodu wykonywanego zajęcia (np. jeśli wolny człowiek został gladiatorem lub aktorem) czy za złe prowadzenie (np. zawarcie nowego małżeństwa bez rozwiązania poprzedniego). Mogła być też wynikiem skazania w procesie pozwanego z tytułu powództwa zniesławiającego (infamia mediata pośrednia).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) niesława, hańba, sromota

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. infamis m.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|infamia. → niesława

uwagi.

tłumaczenia.

* łaciński: (1.2) infamia ż.

* włoski: (1.2) infamia ż.

źródła.

== infamia (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|ĩɱ.'fa.mja.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hańba

 (1.2) podłość, nikczemność

odmiana.

 (1) lp. infamia; lm. infamias

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈfãmʲja, AS: ĩnfãmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infamis m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) niesława, hańba, sromota

Wiktionary


infamis

dawniej: osoba skazana na infamię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś niegodziwy, bez czci, wykluczony ze społeczeństwa

 (1.2) daw. praw. ktoś skazany na infamię

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. infamia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

 (1.2) haniebny, obelżywy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infamia ż.

Wiktionary


infant

tytuł przyznawany dzieciom rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. tytuł przysługujący dzieciom rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii;

 (1.2) żart. syn pierworodny

Wiktionary

Infant (tytuł męski); infantka, infanta (tytuł kobiecy) (hiszp. i port. infante, z łac. infans „dziecko”) – w Hiszpanii i Portugalii tytuł przysługujący dzieciom królewskim. Król mógł nadawać ten tytuł także dalszym członkom rodziny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩnfãnt, AS: ĩnfãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infantylizm mrz., infantylność ż., infantylizowanie n., zinfantylizowanie n.

:: fż. infantka ż., infanta ż.

 czas. infantylizować ndk., zinfantylizować dk.

 przym. infantylny

 przysł. infantylnie

Wiktionary


infanteria

dawniej: piechota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. daw. piechota

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zatrzymano się pod wysoką skałą wapiennego szczytu na zakręcie drogi. Książę wysiadał właśnie z powozu dla uniknięcia kurzu, kiedy zza tej skały wynurzyły się pierwsze rzędy infanterii.

 (1.1) Kowal Klein myśli i mówi po niemiecku, inaczej jego córka nie byłaby na pewno taką prymuską, a kowal Kasperczyk, mimo służby w infanterii w Breslau, trzyma się z tymi, którzy gadają po śląsku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infanterzysta m.

 przym. infanteryjny, infanteryjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piechota

Wiktionary


infanteryjny

infanteria (dawniej: piechota)


SJP.pl


infanterzysta

dawniej: żołnierz piechoty


SJP.pl


infantka

tytuł książęcy nadawany córce króla Hiszpanii


SJP.pl

Infant (tytuł męski); infantka, infanta (tytuł kobiecy) (hiszp. i port. infante, z łac. infans „dziecko”) – w Hiszpanii i Portugalii tytuł przysługujący dzieciom królewskim. Król mógł nadawać ten tytuł także dalszym członkom rodziny.

Wikipedia


infantylizacja

czynienie lub uczynienie czegoś infantylnym


SJP.pl


infantylizm

1. brak dojrzałości psychicznej, intelektualnej, emocjonalnej itp.; niedojrzałość, naiwność, infantylność;
2. patologiczne zahamowanie rozwoju emocjonalnego (psychicznego, często i fizycznego) człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naiwność, niedojrzałość w zachowaniu kogoś dorosłego

 (1.2) psych. patologiczne zahamowanie rozwoju psychicznego człowieka;

 (1.3) cecha tego, co infantylne

Wiktionary

Infantylizm (łac. infantilis „dziecinny”) – zaburzenie rozwojowe w medycynie.

Na poziomie somatycznym przyczyną infantylizmu jest wywołana np. chorobą genetyczną niedoczynność przysadki w okresie dzieciństwa i idące za tym niedobór hormonu wzrostu oraz wtórna niedoczynność gruczołów płciowych. Zarówno u osobników dorosłych jak i młodocianych infantylizm objawia się dziecięcymi proporcjami ciała, niskim wzrostem, brakiem oznak dojrzewania płciowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌĩnfãnˈtɨlʲism̥, AS: ĩnfãntylʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infant m., infantka ż., infantylność ż., infantylizacja ż., infantylnienie n., infantylizowanie n.

 czas. infantylnieć, infantylizować

 przym. infantylny

 przysł. infantylnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziecinada, zdziecinnienie

Wiktionary


infantylizować

czynić dziecinnym


SJP.pl


infantylnie

przysłówek

 (1.1) w sposób infantylny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infant mos., infantylność ż., infantylizm m.

 przym. infantylny

Wiktionary


infantylnieć

wracać do poziomu umysłowego dziecka, stawać się dziecinnym, naiwnym; dziecinnieć


SJP.pl


infantylniej

stopień wyższy od przysłówka: infantylnie


SJP.pl


infantylniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: infantylny


SJP.pl


infantylność

brak dojrzałości psychicznej, intelektualnej, emocjonalnej itp.; niedojrzałość, naiwność, infantylizm


SJP.pl

Infantylizm (łac. infantilis „dziecinny”) – zaburzenie rozwojowe w medycynie.

Na poziomie somatycznym przyczyną infantylizmu jest wywołana np. chorobą genetyczną niedoczynność przysadki w okresie dzieciństwa i idące za tym niedobór hormonu wzrostu oraz wtórna niedoczynność gruczołów płciowych. Zarówno u osobników dorosłych jak i młodocianych infantylizm objawia się dziecięcymi proporcjami ciała, niskim wzrostem, brakiem oznak dojrzewania płciowego.

Wikipedia


infantylny

1. o osobie dorosłej: zachowująca się jak dziecko, np. infantylna młodzież; dziecinny;
2. świadczący o czyjejś niedojrzałości, np. infantylna odpowiedź; naiwny, niepoważny;
3. w medycynie: wykazujący cechy patologicznego zahamowania rozwoju psychicznego i fizycznego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o kimś dorosłym: zachowujący się niedojrzale, jak dziecko

 (1.2) wykazujący objawy infantylizmu

 (1.3) o rzeczach: wyglądający jak dla dzieci

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Niektórzy uważają, że zakolanówki są urocze i bardzo kobiece, zaś według innych to infantylny i wyzywający element damskiej garderoby.

 (1.2) Był czas, kiedy nadęci krytycy postrzegali filmy Mela Brooksa jako wulgarne, seksistowskie i infantylne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩnfãnˈtɨlnɨ, AS: ĩnfãntylny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infantylizm m., infantylność ż., infant m., infantka ż., infantylizowanie n., infantylnienie

 czas. infantylizować, infantylnieć

 przysł. infantylnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziecinny, zdziecinniały

Wiktionary


infekcja

zakażenie;
1. wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu;
2. proces chorobowy wywołany w ten sposób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wet. proces chorobowy wywołany przez drobnoustroje chorobotwórcze w organizmie;

Wiktionary

Zakażenie, infekcja (z łac. infectio) – wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich następujące namnażanie się. W celu wywołania choroby muszą one pokonać odporność organizmu. Jeżeli wrota zakażenia znajdują się w pobliżu miejsca występowania infekcji, mówi się o zakażeniu miejscowym. Gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, taki stan nazywa się sepsą. W następstwie zakażenia organizm wytwarza swoiste przeciwciała.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan nabawił się nieprzyjemnej infekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈfɛkt͡sʲja, AS: ĩnfekcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infekowanie n., zainfekowanie n.

 czas. infekować ndk., zainfekować dk.

 przym. infekcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakażenie, zarażenie, inwazja

Wiktionary


infekcyjność

infekcyjny


SJP.pl

Patrz:

infekcyjny

infekcyjny

dotyczący infekcji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z infekcją, dotyczący infekcji; powodowany przez infekcję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zakaźne zapalenie krtani i tchawicy (ILT) to infekcyjna choroba występująca głównie u kur, dla której nie istnieje określone postępowanie terapeutyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infekcja ż.

 czas. infekować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaraźliwy, zakaźny

Wiktionary


infekować

powodować przedostanie się do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych; zarażać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zainfekować)

 (1.1) med. wywoływać infekcję

czasownik zwrotny niedokonany infekować się (dk. zainfekować się)

 (2.1) med. ulegać infekcji

 (2.2) med. przenosić infekcję między sobą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zainfekowanie n., infekcja ż., infekowanie n.

 przym. infekcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakażać, zarażać

 (2.1) zakażać się, zarażać się

 (2.2) zakażać się, zarażać się

Wiktionary


infekowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|infekować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. infekować ndk., zainfekować dk.

 rzecz. infekcja ż., zainfekowanie n.

Wiktionary


infeld

  • Emily Infeld (ur. 1990) – amerykańska lekkoatletka specjalizująca się w biegach długodystansowych oraz średniodystansowych,
  • Eryk Infeld (1940–2019) – polski fizyk, profesor nauk fizycznych,
  • Leopold Infeld (1898–1968) – polski fizyk teoretyk, autor prac z ogólnej teorii względności, teorii pola i elektrodynamiki
  • Felicja Stendigowa de domo Infeld (1895–1945) – polska dziennikarka, eseistka, feministka i socjolożka

Wikipedia


inferencja

związek miedzy dwoma twierdzeniami jakiejś teorii polegający na tym, że jedno twierdzenie daje się wyprowadzić z drugiego; wynikanie inferencyjne; wnioskowanie


SJP.pl


inferencyjny

dotyczący inferencji


SJP.pl


infernalny

1. związany z piekłem; piekielny;
2. przerażający, wstrząsający, budzący grozę


SJP.pl


inferno

inaczej piekło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. piekło

Wiktionary

  • Inferno – pierwsza część Boskiej komedii autorstwa Dantego Alighieriego
  • Inferno – pseudonim artystyczny Zbigniewa Promińskiego, perkusisty zespołu Behemoth
  • Inferno – album zespołu Motörhead
  • Inferno – album zespołu Lacrimosa
  • Inferno – album Petry Marklund
  • Inferno – system operacyjny
  • Inferno – film Daria Argento z 1980
  • Inferno – film Wiktora Grodeckiego z 2000
  • Inferno – film Rona Howarda z 2016
  • Inferno – film telewizyjny Macieja Pieprzycy z 2001
  • Inferno – film telewizyjny w reżyserii Ellen von Unwerth
  • Inferno – czasopismo poświęcone kolekcjonerskim grom karcianym
  • Inferno – bohater kreskówki Ben 10
  • Inferno – bohater kreskówki Transformerzy: Wojna o Energon
  • Inferno – powieść Dana Browna, część serii o Robercie Langdonie
  • Inferno – powieść Larry’ego Nivena i Jerry’ego Pournelle’a, nominowana do Hugo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paradoksalność sytuacji polega na tym, że żeby się wyrwać z hałaśliwego i smrodliwego inferna „cywilizacji mechanicznej”, muszę się posługiwać hałaśliwym, wydzielającym trujące spaliny mechanizmem. Nie jestem więc bynajmniej entuzjastą automobilizmu.

 (1.1) […] zdarzały się co prawda chwile, kiedy i ja stawałem się współuczestnikiem ich nudnego cierpienia […]. Ale to były momenty tylko, wyzwalałem się z nich szybko. A one tkwiły w swoim nieszczęściu, w swoim infernie, i nie umiały się z niego wydostać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ĩnˈfɛrnɔ, AS: ĩnferno

Wiktionary

Powiązane:

 przym. infernalny

Wiktionary


infeudacja

w średniowieczu: nadanie lenna, prawa do ziemi


SJP.pl


infibulacja

zabiegi mechaniczne na genitaliach mające na celu uniemożliwienie spółkowania; stosowane do dziś w niektórych krajach afrykańskich


SJP.pl

Infibulacja (z łac. in „w” i fibula) – rytualne usunięcie zewnętrznych żeńskich narządów płciowych oraz zaszycie sromu, które jest praktykowane głównie w północno-wschodniej Afryce, w szczególności w Dżibuti, Erytrei, Etiopii, Somalii i Sudanie. Zazwyczaj wykonywane bez zasad zachowania aseptyki, bez znieczulenia i na osobie przed osiągnięciem okresu dojrzewania. Celem jest odebranie kobiecie możliwości doznawania przyjemności seksualnych i zapewnienie jej wierności wobec męża.

Wikipedia


infiks

element fonetyczny w rdzeniu wyrazu, będący wykładnikiem określonej formy gramatycznej; wrostek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. cząstka słowotwórcza występująca w rdzeniu, wrostek;

Wiktionary

Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (łac. infixus od in „w” i fixus „umocowany”) – każdy morfem umiejscowiony wewnątrz rdzenia wyrazu (podstawy słowotwórczej).

Wrostki (infiksy) wraz z przedrostkami (prefiksami) i przyrostkami (sufiksami) są zrostkami (afiksami), czyli morfemami słowotwórczymi odpowiadającymi za tworzenie wyrazów pochodnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈĩnfʲiks, AS: ĩnfʹiks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fiksum n., fiksat mos., fiks mrz., fiksacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wrostek

Wiktionary


infiksacja

tworzenie wyrazów pochodnych lub form fleksyjnych przez dodawanie infiksów do wnętrza rdzenia wyrazów podstawowych


SJP.pl


infiksowy

infiks


SJP.pl

Patrz:

infiks

infiltracja

1. przenikanie substancji płynnej lub gazowej przez pory i kanaliki substancji stałej; wnikanie, wsiąkanie, przesiąkanie, przesączanie się;
2. przenikanie obcych ludzi, wpływów lub ideologii do jakiegoś środowiska;
3. w medycynie: przesączanie się płynów organicznych (krwi, osocza itp.) do tkanek ciała; naciekanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przesączanie się, przenikanie cieczy lub gazu przez kanaliki i pory jakiegoś ciała stałego

 (1.2) trudno zauważalne przedostawanie się, przenikanie do środowiska obcych wpływów, oddziaływań

Wiktionary

  • infiltracja (geologia) – grawitacyjne przemieszczanie wód powierzchniowych oraz opadowych w głąb skorupy ziemskiej,
  • infiltracja – naciek, pojęcie medyczne,
  • infiltracja (wywiad),
Filmy
  • Infiltracja (ang. The Departed) – film produkcji amerykańskiej w reżyserii Martina Scorsese z roku 2006,
  • Infiltracja (hebr. Hitganvut Yehidim) – film produkcji izraelskiej w reżyserii Dovera Koshashvilia z roku 2010.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Operacja pod kryptonimem „Neutron” miała na celu infiltrację środowisk faszystowskich w Czechach i zaostrzenie nastrojów antycygańskich w tym kraju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩnfʲilˈtrat͡sʲja, AS: ĩnfʹiltracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infiltrator m., infiltrowanie n., zinfiltrowanie n.

 czas. infiltrować ndk., zinfiltrować dk.

 przym. infiltracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) przenikanie

Wiktionary


infiltracyjny

dotyczący infiltracji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z infiltracją, dotyczący infiltracji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infiltracja ż.

Wiktionary


infiltrator

agent, osoba wnikająca w szeregi przeciwnika w celach zwiadowczych lub sabotażowych


SJP.pl


infiltratorka

infiltrator


SJP.pl

Patrz:

infiltrator

infiltrować

1. o substancjach płynnych lub gazowych: przenikać, przesiąkać; wsiąkać, wnikać;
2. zwykle w odniesieniu do wpływów zewnętrznych, obcej ideologii: niepostrzeżenie przenikać, przedostawać się gdzieś, oddziaływać na coś lub na kogoś, wywołując często negatywne zmiany;
3. o wodzie: przenosić rozpuszczone w niej substancje mineralne


SJP.pl


infima

najniższa klasa w dawnych szkołach w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. najniższa, początkowa klasa w szkole

Wiktionary

Infima – najniższa klasa w szkołach dawnych polskich, dzielona zwykle na dwie: infimę minorum (niższą) i infimę maiorum (wyższą), w obydwu uczono głównie gramatyki łacińskiej, a mianowicie zgodności przymiotników z rzeczownikami i przypadkowania imion z trybami i czasami słów. Utarte było wyrażenie „żaczek z infimy", czyli początkujący uczeń, gregorianek.

Wikipedia


infimum

w matematyce: dolny kres zbioru liczb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mat. największa liczba taka, że wszystkie elementy danego zbioru są od niej większe lub równe

Wiktionary

Kres (kraniec) dolny, infimum (łac. infimus „najniższy”) oraz kres (kraniec) górny, supremum (łac. supremus „najwyższy”) – pojęcia oznaczające odpowiednio: największe z ograniczeń dolnych oraz najmniejsze z ograniczeń górnych danego zbioru, o ile takie istnieją. Pojęcia te można określić w dowolnych zbiorach częściowo uporządkowanych, najczęściej jednak oba te terminy są używane w odniesieniu do zbiorów liczbowych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kres dolny

antonimy.

 (1.1) supremum, kres górny

hiperonimy.

 (1.1) ograniczenie dolne, minoranta

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|infimus. → najniższy

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) infimum

źródła.

== infimum (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mat. infimum, kres dolny

odmiana.

 (1.1) lp. infimum; lm. infima

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kres dolny

Wiktionary


infinitacja

w logice, semantyce: przekształcenie zdania przeczącego na równoważne zdanie nieskończone lub na odwrót;


SJP.pl


infinitezymalny

przymiotnik

 (1.1) nieskończenie mały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Punkt jest infinitezymalny w porównaniu do prostej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌĩnfʲĩɲitɛzɨ̃ˈmalnɨ, AS: ĩnfʹĩńitezỹmalny

Wiktionary


infiniti

[czytaj: inFIniti] samochód marki Infiniti


SJP.pl

Infiniti (jap. インフィニティ) – marka luksusowych samochodów osobowych należąca do koncernu Nissan Motor Co. Ltd. założona w 1989 roku.

Wikipedia


infinitivus

w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitiwus, infinityw, infinitiw


SJP.pl


infinitiw

w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinitiwus, infinityw


SJP.pl


infinitiwus

w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinityw, infinitiw


SJP.pl


infinityw

w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinitiwus, infinitiw


SJP.pl


infinityzm

pogląd, który przyjmuje nieskończoność przyrody i świata, podzielność przestrzeni i czasu


SJP.pl


infirmaria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. zob. infirmeria.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leki zaniesiono do infirmarii na trzecim piętrze konwentu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. infirmarium n., infirmeria ż., infirmer mos., infirmiarz mos., infirmerka ż., infirmierka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) infirmeria; daw. infirmarium

Wiktionary