bałt

dawniej: wielki bęben tatarski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek narodu lub dawnego plemięemienia, posługującego się jednym z języków bałtyckich;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bałtowie zamieszkują tereny nad wschodnim wybrzeżem Bałtyku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bawt, AS: bau̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bałtyk m., Bałtyka ż.

:: fż. Bałtyjka ż.

 przym. bałtyjski, bałtycki, nadbałtycki

 temsłow. bałto-

Wiktionary


bałt.

skrót od: bałtycki, bałtyjski


SJP.pl


bałtolog

specjalista w dziedzinie bałtologii; naukowiec badający kulturę i języki ludów nadbałtyckich; baltolog, bałtysta


SJP.pl


bałtologia

nauka o kulturze, języku i historii ludów nadbałtyckich; baltologia


SJP.pl

Bałtystyka, bałtologia lub filologia bałtycka – gałąź wiedzy humanistycznej, której głównym przedmiotem badań są języki, literatura, kultura oraz dzieje narodów bałtyjskich. Ze względu na podział tych narodów, można wydzielić jej poddyscypliny: lituanistykę, letonistykę oraz prutenistykę. W Polsce głównymi ośrodkami badań bałtystycznych są: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytet Warszawski.

Wikipedia


bałtolożka

bałtolog; baltolożka


SJP.pl


bałtosłowianie

członek ludu indoeuropejskiego


SJP.pl


bałtosłowianin

członek ludu indoeuropejskiego


SJP.pl


bałtosłowiański

dotyczący Bałtosłowian, charakterystyczny dla Bałtosłowian


SJP.pl


bałtów

dawniej: wielki bęben tatarski


SJP.pl

Polsce
  • Bałtów – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Żyrzyn
  • Bałtów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Bałtów
  • Bałtów – gmina wiejska
  • Bałtów – gromada

Wikipedia


bałtowie

1. wieś w województwie lubelskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Bałtowie – indoeuropejska grupa ludnościowa, zamieszkująca obszar Europy Środkowej, głównie południowo-wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego i posługująca się językami bałtyckimi.

Wikipedia


bałtowski

przymiotnik od: Bałtów


SJP.pl


bałtroczyk

nazwisko


SJP.pl


bałtycki

1. Bałtyk;
2. dotyczący Bałtów, charakterystyczny dla Bałtów; bałtyjski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bałtyku, związany z Bałtykiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łotwa leży pośrodku trzech republik bałtyckich.

 (1.1) Biżuteria z bursztynu bałtyckiego ucieszyła panią kanclerz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bawˈtɨt͡sʲci, AS: bau̯tycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałtyckość ż., Bałtyk mrz., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyka ż.

 przym. nadbałtycki, południowobałtycki, wschodniobałtycki, zachodniobałtycki, północnobałtycki

 przysł. bałtycko

Wiktionary


bałtycko

przysłówek

 (1.1) na sposób bałtycki, tak jak robione jest na Bałtyku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałtyckość ż., Bałtyk mrz., Bałtyka ż.

 przym. bałtycki, nadbałtycki

Wiktionary


bałtyckość

bałtycki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bałtyckie, bałtycki charakter czegoś

Wiktionary

Patrz:

bałtycki

Powiązane:

 rzecz. Bałtyk mrz.

 przym. bałtycki

 przysł. bałtycko

Wiktionary


bałtyjka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini narodu lub dawnego plemięemienia, posługującego się jednym z języków bałtyckich;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bawˈtɨjka, AS: bau̯tyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bałtyk m., Bałtyka ż.

:: fm. Bałt m.

 przym. bałtyjski, bałtycki

 temsłow. bałto-

Wiktionary


bałtyjsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto i port morski w Rosji, w obwodzie królewieckim, leżące po obu stronach Cieśniny Piławskiej;

Wiktionary

Bałtyjsk, Piława (ros. Балтийск, Bałtijsk; dawn. niem. Pillau) – miasto i port morski w Rosji, w obwodzie królewieckim, na Mierzei Wiślanej, po obu stronach Cieśniny Piławskiej u wejścia do Zalewu Wiślanego. W 2020 roku liczyło ok. 33,7 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Bałtyjsku istniała jedna z największych bałtyckich baz marynarki wojennej ZSRR.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bałtyk mrz., Bałtyka ż.

 przym. bałtyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Piława (do 1946)

Wiktionary


bałtyjski

1. dotyczący Bałtów, charakterystyczny dla Bałtów; bałtycki;
2. Bałtyjsk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) etn. związany z Bałtami

 (1.2) geogr. związany z Bałtyjskiem

Wiktionary

Patrz:

Bałtyjsk

Powiązane:

 rzecz. Bałtyka ż., Bałtyk mrz., Bałtyjsk mrz., Bałt mos., Bałtyjka ż.

 przym. nadbałtycki

Wiktionary


bałtyk

Morze Bałtyckie; morze w Europie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. Morze Bałtyckie

Wiktionary

Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie. Połączone z Morzem Północnym przez Cieśniny Duńskie (Sund, Mały Bełt, Wielki Bełt), Kattegat, Skagerrak oraz Limfjorden.

Za zachodnią granicę Bałtyku Właściwego przyjmuje się cieśninę Sund i próg podwodny ciągnący się na głębokości 18–20 m od przylądka Gedser Odde (wyspa Falster) do przylądka Darsser Ort (wyspa Darß); na wschód od tej linii znajduje się akwen Bałtyku Zachodniego o powierzchni ok. 8000 km² nazywany przez Niemców także Ostsee (Morze Wschodnie); akwen ten obejmuje m.in. część wód Cieśnin Duńskich (oprócz Małego i Wielkiego Bełtu), a także mniejsze: Alsenbelt (płd. część Małego Bełtu), Fehmarnbelt, Langelandsbælt. Przynależność cieśnin duńskich i Kattegatu do Morza Bałtyckiego jest różnie ujmowana, w zależności od konwencji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Bałtyku od kilku dni panuje sztorm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbawtɨk, AS: bau̯tyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałtyckość ż., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyka ż., Bałtyjsk m., Bałtów m., Bałta ż., bałtystyka ż., bałtystka ż., bałtysta mos.

 przym. bałtycki, nadbałtycki, bałtyjski, bałtowski, bałcki

 przysł. bałtycko

 temsłow. bałto-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Morze Bałtyckie

Wiktionary


bałtyka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geol. kraton stanowiący do końca ordowiku samodzielny kontynent;

Wiktionary

Bałtyka – kraton, do końca ordowiku samodzielny kontynent. Współcześnie odpowiada jej prekambryjska platforma wschodnioeuropejska. Pod koniec ordowiku kolidowała z Awalonią, kiedy to zapoczątkowane zostały wczesnokaledońskie ruchy górotwórcze (faza takońska). Pod koniec syluru wskutek kolizji z Laurencją weszła w skład Laurosji.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: bawˈtɨka, AS: bau̯tyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bałtyk m., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyjsk m., Bałtów m., Bałta ż.

 przym. bałtycki, nadbałtycki, bałtyjski, bałtowski, bałcki

 przysł. bałtycko

 temsłow. bałto-

Wiktionary


bałtysta

osoba badająca kulturę i języki ludów nadbałtyckich; baltolog; bałtolog


SJP.pl


bałtystka

specjalistka w zakresie bałtologii


SJP.pl


bałtystyka

nauka o językach bałtyckich


SJP.pl

Bałtystyka, bałtologia lub filologia bałtycka – gałąź wiedzy humanistycznej, której głównym przedmiotem badań są języki, literatura, kultura oraz dzieje narodów bałtyjskich. Ze względu na podział tych narodów, można wydzielić jej poddyscypliny: lituanistykę, letonistykę oraz prutenistykę. W Polsce głównymi ośrodkami badań bałtystycznych są: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytet Warszawski.

Wikipedia


bałtyzm

zapożyczenie leksykalne lub gramatyczne z języków bałtyckich


SJP.pl

Bałtyzm – zapożyczenie leksykalne lub gramatyczne z języków bałtyckich.

Jednym z najpopularniejszych bałtyzmów w języku polskim jest nazwa grupy etnicznej – Kurpie. Jest to zapożyczenie z języka pruskiego i oznacza „buty”.

Wikipedia


bałuch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łow. hałas tworzony w kniei przez naganiaczy

 (1.2) łow. gwara. oko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgiełk, rozgwar

Wiktionary


bałucha

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bałamut, gaduła

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bałuszyć ndk.

Wiktionary


bałucianin

mieszkaniec Bałut


SJP.pl


bałucianka

mieszkanka Bałut


SJP.pl

Bałucianka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Wikipedia


bałuciara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łódź. mieszkanka Bałut

 (1.2) łódź. prostaczka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z Bałut jestem. Bałuciara ze mnie.

 (1.2) Z niej to taka prawdziwa bałuciara, prymityw taki.

Wiktionary

Powiązane:

 forma męska bałuciarz

 rzecz. Bałuty

 przym. bałucki

Wiktionary


bałuciarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) łódź. mieszkaniec Bałut

 (1.2) łódź. chuligan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jesteś chojniak czy bałuciarz?

 (1.2) Wzięła takiego bałuciarza to jom potem tłukł.

Wiktionary

Powiązane:

 forma żeńska bałuciara

 rzecz. Bałuty

 przym. bałucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) chłopak z Bałut, Antek z Bałut

Wiktionary


bałucki

Bałuty


SJP.pl

Patrz:

Bałuty

bałuk

nazwisko


SJP.pl


bałuszanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mięta zielona

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałuszónka

Wiktionary


bałuszónka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mięta zielona

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałuszanka

Wiktionary


bałuszyć

bałuszyć oczy - wytrzeszczać oczy w celu wypatrzenia czegoś lub ze zdziwienia


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. dużo gadać

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. hałasować

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. kłamać, mamić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałucha mos.

Wiktionary


bałut

nazwisko


SJP.pl


bałuty

dzielnica Łodzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) jedna z dzielnic Łodzi;

Wiktionary

Bałuty – do 31 grudnia 1992 r. dzielnica Łodzi. Bałuty były drugą, co do wielkości, dzielnicą: obejmują pow. 78,9 km². Zamieszkuje je największa liczba ludności w stosunku do pozostałych dzielnic – ok. 191,6 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkam na Bałutach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: baˈwutɨ, AS: bau̯uty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałuciarz m., bałuciara ż., Bałuciak m.

 przym. bałucki

Wiktionary


bałwan

1. spieniona fala morska
2. wypchany cietrzew lub jego podobizna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) figura człowieka ulepiona ze śniegu;

 (1.2) etn. rel. figura bożka pogańskiego

 (1.3) łow. wypchany cietrzew lub udająca go makieta używane na wabia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) książk. spieniona fala morska

 (2.2) przest. wielka bryła, wielki kawał, słup; również jednostka bryłowa urobku np. soli; Gloger.

 (2.3) stpol. słup, bryła soli

 (2.4) stpol. drewniany kloc

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) pot. pogard. głupek, tuman

Wiktionary

  • bałwan – posąg bóstwa pogańskiego
  • bałwan soli – obrobiona przez górników bryła soli
  • bałwan śniegowy – nieforemna figura ze śniegu podobna do postaci ludzkiej
  • bałwan – duża fala morska
  • bałwan, cień (gwara myśliwska) – wypchany cietrzew lub jego makieta używany na wabia
  • Bałwan – wieś w Bułgarii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzieci ulepiły ogromnego bałwana.

 (1.2) Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; poczęli czcić ich bałwany.

 (2.2) Każdy bałwan ma mieć własną miarę łokci 4, tj. wzdłuż miar 3 a czwartą miarę wszerz, także i wmiąż.

 (3.1) Ty bałwanie! Czemu to zrobiłeś?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbawvãn, AS: bau̯vãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałwanica ż., bałwanienie n., zbałwanienie n.

:: zdrobn. bałwanek mzw.

 czas. bałwanić ndk., bałwanieć ndk., zbałwanieć dk.

 przym. bałwankowy, bałwaniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) posążek, figurka

 (2.1) grzywacz

 (1.3) cień, bałwanek

 (3.1) baran, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, idiota, imbecyl, jełop, kretyn, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, półgłówek

Wiktionary


bałwanek

1. figurka kaczki umieszczana na wodzie przez myśliwych
2. mały bałwan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: bałwan

 (1.2) mały posążek

 (1.3) mały bałwan śniegowy

 (1.4) łow. gliniana figurka dzikiej kaczki umieszczana na wodzie w celu przywabienia kaczorów lub całych stad

 (1.6) bałwan zabawka lub ozdoba

Wiktionary

Bałwanek, ang. The snowman – brytyjski film animowany z 1982 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.6) Na choince wisiały szklane szyszki, mikołaje i bałwanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bawˈvãnɛk, AS: bau̯vãnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałwan m., bałwanica ż., bałwanienie n., bałwaństwo n.

 czas. bałwanić (się), bałwanieć

 przym. bałwaniasty, bałwanisty, bałwanowaty, bałwanowy, bałwański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) bałwan, cień

Wiktionary


bałwanić

1. burzyć, spieniać wodę, tworzyć na niej wielkie fale;
2. bałwanić się:
a) o wodzie: burzyć się, spieniać się, kłębić się;
b) potocznie, o kimś: trwonić czas, barłożyć się


SJP.pl


bałwanica

obelżywie o kobiecie, dziewczynie nieinteligentnej


SJP.pl

Bałwanica (Cymodocea K.D.Koenig) – rodzaj traw morskich należący do rodziny bałwanicowatych (Cymodoceaceae), obejmujący 4 gatunki występujące w litoralu mórz i oceanów klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego Starego Świata.

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od mitycznej nereidy Cymodoce, opiekunki Posejdona.

Wikipedia


bałwanieć

stawać się bałwanem; głupieć, tumanieć


SJP.pl


bałwanowaty

głupkowaty; potocznie:
1. nierozgarnięty, głupawy, przygłupi;
2. będący wyrazem głupoty, bezmyślności


SJP.pl


bałwański

pogański, bałwochwalczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stpol. pogański, bałwochwalczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bawˈvãj̃sʲci, AS: bau̯vãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary


bałwaństwo

głupota


SJP.pl


bałwian

dawniej: bożodrzew gruczołkowaty (gatunek rośliny z rodziny biegunecznikowatych)


SJP.pl


bałwochwalca

1. człowiek oddający cześć bożkom, bałwanom; poganin;
2. człowiek bezkrytycznie hołdujący jakimś zasadom, wielbiący kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) czciciel bożków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.

:: fż. bałwochwalczyni ż.

 przym. bałwochwalczy

 przysł. bałwochwalczo

Wiktionary


bałwochwalczo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bałwochwalczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bałwochwalczy

 rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.

Wiktionary


bałwochwalczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bałwochwalcze; cecha tych, którzy są bałwochwalczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bałwochwalczy

 przysł. bałwochwalczo

 rzecz. bałwochwalca mos., bałwochwalstwo n., bałwochwalczyni ż.

Wiktionary


bałwochwalczy

właściwy bałwochwalcy; bezkrytyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bałwochwalstwem lub bałwochwalcą, dotyczący bałwochwalstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kapłani oskarżyli ich o bałwochwalczy proceder.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bałwochwalczo

 rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogański; przest. bałwański

Wiktionary


bałwochwalczyni

1. poganka;
2. przen. bezkrytyczna wielbicielka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czcicielka bożków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.

:: fm. bałwochwalca m.

 przym. bałwochwalczy

 przysł. bałwochwalczo

Wiktionary


bałwochwalić

1. dawniej, w religii: uwielbiać, czcić jakiegoś bożka;
2. przenośnie: oddawać cześć komuś lub czemuś; czcić


SJP.pl


bałwochwalski

dawniej: bałwochwalczy


SJP.pl


bałwochwalstwo

oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idololatria; idolatria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. pejor. kult bożków (bałwanów);

 (1.2) przen. bezkrytyczne uwielbienie osoby lub rzeczy

Wiktionary

Bałwochwalstwo, idolatria (gr. eidolon „obraz, posąg”, latreia „kult”) – grzech w religiach abrahamowych, polegający w podstawowym znaczeniu na oddawaniu czci wizerunkom bogów czy bóstw – bałwanom, idolom.W szerszym znaczeniu bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prorocy opowiadali się jawnie przeciwko bałwochwalstwu członków narodu wybranego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż.

 przym. bałwochwalczy

 przysł. bałwochwalczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) idolatria, idololatria

Wiktionary


bałyk

1. wędzony grzbiet jesiotra;
2. podkradanie się psa myśliwskiego na brzuchu ku zwierzynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łow. podkradanie się psa myśliwskiego na brzuchu ku zwierzynie

Wiktionary

Bałyk (ros. балык, z tureckiego słowa oznaczającego rybę) – wędzony filet ryby z pozostawioną skórą, zazwyczaj pochodzący z jesiotra lub pstrąga (ale też np. sazana, łososia, amura, czy szczupaka). Danie pochodzi najprawdopodobniej z Uzbekistanu, ale zostało spopularyzowane w kuchni rosyjskiej, gdzie jest przyrządzane na wiele różnych sposobów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bałykowanie n.

 czas. bałykować ndk.

Wiktionary


bałykować

1. o psie myśliwskim: czołgać się, pełzać na brzuchu;
2. dawniej: chodzić na czworakach; raczkować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. (także. łódź.

 (1.2) łow. o psie myśliwskim: czołgać się na brzuchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ojców wyrzekacie, że głupie, a sami ani za grosz pomyślenia nie macie a jeno jak te dzieci, co jeszcze bałykują, cudze powtarzacie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałykowanie n., bałyk mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raczkować

 (1.2) pełzać, czołgać się

Wiktionary


bałykowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. chodzenie na czworakach

 (1.2) łow. o psie myśliwskim: czołganie się

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bałykować

 rzecz. bałyk mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raczkowanie

 (1.2) pełzanie

Wiktionary


bbc

[czytaj: bi-bi-s-i] skrót od: British Broadcasting Corporation (Brytyjska Korporacja Radiofoniczna); publiczna telewizja i radio w Wielkiej Brytanii


SJP.pl


bbk

Bydgoski Bank Komunalny SA


SJP.pl


bbl

skrót od: Be Back Later - wracam później; bbl


SJP.pl

Baryłka (ang. barrel) – jednostka objętości (ok. 159 l) cieczy i ciał sypkich, poza krajami anglosaskimi używana głównie w handlu ropą naftową.

  • 1 baryłka ropy naftowej (skrót: 1 bbl) = 42 galony amerykańskie = 158,987295 l (~159 l) – standardowa jednostka objętości w przemyśle naftowym.
  • 1 baryłka brytyjska (skrót: 1 Imp.bl.) = 36 galonów brytyjskich = 163,6416 l (~164 l) – używana w Wielkiej Brytanii w handlu piwem.

Wikipedia


bbn

skrót od: Biuro Bezpieczeństwa Narodowego


SJP.pl


bbq

skrót, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = kulin. barbecue

Wiktionary


bbwr

skrót od:
a) Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (organizacja polityczna działająca w latach 1928-1935);
b) Bezpartyjny Blok Wspierania Reform (partia polityczna działająca w latach 1993-1997)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = polit. Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem

 (1.2) = polit. Bezpartyjny Blok Wspierania Reform

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ‿bɛ‿vu‿ˈɛr, AS: be‿be‿vu‿er

Wiktionary


bbwr-owiec

członek BBWR (Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem lub Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform); bebewuerowiec


SJP.pl


bc

skrót od:
1. Biuro Certyfikacji;
2. Bank Częstochowa


SJP.pl


bc – uniksowy kalkulator dowolnej precyzji (zarówno przed, jak i po przecinku). Umożliwia operowanie liczbami w dowolnych systemach liczbowych (wejście możliwe w systemie maksymalnie szesnastkowym, wyjście w dowolnie dużym), wykonywanie skryptów itd.

Pierwotnie program opierał się na programie dc, tłumacząc zapis infiksowy na postfiksowy (odwrotna notacja polska), jednak obecnie wersja GNU jest autonomicznym programem.

bc posiada składnię podobną do języka C.

Wikipedia


bcc

[czytaj: be-ce-CE] skrót od: Business Centre Club - polska organizacja biznesowa


SJP.pl

  • bcc (ang. body-centered cubic) – układ krystalograficzny regularny przestrzennie centrowany
  • Business Centre Club
  • Blind carbon copy – pole w poczcie e-mail do wysyłania wiadomości do wielu osób jednocześnie z ukryciem ich adresów przed resztą adresatów.
  • Brunstad Conference Center, Norwegia
  • rak podstawnokomórkowy

Wikipedia


bcg

[czytaj: be-ce-GIE albo be-se-ŻE] (skrót od: bacille Calmette-Guérin albo bacillus Calmette-Guérin) rodzaj szczepionki przeciwgruźliczej


SJP.pl


bch

[czytaj: be-CHA] skrót od: Bataliony Chłopskie - konspiracyjna organizacja polskiego ruchu ludowego podczas II wojny światowej


SJP.pl

skrótowiec, przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. …używany tylko w wyrażeniach „kod BCH”, „kodowanie BCH” i podobnych: związany z klasą kodów korekcyjnych generowanych przy użyciu wielomianów nad ciałami skończonymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Główną zaletą kodów BCH jest możliwość dokładnego określenia liczby korygowanych błędów w czasie projektowania kodu.

Wiktionary


bch-owiec

potocznie: członek BCh (Batalionów Chłopskich); bechowiec


SJP.pl


bch-owski

BCh (Bataliony Chłopskie); bechowski


SJP.pl


bd

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bd.; częściej: bdb., bdb (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)


SJP.pl


bd.

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bd; częściej: bdb., bdb (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)


SJP.pl


bdb

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de-be] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bdb.; rzadziej: bd lub bd. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)


SJP.pl


bdb.

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de-be] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bdb; rzadziej: bd. lub bd (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = eduk. bardzo dobry (ocena szkolna), też: bardzo dobre (zachowanie)

 (1.2) = praw. bliższych danych brak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) 5

Wiktionary


bdd

chorobliwy lęk związany z przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie własnego ciała; dysmorfofobia


SJP.pl


bdelijum

 (1.1) stpol. bdelium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogie kamienie, jeż to słowie bdelijum.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bdelion, bdelium

Wiktionary


bdelion

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. daw. gatunek drzewa nazwa systematyczna|Commiphora africana|ref=tak.

 (1.2) bot. daw. żywica bdelionu (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ta, która płynie około ziemi Hewilath, gdzie się rodzi złoto; a złoto tej ziemi jest najlepsze; i tam też znajdują bdelion i kamień onychin.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) bdelium, stpol. bdelijum

Wiktionary


bdelium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. daw. gatunek drzewa nazwa systematyczna|Commiphora africana|ref=tak.

 (1.2) bot. daw. żywica bdelium (1.1)

Wiktionary

Bdelium lub bdellium – wonna żywica wymieniona w Biblii, identyfikowana z żywicą drzewa lub krzewu Commiphora africana. Gatunek ten występuje w całej niemal Afryce.

Nazwa bdelium pochodzi od hebrajskiego słowa beḍōlaḥ, które występuje w dwóch miejscach w Biblii: w Księdze Liczb (11,7) i Księdze Rodzaju (2,12). W Biblii Tysiąclecia tłumaczenie to brzmi tak” „Manna zaś była podobna do nasion kolendra i miała wygląd bdelium”. W przypisie do tego słowa jest wyjaśnienie, że bdelium to rodzaj żywicy, a badacze roślin biblijnych N. H. Moldenke i A. L. Moldenke twierdzą, że jest to żywica z rośliny Commiphora africana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Żywicę bdelium wymieniono razem ze złotem i onyksem wśród bogactw ziemi Chawila, którą okrążała rzeka Piszon (jedna z czterech odnóg rzeki wypływającej z Edenu).

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) bdelion, stpol. bdelijum

Wiktionary


bdk

Bank Depozytowo-Kredytowy SA


SJP.pl


bdo

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = adm. baza danych odpadowych

Wiktionary


bdsm

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy

 (1.1) seks. spektrum dobrowolnych relacji i zachowań seksualnych z zakresu dominacji, zadawania bólu, dyscypliny, kar i niewolenia;

Wiktionary

BDSM (ang. Bondage, Discipline/Dominance, Sadism/Submission, Masochism - "krępowanie", "dyscyplinowanie"/"dominacja", "sadyzm"/"uległość", "masochizm") – zbiór praktyk erotycznych skupionych wokół odczuwania bólu, relacji uległości i dominacji oraz różnego rodzaju fetyszy.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. BDSM-owy

Wiktionary


bdsm-owy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z BDSM-em, dotyczący BDSM-u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. BDSM m.

 skr. BDSM

Wiktionary


bdw

skrótowiec

 (1.1) = slang. internetowy byle do weekendu

Wiktionary


be

1. nazwa litery B;
2. wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; bee;
3. w zwrotach (do) dzieci: brzydki, zły itp. lub coś brzydkiego, złego itp.


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. wyraz naśladujący dźwięk wydawany przez owcę lub barana

w funkcji przymiotnika

 (2.1) w mowie skierowanej do dzieci: brzydki, zły, brudny

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (3.1) jęz. nazwa litery b

Wiktionary

Belgia:

  • Bê – walońska nazwa miejscowości Beez

Inne:

  • .be – krajowa domena internetowa najwyższego poziomu przypisana dla stron internetowych z Belgii
  • Be – symbol pierwiastka chemicznego Berylu
  • °Bé – stopień w skali Baumégo
  • Be (Бб, nazwa cyrylicka: бэ) – druga litera podstawowej cyrylicy.
  • Be – amerykańskie przedsiębiorstwo
  • Be – album muzyczny zespołu BTS
  • Be – album muzyczny rapera Commona
  • Be – singel zespołu Voo Voo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Beeeee! — beczała owca.

 (2.1) Nie jedz tego, to jest be!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ, AS: be

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. beczenie n.

 czas. beczeć ndk., zabeczeć dk., pobekiwać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) fe, fuj

Wiktionary


bea

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż., forma imienia Beata

Wiktionary

  • Bea – gmina w Aragonii (Hiszpania)
  • BEA – British European Airways

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bea

źródła.

== Bea (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|biː.

 homofony|b|be|bee.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Bea, forma imienia Beatrix

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


beaciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Beaty lub z nią związany


SJP.pl


beagle

[czytaj: bigl] rasa psa gończego


SJP.pl

Beagle – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych, typu wyżłowatego. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji psy gończe małe. Podlega próbom pracy.

Wikipedia


bean

beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. nowicjusz na uczelni, rozpoczynający studia, żak, fryc

Wiktionary

Bean – wieś w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford. Leży 25 km na północny zachód od miasta Maidstone i 31 km na wschód od centrum Londynu. W 2001 miejscowość liczyła 1557 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛãn, AS: beãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beania ż., beanus mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beanus

Wiktionary


beania

dawniej:
1. okres, w którym nowo przyjęty żak poddawany był próbom cierpliwości, wytrzymałości itp.;
2. przyjęcie żaka do grona studentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) okres poddawania żaków (beanów) próbom cierpliwości, czy wytrzymałości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bean, beanus

Wiktionary


beanie

beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń


SJP.pl


beanus

bean; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. gamoń; głupiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. eduk. bean

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beania ż., bean m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bean

Wiktionary


beat

[czytaj: bit]
1. rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; bit, bigbit, big-beat, mocne uderzenie;
2. w muzyce: równomierne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu; bit


SJP.pl

  • Beat – biskup Seo de Urgel w latach 850–857
  • Beat – imię męskie
  • Beat (muzyka) – podkład rytmiczny
  • Beat (gatunek muzyczny) – nurt muzyki pop-rockowej, czasem także big beat
  • Beat (album)
  • Beat (film 1997) – film południowokoreański
  • Beat (film 1998) – film japoński
  • Beat (film 2000) – film amerykański w reżyserii Gary'ego Walkowa

Wikipedia


beata

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Beata – żeński odpowiednik imienia Beat, pochodzi od łac. beatus oznaczającego błogosławiona, przynosząca szczęście, szczęśliwa.

W Polsce imię jest popularne w XXI wieku. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 279226 kobiet o imieniu Beata nadanym jako imię pierwsze (21. miejsce wśród imion żeńskich).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ktoś pamięta ostatnie imieniny Beaty?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈata, AS: beata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatyfikowanie n., beatyfikant m., beatyfikantka ż., beatyfikator m., beatyfikatorka ż., beatyfikacja ż., Beatrycze ż.

:: zdrobn. Beatka ż., Becia ż.

:: fm. Beat m.

 czas. beatyfikować ndk.

 przym. Beatowy, beatyfikacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Beatka, Becia, Beti

Wiktionary


beatbox

[czytaj: bitboks] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatboxing


SJP.pl

Beatbox – forma rytmicznego tworzenia dźwięków – np. perkusji, linii basowej, głosów zwierząt, scratchy za pomocą narządów mowy – ust, języka, krtani, gardła czy przepony. Technika, przez niektórych określana jako hip-hopowy odwrót od maszyn poprzez naśladowanie głosem rytmów i dźwięków, paradoksalnie inspirowana jest estetyką maszynistyczną.

Nazwę zjawiska można zapisać na kilka sposobów: "beatbox", "human beatbox", "beatboxing"; niekiedy funkcjonuje spolszczony "bitboks".

Wikipedia


beatboxer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. muzyk tworzący beatbox

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatbox m.

Wiktionary


beatboxing

[czytaj: bitboksing] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatbox


SJP.pl


beatboxowy

beatbox [czytaj: bitboksowy]


SJP.pl


beatka

zdrobnienie od: Beata (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Beata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojechałyśmy z panią Beatką odwiedzić pana Zdzisia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beata ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Becia, Beti

Wiktionary


beatlemania

[czytaj: bitelmania] fanatyczne uwielbienie zespołu muzycznego The Beatles


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zjawisko ogromnej popularności w latach 60. XX w. zespołu The Beatles;

Wiktionary

Wikipedia


beatles

[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


SJP.pl

The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.

Wikipedia


beatlesi

[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach


SJP.pl

The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.

Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.

Wikipedia


beatlesówka

[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. owalna i płaska czapka z daszkiem z lat 60. XX wieku

 (1.2) muz. gitara akustyczna typowa dla członków The Beatles

 (1.3) skórzany but jeździecki z cholewką ponad kostkę i płaskim obcasem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bitelsówa ż., bitels m., beatles m.

 przym. bitelsowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bitelsówa

 (1.3) rollingstonka, sztyblet

Wiktionary


beatlesówki

[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet


SJP.pl


beatlesowski

[czytaj: bitlesowski lub bitelsowski] bitelsowski, bitlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół


SJP.pl


beatniczka

beatnik [czytaj: bitniczka]; bitniczka


SJP.pl


beatnik

[czytaj: bitnik] przedstawiciel grupy młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażający ten bunt w różnych ekscesach; bitnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. liter. członek amerykańskiego ruchu literacko-kulturowego lat pięćdziesiątych XX wieku

Wiktionary

Beatnicy, bitnicy (ang. beat generation) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50. XX w. w USA.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) war. bitnik

Wiktionary


beatnikowski

beatnik; bitnikowski


SJP.pl


beatniks

[czytaj: bitniks] grupa młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażającej ten bunt w różnych ekscesach; bitnicy, beatnicy, the beat


SJP.pl


beatowy

beat [czytaj: bitowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z beatem, dotyczący beatu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piosenkarz skomponował także mszę beatową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beat mrz.

Wiktionary


beatrice

[czytaj: beatris]
1. obce imię żeńskie;
2. miasto w USA, w stanie Nebraska


SJP.pl

  • Beatrycze – imię żeńskie

Miejscowości w USA:

  • Beatrice – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Monroe
  • Beatrice – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Gage

Inne:

  • Beatrice – węgierska grupa muzyczna
  • Beatrice – wiersz Sary Teasdale

Wikipedia


beatriks

obce imię żeńskie


SJP.pl

Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.

Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.

Wikipedia


beatrycze

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.

Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛaˈtrɨt͡ʃɛ, AS: beatryče

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beata ż.

Wiktionary


beatty

Miejscowości w USA:

  • Beatty – jednostka osadnicza w stanie Nevada, w hrabstwie Nye

Gminy w USA:

  • Beatty (ang. Beatty Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie St. Louis

Wikipedia


beatyfikacja

uznanie przez Kościół katolicki osoby zmarłej za błogosławioną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. oficjalne uznanie przez Kościół katolicki lub Cerkiew zmarłej osoby za błogosławioną i zezwolenie na jej lokalny kult;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Beatyfikację poprzedza proces beatyfikacyjny, w którym ustala się, czy dana osoba zasługuje na wyniesienie na ołtarze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛatɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: beatyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatyfikowanie n., beatyfikant m., beatyfikantka ż., beatyfikator m., beatyfikatorka ż., Beata ż., Beat m.

 czas. beatyfikować ndk.

 przym. beatyfikacyjny

Wiktionary


beatyfikacyjny

przymiotnik od: beatyfikacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący beatyfikacji, związany z beatyfikacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Beatyfikację poprzedza proces beatyfikacyjny, w którym ustala się, czy dana osoba zasługuje na wyniesienie na ołtarze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beata ż., beatyfikowanie n., beatyfikacja ż.

 czas. beatyfikować

Wiktionary


beatyfikować

w Kościele katolickim: zaliczyć, zaliczać w poczet błogosławionych


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rel. oficjalnie ogłaszać kogoś błogosławionym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kościół beatyfikuje po wcześniejszym przeprowadzeniu procesu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatyfikacja ż., beatyfikowanie n., Beata ż.

 przym. beatyfikacyjny

Wiktionary


beatyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. dokonywanie beatyfikacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beatyfikacja ż., Beata ż.

 czas. beatyfikować ndk.

 przym. beatyfikacyjny

Wiktionary


beauce

[czytaj: bos]
1. region w północnej Francji;
2. region w Quebecu (prowincji Kanady)


SJP.pl

Beauce może oznaczać:

  • Beauce – region naturalny we Francji;
  • Beauce – region Quebecu (Kanada).

Wikipedia


beauceron

[czytaj: boseran] rasa psów pasterskich; owczarek z Beauce, owczarek francuski beauceron


SJP.pl

Owczarek francuski Beauceron – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.

Wikipedia


beaufort

[czytaj: bofort]1. François Beaufort de Vendôme, książę (1616-69), jeden z gł. przywódców frondy, admirał francuski;
2. Francis Beaufort (1774-1856), irlandzki fizyk i matematyk


SJP.pl

Antarktyda:

  • Beaufort Island – wyspa

Australia:

  • Beaufort – miasto w stanie Wiktoria

Francja:

  • Beaufort – gmina w regionie Franche-Comté
  • Beaufort – gmina w regionie Langwedocja-Roussillon
  • Beaufort – gmina w regionie Midi-Pireneje
  • Beaufort – gmina w regionie Nord-Pas-de-Calais
  • Beaufort – gmina w regionie Rodan-Alpy, w departamencie Isère
  • Beaufort – gmina w regionie Rodan-Alpy, w departamencie Sabaudia
  • Beaufort-Blavincourt – gmina
  • Beaufort-en-Anjou – gmina
  • Beaufort-en-Argonne – gmina
  • Beaufort-en-Santerre – gmina
  • Beaufort-Orbagna – gmina
  • Beaufort-sur-Gervanne – gmina

Wikipedia


beaujolais

[czytaj: bożoLE] czerwone wino burgundzkie, charakteryzujące się krótkim okresem dojrzewania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) enol. wino burgundzkie o lekkim, owocowym charakterze produkowane w okolicach francuskiego regionu Beaujolais;

Wiktionary

  • Beaujolais – rodzaj czerwonego wina burgundzkiego z regionu Beaujolais
  • Beaujolais – region historyczny Francji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaproszeni goście degustując beaujolais mogli oglądać akwarele, oleje, pastele, druk cyfrowy i rzeźby inspirowane częstochowska hutą.

Wiktionary


beaumarchais

[czytaj: bomarSZE] nazwisko, m.in. Pierre Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799) - pisarz francuski


SJP.pl

Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, wym. [pjɛʁ bomaʁˈʃɛ] (ur. 24 stycznia 1732 w Paryżu, zm. 18 maja 1799 tamże) – francuski dramaturg i pisarz, zegarmistrz, harfista, śpiewak, kompozytor, dyplomata, finansista, wolnomularz, podejrzewany także o bycie szpiegiem.

Wikipedia


beaumont

Geografia

Belgia

  • Beaumont – osada w mieście Stavelot
  • Beaumont – miasto w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, w okręgu Thuin

Francja

  • Beaumont – gmina w regionie Owernia, departament Górna Loara
  • Beaumont – gmina w regionie Owernia, departament Puy-de-Dôme
  • Beaumont – gmina w regionie Burgundia
  • Beaumont – gmina w regionie Limousin
  • Beaumont – gmina w regionie Lotaryngia
  • Beaumont – gmina w regionie Midi-Pireneje
  • Beaumont – gmina w regionie Poitou-Charentes
  • Beaumont – gmina w regionie Rodan-Alpy, departament Górna Sabaudia
  • Beaumont – gmina w regionie Rodan-Alpy, departament Ardèche
  • Beaumont-de-Lomagne – gmina
  • Beaumont-du-Gâtinais – gmina
  • Beaumont-du-Lac – gmina
  • Beaumont-du-Ventoux – gmina
  • Beaumont-en-Argonne – gmina
  • Beaumont-en-Beine – gmina
  • Beaumont-en-Verdunois – gmina
  • Beaumont-en-Véron – gmina
  • Beaumont-Hague – miejscowość
  • Beaumont-Hamel – gmina
  • Beaumont-la-Ronce – miejscowość
  • Beaumont-le-Hareng – gmina
  • Beaumont-le-Roger – gmina
  • Beaumont-les-Nonains – miejscowość
  • Beaumont-lès-Randan – gmina
  • Beaumont-Louestault – gmina
  • Beaumont-Monteux – gmina
  • Beaumont-Pied-de-Bœuf
  • Beaumont-Saint-Cyr – gmina
  • Beaumont-Sardolles – gmina
  • Beaumont-sur-Dême – gmina
  • Beaumont-sur-Grosne – gmina
  • Beaumont-sur-Sarthe – gmina
  • Beaumont-sur-Vesle – gmina
  • Beaumont-sur-Vingeanne – gmina

Haiti

  • Beaumont – gmina

Irlandia

  • Beaumont – dzielnica Dublina

Kanada

  • Beaumont – miasto w prowincji Alberta

Nowa Zelandia

  • Beaumont – gmina

Stany Zjednoczone

  • Beaumont – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Riverside
  • Beaumont – miejscowość w stanie Missisipi, w hrabstwie Perry
  • Beaumont – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Jefferson

Wielka Brytania

  • Beaumont – miejscowość w Esseksie (Anglia)
  • Beaumont – miejscowość w Kumbrii (Anglia)
  • Beaumont Chase – civil parish
  • Beaumont Hill – wieś
  • Beaumont Leys – dzielnica Leicester

Osoby

  • Baron Beaumont
  • Charles de Beaumont – brytyjski antykwariusz
  • Francis Beaumont – angielski pisarz
  • François de Beaumont (1512–1587) – francuski dowódca wojskowy, hugenota
  • Germaine Beaumont – francuska pisarka
  • Harry Beaumont – amerykański aktor
  • Jean de Beaumont – francuski hrabia
  • Jean Thérèse de Beaumont d’Autichamp (1738–1831) – francuski generał
  • Jeanne Marie Leprince de Beaumont – francuska pisarka
  • John Beaumont – angielski szlachcic
  • John Michael Beaumont – brytyjski arystokrata
  • Kathryn Beaumont – brytyjsko-amerykańska aktorka
  • Léonce Élie de Beaumont (1798–1874) – francuski geolog
  • Lyne Beaumont – kanadyjska pływaczka
  • Marc Beaumont
  • Maxime Beaumont – francuski kajakarz
  • Mike Beaumont – brytyjski żuzlowiec
  • Muriel Beaumont – angielska aktorka
  • Natasha Beaumont – malezyjska aktorka
  • Richard Beaumont – nowozelandzki wioślarz
  • Scott Beaumont – brytyjski kolarz
  • Timothy Beaumont – brytyjski polityk
  • Wentworth Beaumont

Inne

  • Beaumont – diecezja w Stanach Zjednoczonych
  • Beaumont – hrabstwo
  • Beaumont – dawny kanadyjski producent samochodów
  • Beaumont – model samochodu

Wikipedia


beauvoir

[czytaj: bowuAR] nazwisko, m.in. Simone de Beauvoir (1908-1986) - pisarka francuska


SJP.pl

  • Beauvoir (Manche) – francuska gmina w regionie Dolna Normandia
  • Beauvoir (Yonne) – francuska gmina w regionie Burgundia
  • Beauvoir (Sekwana i Marna) – francuska gmina w regionie Île-de-France
  • Beauvoir (Oise) – francuska gmina w regionie Pikardia

Wikipedia


bębas

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) poznań. żart. malec

Wiktionary


bebe

mały kołnierzyk o zaokrąglonych rogach


SJP.pl

Bebe, właśc. María Nieves Rebolledo Vila (ur. 9 maja 1978 w Valencia de Alcántara) – hiszpańska piosenkarka.

Wikipedia


bebech

potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, brzucho, wancioch, wancioł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) posp. brzuch

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. żołądek

 (1.3) gwara. więz. brzuch, żołądek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Żech sie naćkoł, aż mi bebech wywaliło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛbɛx, AS: bebeχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bebechy nmos.

 czas. wybebeszyć dk.

 przym. bebechowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) gwara. więz. ambasada, bandzioch, samara

Wiktionary


bebechowaty

przedstawiający rozterki duszy, ale w sposób zbyt powierzchowny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posp. przedstawiający rozterki duszy ze zbyt prymitywną ekspresją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bebech mrz.

Wiktionary


bebechowy

bebech, bebechy


SJP.pl

Patrz:

bebech, bebechy

bebechy

pospolicie:
1. wnętrzności;
2. wewnętrzne części czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. wnętrzności, jelita, flaki

 (1.2) pot. wewnętrzne części czegoś, np. samochodu lub urządzenia

 (1.3) daw. pot. przezwisko osoby o wielkim brzuchu, w lp. wielki brzuch

Wiktionary

Bebechy (ukr. Бебехи) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie szeptyckim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaś oglądacie te filmy, co w nich ino bebechy fruwają.

 (1.2) Ten komputer kupiłem cztery lata temu, ale wymieniłem już większość bebechów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈbɛxɨ, AS: bebeχy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bebech m.

 czas. wybebeszyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flaki, wnętrzności, trzewia

Wiktionary


bebel

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bebel:

  • August Bebel − niemiecki polityk socjaldemokratyczny
  • Bronisław Bebel − polski siatkarz, olimpijczyk
  • Jan Bebel − polski artysta fotografik
  • Jolanta Bebel − trener szermierki, olimpijka

Wikipedia


bęben

1. perkusyjny instrument muzyczny
2. cylindryczna lub wieloboczna podstawa kopuły
3. część składowa różnych maszyn i urządzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. instrument muzyczny uderzany za pomocą specjalnych pałeczek;

 (1.2) archit. wieloboczna, eliptyczna lub cylindryczna podbudowa pod kopułą;

 (1.3) pot. grub. także gw-pl|Warszawa, Łódź. brzuch, zwłaszcza ciężarnej

 (1.4) część jakiegoś urządzenia o kształcie walca

Wiktionary

  • bęben – instrument muzyczny
    • bęben klepsydrowaty
    • bęben mały (werbel, bębenek, tamburo militare)
    • bęben neolityczny
    • bęben obręczowy
    • bęben podłużny (taraban)
    • bęben stożkowy
    • bęben wielki (tołumbas, tamburo grande)
    • bębenek baskijski (tamburyn)
    • tamburyn prowansalski (mały bęben podłużny)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Dobosz uderzał w bęben z całej siły.

     (1.3) Ślubu jeszcze nie było, a ona już z bębnem chodzi.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈbɛ̃mbɛ̃n, AS: bmbẽn

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. bębnienie n., bębniarz m., bębnista m., odbębnianie n., odbębnienie n.

    :: zdrobn. bębenek m.

     czas. bębnić ndk., odbębniać ndk., odbębnić dk.

     przym. bębnowy, bębenkowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) tambur

     (1.3) brzuch, bęc

    Wiktionary


bębenek

1. część mechanizmu rewolweru;
2. mały bęben (instrument muzyczny), także zabawka;
3. potocznie błona bębenkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: bęben

 (1.2) muz. mały bęben, membranofon służący do grania rytmów

 (1.3) anat. zob. błona bębenkowa.

 (1.4) zasobnik na naboje w kolcie

Wiktionary

  • Bęben mały – instrument perkusyjny
  • Bębenek (in. błona bębenkowa) – element anatomiczny ucha

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A nasz synuś potrafi grać już na bębenku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃mˈbɛ̃nɛk, AS: bẽmbnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęben m., bębnienie n., odbębnienie n., odbębnianie n., bębniarz m.

 czas. bębnić ndk., odbębnić dk., odbębniać ndk.

 przym. bębenkowy, bębnowy

Wiktionary


bębeniarz

przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębniarz, bębenista, bębnista


SJP.pl


bębenista

przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębniarz, bębeniarz, bębnista


SJP.pl


bębenkowiec

krótka broń palna z bębenkiem pełniącym funkcję magazynka; rewolwer


SJP.pl


bębenkowy

przymiotnik od: bębenek


SJP.pl


bebeszyć

potocznie:
1. usuwać organy wewnętrzne z zabitego zwierzęcia; patroszyć;
2. nieporządnie wyjmować coś z jakiegoś wnętrza, rozrzucać wokół; rozgrzebywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybebeszyć)

 (1.1) pot. wyjmować wnętrzności z martwego zwierzęcia lub człowieka

 (1.2) pot. bezładnie opróżniać coś, zwykle szukając czegoś

 (1.3) pot. usiłować dokładnie poznać treść czegoś, np. dokumentu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Patrzący wilkiem milicjanci w hełmach w milczeniu bebeszyli plecaki.

Wiktionary


bebewuerowiec

osoba należąca do BBWR (Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem lub Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform); BBWR-owiec


SJP.pl


bebewuerowski

związany z BBWR (Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem lub z Bezpartyjnym Blokiem Wspierania Reform); BBWR-owski


SJP.pl


bebizacja

solmizacja albo czytanie nut głosem z wymawianiem zgłosek: la, be, ce, de, me, fe, ge (dzisiaj: do, re, mi, fa, sol, la, si); bobizacja


SJP.pl


beblać

czasownik

 (1.1) pot. łódź. gw-pl|Górny Śląsk. mówić niezrozumiale

 (1.2) gw-pl|Poznań. mówić bzdury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) pot. Co on tam beble pod nosem?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛblat͡ɕ, AS: beblać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beblanie n., beblok m.

Wiktionary


beblanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beblać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. beblać ndk.

Wiktionary


bęblik

bęblik strojny, bęblik dwuplamek - gatunki chrząszczy z rodziny bęblikowatych


SJP.pl


bęblikowate

o cechach bęblikowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

Bęblikowate (Malachiidae) – rodzina owadów z podrzędu chrząszczy wielożernych. Należą do niej drapieżne gatunki chrząszczy o metalicznym zabarwieniu.

Przykładowe gatunki
  • bęblik dwuplamek (Malachius bipustulatus)
  • bęblik strojny (Malachius aeneus)

Wikipedia


bęblikowaty

o cechach bęblikowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


bębniarka

bębniarz; bębnistka


SJP.pl


bębniarski

bębniarz


SJP.pl

Patrz:

bębniarz

bębniarstwo

zajęcie bębniarza


SJP.pl


bębniarz

przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębeniarz, bębenista, bębnista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba grająca na bębnach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęben n., bębnienie n., bębenek mrz., odbębnianie n.

 czas. bębnić

 przym. bębnowy

Wiktionary


bębnić

1. grać na bębnie;
2. uderzać w coś wielokrotnie wytwarzając niskie dźwięki;
3. potocznie: rozpowiadać coś, powtarzać wielokrotnie


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) grać na bębnie

 (1.2) wielokrotnie stukać, uderzać w coś powodując odgłos

 (1.3) pot. wydawać głuche dźwięki

 (1.4) pot. rozgłaszać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jej kroki na kocich łbach bębnią jak niedawno kopyta końskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃mbʲɲit͡ɕ, AS: bmbʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęben m., bębenek m., bębnienie n., bębnista m., bębniarz m., bębeniarz m., bębenica m., bębenista m., odbębnianie n., bębnowanie n.

 czas. odbębnić

 przym. bębnowy, bębenkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bić

 (1.2) stukać, walić, łomotać

 (1.4) rozgłaszać, rozgadywać

Wiktionary


bębnica

patologiczne zwiększenie objętości powietrza w żołądku i jelitach, któremu towarzyszy uczucie pełności; wzdęcie brzucha


SJP.pl

Wzdęcie, bębnica (łac. meteorismus, stgr. τύμπανο) – objaw chorobowy związany z obecnością nadmiernej ilości gazów w jelitach, odczuwany przez pacjenta jako uczucie wypełnienia jelit gazem. Jest to jeden z najczęściej występujących objawów ze strony układu pokarmowego.

Wikipedia


bębnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bębnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bębnić

 rzecz. bęben m., bębenek mrz., odbębnianie n., bębnowanie n., bębniarz mos.

 przym. bębnowy

Wiktionary


bębnista

przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębeniarz, bębniarz, bębenista


SJP.pl


bębnistka

bębnista; bębniarka


SJP.pl


bębnować

poddawać obróbce wibrościernej w mieszarce bębnowej


SJP.pl


bębnowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. oczyszczanie drobnych odlewów przez ich wzajemne ocieranie się podczas ruchu w wolno obracającym się bębnie

Wiktionary

Obróbka wibrościerna (także: obróbka rotościerna, wibracyjno-ścierna, rotacyjno-ścierna; bębnowanie) – obróbka mechaniczna powierzchni niewielkich elementów prowadzona w tumblerach z wsadem tychże detali oraz materiału ściernego lub polerskiego. Stosowana najczęściej w jubilerstwie do polerowania biżuterii metalowej, elementów z tworzyw sztucznych, naturalnych kości i kamieni szlachetnych oraz procesach gratowania i odtłuszczania, a także w ręcznej elaboracji amunicji do czyszczenia uprzednio odstrzelonych łusek.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bęben m., bębnienie n.

 czas. bębnować ndk., bębnić ndk.

Wiktionary


bębnowy

związany z bębnem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. mający postać bębna, wykorzystujący do działania bęben

 (1.2) muz. dotyczący bębna lub bębnów, związany z bębnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęben m., bębenek m., bębnienie n., bębnista m., bębniarz m., bębeniarz m., bębenica m., bębenista m., odbębnianie n.

 czas. odbębnić, bębnić

 przym. bębenkowy

Wiktionary


bebok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. straszydło

Wiktionary

Bobo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon z wierzeń słowiańskich. Innymi nazwami tej istoty są: bobok (Wielkopolska, Małopolska), babok (Kujawy), bebok (Śląsk), bobek, bobik (Kraj morawsko-śląski).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|babok, babołk, bobok.

Wiktionary


bebop

[czytaj: bibop] bibop;
1. styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry;
2. muzyka w tym stylu


SJP.pl

Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.

Wikipedia


bebopowy

bebop; bibopowy, bopowy


SJP.pl


bebzon

potocznie: duży brzuch; beerceps, kałdun, bęben, bojler, maciek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. żart. brzuch, a zwłaszcza gruby czyli tzw. mięsień piwny

Wiktionary


bebzun

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. białystok. kujawy. duży brzuch

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bebech, bęben, brzuszysko, kałdun, mięsień piwny, bebzon

Wiktionary


bebłek

bebłek błotny - roślina roczna z rodziny krwawnicowatych, występująca na miejscach wilgotnych


SJP.pl


bebły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) poznań. pomyje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyglóndoł, jakby mu kto wymborek bebłów na glace wyloł.

Wiktionary


bęc

pac; potocznie:
1. wykrzyknik nazywający dźwięk spowodowany uderzeniem kogoś lub czegoś w coś, np.: Bęc! - spadały jabłka z drzewa.;
2. w użyciu czasownikowym: o uderzeniu kogoś lub czegoś w coś, np.: Stracił równowagę i bęc na ziemię.


SJP.pl

wykrzyknik onomatopeiczny

 (1.1) …naśladujący odgłos upadku, uderzenia

 (1.2) …naśladujący nagłe zdarzenie, nagłą czynność

 (1.3) w użyciu czasownikowym: …o uderzeniu kogoś lub czegoś w coś

 (1.4) w użyciu czasownikowym: …o nagłym zdarzeniu, nagłej czynności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęcki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. pac.

Wiktionary


bęcaty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zakalcowaty

Wiktionary


bécaud

[czytaj: beKO] nazwisko


SJP.pl


bechatka

wojskowa kurtka polowa noszona w zimie przez polskich żołnierzy


SJP.pl

Bechatka (także Panterka) – potoczna nazwa kurtki polowej w zimie noszonej przez polskich żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych w składzie ubioru polowego zimowego. Obecnie zastępowane w Wojsku Polskim przez komplety goretexowe.

Wikipedia


becherovka

czeski likier ziołowy; becherowka


SJP.pl

Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.

Wikipedia


becherowka

czeski likier ziołowy; becherovka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czeski likier ziołowy;

Wiktionary

Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛxɛˈrɔfka, AS: beχerofka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) becherovka

Wiktionary


bechnyć

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć, runąć

Wiktionary


bechowiec

potocznie: członek BCh (Batalionów Chłopskich); BCh-owiec


SJP.pl

Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.

Wikipedia


bechowski

przymiotnik od: BCh (Bataliony Chłopskie); BCh-owski


SJP.pl


bechstein

[czytaj: bechsztajn] fortepian marki Bechstein


SJP.pl


bechtać

przestarzale: wrogo usposabiać; jątrzyć, podpuszczać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) podjudzać, jątrzyć, buntować, wrogo usposabiać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bechtanie n.

Wiktionary


bechtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) namawianie do złego, wrogie usposabianie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bechtać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) judzenie, jątrzenie

Wiktionary


bechter

pancerz wschodni używany w Polsce w XVI i XVII wieku zamiast kolczugi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. rodzaj pancerza pochodzącego ze wschodu, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą kolczugą;

Wiktionary

Bechter – rodzaj pancerza pochodzenia wschodniego, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą żelaznymi kółkami (plecionką kolczą). Płytki w pionie były połączone zachodząc na siebie, tworząc zwarte, pionowe rzędy, natomiast w poziomie połączone były z odstępami. Pancerz ten mógł być wyposażony w elementy wykonane wyłącznie z plecionki kolczej, takie jak rękawy czy fartuch. Bechter zakładano dzięki rozcięciu umiejscowionemu pod szyją lub z boku, zapinanemu na sprzączki lub zawiązywanemu rzemykami.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) war. bechtyr

Wiktionary


becik

zdrobnienie od: bet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podłużna pierzynka dla niemowląt, zginana w połowie;

 (1.2) zdrobn. od bet

Wiktionary

Becik – rodzaj okrycia wypełnionego puchem, ociepliną lub cienką gąbką, którym przykrywa i otula się niemowlę. Klasyczny, używany niegdyś becik miał kształt długiego prostokąta. Dziecko kładło się na jednej połówce, druga służyła za przykrycie. Całość związywało się troczkami przyszytymi do boków. Część przy główce niemowlęcia często była obszyta falbanką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛt͡ɕik, AS: bećik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bet m., becikowe n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bet

Wiktionary


becikowe

jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacane rodzicom za urodzenie dziecka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) świadczenie finansowe wypłacane rodzicom nowo narodzonego dziecka

Wiktionary

Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka (potocznie: becikowe) – świadczenie rodzinne, przysługujące rodzicom dziecka, opiekunowi prawnemu bądź faktycznemu, z tytułu urodzenia się dziecka.

Warunki nabywania prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka określa ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Świadczenie wypłacane jest od 9 lutego 2006, jednorazowo, w wysokości 1000 zł. Od 1 stycznia 2013 r. prawo do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka, jest uzależnione od kryterium dochodowego, które wynosi 1922 zł miesięcznie w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Powyższe zmiany wynikają z ustawy z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, która w dniu 15 listopada 2012 r. została opublikowana w Dzienniku Ustaw (poz. 1255). Obejmuje wszystkie narodziny żywych dzieci począwszy od 9 listopada 2005.

Wikipedia

Patrz:

becik, becikowe

Przykłady

 (1.1) Do otrzymania becikowego niezbędne jest zaświadczenie, że kobieta odbyła przynajmniej jedno badanie lekarskie w czasie ciąży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛt͡ɕiˈkɔvɛ, AS: bećikove

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. becik m.

Wiktionary


becikowy

becik, becikowe


SJP.pl

Patrz:

becik, becikowe

beck

[czytaj: bek] nazwisko


SJP.pl

  • Adolf Beck – polski neurofizjolog, profesor fizjologii
  • Beck – muzyk rockowy
  • Aaron T. Beck – psychiatra, twórca terapii poznawczej
  • C.H. Beck – niemieckie wydawnictwo (tematyka: prawo, podatki, ekonomia)
  • Conrad Beck – szwajcarski kompozytor
  • Franz Beck – niemiecki kompozytor
  • Gloria Beck – pisarz
  • Herman Beck – niemiecki muzykolog
  • Irena Beck – polska dziennikarka
  • Jakob Sigismund Beck – filozof niemiecki
  • Jean Beck – alzacki muzykolog
  • Jeff Beck – muzyk rockowy
  • Johann Beck – amerykański dyrygent i kompozytor
  • Józef Beck – polski polityk międzywojenny
  • Karol Beck – słowacki tenisista
  • Kurt Beck – niemiecki polityk socjaldemokratyczny
  • Leopold Beck – polski dziennikarz
  • Ludwig Beck – niemiecki wojskowy
  • Owen Beck – bokser jamajski
  • Ulrich Beck – niemiecki socjolog

Wikipedia


beckenbauer

Osoby:

  • Franz Beckenbauer (1945–2024) – niemiecki piłkarz, ojciec Stephana
  • Stephan Beckenbauer (1968–2015) – niemiecki piłkarz, syn Franza

Wikipedia


becker

[czytaj: beker] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Becker – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Sherburne

Gminy w USA:

  • Becker (ang. Becker Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Cass
  • Becker (ang. Becker Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Sherburne
  • Becker (ang. Becker Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Roberts

Wikipedia


beckermann

[czytaj: BEkerman] nazwisko


SJP.pl

  • Ansgar Beckermann (ur. 1945) – niemiecki filozof
  • Eberhard Beckermann (1576-1641) – generał z czasów wojny trzydziestoletniej

Wikipedia


beckers

[czytaj: bekers] nazwisko


SJP.pl

Beckers – szwedzka firma założona w 1865 roku, będąca jednym z największych producentów środków chemicznych. W Polsce w roku 2002 firma Beckers wraz z Polifarbem i Tikkurilą weszła w skład spółki TBD SA (od 2007 „Tikkurila Polska SA”).

18 grudnia 2020 roku ogłoszono przejęcie nordyckiego koncernu Tikkurila, właściciela marki Beckers, przez PPG Industries.

Wikipedia


beckett

[czytaj: beket] nazwisko, np. Samuel Beckett (1906-89), pisarz irlandzki


SJP.pl

Miejscowości:

  • Beckett (New Jersey)
  • Beckett (Ohio)
  • Beckett Ridge (Ohio)

Ludzie:

  • Arthur William a Beckett (1844–1909), angielski dziennikarz i intelektualsta
  • Christopher Beckett, 4. Baron Grimthorpe (1915–2003)
  • Edmund Beckett, 1. baron Grimthorpe (1816–1905)
  • Edward John Beckett, 5. baron Grimthorpe
  • Ernest Beckett, 2. baron Grimthorpe (1856–1917)
  • Gilbert Abbott à Beckett (1811–1856) angielski komediopisarz
  • Gilbert Arthur a Beckett (1837–1891) brytyjski pisarz
  • John Beckett (polityk) (1894–1964) brytyjski polityk Partii Pracy
  • John Beckett (piłkarz) (1892–1981) amerykański piłkarz
  • John Archibald Beckett (1906–1947) lotnik RAF
  • John Beckett (prawnik) szkocki prawnik, państwowy radca prawny Szkocji
  • Sir John Beckett, 2. baronet, PC, FRS (1775–1847) brytyjski prawnik i polityk
  • John S. Beckett (1927–2007) irlandzki muzyk, kompozytor i dyrygent
  • Josh Beckett (1980–) amerykański baseballista
  • Lenny Beckett (1980–) australijski rugbysta
  • Margaret Beckett (1943–) brytyjska polityk
  • Ralph Beckett, 3. baron Grimthorpe
  • Samuel Beckett (1906–1989) irlandzki noblista w dziedzinie literatury
  • Scotty Beckett (1929–1968) amerykański aktor dziecięcy
  • Simon Beckett (1960–) brytyjski pisarz i dziennikarz
  • Wendy Beckett (1930–) „Siostra Wendy” południowoafrykańska zakonnica i osobowość telewizyjna
  • Beckett muzyk z Saint Vincent i Grenadyn
  • William Beckett wokalista grupy The Academy Is...
  • W.N.T. Beckett (1893–1941) brytyjski oficer marynarki

Wikipedia


beckham

[czytaj: bekham] nazwisko


SJP.pl

  • David Beckham – piłkarz angielski, mąż Victorii Beckham
  • Victoria Beckham – projektantka mody, piosenkarka, członkini Spice Girls, żona Davida Beckhama

Zobacz też:

  • Podkręć jak Beckham – film komediowy

Wikipedia


bęcki

potocznie:
1. dotkliwe pobicie kogoś; wycisk;
2. dotkliwa lekcja, nauczka


SJP.pl


beckmannia

[czytaj: bekMAnia] rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; bekmania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pospolita trawa pastewna podmokłych łąk eurazjatyckich;

Wiktionary

Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛkˈmãɲja, AS: bekmãńi ̯a

Wiktionary


bęckować

potocznie: uderzać z niewielką siłą


SJP.pl


bęckowy

bęcki


SJP.pl

Patrz:

bęcki

bęcnąć

potocznie:
1. przewrócić się;
2. uderzyć się o coś


SJP.pl


bęcnięcie

potocznie:
1. przewrócić się;
2. uderzyć się o coś


SJP.pl


bęcnięty

potocznie: taki, który bęcnął w coś (uderzył się o coś)


SJP.pl


becquerel

[czytaj: bekeREL] nazwisko, m.in. Antoine Henri Becquerel (1852-1908) - francuski fizyk i chemik; w 1896 r. odkrył promieniotwórczość uranu, za co w 1903 r. otrzymał Nagrodę Nobla


SJP.pl

  • Becquerel – rodzina paryskich fizyków:
    • Antoine César Becquerel
    • Alexandre Edmond Becquerel – syn Antoine'a
    • Henri Becquerel – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, syn Alexandre'a, wnuk Antoine'a
  • (6914) Becquerel – planetoida pasa głównego
  • bekerel – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI

Wikipedia


bécu

[czytaj: beKI] nazwisko


SJP.pl


bęcwał

obraźliwe określenie kogoś bezmyślnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pogard. osoba bezmyślna (i często leniwa)

 (1.2) osoba leniwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten bęcwał nawet nie odrobił zadań.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃nt͡sfaw, AS: bncfau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bandzwoł m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałwan, baran, błazen, cep, ciećwierz, ciołek, cymbał, debil, idiota, kapuściana głowa, matoł, półgłówek, przygłup, tępak, tłuk, jełop, osioł, niedołęga, niemrawiec, safanduła

 (1.2) leń, próżniak, wałkoń

Wiktionary


becyrk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. gw-pl|Kresy. komisariat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na widok tej ostatniej, p. Arturowi wróciła cała jego fantazya, i przyznał w duchu, że jeśli Austryacy do dręczenia swoich więźni politycznych nie używają innych instrumentów, jak tylko takie, to w gruncie niema nic powabniejszego nad protokół w becyrku. sic.

Wiktionary


beczeć

potocznie, lekceważąco: brzydko, fałszywie śpiewać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. brzęczeć, buczeć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃n͇t͡ʃɛt͡ɕ, AS: bṇčeć

Wiktionary


beczek

1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech


SJP.pl


beczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beczeć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wówczas usłyszałem beczenie owieczek i ryki wołów. (z Odysei)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bečńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. beczeć

 rzecz. bek mos./mrz.

Wiktionary


beczka

1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cylindryczne naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, spiętych metalowymi obręczami, współcześnie również z innych materiałów;

 (1.2) lotn. rodzaj akrobacji powietrznej;

 (1.3) środ. mot. samochód mercedes model W123

 (1.4) mat. bryła obrotowa o kształcie przypominającym beczkę (1.1);

 (1.5) gw-pl|Bukowina. kwiat wierzby

 (1.6) daw. środ. polit. członkini bojówki

Wiktionary

Beczka – cylindryczne, wyoblone pośrodku naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, najczęściej dębowych, spiętych metalowymi obręczami z taśmy zwanej bednarką.

Rzemieślnik wytwarzający beczki nazywany jest bednarzem. Przemysłowa wytwórnia beczek to beczkarnia. Kształt beczki pozwala stosunkowo łatwo przetaczać i manipulować nią przy przeładunku. Tradycyjne drewniane beczki powszechnie stosuje się przy fermentacji i dojrzewaniu piwa, wina, brandy, sherry czy whisky.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jestem producentem beczek dębowych.

 (1.2) Na pokazach lotniczych pilot zaprezentował beczkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛt͡ʃka, AS: bečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beczkowatość ż.

:: zdrobn. beczułka ż.

 czas. beczkować ndk.

 przym. beczkowy, beczkowaty, beczułkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) kocanki, kocianki

Wiktionary


beczkarnia

1. warsztat, w którym produkuje się beczki;
2. pomieszczenie, w którym przechowuje się beczki


SJP.pl


beczkować

umieszczać coś w beczkach


SJP.pl


beczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pakowanie czegoś do beczki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beczka ż., beka ż., beczkarnia ż.

 czas. beczkować

 przym. beczkowy, beczkowaty

 przysł. beczkowo, beczkowato

Wiktionary


beczkowatość

beczkowaty


SJP.pl

Patrz:

beczkowaty

beczkowaty

przypominający kształtem beczkę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kształtem przypominający beczkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Młodszy - najwyraźniej czeladnik - był potężnie zbudowanym mężczyzną koło dwudziestki, z krótko ogoloną, beczkowatą głową na byczym karku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛt͡ʃkɔˈvatɨ, AS: bečkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beka ż., beczka ż., beczułka ż., beczkowanie n.

 czas. beczkować

 przym. beczkowy

 przysł. beczkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pękaty

Wiktionary


beczkowóz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) samochód lub przyczepa z cysterną (beczką) do przewozu wody lub innych płynów

Wiktionary

Beczkowóz – wóz konny z przymocowaną beczką na wodę. Pełnił rolę wozu strażackiego oraz zbiornika na wodę dla ludności.

Powszechność beczkowozów jeszcze po II wojnie światowej była spowodowana trudnościami w zaopatrzeniu w wodę ludności w małych miastach, które nie miały wodociągów, a studni niewystarczającą ilość. Poznań np. miał wodociąg dopiero od 1866 r., a Warszawa od 1886 r. i tylko w lewobrzeżnej części miasta. Mieszkańcy Pragi, Targówka, a także Czerniakowa i Powiśla, które otrzymały instalację wodociągową później, chodzili po wodę do studni lub beczkowozów z wiaderkami jak na wsi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛt͡ʃˈkɔvus, AS: bečkovus

Wiktionary


bęczkowski

nazwisko


SJP.pl


beczkowy

związany z beczką


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do beczki, mający związek z beczką, pochodzący z beczki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Napijmy się piwa beczkowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beczka ż., beczułka ż., beczkowanie n.

 przym. beczkowaty

Wiktionary


beczuana

brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885-1966, obecnie niepodległe państwo Botswana


SJP.pl

Beczuana (od głównego plemienia Tsuanów) – brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885–1966. Obecnie jest to niepodległe państwo Botswana. W latach 1909–1966 protektorat zarządzany był przez Wysokiego Komisarza. W latach 1965–1966 stolicą protektoratu było Gaborone. W latach 1885–1965 stolicą protektoratu było Mahikeng; powodowało to, że stolica Beczuany była eksklawą na terytorium innego państwa (Związku Południowej Afryki, a później RPA).

Wikipedia


beczunia

zdrobniale: beka


SJP.pl


beczuszka

zdrobnienie od: beczka; beczułka


SJP.pl


beczułeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: beczułka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beczułka ż.

Wiktionary


beczułka

zdrobnienie od: beczka; beczuszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: beczka

 (1.2) mała beczka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Psy bernardyny często przedstawiane są z beczułką alkoholu przytroczoną do szyi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈt͡ʃuwka, AS: bečuu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beka ż., beczka ż., beczułkowate nmos.

:: zdrobn. beczułeczka ż.

 czas. beczkować ndk.

 przym. beczkowy, beczkowaty, beczułkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) baryłka, antałek

Wiktionary


beczułkowate

o kształcie przypominającym beczkę


SJP.pl

Wikipedia


beczułkowaty

o kształcie przypominającym beczkę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) w kształcie beczułki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beczka ż., beczułka ż.

Wiktionary


beczwa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy;

Wiktionary

Beczwa (cz. Bečva; niem. Betschwa, Betsch) – rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy. Długość – 61,5 km, powierzchnia dorzecza – 1625,7 km². Należy do zlewiska Morza Czarnego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Pobeczwie n.

 przym. beczewski

Wiktionary


beda

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Beda – imię męskie łączone z germańskim beadu, beado — "wojna, walka". Istnieje trzech świętych o tym imieniu, wśród nich najbardziej znanym jest Beda Czcigodny, angielski historyk, uczony i doktor Kościoła z VIII wieku.

Beda imieniny obchodzi 25 maja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1899 roku papież Leon XIII podczas kanonizacji ogłosił Bedę doktorem Kościoła.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Beda.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bede

* czeski: (1.1) Beda m.

* francuski: (1.1) Bède m.

* hiszpański: (1.1) Beda m.

* łaciński: (1.1) Beda m.

* portugalski: (1.1) Beda m.

* rosyjski: (1.1) Беда m.

* słowacki: (1.1) Beda m.

* włoski: (1.1) Beda m.

źródła.

== Beda (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

 (1.1) imię|czeski|m. Beda

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


będargowo

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. jezioro w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Będargowo – wieś w woj. pomorskim, pow. wejherowskim, w gminie Szemud
  • Będargowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, pow. choszczeńskim, w gminie Pełczyce
  • Będargowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, pow. polickim, w gminie Kołbaskowo

Wikipedia


bedeker

przewodnik dla turystów; baedeker


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) drukowany przewodnik turystyczny

Wiktionary

Bedeker – popularny przewodnik turystyczny wydawany przez niemieckie wydawnictwo Karla Baedekera. Właściwie baedeker od nazwiska wydawcy, ale przyjęła się spolszczona nazwa bedeker.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciotka Celina lubiła z bedekerem pod pachą włóczyć się ulicami Wrocławia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈdɛkɛr, AS: bedeker

Wiktionary


bedekerowy

przymiotnik od: bedeker


SJP.pl


bedel

dawniej: woźny w zakładzie naukowym; pedel; tercjan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. woźny (w szkole)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) woźny, przest. tercjan

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 inna pisownia: pedel

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|woźny.

źródła.

== bedel (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bedel.wav.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) błagać

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛdɛl, AS: bedel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) woźny, przest. tercjan

Wiktionary


bedestan

turecka hala handlowa, w której sprzedaje się kosztowne przedmioty; odpowiednik europejskich sukiennic


SJP.pl

Bedestan – kryty targ specjalizujący się w sprzedaży towarów wartościowych; w Imperium Osmańskim rodzaj hali handlowej przeznaczonej na kosztowne artykuły, np. tkaniny. Odpowiednik europejskich sukiennic. W średniowiecznych krajach arabskich analogiczne budowle nazywano kajsarijjami.

Wikipedia


bedford

nazwisko


SJP.pl

Bedford – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, ośrodek administracyjny hrabstwa Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Bedford, nad rzeką Great Ouse. W 2001 roku liczyło 82 448 mieszkańców, natomiast razem z miastem Kempston tworzy aglomerację liczącą 101 928 mieszkańców.

W pobliżu znajduje się fabryka cegieł, do której w latach 50. XX w. przyjechali pracownicy z Włoch, stanowiący dużą mniejszość w Bedford.

Wikipedia


bedki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. poznań. grzyby

Wiktionary


będków

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Będków – osada w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Rusiec
  • Będków – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Rząśnia
  • Będków – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Burzenin
  • Będków – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Będków
  • Będków – gmina
  • Będków – gromada

Wikipedia


będkowice

Miejscowości w Polsce

  • Będkowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Sobótka
  • Będkowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Wielka Wieś

Wikipedia


będkowo

wieś w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Będkowo (niem. Bentkau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Obecna nazwa została zatwierdzona 12 listopada 1946.

Wikipedia


będkowski

przymiotnik od: Będków, Będkowice


SJP.pl

Będkowski (Sternberg Odmienny) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Sternberg.

Wikipedia


bedleński

przymiotnik od: Bedlno


SJP.pl


będlewo

Będlewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew. Stacje kolejowe w pobliżu Będlewa: Stęszew, Mosina.

Wieś Bendlewo położona była w 1580 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Będlewo, po jej zniesieniu w gromadzie Stęszew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


bedlington

potocznie: pies rasy bedlington terrier


SJP.pl

Bedlington – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie North East England, w hrabstwie Northumberland. W 2001 r. miasto to zamieszkiwało 15400 osób.

W Bedlington został wyhodowany pies rasy Bedlington terrier.

W tym mieście ma swą siedzibę klub piłkarski - Bedlington Terriers F.C.

Wikipedia


bedliszka

drobna muchówka z rodziny bedliszek; grzybolubka


SJP.pl


bedliszki

rodzina owadów z rzędu muchówek; grzybiarkowate


SJP.pl


bedliszkowate

rodzina muchówek obejmująca ponad 1500 gatunków


SJP.pl

Grzybiarkowate, bedliszkowate, bedliszki, grzybiarki (Mycetophilidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i infrarzędu Bibionomorpha. Larwy są mykofagiczne, rzadko drapieżne, a wyjątkowo parazytoidalne.

Wikipedia


bedliszkowaty

o cechach bedliszkowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


bedlno

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Bedlno – wieś w woj. lubelskim, w pow. radzyńskim, w gminie Radzyń Podlaski
  • Bedlno – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Bedlno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Końskie
  • Bedlno – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Świdwin

Wikipedia


bednarczuk

nazwisko


SJP.pl

  • Ágatha Bednarczuk
  • Leszek Bednarczuk
  • Władysław Bednarczuk

Wikipedia


bednarczyk

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczeń (terminator) u bednarza; czeladnik bednarski

 (1.2) syn bednarza

Wiktionary

  • Adam Bednarczyk (1920–1999) – polski ekonomista, historyk amator, założyciel Muzeum Ziemi Iłżeckiej,
  • Andrzej Bednarczyk (ur. 1961) – polski malarz, grafik, rysownik, rzeźbiarz, profesor sztuk plastycznych,
  • Antoni Bednarczyk (1872–1941) – polski aktor,
  • Czesław Bednarczyk (1912–1994) – polski poeta i prozaik,
  • Dagmara Bednarczyk – polska saneczkarka, medalistka Mistrzostw Polski,
  • Dominika Bednarczyk-Krzyżowska (ur. 1972) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna,
  • Grażyna Bednarczyk – polska łyżwiarka,
  • Grzegorz Bednarczyk (ur. 1956) – polski duchowny baptystyczny, w latach 1995-1999 przewodniczący Rady Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP,
  • Jan Bednarczyk (ur. 1950) – polski ekonomista, prorektor Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego,
  • Jan Bednarczyk – polski duchowny rzymskokatolicki, teolog i filozof,
  • Jan Bednarczyk – polski samorządowiec, burmistrz gminy miejsko-wiejskiej Radków,
  • Józef Bednarczyk (1875–1928) – polski polityk, działacz PSL „Piast”,
  • Kazimierz Bednarczyk – polski sportowiec, medalista Mistrzostw Polski w kolarstwie przełajowym (1960),
  • Krystyna Bednarczyk (1923–2011) – polska poetka emigracyjna,
  • Krzysztof Bednarczyk (1925–1992) – polski duchowny baptystyczny, historyk Kościoła, publicysta, wydawca, członek władz naczelnych PKChB,
  • Małgorzata Bednarczyk (ur. 1951) – polska ekonomistka, nauczyciel akademicki, profesor doktor habilitowany, działaczka polityczna,
  • Marek Bednarczyk – polski działacz związkowy, przewodniczący Związku Zawodowego Administracji PKP (1997–2001),
  • Marek Antoni Bednarczyk – polski informatyk, profesor nadzwyczajny Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych Wydział Zamiejscowy w Gdańsku,
  • Mateusz Bednarczyk (ur. 1987) – polski futsalista,
  • Michał Bednarczyk (ur. 1992) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji rozgrywającego,
  • Monika Bednarczyk (ur. 1969) – polska siatkarka, reprezentantka i mistrzyni Polski,
  • Paweł Bednarczyk – polski samorządowiec, burmistrz Tłuszcza,
  • Piotr Bednarczyk (1914–2001) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy tarnowski
  • Piotr Bednarczyk (ur. 1964) – polski oficer, pułkownik dyplomowany Sił Zbrojnych RP
  • Piotr Bednarczyk (ur. 1985) – polski ilustrator, storybordzista i autor komiksowy
  • Przemysław Bednarczyk – polski perkusista, członek grupy Hyperial,
  • Sebastian Bednarczyk (ur. 1989) – polski lekkoatleta, sprinter,
  • Sebastian Bednarczyk – polski muzyk, członek grupy Shannon, uczestnik projektu Ryczące Shannon,
  • Tadeusz Bednarczyk (1913–2002) – polski działacz katolicko-narodowy, pułkownik WP, autor książek o tematyce historycznej, z wykształcenia ekonomista,
  • Tomasz Bednarczyk (ur. 1986) – polski twórca muzyki elektronicznej,
  • Wiesław Bednarczyk – polski geolog, prof. dr hab.,
  • Zbigniew Bednarczyk (1934–2011) – polski aktor.
  • Aneta Sosnowska z domu Bednarczyk (ur. 1974) – polska lekkoatletka, płotkarka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hanka zakochała się w przystojnym bednarczyku.

 (1.2) Najstarszy bednarczyk ciągle gada o studiowaniu na uniwersytecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛdˈnart͡ʃɨk, AS: bednarčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarz m., bednarstwo n., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarka ż.

 przym. bednarski

Wiktionary


bednarek

1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco


SJP.pl

  • Bednarek – polskie nazwisko

Wikipedia


bednarka

1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inaczej bednarstwo

 (1.2) inaczej bednarzowa

 (1.3) kobieta bednarz

 (1.4) bud. taśma stalowa o przekroju spłaszczonego prostokąta, zwijana w kręgi; używana m.in. w instalacjach odgromowych lub jako zbrojenie w stropach Kleina

Wiktionary

  • bednarka – rodzaj taśmy stalowej
W Polsce
  • Bednarka – wieś w woj. małopolskim
  • Bednarka – potok, dopływ Łososiny
  • Bednarka – potok, dopływ Ropy
  • Bednarka – potok, dopływ Smolnika
  • Bednarka (443 m) – wzniesienie w obrębie wsi Ryczów w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec
  • Bednarka – specjalny obszar ochrony siedlisk sieci Natura 2000 położony w okolicach wsi Bednarka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dariusz twierdzi, że bednarka jest dzisiaj zupełnie nieopłacalna.

 (1.2) Stara bednarka chce, by synowie kontynuowali zawód jej męża.

 (1.3) Weronika wierzy, że będąc bednarką zbliży się do tradycji i wyzwoli się duchowo.

 (1.4) Uchwyty do rynien wykonano z niedrogiej bednarki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛdˈnarka, AS: bednarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarstwo n., bednarz m., bednarzowa ż., bednarczyk m.

 przym. bednarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bednarstwo

 (1.2) bednarzowa

Wiktionary


bednarkiewicz

nazwisko


SJP.pl


bednarnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce pracy bednarza, gdzie wytwarza się lub naprawia beczki ewentualnie inne naczynia z klepek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sztuka teatralna zostanie wystawiona w starej bednarni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛdˈnarʲɲa, AS: bednarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 zob. bednarz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beczkarnia

Wiktionary


bednarów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego;

Wiktionary

Bednarów – wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego, założona w 1442 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bednarów w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego. Wieś liczy 2431 mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Bednarów, położona na linii Stryj – Iwano-Frankiwsk (odcinek dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bednarowski

Wiktionary


bednarowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jędrzej Bednarowicz – polski koszykarz
  • Zbigniew Bednarowicz – polski artysta plastyk, malarz, witrażysta i autor scenografii

Wikipedia


bednarski

dotyczący bednarza lub bednarstwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bednarza lub bednarstwa

Wiktionary

Ludzie noszący nazwisko Bednarski
  • Adam Bednarski (1869–1941) – polski lekarz okulista
  • Bohdan Bednarski (1914–1967) – polski lekarz i polityk, wiceminister zdrowia
  • Feliks Bednarski (1911–2006) – polski teolog katolicki
  • Henryk Bednarski – strona ujednoznaczniająca
  • Hieronim Bednarski (1921–1953) – polski wojskowy, żołnierz Batalionów Chłopskich i Gwardii Ludowej
  • Jacek Bednarski (1939–2008) – polski szachista
  • Jan Bednarski (1860–1926) – polski lekarz, działacz narodowy
  • Janusz Bednarski (1891–1908) – polski poeta
  • Jarosław Bednarski (ur. 1975) – polski żużlowiec
  • Kazimierz Bednarski – strona ujednoznaczniająca
  • Krzysztof Bednarski – polski rzeźbiarz
  • Michał Antoni Bednarski (1944–2022) – polski filolog klasyczny
  • Stanisław Bednarski (1896–1942) – polski jezuita, Sługa Boży
  • Stefan Bednarski (1868–1940) – polski adwokat
  • Szczęsny Bednarski (1845–1913) – polski drukarz
  • Włodzimierz Bednarski – strona ujednoznaczniająca
  • Wojciech Bednarski (1841–1914) – polski pedagog
  • Zbigniew Bednarski (ur. 1960) – polski oszczepnik
  • Zenobiusz Bednarski (1923–2014) – polski lekarz ftyzjatra

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wystawie zaprezentowano wiele zaskakujących zastosowań wyrobów bednarskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛdˈnarsʲci, AS: bednarsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarstwo n., bednarczyk mos., bednarz m., bednarka ż., bednarzowa ż.

Wiktionary


bednarstwo

rzemiosło bednarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gałąź rzemiosła bądź przemysłu drzewnego związana z wytwarzaniem i naprawą drewnianych naczyń z klepek (beczek, balii, maselnic)

Wiktionary

Bednarstwo (staropol. Łagiewnik) – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem naczyń drewnianych techniką klepkową: beczek, kadzi, balii, fas, maselnic, dzieży i łopat do chleba, konewek, wiader, cebrzyków, wanienek, kufli. Bednarz wyrabia naczynia z drewna sosnowego, świerkowego, olchowego, lipowego, dębowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moda na zdrową żywność i ludowe zdobnictwo daje realne szanse na dalszy rozwój bednarstwa w regionie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛdˈnarstfɔ, AS: bednarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarz m., bednarczyk m., bednarka ż., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarzowanie n.

 przym. bednarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bednarka

Wiktionary


bednaruk

nazwisko


SJP.pl


bednarz

rzemieślnik wyrabiający naczynia z klepek lub z drewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący i naprawiający drewniane naczynia z klepek, trudniący się bednarstwem

Wiktionary

  • bednarz – rzemieślnik zajmujący się bednarstwem
  • bednarz – sługa książęcy w słowiańskim grodzie, zajmujący się wyrobem naczyń z klepek drewnianych
  • Bednarz – potok, dopływ Złotego Potoku
  • Bednarz – potok, dopływ Kamieńczyk
  • Bednarz – szczyt w północnej części Wzgórz Lipowych
  • Bednarz Cove – niewielka zatoka przy antarktycznym wybrzeżu Budda (nazwa od nazwiska amerykańskiego marynarza, pracownika stacji polarnej Wilkes w 1958, Donalda Francisa Bednarza, 1930–1973)
  • Bednarz – polskie (także niemieckie) nazwisko

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem u bednarza dwie dębowe beczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛdnaʃ, AS: bednaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarstwo n., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarka ż.

:: zdrobn. bednarczyk m.

 przym. bednarski

Wiktionary


bednarzowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona bednarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj pomagałam bednarzowej w przygotowaniach do wesela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛdnaˈʒɔva, AS: bednažova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarz m., bednarczyk mos., bednarstwo n., bednarzowanie n., bednarka ż.

 przym. bednarski

Wiktionary


bednarzować

środowiskowo: wykonywać zawód bednarza


SJP.pl


bednarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zajmowanie się bednarstwem, wykonywanie zawodu bednarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bednarstwo n., bednarnia ż., bednarz m., bednarzowa ż.

 czas. bednarzować

Wiktionary


bednarzowy

bednarz (dawniej); bednarski


SJP.pl


bednia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kubeł

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛdʲɲa, AS: bedʹńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gbeł

Wiktionary


bednorz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bartosz Bednorz − polski siatkarz
  • Filip Bednorz − rzymskokatolicki duchowny
  • Herbert Bednorz − rzymskokatolicki duchowny, doktor nauk społecznych i prawa, biskup
  • Jan Bednorz − polski biolog
  • Johannes Georg Bednorz – niemiecki mineralog i fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1987
  • Robert Bednorz – niemiecki rzeźbiarz
  • Zbyszko Bednorz − polski pisarz, poeta i działacz kulturalny

Wikipedia


bedocja

gatunek słodkowodnej ryby z rzędu aterynokształtnych; aterynka


SJP.pl

Aterynka madagaskarska, bedocja, bedocja madagaskarska, bedocja czarnopręga (Bedotia geayi) – gatunek słodkowodnej ryby aterynokształtnej z rodziny Bedotiidae. Gatunek sprowadzony do Europy w roku 1953. Bywa hodowany w akwarium domowym.

Wikipedia


będomin

wieś w Polsce


SJP.pl

Będomin (kasz. Bãdomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Nowa Karczma. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1284 roku w nadaniu księcia pomorskiego Mściwoja II na rzecz stryjecznej siostry Gertrudy. Na północ od Będomina znajduje się Jezioro Grabowskie. W będomińskim zabytkowym dworku szlacheckim z XVIII w. znajduje się Muzeum Hymnu Narodowego.

Wikipedia


będomiński

przymiotnik od: Będomin


SJP.pl


będów

wieś w województwie lubuskim


SJP.pl

Będów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Czerwieńsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


bedrykowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zaleszczyckim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Tupą;

Wiktionary

Bedrykowce (ukr. Бедриківці) – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

Zachodnią część wsi stanowi dawniej odrębna wieś Żerawka (lub Żyrawka).

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała strażnica KOP „Bedrykowce”.

Do 2020 w rejonie zaleszczyckim.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bedrykowiecki

Wiktionary


beduin

1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;

Wiktionary

Beduini (arab. ‏بدو‎ badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.

Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jadąc z Jerozolimy do Jerycha widziałem obozowisko Beduinów.

 (1.1) Był w Stanach Zjednoczonych, na wyspie Kubie, bił się z Beduinami w Afryce, polował na lwy i tygrysy i powrócił do kraju z ogorzałą twarzą, hartowny, poważny, ale już zupełnie spokojny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈdujĩn, AS: bedui ̯ĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beduin m., beduinka ż.

:: fż. Beduinka ż.

 przym. beduiński

Wiktionary


beduina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. damski płaszcz z kapturem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Narzucił na żonę beduinę i podał jej ramię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beduin mos., beduińskość ż., beduinka ż.

 przym. beduiński

 przysł. beduińsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beduinka

Wiktionary


beduini

1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd


SJP.pl

Beduini (arab. ‏بدو‎ badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.

Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.

Wikipedia


beduinka

koczowniczka arabska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beduinka ż.

:: fm. Beduin mos.

 przym. beduiński

Wiktionary


beduiński

Beduini


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Beduinem; dotyczący Beduinów

Wiktionary

Patrz:

Beduini

Przykłady

 (1.1) Zatrzymamy się przy obozowisku beduińskim w drodze do Jerycha.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beduina ż., beduińskość ż., Beduin mos., beduin mos., Beduinka ż., beduinka ż.

 przysł. beduińsko

Wiktionary


beduińsko

przysłówek

 (1.1) na sposób beduiński, po beduińsku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beduin mos., beduińskość ż., beduinka ż., beduina ż.

 przym. beduiński

Wiktionary


beduińskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beduińskie; cecha tych, którzy są beduińscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beduiński

 przysł. beduińsko

 rzecz. beduina ż., beduin mos., beduinka ż.

Wiktionary


będzelin

Będzelin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki.

W miejscowości znajduje się Szkoła Podstawowa im. Jana Brzechwy oraz Ochotnicza Straż Pożarna.

Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


będziechowo

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Będziechowo (kaszb. Bãzechòwò, Bãzëchòwò lub też Bãdzëkòwò, niem. Bandsechow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.

W czasie funkcjonowania gromad wieś była siedzibą gromady Bezwola. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

We wsi był przystanek kolejowy Będziechowo.

Wikipedia


będzienica

wieś w województwie podkarpackim


SJP.pl

Będzienica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Iwierzyce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Nockowej, należącej do dekanatu Sędziszów Małopolski, diecezji rzeszowskiej.

Wikipedia


będzin

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie śląskim;

 (1.2) geogr. jezioro na Pojezierzu Myśliborskim

Wiktionary

Będzin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, siedziba powiatu będzińskiego, w Zagłębiu Dąbrowskim, będącym historyczną częścią zachodniej Małopolski, nad rzeką Czarną Przemszą i Brynicą, na Wyżynie Śląskiej, na terenie Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP) i konurbacji katowickiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od urodzenia mieszkam w Będzinie.

 (1.2) Ostatnie wakacje spędziłem nad Będzinem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃ɲd͡ʑĩn, AS: bńʒ́ĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. będzinianin m., będzinianka ż.

 przym. będziński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Byńdzin.

Wiktionary


będziniak

potocznie: będzinianin (mieszkaniec Będzina)


SJP.pl


będzinianin

mieszkaniec Będzina


SJP.pl


będzinianka

mieszkanka Będzina


SJP.pl


będzino

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Będzino (do 1945 r. niem. Alt Banzin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino przy drodze krajowej nr 11 i trasie linii kolejowej Koszalin-Kołobrzeg (przystanek Będzino). Miejscowość jest siedzibą gminy Będzino. Według danych z końca grudnia 2008 r. wieś miała 544 mieszkańców

Wikipedia


będziński

przymiotnik od: Będzin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Będzinem, dotyczący Będzina; pochodzący z Będzina albo znajdujący się w nim

Wiktionary

Będziński (Bendziński) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Belina, z nobilitacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do dnia dzisiejszego zachował się tylko jeden będziński kirkut.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Będzin mrz.

Wiktionary


będzymin

Będzymin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Żuromin. Ma status sołectwa.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Floriana w Poniatowie.

Prywatna wieś szlachecka Będziemino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 563.

Wikipedia


bedłka

1. grzyb z rodziny bedłkowatych
2. w potocznym wyrażeniu: to dla mnie bedłka - bagatela, głupstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. nazwa systematyczna|Agaricus|ref=tak., grzyb z rodziny bedłkowatych, z blaszkami na dolnej stronie kapelusza, występujący w gatunkach jadalnych (pieczarka, boczniak) i trujących (muchomor sromotnikowy)

 (1.2) reg. grzyb w ogóle, w szczególności lichy, nieszlachetny

 (1.3) reg. krosta na wargach dziecięcych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛtw̥ka, AS: betu̯̦ka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. bdła, daw. bedła, przest. bedłek

 (1.2) bełek, bełtk, będka, bedka

Wiktionary


bedłkowate

rodzina grzybów blaszkowatych; bedłki


SJP.pl

Pieczarkowate (Agaricaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców. W dawnych źródłach określana jako bedłkowate.

Wikipedia


bedłkowaty

o cechach bedłkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


bedłkowce

dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowe


SJP.pl

Grzyby blaszkowe, blaszkowce, grzyby agarikoidalne, grzyby pieczarkopodobne (łac. agaricoid fungi, agaricoic basidiomycetes) – grzyby kapeluszowe o blaszkowatym hymenoforze należące do typu podstawczaków (Basidiomycota). Nazwa pochodzi od blaszek lub rodzaju Agaricus (pieczarka). Są przeciwieństwem boletoid fungi (boletoid basidiomycetes) – grzybów kapeluszowych o rurkowatym hymenoforze (brak polskiej nazwy).

Wikipedia


bedłkowe

dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowce


SJP.pl


bedłkowiec

grzyb z rzędu podstawkowych, o blaszkowym lub blaszkopodobnym hymenoforze; blaszkowiec, pieczarkowiec


SJP.pl


bee

wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; be


SJP.pl

Bee – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Cusio Ossola.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 623 osoby, 207,7 os./km².

Wikipedia


beecher

[czytaj: BIczer] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Beecher – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Will
  • Beecher – jednostka osadnicza w stanie Michigan, w hrabstwie Genesee
  • Beecher – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Marinette

Gminy w USA:

  • Beecher (ang. Beecher Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Marinette

Wikipedia


beef

[czytaj: bif] środowiskowo: konflikt słowny raperów polegający na wytykaniu negatywnych cech przeciwnika w piosenkach hiphopowych


SJP.pl

Beef (ang. „kłótnia, sprzeczka”) – rodzaj konfliktu na tle artystycznym związany z szeroko pojętą kulturą hip-hop, dotyczy on zarówno DJ-ów, MC, jak i wytwórni płytowych. Beef składa się z co najmniej 2 dissów (wyzwisk). Swoimi korzeniami sięga wczesnych lat 70. XX w., zapoczątkowany przez nowojorskich DJ-ów, którzy występując w czasie swojego występu zachęcali uczestników do zabawy, jednocześnie podsycając entuzjazm zgromadzonych negatywnymi uwagami na temat innych wykonawców oraz zachwalaniem własnych umiejętności i osiągnięć.

Wikipedia


beefmaster

[czytaj: bifmaster] amerykańska rasa bydła mięsnego


SJP.pl


beema

potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beemka, beemwica


SJP.pl

Beema (znany także jako: Bumer, Bummer, Bimmer, Bumier, ros. Бумер) – rosyjski dramat kryminalny z 2003 roku.

Film jest fabularnym debiutem reżyserskim Piotra Busłowa – absolwenta moskiewskiej szkoły filmowej. W 2006 roku reżyser nakręcił drugą część (Beema 2), której akcja rozgrywa kilka lat później.

Wikipedia


beemka

potocznie:
1. samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemwica;
2. mała, lekka żaglówka klasy BM


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. mot. samochód marki BMW (1.1)

 (1.2) środ. mot. motocykl marki BMW (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piotrek poderwał kolejną blacharę na tę swoją beemkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈɛ̃mka, AS: bemka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bmw, BMW; pot. beema, beemwica, BMW-ica; środ. bawara, bawarka, beta, buma

 (1.2) bmw, BMW; pot. beema, beemwica, BMW-ica; środ. bawara, bawarka, beta, buma

Wiktionary


beemwica

potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemka


SJP.pl


beenhakker

[czytaj: benhaker] nazwisko obce


SJP.pl

Leo Beenhakker (ur. 2 sierpnia 1942 w Rotterdamie, zm. 10 kwietnia 2025 tamże) – holenderski piłkarz, trener i działacz piłkarski.

Wikipedia


beenowski

przymiotnik od: BN (Biblioteka Narodowa); BN-owski


SJP.pl


beeper

[czytaj: biper] rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; biper; pager


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektron. brzęczyk

 (1.2) telekom. pager

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spod kanapy usłyszeliśmy sygnał beepera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲipɛr, AS: bʹiper

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buzzer

Wiktionary


beerceps

[czytaj: birceps] potocznie: bardzo duży brzuch; mięsień piwny, bojler, maciek


SJP.pl


beerpong

[czytaj: birpong] zabawa, w której gracze trafiają piłeczką pingpongową do kubków z piwem po drugiej stronie stołu; beer pong


SJP.pl


beethoven

[czytaj: betowen] nazwisko, np. Ludwig van Beethoven (1770-1827), kompozytor niemiecki


SJP.pl

  • Ludwig van Beethoven – kompozytor i pianista niemiecki
  • Beethoven – amerykański film familijny z 1992 roku
  • Beethoven – amerykański serial animowany (1994-1995)
  • Beethoven 2 – amerykańska komedia z 1993 roku
  • Beethoven 3 – amerykańska komedia z 2000 roku
  • Beethoven 4 – amerykańska komedia z 2001 roku
  • Beethoven 5 – amerykańska komedia z 2003 roku
  • Beethoven 6 – Wielka ucieczka – amerykańska komedia z 2008 roku
  • Beethoven – Symfonie (Rattle) – CD box zawierający na pięciu płytach kompletne wydanie symfonii Ludwiga van Beethovena
  • Beethoven (I Love to Listen to) – singel brytyjskiego duetu Eurythmics, wydany w 1987 roku
  • (1815) Beethoven – planetoida

Wikipedia


beethovenowski

[czytaj: betowenowski] dotyczący twórczości Beethovena, charakterystyczny dla Beethovena, mający cechy utworów Beethovena


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. dotyczący życia i muzyki Ludwiga van Beethovena, charakterystyczny, typowy dla Beethovena lub jego muzyki, taki jak u Beethovena

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już wiedzieli, że klapa, z Radia Santiago, które nie nadało zatem beethovenowskiej Symfonii heroicznej ani poloneza szopenowskiego, przygotowanych przez zamachowców na Dzień Triumfu.

Wiktionary


befana

wróżka o wyglądzie wiedźmy, zgodnie z włoską tradycją przynosząca dzieciom prezenty na święto Trzech Króli


SJP.pl

Befana – wróżka o wyglądzie wiedźmy, dosyć złośliwa, która w tradycji włoskiej przynosi dzieciom prezenty w związku z Bożym Narodzeniem. Pełni tę samą rolę, co święty Mikołaj. Dzieci oczekują prezentów od Befany w noc z 5 na 6 stycznia w Święto Trzech Króli. Pochodzenie jej imienia ma przypuszczalnie związek z epifanią, czyli aktem objawienia.

Wikipedia


befka

krawat stanowiący część szaty liturgicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj krawata w formie dwóch luźno zwisających sukiennych pasków, zwykle białych; atrybut duchownych chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych;

Wiktionary

Befka – krawat będący częścią szat liturgicznych używanych przez duchownych wielu Kościołów chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych. Dawniej używana także przez duchowieństwo katolickie. Nie należy jej mylić z koloratką, która jest elementem ubioru nieliturgicznego duchownych i często jest noszona pod strojem liturgicznym, a więc i pod befką. W okresie od XVII do XIX wieku befka stosowana była jednak także jako element pozaliturgicznego stroju duchownych protestanckich.

Wikipedia


beforek

[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor


SJP.pl


beforka

[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor


SJP.pl


befsztyczek

zdrobnienie od: befsztyk


SJP.pl


befsztyk

kawałek smażonego mięsa, najczęściej z polędwicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. gruby plaster mięsa wołowego, zwykle z polędwicy lub rostbefu, smażony lub grillowany

Wiktionary

Stek (ang. steak, ze staronordyjskiego steik, czyli „smażyć”) – potrawa z kawałka mięsa krojonego w poprzek włókien mięśniowych lub ryby krojonej w poprzek kręgosłupa. Mięso na steki zazwyczaj jest grillowane lub smażone z odrobiną oleju. Steki rybne można przyrządzić w piekarniku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odrazą napawa ją befsztyk krwisty, przepada natomiast za oleistą, mdłą chałwą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛfʃtɨk, AS: befštyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. befsztyczek m.

 przym. befsztykowy

Wiktionary


befsztykowy

przymiotnik od: befsztyk


SJP.pl


beg

tytuł urzędnika tureckiego; bej


SJP.pl

Beg (zapis stylizowany wielkimi literami: BEG) – singel izraelskiego piosenkarza i piosenkarki – Omera Adama oraz Netty.

Wikipedia


bega

tytuł urzędnika tureckiego; bej


SJP.pl

  • Bega – celtyckie imię żeńskie
  • Bega – miasto w Australii w stanie Nowa Południowa Walia
  • Bega – rzeka w Rumunii

Wikipedia


begam

tytuł kobiet z książęcych rodów muzułmańskich w Indiach


SJP.pl


begard

członek religijno-społecznego stowarzyszenia męskiego założonego około 1220 r. na wzór beginek, działającego w Niemczech, we Francji i we Włoszech, w Polsce od XVI w.; zlikwidowanego przez inkwizycję


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. członek średniowiecznego heretyckiego bractwa propagującego ideał prostego życia

Wiktionary

Bégard (bret. Bear) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Côtes-d’Armor.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 4906 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 135 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Bégard plasuje się na 85. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 183.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gerward przeniósł begardów do swoich dóbr w Dobrzejewicach, gdzie przebywali do śmierci.

Wiktionary


begardzi

religijno-społeczne stowarzyszenie męskie założone około 1220 roku na wzór beginek


SJP.pl

Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.

Wikipedia


beger

nazwisko


SJP.pl


begiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. ciasto przyrządzane na oleju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛɟɛl, AS: beǵel

Wiktionary


begin

antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Begin

  • Louis-Nazaire Bégin (1840-1925) – kanadyjski duchowny katolicki, arcybiskup Quebec w latach 1898-1925, kardynał.
  • Floyd Begin (1902-1977) – amerykański duchowny katolicki, pierwszy biskup Oakland w latach 1962-1977
  • Menachem Begin (1913-1992) – izraelski polityk, premier Izraela w latach 1977–1983, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.
  • Ze’ew Binjamin Begin, Benny Begin (ur. 1943) – izraelski geolog i polityk, członek Knesetu, minister, syn Menachema
  • Peter Van den Begin (ur. 1964) – belgijski scenarzysta oraz aktor filmowy i telewizyjny

Wikipedia


begina

antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine


SJP.pl

Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.

W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.

Wikipedia


beginaż

zespół budynków wraz z podwórzem i ogrodem, zamieszkiwany przez beginki (niezamężne kobiety tworzące laicką wspólnotę religijną)


SJP.pl

Beginaż (niderl. begijnhof, fr. béguinage) – miejsce, gdzie mieszkały beginki. Beginaże powstawały głównie w średniowieczu. Najczęściej spotyka się beginaże na terenie północnej i północno-wschodniej Francji, Belgii, Holandii oraz zachodnich i północno-zachodnich Niemiec.Zwykle jest to zespół niewielkich domków z małym kościołem lub kaplicą i szpitalem, w pobliżu szpitala znajdował się dom matki przełożonej. Beginaż otoczony był murem, w którym znajdowała się jedna lub więcej bram, łączące beginaż z miastem. W beginażu znajdowały się zwykle także: izolatka dla zakaźnie chorych, stajnia, kurnik, browar, ogrody i łąka. Domy w beginażu mogły być jedno- lub wieloosobowe (te dla mniej zamożnych beginek i nowicjuszek). Kiedy kobieta została przyjęta do grona beginek i było ją na to stać mogła wynająć lub kupić jeden z domów należących do wspólnoty. Po jej śmierci dom ponownie stawał się własnością wspólnoty beginek.

Wikipedia


beginka

członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego


SJP.pl


beginki

członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego


SJP.pl

Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.

Wikipedia


beglerbeg

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; bejlerbej; beglerbej


SJP.pl


beglerbej

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; bejlerbej


SJP.pl


begonia

roślina ozdobna, doniczkowa i kwietnikowa; ukośnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Begonia|ref=tak., roślina pochodzenia tropikalnego, hodowana jako roślina doniczkowa lub kwietnikowa ze względu na ozdobne liście i różnobarwne kwiaty;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na balkonie rosły surfinie i begonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈɡɔ̃ɲja, AS: begõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. begoniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ukośnica

Wiktionary


begonijka

zdrobnienie od: begonia


SJP.pl


begoniowate

rodzina roślin z rzędu dyniowców; ukośnicowate


SJP.pl

Wikipedia


begoniowce

rząd roślin z klasy dwuliściennych


SJP.pl


begoniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z begonią, dotyczący begonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. begonia ż., begoniowate nmos.

Wiktionary


beguine

[czytaj: beGIN] antylski taniec w takcie 2/4, w tempie umiarkowanym, podobny do rumby; biguine, béguine


SJP.pl

Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.

W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.

Wikipedia


behapowiec

potocznie: pracownik odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy w danym zakładzie pracy


SJP.pl


behapowski

przymiotnik od: BHP, bhp (bezpieczeństwo i higiena pracy)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. związany z BHP, albo z behapowcem

Wiktionary


behawior

[czytaj: behawior albo bihewior] w biologii: zachowanie się;
1. ogół reakcji lub każda uzewnętrzniająca się reakcja zwierzęcia;
2. sposób odpowiadania człowieka na bodźce zewnętrzne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) antrop. biol. zachowanie się, odpowiadanie na bodźce środowiska

Wiktionary

Zachowanie (ang. behavior) – skoordynowane postępowanie organizmu w odniesieniu do określonego otoczenia w określonym czasie, różnego rodzaju reakcje na bodźce z otoczenia (układ bodziec – reakcja, ang. stimulusreaction, S–R), np. wykonywane za pomocą grup mięśni reakcje ruchowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisał głównie o morfologii, taksonomii i behawiorze pająków współczesnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. behawioryzm mrz., behawiorysta mos., behawiorystka ż.

 przym. behawioralny, behawiorystyczny

 przysł. behawioralnie, behawiorystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachowanie

Wiktionary


behawioralnie

behawioralny


SJP.pl

Patrz:

behawioralny

behawioralność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest behawioralne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. behawioryzm m.

 przym. behawioralny, behawiorystyczny

 przysł. behawioralnie

Wiktionary


behawioralny

związany z zachowaniem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) psych. związany z zachowaniem (behawiorem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szkolenie psa opiera się na behawioralnych metodach nagradzania pozytywnych zachowań i ignorowania zachowań niepożądanych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛxavʲjɔˈralnɨ, AS: beχavʹi ̯oralny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. behawior mrz., behawioryzm mrz., behawiorysta mos., behawiorystka ż., behawioralność ż.

 przym. behawiorystyczny

 przysł. behawioralnie, behawiorystycznie

Wiktionary


behawiorysta

[czytaj: behawiorysta albo bihewiorysta] zwolennik behawioryzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przedstawiciel lub zwolennik behawioryzmu

 (1.2) specjalista zajmujący się terapią zachowania zwierząt towarzyszących człowiekowi, głównie psów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛxavʲjɔˈrɨsta, AS: beχavʹi ̯orysta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. behawioryzm m.

:: fż. behawiorystka ż.

 przym. behawioralny, behawiorystyczny

Wiktionary


behawiorystka

kobieta zajmująca się behawiorystyką, czyli nauką o sposobach i motywach zachowania


SJP.pl


behawiorystyczny

behawioryzm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z behawiorystami, behawioryzmem

Wiktionary

Patrz:

behawioryzm

Powiązane:

 rzecz. behawiorysta mos., behawioryzm mrz., behawior mrz., behawioralność ż.

 przym. behawioralny

Wiktionary


behawiorystyka

behawiorystyka zwierząt - psychologia zajmująca się badaniem i analizą zachowań zwierząt


SJP.pl


behawioryzm

[czytaj: behawioryzm albo bihewioryzm] ukształtowany w Ameryce kierunek psychologiczny XX wieku, zakładający, że przedmiotem badań psychologicznych może być tylko zachowanie się ludzi lub zwierząt, a nie niemożliwe do poznania procesy psychiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. podejście do psychologii skupiające się na obserwowalnym zachowaniu, negujące poznawalność umysłu i przeważnie zakładające, że zachowanie jest określane przez środowisko;

Wiktionary

Behawioryzm (ang. behavior lub behaviour – zachowanie) – filozofia nauki o zachowaniu ludzi oraz zwierząt. W podejściu tym uznaje się istotną rolę:

  • środowiska jako czynnika, który kontroluje zachowania organizmów
  • indywidualnej historii uczenia się poprzez konsekwencje (historia wzmocnień). Według tego podejścia zachowanie jest odpowiedzią na stymulację środowiska, a przyczyną zachowania są jego przeszłe konsekwencje (środowisko jest dla organizmu informacją, czy w danej sytuacji konkretne zachowanie będzie wzmacniane czy nie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W "ortodoksyjnej" wersji behawioryzmu najpierw występuje reakcja, następnie zaś bodziec.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. behawioralność ż., behawior m., behawiorysta m., behawiorystka ż.

 przym. behawioralny, behawiorystyczny

Wiktionary


behem

Behem (Behem I, Behm, Bem) – polski herb szlachecki, z nobilitacji.

Wikipedia


behemot

biblijny potwór, niepokonana bestia


SJP.pl

Behemot (hebr. בהמות Bəhēmôth, Behemot, B'hemot „bestie; zwierzęta”; arab, بهيموث albo بهموت Bahīmūth) – nieprzetłumaczone imię zwierzęcia wspomnianego w Księdze Hioba, 40,15. Wraz z Lewiatanem jest on przedstawiony jako stworzenie dowodzące wielkości i mocy stwórczej Jahwe w opozycji do Hioba. Przedstawiony jako postać podobna do hipopotama lub słonia.

Wikipedia


behenowy

kwas behenowy - organiczny związek chemiczny, występujący w orzeszkach ziemnych


SJP.pl


beira

kraina historyczna w środkowej Portugalii


SJP.pl

  • Beira – w mitologii szkockiej personifikacja zimy

Mozambik:

  • Beira – miasto
  • Beira – stacja kolejowa

Niemcy:

  • Beira – szwabska nazwa miasta Kaufbeuren

Portugalia:

  • Beira – kraina

Wikipedia


beisa

gatunek ssaka z podrodziny antylopowców; oryks pręgoboki


SJP.pl


bej

tytuł urzędnika tureckiego; beg


SJP.pl

Bej (pierwotnie beg; tur. bey) – tureckie słowo oznaczające wodza (np. janczarów, Tatarów krymskich).

Tytuł używany na terytorium państw tureckich, w tym Imperium Osmańskiego i Uzbekistanu oraz Persji i państwa mogolskiego, dodawany do imion przedstawicieli możnowładztwa, szczególnie w odniesieniu do osób pochodzenia turkijskiego. Niekiedy skracany był do formy Be.

Wikipedia


béjart

[czytaj: beŻAR] nazwisko


SJP.pl


bejbe

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbi


SJP.pl


bejbi

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbe


SJP.pl


bejbuś

pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi


SJP.pl


bejbusia

pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi


SJP.pl


bejc

bardzo rzadko: farba do drewna; bajca, bejca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara więzienna pijak

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛjt͡s, AS: bei ̯c

Wiktionary


bejca

1. farba do drewna; bajca;
2. zaprawa do nasion posiadająca właściwości grzybobójcze;
3. zaprawa farbiarska;
4. zaprawa z octu i korzeni do marynowania mięs;
5. potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; beemka, beema, beemwica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. roztwór do barwienia drewna;

 (1.2) chem. włók. substancja używana do barwienia w przemyśle włókienniczym i garbarskim

 (1.3) chem. roln. środek grzybobójczy do dezynfekcji nasion i ziaren

 (1.4) spoż. zaprawa do marynowania mięs

 (1.5) slang. samochód marki BMW

Wiktionary

  • bejcowanie w gastronomii
  • bejcowanie w rolnictwie i ogrodnictwie
  • bejcowanie w technologii obróbki drewna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na twoim miejscu pociągnęłabym tę półkę jasnokasztanową bejcą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛjt͡sa, AS: bei ̯ca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bejcowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) bajca

Wiktionary


bejcować

pokrywać powierzchnię, najczęściej drewnianą, bejcą


SJP.pl


bejcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. pokrywanie powierzchni drewna bejcą

 (1.2) rzem. w garbarstwie: oczyszczanie skóry przed jej garbowaniem

 (1.3) roln. zaprawianie nasion środkami grzybobójczymi

Wiktionary

  • bejcowanie w gastronomii
  • bejcowanie w rolnictwie i ogrodnictwie
  • bejcowanie w technologii obróbki drewna

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bejca ż.

 czas. bejcować ndk.

Wiktionary


bejcowany

pokryty bejcą


SJP.pl


bejdewind

wiatr wiejący od dziobu pod kątem ostrym do linii symetrii statku; bajdewind


SJP.pl

Bajdewind, też bejdewind, ćwierćwiatr (z niem. bei dem Wind – dosł. przy wietrze) – nazwa jednego z wiatrów pozornych. Bajdewind wieje z kierunków: pomiędzy wiatrem wiejącym prostopadle do burt jednostki (półwiatr), a wiatrem wiejącym od strony kąta martwego, czyli od strony dziobu jednostki. W zależności od wielkości kąta martwego danej jednostki przedział ten wynosi od ok. 30° do ok. 80°.

Wikipedia


bejdok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg. głupiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I oto już stają! I oto ruszają! Już są o pół staja: elegant z Mosiny, pierdoła z Gądek i bejdok z Kłaja.

Wiktionary


bejel

choroba zakaźna skóry zaliczana do krętkowic niewenerycznych, wywołana przez treponemy


SJP.pl

Bejel – jedna z krętkowic niewenerycznych. Przewlekła choroba okresu dziecięcego, charakteryzująca się występowaniem zmian skórnych i błon śluzowych wywołaną przez Treponema endemicum, czyli bakterię, która nie powoduje zmian dotyczących zębów, oka i układu nerwowego.

Wikipedia


bejlerbej

tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; beglerbej


SJP.pl

Wikipedia


bejlis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. gw-pl|Warszawa. żyd

Wiktionary


bejm

w gwarze poznańskiej: pieniądz, zwykle polski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Poznań. pieniądz

Wiktionary

Bejm – ludowa nazwa niemieckiej monety 10-fenigowej stosowana do 1939 r. przez ludność niemiecką i polską na terenie byłego zaboru pruskiego.Stąd pochodzi gwarowe określenie poznańskie na pieniądze - bejmy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weź bejmy i leć po pyry.

 (1.1) Kitram bejmy do kiejdy. → Chowam pieniądze do kieszeni.

Wiktionary


bejnarowicz

nazwisko


SJP.pl


bejowski

bej; bejowy


SJP.pl


bejowy

bej; bejowski


SJP.pl


bejra

rodzaj ssaków z podrodziny antylop, występujący w Etiopii i Somalii


SJP.pl

Bejra somalijska (Dorcatragus megalotis) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju bejra (Dorcatragus).

Wikipedia


bejrucki

Bejrut


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bejrutu (stolicy Libanu)

Wiktionary

Patrz:

Bejrut

Przykłady

 (1.1) Nazajutrz izraelskie lotnictwo wojskowe zaatakowało bejruckie przedmieścia Shiyyah.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛjˈrut͡sʲci, AS: bei ̯rucʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bejrut mrz., bejrutczyk mos., bejrutka ż.

Wiktionary


bejrut

stolica Libanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Azji, na Bliskim Wschodzie, stolica Libanu;

 (1.2) geogr. adm. muhafaza w zachodnim Libanie;

Wiktionary

Bejrut (arab. ‏بيروت‎, Bayrūt, stgr. Βηρυτός) – stolica i największe miasto Libanu, leżące w środkowej części kraju. Liczy 2 060 363 mieszkańców (2012), większość pochodzenia arabskiego. Dawniej miasto było nazywane: Birutu, Berytos. Znajduje się w nim wiele zabytków i dobytku historycznego kraju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli ktoś organizowałby kiedyś konkurs na miejsce na świecie, które pokazuje niezłomność człowieka, to moim zdaniem mógłby do tej kategorii nominować Bejrut.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛjrut, AS: bei ̯rut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bejrutczyk m., bejrutka ż.

 przym. bejrucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Biruta, Berytus

Wiktionary


bejrutczyk

mieszkaniec Bejrutu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bejrutu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛjˈruṭt͡ʃɨk, AS: bei ̯ruṭčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bejrut mrz.

:: fż. bejrutka ż.

 przym. bejrucki

Wiktionary


bejrutka

mieszkanka Bejrutu (stolicy Libanu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bejrutu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadine jest paryżanką? Nie, ona jest bejrutką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛjˈrutka, AS: bei ̯rutka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bejrut mrz.

:: fm. bejrutczyk mos.

 przym. bejrucki

Wiktionary


bejsbol

baseball, bejzbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. baseball (w spolszczonej pisowni)

 (1.2) slang. kij bejsbolowy

Wiktionary

Baseball (pol. bejsbol) – sportowa gra zespołowa szczególnie popularna w Ameryce Północnej, Południowej i we wschodniej Azji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wdarł się z bejsbolem do meczetu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛjzbɔl, AS: bei ̯zbol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. baseball m., baseballista mos., baseballistka ż., bejsbolista m., bejsbolówka ż.

 przym. baseballowy, bejsbolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) baseball

Wiktionary


bejsbolista

zawodnik uprawiający bejsbol; baseballista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. ktoś, kto gra w bejsbol, zawodowo lub rekreacyjnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klub odwiedził amerykański bejsbolista polskiego pochodzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bejsbol mrz.

:: fż. bejsbolistka ż.

 przym. bejsbolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baseballista

Wiktionary


bejsbolistka

bejsbolista; baseballistka


SJP.pl


bejsbolówka

baseballówka; potocznie:
1. czapka z zaokrąglonym daszkiem;
2. kurtka mająca przy pasie oraz na zakończeniach rękawów ściągacze o tym samym wzorze;
3. kij do gry w baseball


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. sportowe nakrycie głowy, wykonane z miękkiego materiału, z twardym daszkiem, zazwyczaj z tyłu posiada regulowalne zapięcie

 (1.2) lekkie okrycie wierzchnie wzorowane na bluzach amerykańskich klubów sportowych

Wiktionary

Bejsbolówka (także: baseballówka od ang. baseball cap) – sportowa czapka, wykonana z miękkiego materiału, z twardym daszkiem chroniącym oczy przed słońcem. Często posiada z tyłu pasek umożliwiający regulację rozmiaru. Pierwotnie noszona przez sportowców uprawiających baseball.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Irek lubi chodzić w bejsbolówce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. baseball mrz., bejsbol mrz., baseballista mos., bejsbolista mos., baseballistka ż., bejsbolistka ż.

 przym. baseballowy, bejsbolowy

Wiktionary


bejsbolowy

bejsbol; baseballowy, bejzbolowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z baseballem, dotyczący baseballu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podszedł do szafy, by wyjąć kij bejsbolowy który przywiózł ze Stanów, i przywalić nim w kaloryfer.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. baseball m., bejsbol m., baseballista m., bejsbolista m., baseballistka ż., bejsbolistka ż., bejsbolówka ż.

 przym. baseballowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baseballowy

Wiktionary


bejsce

wieś w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Bejsce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, siedziba gminy Bejsce.

Wikipedia


bejsceński

Bejsce (wieś w Polsce); bejski


SJP.pl


bejski

Bejsce (wieś w Polsce); bejsceński


SJP.pl


bejszczanin

mieszkaniec Bejsca


SJP.pl


bejszczanka

mieszkanka Bejsca


SJP.pl


bejt

popularna w gatunkach lirycznych Bliskiego Wschodu strofa dwuwersowa


SJP.pl

Bajt, bejt (z arab.) – typ wersu popularnego w poezji arabskiej i perskiej na Bliskim i Środkowym Wschodzie (zwłaszcza w gazelu i kasydzie). Składa się z określonej (zwykle parzystej) liczby stóp i posiada cezurę, która dzieli go na dwie równe części (półwersy), zwykle rymujące się ze sobą.

Wikipedia


bejzbol

baseball, bejsbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej


SJP.pl


bejzbolowy

bejzbol; baseballowy, bejsbolowy


SJP.pl


bek

potocznie:
1. głos owcy lub kozy;
2. głos niektórych innych zwierząt, podobny do głosu owcy lub kozy;
3. brzydki, fałszywy śpiew;
4. głośny płacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos beczenia zwierząt

 (1.2) głośny płacz

 (1.3) pot. odczasownikowy od|bekać.

 (1.4) gw-pl|Bukowina. żarówka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. obrońca w drużynie sportowej

 (2.2) daw. środ. polit. członek bojówki

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D. lm. od: beka

Wiktionary

Osoby:

  • Aleksandr Bek – rosyjski pisarz
  • Andrzej Bek – polski kolarz
  • Antony Bek – angielski biskup
  • Dionizy Bek – polski publicysta
  • Ibrahim-bek – muzułmański przywódca
  • Ivan Bek – jugosłowiański piłkarz
  • Janusz Bek – polski ekonomista
  • Jerzy Bek – polski kolarz
  • Józef Bek – polski prawnik
  • Lucyna Kałużna-Bek – polska koszykarka
  • Mikuláš Bek – czeski muzykolog
  • Wiesław Bek – polski dziennikarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na łące słychać było głośne beki owiec.

 (1.2) Najskuteczniejszą obroną maluchów jest zawsze wielki bek w obecności dorosłych.

 (1.3) Beki przy obcych ludziach są jeszcze bardziej niekulturalne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛk, AS: bek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekowisko n., beczenie n., bekanie n.

 czas. beczeć ndk., bekać ndk., beknąć dk.

 przym. bekliwy, zabeczany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ryk, płacz, wycie

 (1.4) łampoczka

Wiktionary


beka

1. zgrubienie od: beczka;
2. to, co znajduje się w dużej beczce;
3. przenośnie: otyły, gruby człowiek; tłuścioch, baryła, pulpet, spaślak;
4. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, brecha, polewka, zlewa, zlew, zwała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. nieistniejąca kaszubska osada rybacka w Polsce, w województwie pomorskim, u ujścia Redy;

 (1.2) geogr. rezerwat przyrody w pobliżu dawnej osady Beka (1.1);

Wiktionary

  • beka – dawna jednostka miary masy
  • Beka – nieistniejąca już osada rybacka w Polsce
  • „Beka” – ptasi rezerwat przyrody na Pobrzeżu Kaszubskim
  • Beka – wieś w Słowenii

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛka, AS: beka

Wiktionary


bekaa

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. żyzna dolina w Libanie, 30 km na wschód od Bejrutu;

 (1.2) geogr. adm. muhafaza we wschodnim Libanie obejmująca dolinę Bekaa (1.1);

Wiktionary

Dolina Bekaa (arab. البقاع = Al-Bika) - żyzna dolina w Libanie, położona w rowie (obniżeniu) tektonicznym pomiędzy górami Liban na zachodzie i pasmem górskim Antylibanu na wschodzie.

Ma 150 km długości, szerokość na dnie wynosi 8-14 km; wysokość dna 700–1100 m n.p.m. Odwadniana przez rzeki Orontes (Nahr al-Asi) i Litani (Nahr al-Litani). Często występują tu trzęsienia ziemi.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Al-Bika

 (1.2) Al-Bika

Wiktionary


bekać

1. czkać, odbijać się
2. bekać się - u jeleni i danieli: dokonywać aktu płciowego


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) odbijać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pociągnął łyk piwa z kufla i beknął siarczyście aż obudził się kot śpiący na piecu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛkat͡ɕ, AS: bekać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bek mrz.

 czas. beknąć dk.

Wiktionary


bekadło

dawna tuba strażacka do ogłaszania alarmu


SJP.pl


bekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bekać.

 (1.2) łow. akt płciowy u jeleni i danieli

Wiktionary

Odbijanie, bekanie – uwolnienie gazu z układu trawiennego (głównie z przełyku i żołądka) przez usta. Czynności tej towarzyszy często charakterystyczny dźwięk i czasami odór.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bek mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kopulacja, pokrywanie

Wiktionary


bękarci

bękart


SJP.pl

Patrz:

bękart

bękarcica

dawniej: bękartka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. o dziewczynie z nieślubnego związku („z nieprawego łoża”);

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Główną bohaterką jest La Vecchia - bękarcica, czarownica oskarżana przez wiejską społeczność o najgorsze uczynki - od spędzania płodów i spółkowania z demonami po kradzieże i rytualne morderstwa.

Wiktionary


bękarcieć

psuć się, marnieć, degenerować się


SJP.pl


bękarcik

zdrobnienie od: bękart


SJP.pl


bękarcki

bękart


SJP.pl

Patrz:

bękart

bekarda

ptak z rzędu wróblowych


SJP.pl


bekardowate

o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Bekardowate (Tityridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), podrzędu tyrankowców (Tyranni). Zasiedlają Amerykę Południową i Północną. Są to małej lub średniej wielkości ptaki, większość ma stosunkowo krótki ogon i duże głowy.

Wikipedia


bekardowaty

o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


bekardzik

rodzaj ptaków z podrodziny bekardów


SJP.pl


bękart

1. pogardliwie: dziecko ze związku pozamałżeńskiego; bastard;
2. w DTP, potocznie: błąd łamania tekstu polegający na pozostawieniu na początku łamu samotnego ostatniego wiersza akapitu (wiersz zawieszony)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pogard. potomek z nieślubnego związku („z nieprawego łoża”);

 (1.2) obraź. z niesmakiem o niegrzecznym dziecku

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że końcowy wiersz akapitu wypada na początku kolumny lub łamu;

 (2.2) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że pierwszy wiersz akapitu wypada samotnie na końcu kolumny lub łamu

 (2.3) daw. gwara. górna część pieca kuchennego

Wiktionary

  • bękart w rodzinie – nieślubne dziecko
  • bękart (typografia) – błąd w łamaniu tekstu
  • bękart – ludowe określenie niewielkiego klina przybijanego na przypustnice (przysuwnice) w celu miękkiego wygięcia okapu dachu
  • bękart (bastard) – w średniowieczu i renesansie, miecz o nieokreślonym pochodzeniu i ze względu na swoją budowę (łączącą cechy mieczy jednoręcznych i długich) niesklasyfikowany w podstawowych typach broni białej. Ze względu na podobieństwa w długości i wadze, często mylony z mieczem długim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten popularny malarz spłodził wielu bękartów.

 (1.2) Te okropne bękarty drą się pod oknami tak, że pracować nie można.

 (2.1) Naczelny załamał ręce: dawno nie widział w składzie tylu wdów i bękartów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃ŋkart, AS: bŋkart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bękarctwo n., bękarstwo n.

:: fż. bękartka ż.

:: zdrobn. bękarciątko n., bękarcie n., bękarcik m.

 przym. bękarci

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bastard; wylęganiec

 (1.2) bachor

 (2.1) błąd składu

 (2.2) błąd składu, sierota, szewc

Wiktionary


bękartka

bękart


SJP.pl

Patrz:

bękart

bekas

ptak łowny z rodziny bekasowatych, o upierzeniu brunatnym z czarnymi, płowymi lub rdzawymi wzorami, zamieszkujący podmokłe okolice Eurazji, Afryki i Ameryki Północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak zamieszkujący tereny podmokłe;

Wiktionary

Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piszczą żałośnie w trzcinach szpaki, kraczą kurki wodne, pogwizdują bekasy, huczą bąki, kwakają ukryte stada kaczek, smutnie pośpiewują rybitwy; rytmicznie wyrzucając do lotu skrzydła kołyszą się kulony, srokosze kują żelazo na gałązkach olszyn, a wysoko na gałęziach sosen edukują swe dzieci, obrzydliwie wrzeszcząc, wrony-matki. (S. Żeromski: Zapomnienie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛkas, AS: bekas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekasik m.

 przym. bekasi

Wiktionary


bekasi

tyczący się bekasa, np. bekasie pióro


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla bekasa; dotyczący, odnoszący się do bekasa

Wiktionary

Bekasi (indonez. Kota Bekasi) – miasto w Indonezji na wyspie Jawa w prowincji Jawa Zachodnia w zespole miejskim Dżakarty.

Według danych szacunkowych z 2013 roku miasto liczyło 2 543 676 mieszkańców oraz zajmuje powierzchnie ponad 210 km². Przez miasto przepływają trzy główne rzeki: Cakung, Bekasi, Sunter.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛˈkaɕi, AS: bekaśi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekas m., bekasik m., bekasowate nmos.

Wiktionary


bekasik

średniej wielkości ptak łowny należący do rodziny bekasowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Lymnocryptes minimus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;

Wiktionary

Bekasik, bekas mały (Lymnocryptes minimus) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Lymnocryptes. Nie wyróżnia się podgatunków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛˈkaɕik, AS: bekaśik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekas mzw., bekasowate lm nm.

 przym. bekasi

Wiktionary


bekaśnica

gatunek ptaka z rzędu żurawiowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aramus guarauna|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu żurawiowych;

Wiktionary

Bekaśnica (Aramus guarauna) – gatunek dużego ptaka, będącego jedynym przedstawicielem rodziny bekaśnic (Aramidae) z rzędu żurawiowych (Gruiformes). Zamieszkuje strefę międzyzwrotnikową Ameryki – od Meksyku i Florydy (Stany Zjednoczone) przez Karaiby po Argentynę. Nie jest zagrożony.

Wikipedia


bekasowate

rodzina obejmująca ponad 80 gatunków ptaków z rzędu siewkowych, o charakterystycznych prostych i długich dziobach, których miękki czubek ułatwia odnajdywanie pożywienia w miękkim gruncie; występują na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)


SJP.pl

Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).

Wikipedia


bekasowaty

o cechach bekasowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


bekerel

jednostka miary radioaktywności w układzie SI


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI;

Wiktionary

Bekerel, Bq – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

Próbka ma aktywność 1 Bq, gdy zachodzi w niej jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę. Na przykład, jeśli jądra atomowe danego ciała emitują 1000 cząstek alfa na sekundę wskutek rozpadów alfa (i jednemu rozpadowi odpowiada emisja jednej cząstki alfa oraz nie zachodzą inne rodzaje rozpadów), to aktywność tego ciała jest równa 1000 Bq, czyli 1 kBq.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) skr. Bq

Wiktionary


bekhend

backhand; w tenisie, ping-pongu itp.: uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce bądź ze strony prawej - trzymaną w lewej; w hokeju: przy uderzeniu z lewej strony kijem trzymanym niżej prawą ręką i na odwrót


SJP.pl

Bekhend (od ang. backhand, grzbiet ręki) – termin sportowy oznaczający uderzenie rakietą lub kijem w taki sposób, że w kierunku uderzenia skierowany jest grzbiet ręki. Zagrania takie spotykane są m.in. w tenisie, tenisie stołowym, speed-ballu, badmintonie i hokeju. W tenisie jest to uderzenie z lewej strony zewnętrzną stroną rakiety przez zawodników praworęcznych; u osób leworęcznych uderzenie z prawej strony.

Wikipedia


bekhendowy

związany z bekhendem (backhandem); backhandowy


SJP.pl


beki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) sport. podwórkowa gra w piłkę jeden na jednego polegająca na obronie swojego obszaru i przebijaniu piłki na obszar przeciwnika

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|beka.

Wiktionary


bekier

nazwisko


SJP.pl


bekiesza

dawne męskie okrycie wierzchnie, podszyte futrem


SJP.pl

Bekiesza – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Cyców. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 372 mieszkańców.

Wikipedia


bekieszka

zdrobnienie od: bekiesza


SJP.pl


bekliwy

potocznie:
1. podobny do beku, beczenia;
2. skłonny do płaczu; mazgajowaty, płaksiwy


SJP.pl


bekmania

rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; beckmannia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. beckmannia.

Wiktionary

Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛkˈmãɲja, AS: bekmãńi ̯a

Wiktionary


beknąć

rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bekać)

 (1.1) dokonany od|bekać.

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) pot. ponieść karę

 (2.2) gwara. więzienna ponieść karę

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) – A jakby życzliwa nie była, to się jej drugie oczko wyjmie – ciągnął z uśmiechem – i potem dobrze przechędoży. Za gwałt można beknąć, ale ślepa sprawców nie wskaże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: beknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bek mrz., beknięcie n., bekanie n.

 czas. bekać ndk.

Wiktionary


beknięcie

rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|beknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. beknąć

Wiktionary


bekon

wyrób wędliniarski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. odpowiednio przygotowana półtusza z młodego tucznika (lub jej część)

 (1.2) kulin. wędzonka z bekonu (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zootechn. tucznik przeznaczony na półtusze i wędzonkę

Wiktionary

Boczek – pojęcie z dziedziny technologii żywności, oznaczające jedną z zasadniczych części półtuszy wieprzowej oraz potrawy z niej wykonywane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na śniadanie jemy zwykle jajka na bekonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛkɔ̃n, AS: bekõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bekonowy

 rzecz. bekonik mrz.

Wiktionary


bekoniak

potocznie: tucznik przeznaczony na bekony


SJP.pl


bekoniarnia

zakład zajmujący się wyrobem bekonów


SJP.pl


bekoniarstwo

produkcja bekonów


SJP.pl


bekonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bekon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekon m.

Wiktionary


bekonowy

bekon


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bekonem

przymiotnik

 (2.1) zawierający bekon lub przypominający bekon smakiem, zapachem itp.

Wiktionary

Patrz:

bekon

Przykłady

 (2.1) Kupiłam chipsy bekonowe na dworcu w snack-barze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bekon mzw./mrz.

Wiktionary


bekowisko

1. godowy okres u niektórych zwierząt leśnych (danieli i jeleni);
2. miejsce, gdzie zbierają się niektóre zwierzęta leśne (daniele i jelenie) w okresie godowym


SJP.pl

Bekowisko – okres godowy i miejsce godów danieli (Dama dama). Bekowisko odbywa się zwykle od połowy października do połowy listopada. W tym czasie, podobnie jak byki jelenia, byk daniela wydaje charakterystyczne odgłosy i gromadzi wokół siebie kilka łań - „chmarę”. Bekowisko to okres polowań na daniele-byki.

Wikipedia


bekowy

potocznie: śmieszny, zabawny, komiczny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) slang. młodz. zabawny, śmieszny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Alka wysłała mi wczoraj bekowego snapa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈkɔvɨ, AS: bekovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beka ż.

Wiktionary


beksa

potocznie o kobiecie (dziewczynce), ciągle płaczącej bez istotnego powodu; także o mężczyźnie (chłopcu) z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. ktoś skłonny do płaczu

Wiktionary

Beksa – amerykańska komedia muzyczna z 1990 roku, wyśmiewający tamtejsze stroje, zachowania, muzykę film satyryczny.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) beksa-lala, mazepa, mazgaj, płaczek, płaksa

Wiktionary


beksa-lala

(r. żeński) potocznie o dziewczynce łatwo wpadającej w płacz; także o chłopcu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

związek frazeologiczny

 (1.1) pot. ktoś (najczęściej dziecko), kto często płacze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze nigdy nie widziałem takiej beksy-lali, wciąż się maże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛksa‿ˈlala, AS: beksa‿lala

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beksa, mazgaj, płaksa

Wiktionary


beksiak

nazwisko


SJP.pl


beksiński

nazwisko


SJP.pl

osoby o nazwisku Beksiński:

  • Mateusz Beksiński (1814–1886) – powstaniec listopadowy, przedsiębiorca, ojciec Władysława
  • Władysław Beksiński (1850–1929) – inżynier architekt, syn Mateusza, ojciec Stanisława
  • Stanisław Beksiński (1887–1953) – inżynier geometra, syn Władysława, ojciec Zdzisława
  • Zdzisław Beksiński (1929–2005) – artysta malarz, rzeźbiarz, fotograf, syn Stanisława, ojciec Tomasza
  • Tomasz Beksiński (1958–1999) – dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz, syn Zdzisława

Wikipedia


beksiwiej

stopień wyższy od przysłówka: beksiwie


SJP.pl


beksiwy

dawniej: skłonny do beku (płaczu); płaczliwy


SJP.pl


bektaszycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bektaszyzmem, dotyczący bektaszyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bektaszyta mos., bektaszyzm m., bektaszijja ż., bektaszysta m., bektaszystka ż.

Wiktionary


bektaszyta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. członek wspólnoty religijnej bektaszijja, powstałej w XIII w., będącej synkretyczną odmianą islamu łączącej w sobie elementy chrześcijańskie, zaratusztriańskie, szamańskie i ezoteryczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bektaszijja ż., bektaszyzm m.

:: fż. bektaszytka ż.

 przym. bektaszycki

Wiktionary


bekwarek

śpiewający ptak wędrowny z rodziny drozdów; słowik szary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. słowik szary

Wiktionary

Słowik szary, bekwarek (Luscinia luscinia) – gatunek małego ptaka śpiewającego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Ptaki z tej grupy są najznakomitszymi śpiewakami. Śpiew ich jest donośny, niezwykle urozmaicony, o dużej skali tonów. Słowik przylatuje na tereny Polski w kwietniu-maju, a odlatuje do Afryki w sierpniu-wrześniu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛˈkfarɛk, AS: bekfarek

Wiktionary


bel

jednostka logarytmicznej miary stosunku energii lub mocy dwu sygnałów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. bezwymiarowa jednostka wyrażająca porównanie dwu wielkości równe logarytmowi dziesiętnemu ich stosunku, zwykle stosowana do określania głośności, mocy akustycznej źródła dźwięku, stopnia wzmocnienia sygnału itp.;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od bela

Wiktionary

  • Bel – starożytne bóstwo semickie
  • bel – logarytmiczna jednostka miary wielkości ilorazowych
  • bel – kod ISO 639-2 języka białoruskiego

Zobacz też:

  • Bel Air

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bel to bardzo duża jednostka, odpowiadająca bardzo dużym zmianom w natężeniu dźwięku, dlatego w praktyce używa się mniejszej jednostki – dziesiątej części bela, czyli decybela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛl, AS: bel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. B

Wiktionary


bel-étage

[czytaj: beleTAŻ] pierwsze piętro pałacu lub domu o charakterze reprezentacyjnym, wyróżniające się większą wysokością pomieszczeń i bogatszą dekoracją; piano nobile


SJP.pl


bela

1. gruba belka
2. zwój czegoś, najczęściej banknotów, materiału lub papieru
3. ilość papieru równa 10 ryzom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwój np. papieru, tkaniny

 (1.2) opakowany prostopadłościan różnych sprasowanych materiałów np. wełny, liści tytoniu itp.

 (1.3) włók. odmienna w różnych krajach jednostka masy

 (1.4) druk. arkusze papieru w określonej liczbie

 (1.5) duża belka

 (1.6) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz

Wiktionary

Osoby
  • Bela – postać biblijna, syn Beniamina
  • Bela B. – niemiecki muzyk punkrockowy
  • Bela (1243-1269) – najmłodszy syn Beli IV, króla Węgier
  • Bela I – król Węgier
  • Bela II Ślepy – król Węgier
  • Bela III – król Węgier
  • Bela IV – król Węgier
  • Bela V – król Węgier
  • Béla Lugosi – aktor
  • Małgorzata Bela – polska modelka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛla, AS: bela

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belka ż., beluwa ż.

 czas. belować

Wiktionary


beladona

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, belladona, wilcza jagoda


SJP.pl


beladonna

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, belladona, beladona, wilcza jagoda


SJP.pl


belafonte

Osoby o tym nazwisku:

  • Harry Belafonte – amerykański piosenkarz, aktor filmowy i aktywista społeczny
  • Shari Belafonte – amerykańska aktorka, piosenkarka, modelka i scenarzystka filmowa

Wikipedia


belau

Niemcy

1 gmina:

  • Belau – gmina w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Plön

Palau

Palauska nazwa:

  • Belau

Osoby

  • Jan Belau – żołnierz

Wikipedia


belbas

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. grubas

Wiktionary


belcanto

[czytaj: belkanto] styl muzyki wokalnej, a także technika wokalna w operze włoskiej XVII-XIX w.


SJP.pl

Bel canto, także belcanto (wł. dosłownie: piękny śpiew) – termin muzyczny używany w dwóch pokrewnych znaczeniach:

  1. Technika wokalna bel canto – powstała we Włoszech w okresie baroku w środowisku szkoły neapolitańskiej.
    Jej istotą było położenie nacisku na piękno ludzkiego głosu i wirtuozerię wokalną. Tradycja ta była kontynuowana w XIX wieku w muzyce operowej przez kompozytorów takich jak: Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti czy Vincenzo Bellini.
  2. Styl bel canto – styl w muzyce włoskiej powstały we wczesnym baroku (ok. 1630–1640) jako sprzeciw wobec założeń Cameraty florenckiej.
    Jego istotą było uznanie warstwy muzycznej za element równoważny wobec warstwy tekstowej oraz silne zróżnicowanie arii, recytatywu i arioso, stosowanych dla podkreślenia odpowiednio lirycznego, narracyjnego lub dramatycznego charakteru utworu.
    • Arie w stylu bel canto cechują się spokojną melodyką, bez wirtuozerii i kontrastujących motywów, często opartą na rytmice tańców stylizowanych, np. sarabandy lub courante. Frazy były zazwyczaj krótkie, zakończone typowymi kadencjami opartymi na triadzie harmonicznej. Wszystko to odróżnia stylistykę bel canto od stylistyki monodii akompaniowanej.
    • Recytatywy zbliżone były do mowy ludzkiej (recitativo secco).
    • Arioso – bardziej emocjonalne, było kontynuacją tradycji recytatywu szkoły florenckiej.

    Wikipedia


belcantowy

belcanto [czytaj: belkantowy]


SJP.pl


belebej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Republice Baszkortostanu, w azjatyckiej części Rosji;

Wiktionary

Belebej (ros. Белебей, Bielebiej; baszk. Бәләбәй, Bäläbäj) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu bielebiejewskiego. Miejscowość założono w 1715 roku, a prawa miejskie nadano w 1781.

W Belebeju urodzili się: Borys Nikołajewski, Władimir Bukowski, Inna Czurikowa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. belebejski

Wiktionary


belebejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Belebejem, dotyczący Belebeju

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Frunze przeprowadził operację belebejską w gruncie rzeczy wbrew dowództwu Frontu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belebej mrz.

Wiktionary


belęcin

  • Belęcin – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec
  • Belęcin – osada leśna w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec
  • Belęcin – dawna gromada z siedzibą w Belęcinie

Wikipedia


beleczka

zdrobnienie od: belka; mały, krótki odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: belka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈlɛt͡ʃka, AS: belečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belka ż.

Wiktionary


belek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. belka

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: belka

Wiktionary

Belek – miejscowość turystyczna w dystrykcie Serik, prowincji Antalya, południowo-zachodniej Turcji nad Morzem Śródziemnym.

Miasto leży około 30 km od lotniska w Antalyi na równinie rzeki Kopru Cayi, u podnóża gór Taurus.

Atrakcją turystyczną okolicy jest park krajobrazowy z ponad 100 gatunkami zamieszkujących go ptaków oraz usytuowany w sosnowym lesie wodospad Kursunlu z ukrytą pod nim jaskinią, do której można się dostać tylko przez lustro wody.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|balek.

Wiktionary


belemnit

wymarły mięczak kopalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) paleont. nazwa systematyczna|Belemnitida|ref=tak. wymarły morski głowonóg;

Wiktionary

Belemnity (Belemnitida, z gr. belemnon – pocisk, strzała) – wymarły rząd morskich głowonogów należący do Decabrachia (dziesięciornice). Według niektórych systemów klasyfikacyjnych belemnity wraz z pokrewnymi rzędami (np. Aulacocerida i Phragmoteuthida) mają status nadrzędu Belemnoidea.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Belemnity pojawiły się w karbonie, a wymarły w eocenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈlɛ̃mʲɲit, AS: belmʹńit

Wiktionary


belenus

w mitologii celtyckiej: bóg płodności i słońca


SJP.pl

Beli, Belenus („lśniący”) – w mitologii brytańskiej, szczególnie w Galii (później od Italii po Brytanię), bóg płodności i słońca, mający w swej pieczy owce i bydło. Jego małżonką była Belisama. W Irlandii znany był jako Bile („święte drzewo”). Mógł być identyczny z Belatu-Cadrosem.

Wikipedia


belerofon

kopalny ślimak morski, mający symetryczną muszlę zwiniętą w jednej płaszczyźnie


SJP.pl


beletrysta

autor książek beletrystycznych


SJP.pl


beletrystka

beletrysta


SJP.pl

Patrz:

beletrysta

beletrystyczność

beletrystyczny


SJP.pl

Patrz:

beletrystyczny

beletrystyczny

przymiotnik od: beletrystyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) liter. związany z beletrystyką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beletrystyka ż., beletryzowanie n.

Wiktionary


beletrystyka

1. ogół utworów zaliczanych do literatury pięknej;
2. utwory narracyjno-fabularne pisane prozą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. twórczość prozatorska zaliczana do literatury pięknej, obejmująca powieść, opowiadanie, nowelę, reportaż literacki

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛlɛˈtrɨstɨka, AS: beletrystyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beletrysta m., beletrystka ż., beletryzacja ż., beletryzowanie n., beletryzator m., beletryzatorka ż.

 czas. beletryzować ndk.

 przym. beletryzacyjny, beletrystyczny

 przysł. beletryzacyjnie, beletrystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) proza

Wiktionary


beletryzacja

nadawanie tekstowi charakteru powieści, noweli, opowiadania itp.


SJP.pl


beletryzacyjny

przymiotnik od: beletryzacja


SJP.pl


beletryzator

osoba zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną


SJP.pl


beletryzatorka

kobieta zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną


SJP.pl


beletryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) liter. wplatanie elementów fikcji literackiej w narrację o zdarzeniach rzeczywistych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W XVI w. jest zadaniem szczególnie skomplikowanym, jako że wtedy właśnie ożywia się dwukierunkowy ruch: beletryzowaniu form użytkowych towarzyszy utylitaryzowanie form artystycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beletryzacja ż., beletryzator m., beletryzatorka ż., beletrystyka ż., beletrysta m., beletrystka ż.

 czas. beletryzować

 przym. beletryzacyjny, beletrystyczny

 przysł. beletryzacyjnie, beletrystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beletryzacja

Wiktionary


belfast

największe miasto w Irlandii Północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Irlandii Północnej,

Wiktionary

Belfast (angielska wymowa: [ˈbɛlfɑːst]; irl. Béal Feirste) – stolica i największe miasto Irlandii Północnej, zlokalizowane w dystrykcie Belfast (hrabstwo Antrim). Zajmuje powierzchnię 132,50 km², licząc 341 877 mieszkańców (2019 r.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pożar, który wybuchł w 1708, prawie doszczętnie strawił Belfast.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛlfast, AS: belfast

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belfastczyk

Wiktionary


belfastczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Belfastu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belfast mrz.

Wiktionary


belfer

1. potocznie: nauczyciel;
2. pomocnik nauczyciela w żydowskiej szkole elementarnej o charakterze religijnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. lub żart. nauczyciel

 (1.2) gwara. więz. mądry, doświadczony więzień

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. nauczyciel w szkole średniej

Wiktionary

  • Belfer – amerykański film sensacyjny z 1996 w reżyserii Roberta Mandela
  • Belfer – polski serial kryminalny z Maciejem Stuhrem w roli głównej
  • Belfer – lekceważące lub żartobliwe określenie nauczyciela

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Belfer prawił młodzieży tradycyjne kazanie przed wspólnym wyjściem do kina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛlfɛr, AS: belfer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belferzyna mos., belferstwo n., belfrowanie n.

:: fż. belferka ż.

 czas. belfrować ndk.

 przym. belferski

 przysł. belfersko

Wiktionary


belferia

grupa belfrów, nauczycieli


SJP.pl


belferka

1. pogardliwie: zawód, praca nauczyciela;
2. pogardliwie: nauczycielka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nauczycielka

 (1.2) pot. wykonywanie zawodu nauczyciela

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W technikum Gienek podkochiwał się w belferce.

 (1.2) W każdym razie czuję najwyraźniej, iż jedyną uczciwą rzeczą, jaką winnam uczynić, jest poświęcenie tego lata belferce i rozpoczęcie istnienia o własnych siłach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belferia ż., belferzyna mos., belferowanie n., belferstwo n., belfrowanie n., belferek mos.

:: fm. belfer mos.

 czas. belfrować ndk.

 przym. belferski

 przysł. belfersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nauczycielka; pot. profesorka

 (1.2) bakalarstwo, belferowanie, belferstwo, nauczycielstwo

Wiktionary


belferski

przymiotnik od: belfer


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z belfrem, dotyczący belfra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belferka ż., belfer mos., belferskość ż., belfrowanie n.

 czas. belfrować ndk.

Wiktionary


belferstwo

zawód nauczyciela; belferka


SJP.pl


belfie

[czytaj: belfi] potocznie: selfie damskich pośladków


SJP.pl


belforcki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Belfortem, dotyczący Belfortu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belfort mrz.

Wiktionary


belfort

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté;

Wiktionary

Belfort (niem. Beffert, Beffort, Befort) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Territoire de Belfort, położone nad rzeką Savoureuse, w Bramie Burgundzkiej – obniżeniu pomiędzy dwoma pasmami górskimi – Wogezami na północy a Jurą na południu. W 2017 roku populacja gminy wynosiła 48 423 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. belforcki

Wiktionary


belfrować

ironicznie: pracować jako belfer (nauczyciel) w szkole


SJP.pl


belfrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) lekcew. lub żart. wykonywanie zawodu nauczyciela (belfra)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belfer m., belferzyna m., belferka ż., belferstwo n.

 czas. belfrować

 przym. belferski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) belferka, nauczanie, uczenie

Wiktionary


belg

1. koń ciężkiej, zimnokrwistej rasy; brabanson
2. frank belgijski; belga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Belgii

Wiktionary

Belg – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück, wchodzi w skład gminy związkowej Kirchberg (Hunsrück).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Coraz mniej liczni obywatele Belgii uważają się za Belgów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlk, AS: belk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgia ż.

:: fż. Belgijka ż.

 przym. belgijski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) Europejczyk

hiponimy.

 (1.1) Brabantczyk, brukselczyk, Flamand, Walon

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Belgia ż.

:: fż. Belgijka ż.

 przym. belgijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Belgian

* arabski: (1.1) بلجيكي

* białoruski: (1.1) бельгіец m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэльгіец m.

* bułgarski: (1.1) белгиец m.

* czeski: (1.1) Belgičan m.

* duński: (1.1) belgier w.

* esperanto: (1.1) belgo

* fiński: (1.1) belgialainen

* francuski: (1.1) Belge m.

* hiszpański: (1.1) belga m.

* interlingua: (1.1) Belga

* kataloński: (1.1) belga m.

* litewski: (1.1) belgas m.

* niderlandzki: (1.1) Belg m.

* niemiecki: (1.1) Belgier m.

* norweski (bokmål): (1.1) belgier m.

* nowogrecki: (1.1) Βέλγος m.

* rosyjski: (1.1) бельгиец m.

* szwedzki: (1.1) belgare w., belgier w.

* turecki: (1.1) Belçikalı

* ukraiński: (1.1) бельгієць m.

* węgierski: (1.1) belga

* włoski: (1.1) belga m.

źródła.

== Belg (język manx.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. Belgia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


belg.

skrót od: belgijski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = belgijski

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== belg. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = belgický → belgijski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== belg. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = belgický → belgijski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== belg. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = belgický → belgijski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


belga

frank belgijski; belg


SJP.pl

Belga – belgijska agencja prasowa, z siedzibą w Schaerbeek (Bruksela).Założona w sierpniu 1920 roku przez Pierre-Marie Oliviera i Maurice Travailleura.

Wikipedia


belgia

państwo w Europie ze stolicą w Brukseli; Królestwo Belgii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. polit. państwo w Europie Zachodniej ze stolicą w Brukseli;

 (1.2) hist. geogr. do początku XIX wieku: Niderlandy, ziemie położone nad Morzem Północnym między Francją a Niemcami

Wiktionary

Belgia, Królestwo Belgii (niderl. Koninkrijk België, fr. Royaume de Belgique, niem. Königreich Belgien) – państwo federacyjne w zachodniej Europie, w południowych Niderlandach. Belgia jest członkiem Unii Europejskiej, ONZ oraz NATO.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Urodziłem się w Belgii.

 (1.2) Belgia, powszechne nazwisko krajów nadmorskich, między Francją i Niemcami. Belgia sprzymierzona zamyka 7. prowincyj Rzeczypospolitej Holenderskiej; reszta po części do domu austriackiego i korony francuskiej należy uwsp..

 (1.2) Belgia, bywsze imię Niderlandu, teraz należącego do Francji i na departamenta podzielona uwsp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛlʲɟja, AS: belʹǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belg mos., Belgijka ż., belgijskość ż.

 przym. belgijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Oficjalna nazwa: Królestwo Belgii

 (1.2) Niderlandy

Wiktionary


belgijczyk

dawniej: Belg (obywatel Belgii)


SJP.pl


belgijka

1. inspekt o oknach dwuspadowych, zwróconych na wschód i zachód;
2. rodzaj porównawczej, sportowej gry scrabble


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Belgii

Wiktionary

  • belgijka – polski taniec pochodzenia francuskiego
  • Belgijka – obywatelka Belgii
  • belgijka – inspekt dwuspadowy
  • Browning FN 1910, pot. belgijka – belgijski pistolet samopowtarzalny

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Belgia ż.

:: fm. Belg mos.

 przym. belgijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Belg.

* angielski: (1.1) Belgian

* arabski: (1.1) بلجيكية ż.

* białoruski: (1.1) бельгійка ż.

* bułgarski: (1.1) белгийка ż.

* czeski: (1.1) Belgičanka ż.

* esperanto: (1.1) belgino

* fiński: (1.1) belgialainen

* francuski: (1.1) Belge ż.

* hiszpański: (1.1) belga ż.

* kataloński: (1.1) belga ż.

* litewski: (1.1) belgė ż.

* niderlandzki: (1.1) Belgische ż.

* niemiecki: (1.1) Belgierin ż.

* nowogrecki: (1.1) Βελγίδα ż.

* rosyjski: (1.1) бельгийка ż.

* słowacki: (1.1) Belgičanka ż.

* szwedzki: (1.1) belgiska w.

* ukraiński: (1.1) бельгійка ż.

* włoski: (1.1) belga ż.

źródła.

== Belgijka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Belgijka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlʲˈɟijka, AS: belʹǵii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgia ż.

:: fm. Belg mos.

 przym. belgijski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Belgia ż.

:: fm. Belg mos.

 przym. belgijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Belg.

* angielski: (1.1) Belgian

* arabski: (1.1) بلجيكية ż.

* białoruski: (1.1) бельгійка ż.

* bułgarski: (1.1) белгийка ż.

* czeski: (1.1) Belgičanka ż.

* esperanto: (1.1) belgino

* fiński: (1.1) belgialainen

* francuski: (1.1) Belge ż.

* hiszpański: (1.1) belga ż.

* kataloński: (1.1) belga ż.

* litewski: (1.1) belgė ż.

* niderlandzki: (1.1) Belgische ż.

* niemiecki: (1.1) Belgierin ż.

* nowogrecki: (1.1) Βελγίδα ż.

* rosyjski: (1.1) бельгийка ż.

* słowacki: (1.1) Belgičanka ż.

* szwedzki: (1.1) belgiska w.

* ukraiński: (1.1) бельгійка ż.

* włoski: (1.1) belga ż.

źródła.

== Belgijka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Belgijka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


belgijski

Belgia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Belgii lub Belgów

Wiktionary

Patrz:

Belgia

Przykłady

 (1.1) […] jednym z pierwszych artystów, którzy podjęli temat rwandyjskich czystek etnicznych, był autor komiksów – pochodzący z belgijskiego Liège Jean-Philippe Stassen.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlʲˈɟijsʲci, AS: belʹǵii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belgia ż., Belg m., Belgijka ż., belgijskość ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) antybelgijski

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belgia ż., Belg m., Belgijka ż., belgijskość ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Belgian

* arabski: (1.1) بلجيكي

* białoruski: (1.1) бельгійскі

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэльгійскі

* bułgarski: (1.1) белгийски

* czeski: (1.1) belgický

* esperanto: (1.1) belga

* farerski: (1.1) belgiskur

* fiński: (1.1) belgialainen

* francuski: (1.1) belge

* hiszpański: (1.1) belga

* interlingua: (1.1) belge

* kataloński: (1.1) belga

* litewski: (1.1) belgiškas, belgų

* niderlandzki: (1.1) Belgisch

* niemiecki: (1.1) belgisch

* norweski (bokmål): (1.1) belgisk

* nowogrecki: (1.1) βέλγικος

* rosyjski: (1.1) бельгийский

* slovio: (1.1) belgju (белгйу)

* słowacki: (1.1) belgický

* słoweński: (1.1) belgijski

* szwedzki: (1.1) belgisk

* ukraiński: (1.1) бельгійський

* węgierski: (1.1) belga

* włoski: (1.1) belga

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


belgijsko-holenderski

związany z Belgią i Holandią


SJP.pl


belgijskość

belgijski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest belgijskie; cecha tych, którzy są belgijscy

Wiktionary

Patrz:

belgijski

Przykłady

 (1.1) Zastępcą zaś do spraw cywilnych został prezydent regencji kolońskiej, SS-Brf Eggert Reeder, reprezentant tradycji staropruskiej, wróg idei belgijskości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belg mzw., Belgia ż., Belg mos., Belgijka ż.

 przym. belgijski

 przysł. belgijsko

Wiktionary


belgrad

stolica Serbii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Serbii;

Wiktionary

Belgrad (serb. Београд, Beograd [beǒɡrad], starożytne Singidunum, daw. Białogród, węg. Nándorfehérvár) – stolica i największe miasto Serbii położone na północy kraju przy ujściu Sawy do Dunaju; jugosłowiańskie miasto-bohater.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W drugiej połowie XX wieku Belgrad był stolicą Jugosławii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛlɡrat, AS: belgrat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belgradczyk m., belgradka ż.

 przym. belgradzki, podbelgradzki

Wiktionary


belgradczyk

mieszkaniec Belgradu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Belgradu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlˈɡraṭt͡ʃɨk, AS: belgraṭčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgrad mrz.

:: fż. belgradka ż.

 przym. belgradzki

Wiktionary


belgradka

mieszkanka Belgradu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Belgradu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlˈɡratka, AS: belgratka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgrad mrz.

:: fm. belgradczyk mos.

 przym. belgradzki

Wiktionary


belgradzki

Belgrad (stolica i największe miasto Serbii)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Belgradem (stolicą Serbii)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wierzyłem, że belgradzcy i lublańscy intelektualiści mogą zainspirować reformę jugosłowiańskiego społeczeństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlˈɡrat͡sʲci, AS: belgracʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgrad mrz., belgradczyk mos., belgradka ż.

Wiktionary


belial

jeden z upadłych aniołów i czterech piekielnych książąt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. jeden z upadłych aniołów w judaizmie i chrześcijaństwie;

Wiktionary

Belial, także: Beliar, Berial, Mroczny Starzec, Albatros (od hebr. ‏בְּלִיַּ֫עַל‎ belijja'al, czyli połączenie 'blj' – negacja i 'ja'al' – użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) Beliar

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym2|hebr|בליעל|בְלִיַּעַל.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Belial

* niemiecki: (1.1) Belial m.

źródła.

== Belial (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny, nazwa własna

 (1.1) bibl. Belial

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Beliar

Wiktionary


belieber

[czytaj: biliber] potocznie: fan Justina Biebera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. neol. fan Justina Biebera

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈlʲibɛr, AS: belʹiber

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. belieberka ż.

Wiktionary


belin

polski herb szlachecki


SJP.pl

W Rumunii
  • Belin – gmina w okręgu Covasna
  • Belin – wieś w okręgu Covasna, w gminie Belin
W Polsce
  • Belin – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Nowe Miasto
Inne
  • Belin – barokowa opera słoweńska

Wikipedia


belina

polski herb szlachecki


SJP.pl

  • Belina (herb szlachecki)
  • Belina – wieś w Polsce, w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Krasocin
  • Belina – wieś na Słowacji
  • Michał Belina-Czechowski
  • Władysław Belina-Prażmowski

Wikipedia


belinda

imię żeńskie


SJP.pl

  • Belinda (księżyc)
  • Belinda (album Belindy Peregrin)
  • Belinda (album Belindy Carlisle)
  • Belinda (singel)
  • Belinda (imię)
  • Belinda (telenowela)

Wikipedia


beliniak

żołnierz Pierwszego Pułku Ułanów Legionów Polskich, utworzonego w czasie I wojny światowej przez Władysława Zygmunta Belinę-Prażmowskiego


SJP.pl


belizariusz

Belizariusz, łac. Flavius Belisarius, gr. Βελισάριος (ur. ok. 505, zm. w marcu 565) – wódz armii rzymskiej (bizantyjskiej), który prowadził zwycięskie kampanie wojenne w czasach panowania Justyniana I Wielkiego.

Wikipedia


belize

[czytaj: beliz]
1. państwo w Ameryce Środkowej;
2. miasto w Belize


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Belmopanie;

 (1.2) geogr. miasto w Angoli

Wiktionary

Belize (w latach 1863–1981 Honduras Brytyjski) – państwo w Ameryce Środkowej leżące na półwyspie Jukatan, nad Morzem Karaibskim, od północy graniczące z Meksykiem (długość granicy 250 km), a na zachodzie z Gwatemalą (266 km). Jego stolicą jest Belmopan.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛˈlʲizɛ, AS: belʹize

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belizenka ż., Belizeńczyk mos.

 przym. belizeński, probelizeński, antybelizeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Honduras Brytyjski

Wiktionary


belizeńczyk

mieszkaniec miasta Belize


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Belize

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: belʹizĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belize n.

:: fż. Belizenka ż.

 przym. belizeński

Wiktionary


belizenka

mieszkanka miasta Belize


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Belize

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃nka, AS: belʹiznka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belize n.

:: fm. Belizeńczyk mos.

 przym. belizeński

Wiktionary


belizeński

Belize


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Belize, dotyczący Belize lub jego mieszkańców

Wiktionary

Patrz:

Belize

Przykłady

 (1.1) Urzędnik szczególnie pilnie studiował belizeńską wizę, wstemplowaną na Madison Avenue w Nowym Jorku przez ciemnoskórą piękność konsulatu.

 (1.1) Posterunek belizeński od gwatemalskiego oddziela pas ziemi niczyjej, który należy przejść pieszo w szpalerze zasieków granicznych i plątaninaątaniny dżungli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃j̃sʲci, AS: belʹizĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belize n., Belizeńczyk m., Belizenka ż.

 przym. probelizeński, antybelizeński

Wiktionary


belka

1. odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa;
2. element konstrukcyjny budowli lub maszyn;
3. naszywka na naramienniku lub na rękawie munduru, będąca oznaką rangi wojskowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długi, obrobiony pień drzewa

 (1.2) techn. zwykle poziomy element konstrukcyjny przenoszący obciążenie

 (1.3) wojsk. pot. naszywka oznaczająca rangę w służbach mundurowych

 (1.4) techn. w wagach element łączący szalki i osadzony lub zawieszony punktowo

Wiktionary

Belka – poziomy lub ukośny element konstrukcyjny stosowany w budownictwie, przyjmujący obciążenia pionowe najczęściej pochodzące od poziomych żeber i płyt stropowych i przenoszący je na podpory (ściany, słupy, filary, kolumny). Belka pracuje głównie na zginanie i ścinanie; dodatkowo może też występować jej ściskanie lub rozciąganie. Może być wykonana z drewna, stali, betonu, żelbetu, czasem również z kamienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Musimy podeprzeć mur belkami.

 (1.2) Ta belka potrzymuje dach.

 (1.3) Oznaczeniem stopnia plutonowyutonowego są cztery poziome belki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛlka, AS: belka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belkowanie n.

:: zdrobn. beleczka ż.

:: zgrub. bela ż.

 przym. belkowy, belkowany

 czas. belkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bal, dyl, bierwiono, kłoda; gw-pl|Górny Śląsk|balek, belek.

 (1.2) dyl, dźwigar, legar; gw-pl|Górny Śląsk|balek, belek.

Wiktionary


belkować

układać belki pod wiązania stropu, mostu


SJP.pl


belkowanie

układ belek podtrzymujących strop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|belkować.

 (1.2) archit. hist. najwyższy, poziomy, trójdzielny człon starożytnych budowli spoczywający na kolumnach lub ścianach;

 (1.3) archit. bud. zespół belek tworzących konstrukcję budowli;

Wiktionary

Pojęcie belkowanie ma dwa znaczenia:

  • belkowanie w architekturze
  • belkowanie w budownictwie

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W skład klasycznego belkowania wchodzi architraw, fryz i gzyms.

 (1.3) Odłożył derkę, raz jeszcze przeciągnął dłonią po belkowaniu dachu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlkɔˈvãɲɛ, AS: belkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) entablatura

Wiktionary


belkowany

o suficie, moście: mający widoczne belki, stanowiące element konstrukcyjny


SJP.pl


belkowe

przymiotnik od: belka


SJP.pl


belkowy

przymiotnik od: belka


SJP.pl


bell

śmigłowiec marki Bell


SJP.pl

Miejscowości

Australia

  • Bell – miejscowość

Niemcy

  • Bell – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Mayen-Koblenz
  • Bell (Hunsrück) – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück

Wikipedia


belladona

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, beladona, wilcza jagoda


SJP.pl


belladonna

roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Atropa belladonna|L.|ref=tak., pokrzyk wilcza jagoda

 (1.2) bot. rzad. nazwa systematyczna|Amaryllis belladonna|L.|ref=tak., amarylis

 (1.3) trucizna z pokrzyku wilczej jagody

Wiktionary

  • Pokrzyk wilcza jagoda – bylina z rodziny psiankowatych
  • Joey Belladonna – amerykański muzyk
  • Giorgio Belladonna – włoski brydżysta
  • Belladonna – album grupy Nucleus
  • Belladonna (aktorka)
  • Belladonna coup – manewr brydżowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Patrz! otworzyłem swoich żył łodygi, / W których skraplają się lecznicze zorze / I wrą śmiertelnych trucizn belladonny.

Wiktionary


bellamy

Bellamy – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Sumter.

Wikipedia


bellerofont

w mitologii greckiej:heros, bohater "Iliady" Homera


SJP.pl

Bellerofont (także Bellerofon, Bellerofontes, gr. Βελλεροφόντης Bellerophóntēs, łac. Bellerophon) – w mitologii greckiej heros, królewicz koryncki; bohater Iliady Homera.

Uchodził za syna Posejdona i Eurynome (Eurymeda). Jego „ludzkim” ojcem był król Glaukos, syn Syzyfa. Bawiąc się łukiem ojca zabił przypadkowo brata, za co został wygnany z dworu. Schronienie znalazł u króla Projtosa. Jego żona, Steneboja (Anateja), zakochała się w Bellerofoncie, ale ten nie odwzajemnił uczucia, za co oskarżyła go o zaloty do niej (motyw żony Putyfara). Król Projtos, nie chcąc naruszyć praw gościnności, wysłał Bellerofonta z listem do swego teścia, Jobatesa, króla Licji, by ten kazał zabić młodzieńca (stąd powiedzenie „list Bellerofonta”, łac. Bellerophontis litterae). Jobates wysłał Bellerofonta, aby zabił Chimerę, co ostatecznie mu się udało dzięki pomocy Pegaza, cudownego skrzydlatego rumaka, który wyskoczył z brzucha gorgony Meduzy, gdy Perseusz uciął jej głowę. Bellerofont zdołał okiełznać Pegaza. Wysłany na wojnę z Amazonkami powrócił z niej w triumfie, zabijając też po drodze atakujących z zasadzki zabójców. W nagrodę Jobates wydał za Bellerofonta swoją córkę Filonoe, z którą ten drugi miał troje dzieci: Isandrosa, Hippolochosa (ojca Glaukosa, który pod Troją zamienił zbroje z Diomedesem) i Laodamię (matkę Sarpendona). Z czasem utracił łaskę bogów z powodu pychy i został przez Zeusa strącony na ziemię, gdy próbował dostać się na Olimp na Pegazie; ślepy i chromy błąkał się później samotnie aż do śmierci.

Wikipedia


bellingshausen

Bellingshausen (ros. Беллинсгаузен) – rosyjska (dawniej radziecka) stacja antarktyczna znajdująca się w Zatoce Collins na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych. Była to jedna z pierwszych założonych stacji podczas radzieckiej wyprawy w 1968 roku. Na terenie stacji znajduje się cerkiew Trójcy Świętej.

Wikipedia


bellini

Giovanni Bellini (1427 lub 1430-1516); wł. malarz epoki renesansu


SJP.pl

Osoby:

  • Vincenzo Bellini – włoski kompozytor operowy
  • Alberto Bellini – włoski siatkarz, grający na pozycji przyjmującego
  • Davide Bellini – włoski siatkarz
  • Jacopo Bellini – włoski malarz
  • Gentile Bellini - włoski malarz, syn Jacopo
  • Giovanni Bellini – włoski malarz, syn Jacopo, brat Gentile
  • Giacinto Bellini – włoski malarz, aktywny w epoce baroku
  • Gianpaolo Bellini – włoski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy
  • Hilderaldo Bellini – brazylijski piłkarz

Wikipedia


bellona

1. w mitologii rzymskiej: bogini wojny;
2. miejscowość i gmina we Włoszech;
3. wyspa w archipelagu Wysp Salomona;
4. polskie wydawnictwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bogini wojny, utożsamiana z grecką Enyo;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 28;

Wiktionary

Geografia

  • Bellona – miejscowość i gmina we Włoszech
  • Bellona – wyspa w archipelagu Wysp Salomona

Piśmiennictwo

  • Bellona – polskie wydawnictwo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bellona uchodziła niekiedy za siostrę albo żonę Marsa.

 (1.1) Przed świątynią Bellony na Polu Marsowym w Rzymie przyjmowano wodzów powracających ze zwycięskiej wojny oraz dokonywano aktu wypowiedzenia wojny ludom niegraniczącym z rzymskim państwem.

 (1.1) Atrybutami Bellony były: pochodnia, miecz lub włócznia.

 (1.2) Bellona porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlˈːɔ̃na, AS: be•lõna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Duelona, Duellona; Enyo

Wiktionary


bellotto

Bellotto:

  • Bernardo Bellotto
  • Lorenzo Bellotto

Wikipedia


bellucci

[czytaj: beluczczi] nazwisko obce


SJP.pl


belmondo

[czytaj: belmąDO] nazwisko; m.in. Jean-Paul Belmondo - francuski aktor


SJP.pl

  • Belmondo – polski raper i autor tekstów

Osoby o tym nazwisku:

  • Jean-Paul Belmondo – francuski aktor i producent filmowy
  • Paul Belmondo – francuski kierowca wyścigowy
  • Stefania Belmondo – włoska biegaczka narciarska
  • Vittorio Belmondo – włoski kierowca wyścigowy

Wikipedia


belmopan

mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Belize;

Wiktionary

Belmopan – stolica Belize, położona w środkowej części kraju, około 80 km od wybrzeża Morza Karaibskiego, w dolinie rzeki Belize na wysokości 76 m n.p.m. Ludność miasta wynosi 16 435 mieszkańców (2007) – trzecie co do wielkości miasto w kraju.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Belmopanu|Ms=Belmopanie.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. belmopanin mos., belmopanka ż.

 przym. belmopański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Belmopan

* baskijski: (1.1) Belmopan

* bułgarski: (1.1) Белмопан m.

* czeski: (1.1) Belmopan

* słowacki: (1.1) Belmopan m.

* szwedzki: (1.1) Belmopan n.

* ukraiński: (1.1) Бельмопан

* węgierski: (1.1) Belmopan

* włoski: (1.1) Belmopan ż.

źródła.

== Belmopan (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Belmopan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛlˈmɔpãn, AS: belmopãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belmopanin mos., belmopanka ż.

 przym. belmopański

Wiktionary


belmopańczyk

mieszkaniec Belmopanu; belmopanin


SJP.pl


belmopanin

mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Belmopanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlmɔˈpãɲĩn, AS: belmopãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belmopan mrz.

:: fż. belmopanka ż.

 przym. belmopański

Wiktionary


belmopanka

mieszkanka Belmopanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Belmopanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlmɔˈpãnka, AS: belmopãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belmopan mrz.

:: fm. belmopanin mos.

 przym. belmopański

Wiktionary


belmopański

Belmopan (stolica Belize)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Belmopan

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlmɔˈpãj̃sʲci, AS: belmopãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belmopan mrz., belmopanin mos., belmopanka ż.

Wiktionary


belniak

nazwisko


SJP.pl


belno

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Belno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Jeżewo
  • Belno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Belno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Bieliny
  • Belno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Zagnańsk
  • Belno – gromada

Wikipedia


belona

ryba z rzędu aterynokształtnych o bardzo smacznym mięsie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Belone belone|ref=tak., gatunek ryby morskiej o długim ciele;

Wiktionary

Belona, belona pospolita (Belone belone) – drapieżny gatunek morskiej ryby belonokształtnej z rodziny belonowatych (Belonidae). Poławiana dla smacznego mięsa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Belony pływają w stadach blisko powierzchni wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈlɔ̃na, AS: belõna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) belona pospolita

Wiktionary


belonofobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed ostrymi rzeczami (np. nożami, żyletkami)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛlɔ̃nɔˈfɔbʲja, AS: belõnofobʹi ̯a

Wiktionary


belonokształtne

rząd ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Belonokształtne (Beloniformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii).

Wikipedia


belonokształtny

o cechach belonokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl


belonowate

rodzina ryb (około 25 gatunków) z gromady promieniopłetwych, występujących zarówno w morzach, jak i wodach słodkich głównie w strefach klimatu równikowego i podzwrotnikowego


SJP.pl

Belonowate (Belonidae) – rodzina drapieżnych ryb belonokształtnych (Beloniformes) charakteryzujących się silnie wydłużonym ciałem i długimi szczękami tworzącymi prosty dziób. Są poławiane gospodarczo.

Wikipedia


belonowaty

o cechach belonowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


belontać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszać

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. majdać, dyndać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Ale mi sie belonto w bebechach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belontanie n., belowanie n.

 czas. bałamoncić ndk.

Wiktionary


belontanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|belontać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. belontać ndk.

Wiktionary


belotka

karciana gra hazardowa


SJP.pl

Belotka (Nemoossis belloci) – gatunek morskiej ryby z podrodziny belotkowatych (Pterothrissinae) w obrębie rodziny albulowatych (Albulidae).

Wikipedia


belować

zwijać, formować coś w bele


SJP.pl


belowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wzdęcie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. belontać

Wiktionary


belowy

bela


SJP.pl

Patrz:

bela

belski

Belsk Duży, Belsk Mały


SJP.pl

Patrz:

Belsk Duży, Belsk Mały

beluarda

1. bastion;
2. rodzaj machiny oblężniczej


SJP.pl

Beluarda lub beluard (z wł. baluardo) – początkowo obszerna baszta w fortyfikacji, w postaci tarasu, podobna do bastei. Użyta pierwotnie we Włoszech w XV w. W Polsce używana od XVI wieku do obrony najbardziej narażonych części fortyfikacji zamkowych, np. w Ogrodzieńcu i Tenczynku. Przyjmowała czasem formę baszty o dwóch kondygnacjach, lub wyposażonej częściowo lub całościowo w kazamaty. To także fragment fortyfikacji stałej

Inne znaczenie to dawne określenia na hulajgorod.

Wikipedia


beludża

mieszkaniec Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. mieszkaniec Beludżystanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W XVI w. Beludżowie utworzyli kilka feudalnych księstw.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beludżystan mrz., beludżi n.

:: fż. Beludżyjka ż.

 przym. beludżyjski, beludżystański

Wiktionary


beludżi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język Beludżów;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W beludżi pisano nawet bajki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beludżyjski mrz., Beludżystan mrz., Beludża mos., Beludżyjka ż.

 przym. beludżyjski

Wiktionary


beludżyjka

mieszkanka Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. mieszkanka Beludżystanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beludżystan mrz., beludżi n.

:: fm. Beludża mos.

 przym. beludżyjski, beludżystański

Wiktionary


beludżyjski

Beludża


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Beludżami, dotyczący Beludżów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język beludżyjski;

Wiktionary

Patrz:

Beludża

Powiązane:

 rzecz. Beludżystan mrz., Beludża mos., Beludżyjka ż., beludżi mrz.

Wiktionary


beludżystan

1. kraina historyczna na Bliskim Wschodzie;
2. zachodnia prowincja Pakistanu;
3. Sistan i Beludżystan - ostan (prowincja) w południowo-wschodnim Iranie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodniej Azji;

 (1.2) geogr. adm. prowincja w południowo-zachodnim Pakistanie;

Wiktionary

  • Beludżystan – kraina historyczna
  • Beludżystan – prowincja w Pakistanie
  • Sistan i Beludżystan – prowincja w Iranie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koczownicza ludność Beludżystanu hodowała owce, wielbłądy, kozy i konie.

 (1.2) Komunikacja w Beludżystanie zdaje się być słabo rozwinięta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beludżyjski mrz., Beludża mos., beludżi n., Beludżyjka ż.

 przym. beludżyjski, beludżystański

Wiktionary


beludżystański

Beludżystan; beludżyjski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Beludżystanem, dotyczący Beludżystanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beludża mos., Beludżystan mrz., Beludżyjka ż.

Wiktionary


beluria

sztuczna elegancja stylu


SJP.pl


beluwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz (do wywozu nieczystości z szamba)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jo żech mioł klank w mobilniku jak plompa z beluwy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bela

Wiktionary


belweder

1. budowla ogrodowa (np. pałacyk, pawilon, altana) na wzniesieniu, z tarasem, z którego roztacza się rozległy widok;
2. część budowli wysunięta ponad dach, zwykle z tarasem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. widokowy budynek ogrodowy położony na wzniesieniu;

 (1.2) archit. pałac usytuowany jak belweder (1.1), zwykle z rozległym widokiem na ogród

 (1.3) archit. nadbudówka lub dodatkowe piętro nad najwyższym poziomem budynku, często z tarasem

 (1.4) gw. więzienna areszt śledczy w Warszawie

Wiktionary

  • belweder (architektura)
    • Belweder na wzgórzu Klausberg
    • Belweder na wzgórzu Pfingstberg
    • Belweder w Pradze
    • Belweder w Warszawie
    • Belweder w Wiedniu
  • Belweder (telewizor) – marka polskiego odbiornika telewizyjnego
  • Belweder – szczyt na Spitsbergenie, nazwany od Belwederu w Warszawie
  • Belweder – szczyt na Wyspie Króla Jerzego
  • Belweder – marka papierosów epoki PRL-u, sprzedawanych po 20 sztuk w eleganckich tekturowych pudełeczkach z rysunkiem warszawskiego Belwederu
  • Belweder – gajówka w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Gościeradów
  • Belweder – wzgórze (wzniesienie) w paśmie Wzgórz Trzebnickich, w Obornikach Śląskich

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛlˈvɛdɛr, AS: belveder

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belwederczyk m.

 przym. belwederski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) gw. więzienna centralniak, mokotów

Wiktionary


belwederczyk

uczestnik ataku na Belweder w Warszawie, rozpoczynającego powstanie listopadowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. uczestnik ataku na Belweder w Warszawie rozpoczynającego powstanie listopadowe;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podchorążowie i belwederczycy, najściślej związani ze szlachtą, nie wyobrażali sobie jednak sprawy narodowej bez szlacheckiego kierownictwa i sami oddali władzę w ręce przeciwników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belweder m.

 przym. belwederski

Wiktionary


belwederski

1. związany z belwederem, pałacykiem ogrodowym;
2. związany z Belwederem, pałacem w Warszawie, w Parku Łazienkowskim;
3. związany z urzędem Prezydenta RP, np. profesor belwederski - profesor mianowany przez Prezydenta RP


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z belwederem, dotyczący belwederu

 (1.2) związany z warszawskim pałacem Belweder

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. belweder mrz., belwederczyk mos.

Wiktionary


belzebub

potocznie:
1. ktoś zły, rodzaj wyzwiska;
2. diabeł, szatan, czart, bies


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. w chrześcijaństwie: demon, władca piekieł i złych duchów;

 (1.2) rel. diabeł

Wiktionary

Belzebub (hebr. בעל זבוב *ba‘al zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much) – semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni) oskarżają Jezusa, że mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem bądź antychrystem. W niektórych kodeksach Nowego Testamentu pojawiają się ponadto inne greckie wersje zapisu Βεελζεβούλ, takie jak Βεζεβούλ i Βεελζεβούβ. Z tymi różnicami leksykalnymi nie wiążą się żadne nowe odcienie znaczeniowe. W celu pogodzenia tych rozbieżności leksykalnych, niektórzy egzegeci stosują zapisΒεελζεβούλ(β), który jednak nie wydaje się ani praktyczny, ani konieczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy».

Wiktionary


belzebubi

przymiotnik od: belzebub


SJP.pl


bem

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Bem – ukraiński piłkarz
  • Aleksander Bem – polski obrońca chłopów, uczestnik powstania miechowskiego Ludwika Mazarakiego
  • Aleksander Bem – polski perkusista, wokalista i kompozytor
  • Alfred Bem – rosyjski bibliotekarz, emigracyjny działacz społeczno-kulturalny, literaturoznawca, krytyk literacki, wykładowca akademicki, publicysta i pisarz
  • Alfred Brunon Bem – polski działacz ruchu robotniczego
  • Antoni Gustaw Bem – polski krytyk literacki
  • Bernard Bem – polski piłkarz
  • Daniel Bem – polski naukowiec, inżynier telekomunikacji
  • Ewa Bem – polska piosenkarka i wokalistka jazzowa
  • Henryk Bem – polski chemik, profesor PŁ
  • Henryk Bem – polski żużlowiec
  • Jan Bem – polski piłkarz
  • Jan Bém – czechosłowacki lekkoatleta i trener
  • Jerzy Bem – polski astronom
  • Józef Bem – polski generał, dowódca artylerii w czasie powstania listopadowego, feldmarszałek armii tureckiej, naczelny wódz powstania węgierskiego 1848–1849 i zastępca wodza drugiej rewolucji wiedeńskiej
  • Kazimierz Bem – polski i amerykański duchowny kalwiński, prawnik i historyk
  • Mieczysław Bem – instruktor polskiego harcerstwa
  • Sandra Ruth Lipsitz Bem – amerykańska psycholog
  • Stanisław Bem – polski harcerz i żołnierz podziemia niepodległościowego, sierżant podchorąży AK
  • Włodzimierz Bem de Cosban (1889–1954) –major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari

Wikipedia


bema

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. podium, trybuna, w kościele – podwyższona przestrzeń wokół ołtarza

 (1.2) hist. podwyższenie dla mówców na agorze

Wiktionary

  • bema (architektura) – mównica, podwyższenie, podium
  • Bema – miejscowość i gmina we Włoszech
  • Osiedle Bema – osiedle Białegostoku
  • Ulica Józefa Bema – popularna nazwa ulic w Polsce

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) mównica, trybuna, podium

Wiktionary


bemar

wanna podgrzewcza do przechowywania ciepłych potraw, stosowana głównie w zakładach gastronomicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podgrzewany szeroki pojemnik na żywność służący do utrzymywania temperatury potraw;

Wiktionary

  • Bemar (kuchnia) – wyposażenie kuchni
  • bemar – choroba

Wikipedia


bemarowy

związany z bemarem


SJP.pl


bembenek

nazwisko


SJP.pl


bembizm

nurt w renesansowej literaturze włoskiej określany jako arystokratyczny humanizm, opierający się na dziełach P. Bembo, propagatora czystości formy literackiej i kontynuowania tradycji Cycerona i Petrarki


SJP.pl


bemit

minerał, wodorotlenek glinu; boehmit


SJP.pl

Bemit (także Boehmit) – minerał z gromady wodorotlenków. Główny składnik boksytów. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemiecko-czeskiego chemika Johanna Böhma (1895-1952), a nie od niemieckiego geologa i paleontologa Johannesa Böhma (1857-1938).

Wikipedia


bemol

znak w notacji muzycznej obniżający dźwięki o pół tonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. znak graficzny obniżający nutę o półton;

Wiktionary

Bemol () – znak chromatyczny, obniżający wysokość dźwięku o pół tonu.

Bemol może być użyty jako znak przykluczowy (umieszczony bezpośrednio po kluczu). Obniża wówczas wszystkie dźwięki, na wysokości których jest zapisany na pięciolinii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aby obniżyć dźwięk o półton, wystarczy dopisać do niego bemol, jeśli chcemy o tę samą wysokość podwyższyć dźwięk, używamy krzyżyka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃mɔl, AS: bmol

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol.

Wiktionary


bemolowy

przymiotnik od: bemol


SJP.pl


bemowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bemowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tłum bemowian skanduje pod urzędem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bemowo n.

:: fż. bemowianka ż.

 przym. bemowski

Wiktionary


bemowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bemowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bemowo n.

:: fm. bemowianin mos.

 przym. bemowski

Wiktionary


bemowo

dzielnica Warszawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Warszawy;

 (1.2) geogr. część wsi Ścinawka Górna, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków

Wiktionary

Bemowo – dzielnica Warszawy, położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od południa Bemowo graniczy z dzielnicami Włochy i Ursus.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bemowianin mos., bemowianka ż.

 przym. bemowski

Wiktionary


bemowski

Bemowo (dzielnica Warszawy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bemowa, związany z Bemowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Film był wyświetlany w jednym z bemowskich kin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bemowo n., bemowianin mos., bemowianka ż.

Wiktionary


ben

1. syn (w imionach arabskich); bin, ibn;
2. syn (w imionach hebrajskich)


SJP.pl

przyimek

 (1.1) syn (w imionach arabskich)

 (1.2) syn (w imionach hebrajskich)

Wiktionary

Belgia:

  • Ben-Ahin – dzielnica Huy

Holandia:

  • Ben Hoyer – osada (buurt) w Willemstadzie

Iran:

  • Ben – miejscowość

Stany Zjednoczone:

  • Ben – miejscowość w stanie Arkansas
  • Ben – miejscowość w stanie Ohio
  • Ben – miejscowość w stanie Teksas
  • Ben – miejscowość w stanie Tennessee

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛ̃n, AS: bẽn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bin, ibn

Wiktionary


benami

rodzaj transakcji w Azji Wschodniej


SJP.pl


benares

Waranasi; miasto w Indiach


SJP.pl

Waranasi (hindi वाराणसी, Vārāṇasī; ang. Varanasi; hist. Benares, Kaśi) – miasto w północnych Indiach, w stanie Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem. W 2011 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.

Wikipedia


benchmark

[czytaj: benczmark] test lub program komputerowy sprawdzający wydajność sprzętu lub oprogramowania


SJP.pl

  • Benchmark (ekonomia) – wskaźnik gospodarczy
  • Testowanie wzorcowe (ang. benchmark) – test wzorcowy sprzętu lub oprogramowania
  • benchmark.pl – strona internetowa
  • Benchmarking inaczej badania porównawcze lub analiza porównawcza
  • Reper – znak geodezyjny

Wikipedia


benchmarking

Benchmarking (badania porównawcze lub analiza porównawcza) – praktyka stosowana w zarządzaniu, polegająca na porównywaniu procesów i praktyk stosowanych przez własne przedsiębiorstwo, ze stosowanymi w przedsiębiorstwach uważanych za najlepsze w analizowanej dziedzinie. Wynik takiej analizy służy jako podstawa doskonalenia. Jest to praktyczna realizacja przysłowia: „trzeba się uczyć na błędach, ale lepiej uczyć się na błędach cudzych, niż na swoich”.

Wikipedia


bencz

dno zbiornika wodnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego;

Wiktionary

Bencz – pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego. Zazwyczaj zbudowane jest z części trudno rozpuszczalnych, trwałych na erozję. Bencz często jest zakrywany w wyniku sedymentacji materiałów pochodzących z abrazji brzegów zbiornika wodnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛ̃n͇t͡ʃ, AS: bẽṇč

Wiktionary


bender

nazwisko


SJP.pl

  • Bender – fikcyjna postać, robot z serialu Futurama

Wikipedia


benderski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Benderami, dotyczący Bender

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bendery mrz.

Wiktionary


bendery

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Naddniestrzu, separatystycznej części Mołdawii, port nad Dniestrem;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. benderski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Tehinia

Wiktionary


bendir

instrument perkusyjny, bęben o głębokim brzmieniu pochodzący z Afryki Północnej


SJP.pl

Bendir (arab. بندر) – instrument perkusyjny pochodzący z Afryki Północnej, najczęściej spotykany w Maroku. Jest to bęben obręczowy o głębokim brzmieniu charakteryzujący się połączeniem rezonującego brzęczenia (dzięki jelitowym sznurkom naciągniętym pod wewnętrzną płaszczyzną membrany) i możliwością zmian kolorytu powodowanym ruchami całością instrumentu. Bendir tradycyjnie grany palcami lub całą dłonią, trzymany jest jedną ręką, dla ułatwienia chwytu posiada w obręczy otwór na kciuk.

Wikipedia


bendkowski

nazwisko


SJP.pl


bendyk

nazwisko


SJP.pl


benedek

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Gábor Benedek – węgierski pięcioboista nowoczesny, olimpijczyk
  • Jan Benedek – polski kompozytor, gitarzysta i wokalista
  • Joana Benedek – meksykańska aktorka
  • János Benedek – węgierski sztangista, olimpijczyk
  • László Benedek – amerykański reżyser filmowy
  • László Benedek – węgierski neurolog i psychiatra
  • Ludwig von Benedek – austriacki wojskowy
  • Tibor Benedek – węgierski piłkarz wodny
  • Witold Benedek – polski architekt

Wikipedia


benedetti

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Cesare Benedetti – włoski kolarz szosowy
  • Mario Benedetti – urugwajski dziennikarz, nowelista i poeta

Wikipedia


benedict

[czytaj: BEnidikt] nazwisko, m.in. Ruth Fulton Benedict (1887-1948) - amerykański antropolog kulturowy


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Benedict – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Wilson
  • Benedict – jednostka osadnicza w stanie Maryland, w hrabstwie Charles
  • Benedict – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie York
  • Benedict – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie McLean

Wikipedia


benedictus

Wikipedia


benedykciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykty lub z nią związany


SJP.pl


benedykcja

dawniej: błogosławieństwo


SJP.pl

Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.

Wikipedia


benedykt

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Benedykta

Wiktionary

Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Papież Benedykt został emerytem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈnɛdɨkt, AS: bẽnedykt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., benedykta ż., benedykt mrz., stpol. Bień

:: zdrobn. Benek m., Benuś m.

:: fż. Benedykta ż.

 przym. benedyktyński, Benedyktowy, benedyktowy

Wiktionary


benedykta

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Benedykt

Wiktionary

Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.

Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.

Znane osoby o imieniu Benedykta:

  • św. Benedykta Hyŏng Kyŏng-nyŏn – męczennica koreańska
  • św. Teresa Benedykta od Krzyża
  • Benedykta – księżniczka Danii
  • Benita von Falkenhayn – niemiecka arystokratka, agentka polskiego wywiadu
  • Benita Ferrero-Waldner – austriacka działaczka polityczna
  • Benita Fitzgerald-Brown – amerykańska lekkoatletka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeden z obrazów pani Benedykty wisi w miejskiej bibliotece.

 (1.1) Podarujmy Benedykcie album o Tatrach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃nɛˈdɨkta, AS: bnedykta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benedykt mos.

 przym. pobenedyktyński

Wiktionary


benedyktostwo

Benedykt z małżonką; Benedyktowie


SJP.pl


benedyktowie

imię męskie


SJP.pl


benedyktowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykta lub z nim związany


SJP.pl


benedyktyn

mnich, członek Zakonu św. Benedykta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) spoż. likier korzenno-ziołowy

Wiktionary

Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:

  • męską – mnichów;
  • żeńską – mniszki;
  • laikat – oblatów, wiernych świeckich obojga płci, zrzeszonych przy opactwach benedyktyńskich i żyjących według Reguły św. Benedykta w świecie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do benedyktynów wstąpił jesienią 1966 roku.

 (2.1) Czy reflektowałbyś na kieliszeczek benedyktyna?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃nɛˈdɨktɨ̃n, AS: bnedyktỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benedykt mos., benedyktyńskość ż.

:: fż. benedyktynka ż.

 przym. pobenedyktyński, benedyktyński

 przysł. benedyktyńsko

Wiktionary


benedyktyni

męski zakon katolicki


SJP.pl

Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:

  • męską – mnichów;
  • żeńską – mniszki;
  • laikat – oblatów, wiernych świeckich obojga płci, zrzeszonych przy opactwach benedyktyńskich i żyjących według Reguły św. Benedykta w świecie.

Wikipedia


benedyktynka

1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakonnica z zakonu św. Benedykta

 (1.2) likier o smaku ziołowo-korzennym

Wiktionary

Benedyktyn lub benedyktynka – likier złożony z ponad 40 rozmaitych ziół i korzeni, sporządzany od początku XVI w. do czasów rewolucji francuskiej przez benedyktynów z klasztoru Fécamp we Francji. Pierwotna receptura Benedictine D. O. (popularnie zwanej benedyktynką) opracowana została w 1510 r. przez włoskiego mnicha przebywającego w klasztorze Benedyktynów w Normandii. Początkowo trunek miał być lekiem na malarię.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dobie józefinizmu zagarnięto klasztor panien benedyktynek w Jarosławiu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benedykt mos.

:: fm. benedyktyn mos.

 przym. pobenedyktyński, benedyktyński

Wiktionary


benedyktynki

1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta


SJP.pl

Benedyktynki, Mniszki Zakonu św. Benedykta (łac. Moniales Ordinis Sancti Benedicti, O.S.B.) – żeński zakon klauzurowy.

Wikipedia


benedyktyński

1. odnoszący się do zakonu benedyktynów;
2. przenośnie: wymagający precyzji i cierpliwości, np. praca benedyktyńska, cierpliwość benedyktyńska; żmudny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów

przymiotnik jakościowy

 (2.1) taki, który wymaga wyjątkowej dokładności i poświęcenia dużej ilości czasu

przymiotnik dzierżawczy

 (3.1) należący do benedyktynów, będący ich własnością

Wiktionary

Przykłady

 (3.1) Szukaliśmy schronienia w starym klasztorze benedyktyńskim za rzeką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., Benedykt mos.

 przym. pobenedyktyński

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) żmudny, mozolny, mrówczy

Wiktionary


benefaktor

dawniej: osoba świadcząca innym dobro; dobroczyńca, filantrop, dobrodziej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. dobroczyńca, fundator

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃nɛˈfaktɔr, AS: bnefaktor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. benefaktorski

Wiktionary


benefaktorka

benefaktor


SJP.pl

Patrz:

benefaktor

benefaktorski

dawniej: dotyczący benefaktora, związany z benefaktorem - dobroczyńcą, filantropem, np. portret benefaktorski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z benefaktorem, dotyczący benefaktora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benefaktor mos.

Wiktionary


beneficencja

dawniej: udzielanie pomocy potrzebującym; dobroczynność, filantropia


SJP.pl


beneficjalny

1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: taki, który dotyczył beneficjum - warunkowego nadania ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenia za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
2. w Kościele katolickim: taki, który dotyczył beneficjum - urzędu związanego z dochodami


SJP.pl


beneficjant

osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjent


SJP.pl


beneficjantka

beneficjant


SJP.pl

Patrz:

beneficjant

beneficjent

1. osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjant;
2. w ekonomii: strona umowy franczyzy będąca dawcą, organizatorem sieci franczyzowej; franczyzodawca, franchisedawca, franchisodawca, franchisingodawca, franczyzer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. osoba czerpiąca zyski, profity z czegoś

 (1.2) hist. rel. osoba korzystająca z beneficjum

Wiktionary

Beneficjent – osoba otrzymująca pieniądze lub inne korzyści. Na przykład osoba, której udzielono kredytu albo na rzecz której została otwarta akredytywa, udzielona gwarancja lub poręczenie. W przypadku przelewów pieniężnych (zarówno lokalnych, jak i zagranicznych) – osoba, na rzecz której zostaje dokonany przelew.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwróciła się do dotychczasowych beneficjentów, by finansowali dalsze wysiłki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benefit m., beneficjum n.

:: fż. beneficjentka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beneficjant, profitent

Wiktionary


beneficjentka

beneficjent


SJP.pl

Patrz:

beneficjent

beneficjum

1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: warunkowe nadanie ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenie za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
2. w Kościele katolickim: urząd, z którym związane są dochody;
3. przenośnie: dochód, korzyść z czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. akt nadania przez cesarza rzymskiego szczególnych przywilejów osobom zasłużonym

 (1.2) hist. w średniowieczu: nadanie na określonych warunkach ziemi lub urzędu wasalowi przez seniora

 (1.3) hist. dochodowy urząd w Kościele katolickim

 (1.4) przen. korzyści płynące z czegoś

Wiktionary

Beneficjum (łac. beneficium, „dobrodziejstwo, uposażenie”) – pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. W następstwie zaczęto tak nazywać nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne. Z czasem termin zaczął metonimicznie oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. beneficjent m., beneficjentka ż., benefit m.

Wiktionary


benefis

1. przedstawienie teatralne lub koncert organizowane dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów;
2. dawniej: impreza mająca na celu zdobycie dodatkowych dochodów dla artysty lub zespołu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teatr. przedstawienie organizowane na cześć artysty obchodzącego znaczący jubileusz pracy artystycznej;

 (1.2) daw. impreza, której celem jest dodatkowe wynagrodzenie aktorów

Wiktionary

Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant oraz zaproszeni przez niego goście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈnɛfʲis, AS: bẽnefʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benefisant m., benefisantka ż.

 przym. benefisowy

Wiktionary


benefisant

artysta, na cześć którego odbywa się przedstawienie lub koncert


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) artysta, dla którego urządza się benefis

Wiktionary

Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃nɛˈfʲisãnt, AS: bnefʹisãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benefis ż.

:: fż. benefisantka ż.

Wiktionary


benefisantka

artystka, na cześć której odbywa się przedstawienie lub koncert


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: benefisant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Benefisantka poprosiła gości o nieprzynoszenie kwiatów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃nɛfʲiˈsãntka, AS: bnefʹisãntka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. benefisant.

Wiktionary


benefisowy

związany z benefisem - przedstawieniem teatralnym lub koncertem organizowanym dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z benefisem, dotyczący benefisu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benefis m.

Wiktionary


benefit

dodatkowa korzyść w pracy


SJP.pl

Benefit – trzeci album grupy Jethro Tull, wydany w kwietniu 1970 roku. Po raz pierwszy w nagraniach wziął udział John Evan jako pianista i organista, chociaż nie był on jeszcze stałym członkiem grupy, jak również ostatnim, w którego nagraniu brał udział basista Glenn Cornick. Album osiągnął trzecie miejsce w rankingach sprzedaży w Wielkiej Brytanii.

Wikipedia


benefitowy

benefit


SJP.pl

Patrz:

benefit

benek

zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benuś


SJP.pl

Benek – polsko-austriacki komediodramat z 2007 roku w reżyserii Roberta Glińskiego.

Zdjęcia kręcono w Bytomiu, Rudzie Śląskiej, Katowicach, Chorzowie i Świętochłowicach. Trwały one od 4 października do 11 listopada 2006 roku.

Wikipedia


beneluks

unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Benelux, BENELUX


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. region w Europie Zachodniej, składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga;

Wiktionary

Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).

Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Monarchie przetrwały w Skandynawii, w krajach Beneluksu i w Wielkiej Brytanii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈnɛluks, AS: bẽneluks

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Benelux

Wiktionary


benelux

unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Beneluks, BENELUX


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Beneluks.

Wiktionary

Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).

Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) war. Beneluks

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 zob. Beneluks.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Beneluks.

źródła.

== Benelux (język angielski.) ==

thumb|Benelux (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. Benelux, Beneluks

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈnɛluks, AS: bẽneluks

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Beneluks

Wiktionary


benesz

nazwisko


SJP.pl

Benesz – polskie nazwisko pochodzące od Beneš

  • Adam Benesz
  • Andrzej Benesz

Wikipedia


benetton

[czytaj: benetn] nazwisko


SJP.pl

  • Benetton Group S.p.A. – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją i sprzedażą odzieży oraz obuwia
  • Benetton Formula – zespół i konstruktor Formuły 1

osoby noszące nazwisko Benetton:

  • Luciano Benetton
  • Mario Benetton
  • Rocco Benetton

Wikipedia


benetyt

roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; bennetyt


SJP.pl

Benetyty (Bennettitopsida, Cycadeoidopsida) – klasa roślin kopalnych należących do typu (gromady) nagonasiennych. Żyły w erze paleozoicznej i mezozoicznej od późnego permu do połowy późnej kredy. Benetyty czasem uważane są za oddzielny typ (gromadę) – Bennettitophyta.

Wikipedia


benewencki

Benewent


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Benewentem, dotyczący Benewentu

Wiktionary

Patrz:

Benewent

Przykłady

 (1.1) Podczas gdy kuriała panuje we Włoszech środkowych, na południu kraju powstaje tzw. pismo benewenckie drogą kaligraficznego przekształcania młodszej kursywy rzymskiej.

 (1.1) Dostatnie i wystawne życie wśród kanoników benewenckich czy neapolitańskich coraz mniej podobało się Benedyktowi, w miarę jak dorastał, i coraz boleśniej odczuwał rozdźwięk między ewangelią a życiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benewent mrz.

 przym. benewentański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) benewentański

Wiktionary


benewent

miasto i gmina we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent (1.2);

 (1.2) geogr. prowincja we Włoszech, w regionie Kampania;

Wiktionary

Benewent (wł. Benevento) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sierpniu 871 r. książę Benewentu mógł tryumfować: w jego rękach znalazł się nie tylko siejący postrach Sawdan, pokonany emir Bari, ale i jego pogromca – cesarz Ludwik wraz ze swym skarbem, małżonką i dworem.

 (1.1) Żadnej suwerenności nie miały wspomniane już księstwa Pontecorvo marszałka Bernadotte i Benewent Talleyranda: to władza czysto administracyjna. Talleyrand cenił sobie tytuł Altesse Serenissime, ale w swym Benewencie nigdy nie był (…).

 (1.1) Manfred, syn Fryderyka, usiłował z mieczem w dłoni dochodzić praw do swego sycylijskiego dziedzictwa, zginął jednak w bitwie pod Benewentem w lutym owego brzemiennego w dramatyczne wydarzenia Roku Pańskiego tysiąc dwieście sześćdziesiątego ósmego sic. (...)

 (1.1) Złożona z Murzynów lekka kawaleria wzięła udział w rozstrzygającej bitwie pod Benewentem w roku 1266, co znalazło swój wyraz na fresku z Tour Fernande w prowansalskim Pernes (lata osiemdziesiąty XIII wieku).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benewentana ż.

 przym. benewencki, benewentański

Wiktionary


benewentański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zob. benewencki.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Interesującym świadectwem erozji tradycyjnego systemu pojęciowego i skutków, jakie zjawisko to niosło dla organizacji społecznej, jest norma prawna ogłoszona przez benewentańskiego księcia Arechisa w ostatniej ćwierci VIII w..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benewent mos.

 przym. benewencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) benewencki

Wiktionary


benewolencja

dawniej: przychylność, łaskawość, życzliwość


SJP.pl


benfica

[czytaj: benfika] portugalski klub piłkarski z Lizbony


SJP.pl

Benfica – miasto w Angoli, w prowincji Luanda.

Wikipedia


bengal

lekka, cienka tkanina o luźnym splocie, najczęściej jedwabna; muślin, muszlin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Południowej, w Indiach i Bangladeszu, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w USA

Wiktionary

Bengal – kraina historyczna w Azji Południowej, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską. Zachodnia część Bengalu leży w Indiach (stan Bengal Zachodni), a wschodnią stanowi Bangladesz.

Powierzchnia wynosi około 215,5 tysiąca km², a zamieszkuje ją około 235 milionów ludzi (2003), głównie Bengalczycy. Największe miasto tego regionu to Kolkata w Indiach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃ŋɡal, AS: bŋgal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bengalczyk mos., Bengalka ż., bengalik m., bengali m., bengalski mrz.

 przym. bengalski

Wiktionary


bengalczyk

członek ludności zamieszkującej Bengal, krainę w Azji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skład ludności Bangladeszu jest niemal jednolity, dlatego że Bengalczycy stanowią dziewięćdziesiąt osiem procent.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bengal mrz., Bengalia ż., bengalski mrz., bengali n.

:: fż. Bengalka ż.

 przym. bengalski

Wiktionary


bengali

język bengalski będący językiem urzędowym w Indiach i Bangladeszu


SJP.pl

Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.

Wikipedia


bengalia

kraina w Azji; Bengal


SJP.pl


bengalik

rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych


SJP.pl


bengalina

rodzaj tkaniny o płóciennym splocie, w której osnowa jest jedwabna, wątek zaś bawełniany (rzadziej z wełny czesankowej)


SJP.pl


bengalka

członkini ludu zamieszkującego Bengal (krainę w Azji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bengal mrz., Bengalia ż., bengalski mrz., bengali n.

:: fm. Bengalczyk mos.

 przym. bengalski

Wiktionary


bengalski

przymiotnik od: Bengal


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bengalem, dotyczący Bengalu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język bengalski (1.1);

Wiktionary

Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ŋˈɡalsʲci, AS: bẽŋgalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bengal m., Bengalczyk m., Bengalka ż., bengalik m., bengali m.

Wiktionary


bengalskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem bengalskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bengalskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku bengalskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ŋˈɡalskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bẽŋgalskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


bengtsson

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Birgitta Bengtsson – szwedzka żeglarka sportowa, olimpijka
  • Eddy Bengtsson – szwedzki zapaśnik, olimpijczyk
  • Ingemund Bengtsson – szwedzki polityk
  • Ingmar Bengtsson – szwedzki muzykolog
  • Per-Inge Bengtsson – szwedzki kajakarz, olimpijczyk
  • Robin Bengtsson – szwedzki piosenkarz

Wikipedia


beniamin

ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Beniamina

Wiktionary

Beniamin – imię męskie pochodzenia biblijnego, oznaczające dosłownie „syn południa” lub „syn prawicy” (w języku hebrajskim północ jest utożsamiana z lewą, a południe z prawą stroną). Beniamin imieniny obchodzi 31 marca i 19 grudnia.

Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom w Polsce, Beniamin w 2017 roku zajmował 123. miejsce wśród imion męskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani Ela wypomniała Beniaminowi wczorajszą nieobecność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈɲjãmʲĩn, AS: bẽńi ̯ãmʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beniamin mos., beniaminek mos., Beniaminów mrz.

:: zdrobn. Beniaminek mos.

:: fż. Beniamina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Beniaminek

Wiktionary


beniamina

ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Beniamin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie widziałyśmy Beniaminy chyba ze sto lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beniamin mos., Beniaminek mos., beniaminek mos., Beniaminów mrz.

:: fm. Beniamin mos.

Wiktionary


beniaminek

ulubieniec, pupil, beniamin;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., zdrobn. od: Beniamin

Wiktionary

Beniaminek – zespół klubu sportowego, który awansował do danej ligi z niższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim awansie.

Do przywilejów beniaminka na ogół (choć nie zawsze) należy rozgrywanie pierwszego w sezonie meczu we własnym obiekcie.

Przeciwieństwem tego określenia jest spadkowicz – oznacza bowiem zespół, który spadł do danej ligi z wyższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim spadku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podwiozę Beniaminka do przedszkola.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beniamin mos., beniamin mos., beniaminek mos./mzw.

Wiktionary


beniamininy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniaminy lub z nią związany


SJP.pl


beniaminostwo

Beniamin z małżonką; Beniaminowie


SJP.pl


beniaminowie

ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką


SJP.pl


beniaminowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniamina lub z nim związany


SJP.pl


benice

Niemcy
  • Benice – dawna nazwa Benz
Polska
  • Benice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn
  • Benice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski
  • Benice – gromada
Słowacja
  • Benice – wieś (obec) w kraju żylińskim, w powiecie Martin
Czechy
  • Benice – część Pragi

Wikipedia


beniciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benity lub z nią związany


SJP.pl


benicjusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Benicjusz – imię męskie pochodzące od włoskiego serwity, św. Filipa Benicjusza (wł. Benizi). Imieniny obchodzi 23 sierpnia.

W innych językach:

  • (ang.) Benitius
  • (cz.) Benicius
  • (hiszp.) Benicio
  • (niem.) Benitius
  • (wł.) Benizi, Benizzi

Wikipedia


benigna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

Benigna – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Benignus, Benigny. Pochodzi od przymiotnika benigna, oznaczającego „dobroduszna, uprzejma, przyjazna, życzliwa”, który następnie stał się przydomkiem, a później imieniem. W Polsce po raz pierwszy zanotowane w XIV wieku, jednak w odniesieniu do osoby żyjącej w wieku XI. Patronką tego imienia jest bł. Benigna z Wrocławia (lub Trzebnicy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wspomniałem Benignie, że zapomniała o przypisach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Benigny mos.

Wiktionary


benigniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benigny lub z nią związany


SJP.pl


benigny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Benigny, Benignus – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „uprzejmy”, „przyjazny”. Patronem imienia jest m.in. św. Benigny z Dijon, męczennik z II wieku.

Benigny imieniny obchodzi 13 lutego, 6 czerwca, 1 listopada i 9 listopada.

Żeński odpowiednik: Benigna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nic nie mów Benignemu o ich wizycie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benigna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Benignus

Wiktionary


benin

1. państwo w Afryce ze stolicą w Porto Novo; Republika Beninu;
2. miasto w Nigerii;
3. zatoka Oceanu Atlantyckiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;

Wiktionary

Benin (do 1975 pod nazwą Dahomej), oficjalnie Republika Beninu – państwo w Afryce nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z Burkina Faso, Nigrem, Nigerią i Togo, członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Benin jest państwem w Afryce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃ɲĩn, AS: bńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benińczyk mos., Beninka ż.

 przym. beniński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Beninu

Wiktionary


benińczyk

obywatel Beninu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Beninu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈɲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: bẽńĩĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benin mrz.

:: fż. Beninka ż.

 przym. beniński

Wiktionary


beninka

obywatelka Beninu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Beninu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈɲĩŋka, AS: bẽńĩŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benin mrz.

:: fż. Benińczyk mos.

 przym. beniński

Wiktionary


beniński

przymiotnik od: Benin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Beninu, państwa w Afryce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dahomejskim (obecnie: benińskim) plemięemieniu Huedas, bardzo tradycjonalnym i zatopionym w kulcie przeszłości, wcieleniem Istoty Najwyższej jest pyton.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃ˈɲĩj̃sʲci, AS: bẽńĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Benin mrz., Benińczyk mos., Beninka ż.

Wiktionary


benio

zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie)


SJP.pl


beniowski

nazwisko


SJP.pl

Beniowski – poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego, którego pięć pierwszych pieśni powstało w latach 1840–1841 i zostało opublikowanych w 1841 roku. Pozostałe części poematu nie ukazały się za życia poety – wydał je Antoni Małecki w zbiorze Pism pośmiertnych Słowackiego.

Wikipedia


benisz

nazwisko


SJP.pl

Benisz (Behnisch, Boenisch) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Wikipedia


benita

imię żeńskie


SJP.pl

Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.

Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.

Znane osoby o imieniu Benedykta:

  • św. Benedykta Hyŏng Kyŏng-nyŏn – męczennica koreańska
  • św. Teresa Benedykta od Krzyża
  • Benedykta – księżniczka Danii
  • Benita von Falkenhayn – niemiecka arystokratka, agentka polskiego wywiadu
  • Benita Ferrero-Waldner – austriacka działaczka polityczna
  • Benita Fitzgerald-Brown – amerykańska lekkoatletka

Wikipedia


benitez

nazwisko


SJP.pl


benito

imię żeńskie


SJP.pl

Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.

Wikipedia


benitoit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z grupy krzemianów pierścieniowych;

Wiktionary

Benitoit – minerał z grupy krzemianów pierścieniowych. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃ɲiˈtɔjit, AS: bńitoi ̯it

Wiktionary


benjamin

[czytaj: bendżamin]
1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

  • Beniamin (Benjamin) – imię męskie pochodzenia hebrajskiego
  • Beniamin (ur. w poł. XVIII w. zm. 1814) – rosyjski biskup prawosławny
  • Beniamin – zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1600–1606
Miejscowości w USA
  • Benjamin – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Knox
  • Benjamin – jednostka osadnicza w stanie Utah, w hrabstwie Utah

Wikipedia


benkowski

nazwisko


SJP.pl

Geografia Bułgarii

  • Benkowski – góra w Ichtimanskiej Srednej Gorze
  • Benkowski – wieś w obwodzie Dobricz
  • Benkowski – wieś w obwodzie Kyrdżali
  • Benkowski – wieś w obwodzie Płowdiw
  • Benkowski – wieś w obwodzie sofijskim
  • Benkowski – wieś w obwodzie Stara Zagora
  • Benkowski – wieś w obwodzie Warna
  • Benkowski – schronisko turystyczne w Starej Płaninie

Wikipedia


benn

Benn, właśc. Bencjon Rabinowicz (ur. 19 kwietnia 1905 w Białymstoku, zm. 1989 we Francji) – francuski artysta malarz pochodzenia żydowskiego, związany z École de Paris. Większa część jego twórczości jest inspirowana tematyką biblijną, a zwłaszcza Księgą Psalmów.

Wikipedia


bennett

[czytaj: benet] nazwisko, m.in. James Gordon Bennett (1841-1918) - amerykański dziennikarz i wydawca prasowy


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Bennett – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Adams
  • Bennett – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Cedar
  • Bennett – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Chatham
  • Bennett – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas

Wikipedia


bennetyt

roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; benetyt


SJP.pl


benni

[czytaj: BEni] nazwisko


SJP.pl

  • Artur Benni – aktywista socjalistyczny, rewolucjonista
  • Herman Benni – pastor ewangelicki, pedagog
  • Jan Jakub Benni – pastor ewangelicki, teolog, hebraista
  • Karol Benni – lekarz laryngolog
  • Maria Benni – działaczka misyjna
  • Tytus Benni – językoznawca

Wikipedia


benny

[czytaj: BEni] obce imię męskie


SJP.pl


benoit

Benoit – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Bolivar.

Wikipedia


benon

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Benon – imię męskie
  • Benon – miejscowość we Francji
  • Benon z Miśni – święty, patron chorych, rybaków i zwierząt domowych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃nɔ̃n, AS: bnõn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. Bynek.

Wiktionary


benonici

członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie


SJP.pl

Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (łac. Congregatio Sanctissimi Redemptoris, siglum: CSsR, pot. redemptoryści) – katolickie zgromadzenie zakonne założone przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego 9 listopada 1732 roku. Głównym charyzmatem redemptorystów jest podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa w ramach życia apostolskiego, które łączy równocześnie głębokie oddanie się Bogu oraz głoszenie Ewangelii, szczególnie ubogim oraz najbardziej opuszczonym. Ewangelizacja odbywa się szczególnie poprzez prowadzenie rekolekcji, misji ludowych oraz zaangażowanie w misyjną działalność Kościoła na całym świecie. Według danych z 2021 roku redemptoryści posługują w 82 krajach na sześciu kontynentach (Europa, Afryka, Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania).

Wikipedia


benonita

członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie


SJP.pl


benonostwo

Benon z małżonką; Benonowie


SJP.pl


benonowie

imię męskie


SJP.pl


benonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benona lub z nim związany


SJP.pl


benowo

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Benowo (niem. Benhoff) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 602 z drogą wojewódzką nr 606 w odległości 8 kilometrów od Sztumu. Benowo znajduje się ok. 4–5 km na południowy wschód od rozgałęzienia Wisły na Nogat i Leniwkę.

Wikipedia


bental

w hydrobiologii: dno zbiornika wodnego jako swoiste środowisko życia


SJP.pl

Bental, strefa bentoniczna (gr. bénthos 'głębina') – strefa denna zbiornika wodnego. Cechy charakterystyczne tej strefy to bardzo mała ilość światła lub jego brak, mała ilość tlenu, niska temperatura oraz większe ciśnienie. Organizmy zasiedlające strefę bentoniczną nazywane są bentosem.

Wikipedia


bentazon

nazwa zwyczajowa herbicydu z grupy pochodnych azyny


SJP.pl


bentewi

bentewi wielki, bentewi ciemny - gatunki ptaków z rodziny tyrankowatych


SJP.pl


bentkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Bentkowski (ur. 1941) – polski adwokat i polityk, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji.
  • Alfred Bentkowski (1813–1850) – lekarz, duchowny katolicki.
  • Feliks Jan Bentkowski (1781–1852) – historyk literatury.
  • Władysław Bentkowski (1817–1887) – uczestnik obu polskich powstań narodowych w XIX wieku i rewolucji.

Wikipedia


bentley

[czytaj: bentlej] samochód marki Bentley


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) samochód marki Bentley

Wiktionary

Bentley Motors Limited – brytyjski producent samochodów luksusowych, sportowych i SUV-ów z siedzibą w Crewe, działający od 1919 roku. Należy do niemieckiego koncernu Volkswagen Group.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Królowa Wielkiej Brytanii, Elżbieta II, podróżuje ekskluzywnym bentleyem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃ntlɛj, AS: bntlei ̯

Wiktionary


bento

ozdobione jedzenie na wynos zapakowane w charakterystyczne pudełko


SJP.pl

Bentō (jap. 弁当) – rodzaj posiłku kuchni japońskiej, mający postać pojedynczej porcji na wynos, kupowanej w punktach gastronomicznych lub przygotowywanej w domu.

Tradycyjne bentō składa się z ryżu, ryby lub mięsa, a także z pikli i gotowanych warzyw. Posiłek pakowany jest w odpowiednie pudełko (jap. 弁当箱 bentō-bako) – może to być zwykłe plastikowe, produkowane masowo opakowanie, bądź specjalne, wykonane z drewna i pokryte laką. Gotowe bentō jest w Japonii powszechnie dostępne, w takich miejscach, jak: sklepy spożywcze, stacje kolejowe, stacje benzynowe, kioski, domy towarowe, specjalne sklepy z bentō (jap. 弁当屋 bentō-ya).

Wikipedia


bentoniczny

bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentoniczne); bentosowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podwój prowadzi bentoniczny tryb życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bentoniczność ż., bentos mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bentosowy

Wiktionary


bentonit

skała osadowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. skała ilasta powstała w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego lub utworów piroklastycznych;

Wiktionary

Bentonit – osadowa skała ilasta składająca się głównie z montmorylonitu. Przybiera barwę białą, żółtą lub inną. Powstaje w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego z popiołów i tufów wulkanicznych zachodzącego w wodzie morskiej.

Ma silne właściwości adsorpcyjne. Znajduje zastosowanie jako środek oczyszczający i odbarwiający.

Spotykany jest głównie w Rosji i Stanach Zjednoczonych. W Polsce występuje w okolicach Chmielnika (powiat kielecki) i w Karpatach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bentonit stosowany jest m.in. do usuwania skażeń środowiska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃nˈtɔ̃ɲit, AS: bẽntõńit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bentonitowy

Wiktionary


bentonitowy

przymiotnik od bentonit, np. złoża bentonitowe


SJP.pl


bentonityzacja

proces przeobrażania szkliwa zawartego w tufach i popiołach wulkanicznych, w wyniku którego powstaje bentonit


SJP.pl


bentos

organizmy (rośliny, zwierzęta, bakterie) zamieszkujące dno zbiorników wodnych i cieków; środowisko denne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. zespół organizmów zasiedlających dno zbiorników wodnych, penetrujących osady denne lub żyjących na ich powierzchni;

Wiktionary

Bentos (gr. βένθος bénthos – „głębina”) – zespół organizmów zwierzęcych związanych z dnem środowisk wodnych (słonych i słodkich, stojących i płynących), w tym także związanych z rozmaitymi strukturami obecnymi na dnie, a więc roślinami (fauna naroślinna), glonami, kamieniami (fauna nakamienna), szczątkami antropogenicznymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeżowce współtworzą bentos, wiodąc życie na dnie morskim.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bentosowy, bentoniczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) mikrobentos, mezobentos, makrobentos

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. bentosowy, bentoniczny

frazeologia.

etymologia. etym|gr|βένθος. (bénthos) → głębina

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) benthos

* francuski: (1.1) benthos m.

* niemiecki: (1.1) Benthos n.

* włoski: (1.1) bentos m., benthos m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bentosowy

bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentosowe); bentoniczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwierzę żyje w morzu, sprawnie nurkuje, polując na bentosową zdobycz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bentos mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bentoniczny

Wiktionary


benuś

zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benek


SJP.pl


benwenuciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuty lub z nią związany


SJP.pl


benwenut

imię męskie


SJP.pl

Benwenut – imię męskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszedłeś".

Forma żeńska: Benwenuta

Benwenut imieniny obchodzi 22 marca, 5 maja i 27 czerwca.

Wikipedia


benwenuta

imię żeńskie


SJP.pl

Benwenuta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszłaś", forma żeńska imienia Benwenut.

Benwenuta imieniny obchodzi 30 października.

Osoby noszące to imię:

  • św. Benwenuta Bojani (1255–1292)

Wikipedia


benwenutostwo

Benwenut z małżonką; Benwenutowie


SJP.pl


benwenutowie

imię męskie


SJP.pl


benwenutowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuta lub z nim związany


SJP.pl


benxi

miasto w Chinach; Pensi


SJP.pl

Benxi (chiń. 本溪; pinyin Běnxī) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na południowy wschód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 083 983. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 566 855 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i rud żelaza oraz hutnictwa żelaza i przemysłu koksowniczego.

Wikipedia


benz

[czytaj: benc] nazwisko


SJP.pl

Niemcy:

  • Benz – gmina w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie w powiecie Nordwestmecklenburg
  • Benz – gmina w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald

Osoby:

  • Bertha Benz – żona Carla, pierwsza pokonała dystans 100 km automobilem
  • Carl Benz – niemiecki inżynier
  • Julie Benz – amerykańska aktorka
  • Nikki Benz – kanadyjska aktorka pornograficzna

Wikipedia


benzaldehyd

najprostszy aldehyd aromatyczny, ciecz o zapachu gorzkich migdałów


SJP.pl

Aldehyd benzoesowy, benzaldehyd, C
6
H
5
CHO
– organiczny związek chemiczny, najprostszy aldehyd aromatyczny.

Wikipedia


benzantron

keton karbocykliczny, półprodukt do wyrobu wielu cennych barwników kadziowych, otrzymywany zwykle przez kondensację antrachinonu i gliceryny w środowisku kwasu siarkowego i w obecności opiłków żelaza


SJP.pl


benzedryna

środek pobudzający aktywność psychomotoryczną, likwidujący m.in. objawy zmęczenia i zwiększający zdolność koncentracji, łatwo uzależniający; psychedryna, amfetamina, potocznie: amfa


SJP.pl

Amfetamina, pot. speed lub feta – organiczny związek chemiczny, pochodna 2-fenyloetyloaminy, stymulant wykorzystywany w leczeniu ADHD, narkolepsji i otyłości. Odkryta w 1887, występuje w dwóch enancjomerach, którymi są lewoamfetamina i dekstroamfetamina. Nazwa amfetamina odnosi się zaś do racemicznej wolnej zasady, a więc składającej się z równomolowej mieszaniny czystych enancjomerów. Niemniej termin ten jest często używany nieformalnie do dowolnej mieszaniny enancjomerów, a nawet do czystych enancjomerów. Historycznie wykorzystywano ją do leczenia obrzęku nosa i zaburzeń depresyjnych. Stosuje się ją jako środek dopingujący oraz substancję nootropową, a także rekreacyjnie jako afrodyzjak i związek euforyzujący. Posiadanie i dystrybucja są ściśle kontrolowane w wielu krajach, z powodu znacznego ryzyka zdrowotnego, związanego z użyciem rekreacyjnym.

Wikipedia


benzen

ciekły, najprostszy (6 atomów węgla) węglowodór aromatyczny; wykorzystywany m.in. w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy arenów, najprostszy obojętny węglowodór aromatyczny;

Wiktionary

Benzen – organiczny związek chemiczny z grupy arenów. Jest to najprostszy karbocykliczny, obojętny węglowodór aromatyczny. Jego nieorganicznym analogiem jest borazyna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na kolokwium mieliśmy opisać otrzymywanie dwumetylobenzenu z benzenu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃w̃zɛ̃n, AS: bũ̯zẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. benzenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) benzol

Wiktionary


benzenowy

związany z benzenem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z benzenem, dotyczący benzenu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzen mrz.

Wiktionary


benzo

potocznie: benzodiazepiny


SJP.pl


benzochinon

organiczny związek chemiczny z grupy chinonów używany m. in. do produkcji barwników; chinon


SJP.pl

  • 1,2-benzochinon (o-benzochinon)
  • 1,4-benzochinon (p-benzochinon)

Wikipedia


benzodiazepin

organiczny związek chemiczny wchodzący w skład leków uspokajających i nasennych


SJP.pl


benzodiazepina

lek o działaniu uspokajającym, nasennym, przeciwlękowym i przeciwdrgawkowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek mający działanie uspokajające, nasenne i zapobiegające drgawkom;

Wiktionary

  • benzodiazepiny (związki chemiczne)
  • benzodiazepiny (leki)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Benzodiazepiny działają przeciwlękowo, uspokajająco, przeciwdrgawkowo, wywołują ośrodkową relaksację mięśni i mają działanie amnestyczne (zaburzenia pamięci).

 (1.1) Obecnie benzodiazepiny należą do leków powszechnie stosowanych cztery z nich — alprazolam, klonazepam, diazepam i lorazepam — znajdują się na liście 100 najczęściej przepisywanych leków w Stanach Zjednoczonych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. BDZ

Wiktionary


benzoes

żywica balsamiczna


SJP.pl

Żywica benzoesowa, styraks, benzoes, będźwin, benzoin (śrdw.-łac. benzoë – żywica balsamiczna, styrax, benzoinum), zwany niepoprawnie gumą Benjamina (w związku z jego ang. nazwą Benjamin gum) – żywica balsamiczna pozyskiwana z naciętych pni drzew z rodzaju styrak (Styrax), głównie styraka benzoesowego S. benzoin oraz S. tonkinensis, rosnących w Azji Wschodniej i Indiach. Żywica benzoesowa bardzo szybko weszła w poczet surowców leczniczych używanych także w Polsce, o czym świadczy m.in. obecność w spisie inwentarza krakowskiej apteki Wojciecha Rzęczycy z 1566 r., cytowanym przez Stanisława Pronia w „Musaeum Poloniae Pharmaceuticum”. Kolejnym ważnym śladem potwierdzającym farmaceutyczne wykorzystanie żywicy jest monografia w „Pharmacopoeia Regni Poloniae” z 1817 r. Widnieje tam pod nazwą „Benzoë” wraz z synonimami „Asa dulcis” i „Benzoes”. Jak podaje pierwsza polska farmakopea, żywica ta pozyskiwana była z gatunku Styrax benzoë z Sumatry. Najciekawszych informacji o tym surowcu dostarcza nam jednak wspomniany już „Komentarz do VII wydania farmakopei austryjackiej”.

Wikipedia


benzoesan

sól albo ester kwasu benzoesowego, substancja stosowana m.in. jako środek konserwujący produkty żywnościowe


SJP.pl


benzoesowy

kwas benzoesowy, występuje w przyrodzie w wielu żywicach


SJP.pl


benzofenon

najprostszy keton aromatyczny


SJP.pl

Benzofenon (difenyloketon, keton difenylowy) – organiczny związek chemiczny, najprostszy keton aromatyczny. W małych ilościach powstaje w organizmie podczas metabolizmu niektórych benzodiazepin. Praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie, dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych. Stosowany do wyrobu leków, kosmetyków i środków owadobójczych. Pochodne bywają stosowane w filtrach przeciwsłonecznych.

Wikipedia


benzofuran

związek heterocykliczny, oleista, bezbarwna ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych; kumaron


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny; bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych;

Wiktionary

Benzofuran (kumaron) – heterocykliczny organiczny związek chemiczny zbudowany ze skondensowanych pierścieni benzenu i furanu. Jest to bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych. Występuje w olejach lekkich otrzymywanych w procesie destylacji smoły węglowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kumaron

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) benzofuran

* arabski: (1.1) بنزوفوران m.

* czeski: (1.1) benzofuran m.

* esperanto: (1.1) benzofurano

* francuski: (1.1) benzofurane m.

* hiszpański: (1.1) benzofurano m.

* japoński: (1.1) ベンゾフラン

* niemiecki: (1.1) Benzofuran

* portugalski: (1.1) benzofurano m.

* szwedzki: (1.1) bensofuran

* węgierski: (1.1) benzofurán

źródła.

== benzofuran (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. benzofuran, kumaron

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃w̃zɔˈfurãn, AS: bũ̯zofurãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kumaron

Wiktionary


benzohol

paliwo silnikowe, benzyna z domieszką bioetanolu


SJP.pl


benzoil

rodnik organiczny, reszta kwasowa kwasu benzoesowego


SJP.pl


benzoina

związek organiczny


SJP.pl

Benzoina – organiczny związek chemiczny z grupy aromatycznych ketoalkoholi. Stosowany w środkach perfumeryjnych i zapachowych.

Wikipedia


benzoinowy

benzoina


SJP.pl

Patrz:

benzoina

benzokaina

syntetyczny środek znieczulający o działaniu miejscowym, stosowany tylko zewnętrznie w formie maści, olejków; anestezyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;

Wiktionary

Benzokaina, anestezyna (łac. Benzocainum, Anaesthesinum) – organiczny związek chemiczny, ester kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) i etanolu stosowany jako środek znieczulający o działaniu miejscowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak mój mały ząbkował, dawałam mu na dziąsła żel z benzokainą i przestawał płakać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛ̃w̃zɔkaˈjĩna, AS: bũ̯zokai ̯ĩna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anestezyna, etoform

Wiktionary


benzol

ciecz będąca ubocznym produktem odgazowania węgla, zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uboczny produkt odgazowania węgla kamiennego, mieszanina benzenu, toluenu i ksylenu, oraz małych ilości tiofenu, pirydyny i fenolu;

Wiktionary

Benzol (benzol surowy) – mieszanina zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen oraz – w mniejszych ilościach – tiofen, pirydynę i fenol.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawniej benzol był jednym z głównych źródeł węglowodorów aromatycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛ̃w̃zɔl, AS: bũ̯zol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzolownia ż.

 przym. benzolowy

Wiktionary


benzolownia

oddział koksowni, w którym z gazu koksowniczego uzyskuje się benzol


SJP.pl


benzolowy

związany z benzolem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z benzolem, dotyczący benzolu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzol mrz.

Wiktionary


benzonitryl

nitryl kwasu benzoesowego


SJP.pl

Benzonitryl, nitryl kwasu benzoesowego, C
6
H
5
CN
– organiczny związek chemiczny z grupy nitryli (najprostszy nitryl aromatyczny), pochodna benzenu. Jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu.

Stosowany jest jako rozpuszczalnik. Jego temperatura topnienia wynosi ok. −13 °C, a wrzenia ok. 191 °C. Otrzymuje się z niego polibenzonitryl.

Wikipedia


benzopiren

węglowodór aromatyczny, żółta, krystaliczna substancja


SJP.pl

Benzopireny, C20H12 – dwa organiczne związki chemiczne z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych.

Zbudowane są z pięciu skondensowanych pierścieni benzenowych. Zawierają czteropierścieniowy szkielet pirenu z dołączonym dodatkowym pierścieniem benzenowym. Możliwe są dwa izomery strukturalne, różniące się miejscem przyłączenia pierścienia benzenowego do pirenu.

Wikipedia


benzopirol

dwupierścieniowy związek heterocykliczny; indol


SJP.pl


benzydyna

półprodukt w produkcji barwników


SJP.pl

Wikipedia


benzyl

pochodna benzenu, rodnik benzylowy - metylenobenzen


SJP.pl

Grupa benzylowa, potocznie benzyl, symbol Bn – grupa funkcyjna zbudowana z pierścienia benzenu z przyłączoną grupą metylenową (−CH2−). Półstrukturalnie zapisywana jest jako C6H5−CH2−.

Grupę benzylową często stosuje się jako grupę blokującą dla grup hydroksylowych oraz karboksylowych.

Wikipedia


benzylopiperazyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. pochodna piperazyny o wzorze sumarycznym C11H16N2, mająca działanie stymulujące;

Wiktionary

Benzylopiperazyna (BZP) – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym, pochodna piperazyny. Mechanizm działania benzylopiperazyny jest zbliżony do MDMA, a efekty działania porównywalne do amfetaminy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej nowelizacja zakładała zakaz handlu tymi specyfikami, które zawierały benzylopiperazynę, substancję działającą podobnie do amfetaminy, lecz od niej słabszą.

Wiktionary


benzylowy

przymiotnik od: benzyl


SJP.pl


benzyna

mieszanina ciekłych węglowodorów zawierających w cząsteczce od 5 do 10 atomów węgla używana jako paliwo do silników spalinowych i jako rozpuszczalnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) paliwo stosowane do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy;

Wiktionary

Benzyna (od łac. benzoe → nazwa żywicy jednego z drzew egzotycznych) – mieszanina ciekłych węglowodorów, jeden z głównych rodzajów paliwa stosowanego do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy. Stosowana także jako rozpuszczalnik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój samochód spala dziesięć litrów benzyny na sto kilometrów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ̃w̃ˈzɨ̃na, AS: bẽũ̯zna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. benzynowy

 rzecz. benzyniak mzw., benzynowiec mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paliwo, wacha

Wiktionary


benzyniak

potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzynowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamierzasz kupić benzyniaka czy diesela?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzyna ż., benzynowiec m.

 przym. benzynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) benzynowiec

Wiktionary


benzyniarz

pracownik stacji benzynowej nalewający benzynę


SJP.pl


benzynomierz

1. miernik poziomu benzyny w zbiorniku;
2. miernik prędkości przepływu benzyny;
3. miernik ilości przepływającej w układzie spalania benzyny


SJP.pl


benzynowiec

potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzyniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłeś nowy samochód? To benzynowiec czy ropniak?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzyna ż., benzyniak m.

 przym. benzynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) benzyniak

Wiktionary


benzynówka

potocznie:
1. stacja benzynowa;
2. silnik wykorzystujący benzynę;
3. koralik mieniący się wieloma barwami jak benzyna


SJP.pl

Kozia Górka, Staw Kozia Górka lub Jezioro Bałki, Benzynówka, Baustelle (spolszczone: Bałsztele) – staw w Warszawie, w dzielnicy Praga-Południe.

Wikipedia


benzynowy

związany z benzyną


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący benzyny, napędzany benzyną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samochód wyposażony jest w silnik benzynowy o pojemności 1,2 l i o mocy 65 KM.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benzyna ż., benzyniak m., benzynowiec mzw.

Wiktionary


benzynożerny

potocznie: zużywający duże ilości benzyny


SJP.pl


beocja

kraina historyczna w środkowej starożytnej Grecji, której głównym miastem były Teby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w środkowej Grecji;

 (1.2) geogr. nomos w środkowej Grecji

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Beocja położona na zachód od Attyki oraz na wschód od Ftiotydy i Fokidy, zasiedlona została już w starożytności, na początku II tysiąclecia p.n.e. przez Beotów. Najważniejszymi jej miastami były Teby i Orchomenos.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈɔt͡sʲja, AS: beocʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beota mos., Beotka ż.

 przym. beocki

Wiktionary


beocki

przymiotnik od: Beocja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Beocja

 (1.2) przen. nierozgarnięty, ograniczony, pozbawiony fantazji twórczej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tam będzie Troja, tu - równina pod beockim Aulis, gdzie wedle mitu i kilku opowiadaczy wojska Hellady znieruchomiały w drodze do Troi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈɔt͡sʲci, AS: beocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beocja

Wiktionary


beota

mieszkaniec Beocji (krainy historycznej)


SJP.pl


beotka

mieszkanka Beocji (krainy historycznej)


SJP.pl


ber

jednoroczna roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie; włośnica; czumiza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. środ. polit. skr. Berlin

 (1.2) bot. włośnica ber

Wiktionary

  • Ber – miejscowość w Mali
  • Ber (włośnica ber) – gatunek rośliny zbożowej
  • ber – kod ISO 639-2 języków berberyjskich
  • Ber – inflancki herb szlachecki

Osoby o tym nazwisku:

  • Dawid Ber – polski dyrygent, chórmistrz i teoretyk muzyki oraz pedagog
  • Ryszard Ber – polski reżyser filmowy, telewizyjny oraz teatralny, scenarzysta

Zobacz też:

  • BER – strona ujednoznaczniająca

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛr, AS: ber

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berlin, berlińczyk, berlinka

 przym. berliński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) czumiza, proso włoskie, włośnica ber

Wiktionary


bera

odmiana gruszy; również owoc tej gruszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. anegdota, dowcip

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. baśń, opowieść

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bujda

Wiktionary

Bera – gmina w Hiszpanii, w Nawarze, o powierzchni 35,33 km². W 2011 roku gmina liczyła 3798 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. berać ndk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dowcip.

 (1.2) zobtłum|baśń|opowieść.

 (1.3) zobtłum|bujda.

źródła.

== bera (język islandzki.) ==

wymowa. IPA|ˈpɛːra.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) nieść

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. berać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. berać ndk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dowcip.

 (1.2) zobtłum|baśń|opowieść.

 (1.3) zobtłum|bujda.

źródła.

== bera (język islandzki.) ==

wymowa. IPA|ˈpɛːra.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) nieść

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


berać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. opowiadać, gawędzić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bera ż.

Wiktionary


berajter

przestarzałe: nauczyciel jazdy konnej; berejter


SJP.pl


berajterka

berajter


SJP.pl

Patrz:

berajter

berbeć

potocznie: małe dziecko; brzdąc, bobas, maluch, bąk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. małe dziecko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrbɛt͡ɕ, AS: berbeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) malec, bąk, szkrab, fąfel

Wiktionary


berbela

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. wódka

 (1.2) środ. przestępcze bimber

Wiktionary


berbelucha

1. potocznie: napój alkoholowy złej jakości, tanie wino, wódka lub samogon;
2. w gwarze więziennej lub łódzkiej: cienka, marna zupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tania, niesmaczna wódka, często z niepewnego źródła

 (1.2) gw-pl|Poznań. bimber, spirytus, wódka, denaturat

 (1.3) białystok. tanie wino

 (1.4) łódź. rzadkie, niesmaczne jedzenie, zwłaszcza zupa

 (1.5) gw. więzienna zupa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzie wy kupiliście taką berbeluchę, ja tam wolę tego nie pić.

 (1.4) Na wigilie gotowali siemieniuchę, zupę z siemienia lnianego, to taka szara, kleista mdła berbelucha.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrbɛˈluxa, AS: berbeluχa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bimber

 (1.2) brynda, bryna

 (1.4) bebelucha

Wiktionary


berbenica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. rodzaj naczynia, beczułka z drzewa świerkowego na bryndzę, mleko lub wódkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W kącie, przy berbenicy pełnej żentycy siedział zawsze jakiś wędrowiec, przysłuchiwał się, jak moja żona godziła gospodarzy (…).

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Bukowina. beczułka, gw-pl|Bukowina. dziżeczka, gw-pl|Bukowina. faska

Wiktionary


berber

koń berberyjski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. rdzenny mieszkaniec północnej Afryki i Sahary pochodzenia chamito-semickiego;

Wiktionary

Barbar (również Berber, arab. بربر, Barbar) – miasto w północno-wschodnim Sudanie, w wilajecie Nahr an-Nil, położone nad Nilem. W 2010 roku miasto liczyło 27 254 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Berberowie stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim.

 (1.1) Sam na pytanie, kim jestem, Berberem czy Arabem odpowiadam: Jestem Algierczykiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrbɛr, AS: berber

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berberia ż., berberyjskość ż., barbarzyńca m., barbarzyństwo n., barbaria ż.

:: fż. Berberyjka ż.

 przym. berberski, berberyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Amazyg

Wiktionary


berberia

od XVI do XIX wieku: środkowe i zachodnie regiony Afryki Północnej (dzisiejsze Maroko, Algieria, Tunezja i Libia)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraje Maghrebu, zamieszkiwane przez ludność berberyjską;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ziemie Berberii leżą w Afryce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berber m., berberyjski mrz.

 przym. berberyjski

Wiktionary


berberowie

etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberzy


SJP.pl

Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.

Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:

  • w górach Rif (północne Maroko) – Rifenowie, mają oni zazwyczaj ciemne włosy i ciemne oczy,
  • w górach Atlasu Średniego – niebieskie lub zielone oczy i jasne włosy,
  • w górach Atlasu Wysokiego – czarne, proste włosy (w odróżnieniu od Arabów, którzy mają zazwyczaj włosy kręcone) i ciemne oczy,
  • na wybrzeżu Morza Śródziemnego – Kabylowie,
  • na środkowej Saharze – Tuaregowie.

Wikipedia


berberski

Berber; berberyjski (częściej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. berberyjski.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mimo podboju arabskiego w VIII wieku ludność Maghrebu była wciąż niemal całkowicie berberska. Podobnie berberskiego pochodzenia byli w znakomitej większości zdobywcy Al-Andalus.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈbɛrsʲci, AS: berbersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berberyjski mrz., Berber m., Berberyjka ż.

 przym. berberyjski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. berberyjski mrz., Berber m., Berberyjka ż.

 przym. berberyjski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|berberyjski.

* słoweński: (1.1) berberski

źródła.

== berberski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) berberyjski, berberski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


berberyjka

mieszkanka Berberii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini ludu Berberów

Wiktionary

Berberyjka (Atlantoxerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛrbɛˈrɨjka, AS: berberyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Berber m.

 przym. berberyjski, berberski

Wiktionary


berberyjski

Berber; berberski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Berberami, dotyczący Berberów i terenów przez nich zasiedlonych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język z podrodziny języków afroazjatyckich, używanych głównie w Maroku, Algierii, Libii i Nigrze;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Statków typu polacca używali berberyjscy piraci.

 (2.1) Językami ergatywnymi są m.in. język baskijski, berberyjski, kurdyjski, tybetański, większość języków kaukaskich, niektóre języki australijskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrbɛˈrɨjsʲci, AS: berberyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berber m., Berberyjka ż., Berberia ż.

 przym. berberski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berberski

Wiktionary


berberyna

alkaloid występujący w korzeniu berberysu


SJP.pl

Berberyna – organiczny związek chemiczny, izochinolinowy alkaloid pochodzenia roślinnego, należący do klasy protoberberyn. Występuje m.in. w berberysie, gorzkniku, Coptis chinensis, Arcangelisia flava, B. aquifolium czy B. aristata. Zawartość tego związku w korzeniach i łodygach berberysu wynosi ok. 1,24%, w kłączu gorzknika do 3%.

Wikipedia


berberys

krzew z rodziny berberysowatych występujący w klimacie ciepłym i umiarkowanym; kwaśnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych

Wiktionary

Berberys, kwaśnica (Berberis L.) – rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych (Berberidaceae Juss.). Należy do niego ok. 450–500 gatunków, przy czym ich klasyfikacja i relacja względem rodzaju mahonia Mahonia pozostaje od dawna przedmiotem debaty naukowej. Rośliny te występują głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, a poza tym w Ameryce Południowej. W Polsce rośnie dziko tylko berberys zwyczajny. Rośliny te zasiedlają zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Małe, jaskrawoczerwone jagody pochodzącego z Iranu krzewu berberysu mają orzeźwiający kwaskowy smak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈbɛrɨs, AS: berberys

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berberysowate nmos.

 przym. berberysowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwaśnica

Wiktionary


berberysik

zdrobnienie od: berberys


SJP.pl


berberysowate

o cechach berberysowatych


SJP.pl

Wikipedia


berberysowaty

o cechach berberysowatych


SJP.pl


berberysowy

związany z berberysem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z berberysem, dotyczący berberysu

 (1.2) przyrządzony z owoców berberysu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berberys mrz.

Wiktionary


berberzy

etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberowie


SJP.pl

Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.

Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:

  • w górach Rif (północne Maroko) – Rifenowie, mają oni zazwyczaj ciemne włosy i ciemne oczy,
  • w górach Atlasu Średniego – niebieskie lub zielone oczy i jasne włosy,
  • w górach Atlasu Wysokiego – czarne, proste włosy (w odróżnieniu od Arabów, którzy mają zazwyczaj włosy kręcone) i ciemne oczy,
  • na wybrzeżu Morza Śródziemnego – Kabylowie,
  • na środkowej Saharze – Tuaregowie.

Wikipedia


berbla

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Barbara

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Berbla to gryfno dziołcha.Barbara to zgrabna dziewczyna.

Wiktionary


berceuse

[czytaj: berSEZ] kołysanka, utwór liryczny o płynnej melodyce i kołyszącym rytmie


SJP.pl

Kołysanka – krótka piosenka, śpiewana w celu uśpienia dziecka. Jest to forma wywodząca się z tradycji pieśni ludowej. Posiada miarowy rytm i melodię imitującą kołysanie, przeważnie w metrum 3/4 lub 6/8. Odmiana poezji dziecięcej, również forma literacka. Łączy w sobie aspekt psychologiczno-kulturowy, słowo i muzykę.

Wikipedia


bercik

zdrobnienie od wielu imion męskich zakończonych na -bert (np. Norbert, Albert, Robert)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Robert

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Norbert

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Albert

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Hubert

 (1.5) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Herbert

 (1.6) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Engelbert

Wiktionary

Lista postaci serialu Święta wojna – artykuł przedstawia bohaterów polskiego serialu telewizyjnego Święta wojna (1999–2009).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Engelbert mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Robercik

 (1.2) Norbercik

 (1.3) Albercik

 (1.4) Hubercik

 (1.5) Herbercik

 (1.6) Engelbercik

Wiktionary


berciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Berty lub z nią związany


SJP.pl


berda

instrument muzyczny strunowy, szarpany, używany w orkiestrach mandolinowych do wykonywania partii basowych


SJP.pl

Berda (ukr. Берда, dawne nazwy Hipakiris, Agara) – rzeka na południu obwodu zaporoskiego Ukrainy.

Źródła rzeki znajdują się na Wyżynie Azowskiej, długość rzeki wynosi 125 km, a powierzchnia dorzecza 1760 km². Uchodzi do Morza Azowskiego koło miasta Berdiańsk.

Wikipedia


berdak

nazwisko


SJP.pl


berdanka

dawny typ karabinu jednostrzałowego


SJP.pl


berdiańsk

miasto i port na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i port nad Morzem Azowskim, położony na Ukrainie w obwodzie zaporoskim;

Wiktionary

Berdiańsk (ukr. Бердянськ) – miasto i port nad Morzem Azowskim, położone na Ukrainie w obwodzie zaporoskim, od marca 2022 pod okupacją rosyjską.

Ośrodek przemysłowy; rafineria ropy naftowej. W mieście znajduje się państwowy uniwersytet pedagogiczny.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. berdiański

Wiktionary


berdychowski

nazwisko


SJP.pl


berdyczów

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim;

Wiktionary

Berdyczów (ukr. Бердичів, Berdycziw; jid. ‏באַרדיטשעװ‎, Bardiczew) – miasto w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hnyłopiat, prawym dopływem Teterewu.

W Berdyczowie rozwinął się przemysł maszynowy, spożywczy, obuwniczy oraz meblarski. W mieście znajduje się stacja kolejowa Berdyczów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛrˈdɨt͡ʃuf, AS: berdyčuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berdyczowianin m., berdyczowianka ż.

 przym. berdyczowski

Wiktionary


berdyczowianin

mieszkaniec Berdyczowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Berdyczowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrdɨt͡ʃɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: berdyčovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berdyczów m.

:: fż. berdyczowianka ż.

 przym. berdyczowski

Wiktionary


berdyczowianka

mieszkanka Berdyczowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Berdyczowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrdɨt͡ʃɔˈvʲjãnka, AS: berdyčovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berdyczów m.

:: fm. berdyczowianin m.

 przym. berdyczowski

Wiktionary


berdyczowski

przymiotnik od: Berdyczów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Berdyczowem, dotyczący Berdyczowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrdɨˈt͡ʃɔfsʲci, AS: berdyčofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berdyczów m., berdyczowianin m., berdyczowianka ż.

Wiktionary


berdysz

szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu, rodzaj halabardy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. rodzaj broni drzewcowej, ciężki, szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu;

Wiktionary

Berdysz, bardysz (łac. barducium – siekierka) – broń drzewcowa piechoty będąca ciężkim, szerokim toporem o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu mierzącym około 1,8 metra.

Berdysz znany był już w starożytności, ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu, także w XIV wieku w Europie Wschodniej, gdzie był używany przez piechotę do walki z jazdą. W XVI i XVII wieku, szczególnie typowy dla piechoty moskiewskiej, między innymi oddziałów strzelców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɛrdɨʃ, AS: berdyš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berdysznik mos.

 przym. berdyszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) barta, topór, oksza

Wiktionary


berdyszak

nazwisko


SJP.pl


berdysznik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. mężczyzna uzbrojony w berdysz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berdysz mrz.

 przym. berdyszowy

Wiktionary


berdyszowy

przymiotnik od: berdysz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z berdyszem, dotyczący berdysza, wyposażony w berdysz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berdysz mrz., berdysznik mos.

Wiktionary


berdzik

nazwisko


SJP.pl


berea

biblijne miasto w Tracji


SJP.pl

  • Berea – biblijne miasto w Tracji, współczesna Weria
  • Berea – wieś w okręgu Satu Mare, w gminie Ciumești
W USA
  • Berea – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Madison
  • Berea – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Cuyahoga
  • Berea – jednostka osadnicza w stanie Nebraska, w hrabstwie Box Butte
  • Berea – jednostka osadnicza w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville

Wikipedia


berecik

zdrobnienie od: beret


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od beret

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tam jest stoisko z nakryciami głowy, pooglądaj sobie bereciki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beret mrz.

Wiktionary


berecz

nazwisko


SJP.pl


bereda

nazwisko


SJP.pl


berehowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy;

Wiktionary

Berehowo (pol. hist. Bereg Saski, ukr. Берегове – Berehowe, rus. БереговоBerehowo, ros. Берегово – Bieriegowo, węg. Beregszász, niem. Bergsaß, cz.  i słow. Berehovo) – miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy (na Zakarpaciu). 26,1 tys. mieszkańców [2004], z czego 48% Węgrów, 38% Ukraińców, 6% Romów, 5% Rosjan.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bereg mrz., Berehowszczyzna ż.

 przym. berehowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Bereg Saski

Wiktionary


berehowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Berehowem, dotyczący Berehowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berehowo n.

Wiktionary


berek

zabawa dziecięca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.

Wiktionary

Berek lub ganiany, goniany – dziecięca gra ruchowa.

Wikipedia


bereka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. jarząb brekinia

Wiktionary

Bereka (ukr. Берека) – rzeka w obwodzie charkowskim Ukrainy, prawy dopływ Dońca.

Długość rzeki wynosi 102 km, a powierzchnia dorzecza 2680 km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Posadzimy bereki wzdłuż szosy do Kalisza.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brekinia, brzęk

Wiktionary


berendowicz

nazwisko


SJP.pl


berenika

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. hist. dawniej Ejlat

Wiktionary

  • Berenika – imię żeńskie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 20 kwietnia przypadają imieniny Bereniki.

 (1.1) Pani Bereniko, proszę nas jutro odwiedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɛ̃ˈɲika, AS: berẽńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Bereniczka ż., Berenisia ż., Nika ż.

 przym.

:: gwara. przest. Bereniczyn, Berenikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Bereniczka, Berenisia, Nika

Wiktionary


berenike

obce imię żeńskie


SJP.pl

  • Berenika – imię żeńskie

Wikipedia


berenson

nazwisko


SJP.pl


berensztajn

nazwisko


SJP.pl


berent

nazwisko


SJP.pl

  • Berent – polskie nazwisko
Osoby posługujące się nazwiskiem Berent
  • Szymon Berent (1585–1649) – polski jezuita, kompozytor, profesor Akademii Wileńskiej, prefekt bursy muzycznej w Braniewie
  • Wacław Berent (1873–1940) – polski powieściopisarz i tłumacz
  • Stanisław Berent (1888–1933) – polski działacz robotniczy, wiceburmistrz Pruszkowa (1927–1933)
  • Przemysław Berent (1962-) – polski polityk, menedżer, senator VI kadencji
  • Hella Berent – niemiecka artystka
  • Margarete Berent – niemiecka prawniczka

Wikipedia


bereś

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bereś
  • Jerzy Bereś (ur. 1930, zm. 2012) – polski rzeźbiarz, plastyk
  • Stanisław Bereś, pseud. Stanisław Nowicki (ur. 1950) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz i historyk literatury
  • Witold Bereś (ur. 1960) – polski dziennikarz, autor książek oraz scenarzysta i producent filmowy
Zobacz też
  • Maria Pinińska-Bereś (ur. 1931, zm. 1999) – polska rzeźbiarka i performerka, autorka instalacji i environment

Wikipedia


bereściany

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kiwereckim obwodu wołyńskiego;

Wiktionary

Bereściany (ukr. Берестяне, Berestiane) – wieś na Ukrainie w rejonie łuckim obwodu wołyńskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bereściański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. war. Bereszczany, Berestiany

Wiktionary


bereście

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie dąbrowickim obwodu rówieńskiego

Wiktionary

Bereście (869 m) – całkowicie porośnięty lasem szczyt w północno-wschodniej części Gór Leluchowskich, które w polskiej regionalizacji fizycznogeograficznej według Jerzego Kondrackiego zaliczone zostały do Beskidu Sądeckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 r. wraz z Górami Lubowelskimi do Pogórza Popradzkiego. Wraz z pobliskim szczytem Wysokie Bereście (894 m) tworzą samotny masyw nie łączący się z innymi wzniesieniami Gór Leluchowskich. Od południowej i zachodniej strony masyw ten oddzielony jest od nich doliną potoku Pusta, od północnej doliną jego dopływu (jest to tzw. Borsucza Dolina). Od wschodu z Wysokiego Bereścia opada kilka niskich i lesistych grzbietów tworzących wschodnie podnóże Gór Leluchowskich. Pomiędzy tymi grzbietami spływa Zimny Potok i potok Szczawnik.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bereścieński

Wiktionary


beręsewicz

nazwisko


SJP.pl


bereski

przymiotnik od: Bereza (miasto na Białorusi, dawniej: Bereza Kartuska); bereskokartuski (dawniej)


SJP.pl


bereskokartuski

Bereza Kartuska (dawna nazwa Berezy, miasta na Białorusi); bereski (przymiotnik od obecnej nazwy)


SJP.pl


berest

płaty kory brzozowej wykorzystywane w pszczelarstwie do wykładania dna barci


SJP.pl

Berest (j. łemkowski Берест) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Krynica-Zdrój.

Wikipedia


berestecki

przymiotnik od: Beresteczko


SJP.pl


beresteczko

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie horochowskim, nad Styrem;

Wiktionary

Beresteczko (ukr. Берестечко) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie łuckim, nad Styrem.

W XVI wieku było prywatnym miastem szlacheckim w województwie wołyńskim.

Do 2020 w rejonie horochowskim.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. beresteczanin mos., beresteczanka ż.

 przym. berestecki

Wiktionary


bereszyński

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Bereszyński (ur. 1946) – polski zoolog
  • Bartosz Bereszyński (ur. 1992) – polski piłkarz
  • Przemysław Bereszyński (ur. 1969) – polski piłkarz
  • Zbigniew Bereszyński (ur. 1956) – polski publicysta

Wikipedia


beret

1. rodzaj okrągłego i płaskiego nakrycia głowy;
2. potocznie: głowa; dyńka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. płaskie, okrągłe nakrycie głowy, bez daszka, wykonane zazwyczaj z pilśni lub wełny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Następną grupę stanowili liczni pastorzy w wysokich jedwabnych cylindrach, długich czarnych surdutach o prostych kołnierzykach z białymi wypustkami koloratek przy wycięciu kamizelek; dalej grupa farmerów w szkockich beretach, którzy przypominali ciężkawą postawą dawnych hreczkosiejów sprzed blisko sześćdziesięciu lat (J. Verne: Zielony promień)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrɛt, AS: beret

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. berecik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|radiónka.

Wiktionary


beretka

rodzaj nakrycia głowy zbliżony kształtem do beretu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Łódź, Poznań, Kraków. zdrobn. beret

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. beret

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec zawsze w beretce chodził.

Wiktionary


beretta

pistolet marki Beretta


SJP.pl

Beretta Holding S.A. – międzynarodowy holding grupujący firmy produkujące broń strzelecką. Jeden z największych holdingów militarnych na świecie, największy we Włoszech.

Holding Beretta powstała w 1995 roku po zakupie przez przedsiębiorstwo Fabbrica d’Armi Pietro Beretta S.p.A. włoskiego przedsiębiorstwa Luigi Franchi S.p.A. W grudniu 1999 roku do holdingu dołączyło fińskie przedsiębiorstwo Sako i włoskie Benelli Arms, a w 2000 Uberti Replicas.

Wikipedia


bereza

nazwisko


SJP.pl

Bereza, Bereza Kartuska (biał. Бяроза, Biaroza; ros. Берёза, Bierioza) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu bereskiego. Miejscowość leży nad rzeką Jasiołdą, przy linii kolejowej Brześć – Baranowicze. W 2010 roku liczyła ok. 29,4 tys. mieszkańców.

Wikipedia


bereżce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim;

 (1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie lubomelskim obwodu wołyńskiego ;

Wiktionary

Bereżce Wielkie (ukr. Великі Бережці, Wełyki Bereżci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 roku liczyła 1011 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bereżecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bereźce

Wiktionary


bereziak

więzień polityczny sanacyjnego obozu w Berezie Kartuskiej


SJP.pl


berezka

wieś w województwie podkarpackim


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Berezka – część miasta Trzebinia, w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Trzebinia
  • Berezka (daw. Bereska) – wieś w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Solina
  • Berezka – dawna wieś w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Tyrawa Wołoska

Potok w Polsce:

  • Berezka – w Górach Sanocko-Turczańskich, prawy dopływ Tyrawki.

Wikipedia


bereżki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie dąbrowskim obwodu rówieńskiego

Wiktionary

Bereżki (dawniej Bereska, w latach 1977–1981 Brzeżki) – bieszczadzka wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 896, a dokładniej w miejscu, gdzie potok Bystry uchodzi do Wołosatego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bereżecki

Wiktionary


bereźne

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego, położone nad rzeką Słuczą;

Wiktionary

Bereźne (ukr. Березне, Berezne) – miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego.

Bereźne leży na Wołyniu nad Słuczą.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. berezieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Jędrzejów

Wiktionary


bereźnica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, przepływająca przez obwód iwanofrankiwski i lwowski, prawy dopływ Dniestru

Wiktionary

W Polsce
  • Bereźnica – potok w Bieszczadach, lewy dopływ w Sanu
  • Bereźnica – dawna nazwa wsi Bereżnica w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Horodło
  • Bereźnica Niżna – poprzednia nazwa opuszczonej wsi Bereżnica Niżna na terenie powiatu Leskiego
  • Bereźnica Wyżna – poprzednia nazwa wsi Bereżnica Wyżna w powiecie Leskim

Wikipedia


bereźnicki

nazwisko


SJP.pl


berezów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie rokitnowskim obwodu rówieńskiego na Wołyniu, na Ukrainie;

Wiktionary

Polska
  • Berezów – dzielnica Suchedniowa
  • Berezów – przystanek kolejowy
Ukraina
  • Berezów – obwód lwowski, rejon starosamborski
  • Berezów – obwód rówieński, rejon rokitnowski
  • Berezów – dawna gmina

Wikipedia

Powiązane:

 przym. berezowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. hist. Berezowo

Wiktionary


berezówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w obwodzie odeskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berezowskiego;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Zalesie;

Wiktionary

W Polsce
  • Berezówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Zalesie
  • Berezówka – gromada
  • Berezówka– rzeka, lewy dopływ Sanu
Na Ukrainie
  • Berezówka – miasto w obwodzie odeskim, w rejonie berezowskim
  • Berezówka – wieś w obwodzie chmielnickim, w rejonie nowouszyckim (na Podolu)
  • Berezówka – wieś w obwodzie kirowohradzki, w rejonie hajworońskim
  • Berezówka (Dawniej Laszków) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie radziechowskim
  • Berezówka – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie korzeckim
  • Berezówka – wieś w obwodzie winnickim, w rejonie czerniweckim
  • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie emilczyńskim
  • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie horoszowskim
  • Berezówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie lubarskim
  • Berezówka – część Monasterzysk
  • Berezówka – wieś w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie rohatyńskim
  • Berezówka – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie tyśmienickim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. berezówecki, berezowski

Wiktionary


berezowski

nazwisko


SJP.pl

Berezowski (forma żeńska: Berezowska; liczba mnoga: Berezowscy) – polskie, rosyjskie i ukraińskie (ukr. Березовський, Berezowśkyj) nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1802 osoby. Nazwisko pochodzi od ukraińskiego słowa береза (bereza) lub rosyjskiego słowa берёза (bjerioza) dla brzozy.

Wikipedia


bereźwica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny;

Wiktionary

Bereźwica, Berezówka (biał. Бярэжвіца, Biareżwica; Бярозаўка, Biarozauka) – rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny. Ma długość 53 km.

Wikipedia


berezyna

1. miasto na Białorusi;
2. rzeka na Białorusi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru;

 (1.2) geogr. rzeka w środkowej Białorusi, prawy dopływ Niemna;

 (1.3) geogr. miasto na Białorusi w obwodzie mińskim;

Wiktionary

Na Białorusi
  • Berezyna – miasto w obwodzie mińskim
  • Berezyna – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim
  • Berezyna – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Michanowicze
  • Berezyna – przystanek kolejowy w miejscowości Borysów, w rejonie borysowskim, w obwodzie mińskim
  • Berezyna – stacja kolejowa w miejscowości Bobrujsk, w obwodzie mohylewskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bitwa pod Berezyną wykazała niezwykłe męstwo i poświęcenie żołnierza francuskiego i polskiego.

 (1.2) Źródła Berezyny znajdują się w centralnej części Wysoczyzny Mińskiej.

 (1.3) W 1803 wzniesiono w Berezynie drewniany kościół katolicki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. berezyński

Wiktionary


berezyński

przymiotnik od: Berezyna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Berezyną, dotyczący Berezyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rejon berezyński leży w obwodzie mińskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berezyna ż.

Wiktionary


berg

nazwisko


SJP.pl

Austria
  • Berg – gmina w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Bruck an der Leitha
  • Berg bei Rohrbach – dawna gmina w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Rohrbach
  • Berg im Attergau – gmina w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Vöcklabruck
  • Berg im Drautal – gmina w kraju związkowym Karyntia, w powiecie Spittal an der Drau
Belgia
  • Berg – dzielnica gminy (deelgemeente) Kampenhout w Regionie Flamandzkim, w prowincji Brabancja Flamandzka, w okręgu Halle-Vilvoorde
  • Berg – dzielnica Tongeren
Francja
  • Berg – gmina
  • Berg-sur-Moselle – gmina
Holandia
  • Berg Altena – dzielnica Willemstadu
Luksemburg
  • Berg – wieś w gminie Betzdorf, w kantonie Grevenmacher
  • Berg – wieś w gminie Colmar-Berg, w kantonie Mersch
Niemcy
  • Berg – gmina w Badenii-Wirtembergii, w powiecie Ravensburg
  • Berg – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Bawaria, w powiecie Starnberg
  • Berg – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Frankonia, w powiecie Hof
  • Berg – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Ahrweiler
  • Berg – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Rhein-Lahn
  • Berg (Pfalz) – gmina w Nadrenii-Palatynacie, w powiecie Germersheim
  • Berg am Laim – okręg administracyjny Monachium
  • Berg bei Neumarkt in der Oberpfalz – gmina w Bawarii, w rejencji Górny Palatynat, w powiecie Neumarkt in der Oberpfalz
  • Berg im Gau – gmina w Bawarii, w rejencji Górna Bawaria, w powiecie Neuburg-Schrobenhausen
  • Hohe Berg – obszar wolny administracyjnie w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Miltenberg
Norwegia
  • Berg – gmina
Szwajcaria
  • Berg – gmina w kantonie St. Gallen, w okręgu Rorschach
  • Berg – gmina w kantonie Turgowia, w okręgu Weinfelden
  • Berg am Irchel – gmina w kantonie Zurych, w okręgu Andelfingen
Szwecja
  • Berg – gmina
  • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Linköping
  • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Gävle
  • Berg – miejscowość (tätort) w gminie Åtvidaberg
Osoby
  • Adam Berg (ur. 1972) – szwedzki reżyser
  • Adolf Berg (1897–?) – niemiecki zbrodniarz nazistowski
  • Andrea Berg (ur. 1966) – niemiecka piosenkarka
  • Alban Berg (1885–1935) – austriacki kompozytor
  • Allen Berg (ur. 1961) – kanadyjski kierowca wyścigowy.
  • David Berg (1919–1984) – amerykański przywódca religijny
  • Daniel Berg Hestad (ur. 1975) – norweski piłkarz
  • Emanuel Berg (ur. 1981) – szwedzki szachista
  • Ernst von Berg (1824–1888) – niemiecki bibliotekarz i botanik
  • Fiodor Berg (1790–1874) – rosyjski generał, namiestnik Królestwa Polskiego
  • Florian Berg (ur. 1988) – austriacki wioślarz
  • Friedrich von Berg (1866–1939) – niemiecki polityk
  • Georg Ernst Wilhelm Berg (1878–1946) – niemiecki geolog
  • Gunnar Berg (1909–1989) – duński kompozytor
  • Günther von Berg (1765–1843) – niemiecki prawnik
  • Harald Berg (ur. 1941) – norweski piłkarz
  • Hallgrim Berg (ur. 1945) – norweski polityk
  • Henning Berg (ur. 1969) – norweski piłkarz, trener
  • Jan Berg (ur. 1965) – norweski piłkarz
  • Jan Berg zu Carmel – starosta rajgrodzki ok. 1634 - 1665 r
  • Joakim Berg (ur. 1970) – szwedzki muzyk
  • Jóhann Berg Guðmundsson (ur. 1990) – islandzki piłkarz
  • John Berg (ur. 1970) – niemiecki prezbiter katolicki, pochodzenia amerykańskiego
  • Josef Berg (1927–1971) – czeski kompozytor
  • Karl Peter Berg (1907–1949) – niemiecki zbrodniarz nazistowski
  • Kirsten Bråten Berg (ur. 1950) – norweska wokalistka folkowa
  • Lars Berg (1901–1969) – norweski powieściopisarz i dramaturg
  • Lew Berg (1876–1950) – rosyjski ichtiolog i biogeograf
  • Lindsey Berg (ur. 1980) – amerykańska siatkarka
  • Mary Berg (ur. 1924) – polska autorka
  • Marcus Berg (ur. 1986) – szwedzki piłkarz
  • Max Berg (1870–1947) – niemiecki architekt
  • Max van den Berg (ur. 1953) – holenderski polityk
  • Natanael Berg (1879–1957) – szwedzki kompozytor
  • Nikołaj Berg (1823–1884) – rosyjski poeta, pisarz, dziennikarz, tłumacz i historyk
  • Paavo Berg (1911–1941) – fiński pilot wojskowy i as myśliwski
  • Patty Berg (1918–2006) – amerykańska golfistka
  • Paul Berg (ur. 1926) – amerykański biochemik, laureat Nagrody Nobla
  • Przemysław Berg (ur. 1955) – polski dziennikarz i felietonista
  • Rolf Åge Berg (ur. 1957) – norweski skoczek narciarski
  • Øyvind Berg (ur. 1971) – norweski skoczek narciarski
  • Søren Berg (ur. 1976) – duński piłkarz
  • Sune Berg Hansen (ur. 1971) – duński szachista
  • Ute Berg (ur. 1953) – niemiecka polityk
  • Vebjørn Berg (ur. 1980) – norweski strzelec
  • Vincent van den Berg (ur. 1989) – holenderski piłkarz
  • Yehuda Berg
Inne
  • berg – reg. śl. karminadel
  • Księstwo Bergu – dawne księstwo w Nadrenii, na terytorium Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
    • Wielkie Księstwo Bergu – dawne państwo Związku Reńskiego, sukcesor Księstwa Bergu.
  • (4528) Berg – planetoida
  • Berg – herb szlachecki
  • Berg II – polski herb szlachecki
  • Berg – zamki
  • Sieglitzer Berg – park leśny w zakolu Łaby na zachód od Vockerode
  • Küstriner Berg – wzgórze we Frankfurcie nad Odrą
  • Prenzlauer Berg – okręg (poddzielnica) Berlina
  • Schwarzer Berg – wzgórze we Frankfurcie nad Odrą
  • Villanderer Berg – szczyt w Alpach Sarntalskich

Wikipedia


berga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. hałda

Wiktionary

Geografia

Hiszpania

  • Berga – miasto w Katalonii

Niemcy

  • Berga – gmina w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Mansfeld-Südharz
  • Berga/Elster – dzielnica Berga-Wünschendorfu
  • Berga-Wünschendorf – miasto w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Greiz

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bergowa, bergowka.

Wiktionary


bergama

dekoracyjny gobelin z prostym wzorem, produkowany od XVII w. we Włoszech


SJP.pl

Bergama – miasto w zachodniej Turcji, w prowincji Izmir, historyczna nazwa: Pergamon. Według danych na rok 2000 miasto zamieszkiwało 52 173 osób.

W mieście rozwinął się przemysł bawełniany oraz skórzany.

Kompleks archeologiczny ruin starożytnego Pergamonu znajduje się na górującym nad współczesnym miastem akropolu. Na obrzeżach Bergamy znajduje się także inne stanowisko archeologiczne – ruiny dawnego Asklepiejonu.

Wikipedia


bergamasca

[czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska


SJP.pl

Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.

Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).

Wikipedia


bergamasco

[czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kynol. rasa psa o długiej sierści;

Wiktionary

  • Bergamasco (gmina we Włoszech)
  • Bergamasco (rasa psa)
  • Bergamasco (dialekt)

Wikipedia


bergamaska

dawny taniec włoski o żywym tempie, rozpowszechniony w Europie w okresie odrodzenia; pergameska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. choreogr. włoska pieśń do tańca lub taniec;

Wiktionary

Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.

Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bergamo n., bergamczyk mos., bergamończyk mos., bergamka ż., bergamonka ż.

 przym. bergamski, bergamoński

Wiktionary


bergamczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bergamo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyniesione do obozu części przekazywał jednemu ze strzelców alpejskich, bergamczykowi z batalionu «Tirano» (…)

 (1.1) — Bergamczyk zawsze popiera bergamczyka.

 (1.1) Gościła w Warszawie delegacja włoskiego miasta Bergamo, która przybyła do Polski na obchody 100-lecia Powstania Styczniowego, w którym zginął bergamczyk generał Francesco Nullo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bergamo n., bergamończyk mos.

:: fż. bergamonka ż., bergamka ż.

 przym. bergamoński, bergamski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bergamończyk

Wiktionary


bergamo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii;

 (1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Lombardia ze stolicą w Bergamo (1.1);

Wiktionary

Bergamo – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Bergamo, położone u południowych podnóży Alp Bergamskich. Dawna nazwa miejscowości to Bergomum.

W Bergamo w 1826 urodził się Francesco Nullo, pułkownik, przyjaciel i powiernik Giuseppe Garibaldiego, dowódca ochotników włoskich, tzw. garibaldczyków, którzy wzięli udział w polskim powstaniu styczniowym 1863. Bergamo posiada również swój klub piłkarski – Atalanta BC, w której grał między innymi Christian Vieri.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przenieśmy się teraz (…) w rejon włoskiego miasta Bergamo w północnej Lombardii, słynącego jako ojczyzna technologii wielkopiecowej. W rejon Bergamo, gdzie w XVI wieku narodziły się nie tylko wielkie piece, ale najsławniejsza z masek komedii dell'arte, arlekin (…)

 (1.1) W 463 roku z rozkazu Egidiusza Alanowie najechali na Italię. Zostali pobici w bitwie pod Bergamo i musieli się wycofać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bergamczyk mos., bergamończyk mos., bergameńczyk mos., bergamonka ż., bergamka ż., bergamaska ż.

 przym. bergamski, bergamoński, bergameński

Wiktionary


bergamończyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bergamo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te kilkanaście tysięcy rusznic bergamończyków może przynajmniej, jak sądzę, zdeptać tłuszczę miast, zasadzającą wiechę wolności.

 (1.1) Poniżej na grani ciągnął się długi sznur ludzi. (…) Gdzieś wśród nich powinien być uparty jak przystało na bergamończyka Simone.

 (1.1) Profesor Nullo Minissi, któremu imię nadano na cześć słynnego bergamończyka, jest nawet po kądzieli spokrewniony z rodem Nullo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bergamo n.

:: fż. bergamonka ż.

 przym. bergamoński, bergamski

Wiktionary


bergamoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɡãˈmɔ̃j̃sʲci, AS: bergãmõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bergamczyk mos., bergamaska ż., Bergamo n., bergamończyk m., bergamonka ż., bergamka

 przym. bergamski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bergamski

Wiktionary


bergamota

1. drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, pokrewne pomarańczy, uprawiane głównie na europejskim wybrzeżu śródziemnomorskim i na Kaukazie; pomarańcza bergamota;
2. odmiana gruszy o owocach kulistych, używanych najczęściej na przetwory; też: owoc tej gruszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. pomarańcza bergamota.

 (1.2) zob. pysznogłówka szkarłatna.

Wiktionary

  • pysznogłówka szkarłatna
  • pomarańcza bergamota

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1-2) bergamotka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bergamotka ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|bergamotta.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|pomarańcza bergamota.

 (1.2) zobtłum|pysznogłówka szkarłatna.

źródła.

== bergamota (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pomarańcza bergamota (owoc)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɡãˈmɔta, AS: bergãmota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bergamotka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) bergamotka

Wiktionary


bergamotka

1. odmiana gruszy o spłaszczonych owocach, używanych do przetworów i deserów; bergamota;
2. owoc tej odmiany gruszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. bergamota.

 (1.2) kosmet. spoż. olejek eteryczny z bergamotki (1.1); zapach bergamotki (1.1); stosowany m.in. do produkcji herbaty Earl Grey i w przemyśle kosmetycznym

 (1.3) bot. zob. pysznogłówka.

Wiktionary

  • pysznogłówka szkarłatna
  • pomarańcza bergamota

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kupiłam sobie balsam do ciała z bergamotką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɡãˈmɔtka, AS: bergãmotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bergamota ż.

 przym. bergamotowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bergamota, pomarańcza bergamota

 (1.2) olejek bergamotowy

Wiktionary


bergamotowy

przymiotnik od: bergamota


SJP.pl


bergamski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Alpy Bergamskie

synonimy.

 (1.1) bergamoński

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bergamończyk mos., bergamczyk mos., Bergamo n., bergamaska ż.

 przym. bergamoński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bergamask

* czeski: (1.1) bergamský

* francuski: (1.1) bergamasque

* łaciński: (1.1) Bergomensis

* niemiecki: (1.1) bergamaskisch, Bergamasker

* rosyjski: (1.1) бергамский

* słowacki: (1.1) bergamský

* słoweński: (1.1) bergamski

* włoski: (1.1) bergamasco

źródła.

== bergamski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) bergamski, bergamoński

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bergamończyk mos., bergamczyk mos., Bergamo n., bergamaska ż.

 przym. bergamoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bergamoński

Wiktionary


bergamuty

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) utopijny, fantastyczny archipelag z dziecięcego wiersza Jana Brzechwy

Wiktionary

Na wyspach Bergamutach – wiersz Jana Brzechwy, opublikowany w 1945, opisujący fikcyjny archipelag Bergamuty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wyspach Bergamutach podobno jest kot w butach. Widziano także osła, którego mrówka niosła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɡãˈmutɨ, AS: bergãmuty

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bergamucki

Wiktionary


bergen

miasto w Norwegii


SJP.pl

Bergen – norweskie miasto i gmina leżąca w okręgu Vestland, na styku mórz Północnego i Norweskiego.

Bergen jest drugim co do wielkości miastem kraju, liczy 289 330 mieszkańców (2023). Nazywane jest bramą do fiordów i znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia


bergen-belsen

niemiecki obóz koncentracyjny


SJP.pl

Konzentrationslager Bergen-Belsen – niemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1940–1945 w III Rzeszy w pobliżu miasta Bergen.

Wikipedia


bergeńczyk

mieszkaniec Bergen (miasta w Norwegii)


SJP.pl


bergenia

rodzaj pochodzących z Azji bylin z rodziny skalnicowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. azjatycka roślina ozdobna;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛrˈɡɛ̃ɲja, AS: bergńi ̯a

Wiktionary


bergenka

mieszkanka Bergen (miasta w Norwegii)


SJP.pl


bergeński

Bergen (miasto w Norwegii)


SJP.pl


berger

nazwisko


SJP.pl

Geografia

Stany Zjednoczone

  • Berger – miasto w stanie Arkansas
  • Berger – miasto w stanie Idaho
  • Berger – miasto w stanie Illinois
  • Berger – miasto w stanie Missouri
  • Berger – miasto w stanie Ohio

Wikipedia


bergerac

nazwisko


SJP.pl

Bergerac (wymowa, oksyt. Brageirac) – miasto i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Dordogne, wokół którego rozpościera się region winiarski Bergerac. W 2022 r. miasto zamieszkiwało 26 852 osób.

Wikipedia


bergkapela

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. orkiestra górnicza

Wiktionary


bergmagister

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. górn. kierownik żupy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɡmaˈɟistɛr, AS: bergmaǵister

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berkmajster

Wiktionary


bergman

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Bergman – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Boone

Osoby:

  • Andrew Bergman – amerykański reżyser i scenarzysta filmowy
  • Cwi Bergman – prezes Związku Byłych Mieszkańców Łodzi w Izraelu
  • Daniel Bergman – szwedzki reżyser filmowy
  • Erik Bergman – fiński kompozytor
  • Eva Bergman – szwedzki reżyser filmowy
  • Hjalmar Bergman – szwedzki pisarz
  • Ingmar Bergman – szwedzki reżyser, scenarzysta filmowy i teatralny
  • Ingrid Bergman – szwedzka aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna
  • Lowell Bergman – amerykański producent telewizyjny
  • Peter Bergman – amerykański aktor
  • Stanisław Bergman – polski malarz
  • Stefan Bergman – amerykański matematyk
  • Stefan Bergman – białoruski i polski publicysta i działacz komunistyczny
  • Stina Bergman – szwedzki reżyser filmowy
  • Torbern Olof Bergman – szwedzki chemik i mineraolog

Wikipedia


bergmann

pistolet albo karabin maszynowy używany przez armię niemiecką podczas drugiej wojny światowej


SJP.pl

Tw 245 "Bergmann" – powojenne oznaczenie tramwaju elektrycznego serii 245, wytwarzanego w 1927 roku w Gdańskiej Fabryce Wagonów (niem. Danziger Waggon Fabrik) i eksploatowanego w Gdańsku. Przed wojną zwany był potocznie z niemieckiego Heubuder, ze względu na eksploatowanie tych pojazdów dla nowo otwartej linii nr 4 z Centrum na kąpielisko Stogi (Heubude).

Wikipedia


bergmistrz

w dawnej Polsce: urzędnik górniczy w żupach krakowskich; bachmistrz


SJP.pl


bergoglio

nazwisko


SJP.pl

Franciszek (łac. Franciscus PP., wł. Francesco, hiszp. Francisco; właśc. Jorge Mario Bergoglio SJ; ur. 17 grudnia 1936 w Buenos Aires, zm. 21 kwietnia 2025 w Watykanie) – argentyński duchowny rzymskokatolicki, jezuita, 266. papież i 8. suweren Państwa Watykańskiego w latach 2013–2025.

Wikipedia


bergowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|berga, bergowka.

Wiktionary


bergowka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|berga, bergowa.

Wiktionary


bergson

nazwisko, np. Henri Bergson [czytaj: ąri bergSĄ] (1859 - 1941) - francuski pisarz i filozof, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1927, twórca intuicjonizmu


SJP.pl

Bergson może odnosić się do:

  • Gabriel Bergson (1790–1844) – warszawski kupiec, syn Bera Sonnenberga
  • Gustaw Bergson (1850–1908) – warszawski kupiec
  • Henri Bergson (1859–1941) – pisarz i filozof francuski
  • Jakub Bergson (1794–1856) – kupiec, syn Bera Sonnenberga
  • Ludwik Bergson (ujednoznacznienie)
  • Michał Bergson (ujednoznacznienie)
  • Samuel Bergson (1829–1911) – kupiec i filantrop

Wikipedia


bergsonista

bergsonizm


SJP.pl

Patrz:

bergsonizm

bergsonistka

bergsonizm


SJP.pl

Patrz:

bergsonizm

bergsonizm

koncepcja filozoficzna krytykująca wartość poznania intelektualnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. prąd filozoficzny i literacki krytykujący wartość poznania intelektualnego i podnoszący rangę intuicji;

Wiktionary

Bergsonizm – prąd literacki, ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem filozofii Henriego Bergsona (irracjonalizm, podniesienie rangi intuicji, wprowadzenie pojęcia pędu życiowego – élan vital, rozważania na temat schematyzmu języka, który hamuje poznanie zmieniającej się dynamicznie rzeczywistości).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bergsonista m.

Wiktionary


bergsonowski

nawiązujący do koncepcji Henri Bergsona, francuskiego filozofa i pisarza


SJP.pl


berhomet

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego;

Wiktionary

Berhomet (ukr. Берегомет) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego.

Znajduje tu się stacja kolejowa Berhomet.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. berhomecki

Wiktionary


beri-beri

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. awitaminoza, choroba wywoływana ostrym niedoborem witaminy B1;

Wiktionary

Beri-beri – choroba układu nerwowego, której przyczyną jest niedobór witaminy B1.

Witamina B1 (tiamina) odgrywa istotną rolę w przemianie węglowodanów – umożliwia prawidłowe spalanie glukozy. Przy jej niedoborze w ustroju gromadzą się mleczany i kwas pirogronowy, co powoduje kwasicę mleczanową. Współcześnie najczęstszą przyczyną niedoboru witaminy B1 jest długotrwałe spożywanie alkoholu, co prowadzi do zmniejszenia jej wchłaniania. Inne przyczyny obejmują stosowanie furosemidu i operacje oraz choroby układu pokarmowego.

Wikipedia


beria

nazwisko


SJP.pl


berimbau

brazylijski jednostrunny instrument muzyczny


SJP.pl

Berimbau – jednostrunowy instrument muzyczny pochodzenia afrykańskiego charakterystyczny dla brazylijskiej sztuki walki – capoeira, rodzaj łuku muzycznego. Jest najważniejszym instrumentem w tzw. "bateria" i wyznacza rytm grających ("capoeiristas") w "roda" (wymowa "hoda").

Wikipedia


beringia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geol. pas lądu łączący Azję i Amerykę w okresie zlodowaceń;

Wiktionary

Beringia – istniejący w okresie zlodowaceń pas lądu łączący dzisiejszą Syberię w Azji z terenami północnej Kanady i Alaski w Ameryce Północnej. Ludzie zamieszkujący w przeszłości Beringię najprawdopodobniej byli przodkami dzisiejszych Indian. Beringia pokryta była roślinnością.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Badania wykazują, iż obszary Beringii pokryte były roślinnością.

Wiktionary


beriowszczyzna

okres terroru w Związku Radzieckim w latach 1938 - 1953, kiedy sowieckim aparatem represji kierował Ławrentij Beria


SJP.pl


beriszon

francuska rasa owcy domowej; berrichon


SJP.pl


berkel

promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97, pierwiastek należący do aktynowców, niewystępujący w przyrodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Berkel jest aktynowcem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrkɛl, AS: berkel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. berkelowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bk

Wiktionary


berkeleizm

koncepcja filozoficzna głosząca, że przedmiotem poznania mogą być jedynie subiektywne idee pochodzące od wrażeń zmysłowych


SJP.pl


berkeley

George Berkeley (1685-1753), irlandzki filozof, biskup anglikański


SJP.pl

Miejscowości i jednostki administracyjne
  • Berkeley – miasto w Wielkiej Brytanii, w hrabstwie Gloucestershire
  • Berkeley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Alameda
  • Berkeley – miejscowość w prowincji Ontario w Kanadzie
  • Berkeley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie St. Louis
  • Berkeley – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
  • Berkeley Heights – miejscowość w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych
  • Berkeley Lake – miejscowość w stanie Georgia w Stanach Zjednoczonych
  • Berkeley Township – miejscowość w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych
  • Berkeley (ang. Berkeley Township) – gmina w Stanach Zjednoczonych, w stanie New Jersey, w hrabstwie Ocean
  • Berkeley County – hrabstwo w stanie Karolina Południowa w Stanach Zjednoczonych
  • Berkeley County – hrabstwo w stanie Wirginia Zachodnia w Stanach Zjednoczonych

Wikipedia


berkelowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący berkelu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berkel m.

Wiktionary


berkowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Filip Berkowicz (ur. 1977) – polski muzykolog i menedżer kultury
  • Józef Berkowicz (1789–1846) – polski wojskowy pochodzenia żydowskiego
  • Julja Szamalow-Berkowicz (ur. 1964) – izraelska polityk
  • Konrad Berkowicz (ur. 1984) – polski polityk
  • Marian Berkowicz (1935–2012) – polski poeta
  • Michael Berkowitz (1863–1935) – żydowski pedagog i pisarz związany z Austro-Węgrami i Polską, pionier ruchu syjonistycznego
  • Oskar Berkowicz (1904-1956) – działacz komunistyczny
  • Rose Berkowicz (1922–1943) – francuska socjalistka
  • Żenia Berkowicz (ur. 1985) – rosyjska poetka i reżyserka teatralna

Wikipedia


berkowiec

dawna rosyjska jednostka ciężaru równa dziesięciu pudom (ok. 164 kg); bierkowiec


SJP.pl

Berkowiec – rosyjska jednostka masy.

1 berkowiec = 163,81 kg = 10 pudów = 400 funtów.

Wikipedia


berkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Ołeksandr Berkowski – ukraiński piłkarz
  • Paweł Berkowski – polski poeta, performer i działacz kulturalny
  • Berkowski – wieś w Bułgarii

Wikipedia


berkshire

[czytaj: baksze] brytyjska rasa świń; berkszyr


SJP.pl

Berkshire – hrabstwo ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South East England, położone na zachód od Londynu, w dolinie Tamizy i rzeki Kennet, uznawane za jedno z tzw. Home Counties. Do 1998 roku Berkshire pełniło funkcję administracyjną jako hrabstwo niemetropolitalne.

Wikipedia


berkszyr

świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire


SJP.pl


berkszyry

świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire


SJP.pl


berkut

duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; birkut; bielik


SJP.pl

Berkut lub bierkut (transkrypcja z rosyjskiego: беркут)

  • berkut, bierkut – orzeł przedni w języku odpowiednio ukraińskim i rosyjskim
  • bierkut – radziecki skafander kosmiczny

Wikipedia


berkutowiec

funkcjonariusz Berkutu, wyspecjalizowanej jednostki ukraińskiej milicji


SJP.pl


berlacz

dawniej:
1. futrzana lub wojłokowa nakładka na but, używana w czasie mrozów;
2. rodzaj zimowego buta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. obuw. zimowy but z futra lub wojłoku nakładany na zwykłe obuwie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrlat͡ʃ, AS: berlač

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berleć, berlocie

Wiktionary


berlacze

dawniej: rodzaj zimowego obuwia z futrem na zewnątrz


SJP.pl


berlaczek

zdrobnienie od: berlacz


SJP.pl


berliet

pojazd marki Berliet


SJP.pl

Berliet – były francuski producent samochodów osobowych, ciężarowych i innych pojazdów użytkowych z Vénissieux.

Wikipedia


berlin

czterokołowy pojazd konny; berlinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Niemiec;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w Stanach Zjednoczonych

 (1.3) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego;

Wiktionary

Berlin – stolica, największe miasto Niemiec i zarazem kraj związkowy. Zajmuje powierzchnię ok. 891,70 km² i zamieszkuje go 3 878 100 osób (31 grudnia 2023). Jest największym miastem w Unii Europejskiej pod względem liczby mieszkańców w granicach administracyjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój znajomy mieszka w Berlinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrlʲĩn, AS: berlʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ber mrz., berlińczyk m., berlinianka ż., berlinka ż., berliniak m.

 przym. berliński, podberliński

Wiktionary


berlina

czterokołowy pojazd konny; berlinka


SJP.pl

Berlina to rodzaj karety konstrukcji rozworowej, tzn. takiej, gdzie pudło zawieszone było pomiędzy dwoma drągami. W XIX wieku znana już jako kareta czteroosobowa, zawieszona.Określenie berlina stosowane było w odniesieniu do trójbryłowych nadwozi samochodów (sedan), np. Fiat 125, Opel Rekord, szczególnie produkowanych lub przeznaczonych na rynki: włoski, portugalski, hiszpański i rumuński.


Wikipedia


berlińczyk

mieszkaniec Berlina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Berlina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On jest berlińczykiem, ale teraz mieszka w Warszawie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈlʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: berlʹĩĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berlin m., berlina ż., berlinka ż., berlińskość ż.

:: fż. berlinka ż., berlinianka ż.

 przym. berliński

Wiktionary


berling

nazwisko, m.in. Zygmunt Berling (1896-1980) - polski generał


SJP.pl

  • Berling – miejscowość we Francji
  • Charles Berling
  • Peter Berling
  • Zygmunt Berling

Wikipedia


berlinger

mały statek żaglowy używany w XIII–XV wieku; balinger


SJP.pl

Wikipedia


berlingo

samochód typu Citroën Berlingo


SJP.pl

Berlingo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Brescia.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 1864 osoby, 466 os./km².

Wikipedia


berlingowiec

żołnierz Armii Wojska Polskiego dowodzonej przez generała Zygmunta Berlinga


SJP.pl


berlinguer

[czytaj: berlingłer] nazwisko


SJP.pl


berlinianka

mieszkanka Berlina; berlinka (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Berlina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrlʲĩˈɲãnka, AS: berlʹĩńãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berlin m., berlińczyk m., berlinka ż.

 przym. berliński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berlinka

Wiktionary


berlinka

1. potocznie: odcinek drogi z Berlina do Królewca, przebiegający przez Polskę;
2. dawny płaskodenny statek rzeczny, rodzaj barki;
3. dawny kryty powóz konny dla czterech osób, z dużymi oknami;
4. dawna srebrna moneta pruska;
5. przestarzale: berlinianka (mieszkanka Berlina)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Berlina

 (1.2) żegl. nieduży, kryty, żaglowy statek rzeczny, używany do przewożenia towarów; transportowa duża łódź żaglowa;

 (1.3) hist. podróżny resorowany pojazd konny z krytym, oszklonym nadwoziem i czterema lub dwoma miejscami siedzącymi

 (1.4) hist. rodzaj tramwaju z końca XIX wieku

 (1.5) numizm. pruska moneta srebrna, wybijana także z polskim stemplem

 (1.6) spoż. rodzaj wędliny w postaci cienkiej kiełbaski, odmiana parówki

Wiktionary

Termin berlinka, odnoszący się do Berlina, może mieć wiele znaczeń:

  • Berlinka – budowana przez III Rzeszę autostrada Berlin – Królewiec
  • berlinka (statek)
  • potoczne określenie Pruskiej Biblioteki Państwowej w Berlinie
    • Berlinka, zbiór dokumentów pochodzących z powyższej biblioteki, obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: bɛrˈlʲĩnka, AS: berlʹĩnka

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. Berlin mrz., berlinianka ż.

    :: fm. berlińczyk mos.

     przym. berliński

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) berlinianka

    Wiktionary


berliński

przymiotnik od: Berlin (stolica Niemiec)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Berlin

Wiktionary

Berliński, Berlińska, Berlińscy:

  • Bogdan Berliński (* 1937, Rybnik) – polski żużlowiec, ojciec Mirosława Berlińskiego
    • Mirosław Berliński (* 1960, Rybnik) – polski żużlowiec, syn Bogdana Berlińskiego
  • Hersz Berliński, ps. Herszek, Jeleń (1908, Łódź – 1944, Warszawa) – żydowski działacz ruchu oporu podczas II.
  • Norbert Stanisław Berliński (* 1938, Równe) – polski inżynier, działacz partyjny i państwowy
  • Rafał Berliński (* 1976, Płock) – polski piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub bocznego obrońcy
  • Tova Berlinski (* 1915, Oświęcim) – izraelska malarka polskiego pochodzenia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj w świecie pamięta się dobrze zburzenie muru berlińskiego, a niedostatecznie pamięta się zdarzenia w Polsce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈlʲĩj̃sʲci, AS: berlʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ber mrz., Berlin m., berlińczyk m., berlinianka ż., berlinka ż.

Wiktionary


berlioz

Berlioz:

  • Hector Berlioz
    • Karnawał rzymski (Berlioz)
  • Jacques Berlioz
  • Joseph-Berlioz Randriamihaja
  • (69288) Berlioz

Wikipedia


berlusconi

[czytaj: berlusKOni] nazwisko


SJP.pl

Silvio Berlusconi (wym. [ˈsilvjo berluˈsko:ni]; ur. 29 września 1936 w Mediolanie, zm. 12 czerwca 2023 tamże) – włoski polityk i przedsiębiorca. Trzykrotny premier Włoch (w latach 1994–1995, 2001–2006 i 2008–2011), stojący na czele czterech rządów. Założyciel partii Forza Italia, następnie twórca ugrupowań Lud Wolności i reaktywowanego FI, parlamentarzysta krajowy i europejski. Określany jako osoba dominująca przez kilkanaście lat we włoskiej polityce.

Wikipedia


berman

nazwisko


SJP.pl

  • Adolf Berman (1906–1978) – polski i izraelski polityk oraz działacz społeczny pochodzenia żydowskiego
  • Bronisław Berman (1903–1937) – polski i radziecki działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
  • Izydor Berman (ok. 1898–1942) – polski i żydowski pisarz, tłumacz, krytyk literacki i publicysta
  • Jakub Berman (1901–1984) – polski działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
  • Lazar Berman (1930–2005) – rosyjski pianista
  • Lejb Berman (1887–1944) – żydowski literat
  • Marrissa Berman – amerykańska narciarka
  • Mieczysław Berman (1903–1975) – polski grafik
  • Rick Berman (ur. 1945) – amerykański producent telewizyjny
  • Thijs Berman (ur. w 1957) – polityk holenderski
  • Wiktor Borowski, właściwie Aron Berman (1905–1976) – polski działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego
  • Antoni Marianowicz, właściwie Kazimierz Jerzy Berman (1924–2003) – polski poeta
  • Dianne Feinstein, właściwie Dianne Goldman Berman Feinstein (ur. 1933) – amerykańska polityk

Wikipedia


bermudczyk

mieszkaniec Bermudów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mieszkaniec Bermudów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bermudy nmos.

:: fż. Bermudka ż.

 przym. bermudzki

Wiktionary


bermudka

cienki skafander piankowy do nurkowania, z krótkimi nogawkami i rękawami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bermudów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bermudy nmos.

:: fm. Bermudczyk mos.

 przym. bermudzki

Wiktionary


bermudy

letnie spodenki sięgające niemal do kolan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. terytorium zależne Wielkiej Brytanii na Bermudach (1.2);

 (1.2) geogr. archipelag na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Środkowej

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Bermudy są pozostałością dawnego atolu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈmudɨ, AS: bermudy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bermudy nmos., Bermudczyk mrz., Bermudka ż.

 przym. bermudzki

Wiktionary


bermudzki

związany z Bermudami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bermudów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bermudy nmos., Bermudka ż., Bermudczyk mos., bermudy nmos.

Wiktionary


bermyca

wysoka czapka futrzana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wysoka futrzana czapka;

Wiktionary

Bermyca (od niem. Bärenmütze – niedźwiedzia czapka) – wojskowe nakrycie głowy w kształcie wysokiej czapki, najczęściej wykonane lub przynajmniej pokryte niedźwiedzią skórą w oryginalnym kolorze.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛrˈmɨt͡sa, AS: bermyca

Wiktionary


bernaciak

nazwisko


SJP.pl


bernacki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bronisław Bernacki (1944–2024) – rzymskokatolicki duchowny
  • Gerard Bernacki (1942–2018) – rzymskokatolicki duchowny
  • Jan Bernacki (1880–1944) – polski pisarz i publicysta
  • Leszek Bernacki (1958–2017) – polski botanik
  • Lucjan Bernacki (1902–1976) – rzymskokatolicki duchowny
  • Ludwik Bernacki (1851–1921) – polsko-austriacki urzędnik, prawnik
  • Ludwik Bernacki (1882–1939) − polski historyk literatury, bibliotekarz
  • Ludwik Bernacki (ur. 1937) − polski inżynier, przedsiębiorca, polityk
  • Marek Bernacki (ur. 1965) – polski językoznawca
  • Rafał Bernacki (ur. 1972) – polski piłkarz ręczny
  • Rafał Bernacki (ur. 1981) – polski hokeista
  • Samuel Bernacki (zm. 1768)
  • Stanisław Bernacki (1902–1980) – polski aktor
  • Włodzimierz Bernacki (ur. 1960) – polski politolog

Wikipedia


bernadeciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernadety lub z nią związany


SJP.pl


bernadeta

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) ofic. urz. imię|polski|ż.;

Wiktionary

Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miała na imię Bernadeta i doskonale grała w tenisa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Bernadetka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Bernadetka

Wiktionary


bernadetka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Bernadeta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojechałam na zakupy, podczas gdy Adam został w domu i bawił się z Bernadetką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bernadeta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bernadeta

Wiktionary


bernadetta

imię żeńskie


SJP.pl

Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.

Wikipedia


bernadotte

[czytaj: bernaDOT] dynastia panująca w Szwecji od 1818 roku i w Norwegii w latach 1818-1905


SJP.pl

Bernadotte – dynastia panująca w Szwecji (od 5 lutego 1818) i Norwegii (od 5 lutego 1818 do 18 listopada 1905).

Jean Baptiste Bernadotte (marszałek napoleoński) został adoptowany przez króla Karola XIII i wyznaczony na następcę tronu 21 sierpnia 1810 roku. Po śmierci króla wstąpił na tron szwedzki jako Karol XIV Jan i norweski jako Karol III Jan (w obu królestwach była inna liczba władców o imieniu Karol, stąd różna numeracja). Po tym, jak Oskar II odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu i zerwał unię w 1905.

Wikipedia


bernadowski

nazwisko


SJP.pl


bernanke

[czytaj: bernanki] nazwisko


SJP.pl


bernanos

nazwisko


SJP.pl


bernard

duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Francja:

  • Le Bernard – miejscowość i gmina

Stany Zjednoczone:

  • Bernard – miejscowość

Osoby:

  • Bernard – arcybiskup Splitu
  • Bernard – biskup płocki
  • Bernard – biskup Porto
  • Bernard – biskup poznański
  • Bernard – biskup Symbalonu
  • Bernard – duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin, arcybiskup halicki
  • Bernard – hrabia Ravensbergu
  • Bernard – książę Saksonii-Weimaru
  • Bernard – brazylijski piłkarz
  • Bernard – syn Karola Młota
  • Bernard I – margrabia Marchii Północnej
  • Bernard Bernard – brytyjski zapaśnik
  • Bernard Dzik Gojski – kasztelan czerski
  • Bernard Fanning – nowozelandzki rugbysta
  • Bernard Nadler – postać serialu Zagubieni
  • Bernard z Clairvaux – święty, doktor Kościoła
  • Claude Bernard – naukowiec, lekarz, twórca podstaw nowoczesnej medycyny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli Bernard i ona psom oczy sprzedadzą, to muszą się świata wyrzec całego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrnart, AS: bernart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bernardowa ż.

 przym. Bernardowy, bernardzki

Wiktionary


bernarda

duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów


SJP.pl

Bernarda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Bernard

Bernarda imieniny obchodzi 19 maja.

Wikipedia


bernardek

zdrobnienie od: Bernard (imię męskie)


SJP.pl


bernardetta

imię żeńskie


SJP.pl

Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.

Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.

Wikipedia


bernardostwo

Bernard z małżonką; Bernardowie


SJP.pl


bernardowie

imię męskie


SJP.pl


bernardowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernarda lub z nim związany


SJP.pl


bernardyn

członek zakonu założonego przez św. Franciszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. plural|Bernardyna.

Wiktionary

  • Bernardyn (imię)
  • bernardyn (rasa psa)
  • zakonnik, członek zakonu bernardynów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wasz pradziadek miał na imię Bernardyn.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈnardɨ̃n, AS: bernardỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bernardyn mos./mzw.

Wiktionary


bernardyna

duży, silny pies z rasy dogów; bernard


SJP.pl

Bernardyna – żeński odpowiednik imienia Bernardyn. Patronką tego imienia jest św. Bernardyna z Foligno.

Bernardyna imieniny obchodzi 21 września i 23 września (druga data na pamiątkę bł. Bernardyny Marii Jabłońskiej).

Wikipedia


bernardynek

roślina lecznicza; drapacz lekarski


SJP.pl


bernardyni

członek zakonu założonego przez św. Franciszka


SJP.pl

Bernardyni – zwyczajowa nazwa Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Źródłem tej nazwy zwyczajowej jest wezwanie pierwszego klasztoru: św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie. W tym znaczeniu jest ona rozumiana na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi.

Wikipedia


bernardynka

1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
2. likier ziołowy


SJP.pl


bernardynki

1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
2. likier ziołowy


SJP.pl

Bernardynki, Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu – żeński zakon z rodziny zakonów franciszkańskich, istniejący wyłącznie w Polsce.

Bernardynki pielęgnują tradycję adoracji Najświętszego Sakramentu w swoich świątyniach. Zakon ma charakter kontemplacyjno-klauzurowy. W czasie wolnym od modlitwy bernardynki zajmują się szyciem szat liturgicznych, wypiekiem hostii i komunikantów.

Wikipedia


bernardyński

1. związany z zakonem bernardynów;
2. pies bernardyński - duży, silny pies z rasy dogów; bernardyn, bernard


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z zakonem bernardynów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wygląda chłopak jak bernardyński prowincjał, zmężniał, opalił się, utył.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bernardyn mzw./mos.

Wiktionary


bernardziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernardy lub z nią związany


SJP.pl


bernaś

nazwisko


SJP.pl


bernat

nazwisko


SJP.pl


bernatek

nazwisko


SJP.pl


bernatowicz

nazwisko


SJP.pl

Bernatowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty, z nobilitacji.

Wikipedia


berneńczyk

mieszkaniec Berna - miasta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec kantonu Berno

Wiktionary

Berneński pies pasterski – rasa psów, należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Typ dogowaty. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Berno n., berneńczyk mos., bernenka ż.

:: fż. Bernenka ż.

 przym. berneński

Wiktionary


bernenka

mieszkanka Berna (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka kantonu Berno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berno n., bernenka ż., berneńczyk mos.

:: fm. Berneńczyk mos.

 przym. berneński

Wiktionary


berneński

przymiotnik od: Berno


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Berno

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po pierwsze – i to właściwie już powinno argumentację wyczerpać – poprawka ta byłaby sprzeczna z konwencją berneńską, której Polska zobowiązała się przestrzegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛrˈnɛ̃j̃sʲci, AS: bernĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berneńczyk mos., Bernenka ż., Berno n., bernenka ż., berneńczyk mos.

Wiktionary


berners

nazwisko


SJP.pl


bernesco

[czytaj: bernesko] w literaturze: gatunek utworów satyryczno-komediowych, charakteryzujący się kontrastem między wyszukanym stylem a błahą lub wulgarną tematyką, popularny we Włoszech w XVI wieku


SJP.pl


bernhard

nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Bernhard – książę holenderski
  • Christoph Bernhard – niemiecki kompozytor
  • Jan Bernhard – polski inżynier
  • Rolf Bernhard – szwajcarski lekkoatleta
  • Sandra Bernhard – amerykańska aktorka
  • Thomas Bernhard – austriacki pisarz

Inne:

  • (2643) Bernhard – planetoida
  • Bernhard – herb szlachecki

Zobacz też:

  • Bernard
  • Operacja Bernhard
  • Sankt Bernhard

Wikipedia


bernhardt

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Bernhardt:

  • Kevin Bernhardt (ur. 1961) – amerykański aktor, scenarzysta i producent filmowy
  • Martin Bernhardt (1844–1915) – niemiecki neurolog
  • Robert Bernhardt (1874–1950) – polski lekarz dermatolog
  • Sarah Bernhardt (1844–1923) – francuska aktorka i reżyserka

Wikipedia


bernikla

gęś żyjąca na wybrzeżach mórz półkuli północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. zamieszkująca półkulę północną gęś o czarnym dziobie

Wiktionary

Branta – rodzaj ptaków z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛrʲˈɲikla, AS: berʹńikla

Wiktionary


bernina

masyw górski w Alpach Retyckich


SJP.pl

Szwajcaria:

  • Bernina – region w kantonie Gryzonia
  • Bernina – dawny okręg (Bezirk) w kantonie Gryzonia
  • Berninabach – rzeka, dopływ Inn

Inne:

  • Bernina – kolej
  • Bernina – marka maszyn do szycia
  • Berninagruppe – pasmo górskie w Alpach
  • Berninapass – przełęcz w Alpach
  • Bernina-Alpen – niemiecka nazwa Alpi del Bernina
  • Bernina Express – połączenie kolejowe w Szwajcarii

Wikipedia


bernini

nazwisko, m.in.: Gian Lorenzo Bernini, rzeźbiarz, malarz oraz architekt włoskiego baroku


SJP.pl

Osoby:

  • Pietro Bernini (1562–1629) – włoski rzeźbiarz
  • Giovanni Lorenzo Bernini (1598–1680) – włoski rzeźbiarz, architekt i malarz
  • Anna Maria Bernini (ur. 1965) – włoska polityk

Inne:

  • Bernini – stacja metra w Turynie
  • Piazza Bernini – plac w Turynie

Wikipedia


berno

1. stolica Szwajcarii
2. kanton w Szwajcarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Szwajcarii;

 (1.2) geogr. kanton w Szwajcarii;

 (1.3) geogr. daw. Brno

Wiktionary

Berno (niem. Bern, fr. Berne, wł. Berna, retorom. Berna, gsw. Bärn) – de facto stolica oraz czwarte co do wielkości i ludności miasto oraz gmina (niem. Einwohnergemeinde) w Szwajcarii, siedziba rządu (niem. Bundesstadt) i stolica kantonu Berno. Znajduje się w regionie administracyjnym Bern-Mittelland, oraz okręgu Bern-Mittelland.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jogin poleciał do swoich uczniów do Berna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrnɔ, AS: berno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. berneńczyk mos., bernenka ż., Berneńczyk mos., Bernenka ż.

 przym. berneński

Wiktionary


bernolakowski

przymiotnik

 (1.1) związany ze słowackim językoznawcą Antonem Bernolákiem i opracowanym przez niego standardem języka słowackiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bernolakowiec mos.

Wiktionary


bernoulli

nazwisko


SJP.pl

Wikipedia


bernstein

[czytaj: bernsztajn, bernstajn] nazwisko


SJP.pl

Geografia

Austria

  • Bernstein – gmina targowa w kraju związkowym Burgenland, w powiecie Oberwart

Niemcy

  • Bernstein – dzielnica Windischeschenbachu
  • Bernstein – dzielnica Wunsiedel
  • Bernstein am Wald – dzielnica Schwarzenbach am Wald

Polska

Wikipedia


bernsztajn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. miner. bursztyn

Wiktionary


berrichon

[czytaj: beriSZĄ] francuska rasa owcy domowej; beriszon


SJP.pl


berry

[czytaj: bery] nazwisko


SJP.pl

  • Berry – kraina historyczna w północno-środkowej Francji

Miejscowości w Australii:

  • Berry – miejscowość w stanie Nowa Południowa Walia

Miejscowości w USA:

  • Berry – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Fayette
  • Berry – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Harrison
  • Berry – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dane

Wikipedia


bersalier

1. w armii włoskiej: żołnierz oddziału piechoty zmotoryzowanej jednostek szybkich;
2. od połowy XIX wieku do II wojny światowej: żołnierz doborowych oddziałów piechoty włoskiej i sardyńskiej;
3. w XVIII wieku: strzelec w Tyrolu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. żołnierz włoskiej lekkiej piechoty zmechanizowanej;

Wiktionary

Bersalierzy (wł. Bersaglieri) – włoska formacja piechoty. Pierwotnie rodzaj strzelców celnych, współcześnie piechota zmotoryzowana. Jednostki bersalierów cechowały się zawsze dużą mobilnością i uważane są za formację elitarną.

Tradycyjnie charakterystycznym nakryciem głowy bersalierów są kapelusze vaira z pióropuszem wykonanym z piór głuszca zachodniego

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bersalierski

Wiktionary


bersalierski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. wojsk. związany z bersalierem, bersalierami, dotyczący bersaliera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bersalier mos.

Wiktionary


berserk

w sagach nordyckich: wojownik mający opinię niezwyciężonego, walczący z siłą i dzikością niedźwiedzia


SJP.pl

Berserk (berserker) – według podań historycznych był nieznającym strachu wojownikiem nordyckim. Wikinga będącego berserkiem ogarniał szał walki, który dodawał mu nadludzkiej siły.

Wikipedia


berski

nazwisko


SJP.pl


berso

kryta aleja w ogrodach XVI-XVII wieku; bindaż, kolebka


SJP.pl

Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux, chłodnik, kolebka – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku.

Wikipedia


bert

1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona


SJP.pl

Francja:

  • Bert – gmina

Inne:

  • BERT (model językowy)
  • Bert – imię
  • Bert is Evil – satyryczna strona internetowa

Zobacz też:

  • Beert

Wikipedia


berta

1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

  • Berta – imię żeńskie pochodzenia germańskiego
  • Berta – konspiracyjny nadajnik telewizyjny
  • berta – język w Etiopii
  • Berta 1 – samochód Formuły 1

Osoby noszące nazwisko Berta:

  • Anna Berta (ur. 1991) – szwedzka tenisistka
  • Barbara Berta (ur. 1963) – szwajcarska piosenkarka
  • Benjámin Berta (ur. 2003) – węgierski kierowca wyścigowy
  • Oreste Berta (ur. 1940) – argentyński konstruktor wyścigowy
  • Tibor Berta (ur. 1966) – węgierski duchowny rzymskokatolicki, biskup
  • Berta (539-612) – królowa Kentu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaręczył się z panną Bertą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrta, AS: berta

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* esperanto: (1.1) Berto

* francuski: (1.1) Berthe ż.

* rosyjski: (1.1) Берта ż.

* słowacki: (1.1) Berta ż.

* szwedzki: (1.1) Berta

* węgierski: (1.1) Berta

* włoski: (1.1) Berta ż.

źródła.

== Berta (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|czeski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bertelsmann

nazwisko


SJP.pl

Bertelsmann SE & Co. KGaA – międzynarodowy koncern mediowy założony w 1835 z siedzibą w Gütersloh, w Niemczech. Spółka działa w 63 krajach i zatrudnia ponad 100 tys. pracowników (stan na 30 czerwca 2007). W 2006 roku koncern odnotował przychody w wysokości 19,3 miliarda euro, zysk operacyjny (EBIT) wyniósł 1,87 miliarda euro, a dochód netto 2,4 miliarda euro. Od 1 stycznia 2008 do końca 2011 dyrektorem generalnym Bertelsmann AG był Hartmut Ostrowski.

Wikipedia


berthier

Osoby o nazwisku Berthier:

  • Jacques Berthier − francuski kompozytor
  • Jan Berthier – ksiądz katolicki
  • Laetitia Berthier – burundyjska lekkoatletka, tyczkarka
  • Louis-Alexandre Berthier − książę Neuchâtel i Wagram, diuk Valengin, marszałek Francji
  • Pierre Berthier – francuski mineralog i geolog

Wikipedia


bertold

imię męskie


SJP.pl

Bertold – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od starogermańskich słów berath „światły” i wald – „władca” i oznaczającego „światły władca”.

Bertold imieniny obchodzi 29 marca, 27 lipca i 14 grudnia.

Znane osoby noszące imię Bertold:

  • św. Bertold z Kalabrii – święty katolicki, założyciel Zakonu Karmelitów
  • Bertold IV z Diessen – książę Andechs w Bawarii oraz pierwszy książę Meranii
  • Bertold I – książę Karyntii
  • Bertolt Brecht
  • Berthold Delbrück
  • Berthold Kempinski
  • Bertold Kittel
  • Berthold Lubetkin

Wikipedia


bertoldostwo

Bertold z małżonką; Bertoldowie


SJP.pl


bertoldowie

imię męskie


SJP.pl


bertoldowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertolda lub z nim związany


SJP.pl


bertolecja

gęsto ulistnione drzewo dziko rosnące, obecnie występuje w Brazylii, Boliwii, Peru, Kolumbii, Gujanie i Wenezueli; orzech brazylijski


SJP.pl

Orzesznica wyniosła, orzesznica brazylijska, bertolecja (Bertholletia excelsa) – gatunek drzewa z rodziny czaszniowatych. W stanie dzikim występuje w tropikalnych lasach górnego dorzecza Amazonki, przede wszystkim w Boliwii (która jest największym eksporterem owoców orzesznicy), w zachodnich i północnych stanach Brazylii i w Peru. Nieliczne stanowiska można spotkać również w Kolumbii, Gujanie, Gujanie Francuskiej, Surinamie i Wenezueli.

Wikipedia


bertolid

krystaliczny związek chemiczny niespełniający prawa stałości składu; związek niestechiometryczny, adaltonid


SJP.pl

Bertolidy, związki niestechiometryczne – związki chemiczne, które w przeciwieństwie do daltonidów nie spełniają prawa stałości składu. Nazwa pochodzi od nazwiska Claude'a Louisa Bertholleta.

Bertolidy można spotkać wśród stałych związków nieorganicznych oraz wielu polimerów syntetycznych. Przyczyną zmiennej zawartości różnych pierwiastków w związku mogą być defekty sieci krystalicznej lub występowanie nadmiaru atomów jednego ze składników, nietworzących wiązań chemicznych. Wprawdzie entropia sprawia, że każde ciało stałe jest do pewnego stopnia niestechiometryczne, jednak ze względów praktycznych termin ten stosuje się do związków, w których odstępstwa od stechiometrii są mierzalne i wynoszą co najmniej 1% wartości idealnej.

Wikipedia


bertolt

obce imię męskie


SJP.pl


bertolucci

Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie, zm. 26 listopada 2018 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.

Wikipedia


bertone

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mot. samochód zaprojektowany i/lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone

Wiktionary

Bertone – byłe włoskie przedsiębiorstwo projektujące samochody seryjne jak i samochody koncepcyjne. Siedziba przedsiębiorstwa mieściła się w Turynie, we Włoszech. Styl Bertone jest bardzo charakterystyczny i rozpoznawalny nawet, jeśli są to samochody produkowane dla różnych koncernów. 18 grudnia 2014 roku firma ogłosiła bankructwo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pod budynek sądu podjechało srebrne bertone.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bertonka

Wiktionary


bertonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. mot. samochód zaprojektowany lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bertone

Wiktionary


bertram

roślina zielna z rodziny astrowatych; maruna szarolistna, piretrum, złocień dalmatyński, zębownik


SJP.pl

  • Bertram – imię męskie pochodzenia germańskiego
  • bertram (Anacyclus) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych

Gminy:

  • Bertram (ang. Bertram Township) – gmina w USA, w stanie Iowa, w hrabstwie Linn

Miejscowości:

  • Bertram – miasto w USA, w stanie Iowa, w hrabstwie Linn
  • Bertram – miasto w USA, w stanie Teksas, w hrabstwie Burnet

Osoby o nazwisku Bertram:

  • Adolf Bertram – kardynał.

Wikipedia


bertramostwo

Bertram z małżonką; Bertramowie


SJP.pl


bertramowie

imię męskie


SJP.pl


bertramowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertrama lub z nim związany


SJP.pl


bertrand

obce imię męskie


SJP.pl

  • Bertrand – imię męskie
  • J. Bertrand – francuski pływak, medalista olimpijski

Miejscowości w USA:

  • Bertrand – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Mississippi
  • Bertrand – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Phelps

Gminy w USA:

  • Bertrand (ang. Bertrand Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Berrien

Wikipedia


berwianka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, na Grodzieńszczyźnie, prawy dopływ Pyranki

Wiktionary

Berwianka (biał. Бярвенка Biarwienka)— rzeka w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, lewy dopływ rzeki Pyranki w dorzeczu Niemna. Długość 25 km. Powierzchnia zlewni 110 km². Średni spadek 0,7‰. Wypływa z Jeziora Długiego, uchodzi do Pyranki ok. 700 m na południowy zachód od wsi Prudy. Skanalizowana na całym swoim biegu.

Wikipedia


berwiński

nazwisko


SJP.pl


beryks

rodzaj morskich ryb promieniopłetwych, poławianych w celach spożywczych


SJP.pl

Beryks wspaniały, beryks szkarłatny (Beryx splendens) – gatunek morskiej ryby z rodziny beryksowatych (Berycidae).

Wikipedia


beryl

pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4;

 (1.2) miner. minerał należący do grupy krzemianów pierścieniowych;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) wojsk. karabinek automatyczny wyprodukowany przez Fabrykę Broni „Łucznik”;

Wiktionary

  • beryl – pierwiastek chemiczny
  • beryl – minerał
  • Beryl – menedżer okien
  • Beryl – telewizor
  • Beryl – karabinek automatyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minerałem berylu jest akwamaryna.

 (2.1) Dopóki atakujący byli daleko, nie było sensu ostrzeliwać z beryli kryjącej ich ciemności i rozbłysków ognia u wylotów luf.

 (2.1) Zamówienia 5 tys. beryli – karabinków o stosowanym w NATO kalibrze 5,56 mm – domagali się demonstrujący pod koniec czerwca w Warszawie związkowcy z „Łucznika”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrɨl, AS: beryl

Wiktionary

Powiązane:

 przym. berylowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Be

Wiktionary


beryllonit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał;

Wiktionary

Beryllonit – minerał, jego nazwa związana jest z obecnością berylu w minerale. Odkryty w 1888 roku przez Jamesa Dwighta.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɨlˈːɔ̃ɲit, AS: bery•lõńit

Wiktionary


berylokrzemian

rzadki minerał z rodziny krzemianów pierścieniowych, rodzaj sodalitu


SJP.pl


berylowce

grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca II grupę główną układu okresowego: beryl, magnez, wapń, stront, bar i rad; wapniowce


SJP.pl

Berylowce (metale ziem alkalicznych, wapniowce) – pierwiastki chemiczne 2 (daw. IIA lub II głównej) grupy układu okresowego pierwiastków: beryl (Be), magnez (Mg), wapń (Ca), stront (Sr), bar (Ba) i rad (Ra). Wszystkie są dwuwartościowe.

Wikipedia


berylowiec

każdy pierwiastek z drugiej grupy układu okresowego Mendelejewa: beryl, magnez, wapń, stront, bar lub rad; wapniowiec


SJP.pl


berylowy

przymiotnik od beryl (pierwiastek, rzadziej minerał)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący berylu, związany z berylem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wprowadzenie reflektora berylowego w reaktorze Ewa pozwoliło na zwiększenie mocy z 4 do 10 MW.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛrɨˈlɔvɨ, AS: berylovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beryl m.

Wiktionary


beryloza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przewlekła choroba układu oddechowego powodowana kontaktem z pyłem berylowym;

Wiktionary

Beryloza (przewlekła choroba berylowa, berylioza, ang. berylliosis, chronic beryllium disorder, CBD) – przewlekła choroba zawodowa wynikająca z zatrucia berylem, przede wszystkim spowodowana kontaktem z pyłem berylowym. Dotyczy uszkodzeń układu oddechowego, przede wszystkim płuc, ale mogą występować także obrażenia skóry. Klinicznie bardzo przypomina sarkoidozę.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pylica berylowa

Wiktionary


berzelia

roślina z rzędu Bruniales


SJP.pl


berzelianit

minerał selenowy


SJP.pl

Berzelianit – minerał zawierający selen, należy do gromady siarczków i pokrewnych kruszców. Występuje rzadko.

Minerał znany od 1832 r. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Jönsa Jacoba Berzeliusa (1779–1848), który był jego odkrywcą.

Wikipedia


berzelius

[czytaj: berSELjus] nazwisko


SJP.pl

Jöns Jacob Berzelius (ur. 20 sierpnia 1779 w Väversunda, zm. 7 sierpnia 1848 w Sztokholmie) – szwedzki chemik, lekarz i mineralog. Laureat Medalu Copleya.

Wikipedia


berżera

niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżerka


SJP.pl

Berżera (od fr. bergère – pasterka) – rodzaj głębokiego fotela rokokowego, typowego dla meblarstwa w stylu Ludwika XV i Ludwika XVI.

Jego cechami charakterystycznymi było pełne, zaokrąglone, nieco cofnięte oparcie (zaplecek), również nieco cofnięte i lekko rozchylone ramiona oraz niskie siedzisko z narzuconą luźno poduszką.

Wikipedia


berżeretka

1. utwór liryczny w poezji francuskiej XVIII w., o tematyce pastoralnej, miłosnej,
2. skoczny taniec w szybkim tempie, modny w XVI w.


SJP.pl


berżerka

niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżera


SJP.pl


berło

ozdobna laska będąca symbolem najwyższej władzy, głównie monarszej, także niektórych godności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ozdobna pałka będąca insygnium królewskim;

 (1.2) eduk. (w szkołach wyższych) insygnium rektorskie

 (1.3) bot. nazwa systematyczna|Pedicularis sceptrum-carolinum|L.|ref=tak., gnidosz królewski, gatunek półpasożytniczych roślin zielnych z rodzaju gnidosz;

 (1.4) rodzaj drążka z poprzeczką, na której umieszcza się sokoła

 (1.5) gwara. więzienna szczotka do czyszczenia toalet

Wiktionary

Berło (gr. sképtron, łac. sceptrumkij) – ozdobna pałka będąca jednym z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.

Berło to godło i symbol najwyższej władzy króla lub cesarza. Znane było w starożytności jako laski osób starszych i pasterzy. Motyw króla-pasterza obecny był już u Sumerów - przedstawia się tak choćby Gudea, władca Lagasz. W okresie nowoasyryjskim symbolem władzy była maczuga z okrągłą głowicą. Ten archetyp przejął judaizm, a następnie chrześcijaństwo. Dało to początek pastorałowi biskupiemu jako symbolowi obrony „owieczek” (wiernych), a w kontekście świeckim - poddanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Berło jest jednym z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛrwɔ, AS: beru̯o

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. sceptr

 (1.4) gwara. więzienna bejza, lola

Wiktionary


berłóweczka

rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych


SJP.pl

Tulostoma Pers. (berłóweczka) – rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).

Wikipedia


bes

w starożytnym Egipcie: bóstwo przedstawiane jako brodaty karzeł, opiekujące się rodzącymi matkami


SJP.pl

Francja:

  • Bès

Osoby:

  • Annemieke Bes – holenderska żeglarka
  • Eva Bes – hiszpańska tenisistka
  • Stanisław Bes − polski oficer
  • Władysław Bes − polski oficer

Inne:

  • Bes − bóg egipski
  • Bes − herb szlachecki

Zobacz też:

  • BES

Wikipedia


besaminka

naczynko na wonne zioła, używane przez Żydów w domu i bóżnicy, najczęściej w formie wieżyczki; balsaminka


SJP.pl


besan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. mąka z ciecierzycy, częsty składnik regionalnych kuchni na subkontynencie indyjskim;

Wiktionary

Besan, czasem mniej precyzyjnie ćana (hindi बेसन, besan, kannada ಕಡಲೆ ಹಿಟ್ಟು, kadale hittu) – rodzaj mąki otrzymywanej z jednej z indyjskich odmian ciecierzycy (Cicer arientinum). Używana jest w wielu krajach, a zwłaszcza w Indiach, gdzie stanowi istotny składnik wielu potraw lokalnej kuchni, m.in. pakory.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) mąka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|tamil.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gram flour, besan, garbanzo bean flour, chickpea flour

* francuski: (1.1) farine de pois chiche ż.

* hindi: (1.1) बेसन m. (besan)

* hiszpański: (1.1) harina de garbanzos ż.

* kataloński: (1.1) farina de cigrons ż.

* szwedzki: (1.1) kikärtsmjöl n.

źródła.

== besan (język angielski.) ==

thumb|besan (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-besan.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) spoż. besan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


besarabczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Besarabii; osoba z tej krainy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na celowniku znalazł się każdy, kto miał cokolwiek wspólnego z obcokrajowcami: ucierpieli Łotysze, Grecy, Besarabczycy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Besarabia ż., Besarabianin mos., Besarabianka ż.

:: fż. Besarabka ż.

 przym. besarabski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Besarabianin

Wiktionary


besarabia

kraina między Dniestrem a Prutem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina położona między Dniestrem a Prutem, obecnie podzielona między Mołdawię i Ukrainę;

Wiktionary

Besarabia (rum. Basarabia, tur. Besarabya, ukr. Бесарабія) – kraina historyczno-geograficzna położona we Wschodniej Europie między dolnymi biegami Dniestru i Prutu. Obecnie jest częścią Mołdawii i Ukrainy. Współcześnie nazwy Besarabia używa się w znaczeniu historycznym, geograficznym i kulturowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Besarabia to część Mołdawii, którą anektowali Rosjanie.

 (1.1) W styczniu 1918 r. wojska rumuńskie zajęły Besarabię i 9 kwietnia proklamowano przyłączenie jej do Rumunii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Besarabczyk mos., Besarabka ż.

 przym. besarabski

Wiktionary


besarabka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Besarabii; kobieta z tej krainy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Besarabia ż.. Besarabianin mos., Besarabianka ż.

:: fm. Besarabczyk mos.

 przym. besarabski

Wiktionary


besarabski

przymiotnik od: Besarabia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Besarabią, dotyczący Besarabii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Besarabia ż., Besarabczyk mos., Besarabka ż.

Wiktionary


besemerować

1. otrzymywać stal w konwertorze Bessemera;
2. otrzymywać miedź z kamienia hutniczego


SJP.pl


besemerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hutn. wytapianie stali o bardzo niskiej zawartości siarki i fosforu w konwertorze Bessemera

 (1.2) hutn. odzyskiwanie miedzi z kamienia hutniczego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. besemerować

 przym. besemerowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) konwertorowanie

Wiktionary


besemerownia

dział stalowni z piecami systemu Bessemera; konwertorownia


SJP.pl


besemerowski

1. hutniczy piec konwertorowy systemu Bessemera;
2. stal besemerowska - stal otrzymywana z takiego pieca


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z procesem uzyskiwania stali wynalezionym przez Henry'ego Bessemera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. besemerowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. bessemerowski

Wiktionary


bęsica

bęsica kwietniówka, bęsica osinówka - gatunki ciem z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


beśka

nazwisko


SJP.pl


beski

Besko (wieś w Polsce)


SJP.pl


beskid

szczyt w Tatrach Zachodnich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w Tatrach Zachodnich

 (1.2) geogr. szczyt w Beskidzie Niskim

 (1.3) geogr. szczyt w Beskidzie Śląskim

 (1.4) geogr. potok, dopływ Bielczy

 (1.5) geogr. potok, dopływ Kseni

 (1.6) geogr. potok, dopływ Wilszni

 (1.7) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim

Wiktionary

Części miejscowości
  • Beskid – część wsi Konieczna
  • Beskid – część wsi Odrowąż
  • Beskid – przysiółek wsi Zawoja
  • Beskid – część wsi Targanice
  • Beskid – część miasta Szczyrk
  • Beskid – część wsi Istebna
  • Beskid – część wsi Kocierz Rychwałdzki
  • Beskid – część wsi Kamesznica
  • Beskid – dawny przysiółek wsi Smerek w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna (Bieszczady Zachodnie)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Beskidek mrz., beskidnik mos., Beskidy nmos., Podbeskidzie n., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary


beskidek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. góra w Polsce, w Beskidzie Śląskim, w paśmie Baraniej Góry;

 (1.2) geogr. jeden z wierzchołków Czerniawy Suchej w Beskidzie Makowskim

 (1.3) geogr. góra w Beskidzie Niskim;

 (1.4) geogr. potok w Polsce, w Beskidzie Śląskim

 (1.5) geogr. część miasta Szczyrk w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim

 (1.6) geogr. część miasta Ustroń, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim

 (1.7) geogr. przysiółek wsi Koszarawa, w województwie śląskim, w powiecie żywieckim

Wiktionary

Miejscowości i ich integralne części w Polsce
  • Beskidek – część miasta Szczyrk, w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie miasto Szczyrk
  • Beskidek – część miasta Ustroń, w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie miasto Ustroń
  • Beskidek – przysiółek wsi Koszarawa, w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Koszarawa
Obiekty fizjograficzne
  • Beskidek – inna nazwa szczytu Mędralowa w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
  • Beskidek – jeden z wierzchołków Czerniawy Suchej w Beskidzie Makowskim
  • Beskidek – potok, dopływ Głębiczka
  • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Małym
  • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Śląskim (pod Czantorią)
  • Beskidek – przełęcz w Beskidzie Śląskim (pod Orłową)
  • Beskidek (1045 m) – szczyt między przełęczą Klekociny a Czerniawą Suchą w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
  • Beskidek – przysiółek w Ustroniu, w powiecie cieszyńskim
  • Beskidek – skocznia narciarska w Sułkowicach
  • Beskidek – szczyt w Beskidzie Niskim
  • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim po południowej stronie przełęczy Karkoszczonka
  • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim w Paśmie Stożka i Czantorii
  • Beskidek – szczyt w Beskidzie Śląskim, w Paśmie Równicy
Zobacz też
  • przejście graniczne Beskidek-Beskydek
  • Beskid
  • Beskidy
Przypisy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z rzadkich w Polsce roślin na stokach Beskidka występuje wierzbownica zwieszona.

 (1.4) Dzieci moczyły nogi w Beskidku, a my zjadłyśmy po kawałku murzynka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki, podbeskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary


beskidnik

dawniej, regionalnie: zbójnik beskidzki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg. zbójnik operujący w Beskidach

Wiktionary

  • beskidnik – inna nazwa tołhaja, zbójnika karpackiego
  • Beskidnik – potok, dopływ Górnej Solinki

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Beskidek mrz., Beskid mrz., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki, podbeskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary


beskidy

pasmo górskie w Karpatach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. pasmo górskie w Karpatach zewnętrznych;

Wiktionary

Beskidy (cz., słow. Beskydy, ukr. Бескиди, ang. Beskids, niem. Beskiden) – grupa pasm górskich w łańcuchu Karpat, rozciągająca się od rzeki Beczwy na zachodzie (Czechy) po rzekę Czeremosz (Ukraina) na wschodzie. Szerokość Beskidów wynosi 50–70 km, a ich długość ok. 600 km.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spakowałam Leopoldzie: latarkę, kompas i mapę Beskidów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beskid mrz., Beskidek mrz., beskidnik mos., Podbeskidzie n., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Beskid, daw. Bieskid, Bieszczad

Wiktionary


beskidzki

przymiotnik od: Beskid, Beskidy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Beskidów, związany z Beskidami, pochodzący z Beskidów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stąd pochodził słynny Jura Proćpak zbójnik beskidzki i stąd "familia" Proćpaka podejmowała wyprawy.

 (1.1) Był beskidzkim góralem, którego rodzina pochodzi z Istebnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beskidzkość ż., Beskidek mrz., Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm.

 przym. podbeskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary


beskidzko

przysłówek

 (1.1) na sposób beskidzki, po beskidzku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beskidek mrz., Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki, podbeskidzki

Wiktionary


beskidzkość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest beskidzkie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Beskid mrz., Beskidek mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm.

 przym. beskidzki, podbeskidzki

 przysł. beskidzko

Wiktionary


besko

Besko (wieś w Polsce)


SJP.pl

Besko (ukr. Босько) – wieś nad Wisłokiem położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Besko; siedziba gminy Besko.

W 2021 roku miejscowość zamieszkiwały 4050 osoby.

Wikipedia


beskuryja

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hultaj, cwaniak

Wiktionary


beskuryjo

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hultaj, cwaniak

Wiktionary


besowy

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Łowicz. liliowy, w kolorze bzu

Wiktionary


bessa

1. długotrwały spadek cen towarów lub kursu papierów wartościowych na giełdzie
2. przenośnie o złym okresie w czyimś życiu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. obniżenie kursu papierów wartościowych, cen towarów lub innych aktywów notowanych na giełdach;

Wiktionary

Bessa (fr. baisse, pot. rynek niedźwiedzia, ang. bear market) – długotrwały trend spadkowy cen papierów wartościowych lub towarów notowanych na giełdzie papierów wartościowych.

Potoczna nazwa nawiązuje do metody ataku niedźwiedzia – uderza łapą z góry na dół. Przeciwieństwem bessy jest hossa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dochód narodowy jest w bessie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛsːa, AS: be•sa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rynek niedźwiedzia

Wiktionary


bessemer

1. nazwisko, np. Henry Bessemer (1813 - 1898), angielski inżynier, wynalazca hutniczego pieca konwertorowego;
2. nazwa jednego z kilku miast w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

  • Henry Bessemer – brytyjski wynalazca

Miejscowości w USA:

  • Bessemer – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Jefferson
  • Bessemer – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Gogebic
  • Bessemer – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Lawrence

Gminy w USA:

  • Bessemer (ang. Bessemer Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Gogebic

Wikipedia


bessemerowski

przymiotnik

 (1.1) zob. besemerowski.

Wiktionary


besserwisser

[czytaj: beserwiser] książkowo: ktoś, kto uważa się za najlepszego znawcę wszystkiego, za osobę wszechwiedzącą; przemądrzalec, ważniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. ktoś bezkrytycznie przekonany o swojej wiedzy, o tym że zna się na czymś najlepiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛsɛrˈvʲisɛr, AS: beservʹiser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. besserwisserstwo n.

:: fż. besserwisserka ż.

 przym. besserwisserski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mądrala, przemądrzalec, wielepa

Wiktionary


besserwisserka

besserwisser [czytaj: beserwiserka]


SJP.pl


besserwisserski

besserwisser


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki jak besserwisser, przemądrzały, zarozumiały

Wiktionary

Patrz:

besserwisser

Powiązane:

 rzecz. besserwisser mos.

Wiktionary


besserwisserstwo

przemądrzałość, cecha typu: "ja wiem lepiej"


SJP.pl


besson

1. nazwisko niemieckie, m.in. Benno Besson (1922-2006) - szwajcarski reżyser i aktor;
2. [czytaj: beSĄ albo beSON] nazwisko francuskie, m.in. Luc Besson (ur. 1959) - francuski reżyser, producent i scenarzysta


SJP.pl

Besson – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Allier.

Wikipedia


best

nazwisko, m.in. Charles Herbert Best (1899-1978) - kanadyjski fizjolog i lekarz, współodkrywca insuliny


SJP.pl

Niderlandy:

  • Best – miejscowość

Inne:

  • Best – najlepszy z najlepszych – film biograficzny o George'u Beście
  • Best – spółka akcyjna notowana na GPW
  • Best – album Boys
  • Best – album Rogera Taylora
  • Best – album klarnecisty Kenny’ego G
  • Best – zespół grający Disco Polo od 1999
  • BEST – organizacja studencka
  • BEST Engineering Competition – konkurs inżynierski
  • Best Film – dystrybutor filmów

Wikipedia


bestia

1. dzikie, groźne zwierzę;
2. zły człowiek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dzikie, drapieżne zwierzę

 (1.2) przen. zły człowiek, kanalia

Wiktionary

  • bestia – inaczej potwór
  • „Bestia” – samochód specjalny prezydenta Stanów Zjednoczonych
  • Bestia – singel Young Igiego
  • Bestia – album The Analogs
Postacie fikcyjne
  • Bestia – postać z baśni Piękna i Bestia
  • Bestia – postać z serialu Młodzi Tytani
  • Bestia – postać z komiksów, filmów i seriali o X-menach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tomek, twoja bestia mnie wczoraj ugryzła.

 (1.2) Do więzienia trafiła istna bestia – zgwałcił i zamordował 40 kobiet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛstʲja, AS: bestʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bestializm mrz., bestialność ż., bestialstwo n., bestiarium n., bestiariusz mrz.

:: zdrobn. bestyjka ż.

 przym. bestialny, bestialski

 przysł. bestialsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwierz, drapieżnik

 (1.2) sadysta, potwór, bydlak, kanalia

Wiktionary


bestializm

1. zezwierzęcenie, dzikość;
2. uprawianie stosunków płciowych ze zwierzętami, mające charakter seksualny lub rytualny


SJP.pl


bestialski

właściwy bestii; bezwzględny, okrutny, dziki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pejor. okrutny, niezwykle brutalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Anthony Storr pisał: „Najbardziej odrażające przykłady okrucieństwa człowieka określamy powszechnie jako zwierzęce lub bestialskie, sugerując przez użycie tych przymiotników, że zachowanie takie jest charakterystyczne dla zwierząt znajdujących się na niższym – aniżeli my – poziomie rozwoju. W rzeczywistości jednak skrajnie zwierzęce zachowanie występuje wyłącznie u człowieka (…)”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈstʲjalsʲci, AS: bestʹi ̯alsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bestia

 przysł. bestialsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezlitosny, potworny

Wiktionary


bestialsko

przysłówek

 (1.1) w sposób bestialski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bestia ż.

 przym. bestialski

Wiktionary


bestialskość

bestialski


SJP.pl

Patrz:

bestialski

bestialstwo

1. okrutne postępowanie, krwiożerczość, zezwierzęcenie;
2. wyjątkowo okrutny czyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyjątkowe okrucieństwo; brutalny, nieludzki czyn

Wiktionary

Bestialstwo (gr. θηριότης, theriotes) – w etyce Arystotelesa, trwała dyspozycja upodabniająca człowieka do zwierzęcia stanowiąca przeciwieństwo niemożliwej do pełnego określenia „cnoty nadludzkej” upodabniającej człowieka do bóstwa.

W pierwszym rozdziale VII księgi Etyki nikomachejskiej (1145 b) Arystoteles określa ją jako obelżywe miano nadawane ludziom, którzy przekraczają miarę w nikczemności. Bestialstwo ma występować rzadko, najczęściej wśród barbarzyńców lub jako efekt choroby lub kalectwa. Arystoteles wprowadza tu na tle etyki złotego środka rozróżnienie pomiędzy trwałymi dyspozycjami etycznymi, których należy unikać (wadami etycznymi): nikczemnością, nieopanowaniem i właśnie bestialstwem. Przeciwieństwem nikczemności ma być dzielność etyczna, nieopanowania – opanowanie, bestialstwa – trudna do określenia „przechodząca nasze siły i poniekąd boska dzielność”. Bestialstwa nie można utożsamiać z nikczemnością, gdyż ani zwierzętom, którym ono przysługuje, ani bogom, którym przysługuje jego przeciwieństwo, nie przysługuje cnota we właściwym sensie. Bogom nie przysługuje cnota, gdyż doskonałość bogów jest czymś od niej wyższym – skoro więc cnota jest czymś innym niż „cnota nadludzka”, przeciwieństwo „cnoty nadludzkiej”, którym jest bestialstwo, nie może być tym samym, co przeciwieństwo cnoty ludzkiej, którym jest nikczemność.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To, co zrobili z jeńcami, było czystym bestialstwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bestia ż.

 przym. bestialski

Wiktionary


bestiarium

zbiór utworów średniowiecznych osnutych na motywach zwierzęcych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gatunek literacki, utwór, w którym używa się motywów zwierzęcych w celu ukazania zasad religijnych i etycznych

Wiktionary

Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bestia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bestiariusz

Wiktionary


bestiariusz

rodzaj opowieści, popularnej w średniowieczu, tłumaczącej zasady etyki chrześcijańskiej na przykładzie życia zwierząt


SJP.pl

Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.

Wikipedia


bestry

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) rzad. reg-pl|Poznań. pstry

Wiktionary


bestseler

produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseller


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛstˈsɛlɛr, AS: bestseler

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przebój

Wiktionary


bestselerowy

przymiotnik od: bestseler (bestseller), np. bestselerowa powieść; bestsellerowy


SJP.pl


bestseller

produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny;

Wiktionary

Bestseller („best” i „sell”, z ang. „najlepiej sprzedający się”) – książka, film, gra komputerowa lub szerzej – każdy produkt, który uzyskał najwyższą sprzedaż w swojej klasie.

Pojęcie bestselleru i kryterium wzrostu sprzedaży jako miary oddziaływania dzieła wiąże się ze sporządzaniem rozmaitych rankingów, jak radiowe listy przebojów, listy publikowane w rozmaitych czasopismach branżowych, głównie muzycznych, listy sprzedaży publikatorów itp. Ich powstanie wiąże się z burzliwym rozwojem kultury amerykańskiej w latach 20. i 30. XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) przebój

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|bestseller.

uwagi.

 forma równoważna: bestseler

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bestseller, best-seller

* białoruski: (1.1) бестселер m.

* duński: (1.1) bestseller w.

* hiszpański: (1.1) superventas m., éxito de ventas m.

* rosyjski: (1.1) бестселлер m.

* szwedzki: (1.1) bästsäljare w., storsäljare w., kioskvältare w.

* ukraiński: (1.1) бестселер m.

źródła.

== bestseller (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-bestseller.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bestseller

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈstsɛlɛr, AS: bestseler

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przebój

Wiktionary


bestsellerowiec

pisarz często tworzący bestsellery


SJP.pl


bestsellerowy

przymiotnik od: bestseller (bestseler), np. bestsellerowa powieść; bestselerowy


SJP.pl


bestwić

1. doprowadzać do wściekłości; podjudzać, szczuć;
2. bestwić się - znęcać się nad kimś; pastwić się;
3. o zwierzętach: odczuwać pociąg płciowy; grzać się


SJP.pl


bestwin

wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim


SJP.pl

Bestwin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.

Wieś położona jest 2 km na południe od Baszkowa, przy drodze do Rudy. W Bestwinie znajdują się 52 gospodarstwa, mieszkają tam 263 osoby. Charakterystycznym budynkiem jest Dom Strażaka, w którym znajduje się remiza, świetlica wiejska, przedszkole oraz bar. Do sołectwa należy przysiółek Rochy, leżący między Bestwinem a Zdunami.

Wikipedia


bestwina

wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w pobliżu Bielska-Białej;

Wiktionary

Bestwina – wieś w Polsce, położona na obszarze historycznej Małopolski, w obecnym województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy Bestwina. Powierzchnia sołectwa wynosi 1353,6 ha, a liczba ludności 4999, co daje gęstość zaludnienia równą 341,2 os./km².

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛˈstfʲĩna, AS: bestfʹĩna

Wiktionary


bestwiński

Bestwina, Bestwin


SJP.pl

Patrz:

Bestwina, Bestwin

bestyjka

zdrobnienie od: bestia


SJP.pl


bestyjo

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bestia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Utopiec to je bestyjo, kero wciągo pod woda. → Utopiec to jest bestia, która wciąga pod wodę.

Wiktionary


beszamel

delikatny, ciepły sos z masła, mąki i mleka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. gęsty sos przyrządzany z masła, mąki, jajek i mleka lub śmietany;

Wiktionary

Beszamel (sos beszamelowy) – rodzaj sosu, przyrządzanego jako zasmażka z mąki na maśle, rozprowadzona mlekiem. Przyprawiany solą kuchenną, białym pieprzem, świeżo startą gałką muszkatołową i ewentualnie sokiem z cytryny. Należy do pięciu sosów bazowych w gastronomii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Steward dodał za dużo gałki muszkatołowej do beszamelu i wszystko zepsuł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈʃãmɛl, AS: bešãmel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beszamelowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sos beszamelowy

Wiktionary


beszamelowo-cebulowy

zrobiony z beszamelu i cebuli (np. sos beszamelowo-cebulowy)


SJP.pl


beszamelowy

związany z beszamelem


SJP.pl


beszczyński

nazwisko


SJP.pl


beszong

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Czamu pasymy kozy na beszongu? → Dlaczego pasiemy kozy na nasypie?

Wiktionary


beszperactwi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beszperactwo n.

Wiktionary


beszperactwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beszperactwi n.

Wiktionary


besztać

czasownik

 (1.1) ostro strofować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kierownik beształ nas za każdym razem, gdy spóźnialiśmy się do pracy choćby pół minuty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛʃtat͡ɕ, AS: beštać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. besztanie n., zbesztanie n.

 czas. zbesztać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ganić

Wiktionary


besztanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|besztać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zbesztanie n.

 czas. besztać ndk., zbesztać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łajanie, strofowanie, ruganie

Wiktionary


beszung

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Czamu pasymy kozy na beszungu? → Dlaczego pasiemy kozy na nasypie?

Wiktionary


bet

kołderka dla niemowląt; becik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zgrub. od: becik

 (1.2) pot. pościel

 (1.3) druga litera alfabetów semickich: m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ب), hebrajskiego (ב), syryjskiego (ܒ);

Wiktionary

Bet (ב , ب‍ , ܒ) – druga litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, hebrajskiego i syryjskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɛt, AS: bet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. becik mrz.

Wiktionary


bet-choron

Bet-Choron (lub Betoron, Bejt-Choron, Bethora, Beith Horon) („dom Horona”) – starożytne miasto z czasów biblijnych, położone przy ważnej drodze z Jerozolimy w górę doliny Ajalon. Miasto miało dwie części, oddalone o około 2 km, zwane Bet-Choron Górne (obecnie Beit ‘Ur al-Fauqa) oraz Bet-Choron Dolne (obecnie Beit ‘Ur al-Tahta). Strategiczne znaczenie miała przełęcz między obiema częściami.

Wikipedia


bet-sur

starożytne miasto w Palestynie, na południe od Jerozolimy


SJP.pl


bet-szean

miasto w Izraelu


SJP.pl


bet-szemesz

miasto w Izraelu


SJP.pl


beta

1. jedna z liter alfabetu greckiego;
2. środowiskowo o aucie marki BMW;
3. samochód typu Lancia Beta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nazwa drugiej litery alfabetu greckiego, β;

Wiktionary

Beta (wita, stgr. βῆτα, nw.gr. βήτα, pisana Ββ lub ϐ) – druga litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 2.Beta pochodzi od litery alfabetu fenickiego bet . Od bety pochodzą łacińskie B i cyrylickie Б i В.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nauczyciel oznaczył kąt betą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛta, AS: beta

Wiktionary


beta-bloker

lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; betabloker


SJP.pl


beta-karoten

organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; betakaroten, prowitamina A


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. prowitamina witaminy A, barwnik roślinny nadający niektórym owocom i warzywom pomarańczowy kolor;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛta‿kaˈrɔtɛ̃n, AS: beta‿karotẽn

Wiktionary


beta-metyloguanidynooctowy

kwas beta-metyloguanidynooctowy - organiczny związek chemiczny występujący głównie w mięśniach i ścięgnach; kreatyna


SJP.pl


beta-test

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) neol. jeden z końcowych etapów tworzenia produktu, na ogół oprogramowania, gry komputerowej, polegający na udostępnieniu jego niedokończonej wersji wybranej grupie użytkowników celem znalezienia błędów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) no, powiedzmy, że byłem bardzo zaskoczony tym, jak przebiegł pierwszy oficjalny beta-test tej gry.

Wiktionary


beta-tester

osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; betatester, beta tester


SJP.pl


betaaktywny

emitujący promienie beta; betapromieniotwórczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betapromieniotwórczy

Wiktionary


betabion

preparat zawierający tiaminę


SJP.pl


betabloker

lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; beta-bloker


SJP.pl


betaina

związek organiczny, metylowa pochodna aminokwasu, występująca w małych ilościach w tkankach zwierzęcych, w znacznie większych - w roślinnych, mająca zastosowanie w medycynie i metalurgii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. związek organiczny będący pochodną glicyny, występuje m.in. w burakach cukrowych, szpinaku czy pszenicy i stanowi produkt uboczny przemysłu cukrowniczego;

 (1.2) chem. związek organiczny będący jonem obojnaczym, w którym ładunek dodatni nie sąsiaduje z ładunkiem ujemnym i zlokalizowany jest na atomie oniowym niepołączonym z żadnym atomem wodoru;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W hodowli zwierząt betaina jest stosowana jako dodatek do paszy.

 (1.2) Niektóre betainy wykorzystywane są w detergentach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. betainowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betaina glicynowa, trimetyloglicyna, N,N,N-trimetyloglicyna, TMG, trimetyloamoniooctan

Wiktionary


betainowy

betaina


SJP.pl

Patrz:

betaina

betakaroten

organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; beta-karoten, prowitamina A


SJP.pl

β-Karoten – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, prowitamina witaminy A i najbardziej aktywny jej izomer. Neutralizuje rodniki w organizmie, stosowany jest jako lek w chorobach wzroku i skóry.

Wikipedia


betania

miasto w Kolumbii


SJP.pl

  • Betania (Palestyna) – biblijna nazwa współczesnego miasta Al-Ajzarijja w Palestynie koło Jerozolimy
  • Betania (Kolumbia) – miasto w Kolumbii
  • Betania (Gruzja) – wieś w Gruzji

Wikipedia


betanina

glikozyd, naturalny czerwony barwnik (E162); czerwień buraczana


SJP.pl

Betanina, czerwień buraczana, E162 – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów. Naturalny barwnik spożywczy koloru ciemnoczerwonego do fioletowego, otrzymywany z buraka ćwikłowego. W zastosowaniach spożywczych jest nieszkodliwa (zostaje całkowicie wydalona z organizmu wraz z moczem).

Wikipedia


betanka

1. mieszkanka Betanii
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej;

 (1.2) mieszkanka Betanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Betania ż.

:: fm. betańczyk m.

 przym. betański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) CSFB

Wiktionary


betanki

1. mieszkanka Betanii
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej


SJP.pl

Betanki, Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej (łac. Congregatio Sororum Familae Betanensis, CSFB) – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenie zakonne zatwierdzone 25 stycznia 1992 roku przez papieża Jana Pawła II.

Wikipedia


betański

Betania


SJP.pl

Patrz:

Betania

betapromieniotwórczy

emitujący promienie beta; betaaktywny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betaaktywny

Wiktionary


betaterapia

radioterapia wykorzystująca promieniowanie beta


SJP.pl


betatester

osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; beta-tester, beta tester


SJP.pl


betatron

rodzaj akceleratora cyklicznego do przyśpieszania elektronów


SJP.pl

Betatron – akcelerator indukcyjny, rodzaj akceleratora cyklicznego, służący do przyspieszania elektronów.

Wikipedia


betatronowy

związany z betatronem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z betatronem, dotyczący betatronu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betatron mrz.

Wiktionary


betel

1. krzew pnący krajów tropikalnych; pieprz żuwny;
2. podniecający środek do żucia wytwarzany m.in. z liści tej rośliny, popularny na Wschodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. bibl. miasto wymienione w Biblii, utożsamiane z ruinami w pobliżu miejscowości Bajtin na Zachodnim Brzegu;

Wiktionary

  • Betel – miasto biblijne w starożytnej Palestynie
  • betel – rodzaj używki popularnej w krajach Azji Południowej i Południowo-Wschodniej
  • betel – pieprz betelowy, roślina, której liście wykorzystywane są jako zewnętrzny składnik betelu (używki)
  • betel – palma betelowa, areka, roślina, której nasiona wykorzystywane są jako wewnętrzny składnik betelu (używki)
  • Betel – ośrodek koordynujący działalność Świadków Jehowy w danym kraju
  • Betel – niezależny megakościół charyzmatyczny położony w Redding (Kalifornia)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I mieszkała pod palmą Debora między Rama i między Betel na górze Efraim, i chodzili do niej synowie Izraelscy na sąd.

Wiktionary


betelgeza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. czerwony nadolbrzym w Orionie;

Wiktionary

Betelgeza (Betelgeuse, Alfa Orionis) – czerwony nadolbrzym w gwiazdozbiorze Oriona, dziewiąta pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie (+0,45m). Jest odległa od Słońca o około 640 lat świetlnych, jednak odległość jest wyznaczona z dużą niepewnością.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z całą pewnością ozdobą zimowego nieba jest Orion z powodu swej wielkości i pięknych jasnych gwiazd: wspomnianego już Pasa Oriona oraz czerwonawej Betelgezy i bardzo jasnego Rigela.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Betelgeuse, α Orionis

Wiktionary


betelowy

związany z betelem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z betelem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betel mrz.

Wiktionary


betesda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. hist. nazwa antycznej sadzawki zlokalizowanej w północnej części starej Jerozolimy;

Wiktionary

Sadzawka Owcza lub Betesda (hebr. ‏בית חסדא‎, beth hesda – „Dom miłosierdzia” lub „Dom łaski”) – sadzawka, czyli basen wodny w muzułmańskiej dzielnicy Jerozolimy, w dolinie Bet Zeta, obok Bazyliki św. Anny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Jerozolimie zaś znajduje się Sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków sic..

 (1.1) Te widokówki kupiliśmy po zwiedzeniu Betesdy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Sadzawka Owcza

Wiktionary


betfage

Betfage – aram. Bēt Pāgē (dom zielonych fig); starożytna miejscowość biblijna, położona na wschodnim zboczu Góry Oliwnej, niedaleko Betanii; sanktuarium franciszkanów Kustodii Ziemi Świętej, upamiętniające początek triumfalnego wjazdu Jezusa na osiołku do Jerozolimy.

Wikipedia


bethesda

Bethesda – miejscowość spisowa (obszar niemunicypalny) w hrabstwie Montgomery w amerykańskim stanie Maryland. Należy do obszaru metropolitalnego Waszyngtonu. CNNMoney w 2012 roku uhonorowało je tytułem „najlepiej zarabiającego miasta” w Ameryce.

Wikipedia


betis

Real Betis Balompié, hiszpański klub sportowy ze stolicy Andaluzji, założony w 1907 roku


SJP.pl


betka

1. potocznie: coś mało ważnego; drobnostka, drobiazg, błahostka;
2. potocznie: coś łatwego; łatwizna, pryszcz, pestka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. gwara. lichy, drobny nieszlachetny grzyb jadalny

 (1.2) pot. przen. coś mało istotnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jak człowiek wierzy w siebie to cała reszta to betka / Nie ma takiej rury na świecie, której nie można odetkać.

Wiktionary


bętkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Bętkowski (ur. 1951) – polski polityk
  • Jacek Bętkowski (1904–1980) – cichociemny
  • Nikodem Bętkowski (1812–1864) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji
  • Jerzy Bętkowski (1929–2017) – polski koszykarz
  • Tadeusz Bętkowski (1889–1966) – chirurg wojskowy
  • Teofil Bętkowski (1842–1933) – podporucznik, weteran powstania styczniowego
  • Walerian Bętkowski (1899–1964) – botanik

Wikipedia


betleemski

przymiotnik

 (1.1) daw. betlejemski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślę, że Jezusikowi i Matce w stajence Betleemskiej nie mogło być lepiej.

Wiktionary


betlej

nazwisko


SJP.pl

Betlej – polskie nazwisko.

Osoby noszące nazwisko Betlej:

  • Andrzej Tadeusz Betlej (ur. 1971) – polski historyk sztuki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, od 2020 dyrektor Zamek Królewskiego na Wawelu – Państwowych Zbiorów Sztuki.
  • Stanisław Ludwik Betlej ps. Lampart (1910–1945) – polski żołnierz, kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Wikipedia


betlejem

miasto w Palestynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej części Palestyny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do Betlejemu pełni radości, / Śpieszmy powitać Jezusa małego (…)

 (1.1) Rzemieślnicy z Betlejem wyrabiają pamiątki z masy perłowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈtlɛjɛ̃m, AS: betlei ̯ẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betlejemczyk mos., betlejemka ż., betlejemita mos., betlejemitka ż., betlejka ż.

 przym. betlejemski

Wiktionary


betlejemczyk

mieszkaniec Betlejem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Betlejem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ahmed spotkał starszego betlejemczyka przed meczetem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betlejemita m., Betlejem n., betlejka ż.

:: fż. betlejemitka ż., betlejemka ż.

 przym. betlejemski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betlejemita

Wiktionary


betlejemita

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Betlejem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betlejemczyk m., Betlejem n., betlejka ż.

:: fż. betlejemitka ż., betlejemka ż.

 przym. betlejemski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betlejemczyk

Wiktionary


betlejemitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Betlejem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żanna spotkała zgarbioną betlejemitkę w drodze na suk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betlejemka ż., Betlejem n., betlejka ż.

:: fm. betlejemczyk m., betlejemita m.

 przym. betlejemski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betlejemka

Wiktionary


betlejemka

mieszkanka Betlejem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Betlejem

Wiktionary

  • „Betlejemka” – ośrodek szkolenia PZA w Dolinie Gąsienicowej w Tatrach
  • Betlejemka – polana w Orawicach na Słowacji
  • Betlejemka – alternatywna nazwa jasełek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drogę zaszła im potężna betlejemka z koszem fig na głowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betlejemitka ż., Betlejem n., betlejka ż.

:: fm. betlejemczyk m., betlejemita m.

 przym. betlejemski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betlejemitka

Wiktionary


betlejemski

przymiotnik od: Betlejem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Betlejem, związany z Betlejem

 (1.2) odnoszący się do Bożego Narodzenia, związany z Bożym Narodzeniem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Betlejem lub betlejemitów, mający cechy lub właściwości przypisywane Betlejem lub betlejemitom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Betlejemską pasterkę transmitowała też polska telewizja.

 (1.2) …specjalistyczna firma zdejmuje ze słupów świąteczne ozdoby w kształcie gwiazdy betlejemskiej.

 (1.2) O, gwiazdo betlejemska, zaświeć na mym niebie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛtlɛˈjɛ̃msʲci, AS: betlei ̯msʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Betlejem n., betlejemita mos., betlejemitka ż., betlejemczyk mos., betlejemka ż., betlejka ż.

Wiktionary


betlejewski

nazwisko


SJP.pl


betlejka

regionalnie: szopka bożonarodzeniowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. model stajenki betlejemskiej, zwykle ze żłobkiem i figurkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Betlejka Michała jest jedną z największych w kraju.

 (1.1) Budowę XVII-wiecznej podziemnej kaplicy zwanej Betlejką przypisuje się Jerzemu Ossolińskiemu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Betlejem n., betlejemita mos., betlejemczyk mos., betlejemitka ż., betlejemka ż.

 przym. betlejemski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szopka, stajenka, żłóbek; ; gw-pl|Górny Śląsk|betlyjka.

Wiktionary


betlejym

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szopka, jasełka

Wiktionary


betlować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyłudzać, chodzić po prośbie

Wiktionary


betlyjka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. stajenka, szopka

Wiktionary


beton

twardy materiał budowlany z cementu, kruszywa i wody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. materiał budowlany, powstały ze zmieszania piasku, żwiru lub innego kruszywa z roztworem materiałów wiążących;

 (1.2) przen. iron. grupa konserwatystów lub nieusuwalnych notablów

 (1.3) środ. przestępcze chleb

 (1.4) drink zawierający jako główne składniki becherowkę i tonik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przen. iron. konserwatysta lub nieusuwalny notabl

 (2.2) przen. iron. człowiek słabo przyswajający nowe wiadomości

Wiktionary

Beton – niejednorodny i wielofazowy kompozyt, powstały głównie z cementu, kruszywa i wody, które po wymieszaniu stają się ciałem lepkoplastyczno-stałym. Mieszanka ta dzięki hydratacji cementu przechodzi w ciało stałe, które w czasie dojrzewania wciąż zmienia swoje właściwości. Jest jednym z najbardziej powszechnych materiałów budowlanych we współczesnym budownictwie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaprojektowano mur oporowy z betonu.

 (1.2) Ależ z niego beton.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛtɔ̃n, AS: betõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betonik mrz., betoniak mrz., betonit mrz., betonka, ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz mos., betoniara ż., betonowanie n., obetonowanie n., obetonowywanie n., wbetonowanie n., wybetonowanie n., zabetonowanie n.

 czas. betonować ndk., obetonować dk., obetonowywać ndk., wbetonować dk., wybetonować dk., zabetonować dk.

 przym. betonowy, betoniarski

 przysł. betonowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) konserwa, konserwatyści, reakcjoniści, siły wsteczne, twardogłowi, wstecznicy

 (2.1) konserwatysta, reakcjonista, twardogłowy, wstecznik

Wiktionary


betoniak

potocznie: dom zbudowany z płyt betonowych i gotowych elementów


SJP.pl


betoniara

zgrubienie od: betoniarka


SJP.pl


betoniareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: betoniarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betoniarka ż.

Wiktionary


betoniarka

1. maszyna wyrabiająca beton przez mieszanie cementu, żwiru, wody i piasku;
2. ciężarówka do przewożenia gotowego betonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. maszyna do wyrobu betonu

 (1.2) mot. bud. samochód ciężarowy przystosowany do transportu mieszanki betonowej

Wiktionary

Betoniarka – urządzenie budowlane służące do mieszania cementu, wody oraz piasku i żwiru (jako kruszywa) w celu utworzenia jednorodnej masy (mieszanki betonowej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do zaspokojenia potrzeb niewielkiej budowy wystarczy jedna betoniarka.

 (1.2) Przy betonowaniu mostu betoniarki jeździły jedna za drugą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛtɔ̃ˈɲarka, AS: betõńarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarz m., betonowanie n.

:: zdrobn. betoniareczka ż.

 czas. betonować ndk.

 przym. betonowy, betoniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) betonowóz, pot. gruszka

Wiktionary


betoniarnia

wytwórnia wyrobów betonowych, stosowanych jako prefabrykaty budowlane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. techn. wytwórnia wyrobów betonowych

Wiktionary

Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛtɔ̃ˈɲarʲɲa, AS: betõńarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betoniak m., betonit m., betonownia ż., betoniarka ż., betoniarz m., betonowanie n.

 przym. betonowy, betoniarski

 czas. betonować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) betonownia

Wiktionary


betoniarski

przymiotnik od: betoniarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub zawodem betoniarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. betoniarz mos., betoniarka ż., betoniarnia ż., beton mrz., betoniak m., betonit m., betonownia ż., betonowanie n.

 czas. betonować ndk., zabetonować dk., wybetonować dk., obetonować dk., podbetonować dk.

 przym. betonowy

Wiktionary


betoniarz

osoba zawodowo zajmująca się wytwarzaniem lub wylewaniem betonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik wyrabiający beton i przedmioty z betonu lub zatrudniony przy betonowaniu czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betonowanie n.

 czas. betonować ndk.

 przym. betonowy, betoniarski

Wiktionary


betonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od beton

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m.

Wiktionary


betonomieszarka

urządzenie do mieszania betonu


SJP.pl


betonoskop

przyrząd określający jakość betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się fali ultradźwiękowej


SJP.pl

Betonoskop – rodzaj urządzenia, które służy do określania właściwości betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się w nim fali ultradźwiękowej. Podczas badań wykorzystuje się ultradźwięki o częstotliwościach np. 24 kHz, 37 kHz, 54 kHz (jako typowych), oraz 82 kHz i 150 kHz.

Wikipedia


betonować

1. zalewać betonem lub budować z betonu;
2. w przenośni: utrwalać coś, czyniąc twardym, mocnym, niewzruszonym, np. betonować poglądy, stanowisko


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pokrywać coś betonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najpierw wykopują fundamenty, potem je betonują.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛtɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: betõnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betoniarka ż., betoniarz m., betoniarnia ż., betonownia ż., betonowanie n.

 czas. zabetonowywać ndk., zabetonować dk., obetonować ndk., wybetonować dk.

 przym. betonowy, betoniarski

Wiktionary


betonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zalewanie lub pokrywanie czegoś betonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy betonowaniu mostu betoniarki jeździły jedna za drugą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz m.

 czas. betonować ndk.

 przym. betonowy, betoniarski

Wiktionary


betonownia

1. wytwórnia wyrobów betonowych i żelbetonowych stosowanych jako prefabrykaty budowlane;
2. zespół urządzeń do produkcji masy betonowej


SJP.pl

Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.

Wikipedia


betonowo-kamienny

zrobiony z betonu i kamienia (np. budowla betonowo-kamienna)


SJP.pl


betonowóz

ciężarowy samochód przystosowany do przewożenia betonu


SJP.pl

Betonowóz lub betoniarka-samochód, potocznie gruszka do betonu – samochód ciężarowy przeznaczony do przewozu mieszanki betonowej. Mieszarka bębnowa zapobiega rozwarstwieniu znajdującej się w bębnie mieszanki betonowej.

Wikipedia


betonowy

przymiotnik od: beton


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany z betonu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogi o nawierzchni betonowej należą w Polsce do rzadkości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛtɔ̃ˈnɔvɨ, AS: betõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz m., betonowanie n.

 czas. betonować ndk.

 przym. betoniarski

Wiktionary


betonoza

pogardliwie: nadmierne stosowanie betonu, zwykle powiązane z usuwaniem zieleni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pejor. nadmierne wykorzystanie betonu w architekturze przestrzeni publicznych, często w połączeniu z likwidacją terenów zielonych;

Wiktionary

Betonoza – określenie stosowane wobec przestrzeni publicznych, w których zastosowano beton i/lub wyroby betonowe w ilościach nadmiarowych, co często wiąże się z likwidacją miejskiej zieleni i tym samym jej zalet dla miasta (np. zacienienie, obniżenie temperatury).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po latach betonozy samorządy zaczęły na nowo obsadzać roślinami miejskie ulice i place, oddawać do użytku nowe skwery, parki kieszonkowe.

Wiktionary


betsabee

postać biblijna


SJP.pl


betsaida

Betsaida (hebr. ‏בֵּית צַידָאּ‎, beth-tsaida; gr. Βηθσαϊδά, pol. Dom rybaka, Dom polowania lub Dom polowania/dziczyzny), Liwias, Julias (być może Bet-Ramta(?)) – biblijne miasto, obok Jerozolimy i Kafarnaum najczęściej wymieniana miejscowość w Ewangeliach. Położona była na terytorium Filipa Tetrarchy (jeden z synów Heroda Wielkiego), w pobliżu ujścia Jordanu do jeziora Genezaret. Betsaida wraz z Kafarnaum i Korozain zwane często są przez współczesnych uczonych „trójkątem ewangelicznym”, gdzie Jezus był najbardziej aktywny (Mt 11, 20–24; Łk 10, 13–15).

Wikipedia


bettino

obce imię męskie


SJP.pl


betty

[czytaj: beti] obce imię żeńskie


SJP.pl

Betty – angielskie imię. Jest to zdrobnienie od imienia Elizabeth (Elżbieta).

Wikipedia


betula

krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej; brzoza


SJP.pl

Wikipedia


betulina

biały barwnik zawarty w komórkach kory brzozowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, metabolit roślinny występujący m.in. w brzozie;

Wiktionary

Betulina – organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, pięciocykliczny diol (dwuhydroksylowa pochodna lupenu) występujący w znacznych ilościach (do 30% w suchej masie) w korze brzozy (łac. Betula), od której wziął swą nazwę.

Betulinie przypisuje się charakterystyczny biały kolor kory brzozy. Kora ta stanowi płaszcz ochronny brzozy, który zapewnia odporność zarówno na silne nasłonecznienie, jak i niekorzystne temperatury. Betulinę można wyizolować z białej kory brzozy z wydajnością ok. 20% poprzez ekstrakcję chloroformem (do ekstrakcji można też użyć proste alkohole). Po raz pierwszy została uzyskana w roku 1788 przez rosyjskiego naukowca Tobiasa Lowitza (ros. Товий Егорович Ловиц).

Wikipedia


betulinowy

kwas betulinowy - kwas organiczny o działaniu bakteriobójczym


SJP.pl


bety

wymięta pościel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. pościel

 (1.2) pot. rzeczy osobiste

 (1.3) reg. bukowski pow. sanocki: piżama

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tam się suszą bety naszego dzieciątka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛtɨ, AS: bety

Wiktionary


betycki

Betyka (kraina w Hiszpanii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Betyką, dotyczący Betyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Betyka ż.

Wiktionary


betyka

dawna kraina w południowej Hiszpanii


SJP.pl

Wikipedia


betyl

kamienny słup w świątyniach lub na otwartej przestrzeni, czczony przez ludy semickie jako siedziba bóstwa


SJP.pl

Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie i oznacza dom boga.

Wikipedia


beveridge

Beveridge – miasto w Australii, w stanie Wiktoria.

Wikipedia


bewatron

cykliczny akcelerator cząstek naładowanych; kosmotron; synchrotron protonowy


SJP.pl


beyoncé

[czytaj: bijonSI, bejonSE] obce imię żeńskie


SJP.pl

Beyoncé (wym. [biˈjɒnseɪ]) Giselle Knowles-Carter (ur. 4 września 1981 w Houston) – amerykańska piosenkarka muzyki pop i R&B, aktorka, autorka piosenek, producentka muzyczna, tancerka, reżyserka i businesswoman.

Wikipedia


bez

krzew hodowany jako roślina ozdobna; lilak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolor podobny do koloru kawy z mlekiem

 (1.2) część odzieży w kolorze beżu (1.1)

przymiotnik

 (2.1) mający kolor kawy z mlekiem

Wiktionary

Bez, dziki bez, bzowina (Sambucus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny piżmaczkowatych. Dawniej włączany był do przewiertniowatych (Caprifoliaceae) lub bzowatych. Obejmuje ponad 20 gatunków, występujących głównie na półkuli północnej w klimacie od umiarkowanego do podzwrotnikowego, w strefie równikowej rośliny te rosną w górach, na półkuli południowej w Ameryce Południowej oraz wschodniej Australii. W Polsce rosną dziko trzy gatunki: bez czarny (S. nigra), bez hebd (S. ebulus) i bez koralowy (S. racemosa).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona wybrała sportowy samochód, który miał wyraźny odcień beżu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃ, AS: beš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beżowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) beżowy

Wiktionary


bez-

przedrostek

 (1.1) …służący do tworzenia złożeń oznaczających brak czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) beznadziejny, bezmyślny, beztroski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛz, AS: bez

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) a-, nie-

Wiktionary


beza

ciastko z ubitej piany z białek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cuk. kulin. ciasto lub ciastko z białka ubitego z cukrem;

Wiktionary

Beza – słodki wyrób cukierniczy wykonany z masy z białek jaj kurzych i cukru pudru (lub cukru kryształowego) upieczonej w niskiej temperaturze. Używane na ciastka oraz torty, wówczas przekładane bądź ozdabiane różnego rodzaju kremami. Bezy, jako ciastka, często podawane są bez dodatków, występują wówczas najczęściej w postaci małych, nieregularnych stożków. W zależności od temperatury pieczenia, ilości cukru oraz stopnia ostudzenia, bezy w środku są kruche (wysoka temp.) bądź lekko ciągliwe (niska).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproszę dwie bezy i herbatę z cytrynką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛza, AS: beza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezowy

Wiktionary


bezabonamentowy

pozbawiony abonamentu


SJP.pl


bezacetonowy

taki, który nie ma acetonu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. niezawierający acetonu

Wiktionary


bezadresowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezadresowe; cecha tych, którzy są bezadresowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezadresowy

 przysł. bezadresowo

Wiktionary


bezadresowy

taki, który nie ma adresu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający odbiorcy, adresata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezadresowość ż.

Wiktionary


bezakcentowy

taki, który nie ma akcentu


SJP.pl


bezakcyzowy

przymiotnik

 (1.1) taki, za który akcyza nie została zapłacona, choć być powinna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzakt͡sɨˈzɔvɨ, AS: bezakcyzovy

Wiktionary


bezalkoholowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezalkoholowe; cecha tych, którzy są bezalkoholowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezalkoholowy

 przysł. bezalkoholowo

Wiktionary


bezalkoholowy

niezawierający alkoholu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niezawierający, pozbawiony alkoholu

 (1.2) taki, w którym nie sprzedaje się alkoholu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poproszę dwa piwa bezalkoholowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzalkɔxɔˈlɔvɨ, AS: bezalkoχolovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezalkoholowo

 rzecz. bezalkoholowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bez dopingu

Wiktionary


bezalternatywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sytuacja, w której nie ma możliwości żadnego wyboru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przedmiotem ironicznych demaskacji bywa pozór udający istotę rzeczy, pozór prawdy chcący uchodzić za prawdę samą, zadufanie w przebiegłość i siłę czy przywiązanie do pojęć fałszywych, słowem – pogląd o bezalternatywności tego, co zwykliśmy uważać za rzeczywiste.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezalternatywny

Wiktionary


bezalternatywny

przymiotnik

 (1.1) jedyny możliwy, pozbawiony alternatywy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezalternatywność ż.

Wiktionary


bezan

rodzaj żagla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. żagiel na bezanmaszcie

Wiktionary

Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.

Wikipedia


bezanmaszt

położony najbliżej rufy maszt żaglowca, ze skośnym żaglem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. tylny maszt co najmniej dwumasztowca o ożaglowaniu skośnym

 (1.2) żegl. tylny maszt statku co najmniej dwumasztowego, niebędący grotmasztem

Wiktionary

Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.

Wikipedia


bezansztaksel

trójkątny żagiel; apsel


SJP.pl

Apsel, bezansztaksel – żagiel należący do grupy sztaksli o kształcie trójkątnym. Zawieszany jest między grotmasztem i bezanmasztem na (zwykle wypinanym) sztagu bezanmasztu. Zastosowanie go w zwykłym takielunku dwumasztowym wymaga na ogół zrzucenia grota i wypięcia bomu na stałe, lub tylko na czas zwrotu, tzn. apsel praktycznie uniemożliwia halsowanie przy pełnym ożaglowaniu. Pierwszy raz zastosowany na keczu sztakslowym Vamarie w 1933 roku.

Wikipedia


bezapelacyjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób ostateczny, kategorycznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzielnicowy przerwał dyskusję bezapelacyjnie, każąć się wszystkim rozejść.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezapelacyjność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieodwołalnie

Wiktionary


bezapelacyjność

bezapelacyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezapelacyjne

Wiktionary

Patrz:

bezapelacyjny

Powiązane:

 przym. bezapelacyjny

 przysł. bezapelacyjnie

Wiktionary


bezapelacyjny

niedopuszczający sprzeciwu; nieodwołalny; ostateczny


SJP.pl


bezargumentowy

niezawierający argumentów


SJP.pl


bezatomowy

1. strefa bezatomowa - obszar wolny od broni jądrowej;
2. w matematyce: miara bezatomowa - rodzaj miary, przy której dowolny zbiór miary dodatniej można podzielić na dwa zbiory również miary dodatniej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nieposiadający broni jądrowej

 (1.2) nieposiadający elektrowni jądrowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jak się wydaje, powodem tego są różnice natury ideowej — Austria stoi na pozycji państwa bezatomowego w najszerszym tego słowa znaczeniu, podczas kiedy Czechy akceptują energię jądrową jako jedno ze źródeł energetycznych.

Wiktionary


bezatutowy

w kartach: bez uprzywilejowanego koloru


SJP.pl


bezawaryjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób pozbawiony awarii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezawaryjność ż.

 przym. bezawaryjny

Wiktionary


bezawaryjność

bezawaryjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezawaryjne

Wiktionary

Patrz:

bezawaryjny

Powiązane:

 przym. bezawaryjny

 przysł. bezawaryjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieawaryjność, niezawodność

Wiktionary


bezawaryjny

odbywający się, przebiegający bez awarii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. działający bez problemów, awarii, usterek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezawaryjność ż.

 przysł. bezawaryjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieawaryjny, niezawodny

Wiktionary


bezbakteryjny

pozbawiony bakterii, wolny od bakterii; jałowy


SJP.pl


bezbalastowy

taki, który nie ma balastu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) żegl. niemający balastu

Wiktionary


bezbarwnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezbarwny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbarwność ż.

 przym. bezbarwny

Wiktionary


bezbarwniej

stopień wyższy od przysłówka: bezbarwnie


SJP.pl


bezbarwniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezbarwny; bardziej bezbarwny


SJP.pl


bezbarwność

bezbarwny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezbarwne

Wiktionary

Patrz:

bezbarwny

Przykłady

 (1.1) Psychastenia została opisana przez Janeta, który identyfikował ją z nerwicą natręctw. (…) Psychastenia to poczucie obcości, natręctwa i lęki, bezbarwność świata i obojętność wobec zjawisk w nim zachodzących.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezbarwny

 przysł. bezbarwnie

Wiktionary


bezbarwny

1. przezroczysty;
2. niemający barwy, wyrazistego koloru;
3. mało interesujący, pozbawiony wyrazistości; nijaki, mdły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony barwy, mający kolor nieokreślony

 (1.2) przen. niczym się nie wyróżniający

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przystawionych do fotela stojakach chwiały się szklane pojemniki z bezbarwnymi płynami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈbarvnɨ, AS: bezbarvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbarwność ż.

 przysł. bezbarwnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) achromatyczny

 (1.2) szary, nijaki, przeciętny

Wiktionary


bezbateryjny

działający bez baterii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mogący działać bez baterii

Wiktionary


bezbelkowy

taki, który nie ma belki


SJP.pl


bezbiałkowy

taki, który nie ma białka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezawierający białka

Wiktionary


bezbiegunowy

przymiotnik

 (1.1) niemający biegunów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbʲjɛɡũˈnɔvɨ, AS: bezbʹi ̯egũnovy

Wiktionary


bezbiletowy

1. nie wymagający posiadania biletu, np. odprawa bezbiletowa;
2. bez biletu, nieposiadający biletu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie posiada biletu; wykonany bez posiadania biletu

 (1.2) taki, w którym nie wykorzystuje się biletów

Wiktionary


bezblaszkowiec

grzyb bez blaszek, z klasy podstawczaków (według dawnej taksonomii)


SJP.pl


bezboleśnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezbolesny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ukończył przygotowanie korespondencyjnej metody by progresywnie odzwyczajać się bezboleśnie od tytoniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbɔˈlɛɕɲɛ, AS: bezboleśńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbolesność ż.

 przym. bezbolesny

Wiktionary


bezbolesność

bezbolesny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest bezbolesne

Wiktionary

Patrz:

bezbolesny

Przykłady

 (1.1) Znieczulenie to wprowadzenie pacjenta w stan bezbolesności.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezbolesny

 przysł. bezboleśnie

Wiktionary


bezbolesny

1. niewywołujący bólu;
2. niesprawiający przykrości; łagodny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niepowodujący, niesprawiający bólu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poddałem się bezbolesnej depilacji klatki piersiowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbolesność ż.

 przysł. bezboleśnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebolesny

Wiktionary


bezbożeństwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. rel. bezbożnictwo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbɔˈʒɛ̃j̃stfɔ, AS: bezbožĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbożnictwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.

 przym. bezbożny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ateizm, ateuszostwo, bezbożność, bezbożnictwo

Wiktionary


bezbożnica

kobieta bezbożna, niewierząca w istnienie Boga, sprzeciwiająca się dogmatom lub innym prawom religijnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dziś pot. lekcew. lub obraź. kobieta negująca istnienie boga lub bogów, występująca przeciw religii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbɔʒʲˈɲit͡sa, AS: bezbožʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbożnictwo n., bezbożność ż.

:: fm. bezbożnik m.

 przym. bezbożny

 przysł. bezbożnie

Wiktionary


bezbożnictwo

występowanie przeciwko bogu i religii; niewiara w istnienie boga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. postawa negująca istnienie Boga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbudowany na niesprawiedliwości, oszustwie, bezbożnictwie, deprawacji – ludożerczy system kapitalizmu państwowego doprowadził bogaty do niedawna kraj do zupełnej ruiny (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbɔʒʲˈɲit͡stfɔ, AS: bezbožʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbożeństwo n., bezbożność ż., bezbożnik m., bezbożnica ż.

 przym. bezbożny

 przysł. bezbożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ateizm, ateuszostwo, bezbożeństwo, bezbożność

Wiktionary


bezbożnie

przysłówek

 (1.1) przest. w sposób bezbożny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bezbożność ż., bezbożnik m., bezbożnica ż., bezbożnictwo n.

 przym. bezbożny

Wiktionary


bezbożniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezbożny


SJP.pl


bezbożnik

człowiek nie wierzący w żadnego Boga, bożka; ateista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. dziś pot. lekcew. albo obraź. osoba negująca istnienie Boga

Wiktionary

  • Ateista – potocznie bezbożnik
  • Bezbożnik – czasopismo satyryczne wydawane w latach 1922–1941 w ZSRR

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widać to choćby w specyficznym obciążaniu Saula, który z charyzmatycznego przywódcy przemienił się w szaleńca i bezbożnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈbɔʒʲɲik, AS: bezbožʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbożność ż., bezbożnictwo n.

:: fż. bezbożnica ż.

 przym. bezbożny

 przysł. bezbożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ateista

Wiktionary


bezbożność

bezbożny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pejor. rel. postawa negująca istnienie Boga

 (1.2) pejor. rel. rzecz, czyn będący przejawem bezbożności (1.1)

Wiktionary

Patrz:

bezbożny

Wymowa:

IPA: bɛzˈbɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: bezbožność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bezbożnictwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.

 przym. bezbożny

 przysł. bezbożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezbożnictwo; przest. bezbożeństwo

 (1.2) bezbożnictwo

Wiktionary


bezbożny

przestarzale:
1. niewierzący w Boga lub bogów; niereligijny, ateistyczny;
2. występujący przeciw religii, antyreligijny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pejor. rel. negujący istnienie boga/Boga

 (1.2) pejor. rel. niemiły Bogu, sprzeczny z przykazaniami Boga

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Okrutna twa macocha na ołtarzach wiary
bezbożne Baalowi chce palić ofiary.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈbɔʒnɨ, AS: bezbožny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bezbożność ż., bezbożnictwo n., bezbożeństwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.

 przysł. bezbożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ateistyczny

Wiktionary


bezbrakowy

taki, który nie ma braku


SJP.pl


bezbramkowy

w sporcie: charakteryzujący się brakiem strzelonych bramek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sport. o meczu piłkarskim, o wyniku meczu piłkarskiego: zakończony remisem 0:0, zakończony bez strzelenia żadnej bramki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piłkarska reprezentacja Polski gra bez jaj, ale jej trener po bezbramkowym remisie z Grecją jest oczywiście zadowolony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzbrãmˈkɔvɨ, AS: bezbrãmkovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezbramkowo

Wiktionary


bezbrewny

przymiotnik

 (1.1) rzad. pozbawiony brwi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. bezbrwiowy

Wiktionary


bezbrewy

przymiotnik

 (1.1) rzad. taki, który nie ma brwi

Wiktionary


bezbrody

1. niemający brody (zarostu);
2. czubatka polska bezbroda - rasa kury czubatej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający brody (jako zarostu)

Wiktionary


bezbronnie

przysłówek sposobu

 (1.1) bez możliwości obrony; w sposób pozbawiony obrony

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezbronny

Wiktionary


bezbronniejszy

dawny stopień wyższy od przymiotnika: bezbronny; bardziej bezbronny


SJP.pl


bezbronność

bezbronny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezbronne; cecha tych, którzy są bezbronni

Wiktionary

Patrz:

bezbronny

Powiązane:

 przym. bezbronny

 przysł. bezbronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsilność, bezsiła, bezradność, niemożność

Wiktionary


bezbronny

1. bez możliwości lub umiejętności obrony;
2. nieumiejący stawić czoła przeciwnościom; bezradny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciałem detektywa wstrząsnął lekki dreszcz. Ktoś buszował w apartamencie, podczas gdy on był praktycznie bezbronny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈbrɔ̃nːɨ, AS: bezbrõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbronność ż.

 przysł. bezbronnie

Wiktionary


bezbrwiowy

przymiotnik

 (1.1) rzad. pozbawiony brwi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. bezbrewny

Wiktionary


bezbrzeżnie

przysłówek

 (1.1) o obszarze bezgranicznie

 (1.2) o uczuciu bezmiernie, ogromnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oparła się miękkiem dotknięciem swego ramienia na mojem ramieniu i tak szliśmy dalej po bezbrzeżnie pustych ulicach, nasłuchując ciągle, w której stronie huczą strzały.

 (1.2) Czuła się tak znudzoną bezbrzeżnie, że żałosnym głosem prosiła wciąż uparcie, jak dziecko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbrzeżność ż.

 przym. bezbrzeżny

Wiktionary


bezbrzeżność

bezbrzeżny


SJP.pl

Patrz:

bezbrzeżny

bezbrzeżny

ogromny, bezgraniczny; o bardzo dużym nasileniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający brzegów, krańców, nieograniczony

 (1.2) o wielkim natężeniu, nasileniu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezbrzeżnie

Wiktionary


bezbłędnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezbłędny, bez pomyłki

 (1.2) pot. w sposób bezbłędny, bez zarzutu, budząc podziw lub uznanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dobry ostrzyciel potrafi bezbłędnie prowadzić ostrość, utrzymując ją na poruszającym się aktorze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbłędność ż.

 przym. bezbłędny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieomylnie, poprawnie

 (1.2) bombowo, doskonale, wspaniale, wystrzałowo

Wiktionary


bezbłędność

bezbłędny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak błędów, cecha tego, co jest pozbawione błędów

Wiktionary

Patrz:

bezbłędny

Wymowa:

IPA: bɛzˈbwɛ̃ndnɔɕt͡ɕ, AS: bezbu̯ndność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezbłędny

 przysł. bezbłędnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poprawność

Wiktionary


bezbłędny

1. niezawierający żadnych błędów, w pełni poprawny;
2. postępujący bez zarzutu, budzący podziw swą celnością; doskonały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wolny od błędu

 (1.2) pot. postępujący w sposób budzący podziw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słuch absolutny jest niczym innym jak słuchem doskonałym. Zdolność ta jest dość rzadko spotykana i polega na bezbłędnym rozpoznawaniu dźwięków bez żadnej pomocy – wyłącznie opierając się na własnej percepcji sensorycznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezbłędność ż.

 przysł. bezbłędnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poprawny

 (1.2) wspaniały, bombowy, cudowny, fantastyczny, fenomenalny, idealny, wdechowy, wystrzałowy

Wiktionary


bezbłyskowy

taki, który nie ma błysku


SJP.pl


bezcelowość

bezcelowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezcelowe

Wiktionary

Patrz:

bezcelowy

Powiązane:

 przym. bezcelowy

Wiktionary


bezcelowy

1. niemający określonego celu, niezmierzający do jakiegokolwiek celu;
2. daremny, bezskuteczny, zbędny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma konkretnego celu, sensu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛst͡sɛˈlɔvɨ, AS: bescelovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezcelowość ż.

 przysł. bezcelowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezskuteczny, bezowocny, bezpłodny, bezproduktywny, czczy, daremny, nadaremny, nieskuteczny, płonny, próżny, syzyfowy

Wiktionary


bezcenniej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: bezcennie


SJP.pl


bezcenność

wartość wyższa od wszelkiej możliwej do określenia ceny


SJP.pl


bezcenny

mający wielką wartość


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający ogromną wartość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈt͡sɛ̃nːɨ, AS: besc•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., cena ż., bezcennność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drogocenny

Wiktionary


bezceremonialnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezceremonialny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezceremonialnie wpadli do gospodarczych domów, rozłożyli się w stodołach, podwórkach i ogrodach, gdzie tylko było możliwe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezceremonialność ż.

 przym. bezceremonialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obcesowo

Wiktionary


bezceremonialniej

stopień wyższy od przysłówka: bezceremonialnie


SJP.pl


bezceremonialność

bezceremonialny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezceremonialne; cecha tych, którzy są bezceremonialni

Wiktionary

Patrz:

bezceremonialny

Przykłady

 (1.1) W beletrystyczno-publicystycznej formie ukazał bezpośredniość i bezceremonialność Amerykanów, szybko rosnące miasta, rozległe przestrzenie kontynentu, który przemierzał koleją, konno i pieszo, żyzne doliny, skalne pustkowia i dzikie zwierzęta.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezceremonialny

 przysł. bezceremonialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nonszalancja, obcesowość

Wiktionary


bezceremonialny

niezwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje, formy towarzyskie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie robiący ceremonii, nie zwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje lub formy towarzyskie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Będę bezceremonialny – musisz schudnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezceremonialność ż.

 przysł. bezceremonialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obcesowy

Wiktionary


bezcharakterny

przymiotnik

 (1.1) rzad. bez charakteru, o słabym charakterze

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) małoduszny, pot. bez jaj, miękki

Wiktionary


bezchmurnie

przysłówek

 (1.1) meteorol. ukazując się bez chmur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezchmurność ż.

 przym. bezchmurny

 przysł. bezchmurno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. bezchmurno

Wiktionary


bezchmurność

bezchmurny


SJP.pl

Patrz:

bezchmurny

bezchmurny

jasny, pogodny, bez chmur


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) charakteryzujący się brakiem chmur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Spało się bardzo dobrze — odpowiadała chmurka. — Niebo dzisiejszej nocy było bezchmurne, więc mogłyśmy się wszystkie porządnie wyspać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈxmurnɨ, AS: besχmurny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezchmurność ż., chmura ż., chmurka ż., chmurność ż., zachmurzenie n., zachmurzanie n., pochmurność ż.

 czas. chmurzyć ndk., zachmurzyć dk.

 przysł. bezchmurnie, chmurnie, pochmurnie

Wiktionary


bezcholesterolowy

przymiotnik

 (1.1) niezawierający cholesterolu

Wiktionary


bezcielesność

bezcielesny


SJP.pl

Patrz:

bezcielesny

bezcielesny

niemający ciała, nieistniejący fizycznie; niematerialny, asomatyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający ciała, nieistniejący fizycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niematerialny

Wiktionary


bezcieniowy

taki, który nie ma cienia


SJP.pl


bezciśnieniowy

nieznajdujący się pod ciśnieniem


SJP.pl


bezcukrowy

niezawierający cukru


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niezawierający cukru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poproszę o jakiś syrop bezcukrowy i ligninę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niesłodzony

Wiktionary


bezczas

coś, co jest poza czasem; bezczasowość


SJP.pl

Bezczas – druga płyta Szymona Wydry & Carpe Diem wydana 14 listopada 2005 roku nakładem wytwórni Universal Music Polska.

Album dotarł do 7. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS i uzyskał status platynowej płyty.

Wikipedia


bezczasowość

bezczasowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak odczuwania upływu czasu lub stan niezależny od ograniczeń czasowych

Wiktionary

Patrz:

bezczasowy

Przykłady

 (1.1) Filozofowie, tacy jak Platon, rozważali bezczasowość w kontekście świata idei, gdzie wszystko istnieje w doskonałej formie, poza czasem i przestrzenią.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezczasowy

 przysł. bezczasowo

Wiktionary


bezczasowy

1. niezwiązany z konkretnym czasem, terminem, epoką;
2. istniejący poza czasem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezwiązany z czasem, nie podlegający upływowi czasu

 (1.2) poet. pozbawiony oznak czasu

 (1.3) gram. bez określonego czasu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W tej dolinie panowała bezczasowa cisza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czasownik mos./mrz., bezczasowość ż.

 przysł. bezczasowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprzemijający, ponadczasowy, wieczny, uniwersalny

Wiktionary


bezczaszkowce

grupa niewielkich zwierząt przybrzeżnej strefy ciepłych mórz, bez czaszki i mózgu, ze szkieletem ograniczonym do struny grzbietowej


SJP.pl

Bezczaszkowce (Leptocardii) – gromada niewielkich zwierząt morskich zaliczanych do strunowców (Chordata). Obejmuje 30 gatunków. Są zwierzętami rozdzielnopłciowymi o rozwoju prostym. Najbardziej znanym bezczaszkowcem jest występujący w europejskich morzach lancetnik (Branchiostoma lanceolatum). Najstarsze bezczaszkowce (a zarazem strunowce) to Cathaymyrus oraz młodsza o 10 mln lat pikaia.

Wikipedia


bezczaszkowiec

przedstawiciel grupy zwierząt należących do strunowców


SJP.pl


bezczaszkowy

bez wykształconej mózgoczaszki


SJP.pl


bezczel

potocznie: osoba bezczelna, impertynent; bezczelnik


SJP.pl

Bezczel, właściwie Michał Andrzej Banaszek (ur. 18 stycznia 1984 w Białymstoku, zm. 21 września 2021 tamże) – polski raper. Członek białostockiego zespołu hip-hopowego Fabuła.

Raper współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Peja, Kobra, Ten Typ Mes, Ero, Paluch, Lukasyno, Chada, Hukos, Cira, VNM, Zeus, Kaen, Szpaku, Z.B.U.K.U oraz Pyskaty.

Wikipedia


bezczelnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezczelny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlʲɲɛ, AS: beščelʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezczelny

 rzecz. bezczelność ż., bezczelnik mos., bezczelnica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arogancko, zuchwale

Wiktionary


bezczelniej

stopień wyższy od przysłówka: bezczelnie


SJP.pl


bezczelniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezczelny


SJP.pl


bezczelnik

przestarzale: osoba bezczelna, impertynent; bezczel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. człowiek bezczelny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczelność ż.

:: fż. bezczelnica ż.

 przym. bezczelny

 przysł. bezczelnie

Wiktionary


bezczelność

bezczelny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie

Wiktionary

Patrz:

bezczelny

Przykłady

 (1.1) Zamiast porządnieć, wspinasz się na szczyt bezczelności.

 (1.1) Nie oddałeś poprzedniego długu, a chcesz znów pożyczyć pieniądze? To bezczelność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlnɔɕt͡ɕ, AS: beščelność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczelnik mos., bezczelnica ż.

 przym. bezczelny

 przysł. bezczelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) impertynencja, granda, kpina, hucpa, tupet, arogancja, zuchwałość

Wiktionary


bezczelny

świadomie, obraźliwie łamiący przyjęte normy społeczne; arogancki, chamski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) cechujący się bezczelnością, zbytnią pewnością siebie, zuchwałością

 (1.2) świadczący o bezczelności, nadmiernej pewności siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Za takie bezczelne zachowanie zostaniesz ukarany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlnɨ, AS: beščelny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczelność ż., bezczelnik mos., bezczelnica ż.

 przysł. bezczelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arogancki, bezwstydny, impertynencki, rozpanoszony, rozzuchwalony, zuchwały; pot. hucpiarski, tupeciarski

Wiktionary


bezcześć

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. hańba, niesława

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. rozk. od: bezcześcić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.

 czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.

 przym. bezczesny

Wiktionary


bezcześcić

znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) znieważać coś, pozbawiać czci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od kilku dni Ryszard spaceruje ulicami Warszawy i publicznie bezcześci symbole religijne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezcześć ż., bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.

 czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk.

 przym. bezczesny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brukać, hańbić, plugawić, profanować; podn. kalać, zbezczeszczać; okrywać hańbą

Wiktionary


bezczesny

przymiotnik

 (1.1) daw. bezczasowy, bezterminowy

 (1.2) daw. nie mający czci, bezecny, haniebny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezcześć ż., bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.

 czas. bezcześcić ndk., zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk.

Wiktionary


bezczeszczący

znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu


SJP.pl

Patrz:

bezcześcić

bezczeszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) znieważanie czegoś, pozbawianie czci

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezcześć ż., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.

 czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.

 przym. bezczesny

Wiktionary


bezczopowy

niemający czopa


SJP.pl


bezczółenkowy

taki, który nie ma czółenka


SJP.pl


bezczujnikowy

taki, który nie ma czujnika


SJP.pl


bezczyn

poetycko: bezczynność, bierność


SJP.pl


bezczynnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezczynny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powinniśmy cieszyć się życiem bo nie zostaliśmy stworzeni żeby siedzieć bezczynnie i patrzeć jak życie przepływa obok.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczynność ż.

 przym. bezczynny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieaktywnie

Wiktionary


bezczynność

bezczynny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak aktywności

Wiktionary

Patrz:

bezczynny

Przykłady

 (1.1) Bezczynność wpływa ujemnie na zdrowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃˈt͡ʃɨ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: bešč•ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczyn m.

 przym. bezczynny

 przysł. bezczynnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nicnierobienie; poet. bezczyn

Wiktionary


bezczynny

1. nic nierobiący, niemający żadnego zajęcia;
2. niewypełniony jakimikolwiek zajęciami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. nic nierobiący

 (1.2) książk. niewypełniony działaniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To cesarz Rudolf, co żmudził bezczynny, / Mogąc Italię ratować w złym kresie; / Dziś chorą leczyć próżno chce kto inny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʃˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: bešč•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezczynność ż.

 przysł. bezczynnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bierny

Wiktionary


bezczynszowy

niewymagający płacenia czynszu


SJP.pl


bezczłonkowy

niemający członków


SJP.pl


bezcłówka

potocznie:
1. sklep bezcłowy;
2. strefa bezcłowa


SJP.pl


bezcłowy

niewymagający cła; niezawierający cła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieobjęty cłem; o zerowej stawce celnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podróżni najpierw się odprawiają, a dopiero potem biegną do sklepów bezcłowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezcłowo

 rzecz. cło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wolnocłowy

Wiktionary


bezdebitowy

o zagranicznych czasopismach i książkach - rozprowadzany bez debitu (np. pisma bezdebitowe)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o wydawnictwach: sprowadzany lub rozprowadzany bez zezwolenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W stanie wojennym dom Topczewskich był kilkakrotnie przeszukiwany przez funkcjonariuszy SB i milicji, którzy rekwirowali wydawnictwa bezdebitowe, pisma związkowe, a nawet prywatną maszynę do pisania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzdɛbʲiˈtɔvɨ, AS: bezdebʹitovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podziemny, nielegalny, nieoficjalny

Wiktionary


bezdech

brak oddechu, zatrzymanie czynności oddechowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. chorobowy lub wywołany celowo zanik oddechu;

Wiktionary

Bezdech (gr. απνοια, ang. apnea, łac. apnoe) – zanik przepływu powietrza przez drogi oddechowe (wentylacja płuc). Podczas bezdechu ustaje czynność mięśni oddechowych, a objętość płuc pozostaje niezmienna. Jednak wymiana gazowa ani oddychanie na poziomie tkankowym nie są zaburzone.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezdech jest zdecydowanie niebezpieczny, w najcięższych przypadkach może przyczynić się do niewydolności serca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzdɛx, AS: bezdeχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dech m., oddech m., wdech m., wydech m., przydech m.

Wiktionary


bezdecyzyjność

bezdecyzyjny


SJP.pl

Patrz:

bezdecyzyjny

bezdecyzyjny

1. niemogący podjąć jakiejkolwiek decyzji;
2. niedecydujący o czymkolwiek; nierozstrzygający


SJP.pl


bezdeń

coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdno


SJP.pl


bezdenek

lekki ul drewniany, nierozbieralny i niemający dna, używany (głównie we wschodniej Polsce) do połowy XIX wieku


SJP.pl


bezdenność

bezdenny


SJP.pl

Patrz:

bezdenny

bezdenny

1. niezwykle głęboki;
2. w przenośni: bezgraniczny; ogromny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wydaje się nie mieć dna

 (1.2) przen. o bardzo dużym natężeniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdeń ż.

 przysł. bezdennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardzo / niezmiernie głęboki

 (1.2) bezgraniczny, niezgłębiony, ogromny

Wiktionary


bezdenominacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. niepowiązanych z żadnym wyznaniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do lokalnych kościołów bezdenominacyjnych należy połowa społeczeństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. denominacja ż.

 przym. denominacyjny

Wiktionary


bezdeseniowy

niemający ozdobnego wzoru na tkaninie, tapecie, posadzce itp.


SJP.pl


bezdeszczowo

przysłówek sposobu

 (1.1) meteorol. bez opadów deszczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzień minął bezdeszczowo, choć prognozy zapowiadały opady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdeszczowy

Wiktionary


bezdeszczowy

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się brakiem deszczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Woda gruntowa jest głównym źródłem zasilania cieków w długotrwałych okresach bezdeszczowych.

 (1.1) Ocieplenie metodą lekką mokrą należy wykonywać w bezdeszczowe dni, gdy temperatura powietrza wynosi 5-25 st. C.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzdɛʃˈt͡ʃɔvɨ, AS: bezdeščovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezdeszczowo

Wiktionary


bezdętkowy

taki, który nie ma dętki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. niezawierający w swej konstrukcji dętki

Wiktionary


bezdewizowy

przymiotnik

 (1.1) bez wymogu wypłacania dewiz, bez obrotu dewizami

Wiktionary


bezdnia

coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdeń, bezdno


SJP.pl


bezdno

coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdeń


SJP.pl


bezdogmatowiec

człowiek niemający dogmatów, nieopierający się na dogmatach


SJP.pl


bezdogmatyczność

bezdogmatyczny


SJP.pl

Patrz:

bezdogmatyczny

bezdomka

potocznie: luźna czapka młodzieżowa malowniczo stercząca na głowie; beanie


SJP.pl


bezdomna

kobieta niemająca mieszkania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: bezdomny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Straż miejska pomogła bezdomnej, zawożąc ją na nocleg do schroniska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdomność ż.

:: fm. bezdomny mos.

 przym. bezdomny, bezdomy

 przysł. bezdomnie

Wiktionary


bezdomniak

bezdomny pies lub kot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) slang. bezdomny, bezpański pies lub kot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) prezent na Boże Narodzenie można zrobić bezdomnym czworonogom przez internet – mówi (…) prezes Fundacji NaszeZoo.pl, która prowadzi już trzecią edycję akcji „Gwiazdka dla bezdomniaka”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdomność ż., bezdomny m., bezdomna ż.

 przym. bezdomny

 przysł. bezdomnie

Wiktionary


bezdomnie

przysłówek

 (1.1) nie posiadając domu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdomniak m., bezdomność ż., bezdomna ż., bezdomny mos.

 przym. bezdomny, bezdomy

Wiktionary


bezdomność

bezdomny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. problem społeczny, charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania;

Wiktionary

Bezdomność – w ujęciu socjologicznym problem społeczny (zjawisko społeczne), charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania (brakiem domu).

Bezdomność w ujęciu psychologicznym to kryzysowy stan egzystencji osoby nieposiadającej faktycznego miejsca zamieszkania, pozbawionej środków niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb, trwale wykorzenionej ze środowiska w wyniku rozpadu więzi społecznych i akceptującej swoją rolę społeczną. Jako stan ewidentnej i trwałej deprywacji potrzeb mieszkaniowych w sytuacji, gdy dotknięta bezdomnością osoba nie jest w stanie jej zapobiec, wiąże się z poważnym upośledzeniem psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka.

Wikipedia

Patrz:

bezdomny

Przykłady

 (1.1) Bezdomność i ubóstwo grozi wielu uchodźcom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈdɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: bezdõmność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdomniak m., bezdomny m., bezdomna ż.

 przym. bezdomny, bezdomy

 przysł. bezdomnie

Wiktionary


bezdomny

niemający domu, miejsca zamieszkania


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma domu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba bezdomna (1.1), nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania

Wiktionary

Osoba bezdomna – osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy oraz niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezdomna kobieta siedziała na dworcowej ławce.

 (2.1) Zimą przydatne są schroniska dla bezdomnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈdɔ̃mnɨ, AS: bezdõmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdomność ż.

:: fż. bezdomna ż.

 przym. bezdomy

 przysł. bezdomnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. bezdomy

Wiktionary


bezdomy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. bezdomny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdomny

 rzecz. bezdomna ż., bezdomność ż., bezdomny m.

 przysł. bezdomnie

Wiktionary


bezdotykówka

potocznie: myjnia bezdotykowa


SJP.pl


bezdotykowy

1. niewymagający dotyku;
2. myjnia bezdotykowa - samoobsługowa myjnia samochodowa, w której używa się myjki ciśnieniowej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) działający bez potrzeby dotyku

 (1.1) odbywający się bez dotykania

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezdotykowo

 rzecz. niedotykalski mos.

 przym. niedotykalski

Wiktionary


bezdowodowy

przymiotnik

 (1.1) niemający dowodu, niepoparty dowodem

Wiktionary


bezdrganiowy

działający, przebiegający bez drgań


SJP.pl


bezdroża

manowce;
1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach


SJP.pl

Bezdroża (Sideways) – amerykański film z 2004 roku w reżyserii Alexandra Payne’a na podstawie powieści Rexa Picketta.

Wikipedia


bezdroże

manowce;
1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) teren pozbawiony dróg

Wiktionary

  • Bezdroże – powieść Martina Goldsmitha
  • Bezdroże – film z 1945 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy zapłonął nagle świat, bezdrożami szli przez śpiący las.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manowce

Wiktionary


bezdrożność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdrożne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdrożny

 przysł. bezdrożnie

Wiktionary


bezdrożny

pozbawiony dróg


SJP.pl


bezdrzewność

bezdrzewny


SJP.pl

Patrz:

bezdrzewny

bezdrzewny

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony drzew, charakteryzujący się brakiem drzew

 (1.2) techn. niezawierający drewna, części drzewnych

Wiktionary


bezdurność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdurne; cecha tych, którzy są bezdurni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdurny

 przysł. bezdurnie

Wiktionary


bezdurny

przyziemny, przeciętny, prozaiczny


SJP.pl


bezduszniej

stopień wyższy od przysłówka: bezdusznie


SJP.pl


bezduszniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezduszny


SJP.pl


bezduszność

bezduszny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezduszne

Wiktionary

Patrz:

bezduszny

Powiązane:

 przym. bezduszny

 przysł. bezdusznie

Wiktionary


bezduszny

bezwzględny, nieczuły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający nieczuły i bezwzględny stosunek do otoczenia lub wyrażający taki stosunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To najbardziej bezduszna osoba jaką znam; wszystkich wyzywa i poniża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈduʃnɨ, AS: bezdušny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezduszność ż.

 przysł. bezdusznie

Wiktionary


bezdymny

niewydzielający dymu; niewydzielający dymu podczas spalania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niewydzielający dymu

Wiktionary


bezdyskowy

taki, który nie ma dysku


SJP.pl


bezdyskusyjnie

przysłówek sposobu

 (1.1) bezsprzecznie, zdecydowanie, niezaprzeczalnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Indie są bezdyskusyjnie najtańszym państwem jakie kiedykolwiek odwiedziliśmy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzdɨskuˈsɨjɲɛ, AS: bezdyskusyi ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdyskusyjny

 rzecz. bezdyskusyjność ż.

Wiktionary


bezdyskusyjność

bezdyskusyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdyskusyjne; cecha tych, którzy są bezdyskusyjni

Wiktionary

Patrz:

bezdyskusyjny

Powiązane:

 przym. bezdyskusyjny

 przysł. bezdyskusyjnie

Wiktionary


bezdyskusyjny

niepodlegający dyskusji; bezsporny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niepodlegający dyskusji

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezdyskusyjnie

 rzecz. bezdyskusyjność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsporny, kategoryczny, nieodwołalny, oczywisty

Wiktionary


bezdziedziczny

przymiotnik

 (1.1) praw. nieodziedziczony przez nikogo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dziedzictwo n.

Wiktionary


bezdzietnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób właściwy bezdzietności, osobom bezdzietnym; bez potomstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te genetyczne powikłania u Zamoyskich sprawiły, że następne pokolenia umierały bezdzietnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtʲɲɛ, AS: beźʒ́etʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdzietność ż.

 przym. bezdzietny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpotomnie

Wiktionary


bezdzietność

książkowo: nieposiadanie dzieci, potomstwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nieposiadanie potomstwa;

Wiktionary

Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.

Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:

  • niepłodność lub bezpłodność, np. impotencja mężczyzny;
  • świadomy wybór (dobrowolna bezdzietność), np. życie w celibacie;
  • splot okoliczności losowych – długoletnia rozłąka z partnerem, wczesne wdowieństwo, brak odpowiedniego partnera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dane demograficzne wskazują jednak wyraźnie, iż mamy współcześnie do czynienia z nasileniem się zjawiska bezdzietności w kulturze zachodniej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtnɔɕt͡ɕ, AS: beźʒ́etność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezdzietny

 przysł. bezdzietnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpotomność

Wiktionary


bezdzietny

książkowo: niemający dzieci, potomstwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający dzieci, potomstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starsza córka Janina jest bezdzietna, a brat Józef ma córkę Marię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtnɨ, AS: beźʒ́etny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdzietność ż.

 przysł. bezdzietnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpotomny

Wiktionary


bezdźwięcznie

przysłówek sposobu

 (1.1) nie wydając dźwięku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drzwi zamknęły się bezdźwięcznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezdźwięczność ż.

 przym. bezdźwięczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cicho, milcząco

Wiktionary


bezdźwięczność

bezdźwięczny


SJP.pl

Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.

Wikipedia

Patrz:

bezdźwięczny

bezdźwięczny

1. o cichym, przytłumionym brzmieniu; głuchy;
2. niebędący źródłem żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwiękowy;
3. w językoznawstwie: powstający bez drgania strun głosowych, np. spółgłoska bezdźwięczna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie wydający dźwięku (głosu)

 (1.2) nie dający się usłyszeć

 (1.3) jęz. o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Przy spółgłoskach dźwięcznych – b, g, d itd. – drgają wiązadła głosowe; przy bezdźwięcznych z kolei – t, p, k itp. – nie drgają.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dźwięczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niemy, bezgłośny, atoniczny

 (1.2) niesłyszalny

Wiktionary


bezdźwiękowy

niewydający żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwięczny


SJP.pl


beze

przyimek

 (1.1) forma oboczna przyimka bez

Wiktionary

Bèze – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 569 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 24 osoby/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Bèze plasuje się na 411. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 320.).

W miejscowości źródło ma rzeka Bèze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idź beze mnie, ja zostaję tutaj.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzɛ, AS: beze

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi. Występuje tylko w wyrażeniu beze mnie

tłumaczenia.

 zobtłum|bez.

źródła.

== beze (język czeski.) ==

wymowa.

 audio|Cs-beze.ogg.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) bez

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bezeceństwo

niegodziwość, łajdactwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) cecha tego, co bezecne

 (1.2) coś odrażającego i haniebnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezeceństwo jego postępowania wzbudzało powszechną dezaprobatę.

 (1.2) Przestańcie oglądać te bezeceństwa w internecie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezecność ż.

 przym. bezecny

 przysł. bezecnie

Wiktionary


bezechowy

przemijający bez echa; odbywający się bez dźwięku


SJP.pl


bezecnica

bezecnik; łotrzyca, łajdaczka, nikczemnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta bezwstydna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może to nie o jednę z tych bezecnic stawiasz życie na kartę!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezeceństwo n., bezecność ż.

:: fm. bezecnik m.

 przym. bezecny

 przym. bezecnie

 przysł. bezecnie

Wiktionary


bezecnie

przysłówek

 (1.1) w bezecny sposób

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezeceństwo n., bezecność ż.

 przym. bezecny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprośnie

Wiktionary


bezecniej

stopień wyższy od przysłówka: bezecnie


SJP.pl


bezecniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezecny


SJP.pl


bezecnik

hultaj, łobuz, urwipołeć, ziółko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba bezwstydna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiedz, że jestem bezecnik, zbrodniarz, łajdak, bandyta, ale nie nazywaj mnie oszustem ani szpiegiem!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezeceństwo n., bezecność ż.

:: fż. bezecnica ż.

 przym. bezecny

 przym. bezecnie

 przysł. bezecnie

Wiktionary


bezecność

bezecny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. cecha tego, co bezecne; cecha tych, którzy są bezecni

Wiktionary

Patrz:

bezecny

Powiązane:

 rzecz. bezeceństwo n., bezecnik m., bezecnica ż.

 przym. bezecny

 przym. bezecnie

 przysł. bezecnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niecność, podłość, nikczemność

Wiktionary


bezecny

nieczysty, nieprzyzwoity, lubieżny, niemoralny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieprzyzwoity

 (1.2) daw. pozbawiony czci i honoru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Choćbyś miał najbezecniejszy grzech na duszy, odpust za taką wojnę pewny i zbawienie pewne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezeceństwo n., bezecność ż.

 przym. bezecnie

 przysł. bezecnie

Wiktionary


bezefektywnie

dawniej: nieefektywnie


SJP.pl


bezemisyjność

bezemisyjny


SJP.pl

Patrz:

bezemisyjny

bezemisyjny

nie powodujący emisji czegoś, np. dwutlenku węgla


SJP.pl


bezemszon

w handlu:
1. część towaru pozostająca na opakowaniu na skutek przylgnięcia, wsiąknięcia itp.;
2. bonifikata udzielona kupcowi za stratę na skutek przylgnięcia części towaru do opakowania itp.


SJP.pl


bezeń

bez niego


SJP.pl

forma ściągnięta

 (1.1) książk. bez niego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wszystko, co dobrze wygląda w kolorze, jakkolwiek wyjdzie bezeń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzɛ̃ɲ, AS: bezẽń

Wiktionary


bezerukowość

bezerukowy


SJP.pl

Patrz:

bezerukowy

bezerukowy

o tłuszczach, zwłaszcza oleju rzepakowym: niezawierający kwasu erukowego


SJP.pl


bezet

przestarzale: osoba pozbawiona majątku ziemskiego w wyniku reformy rolnej w 1944 r. w Polsce; były ziemianin


SJP.pl


bezetyczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. niestosujący się do żadnych zasad etyki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czas zastanowić się, do której też Polska właściwie należy cywilizacji i jakiej mamy się trzymać etyki? Inaczej grozi nam stan acywilizacyjny i bezetyczny.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. etyczny

 rzecz. bezetyczność ż.

 przysł. bezetycznie

Wiktionary


bezfabularny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma fabuły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afabularny

Wiktionary


bezfleksyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afleksyjny

Wiktionary


bezforemny

mający nieregularną, niewyraźną formę; bezkształtny


SJP.pl


bezgarażowy

pozbawiony garażu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma garażu

Wiktionary


bezgarbny

o wielbłądach: niemający wypukłości na grzbiecie


SJP.pl


bezgipsowy

niezawierający gipsu


SJP.pl


bezglebowy

taki, który nie ma gleby


SJP.pl


bezglut

potocznie: dieta oparta na żywności bez glutenu; bezgluten


SJP.pl


bezgluten

potocznie:
1. żywność niezawierająca glutenu;
2. dieta oparta na żywności bez glutenu; bezglut


SJP.pl


bezglutenowiec

bezglut; potocznie:
1. osoba nadwrażliwa na gluten;
2. osoba będąca na diecie bezglutenowej


SJP.pl


bezglutenowy

niezawierający glutenu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. biochem. pozbawiony glutenu, niezawierający glutenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właśnie upiekłam pyszne ciasto marchwiowe; jest bez jaj, bez mleka i bezglutenowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɡlutɛ̃ˈnɔvɨ, AS: bezglutẽnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gluten mrz.

Wiktionary


bezgorączkowy

przymiotnik

 (1.1) med. taki, który objawia się bez gorączki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Grypa może jednak także przebiegać jako łagodna, bezgorączkowa choroba układu oddechowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɡɔrɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: bezgorõṇčkovy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podgorączkowy, gorączkowy

 rzecz. gorączka, gorączkowość

 przysł. bezgorączkowo

 czas. gorączkować

Wiktionary


bezgotówka

ogół transakcji finansowych przeprowadzanych bez użycia gotówki


SJP.pl


bezgotówkowiec

osoba, która woli płacić elektronicznie zamiast gotówką


SJP.pl


bezgotówkowo

przysłówek sposobu

 (1.1) bank. bez użycia fizycznej gotówki; za pomocą instrumentów płatniczych elektronicznych lub bankowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rachunek został uregulowany bezgotówkowo - kartą płatniczą.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezgotówkowy

Wiktionary


bezgotówkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bank. księg. odbywający się bez udziału gotówki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu płatności za pośrednictwem banków.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezgotówkowo

Wiktionary


bezgranicznie

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób bezgraniczny, w najwyższym stopniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Facet zdradza ją na prawo i lewo, a ta frajerka bezgranicznie mu ufa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgraniczność ż., bezgranicze n.

 przym. bezgraniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardzo, niezmiernie, ogromnie, nieskończenie

Wiktionary


bezgraniczność

niezmierność, bezkresność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgraniczne; cecha tych, którzy są bezgraniczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezgraniczny

 przysł. bezgranicznie

Wiktionary


bezgraniczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś

 (1.2) taki, który jest pełny, ma duże nasilenie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nigdy nie zapomnę tych czarnych oczu, napełnionych bezgraniczną miłością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɡrãˈɲit͡ʃnɨ, AS: bezgrãńičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgraniczność ż., bezgranicze n.

 przysł. bezgranicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieograniczony, bezkresny

 (1.2) niezmierny, nieograniczony

Wiktionary


bezgruncie

dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgrunt


SJP.pl


bezgrunt

dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgruncie


SJP.pl


bezgrzebieniowce

ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami


SJP.pl

Bezgrzebieniowce (Ratitae) – termin odnoszący się do grupy ptaków cechujących się brakiem grzebienia na mostku, obejmujących przedstawicieli nadrzędu paleognatyczne poza kusaczami. Zaprzestano używania terminu bezgrzebieniowce w systematyce z uwagi na to, że wiele innych ptaków wtórnie niezdolnych do lotu, a będących bliskimi krewnymi ptaków latających, również nie posiada grzebienia.

Wikipedia


bezgrzebieniowiec

ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami


SJP.pl


bezgrzebieniowy

bezgrzebieniowy ptak - ptak nieposiadający grzebienia kostnego na mostku


SJP.pl


bezgrzesznie

przysłówek sposobu

 (1.1) rel. nie poddając się grzechowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgrzeszność ż.

 przym. bezgrzeszny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewinnie

Wiktionary


bezgrzeszność

bezgrzeszny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgrzeszne; cecha tych, którzy są bezgrzeszni

Wiktionary

Patrz:

bezgrzeszny

Powiązane:

 przym. bezgrzeszny

 przysł. bezgrzesznie

Wiktionary


bezgrzeszny

przymiotnik

 (1.1) poet. bez grzechu, wolny od grzechu, niewinny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgrzeszność ż.

 przysł. bezgrzesznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewinny, czysty

Wiktionary


bezgrzmotowy

bez grzmotu, bez pioruna


SJP.pl


bezgrzywy

niemający grzywy


SJP.pl


bezguście

potocznie: osoba niemająca gustu, dobrego smaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odprzym. brak smaku, brak gustu

 (1.2) odprzym. pot. o osobie niemającej smaku, gustu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co za bezguście, jak można pokazywać się publicznie w takich ciuchach?!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chała, szmira, kicz, miernota, syf, szajs

Wiktionary


bezgustowny

dawniej: pozbawiony gustu, wykonany bez gustu; nieelegancki, nieszykowny, niegustowny


SJP.pl


bezgwiezdność

bezgwiezdny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgwiezdne

Wiktionary

Patrz:

bezgwiezdny

Powiązane:

 przym. bezgwiezdny

 przysł. bezgwiezdnie

Wiktionary


bezgwiezdny

przymiotnik

 (1.1) nie mający gwiazd

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Noc szła ciemna, bezgwiezdna i bezksiężycowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., bezgwiezdność ż.

Wiktionary


bezgwieździsty

charakteryzujący się brakiem gwiazd; bezgwiezdny


SJP.pl


bezgłaszczkowy

wszoły bezgłaszczkowe - podrząd owadów z rzędu wszołów


SJP.pl


bezgłos

utrata dźwięczności głosu występująca najczęściej na skutek chorób krtani i strun głosowych; afonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. brak głosu

Wiktionary

Afonia (bezgłos) – utrata dźwięczności głosu. Przyczyną mogą być zaburzenia czynności krtani (porażenie nerwów krtaniowych lub zaburzenia nerwicowe), albo zniekształcenia fałdów głosowych spowodowane przez choroby zapalne lub nowotworowe krtani. Częściowa lub całkowita afonia jest częstym objawem nerwicy lękowej. Skrajny stopień histerycznej afonii z zupełną utratą mowy (nawet szeptanej) to apsityria.

Wikipedia

Powiązane:

 przysł. bezgłośnie

 przym. głosowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afonia

Wiktionary


bezgłośnie

przysłówek sposobu

 (1.1) bez słyszalnego głosu; bez żadnego dźwięku lub na granicy słyszalności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgłos mrz., bezgłosość ż., bezgłośność ż.

 przym. bezgłosy, bezgłośny, głosowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdźwięcznie, bezszelestnie, cicho, cichutko

Wiktionary


bezgłośność

bezgłośny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co nie daje się usłyszeć

Wiktionary

Patrz:

bezgłośny

Wymowa:

IPA: bɛzˈɡwɔɕnɔɕt͡ɕ, AS: bezgu̯ośność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezgłośny

 przysł. bezgłośnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdźwięczność

Wiktionary


bezgłośny

przymiotnik

 (1.1) bardzo cichy lub wręcz niesłyszalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezgłośność ż.

 przym. głosowy

 przysł. bezgłośnie

Wiktionary


bezgłosy

niewydający głosu; niemy


SJP.pl


bezgłowie

1. wada rozwojowa płodu, polegająca na niewykształceniu głowy lub wykształceniu jej w formie szczątkowej; acefalia;
2. dawniej rzadko: zamęt, bezład, brak organizacji


SJP.pl

  • acefalia (medycyna)
  • acefalia (biologia)

Wikipedia


bezgłowy

1. niemający głowy;
2. niemający zakończenia w postaci główki (np. bezgłowa śrubka)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. taki, który nie ma głowy; pozbawiony głowy

 (1.2) przen. pozbawiony rozumu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzeźba składa się z 106 bezgłowych, żeliwnych figur o wysokości 285 cm każda.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈɡwɔvɨ, AS: bezgu̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bezmózgi, nierozumny, głupi

Wiktionary


bezhabitowy

przymiotnik

 (1.1) rel. taki, który nie ma specjalnego stroju zakonnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrycja wstąpiła do bezhabitowego zgromadzenia zakonnego na Litwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. habit mrz.

 przym. habitowy

Wiktionary


bezherbowy

niemający własnego herbu


SJP.pl


bezhołowie

potocznie:
1. brak porządku, zamieszanie, bezład;
2. brak rządu, zarządu, kierownictwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. brak organizacji, dyscypliny, porządku, spowodowane brakiem kierownictwa (głowy) lub bezmyślnością

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛsxɔˈwɔvʲjɛ, AS: besχou̯ovʹi ̯e

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anarchia, chaos, bezład, rozprzężenie, rozprężenie, zamieszanie, nieład

Wiktionary


bezideowiec

człowiek niemający ideologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. osoba niekierująca się żadną ideą, nie wyznająca żadnej idei

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nacjonaliści, czy narodowcy to ludzie o określonych, zdecydowanych poglądach. Do służb rekrutuje się raczej bezideowców, o giętkich karkach, takich żeby łatwo ich sobie było podporządkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezideowość ż.

 przym. bezideowy

 przysł. bezideowo

Wiktionary


bezideowo

przysłówek

 (1.1) w sposób bezideowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezideowiec mos., bezideowość ż.

 przym. bezideowy

Wiktionary


bezideowość

bezideowy


SJP.pl

Patrz:

bezideowy

bezideowy

przymiotnik

 (1.1) książk. niemający ugruntowanych przekonań, nie wyznający żadnej ideologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wandalizm na cmentarzu był dziełem bezideowych chuliganów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzʲidɛˈɔvɨ, AS: bezʹideovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezideowiec mos., bezideowość ż.

 przysł. bezideowo

Wiktionary


bezigłowy

taki, który nie ma igły


SJP.pl


bezik

1. mała beza;
2. mały bez (krzew);
3. gra w karty podobna do mariasza


SJP.pl

Bezik – gra karciana pomiędzy dwiema, trzema lub czterema osobami, za pomocą połączonych kilku talii 32-kartowych (pikietowych, skatowych). Gracze otrzymują po 8 kart (lub więcej w zależności od wariantu), reszta stanowi tzw. talon i służy do uzupełniania kart w ręku w trakcie rozgrywki.

Wikipedia


bezikowy

bezik (ciasteczko)


SJP.pl


bezimienność

bezimienny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezimienne; cecha tych, którzy są bezimienni

Wiktionary

Patrz:

bezimienny

Powiązane:

 przym. bezimienny

 przysł. bezimiennie

Wiktionary


bezimienny

przymiotnik

 (1.1) nie mający imienia czy nazwy

Wiktionary

  • Bezimienny – bohater gry Planescape: Torment
  • Bezimienny – bohater serii gier Gothic
  • Bezimienny – bohater filmu Hero

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otrzymałam wczoraj bardzo dziwny, bezimienny list.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzʲĩˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: bezʹĩmʹi ̯•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezimienność ż.

 przysł. bezimiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anonimowy, bezautorski, nieznany, nienazwany, bez imienia, bez nazwiska, bez nazwy

Wiktionary


bezindukcyjny

niepowodujący powstania pola magnetycznego przy przepływie prądu


SJP.pl


bezinteresownie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezinteresowny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam 13-letnią śliczną kotkę, którą bardzo lubię, a której muszę służyć bezinteresownie, i w dzień i w nocy, bo nieraz budzi mnie w nocy z jakimś życzeniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezinteresowność ż.

 przym. bezinteresowny

Wiktionary


bezinteresowniej

stopień wyższy od przysłówka: bezinteresownie


SJP.pl


bezinteresowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezinteresowny; bardziej bezinteresowny


SJP.pl


bezinteresowność

działanie ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynność, altruizm, filantropia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezinteresowne; cecha tych, którzy są bezinteresowni

Wiktionary

Bezinteresowność (od łac. interesse „korzyść, interes, dochód”) – w etyce taka cecha działania podmiotu, przy której celem działania nie jest korzyść podmiotu, ale dobro innej osoby. Bezinteresowność jako cecha działania podmiotu łączy się z altruizmem jako postawą etyczną, przy której człowiek działa dla dobra innych, nawet za cenę poświęcenia dobra własnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy człowiek postępuje z absolutną bezinteresownością — jak to robi pan Owsiak — pojawiają się natychmiast zastępy podejrzliwych, którzy oskarżają go o wszelkiego rodzaju potworności.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezinteresowny

 przysł. bezinteresownie

Wiktionary


bezinteresowny

działający ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynny, altruistyczny, filantropijny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie oczekuje korzyści ze swoich szlachetnych działań, czynów, dobrych uczynków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczy też, że jeśli nie potrafimy objąć miłością psa, konika polnego czy owcy, to nie będziemy również zdolni do bezinteresownej miłości do drugiego człowieka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzʲĩntɛrɛˈsɔvnɨ, AS: bezʹĩnteresovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. interes mrz., bezinteresowność ż.

 przysł. bezinteresownie

Wiktionary


bezinwazyjność

bezinwazyjny


SJP.pl

Patrz:

bezinwazyjny

bezinwazyjny

w medycynie: pozwalający na zbadanie narządów bez sond i interwencji chirurgicznej


SJP.pl


bezinwestycyjność

bezinwestycyjny


SJP.pl

Patrz:

bezinwestycyjny

bezinwestycyjny

przymiotnik

 (1.1) odbywający się bez inwestycji, nie wymagający podejmowania inwestycji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) No i najważniejsze - uproszczenie procedur jest bezinwestycyjne, nic nie kosztuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzʲĩnvɛstɨˈt͡sɨjnɨ, AS: bezʹĩnvestycyi ̯ny

Wiktionary


bezjądrowe

organizmy zbudowane z komórek niezawierających jądra komórkowego; akariota


SJP.pl

Prokarionty, prokarioty, organizmy prokariotyczne (Prokaryota, Procaryota) – mikroorganizmy, w większości jednokomórkowe, których komórka nie zawiera jądra komórkowego oraz organelli komórkowych charakterystycznych dla eukariontów. Nazwa pochodzi od greckich słów pros („przed”) i karyon („orzech”, „jądro”). Pozostałe synonimy to: akariobionty, akariota, organizmy akariotyczne, anukleobionty, bezjądrowce, bezjądrowe, prokariota, protokarionty, przedjądrowce.

Wikipedia


bezjądrowiec

organizm zbudowany z komórek niezawierających jądra komórkowego; protokariont, prokariont, przedjądrowiec, prajądrowiec, organizm prokariotyczny


SJP.pl


bezjajeczny

1. o jedzeniu: niezawierający jajek;
2. o mężczyźnie: pozbawiony charakteru; nijaki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. niezawierający jaj

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Domowej roboty bezjajeczny majonez jest zaskakująco łatwy w przygotowaniu i smakuje znacznie lepiej niż kupny.

 (1.1) Jak widać pomiędzy makaronami jajecznymi oraz bezjajecznymi istnieją różnice, które wynikają oczywiście z odróżniającego je składu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jajczarstwo n., jajczarka ż.

Wiktionary


bezjamowce

grupa zwierząt pozbawionych jam ciała w stadium dorosłym


SJP.pl


bezjęzyczny

przymiotnik

 (1.1) rzad. taki, który nie ma języka

Wiktionary


bezjęzykowe

rodzina płazów bezogonowych; grzbietorody, grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne


SJP.pl


bezkarnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób unikający przykrych konsekwencji, bez kary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W jacuzzi można sobie bezkarnie puszczać bąki.

 (1.1) Wandale w Nowej Hucie czują się bezkarnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkarność ż.

 przym. bezkarny

Wiktionary


bezkarniej

stopień wyższy od przysłówka: bezkarnie


SJP.pl


bezkarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezkarny


SJP.pl


bezkarność

bezkarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pozostawanie bez ukarania

 (1.2) uchodzenie przewinień bez kary, brak obaw przed ukaraniem

Wiktionary

Patrz:

bezkarny

Przykłady

 (1.1) Dając dziecku autonomię, nie myl jej nigdy z bezkarnością.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkarny

 przysł. bezkarnie

Wiktionary


bezkarny

1. pozostający bez kary;
2. taki, któremu winy uchodzą bez kary


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który uchodzi bez kary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W małżeństwie jedna ze stron przeważnie dominuje drugą, stając się jej bezkarnym dręczycielem, fizycznym i moralnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkarność ż.

 przysł. bezkarnie

Wiktionary


bezkasowy

niezawierający kasy, np. bezkasowy sklep


SJP.pl


bezkastowość

bezkastowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkastowe; cecha tych, którzy są bezkastowi

Wiktionary

Patrz:

bezkastowy

Powiązane:

 przym. bezkastowy

 przysł. bezkastowo

Wiktionary


bezkastowy

przymiotnik

 (1.1) nie posiadający kast, nie podzielony na kasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkastowość ż.

Wiktionary


bezkatalityczny

przymiotnik

 (1.1) chem. odbywający się bez katalizatora

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskatalʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: beskatalʹityčny

Wiktionary


bezkazeinowy

przymiotnik

 (1.1) kulin. biochem. pozbawiony kazeiny, niezawierający kazeiny

Wiktionary


bezkielichowy

niemający kielicha, np. rura bezkielichowa - rura niemająca rozszerzonego końca


SJP.pl


bezkierunkowość

bezkierunkowy


SJP.pl

Patrz:

bezkierunkowy

bezkierunkowy

niemający kierunku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający kierunku lub celu, nieukierunkowany

Wiktionary


bezklasowość

bezklasowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezklasowe; cecha tych, którzy są bezklasowi

Wiktionary

Patrz:

bezklasowy

Przykłady

 (1.1) „Ochlokracja" sprzyjać miała bezklasowości podporządkowanego społeczeństwa, w którym posłuszeństwo zbudowano na strachu i przymusie pracy, a kultura materialna nie znajdywała bodźców do rozwoju.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezklasowy

 przysł. bezklasowo

Wiktionary


bezklasowy

przymiotnik

 (1.1) socjol. nie mający klas, nie podzielony na klasy, nie wyróżniający klas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezklasowość ż.

Wiktionary


bezklozetowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niewyposażony w klozet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klozecik mrz., klozet mrz., klozetka ż.

 przym. klozetowy

Wiktionary


bezkluczykowy

niewymagający użycia kluczyka


SJP.pl


bezkofeinowy

niezawierający kofeiny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezawierający kofeiny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …wpływa ona (kawa) niekorzystnie na funkcjonowanie układu nerwowego (…) Kofeina zwiększa ilość skurczów serca oraz może powodować ostry wzrost ciśnienia tętniczego (…) Osoby z nadciśnieniem lub innymi schorzeniami układu krążenia powinny więc z tej używki zrezygnować lub pić kawę bezkofeinową. Obecnie produkowane kawy bezkofeinowe nie różnią się praktycznie smakiem i aromatem od kaw tradycyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskɔfɛjĩˈnɔvɨ, AS: beskofei ̯ĩnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kofeina ż.

 przym. kofeinowy

Wiktionary


bezkolankowy

w botanice: niemający kolanek; bezczłonkowy


SJP.pl


bezkolbowy

przymiotnik

 (1.1) wojsk. (o broni strzeleckiej) niemający kolby

Wiktionary


bezkolcowy

niemający kolców


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający kolców

Wiktionary


bezkolizyjność

bezkolizyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkolizyjne

Wiktionary

Patrz:

bezkolizyjny

Powiązane:

 przym. bezkolizyjny

 przysł. bezkolizyjnie

Wiktionary


bezkolizyjny

odporny na kolizję, umożliwiający ruch pojazdów bez narażenia na kolizję


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nienarażony na kolizję

 (1.2) umożliwiający ruch pojazdów bez kolizji

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tu musi być skrzyżowanie bezkolizyjne - twierdził Ryszard Piekło (LPR). - Estakady są budowane nawet w "dzikich" krajach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkolizyjność ż.

 przysł. bezkolizyjnie

Wiktionary


bezkolorowy

niemający koloru; bezbarwny


SJP.pl


bezkomórkowy

cechujący się brakiem komórek, niezbudowany z komórek


SJP.pl


bezkompromisowiec

potocznie: osoba nieuznająca kompromisów


SJP.pl


bezkompromisowo

przysłówek

 (1.1) w sposób bezkompromisowy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkompromisowy

Wiktionary


bezkompromisowość

nieustępliwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezkompromisowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Impreza odbywała się w "Jaszczurach"; zaimponowała mi bezkompromisowość tamtejszych zawodników, choć i my w redakcji nie wylewaliśmy za kołnierz.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkompromisowy

Wiktionary


bezkompromisowy

1. nieuznający sprzeciwu;
2. bezwzględny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieidący na kompromisy, nieuznający kompromisów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój głos był ożywiony, opinie bezkompromisowe, a mózg chłodny jak nigdy.

 (1.1) Myśl integrystyczna jest w tym przypadku bezkompromisowa: należy dążyć do maksymalnego zadośćuczynienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskɔ̃mprɔ̃mʲiˈsɔvɨ, AS: beskõmprõmʹisovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkompromisowość ż.

 przysł. bezkompromisowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pryncypialny, zasadniczy, nieustępliwy

Wiktionary


bezkońcówkowy

niezawierający końcówek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. nie mający końcówki fleksyjnej

Wiktionary


bezkonduktorski

niewymagający obecności konduktora, np. obsługa bezkonduktorska


SJP.pl


bezkonfliktowo

przysłówek

 (1.1) w sposób bezkonfliktowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkonfliktowość ż.

 przym. bezkonfliktowy

Wiktionary


bezkonfliktowość

bezkonfliktowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak konfliktów, niewszczynanie konfliktów

Wiktionary

Patrz:

bezkonfliktowy

Przykłady

 (1.1) W sposobie prowadzenia obrad uwidacznia się głównie wzgląd na ich szybkość i sprawność (pod którym to pojęciem niestety zbyt często rozumie się bezkonfliktowość).

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkonfliktowy

 przysł. bezkonfliktowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niekonfliktowość, zgodność

Wiktionary


bezkonfliktowy

nie zawierający konfliktów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie wywołujący konfliktów, stroniący od agresji, przyjazny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkonfliktowość ż.

 przysł. bezkonfliktowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokojowy, spokojny

Wiktionary


bezkonkurencyjnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w taki sposób, któremu nikt nie może dorównać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale w New Hampshire 16 lutego wygrał bezkonkurencyjnie wśród swoich, co potwierdził w tak zwany superwtorek 8 marca. Wtedy wiadomo już było, iż tylko on może być kandydatem republikanów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkonkurencyjność ż.

 przym. bezkonkurencyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezrównanie

Wiktionary


bezkonkurencyjność

bezkonkurencyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezkonkurencyjne; cecha tego, kto jest bezkonkurencyjny

Wiktionary

Patrz:

bezkonkurencyjny

Powiązane:

 przym. bezkonkurencyjny

 przysł. bezkonkurencyjnie

Wiktionary


bezkonkurencyjny

taki, któremu nie można dorównać; najlepszy; niezastąpiony


SJP.pl


bezkonny

niemający konia, pozbawiony konia


SJP.pl


bezkontaktowy

niewymagający kontaktu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niewymagający kontaktu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Całodobowy bezkontaktowy zwrot książek umożliwiają książkomat i wrzutnia przy wejściu głównym.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kontaktować

Wiktionary


bezkorzeniowy

wolfia bezkorzeniowa - najmniejsza w Polsce roślina okrytonasienna z rodziny obrazkowatych; wolffia bezkorzeniowa


SJP.pl


bezkorzystność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkorzystne; cecha tych, którzy są bezkorzystni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkorzystny

 przysł. bezkorzystnie

Wiktionary


bezkosmkowate

rodzina roślin bezkwiatowych; Liceaceae


SJP.pl


bezkost

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mitsłow. istota półdemoniczna będąca rodzajem wampira

Wiktionary


bezkosztowość

cecha tego, co nie zawiera kosztów; bezpłatność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezkosztowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkosztowy

Wiktionary


bezkosztowy

pozbawiony kosztów; bezpłatny


SJP.pl


bezkołowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma kół

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskɔˈwɔvɨ, AS: beskou̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koło n.

 przyim. koło

Wiktionary


bezkrańcowy

rzadko: niemający krańców; bezkresny, bezgraniczny, bezbrzeżny


SJP.pl


bezkręgowce

grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowe


SJP.pl

Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.

Wikipedia


bezkręgowe

grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowce


SJP.pl


bezkręgowiec

zwierzę nie mające kręgosłupa; bezkręgowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę nie mające szkieletu;

Wiktionary

Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) We współczesnych klasyfikacjach wśród bezkręgowców wyróżnia się ponad 30 typów zwierząt, w tym niektóre bardziej spokrewnione z kręgowcami, niż z innymi bezkręgowcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kręgowiec mzw., bezkręgowy mzw.

 przym. bezkręgowy

Wiktionary


bezkręgowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkręgowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkręgowy

 przysł. bezkręgowo

 rzecz. bezkręgowy mzw.

Wiktionary


bezkręgowy

o zwierzętach: niemający kostnego lub chrząstkowego szkieletu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. nieposiadający szkieletu

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. zwierzę nieposiadające szkieletu chrząstkowego lub kostnego

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Po robakach i wymoczkach następują owady, po bezkręgowych — kręgowe i tak coraz wyżej, aż do Pana Stworzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkręgowiec mzw., bezkręgowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) bezkręgowiec

Wiktionary


bezkres

pusta, ogromna przestrzeń bez granic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. rozległa przestrzeń sprawiająca wrażenie braku granic

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponad głową rozpościerał się bezkres błękitnego nieba, którego nie mąciła ani jedna chmurka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkresność ż.

 przym. bezkresny

 przysł. bezkreśnie

Wiktionary


bezkresność

bezkresny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkresne; cecha tych, którzy są bezkresni

Wiktionary

Patrz:

bezkresny

Powiązane:

 przym. bezkresny

 przysł. bezkresnie

 rzecz. bezkres mrz.

Wiktionary


bezkresny

taki, który nie ma końca; nieskończony; rozległy, ogromny, niezmierzony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma kresu (końca)

 (1.2) bardzo rozległy; wydający się pozbawionym granic

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) A przecież w dzikich ostępach górskich i na bezkresnych obszarach pustynnych łatwo było zabłądzić lub wpaść w zasadzkę rozbójniczych Beduinów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈkrɛsnɨ, AS: beskresny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkres m., bezkresność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wieczny, nieskończony, bezgraniczny

 (1.2) obszerny

Wiktionary


bezkrok

najszybsza technika poruszania się na biegówkach w biegach narciarskich


SJP.pl


bezkrólewie

czas między ustąpieniem jednego króla a objęciem władzy przez kolejnego; międzykrólewie, interregnum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres pomiędzy śmiercią lub abdykacją króla a koronacją jego następcy

 (1.2) chaos, anarchia spowodowana brakiem osoby kierującej, rządzącej

Wiktionary

Bezkrólewie (łac. interregnum dosł. „międzykrólewie”) – okres między śmiercią lub abdykacją danego króla, a wstąpieniem na tron (koronacją) jego następcy.

Obu (polskiego i łacińskiego) terminów używa się też czasem, mając na myśli konkretne okresy historyczne, np. sytuację w Polsce po śmierci Władysława III Warneńczyka, portugalski kryzys w latach 1383–1385 lub lata 1332–1340 w historii Danii.

Głową państwa podczas bezkrólewia jest Interrex (→ regent).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɛskruˈlɛvʲjɛ, AS: beskrulevʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkról m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) interregnum

 (1.2) anarchia, bezrząd, bezprawie, rozprężenie, rozprzężenie, rozstrój; pot. bezhołowie; przest. nierząd

Wiktionary


bezkropkowy

taki, który nie ma kropek


SJP.pl


bezkrwawo

przymiotnik

 (1.1) w sposób bezkrwawy

Wiktionary


bezkrwawość

bezkrwawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezkrwawe

Wiktionary

Patrz:

bezkrwawy

Powiązane:

 przym. bezkrwawy

Wiktionary


bezkrwawy

niewymagający rozlewu krwi; niekrwawy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który obywa się bez rozlewu krwi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po upadku komunizmu bezkrwawy, ale również błyskawiczny rozwód wzięli Słowianie tworzący Czechosłowację; na wschodzie Europy Ukraińcy i Białorusini rozstali się z braćmi Rosjanami.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezkrwisty

 przysł. bezkrwawo

 rzecz. bezkrwawość ż.

Wiktionary


bezkrwistość

bezkrwisty


SJP.pl

Patrz:

bezkrwisty

bezkrwisty

pozbawiony krwi; anemiczny, blady


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma w sobie wyrazistości

Wiktionary


bezkrytycyzm

brak krytycyzmu; bezkrytyczność


SJP.pl


bezkrytycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezkrytyczny, bez słowa krytyki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Politycznie poprawne media tylko bezkrytycznie przytakują, nikt nie waży się krytykować decyzji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskrɨˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: beskrytyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkrytycyzm m.

 przym. bezkrytyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślepo

Wiktionary


bezkrytyczniej

stopień wyższy od przysłówka: bezkrytycznie


SJP.pl


bezkrytyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezkrytyczny


SJP.pl


bezkrytyczność

brak krytycyzmu; bezkrytycyzm


SJP.pl


bezkrytyczny

nieumiejący ocenić krytycznie czegoś lub kogoś; łatwowierny, naiwny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony krytyki, całkowicie coś akceptujący bez słowa sprzeciwu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛskrɨˈtɨt͡ʃnɨ, AS: beskrytyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkrytyczność ż., bezkrytycyzm m.

 przysł. bezkrytycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łatwowierny, naiwny, ufny, prostoduszny

Wiktionary


bezksiężycowy

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony widoku księżyca, światła księżycowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Noc szła ciemna, bezgwiezdna i bezksiężycowa.

Wiktionary


bezkształt

coś bezkształtnego


SJP.pl


bezkształtność

bezkształtny


SJP.pl

Patrz:

bezkształtny

bezkształtny

przymiotnik

 (1.1) o niewyraźnym, nieregularnym kszatłcie

 (1.2) niesprecyzowany, niemal nieuchwytny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daria poznała Franza po tatuażu na ramieniu, podobno okropnie wyglądał, był kawałkiem bezkształtnego, spopielonego mięsa.

 (1.1) Między dwoma odłupkami filarów dostrzegłem zaklinowaną, bezkształtną bryłę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈkʃtawtnɨ, AS: beskštau̯tny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezkształtność ż.

 przysł. bezkształtnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) amorficzny, bezpostaciowy

Wiktionary


bezkurkowy

niemający kurka


SJP.pl


bezkwiatowy

taki, który nie ma kwiatów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. nie mający kwiatów (części roślinnych)

Wiktionary


bezkwietny

przymiotnik

 (1.1) nie mający kwiatów (roślin)

Wiktionary


bezkłowy

niemający kłów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. nie mający kłów

Wiktionary


bezlaktozowiec

potocznie: osoba będąca na diecie niezawierającej laktozy


SJP.pl


bezlaktozowy

niezawierający laktozy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. biochem. pozbawiony laktozy, niezawierający laktozy

Wiktionary


bezleda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. niewielka rzeka w północnej Polsce i w Rosji (obwód królewiecki)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bezledy lm.

Wiktionary


bezleśny

charakteryzujący się brakiem lasów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się brakiem lasów, niezalesiony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trasa przecina w poprzek Kotlinę Raciborsko-Oświęcimską i przebiega przez tereny rolnicze i bezleśne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezalesiony

Wiktionary


bezlik

duża ilość czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wielka ilość, liczba czegoś

Wiktionary

Bezlik – skała na Wyżynie Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w lesie po północnej stronie zabudowanego obszaru Zastudnia (część wsi Suliszowice), administracyjnie w obrębie wsi Siedlec w powiecie częstochowskim, w gminie Janów. W rzadkim lesie na zboczu wzniesienia jest grupa kilku skał, na których uprawiana jest wspinaczka skalna. Bezlik wraz ze Skałą Pustelnika znajduje się na północnym stoku tego wzniesienia. Czasami obydwie te skały opisywane są pod jedną nazwą jako Skały Pustelnika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Była zachwycona bezlikiem książek w jego domowej bibliotece.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzlʲik, AS: bezlʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogrom

Wiktionary


bezliściowate

rodzina mchów liściastych; bezlistowate


SJP.pl


bezlist

mech z rodziny bezlistowatych, rosnący w miejscach ocienionych, nieco wilgotnych i kwaśnych


SJP.pl

Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.

Wikipedia


bezlistne

niemający liści; bezlisty


SJP.pl


bezlistny

niemający liści; bezlisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma liści

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zimę drzewa liściaste stają się bezlistne.

 (1.1) Idź do siwych strumieni swojego kraju, i pruchniej tam jak dąb bezlistny, co go wiatry nad Balwę nachyliły, aby nie zazieleniał więcej!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈlʲistnɨ, AS: bezlʹistny

Wiktionary


bezlistowate

rodzina mchów liściastych; bezliściowate


SJP.pl

Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.

Wikipedia


bezlisty

niemający liści; bezlistny


SJP.pl


bezlisz

liczebnik nieokreślony

 (1.1) stpol. bez liku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzlʲiʃ, AS: bezlʹiš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przezlisz

Wiktionary


bezlitośnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezlitosny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymczasem prywatni wierzyciele i państwo bezlitośnie egzekwowali należności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzlʲiˈtɔɕɲɛ, AS: bezlʹitośńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezlitosność ż.

 przym. bezlitosny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okrutnie

Wiktionary


bezlitośniej

stopień wyższy od przysłówka: bezlitośnie


SJP.pl


bezlitośniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezlitosny


SJP.pl


bezlitosność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest bezlitosny; cecha tego, co bezlitosne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezlitosny

 przysł. bezlitośnie

Wiktionary


bezlitosny

niemający litości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) okrutny; taki, który nie ma litości

Wiktionary

Bezlitosny (hangul: 불한당, MOCT: Bul-han-dang) – południowokoreański film kryminalny z 2017 roku w reżyserii Byun Sung-hyuna. W głównych rolach wystąpili Sol Kyung-gu i Yim Si-wan.

Film miał swoją premierę w Korei Południowej 17 maja 2017 roku, a międzynarodową - w ramach sekcji "Midnight Screenings" na 70. MFF w Cannes 24 maja 2017 roku. W Polsce film po raz pierwszy został wyświetlony 6 kwietnia 2018 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezlitosna rusycystka zostawiła siedmiu uczniów na drugi rok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzlʲiˈtɔsnɨ, AS: bezlʹitosny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezlitosność ż.

 przysł. bezlitośnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okrutny, bestialski

Wiktionary


bezlotek

ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak nielotny, o czarno-białym upierzeniu, przystosowany do życia w zimnym klimacie, poruszający się głównie pieszo lub pływaniem

Wiktionary

Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pingwin

Wiktionary


bezlotki

ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin


SJP.pl

Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).

Wikipedia


bezludność

cecha czegoś niezamieszkanego przez ludzi


SJP.pl


bezludny

charakteryzujący się brakiem ludzi; wyludniony, pusty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego powieść opisuje, jak rozbitek przeżył na bezludnej wyspie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈludnɨ, AS: bezludny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezludzie n.

 przysł. bezludnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezaludniony, niezamieszkały / niezamieszkany, niezasiedlony

Wiktionary


bezlusterkowiec

aparat fotograficzny bez lusterka za obiektywem, odchylającego się w momencie robienia zdjęcia, w którym kadr obserwuje się na wbudowanym monitorze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) fot. kompaktowy aparat fotograficzny z wymienną optyką

Wiktionary

Aparat bezlusterkowy z wymiennymi obiektywami (MILC, ang. Mirrorless Interchangeable Lens Camera), potocznie bezlusterkowiec (ang. mirrorless camera), alternatywnie EVIL (ang. Electronic Viewfinder Interchangeable Lens) – nazwa typu cyfrowego aparatu fotograficznego, posiadającego możliwość wymiany obiektywów montowanych w korpusie, w którym wyeliminowano optyczny układ wizjera z lustrem (stąd nazwa), matówką i pryzmatem pentagonalnym, a podgląd kadru wykonuje się na wbudowanym monitorze bądź ekranie wizjera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O bezlusterkowcach słyszało już wiele osób, ale nie powstała żadna konkretna nazwa kategorii tego typu aparatów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzlustɛrˈkɔvʲjɛt͡s, AS: bezlusterkovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezlusterkowy

 rzecz. lustro n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) evil, hybryda

Wiktionary


bezma

partykuła oceniająca

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ponoć, prawdopodobnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (gwara.) Bezma Zeflik je chory?Ponoć Józek się rozchorował?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|snoci.

Wiktionary


bezmali

modulant

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podobno, ponoć

Wiktionary


bezmaseczkowiec

potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaskowiec


SJP.pl


bezmaskowiec

potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaseczkowiec


SJP.pl


bezmateczny

przymiotnik

 (1.1) pszcz. pozbawiony matki pszczelej, bez matki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezmatek m.

Wiktionary


bezmatek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. rodzina pszczela pozbawiona matki pszczelej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezmateczność ż.

 przym. bezmateczny

Wiktionary


bezmelodyjność

bezmelodyjny


SJP.pl

Patrz:

bezmelodyjny

bezmian

dawna prosta waga przesuwnikowa o stałym odważniku; waga rzymska, przezmian


SJP.pl

Bezmian, inaczej przezmian, waga rzymska, waga przesuwnikowa – waga składająca się z ramienia (rodzaj dźwigni dwustronnej) posiadającego na jednym końcu haczyk do zawieszenia ważonego przedmiotu, a na drugim stały obciążnik. Ważenie polegało na takim umiejscowieniu punktu zawieszenia dźwigni, aby była ona w położeniu poziomym. Na ramieniu zaznaczone były punkty oznaczające masę ważonego przedmiotu.

Wikipedia


bezmiar

ogromna przestrzeń lub ilość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niezmierzona, nieograniczona przestrzeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezmiar wszechświata jest trudny do wyobrażenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzmʲjar, AS: bezmʹi ̯ar

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mierzyć ndk.

 przym. bezmierny

 przysł. bezmiernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezkres

Wiktionary


bezmiejscowy

niezwiązany z żadnym konkretnym miejscem


SJP.pl


bezmierność

bezmierny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezmierne

Wiktionary

Patrz:

bezmierny

Powiązane:

 przym. bezmierny

 przysł. bezmiernie

Wiktionary


bezmierny

przymiotnik

 (1.1) ogromny tak, że aż niemożliwy do zmierzenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dla niego Franek, kowal, był czymś wielkim ze swoją bezmierną klatką piersiową, ze swymi masywnymi barkami i ze swymi szczeciniastymi i rudymi włosami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezmiar mrz., bezmierność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieograniczony, niezmierzony, nieskończony, bezgraniczny

Wiktionary


bezmięsny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o jedzeniu, diecie: niezawierający mięsa, pozbawiony mięsa

 (1.2) o dniu, tygodniu itp.: taki, w którym nie je się mięsa, nie prowadzi się sprzedaży mięsa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Instytut Żywności i Żywienia przygotowuje zalecenia dotyczące wegetariańskiej diety dla szkół i przedszkoli. Uznano, że dieta bezmięsna jest zdrowa i może być stosowana u najmłodszych.

 (1.2) W wielu katolickich domach piątek jest dniem bezmięsnym.

 (1.2) Władze Vancouver wprowadziły dzień bezmięsny, jest to poniedziałek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈmʲjɛ̃w̃snɨ, AS: bezmʹi ̯ũ̯sny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mięsny mrz., mięso n., mięsko n., mięsność ż., bezmięsność ż., mięsień m.

 przym. bezmięśniowy, mięsny, mięśniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jarski, wegetariański

Wiktionary


bezmieszkaniowiec

osoba nie mająca własnego mieszkania


SJP.pl


bezmiłosierny

dawniej: niemiłosierny - niemający litości


SJP.pl


bezmleczny

niezawierający mleka


SJP.pl


bezmocz

niewytwarzanie się moczu na skutek schorzenia nerek lub niemożność wydalania go; anuria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. brak wydalania lub wytwarzania moczu;

Wiktionary

Bezmocz (łac. anuria) – dobowa ilość moczu mniejsza od 100 ml.

Bezmocz jest niebezpiecznym dla zdrowia i życia stanem patologicznym, spowodowanym np. przez uszkodzenie lub chorobę nerki, ucisk, zatkanie kanalików nerkowych czy zaburzenie krążenia nerkowego krwi. Bezmocz, zależnie od stanu, może być leczony farmakologicznie lub, w skrajnych przypadkach, może wymagać dializy zewnątrzustrojowej lub przeszczepu nerki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Im dłużej trwa okres skąpomoczu i bezmoczu, rokowania stają się coraz gorsze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛzmɔt͡ʃ, AS: bezmoč

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anuria

Wiktionary


bezmózg

potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózgowiec


SJP.pl


bezmózgi

1. niemający mózgu;
2. bezmyślny, głupi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający mózgu

 (1.2) przen. pozbawiony rozumu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie wyrabiam, co za bezmózgi osioł z tego kolesia!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈmuzʲɟi, AS: bezmuzʹǵi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezmózgowiec m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bezrozumny, bezmyślny, bałwański, barani, debilny, debilowaty, durny, głupi, idiotyczny, kretyński, tępy

Wiktionary


bezmózgowie

wada wrodzona, polegająca na niewykształceniu się mózgu u płodu; anencefalia


SJP.pl

Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.

Wikipedia


bezmózgowiec

1. potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózg;
2. w medycynie: płód dotknięty bezmózgowiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. dziecko z bezmózgowiem

 (1.2) pot. obraź. osoba, która zachowuje się nierozsądnie, głupio lub bezmyślnie

Wiktionary

Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bezmózgowie n.

 przym. bezmózgi

Wiktionary


bezmulisty

pozbawiony mułu


SJP.pl


bezmyślnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezmyślny, bez namysłu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie pchaj bezmyślnie tych koszulek do szafki, przecież się pogniotą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: bezmyśl̦ʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezmyślny

 rzecz. bezmyślność

Wiktionary


bezmyślniej

stopień wyższy od przysłówka: bezmyślnie


SJP.pl


bezmyślność

bezmyślny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest bezmyślny

Wiktionary

Patrz:

bezmyślny

Przykłady

 (1.1) Nie dość, że pił, to jeszcze nie zapiął pasów i jechał bez włączonych świateł – to podręcznikowy przykład bezmyślności za kierownicą samochodu!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: bezmyśl̦ność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezmyślny

 przysł. bezmyślnie

 czas. myśleć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezrefleksyjność, beztroska, niefrasobliwość, lekkomyślność; pot. bezmózgowie, odmóżdżenie

Wiktionary


bezmyślny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nad niczym się nie zastanawia; także. świadczący o takiej cesze

 (1.2) dokonany bez udziału świadomości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoje bezsensowne i bezmyślne postępowanie doprowadziło do tragedii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezmyślność ż.

 przysł. bezmyślnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezrefleksyjny

Wiktionary


beznabiałowy

niezawierający nabiału


SJP.pl


beznaczyniowe

grupa roślin rozmnażających się za pomocą zarodników, niemających kwiatów i prawdziwych korzeni


SJP.pl


beznadzieja

potocznie: beznadziejny, beznadziejnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stan desperacji, utraty nadziei, rozpacz

 (1.2) pot. coś kiepskiego, beznadziejnego, bez wartości lub nie zapowiadającego się dobrze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇ja, AS: beznaʒ́ėi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadzieja ż., beznadziejność ż.

 przym. beznadziejny

 przysł. beznadziejnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) desperacja, rozpacz, melancholia, boleść, smutek, żal

Wiktionary


beznadziejnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób niedający nadziei na poprawę ani sukces

 (1.2) pot. bardzo źle, kiepsko

 (1.3) bardzo mocno

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) – Śpiewasz beznadziejnie, zrezygnuj lepiej z tego konkursu…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jɲɛ, AS: beznaʒ́ėi ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadzieja ż., beznadziejność ż., beznadzieja ż.

 przym. beznadziejny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wulg. do dupy

Wiktionary


beznadziejniej

stopień wyższy od przysłówka: beznadziejnie


SJP.pl


beznadziejność

beznadziejny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co beznadziejne; stan beznadziei

Wiktionary

Patrz:

beznadziejny

Wymowa:

IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jnɔɕt͡ɕ, AS: beznaʒ́ėi ̯ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beznadzieja ż.

 przym. beznadziejny

 przysł. beznadziejnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpaczliwość, dramatyczność, tragiczność

Wiktionary


beznadziejny

1. taki, który się nie podoba; okropny, straszny, potworny;
2. niedający szans na pomyślny wynik; rozpaczliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony wszelkiej nadziei

 (1.2) kiepski, bardzo słaby

 (1.3) iron. o znacznym nasileniu jakiejś cechy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego sytuacja finansowa jest beznadziejna, zadłużenie wielokrotnie przekroczyło dochody.

 (1.2) Ten tekst jest beznadziejny, nie nadaje się do opublikowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jnɨ, AS: beznaʒ́ėi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadzieja ż., beznadzieja ż., beznadziejność ż.

 przysł. beznadziejnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwyjściowy, patowy

 (1.3) straszny, okropny

Wiktionary


beznakładowy

niewymagający nakładów pieniędzy, pracy lub energii


SJP.pl


beznamiętnie

przysłówek

 (1.1) w sposób beznamiętny, pozbawiony namiętności

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beznamiętny

 rzecz. beznamiętność ż.

Wiktionary


beznamiętność

beznamiętny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia

Wiktionary

Patrz:

beznamiętny

Przykłady

 (1.1) Beznamiętność, z jaką lekarz mówił o pacjencie i jego cierpieniu, zadziwiła słuchających go studentów medycyny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ, AS: beznãmʹi ̯ntność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beznamiętny

 przysł. beznamiętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezemocjonalność, obojętność, chłód, opanowanie, apatia

Wiktionary


beznamiętny

bez emocji, nieokreślony, mdły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony emocji, emocjonalnego zaangażowania; obojętny, chłodny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Niestety, nie zdał Pan. – oznajmił egzaminator beznamiętnym głosem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɨ, AS: beznãmʹi ̯ntny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. beznamiętnie

 rzecz. beznamiętność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezemocjonalny, obojętny, chłodny, opanowany, bezceremonialny

Wiktionary


beznarodowy

przymiotnik

 (1.1) rzad. nie mający narodowości, oderwany od jakiegokolwiek narodu

Wiktionary


beznerwowate

rodzina roślin z gromady wątrobowców


SJP.pl


beznikotynowy

niezawierający nikotyny


SJP.pl


beznogi

niemający nóg lub jednej nogi; beznożny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niemający nóg

 (1.2) niemający jednej nogi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Węże są beznogimi gadami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈnɔɟi, AS: beznoǵi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) jednonogi

Wiktionary


beznosy

niemający nosa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) niemający nosa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Było w tym coś bezwstydnego, jakby zawinili nie napastnicy, lecz ich martwe ofiary. Twarze obciągnięte pergaminową skórą, beznose, z zapadniętymi oczodołami…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈnɔsɨ, AS: beznosy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nos mos./mrz.

Wiktionary


beznóżkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma nóżek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nóżka ż.

Wiktionary


beznożność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beznożne; cecha tych, którzy są beznożni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beznożny

 przysł. beznożnie

Wiktionary


beznożny

niemający nóg lub jednej nogi; beznogi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie posiadający wcale nóg

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beznożność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beznogi

Wiktionary


beznutowy

taki, który nie ma nut


SJP.pl


bezoar

kulisty twór w żołądku przeżuwaczy (np. kóz, krów), powstający z niestrawnych cząstek pokarmu oraz połkniętej w czasie linienia sierści; w medycynie ludowej przypisywano mu właściwości magiczne i lecznicze; strut


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wet. kulisty twór powstający w żołądkach przeżuwaczy z niestrawionych resztek pokarmu, sierści oraz włókien roślinnych;

 (1.2) daw. odtrutka

Wiktionary

Bezoar (arab. bāzahr, pers. bād-zahr) – rzekomy kamień jelitowy, nagromadzenie niestrawionych substancji w żołądku zwierząt. Bezoary stwierdzane mogą być również u ludzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezoary były w średniowieczu uważane za talizmany, przypisywano im właściwości magiczne i lecznicze (używane były jako odtrutki).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈzɔar, AS: bezoar

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezoarowy

Wiktionary


bezoarowy

przymiotnik od: bezoar


SJP.pl


bezobjawowiec

osoba będąca nosicielem jakiejś choroby, ale niemająca jej objawów


SJP.pl


bezobjawowo

przysłówek

 (1.1) med. bez objawów, symptomów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zakażenie może przebiegać bezobjawowo lub w postaci gorączki, nocnych potów, bólów brzucha, zespołu złego wchłaniania, znacznego ubytku masy ciała, mykobakteriemii, limfadenopatii oraz niedokrwistości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezobjawowość ż.

 przym. bezobjawowy

Wiktionary


bezobjawowość

bezobjawowy


SJP.pl

Patrz:

bezobjawowy

bezobjawowy

niedający objawów swojej obecności


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. taki, który nie daje objawów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 5–50% torbieli jest bezobjawowa i wykrywana przypadkowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezobjawowość ż.

 przysł. bezobjawowo

Wiktionary


bezobsługowy

niewymagający obsługi; automatyczny, samoczynny


SJP.pl


bezoczny

przymiotnik

 (1.1) nie mający oczu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezoki, daw. bezoczy

Wiktionary


bezoczy

przymiotnik

 (1.1) daw. niemający oczu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezoki, bezoczny

Wiktionary


bezodpadowy

w technice: niedający, niewytwarzający odpadów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie wytwarzający odpadów, nie powodujący powstawania odpadów

Wiktionary


bezodpływowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma odpływu, nie uchodzi z niego żadna rzeka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W książce znajdziemy bowiem również rozdziały poświęcone łąkom, rzekom, kanałom i jeziorom, wśród których szczególne miejsce zajmują suchary, czyli bezodpływowe jeziora dystroficzne.

Wiktionary


bezodrzutowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezodrzutowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezodrzutowy

 przysł. bezodrzutowo

Wiktionary


bezodsetkowy

bez odsetek


SJP.pl


bezogoniasty

niemający ogona; bezogonowy


SJP.pl


bezogonkowy

przymiotnik

 (1.1) bot. niemający ogonka, wyrastający bezpośrednio z gałązki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔɡɔ̃ŋˈkɔvɨ, AS: bezogõŋkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siedzący

Wiktionary


bezogonowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezogonowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezogonowy

 przysł. bezogonowo

Wiktionary


bezogonowy

niemający ogona; bezogoniasty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. biol. niemający ogona, czyli końcowej części tułowia

 (1.2) techn. niemający ogona, czyli końcowej części konstrukcji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔɡɔ̃ˈnɔvɨ, AS: bezogõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezogonowiec m., bezogonowość ż.

Wiktionary


bezok.

skrót od: bezokolicznik, bezokolicznikowy


SJP.pl


bezoki

niemający oczu lub jednego oka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający oczu

 (1.2) niemający oka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezoczny, daw. bezoczy

Wiktionary


bezokienny

niemający okien, np. bezokienny strych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający wcale okien

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Było w południe na zewnątrz i na niebie świeciło gorące słońce, lecz w bezokiennym domu, gdzie siedzieliśmy, można myśleć, że teraz jest noc, ponieważ prawie nic nie dostrzegaliśmy.

Wiktionary


bezokolicznik

w językoznawstwie: podstawowa forma czasownika (np. robić, piec, kochać), która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, bez określenia osoby, rodzaju, liczby, czasu i trybu; infinitivus, infinitiwus, infinityw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu;

Wiktionary

Bezokolicznik (łac. infinitivus) – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu. W niektórych językach może jednak wyrażać niektóre z tych kategorii, np. w łacinie istnieją bezokoliczniki wyrażające czas i stronę, a w grece klasycznej dodatkowo także aspekt. Istnieją też języki (np. arabski, nowogrecki lub bułgarski) pozbawione form bezokolicznika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezokolicznik jest nieosobową formą czasownika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔkɔˈlʲit͡ʃʲɲik, AS: bezokolʹičʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezokolicznikowy, bezokoliczny

 rzecz. okolica ż., okolicznik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. bezok., infinitiwus, infinitivus

Wiktionary


bezokolicznikowy

przymiotnik od: bezokolicznik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. związany z bezokolicznikem, dotyczący bezokolicznika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oba aspekty polskich czasowników mają swoje formy bezokolicznikowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezokolicznik mrz., okolica ż.

Wiktionary


bezokoliczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezokoliczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezokoliczny

 przysł. bezokolicznie

Wiktionary


bezolejowy

niezawierający, niepotrzebujący oleju


SJP.pl


bezoperacyjny

odbywający się bez operacji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. taki, w którym nie wykonuje się operacji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. operować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieinwazyjny

Wiktionary


bezoporny

niestawiający oporu; bezoporowy


SJP.pl


bezoporowy

niestawiający oporu; bezoporny


SJP.pl


bezopresyjny

pozbawiony opresji, zagrożenia


SJP.pl


bezościstość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezościste

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezościsty

 przysł. bezościście

Wiktionary


bezościsty

pszenica bezoścista - odmiana pszenicy ozimej, której plewki nie są zakończone ością; gółka


SJP.pl


bezosobisty

niedotyczący żadnej osoby


SJP.pl


bezosobnik

czasownik w formie bezosobowej


SJP.pl


bezosobowo

przysłówek sposobu

 (1.1) od: bezosobowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Idąc ku widowni zaczynają mówić, półgłosem, jakby bezosobowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔsɔˈbɔvɔ, AS: bezosobovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezosobowy

Wiktionary


bezosobowość

bezosobowy


SJP.pl

Patrz:

bezosobowy

bezosobowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie jest skierowany do żadnej osoby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrażenia bezosobowe są zawsze w trzeciej osobie liczby pojedynczej i stoją na miejscu podmiotu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔsɔˈbɔvɨ, AS: bezosobovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezosobowo

Wiktionary


bezostny

niemający ości (zwykle o roślinach, rybach)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. (o roślinie) nie pokryty ościami

Wiktionary


beżowawy

przypominający kolor beżowy


SJP.pl


beżowiuchny

zdrobnienie od: beżowy


SJP.pl


beżowo

przysłówek sposobu

 (1.1) odprzym. → beżowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polakierowałam paznokcie na beżowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈʒɔvɔ, AS: bežovo

Wiktionary

Powiązane:

 zob. beżowy.

Wiktionary


beżowobrązowy

brązowy o odcieniu beżowym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) brązowy z odcieniem beżowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałaś może moją beżowobrązową łopatkę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛʒɔvɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: bežovobrõũ̯zovy

Wiktionary


bezowocnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezowocny, jałowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezowocność ż.

 przym. bezowocny

Wiktionary


bezowocność

bezowocny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezowocne

Wiktionary

Patrz:

bezowocny

Powiązane:

 rzecz. bezowocowość ż.

 przym. bezowocny, bezowocowy

 przysł. bezowocnie, bezowocowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezskuteczność, nieskuteczność, bezcelowość, bezpłodność, daremność

Wiktionary


bezowocny

nieprzynoszący rezultatów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. nieprzynoszący pomyślnych rezultatów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moje starania o jej rękę są jak dotąd bezowocne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzɔˈvɔt͡snɨ, AS: bezovocny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezowocność ż.

 przysł. bezowocnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daremny, próżny, bezskuteczny

Wiktionary


bezowodniowce

kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym


SJP.pl

Bezowodniowce (Anamnia) – grupa kręgowców, które nie wytwarzają błon płodowych w rozwoju embrionalnym (w przeciwieństwie do owodniowców), w związku z czym ich rozwój związany jest nierozerwalnie ze środowiskiem wodnym. W ich rozwoju często występuje stadium larwalne.

Wikipedia


bezowodniowiec

kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym


SJP.pl


beżowomiodowy

miodowy o odcieniu beżowym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) miodowy z odcieniem beżowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To beżowomiodowe ciasto jest całkiem smaczne. Jak się nazywa?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛʒɔvɔ̃mʲjɔˈdɔvɨ, AS: bežovõmʹi ̯odovy

Wiktionary


beżowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest beżowe; cecha tych, którzy są beżowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. beżowy

 przysł. beżowo

Wiktionary


beżowoszary

szary o odcieniu beżowym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary z odcieniem beżowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skąd się wzięła ta plama na beżowoszarej spódnicy?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛʒɔvɔˈʃarɨ, AS: bežovošary

Wiktionary


bezowy

przymiotnik od: beza


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor kawy z mlekiem lub piasku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój pierwszy samochód był beżowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛˈʒɔvɨ, AS: bežovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. beżowość ż., beż m.

 przysł. beżowo

 przym. beż

Wiktionary


bezołowiowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezołowiowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezołowiowy

 przysł. bezołowiowo

Wiktionary


bezołowiowy

niezawierający ołowiu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezawierający ołowiu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas lutowania bezołowiowego na powierzchni oporników i kondensatorów powstawać mogą kulki kapilarne, przy czym, w zależności od przyczyny ich powstawania, mają one różne rozmiary.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezołowiowość ż.

Wiktionary


bezpalcowy

zwykle o przedmiotach: niemający palców


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma palców

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpalcy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpalcy

Wiktionary


bezpalcy

niemający palca, dwóch i więcej palców lub w ogóle ich niemający


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie ma palców

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpalcowy

Wiktionary


bezpaleniskowy

taki, który nie ma paleniska


SJP.pl


bezpański

niemający właściciela


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. nienależący do nikogo, niemający właściciela

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwunastoletnią dziewczynkę idącą do szkoły zaatakował bezpański pies.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpańskość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niczyj

Wiktionary


bezpańskość

bezpańsky


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpańskie; cecha tych, którzy są bezpańsci

Wiktionary

Patrz:

bezpańsky

Powiązane:

 przym. bezpański

 przysł. bezpańskie

Wiktionary


bezpaństwowiec

osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego państwa; apolita; apatryda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego z państw

Wiktionary

Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.

Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trener i trzech chłopców uratowanych z jaskini Tham Luang nie mogą skorzystać z zaproszeń od klubów piłkarskich z Zachodu. Tajlandzkie media informują, że Ekkapol Chantawong i trzech jego podopiecznych to bezpaństwowcy, a skomplikowany status utrudnia im podróże nawet po kraju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpaństwowość ż.

 przym. bezpaństwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apatryda, apolita

Wiktionary


bezpaństwowość

bezpaństwowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpaństwowe; cecha tych, którzy są bezpaństwowi

Wiktionary

Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.

Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.

Wikipedia

Patrz:

bezpaństwowy

Powiązane:

 rzecz. bezpaństwowiec mos.

 przym. bezpaństwowy

Wiktionary


bezpaństwowy

niebędący obywatelem żadnego państwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nie mający przynależności państwowej; nie należący do żadnego z państw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpaństwowiec m., bezpaństwowość ż.

Wiktionary


bezparametrowy

inform. niewymagający przekazania parametru


SJP.pl


bezpardonowość

bezpardonowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezpardonowe

Wiktionary

Patrz:

bezpardonowy

Powiązane:

 przym. bezpardonowy

Wiktionary


bezpardonowy

nieliczący się z niczym, pozbawiony skrupułów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przen. ostry, brutalny, bezwzględny, pozbawiony skrupułów

 (1.2) niedający albo niebiorący pardonu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tekście przytoczono ostatnie wpisy polityka, który w bezpardonowy sposób krytykuje działania rządu i pomoc spółek skarbu państwa w walce z pandemią koronawirusa.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezpardonowo

 rzecz. bezpardonowość ż.

Wiktionary


bezpartyjna

kobieta nienależąca do żadnej partii


SJP.pl


bezpartyjność

bezpartyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezpartyjne; cecha tego, kto bezpartyjny

Wiktionary

Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.

Wikipedia

Patrz:

bezpartyjny

Powiązane:

 przym. bezpartyjny

 rzecz. partyjka ż., bezpartyjny mos.

Wiktionary


bezpartyjny

nienależący do żadnej partii politycznej; apartyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polit. nie należący do żadnego ze stronnictw albo partii politycznych

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) polit. ktoś nie będący zrzeszony w partii (w kontekście historycznym ktoś spoza PZPR i jej satelitów)

Wiktionary

Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bezpartyjność ż., partia ż., partyjka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezależny, niezrzeszony

Wiktionary


bezpasmowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie posiada pasm

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mikrostruktura blachy w stanie normalizowanym jest ferrytyczno-perlityczna pasmowa, natomiast po nagrzaniu do temperatury 920°C i następnym chłodzeniu natryskowym za pomocą dysz wodno-powietrznych jest jednorodna (bezpasmowa) ferrytyczno-bainityczna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasmo n.

 przym. pasmowy

Wiktionary


bezpaszportowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie wymaga posiadania paszportu

 (1.2) taki, który nie posiada paszportu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Erich Honecker przekazał mi przez telefon stanowisko władz NRD, że trzeba czasowo wstrzymać wielomilionowy ruch bezpaszportowy między naszymi krajami.

 (1.2) Rosyjscy zawodnicy wystartowali jak gdyby nigdy nic w rywalizacji, jako… bezpaszportowi kolarze katalońskiego klubu Escola Ciclisme Catalunya.

Wiktionary


bezpauzowy

niezawierający pauzy


SJP.pl


bezperspektywność

brak perspektyw


SJP.pl


bezpestkowość

brak pestek


SJP.pl


bezpestkowy

1. niezawierający pestek;
2. o kobiecie: dotknięta zespołem MRKH (wrodzony brak lub niedorozwój macicy i pochwy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nie zawierający pestek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiem, że winogrona bezpestkowe są modyfikowane genetycznie, ale jednak wolę je jeść niż męczyć się z wyciąganiem gorzkich pestek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɛˈstkɔvɨ, AS: bespestkovy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pestkowy

Wiktionary


bezpieczeństwo

1. stan braku zagrożeń;
2. potocznie: instytucja zajmująca się sprawami bezpieczeństwa publicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan braku zagrożenia, obawy, powodów do strachu; bycie bezpiecznym

Wiktionary

Bezpieczeństwo – stan dający poczucie pewności i gwarancję jego zachowania oraz szansę na doskonalenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niedawna akcja policji miała na celu zwiększenie bezpieczeństwa w regionie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspʲjɛˈt͡ʃɛ̃j̃stfɔ, AS: bespʹi ̯ečĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabezpieczenie n., bezpieczność ż., ubezpieczenie n., ubezpieczanie n., bezpieczniak mos.

 czas. odbezpieczyć, ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., zabezpieczyć dk.

 przym. bezpieczny, bezpieczeński

 przysł. bezpiecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ochrona, pewność

Wiktionary


bezpieczniacki

przymiotnik od: bezpieczniak


SJP.pl


bezpieczniak

pogardliwie: pracownik służb bezpieczeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. pot. funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa w PRL, agent służby bezpieczeństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W toku dalszej rozmowy esbek przystąpił do omówienia m.in. jego ucieczki za granicę. Tu zaobserwowałem u rozmówcy jego zdenerwowanie — zanotował wówczas bezpieczniak — stwierdził, że niechętnie rozmawia na te tematy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpieczeństwo n., bezpiecznik m.

 przym. bezpieczny

 przysł. bezpiecznie

 czas. odbezpieczyć

Wiktionary


bezpiecznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezpieczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Neon PZU z napisem „Z nami bezpieczniej” rzucał snop trupiego światła.

 (1.1) W lokalach wyborczych można czuć się bezpiecznie dzięki przestrzeganiu wytycznych władz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃʲɲɛ, AS: bespʹi ̯ečʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpieczny

 rzecz. bezpieczeństwo n., ubezpieczenie n., ubezpieczanie n., zabezpieczenie n., zabezpieczanie n., bezpieczność ż., bezpieczniak mos.

 czas. odbezpieczyć dk., ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., zabezpieczyć dk.

Wiktionary


bezpieczniej

stopień wyższy od przysłówka: bezpiecznie


SJP.pl


bezpieczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezpieczny


SJP.pl


bezpiecznik

urządzenie zabezpieczające, np. przed skutkami nadmiernego obciążenia instalacji elektrycznej albo nadmiernego obciążenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podzespół chroniący przed nieprawidłowym działaniem urządzenia lub sieci (np. elektrycznej, gazowej);

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. funkcjonariusz służby bezpieczeństwa

Wiktionary

Bezpiecznik – podstawowy element zabezpieczający urządzenie, jego fragment lub użytkownika przed określonym czynnikiem zagrażającym. Należy on do grupy urządzeń zabezpieczających.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Było zwarcie i jonieczna będzie wymiana bezpiecznika.

 (2.1) Tamci dwaj to byli bezpiecznicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃʲɲik, AS: bespʹi ̯ečʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabezpieczenie n., bezpieczniak mos.

 czas. odbezpieczyć

 przym. bezpieczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korek (bezpiecznik elektryczny)

 (2.1) ubek, esbek

Wiktionary


bezpiecznikowy

przymiotnik od: bezpiecznik


SJP.pl


bezpieczność

bezpieczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. beztroska

 (1.2) stpol. śmiałość

Wiktionary

Patrz:

bezpieczny

Wymowa:

IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: bespʹi ̯ečność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpieczeństwo

 przym. bezpieczny

 przysł. bezpiecznie

 czas. odbezpieczyć

Wiktionary


bezpieczny

1. taki, któremu nie grozi niebezpieczeństwo;
2. niezagrażający nikomu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie jest zagrożony, któremu nic nie grozi

 (1.2) taki, który nie stwarza zagrożenia

 (1.3) stpol. odważny

 (1.4) stpol. beztroski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli będzie się bawił w parku, będzie bezpieczny.

 (1.2) Te wibracje zdecydowanie przekraczają bezpieczną normę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃnɨ, AS: bespʹi ̯ečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. piecza ż., bezpieczność ż., niebezpieczność ż., bezpieczeństwo n., niebezpieczeństwo n., bezpiecznik m., bezpieczniak m., bezpieka ż., odbezpieczanie n., odbezpieczenie n., zabezpieczanie n., zabezpieczenie n., ubezpieczanie n., ubezpieczenie n., ubezpieczyciel m., ubezpieczycielka ż.

 czas. odbezpieczyć dk., odbezpieczać ndk., zabezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk.

 przym. niebezpieczny, bezpiecznikowy, bezpieczniacki, ubezpieczeniowy

 przysł. bezpiecznie, niebezpiecznie

Wiktionary


bezpieka

potoczna nazwa organów bezpieczeństwa publicznego istniejących w czasach PRL, mających na celu przede wszystkim utrwalenie ustroju komunistycznego i zwalczanie opozycji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pejor. aparat bezpieczeństwa w PRL

 (1.2) pot. pejor. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

Wiktionary

  • Organy bezpieczeństwa publicznego (1944–1956)
  • Służba Bezpieczeństwa (PRL)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tajna policja na co dzień pilnuje ludzi, by nie zdołali przygotować jakiegoś buntu, który może zagrozić władzy. Od tego właśnie była w PRL bezpieka. Jednak gdy do buntu dochodziło, wkraczała armia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpieczny

Wiktionary


bezpieńka

sadzonka drzewa liściastego


SJP.pl

Odnowienie odroślowe – przykład odnowienia wegetatywnego roślin drzewiastych. Jest odnowieniem wynikłym z obudzenia pączków śpiących bądź przybyszowych znajdujących się na pniaku (na tzw. bezpieńkę) lub korzeniach. Drzewa powstałe z tego odnowienia mają duże przyrosty, jednak są krótkowieczne i chorowite (przejmują choroby na które było porażone drzewo podstawowe – mateczne).

Wikipedia


bezpilotowiec

bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezzałogowiec


SJP.pl


bezpilotowy

taki, który nie wymaga pilota


SJP.pl


bezpióry

niemający piór; nieopierzony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający piór

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieopierzony

Wiktionary


bezplanowość

bezplanowy


SJP.pl

Patrz:

bezplanowy

bezpodmiotowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpodmiotowe; cecha tych, którzy są bezpodmiotowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpodmiotowy

 przysł. bezpodmiotowie

Wiktionary


bezpodmiotowy

niemający podmiotu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gram. taki, który nie zawiera podmiotu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpodmiotowość ż.

Wiktionary


bezpodstawnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezpodstawny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zresztą książę nie bezpodstawnie podejrzewał, że chciano go oszukać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔtˈstavʲɲɛ, AS: bespotstavʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpodstawność ż.

 przym. bezpodstawny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezzasadnie

Wiktionary


bezpodstawność

bezpodstawny


SJP.pl

Patrz:

bezpodstawny

bezpodstawny

nieuzasadniony, bez podstaw


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieuzasadniony, niesłuszny, nie mający słusznych podstaw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.

 (1.1) Właśnie dlatego, że jestem z tą szkołą duchowo związany, nie jestem skory do bezpodstawnego krytykanctwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔtˈstavnɨ, AS: bespotstavny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpodstawność ż.

 przysł. bezpodstawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieusprawiedliwiony, nieuzasadniony, bezzasadny

Wiktionary


bezpokutny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. nieodprawiający pokuty

Wiktionary


bezpokładowy

przymiotnik

 (1.1) mors. nie mający pokładu

Wiktionary


bezpopowiec

członek odłamu staroobrzędowców w rosyjskiej cerkwi prawosławnej, która nie uznawała duchowieństwa (popów)


SJP.pl


bezpośredni

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma pośredników ani ogniw pośrednich; taki, który trafia do kogoś lub czegoś wprost

 (1.2) taki, który nie działa zgodnie z konwencjami lub konwenansami; jest szczery, naturalny

 (1.3) taki, który nie jest oddzielony, jest tuż obok czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ludzie są zdolni do wywierania bezpośredniego wpływu na innych.

 (1.2) Bezpośredni charakter Xawerego to cecha, której wielu mu zazdrości.

 (1.3) Hotel znajduje się w bezpośrednim położeniu morza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲi, AS: bespośredʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpośredniość ż.

 przysł. bezpośrednio

 przym. średni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) otwarty, szczery, naturalny

Wiktionary


bezpośredniej

stopień wyższy od przysłówka: bezpośrednio


SJP.pl


bezpośredniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezpośredni


SJP.pl


bezpośrednio

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezpośredni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wisła jest jedną z rzek, która bezpośrednio wpada do Morza Bałtyckiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲɔ, AS: bespośredʹńo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpośredniość ż.

 przym. bezpośredni, pośredni

Wiktionary


bezpośredniość

bezpośredni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest bezpośredni

 (1.2) cecha tego, co jest bezpośrednie

Wiktionary

Bezpośredniość (nłac. immedietas) – w sensie ogólnym relacja bezpośrednia to taka relacja, pomiędzy wyróżnionymi argumentami której nie uwzględnia się członu trzeciego (pośredniego).

W teorii poznania występuje pojęcie bezpośredniości poznawczej. Bezpośredność poznawcza to takie poznawcze ujęcie danego przedmiotu, w którym poznawany jest on bez udziału czynników nieprzezroczystych, takich jak sądy, rozumowania czy namysł dyskursywny. Bezpośredniemu poznawczo ujęciu przedmiotu przypisuje się charakter całościowy.

Wikipedia

Patrz:

bezpośredni

Przykłady

 (1.1) W beletrystyczno-publicystycznej formie ukazał bezpośredniość i bezceremonialność Amerykanów, szybko rosnące miasta, rozległe przestrzenie kontynentu, który przemierzał koleją, konno i pieszo, żyzne doliny, skalne pustkowia i dzikie zwierzęta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲɔ̇ɕt͡ɕ, AS: bespośredʹńȯść

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpośredni

 przysł. bezpośrednio

Wiktionary


bezpostaciowość

brak uporządkowanej budowy; amorfizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezpostaciowe

Wiktionary

  • Ciało amorficzne, ciało bezpostaciowe – stan skupienia materii
  • Amorfizm, bezpostaciowość – określenie w powojennych dyskusjach literackich

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bezpostaciowy

Wiktionary


bezpostaciowy

amorficzny;
1. nieposiadający określonych, ustalonych kształtów;
2. w fizyce: niemający uporządkowanej strukturalnie budowy wewnętrznej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający, nie przyjmujący żadnej postaci

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpostaciowość ż.

 przysł. bezpostaciowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezkształtny, amorficzny

Wiktionary


bezpotomnie

przysłówek

 (1.1) przest. książk. nie mając potomstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z Adama zaś zrodzony syn Jan Bylczyński a ten miał czterech synów, Szymona, Pawła, Grzegorza i Stanisława, dwóch synów Szymon i Paweł bezpotomnie zeszli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpotomność ż.

 przym. bezpotomny

Wiktionary


bezpotomność

bezpotomny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nieposiadanie potomstwa

Wiktionary

Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.

Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:

  • niepłodność lub bezpłodność, np. impotencja mężczyzny;
  • świadomy wybór (dobrowolna bezdzietność), np. życie w celibacie;
  • splot okoliczności losowych – długoletnia rozłąka z partnerem, wczesne wdowieństwo, brak odpowiedniego partnera.

Wikipedia

Patrz:

bezpotomny

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔˈtɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: bespotõmność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpotomny

 przysł. bezpotomnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdzietność

Wiktionary


bezpotomny

przymiotnik

 (1.1) niemający potomstwa, dzieci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jednocześnie w wypadku bezpotomnej śmierci Jagiełły, strona polska zobowiązała się nie wybierać monarchy, będącego zarazem wielkim księciem litewskim, bez zgody Litwinów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspɔˈtɔ̃mnɨ, AS: bespotõmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpotomność ż.

 przysł. bezpotomnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdzietny

Wiktionary


bezpotrzebny

dawniej: niepotrzebny


SJP.pl


bezpowodowy

niemający przyczyny; bezprzyczynowy


SJP.pl


bezpowrotnie

przysłówek

 (1.1) nieodwołalnie, nieodwracalnie

Wiktionary

„Bezpowrotnie” – singel Kasi Kowalskiej z płyty Antidotum.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te czasy minęły już bezpowrotnie.

 (1.1) Marta utraciła go bezpowrotnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpowrotność ż.

 przym. bezpowrotny

Wiktionary


bezpowrotny

1. taki, który przeminął i nie powróci;
2. niedający się zastąpić


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest bez możliwości powrotu do stanu wcześniejszego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To była bezpowrotna decyzja.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpowrotność ż.

 przysł. bezpowrotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieodwołalny, nieodwracalny

Wiktionary


bezpożytkowy

przymiotnik

 (1.1) pszcz. ubogi w pożytek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pszczoły zbierają ten miód aby przetrwać okres bezpożytkowy (brak kwiatów), czyli okres październik-kwiecień.

Wiktionary


bezpołączeniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. taki, który nie uwzględnia nawiązania połączenia między urządzeniami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Protokoły bezpołączeniowe — na przykład UDP i ICMP — przesyłają zawsze pojedyncze pakiety danych, nie troszcząc się o wcześniejsze nawiązanie połączenia, układanie przesyłanych pakietów w logiczny ciąg i sprawdzanie, czy wysłane dane zostały w ogóle odebrane.

Wiktionary


bezprawie

1. stan, którego nie normują prawa;
2. czyn sprzeczny z prawem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. stan, w którym nie są ustanowione lub przestrzegane normy prawne

 (1.2) praw. czyn bezprawny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezprawność ż.

 przym. bezprawny

 przysł. bezprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anarchia, samowola, warcholstwo

 (1.2) bezprawność, nadużycie, nielegalność

Wiktionary


bezprawnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezprawny, niezgodnie z prawem

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezprawny

 rzecz. bezprawie n., bezprawność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprawnie, nielegalnie

Wiktionary


bezprawność

bezprawny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezprawne

 (1.2) praw. przedmiotowa cecha czynu sprawcy, ujmowana jako sprzeczność z obowiązującymi zasadami porządku prawnego

Wiktionary

Czyn bezprawny – zachowanie polegające na działaniu sprzecznym z prawem lub niedopełnieniu obowiązku wynikającego z normy prawnej, orzeczenia sądowego lub zobowiązania cywilnoprawnego.

W prawie cywilnym czyn bezprawny może być czynem niedozwolonym.

Wikipedia

Patrz:

bezprawny

Powiązane:

 rzecz. bezprawie n.

 przym. bezprawny

 przysł. bezprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) nielegalność

 (1.1) nieprawność; pot. trefność

Wiktionary


bezprawny

1. niezgodny z prawem;
2. zabroniony przez prawo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) praw. niezgodny z przepisami prawa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezprawie n., bezprawność ż.

 przysł. bezprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nielegalny, nieprawny; pot. lewy, trefny

Wiktionary


bezprecedensowość

bezprecedensowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezprecedensowe

Wiktionary

Patrz:

bezprecedensowy

Powiązane:

 przym. bezprecedensowy

 przysł. bezprecedensowo

Wiktionary


bezprecedensowy

będący bez precedensu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. bez precedensu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten personalny atak na 59-letniego Janukowycza według komentatorów ukraińskiej sceny politycznej był bezprecedensowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. precedens mrz., bezprecedensowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezprzykładny, jedyny w swoim rodzaju, niebywały, pierwszy, wyjątkowy

Wiktionary


bezprefiksalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. zob. bezprzedrostkowy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezprzedrostkowy

Wiktionary


bezpretensjonalność

bezpretensjonalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpretensjonalne; cecha tych, którzy są bezpretensjonalni

Wiktionary

Patrz:

bezpretensjonalny

Powiązane:

 przym. bezpretensjonalny

 przysł. bezpretensjonalnie

Wiktionary


bezpretensjonalny

prosty, skromny, naturalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) prosty, swobodny i naturalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To wszystko utrzymane w rytmie bezpretensjonalnej zabawy, oparte na dobrych wzorach współczesnej hollywoodzkiej komedii sensacyjnej i balansujące na granicy pastiszu i mocnego kina akcji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpretensjonalność ż.

 przysł. bezpretensjonalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezceremonialny, naturalny, nieskomplikowany, niewymuszony, niewymyślny, niewyszukany, normalny, prostolinijny, prosty, swobodny, zwyczajny, zwykły

Wiktionary


bezprizorna

bezprizorny


SJP.pl

Patrz:

bezprizorny

bezprizorny

w Rosji po rewolucji październikowej: pozbawione opieki, bezdomne dziecko


SJP.pl


bezproblematyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblematyczne; cecha tych, którzy są bezproblematyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezproblematyczny

 przysł. bezproblematycznie

Wiktionary


bezproblemowo

przysłówek

 (1.1) w sposób bezproblemowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezproblemowość ż.

 przym. bezproblemowy

Wiktionary


bezproblemowość

bezproblemowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblemowe; cecha tych, którzy są bezproblemowi

Wiktionary

Patrz:

bezproblemowy

Powiązane:

 przym. bezproblemowy

 przysł. bezproblemowo

Wiktionary


bezproblemowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie przysparza dodatkowych problemów

 (1.2) taki, który nie odnosi się do żadnego ważnego problemu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezproblemowość ż.

 przysł. bezproblemowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łatwy

 (1.2) banalny

Wiktionary


bezprocentowy

niezawierający procentów


SJP.pl


bezprodukcyjność

bezprodukcyjny


SJP.pl

Patrz:

bezprodukcyjny

bezprodukcyjny

niemający żadnej wartości produkcyjnej; bezowocny


SJP.pl


bezproduktywność

bezproduktywny


SJP.pl

Patrz:

bezproduktywny

bezproduktywny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nieprzynoszący żadnych efektów, korzyści

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Badania odbywają się po umówieniu telefonicznym – tak, abyś nie tracił czasu na bezproduktywną wizytę w pracowni (…).

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezproduktywnie

 przym. produktywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezowocny, bezskuteczny, bezcelowy, bezpłodny, czczy, daremny, nadaremny, nieskuteczny, płonny

Wiktionary


bezprogramowość

bezprogramowy


SJP.pl

Patrz:

bezprogramowy

bezpromienny

niemający, nieroztaczający promieni (świetlnych smug)


SJP.pl


bezpruderyjność

brak pruderii, czyli udawanej, fałszywej wstydliwości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpruderyjne; cecha tych, którzy są bezpruderyjni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpruderyjny

 przysł. bezpruderyjnie

Wiktionary


bezpruderyjny

bezwstydny, bez zahamowań moralnych, szczególnie w sferze seksualności


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony pruderii, bez oznak zawstydzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpruderyjność ż.

 przysł. bezpruderyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieskromny, swobodny, frywolny

Wiktionary


bezprym

imię męskie


SJP.pl

Bezprym (ur. 986 lub 987, zm. 1032) – książę Polski od 1031 do 1032. W 1031 roku przejął władzę po niemiecko-ruskim ataku na Polskę. Według źródeł władca odznaczający się niezwykłym okrucieństwem. Zmarł zamordowany wiosną 1032. Za jego czasów być może miała miejsce tzw. reakcja pogańska.

Wikipedia


bezprymostwo

Bezprym z małżonką; Bezprymowie


SJP.pl


bezprymowie

Bezprym z małżonką; Bezprymostwo


SJP.pl


bezprymowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bezpryma lub z nim związany


SJP.pl


bezpryncypialność

bezpryncypialny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpryncypialne; cecha tych, którzy są bezpryncypialni

Wiktionary

Patrz:

bezpryncypialny

Powiązane:

 przym. bezpryncypialny

 przysł. bezpryncypialnie

Wiktionary


bezprzedmiotowość

bezprzedmiotowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezprzedmiotowe

Wiktionary

Patrz:

bezprzedmiotowy

Powiązane:

 przym. bezprzedmiotowy

 przysł. bezprzedmiotowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pustość

Wiktionary


bezprzedmiotowy

przymiotnik

 (1.1) niemający podstawy, przyczyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoja uwaga jest w tym temacie kompletnie bezprzedmiotowa.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezprzedmiotowo

 rzecz. bezprzedmiotowość ż.

Wiktionary


bezprzedrostkowy

przymiotnik

 (1.1) gram. nie mający przedrostka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezprefiksalny

Wiktionary


bezprzedziałowy

niemający przedziałów


SJP.pl


bezprzerwowy

nieskładający się z przerw


SJP.pl


bezprzeszkodny

dawniej: związany z brakiem przeszkód


SJP.pl


bezprzetargowy

odbywający się, przebiegający bez przetargu


SJP.pl


bezprzewodowość

cecha czegoś niezawierającego przewodów


SJP.pl


bezprzewodowy

niemający przewodu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. taki, który obywa się bez przewodów elektrycznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – To wspaniały wynalazek, telefon bezprzewodowy – wesoło zauważyła Mirka. – Nareszcie można porozmawiać w swoim pokoju.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezprzewodowo

Wiktionary


bezprzyciskowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. taki, który nie ma akcentu lub na który nie pada akcent

 (1.2) nie mający żadnych przycisków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Angielskie [o] jest samogłoską przyćmioną i zawsze krótką, i znachodzi się jedynie w zgłoskach bezprzyciskowych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieakcentowany

Wiktionary


bezprzyczynowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha to, tego co nie ma przyczyny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛspʃɨt͡ʃɨ̃ˈnɔvɔɕt͡ɕ, AS: bespšyčỹnovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przyczyna ż.

 przym. bezprzyczynowy

Wiktionary


bezprzyczynowy

przymiotnik

 (1.1) nie mający przyczyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezprzyczynowość ż.

 przysł. bezprzyczynowość

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieuzasadniony, bezpodstawny

Wiktionary


bezprzykładność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezprzykładne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezprzykładny

 przysł. bezprzykładnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielkość

Wiktionary


bezprzykładny

przymiotnik

 (1.1) książk. niedający się z niczym porównać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Epopea węgierska jest pasmem bohaterstw i bezprzykładnego, ofiarnego męstwa.

 (1.1) - Przeżyliśmy bezprzykładny atak na ciało pedagogiczne - huknęła w mikrofon - Uczeń Aleksander Wielki wdarł się podstępem do pokoju nauczycielskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezprzykładność ż.

 przysł. bezprzykładnie

 przym. przykładowy

Wiktionary


bezprzyrostkowo

bezprzyrostkowy


SJP.pl

Patrz:

bezprzyrostkowy

bezprzyrostkowy

przymiotnik

 (1.1) gram. nie mający przyrostka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsufiksalny

Wiktionary


bezprzytomnie

bezprzytomny


SJP.pl

Patrz:

bezprzytomny

bezprzytomny

dawniej: pozbawiony przytomności, nieprzytomny


SJP.pl


bezpylny

niewytwarzający pyłu; bezpyłowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. bezpyłowy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpyłowy

Wiktionary


bezpyłowy

niewytwarzający pyłu; bezpylny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. nie powodujący pylenia, powstawania pyłu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pyłek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezpylny

Wiktionary


bezpłatnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezpłatny, bez opłat(y)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W takiej sytuacji możemy tylko poradzić uczestniczenie w następnym nabożeństwie, bezpłatnie, choć można składać ofiary wedle ustalonego sposobu.

 (1.1) Część z nich posiłki otrzymuje bezpłatnie, część za niewielką odpłatnością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈpwatʲɲɛ, AS: bespu̯atʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpłatność ż.

 przym. bezpłatny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) darmo, darmowo, gratis, gratisowo, nieodpłatnie, za Bóg zapłać, za darmo; pot. na ładne oczy, za darmochę, za frajer, za friko

Wiktionary


bezpłatność

bezpłatny; darmowość


SJP.pl


bezpłatny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, za który nie pobiera się opłaty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na tym odcinku autostrady przejazd jest bezpłatny.

 (1.1) …a przy tym powiadano, że sam prezydent (…) prezydentem był tylko dlatego (…), że nikogo innego nie było, któryby się podjął tego urzędu, bo jest na wyspie Nipu bezpłatny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈpwatnɨ, AS: bespu̯atny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpłatność ż.

 przysł. bezpłatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieodpłatny, darmowy

Wiktionary


bezpłciowiec

osobnik pozbawiony płci, niemający cech fizycznych określonej płci


SJP.pl


bezpłciowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób bezpłciowy; bez wyraźnych cech płciowych

 (1.2) przen. bez wyrazu; bez charakterystycznych walorów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpłciowość ż.

 przym. bezpłciowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aseksualnie

 (1.2) bezbarwnie, nijako

Wiktionary


bezpłciowość

brak określonej płci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezpłciowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpłciowy

 przysł. bezpłciowo

Wiktionary


bezpłciowy

1. niemający płci;
2. potocznie, przenośnie: niemający cech charakterystycznych, wyróżniających; nijaki, bezbarwny, nieokreślony


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. niewykazujący cech płciowych; bez udziału płci

przymiotnik jakościowy

 (2.1) pot. pogard. niemający charakteru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budda często pojawia się jako androginiczna i bezpłciowa postać, jak na tym malowidle w klasztorze w Laosie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpłciowość ż.

 przysł. bezpłciowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aseksualny

 (2.1) aseksualny, nijaki, nieokreślony, bez ikry

Wiktionary


bezpłetwiec

gatunek dużego ptaka z rzędu blaszkodziobych; gęś skąpopłetwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anseranas semipalmata|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu blaszkodziobych;

Wiktionary

Bezpłetwiec, gęś skąpopłetwa (Anseranas semipalmata) – gatunek dużego ptaka, jedynego przedstawiciela rodziny bezpłetwców (Anseranatidae). Zamieszkuje bagna północnej Australii i południowej Nowej Gwinei; reintrodukowany w stanie Wiktoria (południowo-wschodnia Australia), gdzie dawniej był szeroko rozpowszechniony.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gęś skąpopłetwa

Wiktionary


bezpłetwy

morświnek bezpłetwy - gatunek morświna; morświn bezpłetwy


SJP.pl


bezpłodność

1. brak zdolności dojrzałego osobnika do rozrodu;
2. bezowocność, bezskuteczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. med. nieodwracalny brak zdolności do rozrodu; cecha tego, kto bezpłodny, cecha tego, co bezpłodne

Wiktionary

Niepłodność – stan, w którym zachodzi niemożność zajścia w ciążę pomimo rocznego współżycia seksualnego z przeciętną częstotliwością 3–4 stosunków tygodniowo, bez stosowania jakichkolwiek środków antykoncepcyjnych.

Problem dotyczy 10–15% par w wieku reprodukcyjnym; w 35% przyczyna niepłodności leży po stronie kobiety i w tylu samo po stronie mężczyzny, a za 10% odpowiadają oboje. W 20% przypadków nie da się określić jednoznacznej przyczyny (niepłodność idiopatyczna).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uprawiamy tylko petting, gdyż on bardzo boi się ciąży i twierdzi, że przerwanie pierwszej ciąży grozi bezpłodnością.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezpłodny

 przysł. bezpłodnie

Wiktionary


bezpłodny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) biol. taki, który nie może rozmnażać się

przymiotnik relacyjny

 (2.1) przen. taki, który nie daje pożądanych wyników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pozwalało ono, by bezpłodna żona przyprowadziła mężowi niewolnicę, a syna z takiego związku uznawano wtedy za legalnego dziedzica rodziny z wszelkimi prawami pierworodnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpłodność ż.

 przysł. bezpłodnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepłodny, jałowy

 (2.1) bezskuteczny, jałowy, daremny

Wiktionary


bezpłomienny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie wytwarza płomienia

Wiktionary


bezpłytkowce

mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec


SJP.pl

Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.

Wikipedia


bezpłytkowiec

mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec


SJP.pl


bezrąbek

1. mech z rodziny skrętkowatych, którego jedynym przedstawicielem jest objęty ochroną w Polsce bezrąbek czterokanciasty;
2. bezrąbek sadowiec - pluskwiak z podrzędu piewików


SJP.pl


bezrąbkowate

rodzina owadów z rzędu pluskwiaków; skoczkowate


SJP.pl

Skoczkowate, bezrąbkowate (Cicadellidae, dawniej Jassidae) – najliczniejsza rodzina małych pluskwiaków, obejmująca ponad 22 tysiące opisanych gatunków.

Wikipedia


bezrachunkowy

niewymagający rachunku


SJP.pl


bezradnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezradny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W jego akcencie tyle było złośliwości, że major nie odpowiedział i bezradnie pozostał stać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezradność ż.

 przym. bezradny

Wiktionary


bezradniej

stopień wyższy od przysłówka: bezradnie


SJP.pl


bezradniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezradny


SJP.pl


bezradność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niemożność poradzenia sobie, zwłaszcza w trudnej sytuacji;

Wiktionary

Bezradność – stan psychiczny charakteryzujący się brakiem pomysłu na akceptowalne wyjście z trudnej sytuacji oraz zaniechaniem działania lub działaniem z góry skazanym na niepowodzenie. Występuje niezależnie od stanu rzeczywistej lub pozornej bezsilności. Najczęściej wynika z niemożności skupienia się nad problemem z powodu depresji, przerażającego strachu, załamania psychicznego, skrajnego pesymizmu, skrępowania fizycznego, upokarzającego wstydu, odurzenia, niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈradnɔɕt͡ɕ, AS: bezradność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezradny

 przysł. bezradnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsilność, niemoc

Wiktionary


bezradny

1. nieumiejący poradzić sobie w życiu lub w trudnej sytuacji;
2. wyrażający bezradność, bezsilność


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemogący lub nieumiejący sobie poradzić w życiu lub w trudnej sytuacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W czwartym secie Włosi byli bezradni i przegrali z biało-czerwonymi 14:25.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈradnɨ, AS: bezradny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezradność ż.

 przysł. bezradnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsilny

Wiktionary


bezradośnie

przysłówek

 (1.1) daw. smutno, w sposób pozbawiony radości

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezradosny

Wiktionary


bezradosny

przymiotnik

 (1.1) daw. smutny, pozbawiony radości

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezradośnie

Wiktionary


bezramkowiec

potocznie: smartfon lub tablet, którego ekran nie jest otoczony ramkami obudowy


SJP.pl


bezramkowy

niemający ramki lub mający bardzo wąskie ramki, np. smartfon bezramkowy


SJP.pl


bezrdzeniowy

przymiotnik

 (1.1) techn. zwłaszcza odlewanie metali: nie mający rdzenia

Wiktionary


bezrefleksyjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezrefleksyjny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrefleksyjność ż.

 przym. bezrefleksyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lekkomyślnie

Wiktionary


bezrefleksyjność

bezrefleksyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrefleksyjne; cecha tych, którzy są bezrefleksyjni

Wiktionary

Patrz:

bezrefleksyjny

Powiązane:

 przym. bezrefleksyjny

 przysł. bezrefleksyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezmyślność

Wiktionary


bezrefleksyjny

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony refleksji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W niektórych sytuacjach bezrefleksyjny konformizm może być tragiczny w skutkach, trzeba pamiętać, że czasem warto pozwolić sobie na zachowanie nonkonformistyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrefleksyjność ż.

 przysł. bezrefleksyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezmyślny

Wiktionary


bezrękawnik

kamizelka bez rękawów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. element stroju (kamizelka lub sukienka) bez rękawów, noszony na bluzkę lub sweter

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Danusia miała na sobie śliczny bezrękawnik robiony szydełkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzrɛ̃ŋˈkavʲɲik, AS: bezrẽŋkavʹńik

Wiktionary


bezrękawowy

przymiotnik

 (1.1) niemający rękawów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezrękawy, bezrękawny, bezrękawkowy

Wiktionary


bezręki

niemający rąk lub jednej ręki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający rąk

 (1.2) niemający jednej ręki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja zaś widziałem, że wokół mojego dawnego szkolnego kolegi gromadzi się istna ludzka menażeria: bezręki, garbaty, ze szpotawą stopą, morfinista, nożownik i gwałciciel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈrɛ̃ŋʲci, AS: bezrŋʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) jednoręki

Wiktionary


bezreligijność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzymiotnikowy od|bezreligijny.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezreligijny

Wiktionary


bezreligijny

przymiotnik

 (1.1) niezawierający w sobie elementów żadnej religii, nieodwołujący się w żaden sposób do religii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Człowiek bezreligijny nauczył się już bowiem radzić sobie we wszystkich ważnych sytuacjach życiowych „bez uciekania się do hipotezy roboczej — Bóg".

 (1.1) Indyferentyzm o charakterze doktrynalnym występuje przynajmniej w dwóch formach: a) jako bezreligijny („naturalny"), b) jako religijny („nadprzyrodzony"). Indyferentyzm bezreligijny można odnaleźć w ateizmie i częściowo w deizmie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezreligijność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niereligijny

Wiktionary


bezrobocie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ekon. stan, w którym część osób zdolnych do pracy i chcących ją podjąć nie może jej znaleźć;

Wiktionary

Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Poznaniu jest najniższe bezrobocie w kraju.

 (1.1) W Hiszpanii jest najwyższe bezrobocie wśród państw UE.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzrɔˈbɔt͡ɕɛ, AS: bezroboće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezrobotny

 rzecz. bezrobotny m., bezrobotna ż.

Wiktionary


bezrobotna

kobieta bez stałego płatnego zajęcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta bez pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Życie bezrobotnej jest nie do pozazdroszczenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrobocie n.

:: fm. bezrobotny

 przym. bezrobotny

Wiktionary


bezrobotność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezrobotne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezrobotny

Wiktionary


bezrobotny

osoba niezatrudniona


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bez pracy, bez zajęcia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba bez pracy

Wiktionary

Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Powiatowy urząd pracy organizuje zajęcia aktywizacyjne dla osób bezrobotnych i poszukujących pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛzrɔˈbɔtnɨ, AS: bezrobotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrobocie n.

:: fż. bezrobotna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|elwer.

Wiktionary


bezrogi

niemający rogów; nierogaty, bezrożny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. nie mający rogów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrogość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siuty

Wiktionary


bezrogość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrogie; cecha tych, którzy są bezrodzy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezrogi

 przysł. bezrogo

Wiktionary


bezrok

przysłówek

 (1.1) rzad. śrpol. (także. gwara.) przyszły rok

Wiktionary


bezrolność

bezrolny


SJP.pl

Patrz:

bezrolny

bezrolny

nieposiadający własnego gospodarstwa rolnego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nie posiadający własnej ziemi, gospodarstwa rolnego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) bezrolny (1.1) chłop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrolność ż.

Wiktionary


bezrowkowy

niemający rowków


SJP.pl


bezrożny

rzadko: niemający rogów; nierogaty, bezrogi


SJP.pl


bezrozumnie

przysłówek

 (1.1) w sposób nieprzemyślany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrozumność ż.

 przym. bezrozumny

Wiktionary


bezrozumność

bezrozumny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezrozumne

Wiktionary

Patrz:

bezrozumny

Powiązane:

 przym. bezrozumny

 przysł. bezrozumnie

Wiktionary


bezrozumny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma zdolności rozumowania; pozbawiony rozumu

 (1.2) taki, który świadczy o braku rozumowania; pozbawiony rozsądku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezrozumne stworzenie nie potrafi pojąć ludzkich emocji.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezrozumnie

 rzecz. bezrozumność ż.

Wiktionary


bezrtęciowy

niezawierający rtęci


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezawierający rtęci

Wiktionary


bezruch

1. brak ruchu, zmian; nieruchomość;
2. u zwierząt: znieruchomienie będące reakcją obronną; akineza, akinezja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) brak ruchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mysz zastygła w bezruchy, słysząc huk sowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ruch mrz.

Wiktionary


bezryba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. wegański półprodukt lub potrawa będąca zamiennikiem ryby, przypominająca ją w smaku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrybie n.

 przym. bezrybny

Wiktionary


bezrybie

miejsce, w którym nie ma ryb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce, gdzie nie ma ryb

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezryba ż.

 przym. bezrybny

Wiktionary


bezrybny

charakteryzujący się brakiem występowania ryb


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, w którym nie ma ryb

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrybie n., bezryba ż.

Wiktionary


bezrymowość

bezrymowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrymowe

Wiktionary

Patrz:

bezrymowy

Powiązane:

 przym. bezrymowy

 przysł. bezrymowo

Wiktionary


bezrymowy

niezawierający rymów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liter. nie zawierający rymów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezrymowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nierymowany

Wiktionary


bezrząd

anarchia


SJP.pl


bezrządność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrządne; cecha tych, którzy są bezrządni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezrządny

 przysł. bezrządnie

Wiktionary


bezrządzie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) brak rządu, anarchia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛzˈʒɔ̃ɲd͡ʑɛ, AS: bezžõńʒ́e

Wiktionary


bezrzęsny

niemający rzęs; bezrzęsy


SJP.pl


bezrzęsy

niemający rzęs; bezrzęsny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający rzęs

Wiktionary


bezsęczny

niemający sęków; bezsękowy


SJP.pl


bezsękowy

niemający sęków; bezsęczny


SJP.pl


bezsennie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezsenny, bez zaśnięcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Noc za nocą leży bezsennie i czeka na niego, lecz on nie przychodzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsenność ż.

 przym. bezsenny

Wiktionary


bezsenność

zaburzenie snu charakteryzujące się utrudnionym zasypianiem lub trwałym, przedwczesnym budzeniem się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. niemożność zaśnięcia;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja bezsenność męczy mnie już drugą noc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: be•s•ność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezsenny

 przysł. bezsennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) insomnia; med. agrypnia

Wiktionary


bezsenny

spędzony bez spania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) spędzony bez spania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dopiero na korytarzu oprzytomniał na tyle, by przypomnieć sobie, gdzie jest, co robi i co to za jeden ten Drzymalski.Trzy bezsenne doby i teraz, ledwie zamknął powieki, łobuz raczył się odezwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːɛ̃nːɨ, AS: be•s•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsenność ż.

 przysł. bezsennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprzespany

Wiktionary


bezsens

coś pozbawione sensu, logiki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) brak sensu, uzasadnienia w czymś

 (1.2) pot. coś pozbawione sensu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Coraz więcej pacjentów uskarża się na poczucie bezsensu i życiowej próżni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɛsːɛ̃w̃s, AS: be•sẽũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsensowność ż.

 przym. bezsensowny, bez sensu

 przysł. bezsensownie, bez sensu

 wykrz. bez sensu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nonsens, bezsensowność, absurd, absurdalność, niedorzeczność, nonsensowność; pot. bzdurność

Wiktionary


bezsensownie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób pozbawiony sensu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛsːɛ̃w̃ˈsɔvʲɲɛ, AS: be•sẽũ̯sovʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsens m., bezsensowność ż.

 przym. bezsensowny, bez sensu

 przysł. bez sensu

 wykrz. bez sensu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) absurdalnie, nonsensownie, niedorzecznie, ni w pięć, ni w dziewięć, ni przypiął, ni przyłatał

Wiktionary


bezsensowniej

stopień wyższy od przysłówka: bezsensownie


SJP.pl


bezsensowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezsensowny


SJP.pl


bezsensowność

brak logiki, brak sensu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak sensu czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) większość ludzi wykonujących podobne prace jest świadoma ich bezsensowności. To by się zgadzało: nie jestem pewien, czy kiedykolwiek poznałem prawnika korporacyjnego, który nie uważałby swojej pracy za idiotyzm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsens m.

 przym. bezsensowny

 przysł. bezsensownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsens, nonsensowność, absurd, absurdalność, niedorzeczność

Wiktionary


bezsensowny

niemający sensu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest pozbawiony sensu, uzasadnienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoje bezsensowne i bezmyślne postępowanie doprowadziło do tragedii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɛsːɛ̃w̃ˈsɔvnɨ, AS: be•sẽũ̯sovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsens m., bezsensowność ż.

 przysł. bezsensownie, bez sensu

 przym. bez sensu

 wykrz. bez sensu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nonsensowny, absurdalny, bzdurny

Wiktionary


bezsensowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsensowe; cecha tych, którzy są bezsensowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezsensowy

 przysł. bezsensowo

Wiktionary


bezsensowy

dawniej: bezsensowny


SJP.pl


bezserdeczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezserdeczne; cecha tych, którzy są bezserdeczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezserdeczny

 przysł. bezserdecznie

Wiktionary


bezsiarkowy

niezawierający siarki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. niezawierający siarki

Wiktionary


bezsilnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezsilny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siła ż., bezsilność ż.

 przym. bezsilny

 licz. siła

Wiktionary


bezsilnieć

stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć


SJP.pl


bezsilniej

stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć


SJP.pl


bezsilniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bezsilny


SJP.pl


bezsilnikowy

niezawierający silnika


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający silnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siła ż.

 licz. siła

Wiktionary


bezsilność

brak możliwości poradzenia sobie; niemoc


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezsilne; cecha osoby bezsilnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomyślał o tych, którzy musieli zginąć z bezsilności, wspomniał, jak święta Elżbieta, kiedy żyła jeszcze na ziemi, ona, święta jego domu i jego dzieciństwa, szlachetna księżna Turyngii, wysoko znamienita pani, sama chodziła w najuboższe miejsca i przynosiła chorym pocieszenie i odświeżenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siła ż., bezsiła ż.

 przym. bezsilny

 przysł. bezsilnie

 licz. siła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezsiła, niemoc, bezradność, bezbronność

Wiktionary


bezsilny

1. niemający siły;
2. bezradny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który nie potrafi z czymś się zmagać

 (1.2) bez sił, niezdolny do walki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Teściowa była bezsilna wobec tej sytuacji z Jurkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛɕˈːilnɨ, AS: be•śilny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsilność ż., bezsiła ż., bezsilnienie n.

 czas. bezsilnieć ndk.

 przysł. bezsilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezradny, niezaradny, nieporadny

 (1.2) bezbronny, schorzały, bezzębny, bezwładny, asteniczny, kruchy, adynamiczny, słaby, słabowity, wątły, cherlawy, scherlały

Wiktionary


bezsiła

brak energii, poczucie zrezygnowania


SJP.pl


bezskalowy

1. taki, dla którego nie ma skali;
2. sieć bezskalowa - sieć o własnościach fraktalnych, np. Internet, sieć społeczna


SJP.pl


bezskorupowy

niemający skorupy


SJP.pl


bezskrzydlak

bezskrzydlak pieszy - owad z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

Bezskrzydlak (Podisma) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.

Przedplecze tych owadów charakteryzuje się prozoną do półtora raza dłuższą od metazony, obecnością trzech wyraźnych bruzd poprzecznych, brakiem listewek bocznych, wyraźną listewką środkową oraz brakiem wcięcia na tylnym brzegu. Zazwyczaj pokrywy są krótkie, a tylne skrzydła szczątkowe lub całkiem zanikłe, ale występują również formy długoskrzydłe. Odwłok samca ma dwupłatowy, wcięty ostatni tergit. Samicę wyróżnia pokładełko z zębem u nasady płatów dolnych i brakiem zębów na wierzchołkach płatów.

Wikipedia


bezskrzydły

niemający skrzydeł


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma skrzydeł

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːkʃɨdwɨ, AS: be•skšydu̯y

Wiktionary


bezskutecznie

przysłówek

 (1.1) bez osiągnięcia oczekiwanego skutku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezskuteczność ż.

 przym. bezskuteczny

Wiktionary


bezskuteczność

bezskuteczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezskuteczne

Wiktionary

Patrz:

bezskuteczny

Powiązane:

 przym. bezskuteczny

 przysł. bezskutecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieskuteczność, daremność, bezcelowość, bezowocność

Wiktionary


bezskuteczny

niedający wyników, nieprzynoszący rezultatów; daremny, nadaremny, próżny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieprzynoszący żadnego z oczekiwanych skutków

 (1.2) praw. o czynności prawnej taki, który pozostając co do zasady ważny, tymczasowo nie ma skutków prawnych do czasu uzyskania zgody osób trzecich albo będąc ważnym, ograniczony jest tak by nie łamać praw osób trzecich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezskuteczność ż.

 przysł. bezskutecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daremny, bezowocny, próżny, bezpłodny, czczy, nadaremny; stpol. darmy

Wiktionary


bezśladowo

bezśladowy


SJP.pl

Patrz:

bezśladowy

bezśladowy

niepozostawiający śladów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezostawiający śladów

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezśladowo

Wiktionary


bezsmakowy

o pokarmie: nie mający smaku


SJP.pl


bezsmarowy

przymiotnik

 (1.1) techn. nie wymagający smarowania, użycia smarów

Wiktionary


bezśnieżny

cechujący się brakiem śniegu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się brakiem śniegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brak szerokiej sieci gospodarstw agroturystycznych wynika również z niewielkich korzyści finansowych w okresie zimy, szczególnie tak ciepłej i bezśnieżnej jak w br.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛɕˈːɲɛʒnɨ, AS: be•śńežny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezśnieżnie

Wiktionary


bezsoczewkowy

przymiotnik

 (1.1) nie mający soczewek

Wiktionary


bezsoczność

stan niewydzielania soku żołądkowego przez zanikłą lub uszkodzoną błonę śluzową żołądka; achylia


SJP.pl

Bezsoczność (łac. achylia) – niewydzielanie soku żołądkowego z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu błony śluzowej żołądka. Bezpośrednim powodem tego stanu może być

  • zapalenie błony śluzowej żołądka
  • sympatykotonia
  • niedokrwistość złośliwa
  • rak żołądka

Wikipedia


bezsojowy

niezwierający soi


SJP.pl


bezsolność

bezsolny


SJP.pl

Patrz:

bezsolny

bezsolny

niezawierający soli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie zawierający soli, pozbawiony soli

Wiktionary


bezspójnikowy

w językoznawstwie: połączony bez użycia spójnika; asyndetyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. nie zawierający spójnika

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) asyndetyczny

Wiktionary


bezspornie

przysłówek sposobu

 (1.1) w taki sposób, który nie wzbudza kontrowersji, sporów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezspornie podstawą sufizmu jest właściwie odczytywany, kontemplowany i interpretowany Koran.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːpɔrʲɲɛ, AS: be•sporʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. spór m., sporność ż., bezsporność ż.

 przym. bezsporny, sporny

Wiktionary


bezsporność

bezsporny


SJP.pl

Patrz:

bezsporny

bezsporny

niebudzący wątpliwości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie budzi wątpliwości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wpływ kontekstu na procesy zapamiętywania treści wiadomości, koncentrację uwagi odbiorcy oraz zakres interpretacji przekazu jest bezsporny.

 (1.1) Brak na ten temat dokumentów, brak bezspornych relacji ustnych, wreszcie o "wieku" biblioteki nie świadczy ani katalog główny, ani karty czytelników.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezspornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdyskusyjny, niezaprzeczalny, niewątpliwy, bezsprzeczny, niezbity, oczywisty, ewidentny, jednoznaczny, zrozumiały sam przez się, niepodważalny, namacalny

Wiktionary


bezsprzecznie

przysłówek sposobu

 (1.1) od: bezsprzeczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kontynuowanie procesu dezinflacji w Polsce będzie bezsprzecznie wymagać działań z zakresu polityki kursowej.

 (1.1) Latem tegoż roku doszło do wydarzenia, które wielu historyków uważa za humorystyczne, podczas gdy ukazuje ono bezsprzecznie, jak bardzo przywódca Hunkpapów nienawidził białych przybyszów ze Wschodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛsˈːpʃɛt͡ʃʲɲɛ, AS: be•spšečʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezsprzeczność ż.

 przym. bezsprzeczny, sprzeczny

Wiktionary


bezsprzeczny

niedający się zaprzeczyć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie budzi sprzeciwu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. bezsprzecznie

Wiktionary


bezstanowy

serwer bezstanowy - serwer nie przechowujący żadnych informacji o kliencie


SJP.pl


bezstekowiec

ssak, którego układ pokarmowy, wydalniczy i rozrodczy nie ma wspólnego ujścia w steku


SJP.pl


bezsterowy

niemający steru


SJP.pl


bezstopniowo

bezstopniowy


SJP.pl

Patrz:

bezstopniowy

bezstratność

nietracenie czegoś, np. jakości, danych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co bezstratne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strata ż., utrata ż., utracenie n., stracenie n.

 czas. stracić dk., utracić dk.

 przym. bezstratny, stratny

 przysł. stratnie, bezstratnie

Wiktionary


bezstratny

niepowodujący strat


SJP.pl


bezstresowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. rozrabiające dziecko „wychowywane bez stresowania”, zwłaszcza gdy rozrabia w obecności rodziców

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezstresowość ż.

 przym. bezstresowy

 przysł. bezstresowo

Wiktionary


bezstresowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezstresowe; cecha tych, którzy są bezstresowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezstresowy

 przysł. bezstresowo

 rzecz. bezstresowiec mos.

Wiktionary


bezstresowy

niewywołujący stresu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie powodujący stresu, nie stresujący

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezstresowiec mos., bezstresowość ż.

 przysł. bezstresowo

Wiktionary


bezstroikowy

przymiotnik

 (1.1) muz. nie mający stroiku

Wiktionary


bezstronnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bezstronny, obiektywnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od sędziego wymaga się czterech rzeczy: aby słuchał grzecznie, odpowiadał mądrze, rozważał sprawę trzeźwo i decydował bezstronnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezstronność ż.

 przym. bezstronny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawiedliwie

Wiktionary