kucharować

potocznie: być kucharką lub kucharzem, spełniać czynności kucharki lub kucharza; kucharzyć


SJP.pl


kucharowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kucharować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchcik

Wiktionary


kucharski

dotyczący kucharza, kucharstwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący sztuki gotowania, kulinarny

 (1.2) dotyczący kucharza lub kucharki

Wiktionary

  • Aleksander Kucharski (1741–1819) – polski malarz
  • Cezary Kucharski (ur. 1972) – polski piłkarz, poseł
  • Dawid Kucharski (ur. 1984) – polski piłkarz
  • Eugeniusz Kucharski (1880–1952) – polski historyk literatury
  • Jan Edward Kucharski (1914–1979) – polski pisarz
  • Kazimierz Kucharski (1909–1995) – polski lekkoatleta
  • Leszek Kucharski (ur. 1959) – polski tenisista stołowy
  • Marek Kucharski (ur. 1947) – polski polityk
  • Robert Kucharski (ur. 1965) – pisarz, publicysta
  • Sławój Kucharski (ur. 1929) – polski profesor nauk farmaceutycznych
  • Tomasz Kucharski (ur. 1974) – polski wioślarz, poseł
  • Władysław Kucharski (ujednoznacznienie)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybiorę jeszcze tylko z tej książki kucharskiej jakiś deser na przyszły tydzień i potem już tylko czytanie do poduszki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucharz m., kucharka ż., kucharzenie n., kuchnia ż., kuchenka ż.

 czas. kucharzyć

Wiktionary


kucharstwo

Kuchmistrzostwo lub Kucharstwo – polskie tłumaczenie czeskiej książki kucharskiej Pavla Severína z 1535, wydane w krakowskich oficynach Macieja Szarfenberga (zm. 1547), Hieronima Wietora (zm. 1546/7) i Heleny Unglerowej (zm. 1551).

Wikipedia


kucharz

ten, kto zawodowo gotuje i przyrządza potrawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kulin. ten, kto gotuje potrawy;

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: kucharzyć

Wiktionary

Kucharz – osoba, która zgodnie z zasadami sztuki kulinarnej przyrządza potrawy w zakładach gastronomicznych, najczęściej według zamówienia przyjętego przez kelnera.

Kucharze (łac. coci) – w okresie wczesnego średniowiecza grupa książęcej ludności służebnej, która zajmowała się przygotowaniem jedzenia dla monarchy. Świadectwem ich istnienia są nazwy typu Kuchary, którą nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) — Panie kelner, proszę wezwać kucharza, niech wyjaśni, czemu mięso jest surowe. — To jest carpaccio, proszę pana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuxaʃ, AS: kuχaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchenka ż., kuchara ż., kucharstwo n., kuchnia ż., kucharzowanie n., kucharzenie n., kuchcenie n.

:: zdrobn. kuchcik m.

:: fż. kucharka ż.

 czas. kucharzować ndk., kucharzyć ndk., kuchcić ndk.

 przym. kucharski, kuchenny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuchmistrz, kuk

Wiktionary


kucharzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kucharzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kucharzyć

 rzecz. kucharka ż., kucharz mos., kuchnia ż., kuchenka ż.

 przym. kucharski

Wiktionary


kucharzewski

nazwisko


SJP.pl


kucharzowa

żartobliwie: kucharski


SJP.pl


kucharzować

potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kucharzyć, kuchcić, pitrasić, pichcić


SJP.pl


kucharzowy

żartobliwie: kucharski


SJP.pl


kucharzyć

potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kuchcić, kucharzować, pitrasić, pichcić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. żart. przygotowywać potrawy

 (1.2) pot. żart. pełnić funkcję kucharza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈxaʒɨt͡ɕ, AS: kuχažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucharz m., kucharka ż., kuchnia ż., kuchenka ż., kucharzenie n.

 czas. kucharzować, pokucharzyć

 przym. kucharski, kuchenny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gotować, pitrasić

 (1.2) kucharzować

Wiktionary


kucharzyk

nazwisko


SJP.pl


kucharzyna

ekspresywnie: kucharz


SJP.pl


kuchcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kuchcić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuchcić

 rzecz. kucharka ż., kucharz mos.

Wiktionary


kuchciak

nazwisko


SJP.pl


kuchcić

potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kucharzyć, kucharzować, pitrasić, pichcić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. przyrządzać potrawy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuxʲt͡ɕit͡ɕ, AS: kuχʹćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchcenie n., kucharka ż., kuchnia, kucharz, kuchta, kuchcik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pichcić, pitrasić, gotować

Wiktionary


kuchcik

potocznie: pomocnik lub uczeń kucharza; kucharczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłopak pomagający w kuchni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchnia ż., kucharz m., kucharowanie n., kuchenka ż.

 czas. kuchcić

Wiktionary


kuchciński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Leszek Kuchciński – polski żołnierz podziemia
  • Marcin Kuchciński – polski samorządowiec, menedżer i siatkarz
  • Marek Kuchciński – polski polityk i dziennikarz

Wikipedia


kuchenka

zdrobnienie od: kuchnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sprzęt kuchenny służący do dostarczania ciepła podczas gotowania

 (1.2) zdrobn. mała kuchnia

Wiktionary

  • Kuchenka benzynowa
  • Kuchenka elektryczna
  • Kuchenka gazowa
  • Kuchenka indukcyjna
  • Kuchenka mikrofalowa
  • Kuchenka – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odgrzej sobie zupę, garnek stoi na kuchence.

 (1.2) Mama poszła do kuchenki • Przynieść befsztyk, kartofelki (…) (M. Konopnicka: Filuś, Miluś i Kizia: wesołe kotki)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈxɛ̃nka, AS: kuχnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchnia ż., kucharstwo n., kucharz m., kucharka ż., kuchareczka ż., kuchcik m., kuchta ż., kucharzenie n.

 czas. kucharzyć ndk., kucharzować ndk.

 przym. kuchenny, kucharski, kuchenkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maszynka

Wiktionary


kuchenkowy

przymiotnik od: kuchenka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuchenką, dotyczący kuchenki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchenka ż.

Wiktionary


kuchenna

1. kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa


SJP.pl


kuchenne

1. kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa


SJP.pl


kuchenny

1. kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuchnią, używany w kuchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pewnego razu żona, widząc, że nie reaguję na jej krzyki, pchnęła mnie nożem kuchennym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈxɛ̃nːɨ, AS: kuχ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchnia ż., kuchenka ż., kucharz mos., kucharka ż.

 czas. kucharzyć ndk.

Wiktionary


kuchmistrz

1. mistrz sztuki kucharskiej; szef kuchni;
2. dawniej: nadworny urzędnik pełniący nadzór nad kuchnią


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mistrz sztuki kulinarnej

 (1.2) kierownik kuchni w dużej instytucji

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkuxmʲiˈsṭʃ, AS: kuχmʹisṭš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchmistrzostwo n.

:: fż. kuchmistrzyni ż.

 przym. kuchmistrzowski, kuchmistrzowy

Wiktionary


kuchmistrzostwo

Kuchmistrzostwo lub Kucharstwo – polskie tłumaczenie czeskiej książki kucharskiej Pavla Severína z 1535, wydane w krakowskich oficynach Macieja Szarfenberga (zm. 1547), Hieronima Wietora (zm. 1546/7) i Heleny Unglerowej (zm. 1551).

Wikipedia


kuchmistrzyni

mistrzyni sztuki kucharskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mistrzyni sztuki kulinarnej

 (1.2) kierowniczka kuchni w dużej instytucji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkuxmʲiˈsṭʃɨ̃ɲi, AS: kuχmʹisṭšńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuchmistrz, kuchmistrzostwo

 przym. kuchmistrzowski, kuchmistrzowy

Wiktionary


kuchnia

1. piec z blatem, służący do gotowania potraw;
2. pomieszczenie przeznaczone do przygotowywania posiłków;
3. dobór i sposób przyrządzania potraw; sztuka kulinarna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. bud. pomieszczenie w budynku lub mieszkaniu do przygotowywania posiłków;

 (1.2) komplet mebli kuchennych

 (1.3) kulin. zbiór dań charakterystycznych dla danej narodowości lub sposobu odżywiania się

 (1.4) sposób przyrządzania potraw przez daną osobę, restaurację itp.

 (1.5) piec kuchenny

 (1.6) urządzenie do gotowania, smażenia, pieczenia potraw

 (1.7) personel zatrudniony w kuchni (1.1)

Wiktionary

  • kuchnia – pomieszczenie w domu lub w mieszkaniu, w którym znajdują się urządzenia do przyrządzania potraw
  • kuchnia – charakterystyczny dla danego kraju, regionu, okresu, grupy społecznej itp. sposób, styl przyrządzania potraw
  • sztuka kulinarna
  • kuchnia, kuchenka – urządzenie będące źródłem ciepła potrzebnego do przyrządzania jedzenia:
    • kuchnia węglowa
    • kuchnia gazowa
    • kuchnia elektryczna
    • kuchnia mikrofalowa
    • kuchnia polowa
    • duchówka (miejsce do przechowywania ugotowanych potraw, aby nie wystygły).

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Pójdę do kuchni i ugotuję obiad.

     (1.2) Wczoraj zamówiłem u stolarza kuchnię z prostych szafek i marmurowego blatu.

     (1.3) Uwielbiam potrawy kuchni włoskiej.

     (1.4) Lubię kuchnię babci Marzeny.

     (1.5) Janie, idź napal pod kuchnią!

     (1.6) Odkąd mamy kuchnię gazową, życie stało się prostsze.

     (1.7) Kuchnia dzwoniła, że spóźni się z kolacją.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈkuxʲɲa, AS: kuχʹńa

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. kucharz m., kucharka ż., kuchcik m., kucharzenie n., podkuchenna ż.

    :: zdrobn. kuchenka ż.

     czas. kucharzyć, kuchcić

     przym. kuchenny, kucharski

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) żegl. kambuz; gw-pl|Górny Śląsk|kuchnio.

     (1.6) kuchenka

    Wiktionary


kuchnicki

nazwisko


SJP.pl


kuchnio

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. archit. bud. kuchnia

Wiktionary


kuchniosalon

pomieszczenie pełniące funkcję kuchni i salonu; salonokuchnia


SJP.pl


kuchta

pogardliwie:
1. kucharka, kucharz;
2. kobieta niepracująca zawodowo, zajmująca się prowadzeniem domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pogard. o kucharce, kucharzu, pomocy kuchennej

 (1.2) pot. pogard. o gospodyni domowej, kobiecie zajmującej się prowadzeniem domu

Wiktionary

Kuchta – jezioro na Pojezierzu Dobiegniewskim, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik o powierzchni 12,83 ha. Maksymalna głębokość jeziora wynosi 2,4 m. Kuchta ma wydłużony kształt w kierunku północno-zachodnim.

Zbiornik znajduje się w zlewni Mierzęckiej Strugi.

Na północny zachód znajduje się jezioro Starzec, z którym Kuchta jest połączona ciekiem zwanym Kaczynka. Nad jeziorem leży miejscowość Bierzwnik.

Wikipedia

Powiązane:

 zob. kuchnia.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kura domowa

Wiktionary


kuchy

wyciśnięte nasiona roślin oleistych, stanowiące paszę dla bydła; makuch


SJP.pl


kucia

tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kucja; kutia


SJP.pl


kuciak

nazwisko


SJP.pl

  • Agnieszka Kuciak
  • Dušan Kuciak
  • Ján Kuciak

Wikipedia


kuciapa

żartobliwe określenie sromu; kuciapka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żeński narząd płciowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kuciapka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochwa, wagina, srom, wulg. cipa, wulg. pipa, wulg. pizda, wulg. kapa, wulg. kapsko, daw. ciupa, kuciapka, psita, dziura, piczka, eufem. muszelka, eufem. brzoskwinka, eufem. myszka, eufem. kotka, eufem. pieróg

Wiktionary


kuciapka

żartobliwe określenie sromu; kuciapa


SJP.pl


kucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kuć.

Wiktionary

Kucie – proces technologiczny, rodzaj obróbki plastycznej, polegający na odkształcaniu metali na gorąco lub na zimno za pomocą uderzeń lub nacisku narzędzi. Narzędzia – czyli matryce lub bijaki umieszczane są na częściach ruchomych narzędzi. Proces ten również może być realizowany w specjalnych przyrządach kuźniczych.W procesie tym nadaje się kutemu materiałowi odpowiedni kształt, strukturę i własności mechaniczne. Materiałem wsadowym jest przedkuwka, natomiast produktem jest odkuwka.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkut͡ɕɛ, AS: kuće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuć, skuć, kujonić, wykuć, odkuć

 rzecz. kujon m., kujonienie n., kujownia ż., podkucie n.

Wiktionary


kucieński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. dotyczący Kutna, związany z Kutnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kutno n., kutnianin m., kutnianka ż.

 przym. kutnowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. kutnowski

Wiktionary


kucinski

nazwisko


SJP.pl


kucja

tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kutia; kucia


SJP.pl


kucki

przysiad na zgiętych nogach; przykucnięcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pozycja w przysiadzie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M. lm., B. lm. i W. lm. od kucka

Wiktionary

Kucki, Jezioro Klecewskie – przepływowe jezioro wytopiskowe w Polsce, położone w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedzący siedzieli w kucki lub na niskich zydlach przy ławkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkut͡sʲci, AS: kucʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucanie n., kucnięcie n., Pokucie n.

 czas. kucać ndk., kucnąć dk.

 przym. kucany, kuczny

Wiktionary


kucmerka

roślina rosnąca dziko na terenach bagiennych, czasem uprawiana ze względu na jadalne korzenie; marek kucmerka


SJP.pl


kucnąć

siąść w kucki, przysiąść na zgiętych kolanach


SJP.pl


kucnięcie

siąść w kucki, przysiąść na zgiętych kolanach


SJP.pl


kucowaty

przymiotnik

 (1.1) posiadający cechy kuca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuc mzw./mos./mrz.

Wiktionary


kucyk

kuc;
1. niewielki, krępy koń;
2. fryzura, w której długie włosy na głowie są spięte i swobodnie opadają; koński ogon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od kuc

 (1.2) zool. mały lub niedorosły kuc

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) fryzj. rodzaj fryzury, w której włosy są związane razem i luźno opadają;

Wiktionary

  • kucyk – rodzaj konia
  • kucyk – rodzaj fryzury
  • Kucyk – wieś w województwie mazowieckim
  • Kucyk – polski film krótkometrażowy z roku 2017
  • Kucyk – pseudonim Ziemomysława Kuczyka, pułkownika w powstaniu styczniowym
  • Kucyk – pseudonim Wacława Komara, generała brygady Wojska Polskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego córka uwielbia jeździć na kucyku.

 (2.1) Moja koleżanka lubi nosić włosy związane w kucyk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkut͡sɨk, AS: kucyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuc mzw.

Wiktionary


kucz

nazwisko


SJP.pl

osoby noszące nazwisko Kucz:

  • Adam Kucz (ur. 1971) – polski piłkarz
  • Jan Kucz (1936 - 2021) – polski rzeźbiarz i pedagog
  • Konrad Kucz – polski artysta grafik oraz instrumentalista i kompozytor

inne:

  • Kaććh (Kucz) – dystrykt w Indiach

Wikipedia


kucza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. także gw-pl|Chełm Lubelski, Zamość, Jarocin, Poznań, Krosno, Pułtusk, Izbica, Krasnystaw, Krynica. chata, szałas

 (1.2) gwara. nadbużańska zagroda dla świń

 (1.3) daw. gw-pl|Podlasie. tęsknota

Wiktionary

  • Kucza – starożytne buddyjskie królestwo położone w Kotlinie Kaszgarskiej
  • Kucza – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkut͡ʃa, AS: kuča

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuczka ż., kuczki nmos.

 czas. dokuczać

 przym. dokuczliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuczka

Wiktionary


kuczaj

nazwisko


SJP.pl


kuczak

nazwisko


SJP.pl

Kuczak – wieś w Armenii, w prowincji Aragacotn. W 2011 roku liczyła 2147 mieszkańców.

Wikipedia


kuczbaj

kuczbaja;
1. kosmata tkanina wełniana;
2. odzież z tej tkaniny


SJP.pl


kuczbaja

kuczbaj;
1. kosmata tkanina wełniana;
2. odzież z tej tkaniny


SJP.pl


kuczbork-osada

Kuczbork-Osada – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Kuczbork-Osada. Ma status sołectwa.

Siedziba gminy Kuczbork-Osada oraz rzymskokatolickiej parafii św. Bartłomieja.

Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1384 roku i był miastem prywatnym (należał m.in. do Kuczborskich), zdegradowany w 1869 roku.

Wikipedia


kuczborski

przymiotnik od: Kuczbork


SJP.pl

  • Jan Kuczborski (1572-1624) – biskup chełmiński
  • Stanisław Kuczborski (1881-1911) – polski malarz
  • Tomasz Kuczborski (ur. 1947) – artysta, działacz opozycji w PRL

Wikipedia


kuczek

szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów


SJP.pl

Kuczek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Wieś w sołectwie Nowy Ciechocinek – zobacz jednostki pomocnicze gminy Aleksandrów Kujawski w BIP.

Wikipedia


kuczer

przestarzale: furman, woźnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. także gw-pl|Mazury. woźnica, furman

 (1.2) środ. szoferskie: kierowca autobusu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkut͡ʃɛr, AS: kučer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kocz m., Kuczer m., Kuczerowa ż., Kuczerówna ż.

 czas. wykuć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) woźnica, furman, stangret

Wiktionary


kuczera

przestarzale: furman, woźnica


SJP.pl

Kuczera – herb szlachecki.

Wikipedia


kuczewski

nazwisko


SJP.pl

  • Adolf Jan Kuczewski – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego
  • Andrzej Poraj Kuczewski OSB – opat świętokrzyski
  • Bronisław Kuczewski – pułkownik artylerii Wojska Polskiego
  • Józef Kuczewski – sędzia ziemski i wójt Wiłkomierza
  • Stanisław Kuczewski – inżynier mechanik, konstruktor, profesor Politechniki Łódzkiej
  • Władysław Kuczewski – metalurg, rektor Politechniki Śląskiej

Wikipedia


kuczka

szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów


SJP.pl

Wikipedia


kuczki

szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów


SJP.pl

W Polsce
  • Kuczki – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Uniejów
  • Kuczki – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ełckim, w gminie Kalinowo
  • Kuczki-Kolonia – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Gózd
  • Kuczki-Wieś – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Gózd
  • Kuczki – gromada
  • Kuczki – dawna gmina

Wikipedia


kuczkować

regionalnie: układać w kuczki (kopy), np. siano; kopić


SJP.pl


kuczkowski

nazwisko


SJP.pl


kuczma

dawniej:
1. rodzaj futrzanej czapki;
2. derka na konia;
3. coś splątanego


SJP.pl

Kuczma, Кучма - nazwisko w językach wschodniosłowiańskich, także polskie. Po rosyjsku i ukraińsku oznacza typ czapki, stąd także Szlak kuczmański.

Ukraina

  • Łeonid Kuczma
  • Ludmyła Kuczma

Kazachstan

  • Aleksandr Kuczma

Polska

  • Rajmund Kuczma
  • Marek Kuczma
  • Maria Kuczma
  • Adam Kuczma
  • Henryk Kuczma
  • Marcin E. Kuczma

Wikipedia


kuczman

przedstawiciel muchówek z rodziny kuczmanowatych


SJP.pl


kuczmanowate

o cechach kuczmanowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl

Kuczmanowate, kuczmany (Ceratopogonidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i nadrodziny Chironomoidea.

Wikipedia


kuczmanowaty

o cechach kuczmanowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


kuczmarski

nazwisko


SJP.pl


kuczny

siad kuczny - siad na ugiętych nogach


SJP.pl


kuczok

nazwisko


SJP.pl


kuczyn

W Polsce
  • Kuczyn – wieś w woj. podlaskim, w pow. monieckim, w gminie Mońki
  • Kuczyn – wieś w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Klukowo
  • Kuczyn – gromada w powiece wysokomazowieckim
Na Białorusi
  • Kuczyn – wieś w obwodzie homelskim, w rejonie kormańskim, w sielsowiecie Kamienka

Wikipedia


kuczyński

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Kuczyński (ur. 1935) – historyk i etnolog
  • Jan Gwido Kuczyński – poseł na sejm 1733 i 1750
  • Jan Kuczyński – major milicji 1794
  • Jan Kuczyński (1907-1939) – żeglarz, autor podręczników żeglarskich.
  • Jan Kuczyński (1935-2009) – zapaśnik.
  • Janusz Kuczyński (1930–2017) – polski filozof
  • Józef Kuczyński (1871–1931) – minister w II RP
  • Józef Kuczyński (1877–1952) – fotograf
  • Józef Kuczyński (1904–1982) – duchowny katolicki
  • Józef Kuczyński (1931–2005) – senator w latach 1993–2001
  • Konrad Kucza-Kuczyński (ur. 1941) – polski architekt
  • Maciej Kuczyński (1929–2019) – pisarz, inżynier architekt, speleolog, polarnik i alpinista
  • Marek Kuczyński (ur. 1967) – kompozytor
  • Mariusz Kuczyński (ur. 1930) – polski operator dźwięku
  • Mirosław Kuczyński (ur. 1947) – polski koszykarz
  • Paweł Kuczyński (ur. 1951) – basista, jeden z założycieli zespołu Republika
  • Paweł Kuczyński (ur. 1955) – polski reżyser filmowy, producent, scenarzysta, wykładowca i pedagog, doktor sztuki filmowej.
  • Pedro Pablo Kuczynski (ur. 1938) – ekonomista, w latach 2005–2006 premier zaś w latach 2016–2018 Prezydent Peru
  • Piotr Kuczyński (1928–2013) – polski piłkarz
  • Piotr Kuczyński (ur. 1950) – ekonomista, publicysta
  • Przemek Kuczyński (ur. 1974) – polski perkusista
  • Robert Kuczyński (ur. 1966) – szachista, arcymistrz
  • Stefan Ludwik Kuczyński (1811–1887) – fizyk i meteorolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • Stefan Maria Kuczyński (1904–1985) – polski historyk mediewista, badacz epoki Władysława Jagiełły, autor powieści historycznych
  • Stefan Krzysztof Kuczyński (1938–2010) – polski historyk, heraldyk
  • Walenty Kuczyński (XVII w.) – wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego
  • Waldemar Kuczyński (ur. 1939) – ekonomista, polityk, dziennikarz, publicysta
  • Wiktoryn Kuczyński (1668–1738) – kasztelan podlaski
  • Wiktoryn Kuczyński (ur. 1731) – chorąży drohicki
  • Władysław Kuczyński (1915–2003) – profesor budownictwa

Wikipedia


kuczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Kuczyzna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Jest to malutka wioska licząca niewiele ponad 100 mieszkańców.

Wikipedia


kud-ku-dak

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kod-ko-dak, ko-ko-dak, ko-ko-ko kodaku, kod-kod kodaku

Wiktionary


kudasiewicz

nazwisko


SJP.pl


kudela

nazwisko


SJP.pl


kudelski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Kudelski – polski reporter radiowy, autor tekstów piosenek
  • Andrzej Kudelski – polski zapaśnik, trener, olimpijczyk
  • Andrzej Kudelski – polski chemik, profesor
  • Jan Tomasz Kudelski – polski architekt związany ze Stanisławowem
  • Robert Kudelski – polski aktor teatralny i telewizyjny, wokalista
  • Stanisław Kudelski – sędzia wojskowy
  • Stanisław Kudelski – duchowny rzymskokatolicki
  • Stefan Kudelski – polski elektronik i wynalazca
  • Tadeusz Kudelski – polski himalaista
  • Wojciech Kudelski – polski samorządowiec

Wikipedia


kuderski

nazwisko


SJP.pl


kudełka

nazwisko


SJP.pl


kudełki

zdrobniale o kudłach


SJP.pl


kudlak

nazwisko


SJP.pl


kudlić

kudłać, kudłacić; dawniej, dziś gwarowo:
1. czochrać, wichrzyć, targać;
2. kudlić się - o włosach: wichrzyć się


SJP.pl


kudlicki

nazwisko


SJP.pl


kudliński

nazwisko


SJP.pl


kudosz

nazwisko


SJP.pl


kudowa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. pot. Kudowa-Zdrój

Wiktionary

Kudowa-Zdrój (niem. Bad Kudowa, cz. Lázně Kudova lub Lázně Chudoba) – miasto uzdrowiskowe w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 9392 mieszkańców (409. miejsce w kraju).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈdɔva, AS: kudova

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kudowski

Wiktionary


kudowa-zdrój

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kudowa-Zdrój (niem. Bad Kudowa, cz. Lázně Kudova lub Lázně Chudoba) – miasto uzdrowiskowe w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 9392 mieszkańców (409. miejsce w kraju).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkudɔˈva‿zdruj, AS: kudova‿zdrui ̯

Wiktionary


kudowianin

mieszkaniec Kudowy-Zdroju


SJP.pl


kudowianka

mieszkanka Kudowy-Zdroju


SJP.pl


kudowski

przymiotnik od: Kudowa-Zdrój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kudową, dotyczący Kudowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kudowa ż.

Wiktionary


kudra

nazwisko


SJP.pl


kudrowice

Kudrowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Pabianice.

Prywatna wieś duchowna Chudrowice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szadkowskim województwa sieradzkiego, własność krakowskiej kapituły katedralnej. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie łódzkim.

Wikipedia


kudrycki

nazwisko


SJP.pl


kudu

1. gatunek antylopy
2. w architekturze indyjskiej: element zdobniczy w postaci podkowiastego łuku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. antylopa z rodzaju niala

 (1.2) archit. podkowiasty łuk charakterystyczny dla architektury indyjskiej;

Wiktionary

  • Kudu małe − (Tragelaphus imberbis) – ssak
  • Kudu wielkie − (Tragelaphus strepsiceros) – ssak
  • Kudu – łuk podkowiasty, charakterystyczny dla architektury indyjskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wyspach żyją sitatungi, hipopotamy, impale, bawoły, gnu, zebry, kudu, hieny, lwy, szakale i likaony.

 (1.2) W architekturze południowoindyjskiej kudu pojawia się na gzymsach i okapach.

Wiktionary


kudurru

kamień graniczny w starożytnej Mezopotamii


SJP.pl

Kudurru (akad. kamień graniczny, stela graniczna) – w starożytnej Mezopotamii stela kamienna ozdobiona reliefem w kompozycji pasowej (sceny figuralne, przedstawienia symboliczne), niekiedy z napisami w piśmie klinowym o wysokości do 1 m, będąca świadectwem nadania przez władcę majątku ziemskiego. Znana od III tysiąclecia p.n.e., powszechna w okresie panowania Kasytów.

Wikipedia


kudyba

nazwisko


SJP.pl


kudymkar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Rosji europejskiej, w Kraju Permskim;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kudymkarski

Wiktionary


kudymkarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kudymkarem, dotyczący Kudymkaru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kudymkar mrz.

Wiktionary


kudzia

nazwisko


SJP.pl


kudzu

gatunek rośliny z rodziny bobowatych, wykorzystywany jako lek tradycyjny oraz źródło włókna tekstylnego; opornik łatkowaty, ołownik łatkowaty


SJP.pl

Opornik łatkowaty, ołownik łatkowaty, kudzu (Pueraria montana (Lour.) Merr. var. lobata (Willd.) Maesen & S. M. Almeida ex Sanjappa & Predeep) – według nowych ujęć taksonomicznych odmiana gatunku Pueraria montana, dawniej traktowana jako odrębny gatunek Pueraria lobata (Willd.). Reprezentuje rodzinę bobowatych. Wykorzystywany jest jako lek tradycyjny oraz źródło włókna tekstylnego i stosowanego do wyrobu olinowania.

Wikipedia


kudła

czynić kudłatym; mierzwić, targać, kudłacić, czochrać


SJP.pl


kudłać

czynić kudłatym; mierzwić, targać, kudłacić, czochrać


SJP.pl


kudłacik

nazwisko


SJP.pl


kudłacz

1. potocznie: człowiek ze zmierzwionymi, potarganymi włosami; rozczochraniec;
2. zwierzę o długiej, potarganej sierści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) człowiek z przydługimi, rozczochranymi włosami

 (1.2) przest. kozioł, cap

 (1.3) przest. Żyd

 (1.4) lm. kudłacze przest. agrest

 (1.5) łow. stary niedźwiedź

 (1.6) zool. nazwa systematyczna|Semnopithecus|ref=tak., małpa z rodziny makakowatych

Wiktionary

Kudłacz – osada leśna w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Leżajsk.

Położony w głębi lasów, na obrzeżach wsi Brzóza Królewska, 1,8 km od drogi asfaltowej Brzóza Królewska – Biedaczów. Znajduje się tam okazała kaplica i osobliwe uroczysko.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widziałeś tego kudłacza, który wprowadził się do naszej klatki?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkudwat͡ʃ, AS: kudu̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kudły nmos.

 przym. kudłaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozczochraniec, włochacz

 (1.3) kudłaj, gudłaj

Wiktionary


kudłaty

porosły kudłami, potargany, rozczochrany


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kudły

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kudˈwatɨ, AS: kudu̯aty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kudły nmos., kudłacenie n., kudłanie n., pokudłanie n., rozkudłanie n., skudłacenie n., skudłanie n., kudłacz m.

 czas. kudłacić ndk., kudłać ndk., pokudłać dk., rozkudłać dk., skudłacić dk., skudłać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) włochaty, kosmaty, zmierzwiony, potargany, rozczochrany; gwara. patłaty

Wiktionary


kudły

pot.
1. rozczochrane, potargane włosy;
2. gęsta, długa sierść


SJP.pl

Kudły (lit. Kudlos) − wieś na Litwie, w rejonie solecznickim, 5 km na zachód od Podborza, zamieszkana przez 17 ludzi. Przed II wojną światową w Polsce, w powiecie lidzkim województwa nowogródzkiego.

Wikipedia


kuejczou

[czytaj: kłejczoł] prowincja w Chinach; Guizhou


SJP.pl

Kuejczou (Guizhou, chiń. upr. 贵州; chiń. trad. 貴州; pinyin Gùizhōu; Wade-Giles Kuei-chou) – prowincja w południowych Chinach.

Wikipedia


kuejczouski

Kuejczou [czytaj: kłejczołski]


SJP.pl


kuejjang

[czytaj: KUjank] miasto w Chinach; Guiyang


SJP.pl

Guiyang (chiń. 贵阳; pinyin Guìyáng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Kuejczou. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 290 777 mieszkańców.

Wikipedia


kuesta

próg tektoniczny utworzony na skutek nierównomiernej odporności warstw skalnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. strome wypiętrzenie w łagodnie nachylonej powierzchni skalnej;

Wiktionary

Kuesta (próg denudacyjny, próg strukturalny) – stromy, asymetryczny stopień lub próg powstały na obszarze o budowie monoklinalnej wskutek różnej odporności warstw skalnych na denudację (erozja selektywna). Typowa kuesta – progi Basenu Paryskiego.

Charakterystyczna kuesta występuje na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Zachodnia krawędź tej wyżyny nazywana jest kuestą jurajską.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeden stok kuesty jest łagodny i długi, zgodny z nachyleniem budujących go warstw skalnych, drugi stromy i krótki, utworzony u czoła wychodni warstw.

Wiktionary


kufa

1. duża drewniana beczka, używana w przemyśle piwowarskim;
2. mały statek transportowy;
3. dawna miara wina, równa ponad 13,5 hektolitrów; drailing;
4. przednia część trzewioczaszki u psa; pysk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kynol. przednia część głowy psa obejmująca trzewioczaszkę;

 (1.2) spoż. duża drewniana beczka, głównie używana w piwowarstwie

 (1.3) zawartość kufy (1.2)

 (1.4) przen. pijak

 (1.5) żegl. mały statek transportowy

Wiktionary

  • kufa – duża beczka drewniana do leżakowania piwa (obecnie zastępowana zbiornikami metalowymi)
  • kufa – przednia część głowy psa, trzewioczaszka
  • kufa – rodzaj statku
  • Kufa – jeden z grzbietów Kominiarskiego Wierchu
  • Al-Kufa – miasto w Iraku, centrum szyizmu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podobne do spanieli wyżły fryzyjskie mają kufę zwężającą się w stronę nosa.

 (1.2) [...] szlachta ciągnęła kufy z piwnicy na pasach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkufa, AS: kufa

Wiktionary


kufajka

potocznie: ciepła, watowana kurtka; fufajka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. watowana kurtka robocza

Wiktionary

Fufajka lub kufajka lub waciak (z ros. фуфайка, куфайка – nazwa ta ma jednak starszy rodowód i wywodzi się od mongolsko-tatarskiego słowa фофудья („fofudia”) oznaczającego ciepłą odzież, fufajkę, waciak) – ciepły ubiór wierzchni w formie grubej obustronnie pikowanej kurtki chroniący przed mrozem i chłodem. Szyty głównie na watolinie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacek i jego kolega Rysiek, gdy ciągnęli kable, w wyświechtanych kufajkach niczym nie różnili się od pracowników administracji.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) waciak, fufajka

Wiktionary


kufea

rodzaj roślin z rodziny krwawnicowatych; lepnota


SJP.pl

Kufea (Cuphea P.Browne) – rodzaj roślin należący do rodziny krwawnicowatych. Obejmuje co najmniej 255 gatunków występujących dziko na kontynentach amerykańskich, najbardziej zróżnicowanych na obszarze między Meksykiem i Peru. Rosną najczęściej w miejscach wilgotnych i skalistych. Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne.

Wikipedia


kufel

z reguły duże i szklane naczynie do picia piwa; zawartość takiego naczynia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) grubościenne duże naczynie z uchem do picia piwa lub wina;

 (1.2) pot. zawartości jednego kufla (1.1)

Wiktionary

Kufel – naczynie do picia piwa lub wina. Może być wykonany z różnych materiałów np. szkła, ceramiki, metalu lub drewna.Kufle najczęściej mają objętość od 0,25–1 litra. W krajach anglosaskich najpopularniejszą objętością kufla jest 1 pinta (ok. 0,568 litra). W Niemczech kufel o objętości 1,069 l nosi nazwę Mass.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panie barman, ten kufel jest brudny!

 (1.2) Wczoraj wypiłem w pubie dwa kufle piwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkufɛl, AS: kufel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuflarz m.

:: zdrobn. kufelek m.

:: zgrub. kuflisko n.

 przym. kuflowy

Wiktionary


kufeleczek

zdrobnienie od: kufelek


SJP.pl


kufelek

zdrobnienie od: kufel


SJP.pl


kufelkowy

przymiotnik od: kufelek


SJP.pl


kufer

okuta skrzynia drewniana lub metalowa, przykrywana wypukłym wiekiem, służąca do przechowywania bielizny, ubrań, dawniej używana w podróży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okuta skrzynia z wypukłym (rzadziej płaskim) wiekiem, dawniej do przewożenia, a obecnie do przechowywania rzeczy, głównie odzieży

 (1.2) bagażnik samochodu osobowego lub autobusu

 (1.3) pot. przen. wielkie, szerokie pośladki

Wiktionary

Kufer – przenośny pojemnik w kształcie zbliżonym do dużego prostopadłościanu, najczęściej z wypukłym otwieranym wiekiem. Służył do transportu lub przechowywania przedmiotów, dla których stanowił zabezpieczenie przed uszkodzeniami. Dzisiaj wykonywany z różnych materiałów: drewna, sklejki, blachy, często z dodatkowym dekoracyjnym wykończeniem powierzchni tkaniną i metalowymi okuciami na narożnikach. Posiada zwykle zamek lub skobel do założenia kłódki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy panienka spakowała już swoje kufry z bielizną i sukniami?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkufɛr, AS: kufer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kuferek m.

 przym. kufrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzynia

 (1.2) bagażnik

 (1.3) pupa, poślady; szafa trzydrzwiowa; eufem. cztery litery; wulg. dupsko

Wiktionary


kufereczek

zdrobnienie od: kuferek


SJP.pl


kuferek

1. mały kufer; skrzyneczka, walizeczka;
2. damska torebka w kształcie walizeczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielki kufer

 (1.2) damska torebka w formie małego kufra

 (1.3) pot. o zgrabnych pośladkach

Wiktionary

Kuferek – skała w Grupie Parasola na orograficznie lewym zboczu Doliny Szklarki, w obrębie miejscowości Jerzmanowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mógłbyś przynieść ze stryszku stary kuferek dziadka Jurka?

 (1.1) W kuferku doktora nie znalazłem stetoskopu.

 (1.2) Kobieta wyjęła z kuferka szminkę i lusterko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kufer mrz.

:: zdrobn. kufereczek mrz.

 przym. kuferkowy

Wiktionary


kuferkowy

przymiotnik od: kuferek


SJP.pl


kuff

1. holenderski żaglowiec jedno- lub dwumasztowy;
2. okrągły, smołowany kosz służący jako łódź do przeprawiania się na drugi brzeg rzeki, wykorzystywany od starożytności aż po dzień dzisiejszy na Nilu, Tygrysie, Eufracie; guffa


SJP.pl


kufi

pismo kufickie, najstarsze pismo arabskie; kufika


SJP.pl


kufia

nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; zwykle białe, biało-czarne lub biało-czerwone, noszone przez Arabów; kufija


SJP.pl


kuficki

dotyczący dawnego arabskiego pisma kufickiego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miastem Kufa, dotyczący miasta Kufa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kufa ż.

Wiktionary


kufija

arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kefia, kefija


SJP.pl


kufika

pismo kufickie, najstarsze pismo arabskie; kufi


SJP.pl


kufka

1. drewniana beczka;
2. w gwarze śląskiej: kufel


SJP.pl


kuflik

rodzaj roślin z rodziny mirtowatych; kalistemon


SJP.pl

Kuflik, kalistemon (Callistemon) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, w niektórych ujęciach taksonomicznych włączany do rodzaju melaleuka Melaleuca. W tradycyjnym ujęciu obejmuje ok. 30 gatunków występujących w Australii. Rosną one w miejscach skalistych i piaszczystych, suchych i wzdłuż strumieni, często też na wybrzeżu. Kwiaty zapylane są głównie przez ptaki, a nasiona uwalniane są z twardych, zdrewniałych torebek zwykle po działaniu ognia.

Wikipedia


kuflowy

przymiotnik od: kufel


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) podawany w kuflach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy ktoś jeszcze pamięta smak kuflowego piwa, pitego w ogródku piwnym na wolnym powietrzu w gronie przyjaciół?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kufel mrz.

Wiktionary


kufta

pieczone na ruszcie kulki z mięsa mielonego lub białego sera i ziemniaków; kofta


SJP.pl


kugel

potrawa żydowska z ryżu lub makaronu z rodzynkami; kugiel


SJP.pl

Kugel, kugiel (jidysz: קוגל kugl lub קוגעל, od niem. kugel = kula) – tradycyjna potrawa kuchni żydowskiej podobna do zapiekanki lub puddingu z kuchni anglosaskiej. Charakteryzuje ją różnorodność składników, z których jest przygotowywana, gdyż jedynym, niezmiennym są jajka. Potrawę zazwyczaj serwuje się jako dodatek do dania głównego lub deser, gdyż można przyrządzić ją pikantną lub słodką. Kugel uznawany jest za najważniejszą potrawę kuchni aszkenazyjskiej.

Wikipedia


kugiel

potrawa żydowska z ryżu lub makaronu z rodzynkami; kugel


SJP.pl


kuglarka

1. kobieta demonstrująca sztuczki oparte głównie na zręczności i szybkości; sztukmistrzyni, magiczka, prestidigitatorka;
2. kobieta manipulująca innymi; intrygantka, krętaczka, mataczka, oszustka


SJP.pl


kuglarski

kuglarz


SJP.pl

Patrz:

kuglarz

kuglarstwo

1. bawienie publicznośći magicznymi sztuczkami, żonglerką, teatrem lalkowym itp. zwłaszcza na jarmarkach i odpustach;
2. sprytne i efektowne oszukiwanie ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zajęcie kuglarza

 (1.2) przen. hochsztaplerstwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuglarz m.

 przym. kuglarski

Wiktionary


kuglarz

1. człowiek demonstrujący sztuki oparte głównie na zręczności i szybkości; sztukmistrz, magik, prestidigitator;
2. potocznie: matacz, krętacz, oszust;
3. ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący sawanny Afryki i półpustynie Półwyspu Arabskiego; akrobata;
4. dawniej: aktor kierujący ruchami marionetek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) magik, pokazujący sztuczki oparte na zręczności i szybkości

 (1.2) daw. wędrowny aktor, który bawił publiczność iluzjami, żonglerką lub teatrem lalek

 (1.3) przen. oszust, krętacz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Terathopius ecaudatus|Daudin|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych;

Wiktionary

  • kuglarz – dawniej wędrowny aktor, który bawił publiczność magicznymi sztuczkami (zob. iluzja uliczna, sztuczki karciane), żonglerką lub teatrem lalek
  • kuglarz – Terathopius ecaudatus, gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae),
  • Kuglarz – karta tarota

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kuglarstwo n., kuglowanie n.

:: fż. kuglarka ż.

 przym. kuglarski

 czas. kuglować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) iluzjonista, prestidigitator

 (1.3) hochsztapler, krętacz, matacz

Wiktionary


kugler

rzemieślnik zdobiący kryształy


SJP.pl

Kugler:

  • Eustachy Kugler (1867–1946), niemiecki błogosławiony Kościoła katolickiego
  • Franz Theodor Kugler (1808–1858), niemiecki historyk sztuki, pisarz i malarz
  • Włodzimierz Kugler (1882–1946), polski malarz i grafik
  • Jan Kugler (1922–2007), polski zawodnik i trener tenisa stołowego

Wikipedia


kuglerski

kugler


SJP.pl

Patrz:

kugler

kuglować

1. potocznie: manipulować, oszukiwać, by osiągnąć swój cel;
2. dawniej: pokazywać sztuczki kuglarskie


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. błaznować, figlować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: kuglovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuglowanie n., kuglarz

Wiktionary


kuglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kuglować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuglować ndk.

 rzecz. kuglarz mzw./mos.

Wiktionary


kuguar

duży kot z obu Ameryk; puma, lew górski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Puma concolor|Linnaeus|ref=tak., gatunek ssaka z rodziny kotowatych, zamieszkujący Amerykę od Kanady po Patagonię;

 (1.2) zool. kot z gatunku kuguarów (1.1)

Wiktionary

Puma płowa, puma kostarykańska, puma, kuguar (Puma concolor) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), zamieszkujący Amerykę od Kanady po Patagonię (choć w wielu regionach została wytępiona).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Trzeba dopaść tego kuguara, który napada na nasze stada.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. kuguarzyca ż.

 przym. kuguarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) puma, puma płowa

 (1.2) puma, puma płowa

Wiktionary


kuguarowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kuguara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuguar mzw., kuguarzyca ż.

Wiktionary


kuguarzyca

1. samica kuguara;
2. potocznie: atrakcyjna kobieta w średnim wieku, uwodząca młodszych mężczyzn; kuguar, puma, kocica


SJP.pl


kuhailan

1. rasa najbardziej cenionych koni arabskich;
2. koń tej rasy; koń czystej krwi


SJP.pl


kuilu

rzeka w Angoli i Demokratycznej Republice Konga


SJP.pl

Kwilu (ang. Kwilu, port. Cuilo) – rzeka w Angoli i Demokratycznej Republiki Konga.

Jest prawym dopływem Kuango. Ma długość ok. 1050 km. Swoje źródła ma na płaskowyżu Lunda.

Nad Kwilu leży miasto Kikwit, stolica prowincji Kwilu.

Badania z 2011 roku wykazały 113 gatunków ryb zamieszkujących tę rzekę.

Wikipedia


kuj

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca dźwięk towarzyszący ukłuciu

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp., rozk. od kuć

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 czas. kujnąć dk.

 przym. kujny

Wiktionary


kuj.

skrót

 (1.1) = kujawski

Wiktionary


kuja

rodzaj wymarłych ptaków z rodziny kukułkowatych


SJP.pl


kujawa

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Kujawa – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Osiek
  • Kujawa – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń
  • Kujawa – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Gubin
  • Kujawa – osada, folwark we wsi Lenarty w woj. warmińsko-mazurskim, w dawnym powiecie oleckim

Wikipedia


kujawiaczek

zdrobnienie od: kujawiak


SJP.pl


kujawiak

1. polski taniec ludowy pochodzący z Kujaw;
2. pieśń i melodia w rytmie tego tańca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. mieszkaniec Kujaw;

Wiktionary

  • Kujawiak – osoba z grupy etnograficznej Kujawiaków
  • Kujawiak – mieszkaniec Kujaw
  • Kujawiak – polski taniec ludowy
  • Kujawiak – forma muzyczna oparta na tańcu Kujawiak
  • Kujawiak – bydgoski browar, należący do Grupy Żywiec
  • Kujawiak – marka piwa należąca do Grupy Żywiec
  • Kujawiak – czasopismo inowrocławskie
  • ORP Kujawiak – nazwa okrętów polskiej Marynarki Wojennej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Innym istotnym wydarzeniem w etnogenezie Kujawiaków było pojawienie się osadników olęderskich i niemieckich kolonizujących obszary położone przede wszystkim wzdłuż rzek Wisły i Noteci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujawiak mzw., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawskie n., Kujawy lm nm.

:: zdrobn. Kujawiaczek mos.

 przym. kujawski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kujawianin

Wiktionary


kujawiakowy

przymiotnik od: kujawiak (taniec)


SJP.pl


kujawianin

mieszkaniec Kujaw; Kujawiak (częściej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. mieszkaniec Kujaw;

 (1.2) etn. hist. członek hipotetycznego plemięemienia zachodniosłowiańskiego zamieszkującego okolice Gopła i wzdłuż Noteci;

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kujawiacy są częściowo odległymi potomkami plemięemienia słowiańskiego Kujawian, utożsamianego czasem z Goplanami lub Mazowszanami-Kłobianami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawskie n., Kujawy lm nm.

:: fż. Kujawianka ż.

 przym. kujawski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kujawiak

Wiktionary


kujawianka

mieszkanka Kujaw


SJP.pl

Kujawianka – zakład zlokalizowany w południowej części Włocławka.

Wikipedia


kujawiński

nazwisko


SJP.pl


kujawka

nazwisko


SJP.pl

Kujawka – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Bądkowo.

Wikipedia


kujawski

przymiotnik od: Kujawy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Kujawy

Wiktionary

Polskie nazwisko, które nosi 6146 osób.

  • Eugeniusz Kujawski (ur. 1936) – polski aktor
  • Igor Kujawski (ur. 1961) – polski aktor
  • Jan Kujawski (1885-1948) – polski nauczyciel, działacz społeczny i oświatowy
  • Jerzy Kujawski
  • Leon Kujawski
  • Maciej Kujawski (ur. 1953) – polski aktor
  • Mariusz Kujawski
  • Romuald Kujawski
  • Walery Kujawski
  • Zygmunt Kujawski
  • Maria Kujawska
  • Eufemia kujawska

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈjafsʲci, AS: kui ̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujawa ż., Kujawiaczka ż., kujawiak mzw., kujawiaczek mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawy lm., Kujawskie n.

 przym. kujawsko-pomorski

Wiktionary


kujawskie

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. województwo kujawskie, region kujawski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Liczne wojska zgromadzone w Kujawskiem były wciąż gotowe do wymarszu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈjafsʲcɛ, AS: kui ̯afsʹḱe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawy lm nm.

 przym. kujawski

Wiktionary


kujawy

1. kraina historyczna i region etnograficzny w środkowej Polsce;
2. dzielnica Krakowa;
3. nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina w środkowej Polsce;

Wiktionary

Kujawy (łac. Cuiavia, niem. Kujawien) – region historyczno-etnograficzny położony w północno-środkowej Polsce, w dorzeczu środkowej Wisły i górnej Noteci. Główną grupą etnograficzną regionu są Kujawiacy.

Duże połacie centralnych Kujaw zajmują czarne ziemie – jedne z najurodzajniejszych gleb w Polsce. Do bogactw naturalnych należy także sól kamienna, wydobywana w okolicach Inowrocławia i sól warzona z solanki z odwiertów w Ciechocinku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Duże połacie centralnych Kujaw zajmują czarne ziemie – jedne z najurodzajniejszych gleb w Polsce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈjavɨ, AS: kui ̯avy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawskie n.

 przym. kujawski

Wiktionary


kujbyszew

1. miasto w Rosji;
2. miasto w Armenii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. oficjalna nazwa miasta Samary w latach 1935-1991;

 (1.2) geogr. adm. miasto w obwodzie nowosybirskim w Rosji, położone na zachód od Nowosybirska, nad rzeką Om;

Wiktionary

Osoby o nazwisku Kujbyszew:

  • Nikołaj Kujbyszew (1893-1938) – rosyjski/ radziecki komkor, brat Waleriana
  • Walerian Kujbyszew (1888–1935) – rosyjski/ radziecki rewolucjonista, brat Nikołaja

Miejscowości:

  • Kujbyszew – miasto w Rosji, w obwodzie nowosybirskim
  • Kujbyszew – miasto w Armenii

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kujbyszewski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) hist. Kaińsk (1782-1935)

Wiktionary


kujbyszewski

przymiotnik od: Kujbyszew


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kujbyszewem, dotyczący Kujbyszewa (współcz. Samara)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kujbyszew mrz.

Wiktionary


kujda

nazwisko


SJP.pl


kujnąć

potocznie: ukłuć, uderzyć czymś ostrym; piknąć, dziabnąć, dziobnąć


SJP.pl


kujnięcie

potocznie: ukłuć, uderzyć czymś ostrym; piknąć, dziabnąć, dziobnąć


SJP.pl


kujność

zdolność metalu do zmiany kształtu pod wpływem kucia; klepalność, kowalność


SJP.pl


kujny

o metalach: dający się łatwo kuć; kowalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. kowalny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkujnɨ, AS: kui ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kowalny, klepalny

Wiktionary


kujon

pogardliwie o osobie uczącej się na pamięć, pilnie, lecz bez zrozumienia; kowal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. osoba, która dużo się uczy, ale bez zrozumienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kujon wszystko napisał, a nie dał mi ściągnąć!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkujɔ̃n, AS: kui ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujownia ż., kucie n., kujonienie n.

:: fż. kujonka ż.

 czas. kujonić, kuć, wykuć

Wiktionary


kujonek

w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon


SJP.pl

Patrz:

kujon

kujonić

czasownik

 (1.1) gwara. stud. uczyć się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈjɔ̇̃ɲit͡ɕ, AS: kui ̯o̊̃ńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujon, kujonka, kujownia, kucie, kujonienie

 czas. kuć, wykuć

Wiktionary


kujonienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kujonić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkujɔ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: kui ̯o̊̃ńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujon, kujonka, kujownia, kucie

 czas. kujonić, kuć, wykuć

Wiktionary


kujonka

w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: kujon

Wiktionary

Patrz:

kujon

Wymowa:

IPA: kuˈjɔ̃nka, AS: kui ̯õnka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kujon.

Wiktionary


kujonki

w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon


SJP.pl

Patrz:

kujon

kujonostwo

potocznie: pilne, mechaniczne uczenie się bez zrozumienia, wykuwanie na pamięć; kujoństwo


SJP.pl


kujoński

kujoństwo, kujon


SJP.pl

Patrz:

kujoństwo, kujon

kujoństwo

potocznie: pilne, mechaniczne uczenie się bez zrozumienia, wykuwanie na pamięć; kujonostwo


SJP.pl


kujot

drapieżne zwierzę z rodziny psów; wilk amerykański; kojot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. kojot

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) gwara. złodziejska: złodziej, który okrada cmentarze

Wiktionary

Kojot preriowy, kojot, kujot, wilk preriowy Ameryki Północnej (Canis latrans) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie pośrednim między małym wilkiem a szakalem. Ma bardziej krępą budowę, krótszą szyję i ostrzejszy pysk niż wilk europejski. Zamieszkuje obszary od Alaski do Panamy. Wyróżnia się ok. 19 podgatunków kojota.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nocami wyły w gąszczach dzikie zwierzęta, mianowicie jaguary, arkansaskie wilki i kujoty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkujɔt, AS: kui ̯ot

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kojot

Wiktionary


kujownia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. stud. biblioteka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈjɔvʲɲa, AS: kui ̯ovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kujon, kujonka, kucie, kujonienie

 czas. kujonić, kuć, wykuć

Wiktionary


kujpom

środowiskowo: województwo kujawsko-pomorskie; Kujpom, KujPom


SJP.pl


kuk

kucharz okrętowy; kok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) żegl. kucharz na statku

Wiktionary

  • Kuk – kucharz okrętowy
  • Kuk – prabóstwo egipskie uosabiające ciemność,
  • Kuk – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, w gminie Tomislavgrad,
  • Kuk – wieś w Chorwacji, w żupanii karlowackiej, w gminie Cetingrad,
  • Kuk – wieś w Kosowie, w regionie Prizren, w gminie Dragaš,
  • Kuk – wieś w Słowenii, w gminie Tolmin,
  • Kuk – stanowisko archeologiczne w Papui-Nowej Gwinei, będące świadectwem rolniczej działalności człowieka na przestrzeni ostatnich kilku tysiącleci,
  • Kuk – szczyt w Karpatach ukraińskich w paśmie Połony Borżawskiej (grupa Połoniny Kuk).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kok

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 od etym|franc|coq., a to od etym|ang|cook.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kuk (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) anat. biodro

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuk, AS: kuk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kok

Wiktionary


kukabura

ptak z rodziny zimorodków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Dacelo|ref=tak.;

Wiktionary

Kukabura chichotliwa, kukabura, łowiec olbrzymi (Dacelo novaeguineae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae), zamieszkujący wschodnią i południowo-wschodnią Australię. Introdukowany na Tasmanii i w południowo-zachodniej Australii. Mimo swej nazwy gatunkowej nie występuje na Nowej Gwinei.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W następnej wolierze zobaczą państwo parę kukabur.

Wiktionary


kukać

1. o kukułce: wydawać charakterystyczny dla niej głos
2. naśladować głos kukułki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakukać)

 (1.1) ornit. wydawać dźwięki charakterystyczne dla kukułki

 (1.2) stpol. lamentować, narzekać

 (1.3) slang. patrzeć ukradkiem

 (1.4) slang. szukać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kukułka kukała w oddali.

 (1.3) Przestań już tam kukać!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkukat͡ɕ, AS: kukać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zakukanie n., okukanie n., kuku n., kukanie n., kukułka ż., kukułeczka ż., kukawka ż.

 czas. kuknąć dk., zakukać dk., wykukać dk., okukać dk.

 przym. kukułczy

 wykrz. kuku

Wiktionary


kukal

rodzaj ptaków z rodziny kukułkowatych


SJP.pl


kukang

rodzaj ssaków naczelnych z rodziny lorisowatych


SJP.pl

Kukang (Nycticebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Lorisinae w obrębie rodziny lorisowatych (Lorisidae).

Wikipedia


kukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zakukać, kukać ndk.

 wykrz. kuku

 rzecz. zakukanie n., kuku n., kukułka ż.

Wiktionary


kukaweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od kukawka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukułka ż.

Wiktionary


kukawik

rodzaj ptaków z podrodziny kukułek


SJP.pl


kukawka

1. gwarowo: kukułka;
2. gliniany instrument muzyczny


SJP.pl

Toponimy

w Polsce
  • Kukawka – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gm. Wojsławice
  • Kukawka – gajówka w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Grabów nad Pilicą
  • Kukawka – część wsi Chmielnik-Kolonia, w woj. lubelskim, pow. lubelskim, gm. Bełżyce
  • Kukawka – część Gdańska, w dzielnicy Osowa
  • Kukawka – struga, dopływ Nurca
  • Kukawka – gromada

Wikipedia


kukawkowate

podrodzina ptaków z rzędu kukułkowych


SJP.pl


kukawkowaty

o cechach kukawkowatych (podrodzina ptaków)


SJP.pl


kukawski

nazwisko


SJP.pl


kukbuk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. książka kucharska, zwykle internetowa, w formie bloga

Wiktionary

KUKBUK – polski kwartalnik kulturalno-kulinarny, ukazujący się od listopada 2012 roku, założony przez siostry Darię i Biankę Pawlewskie oraz Oliwię Gede-Niewiadomską.

Wikipedia


kuke

skrótowiec

 (1.1) = Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A.

Wiktionary

  • Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych (KUKE, KUKE S.A.) – zakład ubezpieczeń

Miejscowości w Estonii:

  • Kuke – wieś w prowincji Lääne, w gminie Hanila
  • Kuke – wieś w prowincji Sarema, w gminie Kaarma

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkukɛ, AS: kuke

Wiktionary


kukersyt

lekka, porowata skała osadowa z grupy łupków palnych


SJP.pl

Kukersyt – skała osadowa, odmiana łupka węglowego sapropelowego zawierająca do 75% substancji węglowych.

Występuje w osadach ordowickich północno-wschodniej Estonii (dokładniej w piętrze sandb górnego ordowiku, lokalne piętro Kukruse, tradycyjne oznaczenie C, według dawnego podziału ordowiku część karadoku).

Wikipedia


kuki

1. język ludu Kuki;
2. rzadko: fragment tekstu wysyłany przez serwis internetowy do przeglądarki internauty, pozwalający m.in. na zapamiętanie danych i utrzymanie sesji; ciasteczko, cookie


SJP.pl

Kuki (jap. 久喜市 Kuki-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Saitama, na wyspie Honsiu. Ma powierzchnię 82,41 km². W 2020 r. mieszkało w nim 150 599 osób, w 62 272 gospodarstwach domowych (w 2010 r. 154 335 osób, w 57 195 gospodarstwach domowych).

Wikipedia


kukiel

rodzaj ptaków z podrodziny kukułek


SJP.pl


kukielnik

rodzaj ptaków z podrodziny kukali


SJP.pl


kukieła

nazwisko


SJP.pl


kukiełeczka

zdrobnienie od: kukiełka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kukiełka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkucɛˈwɛt͡ʃka, AS: kuḱeu̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukiełka ż., kukła ż.

 przym. kukiełkowy

Wiktionary


kukiełka

rodzaj teatralnej lalki na kiju, poruszanej przez aktora ukrytego za parawanem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kukła

 (1.2) teatr. lalka teatralna osadzona na kiju i animowana od dołu;

 (1.3) daw. prosta zabawka, lalka wykonana z gałganów

 (1.4) kulin. regionalna nazwa różnych rodzajów okrągłych lub podłużnych bułek, czasem ze słodkiego ciasta

Wiktionary

Lalka teatralna – lalka przystosowana do występów w teatrze lalek i innych rodzajach widowisk, poruszana przez aktora-lalkarza, najwcześniej znana była w Chinach.

W Polsce popularne były lalkowe szopki bożonarodzeniowe, istniał też kukiełkowy teatr jarmarczny. Po II wojnie światowej nastąpił rozwój teatru lalkowego w Polsce, kultywuje się tradycję szopki politycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Targany sprzecznościami i różnymi namiętnościami przypominał kukiełkę poruszaną nieznaną ręką.

 (1.3) W domu zresztą zabawek dla małej nie było – szmaciana kukiełka musiała wystarczyć za wszystko.

 (1.4) Na straganie kupiła dziecku słodką kukiełkę i szła dalej, rozglądając się po jarmarku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukła ż.

:: zdrobn. kukiełeczka ż.

 przym. kukiełkowy

Wiktionary


kukiełkowy

przymiotnik od: kukiełka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kukiełkami, odnoszący się do kukiełek

przymiotnik jakościowy

 (2.1) wykonywany przy pomocy kukiełek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukiełeczka ż., kukiełka ż., kukła ż.

Wiktionary


kukiz

nazwisko


SJP.pl

  • Kukiz – polskie nazwisko.

Wikipedia


kukizowiec

zwolennik lub członek stowarzyszenia Kukiz'15


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. członek ruchu Kukiz’15

 (1.2) polit. zwolennik ruchu Kukiz’15

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I choć w wielu kwestiach kukizowcy głoszą poglądy radykalne (atakują np. rząd za zbyt miękką politykę wobec uchodźców), to mają wyższe poparcie w elektoracie centrowym niż prawicowym.

 (1.2) U mnie w pracy większość to kukizowcy.

Wiktionary


kukla

nazwisko


SJP.pl

Kukla (bułg. Кукля) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Gabrowo, w gminie Drjanowo. Miejscowość jest wyludniała.

Wikipedia


kuklewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Czesław Kuklewicz – polski brydżysta
  • Roman Kuklewicz – polski dyrygent

Wikipedia


kuklik

bylina z rodziny różowatych, używana dawniej jako przyprawa i w celach leczniczych


SJP.pl

Kuklik (Geum) – rodzaj roślin kwiatowych z rodziny różowatych. Obejmuje ok. 50 gatunków występujących w umiarkowanych i chłodnych strefach na obydwu półkulach. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – łąki górskie, miejsca skaliste, zarośla i lasy. Szereg gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Zarówno w naturze, jak i w hodowli łatwo tworzą mieszańce.

Wikipedia


kuklin

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

Kuklin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Wieczfnia Kościelna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej „Kuklin”.

Wikipedia


kuklinów

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Kuklinów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Kobylin
  • Kuklinów – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Kobylin
  • Kuklinów – osada leśna wsi Rzemiechów w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Kobylin

Wikipedia


kukliński

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Kukliński − polski polityk, poseł na Sejm
  • Antoni Kukliński − polski ekonomista, geograf ekonomiczny
  • Jan Kukliński − polski fotograf
  • Mirosław Kukliński − polski samorządowiec, prezydent Tomaszowa Mazowieckiego, elektrotechnik, poseł na Sejm
  • Piotr Kukliński – polski oceanograf
  • Piotr Kukliński – pseudonim literacki polskiego pisarza Mariana Piotra Rawinisa
  • Ryszard Kukliński − polski oficer, agent wywiadu amerykańskiego

Wikipedia


kuklis

nazwisko


SJP.pl


kuknąć

1. potocznie: spojrzeć, zerknąć, często ukradkiem;
2. o kukułce: wydać dźwięk "kuku"


SJP.pl


kuknięcie

1. potocznie: spojrzeć, zerknąć, często ukradkiem;
2. o kukułce: wydać dźwięk "kuku"


SJP.pl


kukować

czasownik

 (1.1) gwara. żegl. gotować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈkɔvat͡ɕ, AS: kukovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukowanie

Wiktionary


kukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kukować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkukɔˈvãɲɛ, AS: kukovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kukować

Wiktionary


kukowka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. kukułka

Wiktionary


kukowski

nazwisko


SJP.pl

Kukowski (Kukowsky) – kaszubski herb szlachecki.

Wikipedia


kukri

ciężki, krótki i wygięty nóż nepalski o szerokiej głowni, używany przez Gurkhów jako broń sieczna oraz narzędzie


SJP.pl

Kukri, khukri, język nepalski:खुकुरी wym.: khukurī – ciężki zakrzywiony nepalski nóż używany zarówno jako broń sieczna o głowni krzywej jednosiecznej jak i jako narzędzie. Kukri stanowi część uzbrojenia i heraldyki Gurkhów – narodu wojowników. Dla wielu ludzi jest znany jako nóż Gurkhów.

Wikipedia


kuks

1. cios łokciem albo pięścią; kuksaniec; szturchaniec
2. akcje przedsiębiorstwa zajmującego się wydobyciem surowców naturalnych


SJP.pl

Kuks (niem. Kukus) – gmina i wieś w powiecie Trutnov w kraju kralovohradeckim w Czechach, znana z rzeźb Mateusza Bernarda Brauna (czołowego rzeźbiarza baroku w Czechach), zachowanych w byłym barokowym szpitalu i (częściowo) Betlejem (cz. Betlém).

Wikipedia


kuksa

szturchnąć kogoś łokciem lub pięścią, dać szturchańca, kuksańca


SJP.pl


kuksać

szturchnąć kogoś łokciem lub pięścią, dać szturchańca, kuksańca


SJP.pl


kuksaniec

cios łokciem albo pięścią; szturchaniec; kuks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słabe szturchnięcie

Wiktionary


kuku

1. potocznie, zwykle w języku dzieci lub w rozmowie dorosłych z nimi, także żartobliwie:
a) mała ranka, skaleczenie;
b) ból, cierpienie;
2.
a) odgłos, odgłosy wydawane przez samca kukułki; kuknięcie, kukanie;
b) wyraz imitujący odgłos wydawany przez samca kukułki;
3. gra w karty


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wyraz onomatopeiczny naśladujący odgłosy samca kukułki

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) dziecięce: niewielkie uszkodzenie ciała, krzywda

Wiktionary

  • kuku – gra karciana
  • kuku – potrawa kuchni perskiej
  • Kuku – miejscowość w Estonii


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kuku — krzyknęła w lesie kukułka; kuku… kuku… — odpowiedziało echo.

 (2.1) Piotrusiu, pokaż mamie, gdzie zrobiłeś sobie kuku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuku, AS: kuku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukułka ż., kukułeczka ż., kukanie n., okukanie n.

 czas. kukać ndk., zakukać dk., wykukać dk., okukać dk.

 przym. kukułczy

Wiktionary


kukuczka

kukuczka kapturkowata - roślina z rodziny storczykowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. nazwa systematyczna|Cuculus canorus|Linnaeus|ref=tak., kukułka

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kukowka.

Wiktionary


kukui

olej kukui - olej z nasion tungowca (malezyjskiego drzewa), składnik kosmetyków


SJP.pl

Tung molukański, nazywany także tungowcem molukańskim, dwuguzem trzyłatowym, kroplanem trzyłatowym (Aleurites moluccanus) – gatunek drzewa z rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Prawdopodobnie pochodzi z Malezji. Jest obecnie uprawiany w licznych krajach tropikalnych i subtropikalnych. Olej kukui zawiera dużą ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych (przede wszystkim kwas linolowy).

Wikipedia


kukulski

nazwisko


SJP.pl


kukunamuniowaty

potoczne, żartobliwe określenie pochodzące od związku frazeologicznego: mieć kuku na muniu (być upośledzonym na umyśle), oznaczające tyle co: głupi, ograniczony intelektualnie, naiwny


SJP.pl


kukuruźnik

potocznie: radziecki samolot Po-2


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. lotn. wojsk. mały radziecki dwupłatowy samolot z okresu II wojny światowej; używano go najczęściej podczas zwiadów

Wiktionary

Po-2 (ros. По-2) – radziecki dwupłatowy samolot szkolny i wielozadaniowy, zaprojektowany w 1928 w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Polikarpowa. Do roku 1944 maszyna była oznaczona jako U-2, a jej popularna nazwa to Kukuruźnik. W kodzie aliantów oznaczony jako Mule od ang. muł, a przez Polaków nazywany „pociak”.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkukuˈruʑɲik, AS: kukuruźńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukurydza ż.

 przym. kukurydziany, kukurydzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Po-2

Wiktionary


kukurydza

1. jednoroczna roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych, o bardzo wysokiej łodydze, szerokich liściach i dużych ziarnach zebranych w kolby, uprawiana powszechnie na ziarno pastewne, dla celów przemysłowych i spożywczych (kukurydza zwykła), jako pasza dla bydła (kukurydza pastewna) oraz dla celów konsumpcyjnych jako warzywo (kukurydza cukrowa);
2. kolba tej rośliny;
3. ziarna tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roln. nazwa systematyczna|Zea|L.|ref=Zea (genus)., rodzaj roślin zbożowych z rodziny wiechlinowatych;

 (1.2) kulin. kolba kukurydzy (1.1)

 (1.3) kulin. ziarno kukurydzy (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najwcześniej kukurydza była uprawiana w Meksyku.

 (1.2) Od ulicznego sprzedawcy można było kupić kukurydzę, po 5 złotych za sztukę.

 (1.3) Dziadek pod wieczór sypnął kurom kukurydzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkukuˈrɨd͡za, AS: kukuryʒa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukurydzianka ż., kukuruźnik m., kukurydzowe nmos.

 przym. kukurydziany, kukurydzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. złoto Ameryki

Wiktionary


kukurydzanka

kasza lub mąka kukurydziana; kukurydzianka


SJP.pl


kukurydzany

zrobiony z kukurydzy; kukurydziany, kukurydzowy


SJP.pl


kukurydziak

potocznie:
1. treningowa gruszka bokserska;
2. placek z kukurydzą


SJP.pl


kukurydzianka

kasza lub mąka kukurydziana; kukurydzanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. mąka kukurydziana

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukurydza ż.

 przym. kukurydzowy

Wiktionary


kukurydziany

zrobiony z kukurydzy; kukurydzowy, kukurydzany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zrobiony z kukurydzy

 (1.2) dotyczący kukurydzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Grupa północnych kaczek krzyżówek nauczyła się np. jeść suchą mąkę kukurydzianą – nosząc ją w dziobie do stawu w celu rozmoczenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkukurɨˈd͡ʑãnɨ, AS: kukuryʒ́ãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukurydza ż., kukuruźnik m.

 przym. kukurydzany

 przym. kukurydzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kukurydzany

Wiktionary


kukurydzowy

zrobiony z kukurydzy; kukurydziany, kukurydzany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kukurydzą, dotyczący kukurydzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukurydza ż., kukurydzianka ż., kukuruźnik m., kukurydzowe nmos.

 przym. kukurydziany

Wiktionary


kukuryku

słowo naśladujące odgłos wydawany przez piejącego koguta


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. dźwięk naśladujący pianie koguta

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) pot. pianie koguta

 (2.2) pot. ozdoba stercząca z nakrycia włosów

 (2.3) pot. włosy w nieładzie, sterczące

 (2.4) gwara więzienna budzenie strażnika dla zabawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać, • Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać, • Że aż kogut na patyku • Zapiał gniewnie: "Kukuryku!"

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkukuˈrɨku, AS: kukuryku

Wiktionary


kukuła

gatunek ptaka z rodziny kukułkowatych, np. kukuła białolica


SJP.pl

Kukuła – polskie nazwisko. Według danych z 27.01.2022 roku nazwisko to nosiło 3374 obywateli Polski.

Osoby o nazwisku Kukuła:

  • Artur Kukuła (ur. 1992) – polski skoczek narciarski
  • Henryk Kukuła (ur. 1966) – polski seryjny morderca
  • Janusz Kukuła (ur. 1953) – polski reżyser radiowy i pisarz
  • Karol Kukuła (ur. 1948) – polski ekonomista
  • Mariola Kukuła (ur. 1953) – polska aktorka filmowa i teatralna
  • Wiesław Kukuła (ur. 1972) – żołnierz

Wikipedia


kukułczątko

młode kukułki; kukułczę


SJP.pl


kukułczę

młode kukułki; kukułczątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. pisklę kukułki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z gniazda wypadło akurat kukułczę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukułka ż.

 przym. kukułczy

Wiktionary


kukułczy

1. kukułka;
2. przenośnie: niepożądany, podrzucony w celu wywołania szkody


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla kukułki; dotyczący, odnoszący się do kukułki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest tylko 3 rekordzistów nagrodzonych w 5 najważniejszych kategoriach: "Ich noce" Franca Capry, "Lot nad kukułczym gniazdem" Formana i "Milczenie owiec" Jonathana Demme'a.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈkuwt͡ʃɨ, AS: kukuu̯čy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukułczę n., kuku n., kukułka ż.

 czas. kukać ndk., kuknąć dk.

 wykrz. kuku

Wiktionary


kukułeczka

zdrobnienie od: kukułka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kukułka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkukuˈwɛt͡ʃka, AS: kukuu̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kukać

 wykrz. kuku

 rzecz. kuku n., kukułka ż.

Wiktionary


kukułka

ptak grzebieniowy charakteryzujący się podrzucaniem swoich jaj innym ptakom, aby wychowały ich potomstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości w Polsce

 (1.2) lotn. polski samolot konstrukcji Eugeniusza Pieniążka

Wiktionary

  • kukułka – ptak z podrodziny kukułek
  • Kukułka – gatunek średniego ptaka wędrownego z podrodziny kukułek
W Polsce
  • Kukułka – część wsi Kistowo, w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sulęczyno
  • Kukułka – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Mycielin
  • Kukułka – osada leśna w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈkuwka, AS: kukuu̯ka

Wiktionary


kukułki

ptak grzebieniowy charakteryzujący się podrzucaniem swoich jaj innym ptakom, aby wychowały ich potomstwo


SJP.pl

Kukułki (Cuculinae) – podrodzina ptaków z rodziny kukułkowatych (Cuculidae).

Wikipedia


kukułkowate

rodzina ptaków z rzędu kukułkowych


SJP.pl

Kukułkowate (Cuculidae) – rodzina ptaków z rzędu kukułkowych (Cuculiformes). Obejmuje ptaki o zróżnicowanej wielkości, długich ogonach i silnych nogach. Preferują środowiska leśne, choć niektóre gatunki żyją na otwartej przestrzeni. Główny pokarm to owady. Wiele gatunków należących do tej rodziny to pasożyty lęgowe – składają swoje jaja do gniazd innych ptaków. Często pisklęta kukułkowatych po wykluciu wyrzucają z gniazda jaja bądź pisklęta gospodarzy.

Wikipedia


kukułkowaty

1. rzadko: podobny do kukułki;
2. o cechach kukułkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


kukułkowe

kukułka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Cuculiformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

Wiktionary

Wikipedia

Patrz:

kukułka

Przykłady

 (1.1) Do rzędu kukułkowych należy jedna rodzina.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kukułka ż.

Wiktionary


kukułkowy

kukułka


SJP.pl

Patrz:

kukułka

kukła

1. drewniany manekin przedstawiający człowieka
2. potocznie: osoba wykorzystywana przez kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedmiot wykonany na podobieństwo postaci człowieka, zwykle przedstawionej karykaturalne

Wiktionary

Kukła – wyobrażenie, zwykle karykaturalne lub alegoryczne, postaci ludzkiej lub zwierzęcej. W obrzędach regionalnych wykonana do rytualnego zniszczenia (topienie, palenie) w porze wiosennego lub zimowego przesilenia, symbolizującego wypędzanie zła nagromadzonego przez rok (np. Año viejo, Marzanna, również: Wieszanie Judasza, Judosz). Obecnie wykorzystywana jako karnawałowa atrakcja turystyczna lub w demonstracjach politycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkukwa, AS: kuku̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuklarz m., Kukła ż., Kukły nmos.

:: zdrobn. kukiełka ż.

 przym. kukłowy, kukiełkowy

Wiktionary


kukłowaty

rzadko: podobny do kukły, przypominający wyglądem kukłę


SJP.pl


kul

1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = eduk. rel. Katolicki Uniwersytet Lubelski;

 (1.2) = eduk. Kaszubski Uniwersytet Ludowy

Wiktionary

  • Kul – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim
  • Kul – wieś na Litwie, w gminie rejonowej Soleczniki
zobacz też
  • KUL – Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Teraz studiuję na KUL-u, choć wcześniej byłem rok na UŚ-u.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kul, AS: kul

Wiktionary


kul-owiec

pracownik KUL-u (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego); kulowiec


SJP.pl


kul-owski

KUL (Katolicki Uniwersytet Lubelski); kulowski


SJP.pl


kula

1. bryła ograniczona sferą;
2. przedmiot kształtu tej bryły;
3. pocisk broni palnej ręcznej i dział;
4. metalowy przedmiot miotany w czasie zawodów lekkoatletycznych;
5. przedmiot (wysoki kij z poprzeczką na wysokości pachy) pomocny osobom kulawym i ułomnym przy chodzeniu;
6. w informatyce: mysz odwrócona (stosowana m.in. w laptopach)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. abstrakcyjna bryła utworzona z wszystkich punktów, których odległość od pewnego ustalonego punktu jest nie większa od pewnej ustalonej liczby;

 (1.2) każdy przedmiot o kształcie zbliżonym do kuli (1.1)

 (1.3) wojsk. pocisk z broni palnej

 (1.4) med. rodzaj laski do wysokości pachy ułatwiająca chodzenie inwalidzie;

 (1.5) sport. sprzęt lekkoatletyczny używany w konkurencji pchnięcia kulą

 (1.6) fiz. astr. ciało niebieskie w kształcie zbliżonym do kuli (1.1)

 (1.7) lwów. noga

 (1.8) etn. rytuał polegający na okrężnej wymianie przedmiotów o znaczeniu symboliczno-obrzędowym;

 (1.9) jeźdz. łęk u siodła

 (1.10) pot. anat. zazwyczaj lm. jądro mężczyzny

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. ter. od: kulać

Wiktionary

Kula – uogólnienie pojęcia koła na więcej wymiarów, zdefiniowane dla wszystkich przestrzeni metrycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kula jest uogólnieniem koła na trzy wymiary.

 (1.2) W kręgle gra się kulami.

 (1.3) Sierżant dostał kulą w nogę.

 (1.10) Mirek zarobił piłką w kule.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkula, AS: kula

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-3,5)

 rzecz.

:: zdrobn. kulka ż., kuleczka ż.

 czas. kulać, pokulać

 przym. kulisty

 (1.4,6)

 rzecz. kulas m.

 czas. kuleć, kulawić, okulawić

 przym. kulawy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) piłka, bila

 (1.3) pocisk, nabój

 (1.4) laska

 (1.10) jądro, pot. jajo

Wiktionary


kulab

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowym Tadżykistanie;

Wiktionary

Kulab – miasto w południowym Tadżykistanie (wilajet chatloński), w dolinie rzeki Jach-su.

Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 74 tys. Trzecie co do wielkości miasto kraju.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kulabski

Wiktionary


kulabski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kulabem, dotyczący Kulabu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kulab mrz.

Wiktionary


kulać

1. popychać coś okrągłego, np. piłkę; toczyć, turlać;
2. kulać się - toczyć się, turlać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) posuwać, toczyć coś okrągłego, turlać

czasownik zwrotny kulać się

 (2.1) toczyć się, turlać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczynka kulała piłkę.

 (2.1) Piłka kulała się chodnikiem.

 (2.1) Dzieci kulały się po trawie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkulat͡ɕ, AS: kulać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos., kula ż., kulka ż., kulanie n.

 przym. kulowy

Wiktionary


kulajda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. popularna w południowych Czechach gęsta zupa składająca się z wody, śmietany, grzybów, jajek, ziemniaków i przypraw

Wiktionary

Kulajda – gęsta i pożywna zupa kuchni czeskiej, składająca się z wody, śmietany, grzybów, jajek, ziemniaków i przypraw. Popularna w południowych Czechach, charakteryzuje się specyficznym smakiem nadawanym jej przez grzyby. Przygotowywana według licznych zróżnicowanych przepisów. Pochodzenie nazwy nie jest jednoznaczne, podawane są rozmaite jej źródłosłowy.

Wikipedia


kulak

w górnictwie: okrąglak sosnowy lub świerkowy używany na okładzinę


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Kulak – polski duchowny
  • Teresa Kulak – polska historyk
  • Zbigniew Kulak – polski polityk, chirurg

Wikipedia


kulakowski

nazwisko


SJP.pl


kulanie

turlanie, toczenie czegoś okrągłego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kulać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlãɲɛ, AS: kulãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kulać

 rzecz. kulki nmos., kulka ż.

Wiktionary


kulanka

kulanka pospolita - gatunek wija z rodziny Armadillidiidae


SJP.pl

Kulanka (Armadillidium) – rodzaj lądowego skorupiaka z rzędu równonogów i rodziny Armadillidiidae.

Zaniepokojona potrafi zwinąć się w idealną kulkę, z czułkami schowanymi do środka.

Wikipedia


kulas

pospolicie:
1. człowiek kulawy; kulawiec
2. noga
3. krzywa, niezdarnie, niestarannie napisana litera


SJP.pl

Kulas – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 4238 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 4669. Nazwisko pochodzi od kula lub kuleć lub kulić i jest najbardziej rozpowszechnione w środkowo-północnej Polsce. Nazwisko po raz pierwszy odnotowano w Polsce w 1460 roku i można znaleźć także wśród Polaków w Niemczech.

Wikipedia


kulaszewicz

nazwisko


SJP.pl


kulawa

utykający na nogę; kulejący; chromy


SJP.pl

Kulawa (Kaława) – struga na Równinie Charzykowskiej na skraju Zaborskiego Parku Krajobrazowego, w regionie Kaszub zwanym Zaborami. Źródła rzeki znajdują się na południe od leśniczówki Bukówki w głębokiej rynnie polodowcowej.

Obszar źródłowy rzeki charakteryzuje się śladami poeksploatacyjnymi wydobycia kredy jeziornej. Rzeka przepływa południkowo wartkim strumieniem przez łąki i terasy dolinne malowniczej doliny leśnego obszaru Borów Tucholskich. Przypływa przez jeziora Duże Głuche, Małe Głuche i Szczeczonek uchodząc do Zbrzycy w miejscowości Laska. Rzeka stanowi kajakowy szlak wodny (ze wskazaniem na kajaki typu jedynka). Dolina rzeki Kulawy w roku 2009 została objęta ochroną rezerwatu o nazwie "Dolina Kulawy".

Wikipedia


kulawiak

nazwisko


SJP.pl


kulawić

potocznie: czynić kulawym


SJP.pl


kulawiec

pospolicie: człowiek kulawy; kulas


SJP.pl

Kulawiec – północny grzbiet Trzydniowiańskiego Wierchu w Tatrach Zachodnich. Na niższym z wierzchołków tego szczytu (1758 m) północna grań Kończystego Wierchu rozdziela się na dwie granie: grań Kulawca dalej biegnącą w tym samym północnym kierunku i grań Ropy odbiegającą w północno-zachodnim kierunku.

Wikipedia


kulawik

nazwisko


SJP.pl

  • Kulawik – polskie nazwisko
  • (17815) Kulawik – planetoida

Wikipedia


kulawizna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. patologiczna nierównomierność chodu zwierzęcia;

Wiktionary

Kulawizna – u konia nierównomierność chodu, spowodowana odciążaniem jednej (lub więcej) bolejącej kończyny lub sztywnością kończyn. W większości przypadków, konie kuleją na przednie kończyny, ponieważ utrzymują one 60-65% ciężaru ciała konia, uczestnicząc też w ruchu naprzód. Najczęściej przyczyna kulawizny konia znajduje się w obszarze między kopytem a stawem nadgarstkowym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos.

Wiktionary


kulawka

1. szklany kielich bez podstawki przystosowany do jednorazowego wypicia całej zawartości;
2. zakaźna choroba młodych zwierząt


SJP.pl

Kulawka, kusztyk, kuszyk – szklany kielich bez podstawy, niemożliwy do odstawienia bez uprzedniego wypicia trunku. Popularny w Polsce przede wszystkim w XVIII wieku.

Kulawki zdobione były kunsztownym rytowaniem. Naczynia często używano jako kielicha wiwatowego, rozbijanego w ochocie po opróżnieniu. Ten typ kielicha był popularny również w Anglii.

Wikipedia


kulawość

kulawy


SJP.pl

Patrz:

kulawy

kulawy

utykający na nogę; kulejący; chromy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) utykający na nogę

 (1.2) przen. źle zorganizowany lub źle funkcjonujący

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek utykający na nogę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlavɨ, AS: kulavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulawka ż., kulawiec m., kulas m.

 czas. kuleć ndk.

 przysł. kulawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okulały; przest. chromy; gw-pl|Górny Śląsk|szpotlawy.

 (1.2) kiepski

 (2.1) pot. kulawiec, kulas; przest. chromy

Wiktionary


kulbacki

nazwisko


SJP.pl


kulbaczyć

siodłać konia


SJP.pl


kulbak

drapieżna ryba morska z rodziny fląder, żyjąca w północnej części Atlantyku i Oceanu Spokojnego, ceniona ze względu na smaczne mięso; halibut


SJP.pl

Halibut atlantycki, halibut biały, kulbak biały, kulbak (Hippoglossus hippoglossus) – gatunek morskiej ryby z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae). Jest największym przedstawicielem tej rodziny.

Wikipedia


kulbaka

rodzaj tatarskiego, wysokiego siodła z szerokimi drewnianymi łękami


SJP.pl

Kulbaka – typ siodła wojskowego pokrytego skórą stosowany m.in. przez kawalerię.

Kulbaka żołnierska charakteryzuje się wysokimi łękami, pozwalającymi jeźdźcowi na pewne trzymanie się w siodle w trakcie walki szablą – gdy podczas wykonywania cięcia znad głowy jeździec jest uniesiony wysoko w strzemionach, a energia związana z takim ciosem powoduje silne i nagłe przemieszczenie się jego środka ciężkości.

Wikipedia


kulbaki

rodzaj tatarskiego, wysokiego siodła z szerokimi drewnianymi łękami


SJP.pl

Kulbaki (biał. Кульба́кі) – dawna wieś – od 2008 część miasta Grodno na Białorusi.

Wikipedia


kulbin

drapieżna ryba z rodziny kulbinowatych; orłoryb; scjena


SJP.pl

Kulbin, orłoryb (Argyrosomus regius) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny kulbinowatych (Sciaenidae).

Wikipedia


kulbinowate

rodzina drapieżnych ryb, żyjących w morzach tropikalnych i subtropikalnych, łowionych ze względu na smaczne mięso; orłoryby


SJP.pl

Kulbinowate, orłoryby, scjeny (Sciaenidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.

Wikipedia


kulbinowaty

o cechach kulbinowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


kulcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kult

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kult, lecz tylko mały kulcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kult m.

Wiktionary


kulczak

nazwisko


SJP.pl

Kulczak (Acaulon Müll. Hal.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Wikipedia


kulczanka

gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


kulczyba

tropikalne drzewo, krzew lub liana, z owoców uzyskuje się strychninę, a z kory niektórych gatunków kurarę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Strychnos|L.|ref=tak., trująca roślina z rodziny loganiowatych występująca pod postacią drzew, krzewów i pnączy;

Wiktionary

Kulczyba (Strychnos L.) – rodzaj roślin z rodziny loganiowatych Loganiaceae. Obejmuje ok. 190 lub 203 gatunki (najbardziej zróżnicowany rodzaj w obrębie rodziny). Najwięcej gatunków występuje w Afryce równikowej, gdzie jest ich ok. 75, poza tym rodzaj obecny jest w Ameryce Środkowej i północnej oraz środkowej części Ameryki Południowej, w całej Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i południowo-wschodniej, na Nowej Gwinei oraz w północnej i wschodniej Australii. Większość gatunków występuje w nizinnych lasach równikowych, część rośnie na sawannach.

Wikipedia


kulczycki

nazwisko


SJP.pl

Kulczycki – polskie nazwisko.

  • Adam Joachim Kulczycki (1809-1892), inżynier, kartograf, astronom, podróżnik, powstaniec listopadowy
  • Adam Kulczycki (1906-1984), biolog
  • Adam Kulczycki (1921-2001), powstaniec warszawski
  • Emanuel Kulczycki (ur. 1983), polski filozof
  • Ihor Kulczycki (1941–), ukraiński piłkarz
  • Jakub Kulczycki (–1880), poseł do Sejmu Krajowego Galicji, starosta
  • Jan Kulczycki (1947–), aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, reżyser telewizyjny.
  • Jarosław Kulczycki (1967–), prezenter i dziennikarz telewizyjny
  • Jerzy Franciszek Kulczycki (1640–1694), Kozak, tłumacz, szpieg, dyplomata i żołnierz Jana III Sobieskiego
  • Jerzy Sas Kulczycki (1905–1944), wojskowy, oficer Regia Marina, partyzant
  • Julian Sas-Kulczycki (1887–1946), pułkownik żandarmerii i Korpusu Kontrolerów Wojska Polskiego
  • Kamil Kulczycki (1987–2012), reżyser i scenarzysta filmowy, instruktor harcerski
  • Ludwik Kulczycki (1866–1941), socjolog, publicysta
  • Piotr Kulczycki (1958–), profesor nauk technicznych
  • Porfiriusz Kulczycki (–1716), duchowny greckokatolicki
  • Ryszard Kulczycki (1941–), polski nauczyciel, sportowiec i trener, działacz sportowy
  • Stanisław Kulczycki (1937–), ukraiński historyk
  • Stefan Kulczycki (1893–1960), matematyk, pracownik naukowy, nauczyciel
  • Tadeusz Kulczycki (1948–), lekkoatleta
  • Włodzimierz Kulczycki (1862–1936), lekarz weterynarii, zoolog, anatom zwierząt, profesor i rektor Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, kolekcjoner kobierców wschodnich
  • Zbigniew Kulczycki (1916–1982), historyk, polityk, działacz komunistyczny, starosta

Wikipedia


kulczyk

mały ptak zamieszkujący obrzeża lasów, parki, ogrody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Serinus serinus|ref=tak., ptak z rodziny łuszczaków;

Wiktionary

  • kulczyk – jeden z kilkudziesięciu gatunków ptaków z rodziny łuszczaków (podrodzina łuskacze), m.in.:
    • kulczyk blady (Serinus xanthopygius)
    • kulczyk syryjski (Serinus syriacus)
    • kulczyk zwyczajny (Serinus serinus)
    • kulczyk mozambijski (Crithagra mozambica)

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈkult͡ʃɨk, AS: kulčyk

    Wiktionary


kulczyn

W Polsce
  • Kulczyn – wieś w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Hańsk
  • Kulczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Przyłęk
  • Kulczyn – osada w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Przyłęk
  • Kulczyn – gromada
Na Ukrainie
  • Kulczyn – wieś w rejonie kiwereckim
  • Kulczyn – wieś w rejonie turzyskim

Wikipedia


kulczyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Florian Kulczyński (1950-) – polski lekkoatleta
  • Jan Kulczyński (1931-2015) – polski reżyser teatralny i telewizyjny
  • Leon Kulczyński (1847–1932) – polski nauczyciel
  • Stanisław Kulczyński (1895-1975) – polski botanik, działacz polityczny
  • Wacław Kulczyński (1935–2016) – polski działacz partyjny, wiceminister
  • Władysław Kulczyński (1890–1923) – polski taternik i lekarz
  • Władysław Kulczyński (1854–1919) – polski nauczyciel, zoolog, arachnolog, taternik

Wikipedia


kuldyga

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w zachodniej Łotwie, w Kurlandii, nad rzeką Windawą;

Wiktionary

Kuldyga (łot. Kuldīga; hist. niem. Goldingen) – miasto w zachodniej Łotwie, w Kurlandii, nad rzeką Windawą, siedziba władz novadsu Kuldyga, 12 123 mieszkańców. Kuldyga do dziś zachowała swój rzemieślniczy charakter. Znajdują się tam również nowoczesne zakłady przemysłowe, dominuje przemysł drzewny. W mieście mają swoją siedzibę również filie wyższych uczelni pedagogicznych z Rygi i Lipawy.

Wikipedia


kulebiak

duży, pieczony pieróg nadziewany farszem, np. rybą, ryżem, kapustą, siekanym mięsem; kulebiaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. duży pieczony pieróg z nadzieniem;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: kulebiaka

Wiktionary

Kulebiak (pieróg pieczony wieloporcjowy) – potrawa kuchni rosyjskiej; duży, pieczony pieróg w kształcie szerokiego, spłaszczonego walca, wykonany z ciasta drożdżowego lub półkruchego, nadzianego farszem mięsnym (w tym rybnym) lub warzywnym. Pomimo słowiańskiego pochodzenia tego specjału, przypuszcza się, że nazwa „kulebiak” wywodzi się od niemieckiego słowa Kohlgeback, oznaczającego ciasto nadziewane kapustą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W przedwojennym filmie „Paweł i Gaweł” gospodyni częstuje kulebiakiem jednego z bohaterów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulebiaka ż.

Wiktionary


kulebiaka

duży, pieczony pieróg nadziewany farszem, np. rybą, ryżem, kapustą, siekanym mięsem; kulebiaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. duży pieczony pieróg z nadzieniem;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: kulebiak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spróbuj, proszę, babcinej kulebiaki, bo świeżo upieczona.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulebiak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulebiak

Wiktionary


kuleć

1. utykać
2. źle działać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) utykać na nogę

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kulawy

 przysł. kulawo

 rzecz. kulawy mos., kulki nmos.

Wiktionary


kulecki

nazwisko


SJP.pl


kuleczka

zdrobnienie od: kulka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kulka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlɛt͡ʃka, AS: kulečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos., kulka ż.

 przym. kulowy

Wiktionary


kuleczkować

oczyszczać powierzchnię przedmiotów metalowych strumieniem śrutu; śrutować


SJP.pl


kuleczkowaty

w kształcie kuleczki


SJP.pl


kulecznica

paproć wodna z rodziny marsyliowatych, w Polsce prawnie chroniona; gałuszka kulecznica, gałuszka


SJP.pl


kulej

1. utykać
2. źle działać


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Kulej – polski bokser, mistrz olimpijski, komentator sportowy, poseł na Sejm
  • Lucjan Kulej – polski hokeista, wioślarz, prawnik, olimpijczyk
  • Włodzimierz Kulej – polski malarz, rysownik i grafik oraz wykładowca akademicki

Wikipedia


kuleski

przymiotnik od: Kulesze Kościelne


SJP.pl


kulesza

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. kleik z kaszki kukurydzianej lub mąki owsianej; wiejska potrawa znana w południowo-wschodniej Polsce i na Ukrainie

Wiktionary

  • kulesza – gęsta potrawa z zaparzanej mąki, na Huculszczyźnie mamałyga gotowana na wodzie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈlɛʃa, AS: kuleša

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mamałyga, polenta

Wiktionary


kuleszewicz

nazwisko


SJP.pl


kuleszewo

Kuleszewo (kaszb. Kùleszewò, niem. Kulsow) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica. W Kuleszewie znajduje się kościół z XV wieku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


kuleszówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Kuleszówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Piaseczno.

Wieś wchodzi w skład sołectwa Antoninów – Kuleszówka.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.

Wikipedia


kuleta

nazwisko


SJP.pl


kulewryna

broń małokalibrowa lub działo używane w XV-XVII wieku


SJP.pl

Kolubryna – ogólna nazwa odprzodowych dział artyleryjskich używanych w XVI i XVII wieku.

Nazwa kolubryna pochodzi od łacińskiego słowa colubra – żmija, wężyca; we Francji, gdzie przede wszystkim były używane, nazywane były coulevrine, W Niemczech szlangi. Tego typu działa nazywano także kulewryna, wężownice lub serpentyny.

Wikipedia


kulfon

1. potocznie: krzywo napisana litera, znak
2. potocznie o dużym, niezgrabnym nosie
3. potocznie, zwykle w liczbie mnogiej, o krzywej nodze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ktoś lub coś niezgrabnego, pokracznego, niewydarzonego, w szczególności osoba lub jej defekt fizyczny

 (1.2) pogard. duży, niezgrabny nos; ciężka i krzywa noga; człowiek niezdarny, niezgrabiasz, pokraka

 (1.3) pogard. krzywa litera bądź inny znak graficzny

 (1.4) daw. pogard. numizm. dukat oberżnięty, uszkodzony, podniszczony w obiegu, niepełnowartościowy

 (1.5) przest. uczn. najniższa, niedostateczna ocena w szkole

Wiktionary

Kulfon – postać fikcyjna, kukiełkowy bohater programów dziecięcych TVP.

Imię Kulfona było związane z jego wyglądem, miał długi czerwony nos, potocznie mówiąc – wielki kulfon. Był asystentem Docenta Doświadczalskiego (Jacek Kałucki), antagonisty prowadzącego program „Wyprawy Profesora Ciekawskiego” tytułowego Profesora Ciekawskiego (Andrzej Marek Grabowski), którego asystentką była żaba Monika. Kulfon miał za zadanie porwać żabę Monikę, jednak nie dokonał tego strasznego czynu, gdyż od pierwszego spojrzenia zakochał się w niej.Wszystkie teksty w programach telewizyjnych dla Kulfona i żaby Moniki pisał autor scenariuszy Andrzej Marek Grabowski. Głos postaci był podkładany przez aktora Mirosława Wieprzewskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyglądał niby jakiś utwór cywilizacji europejskiej na tle szarych kulfonów małopolskich.

 (1.1) Żyłaś z nim, dopóki nie miał nic, a teraz go chcesz porzucić, gdy ten kulfon nabrał wartości.

 (1.2) I acan jesteś, byłeś i będziesz kulfon!

 (1.3) Jego zeszyty z pierwszej klasy głównie wypełnione były straszliwymi kulfonami.

 (1.4) Za siódmym razem Bem znalazł już jednego tylko i okrutnego kulfona w sakiewce.

 (1.4) Sięgnął do kamizelki, w której zawsze nosił kulfony oberżnięte i srebro.

 (1.5) Mówiłem mu, żeby się do matmy przyłożył, bo ostatnio znów kulfona zarobił.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kulfonik m.

 przym. kulfoniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bazgroł, gryzmoł

 (1.4) daw. pot. obrzezaniec

 (1.5) pała, fajka, gała

Wiktionary


kulfoniasty

potocznie: krzywy, koślawy, duży


SJP.pl


kulfonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kulfon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulfon m.

Wiktionary


kuliberda

nazwisko


SJP.pl


kuliboda

kuliboda łąkowa - gatunek muchówki z rodziny bzygowatych


SJP.pl


kulić

1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się


SJP.pl


kulice

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Kulice – wieś w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Pelplin
  • Kulice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Nowogard

Zobacz też

  • Kulice Tczewskie

Wikipedia


kulicki

nazwisko


SJP.pl


kuliczkowski

nazwisko


SJP.pl


kulifant

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. trucizna

 (1.2) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. wódka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlʲifãnt, AS: kulʹifãnt

Wiktionary


kulig

kilka sań ciągniętych przez konie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. daw. zabawa zapustna połączona z objeżdżaniem na saniach domów sąsiedzkich, później także kawalkada sań jadących dla zabawy; Gloger.;

 (1.2) przejażdżka sankami połączonymi i zaprzęgniętymi do konia lub pojazdu mechanicznego

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. zob. kulik.

 (2.2) łow. przest. każdy drobny ptak (np. siewka, komusznik, biegus, brodziec, piaskowiec)

Wiktionary

Kulig – jeden lub kilka zaprzęgów konnych z przyczepionymi saniami w formie orszaku. Jest to rodzaj zabawy, organizowanej w ostatnim tygodniu karnawału (w Polsce zwanego zapustami), której często towarzyszy muzyka, śpiew oraz zabawa przy ognisku. Wieczorem częstokroć kulig jest oświetlany pochodniami. Od XVI wieku do początku wieku XX kuligi były bardzo popularną rozrywką zarówno magnaterii, jak i średniej szlachty, dla których stanowiły one uroczystość patriotyczną, po rozbiorach Polski organizowaną na przekór zaborcom jako kultywacja polskiej tradycji narodowej. Na czele kuligu stał wodzirej tradycyjnie zwany Arlekinem, zadaniem którego było tak zaplanować trasę przejazdu kuligu, by łączyć zwaśnione ze sobą rody szlacheckie na wypadek wspólnej akcji zbrojnej przeciwko zaborcom. Taki kulig mógł trwać nawet kilkanaście dni. Kulig zaczynał się zwykle od rozesłania wśród uczestników kuliście zakrzywionej laski, zwanej "kulą". Był to sygnał do zbiórki. Wsiadano na konie albo rozmieszczano się w saniach i pędzono na umówione miejsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A kulig wciąż pędził galopem, krzycząc, gwiżdżąc, śpiewając, strzelając z batów, choć droga była pełna zatok.

 (1.1) Poczynały się te kuligi zwyczajnie w przedostatni tydzień zapustny i trwały do Wstępnej Środy. Że takowe kuligi najwięcej bawiły się pijatyką i obżarstwem, przeto mniej dbając o tańce, przestawali na jakim takim skrzypku, czasem z karczmy porwanym albo między służącą czeladzią wynalezionym…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkulʲik, AS: kulʹik

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. kuligowicz

:: przym. kuligowy

 (2.1)

:: przym. kuligowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kulik, szlichtada

 (1.2) reg. kulik

 (2.1-2) kulik

Wiktionary


kuligowicz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. uczestnik kuligu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulʲiˈɡɔvʲit͡ʃ, AS: kulʹigovʹič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulig m.

 przym. kuligowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulikant

Wiktionary


kuligowo

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 1 podstawowa
  • Kuligowo – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Kuligowo – osada leśna wsi Kuligowo w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Kuligowo – przysiółek wsi Nowe Kramsko w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Babimost
  • Kuligowo – część wsi Trzebunia w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Pcim

Wikipedia


kuligowski

nazwisko


SJP.pl


kuligowy

przymiotnik od: kulig


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kuligiem (zabawą)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie chwycił mróz, nie sypnęło znienacka śniegiem, co fatalnie wróżyło kuligowi i bałwanom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulʲiˈɡɔvɨ, AS: kulʹigovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuligowicz m., kulig

Wiktionary


kulik

ptak z rodziny siewek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Numenius|ref=tak., rodzaj dużego i cętkowanego, eurazjatyckiego ptaka z długim dziobem, z rodziny bekasowatych

 (1.2) daw. dziś reg. zob. kulig.

 (1.3) daw. wiejska zabawa z wodzirejem ubranym w maskę z długim dziobem

 (1.4) daw. później reg. zdrobn. zob. kul.

 (1.5) reg. szynka

 (1.6) reg. policzek

 (1.7) reg. rodzaj mendla

 (1.8) reg. pęczek słomy do przykrywania dachów

Wiktionary

Gatunki ptaków z rodziny bekasowatych (Scolopacidae)

  • kulik alaskański
  • kulik cienkodzioby
  • kulik długodzioby
  • kulik eskimoski
  • kulik syberyjski
  • kulik mniejszy
  • kulik wielki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Były tam […] i żurawie z koronami na głowach, mnóstwo kulików, pstrych i szarych jak myszy, biegających szybko tam i na powrót, niby drobne duchy leśne, na długich, cienkich jak słomki nóżkach.

 (1.2) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkulʲik, AS: kulʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulikant

Wiktionary


kulikant

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. zob. kuligowicz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlʲikãnt, AS: kulʹikãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuligowicz

Wiktionary


kulikowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anton Kulikowski – rosyjski siatkarz
  • Czesław Kulikowski – polski harcerz, prawnik i dyplomata
  • Juliusz Lech Kulikowski – polski biocybernetyk i inżynier biomedyczny
  • Lucjan Kulikowski – polski pilot wojskowy
  • Roman Kulikowski – polski profesor nauk technicznych
  • Sławomir Kulikowski – polski reżyser, scenarzysta i producent filmowy
  • Stefan Leopold Kulikowski – polski wydawca, kolekcjoner sztuki i fotografik
  • Tadeusz Franciszek Kulikowski – polski żołnierz
  • Walery Kulikowski – polski inżynier, naczelnik powstańczy Kowna

Wikipedia


kulin

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Kulin – część miasta Włocławka
  • Kulin – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska
  • Kulin – część wsi Zarzeczewo w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Fabianki

Wikipedia


kulin.

skrót od: kulinarny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


kulinaria

wszystko, co jest związane ze sztuką kulinarną, z przyrządzaniem i spożywaniem posiłków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ogół zagadnień związanych z przygotowywaniem potraw

Wiktionary

Sztuka kulinarna (łac. culina „kuchnia”) – umiejętność przygotowywania jedzenia w sposób smaczny, pożywny i estetyczny, kulinaria zaś to ogół zagadnień związanych z potrawami (np. potrzebne produkty i sposoby przygotowania).

W różnych regionach świata, zależnie od dostępności źródeł pożywienia i wielowiekowej tradycji, wykształciły się różne zwyczaje kulinarne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkulʲĩˈnarʲja, AS: kulʹĩnarʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kulinarny

 przysł. kulinarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztuka kulinarna / kucharska

Wiktionary


kulinarnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób odnoszący się do przygotowywania potraw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nieciekawy aromat sprawia, że piestraki jadalne są bezwartościowe kulinarnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulinaria lm nm.

 przym. kulinarny

Wiktionary


kulinarny

przymiotnik

 (1.1) taki, który dotyczy gotowania, kulinariów, gastronomii, przygotowywania potraw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Francuscy mistrzowie kulinarni wprowadzili aromaty sporządzane w formie wyciągów na spirytusie, które wypierały stosowane dotąd przyprawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulʲĩˈnarnɨ, AS: kulʹĩnarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulinaria lm nm.

 przysł. kulinarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kucharski, gastronomiczny

Wiktionary


kuliński

nazwisko


SJP.pl


kulis

1. najgorzej płatny robotnik w południowo-wschodniej Azji
2. członek najniższej kasty w Indiach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) w południowo-wschodniej Azji: robotnik wykonujący najgorsze, najgorzej płatne prace

 (1.2) członek najniższej kasty w Indiach

 (1.3) kierowca rikszy

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: kulisa

Wiktionary

Kulis – tragarz w południowej i wschodniej Azji, noszący zarówno ładunki, jak i ludzi w lektykach. Członek najniższej kasty w Indiach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkulʲis, AS: kulʹis

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) rikszarz

Wiktionary


kulisa

1. zwykle w lm: dekoracje w formie ścianek lub kotar zamykających po obu stronach scenę
2. wąski pas drzewostanu równej szerokości
3. motyw kompozycji ogrodowej tworzący za pomocą drzew, krzewów, szpalerów
4. urządzenie w maszynie parowej


SJP.pl

  • kulisa (teatr) rodzaj dekoracji
  • pas drzewostanu
  • kompozycja ogrodowa
  • urządzenie w maszynie parowej

zobacz też: kulisy, kulis

Wikipedia


kulisiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Kulisiewicz – polski dziennikarz i śpiewak
  • Maciej Kulisiewicz – polski inżynier budownictwa lądowego
  • Urszula Kulisiewicz – polska prawnik i urzędnik państwowy
  • Tadeusz Kulisiewicz – polski grafik i rysownik

Wikipedia


kulisjer

nieoficjalny pośrednik giełdowy


SJP.pl


kulisowy

przymiotnik od: kulisa


SJP.pl


kulistawy

rzadko: nieco kulisty; okrągławy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) prawie kulisty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zarodniki pieniążków są kulistawe lub elipsoidalne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kula ż.

 przym. kulisty

Wiktionary


kuliste

mający kształt kuli, podobny do kuli; okrągły


SJP.pl


kulisty

mający kształt kuli, podobny do kuli; okrągły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przypominający kształtem kulę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza galaktyka ma formę dysku o kulistym centrum, z którego wychodzą spiralne ramiona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlʲistɨ, AS: kulʹisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos., kula ż., kulistość ż., kulka ż.

 przym. kulistawy, kulkowy, kulowy

 przysł. kuliście

Wiktionary


kulisy

1. część teatru za sceną, niewidoczna dla widzów;
2. nieznane szerzej okoliczności sprawy, zdarzenia


SJP.pl

  • kulisy – część teatru za sceną
  • „Kulisy” – tygodnik wydawany w latach 1957–1981 w Warszawie

Wikipedia


kulisz

1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się


SJP.pl

Kulisz (Kulisch, Kulish):

  • Adam Kulisz, pseud.: Coolish (* 1966), polski wokalista, gitarzysta, harmonijkarz, kompozytor, autor tekstów
  • Karol Kulisz
  • Pantelejmon Kulisz (ukr.: Пантелеймон Олександрович Куліш)

Wikipedia


kulka

1. mała kula; gałka;
2. pot. pocisk małego kalibru;
3. element części łożyska tocznego;
4. gałązka lub kij używane do:
a) zginania i przytwierdzania pędów;
b) przyciągania i łamania suchych gałęzi;
c) wyciągania wiadra z wodą ze studni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od kula

 (1.2) mały przedmiot zbliżony kształtem do kuli

 (1.3) zob. kulki.

Wiktionary

  • kulka – mała kula
  • Kulka – osada leśna w Polsce
  • „Kulka” – florystyczny rezerwat przyrody na terenie gminy Dźwierzuty w województwie warmińsko-mazurskim
  • Kulka – nazwisko

osoby o nazwisku Kulka:

  • Alicja Kulka (ur. 1959) – polska geodetka
  • Bronisława Kulka (zm. 2023) – polska filolożka
  • Gabriela Kulka (ur. 1979) – polska piosenkarka i autorka tekstów
  • Grzegorz Kulka (ur. 1977) – polski prawnik, historyk
  • Grzegorz Kulka (ur. 1996) – polski koszykarz
  • Jan Kulka (1937–2000) – polski poeta i prozaik
  • János Kulka – strona ujednoznaczniająca
  • Konstanty Andrzej Kulka (ur. 1947) – polski skrzypek i pedagog, ojciec Gabrieli Kulki
  • Leszek Kulka (ur. 1947) – polski samorządowiec
  • Lilla Kulka (ur. 1946) – polska artystka
  • Paweł Kulka Kulpiowski (ur. 1944) – polski dyplomata, były ambasador RP w Brazylii
  • Szymon Kulka (ur. 1993) – polski lekkoatleta, długodystansowiec

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.2) szklana / metalowa / kauczukowa / plastikowyastikowa kulka • kulka papieru

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.

:: zdrobn. kuleczka ż.

 czas. kulać ndk., dokulać dk.

 przym. kulisty, kulkowy, kulowy

frazeologia.

 lecieć sobie w kulki • lecieć w kulki • grać w kulki • dostać kulkę w łeb • kulki analne

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1-2) zobtłum|kula.

 (1.3) zobtłum|kulki.

* litewski: (1.1) rutuliukas m.

* łaciński: (1.1) globulus m.; (1.2) globulus m.

źródła.

== kulka (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ziemniak

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkulka, AS: kulka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.

:: zdrobn. kuleczka ż.

 czas. kulać ndk., dokulać dk.

 przym. kulisty, kulkowy, kulowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.

:: zdrobn. kuleczka ż.

 czas. kulać ndk., dokulać dk.

 przym. kulisty, kulkowy, kulowy

frazeologia.

 lecieć sobie w kulki • lecieć w kulki • grać w kulki • dostać kulkę w łeb • kulki analne

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1-2) zobtłum|kula.

 (1.3) zobtłum|kulki.

* litewski: (1.1) rutuliukas m.

* łaciński: (1.1) globulus m.; (1.2) globulus m.

źródła.

== kulka (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ziemniak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kulka kopaś

synonimy.

Wiktionary


kulki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zręcznościowa gra podwórkowa rozgrywana przy pomocy szklanych kulek

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|kulka.

Wiktionary

  • Kulki – komputerowa gra logiczna
  • Petanque – gra zespołowa polegająca na wybijaniu/wbijaniu kulki centralnej, zazwyczaj drewnianej, przy pomocy kilku kulek metalowych/porcelanowych/szklanych przez dowolną liczbę graczy z/do okręgu narysowanego na ziemi/podłodze/boisku; popularna na całym świecie; znana także pod fr. nazwą boules.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kula ż., kulka ż., kuleczka ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulenie n., okolenie, okulawianie n., okulawienie n., kulawizna ż., kulanka ż.

 czas. kulać ndk., dokulać dk., kuleć ndk., okuleć dk., okulawiać ndk., okulawić dk.

 przym. kulisty, kulkowy, kulowy

Wiktionary


kulkomat

1. urządzenie do losowania kulek z małymi przedmiotami po wrzuceniu monety;
2. zabawka do robienia kulek ze śniegu; śnieżkomat


SJP.pl


kulkować

1. obrabiać materiał poprzez uderzanie śrutem;
2. przytwierdzać do ziemi zagięty pędy roślin;
3. w gwarze myśliwskiej: patroszyć ptaka za pomocą specjalnego haczyka (kulki)


SJP.pl


kulkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kulkować.

Wiktionary

  • Kulkowanie – sposób patroszenia ptaków
  • Kulkowanie – rodzaj obróbki plastycznej
  • Kulkowanie – zabieg ogrodniczy

Wikipedia

Powiązane:

 czas. kulkować ndk.

Wiktionary


kulkowaty

podobny kształtem do kulki, okrągły


SJP.pl


kulkówka

żyworodny małż słodkowodny


SJP.pl

Sphaerium (kulkówka, gałeczka) – holarktyczny rodzaj obejmujący pospolite, słodkowodne małże o charakterystycznym, kulistym kształcie muszli i niewielkich wymiarach ciała, należący do rodziny kulkówkowatych (Sphaeriidae).

Wikipedia


kulkówki

żyworodny małż słodkowodny


SJP.pl


kulkówkowate

rodzina słodkowodnych małży


SJP.pl

Kulkówkowate (Sphaeriidae) – rodzina słodkowodnych małży z rzędu Veneroida obejmująca około 150 gatunków o kulistych muszlach perforowanych licznymi kanałami. Są to drobne małże o rozmiarach 2–30 mm, występujące na wszystkich kontynentach. W Polsce stwierdzono występowanie 23 przedstawicieli tej rodziny.

Wikipedia


kulkowy

przymiotnik od: kulka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kulką, dotyczący kulki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos., kulka ż.

 przym. kulisty

Wiktionary


kulm

osad z okresu karbonu dolnego w postaci serii łupków, piaskowców i zlepieńców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. osad pochodzący z okresu karbonu dolnego;

Wiktionary

Geografia

Austria

  • Kulm am Zirbitz – miejscowość
  • Kulm bei Weiz – miejscowość

Czechy

Dawna nazwa miejscowości:

  • Chlumec

Niemcy

  • Kulm – dawny powiat

Polska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wiedziałam, że w naszych okolicach występuje kulm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kulm, AS: kulm

Wiktionary


kulminacja

1. najwyższy punkt, największe nasilenie jakiegoś procesu, uczucia, działania itp.; szczytowy moment;
2. przejście ciała niebieskiego przez płaszczyznę południka; górowanie lub dołowanie;
3. najwyższy punkt na jakimś obszarze; wierzchołek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szczytowy punkt, najmocniejsze nasilenie jakiegoś procesu

 (1.2) astr. proces przejścia ciała niebieskiego poprzez płaszczyznę południka

Wiktionary

Kulminacja (łac. culminatio 'najwyższy punkt') – zjawisko polegające na uzyskaniu przez dane ciało niebieskie maksymalnej albo minimalnej wysokości w czasie obrotu sfery niebieskiej. Kulminacje dzielimy na górną, zwaną też górowaniem, lub dolną nazywaną także dołowaniem. Oba rodzaje kulminacji odbywają się na tym samym okręgu wielkim, zwanym południkiem niebieskim (przechodzącym przez oba bieguny niebieskie oraz zenit i nadir).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkulmʲĩˈnat͡sʲja, AS: kulmʹĩnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kulminować ndk.

 przym. kulminacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apogeum, szczyt

 (1.2) górowanie

Wiktionary


kulminacyjny

kulminacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć

 (1.2) wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą terenu

Wiktionary

Patrz:

kulminacja

Przykłady

 (1.1) Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulmʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: kulmʹĩnacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulminacja ż.

 czas. kulminować

Wiktionary


kulminanta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stan szczytowego napięcia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulmʲĩˈnãnta, AS: kulmʹĩnãnta

Wiktionary


kulnąć

1. popchnąć jakiś przedmiot wprawiając go w ruch obrotowy, potoczyć coś okrągłego;
2. potocznie: uderzyć kogoś;
3. kulnąć się: potoczyć się, przebyć jakąś drogę, tocząc się


SJP.pl


kulnicowce

rząd grzybów niedoskonałych; Sphaeropsidales


SJP.pl


kulnicowiec

przedstawiciel rzędu grzybów niedoskonałych


SJP.pl


kulnik

drobna roślina o niebieskich kwiatach, rosnąca w Alpach i okolicach śródziemnomorskich; globularia


SJP.pl

Kulnik (Globularia L.) – rodzaj roślin należący w systemie APG IV do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Obejmuje około 30 gatunków i mieszańców. Gatunkiem typowym jest Globularia vulgaris L.

Wikipedia


kulnikowate

rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych


SJP.pl


kulnikowaty

o cechach kulnikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


kulochwyt

element strzelnicy, zwykle w postaci muru lub wału ziemnego, znajdujący się za tarczą, zapobiegający wylatywaniu pocisków poza strzelnicę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wał osłaniający strzelnicę

Wiktionary

Kulochwyt – urządzenie do zatrzymywania pocisków z broni strzeleckiej.

Na strzelnicach otwartych jest to nasyp z ziemi lub nasyp podparty od tyłu murem, umieszczony za ostatnią linią tarcz. W pomieszczeniach używa się często odpowiednich skrzyń wypełnionych piaskiem.

Do strzelań mających na celu badania, kulochwyt wypełnia się materiałem który nie niszczy zatrzymywanego pocisku (np. wata i/lub przędza aramidowa albo woda).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strzelnica zarosła i na kulochwytach możesz grzyby zbierać.

Wiktionary


kulomb

jednostka ładunku elektrycznego określająca ilość elektryczności przepływającej przez poprzeczny przekrój przewodnika w ciągu 1 sekundy przy natężeniu prądu elektrycznego równym 1 amperowi; amperosekunda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. fiz. elektr. jednostka ładunku elektrycznego w układzie SI, oznaczana symbolem C;

Wiktionary

Kulomb (C) – jednostka ładunku elektrycznego w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa kulomb pochodzi od nazwiska francuskiego uczonego Charles Coulomb.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkulɔ̃mp, AS: kulõmp

Wiktionary


kulombometr

przyrząd do mierzenia ładunku elektrycznego przepływającego w określonym czasie przez dany obwód elektryczny; kulometr, woltametr


SJP.pl


kulombomierz

przyrząd do mierzenia ilości elektryczności przepływającej przez przewodnik elektryczny


SJP.pl


kulombowski

charakterystyczny dla Coulomba


SJP.pl


kulometr

przyrząd do mierzenia ładunku elektrycznego przepływającego w określonym czasie przez dany obwód elektryczny; kulombometr; woltametr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. urządzenie do pomiaru ładunku elektrycznego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kulometr jest naczyniem, w którym przebiega elektroliza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlɔ̃mɛtr̥, AS: kulõmetr̦

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) woltametr, kulombometr

Wiktionary


kulometria

metoda określania ilości substancji stosowana w chemii analitycznej; opiera się na wykorzystaniu prawa Faradaya - zależności między ilością reagującej substancji a wartością ładunku elektrycznego, który przepłynął przez układ


SJP.pl

Kulometria – zespół metod elektrochemicznych, opartych na zastosowaniu praw elektrolizy Faradaya, określających zależność pomiędzy ilością przepływającego przez obwód ładunku a ilością substancji ulegającej elektrolizie. Wyróżniamy dwa rodzaje kulometrii:

  • potencjostatyczną – pomiar prowadzony w warunkach stałego potencjału,
  • amperostatyczną – pomiar prowadzony w warunkach stałego prądu.

Pomiar ładunku elektrycznego prowadzi się za pomocą kulometru.

Wikipedia


kulomiot

sportowiec uprawiający pchnięcie kulą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. osoba uprawiająca pchnięcie kulą

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przest. wojsk. karabin maszynowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ostatniej próbie kulomiot oddał rzut spalony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈlɔ̃mʲjɔt, AS: kulõmʹi ̯ot

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. kulomiotka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miotacz kulą, kulomiotacz

Wiktionary


kulomiotacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. zawodnik pchnięcia kulą

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulomiot

Wiktionary


kulomiotka

kulomiot


SJP.pl

Patrz:

kulomiot

kulomiotniczy

przestarzale: strzelający z kulomiotu, obsługujący kulomiot


SJP.pl


kulomiotowy

przymiotnik od: kulomiot


SJP.pl


kulon

ptak z rodziny o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Burhinus oedicnemus|ref=tak., średni eurazjatycki i afrykański ptak wędrowny o dużych, żółtych oczach;

 (1.2) ornit. ogólnie ptak z rodziny kulonów (1.1) (nazwa systematyczna|Burhinidae|ref=tak.);

 (1.3) ornit. nazwa systematyczna|Numenius arquata|ref=tak., ptak z rodziny bekasowatych; kulik wielki

 (1.4) daw. mieszczanin

Wiktionary

Kulon (zwyczajny) (Burhinus oedicnemus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny kulonów (Burhinidae), zamieszkujący Europę poza północną i północno-wschodnią częścią kontynentu oraz Afrykę Północną i Azję zachodnią, środkową i południową. Przylot w kwietniu, odlot w sierpniu–październiku. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim, w północnej i wschodniej Afryce oraz południowo-zachodniej Azji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piszczą żałośnie w trzcinach szpaki, kraczą kurki wodne, pogwizdują bekasy, huczą bąki, kwakają ukryte stada kaczek, smutnie pośpiewują rybitwy; rytmicznie wyrzucając do lotu skrzydła kołyszą się kulony, srokosze kują żelazo na gałązkach olszyn, a wysoko na gałęziach sosen edukują swe dzieci, obrzydliwie wrzeszcząc, wrony-matki.

 (1.1) Nad głowami płynących ulatywały miliony ptactwa wodnego, pelikanów, dzikich gęsi, żurawi, kaczek i czajek, kulonów i rybitew; w oczeretach przybrzeżnych słychać było taki gwar, takie kotłowanie się wody i szum skrzydeł, że rzekłbyś, iż odbywają się tam sejmy lub wojny ptasie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkulɔ̃n, AS: kulõn

Wiktionary


kuloodporność

kuloodporny


SJP.pl

Patrz:

kuloodporny

kuloodporny

odporny na przebicie przez niektóre pociski broni palnej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest odporny na przebicie kulą z broni palnej

Wiktionary

Kuloodporny (ang. Bulletproof Monk) – amerykański film z pogranicza komedii, akcji i fantasy. Film jest adaptacją komiksu autorstwa Breta Lewisa i Michaela Avona Oeminga.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kuloodporność ż.

Wiktionary


kulorzęsek

gatunek orzęska wywołującego rybią ospę


SJP.pl

Ichtioftirioza (Ichthyophthiriasis), ospa rybia – zaraźliwa, niebezpieczna i jedna z najczęstszych chorób słodkowodnych ryb akwariowych, wywoływana przez kulorzęska (Ichthyophthirius multifiliis). Niekiedy choroba ta bywa nazywana chorobą „białych punkcików” lub chorobą „grysikową”.

Wikipedia


kulos

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łódź. pogard. noga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź te kulosy!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) noga

Wiktionary


kuloty

szerokie spódnicospodnie do połowy łydek


SJP.pl


kulować

przestarzałe: kulkować;
1. obrabiać powierzchnię materiału poprzez uderzanie śrutem;
2. przytwierdzać do ziemi zagięty pędy roślin


SJP.pl


kulowiec

pracownik KUL-u (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego); KUL-owiec


SJP.pl


kulowierca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. lub żart. osoba, która uznaje kulisty kształt Ziemi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja nie wyśmiewam kulowierców, jedynie staram się, aby spojrzeli na pewne sprawy inaczej i z otwartością.

Wiktionary


kulowski

związany z KUL-em (Katolickim Uniwersytetem Lubelskim), dotyczący KUL-u; KUL-owski


SJP.pl


kulowy

przymiotnik od: kula


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kulą, dotyczący kuli

 (1.2) wykorzystujący kule, przeznaczony na kule

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pogoda ma również wpływ na lot śrutu, a nawet pocisku kulowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulki nmos., kula ż., kulka ż., kuleczka ż., kulistość ż.

 przym. kulisty

 przysł. kuliście

 czas. kulać ndk.

Wiktionary


kulpiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Kulpiński – polski górnik i polityk
  • Robert Kulpiński – polski urzędnik

Inne:

  • Kulpiński – herb szlachecki

Wikipedia


kulpowicz

nazwisko


SJP.pl


kulski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Kulski – polski urzędnik państwowy, dyplomata i działacz partyjny
  • Julian Kulski – polski wojskowy, polityk, samorządowiec
  • Julian Eugeniusz Kulski – polski architekt, żołnierz AK, powstaniec warszawski

Wikipedia


kulson

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pogard. lub żart. policjant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdy ma prawo protestować, jestem z wami kulsony ;)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulsoństwo n., kulsoneria ż.

 przym. kulsoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. policjant; pot. gliniarz, glina, pan władza, misiek, miś, misiak, smerf; obraź. pies; reg. pozn. szkieł.

Wiktionary


kulsza

inaczej: kość biodrowa; biodro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. kość biodrowa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kulszowy

Wiktionary


kulszowy

przymiotnik od: kulsza


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) anat. dotyczący okolic kulszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulsza ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biodrowy

Wiktionary


kult

1. religijna cześć oddawana siłom nadprzyrodzonym, rzeczom lub osobom;
2. całokształt praktyk religijnych i obrzędów, będący jednym z zasadniczych aspektów religii;
3. okazywany komuś lub czemuś wielki szacunek; uwielbienie, cześć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. zachowania o charakterze religijnym skupione na bóstwie, innej istocie lub przedmiocie;

 (1.2) przen. opowiadanie się za jakąś wartością, przekonaniem

Wiktionary

  • kult religijny – wszelkie zachowania i praktyki religijne czynione wobec istoty bądź przedmiotu kultu;
  • kult świętych – szczególna cześć oddawana w Kościele osobom uważanych za zbawione;
  • kult jednostki – kult przywódcy w imperialnym, autokratycznym, autorytarnym lub totalitarnym systemie władzy;
  • Kult – polska grupa muzyczna;
    • Kult – album grupy Kult;

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Ofiara jest nieodłącznym składnikiem kultu.

     (1.2) Po zakazie dystrybucji film ten stał się szybko przedmiotem kultu.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: kult, AS: kult

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. kulcik mrz., kultysta m.

     czas. kultywować ndk.

     przym. kultowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) religia

    Wiktionary


kult.

skrót od: kultura, kulturowy, kulturalny


SJP.pl


kultar

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Antechinomys|Krefft|ref=tak., niewielki ssak z podrodziny grubogoników, przypominający mysz, występujący w Australii;

Wiktionary

Kultar (Antechinomys) – rodzaj ssaków z podrodziny grubogoników (Sminthopsinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Masa ciała kultarów wynosi 15–30 g.

Wiktionary


kultowość

powiązanie z kultem (czcią religijną lub wielkim szacunkiem)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kultowe; cecha tych, którzy są kultowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kultowy

 przysł. kultowo

Wiktionary


kultowy

przymiotnik od: kult (np. naczynia kultowe, kultowy film)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kultem, dotyczący kultu

 (1.2) taki, który symbolizuje doświadczenia, wartości i postawy jakiejś społeczności lub pokolenia

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przen. taki, który cieszy się dużą popularnością w określonej grupie społecznej

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Szef studia obiecał, że piąta część kultowej bajki na pewno powstanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kult m., kultura ż., kultowość ż., kulturalność ż., kulturystyka ż., kulturysta ż., kulturystka ż.

 przym. kulturowy, kulturalny, kulturystyczny

 przysł. kulturalnie

Wiktionary


kultura

1. umiejętność obcowania z ludźmi, zachowania się odpowiednio do sytuacji; kulturalność, ogłada, takt, obycie;
2. materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory;
3. społeczeństwo rozpatrywane ze względu na jego dorobek materialny i umysłowy;
4. odpowiednio wysoki poziom rozwoju społeczeństwa w jakimś zakresie;
5. w biologii: sztuczna hodowla komórek, tkanek lub mikroorganizmów na pożywkach;
6. w biologii: drobnoustroje wyhodowane na pożywce;
7. w rolnictwie: uprawa roli poprzez stosowanie różnych zabiegów agrotechnicznych; agrokultura;
8. w rolnictwie: hodowla i uprawa roślin; agrokultura;
9. w rolnictwie: roślina uprawiana na pewnym obszarze w celach użytkowych;
10. w rolnictwie: teren uprawy tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) całokształt dorobku materialnego i duchowego danej społeczności lub całej ludzkości

 (1.2) społeczeństwo, rozpatrywane pod kątem jego osiągnięć materialnych i duchowych

 (1.3) wysoki poziom doskonałości społeczeństwa w jakiejś dziedzinie, specjalności

 (1.4) umiejętność obcowania z ludźmi

 (1.5) geol. struktura gleby uprawnej, uzyskana na skutek zabiegów agrotechnicznych i racjonalnej gospodarki, także owe zabiegi i gospodarka

 (1.6) biol. sztuczna hodowla mikroorganizmów, komórek lub tkanek

 (1.7) bot. rodzaj roślin użytkowych uprawianych na danym terenie, także teren takiej uprawy

Wiktionary

Kultura (z łac. colere, 'uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie’) – wieloznaczny termin pochodzący od (łac. cultus agri „uprawa roli”), interpretowany w wieloraki sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Najczęściej jest rozumiana jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych, takich jak wzory myślenia i zachowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Interesuję się kulturą i historią dawnej Polski.

 (1.4) Mój znajomy odznacza się wysoką kulturą podczas rozmowy z innymi.

 (1.6) Długo wahałam się, czy nie kupić jogurtu z żywymi kulturami bakterii.

 (1.7) W areale upraw przeważają kultury zbożowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kulˈtura, AS: kultura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturalność ż.

 przym. kulturowy, kulturalny, kulturny, kultowy

 przysł. kulturowo, kulturalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) obycie, ogłada, savoir-vivre, bon-ton, dobre wychowanie

Wiktionary


kulturalista

zwolennik nurtu zapoczątkowanego przez polskiego filozofa i socjologa, Floriana Znanieckiego, opartego na refleksji nad zjawiskami kultury


SJP.pl


kulturalizm

pogląd na świat powstały z założeń związanych z refleksją nad zjawiskami kultury, którego autorem jest Florian Znaniecki, polski filozof i socjolog


SJP.pl

  • Kulturalizm – nurt autorstwa Floriana Znanieckiego
  • Kulturalizm – system filozoficzny Jana Stachniuka

Wikipedia


kulturalniej

stopień wyższy od przysłówka: kulturalnie


SJP.pl


kulturalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: kulturalny


SJP.pl


kulturalno-geograficzny

związany z kulturą i geografią czegoś; geograficzno-kulturalny, geograficzno-kulturowy


SJP.pl


kulturalno-oświatowa

potocznie: kobieta zajmująca się organizowaniem gier, konkursów, wycieczek itp. w domach kultury, ośrodkach wypoczynkowych itp.


SJP.pl


kulturalno-oświatowy

potocznie: osoba zajmująca się organizowaniem gier, konkursów, wycieczek itp. w domach kultury, ośrodkach wypoczynkowych itp.


SJP.pl


kulturalnojęzykowy

dotyczący kultury języka


SJP.pl


kulturalność

umiejętność obcowania z ludźmi, zachowania się odpowiednio do sytuacji; kultura, ogłada, takt, obycie


SJP.pl


kulturalny

1. odznaczający się kulturą osobistą - wyrobieniem towarzyskim, nienagannym sposobem bycia, np. kulturalny człowiek; uprzejmy, szarmancki, dżentelmeński;
2. związany z kulturą - poziomem rozwoju społeczeństw, grup, jednostek w danej epoce historycznej, np. dorobek, rozwój kulturalny; kulturowy;
3. w rolnictwie: nadający się do uprawy, hodowli; kultywowany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kultury, szerzący kulturę

 (1.2) taki, który odznacza się kulturą, wykształceniem, dobrym wychowaniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W czasach kontrreformacji troskliwym gospodarzem Rzymu okazał się Grzegorz XIII (1572-1585), dzielący swą energię między walkę z herezją a działalność kulturalną, naukową i gospodarczą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkultuˈralnɨ, AS: kulturalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultura ż.

 przym. kulturowy, kultowy

 przysł. kulturalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dobrze wychowany, grzeczny, obyty, wykształcony, wyrafinowany

Wiktionary


kulturem

jednostka etnolingwistyczna, która w planie wyrażania jest reprezentowana przez pojedyncze leksemy, zaś w planie treści ma tak bogate znaczenia, że dzięki niej można zrozumieć specyfikę danej społeczności narodowej, etnicznej lub regionalnej


SJP.pl

Kulturem – jednostka etnolingwistyczna, która w planie wyrażania jest reprezentowana przez pojedyncze leksemy, zaś w planie treści ma tak bogate znaczenia, że dzięki niej można zrozumieć specyfikę danej społeczności narodowej, etnicznej lub regionalnej.

Wikipedia


kulturfilm

propagandowy film oświatowy produkowany przez niemiecką wytwórnię UFA po 1927 roku aż do upadku Trzeciej Rzeszy


SJP.pl


kulturka

zdrobnienie od: kultura (np. pełna kulturka)


SJP.pl

Kulturka – polski zespół muzyczny powstały w 1998 w Krakowie. Założycielami grupy, był kompozytor i dziennikarz Krzysztof Filus oraz wokalistka Joanna Mendyka.

Skład został uzupełniony następującymi muzykami: Artur Malik, perkusja (również Lombard i Oddział Zamknięty), Paweł Mąciwoda, gitara basowa (obecnie gra w Scorpions), Piotr Płonka, gitara solowa (równocześnie w Sztywnym Palu Azji), Marek Krupa, saksofon (zespoły Dekiel i Siedem) oraz Maciej Rapacz na instrumentach klawiszowych.

Wikipedia


kulturkampf

z niemieckiego: walka kultur; walka rządu pruskiego z Kościołem katolickim w latach 1871-78, mająca w zaborze pruskim charakter walki z polskością; Kulturkampf


SJP.pl

Kulturkampf (z niem. „walka o kulturę”) – nazwa określająca wydarzenia w Cesarstwie Niemieckim z lat 1871–1878, kiedy to kanclerz Otto von Bismarck usiłował doprowadzić do ograniczenia wpływów Kościoła katolickiego w państwie. Niemiecki Kulturkampf wyróżniał się na tle podobnych ruchów swojej epoki silnym elementem antypolskim.

Wikipedia


kulturolog

specjalista w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawca, etnograf, ludoznawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie kulturologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturologia ż.

:: fż. kulturolożka ż.

 przym. kulturologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulturoznawca

Wiktionary


kulturologia

nauka badająca różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawstwo, etnografia, ludoznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o kulturze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Socjologia jest uznaną już dziedziną nauki, a kulturologia dopiero poznawczym projektem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkulturɔˈlɔɟja, AS: kulturoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturolog m., kulturolożka ż.

 przym. kulturologiczny, kulturowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulturoznawstwo

Wiktionary


kulturologiczny

dotyczący nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawczy, etnograficzny, ludoznawczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kulturologią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturologia ż., kulturolog m., kulturolożka ż.

Wiktionary


kulturolożka

kulturolog


SJP.pl

Patrz:

kulturolog

kulturotwórczy

mający wpływ na tworzenie się, rozwój kultury


SJP.pl


kulturowo

przysłówek

 (1.1) od kulturowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkultuˈrɔvɔ, AS: kulturovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturowość ż., kultura ż., kulturka ż.

 przym. kulturowy

 przysł. kulturalnie

Wiktionary


kulturowo-etniczny

związany z przynależnością do danego narodu i jego kulturą


SJP.pl


kulturowość

kulturowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kulturowe; cecha tych, którzy są kulturowi

Wiktionary

Patrz:

kulturowy

Powiązane:

 przym. kulturowy

 przysł. kulturowo

Wiktionary


kulturowy

związany z kulturą - całokształtem dorobku duchowego i materialnego ludzkości, np. różnice kulturowe, tożsamość kulturowa; kulturalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kultury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na cierpienie i śmierć nieuchronnie z nim związane jesteśmy zdecydowanie przeciwni tzw. ubojowi rytualnemu, a legalizację tego procederu w Polsce uważamy za kulturowy krok wstecz.

 (1.1) Kabylowie są nieco bardziej „europejscy” i stąd mniejsze są różnice kulturowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkultuˈrɔvɨ, AS: kulturovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultura ż., kulturologia ż., kulturowość ż.

 przym. kulturalny, kultowy

 przysł. kulturowo

Wiktionary


kulturoznawca

specjalista w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturolog, etnograf, ludoznawca


SJP.pl

Kulturoznawstwo – dyscyplina nauk humanistycznych zajmująca się badaniem kultury, rozumianej jako aksjologiczno-normatywna sfera regulacji praktyk społecznych.

Wikipedia


kulturoznawczy

dotyczący nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturologiczny, etnograficzny, ludoznawczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kulturoznawstwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bez względu na to, czy profil studiów amerykanistycznych jest bardziej kulturoznawczy czy politologiczny, każdy student powinien zacząć poznawanie Ameryki od lektury Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturoznawstwo n., kulturoznawca m.

Wiktionary


kulturoznawczyni

specjalistka w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; etnografka, ludoznawczyni, kobieta kulturolog


SJP.pl


kulturoznawstwo

nauka badająca różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturologia, etnografia, ludoznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nauk. nauka o kulturze

Wiktionary

Kulturoznawstwo – dyscyplina nauk humanistycznych zajmująca się badaniem kultury, rozumianej jako aksjologiczno-normatywna sfera regulacji praktyk społecznych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kulturoznawca m.

 przym. kulturoznawczy

Wiktionary


kulturtreger

osoba narzucająca innym społeczeństwom swoje zasady i swoją kulturę; kulturtregier, kulturträger


SJP.pl


kulturtregerski

kulturtreger


SJP.pl

Patrz:

kulturtreger

kulturtregerstwo

narzucanie innym społeczeństwom swoich zasad i swojej kultury


SJP.pl


kulturtregier

osoba narzucająca innym społeczeństwom swoje zasady i swoją kulturę; kulturtreger, kulturträger


SJP.pl


kulturysta

człowiek uprawiający kulturystykę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. mężczyzna uprawiająca kulturystykę

 (1.2) pot. człowiek dobrze zbudowany

Wiktionary

Kulturystyka – kształtowanie sylwetki ciała poprzez hipertrofię mięśni szkieletowych w wyniku ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem; z jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniem tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilku bytomskich kulturystów wystąpiło w reklamie maszynki do golenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturystyka ż., kulturystyczność ż.

:: fż. kulturystka ż.

 przym. kulturystyczny, kultowy

Wiktionary


kulturystka

kulturysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta uprawiająca kulturystykę

Wiktionary

Patrz:

kulturysta

Wymowa:

IPA: ˌkultuˈrɨstka, AS: kulturystka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturystyka ż.

:: fm. kulturysta m.

 przym. kulturystyczny, kultowy

 przysł. kulturystycznie

Wiktionary


kulturystyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. cecha tego, co kulturystyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyka ż.

 przym. kulturystyczny

Wiktionary


kulturystyczny

kulturystyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) sport. związany z kulturystyką, dotyczący kulturystyki

Wiktionary

Patrz:

kulturystyka

Przykłady

 (1.1) Zawodnik wycofał się ze sportu kulturystycznego w trzydziestym roku życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyka ż., kulturystyczność ż.

 przym. kultowy

Wiktionary


kulturystyka

bodybuilding, trening kulturystyczny;
1. zespół ćwiczeń wykonywanych za pomocą specjalnych przyrządów, zapewniających człowiekowi silną sylwetkę oraz sprawność fizyczną;
2. metodyka stosowania tych ćwiczeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kształtowanie sylwetki ciała poprzez ćwiczenia fizyczne wykonywane z obciążeniem;

Wiktionary

Kulturystyka – kształtowanie sylwetki ciała poprzez hipertrofię mięśni szkieletowych w wyniku ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem; z jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniem tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mateusz był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski w kulturystyce w kategorii powyżej 100 kg.

 (1.1) Moja żona od 17 roku życia uprawia kulturystykę w klubie sportowym w Bełchatowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyczność ż.

 przym. kulturystyczny, kultowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) body building

Wiktionary


kultyczny

przestarzałe: kultowy


SJP.pl


kultys

nazwisko


SJP.pl


kultysta

przedstawiciel kultyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) hist. liter. literat, używający stylu ciemnego, zawiłego, napuszonego, przedstawiciel kultyzmu;

 (1.2) środ. członek / przedstawiciel kultu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultyzm, kult

:: fż. kultystka

Wiktionary


kultystka

kultysta


SJP.pl

Patrz:

kultysta

kultywacja

1. uprawa gleby, przygotowywanie roli pod zasiew, uprawę;
2. utrzymywanie, podtrzymywanie jakichś wartości, np. tradycji, zwyczajów


SJP.pl


kultywacyjny

związany z kultywacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) roln. taki, który uprawia się stosując odpowiednie zabiegi agrotechniczne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkultɨvaˈt͡sɨjnɨ, AS: kultyvacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultywacja ż.

Wiktionary


kultywar

odmiana rośliny uprawnej posiadająca szczególne cechy użytkowe lub estetyczne; cultivar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. odmiana uprawna rośliny wybrana z uwagi na szczególne właściwości;

Wiktionary

Kultywar (łac. cultivar; cultus = uprawny, varietas = odmiana), odmiana uprawna – wyraźnie odrębna, jednorodna i trwała odmiana uprawna (hodowlana) rośliny, wyróżniająca się walorami użytkowymi lub estetycznymi (określoną cechą lub kombinacją cech), uzyskana w wyniku zabiegów hodowlanych (selekcji, krzyżowania, poliploidyzacji, działania mutagenów), ewentualnie odnaleziona w naturze lub uprawie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mamy w kolekcji różne kultywary, wszystkie ze względu na oryginalne formy liści.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kulˈtɨvar, AS: kultyvar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultywarowy

Wiktionary


kultywarowy

przymiotnik od: kultywar


SJP.pl


kultywator

urządzenie do uzdatniania gruntów do produkcji leśnej lub rolniczej; drapacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. drapacz, narzędzie uprawowe do spulchniania roli bez jej odwracania oraz do niszczenia chwastów;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) książk. ktoś, dla kogo ważny jest rozwój i istnienie jakiegoś elementu kultury

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złodziej skradł kultywator konny oraz bronę o wartości 1000 złotych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. kultywatorka ż.

 przym. kultywatorowy

 czas. kultywatorować

Wiktionary


kultywatorowy

kultywator; drapaczowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) roln. związany z kultywatorem; uprawiany z pomocą kultywatora; taki jak w kultywatorze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kultywator mrz., kultywatorowanie n.

 czas. kultywatorować ndk.

Wiktionary


kultywować

1. utrzymywać i rozwijać jakieś tradycje, zwyczaje, wartości itp.;
2. wykonywać prace rolnicze w celu przygotowania gleby pod uprawę;
3. uprawiać określone gatunki roślin


SJP.pl


kultyzm

kierunek literacki powszechny w barokowej literaturze hiszpańskiej XVII wieku, charakteryzujący się wyszukaną formą, bogactwem stylu, skomplikowaną składnią, znacznym udziałem metaforyki i symboliki; gongoryzm


SJP.pl

Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote.

Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego).

Wikipedia


kuluar

(zwykle w liczbie mnogiej) boczne pomieszczenie w sejmie, sądzie, teatrze itp. do nieoficjalnych spotkań i odpoczynku


SJP.pl

Żleb (źleb, kuluar) – wklęsła forma rynnowa ukształtowania terenu górskiego. Jest to szerokie i korytowate wcięcie o różnej głębokości w stoku czy ścianie. Powstaje wskutek wietrzenia mechanicznego oraz erozyjnego działania gruzu skalnego, wód opadowych, roztopowych i lawin. Żleby mają niewyrównane dno o profilu zbliżonym do litery V.

Wikipedia


kuluarowy

przymiotnik od: kuluar


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kuluarów

 (1.2) przen. nieoficjalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuluar m., kuluary

Wiktionary


kuluary

poufne, niejawne okoliczności oficjalnych działań, zachodzące poza głównym miejscem wydarzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) archit. pomieszczenia w budynkach publicznych znajdujące się w pobliżu sal posiedzeń lub występów, w których przeprowadzane są nieoficjalne rozmowy i spotkania;

 (1.2) nieoficjalne okoliczności

Wiktionary

  • kuluary – pomieszczenie o charakterze reprezentacyjnym, usytuowane najczęściej w sąsiedztwie sal przeznaczonych do oficjalnych obrad, wystąpień, przedstawień w budynkach publicznych (np. w Sejmie, teatrze, sądzie itp.) oraz pełniące funkcje komunikacyjne i rekreacyjne w czasie przerw w obradach, imprezach, przedstawieniach. Ze względu na swoją funkcję kuluary służą do nieoficjalnych spotkań i rozmów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żeby nie przedłużać, może dalszą dyskusję przenieśmy do kuluarów.

 (1.2) Nie znam kuluarów tej sprawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkuluˈwarɨ, AS: kuluary

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuluar mrz.

 przym. kuluarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kulisy

Wiktionary


kulwicki

nazwisko


SJP.pl


kum

1. potocznie: sąsiad, kolega
2. ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka lub ojciec dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. przyjaciel

 (1.2) ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka

 (1.3) ojciec dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych dziecka

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) żłób

wykrzyknik

 (3.1) dźwięk. imitacja dźwięku wydawanego przez żabę

forma rzeczownika.

 (4.1) D. lm. od: kuma

Wiktionary

Rodzice chrzestni (łac. patrini) – osoby przedstawione w czasie sakramentu chrztu przez osobę chrzczoną lub jego przedstawicieli jako wspierające rozwój religijny i duchowy ochrzczonego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tam żył Mieszek, kum Leszka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũm, AS: kũm

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-3)

 rzecz. kumanie n., skumanie n., kumoterstwo n., kumoter m., kumotra ż.

:: fż. kuma ż.

 czas. kumać ndk., skumać dk.

 przym. kumoterski

 przysł. kumotersko

 (3.1)

 rzecz. kumkanie n., zakumkanie n.

 czas. kumkać ndk., zakumkać dk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1-3)

 rzecz. kumanie n., skumanie n., kumoterstwo n., kumoter m., kumotra ż.

:: fż. kuma ż.

 czas. kumać ndk., skumać dk.

 przym. kumoterski

 przysł. kumotersko

 (3.1)

 rzecz. kumkanie n., zakumkanie n.

 czas. kumkać ndk., zakumkać dk.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-3) *kumъ < *kъmotrъ < etym|łac|compater.

 (2.1) etym|niem|Kumm.

uwagi.

tłumaczenia.

 (2.1) zobtłum|żłób.

* angielski: (3.1) ribbit

* baskijski: (3.1) kroak

* czeski: (3.1) kva

* duński: (3.1) kvæk

* hiszpański: (1.1) croac

* łaciński: (3.1) coax

* niemiecki: (3.1) quak

* norweski (bokmål): (3.1) kvekk

* nowogrecki: (3.1) κουαξ, βρεκεκέξ

* portugalski: (3.1) croac

* rosyjski: (3.1) ква, квак

* starogrecki: (3.1) βρεκεκεκέξ

* szwedzki: (3.1) kvack

* wilamowski: (1.1) kumöcia m.; (1.2) kumöcia m.; (1.3) kumöcia m.

źródła.

== kum (język gagauski.) ==

thumb|kum (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) piasek

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuma

1. potocznie: sąsiadka, koleżanka;
2. matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka lub matka dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Rosji płynąca we wschodniej części Przedkaukazia;

Wiktionary

Kuma (ros. Кума) – rzeka w Rosji, płynie we wschodniej części Kaukazu Północnego. Jej długość wynosi około 800 km, a powierzchnia dorzecza – 33,5 tys. km².

Jej źródła znajdują się w Kaukazie na wysokości ponad 2000 m n.p.m. Płynie w kierunku wschodnim. Na Nizinie Nadkaspijskiej rzeka stopniowo zanika w piaskach, niekiedy uchodzi bezpośrednio do Morza Kaspijskiego. Jej najważniejszy dopływ do Podkumok. Wody rzeki Kuma wykorzystywane są do nawadniania, m.in. poprzez Kanał Terek-Kuma.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kumski

Wiktionary


kumać

1. potocznie: rozumieć coś; łapać, chwytać, czaić;
2. kumać się - potocznie: przyjaźnić się, bratać się


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. brak)

 (1.1) slang. rozumieć

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

 (2.1) pot. utrzymywać bliską znajomość, zażyłe stosunki

 (2.2) przest. stawać się czyimś kumem lub kumą przez trzymanie dziecka do chrztu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nic nie kumam z tego, co ta frania paple.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũmat͡ɕ, AS: kũmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kum mos., kuma ż., kumanie n., pokumanie n., skumanie n.

 czas. pokumać dk., skumać się dk.

 przym. kumaty

 wykrz. kum

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chwytać, czaić, łapać

 (2.1) kolegować się, przyjaźnić się; pot. kumplować się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę

Wiktionary


kumak

rodzaj płaza bezogonowego z rodziny kumakowatych; kumka


SJP.pl

Bombina – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny kumakowatych (Bombinatoridae).

Wikipedia


kumakowate

rodzina płazów bezogonowych


SJP.pl

Kumakowate (Bombinatoridae) – rodzina płazów z grupy Archaeobatrachia w rzędzie płazów bezogonowych (Anura).

Wikipedia


kumakowaty

o cechach kumakowatych (rodzina płazów)


SJP.pl


kumamoto

miasto w Japonii


SJP.pl

Kumamoto (jap. 熊本市 Kumamoto-shi) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Kumamoto, w zachodniej części wyspy Kiusiu.

Znajduje się tutaj XV-wieczny zamek Kumamoto.

W Kumamoto urodziła się Miyabi Onitsuka, snowboardzistka, mistrzyni świata w slopestyle'u oraz Eiichirō Oda, autor mangi One Piece.

Wikipedia


kuman

kuman wąskosmugi - gatunek madagaskarskiego ssaka drapieżnego z rodziny falanrukowatych; mangusta wąskosmuga


SJP.pl

Kuman wąskosmugi, mangusta wąskosmuga (Mungotictis decemlineata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny galidii (Galidiinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Gatunek zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


kumanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kumać.

Wiktionary

Połowcy (nazywani też Komanami lub Kumanami) – lud pochodzenia turkijskiego, należący do grupy kipczackiej, który swoje pierwotne siedziby w VIII wieku miał na stepach Kazachstanu i południowej Syberii w górnym biegu rzeki Irtysz. Byli spokrewnieni z Turkami seldżuckimi. Ich język, zwany także kumańskim należy do grupy języków kipczackich. Golili głowy pozostawiając dwa długie warkocze. Charakterystyczne w ich ubiorze były krótkie kaftany.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niekumanie n.

 czas. kumać się, kumać ndk.

Wiktionary


kumanka

członkini koczowniczego ludu tureckiego


SJP.pl


kumanowie

koczowniczy lud turecki; Połowcy, Komanowie


SJP.pl

Połowcy (nazywani też Komanami lub Kumanami) – lud pochodzenia turkijskiego, należący do grupy kipczackiej, który swoje pierwotne siedziby w VIII wieku miał na stepach Kazachstanu i południowej Syberii w górnym biegu rzeki Irtysz. Byli spokrewnieni z Turkami seldżuckimi. Ich język, zwany także kumańskim należy do grupy języków kipczackich. Golili głowy pozostawiając dwa długie warkocze. Charakterystyczne w ich ubiorze były krótkie kaftany.

Wikipedia


kumański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kumanami, dotyczący Kumanów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kumański;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuman mos., Kumanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kipczacki, połowiecki

 (2.1) kipczacki, połowiecki

Wiktionary


kumar

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Kumar
  • Ajith Kumar (ur. 1971) – indyjski aktor
  • Akhil Kumar (ur. 1981) – indyjski bokser
  • Akshay Kumar (ur. 1967) – indyjski aktor
  • Amir Kumar (1923–1980) – indyjski hokeista na trawie
  • Amit Kumar (ur. 1989) – indyjski zapaśnik
  • Amit Kumar (ur. 1993) – indyjski zapaśnik
  • Anant Kumar (ur. 1969) – niemiecki pisarz pochodzenia indyjskiego
  • Anil Kumar (ur. 1971) – indyjski zapaśnik
  • Anil Kumar (ur. 1979) – indyjski zapaśnik
  • Anil Kumar (ur. 1985) – indyjski zapaśnik
  • Anil Kumar (ur. 1988) – indyjski zapaśnik
  • Anuj Kumar (ur. 1980) – indyjski zapaśnik
  • Arun Kumar (ur. 1991) – indyjski zapaśnik
  • Ashok Kumar (ur. 1950) – indyjski hokeista na trawie
  • Ashok Kumar (ur. 1959) – indyjski zapaśnik
  • Ashok Kumar (ur. 1981) – indyjski zapaśnik
  • Bajrang Kumar (ur. 1994) – indyjski zapaśnik
  • Dilip Kumar (1922–2021) – indyjski aktor
  • Dinesh Kumar (ur. 1988) – indyjski bokser
  • Dinesh Kumar (ur. 1995) – indyjski zapaśnik
  • Hemanta Kumar (1920–1989) – indyjski piosenkarz
  • Indra Kumar – indyjski reżyser
  • Jitender Kumar (ur. 1988) – indyjski bokser
  • Joginder Kumar (ur. 1980) – indyjski zapaśnik
  • Krishan Kumar (ur. 1982) – indyjski zapaśnik
  • Manoj Kumar (ur. 1985) – indyjski zapaśnik
  • Mukesh Kumar (ur. 1973) – indyjski zapaśnik
  • Naresh Kumar – indyjski zapaśnik
  • Naresh Kumar – indyjski zapaśnik
  • Naveen Kumar (ur. 1989) – indyjski zapaśnik
  • Pawan Kumar (ur. 1993) – indyjski zapaśnik
  • Ramesh Kumar (ur. 1981) – indyjski zapaśnik
  • Rajender Kumar (ur. 1985) – indyjski zapaśnik
  • Rajesh Kumar (ur. 1969) – indyjski zapaśnik
  • Ravi Kumar (ur. 1997) – indyjski zapaśnik
  • Rohit Kumar (ur. 1994) – indyjski lekkoatleta, oszczepnik
  • Salesh Kumar (ur. 1981) – fidżyjski piłkarz
  • Sandeep Kumar (ur. 1983) – australijski zapaśnik pochodzenia indyjskiego
  • Sanjay Kumar (ur. 1967) – indyjski zapaśnik
  • Sanjay Kumar (ur. 1983) – indyjski zapaśnik
  • Satish Kumar (ur. 1936) – indyjski działacz społeczny
  • Sudesh Kumar (ur. 1950) – indyjski zapaśnik
  • Sumit Kumar (ur. 1993) – indyjski zapaśnik
  • Sunil Kumar (ur. 1999) – indyjski zapaśnik
  • Sushil Kumar (ur. 1983) – indyjski zapaśnik
  • Vijay Kumar (ur. 1985) – indyjski strzelec sportowy
  • Vikas Kumar (ur. 2001) – indyjski zapaśnik
  • Vinod Kumar (ur. 1965) – indyjski zapaśnik
  • Vinod Kumar (ur. 1984) – indyjski, a od 2015 roku australijski zapaśnik

Wikipedia


kumara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roślina gruboszowata z rodziny złotogłowowatych, obejmująca dwa gatunki występujące w Kraju Przylądkowym w Afryce Południowej;

Wiktionary

Kumara – miasto w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej, w regionie West Coast.

Wikipedia


kumaron

wiązek heterocykliczny, oleista, bezbarwna ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych; benzofuran


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) chem. zob. benzofuran.

Wiktionary

Benzofuran (kumaron) – heterocykliczny organiczny związek chemiczny zbudowany ze skondensowanych pierścieni benzenu i furanu. Jest to bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych. Występuje w olejach lekkich otrzymywanych w procesie destylacji smoły węglowej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kumaronowy

Wiktionary


kumaronowy

przymiotnik od: kumaron


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kumaronem, wykonany z wykorzystaniem kumaronu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumaron m.

Wiktionary


kumaryna

bezbarwna substancja krystaliczna występująca w wielu roślinach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. bezbarwna substancja występująca w roślinach;

Wiktionary

Kumaryna – organiczny związek chemiczny z grupy benzopironów, lakton kwasu o-hydroksycynamonowego. Związki kumarynowe występują w roślinach jako glikozydy, niekiedy są składnikiem olejków eterycznych. W hydrolizie enzymatycznej rozkładają się na cukry i wolne kwasy kumarynowe, w wyniku czego wyzwala się przyjemny i charakterystyczny zapach siana. Wykryta w roślinach ponad 80 gatunków z rodzin: traw, storczykowatych, motylkowatych, jasnotowatych. Naturalny inhibitor kiełkowania nasion.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kumarynowy

Wiktionary


kumarynowy

przymiotnik od: kumaryna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kumaryny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumaryna ż.

Wiktionary


kumato

odmiana pomidora o zielonobrązowym kolorze


SJP.pl


kumatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tych, którzy są kumaci

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kumaty

 przysł. kumato

Wiktionary


kumaty

potocznie: rozumny, inteligentny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. szybko orientujący się w jakimś zagadnieniu, pojętny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũˈmatɨ, AS: kũmaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumatość ż.

 czas. kumać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojętny, rozumny, obeznany, bystry

Wiktionary


kumberland

zimny sos do mięsa, przyrządzony z galaretki porzeczkowej z dodatkiem chrzanu; cumberland


SJP.pl


kumbria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna w północno-zachodniej Anglii;

Wiktionary

Kumbria (ang. Cumbria) – hrabstwo ceremonialne w północno-zachodniej Anglii, w regionie North West England, położone nad Morzem Irlandzkim, przy granicy ze Szkocją. Do 31 marca 2023 pełniło funkcję hrabstwa administracyjnego (niemetropolitalnego), ze stolicą w Carlisle.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kumbryjski

 rzecz. kumbryjski mrz.

Wiktionary


kumbryjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kumbrią, dotyczący Kumbrii, pochodzący z Kumbrii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kumbryjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kumbria ż.

Wiktionary


kumcia

zdrobnienie od: kuma


SJP.pl


kumen

związek organiczny, węglowodór aromatyczny; izopropylobenzen


SJP.pl

Kumen, 2-fenylopropan, izopropylobenzen – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów aromatycznych zbudowany z pierścienia benzenowego połączonego z węglem 2 propanu.

Jest cieczą otrzymywaną z benzenu przez alkilowanie propenem w obecności katalizatora (np. chlorku glinu AlCl3) lub ze smoły węglowej i ropy naftowej w procesie reformingu. Po raz pierwszy został otrzymany w 1841 roku przez Charles’a Gerhardta i Auguste’a Cahours’a w wyniku destylacji kwasu kuminowego ((CH3)2CHC6H4COOH) z wapnem palonym.

Wikipedia


kumenowy

kumen


SJP.pl

Patrz:

kumen

kumestan

fitoestrogen o budowie niesteroidowej, występujący w dużej ilości w czerwonej koniczynie, nasionach słonecznika oraz kiełkach fasoli


SJP.pl


kumet

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. przestępcza: niedopałek papierosa

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kumet (język żmudzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

zaimek

 (1.1) kiedy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũmɛt, AS: kũmet

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kumet (język żmudzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

zaimek

 (1.1) kiedy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kumet (język żmudzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

zaimek

 (1.1) kiedy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kumielsk

Kumielsk (niem. Kumilsko, 1938–1945 Morgen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska.

Do 1954 roku siedziba gminy Kumielsk. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kumielsk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego Wieś leży nad jeziorem Kumielskim.

Wikipedia


kumin

roślina przyprawowa; kmin rzymski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. przyprawa z nasion kminu rzymskiego

Wiktionary

Kmin rzymski, kmin, kumin, kmin egipski, kmin pluskwi (Cuminum cyminum L.) – gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Za jego ojczyznę uznawane są tereny w południowo-zachodniej Azji – Iran i Afganistan, czasem też kraje przyległe lub także Azja Środkowa albo Egipt. Współcześnie rośnie szeroko rozprzestrzeniony jako gatunek uprawiany, a także zdziczały w krajach basenu Morza Śródziemnego, w Azji Środkowej, w Ameryce Północnej (północny Meksyk i Teksas).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kmin rzymski

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) przyprawa

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z|kminek.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) cumin

* niemiecki: (1.1) Kreuzkümmel m.

* nowogrecki: (1.1) κύμινο n.

źródła.

== kumin (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kminek

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũmʲĩn, AS: kũmʹĩn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kmin rzymski

Wiktionary


kuminowy

kumin


SJP.pl

Patrz:

kumin

kumite

jedna ze sztuk walk będąca praktyczną weryfikacją technik w starciu z rzeczywistym przeciwnikiem


SJP.pl

Kumite (組手) (dosł. „spotkanie dłoni”) – walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu.

Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite:

  • kihon-ippon-kumite – atakujący (zwany tori) przeprowadza jeden uzgodniony atak z krokiem w przód, a broniący się (tzw. uke) wykonuje pojedynczy blok i uzgodnioną kontrę
  • sanbon-kumite – tori przeprowadza trzy kolejne uzgodnione ataki do przodu, uke wykonuje trzy bloki (cofając się), a następnie uzgodnioną kontrę
  • gohon-kumite – tori przeprowadza pięć kolejnych ataków do przodu, uke pięć bloków i kontrę
  • okuri-ippon-kumite – tori atakuje na dwa sposoby, bądź po bloku i kontrze ze strony uke, tori nie odpuszcza i atakuje ponownie
  • jiyu kumite – tori atakuje w dowolny sposób, uke broni się także dowolnie, ataki i obrony są ponawiane i przeprowadzane do skutku (lub przez określony czas, np. 1 minutę).

Wikipedia


kumka

1. zdrobnienie od: kuma;
2. rodzaj płaza bezogonowego z rodziny kumakowatych; kumak


SJP.pl


kumkać

1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakumkać)

 (1.1) herp. wydawać charakterystyczny dla żab lub ropuch dźwięk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żaby kumkały nad stawem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumak mzw., kumka ż., kumkanie n.

 wykrz. kum

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rechotać

Wiktionary


kumkania

1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos


SJP.pl


kumkanie

1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kumkać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niekumkanie n.

 czas. kumkać ndk.

Wiktionary


kumkwat

krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych; owoc tej rośliny; kinkan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Fortunella|ref=tak., krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe pochodzące z Chin, uprawiane w Azji i Ameryce Północnej dla owoców lub jako roślina ozdobna;

 (1.2) mały, pomarańczowy, słodko-kwaśny owoc tej rośliny

Wiktionary

Kumkwat Fortunella Swingle (kant. 金橘 kam kwat – kam 'złoto', kwat 'pomarańcza') – rodzaj małego drzewa lub krzewu należący do rodziny rutowatych. Wywodzi się z Chin. Należy do niego 6 gatunków. Gatunkiem typowym jest Fortunella margarita (Loureiro) Swingle. Do Europy zostały one sprowadzone przez szkockiego zbieracza roślin Roberta Fortune'a (1813-1880). Kwiaty białe i pachnące, owoce małe, barwy pomarańczowej, pokryte cienką skórką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do biologicznego rodzaju kumkwatu należy sześć gatunków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũmkfat, AS: kũmkfat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kinkan

Wiktionary


kumkwatowy

kumkwat


SJP.pl

Patrz:

kumkwat

kumnoria

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z grupy iguanodonów; kamptozaur, brachyrofus


SJP.pl


kumocha

zgrubienie od: kuma lub kumoszka


SJP.pl


kumor

nazwisko


SJP.pl


kumorek

nazwisko


SJP.pl


kumorowski

nazwisko


SJP.pl


kumoś

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) poznań. - kum

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) forma żeńska kumosia; zobacz też: kum

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kumoter

Wiktionary


kumosia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. - kuma

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) forma męska kumoś; zobacz też: kum

Wiktionary


kumostwo

przestarzałe:
1. ojciec chrzestny z matką chrzestną;
2. kum z żoną


SJP.pl


kumoszka

1. wścibska, gadatliwa kobieta;
2. matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka lub matka dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych;
3. potocznie: koleżanka, przyjaciółka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka

 (1.2) matka dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych dziecka

 (1.3) kobieta gadatliwa i wścibska

 (1.4) przyjaciółka lub sąsiadka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kum m., kuma ż., kumcia ż., kumoterstwo n.

 przym. kumoterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) kuma

 (1.4) kuma, kumcia, psiapióła, psiapsiółka, przyjaciółka

Wiktionary


kumoszkowaty

podobny do kumoszki, gadatliwy, plotkarski


SJP.pl


kumoter

przestarzałe:
1. dobry znajomy, przyjaciel; kum, kamrat, kompan, towarzysz;
2. osoba blisko związana prowadzeniem wspólnych interesów, pokrewieństwem lub przynależnością do jakiejś grupy; zausznik, stronnik, sprzymierzeniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. dobry znajomy lub przyjaciel

 (1.2) przest. ktoś z grupy związanej wspólnymi interesami, pokrewieństwem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kum m., kuma ż., kumoterki nmos., kumoterstwo n.

:: fż. kumoterka ż.

 przym. kumoterski

 przysł. po kumotersku

 czas. skumotrzyć się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kum

Wiktionary


kumoterka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. stoczniowa: premia motywacyjna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkũmɔˈtɛrka, AS: kũmoterka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumoter mos.

Wiktionary


kumoterski

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koligacyjny, oparty na układach

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący kumoterstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kum mos., kuma ż., kumoszka ż., kumoter mos., kumoterskość ż., kumoterstwo n.

 czas. kumotrzyć ndk., skumotrzyć się dk.

 przysł. po kumotersku

Wiktionary


kumoterskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kumoterskie; cecha tych, którzy są kumoterscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kumoterski

 przysł. kumoterskie

 rzecz. kumoterstwo n., kuma ż.

Wiktionary


kumoterstwo

wzajemne popieranie się osób należących do grupy powiązanej interesami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) popieranie się członków tej samej grupy, których łączą więzy pokrewieństwa lub inne

Wiktionary

Kumoterstwo – wzajemne popieranie się ludzi związanych przynależnością do jakiejś grupy czy pokrewieństwem, zwykle dla osiągnięcia pozycji społecznej lub korzyści materialnych, nie opierające się na ocenie wartości tych osób, lecz na fakcie znajomości. Kumoterstwo jest pojęciem nieco szerszym niż nepotyzm, gdyż dotyczy nie tylko krewnych, ale znacznie częściej przyjaciół i znajomych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kum mos., kuma ż., kumoszka ż., kumoter mos., kumoterskość ż.

 czas. kumotrzyć ndk., skumotrzyć się dk.

 przysł. po kumotersku

 przym. kumoterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klikowość, koteryjność, mafijność, poplecznictwo, protekcjonizm

Wiktionary


kumotrzyć

potocznie: załatwiać jakieś sprawy, wykorzystując znajomości lub powiązania rodzinne


SJP.pl


kumowie

1. potocznie: sąsiad, kolega
2. ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka lub ojciec dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych


SJP.pl


kumpel

potocznie: dobry kolega; kompan, kamrat, współtowarzysz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. kolega, przyjaciel

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Heniek jest dobrym kumplem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũmpɛl, AS: kũmpel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

:: fż. kumpela ż., kumpelka ż.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumpelski, kumplowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ziomek, kolega, ziomal, ziom

Wiktionary


kumpela

potocznie: dobra koleżanka; kompanka, kumpelka, współtowarzyszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. dobra koleżanka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kaśka to moja dobra kumpela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũmˈpɛla, AS: kũmpela

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

:: fm. kumpel m.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumpelski, kumplowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompanka, kumpelka, współtowarzyszka

Wiktionary


kumpelka

potocznie: dobra koleżanka; kompanka, kumpela, współtowarzyszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. dobra koleżanka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baśka to moja dobra kumpelka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũmˈpɛlka, AS: kũmpelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumpela ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

:: fm. kumpel mos.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumpelski, kumplowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompanka, kumpela, współtowarzyszka

Wiktionary


kumpelski

potocznie: dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami; kumplowski, koleżeński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pot. dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũmˈpɛlsʲci, AS: kũmpelsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumplowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kumplowski, koleżeński, przyjacielski, partnerski

Wiktionary


kumpelstwo

kumplostwo;
1. przyjazne stosunki między kumplami;
2. grupa osób, których łączą przyjazne stosunki


SJP.pl


kumpie

dawniej: niegotowana szynka wieprzowa; kump


SJP.pl


kumpir

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. rodzaj fast foodu; duży, pieczony ziemniak z dodatkami, specjalność kuchni tureckiej

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) fast food

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|tur|kumpir.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) kumpir m.

* niderlandzki: (1.1) kumpir

* niemiecki: (1.1) Kumpir m.

* turecki: (1.1) kumpir

źródła.

== kumpir (język francuski.) ==

thumb|kumpir (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. kumpir

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) fast food

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|tur|kumpir.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) kumpir m.

* niderlandzki: (1.1) kumpir

* niemiecki: (1.1) Kumpir m.

* turecki: (1.1) kumpir

źródła.

== kumpir (język francuski.) ==

thumb|kumpir (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. kumpir

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kumplostwo

kumpelstwo;
1. przyjazne stosunki między kumplami;
2. grupa osób, których łączą przyjazne stosunki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. przyjazne stosunki między kumplami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũmˈplɔstfɔ, AS: kũmplostfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumpelski, kumplowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koleżeństwo, przyjaźń, zażyłość

Wiktionary


kumplowski

potocznie: dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami; kumpelski, koleżeński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pot. dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũmˈplɔfsʲci, AS: kũmplofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.

 czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

 przym. kumpelski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koleżeński, przyjacielski, partnerski; pot. kumpelski; slang. ziomkowski

Wiktionary


kumran

ruiny starożytnej osady na północno-zachodnim wybrzeżu Morza Martwego; Qumran


SJP.pl

Kumran, Qumrān (hebr. ‏חירבת קומראן‎ Chirbet Kumran, arab. ‏خربة قمران‎ Chirbat Kumran) − ruiny starożytnej osady położonej w odległości 1 km na północny zachód od brzegu Morza Martwego, na pustyni Judzkiej, na Zachodnim Brzegu Jordanu.

Wikipedia


kumski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kumą, dotyczący Kumy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuma ż.

Wiktionary


kumulacja

1. nagromadzenie lub połączenie się czegoś w jednym miejscu lub czasie; skupienie, spiętrzenie, komasacja;
2. koncentrowanie, sumowanie się jakichś działań, doświadczeń, wiedzy itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nagromadzenie / skupienie się czegoś w jednym miejscu; także. sumowanie działań, doświadczeń itp.

Wiktionary

Kumulacja – zjawisko fizyczne koncentrujące i ukierunkowujące falę detonacyjną w ładunku kumulacyjnym do wytworzenia strumienia kumulacyjnego jako głównego czynnika rażenia przeciwpancernego.

Po raz pierwszy efekt kumulacyjny był obserwowany w 1792 przez niemieckiego inżyniera Franza von Baadera. Wykorzystany został do celów wojskowych przez Niemców (w pociskach artyleryjskich) podczas wojny hiszpańskiej 1936–1938. W czasie II wojny światowej amunicja kumulacyjna była stosowana na szeroką skalę. Jej efekt wykorzystuje się do wybuchowego przebijania, cięcia i odkształcania różnych materiałów. W wojsku wykorzystywana do przebijania osłon pancernych i ukrytych za nimi celów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kumulacja rtęci w biologicznym łańcuchu wodnym jest największa w rybach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumulowanie n., skumulowanie n., akumulacja ż.

 czas. kumulować ndk., skumulować dk.

 przym. kumulacyjny, kumulatywny, akumulacyjny

 przysł. kumulatywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akumulacja

Wiktionary


kumulacyjny

związany z kumulacją


SJP.pl


kumulanta

pojęcie z zakresu teorii prawdopodobieństwa i statystyki


SJP.pl

Kumulanta to pojęcie z zakresu teorii prawdopodobieństwa i statystyki.

Kumulantami \kappa _{n} rozkładu prawdopodobieństwa nazywamy wielkości spełniające własność:

E\left(e^{tX}\right)=\exp \left(\sum _{n=1}^{\infty }\kappa _{n}t^{n}/n!\right),

Wikipedia


kumulatywny

taki, który podlega kumulacji, daje się gromadzić i łączyć w jednym miejscu


SJP.pl


kumulen

nietrwały związek organiczny, w którym atom węgla połączony jest więcej niż dwoma skumulowanymi wiązaniami podwójnymi


SJP.pl


kumulować

1. gromadzić lub łączyć coś w jednym miejscu lub czasie; skupiać, spiętrzać, komasować;
2. koncentrować, sumować jakieś działania, doświadczenie, wiedzę itp.


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gromadzić, zbierać elementy

czasownik zwrotny niedokonany kumulować się

 (2.1) zbierać się, gromadzić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta pieśń kumuluje niebezpieczeństwo zawarte w zjawiskach masowych: nietolerancję i agresję, dając w zamian jakieś bolesne ukojenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkũmuˈlɔvat͡ɕ, AS: kũmulovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumulacja ż., kumulowanie n.

 przym. kumulacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skupiać

Wiktionary


kumulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kumulować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkũmulɔˈvãɲɛ, AS: kũmulovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumulacja ż.

 czas. kumulować ndk., skumulować dk.

 przym. kumulacyjny

Wiktionary


kumulus

biała chmura kłębiasta, typowa dla ciepłej pory roku; cumulus


SJP.pl


kumycki

język kumycki - język Kumyków (ludu pochodzenia tureckiego, zamieszkującego nizinne części Dagestanu)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kumykami, dotyczący Kumyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kumycki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kumyk mos., Kumyczka ż.

Wiktionary


kumycy

lud zamieszkujący Dagestan


SJP.pl

Kumycy, Kumykowie – grupa etniczna zamieszkująca Kaukaz Północny, a zwłaszcza nizinną część Dagestanu. Posługują się językiem kumyckim, należącym do języków tureckich.

W XVI–XVII w. przyjęli islam sunnicki. Przed przyłączeniem do Rosji w 1867 r. tworzyli księstwo tarkowskie.

Pod koniec lat 90. ich liczebność szacowana była na 200–280 tys.

Wikipedia


kumyczka

przedstawicielka ludu zamieszkującego Dagestan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka ludu tureckiego zamieszkującego środkowy Dagestan;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumycki mrz.

:: fm. Kumyk mos.

 przym. kumycki

Wiktionary


kumyk

przedstawiciel ludu zamieszkującego Dagestan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. przedstawiciel ludu tureckiego zamieszkującego środkowy Dagestan;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kumycki mrz.

:: fż. Kumyczka ż.

 przym. kumycki

Wiktionary


kumys

fermentowany napój z mleka klaczy lub oślicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. etn. napój alkoholowy otrzymywany z mleka klaczy lub oślicy poddanego fermentacji, popularny w Azji;

Wiktionary

Kumys (z jęz. tureckiego; w Mongolii nazywany ajrag) – mleczny napój alkoholowy powstający w wyniku fermentacji alkoholowej cukru mlecznego. Kumys jest alkoholem musującym, zawiera, prócz zmniejszonej ilości cukru i produktów jego fermentacji (alkoholu) inne składniki mleka (mniej więcej w zwykłym stosunku). Kumys jest tradycyjnym napojem koczowniczych ludów centralnej Azji (kazachskich, mongolskich, kirgiskich, tatarskich, baszkirskich). Podstawą napoju jest mleko klaczy, czasem jednak przyrządza się go z mleka jaka, oślego, wielbłądziego, owczego lub krowiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkũmɨs, AS: kũmys

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kumysowy

Wiktionary


kuna

1. zwierzę drapieżne z rodziny łasicowatych;
2. dawne narzędzie tortur, rodzaj pręgierza;
3. waluta chorwacka (1 kuna = 100 lip)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny łasicowatych (nazwa systematyczna|Martes|ref=tak.), zwyczajowo także ssak należący do tego rodzaju;

 (1.2) hist. monet. waluta Chorwacji, dzieli się na sto lip;

 (1.3) obręcz lub obręcze żelazne przytwierdzone łańcuchem lub powrozem do pręgierza, portalu ratusza lub kościoła, czasem przy wejściu do dworu, zamykane na szyję czasem i na ręce skazańcom;

 (1.4) gwara. przestępcza: prostytutka

Wiktionary

Zwierzęta

  • Kuna – wspólna nazwa kilku gatunków niewielkich, drapieżnych ssaków z rodzaju Kuna (Martes) z rodziny łasicowatych, m.in.:
    • kuna amerykańska (Martes americana), inaczej kuna świerkowa
    • kuna domowa (Martes foina), inaczej kamionka
    • kuna leśna (Martes martes), inaczej tumak
    • kuna rybożerna (Martes pennanti), inaczej kuna wodna
    • kuna tamilska (Martes gwatkinsii)
    • kuna żółtogardła (Martes flavigula)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Kuny są zwierzętami drapieżnymi.

     (1.3) Za kradzież Antek dwa dni stał w kunie.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈkũna, AS: kũna

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. kunowate nmos., kunica ż., kuniec m.

     przym. kuni, kunowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.4) zob. prostytutka.

    Wiktionary


kunachowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Kunachowiczowie herbu Korwin – polska rodzina szlachecka i ziemiańska

Wikipedia


kunasz

nazwisko


SJP.pl


kunaszyrski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kunaszyrem, dotyczący Kunaszyru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kunaszyr mrz.

Wiktionary


kuncewicz

nazwisko


SJP.pl

Kuncewiczowie – szlachecki ród herbu Łabędź, wywodzący się od Jakuba Kuncewicza (XV wiek - 1523).

  • Czesław Kuncewicz
  • Dariusz Kuncewicz
  • Eustacha Kuncewicz (XVI wiek)
  • Franz Kuncewicz
  • Franciszka Kuncewicz (1785 - XIX wiek)
  • Jakub Kuncewicz (XV wiek - 1523); tytuł: koniuszy dworski
  • Jan Kuncewicz (XVI wiek); tytuł: podkomorzy nowogrodzki (1581), leśniczy merecki, leśniczy orański, leśniczy
  • Jerzy Kuncewicz
  • Józef Kuncewicz (XVIII wiek); tytuł: rotmistrz nowogrodzki 1766
  • Julian Kuncewicz
  • Kasper Kuncowicz (XVI wiek); tytuł: właściciel dóbr Mokrany, marszałek borysowski, namiestnik borysowski 1523–33
  • Kazimierz Kuncewicz (XVII wiek - XVIII wiek)
  • Kristof Kuncewicz
  • Kunca Sokołowicz (XV wiek)
  • Maciej Kuncewicz (ur. XV wiek – zm. XVI wiek); tytuł: ciwun trocki 1511
  • Maciej Kuncewicz (XVI wiek); tytuł: właściciel dóbr Hanuszyszki 1590
  • Matys Kuncewicz (XVI wiek); tytuł: bojar ejszycki 1558
  • Michał Kuncewicz (XVI wiek)
  • Mikołaj Kunca (XVI wiek)
  • Mikołaj Kuncewicz (ur. 1960 w Symferopolu)
  • NN Kuncewicz (XV wiek)
  • Piotr Kuncewicz (1936–2007)
  • Samuel Kuncewicz (XVI wiek - 1643); title: pisarz ziemski 1618, sędzia ziemski lidzki 1635
  • Stefan Kuncewicz (XVIII wiek); tytuł: właściciel dóbr Saworotwa, Kuncewicze
  • Witold Kuncewicz

Wikipedia


kunda

nazwisko


SJP.pl

  • Kunda – lud w Zambii
  • Kunda – miasto w Estonii
  • Kunda – rzeka w Estonii
  • kunda – arena ofiarna w hinduizmie
  • Kunda – miasto w Indiach w stanie Uttar Pradesh

Wikipedia


kundajski

przymiotnik od: Kunda (miasto w Estonii)


SJP.pl


kundalini

w filozofii i mistyce hinduskiej: energia spoczywająca u podstawy kręgosłupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. w filozofii i mistyce hinduskiej: energia, która spoczywa u podstawy kręgosłupa

Wiktionary

Kundalini (dewanagari कुण्डलिनी) (r.ż.) – energia, moc duchowa, opisywana jednocześnie pod postacią węża, bogini i „siły”. Kundalini łączy w sobie atrybuty wszystkich bogiń i bogów, jest ideową i praktyczną podstawą indyjskiej tantry (tantryzmu) oraz hathajogi. Ideał kundalini łączy ze sobą jogę, tantryzm oraz wszelkie indyjskie kulty bogini – Śakti, Dewi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zaawansowanych stanach jogi medytacyjnej praktykujący doświadczają czasami wznoszenia się energii kundalini w górę kręgosłupa.

 (1.1) Gdy przy pomocy praktyk jogi obudzi się kundalini, wznosi się ona przez szuszumnę do góry, budząc poszczególne czakra.

Wiktionary


kundel

pies, mieszaniec rasowy, najczęściej wiejski pies podwórzowy; kundys


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pies niezaliczany do żadnej z ras psów

 (1.2) pot. pogard. każdy pies (najczęściej zachowujący się niewłaściwie) niezależnie od jego pochodzenia

Wiktionary

Pies nierasowy – pies, który nie jest zaliczany do żadnej z ras psów. Potocznie określany również jako „mieszaniec”, „wielorasowiec” lub „kundel”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zabierz pan tego kundla! Kto to widział żeby pies siedział na krześle!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũndɛl, AS: kũndel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kundlizm mrz.

:: zdrobn. kundelek mzw.

 czas. skundlić dk.

 ims. skundlony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pies nierasowy, mieszaniec

Wiktionary


kundelek

mały kundel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: kundel

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũnˈdɛlɛk, AS: kũndelek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kundel m., kundlizm m.

 czas. skundlić

 ims. skundlony

Wiktionary


kundelka

nierasowa suczka; samica kundla


SJP.pl


kundelkowy

kundelek


SJP.pl

Patrz:

kundelek

kundlić

rzadko:
1. gorszyć, psuć, demoralizować;
2. kundlić się - stawać się kundlem, tracić cechy rasy


SJP.pl


kundlizm

pogardliwie o kłóceniu się (użeraniu się jak kundle)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) o godnej pogardy postawie człowieka lub zbiorowości, będącej przeciwieństwem szlachetności, autentyczności, bezinteresowności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale część żyje i żyją ci, co są z ich ducha, z tego ducha genialnej, twardej improwizacji polskiej mimo wszystko, za którą nie nadąża organizacja przeżerana przez kundlizm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũndlʲism̥, AS: kũndlʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kundel m., kundelek mzw.

 czas. skundlić

 ims. skundlony

Wiktionary


kundlowaty

podobny do kundla


SJP.pl


kundman

dawniej: kupujący w sklepie; klient kupca lub rzemieślnika


SJP.pl


kundmanka

kundman


SJP.pl

Patrz:

kundman

kunduski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kunduzem, dotyczący Kunduzu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kunduz mrz.

Wiktionary


kunduz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej części Afganistanu;

 (1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;

Wiktionary

  • Kunduz – miasto w Afganistanie
  • Kunduz – rzeka w Afganistanie
  • Kunduz – prowincja w Afganistanie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poeta urodził się w Kunduzie w 1900 roku.

 (1.2) Obszar Kunduzu zamieszkują również Hazarowie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kunduski

Wiktionary


kundycja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Kresy. prowincjonalizm natura

Wiktionary


kundys

pies, mieszaniec rasowy, najczęściej wiejski pies podwórzowy; kundel


SJP.pl


kundysowaty

podobny do kundysa


SJP.pl


kundzia

zdrobnienie od: Kunegunda (imię żeńskie); Końdzia


SJP.pl


kundziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kundzi lub z nią związany


SJP.pl


kunecki

nazwisko


SJP.pl


kunegunda

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Kunegunda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów kuni „(ktoś) ze szlachetnego rodu” oraz gund „walka”, można określić jego pierwotne znaczenie jako „walcząca dla swojego rodu”. Jego zdrobnieniem powstałym na gruncie węgierskim jest Kinga, stąd polskie Kinga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O księżniczce Kunegundzie z chojnickiego zamku opowiedział nam przewodnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Kundzia ż.

Wiktionary


kunegundziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kunegundy lub z nią związany


SJP.pl


kunene

rzeka w Angoli


SJP.pl

  • Kunene (Cunene) – rzeka w Angoli i Namibii
  • Kunene – region Namibii

Wikipedia


kung-fu

chińska sztuka walki bez broni, oparta na sztuce obronnej; boks chiński


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. popularny (aczkolwiek błędny) termin określający chińskie sztuki walki (termin poprawny: wushu)

Wiktionary

Kung-fu (z jęz. chiń. 功夫, Gōngfu) – w języku chińskim oznacza osiągnięcie wysokiego poziomu umiejętności w jakiejś dziedzinie. Natomiast zbiorowym określeniem wszystkich odmian chińskiej sztuki walki jest wushu. Za pośrednictwem środków masowego przekazu doszło do pewnego zniekształcenia, polegającego na odejściu od pierwowzoru językowego i upowszechnienia w większości krajów świata zwrotu kung fu właśnie na oznaczenie chińskich sztuk walki. Nie wiadomo, kto pierwszy określił chińskie sztuki walki jako kung fu; takie jednak określenie przyjęło się w większości krajów i stało się normą językową, także w Polsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mirek poznał swojego trenera kung-fu, uczęszczając do zawodówki we Wrocławiu.

Wiktionary


kungur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego;

Wiktionary

Kungur (ros. Кунгур) – miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego. Ma status okręgu miejskiego. Leży na południowym wschodzie Kraju Permskiego, na środkowym Przeduralu, 90 km na południowy wschód od Permu. Oficjalnie założone w 1663 roku, od 1970 roku weszło na listę historycznych miejscowości Rosji. Zyskało popularność dzięki unikalnej jaskini lodowej. Liczba ludności w 2021 roku wynosiła 64 259, a powierzchnia 68,7 km².

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kungurski

Wiktionary


kungurski

przymiotnik

 (1.1) związany z Kungurem, dotyczący Kunguru

 (1.2) związany z kungurem, dotyczący kunguru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kungur mrz., kungur mrz.

Wiktionary


kuni

związany z kuną, pochodzący od kuny (np. kunie futro, kunia sierść, kuni jadłospis)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuną, dotyczący kuny

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do kuny, będący jej własnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mężczyźni zawsze mieli nakryte głowy – w domu aksamitną jarmułką, na którą na dworze nakładano kapelusz, w zimie kunią czapkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkũɲi, AS: kũńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuna, kunica, kuniec

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kuna, kunica, kuniec

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|kuna.

uwagi.

tłumaczenia.

* słowacki: (1.1) kuní

źródła.

== kuni (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przyimek

 (1.1) (aż) do

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kunial

miedzionikiel aluminiowy


SJP.pl


kunica

1. dawne narzędzie kary w postaci żelaznej obręczy przytwierdzonej do słupa; kuna;
2. opłata, którą składano dawniej na Rusi za dziewczynę wychodzącą za mąż do innej wsi


SJP.pl

Kunica (niem. Sauenwerder) – kolonia w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 kolonia liczyła 9 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Breń.

Wikipedia


kunice

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Żar


SJP.pl

W Polsce
  • Kunice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Kunice
  • Kunice – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Słubice
  • Kunice – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Sławno
  • Kunice – wieś w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Gdów
  • Kunice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Wojciechowice
  • Kunice – część miasta Żary
  • gmina Kunice – gmina w powiecie legnickim
  • Kunice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1946 w woj. wrocławskim
  • Kunice – gromada w powiecie legnickim
  • Kunice – gromada w powiecie myślenickim
  • Kunice – zlikwidowany przystanek osobowy i ładownia publiczna w Kunicach
  • Kunice – przystanek osobowy w Kunicach

Wikipedia


kunicki

przymiotnik od: Kunice, Kunice Żarskie


SJP.pl

  • Adam Kunicki (1903–1989) – polski lekarz, neurochirurg
  • Aleksander Kunicki (1898–1986) – polski żołnierz, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej
  • Bogdan Kunicki (zm. 2017) – polski socjolog, prof. dr hab.
  • Bronisław Kunicki – polski alpinista
  • Franciszek Kunicki (ok. 1750–1828) – podkomorzy chełmski w 1784 roku, konsyliarz konfederacji targowickiej
  • Kazimierz Kunicki (1898–1920) – podporucznik pilot Wojska Polskiego
  • Leon Kunicki – postać fikcyjna
  • Maciej Kunicki (ur. 1956) – polski lekkoatleta, długodystansowiec
  • Michał Ignacy Kunicki (1698–1751) – polski duchowny kościoła rzymskokatolickiego, biskup sufragan krakowski
  • Mikołaj Kunicki (1914–2001) – kapitan armii radzieckiej
  • Robert Kunicki (1881–1916) – działacz socjalistyczny i niepodległościowy
  • Ryszard Paweł Kunicki (1873–1960) – lekarz, działacz socjalistyczny i niepodległościowy
  • Stanisław Kunicki (1859–1942) – polski inżynier budownictwa, profesor Politechniki Warszawskiej
  • Stanisław Kunicki (1861–1886) – polski działacz robotniczy i rewolucyjny
  • Stefan Kunicki (ok. 1640–1684) – hetman Ukrainy Prawobrzeżnej w latach 1683–1684
  • Stefan Kunicki (zm. 1766) – kasztelan chełmski, stolnik krasnostawski, podstoli chełmski
  • Władysław Kunicki (1872–1941) – polski nauczyciel, działacz samorządowy, polityk PPS
  • Władysław Kunicki-Goldfinger (1916–1995) – polski mikrobiolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, działacz socjalistyczny
  • Tadeusz Kunicki (1900–1951) – polski urzędnik konsularny i dyplomata
  • Tadeusz Kunicki (1919–1967) – polski wojskowy, generał brygady LWP
  • Tadeusz Kunicki (1927–1977) – polski polityk, minister przemysłu lekkiego w latach 1968–1977

Wikipedia


kunierować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Kresy. postępować z kimś niegrzecznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
 — Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki
.

Wiktionary


kuniewo

Kuniewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś duchowna Koniewo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Przez miejscowość przepływa Wierzbica, rzeka dorzecza Wisły, dopływ Skrwy.

Wikipedia


kunigas

średniowieczny książę litewski


SJP.pl

Kunigas (czasem w formie kuniggas) – określenie używane dawniej w języku polskim na oznaczenie księcia lub innego możnowładcy panującego w średniowiecznej Litwie i przedkrzyżackich Prusach. Kunigasami nazywano również przywódców grodów pruskich odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i obronę ich mieszkańców (zwani byli oni też „królikami” lub z gockiego „rikjami”).

Wikipedia


kunikowski

nazwisko


SJP.pl


kunin

W Polsce
  • Kunin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Goworowo
  • Kunin – przysiółek wsi Nowy Skoszyn w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Waśniów
  • Kunin – dawna gromada
Ukraina
  • Kunin – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie żółkiewskim
  • Kunin – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim

Wikipedia


kuningamia

Stroigła, kuningamia (Cunninghamia) – rodzaj drzew klasyfikowany, zwłaszcza w dawniejszych systemach, do cypryśnikowatych, współcześnie włączany do cyprysowatych jako klad bazalny tej rodziny. Rodzaj obejmuje dwa gatunki występujące w południowo-wschodniej części Chin, w północnym Wietnamie oraz na wyspie Tajwan. Rosną tam w lasach. Nazwa naukowa upamiętnia Jamesa Cunninhama (zm. ok. 1709) – lekarza Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w Chinach, który w 1702 nabył rośliny tego rodzaju do swego ogrodu i wysłał do Anglii, gdzie zostały opisane.

Wikipedia


kuniński

nazwisko


SJP.pl


kuniów

Kuniów (niem. Kuhnau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Kluczbork.

Miejscowość położona jest około 40 km na północ od Opola. Od północy graniczy z Kluczborkiem.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kuniów, po jej zniesieniu w gromadzie Kluczbork.

Wikipedia


kunja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na północnym zachodzie europejskiej Rosji, prawy dopływ Łowaci;

Wiktionary

  • kunja – przydomek w kulturze arabskiej
  • Kunja – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie pskowskim
  • Kunja – rzeka w europejskiej części Rosji
  • Kunja Glavica – wieś w Bośni i Hercegowinie

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) war. Kunia

Wiktionary


kunka

nazwisko


SJP.pl

Kunka (ukr. Кунка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie hajsyńskim, na wschodnim Podolu.

W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. W 1789 była prywatną wsią należącą do Bogdana Mikołaja Ostrowskiego. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru. Pod zaborami należała do Drzewieckich i Rzepeckich.

Wikipedia


kunkiewicz

nazwisko


SJP.pl


kunktacja

inaczej zwlekanie


SJP.pl


kunktator

ktoś rozmyślnie przeciągający coś, zwlekający z czymś, ociągający się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. ktoś powolny w działaniu, zwlekający z czymś, ociągający się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jasiek, ty kunktatorze, kiedy wreszcie mi się oświadczysz?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũŋkˈtatɔr, AS: kũŋktator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kunktatorstwo n.

:: fż. kunktatorka ż.

 przym. kunktatorski

Wiktionary


kunktatorka

kobieta rozmyślnie przeciągająca coś, zwlekająca z czymś, ociągająca się


SJP.pl


kunktatorski

przeciągający coś, zwlekający z czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. postępujący jak kunktator: wyczekujący, odwlekający działanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kunktator mos., kunktatorka ż., kunktatorstwo n.

Wiktionary


kunktatorstwo

umyślne zwlekanie z czymś, przeciąganie czegoś, powolność w działaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. świadome zwlekanie ze zrobieniem czegoś, co nie jest przyjemne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkũŋktaˈtɔrstfɔ, AS: kũŋktatorstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kunktator m., kunktatorka ż.

 przym. kunktatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odwlekanie, zwlekanie

Wiktionary


kunktatorzyć

dawniej: opóźniać coś, celowo z czymś zwlekać; kunktować


SJP.pl


kunktować

dawniej: opóźniać coś, celowo z czymś zwlekać; kunktatorzyć


SJP.pl


kunlun

góry w Chinach


SJP.pl

Kunlun (chiń. upr. 昆仑山; chiń. trad. 崑崙山; pinyin Kūnlún Shān) – łańcuch górski w zachodnich Chinach, na północnym skraju Wyżyny Tybetańskiej, łączący Karakorum na zachodzie i Ałtyn-Tag na wschodzie. Rozciąga się na długości ok. 2500 km. Najwyższym szczytem Kunlunu jest Liushi Shan o wysokości 7167 m n.p.m., wznoszący się w zachodniej części tego pasma.

Wikipedia


kunming

miasto w Chinach


SJP.pl

Wikipedia


kunoimetra

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. pogard. milicjantka zajmująca się walką z nierządem

Wiktionary


kunopies

ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junot, jenot, junat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Nyctereutes procyonoides|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka rodziny psowatych;

 (1.2) zool. osobnik drapieżnika z gatunku kunopsów (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jenot azjatycki nazywany też bywa kunopsem albo szopem usuryjskim.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jenot, jenot azjatycki, szop usuryjski, lis japoński

Wiktionary


kunów

1. miasto w Polsce;
2. jezioro w Polsce;
3. nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kunów – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, nad rzeką Kamienną. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Kunów. Prawa miejskie w latach 1365–1502, 1535–1867 i ponownie od 1990.

Był miastem i siedzibą klucza dóbr biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kieleckiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Kunów liczył 2970 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkũnuf, AS: kũnuf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kunowski

Wiktionary


kunowate

o cechach kunowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mustelidae|G. Fischer|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu drapieżnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niektóre kunowate są trzymane jako zwierzęta domowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łasicowate

Wiktionary


kunowaty

o cechach kunowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


kunowianin

mieszkaniec Kunowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


kunowianka

mieszkanka Kunowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


kunowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Kunowice (niem. Kunersdorf), d. Kunowsko – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Słubice.

W przyszłości planowane jest połączenie ze Słubicami. Obecnie jest to jedna aglomeracja, ponieważ sieć wodociągowa i kanalizacyjna jest połączona. Także autobusowa komunikacja miejska w Słubicach obejmuje swoim zasięgiem Kunowice. Leży na skraju Puszczy Rzepińskiej. Znajduje się tu przystanek kolejowy Kunowice.

Wikipedia


kunowicki

przymiotnik od: Kunowice


SJP.pl


kunowo

W Polsce
  • Kunowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Mogilno
  • Kunowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Gostyń
  • Kunowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Łobżenica
  • Kunowo – część wsi Cienin Zaborny-Parcele w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Słupca
  • Kunowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Duszniki
  • Kunowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Banie
  • Kunowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Kobylanka
  • Kunowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Świdwin
  • Kunowo – gromada
  • Kunowo – nieczynny kolejowy przystanek kolejowy w Kunowie, w województwie wielkopolskim

Wikipedia


kunowski

przymiotnik od: Kunów


SJP.pl

  • Kunowski – pseudonim Pawła Chroboka
  • Jan Kunowski
  • Stefan Kunowski
  • Kunowski – polski herb szlacheck

Wikipedia


kunowy

1. kuna;
2. gołąbek kunowy - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych


SJP.pl


kunołaz

rodzaj drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych


SJP.pl

Wikipedia


kunszt

artyzm, mistrzostwo, doskonałość, perfekcja, sztuka, umiejętność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doprowadzona do perfekcji umiejętność wykonywania czegoś lub posługiwania się czymś

 (1.2) rzemiosło artystyczne wymagające kunsztu (1.1)

Wiktionary

  • Kunszt – amerykańsko-brazylijski kryminał z 1991 roku
  • Kunszt – część Tarnowskich Gór
  • Park Kunszt – park w Tarnowskich Górach, wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO, pomnik przyrody

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kunsztowny

Wiktionary


kunsztmistrz

dawniej:
1. mistrz, artysta;
2. kuglarz, sztukmistrz


SJP.pl


kunsztmistrzowski

kunsztmistrz


SJP.pl

Patrz:

kunsztmistrz

kunsztowniej

stopień wyższy od przysłówka: kunsztownie


SJP.pl


kunsztowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: kunsztowny


SJP.pl


kunsztowny

wykonany starannie, umiejętnie, z artyzmem; misterny, artystyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wytwornie ozdobiony, wykonany misternie, po mistrzowsku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kũw̃ˈʃtɔvnɨ, AS: kũũ̯štovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kunszt m., kunsztowność ż., kunsztownik m.

 czas. kunsztować ndk.

 przym. kunsztowy

 przysł. kunsztownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) finezyjny, misterny, mistrzowski, wyrafinowany

Wiktionary


kunysz

nazwisko


SJP.pl


kunz

[czytaj: kunc] nazwisko


SJP.pl


kunżut

kunżut, łogowa wschodnia, sezam indyjski, sezam wschodni - jednoroczna roślina oleista o rozgałęzionej łodydze, uprawiana na obszarach tropikalnych i subtropikalnych dla nasion służących do wyrobu oleju sezamowego, chałwy itp.


SJP.pl

Sezam indyjski (Sesamum indicum L.), znany także jako sezam wschodni, kunżut, łogowa wschodnia – gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny połapkowatych (Pedaliaceae), (sezamowatych). Występuje tylko w uprawie.

Wikipedia


kuoka

gatunek ssaka z rodziny kangurowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Setonix|ref=tak., monotypowy rodzaj zwierząt z rodziny kangurowatych;

 (1.2) zool. zwierzę, torbacz z gatunku kuoka krótkoogonowa, nazwa systematyczna|Setonix brachyurus|ref=tak.

Wiktionary

Kuoka krótkoogonowa (Setonix brachyurus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Wikipedia


kuomintang

chińska partia polityczna założona w 1912 roku przez Sun Yat-sena; jej rządy na Tajwanie uczyniły z wyspy jeden z najszybciej rozwijających się krajów świata


SJP.pl

Kuomintang (KMT) lub Guomindang (GMD) (chiń. upr. 中国国民党; chiń. trad. 中國國民黨; dosł. „Narodowa Partia Chin”) – partia utworzona w Chinach w 1912 przez Sun Jat-sena i oddana w sprawowanie przez Song Jiaorena. Partia rządząca w Republice Chińskiej w latach 1928–2000 i 2008–2016. Pierwotnie reprezentowała tzw. chiński socjalizm, lecz z czasem przeszła na pozycje prawicowe.

Wikipedia


kuomintangowski

Kuomintang


SJP.pl

Patrz:

Kuomintang

kuopio

Kuopio – miasto i gmina w środkowej Finlandii, w regionie Sawonia Północna, nad jeziorem Kallavesi. Powierzchnia gminy wynosi 1 728,53 km², z czego 604,51 km² stanowi woda. Zamieszkana przez 122 594 osoby (31 grudnia 2022). Miasto i okolice są nazywane Błękitną Perłą Pojezierza Fińskiego.

Wikipedia


kup

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Dobrzeń Wielki;

Wiktionary

Kup (dodatkowa nazwa w j. niem. Kupp) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Dobrzeń Wielki. W latach 1945–1954 siedziba gminy Kup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czerwonoarmiści wymordowali w Kupie pensjonariuszy domu starców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupianin mos., kupianka ż.

 przym. kupski

Wiktionary


kupa

1. stos, sterta;
2. gromada, tłum, stado;
3. potocznie: wielka ilość, mnóstwo;
4. potocznie: ekskrementy, odchody, kał, fekalia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. eufem. kał, stolec, odchody

 (1.2) pot. dużo czegoś lub kogoś, masa

 (1.3) pot. stos, sterta

 (1.4) pot. przen. niepomyślny wynik, niepowodzenie, fiasko

Wiktionary

Rzeki

  • Kupa – rzeka w Chorwacji
  • Kupa – rzeka w Rosji
  • Kupa – rzeka na Litwie

Miejscowości

  • Kupa – miejscowość na Węgrzech
  • Kupa – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w mieście Delnice
  • Kupa – wieś na Białorusi, która w 1964 r. razem z kilkoma sąsiednimi miejscowościami, została przekształcona w osiedle wczasowe Narocz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oj, muszę zrobić kupę.

 (1.2) Na koncercie była cała kupa ludzi.

 (1.3) Jasiu, układaj ubrania w szafie, a nie rzucaj ich tak na kupę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupa, AS: kupa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kopa ż., kupkanie n., wykupkanie n., nakupkanie n.

:: zdrobn. kupka ż., kupeczka ż.

:: zgrub. kupsko n.

 czas. żart. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stolec, kał, odchody; wulg. gówno

 (1.2) mnóstwo, masa

 (1.3) stos, sterta

Wiktionary


kupaj

nazwisko


SJP.pl


kupal

bimetal utworzony z warstw aluminium i jednej lub dwóch warstw miedzi nawalcowanych na gorąco; cupal


SJP.pl

Kupal, cupal – bimetal z warstwy glinu i jednej lub dwu warstw miedzi nawalcowanych na gorąco (stąd nazwa: cuprum + aluminium). Wykorzystywany do budowy torów przewodowych wysokiej częstotliwości, radiatorów oraz na złącza przy łączeniu przewodów elektrycznych z tych metali (w celu wyeliminowania korozji elektrochemicznej).W niektórych przypadkach możliwe jest zastąpienie kupalem elementów miedzianych, co pozwala ograniczyć koszty i wagę zastąpionych elementów.

Wikipedia


kupalnik

roślina o właściwościach leczniczych i trujących, w Polsce chroniona; arnika, pomornik


SJP.pl


kupalnocka

uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; kupała (Kupała), Kupalnocka, kupałnocka (Kupałnocka), noc świętojańska (Noc Świętojańska)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Kurpie, Warmia, Mazury, Podlasie. Noc Świętojańska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] ale kto wie, czy nie jest po prostu opisem jakiegoś smutnego wypadku, który się gdzieś wydarzył, może przed kilku wiekami, przy obchodzie Kupalnocki.

 (1.1) Te sześć wierszy śpiewają także u Kurpiów w czasie Kupalnocki czyli Sobótki.

 (1.1) Lud np. mazowiecki i podlaski, nad Narwią i Bugiem zamieszkały, obrzęd ten znał tylko pod mianem Kupalnocki.

Wiktionary


kupalny

związany z kupałą, ludowym świętem letniego przesilenia; świętojański


SJP.pl


kupaż

mieszanie różnych rodzajów wina w celu otrzymania mieszanki o pożądanych walorach smakowych i jakościowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) enol. mieszanie różnych rodzajów wina w celu otrzymania napoju o pożądanych właściwościach

Wiktionary

Kupażowanie – mieszanie różnych stylów, bądź roczników wina, piwa lub whisky w celu uzyskania odpowiednich parametrów:

  1. zawartości alkoholu
  2. klarowności
  3. poziomu słodyczy
  4. kwasowości
  5. smaku
  6. zapachu.

Możliwe jest dodanie barwników i aromatów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To pyszne wino jest efektem domowego kupażu: zmieszaliśmy trunek francuski z algierskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupaʃ, AS: kupaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupażowanie n.

 czas. kupażować

Wiktionary


kupażować

mieszać napoje o różnych właściwościach


SJP.pl


kupała

uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; Kupała, kupalnocka (Kupalnocka), kupałnocka (Kupałnocka), noc świętojańska (Noc Świętojańska)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. Noc Kupały (Noc Świętojańska u Słowian wschodnich);

 (1.2) Noc Świętojańska

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński, nazwa własna

 (2.1) rzekome słowiańskie bóstwo urodzaju i płodności czczone podczas Nocy Świętojańskiej;

Wiktionary

  • Kupała – domniemane bóstwo słowiańskie
  • Janka Kupała – białoruski pisarz

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. kupalnik m., kupalność ż.

:: przym. kupalny

Wiktionary


kupałnocka

uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; kupała (Kupała), kupalnocka (Kupalnocka), Kupałnocka, noc świętojańska (Noc Świętojańska)


SJP.pl


kupcia

zdrobnienie od: kupa


SJP.pl


kupcowa

dawniej:
1. żona kupca;
2. kobieta trudniąca się handlem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kobieta, która trudni się handlem

 (1.2) przest. żona kupca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiec mos./mrz.

Wiktionary


kupcówna

dawniej: córka kupca


SJP.pl


kupcowy

kupiec (dawniej); kupiecki


SJP.pl


kupcząca

handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi


SJP.pl


kupczący

handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi


SJP.pl


kupczak

nazwisko


SJP.pl

  • Józef Kupczak – polski kolarz torowy, trener
  • Jarosław Kupczak – katolicki duchowny
  • Mateusz Kupczak – polski piłkarz
  • Piotr Kupczak – polski poeta
  • Ryszard Kupczak – polski kolarz torowy
  • Szczepan Kupczak – polski kombinator norweski

Wikipedia


kupczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. odczasownikowy od|kupczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kupˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: kupčńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kupczyć ndk.

 rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupczyk

Wiktionary


kupczyć

handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pejor. handlować tym, czym nie należy handlować i co nie powinno być źródłem zysków materialnych

 (1.2) przest. handlować w ogóle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja też chciałbym mieć tę wiadomość z czystej, ludzkiej ciekawości i nie chcę tymi informacjami kupczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupt͡ʃɨt͡ɕ, AS: kupčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupczyni ż., kupczenie n., kupus

Wiktionary


kupczyk

drobny kupiec, lub pomocnik kupiecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) drobny kupiec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupczenie n., kupiectwo n.

Wiktionary


kupczyński

nazwisko


SJP.pl


kupę

1. stos, sterta;
2. gromada, tłum, stado;
3. potocznie: wielka ilość, mnóstwo;
4. potocznie: ekskrementy, odchody, kał, fekalia


SJP.pl


kupeczka

zdrobnienie od: kupka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kupa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈpɛt͡ʃka, AS: kupečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupsko n., kupa ż., kupka ż.

Wiktionary


kupela

piec metalurgiczny służący do topienia ołowiu


SJP.pl


kupelacja

metoda izolowania metali szlachetnych ze stopu ołowiu


SJP.pl

Kupelacja – proces pirometalurgiczny, odmiana prażenia polegająca na ogrzewaniu minerałów, rud, koncentratów lub stopów zawierających metale szlachetne (złoto, platyna, srebro) celem ich wyodrębnienia lub oczyszczenia.

W wyniku kupelacji otrzymuje się niewielkie ilości metali szlachetnych. Proces ten umożliwia uzyskanie metali szlachetnych w czystej postaci z rud zawierających takie pierwiastki metaliczne jak np.: miedź, ołów, cynk, arsen, antymon czy bizmut. W kupelacji wykorzystuje się właściwości chemiczne metali szlachetnych, które nie utleniają się i nie tworzą związków chemicznych w warunkach procesu. Metale nieszlachetne ulegają utlenieniu, tworząc żużle i inne związki chemiczne.

Wikipedia


kupelacyjny

związany z kupelacją


SJP.pl


kupelka

tygielek służący do przygotowywania metali szlachetnych do analizy kupelacyjnej


SJP.pl


kupelować

wyodrębniać metale szlachetne ze stopów w specjalnym piecu metalurgicznym


SJP.pl


kupelowy

przymiotnik od: kupela


SJP.pl


kuper

1. tyłek, zadek
2. u ptaków: miejsce wyrastania piór ogonowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. ornit. tylna część tułowia u ptaków

 (1.2) przen. pot. tyłek

 (1.3) przen. pot. mot. tylna część pojazdu

Wiktionary

Kuper – u ptaków obszar znajdujący się pomiędzy grzbietem a pokrywami nadogonowymi (na wierzchu ciała). Na kuprze znajduje się gruczoł kuprowy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkupɛr, AS: kuper

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuprówka ż.

:: zdrobn. kuperek m.

 przym. kuprowy

Wiktionary


kuperek

zdrobnienie od: kuper


SJP.pl


kupersztych

dawniej: miedzioryt, rycina; kopersztych


SJP.pl


kupfernikiel

arsenek niklu, miedzianoczerwony minerał o metalicznym połysku; nikielin


SJP.pl


kupia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. towar przeznaczony do sprzedaży

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupʲja, AS: kupʹi ̯a

Wiktionary


kupić

1. nabyć coś za pieniądze, zakupić;
2. pozyskać, ująć, zjednać kogoś;
3. potocznie: dać się oszukać albo zaakceptować coś;
4. w grze w karty: dobrać kartę lub karty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)

 (1.1) zob. kupować.

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) przest. skupiać; gromadzić, łączyć w kupy

czasownik zwrotny kupić się

 (3.1) przest. skupiać się; gromadzić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbiegł do pobliskiego sklepu, by kupić mleko i płatki owsiane.

 (1.1) Znalazł kawałek białego papieru, otworzył dopiero co kupione kredki i zaczął wpatrywać się w twarz dziewczynki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupʲit͡ɕ, AS: kupʹić

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. zakup m., zakupy nmos., kupiec m., kupno n., kupowanie n., kupienie n., odkupienie n.

 (1.1) przym. kupny

 (1.1) czas. wykupić

 (2.1-3.1) czas. skupić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|dostać kupić.

Wiktionary


kupicz

nazwisko


SJP.pl


kupido

motyw dekoracyjny, postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami; kupidyn, amorek


SJP.pl

Kupidyn (także Kupido, Amor, łac. Cupido ‘pragnienie’, ‘pożądanie’, Amor ‘miłość’, gr. Ἔρως Érōs) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie miłości.

Uchodził za syna bogini Wenus (Wenery) i boga Marsa.

Wikipedia


kupidura

nazwisko


SJP.pl


kupidyn

motyw dekoracyjny, postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami; kupido, amorek


SJP.pl

Kupidyn (także Kupido, Amor, łac. Cupido ‘pragnienie’, ‘pożądanie’, Amor ‘miłość’, gr. Ἔρως Érōs) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie miłości.

Uchodził za syna bogini Wenus (Wenery) i boga Marsa.

Wikipedia


kupidynek

mały kupidyn; amorek, putto


SJP.pl

Kupidynek (Catananche L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje co najmniej 5 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego, z czego dwa gatunki w południowej Europie. Rosną w miejscach suchych i słonecznych. Zawierają sok mleczny. Kupidynek błękitny (C. caerulea) jest popularną rośliną ogrodową sadzoną zarówno w formie typowej z kwiatami lawendowo-niebieskimi, jak i w odmianach białokwiatowych i dwubarwnych.

Wikipedia


kupidło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. cena

Wiktionary

Kupidło – dawny folwark. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈpʲidwɔ, AS: kupʹidu̯o

Wiktionary


kupiec

1. osoba kupująca coś; nabywca;
2. osoba zajmująca się handlem; handlarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto coś kupuje

 (1.2) ktoś, kto trudni się handlem, właściciel sklepu, przedsiębiorstwa handlowego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. karc. rodzaj gry w karty

Wiktionary

Kupiec – osoba prowadząca we własnym imieniu przedsiębiorstwo handlowe.

W średniowieczu kupcy wraz z innymi rzemieślnikami tworzyli mieszczaństwo, w tym samym czasie zrzeszali się również w organizacjach zwanych cechami. Kupcy zobowiązani byli do stosowania się do przymusu drogowego, a w określonych przez króla miastach do prawa składu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkupʲjɛt͡s, AS: kupʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupno n., kupcowa ż., kupiectwo n., kupczenie n., kupienie n., kupowanie n., odkup m., odkupienie n., odkupiciel m., przekupa ż., przekupka ż., przekupień m., przekupność ż., przekupstwo n., przekupywanie n., wykup m., wykupywanie n., zakup n., zakupy nmos.

 czas. kupować ndk., kupić dk., kupczyć ndk., dokupywać ndk., dokupić dk., nakupywać ndk., nakupić dk., odkupywać ndk., odkupić dk., podkupywać ndk., podkupić dk., przekupywać ndk., przekupić dk., wkupywać się ndk., wkupić się dk., wykupywać ndk., wykupić dk., zakupywać ndk., zakupić dk.

 przym. kupiecki, kupiony, dokupiony, odkupiony, podkupiony, przekupiony, przekupny, wykupiony, zakupiony, kupny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nabywca

 (1.2) biznesmen, handlarz, przedsiębiorca handlowy

Wiktionary


kupiecki

przymiotnik od: kupiec


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kupiectwa i/lub kupca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupowanie n.

 czas. kupować ndk.

Wiktionary


kupiectwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zajęcie osoby prowadzącej działalność handlową

 (1.2) ogół kupców

Wiktionary

Kupiec – osoba prowadząca we własnym imieniu przedsiębiorstwo handlowe.

W średniowieczu kupcy wraz z innymi rzemieślnikami tworzyli mieszczaństwo, w tym samym czasie zrzeszali się również w organizacjach zwanych cechami. Kupcy zobowiązani byli do stosowania się do przymusu drogowego, a w określonych przez króla miastach do prawa składu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zepchnięci przez najeźdźców w nieurodzajne, pozbawione nawet drzew górskie wąwozy, nie mogli żyć z ziemi, zarabiać na życie kupiectwem czy rzemiosłem.

 (1.2) Rurykowicze, przenoszący się dawniej z jednej dzielnicy do drugiej, "awansujący" z biedniejszej na bogatszą, ustabilizowali się, ale jednocześnie uzależnili od lokalnych grup możnowładztwa (bojarów) i kupiectwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiec mos., kupczyk mos., kupcowa ż., kupczenie n.

 czas. kupczyć ndk.

 przym. kupiecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) handel

Wiktionary


kupienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kupić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kupʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kupić dk., kupować ndk.

 rzecz. kupno, kupiec, kupowanie

 przym. kupny

Wiktionary


kupin

Miejscowości w Polsce
  • Kupin – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Pasłęk
  • Kupin – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Zalewo
  • Kupin – wieś na Podolu na Ukrainie

Wikipedia


kupiński

nazwisko


SJP.pl


kupis

nazwisko


SJP.pl


kupisiewicz

nazwisko


SJP.pl


kupisz

1. nabyć coś za pieniądze, zakupić;
2. pozyskać, ująć, zjednać kogoś;
3. potocznie: dać się oszukać albo zaakceptować coś;
4. w grze w karty: dobrać kartę lub karty


SJP.pl


kupiszewski

nazwisko


SJP.pl


kupiura

dawniej: wycięcie pewnych fragmentów utworów muzycznych lub filmu


SJP.pl


kupka

zdrobnienie od: kupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kupa

 (1.2) mała kupa

 (1.3) kał dziecka

Wiktionary

Nazwisko Kupka nosiło kilka osób:

  • Alfred Kupka – polski bokser, żyjący w latach 1908 – 1929
  • František Kupka – malarz czeski, żyjący w latach 1871 – 1957
  • Josef Kupka – biskup brneński, żyjący w latach 1862 – 1941
  • Teofil Kupka – polityk śląski, żyjący w latach 1885 – 1920

Inne:

  • (5363) Kupka (1979 UQ) – planetoida

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dziecko układało pieniądze w kupki według nominałów.

 (1.3) Jacuś zrobił dziś drugą kupkę w pieluchę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupka, AS: kupka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupa ż., kupkanie n., wykupkanie n.

:: zdrobn. kupeczka ż.

 czas. kupkać ndk., wykupkać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kupeczka

 (1.2) stosik

Wiktionary


kupkać

potocznie: oddawać kał; defekować, załatwiać się, wypróżniać się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pukać

 (1.2) infant. pot. posp. fizj. wypróżniać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupsko n., kupa ż., kupka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klupkać., gw-pl|Górny Śląsk|klupać.

Wiktionary


kupkówka

roślina z rodziny traw, występująca na łąkach i polanach leśnych; rżniączka


SJP.pl

Wikipedia


kupkowy

przymiotnik od: kupka


SJP.pl


kupla

godło górnicze w kształcie młota i kilofa skrzyżowanych ze sobą


SJP.pl


kuplecik

zdrobnienie od: kuplet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kuplet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kuplet, lecz tylko mały kuplecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuplet m.

Wiktionary


kuplecista

wykonawca lub twórca kupletów, satyrycznych piosenek ze zwrotkami i refrenem


SJP.pl


kuplecistka

kuplecista


SJP.pl

Patrz:

kuplecista

kupler

człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, rajfur, sutener


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. stręczyciel, sutener

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. kuplerka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Kuppler.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kupler (język serbsko-chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|kǔpler.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) alfons, sutener

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuplɛr, AS: kupler

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. kuplerka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. kuplerka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Kuppler.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kupler (język serbsko-chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|kǔpler.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) alfons, sutener

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuplerka

kobieta czerpiąca korzyści z cudzego nierządu i ułatwiająca jego prowadzenie; burdelmama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. stręczycielka, sutenerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupler mos.

Wiktionary


kuplerstwo

stręczycielstwo


SJP.pl

Wikipedia


kuplet

1. zwrotka dowolnej, satyrycznej piosenki o aktualnej treści, zakończona zwykle refrenem;
2. element formy ronda występujący między kolejnymi powrotami refrenu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. zwrotka satyrycznej piosenki o aktualnej treści

 (1.2) muz. część ronda między kolejnymi wystąpieniami refrenu

Wiktionary

Kuplet (fr. couplet) – dwuwiersz o charakterze pieśniowo-tanecznym występujący we francuskiej poezji średniowiecznej, a współcześnie w twórczości ludowej.

Kupletem nazywa się też kabaretową piosenkę satyryczną, podejmującą aktualne tematy obyczajowe lub społeczno-polityczne.

Kuplet to część ronda muzycznego rozdzielająca dwa sąsiadujące ze sobą refreny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Codziennie raczył mnie swoimi zabawnymi kupletami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuplɛt, AS: kuplet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuplecik mrz.

Wiktionary


kupniewski

nazwisko


SJP.pl


kupno

zakup, nabycie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nabywanie czegoś

Wiktionary

Kupno, zakup (czynność) – nabycie dóbr lub praw drogą (pisemnej, bądź ustnej) umowy sprzedaży bądź innej umowy o równoważnym skutku np. umowy datio in solutum (świadczenia w miejsce wykonania).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkupnɔ, AS: kupno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiec m., kupczyni ż., kupowanie n., kupienie n.

 czas. kupować ndk., kupić dk.

 przym. kupny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakup

Wiktionary


kupnoholik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zob. zakupoholik.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupnoholik traci kontrolę nad swoimi zakupami, często kupuje rzeczy zupełnie niepotrzebne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupnoholizm m.

:: fż. kupnoholiczka

Wiktionary


kupnoholizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. zakupoholizm.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupnoholizm to zjawisko w Polsce nowe, więc nie ma jeszcze specjalistycznych programów terapeutycznych – wyjaśnia dr Woronowicz. – Można próbować korzystać z prywatnych poradni psychologicznych (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupnoholik mos., kupnoholiczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oniomania, shopoholizm, szopoholizm, zakupoholizm

Wiktionary


kupny

potocznie: nabyty, kupiony w sklepie, nie wykonany w domu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. ze sklepu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię kupnego ciasta, wolę domowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupnɨ, AS: kupny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupno n., kupowanie n., kupienie n., kupiec m., kupcowa ż.

 czas. kupować ndk., kupić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sklepowy, gotowy

Wiktionary


kupon

1. formularz z wydrukowanymi rubrykami do wypełniania, np. gry liczbowej, konkursu;
2. dokument uprawniający do otrzymania towarów, pieniędzy lub usługi; talon; bon;
3. odcinek materiału wystarczający na uszycie danej części garderoby;
4. odcinek papieru wartościowego upoważniający jego właściciela do pobrania procentu lub dywidendy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) blankiet, formularz z wydrukowanymi rubrykami do wypełnienia używany do udziału w grze liczbowej, konkursie

 (1.2) odcinek biletu, bonu, talonu itp. odrywany na znak wykorzystania

 (1.3) wycinek z gazety promocyjnej uprawniający do rabatu przy zakupie lub gratisu

 (1.4) ekon. odcinek papieru wartościowego uprawniający właściciela do odbioru należnego mu procentu lub dywidendy

 (1.5) kraw. ilość tkaniny przeznaczona do uszycia jednego ubrania

Wiktionary

  • Międzynarodowy Kupon na Odpowiedź – międzynarodowy kupon pocztowy podlegający wymianie na znaczki pocztowe
  • Kupon odsetkowy – środki pieniężne przysługujące posiadaczom obligacji kuponowych
  • Potoczna nazwa karbowańców, waluty Ukrainy w latach 1992-1996

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) odcinek

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kuponówka ż.

:: zdrobn. kuponik m.

 przym. kuponowy

frazeologia.

 odcinać kupony

etymologia.

 etym|franc|coupon.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.2) coupon; (1.4) coupon, voucher

* baskijski: (1.1) kupoi; (1.4) kupoi

* hiszpański: (1.1) cupón m.

* nowogrecki: (1.1) κουπόνι n.

* rosyjski: (1.4) купон m.

* włoski: (1.1) schedina ż., tagliando m.

źródła.

== kupon (język krymskotatarski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kupon

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkupɔ̃n, AS: kupõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuponówka ż.

:: zdrobn. kuponik m.

 przym. kuponowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odcinek

Wiktionary


kuponik

zdrobnienie od: kupon


SJP.pl


kuponovka

prywatyzacja polegająca na nabywaniu uprawnień do zakupu majątku narodowego przez wszystkich obywateli państwa, przeprowadzona m.in. w Czechach; kuponowka, kuponówka


SJP.pl


kuponowka

prywatyzacja polegająca na nabywaniu uprawnień do zakupu majątku narodowego przez wszystkich obywateli państwa, przeprowadzona m.in. w Czechach; kuponówka, kuponovka


SJP.pl


kuponowy

przymiotnik od: kupon


SJP.pl


kupować

nabywać, zdobywać za pieniądze


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. kupić)

 (1.1) nabywać coś w zamian za jakąś sumę pieniędzy

 (1.2) pozyskiwać zawodnika z innego klubu, płacąc pieniędzmi

 (1.3) pot. zaakceptować

 (1.4) pot. dać się oszukać, uznawszy coś za prawdę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu kupowano talerze, szklanki, żelazka, młynki, lalki, a niekiedy duże parasole szafirowe lub pąsowe.

 (1.1) GPU przychodziło pakować rzeczy, odwoziło samochodem na dworzec, kupowało bilety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈpɔvat͡ɕ, AS: kupovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupowanie n., kupiec m., kupno n., zakup m., zakupy nmos., kupujący m., kupienie n., odkupienie n.

 przym. kupny, kupiecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płacić, nabywać

Wiktionary


kupowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kupować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkupɔˈvãɲɛ, AS: kupovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zakup m., zakupy nmos., kupno n., kupiec m., kupienie n., przekupień m., przekupka ż.

 czas. kupować ndk., kupić dk., wykupić dk., odkupić dk., zakupić dk., skupić dk., skupować ndk., przekupić dk.

 przym. kupny, kupiecki, przekupny

Wiktionary


kuprej

kuprej azjatycki - gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych


SJP.pl

Kuprej azjatycki, dawniej: kuprej (Bos sauveli) – gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae). Został rozpoznany jako nowy dla nauki gatunek w 1937 na podstawie młodego osobnika schwytanego w Kambodży.

Wikipedia


kupren

związek chemiczny, pochodna acetylenu


SJP.pl


kupres

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włoski ekspres do kawy

Wiktionary

Kupres – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, siedziba gminy Kupres. W 2013 roku liczyło 2883 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.

Funkcjonują tu cztery wyciągi narciarskie. Działa tu centrum rekreacyjno-sportowe Adria-Ski, które współpracuje z Klubem Narciarskim Striž.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dorota pochwaliła się nowym kupresem, zrobiła nam po kawie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kafeterka, kawiarka, kafetierka, makinetka, moka

Wiktionary


kuprodur

stop miedzi używany do wyrobu skrzyń ogniowych w parowozach


SJP.pl

Miedzionikle – stopy miedzi i niklu, które mogą zawierać także takie dodatki stopowe jak krzem, żelazo, aluminium lub mangan. Charakteryzują się dobrą wytrzymałością, żaroodpornością i odpornością na korozję oraz posiadają dobre własności oporowe. Przykładem takiego stopu jest kuprodur, używany m.in. przy wyrobie skrzyń ogniowych w parowozach.

Wikipedia


kupror

stop miedzi z aluminium (ok. 5%)


SJP.pl


kuprówka

ćma z rodziny brudnic


SJP.pl


kuprowy

przymiotnik od: kuper


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuprem, dotyczący kupra

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kormorany, jak większość ptaków, posiadają gruczoł kuprowy, ale jego wydzielina nie daje piórom wodoodporności, jak ma to miejsce u innych ptaków wodnych, i po wyjściu na ląd muszą długo suszyć pióra.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuper mzw.

Wiktionary


kuprysko

w łowiectwie: kąpielisko żubra


SJP.pl


kupryt

ruda miedzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał, tlenek miedzi; ruda miedzi;

Wiktionary

Kupryt – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału, którego głównym składnikiem jest miedź (łac. cuprum = miedź).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkuprɨt, AS: kupryt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kuprytowy

Wiktionary


kuprytowy

przymiotnik od: kupryt


SJP.pl


kupski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kupa, związany z Kupem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Kupa lub kupian, mający cechy lub właściwości przypisywane Kupowi lub kupianom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dom kupskiego poborcy był jednokondygnacyjny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kup mrz., kupianin mos., kupianka ż.

Wiktionary


kupsko

zgrubienie od: kupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) grub. zgrub. od kupa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wycieraczce leżało psie kupsko, w które prawie wdepnął.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupa ż., kupka ż., kupeczka ż., kopa ż., kupkanie n., wykupkanie n., nakupkanie n.

 czas. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.

Wiktionary


kupująca

kobieta nabywająca coś; nabywczyni, klientka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ż. od kupujący

Wiktionary


kupujący

osoba nabywająca coś; nabywca, klient


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hand. osoba nabywająca coś

forma czasownika.

 (2.1) ims. od kupować

Wiktionary

Nabywca – osoba (fizyczna albo prawna) nabywająca dobra materialne lub usługi od sprzedawcy w celu zaspokojenia potrzeb lub w celu dalszej sprzedaży.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sprzedaż jest to umowa wzajemna, przez którą sprzedawca zobowiązuje się przenieść własność rzeczy lub inne prawo majątkowe na kupującego, a kupujący zapłacić określoną cenę.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kupować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kupiec, nabywca

Wiktionary


kupula

drewniejący organ otaczający owoc właściwy roślin z rodziny bukowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. drewniejąca miseczka otaczająca owoc (orzech) roślin z rodziny bukowatych

 (1.2) bot. okrywa otaczająca zalążki paproci nasiennych

 (1.3) bot. miseczka z rozmnóżkami występująca na górnej powierzchni plechaechy wątrobowców z rzędu porostnicowców

Wiktionary

Kupula (łac. cupula – cebrzyk, wanienka) – w botanice termin oznaczający:

  • Drewniejącą miseczkę otaczającą owoc (orzech) roślin z rodziny bukowatych np. żołądź dębów i bukiew buków. Powstaje ze zrośniętych u nasady liści przykwiatowych tworzących wieniec najpierw u nasady kwiatu, później owocu. U różnych gatunków końce liści przykwiatowych mogą w trakcie rozrastania się i drewnienia kupuli pozostać stulone lub są odgięte.
  • U paproci nasiennych okrywę otaczającą zalążki. Miała ona charakter liściowaty, była porozcinana i luźno otaczała od dołu zalążek. W różnych liniach rozwojowych ulegała różnym modyfikacjom, u kajtoniowców okrywała zalążki od góry.
  • Miseczki z rozmnóżkami występujące na górnej powierzchni plechy wątrobowców z rzędu porostnicowców{. U porostnicy wielokształtnej jest to kubeczkowaty zbiornik o ząbkowanych brzegach, wypełniony soczewkowatymi, zielonymi rozmnóżkami.
  • U grzybów kupulą nazywa się rodzaj acerwulusa o kubeczkowatym kształcie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kupula (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) archit. kopuła

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈpula, AS: kupula

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kupula (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) archit. kopuła

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) gopoil

Wiktionary


kur

1. kogut - samiec kury;
2. ryba z rodziny głowaczowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Kraju Chabarowskim Rosji, wraz z Urmi tworzy Tunguskę - lewy dopływ Amuru

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. etn. członek bałtyjskiego ludu zamieszkującego obszar dzisiejszej zachodniej Łotwy, nazywany Kuronią albo Kurlandią

Wiktionary

Palestyna:

  • Kur – wieś w muhafazie Tulkarm

Rosja:

  • Kur – rzeka, dopływ Tuskara

Inne:

  • kogut
  • kur bankiwa
  • kur diabeł, kur głowacz, kur rogacz (ryby z rodziny głowaczowatych)
  • kur – herb szlachecki
  • kur – obszar kosmiczny

Zobacz też:

  • Chur
  • Cour
  • Kür
  • Kür Dili

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kur, AS: kur

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1)

:: rzecz. Kuronia ż., Kurlandia ż.

:: przym. kuroński, kurlandzki

Wiktionary


kura

1. ptak domowy hodowany dla mięsa i jaj; potrawa z tego ptaka;
2. samica ptaka z rzędu kuraków, np. głuszca;
3. kura domowa - o kobiecie rezygnującej z ambicji zawodowych na rzecz prowadzenia domu, wychowywania dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca przez Turcję, Gruzję i Azerbejdżan, uchodzi małą deltą do Morza Kaspijskiego;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kurański

Wiktionary


kuracja

zespół środków i zabiegów leczniczych lub kosmetycznych w celu poprawy zdrowia lub urody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szereg stosownie dobranych środków i zabiegów leczniczych lub farmaceutycznych dla poprawienia stanu zdrowia i urody

Wiktionary

  • kuracja – długo- lub krótkotrwałe poddanie chorego zabiegom rekonwalescencyjnym
  • kuracja – jedna z duszpasterskich jednostek administracyjnych Kościoła katolickiego
  • Kuracja – tytuł spektaklu Teatru telewizji z 2001 roku w reż. Wojciecha Smarzowskiego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈrat͡sʲja, AS: kuracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuracjusz mos., kuracjuszka ż.

 czas. kurować się ndk.; wykurować się dk.

 przym. kuracyjny

Wiktionary


kuracjowy

kuracja; kuracyjny


SJP.pl


kuracjusz

osoba przebywająca w uzdrowisku lub objęta jakąś kuracją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś poddawany kuracji

Wiktionary

Uzdrowisko, kurort – miejscowość dysponująca naturalnymi czynnikami leczniczymi, do których zalicza się wody mineralne oraz właściwości klimatyczne. Warunkiempolankicy koniecznym do utworzenia uzdrowiska (lub uczynienia miejscowości uzdrowiskiem) jest występowanie walorów przyrodniczych. Wody mineralne służą do kąpieli leczniczych i do kuracji pitnej, a właściwości klimatyczne stosowane są w klimatoterapii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dyrektor zaprasza wszystkich kuracjuszy na występ śpiewaczki z Bytomia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuracja ż.

:: fż. kuracjuszka ż.

 czas. kurować

 przym. kuracyjny

Wiktionary


kuracjuszka

kuracjusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta poddawana kuracji

Wiktionary

Patrz:

kuracjusz

Przykłady

 (1.1) Kilka kuracjuszek spacerowało w pobliżu tężni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuracja ż.

:: fm. kuracjusz m.

 czas. kurować

 przym. kuracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pacjentka

Wiktionary


kuracyjny

związany z kuracją


SJP.pl


kuraczek

rodzaj ptaków z rodziny przepiórowatych


SJP.pl


kurajski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kurajki (rzeki w Ałtaju w Rosji)

Wiktionary


kurajszyci

plemię arabskie


SJP.pl

Kurajszyci (Korejszyci, Banu Kurajsz, Banu Qurayš, arab. ‏قُرَيْشٌ‎) – plemię beduińskie, wywodzące się od Kusaja ibn Kilaba, zamieszkujące okolice Mekki i władające nią od VII wieku.

Kurajszyci byli plemieniem kupieckim, utrzymującym kontakty handlowe z Persją, Jemenem, Bizancjum oraz Abisynią. Z plemienia wywodzi się kilka rodów. Do najważniejszych należały rody Haszymitów, z którego pochodził Mahomet, i Umajjadów, z którego wywodziła się dynastia Umajjadów.

Wikipedia


kurajszyta

członek plemienia arabskiego


SJP.pl


kurak

1. potocznie lub pogardliwie o kurczaku;
2. przedstawiciel rzędu ptaków grzebiących o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) młody kogut, kurczak

 (1.2) zwykle w lm.: rząd ptaków odznaczających się krępą budową, silnymi nogami do rozgrzebywania gleby;

Wiktionary

  • kurak – młody kogut
  • Kurak (Łódź)
  • Kurak (Zgierz)
  • Kurak (wzniesienie) - Góry Suche

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zarówno indyk, kuropatwa, jak i przepiórka należą do rzędu kuraków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurak, AS: kurak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kur m., kurzęczak m., kurczak m., kuraki mos., kurowate nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurczak

 (1.2) grzebiące

Wiktionary


kuraki

rząd ptaków grzebieniowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Galliformes|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przepiórowate i perlice należą do kuraków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurak mzw., kura ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grzebiące

Wiktionary


kurakowate

rodzina ptaków z rzędu grzebiących; bażantowate, kurowate


SJP.pl


kurakowaty

o cechach kurakowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


kurancik

zdrobnienie od: kurant


SJP.pl


kuranów

Kuranów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Radziejowice. Ma status sołectwa.

Do 31 grudnia 1961 w granicach Mszczonowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


kurański

związany z Niziną Kurańską, niziną na Kaukazie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący miejscowości lub rzeki Kura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kura

Wiktionary


kurant

courante;
1. melodia wygrywana przez zegar, pozytywkę itp.;
2. mechanizm umieszczony w zegarze, pozytywce itp., wygrywający jakąś melodię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. mechanizm wygrywający melodię umieszczany w zegarze lub innym urządzeniu

 (1.2) muz. melodia wygrywana przez mechanizm kurantowy

 (1.3) hist. choreogr. francuski taniec dworski popularny w XVI wieku;

 (1.4) muz. melodia przygrywana do kuranta (1.3)

Wiktionary

  • kurant – melodia wygrywana przez mechanizmy pozytywkowe znajdujące się w zegarach; także sam zegar lub sam mechanizm, wygrywający takie melodie (często staropolskie); zobacz też: carillon
  • kuranty – toasty lub śpiewy wiwatowe (staropolskie) por. Zygmunt Gloger Encyklopedia Staropolska hasła: kurant, zdrowia
  • kuranty – wojskowe sygnały na trąbkę (staropolskie) porównaj Partytura dla trembaczów rożnego woyskowego kurantu, Biblioteka Kórnicka PAN (BK 2102/2, k. 124)
  • Kurant – w numizmatyce pełnowartościowa moneta kruszcowa, złota lub srebrna, przeznaczona do obiegu krajowego
  • kurant (courante):
    • Courante – francuski taniec dworski.
    • Courante – forma muzyczna.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Kuranty wygrywały zegary i tabakiery.

     (1.3) Kurant charakteryzował się skocznymi figurami choreotechnicznymi.

    Wiktionary

    Powiązane:

     (1.1)

    :: rzecz. Kurant mos./ż., Kurantowicz mos./ż.

    ::: zdrobn. kurancik mrz.

    :: przym. kurantowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.3) courante

    Wiktionary


kurantowy

przymiotnik od: kurant


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kuranta, związany z kurantem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mechanizm kurantowy umocowano w obudowie zegara.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurant mrz.

Wiktionary


kurara

wyciąg z roślin rodzaju kulczyba, kiedyś używany jako silna trucizna (m.in. do zatruwania strzał), dziś stosowany w fizjologii doświadczalnej i chirurgii głównie jako lek zwiotczający


SJP.pl

  • kurara – toksyna roślinna
  • Kurara – miasto w Indiach

Wikipedia


kurarowy

przymiotnik od: kurara


SJP.pl


kuraryna

alkaloid pochodzący z kurary, silna trucizna


SJP.pl

Niedepolaryzujące środki zwiotczające, kuraryny, miorelaksanty niedepolaryzujące (dawniej: leki pachykurarowe) – leki zwiotczające o niepolaryzacyjnym mechanizmie działania, naturalne lub półsyntetyczne substancje blokujące skurcz mięśni szkieletowych, najstarsze znane substancje zwiotczające mięśnie.

Wikipedia


kuraryny

alkaloid pochodzący z kurary, silna trucizna


SJP.pl

Niedepolaryzujące środki zwiotczające, kuraryny, miorelaksanty niedepolaryzujące (dawniej: leki pachykurarowe) – leki zwiotczające o niepolaryzacyjnym mechanizmie działania, naturalne lub półsyntetyczne substancje blokujące skurcz mięśni szkieletowych, najstarsze znane substancje zwiotczające mięśnie.

Wikipedia


kuras

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. kapłon, kastrowany kogut

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Katarzyna Kuras – polska historyczka
  • Mariusz Kuras – polski piłkarz, trener piłkarski
  • Magdalena Kuras – szwedzka pływaczka
  • Paulina Kuras – polska koszykarka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na obiad zjemy kurasa, którego Wiesiek przywiózł z targu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurasek mzw./mrz., kur mzw., kura ż.

Wiktionary


kurasek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. zdrobn. od: kur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przen. kurek, kranik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kur mzw., kuras mzw.

Wiktionary


kurasiński

nazwisko


SJP.pl


kurasz

nazwisko


SJP.pl

Kurasz (ukr. Кураш) – wieś na Ukrainie, w rejonie dąbrowickim obwodu rówieńskiego.

Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego.

Dawniej: wieś Kurasz w gminie Dąbrowica (powiat sarneński).

Wikipedia


kuraszek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) przest. zdrobn. od: kur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciocia Hania, wiedząc o naszym przylocie, upiekła kuraszka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kur mzw.

Wiktionary


kuraszewo

W Polsce
  • Kuraszewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Czyże
  • Kuraszewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Kleszczele
  • Kuraszewo – gromada

Wikipedia


kuraszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


kuraszków

2 miejscowości w Polsce:

  • Kuraszków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie
  • Kuraszków – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Białaczów

Wikipedia


kurat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. duszpasterz zarządzający parafią

 (1.2) kośc. duszpasterz zarządzający parafią klasztorną

 (1.3) kośc. wikariusz stały

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-3) etym|łaciński|curatus.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) curate

* niemiecki: (1.1) Kurat

* włoski: (1.1) curato

źródła.

== kurat (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) diabeł

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-3) etym|łaciński|curatus.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) curate

* niemiecki: (1.1) Kurat

* włoski: (1.1) curato

źródła.

== kurat (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) diabeł

odmiana.

przykłady.

składnia.

 (1.1) -

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuratczyk

nazwisko


SJP.pl


kuratela

1. opieka nad osobą niezdolną do działań prawnych lub nieobecną oraz nad jej majątkiem
2. uciążliwa opieka lub ciągła kontrola
3. opieka nad osobą małoletnią, co do której przyznano dozór kuratora (sądownie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. opieka prawna, nadzór ustanowiony przez sąd

 (1.2) przen. ciągłe kontrolowanie, przesadny nadzór

Wiktionary

Kuratela – instytucja zbliżona do opieki. Jest to ustanawiana sądownie forma ochrony osób bądź praw majątkowych osób, które nie mogą same prowadzić swoich spraw (dziecka poczętego, małoletniego, osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, osoby niepełnosprawnej lub osoby nieobecnej). Kuratelę sprawuje kurator ustanowiony przez sąd.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kurator mos.

 przym. kuratorski, kuratoryjny

Wiktionary


kurator

1. państwowy urzędnik nadzorujący szkoły i placówki wychowawczo-oświatowe w danym województwie;
2. osoba wyznaczona przez sąd do dozoru nad osobą skazaną na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu lub nad niepełnoletnim przestępcą;
3. wyznaczony przez sąd przedstawiciel osoby niezdolnej do działań prawnych;
4. osoba wyznaczona do pilnowania interesów jakiejś grupy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. osoba wyznaczona przez sąd na przedstawiciela osoby, która nie może sama prowadzić swoich spraw;

 (1.2) praw. osoba wyznaczona przez sąd do sprawowania dozoru nad nieletnim wykazującym demoralizację lub dopuszczającym się czynów karalnych, jak i nad skazanym mającym wyrok pozbawienia wolności w warunkowym zawieszeniu;

 (1.3) urzędnik sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami oświatowymi w danym województwie;

 (1.4) osoba zajmująca się organizacją wystaw;

 (1.5) nieordynowany przedstawiciel parafii w niektórych Kościołach protestanckich

Wiktionary

  • kurator – przedstawiciel prawny
  • kurator oświaty
  • kurator sądowy
  • kurator sztuki
  • kurator banku
  • Kurator – brytyjski film z 2001

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.

:: fż. kuratorka ż.

 przym. kuratorski, kuratoryjny

frazeologia.

etymologia. etym|łac|curator.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) legal guardian; (1.2) probation officer, parole officer; (1.3) superintendent; (1.4) curator

* białoruski: (1.1) апякун m.

* esperanto: (1.1) kuratoro

* estoński: (1.1) eestkostja; (1.2) kriminaalhooldusametnik; (1.3) kuraator; (1.4) kuraator

źródła.

== kurator (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) kurator, opiekun

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈratɔr, AS: kurator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.

:: fż. kuratorka ż.

 przym. kuratorski, kuratoryjny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.

:: fż. kuratorka ż.

 przym. kuratorski, kuratoryjny

frazeologia.

etymologia. etym|łac|curator.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) legal guardian; (1.2) probation officer, parole officer; (1.3) superintendent; (1.4) curator

* białoruski: (1.1) апякун m.

* esperanto: (1.1) kuratoro

* estoński: (1.1) eestkostja; (1.2) kriminaalhooldusametnik; (1.3) kuraator; (1.4) kuraator

źródła.

== kurator (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) kurator, opiekun

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuratorium

instytucja sprawująca opiekę nad wszystkimi szkołami i placówkami oświatowymi w województwie


SJP.pl


kuratorka

potocznie o urzędniczce państwowej pełniącej funkcję kuratora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: kurator

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kuratorka, która miała nadzorować jego matkę, została oskarżona o niedopełnienie obowiązków i poświadczenie nieprawdy. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkuraˈtɔrka, AS: kuratorka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kurator.

Wiktionary


kuratorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. związany z kuratorem, dotyczący kuratora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurator mos., kuratorka ż., kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.

 przym. kuratoryjny

Wiktionary


kuratorstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sprawowanie opieki nad osobą lub rzeczą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurator mos.

 przym. kuratorski, kuratoryjny

Wiktionary


kuratoryjny

przymiotnik od: kuratorium


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuratorium, dotyczący kuratorium

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurator mos., kuratorka ż., kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.

 przym. kuratorski

Wiktionary


kuratowski

nazwisko


SJP.pl


kurawonga

rodzaj ptaków z rodziny ostrolotów


SJP.pl


kuraż

dawniej: odwaga, śmiałość, animusz, męstwo; dziś tylko w wyrażeniu "dla kurażu"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. śmiałość, odwaga do wykonania czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mężczyzna splunął i zaklął siarczyście, by przydać sobie kurażu przed pojedynkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuraʃ, AS: kuraš

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dekurażować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odwaga, śmiałość, fantazja, rezon, animusz, kontenans

Wiktionary


kurbeta

podskok, skok konia; korwet


SJP.pl

Wikipedia


kurbla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. korba

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|korbla.

Wiktionary


kurcgalop

1. krótki galop konia;
2. w przenośni:
a) pośpieszne bieganie za czymś; zasuwanie, bieganina;
b) kurcgalopem - w te pędy, bez zwłoki


SJP.pl


kurcinka

muchówka z rodziny narzępikowatych, pasożyt jerzyków i jaskółek


SJP.pl

Kurcinka (Crataerina pallida) – owad z rodziny narzępikowatych. Pasożyt zewnętrzny ptaków: jerzyków i (rzadziej) jaskółkowatych, na których zazwyczaj pasożytuje inny narzępik: Ornithomyia biloba.

Imago tego owada ma długość od 6 do 9 mm, ciało trójkątne, z ostro zakończonym ryjkiem, silnie spłaszczone grzbietobrzusznie, rozszerzające się ku tyłowi. Skrzydła są znacznie zredukowane, nie nadają się do lotu aktywnego, lecz są pomocne podczas szybowania z wiatrem i utrzymania równowagi na ciele żywiciela. Na stopach potrójne pazurki ułatwiające utrzymanie się na żywicielu. Oczy są małe, nie występują przyoczka.

Wikipedia


kurcz

bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich; spazm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujące pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujące uczucie bólu;

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: kurczyć

Wiktionary

Kurcz, spazm – nagły, mimowolny skurcz mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujący pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujący uczucie bólu. Kurcze dzielą się na toniczne (stałe napięcie mięśnia lub grupy mięśni) oraz kloniczne (drgawki). W kurczach tonicznych występuje przez pewien czas wzmożone napięcie mięśni; w kurczach klonicznych występuje szereg szybko następujących po sobie skurczów mięśniowych oddzielonych krótkimi okresami zwiotczenia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kurczenie n., podkurcz mrz., pokurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.

 czas. kurczyć ndk., obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.

 przym. skurczny, skurczony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spazm

Wiktionary


kurczaczek

zdrobnienie od: kurczak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od kurczak

 (1.2) pieszcz. bliska osoba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może na obiad kupimy pieczonego kurczaczka z tej budki obok marketu?

 (1.2) Kurczaczku, zrobić ci herbaty z cytryną?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczak mzw., kurczę n., kurzęczak mzw., kura ż., kur mzw., kurak mzw., kurek mzw./mrz., kurnik mrz.

 przym. kurczakowy, kurzy

 wykrz. kurczę, kurka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kochanie

Wiktionary


kurczak

1. pisklę kury; kurczę
2. młody kogut; kurak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) większe kurczę (pisklę kury)

 (1.2) spoż. mięso z kurczaka (1.1)

 (1.3) kulin. potrawa z kurczaka (1.1)

Wiktionary

  • pisklę kury
  • Kurczak – amerykański film z 2003 roku
  • kurczak – odmiana mięsa drobiowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kurczak spacerował między dorosłymi kurami.

 (1.2) Chętnie zjadłbym na obiad kurczaka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurt͡ʃak, AS: kurčak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczę n., kurzęczak mzw., kura ż., kur m., kurak m., kurek m., kurnik m.

:: zdrobn. kurczaczek m.

 przym. kurczakowy, kurzy

 wykrz. kurczę, kurka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurczę, kurak, kogucik

Wiktionary


kurczakowy

kurczak


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do kurczaka

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący kurczaka, określający kurczaka, używany przy kurczaku

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla kurczaka, mający cechy kurczaka

 (3.2) zrobiony z mięsa kurczaka, zawierający mięso kurczaka

Wiktionary

Patrz:

kurczak

Przykłady

 (3.2) Na urodzinach u Edka jedliśmy kurczakowy tażin z kiszonymi cytrynami.

 (3.2) Poproszę jeszcze cztery saszetki kurczakowego przysmaku dla kotów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczak mzw., kurczaczek mzw.

Wiktionary


kurczątko

pieszczotliwe zdrobnienie od: kurczę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: kurczę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z jajek wykluły się małe kurczątka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kur mzw., kura ż., kurczę n.

 wykrz. kurczę

Wiktionary


kurczatow

dawna nazwa pierwiastka o liczbie atomowej 104 (obecnie: rutherford)


SJP.pl

  • Igor Kurczatow – radziecki fizyk jądrowy
  • Kurczatow – miasto w Rosji
  • Kurczatow – miasto w Kazachstanie
  • stosowana do roku 1997 nazwa pierwiastka rutherford

Wikipedia


kurczę

1. pisklę kury domowej;
2. potrawa z młodego koguta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pisklę kury

wykrzyknik

 (2.1) …wyrażający zdziwienie, zaskoczenie

forma czasownika.

 (3.1) 1. os. lp. ter. od: kurczyć

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W kurniku są kury razem z kurczętami.

 (2.1) O, kurczę! Zapomniałem, że za dwa dni mam egzamin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurt͡ʃɛ, AS: kurče

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczak mzw., kurczaczek mzw., kura ż., kurnik mrz., kurczęcina ż.

:: zdrobn. kurczątko n.

 przym. kurczęcy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzyczka, kurzynka.

Wiktionary


kurczęcina

mięso kurczęcia


SJP.pl


kurczęcy

kurczę


SJP.pl

Patrz:

kurczę

kurczewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jacek Kurczewski – polski socjolog, poseł na Sejm
  • Jan Kurczewski – rzymskokatolicki ksiądz
  • Jerzy Kurczewski (strona ujednoznaczniająca)
  • Mieczysław Kurczewski – polski oficer dyplomacji wojskowej i wywiadu
  • Paweł Kurczewski – polski zapaśnik

Wikipedia


kurczliwiej

stopień wyższy od przysłówka: kurczliwie


SJP.pl


kurczliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kurczliwe; cecha tych, którzy są kurczliwi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kurczliwy

 przysł. kurczliwie

Wiktionary


kurczliwszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kurczliwy; bardziej kurczliwy


SJP.pl


kurczowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kurczowe; cecha tych, którzy są kurczowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kurczowy

 przysł. kurczowie

Wiktionary


kurczowy

przymiotnik od: kurcz


SJP.pl


kurczuk

nazwisko


SJP.pl


kurczyć

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zmniejszać przez ściąganie, podkulanie

czasownik zwrotny niedokonany kurczyć się (dk. brak)

 (2.1) zmniejszać swoją objętość, swoje rozmiary

 (2.2) zmniejszać się pod względem liczebności, znaczenia itp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczenie n., kurcz mrz., podkurcz mrz., pokurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.

 czas. obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.

 przym. pokurczony, skurczny, skurczony, skurczowy

 przysł. kurcząco

Wiktionary


kurczyński

nazwisko


SJP.pl


kurd

członek narodu zamieszkującego tereny wschodniej Turcji, zachodniego Iranu, północnej Syrii i północnego Iraku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. przedstawiciel narodu zamieszkującego głównie Kurdystan;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Asyryjczycy są prześladowani i mordowani przez Kurdów oraz szyitów i sunnitów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurt, AS: kurt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurdystan m., kurdologia ż., kurdolog m., kurdolożka ż., kurdyjskość ż., kurdyjski m.

:: fż. Kurdyjka ż.

 przym. kurdyjski, prokurdyjski, antykurdyjski

Wiktionary


kurda

nazwisko


SJP.pl


kurde

żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurdemol, kurdebele, kurdelebele


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. rodzaj przekleństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czego ty, kurde, chcesz?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurdɛ, AS: kurde

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. kurwa, pot. cholera

Wiktionary


kurdebalans

żartobliwe przekleństwo


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurdebalans! Nie wiedziałem, że to tyle kosztuje!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kurde, kurdebele

Wiktionary


kurdebele

żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurde, kurdemol, kurdelebele


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedna flaszka, druga flaszka i też trzecia, kurdebele, leci / Dom stoi zupełnie pusty nocą, kurzą się dookoła rupiecie (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurdɛˈbɛlɛ, AS: kurdebele

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kurde, kurdebalans

Wiktionary


kurdefelek

żartobliwe przekleństwo


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary


kurdefiks

żartobliwe przekleństwo


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary


kurdele

żartobliwe przekleństwo


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary


kurdelebele

żartobliwe przekleństwo; kurde, kurczę, kurka, kurdemol, kurdebele


SJP.pl


kurdemol

żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurde, kurdebele, kurdelebele


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. rodzaj przekleństwa

Wiktionary


kurdesz

przyśpiewka biesiadna z XVIII w.


SJP.pl

Kurdesz – od tureckiego karyndasz (brat, towarzysz), w dawnych litewskich pieśniach biesiadnych wykrzyknik kończący ich strofę. W XVIII w. spopularyzowany za sprawą piosenki Kurdesz, której autorstwo nie jest jasne, przypisywane Franciszkowi Bohomolcowi, również Celestynowi Czaplicowi i Franciszkowi Ksaweremu Chomińskiemu.

Wikipedia


kurdeszowy

przymiotnik od: kurdesz


SJP.pl


kurdiuczny

przymiotnik od: kurdiuk


SJP.pl


kurdiuk

złóg tłuszczowy gromadzący się u nasady ogona i na zadzie owiec niektórych ras


SJP.pl


kurdologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dyscyplina akademicka skoncentrowana na kulturze, historii i języku Kurdów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nową kartę w dziejach kurdologii polskiej zapisał August Żaba (1800-1894), autor prac dotyczących literatury i języka Kurdów (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurd m., Kurdyjka ż., kurdolog m., kurdolożka ż., kurdyjski m., kurdyjskość ż., Kurdystan m.

 przym. kurdyjski, prokurdyjski, antykurdyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) studia kurdyjskie

Wiktionary


kurdupel

pogardliwie: człowiek niepokaźny, niski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. pogard. ktoś bardzo niski, krępy, przysadzisty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Synku, nie baw się z tym rudym kurduplem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈdupɛl, AS: kurdupel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurduplowatość ż.

:: zdrobn. kurdupelek mos.

 przym. kurdupli, kurduplowaty, kurduplasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karzeł, kordupel; pot. grzdyl, karakan, konus, knypek, liliput, mikrus, pokurcz, pigmej; wulg. wypierdek

Wiktionary


kurdupelek

zdrobnienie od: kurdupel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od kurdupel

Wiktionary

Patrz:

kurdupel

Powiązane:

 rzecz. kurdupel m., kurduplowatość ż.

 przym. kurduplowaty, kurduplasty, kurdupli

Wiktionary


kurdupelka

zdrobnienie od: kurdupel


SJP.pl

Patrz:

kurdupel

kurduplasty

pogardliwie:
1. charakteryzujący się niskim wzrostem;
2. mający rozmiar poniżej przeciętnej


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. obraź. niskiego wzrostu

 (1.2) pot. obraź. o wzroście nieduży, śmiesznie mały

 (1.3) pot. pogard. śmiesznej wielkości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kaśka nie wstydzi się przychodzić z takim kurduplastym miśkiem na imprezy?

 (1.2) Lodzia była kobietą o kurduplastej posturze.

 (1.3) Michał wynajął kurduplaste lokum na Wełnowcu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos., kurduplowatość ż.

 przym. kurdupli, kurduplowaty, kurduplowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) war. kurdupli, kurduplowaty

Wiktionary


kurdupli

pogardliwie: człowiek niepokaźny, niski


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) obraź. należący do kurdupla

przymiotnik relacyjny

 (2.1) obraź. odnoszący się do kurdupla, związany z kurduplem

przymiotnik jakościowy

 (3.1) obraź. charakterystyczny dla kurdupla, mający cechy kurdupla

forma rzeczownika.

 (4.1) D. i B. lm. od: kurdupel

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech zabiera swoje kurduple bambetle i znika!

 (2.1) Jego kurdupli los już mnie nie obchodzi!

 (3.1) Hela zaczęła kręcić z tym kurduplim jegomościem z kadr.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos., kurduplowatość ż.

 przym. kurduplowaty, kurduplasty

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) war. kurduplowaty, kurduplasty

Wiktionary


kurduplowatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posp. pogard. cecha tego, co kurduplowate

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos./mzw.

 przym. kurduplasty

Wiktionary


kurduplowaty

pogardliwie: niski, niepokaźny, przysadzisty; konusowaty, kurduplowy, kurdupli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posp. pogard. niski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do kasy podszedł kurduplowaty jegomość w ciemnym płaszczu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos./mzw.

 przym. kurduplasty

Wiktionary


kurduplowy

pogardliwie: niski, niepokaźny, przysadzisty; konusowaty, kurduplowaty, kurdupli


SJP.pl


kurdwanów

Kurdwanów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XI Podgórze Duchackie. Kurdwanów do roku 1941 istniał jako wieś nad dopływem Wilgi, położona na skraju Pogórza Wielickiego.

Ważną częścią obszaru jest osiedle Kurdwanów Nowy, składające się w większości z bloków mieszkalnych. Osiedle to jest jedną z największych „sypialni” miasta, dogodnie połączoną z centrum linią Krakowskiego Szybkiego Tramwaju. Osiedle zamieszkuje ponad 20 tys. mieszkańców.

Wikipedia


kurdwanowski

przymiotnik od: Kurdwanów, Kurdwanów Nowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kurdwanowem, dotyczący Kurdwanowa

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Ignacy Kurdwanowski – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Jan Kurdwanowski – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Jan Kurdwanowski – polski lekarz, uczestnik Powstania Warszawskiego
  • Jan Szczepan Kurdwanowski – polski i francuski fizyk
  • Mikołaj Michał Kurdwanowski – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Paweł Kurdwanowski – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Stanisław Kazimierz Kurdwanowski – polski szlachcic, urzędnik państwowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kurdwanów m.

Wiktionary


kurdyban

rodzaj zdobionej skóry koźlej, rzadziej cielęcej lub owczej; kordyban


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) skóra garbowana, barwiona i bogato zdobiona we wzory: tłoczonymi, złoconymi, srebrzonymi oraz malowanymi; materiał stosowany dawniej głównie jako obicie mebli lub ścian;

Wiktionary

Kurdyban – skóra garbowana, barwiona, po czym intensywnie zdobiona we wzory tłoczeniami, złoceniami lub srebrzeniami oraz malowidłami. Najcenniejszy kurdyban wykonywano ze skóry cielęcej garbowanej roślinnie, w gorszych gatunkach koźlej lub owczej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kurˈdɨbãn, AS: kurdybãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kordybant m., kurdybant m., kurdybannik m.

 przym. kurdybanowy

Wiktionary


kurdybanek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kurdyban

Wiktionary

Bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea L.), zwany też zwyczajowo bluszczykiem ziemnym, kurdybankiem, obłożnikiem – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej, gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski.

Epitet gatunkowy nazwy zwyczajowej (kurdybanek) pochodzi od kurdybanów – garbowanych skór, zdobionych m.in. motywami roślinnymi.

Wikipedia


kurdybanik

zdrobnienie od: kurdyban


SJP.pl


kurdybanowy

przymiotnik od: kurdyban


SJP.pl


kurdyjka

członkini narodu zamieszkującego przede wszystkim Kurdystan, ale także Syrię, Afganistan, Kazachstan, Armenię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka narodu zamieszkującego głównie Kurdystan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurdystan mrz.

:: fm. Kurd mos.

 przym. kurdyjski

Wiktionary


kurdyjski

dotyczący Kurdów, związany z Kurdami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący / pochodzący z ludu Kurdów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Kurdów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poznałam trzy dialekty języka kurdyjskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈdɨjsʲci, AS: kurdyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurdologia ż., Kurd m., Kurdystan mrz., Kurdyjka ż.

Wiktionary


kurdyjskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem kurdyjskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kurdyjskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku kurdyjskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈdɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: kurdyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


kurdyjskość

kurdyjski


SJP.pl

Patrz:

kurdyjski

kurdystan

1. kraina w południowo-zachodniej Azji;
2. ostan w Iranie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. górzysta kraina w południowo-zachodniej Azji zamieszkana przez Kurdów;

Wiktionary

Kurdystan (kurd. Kurdistan, kurd. کوردستان) – region geokulturowy w Azji Zachodniej, w którym Kurdowie stanowią znaczącą większość populacji. Jest obszarem o głęboko zakorzenionej kulturze, języku i tożsamości narodowej Kurdów. Geograficznie obejmuje północno-zachodnie pasma gór Zagros oraz wschodnie pasma gór Taurus.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kurdologia ż., kurdyjski m., Kurd m., Kurdyjka ż., kurdyjskość ż.

 przym. kurdyjski, kurdystański

Wiktionary


kurdystański

przymiotnik od: Kurdystan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kurdystanem, dotyczący Kurdystanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurdystan mrz.

Wiktionary


kurdziel

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dominika Kurdziel – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, producentka muzyczna, reżyser
  • Roman Kurdziel – polski inżynier elektryk

Wikipedia


kureczka

1. zdrobnienie od: kurka;
2. kureczka nakrapiana - gatunek wodnego ptaka z rodziny chruścieli; kropiatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kurka

 (1.2) ornit. nazwa systematyczna|Porzana|ref=tak., rodzaj ptaków z rodziny chruścieli;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurzeniec mrz., kura ż., kurka ż., kurzęczak mrz.

 wykrz. kurka

Wiktionary


kurejka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju;

Wiktionary

Kurejka (ros. Курейка, Kuriejka) – rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju.

Swoje źródła ma w górach Putorana. Długość rzeki wynosi 888 km.

Wikipedia


kurek

1. element zamykający zaworu
2. inaczej: kogutek, kurczak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) techn. element służący do ręcznego zamykania, otwierania lub regulacji przepływu w zaworze

 (1.2) wojsk. element broni palnej powodujący odpalenie pocisku poprzez uderzenie w iglicę;

 (1.3) icht. przybrzeżna ryba atlantycka i sąsiednich mórz, poławiana dla celów konsumpcyjnych;

 (1.4) zdrobn. od kur

 (1.5) etn. łopocząca na dachu atrapa koguta wykorzystywana w zwyczajach ludowych, zabawach strzeleckich

 (1.6) karc. rzad. hazardowa gra

 (1.7) meteorol. wiatrowskaz na dachu w kształcie koguta

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: kurka

Wiktionary

Kurek – element mechanizmu uderzeniowego zwalniany po naciśnięciu spustu, który poprzez uderzenie ruchem obrotowym doprowadza pośrednio do zapalenia ładunku miotającego.

Ruch kurka jest powodowany przez sprężynę uderzeniową. W broni współczesnej zwolniony przez mechanizm spustowy kurek uderza w iglicę, która następnie zbija spłonkę naboju scalonego. W rzadszych przypadkach (głównie w rewolwerach) kurek uderza bezpośrednio w spłonkę. Mechanizm ten ma zastosowanie głównie w powtarzalnej lub samopowtarzalnej broni strzeleckiej. Wyróżnia się kurki odkryte (wystające na zewnątrz i często z możliwością ręcznego napięcia), oraz zakryte znajdujące się wewnątrz korpusu broni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkurɛk, AS: kurek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczak mzw., kur m., kurkowiec m., kurczaczek mzw.

 przym. kurkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kran, zawór

 (1.4) kogucik, kurczak

 (1.6) lamorek

Wiktionary


kureń

kurzeń;
1. oddział Kozaków zaporoskich; obóz tego oddziału;
2. wiejska zagroda, szałas na Ukrainie


SJP.pl

Kureń (z ukr. курінь – „krąg, obozowisko”)

  • kureń – w dawnej Ukrainie wielki drewniany budynek mieszkalny
  • kureń – także: kurna chata
  • kureń – kozacki oddział pod wodzą atamana na Ukrainie Zaporoskiej
  • kureń – pododdział Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych, Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, Ukraińskiej Armii Halickiej, Ukraińskiej Powstańczej Armii, odpowiadający batalionowi
  • kureń – jednostka administracyjno-wojskowa Siczy Zaporoskiej
  • kureń – jednostka organizacyjna Płastu

Wikipedia


kurenda

pismo urzędowe z określonymi instrukcjami i wskazówkami, wydawane przez organ administracyjny podległym mu jednostkom; okólnik, cyrkularz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) adm. urzędowe pismo obiegowego wysyłane do wszystkich zainteresowanych stron;

 (1.2) adm. hist. pismo sporządzone w jednym egzemplarzu, kierowane kolejno do odbiorców, poświadczających na nim przyjęcie przez adnotację lub wyciśnięcie pieczęci

Wiktionary

Kurenda, okólnik, cyrkularz, pismo okólne – rodzaj urzędowego pisma obiegowego, które wysyłane jest do wszystkich zainteresowanych stron. Zawiera ogólne wskazówki bądź zalecenia wydawane odgórnie do podległych mu organów państwowych.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) okólnik, cyrkularz, pismo okólne, obiegówka

Wiktionary


kureniowy

przymiotnik od: kureń


SJP.pl


kurewka

wulgarne zdrobnienie od: kurwa; kurwiątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. zdrobn. od: kurwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwowanie n., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., nakurwianie n., pokurwowanie n.

 czas. kurwować ndk., kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.

 przym. kurwi, kurewski, skurwiały

 przysł. kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary


kurewski

kurwa; kurwi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wulg. właściwy prostytutkom lub kobietom rozwiązłym, charakterystyczny dla nich

przymiotnik jakościowy

 (2.1) wulg. zły, wstrętny, podły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdejmij to kurewskie ubranie!

 (2.1) Co za kurewskie życie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈrɛfsʲci, AS: kurefsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwowanie n., nakurwianie n., pokurwowanie n., wkurwienie n.

 czas. kurwić, kurwować

 wykrz. kurwa

 przysł. kurewsko

 przym. skurwiały

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) do dupy, chujowy

Wiktionary


kurewsko

przysłówek

 (1.1) wulg. często pejor. bardzo intensywnie, bardzo mocno

 (1.2) wulg. bardzo – jako wyraz zachwytu, aprobaty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworze jest dziś kurewsko zimno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokurwowanie n., kurwowanie n., wkurwienie n., kurwa ż., kurewka ż., kurwik m., kurwisko n., kurwiszon m., kurwiszcze n., kurewstwo n., kurwica ż.

 czas. kurwować, kurwić się ndk., skurwić się dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk.

 przym. kurewski, skurwiały, skurwiony

 przysł. wykurwiście

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardzo, niesamowicie, szczególnie, wyjątkowo, szalenie; pot. uczn. stud. zajebiście

 (1.2) bardzo, niesamowicie, szczególnie, wyjątkowo; wulg. zajebiście

Wiktionary


kurewskość

kurewski


SJP.pl

Patrz:

kurewski

kurewstwo

wulgarnie:
1. niemoralne prowadzenie się, niegodziwe postępowanie;
2. rozpusta, nierząd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. prostytucja lub rozwiązłość seksualna

 (1.2) wulg. prostytutki jako zbiorowość

 (1.3) wulg. postępowanie w najwyższym stopniu naganne

 (1.4) wulg. rzecz wzbudzająca irytację lub sprawiająca kłopot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurewstwo to najstarszy zawód świata.

 (1.2) Kurewstwo już stoi na ulicy.

 (1.3) Jak mógł pomagać tym draniom, to zwykłe kurewstwo!

 (1.4) To kurewstwo znowu nie działa!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈrɛfstfɔ, AS: kurefstfo

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kurwa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prostytucja

 (1.3) draństwo, łajdactwo, nikczemność, podłość

 (1.4) wulg. jebaństwo, gówno, szajs; pot. dziadostwo, barachło, badziewie

Wiktionary


kurfierst

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. hist. kurfirst

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektor, kurfirst, daw. kurfirszt

Wiktionary


kurfierstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. hist. godność kurfiersta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈfʲjɛrstfɔ, AS: kurfʹi ̯erstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorstwo, daw. kurfirstwo

Wiktionary


kurfirst

elektor, książę dawnej Rzeszy Niemieckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. elektor, udzielny książę dawnej Rzeszy Niemieckiej, mający przywilej obierania cesarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …dzisiejszy kurfirst Fryderyk Wilhelm zebrał już niemało grosza i ma dwadzieścia tysięcy wojska bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się Szwedom zastawić, co jako lennik Rzeczypospolitej powinien uczynić, jeśli Boga ma w sercu i pamięta wszystkie dobrodziejstwa, które Rzeczpospolita jego domowi świadczyła.

 (1.1) …(Po śmierci króla) u steru, jak się zdawało, pozostać mieli ciż sami ludzie, myśl ta sama, bo królewicz, a dzisiejszy kurfirst, nadto czcił ojca, ażeby chciał co odmieniać…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurfʲirst, AS: kurfʹirst

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektor, stpol. kurfierst, daw. kurfirszt

Wiktionary


kurfirstowa

dawniej: żona kurfirsta (elektora); elektorowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. hist. żona kurfirsta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurfʲirˈstɔva, AS: kurfʹirstova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstwo, daw. kurfirstówna, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorowa

Wiktionary


kurfirstówna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. hist. córka kurfirsta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przyjęciu hrabia wciąż przyglądał się kurfistównie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurfʲirˈstuvna, AS: kurfʹirstuvna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorówna

Wiktionary


kurfirstowski

przymiotnik

 (1.1) daw. hist. dotyczący kurfirsta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurfʲirˈstɔfsʲci, AS: kurfʹirstofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary


kurfirstowy

przymiotnik

 (1.1) daw. hist. dotyczący kurfirsta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurfʲirˈstɔvɨ, AS: kurfʹirstovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorski, daw. kurfirstowski, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary


kurfirstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. hist. godność kurfirsta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈfʲirstfɔ, AS: kurfʹirstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorstwo, daw. kurfierstwo

Wiktionary


kurfirszt

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. hist. kurfirst

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurfʲirʃt, AS: kurfʹiršt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfierstwo n., kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirsztwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektor, kurfirst, stpol. kurfierst

Wiktionary


kurfirsztowy

przymiotnik

 (1.1) stpol. hist. dotyczący kurfirszta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurfʲirˈʃtɔvɨ, AS: kurfʹirštovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt

 przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektorski, daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy

Wiktionary


kurgan

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto obwodowe, we wschodniej części Rosji, nad Tobołem;

Wiktionary

Kurgan (ros. Куpгaн) – miasto w azjatyckiej części Rosji, nad Tobołem (dopływ Irtysza), stolica obwodu kurgańskiego. Zamieszkane przez około 312,3 tys. mieszkańców (2020).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kurgański

Wiktionary


kurgański

Kurgan (miasto w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Kurganem, dotyczący Kurganu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurgan m.

Wiktionary


kurhan

1. stożkowy nasyp ziemny wznoszony od czasów neolitu do wczesnego średniowiecza; mogiła;
2. kopiec wzniesiony na czyjąś cześć lub pamiątkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archeol. rodzaj mogiły w kształcie kopca;

 (1.2) książk. kopiec usypany na cześć kogoś lub na pamiątkę czegoś

Wiktionary

Kurhan, in. tumulus (łac. tumulus) – rodzaj mogiły w formie kopca, o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkulistego, z elementami drewnianymi, drewniano-kamiennymi lub kamiennymi, w którym znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym. Pomieszczenia grobowe, nieraz bardzo rozbudowane, mają zwykle konstrukcję kamienną bądź drewnianą, czasem są kute w litej skale.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Archeolodzy zamierzają zbadać pobliski kurhan.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurxãn, AS: kurχãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kurhanek m.

 przym. kurhanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grobowiec, tumulus

 (1.2) kopiec

Wiktionary


kurhanek

mały kurhan; kopczyk, pagórek


SJP.pl


kurhannik

gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl

Kurhannik (Buteo rufinus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący południowo-wschodnią Europę, Bliski Wschód, Azję Środkową oraz północną Afrykę. Ptaki występujące najbardziej na północy wędrują.

Wikipedia


kurhanowy

przymiotnik od: kurhan


SJP.pl


kurhaus

dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kursal, kurhauz


SJP.pl


kurhauz

dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kursal, kurhaus


SJP.pl


kuria

zespół kolegialnych urzędów duchownych; curia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. jednostka podziału obywateli w starożytnym Rzymie;

 (1.2) hist. archit. budynek posiedzeń senatu w starożytnym Rzymie;

 (1.3) kośc. praw. instytucja administracyjna zarządzająca diecezją, na której czele stoi ordynariusz;

 (1.4) kośc. praw. instytucja administracyjna zarządzająca prowincją zakonną, na której czele stoi przełożony prowincjalny;

 (1.5) kośc. archit. siedziba kurii (1.3) lub kurii (1.4)

Wiktionary

  • kuria (religia) – zespół kolegialnych urzędników duchownych
  • kuria (architektura) – określenie miejskiej parceli
  • Kuria Rzymska – organ, przez który papież sprawuje swoją władzę
  • curia Iulia – budynek na Forum Romanum przeznaczony na posiedzenia senatu w starożytnym Rzymie
  • curia – w starożytnym Rzymie najstarsza jednostka podziału obywateli oparta na związkach rodowych
  • system kurialny – dzielący wyborców na kurie w zależności od cenzusu majątkowego, cenzusu wykształcenia bądź stanu społecznego
  • Kuria – wieś w rosyjskim Kraju Ałtajskim
  • Kuria – atol Wysp Gilberta na Oceanie Spokojnym, w Mikronezji
  • Język kuria – język z rodziny bantu, używany w Kenii i Tanzanii
  • Kuria (dystrykt) – dystrykt Prowincji Nyanza w Kenii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W skład kurii wchodziły rody patrycjuszowskie i plebejskie.

 (1.2) Drzwi kurii zostały przeniesione i zainstalowane w bazylice św. Jana na Lateranie.

 (1.3) Pracownicy kurii biskupiej nazywani są kurialistami.

 (1.4) Ojciec Bonawentura od lat pracuje w kurii prowincjalnej, jest sekretarzem prowincjała.

 (1.5) Kurię wybudowano według projektu Zygmunta Gawlika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurialista m., kurializm m.

 przym. kurialny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kurialista m., kurializm m.

 przym. kurialny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|curia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) curia; (1.2) curia; (1.3) curia; (1.4) curia

* baskijski: (1.1) kuria

* białoruski: (1.1) курыя ż.

* włoski: (1.1) curia ż.; (1.2) curia ż.; (1.3) curia ż.; (1.4) curia ż.

źródła.

== kuria (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. kuria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Erromako kuria → Kuria Rzymska

synonimy.

Wiktionary


kurialista

1. urzędnik kurii, osoba powiązana z kurią;
2. dawniej: zwolennik nieograniczonej władzy papieskiej w Kościele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik kurii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurialiści skrupulatnie ujęli w spisie wszystkie, nawet najmniejsze parafijki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuria ż., kurializm m.

 przym. kurialny

Wiktionary


kurializm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. doktryna w Kościele katolickim, mówiąca o wyższości papieża nad soborem

Wiktionary

Kurializm – teoria głosząca wyższość papieża nad soborem oraz całym Kościołem (odwrotność koncyliaryzmu).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kurʲˈjalʲism̥, AS: kurʹi ̯alʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuria ż., kurialista ż.

 przym. kurialny

Wiktionary


kurialny

1. przymiotnik od: kuria;
2. dawniej: sądowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kurią, odnoszący się do kurii

 (1.2) taki jak w kurii, właściwy kurii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Radio archidiecezjalne ma swoją siedzibę w budynku kurialnym.

 (1.2) Tym kurialnym żargonem zdradzał swoje miejsce zatrudnienia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuria ż., kurializm m., kurialista m.

Wiktionary


kurianowicz

nazwisko


SJP.pl


kuriata

nazwisko


SJP.pl


kurier

osoba szybko dostarczająca przesyłki lub wiadomości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) poczt. osoba szybko dostarczająca przesyłki lub wiadomości;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) publ. codzienna gazeta informacyjna

 (2.2) telew. codzienny serwis informacyjny

Wiktionary

  • kurier – goniec, posłaniec
  • Kurier – telewizyjny program informacyjny
  • Kurier – nazwa statku parowego z XIX wieku
  • Kurier – dziennik wydawany w Austrii
  • Kurier – film w reżyserii Władysława Pasikowskiego z 2019
  • Kurier – powieść Roberta Muchamore’a z 2004
  • Kurier – miesięcznik wydawany w Czerwionce-Leszczynach
  • Kurier – singel Krzysztofa Zalewskiego

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) wysłać kurierem • kurier dyplomatyczny

synonimy.

 (1.1) posłaniec, goniec

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. kurierka ż.

 przym. kurierski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|franc|courrier. lub etym|wł|corriere.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) koerier

* angielski: (1.1) courier

* arabski: (1.1) ساع

* azerski: (1.1) çapar

* baskijski: (1.1) mezulari

* bułgarski: (1.1) куриер m.

* czeski: (1.1) kurýr m.

* duński: (1.1) bud n.

* esperanto: (1.1) kuriero

* francuski: (1.1) courrier m.

* hiszpański: (1.1) mensajero

* niemiecki: (1.1) Kurier m.; (2.1) Anzeiger m.

* rosyjski: (1.1) курьер m.

* szwedzki: (1.1) kurir w.

* tuvalu: (1.1) avefekau

* ukraiński: (1.1) кур'єр m.

źródła.

== kurier (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) kurier, goniec

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurʲjɛr, AS: kurʹi ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. kurierka ż.

 przym. kurierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posłaniec, goniec

Wiktionary


kurierek

1. kobieta pełniąca funkcję kuriera;
2. dawniej: dyliżans pocztowy


SJP.pl


kurierka

1. kobieta pełniąca funkcję kuriera;
2. dawniej: dyliżans pocztowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: kurier

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurʲˈjɛrka, AS: kurʹi ̯erka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kurier.

Wiktionary


kurierowy

kurier (gazeta lub pociąg)


SJP.pl


kurierski

kurier (osoba)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub zawodem kuriera, kurierstwem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurier mos., kurierka ż., kurierstwo n.

Wiktionary


kurierstwo

zajęcie kuriera


SJP.pl


kuriozalnie

przysłówek sposobu

 (1.1) książk. w sposób kuriozalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skakanie na biegówkach z dachu wygląda dosyć kuriozalnie.

 (1.1) Litewska kolarka kuriozalnie przegrała na finiszu wygrany wyścig.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuriozum n.

 przym. kuriozalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziwacznie, egzotycznie

Wiktionary


kuriozalność

szokująca niedorzeczność


SJP.pl


kuriozalny

niezwykły, osobliwy, dziwaczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyjątkowo osobliwy, budzący zdumienie swoją niezwykłością lub dziwacznością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To był kuriozalny błąd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurʲjɔˈzalnɨ, AS: kurʹi ̯ozalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuriozum n.

 przysł. kuriozalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziwny, dziwaczny, niezwykły, osobliwy, cudaczny, wymyślny, ekscentryczny, ekstrawagancki

Wiktionary


kuriozum

osoba, rzecz lub zjawisko zdumiewające swoją niezwykłością lub dziwacznością; curiosum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzecz lub zjawisko wyjątkowo osobliwe, które budzi zdumienie swoją niezwykłością lub dziwacznością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już tylko jako kuriozum warto dodać, że przed wyborami, po których nastąpiło ujawnienie dramatycznego stanu finansów publicznych Grecji w 2010 r. ówczesny rząd stworzył 27 000 etatów w służbie publicznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurʲˈjɔzũm, AS: kurʹi ̯ozũm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kuriozalny

 przysł. kuriozalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osobliwość, dziwoląg, fenomen, cudak, ciekawostka

Wiktionary


kurka

1. chroniony ptak wodny z rzędu chruścieli; kokoszka wodna;
2. zdrobnienie od: kura;
3. grzyb jadalny; lisica; pieprznik jadalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. mikol. nazwa systematyczna|Cantharellus cibarius|ref=tak., pieprznik jadalny, gatunek grzyba jadalnego;

 (1.2) zool. zob. kurka wodna.

 (1.3) zdrobn. od kura

wykrzyknik

 (2.1) eufem. wykrzyknik wyrażający poczucie beznadziejności, bezradności lub zniecierpliwienia

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lp. od: kurek

Wiktionary

  • kurka (pieprznik jadalny) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych
  • Kurka – rzeka, dopływ Lubszy
  • Kurka – uroczysko, półwysep nad jeziorem Mamry

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po powrocie do domu zjedliśmy pyszną jajecznicę z kurkami i cebulą.

 (1.2) W starorzeczu znaleźliśmy gniazda kurek.

 (1.3) Krzysiu! Zostaw kurki w spokoju!

 (2.1) Kurka! Przestaniesz mi tu w końcu łazić?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurka, AS: kurka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kurczak mzw., kurnik mrz., kurzęczak mrz., kureczka ż.

 przym. kurkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieprznik, lisica

 (1.2) kokoszka

 (2.1) kurka wodna!

Wiktionary


kurkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Grzegorz Kurkiewicz (ur. 1922) – polski dziennikarz i publicysta
  • Katarzyna Kurkiewicz (ur. 1989) – polska judoczka
  • Ludwik Kurkiewicz (1906–1998) – polski klarnecista i pedagog
  • Piotr Kurkiewicz (ur. 1986) – polski judoka
  • Roman Kurkiewicz (ur. 1962) – polski dziennikarz
  • Stanisław Kurkiewicz (1867–1921) – polski lekarz, internista i seksuolog
  • Tadeusz Stefan Kurkiewicz (1885–1962) – polski biolog

Wikipedia


kurkowate

rodzina morskich ryb promieniopłetwych z rzędu skorpenokształtnych


SJP.pl

Kurkowate, kurki (Triglidae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).

Wikipedia


kurkowaty

o cechach kurkowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


kurkowski

nazwisko


SJP.pl


kurkowy

kurek


SJP.pl

Patrz:

kurek

kurkuma

1. roślina z rodziny imbirowatych, o barwnych kwiatach i mięsistych kłączach; ostryż, szafraniec, żółcień;
2. przyprawa o intensywnie żółtej barwie, otrzymywana z kłączy tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bot. nazwa systematyczna|Curcuma|ref=tak., ostryż, ostryż długi

 (1.2) kulin. przyprawa z kłączy kurkumy (1.1), barwiąca potrawy na żółto

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) szafranica, żółcień

antonimy.

hiperonimy.

 (1.2) przyprawa

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kurkumina ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|sanskr|कुङ्कुम. (kunkuma), etym|arab|كركم. (kurkum), etym|hebr|כרכם. (karkom)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) turmeric; (1.2) turmeric powder

* arabski: (1.1) كركم

* birmański: (1.1) နနွင်း

* chorwacki: (1.1) kurkuma

* czeski: (1.1) kurkuma ż.

* duński: (1.2) gurkemeje w.

* francuski: (1.1) curcuma

* hebrajski: (1.1) כורכום m.

* hindi: (1.1) हल्दी ż.

* hiszpański: (1.1) cúrcuma ż.; (1.2) cúrcuma ż.

* ido: (1.1) kurkumo; (1.2) kurkumo

* khmerski: (1.1) រមៀត

* niderlandzki: (1.1) kurkuma

* niemiecki: (1.1) Kurkuma ż.

* norweski (bokmål): (1.1) gurkemeie m.; (1.2) gurkemeie m.

* norweski (nynorsk): (1.1) gurkemeie m.; (1.2) gurkemeie m.

* perski: (1.1) زردچوبه

* portugalski: (1.1) curcuma

* sanskryt: (1.1) उमा ż., हरिद्रा ż., कङ्कटेरी ż., कटंकटेरी, कदम्ब m., कर्चूरक m., कावेरी, क्षपा ż., गौतमी, गौरी, तमि ż., तुङ्गी ż., सुन्दरी ż.

* słowacki: (1.1) kurkuma ż.

* słoweński: (1.1) kurkuma

* szwedzki: (1.1) gurkmeja

* tamilski: (1.1) மஞ்சள்

* turecki: (1.1) zerdeçal

* węgierski: (1.1) kurkuma

* włoski: (1.1) curcuma ż.; (1.2) curcuma ż.

źródła.

== kurkuma (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) nazwa systematyczna|Curcuma longa|ref=tak., kurkuma

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈkũma, AS: kurkũma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurkumina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szafranica, żółcień

Wiktionary


kurkumina

żółtopomarańczowy barwnik otrzymywany z kłączy kurkumy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żółty barwnik pozyskiwany z kurkumy

Wiktionary

Kurkumina (E100) – organiczny związek chemiczny zbudowany z dwóch reszt feruloilowych połączonych atomem węgla. Jest przeciwutleniaczem polifenolowym. Stosowany jako żółtopomarańczowy barwnik spożywczy; składnik m.in. przyprawy curry.

Strukturę związku zbadali w 1910 Stanisław Kostanecki, Janina Miłobędzka i Wiktor Lampe.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kurkuma ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) kurkumina

* hiszpański: (1.1) curcumina ż.

* nowogrecki: (1.1) κουρκουμίνη ż.

źródła.

== kurkumina (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kurkumina

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurkuma ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kurkuma ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) kurkumina

* hiszpański: (1.1) curcumina ż.

* nowogrecki: (1.1) κουρκουμίνη ż.

źródła.

== kurkumina (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kurkumina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kurkumowy

kurkuma


SJP.pl

Patrz:

kurkuma

kurlandczyk

mieszkaniec Kurlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kurlandii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurlandia ż.

:: fż. Kurlandka ż.

 przym. kurlandzki

Wiktionary


kurlandia

1. kraina historyczna na Łotwie, południowa część dawnych Inflant;
2. dawne państwo w Europie; Księstwo Kurlandii i Semigalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna w zachodniej części Łotwy na półwyspie nad Bałtykiem;

 (1.2) hist. księstwo Kurlandii i Semigalii

Wiktionary

Kurlandia (łot. Kurzeme – ziemia Kurów, niem. Kurland) – kraina historyczna w zachodniej części Łotwy na półwyspie nad Bałtykiem. Nazwa pochodzi od łotewskiego plemienia Kurów (Kuronów). W szerszym kontekście nazwa używana na określenie Księstwa Kurlandii i Semigalii.

Graniczy z Semigalią na wschodzie i Żmudzią na południu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kurlandczyk mos., Kurlandka ż.

 przym. kurlandzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Kuronia

Wiktionary


kurlandka

mieszkanka Kurlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kurlandii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurlandia ż.

:: fm. Kurlandczyk mos.

 przym. kurlandzki

Wiktionary


kurlandzki

przymiotnik od: Kurlandia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kurlandii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurlandia ż., Kurlandczyk m., Kurlandka ż.

Wiktionary


kurmandżi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. język z grupy irańskiej, tworzący wraz z sorani oraz kilkoma innymi pokrewnymi językami i dialektami tzw. makrojęzyk kurdyjski;

Wiktionary

Język kurmandżi, kurdi, północnokurdyjski – język z grupy irańskiej.

Liczbę osób posługujących się językiem kurmandżi ocenia się na ok. 14,6 mln, z czego 8 miliony zamieszkują wschodnie regiony Turcji. Pozostali użytkownicy kurmandżi to mieszkańcy Syrii, Iranu, Iraku, Libanu, Armenii, Gruzji, Azerbejdżanu i Turkmenistanu.

Wikipedia


kurna

taki, w którym dym z paleniska wydostaje się otworami w ścianach i dachu


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. eufem. używany jako przekleństwo

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: kurny

Wiktionary

Kurna – wieś w Estonii, w prowincji Harju, w gminie Rae.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kurna, ile jeszcze będziemy tak sterczeć?!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurza stopa, kurza twarz, kurka wodna, kurczę blade, kurczę pieczone, kuźwa, kurde, kurdebalans, kurdefelek, kurdemol, kurna chata, kurna olek, kurtka na wacie, jasny gwint, holender, choroba, choroba jasna, jasna ciasna, o w mordę, w mordę jeża, psiakość, psiakrew, psiamać, psianoga

Wiktionary


kurniawa

regionalnie: zamieć śnieżna, zadymka; kurniawica, kurzawa


SJP.pl


kurniawica

regionalnie: zamieć śnieżna, zadymka; kurniawa, kurzawa


SJP.pl


kurnicki

nazwisko


SJP.pl


kurniczek

zdrobniale kurnik


SJP.pl


kurnik

1. pomieszczenie dla drobiu;
2. potocznie o małym, nędznym budynku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. pomieszczenie gospodarcze dla kur;

 (1.2) daw. kulin. pieróg weselny z nadzieniem z dodatkiem mięsa kurzego;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. gw-pl|Warszawa. handlarz drobiem

Wiktionary

Kurnik – budynek gospodarczy przeznaczony do hodowli drobiu, zwłaszcza kur.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawniej kury mogły sobie wchodzić i wychodzić z kurnika, kiedy chciały; teraz trzyma się je w klatkach.

 (1.1) Od rana słychać było, jak koguty pieją w kurniku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurʲɲik, AS: kurʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kurka ż., kurzęczak m., kura ż., kurczak m., kurczę n.

 przym. kurnikowy, kurzy

 wykrz. kurczę, kurka

Wiktionary


kurnikarz

hodowca drobiu


SJP.pl


kurnikowy

kurnik


SJP.pl

Patrz:

kurnik

kurnosy

mający krótki, zadarty nos


SJP.pl


kurny

taki, w którym dym z paleniska wydostaje się otworami w ścianach i dachu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. (o budynku, pomieszczeniu, piecu) dymny, dymiący (bo pozbawiony komina)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurna chata nie miała komina. Dym z paleniska wydostawał się na zewnątrz przez otwór w dachu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurnɨ, AS: kurny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kurzyć, wkurzać, wkurzyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dymny

Wiktionary


kuro-siwo

morski prąd


SJP.pl


kurobród

rodzaj ptaków z rodziny koralników


SJP.pl


kuroczub

gatunek ptaka z rodziny kurowatych


SJP.pl

Kuroczub (Pucrasia macrolopha) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), podrodziny bażantów (Phasianinae). Występuje w Himalajach i na południe od nich oraz w Chinach. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


kurokrad

rzadko: złodziej kur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) złodziej zajmujący się kradzieżą kur

Wiktionary


kurol

gatunek ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu i rodziny kuroli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Leptosomus discolor|Hermann|ref=tak., gatunek ptaka z rodzaju Leptosomus, występującego na Madagaskarze;

 (1.2) ornit. ptak z gatunku kuroli (1.1)

Wiktionary

Kurol (Leptosomus discolor) – gatunek średniej wielkości ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu (Leptosomiformes) i rodziny (Leptosomidae) kuroli. Występuje jedynie na Madagaskarze i Komorach.

Systematyka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ptaki z gatunku kuroli występują jedynie na Madagaskarze i Komorach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurole nmos.

Wiktionary


kurole

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Leptosomatidae|Blyth|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, występujących na Madagaskarze i Komorach;

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: kurol

Wiktionary

Kurol (Leptosomus discolor) – gatunek średniej wielkości ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu (Leptosomiformes) i rodziny (Leptosomidae) kuroli. Występuje jedynie na Madagaskarze i Komorach.

Systematyka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U kuroli występuje wyraźny dymorfizm płciowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurol mrz.

Wiktionary


kuroliszek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) etn. legendarna istota wielkości indyka, pokryta pierzem, z nietoperzowatymi skrzydłami i sępim dziobem

Wiktionary


kuroń

nazwisko, m.in. Jacek Kuroń (1934-2004) - polityk, współtwórca porozumienia Okrągłego Stołu


SJP.pl

Znane osoby noszące nazwisko Kuroń:

  • Danuta Kuroń
  • Jacek Kuroń
  • Grażyna Kuroń
  • Maciej Kuroń

Wikipedia


kuronia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. Kurlandia (kraina geograficzna)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kuroński

Wiktionary


kuroniówka

1. zupa dla ubogich i bezdomnych gotowana przez miejskie ośrodki pomocy społecznej (akcja zapoczątkowana przez J. Kuronia)
2. potocznie zasiłek dla bezrobotnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. pot. zupa wydawana charytatywnie przez instytucje państwowe;

 (1.2) hist. pot. zasiłek dla bezrobotnych

Wiktionary

Kuroniówka – potoczne określenie darmowego posiłku, jaki był wydawany na ulicach Warszawy mieszkańcom miasta na początku lat 90. XX wieku, m.in. osobiście przez ministra pracy i polityki socjalnej Jacka Kuronia. Posiłkiem tym była grochówka. Następnie wyraz ten stał się synonimem zasiłku dla bezrobotnych.

W 2012 powstała Fundacja Kuroniówka Joanny Liszkiewicz-Kuroń, zajmująca się pomocą ubogim i potrzebującym. W 2014 zarejestrowano Fundację Solidarności Społecznej SOS Kuroniówka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kucharze rozdawali gorącą kuroniówkę.

 (1.2) Z kuroniówek żyła większość mieszkańców miasteczka.

Wiktionary


kuroński

dotyczący Kurów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kuronią lub Kurami, dotyczący Kuronii lub Kurów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuronia ż., Kur mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurlandzki

Wiktionary


kuropatnicki

nazwisko


SJP.pl

Kuropatnicki Hrabia − polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Nieczuja.

Wikipedia


kuropatnik

gatunek ptaka z rodziny kurowatych


SJP.pl

Kuropatnik (niem. Töppendorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.

Wikipedia


kuropatwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Perdix perdix|ref=tak., polny ptak łowny, żywiący się m.in. stonką ziemniaczaną;

 (1.2) daw. zręcznościowa zabawa dwóch osób z użyciem książki

Wiktionary

Kuropatwa (zwyczajna) (Perdix perdix) – gatunek średniego, osiadłego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje niemal całą Europę oraz Azję Środkową. W górach może przebywać na 2600 m n.p.m. (na Kaukazie). Wprowadzona do Ameryki Północnej. Populacja podlega znacznym wahaniom, liczebność ptaków zależy od ostrości zimy oraz pogody w czerwcu i lipcu, gdy wykluwają się pisklęta, które są bardzo wrażliwe na przemoknięcie i wychłodzenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pocieszyła go myśl, że ten zastrzelony jastrząb mógłby wyjeść przez zimę niejedno stado kuropatw, sporo zajęcy, a tak już nie żyje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurɔˈpatfa, AS: kuropatfa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kuropatwi

Wiktionary


kuropatwi

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla kuropatwy; dotyczący, odnoszący się do kuropatwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurɔˈpatfʲi, AS: kuropatfʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuropatwa ż.

Wiktionary


kuropatwiak

rodzaj ptaków z podrodziny bażantów


SJP.pl


kuropatwiany

zielononóżka kuropatwiana - polska rasa kur ogólnoużytkowych


SJP.pl


kuropatwiarnia

pomieszczenie do hodowli kuropatw


SJP.pl


kuropatwiński

nazwisko


SJP.pl


kuropaty

miejscowość na Białorusi


SJP.pl

Kuropaty (biał. Курапа́ты, ros. Куропаты) – uroczysko na skraju Mińska na Białorusi, w którym odkryte zostały masowe groby ludzi rozstrzelanych przez NKWD w latach 1937–1941.

Liczba ofiar nie jest dokładnie znana i może wynosić:

  • według Aleha Bażełki, prokuratora generalnego Białorusi – do 7 tysięcy osób
  • według Hienadzia Tarnauskiego, prokuratora generalnego Białoruskiej SRR – co najmniej 30 tysięcy osób
  • według przewodnika Biełaruś – do 100 tysięcy osób
  • według Zianona Pazniaka (artykuł w gazecie „Litaratura i mastactwa”) – od 100 tysięcy do 250 tysięcy osób
  • według Zdzisława Winnickiego, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego – 250 tysięcy osób
  • według Normana Daviesa, brytyjskiego historyka – ponad ćwierć miliona osób.

Wikipedia


kurorcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kurort

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kurort, lecz tylko mały kurorcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurort m.

Wiktionary


kurort

miejscowość rekreacyjna, uzdrowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejscowość wypoczynkowa

Wiktionary

Kurort – nazwa odnosząca się do:

  • Miejscowość turystyczna
  • Uzdrowisko

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkurɔrt, AS: kurort

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurorcik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. bad

Wiktionary


kurortowy

przymiotnik od: kurort


SJP.pl


kuros

typ posągu w starożytnej Grecji, wizerunek nagiego młodzieńca


SJP.pl

Wikipedia


kurosawa

[czytaj:
a) kurosawa albo
b) kurosała, kurosawie - kurosale] Akira Kurosawa (1910-98), japoński reżyser i scenarzysta filmowy


SJP.pl

Kurosawa – japońskie nazwisko

Wikipedia


kuroślep

inaczej: kurza ślepota


SJP.pl


kurów

1. kogut - samiec kury;
2. ryba z rodziny głowaczowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa kilkunastu miejscowości (w tym miasta) w Polsce;

Wiktionary

Kurów – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Kurów.

Leży nad rzeką Kurówką (i jej dopływami: Strugą Kurowską oraz Białką), na pograniczu Wysoczyzny Lubartowskiej i Płaskowyżu Nałęczowskiego. Jest siedzibą gminy Kurów oraz rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 Kurów liczył 2787 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce jest kilkanaście miejscowości o nazwie Kurów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuruf, AS: kuruf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurowiak m., kurowianin m., Kurówka ż.

 przym. kurowski

Wiktionary


kurować

1. przeprowadzać kurację;
2. kurować się - poddawać się kuracji; kurować samego siebie; leczyć się


SJP.pl


kurowate

rodzina ptaków z rzędu grzebiących; bażantowate, kurakowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phasianidae|Horsfield|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu grzebiących;

Wiktionary

Kurowate, bażantowate (Phasianidae) – rodzina ptaków z rzędu grzebiących (Galliformes). Obejmuje gatunki grzebiące, zamieszkujące Eurazję, Afrykę, Australazję i Amerykę Północną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generalnie kurowate słabo latają.

 (1.1) Bażant zwyczajny należy do kurowatych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kura ż., kurak mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bażantowate

Wiktionary


kurowaty

o cechach kurowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


kurowianin

mieszkaniec Kurowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


kurowianka

mieszkanka Kurowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


kurowice

W Polsce
  • Kurowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Jerzmanowa
  • Kurowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Brójce
  • Kurowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sabnie
  • Kurowice – gromada w powiecie łódzkim
  • Kurowice – gromada w powiecie sokołowskim

Wikipedia


kurowicki

nazwisko


SJP.pl


kurówka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polska rzeka przepływająca przez Lubelszczyznę;

Wiktionary

  • Kuriwka, Kurówka – wieś na Ukrainie
  • Kurówka – część wsi Postoliska w województwie mazowieckim

Rzeki w Polsce:

  • Kurówka – dopływ Wisły
  • Kurówka – dopływ Lachówki
  • Kurówka – dopływ Narwi
  • Kurówka – dopływ Wolbórki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kurówka ma długość około 50 kilometrów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈrufka, AS: kurufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurów

Wiktionary


kurowo

nazwa kilku wsi i osad w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Kurowo – kolonia w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Wielgie
  • Kurowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Krasne
  • Kurowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Gozdowo
  • Kurowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy
  • Kurowo – osada w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Choczewo
  • Kurowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski
  • Kurowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Kościan
  • Kurowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice
  • Kurowo – gromada w powiecie sierpeckim
  • Kurowo – gromada w powiecie włocławskim
  • Kurowo – przystanek kolejowy w województwie wielkopolskim
  • Kurowo – przystanek kolejowy w województwie pomorskim

Wikipedia


kurowski

Kurów, Kurowo


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miejscowością Kurowo, dotyczący miejscowości Kurowo

 (1.2) związany z miejscowością Kurów, dotyczący miejscowości Kurów

Wiktionary

  • Kurowski (nazwisko)
  • Kurowski (herb szlachecki)

Osoby o nazwisku Kurowski i Kurowska:

  • Adam Kurowski – pułkownik lotnictwa, obserwator
  • Angelika Kurowska – aktorka
  • Antoni Kurowski – działacz ruchu ludowego
  • Andrzej Kurowski – wojewoda lubelski
  • Apolinary Kurowski – oficer powstania styczniowego
  • Bartłomiej Kurowski – szpadzista
  • Bartosz Kurowski – literat
  • Bohdan Kurowski – dziennikarz i dramaturg
  • Bożena Kurowska – aktorka
  • Bożysław Kurowski – prawnik, działacz emigracyjny
  • Bruno Kurowski – niemiecki prawnik i polityk
  • Edward Kurowski – prozaik
  • Halina Kurowska – oficer AK
  • Iwona Kurowska z domu Paziewska – posłanka na Sejm IX kadencji, nauczycielka i działaczka samorządowa
  • Jacek Kurowski – dziennikarz sportowy
  • Jan Nepomucen Kurowski – agronom i pisarz
  • Joanna Katarzyna Kurowska – aktorka
  • Józef Szymon Kurowski – artysta malarz, litograf
  • Kamila Kurowska – nauczycielka i polityk
  • Katarzyna Zajdel-Kurowska – ekonomistka
  • Klemens Kurowski – szlachcic polski
  • Leon Kurowski – prawnik
  • Łukasz Kurowski – wojskowy
  • Maciej Kurowski – saneczkarz
  • Marcin Kurowski – naukowiec
  • Maria Kurowska – farmaceutka
  • Maria Kurowska z domu Żurowska – pielęgniarka i działaczka społeczna
  • Maria Kurowska z domu Potrzeba – posłanka na Sejm IX kadencji, nauczycielka i działaczka samorządowa
  • Marian Kurowski – trener piłkarski
  • Mieczysław Kurowski – uczestnik powstania warszawskiego
  • Mikołaj Kurowski – arcybiskup gnieźnieński
  • Piotr Kurowski – szlachcic polski
  • Rajnold Kurowski – specjalista w dziedzinie wytrzymałości materiałów, profesor PŁ
  • Stefan Kurowski – ekonomista i działacz polityczny
  • Stefan Kurowski – prawnik
  • Tadeusz Kurowski – komendant obwodu Łuków Okręgu Lublin Batalionów Chłopskich
  • Teresa Kurowska – prawniczka
  • Witold Kurowski – prawnik
  • Władysław Kurowski – poseł na Sejm IX kadencji, nauczyciel i działacz samorządowy
  • Zdzisław Kurowski – polityk

Wikipedia

Patrz:

Kurów, Kurowo

Powiązane:

 rzecz. Kurowo n., Kurów m., kurowianin m., kurowianka ż.

Wiktionary


kurozwęcki

Kurozwęki


SJP.pl

Patrz:

Kurozwęki

kurozwęki

wieś w Polsce


SJP.pl

Kurozwęki, dawnej także Kurolęki – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie miejsko-wiejskiej Staszów. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1400 roku, w drugiej połowie XVI wieku położone było w powiecie wiślickim w województwie sandomierskim. Kurozwęki były miastem do 1870 roku.

Wikipedia


kurp

1. chodak, łapeć pleciony z łyka;
2. taniec zbliżony do mazura i kujawiaka, pospolity na Kurpiach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kurpiów

Wiktionary

  • mieszkaniec Kurpiowszczyzny
  • ORP Kurp – okręt podwodny

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kurp m., Kurpie nmos., Kurpiowszczyzna ż.

:: fż. Kurpianka ż.

 przym. kurpiowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Puszczak

Wiktionary


kurpanik

nazwisko


SJP.pl


kurpianka

członkini ludności pochodzenia mazurskiego, zamieszkującej tereny puszcz: Kurpiowskiej i Białej


SJP.pl


kurpie

rodzaj obuwia noszonego dawniej przez Kurpiów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. część Mazowsza;

Wiktionary

Kurpie – grupa etnograficzna ludności polskiej, zamieszkująca tereny dwóch puszcz mazowieckich: Puszczy Zielonej (zwanej też: Puszczą Kurpiowską lub Zagajnicą) i Puszczy Białej, funkcjonująca również jako określenie regionu kurpiowskiego (inaczej: Kurpiowszczyzna). Granica oddzielająca obie puszcze dzieli region na Kurpie Zielone i Kurpie Białe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Kurpiach, Podlasiu, Warmii i Mazurach wypiekano w wigilię Nowego Roku lub w święto Trzech Króli figurki zwierząt (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurpiowszczyzna ż., Kurp mos., Kurpianka ż.

 przym. kurpiowski

 przysł. kurpiowsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kurpiowszczyzna

Wiktionary


kurpiel

nazwisko


SJP.pl

  • Kurpiel (Binarowa)
Nazwisko
  • Tadeusz Kurpiel

Wikipedia


kurpiewski

nazwisko


SJP.pl


kurpiński

nazwisko


SJP.pl

Kurpiński:

  • Karol Kazimierz Kurpiński
  • Waldemar Kurpiński

Wikipedia


kurpiowski

dotyczący Kurpiów albo Kurpiowszczyzny, charakterystyczny dla Kurpiów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kurpiami, dotyczący Kurpi, wywodzący się z Kurpi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W stroju kurpiowskim zatańczyli okrąglaka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurpie nmos., Kurpiowszczyzna ż., Kurpianka ż., Kurp mos.

Wiktionary


kurpiowszczyzna

tradycje i ogół Kurpiów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. część Mazowsza

Wiktionary

Kurpie – grupa etnograficzna ludności polskiej, zamieszkująca tereny dwóch puszcz mazowieckich: Puszczy Zielonej (zwanej też: Puszczą Kurpiowską lub Zagajnicą) i Puszczy Białej, funkcjonująca również jako określenie regionu kurpiowskiego (inaczej: Kurpiowszczyzna). Granica oddzielająca obie puszcze dzieli region na Kurpie Zielone i Kurpie Białe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieli największą chałupę na całej chyba Kurpiowszczyźnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurpie lm nm., Kurp mos., Kurpianka ż.

 przym. kurpiowski

 przysł. kurpiowsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kurpie

Wiktionary


kurpisz

nazwisko


SJP.pl


kurrenta

odręczne pismo gotyckie


SJP.pl

Kurrenta albo Kurrentschrift (łac. currere „biec”, dosł. „pismo bieżące”) – pismo gotyckie odręczne używane od XVI wieku do połowy XX wieku jako pismo użytkowe w Niemczech i na całym obszarze niemieckojęzycznym oraz w krajach skandynawskich. Stosowano je również jako pismo urzędowe i protokołowe. Typograficznie należy do pisma łamanego.

Wikipedia


kurs

1. kierunek poruszania się, np. okrętu;
2. szkolenie, najczęściej fakultatywne;
3. cena papierów wartościowych, walut;
4. kierunek w polityce;
5. potocznie: obieg (puścić coś w kurs), orientacja (wypaść z kursu), praca (być w kursie);
6. potocznie: przejazd taksówką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) eduk. cykl lekcji, tekstów, audycji itp. służący zdobyciu wiedzy na jakiś temat

 (1.2) żegl. kierunek ruchu statku, także samolotu; trasa takiego ruchu

 (1.3) ekon. finans. cena walut, akcji itp.; zmiana tej ceny w czasie

Wiktionary

  • kurs giełdowy
  • kurs akcji
  • kurs walutowy
  • kurs bukmacherski
  • kurs (nawigacja)
    • kurs kompasowy
    • kurs magnetyczny
    • kurs żyrokompasowy
    • kurs rzeczywisty
  • kurs (żeglarstwo)
  • kurs (lotnictwo)
  • kurs (kształcenie)
  • Kurs – system zbliżania używany w rosyjskich pojazdach kosmicznych Sojuz i Progress

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zapisałem się na kurs na prawo jazdy.

 (1.2) Statek wziął kurs na Oslo.

 (1.3) Dzisiejszy kurs euro jest wyższy od wczorajszego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurs, AS: kurs

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kursant mos., kursantka ż., kursowanie n.

:: zdrobn. kursik mrz.

 czas. kursować ndk.

 przym. kursowy, kursancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szkolenie

 (1.2) kierunek

Wiktionary


kurs-konferencja

kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurskonferencja, kursokonferencja


SJP.pl


kursa

nazwisko


SJP.pl


kursal

dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kurhauz, kurhaus


SJP.pl


kursancki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kursantem, dotyczący kursanta, przeznaczony dla niego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kursant mos., kursantka ż., kurs mrz.

 przym. kursowy

Wiktionary


kursant

uczestnik kursu, szkolenia; kursowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba biorąca udział w kursie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lektorzy w ogóle nie używali języka polskiego, niezależnie od tego, na jakim poziomie był kursant.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurs mrz.

:: fż. kursantka ż.

 przym. kursancki, kursowy

Wiktionary


kursantka

kursant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczestniczka kursu

Wiktionary

Patrz:

kursant

Powiązane:

 rzecz. kurs mrz.

:: fm. kursant mos.

 przym. kursancki, kursowy

Wiktionary


kursi

bogato zdobiony pulpit pod księgi, zwłaszcza pod Koran; rahla


SJP.pl

  • Kursi – wieś w Estonii, w gminie Kuusalu, w prowincji Harju
  • Kursi – wieś w Estonii, w gminie Puurmani, w prowincji Jõgeva
  • Kursi – wieś w Estonii, w gminie Tamsalu, w prowincji Lääne Viru.
  • Kursi – park narodowy na północy Izraela.

Wikipedia


kursik

zdrobnienie od: kurs


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kurs

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kurs, lecz tylko mały kursik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurs m.

Wiktionary


kursista

dawniej: kursant - uczestnik kursu, szkolenia


SJP.pl


kursistka

dawniej: kursantka - uczestniczka kursu, szkolenia


SJP.pl


kursk

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w zachodniej części Rosji, stolica obwodu kurskiego, miejsce wielkiej bitwy pancernej w 1943 roku;

Wiktionary

Kursk (ros. Курск) – miasto w zachodniej Rosji, stolica obwodu kurskiego. Jest także centrum administracyjnym kurskiego rejonu, w którego skład jednak nie wchodzi stanowiąc samodzielną jednostkę administracyjną obwodu (okręg miejski).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Kurska|Ms=Kursku. • bitwa pod Kurskiem

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Kurszczyzna ż.

 przym. kurski

frazeologia.

etymologia.

 etym|staroruskie|Курьскъ. < etym|staroruskie|Кур. (Kur) → Kura, rzeka przepływająca przez Kursk

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Kursk

* bułgarski: (1.1) Курск m.

* czeski: (1.1) Kursk m.

* francuski: (1.1) Koursk

* niemiecki: (1.1) Kursk

* rosyjski: (1.1) Курск m.

* słowacki: (1.1) Kursk m.

* ukraiński: (1.1) Курськ m.

źródła.

== Kursk (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Kursk

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurszczyzna ż.

 przym. kurski

Wiktionary


kurski

związany z miejscowością Kursk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pochodzący z Kurska albo dotyczący tego miasta

Wiktionary

Kurski – polskie nazwisko. W 2014 nosiło je ok. 100 osób.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kursk mrz.

Wiktionary


kurskonferencja

kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurs-konferencja, kursokonferencja


SJP.pl


kursograf

urządzenie nawigacyjne samoczynnie wykonujące wykres kursu statku na mapie


SJP.pl


kursokonferencja

kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurskonferencja, kurs-konferencja


SJP.pl


kursomierz

przyrząd do wyznaczania kursu statku


SJP.pl


kursor

dawniej: posłaniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. wskaźnik na ekranie monitora komputerowego poruszający się wraz z ruchami myszy komputerowej;

 (1.2) inform. wskaźnik na ekranie monitora komputerowego wyznaczający miejsce wpisywania znaków z klawiatury

 (1.3) inform. tymczasowa struktura służąca do pobierania wyniku zapytania SQL w systemach zarządzania bazą danych;

 (1.4) daw. koń wyścigowy

 (1.5) daw. osoba wysyłana z pilną wiadomością, pismem, przesyłką itp.

Wiktionary


Kursor (łac. cursor „biegacz”) – ruchomy znacznik wyświetlany na wyświetlaczu, służący do wskazywania miejsca, w którym operator zamierza podjąć jakąś akcję. Zależnie od urządzenia i rodzaju wykonywanej pracy znacznik ten może przybierać różne kształty i kolory; w pewnych przypadkach może to być nawet krótka animacja. Kształt kursora informuje operatora o aktualnych możliwościach działania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkursɔr, AS: kursor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kursowanie n.

 czas. kursować ndk.

 przym. kursorowy, kursowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) goniec, kurier, posłaniec

Wiktionary


kursorowy

kursor


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kursora

Wiktionary

Patrz:

kursor

Powiązane:

 rzecz. kursor mrz.

Wiktionary


kursować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przebywać regularnie określoną trasę

 (1.2) pot. żart. przemieszczać się pospiesznie tam i z powrotem

 (1.3) być w obiegu

 (1.4) być przekazywanym nieoficjalnie wielu osobom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurs mrz., kursor mrz.

 przym. kursowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jeździć, latać, pływać

 (1.2) biegać, żart. kręcić się, żart. krążyć

 (1.4) chodzić, krążyć

Wiktionary


kursowicz

uczestnik kursu, szkolenia; kursant


SJP.pl


kursowiczka

uczestniczka kursu, szkolenia; kursantka


SJP.pl


kursowy

kurs


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kursem (określonym kierunkiem w przestrzeni)

 (1.2) związany z kursem wymiany walut

 (1.3) związany z kursem (szkoleniami)

 (1.4) związany z kursem, kursowaniem

Wiktionary

Patrz:

kurs

Powiązane:

 rzecz. kurs mrz., kursant mos., kursantka ż., kursor mrz./mzw./mos.

 czas. kursować ndk.

Wiktionary


kursywa

italika, italik;
1. druk pochyły, naśladujący pismo ręczne; czcionki tego druku;
2. oznaczenie tej odmiany pisma, zwykle w rękopisie, za pomocą linii falistej;
3. ręczne pismo pochyłe; pismo rzymskie powstałe przez łączenie liter przy pośpiesznym pisaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poligr. pochylone pismo drukarskie, naśladujące pismo odręczne

 (1.2) oznaczenie – zazwyczaj w rękopisie – tekstu, który powinien być wykursywiony w druku

 (1.3) odręczne pismo pochyłe

 (1.4) rzymskie pismo powstałe na skutek szybkiego pisania

Wiktionary

Kursywa – odmiana pisma, zazwyczaj pochyła, o charakterze bardziej płynnym niż antykwa, choć nawiązująca do niej stylem. Wywodzi się z odręcznego pisma karolińskiego i rozwinęła się w XV-wiecznych Włoszech. Większość kursyw (choć nie wszystkie) jest pochylona w prawo pod kątem ok. 2–20 stopni. Zazwyczaj kursywa jest jedną z trzech podstawowych odmian kroju pisma, obok odmiany prostej (antykwy) i pogrubionej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wykursywienie n., wykursywianie n.

 czas. kursywić, wykursywić dk., wykursywiać ndk.

Wiktionary


kursywić

czasownik niedokonany

 (1.1) pochylać tekst, stosować kursywę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważam, że nie powinno się kursywić tego słowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kursywa ż.

 czas. wykursywić dk., skursywić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochylać

Wiktionary


kursywny

przypominający krojem liter odręczne pismo rzymskie, pisany pochyłą czcionką przypominającą pismo odręczne


SJP.pl


kurszczanin

mieszkaniec Kurska (miasta w Federacji Rosyjskiej)


SJP.pl


kurszczanka

mieszkanka Kurska (miasta w Federacji Rosyjskiej)


SJP.pl


kurszewski

nazwisko


SJP.pl


kurt

1. duża kurtka;
2. luźna koszula za kolana, tradycyjny strój męski w Indiach i krajach arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Geografia

Syria

  • Kurt – wieś

Osoby

Imiona

  • Kurt Absolon – austriacki malarz
  • Kurt Adolff – niemiecki kierowca wyścigowy
  • Kurt Aebli – szwajcarski pisarz
  • Kurt Ahrens – niemiecki kierowca rajdowy
  • Kurt Ahrens
  • Kurt Aland – austriacki teolog
  • Kurt Albrecht – niemiecki lekarz
  • Kurt Alder – niemiecki chemik
  • Kurt Amplatz – austriacki radiolog
  • Kurt Angle – amerykański zapaśnik
  • Kurt Armbruster – szwajcarski piłkarz
  • Kurt Asle Arvesen – norweski kolarz szosowy
  • Kurt Aßmann – niemiecki historyk
  • Kurt Atterberg – szwedzki kompozytor
  • Kurt Aust – norweski pisarz
  • Kurt Axelsson – szwedzki piłkarz
  • Kurt Bachmann – niemiecki polityk
  • Kurt Backes – amerykański zapaśnik
  • Kurt Baluses – niemiecki piłkarz
  • Kurt Becher – niemiecki pułkownik
  • Kurt Beck – niemiecki polityk
  • Kurt Becker – niemiecki muzyk
  • Kurt Bendlin – niemiecki lekkoatleta
  • Kurt Bergström – szwedzki żeglarz
  • Kurt Berthelsen – duński piłkarz
  • Kurt Betschart – szwajcarski kolarz torowy
  • Kurt Biedenkopf – niemiecki polityk
  • Kurt Binder – austriacki fizyk
  • Kurt Birkle – niemiecki astronom
  • Kurt Blome – niemiecki lekarz
  • Kurt Blumenfeld – niemiecki prawnik
  • Kurt Bolender – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Born – niemiecki prawnik
  • Kurt Bornitz – niemiecki pastor
  • Kurt Børset – norweski skoczek narciarski
  • Kurt Bretting – niemiecki pływak
  • Kurt von Briesen – niemiecki generał
  • Kurt Browning – kanadyjski łyżwiarz
  • Kurt Bryner – szwajcarski żeglarz
  • Kurt Burnette – brytyjski eparcha greckokatolicki
  • Kurt Ludwig Burgsdorff – nazista hitlerowski
  • Kurt Busch – amerykański kierowca wyścigowy
  • Kurt Busiek – amerykański scenarzysta
  • Kurt von der Chevallerie – niemiecki generał
  • Kurt Cobain – amerykański muzyk
  • Kurt Couto – mozambijski lekkoatleta
  • Kurt Czekalla – niemiecki strzelec
  • Kurt Dalchow – niemiecki bokser
  • Kurt Daluege – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt David – niemiecki pisarz
  • Kurt-Bertram von Döring – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Dörry – niemiecki lekkoatleta
  • Kurt Dresel – niemiecko-amerykański lekarz
  • Kurt Eberhard – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Eccarius – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Eggers – niemiecki pisarz
  • Kurt Ehrensperger – szwajcarski kolarz
  • Kurt Eimann – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Eisner – niemiecki dziennikarz
  • Kurt Elimä – szwedzki skoczek narciarski
  • Kurt Elling – amerykański wokalista
  • Kurt Engel – austriacki pianista
  • Kurt Engels – niemiecki podoficer
  • Kurt Engl – austriacki narciarz alpejski
  • Kurt von Hammerstein-Equord – niemiecki generał
  • Kurt Feldt – niemiecki generał
  • Kurt Fleckenstein – niemiecki architekt
  • Kurt Franz – niemiecki kucharz
  • Kurt Freund – czeski seksuolog
  • Kurt Frick – niemiecki architekt
  • Kurt Fuller – amerykański aktor
  • Kurt Gerron – niemiecki aktor
  • Kurt Gerstein – niemiecki oficer
  • Kurt Gloor – szwajcarski reżyser
  • Kurt Gödel – austriacko-amerykański matematyk
  • Kurt Goldstein – amerykańsko-niemiecki neurolog
  • Kurt Julius Goldstein – niemiecki dziennikarz
  • Kurt Grelling – niemiecki matematyk
  • Kurt Griese – niemiecki policjant
  • Kurt Haber – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Hager – niemiecki filozof
  • Kurt Hahn – niemiecki pedagog
  • Kurt Hamrin – szwedzki piłkarz
  • Kurt Heegner – niemiecki inżzynier
  • Kurt Heinrich – niemiecki porucznik
  • Kurt Hensel – niemiecki matematyk
  • Kurt Hiller – niemiecki eseista
  • Kurt Hornfischer – niemiecki zapaśnik
  • Kurt Huber – niemiecki członek
  • Kurt Jacob – niemiecki as myśliwski
  • Kurt Jara – austriacki piłkarz
  • Kurt Jarasinski – niemiecki jeździec sportowy
  • Kurt Jentsch – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Jooss – niemiecki tancerz
  • Kurt Georg Kiesinger – niemiecki polityk
  • Kurt Kirchner – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Knispel – niemiecki żołnierz
  • Kurt Koch – szwajcarski biskup
  • Kurt Koffka – niemiecki psycholog
  • Kurt Kolle – niemiecki psychiatra
  • Kurt Krenn – austriacki duchowny
  • Kurt Kreuger – niemiecki aktor
  • Kurt Kuhnke – niemiecki kierowca wyścigowy
  • Kurt Kuppers – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Küttner – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Lauer – niemiecki nazista
  • Kurt Lewin – niemiecko-amerykański psycholog
  • Kurt Leyser – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Lindeman – fiński szermierz
  • Kurt Lindow – niemiecki major
  • Kurt Lischka – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Looby – antiguański koszykarz
  • Kurt Löwenstein – niemiecko-izraelski lekarz
  • Kurt Lück – niemiecki historyk
  • Kurt Luedtke – amerykański dziennikarz
  • Kurt Lundquist – szwedzki lekkoatleta
  • Kurt Maetzig – niemiecki reżyser
  • Kurt Maflin – norweski snookerzysta
  • Kurt Malangré – niemiecki polityk
  • Kurt Masur – niemiecki dyrygent
  • Kurt Matern – niemiecki malarz
  • Kurt Meier – szwajcarski bobsleista
  • Kurt Mendel – niemiecki lekarz
  • Kurt Meyer – niemiecki generał
  • Kurt Julius Meyer – niemiecki kapitan
  • Kurt Moll – niemiecki śpiewak operowy
  • Kurt Morath – tongański rugbysta
  • Kurt von Morgen – niemiecki generał
  • Kurt Mørkøre – farerski piłkarz
  • Kurt Müller – szwajcarski piłkarz
  • Kurt Hugo Müller – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Nickisch – niemiecki asesor górniczy
  • Kurt Niedermayer – niemiecki piłkarz
  • Kurt Nielsen – duński tenisista
  • Kurt Nilsen – norweski muzyk
  • Kurt Obitz – niemiecki lekarz
  • Kurt Oppelt – austriacki łyżwiarz figurowy
  • Kurt Ostlund – kanadyjski aktor
  • Kurt Ott – szwajcarski kolarz szosowy
  • Kurt Otto – niemiecki piłkarz i trener
  • Kurt Otto – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Peters – austriacki chemik
  • Kurt Pettersén – szwedzki zapaśnik
  • Kurt Plötner – niemiecki lekarz
  • Kurt Poletti – szwajcarski bobsleista
  • Kurt Præst – duński piłkarz
  • Kurt Rambis – amerykański koszykarz
  • Kurt Rauch – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Rauxloh – niemiecki esesman
  • Kurt Rebmann – niemiecki prawnik
  • Kurt Renner – niemiecki generalleutnant
  • Kurt Rey – szwajcarski piłkarz
  • Kurt Richter – niemiecki pułkownik
  • Kurt Roberts – amerykański lekkoatleta
  • Kurt Rosenfeld – niemiecki prawnik
  • Kurt Rudolph – niemiecki teolog
  • Kurt Russ – austriacki piłkarz
  • Kurt Russell – amerykański aktor
  • Kurt Rusterholz – szwajcarski zapaśnik
  • Kurt Rydl – austriacki śpiewak operowy
  • Kurt Sanderling – niemiecki dyrygent
  • Kurt Scharf – niemiecki duchowny
  • Kurt Scheller – szwajcarski szef kuchni
  • Kurt Schirra – niemiecki pięściarz
  • Kurt von Schleicher – niemiecki polityk
  • Kurt Schmid – szwajcarski wioślarz
  • Kurt Schmidt – niemiecki generał
  • Kurt Schmitt – niemiecki ekonomista
  • Kurt Emil Schmutzler – niemiecki zbrodniarz hitlerowski
  • Kurt Schneider – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Schneider – niemiecki psychiatra
  • Kurt Schöbel – niemiecki strzelec
  • Kurt Schönfelder – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Schork – amerykański korespondent
  • Kurt Schrader – amerykański polityk
  • Kurt Schramm – niemiecki skoczek narciarski
  • Kurt Schubert – austriacki hebraista
  • Kurt Schumacher – niemiecki polityk
  • Kurt Schupke – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Christoph von Schwerin – niemiecki generał
  • Kurt Schwitters – niemiecki intelektualista
  • Kurt Seiffert – amerykański wioślarz
  • Kurt Seit – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Simke – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Polycarp Joachim Sprengel – niemiecki lekarz
  • Kurt Stalder – szwajcarski teolog
  • Kurt Stawizki – niemiecki policjant
  • Kurt Stein – amerykański skoczek narciarski
  • Kurt Stettler – szwajcarski kolarz szosowy
  • Kurt Stettler – szwajcarski piłkarz
  • Kurt Stille – duński pływak
  • Kurt Student – niemiecki generał
  • Kurt Sulzenbacher – włoski narciarz alpejski
  • Kurt Sutter – amerykański scenarzysta
  • Kurt Suzuki – amerykański baseballista
  • Kurt Svanström – szwedzki piłkarz
  • Kurt Svensson – szwedzki piłkarz
  • Kurt Tank – niemiecki inżynier
  • Kurt Thoma – niemiecki oficer
  • Kurt Thomas
  • Kurt Tibbetts – kajmański polityk
  • Kurt von Tippelskirch – niemiecki generał
  • Kurt Tucholsky – niemiecki pisarz
  • Kurt Ungewitter – niemiecki as myśliwski
  • Kurt Urbanek – niemiecki polityk
  • Kurt Vonnegut – amerykański pisarz
  • Kurt Vittinghoff – niemiecki polityk
  • Kurt Waldheim – austriacki polityk
  • Kurt Wallander – postać fikcyjna
  • Kurt Martti Wallenius – fiński generał
  • Kurt Walter – niemiecki astronom
  • Kurt Wawrzik – niemiecki polityk
  • Kurt Weber – polsko-niemiecki operator filmowy
  • Kurt Weill – niemiecki kompozytor
  • Kurt Weitzmann – niemiecko-amerykański historyk
  • Kurt Welter – niemiecki as myśliwski
  • Kurt Wenzel – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Kurt Westergaard – duński karykaturzysta
  • Kurt Westlund – szwedzki żużlowiec
  • Kurt Wille – niemiecki radca ministerialny
  • Kurt Wintgens – niemiecki pilot
  • Kurt Wires – fiński kajakarz
  • Kurt Wissemann – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Wolff – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Wünsche – niemiecki prawnik
  • Kurt Wüsthoff – niemiecki as lotnictwa
  • Kurt Wüthrich – szwajcarski chemik
  • Kurt Zeitzler – niemiecki wojskowy
  • Kurt Zouma – francuski piłkarz

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kurt, AS: kurt

Wiktionary


kurta

1. duża kurtka;
2. luźna koszula za kolana, tradycyjny strój męski w Indiach i krajach arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. kurtka

 (1.2) duża kurtka

Wiktionary

Kurta – część tradycyjnego stroju męskiego noszonego głównie w Indiach, ale też w krajach arabskich. Jest to luźna koszula sięgająca zwykle za kolana. Materiały, z których kurta jest wykonana jak i ich kolorystyka są różnorodne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generał był Polakiem i ostentacyjnie zawsze mówił po polsku, nawet w urzędach. Znać było w jego wymowie pewne zacięcie i akcent rosyjski, ale ów akcent pasował jakoś do jego wyniosłej figury, do grubej kurty szczególnego kroju, okrągłej czapki z czerwonym lampasem i niebywałej wielkości daszkiem, do sukiennych kamaszów i siwych podkręconych wąsów.

 (1.2) Odziany był w siermiężną kurtę z samodziału, dobrze chroniącą przed chłodem, choć już mocno sfatygowaną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurta, AS: kurta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurtka ż.

Wiktionary


kurtaczek

przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl


kurtaczki

przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl

Kurtaczki (Pittidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Zalicza się do niej ponad czterdzieści gatunków.

Wikipedia


kurtaksa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. opłata za pobyt w uzdrowisku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ogóle życie tutaj niedrogie, tylko wygórowana kurtaksa i kąpiele więcej nadwyrężają kieszeń przybywających osób.

Wiktionary


kurtaż

dawniej: wynagrodzenie maklera giełdowego; courtage, prowizja maklerska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. wynagrodzenie płacone pośrednikowi (np. maklerowi czy brokerowi) za świadczone usługi w transakcjach kupna i sprzedaży towarów i usług

Wiktionary

Kurtaż – (fr. courtage) – wynagrodzenie, czyli prowizja, którą pobierają maklerzy i agenci giełdowi od zawieranych na giełdzie transakcji.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najczęściej kurtaż zostaje wypłacony brokerowi, którego z zakładem ubezpieczeń łączy porozumienie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kurtażowy

Wiktionary


kurteczka

zdrobnienie od: kurtka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kurtka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈtɛt͡ʃka, AS: kurtečka

Wiktionary


kurtek

krótkie wierzchnie okrycie


SJP.pl


kurtewka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. krótka damska kurtka

Wiktionary


kurtiak

nazwisko


SJP.pl


kurtka

krótkie wierzchnie okrycie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. krótkie okrycie wierzchnie;

Wiktionary

Kurtka – rodzaj krótkiego płaszcza sięgającego zazwyczaj w okolice bioder. Odzież zróżnicowana w formie w zależności od epoki i panującej mody. Współczesne kurtki szyte są zazwyczaj w materiałów chroniących przed warunkami atmosferycznymi i wyposażane w kieszenie (choć nie jest to regułą). Popularny element codziennego ubioru, uniformów oraz odzieży ochronnej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policja potwierdziła, że aresztowany mężczyzna miał pod kurtką pistolet i ponad 20 sztuk amunicji.

 (1.1) Czterech panów i jedna dama jeździli, koń za koniem, wzdłuż ścian maneżu; na środku stał dyrektor zakładu, mężczyzna z miną wojskową, w granatowej kurtce, białych obcisłych spodniach i wysokich butach z ostrogami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurtka, AS: kurtka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurta ż.

Wiktionary


kurtkowy

kurtka


SJP.pl

Patrz:

kurtka

kurtodrozdy

rodzina ptaków z rzędu wróblowych; tymalie, tymaliowate


SJP.pl

Tymaliowate, tymalie, kurtodrozdy (Timaliidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). We współcześnie stosowanych ujęciach systematycznych obejmuje około pięćdziesięciu gatunków, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne obszary Azji.

Wikipedia


kurtoza

miara koncentracji i spłaszczenia rozkładu, stosowana w statystyce i rachunku prawdopodobieństwa


SJP.pl

Kurtoza (z gr. κυρτός, kyrtos, kurtoswydęty) – jedna z miar kształtu rozkładu wartości cechy statystycznej. W praktyce definiuje się ją najczęściej w formie tzw. kurtozy nadwyżkowej (nazywanej ekscesem lub współczynnikiem ekscesu, ang. excess kurtosis):

{\mbox{Kurt}}_{E}={\frac {\mu _{4}}{\sigma ^{4}}}-3,

Wikipedia


kurtuazja

grzeczność, kultura, galanteria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyszukana, oficjalna uprzejmość i takt w zachowaniu

Wiktionary

Kurtuazja (z fr. courtoisie) – uprzejmość, wyszukana grzeczność, galanteria, stosowny gest. W średniowieczu bardzo mocno związana z zasadami etykiety.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkurtuˈwazʲja, AS: kurtuazʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurtuazyjność ż.

 przym. kurtuazyjny

 przysł. kurtuazyjnie

Wiktionary


kurtuazyjność

uprzejme, taktowne zachowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kurtuazyjne; cecha tych, którzy są kurtuazyjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurtuazja ż.

 przym. kurtuazyjny

 przysł. kurtuazyjnie

Wiktionary


kurtuazyjny

wyszukanie uprzejmy, zachowujący takt w swoim zachowaniu


SJP.pl


kurtyka

nazwisko


SJP.pl

  • Kurtyka – polskie nazwisko pochodzące od niemieckiego imienia Kurt, występuje głównie w południowej Polsce.

Osoby noszące nazwisko Kurtyka:

  • Janusz Kurtyka (1960–2010) – historyk, były prezes IPN
  • Michał Kurtyka (ur. 1973) – menedżer, ekonomista i urzędnik państwowy.
  • Tadeusz Kurtyka (1909–1982) – pisarz tworzący pod pseudonimem Henryk Worcell
  • Wojciech Kurtyka (ur. 1947) – wspinacz (taternik, himalaista), przedsiębiorca, inżynier, elektronik

Wikipedia


kurtyna

1. zasłona w teatrze oddzielająca widownię od sceny;
2. bariera oddzielająca od siebie dwa obszary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. zasłona oddzielająca scenę od widowni

Wiktionary

  • Kurtyna (teatr) – w teatrze
  • kurtyna diodowa – element oświetlenia scenograficznego
  • Kurtyna w górę – Kabaret Olgi Lipińskiej
  • Kurtyna (fortyfikacja) – w fortyfikacji wał lub mur między basztami, bastionami itp.
  • Kurtyna (powieść) – powieść detektywistyczna napisana przez Agathę Christie
  • kurtyna powietrzna
  • kurtyna wodna
  • Żelazna kurtyna
  • bambusowa kurtyna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aktorzy przygotowują się za kurtyną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈtɨ̃na, AS: kurtna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurtyniarz mos.

:: zdrobn. kurtynka ż.

 przym. kurtynowy

Wiktionary


kurtyniarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teatr. pracownik obsługujący kurtynę w teatrze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W teatrze europejskim nie ma zwyczaju odciągania kurtyny przez widocznego człowieka, jak dzieje się to w kabuki, gdzie kurtyniarz jest demiurgiem odsłaniającym świat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurtyna ż., kurtynka ż.

 przym. kurtynowy

Wiktionary


kurtynka

zdrobnienie od: kurtyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kurtyna

Wiktionary


kurtynowy

przymiotnik od: kurtyna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kurtyny

Wiktionary


kurtyzana

1. kochanka, utrzymanka wysoko postawionych mężczyzn;
2. kobieta lekkich obyczajów; prostytutka, nierządnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. utrzymanka kogoś wysoko postawionego

 (1.2) przest. prostytutka

Wiktionary

Kurtyzana (wł. cortegiana, z fr. courtisane) – słowo to oznaczało właściwie damę dworu. Jako „kobieta lekkich obyczajów” termin kurtyzana zaczął funkcjonować dopiero w Odrodzeniu. Kurtyzany to prostytutki spędzające życie w wielkim świecie pozostające na utrzymaniu możnych kochanków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Major poszedł do domu publicznego, by spotkać się tam z kurtyzanami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurtɨˈzãna, AS: kurtyzãna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) metresa, faworyta

 (1.2) prostytutka, nierządnica, kokota, dziwka

Wiktionary


kurtyzanować

dawniej: zachowywać się jak kurtyzana - kochanka wysoko postawionych osób


SJP.pl


kurtyzować

1. obcinać, przycinać zwierzęciu ogon lub uszy, zgodnie z wymaganiami czystości rasy; przeprowadzać kurtyzację;
2. ograniczać pod względem rozmiarów lub liczby


SJP.pl


kuru

nieuleczalna choroba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. śmiertelna, nieuleczalna choroba zakaźna, encefalopatia gąbczasta u ludzi;

Wiktionary

Kuru, popularnie „śmiejąca się śmierć” (ang. curu, kuru; nazwa od czasownika „drżeć” w języku plemienia Fore: kuria, guria) – zawsze śmiertelna, nieuleczalna choroba zakaźna wywoływana przez priony, dotycząca tkanki nerwowej, będąca zarazem pierwszą opisaną zakaźną encefalopatią gąbczastą u ludzi. Wykryto ją po raz pierwszy u człowieka, lecz w 1966 roku przeniesiona została na szympansy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I u ludzi, i u zwierząt kanibalizm może prowadzić do chorób prionowych: choroby szalonych krów, kuru i tym podobnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuru, AS: kuru

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kuru

* arabski: (1.1) كورو (kūrū)

* ukraiński: (1.1) куру

źródła.

== kuru (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-kuru.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. kuru

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuruc

uczestnik węgierskiego powstania przeciw Habsburgom


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Fedir Kuruc – ukraiński piłkarz
  • Jan Kuruc – polski samorządowiec i twórca ludowy

Wikipedia


kurulny

odnoszący się do kurii; np. edyl kurulny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. odnoszący się do kurii, związany z kurią (jako miejscem posiedzeń senatu i sądu w starożytnym Rzymie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈrulnɨ, AS: kurulny

Wiktionary


kururu

płaz bezogonowy z rodziny ropuchowatych, jadowity (może uśmiercić lub sparaliżować zwierzę wielkości królika), występujący w południowej i środkowej Ameryce; aga, ropucha olbrzymia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. zob. aga.

Wiktionary

Aga, kururu, ropucha olbrzymia (Rhinella marina) – gatunek płaza z rodziny ropuchowatych pochodzący z Ameryki Środkowej i Południowej, introdukowany na licznych wyspach Oceanii i Karaibów. Jest to lądowa ropucha. Zalicza się do rodzaju Rhinella uznawanego niekiedy za podrodzaj rodzaju Bufo, obejmującego wiele różnorodnych ropuchowatych Ameryki Środkowej i Południowej. Jest bardzo płodna – samice składają skrzek w pojedynczym kłębie zawierającym tysiące jaj. Sukces reprodukcyjny wynika po części z oportunizmu w odżywianiu się: aga cechuje się nietypową wśród bezogonowych dietą, spożywając zarówno żywy, jak i martwy pokarm. Obfitość pokarmu skłania ją do zasiedlania ogrodów, parków a nawet wysypisk śmieci, ruder czy wszelkich terenów w pobliżu człowieka. Osobniki dorosłe osiągają 10–15 cm długości. Masa ciała najcięższego odnotowanego osobnika osiągnęła 2,65 kilograma, przy długości 38 cm (od czubka pyska do kloaki).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) aga, ropucha olbrzymia

Wiktionary


kurusz

zdawkowa moneta turecka; 100 kuruszy = 1 lira turecka


SJP.pl

Piastr, piaster, piastra (wł. piastra „cienka metalowa blaszka” od gr. émplastron „tynk”) – moneta używana w kilku krajach Bliskiego Wschodu, współcześnie tamtejsza jednostka monetarna, spotykana tam także pod nazwami gurusz, kurusz, kirsz. Piastrami nazywano też hiszpańskie dolary. Była to także nazwa waluty Indochin Francuskich i grubych monet bitych na Dalekim Wschodzie.

Wikipedia


kurw

wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; dziwka


SJP.pl


kurwa

wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; dziwka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. prostytutka

 (1.2) wulg. kobieta prowadząca rozwiązły tryb życia

 (1.3) wulg. pogard. do kobiety / o kobiecie;

partykuła wzmacniająca

 (3.1) wulg. …występująca bezpośrednio po wyrazie, który mówca chce podkreślić (i tym samym swoje uniesienie, euforię lub rozgoryczenie)

Wiktionary

Kurwa – najczęściej używany polski wulgaryzm, wykorzystywany również jako przekleństwo lub wyrażenie emocji. Występuje w wielu funkcjach. Jest produktywny słowotwórczo, obfituje w słowa pochodne, eufemizmy i derywaty. We współczesnej formie funkcjonuje od XV w.; wielokrotnie i aż po czasy współczesne pojawia się w literaturze i innych kontekstach kulturowych.

Ponieważ słowo to jest wulgaryzmem, jego publiczne użycie stanowi w Polsce wykroczenie i jest zagrożone karą grzywny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co wieczór przy szosie stoją kurwy i czekają na jakiś zarobek.

 (1.2) Ziemię pomierzył i głębokie morze, • Wie, jako wstają i zachodzą zorze, • Wiatrom rozumie, praktykuje komu — • A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.

 (1.3) Nie będziesz mi, kurwo, mówiła, co mam robić!

 (1.4) Ty kurwo! Jeszcze mi wisisz dwa baniaki, co przerżnąłeś w pokera.

 (2.1) Zamkniesz się, kurwa, czy nie?!

 (2.1) O kurwa, zajebali mi portfel!

 (3.1) Czekaj, czy ja, kurwa, czegoś nie zapomniałem z domu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurva, AS: kurva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurewstwo n., kurwik mrz., kurwica ż., kurwiarz mos., kurwiarnia ż., kurwienie n., kurwowanie n., nakurwianie n., nakurwienie n., podkurwianie n., podkurwienie n., rozkurwianie n., rozkurwienie n., skurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n.

:: zdrobn. kurewka ż., kurwiątko n.

:: zgrub. kurwisko n., kurwiszon m., kurwiszonek m., kurwiszcze n.

 czas. kuźwić, kurwić ndk., kurwować ndk., nakurwiać ndk., nakurwić dk., podkurwiać ndk., podkurwić dk., rozkurwiać ndk., rozkurwić dk., skurwić dk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.

 przym. kurewski, podkurwiony, skurwiały, skurwiony, wkurwiający, wkurwiony

 przysł. wykurwiście, kurewsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. kurwiszcze, kurwiszon, lachociąg, dziwka, wywłoka; eufem. kobieta lekkich obyczajów; przest. kurtyzana, ladacznica, nierządnica; neutr. prostytutka

 (1.2) wulg. kurwiszcze, kurwiszon, dziwka, lafirynda, lampucera, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara; przest. jawnogrzesznica, ladacznica, rozpustnica, wszetecznica

 (1.3) wulg. lafirynda, lampucera, szmata, wywłoka, zdzira

 (1.4) wulg. skurwiel, dupek, chuj

 (2.1) wulg. w kurwę; eufem. kuźwa, kurna, kurka wodna

Wiktionary


kurwacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. uczn. krawat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈvat͡ɕik, AS: kurvaćik

Wiktionary


kurwacjuszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. obraź. kuracjuszka sanatoryjna nastawiona na nawiązywanie znajomości damsko-męskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako że z przyczyn alergicznych obrączki nie nosi, już pierwszego dnia dopadły go, jak je nazwał, kurwacjuszki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkurvaˈt͡sʲjuʃka, AS: kurvacʹi ̯uška

Wiktionary


kurwatura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. spiralne zakończenie pastorału

 (1.2) stpol. pastorał biskupi

Wiktionary

Pastorał, także w kościołach wschodnich jako żezł (łac. baculus pastoralis, dosł. „kij pasterski”) to w Kościołach chrześcijańskich atrybut biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych (we wschodnim chrześcijaństwie: archimandrytów); długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu, nazywanym krzywaśnią lub z łaciny – kurwaturą. Pierwotnie był to po prostu krótki, zakrzywiony kij służący do podpierania się.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkurvaˈtura, AS: kurvatura

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krzywaśnia

Wiktionary


kurwi

kurwa; kurewski


SJP.pl


kurwiarnia

wulgarnie: miejsce, w którym można skorzystać z usług prostytutek; burdel, dom publiczny, dom uciech, kurwidołek


SJP.pl


kurwiarz

wulgarnie: mężczyzna nawiązujący liczne kontakty seksualne, korzystający z usług prostytutek; dziwkarz, rozpustnik, bawidamek


SJP.pl


kurwiątko

wulgarne zdrobnienie od: kurwa; kurewka


SJP.pl


kurwić

(wulgarne) kurwić się:
1. zazwyczaj o kobiecie: prowadzić rozwiązłe życie seksualne;
2. prowadzić życie niemoralne, zachowywać się niemoralnie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) nadużywać słowa „kurwa”, przeklinać, bluzgać

 (1.2) wulg. śmierdzieć

czasownik zwrotny niedokonany kurwić się

 (2.1) wulg. prostytuować się

 (2.2) wulg. o kobiecie: sypiać z wieloma partnerami

 (2.3) wulg. przen. poniżać się, upadlać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Idź się umyj, bo kurwisz gównem!

 (2.1-2) Ta z trzeciego piętra w ogóle nie dba o swoje dzieci tylko się kurwi, codziennie z innym facetem.

 (2.2) Próżno mówił jej król stary, / Że we wszystkim trzeba miary, / Nie wypada bowiem pannie / Tak się kurwić bezustannie.

 (2.3) Nie będę się kurwić przepraszając go za cokolwiek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurvʲit͡ɕ, AS: kurvʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokurwowanie n., nakurwianie n., kurwowanie n., kurewka, kurewstwo, kurwa, kurwencja, kurwiarka, kurwiarnia, kurwiarstwo, kurwiarz, kurwiarzyna, kurwiątko, kurwica, kurwicha, kurwiczka, kurwidło, kurwienie, kurwię, kurwik, kurwina, kurwinka, kurwisia, kurwisko, kurwiszcze, kurwiszon, kurwiszonek, kurwiuga, kurwliga

 czas. kurwować

 przym. kurwi, kurewski

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzucać kurwami, kurwować

 (1.2) jebać, walić

 (2.2) puszczać się, dawać dupy, pierdolić się, jebać się

Wiktionary


kurwica

wulgarnie:
1. zdenerwowanie, silne wzburzenie, wściekłość;
2. prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; kurwa, dziwka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. określenie zdenerwowania i wściekłości

 (1.2) wulg. niedobra kobieta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaraz mnie kurwica weźmie!

 (1.1) W tym domu można dostać kurwicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈvʲit͡sa, AS: kurvʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwowanie n., nakurwianie n., pokurwowanie n.

 czas. kurwić ndk., kurwić się ndk., wkurwiać ndk., wkurwiać się ndk., wkurwić dk., wkurwić się dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., pokurwować dk.

 przym. kurwi, skurwiały

 przysł. kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biała gorączka, pierdolec

Wiktionary


kurwidołek

wulgarnie: miejsce, w którym można skorzystać z usług prostytutek; burdel, dom publiczny, dom uciech, kurwiarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wulg. miejsce, w którym przebywają prostytutki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żegnajcie miłe panie; muszę opuścić wasz kurwidołek.

Wiktionary


kurwienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kurwić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kurvʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kurwić.

Wiktionary


kurwik

zwykle w lm: kurwiki - tajemnicze wabiki i ogniki w oczach osób pragnących miłości (fizycznej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. grub. błysk w oku, świadczący o pożądaniu seksualnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkurvʲik, AS: kurvʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwica ż., nakurwianie n., kurewskość ż., kurwienie n., skurwienie n., okurwianie n., okurwienie n., nakurwianie n., naktwienie n., kurwiszcze n., wykurwianie n., wykuwienie n.

 czas. kurwić ndk., skurwić dk., okurwiać ndk., okurwić dk., nakurwiać ndk., nakuwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.

 przym. kurewski, skurwiały

 przysł. kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary


kurwimetr

przyrząd do mierzenia długości linii krzywych na mapie lub planie; krzywomierz; kartometr; kartomierz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. krzywomierz.

Wiktionary

Krzywomierz (kartomierz, kartometr, kurwimetr, kurwomierz) – przyrząd służący do mierzenia na mapie długości linii krzywych. Urządzenie ma małe kółko, które należy prowadzić po linii, której długość jest mierzona. Licznik elektroniczny lub mechaniczny, przeliczając liczbę obrotów kółka, podaje długość pokonanej przez kółko drogi.

Wikipedia


kurwisko

kurwa, kurwiszcze, kurwiszon; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. zgrub. od: kurwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z tej Mariolki zrobiło się straszne kurwisko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈvʲiskɔ, AS: kurvʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwik m., kurwiszon m., kurwiszcze n., kurwicha ż., kurwica ż., kurewstwo n., skurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., kurwowanie n., pokurwowanie n.

 czas. kurwować, kurwić ndk., skurwić dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk.

 przym. kurewski, pokurwiony, przekurwiony, skurwiały, skurwiony

 przysł. wykurwiście, kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurwicha, kurwiszon, kurwiszcze

Wiktionary


kurwiszcze

kurwa, kurwiszcze, kurwisko; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. zob. kurwiszon.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kurwa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. kurwiszon.

Wiktionary


kurwiszon

kurwa, kurwiszcze, kurwisko; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) wulg. kobieta prowadząca rozwiązłe życie seksualne

 (1.2) wulg. o doświadczonej, starszej prostytutce

 (1.3) wulg. pogard. do kobiety / o kobiecie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój kumpel lubi dupczyć kurwiszony na dyskotece.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kurˈvʲiʃɔ̃n, AS: kurvʹišõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurwisko n.

 wykrz. kurwa

 czas. kurwić

 przysł. kurewsko

 przym. skurwiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. kurwiszcze, kurwisko, dziwka, lafirynda, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara; przest. jawnogrzesznica, ladacznica, rozpustnica, wszetecznica

 (1.2) kurwiszcze, kurwisko, lampucera

 (1.3) kurwa, kurwisko, lafirynda, lampucera, szmata, wywłoka, zdzira

Wiktionary


kurwiszonek

ekspresywnie, wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; kurwa, dziwka


SJP.pl


kurwować

wulgarnie: wypowiadać wulgarne słowa, przeklinać; kląć, cholerować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pokurwować)

 (1.1) wulg. siarczyście kląć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., kurwowanie n., pokurwowanie n., nakurwianie n.

 czas. kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., pokurwować dk.

 przym. kurwi, kurewski

 przysł. kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeklinać; wulg. rzucać kurwami

Wiktionary


kurwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. odczasownikowy od|kurwować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., nakurwianie n., pokurwowanie n.

 czas. kurwować ndk., kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.

 przym. kurwi, kurewski

 przysł. kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary


kuryć

czasownik

 (1.1) białystok. palić papierosy

Wiktionary


kurylczyk

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kurylów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oto treść najistotniejszego fragmentu, dotyczącego tej sprawy: „W 1766 r. syberyjski gubernator Sojmonow polecił ochockiemu kierownictwu zorganizowanie ekspedycji i dołożenie starań, aby doprowadzić Kurylczyków do rosyjskiego poddaństwa.

 (1.1) Posłańcy wróciwszy oznajmili nam, że to byli Kurylczycy. Kapitan z trzydziestoma ludźmi zbrojnymi poszedł ku nim, gdzie i mnie wziął [ze] sobą uwsp. (…)

 (1.1) Kapitan ów opisał nam bardzo dokładnie samego ptaka «guacharo» i opowiadał o śnie jego, w porze, gdy owoców na drzewach «Nectandry» nie bywa. O podobnym śnie przymusowym w czasie braku zwykłego pokarmu, opowiadają Kurylczycy, odnośnie do ptaków wodnych tamtejszych; sprawdzić jednak tych opowiadań nie mogłem.

 (1.1) Kraszeninnikow w swoim »Opisie ziemi Kamczatki« z 1755 roku podaje, że Kurylczycy z Kamczatki określali samych siebie mianem »uiwut-ēke« przy określaniu zaś Ajnów z Wysp Kurylskich używali oni słowa »jankur«, a »ainu« znaczyło „człowiek”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuryle nmos.

:: fż. Kurylka ż.

 przym. kurylski

Wiktionary


kuryle

grupa wysp położonych między Kamczatką a wyspą Hokkaido; Wyspy Kurylskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Wyspy Kurylskie.

Wiktionary

Kuryle, Wyspy Kurylskie (ros. Курильские острова; jap. クリル列島 – Kuriru Rettō albo 千島列島 – Chishima Rettō: Archipelag Tysiąca Wysp) – wulkaniczny archipelag na Oceanie Spokojnym, stanowiący część obwodu sachalińskiego Federacji Rosyjskiej, zlokalizowany pomiędzy japońską wyspą Hokkaido a półwyspem Kamczatka, składający się z 56 wysp (w tym ponad 30 większych) o łącznej powierzchni 10 355,61 km². Pierwotnie zamieszkany przez Ajnów. W 2010 liczący 19 434 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 60 procent mieszkańców wyspy Iturup, największej w archipelagu Kurylów, to Ukraińcy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurylczyk mos., Kurylka ż.

 przym. kurylski

Wiktionary


kurylewicz

nazwisko


SJP.pl


kurylski

przymiotnik od: Kuryle


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kurylami (Wyspami Kurylskimi), dotyczący Kurylów (Wysp Kurylskich)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuryle nmos., Kurylczyk mos.

Wiktionary


kuryluk

nazwisko


SJP.pl

osoby noszące nazwisko Kuryluk
  • Ewa Kuryluk (ur. 1946) – polska historyk sztuki, malarka i poetka
  • Jadwiga Kuryluk (1912-1995) – polska aktorka
  • Karol Kuryluk (1910-1967) – polski dziennikarz
  • Maria Kuryluk (1917-2001) – poetka, pisarka,
  • Vlad Kuryluk (ur. 1971) – kompozytor urodzony we Lwowie, producent muzyczny

Wikipedia


kurytyba

miasto w Brazylii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Brazylii, położone w południowo-wschodniej części kraju, w stanie Parana;

Wiktionary

Kurytyba (port. Curitiba) – miasto liczące razem z przedmieściami 3 miliony mieszkańców, główny ośrodek polonijny w Brazylii. Stolica stanu Parana. Przez wielu mieszkańców z polskimi korzeniami nazywana jest „Chicago Ameryki Południowej”.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kurytybski

Wiktionary


kurytybski

Kurytyba


SJP.pl

Patrz:

Kurytyba

kuryłek

nazwisko


SJP.pl


kuryło

nazwisko


SJP.pl


kuryłówczanin

mieszkaniec Kuryłówki (wsi w Polsce)


SJP.pl


kuryłówczanka

mieszkanka Kuryłówki (wsi w Polsce)


SJP.pl


kuryłowecki

Kuryłówka; kuryłówecki


SJP.pl


kuryłowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Kuryłowicz (1954–2014) – polski wydawca.
  • Ewa Kuryłowicz (ur. 1953) – polska architekt i nauczycielka akademicka.
  • Jerzy Kuryłowicz (1895–1978) – polski językoznawca.
  • Marek Kuryłowicz (ur. 1944) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, romanista i cywilista.
  • Michał Kuryłowicz (1858–1919) – polski prawnik i wojskowy, generał audytor armii Austro-Węgier.
  • Mychajło Kuryłowycz (1821–1884) – ukraiński ksiądz greckokatolicki, działacz społeczny, moskwofił, poseł do Sejmu Krajowego Galicji I kadencji (1861–1867).
  • Nykyfor Kuryłowycz (zm. 1935) – proboszcz greckokatolicki we wsi Wołkowce.
  • Stefan Kuryłowicz (1949–2011) – polski architekt, doktor habilitowany inż. architektury i urbanistyki o specjalności architektura budynków użyteczności publicznej, wykładowca Politechniki Warszawskiej.
  • Wołodymyr Kuryłowycz (1867–1951) – ukraiński działacz społeczny, prawnik, sędzia w Galicji, poseł do Sejmu Krajowego Galicji i Rady Państwa.

Wikipedia


kuryłówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Kuryłówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Kuryłówka, nad Sanem przy ujściu Złotej.

Wieś królewska Kuryłówka, położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym leżajskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Wikipedia


kurz

pył unoszący się w powietrzu i osiadający na przedmiotach; kurze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pył powstały ze sproszkowanych ziarenek piasku, ziemi itp.

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: kurzyć

Wiktionary

Kurz – pył powstający z substancji stałych (np. piasku czy węgla), organicznych (np.: złuszczonego naskórka, pyłków kwiatów czy włosów) i nieorganicznych, także drobnych organizmów jak roztocza kurzu domowego.

Skład atomowy kurzu jest bardzo podobny jak organizmów żywych, jest to m.in.: tlen, węgiel, wodór, azot, wapń i fosfor.

Obecność kurzu jest niekorzystna dla ludzkiego zdrowia, szczególnie w przypadku alergików. Może być przyczyną nieżytu dróg oddechowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawno nikt tu nie sprzątał, na meblach jest mnóstwo kurzu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuʃ, AS: kuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkurzacz m., kurzawa ż., kurzawka ż., kurzenie n., odkurzenie n., odkurzanie n., zakurzenie n.

 czas. wkurzyć, wkurzać, odkurzać ndk., odkurzyć dk., kurzyć ndk., zakurzyć dk.

 przym. kurzowy, odkurzaczowy, zakurzony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pył

Wiktionary


kurzaj

nazwisko


SJP.pl


kurzajewski

nazwisko


SJP.pl


kurzajka

grudkowata narośl na skórze człowieka; brodawka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. brodawka, która pojawia się na dłoniach lub stopach

Wiktionary

Brodawka (łac. verruca) – grudkowa zmiana skórna, potocznie nazywana także kurzajką, znajdująca się na szerokiej podstawie, często o nierównej, hiperkeratotycznej powierzchni wywołana zakażeniem wirusem HPV (ang. human papilloma virus). Są zwykle niebolesne, a otaczająca brodawki skóra nie ulega stanowi zapalnemu.

Wikipedia


kurzak

dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem węgla drzewnego; węglarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obornik kurzy

Wiktionary

Węglarz, kurzak – człowiek trudniący się wypalaniem węgla drzewnego w mielerzach – specjalnych kopcach ziemnych, w których drewno poddawane jest procesowi rozkładowej destylacji prowadzonej w temperaturze około 800 °C.

Produkcja węgla drzewnego rozwinęła się w czasach nowożytnych, a węgiel drzewny służył jako paliwo używane w piecach hutniczych do wytopu żelaza.

Wikipedia


kurzątko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mała kura, zdrobn. od kurzę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurzę n.

Wiktionary


kurzawa

1. kłęby czegoś, unoszące się w powietrzu;
2. regionalnie: zamieć, zawieja śnieżna; zadymka, kurniawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. unoszące się w powietrzu skupisko drobin lotnych lub sypkich substancji

 (1.2) przest. warstwa kurzu

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Kurzawa − polski rzeźbiarz
  • Dariusz Kurzawa − polski polityk, poseł na Sejm IX kadencji
  • Franciszek Kurzawa – polski nauczyciel
  • Jarosław Kurzawa − polski polityk, menedżer, poseł na Sejm
  • Józef Kurzawa − rzymskokatolicki duchowny, błogosławiony
  • Layvin Kurzawa − francuski piłkarz
  • Maria Kurzawa − polska chemiczka
  • Rafał Kurzawa − polski piłkarz
  • Zbigniew Kurzawa − polski chemik

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zanim bijące w dół słupy gorących gazów wyrzuciły w powietrze kurzawę piasku, operatorzy wizji zaalarmowali kabinę nawigacyjną meldunkiem, że w północnej części krateru dostrzegają coś podejrzanego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈʒava, AS: kužava

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zakurzyć, odkurzać

 rzecz. kurz mrz.

Wiktionary


kurzawiński

nazwisko


SJP.pl


kurzawka

1. drobnopiaszczysta warstwa gruntu nasycona wodą; ruchome piaski;
2. miałki lotny piasek, pędzony przez wiatr; kurzawa;
3. dawniej, dziś gwarowo: purchawka (grzyb)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. drobnoziarniste piaski lub mułki, przesycone wodą i łatwo ulegające upłynnieniu;

 (1.2) gatunek grzyba z rodziny pieczarkowatych;

Wiktionary

  • kurzawka – pojęcie geologiczne
  • kurzawka (Bovista) – rodzaj grzyba podobnego do purchawki
  • Kurzawka – przysiółek w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Leśnica.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈʒafka, AS: kužafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurz mrz.

Wiktionary


kurzawski

nazwisko


SJP.pl


kurze

1. ptak domowy hodowany dla mięsa i jaj; potrawa z tego ptaka;
2. samica ptaka z rzędu kuraków, np. głuszca;
3. kura domowa - o kobiecie rezygnującej z ambicji zawodowych na rzecz prowadzenia domu, wychowywania dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę

forma czasownika.

 (2.1) 1. os. lp. ter. od: kurzyć

Wiktionary

Patrz:

kura

Powiązane:

 rzecz. kurzątko n., kurziczka ż., kurzina ż., kurzyczka ż., kurzynka ż.

Wiktionary


kurzęczak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naturalny nawóz z obornika kurzego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W uprawach ekologicznych stosuje się kurzęczak do nawożenia upraw.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈʒɛ̃n͇t͡ʃak, AS: kužṇčak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kurczak m., kurnik m., kurak m., kur m., kurczę n., kurka ż., kureczka ż.

 przym. kurzy

 wykrz. kurka

Wiktionary


kurzelów

wieś w Polsce


SJP.pl

Kurzelów – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1285 roku, a utracił w 1869 roku. W drugiej połowie XVI wieku jako prywatne miasto duchowne położone było w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego. Do 1954 siedziba gminy Kurzelów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kurzelów. W latach 1975–1998 Kurzelów administracyjnie należał do województwa kieleckiego.

Wikipedia


kurzeń

kureń;
1. oddział Kozaków zaporoskich; obóz tego oddziału;
2. wiejska zagroda, szałas na Ukrainie


SJP.pl


kurzeniec

nawóz z kurzych odchodów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. nawóz naturalny otrzymywany z kurzych odchodów

 (1.2) stpol. kurnik

Wiktionary

Kurzeniec (biał. Куранец; ros. Куренец) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim. W 2009 roku liczyła 962 mieszkańców. Leży nad rzeką Piełłą (do 1939 r. Ropką). Znajduje się 7 km na północny wschód od Wilejki, przy drodze R29 Wilejka–Dokszyce. 200 m od centrum znajduje się stacja kolejowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O ile obornik znajduje obecnie w Polsce w całości wykorzystanie w rolnictwie jako nawóz organiczny, o tyle kurzeniec często nastręcza problemy, gdyż fermy kurze prowadzące chów bezściółkowy nie potrzebują gruntów, na których mógłby on być stosowany. W tej sytuacji fermentacja jest racjonalnym sposobem utylizacji odchodów i zmniejszenia obciążenia środowiska biogenami wprowadzanymi wraz ze świeżym kurzeńcem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kura ż., kurczak m., kurnik m., kurak m., kur m., kurczę n., kurzęczak m.

:: zdrobn. kurka ż., kureczka ż., kurczyna ż.

 przym. kurzy, gwara. kurzęcy

 wykrz. kurczę, kurka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) stpol. kurznik

Wiktionary


kurzeniowy

przymiotnik od: kurzeń


SJP.pl


kurzępa

nazwisko


SJP.pl


kurzętnicki

Kurzętnik


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kurzętnika, związany z Kurzętnikiem

Wiktionary

Patrz:

Kurzętnik

Powiązane:

 rzecz. Kurzętnik m., kurzętniczanin m., kurzętniczanka ż.

Wiktionary


kurzętniczanin

mieszkaniec Kurzętnika (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kurzętnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W rundzie finałowej piłkarze z Kętrzyna zmierzyli się z kurzętniczanami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurzętnik m.

:: fż. kurzętniczanka ż.

 przym. kurzętnicki

Wiktionary


kurzętniczanka

mieszkanka Kurzętnika (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kurzętnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przedostatniej rundzie siatkarki z Bartoszyc przegrały z kurzętniczankami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kurzętnik m.

:: fm. kurzętniczanin m.

 przym. kurzętnicki

Wiktionary


kurzętnik

wieś w Polsce


SJP.pl

Kurzętnik (niem. Kauernik) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik, w historycznej ziemi lubawskiej. Siedziba gminy Kurzętnik. Miejscowość od XIV wieku do 1905 roku posiadała prawa miejskie. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


kurziczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurzę n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurzyczka, kurzynka.

Wiktionary


kurzok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. palący

Wiktionary


kurzowiec

dawniej, rzadko: lekki płaszcz bez podszewki; prochowiec


SJP.pl


kurzowy

przymiotnik od: kurz


SJP.pl


kurzy

kura


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kurą, pochodzący od kury

 (1.2) charakterystyczny dla kury, mający cechy kury

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: kurzyć

Wiktionary

Patrz:

kura

Przykłady

 (1.1) Dlaczego mieszkańcy dowiedzieli się tak późno o budowie kurzej fermy na polach Cerekwi?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuʒɨ, AS: kužy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczaczek mzw., kura ż., kurzęczak mrz., kurczak mzw., kurnik mrz., kur mzw., kurzeniec mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kokoszy, kwoczy

Wiktionary


kurzyć

1. powodować unoszenie się kurzu, pyłu w powietrzu;
2. pot. palić papierosa, fajkę itp.; ćmić, kopcić;
3. kurzy się:
a) unosi się kurz, pył;
b) wydziela się dym; dymi się;
c) wydzielają się kłęby pary


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakurzyć)

 (1.1) tworzyć, wzbijać kurz

 (1.2) pot. palić tytoń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurz mrz., zakurzenie n.

 przym. kurny, zakurzony

 czas. odkurzać

Wiktionary


kurzyczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurzę n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzynka.

Wiktionary


kurzydłowski

nazwisko


SJP.pl


kurzynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurzę n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzyczka.

Wiktionary


kurzyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Kurzyński – polski pianista, pedagog, nauczyciel akademicki
  • Marek Kurzyński – polski inżynier elektronik
  • Paweł Kurzyński – polski fizyk

Wikipedia


kurzypatrz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kujawy. hemeralopia

Wiktionary


kurzysko

1. zgrubienie od: kura;
2. zgrubienie od: kurz


SJP.pl


kurzyślad

roślina z rodziny pierwiosnkowatych, występująca w kilku gatunkach, niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne


SJP.pl

Wikipedia


kurzywo

paliwo niedające płomienia podczas spalania się wykorzystywane do podkurzania pszczół


SJP.pl


kurła

przekleństwo w żartobliwej postaci


SJP.pl


kuś

żartobliwie: członek męski; kuśka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. anat. penis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) stpol. praktykant u kucharza

Wiktionary

  • Andrzej Kuś – alpinista, taternik, tłumacz, projektant, wykładowca języków obcych
  • Franciszek Kuś (1876-1959), nauczyciel, pamiętnikarz, działacz ludowy.
  • Henryk Kuś – profesor nauk medycznych
  • Jan Kuś – profesor agronomii
  • Jan Kuś – profesor medycyny
  • Jan Józef Kuś – profesor medycyny
  • Janina Kuś (1942–2000) – polski polityk, urzędnik samorządowy, poseł na Sejm.
  • Karol Kuś – profesor inżynierii i ochrona środowiska
  • Marek Kuś – profesor fizyki
  • Marek Kuś – (ur. 1962) – artysta, rzeźbiarz, performer
  • Marcin Kuś – (ur. 1981) – polski piłkarz, obrońca, reprezentant Polski.
  • Marian Kuś – profesor medycyny
  • Mira Kuś (ur. w Gorlicach), polska poetka, dziennikarka, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
  • Stanisław Kuś (1931–2006) – inżynier, polityk
  • Stanisław Kuś – profesor budownictwa
  • Wojciech Kuś (1891-1960), oficer
  • Wojciech Kuś (1936-2014), lekarz
  • Wojciech Kuś, reżyser

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kuśka ż.

Wiktionary


kusa

zbyt krótki; krótkawy, przykrótki, przykrótkawy


SJP.pl


kusacz

przedstawiciel rzędu oraz rodziny ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych


SJP.pl


kusaczka

rodzaj ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl


kusak

1. drobny chrząszcz drapieżny;
2. ptak naziemny występujący w Ameryce Środkowej i Południowej


SJP.pl

Kusak (Staphylinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Rodzaj ten został wprowadzony w 1758 roku przez Karola Linneusza.

Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają w zarysie czworokątną z zaokrąglonym tyłem i niewyraźnymi kątami tylnymi, gęsto i silnie punktowaną, zaopatrzoną w krótkie i krępe czułki oraz ustawione skośnie do jej podłużnej osi oczy. Aparat gębowy ma dwupłątową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe żuwaczki z podłużną bruzdą na nasadowym odcinku zewnętrznej krawędzi oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie dłuższym i węższym niż poprzedni. Przedtułów cechuje się brakiem epimer i dobrze zaznaczoną górną krawędzią epipleury przedplecza. Śródpiersie ma bardzo wąski wyrostek biodrowy. Odwłok ma tylny brzeg piątego tergitu z jasną, błoniastą obwódką. Przednia para odnóży ma u obu płci rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie. U gatunków polskich pokrywy są czerwone, a boki tergitów mają plamy złocistego owłosienia.

Wikipedia


kusaki

1. drobny chrząszcz drapieżny;
2. ptak naziemny występujący w Ameryce Środkowej i Południowej


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) gwara. ostatnie trzy dni karnawału

Wiktionary

  • kusaki (Tinamiformes) – rząd ptaków
  • kusaki (Tinamidae) – jedyna rodzina ptaków z rzędu kusaczy
  • kusaki (Staphylininae) – podrodzina chrząszczy z rodziny kusakowatych
  • kusaki – ostatnie dni karnawału w polskich obrzędach ludowych

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) bachusowe święta, bachusy, ostatki, zapusty, gwara. kuse dni

Wiktionary


kusakowate

liczna rodzina chrząszczy, obejmująca około 30 tysięcy gatunków


SJP.pl

  • kusakowate (Staphylinidae) – owady
  • kusakowate (Tinamidae) – ptaki

Wikipedia


kusakowaty

o cechach kusakowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


kusatka

jednoroczna roślina ozdobna


SJP.pl


kusecki

Kuski


SJP.pl

Patrz:

Kuski

kusek

nazwisko


SJP.pl


kushner

nazwisko


SJP.pl

Kushner, Kuschner, Kuszner

  • Dave Kushner
  • Ellen Kushner
  • Harold S(amuel) Kushner
  • Tony Kushner

Wikipedia


kusiak

nazwisko


SJP.pl


kusiakiewicz

nazwisko


SJP.pl


kusić

zachęcać, wystawiać na pokusę


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) wystawiać na pokusę

 (1.2) gw-pl|Poznań. straszyć

 (1.3) gw-pl|Poznań. pracować nocą, czuwać

Wiktionary

Kusić (cyr. Кусић) – wieś w Serbii, w Wojwodinie, w okręgu południowobanackim, w gminie Bela Crkva. W 2011 roku liczyła 1164 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dlaczego Szatan kusił Chrystusa i na czym polegało jego kuszenie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuɕit͡ɕ, AS: kuśić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokusicielka ż., pokusiciel mos., kuszenie n., pokusa, kusiciel, kusicielka

 czas. podkusić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wabić, nęcić, namawiać, zachęcać

Wiktionary


kusiciel

ktoś, kto kusi, namawia do czegoś złego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto kusi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuszenie n.

:: fż. kusicielka ż.

 czas. kusić ndk., skusić dk.

 przym. kusicielski

 przysł. kusicielsko

Wiktionary


kusicielka

kobieta, która kusi, namawia do czegoś złego


SJP.pl

  • Kusicielka (film 1926) − amerykański melodramat w reżyserii Freda Niblo i Mauritza Stillera
  • Kusicielka (film 1935) − amerykański film dramatyczy w reżyserii Alfreda E. Greena
  • Kusicielka (film 1995) − amerykański thriller w reżyserii Lawrence'a Lanoffa

Wikipedia


kusicielstwo

rzadko: postępowanie, proceder kusiciela


SJP.pl


kusik

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. całus, całusek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. pocałunek.

Wiktionary


kusin

Kusin – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice.

Według danych pod koniec 2004 roku wieś miała 73 mieszkańców.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


kusiński

nazwisko


SJP.pl


kusiutki

bardzo kusy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: kusy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈɕutʲci, AS: kuśutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kusy

 rzecz. kusy mos.

Wiktionary


kuska

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. posp. penis, członek

Wiktionary

  • Kuska – nazwisko

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W obcisłych kąpielówkach jego kuśka wyglądała bardzo imponująco, wywołując rumieniec na kraśnych licach miejscowych dziewcząt.

 (1.1) Wiem tylko, że jak uchwycę dziewczynę, / Której dupina i cycka odrasta, / Kuśka mi staje – obłapiam i basta!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuɕka, AS: kuśka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuś m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) armata, flet, koń, ptasior, chuj, kutas, fallus, fiut, lacha, pała, filutek, wacek, laga, dzida, siusiak, siurdak, zwisior, pęto, pindol, pyta, kapucyn, frędzel, kindybał, reg. śl. pulok., gw-pl|Poznań. pitok, żenidło

Wiktionary


kuski

nazwisko


SJP.pl

Kuski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Rościszewo. Ma status aołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Koski położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


kuskokwim

1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. góry w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Kuskokwim – żeglowna rzeka w stanie Alaska. Uchodząca do Morza Beringa. Źródła znajdują się w górach łańcucha górskiego Alaska. Jej długość wynosi 1130 km, a powierzchnia dorzecza 130 tys. km².

Ważniejsze miasta nad rzeką to: Kwethluk i McGrath.

Wikipedia


kuskokwimski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rzeki Kuskokwim

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuskokwim

Wiktionary


kuskowizna

1. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim;
2. osada w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim


SJP.pl

  • Kuskowizna – osada w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Kęty
  • Kuskowizna – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Ostrów Mazowiecka

Wikipedia


kuskowiźniański

Kuskowizna


SJP.pl

Patrz:

Kuskowizna

kuskowski

nazwisko


SJP.pl


kuskus

torbacz z rodziny pałanek; wangal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. tradycyjny produkt spożywczy wywodzący się z krajów Maghrebu łączący cechy makaronu i kaszy;

 (1.2) kulin. potrawa przyrządzana z kuskusu (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. nazwa systematyczna|Spilocuscus|ref=tak. rodzaj torbaczy

Wiktionary

Kuskus (od arab. kaskasa – tłuc, rozbijać) – tradycyjny produkt spożywczy, łączący cechy makaronu i kaszy, a także nazwa przyrządzanej z niego potrawy. Wywodzi się z kuchni krajów Maghrebu (północno-zachodnia Afryka) i ma postać okrągłych ziaren o średnicy rzędu 1 mm, otrzymywanych z pszenicy twardej. Tradycyjnie kuskus był materiałem odpadowym przy mieleniu pszenicy w prymitywnych, kamiennych żarnach. Gruba pozostałość z mielenia pszenicy była odsiewana z mąki, namaczana w wodzie, oprószana właściwą mąką i sprzedawana jako kuskus. Współcześnie kuskus częściej produkuje się z wysoko gatunkowej semoliny, gruboziarnistej mąki pszennej, wody i dodatków. Otrzymany granulat jest przesiewany przez sita o odpowiedniej średnicy. Jednak w handlu wciąż można spotkać kuskus produkowany z rozdrobnionych ziaren pszenicy, choć najczęściej przy udziale nowoczesnych technologii.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|كسكس. (kúskus)

uwagi.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) couscous; (1.2) couscous; (2.1) cuscus

* arabski: (1.1) كسكس, كسكسي

* baskijski: (1.1) kuskus

* bułgarski: (1.1) кускус

* czeski: (1.1) kuskus m.

* fiński: (1.1) kuskus

* francuski: (1.1) couscous

* hiszpański: (1.2) cuscús m.

* japoński: (1.1) クスクス

* kataloński: (1.1) cuscús

* litewski: (1.1) kuskusas

* niderlandzki: (1.1) couscous

* norweski (bokmål): (1.1) couscous

* nowogrecki: (1.1) κουσκούς n.; (1.2) κουσκούς n.

* portugalski: (1.1) cuscuz

* rosyjski: (1.1) кус-кус, кускус

* słoweński: (1.1) kuskus

* sycylijski: (1.1) cuscusu, cuscus

* tamazight: (1.1) ⵙⴽⵙⵓ m.

* turecki: (1.1) kuskus

* węgierski: (1.1) kuszkusz; (1.2) kuszkusz

* włoski: (1.1) cuscus m.

* wolof: (1.1) cere

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuskus, AS: kuskus

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|كسكس. (kúskus)

uwagi.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) couscous; (1.2) couscous; (2.1) cuscus

* arabski: (1.1) كسكس, كسكسي

* baskijski: (1.1) kuskus

* bułgarski: (1.1) кускус

* czeski: (1.1) kuskus m.

* fiński: (1.1) kuskus

* francuski: (1.1) couscous

* hiszpański: (1.2) cuscús m.

* japoński: (1.1) クスクス

* kataloński: (1.1) cuscús

* litewski: (1.1) kuskusas

* niderlandzki: (1.1) couscous

* norweski (bokmål): (1.1) couscous

* nowogrecki: (1.1) κουσκούς n.; (1.2) κουσκούς n.

* portugalski: (1.1) cuscuz

* rosyjski: (1.1) кус-кус, кускус

* słoweński: (1.1) kuskus

* sycylijski: (1.1) cuscusu, cuscus

* tamazight: (1.1) ⵙⴽⵙⵓ m.

* turecki: (1.1) kuskus

* węgierski: (1.1) kuszkusz; (1.2) kuszkusz

* włoski: (1.1) cuscus m.

* wolof: (1.1) cere

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kuskusiec

rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych


SJP.pl

Kuskusiec (Ailurops) – rodzaj ssaków z podrodziny kuskuśców (Ailuropinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).

Wikipedia


kuskusowy

kuskus


SJP.pl

Patrz:

kuskus

kuskuta

rodzaj wialni używanej do oczyszczania drobnych nasion roślin motylkowych; cuscuta


SJP.pl


kuślin

wieś w Polsce


SJP.pl

Kuślin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin (miejscowość jest siedzibą gminy Kuślin).

Wikipedia


kuśliński

związany z Kuślinem


SJP.pl


kuśliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: kuśliwy


SJP.pl


kuśliwy

zachęcający do czegoś; kuszący


SJP.pl


kuśmierczyk

nazwisko


SJP.pl


kuśmierek

nazwisko


SJP.pl


kuśmierski

nazwisko


SJP.pl


kuśmierz

nazwisko


SJP.pl


kuśmirek

nazwisko


SJP.pl


kuśmirowski

nazwisko


SJP.pl


kuśnierek

kuśnierz


SJP.pl

Patrz:

kuśnierz

kuśnierka

kuśnierz


SJP.pl

Patrz:

kuśnierz

kuśnierski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuśnierstwem, dotyczący kuśnierstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuśnierz mos., Kuśnierz mrz., kuśnierstwo n.

Wiktionary


kuśnierstwo

Kuśnierstwo – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem wyrobów skórzanych (futra, czapki, kołnierze, ciepłe obuwie).

Tradycyjnie kuśnierz sam wyprawiał skóry, a wyroby szył i zdobił wyłącznie ręcznie. Część pracowni zachowało ten sposób pracy, pozostałe wykorzystują szycie maszynowe. Kuśnierze posiadali własne cechy, regulujące zwyczaje, zasady zdobywania zawodu, rozsądzające spory.

Wikipedia


kuśnierz

rzemieślnik zajmujący się szyciem futer i kożuchów, wyrobem i naprawą galanterii futrzarskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w gminie Jeziora Wielkie;

Wiktionary

  • kuśnierz – osoba trudniąca się kuśnierstwem
  • Kuśnierz – wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie

osoby o nazwisku Kuśnierz:

  • Piotr Kuśnierz – polski lekkoatleta
  • Bronisław Kuśnierz – polski prawnik
  • Robert Kuśnierz – polski historyk

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kuśnierz m., kuśnierczyk m., kuśnierka ż., kuśnierstwo n.

 przym. kuśnierski

Wiktionary


kuśniewicz

nazwisko


SJP.pl


kusociński

nazwisko


SJP.pl


kusokrywka

kusokrywka większa, kusokrywka wiązowa - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych


SJP.pl


kusokurka

rodzaj ptaków z rzędu żurawiowych


SJP.pl


kusość

dawniej: nadmierna krótkość, niewielki rozmiar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kuse

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kusy

 przysł. kuso

 rzecz. kusy mos.

Wiktionary


kusotymalek

kusotymalek czarnobrewy - gatunek ptaka z rodziny dżunglaków


SJP.pl


kusowo

  • Kusowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz
  • Kusowo (województwo pomorskie)
  • Kusowo (województwo zachodniopomorskie)

Wikipedia


kustanaj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu kustanajskiego;

Wiktionary

Kustanaj (kaz. Қостанай, Kostanaj; ros. Костанай, Kostanaj; w latach 1893–1895 Nikołajewsk) – miasto obwodowe w północnej części Kazachstanu, nad rzeką Toboł. W 2020 liczyło około 250 tys. mieszkańców.

Kustanaj jest położony w północnym Kazachstanie, w północnej części obwodu kustanajskiego nad rzeką Toboł. Miasto znajduje się w miejscu zbiegu kilku krain geograficznych: Wyżyny Turgajskiej i Niziny Zachodniosyberyjskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kustanajski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Nikołajewsk (1893-1895)

Wiktionary


kustanajski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kustanajem, dotyczący Kustanaju

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kustanaj mrz.

Wiktionary


kustoda

pierwsze słowo lub pierwsza sylaba z następnej strony umieszczane na końcu każdej stronicy w dawnych drukach i rękopisach; kustosz, sygnatura


SJP.pl

Kustosz (kustoda) – oznaczenie stosowane w książce rękopiśmiennej i drukowanej. W obu przypadkach termin ten posiada odmienne znaczenie.

Kustosz w książce rękopiśmiennej to oznaczenie polegające na umieszczeniu kolejnych liczb lub liter niedaleko krawędzi strony, mające na celu (podobnie jak reklamant) ułatwienie bezbłędnego szeregowania składek przy produkcji książki. W książce drukowanej kustosz jest to początek tekstu następnej składki umieszczony na dole składki poprzedniej. Funkcję kustosza z książki rękopiśmiennej od momentu rozpoczęcia wydawania książek drukowanych mają sygnatury.

Wikipedia


kustodia

1. zespół klasztorów podlegający władzy kustosza;
2. urząd takiego kustosza;
3. metalowe, często obficie zdobione naczynie przeznaczone do przechowywania hostii poza nabożeństwami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonna jednostka administracyjna niższa rangą od prowincji, zarządzana przez kustosza;

 (1.2) rel. diecezja w Kościele Katolickim Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej

 (1.3) rel. naczynie liturgiczne służące do przechowywania hostii wystawianej w monstrancji;

 (1.4) daw. pilnowanie czegoś, bycie odpowiedzialnym za coś

Wiktionary

Kustodia (łac. custodia – nadzór, straż od custos, custodis – stróż, dozorca lub też custodire – ochraniać, ukrywać, strzec) – naczynie liturgiczne w kształcie puszki, niekiedy z nóżką, często bogato zdobione; wykorzystywane w Kościele katolickim, przeznaczone do przechowywania w tabernakulum konsekrowanej wielkiej hostii (zwyczajowo zwanej „Najświętszym Sakramentem”). Tradycyjnie wykonana ze szlachetnego metalu (lub w przypadku metalu mogącego ulec korozji pozłacana od środka). Dopuszcza się jednak odstępstwa: decyzją Konferencji Episkopatu, zaaprobowanej przez Stolicę Apostolską, możliwe jest wykonanie naczyń liturgicznych z trwałych materiałów, które przez miejscową ludność są uważane za materiały szlachetne (np. kość słoniowa).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ojciec Tomasz odbył nowicjat w Kustodii Ziemi Świętej na przełomie 2000 i 2001 roku.

 (1.3) Akolita przełożył hostię z kustodii do monstrancji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kustosz mos.

Wiktionary


kustosz

1. opiekun zbiorów muzealnych, kierownik działu muzealnego;
2. w dawnej Polsce: urzędnik sprawujący pieczę nad skarbcem i archiwum królewskim;
3. przełożony nad zespołem klasztorów;
4. kanonik zarządzający majątkiem probostwa katedralnego albo kolegiackiego;
5. w dawnych książkach: pierwsze słowo lub pierwsza sylaba z następnej strony umieszczane na końcu każdej strony; sygnatura, kustoda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) opiekun zbiorów muzealnych lub bibliotecznych; kierownik działu

 (1.2) kośc. zwierzchnik klasztorów stanowiących kustodię

 (1.3) kośc. kanonik kapituły zarządzający własnością kapituły katedralnej lub kolegialnej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. liter. (w rękopisach) litery albo cyfry przeniesione na krawędź strony, (w dawnych książkach drukowanych) sylaba lub słowo ze strony, umieszczane na końcu strony poprzedniej;

Wiktionary

Kustosz (łac. custos, stróż) – określenie osoby mające kilka różnych znaczeń:

  • tytuł honorowy kanonika kapituły zarządzającego majątkiem kapitulnym
  • proboszcz kolegiaty niebędący prepozytem
  • zwierzchnik kilku klasztorów wchodzących w skład kustodii
  • pracownik służby bibliotecznej lub archiwum
  • pracownik muzeum. Stanowiska muzealnicze:
    • asystent (do 2008 asystent muzealny)
    • starszy asystent muzealny (stanowisko zniesione w 2008)
    • adiunkt (do 2008 adiunkt muzealny)
    • kustosz
    • starszy kustosz
    • kustosz dyplomowany

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Każdy kustosz musi trzymać pieczę nad zbiorami muzealnymi.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈkustɔʃ, AS: kustoš

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. kustoda ż., kustodia ż.

    :: fż. kustoszka ż.

    Wiktionary

    Synonimy:

     (2.1) kustoda

    Wiktionary


kustoszka

kustosz


SJP.pl

Patrz:

kustosz

kustra

nazwisko


SJP.pl


kustrzebka

grzyb z klasy workowców; czarecznica


SJP.pl

Peziza Dill. ex Fr. (kustrzebka) – rodzaj grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae).

Wikipedia


kustrzebkowate

o cechach kustrzebkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Kustrzebkowate (Pezizaceae Dumort) – rodzina grzybów z klasy workowców (Ascomycota).

Wikipedia


kustrzebkowaty

o cechach kustrzebkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


kustrzebkowce

rząd grzybów z typu workowców


SJP.pl

Kustrzebkowce (Pezizales J. Schröt.) – rząd grzybów należący do klasy kustrzebniaków (Pezizomycetes).

Wikipedia


kustrzebkowiec

przedstawiciel rzędu grzybów z typu workowców


SJP.pl


kustrzebniaki

klasa grzybów z typu workowców


SJP.pl

Kustrzebniaki (Pezizomycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa grzybów z typu workowców (Ascomycota).

Wikipedia


kustrzyce

Kustrzyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Sędziejowice.

Przez wieś przebiega magistrala węglowa Gdynia – Śląsk. W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Kustrzyce.

Dawniej we wsi znajdował się folwark, a także młyn, który został rozebrany w 1945 roku przez Niemców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


kusturica

Emir Kusturica, serb. Емир Кустурица (ur. 24 listopada 1954 w Sarajewie) – jugosłowiański i serbski reżyser filmowy, scenarzysta, muzyk, także aktor. Dwukrotnie nagrodzony Złotą Palmą na 38. i 48. MFF w Cannes (1985, 1995).

Wikipedia


kuśtyczek

kusztyczek;
1. zdrobnienie od: kusztyk;
2. potocznie: mały kieliszek wódki


SJP.pl


kuśtyk

kulawka, kusztyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha


SJP.pl


kuśtykać

chodzić, utykając na jedną nogę, kuleć; chodzić nieporadnie, potykając się; kusztykać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przykuśtykać)

 (1.1) iść kulejąc

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zebrał swoje kule i zaczął na nich kuśtykać wokół obozowiska.

 (1.1) Do gabinetu, kuśtykając, wślizgnął się otyły podagryk, krzywiąc się niemiłosiernie i posykując z bólu za każdym krokiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuśtykanie n., przykuśtykanie n.

 czas. przykuśtykać dk.

Wiktionary


kuśtykiem

kulawka, kusztyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha


SJP.pl


kusu

rodzaj gryzoni z podrodziny myszy


SJP.pl

Kusu – niewielka wyspa należąca do Singapuru, położona kilka kilometrów na południe od miasta. Znajduje się na niej chińska świątynia Tua Pek Konga i Guanyin, stanowiąca centrum corocznych pielgrzymek taoistów.

Wikipedia


kuświk

nazwisko


SJP.pl


kusy

zbyt krótki; krótkawy, przykrótki, przykrótkawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. toponim, część nazwy dwóch wsi w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Pasłęk

Wiktionary

Osoby

Osoby o nazwisku Kusy

  • Andrzej Kusy (1942–1999) – polski inżynier elektronik, profesor nauk technicznych
  • Emilia Kusy (ur. 1998) – polska lekkoatletka, tyczkarka
  • Julita Kusy – polska piosenkarka i autorka tekstów
  • Tadeusz Kusy – polski duchowny katolicki

Wikipedia


kusyk

nazwisko


SJP.pl


kusz

1. rodzaj łuku stalowego umocowanego na kolbie z lewarem do napinania cięciwy;
2. inna nazwa balisty;
3. kusza młot - ryba młot, rekin młot; gatunek rekina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. postać biblijna, wnuk Noego, najstarszy syn Chama;

 (1.2) rel. postać biblijna, Beniaminita wymieniony w tytule psalmu 7.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

 (2.1) hist. starożytna kraina na południu od II katarakty Nilu, podbita w XVI-XIV w. p.n.e. przez Egipt;

Wiktionary

  • Kusz (kraina) – starożytna kraina położona w obecnym Sudanie
  • Kusz – postać biblijna
  • kusz – dawna nazwa naczynia do picia – kubek, czara, czasza, czerpak
osoby noszące nazwisko Kusz
  • Gerard Kusz (1939–2021) – polski duchowny rzymskokatolicki
  • Józef Kusz (ur. 1938) – polski fizyk
  • Michał Kusz (ur. 1973) – polski muzyk sesyjny
  • Stefan Kusz (ur. 1948) – polski rolnik i polityk, poseł na Sejm PRL

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuʃ, AS: kuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuszyta m., Kuszytka ż.

 przym. kuszycki

Wiktionary


kusza

1. rodzaj łuku stalowego umocowanego na kolbie z lewarem do napinania cięciwy;
2. inna nazwa balisty;
3. kusza młot - ryba młot, rekin młot; gatunek rekina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. broń miotająca bełty, rodzaj żelaznego łuku z kolbą i spustem oraz mechanizmem napinającym;

Wiktionary

Kusza – neurobalistyczna broń miotająca, składająca się z łuczyska osadzonego w łożu, w którym cięciwa zwalniana jest za pomocą mechanizmu spustowego. Pociskami kuszy są najczęściej bełty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Książę strzelił do niego z kuszy, a następnie wypadł ku niemu z oszczepem (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuʃa, AS: kuša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kusznik m., kusznictwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samostrzał

Wiktionary


kuszać

żartobliwie: jeść


SJP.pl


kuszący

ponętny, uwodzicielski; zachęcający, nęcący


SJP.pl


kuszak

nazwisko


SJP.pl


kuszczak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Eryk Kuszczak (1929-2013) – polski artysta
  • Sławomir Kuszczak (ur. 1966) − polski artysta, malarz, rysownik, grafik i nauczyciel akademicki
  • Tomasz Kuszczak (ur. 1982) − polski piłkarz

Wikipedia


kuszenie

zachęcać, wystawiać na pokusę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kusić.

Wiktionary

Kuszenie – rodzaj oddziaływania, które ma skłonić kogoś do zrobienia czegoś złego (zazwyczaj w znaczeniu moralnym lub negatywnych konsekwencji).

W rozumieniu chrześcijańskim jest to działanie Szatana, mające na celu zagubienie człowieka, zamazanie prawdy w jego sercu i zmniejszenie dostępu łask Ducha Świętego do człowieka. Grozi upadkiem i zaprzeczeniem Bożej miłości, czyli grzechem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kuˈʃɛ̃ɲɛ, AS: kušńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kusić ndk., skusić dk.

 rzecz. pokusicielka ż., pokusiciel mos., kusiciel m., pokusa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nęcenie

Wiktionary


kuszeta

kuszetka;
1. rozkładane miejsce do spania w wagonie kolejowym;
2. wagon z takimi miejscami


SJP.pl

Kuszetka (z fr. coucher – położyć się spać) – do XIX wieku niewielka kanapa, rodzaj leżanki. Wagon kolejowy z miejscami do leżenia, mniej komfortowa odmiana wagonu sypialnego, różniąca się od tego ostatniego miejscami do leżenia przeznaczonymi zasadniczo do korzystania z nich jedynie w porze snu, a w dzień składanymi, aby przedział kolejowy spełniał rolę zwykłego przedziału pasażerskiego z miejscami do siedzenia.

Wikipedia


kuszetka

1. rozkładane miejsce do spania w wagonie kolejowym; kuszeta;
2. wagon z takimi miejscami; kuszeta;
3. dawniej: mebel do leżenia; leżanka, kozetka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kolej. leżanka w przedziale kolejowym;

 (1.2) kolej. wagon kolejowy z miejscami do leżenia

 (1.3) daw. mebel do leżenia

Wiktionary

Kuszetka (z fr. coucher – położyć się spać) – do XIX wieku niewielka kanapa, rodzaj leżanki. Wagon kolejowy z miejscami do leżenia, mniej komfortowa odmiana wagonu sypialnego, różniąca się od tego ostatniego miejscami do leżenia przeznaczonymi zasadniczo do korzystania z nich jedynie w porze snu, a w dzień składanymi, aby przedział kolejowy spełniał rolę zwykłego przedziału pasażerskiego z miejscami do siedzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po wejściu do przedziału Waldek zaraz rozłożył kuszetki.

 (1.2) Za lokomotywą stały trzy kuszetki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kuszetkowy

Wiktionary


kuszetkowy

kuszetka


SJP.pl

Patrz:

kuszetka

kuszewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kuszewski:

  • Józef Kuszewski – muzealnik.
  • Krzysztof Kuszewski – lekarz.
  • Marian Kuszewski – szermierz.
  • Kacper Kuszewski – aktor.
  • Jarosław Kuszewski – aktor.

Wikipedia


kuszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drewniane naczynie z uchem, zakładane za pas kosiarza, w którym jest zamoczona osełka do ostrzenia kosy

 (1.2) pleśćeciony ze słomy kosz, używany jako ul dla pszczół

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuʃka, AS: kuška

Wiktionary


kuszlewski

przymiotnik od: Kuszlewo (wieś na Białorusi)


SJP.pl


kusznictwo

dyscyplina sportowa obejmująca strzelanie z kuszy


SJP.pl


kuszniczka

kusznik


SJP.pl

Patrz:

kusznik

kuszniczy

kusznik, kusznictwo


SJP.pl

Patrz:

kusznik, kusznictwo

kusznierewicz

nazwisko


SJP.pl


kusznik

żołnierz uzbrojony w kuszę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. żołnierz uzbrojony w kuszę, strzelający z kuszy;

Wiktionary

Kusznik – średniowieczny żołnierz posługujący się kuszą walczący pieszo i konno. Współcześnie także człowiek praktykujący kusznictwo sportowe.

Największą sławę zdobyli kusznicy genueńscy wykorzystywani przez Republikę Genui oraz służący jako wojsko najemne w innych państwach włoskich i w całej Europie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkuʃʲɲik, AS: kušʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kusza ż., kuszownictwo m.

 przym. kuszowy

Wiktionary


kusztelski

nazwisko


SJP.pl


kusztyczek

kuśtyczek;
1. zdrobnienie od: kusztyk;
2. potocznie: mały kieliszek wódki


SJP.pl


kusztyk

kulawka, kuśtyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha


SJP.pl


kusztykać

chodzić, utykając na jedną nogę, kuleć; chodzić nieporadnie, potykając się; kuśtykać


SJP.pl


kuszyci

grupa ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią


SJP.pl

Kuszyci – grupa ludów we wschodniej Afryce, zamieszkująca w południowej części Egiptu, w Sudanie, Etiopii, Erytrei, Dżibuti, Somalii, północno-wschodniej Kenii i w skupiskach w północnej Tanzanii oraz Ugandzie. Liczą ok. 30 mln osób, posługują się językami kuszyckimi z rodziny chamito-semickiej.

Wikipedia


kuszycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kuszytami, dotyczący Kuszytów, Kuszu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kusz mrz./n., Kuszyta mos., Kuszytka ż.

Wiktionary


kuszyk

nazwisko


SJP.pl


kuszyński

nazwisko


SJP.pl


kuszyta

członek grupy ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią


SJP.pl


kuszytka

członkini grupy ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią


SJP.pl


kut

nazwisko, m.in. Józef Kut (1905-1942) - polski kapłan, błogosławiony kościoła katolickiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. penis

Wiktionary

Al-Kut (arab. الكوت) – miasto we wschodnim Iraku, na Nizinie Mezopotamskiej, nad Tygrysem, ośrodek muhafazy Wasit. Około 400 tys. mieszkańców.

11 listopada 2006 roku, w okolicach miasta, wskutek wybuchu miny-pułapki zginęło dwóch żołnierzy: Polak – sierżant Tomasz Murkowski z 13. Pułku Przeciwlotniczego w Elblągu i Słowak – st. sierżant Rastislav Neplech. Ranni zostali drugi Polak i Ormianin.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kut, AS: kut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutas m., kutasek mzw./mos./mrz.

Wiktionary


kuta

1. (np. żelazo) ubijać, formować
2. obijać, ozdabiać metalem
3. (konie) podkuwać
4. (np. skałę) rąbać, rozkruszać, wykuwać, rzeźbić
5. stukać, uderzać miarowo
6. pot. uczyć się, zakuwać


SJP.pl

Bośnia i Hercegowina:

  • Kuta – wieś w Republice Serbskiej, w gminie Foča
  • Kuta – wieś w Republice Serbskiej, w gminie Kalinovik

Czarnogóra:

  • Kuta – wieś w gminie Nikšić

Indonezja:

  • Kuta – miasto

Mezopotamia:

  • Kuta – starożytne miasto

Rosja:

  • Kuta – rzeka, dopływ Leny

Osoby:

  • Dominik Kuta – polski muzyk

Wikipedia


kutafon

obraźliwie, pogardliwie o mężczyźnie, któremu przypisuje się negatywne cechy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. obraź. o irytującym mężczyznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) wulg. Co się, kurwa, gapisz, kutafonie?!

 (1.1) wulg. Mówiłem pieprzonemu kutafonowi, żeby odgarnął śnieg!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈtafɔ̃n, AS: kutafõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutas mos./mzw./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łajdak; wulg. kutas, chuj

Wiktionary


kutas

1. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiut;
2. wulgarnie: ordynarne określenie mężczyzny; luj, ciul, gnój;
3. dawniej: ozdoba z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. pompon, frędzel, coś, co może się huśtać, dyndać, zwisać;

 (1.2) daw. pompon z rączką z łabędziego puchu używany do pudrowania, łabędzik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) wulg. obraźliwy epitet wobec kogoś nielubianego

 (2.2) daw. pogardliwie o kimś niewielkiego wzrostu

 (2.3) daw. przen. sługa, lokaj trzymający się kutasów (1.2) za pojazdem

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) wulg. penis

Wiktionary

  • kutas – element ozdobny
  • Kutas – wieś na Węgrzech
  • László Kutas (ur. 1936) – węgierski rzeźbiarz
  • Pawło Kutas (ur. 1982) – ukraiński piłkarz (pochodzenia węgierskiego)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) I dotąd nosił wielki pęk kluczów za pasem, / Uwiązany na taśmie ze srebrnym kutasem.

 (2.1) Ten kutas znów zajął moje miejsce na parkingu!

 (3.1) Czy na dworze, czy w salonie, / Czy w klozecie, czy na tronie, / W każdej chwili, w każdym czasie / Wciąż myślała o kutasie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkutas, AS: kutas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kut m., kutafon m., kutek m., kutasiński m., kutasina m., kutek m., kutka ż., kutaszenie n.

:: zdrobn. kutasik m., kutasek m.

:: zgrub. kutasisko n.

 czas. kutasić ndk.

 przym. kutasisty, delikutaśny, kutasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) frędzel, dzyndzel

 (2.1) złamas

 (3.1) penis, prącie, bat, kogut, kuśka, wulg. pała, chuj, faja, fiut, kutanga, kutangens, pyta

Wiktionary


kutasek

kutasik;
1. dawniej: ozdóbka z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla;
2. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiutek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od kutas

 (1.2) iron. wulg. obraźliwy epitet wobec kogoś nielubianego

 (1.3) iron. daw. pogardliwie o kimś niewielkiego wzrostu

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zdrobn. od kutas

 (2.2) iron. wulg. penis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) zdrobn. od kutas

 (3.2) przest. małej wielkości ozdoba przypominająca frędzel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kut m., kutafon m., kutas m., kutek m., kutasiński m., kutasina m., kutek m., kutka ż., kutaszenie n., kutasik m., kutasisko n.

 czas. kutasić ndk.

 przym. kutasisty, delikutaśny, kutasowy

Wiktionary


kutasiara

wulgarnie: wyzwisko kierowane do kobiet


SJP.pl


kutasiarz

wulgarny epitet


SJP.pl


kutasik

kutasek;
1. dawniej: ozdóbka z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla;
2. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiutek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kutas

 (1.2) mały kutas

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) To nie kutas, lecz tylko kutasik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutasek mzw./mos./mrz., kutas m., kutasina ż.

 przym. kutasowy, kutasikowy

Wiktionary


kutasikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kutasikiem, dotyczący kutasika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutasik m.

Wiktionary


kutasina

wulgarnie: penis; kutas, fiut, chuj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od kutas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutas m., kutasek m., kutek m., kutka ż., kutasik m., kutasiński m., kutach m., kutaszenie n.

 czas. kutasić ndk.

 przym. kutasowy, delikutaśny, kutasisty

Wiktionary


kutasowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kutasem, dotyczący kutasa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutas m., kutasik mzw./mrz.

Wiktionary


kutek

nazwisko


SJP.pl

Kutek – część wsi Jeziorzany w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki.

W latach 1975–1998 Kutek administracyjnie należał do województwa krakowskiego.

Wikipedia


kuter

1. mały statek o napędzie motorowym do prac przybrzeżnych lub stos. w rybołówstwie;
2. jednomasztowy jacht o skośnym ożaglowaniu lub rodzaj takiego ożaglowania;
3. maszyna do siekania mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. typ statku żaglowego mający jeden maszt, oraz kilka żagli przednich – sztaksli;

 (1.2) żegl. mały statek rybacki o długości do ok. 25 metrów;

 (1.3) mar. niewielki okręt wojenny o wyporności do ok. 300 ton;

 (1.4) spoż. maszyna służąca do rozdrabniania i emulgowania mięsa wraz z dodatkami;

 (1.5) slang. kolej. pociąg Pendolino

Wiktionary

  • kuter – rodzaj jachtu żaglowego
  • niewielki statek użytkowy lub okręt pomocniczy np.:
    • kuter hydrograficzny
    • kuter holowniczy
    • kuter nurkowy
    • kuter ratowniczy
    • kuter rybacki
  • mały okręt:
    • kuter artyleryjski
    • kuter desantowy
    • kuter minowy
    • kuter pancerny
    • kuter patrolowy
    • kuter rakietowy
    • kuter torpedowy
    • kuter trałowy
    • kuter uzbrojony

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Kuter powoli przybijał do brzegu.

     (1.5) Proszę odejść, żeby ci kuter nie stanął w rok.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈkutɛr, AS: kuter

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.3) daw. ścigacz

     (1.5) trawler, rakieta, pędząca lina, statek na torach

    Wiktionary


kutera

nazwisko


SJP.pl


kuternoga

potocznie: mężczyzna kulawy; kulawiec, kulas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. osoba utykająca, kulawa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do takiego wniosku doszedł Kuternoga obserwując ją na przestrzeni najbliższych paru dni.

 (1.1) Jestem kuternogą, więc nie mogę jeździć na rolkach, co bardzo lubiłem przed wypadkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkutɛrˈnɔɡa, AS: kuternoga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulawy, obraź. kuśtyk

Wiktionary


kutia

tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kucja; kucia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. potrawa z pszenicy, maku, miodu i orzechów podawana jako danie na Wigilię;

Wiktionary

Kutia – tradycyjna potrawa kuchni ukraińskiej, białoruskiej, rosyjskiej, litewskiej i polskiej kuchni kresowej. Obecnie jest przyrządzana na Białostocczyźnie, Lubelszczyźnie, przygranicznych powiatach województwa podkarpackiego, a także przez Kresowian i ich potomków w różnych częściach Polski.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkutʲja, AS: kutʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kucja

Wiktionary


kutikula

kutykula;
1. cienka warstwa kutyny i wosku chroniąca nadziemne części u roślin wyższych;
2. zewnętrza warstwa ciała licznych bezkręgowców oraz niższych strunowców, zbudowana z chityny lub kutyny, pełniąca głównie rolę ochronną; oskórek


SJP.pl

Kutykula (łac. cuticula) – w botanice zwana też nabłonkiem, to cienka warstwa pokrywająca zewnętrzną ścianę komórek epidermy, okrywającej wszystkie organy nadziemne roślin, z wyjątkiem pędów drewniejących. Tworzy cienką, ciągłą warstwę na powierzchni całej rośliny z przerwami jedynie w miejscu porów między komórkami szparkowymi.

Wikipedia


kutkowski

nazwisko


SJP.pl


kutlof

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) stpol. miejsce, gdzie zabija się i obrabia bydło przeznaczone na rzeź

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkutlɔf, AS: kutlof

Wiktionary


kutner

1. gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców niektórych roślin; filc
2. włochata, miękka okrywa włókienna tkaniny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. u niektórych roślin: gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców;

 (1.2) przest. włochata okrywa tkaniny

Wiktionary

Kutner (ang. tomentose, łac. tomentosus) – gęste, poplątane włoski okrywające liście, łodygę i owoce u niektórych roślin. Kutner może pokrywać całą roślinę lub tylko niektóre jej części.

Zadaniem kutneru jest ochrona rośliny przed zimnem, nadmiernym parowaniem, zbyt silnym nasłonecznieniem czy wysuszającym wiatrem. Kutner silnie rozprasza światło, dlatego części roślin pokryte kutnerem są matowe, często przybierają srebrzyste lub szare zabarwienie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiaty szarotki alpejskiej pokryte są kutnerem.

 (1.2) Gdzie dostałaś taką piękną tkaninę z kutnerem?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkutnɛr, AS: kutner

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutnerek mrz.

 czas. kutnerować ndk.

 przym. kutnerowaty, kutnerowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) meszek

 (1.2) filc

Wiktionary


kutnerować

mechacić tkaninę


SJP.pl


kutnerowaty

okryty gęstymi włoskami, tworzącymi powłokę; włochaty


SJP.pl


kutnerowy

przymiotnik od: kutner


SJP.pl


kutnia

sieć łowiecka podobna do więcierza na ryby; kutnica


SJP.pl


kutnianin

mieszkaniec Kutna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kutna

 (1.2) osoba pochodząca z Kutna, urodzona w Kutnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Awarię naprawiono, ale kutnianin domagał się odszkodowania, gdyż przez cały czas płacił abonament.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kutno n.

:: fż. kutnianka ż.

 przym. kutnowski, kucieński

Wiktionary


kutnianka

mieszkanka Kutna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kutna

 (1.2) kobieta pochodząca z Kutna, urodzona w Kutnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W najbliższą środę wszystkie kutnianki zapraszamy na bezpłatną cytologię.

 (1.2) Teresa z urodzenia jest kutnianką, ale od ukończenia studiów mieszka w Kole.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kutno n.

:: fm. kutnianin m.

 przym. kutnowski, kucieński

Wiktionary


kutnica

sieć łowiecka podobna do więcierza na ryby; kutnia


SJP.pl


kutnik

nazwisko


SJP.pl


kutno

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie łódzkim;

Wiktionary

Kutno – miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, siedziba powiatu kutnowskiego oraz wiejskiej gminy Kutno, nad rzeką Ochnią (dopływem Bzury).

Powstanie miejscowości mogło nastąpić już w połowie XII wieku. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1386 roku. W XII–XIII znajdowało się w kasztelanii łęczyckiej prowincji łęczyckiej i w kasztelanii łęczyckiej księstwa łęczyckiego. W XVI wieku położone było w powiecie gostynińskim województwa rawskiego. Zdegradowane przed 1500 rokiem, ponowna lokacja w 1504 roku, degradacja przed 1700 rokiem, nadanie praw miejskich w 1766 roku. W latach 1975–1998 Kutno administracyjnie należało do województwa płockiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy byłeś kiedyś w Kutnie na dworcu w nocy? Jest tak brudno i brzydko, że pękają oczy. (K. Staszewski: Polska)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkutnɔ, AS: kutno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutnianin m., kutnianka ż.

 przym. kutnowski, kucieński

Wiktionary


kutnohorski

przymiotnik

 (1.1) związany z Kutną Horą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wacław IV […] dekretem kutnohorskim ze stycznia 1409 roku radykalnie zmienił organizację uniwersytetu na niekorzorzyść Niemców.

Wiktionary


kutnowski

przymiotnik od: Kutno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kutna, związany z Kutnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kutno n., kutnianin m., kutnianka ż.

 przym. kucieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kucieński

Wiktionary


kutolany

żeliwo kutolane - żeliwo otrzymywane przez długotrwałe wyżarzanie odlewów z żeliwa białego; żeliwo ciągliwe


SJP.pl


kutrowy

przymiotnik od: kuter


SJP.pl


kutrzeba

nazwisko


SJP.pl


kutschera

Franz Kutschera (1904-44), dowódca SS i Policji na dystrykt warszawski, inicjator masowych egzekucji publicznych; z wyroku sądu podziemnego skazany na śmierć, zginął w zamachu


SJP.pl


kutuzow

Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow (ros. Михаил Илларионович Голенищев-Кутузов, ur. 5 września?/16 września 1745 w Petersburgu, zm. 28 kwietnia 1813 w Bolesławcu) – rosyjski dowódca, od roku 1812 książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek, wolnomularz.

Wikipedia


kutwa

skąpy mężczyzna, skąpiec, dusigrosz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek skąpy, skąpiec

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. skąpa kobieta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co za wredny, złośliwy, stary kutwa!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkutfa, AS: kutfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kutwiarz m., kutwiarstwo n., kutwienie n.

 czas. kutwić, kutwieć

 przym. kutwiarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. chciwiec; pot. centuś, chytrus, dusigrosz, liczykrupa, skąpiradło, żyła; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żyd; książk. harpagon

Wiktionary


kutwiarski

przymiotnik od: kutwa


SJP.pl


kuty

1. (np. żelazo) ubijać, formować
2. obijać, ozdabiać metalem
3. (konie) podkuwać
4. (np. skałę) rąbać, rozkruszać, wykuwać, rzeźbić
5. stukać, uderzać miarowo
6. pot. uczyć się, zakuwać


SJP.pl

W Polsce
  • Kuty – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Pozezdrze
  • Kuty – gromada
  • Kuty – dawna gmina w dystrykcie Galicja
  • Kuty – dawna gmina w województwie olsztyńskim

Wikipedia


kutykula

kutikula;
1. cienka warstwa kutyny i wosku chroniąca nadziemne części u roślin wyższych;
2. zewnętrza warstwa ciała licznych bezkręgowców oraz niższych strunowców, zbudowana z chityny lub kutyny, pełniąca głównie rolę ochronną; oskórek


SJP.pl

Kutykula (łac. cuticula) – w botanice zwana też nabłonkiem, to cienka warstwa pokrywająca zewnętrzną ścianę komórek epidermy, okrywającej wszystkie organy nadziemne roślin, z wyjątkiem pędów drewniejących. Tworzy cienką, ciągłą warstwę na powierzchni całej rośliny z przerwami jedynie w miejscu porów między komórkami szparkowymi.

Wikipedia


kutykularny

kutykula


SJP.pl

Patrz:

kutykula

kutyna

substancja woskowata wchodząca w skład nabłonka (kutykuli), chroniącego nadziemne części rośliny


SJP.pl

Kutyna – niejednorodna wysokospolimeryzowana substancja składająca się z polimerów kwasów tłuszczowych, o łańcuchach zawierających 16 lub 18 atomów węgla, z jedną grupą epoksydową bądź jedną lub więcej grupami hydroksylowymi. Najczęściej są to kwasy: 10,16-dihydroksypalmitynowy (C16), 18-hydroksy-9,10 epoksystearynowy (C18) i 9,10,18-trihydroksystearynowy (C18).

Wikipedia


kutynizacja

tworzenie się kutyny, pokrywanie się kutyną


SJP.pl

Kutynizacja – proces polegający na odkładaniu kutyny wewnątrz ściany komórkowej, między warstewkami celulozy. W jego wyniku powstaje warstwa kutykularna (skutykularyzowana) ściany komórkowej. Proces ma charakter pośredni między adkrustacją i inkrustacją. Podobny proces kutykularyzacji polega na wydzielaniu kutyny poza ścianę komórkową komórek zewnętrznych rośliny – prowadzi do wytworzenia warstwy ograniczającej parowanie rośliny – kutykuli.

Wikipedia


kutyła

nazwisko


SJP.pl


kutyłowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Sokół-Kutyłowski (1892–1983) – białoruski wojskowy i działacz narodowy
  • Bohdan Kutyłowski (1863–1922) – polski prawnik, publicysta, dyplomata
  • Jarosław Kutyłowski – CEO i założyciel DeepL
  • Mirosław Kutyłowski (ur. 1957) – polski inżynier matematyki

Wikipedia


kutz

[czytaj: kuc] nazwisko


SJP.pl


kuwada

zwyczaj występujący u wielu ludów pierwotnych, polegający na naśladowaniu przez męża zachowania się żony w czasie porodu, co symbolizuje uznanie dziecka przez ojca


SJP.pl

Kuwada – występująca w niektórych kulturach instytucja oznaczająca zespół praktyk i wierzeń w okresie ciąży, obejmujących współdzielenie przez ojca pewnych działań uznawanych za kobiece. Z instytucją kuwady związany jest zespół kuwady, czyli odczuwane przez mężczyzn psychosomatyczne objawy charakterystyczne dla kobiet w okresie ciąży.

Wikipedia


kuwaski

przymiotnik od: Kuwasy


SJP.pl


kuwasy

rozległe torfowisko w Kotlinie Biebrzańskiej


SJP.pl


kuwasz

węgierska rasa psa pasterskiego; kuwos


SJP.pl


kuwejcki

Kuwejt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do państwa Kuwejt

 (1.2) odnoszący się do miasta Kuwejt

Wiktionary

Patrz:

Kuwejt

Przykłady

 (1.1) Chciałbym przypomnieć panu Kołodce, że nie jest szejkiem kuwejckim, tylko wicepremierem raczej ubogiego kraju.

 (1.1) Jakże znaczące były wahania amerykańskiej opinii publicznej w obliczu niedawnego konfliktu kuwejckiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈvɛjt͡sʲci, AS: kuvei ̯cʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż., Kuwejtczyk m., Kuwejtka ż.

Wiktionary


kuwejt

1. państwo w Azji; Państwo Kuwejtu;
2. stolica państwa Kuwejt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji;

 (1.2) geogr. stolica Kuwejtu (1.1);

Wiktionary

Kuwejt, Państwo Kuwejt (‏دولة الكويت‎, trl. Dawlat al-Kuwayt, trb. Daulat al-Kuwajt) – państwo położone w południowo-zachodniej Azji, na północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Perskiej. Graniczy z Irakiem (242 km) i Arabią Saudyjską (222 km) – łączna długość granic lądowych wynosi 464 km, ponadto 499 km wybrzeża morskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kuwejt posiada jedne z największych na świecie złóż ropy naftowej.

 (1.2) Kuwejt powstał na miejscu portugalskiej fortecy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuvɛjt, AS: kuvei ̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuwejtczyk m., kuwejtczyk m., Kuwejtka ż., kuwejtka ż.

 przym. kuwejcki

Wiktionary


kuwejtczyk

mieszkaniec Kuwejtu (stolicy Kuwejtu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Kuwejtu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈvɛjṭt͡ʃɨk, AS: kuvei ̯ṭčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż.

:: fż. Kuwejtka ż.

 przym. kuwejcki

Wiktionary


kuwejtka

mieszkanka Kuwejtu (stolicy państwa Kuwejt)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Kuwejtu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈvɛjtka, AS: kuvei ̯tka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż.

:: fm. Kuwejtczyk

 przym. kuwejcki

Wiktionary


kuwertura

rodzaj masy czekoladowej służącej do powlekania wyrobów cukierniczych


SJP.pl

Kuwertura (fr. couverture – kołdra, osłona, pokrywa) to czekolada wysokiej jakości zawierająca więcej (32-35%) masła kakaowego niż zwykła czekolada. W połączeniu z obróbką termiczną nadaje to kuwerturze połysk, łagodny i długo utrzymujący się smak oraz charakterystyczny trzask przy łamaniu.

Wikipedia


kuwerturowy

kuwertura


SJP.pl

Patrz:

kuwertura

kuweta

1. płytkie, przeważnie prostokątne naczynie odporne na działanie chemikaliów, służące do ręcznej obróbki materiałów fotograficznych; płuczka;
2. niewielkie szklane naczynie o rozmaitych kształtach do przeprowadzania pomiarów fotometrycznych;
3. płaskie naczynie wypełnione piaskiem, w którym załatwiają się koty i inne zwierzęta trzymane w domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) płaskie, czworokątne naczynie, głównie do zastosowań chemicznych;

 (1.2) płaskie, czworokątne naczynie, głównie dla zwierząt domowych

Wiktionary

  • kuweta pomiarowa
  • kuweta (fotografia)
  • Kuweta – skała do uprawiania boulderingu na Krzywickiej Górze w Beskidzie Wyspowym

Wikipedia


kuwetka

mała kuweta


SJP.pl


kuwetowy

kuweta


SJP.pl

Patrz:

kuweta

kuwiek

drewniana piszczałka używana przez myśliwych do wabienia ptaków


SJP.pl


kuwos

węgierska rasa psa pasterskiego; kuwasz


SJP.pl


kuydowicz

nazwisko


SJP.pl


kuzaj

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. kuzyn

Wiktionary

Kużaj (dawn. Kuzaj) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Galewice.

W 2004 roku w Kużaju mieszkały 174 osoby.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


kuzak

nazwisko


SJP.pl


kuziak

nazwisko


SJP.pl


kuziemny

zwrócony ku ziemi


SJP.pl


kuziemski

nazwisko


SJP.pl


kuziennictwo

dział technologii zajmujący się procesami obróbki przedmiotów metalowych przez kucie; kuźnictwo, kowalstwo, przemysł kuźniczy


SJP.pl


kuziennik

rzadko: specjalista w dziedzinie wytwarzania przedmiotów z metali i ich stopów za pomocą kucia; kowal


SJP.pl


kuzienny

związany z kuźnią, dotyczący kuźni, np. narzędzia kuzienne; kowalski


SJP.pl


kuziora

nazwisko


SJP.pl


kuzioła

nazwisko


SJP.pl


kuźma

imię męskie


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Kuźma – polski duchowny prawosławny
  • Erazm Kuźma – polski eseista i krytyk literacki
  • Jan Kuźma – konfederat barski
  • Mirosław Kuźma – polski ilustrator, plakacista, karykaturzysta, rzeźbiarz, scenograf
  • Mirosław Kuźma – polski bokser
  • Ryszard Kuźma – polski piłkarz i trener

Inne:

  • Kuźma – słowiański wariant imienia męskiego Kosma
  • Mieczysław Kuzma – polski architekt

Wikipedia


kuźmicki

nazwisko


SJP.pl


kuźmicz

nazwisko


SJP.pl


kuźmina

wieś w Polsce


SJP.pl

Kuźmina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Bircza. Leży na Pogórzu Przemyskim.

Do 1954 istniała gmina Kuźmina. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kuźmina, po jej zniesieniu w gromadzie Leszczawa Dolna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Wikipedia


kuźmiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Kuźmiński (1880–1976) – polski malarz, pedagog, żołnierz
  • Jacek Kuźmiński (ur. 1975) – polski trójboista
  • Jacek Kuźmiński (ur. 1978) – polski judoka i trener judo
  • Kazimierz Kuźmiński (1907–1989) – polski żołnierz
  • Krzysztof Kuźmiński (1938–2019) – polski naukowiec, profesor nauk technicznych
  • Krzysztof Kuźmiński (1966–2005) – pilot samolotowy i szybowcowy, pilot doświadczalny
  • Marcin Kuźmiński (1964–2016) – polski aktor teatralny i filmowy
  • Ołeksandr Kuźminski (1884–1975) – rosyjski i ukraiński żołnierz
  • Stanisław Kuźmiński (1895–1969) – polski wojskowy
  • Stanisław Kuźmiński (ur. 1936) – polski fizyk
  • Tadeusz Kuźmiński (1915–1979) – polski historyk i dyplomata
  • Zbigniew Kuźmiński (1921–2005) – polski reżyser filmowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta

Wikipedia


kuźmiuk

nazwisko


SJP.pl


kuźmowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kuźmy lub z nim związany


SJP.pl


kuźnia

1. warsztat kowalski;
2. zakład przemysłowy lub jego oddział, w którym wykonuje się przedmioty metalowe za pomocą kucia;
3. instytucja, szkoła itp. w której szkoli się specjalistów z określonej dziedziny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warsztat kowala;

 (1.2) archit. dom z warsztatem kowala

 (1.3) techn. wydział fabryki, w którym wykonuje się kucie

 (1.4) przen. miejsce powstawania idei, wychowywania kadr

 (1.5) daw. środ. przestępcze kościół

 (1.6) ornit. pot. miejsce, w którym dzięcioł rozłupuje szyszki, aby dostać się do nasiona

Wiktionary

Kuźnia – budynek przeznaczony do prac kowalskich; także miejsce do podkuwania koni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aby rozniecić ogień w kuźni, należy silnie dmuchać miechem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuʑɲa, AS: kuźńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźnica ż.

 czas. wykuć dk.

 przym. kuźniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) daw. hamernia

Wiktionary


kuźniak

nazwisko


SJP.pl


kuźnianin

mieszkaniec Kuźni Raciborskiej (miasta w Polsce)


SJP.pl


kuźnianka

mieszkanka Kuźni Raciborskiej (miasta w Polsce)


SJP.pl


kuźniański

przymiotnik od: Kuźnia Raciborska


SJP.pl


kuźniar

nazwisko


SJP.pl

Kuźniar (forma żeńska: Kuźniar; liczba mnoga: Kuźniarowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 2404 osoby.

Wikipedia


kuźniarka

mechaniczna prasa kuźnicza do wykonywania z dużych odkuwek


SJP.pl

Kuźniarka – typ prasy mechanicznej o układzie korbowym i o dwóch suwakach poruszających się względem siebie pod kątem prostym.

Kuźniarki buduje się z pionowym lub coraz szerzej stosowanym poziomym podziałem matryc. Ponieważ w przypadku tych urządzeń powstają duże naprężenia termiczne, przy doborze materiałów na matryce należy kierować się warunkami pracy narzędzia. Matryce stosowane do kucia na gorąco na kuźniarkach, prasach kuźniczych i młotach konwencjonalnych wykonuje się z narzędziowej stali węglowej.

Wikipedia


kuźniarski

nazwisko


SJP.pl


kuźnica

1. dawny zakład hutniczy; hamernia;
2. instytucja, środowisko, miejsce skupiające wybitnych ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. hutn. kuźnia

 (1.2) przen. szkoła, wszechnica

Wiktionary

  • kuźnica – dawny zakład hutniczy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W kuźnicy na końcu wsi praca wre od białego świtu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźnia ż.

 przym. kuźniczy

 przysł. kuźniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuźnia

 (1.2) kuźnia

Wiktionary


kuźnice

1. dawny zakład hutniczy; hamernia;
2. instytucja, środowisko, miejsce skupiające wybitnych ludzi


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 4, w tym 2 podstawowe
  • Kuźnice – część miasta Zakopanego
  • Kuźnice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Choceń
  • Kuźnice – przysiółek wsi Miodary w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Świerczów
  • Kuźnice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Nagłowice

Wikipedia


kuźnicki

przymiotnik od: Kuźnica, Kuźnice


SJP.pl


kuźnictwo

dział technologii zajmujący się procesami obróbki przedmiotów metalowych przez kucie; kuziennictwo, kowalstwo, przemysł kuźniczy


SJP.pl

Kucie – proces technologiczny, rodzaj obróbki plastycznej, polegający na odkształcaniu metali na gorąco lub na zimno za pomocą uderzeń lub nacisku narzędzi. Narzędzia – czyli matryce lub bijaki umieszczane są na częściach ruchomych narzędzi. Proces ten również może być realizowany w specjalnych przyrządach kuźniczych.W procesie tym nadaje się kutemu materiałowi odpowiedni kształt, strukturę i własności mechaniczne. Materiałem wsadowym jest przedkuwka, natomiast produktem jest odkuwka.

Wikipedia


kuźniczanin

mieszkaniec wsi: Kuźnica


SJP.pl


kuźniczanka

mieszkanka wsi: Kuźnica


SJP.pl


kuźniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kuźnicą / kuźnią, dotyczący kuźnicy / kuźni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jan nauczył się fachu kuźniczego od swego dziadka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźnia ż., kuźnica ż.

Wiktionary


kuźnieck

miasta w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie penzeńskim;

Wiktionary

Kuźnieck (ros. Кузнецк) – miasto w Rosji, w obwodzie penzeńskim, przy linii kolejowej Samara-Penza, nad rzeką Trujewo (dorzecze Wołgi). Około 80 tys. mieszkańców (2020).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kuźniecki

Wiktionary


kuźniecki

przymiotnik od: Kuźnieck


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kuźnieckiem, dotyczący Kuźniecka

 (1.2) hist. związany z Kuźnieckiem, dotyczący Kuźniecka (po 1932 Nowokuźnieck)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kuźnieck mrz., Nowokuźnieck mrz.

Wiktionary


kuzniecow

nazwisko


SJP.pl

Kuzniecow – jedno z najpopularniejszych nazwisk rosyjskich. W wersji żeńskiej Kuzniecowa.

  • Admirał Kuzniecow – radziecki, później rosyjski lotniskowiec
  • Andriej Kuzniecow – rosyjski tenisista
  • Aleksiej Kuzniecow
  • Boris Kuzniecow (ujednoznacznienie)
  • Iwan Kuzniecow (ujednoznacznienie)
  • Nikołaj Kuzniecow
  • Witalij Kuzniecow
  • Występowanie tekstu hasła z wyrażeniem „Kuzniecow” w tytule

Wikipedia


kuźniewski

nazwisko


SJP.pl


kuźnik

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa
  • Kuźnik – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Kuźnik – część wsi Rychwałdek w woj. śląskiem, w pow. żywieckim, w gminie Świnna

Wikipedia


kuzu

gatunek torbacza z rodziny pałankowatych, zamieszkujący australijskie i tasmańskie lasy, zwłaszcza eukaliptusowe; lis workowaty, kitanka lisia


SJP.pl

Kitanka lisia, dawniej: pałanka kuzu, kuzu, lis workowaty (Trichosurus vulpecula) – gatunek ssaka z podrodziny kitanek (Phalangerinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).

Wikipedia


kuźwa

przekleństwo wypowiadane wówczas, gdy człowiek nie chce używać bardziej wulgarnych słów


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. eufem. używany jako przekleństwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kuźwa, była już tak blisko!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźwica ż.

 czas. kuźwić ndk., kuźwować ndk., wkuźwiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurza stopa, kurza twarz, kurka wodna, kurczę blade, kurczę pieczone, kurna, kurde, kurdebalans, kurdefelek, kurdemol, kurna chata, kurna olek, kurtka na wacie, jasny gwint, holender, choroba, choroba jasna, jasna ciasna, o w mordę, w mordę jeża, psiakość, psiakrew, psiamać, psianoga

Wiktionary


kuźwić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) nadużywać słowa „kuźwa”, przeklinać, bluzgać

 (1.2) wulg. śmierdzieć

czasownik zwrotny niedokonany kuźwić się

 (2.1) wulg. prostytuować się

 (2.2) wulg. o kobiecie: sypiać z wieloma partnerami

 (2.3) wulg. przen. poniżać się, upadlać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Idź się umyj, bo kuźwisz gównem!

 (2.1-2) Ta z trzeciego piętra w ogóle nie dba o swoje dzieci tylko się kuźwi, codziennie z innym facetem.

 (2.2) Próżno mówił jej król stary, / Że we wszystkim trzeba miary, / Nie wypada bowiem pannie / Tak się kuźwić bezustannie.

 (2.3) Nie będę się kuźwić przepraszając go za cokolwiek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokuźwowanie n., nakuźwianie n., kuźwowanie n., kuziewka ż., kuźwowość ż., kurwa ż., kuźwencja ż., kuźwiarka ż., kuźwiarnia ż., kuźwiarstwo n., kuźwiarz m., kuźwiarzyna ż., kuźwiątko n., kuźwica ż., kuźwicha ż., kuźwiczka ż., kuźwidło n., kuźwienie n., kuźwię n., kuźwik m., kuźwina ż., kuźwinka ż., kuźwisia ż., kuźwisko n., kuźwiszcze n., kuźwiszon m., kuźwiszonek m., kuźwiuga ż., kuźwliga ż.

 czas. kuźwować

 przym. kuźwi, kuźwowy

 wykrz. kuźwa, kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzucać kuźwami, kuźwować

 (1.2) jebać, walić

 (2.2) puszczać się, dawać dupy, pierdolić się, jebać się

Wiktionary


kuźwica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. określenie zdenerwowania i wściekłości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaraz mnie kuźwica weźmie!

 (1.1) W tym domu można dostać kuźwicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźwa ż., kuźwisko n., kuziewka ż., kuźwowanie n., nakuźwianie n., pokuźwowanie n., kuźwowość ż.

 wykrz. kuźwa

 czas. kuźwić, kuźwować

 przysł. kuźwowo

 przym. skuźwiały, kuźwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biała gorączka, pierdolec

Wiktionary


kuźwować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pokuźwować)

 (1.1) wulg. siarczyście kląć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuźwa ż., kuziewka ż., kuźwienie n., wkuźwianie n., wkuźwienie n., wykuźwianie n., wykuźwienie n., kuźwica ż., kuźwisko n., kuźwowanie n., pokuźwowanie n., nakuźwianie n., kuźwowość ż.

 czas. kuźwić ndk., wkuźwiać ndk., wkuźwić dk., wykuźwiać ndk., wykuźwić dk., pokuźwować dk.

 przym. kuźwi, kuźwowy

 przysł. kuźwowo

 wykrz. kuźwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeklinać; wulg. rzucać kuźwami

Wiktionary


kuzyn

1. syn brata lub siostry jednego z rodziców;
2. dalszy krewny pozostający w stosunku do wspólnego przodka w tym samym lub mniejszym stopniu pokrewieństwa; powinowaty, krewny, krewniak, pociotek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) syn wujka / stryjka lub cioci / wujenki / stryjenki

 (1.2) ogólniej: dowolny krewny

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) To miał być cichy ślub, ale w końcu zaprosiliśmy też wszystkich naszych kuzynów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkuzɨ̃n, AS: kuzỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuzynostwo n., kuzyneczka ż.

:: zdrobn. kuzynek m.

:: fż. kuzynka ż.

 przym. kuzynowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. kuzaj.

Wiktionary


kuzyneczka

pieszczotliwie: kuzynka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kuzynka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkuzɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: kuzỹnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuzyn m., kuzynka ż., kuzynostwo n./mos.

Wiktionary


kuzynek

pieszczotliwie: kuzyn


SJP.pl


kuzynka

1. córka brata lub siostry jednego z rodziców;
2. dalsza krewna pozostający w stosunku do wspólnego przodka w tym samym lub mniejszym stopniu pokrewieństwa; powinowata, krewna, krewniaczka, pociotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka wujka / stryjka lub cioci / wujenki / stryjenki

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy Twoja kuzynka Ania dalej mieszka w Anglii?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kuˈzɨ̃nka, AS: kuznka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuzynostwo n.

:: zdrobn. kuzyneczka ż.

:: fm. kuzyn m., kuzynek m.

 przym. kuzynowski

Wiktionary


kuzynostwo

pokrewieństwo, odpowiadające relacji między kuzynami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki

 (1.1) ofic. kuzyn i jego żona

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) pokrewieństwo łączące kuzynów i kuzynki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kuzynostwo przyjechali do nas aż znad morza.

 (1.1) O! Właśnie o kuzynostwu rozmawialiśmy.

 (2.1) Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek dalekim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkuzɨ̃ˈnɔstfɔ, AS: kuzỹnostfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kuzyn, kuzynka, kuzynek, kuzyneczka

 przym. kuzynowski

Wiktionary


kuzynowski

taki, który dotyczy kuzyna lub kuzynki, jest dla nich charakterystyczny, np. przywiązanie kuzynowskie


SJP.pl


kułacki

odnoszący się do kułaka, należący do kułaka; kułaczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z kułakami, dotyczący kułaków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tylko słaby, wiejski element poddaje się kułackiej agitacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kułak mos., kułaczka ż.

Wiktionary


kułactwo

dawniej:
1. ogół kułaków, bogatych rolników;
2. pogardliwie: grubiańskie zachowanie


SJP.pl

Kułak (ros. кулак) – pejoratywne określenie stosowane w ZSRR, a następnie w państwach bloku wschodniego wobec bogatego chłopa, utożsamianego propagandowo z „wrogiem klasowym”, „zdziercą” i „pijawką na zdrowym ciele społeczności wiejskiej”.

Wikipedia


kułaczka

w latach pięćdziesiątych: żona bogatego chłopa posiadającego lub użytkującego ziemię, zatrudniającego robotników najemnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. pogard. majętna chłopka tępiona przez władzę radziecką

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kułacki

Wiktionary


kułaczy

przymiotnik od: kułak; kułacki


SJP.pl


kułaga

nazwisko


SJP.pl


kułagowski

nazwisko


SJP.pl


kułak

w latach pięćdziesiątych: bogaty chłop posiadający lub użytkujący ziemię, zatrudniający robotników najemnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. pogard. majętny chłop tępiony przez władzę radziecką;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przest. zaciśnięta pięść

 (2.2) przest. cios pięścią

Wiktionary

Kułak (ros. кулак) – pejoratywne określenie stosowane w ZSRR, a następnie w państwach bloku wschodniego wobec bogatego chłopa, utożsamianego propagandowo z „wrogiem klasowym”, „zdziercą” i „pijawką na zdrowym ciele społeczności wiejskiej”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uporczywa nagonka propagandowa na kułaków miała uzasadniać brutalną rozprawę z nimi.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 przym. kułacki

 rzecz. kułakowanie n., rozkułaczanie n.

:: fż. kułaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) kuksaniec

Wiktionary


kułakować

dawniej: bić, okładać kułakami


SJP.pl


kułakowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Alfons Kułakowski – polski malarz
  • Andrzej Kułakowski – polski lekarz
  • Jan Kułakowski – polski polityk, prawnik, dyplomata i związkowiec
  • Leszek Kułakowski – polski kompozytor, pianista jazzowy, teoretyk muzyki, pedagog,
  • Mariusz Kułakowski – polski malar
  • Mieczysław Kułakowski – polski wojskowy
  • Wojciech Kułakowski – polski wojskowy

Wikipedia


kułan

ssak z rodziny koniowatych; dżigetaj


SJP.pl

Kułan azjatycki, kułan, dżigitaj, onager, osioł azjatycki (Equus hemionus) – gatunek ssaka kopytnego z rodziny koniowatych (Equuidae), występujący w Azji; według IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia wyginięciem.

Wikipedia


kułoj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodach wołogodzkim i archangielskim Rosji, prawy dopływ Wagi

 (1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodzie archangielskim Rosji, uchodzi do Morza Białego

Wiktionary

Kułoj (ros. Кулой) – osiedle typu miejskiego w północnej Rosji, na terenie obwodu archangielskiego, w północno-wschodniej Europie.

Miejscowość liczy 6.595 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.).

Wikipedia


kułunda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona na terenie Kraju Ałtajskiego, uchodząca do Jeziora Kułundyńskiego;

Wiktionary

Kułunda (ros. Кулунда) – wieś na terenie wchodzącego w skład Rosji syberyjskiego Kraju Ałtajskiego.

Miejscowość położona jest w odległości ok. 343 km od stolicy kraju – miasta Barnauł, liczy ok. 15,5 tys. mieszkańców (2003) i jest ośrodkiem administracyjnym rejonu kułundińskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kułundyński

Wiktionary


kułundyński

przymiotnik

 (1.1) związany z rzeką Kułundą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kułunda ż.

Wiktionary


kv

symbol kilowolta, jednostki napięcia prądu elektrycznego równej 1000 woltom (odczytywany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

  • kilowolt (kV)
  • KV (muzyka) – kompletny katalog dzieł W.A. Mozarta
  • KV – Karpathenverein – niemiecka organizacja turystyczna działająca w Tatrach
  • KV (mechanika płynów) Kv (współczynnik przepływu), definiowany jako przepływ wody o temperaturze od 5 do 30 °C przez zawór w metrach sześciennych na godzinę, powodując spadek ciśnienia równy 1 bar.
  • KV - Katalog dzieł Wolfganga Amadeusza Mozarta

Wikipedia


kva

skrót od: kilowoltoamper


SJP.pl


kw

kilowat


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = górn. Kompania Węglowa;

 (1.2) = polit. komitet wyborczy;

 (1.3) = polit. komitet wojewódzki

 (1.4) = księg. kasa wyda

 (1.5) = adm. praw. księga wieczysta;

 (1.6) = wojsk. kontrwywiad wojskowy

 (1.7) = kolej. Koleje Wielkopolskie;

 (1.8) = praw. kodeks wykroczeń;

Wiktionary

Kodeks wykroczeń (ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń) – polska ustawa, uchwalona przez Sejm PRL, regulująca prawo wykroczeń. Określa ona zasady ponoszenia odpowiedzialności za wykroczenia. Zawiera katalog wykroczeń i kar przewidzianych za ich popełnienie.

Kodeks zastąpił wcześniejsze regulacje, zwłaszcza Prawo o wykroczeniach z 11 lipca 1932.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Pytaniem jest, czy i kiedy oblicze SLD będzie przypominało sympatyczną buzię posłanki Agnieszki Pasternak, której ojczyzną jest bez wątpienia III Rzeczpospolita, nie zaś otłuszczoną fizjonomię uwłaszczonego sekretarza KW PZPR, dla którego ojczyzną pozostała Polska Ludowa.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== KW (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = inform. keyword → hasło

 (1.2) = poczt. Kirkwall → Kirkwall (miasto)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.4) KP

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.2) KKW, KWW

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== KW (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = inform. keyword → hasło

 (1.2) = poczt. Kirkwall → Kirkwall (miasto)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kw.

skrót od:
1. kwadratowy;
2. kwartał;
3. kwatera; kwat.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = kwartał

 (1.2) = kwadratowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W II kw. br. średnio 41 proc. wszystkich przemycanych do Polski papierosów pochodziło z terenów Białorusi.

 (1.2) Powierzchnia Kataru liczy 11 571 km kw.

Wiktionary


kwa

1. grupa języków afrykańskich, w skład której wchodzi m.in. język ewe;
2. wyraz, najczęściej powtórzony, mający naśladować kwakanie; kwak


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez kaczkę

przymiotnik

 (2.1) jęz. określenie podgrupy języków nigero-kongijskich;

Wiktionary

  • Kwa – odcinek rzeki Kasai pomiędzy rzeką Fimi a ujściem do rzeki Kongo,
  • języki kwa.
  • Skrót KWA jest również oznaczeniem powiatu wadowickiego na polskich tablicach rejestracyjnych

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (2.1) grupa kwa • języki kwa

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1)

:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.

:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quack; (2.1) Kwa

* niemiecki: (1.1) quak

* włoski: (1.1) qua

źródła.

== kwa (język północny sotho.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) fizj. słyszeć

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfa, AS: kfa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.

:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1)

:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.

:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quack; (2.1) Kwa

* niemiecki: (1.1) quak

* włoski: (1.1) qua

źródła.

== kwa (język północny sotho.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) fizj. słyszeć

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwacha

[czytaj: kłacza]
1. jednostka pieniężna Zambii (1 kwacha = 100 ngwee);
2. jednostka pieniężna Malawi (1 kwacha = 100 tambala)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) monet. waluta Malawi i Zambii; ,

Wiktionary

  • Kwacha malawijska – jednostka monetarna Malawi
  • Kwacha zambijska – waluta Zambii

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kwacha malawijska / zambijska

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kwacha

* baskijski: (1.1) kwacha

* francuski: (1.1) kwacha m.

* hiszpański: (1.1) kwacha m.

* kataloński: (1.1) kwacha m.

* ukraiński: (1.1) квача ż.

źródła.

== kwacha (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. kwacha

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfaxa, AS: kfaχa

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kwacha

* baskijski: (1.1) kwacha

* francuski: (1.1) kwacha m.

* hiszpański: (1.1) kwacha m.

* kataloński: (1.1) kwacha m.

* ukraiński: (1.1) квача ż.

źródła.

== kwacha (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. kwacha

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwacz

rodzaj pędzla używany do smarowania smołą, rozprowadzania farby itp.


SJP.pl


kwaczyk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kwacz

 (1.2) hig. patyczek z nawiniętym na jeden lub oba końce kawałkiem waty, służący najczęściej do czyszczenia przewodu słuchowego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) patyczek higieniczny

Wiktionary


kwaczyński

nazwisko


SJP.pl


kwadra

1. faza Księżyca, podczas której widoczna jest połowa półkuli;
2. uderzenie w bilardzie, wskutek którego bila uderza trzy razy o bandę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. faza księżyca, podczas której widać połowę jego tarczy

 (1.2) w bilardzie: uderzenie bili, na skutek, którego uderza ona trzykrotnie o bandę, zakreślając tym samym czworobok

Wiktionary

Faza Księżyca określa oglądaną z Ziemi część Księżyca oświetloną przez Słońce.Ponieważ Słońce oświetla zawsze (poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca, jego fazy są rezultatem oglądania tej połowy pod różnymi kątami spowodowanymi różnymipołożeniami Słońca, Ziemi i Księżyca względem siebie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) pierwsza / ostatnia kwadra

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|quadra.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quarter

* chorwacki: (1.1) četvrt ż.

* esperanto: (1.1) lunduono, kvaronluno

* szwedzki: (1.1) månkvarter n., kvarter n.

źródła.

== kwadra (język hiligaynon.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szopa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfadra, AS: kfadra

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|quadra.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quarter

* chorwacki: (1.1) četvrt ż.

* esperanto: (1.1) lunduono, kvaronluno

* szwedzki: (1.1) månkvarter n., kvarter n.

źródła.

== kwadra (język hiligaynon.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szopa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwadracik

zdrobnienie od: kwadrat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kwadrat

 (1.2) mały kwadrat

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W prezencie pod choinkę dostałem żółty krawat w zielone kwadraciki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaˈdrat͡ɕik, AS: kfadraćik

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kwadrat.

Wiktionary


kwadralit

kształtka szklana o kwadratowej powierzchni z wgłębieniem, używana jako element konstrukcyjny stropów, stropodachów świetlików w poziomie, chodników itp.


SJP.pl

Luksfer – materiał budowlany wykonany ze szkła, służący do wykonywania lub wypełniania konstrukcji ściennych lub stropowych. Może być wytworzony ze szkła przezroczystego lub barwionego, o powierzchni gładkiej lub wzorzystej. Ma znaczną przepuszczalność światła, sięgającą od 50% do 80%.

Wikipedia


kwadrans

1. piętnaście minut;
2. miedziana moneta rzymska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. czwarta część godziny, 15 minut

 (1.2) hist. numizm. drobna rzymska moneta rozmienna, także jednostka wagi; czwarta część asa;;

Wiktionary

Kwadrans (łac. quadrans, czwarta część) – ćwierć godziny, czyli piętnaście minut.

Kwadrans akademicki to zwyczaj na wyższych uczelniach, który pozwala na opuszczenie bez żadnych konsekwencji studentom zajęć, gdy prowadzący spóźnia się ponad piętnaście minut. Ten sam zwyczaj pozwala studentom na spóźnienie się na zajęcia do 15 minut, bez ponoszenia negatywnych konsekwencji.

Do 15 minut nawiązuje nazwa litewskiego portalu informacyjnego, 15min.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U dentysty spędziłam trzy kwadranse, w tym dwa w poczekalni.

 (1.2) Pieniądz brązowy, wybijany na zlecenie senatu, stanowiły mosiężne sesterce i dupondiusy oraz miedziane asy i kwadransy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfadrãw̃s, AS: kfadrãũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwartał m., kwartet mrz., kwadransik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztwierć.

 (1.2) quadrans, kodrantes

Wiktionary


kwadransik

zdrobnienie od: kwadrans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kwadrans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już za kwadransik będziemy w domku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrans m.

Wiktionary


kwadrant

1. część płaszczyzny ograniczona osiami układu współrzędnych; ćwiartka koła;
2. dawny przyrząd do wyznaczania położenia gwiazd o kształcie ćwiartki okręgu z naniesioną podziałką kątową, po której przesuwał się przeziernik;
3. przyrząd służący do pomiaru kątów w płaszczyźnie pionowej, używany w różnych dziedzinach, np. astronomii, żeglarstwie, artylerii


SJP.pl

  • kwadrant – instrument używany w astronomii i artylerii
  • kwadrant – jeden z czterech wycinków płaszczyzny Drogi Mlecznej
  • kwadrant – czwarta część galaktyki w fikcyjnym świecie Star Trek
  • Kwadrant Ścienny – nieuznawany dziś gwiazdozbiór
  • kwadrant (geometria) – część płaszczyzny ograniczona osiami układu współrzędnych
  • kwadrant (gra) – gra zespołowa wywodząca się od palanta

Wikipedia


kwadrantydy

rój meteorów związany z orbitą komety Kozika-Peltiera


SJP.pl

Kwadrantydy (QUA) – rój meteorów aktywny od 1 do 7 stycznia, maksimum przypada na 3 stycznia.

Nazwa roju pochodzi od nieistniejącego już gwiazdozbioru Kwadrantu Ściennego – łac. Quadrans Muralis (obecnie część Wolarza). Jego radiant jest położony na pograniczu Wolarza, Herkulesa i Smoka. Prędkość meteorów wynosi około 41 km/s, co jest wartością średnią w porównaniu z wolnymi Capricornidami, a bardzo szybkimi Leonidami. Aktywność roju jest wysoka i wynosi w maksimum 120 meteorów na godzinę. Wzrost aktywności podczas maksimum jest bardzo krótki i gwałtowny. Szerokość połówkowa piku wynosi około 6–8 godzin.

Wikipedia


kwadrat

1. płaska figura geometryczna mająca 4 boki równej długości i 4 kąty proste;
2. rzecz przypominająca kształtem tę figurę;
3. iloczyn danej liczby przez nią samą;
4. rozmiar czcionki o wielkości 48 punktów typograficznych (18,048 mm)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielokąt o czterech bokach równej długości i czterech kątach prostych, czworokąt foremny;

 (1.2) mat. wynik potęgowania stopnia drugiego;

 (1.3) pot. dom, mieszkanie

 (1.4) druk. poligr. miara długości stosowana w poligrafii i drukarstwie, równa czterem cycerom (= czterdziestu ośmiu punktom);

 (1.5) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki lub justunku odpowiadający czterdziestu ośmiu punktom (18,0432 mm)

 (1.7) slang. młodz. osoba głupia, nierozsądna

 (1.8) slang. młodz. człowiek muskularny, używający sterydów

 (1.9) slang. młodz. LSD (narkotyk)

Wiktionary

Kwadrat (łac. quadratum – „czworobok, kwadrat”) – czworokąt foremny, czyli z przystającymi bokami i kątami wewnętrznymi (a stąd prostymi). Można go również scharakteryzować jako:

  • prostokąt o przystających bokach (bądź równej długości, bądź też prostokąt równoboczny);
  • romb o przystających (bądź prostych) kątach wewnętrznych;
  • deltoid o równych bokach i wszystkich kątach prostych;
  • trapez prostokątny o wszystkich bokach takiej samej długości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwadrat jest prostokątem o wszystkich bokach równych.

 (1.2) 5 do kwadratu daje 25.

 (1.4) Na liczbę znaków, przypadającą na jeden kwadrat bieżący komputerowego składu, ma wpływ rozdzielczość wybranego urządzenia drukującego. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfadrat, AS: kfadrat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m., kwadratel m.

:: zdrobn. kwadracik m.

 przym. kwadratowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) druga potęga

Wiktionary


kwadratel

mały kafel piecowy o skośnie ściętych krawędziach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. nieduży kafel piecowy o skośnie przyciętych krawędziach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrat mrz.

Wiktionary


kwadratelowy

przymiotnik od: kwadratel


SJP.pl


kwadratnik

kwadratnik trzcinowy - gatunek pająka z rodziny kwadratnikowatych


SJP.pl

Kwadratnik (Tetragnatha) – rodzaj pająków z rodziny kwadratnikowatych, obejmujący co najmniej 324 opisane gatunki.

Wikipedia


kwadratnikowate

o cechach kwadratnikowatych (rodzina pająków)


SJP.pl

Kwadratnikowate (Tetragnathidae) – rodzina pająków z grupy Araneomorphae. Według The World Spider Catalog Normana Platnicka z 2013 roku należy do niej 47 rodzajów obejmujących 957 współczesnych gatunków, jednak jest to prawdopodobnie zaledwie około połowy ich faktycznej różnorodności. W Polsce występuje 15 gatunków, m.in. czaik jesienny, czy sieciarz jaskiniowy (zobacz: kwadratnikowate Polski).

Wikipedia


kwadratnikowaty

o cechach kwadratnikowatych (rodzina pająków)


SJP.pl


kwadratowaty

przypominający kształtem kwadrat


SJP.pl


kwadratówka

rura o kwadratowym przekroju do napędzania urządzeń wiertniczych


SJP.pl


kwadratowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwadratowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrat m., kwadracik m., kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m.

 przym. kwadratowy

 przysł. kwadratowo

Wiktionary


kwadratowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mat. o funkcji, równaniu, pierwiastku: drugiego stopnia

 (1.2) metrol. przy jednostkach miary: podniesiony do drugiej potęgi

przymiotnik jakościowy

 (2.1) zbliżony kształtem do kwadratu, kanciasty

Wiktionary

Kwadrat – wynik wykonania pewnego działania, najczęściej mnożenia, pewnego elementu przez siebie. Element s danego zbioru (G,*) z określonym działaniem * nazywa się kwadratem, gdy istnieje taki element t\in G, że t^{2}=s. Na przykład w grupie (\mathbb {R} ,\cdot ) kwadratem są wszystkie liczby nieujemne, w grupie (\mathbb {C} ,\cdot ) wszystkie liczby, a w grupie (\mathbb {Z} ,+) liczby parzyste.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwiastek kwadratowy z 16 wynosi 4.

 (1.2) Warszawa ma powierzchnię 518 kilometrów kwadratowych.

 (2.1) Blat tego stołu jest kwadratowy.

 (2.1) Fryzura dobrze dobrana do kwadratowej twarzy powinna ją optycznie wysmuklać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfadraˈtɔvɨ, AS: kfadratovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrat m., kwadracik m., kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m., kwadratowość ż.

 przysł. kwadratowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) prostokątny, kanciasty

Wiktionary


kwadratrysa

Kwadratrysa – rodzaj kinematycznie konstruowanej krzywej, która pierwszy raz została wprowadzona do greckiej geometrii przez Hippiasza z Elidy. Jest to krzywa płaska powstała z punktów przecięcia (zbiór punktów przecięcia) dwóch boków kwadratu przesuwanych ruchem jednostajnym w takim samym odstępie czasu w kierunku boku trzeciego, przy czym jeden z nich porusza się ze stałą prędkością kątową, drugi zaś – ze stałą prędkością liniową.

Wikipedia


kwadratura

w matematyce: wyznaczenie powierzchni danej figury płaskiej poprzez wykreślenie kwadratu o polu równym polu tej figury


SJP.pl

Geometria
  • kwadratura figury geometrycznej,
  • kwadratura koła,
Analiza numeryczna
  • kwadratura numeryczna,
  • kwadratura Newtona-Cotesa,
  • kwadratura Gaussa (mechaniczna);
Inne
  • kwadratura spektrum,
  • kwadratura w architekturze,
  • kwadratura w astronomii,
  • Wydawnictwo Kwadratura.

Wikipedia


kwadro

kwadrofoniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kwadrofoniczny

przysłówek

 (2.1) kwadrofonicznie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (3.1) pot. urządzenie lub zestaw kwadrofoniczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrofonia ż.

 przym. kwadrofoniczny

 przysł. kwadrofonicznie

 przedr. kwadro-

Wiktionary


kwadrofonia

system czterokanałowego przekazywania dźwięku, pozwalający na poszerzenie panoramy odsłuchu w stosunku do systemu stereofonicznego


SJP.pl

Wikipedia


kwadrofoniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwadrofoniczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwadrofonia ż.

 przym. kwadrofoniczny

 przysł. kwadrofonicznie

Wiktionary


kwadrofoniczny

przymiotnik od: kwadrofonia


SJP.pl


kwadrokopter

maszyna latająca z czterema śmigłami; quadrokopter, czterowirnikowiec


SJP.pl


kwadrupla

rodzaj podatku opłacanego za czasów Stanisława Augusta przez nowych posesorów


SJP.pl


kwadruplet

1. w łowiectwie: cztery kolejne, celne strzały, oddane przez myśliwego;
2. coś złożonego z czterech podobnych lub identycznych elementów


SJP.pl


kwadrupol

układ dwóch dipoli równych co do wielkości, ale przeciwnie skierowanych


SJP.pl

Kwadrupol – obiekt posiadający moment kwadrupolowy, a nie posiadający wyższych momentów.

Może być zrealizowany na wiele różnych sposobów np.:

  • Układ 4 jednakowych co do wielkości ładunków umieszczonych w wierzchołkach równoległoboku w ten sposób, że każdy bok łączy różnoimiennie ładunki.
  • Układ 3 ładunków (dwóch równych i trzeci dwa razy większy o przeciwnym znaku) umieszczonych liniowo na odcinku tak, że dwa mniejsze są równoodległe od większego.

Wikipedia


kwadrycykl

1. rower z czterema kołami;
2. mały samochód o masie nieprzekraczającej zwykle 500 kilogramów; mikrosamochód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. rower z czterema kołami;

Wiktionary

Kwadracykl, rower czterokołowy – czterokołowy pojazd napędzany siłą ludzkich mięśni. Wynaleziony został w połowie XIX w., nie znalazł jednak szerszego zastosowania z powodu konkurencji roweru. W okresie późniejszym (także w XXI w.) budowany zwykle przez amatorów sportu rowerowego chcących wyróżnić się oryginalnym sprzętem.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: kfaˈdrɨt͡sɨkl̥, AS: kfadrycykl̦

Wiktionary


kwadryga

w starożytnej Grecji i Rzymie: rydwan zaprzęgany w czwórkę ustawionych w jednym rzędzie koni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. rzymski wóz dwukołowy, zaprzężony w cztery konie obok siebie;

Wiktionary

Kwadryga (łac. quadriga) – antyczny rzymski wóz dwukołowy, zaprzężony w cztery konie znajdujące się obok siebie (zobacz też: rydwan). Powożona z pozycji stojącej, używana była głównie do wyścigów oraz jako wóz służący podczas pochodów triumfalnych w trakcie różnych uroczystości.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kfaˈdrɨɡa, AS: kfadryga

Wiktionary


kwadrygancki

odnoszący się do kwadryganta lub czasopisma "Kwadryga", właściwy kwadrygantom


SJP.pl


kwadrygant

członek poetyckiej grupy Kwadryga, powstałej w 1926 roku w Warszawie; kwadrygowiec


SJP.pl


kwadrygowiec

członek poetyckiej grupy Kwadryga, powstałej w 1926 roku w Warszawie


SJP.pl


kwadryka

powierzchnia drugiego stopnia, np. elipsoida, paraboloida eliptyczna


SJP.pl

Kwadryka lub powierzchnia drugiego stopnia – powierzchnia dana równaniem drugiego stopnia ze względu na współrzędne x,\ y,\ z:

a_{11}x^{2}+a_{22}y^{2}+a_{33}z^{2}+2a_{12}xy+2a_{23}yz+2a_{13}zx+2a_{14}x+2a_{24}y+2a_{34}z+a_{44}=0,\qquad (1)

Wikipedia


kwadryl

czteroosobowa gra w karty, rozpowszechniona w XVII wieku


SJP.pl


kwadryliard

liczba wynosząca 10^27


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1027;

Wiktionary

Kwadryliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1027, czyli jedynka i 27 zer w zapisie dziesiętnym. Termin kwadryliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciało człowieka składa się z około 5 kwadryliardów atomów.

Wiktionary


kwadrylion

1. w Polsce, Anglii, Niemczech: bilion bilionów (jedyna z 24 zerami);
2. w krajach południowej Europy, Francji, Stanach Zjednoczonych i byłym Związku Radzieckim: tysiąc trylionów (jedynka z 15 zerami)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1024;

Wiktionary

Kwadrylion – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1024, czyli jedynka i 24 zera w zapisie dziesiętnym.

W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) kwadrylion oznacza 1 000 000 000 000 000 = 1015, czyli biliard w pozostałych krajach.

W układzie SI mnożnikowi 1024 odpowiada przedrostek jednostki miary jotta o symbolu Y, a jego odwrotności (jedna kwadrylionowa) 10-24 odpowiada jokto o symbolu y.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szklanka wody zawiera kilka kwadrylionów atomów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaˈdrɨlʲjɔ̃n, AS: kfadrylʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwadrylionowy

Wiktionary


kwadrypod

rzeczownik

 (1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaˈdrɨpɔt, AS: kfadrypot

Wiktionary


kwadrywium

quadrivium;
1. dział sztuk wyzwolonych wykładanych w szkołach starożytnego Rzymu i średniowiecznej Europy, obejmujący arytmetykę, geometrię, astronomię i muzykę;
2. szkoła, w której wykładano sztuki wyzwolone


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. eduk. poziom wyższy kształcenia w średniowieczu obejmujący m.in. nauki matematyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. quadrivium n.

Wiktionary


kwadzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. etn. związany z Kwadami, dotyczący Kwadów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na tym tle możemy sobie wyobrazić, że zasadniczo słowiańska masa Lugiów była zapewne poprzetykana tu i ówdzie elementami germańskimi bądź markomańskimi, bądź kwadzkimi, bądź też gockimi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwad mos.

Wiktionary


kwaga

afrykańskie zwierzę z rodziny koniowatych; kwagga


SJP.pl

Zebra stepowa (Equus quagga) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych, najliczniejszy gatunek zebry. Często spotykany w ogrodach zoologicznych, również w Polsce. Jest uznawany za bliski zagrożenia wyginięciem.

Wikipedia


kwagga

wymarły gatunek zebry; kwaga


SJP.pl

Zebra kwagga, dawniej także: kwagga (Equus quagga quagga) – wymarły podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Południowej do XIX wieku. Przez długi czas uznawano ją za osobny gatunek, dopiero badania genetyczne wykazały, że stanowi najdalej wysunięty na południe podgatunek zebry stepowej. Szczególnie blisko spokrewniona była z zebrą damarską (Equus quagga burchellii). Jej nazwa pochodzi od wydawanego odgłosu, zapisywanego po angielsku jako kwa-ha-ha.

Wikipedia


kwai

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. pot. Khwae Noi (rzeka)

Wiktionary

Khwae Noi (taj. แควน้อย, RTGS: Khwae Noi, wym. kʰwɛː nɔ́ːj) – nazywana także rzeką Kwai – rzeka w zachodniej Tajlandii przy granicy z Mjanmą. W pobliżu miejscowości Kanchanaburi łączy się z Khwae Yai, tworząc rzekę Maeklong, która uchodzi do Zatoki Tajlandzkiej.

Wikipedia


kwak

dźwięk wydawany przez kaczkę; kwakanie


SJP.pl

Wikipedia


kwakać

o kaczce: wydawać głos


SJP.pl

czasownik

 (1.1) o kaczce: wydawać charakterystyczne odgłosy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurka gdacze: ko, ko, ko! Kaczka kwacze: kwa, kwa, kwa!.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfakat͡ɕ, AS: kfakać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwakanie n., kwaknięcie n.

 czas. kwaknąć dk.

 wykrz. kwa

Wiktionary


kwakania

głos wydawany przez kaczkę


SJP.pl


kwakanie

głos wydawany przez kaczkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwakać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwaknięcie n., kwak m.

 czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.

 wykrz. kwa

Wiktionary


kwakier

członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakr


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) członek Religijnego Towarzystwa Przyjaciół (protestanckiej grupy wyznaniowej)

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwakierstwo n.

:: fż. kwakierka ż.

 przym. kwakierski

Wiktionary


kwakierka

członkini protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii


SJP.pl


kwakierski

1. związany z kwakrem lub kwakrami, osiemnastowieczną wspólnotą religijną;
2. w przenośni: ascetyczny, surowy, moralizatorski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z kwakrami, dotyczący kwakrów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwakier mos., kwakierka ż.

Wiktionary


kwakierstwo

1. ogół kwakrów, grupa religijna w ramach protestantyzmu;
2. doktryna religijna i zasady moralne kwakrów


SJP.pl


kwakiutlowie

grupa plemion Indian Ameryki Północnej


SJP.pl

Wikipedia


kwaknąć

o kaczce: wydać głos


SJP.pl


kwaknięcie

o kaczce: wydać głos


SJP.pl


kwakowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Kwakowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kobylnica
  • Kwakowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek

Wikipedia


kwakr

członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakier


SJP.pl


kwakrowie

protestancka grupa wyznaniowa, powstałej w XVII wieku w Anglii, nieposiadająca świątyń ani kapłanów; kwakrzy


SJP.pl

Wikipedia


kwakryzm

doktryna religijna wyznawana przez kwakrów


SJP.pl


kwakrzy

członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakr


SJP.pl

Wikipedia


kwalifikacja

1. podział na grupy na podstawie określonych kryteriów; kategoryzacja;
2. przejście do następnego etapu w jakichś zawodach, rywalizacji;
3. seria zawodów sportowych w jakiejś dyscyplinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zaliczenie do określonej kategorii

Wiktionary

  • Kwalifikacja (edukacja)
    • Kwalifikacja pełna
    • Kwalifikacja cząstkowa
    • Kwalifikacje zawodowe
    • Kwalifikacje rolnicze
  • Kwalifikacja prawna
  • Kwalifikacja dokumentacji

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkfalʲifʲiˈkat͡sʲja, AS: kfalʹifʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikator mos./mrz., kwalifikatorka ż., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowanie n., kwalifikowalność

 czas. kwalifikować

 przym. kwalifikowany, wykwalifikowany, kwalifikowalny

Wiktionary


kwalifikacje

wykształcenie potrzebne do wykonywania zawodu, jakichś czynności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) umiejętności, wykształcenie, doświadczenie potrzebne do wykonywania zawodu

 (1.2) etap turnieju sportowego w którym zawodnicy lub drużyny walczą o przejście (czyli zakwalifikowanie się) do kolejnego etapu

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: kwalifikacja

Wiktionary

  • Kwalifikacja (edukacja)
    • Kwalifikacja pełna
    • Kwalifikacja cząstkowa
    • Kwalifikacje zawodowe
    • Kwalifikacje rolnicze
  • Kwalifikacja prawna
  • Kwalifikacja dokumentacji

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwalifikacja ż., kwalifikator mos./mrz., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowanie n., kwalifikowalność

 czas. kwalifikować

 przym. kwalifikowany, wykwalifikowany, kwalifikowalny

Wiktionary


kwalifikacyjny

związany z kwalifikacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dokonujący oceny

 (1.2) związany z wykształceniem, przygotowaniem do zawodu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikator mos./mrz., kwalifikacja ż.

 czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eliminacyjny, oceniający

 (1.2) specjalizacyjny, zawodowy

Wiktionary


kwalifikant

1. osoba, która przeszła kwalifikacje i uzyskała prawo do uczestnictwa w kolejnym etapie zawodów, konkursu lub turnieju;
2. rzadko: osoba dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikator


SJP.pl


kwalifikantka

1. kobieta, która przeszła kwalifikacje i uzyskała prawo do uczestnictwa w kolejnym etapie zawodów, konkursu lub turnieju;
2. rzadko: kobieta dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikatorka


SJP.pl


kwalifikat

kwalifikowany materiał siewny (poddany kontroli izby rolniczej)


SJP.pl


kwalifikator

osoba dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) informacja, zwykle w postaci skrótu, podawana przed niektórymi definicjami w słowniku lub encyklopedii, określająca zakres użycia danego wyrazu lub jego charakter

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba dokonująca kwalifikacji czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kwalifikator „techn.” wskazuje na związek opisywanego zagadnienia z techniką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfalʲifʲiˈkatɔr, AS: kfalʹifʹikator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalitologia ż., kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikowanie n., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowalność ż.

 czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.

:: fż. kwalifikatorka ż.

 przym. kwalifikacyjny

Wiktionary


kwalifikatorka

kwalifikator; kwalifikantka


SJP.pl


kwalifikować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakwalifikować)

 (1.1) przyporządkowywać do określonej kategorii w oparciu o ściśle ustalone kryteria

 (1.2) czynić odpowiednim, powołanym do czegoś

czasownik zwrotny niedokonany kwalifikować się (dk. zakwalifikować się)

 (2.1) być przydatnym, upoważnionym do czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikator mos./mrz., kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n.

 przym. kwalifikowany, kwalifikacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzielić, zaliczać

 (1.2) predestynować, predysponować

Wiktionary


kwalifikowalność

kwalifikowalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwalifikowalne

Wiktionary

Patrz:

kwalifikowalny

Przykłady

 (1.1) Uzasadniona jest retroaktywna kwalifikowalność kosztów poniesionych przez Łotwę ze skutkiem od dnia notyfikacji ognisk choroby oraz przez Litwę i Białoruś ze skutkiem od dnia rozpoczęcia działań nadzorczych (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż., kwalifikator m., kwalifikowanie n., zakwalifikowanie n., dyskwalifikowanie n., zdyskwalifikowanie n.

 czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., dyskwalifikować, zdyskwalifikować dk.

 przym. kwalifikowalny, kwalifikacyjny

 przysł. kwalifikowalnie

Wiktionary


kwalifikowalny

dający się kwalifikować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) adm. możliwy do zaakwalifikowania, do zaakceptowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podatek VAT w tym programie operacyjnym jest wydatkiem kwalifikowalnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfalʲifʲikɔˈvalnɨ, AS: kfalʹifʹikovalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikowalność ż., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n.

 czas. kwalifikować ndk.

Wiktionary


kwalifikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwalifikować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalitologia ż., kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikator m., kwalifikowalność ż., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n.

 czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.

 przym. kwalifikacyjny, kwalifikowalny

Wiktionary


kwalifikowany

1. dobrze przygotowany do pracy w swoim zawodzie;
2. najlepszy, najwyższej jakości


SJP.pl


kwalitatywny

odnoszący się do jakości, związany z jakością; jakościowy


SJP.pl


kwalitolog

specjalista zajmujący się zagadnieniami jakości


SJP.pl


kwalitologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dziedzina wiedzy zajmująca się jakością;

Wiktionary

Kwalitologia – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy, zajmująca się wszelkimi zagadnieniami dotyczącymi jakości.

Kwalitologia dzieli się na kwalitologię teoretyczną i kwalitologię stosowaną, czyli inżynierię jakości.

Najistotniejsze działy metodyczne kwalitologii to:

  • kwalitowerystyka - metody wartościowania (ilościowego określania) poziomu jakości,
  • kwalitonomia - badanie stanów, struktury i zmienności składowych czynników jakości,
  • kwalitoprognostyka - metody planowania i prognozowania jakości,

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwalitolog m., kwalitolożka ż., kwalitowerystyka ż., kwalitonomia ż., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n., kwalifikator m., kwalifikatorka ż.

 czas. kwalifikować ndk.

 przym. kwalitologiczny, kwalifikacyjny

Wiktionary


kwalitologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwalitologią, dotyczący kwalitologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalitologia ż.

Wiktionary


kwangdzu

miasto w Korei Południowej


SJP.pl

  • Gwangju (Jeolla Południowa)
  • Gwangju (Gyeonggi)
  • Gwangju) – stacja kolejowa w Gwangju, w prowincji Chŏlla Południowa, w Korei Południowej

Wikipedia


kwant

najmniejsza porcja, o jaką może się zmienić dana wielkość fiz.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. najmniejsza porcja o jaką może zmienić się wielkość fizyczna;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Teoria kwantów może mieć bardzo rozległe konsekwencje w wielu dziedzinach naukowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfãnt, AS: kfãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwantowy

 przysł. kwantowo

 rzecz. kwantyfikacja ż.

Wiktionary


kwantometr

spektrograf rentgenowski do przemysłowej, automatycznej analizy spektrograficznej w metalurgii


SJP.pl


kwantosom

wypukłość błony tylakoidu (systemu błon wewnętrznych chloroplastów), w której zachodzi reakcja świetlna fotosyntezy


SJP.pl


kwantować

1. dokonywać stratnej konwersji sygnału analogowego na cyfrowy;
2. w fizyce: zmieniać klasyczne opisy fizyczne na odpowiednie teorie kwantowe


SJP.pl


kwantowanie

w fizyce: przejście od opisu klasycznego, np. mechaniki, elektrodynamiki, do odpowiednich teorii kwantowych; kwantyzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwantować.

Wiktionary

  • kwantowanie (fizyka)
  • kwantyzacja (technika)
  • próbkowanie (kwantowanie w czasie)

Wikipedia

Powiązane:

 czas. kwantować

Wiktionary


kwantowomechaniczny

przymiotnik

 (1.1) przym. od mechanika kwantowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Buty bowiem, zgodnie z formalizmem kwantowomechanicznym, znajdują się w stanie mieszanym, a nie w kwantowej superpozycji.

 (1.1) Zastępując klasyczne składowe całkowitego momentu pędu odpowiadającymi im operatorami kwantowomechanicznymi, dokonuje się przejścia do kwantowego opisu obracającej się cząsteczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfãntɔvɔ̃mɛxãˈɲit͡ʃnɨ, AS: kfãntovõmeχãńičny

Wiktionary


kwantowość

kwantowy


SJP.pl

Patrz:

kwantowy

kwantowy

przymiotnik

 (1.1) fiz. związany z kwantami, dotyczący kwantów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasze kwantowo-mechaniczne przewidywania miały znaczenie praktyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfãnˈtɔvɨ, AS: kfãntovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. kwantowo

 rzecz. kwant mrz.

Wiktionary


kwantum

quantum; książkowo:
a) pewna ilość, liczba czegoś;
b) określona kwota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) konkretna ilość lub liczba czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. quantum n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) quantum

Wiktionary


kwantuński

przymiotnik od: Kuangtung (np. armia kwantuńska)


SJP.pl


kwantyfikacja

1. ilościowe analiza zjawisk ujętych opisowo;
2. w logice: ustalenie kwantyfikatora przed zdaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ilościowe opisywanie zjawisk

 (1.2) log. zastosowanie kwantyfikatora logicznego

Wiktionary

  • kwantyfikacja (matematyka) – termin logiki formalnej
  • kwantyfikacja (zarządzanie wiedzą) – infobrokerska procedura pertynencji wiedzy

Wikipedia

Powiązane:

 czas. kwantyfikować ndk.

 rzecz. kwantyfikator mrz., kwant mrz.

Wiktionary


kwantyfikacyjny

związany z kwantyfikacją


SJP.pl


kwantyfikator

używany w logice odpowiednik potocznych wyrażeń "każdy" i "pewien"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) log. mat. termin na oznaczenie zwrotów: dla każdego, istnieje takie i im pokrewnych

Wiktionary

Kwantyfikator – termin przyjęty w matematyce i logice matematycznej na oznaczenie zwrotów: dla każdego, istnieje takie i im pokrewnych, a także odpowiadającym im symbolom wiążącym zmienne w formułach. Są podstawowym elementem w rozwoju logiki pierwszego rzędu.

Kwantyfikatory odgrywają ważną rolę w formułowaniu twierdzeń i definicji matematycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkfãntɨfʲiˈkatɔr, AS: kfãntyfʹikator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwantyfikacja ż.

Wiktionary


kwantyfikować

opatrywać informacją ilościową


SJP.pl


kwantyl

jedno z podstawowych pojęć statystyki i rachunku prawdopodobieństwa; parametr używany do syntetycznego opisu danej populacji lub rozkładu prawdopodobieństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stat. liczba określająca dla jakiej wartości zadany procent rozkładu statystycznego leży na lewo od niej;

Wiktionary

Kwantyl – jedno z podstawowych pojęć statystyki i rachunku prawdopodobieństwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli np. kwantyl rzędu 0.2 to 3, wówczas z prawdopodobieństwem 0.2 wylosowana liczba będzie mniejsza lub równa 3.

Wiktionary


kwantytatywny

odnoszący się do ilości, związany z ilością; ilościowy


SJP.pl


kwantyzacja

1. w fizyce: przejście od opisu klasycznego, np. mechaniki, elektrodynamiki, do odpowiednich teorii kwantowych; kwantowanie;
2. w technice: zamiana wielkości analogowych na cyfrowe; przejście ze zmiennych ciągłych na dyskretne


SJP.pl

  • Kwantowanie (fizyka), inaczej kwantyzacja
  • Kwantyzacja (technika)
  • Kwantyzacja kolorów

Wikipedia


kwanza

jednostka pieniężna Angoli (1 kwanza = 100 lwei)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) monet. waluta Angoli;

Wiktionary

Kwanza – jednostka walutowa Angoli. 1 kwanza to 100 centymów.

W okresie 1977–1999 kwanza dzieliła się na 100 lwei.

Kwanza jest walutą słabą (miękką) i tym samym obowiązuje zakaz wywożenia jej z terytorium Angoli.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) nowa kwanza

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) kwanza

* bułgarski: (1.1) кванза ż.

* ukraiński: (1.1) кванза ż.

źródła.

== kwanza (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. kwanza

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfãw̃za, AS: kfãũ̯za

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) kwanza

* bułgarski: (1.1) кванза ż.

* ukraiński: (1.1) кванза ż.

źródła.

== kwanza (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. kwanza

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwanzaa

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tygodniowe święto diaspory afrykańskiej obchodzone pod koniec grudnia dla upamiętnienia afrykańskiego dziedzictwa kulturowego;

Wiktionary

Kwanzaa – tygodniowe święto obchodzone w Stanach Zjednoczonych oraz w świecie zachodnim przez diasporę afrykańską, upamiętniające afrykańskie dziedzictwo w kulturze amerykańskiej. Pomysłodawcą i popularyzatorem święta jest Maulana Karenga, a pierwszy raz obchodzono je na przełomie lat 1966–1967.

Wikipedia


kwap

fizyka: hipotetyczna cząstka elementarna składająca się z kwarka i antyprotonu; quap


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. reg-pl|Poznań. puch

Wiktionary


kwapić

kwapić się - być skorym do czegoś, rozpoczynać wykonywanie czegoś z ochotą (obecnie najczęściej z przeczeniem)


SJP.pl


kwapienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. pośpiech

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kfapʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary


kwapiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kwapiński:

  • Wiktor Kwapiński (1883–1957) – polski duchowny, kanclerz kurii Ormiańskiej
  • Marian Kwapiński (ur. 1947) – polski archeolog
  • Jan Kwapiński (1885–1964) – polski polityk

Wikipedia


kwapisiewicz

nazwisko


SJP.pl


kwapisz

kwapić się - być skorym do czegoś, rozpoczynać wykonywanie czegoś z ochotą (obecnie najczęściej z przeczeniem)


SJP.pl


kwapiszewski

nazwisko


SJP.pl


kwarantanna

1. przymusowe odizolowanie osób, zwierząt, roślin lub rzeczy, które mogły mieć kontakt z chorym na chorobę zakaźną, aby uniknąć jej rozprzestrzeniania się na obszar niezakażony; budynek przeznaczony do takiej izolacji;
2. społeczna kwarantanna - dobrowolne unikanie miejsc publicznych po to, by zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby zakaźnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przymusowe odosobnienie osób, zwierząt i rzeczy przybyłych z miejsc objętych epidemią

 (1.2) miejsce / budynek przeznaczony do przeprowadzania kwarantanny (1.1)

Wiktionary

  • kwarantanna – czasowe odosobnienie ze względów medycznych
  • kwarantanna – pojęcie w informatyce
  • Kwarantanna – część miasta Świnoujścia
  • Kwarantanna – amerykański horror filmowy z 2008 roku
  • Kwarantanna – amerykański serial telewizyjny stacji The CW
  • Kwarantanna – singel Kaena i Eweliny Lisowskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piłkarz złamał kwarantannę w Hiszpanii i pojechał do Danii samochodem poprzez dotkniętą pandemią koronawirusa Europę.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwarantannować ndk.

 przym. kwarantannowy

Wiktionary


kwarantannik

pomieszczenie, w którym przetrzymuje się zwierzęta hodowlane w czasie kwarantanny


SJP.pl


kwarantannista

potocznie: osoba poddana kwarantannie


SJP.pl


kwarantannować

potocznie:
1. poddawać (poddać) kwarantannie;
2. kwarantannować się - odbywać (odbyć) kwarantannę


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. być na kwarantannie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarantanna ż.

 przym. kwarantannowy

Wiktionary


kwarantannowy

przymiotnik od: kwarantanna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z kwarantanną, dotyczący kwarantanny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarantanna ż., kwarantannowanie n.

 czas. kwarantannować ndk.

Wiktionary


kwarantanny

rzadko: wymagający odosobnienia, izolacji


SJP.pl


kwarc

polimorficzna odmiana dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechniony minerał ziemski, stosowany m.in. w przemyśle szklarskim, optyce i jubilerstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. miner. minerał zbudowany głównie z dwutlenku krzemu występujący w wielu odmianach i kolorach;

Wiktionary

Kwarc – minerał, modyfikacja krystaliczna krzemionki, należąca do krzemianów szkieletowych. Jest minerałem skałotwórczym wielu skał, kamieniem ozdobnym, a niektóre odmiany uznawane są za kamienie szlachetne lub półszlachetne.

Kwarc jest jednym z najczęściej występujących minerałów w skorupie ziemskiej. Występuje samodzielnie w postaci kryształów, zlepieńców, żył i ziaren. Jest ważnym składnikiem skał: magmowych (np. granit), metamorficznych (np. kwarcytów, gnejsów), rozpowszechniony jako produkt procesów hydrotermalnych tworząc żyły i druzy czystego kwarcu. Tworzy lub jest składnikiem skał osadowych (piasek kwarcowy, piaskowiec).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwarc jest najpospolitszym minerałem skorupy ziemskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfart͡s, AS: kfarc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarcyt m., kwarcówka ż., kwarzec m.

 przym. kwarcowy

Wiktionary


kwarciak

nazwisko


SJP.pl


kwarciany

1. związany z kwartą;
2. wojsko kwarciane - wojsko zaciężne utworzone w XVI wieku i utrzymywane z podatku z dóbr królewskich tzw. kwarty


SJP.pl


kwarciński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Marian Kwarciński − polski żużlowiec
  • Mieczysław Kwarciński − polski kolejarz, oficer, cichociemny i żołnierz podziemia

Wikipedia


kwarcowy

przymiotnik od: kwarc


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) miner. dotyczący kwarcu, związany z kwarcem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfarˈt͡sɔvɨ, AS: kfarcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarc m., kwarcówka ż., kwarcyt m.

Wiktionary


kwarcyt

twarda skała osadowa lub metamorficzna


SJP.pl

Kwarcyt – zwięzła skała, której dominującym składnikiem ziarnistym jest kwarc frakcji piaskowej, a spoiwem rekrystalizowana krzemionka. Kwarcyty charakteryzują się bardzo dużą twardością, spoistością i tym, że ziarna kwarcu nie są dostrzegalne makroskopowo (gołym okiem). Kwarcyty mogą być osadowe (ortokwarcyty) lub metamorficzne (metakwarcyty).

Wikipedia


kwarcytowy

przymiotnik od: kwarcyt


SJP.pl


kwargiel

mocno solony twaróg z kminkiem; serek ołomuniecki


SJP.pl


kwark

elementarna cząstka materii, występująca w sześciu rodzajach; z kombinacji tych cząstek składają się hadrony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. cząstka elementarna, składnik m.in. protonów i neutronów;

Wiktionary

Kwark – cząstka elementarna, fermion mający ładunek kolorowy (czyli podlegający oddziaływaniom silnym). Według obecnej wiedzy cząstki elementarne będące składnikami materii można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią kwarki, drugą grupą są leptony. Każda z tych grup zawiera po sześć cząstek oraz ich antycząstki, istnieje więc sześć rodzajów kwarków oraz sześć rodzajów antykwarków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Własności kwarków są opisywane przez m.in. takie wielkości, jak kolor, zapach, powab i dziwność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfark, AS: kfark

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwarkowy

Wiktionary


kwarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. związany z kwarkami, dotyczący kwarków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwark mrz.

Wiktionary


kwarta

1. interwał prosty zawarty między czterema kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. polska moneta średniowieczna;
3. część meczu w niektórych grach sportowych, np. w koszykówce amerykańskiej;
4. nazwa dawnego podatku naliczanego dzierżawcom w wysokości 1/4 dochodów z dóbr królewskich;
5. stałe wojsko zaciężne w dawnej Polsce;
6. jednostka wagowa stosowana w średniowieczu, głównie na Śląsku;
7. dawna miara objętości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dawna miara, czwarta część

 (1.2) hist. podatek wynoszący czwartą część dochodu

 (1.3) muz. interwał prosty

 (1.4) sport. (szermierka) czwarta pozycja obronna

Wiktionary

Kwarta (łac. quarta pars – czwarta część)

  • Kwarta (jednostka objętości)
  • Kwarta (jednostka wagowa)
  • Kwarta (podatek)
  • Kwarta (muzyka) – interwał muzyczny
  • Kwarta (sport)
  • Kwarta (czas) – jednostka czasu odpowiadająca sześćdziesiątej części tercji
  • Kwarta kątowa – jednostka miary kąta płaskiego odpowiadająca sześćdziesiątej części tercji kątowej
  • Kwarta (geografia) – jednostka geograficzna, sześćdziesiąta część tercji geograficznej

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.

 przym. kwartowy

frazeologia.

etymologia.

 etym2|łac|quārtus|quārtā. pars

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quart

* francuski: (1.1) quarte ż.

* litewski: (1.2) kvarta

* maltański: (1.1) kwarta

źródła.

== kwarta (język cebuano.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-kwarta.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pieniądze

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.

 przym. kwartowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.

 przym. kwartowy

frazeologia.

etymologia.

 etym2|łac|quārtus|quārtā. pars

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quart

* francuski: (1.1) quarte ż.

* litewski: (1.2) kvarta

* maltański: (1.1) kwarta

źródła.

== kwarta (język cebuano.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-kwarta.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pieniądze

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwartalik

rzadko:
1. część niewielkiej przestrzeni, zwykle w kształcie kwadratu;
2. zdrobnienie od: kwartał


SJP.pl


kwartalne

przestarzale: opłata dokonywana co kwartał


SJP.pl


kwartalnica

dzień przypadający w któryś kwartał po ważnym wydarzeniu


SJP.pl


kwartalnik

czasopismo ukazujące się co kwartał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czasopismo periodyczne ukazujące się co kwartał;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.

 przym. kwartalny

 przysł. kwartalnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quarterly

* baskijski: (1.1) hiruhilabetekari

* japoński: (1.1) 季刊雑誌

* kaszubski: (1.1) kwartalnik m.

* słowacki: (1.1) štvrťročník m.

źródła.

== kwartalnik (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kwartalnik

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfarˈtalʲɲik, AS: kfartalʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.

 przym. kwartalny

 przysł. kwartalnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.

 przym. kwartalny

 przysł. kwartalnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) quarterly

* baskijski: (1.1) hiruhilabetekari

* japoński: (1.1) 季刊雑誌

* kaszubski: (1.1) kwartalnik m.

* słowacki: (1.1) štvrťročník m.

źródła.

== kwartalnik (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kwartalnik

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) wiertelnik

Wiktionary


kwartalny

przymiotnik

 (1.1) trwający kwartał, dotyczący kwartału, obejmujący kwartał

 (1.2) dotyczący kwartału

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.

 przysł. kwartalnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.2) kvartální

* górnołużycki: (1.1) kwartalny

* słowacki: (1.1) kvartálny, štvrťročný

źródła.

== kwartalny (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) kwartalny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.

 przysł. kwartalnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.

 przysł. kwartalnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.2) kvartální

* górnołużycki: (1.1) kwartalny

* słowacki: (1.1) kvartálny, štvrťročný

źródła.

== kwartalny (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) kwartalny

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwartant

1. księga rękopiśmienna formatu kwarto, o wysokości grzbietu 20-30 cm;
2. księga dużego formatu


SJP.pl


kwartał

1. czwarta część roku, trzy miesiące;
2. czwarta część roku szkolnego;
3. część jakiejś większej przestrzeni, zwykle w kształcie kwadratu, zwłaszcza grupa budynków ograniczona czterema przecinającymi się ulicami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) trzy miesiące, czwarta część roku

 (1.2) część miasta, czworokąt utworzony przez cztery przecinające się ulice

Wiktionary

Kwartał¼ roku kalendarzowego, trwa trzy miesiące. Rozróżnia się cztery kwartały:

  • I kwartał – styczeń-marzec,
  • II kwartał – kwiecień-czerwiec,
  • III kwartał – lipiec-wrzesień,
  • IV kwartał – październik-grudzień.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co kwartał jeżdżę na wizyty lekarskie.

 (1.2) W naszym kwartale stoi sześć kamienic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfartaw, AS: kfartau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwarta ż., kwartalnik m., kwadrans m., kwartet mrz.

 przym. kwartalny, kwartałowy

 przysł. kwartalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trymestr

Wiktionary


kwartecik

zdrobnienie od: kwartet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kwartet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwartet m.

Wiktionary


kwartecista

członek zespołu muzycznego złożonego z czterech instrumentalistów lub wokalistów


SJP.pl


kwartecistka

kwartecista


SJP.pl

Patrz:

kwartecista

kwarter

dawniej: darowanie życia kapitulującemu przeciwnikowi, zgoda na bezpieczne opuszczenie twierdzy przez poddającą się załogę


SJP.pl


kwarteron

osoba, której jedno z dziadków było rasy czarnej


SJP.pl


kwartet

zespół składający się z czterech wykonawców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. zespół czterech muzyków lub śpiewaków

 (1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na cztery instrumenty lub cztery głosy

Wiktionary

Kwartet – dwuznaczne pojęcie muzyczne:

  • zespół muzyczny czterech osób;
  • utwór muzyczny dla takiego zespołu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkfartɛt, AS: kfartet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwartalnik m., kwarta ż., kwadrans m., kwartał m., kwartecik mrz.

 przym. kwartetowy, kwartalny, kwarciany, kwadransowy

Wiktionary


kwartetowy

kwartet


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z kwartetem; przeznaczony do zagrania przez kwartet, czterech muzyków

Wiktionary

Patrz:

kwartet

Powiązane:

 rzecz. kwartet mrz., kwartecista mos.

Wiktionary


kwartnik

moneta srebrna bita w Polsce na przełomie XIII i XIV wieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. monet. nazwa różnych średniowiecznych monet srebrnych wartości ćwierć grosza, bitych na ziemiach polskich w okresie od XIII do XV wieku;

Wiktionary

Kwartnik (łac. denarius quartensis) – srebrna moneta bita w średniowieczu (od końca XIII w.) na Śląsku, w Wielkopolsce, w Królestwie Polskim, w państwie krzyżackim i na Pomorzu Zachodnim. Pierwsza, powszechna, gruba, niebrakteatowa moneta na ziemiach polskich.

Kwartnik był monetarnym odpowiednikiem kwarty, stanowiącej 1/4 skojca, czyli 1/96 grzywny śląskiej.Jego wartość wyrażona w innych monetach to: pół grosza, 8 denarów (fenigów), 16 oboli.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkfartʲɲik, AS: kfartʹńik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ćwierćgrosz

Wiktionary


kwarto

quarto; format książki


SJP.pl


kwartola

figura rytmiczna powstała z podziału trójdzielnej wartości rytmicznej na cztery równe części


SJP.pl


kwartyl

w statystyce: kwantyl rzędu 0,25 (dolny kwartyl), 0,5 (mediana) lub 0,75 (górny kwartyl)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stat. kwantyl rzędu 1/4, 2/4, 3/4

Wiktionary

Kwartyl – jedna z miar położenia obserwacji.

  • pierwszy kwartyl (notacja: Q1) = dolny kwartyl = kwantyl rzędu 1/4 = 25% obserwacji jest położonych poniżej = 25. procent
  • drugi kwartyl (notacja: Q2) = mediana = kwantyl rzędu 1/2 = dzieli zbiór obserwacji na połowę = 50. procent
  • trzeci kwartyl (notacja: Q3) = górny kwartyl = kwantyl rzędu 3/4 = dzieli zbiór obserwacji na dwie części odpowiednio po 75% położonych poniżej tego kwartyla i 25% położonych powyżej = 75. procent

Wikipedia


kwartylowy

kwartyl


SJP.pl

Patrz:

kwartyl

kwartyna

czterowiersz; tetrastych


SJP.pl

Tetrastych, także kwartyna, kwarten, quatrain, czterowiersz, czterowers – typ strofy, zwłaszcza w poezji lirycznej. Składa się z czterech wersów, najczęściej izosylabicznych i połączonych rymami (parzystymi, okalającymi lub krzyżowymi). Typowy dla tetrastychu jest ośmio-, jedenasto- lub trzynastozgłoskowiec. Strofa tego typu jest często elementem składowym całych układów stroficznych, na przykład sonetu. Tetrastych często pojawia się w liryce polskiej.

Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem
Milion gwiazd cichych się świeci,
A każda innym jaśnieje sposobem,
A wszystko stoi – i leci...
Cyprian Kamil Norwid, Marionetki
Błękitami gęstemi do góry, drąc oporu skołtunione chmury,
W buntowniczej zuchwałej radości, w zażartości natężeń i walk,
Wśród wzdętego ogromu przestrzeni – lotnych flotyll śpiewającym sznurem
Żeglujemy w zachwytu fontanny, w niepieszczoną przez nikogo dal.
Stanisław Ciesielczuk, Czarodziejstwo

Wikipedia


kwarzec

dawniej: kwarc; polimorficzna odmiana dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechniony minerał ziemski, stosowany m.in. w przemyśle szklarskim, optyce i jubilerstwie


SJP.pl


kwas

1. żrący związek chemiczny, występujący najczęściej w postaci cieczy;
2. substancja o kwaśnym smaku;
3. zakwaszony roztwór do ciasta chlebowego; zaczyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek chemiczny, składający się z wodoru i reszty kwasowej;

 (1.2) slang. młodz. coś niedobrego

 (1.3) slang. narkotyk LSD

 (1.4) pot. tanie wino owocowe

 (1.5) spoż. napój bezalkoholowy chłodzący, charakterystyczny dla kuchni białoruskiej

Wiktionary

Kwasy – związki chemiczne wykazujące charakter kwasowy, co w zależności od definicji może oznaczać zdolność do:

  • zakwaszania środowiska, tj. obniżania jego pH (definicja Arrheniusa),
  • dostarczania kationów wodorowych (definicja Brønsteda-Lowry’ego),
  • przyjmowania pary elektronowej (definicja Lewisa).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wykształcony chemik mieszał kwas w próbówce.

 (1.2) Ale kwas, zgubiłem gdzieś na mieście portfel.

 (1.4) Chłopaki wypiły pod sklepem po litrze kwasu na łebka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfas, AS: kfas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwaszonka ż., kwasówka ż.

:: zdrobn. kwasek mrz.

 czas. kwasić ndk.

 przym. kwaskowaty, kwaśny, kwasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kaszana, popelina

Wiktionary


kwasar

odległe ciało niebieskie będące źródłem promieniowania radiowego; kwazar; nibygwiazda


SJP.pl


kwasarowy

przymiotnik od: kwasar


SJP.pl


kwasek

1. lekko kwaśny posmak lub zapach czegoś;
2. kwasek cytrynowy - sypka substancja o kwaśnym smaku, stosowana do zakwaszania i doprawiania potraw


SJP.pl


kwashiorkor

[czytaj: kwasziorkor] choroba na tle niedoboru białka w pożywieniu, występująca głównie u dzieci po zakończeniu karmienia piersią; kwasziorkor


SJP.pl

Kwashiorkor – dotycząca najczęściej dzieci w ubogich krajach choroba powodowana tak niedoborem ilościowym, jak i jakościowym (białko, witaminy, pierwiastki śladowe) pożywienia. Niedobory żywieniowe zaburzają syntezę enzymów, niedostateczna podaż aminokwasów prowadzi do zmian funkcji, a potem również struktury narządów wewnętrznych, wtórnie – także do zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i układu odpornościowego, dochodzi do zakażeń, w tym na przykład rzadko spotykanego u osób prawidłowo żywionych raka wodnego.

Wikipedia


kwasiarz

potocznie: osoba zażywająca LSD


SJP.pl


kwasiborski

nazwisko


SJP.pl


kwasić

1. konserwować produkty spożywcze, np. ogórki, przez poddanie ich fermentacji mlekowej; kisić, zakwaszać;
2. zatruwać, psuć nastrój;
3. kwasić się - ulegać procesowi fermentacji mlekowej; kisnąć; nudzić się, nic nie robić


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) dodawać do czegoś kwasu, zmieniać odczyn na kwaśny

 (1.2) poddawać żywność fermentacji mlekowej

czasownik zwrotny kwasić się

 (2.1) przechodzić proces kwaszenia

 (2.2) być bezczynnym, nudzić się

 (2.3) krzywić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chemik kwasił ciecz w probówce.

 (1.2) Wczoraj kwasiliśmy trzy słoiki ogórków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfaɕit͡ɕ, AS: kfaśić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwasowość ż., kwas mrz., kwasówka ż., kwaśnica ż., kwaszonka ż., kwaszenie n., zakwas mrz., zakwaszanie n., zakwaszenie n.

 czas. zakwaszać ndk., zakwasić dk.

 przym. kwaśny, kwasowy, kwaszony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakwaszać

 (1.2) kisić

Wiktionary


kwasica

zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom kwaśnych elementów przemiany materii lub zaniżony poziom zasad; acydoza, acydemia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan zwiększonej kwasowości krwi;

Wiktionary

Kwasica, acydemia (łac. acidosis) – stan zwiększonej kwasowości krwi, w którym pH krwi spada poniżej normy spowodowany zwiększeniem zawartości kwasów lub utratą zasad. Kwasica może być wyrównywana, jeżeli odczyn pH krwi nie ulega zmianie, oraz niewyrównywana, jeżeli zawiodą mechanizmy regulacyjne i dojdzie do spadku pH krwi. Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów, co objawia się przyśpieszeniem i pogłębieniem oddechu (tzw. oddech Kussmaula).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwas, kwasowość

 przym. kwaskowy, kwaśny

 czas. kwaśnieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) acydemia, acydoza

Wiktionary


kwasja

1. drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzknia właściwa, gorzkla właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka;
2. wyciąg otrzymywany z rośliny o tej samej nazwie, używany m.in. jako substancja owadobójcza


SJP.pl


kwaskawy

nieco kwaśny; kwaskowaty, kwaskowy


SJP.pl


kwaskowatość

cecha czegoś mającego nieco kwaśny posmak lub zapach; kwaśnawość, kwaskowość


SJP.pl


kwaskowaty

mający kwaśny posmak lub zapach, nieco kwaśny; kwaskowy, kwaskawy, kwaśnawy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. nieco kwaśny, o kwaśnym posmaku

 (1.2) mający kwaśny zapach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bardzo smakują mi kwaskowate jabłka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfaskɔˈvatɨ, AS: kfaskovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwaskowatość ż., kwas m., kwasota ż., kwasowość ż., kwasówka ż.

 przym. kwaskowy, kwaśny

 przysł. kwaskowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwaśnawy, kwaskowy

Wiktionary


kwaskowo-słodki

słodki i nieco kwaśny w smaku, rzadziej w zapachu


SJP.pl


kwaskowość

cecha czegoś mającego nieco kwaśny posmak lub zapach; kwaśnawość, kwaskowatość


SJP.pl


kwaskowy

nieco kwaśny; kwaskowaty, kwaskawy, kwaśnawy


SJP.pl


kwaśnawość

cecha czegoś mającego lekko kwaśny posmak lub zapach; kwaskowość, kwaskowatość


SJP.pl


kwaśnawy

1. mający lekko kwaśny posmak lub zapach; kwaskowy, kwaskowaty;
2. mający w pewnym stopniu chemiczne właściwości kwasu, np. kwaśnawa gleba;
3. świadczący o czyimś niezadowoleniu lub złym nastroju, np. kwaśnawa mina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wyczuwalny lekko kwaśny smak (rzadziej o zapachu)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwaskowaty, kwaskowy

Wiktionary


kwaśniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Kwaśniak – polski wojskowy
  • Tadeusz Kwaśniak – polski seryjny morderca
  • Wojciech Kwaśniak – polski urzędnik państwowy
  • Robert Kwaśniak – polski prawnik, urzędnik, menedżer, były wiceminister finansów.

Zobacz też:

  • Kwaśniak – wzniesienie 644 m n.p.m. w Polsce, w Sudetach Wschodnich, w Masywie Śnieżnika - Krowiarkach

Wikipedia


kwaśnica

1. potocznie: woda mineralna o kwaśnym smaku;
2. berberys


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. góralska zupa z kiszonej kapusty z dodatkiem dużej ilości soku z tej kapusty oraz mięsa;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wracając z nart, zawsze wstępujemy do tej samej restauracji na kwaśnicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaɕˈɲit͡sa, AS: kfaśńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwasowość ż., kwaśność ż., kwaszenie n., kwasówka ż.

 przym. kwaśny

 czas. kwasić ndk., kwaśnieć ndk., zakwasić dk., skwaśnieć dk.

Wiktionary


kwaśnicki

nazwisko


SJP.pl

osoby o nazwisku Kwaśnicki:

  • August Kwaśnicki (1839-1931) – polski lekarz
  • Franciszek Kwaśnicki (1904-1942) – inżynier, członek polskiego ruchu oporu
  • Roman Kwaśnicki (ur. 1956) – polski polityk
  • Witold Kwaśnicki (ur. 1952) – polski ekonomista

Wikipedia


kwaśnicowate

rodzina roślin dwuliściennych, wolnopłatkowych, rosnących w strefie umiarkowanej na półkuli północnej; berberysowate


SJP.pl


kwaśnicowaty

o cechach kwaśnicowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


kwaśniej

stopień wyższy od przysłówka: kwaśno


SJP.pl


kwaśniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: kwaśny


SJP.pl


kwaśniewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Jerzy Kwaśniewicz (1938–), harcmistrz
  • Kazimierz Kwaśniewicz (1899-1979), harcerz, major Wojska Polskiego
  • Krystyna Heska-Kwaśniewicz (1940–), literaturoznawca, harcmistrzyni
  • Mieczysław Kwaśniewicz (1901-), harcerz, inżynier górnictwa
  • Władysław Kwaśniewicz (1926–2004), socjolog
  • Włodzimierz Kwaśniewicz (1947–), historyk, muzealnik

Wikipedia


kwaśniewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kwaśniewska i Kwaśniewski:

  • Aleksander Kwaśniewski (ur. 1954) – prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1995–2005), polityk, poseł na Sejm (1991–1995)
  • Aleksandra Kwaśniewska (ur. 1978) – polska piosenkarka
  • Aleksandra Kwaśniewska (ur. 1981) – polska celebrytka i prezenterka telewizyjna, córka Aleksandra
  • Dorota Kwaśniewska (ur. 1970) – polska nauczycielka i polityk, posłanka na Sejm IV kadencji
  • Jan Kwaśniewski (ur. 1937) – polski lekarz, popularyzator diety niskowęglowodanowej
  • Janina Kwaśniewska (1928–2011) – polska żeglarka
  • Jerzy Kwaśniewski (ujednoznacznienie)
  • Jolanta Kwaśniewska (ur. 1955) – Pierwsza dama Rzeczypospolitej Polskiej (1995–2005), prezes fundacji Porozumienie bez barier
  • Krzysztof Kwaśniewski (ur. 1927) – polski socjolog
  • Lucyna Kwaśniewska (ur. 1960) – polska siatkarka
  • Maria Kwaśniewska (1913–2007) – polska sportsmanka
  • Michalina Kwaśniewska (ur. 1991) – polska lekkoatletka
  • Mikołaj Kwaśniewski (1871–1941) – polski polityk sanacyjny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938)
  • Paweł Kwaśniewski (ur. 1963) – polski artysta współczesny, performer
  • Rafał Kwaśniewski (ur. 1966) – polski gitarzysta rockowy, wokalista, autor piosenek
  • Sława Kwaśniewska (1928–2014)– polska aktorka
  • Stanisław Kwaśniewski (1886–1956) – generał brygady WP
  • Stefan Kwaśniewski (1898–1944) – polski dziennikarz, felietonista, uczestnik powstania warszawskiego
  • Walenty Kwaśniewski (1752–1813) – generał brygady WP
  • Wanda Kwaśniewska (1901–1968)– polska lekkoatletka
  • Wiesława Kwaśniewska (ur. 1933) – polska aktorka
  • Włodzimierz Kwaśniewski – urzędnik II RP związany ze Lwowem
  • Zbigniew Kwaśniewski (ur. 1948) – polski piłkarz, reprezentant kraju

Wikipedia


kwaśnik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kwaśnik

  • Anna Kwaśnik-Piaścik (ur. 1946) – polska spadochroniarka
  • Andrzej Kwaśnik (1956-2010) – polski ksiądz katolicki
  • Andrzej Kwaśnik – major Wojska Polskiego, ostatni dowódca Centralnego Węzła Łączności Sił Powietrznych
  • Dariusz Kwaśnik (ur. 1964) – polski aktor
  • Stanisław Kwaśnik (1886-1961) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog
  • Zbigniew Kwaśnik – polski ekonomista, rektor Radomskiej Szkoły Wyższej

Wikipedia


kwaśno-słodki

kwaśny i słodki w smaku, rzadziej w zapachu; słodko-kwaśny


SJP.pl


kwaśno-słony

kwaśny i słony w smaku


SJP.pl


kwaśność

1. cecha czegoś mającego smak podobny do smaku cytryny lub octu; cierpkość;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwasowość, kwasota


SJP.pl

Moc kwasu – termin określający zdolność kwasu do dysocjacji na jon wodorowy H+ i anion reszty kwasowej. Miarą tej mocy jest zazwyczaj ujemny logarytm dziesiętny ze stałej dysocjacji kwasu (Ka) w danych warunkach, oznaczany skrótem pKa.

pKa = –log[Ka]

Wikipedia


kwaśnosłodki

słodki z kwaśnym posmakiem


SJP.pl


kwaśny

1. mający smak podobny do smaku cytryny lub octu; cierpki;
2. mający ostry, nieprzyjemny i drażniący zapach;
3. mający chemiczne właściwości kwasu;
4. potocznie:
a) niezadowolony, ponury;
b) wyrażający niezadowolenie, zły humor;
5. środowiskowo: związany z LSD (narkotykiem); kwasowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dosł. mający cierpki smak

 (1.2) chem. mający właściwości kwasu

 (1.3) przen. pokazujący niezadowolenie

 (1.4) kulin. (w piekarnictwie, o pieczywie) pieczony z dodatkiem zakwasu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wtedy wiedziałem już, bez zadzierania głowy, że spadnie deszcz, przelotny, ale dokuczliwy, kwaśny i brudny, wszędzie na asfalcie zostawiający tęczujące plamaamy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfaɕnɨ, AS: kfaśny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwasica ż., kwas m., kwasek m., kwasota ż., kwasowość ż., kwasówka ż., kwaśnica ż., kwaszonka ż., kwaszenie n., zakwas mrz.

 czas. kwasić ndk.

 przym. kwaskowaty

 przysł. kwaśno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisły.

 (1.4) na zakwasie

Wiktionary


kwasolubny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. taki, który do swojego prawidłowego rozwoju wymaga podłoża o odczynie kwasowym

Wiktionary


kwasomierz

miernik kwasowości związków chemicznych, stosowany głównie w przemyśle spożywczym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. urządzenie mierzące zawartość kwasu w cieczy;

Wiktionary

Kwasomierz – areometr, zwany też acidometrem, który podaje zawartość kwasu w procentach objętościowych (cm³/100 cm³). Określenie procentowej zawartości kwasu jest też możliwe przy pomocy areometru uniwersalnego (wyskalowanego w jednostkach gęstości), niemniej wymaga wykonania dodatkowych obliczeń lub skorzystania z tabel ujmujących zależność gęstości w funkcji zawartości kwasu.

Wikipedia


kwasoodporność

odporność na chemiczne działanie kwasów - związków chemicznych


SJP.pl

Kwasoodporność – właściwość materiału lub organizmu (np. Lactobacillus acidophilus, Streptococcus mutans) polegająca na niewrażliwości (odporności) na działanie kwasów lub kwasowego środowiska.

Wikipedia


kwasoodporny

odporny na chemiczne działanie kwasów


SJP.pl


kwasooporność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest kwasooporne

Wiktionary

Kwasooporność – właściwość bakterii związana z budową ściany komórkowej polegająca na nieodbarwianiu się pod wpływem kwasów.

Właściwość tę wykazuje większość prątków oraz rodzaj Nocardia. Wynika to z dużego udziału w ich ścianie komórkowej kwasów mikolinowych o długich łańcuchach alifatycznych

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kwasooporny

Wiktionary


kwasooporny

przymiotnik

 (1.1) chem. odporny na działanie kwasów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwasooporność ż.

Wiktionary


kwasoród

dawna nazwa tlenu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. tlen

Wiktionary

Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.

Stabilnymi izotopami tlenu są 16
O
(stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), 17
O
oraz 18
O
.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powietrze o ile nie posiada kwasorodu w zbytku, ani w niedostatku, o tyle staje się potrzebném do życia roślin. sic.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tlen, symbol. O

Wiktionary


kwasoryt

akwaforta;
1. technika graficzna wklęsła, w której obraz otrzymuje się poprzez odbijanie wytrawionego kwasem rysunku na płycie miedzianej;
2. rycina wykonana tą techniką


SJP.pl

Akwaforta, kwasoryt (wł. acquaforte – mocna woda, czyli kwas azotowy) – technika graficzna wklęsła, także odbitka otrzymana tą techniką. Technika akwaforty została wynaleziona na przełomie XV i XVI wieku, a spopularyzowano ją w XVI wieku.

Wikipedia


kwasorytnictwo

technologia wykonywania kwasorytów


SJP.pl


kwasorytniczka

specjalistka w dziedzinie kwasorytnictwa


SJP.pl


kwasorytnik

specjalista w dziedzinie kwasorytnictwa


SJP.pl


kwasota

1. zawartość kwasu w niektórych substancjach; kwasowość;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwaśność, kwasowość;
3. potocznie: coś bardzo kwaśnego


SJP.pl


kwasotwórczy

tworzący związki chemiczne, zwane kwasami


SJP.pl


kwasować

wprowadzać kwas do jakiegoś środowiska


SJP.pl


kwasowęglowy

związany z zastosowaniem w uzdrowiskach dwutlenku węgla w celu wyleczenia wielu przewlekłych chorób układu krążenia


SJP.pl


kwasowiec

Kwasowiec – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Nowy Kawęczyn.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


kwasówka

1. zupa na bazie soku z kiszonej kapusty;
2. potocznie: stal kwasoodporna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zupa na bazie soku z kapusty kiszonej, zwykle z kaszą gryczaną

 (1.2) techn. pot. stal kwasoodporna

Wiktionary

2 miejscowości w Polsce:

  • Kwasówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Drelów
  • Kwasówka – osada w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Janów

miejscowość na Białorusi:

  • Kwasówka – agromiasteczko, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Kwasówka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kfaˈsufka, AS: kfasufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwas m., kwaśnica ż., kwasek m., kwaszenie n., ukwaszenie n., zakwas m.

 czas. kwasić ndk., ukwasić dk., zakwaszać ndk., zakwasić dk.

 przym. kwaśny, kwasowy, kwaskowaty

 przysł. kwaśno, kwasowo, kwaskowato

Wiktionary


kwasownia

pomieszczenie do wytwarzania elektrolitu do akumulatorów kwasowych


SJP.pl


kwasowo

kwas


SJP.pl

Kwasowo – (niem.: Quatzow) wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Sławno przy drodze wojewódzkiej nr 205.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia

Patrz:

kwas

kwasowość

kwasota;
1. właściwość niektórych substancji polegająca na tym, że zawierają kwas;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwaśność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. cecha roztworów elektrolitów, charakteryzujących się przewagą stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; właściwość zawierania kwasu w swoim składzie

Wiktionary

Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowościroztworów wodnych związków chemicznych.Skala ta jest oparta na aktywności jonów wodorowych H+ w roztworach wodnych.

Formalnie pH definiuje się jako:

pH = –log10[a(H+)]

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwas mrz., kwasota ż., kwaśnienie n., kwaśnica ż., kwaśność ż.

:: zdrobn. kwasek, kwasik

 czas. kwasić ndk., zakwasić dk.

 przym. kwasowy, kwaśny, kwaskowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwasota, kwaśność

Wiktionary


kwasowy

kwas


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kwasu

Wiktionary

Patrz:

kwas

Powiązane:

 rzecz. kwas m., kwasowość ż., kwasówka ż., zakwas mrz.

 czas. kwasić

Wiktionary


kwast

dawniej: frędzla, kita; kutas


SJP.pl


kwastopłetwe

rząd wymarłych ryb trzonopłetwych


SJP.pl


kwastopłetwy

o cechach kwastopłetwych (rząd ryb)


SJP.pl


kwasy

potocznie: LSD (narkotyk)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) środ. kosmet. chemabrazja, zabieg kwasami kosmetycznymi

forma rzeczownika.

 (2.1) M. B. W. lm. od: kwas

Wiktionary

Kwasy – związki chemiczne wykazujące charakter kwasowy, co w zależności od definicji może oznaczać zdolność do:

  • zakwaszania środowiska, tj. obniżania jego pH (definicja Arrheniusa),
  • dostarczania kationów wodorowych (definicja Brønsteda-Lowry’ego),
  • przyjmowania pary elektronowej (definicja Lewisa).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten okres jest najlepszy, by zrobić sobie kwasy na twarz, ponieważ na dworze nie ma słońca.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chemabrazja, peeling chemiczny, chemiczna eksfoliacja

Wiktionary


kwasyna

substancja aromatyczna o działaniu żółciopędnym


SJP.pl


kwaszarnia

pomieszczenie do kwaszenia kapusty lub ogórków


SJP.pl


kwaszarnictwo

dział przemysłu spożywczego zajmujący się kwaszeniem, np. ogórków, kapusty


SJP.pl


kwaszeniak

ogórek przeznaczony do kwaszenia


SJP.pl


kwasziorkor

choroba na tle niedoboru białka w pożywieniu, występująca głównie u dzieci po zakończeniu karmienia piersią; kwashiorkor


SJP.pl


kwaszonka

1. karma dla zwierząt domowych, z zakiszonych roślin lub ich części;
2. kiszone warzywa; kiszonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) marynata z produktów spożywczych powstała w wyniku fermentacji mlekowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klient kupił w sklepie opakowanie kwaszonki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfaˈʃɔ̃nka, AS: kfašõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwas

 przym. kwaśny

 czas. kwasić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiszonka

Wiktionary


kwat.

skrót od: kwatera; kw.


SJP.pl


kwatera

1. lokum wynajmowane lub zajęte na pobyt czasowy, np. na czas nauki lub wakacji albo przez wojsko w okresie działań wojennych;
2. wyodrębniona, czworoboczna część terenu; działka;
3. kwatera główna - miejsce pobytu dowództwa wojskowego, naczelnego wodza lub sztabu generalnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanie lub inne pomieszczenie wynajmowane lub zajęte na pobyt czasowy

 (1.2) wydzielone miejsce na cmentarzu

 (1.3) stpol. kwadrans

Wiktionary

Kwatera – zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej kwaterą jest lokal mieszkalny przeznaczony wyłącznie na zakwaterowanie żołnierzy służby stałej.

Normatywne pojęcie kwatery zmieniało się na skutek dokonywanych przez ustawodawcę zmian w ustawie o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Obecna ustawowa definicja kwatery obowiązuje od 1 lipca 2004.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kfaˈtɛra, AS: kfatera

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwaterować

 przym. kwaterowy

Wiktionary


kwatereczka

zdrobnienie od: kwaterka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kwaterka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfatɛˈrɛt͡ʃka, AS: kfaterečka

Wiktionary


kwaterka

jednostka objętości równa 1/4 litra


SJP.pl

Kwaterka (łac. quarta pars – czwarta część) – polska jednostka objętości równa około 1/4 kwarty lub 1/16 garnca, tj. około jednej czwartej litra. W okresie reform stanisławowskich weszła w skład systemu garnca warszawskiego, stosowanego przy zliczaniu pojemności płynów, oraz systemu korca warszawskiego, używanego do określania objętości towarów sypnych. Kwaterka w okresie rozbiorów stanowiła dalej element wprowadzanych systemów miar i wag, między innymi w Wolnym Mieście Krakowie i Królestwie Polskim (tzw. system nowopolski)

Wikipedia


kwatermistrz

osoba zajmująca się przygotowaniem kwater; także pełniąca inne funkcje gospodarczo-administracyjne, w szczególności w wojsku czy harcerstwie


SJP.pl

Kwatermistrz (ang. quartermaster) – oficer dowództwa (sztabu), który dowodzi w polu (w czasie wojny) z ramienia dowódcy (szefa sztabu) kwatermistrzostwem (tyłami), kieruje działalnością podległych mu szefów służb w zakresie zaopatrzenia i obsługi wojsk, organizuje dowóz i ewakuację, a na wyższych szczeblach - komunikację na obszarze tyłów oraz jest odpowiedzialny za organizację tyłów (etapów); w czasie pokoju kieruje gospodarką jednostki wojskowej będącej oddziałem gospodarczym (na wyższych szczeblach powierzonymi mu działami gospodarki) i prowadzi szkolenie podległych mu kadr. Aktualnie w Siłach Zbrojnych RP pojęcia kwatermistrz – kwatermistrzostwo rozszerzono i wprowadzono pojęcia: szef logistyki – logistyka. Funkcja kwatermistrza znana jest także w straży pożarnej, skautingu i harcerstwie.

Wikipedia


kwatermistrzostwo

Kwatermistrz (ang. quartermaster) – oficer dowództwa (sztabu), który dowodzi w polu (w czasie wojny) z ramienia dowódcy (szefa sztabu) kwatermistrzostwem (tyłami), kieruje działalnością podległych mu szefów służb w zakresie zaopatrzenia i obsługi wojsk, organizuje dowóz i ewakuację, a na wyższych szczeblach - komunikację na obszarze tyłów oraz jest odpowiedzialny za organizację tyłów (etapów); w czasie pokoju kieruje gospodarką jednostki wojskowej będącej oddziałem gospodarczym (na wyższych szczeblach powierzonymi mu działami gospodarki) i prowadzi szkolenie podległych mu kadr. Aktualnie w Siłach Zbrojnych RP pojęcia kwatermistrz – kwatermistrzostwo rozszerzono i wprowadzono pojęcia: szef logistyki – logistyka. Funkcja kwatermistrza znana jest także w straży pożarnej, skautingu i harcerstwie.

Wikipedia


kwatermistrzowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwatermistrzostwem, dotyczący kwatermistrzostwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwatermistrz mos., kwatermistrzostwo n.

Wiktionary


kwatermistrzyni

kwatermistrz


SJP.pl

Patrz:

kwatermistrz

kwaternik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sublokator

Wiktionary


kwaternion

mat. wyrażenie algebraiczne stanowiące rozszerzenie liczb zespolonych


SJP.pl

Kwaterniony, dawniej czwarki Hamiltona – struktura algebraiczna (liczby) będąca rozszerzeniem ciała liczb zespolonych, należąca do klasy zbiorów liczb hiperzespolonych. Kwaterniony zostały wprowadzone przez irlandzkiego matematyka Williama Hamiltona w 1843 i służyły opisowi mechaniki w przestrzeni trójwymiarowej. Początkowo kwaterniony były uważane za twór patologiczny, ponieważ nie spełniały reguły przemienności (należy mieć na uwadze, iż kwaterniony pojawiły się przed macierzami). Kwaterniony znajdują zastosowanie w matematyce teoretycznej, jak i stosowanej, zobacz sekcję Zastosowania.

Wikipedia


kwaterodawca

osoba wynajmująca pokoje przyjezdnym


SJP.pl


kwaterowy

przymiotnik od: kwatera


SJP.pl


kwaterunek

urząd zajmujący się m.in. przydziałem mieszkań należących do miasta lub gminy


SJP.pl

Kwaterunek – dawniej mieszkanie przydzielone przez właściwy organ rady narodowej nakazujący właścicielowi domu lub mieszkania wynajęcie danego lokalu osobie, która otrzymała taką decyzję. Umowa najmu zawiązywała się z mocy prawa z chwilą wydania decyzji o przydziale mieszkania.

Wikipedia


kwaterunkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwaterunkiem, dotyczący kwaterunku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwaterunek m.

Wiktionary


kwazar

odległe ciało niebieskie będące źródłem promieniowania radiowego; kwasar; nibygwiazda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astr. bardzo odległe ciało niebieskie emitujące promieniowanie elektromagnetyczne o ogromnej mocy, oglądane przez teleskop wygląda jak gwiazda;

Wiktionary

Kwazar (z ang. quasar – quasi-stellar radio source lub też QSO – quasi-stellar object, dosłownie „obiekt gwiazdopodobny emitujący fale radiowe”) – zwarte źródło ciągłego promieniowania elektromagnetycznego o ogromnej mocy, pozornie przypominające gwiazdę. W rzeczywistości jest to rodzaj aktywnej galaktyki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkfazar, AS: kfazar

Wiktionary


kwazarowy

przymiotnik od: kwazar


SJP.pl


kwazicząsteczka

zdrobnienie od: kwazicząstka


SJP.pl


kwazicząstka

obiekt złożony pozwalający opisywać stany wzbudzone układów wielu cząstek i zachowujący się pod wieloma względami jak zwykła cząstka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. nośnik wielkości dynamicznych;

Wiktionary

Kwazicząstka, quasi-cząstka (łac. quasi – niby) – sposób opisu obiektów fizycznych poprzez przybliżenie skomplikowanego układu teoretyczną cząstką, której własności w pewnym zakresie opisują wyjściowy układ.

Kwazicząstki wprowadza się po to, by znacznie uprościć rachunki oraz operować na prostszych obiektach. Przykładem może być układ wielu oddziałujących ze sobą cząstek, które zastępuje się w przybliżeniu równoważnym układem nieoddziałujących kwazicząstek (np. złożone fermiony w kwantowym ułamkowym efekcie Halla, elektron w krysztale, polaron, dziura w półprzewodniku).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Charakterystyczną cechą kwazicząstek jest renormalizacja własności cząstek wyjściowych i zastąpienie ich wartościami efektywnymi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) quasi-cząstka

Wiktionary


kwazicząstkowy

kwazicząstka [czytaj: kwaz-icząstkowy], np. operator kwazicząstkowy


SJP.pl


kwazikryształ

[czytaj: kwaz-ikryształ] rodzaj ciała stałego, pośredni między ciałem stałym krystalicznym i bezpostaciowym


SJP.pl

Kwazikryształy – szczególna forma ciała stałego, w której atomy układają się w pozornie regularną, jednak nie w powtarzającą się strukturę, co uniemożliwia wyróżnienie ich komórek elementarnych. Kwazikryształy odkrył Dan Szechtman w 1984 roku, gdy w szybko schłodzonym stopie glinu z manganem zaobserwował niekrystalograficzną 5-krotną oś symetrii.

Wikipedia


kwazirównowagowy

[czytaj: kwaz-irównowagowy] proces kwazirównowagowy - proces termodynamiczny, w którym układ przechodzi przez kolejne stany równowagi termodynamicznej; proces kwazistacjonarny


SJP.pl


kwb

skrótowiec

 (1.1) = Kopalnia Węgla Brunatnego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿vu‿ˈbɛ, AS: ka‿vu‿be

Wiktionary


kweba

bojka, pława utrzymująca sieć rybacką na zadanej głębokości


SJP.pl


kwebracho

nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kebraczo; kwebraczo; quebracho; wierzbowiec


SJP.pl


kwebraczo

nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kebraczo; kwebracho; quebracho; wierzbowiec


SJP.pl


kwęczeć

przestarzale: kwękać (utyskiwać, narzekać)


SJP.pl


kwedlinburg

miasto w Niemczech; Quedlinburg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Quedlinburg, miasto w środkowych Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt;

Wiktionary

Quedlinburg (IPA [ˈkveːdlɪnbʊʁk]) – miasto w środkowych Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Harz, położone nad rzeką Bode, na północ od gór Harzu.

Założone w 922 przez Henryka I Ptasznika, zyskało na znaczeniu gdy Otton I Wielki wybudował tu palatium królewskie – rezydencję władców Saksonii. Duży wpływ na politykę i gospodarkę Quedlinburga miało ufundowane w 936 przez Ottona I, z inicjatywy jego matki Matyldy, wdowy po Henryku I Ptaszniku, żeńskie opactwo (niem. Damenstift Quedlinburg). W średniowieczu miasto należało do Hanzy. Od XV wieku pod panowaniem elektorów Saksonii. W 1698 przyłączone do Brandenburgii, a od 1813 w granicach Prus. Po II wojnie światowej na terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kwedlinburski

Wiktionary


kwedlinburski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Quedlinburgiem (Kwedlinburgiem)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwedlinburg mrz.

Wiktionary


kwef

1. zasłona na twarz dla muzułmańskich kobiet; czarczaf;
2. nakrycie głowy u sióstr zakonnych;
3. w XVII-XVIII w. w Polsce: nakrycie głowy i twarzy wdów oraz starszych kobiet


SJP.pl

Kwef (czarczaf, jaszmak) − określenie zasłony na twarz noszonej przez muzułmanki.

Słowo pochodzi z fr. coiffe („czepek, nakrycie głowy”).

W Polsce XVII wieku terminem tym określano cały kobiecy strój głowy, podbródka, również fryzurę. Zastąpił on podwikę. Nieco później było to jedwabne okrycie głowy. W końcu, pod koniec wieku XVIII określano tak niemodne już nakrycia głowy starszych dam.

Wikipedia


kwefić

okrywać, osłaniać twarz kwefem


SJP.pl


kwefik

zdrobnienie od: kwef


SJP.pl


kwęk

rzadko: odgłos lub odgłosy wydawane przez osobę narzekającą, zmęczoną; kwękanie, kwęczenie


SJP.pl


kwękać

1. o indykach: wydawać głos;
2. potocznie: narzekać, utyskiwać


SJP.pl


kwękacz

potocznie, żartobliwie: osoba ciągle wyrażająca swoje niezadowolenie, często z powodu złego samopoczucia, słabej kondycji fizycznej itp., maruda


SJP.pl


kwękania

narzekanie, utyskiwanie, uskarżanie się


SJP.pl


kwękanie

narzekanie, utyskiwanie, uskarżanie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwękać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwękać ndk.

Wiktionary


kwęknąć

1. potocznie: powiedzieć coś z niezadowoleniem;
2. o indykach: wydać charakterystyczny głos


SJP.pl


kweński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kwenami, dotyczący Kwenów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kweński;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwenowie lm m.

Wiktionary


kwercetyna

organiczny wielopierścieniowy związek aromatyczny, pochodna flawonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. organiczny, wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego, należący do flawonoli, który znajduje zastosowanie m.in. w lecznictwie i jako barwnik;

Wiktionary

Kwercetyna (łac. quercetum ‘las dębowy’) – organiczny, wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego, zaliczany do flawonoli, mający zastosowanie w lecznictwie. Może występować jako pochodna glikozydowa lub w stanie wolnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fitaminy są to substancje pomocne w usuwaniu z organizmu substancji szkodliwych dla zdrowia, a niektóre z nich mają znaczenie w kształtowaniu odpowiedniej odporności organizmu na choroby, jak np. kwercetyna występująca w dużej ilości w cebuli (…)

Wiktionary


kwercetynowy

związany z kwercetyną


SJP.pl


kwerenda

1. poszukiwanie potrzebnej informacji w aktach, bibliotekach, spisach itp.; przeszukiwanie zasobów danych;
2. dawniej: poszukiwanie, dochodzenie, śledztwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. fraza powodująca wygenerowanie raportu z bazy danych;

 (1.2) daw., dziś książk. gromadzenie danych potrzebnych do wyjaśnienia sprawy

 (1.3) daw. badanie, śledztwo, dochodzenie

Wiktionary

Kwerenda (łac. quaerenda, ang. query, „zapytanie”) – poszukiwanie informacji w zasobie archiwum lub biblioteki. Celem kwerendy może być zarówno samo pobranie danych, jak i modyfikacje danych. Kwerendy przeprowadza się osobiście w czytelni instytucji, można skierować do niej zapytanie lub skorzystać ze zdigitalizowanych materiałów archiwalnych lub bibliotecznych online.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Symbol oznacza "wszystkie kolumny". Tak więc, jeżeli kwerenda ma zwrócić wszystkie dane zapisane w tabeli, możemy albo kolejno zaznaczać wszystkie kolumny, albo wybrać ten symbol.

 (1.2) Przyznam, że nie zetknęłam się z tym wyrazem, ale szybka kwerenda internetowa potwierdziła ok. 100 użyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwerendarz mos., kwerendowanie n.

 czas. kwerendować ndk.

Wiktionary


kwerendarz

osoba prowadząca kwerendę, przeszukująca zasoby archiwów, muzeów, bibliotek itp. w celu zgromadzenia informacji na ustalony temat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba prowadząca kwerendę; przeszukująca zasoby archiwów, muzeów itp.; gromadząca informacje na jakiś temat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwerenda ż., kwerendowanie n.

 czas. kwerendować ndk.

Wiktionary


kwerendować

dawniej: szukać, badać, sprawdzać coś, dochodzić czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. szukać, dochodzić czegoś; sprawdzać, badać coś

 (1.2) inform. rzad. tworzyć, wysyłać zapytanie (kwerendę) do bazy danych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwerenda ż., kwerendarz mos., kwerendowanie n.

Wiktionary


kwerendowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. szukanie, dochodzenie czegoś; sprawdzanie, badanie coś

 (1.2) inform. rzad. tworzenie, wysyłanie zapytania (kwerendy) do bazy danych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwerenda ż., kwerendarz mos.

 czas. kwerendować ndk.

Wiktionary


kweres

dawniej:
1. zamieszanie, tumult, rwetes;
2. dochodzenie, śledztwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. sytuacja chaosu

 (1.2) daw. dochodzenie, śledztwo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mętlik, miszmasz, rozgardiasz, tumult, zamęt, zamieszanie

 (1.2) kwerenda

Wiktionary


kwerfurcki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Querfurtem (Kwerfurtem)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwerfurt mrz.

Wiktionary


kwerfurt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt;

 (1.2) geogr. hist. samodzielne księstwo w Saksonii

Wiktionary

Querfurt (pol. hist. Kwerfurt) – miasto w Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Saalekreis, na zachód od miasta Halle (Saale). Przed zjednoczeniem Niemiec należało do NRD. W 2005 miasto liczyło ok. 12 000 mieszkańców, obecnie zamieszkuje je 11 994 (2009).

z Kwerfurtu pochodził św. Bruno, który zginął śmiercią męczeńską w roku 1009, prowadząc misję chrystianizacyjną na życzenie Bolesława Chrobrego wśród plemion pruskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brunon urodził się w 974 r. w rodzinie grafów niemieckich w Kwerfurcie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwerfurtczyk mos., kwerfurtka ż.

 przym. kwerfurcki

Wiktionary


kwerulanctwo

chorobliwa tendencja do procesowania się, często z błahych powodów; pieniactwo; kwerulencja


SJP.pl


kwerulant

człowiek skłonny do kłótni; kłótnik, awanturnik


SJP.pl


kwerulencja

chorobliwa tendencja do procesowania się, często z błahych powodów; pieniactwo


SJP.pl


kwesta

1. zbiórka darów, zwykle na jakiś szczytny cel;
2. dary zebrane podczas tej zbiórki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zbiórka datków na różne cele

 (1.2) rel. daw. zbiórka płodów rolnych jako darów dla klasztoru przeprowadzana zwyczajowo jesienią po zbiorach

Wiktionary

Kwesta – zbieranie datków pieniężnych, rzadziej innych dóbr materialnych, przez kwestarzy.

Jej celem jest zdobycie środków na cele charytatywne lub publiczne ofiarowanych przez darczyńców.

Słowem kwesta określa się również datki zebrane podczas kwesty.

Polskie organizacje zajmujące się kwestą to m.in. Caritas i Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwesta WOŚP przebiega spokojnie.

 (1.2) Brat Masseo opowiedział nowicjuszom, co przytrafiło mu się na kweście.

 (1.2) W listopadzie franciszkanie przywieźli z kwesty jagniątko, kozę i trzy tuziny kaczek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwestarz m., kwestowanie n.

:: fż. kwestarka ż.

 czas. kwestować

Wiktionary


kwestarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta kwestująca

Wiktionary

Kwestarz – członek zakonu żebraczego albo osoba kwestująca, czyli zbierająca datki pieniężne lub w naturze na cele publiczne bądź charytatywne.

Dawniej określano tak wędrownych zakonników zbierających datki na utrzymanie klasztoru. W czasach współczesnych są to zazwyczaj wolontariusze, niekiedy występujący jako przedstawiciele określonej organizacji lub fundacji i opłacani za uczestnictwo w kweście.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wolę ziewające kwestarki niżeli modlące się i płaczące potwory.

 (1.1) Widziałem dzisiaj na mieście dużo kwestarek WOŚP, zbierały pieniądze na wsparcie dziecięcej medycyny ratunkowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwesta ż., kwestowanie n.

:: fm. kwestarz mos.

 czas. kwestować ndk.

Wiktionary


kwestarski

przymiotnik od: kwestarz, kwestowanie


SJP.pl


kwestarz

zakonnik zbierający datki na utrzymanie klasztoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. przest. zakonnik prowadzący osobiście zbiórkę darów dla klasztoru

 (1.2) przest. osoba kwestująca

Wiktionary

Kwestarz – członek zakonu żebraczego albo osoba kwestująca, czyli zbierająca datki pieniężne lub w naturze na cele publiczne bądź charytatywne.

Dawniej określano tak wędrownych zakonników zbierających datki na utrzymanie klasztoru. W czasach współczesnych są to zazwyczaj wolontariusze, niekiedy występujący jako przedstawiciele określonej organizacji lub fundacji i opłacani za uczestnictwo w kweście.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy nim stał kwestarz, sędzia tuż przy bernardynie.

 (1.1) Brat kwestarz wrócił wieczorem z żukiem wypełnionym dyniami.

 (1.2) Proboszcz nic nie mógł zrobić, teren przed wejściem do kościoła opanowali kwestarze WOŚP.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwesta ż., kwestowanie n.

:: fż. kwestarka ż.

 czas. kwestować ndk.

Wiktionary


kwestia

1. pewne zagadnienie, sprawa do rozstrzygnięcia
2. wypowiedź aktora w sztuce, filmie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) problem wymagający rozważenia lub rozwiązania

 (1.2) motyw postępowania

 (1.3) warunek, którego spełnienie jest potrzebne do rozwiązania problemu

 (1.4) wypowiedź aktora na scenie

 (1.5) przen. dowolna wypowiedź wyjęta z kontekstu

Wiktionary

  • Kwestia wstępna – hasło dotyczące prawa prywatnego międzynarodowego
  • Kwestia homerycka – spór dotyczący kwestii czy Iliada i Odyseja są autorstwa Homera
  • Kwestia rzymska – konflikt pomiędzy Stolicą Apostolską i rządem Zjednoczonego Królestwa Włoch toczący się w latach 1861-1929

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta kwestia nie była dotąd analizowana.

 (1.2) To kwestia zasad, a nie wyłącznie pieniędzy.

 (1.3) Znalezienie odpowiedzi na to pytanie jest tylko kwestią czasu.

 (1.4) Jakoś wygłosił swoją kwestię, pomimo paraliżującej go tremy.

 (1.5) Ale palnąłem głupotę! – No cóż, ta kwestia rzeczywiście niezbyt ci się udała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɛstʲja, AS: kfestʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. westionowanie n., zakwestionowanie n.

 czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) problem, sprawa

Wiktionary


kwestie

1. pewne zagadnienie, sprawa do rozstrzygnięcia
2. wypowiedź aktora w sztuce, filmie


SJP.pl


kwestionariusz

druk zawierający pytania i miejsca na wpisanie odpowiedzi; ankieta, formularz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) arkusz zawierający szereg pytań dotyczących konkretnego zagadnienia

Wiktionary

Kwestionariusz – jedno z narzędzi badawczych w naukach społecznych.

Rozróżnia się kwestionariusz ankiety i kwestionariusz wywiadu. Pierwszy jest przekazywany respondentowi do uzupełnienia; drugi służy ankieterowi jako plan zadawanych pytań i uzupełniany jest przez niego. Zależnie od zaleceń metodologicznych możliwa jest większa lub mniejsza ingerencja ankietera w treść prezentowanych pytań efekt ankieterski.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) ankieta, formularz

Wiktionary


kwestionariuszowy

kwestionariusz


SJP.pl

Patrz:

kwestionariusz

kwestionować

podawać w wątpliwość słuszność czegoś lub zaprzeczać czemuś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zaprzeczać czemuś, wątpić w słuszność czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfɛstʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: kfestʹi ̯õnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwestia ż., kwestionowanie n., zakwestionowanie n.

 czas. zakwestionować

Wiktionary


kwestionowalny

dający się kwestionować


SJP.pl


kwestionowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwestionować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfɛstʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: kfestʹi ̯õnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.

 rzecz. zakwestionowanie n.

Wiktionary


kwestor

1. główny księgowy
2. w starożytnym Rzymie urzędnik odpowiedzialny za finanse


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) główny księgowy na wyższej uczelni

 (1.2) hist. w starożytnym Rzymie: urzędnik sprawujący początkowo funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych, a później administratora skarbu publicznego;

 (1.3) hist. w dawnej Polsce: urzędnik zajmujący się finansami

Wiktionary

Kwestor (łac. quaestor) – w starożytnym Rzymie, w początkach republiki, urzędnik sprawujący funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych. Później powierzono kwestorowi administrację skarbem publicznym, a funkcje sądownicze przeszły na pretorów i trybunów. Początkowo kwestorów było dwóch, od 421 p.n.e. czterech, od 267 p.n.e. 8, od czasów Sulli 20, a Cezar zwiększył ich liczbę do 40. Odpowiedzialni byli za sprawy finansowe: nadzór nad kasą państwową, gromadzenie i rozdział pieniędzy, zbieranie podatków, zarządzanie kasą wojskową (wypłata żołdu, sprzedaż łupów itp.).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkfɛstɔr, AS: kfestor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwestura ż., kwesta ż., sekwestracja ż.

:: fż. kwestorka ż.

 czas. kwestować

 przym. kwestorski

Wiktionary


kwestorka

główna księgowa lub kierowniczka działu księgowości wyższej uczelni; kierowniczka kwestury


SJP.pl


kwestować

zbierać datki na cel społeczny lub dobroczynny


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) zbierać datki na cel społeczny lub dobroczynny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kwestował na ulicy zbierając na obronę zwierząt i po raz pierwszy zadarł z policją.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfɛˈstɔvat͡ɕ, AS: kfestovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwesta ż., kwestarz m., kwestarka ż., kwestowanie n., kwestor m., kwestorka ż., kwestura ż.

Wiktionary


kwestowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwestować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skończcie już z tym kwestowaniem pod kościołem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwesta ż., kwestarka ż., kwestarz mos., kwestura ż.

 czas. kwestować

Wiktionary


kwestura

dział wyższej uczelni zajmujący się sprawami finansowo-księgowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. dział finansowo-księgowy na wyższej uczelni

 (1.2) hist. starożytny Rzym urząd kwestora

 (1.3) hist. starożytny Rzym biuro kwestora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwestor m., kwestorka ż., kwesta ż., kwestowanie n.

 czas. kwestować ndk.

 przym. kwestorski

Wiktionary


kwestyjka

zdrobnienie od: kwestia


SJP.pl


kwetiapina

pochodna benzodiazepiny, środek przeciwpsychotyczny stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych, np. schizofrenii


SJP.pl

Wikipedia


kwezal

ptak z rzędu pilików o wielobarwnym upierzeniu i długi ogonie, uważany za symbol wolności; znajduje się na fladze Gwatemali


SJP.pl


kwezytozaur

rodzaj dużego, roślinnego dinozaura z grupy tytanozaurów


SJP.pl

Kwezytozaur (Quaesitosaurus orientalis) – duży, roślinożerny zauropod z grupy tytanozaurów (Titanosauria), z rodziny nemegtozaurów (Nemegtosauridae).

Żył w późnej kredzie (80-65 mln lat temu) na terenach Azji. Długość ciała do 23 m. Jego szczątki znaleziono w Mongolii.

Wikipedia


kwh

kilowatogodzina


SJP.pl


kwi

wyraz naśladujący głos wydawany przez świnię


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez świnię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W chlewiku mieszka świnka / i trąca ryjkiem drzwi. / Gdy niosą jej jedzenie / to ona: kwi, kwi, kwi!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiczenie n., kwik, kwiknięcie

 czas. kwiczeć, kwiknąć

Wiktionary


kwiaciareczka

zdrobnienie od: kwiaciarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kwiaciarka

 (1.2) młoda kwiaciarka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfʲjät͡ɕaˈrɛt͡ʃka, AS: kfʹi ̯äćarečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiaciarka ż.

 czas. ukwiecić

Wiktionary


kwiaciarenka

zdrobnienie od: kwiaciarnia


SJP.pl


kwiaciarka

kwiaciarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zaw. ogrod. sprzedawczyni kwiatów, pracownica kwiaciarni

 (1.2) zaw. ogrod. hodowczyni kwiatów

 (1.3) kobieta, która wyrabia sztuczne kwiaty

Wiktionary

Kwiaciarka – planowany polski film fabularny z 1939 roku na podstawie powieści Małgorzaty Adamówny.

Realizacja filmu, przewidziana na 1940, nie została rozpoczęta z uwagi na wybuch II wojny światowej.

Wikipedia

Patrz:

kwiaciarz

Wymowa:

IPA: kfʲjäˈt͡ɕarka, AS: kfʹi ̯äćarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwitnięcie n., kwitnienie n., kwiat m., kwiaciarnia ż., kwiaciarstwo n., kwietnik m., ukwiecanie n., ukwiecenie n.

:: fm. kwiaciarz m.

:: zdrobn. kwiaciareczka ż.

 czas. kwitnąć ndk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk.

 przym. kwiatowy, kwiaciarniany, kwiecisty

 przysł. kwiecisto

Wiktionary


kwiaciarnia

sklep, w którym sprzedaje się kwiaty, bukiety; kwieciarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. sklep z kwiatami

Wiktionary

Kwiaciarnia:

1. przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się detaliczną sprzedażą kwiatów, a także innych artykułów pokrewnych, będące własnością osób fizycznych lub prawnych,

2. jednostka będąca stałym punktem detalicznej sprzedaży kwiatów oraz stworzonych z nich kompozycji, dysponująca lokalem wyposażonym w odpowiednie urządzenia służące do ekspozycji i sprzedaży,

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lecę do kwiaciarni kupić mamie tulipany na urodziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjäˈt͡ɕarʲɲa, AS: kfʹi ̯äćarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwiaciarniany, kwiatowy

 rzecz. kwitnięcie n., kwiaciarka, kwiaciarz, kwiat

 czas. ukwiecić

Wiktionary


kwiaciarski

dotyczący kwiaciarza, kwiaciarstwa


SJP.pl


kwiaciarstwo

kwieciarstwo;
1. uprawa roślin ozdobnych;
2. wyrób sztucznych kwiatów;
3. handel kwiatami


SJP.pl

Kwiaciarstwo – dział ogrodnictwa, zajmujący się uprawą i produkcją roślin ozdobnych.

Rośliny ozdobne hoduje się do celów użytkowych, głównie dekoracyjnych. Są to przede wszystkim:

  • rośliny uprawiane na kwiat cięty,
  • rośliny uprawiane w pojemnikach (rośliny doniczkowe),
  • materiał nasadzeniowy i rozmnożeniowy (nasiona, cebule, kłącza, sadzonki, rozsady).

Wikipedia


kwiaciarz

1. osoba hodująca lub sprzedająca kwiaty;
2. osoba zajmująca się wyrobem sztucznych kwiatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. ogrod. sprzedawca kwiatów, pracownik kwiaciarni

 (1.2) zaw. hodowca kwiatów

 (1.3) wytwórca sztucznych kwiatów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲjät͡ɕaʃ, AS: kfʹi ̯äćaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiaciarnia ż., kwiat m., kwietnik m., kwiecień m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n.

:: fż. kwiaciarka ż.

 czas. kwitnąć ndk., przekwitać ndk., ukwiecić dk.

 przym. kwiecisty, kwietniowy, kwiatowy

 przysł. kwiecisto

Wiktionary


kwiaciasty

ozdobiony kwiatami; mający deseń w kwiaty


SJP.pl


kwiaciaty

rzadko: ozdobiony kwiatami lub wzorem w barwne kwiaty; kwieciaty, kwiecisty, kwiaciasty, kwietny


SJP.pl


kwiat

1. część rośliny będąca organem rozmnażania płciowego;
2. roślina kwitnąca;
3. potocznie: roślina doniczkowa;
4. roślinny motyw dekoracyjny;
5. najwartościowsza, wybrana część czegoś; wybór;
6. w łowiectwie: ogon łosia, jelenia, daniela; biały czubek kity lisa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania

 (1.2) ogrod. kwitnąca roślina ozdobna

 (1.3) pot. roślina doniczkowa

 (1.4) przen. najlepsza część społeczności

 (1.5) daw. przen. dziewictwo

 (1.6) uczn. fiat

Wiktionary

Kwiat – organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania. Stanowi fragment pędu o ograniczonym wzroście ze skupieniem liści płodnych i płonnych, służących odpowiednio, bezpośrednio i pośrednio do rozmnażania płciowego (generatywnego). Kwiat charakterystyczny dla roślin nasiennych (czyli kwiatowych) jest organem homologicznym do kłosa zarodnionośnego (sporofilostanu) roślin ewolucyjnie starszych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiaty tego kaktusa odrażająco śmierdzą.

 (1.2) Na zakończenie roku szkolnego nauczycielce wręczono niedrogą wiązankę kwiatów.

 (1.3) Rozbrykany kot strącił kwiat z parapetu.

 (1.4) Wikipedyści to kwiat internautów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjat, AS: kfʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozkwitanie n., rozkwit mrz., kwitnięcie n., kwietniówka ż., kwiecień mrz., kwiaciarstwo n., kwiaciarz m., kwiaciarka ż., kwiaciarnia ż., kwietnik m., kwiatostan m., kwiecie n.

:: zdrobn. kwiatek m., kwiatuszek m.

 czas. kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecić dk.

 przym. kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietniowy, kwiaciarski

 przysł. kwiecisto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kwiatek

 (1.3) kwiatek

 (1.5) kwiatek, panieński kwiatek

Wiktionary


kwiateczek

zdrobnienie od: kwiatek


SJP.pl


kwiatek

zdrobnienie od: kwiat; kwiatuś, kwiatunio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kwiat

 (1.2) niewielkich rozmiarów roślina kwitnąca

 (1.3) pot. drobna roślina doniczkowa

 (1.4) pot. przen. błąd ortograficzny lub merytoryczny w tekście

 (1.5) łow. ogon sarny

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Bartłomiej Kwiatek − polski powożący, trener, medalista mistrzostw świata w powożeniu
  • Józef Kwiatek − polski działacz socjalistyczny i dziennikarz
  • Józef Kwiatek − polski socjolog, pedagog, nauczyciel akademicki, poseł na Sejm
  • Krzysztof Kwiatek − polski lekarz weterynarii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiatki tego kaktusa pięknie pachną.

 (1.2) Na zakończenie roku szkolnego nauczycielce wręczono niedrogą wiązankę kwiatków.

 (1.3) Rozbrykany kot strącił kwiatek z parapetu.

 (1.4) Zebrałem cały wazon kwiatków w twoim wypracowaniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲjatɛk, AS: kfʹi ̯atek

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kwiat.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwiatuszek

 (1.4) byk

Wiktionary


kwiatkiewicz

nazwisko


SJP.pl


kwiatkowice

W Polsce
  • Kwiatkowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Prochowice
  • Kwiatkowice – wieś w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Bogdaniec
  • Kwiatkowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Wodzierady
  • Kwiatkowice – gromada
  • Kwiatkowice – część miasta Kraśnika w województwie lubelskim

Wikipedia


kwiatkowski

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 7789;

Wiktionary

Kwiatkowski (forma żeńska: Kwiatkowska; liczba mnoga: Kwiatkowscy) – nazwisko należące do grupy 20 najpopularniejszych nazwisk używanych w Polsce. Według bazy PESEL 19.01.2024 r. nosiło je 33 207 Polek i 32 235 Polaków. Najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w Polsce centralnej i na Pomorzu Gdańskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiatkowski porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwietnik mzw./mrz.

Wiktionary


kwiatkowy

kwiatek


SJP.pl

Patrz:

kwiatek

kwiatobranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zbieranie kwiatów

Wiktionary


kwiatogłówka

rodzaj kwiatostanu, w którym bezszypułkowe kwiaty osadzone są na wierzchołku pędu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. kwiat kwiatostanu osadzony bezpośrednio na wierzchołku pędu

Wiktionary


kwiatomat

automat do sprzedaży kwiatów


SJP.pl


kwiatomir

kwiatomir czteroplamy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


kwiaton

dekoracyjny element architektoniczny wieńczący gotyckie hełmy wież


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. detal architektoniczny w kształcie stylizowanego kwiatu charakterystyczny dla gotyku i neogotyku;

Wiktionary

Kwiaton (fr. fleuron) – detal architektoniczny charakterystyczny dla motywów architektury i sztuki gotyku i neogotyku, wykonany w kształcie kwiatu o rozłożonych pączkach w otoczeniu zazwyczaj czterech liści na kilku poziomach, czasem uzupełniany żabkami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przypory katedry ozdobione są pinaklami zwieńczonymi kwiatonami.

Wiktionary


kwiatonośny

wytwarzający kwiaty; kwiatorodny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. taki, który wytwarza kwiaty

Wiktionary


kwiatonowice

Kwiatonowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice, zamieszkana przez Pogórzan.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wikipedia


kwiatorodny

wytwarzający kwiaty; kwiatonośny


SJP.pl


kwiatostan

pęd kwiatonośny, skupienie kwiatów na osi kwiatostanowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. zgrupowanie kwiatów na jednym pędzie rośliny;

Wiktionary

Kwiatostan (ang. inflorescence, łac. inflorescentium) – wyodrębniające się od pozostałej części rośliny skupienie rozgałęzień pędów zakończonych kwiatami. W obrębie kwiatostanu znajdować się mogą poza nimi także liście przykwiatowe (podkwiatek i przysadka), a sam kwiatostan bywa wsparty liściem zwanym podsadką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiatostan mniszka składa się z kwiatów języczkowych skupionych w koszyczek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjaˈtɔstãn, AS: kfʹi ̯atostãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwiatostanowy

 zob. kwiat.

Wiktionary


kwiatostanowy

przymiotnik od: kwiatostan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwiatostanem, dotyczący kwiatostanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żeby ułatwić sobie pracę, przycinamy pędy kwiatostanowe tuż nad liśćmi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiatostan m.

 przym. kwietniowy

Wiktionary


kwiatosław

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący kwiat”. W Polsce używane bywało w formie Tworzyjan. Od Floriana wywodzi się także czeski neologizm Květoslav.

Żeński odpowiednik: Florianna, Floriana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Kwiatosław i jestem kwiaciarzem oraz florystą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjaˈtɔswaf, AS: kfʹi ̯atosu̯af

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Kwiatosławek mos., Kwiatek mos., Kwiatuszek mos., Kwiatuś mos., Kwiatunio mos.

:: fż. Kwiatosława ż.

 przym. Kwiatosławowy

 zob. Kwietosław.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Kwietosław; zdrobn. Kwiatosławek, Kwiatek, Kwiatuszek, Kwiatuś, Kwiatunio

Wiktionary


kwiatosława

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Kwiatosław

Wiktionary

Florianna, Floriana – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Florian, które z kolei pochodzi od łac. florus – „kwitnący” i oznacza „należący do Florusa”. Florianna jest nadawana w Polsce od XV wieku, a po raz pierwszy zapisana była w formie Floryjana. Zanotowano także zdrobnienie Floszka, oraz drugie, Tworka, które mogło pochodzić od Florianny z substytucją polską (jak Florian → Tworzyjan), lub też od imion rodzimych zaczynających się na Tworzy-.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiatosława to rzadkie imię żeńskie w Polsce.

 (1.1) Mam na imię Kwiatosława i jestem kwiaciarką oraz florystką z Chorzowa.

 (1.1) Pani Kwiatosławo, proszę nas jutro odwiedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfʲjatɔˈswava, AS: kfʹi ̯atosu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwietosław mos.

:: war. Kwietosława ż.

:: zdrobn. Kwiatosławka ż., Kwiatka ż., Kwiatuszka ż., Kwiatusia ż., Kwiatunia ż., Kwiatulka ż.

:: fm. Kwiatosław mos.

 przym.

:: gwara. przest. Kwiatosławin, Kwiatosławowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Kwietosława; zdrobn. Kwiatosławka, Kwiatka, Kwiatuszka, Kwiatusia, Kwiatunia, Kwiatulka

Wiktionary


kwiatówka

kwiatówka zmierzchnicowata - gatunek owada z rodziny bzygowatych


SJP.pl


kwiatownik

rodzaj ptaków z rodziny nektarników


SJP.pl


kwiatowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący kwiatów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ogrodach hodowane są także przebiśniegi, szarotki, lilie złotogłów, maczki alpejskie, żółte rudbekie i inne rośliny kwiatowe, popularne również w innych częściach Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjaˈtɔvɨ, AS: kfʹi ̯atovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwietnik m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarnia ż.

 czas. kwitnąć, zakwitać, przekwitać, pokwitać, ukwiecić

 przym. kwietny, kwiecisty, ukwiecony

 przysł. kwieciście, kwiecisto

Wiktionary


kwiatunio

zdrobnienie od: kwiat; kwiatuś, kwiatek


SJP.pl


kwiatuś

zdrobnienie od: kwiat; kwiatek, kwiatunio


SJP.pl


kwiatuszek

zdrobnienie od: kwiat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kwiat

 (1.2) mały kwiat

 (1.3) uczn. dziewczyna, która często przebywa z chłopcami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mamciu, jak kwiatuszki tego kaktusika pięknie pachną!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjaˈtuʃɛk, AS: kfʹi ̯atušek

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kwiat.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwiatek

Wiktionary


kwic

[czytaj: kłik] typ skorowidza, w którym kluczowe słowa znajdują się w środku wiersza


SJP.pl


kwiczeć

wydawać z siebie odgłosy świń; kwikać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwiczeć, kwiknąć)

 (1.1) o świni: wydawać charakterystyczny głos

 (1.2) o człowieku: wydawać ostre dźwięki, o wysokim tonie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲit͡ʃɛt͡ɕ, AS: kfʹičeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiczenie n., kwiczoł mzw., kwik mrz.

 czas. kwiknąć dk., zakwiczeć dk.

 wykrz. kwi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piszczeć

 (1.1) drzeć się, piszczeć

Wiktionary


kwiczenie

głos wydawany przez świnie, dziki; kwikanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie charakterystycznego, typowego dla świni, głosu o wysokim tonie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: kfʹičńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwik mrz., kwiknięcie n.

 czas. kwiczeć ndk., kwiknąć dk.

 wykrz. kwi

Wiktionary


kwiczoł

ptak z rodziny drozdów, gniazduje głównie w parkach i ogrodach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus pilaris|ref=tak., niewielki europejski ptak wędrowny;

Wiktionary

Kwiczoł (Turdus pilaris) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący północną i środkowo-wschodnią Europę na wschód od Renu i północ od Alp oraz Azję do środkowej Syberii (aż do rzeki Ałdan). W 2. połowie XX wieku skolonizował też część zachodniej Europy i Wyspy Brytyjskie. Zimuje w południowej i zachodniej Europie, północnej Afryce oraz w Azji Południowo-Zachodniej. Nie wyróżnia się podgatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie dziwota, gdyż kwiczołowi jeno o bytowanie i rozrost jemioły chodzi, albowiem kwiczoł żywi się jagodami jemioły. (S. Żeromski: Róża)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲit͡ʃɔw, AS: kfʹičou̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwik mrz.

 czas. kwiczeć

Wiktionary


kwidziński

nazwisko


SJP.pl


kwidzyn

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie pomorskim;

Wiktionary

Kwidzyn (łac. Quedin/Insula Sanctae Mariae, niem. Marienwerder, prus. Kwedīns, Kwēdina, Kwīdina, błędnie Kwidzyń) – miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu kwidzyńskiego oraz gminy wiejskiej Kwidzyn.

Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r., Kwidzyn liczył 36 731 mieszkańców i był pod względem liczby ludności dziewiątym miastem w województwie pomorskim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkfʲid͡zɨ̃n, AS: kfʹiʒỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwidzynianin m., kwidzynianka ż.

 przym. kwidzyński

Wiktionary


kwidzynianin

mieszkaniec Kwidzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kwidzyna

 (1.2) osoba pochodząca z Kwidzyna, urodzona w Kwidzynie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwidzyn m.

:: fż. kwidzynianka ż.

 przym. kwidzyński

Wiktionary


kwidzynianka

mieszkanka Kwidzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kwidzyna

 (1.2) kobieta pochodząca z Kwidzyna, urodzona w Kwidzynie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwidzyn n.

:: fm. kwidzynianin m.

 przym. kwidzyński

Wiktionary


kwidzyński

przymiotnik od: Kwidzyn


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kwidzynem, dotyczący Kwidzyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwidzyn m., kwidzynianin m., kwidzynianka ż.

Wiktionary


kwiecenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwiecić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwiecić, ukwiecić

 przym. kwietniowy

Wiktionary


kwiecewo

Kwiecewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kwiecewo, po jej zniesieniu w gromadzie Świątki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Wikipedia


kwieciak

chrząszczyk z rodziny ryjkowców, szkodnik drzew owocowych


SJP.pl


kwieciarka

kwieciarz; kwiaciarka


SJP.pl


kwieciarnia

sklep, w którym sprzedaje się kwiaty, bukiety; kwiaciarnia


SJP.pl


kwieciarstwo

kwiaciarstwo;
1. uprawa roślin ozdobnych;
2. wyrób sztucznych kwiatów;
3. handel kwiatami


SJP.pl


kwieciarz

człowiek hodujący lub sprzedający kwiaty; kwiaciarz


SJP.pl


kwieciaty

rzadko: ozdobiony kwiatami lub wzorem w barwne kwiaty; kwiaciaty, kwiecisty, kwiaciasty, kwietny


SJP.pl


kwiecić

poetycko:
1. zdobić, okrywać kwiatami; maić;
2. przestarzałe: zdobić wyrób stalowy elementami ze złota lub srebra;
3. kwiecić się - pokrywać się kwiatami, rozkwitać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zdobić kwiatami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiecenie n., kwiecień mrz.

 czas. ukwiecić

 przym. kwietniowy

Wiktionary


kwiecie

rośliny kwitnące lub kwiaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. kwiaty (szczególnie w odniesieniu do ich dużej ilości, wielości, intensywności barw lub zapachów)

Wiktionary

Kwiecie – przysiółek wsi Kalsko w Polsce, położony w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz. Wchodzi w skład sołectwa Kalsko.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa gorzowskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Łąki pokryły się wielobarwnym kwieciem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲjɛ̇t͡ɕɛ, AS: kfʹi ̯ėće

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kwiat.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwiaty

Wiktionary


kwiecień

czwarty miesiąc w roku kalendarzowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czwarty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);

Wiktionary

Kwiecień – czwarty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 30 dni.

Kwiecień jest miesiącem wiosennym na półkuli północnej, a jesiennym na południowej.

Kwiecień zawsze zaczyna się w ten sam dzień tygodnia co lipiec, a w latach przestępnych dodatkowo także co styczeń.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwiecień jest moim ulubionym miesiącem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲjɛ̇t͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: kfʹi ̯ėćė̃ń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiaciarz m., kwietniówka ż., kwiat m., kwietnik m.

 czas. kwiecić ndk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., ukwiecić dk., ukwiecać ndk.

 przym. kwietniowy, kwiecisty, kwietny

 przysł. kwietniowo, kwieciście, kwietnie, kwiecisto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. apryl.

Wiktionary


kwieciński

nazwisko


SJP.pl

  • Kwieciński – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Kwieciński:

  • Andrzej Kwieciński (ur. 1984) – polski kompozytor
  • Cezary Kwieciński (ur. 1966) – polski aktor
  • Czesław Kwieciński (ur. 1943) – polski zapaśnik, pięciokrotny olimpijczyk
  • Feliks Kwieciński (1850-1932) – polski botanik i mykolog
  • Grzegorz Kwieciński (ur. 1957) – polski artysta plastyk, reżyser teatralny
  • Hubert Kwieciński (1948-2011) – polski lekarz neurolog, wykładowca akademicki
  • Jerzy Kwieciński (ur. 1959) – polski inżynier i urzędnik państwowy
  • Jerzy Kwieciński (ur. 1889) – oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Maciej Kwieciński – (ur. 1853) – polski lekarz, honorowy obywatel Oświęcimia
  • Michał Kwieciński (ur. 1951) – polski scenarzysta, reżyser, producent filmowy
  • Rafał Kwieciński (ur. 1975) – polski piłkarz
  • Tadeusz Kwieciński (1903-1960) – polski muzyk, dyrygent, kompozytor
  • Wincenty Kwieciński (1882-?) – podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego
  • Wincenty Jerzy Kwieciński (1916–1984) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego
  • Włodzimierz Kwieciński (ur. 1955) – polski karateka
  • Zbigniew Kwieciński (ur. 1941) – polski pedagog i socjolog wychowania
  • Bogdan Kwieciński (ur. 1895) – pułkownik dyplomowany Polskich Sił Powietrznych, wiceprezydent Międzynarodowej Federacji Lotniczej.

Wikipedia


kwieciściej

stopień wyższy od przysłówków: kwieciście, kwiecisto


SJP.pl


kwiecisto

przysłówek sposobu

 (1.1) barwnie, będąc przyozdobionym w kwiaty

 (1.2) przen. ozdobnie, w sposób napuszony i sztuczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiecie n., kwiaciarstwo n., kwiaciarz m., kwiaciarka ż., kwietnik m., ukwiecanie n., ukwiecenie n., kwiatanga ż., kwiatowość ż., kwietność ż., kwiecień m., kwiecistość ż., kwietnica ż., kwietniczek m., okwiat m., kwitnienie n., zakwitanie n., zakwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., pokwitanie n., wykwit m.

 czas. ukwiecać ndk., ukwiecić dk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk.

 przym. kwiatowy, kwiatkowy, kwiatuszkowy, kwietny, kwiecisty, kwietniowy, kwietnikowy, kwiaciarski

 przysł. kwietnie, kwietniowo

Wiktionary


kwiecistość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwieciste; cecha tych, którzy są kwieciści

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwiecisty

 przysł. kwieciście, kwiecisto

Wiktionary


kwiecistszy

stopień wyższy od przymiotnika: kwiecisty


SJP.pl


kwiecisty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pokryty licznymi kwiatami

 (1.2) ozdobiony kolorowym wzorem kwiatowym

 (1.3) o sposobie wypowiedzi: bogaty w ozdobniki, wyszukane formy wypowiedzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tańska nie potrafi jednak oddać poetycko piękna przyrody, ogranicza się tylko do wyliczania wspaniałych lasów, kwiecistych łąk i urodzajnych pól.

 (1.2) Po chwili zrzuciła kwiecistą sukienkę i pozostała tylko w czarnych majtkach.

 (1.3) Tam oczywiście powstawały pisane tuszem na jedwabiu kwieciste sprawozdania, które relacjonowały o jeszcze jednym zwycięstwie nad barbarzyńcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiecistość ż., kwiaciarka ż., kwiaciarz mos., kwiat mrz., kwiecień mrz., kwietnik mrz./mzw.

 przym. kwiatowy, kwietny, kwietniowy

 przysł. kwieciście, kwiecisto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) ozdobny, bombastyczny, napuszony, patetyczny

Wiktionary


kwieciszewo

Kwieciszewo (niem. Blütenau) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.

Kwieciszewo uzyskało lokację miejską w 1342 roku, zdegradowane w 1874 roku.

Wikipedia


kwieciszowice

Kwieciszowice (niem. Blumendorf) – wieś w Polsce (sołectwo), położona w południowo-zachodniej części województwa dolnośląskiego, w powiecie lwóweckim, w gminie (miejsko-wiejskiej) Mirsk.

Wikipedia


kwiek

nazwisko


SJP.pl

Kwiek – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1889 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 2220. Nazwisko może pochodzić od rzeczownika kwiek "ćwiek, gwóźdź" lub czasownika kwiekać "być rozszczepionym". To po raz pierwszy odnotowano w Polsce w 1651 roku.

Wikipedia


kwieta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;

Wiktionary

Kwieta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „spokojna”. Patronką tego imienia jest św. Kwieta, wspominana według jednych źródeł wspólnie ze św. Teodorą, zaś zgodnie z innymi – ze św. Hilarym, swoim mężem.

Kwieta imieniny obchodzi 28 listopada.

Znane osoby noszące to imię:

  • Květa Peschke, czeska tenisistka


Wikipedia


kwietnica

rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych


SJP.pl

Integralne części miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Kwietnica – część miasta Słomniki
  • Kwietnica – kolonia wsi Rozłazino w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Łęczyce

Wikipedia


kwietniczek

1. kwietniczek dwojaczek - gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych;
2. zdrobnienie od: kwietnik


SJP.pl


kwietniewo

Kwietniewo (niem. Königlich Blumenau, 1931-1945 Königsblumenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki

Miejscowość leży przy drodze wojewódzkiej nr 527.

Wikipedia


kwietniewski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kwietniewem, dotyczący Kwietniewa

Wiktionary

Kwietniewski (forma żeńska: Kwietniewska; liczba mnoga: Kwietniewscy) – nazwisko polskie. Wg bazy PESEL 17.01.2015 nazwisko to nosiło 2351 Polaków.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kwietniewo n., kwietniewianin m., kwietniewianka ż.

Wiktionary


kwietnik

1. półka, lub cały zestaw półek przeznaczone na kwiaty doniczkowe;
2. grządka obsadzona dekoracyjnie kwiatami w parku lub ogrodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zestaw półeczek z podstawkami na kwiaty

 (1.2) ogrod. teren obsadzony kwiatami;

 (1.3) pojemnik do sadzenia w nim kwiatów

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. nazwa systematyczna|Misumena vatia|ref=tak., gatunek pająka z rodzaju Misumena, który czyha na ofiary w kwiatach;

 (2.2) zool. pająk z gatunku kwietników (2.1)

Wiktionary

  • Kwietnik – miejscowość w województwie warmińsko-mazurskim
  • kwietnik – gatunek pająka
  • kwietnik – rodzaj chrząszczy
  • kwietnik – rodzaj mebla na kwiaty
  • Kwietnik – czasopismo ogrodnicze
  • kwietnik – ozdobna część parku, placu lub ogrodu przydomowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na kwietniku stały olśniewająco piękne róże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲjɛtʲɲik, AS: kfʹi ̯etʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiatostan m., Kwiatkowski m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n., kwiecień m., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., rozkwitanie n., rozkwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., ukwaiecanie n., ukwiecenie n., pokwitanie n., Kwietnik m., kwietniówka ż.

:: zdrobn. kwietniczek m.

 czas. kwitnąć ndk., zakwitać dk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk., pokwitać ndk.

 przym. kwietnikowy, kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietny, kwietniowy

 przysł. kwietnie, kwieciście, kwiecisto

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) stojak, mebel

 (1.2) grządka

 (1.3) pojemnik

 (2.1) gatunek

 (2.2) pająk

hiponimy.

 (1.1) żardiniera, żardyniera, żardinierka, żardynierka

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiatostan m., Kwiatkowski m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n., kwiecień m., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., rozkwitanie n., rozkwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., ukwaiecanie n., ukwiecenie n., pokwitanie n., Kwietnik m., kwietniówka ż.

:: zdrobn. kwietniczek m.

 czas. kwitnąć ndk., zakwitać dk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk., pokwitać ndk.

 przym. kwietnikowy, kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietny, kwietniowy

 przysł. kwietnie, kwieciście, kwiecisto

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-3, 2.1-2) etymn|pol|kwiat|-nik.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) plant stand; (1.2) flowerbed; (1.3) jardiniere; (2.2) flower spider, flower crab spider, goldenrod crab spider

* białoruski: (1.2) кветнік m.

* czeczeński: (1.2) зезагийн беш

* fiński: (1.2) kukkapenkki

* hiszpański: (1.1) jardinera ż.; (1.2) parterre m., macizo m.; (1.3) jardinera ż.

* kazachski: (1.2) гүлбақ

* ukraiński: (1.2) квітник m.

* włoski: (1.1) portavasi m.

źródła.

== kwietnik (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kwiecień

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) łżëkwiat, aprël, kwiecéń

Wiktionary


kwietniówka

1. wycieczka zorganizowana w kwietniu;
2. kobieta w ciąży, której poród planowany jest w kwietniu;
3. bęsica kwietniówka - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) turyst. organizowana w kwietniu wycieczka za miasto, zabawa na wolnym powietrzu (zwłaszcza w lesie)

Wiktionary

Kwietniówka – nieoficjalny przysiółek wsi Michałów-Reginów w Polsce, położonej w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Wieliszew (do 31 grudnia 2007 w gminie Nieporęt).

Leży na północ od Michałowa-Reginowa, w rejonie ulic Długiej i Głównej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak tylko zrobi się ciepło, wybierzemy się na kwietniówkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjɛtʲˈɲufka, AS: kfʹi ̯etʹńufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiecień, kwiat, kwietnik

 przym. kwietniowy, kwiecisty

Wiktionary


kwietniowy

przymiotnik od: kwiecień


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) charakterystyczny dla kwietnia, związany z kwietniem; taki, jak w kwietniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjɛtʲˈɲɔvɨ, AS: kfʹi ̯etʹńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiecień m., kwietniówka ż., kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwietnik m., kwiaciarz m., Kwiecień m./ż., okwiat m., kwiecenie n., ukwiecenie n., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., wykwit m., kwietnica ż., kwietniczek m., Kwietno n., kwiatostan m., kwiatownik m.

 czas. kwiecić ndk., ukwiecić dk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk.

 przym. kwietny, kwiecisty, kwietnikowy, kwiatostanowy

 przysł. kwietnie, kwieciście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. aprylowy

Wiktionary


kwietność

kwietny; kwiecisty


SJP.pl


kwietny

poetycko: pokryty rosnącymi kwiatami; także: przybrany kwiatami; kwiecisty, ukwiecony


SJP.pl


kwietosław

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący kwiat”. W Polsce używane bywało w formie Tworzyjan. Od Floriana wywodzi się także czeski neologizm Květoslav.

Żeński odpowiednik: Florianna, Floriana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Kwietosław i jestem kwiaciarzem oraz florystą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲjɛˈtɔswaf, AS: kfʹi ̯etosu̯af

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Kwietosławek mos., Kwietek mos., Kwietuszek mos., Kwietuś mos., Kwietunio mos.

:: fż. Kwietosława ż.

 przym. Kwietosławowy

 zob. Kwiatosław.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Kwiatosław; zdrobn. Kwietosławek, Kwietek, Kwietuszek, Kwietuś, Kwietunio

Wiktionary


kwietosława

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Kwietosław

Wiktionary

Florianna, Floriana – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Florian, które z kolei pochodzi od łac. florus – „kwitnący” i oznacza „należący do Florusa”. Florianna jest nadawana w Polsce od XV wieku, a po raz pierwszy zapisana była w formie Floryjana. Zanotowano także zdrobnienie Floszka, oraz drugie, Tworka, które mogło pochodzić od Florianny z substytucją polską (jak Florian → Tworzyjan), lub też od imion rodzimych zaczynających się na Tworzy-.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kwietosława to rzadkie imię żeńskie w Polsce.

 (1.1) Mam na imię Kwietosława i jestem kwiaciarką oraz florystką z Chorzowa.

 (1.1) Pani Kwietosławo, proszę nas jutro odwiedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfʲjɛtɔˈswava, AS: kfʹi ̯etosu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwiatosław mos.

:: war. Kwiatosława ż.

:: zdrobn. Kwietosławka ż., Kwietka ż., Kwietuszka ż., Kwietusia ż., Kwietunia ż., Kwietulka ż.

:: fm. Kwietosław mos.

 przym.

:: gwara. przest. Kwietosławin, Kwietosławowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Kwiatosława; zdrobn. Kwietosławka, Kwietka, Kwietuszka, Kwietusia, Kwietunia, Kwietulka

Wiktionary


kwietysta

1. zwolennik kwietyzmu;
2. człowiek o biernej postawie w odniesieniu do świata i spraw życiowych


SJP.pl


kwietystka

1. zwolenniczka kwietyzmu;
2. kobieta o biernej postawie w odniesieniu do świata i spraw życiowych


SJP.pl


kwietystyczny

kwietyzm


SJP.pl

Patrz:

kwietyzm

kwietyzm

1. bierny stosunek do świata, brak wszelkiej aktywności, beznamiętność wobec otaczającej rzeczywistości;
2. doktryna religijno-etyczna stworzona przez hiszpańskiego teologa M. De Molinosa, głosząca, że podstawą życia religijnego powinna być modlitwa, kontemplacja i bierne poddanie woli Bożej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. rel. nurt kładący nacisk na kontemplowanie i modlitwę;

 (1.2) brak zaangażowania, bierność

Wiktionary

Kwietyzm (łac. quietus, spokój) – nurt teologii i duchowości w Kościele katolickim, uznany za herezję, kładący nacisk na osiągnięcie mistycznie pojętego spokoju wewnętrznego drogą zupełnej bierności oraz wyrzeczenia się wolnej woli.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwietysta m., kwietystka ż.

 przym. kwietystyczny

Wiktionary


kwik

głos wydawany przez świnie; kwiczenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ostry, wysoki dźwięk wydawany przez świnię

Wiktionary

Kwik (niem. Quicka) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz nad jeziorem Białoławki.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.

 czas. kwiczeć, kwiknąć

 wykrz. kwi

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kwik (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kwik.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. rtęć

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲik, AS: kfʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.

 czas. kwiczeć, kwiknąć

 wykrz. kwi

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.

 czas. kwiczeć, kwiknąć

 wykrz. kwi

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== kwik (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kwik.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. rtęć

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kwikać

wydawać z siebie odgłosy świń; kwiczeć


SJP.pl


kwikania

głos wydawany przez świnie, dziki; kwiczenie


SJP.pl


kwikanie

głos wydawany przez świnie, dziki; kwiczenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwikać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwikać

Wiktionary


kwiknięcie

głos wydawany przez niektóre zwierzęta, zwłaszcza przez świnie, dziki


SJP.pl


kwilaja

drzewo z Ameryki Południowej, którego kora używana bywa do prania tkanin, w przemyśle kosmetycznym i lecznictwie; mydłokrzew, mydłodrzew, mydłoka


SJP.pl

Mydłodrzewowate (Quillajaceae) – monotypowa rodzina obejmująca rodzaj mydłodrzew (Quillaja), zwany też kwilaja i mydłoka. Rośliny te dawniej zaliczane były do rodziny różowatych, współcześnie uważane są za klad bazalny w obrębie bobowców (Fabales). W obrębie rodzaju wyróżnia się dwa gatunki pochodzące z Ameryki Południowej – Quillaja saponaria rośnie w Chile, a Quillaja lancifolia w Peru oraz na wschodzie kontynentu – w północnej Argentynie, w Urugwaju i w południowej Brazylii.

Wikipedia


kwilcz

wieś w Polsce


SJP.pl

Kwilcz (niem. Quilitz) – wieś sołecka i gminna w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, siedziba gminy Kwilcz.

Wikipedia


kwilecki

przymiotnik od: Kwilcz (gmina w województwie wielkopolskim)


SJP.pl

Osoby

  • Andrzej Kwilecki (1928-2019) – polski socjolog
  • Franciszek Antoni Kwilecki herbu Szreniawa (ur. 15 października 1725 w Kwilczu – zm. 3 lutego 1794 w Druczlałkach k. Wystruci w ówczesnym Królestwie Prus) – kasztelan kaliski, konfederat barski, poseł nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Berlinie, starosta wschowski
  • Kwileccy – polski ród szlachecki
  • Stefan Kwilecki (ur. 19 września 1925 w Malińcu, zm. 1 stycznia 2001 w Szczecinie) – polski konserwator zabytków, architekt, wykładowca

Wikipedia


kwileń

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz;

Wiktionary

Kwileń – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz. Jest drugą co do liczby ludności miejscowością w gminie. Kwileń położony jest przy drodze wojewódzkiej 442 Kalisz- Września. Przez miejscowość przepływa Prosna.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kwileń, po jej zniesieniu w gromadzie Chocz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzieci z Kwilenia pojechały na wycieczkę do Poznania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwilenianin mos., kwilenianka ż.

 przym. kwileński

Wiktionary


kwilenia

1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele


SJP.pl


kwilenianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kwilenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kwilenianie obronili szkołę podstawową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwileń mrz.

:: fż. kwilenianka ż.

 przym. kwileński

Wiktionary


kwilenianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kwilenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starsze kwilenianki nie zgadzają się z decyzją sołtysa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwileń mrz.

:: fm. kwilenianin mos.

 przym. kwileński

Wiktionary


kwilenie

1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele


SJP.pl


kwileński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kwilenia, związany z Kwileniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabawę weselną urządzimy w kwileńskiej remizie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwileń mrz., kwilenianin mos., kwilenianka ż.

Wiktionary


kwilić

1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele


SJP.pl


kwindecz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński

 (1.1) daw. karc. rodzaj gry w karty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲĩndɛt͡ʃ, AS: kfʹĩndeč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kwindeczyk

 przym. kwindeczowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwindeczyk

Wiktionary


kwinkunks

układ pięciu przedmiotów, w którym cztery są na wierzchołkach (np. prostokąta, kwadratu), a piąty w środku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. układ pięciu obiektów w którym cztery znajdują się na kątach, a piąty w środku; również motyw dekoracyjny o takim układzie;

Wiktionary

Kwinkunks (łac. quincunxquinque + uncia, „pięć dwunastych”) – pięcioelementowy wzór geometryczny, spotykany m.in. na kartach do gry, kościach do gry i kostkach domina, składający się z czterech elementów w czterech rogach czworokąta i jednego pośrodku pomiędzy nimi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Również żołnierzy rzymskich legionów w natarciu ustawiano tak, że tworzyli trzy naprzemienne szeregi, w których wyróżnić można geometryczny układ kwinkunksów (…)

Wiktionary


kwinkwenium

dawniej: pięciolecie; kwinkwennium


SJP.pl


kwinkwennium

dawniej: pięciolecie; kwinkwenium


SJP.pl


kwinkwerma

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mar. rzymska galera o prawdopodobnie dwóch lub trzech rzędach wioseł, a każde z nich obsługiwane było przez pięciu wioślarzy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pięciorzędowiec

Wiktionary


kwinoa

krzewiąca się roślina zielna z rodziny komosowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kasza z ziarna komosy ryżowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲĩˈnɔa, AS: kfʹĩnoa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) quinoa, ryż peruwiański

Wiktionary


kwinta

interwał między stopniami skali muzycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. interwał pięciu tonów między dźwiękami

 (1.2) muz. najcieńsza struna skrzypiec

 (1.3) sport. półkolista pozycja obronna w szermierce

 (1.4) sport. jeźdz. zespół pięciu gonitw

Wiktionary

  • kwinta – interwał prosty zawarty między pięcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej
  • nazwa najcieńszej struny skrzypiec (struna e²).
  • Tadeusz Kwinta – polski aktor

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trójdźwięk zwiększony to trójdźwięk, który w postaci zasadniczej składa się z dwóch tercji wielkich i w całości zawiera się w kwincie zwiększonej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwintowy

Wiktionary


kwintal

pozaukładowa jednostka masy używana w rolnictwie, równa 100 kilogramom; decytona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jednostka masy równa 100 kg, stosowana w obrocie rolniczym;

Wiktionary

Kwintal (arab. qinṭār przez fr. quintal) – pozaukładowa jednostka miary masy używana tradycyjnie przez rolników, w wydawnictwach fachowych zwana decytoną. Zwana jest potocznie metr (nie mylić z metrem – jednostką długości).

1 kwintal = 1 q = 100 kg = 0,1 t


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Plony pszenicy w Polsce w roku 2007 wynosiły prawie 40 kwintali na hektar (= q/ha), zaś w Niemczech ok. 70 q/ha.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲĩntal, AS: kfʹĩntal

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. q, decytona, symbol. dt, pot. metr

Wiktionary


kwintdecyma

interwał muzyczny złożony z dwóch oktaw


SJP.pl

Kwintdecyma – interwał złożony zawarty między piętnastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje kwintdecyma czysta. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar. Interwały większe od kwintdecymy określa się jako odpowiednią liczbę oktaw oraz interwał prosty, np. trzy oktawy i kwarta czysta (C-f²).

Wikipedia


kwintecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kwintet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwintet m.

 przym. kwintetowy

Wiktionary


kwinternion

zeszyt rękopiśmienny, składający się z pięciu kart pergaminu lub papieru


SJP.pl

Kwinternion – składka rękopisu złożona z pięciu kart pergaminu lub papieru.

Wikipedia


kwintesencja

1. sedno, istota, meritum sprawy, jej sens;
2. w filozofii Arystotelesa i jego naśladowców - piąty najdoskonalszy z żywiołów, różny od ziemi, wody, powietrza i ognia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elementy najważniejsze dla jakiejś sprawy; istota rzeczy

 (1.2) fiz. hipotetyczna forma ciemnej energii

 (1.3) filoz. najdoskonalszy żywioł wszechświata, tworzywo ciał niebieskich

Wiktionary

Kwintesencja (z łac. quinta essentia, dosł. piąta esencja) to:

  • eter – piąty żywioł klasyczny (obok ziemi, ognia, wody i powietrza);
  • kwintesencja – w fizyce hipotetyczna postać ciemnej energii, mająca wyjaśnić coraz szybsze rozszerzanie się Wszechświata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W książce tej autor zawarł kwintesencję swoich doświadczeń życiowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfʲĩntɛˈsɛ̃nt͡sʲja, AS: kfʹĩntesncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. esencja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) esencja, istota, sedno, meritum

Wiktionary


kwintet

zespół muzyczny złożony z pięciu wykonawców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. zespół pięciu muzyków lub śpiewaków

 (1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów lub pięć głosów

Wiktionary

Kwintet (z wł. quintello od quinto, czyli piąty) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:

  1. zespół muzyczny pięciu osób;
  2. utwór muzyczny dla takiego zespołu.

Kwintety jako utwory mogą mieć formę sonatowową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z tym samym kwintetem artystka wystąpiła w Rejkiawiku.

 (1.2) Kompozytor napisał 26 kwartetów i 6 kwintetów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kwintecik mrz.

 przym. kwintetowy

Wiktionary


kwintetowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwintetem, dotyczący kwintetu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwintet mrz., kwintecik mrz.

Wiktionary


kwintola

figura rytmiczna powstała z podziału dwudzielnej wartości rytmicznej na pięć równych części


SJP.pl

Kwintola – nazwa jednego z nieregularnych podziałów wartości rytmicznych.

Jeżeli nutę dwudzielną (np. całą nutę, półnutę, ćwierćnutę) zamiast na 4 podzielimy na 5 równych wartości, wówczas taka figura rytmiczna nazywa się kwintolą.

Wikipedia


kwintowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kwintą, dotyczący kwinty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwinta ż.

Wiktionary


kwintus

imię męskie łacińskiego pochodzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Kwintus – imię męskie pochodzenia łacińskiego, należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Aulus, Maniusz, Gajusz, Lucjusz, Publiusz, Tytus), oznaczające „piąte dziecko”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym miejscu stała przed wiekami willa Kwintusa Lutacjusza Katulusa Kapitolińskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Kwintusowy

Wiktionary


kwintyl

w matematyce: piąta część danego zbioru; kwantyl piątego rzędu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stat. kwantyl rzędu 1/5, 2/5, 3/5, 4/5

Wiktionary

Kwintyl – kwantyl rzędu 1/5 (pierwszy kwintyl, dolny kwintyl), 2/5, 3/5 lub 4/5 (czwarty kwintyl, górny kwintyl). 20% obserwacji ma wartości poniżej dolnego kwintyla, a 20% powyżej górnego kwintyla.

Przy pomocy kwintyli często redaguje się zasadę Pareto: dolny kwintyl obiektów generuje 80% zasobów.

Wikipedia


kwintylian

rzymski mówca, ok. 35-95


SJP.pl

Marcus Fabius Quintilianus (ok. 35 – ok. 96) – rzymski retor i pedagog w dziedzinie teorii wymowy. Pierwszy płatny z kasy państwowej nauczyciel retoryki.

Wikipedia


kwintylianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwintyliana lub z nim związany


SJP.pl


kwintyliard

liczba wynosząca 10^33


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1033;

Wiktionary

Kwintyliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1033, czyli jedynka i 33 zera w zapisie dziesiętnym. Termin kwintyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Formuła (…) zamieniająca liczbę (…) na tekst (…) rozpoznaje liczby do kwintyliardów włącznie.

Wiktionary


kwintylion

1. w Polsce, Anglii, Niemczech: tysiąc kwadrylionów (jedynka z trzydziestoma zerami);
2. w krajach południowej Europy, Francji, Stanach Zjednoczonych i byłym Związku Radzieckim: jedynka z osiemnastoma zerami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liczba 1030;

 (1.2) w niektórych krajach 1018

Wiktionary

Kwintylion – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1030, czyli jedynka i 30 zer w zapisie dziesiętnym.

W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) kwintylion oznacza 1 000 000 000 000 000 000 = 1018, czyli trylion w pozostałych krajach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kfʲĩnˈtɨlʲjɔ̃n, AS: kfʹĩntylʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwintylionowy

Wiktionary


kwintylowy

kwintyl


SJP.pl

Patrz:

kwintyl

kwiotek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwiat, roślina

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. okrągły motyw koronkarski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zasadzóny kwiotek już sie opuścił i rośnie.

Wiktionary


kwirla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. - wariant pisowni słowa → kwyrla

Wiktionary


kwirlejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. urządzenie kuchenne do mieszania, mątewka; zob. kwirla.

Wiktionary


kwiryn

imię męskie


SJP.pl

Kwiryn (łac. Quirinus) – jeden z pięciu głównych i najstarszych bogów rzymskich, czczony pod postacią włóczni.

Był bogiem kwirytów (Quirites), tzn. zbrojnych Rzymian („narodu uzbrojonego we włócznie”; od quiris – włócznia).

Wikipedia


kwiryna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

Kwiryna – żeński odpowiednik imienia Kwiryn o łacińskim pochodzeniu.

W innych językach:

  • niderlandzkim – Quirina, Quirine, Krijna
  • macedońskim – Kvirina, Kirina.

Kwiryna imieniny obchodzi 30 marca, 4 kwietnia i 4 czerwca.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Siostra mojej babki miała na imię Kwiryna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwiryn mos.

Wiktionary


kwirynalski

przymiotnik od: Kwirynał


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Kwirynałem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przede wszystkim jednak w zupełnie nowym świetle ukazują się związki między społecznością grzebiącą zmarłych w nekropoli eskwilińskiej a tą, która używała w tym celu nekropoli kwirynalskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kwirynał m.

Wiktionary


kwirynał

1. jedno z siedmiu wzgórz starożytnego Rzymu;
2. pałac na wzgórzu o tej samej nazwie będący siedzibą prezydenta Włoch;
3. przen. rząd włoski (zwłaszcza w odróżnieniu od Watykanu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. najwyższe z siedmiu wzgórz Rzymu;

 (1.2) archit. hist. pałac prezydenta Włoch znajdujący się na Kwirynale (1.1)

 (1.3) przen. rząd włoski

Wiktionary

Kwirynał (łac. Collis Quirinalis, wł. Quirinale) – najwyższe z siedmiu wzgórz Rzymu, znajdujące się w centrum miasta, po wschodniej stronie Tybru. W czasach antycznych składało się z trzech szczytów: Latiaris, Mucialis i Salutaris, które zniknęły z powodu prac budowlanych prowadzonych od XVI wieku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kwiryn m.

 przym. kwirynalski

Wiktionary


kwiryniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwiryny lub z nią związany


SJP.pl


kwirynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwiryna lub z nim związany


SJP.pl


kwirynus

Kwiryn (łac. Quirinus) – jeden z pięciu głównych i najstarszych bogów rzymskich, czczony pod postacią włóczni.

Był bogiem kwirytów (Quirites), tzn. zbrojnych Rzymian („narodu uzbrojonego we włócznie”; od quiris – włócznia).

Wikipedia


kwiryta

pełnoprawny obywatel starożytnego Rzymu


SJP.pl


kwisa

rzeka w Polsce


SJP.pl

Kwisa (niem. Queis) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, płynie przez województwo dolnośląskie i lubuskie, lewy (najdłuższy) dopływ Bobru, długość 126,8 km, powierzchnia zlewni 1026 km² (z czego na terenie kraju 994,9 km²), źródła na wysokości ok. 1020 m n.p.m., ujście – ok. 110 m n.p.m.

Wikipedia


kwit

pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy kasie wypisano mi kwit, z którym miałem się udać do magazynu sklepowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kwitek mrz.

 przym. kwitowy

 wykrz. kwita

Wiktionary


kwita

potocznie:
1. wykrzyknik zamykający wypowiedź, podkreślający, że mówiący nie ma nic więcej do powiedzenia na dany temat, lub że to, o czym była mowa, zostało zakończone; (i) koniec, (i) już, (i) basta, (i) tyle;
2. wykrzyknik wyrażający nakaz zakończenia czegoś; basta, dosyć, dość, finito, koniec, szlus


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …zamykający wypowiedź, podkreślający, że nadawca nie ma nic więcej do powiedzenia na dany temat lub że to, o czym była mowa, zostało zakończone

 (1.2) …wyrażający w sposób stanowczy wolę zakończenia czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) No, mówię ci, że jestem niezniszczalny i kwita, niepotrzebnie się więc męczysz!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲita, AS: kfʹita

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwit m., kwitowanie n., skwitowanie n.

 czas. kwitować ndk., skwitować dk.

 przym. kwitacyjny, kwitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koniec i kropka, koniec, kropka, amen, rzekłem, dość, dosyć, nic z tego

 (1.2) basta

Wiktionary


kwitacja

przestarzale: pokwitowanie, kwit


SJP.pl


kwitacyja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kwit, pokwitowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkfʲitaˈt͡sɨja, AS: kfʹitacyi ̯a

Wiktionary


kwitariusz

bloczek z drukowanymi blankietami kwitów


SJP.pl


kwitariuszowy

kwitariusz


SJP.pl

Patrz:

kwitariusz

kwiteczek

zdrobnienie od: kwitek


SJP.pl


kwitek

zdrobnienie od: kwit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kwit

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲitɛk, AS: kfʹitek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwit m., kwitowanie n.

 czas. kwitować, skwitować, pokwitować

 przym. kwitowy

Wiktionary


kwitnąć

1. o roślinie: rozwijać się z pączka w kwiat, okrywać się kwiatami; kwiecić się;
2. o człowieku: być w doskonałej formie fizycznej i psychicznej; trzymać się;
3. rozwijać się pomyślnie, nabierać rozmachu; prosperować, krzewić się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwitnąć)

 (1.1) bot. rozwijać i wydawać kwiaty

 (1.2) przen. rozwijać się, prosperować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta roślina kwitnie od maja do września.

 (1.2) Nielegalny handel kwitnie w najlepsze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲitnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: kfʹitnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwietnik m., kwiat m., kwiecie n., kwiatuszek m., wykwit m., kwitnienie n., zakwitnienie n., zakwitnięcie n.

 czas. zakwitać / zakwitnąć, rozkwitać / rozkwitnąć, przekwitać / przekwitnąć

 przym. kwiecisty, kwiatowy, kwietny

Wiktionary


kwitnący

o człowieku i jego wyglądzie: taki, który wskazuje na dobre zdrowie i samopoczucie; krzepki, hoży


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: kwitnąć (kwiecić się)

 (1.2) imiesłów przymiotnikowy czynny od: kwitnąć (rozwijać się)

przymiotnik odczasownikowy

 (2.1) przen. w doskonałej formie; wyglądający zdrowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwitnienie n.

 czas. kwitnąć ndk.

 przysł. kwitnąco

Wiktionary


kwitnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwitnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfʲitʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: kfʹitʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwitnienie, kwiat, kwiaciarnia, kwiaciarka, kwietnik, rozkwit mrz.

 czas. kwitnąć ndk., zakwitnąć dk., przekwitnąć dk.

 przym. kwietny, kwiecisty, kwietniowy

 przysł. kwieciście

Wiktionary


kwitnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. okres dojrzałości u roślin nasiennych, w którym dochodzi do wytwarzania kwiatów

Wiktionary

Kwitnienie, okres kwitnienia, okres dojrzałości – u roślin nasiennych okres, w którym dochodzi do wytworzenia kwiatów. Rośliny w początkowym okresie wzrostu nie są w stanie wytworzyć kwiatów. Czas ten określany jest jako okres młodociany lub juwenilny, a jego długość zależy od gatunku rośliny oraz warunków w jakich następuje jej wzrost. Niektóre rośliny mogą przejść w fazę generatywną już po kilku dniach wzrostu, inne mogą wytworzyć kwiaty dopiero po kilkudziesięciu latach rozwoju młodocianego. Niektóre rośliny wytwarzają kwiaty tylko raz w życiu. Są to rośliny monokarpiczne, które po kwitnieniu starzeją się i obumierają. Zalicza się do nich rośliny jednoroczne, niektóre dwuletnie oraz część roślin wieloletnich. Drugą grupę stanowią rośliny polikarpiczne, które po osiągnięciu dojrzałości kwitną wielokrotnie. Przechodzenie do fazy dojrzałości może zachodzić stopniowo w kolejnych pędach. Pierwsze zakwitają pędy położone najwyżej, a pędy w dolnych partiach rośliny dłużej pozostają w fazie młodocianej. Stopniowe przechodzenie części rośliny w fazę dojrzałości określa się jako zjawisko topofizy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwitnięcie n., kwietnik mzw./mrz., kwiaciarz mos., kwiaciarka ż.

 czas. kwitnąć ndk.

Wiktionary


kwitować

1. potwierdzać otrzymanie czegoś swoim podpisem,
2. reagować na coś zdawkowo


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. skwitować)

 (1.1) zwięźle podsumowywać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Psy szczekają, karawana idzie dalej - tak Zbigniew Bartman kwituje liczne krytyczne głosy po jego zatrudnieniu w roli trenera ŁKS-u.

Wiktionary

Powiązane:

 wykrz. kwita

 rzecz. kwitek mrz.

Wiktionary


kwitowe

kwit


SJP.pl

Patrz:

kwit

kwitownik

element kontroli automatycznej w układzie elektrycznym


SJP.pl


kwitowy

kwit


SJP.pl

Patrz:

kwit

kwity

pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) środ. muz. strony zapisane nutami

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: kwit

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfʲitɨ, AS: kfʹity

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) partytura, zapis nutowy

Wiktionary


kwiz

konkurs polegający na odpowiadaniu na pytania o tematyce zazwyczaj wcześniej określonej, będący najczęściej imprezą rozrywkową; quiz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spolszczona wersja słowa: quiz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. quiz m.

 przym. quizowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) quiz

Wiktionary


kwizowy

kwiz; quizowy


SJP.pl


kwk

skrótowiec

 (1.1) = górn. Kopalnia Węgla Kamiennego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1979 r. w KWK "Wujek" wydobyto prawie 3,9 mln ton węgla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿vu‿ˈka, AS: ka‿vu‿ka

Wiktionary


kwo

bardzo rzadko: wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; ko (częściej), kwok (bardzo rzadko)


SJP.pl


kwoc

[czytaj: kłok] typ skorowidza, w którym kluczowe słowa znajdują się na początku wiersza


SJP.pl


kwóczeć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zob. kwuczeć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwóczka ż., kwóka ż.

Wiktionary


kwoczenie

stan fizjologiczny u kur charakteryzujący się przerwaniem nośności, wysiadywaniem jaj i wodzeniem piskląt


SJP.pl

Kwoczenie – zespół objawów u kwoki wywołanych chęcią wysiadywania jaj i wodzenia piskląt. Występowanie kwoczenia, o ile się go nie przerwie, powoduje przerwę w nieśności trwającą do 7 tygodni. Objawy te pojawiają się pod wpływem wydzielania przez przedni płat przysadki mózgowej hormonu – prolaktyny.

Wikipedia


kwoczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwóka ż.

 czas. kwóczeć ndk.

Wiktionary


kwocznik

ażurowa, wisząca klatka przeznaczona do odzwyczajania kur od kwoczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) klatka, której zadaniem jest odzwyczajanie kur od kwoczenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔt͡ʃʲɲik, AS: kfočʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kwoka.

Wiktionary


kwoczy

przymiotnik od: kwoka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kwoką, pochodzący od kwoki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego mieszkańcy dowiedzieli się tak późno o budowie kwoczej fermy na polach Cerekwi?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔt͡ʃɨ, AS: kfočy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwoka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kurzy, kokoszy

Wiktionary


kwoczyć

o kwoce: wydawać głos


SJP.pl


kwok

bardzo rzadko: wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; ko (częściej), kwo (bardzo rzadko)


SJP.pl

Kwok – narzędzie wędkarskie używane do wabienia sumów.

Kwoczenie polega na uderzaniu narzędziem w odpowiedni sposób o powierzchnię wody. Zazwyczaj są to trzy lub cztery uderzenia, po których następuje przerwa. Wydawany dźwięk zależy od siły uderzenia, kształtu główki oraz techniki operowania narzędziem. Sum w tym czasie opuszcza swoją kryjówkę i podąża do źródła dźwięku. Nie jest dokładnie wyjaśnione co przyciąga sumy na dźwięk kwoka. Niektórzy uważają, że jest to podobny dźwięk, jaki wydaje sum, połykając pokarm z powierzchni wody, inni, że jest to głos wydawany przez samicę suma albo że sumy kierują się zwykłą ciekawością.

Wikipedia


kwoka

1. kura w okresie wysiadywania jaj i opieki nad pisklętami;
2. lekcew. kobieta gadatliwa, nieznośna, gderliwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoka

Wiktionary

1. Kwoka (kura) – kura domowa w okresie lęgowym, potocznie nazywanym okresem kwoczenia. W okresie tym kwoka znosi jaja, wysiaduje je i wyprowadza lęg. Potomstwem kwoki są kurczęta.

Oznaki kwoczenia to: stroszenie piór, podwyższona temperatura ciała oraz charakterystyczne nawoływanie, czyli kwoczenie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kwóczka ż.

 czas. kwóczeć ndk.

Wiktionary


kwokać

o kurze wodzącej kurczęta i nawołującej je: wydać głos; kwoczyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. kwoknąć)

 (1.1) o kurze: wydawać głos podczas wysiadywania jaj i wodzenia piskląt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kura kwoka/kwocze w kurniku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔkat͡ɕ, AS: kfokać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwokanie n., kwoka, kwocznik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwoczyć, kwoktać, gdakać, piać

Wiktionary


kwokacz

ptak z rodziny bekasowatych; zamieszkuje tereny podmokłe Eurazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa nebularia|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;

 (1.2) osobnik z gatunku kwokaczy (1.1)

Wiktionary

Kwokacz, brodziec kwokacz (Tringa nebularia) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na pustej plażaaży samotny kwokacz sondował dziobem piasek w poszukiwaniu pożywnych bezkręgowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔkat͡ʃ, AS: kfokač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwoka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brodziec kwokacz

Wiktionary


kwokanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwokać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kfɔˈkãɲɛ, AS: kfokãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kwokać

 rzecz. kwoka ż.

Wiktionary


kwoktać

o samicy kuraków: wydawać głos


SJP.pl


kwolek

nazwisko


SJP.pl


kworum

quorum; minimalna liczba obecnych członków organu kolegialnego konieczna do uznania, że dany organ może podejmować ważne prawnie decyzje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) liczba uczestników niezbędna do obradowania i podejmowania prawomocnych decyzji

Wiktionary

Kworum (z łac. quorum; [praesentia sufficit] - których [obecność jest wystarczająca]) – minimalna liczba członków zgromadzenia (parlamentu, stowarzyszenia, związku zawodowego), niezbędna do prowadzenia obrad lub podjęcia wiążących decyzji, np. w przedmiocie wyborów, podjęcia uchwały.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na zebraniu było wymagane kworum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔrũm, AS: kforũm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) quorum

Wiktionary


kwosek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaczyn chlebowy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kwoskaty

Wiktionary


kwoskaty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o mleku: kwaśniejący

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o owocu: kwaśny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwosek mrz.

Wiktionary


kwota

cena, ilość pieniędzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ilość pieniędzy bądź innych dóbr materialnych

 (1.2) ekon. ustalone ograniczenie danej substancji lub materiału

Wiktionary

  • Kwota cukrowa
  • Kwota importowa – limit ograniczający wysokość importu
  • Kwota mleczna – indywidualny limit ilości mleka
  • Kwota skrobiowa
  • Kwota wolna od podatku – w Polsce kwota dochodu niepowodującego obowiązku zapłaty podatku dochodowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Łączna kwota wynosi 250 zł.

 (1.2) W tym roku przekroczymy kwotę mleczną.

 (1.2) Firma nie może przekroczyć rocznej kwoty emisji gazów cieplarnianych.

 (1.2) Rząd ustalił nową kwotę na import towarów luksusowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkfɔta, AS: kfota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwotowanie n.

 czas. kwotować ndk.

 przym. kwotowy, bezkwotowy

 przysł. kwotowo, bezkwotowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) suma

 (1.2) limit

Wiktionary


kwotacja

indywidualne wyliczenie wysokości składki ubezpieczeniowej na podstawie informacji przekazanych przez osobę ubezpieczającą


SJP.pl


kwotować

licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; bidować


SJP.pl


kwotowanie

licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; bidować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kwotować.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. kwotować

 rzecz. kwota ż.

Wiktionary


kwotowy

kwota, np. dodatki kwotowe, ryczałt kwotowy


SJP.pl


kwp

skrót od:
1. Komenda Wojewódzka Policji;
2. Konspiracyjne Wojsko Polskie


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = hist. Kierownictwo Walki Podziemnej;

 (1.2) = hist. Konspiracyjne Wojsko Polskie;

Wiktionary


kwuczeć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwokać

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. narzekać, marudzić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwuczka ż., kwuka ż.

Wiktionary


kwuczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwuka ż.

 czas. kwuczeć ndk.

Wiktionary


kwuka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwuczka ż.

 czas. kwuczeć ndk.

Wiktionary


kww

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = polit. komitet wyborczy wyborców

Wiktionary


kwyrla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. urządzenie kuchenne do mieszania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pluje się w dłonie, ujmuje pomiędzy nimi kwyrlę i kwyrla się (znaczy obraca się kwyrlę wokół jej osi naprzemiennie w obie strony). (z Internetu)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mątewka, kwirlejka, kwyrlejka, kwirla, firlejka, koziołek, gwiazdka

Wiktionary


kwyrlejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. - urządzenie kuchenne do mieszania - zob. kwirla.

Wiktionary


kyat

[czytaj: kiat] jednostka monetarna Birmy (Myanmaru), 1 kiat = 100 pia; kiat


SJP.pl

Kiat (birm. ကျပ်, IPA tɕaʔ) – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.

Wikipedia


kybele

w mitologii greckiej i rzymskiej: frygijska bogini płodności i urodzaju; Wielka Macierz, Matka Bogów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rel. hist. frygijska bogini płodności i odradzania się natury;

Wiktionary

Wikipedia


kydryński

nazwisko


SJP.pl

  • Lucjan Kydryński – dziennikarz, konferansjer, prezenter
  • Marcin Kydryński – dziennikarz muzyczny, fotograf
  • Juliusz Kydryński – pisarz, tłumacz

Wikipedia


kyfoza

wygięcie kręgosłupa do tyłu; kifoza (częściej)


SJP.pl

Wikipedia


kyjatycki

przymiotnik

 (1.1) archeol. związany z kulturą kyjatycką

Wiktionary


kylie

Kylie Ann Minogue (ur. 28 maja 1968 w Melbourne) – australijska piosenkarka, autorka tekstów i aktorka. W latach 1990–2021 mieszkała w Londynie w Wielkiej Brytanii. Ma obywatelstwo australijskie i brytyjskie.

Stała się sławna występując w australijskiej operze mydlanej Sąsiedzi, w której grała dwa lata. Od tego momentu Minogue została piosenkarką i osiągnęła niezwykły sukces zarówno komercyjny, jak i artystyczny. Minogue znana jest pod wieloma pseudonimami, z których najbardziej rozpoznawalne to „Princess of Pop” („Księżniczka Popu”) lub „Goddess of Pop” („Bogini Popu”). Według Australian Recording Industry Association (ARIA) jest najlepiej sprzedającą się australijską wokalistką wszech czasów.

Wikipedia


kyliks

w starożytnej Grecji: naczynie ceramiczne do picia


SJP.pl

Kyliks (gr. κύλιξ kýliks, łac. calix) – typowa dla ceramiki starogreckiej szeroka, płaska czara służąca do picia wina. Grecka nazwa dosłownie oznacza kielich.

Wikipedia


kylindryt

minerał tworzący cylindryczne kryształy w złożach siarczków cyny, występujący głównie w Boliwii; cylindryt


SJP.pl


kynofobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. chorobliwy, nieuzasadniony lęk przed psami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Michał cierpi na kynofobię, nie podchodź do niego z twoją suką.

Wiktionary


kynolog

specjalista w dziedzinie kynologii


SJP.pl

Kynologia (z gr. kýon w dopełniaczu: kynós - pies, oraz logos – słowo, nauka) – nauka o psach.

Wikipedia


kynologia

dział zoologii, nauka o psach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o psach;

Wiktionary

Kynologia (z gr. kýon w dopełniaczu: kynós - pies, oraz logos – słowo, nauka) – nauka o psach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kynologia obejmuje te zagadnienia innych nauk, które pośrednio lub bezpośrednio odnoszą się do psa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɨ̃nɔˈlɔɟja, AS: knoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kynolog m.

 przym. kynologiczny

Wiktionary


kynologiczny

związany z kynologią, nauką o hodowli i chowie psów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kynologią, dotyczący kynologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɨ̃nɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: knoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kynologia ż., kynolog m.

Wiktionary


kynoterapeuta

terapeuta leczący z pomocą psa; dogoterapeuta


SJP.pl


kynoterapeutyczny

kynoterapia


SJP.pl

Patrz:

kynoterapia

kynoterapia

terapia poprzez ćwiczenia i zabawy z odpowiednio wyszkolonymi psami; dogoterapia


SJP.pl

Terapia z udziałem psa, dogoterapia, kynoterapia, kanisterapia – metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę. Terapia tego rodzaju jest jedną z dziedzin zooterapii.

Wikipedia


kynuria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytna kraina na wschodnim brzegu Peloponezu między Argolidą a Lakonią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kynuryjczyk mos.

 przym. kynuryjski

Wiktionary


kyōgen

Kyōgen (jap. 狂言; dosł. szalone słowa) – jedna z form klasycznego teatru japońskiego. Przedstawienia kyōgen mają charakter realistycznej farsy, odzwierciedlającej życie codzienne i społeczne. Głównymi bohaterami są stereotypowe postacie komediowe, jak głupi pan i jego mądry sługa, tchórzliwy wojownik, czy skorumpowany kapłan. Aktorzy posługują się grą słów, satyrą, zaskakującą charakteryzacją i przesadnymi gestami. Większość utworów trwa około 15–20 minut i angażuje dwóch lub trzech aktorów.

Wikipedia


kyokushin

[czytaj: kjokuszin albo kjokusin] rodzaj karate


SJP.pl

Kyokushin (jap. 極真) – pełnokontaktowa sztuka walki, rodzaj karate, stworzona przez Masutatsu Ōyamę. Nazwa jest połączeniem słów kyoku (biegun, ekstremum, najwyższa ranga) i shin (prawda, prawdziwość, rzeczywistość) i tłumaczona jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy.

Wikipedia


kyokushinkai

Kyokushin (jap. 極真) – pełnokontaktowa sztuka walki, rodzaj karate, stworzona przez Masutatsu Ōyamę. Nazwa jest połączeniem słów kyoku (biegun, ekstremum, najwyższa ranga) i shin (prawda, prawdziwość, rzeczywistość) i tłumaczona jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy.

Wikipedia


kyrene

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. waleczna nimfa tesalska, kochanka Apolla;

Wiktionary

Cyrena (gr. Κυρήνη Kyrēnē) – starożytne miasto położone w północnej Libii, w prowincji Cyrenajka, ok. 16 km od Morza Śródziemnego na płaskowyżu o wysokości 550 m n.p.m. Niedaleko miasta znajdował się port Apollonia, początkowo również samodzielne miasto, od końca VII wieku p.n.e. traktowane jako port Cyreny. Apollonię z Cyreną łączyła tzw. droga królewska, zbudowana przez legionistów rzymskich ok. 100 n.e., w miejscu której dziś biegnie nowoczesna droga asfaltowa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nimfa

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Cyrena ż., Cyrenajka ż., cyrenejczyk m., cyrenejka ż., Cyrenajczyk m., Cyrene ż.

 przym. cyrenejski, cyrenajski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|Κυρήνη.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Cyrene

* nowogrecki: (1.1) Κυρήνη ż.

* starogrecki: (1.1) Κυρήνη ż.

źródła.

== Kyrene (język duński.) ==

thumb|Kyrene (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Cyrena

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Cyrena ż., Cyrenajka ż., cyrenejczyk m., cyrenejka ż., Cyrenajczyk m., Cyrene ż.

 przym. cyrenejski, cyrenajski

Wiktionary


kyrenia

1. miasto na Cyprze; Kirenia;
2. pasmo górskie; Góry Kyreńskie


SJP.pl

Kirenia (gr. Κερύνεια, Kierinia; tur. Girne) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego / Republice Cypryjskiej, nad Morzem Śródziemnym. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Kirenia i formalna stolica cypryjskiego dystryktu Kirenia. Jednym z najważniejszych zabytków miasta jest strzegący wejścia do portu w Kirenii majestatyczny średniowieczny zamek obronny. Zamek w Kireni uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych zamków na Cyprze.

Wikipedia


kyreński

przymiotnik od: Kyrenia


SJP.pl


kyrie

Kyrie eleison (gr. Κύριε ελέησον – Panie, zmiłuj się) – jedna z ważniejszych formuł modlitewnych w liturgii Kościołów chrześcijańskich, występująca w liturgii mszy oraz w nabożeństwach pozaliturgicznych, np. w litaniach.

Forma wołania błagalnego występująca w Starym Testamencie (Ps. 40, 5; 40, 11, Iz. 33,2, a w zmienionej postaci eleison me kyrie - Ps. 7, 3; 10, 14; 31, 10; 56, 2; 86, 3 – numeracja według Septuaginty), która w tej postaci została przejęta do wszystkich liturgii Kościoła katolickiego.

Wikipedia


kyrios

w greckim prawie: mężczyzna sprawujący opiekę nad kobietą


SJP.pl

Kyrios – osoba sprawująca opiekę nad kobietą w starożytnej Grecji. Najczęściej był nim ojciec albo mąż. Przejaw paternalizmu, charakterystycznego dla ówczesnej społeczności w greckich polis.

Wikipedia


kysiak

nazwisko


SJP.pl


kysz

okrzyk przy odpędzaniu jakiejś istoty żywej lub urojonej, często powtarzany kilkukrotnie; a kysz, sio, a sio


SJP.pl


kysztym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie czelabińskim;

Wiktionary

Kysztym (ros. Кыштым) – miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim na Uralu. Miasto otoczone jest przez około 30 jezior, w pobliżu znajduje się też wiele lasów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kysztymski

Wiktionary


kyszłak

kiszłak, kiszlak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej


SJP.pl


kyu

[czytaj: kju] określenie poziomu umiejętności, używane m.in. w japońskich sztukach walki, go, shogi, ikebanie i ceremonii parzenia herbaty; kyū


SJP.pl

Kyū (jap. ), po japońsku stopień, ranga – jest to system liczenia poziomu osiągniętych umiejętności. Im niższy numer kyū tym wyższy poziom umiejętności – najwyższy poziom umiejętności w tej skali to 1 kyū. Powyżej kyū są stopnie dan. Liczba stopni kyū różni się w zależności od sztuki walki, a nawet konkretnego stylu. W aikido i judo często stosuje się skalę od 6 do 1 kyū, w karate od 10 do 1 kyū (choć czasem od 12, a czasem od 8 – w zależności od federacji, stylu, czy szkoły), natomiast w go od 20 do 1 kyū (czasem nawet od 30).

Wikipedia


kyudo

[czytaj: kjudo] japońska sztuka łucznicza zaliczana do budo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. etn. japońskie łucznictwo ceremonialne służące rozwojowi duchowemu, wywodzące się z tradycji samurajskich

Wiktionary

Kyūdō (jap. 弓道 kyūdō; dosł.: droga łuku, łucznictwo japońskie) − japońskie łucznictwo ceremonialne, wywodzące się z tradycji samurajskich, łączące w sobie elementy walki i opanowania w filozofii zen. Zaliczane do sztuk budō.

Wikipedia


kyzylski

Kyzył (stolica Tuwy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kyzyłem, dotyczący Kyzyłu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kyzył mrz.

Wiktionary


kyzył

stolica Tuwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w geograficznym środku Azji, stolica Republiki Tuwy;

Wiktionary

Kyzył (ros. Кызы́л) – miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica Republiki Tuwy. Miejski kod OKATO to 93 401.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kyzylski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Białocarsk (do 1918), hist. Chem-Bełdyr (1918-1926)

Wiktionary


kyzył-kum

pustynia w Uzbekistanie i Kazachstanie


SJP.pl

Kyzył-kum (karakałp. Ķyzyl ķum, uzb. Qizilqum, kaz. Қызылқұм) – piaszczysta, miejscami gliniasta i kamienista pustynia w Uzbekistanie i Kazachstanie, na Nizinie Turańskiej, między rzekami Amu-darią i Syr-darią a Jeziorem Aralskim. Nazwa oznacza „czerwony piasek” w języku uzbeckim, kazachskim oraz tureckim. Powierzchnia ok. 298 tys. km² (10. pod względem wielkości na świecie). Na południowym krańcu pustyni Kyzył-kum w górach Nurota znajduje się dolina Sarmiszsaj.

Wikipedia


kyzyłart

przełęcz na granicy Kirgistanu i Tadżykistanu


SJP.pl


kyzyłkumski

przymiotnik od: Kyzył-Kum


SJP.pl


kyzyłorda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu kyzyłordyńskiego;

Wiktionary

Kyzyłorda (kaz. Қызылорда; ros. Кызылорда) – miasto w południowym Kazachstanie, na Nizinie Turańskiej, nad Syr-darią, siedziba władz obwodu kyzyłordyńskiego. W 2020 roku liczyło ok. 242 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kyzyłordyński

Wiktionary


kyzyłordyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kyzyłordą, dotyczący Kyzyłordy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kyzyłorda ż.

Wiktionary


kz

skrótowiec

 (1.1) = praw. kodeks zobowiązań;

Wiktionary


kzm

skrótowiec

 (1.1) = med. kleszczowe zapalenie mózgu

 (1.2) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży

 (1.3) = hist. polit. Katolicki Związek Mężów (1934-1939)

 (1.4) = polit. Klub Zachowawczo-Monarchistyczny

 (1.5) = Katowickie Zakłady Metalowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W każdym razie w lutym 1935 r. wyszedł na wolność i zapewne jego prestiż w krakowskim KZM wzrósł, choć odsiadka — w śledztwie lub po wyroku — była „normalką” w życiu członka nielegalnej i antypaństwowej organizacji politycznej.

Wiktionary


kzmp

skrót od: Komunistyczny Związek Młodzieży Polski


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży Polski;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1929 r. KZMP liczył 4100 członków.

Wiktionary


kzmp-owiec

członek KZMP (Komunistycznego Związku Młodzieży Polski); kazetempowiec


SJP.pl


kzmp-owski

KZMP (Komunistyczny Związek Młodzieży Polski); kazetempowski


SJP.pl


kzmzb

skrótowiec

 (1.1) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży Zachodniej Białorusi

Wiktionary


kzn

skrótowiec

 (1.1) = med. kłębuszkowe zapalenie nerek

Wiktionary

  • KZN – Krajowy Zasób Nieruchomości
  • KZN – oznaczenie portu lotniczego Kazań
  • K. z. n. – kłębuszkowe zapalenie nerek
  • kzn. – skrót od kaznodzieja

Wikipedia


kł.

skrót

 (1.1) = kłodzki

Wiktionary


kłąb

1. kuliste nagromadzenie np. nici, pszczół;
2. zad oraz miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;
3. zgrubiona część łodygi roślin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zbite, obłe, splątane nagromadzenie czegoś

 (1.2) gęsta zawiesina unosząca się w powietrzu tworząc obły kształt

 (1.3) zool. miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;

 (1.4) bot. zgrubiała, podziemna część łodygi niektórych roślin

 (1.5) anat. zespół mięśni, część dłoni u człowieka;

 (1.6) ent. pszcz. skupisko pszczół otaczające królową;

 (1.7) duży kłębek nici

Wiktionary

  • kłąb – okolica międzyłopatkowa większości ssaków
  • kłąb – zgrubiała, podziemna część łodygi niektórych roślin
  • kłąb – część ręki u człowieka
  • kłąb rojowy i zimowy pszczół miodnych

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jakoż natychmiast potężny kłąb gryzącego dymu uderzył przez otwór jamy w sam nos Koszałka-Opałka, tak że Krasnoludek odskoczył gwałtownie, krztusząc się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłębowisko n., kłębienie n., skłębienie n.

:: zdrobn. kłębek mrz., kłębik mrz.

 czas. kłębić ndk., skłębić dk.

 przym. kłębiasty, kłębowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.6) kłąb pszczeli

Wiktionary


kłaczasty

mający postać kłaków; zbity w kępki


SJP.pl


kłącze

wieloletni, rosnący poziomo podziemny pęd o nieograniczonym wzroście, pełniący funkcje organu przetrwalnikowego i spichrzowego, często odgrywający rolę w rozmnażaniu wegetatywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. pęd podziemny niektórych roślin, pełniący funkcję organu spichrzowego i przetrwalnikowego;

 (1.2) filoz. twór pozbawiony centrum i różny w każdym swoim punkcie

Wiktionary

Kłącze (łac. rhizoma, ang. rhizome) – u roślin przekształcony, zwykle zgrubiały pęd podziemny, spełniający funkcję organu spichrzowego i przetrwalnikowego. Stanowi rosnącą pod ziemią (lub pod wodą u roślin wodnych) przekształconą łodygę, często o skróconych międzywęźlach. Zredukowane liście wykształcają się w formie łusek. Z węzłów kłącza wyrastają korzenie przybyszowe i pąki boczne, z których rozwijają się pędy nadziemne. Wzrost kłącza na długość odbywa się przez rozwój szczytowego pączka. Kłącze może być, podobnie jak łodyga, pojedyncze lub rozgałęzione. Nie posiada ciałek zieleni. Magazynuje materiały zapasowe, umożliwiające roślinie przetrwanie niesprzyjających wegetacji okresów, podczas których nie przeprowadza ona fotosyntezy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mając żadnego narzędzia, gołymi rękami pospiesznie wyszarpywał z ziemi splątane kłącza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔ̃n͇t͡ʃɛ, AS: ku̯õṇče

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kłączowy, kłączasty

Wiktionary


kłaczek

zdrobnienie od: kłak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kłak

 (1.2) coś drobnego, włóknistego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłak m., kłaczkowatość ż., kłaczastość ż.

 przym. kłaczkowaty, kłaczasty

Wiktionary


kłączel

1. kłączel liliowiec - roślina ozdobna z rodziny bylin;
2. kłączel bezlistny - afrykańska roślina drzewiasta z rodziny komosowatych


SJP.pl


kłaczki

zdrobnienie od: kłaki


SJP.pl


kłaczkować

łączyć rozproszone cząstki stałe w większe zespoły


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. skłaczkować)

 (1.1) chem. zbijać w kłaczki, strącać w postaci kłaczków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłaczkowanie n., kłaczkowatość ż.

Wiktionary


kłaczkowanie

flokulacja; proces łączenia się rozproszonych cząstek stałych w większe zespoły, odbywający się w ośrodku ciekłym, wykorzystywany często w przemyśle (np. w procesie oczyszczania ścieków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłaczkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłaczkować

Wiktionary


kłaczkowaty

zbity w kłaczki, zawierający kłaczki


SJP.pl


kłaczkowy

kłaczek


SJP.pl

Patrz:

kłaczek

kłączno

Kłączno (kaszub. Kłóńczno lub też Kłączno, Kłãczëno, niem. Klonschen) – kaszubska wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice, na Pojezierzu Bytowskim, nad zachodnim brzegiem jeziora Kłączno.

Wikipedia


kłączowy

przymiotnik od: kłącze


SJP.pl


kłaczyć

kłaczyć się - zbijać się w kłaki (np. A niech to, nowy sweter a już się kłaczy!)


SJP.pl


kład

figura płaska na rzutni w geometrii wykreślnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. sposób przedstawienia na rysunku technicznym szczegółów przekroju lub widoku;

 (1.2) daw. kłoda, kloc

 (1.3) stpol. depozyt

Wiktionary

Kład – sposób przedstawienia na rysunku technicznym szczegółów przekroju lub widoku.

Kład przekroju to zarys figury płaskiej będącej przekrojem odwzorowanego przedmiotu, obrócony o 90° (zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Wyróżnia się dwa rodzaje takich kładów:

  • kład miejscowy – położony na widoku, rysowany liniami cienkimi i tylko wtedy, gdy nie zaciemnia rysunku
  • kład przesunięty – położony poza widokiem przedmiotu, rysowany liniami grubymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) [...] różnica pomiędzy kładem a przekrojem polega na tym, że w przypadku kładu rysujemy tylko te krawędzie które leżą na płaszczyźnie kładu, pomijając wszystkie inne znajdujące się za płaszczyzną tnącą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwat, AS: ku̯at

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rozkładać

 rzecz. rozkładanka ż.

Wiktionary


kładka

rodzaj obiektu inżynierskiego (mostu lub wiaduktu), przeznaczonego dla pieszych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prowizoryczny mostek

 (1.2) przejście dla pieszych nad jezdnią lub torami

 (1.3) most dla pieszych i rowerzystów

Wiktionary

Kładka – rodzaj obiektu inżynierskiego (mostu lub wiaduktu), przeznaczonego dla pieszych.

Tradycyjne kładki w małych miejscowościach budowane są z drewna i służą do przechodzenia nad niewielkiej szerokości rzekami, innymi ciekami, wąwozami i podobnymi przeszkodami terenowymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na drugi brzeg potoku przeszliśmy po kładce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwatka, AS: ku̯atka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kładeczka ż.

Wiktionary


kładowiec

osoba jeżdżąca kładem; quadowiec


SJP.pl


kładowy

kład (pojazd); quadowy


SJP.pl


kładź

w leśnictwie: szerokość obrobionej sztuki drewna


SJP.pl


kładzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłaść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: ku̯aʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłaść, rozkładać, układać

 rzecz. pokładne n., pokładełko n., rozkładanka ż.

 przym. pokładny, układny

Wiktionary


kładziarz

potocznie: osoba jeżdżąca kładem (quadem); quadziarz


SJP.pl


kładzik

mały kład (quad); quadzik


SJP.pl


kładzione

1. umieszczać coś gdzieś
2. budować, układać (np. kłaść podłogę, kłaść fundamenty)
3. przechylać, przewracać
4. potocznie: zaprzepaszczać coś przez nieudolność


SJP.pl


kłaj

wieś w Polsce


SJP.pl

Kłaj – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Kłaj. Miejscowość jest siedzibą gminy Kłaj.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłaj. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


kłajpeda

(do 1923 Memel) miasto na Litwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, w zachodniej części Litwy, u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego;

Wiktionary

Kłajpeda (lit. Klaipėda wymowa, niem. hist. Memel) – miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen. Największe miasto Małej Litwy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Kłajpedzie królowa połączyła się znowu ze swoimi dziećmi, które tam zostały.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kłajpedzki

 rzecz. kłajpedzianin mos., kłajpedzianka ż.

Wiktionary


kłajpedzianin

mieszkaniec Kłajpedy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kłajpedy

 (1.2) osoba pochodząca z Kłajpedy, urodzona w Kłajpedzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jurek jest rodowitym kłajpedzianinem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż.

:: fż. kłajpedzianka ż.

 przym. kłajpedzki

Wiktionary


kłajpedzianka

mieszkanka Kłajpedy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kłajpedy

 (1.2) kobieta pochodząca z Kłajpedy, urodzona w Kłajpedzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Marlena była rodowitą kłajpedzianką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż.

:: fm. kłajpedzianin mos.

 przym. kłajpedzki

Wiktionary


kłajpedzki

przymiotnik od: Kłajpeda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kłajpedą, dotyczący Kłajpedy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kłajpedzkie wydmy rozciągają się nad Bałtykiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż., kłajpedzianin mos., kłajpedzianka ż.

Wiktionary


kłajski

przymiotnik od: Kłaj (wieś)


SJP.pl


kłak

1. nieforemny, zmierzwiony pęczek, strzęp puszystego materiału
2. zwykle w lm, zmierzwione, pozlepiane włosy lub sierść


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zmierzwiony kłębek puszystego materiału, kurzu itp.

 (1.2) pot. kępa zmierzwionych włosów lub sierści

 (1.3) pot. pejor. włos, zwłaszcza taki, który wypadł

Wiktionary

  • Aleksander Kłak (1970-), piłkarz, olimpijczyk
  • Czesław Kłak (ur. 1935) – polonista
  • Czesław Kłak (1981-), prawnik
  • Krzysztof Kłak (1966-), polityk, samorządowiec, poseł na Sejm
  • Michał Kłak (1878-1948), oficer Wojska Polskiego
  • Stanisław Kłak (ujednoznacznienie)
  • Tadeusz Kłak (1932-), eseista, dziennikarz, filolog

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) W tej zupie jest jakiś kłak!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwak, AS: kṷak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłaczkowatość ż.

:: zdrobn. kłaczek m.

 przym. kłaczkowaty, kłaczasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) włos

Wiktionary


kłaki

wyczeski lnu albo konopi


SJP.pl

Kłaki – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


kłam

dawniej: fałsz, kłamstwo; obecnie w przestarzałym lub podniosłym wyrażeniu "zadać kłam komuś lub czemuś" - stwierdzić czyjeś kłamstwo, zdemaskować kogoś lub coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. (dziś książk.) fałsz, kłamanie, kłamstwo

forma czasownika.

 (2.1) tryb rozkazujący, 2. os. lp. czasownika kłamać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamca m., kłamstwo n.

 czas. okłamywać, kłamać ndk.

 przym. kłamny

Wiktionary


kłamać

1. świadomie mówić nieprawdę; łgać;
2. dawniej: udawać coś, stwarzać pozory czegoś, np. kłamać radość; łgać;
3. dawniej: przeczyć czemuś, być z czymś w niezgodzie, np. kłamać zasadom; zaprzeczać, sprzeciwiać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skłamać)

 (1.1) świadomie mówić nieprawdę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ewa bardzo nie lubi, gdy jej dzieci kłamią.

 (1.1) Aleksander kłamał mówiąc, że ukończył studia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwãmat͡ɕ, AS: ku̯ãmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamliwość ż., kłamstwo n., kłamstewko n., kłam m., kłamca m., kłamczuch m., kłamczucha ż., kłamczuszek m., kłamczuszka ż., kłamanie n., skłamanie n., okłamywanie n., okłamanie n., odkłamywanie n., odkłamanie n., zakłamanie n.

 czas. skłamać dk., okłamywać ndk., okłamać dk., odkłamywać ndk., odkłamać dk.

 przym. kłamliwy, zakłamany, kłamny

 przysł. kłamliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blagować, dawać fałszywe świadectwo, łgać, mówić nieprawdę, okłamywać, sypać piaskiem w oczy; pot. bajerować, bajtlować, bujać, kitować, kręcić, mydlić oczy, odwracać kota ogonem, picować, robić z gęby cholewę, szklić oczy, ściemniać, wstawiać bajer, wstawiać banialuki, prawić duby smalone; eufem. koloryzować, mijać się z prawdą, oszczędnie gospodarować prawdą

Wiktionary


kłamanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłamać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwãˈmãɲɛ, AS: ku̯ãmãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłamać ndk.

 rzecz. kłamca mos., kłamczuszek mos., skłamanie n., kłamliwość ż.

 przym. kłamliwy, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary


kłamca

człowiek świadomie mówiący nieprawdę; łgarz, blagier, oszust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna lub chłopiec, który kłamie

Wiktionary

  • kłamca lustracyjny – zob. Lustracja osób pełniących funkcje publiczne
  • Kłamca – komedia Pierre’a Corneille’a z 1644 roku
  • Kłamca – amerykański film z 1997 roku
  • Kłamca – polski film krótkometrażowy z 2015 roku
  • Kłamca – zbiór opowiadań Jakuba Ćwieka
  • Kłamca – cykl książek Jakuba Ćwieka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano go na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwãmt͡sa, AS: ku̯ãmca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłam m., kłamstwo n., kłamstewko n., kłamanie n., okłamywanie n., kłamliwość ż., odkłamywanie n., odkłamanie n., zakłamywanie n., zakłamanie n.

:: zdrobn. kłamczuch m., kłamczuszek m.

:: fż. kłamczucha ż., kłamczuszka ż.

 czas. kłamać ndk., okłamywać ndk., odkłamywać ndk., odkłamać dk., zakłamywać ndk., zakłamać dk.

 przym. kłamliwy, arcykłamiliwy, zakłamany, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blagier, kłamczuch, kłamczuszek, łgarz; pot. picer, picuś; eufem. kolorysta, koloryzator; przest. bałamut, paliwoda

Wiktionary


kłamczuch

osoba zmyślająca, kłamiąca, zwłaszcza w drobnych sprawach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba, która kłamie, zwłaszcza w mało istotnych sprawach

Wiktionary

Gdzie jest Kłamczuch?, lub też jako Kłamczuch – polski teleturniej prowadzony przez Krzysztofa Ibisza i emitowany na antenie TV4 od 4 września 2008 do 19 czerwca 2009, oparty na amerykańskim formacie Dirty Rotten Cheater.

Wikipedia

Patrz:

kłamczuch

Przykłady

 (1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano Józefa na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamczucha.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwãmt͡ʃux, AS: ku̯ãmčuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamczuszek m., kłamstwo n., kłamca m.

:: fż. kłamczucha ż.

 czas. kłamać ndk.

 przym. zakłamany, kłamliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. kłamca.

Wiktionary


kłamczucha

kłamczuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba, która kłamie, zwłaszcza w mało istotnych sprawach

Wiktionary

Kłamczucha – drugi tom z cyklu Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Książka wydana w 1979. Powieść została zilustrowana przez autorkę.

Wikipedia

Patrz:

kłamczuch

Przykłady

 (1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano Józefinę na łgarstwie, przylgnęła do niej opinia kłamczuchy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwãmˈt͡ʃuxa, AS: ku̯ãmčuχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamca m., kłamstwo n.

:: fm. kłamczuch m.

 czas. kłamać

Wiktionary


kłamczuszek

zdrobnienie od: kłamczuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od kłamczuch

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamczuch m., kłamstwo n., kłamstewko n., kłamliwość ż., kłamanie n., skłamanie n., zakłamanie

:: fż. kłamczuszka ż.

 czas. kłamać ndk., skłamać dk.

 przym. kłamliwy, zakłamany, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary


kłamczuszka

zdrobnienie od: kłamczucha


SJP.pl


kłamczyni

kłamca


SJP.pl

Patrz:

kłamca

kłamliwie

przymiotnik

 (1.1) w sposób kłamliwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamstwo n., kłamca m., kłamczuch m., kłamczuszek mos., kłamliwość ż., kłamanie n.

 czas. kłamać ndk.

 przym. kłamliwy

Wiktionary


kłamliwiej

stopień wyższy od przysłówka: kłamliwie


SJP.pl


kłamliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha osoby skłonnej do kłamania

 (1.2) cecha tego, co nie jest zgodne z prawdą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamca m., kłamczuszek mos., kłamanie n.

 czas. kłamać

 przym. kłamliwy, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieszczerość, nieuczciwość, obłuda, wykrętność, dwulicowość

 (1.2) nieautentyczność, fałszywość

Wiktionary


kłamliwszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kłamliwy; bardziej kłamliwy


SJP.pl


kłamliwy

1. skłonny do kłamstw, posługujący się kłamstwami;
2. niezgodny z rzeczywistością lub zawierający kłamstwa; oszukańczy, fałszywy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który kłamie

 (1.2) taki, który jest pełen kłamstwa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwãmˈlʲivɨ, AS: ku̯ãmlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamstwo n., kłamca m., kłamczuszek mos., kłamliwość ż., kłamanie n.

 czas. kłamać ndk.

 przym. zakłamany, kłamny, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary


kłamny

przymiotnik

 (1.1) stpol. fałszywy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwãmnɨ, AS: ku̯ãmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłam, kłamstewko, kłamstwo

 czas. kłamać

 przym. kłamliwy

Wiktionary


kłamstewko

drobne, mało znaczące kłamstwo; zdrobnienie od: kłamstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) drobne kłamstwo

Wiktionary

  • Kłamstewko – chilijski film z 2017
  • Kłamstewko – amerykański film z 2019

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cóż komu szkodzić mogło parę dodatkowych kłamstewek?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłamstwo n., kłamca mos., kłamczuszek mos.

 czas. kłamać

 przym. kłamny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajeczka

Wiktionary


kłamstwo

łgarstwo; nieprawda; blaga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nieprawda powiedziana świadomie mająca na celu wprowadzenie kogoś w błąd;

Wiktionary

Kłamstwo – wypowiedź zawierająca informacje niezgodne z przekonaniem o stanie faktycznym. Kłamca przekazuje informacje niezgodne z jego przekonaniem o rzeczywistości z intencją, by zostały one wzięte za prawdziwe. Kłamstwem mogą być także wypowiedzi zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, o ile autor przekazu nie ma świadomości tego faktu. Jak wynika z badań ludzie wypowiadają kłamstwa od 1 do 3 dziennie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kłamstwa i oszczerstwa to bardzo skuteczna broń.

 (1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwãmstfɔ, AS: ku̯ãmstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłam mrz., kłamca mos., kłamczuch mos., kłamczucha ż.

:: zdrobn. kłamstewko n.

 czas. kłamać ndk., okłamywać ndk.

 przym. kłamliwy, zakłamany, kłamny, kłamliwie

 przysł. kłamliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałamuctwo, blaga, blagierstwo, kłamstewko, łgarstwo; pot. bajer, bajeranctwo, blagierka, bujda, bujda na kółkach, bujda na resorach, kit, lipa, oszukaństwo, pic, pic i fotomontaż, pic na wodę, pic na wodę, fotomontaż, ściema; przest. kłam

Wiktionary


kłańce

w gwarze łowieckiej: zęby wilka


SJP.pl


kłanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłaniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłaniać się, kłaniać ndk.

Wiktionary


kłaniec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. łow. kieł wilka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czego nie dokonały kłańce poprzedników, w mig zdziałały kły potężnego basiora…

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kęs, kieł

Wiktionary


kłanino

W Polsce
  • Kłanino – wieś w woj. pomorskim, w pow. puckim, w gminie Krokowa
  • Kłanino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice
  • Kłanino – nieczynny przystanek kolejowy w Kłaninie w powiecie puckim

Wikipedia


kłap

wyraz mający imitować odgłos powstający podczas nagłego zamykania szczęk przez zwierzęta


SJP.pl


kłapać

1. otwierać i zamykać szczęki z dużą szybkością, uderzając jedną o drugą, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu; szczękać;
2. stukać czymś miarowo, powodując powstawanie głuchego odgłosu; klepać


SJP.pl


kłapacz

1. potocznie: osoba, która dużo mówi; gaduła, ględa;
2. kolędnik przebrany za rogate zwierzę z kłapiącą szczęką; turoń;
3. potocznie: usta;
4. drewniana kołatka; klekotka, kłapak


SJP.pl

Kłapacz (niem. Klapperberg, 575, 573 m n.p.m.) – wzniesienie o dwóch wierzchołkach, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.

Wikipedia


kłapaczka

potocznie: kobieta gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; gaduła, papla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. usta

Wiktionary


kłapak

drewniana kołatka; klekotka, kłapacz


SJP.pl


kłapciasty

zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciaty, kłapczasty


SJP.pl


kłapciaty

zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciasty, kłapczasty


SJP.pl


kłapczasty

zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciasty, kłapciaty


SJP.pl


kłapeć

1. dawniej: odpowiednio wykrojone zakończenie rękawa żupana;
2. strzęp, kłak


SJP.pl


kłapouch

potocznie o zwierzęciu mającym obwisłe, odstające uszy, zwykle o ośle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) żart. zwierzę mające obwisłe lub odstające uszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwaˈpɔwux, AS: ku̯apo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kłapouchy

Wiktionary


kłapouchy

mający obwisłe, odstające uszy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający obwisłe uszy

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B., W. lm. od: kłapouch

Wiktionary

Kłapouchy (ang. Eeyore) – osioł, postać fikcyjna ze świata książek dla dzieci o Kubusiu Puchatku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkwapɔˈwuxɨ, AS: ku̯apouχy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłapouch m., kłapouszek m.

Wiktionary


kłapouszek

zdrobniale o kłapouchu


SJP.pl


kłaptocz

nazwisko


SJP.pl


kłaść

1. umieszczać coś gdzieś
2. budować, układać (np. kłaść podłogę, kłaść fundamenty)
3. przechylać, przewracać
4. potocznie: zaprzepaszczać coś przez nieudolność


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. położyć)

 (1.1) umieszczać coś w jakimś miejscu

 (1.2) budować

 (1.3) zmieniać pozycję przedmiotu na poziomą

 (1.4) pokrywać warstwą

 (1.5) sprawiać że ktoś się położy, lub pójdzie spać

 (1.6) układać

 (1.7) pot. udaremniać, powodować niepowodzenie

 (1.8) pot. przen. przekonywać kogoś do seksu ze sobą

czasownik zwrotny niedokonany kłaść się (dk. położyć się)

 (2.1) zmieniać pozycję na leżącą

 (2.2) iść spać

 (2.3) przewracać się lub przechylać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kładłem to gdzieś tutaj, przecież pamiętam…

 (1.2) Murarz kładzie ścianę.

 (1.3) Syneczku, nie kładź butelki na boku, bo całe mleko wypłynie…

 (1.4) Na krem kładę podkład i puder.

 (1.5) Kładziemy dziecko spać codziennie o dziewiątej.

 (1.6) Lubię kłaść pasjansa.

 (1.6) Czy fachowiec od kafelków kładzie też panele?

 (1.7) I w ten sposób dyrektor kładł plan za planem, nie patrząc na konsekwencje.

 (1.8) Niezły jest, kładzie te laski jedną za drugą!

 (2.1) Nie kładź się na lewym boku, to szkodzi na serce.

 (2.2) Kładziemy się, jutro trzeba wcześnie wstać.

 (2.3) Jacht kładł się na falach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwaɕt͡ɕ, AS: ku̯aść

Wiktionary

Powiązane:

 czas. układać, odłożyć, rozkładać, położyć, pokładać ndk., podkładać ndk., nakładać ndk., wykładać ndk., zakładać ndk., przekładać ndk., przedkładać ndk., odkładać ndk., dokładać ndk., składać ndk.

 rzecz. kładzenie n., pokładełko n., pokładne n., rozkładanka ż.

 przym. pokładny, układny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stawiać, umieszczać, wkładać

 (1.5) reg. śl. lygać.

 (1.6) układać

 (1.7) doprowadzać do upadku, ulewać, utrącać

 (1.8) kochać się, mieć z kimś seks, podrywać

 (2.2) iść spać

 (2.3) przewracać się, przechylać się

Wiktionary


kłębanowice

2 miejscowości w Polsce:

  • Kłębanowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Legnickie Pole
  • Kłębanowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Radwanice

Wikipedia


kłębek

1. zdrobnienie od: kłąb (w znaczeniu czegoś splątanego)
2. kłębek nerwów - o osobie znerwicowanej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kłąb

 (1.2) przędza (np. nić) zwinięty w kulkę

 (1.3) kręcące się drobiny zawieszone w powietrzu

Wiktionary

Kłębek – owocostan powstający z kilku (zwykle od 2 do 6) drobnych owoców, które podczas dojrzewania tkwią w drewniejącym okwiecie, charakterystyczny dla roślin z rodzaju burak (Beta). To samo określenie stosowane jest w niektórych źródłach także w odniesieniu do kwiatostanu o skróconej osi i krótkoszypułkowych lub siedzących kwiatach typowych dla buraków. W literaturze botanicznej kwiatostany takie określane są nazwą kłębik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Czy mógłbyś zwinąć tę włóczkę w kłębek?

 (1.3) Ponad naszymi głowami unosiły się kłębki kurzu poruszone przez wpadające oknem świeże powietrze.

 (1.3) Kłębki dymu z niedopalonego papierosa wirowały nad popielnicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɛ̃mbɛk, AS: ku̯mbek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłębowisko n., kłębczak m.

:: zdrobn. kłębuszek m.

:: zgrub. kłąb m.

 czas. kłębić

 przym. kłębiasty, skłębiony, kłębuszkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłębuszek

 (1.3) kłębuszek, chmurka, obłoczek

Wiktionary


kłębian

rodzaj roślin z rodziny bobowatych


SJP.pl

Kłębian (Pachyrhizus) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 5 gatunków występujących w tropikach na kontynentach amerykańskich. Kłębian kątowaty został szerzej rozpowszechniony, jako zdziczały występuje np. w Azji wschodniej.

Wikipedia


kłębiasty

przymiotnik

 (1.1) kształtem przypominający kłąb

 (1.2) meteorol. o kształcie kopulastym u góry, a prawie płaski u dołu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłąb mrz., kłębek mrz., kłębienie n., kłębowisko n.

 czas. kłębić

 przym. pokłębiony, skłębiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokłębiony, skłębiony

Wiktionary


kłębić

1. rzadko: formować w kłęby, tworzyć kłęby; burzyć, kotłować;
2. zbijać się w kłąb, w kłęby, tworzyć kłębowisko


SJP.pl


kłębisko

zgrubienie od: kłąb


SJP.pl


kłębkowy

kłębek


SJP.pl

Patrz:

kłębek

kłębowisko

1. coś kłębiącego się, zwijającego się w kłęby, tworzącego kłąb;
2. splątana masa osób, zwierząt lub rzeczy; tłum, stado, kłąb;
3. w przenośni: o natrętnych myślach, gwałtownych a nieuporządkowanych uczuciach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) grupa splątanych ze sobą rzeczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłąb mrz., kłębek mrz.

 przym. kłębiasty

Wiktionary


kłębowo

Kłębowo (niem. Wernegitten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.

Do 1954 roku wieś należała i była siedzibą gminy Kębłowo, następnie gromady Kłębowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Wikipedia


kłębowy

przymiotnik od: kłąb


SJP.pl


kłębuszek

zdrobnienie od: kłębek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kłębek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłąb m., kłębek m.

 czas. kłębić ndk.

Wiktionary


kłębuszkowy

kłębuszek


SJP.pl

Patrz:

kłębuszek

kłęby

1. kuliste nagromadzenie np. nici, pszczół;
2. zad oraz miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;
3. zgrubiona część łodygi roślin


SJP.pl

  • Kłęby – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo
  • Kłęby – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Warnice
  • Kłęby – zlikwidowany przystanek gryfickiej kolei wąskotorowej w Kłębach, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


kłecczanin

mieszkaniec Kłecka


SJP.pl


kłecczanka

mieszkanka Kłecka


SJP.pl


kłecki

przymiotnik od: Kłecko


SJP.pl


kłecko

przymiotnik od: Kłecko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kłecko (niem. Kletzko) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłecko.

Kłecko uzyskało lokację miejską w 1265 roku. Miasto królewskie należące do starostwa kłeckiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1954–1972 miasto było siedzibą władz gromady Kłecko, ale nie należało do niej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkwɛt͡skɔ, AS: ku̯ecko

Wiktionary


kłeczek

nazwisko


SJP.pl


kłęk

rodzaj roślin z rodziny bobowatych


SJP.pl

Kłęk (Gymnocladus Lam.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 6 gatunków drzew. Jeden gatunek – kłęk kanadyjski G. dioicus występuje we wschodniej części Ameryki Północnej. Pozostałe rosną w południowo-wschodniej Azji: dwa w południowych Chinach, jeden w północno-wschodnich Indiach i dwa na Półwyspie Indochińskim. Rośliny te rosną w lasach strefy umiarkowanej i w lasach górskich strefy tropikalnej, zarówno na stokach jak i nad rzekami.

Wikipedia


kłobucczanin

mieszkaniec Kłobucka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kłobucka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chodził do kłobuckiego liceum, ale nie jest kłobucczaninem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłobuck m.

:: fż. kłobucczanka ż.

 przym. kłobucki

Wiktionary


kłobucczanka

mieszkanka Kłobucka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kłobucka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ewa chodziła do kłobuckiego liceum, ale nie jest kłobucczanką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłobuck m.

:: fm. kłobucczanin m.

 przym. kłobucki

Wiktionary


kłobuck

miasto w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kłobuck – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłobuck. Kłobuck leży na terenie historycznej Małopolski, w pobliżu jej granic z Wielkopolską i Górnym Śląskiem.

Kłobuck jest ośrodkiem administracyjnym, kulturalnym i gospodarczym o znaczeniu regionalnym w subregionie północnym województwa śląskiego. Położony jest w bliskim sąsiedztwie Częstochowy i jest miastem wspomagającym rozwój aglomeracji częstochowskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W środę pojadę na targ do Kłobucka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔbut͡sk, AS: ku̯obuck

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłobucczanin m., kłobucczanka ż.

 przym. kłobucki

Wiktionary


kłobucki

przymiotnik od: Kłobuck


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy Kłobuckowi, związany lub pochodzący z Kłobucka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chleb kłobucki jest w tym mieście popularnym wypiekiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔˈbut͡sʲci, AS: ku̯obucʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłobuck m., kłobucczanin m., kłobucczanka ż.

Wiktionary


kłobuczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. techn. przesłonka w lampie naftowej

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kłobuk mrz., kłobukorz mos.

Wiktionary


kłobuczka

jednoroczna lub dwuletnia roślina zielna z rodziny baldaszkowatych


SJP.pl

Wikipedia


kłobuczyn

Kłobuczyn (pol. hist. Kłobucko) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Gaworzyce.

Wikipedia


kłobuk

1. greckokatolickie nakrycie głowy duchownych;
2. czarny kapelusz góralski;
3. warmińsko-mazurski zły duch;
4. dawniej: wysoka czapka; kołpak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odzież. daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. kapelusz

 (1.2) daw. wzniesienie, wzgórze

 (1.3) odzież. etn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. czarny kapelusz góralski wykonany z pilśni;

 (1.4) odzież. rel. nakrycie głowy duchownych prawosławnych i greckokatolickich, wysokie z welonem

 (1.5) odzież. przest. ozdobna, futrzana czapka, kołpak;

 (1.6) daw. hand. gw-pl|Śląsk Cieszyński. okrągła bryłka cukru

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) mitsłow. demon opiekujący się domostwem;

Wiktionary

  • kłobuk – nakrycie głowy:
    • pilśniowy kapelusz góralski
    • ozdobne nakrycie głowy duchownych prawosławnych i greckokatolickich
    • dawniej: wysokie nakrycie głowy – kołpak
  • kłobuk – demon opiekujący się ogniskiem domowym.
    • Chochlik, diabeł, demon występujący w legendach warmińskich. Przeszkadzał w żniwach, np. zatruwając zboże.

    Wikipedia

    Przykłady

     (2.1) Kłobuk usłyszał jękliwy głos żurawi i w jego ptasie serce zakradła się tęsknota, aby wznieść się w błękitne niebo.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈkwɔbuk, AS: ku̯obuk

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. kłobukorz mos., kłobuczek mrz.

    Wiktionary


kłobukorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. wytwórca kłobuków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłobuk mrz., kłobuczek mrz.

Wiktionary


kłobukowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Kłobukowski – francuski dyplomata
  • Konstanty Kłobukowski – polski szlachcic, wojskowy i dworzanin
  • Michał Kłobukowski – polski tłumacz literatury amerykańskiej i angielskiej, poeta

Wikipedia


kłoć

szarozielona bylina z rodziny turzycowatych albo wymłócona słoma


SJP.pl

Kłoć (Cladium P.Browne) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. Współcześnie wyróżnia się w obrębie rodzaju zwykle trzy gatunki. Jeden z nich występuje w Europie (także w Polsce) – kłoć wiechowata (Cladium mariscus). Ten i pozostali przedstawiciele występują poza tym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.

Wikipedia


kłócenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłócić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwuˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ku̯ucńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłócić

 rzecz. skłócenie n.

Wiktionary


kłochtun

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. ornit. nazwa systematyczna|Anas formosa|ref=tak., cyranka syberyjska

Wiktionary

Bajkałówka, cyraneczka bajkalska, cyranka bajkalska, kłochtun (Sibirionetta formosa) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) cyranka syberyjska, cyraneczka bajkalska

Wiktionary


kłócić

1. doprowadzać do kłótni, niezgody;
2. wstrząsać powodując zmieszanie; gwałtownie mieszać;
3. kłócić się -
a) toczyć spór, spierać się;
b) pozostawać w sprzeczności, nie pasować do czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) doprowadzać do kłótni, niezgody

 (1.2) przest. wprowadzać zamieszanie, zaburzać

czasownik zwrotny niedokonany kłócić się

 (2.1) toczyć spór, spierać się

 (2.2) pozostawać w sprzeczności, nie pasować do czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona kłóciła tych dwóch panów.

 (1.2) Nie będę – rzekł Hrabia – szczęścia Pani kłócił.

 (2.1) Wczoraj kłóciliśmy się o pierwszeństwo pod prysznicem tak długo, aż zabrakło ciepłej wody.

 (2.2) Różowy kolor koszulki kłóci się z twoim ciemnym zarostem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwut͡ɕit͡ɕ, AS: ku̯ućić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłótnik mos., kłótnia ż., kłótliwość ż., kłócenie n., skłócenie n.

 przym. kłótliwy

 czas. pokłócić, skłócić, wykłócić, zakłócić

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) sprzeczać się, drzeć koty, awanturować się, iść na udry; gw-pl|Śląsk Cieszyński|wadzić., gw-pl|Śląsk Cieszyński|jargać sie.

 (2.2) gryźć się

Wiktionary


kłociowy

kłoć


SJP.pl

Patrz:

kłoć

kłoczew

wieś w Polsce


SJP.pl

Kłoczew – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Kłoczew. Przez miejscowość przepływa Okrzejka, dopływ Wisły.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłoczew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


kłoczewski

przymiotnik od: Kłoczew


SJP.pl


kłoczowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Eugeniusz Kłoczowski – polski ziemianin, inżynier rolnik, publicysta
  • Jan Andrzej Kłoczowski – rzymskokatolicki ksiądz, dominikanin
  • Jerzy Kłoczowski – polski historyk, senator
  • Józef Kłoczowski – polski urzędnik w zaborze rosyjskim, burmistrz Piaseczna w latach 1860–1864
  • Kasper Kłoczowski – polski urzędnik
  • Mikołaj Kłoczowski – polski urzędnik
  • Paweł Kłoczowski – polski filozof polityki i teoretyk idei, publicysta
  • Piotr Kłoczowski – polski eseista, historyk literatury, edytor, wydawca

Wikipedia


kłoda

przeszkoda; zwalony pień drzewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pień zrąbanego drzewa ociosany z gałęzi

 (1.2) stpol. duża beczka do przechowywania produktów płynnych lub suchych

 (1.3) stpol. dyby do zakuwania nóg więźniów

Wiktionary

  • Kłoda (surowiec drzewny) – surowiec drewna okrągłego o określonych wymiarach,
  • Kłoda (leśnictwo) – forma pnia wytwarzana przez drzewa,
  • Kłoda (narzędzie kary) – narzędzie kary stosowane w średniowieczu,
  • Kłoda (konie) – nazewnictwo tułowia u koni
  • Kłoda (Góry Złote) – szczyt
  • Kłodzina – rodzaj łodygi (pnia) występujący np. u palm
W Polsce
  • Kłoda – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Żukowice
  • Kłoda – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Kurów
  • Kłoda – wieś w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Magnuszew
  • Kłoda – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Rytwiany
  • Kłoda – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. leszczyńskim, w gminie Rydzyna
  • Kłoda – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Szydłowo
  • Kłoda – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Szydłowo
  • Kłoda – gromada w powiecie puławskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kłody spławia się rzeką.

 (1.4) Żywy motor konia oparty jest na poziomej kłodzie, złożonej z kręgów (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔda, AS: ku̯oda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłodzko n., kłódka ż., kłodnik mos.

 przym. kłodowy, kłodzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klocek, wałek

 (1.2) fasa

Wiktionary


kłodawa

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;

Wiktionary

Kłodawa – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłodawa. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.

Kłodawa leży w historycznej ziemi łęczyckiej, na Wysoczyźnie Kłodawskiej, nad Rgilewką (dopływ Warty). W mieście znajduje się największa w Polsce czynna kopalnia soli (sól kamienna, sól potasowa i sól magnezowa), a zarazem jest tam najgłębsza podziemna trasa turystyczna w kraju (600 metrów).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Kłodawie znajduje się największa w Polsce kopalnia soli.

 (1.2) Wójt Kłodawy nie chce odwołać skarbniczki gminy oskarżonej o kradzież pieniędzy. Czeka na wyrok, choć skarbniczka przyznała się do winy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔˈdava, AS: ku̯odava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłodawianin m., kłodawianka ż.

 przym. kłodawski

Wiktionary


kłodawianin

mieszkaniec Kłodawy


SJP.pl


kłodawianka

mieszkanka Kłodawy


SJP.pl


kłodawski

przymiotnik od: Kłodawa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kłodawy, związany z Kłodawą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłodawa ż., kłodawianin m., kłodawianka ż.

Wiktionary


kłódeczka

zdrobnienie od: kłódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kłódka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwuˈdɛt͡ʃka, AS: ku̯udečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłódka ż.

Wiktionary


kłodka

dawniej:
1. zdrobnienie od: kłoda; kłódka;
2. kłódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przenośne urządzenie do zamykania w formie pałąka i sztabki z zamkiem;

 (1.2) ent. pot. larwa chruścika w domku

 (1.3) rzad. zdrobn. od: kłoda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedyna toaleta w parku była zamknięta na zardzewiałą kłódkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwutka, AS: ku̯utka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłódkarz mos., kłódkarstwo n., kłoda ż., kłodka ż., kłodzina ż.

:: zdrobn. kłódeczka ż.

 przym. kłodowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kłodka

Wiktionary


kłódkarz

ślusarz wyrabiający kłódki


SJP.pl


kłodkowski

nazwisko


SJP.pl


kłódkowy

kłódka


SJP.pl

Patrz:

kłódka

kłodnica

rzeka w Polsce


SJP.pl

Kłodnica (niem. Klodnitz) – rzeka w południowej Polsce, prawostronny dopływ rzeki Odry.

Wikipedia


kłodnicki

przymiotnik od: Kłodnica


SJP.pl


kłodnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. więzień

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔdʲɲik, AS: ku̯odʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłoda ż.

 przym. kłodowy

Wiktionary


kłodno

W Polsce
  • Kłodno – osada w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sulęczyno
  • Kłodno – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Płoty
  • Kłodno – część wsi Warszkowo, w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Sławno

Wikipedia


kłodowisko

miejsce, gdzie gromadzi się kłody


SJP.pl


kłodowy

przymiotnik od: kłoda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kłodą, dotyczący kłody

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skansen oświetlił kapliczki kłodowe od strony promenady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłoda ż., Kłodzko n., kłódka ż., kłodnik mos.

 przym. kłodzki

Wiktionary


kłodzczaneczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kłodzczanka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłodzczanka ż.

Wiktionary


kłodzczanin

mieszkaniec Kłodzka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kłodzka

 (1.2) osoba pochodząca z Kłodzka, urodzona w Kłodzku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: ku̯ocčãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłodzko n., Kłodzczyzna ż., Kłodzkie n.

:: fż. kłodzczanka ż.

 przym. kłodzki

Wiktionary


kłodzczanka

mieszkanka Kłodzka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kłodzka

 (1.2) kobieta pochodząca z Kłodzka, urodzona w Kłodzku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: ku̯ocčãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłodzko n., Kłodzczyzna ż.

:: fm. kłodzczanin m.

:: zdrobn. kłodzczaneczka ż.

 przym. kłodzki

Wiktionary


kłódzieński

Kłódno


SJP.pl

Patrz:

Kłódno

kłodzina

inaczej pień palmy np. daktylowej, poprawna nazwa botaniczna tej części rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pień palmy;

Wiktionary

Kłodzina – rodzaj pnia występujący u palm.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kwɔˈd͡ʑĩna, AS: ku̯oʒ́ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłódka ż.

Wiktionary


kłodziński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kłodziński:

  • Abdon Kłodziński (1881–1937) – polski historyk
  • Adam Kłodziński (1877–1945) – polski historyk
  • Anna Kłodzińska (1915–2008) – polska dziennikarka
  • Feliks Kłodziński (1913–1963) – polski artysta
  • Jan Kłodziński (1791–1876) – polski prawnik i encyklopedyst
  • Marek Kłodziński (ur. 1938) – polski ekonomista
  • Wawrzyniec Kłodziński (zm. 1587) – wojski sochaczewski

Wikipedia


kłodzisko

1. zgrubienie od: kłoda;
2. część kowadła; szabota


SJP.pl

Kłodzisko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki, przy drodze wojewódzkiej nr 182.

Wieś szlachecka Kłodzieisko położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


kłodzki

przymiotnik od: Kłodzko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kłodzkiem, dotyczący Kłodzka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odwiedzili również Kotlinę Kłodzką, gdzie obejrzeli przepiękną Jaskinię Mroźną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔt͡sʲci, AS: ku̯ocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłodzko n., kłodzczanin m., kłodzczanka ż., kłoda ż.

 przym. kłodowy

Wiktionary


kłodzko

przymiotnik od: Kłodzko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie dolnośląskim;

Wiktionary

Kłodzko (tuż po wojnie Kładzko, łac. Glacium, Glacensis urbs, Glocium, niem. Glatz, dial. Glooz, cz. Kladsko) – miasto w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu kłodzkiego i gminy wiejskiej Kłodzko.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 25 113 mieszkańców (173. miejsce w kraju). Gęstość zaludnienia wynosiła 1011 osób/km² (21. miejsce w województwie).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkwɔt͡skɔ, AS: ku̯ocko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłoda ż., kłodzczanin m., kłodzczanka ż., Kłodzczyzna ż.

 przym. kłodzki, podkłodzki, kłodowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Kładzko

Wiktionary


kłokoczka

drzewo lub krzew z rodziny kłokoczkowatych


SJP.pl

Kłokoczka (Staphylea L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kłokoczkowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia od 13 do 24 gatunków. Są to krzewy i małe drzewa występujące w strefie umiarkowanej Eurazji i Ameryki Północnej, sięgające strefy tropikalnej na Półwyspie Indochińskim i w północno-zachodniej części Ameryki Południowej. W Polsce rośnie dziko jeden gatunek – kłokoczka południowa S. pinnata. Kokoczki rosną w różnych formacjach leśnych, często na obszarach górskich. Kwiaty zapylane są przez pszczoły.

Wikipedia


kłokoczkowate

rodzina krzewów


SJP.pl

Wikipedia


kłokoczkowaty

o cechach kłokoczkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


kłokoczyn

2 miejscowości w Polsce:

  • Kłokoczyn – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Czernichów
  • Kłokoczyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Przedecz

Wikipedia


kłomia

sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomnia, kłomla, kłonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ryb. sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłomla, kłomnia

Wiktionary


kłomla

sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomnia, kłonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłomia, kłomnia

Wiktionary


kłomnia

sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomla, kłonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłomia, kłomla

Wiktionary


kłomnice

wieś w Polsce


SJP.pl

Kłomnice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.

Leży na północny wschód od Częstochowy, przy drodze krajowej nr 91 Częstochowa – Piotrków Trybunalski.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłomnice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Kłomnice.

Wikipedia


kłomnicki

przymiotnik od: Kłomnice


SJP.pl


kłonia

sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomla, kłomnia


SJP.pl

Kłonia – tradycyjne narzędzie rybackie służące do nabierania.

Wikipedia


kłonić

pochylać, nachylać, kierować w dół, w bok


SJP.pl


kłonica

drąg stalowy stanowiący część przyczepy lub platformy kolejowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) element wozu konnego, jeden z czterech drążków przytrzymujących drabiny lub skrzynię wozu, a umocowanych na jego osiach;

Wiktionary

Kłonica – część wozu konnego.

W wozie były cztery kłonice. Utrzymywały one we właściwym położeniu drabiny, półkoszki lub gnojówki. Miały one formę drążków o przekroju kwadratowym lub prostokątnym. Wykonane były z drewna dębowego, brzozowego lub grabowego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kłonicowy

Wiktionary


kłonicowy

przymiotnik od: kłonica


SJP.pl


kłonówek

3 miejscowości w Polsce:

  • Kłonówek – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Radziejów
  • Kłonówek-Kolonia – kolonia w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Gózd
  • Kłonówek-Wieś (do 2013 Kłonówek) – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Gózd

Wikipedia


kłopeć

dawniej: kawał, bryła oderwana w kopalni, odłamek


SJP.pl


kłopocik

zdrobnienie od: kłopot; problemik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kłopot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kłopot, lecz tylko mały kłopocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłopot m.

Wiktionary


kłopocisko

zgrubienie od: kłopot


SJP.pl


kłopocki

nazwisko


SJP.pl


kłopoczyn

Kłopoczyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Sadkowice.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłopoczyn, po jej zniesieniu w gromadzie Lubania. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


kłopot

trudna, skomplikowana lub przykra sytuacja, budząca niepokój, wymagająca jakiegoś działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przykra sytuacja, wymagająca reakcji

Wiktionary

Miejscowości w Polsce

  • Kłopot – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Inowrocław
  • Kłopot – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Cybinka
  • Kłopot – wieś na Ukrainie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mamy kłopot – dostawca nie dostarczył części na czas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwɔpɔt, AS: ku̯opot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłopotliwość ż., zakłopotanie n.

:: zdrobn. kłopocik mrz.

 czas. kłopotać ndk., zakłopotać dk.

 przym. kłopotliwy

 przysł. kłopotliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) problem, ambaras, powikłanie, trudność, komplikacja, przeciwność, tarapaty, szkopuł; gw-pl|Śląsk Cieszyński|starość, sużyni., gw-pl|Zaolzie|opresyj.

Wiktionary


kłopotać

1. martwić, zajmować, niepokoić kogoś czymś
2. kłopotać się - martwić, niepokoić się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakłopotać)

 (1.1) sprawiać kłopot

czasownik zwrotny niedokonany kłopotać się (dk. zakłopotać się)

 (2.1) być w trosce i / lub zmartwieniu o coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłopot mrz., kłopotanie n.

 przym. kłopotliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) martwić, niepokoić, trapić

 (2.1) dbać, martwić się, niepokoić się, stresować się, troszczyć się

Wiktionary


kłopotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłopotać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niekłopotanie n.

 czas. kłopotać ndk.

Wiktionary


kłopotek

rodzaj chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl

  • Alojzy Kłopotek – chemik
  • Andrzej Kłopotek – polityk PSL, brat Eugeniusza
  • Eugeniusz Kłopotek – polityk PSL, brat Andrzeja
  • Kłopotek czarny – chrząszcz
  • Kłopotek – kaszubski herb szlachecki

Wikipedia


kłopotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: kłopotliwie


SJP.pl


kłopotliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest kłopotliwe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłopot mrz., zakłopotanie n.

 przym. kłopotliwy

 przysł. kłopotliwie

Wiktionary


kłopotliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: kłopotliwy


SJP.pl


kłopotliwy

sprawiający kłopot; wprawiający w zakłopotanie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sprawiający kłopot lub wprowadzający w zakłopotanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkwɔpɔˈtlʲivɨ, AS: ku̯opotlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłopotliwość ż., kłopot m., kłopotek m., zakłopotanie n.

 przysł. kłopotliwie

 czas. kłopotać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krępujący, uciążliwy

Wiktionary


kłopotowo

W Polsce
  • Kłopotowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo
  • Kłopotowo – wieś w woj.lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Witnica
  • Kłopotowo – zlikwidowany przystanek kolei wąskotorowej w Kłopotowie, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


kłopotowski

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Kłopotowski (ujednoznacznienie)
  • Bolesław Hieronim Kłopotowski (1848-1903) – polski duchowny katolicki
  • Edmund Kłopotowski (1888-1936) – polski ekonomista
  • Ignacy Kłopotowski (1866-1931) – polski prezbiter katolicki
  • Jerzy Tadeusz Kłopotowski (1892-1970) – polski inżynier
  • Józef Kłopotowski (1900-1943) – polski nauczyciel
  • Krzysztof Kłopotowski (ur. 1946) – polski dziennikarz i krytyk filmowy
  • Michał Kłopotowski (1894-1940) – polski major
  • Tadeusz Kłopotowski (1928-2003) – polski biochemik
  • Władimir Kłopotowski (1883-1944) – rosyjski dziennikarz
  • Zbigniew Kłopotowski (1922-2014) – polski architekt

Wikipedia


kłopoty

potocznie: trudne, przykre sytuacje, niemiłe przygody; tarapaty


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Kłopoty-Bańki
  • Kłopoty-Bujny
  • Kłopoty-Patry
  • Kłopoty-Stanisławy

Inne:

  • Kłopoty – singiel polskiej piosenkarki Natalii Zastępy

Wikipedia


kłos

1. rodzaj kwiatostanu spotykany głównie u roślin z rodziny traw;
2. rodzaj uczesania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roln. rodzaj kwiatostanu i owocostanu groniastego, występujący głównie u traw i zbóż;

 (1.2) fryz. rodzaj warkocza przypominający kłos (1.1)

Wiktionary

Kłos (łac. spica, ang. spike, ear [of grain]) – rodzaj kwiatostanu groniastego, w którym na osadce siedzą kwiaty bezszypułkowe. Odmianą kłosa jest kwiatostan zwany kotką (np. u wierzb) i kolba (np. kwiatostany żeńskie kukurydzy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rolnik zerwał kilka kłosów pszenicy.

 (1.2) Kłos wygląda bardzo efektownie, a przy tym wcale nie jest tak trudno go zapleść, jak by się wydawało.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔs, AS: ku̯os

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokłosie n., kłoszenie n.

:: zdrobn. kłosek m.

 czas. kłosić się

 przym. kłosowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kłosek

Wiktionary


kłosek

1. mały kłos; kłosik
2. krzaczkowaty glon morski z typu brunatnic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kłos

 (1.2) bot. kwiatostan charakterystyczny dla traw

 (1.3) fryz. rodzaj warkocza przypominający kłos

Wiktionary

Kłosek (łac. spicula, ang. spikelet) – kwiatostan charakterystyczny dla traw, okryty od zewnątrz dwiema plewami, obejmujący jeden lub więcej (najczęściej 2–6) kwiatów, z których każdy znajduje się w okrywie łuskowatych plewek. Kłoski nie występują pojedynczo, lecz wchodzą w skład innych kwiatostanów złożonych – kłosów, gron i wiech.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkwɔsɛk, AS: ku̯osek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłos m., pokłosie n.

 przym. kłosowy

Wiktionary


kłosić

kłosić się - (o roślinach kłosowych) wytwarzać kłosy, rozwijać się w kłosy


SJP.pl


kłosie

kłosy, rzadziej pojedynczy kłos


SJP.pl


kłosiec

nałanek kłosiec - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych


SJP.pl


kłosiewicz

nazwisko


SJP.pl


kłosik

zdrobniale: kłos; kłosek


SJP.pl


kłosiński

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Kłosiński (1892–1974) – kuśnierz
  • Edward Kłosiński (1943–2008) – operator filmowy
  • Henryk Kłosiński – śpiewak
  • Jacek Kłosiński (1955–2014) – lekkoatleta
  • Janusz Kłosiński (1920–2017) – aktor, reżyser
  • Jerzy Kłosiński (ur. 1953) – dziennikarz
  • Józef Kłosiński (1924–1944) – powstaniec
  • Kazimierz Kłosiński (ur. 1940) – ekonomista
  • Krzysztof Kłosiński (ur. 1951) – badacz literatury, tłumacz, profesor nauk humanistycznych
  • Krzysztof Kłosiński (ur. 1975) – polski piłkarz
  • Włodzimierz Kłosiński (1936–2018) – polski naukowiec, specjalista rybołówstwa dalekomorskiego.
  • Zygmunt Kłosiński (1926–2000) – publicysta, historyk

Wikipedia


kłosisty

mający bujne, pełne kłosy; pełen kłosów; kłośny


SJP.pl


kłoskowce

rząd glonów z gromady brunatnic; Ectorpales


SJP.pl


kłoskowiec

przedstawiciel rzędu glonów z gromady brunatnic


SJP.pl


kłośnica

kłośnica tymotnica - gatunek muchówki z rodziny kłośnicowatych


SJP.pl


kłośnicowate

o cechach kłośnicowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl

Kłośnicowate, cuchnowate (Scathophagidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek i podrzędu krótkoczułkich. Obejmuje około 350 opisanych gatunków, prawie wyłącznie holarktycznych. Obie płcie są dychoptyczne. Charakteryzuje je również redukcja łuski tułowiowej. Dorosłe są zwykle drapieżne, rzadziej żywią się nektarem, kałem lub padliną. Larwy to głównie fitofagi, zwykle minujące, rzadko drapieżniki lub saprofagi.

Wikipedia


kłośnicowaty

o cechach kłośnicowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


kłośny

mający bujne, pełne kłosy; pełen kłosów; kłosisty


SJP.pl


kłosować

1. nakładać opatrunek kłosowy;
2. wytwarzać kłosy; kłosić się;
3. dawniej: młócić z grubsza, obijając tylko dojrzalsze kłosy


SJP.pl


kłosowaty

mający kształt kłosa


SJP.pl


kłosowice

Kłosowice (niem. Klossowitz) – wieś sołecka w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, nad południowym brzegiem Warty, przy drodze wojewódzkiej nr 182, położona 2 km od gminnego Sierakowa i 9 km od powiatowego Międzychodu.Niewielki ośrodek usługowy i przemysłu spożywczego.

Wikipedia


kłosowicz

nazwisko


SJP.pl


kłosowiec

miododajna roślina z rodziny jasnotowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Agastache|ref=tak., rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kłosowiec anyżowy, inaczej zwany fenkułowym lub lofantem, to północnoamerykańska bylina o intensywnym aromacie anyżu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwɔˈsɔvʲjɛt͡s, AS: ku̯osovʹi ̯ec

Wiktionary


kłosówka

Kłosówka (Holcus) – rodzaj bylin należących do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 12 gatunków występujących w Eurazji i północnej Afryce. Do flory Polski należą dwa gatunki – kłosówka miękka H. mollis i kłosówka wełnista H. lanatus.

Wikipedia


kłosownica

Kłosownica (Brachypodium) – rodzaj bylin należących do rodziny wiechlinowatych. Należy tu 16 gatunków występujących w obszarach położonych w klimacie umiarkowanym półkuli północnej oraz w strefie międzyzwrotnikowej w górach. Do flory polskiej należą dwa gatunki rodzime: kłosownica pierzasta (B. pinnatum) i kłosownica leśna (B. sylvaticum), przejściowo zawlekana jest kłosownica dwukłoskowa (B. distachyon).

Wikipedia


kłosownik

część młocarni służąca do usuwania ości z kłosów


SJP.pl


kłosowo

W Polsce
  • Kłosowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Przodkowo
  • Kłosowo – część wsi Rąb w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Przodkowo
  • Kłosowo – część wsi Mątowy Małe w woj. pomorskim, w pow. malborskim, w gminie Miłoradz
  • Kłosowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Wałcz

Wikipedia


kłosowski

nazwisko


SJP.pl

  • Kłosowski – polskie nazwisko. 27 stycznia 2022 r. nosiło je 7 178 Polaków.

Osoby o nazwisku Kłosowski:

  • Grzegorz Kłosowski (ur. 1952) – fotograf, malarz
  • Grzegorz Kłosowski (ur. 1952) – biolog
  • Jerzy Kłosowski (1928–2007) – scenograf
  • Józef Nikodem Kłosowski (1904–1959) – pisarz
  • Karol Kłosowski (1882–1971) – malarz, rzeźbiarz
  • Krzysztof Kłosowski (ur. 1980) – piłkarz ręczny
  • Krzysztof Kłosowski (ur. 1975) – polityk
  • Marcin Kłosowski (ur. 1977) – piłkarz
  • Roman Kłosowski (1929–2018) – aktor
  • Seweryn Kłosowski (1865–1903) – morderca
  • Sławomir Kłosowski (ur. 1964) – polityk
  • Stanisław Kłosowski (1913–1971) – pilot
  • Stanisław Kłosowski (ur. 1952) – biolog, hydrobotanik
  • Tomasz Kłosowski (ur. 1949) – fotografik, dziennikarz

Wikipedia


kłosowy

przymiotnik od: kłos


SJP.pl


kłótliwiec

potocznie: człowiek skłonny do kłótni; kłótnik, awanturnik, sekutnik, piekielnik


SJP.pl


kłótliwiej

stopień wyższy od przysłówka: kłótliwie


SJP.pl


kłótliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kłótliwe; cecha tych, którzy są kłótliwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłótnictwo n., kłótnik m., kłótnica ż., kłótniarz m., kłótniarka ż., kłótnicki m., kłótnia ż., skłócenie n.

 czas. kłócić

 przym. kłótliwy

 przysł. kłótliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. swarliwość

Wiktionary


kłótliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: kłótliwy


SJP.pl


kłótliwy

przymiotnik

 (1.1) skłonny do kłótni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On jest osobą niezwykle kłótliwą, bardzo trudno się z nim dogadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwuˈtlʲivɨ, AS: ku̯utlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłótliwość ż., kłótnia ż., kłótnik m., kłótnica ż., skłócenie n., pokłócenie n.

 czas. skłócać, kłócić ndk., pokłócić dk., skłócić dk.

 przysł. kłótliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) swarliwy

Wiktionary


kłótnia

konflikt, scysja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak zgody, ostra wymiana zdań, awantura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budowa domu spowodowała kłótnię małżonków.

 (1.1) Moi drodzy, po co kłótnie, po co wasze swary głupie, wnet i tak zginiemy w zupie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwutʲɲa, AS: ku̯utʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłótliwość ż., kłótnik m., skłócenie n.

 przym. kłótliwy

 przysł. kłótliwie

 czas. kłócić się, kłócić, pokłócić, skłócać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) awantura, sprzeczka, spór, stpol. swarzenie

Wiktionary


kłótnica

potocznie: kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna kobieta; złośnica, piekielnica, szantrapa, awanturnica, sekutnica


SJP.pl

Kłótnica – część wsi Nakla w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo, nad północnym brzegiem jeziora Glinowskiego. Wchodzi w skład sołectwa Nakla.

W latach 1975–1998 Kłótnica administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


kłótnicki

kłótnik


SJP.pl

Patrz:

kłótnik

kłótnik

potocznie: człowiek skłonny do kłótni; kłótliwiec, awanturnik, sekutnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba, która często kłóci się z innymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ileż trzeba złości, aby Sejm, gdzie elita kraju miała stanowić prawo i rozważnie dyskutować o Polsce, zmienić w sabat kłótników?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłótnia ż., kłótniarz m.

:: fż. kłótnica ż.

 czas. kłócić ndk.

 przym. kłótliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kłótniarz

Wiktionary


kłowacz

1. gatunek błonkówki z rzędu gąsienicznikowatych;
2. kłowacz kaktusowy - gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych


SJP.pl


kłowacznik

kłowacznik władczy - gatunek błonkówki z rzędu gąsienicznikowatych


SJP.pl


kłówka

ryba z rzędu okoniokształtnych


SJP.pl


kłowy

kieł, np. kłowe zęby


SJP.pl


kłuć

1. przebijać czymś ostro zakończonym, ranić przez ukłucie
2. ostro boleć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) przebijać coś czymś ostro zakończonym, spiczastym

 (1.2) (o owadach) żądlić

 (1.3) wywoływać uczucie ostrego bólu

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Od dwóch dni kłuje mnie w boku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwut͡ɕ, AS: ku̯uć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłucie n., ukłucie n., przekłucie n., kół mrz.

 czas. ukłuć dk., nakłuć dk., nakłuwać ndk., przekłuć dk., przekłuwać ndk., wykłuć dk., wykłuwać ndk., zakłuć dk., zakłuwać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dźgać

 (1.2) żądlić, ciąć, gryźć

 (1.3) strzykać

Wiktionary


kłucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłuć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czuję kłucie w lewym boku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkwut͡ɕɛ, AS: ku̯uće

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kłuć.

Wiktionary


kłuciński

nazwisko polskie


SJP.pl


kłucki

Kłucko


SJP.pl

Patrz:

Kłucko

kłucko

Kłucko


SJP.pl

Kłucko – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Radoszyce.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłucko, po jej zniesieniu w gromadzie Smyków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia

Patrz:

Kłucko

kłudno

nazwa dwóch wsi w województwie mazowieckim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Kłudno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Klwów
  • Kłudno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Wieniawa

Zobacz też: Nowe Kłudno, Stare Kłudno

Wikipedia


kłudzieński

Kłudno


SJP.pl

Patrz:

Kłudno

kłująco

1. w sposób wywołujący uczucie ostrego, przenikliwego bólu;
2. o świetle: w sposób działający intensywnie na zmysł wzroku


SJP.pl


kłujka

ssąco-kłujący aparat gębowy u owadów


SJP.pl

Kłujka – narząd gębowy występujący u niektórych owadów, głównie pluskwiaków i komarów. Przypomina wyglądem kolec, a główną funkcję pełni w pozyskiwaniu przez owady pożywienia.

Wikipedia


kłunia

regionalne: szopa, stodoła


SJP.pl


kłus

1. bieg zwierzęcia czworonożnego, najczęściej konia, pośredni pod względem szybkości między stępem a galopem (cwałem);
2. potocznie: bardzo szybki bieg człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. dwutaktowy chód konia;

 (1.2) zool. dwutaktowy chód zwierząt czworonożnych;

Wiktionary

  • kłus (chód) – sposób poruszania się zwierząt czworonożnych
  • kłus (jeździectwo) – dwutaktowy chód konia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Klacz ma problemy z kopytem, o żadnym kłusie nie może być nawet mowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kwus, AS: ku̯us

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłusak m., kłusowanie n.

:: zdrobn. kłusik m.

 czes. kłusować ndk., pokłusować dk.

 przym. kłusowy

 przysł. kłusem, kłusa

 czas. kłusować

Wiktionary


kłusa

przysłówek

 (1.1) jeźdz. o biegu: szybko, ale nie galopem

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: kłus

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojechali kłusa ku pobliskim zabudowaniom klasztornym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłus m., kłusak m., kłusowanie n.

 czas. kłusować ndk.

 przysł. kłusem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłusem, daw. rysią

Wiktionary


kłusacki

kłusak


SJP.pl

Patrz:

kłusak

kłusak

koń przyuczony do bardzo szybkiego kłusa, używany głównie do wyścigów w zaprzęgu; rysak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) jeźdz. koń przyuczony do bardzo szybkiego kłusa

Wiktionary

Kłusak – typ konia obejmujący kilka ras:

  • kłusaki amerykańskie (wyhodowane w USA),
  • kłusaki orłowskie (w Rosji),
  • kłusaki rosyjskie (wyhodowane w Rosji w wyniku krzyżowania z kłusakami amerykańskimi),
  • kłusaki francuskie (we Francji).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkwusak, AS: ku̯usak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłus mrz., kłusowanie n.

 czas. kłusować ndk.

 przysł. kłusa, kłusem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rysak

Wiktionary


kłusek

nazwisko


SJP.pl


kłusem

bardzo szybko; tak, jak porusza się kłusujący koń


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) jeźdz. o biegu: szybko, ale nie galopem

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lp. od: kłus

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojechali kłusem ku wodospadom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłus m., kłusak m., kłusowanie n.

 czas. kłusować ndk.

 przysł. kłusa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłusa, daw. rysią

Wiktionary


kłusik

zdrobnienie od: kłus


SJP.pl


kłusol

potocznie: kłusownik


SJP.pl


kłusować

1. biec kłusem
2. trudnić się kłusownictwem


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) łow. nielegalnie polować na zwierzynę lub łowić ryby

 (1.2) jeźdz. biec kłusem

 (1.3) jeźdz. jechać kłusem

 (1.4) pot. przen. bardzo szybko biec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłus m., kłusowanie n., kłusownictwo n., kłusownik m., kłusowniczka ż.

:: zdrobn. kłusik m.

 czas. pokłusować dk.

 przym. kłusowniczy, kłusowy

 przysł. kłusem, kłusa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) pędzić, gnać

Wiktionary


kłusowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kłusować.

 (1.2) o koniu poruszanie się w tempie kłusa

 (1.3) uprawianie kłusownictwa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2)

 rzecz. kłus m., kłusik m., kłusak m.

 czas. kłusować ndk.

 przym. kłusowy, kłusacki

 (1.3)

 rzecz. kłusownictwo n., kłusownik m.

 czas. kłusować ndk.

 przym. kłusowniczy

Wiktionary


kłusownictwo

polowanie na zwierzynę w niedozwolony sposób, w niedozwolonym miejscu lub czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łow. nielegalne łowienie zwierząt

Wiktionary

Kłusownictwo – zabijanie, chwytanie lub ściganie zwierzyny oraz łowienie ryb z naruszeniem obowiązującego prawa, bez wymaganych uprawnień, w niedozwolony prawem sposób, a także w niedozwolonym czasie lub miejscu.

Nielegalne działania przeciwko roślinności określa się mianem szkodnictwa leśnego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kłusowniczka ż., kłusol mos., kłusowanie n., kłusowniczość ż., kłusownik mos.

 czas. kłusować ndk.

 przym. kłusowniczy

 przysł. kłusowniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłusowanie

Wiktionary


kłusowniczka

kobieta polująca na zwierzynę w sposób niedozwolony lub w niedozwolonym miejscu i czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się kłusownictwem, nielegalnie polująca na zwierzęta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkwusɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: ku̯usovʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłusownictwo n., kłusownik m., kłusowanie n.

 przym. kłusowniczy

 czas. kłusować

Wiktionary


kłusowniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) łow. związany z kłusownictwem albo kłusownikiem, dotyczący kłusownictwa albo kłusownika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłusownictwo n., kłusownik mos., kłusowniczka ż., kłusowanie n.

 czas. kłusować ndk.

Wiktionary


kłusownik

osoba polująca na zwierzynę w sposób niedozwolony lub w niedozwolonym miejscu i czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) łow. człowiek zajmujący się kłusownictwem, nielegalnie polujący na zwierzęta

Wiktionary

Kłusownictwo – zabijanie, chwytanie lub ściganie zwierzyny oraz łowienie ryb z naruszeniem obowiązującego prawa, bez wymaganych uprawnień, w niedozwolony prawem sposób, a także w niedozwolonym czasie lub miejscu.

Nielegalne działania przeciwko roślinności określa się mianem szkodnictwa leśnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kwuˈsɔvʲɲik, AS: ku̯usovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłusownictwo n., kłusowanie n.

:: fż. kłusowniczka ż.

 czas. kłusować ndk.

 przym. kłusowniczy

Wiktionary


kłusowy

przymiotnik od: kłus


SJP.pl


kłuszyn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. zob. Kłuszyno. (historycznie używana nazwa miejscowości, nieopodal której odbyła się 4 lipca 1610 roku bitwa)

Wiktionary

Kłuszyno (ros. Клушино) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie gagarińskim, 250 km na wschód od Smoleńska, 150 km na zachód od Moskwy, 10–15 km na północ od miasta Gagarin.

Koło wsi Prieczistoje, kilka kilometrów na zachód od Kłuszyna, w dniu 4 lipca 1610 roku wojsko Rzeczypospolitej (6,8 tys. jazdy, w tym husaria, 200 piechoty, 2 działa) dowodzone przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego pokonało armię rosyjską kniazia Dymitra Szujskiego i posiłkowy korpus szwedzki (łącznie 35 tys.). Armia rosyjska i korpus szwedzki dążyły na odsiecz oblężonemu Smoleńskowi. Sukces ten otworzył Żółkiewskiemu drogę na Moskwę, którą Polacy zdobyli. Hetman Żółkiewski ocenił bitwę kłuszyńską jako największe osiągnięcie w swojej karierze.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kłuszyński

Wiktionary


kłuszyno

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Rosji, w obwodzie smoleńskim, miejsce bitwy w 1610 roku;

Wiktionary

Kłuszyno (ros. Клушино) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie gagarińskim, 250 km na wschód od Smoleńska, 150 km na zachód od Moskwy, 10–15 km na północ od miasta Gagarin.

Koło wsi Prieczistoje, kilka kilometrów na zachód od Kłuszyna, w dniu 4 lipca 1610 roku wojsko Rzeczypospolitej (6,8 tys. jazdy, w tym husaria, 200 piechoty, 2 działa) dowodzone przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego pokonało armię rosyjską kniazia Dymitra Szujskiego i posiłkowy korpus szwedzki (łącznie 35 tys.). Armia rosyjska i korpus szwedzki dążyły na odsiecz oblężonemu Smoleńskowi. Sukces ten otworzył Żółkiewskiemu drogę na Moskwę, którą Polacy zdobyli. Hetman Żółkiewski ocenił bitwę kłuszyńską jako największe osiągnięcie w swojej karierze.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kłuszyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kłuszyn

Wiktionary


kłuszyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kłuszynem, dotyczący Kłuszyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kłuszyno n., Kłuszyn mrz.

Wiktionary


kłykacz

rodzaj ryb z rodziny nototeniowatych; antar


SJP.pl

Dissostichus – rodzaj ryb z rodziny nototeniowatych (Nototheniidae).

Wikipedia


kłykcina

grudkowaty wykwit skórny, powstający w okolicy narządów rodnych i odbytu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. brodawkowaty wykwit skórny powstający w okolicy narządów rodnych i odbytu;

Wiktionary


kłykciowy

związany z kłykciem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kłykciem, dotyczący kłykacia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kłykieć m.

Wiktionary


kłykieć

1. w anatomii: staw łączący części palca; knykieć
2. w anatomii: wyrostek kostny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien

 (1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki

 (1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)

Wiktionary

  • kłykcie przyśrodkowy i boczny – części kości udowej
  • kłykcie potyliczne – części kości potylicznej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkwɨcɛ̇t͡ɕ, AS: ku̯yḱėć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kłykciowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) knykieć

Wiktionary


kłys

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Artur Kłys (ur. 1982) – polski judoka
  • Jarosław Kłys (ur. 1977) – polski hokeista
  • Katarzyna Kłys (ur. 1986) – polska judoczka
  • Romuald Kłys (1937-1997) – polski reżyser filmów animowanych
  • Stanisław Kłys (ur. 1934) – polski prawnik

Wikipedia


kłysz

nazwisko


SJP.pl


kłyżów

Kłyżów – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłyżów, po jej zniesieniu w gromadzie Zarzecze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

1 stycznia 2011 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji utworzyło z dwóch przysiółków tej wsi dwie nowe wsie: Krzaki i Słomianą.

Wikipedia


l

1. litera oznaczająca głoskę "l";
2. symbol litra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła piętnastej litery polskiego alfabetu;

 (1.2) numizm. symbol stanu lustrzanego

Wiktionary

L (el, minuskuła: l) – dwunasta litera alfabetu łacińskiego, piętnasta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę płynną boczną, np. [l].

Nazwę tej litery w języku polskim wymawia się el.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}

źródła.

== L (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|l.

znaczenia.

litera

 (1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛl, AS: el

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}

źródła.

== L (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|l.

znaczenia.

litera

 (1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: l

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}

źródła.

== L (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|l.

znaczenia.

litera

 (1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: l

Wiktionary


l'aquila

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowych Włoszech, położone na północny wschód od Rzymu, u podnóża Apeninu Abruzyjskiego;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w środkowej części kraju, w regionie Abruzja;

Wiktionary

L’Aquila – miasto w środkowych Włoszech, u podnóża Apeninu Abruzyjskiego, nad rzeką Aterno, na północny wschód od Rzymu. W 2004 roku gminę zamieszkiwało 70,9 tys. osób. Ośrodek administracyjny regionu Abruzja i prowincji L’Aquila.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do 6 kwietnia L'Aquila tętniła studenckim życiem i gwarem turystów. Dziś wygląda jak po nalocie. O 3.32 nad ranem potężny wstrząs pogrzebał niemal 250 osób, 65 tys. skazał na bezdomność.

Wiktionary


l'aquila

[czytaj: LAkłila] miasto w środkowych Włoszech


SJP.pl


l-kształtny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt litery L

Wiktionary


l.

skrót od: liczba (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = liczba

 (1.2) = lata, lat

Wiktionary

L. – skrót stosowany w botanice, umieszczany przy naukowej nazwie taksonu, którego autorem jest Karol Linneusz. Skrót ten oznacza, że Linneusz jako pierwszy opublikował w publikacji naukowej diagnozę taksonomiczną danego taksonu.

Na przykład zapis:

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. poj. (= trzeciej osobie liczby pojedynczej)

 (1.2) "Posterunek graniczny" (serb./boś./słow./mac./chorw., 15 l.)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlʲid͡ʒba, AS: lʹiǯba

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* rosyjski: (1.1) ч.

źródła.

== l. (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = lap → strona, str., s.

 (1.2) = lásd → zobacz, zob.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) ld.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* rosyjski: (1.1) ч.

źródła.

== l. (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = lap → strona, str., s.

 (1.2) = lásd → zobacz, zob.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) ld.

Wiktionary


l.at.

skrót od: liczba atomowa


SJP.pl

skrót

 (1.1) = chem. fiz. liczba atomowa

Wiktionary


l.c.

skrót od: loco citato - w miejscu wskazanym, np. książki, dokumentu


SJP.pl

skrót

 (1.1) = łac. loco citato → w miejscu cytowanym

Wiktionary


l.dz.

skrót od: liczba dziennika; ldz.


SJP.pl


l.m.

skrót od: liczba mnoga (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); lm, lm., l.mn.


SJP.pl


l.mn.

skrót od: liczba mnoga (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); lm, lm., l.m.


SJP.pl

Liczba mnoga – wartość kategorii liczby w gramatyce, sygnalizująca wielość przedmiotów (desygnatów).

Liczba mnoga może sygnalizować mnogość przedmiotów, a także w przypadku przedmiotów zbiorowych – grupę tych przedmiotów (np. piasek w liczbie pojedynczej oznacza wiele ziaren piasku, ale istnieje też forma w liczbie mnogiej – piaski – mogąca się odnosić do większych zbiorów – np. piaski pustyni; podobnie armia to grupa ludzi, gramatycznie liczba pojedyncza, istnieje jednak rzeczownik armie w liczbie mnogiej).

Wikipedia


l.p.

skrót od: liczba pojedyncza (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); l.poj.


SJP.pl


l.poj.

skrót od: liczba pojedyncza (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); l.p.


SJP.pl

Wikipedia


l4

potocznie: zwolnienie lekarskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. zwolnienie lekarskie

 (1.2) pot. okres objęty zwolnieniem lekarskim

 (1.3) hist. formularz zwolnienia lekarskiego, obecnie już nieużywany

Wiktionary

  • L4 – architektura mikrojądra
  • L4 – zmodyfikowana wersja brytyjskiego karabinu maszynowego Bren
  • L-4 – polski zespół rockowy znany w latach 80. z przeboju "Para mieszana"
  • L4 Mobat – brytyjskie działo bezodrzutowe
  • L4 – jeden z pięciu punktów libracyjnych
  • zwolnienie lekarskie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛl‿ˈt͡ʃtɛrɨ, AS: el‿čtery

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chorobowe

 (1.2) chorobowe

Wiktionary


la

1. sylabowa nazwa dźwięku a;
2. wyraz zastępujący tekst przy śpiewaniu melodii


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = biol. chem. kwas linolowy

Wiktionary

Belgia:

  • La Foret – walońska nazwa miejscowości Laforêt
  • La Gleize – dzielnica (section) gminy Stoumont w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Verviers
  • La Hamaide – dzielnica (section) gminy Ellezelles w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, w okręgu Ath
  • La Keujine – walońska nazwa miejscowości Lacuisine
  • La Panne – francuska nazwa gminy De Panne
  • La Pinte – francuska nazwa gminy De Pinte
  • La Reid – dzielnica (section) gminy Theux w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Verviers

Wikipedia


la-pa

tybetański dęty instrument muzyczny; lapa


SJP.pl


laari

1/100 rupii malediwskiej


SJP.pl


lab

odpoczynek, relaks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pot. pies rasy labrador retriever

Wiktionary

Geografia

Kosowo

  • Lab – rzeka

Słowacja

  • Láb – miejscowość

Kinematografia

  • Lab – serial telewizyjny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: lap, AS: lap

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) labrador, pot. labek

Wiktionary


laba

odpoczynek, relaks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. czas wolny od pracy, nauki, zajęć

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. gw-pl|Poznań. beztroski odpoczynek, próżnowanie, leniuchowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koniec czerwca: chłopaki czekają już tylko na rozdanie świadectw – a potem całe dwa miesiące laby!

 (1.2) Ni mo sprawiedliwości na tym świecie. Jedyn musi siedzieć w robocie, a drugi mo labę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlaba, AS: laba

Wiktionary


labado

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) infant. taniec, pląs z dziecięcej piosenki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tańczymy labado, labado, labado. • Tańczymy labado, małego walczyka.

Wiktionary


labadziara

pogardliwie: kobieta wyzywająca, rozwiązła seksualnie; lambadziara


SJP.pl


laban

Laban (hebr. לָבָן „Biały”) – postać biblijna ze Starego Testamentu. Syn Betuela i brat Rebeki, ojciec Lei oraz Racheli, wuj i teść Jakuba.

Mieszkał w Paddan-Aram (Rdz 28,5), Biblia określa go mianem Aramejczyka (Rdz 25,20). Po raz pierwszy pojawia się w scenie zaślubin Rebeki z Izaakiem (Rdz 24,29–60). Przywitał przybysza i ugościł go, a następnie zgodził się na zaaranżowanie małżeństwa swojej siostry.

Wikipedia


labanotacja

system zapisu ruchów ludzkiego ciała; kinetografia


SJP.pl

Kinetografia – opracowany przez Rudolfa Labana i Albrechta Knusta system notacji ruchu, wykorzystywany nie tylko do utrwalenia choreografii baletowej, ale tańca w każdej konwencji ruchowej. Symbole stosowane w notacji Labana (stylizowane strzałki) określają kierunek ruchu, jego poziom, czas trwania, a miejsce umieszczenia w pionowych kolumnach pokazuje, która część ciała jest w ruchu. Zapis oddaje ruch trójwymiarowo.

Wikipedia


labarum

sztandar państwa rzymskiego ze znakiem krzyża i monogramem Chrystusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. wojskowa, główna chorągiew rzymska, bogato zdobiona, wprowadzona przez cesarza Konstantyna Wielkiego

Wiktionary

Labarum – główny sztandar wojsk rzymskich (w formie vexillum) w okresie późnego cesarstwa.

Czworokątna purpurowa chorągiew imperium ze złotymi frędzlami zawieszona na poprzecznej belce, na której pierwotnie osadzony był orzeł (symbol Jowisza), a później chrystogram Chi Rho. Wprowadzona za panowania Konstantyna Wielkiego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) chorągiew

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|łac|labarum.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) labarum

* łaciński: (1.1) labarum n.

* starogrecki: (1.1) λάβαρον n.

* włoski: (1.1) labaro m.

źródła.

== labarum (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈlæbəɹəm.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labarum

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) chorągiew

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|łac|labarum.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) labarum

* łaciński: (1.1) labarum n.

* starogrecki: (1.1) λάβαρον n.

* włoski: (1.1) labaro m.

źródła.

== labarum (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈlæbəɹəm.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labarum

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


labdakos

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mitgr. król Teb, który zabił jednego ze smoków Hery

Wiktionary

Labdakos (gr. Λάβδακος Lábdakos, łac. Labdacus) – w mitologii greckiej król Teb, założyciel dynastii Labdakidów.

Uchodził za syna Polidora, ojca Lajosa, dziada Edypa i wnuka Kadmosa

Według mitu był „ułomny na ciele i duszy”. Objął na krótko tron w Tebach po śmierci Kadmosa, wkrótce jednak faktyczną władzę zaczęli sprawować jego młodzi bracia; na tronie zasiadł Likos, który oddał drugiemu z braci Nikteuszowi połowę państwa.

Wikipedia


labdanum

żywica roślinna wykorzystywana w kosmetyce i dawnym aptekarstwie; ladanum


SJP.pl

Ladanum lub labdanum – żywica otrzymywana z niektórych gatunków roślin należących do rodzaju czystek (Cistus). Wykorzystuje się do tego celu gatunki Cistus ladanifer, Cistus laurifolius, Cistus creticus i Cistus × incanus.

Wikipedia


labe

[czytaj: laBE] francuski ksiądz katolicki przebywający w Polsce po rewolucji francuskiej, chroniący się przed prześladowaniami jakobinów; labuś (ironicznie, pogardliwie)


SJP.pl

Geografia

  • Łaba (czes. Labe) – rzeka w Czechach i Niemczech
  • Labé – miasto w Gwinei
  • Labé – region w Gwinei

Osoby

  • Krzysztof Labe (ur. 1955) – polski adwokat
  • Louise Labé (1520–1566) – francuska poetka

Wikipedia


label

potocznie: wytwórnia muzyczna


SJP.pl


labelista

kolekcjoner nalepek turystycznych


SJP.pl


labelistka

kolekcjonerka nalepek turystycznych


SJP.pl


labelistyczny

dotyczący labelistyki


SJP.pl


labelistyka

kolekcjonowanie nalepek turystycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hobby przejawiające się kolekcjonowaniem nalepek i przywieszek turystycznych

Wiktionary


labelling

Stygmatyzacja, naznaczanie – proces nadawania określeń dotyczących zachowania jednostkom, grupom społecznym lub kategoriom społecznym, w wyniku czego przyjmują one nadane im cechy i zaczynają działać zgodnie z przypisanymi im etykietami.

Wikipedia


laber

(zwykle w liczbie mnogiej)
1. ozdobne obramowanie; girlanda;
2. ozdoba hełmu umieszczona nad tarczą herbową;
3. kolorowa tkanina ozdabiająca hełm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. zwykle w lm. ozdobne obramowanie; girlanda

 (1.2) daw. lp. od labry

Wiktionary

  • Laber – góra w Ammergauer Alpen
  • Große Laber – rzeka w Bawarii, prawy dopływ Dunaju
  • Kleine Laber – rzeka w Bawarii, dopływ Große Laber
  • Schwarze Laber – rzeka w Bawarii, dopływ Dunaju
  • Weiße Laber – rzeka w Bawarii, dopływ rzeki Altmühl
  • Laber Kot – wieś w Pakistanie, prowincja Chajber Pasztunchwa, dystrykt Mansehra

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do dzisiaj, gdy za stodołę pośpiesza chłopek z kłopotem, to zamiast liści łopianu używa labrów z klejnotem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlabɛr, AS: laber

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Laubwerk.

uwagi.

 słowo używane zwykle w liczbie mnogiej

tłumaczenia.

źródła.

== laber (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) spadać, upadać, opadać, obwisać

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


laberdan

patroszony i solony śledź lub dorsz


SJP.pl


labet

dawna hazardowa gra w karty


SJP.pl


labiak

nazwisko


SJP.pl


labializacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. zaokrąglenie warg występujące przy artykulacji niektórych głosek;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na obszarze tym występuje typowa dla Małopolski labializacja nagłosowych i śródgłosowych samogłosek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabʲjalʲiˈzat͡sʲja, AS: labʹi ̯alʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. labialny

 rzecz. labialność ż.

Wiktionary


labializować

wymawiać samogłoskę tylną z wargami zaokrąglonymi


SJP.pl


labialność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest labialne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labializacja ż.

 przym. labialny

 przysł. labialnie

Wiktionary


labialny

wargowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. wargowy, artykułowany zaokrąglonymi wargami

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) wargowy

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. labializacja ż., labialność ż.

 przysł. labialnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|wargowy.

źródła.

== labialny (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) jęz. labialny, wargowy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labializacja ż., labialność ż.

 przysł. labialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wargowy

Wiktionary


labiawa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Polessk (historyczna nazwa miasta w Prusach Wschodnich, obecnie egzonim wariantowy);

Wiktionary

Polessk, Labiawa (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim i rzeką Dejmą oraz kanałem łączącym Niemen z Dejmą i Pregołą. Jest siedzibą rejonu polesskiego. W 2021 roku liczyło 6921 mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Polessk, położona na linii Królewiec – Sowieck.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. labiawski

Wiktionary


labiawski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Labiawą, dotyczący Labiawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Labiawa ż.

Wiktionary


labidzić

potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labiedzić


SJP.pl


labiedzenia

potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić


SJP.pl


labiedzenie

potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić


SJP.pl


labiedzić

potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) płaczliwie narzekać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labiedzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biadać, biadolić, kwękać, labidzić, narzekać, skarżyć się, stękać, uskarżać się, utyskiwać, użalać się

Wiktionary


labierynt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. labirynt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lambirynt, lobirynt

Wiktionary


labija

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. zabawa, impreza

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. prywatka; pot. impreza

Wiktionary


labilność

1. zmienność, chwiejność;
2. labilność emocjonalna - chwiejność emocjonalna, częste i szybkie zmiany emocji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co labilne

Wiktionary

Labilność emocjonalna w psychologii oznacza chwiejność emocjonalną, łatwe przechodzenie do stanów skrajnych emocjonalnie, szybkie i częste zmiany emocji. Osoba przejawiająca labilność emocjonalną reaguje nieadekwatnie na bodźce. Bardzo często u tego typu osoby występują stany lękowe, drażliwość, a także nagłe wybuchy gniewu lub płaczu.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. labilny

 przysł. labilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmienność, niestałość, chwiejność, wahliwość, niestabilność

Wiktionary


labilny

chwiejny, niestabilny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zmienny, niestały, niestabilny, chwiejny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten związek jest zbyt chwiejny, ty jesteś labilna emocjonalnie, a ja niestały uczuciowo. Odchodzę więc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈbʲilnɨ, AS: labʹilny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labilność ż.

 przysł. labilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmienny, niestały, niestabilny, chwiejny

Wiktionary


labiodentales

w językoznawstwie: spółgłoski wymawiane bez czynnego udziału języka przy zbliżeniu dolnej wargi do górnych zębów; spółgłoski labiodentalne, spółgłoski wargowo-zębowe


SJP.pl


labiodentalny

w językoznawstwie: spółgłoski labiodentalne - spółgłoski wymawiane bez czynnego udziału języka przy zbliżeniu dolnej wargi do górnych zębów; labiodentales, spółgłoski wargowo-zębowe


SJP.pl


labiologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o ruchu warg podczas mowy i śpiewu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nauka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. labiolog m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* łaciński: (1.1) labiologia

źródła.

== labiologia (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labiologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labiolog m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nauka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. labiolog m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* łaciński: (1.1) labiologia

źródła.

== labiologia (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labiologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


labioplastyka

chirurgiczna korekcja warg sromowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg korekty wyglądu lub wielkości warg sromowych;

Wiktionary

Labioplastyka (ang. labioplasty) – zabieg z zakresu chirurgii estetycznej, którego celem jest zmiana wielkości lub kształtu warg sromowych. Zabieg obejmować może zarówno wargi sromowe większe jak i mniejsze. Zabieg wykonywany jest przede wszystkim u kobiet, które posiadają wady wrodzone (np. przerośnięte wargi sromowe) lub po prostu odczuwają dyskomfort fizyczny związany z wyglądem swoich narządów płciowych, uważając że wygląd ich miejsca intymnego nie mieści się w granicach normy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Wielkiej Brytanii w 2008 roku liczba zabiegów labioplastyki (zmniejszenia warg sromowych) wzrosła o 70 punktów procentowych.

Wiktionary


labiowelarny

w językoznawstwie: głoski labiowelarne - głoski wymawiane przy zaokrągleniu i wysunięciu warg oraz jednoczesnym uniesieniu tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu


SJP.pl


labirować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. żegl. zob. lawirować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szyper wątpi i już w niem nadzieja ustaje, / A strach roście, już się w moc wszytek wiatrom daje / I między gniewliwemi tam i sam wodami / Labiruje i bieży nizkiemi żaglami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labirowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. lawirować.

Wiktionary


labirowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|labirować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. labirować ndk.

Wiktionary


labiryncik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od labirynt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie labirynt, lecz tylko mały labiryncik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labirynt m.

Wiktionary


labirynt

1. starożytna budowla o skomplikowanym układzie licznych sal i korytarzy;
2. w przenośni: zawiły splot wydarzeń, sytuacja bez wyjścia; zamęt;
3. motyw ogrodowy, o układzie krętych ścieżek okolonych żywopłotem;
4. nazwa błędnika w uchu wewnętrznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. układ krzyżujących się korytarzy i pomieszczeń, w którym trudno znaleźć wyjście;

 (1.2) anat. narząd błędnikowy umożliwiający niektórym rybom oddychanie powietrzem;

 (1.3) archit. szt. figura geometryczna w kształcie spirali lub meandra układana w posadzce nawy głównej w kościołach średniowiecznych

 (1.4) ogrod. element ogrodu w kształcie spirali lub meandra zrobiony z żywopłotu, trejaży lub szpalerów

Wiktionary

Labirynt (gr. λαβύρινθος labýrinthos) – budowla odznaczająca się bardzo zawiłym układem dużej liczby pomieszczeń i łączących je krętych ciągów korytarzy, co utrudniało niepowołanym osobom dostęp do usytuowanego zwykle centralnie, strzeżonego pomieszczenia (np. grobowca, skarbca).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idąc, niespodziewanie znalazła się w labiryncie wąskich uliczek.

 (1.3) Labirynt w kościele miał znaczenie symboliczne, wierni przechodzili go na kolanach odmawiając modlitwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈbʲirɨ̃nt, AS: labʹirỹnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labiryntówka ż., labityntowate nmos.

:: zdrobn. labiryncik m.

 przym. labiryntowy, labiryntowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) droga jerozolimska

 (1.4) błędnik

Wiktionary


labiryntalny

rzadko: przypominający labirynt; labiryntowy, chaotyczny, zagmatwany


SJP.pl


labiryntnica

rodzaj korala morskiego z rzędu madreporowców; wądolnica, meandryna


SJP.pl


labiryntodont

duży wymarły płaz tarczogłowy; stegocefal


SJP.pl


labiryntodonty

duży wymarły płaz tarczogłowy; stegocefal


SJP.pl

Labiryntodonty, płazy tarczogłowe, meandrowce (Labyrinthodontia) – podgromada wymarłych płazów, żyjących od późnego dewonu do końca wczesnej kredy. Pierwsze labiryntodonty znane są z franu. Płazy te były szczególnie liczne w karbonie i triasie. Na początku jury grupa ta mocno podupadła na skutek konkurencji ze strony krokodylomorfów i od tej pory istniała tylko w dość izolowanej Australii. Dobrze zbudowane, masywne, o długości ciała do 5,0 m i masie do 0,5 tony. Prowadziły ziemnowodny tryb życia, niektóre rodzaje były zwierzętami słodkowodnymi. Nie istniały gatunki w pełni morskie, choć niektóre mogły żyć w deltach. Wszystkie labiryntodonty były drapieżnikami. Były to pierwsze, jeszcze bardzo prymitywne płazy, wywodzące się od ryb trzonopłetwych; posiadały wiele cech rybich. Wywodzą się od nich współczesne płazy i gady (patrz: sejmuria).

Wikipedia


labiryntowate

rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; błędnikowate, łaźcowate


SJP.pl

Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.

Wikipedia


labiryntowaty

o cechach labiryntowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


labiryntowce

podrząd okoniokształtnych ryb słodkowodnych, mających narząd skrzelowy służący do oddychania powietrzem atmosferycznym; błędnikowce; łaźcowate


SJP.pl


labiryntowiec

przedstawiciel podrzędu ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; błędnikowiec


SJP.pl


labiryntowy

przymiotnik

 (1.1) mający formę labiryntu; związany z labiryntem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labirynt mrz.

Wiktionary


lablab

1. rodzaj roślin z rodziny bobowatych; wspięga;
2. gatunek rośliny z rodziny bobowatych; fasolnik egipski, lobia, wspięga pospolita, chropawiec pospolity


SJP.pl

Wspięga (Lablab) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. W zależności od ujęcia takson jest traktowany jako monotypowy lub obejmujący dwa gatunki. Gatunek wspięga pospolita pochodzi z Afryki, ale rozprzestrzeniony został na całym świecie. Drugi gatunek – L. prostrata – rośnie w zachodniej Australii.

Wikipedia


lablabi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. rodzaj tunezyjskiego ragoût lub gęstej zupy, której głównym składnikiem jest ciecierzyca

Wiktionary

Harira – zupa charakterystyczna dla kuchni berberyjskiej obszaru Maroka. Obecnie popularna w całej kuchni Maghrebu. W Tunezji nazywana lablabi.

Zupa, dzięki składowi i doborowi przypraw, ma charakter rozgrzewający. Jej tradycyjnym zadaniem jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu. Podstawą tworzenia dania jest mięso baranie (może to być też wołowina lub drób) z dodatkiem mieszanki ciecierzycy, bobu, grochu i soczewicy (ewentualnie z pojedynczymi gatunkami tych roślin strączkowych). Dodaje się też pewną ilość warzyw, ziół i przypraw (cebula, seler, pietruszka, kolendra, szafran, imbir, pieprz), oliwę i kuskus, makaron lub ryż. Całość gotuje się w wielkich garnkach dla dużych rodzin i podaje (skropione sokiem cytrynowym lub limonkowym) z jajami gotowanymi na twardo, plackami lub suszonymi figami.

Wikipedia


laboga

wykrzyknik wyrażający rozpacz lub zdziwienie


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) gwara. pot. okrzyk zdziwienia, zaskoczenia, żalu, przestrachu, rozpaczy itp.

Wiktionary

Laboga – polskie przedsiębiorstwo rodzinne wytwarzające wzmacniacze gitarowe, kable instrumentalne oraz kolumny głośnikowe.

Przedsiębiorstwo powstało z inicjatywy Adama Labogi, który początkowo wykonywał wzmacniacze elektroakustyczne na zamówienia jednostkowe. W 1973 roku na zamówienie Achima Rzychonia, gitarzysty grupy Niebiesko-Czarni, wykonał wzmacniacz lampowy 100 W pod nazwą Diamondsound.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Laboga, narodzie, ile tu tego wszystkiego!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) olaboga, rety, rany; przest. przebóg

Wiktionary


laborancki

odnoszący się do laboranta, właściwy laborantom


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub pracą laboranta, dotyczący laboranta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laborant mos., laborantka ż., laboratorium n.

Wiktionary


laborant

1. pomocniczy pracownik laboratorium; laborator;
2. pomocniczy pracownik apteki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik laboratorium

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. laboratorium n.

:: fż. laborantka ż.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) tester, laboratorian, laboratory assistant, laboratory technician

* białoruski: (1.1) лабарант m.

* bułgarski: (1.1) лаборант m. (laborant)

* chiński standardowy: (1.1) 实验员 (shíyànyuán)

* chorwacki: (1.1) laborant m.

* czeski: (1.1) laborant m.

* duński: (1.1) laborant w.

* estoński: (1.1) laborant

* fiński: (1.1) laborantti

* francuski: (1.1) laborantin m.

* górnołużycki: (1.1) laborant m.

* hiszpański: (1.1) técnico de laboratorio m.

* indonezyjski: (1.1) laboran, teknisi laboratorium

* japoński: (1.1) 検査技師

* kaszubski: (1.1) labòrant m.

* kataloński: (1.1) tècnic de laboratori m.

* kazachski: (1.1) зертханашы

* koreański: (1.1) 연구소 기술자

* litewski: (1.1) laborantas m.

* łotewski: (1.1) laborants m.

* niderlandzki: (1.1) laborant m.

* niemiecki: (1.1) Laborant m.

* norweski (bokmål): (1.1) laborant m.

* nowogrecki: (1.1) τεχνικός εργαστηρίου m.

* portugalski: (1.1) laboratorista m.

* rosyjski: (1.1) лаборант m.

* rumuński: (1.1) laborant m.

* słowacki: (1.1) laborant m.

* słoweński: (1.1) laboratorijski tehnik m.

* szwedzki: (1.1) laborant w.

* turecki: (1.1) laborant

* turkmeński: (1.1) laborant

* ukraiński: (1.1) лаборант m. (laborant)

* węgierski: (1.1) laboráns

* wietnamski: (1.1) kỹ thuật viên phòng thí nghiệm

* włoski: (1.1) tecnico di laboratorio m.

źródła.

== laborant (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa. IPA|laborant.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) laborant

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈbɔrãnt, AS: laborãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laboratorium n.

:: fż. laborantka ż.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. laboratorium n.

:: fż. laborantka ż.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) tester, laboratorian, laboratory assistant, laboratory technician

* białoruski: (1.1) лабарант m.

* bułgarski: (1.1) лаборант m. (laborant)

* chiński standardowy: (1.1) 实验员 (shíyànyuán)

* chorwacki: (1.1) laborant m.

* czeski: (1.1) laborant m.

* duński: (1.1) laborant w.

* estoński: (1.1) laborant

* fiński: (1.1) laborantti

* francuski: (1.1) laborantin m.

* górnołużycki: (1.1) laborant m.

* hiszpański: (1.1) técnico de laboratorio m.

* indonezyjski: (1.1) laboran, teknisi laboratorium

* japoński: (1.1) 検査技師

* kaszubski: (1.1) labòrant m.

* kataloński: (1.1) tècnic de laboratori m.

* kazachski: (1.1) зертханашы

* koreański: (1.1) 연구소 기술자

* litewski: (1.1) laborantas m.

* łotewski: (1.1) laborants m.

* niderlandzki: (1.1) laborant m.

* niemiecki: (1.1) Laborant m.

* norweski (bokmål): (1.1) laborant m.

* nowogrecki: (1.1) τεχνικός εργαστηρίου m.

* portugalski: (1.1) laboratorista m.

* rosyjski: (1.1) лаборант m.

* rumuński: (1.1) laborant m.

* słowacki: (1.1) laborant m.

* słoweński: (1.1) laboratorijski tehnik m.

* szwedzki: (1.1) laborant w.

* turecki: (1.1) laborant

* turkmeński: (1.1) laborant

* ukraiński: (1.1) лаборант m. (laborant)

* węgierski: (1.1) laboráns

* wietnamski: (1.1) kỹ thuật viên phòng thí nghiệm

* włoski: (1.1) tecnico di laboratorio m.

źródła.

== laborant (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa. IPA|laborant.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) laborant

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


laborantka

Pracownica laboratorium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownica laboratorium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po ukończeniu technikum chemicznego zostałam zatrudniona jako laborantka w hucie szkła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabɔˈrãntka, AS: laborãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laboratorium n., laborka ż.

:: fm. laborant m.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. laboratorium n., laborka ż.

:: fm. laborant m.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) лабарантка ż.

* bułgarski: (1.1) лаборантка ż.

* niemiecki: (1.1) Laborantin ż.

* rosyjski: (1.1) лаборантка ż.

* słowacki: (1.1) laborantka ż.

* ukraiński: (1.1) лаборантка ż.

źródła.

== laborantka (język słowacki.) ==

thumb|laborantka (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) laborantka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


laborator

pomocniczy pracownik laboratorium; laborant


SJP.pl


laboratorium

pomieszczenie wyposażone w specjalistyczny sprzęt, przeznaczone do prowadzenia doświadczeń, analiz, kontroli procesów technologicznych itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomieszczenie przeznaczone do przeprowadzania eksperymentów naukowych, analiz medycznych lub nadzorowania procesów technologicznych;

 (1.2) pomieszczenie przeznaczone do zajęć dydaktycznych, wymagających specjalistycznego sprzętu

 (1.3) pot. zajęcia prowadzone w laboratorium (1.2)

Wiktionary

Laboratorium (Pracownia) – pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia badań naukowych lub analiz lekarskich, wyposażone w odpowiedni do tego celu sprzęt. Laboratorium w rozumieniu nie jako pomieszczenie, lecz jednostka organizacyjna, to zespół złożony z ludzi, pomieszczenia/pomieszczeń i sprzętu badawczego w tym komputerowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głównym celem istnienia laboratoriów pomiarowych jest wykonywanie wszelkiego typu pomiarów wielkości fizycznych i wzorcowań przyrządów pomiarowych.

 (1.3) Jeśli się nie pośpieszysz, spóźnimy się na laboratorium z elektroniki!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabɔraˈtɔrʲjũm, AS: laboratorʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laborant m., laborantka ż., elaborat m., laborka ż.

 przym. laboratoryjny, laborancki

 przysł. laboratoryjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) pracownia

 (1.3) pracownia, pot. środ. laborka

Wiktionary


laboratoryjnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w warunkach laboratoryjnych, metodami laboratoryjnymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten produkt został przebadany laboratoryjnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabɔratɔˈrɨjɲɛ, AS: laboratoryi ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laboratorium n., laborka ż., laborant m., laborantka ż.

 przym. laboratoryjny

Wiktionary


laboratoryjny

przymiotnik

 (1.1) związany z laboratorium, dotyczący laboratorium

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabɔratɔˈrɨjnɨ, AS: laboratoryi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laborka ż., laboratorium n., laborantka ż., laborant m.

 przysł. laboratoryjnie

Wiktionary


laborka

w gwarze studenckiej: zajęcia na studiach prowadzone w laboratorium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. stud. pot. ćwiczenia w laboratorium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O czternastej mam wykład, a potem laborkę, ale wieczorem mogę pójść z tobą obejrzeć to mieszkanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈbɔrka, AS: laborka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laboratorium n., laborant m., laborantka ż.

 przym. laboratoryjny

 przysł. laboratoryjnie

Wiktionary


laborować

czasownik

 (1.1) stpol. pracować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laborowanie n.

Wiktionary


laborowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|laborować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. laborować ndk.

Wiktionary


labourzysta

[czytaj: lejburzysta] członek lub zwolennik angielskiej Partii Pracy; laburzysta, lejburzysta


SJP.pl


labourzystka

labourzysta [czytaj: lejburzystka]; laburzystka, lejburzystka


SJP.pl


labourzystowski

przymiotnik

 (1.1) związany z brytyjską Partią Pracy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlɛjbuʒɨˈstɔfsʲci, AS: lei ̯bužystofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labourzysta, labourzystka

Wiktionary


labować

wagarować, iść na labę


SJP.pl


labrador

glinokrzemian sodu i wapnia, kamień ozdobny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. kanadyjski półwysep;

 (1.2) geogr. region obejmujący Labrador (1.1);

Wiktionary

  • Labrador – półwysep we wschodniej Kanadzie
  • Labrador City – miasto w Kanadzie, w prowincji Nowa Fundlandia i Labrador
  • Labrador – region Kanady, położony na półwyspie Labrador
  • Nowa Fundlandia i Labrador – prowincja Kanady, w skład której wchodzi region Labrador
  • Labrador retriever – rasa psa
  • labrador – minerał

Wikipedia

Wymowa:

IPA: laˈbradɔr, AS: labrador

Wiktionary

Powiązane:

 przym. labradorski

Wiktionary


labradorek

suczka rasy labrador


SJP.pl


labradorka

suczka rasy labrador


SJP.pl


labradorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Labradorem, dotyczący Labradoru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Labrador mrz.

Wiktionary


labradoryt

magmowa skała głębinowa, odmiana anortozytu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. skała w większości utworzona z labradoru

Wiktionary

Labradoryt – skała, odmiana anortozytu, cechująca się dominacją minerału labradoru. Spotykana jest też definicja, iż labradoryt jest odmianą anortozytu cechującą się labradoryzacją.

Złoża tej skały występują w Finlandii i na kanadyjskim półwyspie Labrador.

Labradoryt ze względu na walory dekoracyjne używany jest w postaci płyt okładzinowych w budownictwie. Ponadto wytwarza się z niego materiały ogniotrwałe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W budownictwie labradorytu używa się w celach dekoracyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlabraˈdɔrɨt, AS: labradoryt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. labrador m.

 przym. labradorytowy, labradorowy

Wiktionary


labradoryzacja

migotanie światła na powierzchni labradoru i labradorytu wywołane przez wrostki obcych kryształów


SJP.pl

Labradoryzacja (labradorescencja) – intensywna gra barw (tzw. schillerescencja) w metalicznie lśniących odcieniach na powierzchniach niektórych minerałów, zwłaszcza u labradoru. Często są to niebieskie i zielone efekty, lecz również można zaobserwować wszystkie inne barwy widma.

Zjawisko to powodują drobne, blaszkowe lub igiełkowe inkluzje różnych minerałów np. magnetyt, hematyt, rutyl, tytanit, miedź.Przyczyną labradoryzacji jest interferencja światła na najcieńszych płytkach.

Wikipedia


labraks

ryba okoniokształtna; okoń morski


SJP.pl

Labraks, okoń morski (Dicentrarchus labrax) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny moronowatych (Moronidae), wcześniej zaliczany do strzępielowatych.

Wikipedia


labret

ozdoba, ornament noszony w przekłutej wardze przez niektóre plemiona


SJP.pl

Labret – rodzaj kolczyka używanego przy piercingu. Zwykle jest to pręt z jednej strony zakończony płaskim dyskiem uniemożliwiającym wypadnięcie kolczyka, z drugiej zaś gwintem, na który można nakręcić kulkę lub stożek. Kolczyk ten jest najpopularniejszym kształtem kolczyka i można stosować go do przekłuć ucha i wargi.

Wikipedia


labrusca

[czytaj: labruska] gatunek rośliny z rodziny winoroślowatych; winorośl lisia, labruska


SJP.pl


labruscowaty

[czytaj: labruskowaty] przypominający winorośl lisią; labruskowaty


SJP.pl


labruscowy

[czytaj: labruskowy] podobny do winorośli lisiej lub z nią związany; labruskowy


SJP.pl


labruska

gatunek rośliny z rodziny winoroślowatych; winorośl lisia, labrusca


SJP.pl


labruskowaty

przypominający winorośl lisią; labruscowaty


SJP.pl


labruskowy

podobny do winorośli lisiej lub z nią związany; labruscowy


SJP.pl


labry

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) herald. ornament na zewnątrz tarczy herbowej;

 (1.2) hist. barwna tkanina lub ozdoby liściaste, kwiecie, floresy będące wykończeniem hełmu

Wiktionary

  • labry – tkanina nakładana na hełm rycerski
  • labry – część herbu
  • Labry – miejscowość we Francji
  • Labry – część Myszkowa

Zobacz też:

  • Labrys

Wikipedia


labrys

podwójny topór na długim stylisku i podstawce, używany jako narzędzie pracy w starożytnej Krecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. hist. topór obosieczny używany na Krecie w drugim tysiącleciu p.n.e. jako broń i symbol religijny;

 (1.2) symbol w kształcie labrysa (1.1) przyjęty współcześnie m.in. przez środowiska neonazistowskie

Wiktionary

Labrys (gr. λάβρυς) – topór o podwójnym ostrzu, składający się z dwóch obuchów w kształcie zaostrzonego klina i styliska z twardego drewna, metalu lub innego materiału. W podwójnym obuchu wykonany jest otwór równoległy do ostrza (najczęściej o przekroju prostokątnym), w którym za pomocą klina mocowane jest stylisko.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) siekiera, topór

hiponimy.

 (1.2) toporzeł

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|λάβρυς.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) labrys

* białoruski: (1.1) лабрыс m.; (1.2) лабрыс m.

* bułgarski: (1.1) двойна брадва ż., лабрис

* esperanto: (1.1) labriso

* francuski: (1.1) labrys m.

* niemiecki: (1.1) Labrys ż.

* rosyjski: (1.1) лабрис m.; (1.2) лабрис m.

źródła.

== labrys (język angielski.) ==

thumb|labrys (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labrys

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlabrɨs, AS: labrys

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) siekiera, topór

hiponimy.

 (1.2) toporzeł

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|λάβρυς.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) labrys

* białoruski: (1.1) лабрыс m.; (1.2) лабрыс m.

* bułgarski: (1.1) двойна брадва ż., лабрис

* esperanto: (1.1) labriso

* francuski: (1.1) labrys m.

* niemiecki: (1.1) Labrys ż.

* rosyjski: (1.1) лабрис m.; (1.2) лабрис m.

źródła.

== labrys (język angielski.) ==

thumb|labrys (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) labrys

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


labuda

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Labuda (1902–1981) – współtwórca Zrzeszenia Regionalnego Kaszubów
  • Aleksander Labuda (ur. 1944) – polski romanista i polonista
  • Barbara Labuda (ur. 1946) – polska polityk
  • Gerard Labuda (1916–2010) – polski historyk
  • Jacek Labuda (1947–1993) – polski śpiewak operetkowy
  • Marián Labuda (1944–2018) – słowacki aktor

Wikipedia


labudda

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jaromira Labudda – kaszubska poetka, nauczycielka
  • Kamil Labudda – polski przedsiębiorca, youtuber, influencer i działacz charytatywny
  • Karolina Labudda – polska siatkarka
  • Natalia Labudda – polska lekkoatletka, sprinterka i płotkarka

Wikipedia


laburzysta

[czytaj: lejburzysta] członek lub zwolennik angielskiej Partii Pracy; labourzysta, lejburzysta


SJP.pl


laburzystka

laburzysta [czytaj: lejburzystka]; labourzystka, lejburzystka


SJP.pl


laburzystowski

dotyczący brytyjskiej partii politycznej Labour Party i jej członków; labourzystowski, lejburzystowski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brytyjską Partią Pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wychodząc naprzeciw tendencji pacyfistycznej w polityce europejskiej, najbardziej widocznej w enuncjacjach polityków laburzystowskich, Maurycy Zamoyski zerwał z taktyką swych endeckich poprzedników ignorowania Ligi Narodów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlɛjbuʒɨˈstɔfsʲci, AS: lei ̯bužystofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laburzysta, laburzystka

Wiktionary


labuś

dawniej, pogardliwie o księdzu; abbuś


SJP.pl


lać

1. napełniać płynem; wlewać, nalewać, sączyć;
2. sprawiać, że płyn wypływa z czegoś;
3. o deszczu: padać obficie;
4. przestarzałe: wykonywać odlew czegoś; odlewać, ulewać;
5. potocznie: bić, uderzać, tłuc; walić;
6. potocznie: oddawać mocz; sikać, siusiać, siurać, odlewać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) powodować, że ciecz wypływa z czegoś lub płynie

 (1.2) pot. bić

 (1.3) pot. o deszczu: intensywnie padać

 (1.4) wulg. oddawać mocz

 (1.5) wykonywać odlew (np. dzwonu, pomnika)

czasownik zwrotny niedokonany lać się (dk. brak)

 (2.1) o cieczy: wypływać, płynąć

 (2.2) pot. śmiać się

 (2.3) pot. bić się

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) gw-pl|Górny Śląsk. kapeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strażacy leją wodę na ogień, aby ugasić pożar.

 (1.2) Jak zaczął go lać, to myślałem, że nie przestanie.

 (1.3) Na koniec upusty niebieskie otworzyły się nagle i poczęły lać potoki dżdżu.

 (1.4) Krzysiek znów leje gdzieś w krzakach.

 (2.1) Znowu kran niezakręcony i woda leje się niepotrzebnie.

 (2.2) Zawsze lejemy się z dowcipów Krzyśka.

 (3.1) Ta pierońsko zouza zaś kajś wraziła moje lacie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lat͡ɕ, AS: lać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-5, 2.1-3)

 rzecz. lanie n., lejek mrz., dolanie n., dolewanie n., dolewka ż., nadlanie n., nadlewanie n., nadlew mrz., nadlewek mrz., nadlewka ż., nalanie n., nalewanie n., nalewka ż., oblanie n., oblewanie n., odlanie n., odlewanie n., odlew mrz., odlewacz mos., odlewarka ż., odlewnia ż., odlewnictwo n., odlewnik mos., olanie n., olewanie n., olewka ż., podlanie n., podlewanie n., podolewanie n., polanie n., polewanie n., ponalewanie n., pooblewanie n., popodlewanie n., popolewanie n., porozlewanie n., powlewanie n., powylewanie n., pozalewanie n., pozlewanie n., przelanie n., przelewanie n., przelew mrz., przelewki nmos., przylanie n., przylewanie n., rozlanie n., rozlewanie n., rozlew mrz., rozlewacz mos., rozlewaczka ż., rozlewarka ż., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewność ż., ulewa ż., ulanie n., ulewanie n., wlanie n., wlewanie n., wlew mrz., wlewek mrz., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik mrz., wylanie n., wylewanie n., wylew mrz., wylewisko n., wylewka ż., wylewność ż., zalanie n., zalewanie n., zalew mrz., Zalew mrz., zalewa ż., zalewacz mos., zalewajka ż., zalewianin mos., zalewianka ż., zalewisko n., zalewka ż., zalewnia ż., zlanie n., zlewanie n., zlew mrz., zlewa ż., zlewek mrz., zlewisko n., zlewka ż., zlewki nmos., zlewnia ż., zlewniarka ż., zlewniarz mos., zlewnica ż., zlewność ż., polewa ż.

 czas. dolać dk., dolewać ndk., nadlać dk., nadlewać ndk., nalać dk., nalewać ndk., oblać dk., oblewać ndk., odlać dk., odlewać ndk., olać dk., olewać ndk., podlać dk., podlewać ndk., podolewać dk., polać dk., polewać ndk., ponalewać dk., pooblewać dk., popodlewać dk., popolewać dk., porozlewać dk., powlewać dk., powylewać dk., pozalewać dk., pozlewać dk., przelać dk., przelewać ndk., przylać dk., przylewać ndk., rozlać dk., rozlewać ndk., ulać dk., ulewać ndk., wlać dk., wlewać ndk., wylać dk., wylewać ndk., zalać dk., zalewać ndk., zlać dk., zlewać ndk.

 przym. lany, lejący się, odlewniczy, odlewny, odlewowy, przelewowy, rozlewczy, rozlewny, ulewny, wlewny, wlewowy, wylewny, zalewny, zalewowy, zlewkowy, zlewny, zlewowy

 przysł. lejkowato

 (3.1)

 rzecz. laczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sączyć

 (1.2) tłuc, łoić

 (1.3) rzuca żabami

 (1.4) sikać, szczać, odlewać się

 (1.5) odlewać

Wiktionary


lacaune

rasa owiec domowych pochodzących z płd. Francji


SJP.pl

Lacaune – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Tarn.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 3117 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 34 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Lacaune plasuje się na 109. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 22.).

Wikipedia


lacedemon

starożytne państwo-miasto; Sparta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytna Sparta

Wiktionary

  • Lacedemon (Sparta) – w starożytności stolica miasta-państwa Spartan
  • Lacedemon (Lakedajmon) – w mitologii greckiej król Sparty, eponim ludu „Lacedemończyków”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sam widziałem zgraje młodzieńców w Lacedemonie walczących z niewiarygodnym wysiłkiem pięściami, piętami, paznokciami, a nawet gryzieniem, ponieważ woleli prędzej umrzeć niż przyznać się do przegranej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlat͡sɛˈdɛ̃mɔ̃n, AS: lacedmõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lacedemończyk m., Lacedemonka ż., lacedemońskość ż.

 przym. lacedemoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Sparta

Wiktionary


lacedemończyk

obywatel Lacedemonu (starożytnego państwa-miasta); Spartanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mieszkaniec Lacedemonu (Sparty)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ostry Lacedemończyk zawsze na wesołych Ateńczyków z pogardą jak na zniewieściałych kuglarzów się spoglądał, a Ateńczyk wzajemnie z politowaniem nad mniemaną mizeryą tych politycznych pokutników się patrzał. sic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: lacedẽmõĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lacedemon ż., lacedemońskość ż.

:: fż. Lacedemonka ż.

 przym. lacedemoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Spartanin

Wiktionary


lacedemonka

obywatelka Lacedemonu (starożytnego państwa-miasta); Spartanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Spartanka – mieszkanka Lacedemonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃ŋka, AS: lacedẽmõŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lacedemon m., lacedemońskość ż.

:: fm. Lacedemończyk m.

 przym. lacedemoński

Wiktionary


lacedemoński

przymiotnik od: Lacedemon (starożytne państwo-miasto; Sparta); spartański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Lacedemonem, dotyczący Lacedemonu lub Lacedemończyków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃sʲci, AS: lacedẽmõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lacedemon m., Lacedemończyk m., Lacedemonka ż., lacedemońskość ż.

Wiktionary


lacedemońskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co lacedemońskie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃skɔɕt͡ɕ, AS: lacedẽmõĩ ̯skość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lacedemon m., Lacedemończyk m., Lacedemonka ż.

 przym. lacedemoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spartańskość

Wiktionary


lacerna

wierzchnie okrycie w postaci krótkiej peleryny z kapturem, noszone w starożytnym Rzymie


SJP.pl

La

Wikipedia


lacet

wąska, pleciona tasiemka do haftowania


SJP.pl


lacetti

[czytaj: laczetti] samochód typu Chevrolet Lacetti


SJP.pl


lach

zgrubienie od: laska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. daw. dziś poet. Polak

 (1.2) góry. mieszkaniec nizin

 (1.3) etn. członek różnych grup etnograficznych w południowej Polsce

Wiktionary

  • Lach – staroruska nazwa Lędzian
  • Lach Dennis – wieś w Wielkiej Brytanii

Osoby

  • Aleksander Lach – polski księgarz
  • Aleksandra Lach – polska szachistka
  • Alice Lach – austriacka aktorka
  • Bogdan Lach – polski psycholog
  • Elmer Lach – kanadyjski hokeista
  • Fritz Lach – austriacki malarz
  • Grzegorz Lach – polski historyk
  • Günter Lach – niemiecki polityk
  • Iza Lach – polska piosenkarka (siostra Łukasza i Katarzyny Lachów)
  • Jan Lach – polski muzykolog
  • Jozef Lach – słowacki taksówkarz, działacz na rzecz polskich uchodźców i kurierów w czasie II wojny światowej odznaczony medalem Virtus et Fraternitas
  • Józef Lach – polski księgarz, bibliofil
  • Karolina Ciaszkiewicz-Lach – polska siatkarka
  • Katarzyna Lach – muzyk; była gitarzystka Formacji Nieżywych Schabuff (siostra Łukasza i Izy Lachów)
  • Łukasz Lach – polski muzyk; były członek zespołu L.O.27, obecny członek zespołu L.Stadt (brat Izy i Katarzyny Lachów)
  • Mariusz Lach – polski salezjanin
  • Marta Lach – polska kolarka
  • Marta Lach – polska siatkarka
  • Michał Lach – polski siatkarz
  • Milan Lach – słowacki biskup
  • Przemysław Lach – polski siatkarz
  • Robert Lach – austriacki kompozytor i muzykolog
  • Sergiusz Lach – polski aktor
  • Steve Lach – amerykański piłkarz
  • Tomasz „Tomson” Lach – polski wokalista, członek zespołu Afromental
  • Wojciech Lach – polski lekkoatleta
  • Žofia Lachová – słowacka działaczka na rzecz polskich uchodźców i kurierów w czasie II wojny światowej odznaczona medalem Virtus et Fraternitas

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zetrzy sen z oczu, a czuj wczas o sobie / Cny Lachu: kto wie, jemu, czyli tobie / Szczęście chce służyć? a dokąd wyroku / Mars nie uczyni, nie ustępuj kroku.

 (1.1) Teraz na nas Lachy z wielką siłą idą, więc i my musimy do kupy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lax, AS: laχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Laszczyzna ż.

:: zdrobn. Laszek m.

:: fż. Laszka ż.

 przym. lacki, laszy, laski, Lachowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Polak, Lechita

Wiktionary


lacha

zgrubienie od: laska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: laska

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. laska ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zgrub|laska.

źródła.

== lacha (język irlandzki.) ==

wymowa.

 IPA3|ˈl̪ˠaxə.

 audio|LL-Q9142 (gle)-Ériugena-lacha.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. kaczka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlaxa, AS: laχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laska ż.

Wiktionary


lachenalia

rodzaj roślin z rodziny hiacyntowatych, występujący w Eurazji i Afryce


SJP.pl

Lachenalia (Lachenalia J.Jacq. ex Murray) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 135 gatunków występujących w Afryce Południowej i Namibii. Introdukowany do Australii i Hiszpanii.

Nazwa naukowa rodzaju została nadana na cześć Wernera de Lachenala, żyjącego w latach 1736–1800 szwajcarskiego botanika, profesora botaniki i rektora Uniwersytetu w Bazylei, założyciela ogrodu botanicznego przy tej uczelni.

Wikipedia


lachesis

W mitologii greckiej: jedna z trzech Mojr, bogini przeznaczenia; Lachezis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mit. bogini przeznaczenia z mitologii greckiej, przydzielająca los i strzegąca nici żywota, jedna z trzech Mojr;

 (1.2) astr. planetoida o numerze 120, okrążająca Słońce w głównym pasie asteroid;

Wiktionary

Lachesis (gr. Λάχεσις Láchesis, łac. Lachesis, Decima – "Udzielająca") – jedna z trzech Mojr. W mitologii greckiej bogini przeznaczenia przydzielająca los i strzegąca nici żywota. Jej towarzyszki to Kloto i Atropos.

Wikipedia


lachezis

W mitologii greckiej: jedna z trzech Mojr, bogini przeznaczenia; Lachesis


SJP.pl


lachiewicz

nazwisko


SJP.pl


lachman

nazwisko


SJP.pl


lachmirowice

Lachmirowice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica.

Wikipedia


lachmusowy

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Łowicz. niebieski

Wiktionary


lachociąg

obelżywie:
1. osoba uprawiająca seks oralny (fellatio) z mężczyznami;
2. prostytutka;
3. homoseksualista;
4. brzydka dziewczyna;
5. chłopak mający powodzenie u dziewczyn;
6. zniewieściały chłopak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) wulg. osoba wykonująca na mężczyźnie seks oralny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drutociąg, druciara, grub. obciągacz m., grub. obciągara ż., eufem. lodziarz m., eufem. lodziara ż., pałociąg

Wiktionary


lachon

młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, sunia


SJP.pl


lachowice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Stryszawa

Wiktionary

Lachowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Stryszawa.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lachowice. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lachowice leżą w południowej Polsce.

Wiktionary


lachowicz

nazwisko


SJP.pl


lachówka

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Lachówka – wieś w województwie podlaskim
  • Lachówka – potok, dopływ Stryszawki
  • Lachówka – część miasta Mszana Dolna
  • Lachówka – część wsi Chabówka
  • Lachówka – dawny folwark na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Żuprany.
Zobacz też
  • Lachówka Mała, Lachówka Duża

Wikipedia


lachowo

1. wieś w Polsce;
2. wieś w Bułgarii


SJP.pl

Lachowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kolneńskim ziemi łomżyńskiej. W latach 1923–1954 i 1973-1976 miejscowość była siedzibą gminy Lachowo.

Wikipedia


lachowski

przymiotnik od: Lachowo


SJP.pl


lacjum

kraina historyczna w środkowych Włoszech, obecnie przemysłowo-rolniczy region ze stolicą w Rzymie; Lazio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. region administracyjny w środkowych Włoszech ze stolicą w Rzymie;

 (1.2) hist. kraina historyczna w antycznej Italii

Wiktionary

Lacjum (wł. Lazio) – region administracyjny w centralnych Włoszech, o powierzchni 17 203 km²; 5,2 mln mieszkańców ze stolicą w Rzymie (2,5 mln mieszkańców). Gęstość zaludnienia 302 os./km². Graniczy z regionami: Toskania, Umbria, Marche, Abruzja, Molise i Kampania.

  • Największe miasta: Rzym, Viterbo, Civitavecchia, Rieti, Frosinone, Latina, Velletri
  • Najwyższe wzniesienie: Terminillo (2216 m n.p.m.)
  • Najdłuższe rzeki: Tyber, Garigliano

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈlat͡sʲjũm, AS: lacʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Latyńczyk mos., Latyn mos., Latynka ż., latynista m., latynizm m., latynizacja ż.

 przym. latyński

 czas. latynizować

Wiktionary


lacki

przymiotnik od: Lach; polski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stpol. polski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlat͡sʲci, AS: lacʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Laszka ż., Lach

Wiktionary


lackowski

nazwisko


SJP.pl


laclik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śliniak

Wiktionary


lacrimosa

[czytaj: lakriMOza] w muzyce: część hymnu żałobnego "Dies irae" do słów ostatniej jego strofy rozpoczynającej się słowami "Lacrimosa dies illa"


SJP.pl

  • Lacrimosa – kluczowy fragment pieśni Dies Irae będącej częścią mszy żałobnej klasycznego rytu rzymskiego (Requiem) w Kościele katolickim.
  • Lacrimosa – szwajcarski zespół muzyczny
  • Lacrimosa – singel zespołu Kalafina
  • (208) Lacrimosa – planetoida z głównego pasa asteroid układu słonecznego

Wikipedia


lacrimoso

określenie wykonawcze: łzawo, boleśnie


SJP.pl


lacroix

[czytaj: laKRŁA] nazwisko obce


SJP.pl


lacrosse

[czytaj: laKROS] gra sportowa prowadzona na boisku trawiastym - bardzo podobna do hokeja na trawie


SJP.pl

Lacrosse (fr. la crosse – zakrzywiony kij) – zespołowa gra sportowa pochodzenia indiańskiego, której zasady ostatecznie ustalono w pierwszej połowie XIX w. w Kanadzie (gdzie uznano ją za sport narodowy); rozgrywana na trawiastym boisku, polega na umieszczeniu za pomocą specjalnej, trójkątnej rakiety piłki w bramce przeciwnika; 1904 i 1908 konkurencja olimpijska; uznawana za pierwowzór hokeja na lodzie.

Wikipedia


lacrosse'owy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z lacrossem, dotyczący lacrosse'u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lacrosse m.

Wiktionary


lacuna

ubytek fragmentu tekstu w wyniku jego transmisji (ręcznego powielania); lakuna


SJP.pl


lacz

1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; laczek, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; laczek, gała, lufa, pała, kapa, lola;
3. dawniej: odlewacz, giser


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara młodzieżowa ocena niedostateczna, pot. pała

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znów dostałam lacza z polaka…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lat͡ʃ, AS: lač

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jedynka

Wiktionary


laczek

1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; lacz, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze poznańskiej: przebita opona;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; lacz, gała, lufa, pała, kapa, lola;
4. zdrobnienie od: lak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poznań. obuw. kapeć damski i męski bez napiętka

 (1.2) poznań. przen. przebita opona

 (1.3) slang. uczn. ocena niedostateczna

 (1.4) zdrobn. od lak

 (1.5) pot. obuw. klapek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Załóż no laczki, a nie tak boso chodzisz.

 (1.1) Zgubiłem gdzieś wczoraj laczka, nie widziałaś go może?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lać m., lak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciap, kapeć, bambosz, papeć, klapek

Wiktionary


laczki

1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; lacz, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze poznańskiej: przebita opona;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; lacz, gała, lufa, pała, kapa, lola;
4. zdrobnienie od: lak


SJP.pl


laczynka

członkini ludu kaukaskiego


SJP.pl


ląd

suchy obszar kuli ziemskiej wyniesiony ponad stan wód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Lądek;

Wiktionary

Ląd – obszar skorupy ziemskiej niepokryty wodami mórz i oceanów. Lądy na Ziemi zajmują łącznie około 149 milionów km², co stanowi 29% jej powierzchni. Ich średnie wzniesienie ponad poziom morza wynosi 875 metrów.

Dla większych, zwartych obszarów lądu przyjęto nazwę kontynent, mniejsze obszary lądu to wyspy. W odniesieniu do kontynentów zamiennie używa się nazwy „stały ląd”, w odróżnieniu od wysp, których nie zalicza się do powierzchni lądu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zespół dworski w Lądzie został wpisany do Krajowej Ewidencji Zabytków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lądzianin mos., lądzianka ż.

 przym. lądowski

Wiktionary


lada

stół oddzielający kupującego od sprzedawcy; kontuar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. rodzaj stołu lub blat w sklepach, służący do obsługi klientów, wydawania oraz prezentacji towaru

 (1.2) stpol. skrzynia

 (1.3) kujawy. hand. sklep

partykuła

 (2.1) jakikolwiek, małowartościowy

przyimek

 (3.1) …służący do tworzenia związków wyrazowych w funkcji przysłówków czasu: za

Wiktionary

  • Łada – ros. Лада – marka samochodów produkowanych przez rosyjską fabrykę WAZ (ВАЗ)
  • Lada – urządzenie służące do ładowania ciężkich kłód lub dłużyc na wozy – furmanki
  • Lada – kontuar, bufet, szynkwas
  • Lada – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Mosty
  • Lada – wieś na Słowacji
  • Lada – wieś w Rumunii
  • Cukrzyca typu LADA – autoimmunologiczna cukrzyca dorosłych o późnym początku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za ladą stała piękna blondynka.

 (2.1) Zakochałby się w lada jakiej kobiecie, byleby miała cyce jak dzbany.

 (3.1) Uważaj, bo lada chwila może wrócić kierownik i nas opieprzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlada, AS: lada

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kontuar; gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofel, tofla.

 (2.1) byle

Wiktionary


ladaco

[czytaj: laDAco] potocznie: człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny; nicpoń, gałgan, urwis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki

 (1.1) przest. dziś żart. człowiek nic niewart, postępujący lekkomyślnie i nieodpowiedzialnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) … marynarz ten był wielkim ladaco…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈdat͡sɔ, AS: ladaco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ladacznica ż.

 przym. ladacy, ladaczny

 zaim. lada co

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, nicpoń, łachmyta, łapserdak

Wiktionary


ladacy

przymiotnik

 (1.1) rzad. przest. (zwł. o ludziach) nic niewart, zły, nieuczciwy

 (1.2) rzad. przest. (o przedmiotach) zepsuty, nienadający się do użytku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O Bogi! czyżby w łoże bohatyra, tacy / Wedrzeć się mieli tchórze podli i ladacy?!

 (1.1) … mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawyugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ladaco n./mos.

 przysł. ladaco

 zaim. lada co

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ladajaki, lichy

Wiktionary


ladacznica

przestarzałe: kobieta lekkich obyczajów, prowadząca życie rozpustne; nierządnica, rozpustnica, wszetecznica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. prostytutka lub kobieta mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌladat͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ladačʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ladaczny

 rzecz. ladaco n./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. latarnica, nierządnica, rozpustnica, ulicznica, wszetecznica; eufem. kobieta lekkich obyczajów; neutr. prostytutka; posp. łajdaczka; wulg. dziwka, kurwa, lafirynda, wywłoka, zdzira

Wiktionary


ladaczny

rozpustny, nierządny


SJP.pl


ladaczyć

potocznie: ladaczyć się - prowadzić rozwiązłe życie seksualne; łajdaczyć się


SJP.pl


ladakh

Ladakh (tyb.: ལ་དྭགས་; Wylie: la-dwags, hindi: लद्दाख़, urdu: لدّاخ; „kraj wysokich przełęczy”) – region administrowany przez Indie jako terytorium związkowe. Leży pomiędzy głównym pasmem Himalajów a górami Karakorum, położona w części górnego biegu rzeki Indus. Geograficznie najbardziej na zachód wysunięty fragment Wyżyny Tybetańskiej; historyczny Tybet Zachodni. Głównym ośrodkiem administracyjnym jest miasto Leh. Politycznie Ladakh należy do Indii, choć niewielka jego część znajduje się na terenie współczesnych Chin. Niegdyś niezależne królestwo, w XIX wieku zaanektowane przez władcę Kaszmiru. Mieszkańcy Ladakhu są etnicznie spokrewnieni z Tybetańczykami.

Wikipedia


ladanum

1. roślina kwiatowa z rodziny jasnotowatych; poziewnik;
2. żywica roślinna wykorzystywana w kosmetyce i dawnym aptekarstwie


SJP.pl

Ladanum lub labdanum – żywica otrzymywana z niektórych gatunków roślin należących do rodzaju czystek (Cistus). Wykorzystuje się do tego celu gatunki Cistus ladanifer, Cistus laurifolius, Cistus creticus i Cistus × incanus.

Wikipedia


lądczanin

mieszkaniec Lądka lub Lądka-Zdroju


SJP.pl


lądczanka

mieszkanka Lądka lub Lądka-Zdroju


SJP.pl


laddu

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. słodkie indyjskie kulki z purée z ciecierzycą, maczane w syropie, oblepione kawałkami migdałów i orzechów;

Wiktionary

Laddu – rodzaj indyjskich słodyczy. Niewielkie kulki z pureé z ciecierzycą, maczane w syropie, oraz oblepione kawałkami migdałów i orzechów.

Wikipedia


lądecki

przymiotnik od: Lądek, Lądek-Zdrój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Lądkiem, dotyczący Lądka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lądek m., lądowanie n.

Wiktionary


lądek

gmina wiejska w województwie wielkopolskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. dawna nazwa Lądka-Zdroju

 (1.2) geogr. wieś gminna w województwie wielkopolskim;

Wiktionary

W Polsce
  • Lądek – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. bartoszyckim, w gminie Bisztynek
  • Lądek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Grodziec
  • Lądek – wieś gminna w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, siedziba gminy Lądek
  • Lądek – gmina
  • Lądek – gromada
  • Lądek Zdrój – gromada
  • Lądek-Zdrój – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim
  • Lądek – góra

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wracamy już do domu, właśnie wyjechaliśmy z Lądka.

 (1.2) – Nie ma takiego miasta Londyn, jest Lądek, Lądek-Zdrój, tak… – Ale Londyn – miasto w Anglii. – To co mi pan nic nie mówi?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlɔ̃ndɛk, AS: lõndek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lądczanin m., lądczanka ż.

 przym. lądecki

Wiktionary


lądek-zdrój

miasto w województwie dolnośląskim znane z zawierających radon cieplic siarczkowych i fluorkowych


SJP.pl

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto uzdrowiskowe w Polsce, w powiecie kłodzkim;

Wiktionary

Lądek-Zdrój (niem. Landeck, od 1935 r. Bad Landeck, cz. Landek) – miasto w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lądek-Zdrój. Położone w Sudetach Wschodnich, w dolinie rzeki Białej Lądeckiej.

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 4946 mieszkańców (567. miejsce w Polsce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Licealiści z Lądka-Zdroju chcą, by patronem ich szkoły był muzyk Jim Morrison

 (1.1) Tak naprawdę od remontu w 1997 roku nie wydarzyło się nic dobrego, co by usprawniło komunikację między Kłodzkiem a Lądkiem-Zdrojem i Stroniem Śląskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lɔ̃nˈdɛɡ‿zdruj, AS: lõndeg‿zdrui ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Lądek Zdrój

Wiktionary


laden

nazwisko, np. Osama bin Laden (Osama ben Laden, Usama ibn Ladin, 1957-2011), saudyjski terrorysta i milioner, przywódca Al-Kaidy, odpowiedzialny za przeprowadzenie wielu ataków terrorystycznych


SJP.pl


ladino

język ladyński;
1. dialekt języka retoromańskiego;
2. romański język Żydów sefardyjskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język żydowski powstały jako dialekt języka hiszpańskiego po wygnaniu Żydów sefardyjskich z Półwyspu Iberyjskiego w latach 1492–1497, obecnie zapisywany głównie alfabetem łacińskim;

Wiktionary

  • język ladyński
  • język judeohiszpański

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) język judeohiszpański, judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 nie mylić z językiem ladyńskim

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ladino

* hiszpański: (1.1) judeoespañol m., ladino m., djudezmo m.

* włoski: (1.1) giudeo-spagnolo m., judezmo m., giudesmo m.

źródła.

== ladino (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. język ladyński

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) język judeohiszpański, judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin

Wiktionary


lądolód

gruba pokrywa lodowa zalegająca wielkie obszary Ziemi w okolicach podbiegunowych; lodowiec kontynentalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gruba warstwa lodu pokrywająca duże obszary ziemi;

Wiktionary

Lądolód – pokrywa lodowa o znacznej grubości, zajmująca powierzchnię liczącą tysiące kilometrów kwadratowych. Tworzy lekko wypukłą tarczę zbudowaną ze śniegu i lodu, rozpływającą się na przedpole pod wpływem własnego ciężaru.

Lądolód może osiągać miąższość do 4000 m – obecnie tak gruba jest kopuła A na Antarktydzie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: lɔ̃nˈdɔlut, AS: lõndolut

Wiktionary


lądotwórczy

wpływający na zmiany w rozmieszczeniu lądów i mórz


SJP.pl


lądować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wylądować)

 (1.1) osiadać na czymś – z powietrza lub wody

 (1.2) osadzać statek powietrzny na lądowisku

 (1.3) wojsk. wysadzać desant

 (1.4) przen. znaleźć się nagle w danej sytuacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Władzia zawsze ląduje w jakichś tarapatach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lɔ̃nˈdɔvat͡ɕ, AS: lõndovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ląd m., lądowanie n., lądownik m., lądowisko n.

 czas. wylądować dk.

 przym. lądowniczy, lądowy

Wiktionary


lądowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|lądować.

Wiktionary

Lądowanie – ostatni etap lotu, następujący po zniżaniu, złożony proces sprowadzenia statku powietrznego (samolotu, szybowca itp.) na lądowisko. Uchodzi obok startu za jeden z najtrudniejszych elementów pilotażu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌlɔ̃ndɔˈvãɲɛ, AS: lõndovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ląd m., Lądek m., przylądek m., lądownik m., lądowisko n., wylądowanie n.

 czas. lądować ndk., wylądować dk.

 przym. lądowy, przylądkowy, lądecki

Wiktionary


lądowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec lądu

 (1.2) środ. inżynier budownictwa lądowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ląd, lądówka

 przym. lądowy

Wiktionary


lądowisko

miejsce nadające się do lądowania bądź startu samolotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) teren nadający się do startu i lądowania samolotów lub helikopterów; prowizoryczne lotnisko dla samolotów

Wiktionary

Lądowisko – obszar na lądzie, wodzie lub innej powierzchni, który może być w całości lub w części wykorzystywany do startów i lądowań naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych.

Zwykle wyposażone są w minimum urządzeń i obiektów pomocniczych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌlɔ̃ndɔˈvʲiskɔ, AS: lõndovʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 czas. lądować, wylądować

 rzecz. lądowanie n., ląd mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lotnisko

Wiktionary


lądówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. budownictwo lądowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy po lądówce znajdę pracę?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ląd, lądowiec

 przym. lądowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budownictwo lądowe

Wiktionary


lądowniczy

lądownik


SJP.pl

Patrz:

lądownik

lądownik

część statku kosmicznego lub sondy kosmicznej służąca do lądowania po oddzieleniu się od statku macierzystego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astronaut. część statku kosmicznego przeznaczona do lądowania;

Wiktionary

Lądownik – część statku kosmicznego lub sondy kosmicznej, która po oddzieleniu się od statku macierzystego ląduje na planecie, księżycu, planetoidzie lub jądrze komety. Lądownik może służyć również do opuszczenia na powierzchnię ciała niebieskiego robotów lub ludzi (np. Apollo 11). Aparatura badawcza lądownika ma za zadanie dostarczenie szczegółowych danych o składzie chemicznym i właściwościach fizycznych atmosfery (o ile takowa istnieje) i powierzchni ciała niebieskiego, wykonanie zdjęć bądź filmów, badanie możliwości istnienia życia pozaziemskiego (np. lądowniki programu Viking) i inne.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. lądowanie n., ląd mrz.

 czas. lądować, wylądować

Wiktionary


lądowo-wodny

dotyczący lądu i wody; wodno-lądowy


SJP.pl


lądowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Lądu, związany z Lądem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od 1538 roku opatem lądowskim mógł być tylko Polak szlacheckiego pochodzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ląd mrz., lądzianin mos., lądzianka ż.

Wiktionary


lądowy

dotyczący lądu, znajdujący się lub żyjący na lądzie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący lądu, odbywający się na lądzie, żyjący na lądzie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lɔ̃nˈdɔvɨ, AS: lõndovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ląd m., lądowanie n., lądowiec mos., lądówka ż.

 czas. lądować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naziemny, ziemski, ziemny

Wiktionary


ladro

bandyta, zbój


SJP.pl


lady

[czytaj: lejdi]
1. angielski tytuł przysługujący żonie i córkom lorda
2. zwrot grzecznościowy (pani, dama)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. podlaska wieś w Polsce, w gminie Czyże;

Wiktionary

w Polsce

  • Lady – wieś w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Czyże

na Białorusi

  • Lady – dawny majątek ziemski, na którego terenie znajdowało się miasteczko Lady i kilka folwarków. Obecnie na terenie rejonu smolewickiego obwodu mińskiego
  • Lady – osiedle w obwodzie mińskim, w rejonie smolewickim, w sielsowiecie Draczkawa
  • Lady – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie smolewickim, w sielsowiecie Draczkawa
  • Małyja Lady – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie smolewickim, w sielsowiecie Draczkawa
  • Hałaunyja Lady – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie berezyńskim, w sielsowiecie Bahuszewiczy
  • Borysowe Lady – dawny chutor w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Głębokie
  • Lady – agromiasteczko w sielsowiecie Arłowiczy rejonu dubrowieńskiego w obwodzie witebskim
  • Ciemne Lady – przystanek kolejowy w pobliżu miejscowości Słoboda i Zadworje, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim
  • Lady – dawna kolonia w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Powiacie.
  • Lady I – dawny folwark w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Bildziugi.
  • Lady (Lady II) – chutor w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Bildziugi.
  • Lady – dawna kolonia w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim.

Inne znaczenia

  • lady – tytuł szlachecki
  • Lady – koreańska grupa muzyczna
  • Lady – film biograficzny z 2011
  • Bitwa pod Ladami – bitwa w czasie wojny polsko-bolszewickiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈlɛɪ̯di

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ladzianin m., ladzianka ż.

 przym. ladzki

Wiktionary


ladyboy

[czytaj: lejdiBOJ] w krajach południowo-wschodniej Azji: mężczyzna wyglądający i zachowujący się jak kobieta, będący po kuracji hormonalnej lub operacji zmiany płci; kathoey


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) określenie transgenderycznego mężczyzny funkcjonującego w społeczeństwie Tajlandii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Katoi są też określani mianem ladyboy, stanowią bowiem połączenie pierwiastka męskiego z żeńskim, przy jednoczesnym akcentowaniu piękna jako wyznacznika tożsamości.

Wiktionary


ladyn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. drugi, młodszy wiek środkowego triasu, trwający 237 – 228,7 milionów lat temu;

Wiktionary

Ladyn – w stratygrafii piętro środkowego triasu w eratemie mezozoicznym trwające w zależności od przyjmowanego podziału triasu od około 5 do ok. 9 milionów lat. Do 2012 roku Międzynarodowa Komisja Stratygrafii przyjmowała, że ladyn rozpoczął się 237 ± 2,0 milionów lat temu a zakończył ok. 228,7 mln lat temu; w roku 2013 Komisja poprawiła datowanie na ok. 242–237 milionów lat temu. Młodsze piętro od anizyku a starsze od karniku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈladɨ̃n, AS: ladỹn

Wiktionary


ladynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka jednej z retoromańskich grup etnicznych zamieszkujących pogranicze szwajcarsko-włoskie i posługujących się językiem ladyńskim;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ladyński mrz.

:: fm. Ladyn mos.

 przym. ladyński

Wiktionary


ladynowie

Ladynowie – jedna z grup etnicznych zaliczana do Retoromanów. Zamieszkują Tyrol Południowy: Górną Adygę i Dolomity, Dolinę Badii, Autonomiczną Prowincję Bolzano, emigranci też w USA. Liczbę Ladynów szacuje się na 30–35 tys. osób.

Ladynowie wywodzą się od starożytnych mieszkańców tego terenu – Retów.

Wikipedia


ladyński

1. związany z Ladynami, rdzenną ludnością retoromańską zamieszkującą włoskie Dolomity;
2. język ladyński - język Ladynów, dialekt retoromański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ladynami, dotyczący Ladynów

 (1.2) związany z językiem ladyńskim, dotyczący języka ladyńskiego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język ladyński;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ladyn mos., Ladynka ż.

Wiktionary


ladyńskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem ladyńskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem ladyńskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku ladyńskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈdɨ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ladĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


ladziak

nazwisko


SJP.pl


lądzianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Lądu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Większość lądzian używa tego nawozu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ląd mrz.

:: fż. lądzianka ż.

 przym. lądowski

Wiktionary


lądzianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Lądu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdaniem radnej lądzianki poprą projekt pani wójt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ląd mrz.

:: fm. lądzianin mos.

 przym. lądowski

Wiktionary


lądzień

pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzieniec


SJP.pl


lądzienie

pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzieniec


SJP.pl


lądzieniec

pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzień


SJP.pl


ladzin

Ladzin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. Leży przy DW887.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Wikipedia


laelia

epifityczna bylina z rodziny storczykowatych, występująca w górzystych okolicach od Meksyku po Brazylię; niektóre gatunki laelii są uprawiane w szklarniach jako rośliny ozdobne


SJP.pl

Laelia – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 24 gatunki oraz 5 hybryd występujących w Ameryce Południowej i Środkowej w takich krajach i regionach jak: Belize, Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Kostaryka, Kuba, Ekwador, Salwador, Gujana Francuska, Gwatemala, Gujana, Honduras, Jamajka, Meksyk, Nikaragua, Panama, Peru, Surinam, Trynidad i Tobago, Wenezuela.

Wikipedia


laertes

postać z mitologii greckiej


SJP.pl

Laertes (gr. Λαέρτης) – ojciec Odyseusza; syn Arkejsjosa; podczas nieobecności syna na Itace mieszkał samotnie z dala od dworu Penelopy; po powrocie syna spod Troi, odmłodzony przez Atenę, pomógł Odyseuszowi w walce z krewnymi pomordowanych zalotników.

Brał udział w wyprawie Argonautów i w polowaniu na dzika kalidońskiego.

Wikipedia


lafa

dawniej: płaca, żołd, pensja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. płaca, żołd

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu wydobył kieskę z sepetu i rzucił im ją na ziemię. // – Ot, wasza lafa! Wolicie z tamtej strony murów łupu szukać?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlafa, AS: lafa

Wiktionary


lafayette

[czytaj: lafaJET] nazwisko, np. Marie Joseph de Lafayette (1757-1834), francuski wojskowy i polityk; La Fayette


SJP.pl

  • Marie Joseph de La Fayette – francuski markiz, uczestnik rewolucji amerykańskiej, Wielkiej Rewolucji Francuskiej i rewolucji lipcowej

Miejscowości w USA o nazwie pochodzącej od markiza de La Fayette:

  • Lafayette – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Contra Costa
  • Lafayette – miasto w stanie Kolorado, w hrabstwie Boulder
  • Lafayette – miasto w stanie Indiana, w hrabstwie Tippecanoe
  • Lafayette – miasto w stanie Luizjana, w parafii Lafayette
  • Lafayette – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Nicollet
  • Lafayette – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Allen
  • Lafayette – jednostka osadnicza w stanie Ohio, w hrabstwie Madison
  • Lafayette – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Yamhill
  • Lafayette – miasto w stanie Tennessee, w hrabstwie Macon
  • Lafayette – jednostka osadnicza w stanie Wirginia, w hrabstwie Montgomery
  • Lafayette – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Chippewa
  • Lafayette – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Monroe
  • Lafayette – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Walworth
  • LaFayette – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Walker
  • LaFayette – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Christian
  • LaFayette – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Onondaga

Wikipedia


lafirynda

kobieta lekkich obyczajów, nie zasługująca na szacunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. obraź. prostytutka lub kobieta mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami

 (1.2) przen. pot. obraź. kobieta, do której mówiący ma negatywny stosunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mówcie, jaka to ze mnie lafirynda - świetnie o tym wiem.

 (1.2) Jakaś lafirynda do niego cały dzień wydzwania. Spać nie daje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌlafʲiˈrɨ̃nda, AS: lafʹirnda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) prostytutka; eufem. kobieta lekkich obyczajów; wulg. dziwka, kurwa, wywłoka, zdzira; przest. ladacznica, nierządnica, rozpustnica

Wiktionary


lag

długa, gruba laska, potężny kij; lacha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) środ. inform. opóźnienie, czas oczekiwania między działaniem podejmowanym przez użytkownika a odpowiednią reakcją programu

Wiktionary

Opóźnienie, latencja, żargonowo lag – termin odnoszący się zwykle do szybkości działania sieciowych programów komputerowych. Oznacza on, że aplikacja nie reaguje w odpowiednio krótkim czasie na przesyłane w sieci sygnały sterujące, przetwarzane przez dużą liczbę hostów pośredniczących.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. lagowanie n.

 czas. lagować się

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== lag (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 IPA|ɫɐχ.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-lag.wav.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) śmiać się

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: lak, AS: lak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lagowanie n.

 czas. lagować się

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. lagowanie n.

 czas. lagować się

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== lag (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 IPA|ɫɐχ.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-lag.wav.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) śmiać się

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


laga

długa, gruba laska, potężny kij; lacha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kij

 (1.2) pot. ocena niedostateczna

 (1.3) pot. sport. długie podanie piłki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlaɡa, AS: laga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laska ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pała, jedynka

Wiktionary


lagana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj tradycyjnego greckiego chleba pieczonego i spożywanego w Czysty Poniedziałek (Καθαρή Δευτέρα)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na śniadanie była dziś lagana i taramosalata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈɡãna, AS: lagãna

Wiktionary


lagardère

[czytaj: lagarDER] nazwisko


SJP.pl

Lagardère – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Gers.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 58 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 12 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pyrénées Lagardère plasuje się na 1005. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1500.).

Wikipedia


lagena

ślepy uchyłek części błędnika u niższych kręgowców; odpowiednik ślimaka w uchu wewnętrznym ssaków


SJP.pl

Lagena (łac. lăgoenă), także laguna, lagona – gliniane albo szklane naczynie o pękatym kształcie, z wąską szyjką, służące starożytnym Rzymianom do przechowywania wody lub wina; rodzaj dzbana (kruży).

Używana jako naczynie gospodarskie o prostym wykończeniu, z reguły niezdobione.

Wikipedia


lager

rzadko: niemiecki obóz koncentracyjny z czasów II wojny światowej; lagier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) jasne piwo dolnej fermentacji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zob. lagier.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Wieczorem znalazłam się w kobiecym lagrze B2, ale nie wiem, co działo się do wieczora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlaɡɛr, AS: lager

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) leżak, piwo leżakowe

Wiktionary


lagerek

zdrobnienie od: lager


SJP.pl


lagerfeld

nazwisko


SJP.pl


lagerlöf

Osoby o tym nazwisku:

  • Leon Lagerlöf – szwedzki strzelec, olimpijczyk
  • Selma Lagerlöf – szwedzka pisarka

Inne:

  • (11061) Lagerlöf – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia


lagermarka

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. waluta używana przez więźniów nazistowskich obozów jenieckich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pieniądze na zakup książek uzyskiwaliśmy z żołdu wypłacanego w „lagermarkach”.

Wiktionary


lagerowy

lager


SJP.pl

Patrz:

lager

lagerstremia

roślina ozdobna z rodziny krwawnicowatych


SJP.pl

Lagerstremia (Lagerstroemia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny krwawnicowatych. Obejmuje 48 gatunków. Występują one w Azji Południowej i Wschodniej (od Indii po Japonię) oraz w Australii. Centrum zróżnicowania stanowi Malezja (14 gatunków) i Chiny (15 gatunków).

Wikipedia


lagier

niemiecki obóz koncentracyjny z czasów II wojny światowej; lager


SJP.pl

Lagier (niem. Lager – obóz) – obóz jeniecki, obóz pracy, obóz koncentracyjny, a także ośrodek zagłady (termin nie jest stosowany jednoznacznie) zorganizowany przez aparat państwowy III Rzeszy na terytorium Niemiec lub ziemiach okupowanych przez III Rzeszę w czasie II wojny światowej. Termin zaistniał w latach 80. XX wieku, w celu odróżnienia od obozów koncentracyjnych i pracy przymusowej w RFSRR i ZSRR – łagrów (od 1928 zorganizowanych w systemie Gułagu).

Wikipedia


lagos

największe miasto i dawna stolica Nigerii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. największe miasto Nigerii i jej dawna stolica;

 (1.2) geogr. adm. stan w Nigerii;

 (1.3) geogr. miejscowość w Portugalii;

 (1.4) geogr. miejscowość we Francji;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) hist. ojciec Ptolemeusza I, protoplasta dynastii Lagidów

Wiktionary

Lagos – miasto w południowo-zachodniej Nigerii, położone nad Zatoką Gwinejską. Jest to największe miasto w państwie. W 2022 roku Lagos zamieszkiwało 15,388 mln mieszkańców. Jedna z najszybciej rozwijających się metropolii na świecie.

W Lagos mieści się Makoko, największy slums na świecie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicę Nigerii przeniesiono z Lagos do Abudży w roku 1991.

 (1.1) Płynęliśmy wtedy do portu w Lagosie jak do oazy zbawienia. Dwumiesięczny postój na redzie, to była istna katorga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlaɡɔs, AS: lagos

Wiktionary

Powiązane:

 przym. lagoski

Wiktionary


lagoski

dotyczący Lagosu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Lagosem, dotyczący Lagosu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lagos mrz.

Wiktionary


lagować

środowiskowo:
1. zacinać się, zawieszać się;
2. mieć opóźnienie w wymianie informacji z serwerem lub innymi jednostkami w sieci


SJP.pl


lagozuch

rodzaj niewielkiego zauropsyda z podgromady diapsydów


SJP.pl

Lagozuch (Lagosuchus) – rodzaj niewielkiego archozaura z kladu Ornithodira, jedyny przedstawiciel rodziny Lagosuchidae. Żył w środkowym triasie na terenie dzisiejszej Argentyny. Nazwa Lagosuchus oznacza „króliczy krokodyl”.

Lagozuch osiągał długość około 30 cm i był lekko zbudowany. Budową nóg oraz podziałem kręgosłupa na odcinki przypominał dinozaury i innych przedstawicieli Dinosauriformes. Mimo iż skamieniałości czaszek są rzadkie, można przypuszczać, że lagozuch miał wydłużony pysk z wieloma małymi zębami, a jego szyja była esowato wygięta. Tylne nogi lagozucha były bardzo długie i smukłe, co wskazuje, że gad ten był zdolny do szybkiego biegu. Prawdopodobnie był zwinnym drapieżnikiem polującym na owady i niewielkie kręgowce. Kości stóp i śródstopia są wydłużone, jednak nie ma dowodów na to, że były połączone.

Wikipedia


lagrange

Osoby

  • Joseph Louis Lagrange (1736–1813) – matematyk i astronom pochodzenia francusko-włoskiego.
  • Marie-Joseph Lagrange (1855–1938) – dominikanin, biblista, palestynolog, założyciel École biblique

Miejscowości we Francji:

  • Lagrange (Landy) – miasto w regionie Akwitania
  • Lagrange (Territoire de Belfort) – miasto w regionie Franche-Comté
  • Lagrange (Pireneje Wysokie) – miasto w regionie Midi-Pyrénées

Wikipedia


lagrangian

[czytaj: lagranżjan] funkcjonał opisujący energię pola klasycznego lub kwantowego; lagranżjan


SJP.pl

Lagranżjan (inaczej funkcja Lagrange’a) – gęstość funkcjonału działania S charakteryzująca właściwości mechaniczne układu fizycznego.

Wikipedia


lagranżjan

funkcjonał opisujący energię pola klasycznego lub kwantowego; lagrangian


SJP.pl

Lagranżjan (inaczej funkcja Lagrange’a) – gęstość funkcjonału działania S charakteryzująca właściwości mechaniczne układu fizycznego.

Wikipedia


lagrowiec

więzień przebywający w lagrze


SJP.pl


lagrowy

lagier, lager


SJP.pl

Patrz:

lagier, lager

lagting

izba wyższa parlamentu norweskiego (Stortingu) do 2009 roku


SJP.pl

Lagting – określenie parlamentów w niektórych krajach skandynawskich.

  • Lagting – parlament Wysp Alandzkich,
  • Lagting – jedna z izb Stortingu, norweskiego parlamentu, istniejąca w latach 1814–2009.

Wikipedia


lagun

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) D. plural|laguna.

Wiktionary

Holandia:

  • Lagún – miejscowość (plaats) w dystrykcie Bandabou, w kraju autonomicznym Curaçao
  • Lagun Hill – dzielnica Kralendijka

Osoby:

  • Veronika Lagun – litewska biathlonistka

Inne:

  • Playa Lagun – plaża na Curaçao

Wikipedia


laguna

1. płytki obszar przybrzeżny, zwykle odseparowany od pełnego morza przez rafę koralową lub barierę piaszczystą;
2. samochód typu Renault Laguna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. zatoka, najczęściej płytka, odcięta od morza przez lido, mierzeję, rafę koralową lub atol;

Wiktionary

Laguna (z włoskiego) – część morza odcięta od niego przez barierę (lido, rafę barierową lub atol), tworząca w ten sposób śródlądowy zbiornik wodny położony przeważnie wzdłuż wybrzeża. Laguna posiada jedno lub więcej, przynajmniej okresowe, połączenie z morzem, ale o bardzo ograniczonej przepustowości. Te dwie cechy (oddzielenie przez barierę i połączenie z morzem) odróżniają lagunę od estuarium. Laguny stanowią ok. 13% linii brzegowej na świecie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. lagunowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|laguna. < etym|łac|lacuna. → dół, zagłębienie < etym|łac|lacus. → jezioro

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) lagoon

* białoruski: (1.1) лагуна ż.

* bułgarski: (1.1) лагуна ż.

* czeski: (1.1) laguna ż.

* esperanto: (1.1) laguno

* francuski: (1.1) lagune ż.

* hiszpański: (1.1) laguna ż.

* ido: (1.1) laguno

* litewski: (1.1) lagūna ż.

* niemiecki: (1.1) Lagune ż.

* nowogrecki: (1.1) λιμνοθάλασσα ż.

* rosyjski: (1.1) лагуна ż.

* szwedzki: (1.1) lagun w.

* ukraiński: (1.1) лагуна ż.

* włoski: (1.1) laguna

źródła.

== laguna (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|laɡǔːna.

 dzielenie|la|gu|na.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) laguna

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: laˈɡũna, AS: lagũna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. lagunowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. lagunowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|laguna. < etym|łac|lacuna. → dół, zagłębienie < etym|łac|lacus. → jezioro

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) lagoon

* białoruski: (1.1) лагуна ż.

* bułgarski: (1.1) лагуна ż.

* czeski: (1.1) laguna ż.

* esperanto: (1.1) laguno

* francuski: (1.1) lagune ż.

* hiszpański: (1.1) laguna ż.

* ido: (1.1) laguno

* litewski: (1.1) lagūna ż.

* niemiecki: (1.1) Lagune ż.

* nowogrecki: (1.1) λιμνοθάλασσα ż.

* rosyjski: (1.1) лагуна ż.

* szwedzki: (1.1) lagun w.

* ukraiński: (1.1) лагуна ż.

* włoski: (1.1) laguna

źródła.

== laguna (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|laɡǔːna.

 dzielenie|la|gu|na.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) laguna

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


lagunowy

1. laguna;
2. basen lagunowy - basen o nieregularnych kształtach, zwykle z dodatkowymi atrakcjami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z laguną, dotyczący laguny; właściwy lagunie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laguna ż.

Wiktionary


lahar

gwałtowny spływ błota powstałego z popiołów i pyłów wulkanicznych; spływ popiołowy, lawina błotna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geol. spływ błotny, w którym biorą udział przesycone wodą produkty erupcji wulkanicznej, przede wszystkim popiół wulkaniczny;

Wiktionary

Lahar, spływ popiołowy – rodzaj katastrofy naturalnej podobnej do powodzi, wywołanej przez aktywność wulkaniczną, polegający na gwałtownym spływie lawin błotnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈlaxar, AS: laχar

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spływ popiołowy

Wiktionary


lahaur

miasto w Pakistanie; Lahore


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab;

Wiktionary

Lahaur (ang. Lahore; urdu ‏لاہور‎, Lāhaur; zachodniopendż. ‏لہور‎, Lahaur) – miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab, na zachodnim przedgórzu Himalajów, nad rzeką Rawi (dopływ Ćanabu), w pobliżu granicy z Indiami. Drugie po Karaczi miasto kraju, główny ośrodek gospodarki Pendżabu. W 2017 roku liczyło ponad 11,1 mln mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. lahaurski

Wiktionary


lahaurski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Lahaurem, dotyczący Lahauru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta wspaniała ulica przecina Delhi od pałacu do bramy lahaurskiej, jest miejscem najlepszych sklepów i kantorów wymiany sic..

 (1.1) W ubiegłym tygodniu zastępca prezesa pakistańskiego oddziału Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych [ICOMOS], Fouzia Qureshi, poinformowała o groźbie wykreślenia lahaurskiego fortu i ogrodów Śalimar z listy dziedzictwa światowego UNESCO. Los taki spotka bezcenne zabytki, jeżeli Pakistan nie umożliwi specjalnej komisji zbadania stanu obiektów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lahaur mrz./n.

Wiktionary


lahmacun

[czytaj: lahmadżun] tradycyjna potrawa wschodnia, nazywana także pizzą arabską, ormiańską lub turecką


SJP.pl

Lahmacun (wym. lahmadżun) – tradycyjna wschodnia potrawa, nazywana także pizzą arabską, ormiańską i turecką. Składa się z bardzo cienkiego ciasta oraz mięsnego nadzienia. Potrawę skrapia się przed podaniem sokiem z cytryny. Jest jednym z dań lokalnego fast foodu, konsumowanym przeważnie na ulicach. Lahmacun znane jest także w Armenii pod nazwą lahmajoun (orm. լահմաջուն). Lahmacun jest niekiedy jednym z elementów tureckich meze, czyli przystawek.

Wikipedia


lahnda

jeden z trzech odłamów języka pendżabskiego, obejmujący kilka grup dialektów z północno-zachodniego Pendżabu (Pakistan)


SJP.pl

Język lahnda – makrojęzyk obejmujący szereg spokrewnionych języków i dialektów, używanych głównie w Pakistanie. Największym z nich jest język zachodniopendżabski, którym posługuje się ponad 60 mln osób. Niekiedy termin lahnda używany jest jako synonim języka zachodniopendżabskiego. Według „Ethnologue Languages of the World” jest na 12 miejscu w rankingu najpowszechniejszych języków świata.

Wikipedia


lahore

angielska nazwa pakistańskiego miasta Lahaur


SJP.pl

Lahaur (ang. Lahore; urdu ‏لاہور‎, Lāhaur; zachodniopendż. ‏لہور‎, Lahaur) – miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab, na zachodnim przedgórzu Himalajów, nad rzeką Rawi (dopływ Ćanabu), w pobliżu granicy z Indiami. Drugie po Karaczi miasto kraju, główny ośrodek gospodarki Pendżabu. W 2017 roku liczyło ponad 11,1 mln mieszkańców.

Wikipedia


lahti

miasto w Finlandii


SJP.pl

Lahti (szw. Lahtis) – miasto w południowej Finlandii, nad jeziorem Vesijärvi, na skraju Pojezierza Fińskiego. Jedno z większych w kraju. Słowo lahti znaczy po fińsku zatoka.

Wikipedia


lai

starofrancuski gatunek śpiewno-poetycki


SJP.pl

Lai – starofrancuska forma pieśni lirycznej, najczęściej o tematyce miłosnej, wywodząca się z pieśni celtyckich. Uprawiano ją z zamiłowaniem w Bretanii, z typowym dla truwerów wykonywaniem z towarzystwem instrumentu.

Termin lai jest pochodzenia celtyckiego (laid w irlandzkim). W języku francuskim użył go po raz pierwszy normandzki kronikarz Wace (1155) w swym tłumaczeniu łacińskiej Historii królów Brytanii (1135) Galfreda z Monmouth. Początkowo były to pieśni o charakterze lirycznym, w których krótki element narracyjny był podawany na wstępie jako objaśnienie. Na francuskich dworach lais były śpiewane przez wędrownych rybałtów normandzkich przy akompaniamencie małej harfy, cytry, rzadziej fletu lub gęślików.

Wikipedia


laibach

Laibach – słoweński zespół muzyczny, założony w 1980 roku w górniczo-przemysłowej miejscowości Trbovlje w byłej Jugosławii.

Skrzydło muzyczne interdyscyplinarnego kolektywu artystycznego Neue Slowenische Kunst (NSK), w którego skład wchodzą: grupa sztuki wizualnej IRWIN, grupa teatralna Noordung (dawniej Gledališče Sester Scipion Nasice), studio grafiki i designu Novi Kolektivizem i Departament Czystej i Stosowanej Filozofii. Laibach uczestniczył również w projektach artystycznych Germania, Strom und Klang, Kraftbach, Peter Paracelsus i 300.000 Verschiedene Krawalle. Zespół stworzył muzykę do wielu przedstawień teatralnych takich jak: Makbet, Krst pod Triglavom, No Fire Escape in Hell czy Molitevi stroj. Część utworów bazuje na przeróbkach piosenek najbardziej znanych zespołów światowych, takich jak The Beatles, Queen, Europe czy The Rolling Stones.

Wikipedia


laicki

1. niezwiązany z religią i instytucjami kościelnymi; świecki;
2. młodzieżowo: świadczący o braku wiedzy lub umiejętności w jakiejś dziedzinie; laiczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. niezwiązany z religią

 (1.2) nacechowany brakiem kompetencji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laicyzowanie n., laickość ż., laicyzacja ż., laicyzm mrz., laik mos., laikat mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niereligijny, świecki

 (1.2) dyletancki, niekompetentny, nieprofesjonalny

Wiktionary


laickość

laicyzm;
1. świeckość;
2. dyletanctwo, brak wiedzy w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co laickie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laicyzowanie n., laik m., laicyzm m., laicyzator m., laicyzacja ż.

 czas. laicyzować ndk.

 przym. laicki, laicyzacyjny

 przysł. laicko

Wiktionary


laicyzacja

przejście określonego podmiotu spod władzy kościelnej do świeckiej; zeświecczenie, desakralizacja, sekularyzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zeświecczenie różnych poziomów życia społecznego

 (1.2) polit. wyeliminowanie wpływu religii na życie polityczne i społeczne za pomocą aktów prawnych

 (1.3) socjol. słabnięcie więzi religijnych wśród wyznawców

 (1.4) psych. zmiany w postawach światopoglądowych (odchodzenie od wiary w kierunku agnostycyzmu, ateizmu, deizmu lub indyferentyzmu religijnego)

Wiktionary

Laicyzacja – proces polegający na zeświecczeniu instytucji i różnych przejawów życia społecznego, politycznego i kulturalnego oraz na uniezależnieniu ich od wpływów religii i kleru, często utożsamiana z wolnomyślicielstwem i ateizacją.

W najszerszym zakresie pojęcie oznacza procesy zmierzające do ukształtowania człowieka o osobowości postępowej, sceptycznej i samodzielnej intelektualnie z racjonalistyczną postawą umysłową. Laicyzacja dotyczy też procesów przeciwnych sakralizacji zjawisk przyrody, faktów i instytucji społecznych.W polityce laicyzacja to świadome (programowe) działania władz, zmierzające do wyeliminowania wpływu religii na życie polityczne i społeczne za pomocą aktów prawnych. Na mocy aktów prawnych przeprowadzono m.in. konfiskatę dóbr kościelnych, sekularyzację szkolnictwa, rozwiązanie konkordatu, odebranie przywilejów związkom wyznaniowym itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌlajit͡sɨˈzat͡sʲja, AS: lai ̯icyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laicyzm mrz., laicyzator m., laickość ż., laik m., laikat m., laicyzowanie n.

 czas. laicyzować ndk.

 przym. laicyzacyjny, laicki

 przysł. laicko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-4) sekularyzacja, zeświecczenie

Wiktionary


laicyzacyjny

przymiotnik

 (1.1) dotyczący laicyzacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laik mos., laicyzowanie n., laicyzacja ż., laickość ż.

Wiktionary


laicyzator

człowiek propagujący odsuwanie duchowieństwa od władzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek promujący laicyzację

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laik mos., laicyzowanie n., laicyzacja ż., laickość ż.

Wiktionary


laicyzm

laickość;
1. świeckość;
2. dyletanctwo, brak wiedzy w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) koncepcja wykluczająca obecność religii w sferze publicznej, głosząca oddzielenie państwa od kościoła i propagująca świeckie podejście do obywateli oraz instytucji państwowych

Wiktionary

Laicyzm (z fr. laïcisme) – koncepcja związana z zasadą rozdziału państwa od Kościoła i braku wpływów religijnych na sprawy państwowe.

Laickość (z fr. laïcité) gwarantuje prawo do swobodnego wyznawania religii i wszystkie wyznania traktuje jako równe. Nie zapewnia jednak specjalnego statusu dla religii – religie powinny podlegać takim samym prawom jak inne sfery życia i nie stać ponad prawem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. laickość ż., laicyzacja ż., laik m., laikat m., laicyzowanie n.

 czas. laicyzować ndk.

 przym. laicki

Wiktionary


laicyzować

nadawać czemuś cechy świeckie, usuwać wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; zeświecczać, sekularyzować, desakralizować


SJP.pl


laicyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|laicyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laicyzm mrz., laicyzacja ż., laicyzator m., laickość ż., laik m., laikat m.

 czas. laicyzować ndk.

 przym. laicyzacyjny, laicki

Wiktionary


laiczka

kobieta nieznająca się na danej rzeczy, niekompetentna w danej dziedzinie; dyletantka, profanka, amatorka


SJP.pl


laiczny

młodzieżowo: świadczący o braku wiedzy lub umiejętności w jakiejś dziedzinie; laicki


SJP.pl


laik

1. człowiek nieznający się na danej rzeczy, niekompetentny w danej dziedzinie; dyletant; profan, amator;
2. wierny Kościoła katolickiego, który nie otrzymał świeceń kapłańskich i nie stał się duchownym, posługujący w klasztorze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś niekompetentny

 (1.2) rel. niewyświęcony zakonnik

 (1.3) rel. świecki uczestnik grupy religijnej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlajik, AS: lai ̯ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. laicyzm mrz., laicyzacja ż., laicyzator m., laikat m., laickość ż., laicyzowanie n.

 czas. laicyzować ndk.

 przym. laicki, laicyzacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyletant; książk. profan

Wiktionary


laikat

ogół świeckich członków kościoła katolickiego, głównie aktywnie zaangażowanych w szerzenie wiary


SJP.pl

rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. ogół świeckich członków Kościoła katolickiego

Wiktionary

Wierni świeccy (laikat) – wszyscy wierni, którzy nie są kapłanami bądź zakonnikami.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. laicyzowanie n., laicyzm m., laik m., laicyzacja ż.

 przym. laicki

Wiktionary


laikowy

laik; laicki, laiczny


SJP.pl


lais

[czytaj: lajs] średniowieczna pieśń religijna, której wszystkie strofy kończyły się refrenem "Kyrie eleison"


SJP.pl

Osoby:

  • Laís – brazylijski piłkarz (właśc. Arthur Antunes de Morães e Castro)

Inne:

  • Lais Marie de France – cykl dwunastu opowieści (lais) francuskiej poetki Marie de France
  • Laïs – belgijski zespół muzyczny

Zobacz też:

  • Leis

Wikipedia


lajbik

luźny kaftan męski lub żakiet damski; lejbik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. kamizelka bez rękawów

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. biustonosz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy jest chłodno, zakładam lajbik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈlajbʲik, AS: lai ̯bʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bishalter

Wiktionary


lajera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. katarynka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lajerman mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lajerka

Wiktionary


lajerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. katarynka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lajerman mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lajera

Wiktionary


lajerman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kataryniarz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lajera ż., lajerka ż.

Wiktionary


lajfstajl

styl życia; lifestyle


SJP.pl

Styl życia – zakres i formy codziennych zachowań jednostek lub grup, specyficzne dla ich usytuowania społecznego, tzn. manifestujące położenie społeczne oraz postrzegane jako charakterystyczne dla tego położenia, a dzięki temu umożliwiające szeroko rozumianą społeczną lokalizację innych ludzi. Pojęcie to obejmuje nie tylko zachowania ludzkie, ale i mechanizmy psychofizyczne leżące u podstaw tych zachowań: motywacje, potrzeby, akceptowane wartości.

Wikipedia