obwisła skóra przedniej części szyi wołów i żubrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. luźna, obwisła skóra podgardla żubra, również skóra gardłowa innych zwierząt
Wiktionary
(1.1) Szyja wilczarza irlandzkiego jest średniej długości, bardzo silna i muskularna, wysklepiona, bez łałoka lub luźnej skóry.
Wiktionary
IPA: ˈwawɔk, AS: u̯au̯ok
Wiktionary
skrót od: łacina, łaciński; łac.
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. onomatopeja imitująca nieprzyjemny głośny śpiew
(1.2) pot. onomatopeja imitująca grymas niezadowolenia lub obrzydzenia
(1.3) gw-pl|Poznań. o!, oj!
Wiktionary
(1.2) Łe, dużego tego pokoju nie masz.
Wiktionary
(1.2) łee, łeee
Wiktionary
1. potocznie: głowa ludzka;
2. głowa dużego zwierzęcia;
3. kończąca, wystająca itp. część jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głowa zwierzęcia
(1.2) przen. posp. głowa człowieka
(1.3) górna, szersza część nitu, śruby
(1.4) gwara. anat. czoło
(1.5) gwara. techn. piasta
(1.6) gwara. techn. część wału wiatracznego, w której osadzone są śmigi
Wiktionary
(1.1) Jeździec poklepał z wdzięcznością konia po łbie.
(1.2) Ja pierniczę, ale mnie łeb boli.
(1.3) Zbyt mocne dokręcenie może zerwać łeb śruby.
Wiktionary
IPA: wɛp, AS: u̯ep
Wiktionary
rzecz. łebkarz m.
:: zdrobn. łebek m., łepek m.
przym. łebski
przysł. łebsko
Wiktionary
(1.1) głowa
(1.2) głowa, łepetyna, czaszka, czacha, mózgownica, globus, czerep, makówka, pała
(1.3) główka
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. rzeka w Polsce;
Wiktionary
Łeba (kaszub. Łeba, niem. Leba) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, położone na Wybrzeżu Słowińskim, nad rzekami Łebą i Chełstem, miejscowość wypoczynkowa z portem morskim i kąpieliskami.
Według danych GUS na 30 czerwca 2024 r. Łeba liczyła 3029 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W tym roku pojedziemy nad morze, do Międzyzdrojów albo do Łeby.
(1.2) Lębork leży nad Łebą.
Wiktionary
IPA: ˈwɛba, AS: u̯eba
Wiktionary
rzecz. łebianin m., łebianka ż.
przym. łebski
Wiktionary
zdrobnienie od: łeb; łepeczek
SJP.pl
łepek;
1. głowa małego zwierzęcia;
2. ekspresywnie: głowa człowieka;
3. górna, zaokrąglona część czegoś; główka;
4. ktoś podejrzany, niegodny zaufania; typek;
5. potocznie: pojedyncza osoba w kalkulacjach; głowa
SJP.pl
mieszkaniec Łeby
SJP.pl
mieszkanka Łeby
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
potocznie o kierowcy samochodu wiozącym pasażerów na łebka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Łebno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Łebnie) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud przy drodze wojewódzkiej nr 224.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łebno, po jej zniesieniu w gromadzie Szemud. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
potocznie: mądry, sprytny, zdolny; łepski
SJP.pl
potocznie: mądry, sprytny, zdolny; łepski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. przybrzeżne jezioro na północy Polski, w województwie pomorskim;
Wiktionary
Łebsko (kaszub. Łebskò, niem. Lebasee) – jezioro przybrzeżne w województwie pomorskim (na terenie gmin Wicko oraz Smołdzino) na Wybrzeżu Słowińskim, trzecie pod względem powierzchni jezioro w Polsce.
Jest jeziorem eutroficznym.
Wikipedia
(1.1) Leżąc na terenie Słowińskiego Parku Narodowego Łebsko stanowi 21,8 procent całkowitej jego powierzchni.
Wiktionary
1. łaskotać;
2. mile podrażniać, pobudzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. połechtać)
(1.1) wywoływać przyjemne podrażnienie, dotykając miejsc wrażliwych
(1.2) przen. sprawiać komuś przyjemność, zaspokajając czyjeś ego lub emocje
czasownik zwrotny niedokonany łechtać się (dk. połechtać się)
(2.1) łechtać siebie nawzajem
(2.2) łechtać samego siebie
Wiktionary
(1.1) Łechce mnie to w stopę.
Wiktionary
rzecz. łechtaczka ż., łechtanie n.
czas. połechtać dk.
Wiktionary
(1.1) łaskotać, giglać, gilgotać, łachotać, smyrać
(1.2) pochlebiać
Wiktionary
żeński zewnętrzny narząd płciowy; clitoris; klitoris
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. nieparzysty, zewnętrzny narząd płciowy samic ssaków;
(1.2) środ. inform. grub. trackpoint;
Wiktionary
Łechtaczka (łac. clitoris) – nieparzysty, zewnętrzny narząd płciowy samic ssaków. Znajduje się w pobliżu przedniego połączenia warg sromowych mniejszych (labia minora pudendis). Część widoczna znajduje się powyżej pochwy. Odgrywa podstawową rolę w pobudzeniu seksualnym i orgazmie.
Wikipedia
IPA: wɛxˈtat͡ʃka, AS: u̯eχtačka
Wiktionary
przym. łechtaczkowy
czas. łechtać
Wiktionary
→ łechtaczka; klitoralny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z łechtaczką, dotyczący łechtaczki
Wiktionary
rzecz. łechtaczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łechtliwy
SJP.pl
łodyga, nać kartofli; łęt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łodyga ziemniaka
Wiktionary
(1.1) (…) ziemniaki zaś, choć zrazu niezgorzej ruszyły, ledwie okrywały ziemię chudemi łęcinami.
Wiktionary
rzecz. łęt m., łętowina ż.
Wiktionary
(1.1) łęt, łętowina
Wiktionary
łodygi, nać kartofli; łęty
SJP.pl
Łęciny (niem. Langstein) – kolonia w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś leżąca w odległości dwóch km na wschód od Elgnówka, nad rzeką Młynówką, w otoczeniu lasów sosnowych. Łęciny opisał w swej książce Erwin Kruk, który miał tutaj rodzinę. We wsi nie ma sklepu ani szkoły, dzieci uczęszczają do szkoły w Elgnówku.
Wikipedia
przymiotnik od: Łęka Opatowska, Łęki Małe, Łęki Szlacheckie, Łęki Kościelne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od łęczak
Wiktionary
rzecz. łęczak m.
Wiktionary
ptak wędrowny z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa glareola|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
Wiktionary
Łęczak, brodziec leśny, trawnik (Tringa glareola) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈwɛ̃n͇t͡ʃak, AS: u̯ẽṇčak
Wiktionary
rzecz. łęg m.
:: zdrobn. łęczaczek m.
przym. łęczakowy, łęgowy
Wiktionary
(1.1) brodziec leśny, trawnik
Wiktionary
przymiotnik od: Łęczna; łęczyński, łęczniański
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. część miasta Nowy Dwór Mazowiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łęczna – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, siedziba powiatu łęczyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Łęczna. Położone na Wyżynie Lubelskiej w widłach dwóch rzek: Wieprza, która wyznacza jego zachodnią granicę i Świnki, będącą północną granicą miasta. Stanowi część aglomeracji lubelskiej.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. miasto miało 17 500 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈwɛ̃n͇t͡ʃna, AS: u̯ẽṇčna
Wiktionary
mieszkaniec Łęcznej
SJP.pl
mieszkanka Łęcznej
SJP.pl
przymiotnik od: Łęczna; łęczyński, łęczeński
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. część Ursynowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie łódzkim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce
Wiktionary
Łęczyca – miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, siedziba powiatu łęczyckiego. Leży przy łączącej północ z południem drodze krajowej nr 91. Miasto rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą (lewym dopływem Wisły), a dokładnie przy ujściu doliny Bzury do pradoliny warszawsko-berlińskiej.
Wikipedia
IPA: wɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡sa, AS: u̯ẽṇčyca
Wiktionary
rzecz. łęczycanin m., łęczycanka ż.
przym. łęczycki
Wiktionary
mieszkaniec Łęczycy; łęczyczanin
SJP.pl
mieszkanka Łęczycy; łęczyczanka
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łęczyca, Łęczyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łęczycy, związany z Łęczycą
(1.2) dotyczący Łęczyc, związany z Łęczycami
Wiktionary
Łęczycki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Paprotnia. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
rzecz. Łęczyca ż., Łęczyce nmos., łęczyczanin m., łęczyczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Łęczyca, Łęczyce
SJP.pl
mieszkaniec Łęczycy; łęczycanin
SJP.pl
mieszkanka Łęczycy; łęczycanka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łęczna; łęczeński, łęczniański
SJP.pl
część łuku sporządzona z drewna, metalu, rogu lub tworzyw kombinowanych, sklejanych warstwami, mająca dwa ramiona zaopatrzone w zaczepy dla założenia cięciwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. sprężysty pręt łuku lub kuszy;
Wiktionary
Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należą łuk i kusza.
Wikipedia
(1.1) Cięciwę przymocowuje się do łęczyska, na obu jego końcach.
Wiktionary
(1.1) war. łuczysko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. onomatopeja imitująca grymas niezadowolenia lub obrzydzenia
Wiktionary
(1.1) Łee, tamte były lepsze!
Wiktionary
(1.1) łe, łeee
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) pot. onomatopeja imitująca grymas niezadowolenia lub obrzydzenia
Wiktionary
(1.1) Łeee, dalej leje!
Wiktionary
(1.1) łe, łee
Wiktionary
łąg;
1. podmokła łąka, często porośnięta krzewami lub wikliną; łąka łęgowa;
2. las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie; las łęgowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. podmokła łąka;
(1.2) ekol. leśn. dendr. typ lasów występujących na glebach mokrych, wilgotnych, często wzdłuż cieków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gleby na łęgach są zwykle madami.
(1.2) W drzewostanie łęgów występują m.in.: olcha, topola, wierzba, wiąz, jesion, dąb.
Wiktionary
rzecz. łęczak mzw., Łęg mrz., łęgowatość ż.
przym. łęgowaty, łęgowy
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Łęgnowo – osiedle położone w granicach miasta Bydgoszczy, w dzielnicy Górny (Łęgnowo I) i Dolny Taras (Łęgnowo II). Liczba mieszkańców nie przekracza 3 tys. osób. Nazwa Łęgnowo pochodzi od Łęg.
Osiedle dzieli się na dwa obszary:
Wikipedia
mający kształt łęku; kabłąkowaty; łękowaty
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
→ Łęgowo
SJP.pl
osoby o nazwisku Łęgowski:
zobacz też
Wikipedia
1. przymiotnik od: łęg, łąg (podmokła łąka, często porośnięta krzewami lub wikliną; łąka łęgowa);
2. przymiotnik od: łęg, łąg (las liściasty o gęstym poszyciu i bujnym runie; las łęgowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łęgiem, dotyczący łęgu
Wiktionary
(1.1) W świebodzickim rezerwacie przyrody ochroną objęto kwaśne buczyny, lasy łęgowe, grądy i ciepłolubne dąbrowy.
Wiktionary
rzecz. łęczak mzw., łęg mrz., Łęg mrz., łęgowatość ż.
przym. łęgowaty
Wiktionary
Łęgwarowo (niem. Lingwarowen, Berglingen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo, sołectwo Rudziszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Ośrodek zabudowy wsi leży w odległości około 1 km od granicy państwowej z Rosją.
Wikipedia
1. przednia lub tylna część siodła, wygięta do góry
2. wklęsła część fałdu skorupy ziemskiej mająca wnętrze zbudowane ze skał najmłodszych; synklina
3. metalowy uchwyt wystający z konia gimnastycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. część siodła wygięta do góry;
(1.2) jeźdz. siodło z przednią i tylną częścią wygiętymi do góry
(1.3) archit. element konstrukcyjny lub dekoracyjny w formie łuku;
(1.4) sport. uchwyt w kadłubie konia gimnastycznego
(1.5) geol. wklęsły fałd warstw skalnych;
(1.6) techn. jarzmo wahliwe łukowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łęk tylny jest zazwyczaj dłuższy i bardziej płaski od łęku przedniego.
(1.3) Gurty pojawiły się w sklepieniu kolebkowym jako tzw. łęki jarzmowe.
(1.4) Podczas ćwiczeń na koniu z łękami jeden z zawodników zwichnął bark.
(1.5) W geologii wklęsły fałd skalny nazywamy łękiem albo synkliną.
Wiktionary
przym. łękowaty, łękowy
rzecz. przełęcz ż., łękotka ż.
Wiktionary
(1.5) synklina
Wiktionary
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
półkoliste metalowe uchwyty wmontowane w kadłub konia gimnastycznego, umożliwiające wykonywanie na nim specjalnych ćwiczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łeknem, dotyczący Łekna
Wiktionary
rzecz. Łekno n.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. potok, dopływ Nysy Łużyckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łęknica (niem. Lugknitz, łuż. Wjeska, 1945–1946 Lubanica) – miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, nad Nysą Łużycką.
Pod względem historycznym Łęknica leży na Górnych Łużycach. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
IPA: wɛ̃ŋʲcˈɲit͡sa, AS: u̯ẽŋʹḱńica
Wiktionary
przymiotnik od: Łęknica
SJP.pl
mieszkaniec Łęknicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łęknicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
staropolskie imię męskie
SJP.pl
Łękomir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Łęko- (łęka – "zdrada, obłuda, przebiegłość, chytrość") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Być może oznaczało "ten, który ustanawia pokój dzięki swojej chytrości".
Łękomir imieniny obchodzi 26 września
Zobacz też:
Wikipedia
tarczka zbudowana z chrząstki włóknistej, znajdująca się między powierzchniami stawowymi w niektórych stawach (np. kolanowym), odgrywająca rolę amortyzatora; łąkotka, menisk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. chrząstka wchodząca w skład stawu kolanowego;
Wiktionary
Staw kolanowy (łac. articulatio genus) – w anatomii człowieka staw kończyny dolnej, będący największym stawem ciała człowieka. Jest to staw złożony (zawiasowy zmodyfikowany) – łączą się tu kość udowa i kość piszczelowa (kość strzałkowa nie buduje stawu kolanowego). Staw współtworzy trzeszczka w postaci rzepki. Staw posiada dwie łącznotkankowe łąkotki dopasowujące do siebie powierzchnie stawowe w czasie ruchów. Funkcjonalnie jest to staw zawiasowy, umożliwiający ruchy zginania i prostowania, ale w zgięciu (z wyjątkiem maksymalnego) możliwe są również ruchy rotacyjne. Wzmocniony jest więzadłami zewnętrznymi (pobocznymi oraz torebki stawowej) oraz dodatkowo bardzo silnymi więzadłami wewnętrznymi – więzadłem krzyżowym przednim i tylnym.
Wikipedia
IPA: wɛ̃ŋˈkɔtka, AS: u̯ẽŋkotka
Wiktionary
rzecz. łęk m.
przym. łękotkowy, łąkotkowy
Wiktionary
(1.1) menisk, łąkotka
Wiktionary
→ łąkotka; łąkotkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łękotką, dotyczący łękotki
Wiktionary
rzecz. łąkotka ż., łękotka ż.
Wiktionary
mający kształt łęku; kabłąkowaty; łęgowaty
SJP.pl
przymiotnik od: łęk (zwykle w znaczeniu: wklęsła część fałdu skorupy ziemskiej mająca wnętrze zbudowane ze skał najmłodszych; synklina), np. warstwy łękowe; synklinalny
SJP.pl
członkini grupy etnicznej zamieszkującej Beskid Niski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini wschodniosłowiańskiej grupy etnicznej żyjącej w rozproszeniu na terenie Polski, Słowacji i Ukrainy
Wiktionary
(1.1) Artysta namalował Łemkinię w stroju ludowym.
Wiktionary
przym. łemkowski
przysł. łemkowsko
rzecz. łemkowskość ż., łemkowszczyzna ż., Łemkowszczyzna ż.
:: fm. Łemko m.
Wiktionary
członek grupy etnicznej występującej na obszarze Karpat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek wschodniosłowiańskiej grupy etnicznej żyjącej w rozproszeniu na terenie Polski, Słowacji i Ukrainy;
Wiktionary
(1.1) Pierwotnym miejscem zamieszkania Łemków był tzw. obszar Łemkowszczyzny.
Wiktionary
rzecz. łemkowskość ż., łemkowszczyzna ż., Łemkowszczyzna ż.
:: fż. Łemkini ż.
przym. łemkowski
przysł. łemkowsko
Wiktionary
wschodniosłowiańska grupa etniczna wywodząca się z obszaru Karpat
SJP.pl
Łemkowie – wschodniosłowiańska grupa etniczna identyfikująca się jako część narodu rusińskiego (karpatoruskiego) bądź jako część narodu ukraińskiego. Ich historyczna ojczyzna, Łemkowszczyzna, obejmuje głównie tereny południowo-wschodniej Polski (Beskid Niski, wschodnią część Beskidu Sądeckiego i zachodnie Bieszczady) oraz północno-wschodniej Słowacji. Do 1947 roku Łemkowie zamieszkiwali te obszary w zwartych skupiskach. Ich sytuacja zmieniła się radykalnie w wyniku powojennych wysiedleń – przymusowej repatriacji do ZSRR (1944–1946) oraz akcji „Wisła” (1947), podczas której rozproszono ich na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Współcześnie w Polsce działają organizacje łemkowskie kultywujące tradycje tej grupy, a status mniejszości etnicznej przysługuje Łemkom od 2005 roku. Na Słowacji są uznawani za odrębną grupę etnograficzną Rusinów.
Wikipedia
dotyczący Łemków, właściwy Łemkom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łemków, związany z Łemkami
Wiktionary
(1.1) Poprzedni spis powszechny z 2002 wykazał 5850 obywateli polskich narodowości łemkowskiej.
Wiktionary
przysł. łemkowsko
rzecz. Łemko mos., Łemkini ż., łemkowskość ż., łemkowszczyzna ż., Łemkowszczyzna ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla Łemków
Wiktionary
przym. łemkowski
rzecz. Łemko mos., Łemkini ż., łemkowskość ż., łemkowszczyzna ż., Łemkowszczyzna ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co łemkowskie; łemkowski charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Pochodzenie mojej babki zadecydowało o łemkowskości wigilii w naszym domu rodzinnym.
Wiktionary
przym. łemkowski
przysł. łemkowsko
rzecz. Łemko mos., Łemkini ż., łemkowszczyzna ż., Łemkowszczyzna ż.
Wiktionary
obszar zamieszkiwany przez Łemków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hist. ziemie zamieszkiwane przez Łemków przed II wojną światową
Wiktionary
Łemkowszczyzna (łem. Лемковина, ukr. Лемківщина) – potoczna nazwa obszaru zamieszkiwanego przez Łemków.
Po polskiej stronie Karpat był to teren od Wysokiego Działu w Bieszczadach, po dolinę Popradu w Beskidzie Sądeckim, oraz tzw. Ruś Szlachtowska na pograniczu Małych Pienin i Beskidu Sądeckiego, natomiast po stronie słowackiej – pas Beskidów.
Wikipedia
(1.1) Z Krakowa profesor często wyjeżdżał na Łemkowszczyznę.
Wiktionary
przym. łemkowski
przysł. łemkowsko
rzecz. Łemko mos., Łemkini ż., łemkowskość ż., łemkowszczyzna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: człowiek zdolny, pomysłowy; tęga głowa; spryciarz
SJP.pl
zdrobnienie od: łepek; łebeczek
SJP.pl
łebek;
1. głowa małego zwierzęcia;
2. ekspresywnie: głowa człowieka;
3. górna, zaokrąglona część czegoś; główka;
4. ktoś podejrzany, niegodny zaufania; typek;
5. potocznie: pojedyncza osoba w kalkulacjach; głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: łeb
(1.2) mały łeb, mała głowa
(1.3) małe, kuliste zakończenie czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. o chłopcu lub młodym mężczyźnie
Wiktionary
rzecz. łeb m., łepetyna ż., łebek m., łepetynka ż.
przym. łbisty, łepkowy, łebkowy
Wiktionary
(1.1) łebek, łepetynka
(1.2) łebek, główka, łepetynka
(1.3) łebek, główka
(2.1) łebek, szczawik, gówniarz, smarkacz
Wiktionary
łepetyna, głowa
SJP.pl
potocznie: głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. głowa
Wiktionary
rzecz. łepek mos./mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: łepetyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: mądry, sprytny, zdolny; łebski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Łąg (wieś w Borach Tucholskich)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
łodyga, nać kartofli; łęcina
SJP.pl
Wikipedia
łodyga kartofli, łęcina
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łętowski (Landten, Landtow, Lantosch, Lantoske, Lantow, Ostrzew odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Ostrzew.
Wikipedia
łodyga, nać kartofli; łęcina
SJP.pl
dawniej: kłamstwo, łgarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kłamstwo, nieprawda
(1.2) stpol. podstęp, zasadzka
Wiktionary
czas. łgać ndk.
rzecz. łganie n., łgarz mos., łgarstwo n.
przym. łgarski
Wiktionary
(1.1-2) war. łża
Wiktionary
mieszkaniec miejscowości: Łąg
SJP.pl
mieszkanka miejscowości: Łąg
SJP.pl
1. mała łza;
2. dekolt sukienki lub bluzki przypominający kształtem kroplę wody;
3. w architekturze: rodzaj elementu dekoracyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łza
(1.2) mała łza
Wiktionary
(1.2) Dziewczynce spłynęła po policzku łezka.
Wiktionary
rzecz. łzawnica ż., łza ż.
czas. łzawić ndk.
przym. łzawy, łzowy
Wiktionary
przypominający łezkę, łzę
SJP.pl
Łężkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Kłaj. Zabudowania i pola Łężkowic znajdują się w rozległej równinie nad lewym brzegiem Raby, na obszarze Podgórza Bocheńskiego.
Wikipedia
Wikipedia
kłamać;
1. świadomie mówić nieprawdę;
2. dawniej: udawać coś, stwarzać pozory czegoś, np. łgać radość
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zełgać)
(1.1) książk. kłamać
Wiktionary
(1.1) Wychodzę kupić kilka tych pism, które są właściwie pismami niemieckimi po francusku, z tą różnicą, że łżą jeszcze bardziej, aniżeli prawdziwe niemieckie.
Wiktionary
IPA: wɡat͡ɕ, AS: u̯gać
Wiktionary
rzecz. łganie n., łgarstwo n., łgarz m., łeż mos./ż.
przym. łgarski
Wiktionary
(1.1) kłamać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łgać.
Wiktionary
IPA: ˈwɡãɲɛ, AS: u̯gãńe
Wiktionary
czas. łgać
rzecz. łeż mos./ż.
Wiktionary
dotyczący łgarza, łgarstwa; kłamliwy
SJP.pl
kłamstwo; nieprawda; blaga
SJP.pl
człowiek świadomie mówiący nieprawdę; kłamca, blagier, oszust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która łże
Wiktionary
(1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano Józefa na kłamstwie, przylgnęła do niego opinia łgarza.
Wiktionary
IPA: wɡaʃ, AS: u̯gaš
Wiktionary
rzecz. łgarstwo n., arcyłgarz m.
:: fż. łgarka ż.
czas. łgać ndk.
przym. łgarski
Wiktionary
(1.1) zob. kłamca.
Wiktionary
potocznie: whisky, whiskey; whiskacz, łyskacz
SJP.pl
skrót od: Ewangelia według świętego Łukasza - jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = rel. Ewangelia według świętego Łukasza, Ewangelia Łukasza
Wiktionary
IPA: ˈwukaʃ|ˌɛvãŋˈɡɛlʲja ˈvɛdwuc ɕfʲjɛ̃nˈtɛɡɔ wuˈkaʃa, AS: u̯ukaš|evãŋgelʹi ̯a vedu̯uḱ śfʹi ̯ẽntego u̯ukaša
Wiktionary
(1.1) Łuk.
Wiktionary
1. szlochać, popłakiwać, chlipać;
2. wydawać płaczliwe, smutne dźwięki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. załkać)
(1.1) książk. wydawać krótkie, urywane dźwięki podczas płaczu przez zachłystywanie się powietrzem
Wiktionary
(1.1) Twoje słowa są twarde, tak twarde i ostre, że mogą kamień rozłupać, ale niech Bóg ci je wybaczy. Dlaczego i za co mnie niszczysz? Co się z tobą stało? - łkała.
Wiktionary
czas. załkać dk.
rzecz. łkanie n.
Wiktionary
(1.1) szlochać
Wiktionary
1. wydając smutne, płaczliwe dźwięki;
2. wydając krótkie, urywane dźwięki w czasie płaczu
SJP.pl
1. szlochać, popłakiwać, chlipać;
2. wydawać płaczliwe, smutne dźwięki
SJP.pl
1. szlochać, popłakiwać, chlipać;
2. wydawać płaczliwe, smutne dźwięki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łkać.
(1.2) dźwięk powstający podczas łkania (1.1)
(1.3) przen. dźwięk instrumentu muzycznego, podobny do łkania (1.2)
Wiktionary
IPA: ˈw̥kãɲɛ, AS: u̯̦kãńe
Wiktionary
czas. łkać ndk.
Wiktionary
1. Łódzki Klub Sportowy;
2. Łódzki Klub Seniora
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = sport. Łódzki Klub Sportowy
Wiktionary
(1.1) Swoje gole napastnik ŁKS zadedykował leżącemu w szpitalu koledze Markowi Saganowskiemu.
(1.1) Na mecze ŁKS chodziłem już 20 lat temu i sentyment pozostanie mi pewnie do końca życia.
(1.1) Partyka często bywa na stadionach ŁKS-u i Widzewa, ale sercem jest związany z tym pierwszym klubem.
Wiktionary
rzadko: zawodnik, działacz lub kibic ŁKS-u (najczęściej w odniesieniu do Łódzkiego Klubu Sportowego); ełkaesowiec, ełkaesiak (częściej)
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. onomatopeja imitująca przeciągły wyraz uczucia i emocji
Wiktionary
(1.1) Ło, to cię musiało dużo kosztować?!
Wiktionary
(1.1) łoo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, np. Nikołaj Iwanowicz Łobaczewski (1792-1856), matematyk rosyjski
SJP.pl
Wikipedia
Łobdowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Dębowa Łąka.
Wieś królewska położona była w 1664 roku w starostwie golubskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 319 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Dębowa Łąka.
Wikipedia
przymiotnik od: Łobez (miasto)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łobzem, dotyczący Łobza
Wiktionary
(1.1) Powiat łobeski, który powstał zaledwie trzy miesiące temu, już odnotował stopę bezrobocia sięgającą 38,2 proc.
Wiktionary
rzecz. Łobez m., łobzianin m., łobzianka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. jezioro w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim;
(1.2) geogr. wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim;
(1.3) geogr. jezioro rynnowe na Pojezierzu Drawskim;
Wiktionary
Łobez (niem. Labes) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łobez, położone nad rzeką Regą na Wysoczyźnie Łobeskiej.
Z woli rodu Borcke Łobez (Labes) został miastem w roku 1275.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r. Łobez liczył 9977 mieszkańców i był pod względem liczby ludności 24. miastem w województwie zachodniopomorskim.
Wikipedia
IPA: ˈwɔbɛs, AS: u̯obes
Wiktionary
rzecz. łobzianin m., łobzianka ż.
przym. łobeski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zobaczyć
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|badnonć.
Wiktionary
wielogatunkowa roślina zielna lub półkrzew z rodziny komosowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj rośliny podobnej do komosy;
Wiktionary
Wikipedia
agatówka łobodnica - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obrus
Wiktionary
(1.1) reg. śl. tisztuch.
Wiktionary
1. urwis, psotnik;
2. łajdak, nicpoń, drab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zachowująca się źle
Wiktionary
Łobuz (fr. Le voyou, wł. La canaglia) – francusko-włoski film kryminalny z 1970 roku w reżyserii Claude'a Leloucha.
Zdjęcia kręcono w Paryżu, Brukseli oraz w departamencie Yvelines (Gazeran, Rambouillet).
Wikipedia
(1.1) Znów jakiś łobuz stłukł żarówkę i w korytarzu panują egipskie ciemności.
Wiktionary
IPA: ˈwɔbus, AS: u̯obus
Wiktionary
rzecz. łobuziak m., łobuzeria ż.
czas. łobuzować ndk.
przym. łobuzerski
przysł. łobuzersko
Wiktionary
(1.1) łobuziak, psotnik, urwis, rozrabiaka, nicpoń, ancymon, ancymonek, reg. śl. gid., reg. śl. gizd.; chuligan; łajdak, łotr, gw-pl|Poznań. rojber, ejber
Wiktionary
1. grupa łobuzów;
2. chuligański tryb życia; hulanka; łobuzerka
SJP.pl
łobuzostwo, łobuzerstwo;
1. chuligańskie, hultajskie zachowanie;
2. akt chuligaństwa, podły czyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o nastawieniu żartobliwym i figlarnym
(1.2) o nastawieniu chuligańskim
Wiktionary
(1.2) — A no — dobrze zrobiłam? — zapytała, topiąc w jego oczach swe boskie, smoliste, pełne mroku i arcy-łobuzerskie oczy.
Wiktionary
rzecz. łobuz mos., łobuzerka ż., łobuziak mos., łobuzerstwo n.
czas. łobuzować ndk.
przysł. łobuzersko
Wiktionary
(1.1) figlarny, kpiarski, szelmowski, zuchowaty, żartobliwy
(1.2) chuligański, hultajski
Wiktionary
łobuzostwo, łobuzerka;
1. chuligańskie, hultajskie zachowanie;
2. akt chuligaństwa, podły czyn
SJP.pl
zdrobnienie od: łobuz; łobuzik
SJP.pl
kobieta zachowująca się niezgodnie z jakimiś regułami lub obyczajami, lubiąca psocić, dokazywać; rozrabiara, psotnica, urwiska
SJP.pl
zdrobnienie od: łobuz; łobuziak
SJP.pl
z politowaniem o łobuzie, łobuziaku
SJP.pl
łobuzerstwo, łobuzerka;
1. chuligańskie, hultajskie zachowanie;
2. akt chuligaństwa, podły czyn
SJP.pl
zachowujący się jak łobuz
SJP.pl
dawniej: łobuzerski, szelmowski, figlarny
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łobżenica (niem. Lobsens) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łobżenica, w Krajnie, nad rzeką Łobżonką, na Pojezierzu Krajeńskim, ok. 24 km na południowy zachód od Złotowa.
Według danych z 1 stycznia 2023 roku miasto liczyło 2812 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌwɔbʒɛ̃ˈɲit͡sa, AS: u̯obžẽńica
Wiktionary
przymiotnik od: Łobżenica
SJP.pl
mieszkaniec Łobżenicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łobżenicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkaniec Łobza
SJP.pl
mieszkanka Łobza
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Łobzów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Wolbrom.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Osoby związane z Łobzowem
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) bić, grzmocić, łomotać
(1.2) seks. uprawiać seks
Wiktionary
IPA: wɔbˈzɔvat͡ɕ, AS: u̯obzovać
Wiktionary
rzecz. łobzowanie
Wiktionary
(1.1) łubzować, łubcować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łobzować.
Wiktionary
IPA: ˌwɔbzɔˈvãɲɛ, AS: u̯obzovãńe
Wiktionary
czas. łobzować
Wiktionary
mieszkaniec Łobzowa
SJP.pl
mieszkanka Łobzowa
SJP.pl
Łobzowiec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
We wsi jest wiejska świetlica i przystanek kolejowy Łobzowiec.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Łobzów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łobzowem, dotyczący Łobzowa
Wiktionary
rzecz. Łobzów m.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łochów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łochów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego.
W 2011 miasto liczyło 6761 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈwɔxuf, AS: u̯oχuf
Wiktionary
przym. łochowski
Wiktionary
mieszkaniec Łochowa
SJP.pl
mieszkanka Łochowa
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Łochów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. duża biała chusta (w stroju góralki)
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. prześcieradło
Wiktionary
zimowe legowisko niedźwiedzia; gawra
SJP.pl
Łachwa (biał. Лахва; ros. Лахва; pol. hist. Łochwa) – rzeka na Białorusi, w obwodzie mohylewskim. Prawy dopływ Dniepru. Należy do zlewiska Morza Czarnego.
Wikipedia
gatunek borówki; borówka bagienna, pijanica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. roślina z gatunku nazwa systematyczna|Vaccinium uliginosum|L.|ref=tak., borówka bagienna
(1.2) bot. spoż. pot. owoc łochyni (1.1), w medycynie ludowej stosowany jako lek przeciw hemoroidom i żylakom
Wiktionary
Łochynia – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mykanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
(1.2) Wuj nazbierał w lesie duży słój łochyni.
Wiktionary
IPA: wɔˈxɨ̃ɲa, AS: u̯oχỹńa
Wiktionary
(1.1) borówka bagienna, pijanica, bagnówka, durnica, włochynia, łochina, łochinia, mochynia, ochynia, wołochy, zajęcza jagoda
Wiktionary
roślina roczna z rodziny złożonych
SJP.pl
Łoczyga pospolita (Lapsana communis L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Reprezentuje monotypowy rodzaj łoczyga Lapsana, aczkolwiek z powodu znacznej zmienności w niektórych ujęciach podgatunki bywają podnoszone do rangi osobnych gatunków. Zasięg szeroko ujmowanego gatunku obejmuje całą Europę, północno-zachodnią Afrykę i zachodnią Azję. W Polsce jest pospolity. Rośnie w różnych siedliskach zaroślowych i leśnych, także ruderalnych i jako chwast w uprawach.
Wikipedia
stara, licha łódź
SJP.pl
zdrobnienie od: łódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łódka
Wiktionary
IPA: wuˈdɛt͡ʃka, AS: u̯udečka
Wiktionary
rzecz. łódka ż., łódź ż.
przym. łódkowy
Wiktionary
podobny kształtem do łódeczki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. mała łódź;
2. podłużny dekolt w sukniach i bluzkach damskich;
3. dolna część korony niektórych roślin; łódeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od łódź
(1.2) mała łódź
(1.3) zabawka w formie łodzi
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Janek płynie łódką po jeziorze.
(1.3) Janek puszcza łódki po jeziorze.
(1.3) W internecie widziałem tutorial składania łódek z papieru i w tym roku złożyłem kilka.
Wiktionary
IPA: ˈwutka, AS: u̯utka
Wiktionary
rzecz. łódź ż., łódeczka ż.
przym. łódkowy, łódkowaty, łódeczkowaty
Wiktionary
(1.1) łódeczka
Wiktionary
osoba, której praca związana jest z łódką, np. przewoźnik
SJP.pl
drobny mięczak morski o ciele okrytym rurkowatą muszlą; walconóg
SJP.pl
drobny mięczak morski o ciele okrytym rurkowatą muszlą; walconóg
SJP.pl
Łódkonogi, walconogi (Scaphopoda) – nieliczna w gatunki i mało zróżnicowana gromada morskich mięczaków zaliczanych do muszlowców, charakteryzujących się jednoczęściową, obustronnie otwartą, rurkowatą muszlą. Są spokrewnione z małżami. Przykładowym przedstawicielem gromady jest zębik pospolity (Antalis vulgaris).
Wikipedia
pływać łódką
SJP.pl
podobny kształtem do łódki
SJP.pl
→ łódka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łódką, dotyczący łódki
Wiktionary
rzecz. łódeczka ż., łódka ż.
Wiktionary
Łodwigowo (niem. Ludwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Grunwald. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W czasach krzyżackich wieś pojawia się w dokumentach w roku 1321, podlegała pod komturię w Dąbrównie, były to dobra rycerskie o powierzchni 40 włók.
Wikipedia
podłużna część rośliny, z której wyrastają liście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. nadziemna część rośliny naczyniowej;
(1.2) uczn. żart. chudzielec
Wiktionary
Łodyga – osiowa część rośliny naczyniowej, która wraz z umiejscowionymi na niej liśćmi, pąkami, kwiatami i owocami stanowi pęd. Powstaje w wyniku podziałów i różnicowania komórek stożka wzrostu.
Wikipedia
(1.1) Zewnętrzną warstwę łodygi stanowi skórka pędu, w której znajdują się aparaty szparkowe. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: wɔˈdɨɡa, AS: u̯odyga
Wiktionary
rzecz. zdrobn. łodyżka ż.
przym. łodygowy, bezłodygowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztyngel.
Wiktionary
podobny kształtem do łodygi
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Łodygowice – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, siedziba gminy Łodygowice.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łodygowice.
Wikipedia
mieszkaniec Łodygowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łodygowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Wikipedia
→ łodyga; łodyżny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łodygą, dotyczący łodygi
Wiktionary
(1.1) Szybko rozwijały się liliowce łodygowe, stanowiąc jedną z najczęstszych skamieniałości triasu.
Wiktionary
rzecz. łodyga ż., łodyżka ż.
Wiktionary
mała łodyga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od łodyga
(1.2) mała, cienka łodyga
(1.3) uczn. żart. chudzielec
Wiktionary
Łodyżka, niby-łodyżka – organ roślin nienaczyniowych funkcjonalnie i morfologicznie podobny do łodyg roślin naczyniowych, różniący się brakiem tkanki przewodzącej.
Wikipedia
rzecz. łodyga ż.
przym. bezłodygowy, łodygowy
Wiktionary
mały statek wodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w centralnej Polsce;
(1.2) geogr. wieś w Wielkopolsce;
Wiktionary
Łódź – miasto na prawach powiatu w środkowej Polsce. Większość dzisiejszej Łodzi znajduje się w historycznej ziemi łęczyckiej, a niewielka część miasta (na lewym brzegu Neru) w ziemi sieradzkiej. Siedziba władz województwa łódzkiego, powiatu łódzkiego wschodniego oraz gminy Nowosolna, przejściowa siedziba władz państwowych w 1945 roku.
Wikipedia
(1.1) Pojechałem do Łodzi zobaczyć Manufakturę.
Wiktionary
IPA: wut͡ɕ, AS: u̯uć
Wiktionary
rzecz. łódź ż., łodzianin mos., łodzianka ż., łodziak mos.
przym. łódzki, podłódzki
przysł. łódzko
Wiktionary
(1.1) Ziemia Obiecana, bawełniany gród
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) herald. nazwa herbu szlacheckiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jest łódź żółta czyli złota po cztery deski na bokach mająca przybite gwoździami, w czerwonym polu, jakby po krwi nieprzyjacielskiej pływająca bez masztu i żaglów na kształt bani do głębokich rzek przebycia sposobnej, na hełmie pięć piór pawich, i druga na nich takoż Łodzia.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od łodziak
Wiktionary
rzecz. łodziak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łódź. mieszkaniec Łodzi
Wiktionary
(1.1) Jestem łodziakiem.
Wiktionary
rzecz. Łódź ż.
:: zdrobn. łodziaczek m.
:: fż. łodzianka ż., łodzianeczka ż.
przym. łódzki, podłódzki
Wiktionary
(1.1) łodziok, łodzianin
Wiktionary
mieszkaniec Łodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łodzi
(1.2) osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Łódź ż., łodziak mos.
:: fż. łodzianka ż.
przym. łódzki
Wiktionary
(1.1) łódź|łodziak.
Wiktionary
mieszkanka Łodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łodzi
(1.2) kobieta z tego miasta
Wiktionary
Łodzianka – polska, socjalistyczna pieśń hymniczna, autorstwa Bolesława Lubicza-Zahorskiego, powstała w Łodzi, w 1909, na bazie tekstu Warszawianki 1905 Wacława Święcickiego i wykorzystująca jej melodię.
Wikipedia
rzecz. Łódź ż., łodziak m.
:: fm. łodzianin mos.
przym. łódzki
Wiktionary
1. jednokomórkowy glon morski lub słodkowodny z gromady okrzemek, występujący w kilkuset gatunkach;
2. głowonóg czteroskrzelny o wielokomorowej, spiralnie zwiniętej muszli, występujący w kilku gatunkach; nautilus
SJP.pl
Polska nazwa rodzajów:
Wikipedia
gromada drapieżnych oceanicznych głowonogów czteroskrzelnych o dwuwarstwowej muszli zewnętrznej, prowadzących nocny tryb życia; szczególnie rozpowszechnione od karbonu do ordowiku, dziś 6 gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach łodzikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Łódź, Łódzkie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łodzi
Wiktionary
(1.1) Przedwczoraj łódzka policja złapała groźnego przestępcę.
Wiktionary
IPA: ˈwut͡sʲci, AS: u̯ucʹḱi
Wiktionary
rzecz. łodziak mos., Łódź ż., łodzianin mos., łodzianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Łódź, Łódzkie
SJP.pl
Województwo łódzkie – jedno z 16 województw Polski, położone w centralnej części kraju. Obejmuje obszar o powierzchni 18 218,98 km². Według danych z 1 stycznia 2023 roku województwo zamieszkiwały 2 378 483 osoby. Ma najmniejszą lesistość w kraju. Siedzibą władz województwa jest Łódź.
Wikipedia
narośl kostna na wewnętrznej stronie stawu skokowego konia; włogacizna, łogawizna, szpat
SJP.pl
narośl kostna na wewnętrznej stronie stawu skokowego konia; włogacizna; szpat
SJP.pl
o koniu: mający szpat (kostną narośl na stawie skokowym); włogawy
SJP.pl
łogowa wschodnia, sezam indyjski, sezam wschodni, kunżut - jednoroczna roślina oleista o rozgałęzionej łodydze, uprawiana na obszarach tropikalnych i subtropikalnych dla nasion służących do wyrobu oleju sezamowego, chałwy itp.
SJP.pl
Sezam, łogowa (Sesamum L.) – rodzaj krótko żyjących bylin lub roślin jednorocznych z rodziny połapkowatych (sezamowatych), obejmujący, w zależności od ujęcia taksonomicznego, od 10 do 21 gatunków. Sezam indyjski jest jedną z najstarszych roślin oleistych uprawianych przez człowieka.
Wikipedia
rodzina roślin tropikalnych, najbardziej znany: sezam
SJP.pl
o cechach łogowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. potocznie: bić kogoś mocno, sprawiać lanie lub wygrywać z kimś wyraźnie;
2. przestarzałe: powlekać coś łojem
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. smarować, powlekać coś łojem
(1.2) pot. bić kogoś
(1.3) pot. pokonywać kogoś w rywalizacji
(1.4) slang wspinaczkowy wspinać się
(1.5) pot. grykomp. żarliwie uczestniczyć w jakiejś grze, rozgrywce
(1.6) pot. muz. dynamicznie grać na gitarze lub perkusji
(1.7) pot. spożywać dużo alkoholu
Wiktionary
(1.2) Milva, odpasawszy z bioder gruby skórzany pas, chwyciwszy za klamrę, owinąwszy wokół napięstka, dopadła wojowników i zaczęła ich łoić, od ucha, z całej siły, nie żałując ni rzemienia, ni ręki.
Wiktionary
(1.2)
:: rzecz. łój m., łojenie n.
(1.3)
:: rzecz. łojant m.
Wiktionary
(1.2) bić, tłuc, przest. ćwiczyć
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. zawierający dużo łoju; tłusty
Wiktionary
1. wydzielina gruczołów łojowych skóry ssaków
2. tłuszcz uzyskiwany z tkanki tłuszczowej bydła, owiec i cieląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. tłusta i płynna wydzielina gruczołów łojowych
(1.2) techn. spoż. tłuszcz zwierzęcy o twardej konsystencji
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od łoić
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) łój skórny, sebum
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) tłuszcz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. łojenie n., łojotok mrz., łojówka ż.
czas. łoić ndk.
przym. łojotokowy, łojowy
frazeologia.
etymologia. etym|prasł|*lojь.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sebum; (1.2) suet, tallow
* bułgarski: (1.1) себум m.; (1.2) лой ż.
* czeski: (1.1) maz m., kožní maz m.; (1.2) lůj m.
* duński: (1.1) talg w./n., tælle w.; (1.2) talg w./n., tælle w.
* francuski: (1.1) sébum m.; (1.2) suif m.
* górnołużycki: (1.1) łój m.; (1.2) łój m.
* hiszpański: (1.1) sebo m.; (1.2) manteca ż.
* łaciński: (1.1) arvina ż., sebum n.
* niemiecki: (1.1) Talg m.; (1.2) Talg m.
* norweski (bokmål): (1.2) talg m./ż.
* norweski (nynorsk): (1.2) talg m./ż.
* słowacki: (1.2) loj m.
* szwedzki: (1.1) talg w.
* ukraiński: (1.1) лій m.
* włoski: (1.1) sebo m.; (1.2) sugna ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. łojenie n., łojotok mrz., łojówka ż.
czas. łoić ndk.
przym. łojotokowy, łojowy
Wiktionary
(1.1) łój skórny, sebum
Wiktionary
rodzaj guza zawierającego łojowatą substancję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ojciec
Wiktionary
przestarzale: talk
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łoić.
Wiktionary
rzecz. łój mrz.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
1 miejscowość w Rosji:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: talk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łow. tłusty, zawierający dużo łoju; łoisty
Wiktionary
(1.1) Odróżniamy sztuki [jeleni] cienkie, słabe lub spadłe; tłuste zwiemy kraśnymi lub łojnymi.
Wiktionary
wydzielający łój - tłustą wydzielinę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który daje łój (z którego pozyskuje się łój)
Wiktionary
wzmożone wydzielanie łoju przez skórę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nadmierne wydzielanie łoju na skórze;
Wiktionary
Łojotok – nadmierne wydzielanie łoju wytwarzanego przez gruczoły łojowe na powierzchnię skóry. Występuje w łojotokowym zapaleniu skóry, a także łojotokach dziecięcych.
Wikipedia
IPA: wɔˈjɔtɔk, AS: u̯oi ̯otok
Wiktionary
przym. łojotokowy
rzecz. łój mrz.
Wiktionary
podobny do łoju; zawierający łój
SJP.pl
zdrobnienie od: łojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łojówka
Wiktionary
IPA: ˌwɔjuˈvɛt͡ʃka, AS: u̯oi ̯uvečka
Wiktionary
1. wieś w województwie dolnośląskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. świeczka zrobiona z łoju;
2. rodzaj mięso wołowego niższej wartości;
3. wyprysk łojowy na skórze
SJP.pl
Exidiopsis (Bref.) Möller (łojówka) – rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych (Auriculariaceae).
Wikipedia
1. przymiotnik od: łój, np. gruczoły łojowe;
2. w przemyśle spożywczym: zawierający łój (tłuszcz jadalny lub przemysłowy), wytworzony z łoju, np. świeca łojowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
chrząszcz z rodziny biegaczy, szkodnik zbóż
SJP.pl
potrącanie kogoś łokciami, bezwzględne przepychanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łokciować.
Wiktionary
czas. łokciować
rzecz. łokietek mos./mrz.
Wiktionary
rodzaj dawnego podatku miejskiego
SJP.pl
Łokciowe (kaszb. Łokcewé, Łokcowé lub też Łokc, niem. Lochzen) – stara osada słowińska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim. Wieś jest siedzibą sołectwa Łokciowe w którego skład wchodzi również miejscowość Przybynin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
W 2011 roku miejscowość liczyła 171 mieszkańców.
Wikipedia
towary tekstylne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący łokcia
(1.2) daw. mający długość łokcia
(1.3) daw. sprzedawany na łokcie (w częściach o wymiarze będącym wielokrotnością łokcia), naliczany od łokcia długości
Wiktionary
(1.1) Masaż przedramienia przeprowadzamy od stawu nadgarstkowego do stawu łokciowego.
Wiktionary
IPA: wɔcˈt͡ɕɔvɨ, AS: u̯oḱćovy
Wiktionary
rzecz. łokieć m., łokietek m.
Wiktionary
1. staw łączący ramię z przedramieniem, a także część ręki nad tym stawem po stronie zewnętrznej;
2. dawna jednostka długości równa około 0,457 m
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. staw łączący ramię z przedramieniem
(1.2) hist. dawna miara długości (od 0,5 do 0,8 metra)
Wiktionary
osoby o nazwisku Łokieć:
Wikipedia
(1.1) By dostać się do autobusu, wbiła łokieć w bok wsiadającego współpasażera.
(1.2) Strawę postawiono dwa łokcie od łożnicy i hrabina nie mogła jej dosięgnąć.
Wiktionary
IPA: ˈwɔcɛ̇t͡ɕ, AS: u̯oḱėć
Wiktionary
rzecz. łokciowanie n.
:: zdrobn. łokietek mrz.
przym. łokciowy
Wiktionary
osoba niskiego wzrostu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek bardzo małego wzrostu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rzad. zdrobn. od: łokieć
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. łokciowanie n., łokieć mrz.
przym. łokciowy
Wiktionary
(1.1) karzeł, liliput
Wiktionary
Elżbieta Łokietkówna (1305-80), królowa węgierska w latach 1320-42, córka Władysława I Łokietka
SJP.pl
Łokietnica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Łoknica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka o tej samej nazwie – Łoknica, dopływ Narwi.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Opatrzności Bożej w Bielsku Podlaskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. okno
Wiktionary
Łakno, Łokno (biał. Лакно, ros. Локно) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Jeziory, nad jeziorem o tej samej nazwie.
Wikipedia
gwarowo: duża chustka zarzucana na plecy, noszona przez wieśniaczki w niektórych regionach Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. płachta
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. duża biała chusta (w stroju góralki)
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. prześcieradło
Wiktionary
Łoktusza, (także naramiennik, gwarowo: łoktuszka, oktuska) – stara nazwa płachty, rańtucha, szala, którym kobiety w niektórych regionach Polski okrywały ramiona, plecy, a także łokcie – stąd wzięła się nazwa łoktuszy. Dawne łoktusze były to duże chusty z białego grubego płótna.
Wikipedia
IPA: wɔkˈtuʃa, AS: u̯oktuša
Wiktionary
1. stalowy pręt, drąg służący do wyważania, podważania, rozbijania czegoś
2. blok skalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. narzędzie mające postać żelaznego pręta zaostrzonego lub spłaszczonego na końcu, służące do podważania ciężarów, rozbijania, kruszenia itp.;
(1.2) daw. zwykle w lm.: kamieniołom
(1.3) daw. odłam skały
(1.4) daw. pokruszone lub odłupane kawałki czegoś, szczątki, złom
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wprawnie posługiwał się łomem, zarówno w rozbijaniu głów, jak i zamków.
(1.2) Najważniejsze znane łomy wapienia budowlanego w naszym kraju są: Dębniki pod Krakowem, Mikołajów pod Stryjem […]
(1.4) Mniejszą znaleźli sklepioną izbę, ale pełną łomu, który leżąc długo zbutwiał, porozsypywał się i pyłem porósł grubo.
Wiktionary
IPA: wɔ̃m, AS: u̯õm
Wiktionary
przym. łomowy
rzecz. łomik mrz., Łomża ż.
Wiktionary
(1.1) pot. sztamajza, reg. pozn. brechsztanga.
(1.4) rumowisko
Wiktionary
przymiotnik od: Łomazy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Łomazy – wieś gminna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Łomazy. Leży na obszarze Zaklęsłości Łomaskiej, przy drodze wojewódzkiej nr 812.
Duża wieś, na północ od Wisznic, na dawnym trakcie królewskim Kraków – Lublin – Wilno. Dawniej miasto królewskie na prawie magdeburskim z herbem i licznymi przywilejami, centrum klucza gospodarczego. Znana na początku XV w. jako wieś, którą król Kazimierz IV Jagiellończyk w 1447 r. odłączył od starostwa parczewskiego i przyłączył do ziemi brzeskiej. Dwukrotnie miejsce obrad sejmu (w 1451 i 1464). W 1568 król Zygmunt August nadał miejscowości przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim.
Wikipedia
Łomczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Okonek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
W południowo-zachodniej części miejscowości znajduje się grupa dębów, pomników przyrody. W centrum wsi zabytkowy kościół Wniebowstąpienia Pańskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Łomianek (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łomianek (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Łomianki; łomiankowski
SJP.pl
roślina z rodziny komosowatych; chrząstkowiec
SJP.pl
Strumień (Łomianka, Lisie Wody) – rzeka, lewy dopływ Odry o długości 27,81 km. Płynie w województwie lubuskim w powiecie krośnieńskim, w gminach Krosno Odrzańskie i Gubin. Do Odry uchodzi nieco powyżej ujścia Nysy Łużyckiej. Rzeka odwadnia znaczną część Wzniesień Gubińskich (północne stoki).
Główne dopływy:
Wikipedia
roślina z rodziny komosowatych; chrząstkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łomianki – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łomianki. Zaliczane do aglomeracji warszawskiej.
Miasto Łomianki powstało 1 stycznia 1989 roku z obszarów należących do sześciu wsi:
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 18 226 mieszkańców, będąc 29. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
(1.1) Znaczna część Łomianek leży na terenie zalewowym w starorzeczu Wisły, w którym znajduje się kilka jezior. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: wɔ̃ˈmʲjãnʲci, AS: u̯õmʹi ̯ãnʹḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Łomianki; łomianecki
SJP.pl
rzadko: bandyta z łomem
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. łamać, kruszyć
Wiktionary
IPA: ˈwɔ̃mʲit͡ɕ, AS: u̯õmʹić
Wiktionary
ostrzyż łomignat - duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; bielik, birkut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od łom
Wiktionary
Łomik (1267 m) – wierzchołek w grzbiecie Spaleniec w polskich Tatrach Zachodnich. Jest to wschodni z dwóch grzbietów opadających spod Sarniej Skały do Kotliny Zakopiańskiej i oddzielający Dolinę Białego od doliny Spadowiec. Łomik jest zwornikiem; grzbiet Spaleniec rozgałęzia się w nim na dwa grzbiety (obydwa o nazwie Spaleniec) obejmujące swoimi ramionami dolinę Spadowiec.
Wikipedia
(1.1) To nie łom, lecz tylko mały łomik.
Wiktionary
rzecz. łom m.
Wiktionary
1. choroba zwierząt polegająca na rozmiękczaniu kości;
2. dawniej: gatunek marglu stosowany w lecznictwie ludowym przy złamaniach kości
SJP.pl
Łomikost – choroba zwierzęca wywołana zaburzeniami przemian wapniowo-fosforowych.
Występuje przede wszystkim u krów. Objawia się odwapnieniem kości, co prowadzi do ich łamliwości i wykrzywień. Jednym z pierwszych objawów jest lizawość. Przy łomikoście wypadają też zęby. Leczy się przyczyny. Brak terapii prowadzi do wyniszczenia organizmu i śmierci zwierzęcia.
Wikipedia
roślina kwiatowa z rodziny jaskrowatych, wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce prawnie chroniona; powojnik prosty
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. szczyt w Tatrach Wysokich;
3. rzeka, dopływ Bobru;
4. rzeka, dopływ Nysy Kłodzkiej;
5. rzeka, dopływ Dniestru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. masyw górski w Tatrach;
(1.2) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce
(1.3) geogr. nazwa kilku cieków wodnych w Europie
(1.4) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W stokach masywu Łomnicy znajdują się liczne żleby.
Wiktionary
przym. łomnicki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Łomnica-Zdrój – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Piwniczna-Zdrój.
Wieś królewska Łomnica, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie nowosądeckim. Wieś ma charakter turystyczny.
Wikipedia
przymiotnik od: Łomnica, Łomnica-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łomnicy, związany z Łomnicą
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dolnej części doliny, na wysokości 1751 m n.p.m. znajduje się Łomnicki Staw z okresowo pojawiającą się wodą.
Wiktionary
rzecz. Łomnica ż.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. łamliwy, kruchy
Wiktionary
IPA: ˈwɔ̃mnɨ, AS: u̯õmny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od łomot
Wiktionary
(1.1) To nie łomot, lecz tylko mały łomocik.
Wiktionary
rzecz. łomot m.
Wiktionary
nurt w fotografii polegający na używaniu analogowych aparatów kompaktowych; lomografia
SJP.pl
Lomografia, łomografia – powstały na początku lat 90. XX w. w Wiedniu nurt w fotografii polegający na użyciu starych, tradycyjnych aparatów kompaktowych, przeważnie produkcji radzieckiej. Nazwa nurtu pochodzi od nazwy radzieckiej marki Łomo. Liczebność nurtu ocenia się na 500 000 osób.
Mimo że lomografia to przede wszystkim aparaty analogowe, istnieją także obiektywy z plastikowych aparatów takich jak Holga czy Diana przeznaczone do aparatów cyfrowych.
Wikipedia
nazwisko, np. Michaił Wasiljewicz Łomonosow (1711-65), rosyjski przyrodnik, filozof, filolog i poeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, znajdujące się pod administracyjną jurysdykcją Petersburga, leżące na południowym wybrzeżu Zatoki Fińskiej;
Wiktionary
Wikipedia
przym. łomonosowski
Wiktionary
(1.1) hist. Oranienbaum (do 1948 roku)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łomonosowem, dotyczący Łomonosowa
Wiktionary
rzecz. Łomonosow mrz.
Wiktionary
łomoty;
1. zwielokrotniony hałas spowodowany np. upadkiem czegoś;
2. ciąg takich odgłosów;
3. bicie, pobicie kogoś; lanie, cięgi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głuchy odgłos upadku albo uderzenia
(1.2) ciąg głuchych odgłosów
(1.3) gwara. więz. pot. bicie, pobicie kogoś
Wiktionary
IPA: ˈwɔ̃mɔt, AS: u̯õmot
Wiktionary
rzecz. łomotanie n., łomotanina ż., łomocik mrz.
czas. łomotać ndk., łomotnąć dk.
Wiktionary
(1.3) lanie
Wiktionary
1. uderzać w coś gwałtownie; bić, stukać, dobijać się;
2. bić kogoś dotkliwie; spuszczać manto
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. łomotnąć)
(1.1) pot. stukać, dobijać się, powodować powstawanie łomotu
(1.2) pot. o sercu: bić mocno
(1.3) pot. bić, uderzać kogoś
czasownik zwrotny niedokonany łomotać się (dk. brak)
(2.1) rzad. forma wzmocniona czas. łomotać (1.1-3)
Wiktionary
rzecz. łomot mrz., łomotanina ż., łomotanie n., łomotnięcie n., nałomotanie n., wyłomotanie n., załomotanie n.
czas. łomotnąć dk., nałomotać dk., wyłomotać dk., załomotać dk.
Wiktionary
uderzyć gwałtownie w kogoś lub coś; trzasnąć, palnąć, stuknąć
SJP.pl
łomoty;
1. zwielokrotniony hałas spowodowany np. upadkiem czegoś;
2. ciąg takich odgłosów;
3. bicie, pobicie kogoś; lanie, cięgi
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. marka piwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie podlaskim;
(1.2) geogr. adm. gmina wiejska w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim;
Wiktionary
Łomża – miasto na prawach powiatu w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, nad rzeką Narew. Pomimo administracyjnej przynależności do województwa podlaskiego, Łomża stanowi część historycznego Mazowsza. Była stolicą dawnej ziemi łomżyńskiej. Łomża to główny ośrodek gospodarczy, edukacyjny i kulturowy ziemi łomżyńskiej.
Wikipedia
IPA: ˈwɔ̃mʒa, AS: u̯õmža
Wiktionary
rzecz. łomżanin m., łomżanka ż., łomżyniak m., łomżynianka ż., Łomżyczka ż., Łomżyca ż., łom m.
przym. łomżyński, łomżański, podłomżyński
Wiktionary
mieszkaniec Łomży; łomżyniak; łomżynianin (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łomży
(1.2) osoba pochodząca z Łomży, urodzona w Łomży
Wiktionary
rzecz. Łomża ż., łomżyniak m., łomżynianka ż.
:: fż. łomżanka ż.
przym. łomżyński, łomżański
Wiktionary
(1.1-2) pot. łomżyniak
Wiktionary
mieszkanka Łomży; łomżynianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łomży
(1.2) kobieta pochodząca z Łomży, urodzona w Łomży
Wiktionary
rzecz. Łomża ż., Łomżyńskie n., łomżyniak m., łomżynianka ż.
:: fm. łomżanin m.
przym. łomżyński
Wiktionary
(1.1) łomżynianka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łomżaninem lub łomżaninami, dotyczący łomżanina lub łomżan
Wiktionary
rzecz. łomżanin m., Łomża ż.
Wiktionary
mieszkaniec Łomży; łomżanin; łomżynianin (rzadko)
SJP.pl
(rzadko) mieszkaniec Łomży; łomżyniak; łomżanin
SJP.pl
mieszkanka Łomży; łomżanka
SJP.pl
przymiotnik od: Łomża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łomżą, dotyczący Łomży
Wiktionary
rzecz. łomżanka ż., łomżanin mos., Łomża ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Łomża
SJP.pl
Województwo łomżyńskie – jedno z 49 województw Polski powstałe w wyniku podziału administracyjnego z 1975 roku, a zlikwidowane w wyniku przeprowadzenia kolejnej reformy administracyjnej w 1999 roku, kiedy to zostało włączone do województwa podlaskiego i mazowieckiego (kilka gmin).
Wikipedia
przysłówek czasu
(1.1) przest. gwara. w zeszłym roku
Wiktionary
(1.1) Cięższy on latoś niźli łoni.
(1.1) A ma to ona już lata? Widzi mi się, że jeszcze łoni krowy pasała!
Wiktionary
przym. łoński
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: włos porastający okolicę narządów płciowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. włos łonowy
Wiktionary
rzecz. łono n.
przym. łonowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim
SJP.pl
Łoniów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łoniów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.
Miejscowość jest siedzibą gminy wiejskiej Łoniów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Mikołaja.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łąka
Wiktionary
1. książkowo:
a) wnętrze brzucha kobiety ciężarnej;
b) zewnętrzna, dolna część ludzkiego brzucha;
2. poetycko: pierś, piersi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wnętrze brzucha kobiety w ciąży
(1.2) dolna, zewnętrzna część brzucha
(1.3) poet. pierś (matki)
Wiktionary
IPA: ˈwɔ̃nɔ, AS: u̯õno
Wiktionary
rzecz. łoniak m., łonówka ż., łonowiec m.
przym. łonowy
Wiktionary
(1.1) macica
(1.2) podbrzusze
Wiktionary
dawniej: bardzo krótka spódniczka, ledwo zasłaniająca łono
SJP.pl
przymiotnik od: łono (zewnętrzna, dolna część ludzkiego brzucha), np. włosy łonowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z łonem, dotyczący łona (dolnej części brzucha)
(1.2) związany z łonem, dotyczący łona (macicy)
Wiktionary
IPA: wɔ̃ˈnɔvɨ, AS: u̯õnovy
Wiktionary
rzecz. łono n., łoniak m., łonówka ż., łonowiec m.
Wiktionary
gwarowo: zeszłoroczny; o roku: ubiegły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dziś gwara. ubiegłoroczny, o roku: zeszły
Wiktionary
(1.1) Juści, szło im akuratnie o nich co o ten śnieg łoński.
(1.1) Siostra zaś moja łońskiego roku pokochała niejakiego młodzieńca i wśród igraszek, śmiechów, miękkich uścisków i pocałunków, z czego się wtenczas śmiała, teraz opłakuje brzemienność.
Wiktionary
przysł. łoni
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przysł. łoni
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) dziś zwykle w wyrażeniu „łońskiego roku”
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) loňský
* dolnołużycki: (1.1) łoński
* słowacki: (1.1) vlaňajší
źródła.
== łoński (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) ubiegłoroczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) pot. onomatopeja imitująca przeciągły wyraz uczucia i emocji
Wiktionary
(1.1) Łoo, to cię musiało dużo kosztować?!
Wiktionary
(1.1) ło
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Łopacianka – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Borowie. Leży przy trasie drogi krajowej nr 76.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Borowiu.
Wikipedia
1. potocznie: robotnik kopiący łopatą; kopacz;
2. samiec łosia i daniela o porożu w kształcie łopat; łopatacz;
3. dawniej: rzemieślnik wyrabiający łopaty
SJP.pl
Łopaciarz – polska nazwa dwóch podobnych do siebie rodzajów okazałych, morskich skorupiaków o charakterystycznym kształcie ciała.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. narzędzie ręczne do kopania lub przesypywania;
2. element maszyny do kopania;
3. część poroża łosia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie zazwyczaj obsługiwane dwoma rękami, służące do kopania lub nabierania sypkich materiałów;
(1.2) narzędzie do wsuwania oraz wyjmowania pieczywa do/z pieca
(1.3) część maszyny służąca do kopania
(1.4) część maszyny kształtem przypominająca narzędzie do kopania
(1.5) ilość materiału mieszcząca się na łopacie (1.1)
(1.6) lotn. płaska część śmigła
(1.7) jedno ramię śruby okrętowej
(1.8) łow. poroże łosia lub daniela
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Narzędziem grabarza jest łopata.
(1.2) Łopata piekarza musi być długa, bo inaczej piekarz się poparzy.
(1.3) Koparka bez łopaty to zwykły traktor.
(1.5) Jeszcze cztery łopaty piachu i taczka będzie pełna.
(1.6) Kąt nachylenia łopat w wirniku helikoptera jest zmienny.
(1.7) Śruba cięła wodorosty łopatami' jak mikser.
(1.8) Mam nad kominkiem łeb łosia z pięknymi łopatami.
Wiktionary
IPA: wɔˈpata, AS: u̯opata
Wiktionary
rzecz. łopatacz mzw., łopatka
przym. łopatowy
Wiktionary
(1.1) sipa, szpadel, szufla, saperka
(1.3) łyżka, naczynie, naczynie urabiające, czerpak, chwytak, zbierak
Wiktionary
samiec łosia i daniela o porożu w kształcie łopat; łopaciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. samiec łosia z porożem przypominającym łopaty
Wiktionary
rzecz. łopata
Wiktionary
(1.1) byk, rosochacz
Wiktionary
zdrobnienie od: łopatka
SJP.pl
Cyphellostereum D.A. Reid (łopateczka) – rodzaj grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
1. zdrobnienie od: łopata
2. jedna z kości stawu barkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. kość pasa barkowego połączona z kością ramienną i obojczykiem;
(1.2) mięso przylegające do łopatki (1.1) zwierząt z uboju
(1.3) zdrobn. od łopata
(1.4) mała łopata – narzędzie lub zabawka
(1.5) roboczy element śmigła, turbiny lub śruby napędowej
Wiktionary
Łopatka (łac. scapula) – kość płaska, w przybliżeniu trójkątna. Wyróżnia się na niej powierzchnię przednią – żebrową i tylną – grzbietową.
Wikipedia
(1.1) Przednia lekko wklęsła powierzchnia łopatki pokrywa część żeber.
Wiktionary
IPA: wɔˈpatka, AS: u̯opatka
Wiktionary
rzecz. łopata ż.
przym. łopatkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podobny kształtem do łopatki; płaski
SJP.pl
dawny podatek płacony przez rzeźników
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łopatką, dotyczący łopatki
Wiktionary
rzecz. łopatka ż.
Wiktionary
potocznie, żartobliwie: wytłumaczenie, wyjaśnienie czegoś w sposób możliwie najprostszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. pot. wyjaśnienie czegoś w sposób bardzo prosty, łatwy do zrozumienia dla wszystkich (szczególnie dla osób mało pojętnych)
Wiktionary
IPA: ˌwɔpatɔˈlɔɟja, AS: u̯opatoloǵi ̯a
Wiktionary
przysł. łopatologicznie
przym. łopatologiczny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) pot. w sposób łopatologiczny
Wiktionary
(1.1) Słuchaj, dasz sobie radę, instrukcja do tej komórki jest napisana tak łopatologicznie, że każdy głupi załapie, o co biega.
Wiktionary
IPA: ˌwɔpatɔlɔˈɟit͡ʃʲɲɛ, AS: u̯opatoloǵičʹńe
Wiktionary
rzecz. łopatologia
przym. łopatologiczny
Wiktionary
mający cechy łopatologii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. bardzo prosty, łatwy do zrozumienia dla wszystkich
Wiktionary
(1.1) Nie rozumiem tej definicji z wykładu, możesz mi to powiedzieć tak w łopatologiczny sposób?
Wiktionary
IPA: ˌwɔpatɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: u̯opatoloǵičny
Wiktionary
rzecz. łopatologia
przysł. łopatologicznie
Wiktionary
gromada skorupiaków
SJP.pl
Łopatonogi (Remipedia) – gromada skorupiaków (Crustacea) opisana na podstawie okazów kopalnych Enantiopoda (dolny pensylwan). W roku 1979 odkryto pierwsze współcześnie żyjące łopatonogi. Do roku 2011 poznano nieco 18 gatunków żyjących obecnie. Zamieszkują one głównie Karaiby i Australię. Wszystkie współczesne gatunki są ślepe i żyją w głębokich jaskiniach wypełnionych wodą morską. Wyniki analiz filogenetycznych stawiają łopatonogi blisko sześcionogów (owadów i ich najbliższych krewnych); łopatonogi i sześcionogi mogą być kladami siostrzanymi.
Wikipedia
Scaphirhynchus – rodzaj słodkowodnych ryb promieniopłetwych z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae), blisko spokrewniony z nibyłopatonosami.
Wikipedia
podobny kształtem do łopaty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina dwuletnia o korzeniu leczniczym, w Polsce pospolita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Arctium|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju łopian (1.1)
Wiktionary
Łopian (Arctium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. W tradycyjnym ujęciu liczył 6 gatunków, które jednak były zagnieżdżone w rodzaju Cousinia, a różnice między tymi rodzajami były nieostre. Proponowano dołączanie do rodzaju Arctium kolejnych gatunków (do ok. 10) lub wskazywano na celowość scalenia tych rodzajów. W wyniku badań molekularnych w XXI wieku ustalono podział gatunków między problematycznymi rodzajami, zaliczając do rodzaju Arctium ok. 40 gatunków. Występują one jako rośliny rodzime w Europie, północno-zachodniej Afryce i na rozległych obszarach Azji, a jako introdukowane i zadomowione także w Ameryce Północnej, Południowej i w Australii.
Wikipedia
IPA: ˈwɔpʲjãn, AS: u̯opʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Łopian m., Łopianów m., Łopianka ż.
:: zgrub. łopuch m.
przym. łopianowy
Wiktionary
(1.2) reg. dziady, rzep
Wiktionary
podobny do łopianu
SJP.pl
przymiotnik od: łopian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z łopianu, dotyczący łopianu
(1.2) zrobiony z łopianu
Wiktionary
(1.2) Pod łopianowym liściem ukryły się dwa skrzaty.
Wiktionary
rzecz. łopian m., łopuch mzw./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Łopiennik Górny
SJP.pl
Łopienno – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn, nad jeziorem Łopienno Południowe.
Dawniej miasto; uzyskało lokację miejską w 1519 roku, zdegradowane w 1888 roku. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łopienno, w powiecie wągrowieckim po jej zniesieniu w gromadzie Mieścisko w powiecie gnieźnieńskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łopoczno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Józefów nad Wisłą. Leży wzdłuż prawego brzegu Wisły przy DW 825
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś wraz ze Starymi Kaliszanami tworzy sołectwo w gminie Józefów nad Wisłą. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 133 mieszkańców.
Wikipedia
1. odgłos uderzania powietrza o jakąś płaszczyznę, np. skrzydła, flagi, żagle;
2. w żeglarstwie: ustawienie żagli statku w linii wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięk wytwarzany przez poruszany powietrzem materiał
(1.2) mocne bicie serca pod wpływem emocji
(1.3) żegl. ustawienie statku umożliwiające hamowanie żaglami
Wiktionary
Łopot (Abszlang) – polski herb szlachecki.
Wikipedia
(1.1) W pewnym momencie było już tylko słychać łopot chorągwi.
Wiktionary
rzecz. łopotanie n.
czas. łopotać ndk.
Wiktionary
(1.1) furkot, łopotanie
(1.2) łopotanie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. załopotać)
(1.1) książk. wytwarzać charakterystyczny dźwięk poprzez szybkie poruszanie przedmiotem
(1.2) książk. wytwarzać charakterystyczny dźwięk, będąc szybko poruszanym
(1.3) książk. poruszać skrzydłami w górę i w dół
(1.4) książk. o sercu bić mocniej pod wpływem emocji
Wiktionary
(1.1) Podniósł się ranny, chłodny wietrzyk i łopotał chorągwiami nad głowami rycerzy.
(1.1) Lekki wiaterek łopotał nad moją głową płótniskami kliwrów.
(1.2) Po bokach pozatykane były chorągwie emirów, które łopotały na wietrze, mieniąc się i grając wszelkiemi barwami, jak wielkie kwiaty.
(1.3) Łopocą skrzydłami godziny zleciałe w próżnię, wypełzają ze skrytek pamięci gady pobudek tajemnych, ścielą się całuny chmur nieodegnanych, pod któremi więdły marnie szmaty dnia, pękały sprężyny siły.
(1.4) I niktby nie odgadł, iż w tej wązkiej, wyschłej piersi łopotało serce spragnione ciągłych wzruszeń.
Wiktionary
rzecz. łopot mrz., łopotanie n.
czas. załopotać dk.
Wiktionary
(1.1) trzepotać
(1.2) furkotać, furczeć, trzepotać się, trzepotać
(1.3) trzepotać
(1.4) trzepotać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. wytwarzanie charakterystycznego dźwięku poprzez szybkie poruszanie przedmiotem
(1.2) książk. wytwarzanie charakterystycznego dźwięku będąc szybko poruszanym
(1.3) książk. poruszanie skrzydłami w górę i w dół
(1.4) książk. mocne bicie serca pod wpływem emocji
Wiktionary
(1.2) Woda na Bajkale była jak szyba, cisza panowała uroczysta i słychać było tylko łopotanie kół nabierających wodę, a za statkiem widniał długi i głęboki gościniec i dwie groble z wodą spienioną — to droga, którędy przechodził statek.
(1.3) Dzień był zimny, wilgotny, ale jasny; powietrze roiło się od kawek, które zamieszkiwały dachy i szczyty baszt, a które spłoszone niezwykłym ruchem, kołowały z wielkiem łopotaniem skrzydeł nad zamkiem.
Wiktionary
rzecz. łopot mrz., załopotanie n.
czas. łopotać ndk., załopotać dk.
Wiktionary
(1.1) łopot
(1.2) łopot
(1.3) łopot
Wiktionary
rzadko: łopoczący, migoczący, skłonny do łopotania; trzepotliwy
SJP.pl
gatunek łopianu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od: łopian
(1.2) pot. bot. łopian większy
Wiktionary
Łopian większy (Arctium lappa L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Inne (ludowe) nazwy: łopuch, głowacz, kostropień, topień, dziady. Występuje w Europie, na Syberii, w Himalajach, Chinach, Japonii, Azji Mniejszej, na Kaukazie, a jako gatunek zawleczony również w Ameryce Północnej i Południowej. Jest pospolity na terenie całej Polski. Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.
Wikipedia
(1.1) Jak mi krowa zjadła ubranie, to dwie godziny siedziałem nago w łopuchach.
Wiktionary
IPA: ˈwɔpux, AS: u̯opuχ
Wiktionary
rzecz. łopian m.
przym. łopianowy, łopuchowy
Wiktionary
gatunek rzodkwi, pospolity chwast zbożowy
SJP.pl
Rzodkiew świrzepa, łopucha (Raphanus raphanistrum L.) – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: łopuch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. mieszkaniec Łopuszna;
2. mieszkaniec Łopusznej
SJP.pl
1. mieszkanka Łopuszna;
2. mieszkanka Łopusznej
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łopuszna, Łopuszno; łopuszeński
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Łopuszna, Łopuszno; łopuszański
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Łopuszna – wieś w gminie Nowy Targ, powiecie nowotarskim w województwie małopolskim przy drodze wojewódzkiej nr 969 z Nowego Targu do Krościenka.
W latach 1934–1954 oraz 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Łopuszna. W latach 1975–1998 Łopuszna położona była w województwie nowosądeckim.
Wikipedia
mieszkaniec Łopuszna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łopuszna (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi na Ukrainie
SJP.pl
Łopuszno – miasto w Polsce, położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łopuszno. Miasto jest siedzibą gminy Łopuszno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. W 2023 otrzymała prawa miejskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kraków. prostak
Wiktionary
zwierzę z rodziny jeleniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Alces alces|ref=tak., gatunek największego, roślinożernego ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych, o rozłożystym porożu;
(1.2) zool. zwierzę z gatunku łoś (1.1)
(1.3) pot. samiec łosia (1.2)
(1.4) pot. obraź. pogard. naiwny, nierozgarnięty, łatwo dający się oszukać lub wykorzystywać człowiek
(1.5) pot. obraź. pogard. niedouczony, nieznający się na rzeczy człowiek
Wiktionary
Łoś euroazjatycki (Alces alces) – największy współcześnie żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych, wyróżniający się charakterystycznym porożem i wyjątkowo długimi kończynami. Żyje w podmokłych lasach północnej Eurazji i Ameryki Północnej. Występujący w Polsce podgatunek A. a. alces – łoś europejski jest największą żyjącą w Polsce zwierzyną łowną. Rzadki i objęty całorocznym okresem ochronnym.
Wikipedia
(1.2) Przeszło niebawem opodal Zbyszka stadko dzików z wielkim hałasem i fukaniem, a potem kłusowały łosie długim rzędem, trzymając jeden drugiemu łeb na ogonie.
Wiktionary
IPA: wɔɕ, AS: u̯oś
Wiktionary
rzecz. łoszak mzw., łosina ż., łosica ż., łosza ż.
:: zdrobn. łosiek mzw.
przym. łosi, łosiowy
Wiktionary
(1.1) łoś euroazjatycki
(1.3) byk
(1.4) baran, ciołek, jełop, osioł, tłuk
Wiktionary
Wikipedia
→ łoś; łosiowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący łosia, pochodzący z łosia, należący do łosia
(1.2) zrobiony z wyprawionej skóry łosia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od łoś
Wiktionary
IPA: ˈwɔɕi, AS: u̯ośi
Wiktionary
rzecz. łosza ż., łoszak mzw., łoś m., łosiątko n., łosica ż., łosię n., łosik m., łosina ż.
przym. łosiowy
Wiktionary
(1.1) łosiowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały, młody łoś; łoszak, łosię, łoszę, łosik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) młody łoś
Wiktionary
przym. łosi
rzecz. łosza ż.
Wiktionary
w łowiectwie: samica łosia; łosza, klępa
SJP.pl
w łowiectwie: samica łosia; łosza, klępa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łosice – miasto w województwie mazowieckim, nad rzeką Toczną, w powiecie łosickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łosice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bialskopodlaskiego.
Łosice uzyskały lokację miejską w 1505 roku, zdegradowane w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1919 roku. Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie łosickim ziemi mielnickiej województwa podlaskiego w 1795 roku.
Wikipedia
IPA: wɔˈɕit͡sɛ, AS: u̯ośice
Wiktionary
przymiotnik od: Łosice
SJP.pl
mieszkaniec Łosic
SJP.pl
mieszkanka Łosic
SJP.pl
mały, młody łoś; łoszak, łoszę, łosiątko, łosik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) młody łoś
Wiktionary
przym. łosi
rzecz. łosza ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. łoś
Wiktionary
rzecz. łoś mzw., łosza ż.
Wiktionary
Wikipedia
Łosienice – dawna wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Stężyca.
1 stycznia 2024 nazwa miejscowości została zniesiona. Wcześniejsze części wsi stały się miejscowościami podstawowymi.
Wieś była siedzibą sołectwa Łosienice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
31 grudnia 2014 r. wieś miała 301 stałych mieszkańców.
Wikipedia
Łosieniec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz.
Prywatna wieś szlachecka Łosiniec położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Liczba ludności wsi wynosi 134 osoby.
Wikipedia
Łosiewice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Łochów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Kostki w Jerzyskach
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mały, młody łoś; łoszak, łoszę, łosiątko, łosię
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mięso łosia
SJP.pl
Wikipedia
Łosinno – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Wyszków. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Łosino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Izydora w Woli Mystkowskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie:
1. osoba naiwna i mało inteligentna; jeleń, frajer;
2. wyzwisko kierowane do mężczyzn
SJP.pl
Łosiów (niem. Lossen) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski
Północno-zachodnia część wsi wznosi się na jednym z dwóch najwyższych na Ziemi Brzeskiej wzgórzu o wysokości około 181 m n.p.m. (Wał Łosiowsko-Michałowski).
Wikipedia
→ łoś; łosi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy łosia
Wiktionary
przym. łosi
rzecz. łoś mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od łoskot
Wiktionary
(1.1) To nie łoskot, lecz tylko mały łoskocik.
Wiktionary
rzecz. łoskot m.
Wiktionary
1. odgłos uderzenia, upadku itp.;
2. ciągły hałas, łomot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głuchy odgłos powstający przy uderzaniu o siebie ciężkich przedmiotów
Wiktionary
Łoskot – polski zespół jazzowy związany ze sceną yassową, powstały w lecie 1993 roku. Łoskot zadebiutował na pierwszym festiwalu Gdynia Summer Jazz Days. Założycielem grupy jest Mikołaj Trzaska, równolegle muzyk Miłości.
Łoskot występował na festiwalach w kraju i za granicą: Warsaw Summer Jazz Days, Jazz Fair Poznań, I Yass Festiwal Kraków, Polens-Volens Berlin 1999, Jazz in Kiev 2000 i dawał liczne koncerty indywidualne.
Wikipedia
(1.1) W tej samej chwili rozległ się rozdzierający gwizd i łoskot przelatującego parowozu, z okienka pomostu wrzasnęła twarz maszynisty, dziko wykrzywiona strachem i wściekłością.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. łoskocik m.
czas. łoskotać ndk.
Wiktionary
sprawiający łoskot; hałaśliwy
SJP.pl
strzel łoskotnik - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Łośnica (niem. Lasbeck, Kreis Belgard) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój.
Wikipedia
ryba z rodziny łososiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. ryba o różowym mięsie żyjąca na północnym Atlantyku;
(1.2) kulin. mięso łososia (1.1)
Wiktionary
Łosoś szlachetny, łosoś atlantycki, łosoś pospolity, łosoś europejski, łosoś (Salmo salar) – ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae).
Wikipedia
(1.1) Łososie wędrują na czas rozrodu z mórz do rzek.
(1.2) Na kolację będzie dziś łosoś z grilla ze szparagami.
Wiktionary
IPA: ˈwɔsɔɕ, AS: u̯osoś
Wiktionary
przym. łososiowy
Wiktionary
zdrobnienie od: łosoś
SJP.pl
Rzeki:
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
przymiotnik od: Łososina, Łososina Dolna
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Łososiokształtne (Salmoniformes) – rząd ryb promieniopłetwych, z grupy przedkolcopłetwych (Protacanthopterygii). Dawniej zaliczane były w randze podrzędu łososiowców (Salmonoidei) do śledziokształtnych.
Wikipedia
o cechach łososiokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina ryb zamieszkujących słone i słodkie wody Europy, północnej Azji i Ameryki Północnej
SJP.pl
Łososiowate (Salmonidae) – rodzina ryb łososiokształtnych (Salmoniformes). Większość gatunków to ryby anadromiczne, spędzające część życia w wodach morskich, tarło odbywają w rzekach i strumieniach. Niektóre są słodkowodne. Mają duże znaczenie gospodarcze.
Wikipedia
o cechach łososiowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Łososiowice (niem. Losswitz, Loßwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
Wikipedia
brązowy o łososiowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy o łososiowym odcieniu
Wiktionary
różowy o łososiowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o łososiowym odcieniu
Wiktionary
1. → łosoś;
2. różowy o pomarańczowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. spoż. icht. dotyczący łososia, odnoszący się do łososia, związany z łososiem, zrobiony z łososia, zawierający łososia, przyrządzony z łososia, z dodatkiem łososia
(1.2) książk. mający kolor pomarańczoworóżowy, taki jak kolor mięsa łososia
Wiktionary
(1.1) Marta kupiła pastę łososiową do kanapek.
(1.2) Weronika przyszła w ślicznej łososiowej sukience.
Wiktionary
IPA: ˌwɔsɔˈɕɔvɨ, AS: u̯osośovy
Wiktionary
rzecz. łosoś mzw., łososik mzw., łososiowatość ż., łososiowość ż., łososiowate nmos.
przym. łososiowaty
Wiktionary
Łosośnica (niem. Lasbeck, Kreis Regenwalde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko.
Przy zachodniej części wsi płynie struga Łosośnica.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Żerzyno. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łosośnica, po jej zniesieniu w gromadzie Resko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kombi Łosowski (pisownia stylizowana: KOMBI Łosowski) – polski zespół muzyczny, założony w 2004 roku przez Sławomira Łosowskiego, występujący początkowo pod nazwą Łosowski, a po jej zmianie w 2013 jako Kombi Łosowski. Grupa jest kontynuacją zespołu Kombi i pod taką nazwą występowała w latach 2014–2022. Na mocy wyroku wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, od 2022 ponownie stale występuje jako Kombi Łosowski.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. opowiadać
Wiktionary
(1.1) Bez cołko droga młynorz łosprawioł mi roztomajte bery i bojki abo tyż groł na łorgankach. (z Wikipedii)
Wiktionary
rzecz. łosprawianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łosprawiać.
Wiktionary
czas. łosprawiać ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Łostówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Mszana Dolna.
W latach 1954–1960 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łostówka, po jej zniesieniu w gromadzie Mszana Górna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
grzyb jadalny; sarna
SJP.pl
w łowiectwie: samica łosia; łosica, klępa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. łow. samica łosia
Wiktionary
Klępa, łosza – określenie samicy łosia w gwarze myśliwskiej.
Wikipedia
(1.1) Łosza ocierała szyję o drzewo; małe, trochę za matką ukryte, skubało gałązki.
(1.1) Przewodnik w rezerwacie wskazał na ślady łoszy niedaleko strumienia.
(1.1) Wczesnym rankiem na polanie stała samotna łosza.
(1.1) Na spacerze w lesie natknęliśmy się na odpoczywającą łoszę.
Wiktionary
rzecz. łoś mzw., łosię n., łosiek m., łosiątko n., łoszak m.
przym. łosi, łoszowy
Wiktionary
(1.1) klępa
Wiktionary
mały, młody łoś; łosię, łoszę, łosiątko, łosik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. młody łoś, cielę łosia
(1.2) mały koń tatarski
Wiktionary
IPA: ˈwɔʃak, AS: u̯ošak
Wiktionary
rzecz. łoś m., łosza ż.
przym. łosi
Wiktionary
(1.1) łosię
Wiktionary
1. mały, młody łoś; łoszak, łosię, łosiątko, łosik;
2. regionalnie: młody koń; źrebak, źrebię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. młode łosia; cielę łosia
(1.2) reg. młody koń
Wiktionary
(1.1) W lesie zauważono samotne łoszę.
Wiktionary
(1.1) war. łosię
(1.2) źrebak, źrebię
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrót od: łotewski
SJP.pl
skrót
(1.1) = łotewski
Wiktionary
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok. 2 mln osób, głównie na Łotwie.
Wikipedia
obywatelka Łotwy; Łotyszka
SJP.pl
przymiotnik od: Łotwa (państwo w Europie), związany z Łotwą, Łotyszami; łotyski (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Łotwy
(1.2) odnoszący się do języka łotewskiego (2.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Łotwy;
Wiktionary
(1.1) Proces uzyskania łotewskiego paszportu obejmuje ocenę integracji z łotewskim społeczeństwem.
Wiktionary
IPA: wɔˈtɛfsʲci, AS: u̯otefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Łotwa ż., Łotysz mos., Łotyszka ż.
przysł. po łotewsku
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem łotewskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem łotewskim
(1.3) spisany, stworzony w języku łotewskim
Wiktionary
IPA: wɔˈtɛfskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: u̯otefskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrod. doniczka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blumentop, blumtopa.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lud. bot. nazwa systematyczna|Caltha palustris|ref=tak., knieć błotna
Wiktionary
(1.1) Nad strumieniami wezbranemi jeszcze resztką wiosennéj powodzi, złociły się łotocie, jak bogate szycie na zielonym kobiercu.
Wiktionary
(1.1) knieć błotna, kaczeniec, kaczyniec, kaczyniec błotny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. koryto, np. drewniane, doprowadzające wodę do młyna wodnego tartaku;
2. dawniej: kanał odprowadzający wodę; ściek
SJP.pl
Łotok – ostatnia, drewniana część koryta wodnego zlokalizowana bezpośrednio przed kołem wodnym np. w tartaku, czy młynie wodnym.
W obrębie łotoku znajdują się zastawki (klapy) służące do uruchamiania lub zatrzymywania koła wodnego. Łotok wsparty jest na kobylicach drewnianych lub murowanych. W przypadku funkcjonowania kilku kół w łotoku strumień wodny rozdzielany był na poszczególne koła.
Na Żuławach łotokiem nazywano kanał odprowadzający nadmiar wód lub ścieki.
Wikipedia
łajdak, niegodziwiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. ktoś popełniający czyny haniebne, niegodziwe
Wiktionary
(1.1) W końcu dorwali tego łotra i powiesili.
(1.1) Razem z Chrystusem ukrzyżowano dwóch łotrów.
Wiktionary
IPA: wɔtr̥, AS: u̯otr̦
Wiktionary
rzecz. łotrostwo n., łotrowanie n.
:: zdrobn. łotrzyk mos.
:: fż. łotrzyca ż.
czas. łotrować ndk.
przym. łotrowski, łotrzykowski
przysł. łotrowsko
Wiktionary
(1.1) nikczemnik, niegodziwiec, łajdak, przestępca, szelma, nicpoń, złoczyńca
Wiktionary
postępowanie właściwe ludziom niegodziwym, łotrom
SJP.pl
Łotrostwo - funkcjonujące w średniowieczu określenie zawodowo uprawianego rozboju i kradzieży.
Wikipedia
dawniej: hulać, lumpować, łajdaczyć się
SJP.pl
rzadko: przypominający wyglądem lub zachowaniem łotra
SJP.pl
haniebny, nieuczciwy, niegodziwy; drański, łajdacki, nikczemny
SJP.pl
kobieta popełniająca czyny haniebne, niegodziwe, prowadząca życie niemoralne
SJP.pl
1. ironicznie lub lekceważąco: łotr; szelma;
2. dawniej: rabuś; obwieś
SJP.pl
powieść, opowieść łotrzykowska, romans łotrzykowski: romans awanturniczy, którego głównym bohaterem jest bezdomny włóczęga przedstawiony w satyrycznym obrazie epoki; powieść szelmowska (romans szelmowski), powieść pikarejska (romans pikarejski)
SJP.pl
państwo w Europie ze stolicą w Rydze; Republika Łotewska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie;
Wiktionary
Łotwa (łot. Latvija), Republika Łotewska (łot. Latvijas Republika) – państwo w Europie Północnej, jeden z krajów bałtyckich, położony w przeważającej części w dorzeczu Dźwiny. Od północy Łotwa graniczy z Estonią, od wschodu z Rosją i Białorusią, a od południa z Litwą. Łączna długość granic lądowych wynosi 1370 km. Większość zachodniej granicy Łotwy wyznacza wybrzeże Morza Bałtyckiego. Powierzchnia administracyjna Łotwy wynosi 64 573 km², co daje jej 124. miejsce na świecie i 24. w Europie. Zamieszkana przez niecałe dwa miliony ludzi (2017), zajmuje pod względem liczby ludności 147. miejsce na świecie, a 32. w Europie. Łotwa jest państwem unitarnym, w skład którego wchodzi pięć krain historycznych: Liwonia, Łatgalia, Kurlandia, Semigalia i Selonia. Administracyjnie podzielona jest na siedem miast wydzielonych oraz 36 powiatów. Jej największym miastem i stolicą jest Ryga. Inne większe miasta to Dyneburg, Lipawa, Jełgawa, Jurmała i Windawa.
Wikipedia
(1.1) Łotwa to jedno z państw nadbałtyckich.
Wiktionary
IPA: ˈwɔtfa, AS: u̯otfa
Wiktionary
rzecz. Łotysz m., Łotyszka ż., łotewski m.
przym. łotewski, antyłotewski, prołotewski
przysł. po łotewsku
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Łotewska
Wiktionary
przymiotnik od: Łotysz (obywatel Łotwy), związany z Łotyszami, Łotwą; łotewski (częściej)
SJP.pl
obywatel Łotwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. człowiek narodowości łotewskiej, obywatel Łotwy, mieszkaniec Łotwy
Wiktionary
Łotysze (łot. latvieši) – naród bałtycki, stanowiący większość (około 62%) ludności Łotwy posługujący się językiem łotewskim.
Współczesny naród łotewski powstał z połączenia ugrofińskiego plemienia Liwów z bałtyckimi plemionami Zemgalów, Zelów, Kurów i Łatgalów, od których pochodzi nazwa Łotwy.
Wikipedia
(1.1) Zdesperowani pogłębiającym się kryzysem gospodarczym Łotysze wyszli na ulice Rygi. Chcą zmusić prezydenta do odwołania parlamentu i przeprowadzenia przedterminowych wyborów.
Wiktionary
IPA: ˈwɔtɨʃ, AS: u̯otyš
Wiktionary
rzecz. Łotwa ż., łotewski m.
:: fż. Łotyszka ż.
przym. łotewski
przysł. po łotewsku
Wiktionary
obywatelka Łotwy; Łotewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości łotewskiej
Wiktionary
IPA: wɔˈtɨʃka, AS: u̯otyška
Wiktionary
rzecz. Łotwa ż., łotewski m.
:: fm. Łotysz m.
przym. łotewski
przysł. po łotewsku
Wiktionary
dawniej:
1. polowanie na zwierzęta;
2. łowienie, połów;
3. ułowiona zwierzyna lub ryba;
4. miejsce, gdzie prowadzone są połowy; łowisko;
5. intensywne szukanie;
6. rzecz uzyskana po intensywnym poszukiwaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polowanie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: łowić
Wiktionary
rzecz. łowca m., łowczyni ż., połów m., odłów m., odławianie n., odłowienie n., łowiectwo n., łowiec m., łowienie n., złowienie n., łowczy m., łowik m., łowisko n., wyławianie n., wyłowienie n., poławianie n., poławiacz m., Łówkowiec m., Łowcze nmos., Łowczyce nmos., Łówcza ż., Łówkowice nmos., Łowczyń m., Łowicz m., Łowiń m., Łowiska nmos., Łowinia ż., łowczyc mos.
czas. łowić ndk., złowić dk., wyławiać ndk., wyłowić dk., poławiać ndk., odławiać ndk., odłowić dk.
przym. łowny, łowiecki, łowczy, połowowy
przysł. łowiecko, łownie
Wiktionary
(1.1) polowanie
Wiktionary
skrót od: łowiectwo, łowiecki (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = łowiecki
(1.2) = łowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie witebskim Białorusi oraz pskowskim i nowogrodzkim Rosji, uchodząca do jeziora Ilmen;
Wiktionary
Łować (ros. Ловать, Łowat´, biał. Ловаць, Łować) – rzeka w obwodzie witebskim na Białorusi oraz pskowskim i nowogrodzkim obwodach Rosji. Długość 530 km. Zlewnia 21 900 km², średni przepływ przy ujściu 169 m³/s. Wpływa do jeziora Ilmień, należy do dorzecza rzeki Wołchow i zlewiska Bałtyku.
We wczesnym średniowieczu biegł nią szlak handlowy od Waregów do Greków.
Wikipedia
myśliwy, człowiek polujący na zwierzynę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łow. myśliwy
(1.2) przen. osoba poszukujący czegoś bądź kogoś dla pieniędzy lub przyjemności
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈwɔft͡sa, AS: u̯ofca
Wiktionary
rzecz. łów m., łowienie n., łowczy m., łowiectwo n., łowisko n., łowiec mzw./mos.
czas. łowić ndk.
przym. łowczy, łowny, łowiecki
Wiktionary
łowczak niebieskawy - gatunek muchówki z rodziny łowikowatych
SJP.pl
córka łowczego
SJP.pl
Łowczy – we wczesnośredniowiecznej Polsce urzędnik królewski zajmujący się organizacją łowów monarchy.
Urząd ten utrzymał się po przemianach ustrojowych (monarchia stanowa, później demokracja szlachecka) i stał się dożywotnim i honorowym, a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W I Rzeczypospolitej wykształciły się dwa urzędy dworskie: łowczy wielki koronny i łowczy wielki litewski. W hierarchii urzędów ziemskich inny urząd łowczego był niższym urzędem ziemskim.
Wikipedia
dawniej: urząd, stanowisko łowczego
SJP.pl
Łowczów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Tuchów. Pod względem geograficznym znajduje się na Pogórzu Ciężkowickim w dolinie rzeki Biała.
Według danych z 2011 roku wieś liczy 470 mieszkańców.
Wikipedia
związany z łowami, z łowieniem zwierzyny, szczególnie ryb; łowiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łow. związany z łowami
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) łow. członek związku łowieckiego nadzorujący dany obszar
(2.2) hist. łow. urzędnik na dworze polskim odpowiedzialny za organizację polowań
Wiktionary
Łowczy – we wczesnośredniowiecznej Polsce urzędnik królewski zajmujący się organizacją łowów monarchy.
Urząd ten utrzymał się po przemianach ustrojowych (monarchia stanowa, później demokracja szlachecka) i stał się dożywotnim i honorowym, a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W I Rzeczypospolitej wykształciły się dwa urzędy dworskie: łowczy wielki koronny i łowczy wielki litewski. W hierarchii urzędów ziemskich inny urząd łowczego był niższym urzędem ziemskim.
Wikipedia
rzecz. łowiec mzw./mos., połów mrz., łowca mos., łowczanka ż., łowczyc mos., łowczyna ż., łowczyni ż., łowiectwo n., łowisko n., łów mrz.
przym. łowiecki, łowny
czas. łowić ndk., złowić dk.
Wiktionary
(1.1) łowiecki, myśliwski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. syn łowczego
Wiktionary
Łowczy – we wczesnośredniowiecznej Polsce urzędnik królewski zajmujący się organizacją łowów monarchy.
Urząd ten utrzymał się po przemianach ustrojowych (monarchia stanowa, później demokracja szlachecka) i stał się dożywotnim i honorowym, a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W I Rzeczypospolitej wykształciły się dwa urzędy dworskie: łowczy wielki koronny i łowczy wielki litewski. W hierarchii urzędów ziemskich inny urząd łowczego był niższym urzędem ziemskim.
Wikipedia
rzecz. łowczy m., łowczyna ż., łowczanka ż., łowiectwo n., łowienie n., złowienie n., łów m., łowik m.
czas. łowić ndk., złowić dk.
przym. łowiecki, łowny, łowczy
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny zimorodkowatych
SJP.pl
kobieta biorąca udział w łowach, polowaniu
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Łowęcin – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Swarzędz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś szlachecka Łowęczino położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
Wikipedia
1. łapać, chwytać, polować na kogoś lub coś
2. (słuchem, wzrokiem) natężać uwagę, bacznie słuchać, uważać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. złowić)
(1.1) łapać, chwytać w sieć lub na wędkę
(1.2) natężać uwagę, bacznie słuchać, uważać, aby coś usłyszeć lub dostrzec
Wiktionary
(1.1) Staszek łowi ryby w każdą sobotę.
(1.1) Gdzie pan łowi ryby?
(1.1) Hiszpanie i Grecy dużo łowią, ale nie mają zorganizowanego przetwórstwa.
Wiktionary
IPA: ˈwɔvʲit͡ɕ, AS: u̯ovʹić
Wiktionary
rzecz. łowienie n., łowisko n., połów m., poławianie n., odłów m., odławianie n., łowiec m., łowca m., łowczyni ż., łowczy m., łów mrz., łowczyc mos., łowiectwo n.
czas. poławiać, odławiać, odłowić, wyławiać, wyłowić, złowić
przym. łowny, łowiecki, łowczy
Wiktionary
(1.1) chwytać, łapać
Wiktionary
przymiotnik od: Łowicz, Łowickie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łowicza, związany z Łowiczem
Wiktionary
IPA: wɔˈvʲit͡sʲci, AS: u̯ovʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Łowicz m., łowiczanin m., łowiczanka ż., Łowiczanin m., Łowiczanka ż., Łowickie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Łowicz, Łowickie
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie łódzkim;
Wiktionary
Łowicz – miasto w Polsce w województwie łódzkim, siedziba powiatu łowickiego oraz gminy wiejskiej Łowicz.
Wikipedia
IPA: ˈwɔvʲit͡ʃ, AS: u̯ovʹič
Wiktionary
rzecz. łowiec mzw./mos., łowiczanin m., łowiczanka ż., Łowiczanin m., Łowiczanka ż., Łowickie n.
przym. łowicki
Wiktionary
mieszkaniec Łowicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łowicza
(1.2) osoba pochodząca z Łowicza, urodzona w Łowiczu
Wiktionary
IPA: ˌwɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: u̯ovʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Łowicz m., Łowickie n., Łowiczanin m., Łowiczanka ż.
:: fż. łowiczanka ż.
przym. łowicki
Wiktionary
mieszkanka Łowicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łowicza
(1.2) kobieta pochodząca z Łowicza, urodzona w Łowiczu
Wiktionary
Łowiczanka – struga, lewostronny dopływ Skawy o długości 10,38 km.
Struga płynie w powiecie oświęcimskim, w korycie nieobwałowanym do zbiornika wyrównawczego pompowni w Przeciszowie – Podlesiu, z którego istnieje możliwość grawitacyjnego odpływu przepustem wałowym w okresie normalnych stanów wody w rzece Skawie. Zlewnia górnego odcinka Łowiczanki do przekroju drogi Zator – Oświęcim wynosi 11,0 km².
Wikipedia
IPA: ˌwɔvʲiˈt͡ʃãnka, AS: u̯ovʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Łowicz m., Łowickie n., Łowiczanin m., Łowiczanka ż.
:: fm. łowiczanin m.
przym. łowicki
Wiktionary
przestarzałe: łowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. łowca, myśliwy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. ptak z podrodziny łowców (nazwa systematyczna|Halcyoninae|ref=tak.)
(2.2) ent. nazwa systematyczna|Machimus|ref=tak., rodzaj owadów z rzędu muchówek;
(2.3) ent. owad z rodzaju łowców (2.2)
Wiktionary
Łowiec (Machimus) – rodzaj owadów z rzędu muchówek.
Wikipedia
rzecz. łowca m., łowczyni ż., łów m., łowczy m., łowienie n., łowiectwo n., łowce nmos., łowik m., Łowicz m., łowisko n., Łowinek m., Łowiczek m.
:: zdrobn. łowczyk m.
czas. łowić ndk.
przym. łowczy, łowiecki, łowny
Wiktionary
związany z łowcą lub łowiectwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łow. odnoszący się do łowiectwa i łowcy
Wiktionary
(1.1) 66-letni mężczyzna, który w zeszłym roku zastrzelił wilka, został skazany na 40 dni pozbawienia wolności w zawieszeniu, a jego licencję łowiecką cofnięto na dwa lata.
Wiktionary
rzecz. łowca mos., łowiectwo n., łowczy mos., łowczyc mos., łów mrz., łowiec mzw./mos.
przym. łowczy
czas. łowić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. gospodarka łowiecka;
(1.2) daw. urząd łowczego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. łowca mos., łowczy mos., łowczyc mos., łów mrz., połów mrz., łowiec mzw./mos.
czas. łowić ndk., złowić dk.
przym. łowiecki, łowny, łowczy
przysł. łowiecko
Wiktionary
(1.1) myślistwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łowić.
Wiktionary
czas. łowić
rzecz. łowiec mzw./mos., łowca ż., łów mrz., łowczyc mos.
przym. łowny
Wiktionary
drapieżny owad z rzędu muchówek
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu muchówek, żywiących się innymi owadami
SJP.pl
Łowikowate (Asilidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek licząca ponad 7 tys. gatunków.
Wikipedia
o cechach łowikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
miejsce, gdzie prowadzone są połowy
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. wołowe
Wiktionary
(1.1) łowiyńzina, owiyńzina, bydle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. wołowe
Wiktionary
(1.1) łowiyńzi, łowiyzi, bydle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. wołowe
Wiktionary
(1.1) łowiyńzina, owiyńzina, bydle
Wiktionary
Wikipedia
pułapka do odławiania żywcem grubej zwierzyny
SJP.pl
Łownica – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Lipnik.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
zdolność łowienia
SJP.pl
1. taki, który może być przedmiotem łowów;
2. umiejący dobrze łowić (np. łowny kot)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) będący przedmiotem łowów
(1.2) umiejący dobrze polować, łowić
Wiktionary
rzecz. łowiec mzw./mos., łowczy mos., łowiectwo n., łowczyc mos., łowca mos., połów mrz., łowy nmos., łów mrz., łowienie n., łowność ż.
czas. łowić ndk., złowić dk.
przym. łowczy
Wiktionary
podniośle: polowanie; łów (rzadziej), połów, łowienie
SJP.pl
Łowy – część wsi Turbia położona w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Zaleszany.
W latach 1975–1998 Łowy należały administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
1. krzew z rodziny wierzbowatych; wierzba szara;
2. wierzbowe zarośla; łozina;
3. długa gałązka, zwłaszcza wierzbowa, witka, wić; łozina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Salix cinerea|ref=tak., krzew z rodziny wierzbowatych, wierzba szara;
(1.2) zarośla wierzbowe
Wiktionary
Wikipedia
1. duże łóżko (zwykle zdobione); dawniej: w ogóle o łóżku, posłaniu;
2. podstawa, do której przymocowuje się maszynę, lufę broni itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szerokie, okazałe łóżko
(1.2) daw. każde łóżko
(1.3) podstawa broni palnej, mocująca lufę – karabinu, działa, armaty itp.
(1.4) podstawa, na której wspiera się ciężka maszyna, np. obrabiarka
(1.5) zob. łoże siewne.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈwɔʒɛ, AS: u̯ože
Wiktionary
rzecz. łożysko n., łożnica ż., nałożnik m., nałożnica ż., położna ż., połóg m., leże n., leżak m.
:: zdrobn. łóżko n., łóżeczko n.
czas. łożyć, położyć, pokładać, założyć, zakładać, złożyć, nałożyć, nakładać, zlec
przym. łożowy, łóżkowy, łóżeczkowy, łożyskowy, położniczy
Wiktionary
(1.3) laweta
(1.4) korpus
Wiktionary
zdrobniale o łóżku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zdrobn. od: łóżko; małe łóżko
Wiktionary
IPA: wuˈʒɛt͡ʃkɔ, AS: u̯užečko
Wiktionary
przym. łóżeczkowy, łóżkowy
rzecz. łóżko n., łoże n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z łóżeczkiem, dotyczący łóżeczka
Wiktionary
rzecz. łoże n., łóżeczko n., łóżko n.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroko otworzyć
Wiktionary
rzecz. rozwieranie n., rozwarcie n., rozwartość ż.
czas. rozwierać ndk., rozewrzeć dk., gwara. ozewrzyć dk., ozewrzić dk.
przym. rozwarty
Wiktionary
(1.1) gwara. ozewrzyć, ozewrzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poznań. wysoki mężczyzna
Wiktionary
(1.1) A żeś jest łożgol to ci jakumś gidyję znajdymy…
Wiktionary
(1.1) ożgol
Wiktionary
Łozienica (do 1945 Neuhof bei Gollnow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wieś leży na skraju Puszczy Goleniowskiej, zabudowa rozproszona, niedaleko Drogi ekspresowej S3.
Wikipedia
1. wierzbowe zarośla; łoza;
2. długa gałązka, zwłaszcza wierzbowa, witka, wić; łoza;
3. gatunek wierzby podobny do łozy; wierzba szara; wierzba uszata (Salix aurita)
SJP.pl
Łozina (do 21 listopada 1958 Łosina) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
1. przymiotnik od: łozina (wierzbowe zarośla; łoza), np. zarośla łozinowe; łozowy;
2. przymiotnik od: łoza (długa gałązka, zwłaszcza wierzbowa, witka, wić; łozina), np. łozinowy kosz; łozowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: łoza
SJP.pl
1. mebel przeznaczony do leżenia i spania
2. potocznie o seksie
3. (zwykle w liczbie mnogiej) miejsce w szpitalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mebel przeznaczony do spania;
(1.2) daw. zdrobn. od: łoże
(1.3) przen. miejsce w szpitalu
(1.4) przen. seks
Wiktionary
Łóżko – mebel służący do spania lub odpoczynku w pozycji leżącej. Łóżka mają różne kształty i wymiary, są robione także z wielu materiałów, zazwyczaj z drewna. Zwykle przeznaczone jest dla jednej lub dwóch osób, rzadziej dla większej liczby osób (patrz łóżko rodzinne). Części ramy łóżka to: boki, stelaż, zagłówek i zanóżek. Zagłówek jest na ogół stosowany, rzadziej zanóżek, który częściej jest obecny w starych łóżkach.
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek pali papierosy w łóżku przed snem.
(1.1) Pod jego łóżkiem było dużo brudu.
(1.3) Na onkologii zwolniło się łóżko, więc Staszek może iść na leczenie.
(1.4) Jemu chodziło tylko o łóżko.
Wiktionary
IPA: ˈwuʃkɔ, AS: u̯uško
Wiktionary
rzecz. łożysko n., łożnica n., położna n., nałożnik m., nałożnica ż.
:: zdrobn. łóżeczko n.
:: zgrub. łoże n.
czas. położyć dk., łożyskować ndk.
przym. łóżkowy, łóżeczkowy, łożyskowy, położniczy
Wiktionary
(1.1) łoże, gwara. kojo
Wiktionary
potocznie: sprzedawca towarów na rozkładanym łóżku
SJP.pl
1. → łóżko;
2. potocznie: związany z życiem płciowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z łóżkiem, dotyczący łóżka
Wiktionary
rzecz. łoże n., łóżko n., łóżeczko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. sypialnia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: wɔʒʲˈɲit͡sa, AS: u̯ožʹńica
Wiktionary
rzecz. łoże n., łóżko n.
Wiktionary
niewielki ptak z rodziny pokrzewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Acrocephalus palustris|ref=tak., mały ptak zamieszkujący gęsto zarośnięte tereny wilgotne, naśladujący odgłosy innych ptaków;
Wiktionary
Łozówka (Acrocephalus palustris) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Jest to gatunek monotypowy.
Wikipedia
IPA: wɔˈzufka, AS: u̯ozufka
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: łoza (wierzbowe zarośla; łozina), np. zarośla łozowe; łozinowy;
2. przymiotnik od: łoza (długa gałązka, zwłaszcza wierzbowa, witka, wić; łozina), np. łozowe witki; łozinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Tawdy
Wiktionary
ponosić koszty czegoś, opłacać coś albo czyjeś wydatki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. koryto, zagłębienie utworzone przez płynącą wodę;
2. narząd łączący zarodek ze ścianą macicy matki w rozwoju zarodkowym ssaków;
3. zespół części maszyny służący do podtrzymywania toczących się wałów lub walców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. część urządzenia technicznego podtrzymująca (łożyskująca) inną jego część (łożyskowaną) w sposób umożliwiający jej względny ruch obrotowy;
(1.2) anat. przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który łączy zarodek ze ścianą macicy i umożliwia wymianę między matką a płodem;
(1.3) bot. miejsce wykształcenia się i rozwoju zalążków w zalążni słupka;
(1.4) geogr. część dna doliny rzecznej, która jest zalewana przez wody powodziowe;
(1.5) stpol. legowisko
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Po upływie osiemnastu do dwudziestu tygodni łożysko jest już w pełni wykształcone.
Wiktionary
IPA: wɔˈʒɨskɔ, AS: u̯ožysko
Wiktionary
rzecz. łoże n., łóżko n., łożyskowanie n., łożyskowce nmos., łożyskowiec mzw.
czas. łożyskować ndk.
przym. łożyskowy
Wiktionary
przedstawiciel szczepu ssaków żyworodnych; ssak wyższy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Placentalia|Owen|ref=tak., infragromada ssaków, u których występuje łożysko;
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: łożyskowiec
Wiktionary
Łożyskowce (Placentalia) – takson klasyfikowany w randze infragromady (czasem podgromady lub szczepu), obejmujący żyworodne, u których występuje łożysko. Należy do nich ok. 95% gatunków współczesnych ssaków (wszystkie z wyjątkiem stekowców i torbaczy).
Wikipedia
(1.1) U łożyskowców doszło do wykształcenia łożyska, które zapewnia kontakt między organizmem matki i rozwijającym się płodem, uniezależniając płód od środowiska zewnętrznego.
Wiktionary
rzecz. łożysko n., łożyskowiec mzw.
Wiktionary
przedstawiciel szczepu ssaków żyworodnych; ssak wyższy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. ssak, u którego w rozwoju płodowym występuje łożysko
Wiktionary
Łożyskowce (Placentalia) – takson klasyfikowany w randze infragromady (czasem podgromady lub szczepu), obejmujący żyworodne, u których występuje łożysko. Należy do nich ok. 95% gatunków współczesnych ssaków (wszystkie z wyjątkiem stekowców i torbaczy).
Wikipedia
(1.1) Jamraj pręgowany nie jest łożyskowcem.
Wiktionary
rzecz. łożysko mrz., łożyskowanie n., łożyskowce lm nm., łożyskowość ż.
czas. łożyskować ndk., ułożyskować dk.
przym. łożyskowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z łożyskiem, dotyczący łożyska
Wiktionary
rzecz. łoże n., łożysko n., łóżko n., łożyskowiec mzw.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. lśnić, błyszczeć
Wiktionary
IPA: w̥ʃt͡ʃɨt͡ɕ, AS: u̯̦ščyć
Wiktionary
kora drzewna zdejmowana z lipy lub innych drzew, używana dawniej do wytwarzania przedmiotów użytkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. kora, zwł. lipowa
(1.2) przest. gwara. kosz z pasów kory
(1.3) przest. łubiana budka na wozie lub saniach
(1.4) przest. dawny wóz z łubianą budką
(1.5) przest. lud. obręcz z kory do upinania ubioru głowy w stroju ludowym
Wiktionary
Łub, łuba drzewna, dartka drzewna – kora drzewna zdejmowana w okresie krążenia soków z wiązu, lipy, sosny. Dawniej używana do wyplatania wozów, pudełek, współcześnie – łubianek na owoce.
Wikipedia
(1.4) Tymczasem czeladź, z rozkazu pana stolnika, pakowała zwolna łuby do drogi.
Wiktionary
IPA: wup, AS: u̯up
Wiktionary
rzecz. łubianka ż., łubie n.
:: zdrobn. łubek mrz.
przym. łubiany, łubowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Łuba – jezioro w Polsce, położone województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek, na południowy zachód od Włocławka o powierzchni 12,5 ha i głębokości 2,6 m.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. niewielki nieduży element łączący końce jakiejś konstrukcji;
2. cienka deska do unieruchamiania złamanej kończyny;
3. gwarowo: pudło, koszyk z łubu; łubka, łubianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jedna z deszczułek stosowanych do unieruchomienia złamanej ręki lub nogi
(1.2) techn. płaska płytka z żelaza, łącząca części maszyn, szyny itp.
(1.3) przest. cienka kora drzewa
(1.4) przest. kółko z łubu, stanowiące formę do plecenieecenia wieńca
(1.5) przest. koszyk lub pudełko z łubu
Wiktionary
IPA: ˈwubɛk, AS: u̯ubek
Wiktionary
rzecz. łub mrz., łubki
przym. łubkowy
Wiktionary
przymiotnik od: Łubianka (jedna z 6 wsi w Polsce o tej samej nazwie)
SJP.pl
1. koszyk z łubu, zwykle na owoce;
2. gwarowo: wóz kryty łubem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kanciasty koszyk z zaplatanych pasów łyka, zwykle używany do owoców
(1.2) pot. zawartość łubianki (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. łub mrz.
przym. łubiany
Wiktionary
(1.1) kobiałka, piekiełko
(1.2) kobiałka, piekiełko
Wiktionary
osoba wytwarzająca łubianki, koszyki z łupanych listewek
SJP.pl
przestarzale: zrobiony z łubu, pokryty łubem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z kory (zwł. lipowej)
Wiktionary
rzecz. łub mrz., łubianka ż.
Wiktionary
Łubice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Wyszki.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Wyszkach.
Wikipedia
Wikipedia
element kopuły o kształcie pierścienia kołowego, ograniczający otwór w szczycie kopuły
SJP.pl
Łubień (biał. Лубень; ros. Лубень) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Derewno.
Wikipedia
Miejscowości w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica:
Wikipedia
Łubienko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Tarnowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Łubna
SJP.pl
osoby o nazwisku Łubieński:
Wikipedia
roślina pastewna z rodziny motylkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lupinus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju łubin (1.1)
Wiktionary
Łubin (Lupinus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny bobowatych. Obejmuje ok. 220–230 gatunków, ale według Plants of the World online nawet ponad 600.
Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w zachodniej części Ameryki Północnej (tylko w Kalifornii rosną 82 gatunki) oraz w Andach w Ameryce Południowej. Mniej liczne gatunki występują we wschodniej części Ameryki Południowej, w strefie śródziemnomorskiej sięgając po Azję południowo-zachodnią (głównie rośliny jednoroczne), z czego 6 rośnie w południowej Europie. Nieliczne gatunki rosną też na obszarach górskich w równikowej Afryce. W Polsce liczne gatunki są uprawiane, a łubin trwały jest zadomowionym antropofitem.
Wikipedia
rzecz. Łubin m., Łubinka ż.
przym. łubinowy
Wiktionary
(1.2) wilczy groch
Wiktionary
pasza lub kompost z łodygami, liśćmi i kwiatami łubinu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: pudło, koszyk z łubu; łubek, łubianka
SJP.pl
Łubka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Siemień.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, liczba mnoga
(1.1) med. deszczułki stosowane do unieruchomienia kończyn
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈwupci
Wiktionary
rzecz. łubek mrz.
Wiktionary
(1.1) szyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie opolskim, w powiecie opolskim
SJP.pl
Łubniany (dodatkowa nazwa w j. niem. Lugnian, 1936-1945 Lugendorf) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany, której jest siedzibą, 14 km w kierunku północno-wschodnim od Opola. Miejscowość składa się z 1 części: Krzyżula. Nieformalnie wyróżnia się też 2. część: Kąt (ul. Osowska). Łubniany zajmują 1070 hm² (ha), w tym 44 hm² (ha), ok. 4,1%, to lasy i mieszkają w nich 1592 osoby (stan na 2002 rok).
Wikipedia
dawniej: obrosły łubem, korą
SJP.pl
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łubnice
SJP.pl
element kopuły o kształcie pierścienia kołowego, ograniczający otwór w szczycie kopuły
SJP.pl
Łubnie (ukr. Лубни, Łubny) – miasto na Ukrainie, w obwodzie połtawskim, nad Sułą, siedziba rejonu łubieńskiego oraz hromady Łubnie. W 2019 roku liczyło ok. 45 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, chemiczny, włókienniczy, spożywczy oraz meblarski.
Dawny ośrodek kompleksu zadnieprzańskich dóbr Wiśniowieckich i ich rezydencja.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
ulotka, broszura, ogłoszenie itp., przedstawiające drzeworyty lub miedzioryty, najczęściej barwne i wzbogacone o tekst, ukazujące się w Rosji w XVII i XVIII wieku
SJP.pl
Łubok (ros.) – rosyjska grafika ludowa, drukowana techniką drzeworytniczą, rzadziej miedziorytniczą i litograficzną. Treścią takich grafik były bajki ludowe, opowieści o władcach i legendarnych bohaterach, o dalekich krajach. Zdarzały się grafiki o charakterze satyrycznym lub piętnującym nierówności społeczne. Osobną kategorię stanowiły grafiki religijne o charakterze kultowo-dewocyjnym.
Wikipedia
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łubowo
SJP.pl
rzadko: przymiotnik od: łub, np. włókno łubowe
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący odgłos spadania czegoś ciężkiego; bęc, buch, jebudu
SJP.pl
mieszkaniec Łucka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łucka
(1.2) osoba pochodząca z Łucka, urodzona w Łucku
Wiktionary
(1.1) Spora grupa łucczan zorganizowała obronę.
(1.2) Pan Leopold, łucczanin z dziada pradziada niestety zmarł rok temu.
Wiktionary
rzecz. Łuck mrz.
:: fż. łucczanka ż.
przym. łucki
Wiktionary
mieszkanka Łucka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łucka
(1.2) kobieta pochodząca z Łucka, urodzona w Łucku
Wiktionary
(1.1) Niewielu łucczankom udało się uniknąć wywozu na roboty do Rzeszy.
(1.2) Witalis ożenił się z rodowitą łucczanką zaraz po wojnie.
Wiktionary
rzecz. Łuck mrz.
:: fm. łucczanin mos.
przym. łucki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od łut
Wiktionary
rzecz. łut m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Łucja, Lucja – żeński odpowiednik imienia Łucjusz lub Lucjusz. Oznacza dziewczynkę narodzoną o wschodzie słońca.
W dokumentach staropolskich figuruje jako Łucyja (1208), Łuc(z)a (1431). Literatura w XIX wieku sprawiła, że imię stało się nieco bardziej powszechne.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Łucja i jestem aktorką z Wrocławia.
(1.1) Łucja Prus śpiewała piosenki, które na długo pozostają w pamięci.
(1.1) W Kościele katolickim na 13 grudnia przypada wspomnienie św. Łucji z Syrakuz, patronki niewidomych, chorych na oczy, pisarzy i poetów.
(1.1) Łucje dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 13 grudnia, a także 25 czerwca i 9 lipca.
Wiktionary
IPA: ˈwut͡sʲja, AS: u̯ucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Łusia ż., Łuśka ż., Łucka ż., Łucysia ż.
:: stpol. przest. gwara. Łucyja ż.
:: reg. śl. Łuca. ż.
:: fm. Łucjusz mos.
przym. Łucjin, Łucjowy, Łusin, Łusiowy, Łuśczyn, Łuśkowy, Łuckowy, Łucysin, Łucysiowy
zob. Łucjusz, Lucja, Lucjusz, Łucjana, Łucjan, Lucjana, Lucjan.
Wiktionary
(1.1) war. Lucja; zdrobn. Łusia, Łuśka, Łucka; reg. śl. Łuca.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Łucjan – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Imię to jest polską wersją łacińskiego Lucianus, co oznacza „należący do Lucjusza, wywodzący się od Lucjusza” (w dawnym języku polskim imiona pochodzenia łacińskiego zaczynające się od L zapisywało się jako zaczynające się od Ł).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Łucjan i od dziś będę waszym katechetą.
Wiktionary
IPA: ˈwut͡sʲjãn, AS: u̯ucʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Lucjan m., Lucjusz m., Łucjusz m., Łucjanowo n.
:: zdrobn. Łucek m.
:: fż. Łucja ż.
przym. Łucjanowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Łucjan (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Łucjan (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Łucjanka lub z nim związany
SJP.pl
Łucjan z małżonką
SJP.pl
Łucjanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa pilskiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Łucjana lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Lucjusz, Łucjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Aulus, Maniusz, Gajusz, Kwintus, Publiusz, Tytus), oznaczające „urodzony o brzasku” (prima luce natus).
Żeńską formą tego imienia jest Łucja.
Lucjusz i Łucjusz imieniny obchodzą: 8 lutego, 11 lutego, 24 lutego, 4 marca i 3 grudnia.
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Ukrainy, historyczna stolica Wołynia;
Wiktionary
Łuck (ukr. Луцьк, Łućk) – miasto w zachodniej części Ukrainy, nad Styrem, siedziba administracyjna obwodu wołyńskiego i rejonu łuckiego. Liczy ok. 215 tys. mieszkańców. Historyczna stolica Wołynia.
Wikipedia
(1.1) Na przedmieściach Łucka masowo mordowano Polaków.
Wiktionary
rzecz. łucczanin mos., łucczanka ż.
przym. łucki
Wiktionary
przymiotnik od: Łuck
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łucka, związany z Łuckiem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Łucka lub łucczan, mający cechy lub właściwości przypisywane Łuckowi lub łucczanom
Wiktionary
(1.1) Pani Janina została ochrzczona w łuckim kościele Świętego Krzyża.
Wiktionary
rzecz. Łuck mrz., łucczanin mos., łucczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) stpol. przest. gwara. Łucja
Wiktionary
rzecz. Łucja ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Łuczak (forma żeńska: Łuczak/Łuczakowa, w liczbie mnogiej: Łuczakowie) – nazwisko polskie, którym posługuje się ponad 20 tysięcy osób.
Geneza nazwiska jest trudna do ustalenia. Może ono pochodzić od staropolskiego słowa łuczyć, co znaczy rzucać do celu, ugodzić. Możliwy jest jednak związek z imionami z rdzeniem łucz-, np. staropolskie Łuczaj (współcześnie Lucjan), Łukasz bądź Łucja.
Wikipedia
zdrobnienie od: łuk
SJP.pl
Łuczek (również Potok Gliczarowski) – kanał płynący w gminie Baranów Sandomierski; dopływ Trześniówki.
Kanał wypływa z południowo-wschodniej części Knapów, a do Trześniówki wpada w okolicy Ślęzaków. Jednym z dopływów Łuczka jest Knapski Rów.
Wikipedia
zdrobnienie od: łuk
SJP.pl
Łuczka – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego, nad Seretem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Łucznica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Pilawa.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Znajduje się tu zabytkowy dwór oraz park założony w XIX wieku.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Osiecku.
Wikipedia
dyscyplina sportowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. dyscyplina sportowa, w której strzela się z łuku do tarczy
(1.2) sztuka posługiwania się łukiem
Wiktionary
Łucznictwo – umiejętność i praktyka posługiwania się łukiem.
Wikipedia
(1.1) Czy znasz olimpijczyków z Londynu w łucznictwie?
Wiktionary
IPA: wut͡ʃʲˈɲit͡stfɔ, AS: u̯učʹńictfo
Wiktionary
rzecz. łuk, łucznik, łuczniczka
przym. łuczniczy, łuczny
przysł. łukiem
Wiktionary
kobieta strzelająca z łuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta strzelająca z łuku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łuczniczki Amazonek wybiły cały oddział Greków.
Wiktionary
IPA: wut͡ʃʲˈɲit͡ʃka, AS: u̯učʹńička
Wiktionary
rzecz. łuk m., łucznictwo n.
:: fm. łucznik
przym. łuczny
przysł. łukiem
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łucznictwem, dotyczący łucznictwa
Wiktionary
rzecz. łucznictwo n.
przym. łuczny
przysł. łukiem
Wiktionary
1. człowiek strzelający z łuku, sportowiec w konkurencjach łuczniczych;
2. dawniej: żołnierz uzbrojony w łuk;
3. producent łuków i kusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz, myśliwy posługujący się łukiem;
(1.2) osoba zawodowo lub sportowo zajmująca się strzelaniem z łuku;
(1.3) daw. rzemieślnik wytwarzający łuki lub kusze
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. zamek nawierzchniowy do drzwi
(2.2) maszyna do szycia produkcji radomskiej fabryki „Łucznik”
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wyspie widać bitewne przygotowania. Nad brzegiem pojawiają się łucznicy i procarze. W dalszych szeregach miotacze oszczepów i ciężkozbrojni.
(2.1) Czy te drzwi zamykają się na łucznik?
(2.2) Widzę ją, jak wieczorem nad maszyną do szycia zdmuchuje z oczu grzywkę, jak z wysiłkiem zagryza usta, bo przecież szycie tym rozjechanym łucznikiem to też spory wysiłek fizyczny […]
Wiktionary
IPA: ˈwut͡ʃʲɲik, AS: u̯učʹńik
Wiktionary
rzecz. łuk m., łucznictwo n.
:: fż. łuczniczka ż.
przym. łuczny
przysł. łukiem
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. uzbrojony w łuk
Wiktionary
IPA: ˈwut͡ʃnɨ, AS: u̯učny
Wiktionary
rzecz. łuk m., łucznictwo n., łucznik m., łuczniczka ż.
przym. łuczniczy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach łuczydłowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. sprężysty pręt łuku lub kuszy;
Wiktionary
Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należą łuk i kusza.
Wikipedia
rzecz. łuk mrz.
Wiktionary
(1.1) war. łęczysko
Wiktionary
malarz abstrakcjonista, tworzący zgodnie z założeniami łuczyzmu
SJP.pl
zdrobnienie od: łuczywo
SJP.pl
Łuczywno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Osiek Mały.
Łuczywno znajduje się w odległości 27 km od Konina, 14 km od Koła i 13 km od Sompolna.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łuczywno, po jej zniesieniu w gromadzie Osiek Mały. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
smolisty kawałek drewna używany dawniej do oświetlania i do rozpalania w piecu; szczapa; drzazga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. kawałek smolnego drzewa, używanego dawniej do oświetlania;
Wiktionary
Łuczywo – kawałek smolnego, przesyconego żywicą drzewa iglastego lub strugane szczapki z drzew liściastych, dobrze wysuszone, używane do oświetlenia izb wiejskich w Polsce do końca XIX wieku.
Drewno z drzew żywicznych spalając się było źródłem dużej ilości dymu i kopcia. Z czasem zaczęto więc używać łuczywa z innych gatunków drzew: buka, brzozy, olszyny, leszczyny, grabu, cisa. Pozyskanie takiego łuczywa było pracochłonne. Cienkie, wąskie deseczki o długości 30–40 cm łupano siekierą lub darto za pomocą specjalnego struga ze świeżego drewna. Taki hebel na Żywiecczyźnie i u górali śląskich zwany „kocurem” obsługiwały zwykle trzy osoby. Gruba deska, z której strugano szczapki we wsi Sól w województwie śląskim nazywana była „sędziołem”. Następnie pozyskane drzazgi były wiązane po kilkanaście sztuk i suszone przez rok.
Wikipedia
(1.1) Żołnierze pogasili teraz łuczywo, natomiast każdy ściągnął z ramienia to muszkiet, to piszczel, to guldynkę i nuż grzmieć na powitanie pani.
(1.1) Tak jak przed trzema miesiącami, kobieta siadła znowu na ziemi i skrzynkę otworzyła, a parobczak stojący za nią trzymał w ręku palące się łuczywo.
Wiktionary
IPA: wuˈt͡ʃɨvɔ, AS: u̯učyvo
Wiktionary
(1.1) pochodnia
Wiktionary
nurt w malarstwie abstrakcyjnym; rajonizm
SJP.pl
Rajonizm, rayonizm, rayism, łuczyzm – efemeryczny kierunek awangardowy, pierwszy kierunek artystyczny o rosyjskich początkach oparty na realizacji założeń programowych. Powołany do życia około 1911 przez Michaiła Łarionowa we współpracy z jego żoną Natalią Gonczarową. Nazwa kierunku pochodzi od słowa „promień”, śledzenie odblasków i promieni świetlnych było inspiracją malarza-rajonisty.
Wikipedia
o dużym stopniu podobieństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łudzić.
Wiktionary
czas. łudzić
przym. złudny
Wiktionary
1. zwodzić kogoś nadziejami; mamić;
2. łudzić się - wmawiać sobie coś pomyślnego, dawać się zwodzić nadziejami, obietnicami
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. zwodzić kogoś, dając mu fałszywe nadzieje
czasownik zwrotny niedokonany łudzić się
(2.1) książk. łudzić (1.1) samego siebie, żyć fałszywą nadzieją
Wiktionary
(1.1) Łudził pracowników obietnicami większych zarobków, żeby zostawali po godzinach.
(2.1) Przestań się wreszcie łudzić, że on się kiedykolwiek zmieni.
Wiktionary
IPA: ˈwud͡ʑit͡ɕ, AS: u̯uʒ́ić
Wiktionary
rzecz. łudzenie n., złudzenie n.
czas. judzić
przym. złudny
Wiktionary
(1.1) mamić, zwodzić
(2.1) żyć nadzieją, oszukiwać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. rzecz łudząca, zwodnicza
Wiktionary
IPA: ˈwud͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: u̯uʒ́ė̃ń
Wiktionary
(1.1) ułuda, złuda
Wiktionary
dawniej: osoba wyłudzająca od kogoś pieniądze; wydrwigrosz, wyciskajgrosz, łapigrosz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. reg. kwiecień
Wiktionary
(1.1) łżykwiat, reg. łżekwiat
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. substancja żrąca, wodny roztwór wodorotlenku sodu lub potasu;
2. środek wybielający zawierający ług sodowy oraz sól;
3. roztwór będący pozostałością po niektórych procesach technologicznych;
4. dawniej: podmokły, trudno dostępny teren; łęg, łąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. niewielka rzeka na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, prawy dopływ Bugu;
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka płynąca przez obwód leningradzki i nowogrodzki Rosji, uchodząca do Zatoki Fińskiej;
(1.2) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, położone nad rzeką Ługa (1.1);
Wiktionary
Ługa (ros. Луга) – miasto w Rosji, centrum administracyjne osiedla miejskiego Ługa i okręgu miejskiego Ługa w obwodzie leningradzkim. Miasto jest położone nad rzeką Ługa (o tej samej nazwie) i znajduje się 136 km na południe od Petersburga.
Wikipedia
przym. łużski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) żart. pejor. polit. Ługańska Republika Ludowa
(1.2) żart. pejor. Ługańsk
Wiktionary
(1.1) Elity "Donbabwe i Ługandy" skompromitowały się wielokrotnie, obecnie rejterują, a ich ostatnie flirty z eksprezydentem Miedwiediewem były niestrawne nawet dla jastrzębi.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Ukrainie, administracyjne centrum obwodu ługańskiego;
Wiktionary
Ługańsk (ukr. Луганськ, Łuhansk; ros. Луга́нск, Ługansk) – miasto we wschodniej części Ukrainy, przy granicy z Rosją. Stolica obwodu ługańskiego. Leży w Donieckim Zagłębiu Węglowym. W latach 1935–1958 i 1970–1991 nosił nazwę Woroszyłowgrad. Od 2014 miasto okupowane przez prorosyjskich separatystów, w 2022 anektowane przez Federację Rosyjską, co nie zostało uznane międzynarodowo.
Wikipedia
(1.1) W 1896 r. otwarto w Ługańsku fabrykę parowozów.
Wiktionary
rzecz. Ługańszczyzna ż., Ługanka ż., Łuhanka ż., Ługań m., Łuhań m.
przym. ługański
Wiktionary
(1.1) hist. Woroszyłowgrad (1935–1958 i 1970–1990), żart. pejor. Ługanda
Wiktionary
1. → Ługańsk;
2. obwód ługański - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ługańskiem, dotyczący Ługańska
Wiktionary
rzecz. Ługańsk mrz., Ługańszczyzna ż.
Wiktionary
niewrażliwy na działanie ługu
SJP.pl
rozpuszczać sole lub inne substancje rozpuszczalne działając na nie wodą lub inną cieczą
SJP.pl
rzadko: osoba zatrudniona przy ługowaniu roztworów
SJP.pl
podobny do ługu
SJP.pl
Ługowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Mogielnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Ługówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.
Wikipedia
wyrobisko górnicze w kopalniach soli, poddawane co jakiś ługowaniu
SJP.pl
urządzenie do ługowania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: ług (zwykle w odniesieniu do ługu potasowego lub ługu sodowego), np. roztwór ługowy
SJP.pl
1. broń strzelecka, dziś tylko sportowa
2. krzywizna, wygięcie czegoś
3. element konstrukcyjny lub dekoracyjny
4. ozdobnik muzyczny
5. część okręgu łącząca dwa punkty na tym okręgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. sport. sprężysta broń miotająca strzały dzięki napięciu łączącej oba jej końce cięciwy, która nadaje pociskowi energię lotu;
(1.2) archit. element budowli w kształcie łuku (1.1);
(1.3) każdy kształt przypominający łuk (1.1)
(1.4) mat. różniczkowalny odcinek krzywej
(1.5) fiz. widoczny przepływ prądu elektrycznego między dwoma elektrodami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Żołnierz napiął łuk i wystrzelił.
(1.2) Wejście katedry zdobiły łuki.
(1.3) Rzeka otaczała pastwiska szerokim łukiem.
(1.4) Trudno jest dokładnie obliczyć długość łuku.
(1.5) Między przewodami pojawił się łuk.
Wiktionary
IPA: wuk, AS: u̯uk
Wiktionary
rzecz. łucznik m., łuczniczka ż., łucznictwo n.
:: zdrobn. łuczek m.
przym. łukowy, łukowaty, łuczny
przysł. łukowo, łukiem
Wiktionary
(1.5) wyładowanie, zwarcie
Wiktionary
skrót
(1.1) = Ewangelia według świętego Łukasza
Wiktionary
IPA: ˈwukaʃ|ˌɛvãŋˈɡɛlʲja ˈvɛdwuc ɕfʲjɛ̃nˈtɛɡɔ wuˈkaʃa, AS: u̯ukaš|evãŋgelʹi ̯a vedu̯uḱ śfʹi ̯ẽntego u̯ukaša
Wiktionary
(1.1) Łk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łukanowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Wojnicz, na zachodnim brzegu Dunajca.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Ignacy Łukasiewicz (1822-1882) - aptekarz, twórca polskiego przemysłu naftowego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Łukasz – imię męskie pochodzące od gr. Loukas, co z kolei jest zhellenizowaną formą rzymskiego imienia Lucius, a w związku z tym tak jak Lucjusz, pochodzi od łacińskiego lucius, czyli urodzony o świcie. Inne znaczenie to nosiciel światła, ze względu na pochodzenie imienia od łacińskiego lux które oznacza światło.
Wikipedia
(1.1) Łukasz to bardzo miły chłopiec.
(1.1) Honorata z Łukaszem pojechali na narty.
(1.1) Kiedy Łukasz obchodzi imieniny?
Wiktionary
IPA: ˈwukaʃ, AS: u̯ukaš
Wiktionary
rzecz. Łukaszowa ż., Łukaszówna ż., Łukaszostwo lm m.
:: zdrobn. Łukaszek mos., Łuki mos.
przym. Łukaszowy, Łukaszkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Łukaszek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Łukasz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Łukasz
Wiktionary
(1.1) Łukaszku, przynieś babci okulary.
Wiktionary
rzecz. Łukasz m., Łukaszewicz ż./mos.
przym. Łukaszowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Alaksandra Łukaszenki i jego rządów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Łukaszka lub z nim związany
SJP.pl
Łukasz z małżonką; Łukaszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Łukaszówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Kraśniczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Kraśniczyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 78 mieszkańców.
Wikipedia
taki jak u Łukasza, charakterystyczny dla Łukasza
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Łukasza
Wiktionary
(1.1) Przed Łukaszowym domem rosną rosochate orzechy.
(1.1) W opisie bogacza z Łukaszowej przypowieści uderza to, że jest on całkowicie skupiony na sobie.
(1.1) Sąsiadował z Mateuszową zagrodą z jednej strony i z Łukaszowym polem z drugiej.
(1.1) Łukaszowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. Łukasz mos., Łukaszek mos., Łukaszowa ż., Łukaszewski mos., Łukaszewska ż., Łukaszyński mos., Łukaszyńska ż., Łukaszewicz mos./ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Łukty
Wiktionary
rzecz. Łukta m.
:: fż. łukcianka ż.
przym. łukciański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Łukty
Wiktionary
rzecz. Łukta m.
:: fm. łukcianin m.
przym. łukciański
Wiktionary
przymiotnik od: Łukta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Łukty, związany z Łuktą
Wiktionary
rzecz. Łukta ż., łukcianin m., łukcianka ż.
Wiktionary
Łukęcin (niem. Lüchenthin) – osada letniskowa w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Dziwnów, położona między Dziwnówkiem a Pobierowem, na Wybrzeżu Trzebiatowskim.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. osada miała 146 stałych mieszkańców.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) po zakrzywionej linii przypominającej kształtem łuk
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) N. lp. od: łuk
Wiktionary
(1.1) Po 5 min. asfalt kończy się, a droga łukiem w prawo obniża się do pot. Lipnik.
Wiktionary
rzecz. łuk m., łuczek m., łucznik m., łuczniczka ż., łucznictwo
przym. łukowaty, łukowy, łuczniczy
przysł. łukowato
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Lukką, dotyczący Lukki
Wiktionary
(1.1) Niezbyt dawno czytałem w pewnym czasopiśmie naukowym, że „dolina Nievole leży w prowincji lukajskiej Królestwa Włoskiego”. Pomijając fatalne podobieństwo w brzmieniu pomiędzy przymiotnikami, „lukajski” i „lokajski” to zacny pisarz (…) według prawideł gramatyki (…) powinien był napisać „w prowincji luckiej” (…). Wprawdzie nie byłby wtedy uchybił gramatyce, ale byłby zgrzeszył przeciwko dawnemu zwyczajowi, który każe nam mówić i pisać łukieski. (…) Lecz autor, tak jak tylu innych przed nim i po nim, uczył się zapewne geografii w języku obcym uwsp..
(1.1) Rzeczpospolita Łukieska przystąpiła także do ligi potencji sprzymierzonych. Jedna tylko Genua i Wenecja z całych Włoch zostają dotąd w neutralności. W Toskanii osobliwie Anglia rozkazuje równie jak Moskwa w Polsce uwsp..
Wiktionary
rzecz. Lukka ż.
Wiktionary
(1.1) lukkański, daw. luceński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, prawobrzeżny dopływ Dniestru;
Wiktionary
Łukiew (ukr. Луква Łukwa) – rzeka w zachodniej części Ukrainy, prawy dopływ Dniestru. Długość – 72 km, powierzchnia zlewni – 368 km². Wpływa do Dniestru w Haliczu.
Wikipedia
(1.1) hist. war. Łukwa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Łuknajno lub Łuknajny (niem. Lucknainer See) – jezioro położone ok. 5 km od Mikołajek, w województwie warmińsko-mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Jest jedną z najważniejszych europejskich ostoi ptactwa wodnego.
Wikipedia
Łukocin (niem. Lukoschin) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Przez wieś przebiega autostrada A1, a w pobliżu Łukocina znajduje się węzeł drogowy Stanisławie autostrady A1 z drogą wojewódzką nr 224.
Wikipedia
największa rosyjska firma naftowa
SJP.pl
Łukoil, Lukoil, ŁUKoil, właściwie OAO Nieftianaja kompanija „ŁUKOJŁ” (ros. ПАО «Нефтяная компания „Лукойл“») – drugie pod względem wielkości rosyjskie przedsiębiorstwo naftowe. Powstało w 1991 roku z połączenia trzech zakładów państwowych: „Łangiepasnieftiegaz”, „Urajnieftiegaz” i „Kogałymnieftiegaz”. Ich nazwy pochodziły od miast w zachodniej Syberii: Łangiepas, Uraj i Kogałym. Pierwotnie przedsiębiorstwo nazywało się „ŁangiepasUrajKogałymnieft (ŁUKOJŁ)” (ЛангепасУрайКогалымнефть (ЛУКОЙЛ)). W 1993 przedsiębiorstwo przekształcono w spółkę akcyjną (OAO, „otwarte towarzystwo akcyjne”) pod obecną nazwą. Skrótowiec „ŁUKoil” powstał z pierwszych liter połączonych jednostek oraz angielskiego słowa oil („ropa naftowa”).
Wikipedia
Łukomin – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Krzeszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łukoszyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Mochowo. Ma status sołectwa.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łukoszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Brudzeń Duży. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. broń strzelecka, dziś tylko sportowa
2. krzywizna, wygięcie czegoś
3. element konstrukcyjny lub dekoracyjny
4. ozdobnik muzyczny
5. część okręgu łącząca dwa punkty na tym okręgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Łuków – miasto będące gminą miejską w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim; siedziba władz powiatu łukowskiego i gminy wiejskiej Łuków. Węzeł kolejowy ze stacją węzłową, przemysł obuwniczy, mięsny, spożywczy, lokalny ośrodek usługowy rolnictwa, największy ośrodek miejski między Lublinem, Siedlcami, Puławami a Białą Podlaską.
Wikipedia
IPA: ˈwukuf, AS: u̯ukuf
Wiktionary
rzecz. łukowianin m., łukowianka ż.
przym. łukowski
Wiktionary
1. przymiotnik od: łuk (krzywizna, wygięcie czegoś), np. łukowy kształt;
2. przymiotnik od: łuk (element konstrukcyjny lub dekoracyjny), np. okno łukowe;
3. przymiotnik od: łuk (część okręgu łącząca dwa punkty na tym okręgu), np. miara łukowa kąta;
4. związany z łukiem elektrycznym, np. lampa łukowa
SJP.pl
Wikipedia
w żeglarstwie o statku stojącym na kotwicy: zataczać koła pod wpływem zmiany kierunku wiatru lub prądu
SJP.pl
wygięty w kształcie łuku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt łuku, podobny do łuku, wygięty w kształcie łuku
Wiktionary
(1.1) Rysopis sprawcy: wiek około 19 lat, wzrost 175 cm, bardzo szczupłej budowy ciała, twarz pociągła, włosy krótkie proste, brwi łukowate, nos prosty krótki, uszy przylegające.
Wiktionary
IPA: ˌwukɔˈvatɨ, AS: u̯ukovaty
Wiktionary
rzecz. łuk mrz., łuczek mrz., łukowatość ż.
przym. łukowy
przysł. łukowato, łukiem
Wiktionary
Łukówek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Sawin.
W latach 1867–1954 miejscowość należała do gminy Bukowa. W XIX-XX w. miejscowość dzieliła się na odrębne jednostki osadnicze: Łukówek Piękny, Łukówek Górny, Kolonia Łukówek Górny, Kolonia Łukówek Piękny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Łukowa
SJP.pl
mieszkanka Łukowa
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. potok w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Łukowica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący wyładowania elektrycznego w powietrzu, gazie lub parze między elektrodami węglowymi lub metalowymi, związanego z silnym świeceniem gazu i elektrod
SJP.pl
przymiotnik od: Łukowa, Łuków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łukowa, związany z Łukowem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Łuków mrz., łukowianin mos., łukowianka ż.
Wiktionary
1. przymiotnik od: łuk (krzywizna, wygięcie czegoś), np. łukowy kształt;
2. przymiotnik od: łuk (element konstrukcyjny lub dekoracyjny), np. okno łukowe;
3. przymiotnik od: łuk (część okręgu łącząca dwa punkty na tym okręgu), np. miara łukowa kąta;
4. związany z łukiem elektrycznym, np. lampa łukowa
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
Łukta (niem. Locken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta. Miejscowość jest siedzibą gminy Łukta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
słodki przysmak wschodni o galaretowatej konsystencji; rachatłukum
SJP.pl
poświata silnego światła, ognia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) silne światło odbite
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|prasł|*luna. → księżyc
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) glow
* rosyjski: (1.1) за́рево n.
* wilamowski: (1.1) łuna ż.
* włoski: (1.1) bagliore m.
źródła.
== łuna (język wilamowski.) ==
thumb|łuna (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łuna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈwũna, AS: u̯ũna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|prasł|*luna. → księżyc
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) glow
* rosyjski: (1.1) за́рево n.
* wilamowski: (1.1) łuna ż.
* włoski: (1.1) bagliore m.
źródła.
== łuna (język wilamowski.) ==
thumb|łuna (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łuna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
łunica czerwona - gatunek ważki z rodziny łątkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
radziecki pojazd kosmiczny, wysyłany w kierunku Księżyca dla dokonania badań
SJP.pl
radziecki zdalnie sterowany, bezzałogowy pojazd księżycowy
SJP.pl
Łunochod (ros. Луноход – chodzący po księżycu; technicznie 8EŁ) – bezzałogowy, sterowany z Ziemi radziecki pojazd przeznaczony do badań Księżyca (skał i gruntu oraz do robienia zdjęć). Był odpowiedzią ZSRR na sukces załogowych misji amerykańskich na przełomie lat 60. i 70. Były to pierwsze łaziki używane w badaniach kosmicznych.
Wikipedia
1. zdobycz (wojenna albo pochodząca z grabieży)
2. trofeum myśliwskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdobycz wojenna lub pochodząca z rabunku, grabieży
(1.2) coś, co zostało zdobyte, zwykle w nieuczciwy sposób
wykrzyknik
(2.1) …naśladujący uderzenie, zwykle nagłe i mocne
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp., rozk. od: łupić
(3.2) 2. os. lp., rozk. od: łupać
Wiktionary
IPA: wup, AS: u̯up
Wiktionary
rzecz. łupienie n., łupież ż.
czas. łupić ndk., złupić dk.
Wiktionary
regionalnie:
a) łupina, skorupa
b) duży kawał czegoś odłupany od większej całości
c) szczapa, polano
SJP.pl
1. rozbijać na kawałki; rozdrabniać, odłupywać;
2. zdejmować z czegoś łupiny, skorupy; łuskać;
3. potocznie: mocno uderzać, bić; walić, trzaskać;
4. przenikliwie, rozdzierająco boleć;
5. potocznie: łupać się:
a) mocno się uderzać, obijać;
b) uderzać, bić jeden drugiego;
c) ulegać rozbiciu na kawałki, kruszyć się;
d) dawać się łuskać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. łupnąć)
(1.1) dzielić na części przez uderzanie ciężkim lub ostrym przedmiotem
(1.2) usuwać twardą łupinę z czegoś
(1.3) pot. mocno uderzać coś lub kogoś
(1.4) pot. strzelać z broni palnej
(1.5) pot. głośno wybuchać
(1.6) pot. głośno rozbrzmiewać
(1.7) pot. sprawiać bardzo silny ból
(1.8) pot. robić (używane jako ekspresywny zamiennik czasownika robić)
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. łupnąć)
(2.1) pot. głośno wypuszczać z siebie pociski
czasownik zwrotny niedokonany łupać się (dk. łupnąć się)
(3.1) ulegać podziałowi na części
(3.2) pot. mocno uderzać się nawzajem
(3.3) wulg. odbywać stosunek seksualny
Wiktionary
rzecz. Łupków mrz., łupież m., łupek m., łupina ż., łupinka ż., łupanie n., łupienie n., łupnięcie n.
czas. łupić ndk., łupnąć dk., złupić dk.
przym. łupinowy, łupkowy
Wiktionary
plamiak, ryba atlantycka z rzędu dorszowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Melanogrammus aeglefinus|L.|ref=tak., gatunek morskiej ryby z rodziny dorszowatych;
Wiktionary
Plamiak, łupacz, wątłusz srebrzysty (Melanogrammus aeglefinus) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Melanogrammus. Popularny konsumpcyjnie w krajach anglosaskich, gdzie razem z dorszem tworzy podstawę dania fish and chips. Mało popularny w kuchni polskiej. Łatwo rozpoznawalny ze względu na czarną linię boczną.
Wikipedia
(1.1) Łupacz to bliski krewny dorsza i mintaja.
Wiktionary
(1.1) plamiak, wątłusz srebrzysty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
odłupany kawał, odłam, bryła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łupać.
Wiktionary
Łupanie – obróbka polegająca na dzieleniu materiału wzdłuż płaszczyzn najmniejszej spoistości.
Podatność na łupanie określa się jako łupliwość.
Wikipedia
rzecz. niełupanie n., łupek mrz., łupina ż.
czas. łupać ndk.
Wiktionary
1. z niechęcią o muzyce z bardzo mocnym beatem, np. techno, disco polo; rąbanka;
2. w budownictwie: kamienne płytki elewacyjne
SJP.pl
siekiera mechaniczna
SJP.pl
Wikipedia
pseudonim noszony przez dowódców partyzanckich:
Wikipedia
Wikipedia
Łupawsko (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Łëpawskò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka, na Pojezierzu Bytowskim.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wieś położona nad zachodnim brzegu jeziora Jasień w obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi. Wieś jest częścią składową sołectwa Jasień. Łupawsko leży przy trasie nieistniejącej już linii kolejowej (Lębork-Bytów).
Wikipedia
skała osadowa o budowie warstwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała osadowa lub metamorficzna wykazująca dobrą łupkowatość;
(1.2) bud. materiał budowlany, głównie na pokrycie dachu, z łupka (1.1)
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: łupka
Wiktionary
Łupek – dość niejednoznaczne pojęcie opisujące grupę skał, wykazujących dobrą łupkowatość (złupkowacenie). Najczęściej określenie to dotyczy skał metamorficznych (łupek metamorficzny lub też łupek krystaliczny), lecz jest także powszechnie stosowane do skał osadowych o podobnym wyglądzie (łupek osadowy).
Polski termin łupek odpowiada angielskim określeniom shale, slate, schist, niemieckiemu Schiefer lub czeskim břidlice i svor.
Jest to skała o zróżnicowanym składzie i o charakterystycznej teksturze łupkowej. Tekstura łupków osadowych jest spowodowana pierwotnym uwarstwieniem sedymentacyjnym lub wtórnym złupkowaceniem.
Wikipedia
(1.1) Miąższość łupków pstrych wynosi dwadzieścia metrów.
(1.1) Łupki mikowe łatwo dzielą się na blaszki.
Wiktionary
IPA: ˈwupɛk, AS: u̯upek
Wiktionary
rzecz. łupkowatość ż., złupkowacenie n., Łupków m., łupanie n., połupanie n., łupina ż., Łupki nmos., łupliwość ż., Łupawa ż., łupka ż.
czas. łupać ndk., połupać dk.
przym. łupkowy, łupliwy
Wiktionary
Wikipedia
1. zabierać bezprawnie i siłą mienie; ograbiać; rabować;
2. potocznie: walić, łoić, tłuc;
3. przestarzałe: zdzierać skórę ze zwierzęcia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. złupić)
(1.1) przywłaszczać bezprawnie
(1.2) niegodziwie pozbawiać pieniędzy
(1.3) daw. zdzierać skórę ze zwierzęcia
czasownik zwrotny niedokonany łupić się (dk. złupić się)
(2.1) wyzyskiwać się nawzajem
(2.2) być obieranym ze skorupy
Wiktionary
rzecz. łupiestwo n., łupieżca mos., łup mrz., łupienie n.
przym. łupieski, łupieżczy
wykrz. łup
czas. łupać
Wiktionary
(1.1) grabić, ograbiać, rabować, szabrować
(1.2) wyzyskiwać
(2.1) wyzyskiwać się
(2.2) obierać się, obłupywać się
Wiktionary
potocznie: dotkliwy, mocny cios; silne uderzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łupić.
Wiktionary
czas. łupać, łupić ndk.
rzecz. łup mrz.
wykrz. łup
Wiktionary
przestarzałe: kradzież, rabunek, grabież; złodziejstwo, łupież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. grabież, rabunek, rozbój
Wiktionary
rzecz. łupieżca m.
czas. łupić
Wiktionary
1. choroba skóry głowy polegająca na łuszczeniu się powierzchniowej warstwy naskórka;
2. drobne płatki łuszczącego się na głowie naskórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. kosmet. choroba skóry głowy, charakteryzująca się złuszczaniem zrogowaciałej warstwy naskórka;
(1.2) kosmet. drobne płatki łuszczącego się naskórka
(1.3) stpol. łup
Wiktionary
Łupież (łac. pityriasis capillitii) – choroba skóry głowy objawiająca się drobnopłatowym złuszczaniem zrogowaciałej warstwy naskórka z mniej lub bardziej nasilonym łojotokiem. Pojawia się często u dzieci pomiędzy 6. i 10. rokiem życia, najczęściej jako łupież zwykły. Łupież może dotykać osób w każdym wieku, ale najczęściej stwierdza się go u nastolatków i starszych (szczyt zachorowań – 20. r.ż. i później). Może on prowadzić do przedwczesnego łojotokowego wyłysienia między 20. a 30. rokiem życia. W miarę łysienia łupież i łojotok ulegają zmniejszeniu. Jest to też schorzenie sezonowe – z największym nasileniem w okresie zimowym, a najmniejszym w lecie.
Wikipedia
IPA: ˈwupʲjɛʃ, AS: u̯upʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. łupieżnik m., łupieżca m., łup mrz.
przym. łupieżowy
wykrz. łup
czas. łupać
Wiktionary
przestarzale o rabusiu
SJP.pl
grabieżczy; rabunkowy; łupieski
SJP.pl
dawniej: kradzież, rabunek, grabież; łupiestwo, złodziejstwo, łupież
SJP.pl
1. skórka, zdrewniała powłoka okrywająca owoc, warzywo, nasienie;
2. mała łódź;
3. ciężka, żelbetowa konstrukcja budowlana, spełniająca funkcję sklepienia i dachu, stosowana do przykrywania hal fabrycznych, sportowych, stadionów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skórka albo zdrewniała powłoka okrywająca owoc, korzeń jadalny lub nasiono
(1.2) pot. przen. mała łódź, zwłaszcza w porównaniu do dużych statków
(1.3) bud. archit. powłoka konstrukcyjna
Wiktionary
Wikipedia
IPA: wuˈpʲĩna, AS: u̯upʹĩna
Wiktionary
rzecz. łupek mrz., łupanie n., łupnięcie n., ołupianie n., ołupienie n.
:: zdrobn. łupinka ż.
czas. łupać ndk., łupnąć dk., ołupiać ndk., ołupić dk.
przym. łupinowy, łupkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szupa.
Wiktionary
1. mała, cienka łupina;
2. w przenośni: łódka, statek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie:
a) łupinka, skorupka
b) szczapka, polanko
SJP.pl
Łupkoporyt – kruszywo lekkie wytwarzane ze spieczonych odpadów powęglowych, które pozyskiwane są głównie ze starych, przepalonych hałd powęglowych.
Odpady powęglowe używane do produkcji kruszywa powinny mieć powyżej 75% skał ilastych i mniej niż 0,8% siarki całkowitej, natomiast ich kaloryczność winna wynosić 2200-3500 kJ/kg, przy czym najlepiej, gdy jest to 2500-2900 kJ/kg.
Materiał posiada właściwości fizyczne zbliżone do cegły.
Wikipedia
skała osadowa o budowie warstwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) toponim, nazwa osady i stacji kolejowej w województwie podkarpackim;
Wiktionary
Obiekty kolejowe:
Wikipedia
(1.1) Buduję sobie dom w Łupkowie.
Wiktionary
IPA: ˈwupkuf, AS: u̯upkuf
Wiktionary
rzecz. łupek m.
czas. łupać ndk., połupać dk.
przym. łupkowy, łupkowski
Wiktionary
o skałach: dzielić się na cienkie, równoległe płytki
SJP.pl
Łupkowatość (złupkowacenie) – cecha niektórych skał, przede wszystkim osadowych i metamorficznych polegająca na zdolności do mechanicznego rozwarstwiania się na cienkie równoległe płytki. Łupkowatość jest często skutkiem kompresji skały spowodowanej ciśnieniem wywołanym przez leżące wyżej warstwy skał, co powoduje zmniejszenie porowatości i usuwanie wody (kompakcja).
Łupkowatość jest główną cechą wyróżniającą łupki.
Wikipedia
kruchy, łatwo się łupiący w cienkie płytki; podobny do łupku
SJP.pl
przymiotnik od: Łupków
SJP.pl
1. podzielony na cienkie, równoległe płytki;
2. wykonany z łupków dachowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z łupkami, dotyczący łupków
przymiotnik
(2.1) bud. wykonany z łupka
Wiktionary
rzecz. łupek mrz., Łupków mrz., łupina ż.
czas. łupać
Wiktionary
gad z rzędu ryjogłowych, podobny do jaszczurki, zamieszkuje skaliste wybrzeża Nowej Zelandii i kilku wysp w Cieśninie Cooka; tuatara; hatteria
SJP.pl
Hatteria, tuatara, łupkoząb (Sphenodon) – rodzaj gadów z rodziny hatteriowatych (Sphenodontidae) występujących endemicznie na Nowej Zelandii.Mimo że wyglądem najbardziej przypominają jaszczurkę, w rzeczywistości reprezentują odrębną linię ewolucyjną lepidozaurów – sfenodonty. Hatterie są jedynymi współczesnymi przedstawicielami tej grupy. Ich najbliżsi krewni to łuskonośne (jaszczurki, amfisbeny i węże). Z tego powodu hatterie wzbudzają zainteresowanie naukowców badających ewolucję jaszczurek i węży oraz rekonstruujących wygląd i zwyczaje najwcześniejszych diapsydów.
Wikipedia
Łupliwość – zdolność minerału do pękania i podziałów wzdłuż określonych kierunków zwanych płaszczyznami łupliwości pod wpływem uderzenia lub nacisku.
Liczba kierunków łupliwości oraz kątów, które one tworzą, jest zmienna, ale stała dla wszystkich osobników tego samego rodzaju minerału.
Wikipedia
dający się łatwo rozbijać na części
SJP.pl
1. mocno uderzyć; trzasnąć; spaść z hukiem;
2. strzelić; gruchnąć; wypalić;
3. potocznie: wychylić porcję napoju; golnąć
SJP.pl
młot kamieniarski stosowany do nacinania rys w twardych gatunkach kamienia
SJP.pl
1. mocno uderzyć; trzasnąć; spaść z hukiem;
2. strzelić; gruchnąć; wypalić;
3. potocznie: wychylić porcję napoju; golnąć
SJP.pl
dający się łatwo łupać; łupliwy
SJP.pl
łup-cup;
1. żartobliwie o biciu;
2. wykrzyknienie mające oddać odgłos rytmicznych uderzeń
SJP.pl
regionalnie:
a) łupina, skorupa
b) duży kawał czegoś odłupany od większej całości
c) szczapa, polano
SJP.pl
zdrobnienie od: łuska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: łuska
Wiktionary
IPA: wuˈsɛt͡ʃka, AS: u̯usečka
Wiktionary
rzecz. łuska
przym. łuskowaty, łuskowy
czas. łuszczyć (się)
Wiktionary
składający się z łusek, przypominający łuski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. płytka kostna lub rogowa, pokrywająca ciało ryb, płazów i gadów;
2. stwardniała okrywa niektórych nasion lub owoców;
3. kawałek zrogowaciałego i złuszczającego się naskórka;
4. deformacja struktury tektonicznej;
5. tylna część naboju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. okrywa niektórych nasion lub owoców
(1.2) bot. przekształcony liść
(1.3) zool. płytki pokrywające ciało niektórych zwierząt
(1.4) wojsk. część naboju służąca do umieszczenia w niej ładunku miotającego i spłonki
(1.5) wojsk. element zbroi
(1.6) geol. deformacja struktury tektonicznej
(1.7) med. złuszczająca się warstwa rogowa naskórka
(1.8) techn. cienka zewnętrzna warstwa metalu lub tlenków niezwiązana z wyrobem
Wiktionary
inne:
Wikipedia
IPA: ˈwuska, AS: u̯uska
Wiktionary
rzecz. łuszczyca ż., łuszczak m., złuszczanie n., złuszczenie n., łuszczenie n., wyłuszczenie n., łuskanie n., wyłuskanie n.
:: zdrobn. łuseczka ż.
czas. łuszczyć ndk., wyłuszczyć dk., łuskać ndk., wyłuskać dk., złuszczać ndk., złuszczyć dk.
przym. łuskowaty, łuskowy
Wiktionary
(1.1) łupina
(1.4) daw. gilza
Wiktionary
usuwać łuski, wydobywać z łuski, ze strąków
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyłuskać)
(1.1) wydobywać z łuski
Wiktionary
rzecz. łuseczka ż., łuska ż., łuskanie n., łuskowiec mzw.
czas. łuszczyć
Wiktionary
(1.1) obierać, obłuskiwać, wyłuskiwać
Wiktionary
człowiek zajmujący się łuskaniem
SJP.pl
Łuskacz (Notacanthus chemnitzii) – gatunek morskiej, głębokowodnej ryby łuskaczokształtnej z rodziny łuskaczowatych (Notacanthidae). Ma niewielkie znaczenie gospodarcze.
Gatunek kosmopolityczny, spotykany w większości wód oceanicznych, poza strefą tropikalną. Przebywa na głębokościach 125–3285 m, zwykle 125–1000 m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łuskać.
Wiktionary
rzecz. łuskacz m., łuskarka ż., łuska ż., łuskowiec mzw.
czas. łuszczyć, łuskać ndk.
Wiktionary
łuszczarka;
1. w przemyśle drzewnym: maszyna do otrzymywania łuszczki
2. maszyna do oczyszczania ziarna z łuski
3. bezkłowa tokarka do obtaczania długich prętów
SJP.pl
1. płytka kostna lub rogowa, pokrywająca ciało ryb, płazów i gadów;
2. stwardniała okrywa niektórych nasion lub owoców;
3. kawałek zrogowaciałego i złuszczającego się naskórka;
4. deformacja struktury tektonicznej;
5. tylna część naboju
SJP.pl
inne:
Wikipedia
euroazjatycka roślina pasożytnicza z rodziny trędownikowatych
SJP.pl
Wikipedia
kopalne, olbrzymie drzewo z klasy widłaków różnozarodnikowych, o pniu pokrytym bliznami po opadłych liściach, przypominającymi łuski ryb, rosnące pospolicie na bagnach w okresie karbonu; lepidodendron
SJP.pl
rodzina mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
rząd należący do gromady gadów, obejmujący zwierzęta o ciele zwykle wydłużonym, pokrytym rogowymi łuskami i tarczkami; łuskoskóre
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Squamata|ref=tak., rząd w obrębie gromady gadów, obejmujący zwierzęta o ciele pokrytym łuskami;
Wiktionary
Łuskonośne, łuskoskóre (Squamata) – rząd w obrębie gromady gadów, obejmuje zwierzęta o ciele pokrytym łuskami: węże, amfisbeny i jaszczurki (około 7,5 tysiąca współcześnie żyjących gatunków).
Wikipedia
(1.1) Padalec należy do rzędu łuskonośnych.
Wiktionary
(1.1) łuskoskóre
Wiktionary
1. przedstawiciel rzędu gadów należącego do diapsydów
2. noszący łuski na ciele
SJP.pl
papużak łuskopłetwy - ryba z rodziny strzępielowatych
SJP.pl
rząd należący do gromady gadów, obejmujący zwierzęta o ciele zwykle wydłużonym, pokrytym rogowymi łuskami i tarczkami; łuskonośne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Squamata|ref=tak., rząd w obrębie gromady gadów, obejmujący zwierzęta o ciele pokrytym łuskami;
Wiktionary
Łuskonośne, łuskoskóre (Squamata) – rząd w obrębie gromady gadów, obejmuje zwierzęta o ciele pokrytym łuskami: węże, amfisbeny i jaszczurki (około 7,5 tysiąca współcześnie żyjących gatunków).
Wikipedia
(1.1) Wszystkie łuskoskóre odznaczają się cienką skórą.
Wiktionary
(1.1) łuskonośne
Wiktionary
o cechach łuskoskórych (rodzina gadów)
SJP.pl
rząd owadów o wydłużonym ciele, dwóch parach błoniastych skrzydeł okrytych barwnymi łuskami, narządach gębowych ssących, żywiących się nektarem kwiatów; motyle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Lepidoptera|ref=tak., rząd owadów należących do stawonogów;
Wiktionary
Motyle, inaczej łuskoskrzydłe (Lepidoptera – z stgr. λεπίς lepis, dopełniacz λεπίδος lepidos – „łuska” i πτερόν pteron – „skrzydło”) – rząd owadów uskrzydlonych, blisko spokrewniony z chruścikami.
Wikipedia
(1.1) Zaraz po chrząszczach łuskoskrzydłe stanowią drugą pod względem liczebności grupę owadów.
Wiktionary
(1.1) motyle
Wiktionary
o cechach łuskoskrzydłych (rodzina owadów)
SJP.pl
część nazwy systematycznej wielu gatunków ptaków, np. żółtook łuskowany, wikłacz łuskowany, gołąbek łuskowany
SJP.pl
przypominający łuskę; pokryty łuskami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do łuski, przypominający łuskę
(1.2) pokryty łuskami
Wiktionary
IPA: ˌwuskɔˈvatɨ, AS: u̯uskovaty
Wiktionary
rzecz. łuska, łuseczka
przym. łuskowy
przysł. łuskowato
czas. łuszczyć (się)
Wiktionary
1. niewielki ptak z rodziny łuszczaków;
2. grzyb blaszkowaty występujący w wielu gatunkach, m.in. ł. omszony, ł. wierzbowy, ł. jeleni;
3. ogólna nazwa każdego ssaka należącego do rzędu łuskowców (ssaki o ciele pokrytym łuskami)
SJP.pl
Łuskowce (Pholidota) – rząd afrykańskich i południowoazjatyckich ssaków z infragromady łożyskowców (Placentalia) w obrębie podgromady żyworodnych (Theria) wyróżniających się dachówkowato ułożonymi łuskami pokrywającymi ich ciało oraz bardzo długim językiem. Żywią się mrówkami i termitami, czym przypominają amerykańskie mrówkojady (Myrmecophagidae) i australijskie kolczatkowate (Tachyglossidae). Łuskowce są słabo zachowane w zapisie kopalnym. Za najwcześniejszego przedstawiciela tego rzędu uważa się †Eomanis ze środkowego eocenu Europy, jednak jego przynależność do łuskowców nie jest pewna.
Wikipedia
o cechach łuskowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Pluteaceae|ref=tak., rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łuskowcowate są grzybami kapeluszowymi rosnącymi na ziemi lub na drewnie.
Wiktionary
(1.1) drobnołuszczakowate
Wiktionary
o cechach łuskowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
1. niewielki ptak z rodziny łuszczaków;
2. grzyb blaszkowaty występujący w wielu gatunkach, m.in. ł. omszony, ł. wierzbowy, ł. jeleni;
3. ogólna nazwa każdego ssaka należącego do rzędu łuskowców (ssaki o ciele pokrytym łuskami)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny ziarnojadów, nazwa systematyczna|Pinicola enucleator|ref=tak.,
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. łuska ż., łuseczka ż., łuszczyca ż., łuskanie n., wyłuskanie n.
czas. łuskać ndk., wyłuskać dk.
przym. łuskowy, łuszczycowy
Wiktionary
wada walcówki lub drutu, w kształcie rybiej łuski odpadającej lub częściowo związanej z podłożem albo w postaci długiego zadzioru; powstaje w czasie odlewania lub walcowania wlewków
SJP.pl
Łuskowo (niem. Lüskow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin.
Według danych z 1 stycznia z 2011 roku wieś liczyła 188 mieszkańców.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych
SJP.pl
Pholiota (Fr.) P. Kumm. (łuskwiak) – rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae).
Wikipedia
1. zdrewniała powłoka okrywająca owoc lub korzeń jadalny; łupina;
2. okrywa gniazda nasiennego owocu; łuska
SJP.pl
łust głąbigroszek - jadalna roślina strączkowa uprawiana w tropikach
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny kardynałów
SJP.pl
To strona ujednoznaczniająca
Wikipedia
ptak z rodziny łuszczaków
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rodziny łuszczaków
SJP.pl
Łuszczakowate, ziarnojady, ziębowate (Fringillidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) obejmująca ponad 220 gatunków. Zasiedlają różnorodne środowiska, od lasów po obszary pustynne lub zurbanizowane.
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; łuszczaki, ziarnojady, ziębowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Fringillidae|Leach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Łuszczakowate, ziarnojady, ziębowate (Fringillidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) obejmująca ponad 220 gatunków. Zasiedlają różnorodne środowiska, od lasów po obszary pustynne lub zurbanizowane.
Wikipedia
(1.1) W okresie lęgowym łuszczakowate dietę uzupełniają owadami.
Wiktionary
rzecz. łuszczak mzw.
Wiktionary
(1.1) ziarnojady, ziębowate
Wiktionary
o cechach łuszczakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Łuszczanówek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Pacyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Łuszczanowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kleszczów. W 2011 roku liczba mieszkańców we wsi Łuszczanowice wynosiła 890.
Uszczanowice (Łuszczanowice) były wsią królewską w tenucie radomszczańskiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
łuskarka;
1. w przemyśle drzewnym: maszyna do otrzymywania łuszczki
2. maszyna do oczyszczania ziarna z łuski
3. bezkłowa tokarka do obtaczania długich prętów
SJP.pl
pomieszczenie lub dział zakładu przemysłowego przeznaczone do oczyszczania, najczęściej ziarna z łusek
SJP.pl
Łuszczarnia – zakład przemysłowy rolno-spożywczy wyposażony w maszyny i urządzenia przeznaczone do przeróbki różnych nasion, głównie ryżu i grochu, w mniejszym stopniu używany przy przeróbce soi i fasoli.
W łuszczarni na maszynach łuszczarkach odbywało się oddzielanie ziaren z zanieczyszczeń, wyłuskiwanie ich jak i wstępne sortowanie nasion. Część z nich przeznaczane były na przemiał, pozostałe przeznaczano na kaszę.
Wikipedia
polegający na łuszczeniu, nadający się do łuszczenia
SJP.pl
robotni pracujący w łuszczarni
SJP.pl
pokryty łuską, łuskowaty
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
SJP.pl
zmętnienie górnej części rogówki, występujące przy jaglicy
SJP.pl
o cechach łuszczeńcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Łuszczeńcowate (Rhytismataceae Chevall.) – rodzina grzybów z rzędu łuszczeńcowców (Rhytismatales).
Wikipedia
o cechach łuszczeńcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łuszczyć.
Wiktionary
IPA: wuʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: u̯uščẽńe
Wiktionary
czas. łuszczyć ndk., wyłuszczyć dk.
rzecz. łuska
przym. łuszczycowy
Wiktionary
Rhytisma Fr. (łuszczeniec) – rodzaj grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae)
Wikipedia
Łuszczewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zmętnienie górnej części rogówki, występujące przy jaglicy
SJP.pl
Łuszczka (łac. lodiculae) – u gatunków z rodziny wiechlinowatych drobny delikatny listek wewnętrznego okółka okwiatu. W okresie kwitnienia łuszczki pęcznieją rozchylając plewki i ułatwiając wydostanie się na zewnątrz pręcików. Większość gatunków posiada dwie łuszczki w kwiecie, wyjątkowo występuje jedna (mietlica) lub trzy (ostnica, bambus, ryż). Łuszczek nie mają gatunki, których plewki podczas kwitnienia nie rozchylają się (np. wyczyniec, tomka).
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) wybierać ziarna z łupin, kolb lub innych owocostanów
(1.2) zdejmować płatami wierzchnią warstwę czegoś
(1.3) obtaczać drągi w łuszczarce
(1.4) daw. żart. bijąc powodować wyrwy w szeragach
(1.5) daw. rabować, obdzierać
czasownik zwrotny niedokonany łuszczyć się
(2.1) odpadać samorzutnie płatami od jakiejś powierzchni
(2.2) rzad. połyskiwać jakby łuskami
Wiktionary
IPA: ˈwuʃt͡ʃɨt͡ɕ, AS: u̯uščyć
Wiktionary
rzecz. łuska ż., łuseczka ż., łuszczenie n., łuskanie n., łuszczyca ż., łuszcz m., łuskacz m., łuskarka ż., łuszczarka ż., łuskownica ż.
czas. łuskać, wyłuskać, wyłuskiwać
przym. łuskowy, łuskowany, łuskowaty, łuszczycowy
Wiktionary
(1.1) łuskać
(2.1) odłupywać się
Wiktionary
przewlekłe, niezakaźne schorzenie skóry polegające na nieprawidłowym rogowaceniu naskórka, zwykle na kolanach, łokciach i okolicy krzyżowej; psoriasis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przewlekła, nawracająca choroba skóry, która charakteryzuje się występowaniem na skórze łuszczących się wykwitów;
Wiktionary
Łuszczyca (łac. psoriasis) – przewlekła, nawracająca choroba układowa mediowana immunologicznie (należy do chorób autoimmunizacyjnych), w której procesy zapalne charakteryzują się obecnością objawów skórnych – łuszczących się wykwitów – i stawowo-ścięgnistych. Wedle niektórych źródeł dotyka 2–4% populacji, wedle innych ocenia się, że dotyczy 16 osób na 1000 populacji ogólnej. Nie stwierdza się predykatyw co do płci. Łuszczyca jest schorzeniem uwarunkowanym genetycznie o dziedziczeniu wielogenowym. Stwierdzone zachorowanie u jednego z bliźniąt jednojajowych daje 70–80% szans na wystąpienie tej przypadłości u drugiego. Wśród bliźniąt dwujajowych ryzyko spada do 15–25%. Łuszczyca u jednego rodzica obarcza potomstwo ryzykiem zachorowania w 25%. Gdy dotyczy obojga rodziców, zagrożenie sięga 60%.
Wikipedia
(1.1) Łuszczyca jest schorzeniem niezakaźnym i niezłośliwym.
Wiktionary
IPA: wuʃˈt͡ʃɨt͡sa, AS: u̯uščyca
Wiktionary
czas. łuszczyć (się)
przym. łuszczycowy
Wiktionary
podobny do łuszczycy (choroba skóry)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z łuszczycą
Wiktionary
rzecz. łuszczyca ż., łuszczenie n., łuskowiec m.
czas. łuszczyć ndk.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kardynałów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
owoc suchy wielu roślin z rodziny krzyżowych
SJP.pl
Łuszczyna (siliqua) – suchy, pękający owoc wyróżniany jako szczególna forma torebki, powstający z dwóch zrośniętych owocolistków. W stanie dojrzałym owocolistki te oddzielają się zazwyczaj dwuklapowo od ramy zawierającej łożysko.
Łuszczyna bywa definiowana szeroko jako każda podłużna, otwierająca się dwuklapowo torebka (np. występująca u glistnika z rodziny makowatych) lub definiowana jest wąsko jako owoc charakterystyczny wyłącznie dla rodziny kapustowatych (Brassicaceae). W tym drugim przypadku do cech typowych dla łuszczyny zaliczana jest błoniasta przegroda fałszywa tworząca się między ramą, na której osadzone są nasiona. Przegroda powstaje w wyniku wtórnego wrastania tkanki owocolistka do pojedynczej komory zalążniowej.
Wikipedia
owoc roślin z rodziny krzyżowych, znacznie krótszy i szerszy od łuszczyny
SJP.pl
Łuszczynka (ang. siliqua, silique, łac. silicula) – rodzaj suchego, pękającego owocu będący krótką łuszczyną. Występuje u roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae) (np. u tasznika, miesiącznicy, tobołków). Jest to łuszczyna, której długość jest równa lub krótsza od trzykrotności jej szerokości. Są to owoce dwukomorowe, z wewnętrzną fałszywą przegrodą rozpiętą między dwoma łożyskami, na których umocowane są nasiona.
Wikipedia
podobny do łuszczyny (owoc suchy wielu roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Łuszczyński:
Wikipedia
Łuszkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Krzywiń.
Wieś duchowna, własność opata benedyktynów w Lubiniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Luszkowo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej. Luszkowo należało do majątku Jerka, którego właścicielem był wówczas (1846) rząd pruski w Berlinie (w Jerce znajdował się urząd pruski). W skład majątku Jerka wchodziło łącznie 16 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Luszkowo liczyło 280 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 37 dymów (domostw).
Wikipedia
jednostka wagi używana do pierwszych lat XX wieku, równa 1/32 funta, czyli 13,67 grama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. metrol. jednostka miary masy używana w krajach europejskich, równa 1/16 grzywny lub 1/32 funta;
(1.2) przen. mała ilość
Wiktionary
Łut (niem. Lot, dawniej Loth) – dawna jednostka miary masy używana w Europie od średniowiecza do końca XIX wieku, stosowana m.in. do określania wagi monet i wagi probierczej srebra. Stanowił 1/16 część grzywny i 1/32 część funta.
Wikipedia
(1.1) Nie była już wtenczas droga: za sześć groszy miedzianych dostał filiżanki kawy z mlekiem i cukrem, lecz też taka była i kawa: łut kawy dla zapachu, cztery łuty pszenicy palonej, trocha faryny cukrowej, łyżka mleka roztworzonego wodą – smakowało to jednak prostactwu, nie znającemu smaku czystej kawy, dobrze sporządzonej.
(1.2) Na funt wątpliwości można mieć łut nadziei, że przyłączone do przedstawienia zdanie przychylne sprowadzi przychylną odpowiedź.
Wiktionary
IPA: wut, AS: u̯ut
Wiktionary
przym. łutowy
rzecz. łucik mrz.
Wiktionary
(1.2) ciut, odrobina, szczypta
Wiktionary
Łutowiec – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa.
W 1595 roku wieś Ultowiec położona w powiecie lelowskim województwa krakowskiego była własnością Aleksandra Myszkowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. W Łutowcu działa największa w okolicy kopalnia piasku.
Wikipedia
odmiana wiśni
SJP.pl
Wiśnia 'Łutówka' – odmiana uprawna (kultywar) wiśni o późnej porze dojrzewania owoców. Jest bardzo stara, nieznanego pochodzenia, najprawdopodobniej francuskiego lub holenderskiego. Uprawiana we wszystkich krajach, w których uprawia się wiśnie. W Polsce jest znana od dawna i bardzo popularna. Jest najczęściej uprawianą wiśnią, zarówno w uprawie towarowej jak i amatorskiej.
Wikipedia
przymiotnik od: łut
SJP.pl
Wikipedia
otwór na bile w stole bilardowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie kirowskim, Republice Komi i obwodzie wołgogradzkim, prawy dopływ rzeki Jug w dorzeczu Dwiny;
Wiktionary
Łuza, nazywana również rękawem (ang. pocket, dosłownie „kieszeń”) to w terminologii bilardowej otwór umieszczony na krawędziach stołu bilardowego, do którego powinno się wbijać bile. Zwykły stół bilardowy ma sześć łuz. Niektóre odmiany bilardu (np. karambol) w ogóle nie mają łuz.
Wikipedia
przymiotnik od: Łużna; łużyński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa dwóch wsi w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈwusʲci, AS: u̯usʹḱi
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Łużna – wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim. Miejscowość, leżąca w dolinie Łużnianki, jest siedzibą gminy Łużna oraz parafii św. Marcina Biskupa. Przez Łużną przebiega droga wojewódzka nr 977.
W roku 2021 we wsi mieszkało 3254 osób, z czego 50.1% stanowiły kobiety, a 49.9%- mężczyźni.
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Łużna
SJP.pl
mieszkanka wsi: Łużna
SJP.pl
Łużnianka (Łużnianeczka, Bieśnianka, Zborowianka) – potok przepływający przez powiaty gorlicki i tarnowski w województwie małopolskim.
Źródła potoku znajdują się w Moszczenicy (gm. Moszczenica). Następnie ciek przepływa przez Łużną, Biesną (gm. Łużna), Sędziszową (gm. Bobowa) i Zborowice (gm. Ciężkowice), gdzie uchodzi do Białej. Należy do zlewiska Morza Bałtyckiego dorzecza Wisły. Potok ma 16,6 km długości, powierzchnia jego zlewni wynosi 56 km².
Wikipedia
1. rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych;
2. dawniej: kosz do cedzenia ługu
SJP.pl
Łużnik – potok przepływający w dolnym biegu przez Jaworzno, lewy dopływ Koziego Brodu o długości 11,61 km i powierzchni zlewni 36,61 km².
Wikipedia
1. rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych;
2. dawniej: kosz do cedzenia ługu
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu mydleńcowców
SJP.pl
Wikipedia
o cechach łużnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzadko: przymiotnik od: łuza, np. bilard łuzowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ługą, dotyczący Ługi (rzeki lub miasta)
Wiktionary
rzecz. Ługa ż.
Wiktionary
kraina historyczna zamieszkana przez Serbołużyczan, Niemców i Polaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. region w Niemczech i częściowo w Polsce, zamieszkany przez Niemców i Słowian;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wielu terenach Dolnych Łużyc poza językiem niemieckim używany jest także język dolnołużycki, tak w formie pisanej, jak i w potocznej, mówionej.
Wiktionary
IPA: wuˈʒɨt͡sɛ, AS: u̯užyce
Wiktionary
rzecz. łużycki mrz., Łużyczanin mos., Łużyczanka ż.
przym. łużycki
Wiktionary
przymiotnik od: Łużyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łużycami lub Łużyczanami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język słowiański, którym mówi się na Łużycach;
Wiktionary
IPA: wuˈʒɨt͡sʲci, AS: u̯užycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Łużyce nmos., Łużyczanin mos., Łużyczanka ż.
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Łużyczan i Łużyc
SJP.pl
mieszkaniec Łużyc (krainy); Serbołużyczanin
SJP.pl
Łużyczanie (łac. Lusitzi) – plemię słowiańskie, które zamieszkiwało teren Dolnych Łużyc w dorzeczu Sprewy i Nysy Łużyckiej. Jednym z najstarszych grodów, wokół których skupiały się plemiona Łużyczan było Lubnjow. Łużyczanie należeli do plemion Serbów łużyckich i są oni przodkami dzisiejszych Dolnych Łużyczan (w odróżnieniu od Łużyczan Górnych, których przodkami są Milczanie). Pierwszej wzmianki o Łużyczanach dokonał Geograf Bawarski w połowie IX wieku wyliczając dwadzieścia osad grodowych.
Wikipedia
mieszkaniec Łużyc (krainy); Serbołużyczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel mniejszości słowiańskiej zamieszkującej Łużyce
Wiktionary
IPA: ˌwuʒɨˈt͡ʃãɲĩn, AS: u̯užyčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Łużyce nmos.
:: fż. Łużyczanka ż.
przym. łużycki
Wiktionary
(1.1) Serbołużyczanin, Serb łużycki
Wiktionary
mieszkanka Łużyc (krainy); Serbołużyczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. słowiańska mieszkanka Łużyc
Wiktionary
rzecz. Łużyce nmos.
:: fm. Łużyczanin mos.
przym. łużycki
Wiktionary
(1.1) Serbołużyczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Łużna; łużeński
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się dawniej zbieraniem i gromadzeniem ropy naftowej z naturalnych wycieków i dołów kopalnianych za pomocą końskich ogonów, szmat i sitowia
Wiktionary
1. zgrubienie od: łyżka; łyga;
2. środowiskowo: niedozwolone ułożenie ręki podczas siłowania się na ręce, polegające na zgięciu dłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: łyżka
(1.2) duża łyżka, zwłaszcza drewniana
Wiktionary
IPA: ˈwɨxa, AS: u̯yχa
Wiktionary
rzecz. łyżeczka, łyżka
przym. łyżkowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. powróz wykonany z łyka
(1.2) kraw. tkanina z włókna konopii
(1.3) obuw. but wykonany z łyka
Wiktionary
Panus Fr. (łyczak) – rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
rzecz. łyko n.
przym. łyczakowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka;
(1.2) geogr. dzielnica Lwowa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kazimierz wybudował willę pod Łyczakowem.
Wiktionary
rzecz. łyczakowianin mos., łyczakowianka ż.
przym. łyczakowski
Wiktionary
→ Łyczaków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Łyczakowa, związany z Łyczakowem
Wiktionary
(1.1) Rotmistrza pochowano na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Wiktionary
rzecz. Łyczaków mrz., łyczakowianin mos., łyczakowianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: stawać się łykiem (mieszczaninem, mieszczuchem)
SJP.pl
dawniej: pogardliwie o mieszczaninie, mieszczuchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pogard. zdrobn. od: łyk (mieszczanin)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zdrobn. od: łyk (przełknięcie drobnej ilości płynu)
(2.2) mały łyk
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: łyczka
(3.2) D. lm. od: łyczko
Wiktionary
(2.2) Wysączyła maleńki łyczek soku i odkaszlnęła.
(2.2) U Basi wypiliśmy łyczkiem gorącą herbatę.
Wiktionary
rzecz. łyk mos./mrz., łykanie n., łyknięcie n.
czas. łykać ndk., przełykać ndk.
Wiktionary
(1.1) mieszczanin
Wiktionary
zdrobnienie od: łyko
SJP.pl
wieloletnia, naziemnopączkowa roślina z rodziny okolnicowatych, występująca w Ameryce Środkowej i Południowej; batożyca
SJP.pl
Łyczkowiec, karludowika, batożyca (Carludovica Ruiz & Pav.) – rodzaj wieloletnich, naziemnopączkowych roślin z rodziny okolnicowatych, obejmujący 4 gatunki, występujące w tropikalnej Ameryce, od południowo-wschodniego Meksyku do Peru i Boliwii oraz Wenezueli i północnej Brazylii. Jeden gatunek, łyczkowiec dłoniasty, naturalizowany na Karaibach, jest ważną rośliną włóknodajną, na której oparty jest ekwadorski przemysł produkcji kapeluszy Panama.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny grzybówkowatych
SJP.pl
Panellus P. Karst. (łycznik) – rodzaj grzybów należący do rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae).
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zgrubienie od: łydka
SJP.pl
zdrobnienie od: łydka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łydka
Wiktionary
rzecz. łydka ż.
przym. łydkowy
Wiktionary
tylna umięśniona część nogi pomiędzy kolanem a stopą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. tylna część nogi człowieka, między kolanem a stopą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na łydce mam ślady kocich pazurów.
Wiktionary
IPA: ˈwɨtka, AS: u̯ytka
Wiktionary
rzecz. łyda ż.; zdrobn. łydeczka ż.; zgrub. łydzisko n.
przym. łydkowy
Wiktionary
→ łydka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z łydką, dotyczący łydki
Wiktionary
rzecz. łydka ż., łyda ż., łydeczka ż., łydzisko n.
Wiktionary
nocek łydkowłosy - gatunek nietoperza z rodziny mroczkowatych
SJP.pl
zgrubienie od: łyżka; łycha
SJP.pl
Łyga (bułg. Лъга) – wieś w Bułgarii, w obwodzie sofijskim, w gminie Etropole. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2022 roku miejscowość liczyła 221 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. łyknięcie;
2. ilość płynu łykana za jednym razem;
3. wdychanie powietrza;
4. ilość powietrza wdychana za jednym razem;
5. dawniej, pogardliwie: mieszczanin; mieszczuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przełknięcie, łyknięcie pewnej ilości płynu
(1.2) ilość płynu, jaką przełyka się za jednym razem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. pogard. mieszczuch, mieszczanin
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: łyko
Wiktionary
(1.2) Wypiłem dwa łyki kawy.
Wiktionary
IPA: wɨk, AS: u̯yk
Wiktionary
rzecz. łykanie n., łyknięcie n.
:: zdrobn. łyczek mos./mrz.
czas. łykać ndk., przełykać ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szluk.
(1.2) haust
Wiktionary
1. połykać;
a) przesuwać do żołądka kęsy, łyki dzięki ruchom odpowiednich mięśni znajdujących się w przewodzie pokarm.;
b) jeść pośpiesznie, bez należytego przeżucia;
2. rzadkie: popijać sobie, pić (alkohol)
3. pot. znosić, wytrzymywać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. łyknąć)
(1.1) przesuwać co do gardła, przełyku, żołądka
(1.2) pot. jeść pospiesznie
(1.3) pot. wypijać alkohol
(1.4) przen. łatwo przyswajać wiedzę
Wiktionary
(1.1) Ten lek jest sprzedawany też w płynie, ale pani, zdaje się, woli łykać pigułki?
(1.3) Łykał piwo z kufla, aż grdyka mu tańczyła.
Wiktionary
rzecz. łykanie n., łyk mrz., łyczek mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) połykać
(1.2) jeść, wcinać
(1.3) dziabnąć, pić
(1.4) chłonąć, pochłaniać
Wiktionary
miejsce całkowitego lub częściowego wpływu wód pod powierzchnię terenu na obszarach krasowych; ponor
SJP.pl
wada koni polegająca na nawykowym obciąganiu w dół krtani i wpuszczaniu przy tym powietrza do przełyku
SJP.pl
Łykawość – jedno z zaburzeń stereotypicznych koni (obok m.in. tkania, obgryzania drewna, chodzenia po boksie, kopania lub grzebania nogami w boksie), które objawia się skurczami niektórych mięśni szyi. W wyniku skurczów następuje obciąganie krtani ku dołowi, co powoduje wpadanie powietrza do gardła z charakterystycznym szumem.
Wikipedia
o koniu: dotknięty wadą łykawości
SJP.pl
1. połknąć;
a) przesunąć do żołądka kęsy, łyki dzięki ruchom odpowiednich mięśni znajdujących się w przewodzie pokarm.;
b) zjeść pośpiesznie, bez należytego przeżucia;
2. rzadkie: popić sobie (alkoholu)
3. pot. znieść, wytrzymać coś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|łykać.
Wiktionary
tkanka roślinna drzew i krzewów przewodząca wodę i inne substancje organiczne; floem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. żywa, włóknista tkanka roślin naczyniowych, rodzaj tkanki przewodzącej, która transportuje związki organiczne powstałe podczas fotosyntezy;
(1.2) włók. włókno wykonane z łyka (1.1) niektórych roślin i używane na maty, sznurki, obuwie, itp.
Wiktionary
Łyko, in. floem (łac. phloem, z gr. φλοιός, phlóios) – żywa tkanka roślinna niejednorodna, wchodząca w skład zespołu tkanek przewodzących, pełniących funkcję przewodzącą w roślinach naczyniowych. Łyko przewodzi produkty fotosyntezy, czyli związki organiczne.
Ze względu na pochodzenie wyróżnia się łyko pierwotne i łyko wtórne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) floem
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. łykowy
rzecz. łyczak mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) liber, phloem; (1.2) bast
* bułgarski: (1.1) лико n. (liko); (1.2) лико n. (liko)
* chorwacki: (1.1) liko n.
* czeski: (1.1) lýko n.; (1.2) lýko n.
* dolnołużycki: (1.1) łyko n.; (1.2) łyko n.
* duński: (1.2) bast w.
* francuski: (1.1) phloème m.
* górnołużycki: (1.1) łyko n.; (1.2) łyko n.
* hiszpański: (1.2) líber
* łaciński: (1.1) phloem
* słowacki: (1.1) lyko n.; (1.2) lyko n.
* staroangielski: (1.2) bæst m.
* średnioangielski: (1.2) bast
* ukraiński: (1.1) лико n.; (1.2) лико n.
źródła.
== łyko (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. łyko
(1.2) włók. łyko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. łykowy
rzecz. łyczak mrz.
Wiktionary
(1.1) floem
Wiktionary
Łykoszyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn.
Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 283 mieszkańców.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łykoszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Telatyn. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
podobny do łyka; włóknisty
SJP.pl
Łykowo (niem.: Leikow, Kreis Kolberg-Körlin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 91 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: łyko, np. włókna łykowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łykiem, dotyczący łyka
(1.2) związany z Łykowem, dotyczący Łykowa
Wiktionary
rzecz. łyko n., łyczko n., łyczek mos., łyczka ż.
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce i Rosji, lewy dopływ Pregoły,
(1.2) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Łyna (ros. Лава, Ława, niem. Alle, prus. Alna) – rzeka w północno-wschodniej Polsce (województwo warmińsko-mazurskie) i Rosji (obwód królewiecki). Lewy dopływ Pregoły. Płynie przez Pojezierze Olsztyńskie i Nizinę Sępopolską.
Wikipedia
(1.1) Przez Olsztyn przepływa Łyna.
Wiktionary
potoczne słowo, czasem powtórzone, odpowiadające formom osobowym czasownika "łypać" (np. Marek co chwilę łyp na biust Irki.) lub "łypnąć" (Łyp w stronę Antka i już wszystko było dla mnie jasne.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. warga
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== łypa (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wargi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== łypa (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wargi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
spoglądać nagle, rzucać okiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. łypnąć)
(1.1) pot. spoglądać groźnie lub ukradkiem
Wiktionary
(1.1) Przestań na mnie łypać tymi ślepiami!
(1.1) Kosmata bestia łypała na wiedźmina spode łba.
Wiktionary
rzecz. łypanie n., łypnięcie n.
czas. łypnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) groźne spoglądanie
Wiktionary
(1.1) Krokodyle łypanie ślepiami wywołuje u mnie dreszcze.
Wiktionary
rzecz. łypnięcie n.
czas. łypać ndk., łypnąć dk.
Wiktionary
spojrzeć groźnie lub ukradkiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. łypać)
(1.1) dokonany od|łypać.
Wiktionary
(1.1) – Racja. Prześpij się, chłopcze – poparł ją Cal i groźnie łypnął na Briana. – Z tobą jeszcze porozmawiam.
(1.1) – Będziemy mieli ich z karku raz na zawsze! – nienawistnie łypnął Arasybo ku mnie okiem.
Wiktionary
IPA: ˈwɨpnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: u̯ypnõńć
Wiktionary
rzecz. łypanie n., łypnięcie n.
czas. łypać
Wiktionary
spojrzeć groźnie lub ukradkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) groźne spoglądnięcie
Wiktionary
(1.1) Wystarczy jedno łypnięcie w jej stronę i zaraz się uspokaja.
Wiktionary
rzecz. łypanie n.
czas. łypać ndk., łypnąć dk.
Wiktionary
1. o człowieku: częściowo lub całkowicie niemający włosów na głowie;
2. o zwierzęciu: częściowo lub całkowicie niemający sierści;
3. potocznie:
a) pozbawiony roślinności (np. łysa polana) lub w ogóle czegoś pozbawiony (np. łysa opona - opona o zdartym bieżniku);
b) o koniu: mający łysinę - biały pas biegnący od czoła do nozdrzy
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców;
2. gatunek ptaka z rodziny szpakowatych
SJP.pl
Wikipedia
Łysakówek – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Borowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
W pobliżu wsi zachowały się wały czworokątnej fortyfikacji bastionowej z XVII lub XVIII wieku.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Łysanki – wybitny reglowy masyw w Tatrach Zachodnich, wznoszący się pomiędzy Doliną Strążyską a Doliną Małej Łąki. Najwyższy szczyt, również o nazwie Łysanki, ma wysokość 1447 m (na niektórych mapach podawane 1445 m).
Wikipedia
1. nieco łysy, mający zaczątki łysiny;
2. rzadko porośnięty roślinnością
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) częściowo łysy, nieco łysiejący
(1.2) pot. niemal pozbawiony roślinności
Wiktionary
IPA: wɨˈsavɨ, AS: u̯ysavy
Wiktionary
rzecz. łysina ż., łysinka ż., łysol m., łysy m., łysienie n., wyłysienie n., łysek m.
czas. łysieć ndk., wyłysieć dk.
przym. łysy
przysł. łyso, łysawo
Wiktionary
1. o człowieku: częściowo lub całkowicie niemający włosów na głowie;
2. o zwierzęciu: częściowo lub całkowicie niemający sierści;
3. potocznie:
a) pozbawiony roślinności (np. łysa polana) lub w ogóle czegoś pozbawiony (np. łysa opona - opona o zdartym bieżniku);
b) o koniu: mający łysinę - biały pas biegnący od czoła do nozdrzy
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie o łysym człowieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w gminie Wierzbinek;
(1.2) geogr. zob. Łysek-Sosnówka.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) zoonim, imię dla konia, rzadziej psa
Wiktionary
Łysek – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Wierzbinek, nad Notecią.
W sąsiedztwie wsi znajduje się stanowisko pomiarowe na 339,1 km biegu Noteci.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. W roku 2009 wieś wraz z miejscowością Łysek-Sosnówka liczyła 348 mieszkańców, w tym 168 kobiet i 180 mężczyzn.
Wikipedia
IPA: ˈwɨsɛk, AS: u̯ysek
Wiktionary
teoria ukraińskiego agrobiologa Trofima Łysenki, odrzucająca prawo dziedziczności, będące podstawą współczesnej genetyki; łysenkoizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. radziecki, pseudonaukowy pogląd zaprzeczający istnieniu genów i uznający dziedziczną zmienność środowiskową za główny czynnik przystosowawczy;
Wiktionary
Łysenkizm – ogół pseudonaukowych teorii i poglądów, których autorem był Trofim Łysenko. Istotą łysenkizmu było zaprzeczenie istnienia genów i uznanie dziedzicznej zmienności środowiskowej za główny czynnik przystosowawczy. Przez zwolenników łysenkizm określany był jako „nowa biologia” lub „twórczy darwinizm radziecki”. „Nowa biologia” była „jedynie słusznym” kierunkiem w biologii, który zdobył akceptacje KPZR, komunistycznych partii Bloku Wschodniego i niepodzielnie panował w naukach przyrodniczych od 1948 do prawie 1965 r.
Wikipedia
Łysenko:
Wikipedia
teoria ukraińskiego agrobiologa Trofima Łysenki, odrzucająca prawo dziedziczności, będące podstawą współczesnej genetyki; łysenkizm
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: dzika kaczka
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych, o działaniu halucynogennym
SJP.pl
Psilocybe (Fr.) P. Kumm., łysiczka – rodzaj grzybów psylocybinowych należący do rodziny podziemniczkowatych (Hymenogastraceae).
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyłysieć)
(1.1) o ludziach: tracić włosy na głowie, stawać się łysym
(1.2) o zwierzętach: tracić sierść
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W mojej rodzinie wszyscy mężczyźni łysieją już od szkoły średniej.
Wiktionary
IPA: ˈwɨɕɛ̇t͡ɕ, AS: u̯yśėć
Wiktionary
rzecz. łysy mos./mrz., łysienie n., łysina ż., łysinka ż., łysek m., łyska ż., wyłysienie n., łysol mos.
czas. wyłysieć dk.
przym. łysy, łysawy
przysł. łyso
Wiktionary
(1.1) żart. linieć
Wiktionary
1. stawać się łysym;
2. tracić sierść;
3. stawać się pustym, pozbawionym roślinności
SJP.pl
ironicznie o człowieku łysym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. utrata znacznej ilości włosów poprzez ich stopniowe wypadanie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: wɨˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: u̯yśė̃ńe
Wiktionary
rzecz. łysina ż., łysol m., wyłysienie n., łysy m.
czas. łysieć ndk., wyłysieć dk.
przym. łysy, łysawy
przysł. łyso
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: wyłysiała głowa; glaca;
2. miejsce na głowie człowieka lub ciele zwierzęcia pozbawione włosów lub sierści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce na głowie pozbawione włosów
(1.2) gw-pl|Łowicz. czoło (niekoniecznie bez włosów)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: wɨˈɕĩna, AS: u̯yśĩna
Wiktionary
rzecz. łysol m., łysek m., łyska ż., łysy m., łysa ż., łysienie n.
:: zdrobn. łysinka ż.
czas. łysieć, wyłysieć
przym. łysy, łysawy
przysł. łyso
Wiktionary
1. zdrobnienie od: łysina;
2. część narzędzia skrawającego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łysina
Wiktionary
Łysinka – obszar przejaśnienia na hodowlach tkankowych lub bakteryjnych, powstający w wyniku lizy komórek, będącej skutkiem działania wirusów.
Ponieważ każda łysinka powstaje na skutek namnażania pojedynczego, wyjściowego wirionu, policzenie ilości łysinek umożliwia wyliczenie stężenia wirusów w roztworze (PFU). W związku z tym jest to termin analogiczny do kolonii bakteryjnej.
Wikipedia
(1.1) Zauważyłaś, że Robert ma lekką łysinkę?
Wiktionary
IPA: wɨˈɕĩnka, AS: u̯yśĩnka
Wiktionary
rzecz. łysina, łysol, łysek, łyska, łysy, łysa
przym. łysy, łysawy
przysł. łyso
czas. łysieć, wyłysieć
Wiktionary
pieszczotliwie: łysy
SJP.pl
dawniej: błysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. łydka
Wiktionary
IPA: wɨsk, AS: u̯ysk
Wiktionary
1. gatunek wędrownego ptaka wodnego z rodziny chruścieli;
2. klacz z charakterystyczną białą plamą na czole (tzw. łysinką)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Fulica atra|ref=tak., wędrowny ptak nurkujący o czarnym upierzeniu oraz jasnym dziobie i czole;
(1.2) zool. jeźdz. klacz z łysiną na czole
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: łysek
Wiktionary
Łyska (zwyczajna) (Fulica atra) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny chruścieli (Rallidae). W zachodniej i południowej części zasięgu osiadły i koczujący, północne populacje migrują jesienią na południe lub południowy zachód. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Najdłużej żyjąca łyska, której wiek oznaczył człowiek, miała 18 lat
Wiktionary
IPA: ˈwɨska, AS: u̯yska
Wiktionary
rzecz. łysek mos./mzw., łysina ż., łysinka ż., łyskanie n.
czas. łysnąć dk., łyskać ndk.
przym. łysy
przysł. łyso
Wiktionary
(1.1) łyska zwyczajna
Wiktionary
rzadko: błyskać
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. błyskać, świecić
Wiktionary
(1.1) Olo spojrzał na wyszczerzone zęby łyskających z taśmy naboi.
Wiktionary
IPA: ˈwɨskat͡ɕ, AS: u̯yskać
Wiktionary
rzecz. łyskanie n., łyska ż.
Wiktionary
potocznie: whisky, whiskey; whiskacz, łiskacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. żart. whisky
Wiktionary
(1.1) Szwagier przywiózł mi ze Stanów łyskacza.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łyskać.
Wiktionary
czas. łyskać ndk.
rzecz. łyska ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ Łyse
SJP.pl
Łyski – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Choroszcz.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
W 1921 roku wieś liczyła 29 domów i 150 mieszkańców, w tym 108 katolików i 42 prawosławnych.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela i św. Szczepana w Choroszczy, a prawosławni mieszkańcy miejscowości należą do parafii Opieki Matki Bożej w Choroszczy.
Wikipedia
Wikipedia
błysnąć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. w odniesieniu do uczuć, doznań psychicznych: nijako, głupio, nieprzyjemnie
Wiktionary
(1.1) Jest ci teraz łyso?
Wiktionary
rzecz. łysina ż., łysinka ż., łysa ż., łysol m., łysek m., łyska ż., łysienie n., łysy mos./mrz.
czas. łysieć ndk., wyłysieć dk.
przym. łysy, łysawy, wyłysiały
Wiktionary
(1.1) nieswojo
Wiktionary
przymiotnik od: Łysa Góra, Łysogóry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Łysogór, związany z Łysogórami, pochodzący z Łysogór
Wiktionary
(1.1) Pieśni Łysogórskie zabrzmiały w sobotni wieczór w klasztorze na Świętym Krzyżu.
Wiktionary
rzecz. Łysogóry nmos., Łysa Góra ż.
przym. podłysogórski
Wiktionary
najwyższe pasmo Gór Świętokrzyskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższe pasmo Gór Świętokrzyskich;
Wiktionary
Łysogóry – najwyższe pasmo Gór Świętokrzyskich o długości około 25 km. Jedno z nielicznych w Górach Świętokrzyskich pasm, których wysokości względem otaczających je dolin są większe niż 300 m. Najwyższym szczytem jest Łysica o wysokości 614 m n.p.m. Pasmo rozpoczyna się na północnym zachodzie od przełomu rzeki Lubrzanki, a kończy się na południowym wschodzie w okolicach Nowej Słupi.
Wikipedia
(1.1) Najwyższym szczytem Łysogór jest Łysica, licząca 612 m n.p.m..
Wiktionary
rzecz. Łysa Góra ż.
przym. łysogórski
Wiktionary
mający łysą głowę
SJP.pl
potocznie: łysy człowiek; łysoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. łysy mężczyzna lub chłopak, w szczególności skin
Wiktionary
rzecz. łysina ż., łysek m., łysienie n., łysinka ż., łysy mos./mrz., łyska ż.
czas. łysieć ndk.
przym. łysy, łysawy
przysł. łyso
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Łysomice
SJP.pl
potocznie: łysy człowiek; łysol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest łyse; cecha tych, którzy są łysi
Wiktionary
przym. łysy
przysł. łyso
rzecz. łysy mos./mrz.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Gymnopus (Pers.) Roussel (łysostopek) – rodzaj grzybów należący do rodziny Omphalotaceae.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) stpol. łydka
Wiktionary
IPA: wɨst, AS: u̯yst
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim;
Wiktionary
Łyśwa (ros. Лы́сьва) – miasto w Rosji, w Kraju Permskim.
Leży na Uralu, nad rzeką Łyśwą (dorzecze Kamy). Została założona w 1785, prawa miejskie uzyskała w 1926. Jest ośrodkiem hutnictwa żelaza i przemysłu metalowego oraz przemysłu maszynowego (turbogeneratory), materiałów budowlanych, odzieżowego i dziewiarskiego.
Wikipedia
przym. łyświeński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łyśwą, dotyczący Łyświ
Wiktionary
rzecz. Łyśwa ż.
Wiktionary
1. o człowieku: częściowo lub całkowicie niemający włosów na głowie;
2. o zwierzęciu: częściowo lub całkowicie niemający sierści;
3. potocznie:
a) pozbawiony roślinności (np. łysa polana) lub w ogóle czegoś pozbawiony (np. łysa opona - opona o zdartym bieżniku);
b) o koniu: mający łysinę - biały pas biegnący od czoła do nozdrzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) całkowicie lub częściowo pozbawiony włosów na głowie
(1.2) o zwierzęciu: pozbawiony sierści
(1.3) pot. o powierzchni lub przedmiocie: pozbawiony właściwych sobie elementów
(1.4) pot. pozbawiony wysokiej roślinności, lasu
(1.5) pot. o koniu: mający biały, podłużny pas, idący od czoła do nozdrzy
(1.6) gw-pl|Łowicz. liliowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) łyse (1.1) zwierzę
(2.2) pot. żart. księżyc, zwłaszcza w pełni
(2.3) środ. łow. jeleń bez poroża
(2.4) środ. karc. as
(2.5) środ. więz. członek męski, penis
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) łysy (1.1) człowiek
Wiktionary
IPA: ˈwɨsɨ, AS: u̯ysy
Wiktionary
rzecz. łysina ż., łysinka ż., łysa ż., łysol m., łysek m., łyska ż., łysienie n., wyłysienie n., łysość ż.
czas. łysieć ndk., wyłysieć dk.
przym. łysawy
:: zdrobn. łysiuchny, łysiutki
przysł. łyso, łysawo
Wiktionary
(1.1) bezwłosy, nieowłosiony; eufem. z wysokim czołem, z ministerskim czołem; gw-pl|Górny Śląsk|glacaty.
(1.2) wyliniały
(1.3) goły
Wiktionary
roślina z rodziny pierwiosnkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina roczna z rodziny goździkowatych; łyszczec wiechowaty - gipsówka, waplinek
SJP.pl
Łyszczec, gipsówka (Gypsophila L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje ok. 145 gatunków. Rośliny te występują w Europie, północnej Afryce, Azji i Australii, poza tym są szeroko rozprzestrzenione jako rośliny introdukowane. W Polsce rosną cztery gatunki rodzime, kilka innych dziczeje przejściowo, dwa gatunki introdukowane są zadomowione.
Wikipedia
ogólna nazwa każdego minerału z pewnej grupy pospolitych minerałów skałotwórczych, tworzących kryształy dające się dzielić na blaszki, stosowanych (nie wszystkie) m.in. jako materiał izolacyjny w elektrotechnice; mika
SJP.pl
Miki, łyszczyki – grupa minerałów zaliczana do gromady krzemianów. Nazwa „mika” pochodzi od łac. mica (ziarno) lub micare (błyszczeć).
Wikipedia
rodzaj chrząszcza z rodziny łyszczynkowatych
SJP.pl
Łyszczynka (Nitidula) – rodzaj chrząszczy z rodziny łyszczynkowatych i podrodziny Nitidulinae.
Wikipedia
rodzina niewielkich drapieżnych lub roślinożernych chrząszczy obejmująca prawie 3 tysiące gatunków
SJP.pl
Łyszczynkowate (Nitidulidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych.
Wikipedia
o cechach łyszczynkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Łyszczyński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Korczak.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Łyszkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Łyszkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
krótka, szeroka narta do chodzenia po śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. duża łyżka
Wiktionary
rzecz. łyżka ż.
przym. łyżkowy
Wiktionary
1. mała łyżka;
2. zawartość łyżeczki;
3. narzędzie precyzyjne do wygładzania powierzchni
4. instrument medyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łyżka
(1.2) mała łyżka
(1.3) porcja substancji nabrana łyżeczką (1.2)
Wiktionary
Łyżeczka – jeden ze sztućców zastawy stołowej, zwykle używana do mieszania herbaty lub kawy.
Łyżeczka jest również jedną ze zwyczajowych jednostek objętości oraz, pośrednio, także masy, a także miarką do ich odmierzania. Jest jedną z jednostek używanych w przepisach kulinarnych, ale także w innych recepturach stosowanych w gospodarstwie domowym. W przypadku produktów sypkich stosowane są m.in. takie określenia, jak: „płaska łyżeczka”, lub „z czubem”. Podobnie w domowej aptece jest jednostką do odmierzania lekarstw. Zwykle w powyższych zastosowaniach chodzi o „przeciętną” łyżeczkę do mieszania herbaty, której pojemność nie jest precyzyjnie określona. Z tego powodu wiele firm farmaceutycznych dołącza do leków specjalne łyżeczki pozwalające na dokładne odmierzanie porcji leków.
Wikipedia
(1.1) Jacusiu, jeszcze tylko dwie łyżeczki rosołku i będzie koniec obiadku.
(1.2) Na spodku obok filiżanki kawy leżała łyżeczka.
(1.3) Herbatę słodzę dwoma łyżeczkami cukru.
Wiktionary
IPA: wɨˈʒɛt͡ʃka, AS: u̯yžečka
Wiktionary
rzecz. łyżka ż., łycha ż., łyżeczkowanie n., łyżnik m., łyżkowiec m., łyżeczunia ż.
czas. łyżeczkować ndk.
przym. łyżkowy, łyżeczkowy, łyżeczkowaty
Wiktionary
(1.1) łyżeczunia
Wiktionary
usuwać łyżeczką chirurgiczną zniszczoną lub chorą tkankę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łyżeczkować.
Wiktionary
rzecz. wyłyżeczkowanie n., łyżeczka ż., łyżka ż.
czas. łyżeczkować ndk., wyłyżeczkować dk.
przym. łyżkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z łyżeczką, dotyczący łyżeczki
Wiktionary
rzecz. łyżeczka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: łyżwa
SJP.pl
1. przedmiot do spożywania pokarmów, przede wszystkim płynnych; zawartość takiej łyżki;
2. część koparki służąca do czerpania i przenoszenia materiału;
3. narzędzie wiertnicze wykorzystywane w górnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. rodzaj sztućca, narzędzie do nabierania pokarmów płynnych lub półpłynnych
(1.2) miara objętości substancji mieszczącej się w łyżce (1.1)
(1.3) techn. część maszyny budowlanej służąca do czerpania i przenoszenia materiałów, przeważnie sypkich
(1.4) miara objętości substancji mieszczącej się w łyżce (1.3)
(1.5) łow. ucho zwierzyny płowej, także muflona, kozicy, żubra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łyżkę stołową należy umieścić po prawej stronie talerza.
(1.2) Zjedz chociaż dwie łyżki zupy!
(1.5) Sarna dostrzegła w gęstwinie ruch i czujnie nastawiła swe łyżki.
Wiktionary
IPA: ˈwɨʃka, AS: u̯yška
Wiktionary
rzecz. łyżeczkowanie n., łyżkarstwo n., łyżkarz mos., łyżnik m., łyżkowiec m.
:: zdrobn. łyżeczka ż., łyżunia ż.
:: zgrub. łycha ż., łyżczysko n.
czas. łyżkować ndk., łyżeczkować ndk.
przym. łyżkowy
Wiktionary
(1.1) pot. żart. wiosło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. produkowanie łyżek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łemkowie trudnili się łyżkarstwem.
Wiktionary
rzecz. łyżka ż., łyżkarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. osoba wytwarzająca łyżki
Wiktionary
(1.1) Zarówno mój dziad jak i ojciec byli łyżkarzami.
Wiktionary
rzecz. łyżka ż., łyżkarstwo n.
Wiktionary
biegus łyżkodzioby - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych
SJP.pl
w górnictwie: usuwać urobek za pomocą łyżki wiertniczej
SJP.pl
podobny kształtem do łyżki
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ryb z rzędu jesiotrokształtnych
SJP.pl
Wiosłonosowate, łyżkowce, jesiotry wiosłonose (Polyodontidae) – rodzina słodkowodnych, rzadziej słonawowodnych ryb promieniopłetwych z rzędu jesiotrokształtnych (Acipenseriformes). Występują w Ameryce Północnej. Są poławiane dla smacznego mięsa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj sztućca, połączenie łyżki i widelca;
Wiktionary
Łyżkowidelec (ang. spork) – narzędzie należące do kategorii sztućców, powstałe jako modyfikacja łyżki na końcu której wycięto zęby upodabniające je do widelca. Łyżkowidelce są zazwyczaj używane na kempingu przez turystów w czasie rajdów czy wycieczek rowerowych.
Wikipedia
IPA: ˌwɨʃkɔvʲiˈdɛlɛt͡s, AS: u̯yškovʹidelec
Wiktionary
(1.1) widłyżka, łyżkelec
Wiktionary
przedstawiciel rodziny ryb z rzędu jesiotrokształtnych
SJP.pl
przymiotnik od: łyżka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z łyżką, dotyczący łyżki (sztućca)
(1.2) techn. związany z łyżką, dotyczący łyżki koparki
(1.3) mający kształt lub przekrój łyżki
Wiktionary
(1.2) [...] ekipa wodociągowców szybko wykopała za pomocą koparki łyżkowej głęboki dół.
Wiktionary
rzecz. łyżka ż., łycha ż., łyżczysko n., łyżeczka ż., łyżunia ż., łyżeczkowanie n., łyżnik m., łyżkowiec m.
czas. łyżkować ndk., łyżeczkować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w domach wiejskich: drewniana półeczka z otworami na łyżki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) półeczka z drewna z otworami na sztućce
Wiktionary
Łyżnik – półka służąca do zawieszania łyżek.
Łyżniki występowały w całej Polsce. Były różnej konstrukcji: z pojedynczej listwy, szafeczkowe, lub dwu, oraz trzy-poziomowe.
Łyżniki – pośród pozostałych przedmiotów domowych – były najbardziej zróżnicowane i bardzo bogato zdobione. Przeważały ornamenty geometryczne, rzadziej motywy roślinne, brzegi były profilowane. Listwa zasłaniająca właściwą osadkę na łyżki zdobiona była ornamentem w układzie pasowym w kilku rzędach.
Wikipedia
rzecz. łyżeczka ż., łyżka ż.
przym. łyżkowy
Wiktionary
(zazwyczaj w lm - łyżwy) metalowa, wąska płoza służąca do jazdy na lodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. stalowa, wąska płoza przymocowana do wysokiego, sztywnego buta, służąca do jazdy po lodzie;
Wiktionary
Łyżwy – sprzęt sportowy służący do przemieszczania się po lodzie, którego podstawowym elementem są metalowe płozy przymocowywane do butów. Wykorzystuje się je w celach sportowo-wyczynowych, rekreacyjnych bądź także transportowych. Sporty wykorzystujące łyżwy określa się mianem łyżwiarstwa.
Wikipedia
IPA: ˈwɨʒva, AS: u̯yžva
Wiktionary
rzecz. łyżwiarz, łyżwiarka, łyżwiarstwo, łyżewka
przym. łyżwiarski, łyżwowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: łyżwiarka
Wiktionary
rzecz. łyżwiarka ż.
Wiktionary
1. kobieta jeżdżąca na łyżwach;
2. środowiskowo: narciarka biegowa specjalizująca się w technice łyżwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta lub dziewczyna, która uprawia łyżwiarstwo
Wiktionary
Łyżwiarz – osoba poruszająca się na łyżwach po tafli lodu, zwanej lodowiskiem, bądź osoba uprawiająca łyżwiarstwo. Łyżwiarz porusza się tak samo jak wrotkarz, a jedyną różnicą w sposobie jazdy jest specjalne obuwie, jak i powierzchnia po której się porusza. Ze względu na różne dziedziny łyżwiarstwa, wśród łyżwiarzy zawodowych można wyróżnić m.in. łyżwiarzy figurowych wraz z tanecznymi i synchronicznymi, wyścigowych oraz hokeistów
Wikipedia
IPA: wɨʒˈvʲjarka, AS: u̯yžvʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. łyżwa ż., łyżwiarstwo n.
:: fm. łyżwiarz m.
przym. łyżwiarski
Wiktionary
przymiotnik od: łyżwiarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. dotyczący łyżwiarstwa lub łyżwiarza
Wiktionary
(1.1) Mój syn bierze udział w zawodach łyżwiarskich.
Wiktionary
IPA: wɨʒˈvʲjarsʲci, AS: u̯yžvʹi ̯arsʹḱi
Wiktionary
rzecz. łyżwiarstwo n., łyżwiarz m., łyżwiarka ż., łyżwa ż.
Wiktionary
dyscyplina sportowa; jazda na łyżwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. zbiór dyscyplin sportowych, w których zawodnik porusza się po lodzie za pomocą łyżew;
Wiktionary
Łyżwiarstwo – grupa dyscyplin sportowych i rekreacyjnych, w których zawodnik porusza się po lodzie na specjalnych stalowych płozach (ostrza), przymocowanych do butów, zwanych łyżwami. Zarówno łyżwy, jak i same buty, różnią się między sobą, w zależności od dyscypliny, do jakiej są wykorzystywane.
Wikipedia
IPA: wɨʒˈvʲjarstfɔ, AS: u̯yžvʹi ̯arstfo
Wiktionary
rzecz. łyżwa ż., łyżwiarz m., łyżwiarka ż.
przym. łyżwiarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba jeżdżąca na łyżwach, także zawodnik wyczynowo uprawiający łyżwiarstwo;
Wiktionary
Łyżwiarz – osoba poruszająca się na łyżwach po tafli lodu, zwanej lodowiskiem, bądź osoba uprawiająca łyżwiarstwo. Łyżwiarz porusza się tak samo jak wrotkarz, a jedyną różnicą w sposobie jazdy jest specjalne obuwie, jak i powierzchnia po której się porusza. Ze względu na różne dziedziny łyżwiarstwa, wśród łyżwiarzy zawodowych można wyróżnić m.in. łyżwiarzy figurowych wraz z tanecznymi i synchronicznymi, wyścigowych oraz hokeistów
Wikipedia
IPA: ˈwɨʒvʲjaʃ, AS: u̯yžvʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. łyżwa ż., łyżwiarstwo n.
:: fż. łyżwiarka ż.
przym. łyżwiarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wrotka, w której kółka umieszczone są w jednym szeregu; roller
SJP.pl
kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; rolkarka, rolkowiczka, rollerka
SJP.pl
osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkowiec, rolkowicz, roller, rolkarz, rolkowiec
SJP.pl
wrotka, w której kółka umieszczone są w jednym szeregu; roller
SJP.pl
Łyżworolki (wrotki jednośladowe) – sprzęt sportowy i rekreacyjny mający postać kółek mocowanych do butów w sposób trwały w jednym rzędzie, analogicznie do płozy w łyżwach (stąd nazwa).
Wikipedia
osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkarz, rolkowicz, roller, rolkarz, rolkowiec
SJP.pl
rzadko: łyżworolka - wrotka, w której kółka umieszczone są w jednym szeregu; roller
SJP.pl
przymiotnik od: łyżwa
SJP.pl
(zazwyczaj w lm - łyżwy) metalowa, wąska płoza służąca do jazdy na lodzie
SJP.pl
Łyżwy – sprzęt sportowy służący do przemieszczania się po lodzie, którego podstawowym elementem są metalowe płozy przymocowywane do butów. Wykorzystuje się je w celach sportowo-wyczynowych, rekreacyjnych bądź także transportowych. Sporty wykorzystujące łyżwy określa się mianem łyżwiarstwa.
Wikipedia
kropla słonawej, wodnistej cieczy wydostającej się z oka głównie w czasie płaczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kłamstwo
Wiktionary
Łza, ciecz łzowa – substancja nawilżająca, oczyszczająca, zabezpieczająca (przed zarazkami) powierzchnię rogówki i spojówki oka. Składa się głównie z wody, niewielkiej ilości soli (chlorku sodu) oraz białek, w tym substancji bakteriobójczych (lizozym, defensyny). Przezroczysta ciecz łzowa produkowana jest przez gruczoły łzowe. Rozprowadzanie jej odbywa się podczas mrugania powiekami. Występujący w normalnych warunkach nadmiar cieczy łzowej w sposób niezauważalny doprowadzany jest do jamy nosowej kanalikami łzowymi w powiekach.
Wikipedia
IPA: wʒa, AS: u̯ža
Wiktionary
przym. łżywy
Wiktionary
(1.1) war. łeż
Wiktionary
o oczach: wydzielać łzy w większej ilości niż zwykle, z powodu choroby, przemęczenia, podrażnienia przez coś (dym, ciało obce)
SJP.pl
czasownik
(1.1) o oczach: wydzielać nadmiernie łzy
Wiktionary
(1.1) Moje oczy zawsze łzawią, gdy kroję cebulę.
Wiktionary
IPA: ˈwzavʲit͡ɕ, AS: u̯zavʹić
Wiktionary
rzecz. łezka ż., łza ż., łzawienie n., łzawość ż., łzawnica ż.
przym. łzawy, łzowy
przysł. łzawo
Wiktionary
1. łzawnica ogrodowa - azjatycki gatunek trawy; łzawica łzy Hioba, proso jerozolimskie;
2. w starożytności: naczynie przeznaczone symbolicznie do przechowywania łez przelanych na czyimś grobie; łzawnica, łzawnik
SJP.pl
Łzawnica ogrodowa, łzawnica łzy Hioba, koiks łzy Hioba, proso jerozolimskie (Coix lacryma-jobi) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jest to jednoroczna trawa pochodząca z południowej Azji. Uprawiana jako ozdobna dla dużych ziarniaków, z których wyrabiane są korale i różańce. W środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych uprawiana pod szkłem lub w pojemnikach. Dla wydania nasion wymaga długiego i gorącego okresu wegetacyjnego.
Wikipedia
przestarzale o oczach: zachodzić łzami; łzawić
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: łzawo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|łzawić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. łzawić
rzecz. łza ż., łzawnica ż.
przym. łzawy, łzowy
Wiktionary
w starożytności: naczynie przeznaczone symbolicznie do przechowywania łez przelanych na czyimś grobie; łzawnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. starożytne naczynie przeznaczone do symbolicznego przechowywania łez przelanych na czyimś grobie
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Coix|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych;
(1.3) bot. roślina z rodzaju łzawnica (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. łza ż., łzawienie n., załzawienie n., łzawnik m., łezka ż.
czas. łzawić ndk., załzawić dk.
przym. łzowy, łzawy
przysł. łzawo
Wiktionary
(1.1) łzawnik
Wiktionary
1. w starożytności: naczynie przeznaczone symbolicznie do przechowywania łez przelanych na czyimś grobie; łzawnica
2. rowek lub podcięcie w spodzie elementu wystającego poza lico ściany, zapobiegające ściekaniu wody po ścianie
SJP.pl
Dacrymyces Nees (łzawnik) – rodzaj grzybów należący do rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z typu podstawczaków
SJP.pl
Łzawnikowate (Dacrymycetaceae J. Schröt.) – rodzina grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota).
Wikipedia
o cechach łzawnikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
łatwość wywoływania łez; ckliwość
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: łzawy
SJP.pl
powodujący wzruszenie, wylewanie łez
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przepełniony smutkiem, żalem
(1.2) wywołujący łzy
(1.3) iron. o czymś co przesadnie działa środkami wywołującymi łzy, wzruszenie, żal, współczucie
Wiktionary
rzecz. łza ż., łezka ż., łzawnica ż., łzawnik mrz., łzawienie n., załzawienie n.
czas. łzawić ndk., załzawić dk.
przym. łzowy
przysł. łzawo
Wiktionary
(1.3) ckliwy, rzewny
Wiktionary
określenia polityków opozycyjnych uprawiających zdaniem rządu Jarosława Kaczyńskiego kłamliwą propagandę; łżeelita
SJP.pl
fałszywy dziennik
SJP.pl
określenia polityków opozycyjnych uprawiających zdaniem rządu Jarosława Kaczyńskiego kłamliwą propagandę; łże-elita
SJP.pl
wiele płynących łez
SJP.pl
przymiotnik od: łza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z łez, dotyczący łzy, łzawienia
Wiktionary
rzecz. łza ż., łzawnica ż., łzawnik mrz., łzawienie n., załzawienie n., łezka ż.
czas. łzawić ndk., załzawić dk.
przym. łzawy
przysł. łzawo
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = łojotokowe zapalenie skóry
Wiktionary
kropla słonawej, wodnistej cieczy wydostającej się z oka głównie w czasie płaczu
SJP.pl
Łzy – polski zespół muzyczny grający muzykę z gatunku pop-rock, założony w 1996 w Pszowie.
Zespół wydał osiem albumów studyjnych, z czego dwa – W związku z samotnością (2000) i Nie czekaj na jutro (2003) – uzyskały status platynowej płyty za wysoką sprzedaż w Polsce. Do największych przebojów grupy należą utwory: „Agnieszka już dawno...”, „Narcyz się nazywam”, „Jestem jaka jestem”, „Oczy szeroko zamknięte”, „Gdybyś był” oraz „Puste słowa”.
Wikipedia
staropolska nazwa miesiąca kwietnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kwiecień
Wiktionary
IPA: ˈwʒɨkfʲjat, AS: u̯žykfʹi ̯at
Wiktionary
(1.1) łudzikwiat
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. kłamliwy, fałszywy
(1.2) stpol. podstępny
Wiktionary
IPA: ˈwʒɨvɨ, AS: u̯žyvy
Wiktionary
rzecz. łża
czas. łżeć
Wiktionary