dawniej: narty
SJP.pl
Ski – miasto w Norwegii w okręgu Akershus w gminie Nordre Follo. Do 2020 stanowiło również osobną gminę.
Ski jest drugim co do wielkości miastem w Akershus po Oslo, zamieszkanym przez 19 357 osób (dane z 2017 roku).
Wikipedia
narciarstwo wysokogórskie; skialpinizm
SJP.pl
1) światłocień wprowadzony po raz pierwszy do malarstwa greckiego w drugiej połowie V wieku p.n.e. przez Apollodorosa z Aten. Technika ta polega na takim zestawieniu barw obok siebie, że z daleka dawały wyobrażenie trójwymiarowości.
2) kierunek w malarstwie greckim (malarstwo światłocieniowe, iluzjonistyczne) rozwijający się od końca V wieku p.n.e.
Wikipedia
[czytaj: ski-alpinista] osoba uprawiająca narciarstwo wysokogórskie
SJP.pl
[czytaj: ski-alpinistka] kobieta uprawiająca narciarstwo wysokogórskie
SJP.pl
[czytaj: ski-alpinizm] narciarstwo wysokogórskie; ski-alpinizm
SJP.pl
Skialpinizm, narciarstwo wysokogórskie – rodzaj sportu narciarskiego, w którym zawodnicy podchodzą i zjeżdżają na nartach oraz nierzadko używają umiejętności i sprzętu alpinistycznego podczas ścigania się w terenie górskim. Wyróżnia się także dyscyplinę sprinterską, w której zawodnicy ścigają się po krótkiej specjalnie przygotowanej sztucznej trasie, zawierającej zazwyczaj kilka podbiegów, odcinków specjalnych w rakach i nartami na plecach oraz zjazdów.
Wikipedia
urządzenie wykorzystujące wiązkę światła odbitą od lusterka, które pozwala zbadać wielkość wady wzroku
SJP.pl
metoda badania wad wzroku, polegająca na obserwacji cienia poruszającego się w obrębie źrenicy przy oświetleniu oka za pomocą wziernika - skiaskopu; retinoskopia
SJP.pl
[czytaj: skjatlon] konkurencja w biegach narciarskich złożona z dwóch części pokonywanych różnymi stylami; bieg łączony
SJP.pl
lampa elektronopromieniowa o ekranie tenebrescencyjnym
SJP.pl
1. wąski, wybrzuszony pas gleby tworzący się podczas orania
2. regionalnie: kromka chleba, pajda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grubo ukrojona kromka chleba
(1.2) wąski pas gleby podcięty przez pług, odwrócony i odłożony na bok w czasie orki
(1.3) gw-pl|Poznań. kradzież
Wiktionary
Skiba – wąski pas roli podcięty lemieszem pracującego pługa, odwrócony i odłożony na bok w czasie orki. Pługi tradycyjne odkładają skiby tylko w jedną stronę - w prawo, natomiast pługi obracalne i wahadłowe - w prawo lub w lewo, dzięki czemu można wykonać orkę jednostronną.
Wikipedia
(1.1) Dobre mięso przyprawione odpowiednio do smaku, a do tego gruba skiba chleba z masłem.
(1.2) Właśnie co dopiero odwalił na cały lemiesz sąsiadowi skibę i stając obejrzał się, czy ta kto nie idzie.
Wiktionary
IPA: ˈsʲciba, AS: sʹḱiba
Wiktionary
rzecz. zdrobn. skibka
czas. skibać
przym. dwuskibowy
Wiktionary
(1.1) pajda
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. - kraść
Wiktionary
rzecz. skibanie n., skiba
Wiktionary
(1.1) kroić, zob. też kraść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skibać.
Wiktionary
czas. skibać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: skibajk] rower przeznaczony do jazdy po terenach wysokogórskich
SJP.pl
Skibin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Radziejów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Skibiński (forma żeńska: Skibińska; liczba mnoga: Skibińscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 8913 osób.
Mężczyźni o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: skiba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. kromka chleba
Wiktionary
(1.1) Ułatwiało to życie roznoszącym chleb kalifaktorom, bo tak przygotowane porcje nie rozlatywały się na drobne kawałki, a i nikt z więźniów nie mógł mieć pretensji, że dostał mniej skibek od innego.
Wiktionary
rzecz. skiba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Skibno (do 1945 niem.: Schübben) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów.
Według danych z 30 czerwca 2003 r. wieś miała 761 mieszkańców.
Skibno położone jest przy linii kolejowej 202 (Gdańsk-Stargard, stacja kolejowa Skibno).
We wsi ryglowy dworek z II poł. XIX w.
Wikipedia
pojazd przeznaczony do jazdy na śniegu, stanowiący kombinację nart i roweru
SJP.pl
Skiboby – indywidualny sport zimowy, w którym zawodnik siedząc porusza się na pojeździe stanowiącym połączenie nart i roweru. Dodatkowo zawodnicy dysponują dwiema małymi nartami przymocowanymi do butów, które pomagają im utrzymać stabilność podczas jazdy. Zawody skibobowe rozgrywane są w slalomie, gigancie i supergigancie.
Wikipedia
dyscyplina sportowa - jazda na czas na skibobie
SJP.pl
osiewnik skibowiec - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
przymiotnik od: skiba
SJP.pl
autobus dowożący narciarzy do wyciągów
SJP.pl
potocznie: skichać się - mimowolnie oddać kał; zesrać się
SJP.pl
taki, który się skichał (mimowolnie oddał kał); zesrany
SJP.pl
[czytaj: skikros] wyścigi narciarskie rozgrywane na trasie zjazdowej
SJP.pl
Skicross (także skiercross, skier-X) – jedyna konkurencja narciarska polegająca na bezpośrednich wyścigach narciarzy alpejskich, jadących czwórkami (lub szóstkami) na jednej, specjalnie przygotowanej trasie zjazdowej.
Wikipedia
Skidniów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Kotla.
Wikipedia
[czytaj: skiDU] sanie motorowe na gąsienicach
SJP.pl
Skidoo – opuszczone miasto w stanie Kalifornia na terenie Parku Narodowego Dolina Śmierci. Sławne na początku XX wieku, gdy w okolicach odkryto złoto. Mieszkańcy odeszli po kilku latach. Nie pozostały żadne budynki w stanie używalności. Resztki są czasem odwiedzane przez pasjonatów miast duchów.
Wikipedia
Skidziń (do 2009 Skidzin) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Brzeszcze.
Wikipedia
Skieblewo (biał. Скеблева, lit. Skieblevas) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Lipsk.
W okresie II RP siedziba wiejskiej gminy Kurjanka w powiecie augustowskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
taki, który skiepściał
SJP.pl
potocznie:
1. zepsuć, zrobić coś źle;
2. skiepścić się - pogorszyć się, zepsuć się
SJP.pl
1. potocznie: stać się kiepskim; zmizernieć, zbiednieć;
2. gwarowo: stracić rozum; zgłupieć
SJP.pl
potocznie:
1. czynić coś kiepskim, nieciekawym;
2. skiepszczać się - stawać się kiepskim, pogarszać się
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Skierbieszów – wieś w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w dolinie rzeki Wolicy, na terenie Działów Grabowieckich.
Miejscowość jest sołectwem, siedzibą władz gminy Skierbieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1408 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Skierbieszowa
SJP.pl
mieszkanka Skierbieszowa
SJP.pl
przymiotnik od: Skierbieszów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. kresowe pastuch
Wiktionary
(1.1) Skierdż (po koroniarsku: pastuch), który już zdążył dobiec, postawił na chwiejne nóżki małe wilgotne cielątko.
Wiktionary
IPA: sʲcɛrt͡ʃ, AS: sʹḱerč
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: skra
SJP.pl
Skierka – rodzaj grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) miasto powiatowe w Polsce, we wschodniej części województwa łódzkiego;
Wiktionary
Skierniewice – miasto na prawach powiatu, położone na Równinie Łowicko-Błońskiej, w połowie drogi między Warszawą a Łodzią, w województwie łódzkim. Miasto było stolicą województwa skierniewickiego w latach 1975–1998.
Miasto położone jest w dorzeczu Wisły, na Nizinie Środkowomazowieckiej, w południowej części Równiny Łowicko-Błońskiej. Skierniewice były miastem duchownym arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Sławomir i jestem kolejarzem ze Skierniewic.
Wiktionary
rzecz. skierniewiczanin m., skierniewiczanka ż., SKC n., Skierki nmos., Skierniewickie n., Skierniewka ż.
przym. skierniewicki, podskierniewicki
skr. SKC
Wiktionary
(1.1) skr. SKC n.; pot. Skierki nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: Skierniewice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Skierniewicami, dotyczący Skierniewic, pochodzący ze Skierniewic
Wiktionary
rzecz. Skierniewice nmos., Skierniewickie n., skierniewiczanin mos., skierniewiczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Skierniewice
SJP.pl
mieszkaniec Skierniewic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Skierniewic
(1.2) osoba pochodząca z Skierniewic, urodzona w Skierniewicach
Wiktionary
IPA: ˌsʲcɛrʲɲɛvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: sʹḱerʹńevʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Skierniewice nmos., SKC n., Skierki nmos.
:: fż. skierniewiczanka ż.
przym. skierniewicki, podskierniewicki
skr. SKC
Wiktionary
mieszkanka Skierniewic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Skierniewic
(1.2) kobieta pochodząca z Skierniewic, urodzona w Skierniewicach
Wiktionary
IPA: ˌsʲcɛrʲɲɛvʲiˈt͡ʃãnka, AS: sʹḱerʹńevʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Skierniewice nmos.
:: fm. skierniewiczanin m.
przym. skierniewicki
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. nadać czemuś odpowiedni kierunek
2. skierować się - udać się w określonym kierunku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kierować)
(1.1) nadać czemuś określony kierunek; wysłać coś w jakimś kierunku, w określoną stronę
czasownik zwrotny
(2.1) udać się dokądś
Wiktionary
(1.1) Skierowałem chorego do sanatorium.
(1.1) Skierował wzrok na ścianę.
Wiktionary
IPA: sʲcɛˈrɔvat͡ɕ, AS: sʹḱerovać
Wiktionary
rzecz. kierowca mos., kierownica ż., skierowanie, kierunek
czas. kierować
przym. kierowniczy
Wiktionary
(1.1) zwrócić
Wiktionary
polecenie na piśmie wydane w celu przyjęcia kogoś przez wymienioną placówkę, instytucję; także pismo zawierające takie polecenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj pisemnego polecenia przyjęcia kogoś przez określoną placówkaacówkę
(1.2) odczasownikowy od|skierować.
Wiktionary
Skierowanie - z reguły pisemna dyspozycja lekarska (lub innego, uprawnionego na mocy ustawy, pracownika medycznego), często w sformalizowanej formie:
Wikipedia
(1.1) Dostałem skierowanie do sanatorium rehabilitacji onkologicznej.
(1.1) Po chwili miałem skierowanie do urologa.
(1.1) Dość częstym błędem [...] jest pomijanie w skierowaniach na badania lekarskie czynności pracy na wysokości powyżej 1 m.
Wiktionary
IPA: ˌsʲcɛrɔˈvãɲɛ, AS: sʹḱerovãńe
Wiktionary
rzecz. kierunek m., kierowanie n., kierowca mos.
czas. skierować, kierować
Wiktionary
1. nadawać czemuś odpowiedni kierunek
2. skierowywać się - udawać się w określonym kierunku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skiełbasić się - potocznie:
1. zmącić się, zagmatwać się, skomplikować się;
2. zepsuć się, pogorszyć się
SJP.pl
potocznie: taki, który się skiełbasił
SJP.pl
1. o nasionach, roślinach: wypuścić pierwsze pędy; wykiełkować, zakiełkować;
2. spowodować szybkie wytworzenie pędów nasion, bulw, kłączy;
3. powstać jako zalążek czegoś w określonym miejscu lub czasie; wykiełkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) doprowadzić do wypuszczenia pędów
Wiktionary
1. o nasionach, roślinach: wypuszczać pierwsze pędy; kiełkować;
2. powodować szybkie wytworzenie pędów nasion, bulw, kłączy
SJP.pl
skiff;
1. rodzaj łodzi sportowej przeznaczonej dla jednej osoby, wyposażonej w jedną parę długich wioseł;
2. wyścigi na łodziach o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
skif;
1. rodzaj łodzi sportowej przeznaczonej dla jednej osoby, wyposażonej w jedną parę długich wioseł;
2. wyścigi na łodziach o tej samej nazwie
SJP.pl
wioślarka specjalizująca się w pływaniu skiffem; skifistka
SJP.pl
rodzaj muzyki rozrywkowej, szczególnie popularny w Wielkiej Brytanii w latach pięćdziesiątych
SJP.pl
Skiffle – rodzaj muzyki folk, z wpływami jazzu i bluesa, wykonywanej przeważnie na różnego rodzaju zaimprowizowanych instrumentach czy wręcz przedmiotach codziennego użytku, takich jak tara, grzebień czy garnek, a także banjo, harmonijka ustna i kazoo.
Wikipedia
sportowiec biorący udział w wyścigu skifów
SJP.pl
Skifista – osoba uprawiająca wioślarstwo w kategorii jedynek – łodzi jednoosobowych (dwuwiosłowych).
Do polskich skiffistów z największymi osiągnięciami sportowymi należą m.in.: Teodor Kocerka, Kajetan Broniewski, Roger Verey, Natan Węgrzycki-Szymczyk, Zdzisław Bromek.
Wikipedia
wioślarka specjalizująca się w pływaniu skifem; skiffistka
SJP.pl
[czytaj: skijering albo szisjering] sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skiring, skikjöring
SJP.pl
Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).
Wikipedia
[czytaj: skijering albo szisjering] sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skiring, skijöring
SJP.pl
Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).
Wikipedia
potocznie: podejść dokądś; skoczyć
SJP.pl
potocznie: umiejętność, zdolność
SJP.pl
Umiejętność (z ang. skill) – to obok współczynników typ danych liczbowych w grach fabularnych, opisujących postać gracza. Umiejętności określają jak zaawansowana jest w danej dziedzinie postać. Im większa jest wartość danej umiejętności, tym łatwiej jest wykonać postaci test związany z nią. Umiejętności dotyczą zasadniczo dziedzin, których można się nauczyć; ponadto zwykle łatwiej jest je zdobyć (lub zwiększyć ich poziom) niż współczynniki.
Wikipedia
[czytaj: skimbord] sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody; skimboarding
SJP.pl
Skimboarding (skimboard) – sport wodny polegający na jeździe (ślizgu) na desce po fali lub płytkiej warstwie wody.
Wikipedia
[czytaj: skimborder] osoba uprawiająca sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody
SJP.pl
[czytaj: skimbording] sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody; skimboard
SJP.pl
Skimboarding (skimboard) – sport wodny polegający na jeździe (ślizgu) na desce po fali lub płytkiej warstwie wody.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny rutowatych; skimmia
SJP.pl
[czytaj: skimer] urządzenie w bankomacie umożliwiające kopiowanie danych z paska magnetycznego lub chipa karty płatniczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. techn. urządzenie dokonujące nielegalnego skopiowania paska magnetycznego karty płatniczej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba dokonująca nielegalnego skopiowania paska magnetycznego karty płatniczej
Wiktionary
Skimming – przestępstwo polegające na nielegalnym skopiowaniu zawartości paska magnetycznego karty płatniczej bez wiedzy jej posiadacza w celu wytworzenia kopii i wykonywania nieuprawnionych płatności za towary i usługi lub wypłat z bankomatów. Obecnie skimming wymierzony jest także w karty chipowe z układami niechronionej klasy SDA, jak i układami klasy DDA uchodzącymi za bezpieczniejsze. Ponieważ skopiowana karta w elektronicznych systemach bankowych zachowuje się jak karta oryginalna, wszystkie operacje wykonane przy jej pomocy odbywają się kosztem posiadacza oryginalnej karty i obciążają jego rachunek.
Wikipedia
(1.1) Policjanci zabezpieczyli skimmer znaleziony w bankomacie przy poczcie.
(2.1) Szajkę skimmerów pochwycili katowiccy stróże prawa.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny rutowatych; skimia
SJP.pl
Skimmia (Skimmia) – rodzaj roślin z rodziny rutowatych. Obejmuje 7 gatunków. Występują w cieplejszych regionach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej – od Afganistanu, poprzez Himalaje po Japonię, na południu sięgając po Wietnam i Filipiny. Najbardziej zróżnicowane na obszarze Chin. Rosną w różnych zbiorowiskach leśnych, kwiaty zapylane są przez pszczoły. Rośliny zawierają alkaloidy. Wszystkie części rośliny rozgniecione wydzielają ostry aromat.
Wikipedia
[czytaj: skiming] nielegalne kopiowanie danych z paska magnetycznego lub chipa karty płatniczej w celu dokonywania nielegalnych transakcji
SJP.pl
Skimming – przestępstwo polegające na nielegalnym skopiowaniu zawartości paska magnetycznego karty płatniczej bez wiedzy jej posiadacza w celu wytworzenia kopii i wykonywania nieuprawnionych płatności za towary i usługi lub wypłat z bankomatów. Obecnie skimming wymierzony jest także w karty chipowe z układami niechronionej klasy SDA, jak i układami klasy DDA uchodzącymi za bezpieczniejsze. Ponieważ skopiowana karta w elektronicznych systemach bankowych zachowuje się jak karta oryginalna, wszystkie operacje wykonane przy jej pomocy odbywają się kosztem posiadacza oryginalnej karty i obciążają jego rachunek.
Wikipedia
obniżenie jakości oferowanych produktów i usług przy jednoczesnym zachowaniu lub wzroście ceny
SJP.pl
przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinhead, skinhed
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek subkultury skinhead
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sʲcĩn, AS: sʹḱĩn
Wiktionary
rzecz. skinhead m.
:: zdrobn. skinio m.
przym. skinowski, skinheadzki
Wiktionary
(1.1) oi, skinhead, łysol, skinio
Wiktionary
poruszyć ręką lub głową, wyrażając coś, np. aprobatę, witając się lub żegnając; kiwnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) uczynić ruch głową lub ręką na znak czegoś, zwłaszcza na znak zgody, przyzwolenia, powitania lub pożegnania;
Wiktionary
(1.1) Erec skinął głową. Oczy zaszły mu łzami, gdy usłyszał słaby głos swego ojca.
Wiktionary
rzecz. skinienie n., skinięcie n., skiwnięcie n.
czas. skiwnąć dk., skiwać ndk.
Wiktionary
(1.1) kiwnąć, przytaknąć
Wiktionary
środowiskowo: młoda dziewczyna należąca do grupy skinów
SJP.pl
[czytaj: skinhed] przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skin, skinhed
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kontrkultura młodzieżowa powstała pod koniec lat 60., charakteryzująca się wygolonymi lub krótko ostrzyżonymi fryzurami jej członków;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) męski członek kontrkultury skinhead (1.1)
Wiktionary
Skinhead – subkultura młodzieżowa powstała w latach 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii. Jej nazwa wywodzi się od charakterystycznych dla tej grupy wygolonych głów lub bardzo krótkich włosów (ang. skinhead, połączenie wyrazów skin, czyli „skóra”, i head, czyli „głowa”). O jej reprezentantach, skinheadach, mówi się też w skrócie: skini.
Wikipedia
rzecz. skin m., skinio m.
przym. skinheadzki, skinowski
Wiktionary
(1.1) 69
(2.1) skin, skinio, łysol, łysy
Wiktionary
[czytaj: skinhedka] przedstawicielka podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznająca albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinka, skinhedka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla subkultury skinheadów
Wiktionary
(1.1) Troszkę mi się kojarzy z balladami skinheadowych zespołów…
Wiktionary
→ skinhead; skinhedzki, skinheadowski, skinhedowski, skinowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze skinheadami, dotyczący skinheadów
Wiktionary
(1.1) Siedem osób z grupy skinheadzkiej zostało wylegitymowanych przez policję.
Wiktionary
rzecz. skinhead n./m., skin m., skinio m.
przym. skinowski
Wiktionary
(1.1) skinowski, skinheadowy
Wiktionary
przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skin, skinhead
SJP.pl
przedstawicielka podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznająca albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinka, skinheadka
SJP.pl
poruszyć ręką lub głową, wyrażając coś, np. aprobatę, witając się lub żegnając; kiwnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieznaczne kiwnięcie głową, ręką lub palcem na znak czegoś, odczasownikowy od|skinąć.
Wiktionary
Skinienie głową – gest, który w większości kultur oznacza przyzwolenie, zgodę, a także powitanie.
Są jednak kręgi kulturowe, gdzie gest ten ma zgoła odmienne znaczenie, jak to ma miejsce w Bułgarii, Turcji, Albanii, Grecji lub w Indiach, gdzie oznacza zaprzeczenie.
Wikipedia
(1.1) Na jej skinienie podszedłem do stołu.
Wiktionary
IPA: sʲcĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: sʹḱĩńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. skinięcie n.
czas. skinąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. żart. o skinheadzie
Wiktionary
rzecz. skinhead n./m., skin m.
przym. skinheadzki, skinowski
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: skini] o kroju: dokładnie dopasowany do sylwetki
SJP.pl
pogardliwie: skinhead
SJP.pl
pogardliwie: skinheadowski
SJP.pl
→ skin; skinheadzki, skinhedzki, skinheadowski, skinhedowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze skinami (skinheadami), dotyczący skinów
Wiktionary
(1.1) (…) trzeba było odbyć kilka rozmów telefonicznych, w tym przejść coś na kształt egzaminu ze znajomości skinowskich zespołów.
Wiktionary
rzecz. skinhead n./m., skin m., skinio m.
przym. skinheadzki
Wiktionary
(1.1) skinheadzki, skinheadowy
Wiktionary
organizm roślinny lub organizm zwierzęcy znajdujący optymalne warunki do życia w miejscach zacienionych; organizm cieniolubny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. organizm cieniolubny
Wiktionary
o organizmach roślinnych i zwierzęcych: żyjący w miejscach dużego zacienienia
SJP.pl
roślina przystosowana do życia i najlepiej rozwijająca się w warunkach dużego zacienienia, np. przytulia wonna, przylaszczka pospolita; roślina cieniolubna; skiofil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina preferująca miejsca ocienione
Wiktionary
(1.1) Skiofity mają liście z reguły duże, cienkie, bez nalotu woskowego i włosków.
Wiktionary
przewidywanie przyszłości za pośrednictwem duchów osób zmarłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżenie z pomocą duchów zmarłych
Wiktionary
przyrząd optyczny używany przy odczytach do rzucania na ekran powiększonych obrazów; scjoptykon
SJP.pl
duża skrzynia służąca do wyciągania urobku w kopalniach
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: skipas] karnet umożliwiający korzystanie z wyciągów w obrębie ośrodka narciarskiego i transportu między stokami, zwykle w postaci breloczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. turyst. karnet narciarski umożliwiający korzystanie z kilku wyciągów w obrębie kompleksu narciarskiego, czasem także z dodatkowych usług
Wiktionary
Skipass (j. ang: ski – narty i pass – przepustka) – nazwa karty identyfikacyjnej narciarza i jednocześnie karnetu umożliwiającego korzystanie z urządzeń w ośrodku narciarskim lub wielu ośrodkach narciarskich, m.in. z wielu wyciągów narciarskich, busów dowożących do wyciągów i wyposażenia rekreacyjnego (après-ski).
Wikipedia
(1.1) Skipassy sezonowe mogą być wykorzystane w dowolne dni w sezonie narciarskim.
Wiktionary
IPA: ˈsʲcipas, AS: sʹḱipas
Wiktionary
kapitan jachtu; skipper
SJP.pl
Skipper (skiper) – kapitan jachtu (szczególnie jednostek uczestniczących w regatach).
Wikipedia
przestarzale: wykipieć
SJP.pl
przestarzale: wykipieć
SJP.pl
[czytaj: skipjack] rodzaj amerykańskiej żaglówki do dragowania
SJP.pl
Okręty:
Wikipedia
przymiotnik od: skip
SJP.pl
[czytaj: skiper] kapitan jachtu; skiper
SJP.pl
Skipper (skiper) – kapitan jachtu (szczególnie jednostek uczestniczących w regatach).
Wikipedia
ćwiczenie gimnastyczne: bieg w miejscu z wysokim unoszeniem kolan
SJP.pl
dawniej w medycynie: rak
SJP.pl
Skirgiełło Olgierdowicz, lit. Skirgaila, imię chrzestne Iwan (ur. ok. 1354/1355, zm. przed 24 grudnia 1394 lub 23 grudnia 1396 w Kijowie) – namiestnik w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1386–1392/1394, książę kijowski 1392–1396.
Wikipedia
sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skikjöring, skijöring
SJP.pl
Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).
Wikipedia
rodzaj psychopatii cechujący się teatralnym zachowaniem, lekkomyślnością, samowolą i ryzykanctwem w warunkach normalnych, a wytrwałością i cierpliwością w trudnych sytuacjach życiowych
SJP.pl
osoba o nasilonych cechach skirtotymii
SJP.pl
Skirtotymia, inaczej typ histeroidalny – typ temperamentu opracowany przez polskiego psychiatrę Eugeniusza Brzezickiego jako uzupełnienie teorii konstytucjonalizmu Kretschmera. Jest to typ zbliżony do histeryka. Koncepcja skirtotymika została zawarta w dziele O potrzebie rozszerzenia typologii Kretschmera.
Wikipedia
Skirtotymia, inaczej typ histeroidalny – typ temperamentu opracowany przez polskiego psychiatrę Eugeniusza Brzezickiego jako uzupełnienie teorii konstytucjonalizmu Kretschmera. Jest to typ zbliżony do histeryka. Koncepcja skirtotymika została zawarta w dziele O potrzebie rozszerzenia typologii Kretschmera.
Wikipedia
potocznie:
1. spowodować zakwaszenie, sfermentowanie czegoś; ukisić, zakwasić;
2. popsuć;
3. skisić się:
a) sfermentować;
b) popsuć się
SJP.pl
potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy
SJP.pl
rzadko: skisnąć; potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy
SJP.pl
rzadko: skisnąć; potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy
SJP.pl
zepsuty pod wpływem fermentacji; skisły, skwaśniały
SJP.pl
potocznie: sfermentowany, skwaśniały, zepsuty
SJP.pl
sportowa konkurencja strzelecka, polegająca na strzelaniu do małych obiektów rzuconych w powietrze; skeet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. przerywnik muzyczny, wstawka między utworami, często na płytach z gatunku rap;
(1.2) archit. rel. odosobniona budowla, pustelnia dla mnichów prawosławnych prowadzących życie surowsze niż w monastyrach;
(1.3) sport. konkurencja strzelecka polegająca na strzelaniu (najczęściej śrutem z broni myśliwskiej) do małych obiektów rzucanych w powietrze
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) skeet
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|angielski|skit.
(1.2) etym|rosyjski|скит. → pustelnia < etym|grecki|Σκῆτις. → nazwa pustyni w Egipcie, gdzie chętnie osiedlali się mnisi greccy
(1.3) etym|angielski|skeet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.3) skeet shooting
źródła.
== skit (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-skit.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) skecz, satyra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sʲcit, AS: sʹḱit
Wiktionary
(1.3) skeet
Wiktionary
Skitno (niem. Skitten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
[czytaj: skitur] połączenie turystyki, nart biegowych i nart zjazdowych
SJP.pl
[czytaj: skituring] jazda na nartach zjazdowo-biegowych; skituring
SJP.pl
[czytaj: skituringowy] związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skituringowy, skiturowy, skitourowy
SJP.pl
[czytaj: skiturowiec] sportowiec uprawiający skitour; skiturowiec
SJP.pl
[czytaj: skiturowy] związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skituringowy, skitouringowy, skiturowy
SJP.pl
[czytaj: skitur] połączenie turystyki, nart biegowych i nart zjazdowych
SJP.pl
[czytaj: skiturystka] kobieta uprawiająca jazdę na nartach zjazdowo-biegowych; skiturystka
SJP.pl
przymiotnik od: skit
SJP.pl
potocznie: schować, ukryć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gwara. złodziejska: ukryć, schować
Wiktionary
rzecz. skitranie
czas. kitrać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skitrać.
Wiktionary
IPA: sʲciˈtrãɲɛ, AS: sʹḱitrãńe
Wiktionary
czas. skitrać, kitrać
Wiktionary
jazda na nartach zjazdowo-biegowych; skitouring
SJP.pl
związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skitouringowy, skiturowy, skitourowy
SJP.pl
sportowiec uprawiający skitour; skitourowiec
SJP.pl
związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skitouringowy, skituringowy, skitourowy
SJP.pl
narty zjazdowo-biegowe do uprawiania skituringu; skitoury
SJP.pl
kobieta uprawiająca jazdę na nartach zjazdowo-biegowych; skitourystka
SJP.pl
potocznie: skitłasić się - stłoczyć się w ciasnocie
SJP.pl
najwyższa karta atutowa w grze w taroka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) atutowa karta w grze w taroka, o najwyższej randze, z postacią błazna na awersie
Wiktionary
Joker (wym. „dżoker” czyli ang. żartowniś), dżoker – jedna z kart do gry, w niektórych grach karcianych (na przykład kierki) służy do zastępowania dowolnej innej karty. W standardowej brydżowej talii kart znajdują się dwa lub trzy jokery oprócz 52 kart zwykłych. Najczęściej spotykanym wizerunkiem na jokerze jest kolorowo ubrany błazen (trefniś, ang. joker od joke – „żart”, z łac. iocus czytaj jokus) w czapce z dzwoneczkami. Jokery oprócz wizerunku błazna bywają oznaczane w narożniku karty gwiazdką lub (niekiedy, jeśli nie koliduje to z oznaczeniem waleta) literą J; spotykane są też inne oznaczenia, na przykład znakiem dolara. Spośród trzech jokerów w talii zazwyczaj dwa są „czerwone” i jeden „czarny” (lub na odwrót, czasem występują trzy jokery w trzech różnych kolorach, na przykład czarny, czerwony i niebieski), przy czym różnica ta najczęściej widoczna jest tylko na oznaczeniu w narożniku karty. Czasem bywa, że wszystkie jokery są oznaczone jednakowym kolorem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) joker, dżoker, dżok
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== skiz (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) szkic, szkicować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) joker, dżoker, dżok
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) granitowa wysepka o powierzchni wygładzonej przez lodowiec i fale morskie, występująca u wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego; scher, skjor, szer, szkier
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) granitowa wysepka o powierzchni wygładzonej przez lodowiec i fale morskie, występująca u wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego; scher, skjer, szer, szkier
SJP.pl
zwymyślać kogoś przekleństwami; sprzeklinać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) książk. bardzo dosadnie kogoś przekląć
(1.2) rzad. wypowiedzieć przekleństwo
czasownik zwrotny dokonany skląć się
(2.1) przeklnąć w myślach
Wiktionary
(1.1) Obiecywali sobie, że sklną go, gdy tylko się pojawi.
(2.1) Kacper sklął się w duchu, za idiotyczną odzywkę, ale postanowił spróbować jeszcze raz.
Wiktionary
rzecz. sklęcie n.
czas. kląć ndk., kląć się ndk.
Wiktionary
(1.1) przekląć, zwymyślać
(1.2) zakląć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sklarować.
Wiktionary
czas. sklarować dk.
Wiktionary
1. zdefiniować w jakiejś dziedzinie kategorie, systematyczny podział na grupy;
2. przyporządkować elementy do określonych kategorii;
3. dokonać oceny według przyjętych kryteriów
SJP.pl
1. spoić, złączyć za pomocą kleju;
2. zebrać w całość, skomponować, ułożyć
SJP.pl
miejsce połączenia przedmiotów za pomocą kleju; spoina
SJP.pl
przymiotnik od: skleina
SJP.pl
łaczyć kilka przedmiotów za pomocą kleju lub innej substancji wiążącej
SJP.pl
przedmiot sklejony z papieru
SJP.pl
1. spoić, złączyć za pomocą kleju;
2. zebrać w całość, skomponować, ułożyć
SJP.pl
1. płyta sklejona z nieparzystej liczby fornirów; dykta
2. miejsce sklejenia dwu odcinków filmu, błony lub papieru fotograficznego
SJP.pl
Sklejka (potocznie dykta, z niem. Dickte) – materiał kompozytowy sklejony z krzyżujących się cienkich warstw drewna (obłogów). Zwykle składa się z nieparzystej ich liczby. Sklejki wytwarza się z różnych gatunków drewna, najczęściej z brzozy, olchy, sosny, rzadziej z buku lub z drzew egzotycznych. Wewnętrzne warstwy sklejki często są z innego, tańszego gatunku niż zewnętrzne.
Wikipedia
przymiotnik od: sklejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. szklanica
Wiktionary
(1.1) Libertyn ieden ktory bywał dobrey mysli, / S pięknemi sklenicami darować go przyszli.
Wiktionary
(1.1) współcz. szklanica
Wiktionary
1. pomieszczenie, w którym jest coś sprzedawane;
2. regionalnie: piwnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. pomieszczenie z wejściem od ulicy, gdzie sprzedaje się towary
(1.2) daw. gw-pl|Poznań., gw-pl|Górny Śląsk, Mazury. piwnica
(1.3) daw. sufit
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: sklepić
(2.2) 2. os. lp. rozk. od: sklepać
Wiktionary
Sklep – pomieszczenie przeznaczone na cele handlowe, którego wnętrze jest dostępne dla ogółu konsumentów.
Z punktu widzenia marketingu jest to miejsce prowadzenia merchandisingu, czyli wpływania na zachowania klientów poprzez wystrój pomieszczenia i sposób prezentacji towarów.
Wikipedia
(1.1) Nie będę więcej kupował w tym sklepie: znowu mi sprzedali zgniłe pomidory.
(1.2) Idę do sklepu po węgiel.
Wiktionary
IPA: sklɛp, AS: sklep
Wiktionary
rzecz. sklepienie n., sklepowy mos., sklepowa ż., sklepikarz mos., sklepikarka ż., sklepikara ż.
:: zdrobn. sklepik mrz.
przym. sklepowy, przysklepowy, wewnątrzsklepowy, wokółsklepowy, sklepikarski
Wiktionary
(1.1) przest. skład; gw-pl|Zaolzie|magacyn.
(1.2) daw. sklepisko; zob. piwnica.
(1.3) sklepienie, sufit
Wiktionary
uczynić przedmiot metalowy płaskim lub cienkim przez klepanie
SJP.pl
1. wznosić nad czymś sklepienie; zasklepiać;
2. tworzyć sklepienie nad czymś;
3. sklepiać się - zamykać się nad czymś w formie sklepienia
SJP.pl
1. wznieść (rzadziej: wznosić) nad czymś sklepienie; zasklepić (rzadziej: zasklepiać);
2. sklepić się - zamknąć się (rzadziej: zamykać się) nad czymś w formie sklepienia
SJP.pl
sklepikarz
SJP.pl
zdrobnienie od: sklep
SJP.pl
nędzny, lichy sklepik
SJP.pl
1. konstrukcja budowlana w kształcie łuku, zamykająca od góry przestrzeń budynku;
2. pozioma belka ograniczająca od góry otwór okienny lub drzwiowy i podtrzymująca mur ponad nim;
3. sklepienie niebieskie - widoczna nad ziemią pozorna powierzchnia kulista, której krawędzią jest horyzont; firmament, nieboskłon;
4. w anatomii: konstrukcja kostna górnej części czaszki lub stopy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. bud. łukowata konstrukcja architektoniczna, zamykająca od góry wewnętrzną przestrzeń budowli;
(1.2) pot. górna część pomieszczenia lub groty widziana od spodu
(1.3) książk. poet. niebo, firmament
(1.4) meteorol. chmury pokrywajace firmament
(1.5) anat. górna część czaszki
(1.6) anat. wierzchnia część stopy
(1.7) czynność sklepiania
Wiktionary
Sklepienie – konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, służąca do przykrycia od góry przestrzeni pomieszczenia w budynku (w konstrukcji inżynierskiej), ograniczona murami, łękami, belkami itp. Oparta na kolumnach, filarach, arkadach. Wykonana z kamienia (klińców), cegieł, betonu lub żelbetu i mająca, ze względu na możliwość tworzenia urozmaiconych form, znaczny wpływ na wygląd i architektoniczny wyraz danego pomieszczenia.
Wikipedia
(1.1) Jako pierwsi, na szeroką skalę, sklepienia w budownictwie zastosowali starożytni Rzymianie
(1.7) Ile tygodni zajmie wam sklepienie nawy bocznej?
Wiktionary
IPA: sklɛˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sklepʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. sklep mrz., zasklepianie n., zasklepienie n.
czas. sklepić dk., sklepiać ndk., zasklepić dk., zasklepiać ndk.
przym. sklepieniowy, sklepienny
Wiktionary
zdrobnienie od: sklep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sklep
(1.2) hand. mały sklep
Wiktionary
IPA: ˈsklɛpʲik, AS: sklepʹik
Wiktionary
rzecz. sklep m., sklepowy m., sklepowa ż., sklepikarz m., sklepikarka ż.
przym. sklepowy, sklepikarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sklepikarka
Wiktionary
rzecz. sklepikarka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: sklepikarz
Wiktionary
IPA: ˌsklɛpʲiˈkarka, AS: sklepʹikarka
Wiktionary
rzecz. sklepikareczka ż., sklepowy mos., sklepikarz, sklep, sklepik, sklepikarstwo
przym. sklepowy, sklepikarski
Wiktionary
przymiotnik od: sklepikarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. właściciel sklepu, sklepiku; osoba prowadząca sklep, sklepik
Wiktionary
IPA: sklɛˈpʲikaʃ, AS: sklepʹikaš
Wiktionary
rzecz. sklep m., sklepik m., sklepowy mos., sklepikarstwo n., sklepikarzowanie n.
:: fż. sklepikarka ż.
czas. sklepikarzować
przym. sklepowy, sklepikarski
Wiktionary
(1.1) sprzedawca, ekspedient
Wiktionary
przymiotnik od: sklepik
SJP.pl
zdrobnienie od: sklepienie
SJP.pl
przymiotnik od: sklep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzedawczyni w sklepie
Wiktionary
rzecz. sklep mrz., sklepik mrz., sklepowy mos.
przym. sklepowy
Wiktionary
1. pogardliwie: sprzedawczyni, ekspedientka;
2. w budownictwie: klinowata cegła do budowy sklepień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. sprzedawczyni w sklepie
(1.2) bud. rodzaj cegły o klinowatym kształcie używanej do budowy sklepień
Wiktionary
(1.1) Ta sklepówka oszukała mnie na pięć złotych.
Wiktionary
IPA: sklɛˈpufka, AS: sklepufka
Wiktionary
(1.1) sklepowa, ekspedientka, sprzedawczyni
Wiktionary
przymiotnik od: sklep
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: sklep
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. mężczyzna pracujący w sklepie
Wiktionary
(1.1) Wystawy sklepowe są dekorowane w okolicy świąt.
Wiktionary
IPA: sklɛˈpɔvɨ, AS: sklepovy
Wiktionary
rzecz. sklepowa ż., sklep m., sklepik m., sklepikarz m., sklepikarka ż.
Wiktionary
czynić przedmiot metalowy płaskim lub cienkim przez klepanie
SJP.pl
mocno zmineralizowana komórka roślinna o zdrewniałych ścianach tworząca tkankę - sklerenchymę
SJP.pl
tkanka roślinna wzmacniająca, zbudowana zwykle z martwych i podłużnych komórek o ściankach mocno zgrubiałych i zdrewniałych, służąca przede wszystkim do utrzymania sztywności rośliny; twardzica
SJP.pl
Sklerenchyma (twardzica) – tkanka wzmacniająca roślin. Dojrzałe komórki sklerenchymatyczne mają mocno zgrubiałe i na ogół silnie zdrewniałe ściany wtórne, inkrustowane ligniną, z licznymi jamkami. W czasie rozwoju tych komórek ich protoplasty najczęściej zamierają i zanikają – są to więc komórki martwe. Tkanka składa się przeważnie z komórek prozenchymatycznych (podłużnych). Funkcją sklerenchymy jest przede wszystkim nadawanie sztywności poszczególnym częściom rośliny. W rozwoju powstają z merystemów pierwotnych lub wtórnych.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający twardość lub suchość dotyczącą tego, o czym mówi drugi człon wyrazu
Wiktionary
IPA: ˈsklɛrɔ, AS: sklero
Wiktionary
potocznie: dostawać sklerozy
SJP.pl
kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerota
SJP.pl
Sklerocjum lub sklerota (łac. sclerotium) – bulwowate (zwykle) wytwory grzybni zbudowane z paraplektynchymy, czyli gęsto splątanych strzępek. Są rodzajem przetrwalników. Szczególnie zbite, zwarte strzępki znajdują się na powierzchni skleroty, tworząc jej okrywę. Zadaniem sklerocjów jest magazynowanie substancji zapasowych, ale także biorą udział w rozmnażaniu. Z czasem, gdy sklerocja zgromadzą substancje zapasowe, coraz bardziej zbita warstwa zewnętrznej plektenchymy odcina ich łączność z grzybnią i sklerocja uniezależniają się od niej. W sprzyjających warunkach korzystając ze zgromadzonych zapasów rozwijają się z nich owocniki.
Wikipedia
przewlekła choroba tkanki łącznej, cechująca się postępującym twardnieniem i grubieniem skóry (całej lub jej części) oraz narządów wewnętrznych, np. serca, płuc, nerek, przełyku; twardzina
SJP.pl
Twardzina, sklerodermia (łac. scleroderma) – rzadka, przewlekła choroba charakteryzującą się stwardnieniem skóry i tkanek w wyniku nadmiernego gromadzenia kolagenu. W konsekwencji dochodzi do niewydolności narządów, zaburzeń morfologii i następującej dysfunkcji naczyń krwionośnych. Choroba ta jest spowodowana występowaniem przeciwciał przeciwko wielu antygenom, w tym topoizomerazie oraz centromerom (w CREST), co jest skutkiem zaburzeń immunologicznych również występującym w tej chorobie.
Wikipedia
organizm przystosowany do życia w środowisku suchym, mający silnie rozbudowany system korzeniowy, a w okresie suszy wykorzystujący mechanizmy pozwalające jemu na ograniczenie transpiracji; sklerofit
SJP.pl
roślina przystosowana do życia w środowisku suchym, mająca silnie rozbudowany system korzeniowy, a w okresie suszy wykorzystująca mechanizmy pozwalające jej na ograniczenie transpiracji; sklerofil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. roślina o ograniczonej transpiracji i silnie rozwiniętych systemach korzeniowych
Wiktionary
Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.
Wikipedia
(1.1) Sklerofity mają małe i grube liście, które mogą zrzucać, gdy przedłuży się okres suszy.
Wiktionary
(1.1) suchorośle
Wiktionary
przyrząd do oznaczania twardości kryształów
SJP.pl
Sklerometr – przyrząd służący do badania twardości skały na podstawie rysy, jaką robi na wyszlifowanej płytce badanej skały diament obciążony określonym ciężarkiem. Wynaleziony w 1896 roku przez Thomasa Turnera, pierwszego profesora metalurgii w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
rodzaj niewielkiego gada naczelnego żyjącego w późnym triasie
SJP.pl
Wikipedia
białko o budowie włókienkowej, bardzo odporne na działanie enzymów i czynników chemicznych; skleroproteina, albuminoid
SJP.pl
białko o budowie włókienkowej, bardzo odporne na działanie enzymów i czynników chemicznych; skleroproteid, albuminoid
SJP.pl
przyrząd do oznaczania twardości metalu
SJP.pl
Skleroskop – przyrząd do pomiaru twardości stali dynamiczną metodą Shore’a.
W tym przyrządzie bijak zakończony diamentowym ostrzem spada swobodnie na mierzoną powierzchnię próbki. Część energii bijaka powoduje powstanie niewielkiego odcisku, a pozostała część energii powoduje odskok bijaka. Im twardsza badana powierzchnia tym odcisk jest mniejszy a większa wysokość odskoku bijaka. Wysokość odskoku bijaka jest miarą twardości badanej próbki.
Wikipedia
kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerocjum
SJP.pl
Sklerocjum lub sklerota (łac. sclerotium) – bulwowate (zwykle) wytwory grzybni zbudowane z paraplektynchymy, czyli gęsto splątanych strzępek. Są rodzajem przetrwalników. Szczególnie zbite, zwarte strzępki znajdują się na powierzchni skleroty, tworząc jej okrywę. Zadaniem sklerocjów jest magazynowanie substancji zapasowych, ale także biorą udział w rozmnażaniu. Z czasem, gdy sklerocja zgromadzą substancje zapasowe, coraz bardziej zbita warstwa zewnętrznej plektenchymy odcina ich łączność z grzybnią i sklerocja uniezależniają się od niej. W sprzyjających warunkach korzystając ze zgromadzonych zapasów rozwijają się z nich owocniki.
Wikipedia
kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerocjum
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta chora na sklerozę
(1.2) pot. pogard. kobieta często o czymś zapominająca
(1.3) pot. żart. karteczka samoprzylepna
Wiktionary
rzecz. skleroza ż.
:: fm. sklerotyk mos.
Wiktionary
(1.2) zapominalska
Wiktionary
1. osoba chora na sklerozę (miażdżycę tętnic)
2. potocznie o człowieku mającym kłopoty z pamięcią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna chory na sklerozę
(1.2) pot. człowiek często o czymś zapominający
Wiktionary
rzecz. skleroza ż.
:: fż. sklerotyczka ż.
przym. sklerotyczny
Wiktionary
(1.2) skleroza, zapominalski
Wiktionary
1. przewlekła choroba atakująca tętnice; miażdżyca tętnic, arterioskleroza;
2. potocznie: kłopoty z pamięcią, ciągłe zapominanie o czymś; zapominalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. miażdżyca.
(1.2) med. zaburzenia pamięci pojawiające się na skutek chorobowych zmian miażdżycowych
Wiktionary
Miażdżyca tętnic (łac. atheromatosis, atherosclerosis) (potoczna nazwa to „arterioskleroza”) – przewlekła choroba, polegająca na zmianach zwyrodnieniowo-wytwórczych w błonie wewnętrznej i środkowej tętnic, głównie w aorcie, tętnicach wieńcowych, mózgowych oraz tętnicach kończyn.
Wikipedia
rzecz. sklerotyk m., sklerotyczka ż.
przym. sklerotyczny
przysł. sklerotycznie
Wiktionary
igiełka szkieletowa gąbek i jamochłonów, tworząca ażurowe lub zbite szkielety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ent. stwardniała, zesklerotyzowana część ciała, powstała pierwotnie lub wtórnie przez oddzielenie się od integumentu szwem lub błoną
Wiktionary
Skleryt – stwardniała, zesklerotyzowana lub zwapniała część ciała niektórych zwierząt. Terminu tego w różnych grupach zwierząt używa się do określania różnych struktur, na przykład u stawonogów – ektodermalnych, a u szkarłupni – mezodermalnych.
Wikipedia
przestarzałe:
1. zaklęsnąć;
a) zapaść się, opaść, utracić wypukły kształt; zaklęsnąć;
b) o opuchliźnie, obrzęku: ustąpić, stęchnąć;
2. sklęsnąć się - zaklęsnąć się
SJP.pl
taki, który sklęsł (zapadł się, opadł; o obrzęku: stęchł); sklęsły
SJP.pl
taki, który sklęsł (zapadł się, opadł; o obrzęku: stęchł); sklęśnięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sklikać.
Wiktionary
czas. sklikać dk.
Wiktionary
w boksie: doprowadzić do klinczu, przytrzymać przeciwnika w zwarciu, uniemożliwiając zadawanie ciosów
SJP.pl
sporządzić kliszę drukarską
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) daw. lśnić, błyszczeć
czasownik zwrotny niedokonany sklnić się
(2.1) lśnić się, błyszczeć się
Wiktionary
IPA: skl̥ʲɲit͡ɕ, AS: skl̦ʹńić
Wiktionary
rzecz. sklnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sklnić.
Wiktionary
czas. sklnić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. klonować)
(1.1) tworzyć klona czyli wierną kopię czegoś
Wiktionary
czas. klonować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzadko: klucząc, zmienić kierunek, nadać czemuś inny, mylący kierunek; zmylić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) leśn. zmierzyć średnicę drzewa za pomocą klupy
Wiktionary
IPA: skluˈpɔvat͡ɕ, AS: sklupovać
Wiktionary
rzecz. sklupowanie, klupa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sklupować.
Wiktionary
czas. sklupować ndk.
Wiktionary
Szybka Kolej Miejska
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Szybka Kolej Miejska
(1.2) = Szkolne Koło Muzyczne
(1.3) = Studencka Książeczka Mieszkaniowa
Wiktionary
(1.1) Przez Gdynię prowadzi linia SKM.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ka‿ˈɛ̃m, AS: es‿ka‿ẽm
Wiktionary
mężczyzna przesadnie oszczędny; skąpiec, dusigrosz, kutwa, liczykrupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś skąpy, chciwiec
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) skąpa i chciwa kobieta
Wiktionary
rzecz. sknerus mos., sknerstwo n.
czas. sknerzyć ndk.
przym. sknerowaty
przysł. sknerowato
Wiktionary
(1.1) sknerus, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; gw-pl|Śląsk Cieszyński|dziurdziuch, nienażraniec, sknyra, żyżmóń.; przest. żminda, żyd
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób sknerowaty
Wiktionary
rzecz. sknera mos./ż., sknerowatość ż.
przym. sknerowaty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) skłonny do sknerstwa
Wiktionary
rzecz. sknera mos., sknerus mos., sknerstwo n.
czas. sknerzyć ndk.
przysł. sknerowato
Wiktionary
(1.1) chciwy, skąpy
Wiktionary
cecha sknery, osoby nadmiernie oszczędnej; skąpstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. niechęć do rozstawania się z pieniędzmi, nadmierna oszczędność
Wiktionary
(1.1) Oskarżono ją o sknerstwo i chciwość, a przecież była tylko oszczędna!
Wiktionary
rzecz. sknera mos., sknerus mos.
czas. sknerzyć ndk.
przym. sknerowaty
Wiktionary
(1.1) chytrość, skąpstwo
Wiktionary
potocznie: skąpiec, chciwiec, sknera; skąpiradło, dusigrosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś chciwy, skąpiec
Wiktionary
Sknerus (ang. Greedy) – amerykańska komedia z 1994 roku w reżyserii Jonathana Lynna.
Wikipedia
rzecz. sknera mos., sknerstwo n.
czas. sknerzyć ndk.
przym. sknerowaty
Wiktionary
(1.1) sknera, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żminda, żyd
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sknocić.
Wiktionary
czas. sknocić
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) pot. zrobić coś źle; zawalić
Wiktionary
(1.1) Dlaczego nasz telewizor znów się sknocił, co?
Wiktionary
IPA: ˈsknɔt͡ɕit͡ɕ, AS: sknoćić
Wiktionary
rzecz. sknocenie n., knot m.
czas. knocić ndk., naknocić dk.
Wiktionary
(1.1) zawalić, spieprzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sknera
Wiktionary
[czytaj: es-ka-O]
1. skrót od: Samorządowe Kolegium Odwoławcze;
2. skrót od: Szkolna Kasa Oszczędności
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = Szkolna Kasa Oszczędności;
(1.2) = samorządowe kolegium odwoławcze;
Wiktionary
IPA: ɛs‿ka‿ˈɔ, AS: es‿ka‿o
Wiktionary
zgięty pręt tworzący uszko, wbijany w drzwi, wieko skrzyni itp. w celu zawieszenia kłódki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zgięty pręt tworzący uszko, wbijany w drzwi, wieko skrzyni, w futrynę, na który zakłada się rodzaj listwy z płaskim otworem w celu zawieszenia kłódki lub założenia kołka
(1.2) techn. kołek, który wtyka się w skobel (1.1)
Wiktionary
(1.1) Drzwi zamknij na skobel i zgaś światło.
Wiktionary
IPA: ˈskɔbɛl, AS: skobel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. skobelek mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haszpa.
Wiktionary
zdrobnienie od: skobel
SJP.pl
Skobielice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Koło.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
rodzaj półokrągłego dłuta bednarskiego
SJP.pl
profil architektoniczny wklęsły kreślony najczęściej dwoma łukami o różnych promieniach
SJP.pl
scotch;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. panna z dzieckiem
Wiktionary
mieszkaniec Skoków (miasta w Polsce); skokowianin
SJP.pl
mieszkanka Skoków (miasta w Polsce); skokowianka
SJP.pl
Skoczanka (Desmodillus) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Wikipedia
zawodnik startujący w konkurencji skoków (skoczek w dal, wzwyż, o tyczce, skoczek narciarski)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś specjalizujący się w wykonywaniu skoków
(1.2) sport. wojsk. zob. skoczek spadochronowy.
(1.3) zaw. przen. pracownik, który często zmienia pracę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) szach. figura, zwykle w kształcie konia, poruszająca się o 2 pola w linii prostej i 1 pole w bok w jednym ruchu;
(2.2) ent. pot. skaczący pluskwiak
(2.3) zool. zob. skoczek egipski.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) zdrobn. od: skok
(3.2) mały skok
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten chłopiec jest bardzo uzdolnionym skoczkiem narciarskim.
(1.3) Jak ufać takiemu skoczkowi, który przeskakuje z kwiatka na kwiatek, z firmy do firmy?
(2.1) Po ataku białym skoczkiem i gońcem mogliśmy się spodziewać ucieczki czarnych w narożnik szachownicy.
Wiktionary
IPA: ˈskɔt͡ʃɛk, AS: skoček
Wiktionary
rzecz. wyskok n., skok m., skoczność ż., skocznia ż., skakanka ż.
:: fż. skoczkini ż.
czas. wyskoczyć, wskoczyć, skakać ndk., skoczyć dk.
przym. skoczkowy, skokowy, skoczny
przysł. skocznie
Wiktionary
(2.1) pot. koń, konik
Wiktionary
Skoczewo (niem. Hermannshof) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Barciany.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha.
Wiktionary
1. podrząd pluskwiaków (należą tu m.in. latarniki, pieniki, piewiki i rodzina skoczkowatych); drobne i skoczne owady
2. rodzina ssaków z rzędu gryzoni o znacznie dłuższych kończynach tylnych, zamieszkuj. stepy i pustynie pn. Afryki i Azji
SJP.pl
Wikipedia
zawodniczka startująca w konkurencji skoków (w dal, wzwyż, o tyczce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta specjalizująca się w wykonywaniu skoków
Wiktionary
(1.1) Po raz kolejny skoczkinie walczą o prawo startu podczas igrzysk olimpijskich w 2010 roku w Vancouver.
Wiktionary
IPA: skɔt͡ʃʲˈcĩɲi, AS: skočʹḱĩńi
Wiktionary
rzecz. skoczek m., skok mrz., skoczność ż., skocznia ż., skakanka ż.
czas. skoczyć dk., skakać ndk.
przym. skoczkowy, skokowy, skoczny
przysł. skocznie
Wiktionary
o cechach skoczkowatych (rodzina gryzoni i pluskwiaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach skoczkowatych (rodzina gryzoni i pluskwiaków)
SJP.pl
przymiotnik od: skoczek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szach. dotyczący skoczka
Wiktionary
(1.1) Z końcówek lekkofigurowych najłatwiejsze do wygrania są skoczkowe, a najtrudniejsze – z różnobarwnymi gońcami.
Wiktionary
rzecz. skok m., skoczek m., skoczkini ż., skocznia ż., skoczność ż., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n.
czas. skakać ndk., skoczyć dk.
przym. skokowy, skoczny
przysł. skokowo, skocznie, skoczno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. w lekkoatletyce miejsce przystosowane do oddawania skoku;
(1.2) sport. w narciarstwie obiekt do oddawania skoków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zawodnicy lądują na piaszczystej części skoczni.
(1.2) Podczas mistrzostw, skoczni zostało nadane imię Adama Małysza.
Wiktionary
rzecz. skakun mzw., skok m., skoczek m., skoczkini ż., skoczność ż., naskok m., podskok m., przeskok m., wyskok m., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n., podskoczenie n., przeskoczenie n., przeskakiwanie n., wyskoczenie n., wyskakiwanie n., odskocznia ż., zeskocznia ż.
czas. skakać ndk., skoczyć dk., podskoczyć dk., podskakiwać ndk., przeskakiwać ndk., przeskoczyć dk., wyskakiwać ndk., wyskoczyć dk., naskoczyć dk., naskakiwać ndk.
przym. skoczny, skokowy, skoczkowy
przysł. skocznie, skokowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób skoczny
Wiktionary
rzecz. skoczek mzw./mos./mrz., skakun mzw., skoczność ż.
przym. skoczny
czas. skakać
Wiktionary
(1.1) raźnie, żwawo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: skocznie, skoczno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skoczny
SJP.pl
rodzaj ssaków z podrodziny antylop
SJP.pl
Skocznik (Antidorcas) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skoczne; cecha tych, którzy są skoczni
Wiktionary
przym. skoczny
przysł. skocznie
rzecz. skok mrz., skoczek mzw./mos./mrz.
Wiktionary
dotyczący skoczności
SJP.pl
1. żywy, szybki, rytmiczny;
2. umiejący skakać;
3. służący do skakania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachęcający do skoków, do tańca
(1.2) potrafiący skakać
(1.3) służący do skoków
Wiktionary
(1.1) Taneczny beat, podlany sosem frywolnego i skocznego jazzu powoduje, iż wystukiwanie rytmu stopą staje się nieuniknione.
Wiktionary
rzecz. skoczek mzw./mos./mrz., skakanka ż., skoczność ż.
przysł. skocznie
czas. skakać
Wiktionary
(1.1) szybki, żwawy, żywy
Wiktionary
skaczący owad bezskrzydły; skoczogonka
SJP.pl
Skoczogonki, skoczogony (Collembola) – gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy sześcionogów. Do 2024 roku opisano około 9500 gatunków, z których w Polsce stwierdzono około 470. Rzeczywista różnorodność tej grupy jest jednak zdecydowanie większa, może nawet przekraczać 50 tysięcy gatunków.
Wikipedia
skaczący owad bezskrzydły; skoczogonek
SJP.pl
gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy skrytoszczękich
SJP.pl
Skoczogonki, skoczogony (Collembola) – gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy sześcionogów. Do 2024 roku opisano około 9500 gatunków, z których w Polsce stwierdzono około 470. Rzeczywista różnorodność tej grupy jest jednak zdecydowanie większa, może nawet przekraczać 50 tysięcy gatunków.
Wikipedia
skoczonos dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
scotch;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa miasta, gminy i wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spotkajmy się na rynku w Skoczowie.
Wiktionary
rzecz. skoczowianin mos., skoczowianka ż.
przym. skoczowski
Wiktionary
mieszkaniec Skoczowa
SJP.pl
mieszkanka Skoczowa
SJP.pl
przymiotnik od: Skoczów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Skoczowem, dotyczący Skoczowa
Wiktionary
Skoczowski – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
rzecz. Skoczów mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|skakać.
(1.2) pot. pobiec po coś (np. do sklepu)
Wiktionary
(1.1) Tomek skoczył do wody i prawie się utopił.
(1.2) Skocz do sklepu po picie, bo strasznie mi się chce pić.
Wiktionary
IPA: ˈskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: skočyć
Wiktionary
rzecz. skoczek m., skok m., uskok m., skoczkini ż., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n., skocznia ż.
czas. wskoczyć, skakać ndk., przeskakiwać ndk., przeskoczyć dk., wyskakiwać ndk., wyskoczyć dk.
przym. skoczkowy, skoczny, skokowy
przysł. skokowo, skocznie
Wiktionary
Skoczylas – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 11 tys. osób
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
samochód marki Skoda; škoda, szkoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód marki Škoda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W garażu stoi żółta škoda.
Wiktionary
(1.1) war. skoda; pot. szkoda
Wiktionary
zebrać, zgromadzić i spisać jakieś istniejące prawa, czy przepisy, np. skodyfikować przepisy prawne, zasady interpunkcji
SJP.pl
1. spowodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. połączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. zrozumieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) połączenie ze sobą wrażeń, wyobrażeń i innych zjawisk psychicznych w taki sposób, że pojawienie się w świadomości jednych z nich powoduje uświadomienie sobie innych
(1.2) odczasownikowy od|skojarzyć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌskɔjaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: skoi ̯ažẽńe
Wiktionary
rzecz. kojarzenie n.
czas. skojarzyć, kojarzyć
przym. skojarzeniowy
przysł. skojarzeniowo
Wiktionary
przymiotnik od: skojarzenie
SJP.pl
1. spowodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. połączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. zrozumieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) spowodować połączenie kogoś, czegoś; powiązać, połączyć, zespolić
(1.2) psych. połączyć ze sobą wrażenia, wyobrażenia i inne zjawiska psychiczne w taki sposób, że pojawienie się w świadomości jednych powoduje uświadomienie sobie innych
Wiktionary
(1.1) Przystąpiliśmy do skojarzonej produkcji energii elektrycznej i cieplnej.
(1.2) Dziś wyraz „krój” jest dość mocno skojarzony ze znaczeniem krawieckim.
(1.2) Mimo tego jednak policjanci wciąż pokazywali jej nowe fotografie różnych przestępców, bo a nuż któregoś sobie skojarzy.
Wiktionary
IPA: skɔˈjaʒɨt͡ɕ, AS: skoi ̯ažyć
Wiktionary
rzecz. skojarzenie n.
przym. kojarzeniowy
czas. kojarzyć
Wiktionary
euroazjatycki gatunek owada z rzędu wielbłądek; inocellia crassicornis
SJP.pl
szkojec;
1. średniowieczna srebrna moneta;
2. średniowieczna jednostka masy równa szóstej części wiardunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. ekon. średniowieczna niemiecka pieniężna jednostka obrachunkowa i wagowa stosowana na ziemiach polskich i w niektórych krajach Europy; 1/24 część grzywny;
Wiktionary
Skojec, także szkojec (niem. Scot/Skot, Schot, Schoter) – średniowieczna niemiecka jednostka obrachunkowa i jednostka masy.
Stosowana również na ziemiach polskich, w XIV-XVI w. równa była 1/24 grzywny chełmińskiej (8,23 g) i rozliczana następująco:
Wikipedia
(1.1) Grzywna polska dzieliła się na 4 wiardunki, wiardunek na 6 skojców, a skojec na 10 denarów. Były to jednostki wagi odpowiadające określonej liczbie monet.
Wiktionary
(1.1) skociec, skojciec, szkojec, szkot
Wiktionary
dawniej: małż, skorupa małża
SJP.pl
rodzina słodkowodnych małży z rzędu Unionoida
SJP.pl
Skójkowate (Unionidae) – rodzina małży słodkowodnych z rzędu Unionoida obejmująca gatunki znacznie zróżnicowane pod względem kształtu i wielkości, mające w rozwoju pasożytnicze glochidia. Małże z tej rodziny cechuje duża zmienność morfologiczna.
Wikipedia
o cechach skójkowatych (rodzina małży)
SJP.pl
1. oderwanie się od podłoża poprzez odbicie się nogami; podskok, zeskok;
2. nagła zmiana; przeskok;
3. akcja rabunkowa;
4. noga zająca;
5. rodzaj konkurencji w wielu dyscyplinach sportowych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa;
Wiktionary
Wikipedia
1. oderwanie się od podłoża poprzez odbicie się nogami; podskok, zeskok;
2. nagła zmiana; przeskok;
3. akcja rabunkowa;
4. noga zająca;
5. rodzaj konkurencji w wielu dyscyplinach sportowych
SJP.pl
Wikipedia
pożarniczy sprzęt ratunkowy w postaci pasa z brezentu, umożliwiający skoki z wyższych pięter budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pneumatyczny sprzęt ratowniczy amortyzujący upadek ludzi wyskakujących z pięter zagrożonych budynków;
Wiktionary
Skokochron – sprzęt ratowniczy amortyzujący skok i zabezpieczający przed obrażeniami ludzi wyskakujących z pięter zagrożonych budynków. Zazwyczaj występuje w postaci poduszki napełnianej powietrzem.
Ekipy ratownicze często stosują skokochron jako ostatnią szansę ratunku, szczególnie w sytuacji, gdy jest niewiele czasu na przeprowadzenie ewakuacji lub drabina pożarnicza nie może dotrzeć do miejsca akcji ratowniczej.
Wikipedia
przyrząd do mierzenia skoku śruby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. skoczny
Wiktionary
IPA: ˌskɔkɔˈtlʲivɨ, AS: skokotlʹivy
Wiktionary
mieszkaniec Skoków (miasta w Polsce); skoczanin
SJP.pl
mieszkanka Skoków (miasta w Polsce); skoczanka
SJP.pl
specjalna narta do wykonywania skoków; narta skokowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pot. narta do uprawiania skoków narciarskich
Wiktionary
Skokówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zamość.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Zamość. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 739 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. skok m.
Wiktionary
specjalna narta do wykonywania skoków; narta skokowa
SJP.pl
1. służący do wykonywania skoków;
2. odbywający się skokami, niemający charakteru ciągłego;
3. nagły, gwałtowny;
4. dotyczący ruchu tłoka w cylindrze silnika spalinowego lub wirnika w silniku elektrycznym;
5. w anatomii: staw skokowy - staw łączący kości stępu z podudziem
SJP.pl
proces mający na celu zwiększenie roli szkolnictwa w życiu społecznym; scholaryzacja
SJP.pl
Skolecyt (ang. scolecite) – pospolity minerał z grupy krzemianów zaliczany do zeolitów, uwodniony glinokrzemian wapnia o wzorze chemicznym Ca[Al2Si3O10] x 3 H2O. Nazwa pochodzi od greckiego słowa skoleks - robak, co nawiązuje do zachowania się minerału pod płomieniem, w którym się krzywi, wykręca, co może przypominać robaka.
Wikipedia
przednia część ciała tasiemca; czerwioch, główka
SJP.pl
Skoleks (z łac. scolex poprzez gr. skōlēks – robak, czerw, inaczej: czerwioch), główka – przednia część ciała tasiemców właściwych (Eucestoda) uzbrojona w narządy czepne charakterystyczne dla poszczególnych rzędów – różnego rodzaju bruzdy (botria i botrydia), przyssawki, kolce i haki, wspomagające przywarcie do ściany jelita żywiciela. Służy do utrzymywania pasożyta w ciele żywiciela.
Wikipedia
zastąpić własność indywidualną (zwłaszcza ziemi i środków produkcji rolnej) różnymi formami własności zbiorowej, np. państwową, spółdzielczą
SJP.pl
1. wejść w sprzeczność z czymś, uniemożliwiającą zaistnienie czegoś;
2. zderzyć się z czymś w czasie ruchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skoligacić.
Wiktionary
czas. skoligacić
rzecz. koligat mos.
Wiktionary
książkowo: połączyć w związki rodzinne (pokrewieństwo lub powinowactwo) poprzez małżeństwo; spowinowacić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. koligacić)
(1.1) spowinowacić
Wiktionary
(1.1) Drugą żoną cesarza była księżniczka Hermina Reuss, a jej pierwszy mąż był księciem Schönaich-Carloath i był skoligacony z rodziną Hochbergów.
Wiktionary
IPA: ˌskɔlʲiˈɡat͡ɕit͡ɕ, AS: skolʹigaćić
Wiktionary
rzecz. skoligacenie n., koligacja, koligat
ims. skoligacony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Skolin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Wielkie Oczy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
1. pieśń biesiadna w poezji starożytnej Grecji;
2. utwór literacki wzorowany na takiej pieśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki utwór liryczny układany podczas uczt
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈskɔlʲjɔ̃n, AS: skolʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. scholion
Wiktionary
boczne skrzywienie kręgosłupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. widoczne wygięcie kręgosłupa w lewo lub prawo od linii środkowej ciała;
Wiktionary
Skolioza (łac. scoliosis, z gr. σκολιός skoliós – krzywy) – skrzywienie kręgosłupa, zwane często „bocznym skrzywieniem kręgosłupa”. Wbrew tej nazwie, skolioza nie jest jedynie bocznym skrzywieniem, a trójpłaszczyznowym.
Skoliozą określa się zniekształcenie wynoszące ponad 10° w płaszczyźnie czołowej. Do określania stopnia zniekształcenia wykorzystuje się metodę Cobba.
Wikipedia
IPA: skɔˈlʲjɔza, AS: skolʹi ̯oza
Wiktionary
(1.1) skrzywienie kręgosłupa
Wiktionary
fragment szczątków organizmu zwierzęcego, występujący w skałach okresu kambryjskiego
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny traw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skolonizować.
Wiktionary
czas. skolonizować dk.
rzecz. kolonia ż., Kolonia ż.
przym. kolonialny, kolonizatorski, kolonizacyjny
Wiktionary
drapieżny stawonóg z gromady pareczników
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj paproci z rodziny zanokcicowatych; języcznik, stonogowiec
SJP.pl
rząd drapieżnych stawonogów z gromady pareczników; skolopendry
SJP.pl
Wikipedia
o cechach skolopendrowatych (rodzina stawonogów)
SJP.pl
Skolopendrowate (Scolopendridae) – rodzina dużych pareczników z rzędu skolopendrokształtnych.
Należące tu pareczniki mają po 4 pary oczu prostych na bokach płytki głowowej, rozmieszczone na planie rombów. Są pozbawione bruzd poprzecznych na sternitach tułowia. Ich stopy są dwuczęściowe, a szczękonóża odznaczają się obecności wyrostka na trochanteroprefemur i długim, kielichowatym ujściem gruczołów jadowych.
Wikipedia
o cechach skolopendrowatych (rodzina stawonogów)
SJP.pl
drapieżny stawonóg z gromady pareczników
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny ankylozaurów; euoplocefal, stereocefal
SJP.pl
połączyć w jedna całość
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. komasować)
(1.1) książk. połączyć w całość, zgromadzić w jednym miejscu
Wiktionary
rzecz. skomasowanie n., komasacja ż.
Wiktionary
(1.1) połączyć, scalić, zebrać, zespolić, zgromadzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skomasować.
Wiktionary
czas. skomasować dk.
Wiktionary
załatwić coś, wymyślić
SJP.pl
potocznie: skomentować w internecie
SJP.pl
dawniej: zakomenderować - wydać komendę, rozkaz
SJP.pl
1. objaśnić tekst lub wydarzenia, opatrzyć je komentarzem; wyjaśnić, ocenić, zrecenzować;
2. opatrzyć złośliwymi uwagami, wygłosić krytyczne uwagi; obmówić, skrytykować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|komercjalizować.
Wiktionary
(1.1) (…) czasami słyszy się następujący komentarz pod adresem żydowskiego establishmentu: „zawłaszczyli nasze nieszczęście i skomercjalizowali je". Także nieszczęścia Polaków od dawna są zawłaszczane i wykorzystywane przez polityków i specjalistów od propagandy.
Wiktionary
rzecz. komercjalizowanie n.
Wiktionary
skamłać, skomlić, skamlać, skamleć;
1. o niektórych zwierzętach, zwłaszcza psach: wydawać żałosne dźwięki, popiskiwać, skowyczeć;
2. potocznie: prosić się o coś w natrętny, żałosny sposób
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaskomleć)
(1.1) o zwierzętach (głównie psowatych) wydawać wysokie dźwięki odbierane jako żałosne proszenie, strach stworzenia, poddanie się albo wyrażanie uległości
(1.2) pogard. żałośnie prosić o coś
Wiktionary
(1.1) Wpuść szczeniaka, bo skomle niemiłosiernie.
(1.2) Tak skomlała, że w końcu podpisałem jej zgodę.
Wiktionary
rzecz. skomlenie n.
przym. skomlący
Wiktionary
(1.1) skowyczeć, war. skamlać, skamleć, skomlić
Wiktionary
skomleć, skamłać, skamlać, skamleć;
1. o niektórych zwierzętach, zwłaszcza psach: wydawać żałosne dźwięki, popiskiwać, skowyczeć;
2. potocznie: prosić się o coś w natrętny, żałosny sposób
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Skomlin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Skomlin. Na terenie wsi jest 21 pomników przyrody, a przy drodze na łąki wielki głaz narzutowy. Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia.
Wieś królewska (tenuta) w powiecie wieluńskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
przymiotnik od: Skomlin
SJP.pl
1. w średniowiecznej Rosji: wędrowny aktor, kuglarz lub muzykant;
2. dawniej: osoba tresująca i oprowadzająca niedźwiedzie; niedźwiednik
SJP.pl
Skomorochy (ros. Скоморохи) – średniowieczni aktorzy wędrowni, popisujący się śpiewem, recytacją baśni i legend, tańcami, żonglerką i akrobacją oraz tresurą zwierząt. Występom towarzyszyła muzyka na dudach, bębnach, domrach i innych instrumentach ludowych. Najstarsza wzmianka o skomorochach pochodzi z roku 1068.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wynagrodzić straty, wyrównać należności; zrekompensować, zrównoważyć;
2. zrównoważyć jedno z drugim;
3. w fizyce: zrównoważyć działanie innym działaniem;
4. o narządach w organizmie: przejąć funkcje uszkodzonego lub utraconego narządu przez zdrową część tego narządu lub przez inny narząd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skompensować.
Wiktionary
czas. skompensować dk.
Wiktionary
1. złożyć kilka tekstów w jedną pozbawioną oryginalności całość;
2. przełożyć program napisany w języku programowania na język wewnętrzny maszyny
SJP.pl
powiedzieć komuś komplement
SJP.pl
uzupełnić do całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skompletować.
Wiktionary
czas. kompletować, skompletować dk.
rzecz. komplet mrz.
przym. kompletny
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: skomplikować
przymiotnik
(2.1) składający się z wielu elementów
(2.2) trudny, zawiły
Wiktionary
(2.1) Co prawda ten łuk triumfalny nie jest zbyt skomplikowaną budowlą, ale mimo to zrobił na mnie wrażenie.
(2.2) Czeka pana skomplikowane i długie leczenie, jednak tylko ono może przywrócić panu zdrowie.
(2.2) Ten ornament jest zbyt skomplikowany – wątpię, że uda mi się przerysować go dokładnie.
Wiktionary
IPA: ˌskɔ̃mplʲikɔˈvãnɨ, AS: skõmplʹikovãny
Wiktionary
rzecz. komplikacja ż., komplikacjonizm m., komplikowanie n., skomplikowanie n.
czas. komplikować ndk., skomplikować dk.
Wiktionary
(2.1) złożony, różnorodny
(2.2) niełatwy, powikłany, zagmatwany
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|komponować.
Wiktionary
rzecz. komponowanie n., skomponowanie n., kompozytor mos., kompozytorka ż.
czas. komponować
przym. kompozycyjny, kompozytorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skomponować.
Wiktionary
rzecz. komponowanie n., kompozycja ż., kompozytor m., kompozytorka ż.
czas. komponować ndk., skomponować dk.
przym. kompozycyjny, kompozytorski
Wiktionary
nadać czemuś mniejszą wielkość lub objętość
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. kompromitować)
(1.1) zaszkodzić czyjejś opinii, narazić kogoś na wstyd lub śmieszność
Wiktionary
(1.1) Kiedy zostaje zamordowany doker, który zamierzał skompromitować zarząd swoimi zeznaniami na temat korupcji, w morderstwo zostaje wplątany Terry.
Wiktionary
rzecz. kompromat mrz., kompromitowanie n., skompromitowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaszkodzenie czyjejś opinii, narażenie kogoś na wstyd lub śmieszność
Wiktionary
rzecz. kompromitowanie n., kompromitacja ż., kompromat mrz.
czas. skompromitować dk., kompromitować ndk.
Wiktionary
(1.1) ośmieszenie
Wiktionary
dawniej: zmniejszyć rozmiary czegoś, głównie tekstu; streścić, zredukować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. komputeryzować)
(1.1) inform. wyposażyć w komputery
czasownik zwrotny dokonany skomputeryzować się (ndk. komputeryzować się)
(2.1) inform. ulec procesowi komputeryzacji
Wiktionary
(1.1) Zainstalowano panel pracujący z wykorzystaniem skomputeryzowanego sterowania numerycznego.
Wiktionary
rzecz. komputer mrz., komputerek mrz., komputerowiec mos., komputeryzacja ż., komputeryzowanie n., komputerówka ż., komputerownia ż., komp mrz., skomputeryzowanie n.
czas. komputeryzować ndk.
przym. komputerowy, komputeryzacyjny
przysł. komputerowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. wprowadzenie komputerów i komputerowych metod przetwarzania informacji w określonej dziedzinie
Wiktionary
(1.1) Instytut poddano pełnemu skomputeryzowaniu w latach dziewięćdziesiątych.
Wiktionary
rzecz. komputer mrz., komputerek mrz., komputerowiec mos., komputeryzacja ż., komputeryzowanie n., komputerówka ż., komputerownia ż., komp mrz.
czas. komputeryzować ndk., skomputeryzować dk.
przym. komputerowy, komputeryzacyjny
przysł. komputerowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skomunalizować.
Wiktionary
rzecz. komunalizowanie n., komunalizacja ż., komunalnik m.
czas. komunalizować ndk., skomunalizować dk.
przym. komunalny
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) umożliwić, usprawnić kontakt
(1.2) umożliwić, usprawnić dojazd
czasownik zwrotny skomunikować się
(2.1) nawiązać kontakt
Wiktionary
(1.2) Jest to obszar wiejsko-miejski, w wielu miejscach słabo skomunikowany, a najbliższe większe placówkaacówki medyczne są oddalone o około 70–150 km.
Wiktionary
rzecz. skomunikowanie n., komunikowanie n., komunikacja ż., komunikator m.
przym. komunikacyjny
Wiktionary
taki, który uległ wpływowi komunizmu
SJP.pl
zgon, śmierć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. zgon
Wiktionary
IPA: skɔ̃n, AS: skõn
Wiktionary
czas. skonać
przym. skonany
Wiktionary
stracić życie, umrzeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. konać)
(1.1) książk. albo podn. umrzeć po cierpieniach
(1.2) książk. przestać istnieć
(1.3) pot. bardzo silnie coś odczuć
Wiktionary
(1.1) Żołnierz skonał o świtaniu.
(1.1) A to rzekłszy, skonał.
Wiktionary
rzecz. konanie n., skonanie n., skon mrz.
czas. konać ndk.
przym. skonany
Wiktionary
(1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zakończenie życia przez człowieka
Wiktionary
(1.1) Czy niespodziewane skonanie pacjenta odnotowuje się w specjalny sposób w rejestrach?
Wiktionary
rzecz. konanie n.
czas. skonać dk., konać ndk.
przym. skonany
Wiktionary
(1.1) śmierć, zejście
Wiktionary
potocznie: bardzo zmęczony, pozbawiony sił; zmordowany, wypruty, padnięty, wycięty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. skrajnie zmęczony fizycznie i psychicznie
Wiktionary
(1.1) Żal mi było tylko kolegów z naszego pokoju, którzy wracali po południu utytłani i walili się na łóżka skonani, w mundurach, nie zdejmując nawet butów.
Wiktionary
rzecz. konanie n., skon m., skonanie n.
czas. konać ndk., skonać dk.
Wiktionary
(1.1) wyczerpany
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. koncentrować)
(1.1) dokonany od|koncentrować.
czasownik zwrotny dokonany skoncentrować się (ndk. koncentrować się)
(2.1) dokonany od|koncentrować się.
Wiktionary
IPA: ˌskɔ̃nt͡sɛ̃nˈtrɔvat͡ɕ, AS: skõncẽntrovać
Wiktionary
rzecz. skoncentrowanie n., koncentrowanie n., koncentracja ż.
czas. koncentrować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skupienie, zebranie czegoś w jedno miejsce, w jeden punkt
(1.2) skierowanie uczucia lub wysiłków ku jednemu celowi
Wiktionary
(1.2) To skoncentrowanie uwagi na państwach narodowych będzie krótkotrwałe.
Wiktionary
rzecz. zdekoncentrowanie n., koncentracja ż., koncentrak m., koncentrat m.
czas. koncentrować ndk., skoncentrować dk.
przym. koncentracyjny
Wiktionary
ująć intuicje poznawcze w pojęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skończyć.
Wiktionary
czas. skończyć
przym. skończony
rzecz. końcówka ż.
Wiktionary
1. zakończyć wykonywanie jakiejś czynności;
2. zdać egzaminy, zaliczyć program danej szkoły, uczelni;
3. umrzeć
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: skończyć
przymiotnik
(2.1) całkowity, pełny, kompletny
(2.2) niespodziewający się niczego dobrego, niemogący liczyć na sukces; przegrany
(2.3) mat. o liczbie elementów wyrażonej liczbą naturalną;
(2.4) mat. nieosiągający plus/minus nieskończoności
Wiktionary
(2.1) Jesteś skończonym kretynem!
(2.1) To skończony bubek, myśli, że świat kręci się wyłącznie wokół niego.
(2.2) „Jestem skończony!” – pomyślał polityk, widząc w gazecie opis swojej afery.
(2.3) Atomów we wszechświecie może być bardzo dużo, jednak i tak jest ich skończona liczba.
(2.4) Rozważany ciąg ma skończoną granicę, więc jest ograniczony.
Wiktionary
IPA: skɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: skõĩ ̯ṇčõny
Wiktionary
rzecz. koniec m., końcówka ż., skończenie n.
czas. kończyć się, skończyć/skończyć się, dokańczać/dokończyć, ukańczać/ukończyć, wykańczać/wykończyć, zakańczać/zakończyć
przym. końcowy, kończący, wykończony, ukończony
przysł. skończenie
Wiktionary
(2.2) zrujnowany
Wiktionary
1. zakończyć wykonywanie jakiejś czynności;
2. zdać egzaminy, zaliczyć program danej szkoły, uczelni;
3. umrzeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kończyć)
(1.1) zakończyć czynność
(1.2) przerobić program, ukończyć kurs
(1.3) umrzeć
czasownik zwrotny dokonany skończyć się (ndk. kończyć się)
(2.1) zakończyć trwanie
(2.2) urwać się (o drodze, obszarze)
(2.3) zostać zużytym
(2.4) wyczerpać się twórczo
(2.5) dać jako wynik, spowodować, mieć konsekwencję
Wiktionary
(1.1) — Proszę babci — zawołała — ja nigdy nie skończę kaftanika dla mojej lalki…
(1.2) Pochodził spod Tarnowa. Skończył teologię i polonistykę, chciał zostać księdzem.
(2.5) Wygłupy na jezdni skończyły się tragedią.
Wiktionary
IPA: ˈskɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: skõĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
przym. skończony
przysł. skończenie
rzecz. koniec mrz., skończenie n., końcówka ż.
Wiktionary
silnie działający, intensywny; stężony, znaczny, mocny
SJP.pl
zmyślić lub podkoloryzować na jakiś temat
SJP.pl
1. ukształtować w ustalonej postaci, uformować coś;
2. przystosować urządzenie lub program komputerowy do oczekiwanej pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skonfiskować.
Wiktionary
rzecz. konfiskowanie n., konfiskata ż., konfiskacja ż.
czas. skonfiskować dk., konfiskować ndk.
przym. konfiskacyjny
Wiktionary
zakonserwować żywność poprzez długie gotowanie w głębokim tłuszczu lub pieczenie w niskiej temperaturze
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|konfrontować.
Wiktionary
rzecz. konfrontowanie n., skonfrontowanie n., konfrontacja ż.
czas. konfrontować ndk.
Wiktionary
wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć, zszokować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
podsumować, przedstawić konkluzję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skonkretyzować.
Wiktionary
czas. skonkretyzować dk.
przym. konkretny
Wiktionary
ujednolicić, zjednoczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. konsonantyzować)
(1.1) jęz. o samogłosce przejść w spółgłoskę
czasownik zwrotny dokonany skonsonantyzować się (ndk. konsonantyzować się)
(2.1) jęz. o samogłosce stać się spółgłoską
Wiktionary
rzecz. konsonant mrz., konsonantyzm mrz., konsonantyzowanie n., skonsonantyzowanie n., konsonantyzacja ż.
czas. konsonantyzować ndk., konsonantyzować się ndk.
przym. konsonantyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. przekształcenie się w spółgłoskę
Wiktionary
(1.1) Samogłoska uległa w ten sposób skonsonantyzowaniu.
Wiktionary
rzecz. konsonantyzowanie n.
czas. konsonantyzować ndk., skonsonantyzować dk., skonsonantyzować się dk.
Wiktionary
zrobić zarys utworu, wykładu itp. ujęty w punktach
SJP.pl
sformułować (w postaci wypowiedzi ustnej lub pisemnej) wniosek z wypowiedzi, dyskusji, dialogu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skonstatować.
Wiktionary
czas. konstatować, skonstatować dk.
Wiktionary
opracować konstrukcję, model
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. konstruować)
(1.1) zrobić konstrukcję
Wiktionary
rzecz. konstruktor mos./mrz., skonstruowanie n., konstrukcja ż.
przym. konstrukcyjny
Wiktionary
zjeść, spożyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. konsumować)
(1.1) spożyć, zjeść coś
(1.2) nabyć i zrobić z czegoś użytek
(1.3) podjąć życie seksualne w małżeństwie
Wiktionary
rzecz. konsumowanie n., konsumpcja ż., konsumeryzm mrz.
czas. konsumować
przym. konsumpcyjny, konsumencki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skonsumować.
Wiktionary
rzecz. konsumowanie n., konsumpcjonizm mrz., konsumpcja ż., konsumeryzm mrz.
czas. konsumować
przym. konsumpcyjny, konsumencki
Wiktionary
1. spowodować nawiązanie kontaktu kogoś z kimś;
2. skontaktować się - nawiązać z kimś kontakt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kontaktować)
(1.1) dokonany od|kontaktować.
czasownik zwrotny dokonany skontaktować się
(2.1) nawiązać kontakt
Wiktionary
(1.1) Ten stan rzeczy uległ naprawie dopiero z końcem jesieni 1845 r., kiedy oba ośrodki skontaktował ze sobą J. M. Goslar.
(2.1) Próbowałem się z tobą skontaktować.
Wiktionary
IPA: ˌskɔ̃ntakˈtɔvat͡ɕ, AS: skõntaktovać
Wiktionary
rzecz. skontaktowanie n.
przym. kontaktowy
czas. kontaktować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skontaktować.
Wiktionary
rzecz. kontakt m.
czas. skontaktować, kontaktować
przym. kontaktowy
Wiktionary
1. zanieczyścić trującą lub promieniotwórczą substancją albo drobnoustrojami chorobotwórczymi;
2. powiązać różne czynniki w jedną całość; stworzyć kontaminację
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) o ładunku: umieścić w kontenerze
Wiktionary
(1.1) Semikontenerowce […] są w stanie przewozić drobnicę zarówno skonteneryzowaną, jak i konwencjonalną.
Wiktionary
IPA: ˌskɔ̃ntɛ̃nɛrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: skõntẽneryzovać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skonteneryzować.
Wiktionary
IPA: ˌskɔ̃ntɛ̃nɛrɨzɔˈvãɲɛ, AS: skõntẽneryzovãńe
Wiktionary
zmniejszenie ustalonej ceny usługi lub towaru; bonifikata, bonifikacja
SJP.pl
Skonto – procentowe zmniejszenie sumy należności udzielane nabywcy przez dostawcę towaru, jeżeli odbiorca reguluje zapłatę należności gotówką przed umówionym terminem (tj. w przypadku, gdy nabywca zrezygnuje z zaoferowanego mu przez dostawcę kredytu handlowego).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skontrastować.
Wiktionary
rzecz. kontra ż., kontrast m., kontrastowość ż., kontrastowanie n.
czas. skontrastować dk., kontrastować ndk.
przym. kontrastowy
przyim. kontra
Wiktionary
dokonanie weryfikacji zapisów księgowych przez sprawdzenie stanu zasobów materiałowych lub pieniężnych sklepu, magazynu itp.; skontrum
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kontrolować)
(1.1) przeprowadzić kontrolę
czasownik zwrotny dokonany skontrolować się (ndk. kontrolować się)
(2.1) poddać się kontroli
(2.2) poddać kontroli jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. kontroler mos./mrz., skontrolowanie n., kontrola ż.
czas. kontrolować ndk.
Wiktionary
(1.1) sprawdzić, zbadać, zrewidować
Wiktionary
1. szybko i zdecydowanie zareagować na coś, zwykle szybko odpowiedzieć na czyjeś pytanie;
2. w brydżu: zobowiązać się do niedopuszczenia licytującego przeciwnika do wzięcia zapowiedzianej w licytacji liczby lew;
3. w boksie: zadać kontrę, odpowiedzieć ciosem na cios przeciwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skontrować.
Wiktionary
czas. skontrować dk.
rzecz. kontra ż.
przyim. kontra
Wiktionary
dokonanie weryfikacji zapisów księgowych przez sprawdzenie stanu zasobów materiałowych lub pieniężnych sklepu, magazynu itp.; skontro
SJP.pl
Skontrum – kontrola zbiorów bibliotecznych lub archiwalnych, przeprowadzana w oparciu o istniejący inwentarz lub inną pomoc ewidencyjną, mająca na celu ustalenie stanu faktycznego zbiorów i ujawnienie braków (porównuje się zapis w inwentarzu z księgozbiorem/zasobem archiwalnym na półkach).
Wikipedia
zharmonizować działania prowadzone wspólnie przez wiele osób w celu uzyskania efektu tych działań w jak najkrótszym czasie, przy jak najmniejszym nakładzie, przy optymalnym wykorzystaniu możliwości itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. koordynować)
(1.1) uzgodnić wspólne działanie
Wiktionary
rzecz. skoordynowanie n., koordynowanie n.
czas. koordynować
Wiktionary
(1.1) zharmonizować, zsynchronizować
Wiktionary
zharmonizować działania prowadzone wspólnie przez wiele osób w celu uzyskania efektu tych działań w jak najkrótszym czasie, przy jak najmniejszym nakładzie, przy optymalnym wykorzystaniu możliwości itp.
SJP.pl
kastrowany baran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) astr. zob. Baran.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: skɔp, AS: skop
Wiktionary
rzecz. zdrobn. Skopek
Wiktionary
(1.1) Baran
Wiktionary
1. spulchnić (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucić z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami;
3. zbić kogoś kopaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skopać.
Wiktionary
Skopanie – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Baranów Sandomierski.
W 1568 roku Skopanie kupił kasztelan śremski Rafał Leszczyński. W 1629 roku właścicielem wsi położonej w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Rafał Leszczyński.
Wikipedia
rzecz. wykopki nmos., kopacz mos./mzw.
Wiktionary
grecki architekt i rzeźbiarz (IV w. p.n.e.)
SJP.pl
Skopas z Paros - rzeźbiarz i architekt grecki, działający ok. 370 p.n.e. - 330 p.n.e. na Peloponezie, w Karii i Jonii. Rywalizował z Praksytelesem.
Jego sztuka rzeźbiarska nacechowana była patosem, dynamiką układu ciała i ekspresją twarzy. Z łatwością oddawał dramatyczne emocje: ekstazę, tęsknotę, cierpienie.
Wikipedia
prawosławna grupa wyznaniowa powstała w 1772 roku w Rosji, uważająca ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia
SJP.pl
Skopcy (rzezańcy, ros. скопцы tzn. kastraci, zwani też „białymi gołębiami”) – ruch religijny (grupa wyznaniowa) w Rosji, powstały w łonie bezpopowców i prawosławia, uważający ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia.
Wikipedia
1. drewniane naczynie używane dawniej na wsi, najczęściej na mleko i śmietanę; szkopek; dojnica;
2. mały skop; baranek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. wytrzebione jagnię
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gwara. roln. wiadro używane przy dojeniu krów
Wiktionary
rzecz. skop m.
Wiktionary
mieszkaniec Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopijczyk
SJP.pl
mieszkanka Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopijka
SJP.pl
przymiotnik od: Skopie (stolica Macedonii); skopijski
SJP.pl
ułożyć coś w kopę, np. siano
SJP.pl
1. spulchnić (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucić z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami;
3. zbić kogoś kopaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. przest. Skopje (stolica Macedonii Północnej)
Wiktionary
Wikipedia
członek prawosławnej grupy wyznaniowej
SJP.pl
Skopiec (720,7 m n.p.m.) – szczyt w Górach Kaczawskich, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w gminie Janowice Wielkie.
Góra znajduje się w południowo-środkowej części Gór Kaczawskich, w środkowej części Grzbietu Południowego, około 400 m na północ od szczytu Baraniec, około 2,8 km na południowy zachód od centrum Wojcieszowa i około 7 km na północny wschód od centrum Janowic Wielkich.
Wikipedia
mieszkaniec Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Skopja
Wiktionary
IPA: skɔˈpʲijt͡ʃɨk, AS: skopʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Skopje n.
:: fż. skopijka ż.
przym. skopijski
Wiktionary
(1.1) skopianin
Wiktionary
mieszkanka Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Skopja
Wiktionary
IPA: skɔˈpʲijka, AS: skopʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Skopje n.
:: fm. skopijczyk mos.
przym. skopijski
Wiktionary
(1.1) skopianka
Wiktionary
przymiotnik od: Skopie (stolica Macedonii); skopiański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Skopje
Wiktionary
IPA: skɔˈpʲijsʲci, AS: skopʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Skopje n., skopijczyk mos., skopijka ż.
Wiktionary
(1.1) skopiański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wykonać kopię czegoś;
2. przepisać coś od kogoś, podając jako swoje; ściągnąć, zerżnąć, zgapić;
3. powtórzyć coś po kimś, zrobić coś w ten sam sposób;
4. wykonać odbitki fotograficzne;
5. w obróbce skrawaniem: wykonać przedmioty w kształcie wzorca;
6. sporządzić negatyw filmu celem wykonania większej liczby egzemplarzy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kopiować)
(1.1) dokonany od|kopiować.
Wiktionary
IPA: skɔˈpʲjɔvat͡ɕ, AS: skopʹi ̯ovać
Wiktionary
rzecz. kopia ż., kopiarka ż., kopista m., kopiowanie n., skopiowanie n.
czas. kopiować ndk.
przym. kopiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skopiować.
Wiktionary
rzecz. kopiowanie n., kopia ż., kopiarka ż., kopista m.
czas. kopiować ndk., skopiować dk.
przym. kopiowy
Wiktionary
stolica Macedonii; Skopie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Macedonii Północnej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uczę się macedońskiego, bo chcę studiować w Skopju.
Wiktionary
IPA: ˈskɔpʲjɛ, AS: skopʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. skopijczyk m., skopijka ż.
przym. skopijski, skopiański
Wiktionary
(1.1) przest. Skopie
Wiktionary
dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skoptofilia
SJP.pl
Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.
Wikipedia
związek organiczny działający porażająco na zakończenia nerwów przywspółczulnych oraz narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; hioscyna
SJP.pl
Wikipedia
w literaturze: teoria skoposu - teoria, według której tłumaczenie jest celowym działaniem, gdzie główną rolę odgrywa zamierzony cel, a nie wierność tekstowi źródłowemu
SJP.pl
regionalnie: baranina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. baranina
Wiktionary
Skopowina – mięso otrzymywane z wykastrowanych samców owcy, czyli skopów. W niektórych regionach Polski określenie to może dotyczyć wszelkiej baraniny.
Wikipedia
(1.1) skop
Wiktionary
przymiotnik od: skop
SJP.pl
dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skopofilia
SJP.pl
1. spulchniać (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucać z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami
SJP.pl
zewnętrzna powłoka ciała kręgowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. zewnętrzna powłoka ciała kręgowców;
(1.2) surowiec otrzymywany z wyprawionej skóry (1.1) niektórych zwierząt;
(1.3) zewnętrzna powłoka owocu, chleba itp.
(1.4) pot. kurtka lub inna część garderoby ze skóry (1.2)
(1.5) przen. o własnym życiu, zdrowiu, bezpieczeństwie
(1.6) slang. zwłoki ludzkie
(1.7) daw. gwara. więz. portfel, pugilares
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Włosy porastają prawie całą powierzchnię skóry człowieka.
(1.2) Powinieneś kupić sobie porządne buty ze skóry.
(1.3) Jabłka obrać ze skóry i usunąć gniazda nasienne.
(1.4) Z samochodu wysiadł facet w skórze.
(1.6) Ciało zmarłego w pogotowiu nazywa się „skórą”. Za jedną skórę płaci się dziś 1200-1800 zł.
Wiktionary
IPA: ˈskura, AS: skura
Wiktionary
rzecz. naskórek m., skórowanie n., oskórowanie n., skórzak m.
:: zdrobn. skórka ż.
czas. skórować ndk., oskórować dk.
przym. skórny, skórzasty, skórzany, skórkowy, podskórny
Wiktionary
(1.3) skórka
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nakłonić kogoś do czegoś, namówić kogoś na coś, odpowiednio argumentując skłonić kogoś do jakichś zadań, czynności
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim
Wiktionary
Skórcz (niem. Skurz) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, położone na północno-wschodniej granicy Borów Tucholskich, na Kociewiu.
Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI w. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego. Miasto położone na trasie dwóch (obecnie zawieszonych) linii kolejowych: nr 218 (Szlachta - Myślice) i nr 243 (Skórcz - Starogard Gdański).
Wikipedia
(1.1) Historia Skórcza jest ciekawa.
Wiktionary
rzecz. skórczanin mos., skórczanka ż.
przym. skórczański
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Skórcz
SJP.pl
mieszkanka miasta: Skórcz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Skórczem, dotyczący Skórcza
Wiktionary
rzecz. Skórcz mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skorczów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Kaplica pw. Bożego Narodzenia z 1616 r., wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.196 z 30.05.1972).
Wikipedia
w muzyce: zmiana strojenia instrumentu strunowego ułatwiająca wykonanie pewnych pasaży, akordów itp.; scordatura
SJP.pl
Skordatura – to metoda stosowana w grze na instrumentach strunowych (np. skrzypcach) polegająca na przestrojeniu strun instrumentu, dzięki czemu można osiągnąć szczególnie wirtuozowskie efekty, zwłaszcza w grze akordowej i polifonicznej. Zamiast zwyczajowego stroju (g d1 a1 e2) kompozytor danego utworu może zalecić inny (np. g c1 g1 e2).
Technikę tę wykorzystywał m.in. Heinrich Ignaz Biber. Z efektownego posługiwania się skordaturą słynął Niccolò Paganini.
Wikipedia
zdrobnienie od: skórka
SJP.pl
przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; cęgosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. podłużny owad uzbrojony w charakterystyczne kleszcze;
Wiktionary
Skorek (Forficula) – rodzaj skorków z rodziny skorkowatych i podrodziny Forficulinae.
Wikipedia
(1.1) Skorek jest naturalnym wrogiem rybika cukrowego.
Wiktionary
IPA: ˈskɔrɛk, AS: skorek
Wiktionary
(1.1) pot. szczypawka, szczypawica
Wiktionary
1. związać wzajemnie, zestawić
2. pozostać w powiązaniu, we współzależności z czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. korelować)
(1.1) powiązać ze sobą w jedną funkcjonującą całość
czasownik zwrotny dokonany skorelować się (ndk. korelować się)
(2.1) powiązać się ze sobą w jedną całość
Wiktionary
(1.1) Skorelujemy to z adresami ich zamieszkania i stopniem zanieczyszczeń w tym rejonie.
Wiktionary
rzecz. korelowanie n., korelacja ż., skorelowanie n.
czas. korelować ndk.
Wiktionary
(1.1) połączyć, spiąć, zespolić, zunifikować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powiązanie ze sobą w jedną funkcjonującą lub pojmowalną całość
Wiktionary
(1.1) Wskazywał, że konieczne było skorelowanie prac nad tą ustawą z pracami nad budżetem, bo w nim mają znaleźć się środki na realizację programu.
Wiktionary
rzecz. korelacja ż.
czas. korelować ndk., korelować się ndk., skorelować dk., skorelować się dk.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: skóra;
2. niewielka wyprawiona skóra zwierzęcia futerkowego; futerko;
3. tkanka roślinna okrywająca, pełniąca funkcje ochronne; epiderma;
4. zewnętrzna powłoka czegoś;
5. w informatyce: zbiór elementów graficznych interfejsu użytkownika, umożliwiający zmianę wyglądu programu; skin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: skóra
(1.2) mały kawałek skóry
(1.3) wyprawiona skóra zwierzęca o niewielkiej grubości
(1.4) tkanka roślinna okrywająca, pełniąca funkcje ochronne;
(1.5) zewnętrzna powłoka czegoś
(1.6) inform. wygląd strony internetowej, programu, aplikacji itp.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈskurka, AS: skurka
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórowaczka ż.
przym. skórzany, skórkowy, skórzasty
Wiktionary
(1.6) karnacja, motyw, kompozycja
Wiktionary
przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; cęgosz
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw; skurkojad, skurczybyk, skurczysyn, skurkowany, skurkowaniec, skubaniec
SJP.pl
pokrywać młoteczki fortepianu filcem lub skórą
SJP.pl
Skórkowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.
W skład sołectwa Skórkowice wchodzą także wsie Poręba i Skumros.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Łukasza w Skórkowicach.
Wikipedia
przymiotnik od: skórka
SJP.pl
Dermatocarpon Eschw. (skórnica) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
garbarstwo; wyprawianie skór
SJP.pl
Skórnictwo – dział rzemiosła zajmujący się zarówno wyrobem skór przez garbowanie (garbarstwo), jak i wytwarzaniem wyrobów skórzanych (cholewkarstwo, futrzarstwo, introligatorstwo, kaletnictwo, kuśnierstwo, miechownictwo, rękawicznictwo, rymarstwo, siodlarstwo, szewstwo).
Wikipedia
1. potocznie: lekarz chorób skórnych; dermatolog
2. przestarzale: garbarz
SJP.pl
Wikipedia
1. mały chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie; skórniki - rodzina tych chrząszczy
2. skórnik słoniniec - pospolity gatunek chrząszcza, szkodnika magazynów żywnościowych
SJP.pl
1. rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców;
2. rodzina chrząszczy; Dermestidae
SJP.pl
Wikipedia
1. o cechach skórnikowatych (rodzina grzybów);
2. o cechach skórnikowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
tworzący się na skórze (np. choroby skórne, nabłonek skórny); odnoszący się do skóry (np. torba skórna kangurzycy, lekarz skórny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący skóry
Wiktionary
IPA: ˈskurnɨ, AS: skurny
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórowaczka ż., zaskórniak mzw.
przym. skórzany, skórzasty, podskórny
Wiktionary
spójnik pełniący wiele funkcji w zdaniu; używany najczęściej w zdaniu: "Skoro słowo X występuje w słowniku, to dlaczego nie ma słowa Y?"
SJP.pl
spójnik
(1.1) spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, komunikujący, iż treść zdania podrzędnego stanowi przesłankę dla zdania nadrzędnego
(1.2) przest. spójnik służący do rozpoczęcia zdania podrzędnego oznaczającego przyczynę, warunek czegoś
przysłówek
(2.1) przest. prędko, rychło, szybko
(2.2) przest. w użyciu orzeczeniowym ktoś do czegoś skory, skłonny
Wiktionary
(1.1) Skoro z prawdy wynika tylko prawda, więc zaczynając od prawdziwych przesłanek można w matematyce dojść tylko do prawdziwych wniosków.
(1.1) Pójdziemy sami, skoro ty nie chcesz.
(1.2) Skoro tylko wyjdę za mąż, wyprowadzę się.
Wiktionary
IPA: ˈskɔrɔ, AS: skoro
Wiktionary
(1.1) jeśli, jeżeli
(1.2) kiedy, gdy
Wiktionary
gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Amara – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Pterostichinae i pleminia Zabrini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą skorobieżek.
Wikipedia
dawniej: człowiek, który prędko chodzi
SJP.pl
Skorocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Wiślica.
Po wprowadzeniu gromad w 1954 r. wieś należała do gromady Skotniki, po jej zniesieniu w latach 1960-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Skorocice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
Skorodnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Stary Brus.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Stary Brus. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 66 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Starym Brusie.
Wikipedia
czasownik
(1.1) dokonany od|korodować.: ulec korozji
(1.2) dokonany od|korodować.: spowodować korozję czegoś
Wiktionary
IPA: ˌskɔrɔˈdɔvat͡ɕ, AS: skorodovać
Wiktionary
rzecz. korozja ż., korodowanie n., skorodowanie n.
czas. korodować ndk.
przym. korozyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skorodować.
Wiktionary
rzecz. korodowanie n., korozja ż.
czas. korodować ndk., skorodować dk.
przym. korozyjny
Wiktionary
minerał, wodny arsenian żelaza; powstaje w wyniku wietrzenia arsenopirytu
SJP.pl
Skorodyt – minerał z gromady arsenianów. Jest uwodnionym arsenianem żelaza. Nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza podobny do czosnku, gdyż podgrzany wydziela czosnkowy zapach.
Wikipedia
przymiotnik od: Skorogoszcz
SJP.pl
Skorogoszcz (tuż po wojnie Szurgoszcz, niem. Schurgast) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1271 rokiem, zdegradowany w 1945 roku. W latach 1945–1954 i 1973–1975 miejscowość była siedzibą gminy Skorogoszcz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
mający niektóre właściwości skóry; przypominający skórę
SJP.pl
rząd nadrzewnych, roślinożernych ssaków łożyskowych; latawce
SJP.pl
Latawce, skóroskrzydłe (Dermoptera) – rząd nadrzewnych, roślinożernych ssaków w infragromadzie łożyskowcowych (Placentalia), do którego zaliczana jest jedna współcześnie żyjąca rodzina: lotokotowate (Cynocephalidae) oraz dwie wymarłe: Mixodectidae i Plagiomenidae. Skóroskrzydłe występują w Azji Południowo-Wschodniej.
Wikipedia
o cechach skóroskrzydłych (rząd ssaków)
SJP.pl
Skoroszki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Wikipedia
Skoroszowice – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.
Wikipedia
Skoroszyce (niem. Friedewalde; daw. Kubinów) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Skoroszyce.
Miejscowość administracyjnie należy do województwa opolskiego od jego utworzenia w 1950 r.
Miejscowość jest siedzibą gminy Skoroszyce.
Wikipedia
przymiotnik od: Skoroszyce
SJP.pl
teczka z przymocowanym wewnątrz metalowym urządzeniem do spinania luźnych kartek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teczka z metalowym mechanizmem służącym do spinania luźnych kartek papieru
(1.2) inform. plik komputerowy zawierający jeden lub więcej arkuszy kalkulacyjnych
Wiktionary
(1.1) Mock schował kopertę do teczki obok materiałów dowodowych obu zbrodni i kartonowego skoroszytu z raportami swoich podwładnych.
(1.2) Jeśli ilość arkuszy w skoroszycie znacząco wzrośnie, wówczas możemy powiększyć obszar przeznaczony na wyświetlanie kart arkuszy kosztem obszaru poziomego paska przewijania.
Wiktionary
rzecz. skoroszytowy
Wiktionary
przymiotnik od: skoroszyt
SJP.pl
1. zdejmować skórę z tuszy zwierzęcej;
2. usuwać izolację z kabla
SJP.pl
maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych; kruponiarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. spoż. maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych
Wiktionary
(1.1) Ciocia Krysia pracuje na skórowaczce w pobliskiej rzeźni.
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórka ż., skórowanie n., oskórowanie n., skórowarka ż., skórnik m., zaskórnik m., zaskórniak m., skórnictwo n.
czas. skórować ndk., oskórować dk.
przym. skórny, skórniczy, skórzany, podskórny, skórzasty
przysł. skórnie, podskórnie
Wiktionary
(1.1) kruponiarka, skórowarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. spoż. maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych
(1.2) pot. techn. urządzenie służące do usuwania izolacji z kabli
Wiktionary
(1.1) Babcia Dorota przepracowała dwie dekady na skórowarce w miejskiej rzeźni.
(1.2) Oferujemy różne modele skórowarek do kabli.
Wiktionary
rzecz. skórowanie n., skórowaczka ż.
czas. skórować ndk.
przym. skórzasty
Wiktionary
(1.1) skórowaczka
(1.2) odizolowywacz
Wiktionary
1. alfabetyczny spis tematów, terminów, nazwisk itp. przytoczonych w danym dziele wraz ze stronami, na których figurują; indeks
2. rodzaj notesu z umieszczonymi z boku kolejnymi literami alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) alfabetyczne zestawienie tematyczne (np. nazwisk, pojęć) w książce wraz z odsyłaczami do odpowiednich stron;
Wiktionary
Skorowidz (indeks) – zestawienie zawartych w dokumencie zagadnień, pojęć, nazw i nazwisk, umieszczane zazwyczaj pod koniec pracy.
Skorowidz jest fundamentalnym, najczęściej stosowanym obok spisu treści rodzajem wykazów, jego rozwinięciem i uzupełnieniem. Spis treści pokazuje ogólną strukturę pracy, natomiast skorowidz rozwija i uszczegóławia jej zawartość. Korzystając ze spisu treści, sięga się do całych bloków zagadnień, natomiast skorowidz pozwala czytelnikowi sięgnąć do konkretnych tematów. Spis treści zawiera kilkanaście lub kilkadziesiąt pozycji, a skorowidz mieści ich w sobie kilkaset lub nawet czasem kilka tysięcy. Każda poważniejsza praca, zwłaszcza naukowa, jeśli ma poprawnie wypełniać swoją rolę informacyjną, powinna zawierać skorowidz.
Wikipedia
drapieżna ryba morska z rodziny skorpenowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Scorpaena|ref=tak., drapieżna ryba morska z krępym ciałem pokrytym kolcami i wyrostkami, występująca w morzach ciepłych
Wiktionary
(1.1) Ciała skorpen są uzbrojone w kolce.
Wiktionary
rzecz. skorpenokształtne lm nm., skorpenowate lm nm.
przym. skorpenowaty
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Skorpenokształtne (Scorpaeniformes) – rząd ryb promieniopłetwych. Blisko spokrewnione z okoniokształtnymi, wraz z którymi należą do nadrzędu kolcopłetwych. Cechą charakterystyczną rzędu jest kostna tarcza pod okiem.
Wikipedia
o cechach skorpenokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
o cechach skorpenowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Scorpaenidae|A. Risso|ref=tak., rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych;
Wiktionary
Skorpenowate (Scorpaenidae) – rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych. Niektóre gatunki niebezpieczne dla człowieka (niebezpieczeństwo skaleczenia kolcami jadowymi).
Wikipedia
(1.1) Wszystkie skorpenowate mają krępe ciała i duże otwory gębowe.
Wiktionary
rzecz. skorpena ż.
Wiktionary
o cechach skorpenowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
podrząd ryb promieniopłetwych z rzędu skorpenokształtnych
SJP.pl
bezkręgowiec z gromady pajęczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny częściowo latem, nisko nad horyzontem;
(1.2) astr. astrol. ósmy znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 października do 21 listopada;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Skorpiona (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Skorpion bywa w legendach identyfikowany ze skorpionem, który na polecenie Artemidy uśmiercił Oriona.
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Skorpiona jest Antares, zwany też Sercem Skorpiona.
(1.1) Konstelacja Skorpiona góruje o północy w czerwcu.
(1.2) Skorpion to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Wadze, a przed Strzelcem.
(1.2) Pod koniec października Słońce wchodzi w znak Skorpiona.
(1.2) Skorpionem, jednym z jesiennych, wodnych i stałych znaków zodiaku, rządzi planeta Mars.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowy Skorpion.
(2.1) Mój tata jest zodiakalnym Skorpionem, a mama – zodiakalnym Rakiem.
Wiktionary
IPA: ˈskɔrpʲjɔ̃n, AS: skorpʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. skorpion mzw., skorpionik mzw., skorpionowość ż.
przym. skorpionowy
Wiktionary
(1.1) Niedźwiadek; skr. Sco
(1.2) symbol. ♏
Wiktionary
skorpionowiec brunatny - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
przymiotnik od: skorpion
SJP.pl
bezkręgowiec z gromady pajęczaków
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj żółwi z rodziny skorpuchowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skory
SJP.pl
uzależnić od siebie kogoś, zwłaszcza urzędników i polityków, przez dawanie łapówek, przykupywanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. korumpować)
(1.1) uzależnić od siebie decydenta, urzędnika poprzez danie mu łapówki
czasownik zwrotny dokonany skorumpować się (ndk. korumpować się)
(2.1) dać się skorumpować; ulec korupcji
Wiktionary
rzecz. skorumpowanie n., korupcja ż.
przym. skorumpowany, korupcyjny
Wiktionary
(1.1) przekupić
Wiktionary
1. twarda warstwa pokrywająca coś z wierzchu, np. skorupa lodowa;
2. kawałek rozbitego naczynia fajansowego, glinianego, porcelanowego;
3. potocznie: o lichym wyszczerbionym naczyniu;
4. twarda osłona rogowa lub kostna okrywająca ciała stawonogów; 5 skorupa ziemska - zewnętrzna powłoka kuli ziemskiej, zbudowana ze skał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) twarda powłoka, pokrywająca coś z wierzchu
(1.2) zool. twarda osłona pokrywająca ciało niektórych zwierząt, zbudowana z chityny, rogu, kości itp.
(1.3) kawałek rozbitego naczynia ceramicznego
(1.4) poznań. naczynie ceramiczne
(1.5) anat. część mózgowia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak rozbić skorupę kokosa?
(1.2) Skorupa żółwia szylkretowego służyła do wyrobu różnego rodzaju ozdób.
(1.3) Stłukłem wazon, muszę pozbierać skorupy z podłogi.
Wiktionary
IPA: skɔˈrupa, AS: skorupa
Wiktionary
rzecz. skorupiak m.
:: zdrobn. skorupka ż.
przym. skorupkowy, skorupowy, oskorupiony
Wiktionary
(1.1) łupina, łuska, powłoka
(1.2) pancerz, karapaks, muszla
Wiktionary
zwierzę o ciele zbudowanym z segmentów, zwykle okryte pancerzem, mające kilka par nóg, żyjące przeważnie w wodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. przedstawiciel podtypu stawonogów, prowadzących w większości wodny tryb życia, posiadających dwugałęziste odnóża (z wyjątkiem pierwszej pary czułków), charakterystyczną budowę stadiów larwalnych i genotyp
Wiktionary
Skorupiaki (Crustacea) – podtyp stawonogów wyróżniany w systematyce tradycyjnej, obejmujący około 67–70 tysięcy opisanych gatunków, przy czym liczba pozostających do odkrycia jest znacznie większa. Przedstawiciele wykazują olbrzymią różnorodność morfologiczną i ekologiczną. Zamieszkują wszelkie środowiska słono- i słodkowodne, często stanowiąc kluczowy składnik ekosystemów, a tysiące gatunków są wtórnie lądowe. Znaleźć wśród nich można formy wolno żyjące, osiadłe, ekto- i endopasożytnicze. Rozwijają się w drodze epimorfozy, anamorfozy lub metamorfozy. W świetle współczesnych analiz skorupiaki jawią się jako takson parafiletyczny i w systematyce filogenetycznej zastępowane są kladem Pancrustacea, obejmującym oprócz skorupiaków także sześcionogi.
Wikipedia
(1.1) W jaki sposób oddychają skorupiaki?
Wiktionary
IPA: skɔˈrupʲjak, AS: skorupʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. skorupa ż., skorupka ż., skorupnik m., skorupienie n., skorupniak mrz.
czas. skorupieć ndk.
przym. skorupowy, skorupkowy, skorupiakowy, skorupiasty, skorupowaty, skorupiany
Wiktionary
zwierzę o ciele zbudowanym z segmentów, zwykle okryte pancerzem, mające kilka par nóg, żyjące przeważnie w wodzie
SJP.pl
Skorupiaki (Crustacea) – podtyp stawonogów wyróżniany w systematyce tradycyjnej, obejmujący około 67–70 tysięcy opisanych gatunków, przy czym liczba pozostających do odkrycia jest znacznie większa. Przedstawiciele wykazują olbrzymią różnorodność morfologiczną i ekologiczną. Zamieszkują wszelkie środowiska słono- i słodkowodne, często stanowiąc kluczowy składnik ekosystemów, a tysiące gatunków są wtórnie lądowe. Znaleźć wśród nich można formy wolno żyjące, osiadłe, ekto- i endopasożytnicze. Rozwijają się w drodze epimorfozy, anamorfozy lub metamorfozy. W świetle współczesnych analiz skorupiaki jawią się jako takson parafiletyczny i w systematyce filogenetycznej zastępowane są kladem Pancrustacea, obejmującym oprócz skorupiaków także sześcionogi.
Wikipedia
przymiotnik od: skorupiak
SJP.pl
podobny do skorupy, tworzący rodzaj skorupy; skorupowaty
SJP.pl
skorupik jabłoniowy - owad z rodziny tarczników, szkodnik drzew i krzewów owocowych; przecinkowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: skorupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: skorupa
(1.2) zool. twarda osłona jaja
Wiktionary
(1.2) Proszę, obierz jajka ze skorupek i je pokrój.
Wiktionary
rzecz. skorupa ż., skorupiak mzw., skorupniak mrz.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|szkorupina.
Wiktionary
cecha powierzchni szkliwa o wyglądzie zbliżonym do powierzchni skorupek jajka
SJP.pl
przypominający skorupkę, podobny do skorupki
SJP.pl
przymiotnik od: skorupka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od skorupniak
Wiktionary
rzecz. skorupniak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna jajko
Wiktionary
IPA: skɔˈrupʲɲak, AS: skorupʹńak
Wiktionary
rzecz. skorupa ż., skorupka ż., skorupiak m.
:: zdrobn. skorupniaczek m.
przym. skorupowy, skorupkowy
Wiktionary
podobny do skorupy, tworzący rodzaj skorupy; skorupiasty
SJP.pl
przymiotnik od: skorupa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. twarda warstwa pokrywająca coś z wierzchu, np. skorupa lodowa;
2. kawałek rozbitego naczynia fajansowego, glinianego, porcelanowego;
3. potocznie: o lichym wyszczerbionym naczyniu;
4. twarda osłona rogowa lub kostna okrywająca ciała stawonogów; 5 skorupa ziemska - zewnętrzna powłoka kuli ziemskiej, zbudowana ze skał
SJP.pl
Skorupy – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. jarzębina
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dendr. jarzębina
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. owoc jarzębiny
Wiktionary
Skoruszyna (słow. Skorušina) – najwyższy szczyt Skoruszyńskich Wierchów na Słowacji. Południowe stoki Skoruszyny opadają do Doliny Błotnej, przełęczy Borek i Doliny Mihulczej. Przez przełęcz Borek Skoruszyna łączy się z Tatrami Zachodnimi, doliny Błotna i Mihulcza należą do Rowu Podtatrzańskiego. Z południowych stoków Skoruszyny spływa bardzo gęsta sieć niewielkich potoków uchodzących do Błotnego Potoku i Mihulczego Potoku.
Wikipedia
taki, który jest gotów do uczynienia, zaakceptowania czegoś; skłonny, chętny, ochoczy, skwapliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. chętny
(1.2) książk. skłaniający się (ku czemuś), skłonny (do czegoś)
(1.3) przest. szybki
Wiktionary
Skory (biał. Скары; ros. Скоры) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.
Wikipedia
(1.1) Małe kotki są skore do zabawy.
(1.2) Człowiek skory do gniewu odbiera swoje otoczenie jako wroga.
(1.2) (…) chociaż duch ich może jest dość skory do tego: lecz ciało ich jest mdłe.
Wiktionary
IPA: ˈskɔrɨ, AS: skory
Wiktionary
(1.1) chętny
Wiktionary
przeprowadzić korektę
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|korygować.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zrobiony ze skóry zwierzęcej (np. pasek skórzany); odnoszący się do przedmiotów ze skóry (np. przemysł skórzany)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzem. wykonany ze skóry, obity skórą
(1.2) dotyczący wyrobów ze skóry
Wiktionary
(1.1) Kupiłam ojcu na urodziny porządny, skórzany portfel.
Wiktionary
IPA: skuˈʒãnɨ, AS: skužãny
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórka ż., skórowanie n., oskórowanie n., skórowaczka ż., zaskórniak mzw.
czas. skórować ndk., oskórować dk.
przym. skórny, skórkowy, skórzasty
Wiktionary
(1.1) skórkowy
Wiktionary
podobny do skóry; w botanice: skórzaste liście - grube, sztywne liście niektórych roślin
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do skóry, np. twardością, fakturą, zapachem itp.
przymiotnik relacyjny
(2.1) pokryty skórą, w szczególności twardą, grubą skórą
Wiktionary
(1.1) Migdał jest pestkowcem o wydłużonym, jajowatym kształcie z szorstką, szarą, skórzastą skórką.
(1.1) Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami.
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórka ż., skóreczka ż., zaskórnik m., zaskórniak m., skórzak m., skórowanie n., oskórowanie n., skórowiec m., skórnik m., skórnikowate nmos., skórzastość ż., skórnictwo n., skórkowatość ż., skórniczka ż., skórniczek m., skórowaczka ż., skórowarka ż., skórnica ż., skórzyca ż.
czas. skórować ndk., oskórować dk.
przym. skórkowy, skórny, skórzany, podskórny, naskórny, skórnikowaty, zaskórnikowy, przyskórny, odskórny, skórniczy, skórkowaty
przysł. skórnie, podskórnie
Wiktionary
gatunek szpaka; skorzek, skorzeń
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Skorzęcin
SJP.pl
przymiotnik od: Skórcz, Skórzec
SJP.pl
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: skoro (prędko, rychło)
SJP.pl
Skorzewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Skòrzewò; niem. Skorschewo) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Kościerzyna na Pojezierzu Kaszubskim u południowych krańców Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Przez Skorzewo przebiega magistrala węglowa Maksymilianowo-Kościerzyna–Gdynia (z przystanku Skorzewo kilka połączeń dziennych z Gdynią i Kościerzyną) i przy drodze wojewódzkiej nr 214. Prowadzi tędy również turystyczny Szlak Kaszubski. Na wschód od miejscowości znajduje się jezioro Długie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Skórznice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Skórzno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Fabianki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 224 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Fabianki.
Wikipedia
[czytaj: skor-zonera] roślina warzywna, uprawiana ze względu na jadalne ciemnobrązowe lub czarne korzenie; wężymord
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. wężymord czarny korzeń.
Wiktionary
Wężymord czarny korzeń, czarne korzonki, skorzonera (wym. /skor-zonera/, nie: /skożonera/) (Scorzonera hispanica L.) – gatunek rośliny warzywnej z rodziny astrowatych. Pochodzi z południowej i środkowej Europy oraz części Azji (Syberia Zachodnia, Kaukaz, Zakaukazie, Dagestan). Jest uprawiany w niektórych krajach świata.
Wikipedia
(1.1) Skorzonerę traktowano ongiś jako roślinę leczniczą (…).
Wiktionary
(1.1) wężymord, wężymord czarny korzeń
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Skorzynice (niem. Hartliebsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Wikipedia
Skórzyno (kaszb. Skòrzëno, niem. Schorin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. W integralny skład wsi wchodzi jej część Borek Skórzyński oraz przysiółek Zagórne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. użyć czegoś, posłużyć się czymś; wykorzystać;
2. osiągnąć z czegoś zysk, korzyść; zyskać, wyzyskać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. korzystać)
(1.1) dokonany od|korzystać.
Wiktionary
czas. wykorzystywać, korzystać ndk.
rzecz. korzyść ż., korzystanie n., skorzystanie n.
przym. korzystny
przysł. korzystnie, niekorzystnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skorzystać.
Wiktionary
czas. skorzystać
Wiktionary
ukos;
1. powierzchnia ukośna;
2. kawałek tkaniny odcięty ukośnie
SJP.pl
rodzaj mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
rodzina mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
pod kątem ostrym; ukośnie; na ukos
SJP.pl
1. ściąć trawę, zboże itp. przy pomocy odpowiedniego narzędzia, np. sierpa, czy maszyny, np. kombajnu;
2. przenośnie:
a) zagarnąć, zdobyć (np. korzyści, środki);
b) położyć trupem; uśmiercić;
3. w gwarze uczniowskiej: postawić niską ocenę;
4. środowiskowo: sfaulować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kosić)
(1.1) ogrod. roln. ściąć rośliny, zwykle zbiorowo, kosą lub przy użyciu jakiejś maszyny
(1.2) zabić wiele istot, zamordować serią
Wiktionary
rzecz. kośnik mzw./mos., kosiarz mos., kosynier mos., kosiarka ż., skoszenie n., kosa ż.
przym. kosiarski
czas. kosić, wykaszać
Wiktionary
(1.1) ściąć
(1.2) pomordować, pozabijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. skośne zagony na końcach pola ornego
Wiktionary
stać się kosmatym, obrosnąć włosami
SJP.pl
1. przyrząd pomiarowy do mierzenia i sprawdzania kątów stożków i klinów w świetle przechodzącym
2. dawniej: linia skośna
SJP.pl
Skośnica (także Przekop Klucz-Ustowo) – struga, kanał wodny o długości 2,7 km, łączy Odrę Zachodnią w km 29,8 z Odrą Wschodnią w 730,5 km. Śródlądowa droga wodna o znaczeniu międzynarodowym, klasa Vb. Jeden z cieków Międzyodrza.
Nazwę Skośnica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Querfahrt.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówków: skośnie, skośno
SJP.pl
1. nierejowy żagiel skośny;
2. skośnik tuzinek - gatunek motyla z rodziny skośnikowatych
SJP.pl
Trajsel – jeden z żagli sztormowych stosowanych na jachtach. Służy do zastępowania grota podczas bardzo silnego wiatru.
Jest to trójkątny żagiel przymasztowy (przylegający jedną ze swoich krawędzi do kolumny masztu), o powierzchni ok. 1/3 grota. Jego róg fałowy może sięgać co najwyżej do połowy wysokości masztu. Dolny lik (krawędź) trajsla jest wolny (nie zamocowany do żadnego drzewca i nie wisi na żadnej linie), jest krótszy niż długość bomu (o ok. 1/3 do 1/2), i biegnie od rogu szotowego w stronę masztu lekko pod górę (stąd inna nazwa trajsla to "skośnik").
Wikipedia
o cechach skośnikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
Skośnikowate (Gelechiidae) – rodzina małych motyli z nadrodziny Gelechioidea, zaliczana do kladu Aglossata, obejmuje ponad 4830 opisanych gatunków w 500 rodzajach.
Wikipedia
o cechach skośnikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
mający skośne oczy; kosooki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający skośne oczy, niekoniecznie w typie azjatyckim
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek o skośnych oczach
(2.2) pot. obraź. każdy człowiek rasy żółtej, bez względu na kształt oczu
Wiktionary
(1.1) W Pekinie poznałem piękną, skośnooką dziewczynę.
(1.1) Nie wszyscy Tatarzy są skośnoocy.
(2.1) Nie wszyscy Tatarzy to skośnoocy.
(2.2) Na targu jakiś skośnooki handluje ciuchami i elektroniką.
Wiktionary
IPA: ˌskɔɕnɔˈːci, AS: skośn•oḱi
Wiktionary
rzecz.
:: fż. skośnooka ż.
Wiktionary
(1.1) przest. kosooki, skośnoślepy
(2.2) Azjata, żółtek
Wiktionary
1. fakt bycia skośnym;
2. statystyce: miara asymetrii rozkładu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co skośne
Wiktionary
Współczynnik skośności (współczynnik asymetrii, skośność) to miara asymetrii rozkładu wartości cechy statystycznej wyznaczana najczęściej jako iloraz trzeciego momentu centralnego przez trzecią potęgę odchylenia standardowego:
Wikipedia
przym. skośny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. rzad. mający skośne oczy
Wiktionary
(1.1) Leżeli tedy obadwaj z ojcem, który cherlał i dusił się w niemiłosiernym zaduchu wozu, — wysypiali się i prowadzili rozmowy. Zdarzyło się tak szczęśliwie, że najbliżsi trzej sąsiedzi, leżący obok, były to dzikusy zakaspijskie, Sartowie skośnoślepi, nie rozumiejący rosyjskiego języka.
Wiktionary
(1.1) współcz. skośnooki; przest. kosooki
Wiktionary
tworzący z jakąś płaszczyzną lub linią kąt ostry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który tworzy z jakąś płaszczyzną lub linią kąt ostry
Wiktionary
(1.1) Oczy miała lekko skośne, zielonkawe jak woda w górskim potoku.
Wiktionary
IPA: ˈskɔɕnɨ, AS: skośny
Wiktionary
rzecz. skośność ż., skos
przysł. skośnie, skosem
przym. ukośny, skosowy
Wiktionary
(1.1) książk. diagonalny, pochyły, spadzisty, ukośny, krzyżujący, poprzeczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany ze skosem, dotyczący skosu
Wiktionary
rzecz. skos m., skośka ż., skosik m.
przym. skośny
przysł. skośnie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) stwardniały, jak kość
(1.2) przen. utrwalony w niezmiennej, tradycyjnej postaci
(1.3) przen. trwający przy tych samych poglądach
Wiktionary
rzecz. skostnienie n., skostniałość ż., pokostnienie n., kostnienie n.
czas. skostnieć dk., pokostnieć dk., kostnieć ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. kostnieć)
(1.1) nabrać cech kości; stać się sztywnym, twardym jak kość
(1.2) przen. stracić elastyczność, utrwalić się w czymś
Wiktionary
(1.1) Chrząstka może skostnieć z wiekiem.
(1.2) Jego myślenie całkowicie skostniało.
Wiktionary
rzecz. kość ż., kostniak mrz., skostnienie n., kostka ż.
czas. kostnieć ndk.
przym. skostniały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skosić.
Wiktionary
(1.1) Pole po skoszeniu rosnących na nim zbóż, nazywamy ścierniskiem albo rżyskiem.
Wiktionary
czas. wykaszać, skosić dk.
rzecz. kosiarz mos., kosa ż., kosiarka ż., kosynier mos.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. zjeść lub wypić coś w celu zbadania smaku; spróbować;
2. doznać czegoś, poznać coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zjeść lub wypić trochę, aby poczuć smak
(1.2) przen. doświadczyć czegoś
Wiktionary
rzecz. skosztowanie n.
Wiktionary
(1.1) spróbować
(1.2) doznać, zaznać, zakosztować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skosztować.
Wiktionary
czas. skosztować dk.
Wiktionary
dawniej: bydło rogate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. bydło
Wiktionary
SKOT (cz. Střední Kolový Obrněný Transportér – Średni Kołowy Opancerzony Transporter; znany także pod oznaczeniem OT-64) – kołowy, pływający transporter opancerzony opracowany wspólnie przez CSRS i PRL na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. Pojazd posiada cztery osie (układ 8×8), w najpopularniejszych wariantach jest także wyposażony w wieżę strzelecką.
Wikipedia
IPA: skɔt, AS: skot
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: pasterz bydła rogatego (skotu); skotopas
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Skotnikami, dotyczący Skotnik
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
rzecz. Skotniki nmos., skotnik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. roln. wypasacz bydła
Wiktionary
Skotnik (pastuch, l.mn. skotnicy, zapożyczenie z niem. skatts) – w okresie wczesnego średniowiecza grupa ludności służebnej, która zajmowała się wypasem bydła (zob. wygon).
Świadectwem ich istnienia są nazwy wsi (jak np. Skotniki koło Kruszwicy), które nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów.
Wikipedia
rzecz. Skotniki nmos., Skotnicki m., Skotnicka ż., skotniczka ż., skotniczkowate nmos.
:: zdrobn. skotniczek m.
przym. skotnicki, skotniczkowy
Wiktionary
Wikipedia
substancja zmieniająca swoje własności podczas bombardowania elektronami
SJP.pl
dawniej: pasterz bydła rogatego (skotu); skotarz
SJP.pl
staropolska nazwy sielanki jako gatunku literackiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. liter. staropolska nazwa sielanki
(1.2) daw. pasterka
Wiktionary
Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.
Wikipedia
(1.1) Pisywał skotopaski, innymi słowy klecił bukoliki.
(1.2) W koszyku skotopaski nie brakowało chleba i kiełbaski.
Wiktionary
(1.1) idylla, ekloga, bukolika, sielanka
(1.2) pasterka
Wiktionary
widzenie skotopowe - praca oka przy znikomej ilości światła
SJP.pl
lampa elektronowa z ekranem o długim czasie poświaty, stosowana w radarach
SJP.pl
wyznawca, zwolennik skotyzmu
SJP.pl
zwolenniczka skotyzmu
SJP.pl
scholastyczny kierunek filozoficzno-teologiczny, opozycyjny wobec tomizmu, uznający prymat woli nad rozumem; szkotyzm
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj klamry używanej do spajania lub przytrzymywania różnego rodzaju elementów drewnianych w budowlanych konstrukcjach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś położona w województwie podkarpackim;
Wiktionary
Skowierzyn – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Zaleszany.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
IPA: skɔˈvʲjɛʒɨ̃n, AS: skovʹi ̯ežỹn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. patelnia
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wzniesienie w Polsce w Górach Kaczawskich;
Wiktionary
Skowron (niem. Lerchenberg, 472 m n.p.m.) – wzniesienie w północnej części Grzbietu Małego Gór Kaczawskich, położone na północny zachód od Płoszczynki, gdzie łączy się z Wapienną. Ku zachodowi odchodzi od niego kilka bocznych ramion z Zadnią i Strzyżowcem.
Wikipedia
rzecz. skowron mzw., skowronki nmos.
Wiktionary
ptak z rodziny skowronków
SJP.pl
zdrobnienie od: skowronek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały ptak z rodziny nazwa systematyczna|Alaudidae|ref=tak. o perlistym, wysokim śpiewie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rolnik niechętnie z pługiem na pole wychodził, chociaż wiosna przyszła wczesna, cicha, ciepła, a nad stepami dzwoniły od dawna skowronki.
(1.1) Jedna leci, jak skowronek, • Nad zagon miły, • Druga płacze, jak zazula, • Gdzieś u mogiły!
Wiktionary
IPA: skɔvˈrɔ̃nɛk, AS: skovrõnek
Wiktionary
przym. skowronkowy
rzecz. skowron mzw., skowronki nmos.
:: zdrobn. skowroneczek mzw.
Wiktionary
(1.1) rolak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Ramphocoris clotbey|Bonaparte|ref=tak., gatunek małego ptaka z rodziny skowronków, występującego w północnej Afryce oraz Bliskim Wschodzie;
(1.2) ornit. ptak z gatunku skowroniak (1.1)
Wiktionary
Skowroniak (Ramphocoris clotbey) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Występuje w północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.2) Środowisko życia skowroniaków stanowią m.in. stepy.
Wiktionary
rzecz. skowron mzw.
Wiktionary
pisklę skowronka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. syst. nazwa systematyczna|Alaudidae|Vigors|ref=tak., rodzina małych ptaków z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Skowronki (Alaudidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
rzecz. skowron mzw., Skowron mos./ż., skowronek mzw., Skowroński mos., Skowrońska ż.
Wiktionary
rodzina małych ptaków z rzędu wróblowych; skowronki
SJP.pl
o cechach skowronkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
przymiotnik od: skowronek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) o psie lub innym ssaku psowatym: wydawać urywane, żałosne dźwięki
(1.2) o ludziach: jęczeć, skarżyć się żałośnie
Wiktionary
(1.1) Wilki jęły się cisnąć, przy strawie a szarpać, a skowyczeć, a ujadać, w końcu jeden drugiemu do gardzieli się rzucił i tę że kiereszował.
Wiktionary
IPA: skɔˈvɨt͡ʃɛt͡ɕ, AS: skovyčeć
Wiktionary
rzecz. skowyt mrz., skowyk mrz., skowyczenie n., skowytanie n.
czas. skowytać ndk., skowyknąć dk., skowytnąć dk.
przym. skowytliwy
Wiktionary
(1.1-2) skowytać, skomleć, kwilić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Warszawa. pies
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. pełen energii, zapału, życia; energiczny, żwawy, żywy;
2. zgrabny, szybki w ruchach, w poruszaniu się; ruchliwy, zwinny, prędki
SJP.pl
skowyczenie -
1. urywany, żałosny głos psa;
2. cichy, żałosny jęk wydawany przez człowieka;
3. inny, podobny odgłos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przerywane, żałosne wycie psa lub – rzadziej – innego zwierzęcia
(1.2) cichy, żałosny jęk człowieka
(1.3) inny, podobny odgłos
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. skowytanie n., skowyczenie n., zaskowyczenie n., zaskowytanie n.
czas. skowyczeć ndk., skowytać ndk., zaskowyczeć dk., zaskowytać dk.
Wiktionary
skomleć jak pies; wydać głos żałosny, przeciągły
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zawiadomić
Wiktionary
1. o piłce: odbić się od ziemi;
2. rzadko: spaść z czegoś, stoczyć się; skoziołkować
SJP.pl
zgnębić, zmęczyć kogoś, zamącić komuś w głowie
SJP.pl
zmęczony, wyczerpany, zgnębiony; znękany, skołowany, zdezorientowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. zob. Scyta.
Wiktionary
IPA: skɔˈwɔta, AS: skou̯ota
Wiktionary
(1.1) Scyta
Wiktionary
1. zamącić komuś w głowie; zmylić;
2. w lotnictwie: opuścić miejsce poprzez kołowanie
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: skołować
przymiotnik
(2.1) pot. odczuwający zamęt, pozbawiony właściwego rozeznania w danej sytuacji; zdezorientowany
Wiktionary
IPA: ˌskɔwɔˈvãnɨ, AS: skou̯ovãny
Wiktionary
czas. skołować
rzecz. kółko n.
Wiktionary
potocznie:
1. o włosach, sierści, włóknie: zbić się w kołtun, zmierzwiony kłąb; skudłać;
2. stać się kołtunem, człowiekiem zacofanym, obskurantem
SJP.pl
potocznie:
1. o włosach, sierści, włóknie: zbić się w kołtun, zmierzwiony kłąb; skudłać;
2. stać się kołtunem, człowiekiem zacofanym, obskurantem
SJP.pl
Skołyszyn – wieś gminna w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Skołyszyn.
W roku 2021 w Skołyszynie mieszkało 2046 mieszkańców, z czego 49,4% stanowiły kobiety, a 50,6% mężczyźni.
Wikipedia
przymiotnik od: Skołyszyn
SJP.pl
skrót od: Spółdzielnia Kółek Rolniczych; eskaer
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = roln. ekon. spółdzielnia kółek rolniczych
Wiktionary
(1.1) Dziadek pojechał wozem do SKR-u po azofoskę.
Wiktionary
skrót od: skrót, skrótowiec
SJP.pl
skrót
(1.1) = jęz. skrót (językowy)
(1.2) = skrytka, skrytka pocztowa
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) abbr., abbrev., short; (1.2) PO Box, POB
* niemiecki: (1.1) Abk. ż.; (1.2) PSF
* nowogrecki: (1.2) ΤΘ
* słowacki: (1.1) skr.
* szwedzki: (1.1) abbr.
* włoski: (1.1) abbr.
źródła.
== skr. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = jęz. skratka → skr., skrót
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈskrut|ˈskrɨtka, AS: skrut|skrytka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) abbr., abbrev., short; (1.2) PO Box, POB
* niemiecki: (1.1) Abk. ż.; (1.2) PSF
* nowogrecki: (1.2) ΤΘ
* słowacki: (1.1) skr.
* szwedzki: (1.1) abbr.
* włoski: (1.1) abbr.
źródła.
== skr. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = jęz. skratka → skr., skrót
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
poetycko o iskrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zob. iskra.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) on sam nie wiedział, że w duszy jego (…) tliła jakaś skra nadziei, że pożądana niewiasta odpowie mu wzajemnością.
Wiktionary
IPA: skra, AS: skra
Wiktionary
rzecz. iskra ż.
Wiktionary
(1.1) zob. iskra.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w grze literaki lub scrabble: ruch polegający na wyłożeniu siedmiu płytek (tj. wszystkich, którymi dysponuje gracz), nagradzany 50-punktową premią
SJP.pl
przyrząd do oczyszczania gazu świetlnego z amoniaku
SJP.pl
gra słowna polegająca na układaniu na określonej planszy wyrazów z losowanych liter; scrabble
SJP.pl
Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).
Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.
Wikipedia
zawodnik grający w scrabble; scrabblista
SJP.pl
zawodniczka grająca w scrabble; scrabblistka
SJP.pl
rzadko: skrablista, scrabblista (osoba grająca w skrable)
SJP.pl
dotyczący gry scrabble; scrabblowy, scrabble'owy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrócić)
(1.1) niedokonany od|skrócić. (zmniejszać długość)
(1.2) niedokonany od|skrócić. (zmniejszać czas trwania)
(1.3) niedokonany od|skrócić. (czynić bardziej zwięzłym)
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) przen. czynić oczekiwanie przyjemniejszym, mniej dokuczliwym
czasownik zwrotny niedokonany skracać się (dk. skrócić się)
(3.1) niedokonany od|skrócić się. (stawać się krótszym, tracić długość)
(3.2) niedokonany od|skrócić się. (zajmować mniej czasu)
czasownik zwrotny niedokonany skracać się (dk. brak)
(4.1) pot. mówić zwięźle, lakonicznie
Wiktionary
rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., ukrócenie n.
czas. skrócić dk.
przysł. krótko
Wiktionary
(1.3) kondensować, okrajać
(4.1) streszczać się
Wiktionary
1. dający się skrócić;
2. ułamek skracalny - ułamek, którego licznik i mianownik mają wspólny dzielnik większy niż jeden; ułamek przywiedlny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skracać.
Wiktionary
przysł. krótko
rzecz. skrótowiec mrz., ukrócenie n., skrót mrz.
czas. skrócić
Wiktionary
taki, który skrachował
SJP.pl
skradać się - zbliżać się po cichu, ukradkiem, tak, aby nie zwrócić niczyjej uwagi; podkradać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skraść)
(1.1) książk. zabierać czyjeś
czasownik zwrotny niedokonany skradać się (dk. skraść się)
(2.1) podkradać się niezauważonym
Wiktionary
(1.1) Wiewiórka każdego roku skradała orzechy z naszego strychu.
(2.1) Lwica skrada się niepostrzeżenie w kierunku antylopy.
Wiktionary
rzecz. skradanie n., skradanka ż.
czas. skraść dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grykomp. gatunek gier cyfrowych, którego rozgrywka opiera się na skradaniu i cichej eliminacji przeciwników;
Wiktionary
Skradanka – gatunek gier komputerowych, które nagradzają gracza za ukrywanie się i używanie podstępu w celu ominięcia bądź pokonania przeciwników. Produkcje z tego gatunku zazwyczaj pozwalają graczowi na pozostanie niewykrytym poprzez skradanie się, używanie przebrań i/lub unikanie wywoływania hałasu. Niektóre gry pozwalają graczowi wybrać pomiędzy skradankowym podejściem a bezpośrednim zaatakowaniem wrogów, mogąc nagradzać za niewykrywalne wykonanie misji. Najczęściej wykorzystywanymi motywami są działania szpiegowskie, antyterrorystyczne, złodziejskie lub skrytobójcze, a głównymi bohaterami są agenci sił specjalnych, szpiedzy, złodzieje, zabójcy lub wojownicy ninja. Niektóre produkcje łączą elementy gier skradankowych z elementami innych gatunków, na przykład first-person shooterów lub platformówek.
Wikipedia
(1.1) „Dishonored” to pierwszoosobowa skradanka osadzona w steampunkowym świecie.
Wiktionary
rzecz. skradanie n.
czas. skradać ndk.
Wiktionary
koniec czegoś, krańcowa część; krawędź, bok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brzeg jakiejś płaszczyzny, jakiegoś obszaru
(1.2) przen. granica
Wiktionary
(1.1) Stałam na skraju lasu i patrzyłam w dal.
(1.2) Bardzo szybko znalazł się na skraju bankructwa.
Wiktionary
IPA: skraj, AS: skrai ̯
Wiktionary
rzecz. skrajność ż., skrajnia ż.
czas. krajać, skrajać ndk., skroić dk.
przym. skrajny
przysł. skrajnie
Wiktionary
(1.2) kres
Wiktionary
ciąć jakąś całość na kawałki
SJP.pl
1. materiał służący do pakowania różnego rodzaju delikatnych przedmiotów;
2. pierwsza i ostatnia kromka chleba odcięta z bochenka; przylepka, piętka
SJP.pl
wymiary poprzecznego przekroju obrysu drogi kolejowej (skrajnia budowli) lub kołowej (skrajnia drogowa) bądź taboru (skrajnia taboru) zapewniające bezkolizyjne przemieszczanie się pojazdu po drodze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. obrys budynków, maszyn itp. albo linia ograniczająca jakąś budowlę, maszynę, poza którą może się bezpiecznie odbywać ruch pojazdów, można budować inne obiekty itp.
(1.2) kolej. pot. pociąg przekraczający dopuszczalną skrajnię (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈskrajɲa, AS: skrai ̯ńa
Wiktionary
rzecz. skraj m., skrajność ż., skrajnik m.
przym. skrajny
przysł. skrajnie, z kraja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób skrajny, wielce, bardzo
Wiktionary
(1.1) Trudno jednak wskazać urządzenie spełniające skrajnie różne wymagania użytkowników.
(1.1) Protestowała także – z odmiennych pobudek – niewielka grupa skrajnie lewicowa, która nie chciała, by żołnierz polski szedł w służbę kontrrewolucji.
Wiktionary
rzecz. skrajność ż., skraj m., skrajnia ż.
przym. skrajny
Wiktionary
(1.1) całkowicie, pot. zabójczo, ekstremalnie, niezmiernie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skrajnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skrajny
SJP.pl
wodoszczelny przedział na dziobie lub rufie statku, zabezpieczający go przed zatopieniem w razie uszkodzenia; forpik
SJP.pl
Skrajnik - urządzenie znajdujące się na torze ładunkowym służące do sprawdzania wyruszającego na szlak taboru, tak aby jego elementy nie wystawały poza skrajnię kolejową.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co skrajne
Wiktionary
rzecz. skraj m., skrajnia ż., skrajnik m.
przym. skrajny
przysł. skrajnie
Wiktionary
krańcowy;
1. będący radykalnym, występujący w ostrej, ostatecznej postaci (np. skrajne teorie, skrajna nędza)
2. rzadko: będący na skraju czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący radykalnym, występującym w ostrej, ostatecznej postaci
(1.2) rzadko: będący na skraju czegoś
Wiktionary
(1.1) Skrajne poglądy często prowadzą do przemocy.
(1.1) To skrajna głupota jechać po pijanemu!
(1.2) Ten skrajny słupek na parkingu często jest przewracany przez nieostrożnych kierowców.
(1.2) Skrajny obrońca drużyny gości umiejętnie powstrzymał atak lewym skrzydłem.
Wiktionary
IPA: ˈskrajnɨ, AS: skrai ̯ny
Wiktionary
rzecz. skraj m., skrajność ż., skrajnik m., skrajnia ż.
przysł. skrajnie
Wiktionary
(1.1) ekstremalny, radykalny, ekstremistyczny
(1.2) brzegowy, graniczny
Wiktionary
złamać zabezpieczenia oprogramowania komputerowego; scrackować
SJP.pl
polewać coś lub kogoś, rozpryskując ciecz
SJP.pl
w technice: urządzenie ochładzające lub skraplające parę
SJP.pl
Skraplacz, kondensator – urządzenie, którego zadaniem jest zamiana par lub gazów w ciecze, czyli skraplanie (kondensacja). Jest zwykle elementem składowym większych instalacji technologicznych lub energetycznych.
W przypadku, gdy temperatura skraplania gazu jest większa od temperatury otoczenia, funkcję skraplaczy mogą pełnić chłodnice wodne lub powietrzne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skraplać.
(1.2) fiz. zmiana stanu skupienia z gazowego na ciekły;
Wiktionary
Skraplanie – zjawisko zmiany stanu skupienia, przejścia substancji z fazy gazowej w fazę ciekłą; przeciwieństwo parowania.
Skraplanie i resublimacja są określane wspólnym terminem kondensacja.
Skraplanie może zachodzić przy odpowiednim ciśnieniu i w temperaturze niższej od temperatury krytycznej. Zestaw tych parametrów (ciśnienie i temperatura), dla których rozpoczyna się proces skraplania, nazywa się punktem rosy.
Wikipedia
IPA: skraˈplãɲɛ, AS: skraplãńe
Wiktionary
czas. skraplać ndk., skroplić dk.
rzecz. skraplacz m., skraplarka ż.
Wiktionary
(1.2) kondensacja
Wiktionary
przywłaszczyć sobie coś, zabrać po kryjomu; ukraść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. skradać)
(1.1) bezprawnie zabrać ukradkiem
(1.2) przen. zawładnąć czymś
czasownik zwrotny dokonany skraść się (ndk. skradać się)
(2.1) daw. podkraść się niezauważonym
Wiktionary
(1.1) W piątek wieczorem z posesji na ul. Katowickiej skradziono dwa rowery.
(1.1) Złodzieje nie zdołali skradnąć niczego.
(1.2) Już na pierwszej lekcji nowa polonistka skradła Tomka serce.
(2.1) Lisica skradła się do żurawiego gniazda i zjadła wszystkie jaja.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. skradzenie n.
czas. kraść ndk., skradać ndk.
(2.1)
czas. zakradać się ndk.
Wiktionary
(1.1) buchnąć, dmuchnąć, gwizdnąć, rąbnąć, świsnąć, ukraść, zakosić, zwinąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odpad z mechanicznego oczyszczania ścieków;
Wiktionary
IPA: ˈskratka, AS: skratka
Wiktionary
część odcięta, oderwana od całości
SJP.pl
1. usuwać wierzchnią warstwę poprzez cięcie, krojenie; skrajać
2. w technice: usuwać mechanicznie określoną warstwę z przedmiotu dla nadania odpowiedniej formy, wyglądu
SJP.pl
czasownik
(1.1) zdejmować mechanicznie określoną wierzchnią warstwę obrabianej rzeczy
Wiktionary
(1.1) Parzono ją wrzątkiem, aby szczecina dała się łatwo oskrobać, patroszono, dzielono na połówki, a później skrawano słoninę i dzielono mięso.
Wiktionary
IPA: ˈskravat͡ɕ, AS: skravać
Wiktionary
rzecz. skrawanie n., skrawek m., skraweczek m.
czas. skroić, kroić, wykroić, wykrawać
Wiktionary
Skrawalność jest to zdolność kształtowania się materiału na drodze obróbki wiórowej przy zastosowaniu odpowiednich narzędzi i procesów technologicznych. Skrawalność zależy od wielu czynników:
Wikipedia
o materiale: nadający się do skrawania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrawać.
Wiktionary
Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na usuwaniu poszczególnych warstw naddatku obróbkowego i zamienianie go na wióry. Obróbka skrawaniem dzieli się na obróbkę wiórową oraz obróbkę ścierną. Obróbkę wiórową wykonuje się narzędziami o ustalonej geometrii i liczbie ostrzy, a powstające wióry mają określony kształt, zależny w mniejszym lub znacznym stopniu od innych czynników takich jak materiał obrabiany, posuw, prędkość skrawania, temperatura skrawania itp. Natomiast obróbkę ścierną charakteryzują bardzo drobne ostrza o nieokreślonej liczbie oraz geometrii, przy czym produktem są wióry w postaci małych drobin również o nieustalonej geometrii.
Wikipedia
czas. kroić, skrawać ndk.
rzecz. skrawek mrz.
Wiktionary
obrabiarka do drewna
SJP.pl
zdrobnienie od: skrawek
SJP.pl
1. resztka, pozostałość po krojeniu, cięciu; ścinek, obrzynek, obcinek, okrawek
2. niewielka przestrzeń, najczęściej tworząca brzeg, skraj czegoś; niewielki kawałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała cząstka odcięta od całości
(1.2) niewielka powierzchnia lub przestrzeń, stanowiąca brzeg, skraj lub krawędź czegoś
(1.3) anat. część małżowiny usznej: mały, pokryty włosami występ chrząstki zlokalizowany tuż przed ujściem przewodu słuchowego zewnętrznego
Wiktionary
IPA: ˈskravɛk, AS: skravek
Wiktionary
rzecz. skrawarka ż., skrawacz mos., skrawarz mos., skrawanie n.
:: zdrobn. skraweczek mrz.
czas. kroić, skrawać ndk.
Wiktionary
(1.1) ścinek, obrzynek, okrawek, zrzynek
Wiktionary
1. resztka, pozostałość po krojeniu, cięciu; ścinek, obrzynek, obcinek, okrawek
2. niewielka przestrzeń, najczęściej tworząca brzeg, skraj czegoś; niewielki kawałek
SJP.pl
Skrawki – część wsi Stoczek Kocki w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Jeziorzany.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Poizdowie.
W latach 1975–1998 Skrawki administracyjnie należały do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
Skrawność – zdolność narzędzia do wykonywania obróbki skrawaniem.
Wskaźniki skrawności:
Wikipedia
1. w rolnictwie: potrząsać ziarno na sicie ruchem obrotowym w celu oddzielenia zbierających się na wierzchu plew;
2. indywidualizm: powodować toczenie się czegoś z góry na dół; staczać
SJP.pl
1. w rolnictwie: potrząsnąć ziarno na sicie ruchem obrotowym w celu oddzielenia zbierających się na wierzchu plew;
2. indywidualizm: spowodować toczenie się czegoś z góry na dół; stoczyć
SJP.pl
Skrbeńsko (niem. Skrbenski)– wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w południowej części gminy Godów. Miejscowość zajmuje powierzchnię 119 ha.
W miejscowości znajdują się m.in. dom kultury, kościół i boisko. Funkcjonują m.in. zespół folklorystyczny „Melodia”, Koło Gospodyń Wiejskich.
Wikipedia
1. zmieniać kierunek drogi
2. zwijać coś przez kręcenie, plecenie; ukręcać, wić
3. łączyć elementy za pomocą śrub
4. nadawać czemuś spiralny kształt poprzez kręcenie
5. o drodze, rzece itp.: odchylać się pod pewnym kątem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zmieniać kierunek poruszania się
(1.2) nadawać czemuś kształt spirali
(1.3) łączyć elementy poprzez wkręcanie śrub
(1.4) med. przekraczać fizjologiczny zakres ruchu w danym stawie, czego następstwem jest uszkodzenie głównie miękkich elementów stawu
(1.5) robić ręcznie papierosa z bibułki i tytoniu
czasownik zwrotny niedokonany skręcać się
(2.1) ulegać skręceniu
Wiktionary
(1.1) Skręć w lewo.
(1.2) Skręć drut w spiralę.
(1.3) Skręćmy te regały, bo nie ma gdzie ustawiać rzeczy.
(1.4) W połowie balu Elżbieta skręciła nogę w kostce.
Wiktionary
IPA: ˈskrɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: skrẽncać
Wiktionary
rzecz. skrętka ż., skręt, skręcenie, skręcanie
czas. zakręcać, nakręcać
Wiktionary
1. mięsień skręcający;
2. osoba obsługująca skręcarkę;
3. osoba zajmująca się skręcaniem jakichś elementów;
4. osoba ręcznie wytwarzająca papierosy
SJP.pl
tłocznik do skręcania
SJP.pl
dział przędzalni, w którym skręca się grubsze włókna z wiązek cieńszych włókien
SJP.pl
wykonywanie grubszej przędzy z pojedynczych nitek poprzez skręcanie
SJP.pl
dający się skręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skręcać.
Wiktionary
Skręcanie – stan obciążenia pręta, w którym działa na niego moment, nazywany momentem skręcającym, działający w płaszczyźnie przekroju poprzecznego pręta. Powoduje on występowanie naprężeń ścinających w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny działania momentu. Skręcanie występuje w prętach, którymi najczęściej są wały. Wyróżniamy 2 podstawowe przypadki skręcania:
Wikipedia
(1.1) Wspólne oglądanie meczu połączyliśmy z malowaniem motyli oraz skręcaniem szafek.
Wiktionary
IPA: skrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: skrẽncãńe
Wiktionary
czas. skręcać
rzecz. skrętka ż., skręt mrz./mzw.
Wiktionary
powstały poprzez skręcanie, łączenie ze sobą kilku elementów, np. stojak skręcany
SJP.pl
maszyna wytwarzająca coś poprzez skręcanie podłużnych elementów
SJP.pl
miara odchylenia krzywej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skręcić.
Wiktionary
Skręcenie, dystorsja (łac. distorsio) – uraz polegający na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Na skutek skręcenia może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł, chrząstki stawowej, przyczepów ścięgien, a niekiedy także uszkodzenia fragmentów kostnych.
Wikipedia
czas. skręcić, skręcać
rzecz. skręt mrz./mzw.
Wiktionary
1. zmienić kierunek drogi
2. zwinąć coś przez kręcenie, plecenie; ukręcić, uwić
3. złączyć elementy za pomocą śrub
4. nadać czemuś spiralny kształt poprzez kręcenie
5. o drodze, rzece itp.: odchylić się pod pewnym kątem
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|skręcać.
Wiktionary
IPA: ˈskrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: skrẽńćić
Wiktionary
rzecz. skręt mrz./mzw., skrętka
czas. zakręcać
Wiktionary
scratch;
1. dźwięk powstający przez drapanie igłą gramofonową płyty winylowej przesuwanej w odpowiedni sposób dłonią;
2. dyscyplina kolarstwa torowego
SJP.pl
Scratch (z ang.), transl. skrecz – wyraz oznaczający „[za]drapać”, „[za]drasnąć”, „[za]rysować”, również „[za]drapanie”, „[za]draśnięcie”, „[za]rysowanie”); może odnosić się do każdego z poniższych pojęć:
Wikipedia
tworzenie dźwięków poprzez przesuwanie palcami grającej płyty gramofonowej; scratching
SJP.pl
scratchować (rzadziej);
1. zrezygnować z udziału w jakiejś zabawie;
2. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki
SJP.pl
czasownik
(1.1) muz. obracać płytą winylową w celu uzyskania efektów dźwiękowych
(1.2) sport. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki
Wiktionary
(1.1) – Młodzi lubią dziś słuchać muzyki klubowej, często skreczują – twierdzi Andrzej Kubiak, właściciel sklepu muzycznego w Gdańsku.
Wiktionary
IPA: skrɛˈt͡ʃɔvat͡ɕ, AS: skrečovać
Wiktionary
rzecz. skrecz m., krecz m., scratch m., scratching m., scratchowanie n., skreczowanie n.
czas. scratchować, kreczować
Wiktionary
(1.1) scratchować
(1.2) scratchować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skreczować.
Wiktionary
czas. skreczować ndk.
Wiktionary
1. spalić ciało zmarłego człowieka lub zwierzęcia zgodnie z określonym zwyczajem;
2. przekształcić produkt spożywczy w jednolitą, gęstą, miękką masę poprzez ucieranie lub ubijanie
SJP.pl
1. zmieszać kultury lokalne;
2. zmieszać z innym językiem etnicznym
SJP.pl
rodzaj roślinożernego mięczaka z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, obejmujący około 1000 gatunków; trochus
SJP.pl
Trochus (w języku polskim również skręp) – rodzaj morskich ślimaków z rodziny krępaczkowatych (Trochidae). Mają muszle w kształcie prawie regularnego stożka, posiadające wewnątrz grubą warstwę dekoracyjnej masy perłowej. Wysokość muszli 5–15 (20) cm. Wieczko konchiolinowe, koliste, cienkie. Epipodium dobrze rozwinięte, z czułkowatymi wyrostkami, służącymi jako organ dotyku. Mogą one być wciągane do rodzaju pochwy.
Wikipedia
w technice: maszyna do odspajania gruntu, przewozu i wyładowania urobku w określonym miejscu; zgarniarka
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umrzeć, zdechnąć
Wiktionary
1. ograniczyć ruchy, związać;
2. zawstydzić kogoś, onieśmielić kogoś;
3. ograniczyć swobodę działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrępować.
Wiktionary
czas. skrępować dk., krępować ndk.
przym. skrępowany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: skrępować
przymiotnik
(2.1) książk. zawstydzony, onieśmielony jakąś sytuacją
Wiktionary
(1.1) W piwnicy zobaczyliśmy jakiegoś skrępowanego i zakneblowanego człowieka.
(2.1) Czułem się skrępowany, kiedy ciocia Jadzia zaczęła przy wszystkich opowiadać o tym jak w dzieciństwie sikałem w łóżko.
Wiktionary
IPA: ˌskrɛ̃mpɔˈvãnɨ, AS: skrẽmpovãny
Wiktionary
czas. skrępować dk., krępować ndk.
rzecz. skrępowanie n., krępacja ż.
Wiktionary
(1.1) unieruchomiony, związany
(2.1) zawstydzony, spięty
Wiktionary
1. czynić nieważnym przez przeprowadzenie kreski, linii (zwykle w tekście); przekreślać
2. wyrażać coś pisemnie lub przez rysunek
3. przenośnie: spisywać kogoś na straty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skreślać.
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., skreślenie n., kreska ż.
czas. skreślać ndk.
Wiktionary
to, co zostało skreślone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co zostało skreślone
(1.2) kreska, którą skreślamy jakieś wyrazy w tekście
(1.3) znak x postawiony na jakiejś karcie w celu wytypowania lub odrzucenia kogoś albo czegoś
Wiktionary
rzecz. kreślarz mos., kreślarnia ż., skreślanie n., kreska ż.
Wiktionary
1. uczynić nieważnym przez przeprowadzenie kreski, linii (zwykle w tekście); przekreślić
2. wyrazić coś pisemnie lub przez rysunek
3. przenośnie: spisać kogoś na straty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. skreślać)
(1.1) dokonany od|skreślać.
Wiktionary
IPA: ˈskrɛɕlʲit͡ɕ, AS: skreślʹić
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., kreska ż.
Wiktionary
papieros skręcany zwykle z marihuany lub tytoniu; joint, dżoint, blant, blunt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ręcznie skręcony papieros
(1.2) slang. skręt (1.1) zawierający marihuanę
(1.3) slang. zespół nieprzyjemnych objawów występujący po odstawieniu narkotyków opioidowychfakt.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zmiana kierunku ruchu w bok
(2.2) wynik splatania, splot, zwój
(2.3) włók. wielkość określająca stopień skręcenia włókien
(2.4) med. patologiczne obrócenie się narządu wokół własnej osi, prowadzące do niedrożności, zaburzenia ukrwienia i potencjalnej martwicy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziadek wysłał mnie po bibułkę, bo mu się skończyły skręty.
(1.2) Uczeń sprawiał kłopoty wychowawcze: pił piwo i palił skręty.
(1.3) Janek miał strasznego skręta, gdy próbował rzucić heroinę.
(2.4) Skręt żołądka to poważna i bolesna śmiertelna choroba, która wymaga szybkiej operacji, jeśli ma być choćby cień nadziei na przeżycie psa.
Wiktionary
IPA: skrɛ̃nt, AS: skrẽnt
Wiktionary
rzecz. skrętka ż., skrętek m., skrętnik m., skrętność ż., skręcanie n., skręcenie n.
czas. skręcać ndk., skręcić dk.
przym. skrętowy, skrętny
Wiktionary
(1.2) joint, blunt, blant, gibon
Wiktionary
grzyb pasożytujący na drzewach
SJP.pl
drobny mech liściasty
SJP.pl
Skrętek (a. skrętka, ang. helicoid cyme, scorpioid, łac. bostryx) – rodzaj kwiatostanu z grupy wierzchotek jednoramiennych. Ma kwiat na szczycie pędu. Gdy kwiat ten zaczyna się rozwijać, z kąta liścia wyrasta odgałęzienie drugiego rzędu, które znowu kończy się kwiatem. Kolejne odgałęzienia wyrastają zawsze po tej samej stronie. Skrętek jest bardzo podobny do sierpika, z tą różnicą, że widziany z góry jest zygzakowaty, podczas gdy sierpik widziany z góry ma kwiaty ułożone w prostej linii. Sierpiki występują np. w rodzinie ogórecznikowatych.
Wikipedia
1. typowy kabel telefoniczny i sieciowy;
2. rodzaj kwiatostanu wierzchołkowego;
3. jedna z części, z których skręcana jest lina;
4. tulejka służąca do łączenia gwintowanych końców rur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. element (włókno lub drut) służący do skręcania liny
(1.2) techn. rodzaj kabla do transmisji danych
(1.3) techn. element wkręcany w gwintowane otwory łączonych rur, mający postać tulejki z kołnierzem na środku i dwoma gwintami na końcach
(1.4) bot. kwiatostan, w którym kolejne boczne pędy wyrastają poprzecznie względem siebie i są ustawione na przemian w prawo i w lewo
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Odpowiednim kablem do tworzenia sieci komputerowych jest skrętka.
Wiktionary
IPA: ˈskrɛ̃ntka, AS: skrẽntka
Wiktionary
czas. skręcać ndk., skręcić dk.
rzecz. skręcanie n., skręt m.
Wiktionary
rodzina mchów z rzędu skrętkowców
SJP.pl
Wikipedia
rząd mchów (prątników)
SJP.pl
Wikipedia
związany ze skrętką używaną w łączach telekomunikacyjnych oraz sieciach komputerowych
SJP.pl
bakteria, której komórka ma kształt pałeczki skręconej w korkociąg; śrubowiec
SJP.pl
nitkowaty glon z klasy sprzężnic
SJP.pl
Skrętnica (Spirogyra) – rodzaj glonów z grupy zielenic (ramienic). Występuje w niewielkich zbiornikach wodnych.
W serwisie AlgaeBase w połowie 2016 r. zebrano informacje o ponad 500 gatunkach o zweryfikowanym statusie i kilkuset gatunkach, które uznano za synonimiczne.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: skrętny; bardziej skrętny
SJP.pl
roślina z rodziny toinowatych rosnąca w Afryce Zachodniej, z nasion której otrzymuje się cenny środek nasercowy; strofant
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrętne
Wiktionary
Wikipedia
przym. skrętny
przysł. skrętnie
rzecz. skręt mzw./mrz.
Wiktionary
1. mogący wykręcać się w różne strony;
2. opierający się na wykonaniu skrętu; skręcający;
3. dawniej:
a) zwinny, obrotny;
b) przenośnie: chytry, przewrotny; wykrętny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dający się skręcać
(1.2) polegający na skręcaniu
(1.3) stpol. skrzętny
Wiktionary
IPA: ˈskrɛ̃ntnɨ, AS: skrẽntny
Wiktionary
rzecz. skręt mrz./mzw.
Wiktionary
gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych
SJP.pl
Skrętodziób (Anarhynchus frontalis) – gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Jako jedyny ptak na świecie ma dziób zakrzywiony w bok – stąd nazwa ptaka. Występuje endemicznie w środkowej części Wyspy Południowej i północnej części Wyspy Północnej (Nowa Zelandia). Jest narażony na wyginięcie.
Wikipedia
liście skrętoległe - liście osadzone po obu stronach łodygi, po jednym na tej samej wysokości
SJP.pl
1. lotniczy przyrząd żyroskopowy, wykorzystywany w lotach bez widoczności, wskazujący na wykonywanie zakrętu;
2. miernik skrętu przędzy
SJP.pl
najliczniejsza podgromada ślimaków; przodoskrzelne
SJP.pl
o cechach skrętonerwnych (podgromada ślimaków)
SJP.pl
przymiotnik od: skręt
SJP.pl
potocznie: sprawić zawód
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pot. zawieść czyjeś oczekiwania
Wiktionary
IPA: ˈskrɛvʲit͡ɕ, AS: skrevʹić
Wiktionary
rzecz. krewa ż., krewienie n., skrewienie n.
czas. krewić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrewić.
Wiktionary
czas. skrewić
rzecz. krewa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skriabin, ros. Скрябин, ukr. Скрябін – nazwisko wschodniosłowańskie
Wikipedia
potocznie: zrzut ekranu; screen, screenshot
SJP.pl
badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, screening, skryning
SJP.pl
Badanie przesiewowe, badanie skriningowe, skrining – profilaktyczne badanie przeprowadzane wśród osób niemających objawów danej choroby w celu jej wykrycia i wczesnego leczenia, co zapobiega poważnym następstwom tej choroby w przyszłości.
Badania przesiewowe wykonuje się w całej populacji lub tylko w grupach wysokiego ryzyka (dotyczy to, między innymi, profilaktyki cukrzycy i nowotworów piersi). Celem tych badań jest wykrycie choroby lub podatności na chorobę we wczesnej fazie i dzięki temu umożliwienie wczesnej interwencji, która zredukowałaby zarówno zapadalność, jak też ciężar choroby dla pacjenta. Często badanie przesiewowe umożliwia tylko postawienie wstępnej diagnozy, która musi być potwierdzona bardziej dokładnymi testami.
Wikipedia
w informatyce, rzadko: ochronny program wygaszający ekran monitora po chwili bezczynności użytkownika komputera; wygaszacz ekranu
SJP.pl
1. drapać czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapywać wierzchnią warstwę, oczyszczać z czegoś
2. potocznie: pisać
3. skrobać się - drapać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) trąc czymś ostrym, zdrapywać wierzchnią warstwę czegoś
(1.2) pot. drapać coś lub po czymś
(1.3) żart. pisać brzydko, niestarannie lub niewyraźnie
Wiktionary
(1.2) Pan od czasu do czasu zatrzymywał się i oglądał jakiś przedmiot, pies przysiadał na podłodze i skrobał tylną nogą gęste kudły, a rzędem ustawione w szafie lalki małe, średnie i duże, brunetki i blondynki przypatrywały się im martwemi oczami.
(1.2) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność.
(1.3) Co ty tam skrobiesz w tym zeszycie?
Wiktionary
rzecz. skrobanie n., skrobak m., skrobaczka ż., skrobanka ż., skrobia ż.
czas. zeskrobywać, skrobnąć dk.
Wiktionary
(1.3) bazgrać
Wiktionary
Wikipedia
1. w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobarka, skrobka, skrobak;
2. w medycynie: stalowe narzędzie chirurgiczne, służące do oddzielania okostnej od kości, stosowane najczęściej w chirurgii kostnej;
3. żelazne ostrze umieszczane przed wejściem do domów, służące do zeskrobywania błota lub śniegu z obuwia;
4. potocznie: nożyk do obierania warzyw;
5. potocznie: wycieraczka do usuwania szronu, lodu, śniegu z szyb samochodu
SJP.pl
w technice:
1. narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobka, skrobarka;
2. przyrząd do usuwania osadów parafiny i zanieczyszczeń z rur wydobywczych lub ropociągów
SJP.pl
Skrobak – ręczne narzędzie ślusarskie służące do skrobania, tj. usuwania nierówności oraz śladów poprzedniej obróbki. Skrobanie umożliwia także dopasowanie do siebie dwóch powierzchni, zwłaszcza współpracujących ślizgowo.
Skrobaki wykonuje się z takich samych materiałów jak pilniki, tj. ze stali węglowej narzędziowej (np. N12) lub stali narzędziowej stopowej (np. NC5), a następnie hartuje do minimum 60 HRC. Często skrobaki wykonywane są ze starych pilników płaskich lub trójkątnych poprzez zeszlfowanie nacięć.
Wikipedia
1. drapać czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapywać wierzchnią warstwę, oczyszczać z czegoś
2. potocznie: pisać
3. skrobać się - drapać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrobać.
Wiktionary
Skrobanie – rodzaj obróbki ślusarskiej polegający na ręcznym skrawaniu z powierzchni wstępnie obrobionego przedmiotu cienkich i drobnych wiórków za pomocą skrobaków. Grubość warstwy skrawanej jednorazowo wynosi około 0,01 mm.
Skrobanie ma na celu usunięcie śladów poprzedniej obróbki np. frezowania oraz otrzymanie powierzchni o odpowiedniej chropowatości i licznych płytkich wgłębieniach, które zapobiegają zbyt silnemu przyleganiu powierzchni do siebie oraz ułatwiają smarowanie. Jest stosowane szczególnie w przypadku, gdy obrabiane powierzchnie mają dokładnie do siebie pasować lub przesuwać się po sobie. Skrobaniu podaje się prowadnice obrabiarek skrawających, wodziki maszyn parowych, panewki łożysk, płyty traserskie, liniały, kątowniki itp. Kontrolę postępu dopasowania realizuje się za pomocą tzw. tuszowania. W tym celu pokrywa się jedną ze współpracujących powierzchni cienką warstwą specjalnej farby i obserwuje się ślady odciśnięte na drugiej powierzchni. W przypadku niedostatecznego przylegania, skrobie się wystające miejsca pokryte farbą zaczynając od miejsc, w których farba została starta w wyniku kontaktu dwu powierzchni. Operacje te powtarza się aż do osiągnięcia wymaganego stopnia przylegania. Dokładność obróbki mierzy się ilością i równomiernością rozkładu plamek. Najdokładniejsze powierzchnie mają od 20 do 25 plamek na kwadracie o boku 25 mm.
Wikipedia
rzecz. skrobaczka ż., skrobak m., skrobacz m., skrobka ż., skrobanka ż., skrobanina ż., skrobnięcie n.
czas. skrobać ndk., skrobnąć dk.
Wiktionary
potocznie: usunięcie z jamy macicy tkanek zmienionych chorobowo, jaja płodowego lub jego resztek; abrazja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gin. zabieg łyżeczkowania macicy jako metoda aborcji
(1.2) rzad. pot. gin. zabieg łyżeczkowania macicy w celu usunięcia tkanek zmienionych chorobowo
(1.3) gwara. etn. jednobarwne wielkanocne jajo z wzorem wydrapanym ostrym narzędziem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miała pani skrobankę?
(1.3) W pierwszej kategorii punktowane były tradycyjne podkarpackie potrawy wielkanocne, w drugiej podziwiano kunszt wykonania pisanek, skrobanek i oklejanek.
Wiktionary
IPA: skrɔˈbãnka, AS: skrobãnka
Wiktionary
rzecz. skrobanie n., skrobnięcie n., skrobak m., skrobaczka ż., skrobacz m., skrobka ż., skrobanina ż.
czas. skrobać ndk., wyskrobać dk., zeskrobać dk., naskrobać dk., przeskrobać dk.
Wiktionary
(1.1) abrazja, aborcja, przerwanie ciąży
(1.3) rysowanka, drapanka
Wiktionary
1. w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobka, skrobak;
2. w górnictwie: typ czerparki do urabiania skał, np. węgla brunatnego
SJP.pl
w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania i wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobak, skrobarka
SJP.pl
Skrobek – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
wielocukier zbudowany z amylopektyny i amylozy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. spoż. główny węglowodan w diecie człowieka, polisacharyd roślinny pełniący w roślinach rolę magazynu energii;
Wiktionary
Skrobia – organiczny związek chemiczny, węglowodan, polisacharyd roślinny, składający się wyłącznie z merów glukozy połączonych wiązaniami α-glikozydowymi, pełniący w roślinach rolę magazynu energii.
Skrobia jest głównym węglowodanem w diecie człowieka.
Wikipedia
(1.1) Skrobia to ważna substancja odżywcza. Jest to składnik mąki, a więc występuje w chlebie i wszystkich wypiekach. Ważną rolę odgrywa również skrobia ziemniaczana występująca w bulwach tej rośliny. Skrobia jest materiałem energetycznym.
Wiktionary
przym. skrobiowy
rzecz. skrobać ndk.
czas. skrobać
Wiktionary
nieodwracalna choroba polegająca na odkładaniu się w tkankach swoistego związku białkowego, zwanego amyloidem; zwyrodnienie skrobiowate
SJP.pl
Amyloidoza, inaczej skrobiawica lub betafibryloza – schorzenie polegające na pozakomórkowym odkładaniu różnych rodzajów biologicznie nieaktywnego białka o budowie nierozgałęzionej i konfiguracji β-pliku, dającego charakterystyczny obraz w krystalografii rentgenowskiej, uogólnione lub zlokalizowane narządowo, najczęściej w nerkach, wątrobie, śledzionie, sercu i tarczycy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. gw-pl|Warszawa. stolarz
Wiktionary
(1.1) Nie tak dawno wołali za nim: skrobidecha, a tu, w szacownym sklepie nazwali go artystą
Wiktionary
tworzący skrobię
SJP.pl
1. ciało skrobiowate - materiał gromadzący się w wypustkach astrocytów w wyniku starzenia się;
2. nerczyca skrobiowata - choroba nerek wywołana nadmiarem skrobi
SJP.pl
przymiotnik od: skrobia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z skrobią, dotyczący skrobii; zawierający skrobię
Wiktionary
rzecz. skrobia ż.
Wiktionary
gryzipiórek; lekceważąco:
1. urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy;
2. autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania i wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobak, skrobarka
SJP.pl
1. drapnąć czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapać wierzchnią warstwę, oczyścić z czegoś
2. potocznie: napisać
3. skrobnąć się - drapnąć się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Skrobotowo – osada w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice.
Według danych pod koniec 2004 roku osada miała 234 mieszkańców.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
Skrobów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Lubartów.
Na początku 1939 w Skrobowie otwarto narodowy uniwersytet wiejski, zorganizowany przez Służbę Młodych Obozu Zjednoczenia Narodowego i Związek Młodej Polski.
Wikipedia
dawniej: skracać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrócić.
Wiktionary
przysł. krótko
rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., ukrócenie n.
czas. skrócić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. skracać)
(1.1) uczynić krótkim, zwięzłym
(1.2) zmniejszyć długość
(1.3) ograniczyć czas trwania
(1.4) mat. podzielić wartość licznika i mianownika o tę samą liczbę całkowitą, upraszczając ułamek
czasownik zwrotny dokonany skrócić się (ndk. skracać się)
(2.1) stać się samemu krótszym
Wiktionary
rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., skróciciel m., skrócenie n., skracanie n., ukrócenie n.
czas. skracać ndk.
przysł. na skróty, krótko
Wiktionary
(1.1) skondensować, streścić
(1.2) obciąć, przyciąć, ściąć
Wiktionary
gatunek chrząszcza z rodziny gnilikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od skrót
Wiktionary
Skrócik (Hololepta plana) – gatunek chrząszcza z rodziny gnilikowatych. Ma równoległoboczny, spłaszczony kształt. Imagines osiągają długość 5,5–7,5 mm (od przedniego brzegu przedplecza do końca propygidium). Barwa czarna, nogi jaśniejsze od pokryw, czułki brunatnoczerwone. Występuje pod korą drzew, najczęściej topól. Gatunek palearktyczny, występuje w niemal całej Polsce, ale jest rzadko znajdowany.
Wikipedia
rzecz. skrót m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podsumowujący, zawierający ogół wiadomości o czymś, wszystkie elementy czegoś; ogólny, sumaryczny
SJP.pl
chód, bieg niektórych zwierząt czworonożnych polegający na stawianiu jednocześnie raz obu nóg prawych, raz lewych; krocz (r. żeński), krocz (r. męski), inochód
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieloletnia roślina (bylina lub półkrzew) z rodziny trędownikowatych, występująca na półkuli północnej w wielu gatunkach, mająca właściwości lecznicze i zarazem trujące; trędownik
SJP.pl
zołzy;
1. rzadko spotykana odmiana przewlekłej gruźlicy węzłów chłonnych (najczęściej szyi), spowodowana prątkami gruźlicy; skrofuły (dawniej);
2. zaraźliwa choroba źrebiąt i młodych koni
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: przewlekła gruźlica węzłów chłonnych (najczęściej szyi), występująca u dzieci żyjących w złych warunkach; skrofuloza; zołzy
SJP.pl
Wikipedia
pociąć jakąś całość na kawałki
SJP.pl
czasownik
(1.1) tnąc przyciąć materiał do czegoś
(1.2) krojąc oddzielić część od całości
(1.3) ukraść
Wiktionary
(1.1) Te koszule nocne są skrojone idealnie do drobnych ciał Latynosek.
(1.2) Skroiłem cztery kawałki na śniadanie, i piąty na deser.
(1.3) Skroiła nas na grube miliony.
Wiktionary
rzecz. skraj mrz.
czas. skrawać
Wiktionary
(1.2) odkroić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skrok (forma żeńska: Skrok, Skrokowa, Skrokówna, l. mn. Skrokowie) – polskie nazwisko. W 2022 roku nosiło je 1833 osób.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) neol. przewijać zawartość ekranu na urządzeniu elektronicznym
Wiktionary
(1.1) Eftepowałem się do serwera, żeby zdałnlołdować kliparty, a tymczasem displej mi się zaczął skrolować, trakbol się zawiesił i trzeba było resetować.
Wiktionary
czas. scrollować ndk.
rzecz. scrollowanie n., skrolowanie n.
Wiktionary
(1.1) przewijać, scrollować
Wiktionary
tłuszcz zajęczy, dawniej używany jako środek leczniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. tłuszcz zwierzęcy, zwłaszcza tłuszcz zajęczaków
Wiktionary
Skromnica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków.
Wieś dóbr prestymonialnych kapituły kolegiaty łęczyckiej w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego. Wcześniej znajdowała się w administracyjnych granicach powiatu łęczyckiego. Do sołectwa Skromnica należy jeszcze Tkaczew.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób skromny
Wiktionary
(1.1) Mieszkała skromnie w "fińskich domkach" na Mokotowie, łazienka i ubikacja wspólne dla trzech rodzin, ale okolica ładna, zielona, w bok od głównej ulicy.
Wiktionary
IPA: ˈskrɔ̃mʲɲɛ, AS: skrõmʹńe
Wiktionary
rzecz. skromność ż., skromniś m., skromnisia ż.
przym. skromny, skromniutki, skromniuteńki
przysł. skromniutko, skromniuteńko
Wiktionary
(1.1) oszczędnie, umiarkowanie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skromnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skromny; bardziej skromny
SJP.pl
człowiek przesadnie skromny lub udający skromnego
SJP.pl
kobieta przesadnie skromna lub udająca skromną
SJP.pl
zdrobnienie od: skromny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: skromny
Wiktionary
IPA: ˌskrɔ̃mʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: skrõmʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: skromny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: skromny
Wiktionary
IPA: skrɔ̃mʲˈɲüɕci, AS: skrõmʹńüśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: skromny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: skromny
Wiktionary
IPA: ˌskrɔ̃mʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: skrõmʹńutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. skromność
przym. skromny, skromniutki
przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: skromny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: skromny
Wiktionary
IPA: skrɔ̃mʲˈɲutʲci, AS: skrõmʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. skromność
przym. skromny, skromniuteńki
przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko
Wiktionary
(1.1) skromniuśki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto nie wywyższa się i nie dba o rozgłos i uznanie innych
(1.2) przest. cecha kogoś, kto jest powściągliwy lub wstydliwy w relacjach z osobami przeciwnej płci
(1.3) cecha czegoś, co jest proste i pozbawione ozdób
(1.4) cecha czegoś, co nie jest zbyt efektowne ani głośne
(1.5) cecha czegoś, co ma małą wartość materialną
Wiktionary
(1.1) Cnota skromności polega przede wszystkim na wyrzeczeniu się pychy.
(1.2) Panienka na balu w swoim zachowaniu powinna zachować skromność i obyczajność.
(1.3) Ubiory lub mundury dyktatorów cechuje albo przesadna skromność, albo nadmierna strojność.
(1.4) Uroczystość przebiegła ze skromnością i bez zbędnej celebry.
(1.5) Stowarzyszenie nie wynajęło reprezentacyjnej siedziby, bo na taką decyzję nie pozwoliła skromność budżetu.
Wiktionary
IPA: ˈskrɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: skrõmność
Wiktionary
rzecz. skromniś m., skromnisia ż.
przym. skromny
:: zdrobn. skromniutki, skromniuteńki
przysł. skromnie
:: zdrobn. skromniutko, skromniuteńko
Wiktionary
(1.1) pokora, modestia, umiar, umiarkowanie
(1.2) nieśmiałość, niewinność, obyczajność, pruderyjność, przyzwoitość, powściągliwość, wstydliwość
(1.3) prostota, brak wyszukania, zgrzebność, zwyczajność, zwykłość
(1.4) cichość, prostota
(1.5) ubóstwo, niedostatek, szczupłość
Wiktionary
1. powściągliwy w stosunku do osób odmiennej płci ;
2. niedbający o rozgłos, niemający wygórowanego mniemania o sobie;
3. odznaczający się prostotą, np. skromny posiłek;
4. niemający dużych dochodów, nieprzynoszący dużych zysków, np. skromny urzędnik;
5. niewielki, niepokaźny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający potrzeby wyróżniania się
(1.2) w prostym stylu, pozbawionym ozdób
(1.3) niewielki
(1.4) o niewielkich dochodach
(1.5) przest. powściągliwy lub wstydliwy w relacjach z osobami przeciwnej płci
Wiktionary
Skromny:
Wikipedia
(1.1) Nie warto być skromnym, gdyż ludzi skromnych docenia się dopiero po śmierci.
(1.3) Jego skromne dochody nie pozwalały na wystawne życie.
(1.4) A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.
(1.5) Moje pensjonarki zachowują się w sposób skromny, przyzwoity i obyczajny.
Wiktionary
IPA: ˈskrɔ̃mnɨ, AS: skrõmny
Wiktionary
rzecz. skromność ż., skromniś m., skromnisia ż.
przym.
:: zdrobn. skromniutki, skromniuteńki
przysł. skromnie, skromno, skromniutko, skromniuteńko
Wiktionary
(1.1) cichy, łagodny, milczący, nieśmiały, prosty, skryty, spokojny, umiarkowany, wyciszony
(1.2) bezpretensjonalny, niewyszukany, pospolity, surowy, zgrzebny, zwyczajny, zwykły
(1.3) mały, malutki, maleńki, nieduży, nieobfity, skąpy, szczupły, tyci, ubogi
(1.4) biedny, ubogi
(1.5) nieśmiały, obyczajny, przyzwoity, pruderyjny, moralny
Wiktionary
1. boczna część czaszki ssaków;
2. poetycko: głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. boczna część głowy za oczami;
Wiktionary
Skroń (łac. tempus l. mn. tempi) – boczna część głowy niektórych zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Boli mnie głowa w okolicach skroni.
Wiktionary
IPA: skrɔ̃ɲ, AS: skrõń
Wiktionary
przym. skroniowy
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|puls, pulst.
Wiktionary
Skroniów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: skroń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący skroni
Wiktionary
IPA: skrɔ̃ˈɲɔvɨ, AS: skrõńovy
Wiktionary
rzecz. skroń ż.
Wiktionary
polać coś lub kogoś, rozpryskując ciecz
SJP.pl
ciecz będąca produktem skraplania się gazu; skropliny, kondensat
SJP.pl
ciecz będąca produktem skraplania się gazu; skropliny, kondensat
SJP.pl
Skropliny (zwane często kondensatem) to ciecz powstała ze skroplenia dowolnego gazu. Przykładem skroplin jest rosa i woda na lustrze w łazience.
Skroplenie pary wodnej i uzyskanie kondensatu w siłowniach parowych jest konieczne z uwagi na wytwarzanie próżni w kondensatorze turbin kondensacyjnych (dla osiągnięcia większej produkcji energii elektrycznej) lub odprowadzenia ciepła użytkowego w turbinach przeciwprężnych – ciepło skraplania wyrzucane jest w całości do otoczenia (w elektrowniach kondensacyjnych) lub jest wykorzystane do celów ciepłowniczych (w elektrociepłowniach). Pompa zasilająca pompuje skropliny poprzez wymienniki regeneracyjne do kotła parowego, gdzie następuje ich zamiana na parę.
Wikipedia
przestarzałe: przez całą długość lub szerokość czegoś; wskroś, na wskroś, na wylot, na przestrzał, na skroś, skróś
SJP.pl
skierowany prostopadle do powierzchni czegoś; przenikający na wskroś, w głąb czegoś
SJP.pl
w telekomunikacji: przełączyć rozmowy prowadzone na linii abonenckiej do centrali na przełącznicy głównej
SJP.pl
1. skrócenie czegoś, np. tekstu, utworu lub wypowiedzi;
2. krótsza droga; przejście skracające drogę;
3. cząstka wyrazu lub wyrażenia zapisana lub wymówiona jako symbol całego wyrazu lub wyrażenia, np. mgr (magister)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. w piśmie oznacza skrócony zapis nazwy jednowyrazowej lub wielowyrazowej, zbudowany z jednej lub kilku liter;
(1.2) inform. plik z ikoną, będący odnośnikiem do innego pliku;
(1.3) droga krótsza od oficjalnej lub zalecanej
(1.4) krótkie omówienie szerszej treści
Wiktionary
Skrót – skrócony zapis wyrazu lub połączenia wyrazowego. Skróty są zjawiskiem języka pisanego; odczytywane są w formie pełnego wyrazu lub połączenia, które zastępują w tekście pisanym. Skrót zbudowany jest z jednej lub kilku liter (inna nazwa to: abrewiatura). Skróty zapisuje się stosownie do przepisów ortograficznych przyjętych dla danego języka, zwyczajowych konwencji pisowni dla konkretnych skrótów (różne znaczenia, wyjątki) lub w sposób swoisty dla skrótów nazw własnych, szczególnie jeśli są to skróty stosowane w odniesieniu do podmiotów gospodarczych i instytucji.
Wikipedia
(1.1) Skrótem jest „p.o.”, ale „PO” to już skrótowiec.
(1.2) Na pulpicie mam kilkanaście skrótów.
(1.3) Konsekwencją obrania skrótu może być wybór drogi o gorszym komforcie poruszania się, mniej atrakcyjnej widokowo, mniej bezpiecznej, czynnej czasowo itp.
Wiktionary
IPA: skrut, AS: skrut
Wiktionary
rzecz. skrótowiec m., skrótowość ż., skracanie n., skrócenie n., ukrócenie n., skrócik mrz.
przym. skrótowy, krótki
przysł. skrótowo
czas. skracać ndk., skrócić dk.
Wiktionary
(1.1) abrewiacja
(1.3) droga na skróty
Wiktionary
wyraz utworzony w wyniku skrócenia grupy wyrazów, będących zwykle jakąś nazwą; akronim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów;
Wiktionary
Skrótowiec, in. akronim (stgr. ἄκρος ákros „skrajny” + ὄνομα ónoma „imię, nazwa”) – słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów, powstające z pierwszych liter lub pierwszych sylab poszczególnych wyrazów. Istnieje także niewielka grupa skrótowców powstałych ze skrócenia jednego słowa. W ujęciu słowotwórczym skrótowce to specyficzna klasa derywatów (wyrazów pochodnych). Derywaty te funkcjonują zarówno w języku mówionym, jak i w postaci pisanej, co odróżnia je od skrótów sensu stricto, będących jedynie konwencjonalnym sposobem zapisu wyrazów lub ich połączeń.
Wikipedia
(1.1) Wyrazy „PZPR”, „ORMO” i „Cepelia” to skrótowce bardzo popularne za czasów PRL.
Wiktionary
IPA: skruˈtɔvʲjɛt͡s, AS: skrutovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. skrót m., skrócenie n., skracanie n., ukrócenie n.
czas. skracać ndk., skrócić dk.
przym. skrótowy
przysł. skrótowo
Wiktionary
(1.1) akronim
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrótowe
Wiktionary
przym. skrótowy
przysł. skrótowo
rzecz. skrót mrz.
Wiktionary
przedstawiony lub przedstawiający coś krótko, bez szczegółów, np. skrótowy raport
SJP.pl
1. skrócenie czegoś, np. tekstu, utworu lub wypowiedzi;
2. krótsza droga; przejście skracające drogę;
3. cząstka wyrazu lub wyrażenia zapisana lub wymówiona jako symbol całego wyrazu lub wyrażenia, np. mgr (magister)
SJP.pl
Skrót – skrócony zapis wyrazu lub połączenia wyrazowego. Skróty są zjawiskiem języka pisanego; odczytywane są w formie pełnego wyrazu lub połączenia, które zastępują w tekście pisanym. Skrót zbudowany jest z jednej lub kilku liter (inna nazwa to: abrewiatura). Skróty zapisuje się stosownie do przepisów ortograficznych przyjętych dla danego języka, zwyczajowych konwencji pisowni dla konkretnych skrótów (różne znaczenia, wyjątki) lub w sposób swoisty dla skrótów nazw własnych, szczególnie jeśli są to skróty stosowane w odniesieniu do podmiotów gospodarczych i instytucji.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: skrub albo skrab] australijska odmiana buszu; scrub
SJP.pl
Scrub, skrub – używany w literaturze polskiej termin, pochodzący od angielskiego słowa scrub oznaczającego zarośla, określający typ roślinności z dominacją ciernistych krzewów, charakterystyczny dla obszarów półpustynnych wewnątrz kontynentu australijskiego. Odpowiednik pojęcia busz.
Wikipedia
aparat do usuwania z mieszaniny gazowej zanieczyszczających ją ciał stałych lub cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lab. chem. zob. absorber.
Wiktionary
Aparat absorpcyjny (absorber, płuczka, skruber) – sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe, służące do pochłaniania (absorpcji) niektórych składników mieszaniny gazowej przez ciecz.
Służyć może zarówno do oczyszczania gazów, jak i wychwytywania z mieszanin gazowych pożądanych składników. Absorber działa na zasadzie absorpcji gazu w cieczy, która w urządzeniu płynie najczęściej w przeciwprądzie do gazu.
Wikipedia
(1.1) aparat absorpcyjny, absorber, płuczka
Wiktionary
głęboki żal za wyrządzone zło, popełnione błędy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żal za popełnione błędy, krzywdy
Wiktionary
Skrucha – refleksja nad własnym zachowaniem i poczucie żalu za złe czyny. Zwykle wiąże się z postanowieniem zmiany i prowadzenia bardziej odpowiedzialnego życia. Może stanowić jeden z elementów psychoterapii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) odczuwać skruchę
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. skruszony, kruchy
rzecz. kruchość ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) penitence, repentance
* arabski: (1.1) أسف, ندم
* czeski: (1.1) zkroušenost ż.
* hiszpański: (1.1) contrición ż., arrepentimiento m., compunción ż.
* interlingua: (1.1) penitentia
* japoński: (1.1) 反省 (はんせい, hansei)
* niemiecki: (1.1) Reue ż.
* rosyjski: (1.1) раскаяние n.
* rumuński: (1.1) podvig n.
* szwedzki: (1.1) ånger w.
* wilamowski: (1.1) skrucha ż.
źródła.
== skrucha (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skrucha, żal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈskruxa, AS: skruχa
Wiktionary
przym. skruszony, kruchy
rzecz. kruchość ż.
Wiktionary
dawniej: bronować - uprawiać ziemię przy użyciu brony, zwykle w celu jej spulchnienia, oczyszczenia z chwastów i przykrycia nasion
SJP.pl
skrupiać się - skupiać się na kimś, obciążać kogoś
SJP.pl
skrupić się - spaść na kogoś, skupić się na kimś, obciążyć kogoś
SJP.pl
człowiek drobiazgowo dokładny; pedant, skrupulat
SJP.pl
człowiek drobiazgowo dokładny; pedant, skrupulant
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bardzo dokładny i staranny
Wiktionary
rzecz. skrupulat mos., skrupulatność ż., skrupuł mrz.
przym. skrupulatny
Wiktionary
(1.1) bardzo dokładnie, drobiazgowo, pedantycznie, starannie, sumiennie, szczegółowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skrupulatniej
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skrupulatny
SJP.pl
przesadna dokładność, drobiazgowość, precyzyjność; staranność, pedantyczność, akuratność
SJP.pl
1. drobiazgowo dokładny, przesadnie dbający o szczegóły; precyzyjny, akuratny, pedantyczny;
2. wykonany z pedantyczną dokładnością; dokładny, staranny, szczegółowy;
3. dawniej: mający skrupuły, dręczony skrupułami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) drobiazgowo, pedantycznie dokładny
(1.2) wykonywany z drobiazgową, pedantyczną dokładnością
Wiktionary
(1.1) Trzeba pochwalić pracę inspektora, który był niezwykle skrupulatny i wyłapywał wszystkie nieprawidłowości.
(1.2) Skrupulatna kontrola w urzędzie wykazała wiele nieprawidłowości.
Wiktionary
rzecz. skrupulatność ż., skrupulant m., skrupulantka ż., skrupulat m., skrupulatka ż.
przysł. skrupulatnie
Wiktionary
(1.1-2) drobiazgowy, pedantyczny, dokładny, precyzyjny, sumienny; przest. akuratny
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) wątpliwość natury moralnej w odniesieniu do własnego postępowania, powstrzymująca od nieetycznych zachowań;
2. dawniej: anglosaska jednostka apteczna masy równa 1,290 grama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wątpliwość natury moralnej wobec własnego postępowania
(1.2) daw. metrol. aptekarska jednostka wagowa, równowartość 20 granów (1/3 uncji)
(1.3) hist. miar. najmniejsza praktycznie stosowana rzymska jednostka wagi, 1/24 uncji;
Wiktionary
(1.1) Obawiałem się przez chwilę, aby nie odwołała swoich poleceń i aby ten jej spóźniony skrupuł nie pokrzyżował moich planów.
(1.1) Koniec końców, tknięty jakimś skrupułem, rzekł do leżącej: – Ej – a dychaj se tu...
(1.1) Katarzyna jest złą kobietą, więc tym bardziej dziwi, że ma jakiekolwiek skrupuły.
Wiktionary
rzecz. skrupuły lm nm.
przysł. skrupulatnie
Wiktionary
(1.3) scripulum, scrupulum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stan wątpliwości związany ze złamaniem zasady moralnej
Wiktionary
(1.1) Nie miała żadnych skrupułów, by mu oddać z nawiązką.
Wiktionary
rzecz. skrupuł mrz.
Wiktionary
(1.1) wyrzuty sumienia
Wiktionary
urządzenie do wstępnej obróbki mięsa
SJP.pl
Skruszacz – mieszanka soli kwasów organicznych (m.in. węglanu sodu, cytrynianu sodu i octanu sodu) i substancji smakowych skomponowana w celu wystandaryzowania procesu kruszenia mięsa.
Skruszacze ulegają rozkładowi w czasie około 24 godzin. Z tego powodu nie pozostawiają nieprzyjemnego posmaku lub zapachu, a jednocześnie ograniczają rozwój mikroflory bakteryjnej. Kwasy organiczne powodują nadto, że wzrasta soczystość mięsa w drodze pęcznienia białek mięśniowych.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. skruszać)
(1.1) zniszczyć, łamiąc na drobne kawałki
(1.2) pokonać jakieś zagrożenie lub ograniczenie
(1.3) książk. sprawić, że ktoś czuje żal za popełnione przez siebie złe uczynki
czasownik zwrotny dokonany skruszyć się (ndk. skruszać się)
(2.1) zostać zniszczonym przez połamanie na drobne kawałki
(2.2) książk. poczuć żal za popełnione przez siebie złe uczynki
Wiktionary
(1.1) Ruchy wody, wywołane sztormem, bez problemu skruszą trzycentymetrową powłokę lodu.
(1.2) Wspaniała Rewolucja 1688 skruszyła szczątki feudalnego jeszcze absolutyzmu, ustanawiając monarchię konstytucyjną.
(1.3) […] powiem wam tak piękne kazanie o miłości między chrześcijańskimi narodami, iż was do cna skruszę.
(2.1) W Minnesocie ludzie jeżdżą po jeziorach samochodami, pierwszym sygnałem wiosny jest to, że pod jakimś autem skruszy się lód.
(2.2) Skruszył się srogi rycerz aż do głębi serca, poznał swą hańbę, zrozumiał okropność występku i zapragnął gorąco odkupić ciężką winę.
Wiktionary
rzecz. kruszon mrz., okruch mrz., skruszenie n., kruchość ż.
czas. kruszyć, skruszać ndk., skruszeć dk.
przym. skruszały, skruszony, kruchy
Wiktionary
metoda czytania Biblii z wykorzystaniem odnośników biblijnych do innych ksiąg
SJP.pl
Skrutacja – metoda czytania Biblii z wykorzystaniem odnośników biblijnych do innych ksiąg. Termin pochodzi od łacińskiego słowa scrutatio („badanie”).
Podstawą dla metody skrutacji jest zasada „Pismo wyjaśnia samo siebie”. Według tej zasady istotne dla wierzącego fragmenty Biblii są powiązane ze sobą, a czytając je i porównując można zrozumieć przesłanie, które Biblia kryje. Jako podstawę biblijną podaje się: „Badacie [skrutujecie] Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo.” (J 5,39)
Wikipedia
dotyczący procedury liczenia głosów podczas głosowania, np. komisja skrutacyjna
SJP.pl
osoba obliczająca głosy w czasie głosowania
SJP.pl
dawniej:
a) tajne głosowanie
b) śledztwo sądowe
SJP.pl
Skrutynium (łac. scrutinium 'badanie' od scruto, scrutare 'badać, sprawdzać') - od czasów średniowiecznych w Rzeczypospolitej, forma odróżniania winy umyślnej od nieumyślnej, polegająca na przeprowadzeniu śledztwa przez przysięgłych urzędników (najczęściej - kasztelanów z dwoma pomocnikami), którzy przesłuchiwali świadków pod przysięgą (aby mieć pewność, że nie są oni przekupieni).
Wikipedia
rzeka w Polsce
SJP.pl
Skrwa (także Płosznica, Skrwa Prawa, Skrwa Północna) – polska rzeka o długości 114 kilometrów, płynąca na terenie Pojezierza Chełmińsko-Dobrzyńskiego. Jest prawym dopływem Wisły.
Wikipedia
plamić lub zalewać coś krwią
SJP.pl
poplamić lub zalać coś krwią
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zbroczyć, splamić krwią
Wiktionary
(1.1) Pani zabija pana, (…) potem cała skrwawiona bieży przez łąki.
Wiktionary
IPA: ˈskr̥favʲit͡ɕ, AS: skr̦favʹić
Wiktionary
rzecz. skrwawienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrwawić.
Wiktionary
IPA: skr̥faˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: skr̦favʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. skrwawić
Wiktionary
przymiotnik od: Skrwa
SJP.pl
przymiotnik od: Skrwilno
SJP.pl
mieszkaniec Skrwilna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Skrwilna (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Skrwilno – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie rypińskim i gminie Skrwilno. Miejscowość jest siedzibą gminy Skrwilno.
Wikipedia
1. lekceważąco: urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy; gryzipiórek, skrobipiórek;
2. lekceważąco: autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak, skrobipiórek, gryzipiórek;
3. osoba przepisująca księgi, dokumenty; pisarz, kopista;
4. dawniej: pisarz pracujący w urzędzie; sekretarz;
5. dawniej: człowiek objaśniający Biblię, tłumacz praw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. ten, który przepisywał księgi lub dokumenty
(1.2) żart. urzędnik lub literat
Wiktionary
Skryba (łac. scriba) – osoba zajmująca się zawodowo odręcznym przepisywaniem ksiąg lub dokumentów. Zawód skryby występował w zróżnicowanych formach we wszystkich kulturach posługujących się pismem.
Wikipedia
(1.1) Praca skryby była bardzo żmudna.
(1.2) Pracował nad tym niczym skryba.
Wiktionary
IPA: ˈskrɨba, AS: skryba
Wiktionary
rzecz. skrypt m., skryptorium n.
:: zdrobn. skrybek m.
przym. skryptowy
Wiktionary
(1.1-2) kopista, gryzipiórek, pisarczyk, sekretarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lekcew. pismo, zwłaszcza mało wyraźne lub niskiej wartości
Wiktionary
(1.1) Drwię ja z wszystkich lekarzy, z ich rad, z ich skrybendy, niechaj chorych pilnują, od zdrowych im wara!
Wiktionary
(1.1) bazgroły, bazgranina, pisanina
Wiktionary
umieścić coś w ukryciu, schować w tajemnicy przed kimś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. skrywać)
(1.1) dokonany od|skrywać.
czasownik zwrotny dokonany skryć się (ndk. skrywać się)
(2.1) dokonany od|skrywać się.
Wiktionary
IPA: skrɨt͡ɕ, AS: skryć
Wiktionary
rzecz. skrycie n., skrytek mzw., skrytość ż., skrytka ż.
przym. skryty
przysł. skrycie
czas. skrywać ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w tajemnicy przed kimś, ukradkiem
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) odczasownikowy od|skryć.
Wiktionary
IPA: ˈskrɨt͡ɕɛ, AS: skryće
Wiktionary
przym. skryty
czas. skryć dk., ukrywać
rzecz. skrytka ż., skrytość ż., skrywanie n.
Wiktionary
(1.1) ukradkiem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skrycie
SJP.pl
rodzaj z rodziny kornikowatych, obejmujący gatunki pożytecznych chrząszczy niszczących jaja szkodników i maleńkie larwy z tej samej rodziny w chodnikach drzew
SJP.pl
przysłówek
(1.1) sącz. po kryjomu, tajemnie, sekretnie
Wiktionary
1. uczynić coś przestępstwem; spenalizować;
2. uczynić winnym wbrew faktycznemu stanowi rzeczy
SJP.pl
badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, screening, skrining
SJP.pl
zdrobnienie od: skrypt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od skrypt
Wiktionary
rzecz. skrypt m.
Wiktionary
1. zbiór wykładów, opracowań z jakiejś dziedziny służący studentom za podręcznik;
2. w informatyce: zapis zawierający skompresowane instrukcje dotyczące pewnych działań komputera;
3. dawniej: pismo urzędowe;
4. w prawie: dokument wystawiony przez dłużnika, stwierdzający zaciągnięcie długu i zobowiązanie do jego zwrotu
SJP.pl
Wikipedia
w średniowieczu: człowiek przepisujący księgi rękopiśmienne; scriptor
SJP.pl
Skryba (łac. scriba) – osoba zajmująca się zawodowo odręcznym przepisywaniem ksiąg lub dokumentów. Zawód skryby występował w zróżnicowanych formach we wszystkich kulturach posługujących się pismem.
Wikipedia
scriptorium;
1. miejsce, w którym kopiowano księgi rękopiśmienne, najczęściej znajdujące się przy klasztorach lub w katedrach;
2. dawniej: przenośny pulpit z drewna z pochyłym, ruchomym blatem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. pomieszczenie klasztorne lub zamkowe, w którym przepisywano księgi i dokumenty
(1.2) hist. pulpit skryby;
Wiktionary
Skryptorium (łac. scriptorium od scribere „pisać”) – średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego. W klasztorach skryptoriami nazywano pomieszczenia, w których przepisywano ręcznie księgi. Zakonników zajmujących się rękopiśmiennictwem nazywano skryptorami lub skrybami. Z czasem powstały dzięki nim takie specjalizacje jak kaligrafia i iluminacja (miniatura).
Wikipedia
(1.1) Ogrzewane skryptoria stawały się zwyczajowymi.
(1.2) Przy skryptorium kopista spędzał kilka godzin dziennie.
Wiktionary
rzecz. skryba mos.
Wiktionary
przymiotnik od: skrypt
SJP.pl
w informatyce: niewielki skrypt w języku JavaScript, rozszerzający możliwości przeglądarki internetowej
SJP.pl
Skryptozakładka (ang. bookmarklet, favlet, favelet) – niewielki skrypt napisany w języku JavaScript przechowywany jako adres URL zakładki w przeglądarce internetowej lub jako adres odsyłacza na stronie internetowej. Skrypt ten uruchamiany jest w momencie kliknięcia takiej specjalnej zakładki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pisemna wypowiedź lub oświadczenie; dokument lub list
Wiktionary
(1.1) Owszem, nie trzeba aby się domyślili ludzie, że acan pomagałeś mi w skrypturze.
Wiktionary
(1.1) pismo
Wiktionary
dawniej: przekształcać w kryształ
SJP.pl
drobny owad uskrzydlonych; glebik
SJP.pl
1. miejsce, gdzie można coś ukryć; schowek;
2. potocznie: członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego, nieujawniająca swojej przynależności do stanu duchownego;
3. skrytka pocztowa - skrzynka, szufladka na poczcie przeznaczona na korespondencję dla określonej instytucji lub osoby
SJP.pl
Wikipedia
1. miejsce, gdzie można coś ukryć; schowek;
2. potocznie: członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego, nieujawniająca swojej przynależności do stanu duchownego;
3. skrytka pocztowa - skrzynka, szufladka na poczcie przeznaczona na korespondencję dla określonej instytucji lub osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, gdzie można coś ukryć
(1.2) zob. skrytka pocztowa.
Wiktionary
(1.1) Zarobione pieniądze chowam w skrytce pod podłogą.
Wiktionary
IPA: ˈskrɨtka, AS: skrytka
Wiktionary
czas. skryć dk.
rzecz. skrycie n.
przym. skryty
przysł. skrycie
Wiktionary
(1.1) schowanko, schowek, kryjówka
Wiktionary
ten, kto zabija z ukrycia, podstępnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która popełnia skrytobójstwo; zabija podstępnie, zza węgła, z ukrycia
Wiktionary
(1.1) Szczerość Priyanki może wzruszać, ale niewykluczone, że nie spieszy się jej do polityki także dlatego, iż pamięta, jak skończyły się kariery Indiry i Rajiva Gandhich: przerwały je kule skrytobójców.
Wiktionary
rzecz. skrytobójstwo n.
:: fż. skrytobójczyni ż.
przym. skrytobójczy
przysł. skrytobójczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób skrytobójczy
Wiktionary
(1.1) Uśmiercono go skrytobójczo w roku 303.
Wiktionary
rzecz. skrytobójca mos.
przym. skrytobójczy
Wiktionary
związany ze skrytobójstwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zabijający z ukrycia, w tajemnicy
Wiktionary
rzecz. skrytobójca mos., skrytobójstwo n.
przysł. skrytobójczo
Wiktionary
morderstwo dokonane z ukrycia, podstępnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) morderstwo popełnione z ukrycia, tak, by sprawca pozostał nieznany
Wiktionary
(1.1) Policja polityczna uciekała się więc do skrytobójstw, by uciszyć na zawsze przeciwników reżimu.
Wiktionary
rzecz. skrytobójca m., skrytobójczyni ż.
przym. skrytobójczy
Wiktionary
alkoholik ukrywający swoje uzależnienie
SJP.pl
skała skrytokrystaliczna - skała drobnoziarnista, w której nie można wyróżnić poszczególnych składników gołym okiem
SJP.pl
Skrytokwiat (Cryptanthus Otto & A.Dietr.) – rodzaj roślin należący do rodziny bromeliowatych. Należy do niego około 55 gatunków endemicznych wschodniej Brazylii. Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od greckich słów kryptos (ukryty) i anthos (kwiat).
Wikipedia
rośliny niewytwarzające kwiatów, np. grzyby, paprocie; rośliny skrytopłciowe
SJP.pl
o cechach skrytokwiatowych (rodzina roślin)
SJP.pl
grupa roślin o odnawiających się pączkach, ukrytych w ziemi lub w wodzie; kryptofity
SJP.pl
rośliny skrytopączkowe - grupa roślin o odnawiających się pączkach, ukrytych w ziemi lub w wodzie; kryptofity
SJP.pl
grupa roślin niewytwarzających kwiatów, rozmnażających się głównie przez zarodniki; kryptogamy, bezzarodkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co (kto) jest skryte
Wiktionary
IPA: ˈskrɨtɔɕt͡ɕ, AS: skrytość
Wiktionary
rzecz. skrywanie n., skrycie
czas. skryć dk., skrywać ndk.
przym. skryty
przysł. skrycie
Wiktionary
(1.1) niejawność, poufność, tajność
Wiktionary
gromada stawonogów z podtypu sześcionogów
SJP.pl
Wikipedia
o cechach skrytoszyjnych (podrząd gadów)
SJP.pl
o cechach skrytoszyjnych (podrząd gadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. neol. ktoś, kto zjadł coś skrycie
Wiktionary
(1.1) Parówkowym skrytożercom mówimy „nie”!
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: skryty
SJP.pl
1. nieujawniający swych uczuć i przeżyć;
2. utrzymywany w tajemnicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niechętnie ujawniający własne przeżycia
(1.2) utrzymywany w tajemnicy
Wiktionary
rzecz. skrytość ż., skrytka ż., skrywanie n., skrycie n.
czas. skrywać ndk., skryć dk.
przysł. skrycie
Wiktionary
(1.1) borsukowaty, introwersyjny, introwertyczny, introwertywny, zamknięty, zamknięty w sobie
(1.2) sekretny, tajemny, tajny
Wiktionary
wyrazić negatywną opinię; wyrazić opinię na dany temat (pozytywną lub negatywną)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. krytykować)
(1.1) wyrazić krytykę; ocenić negatywnie
Wiktionary
rzecz. skrytykowanie n., krytykant mos., krytykowanie n.
przym. krytyczny, krytykancki
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skryć)
(1.1) trzymać w niewidocznym miejscu
(1.2) czynić niewidocznym
(1.3) utrzymywać w tajemnicy
czasownik zwrotny niedokonany skrywać się (dk. skryć się)
(2.1) znajdować bezpieczne miejsce
(2.2) stawać się zasłoniętym przez coś
Wiktionary
rzecz. skrywanie n., skrytość ż.
przym. skryty
czas. skryć
Wiktionary
(1.1) chować, ukrywać
(1.2) zakrywać, zasłaniać
(1.3) taić, zatajać
(2.1) ukrywać się
(2.2) chować się, zasłaniać się
Wiktionary
nieujawniany, utrzymywany w tajemnicy
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzatek
SJP.pl
1. fikcyjna istota przypominająca krasnoludka, przybierająca różne formy i ingerująca w życie ludzkie;
2. potocznie: małe dziecko; brzdąc, szkrab, bąk, bąbel;
3. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, krasnal, krasnalek, krasnoludek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) folk. liter. bajkowy ludek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. o małym dziecku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod łopianowym liściem ukryły się dwa skrzaty.
(2.1) Nasze skrzaty dostały dziś na podwieczorek ciastka z posypką.
Wiktionary
(1.1) chochlik, gnom, krasnal
(2.1) brzdąc, malec
Wiktionary
zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik
SJP.pl
Skrzatki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Godziesze Wielkie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
specjalista w zakresie wiedzy o skrzatach
SJP.pl
nauka o skrzatach
SJP.pl
1. wydawać chrypliwy głos; skrzekać;
2. potocznie: mówić piskliwym, chrypliwym głosem; skrzekać;
3. wydawać trzeszczące dźwięki; skrzekotać;
4. potocznie: wywoływać przykre wrażenie
SJP.pl
1. piskliwy, przykro brzmiący; schrypnięty, skrzekliwy;
2. przypominający chrapanie; ochrypły, charczący, chrypiący, chrapliwy
SJP.pl
1. wydawać chrypliwy głos; skrzekać;
2. potocznie: mówić piskliwym, chrypliwym głosem; skrzekać;
3. wydawać trzeszczące dźwięki; skrzekotać;
4. potocznie: wywoływać przykre wrażenie
SJP.pl
1. mała żabka wydająca skrzekliwy głos;
2. gwarowo:
a) skwarka
b) przynęta w sidle;
3. słodkowodny glon z krasnorostów właściwych; żabirośl; trzęsło
SJP.pl
Skrzeczek mniejszy, skrzeczek (Ramphocinclus brachyurus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny przedrzeźniaczy (Mimidae). Występuje endemicznie na Martynice w archipelagu Małych Antyli. Zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
1. mała żabka wydająca skrzekliwy głos;
2. gwarowo:
a) skwarka
b) przynęta w sidle;
3. słodkowodny glon z krasnorostów właściwych; żabirośl; trzęsło
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. jaja płazów składane w płytkich wodach w skupiskach otoczonych galaretowatą substancją;
2. skrzeczący głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) herp. skupisko płazich jaj;
(1.2) chrapliwy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta
(1.3) pejoratywnie o czyimś nieprzyjemnym głosie
Wiktionary
Skrzek – forma składania jaj przez płazy bezogonowe. W skrzeku jaja składane są grupowo, zwykle w formie pakietów, sznurów lub paciorkowców. Otacza je napęczniała, galaretowata substancja, która pełni funkcję ochronną.
Skrzek jest składany w wodzie, najczęściej na dnie zbiornika albo na kamieniach lub fragmentach roślin wodnych.
Wikipedia
rzecz. skrzekot m., skrzeczenie n., poskrzeczenie n., skrzekotanie n., zaskrzeczenie n., skrzekliwość ż.
czas. skrzeczeć ndk., poskrzeczeć dk., skrzekotać ndk., zaskrzeczeć dk.
przym. skrzekliwy, skrzekowy
przysł. skrzecząco, skrzekliwie
Wiktionary
(1.2) skrzekot
Wiktionary
dawniej: odzywać się skrzekliwym głosem
SJP.pl
ostra i chrypliwa barwa głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrzekliwe; cecha tych, którzy są skrzekliwi
Wiktionary
rzecz. skrzek m., skrzekot m., skrzeczenie n., poskrzeczenie n., skrzekotanie n., zaskrzeczenie n.
czas. skrzeczeć ndk., poskrzeczeć dk., skrzekotać ndk., zaskrzeczeć dk.
przym. skrzekliwy, skrzekowy
przysł. skrzecząco, skrzekliwie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) piskliwy i nieco schrypnięty
Wiktionary
(1.1) Skrzekliwy głos rozbrzmiewający w lesie zdradza obecność orzechówki.
(1.1) – O co chodzi? – zabrzmiał z wnętrza skrzekliwy głos kobiecy.
Wiktionary
IPA: skʃɛkˈlʲivɨ, AS: skšeklʹivy
Wiktionary
rzecz. skrzek m., skrzekliwość ż.
przysł. skrzekliwie
czas. skrzeczeć ndk., skrzeknąć dk.
Wiktionary
(1.1) skrzeczący
Wiktionary
dawniej: odezwać się skrzekliwym głosem
SJP.pl
krzyżówka cietrzewia i głuszca
SJP.pl
Skrzekot (dawniej niekiedy uznawany za odrębny gatunek Tetrao medius) – w gwarze myśliwskiej nazwa hybrydy cietrzewia i głuszca. Występuje najczęściej tam, gdzie przy współwystępowaniu obu gatunków jeden z nich jest znacznie rzadszy (częściej ojcem jest cietrzew). Powstałe hybrydy są zawsze bezpłodne. Wyglądem w zależności od płci przypominają bardziej cietrzewia (samce) lub głuszca (samice).
Wikipedia
wydawać chrypliwy, nieprzyjemny głos; skrzeczeć
SJP.pl
dawniej: skrzele
SJP.pl
narząd umożliwiający wymianę gazową organizmom wodnym dzięki wyłapywaniu cząsteczek tlenu rozpuszczonych w wodzie, występujacy u ryb, stawonogów, mięczaków itd.
SJP.pl
Wikipedia
Skrzelczyce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Pierzchnica.
W czasie Królestwa Kongresowego zwane inaczej Krzelczyce, 1540 r. Chrzelczicze, wieś i folwark w powiecie kieleckim, gmina Szczecno, parafia Lisów, młyn wodny, pokłady rudy żelaznej. W 1827 r. 47 domów i 125 mieszkańców. W 1573 r. Krzelczicze mają 4 właścicieli. Dobra te w roku 1879 oddzielono od Maleszowy.
Wikipedia
narząd umożliwiający wymianę gazową organizmom wodnym dzięki wyłapywaniu cząsteczek tlenu rozpuszczonych w wodzie, występujacy u ryb, stawonogów, mięczaków itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. icht. narząd wymiany gazowej występujący u wielu zwierząt wodnych, umożliwiający pobieranie do organizmu tlenu rozpuszczonego w wodzie;
(1.2) dodatkowe skrzydełko umiejscowione na krawędzi skrzydła samolotu, zwiększające jego siłę nośną;
Wiktionary
IPA: ˈskʃɛlɛ, AS: skšele
Wiktionary
przym. skrzelowy
Wiktionary
podtyp stawonogów, zawierający skorupiaki i trylobitowce; skrzelodyszne
SJP.pl
przedstawiciel podtypu stawonogów, zawierającego skorupiaki i trylobitowce
SJP.pl
podtyp stawonogów, zawierający skorupiaki i trylobitowce; skrzelodyszce
SJP.pl
Wikipedia
o cechach skrzelodysznych (podtyp stawonogów)
SJP.pl
rząd morskich ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Skrzelokształtne, żaglonokształtne (Aulopiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) o specyficznej budowie łuków skrzelowych. Pojawiły się w górnej kredzie. Łączą w sobie prymitywne cechy budowy z zaawansowanymi ewolucyjnie przystosowaniami.
Wikipedia
przedstawiciel gromady słodkowodnych skorupiaków
SJP.pl
gromada słodkowodnych skorupiaków
SJP.pl
Skrzelonogi (Branchiopoda) – skorupiaki słodkowodne. Ciało wyraźnie segmentowane – duża liczba segmentów. Odnóża liczne, dwugałęziste, służą jednocześnie do poruszania się, oddychania i do pobierania pokarmu. Żywią się odfiltrowując drobne cząstki pokarmowe (detrytus, plankton) z wody. Serce ma postać wydłużonego naczynia grzbietowego, kurczliwego, z licznymi ostiami. Układ nerwowy jest bardzo prymitywny – drabinkowy. W rozmnażaniu częste jest zjawisko partenogenezy.
Wikipedia
występujący u larw niektórych owadów narząd służący do oddychania w wodzie
SJP.pl
Skrzelotchawki – narządy oddechowe występujące u larw wodnych owadów, służące do oddychania w wodzie. Mają postać blaszkowatych lub nitkowatych uwypuklenia ścianek ciała z tchawkami wewnątrz. U różnych owadów mogą być one umiejscowione w różnych miejscach ciała, np.: na odnóżach, tułowiu, w końcowym odcinku jelita. Do skrzelotchawek tlen dyfunduje przez powłokę ciała, dalej rozprowadzany jest po organizmie w zamkniętym systemem tchawek.
Wikipedia
gromada zwierząt należących do płazińców
SJP.pl
Przywry monogeniczne, jednorodce (Monogenea), przywry monogenetyczne (Monogenoidea) – podgromada płazińców (Platyhelminthes) obejmująca około 1500 pasożytniczych gatunków przywr (Trematoda), występujących w różnych częściach świata. W faunie Polski odnotowano 126 gatunków (wiele z nich to gatunki zawleczone, które mogą powodować znaczne szkody w hodowlach ryb).
Wikipedia
przedstawiciej jednej z gromad zwierząt należących do płazińców
SJP.pl
przymiotnik od: skrzela
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze skrzelami, dotyczący skrzeli
Wiktionary
(1.1) Ostrze tkwiło w otworze skrzelowym krwawiącej mureny.
Wiktionary
rzecz. skrzele n.
Wiktionary
gatunek morskiej ryby okoniokształtnej; lufar, tasergal
SJP.pl
Lufar, skrzelołusk, tasergal (Pomatomus saltatrix) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Pomatomus oraz rodziny lufarowatych (Pomatomidae).
Wikipedia
1. struktura wytworzona przez składniki krwi w celu zatamowania krwawienia i reperacji uszkodzonego naczynia krwionośnego;
2. produkt skrzepnięcia, ciało skrzepnięte
SJP.pl
Skrzep – struktura wytworzona przez składniki krwi (głównie z fibryny) w celu zatamowania krwawienia i reperacji uszkodzonego naczynia krwionośnego. Powstaje w procesie krzepnięcia po wylaniu się krwi poza naczynia w ognisku krwotocznym. Pomaga w utrzymaniu hemostazy.
Wikipedia
1. rzadko: dodać komuś sił, otuchy; wzmocnić, pokrzepić;
2. rzadko: skrzepić się - przestarzałe: stać się silniejszym; wzmocnić się
SJP.pl
osad powstający w warunkach patologicznych w sercu, tętnicach, naczyniach włosowatych, zatykający naczynia krwionośne; zakrzep
SJP.pl
Zakrzep, skrzeplina (łac. thrombus, od gr. θρόμβος, grudka skrzepniętej krwi lub ściętego mleka) – czop tworzący się w świetle naczynia za życia organizmu, wskutek wykrzepiania się krwi lub zlepiania i osadzania płytek krwi.
Wikipedia
przejść ze stanu ciekłego w stan stały
SJP.pl
przejść ze stanu ciekłego w stan stały
SJP.pl
przymiotnik od: skrzep
SJP.pl
przejść ze stanu ciekłego w stan stały
SJP.pl
wywołać iskrę, płomień
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Skrzeszew E
Wikipedia
przymiotnik od: Skrzeszew
SJP.pl
przysłówek
(1.1) nie pomijając szczegółów
Wiktionary
przym. skrzętny
rzecz. skrzętność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skrzętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skrzętny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osoby, która dokładnie wypełnia swoje obowiązki
Wiktionary
(1.1) Słynął ze skrzętności w całym zakładzie.
Wiktionary
przym. skrzętny
przysł. skrzętnie
Wiktionary
zapobiegliwy; gospodarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokładny
Wiktionary
przysł. skrzętnie
rzecz. skrzętność ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Skrzetuszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.Wieś sołecka (parafia Sławno, dekanat Kiszkowo), leżąca około 10 km na południowy wschód od Kiszkowa. Położona między trzema jeziorami: Lednica, Skrzetuszewo Małe i Głębokie. Ma rozproszoną zabudowę, usytuowaną wzdłuż dróg powiatowych.
Wikipedia
gwarowo: odgłos drapania, skrobania po czymś; chrobot, zgrzyt
SJP.pl
gwarowo: wydawać lub wywoływać skrzybot - odgłos drapania, skrobania po czymś; chrobotać, zgrzytać
SJP.pl
wydawać migotliwe blaski
SJP.pl
skarcić kogoś lub nawymyślać komuś podniesionym głosem
SJP.pl
szczyt w Beskidach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. góra w Beskidzie Śląskim;
Wiktionary
Skrzyczne (1257 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie górskiej Beskidu Śląskiego w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich w Polsce. Jako najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego Skrzyczne należy do Korony Gór Polski.
Wikipedia
(1.1) Zimą w masywie Skrzycznego istnieją wspaniałe warunki do uprawiania narciarstwa.
(1.1) Zarówno Skrzyczne jak i Małe Skrzyczne posiadają idealne warunki do uprawiania freeride’u czyli jazdy poza trasami w głębokim puchu.
Wiktionary
(1.1) Skrzecznia
Wiktionary
mięczak zaliczany do rzędu jednoprzedsionkowców, zamieszkujący dna strefy przybrzeżnej mórz tropikalnych
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzydło
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzydło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: skrzydło
(1.2) małe skrzydło
(1.3) spoż. skrzydło drobiowe jako produkt spożywczy
Wiktionary
Skrzydełko (alula) – grupa 2–6 piór, wyrastających z kości kciuka ptaka. W trakcie lotu wygasza zawirowania powietrza, które opływa skrzydło, co zmniejsza jego opór.
Wikipedia
(1.1) Jacuś namiętnie wyrywa muszkom skrzydełka.
(1.2) Ewa używa podpasek ze skrzydełkami.
(1.3) Nie lubię pieczonych skrzydełek z fast foodów.
Wiktionary
rzecz. skrzydło n., skrzydłowy m., oskrzydlanie n., oskrzydlenie n., skrzydlak m., skrzydlica ż., uskrzydlanie n., uskrzydlenie n.
czas. oskrzydlać ndk., oskrzydlić dk., uskrzydlać ndk., uskrzydlić dk.
przym. skrzydłowy, skrzydlaty, skrzydełkowaty, półskrzydły
Wiktionary
przypominający małe skrzydło, podobny do małego skrzydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający skrzydełko, w kształcie skrzydełka
(1.2) daw. posiadający skrzydełka
Wiktionary
rzecz. skrzydełko n., skrzydło n., skrzydłowy mos.
przym. skrzydłowy
przysł. skrzydełkowato
Wiktionary
1. owoc niektórych drzew, z błonkowatymi wyrostkami w rodzaju skrzydełek, które ułatwiają przenoszenie owocu przez wiatr
2. ryba z rzędu płaszczek
SJP.pl
Skrzydlak (samara) – owoc suchy i niepękający (typu orzech lub niełupka), o owocni zaopatrzonej w skrzydlaste wyrostki ułatwiające rozsiewanie. Skrzydlaki należą do diaspor zwanych meteochorami lub też lotnikami i szybownikami tj. takich organów rozprzestrzeniania, które zaopatrzone są w urządzenia zwalniające opadanie w powietrzu i pozwalające na pokonywanie w powietrzu znacznych odległości. Cechą wyróżniającą skrzydlaki od innych meteochorów jest cienki, zwykle błoniasty wyrostek w formie skrzydełka lub skrzydełek.
Wikipedia
przypominający skrzydła, podobny do skrzydeł; skrzydlaty
SJP.pl
1. przypominający skrzydła, podobny do skrzydeł; skrzydlasty (dawniej);
2. mający skrzydła;
3. zwiewny, ulotny, nieuchwytny;
4. mający zbroję ze skrzydłami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający skrzydła
Wiktionary
IPA: skʃɨˈdlatɨ, AS: skšydlaty
Wiktionary
rzecz. skrzydłowy mos., skrzydło n., skrzydełko n.
przym. skrzydłowy, półskrzydły
Wiktionary
Skrzydlewo (niem. Zollerndorf) – wieś sołecka, w zachodniej Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Międzychód, zlokalizowana nad bezimiennymi dopływami Kamionki. Wieś położona jest około 5 km na południe od gminnego Międzychodu oraz 1 km na południe od drogi krajowej nr 24. Jeszcze kilka lat temu w składzie sołectwa wymieniano przysiółek Brzezie Łąki (in. Brzeźne Łąki).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Skrzydlewski:
Wikipedia
1. dawniej: jedna z części składowych większego przedmiotu, sprzętu itp., często ruchoma; skrzydło
2. brunatnica o płaskiej plesze, występująca w morzach północnych
SJP.pl
Pterois – rodzaj ryb skorpenokształtnych z rodziny skorpenowatych, nazywanych skrzydlicami (z powodu kształtu płetw piersiowych przypominających skrzydła ptaków) lub ognicami (z powodu ognistego ubarwienia albo z powodu rwącego bólu wywołanego ich jadem).
Wikipedia
1. fałd spojówki narastający na rogówkę, zwykle od strony nosa
2. dawniej: plasterek, płatek czegoś
3. owad dwuskrzydły
SJP.pl
Skrzydlik (łac. pterygium, z gr. pterygion = "skrzydło") – zmiana chorobowa oka polegająca na zgrubieniu spojówki gałkowej w obrębie szpary powiekowej, w kształcie trójkąta zwróconego wierzchołkiem do rogówki.
Wikipedia
rodzina mchów z rzędu widłozębowców
SJP.pl
Skrzydlik (Fissidens Hedw.) – rodzaj mchu należący do monotypowej rodziny skrzydlikowatych (Fissidentaceae Schimp.).
Wikipedia
liche, słabe skrzydło
SJP.pl
skrzydliniak rudogłowy - motyl z rodziny skrzydliniakowatych
SJP.pl
rodzina motyli
SJP.pl
Skrzydliniakowate (Micropterigidae) – rodzina małych prymitywnych motyli z nadrodziny Micropterigoidea i podrzędu Zeugloptera.
Wikipedia
rzadziej: liche, słabe skrzydło
SJP.pl
Skrzydlinka (Aethionema) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych. Obejmuje ponad 50 gatunków (od co najmniej 54, 56 do 70) występujących w obszarze śródziemnomorskim i zachodniej Azji, centrum zróżnicowania rodzaju stanowi Azja Mniejsza, gdzie rośnie połowa gatunków tego rodzaju. 9 gatunków rośnie w Europie. Wiele gatunków jest uprawianych także w Europie środkowej. Od podobnych ubiorków różnią się całobrzegimi płatkami korony.
Wikipedia
zgrubienie od: skrzydło
SJP.pl
Wikipedia
1. pomoc świadczona komuś przez osobę lub instytucję;
2. coś umożliwiającego oderwanie się od szarości życia, np. skrzydła nadziei;
3. lotnictwo
SJP.pl
Wikipedia
workowata sieć z bocznymi ścianami w rodzaju skrzydeł, służących do zagarniania ryb do sieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) górna kończyna lub specjalny narząd u zwierząt, który umożliwia im latanie;
(1.2) część samolotu tworząca siłę nośną;
(1.3) wojsk. lotnicza jednostka wojskowa złożona z kilku dywizjonów;
(1.4) wojsk. boczna część jednostki wojskowej znajdującej się w szyku;
(1.5) boczna część budynku, wydzielona z głównej części;
(1.6) część stronnictwa politycznego lub partii o nieco innych poglądach
(1.7) sport. prawa lub lewa część boiska, obszaru gry lub planszaanszy
(1.8) poznań. fortepian
(1.9) ruchoma płaszczyzna otwierająca i zamykająca otwór drzwiowy, mocowana na ościeżnicy (futrynie);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znaleźliśmy ptaszka ze złamanym skrzydłem.
(1.2) Bombowiec miał po dwa silniki na każdym skrzydle i przeszklony kokpit.
(1.3) To skrzydło zostało wyposażone w najnowsze samoloty.
(1.4) Kawaleria przeprowadziła udaną szarżę na prawe skrzydło nieprzyjaciela.
(1.5) Nie, biuro przepustek mieści się w lewym skrzydle budynku.
(1.6) Prezes postanowił rozprawić się ze zbyt radykalnym skrzydłem w swojej partii.
(1.7) Piłka została przerzucona na prawe skrzydło, skąd następnie poszło dośrodkowanie.
(1.9) Te skrzydła musimy zamontować na futrynach jeszcze dzisiaj.
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨdwɔ, AS: skšydu̯o
Wiktionary
rzecz. skrzydłowy m., skrzydlisko n., skrzydłówka ż., skrzydlak m., oskrzydlanie n., oskrzydlenie n., uskrzydlanie n., uskrzydlenie n., skrzydlik m., skrzydlica ż., Skrzydlewo n.
:: zdrobn. skrzydełko n.
czas. oskrzydlać ndk., oskrzydlić dk., uskrzydlać ndk., uskrzydlić dk.
przym. skrzydlaty, skrzydłowy, skrzydełkowaty, półskrzydły
temsłow. -skrzydły
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|krzidło.
(1.2) płat
(1.4) flanka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Spathiphyllum|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych;
Wiktionary
Skrzydłokwiat, skrzydłolist (Spathiphyllum Adans.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 49 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej i Południowej (od Meksyku do Peru i Brazylii), Azji Południowo-Wschodniej (od Filipin i Celebesu do Nowej Gwinei) oraz z zachodniej Oceanii (Karoliny).
Wikipedia
przym. skrzydłokwiatowy
Wiktionary
(1.1) skrzydłolist
Wiktionary
przedstawiciel rzędu morskich ślimaków tyłoskrzelnych; pteropod
SJP.pl
o cechach skrzydłonogich (rodzina ślimaków)
SJP.pl
rząd morskich ślimaków tyłoskrzelnych; skrzydłonogi, pteropody
SJP.pl
pochodzące z Azji drzewo z rodziny orzechowatych
SJP.pl
Skrzydłorzech (Pterocarya Kunth) – rodzaj roślin z rodziny orzechowatych (Juglandaceae). Obejmuje 6 gatunków. Występują one naturalnie w Azji wschodniej i zachodniej, przy czym rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Chinach, gdzie rośnie 5 gatunków, z czego dwa są endemitami, dwa sięgają Japonii, a jeden rośnie też na Półwyspie Indochińskim. Jeden gatunek – skrzydłorzech kaukaski P. fraxinifolia występuje w lasach nad Morzem Kaspijskim i Czarnym oraz w rejonie Kaukazu (w Polsce ma status zadomowionego antropofita). Drzewa te rosną na ogół w lasach na siedliskach wilgotnych. Kwiaty rozwijają się wiosną wraz z liśćmi i są wiatropylne.
Wikipedia
ptak z rzędu blaszkodziobych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Anhimidae|ref=tak.;
Wiktionary
ptak z rzędu blaszkodziobych
SJP.pl
Skrzydłoszpony (Anhimidae) – rodzina ptaków z rzędu blaszkodziobych (Anseriformes). Obejmuje trzy gatunki występujące jedynie w Ameryce Południowej. Rodzina blisko spokrewniona z bezpłetwcami (Anseranatidae).
Wikipedia
przymiotnik od: skrzydło
SJP.pl
Skrzydłowice (niem. Skrzidlowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Pawonków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
eksperymentalny statek powietrzny o ruchomych płatach nośnych, napędzany siłą ludzkich mięśni; ornitopter
SJP.pl
Skrzydłowiec (ornitopter) – aerodyna napędzana ruchem powierzchni nośnych pracujących tak, jak skrzydła u ptaków. Poza modelami, jedna z nielicznych praktycznych realizacji została dokonana przez profesora Jamesa DeLauriera z Uniwersytetu Toronto Institute for Aerospace Studies w 2006.
Pierwszy polski skrzydłowiec, Ornitopter Boratiniego, powstał w 1648.
Wikipedia
blaszany instrument dęty, odmiana sakshornu o wysokim dźwięku; flügelhorn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. rodzaj instrumentu dętego;
Wiktionary
Skrzydłówka, flugelhorn (niem. Flügelhorn) – rodzaj dętego instrumentu muzycznego z grupy aerofonów ustnikowych.
Skrzydłówka w stroju B wchodzi w skład typowej orkiestry dętej. Flugelhorn tradycyjnie jest wyposażony w trzy wentyle. Z tej samej rodziny instrumentów (buglehorny) wywodzą się kornet, helikon, tuba i sakshorn. Bywa przyrównywany do trąbki ze względu na identyczne palcowanie. Produkuje się również skrzydłówki w stroju C zamiast B.
Wikipedia
(1.1) Był jednym z najpopularniejszy muzyków jazzowych grających na skrzydłówce.
Wiktionary
IPA: skʃɨdˈwufka, AS: skšydu̯ufka
Wiktionary
rzecz. skrzydło n.
Wiktionary
(1.1) flugelhorn
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: skrzydło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy skrzydeł (np. ptaków)
(1.2) piłka nożna: taki, który dzieje się w bocznej części boiska piłkarskiego
(1.3) wojsk. taki, który znajduje się na brzegach bocznego ugrupowania linii bojowej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. piłkarz, zawodnik, który gra na bocznej części boiska
Wiktionary
Skrzydłowy – termin używany na określenie pozycji zawodników w różnych sportach drużynowych ustawionych najczęściej na bokach boiska.
Wikipedia
IPA: skʃɨdˈwɔvɨ, AS: skšydu̯ovy
Wiktionary
rzecz. skrzydełko n., skrzydło, skrzydłowa, skrzydlisko
przym. skrzydlaty, skrzydełkowaty
Wiktionary
(1.3) boczny
Wiktionary
potocznie:
1. krzykiem, wołaniem zebrać grupę ludzi, zgromadzenie; zwołać;
2. skrzyknąć się - zebrać się razem, zorganizować się w grupę, zwłaszcza nawołując się; zwołać się
SJP.pl
przymiotnik od: skrzyniec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: skrzynia
(1.2) mała skrzynia
Wiktionary
IPA: skʃɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: skšỹnečka
Wiktionary
rzecz. skrzynia ż., skrzynka ż.
przym. skrzyniowy, skrzynkowy
Wiktionary
(1.1) skrzynka
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisiynka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniany lub metalowy pojemnik o kształcie prostopadłościanu z płaskim bądź wypukłym wiekiem;
(1.2) zawartość skrzyni (1.1)
(1.3) w przemyśle zapałczanym jednostka miary, oznaczająca 240 000 sztuk standardowych zapałek, zapakowanych w 1000 pakunków po 10 paczek zapałek w każdej paczce;
(1.4) część tapczanu, łóżka, wersalki itp., w której przechowuje się pościel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W porcie piraci załadowali na statek dwie skrzynie z rumem.
(1.2) W czasie rejsu piraci wypili dwie skrzynie rumu.
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨ̃ɲa, AS: skšỹńa
Wiktionary
rzecz. przyskrzynianie n., przyskrzynienie n.
:: zdrobn. skrzynka ż., skrzyneczka ż.
czas. przyskrzyniać ndk., przyskrzynić dk.
przym. skrzyniowy, skrzynkowy
Wiktionary
(1.1) kufer; reg. kista, kasta; przest. arka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiśnia, tróchła, trówła.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skrzynica (niem. do 1937 Krinitze, po 1937 Warthetal) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. Należy do sołectwa Krobielewko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
ozdoba sufitu lub sklepienia, czworoboczne wgłębienie wykonane w drewnie albo kamieniu, zwykle sąsiadujące z wieloma innymi takimi elementami; kaseton
SJP.pl
Wikipedia
przypominający skrzynię, podobny do skrzyni
SJP.pl
przymiotnik od: skrzynia
SJP.pl
duża skrzynia
SJP.pl
zdrobnienie od: skrzynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od skrzynia
(1.2) mała skrzynia
(1.3) metalowy, pocztowy pojemnik na korespondencję
(1.4) inform. wirtualne konto na korespondencję elektroniczną;
(1.5) ogrod. podłużny pojemnik do sadzenia w nim kwiatów
(1.6) techn. obudowa urządzenia, przełączników itp. montowana na ścianie
(1.7) pojemnik na butelki z napojami
(1.8) zawartość skrzynki (w znaczeniach 1.1, 1.2 i 1.7)
(1.9) daw. trumna
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W tej skrzynce trzymam swoje narzędzia.
(1.3) Widzę że w środku jest list, ale akurat zapomniałem klucza od skrzynki.
(1.4) Czy mógłbyś mi przesłać na skrzynkę parę zdjęć z wyjazdu?
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨ̃nka, AS: skšỹnka
Wiktionary
rzecz. skrzyniowiec m., Skrzynka ż.
:: zgrub. skrzynia ż.
:: zdrobn. skrzyneczka ż.
czas. przyskrzynić, przyskrzyniać
przym. skrzyniowy, skrzynkowy
Wiktionary
(1.2) kuferek, szkatułka; gw-pl|Górny Śląsk|krzinka.
(1.3) skrzynka pocztowa
(1.4) skrzynka mejlowa, konto mejlowe
Wiktionary
cześć tartaku, w którym wykonuje się skrzynie z odpadów drzewnych
SJP.pl
przymiotnik od: skrzynka
SJP.pl
przymiotnik od: skrzynka
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Skrzyńsko, dawniej też Skrzynno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Przysucha. Leży na ziemi sandomierskiej, która jest częścią Małopolski.
Wieś ma status sołectwa.
Do 1954 roku siedziba gminy Skrzyńsko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
1. roślina zarodnikowa o długich podziemnych kłączach, z których wyrastają pędy;
2. odgłos powstajacy przy tarciu, uginaniu, ścieraniu się itp., np. skrzyp otwieranych drzwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa systematyczna|Equisetum|L.|ref=tak., roślina z monotypowej rodziny skrzypowatych;
(1.2) nazwa dźwięku wydawanego przez skrzypiące przedmioty
wykrzyknik
(2.1) onomatopeja naśladująca skrzypienie
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: skrzypieć
(3.2) 2. os. lp. rozk. od: skrzypać
Wiktionary
Skrzyp (Equisetum L.) – jedyny współcześnie występujący rodzaj należący do skrzypów. Obejmuje w zależności od ujęcia 16–18 gatunków, z których w Polsce występuje 9. Rodzaj znany jest ze wszystkich kontynentów z wyjątkiem Australii oraz Antarktyki. Skrzypy najbardziej zróżnicowane są w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w Ameryce Południowej.
Wikipedia
IPA: skʃɨp, AS: skšyp
Wiktionary
rzecz. skrzypienie n., skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypek m., skrzypaczka ż.
czas. skrzypnąć, skrzypieć ndk., zaskrzypieć dk., skrzypać
przym. skrzypowaty, skrzypowy, skrzypcowy
Wiktionary
(1.1) lud. psi ogon, świńskie orzechy, stpol. lud. chwoszczka
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) przest. grać na skrzypcach
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨpat͡ɕ, AS: skšypać
Wiktionary
rzecz. skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypeczki nmos., skrzypek m., skrzypaczka ż., skrzyp m., skrzypanie n., skrzypienie n.
czas. skrzypieć ndk., zaskrzypieć dk.
przym. skrzypcowy, skrzypowy
przysł. skrzypcowo
wykrz. skrzyp
Wiktionary
(1.1) pejor. rzępolić
Wiktionary
→ skrzypek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na skrzypcach
Wiktionary
Skrzypce – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są jednym z najmniejszych instrumentów z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem.
Wikipedia
(1.1) Skrzypaczka była tak przejęta, że upuściła smyczek.
Wiktionary
IPA: skʃɨˈpat͡ʃka, AS: skšypačka
Wiktionary
rzecz. skrzyp m., skrzypce nmos., skrzypeczki nmos., skrzypki nmos., skrzypanie n., skrzypienie n., zaskrzypienie n.
:: fm. skrzypek m.
czas. skrzypnąć, skrzypieć ndk., skrzypać ndk., zaskrzypieć dk.
przym. skrzypcowy, skrzypowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
Skrzypaczowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 79, z Krakowa do Sandomierza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrzypać.
Wiktionary
czas. skrzypać ndk.
rzecz. skrzypaczka ż.
Wiktionary
1. instrument muzyczny o czterech strunach;
2. grać pierwsze skrzypce - mieć decydujący głos, przewodzić jakiejś grupie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) muz. czterostrunowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych;
Wiktionary
Skrzypce – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są jednym z najmniejszych instrumentów z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem.
Wikipedia
(1.1) Mój brat umie grać na skrzypcach.
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨpt͡sɛ, AS: skšypce
Wiktionary
rzecz. skrzyp m., skrzypek m., skrzypaczka ż.
:: zdrobn. skrzypeczki nmos., skrzypki nmos., skrzypka ż.
czas. skrzypieć, skrzypać, skrzypnąć
przym. skrzypcowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
(1.1) reg. śl. chuśle., reg. śl. hóśle., reg. śl. huśle.
Wiktionary
przypominający skrzypce, podobny do skrzypiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany ze skrzypcami, dotyczący skrzypiec
(1.2) w kształcie skrzypiec
Wiktionary
(1.1) Profesor wydał monografię o ludowych instrumentach skrzypcowych.
(1.2) Czasami ornaty skrzypcowe kameryzowano (wysadzano) kamieniami szlachetnymi lub ich imitacjami.
Wiktionary
IPA: skʃɨpˈt͡sɔvɨ, AS: skšypcovy
Wiktionary
rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce lm nm., skrzypek mos., skrzypki lm nm.
czas. skrzypać ndk., skrzypieć ndk., skrzypnąć dk.
wykrz. skrzyp
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Skrzypczak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: skrzypce
Wiktionary
(1.1) Najbliżej widza siedzący, ubrany ubogo chłopczyk z prymitywnymi skrzypeczkami na kolanach nosi rysy autora obrazu z lat dziecięcych (byłby to więc pierwszy kryptoautoportret Malczewskiego).
Wiktionary
rzecz. skrzypki nmos., skrzypek mos., skrzypaczka ż., skrzypce
czas. skrzypać
Wiktionary
muzyk grający na skrzypcach; wiolinista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba grająca na skrzypcach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. lud. lepnica rozdęta
Wiktionary
Skrzypek – osoba grająca na skrzypcach.
Pierwszym skrzypkiem nazywa się głównego skrzypka w orkiestrze symfonicznej, wykonującego partie solowe.
Wikipedia
(1.1) Ależ ten skrzypek okropnie fałszuje!
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨpɛk, AS: skšypek
Wiktionary
rzecz. skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypeczki nmos., skrzyp m., skrzypienie n.
:: fż. skrzypaczka ż.
czas. skrzypieć, skrzypać, skrzypnąć
przym. skrzypcowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
(1.1) skrzypce
Wiktionary
1. instrument muzyczny o czterech strunach;
2. grać pierwsze skrzypce - mieć decydujący głos, przewodzić jakiejś grupie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skrzypnąć)
(1.1) wydawać swoisty dźwięk, jaki powstaje przy tarciu niegładkich i suchych powierzchni
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce nmos., skrzypek mos., skrzypienie n., skrzypki nmos.
czas. skrzypać, skrzypnąć dk.
przym. skrzypcowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
(1.1) piszczeć
Wiktionary
grzyb jadalny z rodziny kolczakowatych; kolczak obłączasty
SJP.pl
nazwisko, m.in. Jan Skrzypiński (1891-1939) - polski inżynier, konstruktor broni strzeleckiej
SJP.pl
chrząszcz z rodziny stonkowatych, szkodnik zbóż i traw
SJP.pl
Skrzypiów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów.
Po powstaniu listopadowym dobra ziemskie Skrzypiów będące własnością Jana Olrycha Szanieckiego zostały skonfiskowane za jego udział w powstaniu a on sam został skazany na karę śmierci.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 766.
Wikipedia
zdrobnienie od: skrzypce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: skrzypce
(1.2) małe skrzypce
(1.3) skrzypce wykonane amatorsko, niezbyt precyzyjnie i zwykle używane przez wiejskich grajków
Wiktionary
Skrzypki – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Kalinowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Leży nad brzegiem Jeziora Białego.
Zobacz też: Skrzypki Duże, Skrzypki Małe
Wikipedia
IPA: ˈskʃɨpʲci, AS: skšypʹḱi
Wiktionary
rzecz. skrzypce nmos., skrzyp m., skrzypek m., skrzypaczka ż., skrzypeczki nmos., skrzypka ż.
czas. skrzypieć ndk., skrzypać ndk., skrzypnąć dk.
przym. skrzypcowy, skrzypkowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
(1.1) skrzypeczki
Wiktionary
Skrzypkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. skrzypieć)
(1.1) dokonany od|skrzypieć.
Wiktionary
rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce nmos., skrzypek mos., skrzypienie n., skrzypki nmos.
czas. skrzypieć ndk.
przym. skrzypcowy
wykrz. skrzyp
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu skrzypowców
SJP.pl
Skrzypowate (Equisetaceae) – jedna z rodzin rzędu skrzypowców, jedyna z przedstawicielami występującymi współcześnie. Jedynym jej współczesnym przedstawicielem jest rodzaj skrzyp Equisetum. Ze śladów kopalnych rodzina znana jest w mniejszym stopniu od spokrewnionych kalamitowatych, ale istnieje hipoteza, że współwystępowała już z nimi w karbonie. Z drugiej strony analizy filogenetyczne wskazują na to, że rodzina rozdzieliła się od siostrzanych Neocalamitaceae w permie.
Wikipedia
o cechach skrzypowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający skrzyp, mający cechy skrzypu
Wiktionary
rzecz. skrzyp, skrzypowate
wykrz. skrzyp
Wiktionary
rząd roślin naczyniowych z gromady skrzypów, obejmujący gatunki charakteryzujące się okółkowo ułożonymi cienkimi liśćmi w kształcie igiełek
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin naczyniowych z gromady skrzypów
SJP.pl
1. roślina zarodnikowa o długich podziemnych kłączach, z których wyrastają pędy;
2. odgłos powstajacy przy tarciu, uginaniu, ścieraniu się itp., np. skrzyp otwieranych drzwi
SJP.pl
Wikipedia
duży, opancerzony stawonóg z gromady staroraków; mieczogon
SJP.pl
Skrzypłocz (Limulus), nazywany też mieczogon – rodzaj obejmujący kilka reliktowych gatunków staroraków. Polską nazwą mieczogony lub skrzypłocze określa się często także cały rząd ostrogonów (Xiphosura), istniejący od środkowej części syluru, tzn. od około 425 mln lat (wenlok). Jednak współczesne rodzaje skrzypłoczy są taksonami młodymi geologicznie.
Wikipedia
Wikipedia
mieszkaniec Skrzyszowa
SJP.pl
mieszkanka Skrzyszowa
SJP.pl
przymiotnik od: Skrzyszów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrzywdzić.
Wiktionary
IPA: skʃɨvˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: skšyvʒẽńe
Wiktionary
rzecz. krzywdzenie n., krzywda ż., krzywdziciel m., krzywdzicielka ż.
czas. skrzywdzić dk., krzywdzić ndk.
Wiktionary
wywołać szkodę na kimś; pokrzywdzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) sprawić komuś przykrość, zrobić krzywdę
Wiktionary
IPA: ˈskʃɨvʲd͡ʑit͡ɕ, AS: skšyvʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. krzywda ż., krzywdzenie n., skrzywdzenie n., krzywdziciel m., krzywdzicielka ż.
czas. krzywdzić ndk.
Wiktionary
(1.1) zranić, urazić, zaszkodzić, obrazić
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) umieścić coś podłużnego w poprzek czegoś innego, na krzyż
(1.2) uzyskać potomstwo z dwóch różnych gatunków roślin lub zwierząt
(1.3) przen. pot. uzyskać coś, co ma cechy kilku innych
czasownik zwrotny dokonany skrzyżować się
(2.1) być umieszczonym w poprzek czegoś innego
(2.2) mieć samemu potomstwo z osobnikem innego gatunku
Wiktionary
(1.1) Kobiety, odchodząc od ołtarza, trzymają ręce skrzyżowane na piersiach.
Wiktionary
IPA: skʃɨˈʒɔvat͡ɕ, AS: skšyžovać
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., skrzyżowanie n., krzyżowanie n., krzyż m., krzyżówka ż., krzyżak m., krzyżowiec m., krzyżyk m., Krzyżak mos., ukrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk.
przym. krzyżowy, krzyżakowy
przysł. krzyżowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skrzyżować.
(1.2) miejsce połączenia dwóch dróg;
(1.3) produkt skrzyżowania (1.1) dwóch rzeczy
Wiktionary
Skrzyżowanie – część drogi będąca połączeniem dróg albo jezdni jednej drogi w jednym poziomie, z wyjątkiem połączenia drogi o nawierzchni twardej z drogą o nawierzchni gruntowej lub z drogą wewnętrzną. Przecięcie się dróg gruntowych mających jezdnię jest traktowane jak skrzyżowanie.
Wikipedia
(1.1) Pojedynek zaczął się od skrzyżowania szpad przeciwników.
(1.2) Na skrzyżowaniu ruchem kierował policjant.
(1.3) Muł to skrzyżowanie klaczy konia domowego z samcem osła.
Wiktionary
IPA: ˌskʃɨʒɔˈvãɲɛ, AS: skšyžovãńe
Wiktionary
czas. skrzyżować
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowanie n., krzyżowanie n., Krzyżak mos., krzyż, krzyżyk, krzyżówka
przym. krzyżakowy
Wiktionary
taki, który powstał w wyniku skrzyżowania dwóch organizmów
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = sport. eduk. Szkolny Klub Sportowy
(1.2) = pot. eduk. zajęcia Szkolnego Klubu Sportowego
(1.3) = hist. Studencki Komitet Solidarności
(1.4) = wojsk. samopowtarzalny karabinek Simonowa
Wiktionary
(1.1) Ludmiła chciałby zapisać się na SKS w innej szkole.
(1.2) Dlaczego w piątek Mirka nie było na SKS-ie?
(1.3) Patryk należał do SKS-u od pierwszego roku studiów.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ka‿ˈɛs, AS: es‿ka‿es
Wiktionary
wykonać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; skserować
SJP.pl
wykonać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; skserografować
SJP.pl
ptak z rodziny wydrzyków, zamieszkujący Wyspy Owcze
SJP.pl
Wydrzyk wielki, skua (Stercorarius skua) – gatunek dużego ptaka z rodziny wydrzyków (Stercorariidae), występującego na półkuli północnej. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) o zwierzętach: zrywać i zjadać coś pyskiem, dziobem
(1.2) podszczypywać
(1.3) odrywać po kawałeczku
Wiktionary
(1.1) Stojące przy płocie szkapię skubało źdźbła traw.
(1.2) Młode wdrapało się na rysicę i zaczęło skubać jej ucho.
(1.3) W wakacje uwielbialiśmy skubać słoneczniki.
Wiktionary
IPA: ˈskubat͡ɕ, AS: skubać
Wiktionary
rzecz. skubanie n., skubaniec m.
czas. podskubywać, skubnąć
przym. skubany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone do czyszczenia zabitego drobiu z piór; skubarnia
SJP.pl
1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skubać.
Wiktionary
czas. skubać ndk.
rzecz. skubaniec mrz./mos.
Wiktionary
potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowany, skurkowaniec, skubany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. spryciarz
(1.2) pot. posp. ktoś, kto budzi podziw, zazdrość czy niechęć
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. rodzaj ciasta z owocami
Wiktionary
(1.1) Mam cię skubańcu!
(1.1) Skąd mogłem wiedzieć, że ten skubaniec mnie okłamywał?
(1.2) Najfajniejszą dziewczynę mi skubaniec sprzed nosa sprzątnął.
Wiktionary
IPA: skuˈbãɲɛt͡s, AS: skubãńec
Wiktionary
rzecz. skubany m., skubana ż., skubanie n., skubnięcie n.
czas. skubać ndk., skubnąć dk.
Wiktionary
(1.1) skurczybyk, skurkowaniec, szczwany lis
(1.2) skubany, skubana
(2.1) pleśniak
Wiktionary
1. dawniej: szarpie;
2. przędziwo produkowane z odpadków różnych włókien
SJP.pl
1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę
SJP.pl
Skubarczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
W 1935 roku w Skubarczewie urodził się biskup Teofil Wilski.
Wikipedia
pomieszczenie przeznaczone do czyszczenia zabitego drobiu z piór; skubalnia
SJP.pl
1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Skubiszewski – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku Polskę zamieszkiwało 693 osoby o tym nazwisku.
Wikipedia
narzędzie drwala do przesuwania kłód; capina
SJP.pl
1. kując, połączyć coś;
2. założyć więźniowi kajdany;
3. potocznie: zbić kogoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) połączyć ze sobą elementy metalowe przy pomocy ciężkiego narzędzia
(1.2) usunąć coś uderzeniami młota, kilofa itp.
(2.3) przen. o rzece lub jeziorze: zamarznąć
(2.4) pot. upić się mocno
Wiktionary
(1.2) Trzeba tu skuć dwa metry podłogi, żeby założyć rurę kanalizacyjną.
(1.5) Potężny mróz skuł wszystko na twardy kryształ.
(1.6) Za kradzież roweru mojemu bratu, skuliśmy mordę temu palantowi.
(2.4) Jacek skuł się wczoraj na imprezie w akademiku.
Wiktionary
IPA: skut͡ɕ, AS: skuć
Wiktionary
rzecz. skucie n., skuwanie n., kucie n., skuwka ż., okowy nmos., podkucie n.
czas. skuwać ndk., kuć ndk.
Wiktionary
potocznie: niepowodzenie, pomyłka, błąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skuć.
Wiktionary
IPA: ˈskut͡ɕɛ, AS: skuće
Wiktionary
czas. skuć, skuwać
rzecz. podkucie n.
Wiktionary
sit skucina - wysokogórska roślina z rodziny sitowatych, nadająca czerwoną barwę np. Czerwonym Wierchom
SJP.pl
stara srebrna i złota moneta włoska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. dawna złota lub srebrna moneta;
Wiktionary
Skudo (wł. scudo, od łac. scutum – tarcza) – srebrna, talarowa moneta włoska (fajn: pierwotnie 30,485 grama, później 28,665 grama), emitowana od połowy XVI do drugiej połowy XIX wieku.
Pierwsze skuda zostały wybite w 1551 r. przez Karola V Habsburga w Mediolanie. Od 1551 do 1865 r. bito je w wielu mennicach włoskich. Pod względem wartości skudo było równe 100, potem 140 soldom. W Państwie Papieskim jego równowartością było 100 baiocchi.
Wikipedia
(1.1) Zapłacisz za nią ze dwa skudy.
Wiktionary
poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudłacić
SJP.pl
poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudlić
SJP.pl
poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudlić
SJP.pl
poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudlić, skudłacić
SJP.pl
czapka duchownych prawosławnych
SJP.pl
Skufia (zwana też skufiya albo skoufos) – strój liturgiczny noszony przez mnichów ortodoksyjnych (prawosławnych) oraz katolickich mnichów wschodnich (w tym przypadku jest czarny) albo przyznany duchownemu jako znak honoru (w tym przypadku jest zwykle czerwona albo purpurowa).
Wikipedia
jednoosobowa łódź półwyścigowa; scull, skull
SJP.pl
1. kurczyć, pochylać jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulać się - garbić się, zginać członki ciała, przybliżając je do tułowia
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stoczyć
Wiktionary
przyimek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z powodu
forma czasownika.
(2.1) przesz. 3 os. lm. nmos. skuć
(2.2) przysz. 3 os. lp. skulić
Wiktionary
Skuli (gr. Σκούλλη) – wieś w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos. W 2011 roku liczyła 65 mieszkańców.
Wikipedia
1. skurczyć, pochylić jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulić się - przygarbić się, zgiąć członki ciała, przybliżając je do tułowia
SJP.pl
przedstawiciel rodziny dwuparców, żyjący w ściółce leśnej i żywiący się butwiejącymi roślinami
SJP.pl
Skulica (Glomeris) – rodzaj dwuparca z rzędu skulic i rodziny skulicowatych. Ma ciało szerokie, z wierzchu wypukłe, o gładkiej powierzchni, pokryte charakterystycznym deseniem. Podobnie jak inne skulicowate zaniepokojona zwija się w kulkę.
Wikipedia
przedstawiciel rodziny dwuparców, żyjący w ściółce leśnej i żywiący się butwiejącymi roślinami
SJP.pl
skulik łąkowiec - gatunek chrząszcza z rodziny biedronek
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wyścigi na skulach
SJP.pl
jednoosobowa łódź półwyścigowa; scull, skul
SJP.pl
Skull to czwarty album studyjny brytyjskiej thrash metalowej grupy Evile. Został wydany 27 maja 2013 roku z ramienia wytwórni Earache Records.
Wikipedia
jednoosobowa łódź półwyścigowa; jedynka, skull, scull, skul
SJP.pl
siad skulny - pozycja siedząca, z kolanami podkulonymi pod brodę
SJP.pl
1. skurczyć, pochylić jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulić się - przygarbić się, zgiąć członki ciała, przybliżając je do tułowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. szt. rzeźbiarz, snycerz
Wiktionary
rzecz. skulptura ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Skulsk – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk. Siedziba gminy Skulsk. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1409 roku, zdegradowany w 1870 roku. Do 1954 roku siedziba gminy Skulska Wieś. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Skulsk (wieś)
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: ogarnąć coś rozumem; zajarzyć, skapować, załapać;
2. skumać się:
a) potocznie: nawiązać z kimś bliższy kontakt, zaprzyjaźnić się;
b) dawniej: stać się czyimś kumem lub kumą (parą rodziców chrzestnych dziecka)
SJP.pl
taki, który się skumał (nawiązał z kimś bliższy kontakt); skumplowany
SJP.pl
1. konserwa rybna z makreli, płoci lub wzdręg, zwykle w sosie pomidorowym;
2. ryba morska; makrela
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: skumbria
SJP.pl
dawniej:
1. taki, który stał się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumowany;
2. taki, który nawiązał z kimś kumoterskie, poufałe stosunki; zaprzyjaźniony, zbratany, skumplowany, skumany
SJP.pl
skumać się; skumotrzyć się - dawniej:
1. stać się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumować się;
2. nawiązać z kimś kumoterskie, poufałe stosunki; zaprzyjaźnić się, zbratać się, skumplować się
SJP.pl
rzadko: skumować się - stać się czyimś kumem przez trzymanie dziecka do chrztu; skumać się
SJP.pl
dawniej: taki, który stał się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumotrzony
SJP.pl
potocznie: skumplować się - poznać się z kimś, nawiązać z kimś bliższą znajomość, stać się czyimś kumplem; zaprzyjaźnić się, skumotrzyć się, skumać się, zakumplować się
SJP.pl
taki, który się skumplował (zaprzyjaźnił się z kimś); skumany
SJP.pl
potocznie: skumplowywać się - stawać się czyimś kumplem; zaprzyjaźniać się
SJP.pl
1. zgromadzić lub złączyć coś w jednym miejscu lub czasie; skupić, spiętrzyć, skomasować;
2. skoncentrować, zsumować jakieś działania, doświadczenie, wiedzę itp.
SJP.pl
1. genetycznie modyfikowana marihuana;
2. potocznie: marihuana zanieczyszczona innymi substancjami chemicznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) slang. marihuana z domieszką substancji chemicznych
Wiktionary
Marihuana (z hiszp. marihuana; z hindi गांजा trl. gāndźā) – susz pozyskiwany z roślin z rodzaju konopi (Cannabis), zawierający substancje psychoaktywne, stosowany głównie w celach rekreacyjnych i leczniczych. Do jej produkcji wykorzystuje się suszone i czasem sfermentowane żeńskie kwiatostany (niejednokrotnie z niewielką domieszką liści). Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokannabinol (THC), który jest jednym z 483 znanych składników rośliny, włączając w to 65 innych kannabinoidów. Są one agonistami receptorów kannabinoidowych.
Wikipedia
(1.1) – Coś skręcę. // Farmazon wydobył bibułki, ukruszył tytoń z papierosa i zaczął mieszać ze skunem.
Wiktionary
potocznie: stać się prostakiem; skundlić się, upodlić się, zdemoralizować się
SJP.pl
potocznie: stać się prostakiem; skundlić się, upodlić się, zdemoralizować się
SJP.pl
1. potocznie: upodlić, pogorszyć, zdemoralizować;
2. skundlić się:
a) potocznie: stać się prostakiem; skundleć, upodlić się, zdemoralizować się;
b) rzadko: stać się kundlem, zatracić cechy rasy
SJP.pl
1. potocznie: upodlić, pogorszyć, zdemoralizować;
2. skundlić się:
a) potocznie: stać się prostakiem; skundleć, upodlić się, zdemoralizować się;
b) rzadko: stać się kundlem, zatracić cechy rasy
SJP.pl
statek z gaflowym ożaglowaniem, mający od dwóch do siedmiu masztów; szkuner, szoner
SJP.pl
śmierdziel;
1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy;
2. potocznie: ktoś nieprzyjemnie pachnący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. pręgowany, czarno-biały ssak drapieżny, który w przypadku zagrożenia tryska cuchnącą cieczą;
(1.2) pot. futro ze skunksa (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) posp. obraź. osoba o nieprzyjemnym zapachu, także wyzwisko wobec kogoś
Wiktionary
Skunks (Mephitis) – rodzaj ssaków z podrodziny Mephitinae w obrębie rodziny skunksowatych (Mephitidae).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) skunks długoogoniasty • skunks zwyczajny
synonimy.
(1.1) śmierdziel
(2.1) śmierdziel
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. skunksik mzw., skunksowate lm nm., skunksowiec mzw.
przym. skunksowy
frazeologia.
etymologia.
od etym2|ang|skunk|skunks., lm. od skunk
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) skunk
* arabski: (1.1) ظربان m.
* białoruski: (1.1) скунс m., смярдзючка ż.; (1.2) скунс m.
* bułgarski: (1.1) скункс m.
* esperanto: (1.1) mefito
* francuski: (1.1) moufette/mouffette ż.; (2.1) sconce/skons m.
* hiszpański: (1.1) mofeta ż., zorrillo m.; (2.1) piel ż. de mofeta
* islandzki: (1.1) þefdýr n.
* łaciński: (1.1) mephitis ż.
* niemiecki: (1.1) Stinktier n.
* nowogrecki: (1.1) μεφίτιδα ż.
* szwedzki: (1.1) skunk w.
* włoski: (1.1) moffetta ż., puzzola ż.
źródła.
== skunks (język francuski.) ==
wymowa.
IPA|skɔ̃s.
audio|LL-Q150 (fra)-Lyokoï-skunks.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. skunks
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: skũŋks, AS: skũŋks
Wiktionary
rzecz. skunksik mzw., skunksowate lm nm., skunksowiec mzw.
przym. skunksowy
Wiktionary
(1.1) śmierdziel
(2.1) śmierdziel
Wiktionary
rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny skunksowatych
SJP.pl
Skunksik (Spilogale) – rodzaj ssaków z podrodziny Mephitinae w obrębie rodziny skunksowatych (Mephitidae).
Wikipedia
o cechach skunksowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mephitidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ssaków z podrzędu psokształtnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U skunksowatych dominuje w ubarwieniu kolor czarny i biały.
Wiktionary
rzecz. skunks mzw., skunksik mzw., skunksowiec mzw.
przym. skunksowy
Wiktionary
o cechach skunksowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
przymiotnik od: skunks
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do skunksa
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze skunksem, dotyczący skunksa
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla skunksa, mający cechy skunksa
Wiktionary
rzecz. skunks mos./mzw.
Wiktionary
śmierdziel;
1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy;
2. potocznie: ktoś nieprzyjemnie pachnący
SJP.pl
1. nabywanie produktów rolnych, surowców wtórnych itp. w celu dalszej odprzedaży lub przetwarzania; skupowanie;
2. punkt, w którym się skupuje jakieś produkty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) działalność polegająca na kupowaniu z różnych źródeł określonych produktów w celach zarobkowych
(1.2) punkt, w którym prowadzi się skup (1.1)
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: skupić
Wiktionary
Wikipedia
czas. skupić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zbierać w jednym miejscu
(1.2) koncentrować, zwiększać zagęszczenie
(1.3) opt. o soczewce: kierować światło w jeden punkt (tzw. ognisko)
czasownik zwrotny niedokonany skupiać się
(2.1) gromadzić się w grupie
(2.2) koncentrować się
Wiktionary
rzecz. skupienie n., skupisko n., skupianie n.
przym. skupiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skupiać.
Wiktionary
czas. skupiać ndk.
rzecz. skupienie n., skupisko n.
przym. skupiony
Wiktionary
1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. skupiać)
(1.1) zebrać coś w jednym miejscu, blisko siebie
(1.2) skoncentrować coś
czasownik przechodni dokonany (ndk. skupować)
(2.1) zebrać coś, kupując
czasownik zwrotny dokonany skupić się (ndk. skupiać się)
(3.1) zebrać się, znaleźć się w jednym miejscu
(3.2) skoncentrować się, myśleć intensywnie
Wiktionary
(1.1) Musimy skupić wszystkie pionki przy bazie przeciwnika.
(1.2) Skupiłem mocno swoje myśli, by szybko rozwiązać zadanie.
(1.2) Lupa skupiła światło w jednym punkcie.
(2.1) W czasach kryzysu ich firma skupiła dużo niechcianego sprzętu.
(3.1) Cały oddział skupił się w jednym okopie.
(3.2) Nie mogłam się skupić, bo mój brat cały czas sobie podśpiewywał w pokoju obok.
Wiktionary
rzecz. skup m., skupienie n., skupisko n., kupowanie n.
przym. skupiony
Wiktionary
(1.1) zebrać, skoncentrować
(1.2) zebrać, skoncentrować
(3.1) skoncentrować się, zebrać się
(3.2) skoncentrować się
Wiktionary
1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan skoncentrowania myśli i uwagi
(1.2) książk. nagromadzenie się w jednym miejscu
(1.3) fiz. stan nagromadzenia materii
Wiktionary
(1.1) Wszyscy trwali w skupieniu przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.
(1.2) Goethyt występuje w skupieniach zbitych.
(1.2) Król obawiał się, że skupienie zbyt wielu ziem w jego rękach mogłoby wywołać protesty zagraniczne, a być może również i wojnę, co było mu nie na rękę – trwała właśnie wojna stuletnia.
Wiktionary
rzecz. skupianie n., skupisko n.
czas. skupić dk., skupiać ndk.
przym. skupiony
Wiktionary
(1.1) koncentracja
(1.2) skupisko
Wiktionary
skupieniec lipowy - gatunek pluskwiaka, szkodnik drzew
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen skupienia, wewnętrznej zadumy
(1.2) będący wyrazem czyjegoś skupienia
(1.3) ścieśniony, zwarty
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od skupić
Wiktionary
IPA: skuˈpʲjɔ̃nɨ, AS: skupʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. skupienie n., skupianie n., skupisko n.
czas. skupiać ndk., skupić dk.
Wiktionary
nagromadzenie czegoś w jednym miejscu; zbiorowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nagromadzenie czegoś w jednym miejscu
(1.2) miejsce nagromadzenia czegoś lub kogoś
Wiktionary
IPA: skuˈpʲiskɔ, AS: skupʹisko
Wiktionary
rzecz. skupiacz m., skupianie n., skupienie n.
czas. skupiać ndk., skupić dk.
przym. skupiony
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych, obejmujący około 240 gatunków; stewia, stevia;
2. rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 5 gatunków
SJP.pl
Skupnia (Symplocarpus Salisb. ex Nutt.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 5 gatunków występujących w rejonach klimatu umiarkowanego półkuli północnej: we wschodniej Azji, wschodniej Kanadzie oraz środkowo-północnych i wschodnich Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
przymiotnik od: skup
SJP.pl
nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztina, Skupsztyna
SJP.pl
nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztyna, Skupszczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zgromadzenie, parlament, w niektórych krajach bałkańskich;
Wiktionary
Skupsztina – określenie na parlament w języku serbsko-chorwackim.
Wikipedia
IPA: skuˈpʃtʲĩna, AS: skupštʹĩna
Wiktionary
nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztina, Skupszczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zob. Skupsztina.
Wiktionary
IPA: skuˈpʃtɨ̃na, AS: skupštỹna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. skurczenie się mięśni;
2. skurczenie się tkanki organizmu z powodu zmiany długości lub napięcia mięśnia, co często objawia się bólem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. skrócenie się mięśni pod wpływem bodźca;
(1.2) zmniejszenie się objętości lub skrócenie się czegoś
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: skurczyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od kilku dni dokuczają mi nocne skurcze w łydce.
(1.1) To nic, to tylko mały skurcz / Nie patrz tak, zaraz przejdzie / Ręce, nogi pozbieram / Odpoczywam po wierszu, co wykrzywił twarz / W dziki grymas i poszedł w cholerę.
Wiktionary
IPA: skurt͡ʃ, AS: skurč
Wiktionary
rzecz. pokurcz mos./mzw.
czas. kurczyć
Wiktionary
rzadko: kurczliwy
SJP.pl
dotyczący skurczu, kurczenia się; skurczowy
SJP.pl
1. skulony, zgięty, ściągnięty;
2. taki, który się zmniejszył
SJP.pl
przymiotnik od: skurcz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący skurczu, charakteryzujący się skurczami
Wiktionary
(1.1) Wszystkie grupy pacjentów wymagają leczenia objawowego, jednakże przedłużający wpływ testowanego leku na życie potwierdzono jedynie w przypadku przewlekłej skurczowej niewydolności serca.
Wiktionary
rzecz. skurcz m., skurczenie n., kurczenie n.
czas. kurczyć ndk., skurczyć dk.
Wiktionary
potocznie: o mężczyźnie budzącym niechęć, zazdrość lub podziw; skurczysyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gałgan, łotr, nicpoń
(1.2) pot. mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw
Wiktionary
(1.1) Ale się uchlał, skurczybyk, za wszystkie czasy!
(1.2) Patrz, gdzie wlazł, to skurczybyk jeden.
Wiktionary
IPA: skurˈt͡ʃɨbɨk, AS: skurčybyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. posp. pogard. łajdak, łobuz, nikczemnik
Wiktionary
IPA: skurˈt͡ʃɨɡnat, AS: skurčygnat
Wiktionary
(1.1) skurczybyk, skurczysyn
Wiktionary
potocznie: o mężczyźnie budzącym niechęć, zazdrość lub podziw; skurczybyk, skurwysyn (wulgarnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. zob. skurwysyn.
Wiktionary
(1.1) wulg. skurwysyn, sukinsyn, sukinkot
Wiktionary
potocznie: mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw; skórkojad, skurczybyk, skurczysyn, skurkowany, skurkowaniec, skubaniec
SJP.pl
potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowany, skubaniec, skubany
SJP.pl
potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowaniec, skubaniec, skubany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o kimś wzbudzającym niechęć, denerwującym
Wiktionary
(1.1) Rano ja w robocie już z nikim nic i wozów też nie myję, tylko do tego Turka prosto i mówię: many. Bo żem już wiedział, że kasa to many. A on się na mnie patrzy i nic. Graby rozkłada, że niby nie wie, o co chodzi. Żesz ty, skurkowany.
Wiktionary
IPA: ˌskurkɔˈvãnɨ, AS: skurkovãny
Wiktionary
rzecz. skurkowaniec m.
Wiktionary
(1.1) przeklęty, cholerny, pot. zakichany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. obciąć, przyciąć zwierzęciu ogon lub uszy, zgodnie z wymaganiami czystości rasy; przeprowadzić kurtyzację;
2. ograniczyć pod względem rozmiarów lub liczby
SJP.pl
wulgarnie: zepsuty moralnie, wredny, podły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. obraź. zepsuty moralnie, wredny, podły
Wiktionary
(1.1) Ty gnoju skurwiały, niech ja cię tylko dorwę!
Wiktionary
IPA: skurˈvʲjawɨ, AS: skurvʹi ̯au̯y
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwiątko n., kurwisko n., kurwiszon mos., kurwiszonek mos., kurwiszcze n., kurewstwo n., kurwik mrz., kurwica ż., kurwiarz mos., kurwiarnia ż., kurwienie n., podkurwienie n., skurwienie n., wkurwienie n., wkurwianie n., wykurwienie n.
czas. kurwić się ndk., podkurwić dk., skurwić się dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk., wykurwić dk.
przym. kurewski, podkurwiony, skurwiony, wkurwiający, wkurwiony
przysł. wykurwiście, kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
wulgarnie:
1. zepsuć moralnie, uczynić podłym, wrednym;
2. uczynić rozwiązłym seksualnie;
3. skurwić się:
a) zacząć odbywać przygodne stosunki seksualne, stać się prostytutką;
b) stać się człowiekiem o niskiej moralności, postąpić niemoralnie, zwykle dla osiągnięcia korzyści materialnej
SJP.pl
wulgarnie o człowieku nam niemiłym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. obraź. o mężczyźnie
Wiktionary
(1.1) Powiedz temu skurwielowi, że nie chcę go więcej na oczy widzieć.
(1.1) No i jak zwykle odbieram gówniarza z przedszkola, a ten skurwiel jebany klnie, że by go chuj jasny w dupsko wypierdolił.
Wiktionary
IPA: ˈskurvʲjɛl, AS: skurvʹi ̯el
Wiktionary
(1.1) skurwysyn, sukinsyn, łajdak
Wiktionary
wulgarnie:
1. zepsuć moralnie, uczynić podłym, wrednym;
2. uczynić rozwiązłym seksualnie;
3. skurwić się:
a) zacząć odbywać przygodne stosunki seksualne, stać się prostytutką;
b) stać się człowiekiem o niskiej moralności, postąpić niemoralnie, zwykle dla osiągnięcia korzyści materialnej
SJP.pl
wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; chuj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. obraźliwie do mężczyzny lub o mężczyźnie
Wiktionary
Skurwysyn – skała na wzgórzu Winnica w Tyńcu. Pod względem administracyjnym należy do Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie. Pod względem geograficznym należy do Wzgórz Tynieckich na Pomoście Krakowskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
(1.1) Edek, ty skurwysynu!
(1.1) Ty skurwysynie! Ty przeklęty skurwysynie! Coś ty jej zrobił?
(1.1) Biedny głupi skurwysyn, któremu się wydawało, że otaczającą go rzeczywistość można wykorzystać, ukształtować wedle jego woli, kontrolować i regulować.
Wiktionary
IPA: skurˈvɨsɨ̃n, AS: skurvysỹn
Wiktionary
rzecz. skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.
:: zdrobn. skurwysynek mos.
czas. skurwysynować ndk.
przym. skurwysyński
Wiktionary
(1.1) skurwiel, sukinsyn, sukinkot, matkojebca, matkojeb, skurczybyk, skurczygnat, skurczypała
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. zdrobn. od: skurwysyn
Wiktionary
rzecz. skurwysyn mos., skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.
czas. skurwysynować ndk.
przym. skurwysyński
Wiktionary
wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do kobiet
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. wulg. kląć z użyciem wyzwiska „skurwysyn”
Wiktionary
rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.
przym. skurwysyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. wulg. klęcie z użyciem wyzwiska „skurwysyn”
Wiktionary
rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysyństwo n.
czas. skurwysynować ndk.
przym. skurwysyński
Wiktionary
wulgarnie: odznaczający się szczególnym chamstwem lub okrucieństwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. właściwy skurwysynowi
(1.2) wulg. wyjątkowo podły, okrutny
Wiktionary
IPA: ˌskurvɨˈsɨ̃j̃sʲci, AS: skurvysỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. skurwysyn m., skurwysynek m., skurwysyństwo n., skurwysyńskość ż., skurwysynowanie n.
czas. skurwysynować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skurwysyńskie; cecha tych, którzy są skurwysyńscy
Wiktionary
rzecz. skurwysyn m., skurwysyństwo n.
przym. skurwysyński
przysł. skurwysyńsko
Wiktionary
czyn, postępek podły, nikczemny; również: chuligaństwo, hołota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. postępek wysoce naganny, podły
(1.2) wulg. zbiorowo: dranie, hołota
(1.3) wulg. bycie skurwysynem
Wiktionary
(1.1) Kłamie w żywe oczy – takiego skurwysyństwa ze strony innej osoby jeszcze nie widziałam!
(1.2) Ludzie się jeszcze nie poznali na tym skurwysyństwie, które się dorwało do władzy?
(1.3) Skurwysyństwa i dygnitarstwa czy nie czuło się od nich na milę?
Wiktionary
IPA: ˌskurvɨˈsɨ̃j̃stfɔ, AS: skurvysỹĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysyńskość ż., skurwysynowanie n.
czas. skurwysynować ndk.
przym. skurwysyński
Wiktionary
(1.1) draństwo, świństwo, łajdactwo, podłość
(1.2) wulg. kurewstwo
(1.3) war. wulg. skurwysyńskość
Wiktionary
regionalnie: usuwać z czegoś kurz; odkurzać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
indywidualizm: ściereczka do kurzu
SJP.pl
potocznie:
1. zetrzeć z czegoś kurz; odkurzyć;
2. spalić, wypalić coś, np. paczkę papierosów; skopcić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zachęcić, zwabić, skłonić do czegoś przez kuszenie;
2. skusić się - zdecydować się na coś kuszącego, dać się do czegoś namówić, ulec
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spróbować
Wiktionary
rzecz. kucha ż., kusiciel mos., kuszenie n., pokusiciel mos., pokusicielka ż.
Wiktionary
1. miejscowość w basenie Morza Śródziemnego;
2. średniowieczna nazwa Chryzopolu (starożytnego miasta w Bitynii)
SJP.pl
Skutari – miejscowości w basenie Morza Śródziemnego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób skuteczny, dający pożądany efekt
Wiktionary
IPA: skuˈtɛt͡ʃʲɲɛ, AS: skutečʹńe
Wiktionary
rzecz. skutek m., skuteczność ż.
czas. uskutecznić, skutkować ndk.
przym. skuteczny, skutkowy
Wiktionary
(1.1) efektywnie, wydajnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: skutecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skuteczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest skuteczne; cecha tych, którzy są skuteczni
Wiktionary
IPA: skuˈtɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: skutečność
Wiktionary
rzecz. skutek m., skutkowanie n., uskutecznianie n., uskutecznienie n.
czas. skutkować ndk., uskuteczniać ndk., uskutecznić dk.
przym. skuteczny, skutkowy
przysł. skutecznie
Wiktionary
dający oczekiwane wyniki, wywołujacy pozytywny skutek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się skutecznością, daje pożądane rezultaty, wyniki; taki, który wywołuje pożądany efekt
Wiktionary
(1.1) W stosunku do innych sąsiadów Polski polityka Olbrachta była skuteczniejsza.
Wiktionary
IPA: skuˈtɛt͡ʃnɨ, AS: skutečny
Wiktionary
rzecz. skutek, skuteczność
czas. skutkować, uskutecznić
przysł. skutecznie
przym. skutkowy
Wiktionary
(1.1) efektywny, wydajny
Wiktionary
konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wynik jakiegoś działania, efekt; rezultat, konsekwencja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najczęściej wymienianym skutkiem tej decyzji był wzrost przestępczości.
(1.1) Adam nie uważał na lekcjach, czego skutkiem było niezaliczenie sprawdzianu.
Wiktionary
IPA: ˈskutɛk, AS: skutek
Wiktionary
przym. skuteczny, skutkowy
czas. skutkować
przysł. skutecznie
rzecz. skuteczność ż.
Wiktionary
(1.1) konsekwencja, wynik, następstwo, rezultat
Wiktionary
rodzaj niewielkiego dinozaura ptasiomiednicznego z podrzędu tyreoforów
SJP.pl
Skutellozaur (Scutellosaurus) – niewielki dinozaur ptasiomiedniczny z grupy tyreoforów.
Żył w epoce wczesnej jury na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała ok. 1,2 m, wysokość ok. 50 cm masa ok. 10 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (stan Arizona).
Mógł poruszać się zarówno na dwu, jak i na czterech nogach. Był prymitywnym, lekko opancerzonym roślinożercą.
Wikipedia
rodzaj pojazdu jednośladowego, przypominającego motor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. jednoślad o małych kołach, nisko zawieszonym silniku (najczęściej pod siedzeniem) i obudowanym podwoziu;
Wiktionary
Skuter (ang. scooter) – rodzaj motoroweru lub motocykla, który prowadzi się bez obejmowania go nogami, z silnikiem i zbiornikiem paliwa najczęściej umieszczonymi pod kanapą. Posiada stałe osłony nóg, obniżoną ramę ułatwiającą wsiadanie, a zamiast podnóżków podesty dające oparcie całej stopie. Bardzo często pod kanapą można spotkać bagażnik. W większości nowoczesnych konstrukcji stosowna jest bezstopniowa automatyczna skrzynia biegów pozwalająca na sprawne ruszanie i wygodną jazdę. Najlżejsze, z silnikiem spalinowym 50 cm³, są zaliczane do kategorii motorowerów. Małe koła i niska prędkość maksymalna sprawiają, że skutery są użyteczne w ruchu miejskim, ale rzadko sprawdzają się w terenie. Obecnie wśród skuterów można wyróżnić segment maxi-skuterów. Są one bardziej masywne, mają większe owiewki i napędzają je silniki o większej pojemności (125 cm³ i więcej). Posiadają także zazwyczaj więcej schowków. Konstrukcja ich pozwala na wygodne pokonanie długiej trasy, jednocześnie nie utrudniając przemieszczania się w mieście. Największymi producentami skuterów są obecnie: Piaggio, Peugeot, Aprilia, Yamaha, Suzuki, Honda, PGO, TGB, Kymco, a importerami w Polsce: Romet, Junak Keeway, Motobi, Benzer, Zipp i Kingway.
Wikipedia
IPA: ˈskutɛr, AS: skuter
Wiktionary
rzecz. skuterzysta m., skuterzystka ż., skuterek
przym. skuterowy
Wiktionary
zdrobnienie od: skuter
SJP.pl
człowiek jeżdżący na skuterze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba poruszająca się skuterem
Wiktionary
rzecz. skuter m., skuterek m.
przym. skuterowy
Wiktionary
konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat
SJP.pl
Skutki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn.
Sołectwo Helenów, Skutki tworzą wsie Helenów i Skutki. W 2023 sołectwo liczyło 114 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat
SJP.pl
przyimek
(1.1) w wyniku, konsekwencji czegoś, z jakiegoś powodu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) N. lp. → skutek
Wiktionary
(1.1) Rzadko ćwiczył grę na pianinie, skutkiem czego nie był w stanie zagrać na dobrą ocenę na egzaminie.
Wiktionary
IPA: ˈskutʲcɛ̃m, AS: skutʹḱẽm
Wiktionary
(1.1) na skutek, wskutek, w efekcie, w konsekwencji, w wyniku, z powodu, w następstwie, w rezultacie
Wiktionary
dawniej: realizować, spełniać, wykonywać, np. skutkować przesięwzięcie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przynosić określony skutek, prowadzić do jakiegoś efektu
Wiktionary
(1.1) - Można dyscyplinować urzędników ministerialnych do pracy poprzez system kar pieniężnych. Obcinanie premii zawsze skutkuje - argumentował Ludwik Dorn (ROP), który przedstawiał projekt uchwały.
Wiktionary
IPA: skutˈkɔvat͡ɕ, AS: skutkovać
Wiktionary
rzecz. skuteczność ż., skutek m., skutkowanie n.
przym. skuteczny, skutkowy
przysł. skutecznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skutkować.
Wiktionary
czas. skutkować ndk.
rzecz. skuteczność ż.
Wiktionary
przymiotnik od: skutek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze skutkiem, dotyczący skutku
Wiktionary
rzecz. skuteczność ż., skutek mrz.
czas. skutkować ndk.
przym. skuteczny
przysł. skutecznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wymarły gad z rodziny parejazaurów
SJP.pl
Skutozaur – żyjący w górnym permie, około 260-250 milionów lat temu, roślinożerny anapsyd. Należał do rodziny Pareiasauridae i występował na terenie obecnej Rosji, która wchodziła w owym czasie w skład superkontynentu Laurazja.
Szczątki kilku osobników odkrył w okolicach Archangielska prof. V. P. Amalitzky.
Wikipedia
minerał, arsenek kobaltu
SJP.pl
Skutterudyt – minerał z gromady arsenków. należy do grupy minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od Skutterud w Norwegii, gdzie minerał ten został stwierdzony.
Wikipedia
skutynizować się - rzadko: pokryć się kutyną
SJP.pl
1. kując, łączyć coś;
2. zakładać więźniom kajdany
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kując usuwać coś
(1.2) zakładać kajdany, kajdanki, okowy
(1.3) zamykać wodę pod lodem
Wiktionary
(1.1) Tak, tak, nawet tam gzymsy skuwają, no bo z gzymsem też jest kłopot…
Wiktionary
rzecz. skuwanie n., skucie n., skuwka ż., podkucie n.
czas. skuć dk.
Wiktionary
(1.2) zakuwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skuwać.
Wiktionary
czas. skuć, skuwać ndk.
rzecz. podkucie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: skuwka
Wiktionary
rzecz. skuwka ż.
Wiktionary
blaszka wzmacniająca coś, łącząca jakieś elementy lub zabezpieczająca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) blaszka zawinięta w tuleję, która coś wzmacnia, łączy jakieś części lub zabezpiecza
(1.2) cylindryczna nasadka na wieczne pióro zabezpieczająca je przed wyschnięciem atramentu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Odleciały mi skuwki w sznurowadłach i teraz strzępią się.
Wiktionary
IPA: ˈskufka, AS: skufka
Wiktionary
czas. kuć ndk., skuć dk., skuwać ndk.
rzecz. skuweczka ż.
Wiktionary
(1.2) zatyczka, nasadka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. kując, połączyć coś;
2. założyć więźniowi kajdany;
3. potocznie: zbić kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. anat. kość policzka
(1.2) przest. policzek
(1.3) przest. med. ropień
(1.4) przest. med. ropienie gardła
(1.5) przest. wet. schorzenie racic
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp., ż., przesz. od: skuć
Wiktionary
(1.5) W odwarze liści olszowych i słomy jęczmiennej macza się szmatę i owija nogę bydlęciu choremu na „skułę“ czyli chorobę racic.
Wiktionary
skrót
(1.1) = skwer
Wiktionary
(1.1) Dzień wcześniej, w czwartek o godz. 17:00 zaplanowano spotkanie z Prezydium Konferencji Episkopatu Polski w siedzibie KEP przy skw. kard. Stefana Wyszyńskiego 6.
Wiktionary
narzędzie stolarskie i ciesielskie służące do sprawdzania kątów i wytyczania prostopadłych; węgielnica
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, pochodna skwalenu
SJP.pl
Skwalan – organiczny związek chemiczny, rozgałęziony węglowodór alifatyczny. W warunkach standardowych jest cieczą. Jest pochodną skwalenu, powstałą przez wysycenie wszystkich jego podwójnych wiązań.
Wikipedia
węglowodór nienasycony, składnik płaszcza lipidowego ludzkiej skóry oraz tłuszczu wątroby rekina
SJP.pl
Skwalen – węglowodór wielonienasycony, triterpen (składa się z sześciu jednostek izoprenowych – każda po pięć atomów węgla, wszystkie w konfiguracji E); jest zaliczany do lipidów (nie jest jednak tłuszczem). Jest składnikiem płaszcza lipidowego ludzkiej skóry oraz tłuszczu wątroby rekina. Jest metabolicznym prekursorem cholesterolu i innych steroli. Jest jednym z głównych składników woskowiny usznej i łoju skórnego.
Wikipedia
przetworzyć sygnał analogowy na cyfrowy
SJP.pl
ująć coś ilościowo, przedstawić w postaci liczbowej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ochoczo, chętnie, z ochotą
Wiktionary
(1.1) Przybieżeli do Betlejem skwapliwie.
Wiktionary
rzecz. skwapliwość ż.
przym. skwapliwy
Wiktionary
człowiek skwapliwy, przesadnie gorliwy; gorliwiec
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: skwapliwie
SJP.pl
duża gorliwość, zapał w podejmowaniu decyzji, działania; gorliwość, gotowość, ochoczość
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skwapliwy
SJP.pl
1. bardzo chętny do działania, biorący się za coś z zapałem; ochoczy, skory, chętny, skłonny;
2. taki, który świadczy o czyjejś gotowości do czegoś, np. skwapliwa usłużność
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chętny do działania, gotowy do czegoś
Wiktionary
IPA: skfaˈplʲivɨ, AS: skfaplʹivy
Wiktionary
rzecz. skwapliwość, skwapliwiec
przysł. skwapliwie
czas. skwapić się
Wiktionary
(1.1) chętny, ochoczy, skory, szybki, gorliwy
Wiktionary
wysoka temperatura, upał, żar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skrajnie upalna pogoda, której towarzyszy silne promieniowanie słoneczne
Wiktionary
rzecz. skwarka ż., skwarek m., skwarność ż., skwarzenie n.
czas. skwarzyć
przym. skwarny
przysł. skwarnie, skwarno
Wiktionary
(1.1) spiekota, upał
Wiktionary
1. zgrubienie od: skwarka;
2. dawniej: upał
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: skwarek
SJP.pl
zdrobnienie od: skwarek
SJP.pl
wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. wysmażony drobny kawałek wieprzowej słoniny lub boczku;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: skwarka
Wiktionary
IPA: ˈskfarɛk, AS: skfarek
Wiktionary
rzecz. skwarka ż., skwar mrz., skwarzenie n., zeskwarzenie n.
czas. skwarzyć ndk., zeskwarzać ndk., zeskwarzyć dk., zeskwarzyć się dk.
przym. skwarkowy
przysł. skwarno
Wiktionary
(1.1) skwarka
Wiktionary
wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wysmażony drobny kawałek wieprzowej słoniny lub boczku;
Wiktionary
(1.1) Podano nam świeży chleb, smalec ze skwarkami i ogórki kiszone.
Wiktionary
rzecz. skwarek mrz., skwar mrz., skwierczenie n., zaskwierczenie n.
czas. skwierczeć ndk., zaskwierczeć dk.
przym. skwarkowy
przysł. skwarno
Wiktionary
(1.1) skwarek; gw-pl|Poznań. skrzyczka
Wiktionary
wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarek
SJP.pl
Skwarki – pozostałość po produkcji tłuszczów wytapianych z tkanki tłuszczowej zwierząt, głównie smalcu. W zależności od użytego surowca mogą zawierać pewne ilości mięsa i tłuszczu. Cenione za walory smakowe. Używane w gastronomii.
Skwarki mogą być spożywane bezpośrednio lub dodawane jako składnik potraw. Używane jako dodatek do potraw mięsnych, tłuszcz do ciast (także słodkich) i ciasteczek, często łączone z ziemniakami. Wraz z wytopionym z nich tłuszczem i cebulą stosowane jako okrasa do dań.
Wikipedia
przymiotnik od: skwarek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gorąco, upalnie
Wiktionary
rzecz. skwar mrz.
przysł. skwarno
przym. skwarny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: skwarnie, skwarno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: skwarny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. bardzo gorąco
Wiktionary
rzecz. skwar mrz., skwarek mrz., skwarka ż.
przym. skwarny
przysł. skwarnie
Wiktionary
(1.1) skwarnie, upalnie
Wiktionary
bardzo gorący; upalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. pełen skwaru, bardzo gorący
Wiktionary
(1.1) Minął jeszcze jeden cichy, skwarny dzień letni.
(1.1) W ten skwarny, upalny dzień nie brakowało amatorów lodów i zimnych napojów, a także kiełbasek z grilla.
(1.1) Była połowa czerwca, trwała sesja egzaminacyjna. Skwarny dzień, w korytarzach uczelni nieco chłodu, zdenerwowane, dyskutujące grupki studentów.
Wiktionary
rzecz. skwar m.
przysł. skwarnie, skwarno
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. smażyć, topić tłuszcz na ogniu; wysmażać
2. o słonecznych upałach: dokuczać skwarem, przypiekać mocno
SJP.pl
1. potocznie: psuć dobry humor, miłą atmosferę czegoś;
2. skwaszać się -
a) ulegając fermentacji, stawać się zepsutym;
b) być poddawanym fermentacji i zyskiwać kwaśny smak;
c) potocznie: skrzywiając się, okazywać niezadowolenie;
d) potocznie: przestawać mieć pozytywne cechy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skwaszać.
Wiktionary
czas. skwaszać ndk.
Wiktionary
ryba chrzęstnoszkieletowa; raszpla, ryna, anioł morski
SJP.pl
Raszpla zwyczajna, anioł morski, raszpla, skwat (Squatina squatina) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny raszplowatych (Squatinidae), nazywany też ryną.
Wikipedia
squatter, squatters;
1.
a) w USA i Australii: osadnik nieposiadający tytułu prawnego;
b) w Australii: hodowca owiec dzierżawiący ziemię od państwa;
2. osoba zamieszkująca nielegalnie opuszczone budynki: domy, fabryki itp.
SJP.pl
Squatterzy lub skwaterzy (ang. squatters) – warstwa społeczna ziemian australijskich w XIX w., wywodzących się z legalizowanych samorodnych osadników buszu Australii (outback). Termin w szerszym znaczeniu odnosi się również do nielegalnych osadników w XIX-wiecznych Stanach Zjednoczonych, zajmujących ziemię do której nie mieli formalnych praw, określa się nim też amerykańskich pionierów, a obecnie także dzikich lokatorów zamieszkujących squaty (skłoty).
Wikipedia
monotypowa rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych; raszplowate, aniołowate
SJP.pl
Raszplowate, skwatowate, aniołowate (Squatinidae) – rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu raszplokształtych (Squatiniformes).
Wikipedia
mały park, zieleń miejska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) średniej wielkości teren zielony, najczęściej znajdujący się obok ulicy
Wiktionary
Skwer (ang. square, pol. kwadrat) – niezabudowany obszar na terenie miejscowości spełniający funkcje rekreacyjne.
Najczęściej skwer jest terenem zieleni z trawnikami, klombami, krzewami oraz drzewami, a niekiedy znajdują się tam fontanny, alejki, ławki i inny sprzęt rekreacyjny.
Wikipedia
(1.1) Kiedy jadę do szkoły, podziwiam skwery.
Wiktionary
IPA: skfɛr, AS: skfer
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. skwerek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: skwer
(1.2) mały skwer m.
Wiktionary
rzecz. skwer m.
Wiktionary
dawniej: kłopot, zmartwienie, ambaras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kłopot, ambaras, zamęt, zmartwienie, problem
Wiktionary
(1.1) Światło tak dalece się już rozszerzyło, że wybuch, nastąpi przy pierwszem lepszem wydarzeniu, a wówczas będzie to harmider i skweres nielada.
(1.1) Tu pod tą gruszką drzemał Kościuszko, dopieroż robi się skweres, • a pod tą drugą Kołłątaj Hugo załatwiał mały interes.
Wiktionary
IPA: ˈskfɛrɛs, AS: skferes
Wiktionary
(1.1) daw. kweres m., skweret m., skwereta m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Skwierczyńscy (i oboczności: Skwirczyńscy, Śkwirczyńscy) herbu Ślepowron – polski ród szlachecki wywodzący się z Podlasia. Rodzina rycerska przybyła do Paprotni w ziemi drohickiej najprawdopodobniej z terenów Mazowsza w czasach osadnictwa prowadzonego przez księcia mazowieckiego Janusza I Starszego w drugiej połowie XIV wieku lub za czasów przejścia Podlasia w ręce księcia litewskiego Witolda w 1405 roku, który kontynuował osadnictwo rycerstwa polskiego z terenów Mazowsza, jak i ziemi łęczyckiej i Kujaw na terenie wyludnionego przez najazdy Krzyżaków i Jaćwingów Podlasia.
Wikipedia
1. skwierczący głos, skwierczenie;
2. świergot, ćwierkanie;
3. staropolskie: skarga, żal
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Skwierzyna (niem. Schwerin an der Warthe) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Skwierzyna. Miasto jest położone na pograniczu Pojezierza Wielkopolskiego i Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, przy ujściu rzeki Obry do Warty.
Wikipedia
mieszkaniec Skwierzyny
SJP.pl
mieszkanka Skwierzyny
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Skwierzynka (do 1945 niem. Schwerinsthal) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów.
Według danych z 30 czerwca 2003 r. wieś miała 234 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Skwierzyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Skwierzyną, dotyczący Skwierzyny
Wiktionary
rzecz. Skwierzyna ż.
Wiktionary
ostry, przenikliwy odgłos wydawany przez ptaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. piskliwy świergot ptaka
(1.2) przest. skrzeknięcie, zawodzenie
Wiktionary
(1.1) Usłyszeliśmy przenikliwy skwir mewy śmieszki.
Wiktionary
czas. skwirczeć ndk., skwirzyć ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skwyra (ukr. Сквира) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim. Do 2020 roku siedziba administracyjna rejonu skwyrskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. płaczący żałośnie
Wiktionary
IPA: skfʲirˈlʲivɨ, AS: skfʹirlʹivy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Skwirynowo (dawn. Kwirynowo) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Czernikowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 166 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Czernikowo.
Wikipedia
dawniej: pokrywać się kwiatami, zakwitać, wykwitać
SJP.pl
1. pokryć się kwiatami; zakwitnąć;
2. zepsuć się pod wpływem wilgoci i pokryć się pleśnią; spleśnieć
SJP.pl
skwitły;
1. taki, który pokrył się kwiatami; zakwitły, zakwitnięty;
2. taki, który zepsuł się pod wpływem wilgoci i pokrył się pleśnią; spleśniały
SJP.pl
1. zareagować słowem lub gestem;
2. zwolnić kogoś z opłaty, wydając pokwitowanie
SJP.pl
1. pokryć się kwiatami; zakwitnąć;
2. zepsuć się pod wpływem wilgoci i pokryć się pleśnią; spleśnieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. szpak
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szkworc, szpok.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny szpakowatych
SJP.pl
[czytaj: skajdajwing] sport polegający na wykonywaniu akrobatycznych skoków ze spadochronem; spadochroniarstwo
SJP.pl
[czytaj: skaj] potocznie: pies rasy skye terrier
SJP.pl
Skye (ang. Isle of Skye, gael. An t-Eilean Sgitheanach) – druga co do wielkości (1700 km²) wyspa Szkocji, a czwarta na Wyspach Brytyjskich, największa i położona najbardziej na północ w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych. Należy do jednostki administracyjnej Highland, historycznie część hrabstwa Inverness-shire.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) staroż. ceram. w Starożytnej Grecji: niewielkie, głębokie naczynie z uchwytami po bokach, służące do picia;
Wiktionary
Skyfos (skifos) (stgr. σκύφος skýphos, lm skyphoi) – w ceramice starogreckiej niewielkie, głębokie naczynie z bocznymi uchwytami, służące do picia.
Wikipedia
(1.1) Na jednym skyfosie dostrzegamy Bachusa przedstawionego jako dziecko jadące na panterze, poza tym licznie przedstawiano motywy zwierzęce i roślinne.
Wiktionary
(1.1) war. skifos
Wiktionary
[czytaj: skajlab] amerykańska stacja kosmiczna
SJP.pl
Skylab (skrót od ang. Sky Laboratory: kosmiczne laboratorium) – amerykańska stacja kosmiczna działająca od 14 maja 1973 do 11 lipca 1979 r.
Wikipedia
[czytaj: skajlajt] oszklone okienko w dachu kabiny lub w pokładzie statku dające światło z góry; skajlajt
SJP.pl
[czytaj: skajlajn] panorama miasta, na której widoczne są wysokie budynki
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: skajp] komunikator internetowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. komunikator internetowy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ze Skype’a można też – jak wiadomo – dzwonić na telefony stacjonarne i komórkowe oraz wysyłać SMS-y.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) porozumiewać się za pomocą Skype'a, komunikatora internetowego pozwalającego na prowadzenie rozmów głosowych i wideorozmów
Wiktionary
(1.1) Też korzystam z internetu — mówiła starsza pani, która zdradziła, że z wnukami skype'uje, sprawdza w necie pogodę i czasem sobie wchodzi na YouTube.
Wiktionary
[czytaj: skajpowicz] użytkownik Skype'a (komunikatora internetowego); skajpowicz
SJP.pl
islandzki produkt mleczny wyrabiany ze zsiadłego mleka, rodzaj gęstego jogurtu o delikatnym śmietankowym smaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. islandzki, tradycyjny produkt mleczny, rodzaj kwaszonego mleka;
Wiktionary
Skyr – tradycyjny islandzki wyrób mleczarski podobny do jogurtu wyrabiany ze zsiadłego mleka. Do produkcji przemysłowej wykorzystuje się mleko odtłuszczone. Występuje w wersji smakowej oraz pitnej. Jest dostępny w punktach handlowych w Skandynawii, Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych, Polsce i Austrii.
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie zjadłem skyr z syropem truskawkowym i kilka rzodkiewek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. kwazicząstka, która charakteryzuje się tzw. ładunkiem topologicznym, będącą możliwie najmniejszym stabilnym zakłóceniem jednorodnego namagnesowania
Wiktionary
(1.1) Naukowcy odkryli, że możliwe jest manipulowanie pojedynczymi skyrmionami.
Wiktionary
rzecz. antyskyrmion m., multiskyrmion m., interskyrion m., skyrmioniczność ż., skyrmionika ż., skyrmionium n., nanoskyrmion m.
przym. skyrmioniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kwazicząstka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. antyskyrmion m., multiskyrmion m., interskyrion m., skyrmioniczność ż., skyrmionika ż., skyrmionium n., nanoskyrmion m.
przym. skyrmioniczny
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|skyrmion. < etym|ang|Skyrme., od nazwiska brytyjskiego fizyka Tony'ego Skyrme
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) skyrmion
* fiński: (1.1) skyrmioni
* francuski: (1.1) skyrmion m.
* hiszpański: (1.1) skyrmion m.
* kataloński: (1.1) skyrmió m.
* niemiecki: (1.1) Skyrmion
* nowogrecki: (1.1) σκυρμιόνιο n.
* portugalski: (1.1) skyrmion m.
* rosyjski: (1.1) скирмион m.
* ukraiński: (1.1) скірміон m.
* włoski: (1.1) skyrmione m.
źródła.
== skyrmion (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) fiz. skyrmion
odmiana.
(1.1) lp. skyrmion; lm. skyrmions
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przyimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. z powodu
Wiktionary
[czytaj: skajskrejper]
1. bardzo wysoki budynek, mający kilkadziesiąt pięter; drapacz chmur, wieżowiec;
2. środowiskowo: pionowa forma reklamy internetowej w kształcie wysokiego i wąskiego prostokąta
SJP.pl
starożytna metoda szyfrowania pism, używana przez Spartan
SJP.pl
Skytale (stgr. σκυτάλη skytálē lub σκύταλον skýtalon; łac. scytala) – metoda szyfrowania stosowana w starożytnej Grecji, w szczególności przez Spartan.
Wąski pasek pergaminu lub skóry nawijano na laskę, zapisując tekst wzdłuż niej na stykających się brzegach. Będący adresatem posiadacz laski o identycznej grubości mógł szybko odczytać tekst przesłania. W postaci rozwiniętej, z pozbawionymi sensu, rozrzuconymi literami nie miał żadnej wartości dla osoby niepowołanej; zrozumiały był jedynie dla właściwego odbiorcy, który dopasował go do swego wzorca.
Wikipedia
taki, który się skłaczył (zlepił się w kłaki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce gromadzenia (składowania) towarów, magazyn
(1.2) sport. zbiór wszystkich zawodników jednej drużyny podczas meczu
(1.3) zbiór elementów stanowiących dany przedmiot lub substancję
(1.4) druk. przygotowywanie tekstu do druku, składanie
(1.5) gw-pl|Poznań., kujawy. sklep
(1.6) kolej. komplet połączonych wagonów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Żołnierze poszli do składu broni.
(1.2) W jakim składzie gra dziś Legia?
(1.3) Proszę mi podać skład chemiczny tej substancji.
(1.4) W składzie najnowszego numeru uczestniczył sam dyrektor wydawnictwa.
(1.5) Byłem w składzie, ale nie miałem bejmów.
Wiktionary
IPA: skwat, AS: sku̯at
Wiktionary
rzecz. składnik m., składowisko n., składarka ż., składanka ż., składak m., składnica ż., składanie n., składowanie n.
:: zdrobn. składzik m.
czas. składać ndk., składować ndk.
przym. składny, składowy, składany
przysł. składnie
Wiktionary
(1.1) magazyn, składowisko
(1.2) zespół, drużyna
(1.5) zob. sklep.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. złożyć)
(1.1) gromadzić coś, zbierać
(1.2) budować coś z elementów, łączyć w jedną całość dwie lub więcej części
(1.3) zginać, załamywać coś, robiąc to mniejszym
(1.4) przekazywać coś komuś w formie ustnej lub pisemnej
(1.5) druk. przygotowywać tekst do druku, łącząc, zestawiając różne litery i wyrazy
(1.6) umieszczać w określonym miejscu
czasownik zwrotny niedokonany składać się (dk. złożyć się)
(2.1) mieć coś za swoje części
(2.2) ofiarować, kupować, zbierać coś w kilka osób w taki sposób, że każda z tych osób daje tylko część, uczestniczyć w składce
(2.3) być zdolnym do złożenia
(2.4) przybierać pozycję do wykonania czynności
(2.5) stawać się przyczyną czegoś
(2.6) pot. w odniesieniu do jakichś okoliczności: mieć jakiś przebieg
Wiktionary
(1.1) Muszę składać grosz do grosza, aby kupić jej prezent.
(1.2) Od wczoraj uparcie składa model samolotu.
(1.3) Składam teraz namiot do pokrowca.
(1.4) Składałem mu życzenia zaraz po przyjściu na jego imieniny.
(1.4) Składam podanie do urzędu z prośbą o rozpatrzenie skargi.
(1.5) Właśnie składam komputerowo szkolną gazetę.
(1.6) Oficjalna delegacja rządowa składa wieniec przy grobie nieznanego żołnierza.
(2.1) Silnik składa się z gaźnika, tłoków, wału, chłodnicy i wielu innych elementów
(2.2) Pracownicy złożyli się na wspólny prezent dla swojego szefa.
(2.3) Wersalka po awarii już nie chce się składać.
(2.4) Pluton egzekucyjny długo składał się do strzału.
Wiktionary
IPA: ˈskwadat͡ɕ, AS: sku̯adać
Wiktionary
rzecz. składak m., składka ż., skład m., składarka ż., składanie n., składnik m., składowa ż., składanka ż., składnia ż., składnica ż.
czas. kłaść, układać, wykładać
przym. składowy, składany, składkowy, składny, rozkładany, złożony, układny
Wiktionary
(2.1) zawierać, obejmować
(2.2) zrzucać się, zbierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ten kto coś składa
(1.2) druk. pracownik drukarni składający tekst
(1.3) daw. poeta
(1.4) osoba oddająca coś na skład (w depozyt)
Wiktionary
(1.2) zecer
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od składak
Wiktionary
rzecz. składak m.
Wiktionary
1. składany kajak turystyczny;
2. składany nóż;
3. popularny rodzaj roweru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rower, który można złożyć, zmniejszając jego gabaryty np. w celu przetransportowania
(1.2) komputer stacjonarny złożony z oddzielnie kupowanych podzespołów różnych producentów
Wiktionary
Rower składany (potocznie składak) – rower o zmniejszonych rozmiarach, który można łatwo jeszcze zmniejszyć na czas transportowania lub przechowywania. Zmniejszenie rozmiarów uzyskuje się poprzez stosowanie kół o mniejszej średnicy i mniejszej ramie. Składanie obejmuje zwykle obniżanie kierownicy i siodełka oraz czasami składanie ramy.
Wikipedia
rzecz. skład m., składnik m., składka ż., składanka ż., składanie n., poskładanie n., składowa ż., składnica ż., składzik m., składarka ż.
:: zdrobn. składaczek m.
czas. składać ndk., poskładać dk.
przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: składanka
Wiktionary
rzecz. składanka ż.
Wiktionary
wydanie kilku różnych utworów muzycznych jako pewną całość
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|składać.
Wiktionary
IPA: skwaˈdãɲɛ, AS: sku̯adãńe
Wiktionary
czas. układać, składać ndk.
rzecz. składarka ż., skład m., składanka ż., składka ż., składak mrz., składnik mrz., składnica ż.
przym. składowy, składany, układny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. odkład utworzony z ramek z czerwiem pochodzących od kilku różnych rodzin pszczelich
Wiktionary
wydanie kilku różnych utworów muzycznych jako pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś złożonego z kilku rzeczy, utworów
Wiktionary
Kompilacja (składanka, album kompilacyjny) – ogólny termin używany w odniesieniu do wydawnictwa muzycznego, złożonego z utworów, które nie zostały zaplanowane jako pojedyncze dzieło. Kompilacje często składają się z utworów różnych artystów: ścieżki dźwiękowe, samplery wytwórni płytowych, albumy tematyczne, choć czasami poświęcone są jednemu artyście.
Wikipedia
(1.1) Kiedy ukazują się nowe, zremasterowane płyty albo składanki Beatelsów, głos w ich sprawie zajmują współcześni muzycy.
(1.1) Na Święta dostałem składankę polskich kolęd.
Wiktionary
IPA: skwaˈdãnka, AS: sku̯adãnka
Wiktionary
rzecz. skład m., składanie n., składowisko n., składnik m., składak m.
:: zdrobn. składaneczka ż.
czas. składać, poskładać
przym. składowy, składankowy
Wiktionary
(1.1) kompilacja, melanż, zbieranina
Wiktionary
przymiotnik od: składanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. dający się składać, taki, który można złożyć;
2. złożony z jakichś elementów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się składać
(1.2) złożony z części
(1.3) złożony w fałdy
Wiktionary
rzecz. skład mrz., składanie n., naskładanie n., poskładanie n.
czas. naskładać dk., składać ndk., poskładać dk.
Wiktionary
(1.1) rozkładany, teleskopowy
(1.2) połączony, posklejany, złożony
(1.3) pofałdowany, pogięty, sfałdowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie składające arkusze papieru
Wiktionary
IPA: skwaˈdarka, AS: sku̯adarka
Wiktionary
rzecz. skład m., składanie n., składka ż., składak m., składnica ż.
przym. składowy
czas. składać
Wiktionary
zdrobnienie od: składka
SJP.pl
1. zbiórka pieniędzy na jakiś cel;
2. kwota pieniężna wpłacana do wspólnej kasy lub na jakiś wspólny cel;
3. arkusz papieru odpowiednio złożony na przewidziany format
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób opłacenia czegoś przez wiele osób, służącego wszystkim tym osobom, gdy każda z nich ponosi część kosztu (zwykle równą)
(1.2) wielkość części każdej osoby uczestniczącej w składce (1.1)
(1.3) urz. adm. obowiązkowa opłata związana z przynależnością do jakiejś organizacji lub instytucji najczęściej opłacana w regularnych odstępach czasu
(1.4) zadrukowany arkusz papieru złożony zazwyczaj wielokrotnie, tworzący część książki
Wiktionary
Składka – pieniężne świadczenie okresowe członka stowarzyszenia bądź ubezpieczonego, m.in.:
Składka to także:
Wikipedia
(1.1) Koledzy urządzili składkę na piwo.
(1.1) Dzieci uczestniczyły w składce na wycieczkę.
(1.2) Ile wynosiła składka na tę wycieczkę?
(1.4) W dziale introligatorskim składki są zszywane ze sobą, a w ten sposób uzyskany blok oprawiany.
Wiktionary
rzecz. składkowicz m., oskładkowanie n., składanie n., składarka ż., składnik mrz., składak mrz.
czas. składać, składać się ndk., złożyć się dk.
przym. składkowy, składowy
przysł. składkowo
Wiktionary
(1.1) ściepa, ściepka, zrzuta, zrzutka, zbiórka
(1.2) udział
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: składka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. funkcja wyrazu w zdaniu
(1.2) jęz. zestaw reguł rządzących budową zdań w danym języku
(1.3) jęz. dział lingwistyki badający reguły konstrukcji zdań;
(1.4) inform. zestaw reguł określających budowę poprawnych wyrażeń w języku programowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Prowadziła wykłady ze składni języka staroirlandzkiego.
(1.4) Zawsze miałem kłopoty ze składnią języka C.
Wiktionary
IPA: ˈskwadʲɲa, AS: sku̯adʹńa
Wiktionary
czas. składać
przym. składniowy, składowy
przysł. składniowo
Wiktionary
(1.1-4) syntaktyka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, gdzie się coś składa lub coś jest złożone
(1.2) miejsce przeznaczone do czasowego przechowywania materiałów
Wiktionary
Składnica – miejsce przechowywania czegoś.
Wikipedia
(1.1) W pierwszych dniach oblężenia zaopatrzenie w środki lekarskie uległo dezorganizacji, gdyż większość właścicieli aptek i składnic opuściła miasto.
Wiktionary
rzecz. skład mrz., składzik mrz., składnik mrz., składowisko n., składarka ż., składanka ż., składak mrz., składanie n., składowanie n.
czas. składać ndk., składować ndk.
przym. składny, składowy
przysł. składnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: składnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: składny
SJP.pl
1. część składowa jakiejś całości;
2. w dodawaniu: każda z liczb dodawanych do siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część składowa czegoś
(1.2) mat. jeden z obiektów dodawanych dający sumę
Wiktionary
Dodawanie – wspólna nazwa różnych działań matematycznych, zdefiniowanych na różnych zbiorach i klasach, m.in. tych liczbowych, ale też dla wektorów, niektórych funkcji i części innych zbiorów.
Dodawane obiekty to składniki, a wynik dodawania to suma. Działanie to zwykle oznacza się plusem: +. Dodawanie zalicza się do działań arytmetycznych i jest najprostszym z nich, definiującym pozostałe.
Wikipedia
IPA: ˈskwadʲɲik, AS: sku̯adʹńik
Wiktionary
rzecz. skład m., składak m., składka ż., składanka ż., składanie n., poskładanie n., składowa ż., składnica ż., składzik m.
czas. składać ndk., poskładać dk.
przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy
Wiktionary
(1.1) komponent, ingredient
(1.2) dodajnik
Wiktionary
przymiotnik od: składnik
SJP.pl
przymiotnik od: składnia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od składnia
Wiktionary
IPA: skwadʲˈɲɔvɨ, AS: sku̯adʹńovy
Wiktionary
rzecz. składnia ż.
przysł. składniowo
Wiktionary
(1.1) syntaktyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest składne; cecha tych, którzy są składni
Wiktionary
przym. składny
przysł. składnie
Wiktionary
sprawnie zrobiony, zręcznie sformułowany; harmonijny, spójny, poprawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poukładany, zgrabnie sformułowany
Wiktionary
IPA: ˈskwadnɨ, AS: sku̯adny
Wiktionary
przysł. składnie
rzecz. składność ż., składnica ż., skład
czas. składać
przym. składowy
Wiktionary
elektromechaniczne lub elektroniczne urządzenie do składu tekstów, stosowane przed i w okresie pierwszych lat rozwoju komputerów, było rozwiązaniem pośrednim między maszynami do pisania a komputerami
SJP.pl
Składopis - elektromechaniczne lub elektroniczne urządzenie do składu tekstów, stosowane jeszcze w okresie pierwszych lat rozwoju komputerów, które było rozwiązaniem pośrednim między elektrycznymi maszynami do pisania a komputerami. Jego cechami charakterystycznymi były możliwość automatycznego lub ręcznego wyrównywania wierszy oraz, w przypadku urządzenia elektronicznego, wymiana głowic z czcionkami, dzięki któremu można było zmieniać krój i wprowadzać atrybuty czcionki, jak pochylenie lub wytłuszczenie pisma.
Wikipedia
element maszyny, część składowa urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część składowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. składak mrz., składnik mrz.
czas. składać
przym. składowy
Wiktionary
(1.1) składnik
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) umieszczać gdzieś i przechowywać
(1.2) przechowywać substancje szkodliwe w sposób niezagrażający nikomu i niczemu
Wiktionary
(1.1) U wyżej uorganizowanych mrówek jaja i larwy są pieczołowicie składowane, nieruchomo czekając na przeżuty pokarm.
Wiktionary
IPA: skwaˈdɔvat͡ɕ, AS: sku̯adovać
Wiktionary
rzecz. składnica ż., skład mrz., składowisko n., składowanie n., składownik mos.
przym. składowy
Wiktionary
(1.1) magazynować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|składować.
Wiktionary
Składowanie – jeden z głównych procesów magazynowych. Polega na zbiorze czynności związanych z umieszczeniem zapasów na powierzchni lub w przestrzeni składowej budowli magazynowej, w usystematyzowany sposób, odpowiednio do istniejących warunków i właściwości zapasów. Składowanie towarów w magazynie wiąże się z podstawową funkcją magazynu, jaką jest ich czasowe przechowywanie.
Wikipedia
rzecz. składowisko n., skład mrz., składnica ż.
czas. składować
Wiktionary
opłata za przechowywanie rzeczy oddanych na skład; magazynowe
SJP.pl
Składowice (niem. Ziebendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Wikipedia
miejsce składania czegoś; składnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce składowania czegoś
Wiktionary
(1.1) Biorąc pod uwagę fakt, że powierzchnia składowisk popiołów energetycznych pochodzących ze spalania węgla kamiennego i brunatnego wynosi w Polsce ok. 4000 ha, należy w pełni zdawać sobie sprawę, że problematyka związana z zabezpieczeniem środowiska przed ich uciążliwością jest niezmiernie ważna.
Wiktionary
rzecz. składanka ż., składnica ż., skład mrz., składowanie n., składownik mos.
czas. składować ndk.
przym. składowy
Wiktionary
(1.1) zbiornica, składnica
Wiktionary
kobieta zajmująca się składowaniem materiałów we własnych lub wynajętych składach
SJP.pl
osoba lub firma zajmująca się składowaniem materiałów we własnych lub wynajętych składach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący częścią całości
(1.2) dotyczący składowania czegoś
Wiktionary
(1.1) Istotną częścią składową kultury epoki jest rozwój szkolnictwa niższego i średniego.
(1.1) (…) znakomita większość Polaków na emigracji uważa ziemie nad Odrą i Nysą za część składową obszaru Polski.
Wiktionary
IPA: skwaˈdɔvɨ, AS: sku̯adovy
Wiktionary
rzecz. składowisko n., składnica ż., składak, składka, skład, składarka, składanie, składnik, składowa, składanka, składnia
czas. składać, składować
przym. składny, składkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: skład (magazyn)
SJP.pl
zełgać;
1. świadomie powiedzieć nieprawdę;
2. dawniej: udać coś, stworzyć pozory czegoś, np. skłamać radość
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|kłamać.
Wiktionary
(1.1) W tych okolicznościach byłem zmuszony skłamać.
Wiktionary
czas. kłamać
rzecz. kłamczuszek mos.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skłonić)
(1.1) wpływać na czyjąś decyzję
(1.2) powodować pochylenie
czasownik zwrotny niedokonany skłaniać się (dk. skłonić się)
(2.1) przybierać ukierunkowanie, tendencję, nabierać przekonania
Wiktionary
rzecz. ukłon mrz., skłon mrz., pokłon mrz., skłanianie n.
czas. kłaniać się ndk., skłonić dk.
Wiktionary
(1.1) mobilizować, motywować, nakłaniać, namawiać, pobudzać, prowokować, ukierunkowywać, usposabiać, zachęcać, inspirować, kierować, pchać, podburzać, popędzać, popychać, podjudzać, podżegać, rozbestwiać, zmuszać
(1.2) pochylać
(2.1) nakłaniać się, grawitować, inklinować, nastawiać się, orientować się, przekonywać się, ukierunkowywać się, ciążyć, chylić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|skłaniać.
Wiktionary
rzecz. nieskłanianie n., skłon mrz.
czas. skłaniać ndk.
Wiktionary
wzburzyć, stłoczyć coś, tworząc kłębowisko
SJP.pl
mający włosy splątane jak w kołtunie; zmierzwiony, kołtuniasty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skłócić)
(1.1) dążyć do skonfliktowania osób lub grup
Wiktionary
(1.1) Algorytmy sprzyjają treściom z konkretnym przekazem, które nie szokują i skłócają ze sobą odbiorców?
Wiktionary
czas. kłócić się
rzecz. wykłócanie n., kłótnia ż.
przym. kłótliwy
Wiktionary
(1.1) konfliktować
Wiktionary
1. wymieszać gwałtownie, zmącić;
2. doprowadzić do niezgody, kłótni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od skłot
Wiktionary
(1.1) To nie skłot, lecz tylko mały skłocik.
Wiktionary
rzecz. skłot m.
Wiktionary
[czytaj: skłoDOWska-köRI albo skłoDOWska-kiRI] Maria Skłodowska-Curie (możliwe też: Curie-Skłodowska, 1867-1934) - chemik i fizyk, laureatka Nagrody Nobla w roku 1903 i w roku 1911
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Skłodowski (forma żeńska: Skłodowska; liczba mnoga: Skłodowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1497 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1721 osoby. Nazwisko pochodzi od słów składać lub skład i jest najbardziej rozpowszechnione w północno-wschodniej Polsce.
Wikipedia
minerał z gromady krzemianów
SJP.pl
Skłodowskit (shinkolobwit, chinkolobwit) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwany na cześć Marii Skłodowskiej-Curie. Druga jego nazwa jest utworzona od francuskiej nazwy jednego ze złóż, w których został odnaleziony, Shinkolobwe w Kongo.
Wikipedia
pochylenie tułowia w przód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pochylenie tułowia, wykonywane zwykle jako ćwiczenie
(1.2) książk. przest. pochylenie przed kimś głowy na znak szacunku
(1.3) książk. płaszczyzna nachylona pod pewnym kątem do podstawy, bok wzniesienia lub góry
Wiktionary
IPA: skwɔ̃n, AS: sku̯õn
Wiktionary
rzecz. skłanianie n., skłonienie n., skłonność ż., ukłon mrz., pokłon m.
czas. skłaniać, skłonić, kłaniać się
Wiktionary
(1.1) pochylenie się
(1.2) skinienie, ukłon, kłanianie się
(1.3) stok, zbocze
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. skłaniać)
(1.1) dokonany od|skłaniać.
Wiktionary
IPA: ˈskwɔ̃ɲit͡ɕ, AS: sku̯õńić
Wiktionary
rzecz. skłon mrz., skłonienie n., ukłon mrz., pokłon m., skłonność ż.
czas. skłaniać ndk., kłaniać się
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: skłonny; bardziej skłonny
SJP.pl
1. cecha, która może się ujawnić, potencjalna właściwość; podatność, predyspozycja, tendencja;
2. zamiłowanie do czegoś; upodobanie, pociąg;
3. dawniej: przychylność dla kogoś; sympatia, sentyment;
4. w psychologii: spontaniczny odruch, który prowadzi do zrealizowania określonego celu, np. skłonności motoryczne, afektywne i intelektualne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) potencjalna, niekiedy ujawniająca się cecha
(1.2) upodobanie do czegoś
(1.3) przest. sympatia dla kogoś
Wiktionary
(1.1) Masz skłonności do gniewu, które niszczą twoje relacje z innymi.
(1.2) Mam skłonności do edytowania artykułów, nawet gdy wiem, że powinienem się zająć czymś ważniejszym.
(1.3) Ich wzajemne skłonności były tematem wielu plotkaotek w biurze.
Wiktionary
IPA: ˈskwɔ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: sku̯õ•ność
Wiktionary
czas. skłaniać (się), skłonić (się)
przym. skłonny
rzecz. skłon
Wiktionary
(1.1) inklinacja, tendencja, dyspozycja, predyspozycja, zdolność, podatność
(1.2) słabość, upodobanie, feblik, ciągoty, ciągotki
(1.3) sympatia, chęć, ciągoty, pociąg
Wiktionary
1. taki, który jest gotów do uczynienia, zaakceptowania czegoś; skory, chętny, ochoczy, skwapliwy;
2. taki, który jest na coś podatny, łatwo ulega czemuś; nieodporny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest podatny na coś; mający predyspozycję do czegoś
(1.2) taki, który zgadza się z czymś, ma chęć na coś
Wiktionary
(1.1) W zimie jestem skłonny do częstych przeziębień.
(1.2) Jestem skłonny przyznać ci rację.
Wiktionary
IPA: ˈskwɔ̃nːɨ, AS: sku̯õ•ny
Wiktionary
czas. skłaniać się
rzecz. skłonność
Wiktionary
(1.1) podatny
(1.2) skory, przychylny, chętny
Wiktionary
pochylenie tułowia w przód
SJP.pl
rzadko: opuszczony budynek, nielegalnie zagospodarowany lub zamieszkany przez nieformalną grupę; squat, squot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. squat.
Wiktionary
Squat (spolszczane skłot) – potocznie, opuszczona nieruchomość, zajęta przeważnie bez zgody właściciela.
Wikipedia
IPA: skwɔt, AS: sku̯ot
Wiktionary
rzecz. squat m., squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., skłotowanie n., zaskłotowanie n., skłocik mrz.
czas. skłotować ndk., zaskłotować dk.
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
(1.1) squat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. odczasownikowy od|skłotować.
Wiktionary
rzecz. skłot m., squat m., squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., zaskłotowanie n.
czas. skłotować ndk., zaskłotować dk.
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
poranić albo podziurawić kłując; pokłuć; zabić kłując
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Skłudzewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 249 mieszkańców. Jest siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Zławieś Wielka. Miejscowość położona jest na widokowej skarpie pradoliny Wisły, w połowie drogi między Toruniem a Bydgoszczą.
Wikipedia
zabijać lub ranić, przebijając czymś ostrym
SJP.pl
skrót od: Stronnictwo Ludowe
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Stronnictwo Ludowe
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛs‿ˈɛl, AS: es‿el
Wiktionary
członek SL (Stronnictwa Ludowego); eselowiec
SJP.pl
skrót od: śląski
SJP.pl
skrót
(1.1) = śląski
Wiktionary
Etnolekt śląski (śl. ślōnskŏ gŏdka, ślōnsko godka, ślůnsko godka), w dialektologii polskiej dialekt śląski, czasem też gwara śląska – zespół gwar śląskich, być może łączących się w kilka dialektów, którym posługuje się rdzenna ludność Górnego Śląska. Na kształtowanie się słownictwa etnolektu miały wpływ zapożyczenia z języków: literackiego polskiego, czeskiego (szczególnie z narzecza morawskiego, traktowanego niekiedy jako odrębny język), niemieckiego (najczęściej z germańskiego dialektu śląskiego) oraz częściowo słowackiego. W mowie tej konsekwentnie dominuje dzisiaj fonologia i morfologia słowiańska i przeważa takiż źródłosłów. Dyskusyjna jest kwestia statusu mowy śląskiej. W publikacjach językoznawczych śląszczyzna uznawana jest za dialekt języka polskiego. Jednakże znaczna część wyrażeń bliższa jest językowi staropolskiemu niż współczesnej polszczyźnie standardowej. W Narodowym Spisie Powszechnym w 2002 r. używanie śląskiego w kontaktach domowych zadeklarowało 56,6 tys. osób. W spisie z 2011 było już 529 tys. takich deklaracji, a w spisie z 2021 – 458 tys. Język śląski został uwzględniony w normie ISO 639-3, gdzie Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna – ISO przydzieliła mu kod: „SZL”.
Wikipedia
półwyrób stalowy przeznaczony do dalszej obróbki; kęs płaski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hutn. półwyrób przeznaczony do dalszego walcowania
Wiktionary
IPA: slap, AS: slap
Wiktionary
rzecz. slabing m.
Wiktionary
(1.1) kęsisko płaskie
Wiktionary
1. ciężka walcarka do walcowania wlewków na kęsiska; zgniatacz
2. dział huty wyposażony w urządzenia do walcowania metali i otrzymywania z nich pewnych wyrobów; walcownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. hutn. ciężka walcarka do walcowania wlewków na slaby (kęsiska płaskie)
(1.2) techn. hutn. dział huty wyposażony w urządzenia do walcowania metali i otrzymywania z nich slabów
Wiktionary
(1.1) Zasadniczymi urządzeniami produkującymi wsad do walcowni są zgniatacze, slabing i walcownie ciągłe kęsów.
Wiktionary
rzecz. slab m.
Wiktionary
(1.1) zgniatacz
(1.2) walcownia slabing
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. - brudzić
Wiktionary
rzecz. ślabranie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ślabrać.
Wiktionary
czas. ślabrać ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. mówić niewyraźnie i szybko, krzyczeć, ględzić
Wiktionary
(1.1) Przestań ślabrotać!
Wiktionary
rzecz. ślabrotanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ślabrotać.
Wiktionary
czas. ślabrotać ndk.
Wiktionary
[czytaj: slaklajn] dyscyplina sportowa polegająca na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami, zapoczątkowana na początku lat 80. XX wieku
SJP.pl
Slackline (ang. slackline – luźna linia) – dyscyplina sportowa polegająca na chodzeniu i wykonywaniu trików na taśmie, zazwyczaj o szerokości 2,5–5 cm, rozwieszonej i napiętej między dwoma punktami (drzewami, skalnymi turniami) na wysokości od kilkunastu centymetrów do kilkuset metrów.
Wikipedia
[czytaj: slaklajner] osoba uprawiająca sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami
SJP.pl
[czytaj: slaklajnerka] kobieta uprawiająca sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami
SJP.pl
[czytaj: slaktywizm] aktywizm społeczny lub polityczny polegający na wykonywaniu wyłącznie prostych zadań niewymagających zaangażowania, np. pisanie postów w internecie lub podpisywanie internetowych petycji' slaktywizm
SJP.pl
Slaktywizm (również slacktywizm, ang. slacktivism, od slack – leń, wałkoń i activism – aktywizm) – odnosi się do aktywizmu politycznego bądź społecznego, który nie powoduje istotnych praktycznych skutków, a jedynie przyczynia się do samozadowolenia osoby biorącej udział. Działania uznawane za slaktywizm zwykle są bardzo proste i nie wymagają zaangażowania od uczestników.
Wikipedia
jedna z dystrybucji systemu Linux
SJP.pl
Slackware (wym. [ˈslækwɛə]) – najstarsza aktywnie rozwijana dystrybucja GNU/Linuksa.
Pierwsza wersja (1.00) została wydana 16 lipca 1993 roku przez Patricka Volkerdinga. Wersja ta była oparta na dystrybucji SLS Linux i rozprowadzana jako obrazy dyskietek 3,5-calowych, dostępne przez anonimowy FTP. Slackware obchodził swoje piętnaste urodziny 17 lutego 2008.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: uprawiać sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami
SJP.pl
1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oznaka przejścia, przejechania, przelotu kogoś lub czegoś
(1.2) pozostałość po wydarzeniu lub po obecności kogoś lub czegoś
(1.3) niewielka ilość
(1.4) muz. ścieżka dźwiękowa w urządzeniach i oprogramowaniu służącym do rejestracji dźwięku
(1.5) mat. suma elementów na głównej przekątnej macierzy kwadratowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koło południa przyszli nad bród, którym widocznie od czasu do czasu przejeżdżali ludzie i wozy, bo po obu brzegach były ślady kół i kopyt końskich.
(1.2) Wtem przed trzema tygodniami powróciła nagle do miasta bledsza niż zwykle, z zapadłymi policzkami i śladami łez w zaczerwienionych oczach.
(1.4) Następny etap, to przygotowanie śladów audio. (…) Werbel jest na dwóch śladach – górna membrana i sprężyny.
(1.5) Ślad operatora rzutowego jest równy wymiarowi przestrzeni, na którą on rzutuje.
Wiktionary
IPA: ɕlat, AS: ślat
Wiktionary
rzecz. oślada ż., śladówka ż., śledczy m., śledztwo n., śledzenie n.
czas. śledzić, prześladować, naśladować
przym. śladowy, śledczy
Wiktionary
(1.1) odcisk, trop
(1.2) pamiątka
Wiktionary
1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś
SJP.pl
1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś
SJP.pl
dawniej: iść czyimś śladem, tropić kogoś; śledzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pot. narta do uprawiania narciarstwa rekreacyjnego
Wiktionary
rzecz. ślad m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śladowe
Wiktionary
przym. śladowy
przysł. śladowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
fotografia w formie małoobrazkowych przezroczy, przeznaczona do rzutowania na ekran; slide
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. diapozytyw, małoobrazkowe przezrocze oprawione w tekturową lub plastikowyastikową ramkę, służące do rzutowania obrazu na ekran za pomocą rzutnika;
Wiktionary
Przezrocze, slajd (ang. slide) – diapozytyw fotograficzny uzyskany jako obraz pozytywowy na materiale przezroczystym (dawniej wyłącznie światłoczułym), przeznaczony do oglądania w prześwicie (pod światło) lub za pomocą diaskopu (rzutnika) na większej powierzchni (np. ekranie).
Wikipedia
(1.1) Na geografii pani pokazywała nam slajdy ze zdjęciami z Himalajów.
Wiktionary
IPA: slajt, AS: slai ̯t
Wiktionary
przym. slajdowy
Wiktionary
(1.1) przezrocze, przeźrocze
Wiktionary
potocznie: prezentacja slajdów
SJP.pl
przymiotnik od: slajd
SJP.pl
zdrobnienie od: slajd
SJP.pl
w tenisie: uderzenie piłki z nadaniem jej rotacji wstecznej; uderzenie podcięte
SJP.pl
aktywizm społeczny lub polityczny polegający na wykonywaniu wyłącznie prostych zadań niewymagających zaangażowania, np. pisanie postów w internecie lub podpisywanie internetowych petycji' slacktywizm
SJP.pl
Slaktywizm (również slacktywizm, ang. slacktivism, od slack – leń, wałkoń i activism – aktywizm) – odnosi się do aktywizmu politycznego bądź społecznego, który nie powoduje istotnych praktycznych skutków, a jedynie przyczynia się do samozadowolenia osoby biorącej udział. Działania uznawane za slaktywizm zwykle są bardzo proste i nie wymagają zaangażowania od uczestników.
Wikipedia
1. dyscyplina sportowa polegająca na pokonywaniu bramek, rozgrywana np. na nartach, rowerze, snowboardzie;
2. wymijanie wielu rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. konkurencja sportowa polegająca na pokonywaniu (najczęściej na nartach) krętej trasy wyznaczonej bramkami
(1.2) książk. przen. o drodze pełnej przeszkód; także: o trudnym zadaniu
Wiktionary
Slalom (dawniej: slalom specjalny) – olimpijska konkurencja narciarska, rozgrywana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn, jedna z podstawowych obok zjazdu i slalomu giganta.
Wikipedia
(1.2) Droga po zimie to prawdziwy slalom między dziurami.
Wiktionary
IPA: ˈslalɔ̃m, AS: slalõm
Wiktionary
rzecz. slalomowiec m., slalomista m., slalomistka ż., slalomik mrz.
przym. slalomowy
Wiktionary
narciarz biorący udział w slalomie; slalomista, slalomowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od slalom
Wiktionary
(1.1) To nie slalom, lecz tylko mały slalomik.
Wiktionary
rzecz. slalom m.
Wiktionary
narciarz biorący udział w slalomie; slalomowiec, slalomer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik startujący w slalomie
Wiktionary
IPA: ˌslalɔ̃ˈmʲista, AS: slalõmʹista
Wiktionary
rzecz. slalom m., slalomowiec m.
:: fż. slalomistka ż.
przym. slalomowy
Wiktionary
(1.1) slalomowiec
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: slalomista
Wiktionary
IPA: ˌslalɔ̃ˈmʲistka, AS: slalõmʹistka
Wiktionary
rzecz. slalom m., slalomowiec m.
:: fm. slalomista m.
przym. slalomowy
Wiktionary
narciarz biorący udział w slalomie; slalomista, slalomer
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z slalomem, dotyczący slalomu
Wiktionary
rzecz. slalom mrz., slalomista mos., slalomistka ż.
Wiktionary
występ na żywo, podczas którego uczestnik przedstawia własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) występ artystyczny będący połączeniem poezji i performance'u i wykluczający użycie jakichkolwiek instrumentów
Wiktionary
(1.1) Slam otwarty dla wszystkich, którzy chcą spróbować swoich sił w pojedynkach na teksty, wiersze, rymy własnego autorstwa (…).
Wiktionary
IPA: slãm, AS: slãm
Wiktionary
(r. męski) mężczyzna, chłopiec powolny, flegmatyczny, poruszający się anemicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. osoba robiąca wszystko powoli, często również nieudolnie
Wiktionary
(1.1) Nie dość, że jest ślamazarą, to jeszcze fajtłapą!
Wiktionary
IPA: ˌɕlãmaˈzara, AS: ślãmazara
Wiktionary
rzecz. ślamazarność ż.
przym. ślamazarny
przysł. ślamazarnie
Wiktionary
(1.1) grzebuła, guzdrała, guzdracz, guzdralski, maruda, maruder
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ślamazarny, bardzo powoli, często nieudolnie
Wiktionary
(1.1) Rozkładam zeszyt i powoli, ślamazarnie, z wysiłkiem notuję wszystko, o czym myślałam.
Wiktionary
IPA: ˌɕlãmaˈzarʲɲɛ, AS: ślãmazarʹńe
Wiktionary
rzecz. ślamazarność ż., ślamazara m./ż.
przym. ślamazarny
Wiktionary
(1.1) bez życia, flegmatycznie, gnuśnie, jak krew z nosa, jak mucha w smole, jak ślimak / ślimaczo, jak żółw / w żółwim tempie, jakby chciał, a nie mógł, marudnie, na zwolnionych obrotach, niemrawo, ociężale, opieszale, ospale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ślamazarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ślamazarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ślamazarne; cecha tych, którzy są ślamazarni
Wiktionary
rzecz. ślamazara mos./ż.
przym. ślamazarny
przysł. ślamazarnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) powolny, flegmatyczny, mało energiczny
Wiktionary
(1.1) Działania armii szwedzkiej na Pomorzu były jednak tak nieudolne i ślamazarne, że nie stanowiły większego zagrożenia dla wojsk pruskich.
Wiktionary
IPA: ˌɕlãmaˈzarnɨ, AS: ślãmazarny
Wiktionary
rzecz. ślamazara, ślamazarność, śluma
przysł. ślamazarnie
Wiktionary
osoba występująca na żywo przed publicznością, przedstawiająca własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów
SJP.pl
występować na żywo przed publicznością, przedstawiając własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów; brać udział w slamie
SJP.pl
zniszczony, nędzny dom zamieszkiwany przez ubogich mieszkańców miast; slums
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. slums.
Wiktionary
Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).
Wikipedia
IPA: slãms, AS: slãms
Wiktionary
rzecz. slums m.
przym. slamsowy, slumsowy
Wiktionary
(1.1) slums
Wiktionary
dotyczący domów zamieszkałych przez biedotę lub wielkomiejskich dzielnic nędzy; slumsowy
SJP.pl
biedna dzielnica w wielkim mieście; slumsy
SJP.pl
Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).
Wikipedia
w językoznawstwie: język jakiejś grupy społecznej (środowiskowej, zawodowej, ale nie terytorialnej), różniący się od języka ogólnego (narodowego) zasobem słów, wyrażeń i wymową; żargon, argot, gwara, wiech, język specjalistyczny (środowiskowy, zawodowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. kult. zespół jednostek językowych właściwych dla wyodrębnionej grupy społecznej;
Wiktionary
Slang – zespół słownictwa i połączeń wyrazowych używanych nieoficjalnie w pewnym kręgu ludzi lub w ograniczonym kontekście społecznym. Slangiem posługują się grupy ludzi, których łączy wspólny typ działalności lub wspólna sfera zainteresowań. Czasem pojęcie slangu jest kojarzone ze środowiskami młodzieżowymi. W szerokim ujęciu slang nie musi być związany z konkretną grupą użytkowników języka; wyróżnia się tzw. slang ogólny, który ma stosunkowo rozległy zasięg społeczny.
Wikipedia
(1.1) Oni mówią swoim własnym, gangsterskim slangiem.
(1.1) W ulotce tej firmy odnaleźć można bardzo dużo slangu informatycznego.
Wiktionary
IPA: slãŋk, AS: slãŋk
Wiktionary
przym. slangowy
przysł. slangowo
Wiktionary
(1.1) żargon, gwara środowiskowa
Wiktionary
przymiotnik od: slang
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. dotyczący slangu, właściwy slangowi
Wiktionary
rzecz. slang m.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) praw. społ. pozew sądowy mający na celu zastraszenie i uciszenie krytyków przez zaangażowanie ich w obronę prawną, której kosztów mogą nie udźwignąć
Wiktionary
przym. SLAPP-owy
Wiktionary
[czytaj: slaping] klang; w muzyce:
a) technika gry na gitarze basowej i elektrycznej polegająca na silnym uderzeniu lub szarpnięciu struny, która wydaje charakterystyczny dźwięk, uderzając o gryf;
b) część utworu muzycznego wykonana tą techniką
SJP.pl
Slapping (w Polsce nazywany klangiem lub „grą kciukiem”) – technika gry na gitarze basowej i gitarze elektrycznej opierająca się na dwóch sposobach wydobywania dźwięku:
Wikipedia
[czytaj: slapstik] komedia o wartkiej akcji, pełna gagów (np. rzucanie tortami), pościgów itp.
SJP.pl
Slapstick (również komedia slapstikowa, ang. slapstick comedy) – rodzaj komedii filmowej, głównie z okresu kina niemego, stworzony przez amerykańskiego reżysera Macka Sennetta.
Charakteryzuje się szybką akcją i rubasznym humorem. Postacie są mocno przerysowane i przeżywają groteskowo niebezpieczne przygody. Sekwencje filmowe często są tworzone spontanicznie. Pierwszą komedią slapstickową był film Macka Sennetta z 1912 roku pt. Cohen na Coney Island.
Wikipedia
przymiotnik od: slapstick; slapstikowy
SJP.pl
określenie wykonawcze: zwalniając, rozszerzając; slentando
SJP.pl
[czytaj: slesz lub slasz] znak graficzny (/); ukośnik, prawy ukośnik, kreska ukośna
SJP.pl
Slash, właśc. Saul Hudson (ur. 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent) – brytyjsko-amerykański gitarzysta rockowy.
Zasłynął przede wszystkim z występów z zespołem Guns N’ Roses, którego był członkiem w latach 1985–1996 oraz w którym ponownie gra od 2016. W latach 2003–2008 był gitarzystą formacji Velvet Revolver. Współpracował także z Michaelem Jacksonem, z którym stworzył utwory: „Black or White”, „Give In to Me”, „D.S.”, „Privacy” oraz „Morphine”. Jak sam przyznaje, duży wpływ na jego grę na gitarze mieli Jimi Hendrix i Tony Iommi.
Wikipedia
[czytaj: slaszer] gatunek horroru, w którym ginie wielu bohaterów z rąk seryjnego mordercy
SJP.pl
Slasher (ang. slash – ciąć) – rodzaj horroru filmowego o fabule, w której liczba bohaterów zmniejsza się w „dziwnych” okolicznościach. Slashery spotykały się z ogromną aprobatą szczególnie w latach 70. i 80. XX wieku. Obecnie, pomimo dalszej popularności, powstaje ich coraz mniej.
Wikipedia
1. historyczna dzielnica Polski; Śląsk Opolski;
2. ludowy zespół pieśni i tańca;
3. wrocławski klub sportowy;
4. wydawnictwo działające w latach 1954-92
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. terytorium historyczne (kraina geograficzna i historyczna) w dorzeczu górnej i środkowej Odry;
(1.2) pot. posp. województwo śląskie;
(1.3) pot. posp. obszar konurbacji katowickiej;
Wiktionary
Śląsk (śl. Ślōnsk, Ślůnsk; niem. Schlesien; dś. Schläsing; cz. Slezsko; łac. Silesia) – kraina historyczna, położona na terenie Polski, Czech i Niemiec, w dorzeczu górnej i środkowej Odry. Od XV–XVI wieku zaczęto wyróżniać podział na Dolny Śląsk i Górny Śląsk. Historyczną stolicą całego obszaru Śląska jest Wrocław.
Wikipedia
(1.1) Uznanie przez stany śląskie w 1526 roku na sejmie w Głubczycach prawa do dziedziczenia Ferdynanda I Habsburga (1526-1564) zapoczątkowało ponad dwustuletnie panowanie Habsburgów nad Śląskiem.
(1.1) Ludzie mieszkający na Śląsku są bardzo gościnni.
(1.2) Przebyliśmy cały Śląsk od Bielska-Białej aż po Częstochowę, zatrzymując się oczywiście w Katowicach, Sosnowcu, Gliwicach i Rudzie Śląskiej.
(1.3) Czy pacjenci z Częstochowy będą jeździli leczyć się na Śląsk?
(1.3) Od 9 grudnia pasażerowie korzystający z dotychczasowych bezpośrednich połączeń Przewozów Regionalnych z Opola na Śląsk i z powrotem muszą się przesiadać…
Wiktionary
IPA: ɕlɔ̃w̃sk, AS: ślõũ̯sk
Wiktionary
rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląskie n., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.
przym. śląski
przysł. śląsko, po śląsku
Wiktionary
(1.1) podn. Silesia; gw-pl|Górny Śląsk|Ślónsk, Ślónzek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. rodzaj kiełbasy z mięsa wieprzowego
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: śląski
Wiktionary
(1.1) Wezmę dwa kilo śląskiej i pół kilo kaszanki.
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., Śląskie n., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.
przym. śląski
przysł. śląsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Śląskiem, dotyczący Śląska, pochodzący ze Śląska
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. etnolekt używany na Górnym Śląsku;
Wiktionary
(1.1) Na kolację zjadłem śląską kiełbasę.
(2.1) Proboszcz nigdy nie posługiwał się śląskim na ambonie.
(2.1) Dziadkowie nie znali żadnego „Ojcze nasz” po śląsku.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɔ̃w̃sʲci, AS: ślõũ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląskie n., Śląsk m., Ślązak m., Ślązaczka ż., śląskość ż.
przysł. śląsko, po śląsku
Wiktionary
(1.1) skr. śl.
Wiktionary
potocznie: kluski śląskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w południowej Polsce
Wiktionary
Województwo śląskie – jednostka samorządu terytorialnego i jednostka podziału administracyjnego Polski o powierzchni 12 333,09 km², położona na obszarze Niziny Śląskiej, Wyżyny Śląsko-Krakowskiej, Kotliny Oświęcimskiej, Pogórza Zachodniobeskidzkiego, Beskidów Zachodnich. Obejmuje wschodnią część Górnego Śląska i zachodnią część zachodniej Małopolski, w tym Zagłębie Dąbrowskie, zachodnie Zagłębie Krakowskie, Żywiecczyznę i Częstochowę. Zamieszkuje je około 4 375 947 osób. Jest województwem o najwyższym stopniu urbanizacji i gęstości zaludnienia. Siedzibą władz województwa są Katowice.
Wikipedia
(1.1) Do wypadku na autostradzie doszło w Śląskiem.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɔ̃w̃sʲcɛ, AS: ślõũ̯sʹḱe
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., śląska ż.
przym. śląski
przysł. śląsko
Wiktionary
przymiotnik od: Śląsk
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób śląski, po śląsku
Wiktionary
Śląsko – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko, przy drodze krajowej nr 79.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Lipsku.
Wikipedia
(1.1) W spisie znalazły się śląsko brzmiące nazwiska.
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., śląska ż., Śląskie n., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.
przym. śląski
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Śląska, Ślązaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co śląskie
Wiktionary
(1.1) Erwin epatuje śląskością.
(1.1) Wypędzono Niemców, napłynęła fala repatriantów z dawnych kresów wschodnich, a tożsamość i mit śląskości wiązano przede wszystkim klasowo – z górnictwem i hutnictwem.
Wiktionary
rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląsk mrz., Ślązak mos., Ślązaczka ż.
przym. śląski
przysł. śląsko, po śląsku
Wiktionary
Śląskowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Jutrosin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. gwara śląska
(1.2) przest. ogół cech śląskich
Wiktionary
Etnolekt śląski (śl. ślōnskŏ gŏdka, ślōnsko godka, ślůnsko godka), w dialektologii polskiej dialekt śląski, czasem też gwara śląska – zespół gwar śląskich, być może łączących się w kilka dialektów, którym posługuje się rdzenna ludność Górnego Śląska. Na kształtowanie się słownictwa etnolektu miały wpływ zapożyczenia z języków: literackiego polskiego, czeskiego (szczególnie z narzecza morawskiego, traktowanego niekiedy jako odrębny język), niemieckiego (najczęściej z germańskiego dialektu śląskiego) oraz częściowo słowackiego. W mowie tej konsekwentnie dominuje dzisiaj fonologia i morfologia słowiańska i przeważa takiż źródłosłów. Dyskusyjna jest kwestia statusu mowy śląskiej. W publikacjach językoznawczych śląszczyzna uznawana jest za dialekt języka polskiego. Jednakże znaczna część wyrażeń bliższa jest językowi staropolskiemu niż współczesnej polszczyźnie standardowej. W Narodowym Spisie Powszechnym w 2002 r. używanie śląskiego w kontaktach domowych zadeklarowało 56,6 tys. osób. W spisie z 2011 było już 529 tys. takich deklaracji, a w spisie z 2021 – 458 tys. Język śląski został uwzględniony w normie ISO 639-3, gdzie Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna – ISO przydzieliła mu kod: „SZL”.
Wikipedia
(1.1) Reżyser rzadko posługiwał się śląszczyzną poza domem rodzinnym.
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż.
przym. śląski
przysł. po śląsku
Wiktionary
(1.1) śląski
Wiktionary
druki, rękopisy i inne dokumenty pisane w języku słowiańskim lub dotyczące Słowian; slawika
SJP.pl
Slavica – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w gminie Fužine. W 2011 roku liczyła 33 mieszkańców.
Wikipedia
dokumenty, rękopisy, druki pisane w jednym z języków słowiańskich albo dotyczące Słowian; slavica
SJP.pl
znawca języka, kultury i literatury słowiańskiej; słowianoznawca
SJP.pl
Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.
Wikipedia
→ slawista
SJP.pl
Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze slawistyką
Wiktionary
IPA: ˌslavʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: slavʹistyčny
Wiktionary
rzecz. slawistyka ż., slawizm m., ż., slawista mos., slawistka ż., slawizacja ż., slawika nmos., slavica nmos., slawizowanie n., zeslawizowanie n.
czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.
Wiktionary
(1.1) słowianoznawczy
Wiktionary
1. nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów słowiańskich; słowianoznawstwo;
2. kierunek na uniwersytecie obejmujący tego typu studia; filologia słowiańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina nauki badająca i opisująca narody słowiańskie, ich kulturę, języki i historię
(1.2) eduk. studia w dziedzinie slawistyki (1.1)
Wiktionary
Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.
Wikipedia
(1.2) Umówiłem się do przygotowania naszego reportażu o Łużycach z ludźmi z warszawskiej i budziszyńskiej slawistyki.
Wiktionary
IPA: slaˈvʲistɨka, AS: slavʹistyka
Wiktionary
rzecz. slawizm m., slawista m., slawistka ż., slawizacja ż., slawizowanie n., zeslawizowanie n.
czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.
przym. slawistyczny
przysł. slawistycznie
Wiktionary
(1.1-2) słowianoznawstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poddawanie czegoś wpływom słowiańskim, proces przyswajania lub narzucania kultury słowiańskiej
Wiktionary
Slawizacja − proces przyswajania (lub narzucania) języka lub kultury słowiańskiej.
Przykładem slawizacji jest zmiana składu etnicznego na Bałkanach po dotarciu tam Słowian (V-VII wieku). Wiele zamieszkujących te terytoria plemion, nie spokrewnionych bliżej ze Słowianami (np. Trakowie), przyjęło język słowiański jako własny, zaakceptowało także słowiańskie wierzenia i obyczaje, pozostawiając jednak po sobie pewne ślady, bądź to w języku (np. pewna liczba słów nieznanego, a w każdym razie nie słowiańskiego pochodzenia w języku bułgarskim), bądź w tradycyjnych zwyczajach (np. nestinarstwo, znany w Bułgarii obrzęd chodzenia boso po rozpalonych węglach, co uważa się za pozostałość starożytnych kultów pogańskich).
Wikipedia
(1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemięemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza.
(1.1) Trudno powiedzieć coś bliższego o pokrewieństwie słowiańskiego z językami zamieszkujących te tereny Wenetów, mimo, że ludność ta, obok Bałtów, weszła w skład biologicznego trzonu późniejszych Słowian. Slawizacja była tak gruntowna, że mowa ich w pierwotnej formie nigdzie się nie zachowała.
Wiktionary
IPA: ˌslavʲiˈzat͡sʲja, AS: slavʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. slawizm mrz., slawistyka ż., slawista m., slawistka ż., slawizowanie n., zeslawizowanie n.
czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.
przym. slawistyczny, slawizacyjny
Wiktionary
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na którymś z języków słowiańskich albo z niego przejęte; słowianizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z któregoś języka słowiańskiego;
Wiktionary
Slawizm – jednostka językowa zaczerpnięta z języka słowiańskiego, zadomowiona w języku nienależącym do grupy słowiańskiej lub wpleciona do doraźnej wypowiedzi.
Termin „slawizm” w zbiorczy sposób określa jednostki językowe zaczerpnięte z różnych języków słowiańskich (rusycyzmów, polonizmów, czechizmów, słowacyzmów itd.). Określa się nim również wyrażenia o stwierdzonym pochodzeniu słowiańskim, w przypadkach gdy nie wiadomo dokładnie, z którego języka zostały przejęte.
Wikipedia
IPA: ˈslavʲism̥, AS: slavʹism̦
Wiktionary
rzecz. slawistyka ż., slawista mos., slawistka ż., slawizacja ż., slawika nmos., slavica nmos.
przym. slawistyczny
Wiktionary
(1.1) słowianizm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|slawizować.
Wiktionary
rzecz. zeslawizowanie n., slawista m., slawistka ż., slawistyka ż., slawizacja ż.
czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.
przym. slawistyczny
Wiktionary
kraina we wschodniej Chorwacji; Sławonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna we wschodniej Chorwacji, położona w międzyrzeczu Sawy i Drawy;
Wiktionary
Slawonia (także pol. Sławonia, chorw. Slavonija) – kraina historyczna we wschodniej Chorwacji, położona w międzyrzeczu Sawy i Drawy. Często zaliczany jest do niej także region Sremu.
Slawonia zajmuje południowy skraj Kotliny Panońskiej. W jej skład wchodzą szerokie doliny Sawy i Drawy – Posawie i Podrawie oraz leżąca między nimi równina, z której wyrastają wzniesienia panońskich gór wyspowych (najwyższe pasmo – góry Papuk, do 953 m n.p.m.).
Wikipedia
przym. slawoński
Wiktionary
przymiotnik od: Slawonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Slawonią, dotyczący Slawonii
Wiktionary
rzecz. Slawonia ż.
Wiktionary
roślina zielna z rodziny ślazowatych, o barwnych, dużych kwiatach osadzonych w kątach liści lub w szczytowych gronach, rosnąca w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej; malwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zob. malwa.
Wiktionary
Wikipedia
przym. ślazowy
rzecz. ślazowiec mzw./mrz.
Wiktionary
mieszkanka Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Śląska;
Wiktionary
(1.1) Żadna Ślązaczka nie dałaby swojej córce na imię Olga.
Wiktionary
IPA: ɕlɔ̃w̃ˈzat͡ʃka, AS: ślõũ̯začka
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż.
:: fm. Ślązak mos.
przym. śląski
przysł. śląsko, po śląsku
Wiktionary
(1.1) hanyska; gw-pl|Górny Śląsk|Ślonzoczka, Ślónzoczka.
Wiktionary
potocznie: koń śląski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Śląska;
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Wujek Olgierd na siłę chce być prawdziwym Ślązakiem.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɔ̃w̃zak, AS: ślõũ̯zak
Wiktionary
rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż., śląski mrz., ślązak mzw.
:: fż. Ślązaczka ż.
przym. śląski
przysł. śląsko, po śląsku
Wiktionary
(1.1) hanys; gw-pl|Górny Śląsk|Ślonzok, Ślónzok.
Wiktionary
roślina z rodziny ślazowatych
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. schodzić
Wiktionary
o cechach ślazowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Ślazowate, malwowate (Malvaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu ślazowców (Malvales). Obejmuje 244 rodzaje z 4225 gatunkami. Są to rośliny zielne, krzewy i drzewa szeroko rozprzestrzenione na Ziemi, we wszystkich niemal strefach klimatycznych. Większość gatunków występuje w strefie tropikalnej. Podrodziny Malvoideae i Bombacoideae najbardziej zróżnicowane są na kontynentach amerykańskich, Byttnerioideae, Grewioideae i Sterculioideae rozprzestrzenione są w strefie równikowej, a rośliny z podrodziny Tilioideae rosną na półkuli północnej.
Wikipedia
o cechach ślazowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Trachys troglodytiformis|Obenberger|ref=tak., chrząszcz z rodziny bogatkowatych
(1.2) ent. nazwa systematyczna|Carcharodus alceae|Esper|ref=tak., motyl dzienny z rodziny powszelatkowatych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. nazwa systematyczna|Sida|L.|ref=tak., roślina wieloletnia z rodziny ślazowatych;
Wiktionary
Ślazowiec (Sida L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Należy do niego co najmniej 249 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej i częściowo w strefach umiarkowanych na półkuli północnej sięgając po wschodnie Chiny i Japonię oraz wschodnie i środkowe Stany Zjednoczone, a na półkuli południowej po południową Australię i Afrykę oraz północną Argentynę. Większość gatunków rośnie na kontynentach amerykańskich. Drugim centrum zróżnicowania rodzaju jest Australia, gdzie występuje ok. 90 gatunków. Rośliny te na ogół rosną w miejscach nasłonecznionych, na glebach przepuszczalnych.
Wikipedia
(1.1) Chrząszcz ślazowiec ma krótkie i owalne ciało.
Wiktionary
rzecz. ślaz mrz., ślazowate nmos., ślazowce nmos.
przym. ślazowy
Wiktionary
(1.1) pozornik ślazowiec
(1.2) warcabnik ślazowiec
Wiktionary
roślina z rodziny ślazowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lavatera|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny ślazowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju ślazówka (1.1)
(1.3) lud. ślaz dziki (nazwa systematyczna|Malva sylvestris|L.|ref=tak.)
Wiktionary
Ślazówka (Lavatera L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju jest kłopotliwa ze względu na nieprecyzyjny jego rozdział w stosunku do rodzaju ślaz (Malva). W zależności od ujęcia należy tu od 10–12 do około 25 gatunków. Rośliny te występują w Makaronezji, obszarze Morza Śródziemnego, w Azji i Australii oraz Kalifornii. Rosną na klifach i innych terenach nadmorskich, na terenach skalistych i nieużytkach. W Polsce rośnie dziko ślazówka turyngska L. thuringiaca, a jako gatunek dziczejący (efemerofit) także ślazówka letnia, ś. trzymiesięczna (L. trimestris), poza tym kilka gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
Ślazowo – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Przelewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
1. otrzymany ze ślazu (rośliny zielnej);
2. o artykułach cukierniczych: zawierający wyciąg ze ślazu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze ślazem, dotyczący ślazu
(1.2) otrzymywany ze ślazu lub zawierający ślaz
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który ma smak lub zapach ślazu
Wiktionary
(1.2) Bardzo lubi kawę i cukierki ślazowe.
Wiktionary
rzecz. ślaz mrz., ślazowate nmos., ślazowce nmos., ślazowiec m.
Wiktionary
skrót od: Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie - polska partia polityczna
SJP.pl
[czytaj: es-el-de] skrót od: Sojusz Lewicy Demokratycznej - polska partia polityczna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski
(1.1) = polit. Sojusz Lewicy Demokratycznej;
Wiktionary
(1.1) Wczoraj SLD ogłosiło swojego kandydata na prezydenta.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ɛl‿ˈdɛ, AS: es‿el‿de
Wiktionary
rzecz. SLD-owiec m.
przym. SLD-owski
Wiktionary
członek SLD (Sojuszu Lewicy Demokratycznej); eseldowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góry. wolność
Wiktionary
(1.1) Śleboda, moi drodzy, to jest coś takiego, co czuje gospodarz w swoim gospodarstwie. To jest coś różnego od swawoli. Swawola niszczy, swawola depcze.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nieużyteczna warstwa
Wiktionary
Ślęcin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice. Leży przy drodze krajowej nr 78.
W dobie Sejmu Wielkiego Ślęcin należał do powiatu lelowskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
robić coś długo i mozolnie, tkwić nad czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pogard. przezwisko osoby niezaproszonej na wesele, lecz podglądającej przez okno lub stojącej przy drzwiach
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta prowadząca śledztwo
SJP.pl
1. związany ze śledztwem;
2. prowadzący śledztwo;
3. areszt śledczy - pomieszczenie, w którym przetrzymuje się osoby tymczasowo aresztowane
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze śledztwem, dotyczący śledztwa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba prowadząca śledztwo
Wiktionary
Śledczy – polski dwumiesięcznik z grupy Focusa o charakterze reportersko-śledczym wydawany od lipca 2010 do listopada 2013 roku przez polską filię niemieckiego wydawnictwa Gruner+Jahr Polska.
Wikipedia
(1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos.
(2.1) Śledczy, łącząc tropy, doszli po nitce do kłębka.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛṭt͡ʃɨ, AS: śleṭčy
Wiktionary
rzecz. śledztwo n., śledzenie n., wyśledzenie n., prześledzenie n., ślad m.
czas. śledzić ndk., wyśledzić dk., prześledzić dk.
Wiktionary
(2.1) dochodzeniowiec, detektyw, wywiadowca
Wiktionary
1. jadalna ryba morska
2. zabawa urządzana w ostatki (ostatni dzień karnawału)
3. hak wbijany w ziemię do zaczepiania oń linki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. jadalna ryba morska;
(1.2) kulin. danie ze śledzia (1.1)
(1.3) daw. środ. więz. stójkowy, policjant
(1.4) pejor. mieszkaniec Gdyni
(1.5) daw. środ. polit. sędzia śledczy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) metalowy klin zakończony haczykiem wbijany w ziemię w celu naciągnięcia linek utrzymujących konstrukcję namiotu
(2.2) lwów. krawat
(2.3) pot. przyjęcie w ostatni wieczór karnawału
(2.4) żegl. jeden z typów trasy regat;
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od śledzić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Piliśmy piwo i jedliśmy śledzie z koperkiem.
(1.2) Czy lubisz śledzie?
(2.1) Powbijaj porządnie śledzie, żeby nam w nocy namiotu nie porwało.
Wiktionary
IPA: ɕlɛt͡ɕ, AS: śleć
Wiktionary
rzecz. śledziówka ż., śledziowce nmos.
:: zdrobn. śledzik m.
przym. śledziowy
Wiktionary
(1.3) bury, salceson
(2.3) śledzik, śledziówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śledzić.
Wiktionary
przym. śledczy
rzecz. śledczy mos., ślad mrz., śledztwo n.
czas. śledzić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) szpiegować podążając za kimś
(1.2) obserwować, badać wzrokiem rozwój zdarzeń
Wiktionary
(1.1) Od pewnego czasu śledzę mojego męża, bo niewykluczone, że ma kochanicę.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛd͡ʑit͡ɕ, AS: śleʒ́ić
Wiktionary
rzecz. ślad m., śledztwo n., śledczy m., śledzenie n., wyśledzenie n.
czas. wyśledzić dk., prześledzić dk.
przym. śledczy, śladowy
przysł. śladowo
Wiktionary
(1.1) szpiclować
(1.2) interesować się, monitorować, przyglądać się, przypatrywać się
Wiktionary
Śledziejowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.
Wikipedia
Śledziennica (Chrysosplenium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Obejmuje od ok. 60 do ponad 70 gatunków. Największa liczba gatunków występuje w Japonii i w Chinach (w Chinach 35 gatunków, w tym 20 endemitów). Nieliczne gatunki rosną w Europie, Ameryce Północnej oraz na południowym krańcu Ameryki Południowej. W Polsce rosną dwa gatunki – śledziennica naprzeciwlistna (C. oppositifolium) i śledziennica skrętolistna (C. alternifolium).
Wikipedia
przestarzale: stan psychiczny śledziennika; hipochondria
SJP.pl
przestarzałe: człowiek ciągle niezadowolony i wmawiający sobie urojone choroby; hipochondryk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: śledź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. śledź
(1.2) pot. przyjęcie w ostatni wieczór karnawału
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) żart. czasem obraź. mieszkaniec Białostocczyzny, dla której gwary charakterystyczne jest tzw. śledzikowanie
Wiktionary
Ostatki, zapusty (lud. mięsopust, śląs. kozelek, odpowiednik prawosławnej maslenicy) – ostatnie dni karnawału zaczynające się w tłusty czwartek, a kończące się zawsze we wtorek, zwany w Polsce „śledzikiem” (w Wielkopolsce jest to tzw. „podkoziołek”). Następny dzień – Środa Popielcowa – oznacza początek wielkiego postu i oczekiwania na Wielkanoc. Obydwa święta są świętami ruchomymi. W ostatki urządza się ostatnie huczne zabawy, bale przed nadchodzącym okresem wstrzemięźliwości.
Wikipedia
(1.1) Haniu, daj mi przepis na ten pyszny śledzik z cebulką i jabłuszkiem, który podałaś na przyjęciu.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛd͡ʑik, AS: śleʒ́ik
Wiktionary
rzecz. śledź m., śledzikowanie n.
przym. śledziowy
czas. śledzikować
Wiktionary
(1.2) śledź, śledziówka
(2.1) Podlaszuk, Białostocczanin, Podlasianin
Wiktionary
używanie gwary białostockiej, powstałej w wyniku wzajemnego oddziaływania kilku wzorców językowych: polskiego, białoruskiego, litewskiego, a w mniejszym zakresie także rosyjskiego, ukraińskiego i jidysz, charakteryzującej się wymawianiem spółgłosek ciszących (ś, ć, ź, dź) tak jak dźwięki obcego pochodzenia (s-i, c-i, z-i, dz-i)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
o cechach śledziokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
Śledziokształtne (Clupeiformes) – rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ryby słonowodne, słodkowodne i wędrowne o dużym znaczeniu ekonomicznym. Do najbardziej znanych przedstawicieli należą śledzie, szprot i sardynki.
Wikipedia
o cechach śledziokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
narząd chłonny leżący w jamie otrzewnej w lewym podżebrzu, wytwarzający ciała odpornościowe oraz odpowiedzialny za obumieranie w nim krwinek czerwonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. narząd limfatyczny magazynujący krew u kręgowców;
Wiktionary
Śledziona (łac. splen, lien) – narząd występujący u kręgowców. U człowieka jest największym narządem limfatycznym.
Wikipedia
(1.1) Tamten chłopiec ma dwie śledziony.
Wiktionary
IPA: ɕlɛˈd͡ʑɔ̃na, AS: śleʒ́õna
Wiktionary
przym. śledzionowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. med. dotyczący śledziony
Wiktionary
rzecz. śledziona ż.
Wiktionary
rodzina obejmująca około 200 gatunków ryb (np. śledź, szprot, sardynka)
SJP.pl
Śledziowate (Clupeidae) – rodzina ryb śledziokształtnych (Clupeiformes), głównie morskich, obejmująca między innymi śledzie, szproty, sardynki, sardynele i sardynopsy. Są to ryby użytkowe o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym, zajmują czołowe miejsce w światowym rybołówstwie.
Wikipedia
o cechach śledziowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
danie rybne; zupa śledziowa
SJP.pl
Śledziówka – osada w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ. Wieś wchodzi w skład sołectwa Jordanki.
Do 2005 istniała osada Śledziówka Mała i przysiółek Śledziówka Wielka (niem. odpowiednio Klein Heringshoeft i Gross Heringshoeft). Większą powierzchnię miała Śledziówka Wielka. Nazwy zniesiono i utworzono nazwę Śledziówka.
Wikipedia
danie rybne; zupa śledziowa
SJP.pl
Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze śledziem, dotyczący śledzia
Wiktionary
rzecz. śledź m., śledzik m., śledziówka ż.
Wiktionary
odżywiający się śledziami, np. makrela śledziożerna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. badanie przez prokuraturę, policję i uprawnione osoby, czy i w jakich okolicznościach popełnione zostało przestępstwo;
Wiktionary
Śledztwo – podstawowa forma prowadzenia postępowania przygotowawczego, uregulowana przez przepisy kodeksu postępowania karnego.
Wikipedia
(1.1) Prokuratura wszczęła śledztwo przeciwko byłemu politykowi.
Wiktionary
rzecz. ślad m., śledczy m., śledcza ż., śledzenie n., wyśledzenie n., prześledzenie n.
czas. śledzić ndk., wyśledzić dk., prześledzić dk.
przym. śledczy
przysł. śledczo
Wiktionary
(1.1) dochodzenie; daw. inwestygacja
Wiktionary
[czytaj: slip] opcja oszczędnego trybu uruchomienia komputera, polegająca na ograniczeniu wielu jego funkcji i możliwości szybkiego powrotu do pełnego działania
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: slipin] demonstracja publiczna bez użycia siły, podczas której uczestnicy, zwykle przykryci transparentami, udają, że śpią
SJP.pl
[czytaj: sliping] kolejowy wagon sypialny; sliping
SJP.pl
w starych konstrukcjach dachowych: belka opierająca się na szczytowych ścianach budynku
SJP.pl
przymiotnik od: slega
SJP.pl
poziomy element zamocowany w ościeżnicy, przedzielający skrzydła okienne w oknach wielopoziomowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) element konstrukcji drewnianego dachu sochowego: pozioma belka oparta o rozwidlenie soch, o którą zaczepia się kluczyny
Wiktionary
Ślemię – określenie o kilku znaczeniach:
Wikipedia
IPA: ˈɕlɛ̃mʲjɛ, AS: ślẽmʹi ̯e
Wiktionary
wieś w województwie śląskim, w powiecie żywieckim
SJP.pl
Ślemień – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ślemień.
Miejscowość jest siedzibą gminy Ślemień. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
określenie wykonawcze: zwalniając, rozszerzając; slargando
SJP.pl
(zwykle w lm - ślepia) ślepie; ślipie; ślip;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwierzęce oko
(1.2) pot. ludzkie oko
Wiktionary
IPA: ɕlɛp, AS: ślep
Wiktionary
rzecz. ślepie n., ślepota ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
:: zdrobn. ślepek m.
czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy
przysł. ślepo
Wiktionary
1. pozbawiony wzroku; ociemniały, niewidomy;
2. o bardzo młodym zwierzęciu: jeszcze niewidzący;
3. niemający wylotu, zamknięty na końcu, np. ślepa uliczka;
4. przenośnie:
a) przypadkowy, niespodziewany, np. ślepy traf;
b) niepanujący nad sobą, robiący coś pod wpływem czegoś;
c) o uczuciach, działaniach: będący skutkiem lub przyczyną braku własnego zdania, własnej woli
SJP.pl
1. pogardliwie o źle widzącym;
2. owad z rodziny bąków;
3. nabój do salw honorowych, pozorowania strzału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Chrysops|ref=tak., rodzaj owada z rodziny bąkowatych;
(1.2) ent. owad z rodzaju ślepak (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. wojsk. amunicja do broni palnej bez pocisku
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. pogard. człowiek niewidomy lub źle widzący
Wiktionary
Chrysops – rodzaj owadów z rodziny bąkowatych (Tabanidae)
Wikipedia
IPA: ˈɕlɛpak, AS: ślepak
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy
przysł. ślepo, na ślepo
Wiktionary
(2.1) ślepy nabój, amunicja ćwiczebna
Wiktionary
potocznie: mający słaby wzrok; ślepowaty
SJP.pl
rodzina gryzoni
SJP.pl
Ślepcowate, ślepce (Spalacidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), klasyfikowana także jako podrodzina myszowatych.
Wikipedia
o cechach ślepcowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
zwyczajowa nazwa kilku gatunków lub podgatunków ślepych ryb jaskiniowych
SJP.pl
Ślepczyk jaskiniowy, ślepiec jaskiniowy, ślepczyk, śleporyb, śleporyb Jordana – niejednoznaczne nazwy zwyczajowe niewidomych form ryb jaskiniowych kilku gatunków lub podgatunków z rodzaju Astyanax.
Klasyfikacja biologiczna rodzaju Astyanax ulegała wielu zmianom i nie została dotychczas ustalona, co w polskiej literaturze ichtiologicznej i akwarystycznej doprowadziło do pojawienia się licznych sprzeczności w nazewnictwie. Wymienionymi nazwami określano m.in.:
Wikipedia
pieszczotliwie: oko człowieka lub zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobnienie od: ślep
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛpɛk, AS: ślepek
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślep, ślepie, ślepko, ślipek, ślipko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pracownik niewykwalifikowany
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. górn. górnik ładowacz
Wiktionary
dawniej: ślepić, wyślepiać się;
1. wpatrywać się w coś niezbyt widocznego przez dłuższy czas;
2. patrzeć uporczywie i z wysiłkiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Łowicz. różnokolorowy
Wiktionary
potocznie:
1. o świetle, słońcu itp.: przeszkadzać w patrzeniu, oślepiać;
2. wpatrywać się w coś małego, niezbyt widocznego przez dłuższy czas, męcząc w ten sposób wzrok
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. naślepić, wyślepić)
(1.1) wysilać wzrok; długotrwale wpatrywać się
czasownik przechodni niedokonany (dk. oślepić)
(2.1) razić oczy, utrudniając patrzenie
(2.2) przest. wyzuwać z roztropności
(2.3) daw. pozbawiać wzroku
Wiktionary
rzecz. ślepienie n., ślep mrz., ślepak mzw./mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) gapić się, wpatrywać się, wyślepiać
(2.1-3) oślepiać
Wiktionary
słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; robaczyca, węgornica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. larwa minogokształtnych;
Wiktionary
Ślepica (ammocoetes) – larwa minogokształtnych zwana inaczej węgornicą lub robaczycą, pod wieloma względami różniąca się od osobników dorosłych. Początkowo została opisana jako odrębny gatunek Ammocoetes branchialis, w wielu regionach Polski nazywany ślepicą.
Wikipedia
(1.1) Ślepice do metamorfozy przystępują w okresach letnich, a samo przeistoczenie trwa 2-3 miesiące.
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.1) węgornica ż., robaczyca ż.
Wiktionary
(zwykle w lm - ślepia) ślep; ślip; ślipie;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oko zwierzęcia
(1.2) pejor. oko człowieka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak żyję i jestem myśliwym, takiej ćmy diabelskiej wilków zebranej razem nie widziałem nigdy; ślepia ich błyszczały w gęstej puszczy, jakby gwiazdy rzucone z czarną chmurą na ziemię.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛpʲjɛ, AS: ślepʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślep mrz., ślepek m., ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
czas. śleptać, ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk., ślepić ndk., ślepić się ndk.
przym. ślepy, ślepawy
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.1-2) oko; przest. ślep
Wiktionary
niewidomy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) niewidomy, ślepy mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. gryzoń z rodziny ślepcowatych;
Wiktionary
Ślepiec (Spalax) – rodzaj ssaków z podrodziny ślepców (Spalacinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
Wikipedia
(1.1) Wczoraj obok mnie przeszedł ślepiec.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛpʲjɛt͡s, AS: ślepʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy, półślepy
przysł. ślepo, ślepawo
Wiktionary
(1.1) ślepy, niewidomy
Wiktionary
potocznie:
1. o świetle, słońcu itp.: przeszkadzać w patrzeniu, oślepiać;
2. wpatrywać się w coś małego, niezbyt widocznego przez dłuższy czas, męcząc w ten sposób wzrok
SJP.pl
pieszczotliwie: oczy człowieka lub zwierzęcia; ślepka, ślepki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. oczy zwierzęcia
(1.2) książk. pieszcz. oczy człowieka
Wiktionary
(1.1) Azor wlepił w papugę ślepięta i ani drgnął.
(1.2) Odchyliłem róg, a tu patrzy na mnie dwoje ślepiąt czarniutkich, jak pacioreczki, i ot — taki drobiazg śmieje się do mnie, i łapki wystawia — jak do matki.
Wiktionary
rzecz. ślepek mrz., ślepko n., ślepa ż., ślepy mos., ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepak m., ślepucha ż., ślepie n., ślep m., ślepica ż., zaślepienie n., zaślepianie n., zaślepka ż., oślepianie n., śleputanie n., śleptanie n.
:: fż. ślepa ż.
czas. ślepić ndk., oślepiać ndk., zaślepiać ndk., zaślepić dk., śleputać ndk., śleptać ndk.
przym. ślepawy, zaślepiony
ims. zaślepiony
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.1) ślipięta
(1.2) ślipięta
Wiktionary
ślepik różowiec - pluskwiak równoskrzydły z rodziny bezrąbkowatych; skoczek różany
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny dorszowatych
SJP.pl
Ślepior (Gadiculus argenteus) – ryba z rodziny dorszowatych (Gadidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Gadiculus.
Wikipedia
mała, czarna pszczoła z odmiany wyróżnianej przez bartników; ślepiotka
SJP.pl
mała, czarna pszczoła z odmiany wyróżnianej przez bartników; ślepiota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy;
Wiktionary
Ślepotka, w powszechnym użyciu także nazwa Ślepiotka – potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy. Bierze swój początek w Katowicach, w lesie na granicy Ochojca i Murcek, po wschodniej stronie zlikwidowanej stacji kolejowej Katowice Murcki, na wysokości ok. 315–320 m n.p.m. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od ślepicy – larw minogów, które niegdyś zamieszkiwały potok.
Wikipedia
(1.1) Po Ślepiotce będzie można pływać łodzią czy kajakiem i będzie to raj dla wędkarzy.
Wiktionary
(1.1) Ślepotka
Wiktionary
pieszczotliwie o oku człowieka lub zwierzęcia; ślepek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ślepy
Wiktionary
(1.1) Tak ślepo się zakochał!
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., śleptak m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n., ślepość ż.
czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy
Wiktionary
rzadko: mający niewidzące oczy; niewidomy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ślepe; cecha tych, którzy są ślepi
Wiktionary
przym. ślepy
przysł. ślepo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. utrata wzroku, niewidzenie
(1.2) przen. niedostrzeganie faktów
(1.3) pot. obraź. człowiek niewidomy lub taki, który czegoś nie dostrzega
Wiktionary
Ślepota – całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia. Ślepota może byćspowodowana wadami oka lub chorobami i uszkodzeniami natury neurologicznej lub mechanicznej. Zaburzenie to może mieć charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój oka będącego narządem wzroku). Na świecie żyje około 45 milionów ludzi niewidomych i 269 milionów z zaburzeniami widzenia.
Wikipedia
(1.1) Ślepota to najgorsza rzecz jaka ją spotkała.
(1.3) Patrz gdzie leziesz, ślepoto!
Wiktionary
IPA: ɕlɛˈpɔta, AS: ślepota
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., Ślepotka ż., ślepiec m., śleptak m., ślepie n., ślep m., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.
czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.2) klapki na oczach
(1.1) niewidomy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ślepota;
2. środowiskowo: wódka niewiadomego, nielegalnego pochodzenia; meta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. urzędowa nazwa potoku w południowej Polsce, w województwie śląskim; lewobrzeżny dopływ Kłodnicy przepływający przez Katowice;
(1.2) geogr. hydron. dopływ Radomki
Wiktionary
Ślepotka, w powszechnym użyciu także nazwa Ślepiotka – potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy. Bierze swój początek w Katowicach, w lesie na granicy Ochojca i Murcek, po wschodniej stronie zlikwidowanej stacji kolejowej Katowice Murcki, na wysokości ok. 315–320 m n.p.m. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od ślepicy – larw minogów, które niegdyś zamieszkiwały potok.
Wikipedia
(1.1) I choć swą nazwę Ślepotka czerpie ponoć od larw minogów, które kiedyś zamieszkiwały potok, dziś znaleźć w nim można głównie żaby i pijawki.
(1.1) Holoceńskie doliny Kłodnicy i Ślepotki są wąskie, płaskodenne i wyraźnie zaznaczone w morfologii terenu.
Wiktionary
rzecz. ślepota ż.
Wiktionary
(1.1) Ślepiotka
Wiktionary
rzadko: mający słaby wzrok; ślepawy
SJP.pl
rzadko: ślepiec
SJP.pl
rodzaj ptaka z rodziny czaplowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ekspresywnie: oko człowieka lub zwierzęcia
SJP.pl
czasownik
(1.1) reg. płakać
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepy mos., śleptanie n., śleptak m., ślepie
przym. ślepy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. ktoś o słabym wzroku
(1.2) reg. człowiek skłonny do płaczu
Wiktionary
przym. ślepy
rzecz. ślepięta nmos., ślepie n., ślepy, ślepota
czas. śleputać, śleptać
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.2) śliptak, beksa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śleptać.
Wiktionary
czas. śleptać ndk.
przym. ślepy
rzecz. ślepy mos., ślepięta nmos.
Wiktionary
1. potocznie: mężczyzna słabowidzący lub niedostrzegający czegoś; ślepak;
2. nieduży wąż żyjący pod ziemią; ślepucha;
3. potocznie: ślepie - oko zwierzęcia;
4. mak, którego główki zawierające nasiona się nie otwierają; ślepy mak
SJP.pl
1. potocznie: kobieta słabowidząca lub niedostrzegająca czegoś;
2. nieduży wąż żyjący pod ziemią; ślepuch;
3. regionalnie: kura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. gwara. złodziejska kura
Wiktionary
IPA: ɕlɛˈpuxa, AS: ślepuχa
Wiktionary
przym. ślepy
rzecz. ślepie n., ślepak mos./mzw.
Wiktionary
rodzina węży łuskonośnych; węże ślepe
SJP.pl
Ślepuchowate, węże ślepe (Typhlopidae) – rodzina węży należąca do nadrodziny Typhlopoidea z rzędu łuskonośnych (Squamata). Należy do niej ponad 280 gatunków węży.
Wikipedia
o cechach ślepuchowatych (rodzina węży)
SJP.pl
Ślepuchowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.
Wikipedia
gryzoń z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Ślepuszonka (Ellobius) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
czasownik
(1.1) reg. wielkop. robić coś po omacku
Wiktionary
przym. ślepy
rzecz. ślepięta nmos., śleputanie n., ślepy, śleptak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śleputać.
Wiktionary
czas. śleputać ndk.
przym. ślepy
rzecz. ślepy mos., ślepięta nmos.
Wiktionary
mężczyzna pozbawiony wzroku; ślepiec; niewidomy (w użyciu rzeczownika)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie może widzieć; który stracił wzrok
(1.2) taki, który nie ma narządu wzroku
(1.3) zamknięty na stałe, bez wyjścia
(1.4) przen. taki, który nie zważa, nie zwraca uwagę na otoczenie albo okoliczności
(1.5) taki, który czegoś nie dostrzega
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba ślepa (1.1)
Wiktionary
(1.1) Bela II stał się ślepy z polecenia swojego stryja.
(1.3) Ta droga prowadzi do ślepego zaułka.
(1.5) Ależ ja byłem ślepy.
(2.1) Jakiś ślepy przeszedł obok mnie.
Wiktionary
IPA: ˈɕlɛpɨ, AS: ślepy
Wiktionary
rzecz. ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepak m., ślepucha ż., ślepie n., ślep m., ślepica ż., zaślepienie n., zaślepianie n., zaślepka ż., oślepianie n., śleputanie n., śleptanie n.
:: fż. ślepa ż.
czas. ślepić ndk., oślepiać ndk., zaślepiać ndk., zaślepić dk., śleputać ndk., śleptać ndk.
przym. ślepawy, zaślepiony
ims. zaślepiony
przysł. ślepo
Wiktionary
(1.1) niewidomy, ociemniały
(1.3) zaślepiony
(2.1) niewidomy, ślepiec, ociemniały
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = chem. lauretosiarczan sodu
Wiktionary
(1.1) SLS i SLES w pełni i szybko ulegają biodegradacji. Przeprowadzane przez nas oceny wpływu na środowisko [...] wykazują, że wykorzystywane aktualnie ilości nie stanowią powodu do obaw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Ślesin – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ślesin.
Do 1954 roku siedziba gminy Sławoszewek. Miasto biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie konińskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Ślesina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Ślesina (miasta w Polsce)
SJP.pl
Śleszowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zembrzyce, na północ od Suchej Beskidzkiej, położona w dolinie Tarnawki, między Tarnawą Dolną (na wschodzie) i Tarnawą Górną (na zachodzie), w Beskidzie Małym.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeka w Polsce, dopływ Odry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższy szczyt Przedgórza Sudeckiego;
Wiktionary
Ślęza (niem. Lohe) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, lewobrzeżny dopływ Odry. Długość rzeki wynosi 78,6 km, a jej zlewnia obejmuje obszar o powierzchni 971,7 km² w tym 8,47 km² na terenie Wrocławia.
Wikipedia
(1.1) Z uwagi na swą przedchrześcijańską historię Ślęża stanowi cel licznych pielgrzymek rodzimowierców słowiańskich.
Wiktionary
rzecz. Ślężanin mos., Ślężanka ż.
przym. ślężański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
słowiańskie plemię
SJP.pl
Ślężanie – plemię Słowian zachodnich z grupy lechickiej zamieszkujące w średniowieczu wschodnią część Dolnego Śląska, od Niemczy, przez obszar wokół góry Ślęży i rzeki Ślęzy aż po okolice Wrocławia.
Wikipedia
członek słowiańskiego plemienia zamieszkującego tereny wokół góry Ślęży oraz nad rzeką Ślęzą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek średniowiecznego plemięemienia nadodrzańskiego;
Wiktionary
(1.1) Plemię Ślężan zamieszkiwało tereny nad górną Odrą.
Wiktionary
rzecz. Ślęża ż., Ślężanka ż.
przym. ślężański
Wiktionary
członkini słowiańskiego plemienia zamieszkującego tereny wokół góry Ślęży oraz nad rzeką Ślęzą
SJP.pl
Ślężanka – woda słodka produkowana przez firmę Viviana Sp. z o.o.. Jest ona wydobywana z kopalnianego źródła znajdującego się na najniższym poziomie nieczynnej kopalni głębinowej magnezytu w Wirkach. Ślężanka zawiera 450 mg/l związków mineralnych co według klasyfikacji hydrogeologicznej oznacza wodę słodką. Wśród związków mineralnych Ślężanka zawiera dużą ilość magnezu (66,3 mg/l) i minimalną sodu (3,5 mg/l), dlatego jest oznaczana (zgodnie z rozporządzeniem) jako woda magnezowa i niskosodowa.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ślęży, związany ze Ślężą
Wiktionary
(1.1) Ustawiono nową tablicę na skraju Ślężańskiego Parku Krajobrazowego.
Wiktionary
rzecz. Ślęża ż., Ślężanin mos., Ślężanka ż.
Wiktionary
ozdobna roślina jednoroczna z rodziny malwowatych; ślężawa
SJP.pl
Ślęzawa (Malope L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje 3–4 gatunki. Rośliny te występują w basenie Morza Śródziemnego, z czego dwa na kontynencie europejskim. Ślęzawa trójwrębna M. trifida jest uprawiana jako roślina ozdobna, także w Polsce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. wileński kresy. ciasteczko z dodatkiem maku przyrządzane na Wigilię na Wileńszczyźnie
Wiktionary
(1.1) Przygotowanie śleżyków jest czasochłonne.
Wiktionary
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny pryszczyrnicowatych; Sesuvium
SJP.pl
[czytaj: slik] opona do jazdy po suchych i gładkich nawierzchniach; slik
SJP.pl
Slick – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Creek.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w śliczny sposób
Wiktionary
(1.1) Ślicznie dziś wyglądasz, Emilko.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲit͡ʃʲɲɛ, AS: ślʹičʹńe
Wiktionary
rzecz. śliczność ż., ślicznotka ż.
przym. śliczny, śliczniutki
przysł. śliczniutko, prześlicznie
Wiktionary
(1.1) pięknie, urodziwie, ładnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ślicznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śliczny
SJP.pl
zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniutki, śliczniusi
SJP.pl
zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniutki, śliczniuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: śliczny; śliczniutki, śliczniusi, śliczniuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: śliczny
Wiktionary
IPA: ˌɕlʲit͡ʃʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: ślʹičʹńutẽńḱi
Wiktionary
przym. śliczny
Wiktionary
zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniusi, śliczniuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: śliczny
Wiktionary
IPA: ɕlʲit͡ʃʲˈɲutʲci, AS: ślʹičʹńutʹḱi
Wiktionary
przysł. ślicznie, śliczniutko
przym. śliczny
rzecz. ślicznotka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śliczne; cecha tych, którzy są śliczni
Wiktionary
rzecz. ślicznotka ż.
przym. śliczny
przysł. ślicznie
Wiktionary
pięknota, piękność; potocznie:
1. śliczna, piękna kobieta; ślicznotka, pięknotka;
2. coś ślicznego, pięknego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieszcz. bardzo ładna kobieta
Wiktionary
Ślicznotka (ang. Pretty Baby) – amerykański film historyczny z 1978 roku w reżyserii Louisa Malle’a. Zdjęcia kręcono w Nowym Orleanie.
Wikipedia
IPA: ɕlʲit͡ʃˈnɔtka, AS: ślʹičnotka
Wiktionary
rzecz. śliczność ż., ślicznota ż.
czas. ślicznieć
przym. śliczny, śliczniutki, śliczniuchny
przysł. ślicznie, śliczniutko
Wiktionary
(1.1) pięknotka, piękność, bogini, gracja, krasawica
Wiktionary
odznaczający się ślicznotą
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest ładny, miły dla zmysłów; uroczy, wzbudzający pozytywne emocje
Wiktionary
(1.1) Ona jest taka śliczna! Chłopaki po prostu za nią szaleją.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲit͡ʃnɨ, AS: ślʹičny
Wiktionary
rzecz. śliczność ż., ślicznotka ż.
przym. śliczniutki, śliczniuteńki
przysł. ślicznie, śliczniutko
Wiktionary
(1.1) cudny, cudowny, uroczy, piękny, ładny, słodki
Wiktionary
[czytaj: slajd] fotografia w formie małoobrazkowych przezroczy, przeznaczona do rzutowania na ekran; slajd
SJP.pl
Wikipedia
śliga aptekarska - jaszczurka z rodziny scynkowatych; scynk aptekarski
SJP.pl
opona do jazdy po suchych i gładkich nawierzchniach; slick
SJP.pl
1. o kroju: dopasowany do sylwetki; slim fit, slim-fit, slimowany;
2. typ wąskiej obudowy komputera
SJP.pl
o kroju: dopasowany do sylwetki; slim fit, slimowany, slim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. miłośniczka ślimaków
Wiktionary
rzecz. ślimak m.
Wiktionary
(1.1) ślimacza mama, ślimaciarka
Wiktionary
stępień ślimaczarz - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: ślimak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: ślimak
(1.2) mały ślimak
Wiktionary
(1.1) Rozdeptałeś ślimaczka, który spadł z liścia.
Wiktionary
rzecz. ślimak mzw., ślimacznica ż.
przym. ślimaczy
czas. ślimaczyć się
Wiktionary
dekoracyjny motyw w kształcie spirali lub zwoju; woluta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. zawój ozdobny na głowicy słupa m.in. w porządku jońskim i korynckim
(1.2) fiz. w przyrządzie elektrycznym: cewka, szpulka
(1.3) techn. element konstrukcyjny o kształcie helisy służący do przesuwania czegoś, np. mlewa w młynie, śniegu w pługu śnieżnym
(1.4) element przekładni ślimakowej o kształcie helisy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɕlʲĩmat͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ślʹĩmačʹńica
Wiktionary
rzecz. ślimak m., ślimaczek m.
czas. ślimaczyć się ndk.
przym. ślimaczy, ślimakowy, ślimakowaty
przysł. ślimaczo
Wiktionary
(1.1) woluta, wężownica, zawój, zawoik
(1.3) szneka
Wiktionary
dotyczący ślimaka, właściwy ślimakowi, podobny do ślimaka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, jak u ślimaka; związany ze ślimakiem, charakterystyczny dla ślimaka
Wiktionary
IPA: ɕlʲĩˈmat͡ʃɨ, AS: ślʹĩmačy
Wiktionary
rzecz. ślimak m., ślimaczek m., ślimacznica ż.
czas. ślimaczyć się
przym. ślimakowy, ślimakowaty
przysł. ślimaczo
Wiktionary
1. mięczak o asymetrycznym ciele, z wyodrębnioną głową, nogą i workiem trzewiowym, pokryty śluzem, zwykle osłonięty spiralną muszlą;
2. przedmiot, motyw dekoracyjny lub część urządzenia, którego kształt przypomina muszlę ślimaka;
3. droga w kształcie spirali;
4. część ucha środkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. rodzaj bardzo rozpowszechnionego mięczaka;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) anat. część ucha wewnętrznego ssaków;
(2.2) urb. trakt komunikacyjny spiralnie pokonujący różnicę wysokości
(2.3) archit. motyw dekoracyjny w kształcie spiralnie skręconej muszli ślimaka (1.1)
(2.4) rzem. muz. ozdobne zakończenie szyjki instrumentu smyczkowego
(2.5) techn. element przekładni ślimakowej;
(2.6) kulin. papatacz; słodki wypiek z ciasta półfrancuskiego w kształcie okrągłej, spiralnie zwiniętej muszli
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. obraź. ktoś, kto powoli się porusza lub powolnie wykonuje swoją pracę, albo ogólnie jest powolny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ślimaki stanowią najliczniejszą grupę mięczaków.
(1.1) Asia, przechodząc przez ulicę, nadepnęła na skorupę ze ślimakiem.
(2.1) Ślimak wypełniony jest płynem, który przemieszcza się pod wpływem drgań.
(2.2) Należy zjechać w prawo ślimakiem w dół.
(2.6) Poproszę ślimaka z budyniem waniliowym i rodzynkami.
(3.1) Nie lubię twojego chłopaka – straszny z niego ślimak.
(3.1) Wiesz, spóźniłam się, bo przede mną taki ślimak jechał.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲĩmak, AS: ślʹĩmak
Wiktionary
rzecz. ślimacznica ż., ślimaki lm nm., ślimakowate lm nm.
:: zdrobn. ślimaczek m.
czas. ślimaczyć się ndk.
przym. ślimaczy, ślimakowy, ślimakowaty, ślimakożerny
przysł. ślimaczo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślimik.
(2.3) woluta, ślimacznica
Wiktionary
jedna z najliczniejszych gromad mięczaków; brzuchonogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Gastropoda|Cuvier|ref=tak., gromada mięczaków występująca w wodzie i na lądzie;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: ślimak
Wiktionary
Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.
Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.
Wikipedia
(1.1) Najwięcej ślimaków drapieżnych występuje wśród gatunków morskich.
Wiktionary
rzecz. ślimak mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) brzuchonogi
Wiktionary
rodzaj mchu z rodziny płoniwowatych
SJP.pl
Ślimakobrzeżek (Hilpertia R.H. Zand.) – rodzaj mchu z rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Przedstawiciele występują w Kanadzie, Europie i Azji.
Wikipedia
ślimakojad czerwonooki, ślimakojad żółtooki - gatunki ptaków z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
1. przypominający kształtem muszlę ślimaka;
2. potocznie: niedołężny, niezdarny, ślamazarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Helicidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina lądowych ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ślimakowate żyją kilka do kilkunastu lat.
Wiktionary
rzecz. ślimak mzw.
Wiktionary
1. przypominający kształtem muszlę ślimaka;
2. potocznie: niedołężny, niezdarny, ślamazarny
SJP.pl
ślimakówka pomrowik - gatunek ćmy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żywiący się ślimakami
Wiktionary
IPA: ˌɕlʲĩmakɔˈʒɛrnɨ, AS: ślʹĩmakožerny
Wiktionary
rzecz. ślimak mos./mrz./mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. ślimak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pot. przen. niezdara
Wiktionary
o kroju: dopasowany do sylwetki; slim-fit, slim fit, slim
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. płakać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślompać.
Wiktionary
przezroczysta, płynna substancja zawierająca enzymy trawienne, wydzielana przez gruczoły ślinowe do jamy ustnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. płynna wydzielina wytwarzana w ustach;
Wiktionary
Ślina (łac. saliva) – płyn produkowany przez gruczoły ślinowe zwierząt i spływający do ich jamy gębowej. Zawiera często również wydzieliny innych gruczołów (na przykład jad), przesięk surowicy krwi, płyn dziąsłowy, resztki pokarmowe, komórki (między innymi złuszczony nabłonek, komórki układu odpornościowego), bakterie, wirusy i grzyby wraz z ich metabolitami.
Wikipedia
(1.1) W ślinie zawarty jest enzym, który rozkłada cukry już w jamie ustnej.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲĩna, AS: ślʹĩna
Wiktionary
rzecz. ślinienie n., śliniak m., śliniaczek m., ślinianka ż., ślinik m., ślinkowate lm.
:: zdrobn. ślinka ż.
czas. ślinić ndk., obślinićdk., uślinić dk., poślinić dk., zaślinić dk.
przym. ślinowy, śliniankowy, obśliniony, ośliniony, zaśliniony, pośliniony, ślinopędny
Wiktionary
napój przyrządzany z odpowiedniego trunku (np. whiskey), cukru i skórki cytrynowej (na zimno) lub gałki muszkatołowej (na gorąco)
SJP.pl
Sling – wieś w Anglii, w hrabstwie Gloucestershire. Leży 28 km na południowy zachód od miasta Gloucester i 174 km na zachód od Londynu.
Wikipedia
zdrobnienie od: śliniak (kawałek materiału lub plastiku zakładany małym dzieciom pod brodą, aby nie pobrudziły się podczas jedzenia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od śliniak
(1.2) osłona z materiału lub plastiku kładziona małym dzieciom pod brodę
Wiktionary
(1.2) Marysia założyła Kaziowi śliniaczek w kwiatuszki.
Wiktionary
rzecz. śliniak m., ślina ż.
Wiktionary
kawałek materiału lub plastiku zakładany małym dzieciom pod brodą, aby nie pobrudziły się podczas jedzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osłona z materiału lub plastiku kładziona małym dzieciom pod brodę
Wiktionary
(1.1) Nianie zakładają bobasom śliniaki.
Wiktionary
rzecz. ślina ż.
:: zdrobn. śliniaczek m.
Wiktionary
gruczoł ślinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. narząd produkujący ślinę
Wiktionary
Ślinianka, gruczoł ślinowy (łac. glandula salivalis l.mn. glandulae salivales) – gruczoł położony w przedniej części układu pokarmowego, wytwarzający ślinę, która zawiera enzymy trawienne służące do wstępnej fazy trawienia, a u niektórych gatunków także toksyny.
Wikipedia
(1.1) Ślinianki są ważne w procesie trawienia i utrzymania wilgotności jamy ustnej.
Wiktionary
rzecz. ślina ż.
Wiktionary
(1.1) gruczoł ślinowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ślinianką, dotyczący ślinianki
Wiktionary
rzecz. ślina ż., ślinianka ż.
Wiktionary
1. pokrywać, zwilżać śliną; ośliniać;
2. ślinić się -
a) brudzić się własną śliną;
b) potocznie: całować się; lizać się;
c) potocznie: otwarcie okazywać chęć na coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zwilżać śliną
czasownik zwrotny niedokonany ślinić się (dk. brak)
(2.1) brudzić się własną śliną
Wiktionary
(1.1) Nie lubię ślinić znaczków na listy!
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲĩɲit͡ɕ, AS: ślʹĩńić
Wiktionary
rzecz. ślina ż., ślinka ż., ślinienie n.
przym. ślinowy
czas. naślinić dk., obślinić dk., poślinić dk., zaślinić dk.
Wiktionary
(1.1) lizać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ślinić.
Wiktionary
IPA: ɕlʲĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ślʹĩńė̃ńe
Wiktionary
czas. ślinić
rzecz. ślina ż., ślinka ż.
Wiktionary
ślimak płucodyszny z rodziny ślimaków (Arion), zamieszkujący głównie Europę; arion
SJP.pl
ślimak płucodyszny z rodziny ślimaków (Arion), zamieszkujący głównie Europę; arion
SJP.pl
o cechach ślinikowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
Ślinikowate, śliniki (Arionidae) – rodzina nagich ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), podobnych do pomrowiowatych, od których zewnętrznie różnią się położeniem otworu oddechowego oraz obecnością, położonej nad tylną krawędzią stopy, trójkątnej jamki gromadzącej śluz. Ślinikowate mają wydłużone ciało o długości do 250 mm, bez kila. Muszli brak bądź jest zredukowana do kilku wapiennych płytek lub kryształków całkowicie ukrytych pod płaszczem. Otwór oddechowy leży w przedniej połowie krawędzi płaszcza. Występują w krainie nearktycznej i palearktycznej, przy czym większość gatunków na Półwyspie Iberyjskim. W zapisie kopalnym znane są z miocenu. Są wszystkożerne, często spotykane na grzybach kapeluszowych.
Wikipedia
o cechach ślinikowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
zdrobnienie od: ślina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ślina
Wiktionary
(1.1) A jednak żołądek mu się skręca i ślinka napływa do ust na wspomnienie przepysznych słodyczy z poprzedniego dnia.
Wiktionary
rzecz. ślina ż., ślinienie n.
czas. ślinić ndk.
przym. ślinowy
Wiktionary
dawniej: silne zapalenie gardła
SJP.pl
Ślinotok – nadmierny wyciek śliny z jamy ustnej spowodowany zaburzeniami połykania, problemami z utrzymaniem śliny w jamie ustnej lub jej nadprodukcją przez gruczoły ślinowe (ślinianki).
Ślinotok może występować przy:
Wikipedia
mający zdolność wytwarzania śliny
SJP.pl
1. → ślina;
2. gruczoł ślinowy - gruczoł wydzielający ślinę; ślinianka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od: ślina
Wiktionary
IPA: ɕlʲĩˈnɔvɨ, AS: ślʹĩnovy
Wiktionary
rzecz. ślina, ślinka
czas. ślinić
Wiktionary
1. urządzenie służące do wodowania niedużych statków oraz wyciągania ich na brzeg; wyciąg;
2. pochylnia do wciągania wielorybów na statki wielorybnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zwierzęce oko
(1.2) przest. pejor. ludzkie oko
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) — Ano, ale po czym poznajesz, mała? — Bo wam tak ślipie, jak kotowi chodzom...
Wiktionary
rzecz. ślipie n., ślipko n., ślipięta lm nm.
czas. ślipać ndk., ślipiać ndk., ślipieć ndk.
Wiktionary
(1.1) war. ślep, ślepie, ślipie
Wiktionary
wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipieć; ślipiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wpatrywać się uporczywie w coś
(1.2) gwara. przestępcza: przymykać oko, a drugim patrzeć na czubek swego nosa (znak rozpoznawczy przestępców)
Wiktionary
rzecz. ślipanie n., ślip mrz., ślipięta nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ślipać.
Wiktionary
czas. ślipać ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: ślip
SJP.pl
wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipieć; ślipać
SJP.pl
(zwykle w lm - ślipia) ślepie; ślep; ślip;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko
SJP.pl
wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipać; ślipiać
SJP.pl
wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipać; ślipiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. oczy zwierzęcia
(1.2) książk. pieszcz. oczy człowieka
Wiktionary
rzecz. ślip mrz., ślipie n., ślipko n.
czas. ślipać ndk., ślipiać ndk., ślipieć ndk.
Wiktionary
(1.1) war. ślepięta
(1.2) war. ślepięta
Wiktionary
kolejowy wagon sypialny; sleeping
SJP.pl
związany ze slipingiem, będący slipingiem, np. miejsce slipingowe
SJP.pl
męskie majtki bez nogawek; slipy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: slipy
Wiktionary
IPA: ˈslʲipʲci, AS: slʹipʹḱi
Wiktionary
rzecz. slipy
Wiktionary
zdrobnienie od: ślip; ślipek
SJP.pl
w żeglarstwie: wodować lub wyciągać na brzeg niewielką jednostkę pływającą przy pomocy wyciągu stoczniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. krawat
Wiktionary
(1.1) Jo ślipsa nie nosza bez tydzień.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|binder, szlips.
Wiktionary
zgrubienie od: ślip, ślipie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lwów. osobnik niespostrzegawczy
Wiktionary
(1.1) gapa
Wiktionary
krótkie, męskie spodenki kąpielowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. męskie, obcisłe majtki;
Wiktionary
Slipy (od ang. slip, wsuwać, wślizgiwać się) – Element bielizny męskiej, bielizna męska osobista o wciętym kroju, odsłaniająca całe uda, noszona bezpośrednio przy skórze pod innymi ubraniami, przylegająca do ciała. Slipy sięgają od pasa do uda, nie mają nogawek. Ich zadaniem jest zakrywanie i ochrona intymnych części ciała mężczyzny.
Wikipedia
(1.1) Klimatyzacja była tak ustawiona, że mogliśmy chodzić w samych slipach.
Wiktionary
IPA: ˈslʲipɨ, AS: slʹipy
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. slipki lm nm.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|badki, batki.
Wiktionary
1. mający gładką, często wilgotną powierzchnię;
2. niepewny, ryzykowny;
3. nieprzyzwoity, zawierający dwuznaczne aluzje
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający gładką powierzchnię nie dającą prawie zupełnie tarcia z innymi ciałami
(1.2) przen. pot. mogący stać się przyczyną kłopotów
Wiktionary
Śliski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Zatory. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Zatorach.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Obok miejscowości przepływa niewielka rzeka Prut, dopływ Narwi.
Wikipedia
IPA: ˈɕlʲisʲci, AS: ślʹisʹḱi
Wiktionary
rzecz. ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizganie n., śliskość
przysł. ślisko
czas. ślizgać się
Wiktionary
→ śliski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śliskie; cecha tych, którzy są śliscy
Wiktionary
rzecz. ślizg m., ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizganie n., poślizg m., wyślizganie n.
czas. ślizgać ndk., wyślizgać dk.
przym. śliski, poślizgowy
przysł. ślisko
Wiktionary
1. drzewo lub krzew z rodziny różowatych
2. zgrubienie od: śliwka
3. przenośnie: siniak, guz od uderzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. drzewo owocowe;
(1.2) spoż. duży, dorodny owoc śliwy (1.1)
(1.3) techn. drewno śliwy (1.1)
(1.4) pot. duży siniak, guz lub obrzęk o fioletowym zabarwieniu
(1.5) uczn. pot. podbite oko, zwł. duży siniak w okolicy oka
Wiktionary
Śliwa (Prunus L.) – rodzaj krzewów i drzew z rodziny różowatych (Rosaceae Juss). W obecnie dominującym, szerokim ujęciu obejmuje ponad 200 gatunków. Występują one w strefie umiarkowanej i ciepłej półkuli północnej, przy czym odmiany uprawne i ozdobne rozpowszechnione są na całym świecie. Do rodzaju tego należą gatunki określane zwyczajowymi nazwami jako: brzoskwinia, czeremcha, czereśnia, laurowiśnia, morela, wiśnia, śliwa.
Wikipedia
(1.1) Odpoczywał w cieniu śliwy.
(1.2) Na stole leżały cztery śliwy i jedno jabłko.
(1.5) Upadłem na kant szafki i przez dwa tygodnie miałem śliwę pod okiem.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲiva, AS: ślʹiva
Wiktionary
rzecz. śliweczka ż., śliwka ż., śliwowica ż., śliwówka ż.
przym. śliwkowy
Wiktionary
(1.2) śliwka
(1.5) śliwka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mała śliwka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: śliwka
Wiktionary
(1.1) Jacusiu, zjedz sobie śliweczkę.
Wiktionary
IPA: ɕlʲiˈvɛt͡ʃka, AS: ślʹivečka
Wiktionary
rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliwowica ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj zupy owocowej
SJP.pl
wstęgówka śliwica - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
Śliwica (niem. Nahmgeist; dawn. Śliwice) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie elbląskim.
Zobacz też: Śliwice
Wikipedia
wstęgówka śliwica - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
Wikipedia
→ Śliwice
SJP.pl
Osoby o nazwisku Śliwicki / Śliwicka:
Wikipedia
drzewo tropikalne z rodziny nanerczowatych
SJP.pl
Śliwiec, rozpestlin, spondia (Spondias) – rodzaj drzew z rodziny nanerczowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują w południowo-wschodniej Azji, na Madagaskarze i w międzyzwrotnikowej części kontynentów amerykańskich.
Wikipedia
barczatka śliwienica - gatunek motyla z rodziny barczatkowatych
SJP.pl
przestarzałe: śliwa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
owoc śliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. owoc z dużą pestką rosnący na śliwie
(1.2) ogrod. śliwa;
(1.3) pot. siniak lub guz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłam na targu pół kilo śliwek.
(1.1) Kochanie, gdzie stoją te powidła ze śliwek?
(1.3) Nabiłam sobie śliwkę na czole.
Wiktionary
IPA: ˈɕlʲifka, AS: ślʹifka
Wiktionary
rzecz. śliwa ż., śliwówka ż., śliwowica ż.
:: zdrobn. śliweczka ż.
przym. śliwkowy
Wiktionary
owocówka śliwkóweczka - szkodnik odpowiedzialny za robaczywienie śliwek; owocówka śliwóweczka
SJP.pl
śliwówka;
1. wódka słodka na śliwkach
2. nalewka śliwkowa
SJP.pl
przymiotnik od: śliwka
SJP.pl
Śliwkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Waganiec.
Wikipedia
przymiotnik od: śliwka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący śliwek (drzew i owoców)
(1.2) przyrządzony ze śliwek, z dodatkiem śliwek
(1.3) mający kolor dojrzałego owocu śliwki, ciemnofioletowy, fioletowy o czerwonawym odcieniu
Wiktionary
(1.3) Mój nos był koloru śliwkowego, grzbiet cały w cętkach, jak u hieny.
Wiktionary
IPA: ɕlʲifˈkɔvɨ, AS: ślʹifkovy
Wiktionary
rzecz. śliwka ż., śliwa ż., śliwowica ż., śliwówka ż.
Wiktionary
Wikipedia
sad śliwowy
SJP.pl
Śliwnik (niem. Schadendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Małomice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
drzewo owocowe z Chin; persymona; kaki; hebanowiec
SJP.pl
aleksandretta śliwogłowa - gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
owocówka śliwóweczka - szkodnik odpowiedzialny za robaczywienie śliwek; owocówka śliwkóweczka
SJP.pl
wytrawny napój alkoholowy ze sfermentowanych śliwek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. wytrawna wódka na bazie sfermentowanych śliwek;
Wiktionary
Śliwowica – wysokoprocentowy (niekiedy nawet ponad 70%), wytrawny napój alkoholowy, wypalanka, produkowana ze specjalnie dobranych śliwek węgierek. Zazwyczaj śliwowica jest spożywana w postaci czystej, ale jak każdy silny napój alkoholowy może być dodatkiem do drinków.
Wikipedia
(1.1) Sztuka produkcji śliwowicy jest w tym regionie przekazywana z pokolenia na pokolenie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɕlʲivɔˈvʲit͡sa, AS: ślʹivovʹica
Wiktionary
rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliweczka ż., śliwówka ż.
:: zdrobn. śliwowiczka
przym. śliwkowy
Wiktionary
ogończyk śliwowiec - motyl z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
śliwkówka;
1. wódka słodka na śliwkach
2. nalewka śliwkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na śliwkach
Wiktionary
(1.1) Przynieś z dołu jedną butelkę tej zeszłorocznej śliwówki.
Wiktionary
rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliwowica ż.
przysł. śliwkowy
przym. śliwkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Śliwowski (forma żeńska: Śliwowska; liczba mnoga: Śliwowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1433 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 1689. Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Śliwowo (wieś w gminie Rutki, w województwie podlaskim) i jest najbardziej rozpowszechnione w północno-wschodniej Polsce. W tym samym rejonie można znaleźć warianty pisowni Sliwowski/Sliwowska.
Wikipedia
1. → śliwa;
2. ryjkowiec śliwowy - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych;
3. czyreń śliwowy - gatunek grzyba z rodziny szczeciniakowatych;
4. pordzewiacz śliwowy - gatunek roztocza z rodziny szpecielowatych, żerujący głównie na śliwach;
5. misecznik śliwowy - gatunek pluskwiaka z nadrodziny czerwców
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny piskorzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Barbatula barbatula|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodziny przylgowatych;
Wiktionary
Śliz pospolity, śliz, śliz zwyczajny (Barbatula barbatula) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny przylgowatych (Balitoridae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. manewr mający na celu utratę wysokości, polegający na przechyleniu samolotu na jedną stronę oraz na wychyleniu steru kierunkowego w stronę przeciwną
2. dolna powierzchnia narty
SJP.pl
Wikipedia
przemieszczać się po powierzchni korzystając z niskiej siły tarcia
SJP.pl
płaskodenna łódź motorowa, przy dużej prędkości ślizgająca się po powierzchni wody
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ślizgać.
Wiktionary
rzecz. ślizg m., ślizgacz m., ślizgarz m., ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizgarka ż., ślizgarstwo n., śliskość ż., poślizgnięcie n., poślizg mrz.
czas. ślizgać się, ślizgać ndk., pośliznąć dk., poślizg m.
przym. śliski, poślizgowy
przysł. ślisko
Wiktionary
oblodzenie gruntu, nawierzchni ulic, szos itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka warstwa lodu na powierzchni nawierzchni ulic
Wiktionary
(1.1) Na skutki ślizgawicy nie trzeba było długo czekać. Na gierkówce doszło do karambolu.
Wiktionary
rzecz. śliskość ż., ślizganie n., ślizgawka ż., ślizg m.
przym. śliski
czas. ślizgać, ślizgać się
Wiktionary
(1.1) gołoledź, szklanka
Wiktionary
1. teren pokryty lodem, służący do ślizgania się;
2. ślizganie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teren pokryty lodem używany do jazdy na łyżwach dla przyjemności
(1.2) meteorol. gołoledź, oblodzona powierzchnia
(1.3) pot. ślizganie się po oblodzonej jezdni lub chodniku
(1.4) rzad. sztuczne lodowisko
Wiktionary
(1.1) W Korei miasta urządzają dla mieszkańców ślizgawki na zamarzniętych stawach.
(1.3) Wracając ze szkoły mieliśmy niezłą ślizgawkę na chodniku przed bankiem.
(1.4) Może zgubiłaś czapkę na ślizgawce albo w galerii?
Wiktionary
rzecz. ślizganie n., ślizg mrz., ślizgacz mrz., ślizgawica ż., ślizgarka ż., ślizgarstwo n., śliskość ż., poślizgnięcie n., poślizg mrz.
czas. ślizgać się, ślizgać ndk., pośliznąć dk.
przym. śliski, poślizgowy
przysł. ślisko
Wiktionary
rzadko: ślizgnąć się - przesunąć się po czymś poślizgiem; śliznąć się, prześliznąć się, prześlizgnąć się
SJP.pl
rodzina ryb morskich (około 280 gatunków) z rzędu okoniokształtnych, o wydłużonym ciele pokrytym obficie śluzem
SJP.pl
Ślizgowate (Blenniidae) – rodzina ryb okoniokształtnych (Perciformes). Mają niewielkie, lokalne znaczenie gospodarcze.
Wikipedia
o cechach ślizgowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. płaskodenna łódź motorowa; ślizgacz;
2. przedstawiciel podrzędu ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Ślizgowce (Blennioidei) – podrząd ryb okoniokształtnych (Perciformes).
Wikipedia
1. płaskodenna łódź motorowa; ślizgacz;
2. przedstawiciel podrzędu ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Ślizgowiec – wieżowiec znajdujący się w Katowicach przy alei Korfantego 8. Najwyższy na Śląsku wysokościowiec wzniesiony metodą ślizgu.
Wikipedia
urządzenie stosowane w rzeźniach, służące do zsuwania płatów mięsa do mrożarek
SJP.pl
dotyczący ślizgania się
SJP.pl
ślizgun spłaszczony, ślizgun borowy - gatunki pająka z rodziny ślizgunowatych
SJP.pl
rodzina pająków; Philodromidae
SJP.pl
Ślizgunowate (Philodromidae) – rodzina pająków z grupy Araneomorphae, należąca do kladu Entelegynae, liczy 31 rodzajów obejmujących 536 gatunków; występują niemal na całym świecie; w Polsce stwierdzono obecność 25 gatunków.
Wikipedia
o cechach ślizgunowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
rodzaj ryb karpiokształtnych z rodziny piskorzowatych; bocja
SJP.pl
Botia – rodzaj ryb karpiokształtnych z rodziny Botiidae, wcześniej klasyfikowanej w randze podrodziny Botiinae w piskorzowatych. Większość gatunków spotykana jest w hodowlach akwariowych. Wcześniej do tego rodzaju zaliczano wiele innych gatunków określanych w języku polskim nazwą bocja lub ślizik.
Wikipedia
rzadko: śliznąć się - przesunąć się po czymś poślizgiem; ślizgnąć się, prześliznąć się, prześlizgnąć się
SJP.pl
Ślizno (niem. Julienhof) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Kalisz Pomorski. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 94 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Pomierzyn.
Wikipedia
zdrobnienie od: śliż
SJP.pl
skrót od: Społeczne Liceum Ogólnokształcące
SJP.pl
[czytaj: slo:łn] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
słowiańskie imię męskie
SJP.pl
Slobodan, Słobodan, cyr. Слободан – męskie imię słowiańskie popularne w Serbii i Macedonii (mac. Слободан, wymowa: Słobodan) oraz Chorwacji, Słowenii i Czechach. Wersja bułgarska Свободан/Swobodan. Wykazuje podobieństwo do staropolskich imion, jednoczłonowych-imiesłowowych jak np. Poznan, Stojan, Ciechan, Kochan, Chocian. Slobod-an „swobodny, wolny” od serb. слобода (transliteracja sloboda) macedońskie слободата/слобода (transkrypcja słobodata/słoboda), porównaj polskie swoboda, staropolskie słoboda, w XV wieku również świeboda (zobacz też szczegółowe omówienie rzeczownika swoboda w: Pochodzenie nazwy „Słowianie”).
Wikipedia
1. krótkie, łatwe do zapamiętania hasło propagujące, stosowany głównie w reklamie i polityce;
2. znany i utarty zwrot, który poprzez nadmierne używanie stracił na swoim znaczeniu; frazes, banał, komunał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oklepany zwrot
(1.2) hasło reklamowe lub propagandowe
Wiktionary
Slogan (z ang. slogan, od irl. i szk. sluagh-ghairm – okrzyk wojenny) – określenie mogące oznaczać:
Wikipedia
IPA: ˈslɔɡãn, AS: slogãn
Wiktionary
rzecz. sloganowość ż.
przym. sloganowy
przysł. sloganowo
Wiktionary
(1.1) banał, frazes, komunał, liczman, oczywistość, ogólnik, stara śpiewka, truizm
Wiktionary
potocznie: człowiek posługujący się sloganami; sloganista
SJP.pl
zdrobnienie od: slogan
SJP.pl
potocznie: człowiek posługujący się sloganami; sloganiarz
SJP.pl
rzadko: przypominający slogan, nasycony w pewnym stopniu ogólnikami
SJP.pl
przymiotnik od: slogan
SJP.pl
szwedzki system wyrabiania zręczności przez rzemieślnicze prace ręczne
SJP.pl
Slojd (jęz. szw. slöjd – zręczność, biegłość) – wywodzący się ze Skandynawii system nauczania prac ręcznych w drewnie, metalu, tekturze, wiklinie. Jego prekursorem był Uno Cygnaeus, który w Finlandii w 1866 opracował program nauczania robót ręcznych i wprowadził do szkół jako odrębny przedmiot. W Szwecji slojd spopularyzował Otto Aron Salomon (1849-1907), założyciel seminarium nauczycielskiego w Naas, w którym wykształcenie zdobyło ok. 3 tys. nauczycieli z całej Europy.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. płakać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślimtać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Śląsk
Wiktionary
rzecz. Ślónzek mrz., Ślónzok mos., Ślónzoczka ż.
Wiktionary
(1.1) Ślónzek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. kiełbasa śląska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Śląsk
Wiktionary
rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzok mos., Ślónzoczka ż.
Wiktionary
(1.1) Ślónsk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ślązaczka
Wiktionary
rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzek mrz.
:: fm. Ślónzok mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ślązak
Wiktionary
rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzek mrz.
:: fż. Ślónzoczka ż.
Wiktionary
[czytaj: slołpstajl] dyscyplina olimpijska w narciarstwie dowolnym
SJP.pl
Slopestyle – szerokie pojęcie określające snowboardowy freestyle (a także narciarski freestyle – freeskiing). "Styl na stoku" nie jest stylem ubioru, lecz stylem jazdy. Polega na wykonywaniu przeróżnych ewolucji na desce lub nartach, tj. skoki, street na stoku (czyli np. rotacje podczas jazdy) czy jazda po przeszkodach (jibbing).
Nazwą slopestyle często określane są zawody, w których snowboardziści lub narciarze wykonują ewolucje na skoczniach lub przeszkodach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. ślusarka, ślusarstwo
Wiktionary
1. dodatkowe małe skrzydełko zwiększające nośność samolotu; skrzele;
2. gniazdo rozszerzeń w układzie elektronicznym do podłączania kart rozszerzających możliwości danego urządzenia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: slafi lub slałi] rasa psa, chart arabski
SJP.pl
Chart arabski (oryginalna nazwa sloughi) – rasa psa zaliczana do grupy chartów, pochodząca z Afryki Północnej, użytkowana początkowo do polowań i jako pies stróżujący, obecnie jako pies-towarzysz.
Wikipedia
[czytaj: slołfudowy] związany z ruchem lub organizacją slow food
SJP.pl
1. zawarcie związku małżeńskiego przed duchownym lub urzędnikiem stanu cywilnego;
2. podniośle: uroczysta przysięga; przyrzeczenie, zobowiązanie, ślubowanie;
3. ślub humanistyczny - nieformalna ceremonia zaślubin osób niewierzących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) akt zawarcia małżeństwa;
(1.2) uroczysta przysięga
Wiktionary
Ślub – uroczystość zawarcia małżeństwa, podczas której strony składają przysięgę małżeńską przed urzędnikiem stanu cywilnego lub duchownym, w obecności świadków. W antropologii kulturowej ślub jest uznawany za jeden z obrzędów przejścia.
Wikipedia
(1.1) O ostatnim ślubie następcy tronu gazety rozpisywały się przez tydzień.
(1.2) Król złożył ślub, że pokona najeźdźcę lub sam zginie.
Wiktionary
IPA: ɕlup, AS: ślup
Wiktionary
rzecz. ślubowanie n., ślubny mrz., ślubna ż., poślubienie n.
czas. poślubiać, zaślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.
przym. ślubny
Wiktionary
(1.1) ceremonia ślubna; gw-pl|Śląsk Cieszyński|żyniaczka.
(1.2) ślubowanie, przysięga, przyrzeczenie, zobowiązanie
Wiktionary
potocznie: żona; połowica, stara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. żona
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: ślubny
Wiktionary
(1.1) W walentynki idę ze ślubną do teatru.
(2.1) W szafie jeszcze wisi moja ślubna sukienka.
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubowanie n., poślubienie n.
:: fm. ślubny m.
czas. poślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.
przym. ślubny, poślubny
przysł. ślubnie
Wiktionary
(1.1) żona, małżonka, połowica
Wiktionary
potocznie:
1. makijaż ślubny;
2. fotografia ślubna;
3. tort weselny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ślubny
Wiktionary
przym. ślubny
rzecz. ślubny mos., ślubna ż.
Wiktionary
przymiotnik od: ślub
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ślubu
(1.2) (o dziecku) prawy, z prawego łoża
(1.3) pot. żart. prawnie zaślubiony
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. mąż, małżonek
Wiktionary
(2.1) Byłam wczoraj na zakupach z moim ślubnym.
Wiktionary
IPA: ˈɕlubnɨ, AS: ślubny
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubna ż., ślubowanie n., poślubienie n.
czas. poślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.
przym. poślubny, przedślubny
przysł. ślubnie
Wiktionary
(1.2) małżeński
Wiktionary
roślina z rodziny liliowatych; hosta; funkia
SJP.pl
składać (złożyć) przysięgę; przysięgać, zaprzysięgać, poprzysięgać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) uroczyście zobowiązywać się do czegoś
(1.2) daw. pojmować jako małżonka
Wiktionary
rzecz. ślubny mos., ślub mrz., ślubowanie n., ślubna ż.
przym. ślubny
czas. poślubić, zaślubiać, poślubiać
Wiktionary
(1.1) przyrzekać, przysięgać
Wiktionary
składać (złożyć) przysięgę; przysięgać, zaprzysięgać, poprzysięgać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uroczyste przyrzeczenie
(1.2) uroczystość składania przysięgi
Wiktionary
Wikipedia
czas. poślubiać, zaślubiać, poślubić, ślubować ndk.
przym. ślubny
rzecz. ślubny mos., ślub mrz., ślubna ż.
Wiktionary
Ślubowo (dawniej Szlubowo) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. Ślubowo graniczy z miejscowościami: Kałęczyn, Gąsocin, Koźniewo Wielkie, Gotardy, Gaj.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. osoba, która wynajmuje komuś dom lub mieszkanie znajdujące się w biednej dzielnicy i złym stanie technicznym, często pobierając niesprawiedliwie wysoki czynsz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|slumlord. < etym|ang|slum|landlord. → slums + właściciel, gospodarz
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) slumlord
* chorwacki: (1.1) prodavalac smještaja m.
* estoński: (1.1) äärelinna majaomanik
* fiński: (1.1) slummin vuokraisäntä
* francuski: (1.1) marchand de sommeil m., vendeur de sommeil m.
* niderlandzki: (1.1) huisjesmelke m.
* niemiecki: (1.1) Bruchbudenvermieter m., Schrottvermieter m., Mietwucherer m.
* szwedzki: (1.1) slumhusägare
źródła.
== slumlord (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pejor. slumlord
odmiana.
(1.1) lp. slumlord; lm. slumlords
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|slumlord. < etym|ang|slum|landlord. → slums + właściciel, gospodarz
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) slumlord
* chorwacki: (1.1) prodavalac smještaja m.
* estoński: (1.1) äärelinna majaomanik
* fiński: (1.1) slummin vuokraisäntä
* francuski: (1.1) marchand de sommeil m., vendeur de sommeil m.
* niderlandzki: (1.1) huisjesmelke m.
* niemiecki: (1.1) Bruchbudenvermieter m., Schrottvermieter m., Mietwucherer m.
* szwedzki: (1.1) slumhusägare
źródła.
== slumlord (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pejor. slumlord
odmiana.
(1.1) lp. slumlord; lm. slumlords
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) slum landlord
Wiktionary
[czytaj: slamp] gwałtowny spadek produkcji, cen i zysków w gospodarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. brudas, obdartus
Wiktionary
(1.1) Wyglóndosz jak ostatni ślumper.
Wiktionary
rzecz. ślumpa ż.
Wiktionary
(1.1) szuszwol
Wiktionary
w ekonomii: stan gospodarki, w którym inflacji towarzyszy spadek dochodu narodowego, produkcji i wzrost bezrobocia
SJP.pl
Slumpflacja – zjawisko makroekonomiczne, polegające na jednoczesnym, paradoksalnym występowaniu w gospodarce państwa zarówno znaczącej inflacji, jak i spadku produkcji i dochodu narodowego w ujęciu bezwzględnym.
Wikipedia
[czytaj: slams] zniszczony, nędzny dom zamieszkiwany przez ubogich mieszkańców miast; slams
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urb. dzielnica nędzy w wielkim mieście;
(1.2) nędzny, prowizoryczny dom zamieszkały przez biedotę miejską
Wiktionary
Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).
Wikipedia
rzecz. slams m.
przym. slumsowy, slamsowy
Wiktionary
(1.1) slams
(1.2) slams, rudera
Wiktionary
potocznie: nędzny, brudny, zaniedbany
SJP.pl
biedna dzielnica w wielkim mieście; slumsy, slums, slamsy, slams
SJP.pl
[czytaj: slamsowy] dotyczący domów zamieszkałych przez biedotę lub wielkomiejskich dzielnic nędzy; slamsowy
SJP.pl
[czytaj: slamsy] biedna dzielnica w wielkim mieście; slamsy
SJP.pl
Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).
Wikipedia
rodzaj ożaglowania jednomasztowego żaglowca (z grotem i fokiem); żaglowiec jednomasztowy o takim ożaglowaniu; szlup
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. jednomasztowy żaglowiec z grotem i fokiem;
(1.2) żegl. wojsk. żaglowy okręt wojenny, w użyciu w XVIII i XIX w.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Slupy są najczęściej spotykanymi w Polsce żaglówkami.
Wiktionary
IPA: slup, AS: slup
Wiktionary
[czytaj: slari] środek wybuchowy tańszy i bezpieczniejszy od dynamitu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zawód ślusarza, ślusarstwo
(1.2) przest. kobieta trudniąca się ślusarstwem
(1.3) przest. żona ślusarza
Wiktionary
(1.1) Mąż Heni zajmuje się ślusarką.
Wiktionary
rzecz. ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.
przym. ślusarski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślósorka.
(1.3) ślusarzowa
Wiktionary
warsztat ślusarski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warsztat ślusarski
(1.2) dział fabryki, w którym prowadzona jest obróbka ślusarska
Wiktionary
Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.
Wikipedia
(1.1) Wuj Onufry miał ślusarnię na Mikołowskiej.
Wiktionary
rzecz. ślusarka ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.
przym. ślusarski
Wiktionary
przymiotnik od: ślusarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze ślusarstwem, dotyczący ślusarstwa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do ślusarzy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marek znalazł robotę w warsztacie ślusarskim na Kościuszki.
Wiktionary
rzecz. ślusarka ż., ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. rzemiosło ślusarza
Wiktionary
Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.
Wikipedia
(1.1) Wujek Heniek zajmował się ślusarstwem, prowadząc własny zakład na Mikołowskiej.
Wiktionary
rzecz. ślusarka ż., ślusarnia ż., ślusarz mos., ślusarzowa ż.
przym. ślusarski
Wiktionary
(1.1) pot. ślusarka; gw-pl|Górny Śląsk|ślósorka.
Wiktionary
1. osoba wyrabiająca zamki, klucze, drobne części maszyn itp.;
2. pracownik ślusarni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyrabiający lub naprawiający przedmioty metalowe
Wiktionary
Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.
Wikipedia
(1.1) Zgubiłem klucze i chcąc nie chcąc musiałem wzywać na pomoc ślusarza.
Wiktionary
IPA: ˈɕlusaʃ, AS: ślusaš
Wiktionary
rzecz. ślusarnia ż., ślusarzowa ż., ślusarstwo n., ślusarka ż.
przym. ślusarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona ślusarza
Wiktionary
(1.1) Pani ślusarzowa ugotowała dzisiaj żur.
Wiktionary
rzecz. ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarka ż.
przym. ślusarski
Wiktionary
(1.1) przest. ślusarka
Wiktionary
[czytaj: slatszejming] poniżanie lub ośmieszanie kobiety za jej seksualność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. psych. praktyka zawstydzania i krytykowania ludzi, zwłaszcza kobiet i dziewcząt, postrzeganych jako naruszających czyjeś oczekiwania dotyczące zachowania i wyglądu, poprzez porównanie ich do prostytutek, „dziwek” itp.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|slut-shaming. < etym|ang|slut|shaming.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) slut-shaming
* duński: (1.1) slutshaming w., slut-shaming w.
źródła.
== slut-shaming (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) socjol. psych. slut-shaming
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|slut-shame.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
bezbarwna, ciągnąca się wydzielina gruczołów śluzowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. med. bezbarwna, ciągnąca się wydzielina gruczołów śluzowych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: śluza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Śmierdziała. Noce i dnie charczała jak zagoniony koń, taki śluz ciekł jej z nosa, ślina z ust, musiałam to ścierać. Robiła pod siebie. Musiałam ją myć.
Wiktionary
IPA: ɕlus, AS: ślus
Wiktionary
rzecz. śluzówka ż., śluzowatość ż., śluzowiec mzw., śluzownica ż.
przym. śluzowy, śluzowaty
Wiktionary
budowla, urządzenie umożliwiające komunikacje między przestrzeniami o odmiennym poziomie wody (kanały żeglugowe) lub ciśnieniu powietrza (statki kosmiczne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie, które umożliwia przemieszczanie czegoś między ośrodkami o odmiennych właściwościach, zwykle fizycznych;
Wiktionary
1. «urządzenie umożliwiające przepływanie statków między zbiornikami o różnych poziomach wody»
2. «komora umożliwiająca przechodzenie między obszarami i pomieszczeniami o różnym ciśnieniu»
Wikipedia
(1.1) Na dużych śluzach stosuje się kanały obiegowe poprowadzone wzdłuż całej komory śluzy.
Wiktionary
rzecz. śluzowy m., śluzowanie n.
czas. śluzować ndk.
przym. śluzowy
Wiktionary
nowotwór miejscowo złośliwy (naciekający i niszczący otoczenie, nie dający przerzutów) wywodzący się z tkanki łącznej, występujący najczęściej w sercu
SJP.pl
Śluzak (łac. myxoma, ang. myxoma) – rodzaj nowotworu łagodnego, który ma skąpe zaopatrzenie naczyniowe i zawiera wrzecionowate komórki fibroblastyczne.Pojawia się w tkankach miękkich całego ciała, głównie powierzchownych (skóra palców, uda, wokół miednicy). Czasami jest częścią innych, bardziej rozległych nowotworów.
Wikipedia
obrzęk śluzakowaty - obrzęk powstający wskutek niedoczynności tarczycy; obrzęk śluzowaty, choroba Gulla
SJP.pl
prymitywne zwierzę morskie kształtem przypominające węgorza, pokryte lepkim śluzem
SJP.pl
Śluzica pospolita, śluzica atlantycka, śluzica (Myxine glutinosa) – gatunek bezżuchwowca z rodziny śluzicowatych (Myxinidae).
Wikipedia
prymitywne zwierzę morskie kształtem przypominające węgorza, pokryte lepkim śluzem
SJP.pl
Śluzice (Myxini) – monotypowa gromada prymitywnych ewolucyjnie, pozbawionych szczęk zwierząt morskich zaliczanych do bezżuchwowców (Agnatha), a wraz z minogami do krągłoustych (Cyclostomata). W szerszym znaczeniu zaliczane są do ryb.
Wikipedia
rząd bezszczękowców z gromady śluzic
SJP.pl
Śluzicokształtne (Myxiniformes) – monotypowy i jedyny rząd bezszczękowców z gromady śluzic (Myxini), obejmujący blisko 80 gatunków.
Wikipedia
o cechach śluzicokształtnych (rząd bezszczękowców)
SJP.pl
wielojądrowa masa protoplazmatyczna; plazmodium
SJP.pl
Plazmodium (łac. śluźnia) – wielojądrowa masa protoplazmatyczna (komórczak) wykazująca zdolność pełzakowatego ruchu po podłożu. Różne postacie plazmodiów występują u odmiennych grup organizmów o budowie ameboidalnej – u śluzowców (Amoebozoa) i ameb Vampyrellida (Rhizaria). Czasem plazmodia powstają w organach innych organizmów w wyniku rozpuszczenia ścian komórkowych, np. w rodniach paproci z rodziny marsyliowych. Śluzowce dikcjosteliowe wytwarzają pseudoplazmodia (nibyśluźnie) o zupełnie innej budowie, z zachowaną autonomią poszczególnych komórek, a podobne twory powstające przez złączenie wolnych komórek wytwarzają myksobakterie.
Wikipedia
bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzowiec
SJP.pl
prowadzić statek przez śluzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śluzowate
Wiktionary
rzecz. śluz m.
przym. śluzowaty
przysł. śluzowato
Wiktionary
1. przypominający śluz, podobny do śluzu;
2. pokryty śluzem;
3. obrzęk śluzowaty - obrzęk powstający wskutek niedoczynności tarczycy; obrzęk śluzakowaty, choroba Gulla
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do śluzu, przypominający śluz
Wiktionary
rzecz. śluz m., śluzówka ż., śluzownica ż., śluzowiec m., śluzowatość ż.
przym. śluzowy
Wiktionary
bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzorośle
SJP.pl
Śluzowce (Myxomycota, Mycetozoa, Myxomycetes, Eumycetozoa) – grupa (ok. 1100 gatunków) organizmów eukariotycznych należąca do Amoebozoa, dawniej zaliczana do grzybów, potem do protistów grzybopodobnych (wraz z lęgniowcami). Z przyczyn historycznych w podręcznikach traktowana jako klasa roślin zarodnikowych, a w szczególności grzybów. Jednak bliższa jest typowo zwierzęcym Protista (pierwotniakom). Wskazuje na to występowanie form ruchomych (myksoameb i myksopełzaków oraz odżywianie się poprzez fagocytozę), dlatego włączane są do supergrupy Amoebozoa, z wyjątkiem łańcuszkorośli (Acrasiomycota = Heterolobosea = Percolozoa), które zalicza się do supergrupy Excavata oraz plazmodioforowców, zaliczanych niegdyś również do glonowców, obecnie do supergrupy Rhizaria.
Wikipedia
bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzorośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. nazwa systematyczna|Myxomycota|ref=tak., nazwa systematyczna|Mycetozoa|ref=tak., nazwa systematyczna|Myxomycetes|ref=tak., organizm eukariotyczny wykazujący cechy roślin, grzybów i zwierząt;
Wiktionary
(1.1) To jest śluzorośl. Albo śluzowiec. Pełznie, przelewając się w kierunku w którym chce iść. Jak ameba. Ale mądra ameba, potrafi rozwiązać labirynt. Jak duże zwierzę. A czasami nie może się zdecydować i przelewa się w dwie strony na raz. Ale w zasadzie to jest jedna wielka komórka. Jak pierwotniak. Ale z wieloma jądrami komórkowymi. I jest za duże na pierwotniaka, ma nawet 30 cm. A czasami kilka się łączy ze sobą i współpracuje. Jak komórki organizmu. Ale jak się chce rozmnożyć, przestaje pełzać i otacza się korą. Jak drzewo. I wytwarza owocniki. Jak grzyb.
Wiktionary
rzecz. śluz mrz.
przym. śluzowy, śluzowaty
Wiktionary
(1.1) śluzorośl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. pokryta śluzem i unaczyniona, cienka błona wyściełająca anatomiczne drogi i przewody
Wiktionary
Błona śluzowa, śluzówka (łac. tunica mucosa) – wilgotna i silnie unaczyniona wyściółka wewnętrznej części przewodów oraz jamistych mających kontakt ze środowiskiem zewnętrznym (przewód pokarmowy, układ oddechowy, układ moczowo-płciowy). Składa się z dwóch zasadniczych warstw: nabłonka i pokrytej przezeń tkanki łącznej zawierającej m.in. naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, gruczoły, a czasami także mięśnie gładkie (niektóre odcinki dróg oddechowych).
Wikipedia
(1.1) Jonoforeza to metoda fizjoterapii polegająca na wprowadzaniu leków do ciała człowieka poprzez jego skórę lub śluzówkę.
Wiktionary
rzecz. śluz mrz.
przym. śluzowaty, śluzówkowy
Wiktionary
(1.1) błona śluzowa
Wiktionary
→ śluzówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. dotyczący śluzówki
Wiktionary
rzecz. śluzówka ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. związany ze śluzem, dotyczący śluzu
(1.2) techn. związany ze śluzą, dotyczący śluzy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik obsługujący śluzę
Wiktionary
(1.1)
rzecz. śluz m., śluzówka ż., śluzownica ż., śluzowiec m., śluzowatość ż.
przym. śluzowaty
(1.2)
rzecz. śluza ż., śluzowanie n.
czas. śluzować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk., gw-pl|Poznań. oczy
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zejść
Wiktionary
1. symbol samaru, pierwiastka chemicznego;
2. skrót od: Księga Samuela (1, 2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = med. stwardnienie rozsiane;
(1.2) = seks. sadomasochizm;
(1.3) = rel. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, szarytki;
(1.4) = rel. Towarzystwo Maryi, marianiści;
(1.5) = spółdzielnia mieszkaniowa;
(1.6) = spoż. spółdzielnia mleczarska
skrótowiec w funkcji przymiotnika
(2.1) = sadomasochistyczny
Wiktionary
SM:
Wikipedia
(1.1) Kasia choruje na SM od ośmiu lat.
(1.2) Kręcą mnie czasem klimaty SM i lateksowe ciuchy.
(1.5) SM Bystrzyca Kłodzka zwołuje walne zgromadzenie członków na 13 stycznia.
(1.6) Dostawcą masła i sera jest u nas SM z Gostynia.
Wiktionary
(1.2) S&M
(1.3) FdlC, DC, HdC
Wiktionary
skrót od: Societas Missionum ad Afros - Stowarzyszenie Misji Afrykańskich
SJP.pl
1. zdrobnienie od: smak;
2. charakterystyczny szczegół, osobliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od smak
Wiktionary
rzecz. smak m.
przym. smaczny, smakowy
przysł. smakowicie, smakowo
Wiktionary
gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny kluzjowatych; mangostan właściwy, garcynia, żółtopla, żółciecz
SJP.pl
wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane w strefie międzyzwrotnikowej dla smacznych owoców; awokado, avocado
SJP.pl
Smaczliwka, awokado (Persea Mill.) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 80, poprzez 108 do nawet ok. 200 gatunków. Występują one w Ameryce Północnej i Południowej, nieliczne gatunki także w Azji południowo-wschodniej. Dwa gatunki (smaczliwka indyjska i Persea barbujana) rosną na wyspach Makaronezji.
Wikipedia
mający dobry smak
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zwyczajowe życzenie przyjemności z jedzenia
forma przymiotnika.
(2.1) D. lp. m. i n. oraz B. lp. mos. i mzw. od smaczny
Wiktionary
(1.1) Panie i panowie! Kapitan statku oraz szef kuchni życzą smacznego!
Wiktionary
IPA: smat͡ʃˈnɛɡɔ, AS: smačnego
Wiktionary
rzecz. smak mrz.
przym. smaczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób smaczny, apetycznie
Wiktionary
przym. smaczny, smakowity, smakowy
rzecz. przysmak mrz., smak mrz., smaczność ż.
czas. smakować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smacznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smaczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smaczne; cecha tych, którzy są smaczni
Wiktionary
przym. smaczny
przysł. smacznie
rzecz. smak mrz.
Wiktionary
mający dobry smak
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dobry smak; dobrze smakujący
(1.2) w dobrym smaku, guście
Wiktionary
(1.1) Jego mięso opisywano jako smaczne i prawdopodobnie wyginął z powodu polowań.
(1.1) Żurek i barszcz są bardzo smacznymi zupami.
Wiktionary
IPA: ˈsmat͡ʃnɨ, AS: smačny
Wiktionary
rzecz. przysmak mrz., smak m., smaczek m., smakosz m., smakoszostwo n., smakowitość ż., smaczność ż., smaczliwka ż., smakołyk m., smakowanie n.
czas. smakować ndk.
przym. smakowy, smakowity
przysł. smacznie, smakowicie, smakowo
wykrz. smacznego
Wiktionary
(1.2) smakowity
Wiktionary
1. uderzać batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzać;
3. o wietrze lub deszczu: uderzać podmuchami, strumieniami;
4. wyrażać dezaprobatę wobec kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. smagnąć, wysmagać)
(1.1) uderzać czymś długim oraz wiotkim
(1.2) meteorol. gwałtownie napierać; ostro uderzać
(1.3) wyrażać pogardę
czasownik zwrotny niedokonany smagać się (dk. smagnąć się, wysmagać się)
(2.1) smagać siebie samego
(2.2) smagać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. smaganie n.
Wiktionary
(1.1) biczować, chłostać
(1.2) chłostać, owiewać
(1.3) chłostać, piętnować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. uderzać batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzać;
3. o wietrze lub deszczu: uderzać podmuchami, strumieniami;
4. wyrażać dezaprobatę wobec kogoś
SJP.pl
gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej; koryfena, złota makrela
SJP.pl
Koryfena, złota makrela, smagla (Coryphaena hippurus) – gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny koryfenowatych (Coryphaenidae).
Wikipedia
smaglec mniejszy (smaglec ogonokleszcz) - gatunek ważki z rodziny gadziogłówkowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: smagle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smagły
SJP.pl
drobna roślina zielna z rodziny kapustowatych (krzyżowych), o szaro owłosionych liściach i białych, żółtych lub niebieskich kwiatach, pochodząca z Eurazji i północnej Afryki
SJP.pl
Wikipedia
1. uderzyć batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzyć;
3. o wietrze lub deszczu: uderzyć podmuchem, strumieniem;
4. wyrazić dezaprobatę wobec kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. smagać)
(1.1) uderzyć czymś długim oraz wiotkim
(1.2) meteorol. gwałtownie naprzeć; ostro uderzyć
(1.3) wyrazić pogardę
czasownik zwrotny dokonany smagnąć się (dk. smagać się)
(2.1) smagnąć siebie samego
(2.2) smagnąć siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. smagnięcie n.
Wiktionary
1. uderzyć batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzyć;
3. o wietrze lub deszczu: uderzyć podmuchem, strumieniem;
4. wyrazić dezaprobatę wobec kogoś
SJP.pl
Smagów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Borkowice. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. województwa radomskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) lekko smagły
Wiktionary
rzecz. smagławość ż.
Wiktionary
przestarzałe: mający smagłą cerę
SJP.pl
mający smagłą skórę
SJP.pl
o cerze, twarzy: ciemny, oliwkowy, śniady
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o oliwkowej cerze, ciemnej karnacji
Wiktionary
(1.1) Na balu sylwestrowym nie mogłam napatrzeć się na tamtego smagłego mężczyznę w białej koszuli, który towarzyszył naszej znajomej ze studiów.
Wiktionary
IPA: ˈsmaɡwɨ, AS: smagu̯y
Wiktionary
rzecz. smagłość ż.
Wiktionary
(1.1) śniady, ciemny
Wiktionary
1. jeden ze zmysłów człowieka;
2. właściwość rzeczy działająca na zmysł smaku;
3. przyjemność odczuwana pod wpływem zewnętrznych czynników lub okoliczności;
4. upodobanie do czegoś;
5. właściwość decydująca o tym, że coś uzyskuje szczególny dla siebie charakter; smaczek;
6. poczucie piękna, elegancji; gust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmysł, którego narządy znajdują się w jamie ustnej, odpowiedzialny za sposób reagowania na przyjmowany pokarm;
(1.2) kulin. właściwość pokarmu rozpoznawana przez smak (1.1)
(1.3) przen. gust, poczucie estetyki, piękna;
(1.4) pot. ochota, chęć na jakąś potrawę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Florian pił tak dużo alkoholu, że stracił smak.
(1.2) Ta potrawa ma kwaśny smak.
(1.3) Ten kolekcjoner słynie z dobrego smaku i kupuje tylko najładniejsze obrazy.
Wiktionary
IPA: smak, AS: smak
Wiktionary
rzecz. smakosz m., smakoszka ż., smakowitość ż., smaczność ż., absmak m., posmak m., niesmak m., smakowanie n., zasmakowanie n., posmakowanie n.
:: zdrobn. smaczek m.
czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk.
przym. smakowy, smakowity, smaczny, niesmaczny, wysmakowany
przysł. smakowo, smacznie, niesmacznie, wysmakowanie, smakowicie
wykrz. smacznego
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szmak.
(1.3) gust, wyszukanie
Wiktionary
potocznie: bliżej nieokreślony, jakiś; siaki
SJP.pl
1. ten, kto lubi jeść smaczne potrawy, delektuje się wyszukanym jedzeniem, napojami i zna się na nich;
2. wytrawny znawca czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś lubiący wykwintne dania
(1.2) wytrawny znawca czegoś
Wiktionary
Smakosz (tytuł oryg. Jeepers Creepers) – film fabularny (horror) z 2001 roku, wykreowany przez fana gatunku Victora Salvę, twórcę filmu Siła spokoju (2006). Producentem wykonawczym projektu jest Francis Ford Coppola. Film doczekał się trzech sequeli − Smakosz 2 (2003), Smakosz 3 (2017) oraz Smakosz: Odrodzenie (2022).
Wikipedia
(1.1) Do tej tawerny pielgrzymują smakosze ostryg.
(1.2) Beniamin zna kilku smakoszy jazzu.
Wiktionary
rzecz. smakoszostwo n.
:: fż. smakoszka ż.
przym. smakoszowski, smaczny, smakowity, smakowy
Wiktionary
młodzieżowo: coś bardzo smacznego; smakołyk, frykas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młodz. coś smacznego
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kulin. próbować czegoś w celu określenia smaku
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) kulin. o potrawach, napojach itp.: mieć smak
(2.2) kulin. o potrawach, napojach itp.: być dobrym w smaku, być smacznym
Wiktionary
(1.1) Nie muszę być kiperem, by smakować wino.
(2.1) Czekoladowo-orzechowy budyń Heleny smakował okropnie, ale zjadłam jedną porcję z uprzejmości.
(2.2) Tytoń kompletnie mi nie smakuje. Dziwię się ludziom, którzy palą.
Wiktionary
IPA: smaˈkɔvat͡ɕ, AS: smakovać
Wiktionary
czas. gwara. szmakować, gwara. smankować, zasmakować, posmakować
czas. rozsmakować się
rzecz. przysmak mrz., smakowanie n., smak
przym. smaczny, smakowy, smakowity
przysł. smacznie, smakowicie, smakowo
Wiktionary
(1.1) próbować, kosztować, degustować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smakować.
Wiktionary
IPA: ˌsmakɔˈvãɲɛ, AS: smakovãńe
Wiktionary
czas. smakować
rzecz. smak mrz., zasmakowanie
przym. smaczny, smakowity, smakowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wzbudzając apetyt
(1.2) świadcząc o czyimś rozsmakowaniu
Wiktionary
(1.1) Rolady Zosi prezentowały się smakowicie.
(1.2) Najsmakowiciej mlaskał najgrubszy z krasnali.
Wiktionary
rzecz. smak mrz., smaczek mrz., posmak mrz., smakowitość ż.
czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk., zniesmaczać ndk., zniesmaczyć dk.
przym. smaczny, smakowity, smakowy
przysł. smakowo
Wiktionary
(1.1) smacznie, apetycznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smakowicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smakowite; cecha tych, którzy są smakowici
Wiktionary
przym. smakowity, smaczny
przysł. smakowicie
rzecz. smak mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: smakowity
SJP.pl
1. bardzo smaczny; znakomity, pyszny;
2. świadczący o dobrym smaku czegoś;
3. w przenośni: szczególnie interesujący; atrakcyjny, wyborny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wzbudzający apetyt, zachęcający do jedzenia, bardzo smaczny
(1.2) przen. atrakcyjny seksualnie
Wiktionary
rzecz. smak m., smakowitość ż., smakowanie n., smakosz m., smakoszka ż.
czas. smakować ndk.
przym. smaczny
przysł. smakowicie, smacznie, smakowo
Wiktionary
(1.1) apetyczny, pyszny, smaczny, kuszący
(1.2) seksowny, apetyczny, kuszący
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wyczuwalnie przez zmysł smaku
Wiktionary
rzecz. smak mrz., smaczek mrz., posmak mrz.
czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk., zniesmaczać ndk., zniesmaczyć dk.
przym. smaczny, smakowity, smakowy
przysł. smakowicie
Wiktionary
1. → smak;
2. o produkcie spożywczym: mający określony smak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący smaku, związany ze smakiem
Wiktionary
(1.1) Walory smakowe rzodkwi japońskiej zbliżone są do rzodkiewki, jednak jej wartość odżywcza jest wyższa.
Wiktionary
IPA: smaˈkɔvɨ, AS: smakovy
Wiktionary
rzecz. smak m., smaczek m., smakosz m., smakoszka ż., smakowanie n.
czas. smakować ndk.
przym. smaczny, wysmakowany
przysł. smacznie, smakowo, smakowicie
Wiktionary
książkowo: coś bardzo smacznego; pychota, pyszota, przysmak, rarytas, specjał, delikates
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś smacznego
Wiktionary
(1.1) Babcia Honorata przyniosła ci torbę pełną smakołyków.
Wiktionary
rzecz. smak m.
przym. smaczny
Wiktionary
(1.1) przysmak, frykas, rarytas
Wiktionary
region na południowym wschodzie Szwecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w południowo-wschodniej Szwecji;
Wiktionary
Wikipedia
przym. smalandzki
Wiktionary
1. → Smalandia;
2. gończy smalandzki - rasa psa należąca do grupy psów gończych i posokowców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Smalandią, dotyczący Smalandii
Wiktionary
(1.1) Na prawym skrzydle stał regiment smalandzki pod dowództwem płk. Krusego (800 koni, osiem szwadronów) oraz 60 piechurów pod dowództwem kpt. Kafle.
(1.1) Narzutniaki smalandzkie należą do najmniej licznych. Jedynie czerwony granit smalandzki jest dość pospolity.
(1.1) Jest wysoce prawdopodobne, że żelazo smalandzkie wędrowało za ozdoby na Olandię i Gotlandię, zaś zboże skańskie za bydło do Vastergótland i Halland.
Wiktionary
rzecz. Smalandia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: smalec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: smalec
Wiktionary
(1.1) Tadziu, przy twoim cholesterolu, żebyś nawet nie myślał o smalczyku ze skwarkami.
Wiktionary
rzecz. smalec mrz., smaluszek mrz.
Wiktionary
(1.1) smaluszek
Wiktionary
tłuszcz zwierzęcy otrzymywany najczęściej z sadła lub słoniny wieprzowej; szmalec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. białawy tłuszcz zwierzęcy o półstałej konsystencji, uzyskiwany z sadła lub słoniny, używany do smażenia lub jako dodatek do pieczywa;
Wiktionary
Smalec – tłuszcz zwierzęcy wykorzystywany w sztuce kulinarnej do przyrządzania potraw, jak również bezpośredniego spożywania.
Wikipedia
(1.1) Uwielbiam chleb ze smalcem.
Wiktionary
IPA: ˈsmalɛt͡s, AS: smalec
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. smalczyk mrz., smaluszek mrz.
Wiktionary
(1.1) pot. szmalec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szmolec., gw-pl|Górny Śląsk|tuste.
Wiktionary
opalać z wierzchu, powlekać sadzą; o lampie kwarcowej: grzać, palić się
SJP.pl
związek nieorganiczny, sproszkowany krzemian potasu i kobaltu o szafirowej barwie; błękit królewski
SJP.pl
Smalta, błękit królewski – substancja barwiąca koloru szafirowego. Stosowana jako barwnik do barwienia szkła, produkcji emalii oraz farb stosowanych na szkło lub porcelanę. Znana była już w starożytnym Egipcie. Smalta była niegdyś powszechnie stosowana również jako pigment do farb artystycznych, pomimo niezbyt intensywnego koloru i słabego krycia (np. czasy oświecenia). Wyparta została po odkryciu metod produkcji syntetycznej ultramaryny.
Wikipedia
minerał, arsenek kobaltu i niklu
SJP.pl
Smaltyn (lub smaltyt) – minerał z gromady arsenków; należy do minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od smalty, niebieskiego barwnika otrzymywanego z tego minerału.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: smalec
Wiktionary
(1.1) Babcia ci zrobi chlebka ze smaluszkiem ze skwarkami.
Wiktionary
rzecz. smalec mrz., smalczyk mrz.
Wiktionary
(1.1) smalczyk
Wiktionary
człowiek wolny, bogaty, w średnim wieku i bez dzieci, będący idealnym celem dla akcji reklamowych wielu przedsiębiorstw
SJP.pl
materiał służący do smarowania powierzchni trących, zaliczany do materiałów konstrukcyjnych; środek smarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. substancja zmniejszająca tarcie między powierzchniami przedmiotów
Wiktionary
Smar – substancja zmniejszająca tarcie między powierzchniami przedmiotów, które stykając się ze sobą tymi powierzchniami, poruszają się względem siebie. Smar działa na zasadzie wniknięcia w szczelinę pomiędzy tymi powierzchniami i utworzenia tam warstwy poślizgowej poprzez całkowite odseparowanie od siebie tych powierzchni.
Wikipedia
(1.1) Posmaruj trochę smarem, to może się nie zatrze.
Wiktionary
IPA: smar, AS: smar
Wiktionary
rzecz. smarowidło n., wysmarowanie n., posmarowanie n., obsmarowanie n., smarowanie n.
czas. smarować, rozsmarowywać
przym. smarowy
Wiktionary
(1.1) tłuszcz; gw-pl|Górny Śląsk|mazidło, szmiyra, szmyr, szmyra.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. jubil. szmaragd
Wiktionary
Smaragd, Szmaragd – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające "szmaragd". Patronem tego imienia jest św. Smaragd (Szmaragd), wspominany razem ze św. Cyriakiem i Largusem.
Smaragd, Szmaragd imieniny obchodzi 8 sierpnia.
Żeński odpowiednik: Esmeralda
Wikipedia
IPA: ˈsmarakt, AS: smarakt
Wiktionary
rzecz. szmaragd mrz.
Wiktionary
szmaragdowozielona odmiana hornblendy aktynolitowej o właściwościach zbliżonych do aktynolitu
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od smart
Wiktionary
rzecz. smart m.
Wiktionary
w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smerd; smerda
SJP.pl
Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.
W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.
Wikipedia
jadalny grzyb o białym trzonie i kapeluszu w postaci pomarszczonej czapeczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. rodzaj grzybów
Wiktionary
Morchella Dill. ex Pers. (smardz) – rodzaj grzybów należący do rodziny smardzowatych (Morchellaceae). W Polsce według publikacji M. A. Chmiel występuje 5 gatunków z tego rodzaju.
Wikipedia
IPA: smart͡s, AS: smarc
Wiktionary
rzecz. smardzowate nmos.
Wiktionary
(1.1) lud. zemłane serce, gw-pl|Mazowsze|babie ucho.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Smardzewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Mazowiecki. 7 km od centrum Tomaszowa Mazowieckiego. We wsi znajduje się największe nad Zalewem Sulejowskim nabrzeże rekreacyjno-turystyczne, przez wiele lat istnienia akwenu służące jako miejsce wypoczynku dla pracowników dużych zakładów przemysłowych Łodzi i Tomaszowa Mazowieckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Smardzewice
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
o cechach smardzowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Morchellaceae|Rchb.|ref=tak., rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców;
Wiktionary
Smardzowate (Morchellaceae Rchb.) – rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
Wikipedia
(1.1) Owocniki smardzowatych są zwykle kapeluszowate.
Wiktionary
rzecz. smardz mzw., Smardzewice nmos.
przym. smardzewicki
Wiktionary
o cechach smardzowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Smardzowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skała.
W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.
W miejscowości ma swoją siedzibę rzymskokatolicka parafa Matki Bożej Różańcowej.
Wikipedia
Smarglin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Dobre.
Wikipedia
pospolicie: wydzielina z nosa; smarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. (także. żart.) niedobry chłopiec
(1.2) pot. (także. pejor.) człowiek niedojrzały
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. wydzielina z nosa
Wiktionary
(1.1) Wczoraj smark sąsiadów wlazł przez okienko do piwnicy.
(1.2) Brakowało, żebym się jakiemuś smarkowi musiał tłumaczyć!
(2.1) Nie jedz smarków, weź chusteczkę!
Wiktionary
rzecz. smarkacz mos., smarkanie n., smarknięcie n., smarkateria ż.
czas. smarować, smarkać ndk., smarknąć dk.
przym. zasmarkany
Wiktionary
(1.1) gnojek, małolat, smarkacz, smarkul, smyk
(1.2) pętak, smarkacz, smarkul
(2.1) gil, glut, koza, śpik
Wiktionary
pospolicie: oczyszczać nos z wydzieliny, wydmuchiwać nos
SJP.pl
sraluch, srajdek, smród, smark; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. dziecko, mały chłopiec
(1.2) obraź. osoba, która zachowuje się niedojrzale, dziecinnie
Wiktionary
IPA: ˈsmarkat͡ʃ, AS: smarkač
Wiktionary
rzecz. posmarkanie n., smark mos./mrz., smarkaczostwo n., smarkaczowskość ż., smarkanie n., smarkata ż., smarkateria ż., smarkatka ż., smarki nmos., smarknięcie n., smarkul mos., smarkula ż., smarkulka ż., usmarkanie n., usmarkaniec mos., wysmarkanie n., wysmarkiwanie n., zasmarkanie n., zasmarkiwanie n.
czas. posmarkać dk., smarkać ndk., smarknąć dk., usmarkać dk., wysmarkać dk., wysmarkiwać ndk., zasmarkać dk., zasmarkiwać ndk.
przym. smarkaczowaty, smarkaczowski, smarkatowaty, smarkaty, usmarkany, zasmarkany
przysł. smarkato
Wiktionary
(1.1-2) szczeniak, gówniarz, reg. śl. gid., reg. śl. gizd.
Wiktionary
potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkatowaty, smarkaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smarkać.
Wiktionary
rzecz. smark m., smarkacz m., smarkula ż., smarmateria ż., smarkateria ż.
czas. smarkać ndk.
przym. smarkaty, zasmarkany
Wiktionary
lekceważąco: kobieta niedorosła
SJP.pl
Smarkata – struga, prawobrzeżny dopływ Trześniówki o długości 17 km. Ma źródła we wsi Hadykówka. Płynie na północny zachód przez Puszczę Sandomierską. Smarkatą zasilają dopływ z Chlistaw, dopływ z Kamionki, kanał Korczak i rów Gawrynówka. Koryto Smarkatej na nieuregulowanym, środkowym odcinku jest meandrujące. 75% długości koryta zostało uregulowane na początku XX wieku. Dno strugi jest piaszczyste, miejscami gliniaste. Smarkata jest rzeką o wodach wysokiej klasy czystości. W jej dolinie występują liczne starorzecza oraz dwa torfowiska niskie o powierzchni 7 ha. Podkarpackie Towarzystwo Przyrodników Wolne Rzeki proponowało utworzenie rezerwatu przyrody o powierzchni 195,8 ha, obejmującego siedmiokilometrowy odcinek Smarkatej. Ostatecznie w 2024 powołano rezerwat przyrody Dolina Smarkatej o powierzchni 55,94 ha.
Wikipedia
lekceważąco o grupie dzieci, młodzieży lub młodych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekcew. o młodych, niedojrzałych ludziach
Wiktionary
(1.1) A do zrozumienia materii literackiej, do zrozumienia istotnego piękna Fredrowskiego dzieła smarkateria jeszcze nie dojrzała.
Wiktionary
IPA: ˌsmarkaˈtɛrʲja, AS: smarkaterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. smarkacz mos., smark mos./mrz., smarkula ż., smarkanie n.
przym. smarkaty, zasmarkany, smarkaczowski
Wiktionary
(1.1) posp. grub. pogard. gówniarzeria
Wiktionary
potocznie: niedorosła dziewczyna lub mała dziewczynka, smarkula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smarkate; cecha tych, którzy są smarkaci
Wiktionary
przym. smarkaty
przysł. smarkato
Wiktionary
potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkaczowaty, smarkaty
SJP.pl
potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkatowaty, smarkaczowaty
SJP.pl
integracja działań sprzedażowych i marketingowych w firmie
SJP.pl
pospolicie: wydzielina z nosa; smark
SJP.pl
Smarklice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Żerów udzieliła pomocy Benjaminowi Blusztejnowi (Bashan) i Hindzie Sroszko. W 1988 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Janinie, Józefowi, Edwardowi i Franciszce Żero tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
Wikipedia
smarkacz, sraluch, srajdek, smród; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne
SJP.pl
pogardliwie: młoda dziewczyna, zwłaszcza niedojrzała; smarkacz, sraluch, srajdek, smród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. o młodej dziewczynie
Wiktionary
Smarkula – polski film fabularny zrealizowany w roku 1963 w reżyserii Leonarda Buczkowskiego na podstawie powieści Znajda Romana Niewiarowicza.
W głównej roli wystąpiła Anna Prucnal, tu debiutantka a w przyszłości gwiazda francuskiej piosenki i filmu Federica Felliniego Miasto kobiet z 1980 roku.
Wikipedia
rzecz. smarkacz mos., smarkanie n., smarkateria ż.
przym. zasmarkany
Wiktionary
zdrobnienie od: smarkula
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: smarnie
SJP.pl
Smarność (inaczej stopień zmielenia) jest to wielkość charakteryzująca zdolność masy papierniczej do odwadniania w warunkach znormalizowanych. Smarność wyraża się w stopniach Schoppera-Rieglera (°SR) w skali od 0 do 100. Pomiaru smarności dokonuje się za pomocą aparatu Schoppera-Rieglera.
Wikipedia
służący do smarowania, dający się łatwo smarować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. drukarskie druk nie wymagający zbytniego wysiłku; zawierający jedynie tekst i proste elementy graficzne
Wiktionary
IPA: smaˈruva, AS: smaruva
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kulin. cuk. pokrywać coś substancją płynną lub półpłynną
(1.2) mech. dostarczać do ruchomych części smar
(1.3) pot. pejor.dawać łapówkę
(1.4) pot. eduk. gryzmolić, pisać
Wiktionary
(1.1) Kucharka smaruje bułki masłem.
(1.4) Adaś, przestań już smarować po tym blacie!
Wiktionary
IPA: smaˈrɔvat͡ɕ, AS: smarovać
Wiktionary
rzecz. smarowanie n., smar m., smark m., smarowidło n., posmarowanie n., wysmarowanie n.
czas. posmarować dk., podsmarowywać ndk., osmarować dk., osmarowywać ndk., rozsmarować dk., rozsmarowywać ndk., usmarować dk., wysmarować dk., wysmarowywać ndk.
przym. smarowy, smarowny
Wiktionary
robotnik zatrudniony przy smarowaniu, czyszczeniu i konserwacji maszyn i urządzeń; smarownik
SJP.pl
Smarowacz, smarownik – pracownik zatrudniony przy smarowaniu maszyn i urządzeń technicznych.
Jego zadaniem jest dozór stanu urządzeń smarujących oraz uzupełnianie i wymiana olejów i smarów zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smarować.
Wiktionary
Smarowanie – doprowadzenie smaru stałego (plastycznego), ciekłego (oleju), ciała stałego (np. dwusiarczek molibdenu, grafit) bądź gazowego w miejsce styku współpracujących części maszyn lub urządzeń. Przy konstrukcji poszczególnych węzłów tarcia należy przewidzieć odpowiednie smarowanie, gdyż ma ono decydujący wpływ na zużycie cierne, a tym samym ich niezawodność i trwałość oraz na straty mocy (dyssypację). Środek smarny jest częścią konstrukcyjną maszyny. Najkorzystniejsze smarowanie uzyskuje się dzięki środkom smarnym płynnym, gdyż najłatwiej i najprecyzyjniej można je doprowadzić do węzłów tarcia.
Wikipedia
IPA: ˌsmarɔˈvãɲɛ, AS: smarovãńe
Wiktionary
czas. rozsmarowywać, smarować ndk., posmarować dk., wysmarować dk.
rzecz. smar m., smarowidło n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. substancja do smarowania lub wcierania
Wiktionary
IPA: ˌsmarɔˈvʲidwɔ, AS: smarovʹidu̯o
Wiktionary
czas. smarować ndk., nasmarować, posmarować, wysmarować, obsmarować
rzecz. smar m., smarowanie n., posmarowanie n., wysmarowanie n., obsmarowanie n.
Wiktionary
(1.1) smar, maść, krem, balsam
Wiktionary
urządzenie do smarowania maszyn olejem lub smarem stałym pod ciśnieniem
SJP.pl
Smarownica – urządzenie do smarowania pod ciśnieniem, olejem (np. oliwiarka) lub smarem stałym (np. "towotnica").
Podział smarownic
Wikipedia
1. zdrobnienie od: smarownica;
2. urządzenie dozujące smar lub olej w maszynach
SJP.pl
Smarowniczka (potocznie kalamitka) – urządzenie służące do dozowania smaru w urządzeniach technicznych. Zapewnia przedostanie się do odpowiednich punktów smarowych smaru lub oleju.
Rozróżnia się smarowniczki:
Stosowane głównie w łożyskach ślizgowych.
Wikipedia
robotnik pracujący przy smarowaniu i konserwacji maszyn; smarowacz
SJP.pl
1. robotnik zatrudniony przy smarowaniu, czyszczeniu i konserwacji maszyn i urządzeń; smarowacz
2. indywidualizm literacki: pogardliwie o malarzu, rysowniku
SJP.pl
Smarowacz, smarownik – pracownik zatrudniony przy smarowaniu maszyn i urządzeń technicznych.
Jego zadaniem jest dozór stanu urządzeń smarujących oraz uzupełnianie i wymiana olejów i smarów zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową.
Wikipedia
rzadziej: smarowacz, smarownik (czyli robotnik konserwujący maszyny)
SJP.pl
przymiotnik od: smar
SJP.pl
samochód marki Smart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. pot. samochód marki Smart
Wiktionary
smart – ang. elegancki (brytyjski); inteligentny, sprytny, bystrzak (amerykański) – określenie używane w nazwach i akronimach na podkreślenie tych cech opisywanego obiektu:
Wikipedia
(1.1) Kuba jeździ w Grecji smartem do roboty.
Wiktionary
IPA: smart, AS: smart
Wiktionary
rzecz. smarcik mrz.
Wiktionary
[czytaj: smartbend] elektroniczny gadżet monitorujący aktywność fizyczną użytkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. urządzenie w formie opaski na rękę mające funkcje zegarka elektronicznego i ułatwiające kontrolę aktywności;
Wiktionary
Smartband (ang. także activity tracker, fitness tracker lub smart bracelet), również opaska sportowa lub opaska fitness – rodzaj urządzenia elektronicznego, monitorujące aktywność fizyczną użytkownika lub użytkowniczki. Jego główną funkcją jest lifelogging. Pierwsze smartbandy zaczęły powstawać w 2014 roku, jednak nie posiadały one jeszcze wyświetlacza.
Wikipedia
(1.1) Najprościej rzecz ujmując, smartwatch, tak samo jak smartfon, posiada liczne funkcjonalności. Smartband z kolei przeznaczony jest głównie do mierzenia aktywności związanych ze sportem – jak przebyty dystans czy spalone kalorie.
Wiktionary
(1.1) opaska sportowa, opaska fitness
Wiktionary
[czytaj: smartbuk] przenośny komputer łączący funkcje smartfona i netbooka
SJP.pl
telefon komórkowy z większymi możliwościami, zwykle z dużym ekranem dotykowym; smartphone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) telekom. inform. urządzenie integrujące w sobie funkcje telefonu komórkowego i palmtopu;
Wiktionary
Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).
Wikipedia
(1.1) Od smartfona wolę zwykłą komórkę.
Wiktionary
IPA: ˈsmartfɔ̃n, AS: smartfõn
Wiktionary
rzecz. smartfonik mrz.
przym. smartfonowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Piwniczna|smorc.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pasjonat smartfonów
Wiktionary
rzecz. smartfonizacja ż.
:: fż. smartfoniara
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od smartfon
Wiktionary
rzecz. smartfon m.
Wiktionary
wprowadzanie smartfonów w różnych dziedzinach życia
SJP.pl
smartfonizować się - powszechnie korzystać ze smartfonów
SJP.pl
użytkownik smartfona (mobilnego urządzenia elektronicznego)
SJP.pl
→ smartfon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) telekom. związany ze smartfonem, mający cechy smartfona
Wiktionary
rzecz. smartfon mzw./mrz.
Wiktionary
zbyt częste korzystanie ze smartfona
SJP.pl
typ wymiennych kart pamięci, używanych np. w niektórych aparatach cyfrowych
SJP.pl
[czytaj: smartfon] telefon komórkowy z większymi możliwościami, zwykle z dużym ekranem dotykowym; smartfon
SJP.pl
Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).
Wikipedia
[czytaj: smartłocz] elektroniczny gadżet na rękę łączący funkcje zegarka elektronicznego i niektóre funkcje smartfona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) elektron. urządzenie łączące funkcje zegarka elektronicznego i niektóre funkcje smartfonu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre smartwatche po powiązaniu ze smartfonem pozwalają na odczytywanie SMS-ów, odrzucanie połączeń lub odtwarzanie muzyki, niektóre nawet na prowadzenie rozmów telefonicznych.
Wiktionary
(1.1) inteligentny zegarek, smartzegarek
Wiktionary
Smarzewo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Smętowo Graniczne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Smarzykowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: smasz] smecz;
1. w tenisie i w badmintonie: mocne ścięcie górnej piłki lub lotki na pole przeciwnika;
2. w koszykówce: mocne włożenie piłki do kosza z góry
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: bazar, stragan, kram
SJP.pl
Smatruz (z niem. Schmetterhaus) - w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej rodzaj hali targowej, zawierającej jednoprzestrzenne wnętrze, w którym rzemieślnicy ustawiali ławy handlowe.
Określenie Schmetterhaus używane było szczególnie często w miastach objętych prawem niemieckim. Smatruzy budowano na rynkach lub w ich pobliżu. Stanowiły obiekty podobne do sukiennic lub domów płócienników, jednak różniły się jednoprzestrzennym wnętrzem, niepodzielonym na komory.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który smaży
Wiktionary
rzecz. smażenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smażyć.
(1.2) kulin. obróbka termiczna żywności w gorącym tłuszczu;
Wiktionary
Smażenie – proces obróbki termicznej stosowany w gastronomii, polegający na ogrzewaniu potrawy w środowisku tłuszczu. Dla bardzo ograniczonej liczby potraw można także zastosować smażenie beztłuszczowe. Mianem smażenia (w cukrze) określa się także kandyzowanie.
Wikipedia
(1.2) Przed smażeniem zawsze marynuję tofu przez co najmniej 45 minut w sosie sojowym, czosnku, imbirze, syropie klonowym i musztardzie.
Wiktionary
IPA: smaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: smažẽńe
Wiktionary
rzecz. zasmażka ż., smażonka ż., smażalnia ż., obsmażanie n., wysmażanie n., wysmażenie n., obsmażanie n., obsmażenie n., zasmażanie n., zasmażenie n., odsmażanie n., odsmażenie n., podsmażanie n., smażylnica ż., usmażenie n., smażacz m., smażnik m.
czas. smażyć ndk., usmażyć dk., podsmażyć dk., podsmażać ndk., wysmażyć dk., wysmażać ndk., obsmażyć dk., obsmażać ndk., zasmażyć dk., zasmażać ndk., odsmażyć dk., odsmażać ndk.
przym. smażony
Wiktionary
potrawa smażona
SJP.pl
żartobliwie: leżenie na plaży i opalanie się w mocnym słońcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. konfitura
Wiktionary
rzecz. smażenie n.
Wiktionary
smażone mięso wieprzowe z cebulką (danie kuchni śląskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. jajecznica
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. grzyby zasmażane z jajkami
Wiktionary
(1.1) Śniodanie: smażonka, żymła abo chlyb, kawa z mlykiem.
Wiktionary
rzecz. smażenie n., smażylnica ż.
czas. smażyć ndk.
przym. smażony
Wiktionary
(1.1) jajecznica
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od smażyć
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie smażenia
Wiktionary
(1.1) Papad ma postać cienkiego, okrągłego naleśnika, podobnego do meksykańskiej tortilli, może być smażony, opiekany nad płomieniem, pieczony w piekarniku lub w mikrofalówce.
(2.1) Ile w Pobierowie kosztuje smażona ryba w restauracji przy plażaaży?
Wiktionary
rzecz. smażalnia ż., smażenie n., smażenina ż., smażonka ż.
czas. nasmażyć dk., smażyć ndk., posmażyć dk., usmażyć dk., wysmażyć dk.
Wiktionary
1. przygotowywać potrawę do spożycia, poddając ją działaniu wysokiej temperatury, trzymając w gorącym tłuszczu, syropie;
2. smażyć się:
a) być smażonym;
b) pot. wystawiać się na silne działanie promieni słonecznych, temperatury; prażyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. usmażyć)
(1.1) kulin. poddawać produkt żywnościowy działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go w roztopionym tłuszczu lub syropie w celu uczynienia go nadającym się do spożycia
czasownik zwrotny niedokonany smażyć się (dk. usmażyć się)
(2.1) być poddawanym działaniu wysokiej temperatury
(2.2) przen. pot. opalać się
Wiktionary
(1.1) Wolę steki, które kucharz smażył krótko.
(1.1) Smażysz cukinię na kolację?
Wiktionary
IPA: ˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: smažyć
Wiktionary
rzecz. usmażenie n., zasmażka ż., smażonka ż., smażenie n., smażalnia ż., obsmażanie n., wysmażanie n., wysmażenie n., obsmażanie n., obsmażenie n., zasmażanie n., zasmażenie n., odsmażanie n., odsmażenie n., podsmażanie n., smażylnica ż.
czas. podsmażyć dk., podsmażać ndk., wysmażyć dk., wysmażać ndk., obsmażyć dk., obsmażać ndk., zasmażyć dk., zasmażać ndk., odsmażyć dk., odsmażać ndk.
przym. smażony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. jajecznica
Wiktionary
rzecz. smażenie n., smażonka ż.
czas. smażyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. skąpiec
Wiktionary
1. wprawiać w melancholijny, smętny nastrój;
2. potocznie: nudzić, marudzić
SJP.pl
Smęcino (do 1945 r. niem. Schmenzin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 135 stałych mieszkańców.
Oprócz Smęcina sołectwo tworzą dwie miejscowości: Dzięciołowo oraz Wełdkowo.
Wikipedia
[czytaj: smekta] lek przeciwbiegunkowy
SJP.pl
sport:
1. w tenisie i w badmintonie: mocne ścięcie górnej piłki lub lotki na pole przeciwnika;
2. w koszykówce: mocne włożenie piłki do kosza z góry
SJP.pl
Wikipedia
w tenisie, w badmintonie: odbijać piłkę lub lotkę z góry, zwykle z rozpędu; ścinać
SJP.pl
narzekanie, marudzenie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
minerał ilasty, składnik skał osadowych i gleb
SJP.pl
Smektyty (montmorillonity) – grupa minerałów ilastych, składniki skał osadowych i gleb.
Minerały grupy smektytu, dawniej nazywane montmorillonitami (od nazwy jednego z minerałów), należą do klasy krzemianów warstwowych o budowie pakietowej, składającej się z dwóch warstw tetraedrycznych i zawartej między nimi warstwy oktaedrycznej (nazwy warstw pochodzą od kształtu luk w sieci krystalicznej). Warstwy w pakiecie połączone są silnymi wiązaniami jonowo-atomowymi. W przestrzeniach międzypakietowych występują kationy wymienne i niewielkie ilości wody. Odległości między pakietami są zmienne – zależą głównie od ilości zaadsorbowanej wody. Zawierają krzemiany glinu, magnezu, żelaza, wapnia, sodu oraz adsorbowaną w przestrzeniach międzypakietowych wodę, powstałą przez hydrotermalne przeobrażenie wulkanitów i skał magmowych, w tym skaleni i piroksenów, którym towarzyszą resztki materiału piroklastycznego, reprezentowane przez minerały takie jak sanidyn, biotyt, kwarc, minerały ciężkie, a także szkliwo wulkaniczne, opal i zeolity, które często powstają w procesach wietrzenia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Regina Smendzianka - pianistka polska
SJP.pl
w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smard; smerda
SJP.pl
Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.
W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.
Wikipedia
w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smerd; smard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. kmieć zależny od księcia, zobowiązany do posługi (także zbrojnej) dla niego
(1.2) przest. żart. smarkacz, smarkul, młokos
Wiktionary
(1.1) Minęło dni kilka, a około grodu nic słychać nie było. Rozsyłano stąd na zwiady smerdów i poprzebieraną czeladź do bliższych dworów i chat, nigdzie o żadnym ruchu wojennym nie wiedział nikt.
(1.2) Ledwie od ziemi odrósł, smerda jeden, a już takie figurki z gliny lepił i z drzewa wyrzynał.
Wiktionary
(1.1) smerd, smard
(1.2) dzieciak, malec, szczeniak, żart. brzdąc, smyk, przest. fąfel, pędrak
Wiktionary
Smerekowiec (Ukr. Смерековець) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Integralne części miejscowości: Niżny Koniec, Wyżny Koniec.
Wikipedia
postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smurf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) film. liter. fikcyjne małe, niebieskie stworzenie;
(1.2) przen. pot. żart. policjant
(1.3) przen. pot. żart. pieszcz. niemowlę, małe dziecko
Wiktionary
Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.
Wikipedia
(1.2) Smerfy złapały barona narkotykowego.
Wiktionary
IPA: smɛrf, AS: smerf
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. smerfik m.
:: fż. Smerfetka ż., smerfetka ż.
:: zdrobn. Smerfuś m., smerfuś m.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny, smerfowy
przysł. smerfnie, smerfowo
Wiktionary
imię bohaterki "Smerfów" - popularnego serialu animowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) film. liter. fikcyjna mała, niebieska istota płci żeńskiej
Wiktionary
(1.1) W jasnowłosej Smerfetce kochały się wszystkie smerfy.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw., smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny, smerfowy
przysł. smerfnie, smerfowo
Wiktionary
zdrobnienie od: smerf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: smerf
(1.2) pot. młody, mały smerf
Wiktionary
(1.1) Spod liścia łopianu wyglądał smerfik.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., Smerfuś mos./mzw.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) żart. dobrze, świetnie (w zależności od użycia)
Wiktionary
(1.1) Tośmy się smerfnie ubawili.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny, smerfowy
przysł. smerfowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smerfnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smerfny
SJP.pl
charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smurfny, smerfowy, smurfowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żart. dobry, fantastyczny (w zależności od użycia)
Wiktionary
(1.1) Mamo, przygotujesz nam tych smerfnych lodów?
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfowy
przysł. smerfnie, smerfowo
Wiktionary
owoc będący przysmakiem smerfów (smurfów)
SJP.pl
owoc będący przysmakiem smerfów (smurfów)
SJP.pl
żartobliwie, w zależności od kontekstu: uciekać, skakać, bawić się itp.
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) żart. uciekać, cieszyć się, odpoczywać (w zależności od użycia)
Wiktionary
(1.1) Musimy smerfować do domu, bo się późno zrobiło.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób smerfowy, po smerfowemu
Wiktionary
(1.1) Włączyliśmy wieczorynkę i zrobiło się smerfowo w całym pokoju.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny, smerfowy
przysł. smerfnie
Wiktionary
charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smurfowy, smurfny, smerfny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do smerfów
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze smerfami, dotyczący smerfów
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla smerfów, mający cechy smerfa
Wiktionary
(1.1) W smerfowym świecie życie płynie beztrosko.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny
przysł. smerfnie, smerfowo
Wiktionary
imię bohatera "Smerfów" - popularnego serialu animowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) film. liter. najmniejszy smerf
Wiktionary
(1.1) Klakierowi nie udało się złapać Smerfusia.
(1.1) Naszemu Smerfusiowi udało się czmychnąć przed Gargamelem.
Wiktionary
rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., smerfuś mos./mzw.
czas. smerfować ndk.
przym. smerfny, smerfowy
przysł. smerfnie, smerfowo
Wiktionary
postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smurf
SJP.pl
Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.
Wikipedia
nazwa komórek organizacyjnych kontrwywiadu wojskowego, używana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej; Smiersz
SJP.pl
1. potocznie: coś wywołującego smutek, melancholię, zadumę;
2. poetycko: smutek
SJP.pl
nazwisko, m.in. Bedrzich Smetana (1824-1884) - kompozytor czeski
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: cmentarz
SJP.pl
smutek, zaduma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mit. imię jednego z diabłów albo złych duchów z ludowych opowieści kaszubskich i mazurskich;
Wiktionary
Smętek (kaszub. Smãtk) – demoniczny diabeł złośliwie trapiący ludzi, występujący w ludowych legendach i pieśniach kaszubskich i mazurskich. Najprawdopodobniej pozostałość po kulcie jakiegoś bóstwa lub demona z czasów przedchrześcijańskich.
Wikipedia
(1.1) Z głębokich ostępów Smętek wychodził w puszczę ciepłą, pomiędzy bartniki, i zasiewał wśród nich niezgodę, kłótnię, swar, bitwę na śmierć, ucząc ich swoimi sposoby łamać prawa łączące ich od prawieku w społeczność.
Wiktionary
IPA: ˈsmɛ̃ntɛk, AS: smẽntek
Wiktionary
rzecz. smętek m., smęcenie n., zasmęcenie n.
czas. smęcić ndk., zasmęcić dk.
przym. smętny
przysł. smętnie
Wiktionary
rzadko: nieco smutny, melancholijny; smutnawy, ponurawy
SJP.pl
mrówka smętnica - gatunek owada z rodziny mrówkowatych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób smętny
Wiktionary
(1.1) Jeszcze jedną ważną cechą Okrętu, myślał smętnie sierżant Colon, kiedy opadali w błękitny półmrok, było to, że nie dało się wybrać wody z zęzy.
Wiktionary
rzecz. Smętek mos./ż., smętność ż.
przym. smętny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smętny
SJP.pl
1. książkowo: smutek, nastrój zadumy; melancholia;
2. potocznie: coś nudnego, nieprzyciągającego uwagi; marność, bylejakość, lichość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smętne; cecha tych, którzy są smętni
Wiktionary
przym. smętny
przysł. smętnie
Wiktionary
1. wywołujący smutek, melancholię, zadumę; smutny, melancholijny;
2. o człowieku: pełen melancholii, smutny; melancholijny;
3. potocznie: zrobiony byle jak, nieprzyciągający uwagi; kiepski, marny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający smutek, świadczący o smutku, melancholii
Wiktionary
IPA: ˈsmɛ̃ntnɨ, AS: smẽntny
Wiktionary
rzecz. smętek m., Smętek m., smęcenie n., smętność ż.
czas. smęcić, zasmęcić
przysł. smętnie
Wiktionary
(1.1) ponury, posępny, gorzki, smutny
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
stacja kolejowa w północnej części Smętowa Granicznego
SJP.pl
przymiotnik od: Smętowo Graniczne
SJP.pl
Śmiadowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, przy drodze krajowej nr 20 Stargard - Szczecinek - Gdynia. Osada sąsiaduje z jeziorem o tej samej nazwie.
W pobliżu wsi wznoszą się ruiny fortyfikacji Wału Pomorskiego – Góra Śmiadowska.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmiać.
Wiktionary
rzecz. prześmiewczość ż., uśmiech mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pokora
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjara, AS: śmʹi ̯ara
Wiktionary
potocznie: zaczynać wydawać brzydki zapach, stawać się cuchnącym; śmierdnąć
SJP.pl
Śmiardowo (niem. Schmirdtkeim) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś jest siedzibą sołectwa Śmiardowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Pasławki i Chełmiec.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Śmiarowski – polskie nazwisko.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zmiotka
Wiktionary
człowiek odważny, umiejący pokonać strach, zdecydowany; zuch, odważniak, chojrak, junak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś odważny, kto się niczego nie boi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. nazwa systematyczna|Deschampsia|P. Beauv.|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (nazwa systematyczna|Poaceae|ref=tak.)
(2.2) bot. roślina z rodzaju śmiałków (2.1)
Wiktionary
Śmiałek (Deschampsia P. Beauv.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 62 gatunki. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach (włącznie z Antarktydą – śmiałek antarktyczny D. antarctica jest najdalej na południe rosnącą rośliną kwiatową), przy czym najbardziej zróżnicowane są w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej. Do flory Polski należą dwa gatunki: śmiałek darniowy D. caespitosa i śmiałek szczeciniasty D. setacea. Zaliczany tu śmiałek pogięty (jako D. flexuosa) współcześnie klasyfikowany jest w osobnym rodzaju Avenella jako Avenella flexuosa.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna wszedł bez zabezpieczeń po elewacji budynku. Śmiałka zauważyli przechodnie, którzy poinformowali służby.
Wiktionary
rzecz. śmiałość ż., śmiały m., nieśmiałość ż., śmienie n., ośmielanie n., ośmielenie n., onieśmielanie n., onieśmielenie n., śmiałka ż., Śmiałowice nmos.
czas. śmieć ndk., ośmielać ndk., ośmielić dk., onieśmielać ndk., onieśmielić dk.
przym. śmiały, nieśmiały
przysł. śmiało, śmiale, nieśmiało
Wiktionary
(1.1) chojrak, kozak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Śmiałkowski (forma żeńska: Śmiałkowska; liczba mnoga: Śmiałkowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 985 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1153 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa śmiały i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej, południowej i północno-zachodniej Polsce.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób pewny, bez obawy, bez wątpliwości
(1.2) podejmując ryzyko
Wiktionary
(1.1) Martyna śmiało podbiegła do Zosi i przytuliła ją.
(1.2) Józef zbliżył się do pantery śmiało i wnet dosiadł dzikiego kota.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjawɔ, AS: śmʹi ̯au̯o
Wiktionary
rzecz. śmiały mos., śmiałość ż., śmiałek mos.
przym. śmiały
Wiktionary
(1.1) pewnie, odważnie, zdecydowanie, rezolutnie, zuchwale
(1.2) brawurowo, ryzykownie, odważnie
Wiktionary
odwaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odwaga, pewność siebie
(1.2) cecha śmiałego czynu
Wiktionary
(1.2) Mam nadzieję, że Szanowna Pani przebaczy mi śmiałość prośby.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjawɔɕt͡ɕ, AS: śmʹi ̯au̯ość
Wiktionary
rzecz. śmiałek mos., śmiały mos.
czas. ośmielać, ośmielić, ośmielać się, ośmielić się, onieśmielać, onieśmielić, przest. śmieć
przym. śmiały
przysł. śmiało
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Śmiałowski (forma żeńska: Śmiałowska; liczba mnoga: Śmiałowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 403 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 465 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa śmiały i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej i południowej Polsce.
Wikipedia
1. odważny, nietracący pewności siebie, nielękający się niebezpieczeństw;
2. świadczący o czyjejś odwadze, pewności siebie;
3. wykonany z rozmachem, przekraczający to, co jest powszechnie znane
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. odważny, lubiący podejmować ryzyko
(1.2) książk. pewny siebie, czujący się swobodnie w kontaktach z ludźmi
(1.3) książk. charakterystyczny dla człowieka pewnego siebie
(1.4) książk. świadczący o czyjejś odwadze, skłonności do ryzyka
(1.5) książk. nowatorski, przekraczający to, co przyjęte, akceptowane
(1.6) książk. o zachowaniu, obyczajach: prowokujący, ocierający się o zgorszenie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek cechujący się śmiałością
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: śmiać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gołębie, jako śmielsze, wnet zaczęły kuć dziobkami w polepę, kuropatwy zaś zbliżały się ostrożniej, spoglądając to na padające ziarno, to na księdza, to na liszkę, z którą opatrzyły się zresztą od dawna.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjawɨ, AS: śmʹi ̯au̯y
Wiktionary
rzecz. śmiałość ż., śmiałostka ż., śmiałkostwo n., śmiałek m.
czas. śmieć
przysł. śmiało
Wiktionary
(1.1) odważny, brawurowy, nieustraszony, zuchwały
(1.2-3) rezolutny, pewny siebie, przebojowy
(1.4) karkołomny, ryzykancki, zuchwały
(1.5) awangardowy, niekonwencjonalny, nowatorski, nowomodny, pionierski, prekursorski, wizjonerski
(1.6) bezwstydny, nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, wyuzdany, wyzywający, zuchwały; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny
(2.1) śmiałek
Wiktionary
gwarowo śmiech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Smíchova, związany ze Smíchovem
Wiktionary
(1.1) Szwejk pił piwo smichowskie i wielkopopowickie i zagryzał parówkami.
Wiktionary
potocznie: robienie sobie żartów z kogoś lub czegoś; wykpiwanie
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) pot. kpiny, żarty, śmianie się z dowolnego powodu
Wiktionary
(1.1) Różnica między Polską a Zachodem polega na tym, że tam problemy kobiet traktuje się poważnie, a u nas ciągle są to śmichy-chichy…
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲixɨ ˈxʲixɨ, AS: śmʹiχy χʹiχy
Wiktionary
(1.1) war. chichy-śmichy
Wiktionary
ważyć się, mieć czelność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś do wyrzucenia, odpadek
(1.2) pot. przen. rzecz bezwartościowa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pejor. grub. człowiek bez zasad, godny pogardy
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) mieć odwagę, śmiałość
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. rozk. od: śmiecić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od frontu i z tyłu znajdowały się drzwi i sienie, przed którymi gniły kałuże pomyj i leżały kupy śmieci.
(1.2) Nie kupuj tego – to pewnie śmieć! Za taką cenę nie możesz dostać nic trwałego.
(2.1) Mój sąsiad każdą rozmowę o polityce podsumowuje mówiąc, że politycy to śmiecie. I jak tu z nim rozmawiać?
(3.1) Z panną widywał się często, zakochiwał się w niej coraz głębiej, ale nigdy nie śmiał mówić o miłości.
(3.1) Śmiesz mnie o to prosić po tym, co przedwczoraj zrobiłeś?
(4.1) Nie śmieć tutaj! Dopiero co posprzątałam.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: śmʹi ̯ėć
Wiktionary
(1-2)
rzecz. śmieciarka ż., śmieciarz m., śmietnik m., śmietniczka ż., śmietnisko n., śmiecie n., śmiecenie n., naśmiecenie n., zaśmiecanie n., zaśmiecenie n.
:: zdrobn. śmieciuszek m.
czas. śmiecić ndk., naśmiecić dk., zaśmiecać ndk., zaśmiecić dk.
przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmieciarkowy
(3.1) rzecz. śmiałość ż., śmiałek m.; przym. śmiały
Wiktionary
(1.1) odpad
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmiecić.
Wiktionary
czas. śmiecić
rzecz. śmieciarka ż., śmieciówka ż., śmiecie n.
Wiktionary
1. dźwięki wydawane przez człowieka, który śmieje się, jest rozbawiony;
2. wyśmiewanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) charakterystyczny dźwięk i grymas twarzy wydawany przez człowieka, gdy jest mu wesoło
(1.2) szydzenie z czegoś lub kogoś
(1.3) odgłos zwierząt przypominający śmiech (1.1)
Wiktionary
Śmiech – w fizjologii wyraz twarzy, w psychiatrii i psychologii afekt, który jest ekspresją emocji i nastrojów; powstaje przez napięcie mięśni przede wszystkim w okolicach kącików ust, lecz również wokół oczu i opróżnianiu powietrza z płuc. Śmiech jest u ludzi jednym z przejawów radości lub szczęścia, może być jednak również niekontrolowanym przejawem strachu, albo służyć do wykluczania innych przez wyśmiewanie.
Wikipedia
IPA: ɕmʲjɛx, AS: śmʹi ̯eχ
Wiktionary
rzecz. uśmiech m., uśmieszek m., uśmiechnięcie n., śmieszek m., śmieszka ż., śmieszność ż., śmiesznostka ż.
czas. śmieszyć, śmiać się, rozśmieszać ndk., rozśmieszyć dk., uśmiechać (się) ndk., uśmiechnąć (się) dk., wyśmiewać, zaśmiewać się
przym. śmieszny
przysł. śmiesznie
Wiktionary
(1.2) szyderstwo, kpina, natrząsanie się
Wiktionary
potocznie: śmiać się głośno z kogoś lub czegoś
SJP.pl
Śmiecheń – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
potocznie: zaśmiać się głośno z kogoś lub czegoś
SJP.pl
terapia przy zastosowaniu śmiechu; leczenie śmiechem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mięsień śmiechowy - jeden z mięśni twarzy
SJP.pl
Śmiechowo (kaszb. Smiechòwò, niem. Schmechau) – od 1961 dzielnica Wejherowa. Duże osiedle domków jednorodzinnych, obecnie budowane są budynki wielorodzinne. Dzieli się na dwa osiedla: Śmiechowo – Północ i Śmiechowo – Południe, oddzielone od siebie drogą krajową nr 6 oraz torami kolejowymi. W latach 1956–1961 w granicach Redy.
W Śmiechowie znajduje się przystanek trójmiejskiej SKM – Wejherowo Śmiechowo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mięsień śmiechowy - jeden z mięśni twarzy
SJP.pl
1. dźwięki wydawane przez człowieka, który śmieje się, jest rozbawiony;
2. wyśmiewanie się
SJP.pl
zaśmiecać, brudzić, zanieczyszczać
SJP.pl
Odpady, śmieci – substancje i przedmioty, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest zobowiązany. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku z dnia 18.12.2019 r. (znak IV SA/Po 630/19) zwrócił uwagę, że definicja odpadów opiera się na znanej od dawna w prawie unijnym i polskim „triadzie”: odpadem jest każda substancja lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do pozbycia się jest obowiązany. Pojęcie odpadu nie wyłącza substancji i przedmiotów, które nadają się do dalszego gospodarczego wykorzystania, odpadami są także materiały podlegające ponownemu gospodarczemu wykorzystaniu przez nabywcę, posiadają dla niego określoną wartość gospodarczą, rynkową. Dla zakwalifikowania danej substancji lub przedmiotu jako odpadu, nie ma znaczenia wola, świadomość nabywcy.
Wikipedia
potocznie: samochód do wywozu śmieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. pojazd służący do wywożenia śmieci, odpadów;
Wiktionary
Śmieciarka – należący do grupy pojazdów komunalnych samochód specjalny zbudowany zazwyczaj na podwoziu samochodu ciężarowego. Przystosowany jest do zbiórki odpadów komunalnych i wywozu ich na miejsce składowania (wysypisko śmieci) lub utylizacji. Cechą charakterystyczną śmieciarki jest urządzenie załadunkowe umożliwiające wysypywanie odpadów do skrzyni ładunkowej bezpośrednio z pojemników dostosowanych do tego urządzenia oraz zgniatarka, pozwalająca pomieścić więcej odpadów przy tej samej pojemności pojazdu.
Wikipedia
(1.1) Śmieciarze jeżdżą po osiedlu śmieciarką codziennie wczesnym rankiem.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕarka, AS: śmʹi ̯ėćarka
Wiktionary
rzecz. śmietnisko n., śmieciarz m., śmieć m., śmietniczka ż., śmiecenie n., zaśmiecenie n., śmietnik m.
:: zgrub. śmieciara ż.
czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk.
przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmietnikowy, śmieciarkowy
przysł. śmieciowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z śmieciarką, dotyczący śmieciarki
Wiktionary
rzecz. śmieciarka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: śmieciarz
SJP.pl
osoba utrzymująca się ze zbierania śmieci na śmietnikach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pracownik zajmujący się bezpośrednio wywozem śmieci
(1.2) pot. człowiek niechlujny
(1.3) pot. ktoś gromadzący rzeczy niepotrzebne
(1.4) pogard. osoba przeszukująca śmieci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczoraj rano śmieciarze obudzili pół kamienicy.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛ̇t͡ɕaʃ, AS: śmʹi ̯ėćaš
Wiktionary
rzecz. śmieciarka ż., śmieciara ż., śmieć m., śmietnisko n., śmieciówka ż., śmiecie n.
przym. śmieciarski, śmieciowy
czas. śmiecić
Wiktionary
zaśmiecać, brudzić, zanieczyszczać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyrzucać śmieci w miejscu nieprzeznaczonym do tego
(1.2) rozrzucać rzeczy, robić bałagan
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: śmʹi ̯ėćić
Wiktionary
rzecz. śmiecie n., śmiecenie n., śmieciówka ż., śmieć m., śmieciarka ż., śmieciarz m., śmieciara ż., śmietnik m., śmietnisko n.
przym. śmieciowy
Wiktionary
bałaganić
Wiktionary
przestarzałe: śmieć (rzecz zużyta lub bez wartości)
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. śmieci, odpadki
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: śmieć
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lm. ter. oznajm. od: śmieć
Wiktionary
(1.1) (…) obok jego samochodu stoi bardzo duża pani w mundurze służby porządkowej i mierzy wóz wściekłym spojrzeniem, jakby to było śmiecie, którego nawet śmieciarz nie miał ochoty uprzątnąć.
Wiktionary
rzecz. śmieć m., śmieciarz m., śmieciarka ż., śmiecenie n.
czas. śmiecić
przym. śmieciowy
przysł. śmieciowo
Wiktionary
potocznie: śmieciarka
SJP.pl
automat do odbioru pustych puszek i plastikowych butelek w zamian za kupony do wykorzystania w sklepie; ekomat
SJP.pl
dawniej: śmietnisko
SJP.pl
potocznie: umowa śmieciowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. krótkookresowa umowa cywilnoprawna o zatrudnienie za najniższą możliwą stawkę
(1.2) kulin. pot. improwizowana zupa ze wszystkiego, co ma się pod ręką w kuchni
Wiktionary
(1.1) Od roku na śmieciówkach pracuję przy inwentaryzacjach w supermarketach.
(1.2) Ciocia Jadzia poczęstowała mnie i Tadzia pyszną śmieciówką na kapuście i boczku.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕufka, AS: śmʹi ̯ėćufka
Wiktionary
rzecz. śmieć m., śmietnik m., śmieciarz m., śmieciuszek m., śmieciuszka ż., śmieciarka ż., śmieciara ż., śmietniczka ż., śmiecenie n., zaśmiecenie n., odśmiecanie n., odśmiecenie n., śmietnisko n.
czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk., odśmiecać ndk., odśmiecić dk.
przym. śmieciowy, śmieciarski, śmietnikowy
przysł. śmieciowo
Wiktionary
(1.1) umowa śmieciowa
(1.2) zupa śmietnik, zupa na winie
Wiktionary
1. → śmieć;
2. umowa śmieciowa - umowa cywilnoprawna zawierana pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, głównie w celu ominięcia przepisów prawa pracy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od śmieć
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕɔvɨ, AS: śmʹi ̯ėćovy
Wiktionary
rzecz. śmieć m., śmieciarz m., śmieciarka ż., śmietnisko n., śmieciówka ż., śmiecie n.
czas. śmiecić, naśmiecić
Wiktionary
potocznie: bałaganiarz, niechluj, flejtuch
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Śmieciuchówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Przerośl.
Wieś królewska starostwa niegrodowego przeroskiego położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); dzierlatka; pośmieciuszka
SJP.pl
niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); dzierlatka; pośmieciuszka
SJP.pl
Dzierlatka (zwyczajna), śmieciuszka, pośmieciuszka (Galerida cristata) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: śmiało
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śmiały; bardziej śmiały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmieć.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. śmieć
rzecz. śmiałek mos./mrz.
Wiktionary
zakończenie funkcji życiowych organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. fizj. trwałe ustanie procesów życiowych lub aktywności;
(1.2) mit. etn. szt. personifikacja śmierci (1.1), często przedstawiana jako szkielet z kosą
Wiktionary
Śmierć (łac. mors, exitus letalis) – stan charakteryzujący się ustaniem oznak życia, spowodowany nieodwracalnym zachwianiem równowagi funkcjonalnej i załamaniem wewnętrznej organizacji ustroju. Do zjawisk, które doprowadzają do stanu śmierci, zalicza się m.in. starzenie się, drapieżnictwo, niedożywienie, choroba, samobójstwo, zabójstwo lub odwodnienie. Ciała martwych organizmów zaczynają rozkładać się po krótkim czasie od momentu śmierci.
Wikipedia
(1.1) Ona nadal nie może otrząsnąć się po śmierci męża.
(1.1) Każdego czeka śmierć.
(1.2) Śmierć w malarstwie średniowiecznym zwykle była przedstawiana jako szkielet z kosą.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛrʲt͡ɕ, AS: śmʹi ̯erʹć
Wiktionary
rzecz. śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., śmiertelność ż., uśmiercanie n., uśmiercenie n.
:: zdrobn. śmiertka ż.
czas. uśmiercać ndk., uśmiercić dk.
przym. śmiertelny
przysł. śmiertelnie
Wiktionary
(1.1) zejście, zgon, wieczny spoczynek, odejście na wieki; gw-pl|Małopolska. zośka
(1.2) kostucha, ponury żniwiarz
Wiktionary
niosący śmierć; zabójczy; śmiertelny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) powodujący lub mogący spowodować czyjąś śmierć
Wiktionary
przysł. śmiercionośnie, śmiertelnie
Wiktionary
(1.1) śmiertelny, zabójczy
Wiktionary
zwolennik Voldemorta w uniwersum Harry'ego Pottera, stworzonym przez pisarkę J.K. Rowling w 1997 roku
SJP.pl
Ten artykuł dotyczy fikcyjnych postaci, czyli pierwszoplanowych, drugoplanowych i epizodycznych bohaterów cyklu Joanne K. Rowling Harry Potter.
Wikipedia
potocznie: zaczynać wydawać brzydki zapach, stawać się cuchnącym; śmiardnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmierdolić.
Wiktionary
IPA: ˌɕmʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯erdolẽńe
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) żart. brzydko pachnieć, śmierdzieć
Wiktionary
(1.1) W lodówce coś okropnie śmierdoli. Pewnie znowu się coś zepsuło.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: śmʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
(1.1) cuchnąć, zajeżdżać, zalatywać, zatrącać, jechać, tęchnąć, trącić, capić
Wiktionary
wydzielać, wydawać bardzo nieprzyjemną, przykrą, odrażającą woń; cuchnąć
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: śmierdzieć
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który śmierdzi, cuchnie
(2.2) przen. nieuczciwy, nielegalny
(2.3) przen. odpychający, wzbudzający czyjąś pogardę
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛrˈd͡zɔ̃nt͡sɨ, AS: śmʹi ̯erʒõncy
Wiktionary
rzecz. śmierdziel m., śmierdzenie m.
czas. śmierdzieć ndk.
Wiktionary
(1.1) cuchnący, zalatujący
(2.3) zakichany, cholerny, nieszczęsny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmierdzieć.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯erʒẽńe
Wiktionary
czas. śmierdzieć
przym. śmierdzący
Wiktionary
dawniej: śmierdzieć
SJP.pl
wydzielać, wydawać bardzo nieprzyjemną, przykrą, odrażającą woń; cuchnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wydzielać nieprzyjemny zapach
(1.2) o sprawach: wydawać się podejrzanymi
Wiktionary
(1.1) Przed wyjazdem nie opróżniłam lodówki i teraz w środku potwornie śmierdzi.
(1.1) Pod blokiem jest śmierdząca kupa śmieci.
(1.1) Po pracy zawsze śmierdzę rybami i tłuszczem.
(1.2) Mówił, że zarabia na giełdzie, ale coś mi tu śmierdzi.
(1.2) Te dwie firmy na kilometr śmierdzą kreatywną księgowością.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛrʲd͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: śmʹi ̯erʹʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. śmierdziel m., śmierdziuch m., śmierdzenie n., podśmierdywanie n., zaśmierdzenie n.
czas. podśmierdywać ndk., zaśmierdzieć dk.
ims. śmierdzący
przym. śmierdzący
Wiktionary
(1.1) cuchnąć, capić, jechać, zalatywać, trącić, sztynić
Wiktionary
1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy; skunks;
2. wyzwisko kierowane zwłaszcza do osób o nieprzyjemnym zapachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zob. skunks.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. posp. człowiek, który cuchnie i odrażająco wygląda
(2.2) pot. pogard. ktoś, do kogo odczuwa się pogardę
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛrʲd͡ʑɛl, AS: śmʹi ̯erʹʒ́el
Wiktionary
rzecz. śmierdziuch mos.
czas. śmierdzieć ndk.
przym. śmierdzący
Wiktionary
(1.1) skunks
(2.2) pot. brudas; kresy|bździuch.
Wiktionary
człowiek, od którego cuchnie; śmierdziel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek budzący odrazę swoim wyglądem i zapachem
(1.2) lwów. smarkacz
Wiktionary
rzecz. śmierdziel mos./mzw.
czas. śmierdzieć ndk.
Wiktionary
człowiek, od którego cuchnie; śmierdziel
SJP.pl
wyzwisko kierowane zwłaszcza do osób o nieprzyjemnym zapachu; śmierdziel, śmierdziuch
SJP.pl
zdrobniale i żartobliwie o nieładnie pachnącej osobie
SJP.pl
zdrobniale i żartobliwie o nieładnie pachnącej osobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. uczestnik śmiergustów, ludowych psot w lany poniedziałek
Wiktionary
rzecz. śmiergusty nmos.
Wiktionary
(1.1) dziad śmiguśny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) etn. ludowy zwyczaj psocenia w lany poniedziałek
Wiktionary
rzecz. śmierguśnik m.
przym. śmierguśny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. pokorny i łagodny
Wiktionary
(1.1) Dziewica Maryja była roztropna, śmierna, lubieżna.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛrnɨ, AS: śmʹi ̯erny
Wiktionary
nazwa komórek organizacyjnych kontrwywiadu wojskowego, używana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej; Smersz
SJP.pl
SMIERSZ lub Smiersz (ros. Главное управление контрразведки «СМЕРШ» Народного комиссариата обороны (НКО) СССР, Spiecjalnyje Mietody Rozobłaczenija Szpionow – Specjalne Metody Wykrywania Szpiegów, smiert’ szpionam – śmierć szpiegom) – nazwa (akronim), stosowana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej w czasie II wojny światowej wobec komórek organizacyjnych kontrwywiadu Armii Czerwonej, działającego w latach 1943–1946.
Wikipedia
śmiertek mrówczyn - gatunek pająka z rodziny ślizgunowatych
SJP.pl
Śmiertek (Thanatus) – rodzaj pająków z rodziny ślizgunowatych. Kosmopolityczny. Obejmuje 94 opisane gatunki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta śmiertelna, musząca kiedyś umrzeć
Wiktionary
IPA: ˌɕmʲjɛrtɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: śmʹi ̯ertelʹńička
Wiktionary
rzecz. śmiertelny mos., śmierć ż., śmiertelnik m., śmiertelność ż.
czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.
przysł. śmiertelnie
przym. śmiertelny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób powodujący śmierć lub prowadzący do niej
(1.2) stanowiąc oznakę śmierci
(1.3) do granic wytrzymałości
Wiktionary
(1.1) Czarownica zbierała śmiertelnie trujące muchomory w lesie.
(1.3) Przed samym wyjazdem pokłóciłem się z Pawłem o jakąś drobnostkę i wsiedliśmy do samolotu śmiertelnie na siebie obrażeni.
Wiktionary
rzecz. śmiertelny mos., śmierć ż., śmiertelniczka ż., śmiertelnik mos., śmiertelność ż.
czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.
przym. śmiercionośny, śmiertelny
Wiktionary
(1.1) na śmierć, letalnie
(1.2) grobowo, trupio
(1.3) bardzo, ekstremalnie, kompletnie, maksymalnie, mocno, niezwykle, potwornie
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: śmiertelnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śmiertelny
SJP.pl
człowiek jako istota śmiertelna; śmiertelny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. istota śmiertelna, jaką jest człowiek
Wiktionary
(1.1) Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik, wyznając nieprawości.
Wiktionary
rzecz. śmierć ż., śmiertelność ż.
:: fż. śmiertelniczka ż.
czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.
przym. śmiertelny
przysł. śmiertelnie
Wiktionary
(1.1) człowiek, śmiertelny
Wiktionary
stosunek liczby zgonów do liczby ludności bądź do liczby zachorowań na daną chorobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) demogr. stosunek liczby zgonów do liczby ludności bądź do liczby zachorowań na daną chorobę
(1.2) podleganie śmierci; cecha tego, co zawsze kiedyś umiera
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɕmʲjɛrˈtɛlnɔɕt͡ɕ, AS: śmʹi ̯ertelność
Wiktionary
przym. śmiertelny
rzecz. śmiertelny mos., śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., śmierć ż.
przysł. śmiertelnie
czas. uśmiercić
Wiktionary
(1.1) letalność
Wiktionary
człowiek jako istota śmiertelna; śmiertelnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który zabija, przynoszący śmierć (realnie lub potencjalnie)
(1.2) taki, który może umrzeć, który kiedyś umrze
(1.3) odnoszący się do śmierci, zapowiadający śmierć, związany z momentem umierania
przymiotnik jakościowy
(2.1) trudny do zniesienia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) człowiek jako istota podlegająca śmierci
Wiktionary
(1.1) Wypadek był śmiertelny: zginęły trzy osoby.
(1.2) Człowiek jest śmiertelny, ale jego dusza – nie.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛrˈtɛlnɨ, AS: śmʹi ̯ertelny
Wiktionary
rzecz. śmierć ż., śmiertelność ż., śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., uśmiercanie n., uśmiercenie n.
czas. uśmiercać ndk., uśmiercić dk.
przym. śmiertelniczy
przysł. śmiertelnie
Wiktionary
(1.1) zabójczy, morderczy
(1.3) przedśmiertny
(2.1) straszny
(3.1) śmiertelnik, człowiek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. personifikacja śmierci
Wiktionary
Marzanna, Marzana, Marena, Morana, Morena, Mora, Śmierć, Śmiercicha, Śmiertka, Śmierztecka, Marzaniok, Zmora – słowiańska bogini zimy i śmierci, a także odrodzenia.
Imię bogini wywodzone jest z praindoeuropejskiego rdzenia *mar-, *mor-, oznaczającego śmierć. Słowacka forma teonimu Ma(r)muriena sugeruje ewentualne związki z Marsem (Marmorem, Mamersem, Mamuriusem Veturiusem). Śmierć Marzanny wraz z końcem zimy przeciwstawia ją symbolizującemu wiosnę Jaryle, który rodził się wraz z nadejściem wiosny.
Wikipedia
(1.1) Ty koniecznie chcesz zaprosić śmiertkę do rodziny.
Wiktionary
rzecz. śmierć ż.
Wiktionary
(1.1) kostuch, kostucha
Wiktionary
dawniej: uśmierzać;
1. łagodzić, uspokajać, koić;
2. poskramiać, tłumić
SJP.pl
1. zdrobnienie od: śmiech;
2. żart, kpina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba rozweselająca innych
(1.2) psotnik
Wiktionary
Śmieszek – część miasta Żory, położona nad Rudą w rejonie ulicy 11 Listopada, na wschód od centrum Żor, w pobliżu jeziora Śmieszek.
Wikipedia
rzecz. uśmiech mrz.
przysł. śmiesznie
Wiktionary
1. potocznie: kobieta lubiąca się śmiać, mająca skłonność do żartów; chichotka;
2. mewa śmieszka - gatunek ptaka wodnego z rodziny mewowatych, wydający głos podobny do chichotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Larus ridibundus|ref=tak., pospolity gatunek mewy;
(1.2) herp. nazwa systematyczna|Rana ridibunda|ref=tak., żaba występująca w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɕmʲjɛʃka, AS: śmʹi ̯eška
Wiktionary
rzecz. uśmiech mrz., śmiech m.
przysł. śmiesznie
Wiktionary
(1.1) mewa śmieszka
(1.2) żaba śmieszka, wesolucha
Wiktionary
potocznie: naśmiewać się z kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śmieszkowate; cecha tych, którzy są śmieszkowaci
Wiktionary
przym. śmieszkowaty
przysł. śmieszkowato
Wiktionary
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) wywołując śmiech, wesołość
(1.2) w sposób tak odległy od normy, by zwracać uwagę
(1.3) pogard. nie tak, jak należy oczekiwać
Wiktionary
rzecz. śmiech mrz., śmieszek mos., śmieszka ż., śmiesznostka ż., śmieszność ż.
:: zdrobn. śmieszek mrz.
czas. śmieszkować ndk., śmieszyć ndk.
przym. śmieszny
Wiktionary
(1.1) dowcipnie, komicznie, wesoło, zabawnie
(1.2) bardzo, cudacznie, dziwacznie, nienaturalnie
(1.3) fatalnie, nieciekawie, źle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: śmiesznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śmieszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śmieszne; cecha tych, którzy są śmieszni
Wiktionary
Śmieszność − francuski film kostiumowy z 1996.
Wikipedia
przym. śmieszny
przysł. śmiesznie
rzecz. uśmiech mrz.
Wiktionary
śmieszna rzecz lub sytuacja
SJP.pl
1. wywołujący śmiech; zabawny;
2. wywołujący drwiny;
3. niepoważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący śmiech
(1.2) oryginalny, dziwny
(1.3) pejor. zupełnie rozmijający się z oczekiwaniami
(1.4) pot. niewielki, mało znaczący
(1.5) pejor. nie dający się potraktować poważnie
Wiktionary
(1.1) To było bardzo śmieszne przedstawienie.
(1.2) Dokupiłam sobie taki śmieszny dodatek, chcesz zobaczyć?
(1.3) Wróciłem w paskudnym nastroju, bo ta propozycja była po prostu śmieszna!
(1.4) Mają szeroki wybór ciuchów w naprawdę śmiesznych cenach.
(1.5) On jest śmieszny z tymi swoimi zapewnieniami, nie wierzę mu ani na jotę.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛʃnɨ, AS: śmʹi ̯ešny
Wiktionary
rzecz. śmiech m., uśmiech m., śmieszność ż., śmiesznostka ż., pośmiewisko n., ośmieszenie n., podśmiewanie n., śmiechawka ż.
czas. śmieszyć, pośmieszyć, rozśmieszać, rozśmieszyć, porozśmieszać, ośmieszać, ośmieszyć, poośmieszać, podśmiewać się, popodśmiewać się, uśmiechnąć się, uśmiechać się, pouśmiechać się, zaśmiewać się
przym. śmiechowy, śmiesznawy
przysł. śmiesznie, śmiesząco
Wiktionary
(1.1) zabawny, paradny, absurdalny, dowcipny, komiczny
(1.2) fikuśny, wymyślny, zabawny
(1.3) niepoważny, absurdalny
(1.4) niski, niewielki, mały
(1.5) pocieszny, niepoważny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wywoływać śmiech, wzbudzać czyjąś wesołość
Wiktionary
przym. śmieszny
przysł. śmiesznie
Wiktionary
ukwaszony tłuszcz mleczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. ukwaszony tłuszcz mleczny; gęsty biały płyn otrzymywany z mleka
(1.2) pot. porcja, np. butelka śmietany (1.1)
Wiktionary
Śmietana (śmietana kwaśna, śmietana ukwaszona) – spożywczy produkt nabiałowy, otrzymywany ze śmietanki (śmietany słodkiej), która pochodzi z warstwy górnej odwirowanego mleka pełnego.
Wikipedia
(1.1) Na deser podano truskawki w śmietanie.
(1.2) Skoro idziesz do sklepu, to kup dwie śmietany.
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛˈtãna, AS: śmʹi ̯etãna
Wiktionary
rzecz. śmietanowiec mrz., śmietankowanie n.
:: zdrobn. śmietanka ż.
czas. śmietankować ndk.
przym. śmietankowy, śmietanowy
przysł. śmietankowo, śmietanowo
Wiktionary
gwarowa forma oboczna śmiotana; gw-pl|Górny Śląsk|śmietonka.
Wiktionary
1. zakład produkujący śmietanę;
2. miejsce sprzedaży śmietany
SJP.pl
1. słodka śmietana;
2. towarzyska elita;
3. rodzaj kosmetyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: śmietana
(1.2) spoż. nieukwaszony tłuszcz mleczny; gęsty biały płyn otrzymywany z mleka
(1.3) kosmet. kosmetyk w formie białej emulsji
(1.4) przen. zob. śmietanka towarzyska.
Wiktionary
Śmietanka – produkt mleczny otrzymywany w procesie odwirowywania mleka. Stanowi półprodukt przy wytwarzaniu wielu produktów mlecznych np. śmietany, masła śmietankowego, lodów śmietankowych.
Wikipedia
IPA: ɕmʲjɛˈtãnka, AS: śmʹi ̯etãnka
Wiktionary
rzecz. śmietana ż., śmietanowiec m.
przym. śmietanowy, śmietankowy
przysł. śmietanowo, śmietankowo
Wiktionary
(1.2) słodka śmietana
(1.4) elita
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biochem. proces starzenia się emulsji poprzez rozdzielanie się jej składników
Wiktionary
rzecz. śmietana ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, męski
(1.1) kulin. likier na bazie śmietanki
Wiktionary
1. zrobiony ze śmietanki, przyprawiony śmietanką;
2. podobny kolorem do śmietanki; jasnokremowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przygotowany ze śmietanki
(1.2) w kolorze śmietanki
Wiktionary
rzecz. śmietana ż., śmietanka ż.
przym. śmietanowy
Wiktionary
(1.2) kremowy
Wiktionary
potocznie: ciasto z bitą śmietaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto z bitą śmietaną
Wiktionary
rzecz. śmietanka ż., śmietana ż.
przym. śmietanowy
Wiktionary
przymiotnik od: śmietana
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający śmietanę, przyrządzony na bazie śmietany
(1.2) podobny do śmietany, taki jak śmietana
Wiktionary
rzecz. śmietana ż., śmietanka ż., śmietanowiec mrz.
przym. śmietankowy
przysł. śmietankowo, śmietanowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
owad z rzędu muchówek, którego larwy żyją w gnijących lub żywych roślinach
SJP.pl
owad z rzędu muchówek, którego larwy żyją w gnijących lub żywych roślinach
SJP.pl
Śmietki (dawniej niem. Schnittken, Małe Faszcze) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Nazwa miejscowości pochodzi od "leśnych śmieci", dzikich zarośli na których powstała.
Wikipedia
o cechach śmietkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
o cechach śmietkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
zbiornik na śmieci; miejsce, gdzie wyrzuca się śmieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kubeł, pojemnik na śmieci
(1.2) kontener lub pawilon, w którym stoją kubły na śmieci przygotowane do opróżnienia
(1.3) pot. bałagan, nieporządek
Wiktionary
Śmietnik (ok. 465 m) – niewielkie, skaliste wzniesienie w miejscowości Smoleń w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Pilica. Znajduje się wśród pól uprawnych, w lewych zboczach Doliny Wodącej, w odległości około 280 m na zachód od drogi wojewódzkiej nr 794. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Częstochowskiej.
Wikipedia
(1.1) Kobieta wyrzuciła do śmietnika opakowanie po napoju.
(1.2) Ojciec wyrzucił stary telewizor na śmietnik.
(1.3) Posprzątaj ten śmietnik w pokoju!
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲjɛtʲɲik, AS: śmʹi ̯etʹńik
Wiktionary
rzecz. śmietnisko n., śmieć m., śmieciarka ż., śmieciówka ż.
czas. śmiecić ndk.
przym. śmietnikowy
Wiktionary
(1.1) kosz
Wiktionary
przymiotnik od: śmietnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z śmietnikiem, dotyczący śmietnika
Wiktionary
rzecz. śmietnisko n., śmieciówka ż., śmietnik m., śmieciarka ż.
Wiktionary
miejsce, gdzie wyrzuca się śmieci; wysypisko śmieci, śmieciowisko (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozostawione przez kogoś śmieci, dzikie wysypisko
Wiktionary
IPA: ɕmʲjɛtʲˈɲiskɔ, AS: śmʹi ̯etʹńisko
Wiktionary
rzecz. śmieć m., śmietnik m., śmieciarz m., śmieciara ż., śmietniczka ż., śmieciarka ż., śmieciówka ż.
czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk., zaśmiecać ndk.
przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmietnikowy
przysł. śmieciowo
Wiktionary
przymiotnik od: śmietnisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. śmietana
Wiktionary
1. skrzydło wiatraka
2. gwarowo:
a) ruchome ramię żurawia przy studni
b) w wyrażeniu: na śmigę - na ukos, ukośnie
3. przestarzale: węgielnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góry. pot. narzędzie dekarskie umożliwiające odwzorowanie kąta, na jaki należy dociąć blachę niblerem
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. od: śmigać
Wiktionary
(1.1) Śmiga na budowie to rzecz bardzo ważna.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲiɡa, AS: śmʹiga
Wiktionary
przym. śmigłowy
Wiktionary
1. szybko przemieszczać się; przelatywać, pędzić;
2. przenośnie: sięgać wysoko w górę; wznosić się;
3. przenośnie: szybko rosnąć;
4. potocznie: wykonywać czymś szybkie ruchy; machać;
5. potocznie: iść gdzieś prędko lub wychodzić skądś szybko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) pot. szybko poruszać się
(1.2) pot. dobrze działać, sprawnie funkcjonować
(1.3) gwara więzienna biec
Wiktionary
(1.1) Po naprawie samochód śmiga jak należy.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲiɡat͡ɕ, AS: śmʹigać
Wiktionary
rzecz. śmiganie n., śmigło n.
czas. śmignąć
przym. śmigłowy
Wiktionary
1. mały ptak z rodziny kolibrowatych;
2. w fantastyce: szybki pojazd poruszający się nad powierzchnią
SJP.pl
Śmigacz (Eupetomena macroura) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Zręczny lotnik, często przemieszcza się lotem ślizgowym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śmigać.
Wiktionary
IPA: ɕmʲiˈɡãɲɛ, AS: śmʹigãńe
Wiktionary
rzecz. śmigło n.
czas. śmigać, śmignąć
przym. śmigłowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Śmigiel (niem. Schmiegel) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Śmigiel. Nazywane jest miastem wiatraków ze względu na dawne tradycje młynarskie oraz sprzyjające warunki, dzięki którym, zgodnie z legendą, niegdyś w Śmiglu stało niemal 100 wiatraków.
Wikipedia
→ Śmigiel
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: śmigło
SJP.pl
mieszkaniec Śmigla (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Śmigla (miasta w Polsce)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: śmigło, śmigle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: śmigły
SJP.pl
1. szybko przemieszczać się; przelecieć;
2. przenośnie: sięgnąć wysoko w górę; wznieść się;
3. przenośnie: szybko urosnąć;
4. potocznie: wykonać czymś szybki ruch; machnąć;
5. potocznie: pójść gdzieś prędko lub wyjść skądś szybko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. śmigać)
(1.1) dokonany od|śmigać.
Wiktionary
IPA: ˈɕmʲiɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śmʹignõńć
Wiktionary
rzecz. śmigło, śmiganie
czas. śmigać
przym. śmigłowy
Wiktionary
broń palna wielolufowa, używana w XVI i XVII wieku; organki
SJP.pl
Falkonet (półfalkon, sokolik) – niewielkie bezkomorowe działo o długiej lufie, rodzaj artyleryjskiej broni odprzodowej używanej w XVI i XVII wieku.
Wikipedia
zwyczaj polewania wodą w poniedziałek wielkanocny; dyngus; śmigus-dyngus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Kraków. gw-pl|Warszawa. śmigus-dyngus
Wiktionary
Śmigus – dawny zwyczaj pogański, który w średniowieczu zaczął być bardzo zbieżny z dyngusem (innym podobnym zwyczajem). Jego współczesną kontynuacją jest oblewanie się wodą, smaganie gałązkami, gaik i zwyczaje związane z palmami wielkanocnym. Współcześnie wyraz „śmigus” może oznaczać:
Wikipedia
rzecz. śmigusowanie n., śmigusówka ż., śmiguściarz m.
przym. śmigustny, śmigusowy
czas. wyśmigusować
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|dyngus.; gw-pl|Górny Śląsk|śmiyngus, śmiyrgus.
Wiktionary
zwyczaj polewania wodą w poniedziałek wielkanocny; dyngus; śmigus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. zwyczaj oblewania innych wodą w poniedziałek wielkanocny;
(1.2) zob. lany poniedziałek.
Wiktionary
IPA: ˌɕmʲiɡuz‿ˈdɨ̃ŋɡus, AS: śmʹiguz‿dỹŋgus
Wiktionary
(1.1) śmigus, dyngus, oblewany poniedziałek, lej, dzień św. Leja
(1.2) lany poniedziałek
Wiktionary
1. potocznie: psikawka w kształcie wielkanocnego jajka, używana w lany poniedziałek; dyngusówka;
2. dawniej: pachnąca woda przyrządzona na śmigus
SJP.pl
przymiotnik od: śmigus
SJP.pl
1. element służący do napędu samolotu lub helikoptera;
2. rodzaj mieszadła wirnikowego;
3. urządzenie wykorzystywane jako napęd w elektrowniach wiatrowych lub wiatrakach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. skręcony element konstrukcyjny zamontowany na obrotowej osi, wprawiający w ruch powietrze;
(1.2) techn. podobny do śmigła (1.1) element wiatraków i elektrowni wiatrowych wprawiany w ruch obrotowy przez wiatr
(1.3) techn. mieszadło wirnikowe napędzane mechanicznie
Wiktionary
Śmigło – urządzenie napędowe, przetwarzające energię w postaci momentu obrotowego na pracę ciągu. Zamiana ta jest efektem oddziaływania śmigła na ośrodek go opływający (w zastosowaniach lotniczych – powietrze). Po raz pierwszy zostało użyte jako śruba okrętowa do napędzania statków, a począwszy od 1903 roku służy do napędu statków powietrznych (do napędu sterowców szkieletowych od 1900 roku).
Wikipedia
IPA: ˈɕmʲiɡwɔ, AS: śmʹigu̯o
Wiktionary
rzecz. śmig m., śmigłowiec m., śmiganie n., śmignięcie n., śmigłowatość ż., śmigłowcowiec mrz.
czas. śmigać ndk., śmignąć dk.
przym. śmigłowy, śmigłowaty, śmigły, śmigłowcowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co śmigłe
Wiktionary
przym. śmigły
przysł. śmigle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. wojsk. klasa okrętów, których podstawową cechą jest przystosowanie do bazowania na nich śmigłowców; określenie to nie obejmuje okrętów przenoszących 1-2 śmigłowce, jako uzupełnienie innego uzbrojenia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Śmigłowcowce zabierają od czterech do kilkudziesięciu śmigłowców i mają odpowiednio duże lądowisko, czasami zajmujące większość pokładu oraz hangary do przechowywania śmigłowców.
Wiktionary
IPA: ˌɕmʲiɡwɔfˈt͡sɔvʲjɛt͡s, AS: śmʹigu̯ofcovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. śmigłowiec m., śmigło n.
przym. śmigłowcowy, śmigłowy
Wiktionary
(1.1) krążownik śmigłowcowy, helikopterowiec
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z śmigłowcem, dotyczący śmigłowca
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) przynależny śmigłowcowi, będący jego częścią
Wiktionary
rzecz. śmigłowiec m., śmigło n., śmigłowcowiec mrz.
przym. śmigły, śmigłowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. statek powietrzny z wirnikiem umieszczonym nad kadłubem, poruszającym się w płaszczyźnie równoległej do ziemi
Wiktionary
Śmigłowiec (również helikopter; od gr. héliks, D. hélikos – skręcony; pterón – skrzydło) – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), rodzaj wiropłatu, wytwarzający siłę nośną w wyniku oddziaływania powietrza na jeden lub więcej wirników nośnych, napędzanych silnikiem.
Wikipedia
rzecz. śmigło n., śmigłowcowiec mrz.
przym. śmigłowy, śmigłowcowy
Wiktionary
(1.1) helikopter
Wiktionary
przymiotnik od: śmigło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wyposażony w śmigło
Wiktionary
(1.1) Na lotnisku w Stralsundzie spotykają się fani samolotów śmigłowych, szybowców, helikopterów i modeli samolotów.
Wiktionary
rzecz. śmig mrz., śmiga ż., śmigło n., śmigłowiec mrz., śmiganie n., śmignięcie n., śmigłowatość ż., śmigłowcowiec mrz.
czas. śmigać ndk., śmignąć dk.
przym. śmigłowaty, śmigły, śmigłowcowy
Wiktionary
1. poruszający się szybko i zwinnie; rychły, prędki;
2. odbywający się w szybkim tempie;
3. wysoki, smukły
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny kolcoroślowatych, wykorzystywanych w przemyśle farmaceutycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. nimfa zamieniona w kolcorośl, ukochana Krokosa;
Wiktionary
Smilaks (stgr. Σμῖλαξ Smílax, łac. Smilax) – w mitologii greckiej jedna z nimf, ukochana młodzieńca Krokosa. Została zamieniona w kolcorośl.
Wikipedia
IPA: ˈsmʲilaks, AS: smʹilaks
Wiktionary
rzecz. smilaks ż.
Wiktionary
[czytaj: smajli] prosty znak graficzny zbudowany ze znaków dostępnych na klawiaturze, przedstawiający zwykle wyraz twarzy; emotka, emotikona, emoticon, emotikon
SJP.pl
Smiley (wymowa: smajli), również buźka, smiling face – prosty piktogram lub ideogram przedstawiający uśmiechniętą ludzką twarz.
Termin najczęściej używany w stosunku do emotikonów zbudowanych ze znaków interpunkcyjnych oraz do emoji. Smiley używany do zapisu w elektroniczne formach komunikacji, takich jak SMS, komunikator internetowy, poczta elektroniczna, czat, do zapisywania uczuć, które w języku mówionym wyrażane są intonacją głosu i mimiką.
Wikipedia
określenie wykonawcze: zmniejszając (tempo lub dynamikę)
SJP.pl
wódka marki Smirnoff
SJP.pl
Smirnoff – wódka powstająca ze spirytusu żytniego i z demineralizowanej wody. Właścicielem i producentem jest brytyjska firma Diageo.
Produkowana w Polsce przez Polmos Józefów k. Ożarowa Mazowieckiego, jak również w Niemczech. Wódka jest dziesięciokrotnie filtrowana i trzykrotnie destylowana, i przechodzi 49 kontroli jakości.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Smirnow, także Smirnoff – według jednego z badań najpopularniejsze rosyjskie nazwisko (według innych źródeł najpopularniejszy jest Iwanow). W wersji żeńskiej Smirnowa.
Wikipedia
[czytaj: smiszing] środowiskowo: wysyłanie SMS-ów w celu wyłudzenia danych osobowych, np. kodu PIN, numeru karty kredytowej itp.
SJP.pl
Smishing, także SMS phishing – wysłanie krótkiej wiadomości tekstowej (SMS), w której nadawca podszywa się pod inny podmiot w celu nakłonienia odbiorcy tej wiadomości do określonego zachowania, w szczególności przekazania danych osobowych, niekorzystnego rozporządzenia mieniem, otwarcia strony internetowej, inicjowania połączenia głosowego lub instalacji oprogramowania.
Wikipedia
[czytaj: smis lub smit] nazwisko
SJP.pl
Smith – nazwisko angielskiego pochodzenia. Pochodzi od staroangielskiego słowa smið oznaczającego kowala. Jest to jedno z najbardziej popularnych nazwisk na świecie. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych posługuje się nim ponad jeden procent ludności, w tym w samych Stanach Zjednoczonych ponad 2,5 miliona ludzi.
Wikipedia
minerał, węglan cynku, wyodrębniony przez Jamesa Smithsona; smithsonit
SJP.pl
Smithsonit (smitsonit, daw. spat cynkowy) – minerał, z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów pospolitych.
Nazwany został na cześć Jamesa Smithsona (1754–1829), brytyjskiego chemika i mineraloga, założyciela Smithsonian Institution, który wyodrębnił smithsonit z kalaminu od hemimorfitu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. etn. śmigus-dyngus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. etn. śmigus-dyngus
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót od: Stowarzyszenie Miłośników Języka Polskiego
SJP.pl
skrót od: Congregatio Parvum Sororum Missionariarum a Misericordia - zakon orionistek
SJP.pl
słowo używane w języku potocznym, zwykle ze słowem "to", oznaczające coś, czego nie chcemy lub nie potrafimy opisać (np. Bo to, bo śmo, bo tamto, ty to zawsze masz jakiś problem!)
SJP.pl
młode smoka; smoczę
SJP.pl
młode smoka; smoczątko
SJP.pl
1. gumowa zatyczka na butelkę z małym otworkiem umożliwiającym dziecku picie z butelki;
2. zabawka dla niemowlęcia do ssania;
3. zdrobnienie od: smok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miękka zabawka dla małych dzieci przeznaczona do ssania;
(1.2) nasadka na butelkę, dzięki której małe dzieci mogą z niej ssać;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zdrobn. od: smok
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak byłem mały, to nie chciałem smoczka, tylko ssałem kciuk.
(1.2) Nasza matka wykarmiła nas wszystkich smoczkiem.
Wiktionary
IPA: ˈsmɔt͡ʃɛk, AS: smoček
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. smok mrz.
:: przym. smoczkowy
(2.1)
:: rzecz. smoczyca ż., smok mzw., Smok mzw.
:: przym. smoczy
Wiktionary
(1.1) gryzaczek, zgrub. smok; kraków|cumel, cumelek.; lwów|pypka.; reg. pozn. reg. śl. nupel.; reg. śl. nuplik, gryzok.; reg. pozn. nupelek.
Wiktionary
wodne, pasożytnicze lub półpasożytnicze kręgowce obejmujące minogi i śluzice, o robakowatym ciele i charakterystycznym braku szczęk i kończyn parzystych, mające otwór gębowy w kształcie lejka otoczonego przyssawką; kręgouste, krągłouste
SJP.pl
Kręgouste, krągłouste, smoczkouste (Cyclostomata) – grupa wodnych kręgowców o otworze gębowym w kształcie okrągłej przyssawki. Nazwa krągłouste obejmuje minogi i śluzice zaliczane do bezżuchwowców. Postać wydłużona, robakowata, bez łusek, ciało pokryte śluzem, pozbawione żeber, szkieletu pasa barkowego i miednicowego. Nie występują płetwy parzyste. Są to zwierzęta drapieżne, padlinożerne lub pasożytnicze (niektóre półpasożytnicze). Stosunkowo prymitywnie zbudowane – mają nieparzyste nozdrza, czy segmentowane umięśnienie. Szkielet osiowy stanowi struna grzbietowa, u minogów także znajdujące się nad nią łuki naczyniowe.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla smoczkoustych (gromady wodnych kręgowców obejmujących minogi i śluzice); kręgousty, krągłousty
SJP.pl
smocznik kolczak - ryba z rodziny żmijkowatych; ostrosz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób smoczy
Wiktionary
rzecz. smok mzw./mrz., Smok mzw.
przym. smoczy, smoczkowy
Wiktionary
pieszczotliwie: smok; smoczek
SJP.pl
→ smok; smokowy (dawniej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze smokiem, dotyczący smoka
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do smoka
Wiktionary
(2.1) Zdjąłem mokrą od deszczu kurtkę i przysiadłem, oparty ramieniem o smoczą łapę.
Wiktionary
IPA: ˈsmɔt͡ʃɨ, AS: smočy
Wiktionary
rzecz. smok m., smoczyca ż., smoczek m.
przysł. smoczo
Wiktionary
samica smoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mit. samica smoka
Wiktionary
(1.1) Niania opowiedziała dzieciom bajkę o smoczycy zakochanej po uszy w ośle.
Wiktionary
IPA: smɔˈt͡ʃɨt͡sa, AS: smočyca
Wiktionary
rzecz. smok m., smoczysko n., smoczek m.
przym. smoczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: smok
SJP.pl
1. zanieczyszczenia powietrza atmosfery w postaci gęstej mgły, utrzymującej się nad terenami wielkich miast i okręgów przemysłowych;
2. smog 2.0 - potocznie: zanieczyszczenie powietrza spowodowane promieniowaniem elektromagnetycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. zanieczyszczenie powietrza zalegające nad terenami miejskimi;
Wiktionary
Smog – każda kombinacja zanieczyszczeń powietrza, którymi, zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia, są wszystkie chemiczne, fizyczne lub biologiczne czynniki zmieniające naturalny skład atmosfery. Najczęściej występujące zanieczyszczenia to pyły zawieszone zawierające różne związki chemiczne, w tym szczególnie szkodliwe kancerogenne wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) i metale ciężkie, oraz gazy: tlenki azotu, dwutlenek siarki, ozon i tlenek węgla. Dawniej smog definiowano węziej, jako zjawisko atmosferyczne powstałe w wyniku wymieszania się mgły z dymem i gazami będącymi produktami spalania.
Wikipedia
(1.1) Światło gazowych latarń mazało listopadową mgłę w żółte plamaamy. Monachijska noc krztusiła się miejskim smogiem.
(1.1) Tylko kilka z dużych polskich miast nękanych motoryzacyjnymi smogami zdecydowało się obniżyć podatek drogowy na samochody z katalizatorami spalin.
Wiktionary
IPA: smɔk, AS: smok
Wiktionary
autobus wyposażony w specjalistyczny sprzęt do badania czystości powietrza
SJP.pl
Smogolice (niem. Bruchhausen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
Leży nad rzeką Iną, na skraju Puszczy Goleniowskiej
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przyrząd do badania zawartości smogu lub elektrosmogu w powietrzu
SJP.pl
Smogorzewiec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: samochód wyposażony w sprzęt do kontroli jakości powietrza
SJP.pl
przymiotnik od: smog
SJP.pl
1. stworzenie z legend, bajek itp. przypominające wyglądem wielką jaszczurkę, ziejące ogniem;
2. techn. sito znajdujące się na wlocie przewodu ssawnego pompy, chroniące ją przed zasysaniem dużych zanieczyszczeń; kosz ssawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;
Wiktionary
Smok – mityczne i fikcyjne stworzenie najczęściej wyobrażane w postaci olbrzymiego gada – zwykle lotnego, ale niekoniecznie – często obdarzonego zdolnością ziania ogniem. Występują w licznych mitach, legendach, literaturze, filmach i grach. W niektórych przypadkach przedstawiane są jako istoty obdarzone dużą inteligencją, potrafiące posługiwać się magią, znające ludzką mowę, posiadające i strzegące rozmaitych skarbów. Najczęściej smok ma cztery łapy i skrzydła, natomiast często pojawiający się w heraldyce smok dwunogi nosi nazwę wiwern. Ale występują również smoki bez skrzydeł i bez łap, różniące się od powyższych grzbietem i kształtem głowy.
Wikipedia
IPA: smɔk, AS: smok
Wiktionary
rzecz. smok mrz./mzw., smoczek mrz.
Wiktionary
(1.1) skr. Dra
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) rzad. ssać głośno mlaskając
Wiktionary
rzecz. smoczek mrz.
Wiktionary
(1.1) cmokać, mlaskać, smoktać
Wiktionary
wieczorowy strój męski składający się z marynarki o jedwabnych klapach, kamizelki i spodni z jedwabnym pasem wzdłuż szwów bocznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) męski strój wieczorowy bardziej elegancki od garnituru, mniej oficjalny niż frak;
Wiktionary
Smoking, także dinner jacket, tuxedo, black tie – męski strój półformalny wieczorowy, w niektórych przypadkach można go rozpatrywać także w kategorii stroju nieformalnego wieczorowego. Stoi wyżej w hierarchii formalności niż garnitur oraz niżej niż frak. Jako że smoking jest strojem wieczorowym, nosić się go powinno wyłącznie po zmroku/w godzinach późno popołudniowych, za taką uznaje się w męskiej elegancji godzinę 18:00.
Wikipedia
IPA: ˈsmɔcĩŋk, AS: smoḱĩŋk
Wiktionary
przym. smokingowy
Wiktionary
przymiotnik od: smoking
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mit. książk. zabójca smoka
Wiktionary
Smokowce – zbiorcza nazwa czterech osiedli należących do miasta Wysokie Tatry i położonych u podnóża Tatr Wysokich na Słowacji.
Wikipedia
Wikipedia
dawniej: smoczy
SJP.pl
przestarzałe: cmoktać;
1. wydawać wargami charakterystyczny odgłos przy jedzeniu, smakowaniu czegoś; cmokać, ciamkać, glamać;
2. wydawać charakterystyczny odgłos ustami w czasie picia, ssania czegoś;
3. ssać;
4. żartobliwie: całować; cmokać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: kawałek drewna nasyconego żywicą, nadający się do rozpalania ognia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba wyrabiająca smołę z drewna
Wiktionary
Smolacy, zwani też w Polsce puszkarzami lub harnikami – ludzie najemni, powoływani (XVII–XIX wiek) przez władze państwowe lub poszczególnych feudałów do śledzenia i poskramiania górskich opryszków. Smolacy werbowani byli niemal wyłącznie spośród miejscowych górali, w tym nierzadko z byłych zbójników.
Wikipedia
rzecz. smolarz mos., smoła ż.
przym. smolny
Wiktionary
(1.1) smolarz
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Ukraina:
Białoruś:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Smolar:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
Smolarek (forma żeńska: Smolarek/Smolarkowa; liczba mnoga: Smolarkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 4799 osób o tym nazwisku.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
Smolarka – część wsi Warząchewka Królewska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.
W latach 1975–1998 Smolarka administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wikipedia
dawny prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smołownia, dziegciarnia, maziarnia
SJP.pl
Smolarnia – rodzaj zakładu produkcyjnego lokalizowanego zwykle w lesie, w którym z nieużytków drzewnych w procesie prażenia pozyskiwano smołę i otrzymywano terpentynę, alkohol metylowy itp.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Smolarski (forma żeńska: Smolarska, liczba mnoga: Smolarscy) – polskie nazwisko.
Znane osoby o nazwisku Smolarski:
Wikipedia
Wikipedia
1. osoba zajmująca się wypalaniem węgla drzewnego;
2. osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik trudniący się wyrabianiem i sprzedażą smoły;
Wiktionary
Smolarz – człowiek trudniący się wyrobem smoły lub handlujący smołą, a także wypalaniem węgla drzewnego. Do czasów współczesnych zachowała się nazwa tego ostatniego zajęcia (alternatywna nazwa: węglarz). Patronem smolarzy i węglarzy jest święty Tybald z Provins.
Wikipedia
rzecz. smolak mos., smoła ż.
przym. smolny
Wiktionary
smołowy, smolny, smolisty;
1. → smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły
SJP.pl
Smolasty, właśc. Norbert Smoliński (ur. 27 sierpnia 1995 w Warszawie) – polski piosenkarz, autor tekstów i producent muzyczny tworzący muzykę z pogranicza popu, rapu i R&B.
Od 2016 roku związany z wytwórnią Warner Music Poland i współpracował z wykonawcami, takimi jak m.in.: Kizo, Young Leosia, Otsochodzi, Malik Montana, Szpaku, Robert Gawliński, Kaz Bałagane, Mr. Polska, Białas, MIYO, ReTo, Chada, Young Multi, Oliwka Brazil, Ewa Farna, Sylwia Grzeszczak czy Doda. Utwory Smolastego zostały odtworzone na platformie YouTube ponad 905 milionów razy, na Spotify ponad 390 milionów razy, a na pozostałych serwisach streamingowych ponad 172 milionów razy. Jego single oraz albumy wielokrotnie osiągały złote, platynowe oraz diamentowe certyfikaty. Największym sukcesem w dotychczasowej karierze artysty okazały się single „Duże oczy” (potrójna diamentowa płyta) oraz „Pijemy za lepszy czas” (diamentowa płyta), które znalazły się na diamentowym albumie Almost Goat. W lutym 2023 roku ukazał się singiel „Herbata z imbirem” (poczwórna platynowa płyta), który okazał się największym sukcesem radiowym w karierze piosenkarza, osiągając 3 czerwca 2023 roku 3. miejsce na polskim Airplay. Utwór ten był w tamtym momencie najczęściej graną polską piosenką w stacjach radiowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Smolec (do 1945 niem. Schmolz, 1945–1947 Smolice Śląskie) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie. W latach 1945–1954 siedziba gminy Smolec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
terpentynowy olej drzewny
SJP.pl
1. potocznie: brudzić, powodować brudzenie się kogoś lub czegoś;
2. smolić się:
a) brudzić się;
b) być smolonym, brudzonym
SJP.pl
Wikipedia
Smoleńczyk;
1. ofiara katastrofy polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku;
2. zwolennik teorii o zamachu na polski samolot Tu-154 w 2010 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smolić.
Wiktionary
czas. smolić
rzecz. smoła ż.
przym. smolisty
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w zachodniej Rosji, położone nad Dnieprem;
Wiktionary
Smoleńsk (ros. Смоленск, biał. Смаленск) – miasto w Rosji, stolica obwodu smoleńskiego. Położone nad Dnieprem. W 2020 roku liczyło 325 tys. mieszkańców.
Węzeł kolejowy i drogowy. Leży na szlaku kolejowym z Warszawy do Moskwy. Siedziba prawosławnej eparchii smoleńskiej i wiaziemskiej.
Wikipedia
(1.1) Rosyjskie miasto Smoleńsk jest stolicą obwodu i leży nad Dnieprem.
Wiktionary
IPA: ˈsmɔlɛ̃j̃sk, AS: smolẽĩ ̯sk
Wiktionary
rzecz. smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńszczyzna ż.
przym. smoleński
Wiktionary
przymiotnik od: Smoleńsk, miasto w zachodniej części Rosji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Smoleńskiem, dotyczący Smoleńska
(1.2) polit. publ. związany z katastrofą pod Smoleńskiem, dotyczący tej katastrofy
Wiktionary
IPA: smɔˈlɛ̃j̃sʲci, AS: smolẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Smoleńsk mrz., smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńszczyzna ż.
Wiktionary
mieszkaniec Smoleńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Smoleńska
Wiktionary
IPA: ˌsmɔlɛ̃j̃ʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: smolẽĩ ̯ščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Smoleńsk mrz.
:: fż. smoleńszczanka ż.
przym. smoleński
Wiktionary
mieszkanka Smoleńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Smoleńska
Wiktionary
IPA: ˌsmɔlɛ̃j̃ʃˈt͡ʃãnka, AS: smolẽĩ ̯ščãnka
Wiktionary
rzecz. Smoleńsk mrz.
:: fm. smoleńszczanin mos.
przym. smoleński
Wiktionary
dawny region administracyjny, którego głównym miastem był Smoleńsk; województwo smoleńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina obejmująca okolice Smoleńska;
Wiktionary
Województwo smoleńskie – województwo istniejące nominalnie w latach 1508–1793, faktycznie 1508–1514 i 1611–1654.
Wikipedia
(1.1) Rzeczpospolita zrzekła się Smoleńszczyzny w 1667 roku.
Wiktionary
rzecz. smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńsk mrz.
przym. smoleński
Wiktionary
1. potocznie: brudzić, powodować brudzenie się kogoś lub czegoś;
2. smolić się:
a) brudzić się;
b) być smolonym, brudzonym
SJP.pl
czasownik
(1.1) brudzić sadzą, smarem itp.
(1.2) pot. olewać coś, kogoś
Wiktionary
(1.1) Nie piekłam jeszcze ciasta na planie, ale tylko dlatego, że piekarnik nam smoli.
(1.2) Smolę go! Nie chciał wczoraj przyjść, bo miał niby skręconą kostkę, a dzisiaj już nagle zdrowy, bo słyszał, że za to można dostać premię? Dwulicowy typ!
Wiktionary
IPA: ˈsmɔlʲit͡ɕ, AS: smolʹić
Wiktionary
czas. smolić się
przym. smolny, smolisty
rzecz. smoła ż., smolenie n.
Wiktionary
Wg TERYT jest ich 5
Wikipedia
Smoligów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze.
Wieś jest sołectwem w gminie Mircze. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 365 mieszkańców i była szóstą co do wielkości miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Mirczu.
Wikipedia
chrząszcz z rodziny ryjkowców
SJP.pl
Smolik:
Wikipedia
Smolino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bielsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Liliowiec, dzienna lilia, pajęcza lilia (Hemerocallis L.) – rodzaj bylin z rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae). Obejmuje 16 gatunków. Rośliny te rosną w większości w Azji Wschodniej, zwłaszcza w Japonii, jeden gatunek (liliowiec żółty H. lilioasphodelus) także w Europie (południowo-wschodnia część Alp i tereny przyległe), a kolejny – liliowiec rdzawy H. fulva – od wschodniej części basenu Morza Śródziemnego po Indie. Liczne gatunki i mieszańce między nimi uprawiane są jako rośliny ozdobne dla dużych i barwnych kwiatów, otwierających się sukcesywnie i kwitnących przez jeden dzień. W Chinach i Japonii rośliny te uprawiane są od tysięcy lat. Współcześnie znanych jest ponad 38 tys. odmian. Czasem odmiany uprawne bywają określane jako liliowiec ogrodowy (Hemerocallis ×hybrida hort.). W Polsce kolekcję ponad 3,5 tys. odmian i gatunków można oglądać w Arboretum Wojsławice na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla smoły
(1.2) wyróżniając się intensywną czernią
Wiktionary
(1.1) I nie zauważyli, jak wrzucił skrzypki swe malutkie, skrzypki swe wąziutkie do głębokiej studni, a woda zamknęła się nad nimi smoliście i zabrała je w głębinę.
(1.2) Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę.
Wiktionary
rzecz. smoła ż., smolistość ż.
przym. smolisty, smolny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co smoliste
Wiktionary
przym. smolisty
przysł. smoliście
Wiktionary
smołowy, smolny, smolasty;
1. → smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający smołę
(1.2) przen. czarny jak smoła
(1.3) zawierający dużo żywicy
Wiktionary
(1.1) I powiódł go za rękę do ogniska, które pachołkowie naniecili wedle smolistych kopców.
(1.2) — A no — dobrze zrobiłam? — zapytała, topiąc w jego oczach swe boskie, smoliste, pełne mroku i arcy-łobuzerskie oczy.
Wiktionary
rzecz. smolenie n., smoła ż., smołowanie n., smoluch mos., smolistość ż.
czas. smolić ndk., smolić się ndk., smołować ndk., usmolić dk.
przym. smolny
przysł. smoliście
Wiktionary
(1.1) smołowaty
(1.2) smołowaty
(1.3) smolny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolarz
SJP.pl
Wikipedia
osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolarz
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
smołowy, smolisty, smolasty;
1. → smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nasiąknięty smołą, zawierający smołę
Wiktionary
(1.1) (…) dwa smolne łuczywa ogień obejmował boży, zażegniętą żagiew podano dziewczynie, która żywo i zręcznie pod stos ją podłożyła.
Wiktionary
IPA: ˈsmɔlnɨ, AS: smolny
Wiktionary
rzecz. smoła ż., smolarnia ż., smolarz m., smoluch m., smolak m.
przym. smolisty, smołowy, smołowaty
przysł. smoliście
czas. smolić, smołować
Wiktionary
(1.1) smolisty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim
SJP.pl
Smólsk – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.
Wieś duchowna, własność kapituły włocławskiej, położona była w II połowie XVI wieku w powiecie brzeskokujawskim województwa brzeskokujawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 304 mieszkańców. Jest siódmą co do wielkości miejscowością gminy Włocławek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: Smólsk (wieś w województwie kujawsko-pomorskim);
2. przymiotnik od: Smólsko (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
młody łosoś albo młoda troć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. młody łosoś albo młoda troć w okresie od rozpoczęcia wędrówki ku morzu do pierwszych dni pobytu w przybrzeżnych wodach morskich
Wiktionary
Smolt – stadium rozwojowe łososia szlachetnego (Salmo salar), który po przejściu stadium parr rozpoczyna wędrówkę do morza. Smolty zmieniają ubarwienie ciała na srebrzyste, zanikają im charakterystyczne dla stadium parr ciemne plamy i zmieniają się preferencje pokarmowe – smolty żywią się rybami. Organizm ryby przystosowuje się do życia w wodzie słonej.
Czasami termin smolt używany jest w odniesieniu do innych ryb łososiowatych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) smolt, grilse
źródła.
== smolt (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-smolt.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) icht. smolt
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
potocznie:
1. osoba często usmolona, ubrudzona; brudas;
2. pogardliwie: osoba zaniedbana i niedbająca o czystość; kopciuch, flejtuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś ubrudzony sadzą
Wiktionary
przym. smolisty, smolny
rzecz. smoła ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: smombi] żartobliwie: osoba uzależniona od smartfona
SJP.pl
Smoniowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Radziemice.
Wieś dóbr prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
[czytaj: smufi] orzeźwiający koktajl na bazie owoców lub warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zmiksowany, zimny napój na bazie świeżych lub mrożonych owoców (rzadziej warzyw) z dodatkiem kostek lodu o gęstej, gładkiej konsystencji
Wiktionary
Smoothie (wym. /ˈsmuːði/) – zmiksowany i schłodzony napój na bazie owoców i warzyw, o gęstej i kremowej konsystencji.
Najczęściej przygotowuje się je, miksując świeże owoce i warzywa z lodem, wodą lub sokiem owocowym lub warzywnym, aż do uzyskania gładkości. Dopuszcza się także dodawanie innych składników: miodu, przypraw, orzechów, soku z cytryny, nasion chia, siemienia lnianego, oleju kokosowego, oleju lnianego czy też spiruliny.
Wikipedia
[czytaj: smufdżezowy] związany z muzyką smooth jazz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Smorczewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Ostrożanach.
Wikipedia
miasto na Białorusi
SJP.pl
Smorgonie (biał. Смарго́нь Smarhoń, ros. Сморго́нь Smorgoń, lit. Smurgainys, jid. סמאַרגאָן Smargon) – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu smorgońskiego, położone na historycznej Wileńszczyźnie.
Wikipedia
przymiotnik od: Smorgonie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Smorgoni, związany ze Smorgoniami
Wiktionary
czarna porzeczka
SJP.pl
nalewka z czarnych porzeczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. nalewka z czarnej porzeczki
Wiktionary
Smorodinówka (lub smorodinówka kresowa) – półwytrawna nalewka na owocach czarnej porzeczki, znana ze swoich właściwości leczniczych. Nazwa pochodzi z Kresów Wschodnich, gdzie czarna porzeczka nazywana była „smorodiną” (z ros. смородина - porzeczka).
Wikipedia
[czytaj: smorcando] określenie wykonawcze: ściszając, zamierająco
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. stopniowo ściszając do zera z jednoczesnym spowalnianiem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|smorzando. < etym|wł|smorzare. (przytłumiać)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== smorzando (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. smorzando
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) muz. smorzando
odmiana.
(2.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Smoszewo – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Zakroczym.
Admionistracyjnie kolonia ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie zakroczymskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
bylina z rodziny złożonych, rosnąca w górach Europy i Azji
SJP.pl
Smotrawa okazała (Telekia speciosa (Schreb.) Baumg.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych z monotypowego rodzaju smotrawa Telekia. Naukowa nazwa rodzaju upamiętnia węgierskiego arystokratę z Siedmiogrodu, hrabiego Sámuela Telekiego (1739–1822), wspierającego badania J.Ch.G. Baumgartena, który opisał ten gatunek. Drugi człon nazwy naukowej speciosa oznacza „nadobna, okazała”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodzie chmielnickim Ukrainy, lewy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Smotrycz (ukr. Смотрич) – rzeka w obwodzie chmielnickim Ukrainy, lewy dopływ Dniestru, przepływa przez Kamieniec Podolski. Długość - 169 km, powierzchnia zlewni - 1800 km².
Płynie przez Wyżynę Podolską. W swym dolnym biegu tworzy wąski, głęboki, malowniczy jar. 10 km poniżej Kamieńca Podolskiego znajduje się "Smotrycki kanion", którego wapienne brzegi sięgają 50 m wysokości.
Wikipedia
Smotryszów – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kodrąb.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Za Królestwa Polskiego istniała gmina Smotryszów.
Wikipedia
[czytaj: szmałszhond] pies rasy hollandse smoushond
SJP.pl
mazista substancja do konserwacji pokryć dachowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mazista, zwykle czarna ciecz, produkt odgazowania węgla, łupków bitumicznych, drewna itp.;
(1.2) gw-pl|Bukowina. żywica
(1.3) środ. przestępcze kawa
Wiktionary
Smoła, smoła surowa – produkty odgazowania węgla, łupków bitumicznych lub drewna, rzadko torfu. Składa się głównie z mieszaniny wielu rodzajów węglowodorów oraz innych związków organicznych, zawierających tlen, azot i siarkę; ponadto niektóre rodzaje smoły mogą zawierać pewną ilość grafitu i fulerenów.
Wikipedia
(1.1) Smoła drzewna służyła kiedyś do uszczelniania beczek, skrzyń, łodzi, kadłubów okrętów.
(1.1) Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących się od zaprawy otaczał każdy dom płonącą atmosferą.
Wiktionary
IPA: ˈsmɔwa, AS: smou̯a
Wiktionary
rzecz. smolarnia ż., smolarz m., smoluch m., smołowanie n., smolenie n.
:: zdrobn. smółka ż.
czas. smolić ndk., smołować ndk.
przym. smolisty, smolny, smołowy, smołowaty
przysł. smoliście
Wiktionary
mieszkaniec Smołdzina (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Smołdzina (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Smołdzino
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pierwsze stolce w życiu noworodka;
(1.2) bot. młoda żywica występująca na drzewach iglastych
(1.3) bot. sok komórkowy niektórych roślin mający konsystencję przypominającą smołę
(1.4) bot. roślina o czerwonych kwiatach i łodydze powleczonej lepką wydzieliną, rosnąca na wilgotnych łąkach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsmuwka, AS: smuu̯ka
Wiktionary
rzecz. smoła ż.
Wiktionary
(1.1) meconium
Wiktionary
masa składająca się z piasku, drobnego żwiru, smoły i asfaltu, używana do budowy nawierzchni drogowych
SJP.pl
Beton smołowy, smołobeton – materiał budowlany stosowany w budownictwie drogowym mający postać masy otrzymywanej z kruszywa (mączki mineralnej, piasku, grysu) i smoły drogowej w różnym stosunku ilościowym. Betony smołowe mogły być wytwarzane, układane i zagęszczane na zimno i na gorąco. Wykonywano z nich nawierzchnie drogowe.
Wikipedia
przymiotnik od: smołobeton
SJP.pl
smarować lub nasycać smołą
SJP.pl
przypominający wyglądem lub konsystencją smołę; smolisty
SJP.pl
przymiotnik od: smołowiec
SJP.pl
rodzaj skały wylewnej, złożonej prawie wyłącznie z ciemnego, najczęściej zielonkawego szkliwa wulkanicznego, powstałej przez gwałtowne zastygnięcie lawy z podwodnego wybuchu
SJP.pl
Wikipedia
dawny, prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smolarnia, dziegciarnia, maziarnia
SJP.pl
czerwony o odcieniu smołowym (podobnym do koloru smoły)
SJP.pl
zdrobnienie od: smrek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) góry. niewielki smrek
Wiktionary
(1.1) Ktoś wykopał dwa smreczki, posadzone przez nas na wiosnę.
Wiktionary
rzecz. smrek mrz., smreczyna ż.
przym. smreczynowy, smrekowy
Wiktionary
(1.1) świerczek
Wiktionary
reg.: świerk; świerkowy las
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Podhale. dendr. świerk
(1.2) gw-pl|Podhale. leśn. las świerkowy
Wiktionary
Smreczyna (niem. Schönau bei Mittelwalde) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.
Wikipedia
rzecz. smreczek mrz., smrek mrz.
przym. smrekowy, smreczynowy
Wiktionary
(1.1) świerk; gw-pl|Podhale|smrek.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|smyrek.
(1.2) świerczyna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) góry. związany ze smreczyną, dotyczący smreczyny
(1.2) góry. składający się ze smreczyny, wykonany z drewna lub innej części smreczyny
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) góry. należący do smreczyny, będący częścią smreczyny
Wiktionary
rzecz. smrek mrz., smreczek mrz., smreczyna ż.
przym. smrekowy
Wiktionary
(1.1) świerkowy; góry|smrekowy.
(1.2) świerkowy; góry|smrekowy.
(2.1) świerkowy; góry|smrekowy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
góralska nazwa świerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Podhale. świerk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nareszcie siadł pod smrekiem, nad lasem już ciemno było całkiem, a kurzył śnieg z deszczem i mgła góry przykryła.
Wiktionary
rzecz. smreczyna ż.
:: zdrobn. smreczek mrz.
przym. smrekowy, smreczynowy
Wiktionary
(1.1) świerk; gw-pl|Podhale|smreczyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|smyrek.
Wiktionary
przymiotnik od: smrek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) góry. związany ze smrekiem, dotyczący smreka
(1.2) góry. składający się ze smreka, wykonany z drewna lub innej części smreka
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) góry. należący do smreka, będący częścią smreka
Wiktionary
(1.1) Kobieta mieszka na ul. Smrekowej od kilku lat.
Wiktionary
rzecz. smrek mrz., smreczek mrz., smreczyna ż.
przym. smreczynowy
Wiktionary
(1.1) świerkowy
(1.2) świerkowy
(2.1) świerkowy
Wiktionary
szkodnik drzew iglastych z rodziny mszycowatych
SJP.pl
1. nieprzyjemny zapach; odór, fetor;
2. potocznie: nieprzyjemna atmosfera wokół czegoś lub kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przykry zapach
(1.2) pot. nieprzyjemna atmosfera
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) pot. pejor. niegrzeczne dziecko
(2.2) pot. pejor. osoba bardzo młoda
Wiktionary
(1.1) Nie wytrzymałem smrodu i wyszedłem.
(1.1) Czujesz ten smród? Okropność!
(1.2) Za miesiąc odchodzi na emeryturę i jeszcze na koniec musiał narobić smrodu w księgowości.
(2.1) Co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie.
Wiktionary
IPA: sm̥rut, AS: sm̦rut
Wiktionary
rzecz. nasmrodzenie n., podsmradzanie n., przesmradzanie n., smrodliwość ż., smrodynia ż., smrodzenie n., zasmradzanie n., zasmrodzenie n., zesmradzanie n., zesmrodzenie n.
:: zdrobn. smrodek m.
czas. nasmrodzić dk., podsmradzać ndk., przesmradzać ndk., smrodzić ndk., zasmradzać ndk., zasmrodzić dk., zesmradzać ndk., zesmrodzić dk.
przym. smrodliwy
przysł. smrodliwie
Wiktionary
(1.1) fetor, odór, swąd; gw-pl|Górny Śląsk|sztynks.
Wiktionary
1. nieprzyjemny zapach;
2. nieprzyjemna atmosfera wokół czegoś lub kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. nieprzyjemny zapach
(1.2) pot. nieprzyjemna atmosfera
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) lekcew. pejor. o dziecku lub młodym człowieku, szczególnie niegrzecznym
Wiktionary
(1.2) Tu w Argentynie to zupełnie tak, jakby być Włochem: żadnego prestiżu i smrodek emigranckiej nędzy.
Wiktionary
IPA: ˈsm̥rɔdɛk, AS: sm̦rodek
Wiktionary
rzecz. smród m., smrodliwość ż., smrodzenie n.
czas. smrodzić ndk.
przym. smrodliwy
przysł. smrodliwie
Wiktionary
(1.1) smród, fetor, odór, swąd
(2.1) bachor
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: smrodliwy
Wiktionary
(1.1) Zapalili kilka świeczek i lampę naftową, która kopciła smrodliwie, dając jedynie słaby blask.
(1.1) Brr… było zimno i smrodliwie, kanalizacja od dawna wysiadła z uwagi na wielkie przeładowanie obozu i kobiety załatwiały swoje potrzeby właśnie pod blok.
Wiktionary
IPA: sm̥rɔˈdlʲivʲjɛ, AS: sm̦rodlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. smród m., smrodliwość ż., smrodzenie n.
:: zdrobn. smrodek m.
czas. smrodzić ndk., nasmrodzić dk.
przym. smrodliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smrodliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smrodliwe; cecha tych, którzy są smrodliwi
Wiktionary
przym. smrodliwy
przysł. smrodliwie
rzecz. smrodek mrz., smrodzenie n., smród mzw./mrz.
czas. smrodzić
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: smrodliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o przykrym zapachu, woni
Wiktionary
(1.1) Od kilkunastu minut pod domem sąsiada pracuje potwornie smrodliwa i hałaśliwa szambiarka.
Wiktionary
IPA: sm̥rɔˈdlʲivɨ, AS: sm̦rodlʹivy
Wiktionary
rzecz. smród m.
:: zdrobn. smrodek m.
czas. smrodzić ndk., nasmrodzić dk.
przysł. smrodliwie
Wiktionary
(1.1) niepachnący, śmierdzący, cuchnący, capiący
Wiktionary
sraluch, srajdek, smarkacz; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. czarna porzeczka
Wiktionary
1. regionalnie: czarna porzeczka;
2. gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych; czeremcha pospolita, trzemcha, śliwa kocierpka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Padus avium|Mill.|ref=tak., gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych
(1.2) bot. drzewo lub krzew z gatunku smrodynia (1.1)
(1.3) reg. bot. nazwa systematyczna|Ribes nigrum|L.|ref=tak., gatunek krzewu z rodziny agrestowatych, w Polsce pospolicie uprawianego
(1.4) reg. bot. krzew z gatunku smrodynia (1.3)
Wiktionary
(1.1) Związki lotne wydzielane przez kwiaty smrodyni zawierają dużo bakteriobójczych fitoncydów.
(1.2) Psa znalazła przywiązanego do smrodyni przy alejce parkowej.
(1.3) Z owoców smrodyni można robić wina.
(1.4) Dziadkowie mają na działce raję smrodyń.
Wiktionary
rzecz. smród m.
Wiktionary
(1.1) czeremcha, czeremcha zwyczajna, czeremcha pospolita, śliwa kocierpka, trzemcha, czeremucha
(1.2) czeremcha
(1.3) porzeczka, porzeczka czarna, smrodina, smrodyńki
(1.4) porzeczka, czarna porzeczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smrodzić.
Wiktionary
rzecz. smród m., smrodek m., smrodliwość ż.
czas. smrodzić ndk.
przym. smrodliwy
przysł. smrodliwie
Wiktionary
wydawać nieprzyjemny zapach
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wypełniać atmosferę smrodem
(1.2) pot. wydalać przez odbyt cuchnące gazy
Wiktionary
(1.1) W piwnicy uruchomił swoją bimbrownię, czym smrodzi nam w całym domu.
Wiktionary
IPA: ˈsm̥rɔd͡ʑit͡ɕ, AS: sm̦roʒ́ić
Wiktionary
rzecz. smród m., smrodek m., smrodzieniec m., smrodliwość ż., smrodzenie n.
przym. smrodliwy
przysł. smrodliwie
Wiktionary
(1.2) posp. wulg. pierdzieć; puścić bąka, puszczać gazy, reg. śl. dżistać., prukać
Wiktionary
gumożywica otrzymywana z korzeni i kłączy zapaliczki lekarskiej; czarcie łajno, asafetyda
SJP.pl
przymiotnik od: smrodzieniec
SJP.pl
Smroków – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki.
W roku 2021 we wsi mieszkało 245 osób, z czego 51,8% stanowiły kobiety, a 48,2% mężczyźni.
Przez Smroków przechodzi linia kolejowa nr 8 ze stacją Smroków.
Wikipedia
[czytaj: es-em-ES] krótka wiadomość tekstowa odbierana przez telefon komórkowy; esemes
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
(1.1) telekom. inform. krótka wiadomość tekstowa wysyłana z telefonu komórkowego lub bramki internetowej
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) telekom. usługa wysyłania SMS-ów (1.1);
Wiktionary
SMS (ang. Short Message Service), krótka wiadomość tekstowa – usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych (esemesów) w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.
Wikipedia
(1.1) Gdy dojedziesz na miejsce, wyślij mi SMS, żebym wiedziała, że wszystko w porządku.
Wiktionary
IPA: ɛs‿ɛ̃m‿ˈɛs, AS: es‿ẽm‿es
Wiktionary
czas. SMS-ować ndk.
przym. SMS-owy
Wiktionary
(1.1) war. esemes
Wiktionary
[czytaj: esemeSOwać] wysyłać krótkie wiadomości tekstowe za pomocą telefonów komórkowych; esemesować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pisać i wysyłać SMS
Wiktionary
(1.1) Dyrektorka powiedziała, że nie wolno nam SMS-ować w trakcie lekcji.
Wiktionary
IPA: ˌɛsɛ̃mɛˈsɔvat͡ɕ, AS: esẽmesovać
Wiktionary
skr. SMS m.
rzecz. SMS-owanie n.
przym. SMS-owy
Wiktionary
(1.1) esemesować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|SMS-ować.
Wiktionary
czas. SMS-ować ndk.
Wiktionary
→ SMS [czytaj: esemesowy] (esemes), np. konkurs SMS-owy; esemesowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z SMS-em
Wiktionary
skr. SMS m.
czas. SMS-ować ndk.
Wiktionary
(1.1) esemesowy
Wiktionary
skrót od: Simple Mail Transfer Protocol, w informatyce: protokół wykorzystywany w Internecie do wymiany poczty elektronicznej pomiędzy serwerami oraz programami pocztowymi
SJP.pl
1. być przyczyną czyjegoś smutku;
2. smucić się - martwić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) być powodem czyjegoś smutku
czasownik zwrotny niedokonany smucić się
(2.1) odczuwać smutek w wyniku czego
Wiktionary
(1.1) Nie smućcie waszych rodziców tym bezeceństwem.
(2.1) A Wanda, jeśli wyjedzie, jej babka będzie smucić się kolejne pół roku.
Wiktionary
rzecz. smutas mos., smuteczek mrz., smutek mrz.
czas. posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.
przym. smutnawy, smutny
przysł. smutno
Wiktionary
(1.1) martwić, przygnębiać, zasmucać
(2.1) martwić się, zasmucać się
Wiktionary
regionalnie: wąski pas łąki, często podmokły
SJP.pl
Wikipedia
światło, dym, ogień, itp. w postaci wydłużonej wstęgi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wąski pasek dymu, światła, cienia, piany lub ognia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Płynący statek zostawia za sobą kilwater – smugę zmąconej wody.
Wiktionary
IPA: ˈsmuɡa, AS: smuga
Wiktionary
rzecz. smużenie n.
:: zdrobn. smużka ż.
czas. smużyć
przym. smugowy
Wiktionary
1. dodatkowy ładunek pocisku artyleryjskiego, powodujący powstanie smugi świetlnej za wystrzelonym pociskiem;
2. pocisk wyposażony w taki ładunek
SJP.pl
Smugacz – element pocisku, którego celem jest wytworzenie ciągnącej się za pociskiem smugi ognia (w przypadku pocisków świetlnych) lub dymu (w przypadku pocisków smugowych).
Smugacz może być częścią zapalnika dennego lub odrębnym zespołem. Smugacze pocisków strzeleckich i artyleryjskich są zapalane przez gazy prochowe w przewodzie lufy. Smugacze pocisków rakietowych są najczęściej zapalane elektrycznie podczas startu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dzięcioł smugoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych
SJP.pl
1. wiewiórka smugowana - gatunek wiewiórki;
2. przedrzeźniacz smugowany, bączek smugowany - gatunki ptaków
SJP.pl
1. mający kształt smugi;
2. mający wiele smug
SJP.pl
kraśnik smugowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych
SJP.pl
Smugowiec (Tamiops) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
1. mający kształt smugi; smużysty;
2. pocisk smugowy - pocisk wypełniony ładunkiem wytwarzającym dym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z smugą, dotyczący smugi
Wiktionary
rzecz. smużka ż., smuga ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: smukło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smukły; bardziej smukły
SJP.pl
rodzina słodkowodnych ryb z rzędu kąsaczokształtnych
SJP.pl
Smukleniowate (Lebiasinidae) – rodzina słodkowodnych ryb kąsaczokształtnych (Characiformes), obejmująca ponad 50 gatunków opisanych naukowo oraz wiele nowo odkrytych, oczekujących na opisanie. Wiele intensywnie ubarwionych gatunków, zwłaszcza z rodzaju Nannostomus (drobnoustki i ukośniki) oraz smuklacze i smuklenie, to ryby akwariowe.
Wikipedia
glon morski z typu krasnorostów
SJP.pl
smuklik sześciopasy, smuklik rdzawonogi, smuklik wielki - błonkówki z rodziny smuklikowatych
SJP.pl
Smuklik (Halictus) – rodzaj pszczół z rodziny smuklikowatych, podrodziny smuklików właściwych i plemienia Halictini.
Wikipedia
o cechach smuklikowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
Smuklikowate (Halictidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i nadrodziny pszczół, obejmująca ponad 4300 opisanych gatunków. Rozsiedlona kosmopolitycznie. Przedstawiciele wykazują szerokie spektrum zachowań: od samotniczych po eusocjalne. Gniazdują w glebie lub martwym drewnie. Wyróżniają się budową narządów gębowych. Liczne gatunki są ważnymi zapylaczami roślin uprawnych. W zapisie kopalnym znane od wczesnego eocenu.
Wikipedia
o cechach smuklikowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
owad z rzędu błonkówek
SJP.pl
o cechach smukwowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
o cechach smukwowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób smukły
Wiktionary
(1.1) Ich sylwetka nabiera lekkości, wygląda smuklej, koniec z garbieniem się i kompleksami.
(1.1) Kiedy mama je nakładała, jej pulchne nogi wyglądały smuklej.
Wiktionary
IPA: ˈsmukwɔ, AS: smuku̯o
Wiktionary
przym. smukły
rzecz. smukłość ż.
Wiktionary
smukłodziobek cynamonowy - gatunek ptaka z rodziny muchotyranikowatych
SJP.pl
1. oribi smukłonogi - afrykańska antylopa z rodziny wołowatych;
2. zębiełek smukłonogi - gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych;
3. biegus smukłonogi - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co smukłe
Wiktionary
przym. smukły
przysł. smukło
Wiktionary
cienki, wiotki, szczupły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, którego budowa lub sylwetka charakteryzuje się smukłością
Wiktionary
(1.1) Laura jest smukła i delikatna.
(1.1) Smukła sylwetka i subtelna dekoracja tego neogotyckiego kościoła jest niezwykła.
Wiktionary
IPA: ˈsmukwɨ, AS: smuku̯y
Wiktionary
przym. wysmukły
rzecz. smukłość
przysł. smukło
Wiktionary
(1.1) wiotki, delikatny, zwinny
Wiktionary
Wikipedia
→ Smulsko
SJP.pl
Smulsko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Przykona.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smard; smerd; smerda
SJP.pl
Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.
W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.
Wikipedia
[czytaj: smerf] postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smerf
SJP.pl
Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.
Wikipedia
[czytaj: smerfetka] smerfetka;
1. postać płci żeńskiej z popularnej kreskówki;
2. zabawka będąca wyobrażeniem Smerfetki
SJP.pl
[czytaj: smerfny] charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smerfny, smerfowy, smurfowy
SJP.pl
charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smerfowy, smurfny, smerfny
SJP.pl
[czytaj: smerf] postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smerf
SJP.pl
Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.
Wikipedia
Smuszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Damasławek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Na terenie wsi znajdują się stanowiska archeologiczne obejmujące grodzisko obronne kultury łużyckiej oraz średniowieczny gródek z IX w. Od 1865 roku, na terenie wsi prowadzone były badania archeologiczne. W latach 1959–1966 zespół pracowników Muzeum Archeologicznego w Poznaniu prowadził systematyczne prace wykopaliskowe. W czasie tych badań odsłonięto łącznie 959 m² gruntu na terenie prasłowiańskiej osady.
Wikipedia
okres zamieszek w państwie moskiewskim w latach 1605-13, spowodowanych wojną domową i interwencją polską oraz szwedzką w Rosji; smutnoje wriemia
SJP.pl
potocznie: smucić się; smutać się
SJP.pl
potocznie: osoba ciągle smucąca się, niemająca poczucia humoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. smutna osoba
Wiktionary
czas. smucić
rzecz. smuteczek mrz., smutek mrz.
przym. smutny
Wiktionary
→ smutas; ponuraczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. pot. smutna osoba
Wiktionary
przym. smutny
Wiktionary
→ smutas; ponuraczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. smutna kobieta
Wiktionary
rzecz. smutek mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: smutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zob. smutek.
Wiktionary
(1.1) Czy podoba ci się wiersz o psich smuteczkach?
(1.1) Mały smuteczek wkradł się przez chwilkę nieuwagi przez małą cieniutką szparkę w moich postanowieniach (…)
Wiktionary
rzecz. smutas mos., smutek mrz., smutność ż.
czas. smucić ndk., posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.
przym. smutnawy, smutny
przysł. smutno, smutnie, snutnawo
Wiktionary
zdrobnienie od: smutek
SJP.pl
1. uczucie zmartwienia, nastrój przygnębienia, załamania, melancholii, depresji;
2. przygnębiający smutny nastrój panujący gdzieś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan uczuć, gdy ktoś jest smutny
Wiktionary
Smutek – emocjonalny ból powiązany z uczuciem niekorzystnej sytuacji, stratą, rozpaczą, żałobą, żalem, bezradnością oraz rozczarowaniem.
Osoba doświadczająca smutku może stać się cicha lub letargiczna i może wycofywać się od innych. Przykładem poważnego smutku jest depresja. Płacz często wskazuje na smutek.
Smutek jest jedną z sześciu podstawowych emocji, opisywanych przez Paula Ekmana, wraz ze szczęściem, złością, zaskoczeniem, strachem i wstrętem.
Wikipedia
(1.1) Odczuwam wielki smutek z powodu śmierci mojego ojca.
Wiktionary
IPA: ˈsmutɛk, AS: smutek
Wiktionary
rzecz. smutas m., smutaska ż., smucenie n., zasmucenie n., zasmucanie n.
:: zdrobn. smuteczek m.
czas. smucić ndk., zasmucić dk., zasmucać ndk., posmutnieć dk.
przym. smutny
przysł. smutnie, smutno
Wiktionary
(1.1) melancholia, przygnębienie; gw-pl|Śląsk Cieszyński|lankor.
Wiktionary
zmartwienia, żale, kłopoty
SJP.pl
nieco smutny, melancholijny; smętnawy, ponurawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara więzienna chleb
Wiktionary
IPA: ˈsmutʲɲak, AS: smutʹńak
Wiktionary
stawać się smutnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: smutnie, smutno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: smutny; bardziej smutny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ze smutkiem; nie powodując radości, ale przygnębienie, zadumę, żal
Wiktionary
(1.1) Smutno to brzmi, prawda?
Wiktionary
rzecz. smuteczek mrz., smutek mrz., smutność ż.
przym. smutny
czas. smucić
Wiktionary
(1.1) nieszczęśliwie, niewesoło; reg. śl. otryntno.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest smutne; cecha tych, którzy są smutni
Wiktionary
przym. smutny
przysł. smutno
rzecz. smuteczek mrz.
Wiktionary
1. ponury, mający zły dzień, nieszczęśliwy, przygnębiony;
2. zasmucający, godny pożałowania
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odczuwający smutek, pogrążony w smutku
(1.3) godny pożałowania, dający powód do smutku
Wiktionary
(1.1) Blady i smutny wszedł do pokoju, gdzie zwykle palił się na kominku ogień, a przy nim siadywała jego chora żona.
(1.2) Ze smutną miną spoglądała przez okno i czekała na męża.
(1.3) Niedostrzeganie tej smutnej prawdy bardzo poważnie zaciążyło na polskiej świadomości.
Wiktionary
IPA: ˈsmutnɨ, AS: smutny
Wiktionary
rzecz. smutek mrz., smuteczek mrz., smutki nmos., smuteczki nmos., smutas mos., smutasek mos., smucenie n., smucenie n., posmucenie n., zasmucenie n., zasmucanie n., smutność ż.
czas. smucić ndk., posmucić dk., zasmucić dk., zasmucać ndk.
przym. smutnawy
przysł. smutnie, smutno
Wiktionary
(1.1-2) bajroniczny, boleściwy, chmurny, elegijny, gorzki, grobowy, hiobowy, karawaniarski, łzawy, markotny, melancholijny, minorowy, nachmurzony, niepogodny, nieszczęśliwy, niewesoły, osowiały, osępiały, pełen smutku, pochmurny, pogrzebowy, pogrążony w smutku, pomarkotniały, ponuracki, ponury, posmutniały, posępny, przybity, przygaszony, przygnębiony, przyklapnięty, skwaszony, skwaśniały, smutnawy, smętnawy, smętny, sposępniały, spsiały, stroskany, sępi, tęskny, werterowski, zachmurzony, zasmucony, zasępiony, zatroskany, załamany, zbolały, zgaszony, zgasły, zgnębiony, zgorzkniały, zgryziony, zmarkotniały, zmartwiony, zniechęcony, złamany, żałobny, żałosny, żałośliwy; chmurny jak noc, kwaśny jak ocet, kwaśny jak ocet siedmiu złodziei, nie w sosie, ponury jak chmura gradowa; daw. frasobliwy
(1.3) beznadziejny, czarny, godny pożałowania, mroczny, niedobry, nieprzyjemny, opłakany, pesymistyczny, przygnębiający, przykry, tragiczny, zasmucający, zły, żałosny
Wiktionary
okres zamieszek w państwie moskiewskim w latach 1605-13, spowodowanych wojną domową i interwencją polską oraz szwedzką w Rosji; smutnoje wriemia
SJP.pl
smużyć się -
1. zostawiać za sobą smugę;
2. o obrazie telewizyjnym: być zakłóconym, zamglonym, niewyraźnym, ze smugami za ruchomymi obrazami
SJP.pl
1. zdrobnienie od: smuga;
2. gryzoń z rodziny skoczków, żyjący w lasach, podobny do myszy, o ciemnej smudze na grzbiecie
SJP.pl
1. zdrobnienie od: smuga;
2. gryzoń z rodziny skoczków, żyjący w lasach, podobny do myszy, o ciemnej smudze na grzbiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: smuga
Wiktionary
Smużka (Sicista) – rodzaj ssaków z rodziny smużek (Sminthidae).
Wikipedia
IPA: ˈsmuʃka, AS: smuška
Wiktionary
rzecz. smuga ż., smużenie n.
czas. smużyć ndk.
przym. smugowy
Wiktionary
zgłobik smużkowany - gatunek pluskwiaka z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
1. pokryty smużkami;
2. o cechach smużkowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
1. pokryty smużkami;
2. o cechach smużkowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
przymiotnik od: smug
SJP.pl
smużyć się -
1. zostawiać za sobą smugę;
2. o obrazie telewizyjnym: być zakłóconym, zamglonym, niewyraźnym, ze smugami za ruchomymi obrazami
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny komelinowatych; kalisja
SJP.pl
Smużyna (Callisia L.) – rodzaj roślin z rodziny komelinowatych. Należy do niego ok. 20 gatunków pochodzących z tropikalnych obszarów Ameryki Środkowej, Południowej i południowego końca Ameryki Północnej.
Wikipedia
mający kształt smugi; smugowy
SJP.pl
1. cienki pas skórzany, z tkaniny skóropodobnej, ewentualnie sznurka służący do prowadzenia zwierząt domowych;
2. pasek, taśma służąca do przenoszenia na szyi drobnych przedmiotów, często z możliwością szybkiego odpięcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) taśmowy, materiałowy lub skórzany pasek zakończony z jednej strony uchwytem (rączką), a z drugiej karabińczykiem podczepianym do obroży lub szelek zwierzęcia domowego (najczęściej psa) podczas wyprowadzania na spacer;
(1.2) mały pasek zakończony karabińczykiem, uchwytem lub klipsem, używany do trzymania kluczy bądź telefonu
Wiktionary
Smycz – rzemień, linka lub sznur mocowany do obroży lub szelek, najczęściej psa domowego, rzadziej kota domowego lub fretki domowej, w celu prowadzenia.
Wikipedia
(1.1) Czy wyprowadzanie psa bez smyczy jest w Polsce karalne?
(1.2) Zawsze jak idę na rower, to mi się smycz przydaje, ale nie do telefonu, tylko do kluczy.
Wiktionary
IPA: smɨt͡ʃ, AS: smyč
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. smyczka ż.
Wiktionary
przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. element instrumentu smyczkowego w kształcie różdżki lub łuku, który służy do ręcznego wzbudzania wibracji strun;
(1.2) hist. wojsk. szabla pochodzenia tatarskiego lub kirgiskiego o niewielkiej krzywiźnie ostrza głowni
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsmɨt͡ʃɛk, AS: smyček
Wiktionary
rzecz. smyk m., smykanie n., smyknięcie n.
czas. smykać ndk., smyknąć dk.
przym. smyczkowy
Wiktionary
(1.1) smyk
(1.2) szabla ormiańska, karabela ormiańska, ormianka, ordynka, czeczuga
Wiktionary
zdrobnienie od: smycz
SJP.pl
smyki;
1. instrumenty smyczkowe wchodzące w skład orkiestry;
2. dźwięki grane przez smyczki - instrumenty
SJP.pl
1. grać smyczkiem;
2. środowiskowo: dodawać do jakiegoś utworu muzycznego instrumenty smyczkowe
SJP.pl
1. grać smyczkiem;
2. środowiskowo: dodawać do jakiegoś utworu muzycznego instrumenty smyczkowe
SJP.pl
Smyczkowanie – sposób wydobywania dźwięku (artykulacji) na instrumentach smyczkowych za pomocą smyczka.
Wikipedia
przymiotnik od: smyczek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od smyczek
Wiktionary
(1.1) Szkolny chór i kwartet smyczkowy, składający się z uczniów wrocławskiej szkoły muzycznej, wystąpią na festiwalu z utworami Haendla, Gorczyckiego i Kodaly'ego.
Wiktionary
IPA: smɨt͡ʃˈkɔvɨ, AS: smyčkovy
Wiktionary
rzecz. smyczek
Wiktionary
smyczyk mrówkownik - gatunek pluskwiaka z rodziny smyczykowatych
SJP.pl
o cechach smyczykowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Smyczykowate (Alydidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych.
Wikipedia
o cechach smyczykowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. dziecko, zwłaszcza o chłopcu: malec, brzdąc, szkrab
Wiktionary
Wikipedia
IPA: smɨk, AS: smyk
Wiktionary
rzecz. smyczek m.
Wiktionary
potocznie:
1. biec szybko, uciekać, umykać;
2. zręcznie brać, chwytać coś niepostrzeżenie, szybko kraść;
3. oskubywać, szczypać, rwać coś
SJP.pl
potocznie:
1. biec szybko, uciekać, umykać;
2. zręcznie brać, chwytać coś niepostrzeżenie, szybko kraść;
3. oskubywać, szczypać, rwać coś
SJP.pl
potocznie: zdolność i zamiłowanie do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdolność do czegoś, umiejętność
(1.2) gw-pl|Warszawa. spryt
Wiktionary
(1.1) Stefan nie ma smykałki do robienia interesów.
Wiktionary
IPA: smɨˈkawka, AS: smykau̯ka
Wiktionary
(1.1) umiejętność, biegłość, wprawa, sprawność; gw-pl|Górny Śląsk|grajfka.
Wiktionary
1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek
SJP.pl
Smyki (ang. Tweenies) – serial edukacyjny brytyjskiej produkcji, przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym.
W 2003 roku nagrano kontynuację serialu o nazwie Be safe with the Tweenies.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek
SJP.pl
Wikipedia
Smykówko (niem. Klein Schmückwalde) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda. Przed 1945 rokiem miejscowość nosiła nazwę Klein Schmückwalde oraz Szmykwałd. Wieś posiadała PGR, który dawał zatrudnienie jej mieszkańcom. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W osadzie nie ma szkoły. Miejscowość jest położona przy szlaku komunikacyjnym między Ostródą a Nowym Miastem Lubawskim.
Wikipedia
Smykowo (niem. Schmückwalde), w latach 1945–1992 Szmykwałd – wieś/osada w Polsce położona w, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
potocznie: delikatnie dotykać wrażliwych miejsc na czyimś ciele; łaskotać, gilgotać, gilgać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|smyrać.
Wiktionary
czas. smyrać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. świerk
Wiktionary
dawna nazwa miasta Izmir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Izmir;
Wiktionary
Miejscowości w Turcji:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Pierwszą świątynię Romy wzniesiono w Smyrnie.
Wiktionary
IPA: ˈsmɨrna, AS: smyrna
Wiktionary
przym. smyrneński
Wiktionary
(1.1) współcz. Izmir
Wiktionary
potocznie: delikatnie dotknąć, zwłaszcza wrażliwego miejsca na czyimś ciele
SJP.pl
przymiotnik od: Smyrna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Smyrną, dotyczący Smyrny (współcz. Izmir)
Wiktionary
rzecz. Smyrna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. rozum, umysł
(1.2) stpol. zmysł
Wiktionary
IPA: smɨsw̥, AS: smysu̯̦
Wiktionary
symbol cyny, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. Sąd Najwyższy
(1.2) = elektr. średnie napięcie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) SN ustawowo rozstrzyga spory o prawo i dba o zgodność z prawem orzecznictwa sądów.
Wiktionary
o rybach: tracić życie, ginąć
SJP.pl
[czytaj: snek-ba(r)] bar szybkiej obsługi, w którym podaje się głównie kanapki lub proste dania; snack bar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gastr. rodzaj bufetu z gorącymi daniami i przekąskami
Wiktionary
(1.1) Kupiłam chipsy bekonowe na dworcu w snack-barze.
Wiktionary
[czytaj: snaki] potocznie: chrupki kukurydziane; snaki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. łatwo
Wiktionary
(1.1) A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie…
Wiktionary
IPA: ˈsnadʲɲɛ, AS: snadʹńe
Wiktionary
przym. snadny
przysł. snadno
rzecz. snadność ż.
Wiktionary
(1.1) daw. snadno
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: snadnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: snadny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. łatwo
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) daw. snadnie
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. snadny
przysł. snadnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== snadno (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) łatwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsnadnɔ, AS: snadno
Wiktionary
przym. snadny
przysł. snadnie
Wiktionary
(1.1) daw. snadnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. rzad. mający łatwość mówienia, chętny do mówienia
Wiktionary
IPA: ˌsnadnɔ̃ˈmuvnɨ, AS: snadnõmuvny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest snadne
Wiktionary
przym. snadny
przysł. snadnie
Wiktionary
dawniej: łatwy, nieskomplikowany; prosty, nietrudny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. łatwy
Wiktionary
IPA: ˈsnadnɨ, AS: snadny
Wiktionary
przysł. snadno, snadnie
rzecz. snadność ż.
Wiktionary
dawniej: zapewne, prawdopodobnie, widocznie
SJP.pl
partykuła
(1.1) daw. widać, widocznie, być może, zapewne, prawdopodobnie
(1.2) daw. przypadkiem, czasem, broń Boże
(1.3) daw. rzad. właściwie, wprawdzie, co prawda
(1.4) stpol. niby, jakoby
Wiktionary
(1.1) Tymczasem powalony przez Arnaka człowiek odzyskał przytomność i snadź groźne o napaści opowiadał historie towarzyszom, bo w obozie powstało podniecenie.
(1.1) Widocznie również usłyszeli odległe szczekanie, spojrzeli ku północy i pojęli snadź niebezpieczeństwo, bo pozostawiając wszystko, z pośpiechem pobiegli w stronę gaju.
Wiktionary
IPA: snat͡ɕ, AS: snać
Wiktionary
(1.1-4) daw. snać, stpol. snaść, stpol. sna
Wiktionary
1. osoba wyszkolona w precyzyjnym strzelaniu do oddalonych pojedynczych celów; strzelec wyborowy;
2. w sporcie:
a) zawodnik zbodywający wiele bramek dla swojej drużyny;
b) zawodnik skutecznie wrzucający piłki do kosza;
3. środowiskowo: osoba wygrywająca aukcje internetowe za pomocą automatu do licytowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. strzelec wyborowy, żołnierz przeszkolony do zwalczania celów odległych i trudno dostępnych za pomocą pojedynczych strzałów ze specjalnego karabinu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Snajper zaczaił się na dachu budynku i zabił generała i jego zastępcę, po czym uciekł niezauważony.
Wiktionary
IPA: ˈsnajpɛr, AS: snai ̯per
Wiktionary
rzecz. snajperka ż.
przym. snajperski
Wiktionary
(1.1) strzelec wyborowy
Wiktionary
1. kobieta wyszkolona w precyzyjnym strzelaniu do oddalonych pojedynczych celów; strzelczyni wyborowa;
2. potocznie: karabin snajperski
SJP.pl
Karabin wyborowy (karabin snajperski, karabin strzelca wyborowego, pot. snajperka) – karabin przeznaczony dla strzelca wyborowego w celu prowadzenia ognia pojedynczego na dużą odległość, z dużą precyzją, używany do likwidowania pojedynczych, istotnych dla przeciwnika celów (głównie osób), w odległości od kilkuset metrów do 2,5 km. Jest to wyselekcjonowany model broni standardowej lub konstrukcja oryginalna przeznaczona wyłącznie do tego celu. Posiada osprzęt umożliwiający precyzyjne prowadzenie ognia na znacznych (do około 1000 m) odległościach (celownik optyczny), także w nocy, z użyciem noktowizora. Broń powtarzalna lub samopowtarzalna, istnieją też modele strzelające ogniem ciągłym (HK G3SG1).
Wikipedia
związany ze snajperem lub snajperstwem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z snajperem, dotyczący snajpera
Wiktionary
rzecz. snajper mos.
Wiktionary
zajęcie snajpera
SJP.pl
rzeka w USA
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: chrupki kukurydziane; snacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) neol. pot. serwis społecznościowy Snapchat; także. aplikacja tego serwisu
(1.2) neol. konto użytkownika w serwisie Snapchat; także. nazwa tego konta
(1.3) neol. zdjęcie, film lub wiadomość wysłany przy użyciu serwisu Snapchat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ściągnąłem sobie wczoraj snapa.
(1.2) Podasz mi swojego snapa?
(1.3) Alka wysłała mi wczoraj bekowego snapa.
Wiktionary
IPA: snap, AS: snap
Wiktionary
rzecz. snapowanie n., posnapowanie n.
czas. snapować ndk., posnapować dk.
Wiktionary
[czytaj: snap-bek] czapka z daszkiem posiadająca możliwość dopasowania do rozmiaru głowy
SJP.pl
[czytaj: snapczat] mobilna aplikacja do wysyłania filmów i zdjęć
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: snapczater] użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapczater, snapowicz
SJP.pl
[czytaj: snapczaterka] użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapowiczka, snapczaterka
SJP.pl
użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapchatter, snapowicz
SJP.pl
użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapowiczka, snapchatterka
SJP.pl
Snapdragon – seria systemów SOC firmy Qualcomm, przeznaczonych dla urządzeń mobilnych. Jest oparta na architekturze ARM.
Wikipedia
środowiskowo: korzystać z aplikacji mobilnej Snapchat
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) neol. pot. wysyłać zdjęcia, filmy i wiadomości, z użyciem aplikacji Snapchat
Wiktionary
(1.1) Snapowałem z Anitą do późnego wieczora.
Wiktionary
IPA: snaˈpɔvat͡ɕ, AS: snapovać
Wiktionary
rzecz. snap mrz., snapowanie n., posnapowanie n.
czas. posnapować dk.
Wiktionary
użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapczater, snapchatter
SJP.pl
użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapczaterka, snapchatterka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. funkcja w aplikacji Snapchat wskazująca liczbę dni, przez jaką dwaj użytkownicy nieprzerwanie wymieniają ze sobą snapy
Wiktionary
(1.1) Jeśli Ty oraz Twój znajomy nie wyślecie do siebie snapa w ciągu 24 godzin, utracisz snappassę.
(1.1) Symbolem snappassy jest emotikona z płomieniem.
(1.1) Wczoraj dobiłem z Klaudią 100 dni snappassy.
Wiktionary
(1.1) pot. dni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. młoda mężatka
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) stpol. śrpol. gorliwy
Wiktionary
IPA: ˈsnaʒnɨ, AS: snažny
Wiktionary
[czytaj: snikerhed]
1. kolekcjoner oryginalnych, ekskluzywnych butów sportowych;
2. osoba z obszerną wiedzą na temat butów sportowych
SJP.pl
Sneakerhead (buciarz, kolekcjoner butów) – termin określający osobę, która zbiera, czy też kolekcjonuje buty, ale przy okazji zagłębia się w ich historię, posiada wiedzę na temat materiałów lub systemów amortyzacji zastosowanych w danym bucie. Interesuje go designer tworzący dany model i chce wiedzieć, jaka była inspiracja przy ich projektowaniu.
Wikipedia
[czytaj: snikers] damski lub męski but na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; snikers
SJP.pl
[czytaj: snikersy] rodzaj obuwia na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; snikersy
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. wydawać za mąż
Wiktionary
chorobliwie często powtarzające się okresy rui u samic niektórych zwierząt (głównie u krów i klaczy)
SJP.pl
Snębica, nimfomania zwierząt, przedłużona ruja – chorobliwie często powtarzające się okresy rui u zwierząt (głównie krów i klaczy), powodowana zmianami hormonalnymi wywołanymi najczęściej torbielami na jajnikach. U nieleczonych zwierząt zwykle dochodzi do jałowości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. synowa
Wiktionary
IPA: ˈsnɛxa, AS: sneχa
Wiktionary
rzecz. zdrobn. sneszka
Wiktionary
statek wiosłowo-żaglowy używany przez wikingów, mający na drewnianym kadłubie charakterystyczną ozdobę w postaci rzeźby, np. smoka; langskip, drakkar
SJP.pl
Sneka (snekkar) – najmniejszy z langskipów; podstawowa jednostka flot wikingów; okręt o liczbie wioseł wynoszącej 30–40. Sneki posiadały jeden maszt o wysokości ok. 18 m, na którym podnoszono jeden duży, czworokątny rejowy żagiel o powierzchni ok. 130 m².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Górny Śląsk. rozdrobnione pieczywo rozmoczone w wodzie lub mleku i podawane jako zupa
Wiktionary
określenie wykonawcze: szybko, zwinnie, żwawo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. synowa; zdrobn. snecha
Wiktionary
IPA: ˈsnɛʃka, AS: sneška
Wiktionary
rzecz. snecha ż.
Wiktionary
przestarzale: jeść śniadanie; śniadaniować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. jeść śniadanie
Wiktionary
(1.1) Panie Sędzio, wszakże to czas podobno śniadać?
(1.1) Do głównej sali wracano z ogrodu: / Śniadać zbliżyła się konieczna pora, (…)
Wiktionary
rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadaniówka ż., śniadanko n.
czas. pośniadać, śniodać ndk.
przym. śniadaniowy
przysł. śniadaniowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|śniodać.
Wiktionary
1. dawniej: pokój we dworze, mniejsza jadalnia, w której spożywano śniadanie;
2. sala w pensjonacie lub hotelu, w której serwuje się śniadanie wliczone w cenę noclegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym spożywa się śniadania
Wiktionary
rzecz. śniadanie n., śniadanko n., śniadaniówka ż., podśniadanie n.
czas. śniadać ndk., śniodać ndk.
przym. śniadaniowy
przysł. śniadaniowo
Wiktionary
przestarzale: jeść śniadanie; śniadaniować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poranny posiłek;
(1.2) daw. jedzenie śniadania (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Karolina często nie je śniadania, bo nie jest rano głodna.
Wiktionary
IPA: ɕɲaˈdãɲɛ, AS: śńadãńe
Wiktionary
rzecz. śniadaniówka ż., podśniadanie n., śniadalnia ż.
:: zdrobn. śniadanko n.
czas. śniadać ndk., śniodać ndk.
przym. śniadaniowy
przysł. śniadaniowo
Wiktionary
przestarzale, dziś potocznie: jeść śniadanie; śniadać
SJP.pl
1. przerwa śniadaniowa;
2. torebka na drugie śniadanie;
3. potocznie: telewizja śniadaniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojemnik na kanapki, owoce itp.
(1.2) pot. program telewizyjny w paśmie porannym
Wiktionary
rzecz. śniadanie n., śniadanko n., śniadalnia ż.
przym. śniadaniowy
czas. śniadać ndk.
Wiktionary
(1.1) lunchbox, lunchboks, kanapnik
Wiktionary
potocznie: punkt gastronomiczny, w którym podaje się śniadania
SJP.pl
1. → śniadanie;
2. telewizja śniadaniowa - programy rozrywkowe nadawane w telewizji na żywo o poranku; śniadaniówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze śniadaniem, dotyczący śniadania
Wiktionary
rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadanko n., śniadaniówka
czas. śniadać ndk., śniodać ndk.
przysł. śniadaniowo
Wiktionary
zdrobnienie od: śniadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: śniadanie
Wiktionary
(1.1) Jacusiu, zjedz śniadanko i pójdziemy do babci.
Wiktionary
IPA: ɕɲaˈdãnkɔ, AS: śńadãnko
Wiktionary
rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadaniówka ż.
czas. śniadać ndk.
przym. śniadaniowy
Wiktionary
zbliżony do śniadego, nie do końca śniady, prawie śniady
SJP.pl
nazwisko, m.in. Jędrzej Śniadecki (1768-1838) - polski chemik, lekarz i biolog
SJP.pl
Wikipedia
grzyb pasożytniczy, wywołujący chorobę zbóż i innych roślin; śnieć; głownia
SJP.pl
rodzina niewielkich chrząszczy
SJP.pl
Śniadkowate (Melandryidae) – rodzina niewielkich chrząszczy o nitkowatych, 11-członowych czułkach i dużych, zwisających głaszczkach. Ich larwy mają wydłużone, miękkie ciało i są zaopatrzone są w 3 pary nóg. Żyją w grzybach lub drewnie. Przedstawicielem śniadkowatych jest głaszczyn brodaty (Serropalpus barbatus).
Wikipedia
o cechach śniadkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
przestarzałe: mający śniade lica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śniade; cecha tych, którzy są śniadzi
Wiktionary
przym. śniady
przysł. śniado
Wiktionary
mający ciemną karnację skóry
SJP.pl
mieszkaniec Śniadowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Śniadowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Śniadówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Baranów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Baranów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 333 mieszkańców.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mający ciemną cerę, smagły; mający barwę brązową, brunatną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku: opalony lub mający ciemniejszą karnację
(1.2) najczęściej o skórze, cerze człowieka: o barwie jasnobrązowej lub oliwkowobrązowej
Wiktionary
(1.2) Niektórzy ludzie w Polsce utożsamiają z Arabami wszystkie osoby o śniadej karnacji lub wyznania muzułmańskiego.
(1.2) Śniada karnacja jest powszechna w regionie śródziemnomorskim.
Wiktionary
IPA: ˈɕɲadɨ, AS: śńady
Wiktionary
rzecz. śniadość ż.
przysł. śniado
Wiktionary
(1.1) smagły
(1.2) smagły
Wiktionary
przymiotnik od: Śniardwy (jezioro)
SJP.pl
największe jezioro w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polodowcowe jezioro w północno-wschodniej Polsce, na Mazurach;
Wiktionary
Śniardwy – największe jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiatach: mrągowskim i piskim, położone w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Pisy. Jest to jezioro polodowcowe.
Wikipedia
(1.1) System wodny jezior Śniardwy, Kaczerajno, Seksty, Warnołty obejmuje obszar o powierzchni 113,4 km².
Wiktionary
(1.1) hist. Śniardły
Wiktionary
1. dawniej: pień drzewa, pniak;
2. gwarowo: ul kłodowy
SJP.pl
Śniatowo (niem. Schnatow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Golczewo – Stargard – Pyrzyce. Miejscowość leży nad południowo-wschodnim brzegiem Jeziora Śniatowskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Osada Śniatowo oraz przysiółek Ganiec tworzą Sołectwo Śniatowo utworzone w 2013 roku.
Wikipedia
1. widzieć coś we śnie;
2. marzyć o czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) widzieć sen podczas spania
(1.2) przen. marzyć o czymś; myśleć nielogicznie lub nierozsądnie
Wiktionary
IPA: ɕɲit͡ɕ, AS: śńić
Wiktionary
rzecz. śnienie n., sennik m., sen, senność
przym. senny
przysł. sennie
Wiktionary
(1.2) marzyć
Wiktionary
osada dyszla złożona z dwóch drążków
SJP.pl
rozszczepka śnicianka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
[czytaj: snikers] baton marki Snickers
SJP.pl
Snickers – baton z nugatem, orzeszkami ziemnymi w karmelu i czekoladzie produkowany przez Mars. Stworzył go Franklin Clarence Mars w 1930 roku. Został nazwany w ten sposób na cześć ulubionego konia rodziny Mars w tamtym okresie, który zmarł na dwa miesiące przed premierą batonika.
Wikipedia
1. grzyb z rodziny śnieciowatych, powodujący szkody w uprawach pszenicy i cebuli, występujący w około 100 gatunkach;
2. choroba wywoływana przez ten grzyb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. grzyb z rodziny śnieciowatych, powodujący szkody w uprawach pszenicy i cebuli, występujący w około 100 gatunkach
(1.2) bot. choroba wywoływana przez grzyb z rodziny śnieciowatych
Wiktionary
Śnieć (l. mn. śnieci) – grupa infekcyjnych chorób roślin wywołana przez mikroskopijne grzyby z rodziny śnieciowatych (Tilletiaceae).
Wśród uprawianych w Polsce roślin występują następujące śnieci (w nawiasach wywołujące je patogeny):
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
handlowa nazwa środka grzybobójczego do zaprawiania ziarna
SJP.pl
handlowa nazwa środka grzybobójczego do zaprawiania ziarna
SJP.pl
o cechach śnieciowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Śnieciowate (Tilletiaceae J. Schröt.) – rodzina grzybów z klasy płaskoszy (Exobasidiomycetes). Grzyby mikroskopijne, obligatoryjne pasożyty roślin.
Wikipedia
o cechach śnieciowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
monotypowy rząd grzybów z gromady podstawczaków
SJP.pl
Śnieciowce (Tilletiales Haeckel) – rząd grzybów z klasy płaskoszy (Exobasidiomycetes). Grzyby mikroskopijne, obligatoryjne pasożyty roślin.
Wikipedia
grzyb z gromady podstawczaków, szkodnik upraw pszenicy i cebuli
SJP.pl
roślina cebulowa, zimotrwała, popularna we florystyce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. jadalny
Wiktionary
IPA: ˈɕɲɛdnɨ, AS: śńedny
Wiktionary
jasnozielony nalot zasadowych węglanów miedzi tworzący się na powierzchni miedzi albo jej stopów pod wpływem wilgoci i powietrza, niekiedy wytwarzany sztucznie; patyna; grynszpan szlachetny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zielonkawy lub niebieskawy nalot, powstający na metalach wskutek utleniania się ich powierzchni
Wiktionary
Patyna, śniedź, grynszpan szlachetny – produkt korozji atmosferycznej miedzi i jej stopów w wilgotnym powietrzu. Powierzchniowa warstwa patyny tworzy powłokę koloru od jasnozielonego do szarozielonego. Jej głównym składnikiem (przy powstawaniu w niezanieczyszczonej atmosferze) jest węglan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2CO3. Patyna jest powłoką trwałą, jako ostatni etap procesu pasywacji. Cały proces pokrywania się powierzchni metalu nalotem patyny w normalnych warunkach atmosferycznych trwa kilkadziesiąt lat, choć pierwsze objawy mogą zacząć pojawiać się już po kilku miesiącach.
Wikipedia
(1.1) patyna
Wiktionary
Śniedzanowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Rościszewo. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
rodzaj opadu atmosferycznego, składający się z kryształków zamrożonej wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. opad w postaci kryształków lodu;
(1.2) śnieg (1.1) leżący na ziemi, przedmiotach
(1.3) pot. przen. techn. zły obraz na ekranie telewizora
(1.4) daw. przen. kokaina
Wiktionary
Śnieg – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną, także nazywaną śniegiem.
Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje (resublimuje), tworząc kryształy lodu.
Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj spadł pierwszy śnieg tej zimy.
(1.2) Obiecałaś matce, że jej pomożesz w odgarnięciu śniegu.
(1.3) Obudziło go mruganie śniegu na ekranie telewizora.
Wiktionary
IPA: ɕɲɛk, AS: śńek
Wiktionary
rzecz. Śnieżnik m., Śnieżka ż., śniegowiec m., śnieżka ż., śnieżyca ż., śnieżynka ż., naśnieżanie n., śnieżki nmos.
:: zdrobn. śnieżek m.
czas. zaśnieżyć, śnieżyć ndk., odśnieżyć dk., odśnieżać ndk.
przym. śnieżny, śniegowy, śnieżysty, zaśnieżony
ims. zaśnieżony
przysł. śnieżnie, śnieżyście
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|śniyg.
Wiktionary
rodzaj opadu atmosferycznego, składający się z kryształków zamrożonej wody
SJP.pl
Wikipedia
Śniegocin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przyrząd do pomiaru wielkości opadów śniegu
SJP.pl
1. nieprzemakalny but zimowy; śniegówka;
2. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegówka;
3. rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych
SJP.pl
1. nieprzemakalny but zimowy; śniegówka;
2. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegówka;
3. rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Chionanthus virginicus|L.|ref=tak., niskie drzewo lub krzew występujący w Ameryce Północnej, z białymi kwiatami zebranymi w wiechy
(1.2) obuw. zimowy wysoki but
Wiktionary
Śniegowiec (Chionanthus) – rodzaj roślin należący do rodziny oliwkowatych. Obejmuje 140 gatunków. W większości rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej na obu kontynentach amerykańskich oraz w Azji od Cejlonu, Indii i rejonu Himalajów na wschód po wyspy zachodniej Oceanii i północną Australię. W północnej strefie umiarkowanej rosną dwa gatunki – we wschodniej części Stanów Zjednoczonych śniegowiec wirginijski Ch. virginicus, a we wschodniej Azji śniegowiec chiński Ch. retusus. Rośliny te rosną w różnego rodzaju formacjach leśnych, ich kwiaty zapylane są przez owady.
Wikipedia
(1.1) Obok domu Marcysi zakwitł śniegowiec posadzony przez jej matkę.
(1.2) Miał na nogach śniegowce, na rękach rękawice, na głowie czapkę i śmieszne gogle.
Wiktionary
rzecz. śnieg mrz., Śnieżnik mrz., śnieżnik mzw./mrz.
przym. śniegowy
Wiktionary
1. but sportowy do grania na śniegu;
2. nieprzemakalny but zimowy; śniegowiec;
3. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegowiec
SJP.pl
1. obuwie sportowe do grania na śniegu;
2. nieprzemakalne obuwie zimowe; śniegowce;
3. dawniej: rodzaj butów zimowych z wysoką cholewą, nakładanych na inne buty; śniegowce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zrobiony ze śniegu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący śniegu, odnoszący się do śniegu, zrobiony ze śniegu
Wiktionary
(1.1) Nadciągnęły chmury śniegowe i zrobiło się ciemno.
Wiktionary
rzecz. śnieg mrz., naśnieżanie n., Śnieżnik mrz., śnieżki lm nm., śnieżnik mzw./mrz.
przym. zaśnieżony, śnieżny
Wiktionary
specjalny pojazd komunalny z urządzeniem do mechanicznego zgarniania śniegu i ładowania go na samochody ciężarowe
SJP.pl
specjalny pojazd gąsienicowy do ubijania świeżego śniegu w górach na trasach narciarskich; ratrak
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny przewiertniowatych o różowych kwiatach i niejadalnych, białych owocach
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rodziny trznadli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Plectrophenax nivalis|ref=tak., ptak z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Śnieguła (zwyczajna) (Plectrophenax nivalis) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Zamieszkuje obszary podbiegunowe Eurazji i Ameryki Północnej. Jest najdalej na północy gniazdującym ptakiem lądowym – występuje aż do północy Grenlandii. Zimuje w strefach umiarkowanych Eurazji i Ameryki Północnej, sporadycznie w północnej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ɕɲɛˈɡuwa, AS: śńeguu̯a
Wiktionary
1. zdrobnienie od: śnieguła;
2. roślina o białych kwiatach i wąskich liściach, kwitnąca wczesną wiosną; przebiśnieg, śnieżyczka;
3. kulka śnieżna, śnieżka
SJP.pl
Śnieguła (zwyczajna) (Plectrophenax nivalis) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Zamieszkuje obszary podbiegunowe Eurazji i Ameryki Północnej. Jest najdalej na północy gniazdującym ptakiem lądowym – występuje aż do północy Grenlandii. Zimuje w strefach umiarkowanych Eurazji i Ameryki Północnej, sporadycznie w północnej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śnić.
Wiktionary
Śnienie – ósmy solowy album Anity Lipnickiej, który ukazał się 3 listopada 2023 roku. Wydawcą jest Dark Gray Productions, za dystrybucję odpowiada e-Muzyka.
Wikipedia
czas. śnić ndk., wyśnić dk.
rzecz. senność ż., sen mrz.
przysł. sennie
Wiktionary
o rybach: nieżywy, uduszony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ryb. zool. o rybie: nieżywy w wyniku uduszenia
(1.2) pot. o człowieku: obojętny na wszystko
Wiktionary
(1.1) Wczoraj rybacy wyłowili z morza wiele śniętych ryb.
(1.1) U nas w domu nikt nie lubi zabijać karpi, więc kupujemy śnięte.
(1.2) Po tych tabletkach chodziłam śnięta cały dzień.
Wiktionary
czas. snąć ndk.
Wiktionary
(1.2) przymulony
Wiktionary
drobny opad zimowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: śnieg
(1.2) pot. drobny śnieg
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: śnieżka
Wiktionary
(1.2) Gdy szliśmy na przystanek, zaczął padać drobny śnieżek.
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżka ż., Śnieżka ż., śnieżki nmos.
czas. zaśnieżyć, śnieżyć ndk.
przym. zaśnieżony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śnieżyć.
Wiktionary
czas. śnieżyć
Wiktionary
mała kulka ulepiona ze śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższy szczyt w Karkonoszach;
(1.2) liter. imię królewny z baśni braci Grimm;
Wiktionary
Śnieżka (cz. Sněžka, niem. Schneekoppe) – najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech, województwa dolnośląskiego, a także całego Śląska. Najwybitniejszy szczyt Polski i Czech (MDW 1184 m). Jego oficjalna wysokość bezwzględna to 1603,30 m n.p.m. względem średniego poziomu Morza Bałtyckiego. Podawana powszechnie w publikacjach sprzed 2014 roku wysokość 1602 m odnosi się nie do wierzchołka góry, lecz do jednego z punktów osnowy geodezyjnej, zlokalizowanych w obrębie kopuły szczytowej.
Wikipedia
(1.1) Wejście na Śnieżkę zajęło nam trzy godziny.
(1.2) Któregoś dnia Śnieżka zamieszkała z krasnoludkami.
Wiktionary
IPA: ˈɕɲɛʃka, AS: śńeška
Wiktionary
rzecz. śnieg mrz., śnieżka ż., śnieżki, śnieżynka ż., śnieżek mrz.
czas. śnieżyć ndk., zaśnieżyć dk.
przym. śnieżny, zaśnieżony
ims. zaśnieżony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zabawa we wzajemne obrzucanie się śniegiem
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: śnieżka
Wiktionary
Śnieżki (białorus. Снежкі) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Boćki.
Wikipedia
IPA: ˈɕɲɛʃʲci, AS: śńešʹḱi
Wiktionary
rzecz. śnieżka ż., Śnieżka ż., śnieg m., śnieżyca ż., śnieżynka ż., śnieżek m., Śnieżek m.
czas. śnieżyć, zaśnieżyć
przym. śnieżny, śniegowy
Wiktionary
zabawka do robienia kulek ze śniegu; kulkomat
SJP.pl
Śnieżkowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów. Leży przy DW751.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
Śnieżnica (1006 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym.
Wikipedia
przymiotnik od: Śnieżnica, Śnieżnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Śnieżnikiem, dotyczący Śnieżnika
Wiktionary
rzecz. Śnieżnik m., śnieżnik mzw./mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla śniegu
Wiktionary
(1.1) Upaćkaliście mój śnieżnie biały obrus.
Wiktionary
rzecz. śnieg m.
przym. śnieżny, zaśnieżony
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: śnieżno, śnieżnie
SJP.pl
1. rodzaj roślin cebulowych z rodziny hiacyntowatych, o długich i wąskich liściach;
2. gryzoń z rodziny chomikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Sudetach Południowo-Wschodnich;
(1.2) geogr. zob. Mały Śnieżnik.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɕɲɛʒʲɲik, AS: śńežʹńik
Wiktionary
rzecz. śnieżnik m., śnieg m., śnieżynka ż., śniegowiec m.
czas. śnieżyć ndk., zaśnieżyć dk., odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.
przym. śnieżny, śniegowy, śnieżnikowy, śnieżnicki
Wiktionary
(1.1) daw. Śnieżnik Kłodzki, Śnieżnik Kralicki, Kładska Śnieżka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem śnieżnobiałej barwy
Wiktionary
(1.1) Wokół chatki zrobiło się śnieżnobiało.
Wiktionary
przym. śnieżnobiały
Wiktionary
biały jak śnieg, bardzo biały; śnieżysty, śnieżny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. biały jak śnieg, bardzo biały
Wiktionary
(1.1) Kupiłam sobie wczoraj śnieżnobiałą bluzkę.
Wiktionary
IPA: ˌɕɲɛʒnɔˈbʲjawɨ, AS: śńežnobʹi ̯au̯y
Wiktionary
przym. śnieżysty
przysł. śnieżnobiało
Wiktionary
(1.1) śnieżysty, czysto biały, biały jak śnieg, biały jak kreda
Wiktionary
mający pióra białe jak śnieg
SJP.pl
mający skrzydła w kolorze śniegu; białoskrzydły
SJP.pl
związany ze śniegiem, dotyczący śniegu (np. skuter śnieżny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący śniegu, związany ze śniegiem, obfitujący w śnieg, utworzony ze śniegu
(1.2) biały jak śnieg
Wiktionary
(1.1) Zeszłoroczna zima była niezwykle śnieżna.
Wiktionary
IPA: ˈɕɲɛʒnɨ, AS: śńežny
Wiktionary
rzecz. Śnieżnik mrz., Śnieżka ż., śnieg m., śnieżka ż., śnieżynka ż., śnieżyca ż., śnieżki nmos., naśnieżanie n., śnieżnik mzw./mrz.
przym. śniegowy, śnieżysty, zaśnieżony
przysł. śnieżnie, śnieżyście
czas. śnieżyć ndk.
ims. zaśnieżony
Wiktionary
(1.2) śnieżnobiały
Wiktionary
o śniegu: gęsto padać
SJP.pl
czasownik
(1.1) padać (o śniegu)
(1.2) mieć zakłócenia (o obrazie w telewizorze)
Wiktionary
(1.1) Na dworze był mróz i śnieżyło.
(1.2) Porusz anteną, znowu obraz śnieży i nic nie widać!
Wiktionary
IPA: ˈɕɲɛʒɨt͡ɕ, AS: śńežyć
Wiktionary
rzecz. śnieżnik mzw./mrz., śnieżek mrz., śnieżyca ż., śnieżynka ż., Śnieżnik mrz., Śnieżka ż., śnieżenie n., śnieg m., śnieżka ż., śnieżki
czas. ośnieżyć
przym. śnieżny, zaśnieżony
ims. zaśnieżony
przysł. śnieżyście
Wiktionary
1. obfite opady śniegu połączone z silnym wiatrem; zamieć śnieżna, burza śnieżna, zawierucha śnieżna, zadymka;
2. roślina cebulowa z rodziny amarylkowatych, o wąskich liściach i dzwonkowatych, białych kwiatach z żółtymi plamkami, pochodząca z Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) intensywny i obfity opad śniegu połączony z silnym wiatrem;
(1.2) bot. górska roślina cebulowa z rodziny amarylkowatych (Leucojum L.);
(1.3) ornit. ptak z rodziny kaczkowatych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɕɲɛˈʒɨt͡sa, AS: śńežyca
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżka ż., śnieżyczka ż., śnieżynka ż., śnieżki nmos.
przym. śnieżny, śnieżysty
czas. śnieżyć, zaśnieżyć
przysł. śnieżyście
Wiktionary
(1.3) gęś śnieżna
Wiktionary
śnieżyczka przebiśnieg - roślina cebulkowa należąca do rodziny amarylkowatych, o równowąskich liściach i mlecznobiałych kwiatach zakwitających wczesną wiosną, pochodząca z Europy; przebiśnieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Galanthus nivalis|L.|ref=tak., śnieżyczka przebiśnieg, przebiśnieg;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Galanthus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.
przym. śnieżny
Wiktionary
(1.1) śnieżyczka przebiśnieg, przebiśnieg
Wiktionary
płatek śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojedynczy płatek śniegu
(1.2) przen. iron. młody człowiek z pokolenia płatków śniegu
(1.3) przen. pomocnica świętego Mikołaja
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ɕɲɛˈʒɨ̃nka, AS: śńežỹnka
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżka ż., Śnieżka ż., Śnieżnik mrz., śnieżki nmos., śnieżyca ż., śnieżnik mzw./mrz., śnieguliczka ż., przebiśnieg m.
przym. śnieżny, zaśnieżony, śniegowy, śnieżnicki
czas. śnieżyć ndk., naśnieżyć dk., odśnieżać ndk., odśnieżyć dk., zaśnieżać ndk., zaśnieżyć dk.
Wiktionary
(1.1) płatek śniegu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla śniegu
Wiktionary
(1.1) Za oknami zrobiło się śnieżyście biało.
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.
czas. śnieżyć ndk.
przym. śnieżysty, śnieżny
Wiktionary
(1.1) śnieżnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: śnieżyście
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) obfity w śnieg, zasypany śniegiem
(1.2) śnieżnobiały (kolor)
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.
przym. śnieżny, śnieżnobiały
przysł. śnieżyście
Wiktionary
(1.1) śniegowy, śnieżny
(1.2) biały
Wiktionary
w środowisku narkomanów: wciągnięcie narkotyku przez nos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. program służący do śledzenia ruchu w sieci komputerowej
Wiktionary
Sniffer – program komputerowy lub urządzenie, którego zadaniem jest przechwytywanie i ewentualnie analizowanie danych przepływających w sieci.
Wspólną cechą wielu takich analizatorów jest przełączenie karty sieciowej w tryb mieszany (ang. promiscuous), w którym urządzenie odbiera wszystkie ramki z sieci, także te nieadresowane bezpośrednio do niego; sniffery mogą być uruchamiane także na routerze lub na komputerze będącym jedną ze stron komunikacji sieciowej – i w tych przypadkach tryb promiscuous nie jest konieczny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sniffer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sniffer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. sniffer
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sniffer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sniffer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. sniffer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w środowisku narkomanów: wciągać narkotyk przez nos
SJP.pl
smukły i zwrotny żaglowiec jedno- albo dwumasztowy, wchodzący w XV i XVI w. w skład polskiej floty; sznika
SJP.pl
Snigga, sznika lub szika (niem. Schnigge) – niewielki (do 30 m długości), zwrotny i szybki okręt żaglowy z XV–XVI wieku. Miał jeden lub dwa maszty z ożaglowaniem rejowym; załoga mogła liczyć do 90 ludzi. Sniggi występowały we flocie polskiej, gdańskiej i krzyżackiej, biorąc m.in. udział w bitwie na Zalewie Wiślanym.
Wikipedia
damski lub męski but na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; sneakers, sneaker
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jeść śniadanie
Wiktionary
(1.1) Chcesz śniodać?
(1.1) Ty żeś wstoł tak późno. Śniodosz ty jeszcze abo czekosz na obiod?
Wiktionary
IPA: 'ɕɲɔdat͡ɕ, AS: śńodać
Wiktionary
rzecz. śniadalnia ż., śniodanie n., śniadanie
przym. śniadaniowy
czas. śniadać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śniodać.
Wiktionary
czas. śniodać ndk.
Wiktionary
element zabezpieczający otwór prowadzący do barci
SJP.pl
Śniot – stosowana w bartnictwie duża dębowa deska z dwoma otworami na dole i na górze, którą zawieszano na tzw. kluczach – dwóch hakowato zakończonych kołkach zamocowanych nad i pod barcią. Przeznaczeniem śniota było zabezpieczenie barci przed szkodnikami, np. dzięciołami lub działaniem niekorzystnych czynników atmosferycznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. narkomanów: herbata
Wiktionary
IPA: ˈɕɲuwka, AS: śńuu̯ka
Wiktionary
roślina z rodziny baldaszkowych; podagrycznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śnieg
Wiktionary
książkowo:
1. osoba bezkrytycznie naśladująca sposób bycia przyjęty w grupie społecznej, która jej imponuje;
2. osoba lubiąca popisywać się swoimi wiadomościami (zwykle powierzchownymi) w jakiejś modnej dziedzinie; efekciarz, szpaner;
3. osoba uważająca się za lepszą od innych, popisująca się swoimi wiadomościami i umiejętnościami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która próbuje zachowywać się tak, jak ktoś z wyższej klasy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie bądź takim snobem!
Wiktionary
IPA: snɔp, AS: snop
Wiktionary
rzecz. snobizm mrz.
:: fż. snobka ż.
przym. snobistyczny, snobski
przysł. snobistycznie
czas. snobizować się ndk., snobować się ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób snobistyczny
Wiktionary
rzecz. snob m., snobka ż., snobizm m.
przym. snobistyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: snobistycznie
SJP.pl
właściwy snobom, nacechowany snobizmem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się snobizmem
Wiktionary
(1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany.
Wiktionary
rzecz. snobizm mrz., snob mos., snobka ż.
przysł. snobistycznie
Wiktionary
postawa charakteryzująca się bezkrytycznym naśladowaniem gustów i poglądów, wzorowaniem się na tym, co jest uważane za elitarne i pozowaniem na znawcę jakiejś dziedziny; snobstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naśladownictwo jakichś wzorców, na ogół bezkrytyczne
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsnɔbʲism̥, AS: snobʹism̦
Wiktionary
rzecz. snob m., snobka ż., snobowanie n., snobizowanie n.
czas. snobizować się, snobować się
przym. snobistyczny
przysł. snobistycznie
Wiktionary
snobizować się - kierować się snobizmem, zachowywać się jak snob; snobować się
SJP.pl
książkowo:
1. kobieta bezkrytycznie naśladująca sposób bycia przyjęty w grupie społecznej, która jej imponuje;
2. kobieta lubiąca popisywać się swoimi wiadomościami (zwykle powierzchownymi) w jakiejś modnej dziedzinie; efekciara, efekciarka, szpanerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która próbuje zachowywać się tak, jak ktoś z wyższej klasy
Wiktionary
(1.1) Nie bądź taką snobką!
Wiktionary
rzecz. snobizm m.
:: fm. snob m.
przym. snobistyczny
przysł. snobistycznie
czas. snobizować się, snobować się
Wiktionary
snobować się - kierować się snobizmem, zachowywać się jak snob; snobizować się
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z snobem, taki jak snob
Wiktionary
rzecz. snob mos., snobstwo n.
Wiktionary
1. postawa charakteryzująca się bezkrytycznym naśladowaniem gustów i poglądów, wzorowaniem się na tym, co jest uważane za elitarne i pozowaniem na znawcę jakiejś dziedziny; snobizm;
2. ludzie bezkrytycznie naśladujący gusta i poglądy, wzorujący się na tym, co jest uważane za elitarne i pozujący na znawców jakiejś dziedziny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ponoć, podobno
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bezma.
Wiktionary
[czytaj: snuker] popularna odmiana bilardu
SJP.pl
Snooker – gra bilardowa spopularyzowana pod koniec XIX wieku, rozgrywana na dużym stole do bilardu angielskiego, z sześcioma kieszeniami. W grze uczestniczą dwie strony (dwóch zawodników lub dwie drużyny). Charakterystycznym elementem snookera jest to, że gracze muszą wbijać bile czerwone na zmianę z tzw. bilami kolorowymi. Gracze uderzają kijem białą bilę, która musi uderzyć w bilę odpowiedniego koloru.
Wikipedia
→ snooker [czytaj: snukerowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z snookerem, dotyczący snookera
Wiktionary
rzecz. snooker m.
Wiktionary
[czytaj: snukerzysta] osoba grająca w snookera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. neol. zawodnik grający w snooker
Wiktionary
IPA: ˌsnukɛˈʒɨsta, AS: snukežysta
Wiktionary
rzecz. snooker m.
:: fż. snookerzystka ż.
Wiktionary
[czytaj: snupi] postać fikcyjna z komiksów "Fistaszki", pies rasy beagle
SJP.pl
Snoopy – postać fikcyjna z komiksów (kilkuobrazkowych comic stripes) pt. Fistaszki (Peanuts); przedstawiony jest jako sympatyczny pies rasy beagle, którego właścicielem jest Charlie Brown. Postać stworzona została przez Charlesa M. Schulza w 1950 roku.
Komiks w ciągu 50. lat pojawił się w ponad 2300 gazetach i 1400 książkach, nieomal na całym świecie. Do włoskiego wydania książkowego komiksów o Snoopym przedmowę napisał Umberto Eco.
Wikipedia
1. związany pęk zżętego zboża lub słomy;
2. wiązka jakichś roślin, łodyg, traw itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. wiązka ułożonych równolegle i związanych źdźbeł zbóż, traw;
(1.2) przen. wiązka, strumień
(1.3) wojsk. w artylerii: zespół płaszczyzn strzałów kilku dział ostrzeliwujących jeden cel
Wiktionary
Snop, snopek, zbieranka – w rolnictwie zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw. Stosowanie snopów ułatwiało transport i przechowywanie niewymłóconego zboża.
W snopy wiązano pszenicę, żyto, owies, len (nie koszony, lecz wyrywany ręcznie lub maszynowo), rzadziej jęczmień i rzepak. Dawniej wiązanie snopów wykonywano ręcznie przez zbieranie ściętego sierpem lub kosą zboża, następnie wiązano powrósłem. Wprowadzone w drugiej połowie XIX w. maszyny koszące, żniwiarki (nazywane też zrzutkami) układały skoszone zboże w porcjach, ułatwiających ręczne wykonywanie snopków. Później pojawiły się maszyny koszące i wiążące zwane snopowiązałkami, które wiązały snopy sznurkiem. Snopy zniknęły z pól z chwilą wprowadzenia do użytku kombajnów zbożowych.
Wikipedia
(1.1) Wrota stodoły były otwarte i jakby na przekór, wyglądało z nich parę snopów słomy, wabiących Ślimaka do drzemki.
(1.2) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.
Wiktionary
IPA: snɔp, AS: snop
Wiktionary
rzecz. Snopków m., Snopki nmos.
:: zdrobn. snopek
przym. snopowy, snopkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: snopek
SJP.pl
wiązka, wiecheć słomy lub siana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały snop; zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw itp.
(1.2) herald. jeden z symboli heraldycznych
Wiktionary
Snop, snopek, zbieranka – w rolnictwie zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw. Stosowanie snopów ułatwiało transport i przechowywanie niewymłóconego zboża.
W snopy wiązano pszenicę, żyto, owies, len (nie koszony, lecz wyrywany ręcznie lub maszynowo), rzadziej jęczmień i rzepak. Dawniej wiązanie snopów wykonywano ręcznie przez zbieranie ściętego sierpem lub kosą zboża, następnie wiązano powrósłem. Wprowadzone w drugiej połowie XIX w. maszyny koszące, żniwiarki (nazywane też zrzutkami) układały skoszone zboże w porcjach, ułatwiających ręczne wykonywanie snopków. Później pojawiły się maszyny koszące i wiążące zwane snopowiązałkami, które wiązały snopy sznurkiem. Snopy zniknęły z pól z chwilą wprowadzenia do użytku kombajnów zbożowych.
Wikipedia
(1.1) Krzyknęliśmy Francuzowi, aby wrzucał z góry do jaskini snopki zapalonej trawy.
Wiktionary
IPA: ˈsnɔpɛk, AS: snopek
Wiktionary
rzecz. snop mrz.
przym. snopowy
Wiktionary
w elektryce: wyładowanie elektryczne zachodzące w powietrzu, powstające na skutek jonizacji udarowej blisko ostrza elektrody; wyładowanie snopiące
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Snopkiewicz – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 282 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 356. Nazwisko pochodzi od słowa snop i jest najbardziej rozpowszechnione w środkowo-wschodniej Polsce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
maszyna rolnicza służąca do koszenia i wiązania zboża w snopy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. maszyna rolnicza służąca do zautomatyzowanego koszenia zboża, traw nasiennych i rzepaku, układania skoszonego materiału w snopy i wiązania ich sznurkiem;
Wiktionary
Snopowiązałka (również wiązałka) – maszyna rolnicza służąca do zautomatyzowanego koszenia zboża, traw nasiennych i rzepaku, układania skoszonego materiału w snopy i wiązania ich sznurkiem. Jest to żniwiarka wyposażona w urządzenie do wiązania snopów.
Wikipedia
IPA: ˌsnɔpɔvʲjɔ̃w̃ˈzawka, AS: snopovʹi ̯õũ̯zau̯ka
Wiktionary
przymiotnik od: snop
SJP.pl
wyprowadzony ku górze zewnętrzny wlot powietrza do silnika
SJP.pl
pływanie na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, z użyciem płetw oraz maski z rurką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. forma obserwacji życia podwodnego, w której nurek unosi się na powierzchni wody z zanurzoną twarzą i wyposażony jest w maskę, fajkę umożliwiającą oddychanie oraz płetwy;
Wiktionary
Snorkeling – najprostsza forma aktywnej obserwacji życia podwodnego. Płetwonurek wyposażony w maskę, fajkę (ang. snorkel) i płetwy unosi się na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, obserwując to, co dzieje się pod nim.
Maska nurkowa umożliwia wyraźne widzenie pod wodą. Nieuzbrojone oko ludzkie przygotowane do widzenia w atmosferze powietrza, pod wodą, wskutek zmniejszonej różnicy w gęstości ośrodków (woda-soczewka) widzi obraz nieostry. Fajka umożliwia oddychanie bez unoszenia głowy ponad powierzchnię wody. Dzięki temu na powierzchni wody może się swobodnie unosić osoba całkowicie nieumiejąca pływać. Płetwy ułatwiają poruszanie się w wodzie.
Wikipedia
(1.1) Znakomitym miejscem uprawiania snorkelingu jest wybrzeże Chorwacji i Morze Czerwone w Egipcie i Izraelu.
Wiktionary
(1.1) snurkowanie
Wiktionary
cewka snowacka - cewka służąca do nawijania przędzy osnowowej
SJP.pl
robotnik w fabryce tkackiej zajmujący się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik w fabryce tkackiej zajmujący się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce
Wiktionary
Tkacz (lub tkaczka) - pracownik przemysłu włókienniczego lub rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Zawód tkacza jest jednym z najstarszych zawodów uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu.
Tkacz oraz tkaczka mają swoje święto Dzień Tkaczki w pierwszą sobotę października.
Wikipedia
IPA: ˈsnɔvat͡ʃ, AS: snovač
Wiktionary
rzecz. snowarka ż., snucie n.
czas. snuć ndk.
Wiktionary
kobieta w fabryce tkackiej zajmująca się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce
SJP.pl
wał obrotowy służący do nawijania osnowy
SJP.pl
maszyna włókiennicza do nawijania osnowy tkackiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) maszyna włókiennicza do nawijania osnowy tkackiej
Wiktionary
IPA: snɔˈvarka, AS: snovarka
Wiktionary
rzecz. snowacz m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: snołbord]
1. specjalna, szeroka deska do zjeżdżania po śniegu; deska snowboardowa;
2. jazda na takiej desce; snowboarding
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. szeroka deska mocowana do butów specjalnymi wiązaniami i służąca do zjeżdżania po śniegu;
(1.2) sport. dyscyplina sportu, polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na specjalnej desce;
Wiktionary
Snowboarding – sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu manewrów na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił „snurfera”, choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) deska snowboardowa, deska zjazdowa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. snowboardowy
rzecz. snowboardzista m., snowboardzistka ż., snowboarding mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|snowboard.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) snowboard
* esperanto: (1.1) neĝtabulo, rzad. neĝbreto; (1.2) neĝtabulado
* niemiecki: (1.1) Snowboard n.
* rosyjski: (1.1) сноуборд m.; (1.2) сноубординг m.
* wilamowski: (1.1) śnejtöwuł ż.
* włoski: (1.1) snowboard m.; (1.2) snowboard m.
źródła.
== snowboard (język angielski.) ==
thumb|snowboard (1.1)
wymowa. audioUS|En-us-snowboard.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) (deska) snowboard
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. snowboardowy
rzecz. snowboardzista m., snowboardzistka ż., snowboarding mrz.
Wiktionary
(1.1) deska snowboardowa, deska zjazdowa
Wiktionary
[czytaj: snołborder] osoba jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboardzista
SJP.pl
[czytaj: snołborderka] kobieta jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboardzistka
SJP.pl
[czytaj: snołbording] jazda po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. dyscyplina sportu zimowego, polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na specjalnej desce;
Wiktionary
Snowboarding – sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu manewrów na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił „snurfera”, choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).
Wikipedia
(1.1) Deskę do snowboardingu pożyczyłem od kolegi.
Wiktionary
rzecz. snowboard mrz.
Wiktionary
(1.1) snowboard
Wiktionary
[czytaj: snołbordowy] związany ze snowboardem, np. sklep snowboardowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze snowboardem, dotyczący snowboardu
Wiktionary
(1.1) Wczoraj widziałem nowe deski w serwisie snowboardowym w internecie.
Wiktionary
rzecz. snowboard m., snowboardzista m., snowboardzistka ż.
Wiktionary
[czytaj: snołbordzista] osoba jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboarder
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba jeżdżąca na snowboardzie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsnɔwbɔrʲˈd͡ʑista, AS: snou̯borʹʒ́ista
Wiktionary
rzecz. snowboard m.
:: fż. snowboardzistka ż.
przym. snowboardowy
Wiktionary
[czytaj: snołbordzistka] kobieta jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboarderka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta jeżdżąca na snowboardzie
Wiktionary
IPA: ˌsnɔwbɔrʲˈd͡ʑistka, AS: snou̯borʹʒ́istka
Wiktionary
rzecz. snowboard mrz.
:: fm. snowboardzista mos.
przym. snowboardowy
Wiktionary
snówek okazały - pająk z rodziny osnuwikowatych
SJP.pl
Snowidowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.
Wikipedia
[czytaj: snołkajting] zimowa wersja kitesurfingu
SJP.pl
Snowkiting – zimowa odmiana kitesurfingu. Jest to młody, bardzo szybko rozwijający się sport łączący latawiec pociągowy ze snowboardem lub nartami. Do uprawiania snowkitingu potrzebny jest wiatr oraz duża otwarta przestrzeń pokryta śniegiem lub lodem. Teren może być zarówno płaski, pofałdowany jak i górzysty. Latawiec będący siłą napędową snowkitera jest najczęściej wpięty w uprząż i znajduje się zwykle w odległości dwudziestu kilku metrów. Do sterowania latawcem służy drążek sterowniczy lub manetki.
Wikipedia
[czytaj: snołpark] tor do jazdy na nartach lub na snowboardzie przeznaczony do wykonywania ewolucji
SJP.pl
Snowpark, park śnieżny (od ang. snow – śnieg) – miejsce przeznaczone do uprawiania zimowych sportów ekstremalnych dla snowboardzistów oraz narciarzy.Snowparki występują głównie na terenach górskich blisko ośrodków narciarskich, w których temperatura nie przekracza 0, gdyż przeszkody usypane są ze śniegu bądź lodu.
Wikipedia
[czytaj: snołszu] amerykańska rasa krótkowłosych kotów o śnieżnobiałych łapach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. beleczka układana poziomo w gnieździe, od której pszczoły odbudowują plaster
Wiktionary
Wikipedia
1. skręcać nitkę z przędziwa; prząść;
2. wyciągać nitkę (z kłębka, szpulki itp.);
3. o pająkach lub larwach niektórych owadów: tworzyć pajęczynę, oprzęd;
4. tworzyć osnowę jakieś tkaniny;
5. tworzyć (np. plany), wymyślać (np. bajkę);
6. snuć się - chodzić bez celu;
7. snuć się - przesuwać się wolno w powietrzu (np. o dymie)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysnuć)
(1.1) ciągnąć nić, przędzę
(1.2) (w stosunku do planów) planować, zamierzać
czasownik zwrotny snuć się
(2.1) bezcelowo wałęsać się
Wiktionary
(1.2) Przez cały miesiąc snuł plany dotyczące założenia firmy.
(1.2) Autorzy snują wizję społeczeństwa zdemokratyzowanego, wizję awansu kulturalnego.
(2.1) Opowiadał też o psie, który snuł się wśród turystów na szczycie w poszukiwaniu swojej pani.
Wiktionary
rzecz. snowacz mos., snucie n.
Wiktionary
1. skręcać nitkę z przędziwa; prząść;
2. wyciągać nitkę (z kłębka, szpulki itp.);
3. o pająkach lub larwach niektórych owadów: tworzyć pajęczynę, oprzęd;
4. tworzyć osnowę jakieś tkaniny;
5. tworzyć (np. plany), wymyślać (np. bajkę);
6. snuć się - chodzić bez celu;
7. snuć się - przesuwać się wolno w powietrzu (np. o dymie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba uprawiająca snorkeling
Wiktionary
(1.1) Płynęliśmy około 40 minut do pierwszego przystanku, pierwszej wyspy, przy rafach koralowych, czyli raju dla snurków.
Wiktionary
IPA: ˈsnurɛk, AS: snurek
Wiktionary
czas. snurkować
rzecz. snurkowanie n.
Wiktionary
pływać na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, z użyciem płetw oraz maski z rurką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. odczasownikowy od|snurkować.
Wiktionary
(1.1) Muszę przyznać, że snurkowanie w tym miejscu przyprawiło mnie o szybsze bicie serca i było wydarzeniem, którego z pewnością nie zapomnę do końca życia. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌsnurkɔˈvãɲɛ, AS: snurkovãńe
Wiktionary
czas. snurkować
rzecz. snurek m.
Wiktionary
(1.1) snorkeling
Wiktionary
skandynawska używka sporządzana z tytoniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) używka na bazie tytoniu, zażywana doustnie przez umieszczenie jej pod dolną lub górną wargą;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) snus
* duński: (1.1) snus w.
* niemiecki: (1.1) Snus m.
* norweski (bokmål): (1.1) snus m.
* szwedzki: (1.1) snus w.
źródła.
== snus (język angielski.) ==
thumb|snus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) snus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: snus, AS: snus
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) snus
* duński: (1.1) snus w.
* niemiecki: (1.1) Snus m.
* norweski (bokmål): (1.1) snus m.
* szwedzki: (1.1) snus w.
źródła.
== snus (język angielski.) ==
thumb|snus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) snus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w hafciarstwie ludowym: rodzaj ażurowego haftu przypominającego koronkę
SJP.pl
przymiotnik od: snutka
SJP.pl
artystyczna sztuka rzeźbienia w drewnie, dawniej także w kamieniu; snycerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zob. snycerstwo.
(1.2) pot. rzecz wykonana przez snycerza
Wiktionary
IPA: snɨˈt͡sɛrka, AS: snycerka
Wiktionary
rzecz. snycerstwo n., snycerz m.
przym. snycerski
Wiktionary
(1.1) snycerstwo
Wiktionary
warsztat snycerski
SJP.pl
przymiotnik od: snycerz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dotyczący snycerstwa lub snycerza
Wiktionary
(1.1) Sztuka snycerska, czyli tworzenie, a szczególnie rzeźbienie mebli drewnianych z zachowaniem tradycyjnych metod, to wciąż cieszący się ogromną popularnością zawód. (Internet)
Wiktionary
IPA: snɨˈt͡sɛrsʲci, AS: snycersʹḱi
Wiktionary
rzecz. snycerstwo n., snycerka ż., snycerz m.
Wiktionary
artystyczna sztuka rzeźbienia w drewnie, dawniej także w kamieniu; snycerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. sztuka, artystyczne rzemiosło rzeźbienia w drewnie
Wiktionary
Snycerstwo – stara dziedzina sztuki zdobniczej – sztuka rzeźbienia w drewnie – rodzaj rzemiosła artystycznego. Dawniej także w kamieniu.
Snycerstwo w niektórych okresach dziejów było przodującą gałęzią rzeźby. Znane już prawdopodobnie w górnym paleolicie, rozwinęło się w starożytności i we wczesnym średniowieczu. Rozkwit przeżyło w późnym gotyku (krucyfiksy, polichromowane płaskorzeźby i rzeźby ołtarzowe) i baroku (wyposażenie wnętrz kościołów – ołtarze z figurami świętych, putta, ambony, stalle, konfesjonały).
Wikipedia
IPA: snɨˈt͡sɛrstfɔ, AS: snycerstfo
Wiktionary
rzecz. snycerka ż., snycerz m.
przym. snycerski
Wiktionary
(1.1) snycerka
Wiktionary
rzemieślnik rzeźbiący w drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. rzemieślnik lub artysta zajmujący się rzeźbieniem w drewnie, snycerstwem
Wiktionary
Snycerstwo – stara dziedzina sztuki zdobniczej – sztuka rzeźbienia w drewnie – rodzaj rzemiosła artystycznego. Dawniej także w kamieniu.
Snycerstwo w niektórych okresach dziejów było przodującą gałęzią rzeźby. Znane już prawdopodobnie w górnym paleolicie, rozwinęło się w starożytności i we wczesnym średniowieczu. Rozkwit przeżyło w późnym gotyku (krucyfiksy, polichromowane płaskorzeźby i rzeźby ołtarzowe) i baroku (wyposażenie wnętrz kościołów – ołtarze z figurami świętych, putta, ambony, stalle, konfesjonały).
Wikipedia
(1.1) (…) w formach profesjonalnych widać posługiwanie się przez snycerza dłutem z łyżeczkowatym ostrzem.
(1.1) Ipsarskie miasto, jak dłutem snycerza / Ze skał ciemnego łona wydobyte, / Barwy ma szare od tła nie odbite, / I lasem masztów na poły schowane.
Wiktionary
IPA: ˈsnɨt͡sɛʃ, AS: snyceš
Wiktionary
rzecz. snycerstwo n., snycerka ż.
przym. snycerski
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: es-O]
1. skrót od: słownik ortograficzny;
2. skrót od: Sąd Okręgowy
SJP.pl
skrót
(1.1) = Księga Sofoniasza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌsɔfɔ̃ˈɲaʃa, AS: ḱśẽŋga sofõńaša
Wiktionary
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = inform. ang. Small Outline Dual In-line Memory Module → małogabarytowy moduł pamięci z obustronnymi złączami; mniejszy rodzaj pamięci DIMM, stosowany głównie w notebookach, netbookach oraz w niektórych drukarkach biurowych;
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = inform. żart. standardowa odpowiedź administratora (na zgłoszoną awarię); ma znaczenie pejoratywne i oznacza zazwyczaj niechęć administratora do podjęcia naprawy lub wymijającą odpowiedź; także znaczenie: „U mnie działa”
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie mogłem połączyć się z bazą danych, a ten leniwy informatyk wysłał mi tylko SOA w odpowiedzi.
Wiktionary
Soave – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Werona.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 6450 osób, 293,2 os./km².
Wikipedia
skrót od: sobota
SJP.pl
skrót
(1.1) = sobota
Wiktionary
japoński makaron z mąki gryczanej
SJP.pl
zaimek zwrotny
(1.1) …wskazujący na podmiot jako jednocześnie wykonawcę i odbiorcę czynności, używany z czasownikami rządzącymi narzędnikiem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Możemy ze sobą rozmawiać godzinami.
Wiktionary
IPA: ˈsɔbɔ̃w̃, AS: sobõũ̯
Wiktionary
zaim. sobie
partyk. sobie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. sobóm.
Wiktionary
przestarzale: właściwy psu; psi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. lub reg. psi
Wiktionary
rzecz. sobaka ż.
czas. sobaczyć ndk., obsobaczyć dk.
Wiktionary
(1.1) psi, pieski
Wiktionary
kląć, obrażać kogoś, przeklinać
SJP.pl
potocznie:
1. pies
2. wyzwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dziś gwara. pies
(1.2) pot. rodzaj wyzwiska
(1.3) reg-pl|Kresy. suka, pies
Wiktionary
przym. sobaczy
czas. obsobaczyć
Wiktionary
Sobaków – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
Sobakówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sobanice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Naruszewo. W miejscowości znajduje się jednostka ochotniczej straży pożarnej.
W Sobanicach mieści się ośrodek Centrum Rekreacji i Rozrywki, gdzie są organizowane wycieczki integracyjne dla dzieci i młodzieży oraz znajduje się sala weselna. Ośrodek liczy ogółem 9 hektarów powierzchni, posiada własne stawy i otoczony jest lasami bogatymi w zwierzynę, grzyby i jagody. To doskonała baza dla ludzi, którzy chcą aktywnie wypocząć oraz dla amatorów pięknych widoków i krystalicznie czystego powietrza.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: człowiek, którego cechuje egoizm, samolubny, myślący tylko o swoim szczęściu; samolub, egotysta, egocentryk, egoista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) mit. egipski opiekun jezior, wody oraz symbol siły królewskiej;
Wiktionary
Sobek (także Sebek; gr. Σοῦχος Suchos) – w mitologii egipskiej opiekun jezior, wody, patron armii oraz symbol siły królewskiej. Przedstawiany był jako człowiek z głową krokodyla, czasem jako krokodyl z głową sokoła, lwa, byka, barana lub szakala bądź jako krokodyl . Na głowie nosił koronę składającą się z dwóch piór, dysku słonecznego i otaczających go rogów. Był synem bogini Neit. Egipcjanie wierzyli, że im więcej jest w Nilu krokodyli, tym lepsze będą zbiory po wylewie tej rzeki. Sobka wiązano z bogiem słońca - Ra, jako jedną z jego dusz.
Wikipedia
Sobianowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Wólka.
Obok miejscowości przepływa rzeka Ciemięga, która tu kończy swój bieg i wpada do Bystrzycy.
Wieś szlachecka Sobiejanowice leży na Wyżynie Lubelskiej. W drugiej połowie XVI wieku położona była w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego. Sobianowice należą do parafii Bystrzyca. We wiosce znajduje się dwór z XVIII wieku.
Wikipedia
Sobiatyno – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Milejczyce.
W czasach II Rzeczypospolitej wieś nazywała się Sobiatyn.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim;
(1.2) pot. hist. niemiecki obóz zagłady zlokalizowany w Sobiborze (1.1);
Wiktionary
Sobibór – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa. Leży nad Bugiem.
Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Sobibór-Stacja i Sobibór-Wieś. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 434 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Jałmużnika w Orchówku.
Wikipedia
(1.1) Pani Danuta mieszka w Sobiborze i pracuje w Sobiborskim Parku Krajobrazowym.
(1.2) Spora grupa jeńców uciekła z Sobiboru w październiku 1943 roku.
Wiktionary
rzecz. sobiborzanin mos., sobiborzanka ż.
przym. sobiborski
Wiktionary
→ Sobibór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sobiborem, dotyczący Sobiboru
(1.2) związany z obozem zagłady w Sobiborze, dotyczący obozu zagłady w Sobiborze
Wiktionary
(1.1) Pani Barbara już nie pracuje w Sobiborskim Parku Krajobrazowym.
(1.2) System sobiborski funkcjonował z taką samą bezwzględnością jak w innych obozach.
Wiktionary
rzecz. Sobibór mrz., sobiborzanin mos., sobiborzanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sobiboru
Wiktionary
(1.1) Pan Józef jest rodowitym sobiborzaninem.
Wiktionary
rzecz. Sobibór mrz.
:: fż. sobiborzanka ż.
przym. sobiborski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sobiboru
Wiktionary
(1.1) Pani Dorota jest rodowitą sobiborzanką.
Wiktionary
rzecz. Sobibór mrz.
:: fm. sobiborzanin mos.
przym. sobiborski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zaimek zwrotny
(1.1) …wskazujący na podmiot jako jednocześnie wykonawcę i odbiorcę czynności, używany z czasownikami rządzącymi celownikiem i miejscownikiem
(1.2) …z niektórymi czasownikami tworzący stronę zwrotną
partykuła
(2.1) pot. …podkreślająca niezależność działania danego obiektu przy wykonywania opisywanej czynności lub przyjemność z niej płynącą
Wiktionary
(1.1) Podaruj sobie odrobinę luksusu!
(1.1) Proszę trzymać łapy przy sobie! Co pan sobie wyobraża?!
(1.1) Twój narzeczony jest strasznie nudny – ciągle mówi tylko o sobie.
(1.2) Wyobraź sobie, że potrafisz latać.
(2.1) Zawsze sobie gwiżdżę, gdy mam dobry humor.
(2.1) Idę sobie ulicą jak gdyby nigdy nic, a tu nagle rzuca się na mnie ten dziwny gość.
Wiktionary
IPA: ˈsɔbʲjɛ, AS: sobʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. sobek mos.
zaim. sobą
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sobek mos.
zaim. sobą
frazeologia.
być sobie • dogodzić sobie • kłaść uszy po sobie / położyć uszy po sobie • lecieć sobie w kulki • ostrzyć sobie zęby • pluć sobie w brodę • sam w sobie • samo w sobie • zamknąć się w sobie • zaprzątać sobie głowę • zdawać sobie sprawę • dochodzić do siebie • sobie a muzom • sobiepan • przysłowia: pierwej sobie, potem tobie
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|się|siebie|sobą.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) myself, yourself, himself etc.
* białoruski: (1.1) сябе
* duński: (1.1) sig; sigselv, migselv, osv.
* esperanto: (1.1) si
* jidysz: (1.1) זיך (zich)
* kaszubski: (1.1) sobie; (1.2) sobie; (2.1) sobie
* łaciński: (1.1) sibi
* niderlandzki: (1.1) zichzelf; (1.2) zich
* niemiecki: (1.1) sich
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|sobie, siebie.}}
* rosyjski: (1.1) себе; (2.1) себе
* ukraiński: (1.1) собі
* włoski: (1.1) si, sé (stesso)
źródła.
== sobie (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek zwrotny
(1.1) sobie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chcieliśmy ci dać na imię Sobiebor, ale dziadkowie protestowali.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sobiecin – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Jarosław.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W latach 1944–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 12 Polaków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Sobieńczyce (kaszb. Sëbieńczëce lub też Sobieńczëce, niem. Sobiensitz, dawniej Sobienczyce, Sobanczyce, Szobienica) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa.
Wieś Klasztoru Cysterek w Żarnowcu w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego. Znajduje się tu 74-metrowa wieża radiowa.
Wikipedia
przymiotnik od: Sobienie-Jeziory
SJP.pl
osoba postępująca samowolnie, tworząca sama dla siebie reguły postępowania, nielicząca się z przepisami i ogólnie przyjętymi zasadami
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: sobiepan
SJP.pl
postępowanie samowolne, nieliczenie się z nikim i niczym; samowola, anarchia, arbitralność
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sobieraj – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Lubniewice. Należy do sołectwa Jarnatów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
Sobiesąd – staropolskie imię męskie, złożone z członów Sobie- i -sąd ("sądzić"). Może oznaczać "ten, kto samodzielnie rozsądza", "ten, kto polega na własnym osądzie".
Sobiesąd imieniny obchodzi 9 września.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sobiesierzno – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brodnica.
Wikipedia
nazwisko, np. Jan III Sobieski (1629-1696), król Polski w latach 1674-1696
SJP.pl
Osoby o nazwisku Sobieski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Części Gdańska:
Wieś:
Wikipedia
część miasta Jelenia Góra
SJP.pl
Sobieszów (niem. Hermsdorf am Kynast) – część miasta Jelenia Góra, w latach 1962–1976 samodzielne miasto. W latach 1945–1954 siedziba wiejskiej gminy Sobieszów.
Sobieszów położony jest wzdłuż strumienia Wrzosówka u stóp Chojnika. Od XIV w. do 1945 wieś stanowiła własność rodziny Schaffgotschów i nosiła niem. nazwę Hermsdorf unterm Kynast, w 1946 administracyjnie zatwierdzono obecną nazwę. Status miasta Sobieszów otrzymał 18 lipca 1962. Z dniem 2 lipca 1976 miasto Sobieszów zostało włączone do Jeleniej Góry, oprócz Jagniątkowa, który tego samego dnia wcielono do Piechowic (1 stycznia 1998 Jagniątków również został częścią Jeleniej Góry).
Wikipedia
mieszkaniec Sobieszowa
SJP.pl
mieszkanka Sobieszowa
SJP.pl
przymiotnik od: Sobieszów
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. dzielnica miasta Dzierżoniów
SJP.pl
Dawna nazwa:
Wikipedia
przymiotnik od: Sobieszyn
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Sobiesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Sobie- i -sława ("sława"). Oznacza "zachowująca sławę dla siebie" lub "zapracowująca na sławę dla siebie". Imię w źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Męski odpowiednik: Sobiesław.
Sobiesława imieniny obchodzi 21 stycznia i 1 grudnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesławka lub z nim związany
SJP.pl
Sobiesław z żoną: Sobiesławowie
SJP.pl
Sobiesław z żoną: Sobiesławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: myślenie tylko o sobie, dbanie wyłącznie o siebie; samolubstwo, samolubność, egoizm, egotyzm, egocentryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) samolubstwo
Wiktionary
(1.1) Sobkostwo Grzegorza nie przysparzało mu przyjaciół.
Wiktionary
rzecz. sobek mos.
przym. sobkowski
Wiktionary
potocznie: człowiek, którego cechuje egoizm, samolubny, myślący tylko o swoim szczęściu; samolub, egotysta, egocentryk, egoista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, nad rzeką Nidą
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sobkowianin mos., sobkowianka ż.
przym. sobkowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Sobkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sobkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: Sobków;
2. charakterystyczny dla sobka, samoluba, egoistyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Sobkowa, związany z Sobkowem
przymiotnik jakościowy
(2.1) samolubny, egoistyczny
(2.2) charakterystyczny dla Sobkowa lub sobkowian, mający cechy lub właściwości przypisywane Sobkowowi lub sobkowianom
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Sobkowski:
Wikipedia
(1.1) W wyniku wydobycia na terenie Wzgórza Sobkowskiego powstało wyrobisko odkrywkowe o powierzchni około 28 ha.
(2.1) Sobkowskie zachowanie Piotra nie przysporzyło mu przyjaciół.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Sobków mrz., sobkowianin mos., sobkowianka ż.
(2.1)
:: rzecz. sobek mos., sobkostwo n.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Soblówka – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ujsoły. Graniczy ze Słowacją, w dolinie potoku Cicha. Położona jest u podnóża góry Wielka Rycerzowa i Muńcuł.
Według danych z 2008 r. wieś miała 687 mieszkańców.
Zabudowa wsi znajduje się na wysokości 650 m n.p.m.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Martes zibellina|ref=tak., azjatyckie zwierzę futerkowe, ssak drapieżny o gęstym, jedwabistym, brązowym lub czarnym futrze;
(1.2) wyprawiona skóra sobola (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɔbul, AS: sobul
Wiktionary
rzecz. sobole nmos.
przym. sobolowy, soboli
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
futro z sobolich skór
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Sobolew
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: soból (np. futro sobole); sobolowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sobolem, dotyczący sobola
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do sobola
Wiktionary
Soboli – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w gminie Čavle. W 2011 roku liczyła 172 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. soból m., sobole nmos.
przym. sobolowy
Wiktionary
1. podobny do sobola;
2. koń sobolowaty - koń maści ryżawej
SJP.pl
przymiotnik od: soból (np. futro sobolowe); soboli
SJP.pl
zaimek zwrotny
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sobą
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Soboń – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.
Pierwsza wzmianka o miejscowości (w formie Zabon W. H.) pochodzi z mapy Zachodniej (Nowej) Galicji A. Mayera von Heldensfelda z lat 1801-1804.
Wikipedia
1. prawosławna katedra i bazylika
2. zgromadzenie wszystkich biskupów odbywające się pod przewodnictwem papieża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zgromadzenie biskupów całego Kościoła;
(1.2) rel. stała rada biskupów przy patriarsze w prawosławiu;
(1.3) hist. zgromadzenie przedstawicieli stanów w dawnej Rosji;
(1.4) rel. większa świątynia prawosławna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie istnieje sobór powszechny, który by nie był jako taki zatwierdzony lub przynajmniej uznany przez następcę Piotra.
(1.3) W tym kwartale wyposażenie soboru zostało uzupełnione o nowy ikonostas.
Wiktionary
rzecz. soborowość ż., soborność ż.
przym. soborowy, przedsoborowy, posoborowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. idea zjednoczenia Ukrainy
(1.2) rel. zasada kolegialności zarządzania Kościołem
Wiktionary
IPA: sɔˈbɔrnɔɕt͡ɕ, AS: soborność
Wiktionary
rzecz. sobór m., soborowość ż.
przym. soborny, soborowy, posoborowy, przedsoborowy
Wiktionary
przymiotnik od: sobór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z soborem, dotyczący soboru
Wiktionary
rzecz. sobór mrz., soborność ż.
przym. przedsoborowy, posoborowy
Wiktionary
Soborzyce – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Dąbrowa Zielona.
Wieś duchowna Wszemborzyce, własność opactwa cystersów w Jędrzejowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
szósty dzień tygodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szósty dzień tygodnia;
(1.2) zob. soboty.
Wiktionary
Sobota (sobota, skrót sob.) – dzień tygodnia między piątkiem a niedzielą.
Wikipedia
(1.1) Sobota jest naszym ulubionym dniem tygodnia.
Wiktionary
IPA: sɔˈbɔta, AS: sobota
Wiktionary
rzecz. soboty nmos., szabas m., Sobota ż., Sobótka ż.
:: zdrobn. sobótka ż.
przym. sobotni, sobótkowy, szabasowy
Wiktionary
mieszkaniec Sobótki (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sobótki (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od sobota
(1.2) etn. święto z okazji letniego przesilenia Słońca
(1.3) stos rozpalany z okazji sobótki (1.2)
Wiktionary
Sobotka – miasto w Czechach, w kraju hradeckim. Według danych z 31 grudnia 2003 powierzchnia miasta wynosiła 1931 ha, a liczba jego mieszkańców 2274 osób.
Wikipedia
rzecz. sobota ż., Sobótka ż., Sobota m./ż.
przym. sobótkowy, sobotni
Wiktionary
święto ludowe w czerwcu, podczas którego, w nocy, puszcza się wianki po wodzie; kupała; kupalnocka
SJP.pl
Noc Kupały (biał. Kupałle, ros. Iwan Kupała, Kupała, ukr. Iwan Kupało) – święto przesilenia letniego w religii Słowian, w późniejszym okresie zaadaptowanego na drodze inkulturacji przez chrześcijaństwo i powiązanego z postacią świętego Jana Chrzciciela. Jedno z głównych świąt ludowych Słowian wschodnich. W tradycji ludowej pierwotnie obchodzone było w terminie przesilenia, jednak w następstwie działalności chrystianizacyjnej Kościoła nastąpiło powiązanie święta z wigilią zbiegającego się z nim czasowo święta Narodzenia św. Jana Chrzciciela.
Wikipedia
→ Sobótka; sobótczański, sobocki, sobócki, sobotecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sobótką, dotyczący Sobótki
Wiktionary
rzecz. Sobótka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: sobótka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący sobótki
Wiktionary
rzecz. sobótka ż., sobota ż.
Wiktionary
związany z sobotą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący soboty; dziejący się w sobotę
Wiktionary
(1.1) […] A w sobotnią noc był Luksemburg, chata, szkło […]
Wiktionary
IPA: sɔˈbɔtʲɲi, AS: sobotʹńi
Wiktionary
rzecz. sobótka ż., sobota ż.
Wiktionary
Sobów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 755.
Wikipedia
Sobowo – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
osoba bardzo podobna z wyglądu do innej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wyglądająca bardzo podobnie do innej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otóż ja mam sobowtóra i to jego widziałeś, nie mnie!
Wiktionary
IPA: sɔˈbɔftur, AS: soboftur
Wiktionary
[czytaj: sobriKE] z francuskiego: przezwisko, przydomek
SJP.pl
zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)
SJP.pl
[czytaj: soc] związany ze sprawami społecznymi, socjalnymi
SJP.pl
[czytaj: soke(r)] nazwa europejskiej piłki nożnej używana w krajach anglosaskich, głównie USA, dla odróżnienia od futbolu amerykańskiego
SJP.pl
Piłka nożna (futbol, ang. football, association football, soccer) – gra zespołowa, w której dwie drużyny starają się zdobyć w określonym czasie jak najwięcej goli poprzez wbicie piłki do bramki przeciwnika; najpopularniejsza dyscyplina sportowa z około 4 miliardami fanów na całym świecie.
Wikipedia
niski trzewik, sandał, używany przez aktorów grających w starożytnych komediach greckich (w przeciwieństwie do koturna w tragedii)
SJP.pl
Soccus – rodzaj pantofla, niski, lekki trzewik, używany w starożytności tylko przez kobiety i mężczyzn zniewieściałych. Ludzie poważni używali zwykle wysokich koturnów.
Soccus był zarazem obuwiem używanym w komedii, gdy koturn należał do kostiumu autora tragicznego.
Wikipedia
dawne prymitywne narzędzie do orki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. prymitywne drewniane narzędzie służące do orki;
(1.2) bud. pionowy słup rozwidlony u góry, element konstrukcji dachu
Wiktionary
Socha – dawne drewniane narzędzie rolnicze stosowane do orki, charakteryzujące się rozdwojonym rylcem. Nazwa (w językach słowiańskich socha = drzewo rosochate, widły) pochodzi właśnie od tego rylca.
W Egipcie znano sochę od VII wieku p.n.e. W Europie Wschodniej pojawiła się prawdopodobnie przed średniowieczem. Przetrwała do początku XX wieku, a w niektórych miejscach nawet dłużej. W Polsce wschodniej zaczęła się rozpowszechniać obok pługa i płużycy (lekkiego pługa bez kół) od XVI wieku.
Wikipedia
IPA: ˈsɔxa, AS: soχa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sochacki (forma żeńska: Sochacka; liczba mnoga: Sochaccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 7569 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sochaczew – miasto w centralnej Polsce, w województwie mazowieckim w powiecie sochaczewskim, nad rzekami Bzurą, Utratą i Pisią.
Do 1954 r. siedziba wiejskich gmin Chodaków i Kozłów Biskupi. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa skierniewickiego. Jest stolicą powiatu sochaczewskiego oraz siedzibą władz gminy wiejskiej Sochaczew.
Wikipedia
mieszkaniec Sochaczewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sochaczewa
(1.2) osoba pochodząca z Sochaczewa, urodzona w Sochaczewie
Wiktionary
rzecz. Sochaczew m.
:: fż. sochaczewianka ż.
przym. sochaczewski
Wiktionary
mieszkanka Sochaczewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sochaczewa
(1.2) kobieta pochodząca z Sochaczewa, urodzona w Sochaczewie
Wiktionary
rzecz. Sochaczew m.
:: fm. sochaczewianin m.
przym. sochaczewski
Wiktionary
przymiotnik od: Sochaczew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sochaczewem, dotyczący Sochaczewa
Wiktionary
Osoby:
Regiony:
Inne:
Wikipedia
rzecz. Sochaczew mrz., sochaczewianin m., sochaczewianka ż.
Wiktionary
dawna opłata za sprzedaż swoich towarów na targowisku; targowe
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Sochocin – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w miejsko-wiejskiej gminie Sochocin. Miejscowość jest siedzibą gminy Sochocin.
Administracyjnie Sochocin ma status sołectwa.
Sochocin był miastem od 1385 roku do 13 stycznia 1870 roku. Miejscowość odzyskała status miasta 1 stycznia 2021.
Wikipedia
mieszkaniec Sochocina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sochocina (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Sochocin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: socha
SJP.pl
związany z mediami społecznościowymi; socialowy
SJP.pl
związany z mediami społecznościowymi; socialmediowy
SJP.pl
potocznie: świadczenie socjalne; socjał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pomoc socjalna
Wiktionary
(1.1) Nie przyjeżdżamy, żeby żerować na socjalu.
Wiktionary
rzecz. socjalna ż., socjalność ż., socjalny mos.
przym. socjalny
przysł. socjalnie
Wiktionary
skrót od: socjalny
SJP.pl
1. ruch społeczno-polityczny zmierzający do uspołecznienia gospodarki rynkowej, zmniejszenia nierówności społecznych, realizacji praw pracowniczych i obywatelskich w wielopartyjnym systemie demokratycznym;
2. ogół partii politycznych głoszących te idee
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. ruch społeczny, mający na celu budowę społeczeństwa i ustroju socjalistycznego poprzez demokratyczne reformy;
(1.2) polit. ogół partii socjaldemokratycznych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To właśnie ruch robotniczy dał początek socjaldemokracji.
(1.2) W zeszłym tygodniu w Warszawie odbył się zjazd mazowieckiej socjaldemokracji.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjaldɛ̃mɔˈkrat͡sʲja, AS: socʹi ̯aldẽmokracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. socjaldemokratyzm m., socjaldemokrata m., socjaldemokratka ż.
przym. socjaldemokratyczny
Wiktionary
(1.1) socjaldemokratyzm m.
Wiktionary
1. członek partii socjaldemokratycznej;
2. zwolennik socjaldemokracji
SJP.pl
→ socjaldemokracja, → socjaldemokrata, → socjaldemokratyzm
SJP.pl
kierunek ideologiczny, ruch społeczny opierający się na idei wielopartyjnej demokracji i sprawiedliwości społecznej
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik socjalizmu; socjał (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik socjalizmu
Wiktionary
(1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjaˈlʲista, AS: socʹi ̯alʹista
Wiktionary
rzecz. socjalizm m., socjalizacja ż., socjalizowanie n.
:: fż. socjalistka ż.
czas. socjalizować ndk.
przym. socjalistyczny
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
zwolenniczka socjalizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: socjalista
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjaˈlʲistka, AS: socʹi ̯alʹistka
Wiktionary
rzecz. socjalizm m., socjalizacja ż., socjalizowanie n.
:: fm. socjalista m.
czas. socjalizować
przym. socjalistyczny
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób socjalistyczny, zgodnie z duchem socjalizmu
Wiktionary
(1.1) Wśród robotników istniały grupy silnie socjalistycznie zaangażowane.
Wiktionary
rzecz. socjalistyczność ż., socjał mos., socjalista mos., socjalistka ż., socjalizm mrz.
czas. socjalizować ndk.
przym. socjalistyczny, przedsocjalistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjalistyczne; cecha tych, którzy są socjalistyczni
Wiktionary
przym. socjalistyczny
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z socjalizmem, charakterystyczny dla socjalizmu
(1.2) związany z socjalizmem realnym, dotyczący państwa tzw. demokracji ludowej
Wiktionary
(1.1) Józef Piłsudski miał ważny socjalistyczny epizod w swoim życiorysie.
(1.2) Tylko ustrój socjalistyczny może zapewnić stały rozwój sił wytwórczych kraju, stale rosnący dobrobyt i kulturę społeczeństwa (…) (Statut Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej)
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯alʹistyčny
Wiktionary
rzecz. socjał mos., socjalizm m., socjalista m., socjalistka ż., socjalistyczność ż.
czas. socjalizować ndk.
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
(1.2) komunistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina badań i nauki o celach społeczeństw i ludzkości
Wiktionary
proces kształtowania człowieka jako elementu społeczeństwa
SJP.pl
Socjalizacja (łac. socialis = społeczny) – proces (oraz rezultat tego procesu) nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań (w wyniku oddziaływań otoczenia społecznego), obowiązujących w danej zbiorowości. Socjalizacja trwa przez całe życie człowieka, lecz w największym nasileniu występuje, gdy dziecko rozpoczyna życie w społeczeństwie. Największą rolę na tym etapie odgrywają jego rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy oraz instytucje (takie jak szkoła, przedszkole czy Kościół).
Wikipedia
związany z socjalizacją
SJP.pl
1. ideologia głosząca dążenie do zniesienia prywatnej własności środków produkcji oraz podziałów klasowych;
2. ustrój społeczny oparty na realizacji założeń takiej ideologii;
3. narodowy socjalizm - nazizm, hitleryzm;
4. realny socjalizm - propagandowa nazwa komunizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. wieloznaczne pojęcie, odnoszące się do prób zmniejszenia nierówności społecznych i upowszechnienia świadczeń socjalnych, lub poddania gospodarki kontroli społecznej (poprzez instytucje państwowe, samorządowe, korporacyjne lub spółdzielcze);
Wiktionary
Socjalizm (łac. socialis – społeczny) – szerokie i wewnętrznie zróżnicowane spektrum idei, doktryn społeczno-ekonomicznych oraz ruchów politycznych, których wspólnym celem jest ustanowienie ładu społecznego opartego na zasadach równości, wspólnotowości, sprawiedliwości społecznej oraz racjonalnego zarządzania gospodarką. Kluczową cechą socjalizmu jest postulat przewagi własności społecznej nad własnością prywatną, szczególnie w odniesieniu do środków produkcji i zasobów naturalnych. W tym ujęciu produkcja dóbr postrzegana jest jako wysiłek zbiorowy, a jej efekty powinny służyć całemu społeczeństwu, a nie wyłącznie właścicielom kapitału.
Wikipedia
(1.1) Socjalizm zapewnia obywatelom edukację i opiekę medyczną.
Wiktionary
IPA: sɔˈt͡sʲjalʲism̥, AS: socʹi ̯alʹism̦
Wiktionary
rzecz. socjał mos., socjalista m., socjalistka ż.
przym. socjalistyczny, przedsocjalistyczny
przysł. socjalistycznie
czas. socjalizować ndk.
Wiktionary
1. kształtować osobowość, uczyć współdziałać z innymi, akceptować normy społeczne;
2. zmieniać własność środków produkcji z prywatnej na społeczną; uspołeczniać;
3. przestarzale: skłaniać się, przychylać ku socjalizmowi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) poddawać procesowi socjalizacji
(1.2) ekon. zmieniać własność środków produkcji z prywatnej na społeczną
(1.3) być entuzjastą socjalizmu
czasownik zwrotny niedokonany socjalizować się
(2.1) podlegać procesowi socjalizacji
Wiktionary
rzecz. socjalista mos., socjalizm mrz., socjalistka ż.
przym. socjalistyczny, socjalny
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
(1.1) uspołeczniać
(1.2) uspołeczniać
(2.1) udzielać się towarzysko
Wiktionary
Socjalliberalizm (ang.: Social liberalism, niem.: Sozialliberalismus, hiszp.: socioliberalismo) – zdefiniowana przez Leonarda Hobhouse’a doktryna polityczna. Głosi wolność społeczną przy jednoczesnym zachowaniu pewnego stopnia interwencjonizmu państwowego w mechanizmy wolnego rynku, aby dać zabezpieczenie socjalne najbiedniejszym.
Wikipedia
osoba wyznająca poglądy liberalne z naciskiem na sprawy socjalne
SJP.pl
związany z zaspokajaniem potrzeb ekonomicznych członków jakiejś społeczności
SJP.pl
dotyczący życia, istnienia, zaspokojenia potrzeb materialnych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjalne
Wiktionary
przym. socjalny
przysł. socjalnie
rzecz. socjal mrz.
Wiktionary
dotyczący ubezpieczenia socjalnego
SJP.pl
o pomieszczeniu, budynku itp.: spełniający podstawowe warunki zaspokajające socjalne potrzeby ludzi
SJP.pl
1. dotyczący społeczeństwa; społeczny;
2. związany z zaspokojeniem potrzeb materialnych i kulturalnych społeczeństwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zaspokojeniem potrzeb bytowych członków społeczeństwa
Wiktionary
(1.1) Walka o reformy socjalne prowadzona była przede wszystkim przez ruch związków zawodowych, który stopniowo zaangażował pracowników niewykwalifikowanych i pracujące kobiety.
(1.1) Renciści i inni beneficjenci świadczeń socjalnych mogą oczekiwać jednorazowej wolnej od podatku kwoty w wysokości 2000 euro.
Wiktionary
rzecz. socjal mrz., socjalność ż.
czas. socjalizować, resocjalizować
Wiktionary
Socjalszowinizm – oportunistyczny prąd w międzynarodowym ruchu robotniczym, powstały w latach I wojny światowej jako ekstremistyczna forma rewizjonizmu. Popierał on militarne cele rodzimej burżuazji w wojnie imperialistycznej. W Niemczech socjalszowiniści nawoływali proletariat niemiecki do udziału w wojnie pod pozorem, że jest to walka z klasami panującymi innych krajów. W Rosji głosili oni pokój klasowy wewnątrz kraju pod hasłem "obrony ojczyzny".
Wikipedia
przestarzałe: zwolennik socjalizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. środ. polit. socjalista
Wiktionary
rzecz. socjalista, socjalistka, socjalizm
przym. socjalistyczny
przysł. socjalistycznie
Wiktionary
(1.1) socjoł
Wiktionary
grupa ludzi zajmująca uprzywilejowane miejsce w społeczeństwie; śmietanka towarzyska, elita
SJP.pl
specjalista w dziedzinie socjobiologii
SJP.pl
Socjobiologia – syntetyczna dyscyplina naukowa, której celem jest wyjaśnianie zachowań społecznych, także zachowań Homo sapiens, poprzez rozpatrywanie ich w kontekście działania doboru naturalnego jako mechanizmu działającego na poziomie organizmu lub poszczególnych genów (egoizm genetyczny). Socjobiologia jest często traktowana jako część biologii i socjologii, ma związki z etologią, ewolucjonizmem, zoologią, genetyką populacyjną i innymi dyscyplinami. W ramach studiów nad społecznościami ludzkimi socjobiologia jest ściśle związana z ekologią behawioralną i psychologią ewolucyjną. Celem socjobiologii człowieka jest uporządkowanie faktów dotyczących organizacji społecznej z punktu widzenia przystosowywania się grup społecznych do środowiska w wyniku ewolucji.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. zespół teorii opisujących ewolucję społeczeństw;
Wiktionary
(1.1) W pewnym sensie socjodarwinizm stanowi teoretyczną podstawę eugeniki czy rasizmu.
Wiktionary
(1.1) darwinizm społeczny
Wiktionary
zaimprowizowane przedstawienie, w którym członkowie pewnej grupy osób odgrywaja wyznaczone role, w celu przeanalizowania albo uzdrowienia stosunków panujących w tym zespole
SJP.pl
Socjografia - nauka pomocnicza socjologii, zajmująca się opisem społeczeństwa i zachodzących w nim zjawisk. Opiera się na zbieraniu dużych ilości materiału empirycznego, wraz z luźnymi notatkami i komentarzami. Opis socjograficzny ma często charakter eksploracyjny (dotyczy słabo poznanych obszarów społeczeństwa) i stanowi podstawę głębszych i bardziej systematycznych badań socjologicznych, badających określone hipotezy.
Wikipedia
Socjogram – graficzna prezentacja stosunków między ludźmi, więzi społecznych lub relacji sympatii-antypatii, uznania itp. w grupie społecznej sporządzana w socjometrii.
Cele stosowania techniki socjogramu:
Wikipedia
skrót od: socjologia, socjologiczny
SJP.pl
charakterystyczna odmiana języka jakiejś grupy społecznej np. język potoczny, żargon uczniowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dialekt o zasięgu środowiskowym;
(1.2) jęz. zespół jednostek językowych (zwykle leksykalnych) o podłożu środowiskowym;
Wiktionary
Socjolekt – odmiana językowa właściwa dla danej klasy lub grupy społecznej, grupy zawodowej lub subkultury. Socjolekty, w przeciwieństwie do dialektów regionalnych, mają podłoże nie geograficzne, lecz środowiskowe (społeczne). Socjolekty bywają odrębne wyłącznie na płaszczyźnie leksyki, lecz są wśród również takie, które odróżniają się także gramatyką.
Wikipedia
(1.1) dialekt środowiskowy, gwara środowiskowa, mowa środowiskowa
(1.2) slang, gwara środowiskowa, żargon
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący socjolingwistyki
Wiktionary
(1.1) Jest to zjawisko szczególnie interesujące, zarówno z punktu widzenia socjolingwistycznego, jak i teoretyczno-językowego.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlʲĩŋɡvʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯olʹĩŋgvʹistyčny
Wiktionary
rzecz. socjolingwistyka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka zajmująca się funkcjonowaniem języka w społeczeństwie;
Wiktionary
Socjolingwistyka – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem interakcji wszystkich aspektów życia społecznego (takich jak normy kulturowe, oczekiwania oraz kontekst językowy) z używanym językiem. Socjolingwistyka różni się od socjologii języka, ponieważ bada wpływ języka na społeczność, podczas gdy socjologia skupia się na wpływie społeczności na język. Zakres badań socjolingwistycznych w znacznym stopniu pokrywa się z pragmatyką. Socjolingwistyka jest historycznie pokrewna antropolingwistyce, część naukowców uważa je za tożsame.
Wikipedia
(1.1) Socjolingwistyka narodziła się z powiązania socjologii będącej nauką o społeczeństwie i lingwistyki – nauki o języku.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlʲĩŋɡˈvʲistɨka, AS: socʹi ̯olʹĩŋgvʹistyka
Wiktionary
rzecz. socjolingwista m., socjolingwistka ż.
przym. socjolingwistyczny
Wiktionary
specjalista w zakresie socjologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. specjalista w dziedzinie socjologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) eduk. specjalistka w dziedzinie socjologii
Wiktionary
Socjologia – nauka badająca w systematyczny sposób funkcjonowanie i zmiany społeczeństwa.
Socjologowie badają społeczne reguły (normy), procesy i struktury, które łączą i dzielą ludzi, tworzą lub są przejawem więzi między ludźmi, a także proces ich zmian. Badają zarówno jednostki uwikłane w grupy społeczne, jak i międzyludzkie relacje (na przykład rodzinę, wspólnoty, stowarzyszenia, zrzeszenia). Relacje międzyludzkie ujęte w społecznej dynamice mogą ludzi łączyć, tworząc grupy społeczne, instytucje czy całe społeczeństwa, lub dzielić przez społeczne podziały.
Wikipedia
(2.1) Córka jest socjologiem prawa.
Wiktionary
IPA: sɔˈt͡sʲjɔlɔk, AS: socʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. socjologia ż., socjologizm m., socjologizowanie n.
:: fż. socjolożka
czas. socjologizować ndk.
przym. socjologiczny
przysł. socjologicznie
Wiktionary
(2.1) pot. socjolożka
Wiktionary
1. nauka o społeczeństwie;
2. wydział lub kierunek w szkole wyższej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o społeczeństwie, zajmująca się badaniem struktury społeczeństwa, następujących w nim zmian, praw kierujących rozwojem społeczeństwa i różnego rodzaju zjawisk w nim występujących;
Wiktionary
Socjologia – nauka badająca w systematyczny sposób funkcjonowanie i zmiany społeczeństwa.
Socjologowie badają społeczne reguły (normy), procesy i struktury, które łączą i dzielą ludzi, tworzą lub są przejawem więzi między ludźmi, a także proces ich zmian. Badają zarówno jednostki uwikłane w grupy społeczne, jak i międzyludzkie relacje (na przykład rodzinę, wspólnoty, stowarzyszenia, zrzeszenia). Relacje międzyludzkie ujęte w społecznej dynamice mogą ludzi łączyć, tworząc grupy społeczne, instytucje czy całe społeczeństwa, lub dzielić przez społeczne podziały.
Wikipedia
(1.1) Pośród metod badawczych socjologii szczególne znaczenie mają badania statystyczne.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈlɔɟja, AS: socʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. socjolog m., socjolożka ż., socjologizm m., socjologizowanie n.
czas. socjologizować ndk.
przym. socjologiczny
przysł. socjologicznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z socjologią lub socjologami; właściwy socjologii
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯oloǵičny
Wiktionary
rzecz. socjolożka ż., socjologizm m., socjologia ż., socjolog m.
przysł. socjologicznie
Wiktionary
(1.1) społeczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kierunek w socjologii powstały na przełomie XIX i XX w., który głosi, że społeczeństwo stanowi czynnik wyznaczający zarówno życie psychiczne, jak i kulturalne jednostek; uznający zjawiska społeczne za pierwotne, egzystencję psychiczną i kulturową człowieka zaś za ich pochodną dlatego do badania wszelkich przejawów życia psychicznego należy stosować metody socjologiczne
Wiktionary
Socjologizm – kierunek w socjologii, jedno z odgałęzień pozytywizmu.
Ogólnie socjologizm określany jest jako teoria, według której socjologia jest nauką zdolną do samodzielnego wyjaśniania faktów społecznych, a nawet będąca w stanie rozwiązać wszelkie problemy filozoficzne i moralne.
Wikipedia
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈlɔɟism̥, AS: socʹi ̯oloǵism̦
Wiktionary
rzecz. socjolożka ż., socjologia ż., socjolog m.
przym. socjologiczny
czas. socjologizować
Wiktionary
→ socjolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. specjalistka w dziedzinie socjologii
Wiktionary
rzecz. socjologia ż., socjologizm mrz., socjologizowanie n.
:: fm. socjolog mos.
czas. socjologizować ndk.
przym. socjologiczny
przysł. socjologicznie
Wiktionary
Socjometria jest to metoda badawcza w socjologii i psychologii społecznej polegająca na badaniu struktur władzy i komunikacji pomiędzy jednostkami w populacji. Przeważnie badane są relacje komunikacji jednostek w grupie lub relacje władzy i współpracy. Podobną do socjometrii, lecz bardziej rozbudowaną metodą jest analiza sieciowa.
Wikipedia
osoba o zaburzeniach osobowości polegających na nieprzystosowaniu do życia w społeczeństwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. med. mężczyzna przejawiający psychopatię – osobowość dyssocjalną
(1.2) pot. mężczyzna odrzucający normy społeczne i moralności, dążący do gratyfikacji i spełnienia własnych potrzeb
Wiktionary
Osobowość dyssocjalna, antyspołeczne zaburzenie osobowości (ang. antisocial personality disorder, ASPD) – zaburzenie osobowości dotykające 2–3% każdego społeczeństwa, występujące częściej wśród mężczyzn niż kobiet (3:1).
Wikipedia
rzecz. socjopatia ż., socjopatyczność ż.
:: fż. socjopatka ż.
przym. socjopatyczny
przysł. socjopatycznie
Wiktionary
zaburzenia osobowości spowodowane złymi metodami wychowawczymi i warunkami środowiskowymi, polegające na nieprzystosowaniu się jednostki do życia w społeczeństwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zaburzenie osobowości podobne do psychopatii, przejawiające się nierespektowaniem podstawowych norm moralnych oraz wzorców zachowań w społeczeństwie;
Wiktionary
Osobowość dyssocjalna, antyspołeczne zaburzenie osobowości (ang. antisocial personality disorder, ASPD) – zaburzenie osobowości dotykające 2–3% każdego społeczeństwa, występujące częściej wśród mężczyzn niż kobiet (3:1).
Wikipedia
(1.1) Jedną z charakterystycznych cech socjopatii jest brak głębokiej troski o drugiego człowieka.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈpatʲja, AS: socʹi ̯opatʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. socjopatyczność ż., socjopata mos., socjopatka ż.
przym. socjopatyczny
Wiktionary
socjolog zajmujący się zjawiskami patologicznymi w społeczeństwie
SJP.pl
dział socjologii zajmujący się zjawiskami patologicznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjopatyczne; cecha tych, którzy są socjopatyczni
Wiktionary
rzecz. socjopatia ż., socjopata m., socjopatka ż.
przym. socjopatyczny
przysł. socjopatycznie
Wiktionary
związany z socjopatią, odnoszący się do socjopatii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. sfera relacji międzyludzkich, środowisko psychospołeczne człowieka
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈsfɛra, AS: socʹi ̯osfera
Wiktionary
odnoszący się do socjotechniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie socjotechniki
SJP.pl
ogół metod świadomego kształtowania zachowań społecznych przez określony system prawny, wychowanie itp.
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie socjoterapii
SJP.pl
Socjoterapia lub terapia społeczna – metoda leczenia zaburzeń psychicznych polegająca na wykorzystywaniu oddziaływań natury społecznej.
Socjoterapia jest jedną z form pomocy psychologicznej adresowanej do dzieci i młodzieży, przejawiających różnorodne zaburzenia i trudności w funkcjonowaniu psychospołecznym. Uruchamia ona czynniki pomocowe, które wynikają zarówno z roli samego socjoterapeuty jak również z procesów, zachodzących wewnątrz małej grupy (Jankowiak, Soroko, 2013).
Wikipedia
dawniej:
1. towarzysz, kamrat, kompan; konfrater, komiliton;
2. przyjaciel, dobry kolega; kumoter;
3. członek niektórych organizacji katolickich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba sprzymierzona
Wiktionary
Socjusz (łac. socius – towarzysz, wspólnik, kolega, kompan, sprzymierzeniec) – funkcja asystenta wspierającego zwierzchnika zakonu (magistra, prowincjała, generała), któremu zwierzchnik powierza poszczególne grupy spraw (np. w zakonie dominikanów generała zakonu wspierają: socjusz ds. życia apostolskiego, socjusz ds. życia umysłowego, socjusz ds. Stanów Zjednoczonych, socjusz ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów, socjusz ds. Europy Środkowej i Wschodniej, socjusz ds. Afryki, socjusz ds. Azji i Pacyfiku, socjusz ds. Hiszpanii i Portugalii, socjusz ds. Prowincji Włoskich i Malty i socjusz ds. Europy Północno-Zachodniej i Kanady). Socjusz nie posiada formalnej władzy nad powierzonymi sobie sprawami (bądź regionami geograficznymi), ułatwia natomiast komunikację pomiędzy zwierzchnikiem zakonu a zakonnikami.
Wikipedia
(1.1) kompan, sprzymierzeniec, towarzysz
Wiktionary
członkini niektórych organizacji katolickich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. socrealizm;
2. dzieło powstałe w stylu socrealizmu
SJP.pl
zwolennik, przedstawiciel socrealizmu w sztuce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co socrealistyczne
Wiktionary
przym. socrealistyczny
Wiktionary
kierunek w literaturze, filmie i sztukach plastycznych, ściśle związany z doktryną stalinizmu, głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe sztuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. film. kierunek w sztuce zapoczątkowany w ZSRR w 1934 r., głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe, nawiązujący do filozofii marksistowskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W latach powojennych socrealizm stał się obowiązującym wzorcem w krajach socjalistycznych; najczęściej sprowadzał się do produkcji tendencyjnych, sztampowych wytworów.
Wiktionary
przym. socrealistyczny
Wiktionary
(1.1) realizm socjalistyczny
Wiktionary
wyznawca socynianizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca socynianizmu
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: socỹńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. socynjanin mos., socynianizm m., formy żeńskie: socynianka ż., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.; daw. socynjanizm m., daw. socynista m.
przym. socyniański, daw. socynjański
Wiktionary
Unitarianizm – obok luteranizmu, kalwinizmu, anglikanizmu i anabaptyzmu, jeden z nurtów reformacji. Jego nazwa pochodzi od łacińskich słów „unus”, czyli jeden i „unitas”, czyli jedność. Odrzuca on dogmat o Trójcy Świętej. Unitarianizm uważa, że Bóg jest jedną osobą. Nurt ten stoi w opozycji do trynitaryzmu.
Wikipedia
dotyczący socynianina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. hist. książk. dotyczący doktryn Fausta Socyna
Wiktionary
(1.1) Krytyka pacyfizmu socyniańskiego pojawiała się też ze strony kościołów protestanckich, m.in. na terenie Niemiec.
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲä̃j̃sʲci, AS: socỹńä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. socynianizm m., socynjanin mos., socynista mos., socynianin m., socynianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. socynianin
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲista, AS: socỹńista
Wiktionary
rzecz. socynianizm m., socynianin m., socynianka ż., daw. socynjanizm m., daw. socynjanin m., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.
przym. socyniański, daw. socynjański
Wiktionary
(1.1) socynianin, daw. socynjanin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. dawna pisownia: socynianin
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈnʲjä̃ɲĩn, AS: socỹnʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. socynianizm m., socynianin m., socynianka ż., daw. socynjanizm m., daw. socynista m., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.
przym. socyniański, daw. socynjański
Wiktionary
(1.1) socynianin, daw. socynista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej;
Wiktionary
Socza (słoweń. Soča, wł. Isonzo) – rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej koło Monfalcone. Długość – około 136 km. Nad Soczą leżą Kobarid i Nova Gorica po stronie słoweńskiej oraz Gorycja i Monfalcone po stronie włoskiej.
Wikipedia
przym. soczański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Soczą, dotyczący Soczy
Wiktionary
rzecz. Socza ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: sok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: sok
Wiktionary
(1.1) Masz, napij się soczku!
(1.1) Wziąłeś mu te soczki z piwnicy?
Wiktionary
rzecz. sok mrz., soczystość ż., sokownik mrz.
przym. soczysty, sokowy
przysł. soczyście
Wiktionary
forma skalna przypominająca kształtem soczewkę
SJP.pl
jednoroczna lub dwuletnia roślina z rodziny motylkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lens|Mill.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych, uprawianych dla jadalnych nasion;
(1.2) bot. roślina z rodzaju soczewica (1.1)
(1.3) spoż. nasiona soczewicy (1.2)
(1.4) kulin. spoż. danie z soczewicy (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) (…) wstawiam tylko na noc soczewicę do moczenia i następnego dnia rano w 20 minut przygotowuję obiad (…)
Wiktionary
IPA: ˌsɔt͡ʃɛˈvʲit͡sa, AS: sočevʹica
Wiktionary
rzecz. soczewka ż.
przym. soczewicowaty, soczewicowy
Wiktionary
(1.2) reg. śl. czoczka.
(1.3) reg. śl. czoczka.
(1.4) reg. śl. czoczka.
Wiktionary
1. przypominający nasiona soczewicy;
2. plama soczewicowata - rodzaj zmiany skórnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający soczewicę
Wiktionary
rzecz. soczewica
Wiktionary
przymiotnik od: soczewica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający soczewicę, odnoszący się do soczewicy
Wiktionary
rzecz. soczewka ż., soczewica ż.
Wiktionary
1. część oka;
2. proste urządzenie skupiające lub rozpraszające promienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opt. przezroczysty przyrząd optyczny załamujący promienie świetlne;
(1.2) anat. część oka załamująca promienie świetlne;
Wiktionary
Soczewka – urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny). Soczewka jest ograniczona dwiema powierzchniami. Przynajmniej jedna z nich jest zakrzywiona, to znaczy jest wycinkiem sfery, powierzchni walcowej lub powstałej w wyniku obrotu krzywej stożkowej (paraboli, hiperboli lub elipsy).
Wikipedia
(1.1) Przed zakładaniem soczewek dokładnie umyj ręce.
(1.2) Elastyczna soczewka oka może zmieniać swój kształt dzięki mięśniowi rzęskowemu.
Wiktionary
IPA: sɔˈt͡ʃɛfka, AS: sočefka
Wiktionary
rzecz. soczewa ż., soczewica ż.
przym. soczewkowy, soczewicowy, soczewkowaty
Wiktionary
automat do sprzedaży soczewek
SJP.pl
przypominający soczewkę, podobny do soczewki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt soczewki
Wiktionary
rzecz. soczewka ż., soczewkowatość ż., soczewa ż., soczewkowanie n.
czas. soczewkować ndk.
przym. soczewkowy
przysł. soczewkowato
Wiktionary
(1.1) dwuwypukły, rzad. lentikularny
Wiktionary
1. przymiotnik od: soczewka;
2. celownik soczewkowy - celownik, którego układ optyczny składa się z jednej lub kilku soczewek
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, położone w Kraju Krasnodarskim, nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsɔt͡ʃʲi, AS: sočʹi
Wiktionary
przym. soczijski, socziński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Soczi, dotyczący Soczi
Wiktionary
(1.1) Trzy ubiegłotygodniowe konferencje: warszawska, soczijska i monachijska, nie stworzyły nowego ładu na świecie, ale potwierdziły olbrzymią dynamikę i kierunek zmian.
(1.1) Na placykach, wśród uschniętych drzewek (przywiezione zza granicy i sadzone w pośpiechu, nie przyjęły się na soczijskiej glebie), tu i ówdzie kolorowe huśtawki i zjeżdżalnie dla dzieci.
(1.1) Sparaliżowane zostało soczijskie lotnisko, nieczynna była kolej, a drogi pozostawały zablokowane.
Wiktionary
rzecz. Soczi n.
przym. socziński
Wiktionary
→ Soczi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Soczi, dotyczący Soczi
Wiktionary
(1.1) Do Gruzińskiej SRS włączono gubernie tifliską (= tyfliską), batumską i kutaiską, okręg suchumski i część okręgu soczińskiego.
Wiktionary
rzecz. Soczi n.
przym. soczijski
Wiktionary
(1.1) soczijski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Soczówka – część wsi Gągolin w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów. Nie ma sołtysa, należy do sołectwa Gągolin.
W latach 1975–1998 Soczówka administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. skarżyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w soczysty sposób
Wiktionary
rzecz. soczystość ż., soczek mrz., sok mrz., sokownik mrz.
przym. soczysty
Wiktionary
rzadko: stawać się soczystym, nabierać soczystości
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: soczyście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest soczyste
Wiktionary
IPA: sɔˈt͡ʃɨstɔɕt͡ɕ, AS: sočystość
Wiktionary
rzecz. sok m., soczek mrz., sokownik mrz.
przym. soczysty
przysł. soczyście
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: soczysty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zawierający dużo soku, pełen soku
Wiktionary
(1.1) Wybieramy dorodne, soczyste owoce, myjemy i układamy w słoikach i pasteryzujemy 20 minut.
Wiktionary
IPA: sɔˈt͡ʃɨstɨ, AS: sočysty
Wiktionary
rzecz. soczystość ż., sok m., soczek mrz., sokownik m.
przym. sokowy
przysł. soczyście
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Na i liczbie atomowej 11, jest jednym z najmiększych metali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Na i liczbie atomowej 11;
Wiktionary
Sód (Na, łac. natrium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 11, metal z I grupy układu okresowego, należący do grupy metali alkalicznych. Miękki, srebrzystobiały, silnie reaktywny. Pojedynczy elektron na powłoce walencyjnej szybko przekazuje, stając się kationem Na+
. Jedyny stabilny izotop sodu to 23
Na. W przyrodzie pierwiastek ten nie występuje w stanie wolnym; można go otrzymać z tworzonych przezeń związków. Sód jest szóstym najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Występuje w wielu minerałach, takich jak: skaleń, sodalit, czy sól kamienna (chlorek sodu, NaCl).
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma sód?
Wiktionary
IPA: sut, AS: sut
Wiktionary
przym. sodowy
rzecz. soda ż., sodówka ż.
Wiktionary
(1.1) symbol. Na
Wiktionary
handlowa i potoczna nazwa węglanu sodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. nazwa zwyczajowa węglanu sodu
(1.2) chem. nazwa zwyczajowa różnych innych soli sodowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy przy wrzodzie żołądka mogę wypić wodę z sodą?
Wiktionary
IPA: ˈsɔda, AS: soda
Wiktionary
rzecz. sód m., sodówka ż., sodownia ż.
:: zdrobn. sodka ż.
przym. sodowy
przysł. sodowo
Wiktionary
(1.1) węglan sodu
Wiktionary
bractwo, stowarzyszenie religijne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rel. bractwo religijne, pobożne stowarzyszenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed II wojną światową przy parafiach aktywne były różnego rodzaju sodalicje, zrzeszenia i związki.
(1.1) Sztandar sodalicji stał zawsze w nawie głównej kościoła parafialnego.
Wiktionary
rzecz. sodalis mos., sodalistka ż.
przym. sodalicyjny
Wiktionary
(1.1) kongregacja, konfraternia
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sodalicją, dotyczący sodalicji
Wiktionary
(1.1) Słowa pieśni zaczerpnięto z przedwojennego śpiewnika sodalicyjnego.
Wiktionary
rzecz. sodalicja ż., sodalis mos., sodalistka ż.
Wiktionary
1. członek sodalicji (katolickiego stowarzyszenia religijnego);
2. dawniej: towarzysz, kolega
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba należąca do sodalicji
(1.2) daw. towarzysz, kompan
Wiktionary
(1.1) Podczas procesji sodalisi nosili zwykle baldachim.
Wiktionary
rzecz. sodalicja ż.
:: fż. sodalistka ż.
przym. sodalicyjny
Wiktionary
1. członkini sodalicji (katolickiego stowarzyszenia religijnego);
2. dawniej: sprzedawczyni wody sodowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. daw. członkini sodalicji
Wiktionary
(1.1) W procesji Bożego Ciała nie mogło zabraknąć sodalistek z ich wspaniałym sztandarem.
(1.1) Babcia Józia była sodalistką, a dziadek Franek tercjarzem.
Wiktionary
rzecz. sodalicja ż.
:: fm. sodalis m.
przym. sodalicyjny
Wiktionary
minerał z grupy skaleniowców, glinokrzemian sodu zawierający anion chloru
SJP.pl
Sodalit (kamień niebieski) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do skaleniowców. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od „soda”, nawiązuje do sodu, ważnego składnika tego minerału oraz gr. lithos = kamień, skała.
Wikipedia
przyrząd do badania atmosfery (np. prędkości wiatru na różnych poziomach) za pomocą rozpraszania fal dźwiękowych na fluktuacjach powietrza
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: soderberg] nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: soda
SJP.pl
odmiana gorączki szczurzej wywołana zakażeniem śrubowcem mniejszym
SJP.pl
Gorączka wywołana ugryzieniem szczura lub gorączka szczurza – grupa odzwierzęcych chorób zakaźnych wywoływanych zakażeniem śrubowcem mniejszym (spirilloza, sodoku) lub Streptobacillus moniliformis (streptobaciloza, gorączka Haverhill).
Wikipedia
Sodoma i Gomora; przenośnie:
1. wielka kłótnia, awantura, zamieszanie;
2. rozpusta, niemoralne zachowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. hist. biblijne miasto kananejskie w pobliżu Morza Martwego;
Wiktionary
Sodoma – wspomniane w Biblii główne miasto kananejskie, położone na nizinie (por. szefela). Według Księgi Rodzaju (Rdz 10,19) zlokalizowane było na południu kraju. Filon z Aleksandrii w swoich dziełach wzmiankuje o Sodomitach z Kanaanu – obszaru, który później Syryjczycy określili Palestyną.
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Sodomy byli źli, gdyż dopuszczali się ciężkich przewinień wobec Pana.
Wiktionary
IPA: sɔˈdɔ̃ma, AS: sodõma
Wiktionary
rzecz. sodomita m., sodomitka ż., sodomia ż.
przym. sodomski
Wiktionary
1. zaspakajanie potrzeb seksualnych ze zwierzętami; zoofilia;
2. dawniej: homoseksualizm
SJP.pl
Wikipedia
człowiek uprawiający sodomię; zoofil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pejor. człowiek oddający się sodomii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) sodomczyk
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dewiant, zboczeniec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Sodoma ż., Sodomita mos., sodomia ż.
przym. sodomski
frazeologia.
etymologia. etym|śrłac|sodomita.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sodomite
* białoruski: (1.1) садаміт m., скаталожнік m.
* rosyjski: (1.1) содомит m., скотоложец m.
* włoski: (1.1) sodomita m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Sodoma ż., Sodomita mos., sodomia ż.
przym. sodomski
Wiktionary
(1.1) sodomczyk
Wiktionary
kobieta uprawiająca sodomię
SJP.pl
1. → Sodoma (miasto);
2. grzech sodomski - praktyka seksualna uznawana w tradycyjnej nauce Kościoła katolickiego za "niezgodną z naturą", np. zoofilia, homoseksualizm; sodomia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sodomą, dotyczący Sodomy
Wiktionary
rzecz. Sodoma ż., sodomia ż., sodomita mos., sodomitka ż.
Wiktionary
potocznie: zarozumiałość po osiągnięciu jakiegoś sukcesu (zwykle w wyrażeniu: sodówa uderzyła komuś do głowy)
SJP.pl
czyścić powierzchnię metodą natrysku z użyciem ścierniwa, głównie sody oczyszczonej
SJP.pl
czyścić powierzchnię metodą natrysku z użyciem ścierniwa, głównie sody oczyszczonej
SJP.pl
dawniej: sklep z napojami orzeźwiającymi, wodą sodową
SJP.pl
1. potocznie: woda sodowa;
2. dawniej:
a) budka, w której sprzedaje się wodę sodową;
b) kobieta sprzedająca wodę sodową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Suaeda|Forssk. ex J.F. Gmel.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny komosowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju sodówka (1.1)
(1.3) pot. spoż. woda sodowa
(1.4) pot. elektr. lampa sodowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sód n., soda ż., sodka ż.
przym. sodowy, sodówkowy
Wiktionary
1. przymiotnik od: sód (np. bromek sodowy, saletra sodowa)
2. przymiotnik od: soda (np. woda sodowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. dotyczący sodu (pierwiastka)
Wiktionary
rzecz. sód m., soda ż., sodówka ż.
Wiktionary
taki, który zależy od występowania sodu
SJP.pl
miękka, niska kanapa zwykle z wałkami zamiast oparcia i poręczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj niskiej kanapy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta sofa wspaniale wkomponowała się w nasze mieszkanie.
Wiktionary
IPA: ˈsɔfa, AS: sofa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od soft
Wiktionary
rzecz. soft m.
Wiktionary
dawniej:
1. nauczyciel biblijnego prawa i żydowski interpretator tworzący komentarze do Tory Mojżesza, działający w latach 580-220 p.n.e.;
2. kopista i kaligraf przepisujący Torę i inne dokumenty religijne na pergaminowe zwoje
SJP.pl
Soferowie, soferim (z hebr. sofer – skryba, kopista; dosł. ten, który liczy) – ogólnie zawodowi żydowscy kopiści tekstu Biblii hebrajskiej.
Szczegółowo termin ten odnosi się historycznie przede wszystkim do 2 różnych okresów działalności kopistów (a przy tym różnych prac nad tekstem, które zostały dokonane).
Wikipedia
w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffioni, sofioni, solfatara
SJP.pl
w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffione, sofioni, solfatara
SJP.pl
stolica Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Bułgarii;
(1.2) geogr. rzeka na Madagaskarze;
(1.3) geogr. region na północy Madagaskaru ze stolicą;
(1.4) rzad. imię żeńskie, wariant imienia Zofia
Wiktionary
Sofia (bułg. София; sofia z gr. σοφία znaczy również „mądrość”) – stolica i największe miasto Bułgarii. Położona w zachodniej części Bułgarii,w śródgórskiej kotlinie, u stóp masywu Witoszy. Miasto leży nad rzeką Bojanską, która jest lewym dopływem rzeki Iskyr. Sofia stanowi wydzielony obwód miejski, jest ponadto ośrodkiem administracyjnym obwodu sofijskiego.
Wikipedia
(1.1) Pod koniec tygodnia pojadę do Sofii.
Wiktionary
IPA: ˈsɔfʲja, AS: sofʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. sofijczyk mos., sofijka ż.
przym. sofijski
Wiktionary
(1.1) daw. Serdica
(1.4) Zofia
Wiktionary
odnoszący się do sofisty lub sofizmu, właściwy sofistom
SJP.pl
mieszkaniec Sofii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sofii
Wiktionary
IPA: sɔˈfʲijt͡ʃɨk, AS: sofʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Sofia ż.
:: fż. sofijka ż.
przym. sofijski
Wiktionary
mieszkanka Sofii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sofii
Wiktionary
IPA: sɔˈfʲijka, AS: sofʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Sofia ż.
:: fm. sofijczyk mos.
przym. sofijski
Wiktionary
przymiotnik od: Sofia (stolica Bułgarii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Sofia
Wiktionary
(1.1) Podziękowania chciałbym skierować pod adresem dra Georgi Nikolova z Uniwersytetu Sofijskiego, dzięki któremu dostępna mi była najnowsza literatura bułgarska.
Wiktionary
IPA: sɔˈfʲijsʲci, AS: sofʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sofia ż., sofijczyk mos., sofijka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Sofia ż., sofijczyk mos., sofijka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Sofian
* baskijski: (1.1) sofiar
* białoruski: (1.1) сафійскі
* bułgarski: (1.1) софийски
* czeski: (1.1) sofijský
* rosyjski: (1.1) софийский
* słowacki: (1.1) sofijský
* słoweński: (1.1) sofijski
* ukraiński: (1.1) софійський
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffione, soffioni, solfatara
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Sofipol – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Gródek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Anny w Królowym Moście, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gródku.
Wikipedia
1. w starożytnej Grecji: filozof przygotowujący obywateli do życia publicznego przez nauczanie retoryki, polityki, filozofii i etyki;
2. w przenośni: człowiek dowodzący nieprawdziwych tez za pomocą pokrętnych, fałszywych argumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. filozof w starożytnej Grecji, głoszący względność wszystkich wartości i prawd;
(1.2) hist. staroż. wędrowny nauczyciel grecki przygotowujący uczniów do życia publicznego
Wiktionary
Sofiści (lp. gr. σοφιστές „mędrzec” od σοφία „mądrość”) – wędrowni nauczyciele greccy przygotowujący uczniów do życia publicznego poprzez nauczanie retoryki, polityki, filozofii oraz etyki. Także określenie nurtu filozoficznego występującego w Grecji w V i IV w. p.n.e., o orientacji humanistycznej i relatywistycznej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sofista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. sofista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sɔˈfʲista, AS: sofʹista
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sofista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. sofista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. odnoszący się do sofisty lub sofistyki;
2. pokrętny, naciągany, kłamliwy
SJP.pl
1. koncepcja filozoficzna i dydaktyczna stworzona przez sofistów w starożytnej Grecji;
2. argumentacja polegająca na stosowaniu sofizmatów;
3. posługiwanie się pokrętnymi argumentami w celu udowodnienia fałszywej tezy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) wyrafinowany, zaawansowany
Wiktionary
(1.1) Całe sterowanie wspierane jest przez bardzo sofistykowany software i hardware. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌsɔfʲistɨkɔˈvãnɨ, AS: sofʹistykovãny
Wiktionary
kierunek filozoficzny w starożytnej Grecji, charakteryzujący się twierdzeniem, że wszystko jest względne
SJP.pl
Sofiści (lp. gr. σοφιστές „mędrzec” od σοφία „mądrość”) – wędrowni nauczyciele greccy przygotowujący uczniów do życia publicznego poprzez nauczanie retoryki, polityki, filozofii oraz etyki. Także określenie nurtu filozoficznego występującego w Grecji w V i IV w. p.n.e., o orientacji humanistycznej i relatywistycznej.
Wikipedia
1. rozumowanie pozornie poprawne, ale tak naprawdę zawierające utajone błędy logiczne;
2. świadome dowodzenie nieprawdy
SJP.pl
Sofizmat (z gr. σόφισμα sóphisma – wybieg, wykręt), czyli sztuka „wykręcania kota ogonem”, jest to nazwa funkcjonująca w co najmniej trzech znaczeniach:
Wikipedia
mała kanapa; zdrobnienie od sofa
SJP.pl
Sofokles (ok. 496-406 p.n.e.), tragediopisarz grecki
SJP.pl
Sofokles (starogr. Σοφοκλῆς; ur. ok. 496 p.n.e. w Kolonos, zm. 406 p.n.e. w Atenach) – największy obok Ajschylosa i Eurypidesa tragik starożytnej Grecji.
Sofokles był także politykiem, dowódcą wojskowym i kapłanem. Jego działalność polityczna i praca twórcza przypadają na okres pomiędzy twórczością Ajschylosa a życiem Eurypidesa.
Zarówno za życia, jak i po śmierci był czczony przez współobywateli jako bohater.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Księga przypisywana Sofoniaszowi ma tylko jeden rozdział.
Wiktionary
przym. Sofoniaszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sofoniasza
Wiktionary
(1.1) Niemieccy egzegeci twierdzą, iż może to być styl Sofoniaszowy.
Wiktionary
rzecz. Sofoniasz mos.
Wiktionary
roślina z rodziny bobowatych; szupin
SJP.pl
Szupin, sofora, perełkowiec (Sophora L.) – rodzaj roślin należących do rodziny bobowatych, do podrodziny bobowate właściwe. Obejmuje 61 gatunków. Rodzaj jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej oraz na obszarach o ciepłym klimacie stref umiarkowanych na obu półkulach, z centrum zróżnicowania w Indiach, Chinach i Indochinach. W Europie południowo-wschodniej występują dwa gatunki, w Nowej Zelandii – 5. Pojedyncze gatunki rosną naturalnie w Afryce, liczne zostały tam introdukowane. W Europie i Azji Środkowej rosną rośliny zielne z tego rodzaju. Na Nowej Zelandii i w Chile dominują gatunki żółto kwitnące, a na pozostałych obszarach – biało i niebiesko.
Wikipedia
wyznawca, zwolennik lub nauczyciel sofrologii
SJP.pl
paranauka o odnowie ciała i umysłu poprzez pozytywne myślenie i uzyskanie wewnętrznego spokoju
SJP.pl
Sofrologia – technika relaksacyjna (różna od hipnozy) i wpływania na świadomość, która ma jako cel wprowadzić równowagę między ciałem a umysłem. Została stworzona w latach 60. XX w. przez neuropsychiatrę Alfonso Caycedo Lozano. Założył on szkołę w Madrycie, aby uczyć technik sofrologii
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Sofroniusz – imię męskie pochodzenia greckiego, złożone z elementów sōs- („zdrowy”) i -phron („duch, umysł”). Oznacza człowieka mądrego, rozumnego. Istnieje kilku świętych o tym imieniu.
Żeński odpowiednik: Sofronia.
Sofroniusz imieniny obchodzi 11 marca i 24 marca.
Wikipedia
(1.1) Maronicki mnich miał na imię Sofroniusz i pochodził z Damaszku.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Sofronia ż.
przym. Sofroniuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sofroniusza
Wiktionary
(1.1) List Sofroniuszowy dotarł do Rzymu po jego śmierci.
Wiktionary
rzecz. Sofronia ż., Sofroniusz mos.
Wiktionary
ogół walorów wewnętrznych, do których posiadania dążyli wykształceni Grecy starożytni, np. umiar, opanowanie, rozwaga, rozsądek
SJP.pl
środowiskowo: software, oprogramowanie komputerowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. inform. software, oprogramowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę ściągnąć sobie jakiś soft do obróbki zdjęć.
Wiktionary
IPA: sɔft, AS: soft
Wiktionary
rzecz. software m., sofcik mrz.
przym. softwarowy, softowy
Wiktionary
[czytaj: softbol] gra zespołowa podobna do baseballu, rozgrywana na mniejszym boisku, przy użyciu większej piłki oraz lżejszej i grubszej pałki
SJP.pl
Softball – gra podobna do baseballu, lecz rozgrywana na mniejszym boisku, większą piłką oraz lżejszą i cieńszą pałką.
Rywalizują ze sobą dwie drużyny po 9 zawodników. Główna część pola gry jest kwadratem o boku 18,3 m. W narożnikach umieszczone są bazy (jedna z baz to baza domowa). W grze używa się piłki o obwodzie blisko 30 cm (11 lub 12 cali w zależności od rodzaju rozgrywek) i wadze 166-173 g oraz pałki o długości około 86 cm i wadze około 1 kg. Mecz składa się z 7 inningów. W każdej z nich obie drużyny grają na przemian w ataku i w obronie. Drużyna atakująca odbija pałką piłkę rzuconą (od dołu) przez miotacza z drużyny przeciwnej.
Wikipedia
[czytaj: softbolista] osoba grająca w softball
SJP.pl
→ softball [czytaj: softbolowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z softballem, dotyczący softballu
Wiktionary
rzecz. softball m.
Wiktionary
Softbank SA – polska firma informatyczna istniejąca samodzielnie do stycznia 2007 roku.
Softbank został założony w 1989 jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Firma dostarczała rozwiązania informatyczne dla administracji publicznej, sektora bankowegoi ubezpieczeniowego. Była właścicielem portalu finansowego Expander.pl.W 1993 część udziałów nabył ICL Holding BV. Następnie Softbank został przekształcony w spółkę akcyjną. W 1997 jej przychody ze sprzedaży przekroczyły 86 mln zł, a zysk netto – 12,5 mln. W 1998, przed giełdowym debiutem, ICL posiadał 51% akcji, a ówczesny prezes Aleksander Lesz – 49%. Pierwsze notowanie akcji Softbanku na warszawskiej giełdzie miało miejsce 2 czerwca 1998.
Wikipedia
[czytaj: softkor] łagodna pornografia przedstawiająca czynności erotyczne w sposób pośredni; soft porno, soft core, miękka pornografia
SJP.pl
Softcore – rodzaj fotografii, filmu lub grafiki, który zawiera elementy pornograficzne, ale jest mniej dosłowny niż klasyczna pornografia, zazwyczaj definiowany przez brak widocznej penetracji seksualnej. Softcore zwykle przedstawia nagich lub półnagich aktorów w symulowanych scenach erotycznych i ma na celu wywołanie podniecenia seksualnego u odbiorcy. Softcore należy odróżnić od erotyki, która ma aspiracje artystyczne.
Wikipedia
materiał do szycia odzieży outdoorowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. termoaktywna, wiatroodporna i w pewnym stopniu wodoodporna tkanina;
(1.2) pot. odzież. kurtka z softshellu (1.1)
Wiktionary
(1.2) Ścieżką biegła dziewczyna w turkusowym softshellu.
Wiktionary
przym. softshellowy
Wiktionary
[czytaj: softłer] oprogramowanie komputerowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. oprogramowanie
(1.2) książk. przen. myśl techniczna i organizacyjna
Wiktionary
Oprogramowanie (ang. software) – ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Celem oprogramowania jest przetwarzanie danych w wyznaczonym przez twórcę zakresie. Określenie „oprogramowanie” może funkcjonować jako synonim terminów „program komputerowy” oraz „aplikacja”, przy czym stosuje się je zazwyczaj na oznaczenie większych programów oraz ich zbiorów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) oprogramowanie
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. software'owy
rzecz. soft mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|software.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|oprogramowanie.
źródła.
== software (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-software.ogg.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) inform. oprogramowanie
odmiana.
(1.1) lp. software; blm.
przykłady.
Wiktionary
przym. software'owy
rzecz. soft mrz.
Wiktionary
(1.1) oprogramowanie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z softwarem, dotyczący software'u
Wiktionary
rzecz. software m.
Wiktionary
[czytaj: soFTłerowy] przymiotnik od: software (oprogramowanie komputerowe); softwarowy
SJP.pl
[czytaj: soFTłerowy] przymiotnik od: software (oprogramowanie komputerowe); software'owy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj wyprawionej skóry bydlęcej wytrzymałej na pranie w wodzie
Wiktionary
(1.1) Cholewki z softy nie wymagają podszewki.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nappa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== softy (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-softy.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) głupiec
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina w Azji Środkowej leżąca nad rzeką Zarafszan, między rzekami Amu-darią i Syr-darią, na północ od Margiany i Baktrii, a na wschód od Fergany;
Wiktionary
Sogdiana (staropers. Suguda; gr. Σογδιανή; chiń. 粟特, Sùtè, pers. سغد, Sōġd) – kraina w Azji Środkowej leżąca nad rzeką Zarafszan, między rzekami Oksos (lub Oksus – obecnie: Amu-daria) i Jaksartes (ob. Syr-daria), na północ od Margiany i Baktrii, a od wschodu Fergana. Przez teren Sogdiany biegł jedwabny szlak. Obecnie tereny te leżą na obszarze Uzbekistanu i Tadżykistanu i mają charakter pustynny. W czasach starożytnych, według przekazów antycznych, była obficie pokryta lasami. Słowo „Sogd” pochodzi albo od irańskiego rdzenia oznaczającego błyszczeć, świecić, płonąć, albo od perskiego oznaczającego nizinę, na której gromadzi się woda.
Wikipedia
rzecz. sogdyjski mrz., Sogdyjczyk mos., Sogdyjka ż.
przym. sogdyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sogdianą, dotyczący Sogdiany
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język sogdyjski;
Wiktionary
rzecz. Sogdiana ż., Sogdyjczyk mos., Sogdyjka ż.
Wiktionary
Soho – centralna część dzielnicy West End w Londynie, w City of Westminster, zamykająca się między Oxford Street od północy, Charing Cross Road od wschodu, Shaftesbury Avenue od południa i Regent Street od zachodu.
W pobliżu Soho znajdują się cztery stacje metra:
Wikipedia
skrótowiec, przymiotnik relacyjny
(1.1) = elektr. o skończonej odpowiedzi impulsowej;
Wiktionary
(1.1) Możemy uzyskać bardziej stromą charakterystykę filtru zwiększając liczbę ogniw naszego filtru SOI.
Wiktionary
(1.1) FIR
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: słaRE] przyjęcie lub zabawa towarzyska organizowane wieczorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. wieczorek towarzyski
Wiktionary
(1.1) Baronowa Gustawowa de Rothschild zwróciła się do mnie, bym zagrał na soirée zamykającym sezon i uważanym za najważniejsze wydarzenie towarzyskie roku.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) spotkanie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|soirée.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) soirée ż.
źródła.
== soirée (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wieczorek towarzyski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) soiree
Wiktionary
roślina uprawna posiadająca nasiona bogate w białko i tłuszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Glycine max|ref=tak., roślina uprawna z rodziny bobowatych posiadająca nasiona bogate w białko i tłuszcz;
(1.2) spoż. ziarna soi (1.1)
Wiktionary
Soja (Glycine Willd.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 28 gatunków. Występują one dziko w Azji Wschodniej (od Japonii i Rosyjskiego Dalekiego Wschodu po Tajlandię, Wietnam i Filipiny), poza tym na Nowej Gwinei i w Australii. Jako uprawiane i dziczejące rozprzestrzenione zostały w strefie międzyzwrotnikowej oraz w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej.
Wikipedia
(1.1) W przeciwieństwie do tofu, które jest również wytwarzane z ziaren soi, tempeh składa się z pełnych ziaren i ma mocniejszy smak z powodu fermentacji.
(1.2) Delikatnie wędzone tofu z europejskiej soi dobrze smakuje w zupach i daniach warzywnych, jako plasterekasterki na chlebie lub z grilla.
Wiktionary
IPA: ˈsɔja, AS: soi ̯a
Wiktionary
przym. sojowy
rzecz. sojowina ż.
Wiktionary
(1.1) soja warzywna, soja owłosiona, soja zwyczajna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: sójka
SJP.pl
Sojczynek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny krukowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sójka
Wiktionary
rzecz. sójka ż.
Wiktionary
ptak z rodziny krukowatych; sójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. średni ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Garrulus|ref=tak.;
(1.2) pot. uderzenie kogoś ręką
Wiktionary
Sojka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 6 tys. osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
(1.1) Głosy ich odróżniałam stokroć lepiej, niż nuty na klawicymbale, a nieraz sama, przyczaiwszy się w krzaku leszczyny, nawoływałam sójki, makolągwy, pliszkaiszki, wilgi tak doskonale, że głupie leciały na mój głos gromadnie; usiadłszy na gałązce przy mojej głowie, kręciły się szczebiocąc, oglądając się na wszystkie strony.
(1.2) Felek dał sójkę w bok, ja mu też, i, odwróciwszy się od siebie, spaliśmy wybornie do samego rana.
Wiktionary
IPA: ˈsujka, AS: sui ̯ka
Wiktionary
rzecz. Sójka ż., sójkowiec m.
:: zdrobn. sójeczka ż.
przym. sójczy
Wiktionary
(1.1) baba; gw-pl|Górny Śląsk|sojka.
(1.2) cios
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny pekińczyków; Garrulax
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. wegański zamiennik suszonej wołowiny przygotowany na bazie teksturatu białka sojowego
Wiktionary
rzecz. soja ż.
przym. sojowy
Wiktionary
przymiotnik od: soja (np. mączka sojowa, kotlet sojowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z soi
Wiktionary
(1.1) Kuchnie azjatyckie są bogate w produkty sojowe.
Wiktionary
IPA: sɔˈjɔvɨ, AS: soi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. sojowina ż., soja ż.
Wiktionary
[czytaj: sodziu] koreański słodkawy napój alkoholowy, nazywany też koreańską wódką
SJP.pl
Soju (kor. 소주) – koreański destylowany napój alkoholowy, robiony na bazie ryżu, ziemniaków, pszenicy, jęczmienia zwyczajnego, batatów lub tapioki. Zawiera 16,8–53% obj. alkoholu.
Wikipedia
porozumienie o wspólnym działaniu mającym doprowadzić do osiągnięcia określonego celu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) porozumienie o wzajemnym wsparciu w sytuacji konfliktu (zwłaszcza zbrojnego);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeśli duński król wydawał syna za córkę króla szwedzkiego, to było to w sytuacji, gdy istniała potrzeba pokoju i zawiązywania sojuszy.
(1.1) Po inwazji Rosji na Ukrainę Finlandia wystąpiła o członkostwo w zachodnim sojuszu obronnym NATO. To samo Szwecja.
Wiktionary
rzecz. sojusznik m., sojuszniczka ż.
przym. sojuszniczy
Wiktionary
(1.1) alians, przymierze
Wiktionary
kobieta, która zobowiązała się do współpracy i wzajemnej pomocy zawierając odpowiednią umowę z inną osobą, organizacją lub państwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wspiera kogoś w walce, działaniu, idei lub jest członkinią sojuszu
Wiktionary
rzecz. sojusz mrz., sojusznik mos.
przym. sojuszniczy
Wiktionary
(1.1) sprzymierzeńczyni, partnerka, wspólniczka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynikający z zawartego sojuszu, sprzymierzony
Wiktionary
rzecz. sojusz m., sojusznik m., sojuszniczka ż.
Wiktionary
(1.1) przyjazny
Wiktionary