metoda badania radiologicznego, umożliwiającego ocenę stanu zdrowia całego uzębienia
SJP.pl
Wikipedia
zdjęcie panoramiczne ukazujące całą szczękę i żuchwę jednocześnie
SJP.pl
Pantomogram, zdjęcie pantomograficzne (zbitka wyrazowa panorama + tomogram) – zdjęcie rentgenowskie struktur zakrzywionych szczęki i żuchwy, do wykonania którego używany jest pantomograf. Często nazywane potocznie zdjęciem panoramicznym.
Wikipedia
założenie naukowe, według którego powstanie nowego gatunku organizmów może zachodzić jednocześnie w wielu miejscach o bardzo podobnych warunkach środowiska
SJP.pl
lek zawierający zespół alkaloidów opium; środek narkotyczny o działaniu przeciwbólowym, przeciwskurczowym i uspokajającym; omnopon
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. organiczny związek chemiczny, lek gastryczny z grupy inhibitorów pompy protonowej;
Wiktionary
Pantoprazol (łac. Pantoprazolum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej, zmniejszający wydzielanie do światła żołądka jonów wodorowych. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej, także w terapii choroby refluksowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pantoprazole
* arabski: (1.1) بانتوبرازول
* chorwacki: (1.1) pantoprazol
* duński: (1.1) pantoprazol
* fiński: (1.1) pantopratsoli
* francuski: (1.1) pantoprazole m.
* hiszpański: (1.1) pantoprazol m.
* łaciński: (1.1) pantoprazolum
* niderlandzki: (1.1) pantoprazol
* niemiecki: (1.1) Pantoprazol n.
* portugalski: (1.1) pantoprazol m.
* rosyjski: (1.1) пантопразол m.
* rumuński: (1.1) pantoprazol
* turecki: (1.1) pantoprazol
* ukraiński: (1.1) пантопразол m.
* węgierski: (1.1) pantoprazol
* włoski: (1.1) pantoprazolo m.
źródła.
== pantoprazol (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. farm. pantoprazol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pantoprazole
* arabski: (1.1) بانتوبرازول
* chorwacki: (1.1) pantoprazol
* duński: (1.1) pantoprazol
* fiński: (1.1) pantopratsoli
* francuski: (1.1) pantoprazole m.
* hiszpański: (1.1) pantoprazol m.
* łaciński: (1.1) pantoprazolum
* niderlandzki: (1.1) pantoprazol
* niemiecki: (1.1) Pantoprazol n.
* portugalski: (1.1) pantoprazol m.
* rosyjski: (1.1) пантопразол m.
* rumuński: (1.1) pantoprazol
* turecki: (1.1) pantoprazol
* ukraiński: (1.1) пантопразол m.
* węgierski: (1.1) pantoprazol
* włoski: (1.1) pantoprazolo m.
źródła.
== pantoprazol (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. farm. pantoprazol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uniwersalny aparat elektryczny do zabiegów lekarskich i kosmetycznych
SJP.pl
taki, który zawiera witaminę z grupy witamin B, taki, którego głównym składnikiem jest ta witamina
SJP.pl
ogół pojęć i zasad opisujących teatr, jego zadania, formę i rolę we współczesnym świecie
SJP.pl
zadanie szaradziarskie polegające na wpisywaniu kolejnych liter odgadniętych słów w pola połączone ze sobą linią
SJP.pl
Pantropa (z greckiego pan=wszech + tropos=zwrot) – rodzaj diagramowego zadania szaradziarskiego.Diagram pantropy składa się z pól, do których wpisuje się odgadywane wyrazy odgadywane na podstawie definicji. Wyrazy te są wpisywane w wyznaczone pogrubionymi krawędziami lub wskazane odcinkami linii łamanej ciągi kratek. Rozwiązanie pantropy odczytuje się najczęściej rzędami w oznaczonych kratkach.
Wikipedia
utwór liryczny wywodzący się z malajskiej poezji ludowej; pantun
SJP.pl
Pantum (pantun) – powstała w XV w. malajska forma wiersza, zbudowana ze strof czterowersowych, rymowanych (z układem rymów abab lub abba) bądź nierymowanych, w której każdy 2. i 4. wers jednej strofy powtarza się jako wers 1. i 3. strofy następnej. Wiersz kończy się wraz z kolejną zwrotką albo następuje powrót do wersów 1. i 3. pierwszej strofy (jedynych dotąd nieużytych) i umieszczenie ich jako 2. i 4. (lub 4. i 2.) w ostatniej strofie.
Wikipedia
utwór liryczny wywodzący się z malajskiej poezji ludowej; pantum
SJP.pl
Pantun – utwór liryczny wywodzący się z poezji malajskiej. Ma postać czterowersu. Charakterystyczne dla pantunów jest to, że dwa pierwsze wersy ukazują pewien obraz (czasem sytuację), natomiast dwa kolejne stanowią refleksję luźno skojarzoną z tym obrazem. Treść refleksji może być sentencją filozoficzną, moralistyczną lub przybiera lżejszą formę aforyzmu miłosnego bądź sielankowego.
Wikipedia
przymiotnik od: panturkizm; związany z panturkizmem, odnoszący się do głównych założeń panturkizmu, charakterystyczny dla panturkizmu
SJP.pl
osoba popierająca ideologię głoszącą jedność etniczną wszystkich ludów tureckich i dążącą do ich integracji kulturalnej i politycznej
SJP.pl
ideologia głosząca jedność etniczną wszystkich ludów tureckich i dążąca do ich integracji kulturalnej i politycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. nacjonalistyczna ideologia i doktryna polityczna głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej;
Wiktionary
Panturkizm – doktryna powstała na początku XX wieku w Turcji, głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej, od Cieśniny Bosfor do gór Ałtaju. Nadano jej miano Wielki Turan. Obowiązywała jako oficjalna doktryna państwa tureckiego za rządów młodoturków.
Wikipedia
rzecz. turecki mrz., Turcja ż., Turek m., Turczyn m., Turczynka ż., tureckość ż., panturkista m., panturkistka ż., turczenie n., sturczenie n., protureckość ż., antytureckość ż., pantureckość ż.
czas. turczyć ndk., sturczyć dk.
przym. turecki, proturecki, antyturecki, panturecki
Wiktionary
poroże wschodnioazjatyckich jeleni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. nazwa systematyczna|Panthera pardus|Linnaeus|ref=tak., pantera
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
władczyni, kobieta sprawująca władzę nad kimś lub nad czymś
SJP.pl
władca, osoba sprawująca władzę nad kimś lub nad czymś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: panew
SJP.pl
przymiotnik od: panew
SJP.pl
potocznie:
1. niemiecki czołg Panzerkampfwagen z okresu II wojny światowej;
2. panzerfaust
SJP.pl
[czytaj: pancerfałst] ręczna broń przeciwpancerna, stosowana przez wojsko niemieckie w czasie drugiej wojny światowej; pancerfaust
SJP.pl
Panzerfaust – niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku z okresu II wojny światowej.
Wikipedia
Raketenpanzerbüchse Panzerschreck – niemiecki rakietowy granatnik przeciwpancerny z okresu II wojny światowej.
Panzerschreck stanowił duży postęp w stosunku do Panzerfausta. Jego budowa była bardziej skomplikowana i droższa, jednak rekompensowane było to przez większy zasięg i lepszą celność, a także przez możliwość wielokrotnego użycia. Panzerschrecki skonstruowano na podstawie amerykańskiej wyrzutni Bazooka o bardzo podobnej budowie, zdobytej przez Niemców w Afryce Północnej; według innych źródeł pierwszą bazookę zdobyto na froncie wschodnim, gdzie do Armii Czerwonej trafiła w ramach programu „Lend-Lease”. Niemcy zachowując ideę, powiększyli jednak broń, stosując znacznie skuteczniejsze pociski większego kalibru.
Wikipedia
masowe występowanie i szybkie rozprzestrzenianie się zakaźnej lub inwazyjnej choroby zwierząt; panzootia
SJP.pl
masowe występowanie i szybkie rozprzestrzenianie się zakaźnej lub inwazyjnej choroby zwierząt; panzoocja
SJP.pl
Paolo – srebrna moneta o wartości grosza wprowadzona przez papieża Pawła III, przedstawiająca postać apostoła Pawła.
W okresie późniejszym nazwa paolo została rozciągnięta na wszystkie grosze papieskie, zwane też giulio, o wartości ⅓ testona.
Do 1859 r. paolo bito w Toskanii. Było wówczas warte: 40 quattrino, ⅔ liry lub {\tfrac {1}{10}} francescone.
Wikipedia
1. materiał nasączony najczęściej smołą i posypany piaskiem, używany do krycia dachów i izolacji;
2. potocznie: gęba, morda
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Agencja Prasowa;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: pap, AS: pap
Wiktionary
przym. PAP-owski, papowski
Wiktionary
→ PAP (Polska Agencja Prasowa); papowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z PAP-em, dotyczący PAP-u
Wiktionary
rzecz. PAP m.
przym. papowski
skr. PAP
Wiktionary
(1.1) papowski
Wiktionary
przestarzale: tata, tatuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. książk. tata
(1.2) pot. papież
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) materiał budowlany stosowany do wykonywania izolacji fundamentów, posadzek, ścian piwnic i pokryć dachowych;
(2.2) pot. obraź. twarz
(2.3) pot. często obraź. usta
Wiktionary
Papa – materiał budowlany stosowany do wykonywania przeciwwilgociowych i przeciwwodnych izolacji elementów budowli (izolacje fundamentów, posadzek, ścian piwnicznych i pokryć dachowych). Wytwarza się go przez pokrycie i/lub nasączenie masą asfaltową lub smołową osnowy z włókna szklanego lub poliestrowego albo tektury (tak zwana papa tradycyjna).
Wikipedia
(1.1) Mój papa zakazał mi się z nim spotykać.
(2.1) Dach tego domu jest pokryty papą.
(2.1) Nie drzyj papy! - takim hasłem reklamuje się firma GadEx.
(2.3) Zamknij papę!
(2.3) Na samą myśl o tym papa mi się śmieje.
Wiktionary
IPA: ˈpapa, AS: papa
Wiktionary
(1.1)
rzecz.
:: zdrobn. papcio m.
(2.1)
przym. papowy
Wiktionary
(2.3) gęba, jadaczka, japa, morda
Wiktionary
kardynał, który w wyniku konklawe może zostać wybrany na papieża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. publ. nieoficjalne określenie osób uważanych przez watykanistów za ewentualnych kandydatów na stanowisko papieża;
Wiktionary
Papabile (z wł. godny pozycji papieża; możliwy, prawdopodobny następca papieża; lm. papabili) – nieoficjalne określenie osób uważanych przez watykanistów za ewentualnych kandydatów na stanowisko papieża. Wyraz ten jest neologizmem i pochodzi od nieistniejącego czasownika papare oznaczającego czynić kogoś papieżem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|papabile.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== papabile (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) godny papiestwa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpapaˈbʲilɛ, AS: papabʹile
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|papabile.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== papabile (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) godny papiestwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
męska futrzana czapka kaukaska z nausznikami; papaszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. męska futrzana czapka używana przez Kozaków, mieszkańców Kaukazu i Azji Środkowej;
Wiktionary
Papacha (od tur. papak) – męskie nakrycie głowy popularne wśród narodów Kaukazu i Azji Środkowej oraz Kozaków.
Tradycyjnie wykonana z owczej wełny lub niedźwiedziego futra. W zależności od regionu występuje w różnych rozmiarach i kształtach (m.in. z dnem półkolistym oraz płaskim).
W Polsce moda na noszone zimą papachy (lub czapki „uszatki”) zapanowała, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia, od lat 70. ubiegłego stulecia i w ograniczonym stopniu utrzymywała się później.
Wikipedia
(1.1) Dziadek w dzieciństwie zbierał papachy, które gubili na drogach bolszewicy uciekający spod Warszawy.
Wiktionary
zbieractwo przedmiotów powiązanych z Janem Pawłem II
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. papuga
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|papuga.
źródła.
== papagaj (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|papǎɡaj.
dzielenie|pa|pa|gaj.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. papuga
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
gwałtowny wiatr północny, wiejący wzdłuż wybrzeża Pacyfiku Ameryki Środkowej (w tym w zatoce Papagayo)
SJP.pl
żartobliwie o kokiecie, osobie starającej się spodobać i wzbudzić zainteresowanie kobiet, często przez natarczywe zaczepki
SJP.pl
białko enzymatyczne otrzymywane z owoców papai, mogące rozdzielać przy udziale wody inne białka; papainaza
SJP.pl
Papaina (EC 3.4.22.2) – enzym z podklasy proteaz o niskiej specyficzności substratowej (proteoliza zachodzi niezależnie od tego jakie aminokwasy sąsiadują z wiązaniem peptydowym) otrzymywany z mleczka zielonych owoców i liści melonowca właściwego (od którego łacińskiej nazwy gatunkowej pochodzi nazwa papainy).
Wikipedia
białko enzymatyczne otrzymywane z owoców papai, mogące rozdzielać przy udziale wody inne białka; papaina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Popeye – fikcyjny bohater komiksów i krótkometrażowych filmów animowanych, stworzony w 1929 roku przez Elziego Crislera Segara, przedstawiany z nieodłączną fajką w ustach.
W latach 1933–1957 powstał seria kinowych filmów animowanych (pierwszy to: Marynarz Popeye), a w latach 1960–1962 serial animowany. W 1980 Robert Altman nakręcił film fabularny, z dekoracji stworzonych do niego na Malcie powstał park rozrywki Popeye Village.
Wikipedia
wysoka bylina o pokroju drzewiastym, uprawiana w krajach tropikalnych ze względu na jadalne, żółtopomarańczowe owoce przypominające melony; melonowiec, drzewo melonowe; także owoc tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. melonowiec właściwy.
(1.2) uczn. gaduła, papla
Wiktionary
Melonowiec właściwy (Carica papaya L.), nazywany przeważnie papają, czasami nieściśle drzewem melonowym – gatunek rośliny z rodziny melonowcowatych (Caricaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, Środkowej i południowych rejonów Ameryki Północnej (Meksyk, Floryda). Uprawiany w tropikach i subtropikach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|papaya. < etym|indiańskie.
(1.2) etymn|pol|paplać.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|melonowiec właściwy.
(1.2) zobtłum|papla.
* hiszpański: (1.1) papayo m.; (1.2) loro m., papagayo m., parlanchín m.
* kataloński: (1.1) papaia ż.
* koreański: (1.1) 파파야 (p’ap’aya)
* łotewski: (1.1) papaija ż.
* niderlandzki: (1.1) papaja m.
* portugalski: (1.1) papaia ż.
* rosyjski: (1.1) папайя ż.
* węgierski: (1.1) papaja
źródła.
== papaja (język niderlandzki.) ==
wymowa. audio|Nl-papaja.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. papaja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈpaja, AS: papai ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|papaya. < etym|indiańskie.
(1.2) etymn|pol|paplać.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|melonowiec właściwy.
(1.2) zobtłum|papla.
* hiszpański: (1.1) papayo m.; (1.2) loro m., papagayo m., parlanchín m.
* kataloński: (1.1) papaia ż.
* koreański: (1.1) 파파야 (p’ap’aya)
* łotewski: (1.1) papaija ż.
* niderlandzki: (1.1) papaja m.
* portugalski: (1.1) papaia ż.
* rosyjski: (1.1) папайя ż.
* węgierski: (1.1) papaja
źródła.
== papaja (język niderlandzki.) ==
wymowa. audio|Nl-papaja.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. papaja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
o cechach charakterystycznych dla papajowatych, typowy dla papajowatych
SJP.pl
o cechach charakterystycznych dla papajowatych, typowy dla papajowatych
SJP.pl
żołnierz gwardii papieskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żołnierz gwardii papieskiej
Wiktionary
skonstruowany specjalnie dla papieża Jana Pawła II samochód o kuloodpornych szybach i wzmocnionym nadwoziu, służący do przejazdów ulicami wśród tłumów; papamobile
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. papamobile.
Wiktionary
skonstruowany specjalnie dla papieża Jana Pawła II samochód o kuloodpornych szybach i wzmocnionym nadwoziu, służący do przejazdów ulicami wśród tłumów; papamobil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) samochód z platformaatformą, przeszkloną lub odkrytą, służący do wożenia papieża podczas oficjalnych wizyt państwowych;
Wiktionary
Papamobile (wł. papa – papież, [auto]mobile – samochód) – nazwa pojazdu papieża, używanego do oficjalnych przejazdów, zazwyczaj na krótkich trasach.
Obecnie forma papieskiego samochodu zbliżona jest do zwykłego samochodu typu pick-up z tylną przeszkloną częścią w kształcie sześcianu. Konstrukcję auta specjalnie wzmocniono (nadwozie, silnik), a część tylną, w której podczas przejazdu przebywa papież, dodatkowo opancerzono (od czasu zamachu na papieża Jana Pawła II z dnia 13 maja 1981). Jednak papież Franciszek zrezygnował z opancerzeń.
Wikipedia
IPA: ˌpapãmɔˈbʲilɛ, AS: papãmobʹile
Wiktionary
(1.1) papamobil
Wiktionary
Papandreou, greck. Παπανδρέου, Papandreu – greckie nazwisko, nosi je np. rodzina polityków (dziadek-ojciec-wnuk):
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|papać.
(1.2) żart. pokarm, jedzenie
Wiktionary
[czytaj: paparac-c-i] zawodowy fotograf skandali; paparazzo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. pejor. fotoreporter szukający skandalicznych, sensacyjnych tematów, próbujący zrobić kompromitujące zdjęcia
Wiktionary
Filmy pod takim tytułem:
Wikipedia
(1.1) Aktorka uskarżała się, że prześladuje ją natrętny paparazzi.
Wiktionary
(1.1) paparazzo
Wiktionary
zawodowy fotograf skandali; paparazzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. paparazzi.
Wiktionary
Paparazzo (l.mn. paparazzi) – fotoreporter specjalizujący się w wykonywaniu zdjęć celebrytów, gwiazd, osób publicznych lub prominentów, z zastosowaniem uporczywej i natrętnej taktyki, jak też zwykle z naruszeniem ich prywatności.
W kontekście, w jakim zwykle stosują ten termin znane publicznie osoby, jest to określenie negatywne, odnoszące się do tych dziennikarzy, którzy bez pozwolenia wkraczają w prywatność i starają się wykonywać zdjęcia w sytuacjach niezręcznych dla fotografowanych. Redakcje czasopism natomiast używają tego pojęcia w odniesieniu do wszystkich fotografów – wolnych strzelców, specjalizujących się w wykonywaniu zdjęć sławnych osób, również wtedy, gdy wykonują oni zdjęcia w sytuacjach oficjalnych.
Wikipedia
(1.1) Aktorka uskarżała się, że prześladuje ją natrętny paparazzo.
Wiktionary
1. potocznie: osoba niestarannie wykonująca swoje obowiązki; partacz, niezguła;
2. pejoratywnie: paparazzo
SJP.pl
męska futrzana czapka kaukaska z nausznikami; papacha
SJP.pl
[czytaj: papataczi] tropikalna choroba, której typowe objawy to wysoka gorączka oraz częste wymioty; pappataci
SJP.pl
drożdżowe ciastko z cynamonem i rodzynkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. słodki wypiek z ciasta półfrancuskiego, w kształcie okrągłej, spiralnie zwiniętej muszli, zazwyczaj z rodzynkami i cynamonem
Wiktionary
(1.1) ślimak
Wiktionary
żartobliwie: pożegnanie
SJP.pl
alkaloid występujący w opium, stosowany w lecznictwie jako środek przeciwskurczowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. med. alkaloidowy składnik opium;
Wiktionary
Papaweryna (od łac. Papaver – mak, ATC: A 03 AD 01) – alkaloid izochinolinowy występujący w opium. Jest trzecim alkaloidem opium pod względem działania i klasyfikuje się za kodeiną i morfiną.
Nazwa międzynarodowa: papaverini hydrochloridum
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papuć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but
SJP.pl
przestarzale, zdrobniale o ojcu; papunio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: papa
(1.2) przest. pieszcz. tata
Wiktionary
(1.2) Niech się papcio nie irytuje.
Wiktionary
rzecz. papa mos., papo mos.
Wiktionary
1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papuć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. również poznań. zwykle w lm. papcie pantofle domowe, kapcie
(1.2) gw-pl|Poznań. stary but
(1.3) gw-pl|Poznań. but
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. papcioszek m.
przym. papciowy
Wiktionary
(1.1) kapeć
Wiktionary
zdrobnienie od: papka
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny rutowatych; lima kaffir, limonka kaffir
SJP.pl
Papeda (Citrus hystrix DC.) – gatunek rośliny z rodziny rutowatych (Ruteceae). Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Owoce nazywane bywają potocznie „limonkami kaffir”, a liście – „liśćmi kaffiru” („liśćmi kaffir”, „liśćmi limonki kaffir”).
Wikipedia
[czytaj: paPE] nazwisko
SJP.pl
stolica Polinezji Francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Polinezji Francuskiej, położona na wyspie Tahiti wchodzącej w skład Wysp Towarzystwa;
Wiktionary
Papeete (wymowa: /papeʔete/) – stolica Polinezji Francuskiej, położona na wyspie Tahiti wchodzącej w skład Wysp Towarzystwa. Drugie co do wielkości miasto na wyspie.
Miasto zostało założone w 1890 i zamieszkuje je ok. 26 tys. osób (stan na 2005 rok), a cała aglomeracja liczy ponad 120 tys. osób. Dominującą religią jest protestantyzm (55%) oraz katolicyzm. Klimat jest tropikalny. Intensywne deszcze występują od października do maja. Średnia temperatura w styczniu +27 °C, w lipcu +25 °C.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Papeete
* czeski: (1.1) Papeete n.
* francuski: (1.1) Papeete
* niemiecki: (1.1) Papeete n.
* szwedzki: (1.1) Papeete
źródła.
== Papeete (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Papeete
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Papeete
* czeski: (1.1) Papeete n.
* francuski: (1.1) Papeete
* niemiecki: (1.1) Papeete n.
* szwedzki: (1.1) Papeete
źródła.
== Papeete (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Papeete
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
masa papierowa służąca do wyrabiania przedmiotów pustych wewnątrz, które mają być z założenia lekkie i tanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lwów. tektura
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. płyta pilśniowa
Wiktionary
tania książka w estetycznej, miękkiej okładce
SJP.pl
[czytaj: pejperblank] notatnik lub terminarz z efektowną okładką i starannie wykonanym wnętrzem, inspirowany tradycyjną sztuką Bliskiego Wschodu; paperblanks
SJP.pl
[czytaj: pejperblanks] notatnik lub terminarz z efektowną okładką i starannie wykonanym wnętrzem, inspirowany tradycyjną sztuką Bliskiego Wschodu; paperblank
SJP.pl
komplet kopert i papierów listowych używanych do korespondencji
SJP.pl
przymiotnik od: papeteria; odnoszący się do papeterii, związany z papeterią
SJP.pl
gwóźdź o szerokiej płaskiej główce, używany do przybijania papy dachowej
SJP.pl
język kreolski, używany w regionie Karaibów, głównie na wyspach Aruba, Curacao i Bonaire, uznawany za mieszankę języków iberyjskich i angielskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język kreolski holenderskich wysp karaibskich, powstały na bazie portugalskiego i hiszpańskiego;
Wiktionary
Język papiamento, papiamentu, papiamen – język kreolski na bazie portugalskiego i hiszpańskiego, używany w regionie Karaibów, głównie na wyspach Aruba, Bonaire i Curaçao. Nazwa pochodzi od czasownika papiá („rozmawiać”), z portugalskiego papear.
Słownictwo języka papiamento zawiera liczne zapożyczenia z różnych języków: przede wszystkim niderlandzkiego, ale także angielskiego, francuskiego, judeo-portugalskiego oraz języków afrykańskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) papiamentu, papiamen, papiamencki
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|papiamento|papiá. < etym|port|papear.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Papiamento, Papiamentu
* francuski: (1.1) papiamento m., papiamentu m.
* papiamento: (1.1) Aruba Papiamento, Curaçao papiamentu, Bonaire papiamen
* słowacki: (1.1) papiamento n.
* szwedzki: (1.1) papiamento w.
* włoski: (1.1) papiamento m.
źródła.
== papiamento (język francuski.) ==
wymowa.
IPA|pa.pja.mɑ̃.to.
audio|LL-Q150 (fra)-Pamputt-papiamento.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. papiamento
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) papiamentu, papiamen, papiamencki
Wiktionary
miejsce, zakład, w którym następuje proces produkcji i pakowania papy
SJP.pl
osoba, której zajęcie polega na obkładaniu dachów papą, naprawieniu papy oraz jej wyrabianiu i pakowaniu
SJP.pl
dawniej: pąkowie (zbiór pączków i pędów rośliny); pępie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. papeć.
Wiktionary
1. materiał wytwarzany z włókien roślinnych służący różnym celom; także: arkusz takiego materiału
2. potocznie (zwykle w liczbie mnogiej): różnego rodzaju pisma, dokumenty, świadectwa, podania itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyrób z celulozy w postaci arkusza, zwykle przeznaczony do zapisywania informacji;
(1.2) pot. biur. księg. urz. dokument
Wiktionary
Papier (z gr. πάπυρος (pápyros), łac. carta papirea) – spilśniona na sicie masa włóknista pochodzenia organicznego o gramaturze od 28 do 200 g/m². Wytwarzany poprzez ułożenie na sicie włókien. Papier jest wytwarzany w formie arkuszy lub wstęgi nawijanej w zwoje. Po uformowaniu masy na sicie jest odwadniany, prasowany, suszony i gładzony w podzielonych etapach ciągłego procesu wytwarzania.
Wikipedia
(1.1) Pisarz wsunął papier do maszyny do pisania, zapalił papierosa, pomyślał i zaczął pisać.
(1.2) Student zapomniał dołączyć do papierów odpisu matury.
Wiktionary
IPA: ˈpapʲjɛr, AS: papʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. papiernia ż., papiernictwo n., papiernica ż., papiernik m., papieros m., papierośnica ż.
:: zdrobn. papierek m.
:: zgrub. papierzysko n.
przym. papierowy, papierkowy, papierniczy, papierośniczy
przysł. papierkowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|papiór.
(1.2) dokument
Wiktionary
niewielki kawałek papieru, najczęściej kolorowego i odpowiednio umacnianego, pełniącego rolę opakowania cukierków i innych podobnych produktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: papier
(1.2) mały kawałek papieru
(1.3) pogard. dokument, pismo urzędowe
Wiktionary
Papierek – niezamieszkana osada leśna w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Siemkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
(1.3) Małżeństwo to fikcja i tylko urzędowy papierek. (…) Miłość jest bezinteresowna i nie potrzebuje formalności.
Wiktionary
IPA: paˈpʲjɛrɛk, AS: papʹi ̯erek
Wiktionary
rzecz. papier mrz., papiernia ż., papiernictwo n., papiernik mos.
przym. papierkowy, papierowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|papiórek.
Wiktionary
potoczne określenie oznaczające biurokratyczną manię sprzątania i gromadzenia dokumentów, pism
SJP.pl
przypominający mały kawałek papieru
SJP.pl
potoczne określenie oznaczające ogół obowiązków oraz spraw związanych z wypełnianiem pism urzędniczych i innych dokumentów
SJP.pl
taki, który jest powiązany z czynnościami tyczącymi się pism urzędowych i innych dokumentów
SJP.pl
budynek lub zespół budynków, w których następuje proces produkcji i pakowania papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład wytwarzający papier
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. papier mrz., papiernictwo n., papierek mrz., papieros mzw./mrz.
przym. papierniczy, papierowy
Wiktionary
zespół urządzeń mechanicznych produkujących wstęgi papieru z masy papierniczej
SJP.pl
Papiernica – rodzaj maszyny służący do wytwarzania wstęg papieru z masy papierniczej. Papiernica składa się z kilkunastu różnych zespołów urządzeń, które wykonują kolejne fazy procesu technologicznego wytwarzania papieru:
Wikipedia
sektor przemysłu zajmujący się produkcją papieru, tektury i innych tworzyw wykonanych z masy papierniczej
SJP.pl
Przemysł celulozowo-papierniczy – gałąź przemysłu związana z produkcją masy włóknistej, papieru i tektury. Z uwagi na źródło pochodzenia surowca zaliczany do przemysłu drzewnego, a w praktyce gospodarczej do przemysłu drzewno-papierniczego.
Wikipedia
dotyczący papiernictwa (np. przemysł papierniczy, produkcja papiernicza)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący sprzedaży papieru
(1.2) dotyczący produkcji papieru
Wiktionary
(1.1) Kupiłem zeszyt w sklepie papierniczym.
(1.2) W tym regionie dominuje przemysł papierniczy.
Wiktionary
IPA: ˌpapʲjɛrʲˈɲit͡ʃɨ, AS: papʹi ̯erʹńičy
Wiktionary
rzecz. papiernia ż., papier, papiernictwo, papiernik
przym. papierowy
Wiktionary
osoba zajmująca się produkcją papieru lub nadzorująca proces produkcji papieru
SJP.pl
zgrubienie od: papieros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zgrub. od zob. papieros.
Wiktionary
(1.1) Mój mąż pali papierochy w domu, śmierdzi jak na melinie.
(1.1) Zgaś w końcu tego papierocha!
Wiktionary
IPA: paˈpʲjɛrɔx, AS: papʹi ̯eroχ
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papier mrz., papiernia ż., papierosisko n., papieros mrz., papierosek mrz., papierośnica ż.
przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy
Wiktionary
(1.1) papierosisko
Wiktionary
zgrubienie od: papieros
SJP.pl
taki, który pochłania olbrzymie ilości papieru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje papier; taki, z którego pozyskuje się papier
Wiktionary
żartobliwie: sporządzanie wielkiej liczby dokumentów w urzędach lub przedsiębiorstwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. opracowywanie i przechowywanie przesadnej ilości dokumentów w urzędach i instytucjach
Wiktionary
(1.1) – Co jest najgorsze w zawodzie bibliotekarza? – Papierologia. Ja, mimo mojego stażu, do dziś nie mogę pojąć, dlaczego mam pisać plan pracy na każdy kwartał!
Wiktionary
przymiotnik od: papieroplastyka; związany z papieroplastyką lub mający cechy papieroplastyki
SJP.pl
technika plastycznego formowania przedmiotów z papieru, które potem mają służyć najczęściej celom dekoracyjnym lub użytkowym
SJP.pl
Papieroplastyka – technika wykonywania przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z papieru lub masy papierowej.
W Polsce za jej prekursora uważa się wykładowcę Szkoły Sztuk Plastycznych prof. Jana Kurzątkowskiego, początkowo miała być sposobem na tanią, szybką i estetyczną dekorację balów tej uczelni. Polegała na budowie scenografii z giętego i łamanego kartonu, tektury, słomki, celofanu, drutu etc. Z założenia dekoracje te posiadały nietrwały charakter, w związku z czym traktowano je jako tanie naśladownictwo stałych dekoracji. Artystami, którzy uczynili z papieroplastyki sztukę dekoracyjną byli Antoni Wajwód i Edward Manteuffel-Szoege, pierwszy z nich współpracował z redakcją Wiadomości Literackich. Na należącej do redakcji witrynie stosując papieroplastykę tworzył z papieru, blachy, szkła i drutu podlegające częstej zmianie dekoracje sytuacyjne. Z czasem do stosowanych materiałów dołączył prasowaną tekturę, tiul, celofan i aluminium.
Wikipedia
1. drobno posiekany tytoń owinięty w bibułkę, służący do palenia poprzez wciąganie dymu;
2. papieros elektroniczny - urządzenie do wdychania oparów płynu z małym stężeniem nikotyny, przypominające papierosa; e-papieros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki długości kilku centymetrów wypełnionej zmielonym tytoniem;
Wiktionary
Papieros – wyrób tytoniowy składający się z rurki z cienkiej bibułki (gilzy) o średnicy do 1 cm i długości do 12 cm (zwykle 8,5 cm), wewnątrz której znajduje się mieszanka tytoniowa zawierająca spreparowane liście różnych odmian tytoniu.
Podczas palenia papierosa zawarta w dymie papierosowym nikotyna dostaje się do krwi i wywiera swoje działanie na organizm palacza. Oprócz nikotyny dym tytoniowy zawiera tysiące innych szkodliwych, rakotwórczych substancji chemicznych.
Wikipedia
(1.1) Od dwóch lat palę papierosy.
(1.1) Policjanci znaleźli ponad 100 kartonów nielegalnych papierosów.
(1.1) Kolega poczęstował mnie papierosem.
(1.1) W zamkniętym oddziale papieros jest pieniądzem.
Wiktionary
IPA: paˈpʲjɛrɔs, AS: papʹi ̯eros
Wiktionary
rzecz. papier mrz., papiernia ż., papierośnica ż.
:: zdrobn. papierosek mrz.
:: zgrub. papierosisko n., papieroch m.
przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy
Wiktionary
(1.1) pot. szlug, kopeć, fajek; reg. śl. cygareta., reg. pozn. ćmik., reg. pozn. szpet.
Wiktionary
zdrobnienie od: papieros; papierosik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: papieros
Wiktionary
(1.1) Papierosy. — Papieroski? A skąd papieroski? Machlojki? Handelek? — Nie. Palę skręty. Skręty z przydziałowej machorki. — A z czego skręty? — naciskał kapitan. — Z gazet. Ze starych gazet. Z marginesów, żeby było mniej druku. O, proszę!
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papierosisko n., papieroch mzw., papieros m., papierośnica ż.
przym. papierosowy, papierośniczy
Wiktionary
zdrobnienie od: papieros; papierosek
SJP.pl
zgrubienie od: papieros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od zob. papieros.
Wiktionary
(1.1) Żona rzucała papierosiska już kilkakrotnie.
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierośnica ż.
przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy
Wiktionary
(1.1) papieroch
Wiktionary
zdrobnienie od: papieros; papierosik
SJP.pl
płaskie, najczęściej prostokątne lub owalne etui, służące do przechowywania papierosów i podobnych wyrobów tytoniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały, elegancki pojemnik do trzymania papierosów.
Wiktionary
Papierośnica – niewielki sztywny pojemnik służący do przechowywania papierosów i zabezpieczający je przed uszkodzeniem.
Rodzaj płaskiego czworobocznego etui, najczęściej wykonany z twardego, odpornego materiału (metalu) lub inaczej usztywniony, o grubości ok. 1–2 cm. Papierosy są w nim przytrzymywane elastyczną gumką lub dociskane blaszką na sprężynie. Dawniej nazywany portabakiem (Warszawa) albo (w Krakowie) portcygarem (portcygarnicą), bo służący też jako pojemnik na cygara. Używany w czasach własnego wyrobu papierosów (ręcznie bądź za pomocą specjalnej maszynki) oraz kupowania ich na sztuki lub w dużych opakowaniach sztywnych. Zaliczane do męskiej biżuterii papierośnice były niezbędne dla korzystania z niewielkiej ilości papierosów poza domem, by przy tym zabezpieczyć je przed zgnieceniem. Uważano je za elegancki prezent (zwłaszcza z osobistym monogramem albo okolicznościowym napisem wewnątrz) okazyjny (ślub, awans, pożegnanie) lub pamiątkowy (emerytura, uroczyste rozstanie).
Wikipedia
(1.1) Generał wyjął papierośnicę i poczęstował pułkownika papierosem.
Wiktionary
IPA: ˌpapʲjɛrɔɕˈɲit͡sa, AS: papʹi ̯erośńica
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papieros, papierosek, papierosisko, papieroch, papier
przym. papierosowy, papierośniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z produkcją papierosów
Wiktionary
(1.1) To uderzało nie tylko przemysł spirytusowy czy papierośniczy w Polsce, ale w system podatkowy, bo oni żadnych podatków nie płacili.
Wiktionary
rzecz. papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierosisko n., papierośnica ż., papierośnik mos.
przym. papierosowy, papierowy, e-papierośniczy
Wiktionary
1. potocznie: palacz papierosów;
2. rzadko: osoba pracująca zawodowo przy wyrobie papierosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. osoba paląca papierosy
(1.2) rzad. osoba zatrudniona w przemyśle papierośniczym
Wiktionary
(1.1) Niech portier rozgoni tych papierośników spod naszych okien!
Wiktionary
rzecz. papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierosisko n., papierośnica ż.
przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy
Wiktionary
przymiotnik od: papieros
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący papierosa
Wiktionary
(1.1) Cały pokój był ogarnięty przez dym papierosowy.
Wiktionary
IPA: ˌpapʲjɛrɔˈsɔvɨ, AS: papʹi ̯erosovy
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papieros, papieroch, papierosek, papierosisko, papierośnica
przym. papierośniczy
Wiktionary
1. drobno posiekany tytoń owinięty w bibułkę, służący do palenia poprzez wciąganie dymu;
2. papieros elektroniczny - urządzenie do wdychania oparów płynu z małym stężeniem nikotyny, przypominające papierosa; e-papieros
SJP.pl
Papieros – wyrób tytoniowy składający się z rurki z cienkiej bibułki (gilzy) o średnicy do 1 cm i długości do 12 cm (zwykle 8,5 cm), wewnątrz której znajduje się mieszanka tytoniowa zawierająca spreparowane liście różnych odmian tytoniu.
Podczas palenia papierosa zawarta w dymie papierosowym nikotyna dostaje się do krwi i wywiera swoje działanie na organizm palacza. Oprócz nikotyny dym tytoniowy zawiera tysiące innych szkodliwych, rakotwórczych substancji chemicznych.
Wikipedia
1. odmiana jabłoni;
2. owoc jabłoni;
3. drewno niektórych drzew przeznaczone do wyrobu papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. wczesna odmiana uprawna jabłoni domowej o białawych lub bladożółtych owocach;
(1.2) ogrod. spoż. białawe lub bladożółte jabłko o cienkiej skórce, owoc papierówki (1.1)
(1.3) techn. leśn. odpady z tartaku lub pocięte w drobniejsze kawałki drewno, surowiec do produkcji celulozy albo płyt wiórowych
(1.4) syst. bot. nazwa systematyczna|Broussonetia|L’Hér. ex Vent.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych z rodziny morwowatych rosnących w Azji; jeden z gatunków tych roślin (brusonecja chińska, nazwa systematyczna|Broussonetia papyrifera|ref=tak.) stanowi surowiec do wyrobu papieru
(1.5) bot. roślina z rodzaju papierówka (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trzeba podeprzeć gałęzie papierówki, bo się złamią pod ciężarem tylu owoców.
(1.2) Jak te papierówki pięknie pachną! Aż ślinka cieknie.
Wiktionary
rzecz. papier mrz.
przym. papierowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|augustka.
(1.4) brusonecja
Wiktionary
przymiotnik od: papierówka; związany z papierówką, papierówkami
SJP.pl
cecha przypisywana czemuś, co pozbawione jest realizmu, nieprawdziwość, nienaturalność
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zrobiony z papieru
2. przypominający papier, mający cechy papieru
3. istniejący tylko na papierze, nierealny
4. sztuczny, nieprawdziwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z papieru
(1.2) przen. cienki lub blady, jakby wykonany z papieru
(1.3) istniejący tylko na papierze lub w piśmie
Wiktionary
(1.1) Dziecko dostało trochę cukierków w papierowej torebce.
(1.3) Nie chcę już słuchać o tym papierowym bohaterze.
Wiktionary
IPA: ˌpapʲjɛˈrɔvɨ, AS: papʹi ̯erovy
Wiktionary
rzecz. papierośnik mos., papierosisko n., papieroch mzw., papierówka ż., papier m., papierek m., papierzysko, papierowość ż., papiernia ż., papieros m.
przym. papierniczy, papierośniczy
przysł. papierowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: papierowy
SJP.pl
zgrubienie od: papier
SJP.pl
przymiotnik od: papież; związany z papieżem, odnoszący się do papieża, jego zadań, funkcji i otoczenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z papieżem lub papiestwem, dotyczący papieża lub papiestwa
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla papieża lub papiestwa
Wiktionary
(1.1) Owo rzymskie przyciąganie trwa nieustannie, trwa do dziś, a zostało jeszcze spotęgowane wyniesieniem Polaka na tron papieski.
(1.1) Bóg jeden wie, ileż trosk wypełnia papieskie serce każdego dnia.
Wiktionary
IPA: paˈpʲjɛsʲci, AS: papʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
rzecz. papista mos., papież mos., papieżyca ż., papiestwo n.
czas. papieżować ndk.
Wiktionary
urząd, kompetencje papieża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. urząd papieża, forma rządów papieża
(1.2) rel. okres sprawowania władzy przez papieża
(1.3) rel. polit. państwo kościelne
Wiktionary
Papiestwo – instytucja najwyższej władzy w Kościele katolickim, sprawowana przez papieża, skupiającego scentralizowaną i absolutną władzę typu monarchicznego, tzw. prymat, sprawowaną bezpośrednio lub przez aparat administracyjny w postaci Kurii Rzymskiej, zajmującej się sprawami państwowymi Watykanu i sprawami religijnymi Kościoła.
Terytorium papiestwa do 1870 roku stanowiło Państwo Kościelne, a od 1929 roku – Watykan.
Wikipedia
(1.3) Wpływy papiestwa nie sięgały jednak do Petersburga.
Wiktionary
rzecz. papież mos., papieżyca ż.
przym. papieski
czas. papieżować
Wiktionary
1. tytuł biskupa rzymskiego, najwyższego zwierzchnika kościoła rzymskokatolickiego używany od VI w.
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. biskup i patriarcha Rzymu, głowa Kościoła katolickiego oraz państwa Watykan;
(1.2) rel. koptyjski patriarcha Aleksandrii, głowa Kościoła koptyjskiego
(1.3) rel. prawosławny patriarcha Aleksandrii
(1.4) jedna z kart tarota;
Wiktionary
Papież (ojciec święty, łac. summus pontifex, od starożytnego pontifex maximus; wł. papa, gr. πάπας (papas); forma funkcjonująca w języku polskim pochodzi od czeskiego papež) – biskup Rzymu, prymas Italii, zwierzchnik Kościoła katolickiego, głowa Stolicy Apostolskiej oraz suweren Państwa Miasta Watykan.
Wikipedia
(1.1) Niedzielnym rankiem papież pobłogosławił z okna pielgrzymów na placu św. Piotra.
Wiktionary
IPA: ˈpapʲjɛʃ, AS: papʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. papiestwo n., Papieże nmos., papieżnik m.
:: fż. papieżyca ż.
przym. papieski
czas. papieżować
Wiktionary
(1.1) biskup rzymski, ojciec święty, skr. PP
(1.4) arcykapłan
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) społ. przesadne uwielbienie osoby papieża, ocierająca się o dziwactwo lub obsesję
Wiktionary
(1.1) Na świecie, choć reakcje po śmierci Jana Pawła II były mniej emocjonalne niż w Polsce, także trudno nie zauważyć swoistej papieżomanii, i to nawet w środowiskach, które jeszcze niedawno trudno było określić przychylnymi Ojcu Świętemu.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. sprawować władzę papieską
Wiktionary
(1.1) Landon papieżował na początku X wieku.
Wiktionary
rzecz. papista mos., papież mos., papieżyca ż., papiestwo n.
przym. papieski
Wiktionary
określenie na kobietę mogącą sprawować urząd papieża, w obecnych czasach niedopuszczalny dla niej ze względu na prawa Kościoła katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) legendarna kobieta wyświęcona na papieża
Wiktionary
Papieżyca (Arcykapłanka) – karta tarota należąca do Wielkich Arkanów, oznaczana numerem 2 (II).
Inne nazwy: Kapłanka, Hierofantka, Junona, Czarownica, Kapłanka Srebrnej Gwiazdy.
Wikipedia
(1.1) Wizerunek papieżycy w średniowieczu pojawił się na kartach tarota.
Wiktionary
rzecz. papista mos., papież mos., papiestwo n.
czas. papieżować ndk.
przym. papieski
Wiktionary
linie papilarne: linie na skórze dłoni i stóp mające trwały i u każdego odmienny układ, co wykorzystywane jest do identyfikacji przestępców
SJP.pl
[czytaj: papijon] rasa psów będąca odmianą rasy spaniela kontynentalnego miniaturowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kynol. rasa długowłosych psów;
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od papilot
Wiktionary
(1.1) To nie papilot, lecz tylko mały papilocik.
Wiktionary
rzecz. papilot m.
Wiktionary
1. kawałek zwiniętego papieru lub szmatki, używany do zakręcania loków;
2. pasma włosów zakręcone na te materiały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. podłużny wałek, najczęściej wykonany z papieru, na którego środkową część zakręca się kosmyk włosów, a następnie zawiązuje wokół
(1.2) kosmet. pasmo włosów zakręcone na taki papilot (1.1)
Wiktionary
IPA: paˈpʲilɔt, AS: papʹilot
Wiktionary
rzecz. papilocik mrz.
Wiktionary
niewielki papilot
SJP.pl
niewielki papilot
SJP.pl
1. kawałek zwiniętego papieru lub szmatki, używany do zakręcania loków;
2. pasma włosów zakręcone na te materiały
SJP.pl
[czytaj: papę] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Technika:
Geografia:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwóźdź do papy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|papyngel.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. papier
Wiktionary
rzecz. papiórek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. papierek
Wiktionary
rzecz. papiór mrz.
Wiktionary
specjalista, naukowiec zajmujący się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach; papirusolog
SJP.pl
nauka zajmująca się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach, ale także na innych materiałach pisarskich, np. pergaminie, skorupach glinianych; papirusologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka, która zajmuje się badaniem i odczytywaniem rękopisów;
Wiktionary
Papirologia (łac. papyrus „papirus”, gr. pápyros) – nauka zajmująca się badaniem i odczytywaniem rękopisów (zwłaszcza greckich, rzadziej łacińskich, zwykle sporządzonych na papirusie).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleografia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. papirolog m., papirolożka ż.
przym. papirologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) nie mylić z papierologia
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) papyrology
* baskijski: (1.1) papirologia
* hiszpański: (1.1) papirología ż.
* niemiecki: (1.1) Papyrologie ż.
* nowogrecki: (1.1) παπυρολογία ż.
* słowacki: (1.1) papyrológia ż.
źródła.
== papirologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) papirologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. papirolog m., papirolożka ż.
przym. papirologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleografia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. papirolog m., papirolożka ż.
przym. papirologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) nie mylić z papierologia
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) papyrology
* baskijski: (1.1) papirologia
* hiszpański: (1.1) papirología ż.
* niemiecki: (1.1) Papyrologie ż.
* nowogrecki: (1.1) παπυρολογία ż.
* słowacki: (1.1) papyrológia ż.
źródła.
== papirologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) papirologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący papirologii; papirusologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z papirologią albo papirologiem, dotyczący papirologii albo papirologa
Wiktionary
rzecz. papirologia ż., papirolog mos.
Wiktionary
1. roślina bagienna, w starożytności uprawiana dla włókna, z którego wyrabiano materiał pisarski; cibora papirusowa
2. materiał pisarski wyrabiany ze sklejonych na krzyż włókien papirusu
3. zapisany zwój takiego materiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cyperus papyrus|L.|ref=tak., cibora papirusowa, gatunek roślin należący do rodziny ciborowatych, pochodzący z Afryki, głównie z Egiptu;
(1.2) materiał pisarski, wyrabiany z włókien papirusu (1.1);
(1.3) zwój lub dokument spisany na papirusie (1.2)
Wiktionary
Papirus (gr. pápyros → łac. papyrus) – materiał pisarski otrzymywany z tzw. trzciny papirusowej, czyli cibory papirusowej (Cyperus papyrus), rosnącej na bagnistych terenach strefy podzwrotnikowej. Długość jej łodyg dochodzi do 3 metrów. Roślina ta niegdyś powszechnie występowała m.in. w delcie Nilu, gdzie obecnie jest rzadko spotykana.
Wikipedia
(1.1) Nad Nilem rosną papirusy i trzciny.
(1.2) Dokumenty te spisano na papirusie.
(1.3) W Aleksandrii istniał doskonały księgozbiór, liczący tysiące papirusów.
Wiktionary
IPA: paˈpʲirus, AS: papʹirus
Wiktionary
przym. papirusowy
Wiktionary
specjalista, naukowiec zajmujący się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach; papirolog
SJP.pl
nauka zajmująca się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach, ale także na innych materiałach pisarskich; papirologia
SJP.pl
dotyczący papirusologii; papirologiczny
SJP.pl
przymiotnik od: papirus; odnoszący się do papirusu, zrobiony, wykonany z papirusu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z papirusu
Wiktionary
(1.1) Największa ilość znalezisk papirusowych pochodzi z Egiptu.
Wiktionary
rzecz. papirus m.
Wiktionary
(1.1) z papirusu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. gorliwy zwolennik papieża;
2. u protestantów: pogardliwe określenie katolika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zagorzale popierająca papieża
(1.2) pogard. w środowisku protestanckim katolik
Wiktionary
(1.2) Matka się gniewa, że podajesz rękę temu papiście.
Wiktionary
rzecz. papież mos., papizm m.
:: fż. papistka ż.
przym. papistowski, papieski
czas. papieżować
Wiktionary
(1.2) katol
Wiktionary
zagorzała zwolenniczka papieża, jego poczynań
SJP.pl
system rządów papieża i jego najbliższych współpracowników
SJP.pl
Papizm (od fr. pape, papież, i łac. papa, ojciec, biskup) – określenie postawy zwolennika działań i postanowień (również pozareligijnych) papiestwa.
Pojęcie to powstało w XVI wieku, w czasach rozłamu w europejskim Kościele na luteranizm i katolicyzm. Protestanci nazywali papistami (w pejoratywnym znaczeniu) wszystkich katolików, zarzucając im przedkładanie politycznych interesów papieża nad interesy własnego kraju.
Wikipedia
gęsta substancja powstała wskutek rozrobienia ciała stałego w płynie; pacia, paćka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) półpłynna, miękka, gęsta masa
Wiktionary
(1.1) Na śniadanie dostaliśmy gęstą, kleistą papkę przygotowaną z mąki kukurydzianej.
Wiktionary
IPA: ˈpapka, AS: papka
Wiktionary
przym. papkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
z wyglądu taki jak papka lub podobny do papki, mający konsystencję papki
SJP.pl
potocznie: osoba nadmiernie rozmowna, często wyjawiająca tajemnice; paplacz, pleciuga, pleciuch, plociuch, gaduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski albo żeński
(1.1) ktoś, kto mówi dużo i niepotrzebnie
(1.2) ktoś, kto nie potrafi dochować tajemnicy
Wiktionary
(1.1) Powiadają, że kobiety mają długie języki, ale to bajki, mój panie, niejeden mężczyzna większy papla niż dziesięć kobiet. (J. Bliziński, Pan Damazy, akt II)
Wiktionary
IPA: ˈpapla, AS: papla
Wiktionary
rzecz. paplanina ż., paplanie n., paplacz m.
czas. paplać ndk., wypaplać dk.
Wiktionary
(1.1) gaduła, pleciuch, pleciuga
Wiktionary
1. mówić dużo i bez potrzeby, gadać, pleść;
2. powtarzać coś bez zastanowienia, przenosić niesprawdzone wieści; plotkować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. mówić dużo i bez sensu lub o mało istotnych sprawach
Wiktionary
(1.1) Przychodziła do mnie i godzinami paplała o bzdurach.
Wiktionary
IPA: ˈpaplat͡ɕ, AS: paplać
Wiktionary
rzecz. papla m./ż., paplanie n., paplanina ż.
Wiktionary
(1.1) bajdurzyć, gadać, pleść, nawijać, trajkotać; reg. śl. faflać.
Wiktionary
potocznie: osoba nadmiernie rozmowna, często wyjawiająca tajemnice; papla, pleciuga, pleciuch, plociuch, gaduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paplać.
Wiktionary
IPA: paˈplãɲɛ, AS: paplãńe
Wiktionary
czas. paplać ndk., wypaplać dk.
rzecz. paplanina ż., papla ż., paplacz m., wypaplanie n.
Wiktionary
(1.1) gadanie
Wiktionary
beztreściowe mówienie, niepoważna rozmowa nieprowadząca nigdzie, niewyjaśniająca nic, podczas której rozmówcy niekiedy wymieniają się plotkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia
Wiktionary
(1.1) Nudzi mnie ta bezsensowna paplanina.
Wiktionary
IPA: ˌpaplãˈɲĩna, AS: paplãńĩna
Wiktionary
czas. paplać
rzecz. paplanie n., papla
Wiktionary
(1.1) gadanina, gadka, gadka szmatka, klituś-bajduś, ecie-pecie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarz
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistok, drzistoń, fulok, klachocz, klekot, klyta, melikot, paplok, pierdoła.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|leja.
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. tato, tatuś
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: papa
Wiktionary
(1.1) Prosiłam, by papo obudził mnie przed siódmą.
Wiktionary
IPA: ˈpapɔ, AS: papo
Wiktionary
rzecz. papa mos., papcio mos.
Wiktionary
(1.1) papa, papcio, tata, tato, tatunio, tatuś
Wiktionary
potocznie o osobie pracującej w PAP-ie (Polskiej Agencji Prasowej)
SJP.pl
1. wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim;
2. Papowo Biskupie - wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim;
3. Papowo Toruńskie - wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w gminie Wałcz;
(1.2) geogr. zob. Papowo Biskupie.
(1.3) geogr. zob. Papowo Toruńskie.
Wiktionary
Wikipedia
przym. papowski
Wiktionary
przymiotnik od: PAP (Polska Agencja Prasowa); PAP-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z PAP-em, dotyczący PAP-u
(1.2) związany z Papowem, dotyczący Papowa
Wiktionary
(1.1)
rzecz. PAP m.
przym. PAP-owski
(1.2)
rzecz. Papowo n., papowianin m., papowianka ż.
Wiktionary
(1.1) PAP-owski
Wiktionary
przymiotnik od: papa; odnoszący się do papy, procesu produkcji papy lub zrobiony z papy, obłożony papą
SJP.pl
duży, bardzo szeroki, płaski makaron, pochodzący z regionu Toskanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski makaron w kształcie długich, płaskich pasków, podobny do tagliatelle, lecz szerszy
Wiktionary
Pappardelle (z toskańskiego pappare lub z prowansalskiego papard) to rodzaj makaronu jajecznego podobnego do tagliatelle, ale o znacznie większej szerokości. Czasem uważany za rodzaj lasagne.
Podczas gdy tagliatelle są formą makaronu pochodzącą z tradycji Emilii-Romanii to pappardelle należą do typowej tradycji toskańskiej.
Wikipedia
[czytaj: pappataczi] tropikalna choroba, której typowe objawy to wysoka gorączka oraz częste wymioty; papataci
SJP.pl
Wikipedia
1. brudzić, zanieczyszczać coś czymś, babrać, walać coś;
2. robić, wykonywać coś niedbale, niechlujnie, bez zastanowienia
SJP.pl
nieprzyjemna, brudna robota nieprzynosząca zazwyczaj większych korzyści, papranie się, babranie się w czymś
SJP.pl
roślina o charakterystycznych, pierzastych liściach z kupkami zarodni na spodniej stronie, rosnąca w lasach, a dziś także uprawiana w doniczkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Polypodiopsida|ref=tak., klasa roślin z kladu monilofitów;
(1.2) bot. roślina z klasy paproci (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Paprocie rosną najczęściej w cienistych lasach.
Wiktionary
IPA: ˈpaprɔt͡ɕ, AS: paproć
Wiktionary
rzecz. paprocie lm nm., paprotnik mrz., paprotniki lm nm.
:: zdrobn. paprotka ż.
przym. paprociowaty, paprociowy, paprotkowy, paprotnikowy
Wiktionary
niewielka część, cząsteczka czegoś najczęściej nieokreślonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobina jakiegoś materiału o nieokreślonej formie
(1.2) wędk. sztuczna przynęta wędkarska, gumowy wabik
Wiktionary
(1.1) Na wodzie unosiły się paprochy, piana i kawałki kory.
(1.2) Małe pstrągi atakowały paprochy w kolorze seledynowym.
Wiktionary
rzecz. paproszek m.
Wiktionary
(1.1) drobina
(1.2) twister, wabik
Wiktionary
roślina o charakterystycznych, pierzastych liściach z kupkami zarodni na spodniej stronie, rosnąca w lasach, a dziś także uprawiana w doniczkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiaceae|ref=tak., klasa roślin w kladzie monilofitów licząca około 10 000 gatunków;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: paproć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W latach 90. XX wieku i w wieku XXI, głównie dzięki analizom genomów chloroplastowych, poznane zostały relacje pokrewieństwa w obrębie paproci istotnie zmieniające dotychczasową systematykę tej grupy roślin.
Wiktionary
rzecz. paproć ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Paprotnia; paprocki
SJP.pl
o cechach paprociowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
o cechach paprociowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający paproć, mający cechy paproci
Wiktionary
rzecz. paproć, paprotka, paprotnik
Wiktionary
niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprotnik
SJP.pl
→ paproć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paprocią, dotyczący paproci
Wiktionary
rzecz. paprotnik mrz., paprotka ż., paproć ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Paprotnia; paprocieński
SJP.pl
Osoby o nazwisku Paprocki:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dial. ktoś, kto psuje wszystko, za co się weźmie
Wiktionary
(1.1) Z niego to taki paprok.
Wiktionary
czas. paprać ndk., spaprać dk.
rzecz. spapranie n.
Wiktionary
(1.1) partacz
Wiktionary
niewielki paproch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: paproch
Wiktionary
rzecz. paproch m.
Wiktionary
(1.1) paproch
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. gatunek paproci występujący w lasach o wilgotnym, skalnym podłożu, dziś także uprawiany w doniczkach;
2. potocznie o każdej roślinie z wyglądu przypominającej paproć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: paproć
(1.2) mała paproć, zwłaszcza doniczkowa
(1.3) przen. iron. kobieta, która pełni jakąś funkcję lub jest członkiem jakiegoś gremium z powodów pozamerytorycznych
Wiktionary
Paprotka (Polypodium) – rodzaj roślin należący do rodziny paprotkowatych. Liczba gatunków tu zaliczanych w różnych źródłach i ujęciach systematycznych waha się zazwyczaj od ok. 40 do 100–110. Taksonomiczne bazy danych zaliczają tu 58–59 gatunków zweryfikowanych. Rodzaj jest niemal kosmopolityczny – występuje na wszystkich kontynentach półkuli północnej, poza tym w południowej Afryce oraz w Ameryce Południowej. Największe zróżnicowanie osiąga w strefie międzyzwrotnikowej na kontynentach amerykańskich. We florze Polski występują dwa gatunki – pospolita paprotka zwyczajna P. vulgare i bardzo rzadka paprotka przejściowa P. interjectum oraz mieszaniec między nimi – paprotka mieszańcowa P. ×mantoniae.
Wikipedia
IPA: paˈprɔtka, AS: paprotka
Wiktionary
rzecz. paprotkowce nmos., paprotkowate nmos., paproć ż., paprotnik m.
przym. paprotkowy, paprociowy, paprotnikowy, paprociowaty
Wiktionary
o cechach paprotkowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiaceae|ref=tak., rodzina roślin należąca do klasy paproci;
Wiktionary
Paprotkowate (Polypodiaceae Bercht. & J. Presl) – rodzina roślin należąca do klasy paproci. Zalicza się do niej ok. 1000 gatunków, zgrupowanych w 50 rodzajach.
Wikipedia
(1.1) Do paprotkowców zalicza się m.in. paprotkowate.
Wiktionary
rzecz. paproć ż., paprotka ż.
przym. paprotkowy, paprotnikowy
Wiktionary
o cechach paprotkowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
1. przedstawiciel rzędu paproci;
2. tarcznik paprotkowiec - niewielki owad z rzędu pluskwiaków, będący szkodnikiem paproci, małych drzew i krzewów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiales|Link|ref=tak., rząd roślin z klasy paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach;
Wiktionary
Paprotkowce (Polypodiales Link) – rząd paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach.
Wikipedia
(1.1) Gametofity paprotkowców są zielone i zwykle kształtu sercowatego.
Wiktionary
rzecz. paproć ż., paprotka ż.
Wiktionary
1. przedstawiciel rzędu paproci;
2. tarcznik paprotkowiec - niewielki owad z rzędu pluskwiaków, będący szkodnikiem paproci, małych drzew i krzewów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paprotką, dotyczący paprotki
Wiktionary
rzecz. paproć ż., paprotnik mrz., paprotka ż., paprotkowate lm nm.
Wiktionary
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. szczyt w Beskidzie Małym
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj paproci z rodziny paprotnicowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina paproci z rzędu paprotkowców
SJP.pl
Paprotnicowate (Cystopteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 3 rodzaje z ok. 37 gatunkami. Są to paprocie naziemne, szeroko rozpowszechnione na świecie. Do polskiej flory należą 4 gatunki z rodzaju paprotnica Cystopteris i dwa z rodzaju cienistka Gymnocarpium.
Wikipedia
niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprociowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polystichum|Roth|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny nerecznicowatych;
(1.2) bot. wieloletnia bylina z pierzastymi liśćmi, występująca w strefie umiarkowanej i subarktycznej półkuli północnej
Wiktionary
Paprotnik (Polystichum Roth) – rodzaj roślin należący do rodziny nerecznicowatych. Obejmuje ok. 400 (zweryfikowanych według Plants on the World online jest 394) albo nawet 500 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty (z wyjątkiem Antarktydy). Rośliny te występują głównie w strefach umiarkowanych i podzwrotnikowowych, zarówno na nizinach, jak i w górach. Centrum zróżnicowania jest w Azji wschodniej i południowo-wschodniej (w Chinach rośnie ponad 200 gatunków, w tym ok. 140 endemitów). Liczne gatunki obecne są także w Ameryce Środkowej i Południowej. Stosunkowo nieliczne występują w Afryce (16), w Ameryce Północnej na północ od Meksyku (15), w Australazji (12). W Europie rosną tylko 4 gatunki i wszystkie obecne są w Polsce: paprotnik Brauna P. braunii, kolczysty P. aculeatum, ostry P. lonchitis i szczecinkozębny P. setiferum (poza tym także mieszaniec – paprotnik Luerssena P. × luerssenii).
Wikipedia
rzecz. paproć ż., paprotka ż., paprotniki lm nm.
przym. paprociowaty, paprociowy, paprotkowy, paprotnikowy
Wiktionary
niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprociowiec
SJP.pl
Wikipedia
rodzina paprotników
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paprotnikiem, dotyczący paprotnika
Wiktionary
rzecz. paproć ż., paprotkowate nmos., paprotka ż., paprotnik mrz.
Wiktionary
rząd paproci
SJP.pl
Wikipedia
niewielka papryka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: papryka
(1.2) mała papryka
Wiktionary
IPA: paˈprɨt͡ʃka, AS: papryčka
Wiktionary
rzecz. papryka ż., paprykarz m.
czas. paprykować, popaprykować
przym. paprykowy
Wiktionary
1. roślina warzywna o nieregularnych okrągłych lub wydłużonych owocach barwy czerwonej, żółtej, zielonej lub pomarańczowej;
2. owoc tej rośliny, z którego po ususzeniu i sproszkowaniu można otrzymać przyprawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. gatunek rośliny uprawnej o owocach spożywane jako warzywo lub przyprawa;
(1.2) spoż. jarzyna z owocu papryki (1.1);
(1.3) spoż. czerwona, sypka przyprawa sporządzona z owocu papryki (1.1)
Wiktionary
Papryka, pieprzowiec (Capsicum L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 37 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej z terenów między północnym Meksykiem i północną Argentyną. Współcześnie są szeroko rozprzestrzenione w uprawie na całym świecie, a jako zdziczałe spotykane są w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym.
Wikipedia
(1.1) Papryka pochodzi z Ameryki.
(1.2) Lubię nadziewane mięsem owoce papryki.
(1.3) Tę sałatkę trzeba przyprawić i dodać trochę papryki.
Wiktionary
IPA: ˈpaprɨka, AS: papryka
Wiktionary
rzecz. papryczka ż., paprykarz m., paprykowiec m.
przym. paprykowy
Wiktionary
(1.1) pieprzowiec
Wiktionary
1. tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej z mięsa przyprawionego dużą ilością papryki, niekiedy z dodatkiem śmietany;
2. paprykarz szczeciński - zmielone mięso rybie z ryżem, cebulą, koncentratem pomidorowym i różnymi przyprawami, sprzedawane w puszkach konserwowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej z cielęciny, drobiu lub ryb, przyprawionych dużą ilością papryki;
Wiktionary
Paprykarz (węg. paprikás) – tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej, przyrządzana z mięsa i papryki, niekiedy z dodatkiem śmietany (według części opinii jest to podstawowy wyróżnik paprykarza).
Występuje w wielu wariantach, w zależności od rodzaju użytego mięsa:
Wikipedia
rzecz. papryka ż., papryczka ż., paprykowiec mrz.
przym. paprykowy
Wiktionary
przymiotnik od: paprykarz; zrobiony z paprykarza lub z dodatkiem paprykarza, smakujący, pachnący tak, jak paprykarz
SJP.pl
przyprawiać jakąś potrawę wysuszoną i sproszkowaną papryką, nadając jej przez to pikantny albo słodkawy posmak
SJP.pl
nalewka z papryczki chili ze skórką cytryny
SJP.pl
→ papryka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z papryką, dotyczący papryki, zawierający paprykę, mający smak papryki
Wiktionary
rzecz. papryczka ż., papryka ż., paprykarz mrz.
Wiktionary
dawniej:
1. otwór w żarnach, gdzie wsypuje się ziarno;
2. żelazo pod kamieniem młyńskim
SJP.pl
Kuszaba (Bychawa, Kuczaba, Kuczawa, Ruchaba, Ruczaba, Paprzyca, Rakwicz) – herb szlachecki, noszący zawołanie Iwiczna oraz Kuszaba.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. piaszczyste miejsce, w którym grzebią się i kąpią ptaki kurowate;
2. gniazdo kuropatwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. ornit. piaszczyste miejsce kąpieli kurowatych
(1.2) łow. ornit. gniazdo kuropatw
Wiktionary
(1.1) Jarząbek tarza się w paprzysku.
(1.2) Z paprzyska wymknęły się małe kuropatwy.
Wiktionary
rzecz. papranie n., papranina ż.
czas. paprać ndk.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polska Agencja Promocji Turystyki
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿a‿pɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿a‿pe‿te
Wiktionary
pieszczotliwie: jedzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. żart. jedzenie, pożywienie (zwykle u małych dzieci nieumiejących mówić)
Wiktionary
IPA: ˈpapu, AS: papu
Wiktionary
czas. papusiać
Wiktionary
(1.1) zob. jedzenie.
Wiktionary
1. prowincja Indonezji na wyspie Nowa Gwinea;
2. zatoka u południowych wybrzeży Papui-Nowej Gwinei;
3. brytyjskie, a później australijskie terytorium zależne, obecnie część Papui-Nowej Gwinei
SJP.pl
Wikipedia
obywatel Papui-Nowej Gwinei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Papui-Nowej Gwinei
Wiktionary
IPA: ˌpapuˈwãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: papuu̯ãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Papua ż.
:: fż. Papuanka
przym. papuański, papuaski
Wiktionary
obywatelka Papui-Nowej Gwinei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Papui-Nowej Gwinei
Wiktionary
IPA: ˌpapuˈwãŋka, AS: papuu̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Papua ż.
:: fm. Papuańczyk
przym. papuański, papuaski
Wiktionary
przymiotnik od: Papua, Papua-Nowa Gwinea
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Papua-Nowa Gwinea
(1.2) odnoszący się do Papui (prowincji Indonezji)
Wiktionary
(1.1) Więcej dziś w Polsce egzotycznych gatunków - na tegorocznej wystawie wzrok przyciągały wspaniałe żako afrykańskie, słowiki chińskie, bea papuańskie.
Wiktionary
IPA: ˌpapuˈwãj̃sʲci, AS: papuu̯ãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Papuańczyk mos., Papuanka ż., Papuas mos., Papuaska ż.
przym. papuaski
Wiktionary
rdzenny mieszkaniec Papui
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autochtoniczny mieszkaniec Nowej Gwinei;
Wiktionary
rzecz. Papua ż.
:: fż. Papuaska ż.
przym. papuaski, papuański
Wiktionary
dotyczący Papuasów, charakterystyczny dla Papuasów
SJP.pl
dotyczący Papuasów, charakterystyczny dla Papuasów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Papuasami, dotyczący Papuasów
Wiktionary
rzecz. Papuańczyk mos., Papuanka ż., Papuas mos., Papuaska ż.
przym. papuański
Wiktionary
1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papeć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. zob. kapeć.
(1.2) gw-pl|Poznań. zob. but.
Wiktionary
IPA: ˈpaput͡ɕ, AS: papuć
Wiktionary
rzecz. papucik mrz., paputek mrz.
Wiktionary
(1.1) kapeć, papeć
(1.2) but, reg. pozn. papeć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. potrawa grecka z połówek bakłażana nadziewanych mielonym mięsem i zapiekanych z beszamelem
Wiktionary
(1.1) Wczoraj zrobiłam mężowi na kolację papucaki.
Wiktionary
IPA: ˌpapuˈt͡saci, AS: papucaḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od papuć
(1.2) mały papuć
Wiktionary
(1.1) Jasiu, chodź, włożymy papuciki, bo ciągnie od werandy.
Wiktionary
rzecz. papuć mrz., paputek mrz.
Wiktionary
1. egzotyczny ptak charakteryzujący się barwnym upierzeniem i specyficznym hakowato zakrzywionym dziobem;
2. obraźliwe bądź żartobliwe określenie na osobę powtarzającą coś bezmyślnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Psittaciformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków tropikalnych;
(1.2) ornit. ptak z podrodziny papug (1.1)
(1.3) przen. ktoś, kto powtarza czyjeś słowa lub gesty
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) więz. adwokat
(2.2) gw-pl|Warszawa. stróż nocny
(2.3) środ. bileter w kinie
Wiktionary
Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.
Wikipedia
(1.2) Widzieliśmy w zoo przepiękne papugi.
(1.3) Mamo, a Józek to papuga! On mnie przedrzeźnia!
(2.1) Bronił mnie taki jeden papuga, ale nie dał rady.
Wiktionary
IPA: paˈpuɡa, AS: papuga
Wiktionary
rzecz. papugowanie n., papugowate lm nm., papugowe lm nm.
:: zdrobn. papużka ż.
czas. papugować ndk.
przym. papuzi, papuziowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|papagaj.
(2.1) kauzyperda
Wiktionary
pomieszczenie dla papug
SJP.pl
1. egzotyczny ptak charakteryzujący się barwnym upierzeniem i specyficznym hakowato zakrzywionym dziobem;
2. obraźliwe bądź żartobliwe określenie na osobę powtarzającą coś bezmyślnie
SJP.pl
Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.
Wikipedia
treron papugodzioby, kłowacz papugodzioby - gatunki ptaków
SJP.pl
ryba z rzędu okoniokształtnych, u której zrośnięte zęby tworzą charakterystyczny dziób, występująca wśród raf koralowych
SJP.pl
Skarusowate, papugoryby (Scaridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Poławiane lokalnie. W akwarystyce trudne do utrzymania z powodu specyficznych preferencji pokarmowych.
Wikipedia
rodzina morskich ryb z rzędu okoniokształtnych; skarusowate
SJP.pl
Skarusowate, papugoryby (Scaridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Poławiane lokalnie. W akwarystyce trudne do utrzymania z powodu specyficznych preferencji pokarmowych.
Wikipedia
potocznie: bezkrytycznie, ślepo naśladować; małpować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spapugować)
(1.1) pot. naśladować kogoś bezkrytycznie
Wiktionary
rzecz. papużka ż., papugowe nmos., papugowate nmos., papuga ż., papugowanie n.
Wiktionary
(1.1) małpować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. naśladowanie kogoś lub czegoś w sposób bezkrytyczny i bezmyślny
Wiktionary
IPA: ˌpapuɡɔˈvãɲɛ, AS: papugovãńe
Wiktionary
czas. papugować ndk.
rzecz. papugowate nmos., papuga ż., papużka ż.
Wiktionary
(1.1) pot. małpowanie; neutr. naśladowanie, imitowanie
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu papugowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittacidae|Aplin|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu papugowych;
Wiktionary
Papugowate (Psittacidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes).
Wikipedia
(1.1) Najliczniej papugowate występują w Ameryce Południowej i Australii.
Wiktionary
rzecz. papuga ż., papugowanie n., papugowe lm nm., papużka ż.
czas. papugować ndk.
przym. papuzi, papuziowy
Wiktionary
o cechach papugowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków neognatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittaciformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków o masywnych i hakowato zakończonych dziobach;
Wiktionary
Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu papugowych zalicza się m.in. kakaduowate.
Wiktionary
czas. papugować ndk.
przym. papuzi, papuziowy
rzecz. papuga ż., papugowate lm nm.
Wiktionary
przestarzale, zdrobniale o ojcu; papcio
SJP.pl
1. w mowie dziecięcej: jeść lub pić, popijać;
2. brudzić się, najczęściej przygotowując jakiś posiłek będący papką
SJP.pl
czasownik
(1.1) pieszcz. jeść papu
Wiktionary
rzecz. papu n., papusianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|papusiać.
Wiktionary
czas. papusiać ndk.
Wiktionary
potocznie: mający dużo tkanki tłuszczowej; pulchny, okrągły
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) wiązka wysuszonych liści tytoniowych
SJP.pl
Papusza, właśc. Bronisława Wajs (Wajss) z domu Zielińska (ur. 17 sierpnia 1908 w Sitańcu, zm. 8 lutego 1987 w Inowrocławiu) – polska poetka wywodząca się z romskiej grupy etnicznej Polska Roma, pisząca w języku romskim.
Wikipedia
niewielki papuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od papuć
(1.2) mały papuć
Wiktionary
(1.2) Basiu, włóż paputki, bo ciągnie od sieni.
Wiktionary
rzecz. papuć mrz., papucik mrz.
Wiktionary
niewielki papuć
SJP.pl
papużak afrykański - gatunek ryby z rodziny strzępielowatych
SJP.pl
przymiotnik od: papuga; odnoszący się do papugi, typowy, charakterystyczny dla papugi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla papugi; dotyczący, odnoszący się do papugi
Wiktionary
IPA: paˈpuʑi, AS: papuźi
Wiktionary
rzecz. papuzica ż., papugowe nmos., papugowate nmos., papuga ż., papużka ż.
Wiktionary
wirusowa choroba odzwierzęca objawiająca się zapaleniem płuc, przenoszona przez ptaki (głównie papugi); choroba papuzia; ornitoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. odzwierzęca choroba zakaźna, wywoływana przez drobnoustrój Chlamydia psittaci;
(1.2) ornit. zob. nazwa systematyczna|Coracopsis vasa|ref=tak., papuzica duża;
Wiktionary
Ornitoza, zwana także papuzicą – odzwierzęca choroba zakaźna, wywołana przez drobnoustrój Chlamydia psittaci.Człowiek zaraża się najczęściej od ptactwa domowego i gospodarskiego (papugi, kanarki, indyki, kaczki, gołębie) wskutek wdychania (droga kropelkowa) pyłu, cząsteczek zawierających drobiny wysuszonego kału. Opisywane są również zakażenia od chorego człowieka, które charakteryzują się cięższym przebiegiem.
Wikipedia
(1.1) Papuzicą człowiek zaraża się zwykle od ptactwa domowego wskutek wdychania cząsteczek zawierających drobiny wysuszonego kału.
(1.2) W okresie godowym papuzica traci część upierzenia na głowie.
Wiktionary
rzecz. papuga ż.
przym. papuzi
Wiktionary
(1.1) ornitoza, choroba papuzia, choroba ptasia
(1.2) papuzica duża
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mała papuga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: papuga
(1.2) mała papuga
Wiktionary
(1.2) (…) na białych atłasach i koronkach leżała papużka nieżywa, z czerwonemi skrzydłami, z szarym czubem nad głową, z garbatym dziobem, żałośnie opadłym na pierś puszystą.
Wiktionary
IPA: paˈpuʃka, AS: papuška
Wiktionary
rzecz. papugowate nmos., papuga ż., papugowanie nmos.
czas. papugować ndk.
przym. papuzi
Wiktionary
(1.1) papuga
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwóźdź do papy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|papiok.
Wiktionary
dawniej: papirus
SJP.pl
Papyrus – antykwy krój, opracowany w 1982 roku, przez grafika Chrisa Costello. Charakterystycznym elementem tego fonta są linie przypominające pociągnięcia pędzelka po papirusie. Pociągnięcia pędzla są symulowane przez różną grubość linii, a pisanie po papirusie wyszczerbienia na brzegach glifów.
Wikipedia
1. członek brytyjskiej Izby Lordów,
2. członek parlamentu we Francji 1814-1848,
3. w średniowieczu: jeden z wasali podległych seniorowi
SJP.pl
Wikipedia
skrót od:
1. paragraf; parag.;
2. parafia; paraf.;
3. parafialny; paraf.
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. paragraf
(1.2) = kośc. parafia
Wiktionary
(1.1) Par. 5 ust. 1 pkt 2 wchodzi w życie z dniem 30 października 1937 r.
(1.2) Gwara koronna, o ile zbadać mogłem, występuje [...] w powiecie białostockim w parafiach: bierezowskiej (w. Bierezowa, Bobrówka i inne pobl.); dolistowskiej (w. Jaćwież mały, Jaćwież wielki i inne pobl.); jesionowskiej (we wszystkich wsiach), przytem, jak to słyszałem z ust wiarygodnych, gwara ta występuje jeszcze w wielu wsiach par. goniadzkiej i knyszyńskiej.
Wiktionary
(1.1) symbol. §
Wiktionary
1. substancja gazowa;
2. drobna moneta jugosłowiańska;
3. dawna moneta w Turcji;
4. dwie sztuki czegoś stanowiące komplet;
5. dwie osoby bliskie sobie;
6. dwoje zwierząt (samiec i samica);
7. przestarzałe: tchnienie, dech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodach riazańskim i tambowskim Rosji, prawy dopływ Oki w dorzeczu Wołgi
(1.2) geogr. adm. dystrykt w północnym Surinamie;
Wiktionary
Para – grupa złożona z dwóch dopełniających się elementów, np.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: niby, prawie, podobny do tego, co jest określane drugą częścią złożenia
(1.2) chem. określenie wzajemnego położenia dwóch podstawników sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego w pozycjach 1 i 4;
(1.3) chem. określenie stopnia polimeryzacji niektóry prostych aldehydów;
Wiktionary
Para – przedrostek stosowany w nazewnictwie chemicznym, który może oznaczać położenie podstawników pierścienia aromatycznego bądź wskazywać stopień polimeryzacji aldehydów.
Wikipedia
(1.2) Nazwa ksylen obejmuje wszystkie izomery ksylenu: orto-, meta- i para-.
Wiktionary
IPA: ˈpara, AS: para
Wiktionary
(1.2) p-
Wiktionary
instytucja finansowa świadcząca usługi podobne do usług bankowych, np. SKOK, NFI
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. ekon. instytucja finansowa, niebędąca bankiem, działająca jednak w sposób do niego podobny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szpitale masowo zadłużają się w parabankach. Wprawdzie odsetki są wysokie, ale u nich pożyczki dostają od ręki.
Wiktionary
przym. parabankowy
Wiktionary
związany z parabankiem
SJP.pl
część utworu literackiego, w której autor zwraca się do widzów lub czytelników bezpośrednio lub poprzez wystąpienie chóru i jego przewodnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. część utworu literackiego, zwykle sztuki, w której autor zwraca się do odbiorców z dygresją o treści niezwiązanej z akcją utworu, wykorzystując didaskalia bądź którąś z postaci scenicznych
Wiktionary
Parabaza (gr. παράβασις, parabasis, przejście obok) – element budowy komedii starogreckiej, w którym to następuje zawieszenie akcji, a chór zwraca się bezpośrednio do widzów, odnosząc się w satyryczny sposób do aktualnych wydarzeń politycznych i społecznych. W szerszym znaczeniu parabaza to każda forma apelu autora dzieła literackiego wystosowana bezpośrednio do jego odbiorców.
Wikipedia
IPA: ˌparaˈbaza, AS: parabaza
Wiktionary
potocznie: niemiecki pistolet samopowtarzalny opracowany przez Georga Lugera na przełomie XIX i XX w.; parabellum, luger
SJP.pl
1. niemiecki pistolet samopowtarzalny opracowany przez Georga Lugera na przełomie XIX i XX w.; parabelka, luger;
2. niemiecki karabin maszynowy używany na sterowcach i samolotach w czasie I wojny światowej
SJP.pl
Wikipedia
organiczny związek chemiczny używany jako środek konserwujący w kosmetykach, lekach i żywności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy estrów stosowany jako konserwant w kosmetykach i żywności;
Wiktionary
(1.1) Mechanizm przeciwbakteryjnego działania parabenów nie został do końca wyjaśniony.
Wiktionary
IPA: paˈrabɛ̃n, AS: parabẽn
Wiktionary
przym. parabenowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ester, konserwant
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. parabenowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|paraben. < skr. od etym|ang|para-hydroxybenzoic acid.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraben
* bułgarski: (1.1) парабен m.
* fiński: (1.1) parabeeni
* francuski: (1.1) parabène m.
* hiszpański: (1.1) parabeno m.
* niderlandzki: (1.1) parabeen m.
* niemiecki: (1.1) Paraben n., PHB-Ester m.
* portugalski: (1.1) parabeno m.
* rosyjski: (1.1) парабен m.
* ukraiński: (1.1) парабен m.
* włoski: (1.1) paraben m.
źródła.
== paraben (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. paraben
odmiana.
(1.1) lp. paraben; lm. parabens
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ paraben
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parabenem, dotyczący parabenu
Wiktionary
rzecz. paraben
Wiktionary
1,4-Benzochinon, pot. chinon – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, cykliczny, nienasycony diketon.
Powstaje m.in. w wyniku utleniania hydrochinonu (C
6H
4(OH)
2), np. w trakcie wywoływania filmów fotograficznych:
Wikipedia
przymiotnik od: parabioza; odnoszący się do parabiozy, typowy, charakterystyczny dla parabiozy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z parabiozą
Wiktionary
rzecz. parabioza ż.
Wiktionary
zespolenie chirurgiczne dwóch zwierząt, u których dla celów doświadczalnych wytwarza się wspólny układ krążenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zespolenie układów krążenia dwóch zwierząt;
Wiktionary
Parabioza (gr. pará 'poza (czym); (tuż) obok; mimo' i bios 'życie') – u owadów społecznych korzystanie z tego samego gniazda, a czasami nawet z tych samych śladów zapachowych, przez kolonie różnych gatunków, które jednakże trzymają osobno swe potomstwo.
Wikipedia
przym. parabiotyczny
Wiktionary
1. krzywa, której punkty są jednakowo oddalone od ustalonego punktu - ogniska i ustalonej prostej - kierownicy;
2. przenośnie o czymś przypominającym swoim kształtem taką krzywą;
3. krótkie opowiadanie moralno-dydaktyczne; przypowieść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. zbiór punktów równo odległych od pewnej prostej (kierownicy paraboli) i pewnego punktu (ogniska paraboli) nieleżącego na tej prostej;
(1.2) liter. przypowieść, alegoria;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Parabola jest krzywą stożkową.
(1.2) Parabola stosowana jest często w homiletyce i literaturze parenetycznej.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈbɔla, AS: parabola
Wiktionary
rzecz. paraboloida ż.
czas. parabolizować ndk.
przym. paraboliczny
przysł. parabolicznie
Wiktionary
1. cecha wykresu funkcji kwadratowej, charakterystyczne zakrzywienie prostej w układzie współrzędnych;
2. alegoryczność
SJP.pl
1. charakterystyczny dla paraboli, przypowieści; alegoryczny;
2. przypominający parabolę, łukowato zakrzywiony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parabolą, dotyczący paraboli
(1.2) taki, który ma kształt paraboli
przymiotnik jakościowy
(2.1) liter. szt. mający charakter paraboli, przypowieści
Wiktionary
IPA: ˌparabɔˈlʲit͡ʃnɨ, AS: parabolʹičny
Wiktionary
rzecz. parabola ż., parabolka ż.
przysł. parabolicznie
Wiktionary
(2.1) alegoryczny
Wiktionary
nadawanie czemuś stałego umownego sensu przenośnego, charakterystycznego dla alegorii; alegoryzacja
SJP.pl
nadawać utworowi literackiemu cechy paraboli - opowieści moralno-dydaktycznej; alegoryzować, metaforyzować
SJP.pl
parabola przedstawiona za pomocą wykresu funkcji w układzie współrzędnych
SJP.pl
powierzchnia powstająca poprzez obrót paraboli dookoła jej osi
SJP.pl
Paraboloida – nieograniczona powierzchnia drugiego stopnia, powstała przez przesuwanie paraboli po innej paraboli, leżącej w prostopadłej płaszczyźnie i mającej równoległą oś symetrii.
Wyróżnia się dwa typy paraboloid, zależnie od wzajemnego skierowania tworzących parabol:
Wikipedia
sprawdzanie danego impulsu nerwowego i zastępowanie go innym, podobnie przebiegającym przez układ nerwowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zastępowanie jednej aktywności inną bez kończenia poprzedniej
Wiktionary
1. dawniej: łączyć, kojarzyć coś z czymś;
2. parać się - zajmować się czymś
SJP.pl
Paracelsus, właśc. Phillippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim (ur. 11 listopada lub 17 grudnia 1493 w Einsiedeln, Szwajcaria, zm. 24 września 1541 w Salzburgu, obecnie Austria) – lekarz i przyrodnik, zwany ojcem medycyny nowożytnej. Pionier jatrochemii.
Wikipedia
zabieg rozcięcia błony bębenkowej w uchu, wykonywany w celu otwarcia drogi odpływu gromadzącej się ropy w ostrym ropnym zapaleniu ucha środkowego
SJP.pl
Paracenteza – nakłucie jamy otrzewnej u pacjenta z wodobrzuszem.
Wyróżnia się:
Wikipedia
lek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy; acenol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym;
Wiktionary
Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.
Wikipedia
(1.1) U chorych z niewydolnością nerek sprzężony paracetamol kumuluje się we krwi.
Wiktionary
IPA: ˌparat͡sɛˈtãmɔl, AS: paracetãmol
Wiktionary
(1.1) acetaminofen, tylenol, apap
Wiktionary
wielkość charakteryzująca ciecze, zależna od napięcia powierzchniowego, gęstości i masy cząsteczkowej cieczy oraz od wilgotności powietrza, w którym znajduje się ciecz
SJP.pl
Parachora – wielkość fizykochemiczna, określająca objętość cząsteczkową cieczy. Jest niezależna od temperatury w szerokim zakresie temperatur. Zależy natomiast od budowy cząsteczki.
Parachora jest wielkością addytywną – może być otrzymana poprzez dodanie do siebie udziałów pochodzących od atomów, rodzajów i liczby wiązań chemicznych pomiędzy nimi. Np. dla etenu są to cztery udziały od atomów wodoru, dwa od atomów węgla, cztery od wiązania węgiel–wodór i jeden od wiązania podwójnego węgiel–węgiel.
Wikipedia
anachronizm polegający na umieszczeniu jakiegoś faktu w epoce późniejszej niż ta, do której ten fakt należał
SJP.pl
1. uroczysta ceremonia
2. w sporcie efektowna zasłona ciała, piłki, bramki etc.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) efektowny przemarsz z udziałem wielu osób;
(1.2) wojsk. uroczysty przegląd wojsk połączony z defiladą;
(1.3) sport. w szermierce, boksie: odparcie ciosu lub uderzenie w odpowiedzi na cios przeciwnika
(1.4) sport. w piłce nożnej, ręcznej i hokeju: obrona bramki gdy bramkarz rzuca się całym ciałem w bok w celu złapania lub odbicia piłki
(1.5) jeźdz. w ujeżdżeniu: zatrzymanie i zebranie konia;
(1.6) hist. teatr. pierwotnie krótka scenka grana dawniej za darmo na zewnątrz jarmarcznej budy, aby przyciągnąć widzów;
(1.7) karc. w brydżu: rodzaj manewru rozgrywkowego, polegający na wyimpasowaniu honoru atutowego, przy braku kart w kolorze impasu, przez podegranie kolorem bocznym;
(1.8) choreogr. w tangu argentyńskim: zatrzymanie ruchu partnerki przez postawienie swojej stopy blisko stopy partnerki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈrada, AS: parada
Wiktionary
rzecz. paradowanie n., paradier mzw.
czas. paradować ndk.
przym. paradny
przysł. paradnie
Wiktionary
(1.2) rewia
Wiktionary
choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów; paradontoza; przyzębica; parodontoza (uwaga: ta forma uważana często za niepoprawną)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hipol. koń okazowy
Wiktionary
(1.1) W naszej stadninie mamy same paradiery.
Wiktionary
rzecz. parada ż.
czas. paradować ndk.
Wiktionary
rzadko: kobieta lub dziewczyna wystrojona, odświętnie ubrana; strojnisia, elegantka
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: paradnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: paradny
SJP.pl
1. cecha czegoś, co wywołuje śmiech; śmieszność, wesołość;
2. cecha charakteryzująca coś uroczystego, ważnego; odświętność
SJP.pl
1. wywołujący śmiech, wesołość; śmieszny, wesoły;
2. stosowany podczas wielkiej uroczystości; odświętny, uroczysty
SJP.pl
1. zaskakujące twierdzenie sprzeczne z przyjętą powszechnie opinią; sytuacja pozornie niemożliwa, w której współistnieją dwa wykluczające się fakty;
2. rozumowanie logiczne, pozornie oczywiste, prowadzące z powodu pewnych nieścisłości logicznych do wyniku sprzecznego z założeniem lub udowadniające jednocześnie dwie sprzeczne tezy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaskakujące twierdzenie sprzeczne z przyjętą powszechnie opinią
(1.2) rozumowanie logiczne, pozornie oczywiste, prowadzące z powodu pewnych nieścisłości logicznych do wyniku sprzecznego z założeniem lub udowadniające jednocześnie dwie sprzeczne tezy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈradɔks, AS: paradoks
Wiktionary
rzecz. parodoksograf m., paradoksografia ż., paradoksalność ż.
przym. paradoksalny
przysł. paradoksalnie
Wiktionary
(1.1) absurd, niedorzeczność
(1.2) sprzeczność, antynomia
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób paradoksalny
Wiktionary
rzecz. paradoksalność ż., paradoks mrz.
przym. paradoksalny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: paradoksalnie
SJP.pl
cecha charakteryzująca niedorzeczność, coś, co jest pozornie prawdziwe lub zawiera elementy sprzeczne ze sobą; absurdalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest paradoksalne
Wiktionary
rzecz. paradoks mrz.
przym. paradoksalny
przysł. paradoksalnie
Wiktionary
pozornie prawdziwy lub zawierający elementy sprzeczne ze sobą; niedorzeczny, absurdalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprzeczny z tym, co jest lub wydaje się oczywiste, będący paradoksem lub mający cechy paradoksu, osobliwy, absurdalny
Wiktionary
IPA: ˌparadɔˈksalnɨ, AS: paradoksalny
Wiktionary
rzecz. paradoks m., paradoksalność ż.
przysł. paradoksalnie
Wiktionary
autor antyczny zajmujący się opisywaniem zdarzeń, miejsc oraz rzeczy niezwykłych, niesamowitych i uznawanych za cuda
SJP.pl
Paradoksografia (gr. παράδοξος parádoxos – dziwny, osobliwy; γράφω grapho – piszę) – antyczny gatunek literacki.
Piśmiennictwo zaliczane do tego gatunku podejmowało tematykę cudownych i niewytłumaczalnych zjawisk, niezwykłych zdarzeń i tajemniczych osobliwości przyrody.
Wikipedia
opisywanie przez antycznych autorów zdarzeń, miejsc oraz rzeczy niezwykłych, niesamowitych i uznawanych za cuda
SJP.pl
Paradoksografia (gr. παράδοξος parádoxos – dziwny, osobliwy; γράφω grapho – piszę) – antyczny gatunek literacki.
Piśmiennictwo zaliczane do tego gatunku podejmowało tematykę cudownych i niewytłumaczalnych zjawisk, niezwykłych zdarzeń i tajemniczych osobliwości przyrody.
Wikipedia
potocznie: nadmierne posługiwanie się paradoksami
SJP.pl
film mający cechy dokumentu, ale nie w pełni udokumentowany, dopuszczający interpretację własną reżysera; film paradokumentalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. telew. film fabularny zrealizowany w konwencji filmu dokumentalnego, zwykle oparty na faktach;
Wiktionary
Paradokument – gatunek filmu lub serialu znajdującego się na granicy filmu dokumentalnego i filmu fabularnego.
Tradycja paradokumentu sięga czasów słuchowiska Wojna światów Orsona Wellesa z 1938 roku, zaś pierwsze przykłady zastosowania formy paradokumentu w kinie znalazły się w Obywatelu Kanie tegoż reżysera, jednakże formą stosowaną w kinie rozrywkowym, paradokument stał się na przełomie XX i XXI wieku. Zdecydowana większość najpopularniejszych produkcji paradokumentalnych powstała po 2000 roku.
Wikipedia
(1.1) Ale element fikcji jest równie istotny, bo chciałem dać do zrozumienia, że mamy do czynienia z opowieścią wymyśloną, a nie paradokumentem.
Wiktionary
rzecz. paradokumentalizm n., paradokumentalność ż., paradokumentarność ż.
przym. paradokumentalny, paradokumentarny
przysł. paradokumentalnie, paradokumentarnie
Wiktionary
nadawanie filmom, tekstom itp. charakteru dokumentalnego
SJP.pl
mający charakter dokumentu, filmu dokumentalnego, ale mający jednocześnie nieznacznie zmieniony sens, przebieg lub formę; paradokumentarny
SJP.pl
mający charakter dokumentu, filmu dokumentalnego, ale mający jednocześnie nieznacznie zmieniony sens, przebieg lub formę; paradokumentalny
SJP.pl
stomatolog zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przyzębia
SJP.pl
dział stomatologii zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przyzębia
SJP.pl
Periodontologia, dawniej: parodontologia, potocznie (ze względu na najczęstsze schorzenie przyzębia paradontozę): paradontologia – nauka o aparacie zawieszeniowym zęba, tj. przyzębiu. Jako dziedzina stomatologii zajmuje się profilaktyką i leczeniem chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.
Wikipedia
przymiotnik od: paradontologia; związany z paradontologią, odnoszący się do paradontologii
SJP.pl
choroba przyzębia; parodontopatia
SJP.pl
choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów; paradentoza; przyzębica; parodontoza (uwaga: ta forma uważana często za niepoprawną)
SJP.pl
Zapalenie przyzębia (łac. periodontitis), potocznie nazywane parodontozą lub paradentozą – choroba infekcyjna tkanek przyzębia, prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów. W polskiej systematyce jedna z chorób przyzębia (periodontopatii).
Wikipedia
1. uczestniczyć w paradzie, pochodzie;
2. chodzić, poruszać się, popisując się swoim wyglądem, towarzystwem lub posiadaniem
SJP.pl
czasownik
(1.1) uczestniczyć w paradzie nie jako widz, tylko maszerując
(1.2) przesadnie obnosić się
Wiktionary
(1.1) Natomiast Chilijczycy potraktowali mistrzostwa z wielką pompą - konie i jeźdźcy paradowali, jak gdybyśmy byli na dworze królowej angielskiej sto lat temu.
(1.2) Paraduje jakby nic się nie stało.
Wiktionary
rzecz. parada ż., paradowanie n., paradier mzw.
przym. paradny
przysł. paradnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paradować.
Wiktionary
rzecz. parada ż.
czas. paradować ndk.
przym. paradny
przym. paradnie
Wiktionary
(1.1) defilowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Paradowski (forma żeńska: Paradowska; liczba mnoga: Paradowscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 5239 osób.
Mężczyźni o tym nazwisku:
Wikipedia
ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli; paratyfus; dur rzekomy
SJP.pl
Dur rzekomy – choroba, która przebiega podobnie jak dur brzuszny, ale łagodniej, a powikłania występują bardzo rzadko. Wywoływana jest przez bakterie Salmonella Paratyphi. Rozpoznanie opiera się na badaniach serologicznych i bakteriologicznych. Leczenie i postępowanie jest takie samo jak w przypadku duru brzusznego.
Wikipedia
1. przyjęty sposób widzenia rzeczywistości w danej dziedzinie, doktrynie itp.
2. w językoznawstwie: zespół form deklinacyjnych lub koniugacyjnych właściwy danemu typowi wyrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki;
(1.2) jęz. system form odmieniającego się wyrazu;
Wiktionary
Paradygmat (gr. παράδειγμα parádeigma „przykład, wzór”) – zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki; znaczenie to wprowadził filozof Thomas Kuhn w książce Struktura rewolucji naukowych (ang. The Structure of Scientific Revolutions) z 1962 roku.
Wikipedia
IPA: ˌparaˈdɨɡmat, AS: paradygmat
Wiktionary
rzecz. paradygmatyka ż., paradygmatyzm m.
przym. paradygmatyczny
Wiktionary
(1.2) model, wzorzec
Wiktionary
wzorcowy, przykładowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący paradygmatu, właściwy paradygmatowi
Wiktionary
(1.1) Wszelkie błędy w deklinacji czy koniugacji wskazują na eksponowanie przez Białoszewskiego relacji paradygmatycznych, konsekwencji w stosowaniu zasad językowych.
Wiktionary
IPA: ˌparadɨɡmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: paradygmatyčny
Wiktionary
rzecz. paradygmat m.
Wiktionary
w językoznawstwie: dział fleksji obejmujący podział form wyrazowych między wyrazy
SJP.pl
przymiotnik od miejscowości: Paradyż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Paradyża, związany z Paradyżem
(1.2) odnoszący się do Paradyza, związany z Paradyzem
Wiktionary
(1.1) Studiuję w paradyskim seminarium duchownym.
Wiktionary
rzecz. Paradyż m., paradyżanin mos., paradyżanka ż., Paradyz mrz.
Wiktionary
paradyż;
1. przestarzale: najwyższa kondygnacja w teatrze, na której znajdują się najtańsze miejsca;
2. dawniej: pióro rajskiego ptaka, które służyło jako ozdoba kapeluszy i fryzur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Wejherowo
(1.3) geogr. część wsi Gościkowo, w województwie lubuskim, w gminie Świebodzin
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Po II rozbiorze Rzeczpospolitej w 1793 r., klasztor w Paradyżu znalazł się w obrębie zaboru pruskiego.
Wiktionary
rzecz. paradyżanin m., paradyżanka ż., Paradyz mrz.
przym. paradyski
Wiktionary
(1.1) hist. Paradyz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Paradyża
Wiktionary
(1.1) Jak nazywa się sławny na cały świat paradyżanin?
Wiktionary
rzecz. Paradyż m.
:: fż. paradyżanka ż.
przym. paradyski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Paradyża
Wiktionary
(1.1) W konkursie zwyciężyła paradyżanka Julia Bobrek.
Wiktionary
rzecz. Paradyż m.
:: fm. paradyżanin m.
przym. paradyski
Wiktionary
przymiotnik od: paradyz; taki, którego część stanowi paradyz, mieszczący się na paradyzie, odnoszący się do paradyzu
SJP.pl
Parądzice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice, około 17 km. na północny wschód od Poddębic.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
obszar powierzchni ziemi zamieszkiwany przez ludzi jedynie przez jakiś czas; subekumena
SJP.pl
Subekumena – obszar na kuli ziemskiej zamieszkany przez człowieka jedynie okresowo (np. półpustynie przez koczowników czy też tereny polarne przez polarników) bądź niezamieszkany, ale wykorzystywany gospodarczo (np. kopalnie cyny w Boliwii na wysokości 5400 m n.p.m.).
Wikipedia
przymiotnik od: paraekumena; odnoszący się do paraekumeny, typowy, charakterystyczny dla paraekumeny
SJP.pl
par.; skrót od:
1. parafia;
2. parafialny
SJP.pl
podpis w skróconej formie; parafka
SJP.pl
Parafa (z fr. paraphe, z gr. paragraphos „(znak) dopisany obok”) – znak graficzny w postaci inicjałów jego autora. Parafę odróżnia się od skrótu podpisu, tj. podpisu składanego z pominięciem niektórych liter. Parafa nie jest pojęciem zdefiniowanym w polskim prawie, choć istnieje w orzecznictwie.
Wikipedia
przymiotnik od: parafarmaceutyk; odnoszący się do parafarmaceutyku, wyprodukowany, zrobiony z parafarmaceutyku, taki, którego częścią jest parafarmaceutyk lub coś zrobione z parafarmaceutyku
SJP.pl
środek zbliżony w swych właściwościach do właściwego lekarstwa, działający zwykle łagodnie leczniczo lub profilaktycznie, wytworzony najczęściej z surowców naturalnych; paralek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. med. środek leczniczy lub zapobiegawczy o bardziej łagodnym działaniu od farmaceutyku, dostępny bez recepty lekarskiej
Wiktionary
(1.1) Od czasu gdy apteki straciły monopol na sprzedaż parafarmaceutyków, niemal wszystkie sieci handlowe, stacje benzynowe i nawet najmniejsze sklepy postanowiły uszczknąć z tego tortu jak najwięcej dla siebie.
Wiktionary
przym. parafarmaceutyczny
Wiktionary
(1.1) paralek
Wiktionary
zaburzenie mowy, w którym chory używa słów o podobnym brzmieniu zamiast właściwych
SJP.pl
Parafazja – zaburzenie mowy polegające na zachowaniu zdolności płynnego mówienia przy równoczesnym przekręcaniu wyrazów lub używaniu niewłaściwych. Występuje przy uszkodzeniu (ognisko udaru niedokrwiennego, choroba Alzheimera) struktur kory mózgowej odpowiedzialnych za mowę: ośrodka Wernickego (dysfazja sensoryczna) i obszaru kory mózgowej położonego peryferycznie od niego (dysfazja sensoryczna transkorowa).
Wikipedia
1. rzeczy osobiste; akcesoria, wyposażenie;
2. dawniej: majątek osobisty mężatki
SJP.pl
1. najmniejsza jednostka administracyjna w Kościele chrześcijańskim, w której najwyższe urzędy sprawuje proboszcz;
2. ogół parafian, ludzi należących do parafii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. najmniejsza jednostka podziału administracyjnego w niektórych wspólnotach chrześcijańskich, wspólnota eucharystyczna kierowana przez proboszcza;
(1.2) ogół mieszkańców parafii (1.1)
Wiktionary
Parafia (z łac. parochia, paroecia), probostwo – podstawowa jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich. Według koncepcji teologicznych to określona wspólnota wiernych. Zwierzchnikiem parafii jest proboszcz, któremu mogą pomagać inni księża wikariusze oraz kapelani czy rezydenci. Centralnym ośrodkiem życia parafii jest kościół parafialny (farny).
Wikipedia
(1.1) W maju w naszej parafii odbędzie się uroczystość pierwszej komunii świętej.
(1.2) Cała parafia przyszła na mszę z udziałem arcybiskupa.
Wiktionary
IPA: paˈrafʲja, AS: parafʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.
:: zdrobn. parafijka ż.
przym. parafialny, parafiański, wewnątrzparafialny
przysł. parafiańsko
Wiktionary
(1.1) daw. parochia
(1.2) parafianie
Wiktionary
parafijna impreza kulturalna i sportowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. rel. środ. impreza publiczna, często o charakterze sportowym, kulturalnym, itp., organizowana przez parafię
Wiktionary
(1.1) Na niedzielnej parafiadzie wystąpił miejscowy zespół folklorystyczny.
(1.1) Nasi parafianie każdego roku organizują parafiadę, która gromadzi tłumy bielszczan.
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafianin m., parafianka ż., parafianizm m., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafijka ż.
przym. parafialny, parafiański
Wiktionary
przymiotnik od: parafia; odnoszący się do parafii, związany z parafią, należący do parafii, będący własnością parafii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kośc. związany z parafią, należący do parafii
Wiktionary
(1.1) Nie wiedziałem, że w naszym kościele parafialnym jest figura św. Antoniego.
(1.1) Pochowaliśmy babcię na cmentarzu parafialnym przy Sienkiewicza.
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.
przym. parafiański, wewnątrzparafialny
przysł. parafiańsko
Wiktionary
członek parafii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. członek wspólnoty parafialnej
(1.2) przest. pogard. mężczyzna ze wsi, bez ogłady, wykształcenia, zacofany
Wiktionary
(1.1) Parafianie zebrali się na niedzielnej mszy.
(1.1) Zdaniem niektórych parafian postąpiono nierozważnie, stawiając kościół na tak grząskim gruncie.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈfʲjä̃ɲĩn, AS: parafʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. parafia ż.
:: fż. parafianka ż.
przym. parafialny, parafiański
Wiktionary
(1.1) daw. parochianin
(1.2) ograniczony; pot. zacofaniec
Wiktionary
1. członkini parafii;
2. przestarzałe określenie na kobietę bez ogłady, wykształcenia, zacofaną, ograniczoną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. członkini wspólnoty parafialnej
(1.2) przest. pogard. kobieta zacofana, ograniczona, bez ogłady i wykształcenia
Wiktionary
Parafianka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Żyrzyn.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Żyrzyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 221 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Ksiądz martwił się o los jednej ze swoich parafianek.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈfʲjãnka, AS: parafʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.
:: fm. parafianin m.
przym. parafialny, parafiański
przysł. parafiańsko
Wiktionary
(1.2) wieśniaczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: nieumiejący się zachować lub niewykształcony, zacofany, ograniczony w jakiś sposób
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. wynikający z parafiaństwa, zacofania, braku wykształcenia i ogłady
Wiktionary
(1.1) Bo na razie u panny obyczaje iście parafiańskie, ale i z tym się człek rozważny upora.
Wiktionary
rzecz. parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m., parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż.
przym. parafialny
przysł. parafiańsko
Wiktionary
(1.1) parafialny, prowincjonalny, kruchciany, zaściankowy, ograniczony, zacofany
Wiktionary
ogłada, nieumiejętność zachowania się w pewnych sytuacjach lub brak wykształcenia, zacofanie, ograniczenie, głupota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. ogół cech właściwych parafianom; zaściankowość
(1.2) przest. ogół ludzi o takich cechach
Wiktionary
(1.1) Dość mam już tego parafiaństwa sąsiadów.
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafianizm m.
przym. parafiański, parafialny
przysł. parafiańsko
Wiktionary
(1.1) parafiańszczyzna, parafianizm, zaściankowość
Wiktionary
ogół negatywnych cech przypisywanych mieszkańcom obszarów opóźnionych w rozwoju cywilizacyjnym i kulturalnym; prowincjonalizm, zaściankowość
SJP.pl
zdrobnienie od: parafia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. o małej parafii
Wiktionary
(1.1) Kurialiści skrupulatnie ujęli w spisie wszystkie, nawet najmniejsze parafijki.
(1.1) Ksiądz dziekan uważa, że w naszej parafijce nie ma zbyt wiele roboty.
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.
przym. parafialny, parafiański, wewnątrzparafialny
przysł. parafiańsko
Wiktionary
takson parafiletyczny - takson obejmujący tylko część potomków ostatniego wspólnego przodka; grupa parafiletyczna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. obejmujący tylko część potomków wspólnego przodka
Wiktionary
(1.1) Taksonem parafiletycznym są też zielenice, bo nie obejmują roślin lądowych, czy gady, bo nie obejmują ptaków.
Wiktionary
rzecz. parafiletyczność ż.
Wiktionary
zaburzenie lub zboczenie seksualne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. med. zboczenie lub zaburzenie seksualne
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraphilia
* baskijski: (1.1) parafilia
* fiński: (1.1) parafilia
* francuski: (1.1) paraphilie ż.
* hiszpański: (1.1) parafilia ż.
* islandzki: (1.1) kynlífsafbrigði ż.
* nowogrecki: (1.1) παραφιλία ż. (parafilía)
* portugalski: (1.1) parafilia ż.
* rosyjski: (1.1) парафилия ż.
* turecki: (1.1) parafili
* włoski: (1.1) parafilia
źródła.
== parafilia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. med. parafilia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraphilia
* baskijski: (1.1) parafilia
* fiński: (1.1) parafilia
* francuski: (1.1) paraphilie ż.
* hiszpański: (1.1) parafilia ż.
* islandzki: (1.1) kynlífsafbrigði ż.
* nowogrecki: (1.1) παραφιλία ż. (parafilía)
* portugalski: (1.1) parafilia ż.
* rosyjski: (1.1) парафилия ż.
* turecki: (1.1) parafili
* włoski: (1.1) parafilia
źródła.
== parafilia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. med. parafilia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uwięźnięcie żołędzia prącia w pierścieniu otworu napletka, prowadzące do upośledzenia krążenia i obrzęku tej części
SJP.pl
substancja o barwie od białej do żółtej otrzymywana z gazu parafinowego albo syntetycznie, stosowana do otrzymywania sztucznej wazeliny, do produkcji m.in. kremów, świec, smarów, do zabezpieczania serów i innych produktów spożywczych
SJP.pl
Parafina (z łac. parum affinis, niskie powinowactwo) – mieszanina stałych alkanów, zawierających od 16 do 48 atomów węgla w cząsteczce, wydzielana między innymi z ciężkich frakcji ropy naftowej o temperaturze wrzenia ponad 350 °C lub z frakcji smół wytlewnych z węgla brunatnego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: parafinoterapia; odnoszący się do parafinoterapii, typowy, charakterystyczny dla parafinoterapii
SJP.pl
metoda leczenia reumatyzmu, stosująca specjalne okłady z odpowiednio rozgrzanej parafiny
SJP.pl
1. nakładać na coś parafinę, powlekać coś parafiną w celu zabezpieczenia przed zniszczeniem lub zepsuciem;
2. stosować parafinoterapię, poddawać coś lub kogoś leczeniu rozgrzanymi warstwami parafiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|parafinować.
Wiktionary
przymiotnik od: parafina; typowy, charakterystyczny dla parafiny, wykonany z parafiny, wykorzystujący w czymś parafinę lub w jakiś inny sposób związany z parafiną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parafiną, dotyczący parafiny
(1.2) zrobiony z parafiny, zawierający parafinę
Wiktionary
rzecz. parafina ż.
Wiktionary
podpis w skróconej formie; parafa
SJP.pl
nieprawidłowa modulacja głosu
SJP.pl
osoba występująca niegdyś w Parafonii lub innym satyrycznym kabarecie radiowym, którego główna idea była zaczerpnięta z Parafonii
SJP.pl
biała, stała masa wykorzystywana głównie do produkcji tworzyw sztucznych; poliformaldehyd
SJP.pl
Polioksymetylen, poli(tlenek metylenu), POM – organiczny związek chemiczny, polimer z grupy polieterów wykorzystywany do wytwarzania termoplastycznych tworzyw sztucznych (termoplastów), z których następnie produkuje się m.in. armaturę wodną, podzespoły samochodowe, elementy urządzeń elektrotechnicznych, sprzętu AGD oraz kostki (piórka) gitarowe.
Wikipedia
1. podpisywać się (podpisać się) parafą (parafką);
2. podpisywać (podpisać) uzgodniony tekst umowy (zwykle międzynarodowej);
3. zabezpieczać (zabezpieczyć) dokumenty poprzez numerację ich kart i przeciągnięcie przez nie sznurka, przytwierdzanego na ostatniej stronie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|parafować.
Wiktionary
Parafowanie – poświadczenie dokumentu skróconą postacią podpisu (czyli parafką). Parafowanie stosuje się np. do kopii dokumentów, dokumentów roboczych, dokumentów o mniejszym znaczeniu, oraz dokumentów wymagających zatwierdzenia. Stąd w znaczeniu prawniczym parafowanie to takie podpisanie umowy, które nie niesie za sobą żadnych skutków prawnych, a jedynie oznacza zgodność i dobrą wolę stron przed podpisaniem dokumentu końcowego. Parafa nie jest pojęciem zdefiniowanym w polskim prawie, choć istnieje w orzecznictwie.
Wikipedia
rzecz. parafka ż.
Wiktionary
swobodna przeróbka utworu literackiego, zachowująca jednak rozpoznawalne podobieństwo do pierwowzoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. wyrażenie tej samej treści innymi środkami wyrazowymi
(1.2) liter. przeróbka tekstu literackiego rozwijająca lub modyfikująca treść pierwowzoru;
(1.3) muz. utwór stanowiący fantazję na tematy z innych utworów muzycznych
Wiktionary
Parafraza (gr. παράφρασις paráphrasis „omówienie; opowiadanie”) – swobodna przeróbka tekstu lub tłumaczenia, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens. Przeciwieństwo metafrazy – literalnego przekazu słowo w słowo. Parafraza jest czytelna tylko wtedy, gdy odwołuje się do dzieła powszechnie znanego.
Wikipedia
(1.2) Czytelność parafrazy zależy od znajomości dzieła, do którego stanowi odwołanie.
(1.3) Niektóre współczesne melodie pieśni kościelnych stanowią parafrazy melodii chorału gregoriańskiego.
Wiktionary
rzecz. parafrazista mos., parafrazowanie n.
czas. parafrazować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. osoba tworząca parafrazy
Wiktionary
rzecz. parafraza ż., parafrazowanie n.
czas. parafrazować ndk.
Wiktionary
1. dokonywać parafrazy utworu literackiego, tekstu, utworu muzycznego
2. w językoznawstwie: wyrażać tę samą treść innymi środkami językowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażanie tej samej treści w inny sposób
Wiktionary
Parafraza (gr. παράφρασις paráphrasis „omówienie; opowiadanie”) – swobodna przeróbka tekstu lub tłumaczenia, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens. Przeciwieństwo metafrazy – literalnego przekazu słowo w słowo. Parafraza jest czytelna tylko wtedy, gdy odwołuje się do dzieła powszechnie znanego.
Wikipedia
(1.1) Umiejętność parafrazowania stanowi istotną część kompetencji językowych.
Wiktionary
rzecz. parafraza ż., parafrazista mos.
czas. parafrazować ndk.
Wiktionary
choroba psychiczna, odmiana schizofrenii paranoidalnej
SJP.pl
Parafrenia (ang. paraphrenia z gr. παρά „poza-, obok” i φρήν „umysł”) – termin wprowadzony do psychiatrii przez Karla Ludwiga Kahlbauma w 1863 roku na określenie chorób psychicznych, charakteryzujących się występowaniem w określonym wieku: w młodości (paraphrenia hebetica s. hebephrenia) lub wieku starczym (paraphrenia senilis). Obecnie zespół parafreniczny jest definiowany jako zespół urojeniowy z urojeniami o strukturze pośredniej między urojeniami paranoidalnymi a urojeniami paranoicznymi przy względnie zintegrowanej osobowości. Miejsce zespołu parafrenicznego i parafrenii w psychopatologii jest jednak nierozstrzygnięte.
Wikipedia
dotyczący parafrenii
SJP.pl
skrót od: paragraf; par.
SJP.pl
przymiotnik od: parageneza; odnoszący się do paragenezy, typowy, charakterystyczny dla paragenezy
SJP.pl
1. zmieniony przebieg rozwoju zarodka przez doświadczalną zmianę warunków, w których ten rozwój zachodzi;
2. współwystępowanie wielu różnych minerałów lub skał na określonym terenie
SJP.pl
Parageneza – genetyczny, wzajemny związek minerałów w jednym zespole.
Minerały występują w skorupie ziemskiej w pewnych naturalnych zespołach. Taki zespół łączy w sobie minerały, które wydzielały się ze wspólnego środowiska (równocześnie lub po sobie), wobec tego charakteryzują się wspólnym pochodzeniem.
Wikipedia
osoba latająca na paraglajcie (paralotni); paralotniarz
SJP.pl
potocznie: paralotnia; paraglajt, glajd, glajt, paraglide, parapent
SJP.pl
latanie na paralotni; paralotniarstwo, paragliding
SJP.pl
potocznie: paralotnia; paraglajd, glajd, glajt, paraglide, parapent
SJP.pl
[czytaj: paRAglajd] rodzaj otwartego spadochronu, używanego w celach rekreacyjno-sportowych; paralotnia, paraglajd, paraglajt, glajd, glajt
SJP.pl
[czytaj: paraglajding] latanie na paralotni; paralotniarstwo, paraglajding
SJP.pl
Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).
Wikipedia
gnejs będący wynikiem przeobrażenia się skały osadowej na znacznej głębokości
SJP.pl
Paragnejs – skała metamorficzna (odmiana gnejsu) o składzie granitu, powstała z przeobrażenia facji amfibolitowej (relatywnie średnie ciśnienie i temperatury) skał osadowych – piaskowców, zlepieńców, szarogłazów, arkoz, rzadziej mułowców, a także kwaśnych skał wulkanicznych – porfirów oraz ich tufów.
Posiada tzw. strukturę gnejsową.
Nazwa paragneiss wprowadzona w 1891 przez Karla Heinricha Ferdinanda Rosenbuscha.
Wikipedia
przymiotnik od: paragnejs; odnoszący się do paragnejsu, typowy, charakterystyczny dla paragnejsu
SJP.pl
wyraz, którego końcówka jest połączona z głoską lub sylabą, zazwyczaj w celu określenia lub poprawy brzmienia formy obocznej, przyimkowej
SJP.pl
1. kwitek kasowy potwierdzający zakup towaru
2. przestarzale: współzawodnictwo, rywalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) księg. dokument, najczęściej kwit z bloczka kasowego, świadczący o zapłacie za zakupiony towar
(1.2) daw. współzawodnictwo, emulacja; porównanie z kimś
Wiktionary
Paragon – dokument potwierdzający dokonanie zakupu. Przez sprzedawców posiadających kasy fiskalne wydawany jest paragon fiskalny, zawierający m.in. dane sprzedawcy, informacje o cenie produktu oraz naliczonym podatku od towarów i usług (VAT). W Polsce powinien być wydawany przy każdej transakcji bez potrzeby dodatkowych starań ze strony klienta.
Wikipedia
(1.1) Nie dostałem paragonu w sklepie.
Wiktionary
IPA: paˈraɡɔ̃n, AS: paragõn
Wiktionary
rzecz. zdrobn. paragonik m.
przym. paragonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od paragon
Wiktionary
rzecz. paragon m.
przym. paragonowy
Wiktionary
rzadki minerał z rodziny łyszczyków; glinokrzemian sodu i gliny
SJP.pl
Paragonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od gr. paragein = wprowadzać w błąd; przez długi czas był błędnie uważany za odmianę talku.
Wikipedia
przymiotnik od: paragon; uwieczniony na paragonie, potwierdzony wydrukiem na paragonie lub w jakiś inny sposób odnoszący się do paragonu, związany z paragonem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paragonem, dotyczący paragonu
Wiktionary
rzecz. paragon m., paragonik m.
Wiktionary
1. przepis prawny stanowiący część jakiegoś kodeksu, ustawy, zarządzenia lub podobnego dokumentu;
2. fragment tekstu stanowiący pewną całość, opatrzony zwykle odpowiednim numerem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego (z wyjątkiem ustaw nieokreślanych mianem kodeksów), oznaczana w tekście symbolem §;
(1.2) pot. znak paragrafu (1.1) §
Wiktionary
Paragraf – podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego, oznaczana w tekście symbolem § (U+00A7). W systemie Linux można go wprowadzić za pomocą kombinacji klawiszy Ctrl+⇧ Shift+U oraz A7, w systemie Windows Alt+21 z klawiatury numerycznej, a w systemie macOS ⌥ Opt+6. Paragrafy można dzielić na ustępy, ustępy na punkty, punkty na litery, a litery na tiret. W ustawie określanej jako kodeks paragrafy występują zamiast ustępów i dzielą się tak jak ustępy (na punkty, litery i tirety). Jeśli w danym akcie prawnym paragrafy pełnią funkcję podstawowej jednostki redakcyjnej, są numerowane w sposób ciągły w całym akcie prawnym.
Wikipedia
(1.1) Paragraf 1. Albania jest republiką parlamentarną.
(1.1) Moja siostra boi się, że rząd zniesie paragraf osiemdziesiąt dziewięć.
Wiktionary
IPA: paˈraɡraf, AS: paragraf
Wiktionary
przym. paragrafowy
Wiktionary
(1.1) §
Wiktionary
specyficzne zaburzenie umiejętności pisania polegające na pisaniu słów o podobnym brzmieniu zamiast właściwych
SJP.pl
statek, którego nośność została zwiększona zgodnie dopuszczonym prawem konstrukcyjnym; statek paragrafowy
SJP.pl
gra książkowa polegająca na czytaniu opisów i dokonywaniu wyborów, z których każdy odsyła do danego paragrafu w książce; gra paragrafowa, gamebook
SJP.pl
1. → paragraf;
2. gra paragrafowa - gra książkowa polegająca na czytaniu opisów i dokonywaniu wyborów, z których każdy odsyła do danego paragrafu w książce; gamebook, paragrafówka
SJP.pl
zmiana znaczenia wyrazu przez zmianę litery, dokonana dla efektu humorystycznego, np. dalszy pomyślny rozbój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmiana znaczenia wyrazu przez niewielką modyfikację jego postaci dla efektu humorystycznego
Wiktionary
Paragram – gra słów wykorzystująca podobieństwo brzmieniowe wyrazów, polegająca na zmianie znaczenia wyrazu za pomocą zmiany sposobu zapisu; zwykle o zabarwieniu humorystycznym, np. Nie rzucim ziemi, skąd nasz root (u administratorów sieci); półkownik (film, który ze względów cenzuralnych przeleżał się na półce), Raczek movie (tytuł audycji Tomasza Raczka poświęconemu kinu w Radiu Nowy Świat).
Wikipedia
Wikipedia
1. rzeka w Ameryce Południowej;
2. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Asunción; Republika Paragwaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Południowej, w środkowej części kontynentu; stanowi największy dopływ Parany
(1.3) geogr. część wsi Tuczna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim;
Wiktionary
Paragwaj, Republika Paragwaju (hiszp. Paraguay, República del Paraguay, guar. Paraguái, Paraguái Tavakuairetã) – państwo śródlądowe w Ameryce Południowej, sąsiadujące z Argentyną, Boliwią i Brazylią.
Wikipedia
(1.1) Podróżując przez Paragwaj, zebrał sporą kolekcję motyli.
(1.2) Na terenie Argentyny rzeka Paragwaj wpada do Parany, stanowiąc jej największy dopływ.
(1.3) Ciotka Dawida miała pole w Paragwaju.
Wiktionary
IPA: paˈraɡvaj, AS: paragvai ̯
Wiktionary
rzecz. Paragwajczyk mos., Paragwajka ż.
przym. paragwajski
(1.3)
rzecz. paragwajanin mos., paragwajanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Paragwaj
Wiktionary
rzecz. Paragwaj mrz.
:: fż. paragwajanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Paragwaj
Wiktionary
rzecz. Paragwaj mrz.
:: fm. paragwajanin mos.
przym. paragwajski
Wiktionary
obywatel Paragwaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Paragwaju
Wiktionary
IPA: ˌparaˈɡvajt͡ʃɨk, AS: paragvai ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Paragwaj mrz.
:: fż. Paragwajka ż.
przym. paragwajski
Wiktionary
obywatelka Paragwaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Paragwaju
Wiktionary
IPA: ˌparaˈɡvajka, AS: paragvai ̯ka
Wiktionary
rzecz. Paragwaj mrz.
:: fm. Paragwajczyk mos.
przym. paragwajski
Wiktionary
związany z Paragwajem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Paragwaj
Wiktionary
(1.1) Potentaci przemytu broni czynni są po stronie paragwajskiej, w granicznej Bahii Negra.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈɡvajsʲci, AS: paragvai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Paragwaj m., Paragwajczyk m., Paragwajka ż., paragwajanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: paraheliotropizm; mający charakter paraheliotropizmu, odnoszący się do paraheliotropizmu, jego cech charakterystycznych lub podobny do paraheliotropizmu
SJP.pl
zjawisko obracania się części roślin w kierunku miejsca, w którym promienie słoneczne docierają w najmniejszych ilościach
SJP.pl
hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parathormon, paratyreoidyna
SJP.pl
rzeka i stan w Brazylii
SJP.pl
Wikipedia
igrzyska, w których udział biorą sportowcy niepełnosprawni; igrzyska paraolimpijskie, paraolimpiada
SJP.pl
roślinożerny dinozaur z rodziny hadrozaurów; jaszczur maczugowaty, baktrozaur
SJP.pl
patologiczne, niepełne rogowacenie naskórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. patologiczne rogowacenie polegające na obecności jąder komórkowych w keratynocytach warstwy rogowej naskórka, gdzie fizjologicznie komórki są pozbawione jąder komórkowych;
Wiktionary
Parakeratoza (łac. parakeratosis) – patologiczne rogowacenie polegające na obecności jąder komórkowych w keratynocytach warstwy rogowej naskórka, gdzie fizjologicznie komórki są pozbawione jąder komórkowych. Jest to związane ze skróceniem czasu przejścia keratynocytu (ang. turnover time) z warstwy podstawnej naskórka do warstwy rogowej.
Parakeratoza jest charakterystyczna dla chorób skóry przebiegających z nadmierną proliferacją naskórka, np. dla łuszczycy.
Wikipedia
(1.1) Parakeratoza pojawia się na przykład przy łuszczycy.
Wiktionary
IPA: ˌparakɛraˈtɔza, AS: parakeratoza
Wiktionary
rzadko: osoba broniąca, pocieszająca kogoś; obrońca, pocieszyciel, rzecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. tytuł, przydomek Ducha Świętego;
Wiktionary
Paraklet (gr. παρακλητος 'obok wezwany') – termin techniczny, stosowany w sądownictwie wobec osoby wspomagającej, wezwanej do pomocy prawnej oskarżonego w procesie, obrońca, adwokat. Parakletos występował i przemawiał w imieniu oskarżonego.
Wikipedia
(1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Wiktionary
(1.1) Duch Święty
Wiktionary
jedna z wielu pochodnych morfiny
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, stosowany jako herbicyd
SJP.pl
Parakwat (nazwa systematyczna: dichlorek 1,1’-dimetylo-4,4’-bipirydyniowy) – organiczny związek chemiczny, stosowany na masową skalę jako herbicyd.
Jest to czwartorzędowa sól amoniowa, najprostszy wiologen (N,N'-dialkilowa pochodna bipirydyny). Łatwo ulega redukcji do rodnikojonu, będącego prekursorem rodników nadtlenkowych, reagujących następnie z nienasyconymi lipidami błon komórkowych.
Wikipedia
1. w astronomii: kątowa zmiana położenia ciała niebieskiego na sferze niebieskiej zaszła w wyniku zmiany położenia obserwatora, odwrotnie proporcjonalna do odległości danego ciała, używana jako miara odległości;
2. w metrologii: pozorne przesunięcie wskazówki przyrządu mierniczego względem kreski podziałki, spowodowane patrzeniem nieprostopadłym do powierzchni podziałki;
3. w fotografii: niepokrywanie się obrazu widocznego przez celownik aparatu fotograficznego z obrazem tworzonym przez obiektyw
SJP.pl
Paralaksa (z gr. παράλλαξις) – efekt niezgodności różnych obrazów tego samego obiektu obserwowanych z różnych kierunków. W szczególności paralaksa odnosi się do jednoczesnego obserwowania obiektów leżących w różnych odległościach od obserwatora lub urządzenia obserwującego, a objawia się tym, że obiekty te na obu obrazach są oddalone od siebie o odmienną odległość kątową lub też nachodzą na siebie na tych obrazach w odmiennym stopniu.
Wikipedia
1. → paralaksa;
2. trójkąt paralaktyczny - sferyczny kąt na sklepieniu niebieskim, którego wierzchołkami są: biegun nieba, zenit i badane ciało niebieskie
SJP.pl
specyficzne zaburzenie mowy polegające na myleniu wyrazów podobnie brzmiących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. objaw chorobowy polegający na mimowolnym myleniu wyrazów podobnie brzmiących
Wiktionary
(1.1) Mój kuzyn cierpi na paralalię.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈlalʲja, AS: paralalʹi ̯a
Wiktionary
ciekły polimer aldehydu octowego
SJP.pl
Paraldehyd – organiczny związek chemiczny, trimer aldehydu octowego, cykliczny eter. Po raz pierwszy został otrzymany przez Aleksandra Butlerowa w 1861 roku.
Powstaje w wyniku polimeryzacji aldehydu octowego pod wpływem kwasu siarkowego. Miesza się z wodą i rozpuszczalnikami organicznymi. Dawniej używany był jako środek uspokajający. Obecnie jest stosowany m.in. do produkcji barwników oraz jako rozpuszczalnik.
Wikipedia
środek zbliżony w swych właściwościach do właściwego lekarstwa, działający zwykle łagodnie leczniczo lub profilaktycznie, wytworzony najczęściej z surowców naturalnych; parafarmaceutyk
SJP.pl
zaburzenie mowy polegające na błędnym odczytywaniu wyrazów lub na zastępowaniu ich podczas czytania innymi podobnie brzmiącymi wyrazami
SJP.pl
Wikipedia
zestawienie cech analogicznych w rzeczach porównywalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cechy podobne, analogiczne
(1.2) zestawienie cech podobnych, analogicznych
Wiktionary
rzecz. paralelizm m., paralelność ż.
przysł. paralelnie
przym. paralelny
Wiktionary
1. jednoczesne występowanie, odbywanie się czegoś; jednoczesność, równoległość;
2. podobieństwo treści, kompozycji lub składni kilku części utworu, zdań lub wersów;
3. paralelizm psychofizyczny - harmonijne współistnienie duszy i ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) równoczesne pojawianie się, występowanie dwóch lub więcej elementów podobnych do siebie w jakichś aspektach
(1.2) liter. tożsamość lub zbieżność określonych elementów utworu literackiego pod względem treściowym, kompozycyjnym, składniowym itd.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Biblia obfituje w paralelizmy składniowe.
Wiktionary
rzecz. paralelność ż., paralela ż.
przysł. paralelnie
przym. paralelny
Wiktionary
dawne zdrobnienie od: paralela (druga klasa w szkole o tym samym programie nauczania)
SJP.pl
jednoczesne trwanie, występowanie czegoś z czymś innym, takim samym lub pod pewnym względem podobnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest paralelne
Wiktionary
rzecz. paralelizm m., paralela ż.
przym. paralelny
przysł. paralelnie
Wiktionary
jednocześnie zachodzący z czymś innym, takim samym lub pod pewnym względem podobnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający, zachodzący jednocześnie z czymś innym
Wiktionary
(1.1) To wydarzenie było paralelne ze spaleniem tego budynku.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈlɛlnɨ, AS: paralelny
Wiktionary
rzecz. paralelność ż., paralela ż., paralelizm mrz.
przysł. paralelnie
Wiktionary
(1.1) równorzędny, równoległy, analogiczny, równoczesny
Wiktionary
potocznie: igrzyska paralimpijskie (paraigrzyska)
SJP.pl
uczestnik igrzysk paralimpijskich
SJP.pl
uczestniczka igrzysk paralimpijskich
SJP.pl
igrzyska paralimpijskie - zawody sportowe dla osób z niepełnosprawnością fizyczną
SJP.pl
uzupełnienia, dodatki lub poprawki do jakiegoś tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. liter. teksty stanowiące późniejsze dodatki do tekstu głownego;
(1.2) bibl. starotestamentowe Księgi Kronik; ;
Wiktionary
Paralipomena (stgr. παραλειπόμενα paraleipómena, dosł. „rzeczy pominięte”) – teksty lub fragmenty tekstów, będące albo uzupełnieniami, albo dodatkami do innych tekstów (zwykle rozpraw bądź utworów literackich), które pierwotnie zostały opuszczone, a w danej publikacji są uwzględnione, np. w postaci suplementu.
Wikipedia
(1.1) Nie przekreślił ani jednego słowa z tego, co był przedtem napisał […]; przeciwnie nawet, w wydanych pod sam koniec życia paralipomenach poematu Batrachomyomachia wyszydza w wierszach smutną zaprawionych ironią, patryotyczne złudzenia, którym sam chwilowo a mimo woli ulegał.
Wiktionary
chwyt polegający na napomknieniu o przedmiocie w sposób szczególnie zwracający na niego uwagę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na przedmiot wypowiedzi poprzez zapowiedź pominięcia go lub stwierdzenie, że nie jest on warty uwagi;
Wiktionary
Opuszczenie, pominięcie, paralipsa (gr. παράλειψις paráleipsis), praeteritio – figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na obiekt poprzez pozorne pominięcie go.
Wikipedia
(1.1) Murasaki Shikibu […] często posługuje się niedopowiedzeniami, niedomówieniami, aluzjami, paralipsami czy antycypacjami, pomijając pewne informacje lub jedynie zapowiadając je, tak aby móc wyjaśnić później.
Wiktionary
podobny, zbliżony do literatury, ale pod pewnymi względami różny od literatury, jej funkcji, formy
SJP.pl
1. kobieta dotknięta paraliżem;
2. obraźliwe określenie na kobietę niezdarną, niezręczną, poruszającą się niezgrabnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta sparaliżowana
(1.2) obraź. o kobiecie niezgrabnie się poruszającej
Wiktionary
rzecz. paraliż m.
:: fm. paralityk m.
czas. paraliżować ndk.
przym. paralityczny
Wiktionary
przymiotnik od: paraliż; odnoszący się do paraliżu, związany w jakiś sposób z paraliżem, podobny do paraliżu, będący wynikiem wystąpienia paraliżu
SJP.pl
1. osoba dotknięta paraliżem;
2. obraźliwe określenie na osobę niezdarną, niezręczną, poruszającą się niezgrabnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. ktoś sparaliżowany
(1.2) obraź. o kimś niezgrabnie się poruszającym
Wiktionary
(1.1) Marek ewangelista opisuje uzdrowienie paralityka w Kafarnaum.
Wiktionary
rzecz. paraliż m., paraliżowanie n., sparaliżowanie n.
:: fż. paralityczka ż.
czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.
przym. paralityczny
Wiktionary
1. utrata zdolności ruchowej spowodowana uszkodzeniem ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego;
2. niezdolność do działania lub funkcjonowania, zanik aktywności, niemoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) utrata możliwości ruchu spowodowana uszkodzeniem układu nerwowego
(1.2) przen. niemożność działania
Wiktionary
Porażenie, paraliż (łac. plegia) – stan charakteryzujący się całkowitą niemożnością wykonywania ruchu, na skutek braku dopływu bodźców nerwowych do mięśni.
Wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) Wtedy jedna strona twarzy wykrzywia się. To nie paraliż, to po prostu porażenie nerwu twarzowego. Ta choroba wywołana jest deficytem wapnia w organizmie.
(1.2) Zgłoszeń było podobno tak wiele, że ich liczba groziła paraliżem policji, więc państwo wykazało się sprawnością legislacyjną i szybciutka nowela ustawy już obowiązuje.
Wiktionary
IPA: paˈralʲiʃ, AS: paralʹiš
Wiktionary
rzecz. paralityk mos., paralityczka ż., paraliżowanie n., sparaliżowanie n.
czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.
przym. paralityczny
przysł. paralitycznie
Wiktionary
(1.1) porażenie, bezwład, bezwładność
Wiktionary
niewielkie urządzenie wytwarzające prąd elektryczny, służące do paraliżowania i obezwładniania przeciwnika; elektroszoker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. niewielkie urządzenie wytwarzające prąd elektryczny, służące do paraliżowania i obezwładniania przeciwnika
Wiktionary
Paralizator – broń elektryczna, która z założenia nie ma zabić przeciwnika. Wytwarza napięcie elektryczne rzędu 20 000 – 2 000 000 V, jednak o bardzo małym natężeniu, nie powodującym trwałego uszczerbku na zdrowiu. Poraża układ nerwowy napastnika, czyniąc go niezdolnym do dalszej walki. Wyróżniane są paralizatory tradycyjne (wymagające bezpośredniego kontaktu z ciałem przeciwnika), jak i te wystrzeliwujące elektrody (o zasięgu ok. 5 m) – np. taser. Skuteczność paralizatora uzależniona jest od warstw odzieży, które ma na sobie napastnik, oraz tkanki tłuszczowej.
Wikipedia
rzecz. paraliżowanie n., sparaliżowanie n., paralityczka ż., paralityk mos.
czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.
przym. paralityczny
przysł. paralitycznie
Wiktionary
1. powodować, wywoływać paraliż, porażać;
2. hamować czyjąś działalność, powodować wewnętrzny chaos w czymś, krzyżować plany
SJP.pl
czasownik
(1.1) utrudniać swobodne funkcjonowanie czegoś
Wiktionary
rzecz. paraliż m., paraliżowanie n., sparaliżowanie n., paralityczka ż., paralityk mos., paralizator mrz.
czas. sparaliżować dk.
Wiktionary
żartobliwie zdrobnienie od: paraliż
SJP.pl
przymiotnik od: paralogizm; będący wynikiem paralogizmu, błędnego rozumowania prowadzącego do fałszywego wniosku, związany z paralogizmem, odnoszący się do paralogizmu lub jego skutków
SJP.pl
błędne rozumowanie prowadzące do fałszywego wniosku
SJP.pl
Paralogizm (z gr. paralogismós od parálogos 'niespodziewany, nierozsądny' od para- 'obok' i logos 'mowa, słowo, wypowiedź') – błędne rozumowanie prowadzące do fałszywego wniosku. Jest to wnioskowanie niepoprawne, w którym błąd popełniono nieświadomie albo bez zamiaru wprowadzenia kogoś w błąd. Termin ten odnosi się przede wszystkim do błędnych sylogizmów. Od paralogizmu odróżnia się sofizmat, błąd rozumowania popełniony świadomie.
Wikipedia
rodzaj żywicy syntetycznej w postaci stałej, używanej jako spoiwo, utrwalacz lub impregnator
SJP.pl
rodzaj otwartego spadochronu, używanego w celach rekreacyjno-sportowych; glajd, paraglide, paraglajd, paraglajt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. rodzaj lotni o miękkim płacie nośnym, w formie zbliżonej do spadochronu
Wiktionary
Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).
Wikipedia
IPA: ˌparaˈlɔtʲɲa, AS: paralotʹńa
Wiktionary
rzecz. paralotniarstwo n., paralotniarz m., paralotniarka ż.
przym. paralotniowy, paralotniarski
Wiktionary
(1.1) glajt, parapent
Wiktionary
przymiotnik od: paralotniarstwo; odnoszący się do paralotniarstwa, związany z paralotniarstwem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od paralotniarstwo
Wiktionary
(1.1) Marzę o zimowej turystyce w Tatrach, i o ski-touringu (wyobrażam sobie kompletnie puste Beskidy i spokojny marsz na nartach w zimie od schroniska do schroniska w pustce i spokoju). Mam również niezłomny zamiar zrobić kurs paralotniarski - ale to już trochę offtopic…
Wiktionary
IPA: ˌparalɔtʲˈɲarsʲci, AS: paralotʹńarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. paralotniarstwo n., paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż.
przym. paralotniowy
Wiktionary
latanie na paralotni; paraglajding, paragliding
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport.sport i forma rekreacji polegająca na lataniu przy użyciu paralotni:
Wiktionary
Paralotniarstwo – sport i forma rekreacji polegająca na lataniu przy użyciu paralotni. Jest jednym z najpopularniejszych (szczególnie w Europie i Ameryce Południowej) sportów lotniczych. Paralotniarstwo jest często mylone z lotniarstwem. Zasadniczą różnicą jest brak sztywnych elementów konstrukcyjnych w paralotni.
Wikipedia
IPA: ˌparalɔtʲˈɲarstfɔ, AS: paralotʹńarstfo
Wiktionary
rzecz. paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż.
przym. paralotniarski, paralotniowy
Wiktionary
osoba uprawiająca paralotniarstwo, latająca na paralotni; paraglajciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek uprawiający paralotniarstwo
Wiktionary
rzecz. paralotnia ż., paralotniarstwo n.
przym. paralotniarski, paralotniowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paralotnią, dotyczący paralotni
Wiktionary
rzecz. paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż., paralotniarstwo n.
przym. paralotniarski
przysł. paralotniarsko
Wiktionary
przymiotnik od: paramagnetyzm; odnoszący się do paramagnetyzmu, ulegający paramagnetyzmowi, typowy, charakterystyczny dla paramagnetyzmu
SJP.pl
ciało, wewnątrz którego powstaje słabe oddziaływanie magnetyczne, w wyniku którego ciało to magnesuje się w kierunku zgodnym z kierunkiem magnesowania pola oddziałującego na nie
SJP.pl
Paramagnetyzm – zjawisko magnesowania się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancje wykazujące takie własności to paramagnetyki. Są one przyciągane przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyki. W niezbyt niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową zależność namagnesowania od pola zewnętrznego, co wyraża wzór:
Wikipedia
zjawisko powstawania słabych oddziaływań magnetycznych wewnątrz jakiegoś ciała, w wyniku którego ciało magnesuje się w kierunku zgodnym z kierunkiem magnesowania pola oddziałującego na to ciało
SJP.pl
Paramagnetyzm – zjawisko magnesowania się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancje wykazujące takie własności to paramagnetyki. Są one przyciągane przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyki. W niezbyt niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową zależność namagnesowania od pola zewnętrznego, co wyraża wzór:
Wikipedia
mieszkaniec Paramaribo (stolicy Surinamu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Paramaribo
Wiktionary
IPA: ˌparãmaˈrʲipt͡ʃɨk, AS: parãmarʹipčyk
Wiktionary
rzecz. Paramaribo n.
:: fż. paramaribka ż.
przym. paramaribski
Wiktionary
mieszkanka Paramaribo (stolicy Surinamu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Paramaribo
Wiktionary
IPA: ˌparãmaˈrʲipka, AS: parãmarʹipka
Wiktionary
rzecz. Paramaribo
:: fm. paramaribczyk mos.
przym. paramaribski
Wiktionary
stolica Surinamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Surinamu;
(1.2) geogr. adm. dystrykt Surinamu, w północnej części kraju, obejmujący miasto Paramaribo (1.1);
Wiktionary
Paramaribo, nazywane także Parbo – stolica Surinamu, położona nad rzeką Surinam, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego.
W 2002 roku zabytkowe centrum Paramaribo zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Paramaribo|Ms=Paramaribo.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) stolica
(1.2) dystrykt
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Surinam
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paramaribczyk m., paramaribka ż.
przym. paramaribski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Paramaribo
* arabski: (1.1) باراماريبو
* białoruski: (1.1) Парамарыба m.
* czeski: (1.1) Paramaribo n.
* islandzki: (1.1) Paramaríbó
* litewski: (1.1) Paramaribas
* niemiecki: (1.1) Paramaribo n.
* nowogrecki: (1.1) Παραμαρίμπο n.
* rosyjski: (1.1) Парамарибо m.
* słowacki: (1.1) Paramaribo n.
* szwedzki: (1.1) Paramaribo n.
* ukraiński: (1.1) Парамарібо n.
* włoski: (1.1) Paramaribo ż.
źródła.
== Paramaribo (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Paramaribo.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Paramaribo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌparãmaˈrʲibɔ, AS: parãmarʹibo
Wiktionary
rzecz. paramaribczyk m., paramaribka ż.
przym. paramaribski
Wiktionary
przymiotnik od: Paramaribo (stolica Surinamu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Paramaribo
Wiktionary
IPA: ˌparãmaˈrʲipsʲci, AS: parãmarʹipsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Paramaribo n., paramaribczyk m., paramaribka ż.
Wiktionary
metody leczenia schorzeń sposobami nieuznawanymi przez oficjalną medycynę
SJP.pl
Medycyna niekonwencjonalna, paramedycyna, pseudomedycyna lub inaczej medycyna alternatywna, w skrócie alt-med – metody i praktyki, o których twierdzi się, że mają działanie lecznicze lub diagnostyczne, ale są obalone, niesprawdzone, niemożliwe do udowodnienia na podstawie badań naukowych lub ich działanie szkodliwe jest większe niż pozytywne działanie lecznicze. Te metody zazwyczaj nie są akceptowane, a niekiedy stoją w sprzeczności z medycyną opartą na badaniach naukowych (evidence-based medicine), oparte są na twierdzeniach niezgodnych z podstawową wiedzą przyrodniczą i medyczną i w opinii lekarzy i naukowców uchodzą za nieskuteczne albo o wiele gorsze od dostępnych metod oferowanych przez medycynę.
Wikipedia
przymiotnik od: paramedycyna; odnoszący się do paramedycyny, typowy, charakterystyczny dla paramedycyny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paramedycyną, dotyczący paramedycyny
Wiktionary
rzecz. paramedycyna ż., paramedyk m.
przysł. paramedycznie
Wiktionary
1. osoba zajmująca się paramedycyną - leczeniem chorób metodami nieuznawanymi przez oficjalną medycynę; uzdrawiacz;
2. osoba należąca do personelu medycznego, wykonująca czynności nie wymagające kwalifikacji wyższych niż podstawowe w opiece nad chorymi, np. sanitariusz
SJP.pl
Wikipedia
1. szata liturgiczna;
2. dawne określenie na ogół sprzętów kościelnych
SJP.pl
Paramenty kościelne (łac. paramentum, 'ozdoba', od parare, 'przygotowac'; l.mn. paramenty) – przedmioty przeznaczone do sprawowania liturgii, używane w przestrzeni sakralnej (w kościołach, ale też np. w czasie procesji czy na cmentarzu). Współcześnie termin odnosi się do szat liturgicznych, pierwotnie były to również sprzęty kościelne.
Wikipedia
1. wielkość występująca we wzorach i wyrażeniach matematycznych, która w zależności od rozpatrywanego przypadku może być stałą lub zmienną;
2. wielkość, osiągi dla danego procesu, urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mat. fiz. wielkość charakteryzująca właściwości czegoś (np. równania, rozkładu, urządzenia, procesu technologicznego, materiału, itp.)
(1.2) inform. wartość lub zmienna przekazywana do podprogramu podczas jego wywoływania, pozwalająca na sterowanie jego zachowaniem lub uzyskanie jego wyników;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobór optymalnych parametrów procesu ma decydujący wpływ na jakość uzyskanego materiału.
(1.1) W równaniu ax^2+bx+c=0 liczba rozwiązań zależy od parametrów a,b,c.
Wiktionary
IPA: paˈrãmɛtr̥, AS: parãmetr̦
Wiktionary
rzecz. parametryzacja ż.
czas. ndk. parametryzować, dk. sparametryzować
przym. parametryczny
Wiktionary
przymiotnik od: parametr; charakteryzujący parametr, związany z parametrem, odnoszący się do parametru
SJP.pl
zastępowanie wartości uproszczonymi parametrami w modelach komputerowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. fiz. techn. określenie czegoś za pomocą parametrów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. parametr mrz.
Wiktionary
zastępować wartości uproszczonymi parametrami w modelach komputerowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest paramilitarne
Wiktionary
przym. paramilitarny
przysł. paramilitarnie
Wiktionary
funkcjonujący na sposób zbliżony do wojskowego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zorganizowany na wzór wojskowy
Wiktionary
IPA: ˌparãmʲilʲiˈtarnɨ, AS: parãmʹilʹitarny
Wiktionary
rzecz. paramilitarność ż., paramilitaryzacja ż.
Wiktionary
tworzenie i funkcjonowanie oddziałów lub organizacji mających charakter wojskowy, ale formalnie nie wchodzących w skład sił wojskowych
SJP.pl
zaburzenie psychiczne polegające na braku związku między przeżyciami a ekspresją uczuć, np. nieadekwatne reakcje mimiczne
SJP.pl
mistrzostwa dla osób niepełnosprawnych
SJP.pl
w buddyzmie: praktyka lub cnota pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany
SJP.pl
Paramita (skt. pāramitā पारमिता; chiń. boluomi(duo) 婆羅蜜(多); kor. paramil(t'a) 바라밀(타); jap. harami(ta); wiet. ba-la-mật(-đa)) czyli „przekroczenie", „wyjście poza", „osiągnięcie drugiego brzegu": w buddyzmie praktyka bądź cnota pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany.
Wikipedia
zaburzenia w odtwarzaniu pamięci polegające na przyjmowaniu nowych zjawisk i sytuacji jako znanych lub pojawianiu się fałszywych wspomnień, w których zdarzenia zmyślone mieszają się z prawdziwymi
SJP.pl
Déjà vu (wym. [deʒa ˈvy], fr. już widziane) – odczucie, że przeżywana sytuacja wydarzyła się już kiedyś, w nieokreślonej przeszłości, połączone z pewnością, że to niemożliwe. Przeciwieństwem déjà vu jest jamais vu (fr. nigdy nie widziane). Anomalia funkcjonowania mózgu, przedstawiającego sytuację aktualnie widzianą, jako wspomnienie.
Wikipedia
formacja roślinna na płaskowyżach północnych Andów
SJP.pl
Paramo – formacja roślinna o charakterze trawiastym i zaroślowym występująca w Andach powyżej górnej granicy lasu na obszarach o klimacie zimnym i wilgotnym. Występuje w Ameryce Centralnej i Południowej między 11° szerokości geograficznej północnej i 8° szerokości geograficznej południowej. Największy areał formacja zajmuje w Ekwadorze i Kolumbii, na mniejszych powierzchniach wykształca się w północnym Peru, Wenezueli, Panamie i Kostaryce. Nie ma charakteru ciągłego – występuje w różnych obszarach górskich, w tym wyodrębnianych jako osobne ekoregiony np. najdalej na północ wysunięty w Ameryce Południowej ekoregion górskich formacji trawiastych i zaroślowych północnej Kolumbii obejmujący góry Sierra Nevada de Santa Marta. Największy areał formacji znajduje się w ekoregionie rozciągającym się w Andach Północnych od Środkowego Ekwadoru po Kolumbię, przy czym występuje w jego obrębie także w odrębnych pasmach m.in. Kordyliery Środkowej i Cordillera de Mérida.
Wikipedia
proces, podczas którego w wyniku zmiany budowy wewnętrznej minerału bez zmiany jego postaci zewnętrznej i składu chemicznego powstaje nowy twór krystaliczny
SJP.pl
Paramorfoza – rodzaj pseudomorfozy utworzonej przez odmianę polimorficzną tej samej substancji chemicznej, bardziej trwałą w danych warunkach. Substancja zachowuje swój dotychczasowy kształt i skład chemiczny, lecz zmienia swoją budowę wewnętrzną.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głośną rytmiczną muzykę
Wiktionary
substancja zapasowa pierwotniaków zaliczanych do rzędu Euglenida, zbliżona budową do skrobi
SJP.pl
Paramylon – polisacharyd występujący jako substancja zapasowa w komórkach euglenin. Jest polimerem złożonym z reszt glukozy połączonych wiązaniem β 1-3 glikozydowym. Kształt ziaren jest silnie zróżnicowany u poszczególnych gatunków i może być wykorzystywany do określenia przynależności taksonomicznej euglenin. W syntezę polisacharydu zaangażowane są zarówno chloroplasty, jak i mitochondria, a ziarna powstają w systemie błon pomiędzy tymi organellami.
Wikipedia
utwór pocieszający potencjalnych odbiorców w pewnych kwestiach lub zawierający wezwanie do odpowiedniego postępowania, zazwyczaj moralnie wartościowego, dobrego
SJP.pl
Paramythia (stgr. παραμυθία „zachęta, łagodne upomnienie; pocieszenie, ukojenie”) – gatunek literacki obejmujący utwory, które zawierają napomnienie oraz pouczenie moralne, a także słowa zachęty i otuchy. Utwór ten pozostaje w ścisłym związku z takimi gatunkami literatury dydaktycznej, jak przypowieść czy apolog, jako że on również opiera się na jakiejś przykładowej historii.
Wikipedia
1. dawniej: łączyć, kojarzyć coś z czymś;
2. parać się - zajmować się czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Ameryce Południowej; płynie przez terytorium Brazylii, Paragwaju i Argentyny;
(1.2) geogr. adm. stan położony na południu Brazylii;
(1.3) geogr. miasto we wschodniej Argentynie, na lewym brzegu rzeki Parany (1.2);
Wiktionary
Miejsca:
Technika:
Sport:
Wikipedia
(1.1) Na terenie Argentyny rzeka Paragwaj wpada do Parany, stanowiąc jej największy dopływ.
Wiktionary
rzecz. Parańczyk mos., Paranka ż.
przym. parański
Wiktionary
coś podobnego do nauki, zawierającego elementy charakterystyczne dla nauki, ale nie będące nauką w rozumowaniu naukowców, zazwyczaj ze względu na elementy, których nie można w doświadczalny sposób dowieść, potwierdzić; quasi-nauka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część wiedzy przez naukowców nieuznawana za naukę
Wiktionary
Paranauka (gr. παρα – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – część wiedzy, bardzo bliska wiedzy racjonalnej, czy nawet naukowej, która teoretycznie powinna poddawać się racjonalnej kontroli (weryfikacji), ale obejmuje pomysły i hipotezy niespełniające mocnej zasady racjonalności, tzn. nieposiadające odpowiedniego uzasadnienia. W efekcie paranauka obejmuje wiedzę stojącą poza oficjalnym nurtem naukowym, z których uczeni czerpią jednak pomysły i hipotezy robocze. Paranauka stanowi swego rodzaju „przedsionek” wiedzy naukowej.
Wikipedia
rzecz. paranaukowość ż.
przym. paranaukowy
przysł. paranaukowo
Wiktionary
(1.1) pseudonauka
Wiktionary
przymiotnik do: paranauka; odnoszący się do paranauki, typowy, charakterystyczny dla paranauki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
tradycyjny długi płaszcz noszony przez kobiety z ludu w Afganistanie, Tadżykistanie i Uzbekistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długi płaszcz zakrywający całe ciało, noszony przez kobiety w islamie
Wiktionary
jedna z komórek budujących gruczoły wewnętrzne
SJP.pl
maczeta malajska
SJP.pl
Parâng (531.22; rum. Munții Parâng, węg. Páreng) – drugie pod względem wysokości pasmo górskie Rumunii, położone w Karpatach Południowych. Odgraniczone jest na północy doliną Jiu de Vest od gór Șureanu, na wschodzie dolinami rzek Lotru i Olteț od pasm Lotru i Căpățânii, na zachodzie doliną Jiu od gór Retezat, od strony południowej opadają w stronę Niziny Wołoskiej.
Najwyższym szczytem gór Parâng jest Parângul Mare (2518 m n.p.m.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|parać.
Wiktionary
czas. parać ndk.
Wiktionary
1. kobieta chora na paranoję, dotknięta paranoją;
2. potoczne, czasem także żartobliwe określenie na kobietę szaloną, nieliczącą się z niebezpieczeństwami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta cierpiąca na paranoję
(1.2) przen. pot. kobieta zachowująca się niedorzecznie i obsesyjnie
Wiktionary
rzecz. paranoja ż.
:: fm. paranoik m.
przym. paranoiczny, paranoidalny
przysł. paranoicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób paranoiczny
Wiktionary
rzecz. paranoik m., paranoiczka ż., paranoja ż.
przym. paranoiczny, paranoidalny
Wiktionary
przymiotnik od: paranoja; mający charakter paranoi, odnoszący się do paranoi, jej cech charakterystycznych; paranoidalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. psych. związany z paranoją, charakterystyczny dla paranoi
(1.2) przen. niedorzeczny i obłędny
Wiktionary
rzecz. paranoja ż., paranoik m., paranoiczka ż.
przym. paranoidalny
przysł. paranoicznie
Wiktionary
(1.2) paranoidalny, niedorzeczny, absurdalny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób paranoidalny, podobny jak w paranoi
Wiktionary
(1.1) Emocjonalna potrzeba przystosowania sprawia, że osoba łyka bezmyślnie naukę i ślepo i paranoidalnie w nią wierzy…
Wiktionary
rzecz. paranoidalność ż.
przym. paranoidalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co paranoidalne
Wiktionary
przym. paranoidalny
przysł. paranoidalnie
Wiktionary
przymiotnik od: paranoja; mający charakter paranoi, odnoszący się do paranoi, jej cech charakterystycznych; paranoiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. psych. mający pewne cechy paranoi, podobny do paranoi
(1.2) przen. niedorzeczny, absurdalny
Wiktionary
(1.1) Faktycznie okazało się, że Peter cierpi na schizofrenię paranoidalną, na którą był już leczony w USA, Danii i trzech szwedzkich szpitalach.
Wiktionary
IPA: ˌparãnɔjiˈdalnɨ, AS: parãnoi ̯idalny
Wiktionary
rzecz. paranoja ż., paranoik m., paranoiczka ż., paranoidalność ż.
przym. paranoiczny
przysł. paranoicznie, paranoidalnie
Wiktionary
(1.2) paranoiczny
Wiktionary
1. osoba chora na paranoję, dotknięta paranoją;
2. potocznie: szaleniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. chory cierpiący na paranoję
(1.2) przen. pot. człowiek zachowujący się niedorzecznie i obsesyjnie
Wiktionary
Zaburzenia urojeniowe (dawniej paranoja prawdziwa, obłęd, z grec. ἡ παράνοια „szaleństwo”, obłęd, παρά „obok, poza” i νοῦς „rozum, sens”) – rzadkie zaburzenie psychiczne z grupy psychoz, w przebiegu którego chory doświadcza urojeń, bez współwystępujących poważnych zaburzeń myślenia, nastroju, omamów bądź wyraźnego spłycenia afektu. Struktura osobowości osoby dotkniętej tym zaburzeniem pozostaje zachowana. Urojenia mogą być usystematyzowane, możliwe do zaistnienia (np. dotyczące bycia napadniętym, zdrady partnera) bądź irracjonalne. Pomimo występowania urojenia bądź urojeń, ludzie dotknięci zaburzeniem urojeniowym nadal mogą angażować się towarzysko i prawidłowo funkcjonować, a ich zachowanie wcale nie musi odbiegać od normy. Jednakże zmaganie się z pomysłami podsuwanymi przez urojenia może mieć także negatywny wpływ na każdy aspekt ich życia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) szaleniec
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chory
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paranoja ż.
:: fż. paranoiczka ż.
przym. paranoiczny, paranoidalny
przysł. paranoicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paranoid, paranoic
* białoruski: (1.1) параноік m.
* bułgarski: (1.1) параноик m.
* hiszpański: (1.1) paranoico m.
* rumuński: (1.1) paranoic m.
* słoweński: (1.1) paranoik m.
* ukraiński: (1.1) параноїк m.
* włoski: (1.1) paranoico m.
źródła.
== paranoik (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) med. psych. paranoik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. paranoja ż.
:: fż. paranoiczka ż.
przym. paranoiczny, paranoidalny
przysł. paranoicznie
Wiktionary
(1.2) szaleniec
Wiktionary
1. choroba psychiczna charakteryzująca się silnie rozbudowanymi i spójnymi urojeniami; obłęd;
2. potocznie: coś niedorzecznego, pozbawionego sensu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. choroba psychiczna charakteryzująca się występowaniem urojeń o różnym podłożu;
(1.2) przen. pot. sytuacja absurdalna, niedorzeczna
Wiktionary
Paranoja (gr. παράνοια od παρά „poza-, obok” i νόος „myśl, umysł”) – silnie nacechowane poczucie lęku lub strachu przed mniej lub bardziej realnym zagrożeniem, prześladowaniem bądź konspiracją. Z reguły oparta jest na fałszywych bądź niekompletnych informacjach, jednak w niektórych zaburzeniach psychicznych może być do tego stopnia irracjonalna, niepodatna na zdroworozsądkowe argumenty, że definiuje się ją jako urojenie. Paranoję od fobii (w której również występuje paniczny strach) na ogół odróżnia obecność oskarżycielskiej postawy wobec innych. Rzucanie fałszywych oskarżeń i ogólny brak zaufania bardzo często towarzyszą paranoi. To, co dla większości ludzi wydać się może przypadkowym incydentem, dla paranoika będzie zamierzonym działaniem, mającym na celu zaszkodzenie jemu, bądź otoczeniu. Paranoja jest jednym z głównych objawów psychozy.
Wikipedia
(1.1) Zdaniem psychologów, Ola jest o krok od paranoi - przestaje bowiem rozróżniać fikcję od faktów i żyje w pełnym zła świecie, który sama sobie wykreowała.
Wiktionary
rzecz. paranoik m., paranoiczka ż.
przym. paranoiczny, paranoidalny
przysł. paranoicznie
Wiktionary
(1.1) obłęd, obsesja
(1.2) obłęd, absurd, niedorzeczność, nonsens
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zjawisko paranormalne lub przedmiot związany z parapsychologiąfakt.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co paranormalne
Wiktionary
przym. paranormalny
przysł. paranormalnie
Wiktionary
trudny lub niemożliwy do wytłumaczenia, sprzeczny z powszechnie przyjętymi prawami, zasadami
SJP.pl
→ Parana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paraną, dotyczący Parany (miasta, rzeki lub stanu)
Wiktionary
rzecz. Parana ż., Parańczyk, mos., Paranka ż.
Wiktionary
1. książkowo: związek rodzinny oparty na pokrewieństwie lub powinowactwie; koligacja;
2. krewni i powinowaci należący do jednego, tego samego rodu
SJP.pl
zdanie wtrącone wyjaśniające lub uzupełniające kontekst przez dodanie jakiegoś szczegółu; parenteza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. wtrącenie, wyjaśnienie, uzupełnienie ujęte w treści w nawiasie;
Wiktionary
Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie) – środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.
Przykłady:
Wikipedia
przym. parantetyczny
Wiktionary
(1.1) parenteza
Wiktionary
rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów
SJP.pl
Parantodon (Paranthodon) – rodzaj wymarłego dinozaura z grupy stegozaurów, żyjącego na terenach Południowej Afryki w kredzie wczesnej, pomiędzy 145,5 a 136,4 milionami lat temu. Odkryty w 1845, należał do pierwszych znalezionych stegozaurów. Jego jedyne znane pozostałości obejmują niekompletną czaszkę i izolowane zęby, znalezione w formacji Kirkwood. Brytyjski paleontolog Richard Owen początkowo przypisał te szczątki parejazaurowi Anthodon. Po analizie niebadanych przez wiele lat szczątków z British Museum of Natural History południowoafrykański paleontolog Robert Broom zidentyfikował niekompletną czaszkę jako należącą do innego rodzaju i ukuł nazwę gatunku Palaeoscincus africanus. Kilka lat później węgierski paleontolog Franz Nopcsa, nieświadomy nowej nazwy autorstwa Brooma, również doszedł do wniosku, że czaszka reprezentuje odrębny takson, który nazwał Paranthodon owenii. Ponieważ gatunek Nopcsy opisany został po Broomie, a Broom nie stworzył nowego rodzaju, obie nazwy stały się synonimami obecnej nazwy binominalnej Paranthodon africanus. Nazwa rodzajowa składa się ze starogreckiego para („obok”) oraz z nazwy rodzajowej Anthodon, odnosząc się do początkowego przyporządkowania pozostałości zwierzęcia.
Wikipedia
dwunożna, kopalna i najprawdopodobniej roślinożerna małpa człekokształtna zaliczana do australopiteków
SJP.pl
Parantrop (Paranthropus) – wymarły rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie podrodziny człowiekowatych (Hominidae); były masywniejsze od australopiteków, sklasyfikowane jako archaiczny typ człowiekowatych. Prawdopodobnie stanowiły boczną gałąź, nie prowadzącą do linii Homo. Pomimo że miały większą twarz, szczęki i zęby, ich mózg i ciało były tylko nieznacznie większe od pozostałych australopiteków. Były przystosowane do spożywania twardej żywności roślinnej.
Wikipedia
olimpiada, w której udział biorą sportowcy niepełnosprawni; paraigrzyska
SJP.pl
Igrzyska paralimpijskie (wcześniej igrzyska paraolimpijskie oraz International Stoke Mandeville Games, początkowo Stoke Mandeville Games) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym.
Wikipedia
osoba niepełnosprawna, biorąca udział w paraolimpiadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik startujący na paraolimpiadzie
Wiktionary
Igrzyska paralimpijskie (wcześniej igrzyska paraolimpijskie oraz International Stoke Mandeville Games, początkowo Stoke Mandeville Games) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym.
Wikipedia
IPA: ˌparaɔlʲĩmˈpʲijt͡ʃɨk, AS: paraolʹĩmpʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. paraolimpiada ż.
:: fż. paraolimpijka ż.
przym. paraolimpijski, olimpijski
Wiktionary
przymiotnik od: paraolimpiada; charakterystyczny dla paraolimpiady, sportów uprawianych w trakcie trwania paraolimpiady lub w jakiś inny sposób odnoszący się do paraolimpiady
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paraolimpiadą, dotyczący paraolimpiady
Wiktionary
(1.1) Są zawodnicy, którzy potrafią wygrywać na zawodach zarówno paraolimpijskich, jak i olimpijskich.
Wiktionary
IPA: ˌparaɔlʲĩmˈpʲijsʲci, AS: paraolʹĩmpʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. paraolimpiada ż., paraolimpijczyk m., paraolimpijka ż.
przym. olimpijski
Wiktionary
państwo nieuznawane; quasi-państwo
SJP.pl
Państwo nieuznawane (państwo powstańcze, państwo nieuznane, quasi-państwo, parapaństwo) – jednostka geopolityczna, która pomimo braku uznania na arenie międzynarodowej (lub z minimalnym uznaniem) kontroluje określone terytorium funkcjonując jako de facto państwo (niekiedy suwerenne i niepodległe).
Wikipedia
częściowe porażenie mięśni ruchowych; niedowład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. niedowład poprzeczny.;
Wiktionary
Parapareza – niedowład (poprzeczny) obu kończyn dolnych o charakterze spastycznym lub wiotkim. Spowodowany jest najczęściej uszkodzeniem rdzenia kręgowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od parapet
Wiktionary
(1.1) To nie parapet, lecz tylko mały parapecik.
Wiktionary
rzecz. parapet m.
Wiktionary
przestarzale: paralotnia; paraglajt, paraglajd, glajt, glajd, paraglide
SJP.pl
1. odpowiednio obrobiony kawałek deski, blachy, kamienia itp., umieszczony poziomo poniżej okna wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczenia; podokiennik;
2. część okopu, nasyp ziemny chroniący przed pociskami nieprzyjaciela, stanowiący również podparcie obsługiwanej broni; przedpiersie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fragment deski lub innego tworzywa umieszczony poziomo tuż pod oknem na zewnątrz lub wewnątrz pomieszczenia
(1.2) hist. archit. wojsk. w fortyfikacjach: mur lub nasyp, biegnący szczytem wałów od strony zewnętrznej, osłaniający chodnik straży
Wiktionary
Parapet – poziome wykończenie ściany pod oknem.
Wikipedia
(1.1) Moja mama lubi stawiać doniczki z kwiatkami na parapecie.
Wiktionary
IPA: paˈrapɛt, AS: parapet
Wiktionary
rzecz. parapetówa ż., parapetówka ż.
:: zdrobn. parapecik m.
przym. parapetowy
Wiktionary
(1.1) podokiennik; reg. śl. fynsterbret.
(1.2) przedpiersie, nadwałek
Wiktionary
potocznie: przyjęcie z alkoholem organizowane z okazji wprowadzenia się do nowego mieszkania; parapetówka, zasiedliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od parapetówka
Wiktionary
(1.1) Postanowiliśmy urządzić parapetówę w piątek.
Wiktionary
IPA: ˌparapɛˈtuva, AS: parapetuva
Wiktionary
rzecz. parapet mrz., parapetówka ż.
Wiktionary
potocznie: przyjęcie z alkoholem organizowane z okazji wprowadzenia się do nowego mieszkania; parapetówa, zasiedliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. impreza z okazji wprowadzenia się do nowego domu/mieszkania
Wiktionary
(1.1) Idziemy na parapetówkę do Kowalskich i nie wiemy, co im kupić na nowe mieszkanie.
Wiktionary
IPA: ˌparapɛˈtufka, AS: parapetufka
Wiktionary
rzecz. parapet m., parapetówa ż.
przym. parapetowy
Wiktionary
(1.1) parapetówa, osiedliny, zasiedliny
Wiktionary
przymiotnik od: parapet; nadający się do zrobienia parapetu, trzymany lub hodowany na parapecie albo w jakiś inny sposób związany z parapetem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parapetem, dotyczący parapetu
Wiktionary
rzecz. parapet m., parapetówka ż.
Wiktionary
kopalna małpa wąskonosa
SJP.pl
symetryczne porażenie dwóch kończyn, najczęściej dolnych, spowodowane uszkodzeniem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub uszkodzeniem mózgu; porażenie dwukończynowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. porażenie dwóch kończyn spowodowane urazem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub mózgu;
Wiktionary
Paraplegia – upośledzenie funkcji motorycznych i/lub czuciowych kończyn dolnych w wyniku urazu rdzenia kręgowego na odcinku piersiowym, lędźwiowym lub też krzyżowym kręgosłupa człowieka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) porażenie poprzeczne
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paraplegik m., paraplegiczka ż.
przym. paraplegiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraplegia, paraplegy
* baskijski: (1.1) paraplegia
* bułgarski: (1.1) параплегия ż.
* francuski: (1.1) paraplégie ż.
* hiszpański: (1.1) paraplejía ż., paraplejia ż.
* interlingua: (1.1) paraplegia
* niderlandzki: (1.1) dwarslaesie
* niemiecki: (1.1) Querschnittlähmung ż.
* nowogrecki: (1.1) παραπληγία ż., παραπληξία ż.
* portugalski: (1.1) paraplegia ż.
* słowacki: (1.1) paraplégia ż.
* włoski: (1.1) paraplegia ż.
źródła.
== paraplegia (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-CandyKayak-paraplegia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. paraplegia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈplɛɟja, AS: parapleǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paraplegik m., paraplegiczka ż.
przym. paraplegiczny
Wiktionary
(1.1) porażenie poprzeczne
Wiktionary
kobieta dotknięta porażeniem obu kończyn dolnych spowodowanym uszkodzeniem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub uszkodzeniem mózgu
SJP.pl
przymiotnik od: paraplegia; podobny do porażenia obu kończyn dolnych, charakteryzujący takie porażenie lub w jakiś inny sposób z nim związany
SJP.pl
osoba z porażeniem obu kończyn dolnych (dwukończynowym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. człowiek cierpiący na paraplegię
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paraplegia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraplegic
* hiszpański: (1.1) parapléjico m.
* portugalski: (1.1) paraplégico m.
* słowacki: (1.1) paraplegik m.
źródła.
== paraplegik (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) paraplegik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. paraplegia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paraplegia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paraplegic
* hiszpański: (1.1) parapléjico m.
* portugalski: (1.1) paraplégico m.
* słowacki: (1.1) paraplegik m.
źródła.
== paraplegik (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) paraplegik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w ekonomii: obciążenie fiskalne w nieopodatkowanej postaci, zbliżone pod względem formy i celu poboru do podatku
SJP.pl
1. urządzenie rehabilitacyjne pomagające utrzymać stabilną pozycję stojącą;
2. narząd ruchu większości przedstawicieli pierścienic prowadzących przydenny tryb życia w morzach lub oceanach; pranóże
SJP.pl
Parapodium, przynóże, pranóże – parzysty, boczny, umięśniony wyrostek występujący na każdym segmencie tułowiowym u wieloszczetów. Pełni funkcje lokomotoryczne, a u niektórych gatunków również zmysłowe lub oddechowe. Parapodia są zwykle dwugałęziste (wyróżnia się gałąź grzbietową oraz brzuszną) i dodatkowo zaopatrzone w pęczki chitynowych szczecinek (a niekiedy także w wąski czuciowe).
Wikipedia
taki, który jest powiązany ze zdolnościami psychicznymi i nie został w pełni wyjaśniony przez naukę
SJP.pl
specjalista z dziedziny psychologii, zajmujący się badaniem zjawisk psychicznych, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę
SJP.pl
Parapsychologia (gr. παρα- – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – dziedzina pseudonauki lub paranauki badająca rzekome zjawiska psychiczne, wywołane przez siły, zdające się posiadać charakter inteligentny lub przez nieznane moce utajone w umyśle ludzkim, która zajmuje się zjawiskami paranormalnymi.
Wikipedia
dziedzina psychologii zajmująca się badaniem zjawisk psychicznych, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina badań zajmująca się zjawiskami psychicznymi, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę;
Wiktionary
Parapsychologia (gr. παρα- – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – dziedzina pseudonauki lub paranauki badająca rzekome zjawiska psychiczne, wywołane przez siły, zdające się posiadać charakter inteligentny lub przez nieznane moce utajone w umyśle ludzkim, która zajmuje się zjawiskami paranormalnymi.
Wikipedia
IPA: ˌparapsɨxɔˈlɔɟja, AS: parapsyχoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. parapsycholog mos.
przym. parapsychologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: parapsychologia; odnoszący się do badań nad zjawiskami psychicznymi, które nie zostały w pełni wyjaśnione przez naukę, związany z tymi badaniami lub nauką zajmującą się takimi badaniami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) psych. związany z parapsychologią, dotyczący parapsychologii
Wiktionary
rzecz. parapsychologia ż., parapsycholog mos. / ż.
Wiktionary
gleba uboga w składniki mineralne, które w wyniku nadmiernej eksploatacji zostały wypłukane
SJP.pl
zbliżony charakterem do religijnego
SJP.pl
staroperska, a później także starogrecka miara wyrażająca odległość między poszczególnymi punktami w terenie; mila perska, parasanga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. zob. parasanga.
Wiktionary
Parasanga lub parasang – starożytna perska miara odległości, która została także przejęta przez starożytnych Greków.
1 parasanga = 30 stadionów = ok. 5,5 km
Wikipedia
staroperska, a później także starogrecka miara wyrażająca odległość między poszczególnymi punktami w terenie; mila perska, parasang
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. miar. starożytna perska miara odległości, przejęta także przez starożytnych Greków, u Herodota odpowiadała 30 stadionom (ok. 5,5 km);
Wiktionary
Parasanga lub parasang – starożytna perska miara odległości, która została także przejęta przez starożytnych Greków.
1 parasanga = 30 stadionów = ok. 5,5 km
Wikipedia
1. garderoba aktorów;
2. boczne skrzydła dobudowane do sceny, które służyły za przejścia na orchestrę w starożytnym teatrze greckim
SJP.pl
ujęcie bądź fotografia słońca lub rzadziej księżyca z pierścieniowatymi rozbłyskami
SJP.pl
1. osłona z tkaniny rozpiętej na składanych drutach przymocowanych do pręta, chroniąca przed deszczem lub słońcem;
2. w lotnictwie: jednopłat, którego płat nośny umieszczony jest nad kadłubem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd składający się z laski i czaszy, używany do ochrony przed deszczem
(1.2) przyrząd jak parasol (1.1) do ochrony przed słońcem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. dla tarnobrzeżan i okolicznych mieszkańców: mieszkaniec lewego brzegu Wisły, szczególnie Sandomierza;
Wiktionary
Parasol (wł. parasole – dosłownie „słońcochron”) – przedmiot chroniący przed deszczem, słońcem lub śniegiem. Składa się z dwóch części: rączki oraz usztywnionego kawałka materiału, najczęściej o kształcie wielokąta foremnego.
Wikipedia
(1.1) Chyba będzie padać, weź parasol.
(1.2) Usiądźmy pod tym parasolem.
Wiktionary
IPA: paˈrasɔl, AS: parasol
Wiktionary
rzecz. parasolka ż., parasolnik m., parasolnictwo n.
przym. parasolowy, parasolkowy, parasolowaty, parasolniczy
Wiktionary
(1.1) parasol przeciwdeszczowy; gw-pl|Górny Śląsk|paryzol.
(1.2) parasol przeciwsłoneczny; gw-pl|Górny Śląsk|paryzol.
Wiktionary
osoba zajmująca się robieniem lub naprawianiem parasoli i parasolek; parasolnik
SJP.pl
zdrobnienie od: parasolka
SJP.pl
parasol damski, zwykle mniejszy od męskiego i ozdobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały, rozkładany parasol dla kobiet
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie wzięłam parasolki i zaskoczył mnie deszcz.
Wiktionary
IPA: ˌparaˈsɔlka, AS: parasolka
Wiktionary
rzecz. parasol, parasolnik, parasolnictwo
przym. parasolkowy, parasolowy, parasolowaty, parasolniczy
Wiktionary
(1.1) parasol
Wiktionary
podobny do parasolki, przypominający parasolkę lub jej część, charakterystyczny dla parasolki lub jej przeznaczenia
SJP.pl
przymiotnik od: parasolka; taki, który jest częścią parasolki, przeznaczony na parasolkę, charakterystyczny dla parasolki, jej części lub przeznaczenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parasolką, dotyczący parasolki
Wiktionary
rzecz. parasol mos./mrz., parasolka ż.
Wiktionary
rzemiosło, którym trudnią się osoby robiące lub naprawiające parasole i parasolki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parasolnictwem, dotyczący parasolnictwa
Wiktionary
rzecz. parasolnictwo n., parasol mos./mrz.
Wiktionary
osoba zajmująca się robieniem lub naprawianiem parasoli i parasolek; parasolarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot służący do przechowywania parasoli
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba zajmująca się wyrobem parasoli
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) mikol. czubajka kania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten parasolnik właśnie sam się przewrócił.
(2.1) Parasolnik jest w tych czasach zawodem wymarłym.
Wiktionary
rzecz. parasol mrz., parasolka ż., parasolnictwo n.
przym. parasolowy, parasolkowy, parasolowaty, parasolniczy
Wiktionary
podobny do parasola, przypominający parasol lub jego część, charakterystyczny dla parasola bądź jego przeznaczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający parasol, mający kształt parasola
Wiktionary
rzecz. parasolnik mos./mrz., parasol, parasolka, parasoleczka
przysł. parasolowato
Wiktionary
przymiotnik od: parasol; taki, który jest częścią parasola, przeznaczony na parasole, charakterystyczny dla parasola, jego części lub przeznaczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący parasola
Wiktionary
rzecz. parasol mrz., parasolka ż., parasolnik mos./mrz.
Wiktionary
zaburzenie snu
SJP.pl
Parasomnia – grupa zaburzeń, polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu się nieprawidłowych lub niepożądanych zachowań. Nazwa parasomnia wywodzi się ze zbitki grecko-łacińskiej: para (odbiegający od) i somnus (sen).
Do parasomnii zalicza się somnambulizm, lęki nocne, koszmary senne, bruksizm.
Wikipedia
ogół zaburzeń snu o mniej (np. mówienie przez sen, koszmary nocne) lub bardziej (lunatyzm) zaawansowanym przebiegu wynikającym ze stopnia niedoczynności lub nadczynności części autonomicznego układu nerwowego
SJP.pl
Parasomnia – grupa zaburzeń, polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu się nieprawidłowych lub niepożądanych zachowań. Nazwa parasomnia wywodzi się ze zbitki grecko-łacińskiej: para (odbiegający od) i somnus (sen).
Do parasomnii zalicza się somnambulizm, lęki nocne, koszmary senne, bruksizm.
Wikipedia
przejściowy paraliż części ciała lub powierzchni skóry
SJP.pl
stanowiący część autonomicznego układu nerwowego działającego zazwyczaj przeciwstawnie w stosunku do układu współczulnego nazywanego na przemian sympatycznym
SJP.pl
przeznaczony na leczenie schorzeń układu nerwowego przywspółczulnego, używany w leczeniu tych schorzeń albo charakterystyczny dla tych schorzeń
SJP.pl
wzmożona czynność przywspółczulnego układu nerwowego; wagotonia
SJP.pl
Wagotonia (vagus (łac.) błąkający się, chwiejny i tónos (gr.) naprężenie), parasympatykotonia – stan wzmożonego napięcia nerwu błędnego bądź szerzej układu przywspółczulnego, wyrażający się stałym zwiększeniem wpływu napięcia nerwu błędnego na unerwiane narządy człowieka.
Wikipedia
odznaczający się przewagą układu nerwowego przywspółczulnego nad układem nerwowym współczulnym
SJP.pl
fragment Pięcioksięgu odczytywany w synagodze podczas świąt, dni postu, początku nowego miesiąca księżycowego oraz w szabat
SJP.pl
Parasza, Parashat HaShavua z hebrajskiego: פָּרָשַׁת הַשָּׁבוּעַ, inaczej parsza – fragment Pięcioksięgu, czytany w synagodze z okazji świąt, postów i początków nowego miesiąca księżycowego – Rosz Chodesz, a także w każdy poniedziałek, czwartek oraz dwukrotnie w szabat. Rano, w ostatni dzień tygodnia, odczytuje się całą Paraszę przeznaczoną na dany tydzień, zaś po południu i w pozostałe dni czyta się jedynie jej fragmenty.
Wikipedia
szybowiec mający nienapędzany wirnik zamiast stałych płatów; wiroszybowiec
SJP.pl
w starożytnym Egipcie: osoba zajmująca się przygotowywaniem zwłok do balsamowania
SJP.pl
w językoznawstwie: układ zdań współrzędnie złożonych
SJP.pl
Parataksa (z gr. parataxis „postawienie obok siebie”) – współrzędne połączenie kilku zdań w jedno złożone. Jest charakterystyczna dla języka mówionego, występuje również w języku osób o ubogiej edukacji. Zastosowanie parataksy bądź hipotaksy jest cechą stylistyczną, a nie gramatyczną; nie istnieją treści, które mogą wystąpić jedynie w konstrukcji parataktycznej bądź hipotaktycznej.
Wikipedia
przymiotnik od: parataksa; typowy, charakterystyczny dla układu zdań współrzędnie złożonych, odnoszący się do takiego układu
SJP.pl
mający charakter podobny do widowiska, przedstawienia teatralnego, bardzo zbliżony do takiego widowiska
SJP.pl
stan parateliczny - jeden ze stanów będących źródłem wzorców motywacji w teorii odwracania kierunku Michaela Aptera
SJP.pl
hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parahormon, paratyreoidyna
SJP.pl
Parathormon, PTH (od ang. parathyroid hormone) – hormon polipeptydowy składający się z 84 aminokwasów, który odpowiada za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie. Masa cząsteczkowa parathormonu wynosi 9,4 kDa.
Wikipedia
niewielki walcowaty pojemnik, wykorzystywany niegdyś do przechowywania wysterylizowanych strzykawek i igieł lekarskich
SJP.pl
mogący wywołać paratyfus, stwarzający zagrożenie zachorowania na paratyfus
SJP.pl
ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli; paradur; dur rzekomy
SJP.pl
Dur rzekomy – choroba, która przebiega podobnie jak dur brzuszny, ale łagodniej, a powikłania występują bardzo rzadko. Wywoływana jest przez bakterie Salmonella Paratyphi. Rozpoznanie opiera się na badaniach serologicznych i bakteriologicznych. Leczenie i postępowanie jest takie samo jak w przypadku duru brzusznego.
Wikipedia
przymiotnik od: paratyfus; odnoszący się do ostrej, bakteryjnej choroby zakaźnej wywołanej przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli, typowy, charakterystyczny dla tej choroby
SJP.pl
brak związku między uczuciami a ich ekspresją
SJP.pl
okaz określonego gatunku roślin lub zwierząt, uznany przez badacza opisującego po raz pierwszy dany gatunek za okaz nietypowy
SJP.pl
Paratyp – typ nomenklatoryczny, okaz wykorzystywany przez autora przy opisie nowego gatunku, niebędący holotypem. Paratypy pozwalają lepiej wyrazić sposób pojmowania nowego gatunku przez jego autora.
Wikipedia
hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parathormon, parahormon
SJP.pl
Parathormon, PTH (od ang. parathyroid hormone) – hormon polipeptydowy składający się z 84 aminokwasów, który odpowiada za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie. Masa cząsteczkowa parathormonu wynosi 9,4 kDa.
Wikipedia
1. przenośna, niewysoka, składana ścianka do zasłaniania czegoś lub oddzielania części pomieszczenia od reszty;
2. rzecz lub ciąg rzeczy zasłaniających coś;
3. osoba, rzecz lub zasada, którą ktoś posługuje się w celu ukrycia prawdy, rzeczywistych powodów działań;
4. trał ochronny zabezpieczający płynący okręt przed minami kontaktowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozstawialna segmentowa ścianka wydzielająca część pomieszczenia;
(1.2) przen. osoba, rzecz lub zasada, którą się ktoś posługuje dla zachowania pozorów w celu ukrycia swoich rzeczywistych interesów, spraw
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) kamuflaż
Wiktionary
mały parawan
SJP.pl
ogradzanie się parawanem na plaży
SJP.pl
Parawan plażowy (dawniej także wiatrochron) – rodzaj parawanu używanego na plaży do ochrony przed wiatrem, ale także odgrodzenia się od innych plażowiczów.
Wikipedia
przymiotnik od: parawan; taki, którego część stanowi parawan, związany z parawanem, jego częścią lub konkretnym przeznaczeniem
SJP.pl
ustawianie licznych parawanów na plażach
SJP.pl
jedna z odmian wodoru cząsteczkowego, w którym kierunki obrotu dwóch protonów są do siebie przeciwne
SJP.pl
Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Wodór jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Ma najmniejszą masę atomową, wynoszącą 1,00794 u. Najczęściej występującym izotopem wodoru jest prot (1
H), którego atom ma najprostszą możliwą budowę – składa się z jednego protonu i jednego elektronu.
Wikipedia
rodzaj dinozaura kaczodziobego z rodziny hadrozaurów
SJP.pl
Parazaurolof (Parasaurolophus, co znaczy "prawie zaurolof") – rodzaj dinozaura kaczodziobego, żyjącego w Ameryce Północnej w epoce kredy późnej około 76,5–73 milionów lat temu. Żywił się roślinami, poruszał się na dwóch oraz czterech łapach. Wyróżnia się 3 gatunki: typowy P. walkeri, P. tubicen i krótkogrzebieniasty P. cyrtocristatus. Szczątki znajdywano w kanadyjskiej Albercie oraz amerykańskich Nowym Meksyku i Utah. Pierwszego opisu rodzaju dokonał w 1922 William Parks dzięki czaszce i niekompletnemu szkieletowi z Alberty. Parazaurolof należy do rzadszych hadrozaurów, znany jest jedynie z nielicznych okazów zachowanych w dobrym stanie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. ozdobny sztylet z czasów starożytnego Rzymu noszony do celów reprezentacyjnych i ceremonialnych, reprezentujący status społeczny właściciela;
Wiktionary
Parazonium (z gr. παραζώνιον od παραζώνη – pas) – rodzaj ozdobnego sztyletu rzymskiego służącego głównie celom reprezentacyjnym i ceremonialnym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztylet
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|parazonium. < etym|gr|παραζώνιον. < etym|gr|παραζώνη. → pas, talia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) parazonium
* francuski: (1.1) parazonium m.
* hiszpański: (1.1) parazonio
* łaciński: (1.1) parazonium n.
* niemiecki: (1.1) Parazonium m.
* rosyjski: (1.1) паразониум n.
* ukraiński: (1.1) паразоніум n.
* włoski: (1.1) parazonio m.
źródła.
== parazonium (język angielski.) ==
thumb|parazonium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. parazonium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztylet
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|parazonium. < etym|gr|παραζώνιον. < etym|gr|παραζώνη. → pas, talia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) parazonium
* francuski: (1.1) parazonium m.
* hiszpański: (1.1) parazonio
* łaciński: (1.1) parazonium n.
* niemiecki: (1.1) Parazonium m.
* rosyjski: (1.1) паразониум n.
* ukraiński: (1.1) паразоніум n.
* włoski: (1.1) parazonio m.
źródła.
== parazonium (język angielski.) ==
thumb|parazonium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. parazonium
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przedstawiciel wymarłego podrzędu wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; fitozaur
SJP.pl
wymarły podrząd wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; fitozaury
SJP.pl
przestrzeń parazwarta - przestrzeń Hausdorffa o tej własności, że w każde jej pokrycie otwarte można wpisać pokrycie lokalnie skończone
SJP.pl
dawniej: pasożyt (organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący wewnątrz lub na zewnątrz organizmu - jego kosztem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. organizm żyjący cudzym kosztem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. człowiek żyjący z cudzej pracy
Wiktionary
IPA: paˈrazɨt, AS: parazyt
Wiktionary
rzecz. parazytyzm m., parazyta m.
Wiktionary
(1.1) pasożyt
(2.1) parazyta, pasożyt, naciągacz
Wiktionary
ogół zwierząt pasożytniczych występujących na danym obszarze, zazwyczaj będącym wnętrzem organizmu innych zwierząt
SJP.pl
naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem organizmów prowadzących pasożytniczy tryb życia oraz opisywaniem zjawisk pasożytnictwa w przyrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie parazytologii
Wiktionary
Parazytologia (stgr. παράσιτος parásitos „współbiesiadnik, pieczeniarz” oraz λόγος lógos „nauka”) – nauka zajmująca się badaniem pasożytów i pasożytnictwa w przyrodzie.
Biorąc pod uwagę umiejscowienie pasożyta w systematyce, dzieli się ją na poddziały, np.:
Wikipedia
(1.1) Była w owym czasie jedynym parazytologiem w polskich ogrodach zoologicznych.
Wiktionary
rzecz. parazytologia ż.
przym. parazytologiczny
Wiktionary
nauka zajmująca się organizmami prowadzącymi pasożytniczy tryb życia oraz zjawiskiem pasożytnictwa w przyrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dział biologii zajmujący się pasożytami;
Wiktionary
Parazytologia (stgr. παράσιτος parásitos „współbiesiadnik, pieczeniarz” oraz λόγος lógos „nauka”) – nauka zajmująca się badaniem pasożytów i pasożytnictwa w przyrodzie.
Biorąc pod uwagę umiejscowienie pasożyta w systematyce, dzieli się ją na poddziały, np.:
Wikipedia
IPA: ˌparazɨtɔˈlɔɟja, AS: parazytoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. parazytolog m.
przym. parazytologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: parazytologia; odnoszący się do nauki badającej organizmy prowadzące pasożytniczy tryb życia oraz zjawiska pasożytnictwa w przyrodzie, związany z tą nauką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący parazytologii
Wiktionary
rzecz. parazytologia ż., parazytolog m.
Wiktionary
schorzenie ludzi i zwierząt wywołane przez pasożyty zwierzęce, głównie pierwotniaki, płazińce i nicienie; choroba pasożytnicza (inwazyjna)
SJP.pl
schorzenie ludzi i zwierząt wywołane przez pasożyty zwierzęce, głównie pierwotniaki, płazińce i nicienie; choroba pasożytnicza (inwazyjna)
SJP.pl
bytowanie pasożyta w organizmie swego żywiciela, polegające na wykorzystywaniu organizmu żywicielskiego jako środowiska życia i źródło zdobywania pokarmu; pasożytnictwo
SJP.pl
Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).
Wikipedia
łupek krystaliczny powstały w wyniku procesu przeobrażania się skały osadowej
SJP.pl
wyodrębniony kawałek gruntu w celach rolniczych lub pod zabudowę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działka gruntu utworzona poprzez wydzielenie jej z większego obszaru
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rozparcelowanie n., parcelowanie n., parcelacja, parcelant
czas. parcelować, rozparcelować
Wiktionary
ustalony podział gruntu na mniejsze części, parcele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podział gruntu w celu jego sprzedaży lub nadania komuś;
Wiktionary
Parcelacja – dokonanie podziału większych posiadłości ziemskich (latyfundium, folwark, wspólnota gminna) na mniejsze działki (parcele) i oddanie ich w użytkowanie indywidualnym gospodarstwom w drodze sprzedaży; także unormowany ustawą podział większych gospodarstw rolnych poprzez sprzedaż bądź nadanie.
Wikipedia
IPA: ˌpart͡sɛˈlat͡sʲja, AS: parcelacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. parcela ż., parcelka ż., parcelant m., parcelówka ż., parcelowanie n., rozparcelowywanie n., rozparcelowanie n.
czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.
przym. parcelowy, parcelancki
Wiktionary
związany z parcelacją
SJP.pl
1. nabywca parceli;
2. osoba dzieląca grunt na parcele
SJP.pl
1. kobieta będąca nabywczynią parceli;
2. kobieta dokonująca parcelacji, dzieląca grunt na parcele
SJP.pl
parcela zajmująca niewielką powierzchnię
SJP.pl
dzielić grunt na mniejsze części, parcele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dzielenie ziemi, lasu na mniejsze działki, tzw. parcele
Wiktionary
rzecz. rozparcelowywanie n., rozparcelowanie n., parcela ż., parcelka ż., parcelacja ż., parcelant m., parcelówka ż.
czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.
przym. parcelowy, parcelancki
Wiktionary
(1.1) rozparcelowywanie
Wiktionary
przymiotnik od: parcela; podzielony na parcele, znajdujący się w obrębie jakiejś parceli, odnoszący się do jakiejś parceli
SJP.pl
1. grzybicza choroba skóry;
2. żółtawy strup wywołany tą chorobą;
3. grzybicza choroba roślin, objawiająca się plamami i naroślami;
4. plama lub narośl wywołana tą chorobą;
5. warstwa czegoś niechcianego na jakiejś powierzchni;
6. potocznie: stary, zużyty samochód; grat;
7. pogardliwie: Żyd; gudłaj, pejsowaty, Żydzisko, Mosiek (mosiek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. grzybicza choroba owłosionej skóry głowy;
(1.2) biol. grzybicza choroba roślin
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. obraź. Żyd, żyd
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1) strupień, grzybica
(2.1) łapserdak
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.2) parch jabłoni
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. parszywiec mos., parszywość ż.
czas. parszywieć ndk., sparszywieć dk.
przym. parchaty, parszywy
przysł. parszywie
frazeologia.
etymologia.
etym|prasł|*pr̥chъ.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dermatophytosis; (1.2) scab; (2.1) kike
* francuski: (1.1) teigne ż.
* hiszpański: (1.1) tiña ż.
* nowogrecki: (1.1) ψώρα ż.
źródła.
== parch (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-parch.ogg.
znaczenia.
czasownik
(1.1) spiekać, wysuszać
(1.2) prażyć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: parx, AS: parχ
Wiktionary
rzecz. parszywiec mos., parszywość ż.
czas. parszywieć ndk., sparszywieć dk.
przym. parchaty, parszywy
przysł. parszywie
Wiktionary
(1) strupień, grzybica
(2.1) łapserdak
Wiktionary
parchowaty;
1. taki, którego skóra jest pokryta żółtawymi strupami; parszywy;
2. pokryty w części naroślami i plamami; parszywy;
3. nieprzyjemny, oceniany negatywnie; parszywy;
4. nędzny, podły, lichy; parszywy;
5. pogardliwie: żydowski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
parchaty;
1. taki, którego skóra jest pokryta żółtawymi strupami; parszywy;
2. pokryty w części naroślami i plamami; parszywy;
3. nieprzyjemny, oceniany negatywnie; parszywy;
4. nędzny, podły, lichy; parszywy;
5. pogardliwie: żydowski
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osada leśna w Polsce
SJP.pl
Parchowo, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Parchòwò (niem. Parchau) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo.
Duża kaszubska wieś, na zachodnim skraju Pojezierza Kaszubskiego, o charakterze letniskowym, jest siedzibą sołectwa Parchowo w którego skład wchodzą również Frydrychowo, Karłowo, Parchowski Bór, Parchowski Młyn, Wiślany i Zielony Dwór.
Miejscowość jest siedzibą gminy Parchowo i leży przy trasie drogi wojewódzkiej nr 228 (Kartuzy-Klukowa Huta-Sulęczyno-Bytów), znajdują się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej i liczne kwatery agroturystyczne.
Wikipedia
przymiotnik od: Parchowo
SJP.pl
1. płótno zgrzebne, siermięga;
2. ubranie, zwłaszcza spódnica z takiego płótna;
3. dawne określenie człowieka chodzącego w parciaku;
4. rodzaj złotej monety z czasów średniowiecznych lub nowożytnych
SJP.pl
ubiór noszony przez ludność białoruską i ukraińską, podobny do grubego żupana z lekkimi fałdami z tyłu
SJP.pl
ubiór noszony przez ludność białoruską i ukraińską, podobny do grubego żupana z lekkimi fałdami z tyłu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. odzież. spodnie z parcianego płótna
Wiktionary
(1.1) Ospale snuły się po zagrodach dziewki do obór zdążające ze skopcami; chłopi w parciankach łazili koło stajen, na ziąb listopadowy nie bacząc.
Wiktionary
przym. parciany
rzecz. part mrz., parcianka ż.
Wiktionary
zrobiony z partu; zgrzebny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z partu, z grubego płótna konopnego lub lnianego
Wiktionary
rzecz. part mrz., parcianki ż.
Wiktionary
nacisk, napór mający w różnych przypadkach różne przyczyny, które mogą być skurczem mięśni lub wynikiem działania na jakieś ciało siły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|przeć.
(1.2) med. fizj. uczucie wewnętrznego nacisku na organy, zwykle związane z oddawaniem moczu i stolca
(1.3) fiz. siła oddziałująca na powierzchnię zanurzonego ciała;
Wiktionary
Parcie hydrostatyczne, napór hydrostatyczny – siła nacisku, jaką płyn wywiera na daną powierzchnię. Siła ta jest normalna do tej powierzchni.
Parcie hydrostatyczne jest związane z ciśnieniem wzorem
Wikipedia
(1.1) W mgnieniu oka zepchnięto rajtarów na płot, który zwalił się z trzaskiem pod parciem zadów końskich […]
Wiktionary
IPA: ˈparʲt͡ɕɛ, AS: parʹće
Wiktionary
rzecz. opora ż., zapora ż., podparcie, oparcie, zaparcie, poparcie, wyparcie
czas. przeć
Wiktionary
rozpadać, rozlatywać się, niszczeć ze starości
SJP.pl
wynik podzielenia czegoś na części, odłączenia czegoś od całości; cząstkowość
SJP.pl
książkowo: nieobejmujący całości, związany tylko z częścią; cząstkowy, częściowy, niecałkowity, niezupełny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cząstkowy
(1.2) daw. stronniczy
Wiktionary
IPA: parˈt͡sʲjalnɨ, AS: parcʹi ̯alny
Wiktionary
[czytaj: parKUR] teren jeździeckiego konkursu skoków przez przeszkody; parkur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. plac z przeszkodami, na którym trenuje się konie
Wiktionary
(1.1) parkur
Wiktionary
mały park
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny rutowatych, występujące w Ameryce Północnej i Meksyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ptelea|ref=tak., rodzaj drzew i krzewów z rodziny rutowatych;
Wiktionary
Parczelina (Ptelea L.) – rodzaj roślin z rodziny rutowatych. Obejmuje we współczesnych ujęciach trzy gatunki, ale w przeszłości wyróżniano ich w obrębie rodzaju 11 do ponad 60 (przyczyną była duża zmienność gatunku parczelina trójlistkowa P. trifoliata). Rośliny te występują we wschodniej Kanadzie, w Stanach Zjednoczonych (z wyjątkiem północno-zachodniej ich części) oraz w północnym i środkowym Meksyku. Rosną w lasach i kanionach.
Wikipedia
(1.1) W krajach klimatu umiarkowanego parczelina sadzona jest jako krzew ozdobny.
Wiktionary
IPA: ˌpart͡ʃɛˈlʲĩna, AS: parčelʹĩna
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Parczew – miasto położone na obszarze Równiny Parczewskiej, w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Parczew. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Parczew liczył 10 298 mieszkańców.
Historycznie Parczew położony jest na skraju Małopolski, początkowo należał do ziemi sandomierskiej, a następnie do ziemi lubelskiej. Alternatywnie używano nazwy Parczów.
Wikipedia
mieszkaniec Parczewa
SJP.pl
mieszkanka Parczewa
SJP.pl
przymiotnik od: Parczew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Parczewem, dotyczący Parczewa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Parczew mrz., parczewianin m., parczewianka ż.
Wiktionary
Parczów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Białaczowie.
Wikipedia
osłanianie kobiet muzułmańskich przed oczami obcych
SJP.pl
Parda – (hindi, dosł. zasłona, welon) – praktyka, której celem jest zasłanianie kobiet przed obcymi. Funkcje zasłony mogą pełnić ubiory, ale też wysokie ogrodzenia, kotary wewnątrz domu. Praktyka ta, została zapoczątkowana w Indiach przez muzułmanów, później przyjęta przez różne grupy hinduskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: przebaczenie, darowanie winy; na wojnie: darowanie życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. przebaczenie, darowanie
wykrzyknik
(2.1) pot. przepraszam
Wiktionary
pardon – niemieckie czasopismo satyryczne. Ukazywało się po raz pierwszy w latach 1962–1982 (jako miesięcznik); ponownie na rynku od kwietnia 2004. Aktualnie ukazuje się jako dwumiesięcznik, publikowany przez wydawnictwo Rübe Verlag.
Wikipedia
(1.1) Krzyczy Moskal: — Pardon wołaj! / To ciebie ocalę! — / A Sowiński pierś mu przebił! / — Ot pardon, Moskale!
(1.1) Kapitan Ryków wcale nie prosił pardonu; / Zebrawszy koło siebie pół batalionu, / Krzyknął: za broń!
(2.1) Pardon! Zaraz to pozbieram.
Wiktionary
czas. pardonować ndk.
rzecz. pardonowanie n.
przysł. bez pardonu
Wiktionary
dawniej:
1. przebaczać, darować winy, ułaskawiać;
2. darować komuś życie, nie zabijać, oszczędzać;
3. potocznie: przepraszać, żałować za coś, usprawiedliwiać, tłumaczyć się;
4. pardonować się - prosić o pardon, poddawać się
SJP.pl
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌparduˈbʲit͡sɛ, AS: pardubʹice
Wiktionary
rzecz. pardubiczanin mos., pardubiczanka ż.
przym. pardubicki
Wiktionary
przymiotnik od: Pardubice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Pardubice, dotyczący miasta Pardubice
Wiktionary
rzecz. Pardubice nmos., pardubiczanin mos., pardubiczanka ż.
przym. hradubicki
Wiktionary
mieszkaniec Pardubic
SJP.pl
mieszkanka Pardubic
SJP.pl
lina biegnąca od szczytu stengi lub bramstengi do burt statku z tyłu za wantami; paduna
SJP.pl
łowny ptak roślinożerny z rodziny głuszców, charakteryzujący się krótkimi skrzydłami i nogami oraz solidnym mocnym dziobem, zamieszkujący mszary i tundry północnej Europy, Azji i Ameryki, w Polsce chroniony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z jednego z gatunków rodzaju nazwa systematyczna|Lagopus|ref=tak.;
Wiktionary
Pardwa mszarna, pardwa (Lagopus lagopus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae).
Wikipedia
(1.1) W Szkocji pardwy zamieszkują wrzosowiska.
Wiktionary
IPA: ˈpardva, AS: pardva
Wiktionary
rzecz. pardwię n.
przym. pardwi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący, odnoszący się do pardwy (o ptaku)
(1.2) charakterystyczny dla pardwy, mający cechy pardwy
Wiktionary
rzecz. pardwa ż., pardwię n.
Wiktionary
młode pardwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. pisklę pardwy
Wiktionary
(1.1) W gnieździe czekały na matkę trzy pardwięta.
Wiktionary
rzecz. pardwa ż.
przym. pardwi
Wiktionary
liczebnik nieokreślony odpowiadający liczbie od dwóch do dziewięciu; kilka
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) kilka; niewielka liczba czegoś
Wiktionary
(1.1) Mam jeszcze parę ciekawych filmów płaszcza i szpady.
(1.1) Obawiam się, że te parę groszy, które mam przy sobie, nie wystarczy na bilet.
Wiktionary
IPA: ˈparɛ, AS: pare
Wiktionary
(1.1) kilka
Wiktionary
w literaturoznawstwie:
1. figura stylistyczna, odmiana paronomazji polegająca na zestawieniu słów różniących się jedną głoską lub przestawionym porządkiem sylab, np. ani brzask, ani blask;
2. zestawienie wyrazów, z których pierwszy kończy się tą samą sylabą, jaką zaczyna się wyraz następny, np. skrzywdzona natura raka
SJP.pl
zdrobnienie od: parka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: para, parka
Wiktionary
IPA: paˈrɛt͡ʃka, AS: parečka
Wiktionary
rzecz. para, parka
Wiktionary
przedstawiciel drapieżnych stawonogów z gromady wijów, występujący w ok. 2800 gatunkach, m.in. skolopendra, drewniak, przetarcznik
SJP.pl
liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; kilkadziesiąt, ileśdziesiąt
SJP.pl
zjawisko postrzegania znanego obrazu, wizerunku (np. twarzy, oczu) w przypadkowym układzie kształtów i elementów graficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. błąd poznawczy polegający na dopatrywaniu się znanych kształtów w przypadkowych szczegółach;
Wiktionary
Pareidolia – zjawisko dopatrywania się znanych kształtów w przypadkowych szczegółach, czemu towarzyszy poczucie nierzeczywistego charakteru owych spostrzeżeń (co odróżnia je od iluzji), przeważnie pojawiające się przy pełnej świadomości.
Znanymi przykładami pareidolii są: dopatrywanie się przez wiele osób wizerunku diabła we włosach królowej Elżbiety II na portrecie znajdującym się na kanadyjskich banknotach z 1954 roku oraz na kilku zdjęciach przedstawiających dym wydobywający się z płonącego budynku World Trade Center, a także dostrzeganie rzeźby twarzy w fotografii jednego z wypiętrzeń o rozmiarze 1,5 × 3 km na Marsie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) błąd poznawczy, objawienie, nadinterpretacja
hiponimy.
(1.1) apofenia, mimetolit
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. pareidoliczny
przysł. pareidolicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|παρα-|εἴδωλον.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pareidolia
* baskijski: (1.1) pareidolia
* czeski: (1.1) pareidolie ż.
* estoński: (1.1) pareidoolia
* fiński: (1.1) pareidolia
* francuski: (1.1) paréidolie ż.
* hebrajski: (1.1) פראידוליה ż.
* hiszpański: (1.1) pareidolia ż.
* kataloński: (1.1) pareidolia ż.
* macedoński: (1.1) пареидолија ż.
* niemiecki: (1.1) Pareidolie ż.
* nowogrecki: (1.1) παρειδωλία ż.
* portugalski: (1.1) pareidolia ż.
* rosyjski: (1.1) парейдолия ż.
* rumuński: (1.1) pareidolie ż.
* turecki: (1.1) pareidolia
* ukraiński: (1.1) парейдолія ż.
* węgierski: (1.1) pareidolia
* włoski: (1.1) pareidolia ż.
źródła.
== pareidolia (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-pareidolia.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. pareidolia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. pareidoliczny
przysł. pareidolicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) błąd poznawczy, objawienie, nadinterpretacja
hiponimy.
(1.1) apofenia, mimetolit
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. pareidoliczny
przysł. pareidolicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|παρα-|εἴδωλον.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pareidolia
* baskijski: (1.1) pareidolia
* czeski: (1.1) pareidolie ż.
* estoński: (1.1) pareidoolia
* fiński: (1.1) pareidolia
* francuski: (1.1) paréidolie ż.
* hebrajski: (1.1) פראידוליה ż.
* hiszpański: (1.1) pareidolia ż.
* kataloński: (1.1) pareidolia ż.
* macedoński: (1.1) пареидолија ż.
* niemiecki: (1.1) Pareidolie ż.
* nowogrecki: (1.1) παρειδωλία ż.
* portugalski: (1.1) pareidolia ż.
* rosyjski: (1.1) парейдолия ż.
* rumuński: (1.1) pareidolie ż.
* turecki: (1.1) pareidolia
* ukraiński: (1.1) парейдолія ż.
* węgierski: (1.1) pareidolia
* włoski: (1.1) pareidolia ż.
źródła.
== pareidolia (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-pareidolia.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. pareidolia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pareidolią, dotyczący pereidolii
Wiktionary
rzecz. pareidolia ż.
Wiktionary
niewielki gad kopalny, którego głównym pożywieniem były paprotniki i niskie krzewy
SJP.pl
Wikipedia
parę, kilka razy
SJP.pl
dawniej: przysłowie, sentencja, maksyma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. przysłowie, sentencja
Wiktionary
Paremia (stgr. παροιμία paroimía) – jednostka językowa o pochodzeniu ludowym, wyrażająca mądrość lub doświadczenie ludowe.
Niekiedy paremie są utożsamiane z przysłowiami. W szerokim ujęciu do paremii zalicza się różne twory literacko-językowe (przysłowia, porzekadła, zagadki, przepowiednie pogodowe i skrzydlate słowa). W literaturze hiszpańskiej zaproponowano podział na paremie znanego pochodzenia, właściwe dla „wysokiej” sfery użycia języka (proverbium, aforyzm) oraz paremie anonimowe, o charakterze ludowym i „niskim” (w tym przysłowia, zwroty przysłowiowe i welleryzmy). Część badaczy zalicza paremie do frazeologizmów i włącza je w zakres badawczy frazeologii, inni natomiast podkreślają ich odrębny charakter jako gotowych tekstów, przybierających postać cytatów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) paremia prawnicza • paremia rzymska • paremia łacińska
synonimy.
(1.1) przysłowie, sentencja
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paremiografia, paremiograf, paremiologia, paremiolog
przym. paremiczny, paremiograficzny, paremiologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παροιμία. (paroimía) → przysłowie
uwagi.
tłumaczenia.
* galicyjski: (1.1) paremia ż.
* hiszpański: (1.1) paremia ż.
* nowogrecki: (1.1) παροιμία ż.
* włoski: (1.1) paremia ż.
źródła.
== paremia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|pa.ˈɾe.mja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paremia
odmiana.
(1.1) lm. paremias
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈrɛ̃mʲja, AS: parẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. paremiografia, paremiograf, paremiologia, paremiolog
przym. paremiczny, paremiograficzny, paremiologiczny
Wiktionary
(1.1) przysłowie, sentencja
Wiktionary
specjalista zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiolog
SJP.pl
nauka zajmująca się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiologia
SJP.pl
Paremiologia – dyscyplina zajmująca się badaniem paremii. Pod względem obszaru zainteresowań paremiologia pokrywa się częściowo z frazeologią, ale w odróżnieniu od niej bada również swoiste właściwości folklorowe i literackie paremii (np. ich specyfikę gatunkową).
Paremiografia – dział leksykografii zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii.
Językiem polskim zajmuje się paremiologia polska, badająca przysłowia polskie.
Wikipedia
przymiotnik od: paremiografia; odnoszący się do działu leksykografii zajmującego się zbieraniem przysłów, ich wyjaśnianiem, szukaniem genezy i głębszym opracowywaniem, związany z tym działem; paremiologiczny
SJP.pl
specjalista zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiograf
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. liter. nauka o przysłowiach zajmująca się ich pochodzeniem, znaczeniem oraz porównywaniem ich wersji w różnych językach;
Wiktionary
Paremiologia – dyscyplina zajmująca się badaniem paremii. Pod względem obszaru zainteresowań paremiologia pokrywa się częściowo z frazeologią, ale w odróżnieniu od niej bada również swoiste właściwości folklorowe i literackie paremii (np. ich specyfikę gatunkową).
Paremiografia – dział leksykografii zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii.
Językiem polskim zajmuje się paremiologia polska, badająca przysłowia polskie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przysłowioznawstwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paremia ż., paremiolog mos.
przym. paremiologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παροιμία. (paroimía) → przysłowie + etymn|polski|-logia.
uwagi. por. paremiografia
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paremiology
* baskijski: (1.1) paremiologia
* francuski: (1.1) parémiologie ż.
* galicyjski: (1.1) paremioloxía ż.
* hiszpański: (1.1) paremiología ż.
* niemiecki: (1.1) Sprichwortforschung ż., Parömiologie ż.
* nowogrecki: (1.1) παροιμιολογία ż.
* portugalski: (1.1) paremiologia ż.
* słowacki: (1.1) paremiológia ż.
* włoski: (1.1) paremiologia ż.
źródła.
== paremiologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) paremiologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌparɛ̃mʲjɔˈlɔɟja, AS: parẽmʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paremia ż., paremiolog mos.
przym. paremiologiczny
Wiktionary
(1.1) przysłowioznawstwo
Wiktionary
przymiotnik od: paremiografia; odnoszący się do działu leksykografii zajmującego się zbieraniem przysłów, ich wyjaśnianiem, szukaniem genezy i głębszym opracowywaniem, związany z tym działem; paremiograficzny
SJP.pl
liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu; kilkanaście
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób nieokreślony liczby od jedenastu do dziewiętnastu
Wiktionary
(1.1) Na spotkaniu było paręnaście osób.
Wiktionary
1. jeden z rodzajów tkanek stałych występujących u roślin, złożony z żywych komórek, w których dokonują się zasadnicze procesy biologiczne; tkanka parenchymatyczna, miękisz;
2. komórki różnokształtne wypełniające przestrzeń między powłoką ciała a narządami u niektórych grup zwierząt
SJP.pl
Parenchyma może oznaczać:
Wikipedia
przymiotnik od: parenchyma; odnoszący się do jednego z rodzajów tkanek stałych występujących u roślin lub związany z grupą komórek wypełniających przestrzeń między powłoką ciała a narządami u niektórych grup zwierząt
SJP.pl
jedno ze stadiów rozwoju gąbki niewapiennej, w czasie którego gąbka ta w postaci larwalnej porusza się w wodzie dzięki ruchom wici aż opadnie na dno i przekształci się w formę dorosłą
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od parenetyka; pouczający, zachęcający , charakterystyczny dla literatury, której zadaniem jest pouczanie i prezentowanie jakichś postaw, wzorców
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający charakter moralizatorski, rozpowszechniający wzorce osobowe
Wiktionary
rzecz. pareneza ż.
przysł. parenetycznie
Wiktionary
literatura pouczająca, przedstawiająca jakieś postawy i czasami zachęcająca do przyjmowania tych postaw; literatura parenetyczna
SJP.pl
Literatura parenetyczna (pareneza – pouczenie) – utwory piśmiennicze kształtujące i propagujące wzory postępowania związane z odgrywaniem określonych ról społecznych. Jedną z cech parenetyki jest właściwy jej normatywizm, który wyłonił określone wzory osobowe i sformułował modele idealnych postaci o ścisłym usytuowaniu społecznym, konkretne zaś zalecenia właściwego postępowania zawierały jednocześnie i utrwalały swoistą hierarchię wartości przypisywanych prezentowanym postaciom. Motywy te przewijają się stale w literaturze XVI i XVII wieku, ulegając jedynie nieznacznym modyfikacjom.
Wikipedia
1. opowiadanie o treści moralizatorskiej;
2. oparty na antycznym pojęciu cnoty wzorzec postępowania
SJP.pl
Pareneza (gr. paraínesis – "zachęcanie") – inaczej porada, napominanie, pouczenie, przedstawienie wzorca osobowego w tekście. W poezji termin pareneza, czyli poezja parenetyczna, jest to twórczość o charakterze dydaktycznym (publicystycznym i moralizatorskim). W polskiej literaturze obecna była głównie w poezji staropolskiej, głównie w średniowieczu. Liczne przykłady parenezy można znaleźć w twórczości Wacława Potockiego.
Wikipedia
rzymskie święto ku czci przodków
SJP.pl
Parentalia – rzymskie święto ku czci zmarłych przodków, obchodzone 13-21 lutego.
W tych dniach Rzymianie odwiedzali groby swoich przodków na cmentarzach znajdujących się za miastem. Zanosili im kwiaty, mleko i wino, karmiąc ich w ten sposób, aby nie szkodzili żyjącym.
Obchody kończyły 21 lutego Feralia, w zespół z Caristia (22 lutego).
Wikipedia
przestarzałe: parantela
SJP.pl
odbywający się z pominięciem jelit; pozajelitowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. zob. pozajelitowy.
Wiktionary
Parenteralny (od gr. ἔντερον – énteron „jelito”) czyli pozajelitowy sposób podawania środków chemicznych, głównie leków – metoda dostarczania do organizmu tych środków poza przewodem pokarmowym, na przykład poprzez iniekcje podskórne i wlewy dożylne.
Wikipedia
zdanie wtrącone wyjaśniające lub uzupełniające kontekst przez dodanie jakiegoś szczegółu; paranteza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zdanie nawiasowe, stanowiące wtrącenie, mające za zadanie wyjaśnić lub uzupełnić kontekst jakiejś wypowiedzi poprzez dodanie pewnego szczegółu;
Wiktionary
Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie) – środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.
Przykłady:
Wikipedia
przym. parentetyczny
Wiktionary
związany z byciem rodzicem; rodzicielski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. socjol. zjawisko psychosocjologiczne polegające na odwróceniu ról w rodzinie, gdy dziecko pełni rolę opiekuna, partnera i powiernika wobec swojego rodzica lub rodzeństwa;
Wiktionary
Parentyfikacja (także: odwrócenie ról, inwersja ról, „niewidzialne dzieci”, „dorosłe dzieci”, „dzielne dzieci”, „dzieci rodzicielskie”, „karmienie się dziećmi”) – zjawisko psychosocjologiczne polegające na odwróceniu ról w rodzinie, w wyniku czego dziecko pełni rolę opiekuna, partnera i powiernika w stosunku do swych rodziców, bądź rodzeństwa, przy czym zadania oraz obciążenia przypadające na dziecko są z reguły nieadekwatne do jego poziomu rozwoju i możliwości emocjonalnych.
Wikipedia
1. kawałek materiału, z którego można upiąć sukienkę, spódnicę itp.;
2. ubranie upięte z takiego kawałka materiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. kawałek kolorowej tkaniny, rodzaj spódnicy noszonej przez kobiety lub mężczyzn na Tahiti;
(1.2) prostokątna, kwadratowa lub trójkątna chusta z cienkiej tkaniny noszona jako część damskiego stroju plażowyażowego, zawiązywana zwykle na biodrach i noszona jako spódnica lub zawiązywana na szyi i noszona jako sukienka
Wiktionary
Pareo – tradycyjna spódnica noszona przez kobiety na Tahiti, zbliżona do malajskiego saronga. Obecnie oznacza prostokątną, kwadratową lub trójkątną chustę z cienkiej tkaniny, noszoną jako część damskiego stroju plażowego i zawiązywaną zwykle na biodrze. Pareo można także nosić owinięte wokół górnej części ciała tak, aby trzymało się na piersiach lub owinąć róg wokół ramienia lub szyi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chusta, spódnica
(1.2) strój kąpielowy, spódnica
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|tah|pāreu.
(1.2) od (1.1)
uwagi.
(1.1) por|sarong.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) pareo
* baskijski: (1.2) pareo
* francuski: (1.1) paréo m.; (1.2) paréo m.
* hiszpański: (1.1) pareo m.; (1.2) pareo m.
* nowogrecki: (1.1) παρεό n.; (1.2) παρεό n.
źródła.
== pareo (język baskijski.) ==
thumb|neska bat pareoa (1.1) [[jantzi|janzten]]
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pareo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
pośledniej wartości utwory autora, twórczość uboczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. ogół ubocznej, drobnej twórczości danego autora, niezaliczana do jego twórczości podstawowej;
Wiktionary
Parerga (liczba mnoga, jako taka częściej występująca, od słowa parergon grec. πάρεργον) – określenie dzieł ubocznych, mało znanych, pozostających poza głównym nurtem twórczej działalności artysty, pisarza, kartografa, itd. Często bywają to dzieła uzupełniające cudzą twórczość lub świadczące o własnych talentach w innej dziedzinie (dziś nazwalibyśmy to wielozawodowością).
Wikipedia
IPA: paˈrɛrɡa, AS: parerga
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobne dzieło z twórczości danego autora, niezaliczana do jego twórczości podstawowej
Wiktionary
liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, kilkaset
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) zob. kilkaset.
Wiktionary
(1.1) kilkaset; daw. kroćset
Wiktionary
1. ważący paręset kilogramów;
2. przeznaczony na paręset kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość paruset kilometrów, wynoszący paręset kilometrów
SJP.pl
przykre wrażenie w postaci drętwienia, mrowienia, bólu, charakterystyczne w uszkodzeniach nerwów obwodowych; czucie opaczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przykre wrażenie czuciowe, zwykle odbierane jako mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry, będące objawem uszkodzeniem układu nerwowego;
Wiktionary
Parestezja (paraesthesia), inaczej czucie opaczne – przykre wrażenie, najczęściej mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry (uczucie silnego gorąca lub zimna) bądź też „przebiegnięcia prądu”.
Parestezje występują najczęściej w przypadku uszkodzeń nerwów obwodowych, mogą jednak być objawem uszkodzenia centralnego układu nerwowego.
Wikipedia
(1.1) czucie opaczne
Wiktionary
nazwisko, np. Vilfredo Pareto (1848 - 1923), włoski ekonomista i socjolog, twórca zasady 80/20, według której 20% przyczyn powoduje 80% skutków (istnieje wiele innych sformułowań)
SJP.pl
Pareto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Alessandria.
Według danych na styczeń 2010 gminę zamieszkiwało 629 osób przy gęstości zaludnienia 15,4 os./1 km².
Wikipedia
upośledzenie ruchowe, niedowład
SJP.pl
Niedowład (łac. paresis) – zmniejszenie siły lub ograniczenie zakresu ruchu powstałe najczęściej na skutek zmian organicznych ośrodkowych, obwodowych lub dotyczących samego mięśnia.
Wyróżnia się:
Wikipedia
szczera, otwarta wypowiedź lub wyznanie; parrezja
SJP.pl
Parezja albo parrezja (grec. παρρησία [παν = wszystko + ρησις / ρημα = mówienie / mowa] znaczy dosłownie „mówić wszystko”) – wolna, otwarta, szczera i jasna wypowiedź. Dotyczy aktu mówienia: jest wyrażeniem siebie w jakimś konkretnym zakresie. Jest wyrazem przekonania o prawdzie lub wierze mówiącego. Chrześcijańskie wyznanie wiary w Boga Ojca to przykład parezji jako świadectwa wiary religijnej.
Wikipedia
[czytaj: parFE]
1. mrożony deser na bazie śmietany i żółtek;
2. wysokie szklane naczynie, w którym zwykle podaje się ten deser
SJP.pl
Parfait (fr. krem mrożony, wym. paʁˈfɛ) – deser podawany zazwyczaj w wysokim kielichu.Sporządza się go z masy mleczno-jajecznej wymieszanej z bitą śmietaną oraz dodatkami aromatycznymi, takimi jak kawa, czekolada, przecier owocowy itp.
Wikipedia
polowanie na zwierzynę ze sforą psów, w czasie którego ściga się zwierzę konno tak długo, aż padnie ze zmęczenia
SJP.pl
zjawisko optyczne w postaci jednego lub kilku mniejszych jasnych, białawych pierścieni występujących z boku Słońca, powstających poprzez rozpraszanie się promieni świetlnych na znajdujących się w atmosferze kryształkach lodu; słońce poboczne, pozorne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. słońce poboczne;
Wiktionary
Słońce poboczne, parhelion (gr. παρήλιον od parà – „obok” i hēlios – „słońce”) – zjawisko optyczne w atmosferze. Jest ono jasną plamą światła, powstającą na przecięciu halo opisanego oraz kręgu parhelicznego.
Wikipedia
1. w Indiach: człowiek z najniższej grupy społecznej
2. człowiek żyjący w nędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) w Indiach: człowiek należący do jednej z najniższych kast lub będący poza systemem kastowym;
(1.2) człowiek uważany w jakiejś grupie za gorszego, pogardzany
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) dalit
(1.2) wyrzutek
Wiktionary
stanowiący jedną z partii górnej części czaszki, związany w jakiś sposób z tą partią; ciemieniowy
SJP.pl
[czytaj: paRInias] przylądek w Ameryce Południowej
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj dużego ogrodu z alejkami spacerowymi;
2. zespół sprzętu transportowego lub produkcyjnego danego przedsiębiorstwa;
3. tabor wojskowo-techniczny;
4. park wiatrowy - turbiny wiatrowe wraz z infrastrukturą; farma wiatrowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. ogrod. duży miejski, rekreacyjny zadrzewiony teren zielony z wytyczonymi alejkami;
(1.2) ogół urządzeń, pojazdów w zakładzie
Wiktionary
Park – teren rekreacyjny, przeważnie z dużą ilością roślin, w tym często zadrzewiony. W miastach ma charakter dużego, swobodnie ukształtowanego ogrodu z alejami spacerowymi. W Polsce 9249 parków jest objętych ochroną prawną poprzez wpisanie ich do rejestru zabytków lub rejestru pomników przyrody. Łącznie zajmują obszar 50354,65 ha.
Wikipedia
(1.1) W niedzielę byliśmy w parku całą rodziną.
(1.2) Za miastem otwarto nowy park technologiczny.
Wiktionary
IPA: park, AS: park
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. parczek m.
przym. parkowy, przyparkowy, wokółparkowy
Wiktionary
miejsce będące jednocześnie parkiem i ogrodem
SJP.pl
1. zdrobniale o narzeczonych, sympatyzujących ze sobą itp.;
2. potocznie o dwojgu dzieciach (synku i córce);
3. zdrobniale o dwojgu ptakach, zwierzętach;
4. mała para;
5. puchowa kurtka z kapturem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od para (dwa obiekty)
(1.2) rzad. zdrobn. od para (woda w stanie gazowym)
(1.3) tradycyjna eskimoska długa puchowa kurtka z kapturem
(1.4) mitrzym. każda z trzech bogiń, personifikacji przeznaczenia: Nona, Decima i Morta;
Wiktionary
Parka – dłuższa kurtka wypełniona naturalnym lub syntetycznym puchem, z wyściełanym futrem kapturem.
Wikipedia
IPA: ˈparka, AS: parka
Wiktionary
(1.1)
rzecz. para, pareczka
rzecz. parnik m.
Wiktionary
o niektórych zwierzętach: zaspokajać popęd płciowy; parzyć się
SJP.pl
1. ogrodzenie wykonywane z różnych materiałów, najczęściej z drewna;
2. jeden z pary ochraniaczy na nogi zakładanych w czasie meczu przez bramkarzy hokejowych, zawodników krykieta lub osoby uprawiające inne tego typu sporty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrodzenie drewniane złożone z desek, sztachet, drągów (dylów);
(1.2) sport. osłona na nogach bramkarza hokejowego
(1.4) lwów. kołnierzyk
(1.5) daw. gwara. więz. boczna kieszeń
Wiktionary
Płot, parkan, blanka – typ ogrodzenia, służący separacji danego areału od środowiska zewnętrznego, tudzież innego typu bytów żyjących.
Wikipedia
IPA: ˈparkãn, AS: parkãn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. parkanik m.
Wiktionary
(1.1) płot, reg. pargan, blanka
Wiktionary
parkan niewielkich rozmiarów
SJP.pl
wieczne pióro marki Parker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wieczne pióro marki Parker
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę w końcu dokupić tłoczek do mojego parkera, bo denerwuje mnie ciągłe wymienianie naboi.
(1.1) Naboje do parkera są dłuższe niż do pelikana.
Wiktionary
IPA: ˈparkɛr, AS: parker
Wiktionary
wytwarzać powłokę ochronną w postaci warstwy fosforanów na powierzchni metali, zabezpieczając ją w ten sposób przed uszkodzeniami mechanicznymi lub tworząc powłokę zmniejszającą tarcie i będącą dobrym podkładem pod farby i lakiery; fosforanować, fosfatyzować, bonderyzować
SJP.pl
reakcja prowadząca do otrzymania srebra ze stopu rudy srebronośnej z ołowiem
SJP.pl
1. kobieta zawodowo zajmująca się pokrywaniem podłóg parkietem lub wykładzinami;
2. potocznie: kobieta lubiąca tańczyć;
3. obrabiarka do obróbki deszczułek posadzkowych; deszczułkarka
SJP.pl
zakład, w którym wykonywane są wykładziny i materiały do budowy parkietu
SJP.pl
zajęcie parkieciarza
SJP.pl
1. osoba zawodowo zajmująca się pokrywaniem podłóg parkietem lub wykładzinami;
2. potoczne określenie na osobę lubiącą tańczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik budowlany, który zajmuje się układaniem parkietów i innych podłóg
Wiktionary
Parkieciarz – rzemieślnik wykonujący prace związane z montażem podłóg drewnianych, takie jak:
Wikipedia
rzecz. parkiet mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od parkiet
Wiktionary
(1.1) To nie parkiet, lecz tylko mały parkiecik.
Wiktionary
rzecz. parkiet m.
Wiktionary
1. fragment podłogi pokryty kawałkami specjalnych deseczek, którego najczęstszą funkcją poza użytkową w mieszkaniach jest pełnienie roli miejsca do tańczenia lub uprawiania niektórych sportów;
2. kratka z listewek używana jako zabezpieczenie dużych powierzchniowo przedmiotów przed wyginaniem się na skutek działania wilgoci;
3. rodzaj impregnatu;
4. giełda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drewniane klepki na podłogi
(1.2) podłoga z drewnianych klepek
(1.3) miejsce w restauracji lub kawiarni przeznaczone do tańca
(1.4) sala, w której odbywa się sesja giełdy papierów wartościowych
(1.5) część sali sportowej przeznaczona do gry w piłkę
(1.6) kratka z listewek przytwierdzana do odwrocia obrazu malowanego na desce dla zabezpieczenia jej przed paczeniem się
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈparʲcɛt, AS: parʹḱet
Wiktionary
rzecz. parkieciarz m., parkieciarka ż., parkieciarnia ż., parkietówka ż., parkiecik mrz.
czas. parkietować
przym. parkietowy
Wiktionary
pokrycie płaszczyzny wielokątami przylegającymi i niezachodzącymi na siebie, np. parkietaż Penrose'a
SJP.pl
Parkietaż, kafelkowanie lub tesselacja – pokrycie płaszczyzny wielokątami przylegającymi i nie zachodzącymi na siebie. Można rozpatrywać parkietaże części płaszczyzny oraz powierzchni, które nie są płaskie (np. parkietaże sfery, np. kopuła geodezyjna). Można także badać parkietaże przestrzeni trójwymiarowej i przestrzeni wymiarów wyższych. Nie jest konieczne ograniczanie się do przestrzeni euklidesowych. W praktyce (parkietaż chodnika na zdjęciu) elementy parkietażu nie muszą być wielokątami.
Wikipedia
zabezpieczać obraz drewniany przed zniszczeniem, pokrywając go warstwą parkietu
SJP.pl
zabieg zabezpieczania obrazu drewnianego parkietem
SJP.pl
przymiotnik od: parkiet; taki, którego część stanowi parkiet, pokryty parkietem lub taki, z którego można wykonać parkiet
SJP.pl
1. fragment podłogi pokryty kawałkami specjalnych deseczek, którego najczęstszą funkcją poza użytkową w mieszkaniach jest pełnienie roli miejsca do tańczenia lub uprawiania niektórych sportów;
2. kratka z listewek używana jako zabezpieczenie dużych powierzchniowo przedmiotów przed wyginaniem się na skutek działania wilgoci;
3. rodzaj impregnatu;
4. giełda
SJP.pl
placek angielski
SJP.pl
Parkin lub Perkin to miękkie ciasto tradycyjnie robione z płatków owsianych oraz podobnego do melasy czarnego syropu, który powstał w Północnej Anglii. Często kojarzony jest z Yorkshire, zwłaszcza z okolicami Leeds. Początki tego dania nie są dokładnie znane, ale cieszy się on popularnością w innych rejonach, np. Lancashire. Parkin jest zazwyczaj wilgotny lub nawet czasami lepki. W Hull i wschodnim Yorkshire jest bardziej suchy niż w innych rejonach i fakturą przypomina biszkopt. Parkin jest tradycyjnie spożywany 5 listopada, w dniu Guya Fawkesa, cieszy się uznaniem również przez resztę roku. W całym hrabstwie Yorkshire wypiekany jest komercyjnie, w innych rejonach jako produkt na użytek własny.
Wikipedia
miejsce postoju pojazdów mechanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plac lub budynek przeznaczony do odstawiania (parkowania) pojazdów mechanicznych;
Wiktionary
Parking – wyznaczone miejsce służące do odstawiania (parkowania) pojazdów mechanicznych lub innych środków komunikacji. W zależności od formy budowlanej można wyróżnić parkingi terenowe oraz mające formę budynków parkingi piętrowe – garaże wielokondygnacyjne natomiast ze względu na poziom posadowienia można je podzielić na podziemne i naziemne.
Wikipedia
(1.1) Przez dziesięć minut musiałem szukać miejsca na parkingu.
Wiktionary
IPA: ˈparʲcĩŋk, AS: parʹḱĩŋk
Wiktionary
rzecz. parkowanie n., parkingowy m.
czas. parkować ndk.
przym. parkingowy, wokółparkingowy, przyparkingowy
Wiktionary
środowiskowo: przewrócenie się na stojącym motocyklu
SJP.pl
przymiotnik od: parking, np. opłata parkingowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z parkingiem, odnoszący się do parkingu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która pilnuje pojazdy na parkingu i pobiera za to opłaty
Wiktionary
IPA: ˌparʲcĩŋˈɡɔvɨ, AS: parʹḱĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. parking m., parkowanie n.
czas. parkować ndk.
przym. przyparkingowy
Wiktionary
zbytnie nagromadzenie miejsc parkingowych na jakimś terenie
SJP.pl
potocznie: choroba Parkinsona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. choroba Parkinsona
Wiktionary
Medycyna:
Biografie:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) parkinson
* hiszpański: (1.1) párkinson m.
* nowogrecki: (1.1) πάρκινσον n.
źródła.
== parkinson (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. choroba Parkinsona, parkinson
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: parʲˈcĩw̃sɔ̃n, AS: parʹḱĩũ̯sõn
Wiktionary
rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) parkinson
* hiszpański: (1.1) párkinson m.
* nowogrecki: (1.1) πάρκινσον n.
źródła.
== parkinson (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. choroba Parkinsona, parkinson
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba dotknięta chorobą Parkinsona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba cierpiąca na chorobę Parkinsona
Wiktionary
rzecz. Parkinson, parkinson, parkinsonizm
Wiktionary
choroba układu nerwowego, objawiająca się drżeniem kończyn i częściowymi zaburzeniami mowy; choroba Parkinsona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zespół neurologiczny charakteryzujący się drżeniami, bradykinezją, sztywnością mięśni i trudnościami w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, obecny w chorobie Parkinsona i innych chorobach neurodegeneracyjnych;
Wiktionary
Parkinsonizm – zespół neurologiczny znamienny dla uszkodzeń układu pozapiramidowego, zwłaszcza istoty czarnej i gałki bladej, charakteryzujący się objawami:
Wikipedia
rzecz. parkinson mzw., parkinsonik mos.
Wiktionary
autobus wożący pasażerów do parków miejskich
SJP.pl
o zającach, królikach itp.: parkocić się - przejawiać, zaspokajać popęd płciowy
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Hortiboletus Simonini, Vizzini & Gelardi (parkogrzybek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
urządzenie ustawiane w obszarach płatnego parkowania, do którego kierowca wrzuca pieniądze za czas postoju; parkometr
SJP.pl
Parkomat – urządzenie techniczne służące do wnoszenia opłat za parkowanie.
Wikipedia
przymiotnik od: parkomat; przeznaczony do użytkowania systemu urządzeń pobierających opłaty za parkowanie, związany z takim systemem lub pojedynczym urządzeniem tego systemu; parkometrowy
SJP.pl
urządzenie ustawiane w obszarach płatnego parkowania, do którego kierowca wrzuca pieniądze za czas postoju; parkomat
SJP.pl
Parkometr (parkować + gr. metreín – mierzyć) – urządzenie, które po wrzuceniu odpowiednich monet odmierza czas postoju bezpośrednio obok tego urządzenia zaparkowanego pojazdu.
Parkometr został wymyślony i opatentowany przez Carla C. Magee z Oklahoma City, Oklahoma. Pierwsza nazwa – „coin controlled parking meter” użyta 13 maja 1935.
Wikipedia
przymiotnik od: parkometr; przeznaczony do użytkowania systemu urządzeń pobierających opłaty za parkowanie, związany z takim systemem lub pojedynczym urządzeniem tego systemu; parkomatowy
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
okres godowy zajęcy
SJP.pl
1. wydawać bulgoczący odgłos charakterystyczny dla wrzącej wody lub innej cieczy; perkotać, pyrkotać;
2. uczestniczyć w kopulacji, kopulować
SJP.pl
okres godowy zajęcy
SJP.pl
[czytaj: parkur] sport wyczynowy polegający na pokonywaniu przeszkód w biegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. sztuka pokonywania przeszkód w możliwie efektywny sposób, w szczególności przez bieg, skoki, czy obroty;
Wiktionary
Parkour (wymowa: [paʁˈkuʁ]; często skracane do PK) bądź l'art du déplacement (fr. sztuka przemieszczania się) – pochodząca z Francji forma aktywności fizycznej. Za twórcę parkour uznaje się Davida Belle'a.
Wikipedia
[czytaj: parkurowiec] osoba uprawiająca parkour
SJP.pl
ustawiać pojazdy w miejscach przeznaczonych na postój tych pojazdów
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) zostawiać pojazd na parkingu, miejscu przeznaczonym do zatrzymania pojazdu lub innym wolnym miejscu
Wiktionary
(1.1) Zawsze parkuję jak najbliżej domu.
Wiktionary
IPA: parˈkɔvat͡ɕ, AS: parkovać
Wiktionary
rzecz. parking mrz., parkingowy mos., parkowanie n., zaparkowanie n.
przym. parkingowy
Wiktionary
(1.1) stać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. zatrzymywanie pojazdu na postoju, parkingu lub w innym przeznaczonym do tego miejscu
Wiktionary
IPA: ˌparkɔˈvãɲɛ, AS: parkovãńe
Wiktionary
rzecz. zaparkowanie n., parking m., parkingowy m.
czas. parkować ndk., zaparkować dk.
przym. parkingowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. pieszcz. żart. parkowanie
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: park
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący parku, związany z parkiem, charakterystyczny dla parku
Wiktionary
rzecz. park mrz.
przym. przyparkowy
Wiktionary
Osoby o nazwisku Parks:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
teren jeździeckiego konkursu skoków przez przeszkody; parcours
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. plac z porozstawianymi przeszkodami, na którym odbywają się jeździeckie zawody w skokach;
Wiktionary
Parkur – ogrodzony plac na świeżym powietrzu lub w hali, na którym ustawia się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń i jeździec muszą pokonać w określonej kolejności i czasie, z jak najmniejszą liczbą zrzutek i przypadków nieposłuszeństwa konia. Rozróżnia się parkur ćwiczebny i konkursowy.
Wikipedia
IPA: ˈparkur, AS: parkur
Wiktionary
(1.1) tor konkursowy, parcours
Wiktionary
[czytaj: parkłej] szeroka szosa dla ruchu kołowego, biegnąca przez park, las, podgórze itp.
SJP.pl
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) żart. mówić po francusku
Wiktionary
rzecz. parlanie n.
Wiktionary
1. naczelny organ władzy państwowej sprawujący funkcję ustawodawczą oraz posiadający prawo do kontrolowania innych organów władzy w państwie;
2. budynek będący główną siedzibą tego organu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. w systemach demokratycznych najwyższy organ ustawodawczy;
(1.2) gmach, w którym obraduje parlament (1.1)
(1.3) hist. w dawnej Francji sądy królewskie, ustanowione w XIII wieku przez Ludwika IX;
Wiktionary
Parlament – najwyższy organ przedstawicielski, a jednocześnie zasadniczy organ władzy ustawodawczej w państwach demokratycznych. W systemach opartych na oświeceniowym trójpodziale władzy jest jednym z trzech pionów władzy państwowej i w żaden sposób nie jest ważniejszy od dwóch pozostałych. W systemach parlamentarno-gabinetowych (np. współczesna Polska) parlament jest najwyższym organem władzy państwowej.
Wikipedia
(1.1) Polski parlament składa się z dwóch Izb: sejmu i senatu.
Wiktionary
IPA: parˈlãmɛ̃nt, AS: parlãmẽnt
Wiktionary
rzecz. parlamentarzysta mos., parlamentarzystka ż., parlamentariusz mos., parlamentaryzm mrz.
przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny
przysł. parlamentarnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) sejm, senat
pokrewne.
rzecz. parlamentarzysta mos., parlamentarzystka ż., parlamentariusz mos., parlamentaryzm mrz.
przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny
przysł. parlamentarnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) parliament; (1.2) parliament
* arabski: (1.1) برلمان
* baskijski: (1.1) parlamentu
* białoruski: (1.1) парламент m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) парлямэнт m.
* bułgarski: (1.1) парламент m.; (1.2) парламент m.; (1.3) парламент m.
* dolnołużycki: (1.1) parlament
* duński: (1.1) parlament n.; (1.2) parlament n.
* esperanto: (1.1) parlamento, deputitaro; (1.2) parlamentejo, deputitejo
* francuski: (1.1) parlement m.; (1.2) parlement m.; (1.3) parlement m.
* górnołużycki: (1.1) parlament
* hiszpański: (1.1) parlamento m.
* islandzki: (1.1) þing n.
* jidysz: (1.1) פּאַרלאַמענט m. (parlament), כּנסתּ ż. (kneset)
* kataloński: (1.1) parlament m.
* niemiecki: (1.1) Parlament n.
* norweski (bokmål): (1.1) parlament n.
* norweski (nynorsk): (1.1) parlament n.
* nowogrecki: (1.1) κοινοβούλιο n.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|parlament.}}
* rosyjski: (1.1) парламент m.
* rumuński: (1.1) parlament n.
* slovio: (1.1) parlament (парламент)
* suahili: (1.1) bunge
* szwedzki: (1.1) parlament n.
* ukraiński: (1.1) парламент m.
* węgierski: (1.1) országgyűlés
* wilamowski: (1.1) parlament n.; (1.2) parlament n.
* włoski: (1.1) parlamento m.
źródła.
== parlament (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. parlament
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu; parlamentarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. posłaniec wysyłany przez walczące strony w celu negocjacji;
Wiktionary
Parlamentariusz (fr. parlementaire od parler, pol. mówić) – posłaniec strony walczącej kierowany do przeciwnika w celu prowadzenia rokowań.
Delegacja taka wyposażona jest zazwyczaj w białą flagę, co zgodnie z konwencjami wojennymi sygnalizuje żołnierzom przeciwnika, że niosący ją żołnierze nie podejmują działań bojowych. W związku z tym prawnie zabronione jest atakowanie ich. Po przekroczeniu linii frontu często nakazuje się założyć na oczy opaskę, uniemożliwiającą zapamiętanie topografii i rozmieszczenia wojsk przeciwnika. Zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, po wykonaniu zadania (na przykład po przekazaniu propozycji kapitulacji) delegacja parlamentariuszy odsyłana jest z powrotem w kierunku własnych linii.
Wikipedia
(1.1) Ale zanim zjawi się ich parlamentariusz, gruppenfuehrer Wolf zdąży posłać na śmierć jeszcze kilkuset tych ogłupiałych szczeniaków - odezwał się Kloss.
Wiktionary
rzecz. parlament m., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentaryzm m.
przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny
przysł. parlamentarnie
Wiktionary
kobieta wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z zasadami parlamentaryzmu i obyczajami panującymi w parlamencie
(1.2) przen. zgodnie z dobrymi obyczajami, w sposób przyzwoity i cenzuralny
Wiktionary
rzecz. parlament m., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentariusz m., parlamentaryzm m.
przym. parlamentarny
Wiktionary
(1.2) przyzwoicie, kulturalnie, cenzuralnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: parlamentarnie
SJP.pl
1. przymiotnik od: parlament; charakterystyczny dla parlamentu, właściwy parlamentowi, jego kompetencjom, odnoszący się do parlamentu;
2. zgodny z dobrymi obyczajami, ogólnie przyjętymi normami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. dotyczący parlamentu, związany z parlamentem
(1.2) zgodny z dobrymi obyczajami
Wiktionary
(1.1) Węgry są demokracją parlamentarną.
Wiktionary
IPA: ˌparlãmɛ̃nˈtarnɨ, AS: parlãmẽntarny
Wiktionary
rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentariuszka ż., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentaryzm m., parlamentowanie n.
czas. parlamentować ndk.
przysł. parlamentarnie
Wiktionary
przymiotnik: parlamentaryzm; taki, którego część stanowi system rządów i kompetencje parlamentu, odnoszący się do tego systemu
SJP.pl
system rządów sprawowanych przez parlament wraz z kompetencjami tego organu władzy państwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. system rządów z parlamentem mającym władzę ustawodawczą i sprawującym ją nad rządem;
Wiktionary
Parlamentaryzm – system rządów parlamentarnych, tj. rządów, opierających się na parlamencie, jako na podstawowym czynniku władzy państwowej.
Przedstawiciele większości w parlamencie obejmują władzę i tworzą rząd. Mniejszość parlamentarna pozostaje w opozycji aż do chwili, kiedy przez nowe wybory uda jej się uzyskać większość dla swego programu i przejąć władzę w swe ręce. Istnienie większości i mniejszości, obozu rządowego i opozycji, jest formalnym warunkiem parlamentaryzmu.
Wikipedia
(1.1) Po I wojnie światowej miało miejsce odrodzenie parlamentaryzmu polskiego.
Wiktionary
rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentariuszka ż., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentowanie n.
czas. parlamentować ndk.
przysł. parlamentarnie
przym. parlamentarny
Wiktionary
osoba wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu; parlamentariusz
SJP.pl
osoba wchodząca w skład parlamentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek parlamentu
Wiktionary
Parlamentarzysta – członek wyższej lub niższej izby parlamentu.
Poseł, senator, lub eurodeputowany, przedstawiciel wyborców swego okręgu, wybrany z reguły w wyborach powszechnych.
Liczba członków parlamentu waha się w zależności od wielkości państwa i tradycji od kilkudziesięciu (25-osobowy Landtag w Liechtensteinie) do nawet kilku tysięcy (2984-osobowe Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych w ChRL). Liczba parlamentarzystów z reguły jest określona przez konstytucję, lecz zdarzają się wyjątki (np. amerykański Kongres). Izby niższe parlamentów są zazwyczaj liczniejsze od izb wyższych.
Wikipedia
IPA: ˌparlãmɛ̃ntaˈʒɨsta, AS: parlãmẽntažysta
Wiktionary
rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentowanie n., parlamentarność ż.
:: fż. parlamentarzystka ż.
czas. parlamentować ndk.
przym. parlamentarny
przysł. parlamentarnie
Wiktionary
(1.1) deputowany
Wiktionary
kobieta wchodząca w skład parlamentu
SJP.pl
prowadzić rokowania, negocjacje, występować jako parlamentariusz, parlamentariuszka, reprezentować parlament w ważniejszych sprawach
SJP.pl
określenie wykonawcze: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; parlante
SJP.pl
potocznie: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; stosować parlando
SJP.pl
określenie wykonawcze: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; parlando
SJP.pl
pokój w klasztorze do rozmów z osobami z zewnątrz, zwłaszcza świeckimi; rozmównica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. rel. pomieszczenie w klasztorze do prowadzenia rozmów z gośćmi;
Wiktionary
Parlatorium, rozmównica – pomieszczenie w klasztorze, przeznaczone do prowadzenia rozmów z gośćmi.
Wikipedia
(1.1) A tu znowu, nim do parlatorium wyszła przeorysza, nim przestraszoną zdołaliśmy ubłagać i nakłonić, aby drzwi klauzury otworzyć kazała, truchlałem na każdy szmer u furty.
Wiktionary
(1.1) rozmównica
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca rozmowę, zwłaszcza błahą
Wiktionary
zastępca mistrza budowniczego w czasach średniowiecznych
SJP.pl
Parler – serwis społecznościowy udostępniający usługę mikroblogowania, uruchomiony w sierpniu 2018. Parler reklamuje się jako bezstronna i zapewniająca wolność słowa alternatywa dla głównych sieci społecznościowych, takich jak Twitter i Facebook. W listopadzie 2020 serwis miał około 4 mln aktywnych użytkowników i łącznie ponad 10 mln użytkowników.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
Parlino (niem. Parlin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stara Dąbrowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wieś przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Stargard – Pyrzyce, 6,5 km na północny zachód od Starej Dąbrowy (siedziby gminy) i 12,5 km na północny wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
Wikipedia
ulepszony i zmodyfikowany fonograf
SJP.pl
1. miasto we Włoszech;
2. miasto w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania; stolica prowincji Parma (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania;
Wiktionary
Parma – miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Parma. 174 tys. mieszkańców (2004). Stolica prowincji. Została założona w 183 p.n.e., jako kolonia rzymska. W latach 1545–1860 Parma była stolicą Księstwa Parmy rządzonego przez dynastię Farnese, a następnie Burbonów.
Wikipedia
(1.1) Parma jest tak mała, tak nieproporcjonalnie mała w stosunku do swej świetnej przeszłości, aż do roli stolicy Księstwa Parmeńskiego, że wystarczy pół godziny by ją powolnym krokiem turysty przemierzyć od rogatki do rogatki.
Wiktionary
IPA: ˈparma, AS: parma
Wiktionary
rzecz. parmeńczyk m., parmenka ż., parmezan m.
przym. parmeński, parmezański, parmezanowy
Wiktionary
mieszkaniec Parmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Parmy
Wiktionary
rzecz. Parma ż.
:: fż. parmenka ż.
przym. parmeński, parmezański, parmezanowy
Wiktionary
Parmenides z Elei (ok. 540 - 470 p.n.e.), filozof grecki
SJP.pl
Parmenides z Elei (gr. Παρμενίδης ὁ Ἐλεάτης Parmenides ho Eleates, ur. ok. 540 p.n.e., zm. ok. 470 p.n.e.) – grecki filozof, twórca szkoły elejskiej w Elei, wedle tradycji – słuchacz Ksenofanesa.
Wikipedia
mieszkanka Parmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Parmy
Wiktionary
rzecz. Parma ż.
:: fm. parmeńczyk mos.
przym. parmeński, parmezański, parmezanowy
Wiktionary
przymiotnik od: Parma
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Parmą, dotyczący Parmy
Wiktionary
rzecz. Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż., parmezan mrz.
przym. parmezanowy, parmezański
Wiktionary
rodzaj twardego sera używanego po utarciu jako przyprawa do potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. włoski twardy ser podpuszczkowy, dojrzewający kilka lat, utarty dodawany do potraw jako przyprawa;
Wiktionary
Parmezan (wł. Parmigiano Reggiano) – ser twardy typu podpuszczkowego, wytwarzany z krowiego mleka, leżakujący w solance.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ser parmezański
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ser
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Parma ż.
przym. parmezanowy, parmezański, parmeński
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|parmesan. < etym|wł|parmigiano., od nazwy miasta Parma we Włoszech
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) parmesan
* baskijski: (1.1) parmesano
* chorwacki: (1.1) parmezan m.
* czeski: (1.1) parmezán m.
* duński: (1.1) parmesan w., parmesanost w.
* fiński: (1.1) parmesaani
* francuski: (1.1) parmesan m.
* galicyjski: (1.1) parmesano m.
* hiszpański: (1.1) parmesano m.
* niemiecki: (1.1) Parmesan m., Parmesankäse m.
* norweski (bokmål): (1.1) parmesan m.
* norweski (nynorsk): (1.1) parmesan m.
* nowogrecki: (1.1) παρμεζάνα ż.
* portugalski: (1.1) parmesão m.
* rosyjski: (1.1) пармезан m.
* rumuński: (1.1) parmezan n.
* słowacki: (1.1) parmezán m.
* słoweński: (1.1) parmezan m.
* ukraiński: (1.1) пармезан m.
* węgierski: (1.1) parmezán
* włoski: (1.1) parmigiano m.
źródła.
== parmezan (język chorwacki.) ==
thumb|parmezan (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) parmezan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: parˈmɛzãn, AS: parmezãn
Wiktionary
rzecz. Parma ż.
przym. parmezanowy, parmezański, parmeński
Wiktionary
(1.1) ser parmezański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z parmezanem, dotyczący parmezanu; zawierający parmezan; mający smak parmezanu
Wiktionary
(1.1) Podano tace z przystawkami: placuszekacuszkami parmezanowymi z odrobiną delikatnego sera burrata, obłożonymi cienkimi plasterekasterkami pomidora (…)
Wiktionary
rzecz. parmezan mrz., Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż.
przym. parmeński, parmezański
Wiktionary
przymiotnik od: parmezan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. parmeński, dotyczący Parmy, miasta we Włoszech (dziś tylko w wyrażeniu ser parmezański)
Wiktionary
(1.1) Pomiędzy wojskami austriackimi, które przeciw Piemontczykom walczyły, wyliczają dzienniki 4 000 żołnierzy parmezańskich, których księżna Parmy w posiłku dostarczyła uwsp..
(1.1) 26. lutego: Ponieważ parmezańscy powstańcy starali się uwieść do buntu wierne rządowi gminy Piacenzy i zbliżyli się ku tej twierdzy, przeto dowódca tejże wysłał naprzeciw nim oddział piechoty i pluton huzarów uwsp..
Wiktionary
rzecz. Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż., parmezan mrz.
przym. parmeński, parmezanowy
Wiktionary
(1.1) współcz. parmeński
Wiktionary
Parmigianino (właśc. Girolamo Francesco Maria Mazzola) (ur. 11 stycznia 1503, zm. 24 sierpnia 1540) – włoski malarz, rytownik manierystyczny. Jego przydomek artystyczny pochodzi od miejsca urodzenia (Parma). Charakterystyczne dla jego malarstwa wydłużenie postaci, wyszukany wdzięk i odrzucenie postulatów realizmu stały się cechami typowymi dla wielu malarzy doby manieryzmu.
Wikipedia
elita literacka, zwłaszcza w odniesieniu do poetów
SJP.pl
Parnas (gr. Παρνασσός Parnassós) – pasmo górskie w środkowej Grecji, z najwyższym szczytem wznoszącym się na wysokość 2457 m n.p.m., zbudowane głównie z wapieni. W pobliżu leżało miasto Delfy, siedziba najsławniejszej starożytnej wyroczni i poświęconej Apollinowi świątyni. Obecnie Parnas jest jednym z ważniejszych w kraju ośrodków sportów zimowych, z rozbudowaną i rozległą bazą turystyczną, której centrum znajduje się w miejscowości Arachowa. Większą część masywu Parnasu pokrywa stary, świerkowy drzewostan. Przy zbliżonej także budowie geologicznej, poza okresem suchego, greckiego lata, znaczna część masywu Parnasu przypomina krajobrazem słowackie Tatry, co nie dotyczy jednak ogołoconego z roślinności wierzchołka góry.
Wikipedia
1. zwolennik lub przedstawiciel parnasizmu;
2. członek Parnasu, francuskiej grupy poetyckiej
SJP.pl
1. zwolenniczka lub przedstawicielka parnasizmu;
2. członkini Parnasu, francuskiej grupy poetyckiej
SJP.pl
przymiotnik od: parnasizm; odnoszący się do dziewiętnastowiecznego kierunku w poezji francuskiej, przybliżającego obiektywizm i opisującego wszechstronną wiedzę, typowy, charakterystyczny dla tego kierunku; parnasistyczny
SJP.pl
przymiotnik od: parnasizm; odnoszący się do dziewiętnastowiecznego kierunku w poezji francuskiej, przybliżającego obiektywizm i opisującego wszechstronną wiedzę, typowy, charakterystyczny dla tego kierunku; parnasistowski
SJP.pl
dziewiętnastowieczny kierunek w poezji francuskiej przybliżający obiektywizm i opisujący wszechstronną wiedzę
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Parnas
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Parnasem, dotyczący Parnasu
Wiktionary
rzecz. Parnas mrz., parnas mrz., parnasista mos., parnasistka ż., parnasizm mrz.
przym. parnasowy, parnasistyczny, parnasistowski
Wiktionary
Dziewięciornik (Parnassia L.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny dławiszowatych. Należy tu około 70 gatunków. Dawniej włączany do rodziny skalnicowatych, jednak badania genetyczne wykazały, że z innymi zaliczanymi tam roślinami jest odlegle spokrewniony. Rośliny tu należące są wieloletnimi roślinami zielnymi występującymi w strefy umiarkowanej półkuli północnej. Najliczniej występują w południowej i południowo-wschodniej Azji (w Chinach rośnie 49 endemitów z tego rodzaju). Do polskiej flory należy dziewięciornik błotny (Parnassia palustris).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Estonii, położone nad Morzem Bałtyckim;
(1.2) geogr. rzeka w Estonii uchodząca do Zatoki Ryskiej;
Wiktionary
Parnawa (est. Pärnu, niem. Pernau, ros. Пярну – za czasów ZSRR i obecnie; za czasów Imperium Rosyjskiego Пернов, łot. Pērnava) – miasto w południowej Estonii, port morski nad Zatoką Parnawską (część Zatoki Ryskiej we wschodniej części Morza Bałtyckiego), stolica prowincji Pärnu. Liczba mieszkańców wynosi 44 tys. Przez Parnawę przepływa rzeka o tej samej nazwie.
W mieście jest towarowa stacja kolejowa Parnawa.
Wikipedia
rzecz. parnawianin mos., parnawianka ż.
przym. parnawski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Parnawą, dotyczący Parnawy (rzeki lub miasta)
Wiktionary
rzecz. Parnawa ż.
Wiktionary
miejsce na kąpiele w parze
SJP.pl
urządzenie do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych; parnik
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: parno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: parny; bardziej parny
SJP.pl
urządzenie do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych; parnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. kocioł z paleniskiem do gotowania na parze karmy dla zwierząt hodowlanych (ziemniaków, śruty, buraków itp.)
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Disporum|Salisb.|ref=tak., rodzaj roślin azjatyckich z rodziny zimowitowatych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈparʲɲik, AS: parʹńik
Wiktionary
rzecz. parownica ż., para ż., parka ż., parowiec m., parowanie n., parówka ż.
czas. parować ndk., wyparować dk., odparować dk., sparować dk.
przym. parowy, parnikowy
Wiktionary
przymiotnik od: parnik; działający na zasadzie podobnej do parnika, urządzenia do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych, przeznaczony na obróbkę w takim urządzeniu, charakterystyczny dla takiego urządzenia lub w jakiś inny sposób z nim związany
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wilgotno i gorąco
Wiktionary
(1.1) Ale w tym pokoju jest parno. Otwórzmy okna.
Wiktionary
IPA: ˈparnɔ, AS: parno
Wiktionary
rzecz. parność ż., para ż., parowiec mzw./mrz.
przym. parny
Wiktionary
(1.1) duszno
Wiktionary
roślina najlepiej i najszybciej rozwijająca się w środowisku wilgotnym, w którym stężenie pary wodnej jest wysokie
SJP.pl
wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duszność
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
charakteryzujący się wysoką temperaturą, dużą wilgotnością oraz bezwietrznością, typowy dla takiego stanu; duszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gorący i wilgotny, duszny
(1.2) daw. parowy
Wiktionary
(1.1) Było wciąż gorąco, powietrze parne, a muzyka marimby brzmiała jakby spod wody.
Wiktionary
IPA: ˈparnɨ, AS: parny
Wiktionary
rzecz. parność ż., para ż., parowiec mzw./mrz.
przysł. parno
Wiktionary
(1.1) duszny
Wiktionary
zgrubienie od: parobek
SJP.pl
obraźliwe określenie na osobę niewykształconą, nieumiejącą się zachować, prostaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. parobek
Wiktionary
(1.1) Ten krępy, silny parobas troszczył się o Romka, przynosił mu kawę i smakołyki wyłudzone od gospodyń, a podczas bójek odgradzał go pięściami od kolegów, wyciągał spod stosu ciał i rzucał na górną pryczę.
Wiktionary
rzecz. parobek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od parobczak
Wiktionary
rzecz. parobczak m.
Wiktionary
młody, zazwyczaj jeszcze niedoświadczony robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach; parobeczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) młody parobek pomagający w gospodarstwie wiejskim
(1.2) młody, zdrowy chłopak wiejski
Wiktionary
IPA: paˈrɔpt͡ʃak, AS: paropčak
Wiktionary
rzecz. parobek m.
:: zdrobn. parobczaczek m.
przym. parobczański
Wiktionary
odnoszący się do parobka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący parobka
Wiktionary
rzecz. parobek m., parobczak m.
przym. parobkowy
Wiktionary
(1.1) parobkowy, daw. parobczany
Wiktionary
młody, zazwyczaj jeszcze niedoświadczony robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach; parobczak
SJP.pl
robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. najemny pracownik rolny;
(1.2) pogard. pachołek, sługus
(1.3) daw. obecnie gwara. kawaler, młodzieniec
Wiktionary
Parobek – stały lub sezonowy robotnik najemny pracujący w folwarku lub gospodarstwie bogatego chłopa, też służący w karczmie lub majątku dworskim.
Wikipedia
(1.1) Kilku naszych parobków pobiegło zaraz do pożaru.
(1.2) Nawet nie zauważyłeś, jak zrobił z ciebie swojego parobka.
Wiktionary
rzecz. parobczak mos., parobkowanie n.
:: zdrobn. parobeczek mos.
:: zgrub. parobas mos.
czas. parobkować ndk.
przym. parobkowy, parobczański
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haśnik.
Wiktionary
przymiotnik od: parobek; należący do robotnika rolnego lub sługi, pracującego niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach, odnoszący się do tej osoby, związany z nią
SJP.pl
mający długość paru centymetrów; kilkocentymetrowy, kilkucentymetrowy
SJP.pl
pleban
SJP.pl
parafia, zwłaszcza greckokatolicka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kośc. parafia
Wiktionary
Parafia (z łac. parochia, paroecia), probostwo – podstawowa jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich. Według koncepcji teologicznych to określona wspólnota wiernych. Zwierzchnikiem parafii jest proboszcz, któremu mogą pomagać inni księża wikariusze oraz kapelani czy rezydenci. Centralnym ośrodkiem życia parafii jest kościół parafialny (farny).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) parafia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|parochia. < etym|gr|παροικία. < etym|gr|παροικέω. → mieszkać obok
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|parafia.
źródła.
== parochia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) parafia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈrɔxʲja, AS: paroχʹi ̯a
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|parochia. < etym|gr|παροικία. < etym|gr|παροικέω. → mieszkać obok
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|parafia.
źródła.
== parochia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) parafia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) parafia
Wiktionary
przymiotnik od: parochia; należący do parafii greckokatolickiej, wchodzący w jej skład lub w jakiś inny sposób z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. parafia
Wiktionary
IPA: ˌparɔˈxʲija, AS: paroχʹii ̯a
Wiktionary
pojedyncza rura wchodząca w skład sieci rurociągów, w którym przesyła się parę wodną pod wysokim ciśnieniem
SJP.pl
parocja perska - gatunek drzewa z rodziny oczarowatych
SJP.pl
1. wypowiedź, scena lub przedstawienie będące ośmieszającym naśladownictwem jakiegoś dzieła, osoby lub zachowań;
2. coś, co jest nieudolnym naśladowaniem czegoś, coś, co daje niezamierzone efekty komiczne, ośmieszające autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) celowa przeróbka czyjegoś utworu (książki, filmu, muzyki itp., także stylu) lub zachowania, gestów, służąca ośmieszeniu oryginału lub będąca żartem z niego;
Wiktionary
Parodia (gr. παρῳδία parōidía od παρά pará „poza (czym); obok; mimo” i ᾠδή ōidḗ – „pieśń”) – odmiana parafrazy, która spełnia funkcję humorystyczną (rodzaj zabawy literackiej) bądź satyryczną (używana jako element polemiki).
Wikipedia
(1.1) Ten film jest parodią „Gwiezdnych Wojen”.
(1.1) (…) oczywiście może się zdarzyć, że to się skończy znowu po polskiemu, czyli dobry pomysł zostanie powyginany tak, że będzie przypominał swoją parodię.
Wiktionary
IPA: paˈrɔdʲja, AS: parodʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. parodysta m., parodystka ż.
czas. parodiować ndk., sparodiować dk.
przym. parodiowy, parodystyczny
przysł. parodystycznie
Wiktionary
(1.1) burleska, trawestacja
Wiktionary
1. tworzyć scenę lub przedstawienie będące ośmieszającym naśladownictwem jakiegoś dzieła, osoby lub czyichś zachowań;
2. żartobliwie lub złośliwie naśladować kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonywać parodii czegoś
Wiktionary
rzecz. parodia ż.
przym. parodystyczny
Wiktionary
cecha czegoś będącego parodią; parodystyczność
SJP.pl
przymiotnik od: parodia; stwarzający efekt parodii, przedstawiony za pomocą parodii, odnoszący się w jakiś sposób do parodii; parodyjny
SJP.pl
mający parę dni, trwający parę dni itp.; parudniowy
SJP.pl
dziedzina stomatologii zajmująca się chorobami przyzębia; periodontologia
SJP.pl
Periodontologia, dawniej: parodontologia, potocznie (ze względu na najczęstsze schorzenie przyzębia paradontozę): paradontologia – nauka o aparacie zawieszeniowym zęba, tj. przyzębiu. Jako dziedzina stomatologii zajmuje się profilaktyką i leczeniem chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.
Wikipedia
choroba przyzębia; paradontopatia
SJP.pl
choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów (forma nieakceptowana w polszczyźnie przez wiele osób, gdyż pierwszy człon słowa to greckie "para", znaczące "przy" (zębie)); paradontoza; paradentoza; przyzębica
SJP.pl
Zapalenie przyzębia (łac. periodontitis), potocznie nazywane parodontozą lub paradentozą – choroba infekcyjna tkanek przyzębia, prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów. W polskiej systematyce jedna z chorób przyzębia (periodontopatii).
Wikipedia
1. pierwsza pieśń chóru następująca po prologu, pojawiająca się w sztukach starogreckich;
2. przejście prowadzące na scenę w starożytnych budynkach teatrów greckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) teatr. początkowa pieśń chóralna w dramacie starogreckim
(1.2) teatr. wejście na scenę w teatrze starogreckim
Wiktionary
Parodos – w teatrze greckim pieśń wejściowa chóru.
Nazywano tak również boczne przejście dla chóru (i widzów pierwszych rzędów), znajdujące się pomiędzy frontową ścianą skene przylegającą do orchestry a theatronem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== parodos (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) teatr. parodos
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== parodos (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) teatr. parodos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: parodia; stwarzający efekt parodii, przedstawiony za pomocą parodii, odnoszący się w jakiś sposób do parodii; parodiowy
SJP.pl
osoba pisząca parodie lub występująca w parodiach, które są jednocześnie przedstawieniami scenicznymi
SJP.pl
Parodia (gr. παρῳδία parōidía od παρά pará „poza (czym); obok; mimo” i ᾠδή ōidḗ – „pieśń”) – odmiana parafrazy, która spełnia funkcję humorystyczną (rodzaj zabawy literackiej) bądź satyryczną (używana jako element polemiki).
Wikipedia
kobieta pisząca parodie lub występująca w parodiach, które są jednocześnie przedstawieniami scenicznymi
SJP.pl
cecha czegoś będącego parodią; parodiowość
SJP.pl
przymiotnik od: parodystyka; odnoszący się do sztuki parodiowania i pisania parodii, związany z tą sztuką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parodią, dotyczący parodii
Wiktionary
rzecz. parodia ż.
czas. parodiować
Wiktionary
(1.1) parodiowy
Wiktionary
sztuka parodiowania
SJP.pl
trwający parę godzin
SJP.pl
a) będący wielkości paru hektarów;
b) posiadający parę hektarów ziemi (np. rolnik parohektarowy)
SJP.pl
warstwa w ścianie lub stropie przeciwdziałająca przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do zewnętrznych warstw przegrody
SJP.pl
Paroizolacja – warstwa w ścianie lub stropie, której zadaniem jest przeciwdziałanie przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do zewnętrznych warstw przegrody.
W pomieszczeniach, gdzie przebywają ludzie wilgotność względna powinna wynosić 50-70%. W niektórych pomieszczeniach może wynosić więcej ze względu na czynności tam wykonywane (gotowanie, pranie, kąpiel) lub z innych powodów (Palmiarnie itp). Para wodna zawarta w powietrzu wnika do wnętrza ścian. Temperatura w ścianie zmienia się od pokojowej na jej wewnętrznej stronie do temperatury zewnętrznej-na zewnętrznej stronie. W zależności od różnicy temperatur, w pewnym miejscu przekroju ściany temperatura osiąga punkt rosy i para wodna skrapla się, powodując zawilgocenie materiału, z którego zbudowana jest ściana. Powoduje to szereg niekorzystnych zmian: wzrasta przewodnictwo cieplne ściany, możliwy jest rozwój pleśni, szkodliwych dla materiałów i dla zdrowia ludzi, możliwe jest zamarzanie ściany i jej niszczenie.
Wikipedia
1. ważący parę kilogramów;
2. przeznaczony na parę kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość paru kilometrów, wynoszący parę kilometrów
SJP.pl
dorożka zaprzężona w dwójkę koni
SJP.pl
taki, który został zaprzężony w parę koni, przeznaczony do zaprzężenia w parę tych zwierząt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do pary koni
Wiktionary
(1.1) dwukonny
Wiktionary
parę, kilka razy; kilkakroć
SJP.pl
przysłówek liczebnikowy
(1.1) przest. parę razy
Wiktionary
przym. parokrotny
przysł. parokrotnie
Wiktionary
(1.1) kilkakroć, parokrotnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) kilkakrotnie, kilkukrotnie
Wiktionary
przym. parokrotny
przysł. parokroć
Wiktionary
(1.1) przest. parokroć, kilkakroć
Wiktionary
a) powtarzający się parę razy;
b) parę razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie; paroksytonon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fonet. akcent na przedostatniej sylabie wyrazu;
(1.2) fonet. wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie
Wiktionary
Paroksyton, paroksytonon (gr. paroksýtonon) – wyraz lub zestrój akcentowy akcentowany paroksytonicznie, czyli taki, którego akcent pada na przedostatnią sylabę. W języku polskim większość wyrazów jest zaliczana do paroksytonów.
Wikipedia
rzecz. paroksytonon mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.
czas. paroksytonizować ndk.
przym. paroksytoniczny, paroksytonizowany, paroksytonizujący
przysł. paroksytonicznie
Wiktionary
(1.1) paroksytonon, akcent paroksytoniczny
(1.2) paroksytonon
Wiktionary
akcentowanie przedostatniej sylaby wyrazu; paroksytonizm (rzadko)
SJP.pl
padanie akcentu na przedostatnią sylabę wyrazu; akcentowanie przedostatniej sylaby
SJP.pl
dotyczący paroksytonu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fonet. charakteryzujący się akcentowaniem wyrazów na przedostatniej sylabie, mający akcent na przedostatniej sylabie
Wiktionary
rzecz. paroksyton mrz., paroksytonon mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.
czas. paroksytonizować ndk.
przym. paroksytonizowany, paroksytonizujący
przysł. paroksytonicznie
Wiktionary
rzadko: akcentowanie przedostatniej sylaby wyrazu; paroksytoneza (częściej)
SJP.pl
akcentować przedostatnią sylabę wyrazu; przesuwać (akcent) na przedostatnią sylabę
SJP.pl
wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie; paroksyton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fonet. zob. paroksyton.
Wiktionary
rzecz. paroksyton mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.
czas. paroksytonizować ndk.
przym. paroksytoniczny, paroksytonizowany, paroksytonizujący
przysł. paroksytonicznie
Wiktionary
1. atak, nagłe wystąpienie lub zaostrzenie się objawów chorobowych
2. gwałtowny, bardzo silny przejaw jakichś przeżyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nasilenie się choroby
(1.2) przen. napad żalu, gniewu lub śmiechu
(1.3) geol. stan aktywności wulkanu
Wiktionary
(1.2) Śmierć Stalina spowodowała falę histerii w propagandzie i społeczeństwie oraz ostatni realny paroksyzm jego kultu.
Wiktionary
przym. paroksyzmowy
Wiktionary
(1.1) atak
(1.2) przejaw
Wiktionary
przymiotnik od: paroksyzm; przypominający atak, nagłe wystąpienie lub zaostrzenie się objawów chorobowych, typowy dla tego ataku, odnoszący się do niego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paroksyzmem, dotyczący paroksyzmu
Wiktionary
rzecz. paroksyzm mrz.
Wiktionary
przestarzale:
a) słowo honoru
b) umówione, tajne hasło wojskowe
c) podwojenie stawki w grze karcianej, oznaczane przez załamanie rogu karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wojsk. rozpoznawcze, tajne hasło
(1.2) daw. słowo honoru
(1.3) daw. podwojenie stawki po wygranej, oznaczane przez załamanie karty lub zgięcie jej rogu
(1.4) daw. karta zaginana w parolu (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) dać parol
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
zagiąć parol
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|parole. → słowo
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== parol (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) mówić
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈparɔl, AS: parol
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
zagiąć parol
etymologia.
(1.1-2) etym|franc|parole. → słowo
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== parol (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) mówić
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek
SJP.pl
dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek
SJP.pl
dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek
SJP.pl
okres paru lat
SJP.pl
kilkuletni, kilkoletni;
1. trwający parę lat; przypadający za parę lat;
2. będący w wieku paru lat, mający parę lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kilka lat
(1.2) trwający kilka lata
Wiktionary
(1.1) Przecież paroletniego dzieciaka wpuszczą za darmo.
(1.2) Podczas paroletnich starań wysłaliśmy dziesiątki próśb i petycji.
Wiktionary
kilkuletnia roślina krzewiasta z rodziny bodziszkowatych, występująca we wszystkich strefach klimatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Zygophyllum|ref=tak., dzika roślina pustynna
Wiktionary
Parolist (Zygophyllum L.) – rodzaj roślin z rodziny parolistowatych. Obejmuje ok. 50 gatunków, w dawniejszym, szerszym ujęciu zaliczano tu ponad 100 gatunków. W szerokim ujęciu zaliczano tu rośliny rozprzestrzenione od Afryki i południowej Europy, poprzez rozległe obszary Azji po Australię. W węższym ujęciu zasięg rodzaju obejmuje tereny od basenu Morza Śródziemnego po wschodnią Azję, z centrum zróżnicowania w południowo-zachodniej i centralnej Azji. W Polsce na izolowanym stanowisku na murach w Sandomierzu rósł parolist wschodni, ale wyginął. Rośliny te rosną zwykle na terenach suchych, w tym także na pustyniach. Rodzaj należy do nielicznych, w obrębie którego występują zarówno rośliny przeprowadzające fotosyntezę C3 jak i C4.
Wikipedia
o cechach parolistowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Parolistowate (Zygophyllaceae R.Br.) – rodzina roślin okrytonasiennych z grupy różowych. Obejmuje 22–24 rodzaje z 255–325 gatunkami. Występują one głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych, często na terenach pustynnych i półpustynnych. Liczne gatunki rosną na glebach słonych. W Polsce przejściowo zawlekani bywają przedstawiciele rodzajów parolist i buzdyganek.
Wikipedia
o cechach parolistowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
zwalniać, zwolnić na parol
SJP.pl
mający długość paru metrów, wynoszący parę metrów
SJP.pl
urządzenie pomiarowe montowane w różnych punktach rurociągów gazowych, używane do mierzenia natężenia przepływu gazu w tych rurociągach
SJP.pl
mający parę miesięcy, trwający parę miesięcy itp.; parumiesięczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający kilka miesięcy
(1.2) będący w wieku kilku miesięcy
Wiktionary
(1.2) pot. Na wersalce leżało paromiesięczne śpiące bobo.
Wiktionary
(1.1) kilkumiesięczny
(1.2) kilkumiesięczny
Wiktionary
liczący parę milionów czegoś
SJP.pl
trwający parę minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający parę minut
Wiktionary
a) będący wielkości paru mórg (morgów);
b) posiadający parę mórg (morgów) ziemi, np. rolnik paromorgowy
SJP.pl
wyraz kojarzący się z innym wyrazem ze względu na wspólność rdzenia lub podobieństwo brzmienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym;
Wiktionary
Paronim (fr. z gr. παρά, para „obok, mimo”; όνυμα, onoma „imię”) – wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym. Paronimy bywają mylone w szybkich, spontanicznych konwersacjach, choć zjawisko paronimii bywa też wykorzystywane w celach artystycznych.
Wikipedia
IPA: paˈrɔ̃ɲĩm, AS: parõńĩm
Wiktionary
rzecz. paronimia ż.
przym. paronimiczny
Wiktionary
błędne kojarzenie, mylenie jakiegoś wyrazu z innym wyrazem ze względu na wspólność rdzenia lub podobieństwo brzmienia
SJP.pl
Paronim (fr. z gr. παρά, para „obok, mimo”; όνυμα, onoma „imię”) – wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym. Paronimy bywają mylone w szybkich, spontanicznych konwersacjach, choć zjawisko paronimii bywa też wykorzystywane w celach artystycznych.
Wikipedia
przymiotnik od: paronimia; wywołujący błędne kojarzenie, mylenie jakiegoś wyrazu z innym podobnym wyrazem, odnoszący się do takiej pomyłki, związany z nią
SJP.pl
figura stylistyczna polegająca na zestawieniu podobnie brzmiących wyrazów o innym znaczeniu; annominacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. liter. zestawienie wyrazów podobnie brzmiących o różnych znaczeniach;
Wiktionary
Paronomazja (gr. παρονομασία paronomasía – „lekko zmieniona nazwa”), adnominatio – figura retoryczna, fonetyczny środek stylistyczny, polegający na zestawieniu podobnie brzmiących słów (często homofonów i homonimów) celem osiągnięcia efektu stylistycznego.
Wikipedia
(1.1) annominacja
Wiktionary
1. w medycynie: ropne zapalenie tkanki podskórnej palca ręki oraz stopy; zanokcica;
2. rodzaj roślin z rodziny goździkowatych, występujący w około 110 gatunkach
SJP.pl
Wikipedia
składający się z paru osób; kilkuosobowy, kilkoosobowy
SJP.pl
złożony z paru pokojów
SJP.pl
stanowiący parę procent czegoś; kilkuprocentowy
SJP.pl
Paros (gr. Πάρος) – wyspa na Morzu Egejskim, w archipelagu Cyklady, o powierzchni 165 km². Liczy około 9600 mieszkańców (2002). W jej centrum wznosi się wysoki na 771 m Profitis Ilias (Marpessa), na którego południowym zboczu, niedaleko klasztoru Hagios Minas, znajduje się kamieniołom słynnego marmuru paryjskiego. Na Paros urodził się poeta Archiloch. 1,5 km na południe od Paros leży mała wyspa Andiparos. Paros jest dziś lubianą wyspą turystyczną.
Wikipedia
trwający parę sekund
SJP.pl
trwający paręset lat, mający paręset lat; parusetletni
SJP.pl
zaburzenie węchu polegające na wyczuwaniu zapachów nieistniejących lub odmiennych od tych rzeczywistych
SJP.pl
Zaburzenia węchu (dysosmia) – upośledzenie lub zmiana odczuwania wrażeń węchowych.
Za odczuwanie bodźców węchowych odpowiedzialne są następujące struktury (tworzące drogę węchową):
Wikipedia
zdrobnienie od: parostatek
SJP.pl
statek, do którego napędzania wykorzystuje się silniki parowe; parowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zob. parowiec.
Wiktionary
Parowiec – statek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).
Wikipedia
(1.1) Popłynęliśmy parostatkiem w dół Missisipi.
Wiktionary
IPA: ˌparɔˈstatɛk, AS: parostatek
Wiktionary
(1.1) parowiec, statek parowy
Wiktionary
zwykle w lm - parostki: poroże samca sarny
SJP.pl
1. mający parę stopni (w jakiejś skali);
2. mający parę stopni, etapów
SJP.pl
godność, kompetencje członka brytyjskiej Izby Lordów lub niegdyś parlamentarzysty francuskiego
SJP.pl
nieprzepuszczający pary wodnej lub wilgotnego powietrza, niedostępny dla tych mieszanin, odizolowany od działania tych mieszanin
SJP.pl
składający się z paru tomów, zawarty w paru tomach
SJP.pl
a) ważący parę ton;
b) mieszczący parę ton czegoś;
c) mogący unieść parę ton
SJP.pl
trwający parę tygodni, mający parę tygodni; parutygodniowy
SJP.pl
liczący parę tysięcy czegoś; parutysięczny
SJP.pl
dolina przekształcona z wąwozu, charakteryzująca się płaskim dnem i stromymi zboczami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. rodzaj suchej doliny o niezbyt stromych zboczach;
Wiktionary
Parów – rodzaj małej, suchej doliny o płaskim dnie i nachylonych zboczach. Powstaje poprzez przeobrażenie wąwozu podczas erozji. Wypełnia się wodą po intensywnych deszczach. Od wąwozu różni się mniej stromymi zboczami pokrytymi roślinnością.
Słowa arroyo, używanego również we współczesnym języku angielskim na określenie parowu, użyli po raz pierwszy Hiszpanie w roku 775, w odniesieniu do koryta rzecznego.
Wikipedia
(1.1) Nad głowami małych podróżników przelatywały ciągle z jednego brzegu parowu na drugi tukany o purpurowych głowach, niebieskich piersiach i żółtych skrzydłach (…)
(1.1) Jednak łagodne i wdzięczne zakręty łąki zwężały się coraz, aż ustąpiły miejsca wąskiej rozpadlinie, a ścieżki w głąb parowu prowadzące zaczęły piąć się po stokach gór; to nagie, skaliste, ostrymi rozpęknięciami poprzerywane i kolczystą wikliną zjeżone, to zielone i tajemniczo pod sklepieniami liściastej zarośli przepadające.
Wiktionary
1. zgrubienie od: parówka (rodzaj wędliny);
2. potocznie: upalna pogoda;
3. młodzieżowo: brzydka osoba; paszczur, pasztet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od parówka
(1.2) pot. spoż. gruba, duża parówka
(1.3) pot. duchota, upał, gorące, duszne powietrze
(1.4) wulg. gwara. przestępcza: bierny homoseksualista
(1.5) wulg. gwara. przestępcza: prostytutka
Wiktionary
IPA: paˈruva, AS: paruva
Wiktionary
rzecz. parówka ż.
przym. parówkowy
Wiktionary
(1.4) gwara. więz. cwel, nygus
(1.5) zob. prostytutka.
Wiktionary
1. zmieniać stan skupienia ze stałego lub ciekłego w gazowy, przechodzić lub przemieniać coś w stan gazowy;
2. odpierać, blokować cios zadany przez przeciwnika;
3. dobierać do pary
SJP.pl
czasownik
(1.1) wydzielać parę wodną
(1.2) łączyć w pary
(1.3) poddawać działaniu pary
czasownik zwrotny parować się
(2.1) łączyć się samemu w pary
Wiktionary
(1.1) Dziewczyna, wciąż trąc stłuczony o drabinę łokieć, skwapliwie sięgnęła po parujący dzban z przyprawionym korzeniami piwem.
Wiktionary
IPA: paˈrɔvat͡ɕ, AS: parovać
Wiktionary
rzecz. para ż., parówka ż., parowanie n., wyparowanie n., parownica ż., parownik m., parnik m., parowiec mzw./mrz.
czas. wyparować, wyparowywać, sparować
przym. parowy, parny
Wiktionary
1. aparat do oziębiania środowiska; parownik;
2. osoba zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie pełniące funkcję wymiennika ciepła
Wiktionary
(1.1) parownik
Wiktionary
kobieta zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś; parowniczka
SJP.pl
1. zmieniać stan skupienia ze stałego lub ciekłego w gazowy, przechodzić lub przemieniać coś w stan gazowy;
2. odpierać, blokować cios zadany przez przeciwnika;
3. dobierać do pary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|parować.
(1.2) fiz. zmiana stanu skupienia substancji z fazy ciekłej na fazę gazową
Wiktionary
Parowanie (ewaporacja) – zmiana stanu skupienia z ciekłego na gazowy (parę), zachodzący z reguły na powierzchni cieczy. Może odbywać się w całym zakresie ciśnień i temperatur, w których mogą współistnieć z sobą obie fazy.
Szybkość procesu parowania zależy od temperatury oraz ciśnienia parcjalnego pary nad cieczą. Gdy ciśnienie pary jest równe ciśnieniu pary nasyconej w danej temperaturze, to parowanie nie zachodzi. Stan też określa się jako równowagę między parowaniem a skraplaniem. Obniżenie ciśnienia oraz napływ gazu o mniejszym stężeniu pary, zwiększa szybkość parowania.Gdy ciśnienie pary nasyconej zrówna się z ciśnieniem otoczenia, wówczas proces parowania – zwany wówczas wrzeniem – zaczyna zachodzić również w całej objętości cieczy.
Wikipedia
(1.2) Morze Martwe wysycha na skutek wzmożonego parowania.
Wiktionary
IPA: ˌparɔˈvãɲɛ, AS: parovãńe
Wiktionary
rzecz. para ż., parnik m., parowiec mzw./mrz.
czas. parować, odparować, wyparować
przym. parowy
Wiktionary
(1.2) ewaporacja
Wiktionary
rodzaj dużej kluski (pączków, pyz) z ciasta drożdżowego; pampuch
SJP.pl
Pampuchy (pyzy, pyzy drożdżowe, pączki/bułki/kluski na parze, kluski parowe/parowane, parzaki, parowańce, parowce, paruchy, ruchańce, ruchane kluski, śl. buchty) – w kuchni polskiej, rodzaj dużych klusek (pączków, pyz) wyrabianych z ciasta drożdżowego i gotowanych na parze. Ugotowana kluska ma kształt kulisty, płaski od spodu, a konsystencję sprężystą, pulchną i miękką.
Wikipedia
maszyna do gotowania na parze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. naczynie lub urządzenie służące do gotowania na parze;
Wiktionary
Parowar – rodzaj urządzenia kuchennego, wykonanego z tworzywa sztucznego, ceramiki lub metalu, gdzie metodą obróbki żywności jest zastosowanie pary powstałej w dolnym naczyniu dzięki gotującej się wodzie. Parowar składa się z kilku naczyń nałożonych na siebie, co umożliwia przygotowywanie w jednym czasie różnych rodzajów żywności. W parowarze można przyrządzić warzywa, mięso, owoce morza i ryż. Wyróżnia się kilka rodzajów parowarów:
Wikipedia
IPA: paˈrɔvar, AS: parovar
Wiktionary
rzecz. parowarka ż.
Wiktionary
(1.1) parowarka
Wiktionary
→ parowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parowcem, dotyczący parowca
Wiktionary
rzecz. parowiec m.
Wiktionary
zdrobnienie od: parówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: parówka
Wiktionary
IPA: ˌparuˈvɛt͡ʃka, AS: paruvečka
Wiktionary
rzecz. parówka ż.
Wiktionary
statek, do którego napędzania wykorzystuje się silniki parowe; parostatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) przest. statek z napędem parowym;
Wiktionary
Parowiec – statek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).
Wikipedia
rzecz. parownica ż., para ż., parnik m., parowanie n.
czas. parować ndk.
przym. parowy, parny, parowcowy
przysł. parno
Wiktionary
(1.1) parostatek, statek parowy
Wiktionary
trwający parę wieków, mający parę wieków; paruwiekowy
SJP.pl
niewielki tomik wierszy, w skład którego wchodzą najczęściej krótkie fraszki, limeryki lub wierszowane opowiadania
SJP.pl
składający się z paru wierszy
SJP.pl
1. pomieszczenie do kąpieli w parze; łaźnia parowa
2. kąpiel parowa
3. cienka kiełbaska z mielonego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. tania kiełbasa z przemielonej masy mięsno-kostno-tłuszczowej, spożywana zwykle na gorąco;
(1.2) kosmet. zabieg kosmetyczny lub leczniczy z użyciem pary wodnej;
(1.3) pot. gorąca i parna atmosfera w jakimś miejscu
Wiktionary
Parówka – wędlina drobno mielona, nietrwała. Często spożywana w postaci hot doga, zapiekana w cieście bądź gotowana i spożywana z dodatkami, takimi jak musztarda, majonez lub keczup.
Wikipedia
(1.1) Zjadłbym parówkę z musztardą.
(1.2) Parówka twarzy to dobry sposób, aby oczyścić sobie cerę.
(1.3) Gdy gotuję obiad, w kuchni robi się okropna parówka.
Wiktionary
IPA: paˈrufka, AS: parufka
Wiktionary
rzecz. para ż., parnik m.
:: zdrobn. paróweczka ż.
:: zgrub. parówa ż.
przym. parówkowy, parowy
czas. parować
Wiktionary
(1.1) frankfurterka
(1.2) łaźnia parowa, kąpiel parowa
(1.3) ukrop
Wiktionary
potocznie: kiełbasa parówkowa
SJP.pl
→ parówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parówkami, dotyczący parówek
Wiktionary
(1.1) Ta kiełbasa parówkowa wygląda bardzo smakowicie.
Wiktionary
rzecz. parówa ż., parówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. ktoś, kto z upodobaniem jada parówki
Wiktionary
niewielkie naczynie laboratoryjne używane do stężania roztworów lub ich odparowywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów;
(1.2) urządzenie do rozprostowywania odzieży wyposażone w generator strumienia pary
Wiktionary
Parownica – naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów. Wykonywane są zazwyczaj z porcelany, szkła, kwarcu lub metali szlachetnych (np. z platyny). Często zaopatrzone są w dziobek ułatwiający przelewanie.
Wikipedia
rzecz. para ż., parówka ż., parowanie n., wyparowanie n., zaparowanie n., parownik m., parnik m., parowiec mzw./mrz.
czas. parować ndk., wyparować dk., wyparowywać ndk., sparować dk., zaparować dk.
przym. parowy, parny
Wiktionary
(1.2) steamer
Wiktionary
kobieta zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś; parowaczka
SJP.pl
Parownica – naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów. Wykonywane są zazwyczaj z porcelany, szkła, kwarcu lub metali szlachetnych (np. z platyny). Często zaopatrzone są w dziobek ułatwiający przelewanie.
Wikipedia
aparat do oziębiania środowiska; parowacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rodzaj wymiennika ciepła, w którym jeden z czynników roboczych ulega odparowaniu;
(1.2) zootechn. urządzenie do przygotowywania paszy dla zwierząt hodowlanych przez obróbkę gorącą parą wodną
Wiktionary
Parownik (lub parowacz) – rodzaj wymiennika ciepła, w którym jeden z czynników roboczych ulega odparowaniu.W parowniku chłodni dla stabilnej pracy układu zawsze jest wymagane nieduże przegrzanie czynnika chłodniczego. Wynosi ono najczęściej ok. 60 do 70% różnicy pomiędzy temperaturą w pomieszczeniu a temperaturą odparowania. A zatem przy temperaturze odparowania –8 °C i temperaturze w komorze 0 °C przegrzanie czynnika powinno wynosić ok. 5 K.
Wikipedia
czas. parować
rzecz. parownica ż.
Wiktionary
(1.1) parowacz
Wiktionary
lokomotywa z silnikiem parowym; także pociąg ciągnięty przez taką lokomotywę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. lokomotywa, której napęd stanowi silnik parowy
Wiktionary
Lokomotywa parowa (parowóz) – lokomotywa napędzana silnikami parowymi. Para pochodzi z kotła opalanego najczęściej węglem kamiennym.
Pierwszą lokomotywę parową zbudował w 1802 roku Richard Trevithick. Za wynalazcę współczesnej lokomotywy parowej uważa się George’a Stephensona. Jego parowóz Rakieta (Rocket) z 1829 r. stał się pierwowzorem wszystkich dalszych konstrukcji.
Wikipedia
(1.1) Podróż parowozem ciągle dostarcza wielu wrażeń i przypomina początki kolejnictwa.
Wiktionary
IPA: paˈrɔvus, AS: parovus
Wiktionary
rzecz. parowozownia ż.
:: zdrobn. parowozik m.
przym. parowozowy
Wiktionary
(1.1) lokomotywa parowa; żart. ciuchcia
Wiktionary
niewielki parowóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. parowóz
Wiktionary
rzecz. parowóz mrz., parowozownia ż.
przym. parowozowy
Wiktionary
w kolejnictwie: jednostka drogi (kilometr trasy przejechany przez jeden parowóz)
SJP.pl
wydzielony teren lub pomieszczenie, będące miejscem napraw parowozów oraz miejscem ich dłuższych postojów, jeżeli nie są w trasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. zespół pomieszczeń, warsztatów oraz torów przystosowanych do obsługi technicznej i napraw parowozów;
Wiktionary
Parowozownia (potocznie: szopa, depo) – baza, zakład eksploatacji, zajezdnia lokomotyw parowych; zespół pomieszczeń i warsztatów oraz torów przeznaczonych do przechowywania i obsługiwania technicznego parowozów.
Charakterystycznymi instalacjami są:
Wikipedia
(1.1) Za oknem pociągu mignęła nam tylko katowicka parowozownia.
Wiktionary
rzecz. parowóz mrz., parowozik mrz.
przym. parowozowy
Wiktionary
przymiotnik od: parowóz; przeznaczony dla parowozów i czynności, jakie należy przy nich wykonywać, odnoszący się do parowozu, związany z parowozem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kolej. związany z parowozem, dotyczący parowozu
Wiktionary
rzecz. parowóz mrz., parowozik mrz., parowozownia ż.
Wiktionary
1. poruszający się dzięki parze wodnej, napędzany przez parę wodną (np. maszyna parowa);
2. przestarzale: stanowiący parę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parą, dotyczący pary lub par
(1.2) zasilany parą, wykorzystujący parę do działania
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) B. i W. lm. od: zob. parów.
Wiktionary
Parowy (dawniej: niem. Heinen) – kolonia w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum przy drodze wojewódzkiej nr 607.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
IPA: paˈrɔvɨ, AS: parovy
Wiktionary
rzecz. para ż., parówka ż., parnik m., parowanie n., parowiec mzw./mrz.
czas. parować ndk.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości;
Wiktionary
IPA: parp, AS: parp
Wiktionary
gatunek ryby z rodziny śledziowatych; aloza parposz
SJP.pl
Parposz, aloza parposz (Alosa fallax) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny śledziowatych (Clupeidae).
Wikipedia
roczny narybek, głównie łososia
SJP.pl
Wikipedia
szczera, otwarta wypowiedź lub wyznanie; parezja
SJP.pl
Parezja albo parrezja (grec. παρρησία [παν = wszystko + ρησις / ρημα = mówienie / mowa] znaczy dosłownie „mówić wszystko”) – wolna, otwarta, szczera i jasna wypowiedź. Dotyczy aktu mówienia: jest wyrażeniem siebie w jakimś konkretnym zakresie. Jest wyrazem przekonania o prawdzie lub wierze mówiącego. Chrześcijańskie wyznanie wiary w Boga Ojca to przykład parezji jako świadectwa wiary religijnej.
Wikipedia
wyznawca monoteistycznego odłamu staroirańskiej religii rozpowszechnionej przez indiańskich Persów i opartej na kulcie boga dobra i światła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) członek tradycyjnej społeczności zaratustriańskiej zamieszkującej głównie Indie;
Wiktionary
Parsowie lub Indyjscy zaratusztrianie – grupa etniczna wywodząca się od starożytnych Persów, wyznająca zaratusztrianizm, zamieszkująca przede wszystkim Indie (Bombaj – około 69 tysięcy).
Wikipedia
rzecz.
:: fż. Parsanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini tradycyjnej społeczności zaratustriańskiej zamieszkującej głównie Indie;
Wiktionary
(1.1) Cóż dopiero, gdy obok tych elegantów, ujrzałem siedzące w powozach, a wbrew etykiecie wschodniej nie zakryte woalem, piękne Parsanki, o cerze białej, rysach pociągłych, a ujmujących, o wielkich i wyrazistych czarnych oczach, którym długie rzęsy uroku dodawały.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Pars mos.
Wiktionary
dotyczący Parsęty, rzeki na Pobrzeżu Bałtyckim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Parsętą, dotyczący Parsęty
Wiktionary
rzecz. Parsęta ż.
Wiktionary
astronomiczna jednostka długości równa ok. 3,262 roku świetlnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. jednostka długości w astronomii, odległość, przy której paralaksa roczna jest równa 1 sekundzie łuku;
Wiktionary
Parsek – jednostka odległości używana w astronomii. Jest to odległość, dla której kąt paralaksy (równy połowie kąta całkowitej rocznej zmiany) położenia Ziemi widzianej prostopadle do płaszczyzny orbity wynosi 1 sekundę łuku. Parsek można równoważnie opisać jako odległość, z jakiej połowa wielkiej osi orbity ziemskiej (czyli 1 au) jest widoczna jako łuk (na firmamencie obserwującego) o długości 1 sekundy kątowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) skr. pc, daw. ps
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) parsec
* baskijski: (1.1) parsec
* hiszpański: (1.1) pársec m.
* kataloński: (1.1) parsec m.
* nowogrecki: (1.1) παρσέκ n.
* rosyjski: (1.1) парсек m.
* słowacki: (1.1) parsek m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) skr. pc, daw. ps
Wiktionary
program dokonujący analizy danych wejściowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. program komputerowy wykonujący analizę składniową;
Wiktionary
Analizator składniowy, parser – program komputerowy dokonujący analizy składniowej danych wejściowych w celu określenia ich struktury gramatycznej w związku z określoną gramatyką formalną. Analizator składniowy umożliwia przetworzenie tekstu czytelnego dla człowieka w strukturę danych przydatną dla oprogramowania komputera. Wynikiem analizy składni, dokonywanej przez parser, najczęściej jest drzewo składniowe nazywane czasami drzewem wyprowadzenia.
Wikipedia
IPA: ˈparsɛr, AS: parser
Wiktionary
rzecz. parsowanie n., sparsowanie n.
czas. parsować ndk., sparsować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Parsęta (dawniej Prośnica, niem. Persante) – rzeka Pobrzeży Południowobałtyckich, w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, o długości 139 km.
Dorzecze Parsęty obejmuje obszar 3151 km².
Głównym dopływem rzeki (prawym) jest Radew, która uchodzi do Parsęty w Karlinie.
Wikipedia
(1.1) Do Parsęty uchodzi rzeka Radew.
Wiktionary
IPA: parˈsɛ̃nta, AS: parsẽnta
Wiktionary
rzecz. Parsęcko n.
przym. parsęcki
Wiktionary
(1.1) Prośnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Sir Parsifal, Percival – według legend arturiańskich, jeden z towarzyszy króla Artura i jego rycerzy Okrągłego Stołu. Podobnie jak oni, poszukiwał Świętego Graala. Parsifal zakochał się w żonie króla Artura. Postać ta jest wzorem odwagi; jej pierwowzorem jest prawdopodobnie wojownik Peredur występujący u boku Artura najwcześniej, bo już w podaniach walijskich.
Wikipedia
(1.1) Lohengrin, główny bohater niemieckiej poezji z końca XIII w., był synem Parsifala i kolejnym, po swym ojcu, strażnikiem zamku Świętego Graala.
Wiktionary
IPA: parˈsʲifal, AS: parsʹifal
Wiktionary
regionalnie: dół w ziemi do przechowywania ziemniaków
SJP.pl
1. gwałtownie wydmuchiwać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychać;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydawać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychać;
3. potocznie: mówić coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychać;
4. potocznie: sykać, trzaskać, skwierczeć
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. parsknąć)
(1.1) prychać
(1.2) kichać
(1.4) pot. śmiać się
Wiktionary
odgłos wydawany przez konie, powstały poprzez nagłe i silne wypuszczenie powietrza nozdrzami
SJP.pl
odgłos wydawany przez konie, powstały poprzez nagłe i silne wypuszczenie powietrza nozdrzami
SJP.pl
1. gwałtownie wydmuchać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychnąć;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychnąć;
3. potocznie: powiedzieć coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychnąć;
4. potocznie: syknąć, trzasnąć, zaskwierczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. parskać)
(1.1) dokonany od|parskać.
Wiktionary
(1.1) Słysząc sprośny żart, chciał zrobić oburzoną minę, ale nie wytrzymał i parsknął śmiechem.
Wiktionary
rzecz. parsknięcie n., parskanie n.
Wiktionary
1. gwałtownie wydmuchać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychnąć;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychnąć;
3. potocznie: powiedzieć coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychnąć;
4. potocznie: syknąć, trzasnąć, zaskwierczeć
SJP.pl
w informatyce: analizować ciąg znaków w celu ustalenia jego struktury
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) inform. dokonywać analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury;
Wiktionary
rzecz. parser mrz., parsowanie n., sparsowanie n.
czas. sparsować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. dokonywanie analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury;
Wiktionary
rzecz. parser mrz., sparsowanie n.
czas. parsować ndk., sparsować dk.
Wiktionary
Parsowo (do 1945 r. niem.: Parsow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz.
Według danych z 31 grudnia 2005 r. wieś miała 304 mieszkańców.
Parsowo to miejscowość o charakterze turystycznym. Pobliski zabytkowy kościół. W okolicach Parsowa rośnie również ok. 200-letni dąb szypułkowy o obwodzie 7 m. i wysokości 23 m.
Wikipedia
portret typowy dla malarstwa ruskiego od końca XVI do początku XVIII w., początkowo malowany na drewnie, zbliżony techniką do ikon
SJP.pl
Parsuna (od łac. persona) – nazwa portretów świeckich malowanych w Rosji od końca XVI do początków XVIII wieku
Parsuny wywodzą się z malarstwa ikonowego, korzystając z jego schematów przedstawieniowych i technik. W XVII w. pojawiły się bardziej realistyczne ujęcia postaci i tła, co wiązało się z oddziaływaniem z Rzeczypospolitej wzorców portretu sarmackiego. Terminem parsun określano także portrety ukraińskie oraz białoruskie.
Wikipedia
monoteistyczny odłam zaratusztrianizmu, wyznawany głównie w Indiach
SJP.pl
Mazdaizm, Mazda – Jasna (od Mazda [Ahura Mazda] i aw. Mazdajasnô) – podstawa kolejnych religii perskich (zaratusztrianizmu, mazdaizmu achemenidzkiego, manicheizmu, zoroastryzmu średnioperskiego za panowania dynastii Sasanidów III–VIII w. i nowoperskiego, a także zurwanizmu).
Wikipedia
pokrywać się parchem, brunatnymi strupami charakterystycznymi dla parchu; parszywieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Parszkowo (kaszb. Parszkòwò lub też Pôrszkòwò, Parzkòwò, niem. Parschkau, dawniej Parchowo, Parskowo) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa. W najbliższej okolicy (na północy) znajdują się rezerwaty przyrody Moroszka Bielawskiego Błota i Woskownica Bielawskiego Błota.
Wikipedia
Parszów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Wąchock.
Był wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku.
W latach 1954–1972 wieś był siedzibą gromady Parszów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Zesłania Ducha Świętego.
Wikipedia
Parszowice (niem. Porschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Ścinawa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
We wsi był przystanek kolejowy Parszowice.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) od: parszywy
Wiktionary
(1.1) Tymczasem chodził od drzwi do drzwi, wciąż obijając sobie pięści o mur biurokracji i czując się coraz parszywiej, zupełnie jak żebrak.
Wiktionary
IPA: parˈʃɨvʲjɛ, AS: paršyvʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. parszywiec m., parch mos./mrz.
czas. parszywieć ndk.
przym. parszywy
Wiktionary
osoba parszywa, zła podła, czasami także dokuczliwa, złośliwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. człowiek podły
Wiktionary
IPA: parˈʃɨvʲjɛt͡s, AS: paršyvʹi ̯ec
Wiktionary
czas. parszywieć ndk.
przym. parszywy
przysł. parszywie
rzecz. parch mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) bydlę, gnida, łajdak, łotr, łachudra, kanalia, menda, padalec, plugawiec, skurczybyk, sobaka, swołocz, szuja, szubrawiec
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: parszywie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest parszywe; cecha tych, którzy są parszywi
Wiktionary
rzecz. parch m.
przym. parszywy
przysł. parszywie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: parszywy; bardziej parszywy
SJP.pl
1. okryty parchami, mający parchy;
2. nędzny; podły; lichy; zły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. podły, zły, nędzny
Wiktionary
IPA: parˈʃɨvɨ, AS: paršyvy
Wiktionary
rzecz. parszywiec m., parch mos./mrz.
czas. parszywieć ndk.
przysł. parszywie
Wiktionary
(1.1) odrażający, obrzydliwy, ohydny, podły, nędzny, szkaradny, szubrawy
(1.2) parchaty
Wiktionary
1. grube płótno konopne lub lniane;
2. taśma pleciona ze szpagatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec starożytnej Partii
Wiktionary
(1.1) Plutarch twierdzi, że Part imieniem Promaxatres zabił Krassusa, Dion zaś przytacza sugestię, jakoby został on w rzeczywistości zabity przez własnych ludzi (…)
(1.1) Na razie wystarczało im, że zginęły setki Hindusów, a żaden Part.
Wiktionary
rzecz. partyjski mrz., Partia ż.
przym. partyjski
Wiktionary
skrót od: partykuła
SJP.pl
partaczy; potocznie:
1. wykonany nieumiejętnie, niedokładnie, niestarannie;
2. wykonujący swoją pracę nieumiejętnie, niedokładnie, niestarannie
SJP.pl
coś, co zostało wykonane niestarannie, nieudolnie; partanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś źle zrobione
Wiktionary
rzecz. partacz mos., partaczka ż.
czas. partaczyć, spartaczyć
Wiktionary
osoba robiąca coś źle, nieudolnie; fuszer, knociarz, patałach, brakorób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. zły pracownik lub rzemieślnik; osoba źle (niedbale, niechlujnie) wykonująca pracę
(1.2) daw. w średniowieczu: rzemieślnik niezrzeszony w cechu
Wiktionary
Partacz (łac. a parte paternitatis = poza cechem), także przeszkodnik, szturarz – dawniej osoba wykonująca działalność rzemieślniczą w mieście lub w jego pobliżu, ale niebędąca rzemieślnikiem zrzeszonym w cechu pomimo jego istnienia, często osiedlająca się w nieobjętych prawem miejskim jurydykach. Partacze byli silnie zwalczani przez cechy, jako zagrażająca im konkurencja (łamiąca monopol produkcji). Bronili się przed konfiskatą wyrobów, a także narzędzi pracy.
Wikipedia
(1.1) Ten fryzjer partacz zrobił mi schodki z tyłu głowy.
Wiktionary
IPA: ˈpartat͡ʃ, AS: partač
Wiktionary
rzecz. partactwo n., partanina ż.
:: fż. partaczka ż.
czas. partaczyć ndk., spartaczyć dk.
przym. partacki
przysł. partacko
Wiktionary
(1.1) brakorób, chałturnik, brakoróbca, fuszer, niedbaluch, tandeciarz; gw-pl|Górny Śląsk|bazger, ciachrocz, complok, dudra, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|partaczyć.
Wiktionary
czas. partaczyć, spartaczyć
Wiktionary
kobieta robiąca coś źle, nieudolnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta partacząca coś
Wiktionary
rzecz. partactwo n., partanina ż.
:: fm. partacz m.
czas. partaczyć ndk., spartaczyć dk.
przym. partacki
przysł. partacko
Wiktionary
robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partolić
SJP.pl
robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partolić
SJP.pl
czasownik
(1.1) robić coś byle jak, nieudolnie, źle
Wiktionary
(1.1) Był tak nieudolny, że partaczył każdą robotę.
Wiktionary
IPA: parˈtat͡ʃɨt͡ɕ, AS: partačyć
Wiktionary
czas. spartaczyć
rzecz. partaczenie n., partaczka ż., partacz, partanina, partactwo
przym. partacki
przysł. partacko
Wiktionary
(1.1) fuszerować, knocić, partolić
Wiktionary
1. słabo płatne zajęcie, praca;
2. coś, co zostało wykonane niestarannie, nieudolnie; partactwo
SJP.pl
zdrobnienie od: partanina
SJP.pl
pieśni pisane przeznaczone dla chórów dziewczęcych niegdyś istniejących w starożytnej Grecji
SJP.pl
przymiotnik od: partenogeneza; przypominający rozwój zarodka z jaja, które nie zostało zapłodnione, charakterystyczny dla tego procesu, odnoszący się do niego
SJP.pl
rozwój zarodka z jaja niezapłodnionego; dzieworództwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. rozmnażanie z niezapłodnionej komórki jajowej;
Wiktionary
Partenogeneza (z greckiego παρθενος, „dziewica” oraz γενεσις „narodziny”), dzieworództwo – odmiana rozmnażania traktowana najczęściej jako płciowa (z powodu udziału gamety) pomimo braku zapłodnienia, polegająca na rozwoju osobników potomnych z komórki jajowej bez udziału plemnika. W botanice jest rodzajem apomiksji, utraty zdolności do rozmnażania płciowego – amfimiksji.
Wikipedia
rzecz. partenogeniczność ż.
przym. patenogeniczny, partenogenetyczny
przysł. partenogenicznie, partenogenetycznie
Wiktionary
(1.1) dzieworództwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co partenogeniczne
Wiktionary
rzecz. partenogeneza ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z partenogenezą, dotyczący partenogenezy
Wiktionary
wytwarzanie przez roślinę owoców pozbawionych nasion w sposób naturalny (np. u bananowca) bądź wywoływane sztucznie u roślin uprawnych
SJP.pl
Partenokarpia – wytwarzanie owoców bez żywotnych nasion. Zjawisko powszechne wśród roślin. Jako przyczyny wymieniane są brak zapylenia i zapłodnienia. Nie tłumaczy to jednak, dlaczego roślina wytwarza i podtrzymuje rozwój owoców. Do partenokarpii mogą doprowadzać czynniki endogenne, takie jak fitohormony czy czynniki genetyczne. U tytoniu, bakłażanu, truskawki, maliny i pomidora zidentyfikowano gen odpowiedzialny za wytwarzanie owoców pozbawionych nasion. Wpływ zidentyfikowanego genu potwierdzono doświadczalnie poprzez stworzenie transgenicznego pomidora i bakłażanu wykazującego partenokarpię.
Wikipedia
przymiotnik od: partenokarpia; charakterystyczny dla pozbawionych nasion owoców wytwarzanych przez rośliny, odnoszący się do tych owoców lub procesu ich wytwarzania
SJP.pl
Partenon (gr. Παρθενών, Parthenṓn) – świątynia poświęcona Atenie Partenos (pol. Atenie Dziewicy) na akropolu ateńskim, wzniesiona w połowie V w. p.n.e. według planów Iktinosa i Kallikratesa pod nadzorem Fidiasza, który wykonał również elementy rzeźbiarskie.
Wikipedia
1. najniższa kondygnacja naziemna
2. w sporcie: pozycja zapaśnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kondygnacja budynku położona tuż nad ziemią
(1.2) niskie położenie ciała – w sporcie, tańcu itp.
(1.3) najniższa i położona najbliżej pałacu reprezentacyjna część ogrodu francuskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja babcia mieszka na parterze.
Wiktionary
IPA: ˈpartɛr, AS: parter
Wiktionary
rzecz. parterówka ż., parterak m., parterowość ż.
przym. parterowy
Wiktionary
antonimy.
(1.1) dach
hiperonimy.
(1.1) kondygnacja
(1.3) ogród
hiponimy.
(1.3) parter dywanowy, parter rabatowy, parter kompartymentowy, parter oranżeryjny, parter angielski, parter gazonowy
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. parterówka ż., parterak m., parterowość ż.
przym. parterowy
frazeologia.
sprowadzić do parteru
etymologia.
etym|franc|parterre. → parter < etym|franc|par|terre.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bryt. ground floor, ground level, amer. first floor; (1.3) parterre
* bośniacki: (1.1) prizemlje n.
* chorwacki: (1.1) prizemlje n.
* czeski: (1.1) přízemí n.
* esperanto: (1.1) teretaĝo, daw. partero; (1.3) partero, ĝardenpartero
* fiński: (1.1) ensimmäinen kerros, pohjakerros
* francuski: (1.1) rez-de-chaussée m.
* hiszpański: (1.1) planta baja ż., planta calle
* macedoński: (1.1) приземје n.
* niemiecki: (1.1) Erdgeschoss n., Parterre n.
* nowogrecki: (1.1) ισόγειο n.
* rosyjski: (1.1) первый этаж m.
* słoweński: (1.1) pritličje n.
* szwedzki: (1.1) bottenvåning w.
* ukraiński: (1.1) перший поверх m.
* węgierski: (1.1) földszint
* włoski: (1.1) piano terra ż., pianterreno m.
źródła.
== parter (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) parter
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: dom parterowy
SJP.pl
przymiotnik od: parter; znajdujący się na parterze, mający, składający się tylko z jednego poziomu lub w jakiś inny sposób związany z parterem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający pięter
(1.2) znajdujący się na parterze
(1.3) znajdujący się na parterze widowni
(1.4) ogrod. rosnący na parterze kwiatowym
Wiktionary
(1.1) Wokół zabudowa miejska, domy przeważnie parterowe, ze zdobionymi obramowaniami okien i firaneczkami nadokiennymi.
Wiktionary
IPA: ˌpartɛˈrɔvɨ, AS: parterovy
Wiktionary
rzecz. parter
Wiktionary
dawniej:
1. nuty, partytura; partesy;
2. grzeczność, łaskawość;
3. księga z zapisanymi odrębnie partiami głosów kompozycji; księga głosowa
SJP.pl
dawniej: nuty, partytura; partes
SJP.pl
[czytaj: parteNEZ] francuska rasa bydła
SJP.pl
1. część stanowiąca kawałek jakiejś całości;
2. część zawodów, gry sportowej lub towarzyskiej; runda;
3. organizacja polityczna mająca własny program i dążąca do jego realizacji;
4. odpowiedni kandydat lub kandydatka do małżeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytna kraina historyczna, położona w dzisiejszym północno-wschodnim Iranie i Turkmenistanie, na południowy wschód od Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy Cyrus walczył z Astyagesem, wojska z Partii i Hyrkanii jako pierwsze przeszły na jego stronę.
Wiktionary
rzecz. Part mos., partyjski mrz.
przym. partyjski
Wiktionary
[czytaj: partic-ipium] w językoznawstwie: imiesłów
SJP.pl
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika. W języku polskim istnieją również imiesłowy o funkcji zbliżonej do przysłówka (imiesłowy przysłówkowe). Imiesłów jest przykładem kategorii gramatycznej, która znajduje się na granicy fleksji i derywacji.
Wikipedia
utwór muzyczny złożony z kilku kontrastujących ze sobą części o charakterze tanecznym, biesiadnym; suita
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) muz. z podziałem na głosy
Wiktionary
Wikipedia
1. współuczestnik w jakimś przedsięwzięciu, współrozmówca albo pomocnik w grze, doradca;
2. osoba, którą można traktować jak równą sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) współuczestnik w grze, rozmowie, zabawie lub przedsięwzięciu
(1.2) osoba, którą traktuje się jak równą sobie
(1.3) osoba, z którą pozostaje się w związku (hetero- lub homoseksualnym)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.3) partner życiowy
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.
:: fż. partnerka ż.
czas. partnerować ndk.
przym. partnerski
przysł. partnersko, po partnersku
frazeologia.
etymologia.
etym|ang.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) partner
* arabski: (1.1) شريك ,قسيم ,مشترك m.; (1.2) زميل; (1.3) عاشق
* białoruski: (1.1) партнёр m.
* chiński standardowy: (1.3) 爱人 (àirén)
* duński: (1.1) partner w.; (1.2) partner w.; (1.3) partner w.
* esperanto: (1.1) partnero; (1.3) partnero
* francuski: (1.1) partenaire
* hiszpański: (1.1) compañero m., pareja ż.; (1.2) igual m.
* japoński: (1.1) 相手
* kataloński: (1.1) company m.
* kazachski: (1.1) ойындас (w grze), сұхбаттас, әңгімелесуші, кеңестес (w rozmowie), істес, жұмыстас, еңбектес (w przedsięwzięciu, pracy), әріптес, қызметтес (w służbie); (1.2) жақтас, мүдделес, ниеттес, пікірлес
* nepalski: (1.1) अंशी (anśī)
* niemiecki: (1.1) Partner m.; (1.2) Partner m.; (1.3) Partner m.
* rosyjski: (1.1) партнёр m., компаньон m.
* turecki: (1.1) ortak, eş; (1.2) arkadaş
* tuvalu: (1.1) hoa
* ukraiński: (1.1) партнер m.
źródła.
== partner (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) partner
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpartnɛr, AS: partner
Wiktionary
rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.
:: fż. partnerka ż.
czas. partnerować ndk.
przym. partnerski
przysł. partnersko, po partnersku
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.
:: fż. partnerka ż.
czas. partnerować ndk.
przym. partnerski
przysł. partnersko, po partnersku
frazeologia.
etymologia.
etym|ang.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) partner
* arabski: (1.1) شريك ,قسيم ,مشترك m.; (1.2) زميل; (1.3) عاشق
* białoruski: (1.1) партнёр m.
* chiński standardowy: (1.3) 爱人 (àirén)
* duński: (1.1) partner w.; (1.2) partner w.; (1.3) partner w.
* esperanto: (1.1) partnero; (1.3) partnero
* francuski: (1.1) partenaire
* hiszpański: (1.1) compañero m., pareja ż.; (1.2) igual m.
* japoński: (1.1) 相手
* kataloński: (1.1) company m.
* kazachski: (1.1) ойындас (w grze), сұхбаттас, әңгімелесуші, кеңестес (w rozmowie), істес, жұмыстас, еңбектес (w przedsięwzięciu, pracy), әріптес, қызметтес (w służbie); (1.2) жақтас, мүдделес, ниеттес, пікірлес
* nepalski: (1.1) अंशी (anśī)
* niemiecki: (1.1) Partner m.; (1.2) Partner m.; (1.3) Partner m.
* rosyjski: (1.1) партнёр m., компаньон m.
* turecki: (1.1) ortak, eş; (1.2) arkadaş
* tuvalu: (1.1) hoa
* ukraiński: (1.1) партнер m.
źródła.
== partner (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) partner
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. współuczestniczka w jakimś przedsięwzięciu, współrozmówczyni albo pomocniczka w grze, doradczyni;
2. kobieta, którą można traktować jak równą sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: partner
(1.2) kobieta w związku
Wiktionary
IPA: partˈnɛrka, AS: partnerka
Wiktionary
rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.
:: fm. partner m.
czas. partnerować ndk.
przym. partnerski
przysł. partnersko, po partnersku
Wiktionary
być partnerem kogoś, być przy kimś pomagając mu, towarzyszyć komuś, dotrzymywać komuś towarzystwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|partnerować.
Wiktionary
rzecz. partner m., partnerka ż., partnerstwo n., partnerskość ż.
czas. partnerować ndk.
przym. partnerski
przysł. po partnersku, partnersko
Wiktionary
odnoszący się do bycia partnerem, przedsięwzięć podejmowanych przez partnerów lub czynności wykonywanych przy partnerze, charakterystyczny, typowy dla partnerów, partnerstwa
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) oparty na partnerstwie
Wiktionary
(1.1) Mnie i siostrę zawsze łączyły bliskie stosunki, ale z powodu różnicy wieku była dla mnie kimś bardziej jak ciocia, chociaż w ciągu ostatnich kilku lat nasza relacja zmieniła się i stała się bardziej partnerska.
Wiktionary
rzecz. partnerstwo n., partner m., partnerka ż., partnerowanie n.
czas. partnerować
przysł. partnersko, po partnersku
Wiktionary
bycie partnerem kogoś, towarzyszenie komuś, dotrzymywanie komuś towarzystwa, współuczestnictwo w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) równe traktowanie siebie nawzajem, bycie partnerami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie było między mną a rodzicami partnerstwa, nie zwierzałam się im.
(1.1) Jesteśmy partnerami i to wymaga partnerstwa w życiu. Nie mogę sobie wyobrazić, że mój mąż pracuje po dziesięć godzin dziennie.
Wiktionary
rzecz. partner m., partnerka ż., partnerowanie n.
przym. partnerski
przysł. partnersko, po partnersku
Wiktionary
robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partaczyć
SJP.pl
cząstka elementarna będąca składnikiem hadronów (mezonów i barionów)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) organizator partyjny, sekretarz grupy partyjnej
Wiktionary
mieszkańcy starożytnej prowincji Partia
SJP.pl
Królestwo Partów (łac. Regnum Parthorum) – państwo na terenie starożytnego Iranu, rządzone przez dynastię Arsakidów, istniejące od 247/238 p.n.e. do 226 n.e.
Wikipedia
(r. męski) osoba robiąca coś źle, nieudolnie; partacz
SJP.pl
impreza, zabawa, przyjęcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przyjęcie towarzyskie
Wiktionary
Party (ang. 'impreza') – piąty album solowy Iggy’ego Popa, wydany w 1981 roku. Album zajął 166. miejsce na liście albumów Billboard's Top 200.
Wikipedia
(1.1) Dziś nie mogę, idę na party.
Wiktionary
IPA: ˈpartɨ, AS: party
Wiktionary
(1.1) impreza, przyjęcie, biba, bibka
Wiktionary
[czytaj: party lajn] linia telefoniczna do nawiązywania kontaktów towarzyskich; party line
SJP.pl
1. pewna część, wyróżniony fragment komputerowego dysku twardego;
2. dawniej: partytura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. wydzielona część dysku fizycznego umożliwiająca utworzenie dysku logicznego;
Wiktionary
Partycja – wydzielony logiczny obszar dysku twardego, który może być sformatowany przez system operacyjny w odpowiednim systemie plików. Niekiedy określenie partycja odnosi się do wydzielonego zasobu innego niż dysk na przykład partycja jako wydzielony logiczny komputer (PR/SM) lub partycjonowanie przełączników Fiber Channel lub ESCON Director.
Wikipedia
rzecz. partycjonowanie n.
Wiktionary
w informatyce: dzielić (dysk twardy) na partycje
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
branie w czymś udziału; udział, uczestnictwo
SJP.pl
Partycypacja (z łaciny particeps - biorący udział, z ang. participation – uczestniczenie) – uczestnictwo, udział jednostek w większej grupie, formacji, projekcie czy instytucji.
Pojęcie związane z sektorem pracy (partycypacja pracownicza, udział w zarządzaniu przedsiębiorstwem, udział w procedurach decyzyjnych) oraz z teoriami demokracji (udział ludności w podejmowaniu decyzji politycznych i ekonomicznych, współpraca między instytucjami a społeczeństwem, podział władzy).
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który polega na udziale we wspólnym przedsięwzięciu zarówno ponosząc koszty, jak i czerpiąc zyski
Wiktionary
rzecz. partycypowanie n., partycypant m., partycypantka ż.
czas. partycypować ndk.
przysł. partycypacyjnie
Wiktionary
osoba ponosząca wspólnie z kimś koszty jakiegoś przedsięwzięcia lub mająca udział w zyskach płynących z jakiegoś przedsięwzięcia
SJP.pl
współdzielić koszty albo zyski; uczestniczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczestniczenie we wspólnym przedsięwzięciu, najczęściej gospodarczym
Wiktionary
rzecz. partycypacja ż., partycypant m.
czas. partycypować ndk.
przym. partycypacyjny
Wiktionary
(1.1) uczestniczenie
Wiktionary
zdrobnienie od: partyjka
SJP.pl
1. krótka partia, część zawodów, gry sportowej lub towarzyskiej;
2. niewielka partia, organizacja polityczna, w skład której wchodzi niewiele członków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: partia
(1.2) lekceważąco o partii politycznej
(1.3) mała partia, rozgrywka w jakąś grę towarzyską
Wiktionary
IPA: parˈtɨjka, AS: partyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. partyjny mos., partia ż., partyjeczka ż., partyjniak m., partyjniaczka ż., partyjność ż., bezpartyjność ż., bezpartyjny mos.
czas. upartyjnić, upartyjniać, odpartyjnić, odpartyjniać
przym. partyjny, partyjniacki, bezpartyjny
Wiktionary
(1.1) partyjeczka
Wiktionary
członkini partii
SJP.pl
pejoratywnie: kierowanie się wyłącznie interesem własnej partii; partyjnictwo
SJP.pl
osoba należąca do partii komunistycznej; partyjnik
SJP.pl
pejoratywnie: kierowanie się wyłącznie interesem własnej partii; partyjniactwo
SJP.pl
osoba należąca do partii komunistycznej; partyjniak
SJP.pl
podzielność na partie, części lub powiązanie z organizacją polityczną, programem takiej organizacji i jej obowiązkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przynależność do partii
(1.2) cecha tego, co partyjne
(1.3) zależność od partii
Wiktionary
Partyjność – zasada marksistowsko-leninowska, która wyraża klasowy charakter nauk społecznych, filozofii, literatury oraz sztuki. Marksizm-leninizm uczy, że w społeczeństwie klasowym wszelka ideologia, a więc i filozofia, wyraża interesy jakiejś klasy społecznej. Nie istnieje więc postawa neutralna, a każda filozofia stanowi jakąś uwarunkowaną klasowo ideologię Walka kierunków ideologicznych, filozoficznych jest przejawem walki klas. Marksizm-leninizm wychodzi z założenia, że historia filozofii jest polem walki partii w filozofii — materializmu i idealizmu. W walce tej znajdują wyraz interesy społeczne oraz ideologia różnych klas i grup społecznych. Partyjność filozofii, jak i całego marksizmu, polega na tym, aby prowadzić walkę przeciw ideologii burżuazyjnej i jej przeżytkom, broniąc i twórczo rozwijając jedynie naukową i rewolucyjną ideologię marksizmu-leninizmu.
Wikipedia
rzecz. partia ż., partyjka ż., partyjny m., partyjniak m.
przym. partyjny
Wiktionary
związany z partią, dotyczący partii, należący do partii (np. działacz partyjny, dyscyplina partyjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z partią polityczną, dotyczący partii politycznej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przed 1989 r.: członek rządzącej partii komunistycznej
Wiktionary
IPA: parˈtɨjnɨ, AS: partyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. partia ż., partyjka ż., partyjniactwo n., partyjniak m., partyjniaczka ż., upartyjnianie n., upartyjnienie n., partyjność ż.
czas. upartyjnić, upartyjniać ndk., upartyjniać dk.
przym. partyjniacki
przysł. partyjnie
Wiktionary
(2.1) pot. partyjniak
Wiktionary
przymiotnik od: Partia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Partami lub Partią, dotyczący Partów lub Partii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język partyjski;
Wiktionary
(1.1) Po drodze rozstawię konie partyjskie i w każdy dzień wolny będę przy tobie, póki powrotu sobie nie wyproszę.
Wiktionary
rzecz. Part m., Partia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. duża pajda
Wiktionary
Partyka – nazwisko używane w Polsce.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 6925 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. tarnobrzeskim (947 osób), katowickim (481 osób) i wrocławskim (353 osoby).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co partykularne
Wiktionary
przym. partykularny
przysł. partykularnie
Wiktionary
1. taki, który charakteryzuje się partykularyzmem - postawą cechującą się preferowaniem spraw dotyczących wybranej grupy społecznej lub regionu z pominięciem spraw ogółu; aspołeczny;
2. ograniczony do pewnej części kraju, dążący do uniezależnienia od centrum kraju; prowincjonalny, miejscowy, regionalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający na względzie korzyść własnego środowiska, regionu itp., a nie ogółu
Wiktionary
rzecz. partykularność ż.
Wiktionary
osoba dbająca o własne interesy lub interesy swojego środowiska z pominięciem interesów ogółu
SJP.pl
taki, który dotyczy partykularysty, uwzględnia tylko swój własny interes, dba o własne interesy z pominięciem interesów ogółu
SJP.pl
rzadko: dbanie o interesy własne, swojego środowiska itp., z pominięciem interesów ogółu
SJP.pl
postawa cechująca się preferowaniem spraw własnych, dotyczących wybranej grupy społecznej lub regionu z pominięciem spraw ogółu
SJP.pl
Partykularyzm – stanowisko, zgodnie z którym ośrodki władzy i administracji nie uwzględniają całokształtu interesów określonego społeczeństwa czy państwa, ignorując potrzebę jego harmonijnego rozwoju gospodarczego lub kulturalnego, dbając jedynie o interesy własne, najczęściej własnej grupy interesu. Stronnicze decyzje podejmowane są wówczas na korzyść pewnych regionów kraju lub określonych grup społecznych, a pozostałe regiony są spychane na dalszy plan.
Wikipedia
1. nadawać czemuś cechy partykularyzmu;
2. rzadko: myśleć, działać w duchu partykularyzmu;
3. rzadko: myśleć, działać w duchu zaściankowości, prowincjonalizmu
SJP.pl
lekceważąco: miejscowość bez od uczelni, szkół lub innych tego typu placówek, będąca także częściowo odcięta od spraw i problemów własnych mieszkańców
SJP.pl
w językoznawstwie:
1. nieodmienna część mowy pełniąca pomocniczą rolę w zdaniu, polegającą na modyfikacji sensu wyrazu lub wypowiedzi, np. no, niech, bądź, by;
2. partykuła wzmacniająca - partykuła, która wzmacnia znaczenie innego wyrazu, wyrażenia lub zdania, np. -że (po samogłoskach: -ż)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gram. nieodmienna i niesamodzielna część mowy wyrażająca, uwydatniająca pytanie, rozkaz, zaprzeczenie, życzenie, np. bym, byście, -li, -ż, -że, nie, czy, niech;
Wiktionary
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych (np. by tworzące tryb przypuszczający, imperatywne niech), emfazy, nacisku (np. no, -że, ż, por. Chodź no!, Chodźże, Chodźcież wreszcie), ograniczenia (np. jeszcze, już). Partykułami są również elementy negacji (nie) i potwierdzenia (tak).
Wikipedia
(1.1) Odróżnienie partykuły od innych części mowy może czasem sprawiać trudność.
Wiktionary
IPA: ˌpartɨˈkuwa, AS: partykuu̯a
Wiktionary
przym. partykułowy
Wiktionary
przymiotnik od: partykuła; związany z partykułą, mający partykułę, charakterystyczny, typowy dla tej nieodmiennej części mowy
SJP.pl
1. szczegółowy spis nut dla zespołowego utworu muzycznego
2. teatr. egzemplarz sztuki teatralnej z naniesionymi uwagami reżysera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. szczegółowy zapis nutowy całości utworu muzycznego z założenia przeznaczony do wykonywania przez wiele instrumentów, uporządkowanych według powszechnie przyjętej kolejności jedna partia pod drugą;
(1.2) teatr. egzemplarz sztuki teatralnej, opatrzony komentarzami reżysera lub inscenizatora odnośnie wystawienia dzieła
(1.3) film. zapis filmu z użyciem obrazów i tekstu, uwzględniający długości całości i poszczególnych ujęć, ustawień kamery, postaci i scenografii, warstwę słowną, muzyczną, efektów akustycznych, specjalnych itp., sporządzany m.in. w celach naukowo-badawczych, dydaktycznych i szkoleniowych
Wiktionary
Partytura (wł. partitura) – notacyjne zestawienie nad sobą wszystkich partii wokalnych i instrumentalnych utworu zespołowego w celu przejrzystego utrwalenia całości dzieła, ułatwienia orientacji kompozytorowi, dyrygentowi oraz słuchaczom śledzącym z partyturą wykonania danej kompozycji. Partytura eksponuje wertykalne związki między poszczególnymi partiami, zestawionymi nad sobą w pewnym określonym porządku. Poszczególne rodziny instrumentów łączone są ze sobą oddzielną linią: akoladą. W ramach poszczególnych grup najwyżej umieszcza się instrumenty o najwyższej wysokości skali, najniżej – o najniższej.
Wikipedia
(1.1) W partyturach widzi się porządek. U góry strony zapisywane są partie instrumentów o wysokim brzmieniu, niżej tych o niższym, aż do najniższych.
Wiktionary
IPA: ˌpartɨˈtura, AS: partytura
Wiktionary
przym. partyturowy
Wiktionary
(1.1) daw. partycja, skr. part.
(1.2) partytura teatralna
(1.3) partytura filmowa
Wiktionary
przymiotnik od: partytura; będący szczegółowy spisem nut dla zespołowego utworu muzycznego lub egzemplarzem sztuki teatralnej z naniesionymi uwagami reżysera
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. przym. od partytura
(1.2) teatr. przym. od partytura
(1.3) film. przym. od partytura
Wiktionary
IPA: ˌpartɨtuˈrɔvɨ, AS: partyturovy
Wiktionary
rzecz. partytura ż.
Wiktionary
dopełniacz partytywny: dopełniacz wskazujący na część całości; dopełniacz cząstkowy, częściowy
SJP.pl
broń biała mająca postać trzymetrowego drzewca, na którym osadzono szeroki i obosieczny grot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. broń drzewcowa o długim, zwężonym, obosiecznym grocie z bocznymi rozgałęzieniami, używana jako broń piechoty w zachodniej Europie od XV wieku, później, od XVII w. jako broń straży i oznaka oficerów piechoty;
Wiktionary
Partyzana – broń drzewcowa o obosiecznym grocie, mającym u nasady dwa rozgałęzienia o kształcie skrzydeł lub półksiężyca. W XVII wieku przekształciła się w typ broni znany jako szponton.
Używana na zachodzie Europy w XV wieku jako broń bojowa piechoty, w XVII wieku stała się bronią paradną: oznaką godności oficerskiej oraz bronią straży pałacowych.
Wikipedia
IPA: ˌpartɨˈzãna, AS: partyzãna
Wiktionary
rzecz. partyzant m., partyzantka ż.
przym. partyzancki
przysł. partyzancko
Wiktionary
(1.1) bardyzana, kapralski kij
Wiktionary
osoba walcząca w partyzantce
SJP.pl
Partyzanci (z fr. partisans) – nieregularna formacja zbrojna działająca w ramach ruchu oporu, warunkowo zaliczana do sił zbrojnych danego państwa.
Wikipedia
1. związany z partyzantami lub partyzantką (np. oddział partyzancki);
2. potocznie: działający samowolnie i nieprofesjonalnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z partyzantką i partyzantami
przymiotnik jakościowy
(2.1) działający samowolnie, nielegalnie lub nieprofesjonalnie
Wiktionary
(1.1) Pod pseudonimem „Meteor” walczył w kilku oddziałach partyzanckich.
(2.1) W światku reklamy nielegalnie rozklejane plakaty określa się mianem marketingu partyzanckiego…
Wiktionary
IPA: ˌpartɨˈzãnt͡sʲci, AS: partyzãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. partyzana ż., partia ż., partyzant m., partyzantka ż.
przysł. po partyzancku
Wiktionary
osoba walcząca w partyzantce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. uczestnik konspiracyjnej walki zbrojnej na tyłach nieprzyjaciela; żołnierz oddziału partyzanckiego
(1.2) hist. żołnierz walczący w wojnie podjazdowej
(1.3) hist. polit. członek nieformalnej frakcji wewnątrz PZPR, której liderem był Mieczysław Moczar;
Wiktionary
Partyzanci (z fr. partisans) – nieregularna formacja zbrojna działająca w ramach ruchu oporu, warunkowo zaliczana do sił zbrojnych danego państwa.
Wikipedia
IPA: parˈtɨzãnt, AS: partyzãnt
Wiktionary
rzecz. partia ż., partyzantka ż., partyzana ż.
przym. partyzancki
przysł. partyzancko
Wiktionary
1. zbrojna walka przeciwko okupantowi prowadzona nieregularnie, poprzez podjazdowe ataki, dywersję itp.
2. oddziały partyzanckie
3. pot. kobieta partyzant
4. pot. działalność prowadzona na własną rękę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. forma walki zbrojnej z ukrycia
(1.2) przen. niezorganizowana działalność prowadzona na własną rękę
(1.3) oddziały partyzantów
(1.4) kobieta partyzant
(1.5) daw. kobieta opowiadająca się za czym
Wiktionary
Wojna partyzancka – jedna z najstarszych form walki zbrojnej, polegająca na działaniach nieregularnych prowadzonych przez partyzantów przy poparciu ludności i skierowana przeciwko okupantowi/zaborcy lub przeciw rodzimym rządom uważanym przez partyzantów za wrogie.
Wikipedia
rzecz. partyzana ż., partyzant mos., partia ż.
przym. partyzancki
Wiktionary
(1.1) wojna partyzancka
(1.3) chłopcy z lasu
(1.5) stronniczka, zwolenniczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mający parę dni, trwający parę dni itp.; parodniowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mający parę miesięcy, trwający parę miesięcy itp.; paromiesięczny
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) muz. częsty wypełniacz w piosenkach
Wiktionary
trwający paręset lat, mający paręset lat; parosetletni
SJP.pl
mający długość paruset metrów, wynoszący paręset metrów
SJP.pl
składający się z paruset stronic
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący paręset stron, składający się z paruset stron
Wiktionary
(1.1) Nie miała szans na wydanie i nigdy nie wyszła przygotowana przeze mnie w owych latach parusetstronicowa książka o albańskim stalinizmie.
Wiktionary
IPA: ˌparusɛtstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: parusetstrõńicovy
Wiktionary
(1.1) kilkusetstronicowy
Wiktionary
Paruszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Paruszowice (niem. Baumgarten)– wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Byczyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
trwający parę tygodni, mający parę tygodni; parotygodniowy
SJP.pl
liczący parę tysięcy czegoś; parotysięczny
SJP.pl
trwający parę wieków, mający parę wieków; parowiekowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
według Nowego Testamentu: powtórne przyjście Chrystusa na świat przed Sądem Ostatecznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. w chrześcijaństwie: ponowne przyjście Chrystusa na świat,
(1.2) hist. oficjalna wizyta władcy w świecie hellenistycznym w okresie III w. p.n.e. - II w. n.e.
Wiktionary
Paruzja, Dzień Pański, Drugie przyjście (z gr. παρουσία, obecność, przyjście, pojawienie się) – według Nowego Testamentu oznacza zapowiadany przez proroków powrót Chrystusa na świat w chwale pod koniec dziejów, jako triumfatora nad złem, wskrzesiciela umarłych i sędziego świata. Jej źródłami biblijnymi są wypowiedzi Jezusa w ewangeliach (głównie Mt 24, Mk 13 i Łk 21), komentarze św. Pawła z Tarsu i Apokalipsa św. Jana.
Wikipedia
IPA: paˈruzʲja, AS: paruzʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pierwsza klasa w szkołach pijarskich
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rel. w tradycji żydowskiej – neutralny, nie będący pożywieniem ani mięsnym, ani mlecznym
Wiktionary
(1.1) Wszystkie produkty parwe można łączyć i z mięsem, i z mlekiem.
Wiktionary
człowiek, który dorobił się majątku niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, starający się naśladować zamożne warstwy społeczeństwa; dorobkiewicz; nuworysz; nowobogacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pejor. osoba, która dostała się do wyższych sfer i nieudolnie próbuje je naśladować
Wiktionary
IPA: parˈvɛ̃ɲuʃ, AS: parvẽńuš
Wiktionary
rzecz. parweniuszostwo n.
:: fż. parweniuszka ż.
przym. parweniuszowski
Wiktionary
(1.1) dorobkiewicz, nowobogacki, nuworysz
Wiktionary
kobieta, która dorobiła się majątku niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, starająca się naśladować zamożne warstwy społeczeństwa; nuworyszka; nowobogacka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeńsk
(1.1) książk. pejor. kobieta, która dostała się do wyższych sfer i nieudolnie próbuje je naśladować
Wiktionary
rzecz. parweniusz mos.
Wiktionary
zarabianie dużych sum pieniężnych niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, zyski i skutki będące efektem takich działań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pejor. cecha osób, które dostały się do wyższych sfer i nieudolnie próbują je naśladować
Wiktionary
rzecz. parweniusz mos.
Wiktionary
przymiotnik od: parweniusz (np. parweniuszowskie maniery, parweniuszowski charakter); nowobogacki; nuworyszowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nowobogacki, nuworyszowski
Wiktionary
(1.1) Opuściła Warszawę, która, jak stwierdziła, wydawała jej się parweniuszowska i jesienią mieszkała już w skromnej stancji na Łyczakowskiej.
Wiktionary
IPA: ˌparvɛ̃ɲuˈʃɔfsʲci, AS: parvẽńušofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. parweniusz m.
Wiktionary
zakaźna choroba bakteryjna psów i kotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. zakaźna choroba psów wywoływana przez parwowirusa psiego;
Wiktionary
Rumień zakaźny (choroba piąta, łac. erythema infectiosum, ang. fifth disease) – zakaźna choroba wirusowa, przebiegająca ostro, występuje najczęściej u niemowląt i dzieci. Spowodowana zakażeniem parwowirusem B19. Okres wylęgania choroby wynosi od 4 do 14 dni. Głównym objawem chorobowym jest wysypka, która początkowo ma charakter ostro odgraniczonego rumienia zlokalizowanego na policzkach (kształt motyla), często przybierającego kolor sinoczerwony („spoliczkowane dziecko”). Po 1–4 dniach wysypka rozszerza się na ramiona, tułów, pośladki przybierając postać plam, obrączek, girland. Wysypka ustępuje i nawraca przez 1 do 3 tygodni. Zanika bez pozostawiania blizn i bez złuszczania naskórka. Przebieg choroby jest zazwyczaj łagodny, ale niekiedy w trakcie choroby może wystąpić depresja układu czerwonokrwinkowego szpiku (aż do przemijającego przełomu aplastycznego), prowadząc w rzadkich przypadkach do ostrego zespołu hemolitycznego. U kobiet w ciąży może dojść do uogólnionego obrzęku płodu oraz do jego obumarcia.
Wikipedia
(1.1) Przyjmuje się, że psy dorosłe przechodzą parwowirozę w zasadzie bezobjawowo.
Wiktionary
przymiotnik od: Paros (grecka wyspa na Morzu Egejskim oraz największe miasto na tej wyspie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paros, dotyczący Paros
Wiktionary
rzecz. Paros
Wiktionary
mit. gr. jeden z bohaterów Iliady, syn Hekuby i króla Troi, Priama; Aleksander
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. królewicz trojański, syn Priama i Hekuby, sędzia w sporze o jabłko niezgody, ukochany Heleny;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 3317;
(2.2) geogr. wieś w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Parys (także Aleksander, gr. Πάρις Páris, łac. Paris) – w mitologii greckiej królewicz trojański.
Uchodził za syna Priama i Hekabe. Był bratem Hektora, Deifobosa i Kasandry oraz ukochanym królowej Sparty – Heleny.
Wikipedia
(1.1) Uprowadzenie Heleny przez Parysa było przyczyną wojny trojańskiej.
Wiktionary
IPA: ˈparɨs, AS: parys
Wiktionary
rzecz. Parzysz m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Paryż (stolica Francji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paryżem, dotyczący Paryża
Wiktionary
IPA: paˈrɨsʲci, AS: parysʹḱi
Wiktionary
rzecz. Paryż mrz., paryżanin mos., paryżanka ż., Paryżewo n.
przym. podparyski
przysł. parysko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób paryski, po parysko
Wiktionary
(1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany.
Wiktionary
rzecz. Paryż mrz.
przym. paryski
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. osiedle w Warszawie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Parysów; charakterystyczny dla Parysowa, odnoszący się w jakiś sposób do tej miejscowości i gminy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Parysa lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od parytet
Wiktionary
rzecz. parytet m.
Wiktionary
1. ekon. stosunek wymienny (np. walut)
2. parytet złota - zawartość czystego złota w jednost. wymiennej stanowiąca podstawę kursu
3. praw. zrównanie ze sobą różnych podmiotów
4. społ. zrównanie warunków życia, dochodów pewnych grup ludności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zasada równości proporcji dwóch lub więcej wielkości, określana prawnie a priori;
Wiktionary
Parytet (łac. paritas – równość) – zasada równości proporcji dwóch lub więcej wielkości, określana prawnie a priori.
Zasada parytetu definiowanego przez:
Wikipedia
IPA: paˈrɨtɛt, AS: parytet
Wiktionary
przym. parytetowy
rzecz. parytecik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: parytet; charakterystyczny dla parytetu, wyznaczający parytet lub w jakiś inny sposób związany z parytetem
SJP.pl
stolica Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica i największe miasto Francji, położone nad Sekwaną, w północnej części kraju;
(1.2) geogr. miejscowość w Polsce w województwie opolskim;
(1.3) geogr. miejscowość w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim;
(1.4) geogr. przysiółek w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Paryż (fr. Paris, wymowa) – stolica i najludniejsze miasto Francji, a także departament (nr 75), w regionie Île-de-France. Położone jest w północnej części kraju, w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną. Stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju.
Wikipedia
(1.1) Internet jest obecnie przestrzenią kwitnącej aktywności artystycznej, przy której oblężony przez artystów Paryż przełomu XIX i XX w. wygląda jak prowincjonalny grajdoł.
Wiktionary
IPA: ˈparɨʃ, AS: paryš
Wiktionary
rzecz. paryżanin m., paryżanka ż., Paryżewo n.
przym. paryski, podparyski
przysł. parysko
Wiktionary
mieszkaniec Paryża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Paryża
Wiktionary
(1.1) Codziennie z usług miejskich środków transportu korzysta 7 milionów paryżan.
Wiktionary
IPA: ˌparɨˈʒãɲĩn, AS: paryžãńĩn
Wiktionary
rzecz. Paryż mrz.
:: fż. paryżanka ż.
przym. paryski
Wiktionary
mieszkanka Paryża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Paryża
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Paryżanki podobno zajadają się kasztanami, żabami i ślimakami.
Wiktionary
IPA: ˌparɨˈʒãnka, AS: paryžãnka
Wiktionary
rzecz. Paryż mrz.
:: fm. paryżanin mos.
przym. paryski
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. parasol
Wiktionary
1. powodując pieczenie, ból;
2. wywołując podrażnienie skóry;
3. wywołując nieprzyjemne wspomnienia, odczucia
SJP.pl
pracownik masarni zajmujący się parzeniem wędlin
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny parzęchlinowatych
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Parzęczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Parzęczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Parzęczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec. Około 4 km na południe od wsi przepływa Północny Kanał Obry.
Wikipedia
przymiotnik od: Parzęczew
SJP.pl
pomieszczenie do wstępnej obróbki drewnianych belek, w którym znajduje się system urządzeń wytwarzających gorącą parę, pod której działaniem uzyskuje się wymaganą barwę drewna
SJP.pl
wytwarzający gorącą parę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) służący do wytwarzania gorącej pary
Wiktionary
rzecz. naparzanie n., naparzanka ż., naparzenie n., odparzelina ż., odparzanie n., odparzenie n., oparzelina ż., oparzelisko n., oparzelizna ż., oparzelnik mrz., oparzanie n., oparzenie n., oparzeniówka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n., parzonka ż., parzydełko n., parzydełkowiec mzw., parzydło n., ponaparzanie n., poodparzanie n., poparzenie n., poparzeniec mos., poparzony mos., powyparzanie n., rozparzacz mos., rozparzanie n., rozparzenie n., rozparzeniec mos., sparzanie n., sparzelizna ż., sparzenie n., wyparzacz mrz., wyparzanie n., wyparzarka ż., wyparzenie n., zaparzacz mrz., zaparzaczka ż., zaparzanie n., zaparzenie n.
czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., parzyć ndk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.
przym. parzydełkowy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony
przysł. parząco
Wiktionary
1. jednobarwny lub kolorowy ozdobny haft na sukiennych spodniach góralskich
2. drewniana rzeźbiona forma w kształcie serca służąca do wyciskania serów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. charakterystyczne haftowane zdobienie ludowych góralskich spodni;
Wiktionary
Parzenica – struga wypływająca z Jeziora Wielewskiego i uchodząca do rzeki Niechwaszcz w południowym regionie Kaszub zwanym Zaborami. Struga przepływa przez następujące jeziora: Głuchówko, Swatki, Blewiec, Łazy oraz Skąpe.
Parzenica stanowi szlak spływów kajakowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|parzyć.
Wiktionary
IPA: paˈʒɛ̃ɲɛ, AS: pažẽńe
Wiktionary
czas. parzyć, zaparzać
rzecz. poparzenie n., parzydełko, parzydło
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny parzeplinowatych; gunnera, gunera
SJP.pl
Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.
Wikipedia
o cechach parzeplinowatych, charakterystyczny dla parzeplinowatych
SJP.pl
Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.
Wikipedia
o cechach parzeplinowatych, charakterystyczny dla parzeplinowatych
SJP.pl
Parzno – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kluki, 8 km na północny zachód od Bełchatowa.
Wikipedia
gotowana trawa z otrębami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się parzy na parze
Wiktionary
przym. sparzony, zaparzony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potrawa z duszonej słodkiej kapusty z dodatkiem kartofli
2. kapusta faszerowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. kapuśniak (zupa)
(1.2) gw-pl|Poznań. włoska kapusta ugotowana na słodko
Wiktionary
Pazibroda lub parzybroda – regionalna wiejska potrawa polska charakterystyczna dla Kielecczyzny, powiatu skarżyskiego i terenów wokół Radomia. Przygotowywana jest z utłuczonych gotowanych ziemniaków zmieszanych z ugotowaną kapustą kiszoną, omaszczonych skwarkami świeżo wytopionymi ze słoniny. Czasem przyprawiana na ostro pieprzem. Podawana na gorąco, dawniej jako jednodaniowy, codzienny obiad. Istnieje też wariant ze słodką kapustą gotowaną razem z ziemniakami.
Wikipedia
rzecz. pazibroda ż.
Wiktionary
1. wywoływać ból swoim gorącem; piec, palić;
2. wywoływać ból i podrażnienie skóry jak przy dotknięciu czymś gorącym;
3. myć produkty spożywcze w gorącej wodzie;
4. zalewać wrzątkiem, aby otrzymać napój;
5. parzyć się - łączyć się w pary na czas godów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaparzyć)
(1.1) być odczuwanym jako gorące
(1.2) kulin. poddawać coś działaniu wrzątku lub gorącej wody
(1.3) kulin. otrzymywać napar po zalaniu wrzątkiem, zalewać coś wrzątkiem
czasownik przechodni niedokonany (dk. poparzyć)
(2.1) podrażniać skórę podobnie jak coś gorącego
czasownik zwrotny niedokonany parzyć się
(3.1) odczuwać ból po dotknięciu czegoś gorącego
(3.2) o zwierzętach: łączyć się w pary w okresie godowym, kopulować
(3.3) o ziołach, herbacie: podlegać parzeniu
Wiktionary
(1.1) Każdy w dzieciństwie sprawdził, że ogień parzy.
(1.2) Według tego przepisu szynkę należy parzyć przez półtorej godziny w temperaturze ok. 80°C.
(1.3) Parzę sobie herbatę, zrobić ci też?
(2.1) Pokrzywy parzą przy dotknięciu.
(3.1) Jestem niezdarą, bo często parzę się żelazkiem.
(3.2) Te ohydne pawiany, parzą się na oczach zwiedzających zoo!
(3.3) W moim kubku parzą się ziółka.
Wiktionary
IPA: ˈpaʒɨt͡ɕ, AS: pažyć
Wiktionary
rzecz. sparzenie n., oparzenie n., oparzelizna ż., oparzelisko n., naparzanie n., zaparzanie n., zaparzaczka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n.
czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.
przym. parzelniczy, parzydełkowy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony
przysł. parząco
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
u różnych zwierząt (np. jamochłonów) narząd wydzielający paraliżującą substancję
SJP.pl
Parzydełka – wieloznaczny termin z anatomii zwierząt, którym określane są różne struktury o różnej budowie i pochodzeniu:
Wikipedia
typ wodnych, dwuwarstwowych zwierząt tkankowych o promienistej symetrii ciała
SJP.pl
Wikipedia
wodne zwierzę bezkręgowe, którego jednym ze sposobów obrony i zdobywania pożywienia jest paraliżowanie ofiary przy pomocy parzydełka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: parzydełko; spełniający funkcję parzydełka, wyglądający jak parzydełko, przypominający je lub w jakiś inny sposób z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z parzydełkiem, dotyczący parzydełka, wyglądający jak parzydełko, przypominający je lub spełniający jego funkcję
Wiktionary
rzecz. naparzanie n., naparzanka ż., naparzenie n., odparzelina ż., odparzanie n., odparzenie n., oparzelina ż., oparzelisko n., oparzelizna ż., oparzelnik mrz., oparzanie n., oparzenie n., oparzeniówka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n., parzonka ż., parzydełko n., parzydełkowiec mzw., parzydło n., ponaparzanie n., poodparzanie n., poparzenie n., poparzeniec mos., poparzony mos., powyparzanie n., rozparzacz mos., rozparzanie n., rozparzenie n., rozparzeniec mos., sparzanie n., sparzelizna ż., sparzenie n., wyparzacz mrz., wyparzanie n., wyparzarka ż., wyparzenie n., zaparzacz mrz., zaparzaczka ż., zaparzanie n., zaparzenie n.
czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., parzyć ndk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.
przym. parzelniczy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony
przysł. parząco
Wiktionary
wieloletnia roślina zielna o pierzastych liściach i kremowych lub pomarańczowych kwiatach zebranych w pęki
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie o kiepskim kucharzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogardliwie o kucharzu
Wiktionary
IPA: paˈʒɨɡnat, AS: pažygnat
Wiktionary
Parzynów (niem. Hedwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Kobyla Góra.
W latach 1954–1958 wieś była siedzibą władz gromady Parzynów, po jej zniesieniu w gromadzie Kobylagóra.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
łyżwiarz startujący w konkursie jazdy parami
SJP.pl
o cechach charakterystycznych dla parzystoczłonowych, typowy dla parzystoczłonowych
SJP.pl
cecha charakteryzująca głównie skąposzczety z rzędu parzystoczłonowych, odznaczająca się budową z kilku członów, których liczba jest parzysta
SJP.pl
o cechach charakterystycznych dla parzystoczłonowych, typowy dla parzystoczłonowych
SJP.pl
rząd ssaków łożyskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Artiodactyla|Owen|ref=tak., rząd ssaków łożyskowych, posiadających dwa wyraźnie większe palce – trzeci i czwarty – zakończone racicami;
forma przymiotnika.
(2.1) plural|parzystokopytny.
Wiktionary
Parzystokopytne (Artiodactyla) – rząd ssaków łożyskowych z nadrzędu Laurasiatheria w obrębie magnordo Boreoeutheria, posiadających (oprócz waleni) dwa wyraźnie większe palce – trzeci i czwarty – zakończone racicami.
Wikipedia
(1.1) W warunkach naturalnych parzystokopytne stanowią bazę pokarmową ssaków drapieżnych.
Wiktionary
przym. parzystokopytny
Wiktionary
o cechach charakterystycznych dla parzystokopytnych, typowy dla parzystokopytnych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zool. mający parzystą liczbę palców zwieńczonych kopytami
Wiktionary
IPA: paˈʒɨstɔkɔˈpɨtnɨ, AS: pažystokopytny
Wiktionary
rzecz. parzystokopytne nmos.
Wiktionary
z wyglądu przypominający liście grochodrzewu pospolicie nazywanego akacją, charakterystyczny dla liści tego drzewa
SJP.pl
podzielność przez dwa, występowanie w liczbie parzystej, parami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. cecha liczb całkowitych, podzielnych przez dwa bez reszty;
(1.2) mat. cecha funkcji zachowujących symetrię względem znaku argumentu;
(1.3) mat. cecha permutacji, której liczba inwersji jest parzysta;
(1.4) fiz. własność zmiany znaku funkcji falowej lub pola kwantowego przy zmianie znaku jednego z jej argumentów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jedną z cech liczb jest parzystość.
Wiktionary
IPA: paˈʒɨstɔɕt͡ɕ, AS: pažystość
Wiktionary
przym. parzysty
przysł. parzysto, parzyście
Wiktionary
1. podzielny przez dwa
2. występujący parami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje w parze
(1.2) mat. podzielny przez dwa;
(1.3) mat. o funkcji: symetryczny względem zmiany znaku argumentu;
(1.4) mat. o permutacji: mający parzystą (1.2) liczbę inwersji
Wiktionary
(1.2) Rzuca na ślepo kilkoma żetonami i na ogół trafia. Jeżeli żeton spadnie na - powiedzmy - "dwadzieścia dwa czerwone", obstawia albo parzyste, albo czerwone.
Wiktionary
IPA: paˈʒɨstɨ, AS: pažysty
Wiktionary
rzecz. parzystość ż., para ż.
przysł. parzysto, parzyście
Wiktionary
(1.4) dodatni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. przenośnie: rezygnacja z dalszego udziału w czymś;
2. lek przeciwgruźliczy; PAS
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. intensywny jasnoczerwony kolor
(1.2) książk. silny rumieniec na twarzy (zwykle w liczbie mnogiej)
Wiktionary
Pas – długi, wąski kawałek skóry, tkaniny lub innego materiału. Zazwyczaj służący do przytrzymywania spodni, koszuli itp. blisko ciała, ale niekiedy pełniący też funkcję czysto ozdobną. Zwykle zapinany jest na sprzączkę i przytrzymywany szlufkami.
Wikipedia
IPA: pɔ̃w̃s, AS: põũ̯s
Wiktionary
rzecz. pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1-2) daw. pons
(1.2) wypieki
Wiktionary
pilnować pasących się kóz, owiec, bydła itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) paść zwierzęta co pewien czas, wiele razy
czasownik zwrotny niedokonany pasać się
(2.1) korzystać wielokrotnie z pastwiska, jeść tam trawę
Wiktionary
rzecz. pasterz mzw./mos., pasterstwo n., pastuszek mos., pasanie n., pasterka ż.
przym. pasterski
Wiktionary
nazwa kilku miejscowości w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kalifornii;
(1.2) geogr. miasto w Teksasie;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przym. pasadeński
Wiktionary
→ Pasadena
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pasadeną, dotyczący Pasadeny
Wiktionary
(1.1) Jako że za polowanie na demony nie dostawałam nawet symbolicznego dolara, parę razy w tygodniu pracowałam w jednym z pasadeńskich pubów.
(1.1) Musieliśmy zadowolić się klasą ekonomiczną, gdzie było niewiele więcej miejsca niż w pasadeńskim autobusie.
Wiktionary
rzecz. Pasadena ż.
Wiktionary
jedna z soli kwasu salicylowego, będąca bezbarwną lub białawą, krystaliczną substancją stosowaną jako zamiennik salicylu w lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. pasamon
Wiktionary
1. wyrób w formie taśmy służący do obszywania brzegów ubrań, obić, dekoracji;
2. dawniej: liberia
SJP.pl
Pasmanteria, wyroby pasmanteryjne, wyroby szmuklerskie, dawniej pasamony, wyroby pasamoniczne (z wł. passamano) – wyroby włókiennicze używane, jako ozdoba, wzmocnienie lub ochrona brzegów, do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnych, obić tapicerskich. Ich wytwarzaniem zajmowali się szmuklerze, zwani też pasamonikami.
Wikipedia
rzemiosło szmuklerza; szmuklerstwo, pasamonnictwo
SJP.pl
dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik zajmujący się wyrabianiem pasów, galonów, frędzli, taśm itp.
Wiktionary
Szmuklerz, pasamonik (niem. Schmuck, wł. passamano) – rzemieślnik zajmujący się szmuklerstwem (pasamonictwem), czyli wyrabianiem pasów, galonów, frędzli, taśm (w tym przerabianych metalowymi nićmi) i innych wyrobów pasmanteryjnych.
Do dzisiejszych czasów zachowała się w Krakowie Baszta Pasamoników.
Wikipedia
rzecz. pasamonictwo n., pasmanteria ż.
:: fż. pasamoniczka ż.
przym. pasamoniczy, pasmanteryjny
Wiktionary
(1.1) szmuklerz
Wiktionary
dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonnik
SJP.pl
rzemiosło szmuklerza; szmuklerstwo, pasamonictwo
SJP.pl
dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wytwórca pasamonów, galonów i lamówek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pasać.
Wiktionary
czas. pasać ndk.
rzecz. wypas mrz., pasterka ż., wypasacz mos.
przym. wypasiony, spaśny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; skręt podczas kucania z dłońmi połączonymi na plecyecach
Wiktionary
(1.1) pozycja pętli, pętla
Wiktionary
typ stałego wiatru strefy międzyzwrotnikowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. geogr. stały, ciepły wiatr wiejący w strefie międzyzwrotnikowej w kierunku równika;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) mot. pot. model samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;
Wiktionary
Pasat (hol. passaat) – stały, ciepły wiatr o umiarkowanej sile (3-4°B), wiejący w strefie międzyzwrotnikowej w kierunku równika między 35° szerokości północnej i 35° szerokości południowej. Miał duże znaczenie w epoce żaglowców.
Na półkuli północnej pasat wieje z kierunku NE, a na południowej z SE, zgodnie z działaniem siły Coriolisa. Powoduje ona odchylenie kierunku poruszania się ciał na półkuli północnej w stronę bieguna północnego w prawo (z punktu widzenia poruszającego się obiektu), a na południowej w stronę bieguna południowego – w lewo. Wieją one ze strefy wyżów zwrotnikowych ku strefie niżów równikowych znajdujących się w tzw. komórce cyrkulacyjnej Hadleya.
Wikipedia
(1.1) Na półkuli północnej pasaty wieją w kierunku równika z północnego wschodu.
Wiktionary
IPA: ˈpasat, AS: pasat
Wiktionary
przym. pasatowy
Wiktionary
(2.1) passat; pot. pasek; iron. passerati
Wiktionary
przymiotnik od: pasat; charakterystyczny dla stałego wiatru strefy międzyzwrotnikowej, związany z tym wiatrem
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w południowo-wschodnich Niemczech, w Bawarii, bezpośrednio przy granicy z Austrią;
Wiktionary
Pasawa (niem. Passau, łac. Castra Batavia, czes. Pasov) – miasto na prawach powiatu w południowo-wschodnich Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Dolna Bawaria, w regionie Donau-Wald, siedziba powiatu Pasawa. Leży bezpośrednio przy granicy z Austrią. Liczy 49 454 mieszkańców (31.12.2013) i jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym, administracyjnym i turystycznym, węzłem komunikacyjnym oraz siedzibą uniwersytetu.
Wikipedia
rzecz. pasawczyk mos.
przym. pasawski
Wiktionary
(1.1) peryfr. Miasto Trzech Rzek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pasawy, ktoś pochodzący z Pasawy
Wiktionary
(1.1) Rudolf zgadza się, pasawczycy Leopolda przybywają do Pragi i jak każda najemna armia łupią i grabią.
Wiktionary
rzecz. Pasawa ż.
przym. pasawski
Wiktionary
przymiotnik od: Pasawa, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pasawą, dotyczący Pasawy
Wiktionary
(1.1) (…) pasawscy księża, poniekąd w myśl zasady „kto pierwszy, ten lepszy”, uważali Morawy za swój własny obszar misyjny, który Cyryl z Metodym im zabierali.
Wiktionary
rzecz. Pasawa ż., pasawczyk mos.
Wiktionary
1. przejście między budynkami, ulicami, galeriami, często kryte szklanym dachem;
2. w muzyce: szybko następujące po sobie dźwięki; biegnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. przejście na poziomie chodnika, które łączy budynki lub ulice, przykryte dachem, często szklanym, często z wejściami do sklepów;
(1.2) muz. szereg szybko następujących po sobie dźwięków granych lub śpiewanych w oparciu o rozłożony akord;
(1.3) jeźdz. element ujeżdżenia, w którym koń jadąc miarowym kłusem, unosi wysoko nogi i na moment zatrzymuje je w powietrzu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Początkującemu instrumentaliście ćwiczenie gam i pasaży pomaga osiągnąć precyzję i biegłość w wykonywaniu kolejnych dźwięków i odnaleźć ich czystą barwę. Doświadczony muzyk stosuje gamy i pasaże bardziej jako wprawki, rozgrzewki na początek muzycznego treningu.
(1.3) Pasaż jest miarowym kłusem, o wysokim stopniu zebrania, wyniosłym i z dużą kadencją. […] Celem pasażu jest pokazanie najwyższego stopnia zebrania, kadencji i wyraźnie zaznaczonej fazy zawieszenia w kłusie.
Wiktionary
osoba korzystająca z jakiegoś środka lokomocji i niekierująca nim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba podróżująca, ale nie kierująca pojazdem
Wiktionary
Pasażer – osoba korzystająca ze środka transportu, która nie kieruje pojazdem. Pasażerem jest zarówno osoba, która jedzie publicznym środkiem transportu (np. metra), jak i np. samochodu.
Pasażer kolejowy – osoba podróżująca pociągiem lub znajdująca się na terenie kolejowym przed rozpoczęciem podróży pociągiem lub po jej zakończeniu, z wyłączeniem członków obsługi pociągów.
Wikipedia
(1.1) Pasażerowie proszeni są o zajęcie miejsc.
Wiktionary
IPA: paˈsaʒɛr, AS: pasažer
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pasażerka ż.
przym. pasażerski
Wiktionary
kobieta korzystająca z jakiegoś środka lokomocji i niekierująca nim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta podróżująca, ale nie kierująca pojazdem
Wiktionary
Pasażerka – czarno-biały polski film fabularny z 1963 roku w reżyserii Andrzeja Munka, zmontowany przez Witolda Lesiewicza.
Film jest adaptacją słuchowiska Zofii Posmysz Pasażerka z kabiny 45 z 1959 oraz późniejszego widowiska telewizyjnego z 1960 roku. Pasażerka podzielona jest na dwie części: współczesną, w której podczas rejsu transatlantyckiego była nadzorczyni SS Liza (Aleksandra Śląska) dostrzega swoją dawną więźniarkę Martę (Anna Ciepielewska), oraz rozgrywającą się w czasie II wojny światowej w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, w której odbywa się pojedynek psychologiczny między Lizą a Martą.
Wikipedia
IPA: ˌpasaˈʒɛrka, AS: pasažerka
Wiktionary
rzecz. pasażer m., współpasażer mos.
przym. pasażerski
Wiktionary
jednostka stosowana w przewoźnictwie, transporcie pasażerskim, będąca iloczynem liczby pasażerów na danej trasie i długości tej trasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stosowana w transporcie pasażerskim jednostka miary pracy przewozowej będąca iloczynem ilości przewiezionych pasażerów i pokonanej przez nich odległości;
Wiktionary
Pasażerokilometr (paskm, pkm; ang.: pass·km=passenger·kilometre) – stosowana w transporcie pasażerskim (zazwyczaj publicznym i regularnym) jednostka miary pracy przewozowej wykonanej przez środki transportu pasażerskiego w określonym czasie (np. doby, miesiąca, roku, wybranego kursu itp.).
Wikipedia
IPA: ˌpasaʒɛrɔciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: pasažeroḱilõmetr̦
Wiktionary
(1.1) symbol. pkm
Wiktionary
związany z pasażerami, dotyczący pasażerów (np. ruch pasażerski, statek pasażerski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który służy do przewozu pasażerów
Wiktionary
(1.1) Od strony Gdańska, blisko brzegu, płynął wielki pasażerski statek.
Wiktionary
rzecz. współpasażer mos., pasażer m., pasażerka ż.
Wiktionary
(1.1) osobowy
Wiktionary
przeszczepiać wielokrotnie bakterie z jednej pożywki na drugą lub z jakiegoś organizmu na inny w celu zmiany cech kolonii tych bakterii
SJP.pl
przymiotnik od: pasaż; znajdujący się w pasażu, będący w pasażu, charakterystyczny dla niego lub w jakiś inny sposób z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: pasaż
SJP.pl
1. nadzorować pasące się zwierzęta;
2. karmić, tuczyć;
3. przenośnie: sycić, nasycać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) doglądać zwierząt pożywiających się na łące
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. padać)
(2.1) zob. padać.
czasownik zwrotny niedokonany paść się (dk. brak)
(3.1) o zwierzętach: pożywiać się trawą na łące
(3.2) przen. o ludziach: jeść w nadmiernych ilościach
rzeczownik, rodzaj żeński
(4.1) gw-pl|Bukowina. pułapka na myszy
Wiktionary
(1.1) Pewien chłopak w Briesen cały dzień pasł konie.
(2.1) Strasznie się spociłem, bo padła mi klimatyzacja.
(2.1) Wiązka światła odbija się od lustra pod kątem, który jest równy kątowi, pod którym padła na (to) lustro.
(3.1) Książe Demidow odwiedził kiedyś posiadłość wielkiego obszarnika na Uralu. Ten z dumą pokazywał księciu wielkie stado koni, które pasło się na łące.
(3.2) Aniela nie może przyjść, bo się pasie kanapkami na śniadanie.
(4.1) Nie kupiłam paści i myszy zjadły mi chleb.
Wiktionary
IPA: paɕt͡ɕ, AS: paść
Wiktionary
(1.1, 3.1-2)
rzecz. pastwisko n., pasza ż., wypasanie n., wypas m., spasanie n.
czas. pasać ndk., wypasać ndk., spasać ndk., spaść dk.
przym. pastwiskowy
Wiktionary
(1.1) wypasać
(2.1) zob. padać.
Wiktionary
[czytaj: paskal]
1. imię francuskie;
2. nazwisko francuskie, m.in. Blaise (a. Błażej) Pascal (1623-62), francuski filozof, matematyk, fizyk i pisarz
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: paskalowski] taki jak u Pascala, właściwy Pascalowi, charakterystyczny dla Pascala itp.
SJP.pl
danie wielkanocne z sera, jaj, masła i rodzynków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. żydowskie święto obchodzone w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni Księżyca na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej; w Izraelu trwa 7 dni, a w diasporze – 8 dni;
(1.2) rel. Wielkanoc we wschodnich Kościołach chrześcijańskich;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.
(1.2) Wielkanoc określana jest mianem Paschy.
Wiktionary
IPA: ˈpasxa, AS: pasχa
Wiktionary
przym. paschalny
rzecz. pascha ż., Paschalis m., Paschazjusz m., Paschazy m.
Wiktionary
(1.1) Pesach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Paschalis – imię męskie pochodzenia greckiego, następnie łacińskiego, oznaczającego Wielkanoc. Wywodzi się od aramejskiego, słowa „pascha” lub też hebrajskiego Pesach oznaczającego żydowskie święto wyjścia, upamiętniające opuszczenie Egiptu i początek drogi do Ziemi Obiecanej, także przypadającego w znaną już wcześniej Paschę. Paschalis jest polskim odpowiednikiem francuskiego imienia Pascal.
Wikipedia
(1.1) Nie wiem, co Paschalis miał na sumieniu.
Wiktionary
rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m.
:: fż. Paschalia ż., Paschalina ż.
przym. paschalny
Wiktionary
przymiotnik od: Pascha; typowy dla judaistycznego święta obchodzonego w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni Księżyca, związany z tym świętem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paschą, dotyczący Paschy
Wiktionary
(1.1) Nikczemnicy jedli baranka paschalnego niezgodnie z przepisami rytualnymi.
Wiktionary
IPA: pasˈxalnɨ, AS: pasχalny
Wiktionary
rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał mrz., Paschalis mos., Paschazjusz mos., Paschazy mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
(1.1) Bóg raczy wiedzieć, dlaczego Paschazjuszowi nie spodobały się żarty Gerwazego.
Wiktionary
rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m., Paschazy m.
przym. paschalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Paschazy, również Paschazjusz – zlatynizowane męskie imię (łac. Paschasius od wyrazu pascha), pochodzenia hebrajskiego od wyrazu Pesach (pascha).
Hagiografia wymienia sześciu świętych o tym imieniu, m.in. Paschazjusza-Hibernusa (wspomnienie 22 marca) i Paschazego wspominanego 13 listopada w grupie męczenników afrykańskich.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem Paschazemu butelkę oranżady.
Wiktionary
rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m., Paschazjusz m.
przym. paschalny
Wiktionary
w Kościele rzymskokatolickim - duża świeca zapalana podczas nabożeństw wielkanocnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. świeca poświęcona w Wigilię Paschalną z charakterystycznymi greckimi literami Α i Ω (alfa i omega);
Wiktionary
Paschał (łac. cereus paschalis, dosłownie „świeca wielkanocna”) – w katolicyzmie: duża świeca z wosku pszczelego (gdzieniegdzie bielonego) używana w liturgii, symbolizująca Chrystusa Zmartwychwstałego.
Świeca paschalna zapalana jest podczas Eucharystii i Liturgii Godzin w czasie całego okresu wielkanocnego, a poza nim podczas sprawowania chrztu i odprawiania pogrzebu. W okresie wielkanocnym umieszczana jest w prezbiterium, w pozostałe dni roku winna znajdować się przy chrzcielnicy, a w czasie pogrzebu obok trumny z ciałem zmarłego. Co roku przygotowuje się nową świecę, która zostaje uroczyście poświęcona i wprowadzona do świątyni podczas Wigilii Paschalnej sprawowanej w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Wielkanocną.
Wikipedia
(1.1) Paschał zapala się w kościele m.in. podczas chrztu.
Wiktionary
IPA: ˈpasxaw, AS: pasχau̯
Wiktionary
przym. paschalny
rzecz. Paschalis m., Paschazjusz m., Paschazy m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: pasek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały, cienki pasek
Wiktionary
rzecz. pas m., pasek m.
przym. paskowy
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
Funambulini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
osoba dbająca o tradycje, przywiązana do tradycji, tradycyjnych obyczajów lub wzorców
SJP.pl
przymiotnik od: paseizm; wynikający z dbałości o tradycje, przywiązania do tradycji, tradycyjnych obyczajów, wzorców
SJP.pl
dbałość o tradycje, przywiązanie do tradycji, tradycyjnych obyczajów lub wzorców, a także kierunek w sztuce będący wynikiem takiego przywiązania
SJP.pl
mały pas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekki i wąski pas na biodrach lub w talii noszony w celach ozdobnych lub dla przytrzymania odzieży, także do noszenia zegarka, bagażu itp.
(1.2) jedna z naszywek na elementach munduru służąca do określania rangi
(1.3) taśma używana do mocowania, łączenia czegoś
(1.4) pas będący wąskim wycinkiem powierzchni
(1.5) wąska część czegoś
(1.6) wąska linia w deseniu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiosenną porą ubranie jego składa się z dziwnie długiej zgrzebnej koszuli, pod szyją na czerwoną wstążeczkę związanej i przepasanej paskiem.
(1.4) Błoto było czarniejsze i płynniejsze, trotuary zmieniały się przed każdym prawie domem, raz były szerokie z kamienia, to biegły wąskim wydeptanym paskiem betonu, albo szło się wprost po drobniutkim zabłoconym bruku, który kłuł przez podeszwy.
Wiktionary
IPA: ˈpasɛk, AS: pasek
Wiktionary
rzecz. pas m., pasy nmos., paski nmos.
:: zdrobn. paseczek m.
przym. paskowy, pasiasty, paskowany
Wiktionary
(1.2) belka
(1.6) prążek, pas
Wiktionary
pewna liczba nici, włókien lub włosów przylegających do siebie równolegle, najczęściej także wyróżniających się od całości kolorem, połyskiem lub wielkością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od pasmo
Wiktionary
rzecz. pasmo n.
Wiktionary
1. w Hiszpanii:
a) aleja, bulwar, promenada;
b) spacer po takim miejscu;
2. w korridzie: uroczyste wejście zapaśników
SJP.pl
osoba zajmująca się handlem skradzionymi towarami lub nabywaniem ich w celu odsprzedaży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba handlująca kradzionymi rzeczami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) poligr. pomocniczy znak montażowy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie kupuj w tamtym sklepie, jego właściciel jest paserem!
Wiktionary
IPA: ˈpasɛr, AS: paser
Wiktionary
(1.1)
rzecz. paserstwo n.
:: fż. paserka ż.
przym. paserski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
rzecz. paserstwo n.
:: fż. paserka ż.
przym. paserski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Passer.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) receiver
* duński: (1.1) hæler w.
* esperanto: (1.1) ŝtelaĵokaŝisto, ricelisto
* jidysz: (1.1) פּאַסער m. (paser)
* niemiecki: (1.1) Hehler m.
* norweski (bokmål): (1.1) heler m.
źródła.
== paser (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) ornit. wróbel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się paserstwem, nabywaniem albo przechowywaniem skradzionych wcześniej dóbr materialnych;
2. potoczne określenie na paserstwo
SJP.pl
przymiotnik od: paserstwo; związany z obrotem rzeczami skradzionymi, ich skupem, sprzedażą oraz przechowywaniem, odnoszący się do osób tak działających
SJP.pl
zajmowanie się obrotem rzeczami skradzionymi, ich skupem, sprzedażą oraz przechowywaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. przestępstwo polegające na skupie, przechowywaniu lub sprzedaży rzeczy kradzionych;
Wiktionary
Paserstwo – zachowanie polegające na nabyciu rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego (najczęściej kradzieży), lub udzieleniu innej osobie pomocy do jej zbycia, albo na przyjęciu tej rzeczy lub pomocy w jej ukryciu.
Paserstwo można popełnić umyślnie jak i nieumyślnie, zależnie od tego, czy paser wie o przestępnym pochodzeniu przedmiotu (paserstwo umyślne), czy też w konkretnym przypadku powinien i mógł takie pochodzenie rzeczy stwierdzić na podstawie towarzyszących okoliczności, np. podejrzanie niskiej ceny, sprzedaży bez dokumentów lub w niekompletnym stanie itp.
Wikipedia
(1.1) W niektórych knajpach na Pradze, szczególnie w pobliżu bazaru, kelnerzy wyłącznie trudnili się paserstwem i donosicielstwem.
Wiktionary
rzecz. paser m., paserka ż.
przym. paserski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Edward Pasewicz (ur. 9 czerwca 1971 w Kostrzynie nad Odrą) – polski poeta, pisarz, dramaturg i kompozytor.
Wikipedia
zdrobnienie od: pasiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pasiak
Wiktionary
rzecz. pasiak m.
Wiktionary
1. ludowa tkanina w pasy lub wyrób z tej tkaniny
2. strój więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych
3. pasiak narudziak - rzadki motyl dzienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. strój w paski
(1.2) chodnik lub bieżnik w paski
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. warchlak dzika o pasiastym umaszczeniu
Wiktionary
Pasiak – ubiór więźnia, składający się ze spodni i kurtki uszytych z materiału w pionowe (najczęściej), szerokie pasy na przemian jasne i ciemne (np. biało-czarne), jak w typowej piżamie. Do tego zestawu czasami dołączana była czapka z identycznego materiału. Ten sposób ubierania więźniów utrudnia im ucieczkę i "wmieszanie się w tłum", ponieważ w kulturze europejskiej i amerykańskiej ubranie takie odróżnia się znacznie od powszechnie noszonego.
Wikipedia
rzecz. pasy nmos., pas m., pasek, paskowanie n.
:: zdrobn. pasiaczek m.
przym. pasiasty
Wiktionary
cecha czegoś, co zostało pokryte równoległymi pasami, najczęściej o odmiennych kolorach występujących na przemian
SJP.pl
pokryty równoległymi pasami, najczęściej o odmiennych kolorach występujących na przemian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma deseń w pasy
Wiktionary
(1.1) Na pasiasty egzotyczny parkiet sypnęły się jakieś saszetki, monety i elegancka koperta z wystającym białym kartonikiem.
Wiktionary
IPA: paˈɕastɨ, AS: paśasty
Wiktionary
rzecz. pas mrz., pasek mrz., pasy lm nm., pasiak mrz.
przym. paskowy, paskowany
Wiktionary
(1.1) prążkowany, paskowany; gw-pl|Śląsk Cieszyński|mręgaty.
Wiktionary
ubranie w paski, najczęściej kojarzone z ubiorem więźniów i skazańców przebywających w areszcie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pasiasty
Wiktionary
(1.1) Z przepastnego worka wyjmowali pluszowyuszowe małpki i pasiate tygryski.
(1.1) Na drugi dzień przyniosłem jej bukiet polnych kwiatów, ukryty w mojej pasiatej czapce.
Wiktionary
osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; obżarciuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. leniwy obżarciuch
Wiktionary
rzecz. pasobrzuch m.
Wiktionary
charakterystyczny dla pasibrzucha, osoby ciągle obżerającej się i z natury leniwej, odnoszący się do takiej osoby
SJP.pl
młodzieżowo: pasić komuś - pasować, odpowiadać komuś
SJP.pl
Pasić – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, w gminie Tomislavgrad. W 2013 roku liczyła 250 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Wikipedia
zdrobnienie od: pasieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pasieka
Wiktionary
IPA: paˈɕɛt͡ʃka, AS: paśečka
Wiktionary
rzecz. pasieka ż.
przym. pasieczny
Wiktionary
hodowla pszczół w pasiekach lub barciach oraz zyski przynoszone przed prowadzenie takiej hodowli; bartnictwo
SJP.pl
pszczelarz zajmujący się hodowlą pszczół w barciach, a później także w pasiekach; bartnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pszcz. hodowca pszczół
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. pasieka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wójt mówi, że we wsi mieszka sześciu pasieczników i każdy sprzedaje miód letnikom.
(2.1) Na skraju pasiecznika rosła stara grusza.
Wiktionary
rzecz. pasiecznikowanie n., pasieczny mos., pasieka ż.
czas. pasiecznikować ndk.
przym. pasieczny
Wiktionary
(1.1) pszczelarz, przest. pasieczny
(2.1) pasieka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. pszcz. być pasiecznikiem, zajmować się pasieką
Wiktionary
(1.1) Wuj Józef pasiecznikuje od dziecka.
Wiktionary
rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasiecznikowanie n., pasieka ż.
przym. pasieczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pasiecznikować.
Wiktionary
rzecz. pasiecznik mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: pasieka; związany z hodowlą pszczół w pasiekach, odnoszący się do sposobów tej hodowli, osób zajmujących się tą hodowlą i korzyści z niej płynących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pszczelarz
przymiotnik relacyjny
(2.1) odnoszący się do pasieki, związany z pasieką
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Pasieczny:
Wikipedia
(1.1) Sezonowo zatrudniam dwóch dodatkowych pasiecznych, sam bym wszystkiego nie obrobił.
(2.1) Trzymamy sprzęt pasieczny w szopie koło kurnika.
Wiktionary
rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasieka ż.
czas. pasiecznikować ndk.
Wiktionary
miejsce, gdzie znajduje się pasieka
SJP.pl
ule z pszczołami; pasiecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. teren z ustawionymi ulami;
(1.2) gwara. zagroda dla koni
Wiktionary
Pasieka – w pszczelarstwie teren z ustawionymi ulami. Jako pasiekę określa się też wszystkie ule danego właściciela – pszczelarza, wraz z jego budowlami i urządzeniami pasiecznymi, ułatwiającymi pracę w pasiece.
O istnieniu na ziemiach polskich pasieki już w czasach piastowskich świadczą liczne nazwy miejscowe, pierwsza zaś wzmianka pisemna o pasiece pochodzi z 1238 roku.
Wikipedia
(1.1) Pszczoły hoduje się w pasiece.
Wiktionary
IPA: paˈɕɛka, AS: paśeka
Wiktionary
rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasieczny mos.
:: zdrobn. pasieczka ż.
czas. pasiecznikować ndk.
przym. pasieczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paść.
Wiktionary
IPA: paˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: paśė̃ńe
Wiktionary
czas. paść
rzecz. wypas mrz.
Wiktionary
syn męża lub żony z poprzedniego małżeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn męża lub żony pochodzący z wcześniejszego małżeństwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bogdan wreszcie zaakceptował trudny charakter swojego pasierba.
Wiktionary
IPA: ˈpaɕɛrp, AS: paśerp
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pasierbica ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
córka męża lub żony z poprzedniego małżeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka małżonka z innego małżeństwa
Wiktionary
Przybrana rodzina – niespokrewniona rodzina powstająca w wyniku powtórnego małżeństwa przez owdowiałego lub rozwiedzionego rodzica. Składa się ona z jednego rodzica, jego rodzonych dzieci, nowego małżonka oraz ewentualnie dzieci własnych tego nowego małżonka.
Wikipedia
(1.1) Czasem myślę, że moja pasierbica jest piękniejsza od mojej żony…
Wiktionary
IPA: ˌpaɕɛrˈbʲit͡sa, AS: paśerbʹica
Wiktionary
forma męska pasierb
rzecz. pasirb mos., pasirzb mos.
Wiktionary
Pasierbiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: pasierb; typowy, charakterystyczny dla pasierba, syna męża lub żony z poprzedniego małżeństwa, krótkiego słupka wzmacniającego lub bocznego pędu rośliny, wyrastającego przedwcześnie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: pasek (do noszenia na ubraniu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) reg. zdrobn. od pas
Wiktionary
(1.1) pasek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zgrub. od pasikonik
Wiktionary
nocny zielony lub brunatny owad z długimi czułkami, silnie rozbudowanymi tylnymi odnóżami umożliwiającymi dalekie i wysokie skoki, wydający charakterystyczne dźwięki; konik polny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. zwykle zielony, skoczny owad;
Wiktionary
Tettigonia – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Obejmuje owady dość duże, o masywnym ciele, barwie zielonej lub brązowawej, z długimi skocznymi tylnymi odnóżami. Przechodzą przeobrażenie niezupełne.
W Polsce występują 3 gatunki z tego rodzaju: pasikonik zielony, pasikonik długopokładełkowy i pasikonik śpiewający.
Wikipedia
IPA: ˌpaɕiˈkɔ̃ɲik, AS: paśikõńik
Wiktionary
o cechach pasikonikowatych (rodzina owadów prostoskrzydłych)
SJP.pl
Pasikonikowate (Tettigoniidae) – rodzina owadów prostoskrzydłych, długoczułkowych (Ensifera).
Rodzina jest reprezentowana przez ponad 6800 gatunków na całym świecie, grupowanych w około 20 podrodzinach, przy czym część systematyków niektóre z tych podrodzin, a nawet niższe taksony, traktuje jako odrębne rodziny (np. długoskrzydlakowate, miecznikowate, nadrzewkowate lub siodlarkowate). Wówczas do pasikonikowatych zalicza się około 900 gatunków.
Wikipedia
o cechach pasikonikowatych (rodzina owadów prostoskrzydłych)
SJP.pl
pasikoniszka białobrzucha - gatunek ssaka z podrodziny nowików
SJP.pl
Pasikoniszka (Onychomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pasikurowice (niem. Paschkerwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Przez Pasikurowice biegnie linia kolejowa nr 326 Wrocław Psie Pole – Wrocław Zakrzów – Trzebnica.
Znajduje się tu rozdzielcza stacja elektroenergetyczna 400/110 kV Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.
We wsi działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potoczne określenie na czynność pilnowania pasącego się stada krów lub innych zwierząt stadnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. pasanie bydła
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. pasierb
Wiktionary
rzecz. pasirzb m., pasierb m., pasierzbica fż., pasierbica fż., pasirbica fż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pasierbica
Wiktionary
rzecz. pasirb mos., pasirzb mos.
Wiktionary
(1.1) pasierbica, stpol. pasirzbica, synowica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. pasierb
Wiktionary
rzecz. pasirb m., pasierb m., pasierzbica ż., pasierbica ż., pasirbica ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pasierbica
Wiktionary
(1.1) pasierbica, stpol. pasirbica, synowica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. darmozjad, pasożyt
Wiktionary
(1.1) stpol. pasorzyt, dudło; współcz. zob. darmozjad.
Wiktionary
mający wzór w pasy; tkany, malowany w pasy; porośnięty sierścią w pasy; pasiasty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
strona bierna czasownika; passivum
SJP.pl
1. zamiłowanie do czegoś, namiętność; także przedmiot tej namiętności
2. silne rozgniewanie się, furia
3. wielkopostne nabożeństwo służące rozpamiętywaniu męki Jezusa
4. dzieło artystyczne traktujące o męce Jezusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) silne zainteresowania, zamiłowanie
(1.2) rel. utwór artystyczny lub przedstawienie religijne opisujący mękę Jezusa Chrystusa
(1.3) gniew
Wiktionary
Pasja (łac. passio – cierpienie, męka) – fragmenty Ewangelii opowiadające o męce Pańskiej – ostatnich 12 godzinach życia Jezusa Chrystusa, od pojmania w Ogrójcu do śmierci na krzyżu na wzgórzu zwanym Golgota.
Jej rozpamiętywanie stanowi treść nabożeństw Drogi krzyżowej i Gorzkich żali oraz liturgia Wielkiego Tygodnia zapoczątkowana jeszcze liturgią Niedzieli Palmowej.
Wikipedia
(1.1) Jego pasją jest modelarstwo.
(1.2) To (była) najpiękniejsza pasja, jaką widziałem!
(1.3) Matka zaczęła bić w pasji syna.
Wiktionary
IPA: ˈpasʲja, AS: pasʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.
:: zdrobn. pasyjka ż.
czas. pasjonować się
przym. pasjonujący, pasyjny
ims. pasjonujący
przysł. pasjonująco
Wiktionary
(1.1) zamiłowanie, hobby
(1.3) gniew, złość, furia
Wiktionary
1. zamiłowanie do czegoś, namiętność; także przedmiot tej namiętności
2. silne rozgniewanie się, furia
3. wielkopostne nabożeństwo służące rozpamiętywaniu męki Jezusa
4. dzieło artystyczne traktujące o męce Jezusa
SJP.pl
rozłożenie kart w określonym układzie i staranie się odkrycia wszystkich kart wg ścisłych reguł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) karc. rodzaj jednoosobowej gry karcianej polegająca na układaniu w odpowiedni sposób talii kart na stole;
Wiktionary
Pasjans (z fr. patience) – układanka karciana (gra karciana), zwana także samotnikiem (fr. solitaire) przy użyciu jednej, dwu lub rzadziej większej liczby talii kart, zazwyczaj dla jednej osoby, w celu ułożenia ich według ustalonych wcześniej reguł w określone sekwencje lub inne uporządkowane układy, bezpośrednio kartami lub za pomocą kart wirtualnych (programów komputerowych).
Wikipedia
(1.1) W długie, jesienne wieczory najchętniej układam pasjanse i pijam wino.
Wiktionary
IPA: ˈpasʲjãw̃s, AS: pasʹi ̯ãũ̯s
Wiktionary
przym. pasjansowy
rzecz. pasjansik mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: pasjans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pasjans
Wiktionary
(1.1) To nie pasjans, lecz tylko mały pasjansik.
Wiktionary
rzecz. pasjans m.
Wiktionary
przymiotnik od: pasjans; mogący utworzyć pasjans, odpowiedni do układania pasjansa (np. karty pasjansowe) lub w jakiś inny sposób związany z pasjansem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pasjansem, dotyczący pasjansu
Wiktionary
rzecz. pasjans m.
Wiktionary
przeznaczony dla pasjonatów, hobbistów, łączący ludzi o podobnych zainteresowaniach (np. klub pasjonacki), mogący przejąć kogoś do głębi, pochłonąć, zainteresować; hobbistyczny, hobbystyczny
SJP.pl
1. człowiek mający wielkie zamiłowanie do czegoś, oddany czemuś, zainteresowany czymś; hobbysta, zapaleniec, miłośnik, entuzjasta;
2. człowiek gwałtowny, skłonny do wpadania w pasję, łatwo wybuchający gniewem; furiat, złośnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która się czymś pasjonuje
(1.2) przest. człowiek, który łatwo wpada w gniew
Wiktionary
IPA: paˈsʲjɔ̃nat, AS: pasʹi ̯õnat
Wiktionary
rzecz. pasja ż., pasyjka ż.
:: fż. pasjonatka
czas. pasjonować się
przym. pasjonacki
Wiktionary
(1.1) miłośnik, fanatyk, wielbiciel
(1.2) gwałtownik, raptus
Wiktionary
1. kobieta mająca wielkie zamiłowanie do czegoś, oddana czemuś, zainteresowana czymś; hobbystka, hobbistka, miłośniczka, entuzjastka;
2. kobieta gwałtowna, skłonna do wpadania w pasję, łatwo wybuchająca gniewem
SJP.pl
księga liturgiczna z opisem męki i śmierci Chrystusa
SJP.pl
Pasjonał (łac.) Passionales – w hagiografii zbiór (również nieuporządkowany) tekstów hagiograficznych (pasji, żywotów i innych); księga liturgiczna, zawierająca teksty ewangelicznych opisów Męki Pańskiej, które odczytuje się w miejsce ewangelii w Niedzielę Palmową Męki Pańskiej oraz w liturgii Wielkiego Piątku. Teksty te zawarte są także w lekcjonarzu i ewangeliarzu.
Wikipedia
członek włoskiego zakonu istniejącego i działającego do dziś, założonego w celu prowadzenia misji oraz szerzenia kultu męki Chrystusa
SJP.pl
Zgromadzenie Męki Pańskiej (CP), popularnie zwane pasjonistami, zostało założone w 1720 we Włoszech przez św. Pawła od Krzyża (Paweł Danei, 1694–1775), a zatwierdzone w 1741 przez papieża Benedykta XIV. Zgromadzenie Męki Pańskiej dało Kościołowi dwóch biskupów.
Wikipedia
członek włoskiego zakonu istniejącego i działającego do dziś, założonego w celu prowadzenia misji oraz szerzenia kultu męki Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze Zgromadzenia Męki Pańskiej założonego przez św. Pawła od Krzyża;
Wiktionary
Zgromadzenie Męki Pańskiej (CP), popularnie zwane pasjonistami, zostało założone w 1720 we Włoszech przez św. Pawła od Krzyża (Paweł Danei, 1694–1775), a zatwierdzone w 1741 przez papieża Benedykta XIV. Zgromadzenie Męki Pańskiej dało Kościołowi dwóch biskupów.
Wikipedia
(1.1) Poza ślubami: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, pasjoniści składają dodatkowo ślub apostolstwa.
Wiktionary
rzecz. pasja ż.
:: fż. pasjonistka ż.
przym. pasyjny
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. mniszka z żeńskiej gałęzi Zgromadzenia Męki Pańskiej założonego przez św. Pawła od Krzyża
Wiktionary
(1.1) Regułę pasjonistek zatwierdził papież Klemens XIV.
Wiktionary
rzecz. pasja ż.
:: fż. pasjonista mos.
przym. pasyjny
Wiktionary
1. przejmować kogoś, pochłaniać, interesować;
2. pasjonować się: oddawać się czemuś z pasją, mieć pasję do czegoś, interesować się czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pasjonować.
Wiktionary
czas. pasjonować ndk.
rzecz. pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.
Wiktionary
1. taki, który przejmuje kogoś, pochłania, interesuje;
2. pasjonujący się: taki, który oddaje się czemuś z pasją, ma pasję do czegoś, interesuje się czymś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: pasjonować
przymiotnik
(2.1) szczególnie ciekawy, wyjątkowo interesujący
Wiktionary
IPA: ˌpasʲjɔ̃nuˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: pasʹi ̯õnui ̯õncy
Wiktionary
czas. pasjonować ndk.
rzecz. pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.
przysł. pasjonująco
Wiktionary
jednostka ciśnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. jednostka ciśnienia w układzie SI;
Wiktionary
Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Wikipedia
IPA: ˈpaskal, AS: paskal
Wiktionary
(1.1) symbol. Pa
Wiktionary
konserwacja produktów spożywczych za pomocą wysokiego ciśnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konserwacja wysokim ciśnieniem;
Wiktionary
Wikipedia
zgrubienie od: paskarka
SJP.pl
kobieta zajmująca się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku
SJP.pl
przymiotnik od: paskarstwo; charakterystyczny, typowy dla nieuczciwego i nielegalnego handlu przynoszącego zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku, odnoszący się do takiego handlu (np. cena paskarska) lub osób zajmujących się takim handlem (np. pośrednik, wspólnik paskarski)
SJP.pl
nieuczciwy i nielegalny handel przynoszący zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku
SJP.pl
osoba zajmująca się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku
SJP.pl
Paskarz – handlarz zajmujący się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku.
Wikipedia
deseń na materiale
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zajmować się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paskować.
Wiktionary
rzecz. niepaskowanie n., pasiak mrz., pasy nmos.
czas. paskować ndk.
Wiktionary
zajmować się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty deseniem w paski
Wiktionary
przym. pasiasty
rzecz. pasek mrz.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych; białostrząb ciemny
SJP.pl
Paskowiec, białostrząb ciemny (Morphnarchus princeps) – gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Średniej wielkości ptak drapieżny zamieszkujący Amerykę Centralną i północno-zachodnią część Ameryki Południowej. Gatunek niezagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzadki, europejski, w Polsce chroniony gatunek ropuchy, o szarym zabarwieniu i charakterystycznej brunatnej prędze przebiegającej wzdłuż grzbietu
SJP.pl
rodzaj ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
przymiotnik od: pasek; mający paski, taki, którego zewnętrzna część jest pokryta paskami, najczęściej w kontrastujących kolorach, podobny do pasków lub w jakiś inny sposób z nimi związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paskiem, dotyczący paska
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) telew. pot. pracownik telewizji przygotowujący paski z informacjami przewijające się u dołu ekranu
Wiktionary
(2.1) "Paskowy" z TVP Info ujawnia szokujące kulisy pracy: "Ludzie tam wymiękają. Coraz więcej osób leczy się psychiatrycznie".
Wiktionary
rzecz. pas mrz., pasek mrz., paseczek mrz.
przym. pasiasty
Wiktionary
pejoratywnie:
1. brzydka, nieurodziwa kobieta; brzydula, pokraka, szkarada;
2. kobieta budząca niechęć, zachowująca się źle, niestosownie do sytuacji;
3. coś brzydkiego, niesmacznego, nieprzyjemnego; paskudztwo
SJP.pl
pejoratywnie:
1. brzydka, nieurodziwa kobieta; brzydula, pokraka, szkarada;
2. kobieta budząca niechęć, zachowująca się źle, niestosownie do sytuacji;
3. coś brzydkiego, niesmacznego, nieprzyjemnego; paskudztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ktoś lub coś brzydkiego, budzącego odrazę i niechęć opowiadania o tym przy jedzeniu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ich oczom ukazała się okropna czerwona paskuda. Była gruba, niekształtna, miała wielkie zęby.
Wiktionary
rzecz. paskudztwo n., paskudność ż., paskudnik m., paskudnica ż., paskudzenie n., napaskudzenie n., zapaskudzenie n., paskudnięcie n., spaskudnięcie n.
czas. paskudzić ndk., napaskudzić dk., zapaskudzić dk., paskudnieć ndk., spaskudnieć dk.
przym. paskudny, paskudnawy
przysł. paskudnie, paskudnawo
Wiktionary
pieszczotliwie o ukochanej
SJP.pl
obraźliwe, pogardliwe określenie na kobietę paskudną, budzącą odrazę
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób paskudny; wstrętnie
Wiktionary
IPA: paˈskudʲɲɛ, AS: paskudʹńe
Wiktionary
przym. paskudny
rzecz. paskuda, paskudztwo
Wiktionary
(1.1) strasznie, okropnie, obrzydliwie, brzydko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: paskudnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: paskudny
SJP.pl
paskuda, paskud; pejoratywnie:
1. brzydki, nieurodziwy mężczyzna; brzydul, brzydal, pokraka, szkarada;
2. mężczyzna budzący niechęć, zachowujący się źle, niestosownie do sytuacji
SJP.pl
bardzo brzydki, odrażający, swoim wyglądem budzący niechęć, obrzydzenie lub złośliwy, nieznośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo brzydki
(1.2) zły, przykry, nieznośny
Wiktionary
(1.1) Od trzech dni mamy paskudną pogodę: jest zimno i pada deszcz.
(1.2) Ten chłopak ma paskudny zwyczaj dłubania w nosie.
Wiktionary
IPA: paˈskudnɨ, AS: paskudny
Wiktionary
rzecz. paskuda ż., paskudnik mos., paskudztwo n., paskudnica ż., paskudzenie n., zapaskudzenie n., napaskudzenie n., spaskudzenie n., wypaskudzenie n.
czas. paskudzić ndk., zapaskudzić dk., napaskudzić dk., spaskudzić dk., wypaskudzić dk.
przysł. paskudnie
Wiktionary
(1.1) odrażający, wstrętny
Wiktionary
osoba, która paskudzi, zanieczyszcza coś, brudzi lub robi coś źle, nieudolnie, ze szkodą dla czegoś
SJP.pl
zanieczyszczać coś, brudzić lub robić coś źle, nieudolnie, ze szkodą dla czegoś, partaczyć
SJP.pl
coś, co budzi wstręt, obrzydzenie, odrazę z powodu brzydoty, złego smaku lub zapachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś paskudnego, bardzo brzydkiego, nieestetycznego
(1.2) coś bardzo niesmacznego
Wiktionary
(1.2) Oni, jak chcą jeść to paskudztwo, proszę bardzo, w końcu co kraj, to obyczaj!
Wiktionary
IPA: paˈskut͡stfɔ, AS: paskuctfo
Wiktionary
przym. paskudny
rzecz. paskuda
czas. paskudzić, napaskudzić
przysł. paskudnie
Wiktionary
dawniej: paskudztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. majtki z pasem do pończoch
Wiktionary
IPA: pasˈmajtʲci, AS: pasmai ̯tʹḱi
Wiktionary
1. ogół wyrobów włókienniczych do wykańczania i obszywania odzieży;
2. sklep z takimi wyrobami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sklep z odzieżowymi elementami wykończeniowymi
(1.2) wyroby włókiennicze służące do obszywania i wykańczania odzieży (frędzle, wstążki, lamówki, tasiemki)
Wiktionary
Pasmanteria, wyroby pasmanteryjne, wyroby szmuklerskie, dawniej pasamony, wyroby pasamoniczne (z wł. passamano) – wyroby włókiennicze używane, jako ozdoba, wzmocnienie lub ochrona brzegów, do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnych, obić tapicerskich. Ich wytwarzaniem zajmowali się szmuklerze, zwani też pasamonikami.
Wikipedia
(1.1) Idę do pasmanterii kupić guziki.
Wiktionary
IPA: ˌpasmãnˈtɛrʲja, AS: pasmãnterʹi ̯a
Wiktionary
przym. pasmanteryjny
rzecz. pasamonik mos.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pasmanterii
Wiktionary
rzecz. pasamonik mos., pasmanteria ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Polsce i w obwodzie królewieckim Rosji, dopływ Stradyka, który sam wpada do Świeżej
Wiktionary
1. szereg nici, włosów itp. tworzących jakąś całość;
2.
a) fragment powierzchni w postaci długiego pasa;
b) rzeczy znajdujące się w ułożeniu ciągłym;
3. wiele następujących po sobie zdarzeń; ciąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szereg nici, włosów itp. tworzących jakąś całość
(1.2) fragment powierzchni w postaci długiego pasa
(1.3) rzeczy ułożone w kształt pasa
(1.4) przen. wiele następujących po sobie zdarzeń
(1.5) fiz. przedział (częstotliwości, energii, czasu)
(1.6) geogr. grupa gór, wzniesień o wydłużonym kształcie;
Wiktionary
W elektronice, akustyce, fizyce, optyce, telekomunikacji:
W fizyce molekularnej:
Inne:
Wikipedia
IPA: ˈpasmɔ, AS: pasmo
Wiktionary
przym. pasmowy, bezpasmowy
przysł. pasmowo
rzecz. pasy nmos., pas mrz.
:: zdrobn. pasemko
Wiktionary
(1.2) pas, pasek, prążek, pręga, smuga
(1.3-4) ciąg
Wiktionary
malując, rysując itp., pokrywać jakąś powierzchnię w taki sposób, że tworzą się na niej paski; paskować
SJP.pl
przypominający budową pasmo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. przepuszczający wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i tłumiący te spoza niego
Wiktionary
(1.1) Przyjmijmy, że interesuje nas filtr pasmowoprzepustowy, przenoszący tylko sygnał o pulsacji w przybliżeniu równej 10 radianów na sekundę.
Wiktionary
(1.1) środkowoprzepustowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. tłumiący wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i przepuszczający te spoza niego
Wiktionary
(1.1) Podobnie filtr typu II nie może być zastosowany dla filtrów górnoprzepustowych i pasmowozaporowych, ponieważ A(\pi) = 0.
Wiktionary
(1.1) środkowozaporowy
Wiktionary
mający kształt pasma; podłużny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma pasma
Wiktionary
rzecz. pasmo n.
przym. bezpasmowy
Wiktionary
paśnica tarczówkowa - gatunek muchówki z rodziny rączycowatych
SJP.pl
dawniej: rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem pasów
SJP.pl
związany z rzemiosłem zajmującym się wytwarzaniem pasów
SJP.pl
1. rodzaj koryta nakrytego daszkiem, do którego wykłada się paszę dla zwierząt;
2. przestarzale: pastwisko
3. motyl dzienny z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielka konstrukcja z zadaszeniem do dokarmiania zwierzyny leśnej;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wypasacz mos., wypas mrz.
przym. wypasiony
Wiktionary
peruwiańska rasa koni gorącokrwistych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. pasibrzuch
Wiktionary
IPA: paˈsɔbʒux, AS: pasobžuχ
Wiktionary
rzecz. pasibrzuch m.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
Pąsogłówka (Purpureicephalus spurius) – gatunek średniej wielkości ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje południowo-zachodnie wybrzeże Australii. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
Ogólnogrecki Ruch Socjalistyczny - partia polityczna
SJP.pl
[czytaj: pazolińi albo pasolińi] nazwisko, np. Pier Paolo Pasolini (1922-1975) - włoski reżyser filmowy
SJP.pl
Pasolini – włosko-belgijsko-francuski dramat biograficzny z 2014 roku w reżyserii Abla Ferrary. Historia życia legendarnego włoskiego artysty i intelektualisty Piera Paola Pasoliniego. Zdjęcia kręcono w Rzymie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. odpowiadać czemuś, nadawać się do czegoś;
2. rezygnować z gry, mówić "pas";
3. potocznie: nie podejmować dalszego wysiłku; odpuszczać sobie;
4. potocznie: zestawiać części tak, aby przystawały, dopasowywać;
5. pasować się:
a) zmagać się z trudnościami;
b) robić coś z dużym wysiłkiem;
c) ironicznie: nadawać sobie jakąś godność
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być w sam raz wobec czegoś, zgadzać się z czymś pod określonymi względami; nie być ani za dużym, ani za małym, przylegać, mieścić się
(1.2) książk. ustępować, rezygnować z zamierzonego celu
(1.3) karc. wycofywać się z dalszej licytacji przez powiedzenie słowa „pas”
(1.4) być odpowiednim do czyichś potrzeb
(1.5) stanowić dobraną parę lub zespół
(1.6) przypadać do gustu
(1.7) dokonywać drobnych przeróbek ubrania u krawca
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) podn. mianować, nadawać komuś jakąś funkcję
czasownik zwrotny niedokonany pasować się
(3.1) walczyć z czymś, zmagać się z przeciwnościami
(3.2) robić coś z wielkim trudem
(3.3) bić się z kimś, mierzyć się z kimś
Wiktionary
(1.5) Emilia i Adam pasują do siebie.
Wiktionary
IPA: paˈsɔvat͡ɕ, AS: pasovać
Wiktionary
czas. dopasować (się) dk., spasować dk., przypasować dk., wpasować (się)
przym. pasowany
rzecz. pasowanie n.
Wiktionary
(1.1) harmonizować (ze sobą)
(1.4) odpowiadać
(3.1) mierzyć się, zmagać się, walczyć, konkurować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pasować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpasɔˈvãɲɛ, AS: pasovãńe
Wiktionary
czas. pasować ndk.
rzecz. pas n./mrz.
Wiktionary
1. odpowiadać czemuś, nadawać się do czegoś;
2. rezygnować z gry, mówić "pas";
3. potocznie: nie podejmować dalszego wysiłku; odpuszczać sobie;
4. potocznie: zestawiać części tak, aby przystawały, dopasowywać;
5. pasować się:
a) zmagać się z trudnościami;
b) robić coś z dużym wysiłkiem;
c) ironicznie: nadawać sobie jakąś godność
SJP.pl
1. rumienić, czerwienić się, pokrywać się pąsem;
2. kontrastować kolorystycznie z czymś poprzez intensywną czerwień
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) książk. wyraźnie odróżniać się od tła kolorem pąsowym
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spąsowieć)
(2.1) książk. czerwienić się, rumienić się
Wiktionary
(1.1) Piękne maki pąsowiały w zbożu.
(1.1) …z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w tę głąb cienistą, (…) w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.
(2.1) …oczy moje, jakby pociągnięte niewidzialną jakąś siłą, która na nie wpływ wywierała, zwróciły się w kąt pokoju i spotkały parę czarnych, palących, wlepionych w twarz moją oczów. Nad oczami tymi rysowały się brwi czarne, pod nimi pąsowiały dumne wargi, uśmiechnięte słodko i pokornie.
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: põũ̯sovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(2.1) rumienić się, czerwienić się
(1-2) daw. ponsowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pąsowieć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃w̃sɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: põũ̯sovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pąs, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) daw. ponsowienie
Wiktionary
1. klucz wyrobiony, dopasowany na podstawie odcisku;
2. niewielki ptak z rzędu wróblowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. przestępcze klucz dopasowany na podstawie odcisku
Wiktionary
Pasówka malgaska, paskówka malgaska (Galidictis fasciata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny galidii (Galidiinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae).
Wikipedia
1. klucz wyrobiony, dopasowany na podstawie odcisku;
2. niewielki ptak z rzędu wróblowatych
SJP.pl
Pasówki (Passerellidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
przysłówek
(1.1) książk. przysł. od pąsowy
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɔ, AS: põũ̯sovo
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) daw. ponsowo
Wiktionary
układ pasowy, układ kilku pasów, rzędów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pąsowe; cecha tych, którzy są pąsowi
Wiktionary
Pasowość – jeden z porządków przestrzennych środowiska geograficznego kuli ziemskiej, polega na występowaniu równoległych do siebie pasów krajobrazowych, z których każdy cechuje się odmiennym charakterem środowiska.
Wikipedia
przym. pąsowy
przysł. pąsowie
Wiktionary
zrobiony z pasów, tworzący pasy, ułożony w pasy (np. wzór pasowy), ustawiony w rzędach lub taki, którego częścią jest pas (np. koło pasowe, transporter pasowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. jasnoczerwony
Wiktionary
(1.1) Tu kupowano talerze, szklanki, żelazka, młynki, lalki, a niekiedy duże parasole szafirowe lub pąsowe.
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: põũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. pąsowość ż., pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
przym. spąsowiały, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
Wiktionary
(1.1) daw. ponsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
Wiktionary
organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący kosztem innego organizmu; parazyt (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. organizm żerujący na innym organizmie, zazwyczaj ze szkodą dla swego żywiciela;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pejor. osoba wykorzystująca innych dla osiągnięcia własnych korzyści
Wiktionary
Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).
Wikipedia
(1.1) Tę śmiertelną chorobę wywołują mikroskopijne pasożyty krwi.
(2.1) Był jak pasożyt lub wrzód; wszyscy go mieli dość.
Wiktionary
IPA: paˈsɔʒɨt, AS: pasožyt
Wiktionary
rzecz. pasożytowanie m., pasożytka ż., pasożytnictwo n., pasożyctwo n., pasożytyzm m.
czas. pasożytować ndk.
przym. pasożytniczy, pasożytny
przysł. pasożytniczo, pasożytnie
Wiktionary
(1.1) parazyt
(2.1) darmozjad, niebieski ptak, truteń, pieczeniarz, krwiopijca
Wiktionary
1. kobieta żerująca na pracy innych, żyjąca cudzym kosztem; darmozjadka;
2. gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych, występujący w centralnej części Ameryki Południowej
SJP.pl
Pasożytka (Heteronetta atricapilla) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla południową połowę Ameryki Południowej. Szczegółowe informacje dotyczące jej życia nie są jeszcze znane.
Wikipedia
1. bytowanie pasożyta w organizmie swego żywiciela, polegające na wykorzystywaniu organizmu żywicielskiego jako środowiska życia i źródło zdobywania pokarmu; parazytyzm;
2. życie cudzym kosztem, żerowanie na pracy innych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) negatywny typ zależności między żywicielem a pasożytem, gdy pasożyt żyje kosztem gospodarza i działa na jego szkodę, równocześnie nie mogąc bez niego utrzymać się przy życiu
Wiktionary
Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).
Wikipedia
rzecz. pasożyt m., pasożytowanie m., pasożytka ż., pasożyctwo n., pasożytyzm m.
czas. pasożytować ndk.
przym. pasożytniczy, pasożytny
przysł. pasożytniczo, pasożytnie
Wiktionary
przymiotnik od: pasożyt; będący wynikiem działania pasożytów (np. choroba pasożytnicza), odnoszący się do pasożytujących zwierząt lub roślin (np. organizm pasożytniczy, rośliny pasożytnicze)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. dotyczący pasożytów
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. przen. postępujący jak pasożyt, żyjący na cudzy koszt
Wiktionary
rzecz. pasożyt m., pasożytnictwo n., pasożytowanie n.
czas. pasożytować ndk.
przysł. pasożytniczo
Wiktionary
wydrzyk pasożytny - gatunek wędrownego ptaka z rodziny wydrzyków; wydrzyk ostrosterny
SJP.pl
1. o roślinach i zwierzętach: żyć kosztem innego organizmu, być pasożytem
2. o człowieku: żyć cudzym kosztem, być darmozjadem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) biol. żyć kosztem innego organizmu, nie uśmiercając go gwałtownie lub wcale
(1.2) przen. żyć cudzym kosztem
Wiktionary
rzecz. pasożyt mzw., pasożytnictwo n., pasożytowanie n.
przym. pasożytniczy
przysł. pasożytniczo
Wiktionary
(1.1) żerować
(1.2) żerować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. odżywianie się kosztem innego organizmu
(1.2) przen. życie na cudzy koszt
Wiktionary
rzecz. pasożyt m., pasożytka ż., pasożytnictwo n., pasożyctwo n., pasożytyzm m.
czas. pasożytować ndk.
przym. pasożytniczy, pasożytny
przysł. pasożytniczo
Wiktionary
pomyślny lub niepomyślny okres w jakimś działaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ciąg następujących po sobie zdarzeń, zwykle o charakterze pozytywnym lub negatywnym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ostatnio mam dobrą passę w szachach.
Wiktionary
rzecz. passus mrz.
Wiktionary
(1.1) seria, ciąg
Wiktionary
[czytaj: passakalja]
1. starowłoski powolny taniec ludowy;
2. dawna hiszpańska pieśń uliczna z towarzyszeniem gitary
SJP.pl
Passacaglia (czyt. passakalja; wł., z hiszp. pasacalle „piosenka uliczna”, od pasar „przechodzić” i calle „ulica”; fr. passacaille) – hiszpańska pieśń z towarzyszeniem gitary wykonywana na ulicy, w XVII w. – taniec w metrum trójdzielnym.
Wikipedia
[czytaj: passamecco] szesnastowieczny włoski taniec
SJP.pl
Passamezzo – włoski taniec dworski w dwudzielnym metrum i tempem umiarkowanym, popularny w II połowie XVI wieku. Tańczony był zazwyczaj razem z następującym po nim szybkim tańcem saltarello. Później para tych dwóch tańców została zastąpiona parą pawana i galiarda.
Wikipedia
przecier pomidorowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. pot. model samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój sąsiad postanowił sprzedać swoją dwudziestoletnią ibizę i kupić nowego passata.
Wiktionary
IPA: ˈpasat, AS: pasat
Wiktionary
(1.1) pot. pasat, pasek; iron. passerati
Wiktionary
przecier pomidorowy
SJP.pl
[czytaj: pasSE] z francuskiego: przeszły, miniony; używane w znaczeniu: przebrzmiały, niemodny, demodé
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przebrzmiały, już niemodny
Wiktionary
(1.1) Buty ze szpicami są passé.
Wiktionary
rzecz. passus mrz.
Wiktionary
[czytaj: pasparTU]
1. stały bilet wolnego wstępu do kina, opery itp.;
2. tekturowa ramka nakładana na grafikę, zdjęcie itp. w celu ochrony brzegów i lepszego wyeksponowania obrazu;
3. arkusz kartonu, na który nakleja się ilustrację, większy od niej samej i tworzący dodatkowy margines
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stały bilet wolnego wstępu
(1.2) karton tworzący oprawę rysunku, drzeworytu, obrazka, fotografii
(1.3) poligr. arkusz kartonu, na którym nakleja się odbitkę ilustracji, będącą częścią składu książki
(1.4) klucz uniwersalny, służący do otwierania wielu zamków
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Passent – polskie nazwisko
Wikipedia
Passe-partout (wym. paspartu, wyraz pochodzenia fr.) – kartonowa ramka umieszczana w oprawie obrazu lub innego płaskiego utworu plastycznego, zasłaniająca jego brzegi.
Ramka pełni dwie role: dekoracyjną, która ma na celu poprawienie wyglądu oprawionego dzieła oraz ochronną, służącą do oddzielenia szkła od obrazu lub dokumentu.
Wikipedia
[czytaj: paspjE] starofrancuski taniec ludowy, zbliżony do menueta, ale w szybszym tempie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) muz. choreogr. bretoński taniec wykonywany w szybkim tempie;
Wiktionary
Passepied – bretoński taniec ludowy, popularny w Bretanii od XVI wieku do dziś, będący rodzajem szybkiego menueta, zwykle w takcie 3/8 lub 6/8.
Wikipedia
(1.1) Bretoński passepied pojawił się w jednej z suit Claude’a Debussy’ego.
Wiktionary
żartobliwie: samochód marki Volkswagen Passat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. mot. iron. o modelu samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;
Wiktionary
(1.1) passat; pot. pasat, pasek
Wiktionary
[czytaj: pass-iflora] roślina pnąca z rodziny męczennicowatych, mająca duże barwne kwiaty i przeważnie jadalne owoce, rosnąca głównie w strefie Ameryki międzyzwrotnikowej; męczennica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. tropikalna roślina z rodzaju nazwa systematyczna|Passiflora|L.|ref=tak. o charakterystycznych kwiatach, uprawiana jako ozdobne pnącze oraz dla owoców
Wiktionary
Męczennica (Passiflora L.) – rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Obejmuje co najmniej 513–567 gatunków. Występują one głównie w strefach międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej obu Ameryk, 24 gatunki rosną poza tym także w Azji Południowo-Wschodniej, w północnej Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego. Centrum zróżnicowania rodzaju znajduje się w tropikach Ameryki Południowej – tylko w Kolumbii rośnie ponad 100 gatunków reprezentujących niemal wszystkie sekcje rodzaju. W USA rośnie 18 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Wąsy czepne passiflor są zapewne zmodyfikowanymi szypułami kwiatostanów.
Wiktionary
(1.1) męczennica
Wiktionary
łac. prawie wszędzie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w wielu miejscach
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|passim.
uwagi.
(1.1) używane przy odnośniku do książki, w której dane pojęcie występuje w wielu miejscach
tłumaczenia.
źródła.
== passim (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-passim.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) książk. passim
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|passim.
uwagi.
(1.1) używane przy odnośniku do książki, w której dane pojęcie występuje w wielu miejscach
tłumaczenia.
źródła.
== passim (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-passim.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) książk. passim
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: pas-ionato] muzyczne określenie wykonawcze: namiętnie, z pasją; appassionato
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. namiętnie
Wiktionary
(1.1) passionné
Wiktionary
strona bierna czasownika; pasiwum
SJP.pl
samochód typu Honda Passport
SJP.pl
1. ustęp tekstu pisanego;
2. zdarzenie, wypadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. fragment tekstu, wyjątek z jakiejś książki, zazwyczaj jakiś szczególny
(1.2) przest. jakieś nieoczekiwane wydarzenie, które wydarzyło się w najmniej odpowiedniej chwili
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Już na pierwszych kartach książki, przykuł moją uwagę pewien interesujący passus.
(1.2) Od passusu z kradzieżą portfela, staram się nie nosić przy sobie dużej kwoty pieniędzy.
Wiktionary
IPA: ˈpasːus, AS: pa•sus
Wiktionary
rzecz. impas m., passa ż., passacaglia ż.
:: zdrobn. passusik m.
przym. passé
Wiktionary
(1.1) ustęp, fragment, urywek, wyimek, wycinek, cytat, partia, akapit, wyjątek
(1.2) incydent
Wiktionary
[czytaj: pasłerd] hasło użytkownika podawane przy logowaniu się do Internetu
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = hist. Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna;
Wiktionary
Past (cyr. Паст) – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, w gminie Rudo. W 2013 roku liczyła 16 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) pot. PAST-a
Wiktionary
1. masa, zwykle o półpłynnej konsystencji, będąca mieszaniną różnych składników, w zależności od jej zastosowania;
2. włoska potrawa z makaronu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) substancja o stałej, ale kleistej konsystencji; coś, czym można smarować
(1.2) kulin. potrawa lub półprodukt o konsystencji pasty (1.1)
(1.3) rzad. kulin. makaron włoski
(1.4) środ. zmyślona historyjka wielokrotnie kopiowana i wklejana w Internecie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Producent próbował udowodnić, że to właśnie jego pasta najlepiej chroni zęby przed próchnicą.
Wiktionary
IPA: ˈpasta, AS: pasta
Wiktionary
rzecz. pastowanie n., wypastowanie n., creepypasta ż.
czas. pastować ndk., wypastować dk.
Wiktionary
(1.1) maź
Wiktionary
wyznawca Latającego Potwora Spaghetti, kultu będącego formą parodii i krytyki religii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik pastafarianizmu, „wyznawca” pastafarianizmu
Wiktionary
(1.1) Austriak tłumaczył, że służące do odcedzania makaronu naczynie jest religijnym nakryciem głowy pastafarian. Urzędnicy odrzucili wniosek, jednak po trwającym trzy lata procesie sąd przyznał Almowi rację. Od tamtej pory pastafarianin legitymuje się prawem jazdy, na którym widnieje jego fotografia z durszlakiem na głowie.
Wiktionary
IPA: ˌpastafarʲˈjä̃ɲĩn, AS: pastafarʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. pastafarianizm m.
:: fż. pastafarianka ż.
przym. pastafariański
Wiktionary
wiara w absurdalne bóstwo w postaci Latającego Potwora Spaghetti, będąca formą parodii i krytyki religii
SJP.pl
Latający Potwór Spaghetti (LPS) (ang. Flying Spaghetti Monster, FSM) – bóstwo opisane po raz pierwszy w 2005 przez fizyka Bobby’ego Hendersona, w którego istnienie deklarują wiarę wyznawcy pastafarianizmu (pastafarianie), skupieni w Kościele Latającego Potwora Spaghetti (KLPS) (ang. Church of the Flying Spaghetti Monster).
Wikipedia
wyznawczyni Latającego Potwora Spaghetti, kultu będącego formą parodii i krytyki religii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. zwolenniczka pastafarianizmu
Wiktionary
(1.1) Myślę, że ta "modlitwa" pastafarianki Oli pomogła… Latający Potwór Spaghetti zlitował się nad Igorem.
Wiktionary
rzecz. pastafarianin m., pastafarianizm m.
przym. pastafariański
Wiktionary
związany z wiarą w absurdalne bóstwo w postaci Latającego Potwora Spaghetti, będącą formą parodii i krytyki religii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pastafarianizmem, zgodny z pastafarianizmem
Wiktionary
(1.1) W Warszawie odbył się pierwszy ślub pastafariański.
Wiktionary
rzecz. pastafarianizm m., pastafarianin m., pastafarianka ż.
przysł. pastafariańsko
Wiktionary
włoska potrawa, makaron z sosem pomidorowym i parmezanem
SJP.pl
1. farba artystyczna w postaci miękkiej kredki, wykonanej z barwnika z dodatkiem kredy glinki lub gipsu;
2. technika malowania taką farbą lub obraz, rysunek wykonany taką farbą;
3. rodzaj norki w kolorze jasnobrązowym w różnych odcieniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek rysunkowy i malarski w postaci miękkiego sztyftu, kredki lub ołówka;
(1.2) szt. technika malowania pastelem (1.1);
(1.3) szt. obraz namalowany pastelami (1.1)
(1.4) barwa pastelowa
Wiktionary
Pastel – technika malarska i rysunkowa oraz środek rysunkowy i malarski w formie kolorowego sztyftu, służący do nanoszenia kolorowych pigmentów na podłoże. Mianem pastelu określa się także kompozycję malarską wykonaną tą techniką.
Nazwa pastel pochodzi z języka włoskiego (pastello, od pasta – ciasto).
Wikipedia
IPA: ˈpastɛl, AS: pastel
Wiktionary
rzecz. pastelowość ż., pastelista m., pastelistka ż.
przym. pastelowy
przysł. pastelowo
Wiktionary
osoba zajmująca się rysowaniem za pomocą pasteli, tworząca obrazy wykonane przy użyciu pasteli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta malarz wykonujący obrazy w technice pastelu
Wiktionary
rzecz. pastelowość ż., pastel m.
:: fż. pastelistka ż.
przym. pastelowy
przysł. pastelowo
Wiktionary
kobieta zajmująca się rysowaniem za pomocą pasteli, tworząca obrazy wykonane przy użyciu pasteli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artystka malarka wykonująca obrazy w technice pastelu
Wiktionary
rzecz. pastelowość ż., pastel m.
:: fm. pastelista m.
przym. pastelowy
przysł. pastelowo
Wiktionary
delikatność, jasność kolorów, najczęściej także odpowiednio dobranych, tworzących razem bladą i niewyróżniającą się całość
SJP.pl
1. delikatny w kolorach, pokryty jasnymi lub bladymi kolorami;
2. przymiotnik od: pastel; namalowany pastelami, wykonany przy użyciu pasteli lub odnoszący się do pasteli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wykonany pastelami
(1.2) taki, który ma delikatne, jasne barwy, przypominający pastele
Wiktionary
IPA: ˌpastɛˈlɔvɨ, AS: pastelovy
Wiktionary
rzecz. pastel m., pastelowość ż., pastelista mos., pastelistka mos.
przysł. pastelowo
Wiktionary
nadmierne używanie kolorów pastelowych w celu upiększania otoczenia
SJP.pl
zdrobnienie od: pasterka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pasterka
Wiktionary
IPA: ˌpastɛˈrɛt͡ʃka, AS: pasterečka
Wiktionary
rzecz. wypas mrz., pasterz mos., pasterka ż., pasterstwo n.
przym. pasterski, wypasiony
Wiktionary
1. msza odprawiana w dzień Bożego Narodzenia, najczęściej o północy, mająca na celu upamiętnić przybycie pasterzy do Betlejem;
2. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego;
3. kobieta trudniąca się pasterstwem;
4. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej
SJP.pl
Pasterek (Opilo) – rodzaj chrząszczy z rodziny przekraskowatych.
Chrząszcze te mają wydłużone, często przypłaszczone grzbietobrzusznie ciało, w przypadku fauny środkowoeuropejskiej osiągające od 7 do 13 mm oraz ubarwione w odcieniach żółci i brązu. Głowę mają zaopatrzoną w duże oczy złożone o słabo wykrojonych przednich brzegach, głaszczki szczękowe z trójkątnymi członami szczytowymi oraz długie czułki zbudowane z jedenastu członów, z których te nasadowe są spłaszczone. Przedplecze jest węższe niż podstawa pokryw. Te zaś są płaskie i rozszerzone z tyłu. Wszystkie odnóża mają stopy złożone z czterech widocznych członów. Odwłok odznacza się redukcją szóstego sternitu.
Wikipedia
ostra choroba zakaźna zwierząt domowych, atakująca górne części dróg oddechowych i uaktywniająca się w stanie osłabionej odporności zwierzęcia
SJP.pl
Cholera drobiu, pastereloza – choroba zakaźna ptactwa wywoływana przez pałeczkę Pasteurella multocida.
Choroba często powoduje śmiertelność ptactwa domowego oraz dzikiego. Ptaki zakażają się przez zainfekowaną karmę lub wodę. Zwykle objawami są: gorączka, utrata apetytu, zasinienie grzebienia oraz biegunka. Stosuje się szczepienia ochronne. Zwierzęta leczy się farmakologicznie.
Wikipedia
1. msza odprawiana w dzień Bożego Narodzenia, najczęściej o północy, mająca na celu upamiętnić przybycie pasterzy do Betlejem;
2. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego;
3. kobieta trudniąca się pasterstwem;
4. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. msza odprawiana w noc Bożego Narodzenia
(1.2) dziewczyna pasąca bydło, gęsi, itp.
(1.3) daw. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego
(1.4) techn. w wiertnictwie: łącznik do uchwycenia liny w celu połączenia jej z warsztatem przy wierceniu linowym
(1.5) daw. pastorałka
Wiktionary
Pasterka, Msza Pasterska – uroczysta msza odprawiana w nocy (najczęściej o północy lub w godzinach wieczornych) z 24 na 25 grudnia, jako druga z liturgicznej uroczystości Bożego Narodzenia. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji.Wedle zwyczajów ziemiańskich z XIX wieku po Pasterce kończył się post mięsny. Po mszy siadano za stołem, gdzie podawano swojskie wędliny i mięsa.
Wikipedia
(1.1) Byłeś w tym roku na pasterce?
Wiktionary
IPA: paˈstɛrka, AS: pasterka
Wiktionary
rzecz. pasterz m., pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż., pasterstwo n., pasanie n., pastwisko n., wypas m., Pasterka ż., pasza ż.
:: zdrobn. pastereczka
czas. paść, pasać
przym. pasterski, wypasiony, spaśny
Wiktionary
(1.1) msza pasterska
(1.2) pastuszka
(1.5) pastorałka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pasternak
Wiktionary
rzecz. pasternak m.
Wiktionary
gatunek rośliny warzywnej i pastewnej o jadalnym korzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Pastinaca|L.|ref=tak., roślina warzywna i pastewna o jadalnym korzeniu;
(1.2) kulin. korzeń tej rośliny
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Pasternak:
Wikipedia
(1.2) Pasternak jest większy od pietruszki i zwykle sprzedawany bez liści, a jego zapach przypomina bardziej marchewkę.
(1.2) Bulion pozostały służy do brukwi, rzepy i marchwi, a osobliwie do pasternaku, z baraniną zaś tak postąpić, jak z nogami wieprzowemi.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pasternaczek mrz.
przym. pasternakowy
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Pasteura, charakterystyczny dla Pasteura; pasteurowski
SJP.pl
przymiotnik od: pasterstwo; odnoszący się do pasterstwa lub osób zajmujących się pasterstwem (np. życie pasterskie, chata pasterska), charakterystyczny dla tych osób, należący do nich (np. fujarka pasterska);
2. należący do kompetencji biskupa lub arcybiskupa (np. list pasterski)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący pasterstwa, związany z pasterstwem
(1.2) kośc. przen. leżący w gestii biskupa lub episkopatu, odnoszący się do ich posługi
Wiktionary
(1.1) W szałasie pasterskim poczęstowano wszystkich żentycą.
(1.2) W liście pasterskim biskupi przypomnieli o roli rodziny.
Wiktionary
rzecz. pasterstwo n., pasterka ż., pastwisko n., pastuszka ż., pastereczka ż., wypas m., pasterzowanie n., pasza ż., pastuszek m., pastuch m., pasterka ż., pasterz mos./mzw.
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pastuszkowy
Wiktionary
(1.2) biskupi
Wiktionary
hodowla udomowionych zwierząt polegająca głównie na ich stadnym wypasaniu na halach górskich, łąkach lub stepach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. rodzaj hodowli zwierząt połączony z ich wypasem;
(1.2) rzad. grupa pasterzy, ich zbiorowość
(1.3) daw. teol. wypełnianie posługi biskupiej
(1.4) daw. teol. stan kapłański i biskupi, zbiorowość duszpasterzy
(1.5) daw. pot. obszar pod władzą konkretnego biskupa
Wiktionary
Pasterstwo – rodzaj hodowli stadnych zwierząt domowych, prowadzonej na obszarach nienadających się do uprawy roli, ale będących w stanie wyżywić stada zwierząt, np. góry, stepy, tundra.
Gatunki pasterskie to głównie owce, kozy, lamy, renifery, bydło, trzoda chlewna, wielbłądy, konie i jaki.
Wikipedia
(1.1) Zanim na dobre rozwinęło się pasterstwo, gospodarka bazowała na rolnictwie, myślistwie i rybołówstwie.
Wiktionary
rzecz. pasterz m., pasterka ż., pastereczka ż., pasterzowanie n., pastwisko n., pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż., wypas m. pasza ż.
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pasterski, pastuszkowy
Wiktionary
(1.1) pasterzowanie
(1.3) duszpasterstwo, pasterzowanie
(1.4) duchowieństwo, kler
(1.5) diecezja
Wiktionary
niszczenie bakterii i innych drobnoustrojów w produktach spożywczych i farmaceutycznych, polegające na ogrzewaniu takiego produktu do określonej temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. metoda konserwacji żywności przez jej podgrzewanie;
Wiktionary
Pasteryzacja – technika konserwacji za pomocą odpowiednio dobranego podgrzewania produktów spożywczych, tak aby zniszczyć lub zahamować wzrost drobnoustrojów chorobotwórczych lub enzymów przy jednoczesnym zachowaniu smaku produktów i uniknięciu obniżenia ich wartości odżywczych. Głównym zadaniem pasteryzacji jest przedłużenie trwałości produktów poprzez unieszkodliwienie form wegetatywnych mikroorganizmów. Proces ten nie niszczy jednak form przetrwalnikowych ani większości wirusów.
Wikipedia
(1.1) Jedzenie poddane pasteryzacji wolniej się psuje.
Wiktionary
IPA: ˌpastɛrɨˈzat͡sʲja, AS: pasteryzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pasteryzowanie n.
czas. pasteryzować ndk.
przym. pasteryzacyjny
Wiktionary
związany z pasteryzacją
SJP.pl
aparat do pasteryzacji
SJP.pl
prowadzić pasteryzację, niszczyć bakterie i inne drobnoustroje w produktach spożywczych i farmaceutycznych, podgrzewając taki produkt do określonej temperatury
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) spoż. eliminować zawarte w produkcie spożywczym drobnoustroje powodujące jego psucie poprzez ogrzewanie tego produktu przez pewien czas w wystarczająco wysokiej temperaturze
Wiktionary
(1.1) Mleko stosowane w serowarstwie rozpoczęto pasteryzować na początku XX wieku.
Wiktionary
rzecz. pasteryzacja ż.
przym. pasteryzacyjny
Wiktionary
1. osoba hodująca udomowione zwierzęta, głównie pilnująca ich podczas wypasania na halach górskich, łąkach lub stepach; pastuch;
2. podniośle o księdzu; ojciec, mistrz, kapłan;
3. ptak z rodziny szpakowatych;
4. polski taniec ludowy w metrum trójwymiarowym; owczarek, kujawiak, okrągły (odmiana "pasterzów" przestarzała)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zootechn. osoba, opiekująca się zwierzętami podczas wypasu
(1.2) rel. przen. duchowy lub religijny opiekun
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Sturnus roseus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny szpakowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli (…)
(1.1) Na stołach stały (…) laleczki gipsowe i cukrowe, przedstawiające pasterki z pasterzami, cyganów prowadzących niedźwiedzie, i świętych, trzymających w ręku pozłacane palmy.
(1.2) Jakże czuliśmy się opuszczeni po śmierci Jana Pawła II, Papieża który przez ponad 26 lat był naszym pasterzem i przewodnikiem po drogach czasu.
Wiktionary
IPA: ˈpastɛʃ, AS: pasteš
Wiktionary
rzecz. pasterstwo n., pasterka ż., pastereczka ż., pastwisko n., pastuszka ż., wypas m., pasterzowanie n.
:: zdrobn. pastuszek m.
:: zgrub. pastuch m.
:: fż. pasterka
czas. pasterzować, paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pasterski, pastuszkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|owczor.
(1.2) duchowny, duszpasterz, ksiądz, pastor
(2.1) pasterz różowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być pasterzem
(1.2) rel. w chrześcijaństwie: pełnić posługę duchową, prowadzić duszpasterstwo
Wiktionary
(1.1) Członkowie jego rodziny pasterzowali na tatrzańskich halach.
(1.2) Ksiądz Paweł pasterzuje w parafii pilskiej już dziesiąty rok.
Wiktionary
rzecz. pasterz mos., pasterzowanie n.
Wiktionary
(1.2) duszpasterzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie pasterzem
(1.2) rel. w chrześcijaństwie posługa duchownych
Wiktionary
rzecz. pasterstwo n., pasterz mos.
czas. pasterzować ndk.
przym. pasterski
Wiktionary
(1.2) duszpasterzowanie
Wiktionary
Pasterzowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Szprotawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
[czytaj: pasTÖ:R albo pasTER] nazwisko, m.in. Louis Pasteur (1822-1895) - francuski chemik i mikrobiolog, twórca podstaw mikrobiologii i immunologii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: pasterowski] taki jak u Pasteura, charakterystyczny dla Pasteura; pasterowski
SJP.pl
miejsce, ogrodzony plac przeznaczony do wypasania bydła lub innych zwierząt stadnych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: pasza; nadający się na paszę (np. buraki pastewne), służący jako pasza dla zwierząt lub w jakiś inny sposób związany z paszą; paszowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) służący jako pasza dla zwierząt, nadający się na paszę, związany z paszą
Wiktionary
rzecz. pastwa ż.
Wiktionary
[czytaj: pasticzczio]
1. utwór napisany wspólnie przez kilku kompozytorów
2. typ muzyki scenicznej, polegającej na szeregowaniu popularnych fragmentów z oper wybitnych kompozytorów
SJP.pl
Pasticcio – utwór muzyczny, stworzony przez kilku kompozytorów lub złożony z utworów zaczerpniętych z różnych wcześniej istniejących dzieł.
W XVII i XVIII wieku odmiana opery, polegająca na łączeniu odcinków muzycznych z różnych oper w jednym dziele o odrębnym libretto. Rozumiane może być jako dobieranie przez autora pasticcia, arii jednego bądź różnych autorów do nowej opery, ze względu na upodobania słuchaczy albo jako przemyślaną kompozycję, w której wykorzystuje się dzieła innych autorów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoska potrawa z długich makaronowych rurek układany warstwowo z podsmażony mięsem mielonym i zapiekanych w beszamelu
Wiktionary
(1.1) Wczoraj na urodzinową kolację dla mamy upiekliśmy pasticjo i cynamonowe babeczki.
Wiktionary
IPA: paˈstʲit͡sʲjɔ, AS: pastʹicʹi ̯o
Wiktionary
francuska wódka wytwarzana z anyżku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. francuski likier anyżowy pity z wodą;
Wiktionary
Pastis – francuska wódka produkowana z anyżku i lukrecji wraz z innymi ziołowymi dodatkami. Z reguły zawiera 40–45% alkoholu.
Do konsumpcji zwykle rozcieńczana wodą z dodatkiem lodu, co nadaje jej charakterystyczną mleczną barwę. Jest to napój typowy dla południa Francji (Prowansja).
Wikipedia
1. świadome naśladowanie stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki;
2. dzieło będące świadomym naśladownictwem stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. dzieło sztuki, którego autor świadomie naśladuje styl innego autora, innej szkoły lub epoki;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpastʲiʃ, AS: pastʹiš
Wiktionary
rzecz. pastiszysta m.
przym. pastiszowy
przysł. pastiszowo
czas. pastiszować
Wiktionary
tworzyć pastisz, dzieło stanowiące świadome naśladownictwo dzieła innego twórcy
SJP.pl
cecha czegoś powstałego jako świadome naśladowanie stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki
SJP.pl
przymiotnik od: pastisz; taki, jak dzieło stanowiące świadome naśladownictwo dzieła innego twórcy (np. pastiszowy portret, pastiszowa stylizacja)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor pastiszy
Wiktionary
rzecz. pastisz mrz.
Wiktionary
[czytaj: pastisjo] makaron zapiekany z mięsem mielonym i sosem beszamelowym
SJP.pl
jedno z dwóch pomieszczeń tworzących zakrystię, przeznaczone na przygotowanie naczyń i szat liturgicznych
SJP.pl
Wikipedia
w Kościele protestanckim - osoba duchowna odpowiedzialna za parafię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny protestancki;
Wiktionary
Pastor (łac. pastor – pasterz) – w Kościołach protestanckich duchowny, który pełni obowiązki duszpasterskie w zborze. Mianowany jest przez organy centralne danego Kościoła (np. synod, generalną konferencję), bądź jest powoływany przez kongregację wiernych (zbór) w drodze demokratycznego wyboru.
Wikipedia
IPA: ˈpastɔr, AS: pastor
Wiktionary
rzecz. pastorał m., pastorałka ż., pastorówka ż., pastorowa ż.
przym. pastorski, pastoralny, pastorałkowy
Wiktionary
(1.1) daw. minister
Wiktionary
1. muzyczne określenie wykonawcze: sielsko, spokojnie;
2. utwór wokalny lub instrumentalny o tematyce związanej z życiem na wsi; pastorałka
SJP.pl
osoba zajmująca się układaniem i wygłaszaniem kazań i naukową interpretacją tekstów biblijnych; homileta, homiletyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. specjalista w zakresie teologii pastoralnej
Wiktionary
przym. pastoralny
Wiktionary
teologiczny pod kątem pastoralnym
SJP.pl
o tematyce wiejskiej, pasterskiej; bukoliczny, sielankowy, idylliczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kult. związany z życiem wiejskim
(1.2) rel. związany z działalnością duszpasterską, dotyczący duszpasterstwa
Wiktionary
(1.2) Przy naszym wydziale istnieje studium pastoralne dla kapłanów.
Wiktionary
rzecz. pastoralista mos., pastorale n., pastor m., pastorał m., pastorałka ż.
Wiktionary
(1.2) duszpasterski
Wiktionary
laska zakończona u góry spiralą lub krzyżem, będąca atrybutem dostojników kościelnych i oznaką ich władzy w Kościele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ozdobna zakrzywiona laska noszona podczas liturgii przez biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych jako atrybut ich urzędu;
Wiktionary
Pastorał, także w kościołach wschodnich jako żezł (łac. baculus pastoralis, dosł. „kij pasterski”) to w Kościołach chrześcijańskich atrybut biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych (we wschodnim chrześcijaństwie: archimandrytów); długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu, nazywanym krzywaśnią lub z łaciny – kurwaturą. Pierwotnie był to po prostu krótki, zakrzywiony kij służący do podpierania się.
Wikipedia
(1.1) Ruszyłem co tchu do króla i powiadam, com słyszał, a tu ksiądz prymas pastorałem mnie w kark: „Nie powiadaj głupstw, pijany byłeś!”
(1.1) Biskup może używać pastorału tylko na terenie diecezji, do której jest przypisany.
Wiktionary
rzecz. pastorałka ż., pastor m.
przym. pastoralny, pastorałkowy, pastorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pastorałka
Wiktionary
rzecz. pastorałka ż.
Wiktionary
1. ludowa, wesoła pieśń o lekkim charakterze i tematyce związanej z Bożym Narodzeniem lub przedstawienie sceniczne o takiej tematyce;
2. utwór wokalny lub instrumentalny o tematyce związanej z życiem na wsi; pastorale;
3. gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastorella, pastourelle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. etn. lekki utwór o tematyce związanej z Bożym Narodzeniem; także: widowisko sceniczne o takiej tematyce;
(1.2) liter. utwór poetycki lub dramatyczny przedstawiający tematykę pasterską w sposób sielankowy; idylla
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpastɔˈrawka, AS: pastorau̯ka
Wiktionary
rzecz. pastor mos., pastorał mrz.
:: zdrobn. pastorałeczka ż.
przym. pastorałkowy, pastoralny
Wiktionary
(1.2) sielanka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od pastorałka
Wiktionary
IPA: ˌpastɔrawˈkɔvɨ, AS: pastorau̯kovy
Wiktionary
rzecz. pastorałka ż., pastor mos., pastorał mrz.
Wiktionary
gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastourelle, pastorałka
SJP.pl
kobieta odpowiedzialna za parafię w niektórych odłamach protestantyzmu
SJP.pl
pastor z żoną
SJP.pl
żona pastora
SJP.pl
potocznie: mieszkanie pastora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanie pastora
Wiktionary
Pastorówka – potoczne określenie budynku będącego mieszkaniem pastora, czyli duchownego protestanckiego. Alternatywnie nazywana jest plebanią, określeniem stosowanym także w innych tradycjach chrześcijaństwa.
Zwykle budynek taki położony jest w pobliżu kościoła przynależącego do zboru, zatrudniającego duchownego, względnie duchownych zamieszkałych w pastorówce. Nie istnieje wzorcowy model budowli tego typu, stąd pastorówki przybierały różne kształty, zależne od możliwości finansowych zboru oraz planu i położenia nieruchomości, na której były wznoszone.
Wikipedia
rzecz. pastor mos.
Wiktionary
przymiotnik od: pastor; typowy, charakterystyczny dla pastora (np. strój pastorski), odnoszący się do pastora lub jego zadań, funkcji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pastorem, dotyczący pastora
Wiktionary
(1.1) Swoją działalność pastorską rozpoczynał od ewangelizacji ulicznej.
Wiktionary
rzecz. pastor m., pastorał mrz.
Wiktionary
określenie wykonawcze: pompatycznie, z ostentacją
SJP.pl
gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastorella, pastorałka
SJP.pl
Pastourelle (z łac. pastorella poprzez st. prow. pastorela) – starofrancuski gatunek poetycki uprawiany w północnej Francji, głównie w wiekach XII–XIII.
Pastourelle było gatunkiem poezji dworskiej. Odnosiło się do życia wiejskiego, aczkolwiek typy wiejskie były przedstawianie w sposób stereotypowy, karykaturalny czy ośmieszający. Głównym tematem tego gatunku były zaloty oraz spory rycerzy i pasterek, aczkolwiek pasterki bywały często ukazywane niezbyt pochlebnie jako kokietki, osoby interesowne, naiwne czy głupie. Duża część utworów przybierała formę dialogu między bohaterami. W wieku XII i XIII gatunek cieszył się dużą popularnością. Z tamtego okresu zachowało się około 150 utworów pastourelle.
Wikipedia
czyścić coś wcierając lub nakładając warstwę specjalnej pasty, nadawać czemuś błysk poprzez użycie takiej pasty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pastować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. pastować ndk.
rzecz. pasta ż.
Wiktionary
mechaniczne urządzenie służące do czyszczenia podłóg przy użyciu specjalnej pasty
SJP.pl
rodzaj kiełbasy wołowej
SJP.pl
Pastrami – sposób przechowywania i konserwowania mięsa, a także mięso konserwowane w odpowiedni sposób, przez solenie, peklowanie, a następnie wędzenie. Jest charakterystyczne dla kuchni amerykańskiej. Tradycyjnie wytwarzane jest z wołowiny, choć w handlu spotkać można pastrami wykonane z baraniny, wieprzowiny bądź łososia.
Wikipedia
osoba zajmująca się pasterstwem, osoba hodująca udomowione zwierzęta, głównie pilnująca ich podczas wypasania na halach górskich, łąkach lub stepach; pasterz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wypasający hodowlane zwierzęta domowe
(1.2) przen. pogard. obraź. o człowieku niewykształconym, zacofanym, często z prowincji lub ze wsi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. roln. zob. elektryczny pastuch.
(2.2) środ. med. defibrylator
Wiktionary
Pastuch (bułg. Пастух) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kiustendił, w gminie Newestino, nad Strumą. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 54 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. pasterz m.
:: zdrobn. pastuszek m.
:: fż. pastuszka ż.
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pastuszy, pastusi, pasterski, wypasiony
Wiktionary
(1.1) pasterz, daw. skierdż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj wędliny z suszonej wołowiny o wyrazistym smaku i aromacie; specjalność kuchni tureckiej;
Wiktionary
Pasturma (pastourma) – suszona wołowina o zdecydowanym smaku i wyrazistym aromacie. Polecana jest do wytrawnego, czerwonego wina. Można podawać ją pokrojoną w cienkie plastry, na platerowym półmisku w otoczeniu koktajlowych pomidorków i pikli. Można serwować też pasturmę na pieczonej fasoli z czerwonym pieprzem oraz sosem chaimen. Pasturma jest przysmakiem kuchni tureckiej.
Wikipedia
IPA: paˈsturma, AS: pasturma
Wiktionary
rzecz. basturma ż.
Wiktionary
typowy, charakterystyczny dla pastucha, pasterza, odnoszący się do takiej osoby, jej zadań, funkcji; pastuszy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
młody pastuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: pastuch
(1.2) chłopiec zajmujący się pasterstwem
(1.3) daw. lub gwara. ornit. pliszka
Wiktionary
(1.2) Pastuszkowie przybiegają na znak im dany, / cześć oddają i witają Pana nad Pany.
Wiktionary
IPA: paˈstuʃɛk, AS: pastušek
Wiktionary
rzecz. pasterka ż., pasterz mos., pastuch mos.
:: fż. pastuszka ż.
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pasterski, pastuszy, pastuszkowy, wypasiony
Wiktionary
(1.2) pasterz, pastuch
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
młoda dziewczyna będąca pastuchem, zajmująca się pasterstwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna pasąca bydło, gęsi, itp.
Wiktionary
Pastuszka (niem. Viehhof) – kolonia w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
IPA: paˈstuʃka, AS: pastuška
Wiktionary
rzecz. pasterka ż., pastuch m., pasterz m.
:: fm.: pastuszek
czas. paść
przym. pastuszy, pasterski
Wiktionary
(1.1) pasterka
Wiktionary
przymiotnik od: pastuszek, pastuszka; charakterystyczny dla pastuszka lub pastuszki, będący w ich posiadaniu, odnoszący się do nich, ich zadań, funkcji
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do pastuszka
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący pastuszka, związany z pastuszkiem
Wiktionary
(1.1) Chłopak położył swój pastuszkowy tobołek pod drzewem i zasnął.
Wiktionary
rzecz. pastuszek mos., pasterstwo n., pasterz mzw./mos.
przym. pasterski
Wiktionary
typowy, charakterystyczny dla pastucha, pasterza, odnoszący się do takiej osoby, jej zadań, funkcji; pastusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. lub poet. od pastuch
Wiktionary
(1.1) W miarę jak szli na południe, stada przytrafiały się częściej, a pilnowali ich sami niemal Tatarowie, w kupach dość znacznych. W ciągu dwutygodniowego pochodu otoczył Nowowiejski i wygniótł trzy watahy pastusze od stad owczych, po kilkudziesięciu ludzi liczące.
(1.1) Wtem na łąkach dalekich, kędyś pod skrajem nieba, zagrała fujarka pastusza.
Wiktionary
IPA: paˈstuʃɨ, AS: pastušy
Wiktionary
rzecz. pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż.
przym. wypasiony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pokarm, żer dla dzikich zwierząt, najczęściej zdobywany siłą lub coś, co stało się ofiarą czegoś nieożywionego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pokarm
(1.2) daw. łup, zdobycz
(1.3) gw-pl|Mazury. pasza dla zwierząt
Wiktionary
Pastwa (niem. Gross Weide) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
IPA: ˈpastfa, AS: pastfa
Wiktionary
przym. pastewny, wypasiony
Wiktionary
(1.1) pokarm, pożywienie, strawa, żer
(1.2) trofeum
Wiktionary
pastwić się: postępować z kimś lub z czymś okrutnie, znęcać się nad kimś lub nad czymś, dręczyć kogoś, coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa części Cieszyna i kilku polskich wsi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Pastwisk głosowali przed południem.
(1.1) Pokazy zorganizowano w podcieszyńskich Pastwiskach.
Wiktionary
rzecz. pastwisko n.
przym. pastwiskowy
Wiktionary
teren do wypasania zwierząt domowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. teren porośnięty trawą, przeznaczony do wypasania zwierząt
(1.2) daw. pastwienie się nad kimś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczesnym rankiem wypędzono bydło na pastwisko.
Wiktionary
IPA: paˈstfʲiskɔ, AS: pastfʹisko
Wiktionary
rzecz. pastwa ż., paśnik m., pasanie n., pasienie n., pasza ż., popas m., wypas m., wypasanie n., wypasienie n., pasterka ż., pasterz m.
czas. paść (się) ndk., pasać (się) ndk., wypasać (się) dk., wypaść (się) dk., pastwić się ndk.
przym. pastewny, wypasiony, pastwiskowy
Wiktionary
przymiotnik od: pastwisko; będący pastwiskiem, stanowiący pastwisko lub jego część (np. teren pastwiskowy, trawa pastwiskowa) lub w jakiś inny sposób związany z pastwiskiem
SJP.pl
zgrubienie od: pastylka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka;
2. cukierek o takim kształcie
SJP.pl
drażetka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka; tabletka;
2. cukierek o takim kształcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lek w postaci małego krążka
(1.2) cukierek w postaci małego krążka
Wiktionary
(1.2) Pudełko pastylek miętowych kosztuje 20 gr.
Wiktionary
IPA: paˈstɨlka, AS: pastylka
Wiktionary
(1.2) drażetka
Wiktionary
maszyna, urządzenie wywierające nacisk na jakiś materiał, używane do wstępnej produkcji leków; tabletkarka
SJP.pl
drażetka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka; tabletka;
2. cukierek o takim kształcie
SJP.pl
przymiotnik od: pastylka; przypominający pastylkę, mający formę, postać pastylki (np. tabletka pastylkowa), związany z pastylkami oraz ich produkcją
SJP.pl
gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny ogończowatych; ogończa
SJP.pl
Ogończa pastynak, ogończa, pastynak (Dasyatis pastinaca) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny ogończowatych (Dasyatidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj deseru z soku i miąższu owoców lub jagód
Wiktionary
Pastyła (ros. пастила) – rodzaj deseru, jeden z przysmaków kuchni rosyjskiej. Jest to miąższ z jagód lub innych owoców, ugotowany z miodem lub cukrem sok, zagęszczony po odparowaniu, wylany warstwami. Pastyła występuje także m.in. w wariancie jabłkowym, gruszkowym, malinowym i wiśniowym.
Wikipedia
potocznie o przejściu dla pieszych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. przejście dla pieszych o wyglądzie białych pasów na jezdni
(1.2) mot. lotn. urządzenie mocujące pasażera do fotela lub łóżka, np. w samochodzie lub samolocie
(1.3) deseń z grubych linii o zmieniających się kolorach
(1.4) pot. klub sportowy lub jego kibice, którzy posługują się pasiastymi barwami
(1.5) pot. login, adres email, numer telefonu wraz z hasłem do jakiegoś konta (profilu) w internecie
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: pas
Wiktionary
Przejście dla pieszych – miejsce wyznaczone dla pieszych do przechodzenia przez drogę.
Wikipedia
(1.1) Samochód potrącił staruszkę na pasach.
(1.2) Wrzeszczącym ludziom w pasach nikt nie pomagał.
(1.5) Powiedział, że jak mu dam pasy, to pomoże mi zdobyć wyższy poziom.
Wiktionary
IPA: ˈpasɨ, AS: pasy
Wiktionary
rzecz. pas m., pasiak m., pasmo m., pasek m., paskowanie n.
czas. paskować ndk.
przym. pasiasty, pasowy
Wiktionary
(1.1) zebra, przejście dla pieszych
(1.2) pas bezpieczeństwa
Wiktionary
postać z mitologii greckiej; Pazyfae
SJP.pl
Pazyfae (także Pasifae, Pazifae, Pasyfae; gr. Πασιφάη Pasipháē, dosł. "wszystko opromieniająca" od gr. πᾶς pas "wszystek" i φάος/φῶς phaos/phos "światło, blask", łac. Pasiphae lub Pasiphaë) – w mitologii greckiej królowa Krety.
Wikipedia
system międzynarodowego zapisu pojęć w postaci znaków oraz symboli dotyczący danej dziedziny
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pasja
2. krzyżyk z wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od pasja
(1.2) szt. rel. postać ukrzyżowanego Chrystusa do zamocowania na krzyżu
Wiktionary
IPA: paˈsɨjka, AS: pasyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. pasja ż., pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.
czas. pasjonować ndk.
przym. pasyjny, pasjonujący, pasjonacki
przysł. pasjonująco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pasyjne; cecha tych, którzy są pasyjni
Wiktionary
rzecz. pasja ż., pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.
czas. pasjonować się ndk.
przym. pasyjny, pasjonujący
przysł. pasyjnie, pasjonująco
Wiktionary
związany z męką Chrystusa lub nabożeństwem poświęconym jej rozpamiętywaniu (np. obraz pasyjny, scena pasyjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z męką Chrystusa lub męczenników, dotyczący męki Chrystusa lub męczenników
Wiktionary
(1.1) Zaraz po nabożeństwie pasyjnym odprawiona została msza.
Wiktionary
rzecz. pasjonistka ż., pasjonista mos., pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Pasym (do 1945 niem. Passenheim) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, położone na Pojezierzu Olsztyńskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pasym. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. olsztyńskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Pasymia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pasymia
(1.2) osoba pochodząca z Pasymia, urodzona w Pasymiu
Wiktionary
(1.1) W turnieju tenisa stołowego o puchar burmistrza Szczytna zwyciężył pasymianin Wiktor Janicki.
Wiktionary
rzecz. Pasym m.
:: fż. pasymianka ż.
przym. pasymski
Wiktionary
mieszkanka Pasymia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pasymia
(1.2) kobieta pochodząca z Pasymia, urodzona w Pasymiu
Wiktionary
(1.1) W czasie przeglądu kolęd i pastorałek w szczycieńskim domu kultury występowały kolejno pasymianki, purdzianki, a na koniec chórzystki ze Szczytna.
Wiktionary
rzecz. Pasym m.
:: fm. pasymianin m.
przym. pasymski
Wiktionary
przymiotnik od: Pasym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pasymiem, dotyczący Pasymia
Wiktionary
rzecz. Pasym mrz., pasymianin m., pasymianka ż.
Wiktionary
rodzaj motyli z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
1. pęd boczny roślin wyrastający przedwcześnie;
2. odnoga w porożu łosia
SJP.pl
usuwać boczne pędy rośliny w celu wzmocnienia pędu głównego i zabezpieczenia jej przed złamaniem
SJP.pl
zabieg polegający na usuwaniu bocznych pędów rośliny w celu wzmocnienia pędu głównego i zabezpieczenia jej przed złamaniem
SJP.pl
w męskiej relacji homoseksualnej: osoba pasywna w seksie
SJP.pl
źródła finansowania firmy, na które składają się zysk, pożyczki, kredyty oraz fundusze własne
SJP.pl
Pasywa (łac. passivum rodzaj nijaki od passivus ‘bierny’ od pati ‘cierpieć’) – termin księgowy oznaczający źródła pochodzenia majątku przedsiębiorstwa. Istnieją generalnie dwa źródła pozyskiwania majątku: kapitały (fundusze) własne, przekazane jednostce przez właścicieli, oraz wypracowane w trakcie działalności jednostki gospodarczej kapitały (fundusze) obce, czyli wszelkie zobowiązania.
Wikipedia
proces uodparniający metal na działanie czynników chemicznych; pasywowanie
SJP.pl
Pasywacja – proces, w którym substancja aktywna chemicznie w danym środowisku wytwarza na swojej powierzchni powłokę pasywną, utworzoną w wyniku reakcji chemicznej tej substancji z otoczeniem. O pasywacji mowa jest wtedy, gdy powłoka ta jest całkowicie odporna na dalsze reakcje z tym środowiskiem i jednocześnie na tyle szczelna, że stanowi barierę ochronną dla substancji, którą otacza. Jeżeli warstwa pasywna ulegnie zniszczeniu w sposób mechaniczny lub chemiczny, obiekt w miejscu uszkodzonym traci swoją odporność (do momentu ponownej pasywacji).
Wikipedia
środek powodujący pasywację
SJP.pl
1. osoba bierna lub obojętna wobec życia;
2. polityk prorosyjski działający w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce
SJP.pl
1. kobieta bierna lub obojętna wobec życia;
2. prorosyjska działaczka polityczna w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce
SJP.pl
przymiotnik od: pasywizm; bierny, obojętny wobec życia (np. postawa pasywistyczna) lub związany z prorosyjską działalnością polityczną w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce
SJP.pl
wpajanie idei charakterystycznych dla pasywizmu, kierunku politycznego głoszącego poglądy prorosyjskie
SJP.pl
1. bierność lub obojętność wobec życia;
2. kierunek polityczny w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce, głoszący poglądy prorosyjskie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) książk. bez jakiejkolwiek inicjatywy
(1.2) o metalach: w sposób odporny na działanie czynników chemicznych
Wiktionary
(1.1) Co więcej, zdolne są do położenia się na dnie morskim – gdzie są praktycznie niewykrywalne – pasywnie oczekując na swój cel.
Wiktionary
IPA: paˈsɨv.ɲɛ
Wiktionary
rzecz. pasywność ż.
przym. pasywny
Wiktionary
(1.1) biernie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pasywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pasywny
SJP.pl
1. brak chęci działania, podejmowania jakichkolwiek inicjatyw;
2. odporność na działanie czynników chemicznych, charakterystyczna najczęściej dla trwałych metali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. bierna postawa, brak aktywności
(1.2) chem. techn. stan metalu, w którym następuje zahamowanie jego reakcji z agresywnym środowiskiem, co chroni go przed korozją elektrochemiczną
Wiktionary
Bierność, pasywność (nłac. passivitas) – w metafizyce cecha tego, co podlega lub może podlegać działaniu. Terminem "bierność" określa się alternatywnie doznawanie działania – jest ono jedną z kategorii Arystotelesowskich (πάσχειν, paschein).
Wikipedia
IPA: paˈsɨvnɔɕt͡ɕ, AS: pasyvność
Wiktionary
przym. pasywny
przysł. pasywnie
Wiktionary
(1.1) bierność
Wiktionary
1. nieskory do działania, niepodejmujący jakichkolwiek inicjatyw;
2. najczęściej o trwałych metalach: odporny na działanie czynników chemicznych (np. warstwa pasywna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który nie wykazuje chęci działania
(1.2) o metalach: odporny na działanie czynników chemicznych
Wiktionary
przysł. pasywnie
rzecz. pasywność ż.
Wiktionary
(1.1) bierny, nieaktywny
Wiktionary
uodparniać metal na działanie czynników chemicznych
SJP.pl
proces uodparniający metal na działanie czynników chemicznych; pasywacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) stpol. dawny rodzaj gry w karty
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. geogr. przełęcz
(2.2) daw. brak czegoś
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) D. lm. od rzeczownika pasza
Wiktionary
(2.2) Majątku pasz, a fonfrów co niemiara, splendorów się chce, a pracy nie lubi.
Wiktionary
IPA: paʃ, AS: paš
Wiktionary
(2.1) przełęcz, pas
(2.2) brak
Wiktionary
basza; tytuł dostojnika w imperium osmańskim; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie leningradzkim Rosji, lewy dopływ Świru
Wiktionary
Wikipedia
okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszalikat, paszałyk, paszałykat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) okręg administracyjny pod zarządem paszy
Wiktionary
rzecz. basza mos.
Wiktionary
(1.1) paszałyk, paszałykat
Wiktionary
okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszalik, paszałyk, paszałykat
SJP.pl
pomieszczenie do przechowywania i przygotowywania pasz
SJP.pl
okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszałykat, paszalik, paszalikat
SJP.pl
okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszałyk, paszalik, paszalikat
SJP.pl
1. szeroka jama gębowa, najczęściej groźnych zwierząt drapieżnych;
2. żartobliwe, rubaszne określenie na usta człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwierzęcy otwór gębowy, zwłaszcza gdy pokaźnych rozmiarów lub u drapieżnika
Wiktionary
(1.1) Z kryjówki wystawił paszczę żabogłów.
(1.1) Aligatory mają krótsze paszcze niż krokodyle.
(1.1) Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie.
Wiktionary
IPA: ˈpaʃt͡ʃa, AS: pašča
Wiktionary
rzecz. paszczakowe nmos., paszczak mzw., Paszczak mzw., paszczur m., paszczęka ż.
przym. paszczowy, paszczakowy
Wiktionary
drapieżny gatunek ryby występujący przy europejskich wybrzeżach Oceanu Atlantyckiego; piotrosz, zeus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. owadożerny ptak z rodziny paszczaków prowadzący nocny tryb życia
(1.2) syst. icht. nazwa systematyczna|Zeus faber|Linnaeus|ref=tak., gatunek ryb z rodziny piotroszowatych;
(1.3) icht. ryba z gatunku paszczaków (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W rozwidleniu konarów paszczaki składają do trzech jaj.
(1.3) Kilka paszczaków złowiliśmy razem z sardynami.
Wiktionary
rzecz. paszcza ż., paszczaki lm nm., paszczakowate lm nm., paszczakowe lm nm.
przym. paszczowy, paszczakowy
Wiktionary
(1.2) piotrosz
(1.3) piotrosz
Wiktionary
o cechach paszczakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Podargiformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. n. lp.; M., B. i W. lm nm. od: paszczakowy
Wiktionary
Paszczakowe (Podargiformes) – rząd ptaków z infragromady neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele paszczakowych żyją m.in. na Wyspach Salomona.
Wiktionary
rzecz. paszcza ż., paszczak mzw., paszczaki lm nm.
przym. paszczakowy
Wiktionary
o cechach paszczakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
żartobliwe określenie na paszczę, usta człowieka
SJP.pl
niewielka paszcza
SJP.pl
obraźliwie: osoba brzydka, nieatrakcyjna; pasztet, szkarada
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Paszęcin (do 1945 niem. Passentin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.
Historia wsi zaczyna się w 1862 r., gdy z części majątku Lipie Helmut Friedrich Müller wydzielił część ziem i sprzedał radcy dworu Nicolai. W tej rodzinie Paszęcin pozostawał do końca 1945 r. Po wojnie majątek należał do PGR Rąbino.
Wikipedia
zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. mąż siostry żony
Wiktionary
zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Paszkiewicz:
Wikipedia
zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Paszkosław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Paszkosławka lub z nim związany
SJP.pl
Paszkosław z żoną; Paszkosławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Paszkosława lub z nim związany
SJP.pl
leśny ptak z rodziny drozdów, o brunatnym lub kremowym upierzeniu, którego białawy brzuch pokryty jest ciemnymi plamkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus viscivorus|ref=tak., średniej wielkości ptak z rodziny drozdowatych;
Wiktionary
Paszkot (Turdus viscivorus) – gatunek średniej wielkości ptaka śpiewającego z rodziny drozdowatych (Turdidae).
Wikipedia
IPA: ˈpaʃkɔt, AS: paškot
Wiktionary
Paszkowa – polana w Paśmie Radziejowej w Beskidzie Sądeckim. Na niektórych mapach opisana jest błędnie jako Mała Lachówka, na mapie Geoportalu jako część lasu. Znajduje się na północnym skłonie grzbietu odchodzącego na północny wschód od szczytu Wielkiej Prehyby (1193 m). Ma nieregularny kształt i wiele zaułków. Z dolnej części polany wypływają źródła Grabowskiego Potoku Administracyjnie należy do wsi Przysietnica w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Stary Sącz.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Paszkowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Żarnowie.
Wikipedia
rzeka w Polsce, w dorzeczu Odry
SJP.pl
Paszkówka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Brzeźnica, 280 m n.p.m. na Pogórzu Wielickim.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Paszkowski:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
artykuł, utwór lub jakakolwiek inna publiczna wypowiedź szkalująca lub zniesławiająca kogoś, czasami także ubliżająca komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publikacja brukająca czyjąś reputację;
Wiktionary
Paszkwil (wł. pasquillo) – utwór literacki, często anonimowy, skierowany przeciw konkretnej osobie, ośmieszający ją w sposób oszczerczy i obelżywy.
Nazwa pochodzi z początków XVI w., od znajdującej się na rzymskim placu Piazza di Pasquino (w pobliżu Piazza Navona) rzeźby, zwanej „Pasquino”, którą wykorzystywano jako tablicę do przytwierdzania złośliwych satyr. Włoskie „pasquillo” przekształciło się wraz z rozpowszechnianiem się pojęcia w łacińskie „pasquillus”, a spolszczone do „paskwiliusz” pojawiło się w piśmiennictwie w połowie XVI w., w gorącym okresie sporów o małżeństwo Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną.
Wikipedia
(1.1) Premier skarżył się, że jest regularnie szkalowany paszkwilami w prasie.
(1.1) Podczas rządów Władysława Jagiełły został w 1410 powołany na sekretarza kancelarii królewskiej, lecz pozbawiony tej funkcji w 1419 roku za napisanie paszkwilu na królową Elżbietę.
Wiktionary
IPA: ˈpaʃkfʲil, AS: paškfʹil
Wiktionary
rzecz. paszkwilista m., paskwiliusz m.
przym. paszkwilowy
Wiktionary
(1.1) daw. paskwiliusz
Wiktionary
odnoszący się do paszkwilanctwa lub osoby zajmującej się paszkwilanctwem (np. charakter paszkwilancki, artykuł paszkwilancki)
SJP.pl
zniesławianie, kompromitowanie kogoś poprzez pisanie paszkwili, umyślne szkalowanie czyjejś osoby
SJP.pl
osoba zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem; paszkwilista
SJP.pl
kobieta zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem
SJP.pl
osoba zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem; paszkwilant
SJP.pl
przymiotnik od: paszkwil; charakterystyczny dla paszkwilu, artykułu, utworu lub jakiejkolwiek innej publicznej wypowiedzi szkalującej lub zniesławiającej kogoś, związany z nim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. cienka, delikatna tkanina wytwarzana z podszerstka kóz, tkana tradycyjnie w Nepalu
(1.2) odzież. szal wykonany z paszminy (1.1)
Wiktionary
wymagający wykorzystania, zużycia dużych ilości pasz, pochłaniający duże ilości pasz (np. hodowla paszochłonna)
SJP.pl
system urządzeń używany w zamkniętych pomieszczeniach hodowlanych, służący do rozdrabniania i rozprowadzania pasz
SJP.pl
automat do karmienia zwierząt gospodarskich; autokarmnik
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Paszowice (niem. Poischwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Paszowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Paszowice
SJP.pl
pojazd do przewozu paszy
SJP.pl
przymiotnik od: pasza; charakterystyczny dla paszy, osoby noszącej tytuł dostojnika cywilnego i wojskowego w imperium osmańskim (np. kompetencje paszowskie), związany z taką osobą; baszowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący paszy
Wiktionary
rzecz. apaszka ż., basza mos.
Wiktionary
(1.1) baszowski
Wiktionary
przymiotnik od: pasza; nadający się na paszę, służący jako pasza dla zwierząt (np. mieszanka paszowa) lub w jakiś inny sposób związany z paszą; pastewny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paszą, dotyczący paszy
Wiktionary
rzecz. wypasacz mos., pasza ż.
przym. wypasiony
Wiktionary
osoba zajmująca się sposobami pozyskiwania, przechowywania i konserwowania pasz oraz badaniem ich przydatności w żywieniu różnych gatunków zwierząt
SJP.pl
kobieta zajmująca się sposobami pozyskiwania, przechowywania i konserwowania pasz oraz badaniem ich przydatności w żywieniu różnych gatunków zwierząt
SJP.pl
nauka o metodach produkcji, zbioru i konserwowania pasz
SJP.pl
Paszoznawstwo - gałąź wiedzy z zakresu żywienia zwierząt zajmująca się poznawaniem pasz (składu chemicznego, strawności i przyswajalności, wartości pokarmowej), metodami ich produkcji, zbioru, konserwowania i przechowywania oraz oddziaływaniem na produkcyjność zwierząt.
Wikipedia
[czytaj: paSZOŁ] potocznie: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; wynocha, precz, won, spadówa
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. precz
Wiktionary
zdrobnienie od: paszport
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. paszport
Wiktionary
(1.1) Proszę zebrać wszystkie paszporciki do kontroli.
Wiktionary
rzecz. paszport mrz., paszportówka ż., paszportyzacja ż.
przym. paszportowy
Wiktionary
1. urzędowy dokument potwierdzający tożsamość danej osoby oraz uprawniający do przekraczania granic państwowych i do legalnego pobytu za granicą;
2. rodzaj certyfikatu towarowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument tożsamości uprawniający do przekraczania granic państwowych;
Wiktionary
Paszport – dokument tożsamości wydany przez uprawniony organ państwa, uprawniający do przekraczania granic państwowych (niektóre państwa mogą wymagać dodatkowo wiz wjazdowych).
W technice paszport to dokument wystawiany dla urządzeń wymagających szczególnego nadzoru podczas eksploatacji – np. zbiorników ciśnieniowych kontrolowanych przez uprawnione firmy i urzędy dozoru technicznego, aby zapobiec ich rozerwaniu. Firmy zapisują w paszporcie wykonane próby mające na celu jak najwcześniejsze wykrycie ewentualnych uszkodzeń, a urzędy dozoru technicznego – dopuszczenia do eksploatacji tak wypróbowanego urządzenia na kolejne okresy.
Wikipedia
(1.1) Polacy mogą przekraczać niektóre granice bez paszportu.
Wiktionary
IPA: ˈpaʃpɔrt, AS: pašport
Wiktionary
rzecz. paszportówka ż., paszportyzacja ż.
:: zdrobn. paszporcik m.
przym. paszportowy
Wiktionary
potocznie: torebka na paszport
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka, płaska torebka do zawieszenia na szyi, rodzaj portfela
Wiktionary
(1.1) Bartek kupił paszportówkę turystyczną ze skóry.
Wiktionary
rzecz. paszport mrz., paszporcik mrz., paszportyzacja ż.
przym. paszportowy
Wiktionary
→ paszport
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z paszportem
Wiktionary
(1.1) Karolina odebrała go dzisiaj w wydziale paszportowym.
Wiktionary
rzecz. paszportówka ż., paszporcik mrz., paszportyzacja ż., paszport mrz.
Wiktionary
opracowywanie, aktualizacja, delegalizacja lub ponowna legalizacja dokumentów paszportowych i ogół czynności związanych z tymi czynnościami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. wydawanie i aktualizowanie paszportów
(1.2) środ. archiwizacja i opracowywanie dokumentów związanych z majątkiem zakładowym
Wiktionary
Paszportyzacja – masowe przydzielanie obywatelstwa ludności danego terenu poprzez wydawanie paszportów, zazwyczaj w krótkim czasie. Przymusowa paszportyzacja jest sprzeczna z prawem międzynarodowym i narusza konwencje genewskie.
Na szeroką skalę była stosowana przez państwo rosyjskie poprzedzając konflikty z Gruzją i Ukrainą a później na ich okupowanych terenach. Historycznie była także stosowana przez władze ZSRR.
Wikipedia
rzecz. paszport mrz., paszporcik mrz., paszportówka ż.
przym. paszportowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj lokalu, baru z przekąskami, którego specjalnością są pasztety i inne podroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. kucharz, który zajmuje się wyrobem pasztetów; właśc. pasztetnik
Wiktionary
(1.1) Następna grupa rzemiosł to zawody spożywcze. Ten dział tworzyli następujący rzemieślnicy: cukiernik, piekarz, piernikarz, rzeźnik, olejnikarz, kucharz, paszteciarz a w początkowym okresie także i młynarz.
Wiktionary
rzecz. pasztet m., pasztetowa ż., pasztetówka ż., pasztecik m., pasztetóweczka ż., pasztetnik m., pasztetniczka ż.
przym. pasztetowy
Wiktionary
(1.1) pasztetnik
Wiktionary
zdrobnienie od: pasztet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: pasztet
(1.2) kulin. pieczony pierożek z ciasta francuskiego, drożdżowego lub kruchego, napełniony farszem;
Wiktionary
Pasztecik (pasztet porcjowy) – niewielki wypiek, rodzaj pasztetu w cieście, pierożek nadziany farszem, upieczony lub usmażony. Typowe nadzienie wykonuje się z mięsa, podrobów (mózgu), wędlin, grzybów lub kapust.
Paszteciki przyrządzane z ciasta półfrancuskiego, francuskiego i ptysiowego nadziewa się po upieczeniu w piecu. Paszteciki z ciasta drożdżowego, kruchego (w tym półkruchego) i naleśnikowego nadziewa się przed upieczeniem lub usmażeniem. Do pasztecików z ciasta naleśnikowego zaliczane są krokiety w naleśnikach.
Wikipedia
(1.1) Zjedz trochę paszteciku.
(1.2) Uwielbiam paszteciki mojej babci.
Wiktionary
IPA: paˈʃtɛt͡ɕik, AS: paštećik
Wiktionary
rzecz. pasztet mrz., pasztetowa ż., paszteciarz mos.
Wiktionary
1. produkt spożywczy sporządzany z kilku gatunków duszonego lub gotowanego mięsa i podrobów, które po zmieleniu i odpowiednim przyprawieniu zapieka się;
2. niespodziewana przykrość, nieprzyjemność, kłopotliwa sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. potrawa z kilku gatunków duszonego lub gotowanego mięsa i podrobów, które się mieli i zwykle zapieka
(1.2) przen. pot. pejor. kłopotliwa sytuacja
(1.3) przen. pot. pejor. brzydka dziewczyna
(1.4) przen. pot. pejor. kłamliwy artykuł w prasie brukowej
Wiktionary
Pasztet – potrawa przyrządzana z jednolitej masy przygotowanej z surowego, gotowanego lub pieczonego mięsa, podrobów, drobiu, dziczyzny z warzywami, grzybami, rybą, soją lub serem. W celu połączenia rozdrobnionych składników dodaje się jajka, bułkę tartą lub mąkę. Pasztet doprawia się pieprzem, imbirem, gałką muszkatołową, solą, cukrem i aromatycznymi alkoholami. Masę piecze się, także w kąpieli wodnej, w cieście lub bez. Pasztet podaje się na ciepło lub zimno jako przystawkę lub danie obiadowe, wraz z sosami i marynatami, występuje też jako konserwa.
Wikipedia
(1.1) Nie smakował mi ten wczorajszy pasztet z indyka.
(1.2) Wpakowaliśmy się w niezły pasztet.
(1.3) Z takim pasztetem w życiu się nie umówię.
Wiktionary
IPA: ˈpaʃtɛt, AS: paštet
Wiktionary
rzecz. pasztetówka ż., pasztecik m., pasztetnik m., paszteciarnia ż., pasztetowa ż., paszteciarz mos.
przym. pasztetowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. leberwuszt.
(1.2) ambaras, kłopot, powikłanie, problem, sęk, trudne położenie, trudność
(1.3) kaszalot, smok, brzydula; wulg. paszczur
Wiktionary
wytwórca pasztecików czyli, ciasta drożdżowego z nadzieniem mięsnym
SJP.pl
przymiotnik od: pasztet; przeznaczony na pasztet (np. masa pasztetowa), związany z pasztetem, dotyczący pasztetu i sposobu jego przyrządzania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wyrób wędliniarski, głównie do smarowania kanapek; pasztet z podrobów i resztek mięsnych w formie kiełbasy;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: pasztetowy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pasztet m., pasztecik m., pasztetówka ż., pasztetnik m., paszteciarnia ż., paszteciarz mos.
przym. pasztetowy, pasztetny
Wiktionary
(1.1) kiszka pasztetowa, kiszka podgardlana, pasztetówka, kiszka wątrobiana, wątrobianka; reg. leberka, lebera, leberwurst, leberwurszt
Wiktionary
potoczne określenie na kiszkę pasztetową, rodzaj kiszki sporządzonej z różnych rodzajów mielonego mięsa z dodatkiem wątroby oraz mąki lub skrobi ziemniaczanej; pasztetowa
SJP.pl
przymiotnik od: pasztet; przeznaczony na pasztet (np. masa pasztetowa), związany z pasztetem, dotyczący pasztetu i sposobu jego przyrządzania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z pasztetu
Wiktionary
rzecz. paszteciarz mos., pasztet mrz., pasztetowa ż.
Wiktionary
język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; pasztu, pusztu, język afgański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język Pasztunów;
Wiktionary
Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna پښتو [pəʂ'to]) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich. Jest to język urzędowy (obok dari) w Afganistanie. Językiem tym posługują się Pasztuni na znacznym terenie rozciągającym się od Heratu w północno-zachodniej części Afganistanu, przez Farah (na zachodzie), Kandahar (na południu), po Dżalalabad (na wschodzie) i dalej aż po Peszawar w zachodnim Pakistanie. Ponieważ od rozpoczęcia radzieckiej interwencji w Afganistanie dochodziło do masowych migracji oraz exodusu do krajów ościennych, głównie do Pakistanu i Iranu, trudno oszacować dokładną liczbę osób mówiących w paszto. Uważa się, że około 50% mieszkańców Afganistanu posługuje się tym językiem jako pierwszym, a 10% jako drugim. Używa go na co dzień około 8 milionów Afgańczyków, 6 milionów osób w Pakistanie oraz pięćdziesiąt tysięcy w Iranie.
Wikipedia
IPA: ˈpaʃtɔ, AS: pašto
Wiktionary
rzecz. pasztuński m., Pasztun m., Pasztunka ż., pasztu n., pusztu n.
przym. pasztuński
Wiktionary
(1.1) afgański, pasztuński, pasztu, pusztu
Wiktionary
język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; paszto, pusztu, język afgański
SJP.pl
członek ludu zamieszkującego Afganistan i Pakistan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek głównej grupy etnicznej Afganistanu i Pakistanu, mówiący językiem paszto
Wiktionary
Pasztuni a. Pasztunowie (dawniej także Afganowie, Pusztunowie, Patanie, nazwa własna پشتون [pəʂtun]) – główna grupa etniczna Afganistanu (uważająca się za jedyną ludność rdzennie afgańską) oraz jedna z głównych grup etnicznych Pakistanu, mniejsze skupiska zamieszkują także przygraniczne tereny Iranu i Indii. Pod względem antropologicznym zaliczają się do odmiany białej.
Wikipedia
(1.1) Pomóż Pasztunowi, odwdzięczy ci się po dwakroć; zrań Pasztuna, odpłaci ci się po dwakroć. (przysłowie afgańskie)
Wiktionary
IPA: ˈpaʃtũn, AS: paštũn
Wiktionary
rzecz. pasztuński m., paszto n.
:: fż. Pasztunka ż.
przym. pasztuński
Wiktionary
(1.1) daw. Patan
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) etn. geogr. region w Azji Środkowej zamieszkiwany przez Pasztunów;
Wiktionary
Pasztunistan (paszto پشتونستان) – region zamieszkany przez Pasztunów, podzielony pomiędzy Afganistan i Pakistan. Także nazwa państwa, którego utworzenie postulują pasztuńscy nacjonaliści.
Utworzone w 1747 roku państwo Afganistan objęło terytoria zamieszkane przez Pasztunów. W 1893 emir Abdur Rahman Chan, dążąc do normalizacji stosunków z Brytyjczykami, podpisał traktat, na mocy którego została ustalona nowa granica pomiędzy Afganistanem a Indiami Brytyjskimi (tzw. Linia Duranda). Nowa granica przecięła Pasztunistan w połowie.
Wikipedia
(1.1) W 1947 w brytyjskiej części Pasztunistanu odbyło się referendum w sprawie przynależności państwowej.
Wiktionary
członkini ludu zamieszkującego Afganistan i Pakistan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini głównej grupy etnicznej Afganistanu i Pakistanu
Wiktionary
IPA: paˈʃtũŋka, AS: paštũŋka
Wiktionary
rzecz. pasztuński m., paszto n.
:: fm. Pasztun m.
przym. pasztuński
Wiktionary
lud zamieszkujący Afganistan i Pakistan
SJP.pl
Pasztuni a. Pasztunowie (dawniej także Afganowie, Pusztunowie, Patanie, nazwa własna پشتون [pəʂtun]) – główna grupa etniczna Afganistanu (uważająca się za jedyną ludność rdzennie afgańską) oraz jedna z głównych grup etnicznych Pakistanu, mniejsze skupiska zamieszkują także przygraniczne tereny Iranu i Indii. Pod względem antropologicznym zaliczają się do odmiany białej.
Wikipedia
dotyczący Pasztunów, charakterystyczny dla Pasztunów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Pasztunami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język paszto
Wiktionary
IPA: paˈʃtũj̃sʲci, AS: paštũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pasztun m., Pasztunka ż., paszto n.
Wiktionary
(1.1) afgański
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Chełmiec
SJP.pl
Paszyn – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Chełmiec.
Integralne części wsi Paszyn: Biała Droga, Bochenkówka, Damianówka, Dołki, Dział, Górówka, Góry, Granice, Jodłowa Góra, Kuklów, Miczołkówka, Oleksówka, Podedwór, Podgóry, Porębówka, Potoki, Półanki, Przylasek, Rzeki, Śradówka, Wolniki, Zagórze, Zagroda.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Pasłęk (miasto), Pasłęka (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Pasłęka
(1.2) dotyczący Pasłęki
Wiktionary
(1.1) Inspekcja Handlowa skontrolowała konserwy w dużych sklepach elbląskich i pasłęckich.
Wiktionary
rzecz. Pasłęka ż., Pasłęk m., pasłęczanin m., pasłęczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Pasłęka
SJP.pl
mieszkanka Pasłęka
SJP.pl
miasto w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Pasłęk (dawniej Holąd Pruski, niem. Preußisch Holland, prus. Pāistlauks) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. elbląskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Pasłęk liczył 11 728 mieszkańców.
Wikipedia
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-wschodniej Polsce;
Wiktionary
Pasłęka (niem. Passarge) – rzeka w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, płynąca przez Pojezierze Mazurskie oraz Pobrzeże Gdańskie. Ma długość – według różnych publikacji – od 169 km do 211 km. Pasłęka uchodzi do Zalewu Wiślanego. Powierzchnia dorzecza Pasłęki obejmuje obszar 2294,5 km². Pod względem długości jest trzecią co do wielkości (zaraz po Wiśle i Odrze) rzeką I rzędu, natomiast w klasyfikacji długości wszystkich polskich rzek jest na miejscu 23. Gdy za podstawę przyjąć powierzchnię dorzecza, wówczas Pasłęka uplasuje się na pozycji 30. w Polsce.
Wikipedia
(1.1) W systemie administrowania wodami dorzecze Pasłęki zaliczane jest do obszaru dorzecza Wisły.
Wiktionary
rzecz. Pasłęk mrz., pasłęczanin mos., pasłęczanka ż.
przym. pasłęcki
Wiktionary
1. pozycja w szachach, w której strona mająca ruch nie może wykonać żadnego posunięcia, a jednocześnie jej król nie jest szachowany;
2. brak postępu, zastój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) szach. sytuacja remisowa, w której gracz, na którego przypada posunięcie, nie może wykonać ruchu, a jego król nie jest szachowany;
(1.2) przen. trudna sytuacja, gdy żadna ze stron nie może wykonać ruchu
Wiktionary
Pat – sytuacja w szachach, w której jeden z graczy nie może wykonać posunięcia zgodnego z zasadami, ale jego król nie jest szachowany (to znaczy nie jest atakowany przez bierkę przeciwnika). Zgodnie z przepisami gry pat kończy partię remisem.
Wikipedia
(1.1) Białe nie zauważyły, że po ich posunięciu czarny król znajduje się w pacie, więc partia zakończyła się remisem.
Wiktionary
IPA: pat, AS: pat
Wiktionary
rzecz. patowość ż.
:: zdrobn. pacik mrz.
przym. patowy
przysł. patowo
Wiktionary
(1.2) impas
Wiktionary
[czytaj: pataka] waluta Makau (terytorium zależnego Chin)
SJP.pl
Pataca (kod ISO 4217: MOP) – oficjalna waluta Makau, specjalnej strefy administracyjnej Chińskiej Republiki Ludowej. 1 pataca = 100 avo.
W obiegu znajdują się: monety o nominałach 10, 20 i 50 avos oraz 1, 2, 5 i 10 pataca; banknoty o nominałach 10, 20, 50, 100, 500 i 1000 pataca.
Wikipedia
potocznie: osoba głupia lub niezaradna; niedołęga, pacan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. pogard. głupek, oferma
Wiktionary
(1.1) głupek, gamoń, niedołęga, głupol, oferma, niedojda, niedorajda, nieudacznik, popapraniec, ciamajda, cielę, ofiara losu, oferma, safanduła, sierota, trąba, trąba jerychońska, pacan, dureń
Wiktionary
imaginacyjna nauka służąca wykpiwaniu naukowego sposobu myślenia i uczonych rozpraw
SJP.pl
’Patafizyka (fr. la ’Pataphysique) – pseudonauka wymyślona przez francuskiego pisarza Alfreda Jarry’ego służąca wykpiwaniu naukowego sposobu myślenia i uczonych rozpraw.
Wikipedia
mieszkaniec Patagonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Patagonii
Wiktionary
rzecz. Patagonia ż.
:: fż. Patagonka ż.
przym. patagoński
Wiktionary
kraina w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina geograficzna w południowej części Ameryki Południowej;
Wiktionary
Patagonia (dawna nazwa Patagonica) – kraina geograficzna w południowej części Ameryki Południowej, położona na terenie Argentyny i Chile. Znajduje się między Oceanami: Atlantyckim a Spokojnym, sięga na północ po rzekę Rio Negro. Obejmuje około 1 043 076 km², z czego 670 000 km² na wschodzie należy do Argentyny, a reszta na zachodzie do Chile. Zamieszkują ją ok. 2 miliony ludzi.
Wikipedia
(1.1) Jedną z twierdz odkryto w Patagonii, w Río Negro nad zatoką San Matías. Odkopano tam jej fundamenty, a także półmetrowe, symboliczne drzewo życia […]
Wiktionary
IPA: ˌpataˈɡɔ̃ɲja, AS: patagõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Patagończyk mos., Patagonka ż., patagonka ż., patagonyk m., patagon m.
przym. patagoński
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Patagonii
Wiktionary
Patagonka (Cyanoliseus patagonus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cyanoliseus. Zasiedla Argentynę i centralne Chile, poza sezonem lęgowym także Urugwaj. Nie jest zagrożona wyginięciem; dość często spotykana w niewoli.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Patagonia ż.
:: fm. Patagończyk mos.
przym. patagoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Patagończyk.
* białoruski: (1.1) патагонка ż.
* czeski: (1.1) Patagonka ż.
* niemiecki: (1.1) Patagonierin ż.
* rosyjski: (1.1) патагонка ż.
* słowacki: (1.1) Patagónčanka ż.
* słoweński: (1.1) Patagonka ż.
* ukraiński: (1.1) патагонка ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Patagonia ż.
:: fm. Patagończyk mos.
przym. patagoński
Wiktionary
przymiotnik od: Patagonia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Patagonia
Wiktionary
IPA: ˌpataˈɡɔ̃j̃sʲci, AS: patagõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Patagonia ż., Patagończyk mos., Patagonka ż.
Wiktionary
Patandźali (dewanagari पतञ्जलि, transliteracja Patañjāli, ang. Patanjali) – indyjski filozof z ok. II w. p.n.e., jogin, gramatyk sanskrytu, autor jednego z najważniejszych traktatów na temat jogi, jakim są Jogasutry (Yogasūtra), a także prawdopodobnie Mahābhāṣyi, wielkiego komentarza do gramatyki Paniniego Aṣṭādhyāyī. Hinduska tradycja uważa go za inkarnację Śeszy i przypisuje mu dzieło zapoczątkowania systemu jogi.
Wikipedia
niewielka płytka używana jako ozdoba pod lampę, świeczkę lub lichtarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ręk. ozdobna haftowana serwetka służąca jako podkładka pod lampę, lichtarz, wazon lub bibeloty, także jako pokrowiec na podgłówki foteli i kanap, modna w XIX wieku
Wiktionary
(1.1) Karol podniósł się i oglądał włóczkowe, czerwono-żółte patarafki, na jakich stały lichtarze i lampy.
(1.1) One utrzymywały porządek, one własnymi rękami wyrabiały dla ozdoby przeróżne firanki, serwetki, patarafki i osobliwsze arcydzieła krzyżowe, siatkowe i szydełkowe.
Wiktionary
uczestnik patarii
SJP.pl
ruch społeczno-religijny w Lombardii w XI wieku, walczący o odnowę życia Kościoła
SJP.pl
Pataria mediolańska – XI-wieczny ruch religijny zwolenników dobrowolnego ubóstwa, nawiązujący do tradycji wczesnego chrześcijaństwa, powstały w Lombardii, przeciwny symonii, nepotyzmowi oraz nikolaizmowi wśród kręgów duchownych. Zapoczątkowany przez średnie rycerstwo stał w opozycji wobec ówczesnego arcybiskupa Mediolanu Gwidona da Velate. Był ostoją programu reform gregoriańskich zmierzających do emancypacji Kościoła spod władzy cesarskiej w Italii.
Wikipedia
rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów
SJP.pl
Patas (Erythrocebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
bylina z rodziny powojowatych; wilec ziemniaczany, słodki ziemniak, batat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. kulin. nazwa systematyczna|Ipomoea batatas|ref=tak., bylina z rodziny powojowatych o jadalnych bulwach, rosnąca w rejonie międzyzwrotnikowym
Wiktionary
Wilec ziemniaczany, batat, patat, kūmara lub słodki ziemniak (Ipomoea batatas (L.) Lam.) – gatunek byliny należący do rodziny powojowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Nie jest znany w dzikim stanie, jest natomiast popularny w uprawie w całej strefie tropikalnej.
Wikipedia
(1.1) batat, słodki ziemniak, wilec ziemniaczany
Wiktionary
okrzyk towarzyszący zabawom z dziećmi, mający naśladować jazdę na koniu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyraz dźwiękonaśladowczy przypominający tętent kopyt galopującego konia
Wiktionary
Patataj (papaj) – silnik spalinowy o prostej konstrukcji, stosowany do napędu maszyn w pierwszej połowie XX wieku. Nazwa pochodzi od charakterystycznego odgłosu pracy. Powstał przez unowocześnienie i uproszczenie lokomobili benzynowej.
Wikipedia
1. gwarowo: robota pospieszna i byle jaka; patałajka;
2. potoczne określenie na fragment piosenki w szybkim tempie z rytmicznym uderzeniem, najczęściej kontrastujący z całością; zwykle w potocznym wyrażeniu: na patatajkę - byle jak, aby szybko; na łapu-capu, na patataj
SJP.pl
potocznie: człowiek robiący coś źle, niezdarnie; brakorób, fuszer, knociarz, partacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. albo obraź. niezdara, osoba robiąca coś źle
(1.2) białystok. osoba niezadbana
Wiktionary
IPA: paˈtawax, AS: patau̯aχ
Wiktionary
czas. patałaszyć ndk., spatałaszyć dk.
Wiktionary
tak, jak patałach
SJP.pl
robić coś źle, nieudolnie, niezgodnie ze wcześniej przyjętymi planami, niedbale
SJP.pl
[czytaj: pacz] poprawka do programu przeznaczona do usunięcia pewnych problemów lub zwiększenia wydajności poprzedniej wersji programu; łata, łatka
SJP.pl
Łata, łatka (ang. patch) – poprawka lub uaktualnienie do programu (rzadziej do danych), przeznaczona do usunięcia pewnych problemów, błędów, rozszerzenia funkcjonalności programu albo zwiększenia wydajności wcześniejszej wersji programu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. krótki kabel łącznikowy, zwykle do LAN;
Wiktionary
Kabel krosowy, kabel krosowniczy (ang. patch cord, patch cable, cross cable) – krótki przewód służący do przesyłania sygnałów elektrycznych lub optycznych. Najczęściej jest on kojarzony z sieciami komputerowymi w topologii gwiazdy opartymi na okablowaniu typu skrętka, która posiada zakończenia przewodów we wtyczce 8P8C typu A lub B. Jednak coraz częściej używa się optycznych kabli krosowych (światłowodów) służących do łączenia sieciowego osprzętu optycznego, ale także do łączenia urządzeń audio/wideo.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|patchcord.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) patchcord
źródła.
== patchcord (język angielski.) ==
thumb|patchcord (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) patchcord
odmiana.
(1.1) lp. patchcord; lm. patchcords
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: paczować] w informatyce: uaktualniać program komputerowy, stosując patch (łatkę, poprawkę)
SJP.pl
[czytaj: paczłork] kawałki tkanin lub skóry zszyte razem i tworzące jeden materiał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. technika zszywania kawałków różnych tkanin, dzianiny, skóry itp. tak, aby powstał z nich wzór; także: wyrób wykonany tą techniką;
Wiktionary
Patchwork – metoda szycia, w której zszywa się małe kawałki materiału (o podobnych geometrycznie kształtach, np. patchwork z kawałków trójkątnych) w większą całość, tworząc nowy wzór. Słowem tym określa się także pracę wykonaną tą techniką.
Wikipedia
(1.1) Na kanapie leżał kolorowy patchwork.
Wiktionary
IPA: ˈpat͡ʃwɔrk, AS: paču̯ork
Wiktionary
przym. patchworkowy
Wiktionary
[czytaj: paczłorkowy]
1. przymiotnik od: patchwork;
2. charakterystyczny dla patchworku, związany z patchworkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany techniką patchworku
Wiktionary
(1.1) Ania miała na sobie kolorowy patchworkowy sweterek.
Wiktionary
rzecz. patchwork m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: patka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: patka
Wiktionary
IPA: paˈtɛt͡ʃka, AS: patečka
Wiktionary
dawniej: typ gramofonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. wczesny typ gramofonu o napędzie mechanicznym;
Wiktionary
Patefon – przenośne urządzenie o napędzie mechanicznym do odtwarzania dźwięku z płyt, wynalezione przez braci Emila i Charlesa Pathé, produkowane w latach 1905–1920 przez firmę Pathé Frères.
Odtwarzanie w patefonie odbywało się od środka płyty przy użyciu niewymiennej kulki (najczęściej szafirowej), osadzonej na ramieniu mającym możliwość poruszania się w płaszczyźnie pionowej (zapis wgłębny). Dzięki zastąpieniu igły przez kulkę wyeliminowano szumy powstające podczas tarcia igły o płytę. Na pierwszy rzut oka nie można odróżnić płyty patefonowej od gramofonowej (Pathé produkowała również płyty gramofonowe), dlatego do dzisiaj zachowało się niewiele nagrań – odtworzenie płyty patefonowej na gramofonie powodowało nieodwracalne uszkodzenia. Sam patefon odróżnić można po wertykalnym położeniu główki membrany na końcu ramienia. W gramofonie główka stoi pionowo, ale równolegle do rowków płyty.
Wikipedia
(1.1) Odtwarzanie w patefonie odbywało się od środka płyty przy użyciu niewymiennej kulki.
(1.1) Wcześniej ruchomym obrazkom towarzyszyła muzyka grana na żywo lub z patefonu.
(1.1) Na patefonie zdarta płyta do obrzydzenia gra mazurki…
Wiktionary
IPA: paˈtɛfɔ̃n, AS: patefõn
Wiktionary
przym. patefonowy
rzecz. patefonik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od patefon
Wiktionary
rzecz. patefon m.
Wiktionary
przymiotnik od: patefon; charakterystyczny, typowy dla patefonu, starszego typu gramofonu, przeznaczony na taki gramofon (np. płyta patefonowa), będący jego częścią (np. tuba patefonowa) lub w jakiś inny sposób z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. przym. od patefon
Wiktionary
(1.1) Mało kto w Krakowie posiada pudełka po igłach patefonowych
(1.1) Podczas takiego patefonowego koncertu nieoczekiwanie dowiedziała się, jak wygląda hrabia Michał.
Wiktionary
IPA: ˌpatɛfɔ̃ˈnɔvɨ, AS: patefõnovy
Wiktionary
rzecz. patefon m.
Wiktionary
pasek materiału przyszyty do ubrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zegarek szwajcarskiej marki Patek Philippe
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
niewielka patelnia; patelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od patelnia
Wiktionary
(1.1) Chcesz smażyć naleśniki na takiej patelence?
Wiktionary
(1.1) patelnia
Wiktionary
niewielka patelnia; patelenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: patelnia
(1.2) mała patelnia
Wiktionary
(1.1) Rozpuść ćwiartkę masła na patelce.
Wiktionary
rzecz. patelnia
Wiktionary
1. płaskie naczynie kuchenne z rączką, służące do smażenia potraw;
2. środowiskowo: stuprocentowa okazja do strzelenia bramki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie kuchenne służące do smażenia potraw;
(1.2) przen. środ. mot. zębatka koła napędowego motocykla
(1.3) pot. przen. bardzo gorące, nasłonecznione miejsce, zazwyczaj płaskie
Wiktionary
Patelnia – naczynie kuchenne służące do smażenia, pieczenia lub duszenia potraw. Typowa patelnia jest okrągła i płaska, jej średnica wynosi 12–32 cm. Średnicę patelni mierzy się po wewnętrznej stronie bocznych ścianek, w miejscu gdzie nakładana jest pokrywka.
Wikipedia
(1.1) Na patelni skwierczały cebula i boczek.
(1.3) Około południa parking zamienił się w istną patelnię.
Wiktionary
IPA: paˈtɛlʲɲa, AS: patelʹńa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. patelenka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tygel.
Wiktionary
patelnica niebieskoplama - gatunek jadowitej płaszczki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
metalowy talerzyk, pozłacany wewnątrz, na którym kładzie się hostię podczas mszy świętej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. okrągła, zwykle pozłacana tacka na hostię lub do nakrywania kielicha podczas liturgii
Wiktionary
Patena (łac. patere – miska) – w Kościołach chrześcijańskich naczynie liturgiczne zazwyczaj w kształcie talerzyka przeznaczone dla konsekrowanej hostii. Powinna być wykonana, przynajmniej w swym wnętrzu, ze szlachetnego, nie korodującego metalu (zwykle złota lub srebra). Zadaniem pateny jest zbieranie i chronienie cząstek Najświętszego Sakramentu przed profanacją.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) w Kościele wschodnim: dyskos
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paten, patin, patine, communion plate
* francuski: (1.1) patène ż.
* hiszpański: (1.1) patena ż.
* łaciński: (1.1) patena ż.
* nowogrecki: (1.1) δισκάριο n.
* szwedzki: (1.1) paten w., oblattallrik w.
* włoski: (1.1) patena ż.
źródła.
== patena (język baskijski.) ==
wymowa.
IPA|pa'tena.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kośc. patena
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) w Kościele wschodnim: dyskos
Wiktionary
zdrobnienie od: patent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od patent
Wiktionary
rzecz. patent m.
Wiktionary
1. dokument gwarantujący wynalazcy wyłączne zyski z wynalazku;
2. dokument nadający jakiejś osobie uprawnienia do zajmowania określonego stanowiska na statku;
3. sposób na zysk lub osiągnięcie, zdobycie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument uznający czyjeś wyłączne prawa do wynalazku;
(1.2) dokument stwierdzający nabycie uprawnień do działalności związanej z żeglugą;
(1.3) pot. sposób na poprawienie czegoś
Wiktionary
Patent (łac. patens, dopełniacz patentis, otwarty, jawny, od patēre, być otwartym, widocznym, dostępnym) – ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku lub wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony (tzw. ochrony patentowej) od daty zgłoszenia.
Wikipedia
(1.1) Patent udzielany jest przez Urząd Patentowy osobie fizycznej lub prawnej, która złoży wniosek o udzielenie patentu.
(1.2) Po ukończeniu szkolenia uczestnicy przystąpią do egzaminu na patent żeglarza jachtowego.
(1.3) On ma na to patent.
Wiktionary
IPA: ˈpatɛ̃nt, AS: patẽnt
Wiktionary
przym. patentowy
rzecz. patencik mrz.
Wiktionary
(1.2) licencja
Wiktionary
1. dawniej: dziecięce bawełniane pończochy w prążki;
2. potocznie o okularach bezramkowych, w których zauszniki mocowane są do szkieł za pomocą śrubek
SJP.pl
wydawać lub uzyskiwać patent na coś
SJP.pl
wydawać lub uzyskiwać patent na coś
SJP.pl
przymiotnik od: patent; zajmujący się wydawaniem patentów (np. biuro patentowe), gromadzący patenty lub w jakiś inny sposób z nimi związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patentem, dotyczący patentu
Wiktionary
rzecz. patent mrz.
Wiktionary
nauka o patentach
SJP.pl
zakonnik po święceniach kapłańskich; duchowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. ojciec, zakonnik mający święcenia kapłańskie;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Powiadomcie patrów o przyjeździe prowincjała.
Wiktionary
IPA: ˈpatɛr, AS: pater
Wiktionary
(1.1) ojciec
Wiktionary
duży, ozdobny talerz, na którym podaje się ciasta, owoce itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie stołowe służące do podawania ciast i tortów bądź owoców;
(1.2) hist. staroż. naczynie obrzędowe służące w starożytności do składania ofiar;
(1.3) poznań. małe, zaniedbane gospodarstwo
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. paterka ż.
(1.2)
rzecz. reg. pozn. paterak. m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poznań. partacz, niedbały gospodarz
Wiktionary
rzecz. patera ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: patera
SJP.pl
Paterek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą gromady Paterek, po jej likwidacji w gromadzie Nakło nad Notecią. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Paterek liczy 2680 mieszkańców (stan na 31 grudnia 2012).
Wikipedia
zdrobnienie od: patera
SJP.pl
przymiotnik od: paternalizm; oparty na zasadach paternalizmu, władzy ojca w rodzinie lub sposobu zarządzania przedsiębiorstwem, polegającego na całkowitym lub częściowym uzależnieniu pracowników od pracodawcy (np. hierarchia paternalistyczna)
SJP.pl
1. sposób zarządzania przedsiębiorstwem, polegający na całkowitym lub częściowym uzależnieniu pracowników od pracodawcy;
2. czerpanie wzorców, przestrzeganie zasad obowiązujących w rodzinie z przykazań ojca
SJP.pl
Paternalizm (z łac. pater ‘ojciec’ i gr. ismos ‘wiedza’) – traktowanie innej osoby podobnie, jak ojciec traktuje dziecko, ingerencja w działanie lub ograniczenie wolności innej osoby lub grupy, motywowane ich dobrem lub koniecznością ochrony. Jednostki, które otacza się paternalistyczną opieką, uznawane są za niezdolne do samodzielnego kierowania swoim postępowaniem i w konsekwencji wymagające pomocy i kontroli.
Wikipedia
rodzaj dawnej windy bez drzwi, znajdującej się w stałym, powolnym ruchu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. dział teologii dogmatycznej, nauka o Bogu Ojcu;
Wiktionary
Paterologia, także patrylogia – dział teologii dogmatycznej, nauka o pierwszej Osobie Trójcy Świętej – Bogu Ojcu. Rozwój paterologii w Kościele rzymskokatolickim nastąpił po Soborze Watykańskim II.
Wikipedia
(1.1) Rozwój paterologii w Kościele rzymskokatolickim nastąpił po Soborze Watykańskim II.
Wiktionary
(1.1) patrylogia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Paterson – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie New Jersey (siedziba hrabstwa Passaic), nad rzeką Passaic, w regionie metropolitalnym Nowego Jorku. Według spisu ludności z 2010 roku Paterson zamieszkiwało 145 tys. mieszkańców.
W filmie Jima Jarmuscha „Paterson” akcja dzieje się w tymże mieście.
Wikipedia
cykl legend, opowiadań w literaturze staroruskiej, których tematem przewodnim jest życie pustelników i ascetów
SJP.pl
Pateryk (od gr. pater – ojciec) – gatunek literatury hagiograficznej pochodzenia bizantyjskiego.
Pateryki były zwykle zbiorami opowiadań i legend z życia ascetycznych mnichów-eremitów, spędzających czas na umartwianiu się i modlitwie.
Wikipedia
[czytaj: paTEtiko] muzyczne określenie wykonawcze nakazujące wykonanie utworu wzniośle, patetycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: patetycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: patetyczny
SJP.pl
wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyka, patetyzm
SJP.pl
charakteryzujący się podniosłością; uroczysty, pełen patosu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poważny, doniosły, uroczysty
(1.2) pejor. przesadnie nadęty, żałosny
Wiktionary
IPA: ˌpatɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: patetyčny
Wiktionary
rzecz. patetyczność ż.
przysł. patetycznie
Wiktionary
wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyczność, patetyzm
SJP.pl
wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyka, patetyczność
SJP.pl
czynić z czegoś sytuację patetyczną, uroczystą, pełną patosu, dodawać czemuś podniosłości
SJP.pl
model samochodu marki Nissan
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. Patrycja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pati, chodź z nami na plażaażę.
Wiktionary
IPA: ˈpatʲi, AS: patʹi
Wiktionary
rzecz. Patrycja ż.
Wiktionary
(1.1) Patka
Wiktionary
staroruska księga żywotów świętych ojców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Indiach
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. oddzielać srebro od ołowiu
Wiktionary
rzecz. patinsonowanie n.
Wiktionary
oddzielanie srebra od ołowiu, wykonywane podczas zabiegów hutniczych
SJP.pl
ozdobny, wewnętrzny dziedziniec domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. niewielki dziedziniec wewnątrz domu, z wejściami do pomieszczeń, często z krużgankami, zwykle w architekturze hiszpańskiej i portugalskiej;
Wiktionary
Patio (hiszp.) – wewnętrzny dziedziniec lub mały ogródek.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj śniadanie zjedliśmy na patiu.
Wiktionary
IPA: ˈpatʲjɔ, AS: patʹi ̯o
Wiktionary
lokal gastronomiczny i jednocześnie sklep, w którym wyrabia i sprzedaje się wyroby cukiernicze oraz pieczywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. cukiernia, sklep cukierniczy połączony z wytwórnią wyrobów cukierniczych
Wiktionary
roślina warzywna rodząca białawe lub jasnozielone owoce w kształcie kulistego, najczęściej spłaszczonego dysku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina warzywna o dużych liściach i obłych owocach;
(1.2) kulin. jarzyna z owocu patisona (1.1)
Wiktionary
Patison (Cucurbita pepo var. patisoniana) – odmiana dyni zwyczajnej należąca do rodziny dyniowatych. Roślina jednoroczna, pochodzi z Ameryki Północnej, do Europy sprowadzona została przez Hiszpanów.
Wikipedia
IPA: paˈtʲisɔ̃n, AS: patʹisõn
Wiktionary
pasek materiału przyszyty do ubrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pasek materiału przyszyty lub przypięty do ubrania, służący do ściągnięcia luźnej jego części lub stanowiący ozdobę
Wiktionary
Patka (inaczej „łapka”) – kolorowa oznaka rozpoznawcza umieszczona na kołnierzu polskiego munduru wojskowego.
Wikipedia
(1.1) Kupiła płaszczyk z patką w talii.
Wiktionary
IPA: ˈpatka, AS: patka
Wiktionary
Pątki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Leży nad rzeką Wkrą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu.
Wikipedia
potocznie: zegarek marki Patek Philippe
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. ozdobna siatka na włosy,
2. ozdobny czub na hełmie
SJP.pl
Pątlik (łac. crinale) - siatka podtrzymująca długie włosy mężczyzn, noszona w Polsce od średniowiecza do XVI wieku.
Pątlik, traktowany również jako ozdobne nakrycie głowy, wykonywany był z jedwabiu, złotego sznurka i zdobiony np. perłami lub bursztynowymi paciorkami na węzłach.
Wikipedia
Patmos (gr. Πάτμος) − mała grecka wyspa na Morzu Egejskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Indiach, położone na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem; stolica stanu Bihar
Wiktionary
Patna, hindi पटना, trl. Paṭnā, trb. Patna; ang. Patna; nazwa historyczna: Pataliputra – miasto w północno-wschodnich Indiach, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem, przy ujściu rzeki Gandak, stolica stanu Bihar. Ponad 2 mln mieszkańców. Na przełomie er jedno z największych miast świata. Ważny ośrodek handlu, nauki i rzemiosła.
Wikipedia
przym. patnieński
Wiktionary
pielgrzymowanie, podróżowanie do miejsc świętych
SJP.pl
kobieta uczestnicząca w pielgrzymkach, podróżująca do miejsc świętych
SJP.pl
przymiotnik od: pątnictwo; typowy, charakterystyczny dla pątnictwa, pielgrzymek lub pielgrzymów (np. wycieczka pątnicza), związany z pielgrzymowaniem
SJP.pl
przymiotnik od: Patna (miasto w Indiach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Patną, dotyczący Patny
Wiktionary
rzecz. Patna ż.
Wiktionary
osoba uczestnicząca w pielgrzymkach, podróżująca do miejsc świętych; pielgrzym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pielgrzym
Wiktionary
Pątnik – starosłowiańskie słowo oznaczające podróżnika, występujące także w j. średniopolskim, pochodzące od słowa пѫть (pǫť) oznaczającego drogę. Obecnie słowo pątnik używane jest w znaczeniu pielgrzym (religia). Słowo пѫть (pǫť) pozostało w językach bułgarskim (път), górnołużyckim (puć), serbskochorwackim (put/пут), słoweńskim (pot) oraz rosyjskim (путь).
Wikipedia
(1.1) Pątnik, choć twarz miał zuchwałą, trząsł się po prostu jak liść.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃ntʲɲik, AS: põntʹńik
Wiktionary
rzecz. pątniczka ż., pąć ż.
przym. pątniczy
Wiktionary
(1.1) pielgrzym, sakroturysta
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Pątnówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice.
Wikipedia
odnoszący się do Pątnowa (dzielnicy Konina lub zachodniopomorskiej wsi w gminie Sławno)
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z patologią, sytuacją odbiegającą od normy
Wiktionary
(1.1) patocelebryta • patodeweloperka • patostreamer
Wiktionary
rzecz. patus mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. osoba, która zyskała sławę i wzbudziła zainteresowanie mediów zachowaniem łamiącym normy społeczne
Wiktionary
Patocelebryta – ósmy album studyjny polskiego rapera Kizo. Wydawnictwo ukazało się 15 września 2023 roku nakładem wytwórni muzycznej Spacerange w dystrybucji Universal Music Polska.
Album zadebiutował na 1. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS. Płyta uzyskała certyfikat poczwórnej platynowej płyty, za sprzedaż ponad 120 tysięcy kopii.
Pod względem muzycznym płyta łączy w sobie przede wszystkim hip-hop.
Wikipedia
(1.1) Naczelny polski patocelebryta za pośrednictwem Instagrama zasugerował, że miłośnik motoryzacji namawiał go na walkę.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. patocelebrytka ż.
przym. patocelebrycki
Wiktionary
deweloper, w którego działaniach występują nieprawidłowości
SJP.pl
nieprawidłowe zjawiska występujące w branży deweloperskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) projektowanie budynków mieszkalnych i osiedli z założeniem maksymalizacji zysku kosztem jakości, naginając obowiązujące przepisy budowlane lub wykorzystując sytuacje, w których prawo dotyczące planowanieanowania przestrzennego nie jest wystarczająco dobrze uregulowane
Wiktionary
Patodeweloperka – ogół działań deweloperów budowlanych, który ze względu na działania względem klientów oraz sposób projektowania obiektów pozostaje w sprzeczności ze zwyczajami uznawanymi za dobre.
Wikipedia
(1.1) O patodeweloperce mówi się od niedawna, ale budowlane absurdy istniały od zawsze. Nie brakowało ich także w PRL-u, o czym dobrze wiedzą osoby mieszkające m.in. w blokach z wielkiej płyty.
Wiktionary
rzecz. patodeweloper m.
Wiktionary
(1.1) wolna amerykanka
Wiktionary
specjalista z dziedziny patologii i fizjologii, zajmujący się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby
SJP.pl
dziedzina patologii i fizjologii zajmująca się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby; fizjologia patologiczna; fizjopatologia
SJP.pl
Fizjologia patologiczna, patofizjologia – dział fizjologii i patologii, zajmujący się badaniem zmian i zaburzeń w pracy komórek, narządów i układów (pokarmowego, nerwowego, limfatycznego itd.) organizmu będących wynikiem choroby.
Wikipedia
przymiotnik od: patofizjologia; związany w jakiś sposób z patofizjologią, dziedziną patologii i fizjologii zajmującą się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby (np. badania patofizjologiczne); fizjopatologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z patofizjologią, dotyczący patofizjologii
Wiktionary
rzecz. patofizjologia ż., patofizjolog mos.
Wiktionary
czynnik chorobotwórczy lub ogół takich czynników, których powiązanie ze sobą wywołało chorobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. czynnik chorobotwórczy; czynnik (np. drobnoustrój) zdolny wywołać dane schorzenie
Wiktionary
Patogen, czynnik chorobotwórczy – ciało obce, twór biologiczny lub mikroorganizm wywołujący chorobę u danego organizmu. Wyróżnia się następujące typy patogenów:
Wikipedia
rzecz. patogeneza ż., patogenia ż., patogeniczność ż., patogenność ż.
przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny
Wiktionary
1. przymiotnik od: patogeneza; związany z patogenezą, działem medycyny badającym powstawanie i szerzenie się chorób, odnoszący się do patogenezy (np. analiza patogenetyczna); patogeniczny;
2. wywołujący chorobę; patogeniczny, patogenny
SJP.pl
dział medycyny badający powstawanie i szerzenie się chorób oraz zajmujący się określeniem patogenów i częściowym ich zwalczaniem; patogenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nauka, która bada powstawanie i rozprzestrzenianie się chorób
Wiktionary
Patogeneza (gr. páthos – choroba, cierpienie, génesis – pochodzenie), wywód chorobowy – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem mechanizmu powstawania i rozwoju choroby. W odróżnieniu od etiologii nie zajmuje się określeniem czynnika, który wywołuje chorobę, ale mechanizmów, za pomocą których ten czynnik ją wywołuje.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pathogenesis
* białoruski: (1.1) патагенез m.
* francuski: (1.1) pathogenèse ż.
* rosyjski: (1.1) патогенез m.
* słoweński: (1.1) patogeneza ż.
* ukraiński: (1.1) патогенез m., патогенезис m.
* uzbecki: (1.1) patogenez
* włoski: (1.1) patogenesi ż.
źródła.
== patogeneza (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. patogeneza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pathogenesis
* białoruski: (1.1) патагенез m.
* francuski: (1.1) pathogenèse ż.
* rosyjski: (1.1) патогенез m.
* słoweński: (1.1) patogeneza ż.
* ukraiński: (1.1) патогенез m., патогенезис m.
* uzbecki: (1.1) patogenez
* włoski: (1.1) patogenesi ż.
źródła.
== patogeneza (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. patogeneza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dział medycyny badający powstawanie i szerzenie się chorób oraz zajmujący się określeniem patogenów i częściowym ich zwalczaniem; patogeneza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. zob. patogeneza.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.
przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|patogeneza.
* hiszpański: (1.1) patogenia ż.
* portugalski: (1.1) patogenia ż.
źródła.
== patogenia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. patogenia, patogeneza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.
przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.
przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|patogeneza.
* hiszpański: (1.1) patogenia ż.
* portugalski: (1.1) patogenia ż.
źródła.
== patogenia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. patogenia, patogeneza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdolność chorób do szerzenia się, posiadanie warunków mogących doprowadzić do rozwinięcia się choroby
SJP.pl
1. przymiotnik od: patogenia; związany z patogenią, działem medycyny badającym powstawanie i szerzenie się chorób, odnoszący się do patogenii (np. analiza patogeniczna); patogenetyczny;
2. wywołujący chorobę; patogenetyczny, patogenny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest patogenne, zdolność czynnika chorobotwórczego do wywoływania choroby po zakażeniu
Wiktionary
Chorobotwórczość (ang. pathogenicity) – zdolność danego czynnika (zwanego patogenem) do wywoływania zmian patologicznych lub choroby. Można ją określić dzieląc liczbę organizmów, u których rozwija się choroba, na liczbę organizmów narażonych na działanie danego patogenu. Patogenem może być czynnik biologiczny, chemiczny, fizyczny, społeczny czy genetyczny.
Wikipedia
(1.1) Przy coraz dalszych pasażach wirus traci patogenność i obniża własności uodporniające.
Wiktionary
rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenia ż.
przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny
Wiktionary
wywołujący chorobę; patogenetyczny, patogeniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wywołujący chorobę
Wiktionary
rzecz. patogenia ż., patogen mrz., patogeniczność ż., patogenność ż.
przym. patogeniczny
Wiktionary
(1.1) chorobotwórczy, war. patogenetyczny, patogeniczny
Wiktionary
charakterystyczny, typowy dla danej choroby
SJP.pl
[czytaj: patoinfluenser] osoba, która zdobyła popularność, zamieszczając w Internecie patologiczne społecznie treści
SJP.pl
grupa ludzi uczęszczających do prestiżowych szkół i zachowujących się patologicznie
SJP.pl
Patointeligencja – singiel polskiego rapera Maty. Wydawnictwo, w formie digital download ukazało się 11 grudnia 2019 roku na kanale SBM Label. Tekst utworu został napisany przez Michała Matczaka.
Wikipedia
[czytaj: paTŁA] dialekt jamajski, oparty m.in. na języku angielskim, francuskim, hiszpańskim
SJP.pl
Język jamajski (nazywany lokalnie Patois lub Patwa) – język kreolski na bazie języka angielskiego, używany na Jamajce oraz przez diasporę jamajską w różnych częściach świata (głównie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych). Wykazuje pewne wpływy leksykalne języka akan używanego w Ghanie oraz języków bantu. Używany jest głównie jako język mówiony, tworzy z angielskim tzw. kontinuum kreolskie.
Wikipedia
płynny miód pszczeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płynny miód otrzymany zaraz po wyciśnięciu go z plasterastrów
(1.2) produkt uboczny przy fabrykacji cukru
(1.3) przen. coś najsłodszego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈtɔka, AS: patoka
Wiktionary
(1.2) melasa
Wiktionary
1. pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patus;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych (lub innych jednostek monetarnych); tysiak, kafel, patyk;
b) duży patyk;
c) mocny napój alkoholowy marnej jakości;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba o cechach patologiczny
Wiktionary
rzecz. patus mzw., patologia ż., patolka ż.
Wiktionary
(1.1) patus
Wiktionary
1. pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patus;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych (lub innych jednostek monetarnych); tysiak, kafel, patyk;
b) duży patyk;
c) mocny napój alkoholowy marnej jakości;
SJP.pl
pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patuska, patusiara
SJP.pl
1. naukowiec specjalizujący się w nauce o chorobach;
2. lekarz badający osoby zmarłe i określający przyczynę ich śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista w zakresie patologii
Wiktionary
Patologia (z języka greckiego πάθος „pathos” – cierpienie i -λογία „-logia” – przyrostek tworzący rzeczowniki oznaczające gałęzie nauki) – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem przyczyn, mechanizmów powstawania i rozwoju, a także skutków chorób. W Europie Środkowej wyróżnia się wewnątrz niej patomorfologię (anatomię patologiczną), zajmującą się zmianami morfologicznymi komórek, narządów i tkanek oraz patofizjologię (fizjologię patologiczną), zajmującą się chorobowymi zmianami czynnościowymi; w krajach anglosaskich natomiast anatomię patologiczną (ang. pathology) i patologię kliniczną (ang. clinical pathology).
Wikipedia
rzecz. patologia ż., patologiczność ż.
przym. patologiczny
przysł. patologicznie
Wiktionary
1. nauka badająca ogół zagadnień dotyczących przyczyn, mechanizmów i skutków chorób
2. dewiacja, odchylenie od reguł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. nauka badająca przyczyny, mechanizmy i skutki chorób
(1.2) biol. med. zaburzenia w funkcjonowaniu żywego organizmu
(1.3) socjol. nieprawidłowe zjawiska społeczne, prowadzące do złego funkcjonowania społeczeństwa
(1.4) pot. pogard. zdemoralizowana osoba lub grupa społeczna, margines społeczny
(1.5) pot. pogard. dom lub obszar, będący miejscem życia lub przebywania marginesu społecznego
(1.6) pot. pejor. efekt końcowy pracy, procesu lub działania, odbiegający od przyjętych lub oczekiwanych norm
Wiktionary
Patologia (z języka greckiego πάθος „pathos” – cierpienie i -λογία „-logia” – przyrostek tworzący rzeczowniki oznaczające gałęzie nauki) – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem przyczyn, mechanizmów powstawania i rozwoju, a także skutków chorób. W Europie Środkowej wyróżnia się wewnątrz niej patomorfologię (anatomię patologiczną), zajmującą się zmianami morfologicznymi komórek, narządów i tkanek oraz patofizjologię (fizjologię patologiczną), zajmującą się chorobowymi zmianami czynnościowymi; w krajach anglosaskich natomiast anatomię patologiczną (ang. pathology) i patologię kliniczną (ang. clinical pathology).
Wikipedia
(1.1) Patologia jest przedmiotem, wykładanym na naszym uniwersytecie.
(1.2) Już po kilku sekundach od dotarcia toksyny do układu nerwowego, mogą wystąpić nieodwracalne w skutkach patologie.
(1.3) Kominówka, która miała okiełznać rozbuchane pensje szefów państwowych spółek, od samego początku stała się źródłem patologii.
(1.3) Gdy choć jeden z rodziców jest uzależniony od substancji odurzających, w rodzinie mogą zaistnieć zjawiska charakterystyczne dla patologii społecznej.
(1.4) Dzień był nad wyraz wspaniały, jednak wieczorem sklep odwiedziła miejscowa patologia.
(1.5) Ta dzielnica to największa patologia w skali województwa.
(1.6) System rozprowadzenia okablowania w tym mieszkaniu to jest jakaś patologia.
Wiktionary
IPA: ˌpatɔˈlɔɟja, AS: patoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. patolog mos., patologizacja ż., patologiczność ż.
przym. patologiczny
przysł. patologicznie
Wiktionary
(1.2) stan chorobowy, stan patologiczny
(1.3) deprawacja
(1.4) element, hołota, chuliganeria, bandyterka
(1.5) slums, enklawa biedy, rudera
Wiktionary
przysłówek
(1.1) odbiegając od normy w sensie negatywnym
Wiktionary
rzecz. patolog mos., patologia ż., patologiczność ż.
przym. patologiczny
Wiktionary
1. obecność stanu chorobowego w organizmie;
2. występowanie nieprawidłowych zjawisk w życiu społecznym lub w podobnych strukturach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co patologiczne
Wiktionary
rzecz. patolog mos., patologia ż.
przym. patologiczny
przysł. patologicznie
Wiktionary
1. mający związek z patologią, dotknięty patologią, odbiegający od normy; chorobowy, chorobliwy;
2. taki, u którego występuje szereg nieprawidłowych zjawisk (np. rodzina patologiczna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. odbiegający od stanu fizjologicznego lub zmieniony pod wpływem choroby
(1.2) socjol. odbiegający od społecznie przyjętej normy
(1.3) przen. o uczuciach i reakcjach: cechujący się przesadą, skrajnością
Wiktionary
(1.1) Lęk staje się patologiczny, gdy stale dominuje w zachowaniu.
(1.2) Patologiczne lenistwo może być uwarunkowane genetycznie lub spowodowane niedoborem witamin.
Wiktionary
IPA: ˌpatɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: patoloǵičny
Wiktionary
rzecz. patologia ż., patolog m., patologiczność ż., patologizacja ż.
przysł. patologicznie
Wiktionary
(1.1) chorobowy
(1.3) chorobliwy, przesadny, nienormalny
Wiktionary
nabieranie cech patologicznych, niewłaściwych, niezgodnych z przyjętymi normami lub zasadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogarszanie się jakości
Wiktionary
(1.1) Stopniowej patologizacji życia społecznego sprzyjała korupcja.
Wiktionary
rzecz. patus mzw., patologia ż.
przym. patologiczny
Wiktionary
→ patol (dewiant)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patolstwem, dotyczący patolstwa
Wiktionary
rzecz. patolstwo n.
Wiktionary
proces powstawania zaburzenia lub choroby
SJP.pl
lekarz medycyny lub lekarz weterynarz wyspecjalizowany w zakresie patomorfologii; lekarz zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; potocznie: anatomopatolog
SJP.pl
Patomorfologia, dawniej: anatomia patologiczna – dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.
Wikipedia
dział anatomii zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; anatomia patologiczna, anatomopatologia
SJP.pl
Patomorfologia, dawniej: anatomia patologiczna – dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.
Wikipedia
przymiotnik od: patomorfologia; charakterystyczny dla patomorfologii, działu anatomii zajmującego się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą (np. badania patomorfologiczne), związany z tym działem; anatomopatologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Małym albo Wielkim Patomem (rzekami na Syberii w Rosji)
Wiktionary
pejoratywnie: prawica cechująca się patologicznymi, szkodliwymi i ekstremistycznymi zachowaniami
SJP.pl
Psychopatologia (patopsychologia, ang. psychopathology, z języka greckiego ψυχή psyche „dusza”, πάθος pathos „cierpienie” i λόγος logos „słowo, myśl, rozumowanie”) – gałąź psychiatrii i psychologii klinicznej, której domeną jest opisywanie, wyjaśnianie i porządkowanie nieprawidłowych, chorobowych zjawisk psychicznych, którym przypisuje się znaczenie kliniczne, czyli objawów psychopatologicznych lub zespołów objawowych, a których rozpoznanie, analiza i ocena są przydatne w postępowaniu terapeutycznym. W szerszym rozumieniu, za przedmiot psychopatologii przyjmuje się opisywanie zaburzeń psychicznych (ten sposób rozumienia pojęcia psychopatologii dominuje w piśmiennictwie anglosaskim). Mianem psychopatologii określa się również zaburzenia psychiczne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. nastrój powagi, którym są nacechowane sprawy mające wielkie, historyczne znaczenie; podniosłość, wzniosłość;
2. wzniosły ton, styl, sposób mówienia lub pisania, pełen powagi, potęgujący intensywność stanów emocjonalnych;
3. przemawianie ze sztucznością i przesadą, używanie górnolotnych, pełnych przesady wyrażeń
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: patostrim] streaming patologicznych treści (np. przemoc, dewiacje); patostreaming
SJP.pl
Patostream (patostreaming, pato od „patologia”, stream z ang. „strumień”) – transmisje na żywo udostępniane za pośrednictwem internetowych platform wideo, takich jak YouTube czy Twitch, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne, w tym libacje alkoholowe, przemoc domowa lub używanie wulgaryzmów. Kolejne czynności często są podejmowane w zamian za drobne wpłaty pieniężne dokonywane przez widzów.
Wikipedia
[czytaj: patostrimer] internauta streamujący patologiczne treści (np. przemoc, dewiacje)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba. która udostępnia w Internecie relacje wideo z patologiczną treścią, np. z przemocą, obscenami, wulgaryzmami
Wiktionary
(1.1) patostreaming m.
Wiktionary
[czytaj: patostriming] streaming patologicznych treści (np. przemoc, dewiacje); patostream
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. zjawisko publikowania transmisji i relacji wideo za pośrednictwem Internetu, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne
Wiktionary
Patostream (patostreaming, pato od „patologia”, stream z ang. „strumień”) – transmisje na żywo udostępniane za pośrednictwem internetowych platform wideo, takich jak YouTube czy Twitch, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne, w tym libacje alkoholowe, przemoc domowa lub używanie wulgaryzmów. Kolejne czynności często są podejmowane w zamian za drobne wpłaty pieniężne dokonywane przez widzów.
Wikipedia
rzecz. patostream m., patostreamer m., patostreamerka ż.
przym. patostreamingowy, patostreamowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patostreamingiem, dotyczący patostreamingu
Wiktionary
rzecz. patostreaming m.; patostream m., patostreamer m., patostreamerka ż.
przym. patostreamowy
Wiktionary
materiał internetowy promujący zjawiska patologiczne
SJP.pl
bez wyjścia, np. sytuacja patowa - sytuacja bez wyjścia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patem, dotyczący patu
Wiktionary
rzecz. pat m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Wyspowym;
(1.2) geogr. szczyt w paśmie Branisko we wschodniej Słowacji;
(1.3) geogr. szczyt w Górach Lubowelskich na Słowacji;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpatrʲja, AS: patrʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) Patryja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. najwyższy dostojnik duchowny w Kościołach prawosławnych;
2. godność tytularna niektórych biskupów w Kościele katolickim;
3. we wczesnym chrześcijaństwie: biskup jednego z ważniejszych ośrodków chrześcijaństwa - Rzymu, Aleksandrii, Konstantynopola, Antiochii i Jerozolimy;
4. mężczyzna stojący na czele rodu; protoplasta rodu;
5. w Biblii: jeden z pierwszych ludzi i przodków Izraela;
6. najstarszy przedstawiciel jakiegoś środowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. mężczyzna stojący na czele rodu w społecznościach rodowych
(1.2) przen. sędziwy, czcigodny starzec
(1.3) bibl. tytuł legendarnych praojców ludzkości i Izraela
(1.4) rel. godność najwyższego duchownego dostojnika w Kościołach wschodnich
(1.5) rel. tytuł biskupów najważniejszych miast we wczesnym chrześcijaństwie
(1.6) rel. godność tytularna niektórych biskupów w Kościele katolickim
Wiktionary
Patriarcha (gr. πατριάρχης „praojciec”) – w Starym Testamencie określenie protoplastów Izraelitów (Abraham, Izaak, Jakub oraz dwunastu synów Jakuba), ale także protoplastów ludzkości, oraz protoplastów rodów, np. Dawid.
Wikipedia
(1.6) Łaciński patriarcha Jerozolimy trzykrotnie gościł w Polsce.
Wiktionary
IPA: paˈtrʲjarxa, AS: patrʹi ̯arχa
Wiktionary
rzecz. patriarchat m., patriarchalizm m., patriarchalność ż.
:: fż. patriarchini ż.
przym. patriarszy, patriarchalny, patriarchiczny
przysł. patriarchalnie
Wiktionary
(1.1) głowa rodu, głowa rodziny
(1.3) protoplasta, praojciec
Wiktionary
sposób życia oparty na poszanowaniu starszeństwa i tradycji rodziny, która najczęściej w takich wypadkach znajduje się pod opieką protoplasty rodu
SJP.pl
Patriarchalizm – pojęcie socjologiczne oznaczające dominację w stosunkach rodzinnych i społecznych mężczyzny, będącego głową rodziny.
Najważniejszymi założeniami patriarchalizmu społecznego są:
Wikipedia
1. powołanie się na zasady patriarchalizmu, poszanowania starszeństwa i tradycji w rodzinie;
2. ważna rola ojca w rodzinie;
3. sędziwość, powaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest patriarchalne
Wiktionary
rzecz. patriarcha mos., patriarchat mrz., patriarchalizm m.
przym. patriarchalny
przysł. patriarchalnie
Wiktionary
1. odnoszący się do patriarchy, oparty na władzy najstarszego w rodzie, najczęściej ojca (np. ustrój patriarchalny);
2. sędziwy, cechujący się powagą (np. zachowanie patriarchalne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z patriarchatem, dotyczący patriarchatu
(1.2) związany z patriarchą, dotyczący patriarchy
Wiktionary
(1.1) Konrad Adenauer przyszedł na świat 5 stycznia 1876 roku w Kolonii, w tradycyjnej, patriarchalnej, wielodzietnej rodzinie urzędnika średniego szczebla.
(1.1) W przekazach medialnych (szczególnie w reklamach) występuje najczęściej ideologia patriarchalna, sprowadzająca rolę kobiet do funkcji podrzędnych zawodowo i społecznie.
Wiktionary
IPA: ˌpatrʲjarˈxalnɨ, AS: patrʹi ̯arχalny
Wiktionary
rzecz. apatryda mos., patriarcha m., patriarchat m., patriarchalizm m., patriarchalność ż.
przym. patriarszy, patriarchalistyczny
Wiktionary
1. godność, urząd i ogół kompetencji, obowiązków należących do najwyższego dostojnika kościelnego w Kościołach wschodnich;
2. kościelna jednostka administracyjna kierowana przez patriarchę;
3. struktura rodzinna, nad którą opiekę sprawuje ojciec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) godność i władza patriarchy
(1.2) dominująca rola mężczyzny, zwłaszcza ojca, w rodzinie
(1.3) ostatni okres w ustroju wspólnoty pierwotnej następujący po matriarchacie, w którym dominujące stanowisko zajmuje mężczyzna stojący na czele rodu
(1.4) hist. bibl. czasy patriarchów biblijnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tym soborze postanowiono również, iż patriarchat moskiewski będzie zajmował piąte miejsce w prawosławnym świecie po Konstantynopolu, Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimie.
(1.2) Panujący w polskiej kulturze patriarchat powoduje, że kobieta wciąż jest oceniana przez pryzmat macierzyństwa.
Wiktionary
rzecz. patriarcha m., patriarchalność ż., patriarchalizm m.
przym. patriarchalny, patriarszy
przysł. patriarchalnie
Wiktionary
[czytaj: patrjarszy albo patryjarszy] dotyczący patriarchy, związany z patriarchą
SJP.pl
[czytaj: patrik] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
patrymonium;
1. otrzymywany w spadku majątek, najczęściej ojca, przekazywany najstarszemu synowi lub całej jego rodzinie; ojcowizna;
2. terytorialna jednostka feudalna, w której rolę właściciela i opiekuna sprawuje jedna osoba lub jej ród
SJP.pl
Patrimonium – projekt digitalizacji i udostępniania polskiego dziedzictwa narodowego ze zbiorów Biblioteki Narodowej oraz Biblioteki Jagiellońskiej.
Wikipedia
1. amerykański pocisk rakietowy, zdalnie sterowany;
2. samochód typu Jeep Patriot
SJP.pl
Wikipedia
osoba przywiązana do swojej ojczyzny, kochająca ją i naród, jednocześnie łącząca te uczucia z szacunkiem dla innych narodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek kochający swoją ojczyznę, gotów do poświęceń dla niej
Wiktionary
Artykuły związane z kinematografią:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: paˈtrʲjɔta, AS: patrʹi ̯ota
Wiktionary
rzecz. patriotyzm m.
:: fż. patriotka ż.
przym. patriotyczny
przysł. patriotycznie
Wiktionary
kobieta przywiązania do swojej ojczyzny, kochająca ją i naród, jednocześnie łącząca te uczucia z szacunkiem dla innych narodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kochająca swoją ojczyznę, gotowa do poświęceń dla niej
Wiktionary
(1.1) Zagabnąłem ciotkę, czemu jako gorliwa patriotka woli terminy szkarlatyna i dyfteria zamiast nazw płonica i błonica.
Wiktionary
IPA: paˈtrʲjɔtka, AS: patrʹi ̯otka
Wiktionary
rzecz. patriotyzm mrz.
:: fm. patriota m.
przym. patriotyczny
przysł. patriotycznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) kosmopolitka, internacjonalistka; nacjonalistka
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. patriotyzm mrz.
:: fm. patriota m.
przym. patriotyczny
przysł. patriotycznie
frazeologia. lokalna patriotka
etymologia. etymn|pol|patriota|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|patriota.
* białoruski: (1.1) патрыётка ż.
* bułgarski: (1.1) патриотка ż., родолюбка ż.
* francuski: (1.1) patriote ż.
* hiszpański: (1.1) patriota ż.
* niemiecki: (1.1) Patriotin ż.
* rosyjski: (1.1) патриотка ż.
* słowacki: (1.1) vlastenka ż., patriotka ż.
* ukraiński: (1.1) патріотка ż.
* włoski: (1.1) patriota ż., patriotta ż.
źródła.
== patriotka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. patriotka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) vlastenka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób patriotyczny
Wiktionary
rzecz. kompatriota mos., Patryja ż., Patria ż., patria ż., patriotyzm m., patriota m., patriotka ż.
przym. patriotyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: patriotycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: patriotyczny; bardziej patriotyczny
SJP.pl
cecha kogoś, kto kocha swój naród i jest gotów do poświęceń dla jego dobra
SJP.pl
charakteryzujący się patriotyzmem, będący przejawem patriotyzmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego cechuje patriotyzm
(1.2) związany z patriotyzmem, dotyczący patriotyzmu
Wiktionary
IPA: ˌpatrʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: patrʹi ̯otyčny
Wiktionary
rzecz. apatryda mos., kompatriota mos., patriotyzm mrz., patriota m., patriotka ż., patriot m., Patriot m., Patria ż., Patryja ż., patria ż.
przysł. patriotycznie
Wiktionary
biżuteria z symbolami patriotycznymi
SJP.pl
1. miłość do własnej ojczyzny i gotowość poświęcenia się dla własnego narodu;
2. lokalny patriotyzm - silne przywiązanie do miejsca, w którym się mieszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miłość ojczyzny i własnego narodu, często połączona z gorliwością ofiar dla ojczczyzny;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈtrʲjɔtɨsm̥, AS: patrʹi ̯otysm̦
Wiktionary
rzecz. apatryda mos., kompatriota mos., patriarcha mos., patriota m., patriotka ż., Patria ż., Patryja ż., patria ż., pseudopatriotyzm m., pseudopatriota m., pseudopatriotka ż., turbopatriotyzm m., turbopatriota m., turbopatriotka ż.
przym. patriotyczny, pseudopatriotyczny, turbopatriotyczny
przysł. patriotycznie
Wiktionary
wnętrzności zwierząt łownych
SJP.pl
Patrochy – niejadalne wnętrzności zwierząt łownych (upolowanej zwierzyny), tj. żołądek, jelita, układ moczowo-płciowy, wydobywane w procesie patroszenia.
Wikipedia
opieka możnego nad poddanymi; patronat
SJP.pl
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Wikipedia
1. niewielka grupka żołnierzy lub policjantów pełniąca określone zadania na wyznaczonym terenie, najczęściej polegające na kontrolowaniu tego terenu, pilnowaniu porządku na nim;
2. obchód takiej grupki;
3. zespół biorący udział w zespołowym biegu długodystansowym, połączonym z ćwiczeniami o charakterze wojskowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. grupa rozpoznania, ubezpieczenia i kontroli;
(1.2) wojsk. zadanie dokonywania rekonesansu
(1.3) obchód pilnowanego terenu
(1.4) harc. kilkuosobowa grupa harcerzy, nieformalny zastęp harcerski utworzony ad hoc
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uroczystość uświetniła grupa rekonstrukcji historycznej GRH „Południe” inscenizacją potyczki oddziału partyzanckiego z niemieckim patrolem.
(1.3) Zaraz strażnicy wrócą z patrolu.
Wiktionary
IPA: ˈpatrɔl, AS: patrol
Wiktionary
rzecz. patrolka ż., patrolowanie n., patrolowiec m., patrolówka ż.
:: zdrobn. patrolik m.
czas. patrolować ndk.
przym. patrolowy
przysł. patrolowo
Wiktionary
teolog lub literaturoznawca badający życie i twórczość autorów dzieł teologicznych pochodzących z pierwszych wieków chrześcijaństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. specjalista w dziedzinie patrologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) teol. specjalistka w dziedzinie patrologii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Autorem tego opracowania jest znany polski patrolog.
Wiktionary
przym. patrologiczny
rzecz. patrologia ż.
Wiktionary
dział historii literatury oraz teologii zajmujący się badaniem życia i twórczości autorów dzieł teologicznych z pierwszych wieków chrześcijaństwa, uznanych przez Kościół za autorytet w sprawach tradycji religijnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. teol. nauka zajmująca się życiem i twórczością Ojców Kościoła oraz piśmiennictwem starochrześcijańskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieliśmy wykłady z patrologii z ojcem Ambrożym.
Wiktionary
przym. patrologiczny
rzecz. patrolog mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. patrologiczny
rzecz. patrolog mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|nłac|patrologia. < etym|gr|πατήρ|λόγος. → ojciec + słowo, mowa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) patrology
* baskijski: (1.1) patrologia
* francuski: (1.1) patrologie ż.
* hiszpański: (1.1) patrología ż.
* łaciński: (1.1) patrologia ż.
* niemiecki: (1.1) Patrologie ż.
* rosyjski: (1.1) патрология ż.
* włoski: (1.1) patrologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący patrologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patrologią, dotyczący patrologii
Wiktionary
rzecz. patrolog mos./ż., patrologia ż.
Wiktionary
sprawować nadzór, utrzymywać bezpieczeństwo, porządek przy użyciu patroli
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wykonywać obchód kontrolowanego terenu
Wiktionary
(1.1) Patrolując okolicę na rowerze, przypadkowo natknąłem się na człowieka poszukiwanego listem gończym przez Interpol.
(1.1) Nowotarski jarmark jest także patrolowany przez przewodników z psami.
Wiktionary
rzecz. patrol m., patrolowanie n.
przym. patrolowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|patrolować.
Wiktionary
czas. patrolować
rzecz. patrol mrz.
Wiktionary
osoba patrolująca dany teren
SJP.pl
niewielki okręt wojenny przeznaczony do ochrony wód terytorialnych
SJP.pl
Okręt patrolowy (patrolowiec, kuter patrolowy, rzadziej dozorowiec pogranicza) to wojskowa jednostka pływająca, której podstawowym przeznaczeniem jest pełnienie służby patrolowej lub dozorowej na wyznaczonym akwenie, zabezpieczając interesy państwa na akwenach morskich. W czasie pokoju patrolowce służą zazwyczaj do ochrony granic morskich i strefy ekonomicznej państwa.
Wikipedia
rodzaj czapki z daszkiem
SJP.pl
przymiotnik od: patrol; przeznaczony do użytku w trakcie obchodu, patrolu (np. okręt patrolowy), odnoszący się w jakiś sposób do patrolu, związany z patrolem (np. służba patrolowa, pies patrolowy)
SJP.pl
1. obrońca, opiekun, protektor
2. patrycjusz sprawujący opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami lub grupą klientów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: patrycjusz sprawujący opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami;
(1.2) opiekun, protektor
(1.3) rel. święty opiekun kraju, miasta, profesji, osób;
(1.4) osoba, której imię jest nadawane jakiejś instytucji lub miejscu
(1.5) praw. daw. w dawnym prawie polskim: płatny zastępca procesowy, adwokat;
(1.6) daw. wojsk. szef pułku w Armii Imperium Rosyjskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. wojsk. nabój w historycznej broni odprzodowej
(2.2) techn. szt. szablon wykonany z tektury, metalu, drewna, skóry wykorzystywany do malowania powtarzalnych wzorów na stropie lub ścianach
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Kto będzie patronem Rybnika?
(1.4) Na patrona naszej szkoły wybraliśmy ks. Jana Twardowskiego.
Wiktionary
IPA: ˈpatrɔ̃n, AS: patrõn
Wiktionary
rzecz. patronat m., patronowanie n., patronackość ż., patronalność ż.
:: fż. patronka ż.
czas. patronować ndk.
przym. patronacki, patronalny, patronat
przysł. patronacko
Wiktionary
sprawujący patronat nad czymś lub nad kimś, będący patronem (np. przedsiębiorstwo patronackie) lub będący pod opieką patrona, mający patrona; patronalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z patronatem, dotyczący patronatu
Wiktionary
rzecz. patronat m., patron mos./mrz.
Wiktionary
sprawujący patronat nad czymś lub nad kimś, będący patronem (np. przedsiębiorstwo patronalne) lub będący pod opieką patrona, mający patrona; patronacki
SJP.pl
1. roztoczenie, sprawowanie opieki; protektorat;
2. układ stosunków między patrycjuszem sprawującym opiekę (patronem) a osobą oddającą się pod tę opiekę (klientem), oparty na obustronnej wierności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprawowanie opieki – nad kimś lub nad czymś
(1.2) hist. układ stosunków w starożytnym Rzymie pomiędzy patronem a osobą oddającą się pod jego opiekę, oparty na obustronnej wierności
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. patron mos./mrz.
Wiktionary
opieka nad niemowlętami sprawowana przez lekarzy i pielęgniarki przychodni rejonowej lub poradni lekarskiej
SJP.pl
Patronaż – strategia wzmacniania politycznego wpływu na drodze nominacji politycznych. Podstawowy instrument polityki partyjnej, który umożliwia rewanż pracownikom aparatu partyjnego za ich oddaną pracę podczas kampanii wyborczej.
Z jednej strony system pozwala na dobranie sobie lojalnych pracowników, z drugiej jednakże neguje zasadę profesjonalizmu i apolityczności służby publicznej.
Wikipedia
przymiotnik od: patronaż; związany z patronażem, opieką nad niemowlętami sprawowaną przez lekarzy i pielęgniarki przychodni rejonowej lub poradni lekarskiej (np. rejestr patronażowy), odnoszący się do takiej opieki
SJP.pl
[czytaj: patroNImikum] nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimik; patronimikum
SJP.pl
cecha nazw, nazwisk, które zostały utworzone od nazwiska, imienia lub przydomka ojca
SJP.pl
utworzony od nazwiska, imienia lub przydomka ojca; odojcowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. utworzony od imienia ojca
Wiktionary
IPA: ˌpatrɔ̃ɲĩˈmʲit͡ʃnɨ, AS: patrõńĩmʹičny
Wiktionary
rzecz. patronimiczność, patronimikum, patronimicum, patronimik
Wiktionary
nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimicum; patronimikum
SJP.pl
Nazwisko patronimiczne, patronimik (łac. patronymicum) – nazwisko utworzone na podstawie imienia ojca. Znacznie rzadszym zjawiskiem jest nazwisko matronimiczne, matronimik utworzony na podstawie imienia matki.
Wikipedia
nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimik; patronimicum
SJP.pl
Nazwisko patronimiczne, patronimik (łac. patronymicum) – nazwisko utworzone na podstawie imienia ojca. Znacznie rzadszym zjawiskiem jest nazwisko matronimiczne, matronimik utworzony na podstawie imienia matki.
Wikipedia
1. obrończyni, opiekunka, protektorka;
2. patrycjuszka sprawującą opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami lub grupą klientów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: patron
Wiktionary
IPA: paˈtrɔ̃nka, AS: patrõnka
Wiktionary
rzecz. patron
czas. patronować
Wiktionary
pełnić funkcję patrona, opiekować się kimś, czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) sprawować patronat
(1.2) daw. adwokatować
(1.3) o osobie być patronem instytucji noszącej czyjeś imię
(1.4) rel. być świętym opiekunem lub orędownikiem czegoś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) W spotkaniu udział wzięli m.in: przedstawiciele Komitetu Honorowego Obchodów Roku Chopinowskiego 1999, którzy patronowali pracy dedykowanej naszemu genialnemu artyście.
(1.3) Kto patronował ulicy, na której mieszkaliście w Katowicach?
(1.4) Święty Antoni z Padwy patronuje licznym parafiom na terenie Polski.
(1.4) W odróżnieniu od Ateny, która również jest greckim bóstwem wojny, nie patronuje on rzemiosłu wojennemu i sprawiedliwej walce, ale nikczemnościom związanym z wojną: konfliktowi, zniszczeniu i okrucieństwu.
Wiktionary
rzecz. patron mos., patronka ż., patronowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|patronować.
Wiktionary
rzecz. niepatronowanie n., patron mrz./mos.
czas. patronować ndk.
Wiktionary
skórzana torba na ładunki do broni palnej, używana przez piechotę polską w XVIII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. hist. torba na ładunki do broni palnej, używana przez piechotę w XVIII - XIX wieku
Wiktionary
Ładownica (starop. patrontasz) – pojemnik służący do przenoszenia i dogodnego dobywania amunicji lub magazynków z amunicją, stanowiący element wyposażenia indywidualnego (np. żołnierza).Ładownica może mieć formę torby noszonej przez ramię, bądź szeregu pojemników (wykonanych ze skóry, tkaniny lub tworzywa sztucznego) troczonych do pasa, szelek bądź innych elementów wyposażenia.
Wikipedia
(1.1) ładownica, patronasz
Wiktionary
pomieszczenie w przetwórni rybnej, w którym patroszy się ryby i przygotowuje je do dalszej obróbki
SJP.pl
urządzenie lub zespół urządzeń przeznaczonych do patroszenia ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|patroszyć.
Wiktionary
Patroszenie, wytrzewianie – usuwanie wnętrzności z jamy brzusznej zwierząt przed przygotowaniem mięsa do dalszej obróbki.
Patroszenie wykonuje się niezwłocznie po dokonaniu uboju lub strzeleniu zwierzęcia przez myśliwego. Jest to konieczne ze względu na proces rozkładania się tuszy, który rozpoczyna się w obrębie jamy brzusznej (w przypadku polowania tym bardziej, gdy pocisk uszkodził jelita lub żołądek ofiary). Zaniechanie tej czynności może prowadzić do zakażenia wewnętrznego tuszy i w konsekwencji do jej rozpadu gnilnego.
Wikipedia
rzecz. wypatroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.
czas. patroszyć ndk., wypatroszyć dk.
Wiktionary
usuwać organy wewnętrzne z zabitego zwierzęcia; bebeszyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypatroszyć)
(1.1) usuwać trzewia z martwego zwierzęcia
Wiktionary
(1.1) Po co mi te króliki i kuropatwy, sam je patrosz - powtarzała za każdym razem, gdy ojciec przynosił ogłuszone zające i krwawiące ptaki.
Wiktionary
rzecz. patroszenie n., wypatroszenie n., patroszalnia ż., patroszyciel m.
czas. wypatroszyć dk.
Wiktionary
(1.1) wytrzewiać, wyflaczać, wybebeszać, bebeszyć, wywnętrzać
Wiktionary
Patrówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Baruchowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011) liczyła 131 mieszkańców. Jest trzynastą co do wielkości miejscowością gminy Baruchowo.
Wikipedia
w gwarze łowieckiej: oczy zająca i królika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) łow. oczy królika lub zająca
Wiktionary
(1.1) trzeszcze, bałuchy, blaski, gały
Wiktionary
stempel ze stali lub miedzi używany w drukarstwie jako narzędzie do wykonywania matryc
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Patrycy (imię męskie)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Patrycja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskich imion Patrycjusz, Patrycy, Patryk. Oznacza „szlachetnie urodzona, patrycjuszowska”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Patrycja w 2017 r. zajmowała 58. miejsce w grupie imion żeńskich. W całej populacji Polek Patrycja zajmowała w 2017 r. 41. miejsce (166 497 nadań).
Wikipedia
(1.1) Patrycja jest moją siostrą, choć nie jesteśmy do siebie podobne.
Wiktionary
IPA: paˈtrɨt͡sʲja, AS: patrycʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Patryk m.
:: zdrobn. Patka ż., Pati ż., Patusia ż., Patrynia ż., Patrysia ż., Pysia ż.
przym. Patrycjowy
Wiktionary
przymiotnik od: patrycjat; charakterystyczny dla patrycjatu, godności patrycjusza rzymskiego, jego rodu lub bogatej grupy mieszczan w średniowieczu (np. urząd patrycjalny, posiadłość patrycjalna), związany z patrycjatem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do patrycjatu
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z patrycjatem, dotyczący patrycjatu
Wiktionary
rzecz. patrycjat mrz.
Wiktionary
(1.1) patrycjuszowski
(2.1) patrycjuszowski
Wiktionary
1. stowarzyszenie uprzywilejowanych rodów arystokratycznych sprawujących władzę w starożytnym Rzymie;
2. jedna z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawniona do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych;
3. godność patrycjusza w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Wikipedia
1. wysoki urzędnik w starożytnym Rzymie, posiadający szereg przywilejów i blisko związany z panującym;
2. przedstawiciel średniowiecznego patrycjatu (jednej z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawnionej do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) staroż. Rzymianin z arystokratycznego rodu
Wiktionary
Historia
Inne
Wikipedia
rzecz. patrycjat m., patrycjuszka ż.
przym. patrycjuszowski
Wiktionary
1. wysoka urzędniczka w starożytnym Rzymie, posiadająca szereg przywilejów i blisko związana z panującym;
2. przedstawicielka średniowiecznego patrycjatu (jednej z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawnionej do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych)
SJP.pl
związany z patrycjuszem lub patrycjuszką (np. godność patrycjuszowska), należący do kompetencji takiej osoby, charakterystyczny dla niej
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do patrycjatu
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z patrycjatem, dotyczący patrycjatu
Wiktionary
(2.1) W skład kurii wchodziły rody patrycjuszowskie i plebejskie.
Wiktionary
rzecz. patrycjat mrz., patrycjusz mos., patrycjuszka ż.
Wiktionary
(1.1) patrycjalny
(2.1) patrycjalny
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrycka lub z nim związany
SJP.pl
Patrycy z żoną; Patrycowie
SJP.pl
Patrycy z żoną; Patrycostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrycego lub z nim związany
SJP.pl
stempel ze stali lub miedzi używany w drukarstwie jako narzędzie do wykonywania matryc
SJP.pl
Patrycy jest to oboczna forma imienia Patryk i Patrycjusz.
Żeńskim odpowiednikiem jest Patrycja.
Patrycy imieniny obchodzi 17 marca, 20 marca, 28 kwietnia, 9 lipca i 24 sierpnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Patryk (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Patryczka lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Wyspowym;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈtrɨja, AS: patryi ̯a
Wiktionary
rzecz. patria ż., patriotyzm m., patriota m., patriotka ż., patriotyczność ż., Patria ż.
przym. patriotyczny
przysł. patriotycznie
Wiktionary
(1.1) Patria
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Patryk – oboczna, skrócona wersja imienia Patrycjusz, posiadającego też formę Patrycy. Pochodzenie i znaczenie: łacińskie: patricius – patrycjuszowski, szlachecki, szlachetnie urodzony, zasiadający w senacie. Forma żeńska to Patrycja.
Patryk imieniny obchodzi 17 marca.
Wikipedia
(1.1) Święty Patryk jest patronem Irlandii, Nigerii, fryzjerów, kowali, górników, upadłych na duchu, inżynierów oraz opiekunem zwierząt domowych.
(1.1) Spotkałem Patryka w pubie.
(1.1) Według niektórych święty Kolumban ze świętym Patrykiem wspólnie ewangelizowali Irlandię.
(1.1) Patrykowi bardzo zależało na towarzyszeniu mi w drodze powrotnej.
Wiktionary
IPA: ˈpatrɨk, AS: patryk
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Patrycja ż.
:: zdrobn. Patryczek m.
przym. patrycki, Patrykowy
Wiktionary
Patryk z żoną; Patrykowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Patryka lub z nim związany
SJP.pl
zasada przynależności dzieci do ojca, dziedziczenia majątku, nazwiska, pozycji społecznej itp. po męskich przodkach
SJP.pl
Patrylinearny system pokrewieństwa – w antropologii system pokrewieństwa faworyzujący ojca dziecka.
Patrylinearność zakłada automatyczne włączanie dzieci po urodzeniu do grupy ojca i pozostawanie jej członkami przez całe życie (zasada patrylinearności). Przekłada się to np. na dziedziczenie nazwisk, przywilejów, majątku itp. – po krewnym ze strony ojca, a nie matki (tj. nie tylko od samego ojca).
Wikipedia
przymiotnik od: patrylineat; charakterystyczny dla patrylineatu, zasady pokrewieństwa nakazującej włączenie dziecka do rodu ojca, który zazwyczaj sprawuje rolę opiekuna całej rodziny (np. związek patrylinearny)
SJP.pl
zasada pokrewieństwa nakazująca włączenie dziecka do rodu ojca, obowiązująca w społeczeństwach patriarchalnych (znajdujących się pod opieką protoplasty rodu, którym najczęściej zostaje najstarszy mężczyzna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. dział teologii dogmatycznej, nauka o Bogu Ojcu
Wiktionary
(1.1) paterologia
Wiktionary
Wikipedia
włączony do grupy osób bezpośrednio spokrewnionych z ojcem, jednocześnie niepowiązany wcześniej w żaden sposób z tą grupą
SJP.pl
przymiotnik od: patrymonium; związany z patrymonium, dziedzicznym majątkiem (np. posiadłość patrymonialna) lub niewielką terytorialną jednostką feudalną pod opieką jednej osoby albo jej rodu (np. ziemie patrymonialne, ustrój patrymonialny)
SJP.pl
patrimonium;
1. otrzymywany w spadku majątek, najczęściej ojca, przekazywany najstarszemu synowi lub całej jego rodzinie; ojcowizna;
2. terytorialna jednostka feudalna, w której rolę właściciela i opiekuna sprawuje jedna osoba lub jej ród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) majątek otrzymany przez najstarszego syna w spadku po ojcu
(1.2) hist. feudalna jednostka terytorialna, której właścicielem i opiekunem jest jedna osoba albo jej ród
Wiktionary
Monarchia patrymonialna – najstarsza forma monarchii feudalnej, charakteryzująca się tym, że państwo stanowiło prywatną własność władcy, który był uważany za właściciela wszystkich ziem, zasobów naturalnych, pana swych poddanych oraz najwyższego sędziego. Charakterystyczna dla wczesnego średniowiecza.
Wikipedia
przym. patrymonialny
Wiktionary
(1.1) ojcowizna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Patrycja (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrysi lub z nią związany
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z patrystyką
Wiktionary
(1.1) Niemieccy kronikarze i hagiografowie czerpali wzory łacińskiej frazeologii głównie z Vulgaty i z literatury patrystycznej.
Wiktionary
rzecz. patrystyka ż.
Wiktionary
1. ogół idei, koncepcji teologiczno-filozoficznych utworzonych przez Ojców Kościoła (pisarzy uznanych przez Kościół za autorytet w sprawach tradycji chrześcijańskiej);
2. dziedzina teologii zajmująca się analizami i interpretacjami pism Ojców Kościoła
SJP.pl
Patrystyka (łac. patristica, od (łac.) patres, gr. πατήρ, patēr) – termin dwuznaczny:
Wikipedia
żartobliwie: okulary; pingle, cyngle, bryle
SJP.pl
potocznie: oko
SJP.pl
żartobliwie: okulary; pingle, cyngle, bryle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. okulary
(1.2) gw-pl|Warszawa. okulary
Wiktionary
IPA: paˈṭʃawʲci, AS: paṭšau̯ʹḱi
Wiktionary
rzecz. patrzenie n.
czas. patrzeć ndk.
Wiktionary
(1.1-2) żart. pingle, lupy, reg. pozn. łódź|reg. śl. bryle., reg. śl. brele.
Wiktionary
kierować na coś, na kogoś wzrok; patrzyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) kierować wzrok na coś lub na kogoś
(1.2) pojmować lub oceniać coś w pewien sposób
(1.3) traktować kogoś lub coś w jakiś sposób
(1.4) obserwować, zauważać
(1.5) pot. zważać na coś, mieć coś na uwadze
(1.6) pot. szukać czegoś, kogoś wzrokiem
czasownik zwrotny niedokonany patrzeć się
(2.1) pot. patrzeć (1.1)
Wiktionary
(1.1) Nie patrzał na mnie, kiedy to mówił.
Wiktionary
IPA: ˈpaṭʃɛt͡ɕ, AS: paṭšeć
Wiktionary
rzecz. patrzałki nmos., patrzenie n., wypatrywanie n., przypatrywanie n.
czas. wypatrzeć dk., przypatrywać ndk.
Wiktionary
(1.1) spoglądać, oglądać, przyglądać się, obserwować, gapić się, reg. śl. dziwać., reg. śl. podziwać., gw-pl|Górny Śląsk|zaglondać.
(1.4) reg. śl. dziwać., reg. śl. podziwać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|patrzeć.
Wiktionary
rzecz. patrzałki nmos.
czas. patrzeć ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. należeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna rekonesans
Wiktionary
IPA: paˈṭʃɔ̃nɛk, AS: paṭšõnek
Wiktionary
kierować na coś, na kogoś wzrok; patrzeć
SJP.pl
czasownik
(1.1) zob. patrzeć.
czasownik zwrotny patrzyć się
(2.1) zob. patrzeć się.
Wiktionary
(1.1) Z tego Michała to niezły ananas: wyjadł pani dyrektor wszystkie cukierki, kiedy nie patrzyła.
Wiktionary
IPA: ˈpaṭʃɨt͡ɕ, AS: paṭšyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) poznań. okulary
Wiktionary
Wikipedia
instrument, birmański ksylofon z ozdobnym rezonatorem kształtu czółna i płytkami bambusowymi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: peti] obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mykotoksyna rozwijająca się w owocach i warzywach
SJP.pl
Patulina – organiczny związek chemiczny, mykotoksyna będąca toksycznym metabolitem wtórnym niektórych gatunków pleśni, m.in. z rodzaju Penicillium, Aspergillus oraz Byssochlamys nivea, rozwijających się na wielu gatunkach owoców i warzyw.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pejor. osoba posądzana o społeczne cechach patologiczne
Wiktionary
rzecz. patusiarnia ż.
:: fż. patuska ż.
:: zdrobn. patusek m.
:: zgrub. patol m.
temsłow. pato-
Wiktionary
(1.1) patol
Wiktionary
pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patuska, patolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. pogard. ogół patusów
Wiktionary
rzecz. patologia ż., patus m., patusiara ż.
Wiktionary
pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patolka, patusiara
SJP.pl
bezskrzydły tropikalny owad o zielonkawym, brunatnym lub brązowym ciele przypominającym patyk lub gałązkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ent. owad z rzędu straszyków (nazwa systematyczna|Phasmatodea|ref=tak.)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. bot. sukulent z rodzaju nazwa systematyczna|Rhipsalis|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. patyczek mrz.
Wiktionary
(1.1) straszyk
Wiktionary
bezskrzydły tropikalny owad o zielonkawym, brunatnym lub brązowym ciele przypominającym patyk lub gałązkę
SJP.pl
Wikipedia
niewielki patyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: patyk
(1.2) mały patyk
(1.3) porcja czegoś w kształcie niewielkiego graniastosłupa
(1.4) środ. przestępcze tanie wino owocowe
Wiktionary
IPA: paˈtɨt͡ʃɛk, AS: patyček
Wiktionary
rzecz. patyk m., patyczak m., Patryki nmos.
przym. patykowy, patykowaty
Wiktionary
(1.3) słupek
Wiktionary
patyczkować się: przesadnie się z kimś lub z czymś obchodzić, liczyć, zbyt łagodnie kogoś traktować, pozwalać komuś na większą swobodę w działaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|patyczkować.
Wiktionary
rzecz. niepatyczkowanie n.
czas. patyczkować ndk.
Wiktionary
z zewnątrz przypominający patyk, charakterystyczny z wyglądu dla patyka (np. figura patyczkowata, wygląd patyczkowaty); patykowaty
SJP.pl
długi i wąski, w kształcie podobny do cienkiego kawałka drewna (np. emiter patyczkowy, łączenia patyczkowe)
SJP.pl
klasa workowców
SJP.pl
Patyczniaki (Leotiomycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa workowców (Ascomycota), której typem nomenklatorycznym jest Leotia (patyczka).
Wikipedia
1. cienki kawałek drewna;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych; patol, tysiak;
b) niewielkie urządzenie podłączane do portu USB
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cienkie drewienko
(1.2) pot. tysiąc złotych
(1.3) gw-pl|Poznań. zagroda w chlewie
(1.4) środ. przestępcze tanie wino owocowe
Wiktionary
(1.1) Z zebranych patyków rozpaliłem małe ognisko.
(1.2) Zarobiłem cztery patyki.
Wiktionary
IPA: ˈpatɨk, AS: patyk
Wiktionary
rzecz. zdrobn. patyczek m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
z zewnątrz przypominający patyk, charakterystyczny z wyglądu dla patyka (np. figura patykowata, wygląd patykowaty); patyczkowaty
SJP.pl
zielonawy nalot wytwarzający się na miedzi pod wpływem wilgoci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rdza na miedzi i jej stopach (brąz, mosiądz) w postaci zielonego nalotu;
(1.2) warstwa zasadowych węglanów wytwarzana sztucznie w celach zdobniczych
(1.3) przen. książk. oznaka dawności, znamię czasu zwykle nadające wartości, szlachetności
Wiktionary
Patyna, śniedź, grynszpan szlachetny – produkt korozji atmosferycznej miedzi i jej stopów w wilgotnym powietrzu. Powierzchniowa warstwa patyny tworzy powłokę koloru od jasnozielonego do szarozielonego. Jej głównym składnikiem (przy powstawaniu w niezanieczyszczonej atmosferze) jest węglan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2CO3. Patyna jest powłoką trwałą, jako ostatni etap procesu pasywacji. Cały proces pokrywania się powierzchni metalu nalotem patyny w normalnych warunkach atmosferycznych trwa kilkadziesiąt lat, choć pierwsze objawy mogą zacząć pojawiać się już po kilku miesiącach.
Wikipedia
(1.1) Stary mosiężny świecznik pokrył się patyną.
Wiktionary
IPA: paˈtɨ̃na, AS: patỹna
Wiktionary
czas. patynować
rzecz. patynowanie
Wiktionary
(1.1) rdza, śniedź
(1.2) grynszpan szlachetny, powłoka
Wiktionary
1. pantofel damski na wysokiej, drewnianej podstawce, najbardziej popularny w szesnastowiecznej Europie;
2. specyficzny but o grubej gumowej podeszwie, nakładany dawniej na miękki pantofel przy wychodzeniu na ulicę, chroniący przed zabłoceniem
SJP.pl
1. pantofel damski na wysokiej, drewnianej podstawce, najbardziej popularny w szesnastowiecznej Europie;
2. specyficzny but o grubej gumowej podeszwie, nakładany dawniej na miękki pantofel przy wychodzeniu na ulicę, chroniący przed zabłoceniem
SJP.pl
pokrywać coś warstwą patyny (zasadowego węglanu lub siarczanu miedziawego tworzącego się na powierzchni metali)
SJP.pl
czasownik
(1.1) postarzać przedmiot, pokrywając go patyną
Wiktionary
rzecz. patyna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. liter. zdrobn. od: patyk
Wiktionary
(1.1) Otóż pewnego dnia Puchatek, Prosiaczek, Królik i Maleństwo grali w „Misie-patysie” (…).
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gwara. kudłaty
Wiktionary
rzecz. patły nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. kędzierzawe włosy, kudły
Wiktionary
(1.1) Ale te czarne patły wiecznie nosiła takie poczochrane.
Wiktionary
przym. patłaty
Wiktionary
(1.1) kudły, kędziory
Wiktionary
[czytaj: pa-U albo pał] skrót od: Polska Akademia Umiejętności
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Akademia Umiejętności;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paw, AS: pau̯
Wiktionary
[czytaj: pol] anglosaskie i francuskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)
SJP.pl
Paula – żeński odpowiednik imienia Paweł. W staropolskich dokumentach zapisano je około 1265 roku. Imię zyskało większą popularność w latach 80. i 90. XX wieku (pod wpływem języka angielskiego), kiedy liczba bieżących nadań przekroczyła 11 tysięcy. Od niej powstało imię Paulina (obecnie bardziej popularne w Polsce – ma 224 173 nadania), dla której Paula może także służyć jako zdrobnienie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. Paweł
Wiktionary
skarga pauliańska, roszczenie pauliańskie - rodzaj powództwa w prawie rzymskim
SJP.pl
chrześcijańskie ugrupowanie religijne powstałe w VII wieku w Armenii, wierzące w istnienie dwóch bogów
SJP.pl
Paulicjanie (ormiański: Պաւլիկեաններ) – średniowieczna grupa chrześcijańska powstała prawdopodobnie około VII wieku na terenach zamieszkiwanych przez Ormian, której początki i pochodzenie są niejasne. Wiadomo, że paulicjanie zamieszkiwali południowo-wschodnią część Azji Mniejszej, a w wyniku przesiedleń pojawili się także w Tracji. Największy rozkwit paulicjanizmu miał miejsce w IX wieku, ale w X wieku w Bizancjum grupa ta zaczęła zanikać. Jej ostatni wyznawcy w XVIII wieku przyjęli katolicyzm. Od początków swojego istnienia grupa ta była uważana za heretycką, najpierw przez Kościół ormiański, później przez ortodoksyjny Kościół bizantyjski.
Wikipedia
członek chrześcijańskiego ugrupowania religijnego powstałego w VII wieku w Armenii, wierzącego w istnienie dwóch bogów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. Paulek.
Wiktionary
[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Paulin z Noli urodził się w Bordeaux.
Wiktionary
IPA: ˈpawlʲĩn, AS: pau̯lʹĩn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Paulina ż.
:: zdrobn. Paulinek ż.
przym. Paulinowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. Paulina ż.
:: zdrobn. Paulinek ż.
przym. Paulinowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Paulinus, Pauline
* francuski: (1.1) Paulin
* niemiecki: (1.1) Paulinus
* rosyjski: (1.1) Павлин m.
źródła.
== Paulin (język francuski.) ==
wymowa. IPA3|pɔl.lɛ̃.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|francuski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Paulin
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Paulina i pracuję jako tłumaczka w Żorach.
(1.1) W Kościele katolickim na 6 czerwca przypada wspomnienie św. Pauliny Rzymianki.
Wiktionary
IPA: pawˈlʲĩna, AS: pau̯lʹĩna
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Paulin mos.
:: zdrobn. Paulinka ż.
przym. Paulinowy, Pawłowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Paulin mos.
:: zdrobn. Paulinka ż.
przym. Paulinowy, Pawłowy
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Paulina.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Paulina, Pauline
* białoruski: (1.1) Паўліна ż.
* esperanto: (1.1) Paŭlina
* francuski: (1.1) Pauline ż.
* grenlandzki: (1.1) Paaliit
* hiszpański: (1.1) Paulina ż.
* kataloński: (1.1) Paulina ż.
* łaciński: (1.1) Paulina ż.
* łotewski: (1.1) Paulīna ż.
* niemiecki: (1.1) Paulina ż.
* rosyjski: (1.1) Павли́на ż.
* szwedzki: (1.1) Paulina, Pauline, Paula
* włoski: (1.1) Paolina ż.
źródła.
== Paulina (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Paulina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie); Paula, Paulinka
SJP.pl
[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech
SJP.pl
Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (potocznie paulini, łac. Ordo Sancti Pauli Primi Eremitae, skrót zakonny: OSPPE) – zakon założony w roku 1215 (tak podaje Annuario Pontificio) lub 1225 na Węgrzech przez bł. Euzebiusza z Ostrzyhomia. Nazwa zakonu wywodzi się od św. Pawła z Teb, pierwszego uznanego przez Kościół katolicki pustelnika, a także przez wszystkie Kościoły apostolskie. 13 grudnia 1308 italski franciszkanin kardynał Gentilis de Monte Florido, legat papieża Klemensa V, nadał zakonowi w imieniu Stolicy Apostolskiej regułę św. Augustyna, a rok później zatwierdził pierwsze zakonne konstytucje.
Wikipedia
roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych o kwitnących na biało kwiatach, której owoce i nasiona zawierające kofeinę używane są do sporządzania pasty będącej esencją naturalnych napojów pobudzających; guarana, gwarana, cierniopląt
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pauliny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)
SJP.pl
Paulinka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
→ paulin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paulinami, dotyczący paulinów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do paulinów, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Zakon pauliński powstał na ziemi węgierskiej.
Wiktionary
rzecz. paulin m., Paweł mos.
Wiktionary
[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech
SJP.pl
Pauliny – osada w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz, sołectwo Dobrcz
Wikipedia
członek Towarzystwa św. Pawła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez bł. Jakuba Alberione;
Wiktionary
Paulista − miasto w Brazylii, w stanie Pernambuco.
Liczba mieszkańców 1 lipca 2008 roku wynosiła 314 302.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, odzieżowy, spożywczy oraz metalurgiczny.
Wikipedia
(1.1) W lutym 1935 roku kolejni pauliści zostali wysłani do Chin, Indii i na Filipiny.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. paulistka ż.
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła
SJP.pl
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)
SJP.pl
azjatyckie drzewo ozdobne o sercowatych liściach i kwiatach kwitnących na charakterystyczny różowawy lub biały kolor
SJP.pl
Paulownia (pawłownia) (Paulownia Siebold & Zuccarini,1835) – rodzaj roślin z rodziny paulowniowatych (Paulowniaceae Nakai, 1949), dawniej zaliczany do trędownikowatych (Scrophulariaceae). Nazwę roślinie nadano na cześć Królowej Holandii Anny Pawłownej Romanow. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się co najmniej 7 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejnych 6 taksonów ma status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych). Występują naturalnie tylko w cieplejszych rejonach Azji Wschodniej.
Wikipedia
Wikipedia
członek indiańskiego plemienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek indiańskiego plemięemienia z Ameryki Północnej;
Wiktionary
rzecz. pauniski mrz.
:: fż. Pauniska
przym. pauniski
Wiktionary
plemię indiańskie
SJP.pl
Paunisi (Paneassa, Pari, Pariki, ang. Pawnee) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujących niegdyś tereny obecnego stanu Nebraska, a współcześnie – Oklahomę i inne stany USA.
Wikipedia
członkini indiańskiego plemienia
SJP.pl
1. ubogi uczeń z okresu średniowiecza, utrzymujący się z jałmużny i posług u bogatszych;
2. nędzarz, człowiek ubogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) biedak; ubogi; chłopiec, ulicznik
(1.2) ubogi uczeń, utrzymujący się z posług albo jałmużny
Wiktionary
Pauperyzacja (od łac. pauper „biedny, ubogi”) – proces społeczny polegający na obniżaniu się stopy życiowej jednostek lub zbiorowości. Jest ona typowa dla degradacji społecznej, jednak termin ten zwykle stosuje się w przypadku przechodzenia osoby lub grupy z klasy średniej do proletariatu lub do podklasy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) biedak, ubogi
antonimy.
(1.1) bogacz
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pauperyzacja
frazeologia.
etymologia. etym|łac|pauper.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pauper (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-pauper.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nędzarz, nędzarka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpawpɛr, AS: pau̯per
Wiktionary
rzecz. pauperyzacja
Wiktionary
(1.1) biedak, ubogi
Wiktionary
masowe zjawisko ubożenia obserwowane w większych kręgach społeczeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ubożenie (człowieka, społeczeństwa)
Wiktionary
Pauperyzacja (od łac. pauper „biedny, ubogi”) – proces społeczny polegający na obniżaniu się stopy życiowej jednostek lub zbiorowości. Jest ona typowa dla degradacji społecznej, jednak termin ten zwykle stosuje się w przypadku przechodzenia osoby lub grupy z klasy średniej do proletariatu lub do podklasy.
Wikipedia
IPA: ˌpawpɛrɨˈzat͡sʲja, AS: pau̯peryzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pauper mos., pauperyzowanie n., spauperyzowanie n., pauperyzm m.
czas. pauperyzować (się) ndk., spauperyzować (się) dk.
Wiktionary
(1.1) proletaryzacja, ubożenie, zubożenie
Wiktionary
główny skutek pauperyzacji (masowego zjawiska ubożenia obserwowanego w większych kręgach społeczeństwa), stan zubożenia
SJP.pl
pauperyzować się: być dotkniętym pauperyzacją (masowym zjawiskiem ubożenia obserwowanym w większych kręgach społeczeństwa); ubożeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pauperyzować.
Wiktionary
rzecz. spauperyzowanie n., pauperyzacja ż., pauperyzm m.
czas. pauperyzować ndk., spauperyzować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: pałszalny] rzadko: objęty ryczałtem; ryczałtowy, zryczałtowany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: pałza]
1. przerwa, chwilowe wstrzymanie jakiejś czynności, procesu;
2. przerwa między poszczególnymi dźwiękami utworu muzycznego oraz znak graficzny o określonej wartości, zapisywany w notacji muzycznej;
3. myślnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przerwa w jakiejś czynności
(1.2) muz. przerwa między dźwiękami;
(1.3) typogr. znak interpunkcyjny; pozioma kreska długości jednego firetu;
(1.4) eduk. przerwa między lekcjami w szkole
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpawza, AS: pau̯za
Wiktionary
czas. pauzować, spauzować
rzecz. półpauza
Wiktionary
(1.1) przerwa
(1.3) myślnik
(1.4) przerwa
Wiktionary
król Sparty w latach 409-395 p.n.e.
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: nauka badający przerwy w czasie mówienia
SJP.pl
przerywać chwilowo jakąś czynność, proces, nie wykonywać swojej pracy przez pewien czas
SJP.pl
Wikipedia
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. deser australijski;
Wiktionary
Wikipedia
lek zwiotczający mięśnie prążkowane, stosowany w anestezjologii; pankuronium
SJP.pl
Pankuronium (ATC: M 03 AC 01) – organiczny związek chemiczny z grupy steroidów, pochodna androstanu. Stosowane jako lek zwiotczający mięśnie.
Wikipedia
egzotyczny ptak leśny z rzędu kuraków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Ptaki:
Wikipedia
IPA: paf, AS: paf
Wiktionary
rzecz. paw
Wiktionary
(1.1) skr. Pav
Wiktionary
skrót
(1.1) = pawilon
Wiktionary
(1.1) W paw. 16 sprzedawane są ryby i można tu codziennie kupić świeżego dorsza.
Wiktionary
padwana, padwan, padovana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca
SJP.pl
Pawana – prawdopodobnie z łac. pavo (paw), taniec dworski w metrum 2/4 lub 4/4, pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII w., charakteryzujący się powolnymi, uroczystymi ruchami, przypominającymi zachowanie pawia. Zazwyczaj po nim następowała galiarda w metrum trójdzielnym. Pierwotnie pawanę, jako pierwszą część suity tanecznej, łączono z saltarello i jeszcze żywszą piwą.
Wikipedia
gruby drąg do przyciskania trawy, siana, zboża na wozie lub noszenia ciężarów; pawąż, pawęż (regionalnie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pawcia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pawelec – część wsi Wda w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Lubichowo, na północnoiwschodnim skraju obszaru Borów Tucholskich.
W latach 1975–1998 Pawelec należał administracyjnie do województwa gdańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pawelc (Pawels, Pawelsken, Pawelski, Pawelsz, Pawelsztorp, Paweltz, Povels, Povelsken, Powelsken, Powelski) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
przestarzałe: gruby drąg do przyciskania trawy, siana, zboża na wozie lub noszenia ciężarów; pawąz, pawąż, pawęż (regionalnie)
SJP.pl
pawęż;
1. prostokątna tarcza drewniana używana w dawnej piechocie
2. płaskie, zwykle pionowe zakończenie rufy jachtu lub łodzi nad linią wodną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. tarcza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pawęże były to długie tarcze opierane o ziemię, a uzbrojony był niemi pierwszy szereg piechoty, zasłaniający strzelców z kuszami.
Wiktionary
IPA: paˈvɛ̃w̃ʒa, AS: pavẽũ̯ža
Wiktionary
rzecz. pawęż ż.
Wiktionary
(1.1) stpol. forma oboczna paweża
Wiktionary
gatunek porostu z rodziny pawężnicowatych
SJP.pl
Peltigera Willd. (pawężnica) – rodzaj grzybów z rodziny pawężnicowatych (Peltigeraceae). Ze względu na symbiozę z glonami, należącymi do rodzaju trzęsidło (Nostoc), zaliczany jest do porostów. Obejmuje co najmniej 75 gatunków. W 2018 ogłoszono, że zastosowanie analiz molekularnych w odniesieniu do komponenta grzybowego i sinicy 500 przedstawicieli tego rodzaju z 5 kontynentów pozwoliło zidentyfikować 88 gatunków, w tym 50 nowych dla nauki.
Wikipedia
o cechach pawężnicowatych
SJP.pl
Pawężnicowate (Peltigeraceae Dumort.) – rodzina grzybów z rzędu pawężnicowców (Peltigerales).
Wikipedia
o cechach pawężnicowatych
SJP.pl
1. w dawnym wojsku polskim: żołnierz mający pawęż; również giermek noszący pawęż
2. dawny rzemieślnik zajmujący się wyrobem pawęży dla wojska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz wyposażony w pawęż, zazwyczaj stanowiący osłonę kuszników albo łuczników
(1.2) hist. wojsk. giermek noszący pawęż za rycerzem
(1.3) hist. rzemieślnik trudniący się wyrobem pawęży
Wiktionary
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Paweł – imię męskie pochodzenia łacińskiego (Paulus), należące do niedużej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Tytus). Już w epoce klasycznej zaczął on także występować w funkcji przydomka (cognomen). Paulus oznacza „mały”, „drobny”, lub pokorny. Imię to należało i należy do najpopularniejszych w całym świecie chrześcijańskim, nosiło je około sześćdziesięciu świętych.
Wikipedia
(1.1) Kiedy zapytałem, o co chodzi, Paweł zbył to machnięciem ręki.
(1.1) Szczególną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było pielgrzymowanie.
(1.1) W Kościele katolickim na 29 czerwca przypada święto ku czci św. św. Piotra i Pawła, współzałożycieli gminy chrześcijańskiej w Rzymie.
(1.1) Pawłowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 29 czerwca, a także 15 i 25 stycznia, 26 czerwca, 30 lipca i 19 października.
Wiktionary
IPA: ˈpavɛw, AS: paveu̯
Wiktionary
rzecz. Pawłowa ż., Pawłówna ż., Pawłostwo lm m., paweł mrz., pawełki nmos., Pawełkowa ż., Pawełkówna ż., Pawlusiowa ż., Pawlusiówna ż., Pawłowo n., Pawłówko n., Pawłowice nmos., Pawły nmos., Pawełki nmos., paulin mos., paulista mos., paulistka ż.
:: zdrobn. Pawełek mos., Pawluś mos., Pawlikfakt. mos.
:: fż. Pawła ż., Paula ż., Paulina ż.
przym. Pawłowy, Pawełkowy, Pawlusiowy, pawelski, pawłowski, pawłowicki, pauliński
zob. Pawła, Paula, Paulina.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Pawełek, Pawluś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Paweł
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kingo, daj już Pawełkowi spokój.
Wiktionary
IPA: paˈvɛwɛk, AS: paveu̯ek
Wiktionary
rzecz. Paweł m., Pawlak ż./mos.
przym. Pawłowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Paulek, Paulik.
Wiktionary
uroczystość odpustowa ku czci św. Pawła I Pustelnika, patriarchy Zakonu Paulinów
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pawełka lub z nim związany
SJP.pl
1. związany z pawiem, pochodzący od pawia;
2. zielononiebieski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla pawia, dotyczący do pawia
(1.2) podobny do pawia
(1.3) gw-pl|Łowicz. niebieskozielony
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: paw
Wiktionary
IPA: ˈpavʲi, AS: pavʹi
Wiktionary
rzecz. paw m., pawica ż., pawik m.
przym. pawiowy
przysł. pawio
czas. pawić się
Wiktionary
(1.1) pawiowy
(1.3) powi, pawiowy, pawowy
Wiktionary
1. związany z pawiem, pochodzący od pawia;
2. zielononiebieski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii, położone w zachodniej części Niziny Padańskiej nad rzeką Ticino;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na północy kraju, w Lombardii;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. Paw.
Wiktionary
Pawia (wł. Pavia, łac. Ticinum) – miasto i gmina we Włoszech (Lombardia), położone w zachodniej części Niziny Padańskiej nad rzeką Ticino, ok. 30 km na południe od Mediolanu.
Ośrodek administracyjny prowincji Pawia. Rozwinięty przemysł metalurgiczny (hutnictwo żelaza), maszynowy, elektrotechniczny (produkcja maszyn do szycia) i metalowy. Nadto zakłady przemysłu chemicznego (fabryka włókien sztucznych), włókienniczego i spożywczego (produkcja wina). Węzeł komunikacyjny. Uniwersytet (założony w 1361). Ośrodek turystyczny.
Wikipedia
(1.1) W bitwie pod Pawią (1525) 3000 arkebuzerów pokonało 8000 francuskich rycerzy, czym ostatecznie zasygnalizowali koniec ery rycerstwa i dominacji ciężkiej kawalerii na polach bitew Europy.
(1.1) Wenecja wysyłała swoje statki po jedwab i korzenie, Pawia była wielkim punktem rozdzielczym towarów ze Wschodu.
(1.1) Dzięki pewnej stabilizacji politycznej w XI w. zaczęły powstawać szkoły prawnicze. Najważniejszą szkołą prawa w XI w. stała się Pawia — dawna stolica królestwa Longobardów. Prawnicy z Pawii zajmowali się jednak przede wszystkim prawem longobardzkim, tak jak zostało ono opisane w «Liber Papiensis».
Wiktionary
rzecz. pawijczyk mos., pawijka ż.
przym. pawijski
Wiktionary
przymiotnik od: Pawiak (więzienie w Warszawie, zniszczone przez Niemców w roku 1944)
SJP.pl
więzienie w Warszawie, zniszczone przez Niemców w 1944
SJP.pl
Pawiak – nieistniejące już więzienie przy ul. Dzielnej 24/26 w Warszawie, wzniesione w latach 1830–1835 według projektu Henryka Marconiego między ulicami Dzielną, Pawią i Więzienną.
Kompleks więzienia składał się z oddziału męskiego oraz oddziału kobiecego, nazywanego Serbią.
Wikipedia
duża małpa wąskonosa z makakowatych zamieszkująca Afrykę i Półwysep Arabski, występująca w 5 gatunkach, m.in. pawian płaszczowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Papio|ref=tak., małpa z charakterystycznie odsłoniętymi pośladkami i o wydłużonym pysku;
Wiktionary
Pawian (Papio) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
(1.1) Miejscami wąwóz stawał się tak ciasny, że tylko dwa konie mogły iść w pobok, miejscami rozszerzał się w małe, okrągłe doliny otoczone jakby wysokimi kamiennymi murami, na których siedziały wielkie pawiany igrając z sobą, szczekając i pokazując karawanie zęby.
Wiktionary
IPA: ˈpavʲjãn, AS: pavʹi ̯ãn
Wiktionary
związany z pawianem, charakterystyczny dla pawiana
SJP.pl
pisklę pawia; pawię
SJP.pl
1. samica pawia;
2. duży motyl nocny z rodziny pawicowatych, o pięknych barwach ochronnych, występujący głównie w strefie tropikalnej;
3. roślina ozdobna pochodzenia afrykańskiego, należąca do rodziny astrowatych; gazania;
4. ryba z gromady promieniopłetwych, żyjąca w wodach szelfów zachodniej Afryki; sola pawica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samica pawia
Wiktionary
Ptaki:
Ryby:
Owady:
Osoby:
Wikipedia
rzecz. pawiątko n., paw m.
przym. pawi
Wiktionary
1. samica pawia;
2. duży motyl nocny z rodziny pawicowatych, o pięknych barwach ochronnych, występujący głównie w strefie tropikalnej;
3. roślina ozdobna pochodzenia afrykańskiego, należąca do rodziny astrowatych; gazania;
4. ryba z gromady promieniopłetwych, żyjąca w wodach szelfów zachodniej Afryki; sola pawica
SJP.pl
rodzina motyli obejmująca ponad 1300 gatunków
SJP.pl
Pawicowate (Saturniidae) – rodzina motyli obejmująca około 1300–1500 gatunków, głównie tropikalnych. Do fauny Polski zalicza się tylko cztery gatunki – lotnica zyska, pawica gruszówka (której obserwacje bywają podważane), pawica grabówka i Saturnia pavoniella.
Wikipedia
o cechach pawicowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
pisklę pawia; pawiątko
SJP.pl
mieszkaniec Pawii (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pawii, osoba rodem z Pawii
Wiktionary
(1.1) Zbiór ten ułożony jest systematycznie, czyli w porządku rzeczowym według powszechnie przyjętego systemu Bernarda Pawijczyka z końca XII w., rozpowszechnionego, przez prawo Dekretaliów Grzegorza IX z r. 1234 a polegającego na podziale na 5 ksiąg zatytułowanych: «iude», «iudicium», «clerus», «conubia», «crimen».
Wiktionary
rzecz. Pawia ż.
:: fż. pawijka ż.
przym. pawijski
Wiktionary
mieszkanka Pawii (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pawii
Wiktionary
rzecz. Pawia ż.
:: fm. pawijczyk mos.
przym. pawijski
Wiktionary
przymiotnik od: Pawia (miasto we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pawią, pochodzący z Pawii
Wiktionary
(1.1) Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że sztuka pawijska oraz dzieła Wiligelma stanowią skrajne bieguny, pomiędzy którymi rozwijała się północnowłoska rzeźba romańska.
Wiktionary
rzecz. Pawia ż., pawijczyk mos., pawijka ż.
Wiktionary
1. gatunek motyla;
2. zdrobniale o pawiu;
3. ozdobny gołąb domowy
SJP.pl
Wikipedia
1. niski, wolno stojący parterowy budynek stanowiący część większego zespołu architektonicznego, najczęściej będący sklepem lub miejscem punktów usługowych;
2. część lub boczne skrzydło budowli, wyróżniające się odrębnym dachem;
3. altana ogrodowa, oranżeria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) parterowy budynek handlowy lub usługowy wykonany zwykle z lekkich materiałów
(1.2) niewielki wolno stojący parterowy budynek wchodzący w skład większego ośrodka
(1.3) część kompleksu pałacowego z osobnym dachem
(1.4) przest. altana ogrodowa
(1.5) daw. baldachim nad łóżkiem
(1.6) daw. bandera
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak będziesz w pawilonie, to weź mi dwa czteropaki piwa bezalkoholowego.
Wiktionary
IPA: paˈvʲilɔ̃n, AS: pavʹilõn
Wiktionary
rzecz. przest. pawilion m., pawilionik m.
:: zdrobn. pawilonik m.
przym. pawilonowy, przest. pawilionowy
Wiktionary
daw. pawilion
Wiktionary
niewielki pawilon
SJP.pl
posadzka intarsjowana (wykonana techniką zdobniczą polegającą na wyłożeniu powierzchni różnymi gatunkami drewna) lub mozaikowa
SJP.pl
Pawiment (łac. pavimentum) – dawne określenie dekoracyjnej posadzki spotykanej we wnętrzach zamkowych, pałacowych lub kościelnych, wykonanej techniką intarsji albo jako mozaika.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieniący się różnymi barwami, podobnie do ok pawich piór (np. kamień, minerał pawiooki)
SJP.pl
potocznie: wymiotować
SJP.pl
schowek pod sufitem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) schowek pod sufitem
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rel. chór w kościele
Wiktionary
Pawlacz (cz. pavlač – „balkon, galeria”) – rodzaj schowka w postaci szafki montowanej pod sufitem. Szczególnie przydatny jest do przechowywania rzadziej używanych rzeczy w niewielkich mieszkaniach. Często umieszczany w przedpokoju, zwłaszcza nad drzwiami wejściowymi. Jest wciąż stosowanym rozwiązaniem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pawlak (forma żeńska: Pawlak, Pawlakowa, Pawlakówna, liczba mnoga: Pawlakowie) – polskie nazwisko. Według bazy PESEL 22 stycznia 2025 nazwisko to nosiło 21 846 Polek i 21 824 Polaków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pawlicki – polskie nazwisko.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Paweł (imię męskie); Pawełek;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pawlinowo (dodatkowa nazwa w języku białoruskim Паўлінова) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Orla.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
krzew o ciemnozielonych trwałych liściach, purpurowych kwiatach z ciemnoniebieskimi, długimi pylnikami, hodowany jako mieszkaniowa roślina ozdobna
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pawonków (niem. Pawonkau) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Pawonków, na Górnym Śląsku.
Wieś jest siedzibą gminy Pawonków.
Wikipedia
przymiotnik od: Pawonków
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pawłocin (niem. Pawlozinnen, od 1938 r. Paulshagen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś mazurska, położona przy dawnej granicy Prus Książęcych i Mazowsza.
Wikipedia
miasto w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem;
Wiktionary
Pawłodar (kaz. Павлодар; ros. Павлодар) – miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem, siedziba administracyjna obwodu pawłodarskiego. W 2022 liczyło 361,4 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego (huta aluminium), petrochemicznego, maszynowego, metalurgicznego, chemicznego, spożywczego i lekkiego.
Wikipedia
przym. pawłodarski
Wiktionary
dotyczący Pawłodaru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pawłodarem, dotyczący Pawłodaru
Wiktionary
rzecz. Pawłodar mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pawłosiów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Pawłosiów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Pawłosiów.
Wikipedia
przymiotnik od: Pawłosiów
SJP.pl
Paweł z żoną; Pawłowie
SJP.pl
Pawłoszewo – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
Wikipedia
nazwisko, np. Iwan Pietrowicz Pawłow (1849-1936), rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Pawła, charakterystyczny dla Pawła
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. osiedle Wrocławia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. część miasta Wrocław;
(1.2) geogr. topinim, nazwa kilkudziesięciu wsi i ich części w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Właściciele Pawłowic wywodzili się ze szlacheckiego rodu.
(1.2) Czy ten pociąg staje w Pawłowicach?
Wiktionary
rzecz. Paweł mos., pawłowiczanin mos., pawłowiczanka ż.
przym. pawłowicki, Pawłowy
Wiktionary
przymiotnik od: Pawłowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pawłowic, związany z Pawłowicami
Wiktionary
(1.1) Został pochowany na pawłowickim cmentarzu parafialnym.
Wiktionary
rzecz. Paweł mos., Pawłowice lm nm., pawłowiczanin mos., pawłowiczanka ż.
przym. Pawłowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Pawłowiczki
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pawłowiczki (Pawlowitz, Pawlowitze, Pawlowice, Pawlowitzke, od 1936 Gnadenfeld) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki. W 2011 roku liczba mieszkańców we wsi Pawłowiczki wynosiła 1213.
Miejscowość jest siedzibą gminy Pawłowiczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
W 2013 we wsi zarejestrowane zostało prywatne lądowisko.
Wikipedia
nazwisko, np. Iwan Pietrowicz Pawłow (1849-1936), rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
teoria i metoda badania czynności wyższych ośrodków systemu nerwowego, oparta na koncepcji odruchów bezwarunkowych i warunkowych
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
dotyczący Iwana Pawłowa, fizjologa rosyjskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, obecnie administracyjnie wchodzące w skład Petersburga;
(1.2) geogr. rosyjskie miasto położone w obwodzie woroneskim;
Wiktionary
Pawłowsk (ros. Павловск) – miasto w Rosji. Administracyjnie wchodzi w skład miasta Petersburg.Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 15 tys.
W mieście jest stacja kolejowa Pawłowsk.
Urodził się tu Ludwik Jan Kos-Rabcewicz-Zubkowski – polski slawista i prawnik, specjalista w dziedzinie prawa arbitrażowego.
Wikipedia
przym. pawłowski
Wiktionary
przymiotnik od: Pawłowa, Pawłowo, Pawłów, Pawły
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pawłowskiem, dotyczący Pawłowska
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Pawłowsk mrz., Paweł mos.
przym. Pawłowy
Wiktionary
taki jak u Pawła, charakterystyczny dla Pawła
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Pawła
Wiktionary
(1.1) Przed Pawłowym domem rosną dwa stare orzechy.
(1.1) Sąsiadował z Pawłową zagrodą z jednej strony i z Józefowym polem z drugiej.
(1.1) Nadto wyróżnia się wśród listów Pawłowych charakterem bardziej urzędowym, co się tłumaczy okolicznościami, jakie go wywołały.
Wiktionary
rzecz. Paweł mos., Pawełek mos., Pawcio mos., Pawlik mos., Pawełcio mos., Pawliś mos., Pawlusz mos., Pawlusza mos., Pawuś mos., paweł mrz., pawełki nmos., Pawłowa ż., Paula ż., Paulina ż., Paulinka ż., Paulusia ż., Paulunia ż., paulin mos., Pawłów mrz., Pawłowo n., Pawłowice nmos.
przym. pawłowski, pawłowicki
Wiktionary
organizacja zrzeszająca katolików współpracujących z władzami komunistycznymi, utworzona w 1947 roku; Pax
SJP.pl
Wikipedia
członek Stowarzyszenia "PAX", świeckiej organizacji katolickiej; paksowiec
SJP.pl
Miejscowości w Australii:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: pej per wju] płatna usługa umożliwiająca oglądanie treści multimedialnych
SJP.pl
Pay-per-view (inaczej near VOD) – określenie z języka angielskiego oznaczające płatną usługę oglądania treści multimedialnych dostarczanych najczęściej za pośrednictwem cyfrowej telewizji. W przeciwieństwie do najbardziej popularnych w Polsce płatności w formie abonamentu miesięcznego lub rocznego w usłudze pay-per-view płaci się za obejrzenie konkretnej treści. Największą popularnością cieszy się w przypadku transmisji na żywo z wydarzeń sportowych, np. gal boksu zawodowego, wrestlingu czy meczów piłki nożnej. Zastosowanie tego typu usług jest coraz popularniejsze w głównej mierze z powodu łatwych rozliczeń pomiędzy dysponentem praw transmisyjnych a stacją telewizyjną.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: pejola] łapówka wytwórni płytowych w zamian za nadanie nagrań na antenie radia
SJP.pl
Payola (ang. ‘pay for play’ płacenie za nadawanie) – łapówka wręczana przez wytwórnie płytowe lub menadżerów muzycznych DJ-omlub dyrektorom programowym stacji radiowych w zamian za wzmiankę reklamową na temat określonego nagrania muzycznego lub za jego emisję w programie radiowym.
Wikipedia
PayPal Holdings, Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo oferujące usługi płatnicze umożliwiające przedsiębiorcom i konsumentom posiadającym adres e-mail wysyłanie oraz odbieranie płatności przez Internet. PayPal działa na zasadzie wirtualnej portmonetki/portfela/skarbonki (cyfrowy portfel). W systemie PayPal klienci mogą płacić przy użyciu karty kredytowej bądź salda konta PayPal, które można zasilać przelewami z konta bankowego lub innego konta PayPal.
Wikipedia
[czytaj: pejłol] blokada w serwisie internetowym, wymagająca zapłacenia za dostęp do treści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. hand. mechanizm ograniczenia dostępności treści na WWW do osób, które wykupią dostęp;
Wiktionary
Paywall – metoda monetyzacji treści internetowych polegająca na pobieraniu opłat za dostęp. Opłata może być jednorazowa lub być czasową subskrypcją, a w przypadku action paywalli może przyjąć formę niematerialną.
Wikipedia
(1.1) Nie linkuj do „Wyborczej”, bo i tak nikt ze znajomych nie przeczyta artykułu za paywallem.
Wiktionary
młody chłopiec ze szlacheckiego rodu pełniący służbę przy osobie należącej do rodu magnackiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. chłopiec ze szlacheckiej rodziny, który stanowi czyjąś osobistą służbę na dworze magnackim lub królewskim;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. motyl z rodziny paziowatych, nazwa systematyczna|Papilionidae|ref=tak.
Wiktionary
Paź – chłopiec będący zwykle członkiem rodu szlacheckiego, pełniący służbę przy określonej osobie na dworze panującego (króla, cesarza, księcia itp.), jak również magnata lub rycerza. W czasach średniowiecza każdy paź posiadał charakterystyczną fryzurę, skąd wzięło się powiedzenie „być ostrzyżonym 'na pazia'”.
Wikipedia
(1.1) Pisarka opisała Wawel w „Paziach króla Zygmunta”.
(2.1) Znaczek przedstawiający pazia pozostawał w obiegu do 1994 roku.
Wiktionary
IPA: paɕ, AS: paś
Wiktionary
rzecz. paziowate nmos.
:: zdrobn. pazik mos.
przym. paziowy, paziowaty, paziowski
Wiktionary
nacięcie, rowek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. pazur,
2. w budownictwie ludowym ozdoba z drewna umieszczana na szczycie dachu
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
dziesiąty miesiąc roku kalendarzowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziesiąty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego);
(1.2) stpol. listopad
(1.3) stpol. wrzesień
Wiktionary
Październik – dziesiąty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 31 dni.
Październik jest miesiącem jesiennym na półkuli północnej, a wiosennym na południowej. Jest najdłuższym miesiącem w roku kalendarzowym, ponieważ wypada wtedy zmiana z czasu letniego na zimowy (jest dłuższy o jedną godzinę od pozostałych 31-dniowych miesięcy).
Wikipedia
(1.1) W październiku zaczyna się rok akademicki.
Wiktionary
IPA: paʑˈd͡ʑɛrʲɲik, AS: paźʒ́erʹńik
Wiktionary
przym. październikowy
rzecz. paździerz mrz.
Wiktionary
(1.1) daw. oktober, pościernik
Wiktionary
przymiotnik od: październik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący października, dziejący się w październiku
Wiktionary
IPA: ˌpaʑd͡ʑɛrʲɲiˈkɔvɨ, AS: paźʒ́erʹńikovy
Wiktionary
rzecz. październik mrz., paździerz mrz.
przym. przedpaździernikowy, popaździernikowy
Wiktionary
(1.1) daw. oktobrowy
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: zdrewniałe części lnu lub konopi, oddzielane od włókien łykowych przez międlenie i trzepanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrewniałe części suchych łodyg lnu lub konopi, oddzielone od włókien;
(1.2) slang. pejor. osoba lub rzecz o wątpliwym wyglądziefakt.
(1.3) slang. niskiej jakości film lub spektaklfakt.
Wiktionary
Paździerze (paździerz) – zdrewniałe części łodyg roślin włóknistych (len, konopie), połamane i oddzielone od włókna w procesie przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno.
Proces pozyskiwania włókna z lnu i konopi jest podobny i składa się z następujących faz:
Wikipedia
IPA: ˈpaʑd͡ʑɛʃ, AS: paźʒ́eš
Wiktionary
rzecz. październik m., paździeżówka ż.
przym. paździerzowy, paździerzny, paździerzysty, październikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. październik, dziesiąty miesiąc
Wiktionary
IPA: paʑˈd͡ʑɛʒɛ̃ɲ, AS: paźʒ́ežẽń
Wiktionary
(1.1) listopad
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gwara. pełen paździerzy, szorstki
Wiktionary
rzecz. paździerz mrz.
przym. paździerzowy, paździerzysty
Wiktionary
przymiotnik od: paździerz; wykonany z paździerza, zbitki zdrewniałych części lnu lub konopi, oddzielanych od włókien łykowych przez międlenie i trzepanie (np. płyta paździerzowa), charakterystyczny dla takiej zbitki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z paździerzy
Wiktionary
IPA: ˌpaʑd͡ʑɛˈʒɔvɨ, AS: paźʒ́ežovy
Wiktionary
rzecz. paździerz mrz.
przym. paździerzny, paździerzysty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gwara. pełen paździerzy, zadr
Wiktionary
rzecz. paździerz mrz.
przym. paździerzowy, paździerzny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Marian Janusz Paździoch (właśc. Marian Janusz Heinrich Gottlieb Paździoch von Bibersztajn) – postać fikcyjna, bohater komediowego serialu telewizyjnego Świat według Kiepskich. W jego rolę wcielał się Ryszard Kotys.
W latach 70. poznał i ożenił się z Heleną Meisner.
Wikipedia
dawniej: zdrewniała część łodygi lnu lub konopi; paździerz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj śluzorośli z rodziny paździorkowatych
SJP.pl
Stemonitis Gled. (paździorek) – rodzaj śluzowców.
Wikipedia
Paździorno (niem. Pohlsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Kostomłoty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z pazernością
Wiktionary
(1.1) Celina zaczęła pazernie wyszarpywać bluzki z rąk Ani.
Wiktionary
rzecz. pazerność ż.
przym. pazerny
Wiktionary
(1.1) chciwie, zachłannie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pazernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pazerny
SJP.pl
chciwość, zachłanność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. chciwość, zachłanność
Wiktionary
IPA: paˈzɛrnɔɕt͡ɕ, AS: pazerność
Wiktionary
rzecz. pazerniak m.
przym. pazerny
przysł. pazernie
Wiktionary
zachłanny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. odznaczający się chciwością
Wiktionary
(1.1) Jakiś pazerny babsztyl zabrał ostatnie dwa kawałki karpia.
Wiktionary
rzecz. pazerność ż.
przysł. pazernie
Wiktionary
(1.1) chciwy
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kolibrowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
młody paź (chłopiec ze szlacheckiego rodu pełniący służbę przy osobie należącej do rodu magnackiego)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Pazio posiadające biogram w polskiej Wikipedii:
Wikipedia
Homoseksualność, homoseksualizm (z greki ὁμόιος homoios „taki sam, równy” oraz z łac. sexualis „płciowy”) – pociąg romantyczny, seksualny lub zachowanie seksualne pomiędzy osobami tej samej płci. Obok heteroseksualności i biseksualności jest jedną z trzech głównych orientacji psychoseksualnych w ramach kontinuum seksualnego.
Wikipedia
o cechach paziowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Papilionidae|Latreille|ref=tak., rodzina motyli dziennych z infrarzędu wędziełkowców;
Wiktionary
Paziowate, pazie, witezie, motylowce (Papilionidae) – rodzina motyli dziennych z nadrodziny Papilionoidea i infrarzędu Heteroneura. Obejmuje około 570 opisanych gatunków. Takson kosmopolityczny, ale większość gatunków tropikalnych.
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele paziowatych występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Wiktionary
rzecz. paź mzw.
Wiktionary
o cechach paziowatych
SJP.pl
należący do pazia, znajdujący się w posiadaniu pazia (np. strój paziowski), odnoszący się do pazia (np. służba paziowska) lub jego zadań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. także. stpol. paznokieć
Wiktionary
(1.1) — Wiem! wiem!... Wyrywali mi przecież bez chloroformu paznogieć u nogi i to jeszcze u wielkiego palca...
(1.1) — Moje dziecko, proszę cię — masz pilnik i opiłuj sobie równo paznogcie.
(1.1) Moi biedacy mają nowy dodatek do swego cierpienia, bo trzeba nieraz dobrze głęboko sięgać pod paznogieć, żeby powydobywać stamtąd jaja zniesione przez te pchły i oprócz tego trzeba zapuścić czemś mocnem, żeby wygubić zarodniki, jakie mogły jeszcze zostać pod paznogciem, a to wszystko bez bólu nie obejdzie się.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z paznokciem, dotyczący paznokcia
Wiktionary
rzecz. paznokieć mrz., pazdokietnik m., paznokietek mrz.
Wiktionary
1. lekko wypukła, zrogowaciała płytka na końcu każdego palca rąk i nóg u człowieka i innych naczelnych;
2. wyróżniająca się, znacznie zwężona dolna część płatków korony niektórych kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. płaska rogowa osłona ostatniego członu palca małp i człowieka;
(1.2) bot. dolna, zwężona część płatka korony kwiatu
Wiktionary
Paznokieć (łac. unguis) – rogowa osłona ostatniego członu palca naczelnych. Paznokieć pełni funkcje ochronne (przed szkodliwym działaniem czynników mechanicznych) oraz obronne.
Paznokieć jest jednym z wytworów naskórka, a jego głównym budulcem są keratyny.
Wikipedia
(1.1) W furii rozorała mu twarz paznokciami.
Wiktionary
IPA: pazˈnɔcɛ̇t͡ɕ, AS: paznoḱėć
Wiktionary
rzecz. paznokietnik m., paznokciarz m., paznokciarka ż., paznokciarstwo n.
:: zdrobn. paznokietek m.
przym. paznokciowy, paznokciarski
Wiktionary
(1.1) żart. pazur; daw. paznogieć
Wiktionary
niewielki paznokieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miejsce pod wierzchnim ubraniem na piersi; zanadrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. miejsce na piersi, schowek znajdujący się pod ubraniem
(1.2) gwara. pacha
Wiktionary
IPA: paˈzuxa, AS: pazuχa
Wiktionary
(1.1) zanadrze
Wiktionary
1. u zwierząt: zgrubiały wytwór skórny na końcach palców
2. potocznie: paznokieć
3. najczęściej metalowa część maszyny o hakowatym wyglądzie wystająca poza nią
4. przyrząd do wyciągania gwoździ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. ostro zakończony, rogowy twór naskórka na końcach palców niektórych zwierząt, zwłaszcza drapieżnych;
(1.2) pot. przen. długi paznokieć
(1.3) archeol. przekłuwacz, paleolityczne narzędzie posiadające wyodrębniony wierzchołek służący do przekłuwania
Wiktionary
Pazur (łac. unguicula) – rogowy twór naskórka chroniący końce palców, wspomagający poruszanie się, służący do przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a także do ataku i obrony. Otacza ostatni paliczek. Ma kształt haczyka. Składa się z dwóch blaszek o różnej twardości. Zewnętrzna (grzbietowa) jest twardsza, rynienkowato zagięta, blaszka spodnia (podeszwowa) jest stosunkowo miękka. Ostrość pazura zapewnia środkowa część blaszki grzbietowej, twardsza niż jej boczne części.
Wikipedia
(1.1) Lew dopadł antylopę i wbił pazury w jej szyję.
(1.2) Pomalowałam sobie dziś pazury na strażacką czerwień.
Wiktionary
IPA: ˈpazur, AS: pazur
Wiktionary
rzecz. pazurczatka ż., pazurki nmos., pazurkowanie n., pazurzec mzw.
:: zdrobn. pazurek mrz.
czas. pazurkować ndk.
przym. pazurzasty, dwupazurzasty, pazurowaty, pazurowy
Wiktionary
(1.1) szpon
(1.2) paznokieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. ręka
Wiktionary
Wikipedia
mieszkaniowa roślina ozdobna o cienkich i długich łodygach, z których każda zakończona jest twardym czerwonym lub różowym płatem i pojedynczym grubym słupkiem
SJP.pl
pazurecznik wielki - gatunek owada z rzędu sieciarek, z rodziny mrówkolwowatych
SJP.pl
niewielki pazur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pazur
(1.2) mały pazur
(1.3) muz. nakładka z wyrostkiem na palec dla gitarzysty
(1.4) zob. pazurki.
Wiktionary
Pazurek – kolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 783.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
rzecz. pazur m., Pazurek m., pazurkowce nmos., pazurkowcowate nmos., pazurkowiec mzw.
przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
1. narzędzie ogrodnicze, którego koniec ma postać kilku łukowato wygiętych zębów;
2. pasemka włosów zaczesane na czoło lub policzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogrod. krótkie, ręczne narzędzie do pielenia i spulchniania ziemi zakończone haczykami
(1.2) rodzaj fryzury z prostymi, postrzępionymi kosmykami zachodzącymi na owal twarzy
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: pazurek
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurkowce nmos., pazurkowcowate nmos., pazurkowiec mzw.
przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Jerzy Bokłażec, ps. „Pazurkiewicz”, (ur. 1918, zm. 2 lutego 1945 w Lidzie) – oficer Armii Krajowej.
Wikipedia
używać pazurków (małego narzędzia ogrodniczego, którego koniec ma postać kilku łukowato wygiętych zębów) w celu spulchnienia gruntu
SJP.pl
rodzina niewielkich małp szerokonosych występujących w Ameryce Południowej i Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Callitrichidae|J.E. Gray|ref=tak., rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych;
Wiktionary
Pazurkowcowate, pazurkowce (Callitrichidae) – rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes) obejmująca między innymi marmozety i tamaryny.
Wikipedia
(1.1) De facto do pazurkowców należą najmniejsze z małp.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowcowate lm nm., pazurkowiec mzw.
przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
(1.1) war. pazurkowcowate
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Callitrichidae|J.E. Gray|ref=tak., rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych;
Wiktionary
Pazurkowcowate, pazurkowce (Callitrichidae) – rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes) obejmująca między innymi marmozety i tamaryny.
Wikipedia
(1.1) Bezsprzecznie do pazurkowcowatych należą najmniejsze z małp.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw.
przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
(1.1) war. pazurkowce
Wiktionary
niewielka małpa z podrzędu szerokonosych zamieszkująca wyżynne tereny Ameryki Południowej i Środkowej; np.: marmozeta, tamaryna, marykina, pigmejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. małpa należąca do rodziny pazurkowców
Wiktionary
(1.1) Marmozeta i tamaryna są typowymi pazurkowcami.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowcowate lm nm.
przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
bezkręgowiec zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne, łączący w sobie niektóre cechy stawonogów i pierścienic; pratchawiec
SJP.pl
Pazurnice (Onychophora), pratchawce (Protracheata) – typ lądowych zwierząt bezkręgowych o robakowatym kształcie ciała, homonomicznej metamerii, jednej parze czułków i licznych odnóżach. Pazurnice posiadają cechy zarówno pierścienic (Annelida), jak i stawonogów (Arthropoda). Tworzą reliktową grupę o budowie nieznacznie zaledwie zmienionej od paleozoiku. Dotychczas opisano około 200 gatunków, z których większość występuje w tropikalnej strefie półkuli południowej, a część w strefach umiarkowanych Australii i Nowej Zelandii. Zasiedlają miejsca wilgotne i kamieniste w pobliżu cieków. Żywią się materią organiczną i drobnymi bezkręgowcami.
Wikipedia
bezkręgowiec zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne, łączący w sobie niektóre cechy stawonogów i pierścienic; pratchawiec
SJP.pl
Pazurnice (Onychophora), pratchawce (Protracheata) – typ lądowych zwierząt bezkręgowych o robakowatym kształcie ciała, homonomicznej metamerii, jednej parze czułków i licznych odnóżach. Pazurnice posiadają cechy zarówno pierścienic (Annelida), jak i stawonogów (Arthropoda). Tworzą reliktową grupę o budowie nieznacznie zaledwie zmienionej od paleozoiku. Dotychczas opisano około 200 gatunków, z których większość występuje w tropikalnej strefie półkuli południowej, a część w strefach umiarkowanych Australii i Nowej Zelandii. Zasiedlają miejsca wilgotne i kamieniste w pobliżu cieków. Żywią się materią organiczną i drobnymi bezkręgowcami.
Wikipedia
rodzaj ssaka z podrodziny kangurów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Onychogalea|Gray|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów występujący w północno-wschodniej Australii;
(1.2) zool. ssak z rodzaju pazurogon (1.1)
Wiktionary
Pazurogon (Onychogalea) – rodzaj ssaka z podrodziny kangurów (Macropodidae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Wikipedia
przypominający wyglądem pazur
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kształt pazura, przypominający pazur
Wiktionary
(1.1) Roślina miała pazurowate kolce i piękne wonne kwiaty.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm.
przym. pazurowy, pazurzasty
Wiktionary
→ pazur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. dotyczący pazura, wyposażony w pazur
Wiktionary
(1.1) Nasze podnośniki pazurowe wyposażone są w trzpienie śrubowe.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm.
przym. pazurowaty, pazurzasty
Wiktionary
mający pazury, odznaczający się pazurami, najczęściej twardymi i dużymi (np. łapa pazurzasta)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który posiada pazury
Wiktionary
(1.1) Jaszczurki te nie wspinają się na drzewa, jednak pazurzastymi kończynami potrafią kopać nory, w których chronią się przed potencjalnymi drapieżnikami lub poszukują pożywienia.
Wiktionary
rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm., pazurzec mzw.
przym. pazurowaty, dwupazurzasty, pazurowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pazucha
SJP.pl
postać z mitologii greckiej; Pasyfae
SJP.pl
Pazyfae (także Pasifae, Pazifae, Pasyfae; gr. Πασιφάη Pasipháē, dosł. "wszystko opromieniająca" od gr. πᾶς pas "wszystek" i φάος/φῶς phaos/phos "światło, blask", łac. Pasiphae lub Pasiphaë) – w mitologii greckiej królowa Krety.
Wikipedia
cienka folia pokryta warstewką metalu w kolorze złota lub srebra, używana głównie do pakowania artykułów spożywczych; pozłotka, pozłotko, sreberko, cynfolia, staniol
SJP.pl
1. duża pałka;
2. potocznie: ocena niedostateczna;
3. potocznie: głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: pałka, zwykle taka do bicia
(1.2) pot. uczn. jedynka (ocena niedostateczna w szkole)
(1.3) pot. stud. (niegdyś też uczn.) dwója, dwójka (ocena)
(1.4) posp. głowa
(1.5) wulg. penis
(1.6) pogard. slang. policjant
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: pałać
Wiktionary
(1.1) Jacek dostał po meczu pałą po plecyecach od policjanta.
(1.2-3) Marek dostał dziś pałę za brak pracy domowej.
(1.4) Pała mnie boli po wczorajszym piciu.
(1.5) On ma wielką pałę.
(1.6) Stoją pały z suszarką i łapią każdego, kto przekroczy prędkość.
Wiktionary
IPA: ˈpawa, AS: pau̯a
Wiktionary
rzecz. pałka ż., pałowanie n., paliczek m., palecznik m.
czas. pałować ndk., spałować dk.
przym. pałeczkowaty
Wiktionary
(1.1) pałka
(1.2) jedynka, lufa, kosa, gała, gol, lacz, kapa
(1.3) dwójka, dwója, lufa, gała, gol
(1.4) głowa, łeb
(1.5) członek, wulg. chuj, fiut
(1.6) glina, pies
Wiktionary
reprezentacyjna budowla mieszkalna niemająca charakteru obronnego, będąca siedzibą rodziny królewskiej, rodu magnackiego itp.; później także reprezentacyjny budynek - siedziba władz, urzędu, instytucji społecznej lub kulturalnej; * forma dopełniacza l.poj. "pałaca" możliwa tylko w powiedzeniu "wart Pac pałaca, (a pałac Paca)" - jeden wart drugiego
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) bardzo jasno świecić
(1.2) daw. płonąć
(1.3) żywić jakieś silne uczucia
Wiktionary
Pałac (st.czes. palác, z wł. palazzo, z łac. palātium, Palātium, Palatyn) – reprezentacyjna budowla mieszkalna pozbawiona cech obronnych, rezydencja władcy, wielkopańska lub patrycjuszowska; od XIX w. także okazały budynek użyteczności publicznej, zwłaszcza siedziba władz lub instytucji państwowych. Ze względu na funkcje i położenie wyróżnia się pałace: wiejskie, miejskie, myśliwskie i letnie.
Wikipedia
(1.1) Ona pałała blaskiem nie tylko w weekendy.
(1.2) Las pałał wokół polany, ale ona stała w wodzie.
(1.3) On pała do niej niespotykanym uczuciem.
Wiktionary
IPA: ˈpawat͡ɕ, AS: pau̯ać
Wiktionary
przym. pałający
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący pałacu z ogrodem
Wiktionary
(1.1) Rozkwit sztuki kształtowania założeń pałacowo-ogrodowych był jednym z przejawów gwałtownego rozwoju gospodarczego i kulturalnego Europy w XVII wieku.
Wiktionary
przymiotnik od: pałac; taki, w skład którego wchodzi pałac lub taki, który w jakiś inny sposób odnosi się do pałacu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pałacem, dotyczący pałacu
Wiktionary
Pałacowy – nazwa drugiego stałego kina w Poznaniu (nazywanego wówczas „teatrem kinematograficznym”), zlokalizowanego przy placu Wilhelmowskim 8 (obecnie plac Wolności), którego właścicielami byli Franciszek Dymarski i Herman Mittelstaedt. Seanse odbywały się od stycznia 1907 do 1927 roku.
Wikipedia
(1.1) Gwardia pałacowa, podbuntowana przez kapłanów, dokonuje zamachu stanu.
Wiktionary
rzecz. pałac m., Pałacówka ż.
:: zdrobn. pałacyk m.
przym. przypałacowy
Wiktionary
niewielki pałac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pałac
(1.2) niewielki pałac
Wiktionary
IPA: paˈwat͡sɨk, AS: pau̯acyk
Wiktionary
rzecz. pałac m.
przym. pałacowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pałac
Wiktionary
(1.1) Niech pojadę, niech zobaczę jego pałacze.
Wiktionary
IPA: ˈpawat͡ʃ, AS: pau̯ač
Wiktionary
rzecz. pałac m.
:: zgrub. pałaczysko n.
Wiktionary
1. mający kształt pałąka, zakrzywiony jak pałąk; pałąkowaty;
2. paśnik pałączasty - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
niewielki pałąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. gwara. pałąk
Wiktionary
w sposób wyrażający gwałtowne uczucie, namiętność, żarliwość; płomiennie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen zapału, namiętności
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od pałać
Wiktionary
czas. pałać ndk.
przysł. pałająco
Wiktionary
(1.1) gorący, gorejący, ognisty, płomienny
Wiktionary
1. uchwyt w postaci wygiętego pręta;
2. część rękojeści broni siecznej służąca do osłony dłoni;
3. pantograf w postaci wygiętego pręta, używany do napędzania pojazdów trakcji elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wygięty pręt, czasem służący jako uchwyt
(1.2) zakrzywienie, wygięcie w łuk, w półkole
(1.3) element broni białej służący do osłony dłoni
(1.4) techn. odbierak prądu w pojazdach zasilanych z trakcji elektrycznej
Wiktionary
Pałąk – wzgórze (284,1 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, we Wzgórzach Strzelińskich, na Przedgórzu Sudeckim.
Wikipedia
rzecz. pałąkowatość ż.
:: zdrobn. pałączek m.
przym. pałąkowy, pałąkowaty
Wiktionary
(1.1) kabłąk
(1.2) łuk
(1.3) garda
Wiktionary
cecha kształtu jakiegoś przedmiotu wygiętego, zakrzywionego tak, jak pałąk
SJP.pl
taki, który jest zakrzywiony jak pałąk lub taki, który pod innym względem jest podobny do pałąka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wygięty łukowato jak pałąk
Wiktionary
(1.1) Pan Filip był niewielkiego wzrostu, szczupły, żylasty, na pałąkowatych nogach, ale silny jak koń.
Wiktionary
IPA: ˌpawɔ̃ŋkɔˈvatɨ, AS: pau̯õŋkovaty
Wiktionary
rzecz. pałąk, pałączek, pałąkowatość
przym. pałąkowy
przysł. pałąkowato
Wiktionary
przymiotnik od: pałąk; taki, który pełni rolę pałąka lub taki, który używa pałąków w jakimś celu
SJP.pl
miasto w Rosji, stolica Koriacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w Kraju Kamczackim w Rosji, położone w zachodniej części Półwyspu Kamczackiego, nad prawym brzegiem rzeki Pałany (1.2);
(1.2) geogr. rzeka w Rosji, w Kraju Kamczackim, uchodzi do Zatoki Szelichowa Morza Ochockiego
Wiktionary
Pałana (ros. Пала́на) – osiedle typu miejskiego położone w Kraju Kamczackim w Rosji. Zlokalizowane jest w zachodniej części półwyspu Kamczackiego, nad prawym brzegiem rzeki Pałana, około 8 kilometrów od wybrzeża Morza Ochockiego (nad zatoką Szelichową). W 2021 roku Pałana była zamieszkiwana przez 2 871 osób, głównie przez Koriaków.
Wikipedia
przym. pałański
Wiktionary
rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych
SJP.pl
Pałaneczka (Cercartetus) – rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pałać.
Wiktionary
1. zwierzę, przedstawiciel torbaczy o gęstym, brązowawym lub szarym futrze i długim, chwytnym ogonie, żyjący na terenach Australii;
2. mała, średniowieczna warownia ziemna budowana głównie na terenach obecnej Turcji
SJP.pl
Wikipedia
1. zwierzę, przedstawiciel torbaczy o gęstym, brązowawym lub szarym futrze i długim, chwytnym ogonie, żyjący na terenach Australii;
2. mała, średniowieczna warownia ziemna budowana głównie na terenach obecnej Turcji
SJP.pl
Pałanki (Phalangerinae) – podrodzina ssaków z rodziny pałankowatych (Phalangeridae).
Wikipedia
o cechach pałankowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
Pałankowate (Phalangeridae) – rodzina ssaków, torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje gatunki zamieszkujące środowiska leśne w Australii, Nowej Gwinei i kilku mniejszych wysp Indonezji.
Wikipedia
o cechach pałankowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
przymiotnik od: Pałana (stolica Koriacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pałaną, dotyczący Pałany
Wiktionary
rzecz. Pałana ż.
Wiktionary
w gwarze młodzieżowej: policjant; pała, glina, gliniarz, smerf
SJP.pl
1. mały pałasz;
2. zabawka dziecięca w kształcie pałasza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. broń sieczna pośrednia między mieczem a szablą, używana dawniej przez ciężką jazdę i dragonów;
2. tropikalna ryba z rzędu okoniokształtnych o wydłużonym, spłaszczonym ciele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. odmiana broni białej o prostej głowni;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. podłużna, spłaszczona ryba z rodziny pałaszowatych
forma czasownika.
(3.1) 2. os. ter. od: pałać
Wiktionary
Pałasz (od węg. pallos) – jednoręczna sieczno-kolna broń biała, z prostą jedno- lub obosieczną głownią. Pałasze posiadały najczęściej rękojeści w stylu szablowym (rzadziej mieczowym/rapierowym).
Wikipedia
(1.1) Niemiec, Moskal nie osiędzie, gdy jąwszy pałasza, hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza.
(3.1) Jacku, czy w istocie pałasz płomiennym afektem ku naszej Joannie?
Wiktionary
rzecz. pałaszowate nmos., pałaszowanie n., spałaszowanie n.
czas. pałaszować ndk., spałaszować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: jeść dużo i łapczywie; wsuwać, wtranżalać, opędzlowywać, wtrajać, szamać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedzenie czegoś szybko i z wielkim apetytem
Wiktionary
rzecz. spałaszowanie n., pałasz m., pałaszowate nmos.
czas. pałaszować ndk., spałaszować dk.
Wiktionary
(1.1) zajadanie; pot. wcinanie
Wiktionary
rodzina ryb drapieżnych z gromady promieniopłetwych, której przedstawiciele charakteryzują się wydłużonym, płaskim ciałem bez łusek i płetwą grzbietową na całej jego długości
SJP.pl
Pałaszowate, wstęgowce (Trichiuridae) – rodzina drapieżnych, morskich ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach pałaszowatych (ryb drapieżnych z gromady promieniopłetwych, charakteryzujących się wydłużonym, płaskim ciałem bez łusek i płetwą grzbietową na całej jego długości)
SJP.pl
1. płachta z grubej, mocnej tkaniny impregnowanej, służąca do budowy prowizorycznych namiotów;
2. namiot zbudowany z płatów tej płachty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brezentowa płachta noszona jako peleryna przeciwdeszczowa, z której daje się ustawić prosty namiot;
(1.2) gw-pl|Warszawa. namiot
Wiktionary
Wikipedia
rodzina ważek
SJP.pl
Pałątkowate (Lestidae) – rodzina owadów z rzędu ważek zaliczana do podrzędu ważek równoskrzydłych (Zygoptera). Charakteryzują się metalicznie zielonym lub miedzianym ubarwieniem ciała oraz wydłużoną pterostygmą.
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; cereus, otąg
SJP.pl
Pałczak, otąg (Cereus Mill.) – rodzaj obejmujący 48 gatunków sukulentów z rodziny kaktusowatych. Występują w Ameryce Południowej i Ameryce Północnej. Nazwa pochodzi o łacińskiego wyrazu cereus (świeca). W Polsce niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny doniczkowe. Gatunkiem typowym jest C. hexagonus (L.) Mill.
Wikipedia
bylina z okrągłą, silnie spłaszczoną bulwą, z której wyrasta zielonkawa, charakterystyczna pochwa kwiatowa
SJP.pl
Wikipedia
Pałczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Miłosław.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
15 kwietnia 1890 w miejscowości urodził się Wincenty Harembski – lekarz, uczestnik powstania wielkopolskiego, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (1930-1935), ofiara zbrodni katyńskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pałka; niewielka pałka lub mały przedmiot przypominający pałkę;
2. podłużna bakteria wywołująca zazwyczaj jakieś stany chorobowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pałka
(1.2) muz. drewniany pręt do gry na instrumentach perkusyjnych
(1.3) mikrobiol. morfologiczna forma bakterii o wydłużonym kształcie;
(1.4) biol. prawie dojrzałe, występujące już we krwi stadium rozwojowe granulocytów
(1.5) bot. rodzaj grzyba naziemnego z rodziny berłóweczkowatych
(1.6) sport. cylindryczny przedmiot przekazywany przez zawodników podczas sztafety lekkoatletycznej
(1.7) kulin. zob. pałeczki.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: paˈwɛt͡ʃka, AS: pau̯ečka
Wiktionary
rzecz. pałkarz mos., pałka ż., pałeczki nmos., pałowanie n., wypałowanie n.
przym. pałeczkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. azjatycki przyrząd do nabierania jedzenia;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: pałeczka
Wiktionary
Pałeczki – para pałeczek wykonanych zwykle z: drewna, bambusu, plastiku, metalu, czasem zdobione, używane w niektórych krajach Dalekiego Wschodu jako sztućce. Są to najpopularniejsze sztućce na świecie – używają ich ponad dwa miliardy ludzi.
Wikipedia
IPA: paˈwɛt͡ʃʲci, AS: pau̯ečʹḱi
Wiktionary
rzecz. pałka ż., pałeczka ż.
Wiktionary
o cechach pałeczkorogich (grupa motyli)
SJP.pl
sztuczna grupa motyli latająca od wschodu do zachodu słońca; motyle dzienne, buławkorożne
SJP.pl
podobny do pałeczki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma kształt pałeczki
Wiktionary
rzecz. pałka ż., pała ż., pałeczka ż., pal m., pałowanie n., spałowanie n.
czas. pałować ndk., spałować dk.
przym. pałkowaty
Wiktionary
1. przymiotnik od: pałeczka; taki, który wykorzystuje pałeczki, zawiera w sobie pałeczki lub przedmioty podobne do pałeczek;
2. sztuczny, świadomie zmieniany przez kogoś na czyjąś niekorzyść
SJP.pl
1. wieś w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim;
2. wieś w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych;
2. rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych; rozrożek
SJP.pl
Calicium Pers. (pałecznik) – rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych (Caliciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
rodzina porostów
SJP.pl
Pałecznikowate (Caliciaceae Chevall.) – rodzina grzybów z rzędu pałecznikowców (Caliciales).
Wikipedia
o cechach pałecznikowatych
SJP.pl
pałętać się - chodzić od miejsca do miejsca bez celu, najczęściej przeszkadzając w jakiś sposób komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pałętać się.
Wiktionary
1. długi, najczęściej drewniany lub gumowy przedmiot służący do uderzania lub jedno uderzenie zadane takim przedmiotem;
2. długa trawa z charakterystycznymi, brunatnymi kolbami, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych; pałkowiec;
3. potoczne określenie na funkcjonariusza policji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kij służący do uderzania, najczęściej drewniany lub gumowy, tępo zakończony
(1.2) pot. uderzenie pałką (1.1)
(1.3) pot. zdrobn. ocena niedostateczna w szkole
(1.4) pot. przen. zdrobn. głowa ludzka, szczególnie łysa
(1.5) bot. nazwa systematyczna|Typha|L.|ref=tak., rodzaj roślin ziemnowodnych z rodziny pałkowatych (Typhaceae) o grubych, brunatnych kwiatostanach;
(1.6) bot. roślina z rodzaju pałka (1.5)
Wiktionary
Pałka (Typha L.) – rodzaj roślin ziemno-wodnych należący do rodziny pałkowatych (Typhaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 8 do ok. 40 gatunków bylin, spotykanych na całym niemal świecie na brzegach wód. Zastosowanie znajdują jako rośliny jadalne, plecionkarskie (liście), surowiec do produkcji papieru i bywają sadzone jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
(1.1) Wyciąganie pałki teleskopowej w sytuacji zagrożenia tylko po to, aby przestraszyć napastnika – bez zdecydowania i umiejętności, by jej użyć, najprawdopodobniej skończy się odebraniem nam pałki i użyciem jej przeciw nam.
(1.1) Soliści grający na marimbie zazwyczaj posługują się dwiema parami specjalnych pałek.
Wiktionary
IPA: ˈpawka, AS: pau̯ka
Wiktionary
rzecz. pałkarz m., pałkowate nmos., pałowanie n.
:: zdrobn. pałeczka ż.
:: zgrub. pała ż.
czas. pałować, wypałować, spałować
przym. pałkowy, pałkowaty, pałkarski, pałeczkowaty
Wiktionary
(1.1) laga, kij
(1.2) kij, raz
(1.3) jedynka, gała
(1.4) łepetyna, łeb, czacha, czerep
(1.6) rogoża
Wiktionary
sportsmenka, która podczas zmagań sportowych używa pałki
SJP.pl
przymiotnik od: pałkarz; taki, który jest używany przez policjantów i pałkarzy lub taki, który jakoś inaczej jest z nimi związany
SJP.pl
1. pogardliwie: zawód policjanta;
2. używanie pałki podczas zmagań sportowych
SJP.pl
1. pogardliwe określenie na funkcjonariusza policji;
2. sportowiec, który podczas zmagań sportowych używa pałki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. członek bojówki używający pałki
(1.2) sport. w baseballu zawodnik odbijający piłkę kijem bejsbolowym;
Wiktionary
Pałkarz (ang. batter lub hitter) – w baseballu i softballu zawodnik drużyny atakującej, który zajmuje miejsce przy bazie domowej w celu odbicia piłki narzuconej przez miotacza. Każdy zawodnik grający w defensywie ma obowiązek pojawić się na liście pałkarzy. W American League i Pacific League na liście pałkarzy wyznacza się designated hittera w miejsce miotacza, który w National League i Central League na niej figuruje.
Wikipedia
rzecz. wypałowanie n., pałka ż., pałeczka ż., pałowanie n.
czas. pałować ndk.
przym. pałkarski
Wiktionary
(1.1) bojówkarz
(1.2) zawodnik, sportowiec
Wiktionary
potocznie: perkusista
SJP.pl
dawniej: członek orkiestry wojskowej bijący w kotły; pałkierz
SJP.pl
dawniej: członek orkiestry wojskowej bijący w kotły; pałkier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. bijący w kotły
Wiktionary
IPA: ˈpawʲcɛʃ, AS: pau̯ʹḱeš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; ożypałkowate, rogożowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach pałkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
pałkowiak plamisty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
Pałkowiak (Myrmeleotettix) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.
Głowę tych szarańczaków cechują czułki u samca o buławkowato, a u samicy o buławkowato lub maczugowato zgrubiałych wierzchołkach. Przedplecze ma tylko jedną bruzdę na dysku wyraźnie zaznaczoną. U samca wierzch przedplecza jest cechują listewki boczne słabo zagięte ku środkowi tak, że odległość między nimi jest 1,5–2 razy większa z tyłu niż z przodu. Narząd bębenkowy nakryty jest fałdem oskórka. Zewnętrzne krawędzie płatów pokładełka pozbawione są ząbkowania.
Wikipedia
długa trawa z charakterystycznymi, brunatnymi kolbami, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych; pałka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pałkowski, Palkowski Potok, Pałkowski Potok – potok, lewobrzeżny dopływ Grajcarka.
Potok płynie w Pieninach. Wypływa z wysokości 700 m n.p.m. spod głównej grani Małych Pienin, płynie w ogólnym kierunku północno-wschodnim i uchodzi do Grajcarka na wysokości 500 m n.p.m. Ma długość ok. 1,1 km. Średni jego spadek wynosi więc aż 18%, jest to więc bardzo bystry potok. Zasilany przez kilka mniejszych potoków.
Wikipedia
przymiotnik od: pałka; wyglądający tak, jak pałka, podobny do pałki lub w jakiś inny sposób powiązany z pałką
SJP.pl
potocznie: bić pałką
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spałować)
(1.1) bić pałką
Wiktionary
(1.1) Policjanci ścigali i pałowali młodych ludzi.
Wiktionary
IPA: paˈwɔvat͡ɕ, AS: pau̯ovać
Wiktionary
rzecz. pała ż., pałka ż., pałkarz m., pałowanie n., spałowanie n., wypałowanie n.
czas. spałować dk.
przym. pałkowaty, pałeczkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. bicie kogoś pałką (szczególnie przez policję)
Wiktionary
IPA: ˌpawɔˈvãɲɛ, AS: pau̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. pała ż., pałka ż., pałeczka ż., pałkarz m., wypałowanie n., spałowanie n.
czas. pałować ndk., wypałować dk., spałować dk.
przym. pałkowy, pałowy, pałeczkowaty
Wiktionary
Pałówko (wymowa niem. Neu Paalow) – wieś ulicówka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej Miejscowość położona jest średnio na wysokości 50 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej płaskiej. Najwyższe wzniesienie to 53,5 m n.p.m.
Wikipedia
Pałowo (wymowaniem.: Alt Paalow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. Graniczy na północy z Pieszczem, na południu z Pałówkiem, a na zachodzie z Nosalinem. Leży na średniowiecznym trakcie z Darłowa przez Staniewice do Słupska (dziś jest to polna droga). Na północy wsi płynie potok Moszczeniczka wpadający w okolicach Staniewic do Wieprzy. Wieś ma czytelny do dziś kształt owalnicy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
1. płachta stanowiąca przykrycie wozów lub ogólnie o wozie nakrytym tą płachtą;
2. niezgrabna kukła, lalka, figurka lub osoba przypominająca taką kukłę
SJP.pl
Pałuba (właśc. Pałuba. Sny Marii Dunin) – książka Karola Irzykowskiego opublikowana po raz pierwszy we Lwowie w 1903 roku. W jej skład wchodziły: eksperymentalna powieść Pałuba (Studium biograficzne), opowiadanie Sny Marii Dunin, a także metaliterackie komentarze: Uwagi do Pałuby, Wyjaśnienie Snów Marii Dunin i ich związek z Pałubą, Szaniec Pałuby.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pałubicki (Palbicki, Palbitzki, Palubitzki, Biber-Palubitzki, Biber-Pałubicki, Bober-Pałubicki, Sokół) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
Pałubin (kaszb. Pałëbin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Stara Kiszewa
Wieś pogranicza kaszubsko-kociewskiego położona nad Kaczynką,dopływem Wierzycy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Stara Kiszewa.
Wikipedia
Pałubinek – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Elżbiety w Pinczynie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Pałuki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do regionu Pałuk, związany z regionem Pałuk
(1.2) odnoszący się do wsi Pałuki, związany z wsią Pałuki
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla regionu Pałuk lub Pałuczan, mający cechy lub właściwości przypisywane regionowi Pałuk lub Pałuczanom
(2.2) charakterystyczny dla wsi Pałuki lub pałuczan, mający cechy lub właściwości przypisywane wsi Pałuki lub pałuczanom
Wiktionary
rzecz. Pałuki nmos.
(1.1)
:: rzecz. Pałuczanin mos., Pałuczanka ż.
(1.2)
:: rzecz. pałuczanin mos., pałuczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Pałuk (regionu w Wielkopolsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek grupy etnograficznej ludności polskiej zamieszkującej Pałuki;
Wiktionary
(1.1) Również gminy Gąsawa nie mogło zabraknąć na Szlaku Wybitnych Pałuczan.
Wiktionary
rzecz. Pałuki nmos.
:: fż. Pałuczanka ż.
przym. pałucki
Wiktionary
mieszkanka Pałuk (regionu w Wielkopolsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini grupy etnograficznej ludności polskiej zamieszkującej Pałuki;
Wiktionary
rzecz. Pałuki nmos.
:: fm. Pałuczanin mos.
przym. pałucki
Wiktionary
region w północno-wschodniej Wielkopolsce, na pograniczu Kujaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. etn. region historyczno-etnograficzny w Polsce, w północnej Wielkopolsce;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Opinogóra Górna;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Pałuki, ziemia pałucka (łac. Paluka, Terra Palukacensis) – region etnograficzny w Polsce, położony w północno-wschodniej części Wielkopolski, nad południowym i zachodnim brzegiem Noteci.
Pałuki są utożsamiane z powiatem kcyńskim z czasów I Rzeczypospolitej, który wchodził w skład województwa kaliskiego.
Wikipedia
(1.1) Na polodowcowym terenie Pałuk znajduje się około 100 jezior.
(1.2) W 2011 roku w Pałukach mieszkało 306 osób.
(2.1) Herb Pałuki został zarzucony na rzecz herbu Topór.
Wiktionary
:: rzecz. Pałuczanin mos., Pałuczanka ż.
:: przym. pałucki
(1.2)
:: rzecz. pałuczanin mos., pałuczanka ż.
:: przym. pałucki
Wiktionary
(1.1) ziemia pałucka
Wiktionary
minerał; uwodniony glinokrzemian magnezu
SJP.pl
Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. symbol ołowiu, pierwiastka chemicznego
2. skrót od petabitu, jednostki równej
1.000.000.000.000.000 bitów
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Powszechny Bank Gospodarczy S.A.
SJP.pl
skrót od: Poznański Bank Handlowy "Merkury"
SJP.pl
skrót od: Powszechny (Pomorski) Bank Kredytowy
SJP.pl
skrót od: petabekerel
SJP.pl
[czytaj: pe-be-ES] skrót od: Pracownia Badań Społecznych - firma zajmująca się badaniem rynku i opinii społecznej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Podkarpacki Bank Spółdzielczy;
(1.2) = Poznański Bank Spółdzielczy
(1.3) = Pracownia Badań Społecznych;
Wiktionary
(1.1) PBSbank
Wiktionary
[czytaj: pe ce lub pi s-i] skrót od:
1. personal computer - komputer osobisty;
2. Porozumienie Centrum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. komputer osobisty
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Weź swoje PC i przyjdź do nas.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿ce
Wiktionary
rzecz. pecet mrz.
Wiktionary
(1.1) pecet, komputer
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = urz. praw. Podatek od Czynności Cywilnoprawnych
Wiktionary
1. posuwać, przesuwać;
2. namawiać do czegoś; pociągać, kusić;
3. wkładać coś gdzieś na siłę;
4. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
5. pchać się - przedzierać się, tłoczyć się; starać się o coś, dążyć do czegoś; iść dalej wytrwale
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pchnąć)
(1.1) przesuwać coś przed sobą napierając z tyłu
(1.2) przen. namawiać do czegoś
(1.3) wkładać niedbale, wpychać siłą
(1.4) pot. wysyłać
(1.5) zadawać cios bronią, dźgać
czasownik zwrotny niedokonany pchać się
(2.1) przedzierać się, tłoczyć się
(2.2) starać się o coś, dążyć do czegoś
(2.3) pot. iść dalej
Wiktionary
(1.1) Musiałem dziś pchać samochód do warsztatu, bo złapałem gumę.
(1.3) Nie pchaj bezmyślnie tych koszulek do szafki, przecież się pogniotą.
(1.4) Trzeba natychmiast pchnąć wiadomość o klęsce do dowództwa.
(1.5) Złodziej pchnął ją nożem i uciekł.
(2.1) Zobacz, jak się pchają do kolejki, dziś zaczyna się promocja skarpetek.
(2.2) Już dwa lata temu mówiłam, że Jan się pcha na to stanowisko.
Wiktionary
IPA: pxat͡ɕ, AS: pχać
Wiktionary
rzecz. pchacz m., spychacz mrz., pchanie n., pchnięcie n., popychle n., rozpór mrz.
czas. popchać, dopycha, dopchać, napychać, napchać, opychać, opchać, przepychać, przepchać, rozpychać, rozepchać, upychać, upchać, wpychać, wepchać, wypychać, wypchać, zapychać, zapchać, spychać, zepchnąć
Wiktionary
(1.1) popychać, posuwać, przesuwać
(1.2) wtykać
(1.3) wtykać
Wiktionary
statek motorowy, przystosowany do pchania przed dziobem barek i innych mniejszych jednostek pływających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. motorowy statek wodny przystosowany do pchania przed dziobem zestawu barek, głównie na wodach śródlądowych;
Wiktionary
Pchacz – statek zbudowany specjalnie do przemieszczania zestawu pchanego będący rodzajem holownika, którego zadaniem jest na przykład dopychanie większych statków do nabrzeża lub pchanie barek.
Pchacz ma silnik o niewspółmiernie dużej mocy w stosunku do rozmiarów samej jednostki a także specjalnie przystosowany do pchania dziób, prostopadle ściętą nadwodną część dziobową, dwa zderzaki wyłożone drewnem oraz urządzenia do wiązania barek wraz z windą kotwiczną (pionową lub poziomą).
Wikipedia
IPA: pxat͡ʃ, AS: pχač
Wiktionary
czas. pchać ndk., pchnąć dk.
rzecz. pchanie n., pchnięcie n., popychle n.
Wiktionary
potocznie: zabawka na kółkach do popychania; pchanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pchać.
Wiktionary
IPA: ˈpxãɲɛ, AS: pχãńe
Wiktionary
czas. pchać
rzecz. pchacz mrz., rozpór mrz., popychle n.
Wiktionary
potocznie: zabawka na kółkach do popychania; pchajka
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pchła;
2. chrząszcz z rodziny stonkowatych; płeszka;
3. plastykowy krążek używany w grze dziecięcej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od pchła
(1.2) ent. chrząszcz z rodziny stonkowatych (nazwa systematyczna|Chrysomelidae|ref=tak.)
(1.3) żeton do gry w pchełki
Wiktionary
Chrząszcze z rodziny stonkowatych (Chrysomelidae):
Wikipedia
rzecz. pchła ż., pchlarz m., zapchlenie n., odpchlanie n., odpchlenie n., pchełki nmos. lm.
czas. zapchlić dk., odpchlać ndk., odpchlić dk.
przym. pchli, pchlarski, antypchłowy, przeciwpchelny
Wiktionary
gra mająca na celu jak najszybsze wprowadzenie swojego zestawu krążków do miseczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stołowa gra zręcznościowa polegaląca na trafianiu do miseczki lub tarczy strzelając małymi krążkami przy pomocy większego;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|pchełka.
Wiktionary
Pchełki – gra zręcznościowa, która polega na wstrzeleniu do miseczki mniejszych krążków przy pomocy większego. Wygrywa ten gracz, który pierwszy umieści w miseczce wszystkie swoje krążki. Jednemu graczowi są przyporządkowane "pchełki" w jednym kolorze.
Wikipedia
rzecz. pchełka ż.
Wiktionary
(1.1) gra w pchełki
Wiktionary
o cechach pchełkowatych
SJP.pl
Pchełki ziemne, pchełkowate, płeszki (Alticinae lub Alticini) – podrodzina lub plemię chrząszczy z podrzędu wielożernych i rodziny stonkowatych. Obejmuje około 8 tysięcy gatunków. Charakteryzują się obecnością w tylnych, zwykle powiększonych udach aparatu Maulika, który umożliwia im skakanie. Większość to fitofagi. Należy tu wiele szkodników roślin uprawnych.
Wikipedia
o cechach pchełkowatych
SJP.pl
potoczne określenie na zwierzę, zazwyczaj psa lub kota będącego nosicielem pcheł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zwierzę mogące posiadać pchły
Wiktionary
rzecz. pchełka ż.
Wiktionary
bezskrzydły owad z rzędu skoczogonków
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = przewlekła choroba nerek
Wiktionary
1. posunąć, przesunąć;
2. namówić do czegoś; skusić;
3. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
4. zadać cios ostrym narzędziem;
5. pchnąć się - zadać cios ostrym narzędziem sobie samemu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pchać)
(1.1) dokonany od|pchać.
czasownik zwrotny dokonany (ndk. pchać się)
(2.1) dokonany od|pchać się.
Wiktionary
IPA: pxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pχnõńć
Wiktionary
rzecz. pchnięcie n., rozpór mrz., pchacz mrz., popychle n.
Wiktionary
1. posunąć, przesunąć;
2. namówić do czegoś; skusić;
3. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
4. zadać cios ostrym narzędziem;
5. pchnąć się - zadać cios ostrym narzędziem sobie samemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pchnąć.
Wiktionary
IPA: ˈpxʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: pχʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. pchnąć, pchać
rzecz. rozpór mrz., pchacz mrz., popychle n.
Wiktionary
skrót od: podchorąży; podchor.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. podchorąży
Wiktionary
(1.1) Grupa pod dowództwem pchor. Pelca wysadziła most kolejowy na Budkowniczance niezwłocznie po usłyszeniu odgłosu wybuchu w Szczepanowicach.
Wiktionary
skr. chor.
przym. podchorążacki
rzecz. podchorąży mos., podchorążówka ż.
Wiktionary
(1.1) podchor.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wydawać syczący odstraszający dźwięk (dotyczy kota)
Wiktionary
(1.1) Mój kot pchyka na drugiego.
Wiktionary
IPA: ˈpxɨkat͡ɕ, AS: pχykać
Wiktionary
rzecz. pchykanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pchykać.
Wiktionary
czas. pchykać ndk.
Wiktionary
drobny owad o ciele bocznie spłaszczonym, narządzie gębowym kłująco-ssącym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. mały, bezskrzydły, skaczący owad żywiący się krwią;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pchły posiadają silnie rozwinięte odnóża, umożliwiające im długie skoki.
Wiktionary
IPA: pxwa, AS: pχu̯a
Wiktionary
rzecz. odpchlenie n.
:: zdrobn. pchełka ż.
czas. odpchlić
przym. pchli
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha, błeszka, skoczka, wancka.
Wiktionary
skrót od: Peripheral Component Interconnect, w informatyce: złącze w komputerach klasy PC obsługujące karty rozszerzeń (np. graficzne, dźwiękowe, sieciowe)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ang. Peripheral Component Interconnect → inform. elektron. magistrala komunikacyjna służąca do przyłączania kart rozszerzeń do płyty głównej
Wiktionary
(1.1) Muszę kupić kartę sieciową ze złączem PCI.
Wiktionary
1. wieś w Polsce, w województwie małopolskim;
2. Pcim Dolny - w przenośni, żartobliwie: niewielka, zapuszczona miejscowość
SJP.pl
Pcim – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Pcim. Siedziba gminy Pcim. Wieś podzielona jest na trzy sołectwa: Pcim Centrum, Pcim-Krzywica i Pcim-Sucha.
Przez Pcim przechodzi Zakopianka (droga krajowa nr 7, fragment międzynarodowej trasy E77 i drogi ekspresowej S7). W miejscowości znajduje się zjazd w kierunku Jordanowa.
Wikipedia
mieszkaniec Pcimia
SJP.pl
mieszkanka Pcimia
SJP.pl
przymiotnik od: Pcim, wieś gminna w województwie małopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Ciepielów;
Wiktionary
Pcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Ciepielów.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
(1.1) Jadąc przez Pcin, widzieliśmy bociana.
Wiktionary
rzecz. pcinianin mos., pcinianka ż.
przym. pciński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pcina, związany z Pcinem
Wiktionary
(1.1) Podarowano pcińskiej straży nowy wóz.
Wiktionary
rzecz. Pcin mrz., pcinianin mos., pcinianka ż.
Wiktionary
[czytaj: pe-ce-KA] skrót od: Polski Czerwony Krzyż
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki albo męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = Polski Czerwony Krzyż
Wiktionary
(1.1) PCK jest instytucją pożytku publicznego.
Wiktionary
IPA: pɛ‿t͡sɛ‿ˈka, AS: pe‿ce‿ka
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
Wiktionary
skrót od:
1. polymerase chain reaction - reakcja łańcuchowa polimerazy, metoda powielania łańcuchów DNA;
2. Parent-Child Relations - psychologiczne badanie stosunków między rodzicami a dzieckiem;
3. po cenie rynkowej - rodzaj zlecenia na GPW;
4. Powiatowe Centrum Ratownictwa
SJP.pl
polichlorek winylu, tworzywo sztuczne stosowane w wielu gałęziach gospodarki, głównie ze względu na dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie rozmaitych rozpuszczalników; PCW, pcv
SJP.pl
polichlorek winylu, tworzywo sztuczne stosowane w wielu gałęziach gospodarki, głównie ze względu na dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie rozmaitych rozpuszczalników; PCV, pcv
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pszczoła
Wiktionary
symbol palladu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
1. skrót od: południe, południowy (czytany jako cały, odmienny wyraz); płd. (częściej);
2. skrót od: pod dyrekcją (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót od: Portable Document Format - format dokumentu przenośnego stworzony przez firmę Adobe Systems
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
(1.1) inform. format dokumentu przenośnego;
(1.2) inform. dokument w formacie PDF (1.1)
Wiktionary
PDF, Pdf, pdf może odnosić się do:
Wikipedia
(1.1) Prenumerujący mają możliwość przeglądania dziennika w formacie PDF i w wersji tekstowej.
(1.2) Do impozycji powinno się użyć jedynie plików PDF lub postscriptowych.
Wiktionary
IPA: pɛ‿dɛ‿ˈːf, AS: pe‿d•‿ef
Wiktionary
skrót od: Partei des demokratischen Sozialismus - Partia Demokratycznego Socjalizmu
SJP.pl
[czytaj: pe-de-TE lub PEdet] skrót od: Powszechny Dom Towarowy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hand. Państwowe Domy Towarowe lub Powszechne Domy Towarowe;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedet m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== PDT (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = spoż. pomme de terre → ziemniak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɛ‿dɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿de‿te
Wiktionary
rzecz. pedet m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedet m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== PDT (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = spoż. pomme de terre → ziemniak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwa litery P
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. Parlament Europejski
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) EP
* francuski: (1.1) PE
* niemiecki: (1.1) EP
* słowacki: (1.1) EP
źródła.
== PE (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-PE.wav.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = eduk. physical education → WF, wychowanie fizyczne
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈː, AS: p•‿e
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) EP
* francuski: (1.1) PE
* niemiecki: (1.1) EP
* słowacki: (1.1) EP
źródła.
== PE (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-PE.wav.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = eduk. physical education → WF, wychowanie fizyczne
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Rzeki:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: pik] pora dnia, w której programy danych mediów mają największą oglądalność, a media te żądają najwyższych opłat za emisję reklam
SJP.pl
Peak – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Newberry.
Wikipedia
pieśń pochwalna o patetycznym nastroju; hymn
SJP.pl
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: piri] nazwisko, m.in. Robert Peary (1856-1920) - amerykański badacz polarny
SJP.pl
gatunek ssaka lądowego z rodziny pancerników; pancernik długoogonowy
SJP.pl
Pancernik dziewięciopaskowy, pancernik długoogonowy, peba, tatusja (Dasypus novemcinctus) – gatunek ssaka lądowego z rodziny pancernikowatych (Dasypodidae). Prowadzi nocny tryb życia. Występuje na obszarze obu Ameryk. Zamieszkuje nory różnorodnych terenów.
Jest jednym z trzymaczy herbu Grenady.
Wikipedia
zakaźna choroba pasożytnicza jedwabników morwowych i dębowych; plamica; pieprzyca
SJP.pl
rzemyk do przytrzymywania ptaka łowczego
SJP.pl
rzemyk do przytrzymywania ptaka łowczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pęcak
Wiktionary
rzecz. pęcak m.
Wiktionary
kasza pszenna lub jęczmienna, otrzymywana z nierozdrobnionych, ale obłuskiwanych i polerowanych ziarn tych zbóż; pęczak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Kraków. spoż. pęczak (kasza)
Wiktionary
rzecz. pęczak m.
:: zdrobn. pęcaczek m.
przym. pęczakowy, pęcakowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pecet
SJP.pl
przymiotnik od: PCK (Polski Czerwony Krzyż); PCK-owski
SJP.pl
komputer osobisty; komputer przeznaczony dla jednego użytkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. komputer klasy PC
Wiktionary
Komputer osobisty (ang. personal computer, PC, potocznie również pecet) – komputer ogólnego przeznaczenia, którego rozmiar, możliwości i cena predysponują go do indywidualnego użytku. W odróżnieniu od wcześniejszych komputerów, komputery osobiste są obsługiwane bezpośrednio przez użytkownika końcowego, a nie przez operatora specjalistę. Komputer osobisty jest używany przez jedną osobę, co odróżnia go od dużych (i historycznie starszych) komputerów typu mainframe lub minikomputerów, które współużytkowane są przez wiele osób w tym samym czasie. Wraz z pojawieniem się nowszych, jeszcze mniejszych postaci komputerów takich jak laptopy i smartfony, pojęcie PC wstecznie zaczęło oznaczać przede wszystkim maszyny nieprzenośne.
Wikipedia
IPA: ˈpɛt͡sɛt, AS: pecet
Wiktionary
rzecz. pecetowiec m., PC n.
skr. PC
Wiktionary
potocznie: użytkownik peceta (komputera osobistego)
SJP.pl
niefortunny zbieg okoliczności; brak szczęścia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niepomyślny zbieg okoliczności
Wiktionary
Osoby o nazwisku Pech:
Miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Nie martw się przegraną, po prostu miałeś pecha.
(1.1) Co za pech, mój autobus zderzył się z innym samochodem i nie zdążyłem na pociąg.
Wiktionary
IPA: pɛx, AS: peχ
Wiktionary
rzecz. pechowiec m.
czas. zapeszyć dk., zapeszać ndk.
przym. pechowy
przysł. pechowo
Wiktionary
(1.1) zezowate szczęście, garbate szczęście; pot. niefart
Wiktionary
blenda smolista lub uranowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pęchcić.
Wiktionary
czas. pęchcić
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. - szperać, szukać
Wiktionary
rzecz. pęchcenie n.
Wiktionary
Pęchcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Ciechanów.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa DK60.
W latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Pęchcin, po jej zniesieniu w gromadzie Ciechanów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
1. wypełniony powietrzem lub płynem twór powstający na ciele, najczęściej w wyniku poparzeń lub odciśnięć skóry;
2. jeden z narządów pełniących rolę magazynów w ciele niektórych zwierząt;
3. niedoskonałość odlewu w postaci wypukłości lub próżni; pęcherzyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wypełniony płynem (ropą) podskórny bąbel, który powstał na skutek oparzenia lub otarcia
(1.2) anat. zbiornik moczu u kręgowców
(1.3) zool. zob. pęcherz pławny.
(1.4) zool. zob. pęcherz powietrzny.
(1.5) techn. bańka gazu w odlewie
(1.6) daw. dętka piłki nadmuchiwana powietrzem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na skórze pojawiły mu się pęcherze, które skrupulatnie skrywał przed babką.
(1.2) Mam pełny pęcherz.
Wiktionary
rzecz. pęcherzowiec mzw., pęcherzowość ż., pęcherzyca ż.
:: zdrobn. pęcherzyk m.
przym. pęcherzowy, pęcherzowaty, pęcherzykowaty
Wiktionary
(1.1) bąbel, wybrzuszenie
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|pacharzina.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny bobowatych; desmodium
SJP.pl
średniej wielkości krzew o złocistych lub czerwonawych liściach przypominających klonowe, stosowany jako żywopłot lub roślina umacniająca glebę
SJP.pl
Pęcherznica (Physocarpus) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Obejmuje 7 gatunków, z których jeden (P. amurensis) występuje w północno-wschodniej Azji, a pozostałe w Ameryce Północnej (od północnego Meksyku po Alaskę i Quebec). Pęcherznica kalinolistna P. opulifolius jest popularnie uprawiana jako krzew ozdobny w Europie i Ameryce Północnej.
Wikipedia
morski gatunek brunatnic; wielkomorszczyn
SJP.pl
kopalny szkarłupień; cystoid
SJP.pl
Wikipedia
kopalny szkarłupień; cystoid
SJP.pl
dotyczący pęcherza moczowego
SJP.pl
związany z pęcherzem, najczęściej w odniesieniu do tworu powstającego na ciele (np. wykwit pęcherzowy) lub jednego z narządów pełniących rolę magazynów w ciele niektórych zwierząt (np. wziernik pęcherzowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pęcherzem, dotyczący pęcherza
Wiktionary
(1.1) Ujście moczowodowe ulega osłabieniu, co prowadzi do odpływu pęcherzowo-moczowodowego i moczowodowo-nerkowego.
Wiktionary
rzecz. pęcherz mrz.
Wiktionary
choroba autoimmunologiczna charakteryzująca się powstawaniem na skórze pęcherzy w wyniku utraty łączności między komórkami naskórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba autoimmunologiczna powodująca powstawanie pęcherzy na skórze i błonach śluzowych;
Wiktionary
Pęcherzyca – grupa chorób autoimmunologicznych, których wiodącymi objawami jest akantoliza i tworzenie się pęcherzy, co jest spowodowane utratą połączeń między komórkami nabłonków skóry i błon śluzowych wskutek działania autoprzeciwciał skierowanych przeciwko keratynocytom.
Wikipedia
(1.1) Przed świętami zwróciliśmy się do naszych Czytelników z prośbą o pomoc w przywiezieniu z Łodzi specjalnego łóżeczka dla chorego na pęcherzycę chłopca z Pęcławic.
Wiktionary
rzecz. pęcherz mrz.
Wiktionary
1. niewielki pęcherz (twór na ciele powstały w wyniku poparzeń lub odciśnięć skóry);
2. niewielki pęcherz (narząd pełniący funkcję magazynu w ciele niektórych zwierząt); 2. niewielka bańka gazowa, najczęściej tworząca się w cieczach i stopniowo unosząca się do warstw o niższej gęstości;
3. niedoskonałość odlewu w postaci wypukłości lub próżni; pęcherz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pęcherz
(1.2) mała bańka gazu w cieczy
(1.3) anat. mały narząd błoniasty w organizmach żywych;
(1.4) techn. mała wypukłość lub próżnia w odlewie
Wiktionary
W biologii komórki, pęcherzyki to niewielkie, zamknięte kompartmenty, ograniczone od otoczenia co najmniej jedną dwuwarstwą lipidową. Te otoczone pojedynczą błoną, nazywa się pęcherzykami jednowarstwowymi (ang. unilamellar vesicles), a otoczone większą ilością błon wielowarstwowymi (ang. multilamellar vesicles). Błona pęcherzyków w komórce zapewnia oddzielenie wnętrza pęcherzyka od otoczenia, za czym może iść stworzenie zupełnie odrębnych warunków biochemicznych.
W pęcherzykach są przechowywane, transportowane, trawione lub modyfikowane, wydzielane i wchłaniane przeróżne substancje uczestniczące w funkcjonowaniu komórek żywych. Odpowiednie zespoły pęcherzyków są podstawą organizacji transportu komórkowego, zarówno substancji rozpuszczalnych w cytozolu, jak i tych związanych bezpośrednio z samą błoną (w tym transport składników błony). Transport pęcherzykowy zapewnia też możliwość sortowania transportowanych substancji zależnie od ich przeznaczenia, a zatem jest jednym z mechanizmów wpływających na asymetrię, czy też polaryzację komórek żywych.
Wikipedia
IPA: pɛ̃w̃ˈxɛʒɨk, AS: pẽũ̯χežyk
Wiktionary
rzecz. pęcherz
przym. pęcherzykowy, pęcherzykowaty
Wiktionary
z wyglądu przypominający pęcherzyk (np. twór pęcherzykowaty) lub występujący w postaci pęcherzyków, składający się z pęcherzyków
SJP.pl
związany z pęcherzykami, pęcherzami, najczęściej w odniesieniu do tych powstających na ciele (np. grzybica pęcherzykowa) lub niewielkich baniek gazu (np. komora pęcherzykowa)
SJP.pl
Pęchów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.
Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu klimontowsko-ossolińskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego. Za Królestwa Polskiego istniała gmina Pęchów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
osoba pechowa, człowiek, którego prześladuje pech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto ma pecha
Wiktionary
Pechowiec (fr. La chèvre) – francusko-meksykański film komediowy z 1981 roku w reżyserii Francisa Vebera. Zdjęcia kręcono w Paryżu, Acapulco oraz na terenie meksykańskich stanów Hidalgo i Jalisco.
Wikipedia
rzecz. pech m., pechowość ż.
przym. pechowy
przysł. pechowo
Wiktionary
niefortunny zbieg okoliczności, czas braku szczęścia, poczucie niepowodzenia
SJP.pl
mający pecha (np. pechowy człowiek), pełen niepowodzeń, prześladowany przez pech, niepomyślny, niefortunny, fatalny (np. pechowy dzień)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) świadczący o pechu
(1.2) przynoszący pecha, ściągający na kogoś pecha
Wiktionary
IPA: pɛˈxɔvɨ, AS: peχovy
Wiktionary
rzecz. pech m., pechowiec m., pechowość ż.
przysł. pechowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pęcice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Michałowice. Leży nad rzeką Utratą. Wśród zabytków znajdujących się w miejscowości wymienić należy kościół parafialny, pałac z parkiem, folwark i dwa cmentarze.
Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pet
Wiktionary
rzecz. pet m.
Wiktionary
1. część kończyny konia nad kopytem;
2. potocznie: dolna część nogi nad kostką
SJP.pl
Pęcina – część nogi konia, która razem ze znajdującym się nad nią stawem pęcinowym łączy kopyto końskie z dalszą częścią nogi. Kąt nachylenia pęciny do podłoża powinien być zgodny z kątem nachylenia ściany kopyta. Pęcina umożliwia poruszanie się koniowi poprzez amortyzowanie ciężaru konia i wstrząsów podczas ruchu.
Wikipedia
niewielka pęcina (cześć nogi konia znajdująca się między kopytem a położonym poniżej kolana nadpęciem, ustawiona pochyło do pionu)
SJP.pl
związany z pęciną (częścią nogi konia znajdującą się między kopytem a położonym poniżej kolana nadpęciem, ustawioną pochyło do pionu), odnoszący się do niej (np. kość pęcinowa)
SJP.pl
Pęciszewo (niem. Waltersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Braniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
Pęciszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Zawonia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Pęcisław, Pęcsław, Pęcław, Pęsław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Pęci- ("droga, wędrówka") i -sław ("sława"). Oznacza "ten, który podąża drogą sławy".
Pęcisław imieniny obchodzi 4 sierpnia i 24 listopada.
Żeńskie odpowiedniki: Pęcisława, Pęcsława, Pęcława, Pęsława.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Pęcisława, Pęcsława, Pęcława, Pęsława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Pęci- ("droga, wędrówka") i -sława ("sława"). Oznacza "ta, która podąża drogą sławy". Poświadczone w źródłach jako Pęcisława (1265), Pęćsława (1265), Pęsława (1310).
Pęcisława imieniny obchodzi 25 stycznia, 4 sierpnia i 5 grudnia.
Męskie odpowiedniki: Pęcisław, Pęcsław, Pęcław, Pęsław.
Wikipedia
zdrobnienie od: Pęcisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Pęcisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisławka lub z nim związany
SJP.pl
Pęcisław z żoną; Pęcisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisława lub z nim związany
SJP.pl
część dawnego rękopisu przepisywana następnie przez kopistów
SJP.pl
Pecja – termin pecja (łac. pecia, franc. pièce) oznacza:
Wikipedia
[czytaj: pek] nazwisko angielskie, m.in. Gregory Peck (1916-2003), amerykański aktor filmowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pestka
Wiktionary
Pecka – gmina w Czechach, w powiecie Jiczyn, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 277 mieszkańców.
We wsi znajduje się udostępniony do zwiedzania zamek Pecka oraz barokowa kuźnia w Kalu.
Wikipedia
IPA: ˈpɛt͡ska, AS: pecka
Wiktionary
[czytaj: PEkinpa, w odmianie: Peckinpaha - czytaj: pekinPAha itd.] nazwisko, m.in. Sam Peckinpah (1925-1984) - amerykański reżyser filmowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: pekorino] twardy włoski ser owczy o mocnym zapachu i słonawym smaku
SJP.pl
Pecorino – ser podpuszczkowy, otrzymywany z owczego mleka, dojrzewający, twardy, lekko pikantny, pochodzący z Włoch.
Dawniej warzony przez pasterzy, obecnie wytwarzany na większą skalę.
Istnieje 6 odmian tego sera oficjalnie zarejestrowanych w Unii Europejskiej jako CHNP – Chroniona nazwa pochodzenia (w języku włoskim: DOP Denominazione di origine protetta):
Wikipedia
rzeka w USA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
[czytaj: pekulium]
1. prywatna własność osoby pozostającej w zależności prawnej od kogoś innego;
2. prywatna własność osoby duchownej
SJP.pl
Wikipedia
gwarowo: gruda błota, gliny, gruzu itp.; pacyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. pot. gruda ziemi, błota, gliny
(1.2) góry. opadnięte z drzew igliwie
(1.3) pot. głowa
(1.4) gwara więzienna paser
(1.5) slang osiedlowy skręt z marihuany
(1.6) slang osiedlowy starsza kobieta
Wiktionary
Osoby o nazwisku Pecyna:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: pɛˈt͡sɨ̃na, AS: pecỹna
Wiktionary
przym. pecynowy
Wiktionary
(1.1) pacyna
(1.3) pacyna
(1.5) joint, zioło, skun, gibon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bochenek
Wiktionary
miasto na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowych Węgrzech;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponieważ Węgrzy byli mniejszością, Pecz nie wsparł powstania Rakoczego.
Wiktionary
przym. peczeński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pęczak
Wiktionary
rzecz. pęczak m.
Wiktionary
1. kasza pszenna lub jęczmienna, otrzymywana z nierozdrobnionych, ale obłuskiwanych i polerowanych ziarn tych zbóż; pęcak;
2. niewielki pęczek krótkich włókien, po oczyszczeniu stosowany do wyrobu włóknin, filców i papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. gruba, niełamana kasza jęczmienna;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃak, AS: pẽṇčak
Wiktionary
rzecz. pęcak m.
:: zdrobn. pęczaczek m.
przym. pęczakowy, pęcakowy
Wiktionary
(1.1) pęcak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
niewielki pęk, wiązka, większa liczba czegoś, zwykle przedmiotów podobnych do siebie lub o podobnym zastosowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zdrobn. od: pęk
(1.2) porcja towaru (zwykle jarzyn) związana sznurkiem lub spięta gumką
Wiktionary
Pęczek – mały pęk, pewna liczba złożonych równo i połączonych ze sobą przedmiotów. Pojęcie stosowane jest w różnych dziedzinach, m.in. w towaroznawstwie, biologii i anatomii, a także w języku potocznym.
Wikipedia
(1.2) To ile pęczków szczypioru pani podać?
Wiktionary
IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃɛk, AS: pẽṇček
Wiktionary
rzecz. pęk mrz.
Wiktionary
Pęczelice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi czerwony szlak turystyczny z Buska-Zdroju do miejscowości Solec-Zdrój.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Peczem, dotyczący Peczu
Wiktionary
(1.1) Biskup peczeński Bartłomiej, który w latach 1219 — 1225 kierował diecezją peczeńską, kazał wybudować w 1225 r. na cześć św. Jakuba apostoła kościół i klasztor.
Wiktionary
rzecz. Pecz mrz.
Wiktionary
rejon peczerski - jeden z rejonów Kijowa
SJP.pl
Pęczerzyno (dawniej Pęcerzyno, niem. Panzerin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno.
We wsi znajduje się zabytkowy późnogotycki kościół św. Antoniego Padewskiego z XVI wieku.
Wikipedia
wiązanie w pęczki, tworzenie pęczków z czegoś, najczęściej w odniesieniu do tworzenia bukietów z kwiatów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zawiązany w pęczek (np. marchew pęczkowa), przypominający pęczek czegoś lub w jakiś inny sposób związany z pęczkiem
SJP.pl
powiększać swoją objętość o objętość cieczy, która nasiąka, wsiąka; nabrzmiewać, grubieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) zwiększać objętość nasiąkając jakimś płynem
(1.2) stawać się większym, wypchanym wskutek przybywania czegoś
Wiktionary
IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: pẽṇčʹńėć
Wiktionary
rzecz. pęcznienie n.
Wiktionary
proces nabierania objętości, najczęściej połączony z nabieraniem masy wskutek pochłaniania jakichś cieczy z zewnątrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pęcznieć.
Wiktionary
czas. pęcznieć
Wiktionary
wieś w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim
SJP.pl
Pęczniew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew. Położona nad rzeczką Pichną, prawym dopływem Warty, i nad brzegiem zbiornika Jeziorsko.
Do 1937 roku siedziba gminy Niemysłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W miejscowości istnieje straż pożarna która została założona w 1910 roku.
Miejscowość jest siedzibą gminy Pęczniew.
Wikipedia
przymiotnik od: Pęczniew
SJP.pl
1. miasto w Rosji;
2. rzeka w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji płynąca przez Republikę Komi oraz przez Nieniecki Okręg Autonomiczny;
(1.2) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, w Republice Komi;
Wiktionary
Zobacz też: Peczory
Wikipedia
przym. peczorski
Wiktionary
przymiotnik od: Peczora (rzeka w Federacji Rosyjskiej lub miasto w republice Komi)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Peczorą, dotyczący Peczory (rzeki lub miasta)
Wiktionary
rzecz. Peczora ż.
Wiktionary
potrawa z pęczaku podobna do risotto
SJP.pl
pęczyna wodna - gatunek rośliny z rodziny selerowatych; seler wodny
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Pęcław, wieś gminna w województwie dolnośląskim
SJP.pl
1. część rośliny składająca się z łodygi, liści, pąków i kwiatów;
2. szybkie posuwanie się do przodu, szybki lot, szybki bieg;
3. zamiłowanie do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szybkie posuwanie się naprzód, szybki ruch, szybki bieg
(1.2) wewnętrzna potrzeba, zamiłowanie do czegoś, wzmożona chęć dążenia do czegoś
(1.3) bot. nadziemna część rośliny składająca się z łodygi, liści, pączków, kwiatów i owoców;
(1.4) fiz. prędkość pomnożona przez masę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Myśli jego stały się teraz jeszcze szybsze niż pęd konia…
(1.2) Pęd, który nas pcha ku czemuś lub od czegoś odpycha, bez uczucia, że się chce tego, co sprzyja, unika tego, co szkodzi…
(1.3) Pędy grochu zwieszały się ze skrzynek…
(1.4) Doświadczenie demonstruje zasadę zachowania momentu pędu w ruchu obrotowym.
Wiktionary
IPA: pɛ̃nt, AS: pẽnt
Wiktionary
rzecz. rozpęd m., popęd m., spęd m., pędnik m., pędzenie n., spędzanie n., spędzenie n., popędzanie n., popędzenie n.
czas. pędzić ndk., spędzać ndk., spędzić dk., popędzać ndk., popędzić dk.
przym. pędny, pędowy, popędliwy
przysł. popędliwie
Wiktionary
(1.1) bieg, galop
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Peda – polskie nazwisko.
Wikipedia
skrót od: pedagogika, pedagogiczny
SJP.pl
1. książkowo: nauczyciel, wychowawca;
2. teoretyk w zakresie pedagogii - ogółu środków i metod wychowawczych stosowanych przez nauczycieli i wychowawców;
3. teoretyk w zakresie pedagogiki - nauce o wychowywaniu i nauczaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauczyciel, wychowawca
(1.2) osoba zajmująca się pedagogiką, pracująca nad ulepszeniem metody wychowania i uczenia
(1.3) hist. w starożytnej Grecji: uczony niewolnik zajmujący się dziećmi pana, w tym odprowadzający je do szkoły
(1.4) daw. prywatny nauczyciel, guwerner, preceptor
Wiktionary
Pedagog (łac. paedagōgus od stgr. παιδαγωγός [paidagōgós]) – profesjonalista wykonujący zawód po ukończeniu wyższych studiów pedagogicznych lub po dodatkowym kursie specjalizacyjnym; również pracownik naukowy zajmujący się badaniami w dziedzinie wychowania i oświaty lub nauczyciel akademicki.
Wikipedia
IPA: pɛˈdaɡɔk, AS: pedagok
Wiktionary
rzecz. pedagogika ż.
:: fż. pedagożka ż.
przym. pedagogiczny
Wiktionary
ogół środków i metod wychowawczych stosowanych przez nauczycieli i wychowawców; nauczanie, wychowywanie
SJP.pl
Pedagogia (gr. paidagogía) – dyscyplina pedagogiczna stosowana przez nauczycieli, która zajmuje się zespołem metod i środków stosowanych w nauczaniu oraz wychowywaniu.
Pojęcie pedagogii odnosi się do praktycznej sztuki nauczania, obecnie – także do paradygmatu edukacyjnego, który może przybierać formę doktryny pedagogicznej, ideologii edukacyjnej bądź ukrytego programu wychowawczego.
Wikipedia
odnoszący się do pedagogii lub pedagogiki (np. kurs pedagogiczny), zgodny z ich zasadami (np. zdolności pedagogiczne); wychowawczy, nauczycielski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pedagogiką, wychowawczy
Wiktionary
rzecz. pedagogika ż., pedagogia ż., pedagog m., pedagogizacja ż.
czas. pedagogizować
Wiktionary
1. nauka o wychowywaniu i nauczaniu, której przedmiotem jest działalność wychowawcza mająca na celu wyposażenie całego społeczeństwa wiedzę, sprawności ogólne i zawodowe, zainteresowania, system wartości oraz kształtowanie odpowiednich postaw i przekonań; dydaktyka;
2. działalność wychowawcza polegająca na świadomym i zorganizowanym oddziaływaniu na kogoś w celu osiągnięcia określonych rezultatów wychowawczych lub oświatowych; nauczanie, kształcenie, wychowywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o celach, metodach i środkach nauczania i wychowania;
(1.2) świadoma i celowa działalność wychowawcza
Wiktionary
Pedagogika – w znaczeniu potocznym, świadoma i celowa działalność wychowawcza; w znaczeniu instytucjonalnym – zespół nauk o wychowaniu, istocie, celach, treściach, metodach, środkach i formach organizacji procesów wychowawczych. Pedagogika jako nauka o edukacji (wychowaniu i kształceniu), należy do nauk społecznych i zajmuje się rozwojem i zmianami mechanizmów wychowania oraz kształcenia na przestrzeni całego życia człowieka.
Wikipedia
IPA: ˌpɛdaˈɡɔɟika, AS: pedagoǵika
Wiktionary
rzecz. pedagog m., pedagoga m., pedagogiczka ż., pedagogia ż., pedagogium n., pedagogizacja ż., pedagogizowanie n.
czas. pedagogizować ndk.
przym. pedagogiczny
przysł. pedagogicznie
Wiktionary
(1.2) wychowanie
Wiktionary
dwuletnie seminarium kształcące nauczycieli w okresie Polski międzywojennej
SJP.pl
działalność, której celem jest szerzenie wiedzy wychowawczej, najczęściej wśród rodziców i studentów
SJP.pl
prowadzić działalność, której celem jest szerzenie wiedzy wychowawczej, najczęściej wśród rodziców i studentów
SJP.pl
pedalista;
1. potocznie: rowerzysta naruszający zasady ruchu drogowego;
2. pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. rowerzysta, który nie przestrzega zasad ruchu drogowego
Wiktionary
(1.1) Łamiący przepisy „Pedalarze” to mit. Niecałe 5 proc. rowerzystów popełnia wykroczenia na drodze
Wiktionary
1. pogardliwie: powodować, że ktoś lub coś nabiera cechy uważane za typowe dla homoseksualistów;
2. żartobliwie:
a) kręcić pedałami roweru;
b) jechać na rowerze;
3. pedalić się - pogardliwie:
a) uprawiać seks z innym mężczyzną;
b) zachowywać się w sposób uważany za typowy dla homoseksualistów
SJP.pl
zdrobnienie od: pedał; pedałek
SJP.pl
pedalarz;
1. potocznie: rowerzysta naruszający zasady ruchu drogowego;
2. pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś
SJP.pl
1. system wykorzystywania pedałów w grze fortepianowej;
2. notacja sposobu grania na klawiaturze nożnej w organach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. użycie pedałów podczas grania na instrumentach muzycznych
(1.2) muz. specjalne oznaczenie w nutach wskazujące na użycie pedałów podczas gry
Wiktionary
Aplikatura, palcowanie – w grze na instrumentach muzycznych optymalny ze względu na fizjologię ręki sposób układania palców. Także zapis kolejności użycia palców podczas gry. Podczas opracowywania aplikatury bierze się również pod uwagę dynamikę, artykulację i frazowanie utworu. Podstawy współczesnej aplikatury w zakresie gry fortepianowej stworzył na początku XIX wieku Muzio Clementi.
Wikipedia
rzecz. pedał m., pedałowanie n., pedalstwo n.
czas. pedałować ndk.
przym. pedałowy, pedalski
Wiktionary
1. pogardliwie: charakterystyczny dla pedała (homoseksualisty);
2. potocznie: oceniany negatywnie, budzący negatywne uczucia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pogard. gejowski
Wiktionary
(1.1) Sceny z ciotami wystającymi z nadzieją pod koszarami, goniącymi się po parku i jeżdżącymi po komunistycznej Polsce w poszukiwaniu przygodnego obciągu z pewnością mogą śmieszyć, lecz zmuszają także do pewnej smutnej refleksji nad ciężkim pedalskim żywotem.
Wiktionary
IPA: pɛˈdalsʲci, AS: pedalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. pedał m., pedalstwo n., pedalizacja ż., pedalskość ż.
czas. pedalić się, pedałować
przysł. pedalsko
Wiktionary
(1.1) gejowski, queerowy, pederastyczny
Wiktionary
→ pedalski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. rzad. wulg. cecha tego, co jest pedalskie; cecha tych, którzy są pedalscy
Wiktionary
rzecz. pedał m., pedałek m.
przym. pedalski
przysł. pedalsko
Wiktionary
pogardliwie:
1. pederastia;
2. ogół homoseksualistów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. obraź. cecha mężczyzny, który czuje pociąg seksualny do innych mężczyzn
(1.2) pot. obraź. ogół mężczyzn, którzy czują pociąg seksualny do innych mężczyzn
Wiktionary
(1.1) Jedni mówili, że za pedalstwo wyrzucono go z seminarium i dlatego teraz mści się na czarnej mafii, […].
(1.2) „Polska zawsze przy Bogu. Wbrew szubrawcom, zakłamanym sędziom, lewactwu i pedalstwu” — jedno z haseł, które można było dziś zobaczyć na marszu.
Wiktionary
IPA: pɛˈdalstfɔ, AS: pedalstfo
Wiktionary
rzecz. pedał m., pedalizacja ż.
czas. pedalić się, pedałować
przym. pedalski
przysł. pedalsko
Wiktionary
(1.1) neutr. gejostwo
Wiktionary
zdrobniale, z politowaniem o pedancie (osobie przesadnie dokładnej, drobiazgowej, przywiązującej zbyt dużą wagę do porządku)
SJP.pl
osoba przesadnie zwracająca uwagę na szczegóły, zbyt dokładna, drobiazgowa; skrupulant, skrupulat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek bardzo dokładny, przywiązujący dużą wagę do porządku
Wiktionary
(1.1) Ja jestem pedantem, a moja żona to straszna bałaganiara.
Wiktionary
IPA: ˈpɛdãnt, AS: pedãnt
Wiktionary
rzecz. pedantyczność ż., pedantyzm m., pedanteria ż.
:: fż. pedantka ż.
przym. pedantyczny, pedanteryjny
przysł. pedantycznie
Wiktionary
(1.1) formalista, skrupulant, skrupulat
Wiktionary
drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedantyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przesadna dbałość o detale
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.
przym. pedantyczny
przysł. pedantycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) pedanteri n.
* interlingua: (1.1) pedanteria
* włoski: (1.1) pedanteria ż.
źródła.
== pedanteria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pedanteria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdãnˈtɛrʲja, AS: pedãnterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.
przym. pedantyczny
przysł. pedantycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.
przym. pedantyczny
przysł. pedantycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) pedanteri n.
* interlingua: (1.1) pedanteria
* włoski: (1.1) pedanteria ż.
źródła.
== pedanteria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pedanteria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z pedanterią, zachowaniem pedanta - osoby przesadnie dokładnej, drobiazgowej (np. pedanteryjne usposobienie)
SJP.pl
fonetyczna, gramatyczna lub słowotwórcza przemiana wyrazu obcego pochodzenia zastosowanego w wypowiedzi w celu dostosowania go do zasad języka
SJP.pl
kobieta przesadnie dokładna, drobiazgowa, przywiązująca zbyt dużą wagę do porządku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta bardzo dokładna, przywiązująca dużą wagę do porządku
Wiktionary
(1.1) Z Uli jest niesamowita pedantka, wszystko musi mieć równiutko poukładane.
Wiktionary
IPA: pɛˈdãntka, AS: pedãntka
Wiktionary
rzecz. pedanteria ż., pedantyczność ż., pedantyzm m.
:: fm. pedant m.
przym. pedanteryjny, pedantyczny
przysł. pedantycznie
Wiktionary
(1.1) skrupulantka, skrupulatka, formalistka, rygorystka, purystka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pedantyczny, pedanteryjny
Wiktionary
rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż., pedanteria ż.
przym. pedantyczny, pedanteryjny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pedantycznie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pedantyczny; bardziej pedantyczny
SJP.pl
drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedantyzm, pedanteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pedantyczne; cecha tych, którzy są pedantyczni
Wiktionary
rzecz. pedanteria ż., pedant mos., pedantka ż.
przym. pedantyczny
przysł. pedantycznie
Wiktionary
(1.1) pedanteria
Wiktionary
charakterystyczny, typowy dla pedanta (osoby przesadnie dokładnej, drobiazgowej, przywiązującej zbyt dużą wagę do porządku), związany z taką osobą (np. zachowanie pedantyczne); drobiazgowo skrupulatny, przesadnie dokładny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skrajnie, nadmiernie dokładny
Wiktionary
(1.1) Janka wiedziała, do czego to wszystko zmierza, więc zbyt do serca nie brała drwin Meli ani pedantycznych informacji reżysera. (W. Reymont: Komediantka)
Wiktionary
IPA: ˌpɛdãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: pedãntyčny
Wiktionary
rzecz. pedant m., pedantka ż., pedantyczność ż., pedantyzm m., pedanteria ż.
przysł. pedantycznie
przym. pedanteryjny
Wiktionary
(1.1) drobiazgowy, skrupulatny
Wiktionary
drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedanteria
SJP.pl
1. część niektórych urządzeń mechanicznych
2. żartobliwie, metaforycznie o nogach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. dźwignia przeznaczona do obsługi stopą w samochodzie, samolocie, rowerze itp., także w niektórych instrumentach muzycznych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. obraź. określenie geja, niekiedy rozszerzane na mężczyzn postrzeganych jako homoseksualiści
Wiktionary
Pedał (łac. pedalis – noga) – część mechanizmu dźwigniowego wprawiana w ruch za pomocą nacisku nogą.
Wikipedia
(1.1) Mam wrażenie, że pedał sprzęgła nie działa.
(2.1) Co się gapisz, pedale?!
Wiktionary
IPA: ˈpɛdaw, AS: pedau̯
Wiktionary
(1.1)
rzecz. pedalizacja ż., pedałowanie n.
:: zdrobn. pedałek m.
czas. pedałować ndk.
przym. pedałowy
rzecz. pedalstwo n.
czas. pedalić się ndk.
przym. pedalski, spedalony
przysł. pedalsko
Wiktionary
(2.1) gej, homoseksualista, wulg. pogard. pedryl, pogard. pedzio
Wiktionary
zdrobnienie od: pedał; pedalik
SJP.pl
1. pogardliwie: homoseksualistka, lesbijka; pederastka;
2. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pedałówka, pederastka
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: szkoła podstawowa; pedałówka
SJP.pl
1. używać pedałów podczas jazdy na rowerze lub innym pojeździe wymagającym napędzania za pomocą pedałów;
2. używać pedałów w trakcie gry na pianinie, fortepianie lub organach;
3. potocznie: iść szybko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) obracać pedałami, jadąc rowerem lub innym pojazdem
(1.2) środ. muz. używać pedałów, grając na pianinie, fortepianie lub organach
(1.3) pot. jechać rowerem
(1.4) przen. pot. wulg. o mężczyznach: odbywać homoseksualny stosunek płciowy
Wiktionary
(1.1) Jadąc po spadku lub na płaskim terenie przekładamy łańcuch na coraz mniejsze koła zębate, aby pedałować wolniej, a jechać szybciej.
(1.1) Zjeżdżaliśmy niekończącymi się pirenejskimi serpentynami, mijając rowerzystów mozolnie pedałujących na rowerach górskich.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdaˈwɔvat͡ɕ, AS: pedau̯ovać
Wiktionary
rzecz. pedał m., pedałek m., pedałowanie n., popedałowanie n., pedalenie n., spedalenie n., pedalstwo n., pedalizacja ż.
czas. popedałować dk., przypedałować dk., pedalić ndk., spedalić się dk.
przym. pedałowy, pedalski
przysł. pedalsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pedałować.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdawɔˈvãɲɛ, AS: pedau̯ovãńe
Wiktionary
czas. pedałować
rzecz. pedalizacja ż.
Wiktionary
żartobliwie: rowerzysta, kolarz
SJP.pl
stary typ samochodu, w którym biegi zmieniało się przy pomocy nożnego pedału
SJP.pl
1. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pederastka, pedałka;
2. w gwarze uczniowskiej:
a) szkoła podstawowa; pedałówa;
b) rower;
3. maszyna drukarska o nożnym napędzie, przeznaczona do wykonywania druków niewielkiego formatu; maszyna dociskowa;
4. potocznie: urządzenie lub instrument obsługiwany przy użyciu pedałów;
5. piła do drewna z wychylanym pedałem, służąca do cięcia tarcicy
SJP.pl
Harmonia pedałowa (gwar. „pedałówka”) – polski ludowy instrument muzyczny. Odmiana ta występuje w Polsce. Instrument ten powstał w wyniku połączenia elementów konstrukcyjnych harmonii oraz fisharmonii lub według innych teorii eoliny.
Wikipedia
posiadający pedały
SJP.pl
potocznie: powszechny dom towarowy
SJP.pl
dawniej: woźny w zakładzie naukowym; bedel; tercjan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. woźny (zwykle w odniesieniu do woźnego w zakładzie naukowym, w placówkach szkolnictwa wyższego)
Wiktionary
IPA: ˈpɛdɛl, AS: pedel
Wiktionary
(1.1) tercjan
Wiktionary
wykrzyknik nawołujący do bardzo szybkiego wykonania czegoś, pośpieszenia się, przyspieszenia; galopem
SJP.pl
mężczyzna odczuwający pociąg płciowy do mężczyzn; homoseksualista, gej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. med. homoseksualista
(1.2) hist. w starożytnej Grecji mężczyzna utrzymujący homoseksualne kontakty z dojrzewającymi chłopcami;
(1.3) środ. sport. strzelectwo strzelający z pistoletu dowolnego
Wiktionary
Pederastia (stgr. παῖς chłopiec + stgr. ἐραστής – w przekładzie Witwickiego: miłośnik) – termin wywodzący się z języka greckiego (dosł. miłość do chłopców) – w języku polskim w węższym sensie oznacza specyficzną formę homoseksualizmu męskiego, polegającą na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców (erastesów, miłośników), z młodzieńcami lub chłopcami (eromenosami, lubymi, oblubieńcami), zazwyczaj opartych na różnicy wieku, występującą w kulturze starożytnej Grecji. Chłopcy stawali się przedmiotem zainteresowania młodzieńców i dorosłych mężczyzn już około 12 lub 13 roku życia i pozostawali nim aż do momentu osiągnięcia wieku efeba, tj. do 18 roku życia. Młodzieńcy w wieku od około 16-18 do około 20 lat mogli być zarówno miłośnikami rówieśników lub młodszych od siebie chłopców, jak i lubymi starszych mężczyzn.
Wikipedia
(1.1) Z powodu poprawności politycznej nie wolno pisać „Cygan”, należy używać określenia „Rom”; nie należy mówić „homoseksualista”, a tym bardziej „pederasta”, tylko – „gej”; zabroniony też jest „Murzyn”, bo bardziej neutralny jest „czarnoskóry”, „Afroamerykanin” albo „czarny”.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdɛˈrasta, AS: pederasta
Wiktionary
rzecz. pederastia ż., pederastka ż.
przym. pederastyczny
przysł. pederastycznie
Wiktionary
(1.1) gej, med. homoseksualista, przest. uranista, pejor. sodomita, wulg. pedał, ciota
(1.2) efebofil
Wiktionary
1. popęd seksualny do osobników tej samej płci; homoseksualizm;
2. dawniej: związki seksualne dojrzałych mężczyzn z młodzieńcami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kontakty erotyczne dojrzałych mężczyzn z dojrzewającymi chłopcami;
(1.2) med. psych. homoseksualizm
Wiktionary
Pederastia (stgr. παῖς chłopiec + stgr. ἐραστής – w przekładzie Witwickiego: miłośnik) – termin wywodzący się z języka greckiego (dosł. miłość do chłopców) – w języku polskim w węższym sensie oznacza specyficzną formę homoseksualizmu męskiego, polegającą na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców (erastesów, miłośników), z młodzieńcami lub chłopcami (eromenosami, lubymi, oblubieńcami), zazwyczaj opartych na różnicy wieku, występującą w kulturze starożytnej Grecji. Chłopcy stawali się przedmiotem zainteresowania młodzieńców i dorosłych mężczyzn już około 12 lub 13 roku życia i pozostawali nim aż do momentu osiągnięcia wieku efeba, tj. do 18 roku życia. Młodzieńcy w wieku od około 16-18 do około 20 lat mogli być zarówno miłośnikami rówieśników lub młodszych od siebie chłopców, jak i lubymi starszych mężczyzn.
Wikipedia
(1.1) Pederastia była powszechna i społecznie akceptowana w starożytnej Grecji.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdɛˈrastʲja, AS: pederastʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pederasta m., pederastka ż.
przym. pederastyczny
Wiktionary
(1.1) efebofilia
(1.2) wulg. pedalstwo
Wiktionary
1. pogardliwie: homoseksualistka, lesbijka; pedałka;
2. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pedałówka, pedałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. mała, płaska torebka na dokumenty, noszona przez mężczyzn w ręku lub na przegubie
Wiktionary
IPA: ˌpɛdɛˈrastka, AS: pederastka
Wiktionary
rzecz. pederasta m., pederastia ż.
Wiktionary
charakterystyczny dla pederasty (homoseksualisty) lub pederastii (stosunku homoseksualnego między mężczyznami), związany z nimi (np. stosunek pederastyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pederastii
Wiktionary
rzecz. pederastia ż., pederasta m.
Wiktionary
potocznie: wielobranżowy sklep towarowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. państwowy dom towarowy lub powszechny dom towarowy
Wiktionary
IPA: ˈpɛdɛt, AS: pedet
Wiktionary
skr. PDT
Wiktionary
przymiotnik od: pedet, PDT (Powszechny Dom Towarowy)
SJP.pl
specjalista w zakresie pedeutologii (działu pedagogiki zajmującego się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania)
SJP.pl
dział pedagogiki zajmujący się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział pedagogiki zajmujący się zagadnieniami dotyczącymi zawodu nauczyciela;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɛdɛwtɔˈlɔɟja, AS: pedeu̯toloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. pedeutolog m.
przym. pedeutologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: pedeutologia lub pedeutolog; związany z pedeutologią (działem pedagogiki zajmującym się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania) lub osobą zajmującą się tą dziedziną (np. charakterystyka pedeutologiczna); pedeutyczny
SJP.pl
przymiotnik od: pedeutologia lub pedeutolog; związany z pedeutologią (działem pedagogiki zajmującym się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania) lub osobą zajmującą się tą dziedziną (np. charakterystyka pedeutyczna); pedeutologiczny
SJP.pl
lekarz specjalizujący się w pediatrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz dziecięcy
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka dziecięca
Wiktionary
Pediatra – lekarz specjalista w zakresie pediatrii, nauki o chorobach występujących wśród dzieci i metodach ich leczenia. W ramach dalszego rozwoju zawodowego lekarza pediatry, dostępne są podspecjalizacje (lub specjalności szczegółowe), np. nefrologia dziecięca, endokrynologia dziecięca, onkologia dziecięca, hematologia dziecięca itp.
Wikipedia
(1.1) Jutro idziemy z Misią do pediatry, bo mała chyba ma koklusz.
Wiktionary
IPA: pɛˈdʲjatra, AS: pedʹi ̯atra
Wiktionary
rzecz. pediatria ż., pediatryczka ż.
przym. pediatryczny
przysł. pediatrycznie
Wiktionary
(2.1) pot. pediatryczka
Wiktionary
1. dział medycyny, nauka zajmująca się schorzeniami wieku dziecięcego i ich leczeniem oraz obejmująca całokształt wiedzy o rozwoju fizycznym i psychicznym dziecka;
2. oddział pediatryczny w szpitalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się dziećmi, ich rozwojem, opieką nad nimi oraz chorobami dziecięcymi;
(1.2) oddział dziecięcy w szpitalu
Wiktionary
Pediatria – dziedzina medycyny zajmująca się chorobami dziecięcymi, opieką nad dziećmi oraz ich rozwojem. Za ojca pediatrii uznaje się Abrahama Jacobiego. W Polsce pediatria jest priorytetową dziedziną medycyny oraz jedną ze specjalizacji lekarskich, a jej konsultantem krajowym od 1 marca 2018 jest prof. dr hab. Teresa Jackowska.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.
przym. pediatryczny
przysł. pediatrycznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|pedo-|-iatria. < etym|grec|παῖς|ἰατρός. → dziecko + leczenie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pediatrics
* baskijski: (1.1) pediatria
* białoruski: (1.1) педыятрыя ż.
* bułgarski: (1.1) педиатрия ż.
* chorwacki: (1.1) pedijatrija ż.
* duński: (1.1) pædiatri w.
* esperanto: (1.1) pediatrio
* francuski: (1.1) pédiatrie ż.
* galicyjski: (1.1) pediatría ż.
* gruziński: (1.1) პედიატრია
* hiszpański: (1.1) pediatría ż.
* kataloński: (1.1) pediatria ż.
* litewski: (1.1) pediatrija ż.
* łaciński: (1.1) paediatria
* macedoński: (1.1) педијатрија ż.
* maltański: (1.1) pedjatrija ż.
* niderlandzki: (1.1) pediatrie ż.
* niemiecki: (1.1) Pädiatrie ż., Kinderheilkunde ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδιατρική
* portugalski: (1.1) pediatria ż.
* prowansalski: (1.1) pediatria ż.
* rosyjski: (1.1) педиатрия ż.
* rumuński: (1.1) pediatrie
* słowacki: (1.1) pediatria ż.
* słoweński: (1.1) pediatrija ż.
* szwedzki: (1.1) pediatrik w.
* ukraiński: (1.1) педіатрія ż.
* wietnamski: (1.1) nhi khoa
* włoski: (1.1) pediatria ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɛˈdʲjatrʲja, AS: pedʹi ̯atrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.
przym. pediatryczny
przysł. pediatrycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.
przym. pediatryczny
przysł. pediatrycznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|pedo-|-iatria. < etym|grec|παῖς|ἰατρός. → dziecko + leczenie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pediatrics
* baskijski: (1.1) pediatria
* białoruski: (1.1) педыятрыя ż.
* bułgarski: (1.1) педиатрия ż.
* chorwacki: (1.1) pedijatrija ż.
* duński: (1.1) pædiatri w.
* esperanto: (1.1) pediatrio
* francuski: (1.1) pédiatrie ż.
* galicyjski: (1.1) pediatría ż.
* gruziński: (1.1) პედიატრია
* hiszpański: (1.1) pediatría ż.
* kataloński: (1.1) pediatria ż.
* litewski: (1.1) pediatrija ż.
* łaciński: (1.1) paediatria
* macedoński: (1.1) педијатрија ż.
* maltański: (1.1) pedjatrija ż.
* niderlandzki: (1.1) pediatrie ż.
* niemiecki: (1.1) Pädiatrie ż., Kinderheilkunde ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδιατρική
* portugalski: (1.1) pediatria ż.
* prowansalski: (1.1) pediatria ż.
* rosyjski: (1.1) педиатрия ż.
* rumuński: (1.1) pediatrie
* słowacki: (1.1) pediatria ż.
* słoweński: (1.1) pediatrija ż.
* szwedzki: (1.1) pediatrik w.
* ukraiński: (1.1) педіатрія ż.
* wietnamski: (1.1) nhi khoa
* włoski: (1.1) pediatria ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lekarka specjalizująca się w pediatrii
SJP.pl
związany z pediatrią (działem medycyny zajmującym się głównie schorzeniami wieku dziecięcego) lub lekarzem leczącymi dzieci (np. oddział pediatryczny, poradnia pediatryczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pediatrią
Wiktionary
rzecz. pediatria ż., pediatra m.
Wiktionary
przekształcony w szczypce chwytne kolec jeżowca, służący do obrony lub oczyszczania powierzchni ciała; pedicellaria
SJP.pl
przekształcony w szczypce chwytne kolec jeżowca, służący do obrony lub oczyszczania powierzchni ciała; pedicelaria
SJP.pl
[czytaj: pedikiur] kosmetyczne i lecznicze pielęgnowanie stóp, polegające m.in. na obcinaniu paznokci; pedikiur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. zabieg pielęgnacji stóp
Wiktionary
Pedicure – zabieg kosmetyczny, któremu poddawane są paznokcie u stóp. Zabieg ten wykonuje się za pomocą lakieru, który koloryzuje paznokieć i nie tylko. U rąk robiony jest manicure. Rozróżnia się pedicure kosmetyczny, pedicure leczniczy oraz pedicure biologiczny.
Wikipedia
(1.1) Raz w miesiącu funduję sobie profesjonalny pedicure.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) inna pisownia: pedikiur
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kosmetyka
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pedicure
* bułgarski: (1.1) педикюр m.
* rosyjski: (1.1) педикюр m.
źródła.
== pedicure (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-pedicure.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kosmet. pedikiur, pedicure
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: pedikiurzysta] osoba zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedikiurzysta
SJP.pl
[czytaj: pedikiurzystka] kobieta zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedikiurzystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. zob. pedikiurzystka.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdʲicjuˈʒɨstka, AS: pedʹiḱi ̯užystka
Wiktionary
włókno otrzymywane z liany rotangowej, wykorzystywane do wyrobu plecionek
SJP.pl
[czytaj: PEdigri:]
1. środowiskowo: drzewo genealogiczne; rodowód;
2. karma dla psów marki Pedigree
SJP.pl
kosmetyczne i lecznicze pielęgnowanie stóp, polegające m.in. na obcinaniu paznokci; pedicure
SJP.pl
osoba zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedicurzysta
SJP.pl
kobieta zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedicurzystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. kobieta wykonująca pedikiur zawodowo
Wiktionary
IPA: ˌpɛdʲicuˈʒɨstka, AS: pedʹiḱužystka
Wiktionary
rzecz. pedikiur m.
:: fm. pedikiurzysta m.
Wiktionary
zespół przekładni pasowych do napędzania grupy maszyn roboczych jednym silnikiem
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie wytwarzające siłę poruszającą statek (np. żagiel, wiosło, śruba okrętowa)
SJP.pl
Pędnik – urządzenie zamieniające energię dostarczoną z zewnątrz lub z silnika napędowego na siłę poruszającą jednostkę pływającą.
Pod względem zasady działania wyróżnia się:
Wikipedia
używany do napędzania, wprowadzania części jakichś urządzeń lub całego urządzenia w ruch (np. koło pędne, wał pędny)
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z dzieckiem, potomkiem, potomstwem
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z gruntem, ziemią
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) pedodoncja • pedofilia • pedogeneza • pedologia
(1.2) pedobiologia • pedologia • pedosfera
synonimy.
(1.1) pedi-, peda-
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|παῖς., etym|gr|παιδός. → dziecko (chłopiec)
(1.2) etym|gr|πέδον. → grunt, ziemia
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) pedo-; (1.2) pedo-
* francuski: (1.1) pédo-; (1.2) pédo-
* słowacki: (1.1) pedo-, ped-; (1.2) pedo-
* włoski: (1.1) pedo-; (1.2) pedo-
źródła.
== pedo- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) pedo- (związany z dzieckiem)
(1.2) pedo- (związany z gruntem)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɛdɔ, AS: pedo
Wiktionary
(1.1) pedi-, peda-
Wiktionary
stomatologia dziecięca (dział stomatologii zajmujący się leczeniem schorzeń uzębienia u dzieci, szczególnie u tych w pierwszym roku życia)
SJP.pl
Stomatologia dziecięca, pedodoncja – specjalizacja stomatologiczna wyodrębniona z powodu odrębności budowy zębów i całego układu stomatognatycznego w okresie rozwojowym.
Pedodoncja zajmuje się m.in. takimi zagadnieniami, jak:
Wikipedia
specjalista zajmujący się leczeniem schorzeń uzębienia u dzieci, szczególnie u tych w pierwszym roku życia; stomatolog dziecięcy
SJP.pl
przymiotnik od: pedodoncja; związany ze stomatologią dziecięcą (np. gabinet pedodontyczny) lub specjalistą w jej zakresie
SJP.pl
mężczyzna odczuwający popęd płciowy do dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) seks. dorosły odczuwający popęd płciowy do dzieci
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zwierzę bytujące, rozwijające się w glebie
Wiktionary
Pedofilia (stgr. παῖς paîs, dop. παιδός paidós „dziecko”, φιλία philía „miłość”) – rodzaj parafilii: stan, w którym głównym lub wyłącznym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z dziećmi w okresie przedpokwitaniowym lub wczesnej fazie pokwitania.
Wikipedia
(1.1) Pedofil wykorzystał seksualnie kilku chłopców.
Wiktionary
IPA: pɛˈdɔfʲil, AS: pedofʹil
Wiktionary
rzecz. pedofilia ż.
przym. pedofilski, pedofilny
Wiktionary
(1.1) eufem. przyjaciel dzieci, slang. pdf
(2.1) geofil
Wiktionary
zaburzenia seksualne polegające na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. psych. popęd seksualny do dzieci;
Wiktionary
Pedofilia (stgr. παῖς paîs, dop. παιδός paidós „dziecko”, φιλία philía „miłość”) – rodzaj parafilii: stan, w którym głównym lub wyłącznym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z dziećmi w okresie przedpokwitaniowym lub wczesnej fazie pokwitania.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) przestępstwo / zbrodnia pedofilii • zjawisko / plaga pedofilii • pedofilia i pornografia dziecięca • zmowa milczenia w sprawie pedofilii • oskarżenie / posądzenie o pedofilię • walka z pedofilią
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dewiacja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedofil m., pedofilka ż.
przym. pedofilski, pedofilny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pedo-|-filia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paedophilia, pedophilia
* arabski: (1.1) غلمانية
* baskijski: (1.1) pedofilia
* białoruski: (1.1) педафілія ż.
* bułgarski: (1.1) педофилия ż.
* czeski: (1.1) pedofilie ż.
* duński: (1.1) pædofili w.
* francuski: (1.1) pédophilie
* hiszpański: (1.1) pedofilia ż.
* japoński: (1.1) ペドフィリア
* niemiecki: (1.1) Pädophilie ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδοφιλία ż.
* perski: (1.1) پدوفیلی, بچهخواهی, پدوفیلیا
* portugalski: (1.1) pedofilia ż.
* rosyjski: (1.1) педофилия ż.
* slovio: (1.1) pedofilia (педофилиа)
* słowacki: (1.1) pedofília ż.
* szwedzki: (1.1) pedofili w.
* ukraiński: (1.1) педофілія ż.
* włoski: (1.1) pedofilia
źródła.
== pedofilia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pedofilia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdɔˈfʲilʲja, AS: pedofʹilʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pedofil m., pedofilka ż.
przym. pedofilski, pedofilny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dewiacja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pedofil m., pedofilka ż.
przym. pedofilski, pedofilny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pedo-|-filia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paedophilia, pedophilia
* arabski: (1.1) غلمانية
* baskijski: (1.1) pedofilia
* białoruski: (1.1) педафілія ż.
* bułgarski: (1.1) педофилия ż.
* czeski: (1.1) pedofilie ż.
* duński: (1.1) pædofili w.
* francuski: (1.1) pédophilie
* hiszpański: (1.1) pedofilia ż.
* japoński: (1.1) ペドフィリア
* niemiecki: (1.1) Pädophilie ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδοφιλία ż.
* perski: (1.1) پدوفیلی, بچهخواهی, پدوفیلیا
* portugalski: (1.1) pedofilia ż.
* rosyjski: (1.1) педофилия ż.
* slovio: (1.1) pedofilia (педофилиа)
* słowacki: (1.1) pedofília ż.
* szwedzki: (1.1) pedofili w.
* ukraiński: (1.1) педофілія ż.
* włoski: (1.1) pedofilia
źródła.
== pedofilia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pedofilia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta odczuwająca popęd płciowy do dzieci
SJP.pl
typowy dla pedofilii (zaburzenia seksualnego polegającego na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci), związany z nią (np. czyn pedofilny)
SJP.pl
charakterystyczny dla pedofila (osoby z zaburzeniem seksualnym polegającym na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci), związany z nim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pedofilią, właściwy pedofilii i pedofilom
Wiktionary
(1.1) Dolnośląscy policjanci po żmudnej pracy operacyjnej rozbili zorganizowaną siatkę pedofilską działającą w Internecie.
Wiktionary
IPA: ˌpɛdɔˈfʲilsʲci, AS: pedofʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. pedofilia ż., pedofil m., pedofilka ż.
przym. pedofilny
Wiktionary
(1.1) pedofilny
Wiktionary
bycie pedofilem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwy lęk przed dziećmi, niechęć wobec dzieci
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) pedofilia
hiperonimy.
(1.1) adultyzm
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|pedo-|-fobia. < etym|gr|παῖς|φόβος. → dziecko + strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pedophobia, paedophobia, pediaphobia
* duński: (1.1) pædofobi
* francuski: (1.1) pédophobie ż.
* hiszpański: (1.1) pedofobia ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδοφοβία ż.
* słowacki: (1.1) pedofóbia ż., pediafóbia ż.
* turecki: (1.1) pedofobi
źródła.
== pedofobia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. pedofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) pedofilia
hiperonimy.
(1.1) adultyzm
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|pedo-|-fobia. < etym|gr|παῖς|φόβος. → dziecko + strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pedophobia, paedophobia, pediaphobia
* duński: (1.1) pædofobi
* francuski: (1.1) pédophobie ż.
* hiszpański: (1.1) pedofobia ż.
* nowogrecki: (1.1) παιδοφοβία ż.
* słowacki: (1.1) pedofóbia ż., pediafóbia ż.
* turecki: (1.1) pedofobi
źródła.
== pedofobia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. pedofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany ze zjawiskami powstawania i przekształcania się gleby (np. proces pedogenetyczny); glebotwórczy (częściej)
SJP.pl
1. wytwarzanie jaj zdolnych do rozwoju bez zapłodnienia;
2. zespół zjawisk prowadzących do powstania gleby i jej dalszego rozwoju
SJP.pl
Wikipedia
pajdokracja;
1. rządy ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
2. sprawująca władzę grupa ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
3. nadmierne skupianie się na realizacji wszystkich potrzeb dziecka z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rządy młodych, niedoświadczonych osób
Wiktionary
Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).
Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia:
Wikipedia
Powiązane:
rzecz. pajdokracja ż.
Wiktionary
Synonimy:
(1.1) pajdokracja, infantokracja
Wiktionary
specjalista zajmujący się pedolingwistyką (dziedziną lingwistyki badającą język, mowę dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym)
SJP.pl
specjalistka zajmująca się pedolingwistyką (dziedziną lingwistyki badającą język, mowę dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym)
SJP.pl
przymiotnik od: pedolingwistyka; związany z dziedziną lingwistyki zajmującą się badaniem języka, mowy dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym (np. charakterystyka pedolingwistyczna)
SJP.pl
dziedzina lingwistyki zajmująca się badaniem języka, mowy dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym
SJP.pl
Pedolingwistyka – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem mowy i jej rozwoju u dzieci.
Wikipedia
1. specjalista w zakresie nauki o glebie; gleboznawca;
2. specjalista w zakresie nauki badającej fizyczny i psychiczny rozwój dzieci
SJP.pl
1. nauka badająca fizyczny i psychiczny rozwój dzieci;
2. nauka o glebie; gleboznawstwo
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z nauką badającą fizyczny i psychiczny rozwój dzieci;
2. związany z nauką o glebie; gleboznawczy
SJP.pl
masochizm (chorobliwe zboczenie polegające na doznawaniu przyjemności seksualnych pod wpływem bólu) połączony z odczuwaniem popędu płciowego do dzieci
SJP.pl
przyrząd mierzący liczbę wykonanych kroków; krokomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. zob. krokomierz.
Wiktionary
Krokomierz, pedometr – urządzenie pomiarowe, zwykle przenośne i elektroniczne, służące do zliczania kroków zrobionych przez używającą go osobę i, dzięki temu, przebytej odległości. Jego działanie opiera się na wahadle, które wychwytuje ruchy biodra i przekazuje informacje o nich do modułów odpowiedzialnych za rejestrację, przeliczanie i wyświetlanie danych.
Wikipedia
próbka gleby w kształcie graniastosłupa pobierana w celach badawczych
SJP.pl
Pedon – graniastosłup wyodrębniony w glebie, który ma wszystkie właściwości charakterystyczne dla tej gleby i pozwala na rozpoznanie całego układu poziomów genetycznych (profilu); ma powierzchnię kilku metrów kwadratowych i głębokość od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 2 metrów.
Wikipedia
powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, w której zachodzą biotyczne i abiotyczne procesy glebotwórcze;
Wiktionary
Pedosfera (z gr. πέδον pédon „gleba”, σφαῖρα sphaîra „kula”) – powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, składająca się z części mineralnychi organicznych powstałych w wyniku oddziaływania czynników glebotwórczych, takich jak klimat, woda, drobnoustroje glebowe, rośliny, zwierzęta oraz działalność człowieka.
Wikipedia
przym. pedosferyczny
Wiktionary
aparat medyczny używany przy badaniu płaskostopia
SJP.pl
zespół prac technicznych wykonywanych w powierzchniowej warstwie skorupy ziemskiej, ogół osiągnięć pozwalających na konkretne wykorzystanie tej warstwy (np. przy budowie tunelów, kopalń)
SJP.pl
nauczyciel w starogreckiej palestrze (miejscu, w którym szkolono się w zapasach i w walce na pięści)
SJP.pl
drążel pędowiaczek - motyl z rodziny molowców wąskoskrzydłych, którego gąsienice żerują na pąkach i pędach jabłoni
SJP.pl
bruzdownica pędówka - niewielka błonkówka z rodziny pilarzowatych, szkodnik róż
SJP.pl
→ pęd
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z pędem, dotyczący pędu
Wiktionary
(1.1) Kalarepa jest jadalną bulwą pędową jednej z odmian kapusty warzywnej.
Wiktionary
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: pędrak
SJP.pl
zgrubienie od: pędrak
SJP.pl
1. larwa chrząszcza z rodziny żukowatych i jelonkowatych, będąca szkodnikiem roślin;
2. żartobliwie o małym chłopcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. typ oligopodialnej larwy owada w przeobrażeniu zupełnym, żyjącej w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchnie;
(1.2) pot. przen. małe dziecko
Wiktionary
Pędrak (dawniej gwarowe pandrak) – typ larwy oligopodialnej, typ morfologiczny postaci larwalnej owadów, z przeobrażeniem zupełnym, głównie chrząszczy (np. z rodziny żukowatych, jelonkowatych), żyjący w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchniejącym drewnie. Charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi odnóżami tułowiowymi i brakiem odnóży odwłokowych (larwa oligopodialna), jest gruba, wygięta, zwykle jasno ubarwiona i mało ruchliwa. Niektóre pędraki żyjące w glebie żerują na korzeniach wielu roślin, przez co często są traktowane jako szkodniki. Wiele z nich żywi się jednak martwymi częściami roślin, nie powodując szkód, a wręcz przyczyniając się do rozkładu materii organicznej.
Wikipedia
IPA: ˈpɛ̃ndrak, AS: pẽndrak
Wiktionary
rzecz. pędruś m.
:: zdrobn. pędraczek m.
przym. pędrakowy, pędrakowaty, pędraczy
Wiktionary
(1.2) smarkacz, małolat, bąbelek, szkrab; grub. gówniarz, gówniak
Wiktionary
o larwie: mający miękkie, białe ciało i uwstecznione nogi tułowiowe
SJP.pl
hiszpańskie imię męskie
SJP.pl
Pedro, właśc. Pedro Eliezer Rodríguez Ledesma (wym. [ˈpeðɾo roˈðɾiɣeθ leˈðezma]; ur. 28 lipca 1987 w Santa Cruz de Tenerife) – hiszpański piłkarz, występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie Lazio. W latach 2010–2017 reprezentant Hiszpanii. Pedro jest zawodnikiem obunożnym. Jako pierwszy piłkarz w historii strzelił gola w sześciu różnych rozgrywkach w ciągu jednego roku.
Wikipedia
Pedro z żoną
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pedra lub z nim związany
SJP.pl
chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
Pędruś – polska nazwa zwyczajowa różnych chrząszczy z rodziny pędrusiowatych, które dawniej zaliczane były do rodzaju Apion, np.:
Wikipedia
o cechach pędrusiowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Pędrusiowate (Apionidae) – rodzina chrząszczy z nadrodziny ryjkowców (Curculionoidea) lub podrodzina chrząszczy z rodziny Brentidae. Dawniej klasyfikowana jako podrodzina ryjkowcowatych z grupy Curculiones phanerognathi. Rozprzestrzenione są kosmopolitycznie.
Wikipedia
o cechach pędrusiowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. homoseksualista
Wiktionary
IPA: ˈpɛdrɨl, AS: pedryl
Wiktionary
przym. pedrylowaty
Wiktionary
(1.1) zob. pedał.
Wiktionary
potocznie: gejowski, homoseksualny
SJP.pl
obszar o zrównanej powierzchni powstały w wyniku denudacji (niszczącej działalności wiatru lub wód) przebiegającej w klimacie suchym; pedyplena
SJP.pl
Pedyment – zrównana powierzchnia o niewielkim spadku (od 1° do 10°), rozciągająca się u podnóża stromego stoku, powiększająca się wskutek jego cofania i zrównywania przez wietrzenie i erozję wodną epizodyczną potoków. Pedymenty są wykształcone w twardej skale podłoża i pokryte tylko cienką warstwą osadu. Są przede wszystkim strefą transportu materiału z gór do kotlin górskich. Pedymenty powszechnie występują zwłaszcza na obszarach suchych i półsuchych.
Wikipedia
obszar o zrównanej powierzchni powstały w wyniku denudacji (niszczącej działalności wiatru lub wód) przebiegającej w klimacie suchym; pedyment
SJP.pl
osuwanie się mas skalnych, w wyniku którego powstaje pedyplena (obszar o zrównanej powierzchni)
SJP.pl
1. biec, poruszać się z dużą szybkością lub nakłaniać kogoś do pośpiechu, pośpieszać; pędzić (częściej);
2. dawniej: besztać kogoś, karcić, używać siły, przemocy względem kogoś lub czegoś, zadawać ból
SJP.pl
zakład, pomieszczenie, w którym domowym sposobem wyrabia się alkohol, często nielegalnie
SJP.pl
1. ręczny przyrząd składający się z trzonka i osadzonym na jego końcu pęczka włosia, niegdyś zwierzęcego, dzisiaj najczęściej sztucznego;
2. w przenośni o malarzu lub jego rzemiośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. techn. narzędzie składające się z pęczka włosia osadzonego na trzonku, służące m.in. do malowania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy jesteś smutny, przygnębiony, weź do ręki farby, pędzel, przygotuj wodę i kartkę papieru dużego formatu.
(1.1) Szczecina borsuka używana jest do wyrobu delikatnych pędzli do golenia.
Wiktionary
IPA: ˈpɛ̃nd͡zɛl, AS: pẽnʒel
Wiktionary
rzecz. pędzlowanie n., pędzelkowanie n.
:: zdrobn. pędzelek mrz.
czas. pędzlować ndk., pędzelkować ndk.
przym. pędzlowy, pędzelkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pyndzel.
Wiktionary
1. niewielki pędzel;
2. niewielka kępka, pęczek włosów na końcach uszu niektórych zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pędzel
(1.2) mały pędzel
(1.3) zool. zakończenie uszu niektórych zwierząt w formie kępki włosów
Wiktionary
(1.2) A gdy służąca uciekła, jej pani rzuciła się gorączkowo do swej tualety i otworzywszy parę słoików za pomocą pędzelka umalowała sobie twarz na różowy kolor.
Wiktionary
IPA: pɛ̃nˈd͡zɛlɛk, AS: pẽnʒelek
Wiktionary
rzecz. pędzel m.
czas. pędzlować
Wiktionary
papugi pędzelkojęzyczne - podrodzina papug charakteryzujących się smukłym ciałem i barwnym upierzeniem; lory
SJP.pl
z wyglądu przypominający pędzelek, najczęściej ten na czubku ucha niektórych zwierząt
SJP.pl
taki, przy którym używa się pędzelków (np. masaż pędzelkowy) lub w jakiś inny sposób związany z pędzelkiem (np. pióro pędzelkowe, pisak pędzelkowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pędzić.
Wiktionary
Pędzenie – jedna z metod stosowanych w ogrodnictwie mająca na celu przyspieszenie kwitnienia roślin ozdobnych. Stosowana jest w celu wydłużenia czasu trwania sprzedaży kwitnących roślin doniczkowych lub kwiatów ciętych. W przypadku niektórych roślin możliwe jest uzyskiwanie dzięki tej metodzie roślin kwitnących przez cały rok. Do pędzenia nadają się rośliny, które zimują w postaci organów spichrzowych (kłączy, bulw, cebuli) z ukształtowanymi pąkami kwiatowymi, ew. także krzewy i byliny. Podczas pędzenia sztucznie przerywany jest okres spoczynku tych roślin i doprowadzane są one do kwitnienia kosztem nagromadzonych w poprzednim sezonie wegetacyjnym materiałów zapasowych.
Wikipedia
czas. pędzić
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
Pędzewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.
Wikipedia
1. poruszać się (np. biec) b. szybko
2. zmuszać do szybkiego posuwania się naprzód; gonić
3. nakłaniać do pośpiechu, popędzać
4. wprawiać w ruch, napędzać
5. produkować np. bimber
6. pobudzać rośliny hodowane w szklarni do szybszego wzrostu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) poruszać się bardzo szybko w pewnym kierunku
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) wytwarzać bimber
(2.2) poganiać stado zwierząt
Wiktionary
(1.1) Dokąd tak pędzisz?
(2.1) Tomek pędzi w domu niezły bimber.
(2.2) Pasterz pędzi owce na pastwisko.
Wiktionary
IPA: ˈpɛ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: pẽńʒ́ić
Wiktionary
rzecz. pęd m., popęd m., pędnik m., pędzenie n., popędzanie n., popędzenie n., napędzanie n., napędzenie n., wypędzanie n., wypędzenie n., dopędzanie n., dopędzenie n., zapędzanie n., zapędzenie n., przepędzanie n., przepędzenie n., odpędzanie n., odpędzenie n.
czas. napędzać ndk., napędzić ndk., popędzić dk., popędzać ndk., wypędzić dk., wypędzać ndk., dopędzić dk., dopędzać ndk., zapędzić dk., zapędzać ndk., przepędzić dk., przepędzać ndk., odpędzić dk., odpędzać ndk.
przym. pędny
Wiktionary
(1.1) lecieć, gnać
(2.2) gnać, przepędzać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Podhale, Bukowina. powiedzieć
Wiktionary
(1.1) Ne i pośli my na to weselisko, bo nom storsy druzba pedzioł, co nos Jasiek barz piéknie pytoł. sic.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pogardliwie: homoseksualista; homoś, pedał, cieć, pedalarz, pedalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. pot. gej, homoseksualista
Wiktionary
(1.1) Walka o swe prawa w wykonaniu myślących homoseksualistów bywa skuteczniejsza niż przypadkowe działania rozhisteryzowanych pedziów.
Wiktionary
rzecz. pedał m.
Wiktionary
Pędziszewo – przysiółek wsi Rozwory w Polsce, położony w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Debrzno.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa słupskiego.
Wikipedia
potocznie o osobie ruchliwej, będącej ciągle w ruchu lub o lekkoduchu, człowieku lekkomyślnym, nieodpowiedzialnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) ktoś będący ciągle w ruchu i często podejmujący szybkie decyzje bez zastanowienia
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Postaci fikcyjne o tej nazwie:
Wikipedia
(1.1) sowizdrzał, lekkoduch, gorąca głowa, narwaniec, paliwoda, szałaput, szaławiła, świszczypała, wartogłów, wietrznik, reg. śl. gónka.
Wiktionary
pędźka rudonoga - gatunek muchówki z rodziny łowikowatych
SJP.pl
bardzo pospolity grzyb z klasy workowców
SJP.pl
Penicillium Link (pędzlak) – rodzaj grzybów z rodziny kropidlakowatych (Aspergillaceae).
Wikipedia
związany z malarstwem, głównie w odniesieniu do akcesoriów malarskich i procesu tworzenia obrazów (np. zakład pędzlarski)
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny płoniwowatych
SJP.pl
Pędzliczek (Syntrichia Brid.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).
Wikipedia
zgrubienie od: pędzel
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny popielicowatych
SJP.pl
Pędzlogon (Graphiurus) – rodzaj ssaków z podrodziny pędzlogonów (Graphiurinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).
Wikipedia
myszowór pędzloogonowy - zwierzę drapieżne z rodziny niełazów, torbacz żyjący w lasach Australii; myszowór, mysz workowata, tafa
SJP.pl
leczyć stan zapalny gardła, smarując migdałki i błonę śluzową gardła środkami dezynfekującymi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. robić coś przy pomocy pędzla
(1.2) przen. szybko jeść
Wiktionary
rzecz. pędzel mrz., pędzelek mrz., pędzlowanie n.
Wiktionary
(1.2) pałaszować, wcinać, grub. zażerać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pędzlować.
Wiktionary
rzecz. niepędzlowanie n., pędzel mrz.
czas. pędzlować ndk.
Wiktionary
potocznie: PLN - nowy polski złoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. monet. nowy złoty polski, PLN
Wiktionary
[czytaj: piling] piling;
1. zabieg kosmetyczny wykonywany w celu usunięcia martwego naskórka;
2. kosmetyk używany do takiego zabiegu; ścierak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. technika kosmetyczna polegająca na złuszczaniu lub ścieraniu martwego naskórka
(1.2) kosmet. kosmetyk, najczęściej w postaci kremu, o działaniu złuszczającym lub ścierającym naskórek
Wiktionary
Złuszczanie naskórka, inaczej peeling, eksfoliacja, abrazja, ablacja – zabieg stosowany w kosmetyce i dermatologii, polegający na usunięciu martwych komórek naskórka. Zabieg ma na celu poprawę wyglądu i stanu skóry, poprzez spłycenie drobnych zmarszczek oraz rozjaśnienie przebarwień. Peeling stosowany jest także w kuracji przeciwtrądzikowej oraz po zabiegu depilacji w celu zapobiegania wrastania włosów w skórę.
Wikipedia
IPA: ˈpʲilʲĩŋk, AS: pʹilʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. peelingowanie n., piling mrz., pilingowanie n.
czas. peelingować, pilingować
przym. peelingowy, pilingowy
Wiktionary
(1.1) piling
(1.2) piling, pot. ścierak
Wiktionary
[czytaj: pilingować] usuwać zrogowaciałe części naskórka i oczyszczać skórę; pilingować
SJP.pl
środowiskowo: pistolet maszynowy; empi
SJP.pl
Pistolet maszynowy – rodzaj indywidualnej automatycznej broni strzeleckiej zasilanej amunicją pistoletową, zdolnej do prowadzenia ognia ciągłego. Pistolety maszynowe przeznaczone są do zwalczania siły żywej na krótkich dystansach (do 200 m).
Wikipedia
żołnierz, na którego uzbrojenie składa się pistolet maszynowy (peem)
SJP.pl
Peenemünde (pol. hist. Pianoujście, także Kujawice) – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald, wchodzi w skład Związku Gmin Usedom-Nord. Leży w północno-zachodniej części wyspy Uznam, nad cieśniną Piana i Bałtykiem, w obrębie historycznego Pomorza Zachodniego. W czasie II wojny światowej mieścił się tu niemiecki ośrodek badań nad nowymi broniami III Rzeszy, m.in. nad broniami V-1 i V-2.
Wikipedia
[czytaj: PIP szoł] peep show, peepshow, pipszoł;
1. striptiz lub taniec erotyczny wykonywany w odgrodzonym od widza pomieszczeniu, który można oglądać przez okienko;
2. miejsce, w którym odbywa się taki striptiz lub taniec erotyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. peep toe.
Wiktionary
(1.1) Najbardziej rozpoznawalny polski projektant, Dawid Woliński, zapytany o poradę, czy przy chłodniejszej pogodzie można nosić szpilki peep-toe i rajstopy, odpowiedział, że to więcej niż obciach oraz że jest przeciwnikiem rajstop w ogóle.
Wiktionary
[czytaj: PIP szoł] peep show, peep-show, pipszoł;
1. striptiz lub taniec erotyczny wykonywany w odgrodzonym od widza pomieszczeniu, który można oglądać przez okienko;
2. miejsce, w którym odbywa się taki striptiz lub taniec erotyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. będący lub związany z siecią komputerową, w której komputery mają te same uprawnienia i mogą dzielić się danymi oraz udostępniać sobie nawzajem zasoby bez udziału centralnego serwera;
Wiktionary
(1.1) Należy jednak pamiętać o tym, iż korzystając z popularnych aplikacji typu peer-to-peer […] mimowolnie rozpowszechnia się ściągane dane.
Wiktionary
(1.1) architektura / model / sieć peer-to-peer
Wiktionary
potocznie: PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa); Peerel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) iron. Polska Rzeczpospolita Ludowa
Wiktionary
(1.1) Za Peerelu robotnicze dzieci jeździły na kolonie nad morze.
Wiktionary
:: rzecz. peerel mrz., PRL-owiec mos., peerelowiec mos., Peerelowiec mos.
:: przym. PRL-owski, peerelowski
Wiktionary
(1.1) Polska Rzeczpospolita Ludowa, PRL
Wiktionary
osoba zindoktrynowana przez system komunistyczny PRL
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. hist. obywatel PRL
Wiktionary
(1.1) Wszyscy Peerelowcy mieli takie same ubrania, takie same meble, takie same puste lodówki.
Wiktionary
:: rzecz. Peerel mrz., peerel mrz., peerelowiec mos., PRL-owiec mos.
:: przym. PRL-owski, peerelowski
Wiktionary
przymiotnik od: PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa); PRL-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący PRL-u
Wiktionary
rzecz. Peerel mrz., peerel mrz., PRL-owiec mos., Peerelowiec mos., peerelowiec mos.
przym. PRL-owski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. pot. autobus miejski Jelcz PR110
Wiktionary
(1.1) Dwanaście poznańskich peerek zostało przeznaczonych do kasacji.
Wiktionary
IPA: pɛˈːrka, AS: p•erka
Wiktionary
członek PSL (Polskiego Stronnictwa Ludowego); PSL-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL)
Wiktionary
rzecz. PSL-owiec mos.
:: skr. PSL n./mrz.
przym. PSL-owski, peeselowski
Wiktionary
(1.1) PSL-owiec
Wiktionary
przymiotnik od: PSL (Polskie Stronnictwo Ludowe); PSL-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z PSL-em, dotyczący PSL-u
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla dla polityki, poglądów, programów, założeń itp. PSL-u
Wiktionary
(1.1) Ugrupowanie to zamierza doprowadzić na najbliższej listopadowej sesji do odwołania peeselowskich członków zarządu powiatu, w tym i wicestarosty.
(2.1) Wydaje mi się, że Janusz Kowalski ma dużo bardziej peeselowskie poglądy niż Andrzej Nowak.
Wiktionary
IPA: ˌpɛːsɛˈlɔfsʲci, AS: p•eselofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. PSL-owiec mos., peeselowiec mos.
:: skr. PSL n./mrz.
przym. PSL-owski
Wiktionary
(1.1) PSL-owski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. chemioterapeutyk z grupy fluorochinolonów, o szerokim zakresie działania;
Wiktionary
Pefloksacyna – organiczny związek chemiczny z grupy fluorochinolonów stosowany jako chemioterapeutyk. Jest aktywna wobec bakterii Gram-ujemnych, lecz wykazuje mniejszą skuteczność od innych chinolonów. Stosowana jest głównie w zakażeniach dróg moczowych, gruczołu krokowego, kości i stawów. Działa toksycznie na wątrobę.
Wikipedia
(1.1) Pefloksacyna nie działa na krętki i beztlenowce Gram-ujemne, jak również na prątki gruźlicy.
Wiktionary
IPA: ˌpɛflɔksaˈt͡sɨ̃na, AS: pefloksacỹna
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Abaktal; wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C17H20FN3O3.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. glikol polietylenowy
Wiktionary
(1.1) Cząstki fagowe oczyszczono z lizatu na drodze precypitacji z użyciem PEG/NaCl.
Wiktionary
8-bitowa konsola gier wideo, klon japońskiej konsoli Famicom
SJP.pl
Wikipedia
1. symbol natchnienia poetyckiego w postaci skrzydlatego konia;
2. bajeczny koń skrzydlaty z głową gryfa; hipogryf;
3. przenośnie: rasowy, piękny koń; rumak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mitgr. koń skrzydlaty; emblemat natchnienia poetyckiego;
(1.2) astr. gwiazdozbiór nieba północnego;
(1.3) przen. natchnienie poetyckie
(1.4) poet. bystronogi koń; rumak
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiadomo, że Pegaz uderzeniem kopyta stworzył źródło Hippokrene, u stóp Helikonu, siedziby Muz.
(1.2) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Pegaza jest Enif.
(1.4) Już na dzielny koń wsiada, i na rączym pegazie puszcza się w drogę; daj Panie rycerzowi Chrystusowemu szczęśliwe wszędzie powodzenie.
Wiktionary
IPA: ˈpɛɡas, AS: pegas
Wiktionary
przym. pegazowy, pegazi
Wiktionary
(1.2) skr. Peg
Wiktionary
przymiotnik od: Pegaz; należący do Pegaza, mitycznego uskrzydlonego konia (np. pegazie skrzydła, pegazi ogon), związany z Pegazem; pegazowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) rzad. należący do Pegaza
przymiotnik relacyjny
(2.1) rzad. dotyczący Pegaza, określający Pegaza, używany przy Pegazie
przymiotnik jakościowy
(3.1) rzad. charakterystyczny dla Pegaza, mający cechy Pegaza
Wiktionary
rzecz. Pegaz mzw.
przym. pegazowy
Wiktionary
(1-3) pegazowy
Wiktionary
rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu igliczniokształtnych
SJP.pl
Pegazowate (Pegasidae) – rodzina małych morskich ryb promieniopłetwych o niejasnej pozycji taksonomicznej. Klasyfikowano je w rzędzie ciernikokształtnych (Gasterosteiformes) lub igliczniokształtnych (Syngnathiformes). Poławiane gospodarczo na niewielką skalę. Bywają sprzedawane jako kurioza.
Wikipedia
o cechach pegazowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przymiotnik od: Pegaz; należący do Pegaza, mitycznego uskrzydlonego konia (np. pegazowe skrzydła, pegazowy ogon), związany z Pegazem; pegazi
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Pegaza
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący Pegaza, określający Pegaza, używany przy Pegazie
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla Pegaza, mający cechy Pegaza
Wiktionary
rzecz. Pegaz mzw.
przym. pegazi
Wiktionary
(1-3) pegazi
Wiktionary
[czytaj: pe-gie-ER] jedno z gospodarstw należące do PGR-u
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. roln. Państwowe Gospodarstwo Rolne
Wiktionary
Państwowe gospodarstwo rolne (PGR, od 1976 – państwowe przedsiębiorstwo gospodarki rolnej – PPGR) – duże, socjalistyczne przedsiębiorstwa rolne będące własnością państwową.
W 1949 roku rząd rozpoczął przymusową kolektywizację, polegającą na zrzeszaniu chłopów w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych. W 1956 roku na fali odwilży z blisko 10 tys. spółdzielni pozostało 1,5 tys., wobec czego uspołecznioną formą pozostały Państwowe Gospodarstwa Rolne powstające równolegle wcześniej, utworzone 12 lutego 1949 z Państwowych Nieruchomości Ziemskich, Państwowych Zakładów Hodowli Koni i Państwowych Zakładów Hodowli Roślin. Gospodarstwa takie tworzone były głównie na bazie wcześniejszych majątków ziemskich. Wiele takich gospodarstw powstało na Ziemiach Odzyskanych.
Wikipedia
(1.1) Dzięki ich pracy pomiędzy zrujnowanymi budynkami po byłym pegeerze wyrosły hałdy szarego proszku.
Wiktionary
rzecz. pegeerowiec mos., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.
przym. pegeerowski, popegeerowski
przysł. pegeerowsko
skr. PGR
Wiktionary
(1.1) skr. PGR
Wiktionary
[czytaj: pegieerowiec] pracownik PGR-u (Państwowego Gospodarstwa Rolnego); PGR-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. roln. rolnik zrzeszony w Państwowym Gospodarstwie Rolnym
Wiktionary
(1.1) Poprosiliśmy też kilku pegeerowców o pomoc w poszukiwaniach.
Wiktionary
rzecz. pegeer mrz., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.
przym. pegeerowski, popegeerowski
przysł. pegeerowsko
skr. PGR
Wiktionary
(1.1) PGR-owiec
Wiktionary
przymiotnik od: PGR (Państwowe Gospodarstwo Rolne); PGR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący PGR-u, związany z PGR-em
Wiktionary
(1.1) Ważne jest też, że tereny południowe w rejonach rolniczych opierały się na gospodarce rodzinnej, a zachodnie na gospodarstwach uspołecznionych, pegeerowskich
Wiktionary
rzecz. pegeeryzacja ż., pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.
przym. popegeerowski
przysł. pegeerowsko
skr. PGR
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. na sposób pegeerowski, tak jak w pegeerze
Wiktionary
rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.
przym. pegeerowski, popegeerowski
skr. PGR
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. cecha tego, co jest pegeerowskie
Wiktionary
rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeeryzacja ż.
przym. pegeerowski, popegeerowski
przysł. pegeerowsko
skr. PGR
Wiktionary
[czytaj: pegie-erus] pogardliwie: pracownik PGR-u (Państwowego Gospodarstwa Rolnego)
SJP.pl
upaństwowienie rolnictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. roln. zakładanie Państwowych Gospodarstw Rolnych
(1.2) hist. przejmowanie majątku przez Państwowe Gospodarstwa Rolne
Wiktionary
rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.
przym. pegeerowski, popegeerowski
przysł. pegeerowsko
skr. PGR
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. heteroseksualny stosunek płciowy, w którym mężczyzna jest stroną bierną penetrowaną analnie przez kobietę przy pomocy dildo zamocowanego do jej bioder;
Wiktionary
Pegging – heteroseksualny akt płciowy, polegający na tym, że kobieta penetruje odbyt mężczyzny sztucznym członkiem lub wibratorem umocowanym na biodrach przy pomocy pasków tzw. strap-on dildo. Termin ten pojawił się po raz pierwszy 21 czerwca 2001 roku w poradniku seksualnym Dana Savage’a pt. Savage love, który wyłonił nazwę tej praktyki spośród propozycji swych czytelników.
Wikipedia
grubokrystaliczny zespół mineralny występujący w magmowych skałach głębinowych i w skałach metamorficznych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: pegmatyt; prowadzący do powstania zespołu mineralnego charakterystycznego dla skał magmowych głębinowych i metamorficznych (np. etap pegmatytowy), związany z takim zespołem lub procesem jego tworzenia się (np. tonalit pegmatytowy)
SJP.pl
Wikipedia
Pegu (birm. ပဲခူးမြို့ /bəɡó mjo̰/, mon ဗဂေါ /həkɜ̀/, ang. Bago, hist. Hanthawaddy) – miasto w środkowej Mjanmie (Birmie), w prowincji Pegu, 80 km na północny wschód od Rangunu.
Liczba mieszkańców: 284 tys. (2012) – czwarte co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
rodzaj woltomierza elektronicznego, służący w praktyce do pomiaru odczynu pH roztworu
SJP.pl
pH-metr – urządzenie służące do pomiaru pH analizowanych substancji chemicznych.
Większość pH-metrów to w istocie mierniki potencjału, w których pH ustala się na podstawie pomiaru siły elektromotorycznej (SEM) ogniwa utworzonego z elektrody wskaźnikowej (zanurzonej w roztworze badanym) i elektrody porównawczej (zanurzonej w roztworze wzorcowym o znanym pH). Ogniwa te są zwykle połączone z elektronicznym woltomierzem o dużej czułości, który automatycznie przelicza zmierzoną SEM ogniwa na skalę pH, zgodnie z dostosowanym do warunków pomiaru równaniem Nernsta.
Wikipedia
zespół metod pomiaru wartości pH
SJP.pl
urządzenie do utrzymywania stałego pH roztworu poprzez dozowanie kwasu lub zasady
SJP.pl