→ oszust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej, która oszukuje
Wiktionary
Oszustka (ang. The Cheat) – amerykański niemy film z 1915 roku w reżyserii Cecila B. DeMille.
Wikipedia
(1.1) Sprytna oszustka zamiast kości dinozaura sprzedała turystom fragmenty szkieletu krowy.
Wiktionary
IPA: ɔˈʃustka, AS: ošustka
Wiktionary
rzecz. oszustwo n., oszukaństwo n., oszukiwanie n., oszukanie n.
:: fm. oszust m.
czas. oszukiwać ndk., oszukać dk.
przym. oszukańczy
Wiktionary
(1.1) szachrajka, krętaczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;
(1.2) pot. świadome wprowadzenie kogoś w błąd dla własnej korzyści
Wiktionary
Oszustwo, wyłudzenie – przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Wikipedia
(1.1) Rzecki poznaje, że w tej chwili toczy się tu sprawa przed sądem, że przemawia prokurator i że chodzi o grube oszustwo.
(1.2) Na starożytnych igrzyskach olimpijskich zawodnik, który dopuścił się oszustwa, zmuszony był postawić pomnik Zeusowi, na którym wyryto jego imię i nazwisko oraz występek, którego się dopuścił.
Wiktionary
IPA: ɔˈʃustfɔ, AS: ošustfo
Wiktionary
rzecz. oszukaństwo n., oszukiwanie n., oszust m., oszustka ż., oszukanie n.
czas. oszukać dk., oszukiwać ndk.
przym. oszukańczy
przysł. oszukańczo
Wiktionary
(1.2) krętanina, matactwo, szalbierstwo, szarlataneria, szarlataństwo; pot. cygaństwo, granda, kanciarstwo, kancik, kant, krętactwo, macherka, macherstwo, machloja, machlojka, nabieranie, oszukaństwo, przekręt, przewalanka, przewałka, szacherka, szachrajstwo, szulerstwo, szwindel; reg. pozn. szmucha.
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. oszukiwać
Wiktionary
IPA: ɔʃˈfabʲjät͡ɕ, AS: ošfabʹi ̯äć
Wiktionary
aspekt dokonany oszwabić
rzecz. szwab m., oszwabianie n.
Wiktionary
(1.1) zob. oszukiwać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oszwabiać.
Wiktionary
czas. oszwabiać ndk.
Wiktionary
okpić, oszukać kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pejor. oszukać
Wiktionary
(1.1) Ten gość mnie oszwabił, cegłę mi pocztą wysłał zamiast telefonu.
Wiktionary
IPA: ɔʃˈfabʲit͡ɕ, AS: ošfabʹić
Wiktionary
rzecz. szwab m., oszwabienie n.
czas. oszwabiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oszwabić.
Wiktionary
czas. oszwabić
Wiktionary
potocznie: okpienie kogoś, oszustwo
SJP.pl
dawniej: obszyć (przyszyć wzdłuż lub dookoła czegoś)
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. okpić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. otoczyć szyldwachami, obstawić strażą, wartownikami
Wiktionary
IPA: ˌɔʃɨldvaˈxɔvat͡ɕ, AS: ošyldvaχovać
Wiktionary
rzecz. oszyldwachowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oszyldwachować.
Wiktionary
IPA: ˌɔʃɨldvaxɔˈvãɲɛ, AS: ošyldvaχovãńe
Wiktionary
czas. oszyldwachować
Wiktionary
oszynda leszczynowiec - czerwony owad z rodziny chrząszczy
SJP.pl
Oszynda (Apoderus) – rodzaj chrząszczy z nadrodziny ryjkowców i rodziny podryjowatych.
Wikipedia
obwód oszyński - obwód w Kirgistanie ze stolicą w Oszu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oszem, dotyczący Oszu
Wiktionary
rzecz. Osz mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) sprawiać, że coś lub ktoś staje się słabszy
Wiktionary
(1.1) Częste zmiany podporządkowania operacyjnego oraz walka na różnych odcinkach frontu osłabiały efekty bojowe pułku morskiego.
Wiktionary
rzecz. osłabianie n., słabość ż.
Wiktionary
roztwór chemiczny stosowany w fotografii czarno-białej w celu zmniejszenia gęstości optycznej obrazu
SJP.pl
Osłabiacz fotograficzny – kąpiel fotograficzna stosowana czasami jako kąpiel wykańczająca po wywołaniu i utrwaleniu obrazu fotograficznego. Służy do zmniejszenia gęstości optycznej obrazu przez usunięcie z błony fotograficznej, papieru fotograficznego lub innego podłoża, części osadzonego w ich emulsji osadu srebrowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłabiać.
Wiktionary
czas. osłabiać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. osłabiać)
(1.1) dokonany od|osłabiać.
Wiktionary
IPA: ɔsˈwabʲit͡ɕ, AS: osu̯abʹić
Wiktionary
rzecz. słabość ż.
przym. osłabiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłabić.
(1.2) med. stan złego samopoczucia fizycznego
Wiktionary
przym. osłabiony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. odczuwający osłabienie; bez sił witalnych
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od osłabić
Wiktionary
rzecz. osłabienie n.
czas. osłabić dk.
przym. osłabły
Wiktionary
(1.1) osłabły, wyczerpany, zmęczony
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. słabnąć)
(1.1) stracić siłę i aktywność; stać się wyczerpanym
(1.2) stracić na sile, utracić intensywność
Wiktionary
rzecz. słabość ż., osłabłość ż., osłabnięcie n.
przym. osłabły
przysł. osłable
czas. słabnąć, nasłabieć
Wiktionary
(1.1) opaść z sił
(1.2) zelżeć / zelżyć, złagodnieć, zmniejszyć się
Wiktionary
taki, który osłabł, stał się słabszy, stracił siły
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. osłonić)
(1.1) okrywać coś czymś, odgradzać od czegoś, czynić coś niewidocznym
(1.2) swoim położeniem uniemożliwiać zaatakowanie kogoś albo zabezpieczać kogoś lub coś przed czymś szkodliwym, niebezpiecznym
(1.3) przen. chronić kogoś lub coś przed odpowiedzialnością albo czymś nieprzyjemnym, niebezpiecznym
czasownik zwrotny niedokonany osłaniać się (dk. osłonić się)
(2.1) osłaniać (1.1) czymś siebie samego
(2.2) osłaniać (1.2) jeden drugiego
(2.3) osłaniać (1.3) jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Przyciął (osobiście sadzony) żywopłot, który osłania (postawione własnym staraniem) garaże.
(1.2) Odparowuje ciosy wrogów, ale dłoń trzymająca tarczę osuwa się bezwładnie. Już nie osłania ramion.
(1.3) Jak by to więc miało wyglądać, rząd osłania polskie rafinerie przed konkurencją z tamtej strony, a nas wystawia na ogień?
(2.1) Przed dworcem, na poboczu jezdni łachmaniarze osłaniają się szmatami i coś kombinują.
Wiktionary
rzecz. osłona ż., przysłona ż., osłonka ż.
przysł. osłonowo
przym. osłonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłaniać.
Wiktionary
rzecz. osłona ż.
przysł. osłonowo
przym. osłonowy
Wiktionary
dawniej:
1. obmawiać, szkalować kogoś; zniesławiać;
2. osławiać się - zyskiwać złą sławę, opinię
SJP.pl
dawniej:
1. obmówić, oszkalować kogoś; zniesławić;
2. osławić się - zyskać złą sławę, opinię
SJP.pl
mający złą sławę
SJP.pl
to, co przynosi ukojenie, zadowolenie, zapomnienie; pociecha
SJP.pl
bezpłodny mieszaniec powstały ze skrzyżowania konia i oślicy; oślik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. mieszaniec ogiera konia i klaczy osła, bezpłodny;
Wiktionary
Osłomuł lub oślik – mieszaniec międzygatunkowy ogiera konia domowego z klaczą osła. Całkowicie bezpłodny. Zewnętrznie podobny bardziej do matki. Sierść szarej maści, na brzuchu jasna, posiada typowo ośle uszy oraz cienki zakończony pęczkiem ogon. Jest niższy i słabszy od muła i dlatego jest dużo rzadziej hodowany. Czasami wykorzystywany w zastępstwie osła w onoterapii.
Wikipedia
IPA: ɔsˈwɔ̃muw, AS: osu̯õmuu̯
Wiktionary
(1.1) oślik
Wiktionary
1. ochrona przed czymś;
2. coś, co osłania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co osłania daną rzecz w celu chronienia jej lub przed nią
(1.2) wojsk. manewr chroniący inne oddziały i umożliwiający im wykonanie misji
(1.3) wojsk. oddział wykonujący manewr osłony (1.2)
(1.4) pot. med. lek osłonowy
Wiktionary
(1.1) Zdejmowanie osłony piły tarczowej może prowadzić do tragedii.
(1.3) Dywizjon 8 stanowíł osłonę w kluczowym obszarze działań naszego szwadronu piechoty.
(1.4) Zamiast brania osłony jadam po prostu kapustę kiszoną.
Wiktionary
IPA: ɔˈswɔ̃na, AS: osu̯õna
Wiktionary
rzecz. osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.
:: zdrobn. osłonka ż.
przym. osłonowy
przysł. osłonowo
czas. osłaniać ndk., osłonić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. osłaniać)
(1.1) dokonany od|osłaniać.
Wiktionary
IPA: ɔsˈwɔ̃ɲit͡ɕ, AS: osu̯õńić
Wiktionary
rzecz. osłona ż., przysłona ż., osłonka ż.
przysł. osłonowo
przym. osłonowy
Wiktionary
małe zwierzę morskie z typu strunowców
SJP.pl
Osłonice (Tunicata), strunoogonowe (Urochordata, Urocorda) – grupa strunowców o prostej budowie, przechodzących rozwój złożony. Są zwierzętami wyłącznie morskimi. Charakteryzują się obecnością zewnętrznej, organicznej osłonki – tuniki – o rozmaitej grubości i konsystencji, zbudowanej z tunicyny – węglowodanu niestrawnego, chroniącego przed drapieżnikami. Tunika pełni rolę szkieletu zewnętrznego, okresowo zrzucanego. W tunice znajdują się komórki tworzące krew, pigment i włókna kolagenowe.
Wikipedia
małe zwierzę morskie z typu strunowców
SJP.pl
Osłonice (Tunicata), strunoogonowe (Urochordata, Urocorda) – grupa strunowców o prostej budowie, przechodzących rozwój złożony. Są zwierzętami wyłącznie morskimi. Charakteryzują się obecnością zewnętrznej, organicznej osłonki – tuniki – o rozmaitej grubości i konsystencji, zbudowanej z tunicyny – węglowodanu niestrawnego, chroniącego przed drapieżnikami. Tunika pełni rolę szkieletu zewnętrznego, okresowo zrzucanego. W tunice znajdują się komórki tworzące krew, pigment i włókna kolagenowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłonić.
Wiktionary
Osłonin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt.
Wikipedia
Osłonino (kaszb. Òsłónino, niem. Oslanin, dawniej Oslonino) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, nad Zatoką Pucką, u ujścia rzeki Gizdepki, na Kaszubach. Miejscowość z przystanią morską dla rybaków (pas plaży).
Wikipedia
dawniej: osłonięty
SJP.pl
zdrobnienie od: osłona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: osłona
(1.2) mała osłona
(1.3) zool. błona osłaniająca niektóre komórki u zwierząt
(1.4) bot. cienka błona osłaniająca zalążek
(1.5) spoż. zewnętrzna powłoka wędlin
Wiktionary
Osłonka – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański na obszarze Żuław Wiślanych nad Szkarpawą. Wieś wchodzi w skład sołectwa Marzęcino.
Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
We wsi znajduje się strategiczna stacja pomp, która nie dopuszcza do zalania dużej części Żuław.
Wikipedia
(1.2) Skorupka stanowi wapienną osłonkę dla ptasiego zarodka.
(1.5) Nie przepadam za kiełbasami w sztucznych osłonkach.
Wiktionary
rzecz. osłona ż., osłonienie n., przysłona ż.
czas. osłaniać ndk., osłonić dk.
przym. osłonny, osłonowy
przysł. osłonowo
Wiktionary
(1.3) błonka, otoczka
Wiktionary
inaczej: osłaniający, stanowiący osłonę
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) osłaniając przed czymś
Wiktionary
(1.1) Przy leczeniu osłonowo używa się antybiotyków.
Wiktionary
rzecz. osłona ż., osłonka ż., osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.
czas. osłaniać ndk., osłonić dk.
przym. osłonowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający działanie osłaniające, pełniący funkcję osłony
Wiktionary
(1.1) Weź jakiś preparat osłonowy, żeby nie było żadnych komplikacji.
Wiktionary
rzecz. osłona ż., osłonka ż., osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.
czas. osłaniać ndk., osłonić dk.
przysł. osłonowo
Wiktionary
metoda badania polegająca na osłuchiwaniu czegoś; auskultacja
SJP.pl
1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. osłuchiwać)
(1.1) dokonany od|osłuchiwać.
Wiktionary
IPA: ɔˈswuxat͡ɕ, AS: osu̯uχać
Wiktionary
czas. osłuchiwać
rzecz. osłuchanie n.
przym. osłuchowy
Wiktionary
1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłuchać.
Wiktionary
czas. osłuchiwać, osłuchać dk.
Wiktionary
1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania
SJP.pl
1. w medycynie: badać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. badać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchiwać się -
a) poznawać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) powszednieć wskutek częstego powtarzania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. osłuchać)
(1.1) badać kogoś, słuchając wydawanych dźwięków przez niektóre narządy, np. stetoskopem
(1.2) sprawdzać stan maszyn słuchem
czasownik zwrotny niedokonany osłuchiwać się (dk. osłuchać się)
(2.1) przyzwyczajać się do czegoś dzięki wielokrotnemu powtarzaniu
(2.2) rozpoznawać, rozumieć coś dzięki wielokrotnemu słyszeniu
Wiktionary
(1.1) Można więc sobie wyobrazić glacjologa, który z wielką lekarską słuchawką - stetoskopem z uwagą "osłuchuje" lodowy jęzor.
(1.1) Pacjentkę owszem osłuchiwano codziennie, ale raczej dość staroświeckim sprzętem czyli stetoskopem położniczym.
Wiktionary
IPA: ˌɔswuˈxʲivat͡ɕ, AS: osu̯uχʹivać
Wiktionary
rzecz. słuchanie n., osłuchanie n., osłuchiwanie n., słuch m., odsłuch m.
czas. słyszeć ndk., osłuchać
przym. osłuchowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|osłuchiwać.
(1.2) med. zob. auskultacja.
Wiktionary
Osłuchiwanie (łac. auscultatio, ang. auscultation) – badanie lekarskie polegające na ocenie dźwięków (szumów, szmerów, tonów) pochodzących od niektórych narządów wewnętrznych, głównie od serca, płuc (wraz z dolnymi drogami oddechowymi), jamy brzusznej (perystaltyka), tętnic, a także tętna płodu.
Wikipedia
IPA: ˌɔswuxʲiˈvãɲɛ, AS: osu̯uχʹivãńe
Wiktionary
rzecz. słuch m.
czas. osłuchiwać
przym. osłuchowy
Wiktionary
dający się poznać przez osłuchanie; dotyczący osłuchu, osłuchiwania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. oparty na osłuchiwaniu, dotyczący osłuchiwaniu, wywnioskowany na podstawie osłuchiwania
Wiktionary
rzecz. osłuch m., słuch m., osłuchiwanie n.
czas. osłuchiwać ndk., osłuchać dk., słuchać ndk.
Wiktionary
zaskakiwać kogoś czymś, wprawiać w zdumienie; zdumiewać
SJP.pl
wprowadzający w osłupienie
SJP.pl
znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo zaskoczony, zdumiony, zdziwiony
Wiktionary
rzecz. osłupienie n., słup m.
czas. osłupieć dk.
Wiktionary
(1.1) oszołomiony, zszokowany
Wiktionary
zaskoczyć kogoś czymś, wprawić w zdumienie
SJP.pl
znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia
SJP.pl
znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wielkie zaskoczenie, zdumienie
Wiktionary
Osłupienie (stupor) – zaburzenie poznawcze, do którego objawów należą akineza, mutyzm, brak reakcji na bodźce przy jednoczesnym zachowaniu przytomności (może być jednak ona nieznacznie przymglona).
Pacjent, mimo zachowania świadomości, nie reaguje na bodźce zewnętrzne, nie porusza się, nie mówi, wzrok ma utkwiony w jednym punkcie.
Wikipedia
rzecz. słup n., słupek mrz.
czas. osłupieć dk.
przym. osłupiały
Wiktionary
umieścić słupki w podłożu
SJP.pl
potocznie: partykuła dodająca wypowiedzi odcień bagatelizowania, lekceważenia, np. "Dostał za to, ot, kilka złotych."
SJP.pl
partykuła
(1.1) …podkreślająca lub wskazująca na nieistotność, błahość, zwyczajność następującego po niej składnika zdania
Wiktionary
Ѿ, ѿ – litera cyrylicy, obecnie nieużywana; ligatura liter Ѡ i Т, stąd współczesna nazwa litery – „Ot”, odpowiadająca głoskom które reprezentuje.
Wikipedia
(1.1) Zaszedłem, ot tak sobie, do Jolki.
(1.1) Dostawanie kwiatów ot tak bez okazji jest dużo przyjemniejsze.
(1.1) Ot, nie mieliśmy nic do roboty.
(1.1) Dostał, ot, dwa złote.
Wiktionary
IPA: ɔt, AS: ot
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi
Wiktionary
(1.1) war. oto-
Wiktionary
dawniej: otaczać taborem; otaborzać
SJP.pl
dawniej: otaczać taborem; otaborowywać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch)
(1.2) rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan)
czasownik zwrotny niedokonany otaczać się
(2.1) przen. gromadzić wokół siebie pewne przedmioty lub pewnych ludzi
Wiktionary
(1.1) Wojska rządowe otoczyły partyzantów w ich kryjówce.
(1.2) Moje miasto rodzinne otaczają góry i lasy.
(2.1) Lubię otaczać się w domu ładnymi przedmiotami.
Wiktionary
IPA: ɔˈtat͡ʃat͡ɕ, AS: otačać
Wiktionary
rzecz. otoczenie n., otaczanie n., otoczak m., otoczka ż., makrootoczenie n., toczenie n. , toczeń m., taczka ż., tokarka ż.
czas. toczyć, otoczyć, obtoczyć, obtaczać, wytoczyć, wytaczać, stoczyć, staczać, podtoczyć, podtaczać, wtoczyć, wtaczać
przym. otoczakowy
Wiktionary
(1.1) okrążać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otaczać.
Wiktionary
(1.1) Otaczanie młodnika płotem ma na celu ochronę drzewek przed obgryzaniem ich kory przez zwierzęta.
Wiktionary
IPA: ˌɔtaˈt͡ʃãɲɛ, AS: otačãńe
Wiktionary
czas. otoczyć, otaczać
rzecz. tokarka ż., otoczenie, otoczak, otoczka, makrootoczenie
przym. otoczakowy
Wiktionary
Otaczarka to maszyna drogowa służąca do produkcji masy bitumicznej. Nazwa pochodzi od procesu zachodzącego w maszynie - otaczanie składników mineralnych (kruszywa) spoiwem bitumicznym (poprzez mieszanie).
Wikipedia
roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, cereus
SJP.pl
w informatyce: oznaczyć coś tagiem
SJP.pl
w informatyce: oznaczać coś tagami
SJP.pl
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle); otaklować
SJP.pl
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. taklować)
(1.1) żegl. niedokonany od|taklować.
Wiktionary
rzecz. takielunek m., otaklowanie, otaklowywanie
czas. taklować
Wiktionary
zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)
SJP.pl
1. określić cenę; oszacować
2. ocenić kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) hand. ocenić wartość materialną czegoś
(1.2) książk. przen. uważnie przyjrzeć się komuś lub czemuś; ocenić spojrzeniem
Wiktionary
fan japońskiej popkultury, głównie anime i mangi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. miłośnik japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych;
Wiktionary
Otaku (jap. おたく lub オタク) – fan japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych w tym stylu. Termin stosowany głównie przez środowiska miłośników japońskiej popkultury jako określenie miłośnika takowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) geek, nerd
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|おたく. (otaku)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) otaku
źródła.
== otaku (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-otaku.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) otaku
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈtaku, AS: otaku
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) geek, nerd
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|おたく. (otaku)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) otaku
źródła.
== otaku (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-otaku.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) otaku
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ból ucha najczęściej spowodowany schorzeniami bezpośrednio dotyczącymi ucha
SJP.pl
Otalgia (z łac.) – objaw polegający na "bólu ucha bez choroby ucha". Związany jest on z bogatym unerwieniem ucha. Choroby innych narządów głowy i szyi poprzez wspólne unerwienie mogą objawiać się bólem ucha. Otalgia może być objawem banalnych patologii w zakresie głowy i szyi, ale też groźnym objawem, sugerującym obecność nowotworu.
Wikipedia
posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); obtalkować
SJP.pl
1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić
SJP.pl
1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić
SJP.pl
Otamowanie (ang. thought blocking) – zaburzenie myślenia mogące być objawem zaburzeń psychotycznych, objawiające się nagłym zatrzymaniem toku myślenia. Jeśli nastąpi ono w środku wypowiedzi, uwidacznia się jako przerwa w zdaniu, po czym pacjent kontynuuje je na inny temat, nie pamiętając, o czym mówił przed przerwaniem wątku.
Wikipedia
1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; otańczyć;
2. potocznie: otańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, stańcować się, stańczyć się
SJP.pl
1. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; otańczać, obtańczać, obtańcowywać;
2. potocznie: otańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, wytańcowywać się
SJP.pl
tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, obtańcowywać
SJP.pl
1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; obtańczyć, otańcować;
2. otańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańcować się, stańcować się, stańczyć się
SJP.pl
Otanów – (niem. Wuthenow), wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.
W latach 1954–1971 wieś była siedzibą gromady Otanów, po jej zniesieniu w gromadzie Myślibórz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzeć.
(1.2) med. powierzchowna rana powstała w wyniku zdarcia naskórka
(1.3) powierzchowne uszkodzenie powierzchni czegoś
Wiktionary
Otarcie (łac. excoriatio) – rana, która powstaje na skutek kontaktu skóry z szorstką powierzchnią (ściana, asfalt, chodnik) lub w wyniku kontaktu z przedmiotem, który ociera skórę z warstwy zrogowaciałej naskórka. Dochodzi do obnażenia brodawek skóry właściwej i krwawienia miąższowego (zwykle niewielkiego) lub wycieku płynu międzytkankowego. Rana może ulec zakażeniu i zropieniu (szczególnie w sytuacjach gdy w ranie zostaną ciała obce).
Wikipedia
IPA: ɔˈtarʲt͡ɕɛ, AS: otarʹće
Wiktionary
czas. otrzeć, ocierać
Wiktionary
(1.2) obtarcie
Wiktionary
1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, obszarpać, obtargać;
2. otargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; obszarpać się, obtargać się
SJP.pl
ssak z rodziny uchatek, żyjący w dużych stadach na południu Ameryki Płd.
SJP.pl
„Otaria” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina:
Wikipedia
uszkodzony na powierzchni przez kontakt z innym ciałem podczas ruchu równoległego do tej powierzchni
SJP.pl
otoczyć, okleić taśmą; zataśmować
SJP.pl
potraw; trawa odrastająca po skoszeniu, drugi lub kolejny pokos danego roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. drugi pokos siana;
Wiktionary
Potraw, otawa – odrost trawy na łące po wcześniejszym skoszeniu lub też ostatni (zwykle drugi) pokos siana pozyskiwany na początku jesieni.
Wikipedia
IPA: ɔˈtava, AS: otava
Wiktionary
(1.1) potraw
Wiktionary
1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) realna pusta, ogromna, głęboka lub wręcz bezdenna przestrzeń
(1.2) przen. budzące grozę, mroczne metaforyczne miejsce, zło wciągające umysł, duszę, losy
(1.3) rel. tymczasowy stan osób bezgrzesznych umarłych przed Zbawieniem albo bez chrztu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spojrzała na niebo. Niepokoiło ją – ta nieskończona otchłań błękitu, wisząca nad nią tak niewyobrażalnie wysoko.
(1.2) Najazd hitlerowski rzucił świat w otchłań wojny, która trwała sześć lat.
Wiktionary
IPA: ˈɔtxwãɲ, AS: otχu̯ãń
Wiktionary
(1.1) czeluść, dziura, przepaść, głębia, bezdeń, odmęty
(1.2) mrok
(1.3) limbus, limbo, pandemonium
Wiktionary
1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu
SJP.pl
niewyobrażalnie wielki
SJP.pl
rosyjskie imię odojcowskie
SJP.pl
Imię odojcowskie (także imię po ojcu) – nazwa osobowa w krajach słowiańskich, tworzona od imienia ojca, stosowana urzędowo w niektórych państwach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ojczym
Wiktionary
taki, który otęchł; otęchły
SJP.pl
taki, który otęchł; otęchnięty
SJP.pl
rzadko: otaczać, okrywać tęczą
SJP.pl
zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)
SJP.pl
zazdrosny mąż
SJP.pl
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Wikipedia
żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem o-, np. oprawić, ofoliować
SJP.pl
uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić
SJP.pl
uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić
SJP.pl
Otępienie, demencja (łac. dementia) – grupa chorób mózgu, powodujących długoterminowe i często postępujące obniżenie zdolności myślenia i zapamiętywania, które są na tyle poważne, że utrudniają, a często uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie. Inne objawy obejmują zaburzenia emocjonalne, kłopoty z komunikacją i językiem oraz utratę aktywności. Świadomość najczęściej pozostaje zachowana. Rozpoznanie otępienia wymaga stwierdzenia odmiany w codziennym funkcjonowaniu umysłowym dotkniętej nim osoby oraz ubytków większych niż można się spodziewać w danym wieku. Nie zaleca się przeprowadzania badań przesiewowych w kierunku demencji w populacji ogólnej.
Wikipedia
[czytaj: otello] dwuosobowa gra planszowa; otello, reversi
SJP.pl
Othello – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Adams. Według spisu w 2020 roku liczy 8549 mieszkańców.
W 2020 roku miasto ma najwyższy odsetek (3,6%) świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otolog
SJP.pl
dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otologia
SJP.pl
Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Kanadzie i USA
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Otmar, Audomar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone ze starowysokoniemieckich ōt, "posiadłość, dobrobyt" i māri, "sławny". Imię to było nadawane w Polsce już w średniowieczu. Wśród świętych, Otmar, opat w Sankt Gallen.
Wikipedia
(1.1) Świętego Otmara czczą Szwajcarzy.
Wiktionary
IPA: ˈɔtmar, AS: otmar
Wiktionary
(1.1) Audomar
Wiktionary
przymiotnik od: Otmęt
SJP.pl
dzielnica Krapkowic
SJP.pl
Otmęt (do 1946 Odmęt; niem. Ottmuth, czes. Otmút) – dzielnica Krapkowic, do 1954 wieś, w latach 1945–1954 siedziba gminy Otmęt.
Do historii miejscowości weszło uruchomienie w 1931 zakładów Baťa.
Wikipedia
Otmice (dodatkowa nazwa w j. niem. Ottmütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
W miejscowości jest stacja kolejowa Otmice.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Otmuchów (hist. również Odmuchów, Odmachów, łac. Otmuchovia, niem. Ottmachau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Otmuchów. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 6179 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Otmuchowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Otmuchowa
Wiktionary
IPA: ˌɔtmuxɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: otmuχovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Otmuchów m.
:: fż. otmuchowianka ż.
przym. otmuchowski
Wiktionary
mieszkanka Otmuchowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Otmuchowa
Wiktionary
IPA: ˌɔtmuxɔˈvʲjãnka, AS: otmuχovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Otmuchów m.
:: fm. otmuchowianin
przym. otmuchowski
Wiktionary
przymiotnik od: Otmuchów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Otmuchów
Wiktionary
(1.1) Kłopoty otmuchowskiego samorządu pogorszyła ubiegłoroczna zapaść finansów oświaty.
Wiktionary
IPA: ˌɔtmuˈxɔfsʲci, AS: otmuχofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Otmuchów, otmuchowianin, otmuchowianka
Wiktionary
wyraz:
1. wskazujący, kierujący uwagę na kogoś, na coś;
2. poprzedzający podsumowanie;
3. wzmacniający dany element wypowiedzi;
4. wskazujący kogoś, coś jako wzór;
5. rozpoczynający człon lub całe zdanie będące objaśnieniem wcześniejszego
SJP.pl
zaimek wskazujący
(1.1) w połączeniu z czasownikiem „być” wskazuje coś lub kogoś w bezpośrednim otoczeniu
partykuła
(2.1) poprzedzenie zapytania w sytuacji, kiedy bezpośrednio w zdaniu pada odpowiedź
(2.2) wzmocnienie zaimka
(2.3) otwarcie wypowiedzi podsumowującej w zdaniu złożonym
(2.4) otwarcie wypowiedzi nawiązującej do wcześniejszej fraza w zdaniu złożonym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czekałeś na mnie? Oto jestem!
(2.1) Oto co myślę – to jest kompletna bzdura!
(2.2) Takie oto są skutki nadużywania alkoholu na wycieczkach z pracy.
(2.3) Miłość, romantyzm, cudowne chwile szczęścia - oto moje wspomnienia z Monachium.
(2.4) Wszedł prezes i oto zaległa cisza i zapanowała atmosfera pracy.
Wiktionary
IPA: ˈɔtɔ, AS: oto
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi
Wiktionary
(1.1) oto- + laryngolog = otolaryngolog
(1.1) oto- + -logia = otologia
(1.1) oto- + -skop = otoskop
Wiktionary
(1.1) war. ot-
Wiktionary
lekarz specjalizujący się w chirurgii uszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się operacjami ucha
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka w zakresie chirurgii ucha
Wiktionary
(1.1) Będąc znakomitym otochirurgiem, zarabiał krocie.
(2.1) Będąc znakomitą otochirurg, zarabiała krocie.
Wiktionary
ssak z rodziny psów zamieszkujący afrykańskie obszary pustynne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. ssak afrykański przypominający psa i lisa, z charakterystycznymi długimi uszami;
Wiktionary
Otocjon wielkouchy, otocjon (Otocyon megalotis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), jedyny przedstawiciel rodzaju otocjon (Otocyon).
Wikipedia
IPA: ɔˈtɔt͡sʲjɔ̃n, AS: otocʹi ̯õn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Otocki – polski herb baronowski oraz hrabiowski, odmiana herbu Dołęga, nadany wraz z tytułem w Galicji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od otoczak
Wiktionary
rzecz. otoczak m.
Wiktionary
zaokrąglony i wygładzony na skutek transportu rzecznego fragment minerału lub skały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. kamień wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę;
(1.2) archeol. narzędzie z dolnego paleolitu uzyskiwane z otoczaka (1.1) lub okruchu skały twardej, przystosowane do pracy przez odbicie odłupków na obwodzie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔˈtɔt͡ʃak, AS: otočak
Wiktionary
rzecz. otoczenie n., otaczanie n., otoczka ż., makrootoczenie n., otok m., toczenie n.
:: zdrobn. otoczaczek m.
czas. otoczyć dk., otaczać ndk., toczyć ndk.
przym. otoczakowy, otoczkowy, otokowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z otoczakami, odnoszący się do otoczaków, złożony z otoczaków
Wiktionary
IPA: ˌɔtɔt͡ʃaˈkɔvɨ, AS: otočakovy
Wiktionary
czas. otoczyć dk., otaczać ndk.
rzecz. otoczak m., otoczenie n., otaczanie n., otoczka ż., makrootoczenie n.
Wiktionary
otoczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łącznie to, co znajduje się blisko ze wszystkich stron
(1.2) ludzie, z którymi ma się najczęstsze kontakty, którzy są najbardziej znaczący
(1.3) mat. dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty, zawierający dany punkt;
(1.4) zbiór elementów, które nie wchodzą w skład danego systemu, organizacji, itp., jednak mają na niego wpływ
(1.5) odczasownikowy od|otoczyć.
Wiktionary
Otoczenie, inaczej środowisko to wszystko co nie należy do układu.
Wikipedia
(1.1) Brzydkie otoczenie nie nastraja romantycznie.
(1.2) Otoczenie bardzo zachęcało go do rzucenia palenia.
(1.3) Okrąg jest brzegiem koła, gdyż dowolne otoczenie punktu na okręgu zawiera zarówno punkty należące, jak i nie należące do koła.
(1.4) Otoczenie rynkowe ma wpływ na podejmowanie decyzji w firmie.
(1.5) Otoczenie kamieni przeciwnika i zabranie im wszystkich oddechów powoduje bicie w grze go.
Wiktionary
IPA: ˌɔtɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: otočẽńe
Wiktionary
rzecz. otaczanie n., otoczka ż., otoczak m., makrootoczenie n., tokarka ż.
czas. otoczyć dk., otaczać ndk.
przym. otoczeniowy, otoczakowy
przysł. otoczeniowo
Wiktionary
(1.1) okolica, obszar dookoła, pobliże, sąsiedztwo
(1.2) znajomi, bliscy, współpracownicy
(1.5) oblężenie, okrążenie, osaczenie, oskrzydlenie
Wiktionary
otoczka
SJP.pl
Wikipedia
bakteria niewytwarzająca zarodników, mająca wyraźną otoczkę śluzowatą
SJP.pl
owocnik grzybów z grupy otoczniaków i niektórych porostów; perytecjum
SJP.pl
Wikipedia
mikroskopijny grzyb z klasy workowców; jądrzak
SJP.pl
strug profilowy o wklęsłej krawędzi ostrza noża; wałkownik
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otaczać)
(1.1) dokonany od|otaczać.
Wiktionary
IPA: ɔˈtɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: otočyć
Wiktionary
rzecz. otaczanie n., otoczak mrz., otoczenie n., tokarka ż.
czas. otaczać
przym. otoczakowy
Wiktionary
przyrząd akustyczny dla ludzi o słabym słuchu
SJP.pl
1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obwódka wokół czapki wojskowej w formie kolorowej tasiemki;
(1.2) obramowanie, obwódka
(1.3) pasek służący do przytrzymywania psa myśliwskiego
(1.4) herald. obramowanie tarczy herbowej, nie dotykające jej brzegu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miał dwie gwiazdki na otoku.
(1.2) Nad drzwiami weselnymi ogromny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej z jej sukienką srebrną i złotym otokiem promieni na tle głębokiego szafiru (…)
(1.3) Innym razem należało psa wyprowadzać w pole na otoku i w koralach, aby go zmuszać do należytego dociągania po zwietrzeniu zwierzyny.
Wiktionary
IPA: ˈɔtɔk, AS: otok
Wiktionary
(1.2) otoczka
Wiktionary
1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu
SJP.pl
Otoka – tłuszcz jelitowy, topi się w temperaturze 30 °C.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Otokar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z elementów od (zdrowie, dobrobyt) i wakar (czujny, baczny).
Istnieje dwóch świętych patronów tego imienia: Otokar z Tegernsee, zmarły w 771, i Otokar III, margrabia Traungau, zmarły w 1164.
Otokar imieniny obchodzi 26 lutego i 9 maja.
Wikipedia
1. związany z otokiem - kolorową tasiemką obszytą wokół czapki żołnierskiej, np. barwa otokowa;
2. rzadko: związany z otokiem - tym, co otacza jakiś przedmiot;
3. dawniej: związany z otoką - tym, co otacza jakiś przedmiot
SJP.pl
lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otorynolaryngolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób uszu i krtani
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób uszu i krtani
Wiktionary
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
Wikipedia
(2.1) Siostra jest otolaryngologiem.
Wiktionary
IPA: ˌɔtɔlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk, AS: otolarỹŋgolok
Wiktionary
rzecz. otolaryngologia ż.
:: fż. otolaryngolożka ż.
przym. otolaryngologiczny
Wiktionary
otorynolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby
SJP.pl
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
Wikipedia
→ otolaryngologiczny; otorynolaryngologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z otolaryngologią, dotyczący otolaryngologii
Wiktionary
rzecz. otolaryngologia ż., otolaryngolog mos. / ż.
Wiktionary
rodzaj ssaków naczelnych z rodziny galagowatych
SJP.pl
Otolemur (Otolemur) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Galaginae w obrębie rodziny galagowatych (Galagidae).
Wikipedia
ziarenko soli wapnia stanowiące część składową narządu zmysłu równowagi; statolit
SJP.pl
Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi (narząd otolitowy). U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe.
Wikipedia
lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otiatra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób uszu
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka otologii
Wiktionary
(1.1) Ten przypadek wymagał zwołania konsylium z udziałem rynologa, foniatry i otologa.
(2.1) Mama została skierowana przez panią otolog do otochirurga, bo potrzebna jest tympanoplastyka, aby poprawić słuch.
Wiktionary
IPA: ɔˈtɔlɔk, AS: otolok
Wiktionary
rzecz. otologia ż.
:: fż. otolożka ż.
przym. otologiczny
przysł. otologicznie
Wiktionary
dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otiatria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. specjalizacja zajmująca się fizjologią uszu i leczeniem ich chorób;
Wiktionary
Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) otiatria
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) laryngologia
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. otolog mos., otolożka ż.
przym. otologiczny
przysł. otologicznie
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|oto-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) otology
* baskijski: (1.1) otologia
* białoruski: (1.1) аталогія ż.
* duński: (1.1) otologi w.
* fiński: (1.1) otologia
* francuski: (1.1) otologie ż.
* hiszpański: (1.1) otología ż.
* niemiecki: (1.1) Otologie ż., Ohrenheilkunde ż.
* norweski (bokmål): (1.1) otologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) otologi m.
* nowogrecki: (1.1) ωτολογία ż.
* portugalski: (1.1) otologia ż.
* rosyjski: (1.1) отология ż.
* słowacki: (1.1) otológia ż.
* szwedzki: (1.1) otologi w.
* ukraiński: (1.1) отологія ż.
* włoski: (1.1) otoiatria ż., otologia ż.
źródła.
== otologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. otologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. otolog mos., otolożka ż.
przym. otologiczny
przysł. otologicznie
Wiktionary
(1.1) otiatria
Wiktionary
rodzaj niskiej kanapy; sofa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niska kanapa lub sofa z bocznymi wałkami i miękkim oparciem
Wiktionary
Otomana, sofa (z franc. ottomane lub sofa, tur. soffa ‘kamienna ława’) – kanapa turecka, wyściełana, z poduszkami i bocznymi wałkami zamiast poręczy i miękkim oparciem.
Nazwa pojawiła się w Europie pod koniec XVII wieku wraz z modą orientalną. W drugiej połowie XVIII wieku pojawiło się kilka nazw dla odmian wyściełanych kanap i łóżek:
Wikipedia
(1.1) W kącie na otomanie siedział czarny kocur.
Wiktionary
rzecz. Otomania ż., otomanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Imperium Otomańskie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Otoman m., Otomanka ż., otomana ż.
przym. otomański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* slovio: (1.1) Otomania
źródła.
== Otomania (slovio.) ==
ortografie. Отоманиа
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Otomania, Imperium Otomańskie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔtɔ̃ˈmãɲja, AS: otõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Otoman m., Otomanka ż., otomana ż.
przym. otomański
Wiktionary
zdrobnienie od: otomana (rodzaj małej kanapy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: otomana
(1.2) mała otomana
(1.3) rodzaj sofy
Wiktionary
(1.2) Na otomance półleżała rozkapryszona birbantka, paląc cygaro.
Wiktionary
rzecz. otomana ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego
Wiktionary
(1.1) Na sąsiedniej ulicy znajdowała się siedziba otomańskiej ambasady.
Wiktionary
rzecz. Otomania ż.
Wiktionary
(1.1) osmański
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
język Indian mieszkających w Meksyku
SJP.pl
Otomi – autochtoniczna grupa etniczna środkowego Meksyku, posługująca się co najmniej 4 blisko spokrewnionymi językami. Zajmują się głównie rolnictwem.
Liczebność Otomich wykazuje tendencję spadkową, w połowie XIX wieku wynosiła 700 tysięcy, obecnie 250 tysięcy osób.
Wikipedia
Otomin (niem. Ottomin, do 1996 jako wieś Szadółki) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy nad jeziorem Otomińskim i w bezpośrednim sąsiedztwie Gdańska. Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Gdańska oraz Przewozy Autobusowe Gryf. Prowadzi tędy Szlak Skarszewski – zielony znakowany szlak turystyczny.
Wikipedia
Otomino (kaszub. Òtomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo i na turystycznym szlaku Kartuskim.
11 marca 2024 otwarto przystanek Otomino na wyremontowanej w latach 2022-2023 linii kolejowej nr 229. Linia kolejowa dzieli wieś na dwie nieoficjalne części Otomino Dolne i Otomino Górne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Miejscowość o podobnej nazwie: Otomin
Wikipedia
specjalista zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi
SJP.pl
dział otorynolaryngologii zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi
SJP.pl
Otoneurologia - dyscyplina medyczna, niebędąca specjalizacją lekarską, z pogranicza laryngologii, neurologii, neurochirurgii i okulistyki.
Zajmuje się anatomią, fizjologią i patologią narządu przedsionkowego, czyli zmysłem równowagi, którego zaburzenia manifestują się najczęściej zawrotami głowy oraz szumami usznymi.
W kręgu zainteresowań otoneurologii są też implanty ślimakowe i chirurgia guzów podstawy czaszki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. opał na zimę
Wiktionary
(1.1) Już my zebrali otop na zime.
Wiktionary
taki, który otopniał; obtopniały
SJP.pl
stopić się z wielu stron; obtopnieć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponury
Wiktionary
1. otaczać torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbiać się - otaczać się torebką z tkanki łącznej
SJP.pl
1. otoczyć torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbić się - otoczyć się torebką z tkanki łącznej
SJP.pl
czasownik
(1.1) med. otoczyć tkanką łączną
Wiktionary
rzecz. torebka ż.
Wiktionary
Wikipedia
lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otolaryngolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła
Wiktionary
(2.1) Szwagierka jest otorynolaryngologiem.
Wiktionary
IPA: ˌɔtɔrɨ̃nɔlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk, AS: otorỹnolarỹŋgolok
Wiktionary
rzecz. otorynolaryngologia ż.
przym. otorynolaryngologiczny
Wiktionary
(1.1) otolaryngolog
(2.1) otolaryngolog
Wiktionary
otolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, nosa, ucha i szyi, a także zaburzeń głosu, słuchu i równowagi;
Wiktionary
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
Wikipedia
(1.1) Profesor jest konsultantem krajowym ds. otorynolaryngologii.
Wiktionary
rzecz. otorynolaryngolog mos.
przym. otorynolaryngologiczny
Wiktionary
(1.1) daw. otolaryngologia
Wiktionary
→ otorynolaryngologia; otolaryngologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z otorynolaryngologią, dotyczący otorynolaryngologii
Wiktionary
rzecz. otorynolaryngologia ż., otorynolaryngolog mos. / ż.
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych
SJP.pl
Otocinclus – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Niektóre gatunki są popularnymi rybami akwariowymi z grupy glonojadów.
Wikipedia
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych
SJP.pl
przewlekłe schorzenie ucha środkowego i wewnętrznego o nieznanych przyczynach, objawiające się narastającym niedosłuchem, któremu zwykle towarzyszą szumy w uszach i zawroty głowy
SJP.pl
Otoskleroza (łac. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.
Wikipedia
przyrząd posiadający własne źródło światła, służący do oglądania ucha zewnętrznego i środkowego w celach diagnostycznych; wziernik uszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd laryngologiczny do badania wnętrza ucha;
Wiktionary
Otoskop – narzędzie laryngologiczne służące do wziernikowania ucha. Jest to cylindrycznie zwinięta metalowa trąbka w kształcie stożka o różnej średnicy. Istnieją otoskopy zwykłe, wyposażone w urządzenia optyczne i oświetlane pośrednio przy użyciu lampy czołowej, oraz otoskopy elektryczne z własnym źródłem światła. Istnieją także tzw. wideootoskopy dzięki którym możliwe jest oglądanie wziernikowanego ucha na monitorze.
Wikipedia
IPA: ɔˈtɔskɔp, AS: otoskop
Wiktionary
rzecz. otoskopia ż.
przym. otoskopowy
przysł. otoskopowo
Wiktionary
oglądanie przewodu słuchowego zewnętrznego i błony bębenkowej przez wziernik uszny - otoskop; wziernikowanie ucha
SJP.pl
Otoskopia, wziernikowanie ucha – jest to badanie fizykalne ucha, w którym ocenia się przewód słuchowy zewnętrzny i pośrednio ucho środkowe przez ocenę błony bębenkowej. W przypadku perforacji błony bębenkowej ogląda się też zawartość jamy bębenkowej.
Wikipedia
szkodliwość dla narządu słuchu
SJP.pl
Leki ototoksyczne – niejednorodna grupa leków, które podane ogólnie lub miejscowo wywierają niepożądane, toksyczne i uszkadzające działanie na narząd słuchu. Różnią się między sobą pod względem farmakologicznym i wskazań terapeutycznych. Ototoksyczne działanie leków może ujawnić się na każdym odcinku drogi słuchowej, jednak najbardziej podatny na ich toksyczne działanie jest ślimak.
Wikipedia
szkodliwy dla narządu słuchu
SJP.pl
wzmocnione "oto"
SJP.pl
partykuła
(1.1) nawiązuje do innej wypowiedzi, rozpoczynając komentarz lub jej uzupełnienie
Wiktionary
(1.1) Po tym wstępie przystąpmy do rzeczy. Otóż pragnę gorąco ci zakomunikować, że mamy do spełnienia, to znaczy ty i ja, to znaczy ludzkość, wielką i szlachetną misję.
Wiktionary
IPA: ˈɔtuʃ, AS: otuš
Wiktionary
partykuła oto
Wiktionary
partykuła "otóż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wojsk. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego
Wiktionary
(1.1) Dowództwo OTP podjęło decyzję o rozszerzeniu działań.
Wiktionary
1. trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś; odtrąbić;
2. ogłosić coś uroczyście; obtrąbić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Otranto, dotyczący Otranto
Wiktionary
(1.1) Żadna z powieści Mostowskiej nie zawiera charakterystycznych dla angielskiego romansu grozy akcentów antyfeudalnych. Choć ród Koniecpolskich wyginął, (…) to nie stało się tak z powodu popełnionych występków, które „pogrzebały” na przykład ród Manfreda pod gruzami zamku otranckiego.
Wiktionary
rzecz. Otranto n.
Wiktionary
1. cieśnina Morza Śródziemnego;
2. miasto i gmina we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w południowo-wschodnich Włoszech, położone na Półwyspie Salentyńskim nad cieśniną Otranto (1.2);
(1.2) geogr. cieśnina łącząca Morze Adriatyckie z Morzem Jońskim i oddzielające od siebie półwyspy Apeniński i Bałkański;
Wiktionary
Otranto – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Lecce.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 5273 osoby, 69,4 os./km².
W latach 1480–1481 miasto okupowali Turcy. Zamordowali 800 mieszkańców, którzy nie chcieli przejść na islam. W roku 2013 męczennicy z Otranto zostali uznani za świętych.
Miejscowość tę w 1836 roku odwiedził Juliusz Słowacki przed udaniem się na wyspę Korfu.
Wikipedia
(1.1) „Istnieje hipoteza — powiada Muratow — że Matteo przystąpił do malowania swoich Rzezi pod wpływem wiadomości o zajęciu Otranta przez Turków, która napełniła przerażeniem całe Włochy. Rozgrywające się na ulicach Otranta sceny gwałtów i rzezi na zawsze już utkwiły w wyobraźni Mattea.”
(1.1) W 1480 roku miasto Otranto na Półwyspie Apenińskim zdobyli Turcy w imieniu Muhammada II. „Z 22 tysięcy mieszkańców pozostało pono przy życiu zaledwie 10 000” i rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan. Według tradycji, ośmiuset chrześcijanom, którzy nie chcieli przyjąć islamu, poderżnięto gardła. W roku 1771 beatyfikował ich papież Klemens XIV, a kanonizował w 2013 roku papież Franciszek.
(1.2) Głębokość cieśniny Otranto jest duża, a panujące tu silne prądy powodowały stałe rwanie się sieci.
Wiktionary
przym. otrancki
Wiktionary
1. w poligrafii: usunąć tło z kliszy siatkowej za pomocą trawienia
2. dawniej: otruć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby:
miejscowość w Polsce:
Wikipedia
trąbka otrębiasta - gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z otrębami, dotyczący otrębów; zawierający otręby
Wiktionary
rzecz. otręby nmos.
przym. otrębiany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Otrębusy – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
otoczka ziarna zbóż pozostała po przemiale na mąkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw;
Wiktionary
Otręby – produkt uboczny powstały z przemiału zbóż (pszenicy, owsa, żyta lub ryżu), a także z przemiału zbóż rzekomych (gryki, quinoa). W skład otrąb zbożowych wchodzi w głównej mierze zewnętrzna warstwa ziarna, to jest warstwa owocowo nasienna. Głównymi produktami przemiału są: mąka, kasze oraz otręby.
Wikipedia
IPA: ɔˈtrɛ̃mbɨ, AS: otrẽmby
Wiktionary
przym. otrębiany, otrębowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zakaźna choroba narządów płciowych koni i bydła rogatego
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny bobowatych; psia róża
SJP.pl
dawniej:
1. młodzieniec, chłopiec, wyrostek; pacholę;
2. sługa, chłop, pachołek, najemnik;
3. pogardliwie: mężczyzna;
4. u Turków: stary żołnierz otrzymujący żołd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. (także gwara.) chłopiec, młodzieniec niepełnoletni
(1.2) daw. (także gwara.) chłop, sługa, najemnik
Wiktionary
(1.3) Co myślicie, że bedym fórt otrokym? → Co sądzicie, że będę ciągle wykorzystywany?
Wiktionary
(1.1) młokos
Wiktionary
w łowiectwie: ustalić miejsce pobytu zwierzyny na podstawie tropów
SJP.pl
podać komuś truciznę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. truć, otruwać)
(1.1) spowodować objawy choroby lub śmierć poprzez działanie trucizny
czasownik zwrotny dokonany otruć się (ndk. truć się, zatruwać się)
(2.1) zażyć truciznę
(2.2) doznać zatrucia pokarmowego
Wiktionary
(1.1) Podejrzewano, że papieża otruł agent bezpieki.
(1.1) Czyżbyś zamierzał go otruć?
(2.1) Mężczyzna otruł się przez niewierną żonę.
(2.2) Chyba otrułam się tymi frutti di mare.
Wiktionary
rzecz. otrucie n., trucie n., truciciel mos./mrz.
czas. otruwać ndk., truć ndk.
Wiktionary
otrupka Westwooda - gatunek mrówki
SJP.pl
otrupka Westwooda - gatunek mrówki
SJP.pl
o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Otrupkowate (Byrrhidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) sprężykokształtnych (Elateriformia) i nadrodziny otrupków (Byrrhoidea).
Wikipedia
o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
podać komuś truciznę
SJP.pl
rzadko: pozbawiać życia za pomocą trucizny; truć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponuro, smutno
Wiktionary
potocznie: otrząsać
SJP.pl
gwarowo: otrząsnąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrząsnąć)
(1.1) niedokonany od|otrząsnąć.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) przeprowadzać otrzęsiny
czasownik zwrotny niedokonany otrząsać się (dk. otrząsnąć się)
(3.1) niedokonany od|otrząsnąć się.
Wiktionary
IPA: ɔˈṭʃɔ̃w̃sat͡ɕ, AS: oṭšõũ̯sać
Wiktionary
rzecz. otrząsanie n., otrząśnięcie n., trzęsienie n., strząsanie n., strząśnięcie n., wytrząsanie n., wytrząśnięcie n., otrzęsiny nmos.
czas. otrząsnąć dk., trząść ndk., strząsnąć dk., strząsać ndk., wytrząsnąć dk., wytrząsać ndk.
przym. otrzęsinowy
Wiktionary
w rolnictwie: mechaniczne urządzenie do oczyszczania na sucho, a niekiedy również transportowania z kopców na środki transportowe buraków i innych warzyw okopowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrząsać.
Wiktionary
czas. otrząsnąć, otrząsać ndk.
rzecz. otrzęsiny nmos.
Wiktionary
1. strącić coś z siebie
2. wstrząsnąć się na skutek niemiłego uczucia
3. powrócić do równowagi psychicznej po bolesnych doświadczeniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzaskać.
Wiktionary
czas. otrzaskać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. zaznajamiać z czymś;
2. otrzaskiwać się - zaznajamiać się z czymś, przyzwyczajać się do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otrząsać)
(1.1) energicznie czymś ruszając, zrzucić z niego coś
czasownik zwrotny dokonany otrząsnąć się (ndk. otrząsać się)
(2.1) energicznie się poruszając, zrzucić coś z siebie
(2.2) przen. wrócić do normy emocjonalnej po przykrym lub gwałtownym doświadczeniu
Wiktionary
rzecz. otrząsanie n., otrząśnięcie n., trzęsienie n., strząsanie n., strząśnięcie n., wytrząsanie n., wytrząśnięcie n.
czas. otrząsać ndk., trząść ndk., strząsnąć dk., strząsać ndk., wytrząsnąć dk., wytrząsać ndk.
Wiktionary
(1.1) otrząść
(2.1) otrząść się
(2.2) otrząść się
Wiktionary
wytrzebić;
1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz
SJP.pl
1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ocierać)
(1.1) dokonany od|ocierać.
Wiktionary
IPA: ˈɔṭʃɛt͡ɕ, AS: oṭšeć
Wiktionary
czas. ocierać
rzecz. otarcie n.
Wiktionary
krótkie włókna pozostające w czasie trzepania konopi, lnu itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzepać)
(1.1) lekko uderzając, usuwać z czegoś jakiś materiał
czasownik zwrotny niedokonany otrzepywać się (dk. otrzepać się)
(2.1) lekko uderzając siebie samego, usuwać z powierzchni swojego ciała jakiś materiał
(2.2) lekko uderzając siebie wzajemnie, usuwać wzajemnie z powierzchni ciała jakiś materiał
Wiktionary
(1.1) Siedziała na ławce i otrzepywała stopy z piasku, żeby włożyć buty.
(2.1) Wciągniętemu w ciekawą rozmowę czas mija szybko i wreszcie, otrzepując się, wychodzę.
Wiktionary
rzecz. trzepacz m., trzepaczka ż., otrzepanie n., otrzepywanie n., trzepanie n., trzepanko n., trzepnięcie n., strzepywanie n., strzepanie n., strzepnięcie n., utrzepywanie n., utrzepanie n., wytrzepywanie n., wytrzepanie n., trzepak m., potrzepywanie n., potrzepnięcie n., trzepot m., trzepotanie n., zatrzepotanie n.
czas. otrzepać dk., trzepać ndk., trzepnąć dk., strzepywać ndk., strzepać dk., strzepnąć dk., utrzepywać ndk., utrzepać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., potrzepywać ndk., potrzepać dk., trzepotać n., zatrzepotać dk.
przym. trzepotliwy, trzepaczkowy, trzepakowy, trzepnięty
przysł. trzepotliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) uczn. stud. zabawa związana z przyjmowaniem uczniów najmłodszych roczników szkół średnich lub wyższych uczelni;
(1.2) daw. stud. średniowieczny zwyczaj poddawania żaka wstępującego na uniwersytet różnym żartobliwym próbom
Wiktionary
Otrzęsiny – rytualny akt inicjacji do danej grupy, pełniący często rolę obrzędu przejścia, zakończenia procesu dojrzewania, wzajemnej integracji czy chrztu bojowego, polegający na celowym, bądź również prowokacyjnym wykorzystywaniu niższych hierarchią osób, do ustalonej wcześniej czynności. Akt ten może przybrać różnorakie formy, począwszy od imprezy integracyjnej, poprzez zastosowanie wobec uczestników żartobliwych prób, zadań czy turniejów, a skończywszy na praktykowaniu agresji poprzez znęcanie, nękanie czy upokarzanie danej osoby, przy zastosowaniu wobec niej fizycznej lub psychicznej przemocy, często zagrażającej zdrowiu lub życiu.
Wikipedia
rzecz. trzęsionka ż., trząsanie n., trząśnięcie n., otrząsanie n., otrząśnięcie n., wstrząs m., trzęsawka ż.
czas. trząsać ndk., trząść ndk., otrząsać ndk., otrząść dk.
Wiktionary
błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy;
Wiktionary
Otrzewna (łac. peritoneum) – błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy.
Jak inne błony surowicze, zbudowana jest z blaszki właściwej błony surowiczej (lamina propria serosae), łącznotkankowej, bogatej we włókna sprężyste, którą wyścieła nabłonek jednowarstwowy płaski zwany mesothelium. Wydziela on płyn otrzewnowy.
Wikipedia
(1.1) Chyba właśnie rozciął otrzewną, miał krew na rękach, a z otworu brzusznego wystawały kiszki. Widziałem olbrzymią ilość krwi, wypływającej z ciała na blat stołu.
Wiktionary
przym. otrzewnowy, wewnątrzotrzewnowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z otrzewną, dotyczący otrzewnej
Wiktionary
rzecz. otrzewna ż.
Wiktionary
1. zostać odbiorcą czegoś; dostać coś;
2. uzyskać, osiągnąć coś;
3. wyprodukować coś z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otrzymywać)
(1.1) zob. otrzymywać.
Wiktionary
(1.1) Mój program otrzymał subwencję.
(1.1) Właśnie otrzymałem bardzo przykrą wiadomość.
Wiktionary
IPA: ɔˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: oṭšỹmać
Wiktionary
rzecz. otrzymanie n.
czas. trzymać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzymać.
Wiktionary
czas. trzymać, otrzymać dk.
Wiktionary
dostawać, uzyskiwać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzymać)
(1.1) dostawać, być odbiorcą
(1.2) uzyskiwać, osiągać, wyprodukować coś z czegoś
Wiktionary
(1.1) Dziś otrzymałem pensję.
(1.2) Gałkę muszkatołową otrzymuje się z jądra nasiona muszkatołowca.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: oṭšỹmyvać
Wiktionary
rzecz. otrzymywanie n.
czas. trzymać
Wiktionary
(1.1) dostawać
(1.2) uzyskiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otrzymywać.
Wiktionary
czas. trzymać, otrzymywać ndk.
Wiktionary
stolica Kanady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Kanady;
(1.2) geogr. rzeka w Kanadzie;
Wiktionary
Ottawa – stolica i czwarte pod względem wielkości miasto Kanady; położone we wschodniej części prowincji Ontario, na południowym brzegu rzeki Ottawa. Aglomeracja stołeczna, z Gatineau na północnym brzegu Ottawy, ma 1 146 790 mieszkańców. Obecnym merem Ottawy jest Jim Watson.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim czasie kanadyjska stolica Ottawa stała się prawdziwym centrum białoruskiej sztuki.
Wiktionary
IPA: ɔtˈːava, AS: o•tava
Wiktionary
rzecz. ottawianin m., ottawianka ż.
przym. ottawski
Wiktionary
mieszkaniec Ottawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ottawy; osoba z tego miasta
Wiktionary
IPA: ˌɔtːaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: o•tavʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Ottawa ż.
:: fż. ottawianka ż.
przym. ottawski
Wiktionary
mieszkanka Ottawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ottawy; kobieta z tego miasta
Wiktionary
IPA: ˌɔtːaˈvʲjãnka, AS: o•tavʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Ottawa ż.
:: fm. ottawianin mos.
przym. ottawski
Wiktionary
przymiotnik od: Ottawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Ottawa
Wiktionary
IPA: ɔtˈːafsʲci, AS: o•tafsʹḱi
Wiktionary
rzecz. ottawianka ż., ottawianin mos., Ottawa ż.
Wiktionary
[czytaj: [oterhałnt] rasa psów gończych
SJP.pl
Otterhound (pies na wydry) – rasa psa, należąca do grupy psów gończych. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) nazwisko niemieckiego teologa;
Wiktionary
Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).
Wikipedia
(1.1) W nowożytnej ikonografii świeckiej oset należał do obiegowych symboli wanitatywnych i mortualnych – czego szczególnie wyrazistymi przykładami są holenderskie martwe natury, malowane np. przez Jana Davidsz de Heem czy Otto Marseusa.
Wiktionary
IPA: ˈɔtːɔ, AS: o•to
Wiktionary
przym. ottoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ottoński
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) W wyniku odmiany fleksyjnej powstała inna wersja tego imienia – Otton. Spotykane są również wersje Odo i Oddon.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* łotewski: (1.1) Oto m.
* rosyjski: (1.1) Отт m., Отто m.; (1.2) Отто m.
* szwedzki: (1.1) Otto
źródła.
== Otto (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Simplificationalizer-Otto.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Otto
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
tkanina obiciowa, z jednej strony w prążki z drugiej gładka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego
Wiktionary
(1.1) Na sąsiedniej ulicy znajdowała się siedziba ottomańskiego konsulatu.
Wiktionary
(1.1) osmański
Wiktionary
tkaniny obiciowe z różnych materiałów, z jednej strony w prążki z drugiej gładkie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).
Wikipedia
(1.1) Na prawo znajduje się grobowiec opata Ottona z XII wieku.
Wiktionary
przym. Ottonowy, ottoński
Wiktionary
instrumenty dęte blaszane w orkiestrze
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ottona lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Ottona
Wiktionary
(1.1) Na te nasze Dni Ottonowe mamy dzisiaj bardzo szczególnych i cennych Gości.
Wiktionary
rzecz. Otton mos.
Wiktionary
dotyczący dynastii Ottonów
SJP.pl
pociecha, pocieszenie, pokrzepienie, osłoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej
Wiktionary
(1.1) Lekarz dodał otuchy pacjentom po operacji.
(1.1) – Zobaczysz, że to się uda! – zawołał Piotr z otuchą. – Tylko jazda do roboty!
Wiktionary
IPA: ɔˈtuxa, AS: otuχa
Wiktionary
czas. otuszyć ndk., potuszać ndk., potuszyć dk., tuszyć ndk.
Wiktionary
(1.1) nadzieja, ufność, wiara
Wiktionary
obtulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. otulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się
SJP.pl
1. tkaninowy śpiworek do otulania małych dzieci;
2. worek do otulania różnych przedmiotów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
obtulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. otulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. coś, otacza coś innego ze wszystkich stron;
2. coś, co okrywa kogoś lub coś innego dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.
SJP.pl
1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otumaniać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtũmãˈɲä̃ɲɛ, AS: otũmãńä̃ńe
Wiktionary
czas. otumaniać, otumanić
rzecz. otumanienie
Wiktionary
1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie
SJP.pl
1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie
SJP.pl
1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie
SJP.pl
minerał, uwodniony fosforan uranylo-wapniowy, silnie promieniotwórczy; autunit
SJP.pl
Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji.
Wikipedia
tupiąc, oczyścić buty z czegoś, np. z błota
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim
SJP.pl
Otusz – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.
Wikipedia
rodzaj z rodziny otułkowatych
SJP.pl
błotniarka otułka - gatunek ślimaka z rodziny błotniarkowatych
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu mirtowców; Vochysiaceae
SJP.pl
o cechach otułkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób otwarty, szczery, uczciwy, jawny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) odczasownikowy od|otworzyć.
(2.2) uroczystość założenia, uruchomienia czegoś
(2.3) szach. początkowa faza partii szachów;
(2.4) karc. pierwsza odzywka w licytacji brydżowej;
Wiktionary
(2.2) — Byłeś na otwarciu tej wystawy? — Nie, bo poszedłem na otwarcie „Biedronki”.
Wiktionary
IPA: ɔtˈfarʲt͡ɕɛ, AS: otfarʹće
Wiktionary
rzecz. otwieracz m., otwór m., otworek m., otwornica ż., otwartość ż., otworzenie n., otwieranie n.
czas. otworzyć dk., otwierać ndk.
przym. otwarty, otworowy
Wiktionary
(1.1) szczerze
(2.3) debiut
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: otwarcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest otwarte, skierowane do wszystkich
(1.2) cecha tego, kto jest otwarty: gotowy na przyjęcie nowych idei lub nieskrywający swoich uczuć lub myśli
(1.3) szczerość, bezpośredniość
Wiktionary
(1.1) Otwartość projektu związana jest również z tym, że jej oferta jest skierowana nie tylko do młodzieży, która została rekrutowana, ale i ich zainteresowanych kolegów, włączanych w tryb klubowego działania, i rodziców (…).
(1.2) Dlatego ważną, a zarazem trudną cechą doradcy jest autentyczna otwartość i chęć poznania, a nie zaklasyfikowania.
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otwieracz mrz., otwornica ż.
czas. otwierać ndk., otworzyć dk.
przym. otwarty
przysł. otwarcie
Wiktionary
1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: otworzyć
przymiotnik
(2.1) niestawiający przeszkód do wejścia / przejścia, niczym nieokolony
(2.2) o sklepie: czynny, działający
(2.3) o problemie, kwestii: do tej pory nierozwiązany, wciąż podlegający dyskusji;
(2.4) ogólnie dostępny, nieobłożony ograniczeniami
(2.5) o człowieku: nieukrywający swoich intencji, uczuć
(2.6) inform. mający dostępny kod źródłowy
(2.7) niczym nie osłonięty, z dostępem do wnętrza
Wiktionary
(1.1) Słońce świeciło do środka przez otwarte okno.
(2.1) Przechodziło się do niego przez otwarte podwórze sąsiadów.
(2.2) Chyba jest już za późno, żebyśmy w tej wiosce znaleźli jakiś otwarty sklep. Boję się, że dzisiaj na kolację będziemy jeść same konserwy.
(2.4) Absolwenci prawa krytykują obecne egzaminy adwokackie i żądają wprowadzenia ustawy, która umożliwi otwarty dostęp do zawodów prawniczych.
(2.5) To bardzo otwarty człowiek. Zawsze mówi, co mu leży na sercu.
(2.6) Ta firma nie dostarcza otwartych sterowników do swoich kart graficznych; nie można ich samodzielnie poprawić i ponownie skompilować.
(2.7) Chodził po mieście z otwartymi ranami na brzuchu.
Wiktionary
IPA: ɔtˈfartɨ, AS: otfarty
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otwartość ż., otwór m., otworek m., otwieracz m., otwornica ż.
czas. otwierać ndk., otworzyć dk.
przysł. otwarcie
Wiktionary
(2.2) czynny, działający
(2.3) nierozstrzygnięty, dyskusyjny
(2.5) szczery
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. otworzyć)
(1.1) powodować, że coś przestaje być zamknięte
(1.2) rozpoczynać działanie jakiejś instytucji, firmy itp.; także. robić to szczególnie uroczyście, oddawać do użytku
(1.3) o prezencie: rozpakowywać
(1.4) rozchylać przylegające do siebie części
(1.5) rozkładać coś złożonego, rozpościerać
(1.6) znajdować się na czele, prowadzić
(1.7) med. operacyjnie udostępniać wnętrze jamy ciała do zabiegu lub operacji
(1.8) inform. uruchamiać program, ściągać stronę internetową, wyświetlać plik
(1.9) przen. daw. ukazywać, odsłaniać
czasownik zwrotny niedokonany otwierać się (dk. otworzyć się)
(2.1) przestawać być zamkniętym
(2.2) być zakładanym, rozpoczynać swoją działalność
(2.3) ulegać rozchyleniu lub rozpostarciu
(2.4) rozchylać się szeroko
(2.5) ujawniać swoje myśli, emocje, pragnienia
(2.6) stawać się gotowym na przyjęcie czegoś
(2.7) stawać się osiągalnym
(2.8) o ranie itp. zaczynać krwawić lub ropieć
(2.9) inform. uruchamiać się, wyświetlać się, ładować się
(2.10) przen. odsłaniać się, ukazywać się w całości
(2.11) przen. wychodzić na coś, być od strony czegoś
Wiktionary
(1.1) Otwieraj drzwi przed gośćmi.
(1.2) Każdego ranka to on musi otwierać sklep.
(1.2) Naszą autostradę otwierano dwa razy – raz dla polityków i dziennikarzy, a drugi raz pół roku później dla kierowców.
(1.3) Otwieraj już te prezenty! Nie mogę się doczekać.
(1.4) Tak rozmawiając, stryj mój otwierał i zamykał książkę z radością studenta (…)
(1.5) Otwierała szeroko ramiona wybiegając z willi na powitanie dzieci.
(1.6) Pochód pierwszomajowy otwierał przewodniczący naszego związku zawodowego.
(1.7) Dentysta otwierał mi kanał aż dwie godziny, bo pomylił rentgeny.
(1.8) Zawsze jak otwieram ten program, to komputer mi się wyłącza.
(1.9) Droga prowadziła kręto i otwierała coraz to inne niespodziane, chwiejne, drobne rysy krajobrazu.
(2.1) Gdy otwierały się wrota, po raz pierwszy mogli zajrzeć do środka.
(2.2) Jutro otwiera się nowa galeria. Idziesz?
(2.4) Te kwiaty otwierają się rano i zamykają na wieczór.
(2.5) On już się przed nami otwierał, ale ty jak zawsze wszystko zepsułaś.
(2.6) Od kilku lat Szwajcarzy otwierają się na Europę.
(2.7) Dzięki temu otwierają się nowe możliwości.
(2.8) Rana mu się znowu otwiera.
(2.9) Ten film strasznie długo się otwiera.
(2.10) Za przylądkiem otwierał się brzeg piaszczysty, jałowy, miejsce bezpłodne litego piasku.
(2.11) Okna otwierały się na piękny ogród.
Wiktionary
IPA: ɔtˈfʲjɛrat͡ɕ, AS: otfʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwartość ż., otwieracz m., otwieranie n., otwór m., otworowanie n., otwornica ż., otwierak m.
czas. otworzyć dk.
przym. otwarty, otwieralny, otworkowy
przysł. otwarcie
Wiktionary
(1.8) uruchamiać, włączać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do otwierania, np. konserw, butelek
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔtˈfʲjɛrat͡ʃ, AS: otfʹi ̯erač
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otworzenie n., otwór m., otwartość ż.
czas. otwierać ndk., otworzyć dk.
przym. otwarty
przysł. otwarcie
Wiktionary
(1.1) pot. klucz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ręczne narzędzie do otwierania obudów telefonów, smartfonów, laptopów itp.
Wiktionary
czas. otwierać
Wiktionary
dający się otwierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otwierać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtfʲjɛˈrãɲɛ, AS: otfʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. otwierać ndk.
rzecz. otwieracz m., otwarcie n., otwartość ż.
przym. otwarty
przysł. otwarcie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Otwocka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Otwocka
Wiktionary
IPA: ˌɔtfɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: otfocčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Otwock m.
:: fż. otwocczanka ż.
przym. otwocki
Wiktionary
mieszkanka Otwocka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Otwocka
Wiktionary
IPA: ˌɔtfɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: otfocčãnka
Wiktionary
rzecz. Otwock, otwocczanin
przym. otwocki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim;
(1.2) geogr. część miasta Głowno, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim
Wiktionary
Otwock – miasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu otwockiego.
Otwock leży w dawnej ziemi czerskiej historycznego Mazowsza, w Dolinie Środkowej Wisły, nad rzeką Świder. Wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej, a od centrum stolicy oddalony jest o około 23 km.
Wikipedia
(1.1) Latem 1940 r. w Otwocku osiadł rabin z Aleksandrowa.
Wiktionary
rzecz. otwocczanin mos., otwocczanka ż.
przym. otwocki
Wiktionary
przymiotnik od: Otwock
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Otwock
Wiktionary
IPA: ɔtˈfɔt͡sʲci, AS: otfocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Otwock m., otwocczanin m., otwocczanka ż.
Wiktionary
dziura, szpara, szczelina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziura lub wgłębienie
(1.2) wlot przewodu
(1.3) wylot przewodu
Wiktionary
(1.1) Szczepan przyłożył do otworu oko i zobaczył pannę […]
Wiktionary
IPA: ˈɔtfur, AS: otfur
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwieracz m., otworowanie n., otwornica ż.
:: zdrobn. otworek m.
czas. otworzyć dk., otwierać ndk., otworować ndk.
przym. otwieralny, otwarty, otworowy
przysł. otwarcie
Wiktionary
(1.1) szczelina, dziura, por, wpust
(1.2) wlot, wejście
(1.3) wylot, wyjście, ujście
Wiktionary
1. wąska piła ręczna do wyrzynania otworów i krzywizn w drewnie;
2. jednokomórkowy organizm słonowodny mający skorupkę z otworkami;
3. porost rosnący na skałach, korze i martwym drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. narzędzie lub jego część, do wykonywania otworów średnicy większej niż średnica wierteł
(1.2) biol. mikroskopijny organizm jednokomórkowy z wapiennym pancerzykiem zaliczany do grupy otwornice (nazwa systematyczna|Foraminifera|ref=tak.);
(1.3) mikol. nazwa systematyczna|Pertusaria|DC.|ref=tak., rodzaj porostów z rodzaju otwornicowatych (nazwa systematyczna|Pertusariaceae|ref=tak.);
(1.4) mikol. porost z rodzaju otwornica (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. otwarcie n., otwór m., otworek m., otworeczek m., otworzenie n., otwartość ż., pootwieranie n., otwornice nmos., otwornicowate nmos., otwornicowce nmos.
czas. otwierać ndk., otworzyć dk., pootwierać dk.
przym. otwarty
przysł. otwarcie
Wiktionary
grupa organizmów zaliczanych do królestwa protistów
SJP.pl
Otwornice (Foraminifera) – grupa organizmów należących do królestwa protistów.
Posiadają skorupki zbudowane z węglanu wapnia (CaCO3) lub ze zlepionych ziarenek piasku (otwornice aglutynujące). Pod względem trybu życia wyróżnia się otwornice planktoniczne oraz bentoniczne. Najstarsze otwornice pochodzą z kambru (era paleozoiczna). W pancerzykach znajdują się małe otworki (apertura), przez które otwornice mogą wypuszczać nibynóżki – retikulopodia. Otwornice mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał, oraz warunków ich powstawania, zwłaszcza w przypadkach, kiedy jest dostępna mała ilość materiału skalnego (np. w rdzeniach wiertniczych).
Wikipedia
przymiotnik od: otwór
SJP.pl
uczynić wnętrze czegoś dostępnym z zewnątrz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. otwierać)
(1.1) dokonany od|otwierać.
Wiktionary
(1.1) Czy mógłbyś otworzyć butelkę?
(1.1) Otworzył okno i zapatrzył się w gwiaździste niebo.
Wiktionary
IPA: ɔˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: otfožyć
Wiktionary
rzecz. otwarcie n., otwieracz m., otwór m., otworzenie n., otwartość ż., otwornica ż.
przym. otwarty
przysł. otwarcie
czas. otwierać
Wiktionary
(1.1) reg. śl. odewrzyć.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób otyły
Wiktionary
(1.1) Niezwykle otyle wyglądający bachor stał z uśmiechem od ucha do ucha.
Wiktionary
rzecz. otycie n., otyłość ż., otyły mos.
czas. otyć dk.
przym. otyły
Wiktionary
(1.1) grubo, tłusto; rzad. korpulentnie
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.
Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.
Wikipedia
IPA: ɔˈtɨlʲja, AS: otylʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Tila.
Wiktionary
zdrobnienie od: Otylia (imię żeńskie)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018.
Wikipedia
mieszkaniec Otynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Otynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|otynkować.
Wiktionary
czas. otynkować dk.
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
Wiktionary
pokrywać tynkiem; tynkować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubiański, nieuprzejmy
Wiktionary
gruby, cierpiący na nadwagę
SJP.pl
nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. szkodliwy dla zdrowia skutek spożywania zbyt dużych ilości jedzenia przy braku ruchu; poważna nadwaga;
Wiktionary
Otyłość (łac. obesitas) – choroba przewlekła o złożonej etiologii, którą definiuje się jako nieprawidłowe lub nadmierne nagromadzenie tłuszczu, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość jako posiadanie wskaźnika BMI powyżej 30, z zastrzeżeniem, że może nie być to właściwa miara dla niektórych osób (zwłaszcza sportowców).
Wikipedia
(1.1) Otyłość może być przyczyną wielu poważnych chorób.
Wiktionary
IPA: ɔˈtɨwɔɕt͡ɕ, AS: otyu̯ość
Wiktionary
rzecz. tycie n., utycie n., przytycie n., otyły mos.
czas. tyć ndk., utyć dk., przytyć dk.
przym. otyły
przysł. otyle
partyk. tyć
Wiktionary
(1.1) korpulencja, tłustość, grubość
Wiktionary
gruby, cierpiący na nadwagę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku lub zwierzęciu: ważący o wiele za dużo; o dużej nadwadze
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna otyły (1.1)
Wiktionary
(1.1) Tak otyła panienka wygląda w mini z paska 15 cm materiału naprawdę niekorzystnie.
Wiktionary
IPA: ɔˈtɨwɨ, AS: otyu̯y
Wiktionary
rzecz. otyłość ż., otyła ż.
przysł. otyle
Wiktionary
(1.1) pot. gruby, tłusty, spasiony, z nadwagą
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Otłowiec – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, przy drodze krajowej nr 55.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu
SJP.pl
spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu
SJP.pl
dawniej: otłukiwać - obijając ziarno, pozbawiać je łusek
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
1. smarować tłuszczem;
2. otłuszczać się - pokrywać się tłuszczem
SJP.pl
1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. kalarepa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. tradycyjna śląska zupa z kalarepy gotowana na rosole
Wiktionary
rzecz. oberiba ż.
Wiktionary
[czytaj: łidża] tabliczka z cyframi i literami używana w seansach spirytystycznych
SJP.pl
Ouija (czyt. wiːdʒə) – deska albo plansza z nadrukowanymi literami alfabetu oraz innymi znakami, które kolejno wskazywane (przez ducha lub osobę trzymającą wskaźnik – często odwrócony do góry dnem kieliszek) układają się w wyrazy tworzące odpowiedź na pytania zadawane przez członków seansu spirytystycznego.
„Ouija” jest znakiem towarowym firmy Hasbro.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = ośrodkowy układ nerwowy
Wiktionary
(1.1) CUN (centralny układ nerwowy)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Opa.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dziadek.
źródła.
== oupa (język afrykanerski.) ==
thumb|oupa (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-oupa.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dziadek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupa, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
Wiktionary
[czytaj: uranozaur] rodzaj dinozaura z nadrodziny hadrozauroidów; uranozaur
SJP.pl
Uranozaur (Ouranosaurus) – dinozaur ptasiomiedniczny należący do hadrozauroidów (Hadrosauroidea).
Formalnie opisany w 1976 roku przez Philippe Taquet'a, francuskiego paleontologa. Jeden ze szkieletów jest prezentowany od 1975 roku w Museo di Storia Naturale di Venezia – nie wiadomo, czy jest to paratyp, czy drugi szkielet, czy jeszcze inny, nie wyróżniony jeszcze przez piśmiennictwo okaz. Szczątki paratypu znaleziono w 1970 roku, a zdobyto dwa lata później, natomiast skamieniałości weneckiego okazu zostały odkryte w 1973 roku podczas wyprawy francusko-włoskiej ekspedycji P. Taqueta i Giancarlo Ligabue. Taquet jednak w swej pracy, w której to opisał nowy takson dinozaura, nie wspomniał o współcześnie prezentowanym okazie z Wenecji, a jedynie o paratypie i holotypie.
Wikipedia
symbol określający wszechrzecz, jedność i nieskończoność, przedstawiany w postaci węża pożerającego swój ogon; uroboros
SJP.pl
Uroboros (stgr. Οὐροβόρος; także Urobor) – symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Powstał najpóźniej w starożytnym Egipcie, w XIV w. p.n.e.; był potem używany w starożytnej Grecji, średniowieczu i nowożytności.
Wikipedia
[czytaj: ałt] aut;
1. sytuacja, gdy piłka znajdzie się poza linią ograniczającą boisko, kort;
2. wprowadzenie piłki do gry spoza linii bocznej (np. w piłce nożnej);
3. obszar poza linią boiska
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. region administracyjny będący częścią Quebecu w Kanadzie;
Wiktionary
Outaouais (wymowa [utaˈwɛ]) – jeden z 17 regionów powstałych po reformie administracyjnej z 1997 roku w Quebecu, w Kanadzie. Znajduje się po północnej stronie granicznej rzeki Ottawa, oddzielającej prowincje Quebec i Ontario. Stolicą regionu jest miasto Gatineau, będące w składzie zespołu miejskiego Ottawy. Obszar Outaouais podzielony jest na 4 regionalne gminy hrabstwa oraz 75 gmin.
Wikipedia
IPA: utaˈwɛ
Wiktionary
[czytaj: ałtbred] w zootechnice: kojarzenie zwierząt spokrewnionych ze sobą w stopniu niższym niż średnie spokrewnienie stada; kojarzenie wolne, hodowla niekrewniacza
SJP.pl
[czytaj: ałtdor]
1. reklama umieszczana na wolnym powietrzu, zwłaszcza plakat na ogromnej tablicy;
2. szkolenie dla pracowników przeprowadzane poza firmą, zwykle w formie grupowych wyjazdów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. hand. ogół aktywności uprawianej na świeżym powietrzu, rekreacja w plenerze
(1.2) ekon. reklama zewnętrzna, w przestrzeni publicznej – na budynkach, przy drogach, na pojazdach itp.
Wiktionary
Reklama zewnętrzna (ang. outdoor advertising lub out-of-home advertising, OOH) – forma promocji stosowana w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Dociera do konsumentów przebywających poza domem, np. podczas drogi do pracy, zakupów czy podróży komunikacją miejską.
Wikipedia
przym. outdoorowy
Wiktionary
[czytaj: ałtdorowy]
1. usytuowany lub odbywający się na zewnątrz, w plenerze;
2. przeznaczony do noszenia na zewnątrz, w plenerze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z outdoorem, dotyczący outdooru
Wiktionary
rzecz. outdoor m.
Wiktionary
[czytaj: ałtfit] wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, look, stylówka, stylówa
SJP.pl
[czytaj: ałting] ujawnienie preferencji seksualnych znanych osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. socjol. mówienie, często publiczne, o czyjejś orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej bez zgody tej osoby;
Wiktionary
Outing – publiczne ujawnienie czyjejś przynależności do społeczności LGBT wbrew woli lub oczekiwaniom albo bez wiedzy tej osoby. Outing może dotyczyć osób publicznych, których przynależność do LGBT jest ujawniana do wiadomości społeczeństwa za pośrednictwem środków masowego przekazu.
Outingu nie należy mylić z coming outem, polegającym na samodzielnym i dobrowolnym ujawnieniu faktu bycia gejem, lesbijką, osobą biseksualną czy transpłciową.
Wikipedia
rzecz. outowanie n., wyoutowanie n., aut m., aucik m., autowanie n.
czas. outować ndk., wyoutować dk., autować ndk.
przym. autowy
Wiktionary
samochód typu Mitsubishi Outlander
SJP.pl
Outlander – niemiecko-amerykański film z gatunku science fiction z 2008.
Wikipedia
[czytaj: ałtlet]
1. towar z kończących się serii produkcyjnych, posezonowych wyprzedaży lub zwrotów;
2. sklep z takimi towarami
SJP.pl
Outlet (z ang.) – sklep fabryczny, sprzedający towar wyłącznie jednego producenta. Obiekty tego typu często znajdują się przy fabrykach, choć nie jest to regułą.
Słowo „outlet” jest także używane jako określenie nieużywanego towaru pochodzącego z końcówek serii, nadwyżek produkcyjnych, licytacji, zwrotów konsumenckich, pozostałości niesprzedanych przez sklepy pierwotnego przeznaczenia danej marki. Są to kolekcje z ubiegłych sezonów, a także aktualne, zarówno w I jak i II gatunku, występujące często w niepełnych rozmiarach, lub zastępczych opakowaniach. Towar outletowy może również nie posiadać kompletnych metek oryginalnych (części lub wszystkich).
Wikipedia
Outlook Express - program komputerowy służący do obsługi poczty elektronicznej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ałtować] rzadko: autować;
1. w sporcie: zagrywać piłkę tak, że opuszcza ona pole gry;
2. potocznie: izolować;
3. potocznie: ujawniać czyjąś nieheteroseksualną orientację
SJP.pl
[czytaj: ałtplejsment] pomoc oferowana przez przedsiębiorstwo zwalnianym pracownikom w znalezieniu nowej pracy
SJP.pl
Outplacement – program wsparcia w poszukiwaniu nowej pracy dla pracowników zwalnianych przez firmy grupowo lub indywidualnie. Termin „outplacement” pochodzi z języka angielskiego (pierwsze programy outplacementu były realizowane w USA i w Wielkiej Brytanii – patrz HISTORIA). W języku polskim próbowano tłumaczyć „outplacement” na „zwolnienia monitorowane”, ale termin ten nie przyjął się powszechnie i dzisiaj nie jest stosowany ani w literaturze fachowej tematu, ani na rynku komercyjnym. W dokumentach formalnych (np.: ustawach) outplacement bywa określany „programem aktywizacji zawodowej dla osób, u których doszło do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy”, tj. na rzecz pracowników będących w stanie rozwiązania umowy o pracę lub zagrożonych wypowiedzeniem. Definicje outplacementu wskazują również, że jest to „uczenie profesjonalistów, jak dawać sobie radę z utratą pracy”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) dosł. zamorze; tereny zajęty przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej;
Wiktionary
Outremer (z francuskiego outre-mer – dosłownie „Zamorze”) – określenie używane w średniowieczu na oznaczenie terenów zajętych przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej. Był to pas nadbrzeżny od Małej Armenii na północy do Gazy na południu. Składał się z czterech państw: Hrabstwa Edessy, Księstwa Antiochii, Hrabstwa Trypolisu i Królestwa Jerozolimskiego.
Wikipedia
[czytaj: ałtro] zakończenie, zwłaszcza do utworu muzycznego lub gry komputerowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ałtsajd] z angielskiego:
1. na zewnątrz;
2. zewnętrzny;
3. postronny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ałtsajder] autsajder;
1. człowiek nieakceptowany przez jakąś społeczność; wyrzutek;
2. osoba stojąca z boku, samowolnie izolująca się od społeczeństwa; samotnik;
3. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabsi od najlepszych w wyścigach, rozgrywkach, zawodach itp., mający niewielkie szanse na zwycięstwo;
4. przedsiębiorca kapitalistyczny nienależący do monopolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) psych. człowiek pozostający na uboczu społeczeństwa, izolujący się lub odizolowany od społeczności;
(1.2) sport. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabszy od rywali
(1.3) ekon. przedsiębiorstwo, które nie przystąpiło do monopolu
Wiktionary
Outsider (z ang. outside – „na zewnątrz”), wyobcowany – człowiek pozostający na uboczu społeczeństwa, nieangażujący się bezpośrednio w bieżące sprawy. Termin ten został rozpowszechniony przez Colina Wilsona dzięki głośnej powieści wydanej w 1956 r. Outsider, gdzie zawarł kilka typów osobowości opisujących outsidera. Outsiderami nazywano hippisów.
Wikipedia
rzecz. autsajder m.
:: fż. outsiderka ż., autsajderka ż.
przym. outsiderski, autsajderski
Wiktionary
(1.1) autsajder
(1.2) autsajder
(1.3) autsajder
Wiktionary
kobieta, dziewczyna nieangażująca się w życie społeczne; indywidualistka bądź samotniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pozostająca na uboczu społeczeństwa
Wiktionary
(1.1) I znów charakter Żydówki postrzegany jest jako rezultat wychowania i stałej świadomości tego, że jest outsiderką, że nie należy do większości.
Wiktionary
rzecz. autsajder m., autsajderka ż.
:: fm. outsider m.
przym. outsiderski, autsajderski
Wiktionary
[czytaj: ałtsajderstwo] bycie outsiderem
SJP.pl
[czytaj: AŁTsors-ing] przekazanie funkcji wykonywanej dotychczas przez pracowników danego przedsiębiorstwa firmie zewnętrznej
SJP.pl
Outsourcing (skrót z ang. outside-resource-using) – wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych realizowanych przez nie samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom.
Wikipedia
[czytaj: ałtsors-ingowy] dotyczący przekazania funkcji wykonywanej dotychczas przez pracowników danego przedsiębiorstwa firmie zewnętrznej, np. kontrakt outsourcingowy
SJP.pl
[czytaj: ałtsorsować] przenosić zadania przedsiębiorstwa na dostawców zewnętrznych
SJP.pl
[czytaj: uzo] anyżowa wódka grecka; uzo; ouzon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. bezbarwny, niesłodzony grecki likier anyżowy;
Wiktionary
Uzo (ngr. ούζο) – grecka wódka o smaku anyżowym i o zawartości alkoholu do 48%; zaliczana do aperitifów. Najpopularniejszy w Grecji napój alkoholowy.
Podawana zazwyczaj z wodą (w dodatkowej szklance); po rozcieńczeniu zmienia kolor na mleczny, podobnie jak inne aperitify wytwarzane na bazie anyżku (np. absynt).
Wikipedia
(1.1) Ouzo zmienia kolor po dodaniu wody.
Wiktionary
(1.1) uzo
Wiktionary
grecki likier anyżkowy; ouzo; uzo
SJP.pl
owerol;
1. rodzaj kombinezonu roboczego, służącego do ochrony ubrań;
2. dres treningowy;
3. strój kobiecy mający fason podobny do kombinezonu o tej samej nazwie
SJP.pl
styl pływacki charakteryzujący się pływaniem na boku i przenoszeniem ręki do przodu ponad wodą; ower
SJP.pl
[czytaj: ołwerbuking] sprzedawanie większej liczby biletów niż liczba miejsc w sali, samolocie itp.
SJP.pl
Overbooking, nadsprzedaż – sytuacja, planowana bądź przypadkowa, w której to przedsiębiorstwo sprzedające usługi turystyczne, np. hotel sprzedaje, świadomie bądź nieświadomie, więcej noclegów niż jest dostępnych pokojów. Overbooking stosuje się przeważnie w okresach dużego obłożenia hotelu w celu jak najlepszego wykorzystania miejsc, zmaksymalizowanie przychodu i ograniczenia strat, które powstają wskutek niezrealizowania niektórych rezerwacji.
Wikipedia
[czytaj: ołwerberning] w informatyce: metoda nagrywania płyt CD-R i CD-RW; nadpalanie
SJP.pl
Przetaktowywanie (ang. overclocking), potocznie podkręcanie – zwiększanie szybkości pracy, a zarazem wydajności sprzętu komputerowego, poprzez podnoszenie częstotliwości zegara taktującego procesora, karty graficznej czy pamięci RAM za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zmiany odpowiednich ustawień BIOS-u (w przypadku CPU i RAM-u). W starszych modelach płyt głównych do przetaktowywania używano zworek lub przełączników DIP. Większość zaawansowanych overclockerów nierzadko ingeruje w elektronikę sprzętu, poddając ją skomplikowanym modyfikacjom.
Wikipedia
[czytaj: owerdrajw] urządzenie obniżające ilość obrotów silnika w pojazdach mechanicznych, powodujące w ten sposób mniejsze zużycie paliwa
SJP.pl
Overdrive (potocznie „przester”) – efekt gitarowy, którego działanie polega na ścinaniu wierzchołków sygnału elektrycznego z gitary, dzięki czemu w obwiedni sygnału pojawia się płaski poziomy odcinek o stałej amplitudzie, czyli tzw. faza podtrzymania w sensie ADSR (od ang. wyrazów: attack – narastanie, decay – opadanie, sustain – podtrzymanie, release – zwolnienie). Ponieważ charakterystyki większości ograniczników amplitudy są asymptotyczne, więc formalnie faza podtrzymania jest początkowo bardzo płaską fazą opadania, ale ludzkie ucho nie jest w stanie wychwycić tak powolnego ubytku poziomu dźwięku.
Wikipedia
Overdubbing – dogranie części wokalnej lub instrumentalnej do wcześniej już nagranego materiału. Ma to na celu uzyskanie pożądanego efektu o charakterze artystycznym. Ważnym czynnikiem w overdubbingu jest mikser i reżyser dźwięku łączący materiał w całość.
Wikipedia
[czytaj: owerkil] światowe zasoby broni nuklearnej; czasem: zasoby broni nuklearnej konkretnego kraju, np. USA
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: owerlok] owerlok;
1. maszyna służąca do wykańczania szwów i skracania tkanin, przede wszystkim trykotowych;
2. czynność wykonywana przez maszynę o tej samej nazwie
SJP.pl
kryptonim operacji wykonanej przez aliantów w okresie VII-VIII 1944 na terenach północnej Francji, mającej na celu otworzenie drugiego frontu przeciwko wojskom niemieckim
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ołwerszering] umieszczanie w sieci zbyt wielu prywatnych informacji
SJP.pl
[czytaj: ołwersajz]
1. styl modzie polegający na noszeniu luźnej odzieży;
2. luźne, zbyt duże ubranie
SJP.pl
[czytaj: ołwersajzowy] środowiskowo o ubraniu: za luźne, zbyt duże
SJP.pl
[czytaj: ołwersajzowy] o ubraniu: luźny i sprawiający wrażenie za dużego; oversize
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. zjawisko przesycenia jakiegoś miejsca, destynacji ruchem turystycznym ponad możliwości jego obsługi lub wywołujący dużą uciążliwość dla mieszkańców
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Hiszpanii
Wiktionary
Oviedo (ast. Uviéu) – miasto w Hiszpanii, historyczna i współczesna stolica Asturii.
Wikipedia
(1.1) Kamilowi Syprzakowi, kołowemu Orlen Wisły Płock, na weekendowym turnieju w hiszpańskim Oviedo rozleciały się buty.
Wiktionary
zaimek wyróżniający kogoś lub coś spośród innych
SJP.pl
zaimek przymiotny wskazujący
(1.1) ten (o którym już była mowa)
(1.2) bliżej nieokreślona osoba lub rzecz
(1.3) daw. on
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zaim. ówdzie, owędy, owy
frazeologia.
ten czy ów • tego czy owego
etymologia.
etym|prasł|*ovъ..
Błędem jest używanie formy „owe” jako formy rodzaju nijakiego, jedyną poprawną formą mianownika, biernika i wołacza tego rodzaju jest „owo”.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) that
* duński: (1.1) denne, dette
* esperanto: (1.1) tiu ĉi, ĉi tiu
* francuski: (1.1) celui-là
* hiszpański: (1.1) aquel
* interlingua: (1.2) aquelle
* łaciński: (1.1) ille
* niemiecki: (1.1) jener m.; (1.2) jener m.; (1.3) jener m.
* rosyjski: (1.1) тот, оный
źródła.
== ów (wenedyk.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jajo, jajko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: uf, AS: uf
Wiktionary
zaim. ówdzie, owędy, owy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zaim. ówdzie, owędy, owy
frazeologia.
ten czy ów • tego czy owego
etymologia.
etym|prasł|*ovъ..
Błędem jest używanie formy „owe” jako formy rodzaju nijakiego, jedyną poprawną formą mianownika, biernika i wołacza tego rodzaju jest „owo”.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) that
* duński: (1.1) denne, dette
* esperanto: (1.1) tiu ĉi, ĉi tiu
* francuski: (1.1) celui-là
* hiszpański: (1.1) aquel
* interlingua: (1.2) aquelle
* łaciński: (1.1) ille
* niemiecki: (1.1) jener m.; (1.2) jener m.; (1.3) jener m.
* rosyjski: (1.1) тот, оный
źródła.
== ów (wenedyk.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jajo, jajko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zaimek
(1.1) stpol. oto, tak też
forma zaimka.
(2.1) ż. od ów
Wiktionary
IPA: ˈɔva, AS: ova
Wiktionary
wyrażenie zbiorowego uznania przez tłum poprzez okrzyki, oklaski itp.; owacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ostentacyjne i publiczne wyrażenie komuś uznania lub czci, w szczególności burzą braw
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: przyznawana przez senat nagroda dla zwycięskiego wodza w postaci uroczystego wjazdu do Rzymu, mająca status niższy niż triumf;
Wiktionary
Owacja (łac. ovatio) – nagroda przyznawana w starożytnym Rzymie zwycięskiemu wodzowi, hierarchicznie niższa od triumfu.
Owację obchodzono z o wiele mniejszym przepychem, a odbywający ją wódz przechodził przez miasto pieszo bądź też przejeżdżał konno. Ubrany był w ozdobną togę, skromniejszą niż w czasie triumfu, z mirtowym wieńcem na skroni (corona ovalis). Towarzyszyli mu fleciści.
Wikipedia
(1.1) […] dokument spotkał się z ciepłym przyjęciem – towarzyszyły mu okrzyki i owacje na stojąco.
(1.1) Wspaniały występ solowy znanego aktora wzbudził owację publiczności.
Wiktionary
IPA: ɔˈvat͡sʲja, AS: ovacʹi ̯a
Wiktionary
przym. owacyjny
przysł. owacyjnie
Wiktionary
(1.1) brawa, aplauz, oklaski, wiwaty
Wiktionary
wyrażenie zbiorowego uznania przez tłum poprzez okrzyki, oklaski itp.; owacje
SJP.pl
książkowo: wyrażający zachwyt, uznanie, podziw; euforyczny, ekstatyczny, frenetyczny, entuzjastyczny
SJP.pl
przedstawiciel gromady stawonogów charakteryzującej się ciałem złożonym z segmentów (głowa, tułów i odwłok)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. niewielkie zwierzę, zaliczane do stawonogów, posiadające trzy pary odnóży oraz zazwyczaj dwie pary skrzydeł;
(1.2) daw. gw-pl|Podkarpacie. zazw. w lm. żywy inwentarz domowy
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. owady (1.1)
Wiktionary
Owady, insekty (Insecta) – gromada stawonogów. Najbardziej zróżnicowana gatunkowo gromada zwierząt. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowane też do środowisk wodnych. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie w przyrodzie, są wśród nich owady zarówno pożyteczne, jak i szkodniki, komensale i pasożyty. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.
Wikipedia
(1.1) Owady są najliczniejszą grupą zwierząt.
Wiktionary
IPA: ˈɔvat, AS: ovat
Wiktionary
rzecz. owady nmos., owadziarka ż., owadziarnia ż.
przym. owadzi
Wiktionary
(1.1) insekt, pot. robak
Wiktionary
zdrobnienie od: owad; owadzik
SJP.pl
zabijający owady; insektobójczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany do zabijania owadów
Wiktionary
IPA: ˌɔvadɔˈbujt͡ʃɨ, AS: ovadobui ̯čy
Wiktionary
(1.1) insektobójczy, dezynsekcyjny
Wiktionary
zapylanie kwiatów przez owady; entomogamia, entomofilia
SJP.pl
Owadopylność (entomogamia, entomofilia) – jeden z zoogamicznych sposobów zapylania oznaczający zapylanie kwiatów przez owady przenoszące pyłek.Owadopylność jest zależnością mutualistyczną, powstała na drodze koewolucji.
Wikipedia
o roślinach: zapylany przez owady
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
organizm żywiący się owadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwierzę lub roślina żywiąca się owadami
Wiktionary
Entomofag (z grec. éntomon = owad i phageín = jeść), owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomofagi dzieli się na pasożyty oraz drapieżniki.
Wikipedia
IPA: ˌɔvadɔˈʒɛrt͡sa, AS: ovadožerca
Wiktionary
rzecz. owadożer m., owadożerność ż.
przym. owadożerny
Wiktionary
rząd sskaków należący do szczepu łożyskowców
SJP.pl
Owadożerne (Insectivora) – niewielkie ssaki łożyskowe o prymitywnej budowie, żywiące się głównie owadami. Zasiedlają licznie wszystkie kontynenty z wyjątkiem Australii i Antarktydy. Prowadzą podziemny lub naziemny tryb życia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. sposób odżywiania się organizmów polegający na żywieniu się owadami
Wiktionary
Entomofag (z grec. éntomon = owad i phageín = jeść), owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomofagi dzieli się na pasożyty oraz drapieżniki.
Wikipedia
rzecz. owadożerca m., owadożer m., owadożerne nmos.
przym. owadożerny
przysł. owadożernie
Wiktionary
(1.1) entomofagia
Wiktionary
odżywiający się owadami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. żywiący się owadami
Wiktionary
(1.1) Gatunki żyjące w Polsce są wyłącznie owadożerne, więc zimą, gdy brakuje pokarmu, zapadają w głęboki sen.
Wiktionary
IPA: ˌɔvadɔˈʒɛrnɨ, AS: ovadožerny
Wiktionary
rzecz. owadożerność ż., owadożerca m.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie zoologii badającej owady; entomolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) entomolog
Wiktionary
(1.1) Dziadek Karoliny, przedwojenny owadoznawca, badał populacje ciem w Beskidach.
Wiktionary
rzecz. owadoznawstwo n.
:: fż. owadoznawczyni ż.
przym. owadoznawczy
Wiktionary
(1.1) entomolog
Wiktionary
związany z dziedziną zoologii badającą owady; entomologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do owadoznawstwa, związany z owadoznawstwem
Wiktionary
(1.1) Jeremiasz pojedzie w lutym na olimpiadę owadoznawczą do Bielska-Białej.
Wiktionary
rzecz. owadoznawca m., owadoznawczyni ż., owadoznawstwo n.
Wiktionary
(1.1) entomologiczny
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie zoologii badającej owady; entomolożka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) badaczka owadów
Wiktionary
(1.1) Profesor Michalska była znaną owadoznawczynią, opublikowała kilka opracowań na temat trzmieli.
Wiktionary
rzecz. owadoznawstwo n.
:: fm. owadoznawca m.
przym. owadoznawczy
Wiktionary
(1.1) entomolożka
Wiktionary
dziedzina zoologii badająca owady; entomologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. zob. entomologia.
Wiktionary
(1.1) Entomolodzy zajmują się owadoznawstwem.
Wiktionary
IPA: ˌɔvadɔˈznafstfɔ, AS: ovadoznafstfo
Wiktionary
rzecz. owadoznawca m., owadoznawczyni ż.
przym. owadoznawczy
Wiktionary
(1.1) entomologia
Wiktionary
gromada stawonogów z podtypu tchawkowców (stanowiąca najliczniejszą grupę zwierząt), występująca we wszystkich środowiskach na całej kuli ziemskiej, mająca ogromne znaczenie w przyrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Insecta|ref=tak., gromada stawonogów;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: owad
Wiktionary
Owady, insekty (Insecta) – gromada stawonogów. Najbardziej zróżnicowana gatunkowo gromada zwierząt. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowane też do środowisk wodnych. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie w przyrodzie, są wśród nich owady zarówno pożyteczne, jak i szkodniki, komensale i pasożyty. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.
Wikipedia
(1.1) Zaraz po chrząszczach łuskoskrzydłe stanowią drugą pod względem liczebności grupę owadów.
Wiktionary
rzecz. owad mzw.
Wiktionary
przymiotnik od: owad
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla owada; dotyczący, odnoszący się do owada
Wiktionary
(1.1) Nagle w celi dał się słyszeć owadzi bzyk.
Wiktionary
IPA: ɔˈvad͡ʑi, AS: ovaʒ́i
Wiktionary
rzecz. owad mzw.
Wiktionary
zdrobnienie od: owad; owadek
SJP.pl
zgrubienie od: owad
SJP.pl
potocznie: w inny sposób, inaczej
SJP.pl
potocznie: inny, różny (bez dalszego sprecyzowania różnic)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cechę przeciwstawioną innej cesze, do której odnosimy słowo taki
Wiktionary
(1.1) inny
Wiktionary
krzywa płaska, zamknięta, zbliżona kształtem do elipsy; kształt zbliżony do tej krzywej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. krzywa płaska, zamknięta, kształtem przypominająca elipsę;
(1.2) kontur przypominający tę krzywą
Wiktionary
Owal (z łac. ovum – jajko) – figura posiadająca dwie osie symetrii, wykreślona przez odpowiednie połączenie czterech wycinków łuków o dwóch promieniach. Wycinki łuków są tak dobrane, że zachodzi płynne przejście z jednego promienia krzywizny w drugi. Punkt poruszający się po obwodzie owalu zawsze znajduje się na jednym z dwóch stałych promieni krzywizny – w przeciwieństwie do elipsy, gdzie promień krzywizny ulega ciągłej zmianie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) owal twarzy
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. owalność ż.
przym. owalny
przysł. owalnie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Oval., etym|franc|ovale. < etym|łac|ovum. → jajo
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oval
* baskijski: (1.1) obalo
* bułgarski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.
* czeski: (1.1) ovál m.; (1.2) ovál m.
* duński: (1.1) oval w.
* esperanto: (1.1) ovalo
* francuski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.
* górnołużycki: (1.1) owal m.
* hiszpański: (1.1) óvalo m.
* jidysz: (1.1) אָוואַל m. (owal)
* kataloński: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.
* niemiecki: (1.1) Oval n.
* nowogrecki: (1.1) ωοειδές n.
* portugalski: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.
* rosyjski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.
* rumuński: (1.1) oval n.; (1.2) oval n.
* słowacki: (1.1) ovál m.
* turecki: (1.2) oval şekil
* ukraiński: (1.1) овал m.
* włoski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.
źródła.
== owal (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geom. owal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɔval, AS: oval
Wiktionary
rzecz. owalność ż.
przym. owalny
przysł. owalnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. owalność ż.
przym. owalny
przysł. owalnie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Oval., etym|franc|ovale. < etym|łac|ovum. → jajo
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oval
* baskijski: (1.1) obalo
* bułgarski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.
* czeski: (1.1) ovál m.; (1.2) ovál m.
* duński: (1.1) oval w.
* esperanto: (1.1) ovalo
* francuski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.
* górnołużycki: (1.1) owal m.
* hiszpański: (1.1) óvalo m.
* jidysz: (1.1) אָוואַל m. (owal)
* kataloński: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.
* niemiecki: (1.1) Oval n.
* nowogrecki: (1.1) ωοειδές n.
* portugalski: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.
* rosyjski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.
* rumuński: (1.1) oval n.; (1.2) oval n.
* słowacki: (1.1) ovál m.
* turecki: (1.2) oval şekil
* ukraiński: (1.1) овал m.
* włoski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.
źródła.
== owal (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geom. owal
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny;
Wiktionary
Owalen – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny, zbudowany z dziesięciu skondensowanych pierścieni benzenowych. Wykazuje podobieństwo do koronenu.
Owalen jest czerwonopomarańczowym związkiem, bardzo słabo rozpuszczalnym w rozpuszczalnikach takich jak benzen, toluen i dichlorometan. Jego roztwory wykazują zjawisko zielonej fluorescencji pod wpływem światła UV.
Wikipedia
(1.1) Owalen jest słabo rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych.
Wiktionary
IPA: ɔˈvalɛ̃n, AS: ovalẽn
Wiktionary
dawny układ wsi w formie mocno wydłużonego placu obwiedzionego dwoma drogami obudowanymi domostwami; wieś placowa, oblicówka
SJP.pl
Okolnica, zwana też niekiedy okólnicą – rodzaj wsi, w której zagrody są ustawione zwarcie w krąg lub podkowę wokół środkowego placu (nawsia, majdanu). Okolnice były zakładane najczęściej na wykarczowanych polanach leśnych. Do wsi prowadziła jedna, czasami dwie, drogi. Pierwotnie majdan był zamykany i służył do gromadzenia spędzanych na noc zwierząt gospodarskich, zapewniając im ochronę przed drapieżnikami. Ustawione ciasno w kręgu zabudowania ułatwiały także mieszkańcom obronę przed atakującymi nieprzyjaciółmi.
Wikipedia
mający kształt owalu, elipsy, podłużny i zaokrąglony; elipsowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geom. mający kształt owalu
(1.2) przypominający kształtem owal
Wiktionary
(1.1) Więc najpierw ten mur z owalnymi dziurami, za którym z pewnością ukrywa się Tajemniczy Ogród.
Wiktionary
IPA: ɔˈvalnɨ, AS: ovalny
Wiktionary
rzecz. owal m., owalność ż.
przysł. owalnie
Wiktionary
(1.2) pot. jajowaty
Wiktionary
przypominający kształtem owal
SJP.pl
potocznie: zaimek sygnalizujący zakończenie wyliczania, np. "Nie ten, nie tamten, nie owamten."
SJP.pl
potocznie: zaimek sygnalizujący zakończenie wyliczania, np. "On nigdy nie chce przyjść, bo to, bo tamto, bo owamto."; siamto
SJP.pl
potocznie: bliżej nieokreślony, niesprecyzowany
SJP.pl
osadzić na statku wanty
SJP.pl
osadzić na statku wanty
SJP.pl
rzadko: obwarowywać
SJP.pl
dawniej: postawić coś jako warunek, poczynić zastrzeżenie
SJP.pl
dawniej: warzyć
SJP.pl
nałożyć podatek VAT
SJP.pl
ssak z rodziny pustorożców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Ovis|ref=tak., zwierzę hodowlane o białej wełnie;
(1.2) zool. samica owcy (1.1)
Wiktionary
Owca (Ovis) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
(1.1) Owca Dolly była pierwszym w historii ssakiem, który przyszedł na świat wskutek sklonowania komórek dorosłego osobnika.
Wiktionary
IPA: ˈɔft͡sa, AS: ofca
Wiktionary
rzecz. owczę n., owczarstwo n., owczarz mos., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek mzw., owczarzenie n.
:: zdrobn. owieczka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
sargus owczak - gatunek ryby z rodziny prażmowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pomocnik owczarza
Wiktionary
(1.1) Owczarz miał do pomocy kilku owczarczyków.
Wiktionary
rzecz. owczarstwo n., owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarz m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
rasa psów o różnym przeznaczeniu (pasterskie, stróżujące, tropiące etc.), występująca w kilkudziesięciu odmianach, najpopularniejszą z nich jest owczarek niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. duży, silny pies o różnym przeznaczeniu (pasterski, stróżujący, tropiący itp.), występujący w kilkudziesięciu odmianach
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔfˈt͡ʃarɛk, AS: ofčarek
Wiktionary
rzecz. owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarzenie n.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
(1.1) pies pasterski
Wiktionary
rasa psów o różnym przeznaczeniu (pasterskie, stróżujące, tropiące etc.), występująca w kilkudziesięciu odmianach, najpopularniejszą z nich jest owczarek niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona owczarza
(1.2) przest. pasterka owiec
Wiktionary
Owczarka (niem. Schafberg, 796 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Lasockiego Grzbietu.
Położony jest w południowej części Lasockiego Grzbietu, w bocznym ramieniu, odchodzącym ku północnemu wschodowi od Kopiny, na zachód od ostatnich zabudowań Opawy. Zachodnie zbocza opadają stromo do doliny Srebrnika, wschodnie opadają łagodnie w stronę Opawy. Na południowym zachodzie łączy się z Kopiną, a na północnym wschodzie z Pańską Górą.
Wikipedia
(1.2) Spotkaliśmy schodzącą z hali owczarkę.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarczyk m., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.
:: fm. owczarz m.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
1. pomieszczenie przeznaczone dla owiec;
2. ośrodek hodowli owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. pomieszczenie gospodarskie dla owiec;
(1.2) zootechn. stado owiec stanowiące własność hodowcy
(1.3) zootechn. hodowla owiec
(1.4) bibl. wspólnota kościoła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tradycyjnie owczarnia służyła jako miejsce całodobowego pobytu owiec tylko w zimie.
Wiktionary
rzecz. owczę n., Owczarnia ż., owca ż., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarek m., owczarzenie n., owieczka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
dotyczący owczarza, owczarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z owczarstwem lub owczarzem, dotyczący owczarstwa lub owczarza
Wiktionary
rzecz. owczarstwo n., owczarz mos., owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. produkcja zwierzęca obejmująca chów i hodowlę owiec
Wiktionary
(1.1) Polskie owczarstwo było kiedyś głównym źródłem mięsa na stołach Polaków.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
pomocnik bacy, młodszy pasterz owiec; juhas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca owiec
(1.2) osoba wypasająca owce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po śmierci ojca, przyjaciel jego, owczarz dworski, Szymon Brzost, wziął Klemensa do owczarni i tam go przezimował, dzieląc się z nim swoją strawą.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarstwo n., owczarczyk m., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.
:: fż. owczarka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hodowanie owiec, wypasanie owiec
Wiktionary
(1.1) Owczarzenie po halach stało się sensem jego życia.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczę n., owieczka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) rzad. prowadzić hodowlę owiec
(1.2) rzad. być pasterzem owiec
Wiktionary
(1.2) Do jesieni owczarzyli po beskidzkich łąkach.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. młode owcy
Wiktionary
(1.1) Matki rozpoznają głosy owcząt.
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owieczka ż.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
(1.1) jagnię, jagniątko, owieczka
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) książk. wtedy, wówczas
Wiktionary
przym. ówczesny
rzecz. ówczesność
Wiktionary
czasy, o których była mowa
SJP.pl
właściwy wcześniej wspomnianym czasom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) właściwy wcześniej wspomnianym czasom
Wiktionary
(1.1) Z plemięemienia Medów wywodziła się ówczesna aryjska arystokracja oraz magowie - kapłani starożytnego kultu mazdejskiego.
Wiktionary
IPA: ufˈt͡ʃɛsnɨ, AS: ufčesny
Wiktionary
przysł. ówcześnie
Wiktionary
(1.1) daw. tamtoczesny, daw. tegoczesny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sweter z owczej wełny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pasterz
Wiktionary
(1.1) Owczor szeł, a owieczki za nim.
Wiktionary
związany z owcą, dotyczący owcy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z owcami, pochodzący od owcy
Wiktionary
IPA: ˈɔft͡ʃɨ, AS: ofčy
Wiktionary
rzecz. owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczarski
Wiktionary
1. skóra owcza wraz z wełną;
2. współczujące określenie owcy (biedna, chora itp.)
SJP.pl
taki, któremu zmarła żona i został wdowcem
SJP.pl
dawniej: umrzeć, pozostawiając współmałżonka wdowcem lub wdową
SJP.pl
zostać wdową lub wdowcem, osobą, której zmarł współmałżonek
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zostać wdowcem lub wdową
Wiktionary
(1.1) Helena owdowiała w 1960.
Wiktionary
rzecz. wdowieństwo n., owdowienie n., wdowa ż., wdowiec mos., wdówka ż.
czas. wdowieć ndk., owdowić dk.
przym. owdowiały
Wiktionary
ówdzie;
1. w innym miejscu, gdzieś indziej;
2. dawniej: w owym miejscu, tam, tutaj
SJP.pl
zaimek
(1.1) w innym miejscu, nie tutaj
Wiktionary
(1.1) Tu rosły grusze, ówdzie jabłonie.
Wiktionary
IPA: ˈuvʲd͡ʑɛ, AS: uvʹʒ́e
Wiktionary
zaim. ów
Wiktionary
(1.1) owdzie
Wiktionary
inną drogą, tamtędy; zwykle w wyrażeniu "tędy (i) owędy" - tu i tam, różnymi drogami
SJP.pl
zaimek
(1.1) inną drogą, ani tędy, ani tamtędy
Wiktionary
IPA: ɔˈvɛ̃ndɨ, AS: ovẽndy
Wiktionary
zaim. ów
Wiktionary
przesycać coś dymem; obwędzać
SJP.pl
przesycić coś dymem; obwędzić
SJP.pl
[czytaj: ołen] nazwisko obce
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik owenizmu
SJP.pl
[czytaj: ołenizm] teoria polityczna i społeczna walijskiego socjalisty utopijnego, pisarza i działacza Roberta Owena (1771-1858)
SJP.pl
Robert Owen (ur. 14 maja 1771 w Newtown, zm. 17 listopada 1858) – walijski działacz socjalistyczny, pionier ruchu spółdzielczego. Odrzucał własność prywatną. Uważał, że robotnicy z danego terenu powinni łączyć się w organizacje związkowe bądź spółdzielcze i w ich ramach rozdysponowywać między siebie owoce swej pracy.Znana jest również jego działalność filantropijna – w zorganizowanej przez siebie kolonii robotniczej uwzględniał potrzeby dzieci robotników i zapewniał im wzorową opiekę.
Wikipedia
styl pływacki charakteryzujący się pływaniem na boku i przenoszeniem ręki do przodu ponad wodą; overarm
SJP.pl
overlock;
1. maszyna służąca do wykańczania szwów i skracania tkanin, przede wszystkim trykotowych;
2. czynność wykonywana przez maszynę o tej samej nazwie
SJP.pl
Owerlok (z ang. overlock) – rodzaj ściegu krawieckiego służącego do łączenia, zabezpieczania lub ozdobnego wykańczania elementów odzieży i innych wyrobów przemysłu odzieżowego. Niezbędny przy produkcji odzieży wykonanej z materiałów elastycznych, np. dzianin. Nazwa ta również odnosi się do maszyn szwalniczych wykonujących ten ścieg.
Wikipedia
kraina historyczna i region administracyjny w centralnej Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. region w środkowej Francji;
Wiktionary
Owernia (fr. Auvergne, wymowa; owern. Auvèrnhe, Auvèrnha) – region administracyjny w centralnej Francji. Na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku, został połączony z Rodanem-Alpami, tworząc tym samym nowy region Owernia-Rodan-Alpy.
Wikipedia
(1.1) W tym roku chciałbym zwiedzić Owernię.
Wiktionary
IPA: ɔˈvɛrʲɲja, AS: overʹńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Owerniak mos., Owernianka ż., Owerniaczka ż., owerniacki mrz.
przym. owernijski, owerniacki
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny Francji w jej południowo-wschodniej części, przy granicy z Szwajcarią i Włochami;
Wiktionary
Owernia-Rodan-Alpy (fr. Auvergne-Rhône-Alpes, wymowa) – region administracyjny Francji. Utworzony na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku. Powstał poprzez połączenie dwóch wcześniej istniejących regionów – Owernii i Rodanu-Alp. Stolicą nowo powstałego regionu jest Lyon.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Owerniakami albo Owernią, dotyczący Owerniaków albo Owernii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt owerniacki;
Wiktionary
(1.1) Nie znaczy to, abym był bardzo biegły w mej perygordczyźnie: nie więcej mam w niej ćwiczenia niż w niemieckim i nie troszczę się o to; ot, język sobie jak inne dookoła, w tej czy innej prowincji, poatweński, sentongeński, angomoryński, limuzyński, owerniacki, miętki, rozciągły, niechlujny.
(1.1) Niektóre owerniackie wsie wysyłały część ludzi na długie okresy, a migranci wracali dopiero, gdy im się poszczęściło.
Wiktionary
rzecz. Owernia ż., Owerniak mos., Owernianka ż.
przym. owernijski
Wiktionary
(1.1) owernijski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Owernii; osoba z tej krainy
Wiktionary
(1.1) Właściciel restauracji, jowialny, czerwony na twarzy, skory do żartu Owerniak (…), przyglądał się z uśmieszkiem koncertowi zapełniania żołądków przez swych gości.
(1.1) Ten przebiegły Owerniak rozważał sprawy polityki zagranicznej wyłącznie pod kątem spraw wewnętrznych.
(1.1) W Paryżu Owerniacy pracowali jako woziwodowie, nosiwodowie, tragarze.
(1.1) Jeszcze Suger, piewca zjednoczenia Francji wokół króla, przeciwstawiał „Franków" Owerniakom, opisując wyprawę Ludwika VI przeciwko nim podobnie, jak wojny z wrogami zewnętrznymi (…)
Wiktionary
rzecz. Owernia ż.
:: fż. Owernianka ż., Owerniaczka ż., Owernijka ż.
przym. owerniacki, owernijski
Wiktionary
(1.1) Owernijczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Owernii; kobieta z tej krainy
Wiktionary
(1.1) Jakkolwiek Ludwika rodowitą była Owernianką, przedstawiała w sobie wytworny typ piękności, jaki nader rzadko daje się napotykać wśród czerstwych cór owych okolic.
(1.1) – Niepodobna?! — podchwyciła Owernianka, — Otóż ja panu powiadam, że tak jest.
(1.1) Świeży zapach zieleni i stajni unosił się pod olbrzymimi, zielonymi czubami drzew, a ulicą przechodziły powolnym, poważnym krokiem Owernianki (…)
Wiktionary
rzecz. Owernia ż.
:: fm. Owerniak mos.
przym. owerniacki, owernijski
Wiktionary
mieszkaniec Owernii (krainy historycznej i regionu we Francji)
SJP.pl
mieszkanka Owernii (krainy historycznej i regionu we Francji)
SJP.pl
dotyczący Owernii, krainy historycznej i regionu administracyjnego we Francji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Owernią, dotyczący Owernii
Wiktionary
(1.1) Właściciel firmy miał lekki owernijski akcent, ale ważniejszy był ton jego głosu, sprawiający wrażenie, że zwraca się do rozmówcy z czubka jednego z wulkanów tego regionu.
(1.1) Stała rekrutacja nowych członków w Europie i lawinowy nieomal wzrost ilości dóbr zakonnych nadawanych joannitom na terenie całego kontynentu spowodowały konieczność podziału rycerzy na grupy narodowościowo-terytorialne, zwane później „językami”. Powstało ich osiem: prowansalski, owernijski, francuski, włoski, aragońsko-kataloński i wyodrębniony z niego później kastylijsko-portugalski, a także niemiecki i angielski.
(1.1) Ze wszystkich opinii miarkując, nie przestawała być damą, w salonie naśladującą (i jak!) swadę jakiejś swej znajomej farmerki, jakiejś prostej kobiety, uczciwej rzetelnej rubachy owernijskiej czy burgundzkiej.
Wiktionary
rzecz. Owernianka ż., Owerniak mos., Owernia ż., owerniacki mrz.
przym. owerniacki
Wiktionary
(1.1) owerniacki
Wiktionary
overall;
1. rodzaj kombinezonu roboczego, służącego do ochrony ubrań;
2. dres treningowy;
3. strój kobiecy mający fason podobny do kombinezonu o tej samej nazwie
SJP.pl
manewr polegający na przejściu dziobem statku żaglowego przez linię wiatru
SJP.pl
roślina z rodziny srebrnikowatych o pięknych, dużych kwiatach, rosnąca w Afryce; protea królewska
SJP.pl
rodzina roślin drzewiastych z rzędu srebrnikowców, o barwnych kwiatach zebranych w kwiatostany i skórzastych liściach, często srebrzystych na spodniej stronie, występujących wyłącznie na półkuli południowej; srebrnikowate
SJP.pl
o cechach owełkowatych (rodzina roślin drzewiastych); srebrnikowaty
SJP.pl
owełnica lucernianka - drobny owad z rodziny chrząszczy
SJP.pl
Owełnica (Subcoccinella) – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i plemienia Epilachnini. Obejmuje dwa opisane gatunki. Występuje w palearktycznej Eurazji.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hand. ogólne warunki handlowe
Wiktionary
1. wiejąc, otoczyć coś dymem, zapachem itp.;
2. spowić coś (mgłą, ale również w znaczeniu przenośnym, np. duchem, tajemnicą);
3. wianiem oczyścić zboże z plew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|owiać.
Wiktionary
rzecz. owiewka ż., owiewanie n.
czas. owiać dk., owiewać ndk., wiać ndk.
Wiktionary
rzadko: opleść dookoła; spowić
SJP.pl
chem. pestycyd służący do niszczenia jaj owadów lub roztoczy, które są szkodnikami roślin
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) staroż. liter. starożytny poeta rzymski;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Owidiusz, właśc. Publiusz Owidiusz Nazo (łac. Publius Ovidius Naso), niekiedy Publiusz Owidiusz Nazon (ur. 20 marca 43 p.n.e. w Sulmonie, zm. 17 lub 18 n.e. w Tomi) – poeta rzymski, często określany mianem najwybitniejszego elegika starożytności. Należał do młodszego pokolenia pisarzy epoki Augusta, uważany jest – obok Wergiliusza i Horacego – za jedną z najważniejszych postaci w dziejach poezji łacińskiej i europejskiej.
Wikipedia
(1.1) Można tę pracę uznać za jeden z powodów wygnania Owidiusza z Rzymu.
(1.2) Mijając Owidiusza na schodach, rozmawiała przez komórkę.
Wiktionary
rzecz. Owid m.
przym. Owidiuszowy, owidiański
Wiktionary
(1.1) przest. Owid
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Owidiusza lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. młoda owca, jagnię;
2. przenośnie o ludziach kierowanych przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: owca
(1.2) młoda owca
(1.3) rel. członek chrześcijańskiej wspólnoty religijnej
Wiktionary
Owieczka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Łukowica. Leży nad potokiem Słomka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Łukowica. W 2021 miejscowość liczyła 352 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Czy ta owieczka nie jest urocza?
(1.3) Potem bardzo wymownie i z wielkim przejęciem się ostrzegał swoje owieczki, aby jako prostaczkowie, ubodzy niby owi ptakowie niebiescy, a zatem mili Bogu, nie słuchali rozmaitych fałszywych mędrców…
Wiktionary
IPA: ɔˈvʲjɛt͡ʃka, AS: ovʹi ̯ečka
Wiktionary
rzecz. owca ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
Wiktionary
(1.3) wierny, parafianin
Wiktionary
rzadko: otaczać wieńcem
SJP.pl
roślina zbożowa o kwiatostanie w kształcie wiechy z kłosami otulonymi plewami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roln. nazwa systematyczna|Avena|L.|ref=tak., roślina zbożowa należąca do rodziny wiechlinowatych, mających kwiatostan w kształcie wiechy;
(1.2) roln. ziarno owsa (1.1)
Wiktionary
Owies (Avena L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 25 gatunków. Rośliny te występują w Europie, Azji i północnej oraz wschodniej Afryce. Kilka gatunków jest uprawianych, głównie owies zwyczajny A. sativa, do najbardziej uciążliwych chwastów należy owies głuchy A. fatua.
Wikipedia
(1.2) Mleko owsiane zwykle robi się z owsa, wody i oleju słonecznikowego, ale można je też wzbogacić wapniem, wanilią i witaminami.
Wiktionary
IPA: ˈɔvʲjɛs, AS: ovʹi ̯es
Wiktionary
rzecz. owsianka ż., owsica ż., owsiak m.
:: zdrobn. owsik m., owiesek m.
przym. owsiany, owsikowy, owsicowy
Wiktionary
zdrobnienie od: owies
SJP.pl
Owiesno (niem. Habendorf, do XIX w. także Owesno) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów, między wzgórzami Bielawskimi a Niemczańskimi.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Owiesno. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. owsiany
Wiktionary
w technice: owiewanie, owianie
SJP.pl
o wietrze, mgle itp.: wiejąc, otaczać kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|owiewać.
Wiktionary
rzecz. owiewka n., owianie n.
czas. owiewać ndk., owiać dk., wiać ndk.
Wiktionary
opływowa osłona używana do zmniejszenia oporu powietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) aerodynamiczna osłona w konstrukcji pojazdu lub samolotu;
Wiktionary
Owiewka – wyprofilowana osłona aerodynamiczna stosowana w konstrukcji statków powietrznych (w szczególności podwozia), samochodów wyścigowych, motocykli itp. Celem stosowania owiewki osłaniającej wystające części pojazdu jest zmniejszenie ich oporu aerodynamicznego lub interferencyjnego – np. przy przejściu kadłuba w skrzydło.
Wikipedia
IPA: ɔˈvʲjɛfka, AS: ovʹi ̯efka
Wiktionary
rzecz. owiewanie n., owianie n.
czas. owiewać ndk., wiać ndk., owiać dk.
Wiktionary
zawijać, obwijać, okręcać, okrywać, otulać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. owinąć)
(1.1) otaczać szczelnie, osłaniać dookoła
czasownik zwrotny niedokonany owijać się (dk. owinąć się)
(2.1) okręcać czym samego siebie
(2.2) otaczać co, wijąc się wokół tego
Wiktionary
IPA: ɔˈvʲĩjat͡ɕ, AS: ovʹĩi ̯ać
Wiktionary
rzecz. owijacz m., owijak m., owijarka ż., owijka ż., owijanie n., owinięcie n.
czas. owinąć dk.
Wiktionary
(1.1) okładać, okręcać, otulać, zawijać
(2.1) okręcać się, okrywać się, otulać się, zawijać się
(2.2) obejmować, okrążać, okręcać się, oplatać, otaczać
Wiktionary
pas tkaniny służący do owijania nóg poniżej kolan
SJP.pl
Owijacz – rodzaj długiego, prostokątnego kawałka płótna, owijanego spiralnie na nodze od kostki do kolana, zakończonego trokami do wiązania.
Zakładane na trzewik i na spodnie owijacze stosowane były jako część umundurowania piechoty i strzelców konnych w wielu krajach, także w Polsce.
Wikipedia
1. pas tkaniny służący do owijania nóg poniżej kolan, używany zwłaszcza przez żołnierzy piechoty przed II wojną światową; owijacz;
2. narzędzie bosmańskie, używane przy motowiązaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okręcanie
Wiktionary
IPA: ˌɔvʲĩˈjãɲjɛ, AS: ovʹĩi ̯ãńi ̯e
Wiktionary
czas. owijać, owinąć
Wiktionary
1. to, co służy do owinięcia czegoś; osłonka;
2. zabezpieczenie antypoślizgowe umieszczane na rączkach np. rowerów, rakiet tenisowych itp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś co służy do owinięcia czegoś, osłonka
(1.2) zabezpieczenie antypoślizgowe na kierownicy
Wiktionary
Owijka – taśma owijana wokół kierownicy roweru szosowego, której zadaniem jest zapobiegnięcie ślizganiu się rąk, zapewniając przy tym dobrą kontrolę roweru podczas jazdy.
W kierownicy szosowej nie stosuje się tzw. „rączek” – tak jak w przypadku innych konstrukcji – przez wzgląd na to, iż kolarz podczas jazdy korzysta z całej jej długości, co jest z kolei spowodowane konstrukcją tejże kierownicy.
Wikipedia
czas. owijać
Wiktionary
obwinąć;
1. okręcić coś czymś dookoła, np. w celu ochrony przed czymś; zawinąć;
2. owinąć się:
a) obtoczyć coś dookoła;
b) otulić z każdej strony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. owijać)
(1.1) dokonany od|owijać.
czasownik zwrotny dokonany owinąć się (ndk. owijać się)
(2.1) dokonany od|owijać się.
Wiktionary
IPA: ɔˈvʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ovʹĩnõńć
Wiktionary
rzecz. owijanie n., owinięcie n.
czas. owijać ndk.
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: obwisać
SJP.pl
zwolennik teorii głoszącej, że w jaju znajduje się miniaturowy osobnik dorosły; owulista
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wołowy
Wiktionary
(1.1) Owiynzi miynso je zdrowsze jako świński.
Wiktionary
rzecz. owiynzina ż., owiynziok m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. wołowina
Wiktionary
rzecz. owiynziok m.
przym. owiynzi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. choreogr. trzyczęściowy taniec górali śląskich
Wiktionary
rzecz. owiynzina ż.
przym. owiynzi
Wiktionary
dawniej:
1. powlec, zawlec;
2. ubrać kogoś w coś; wdziać; włożyć coś; oblec;
3. powłóczyć coś
SJP.pl
dawniej:
1. powlekać, zawlekać;
2. ubierać kogoś w coś; wdziewać; wkładać coś, oblekać;
3. włóczyć coś
SJP.pl
1. występujący u roślin okrytozalążkowych wytwór zalążni słupka kwiatowego;
2. rezultat działań, wynik, skutek;
3. potocznie, zbiorowo: płody drzew oraz krzewów owocowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. organ rozrodczy roślin, powstający z zalążni, zawierający nasiona;
(1.2) przen. skutek pewnych działań
(1.3) kulin. mięsisty i słodki owoc (1.1) lub owocostan różnych roślin, który można spożywać na surowo
Wiktionary
Owoc (łac. fructus) − w znaczeniu botanicznym występujący u roślin okrytozalążkowych organ powstający z zalążni słupka, zawierający w swym wnętrzu nasiona, osłaniający je i ułatwiający rozsiewanie.
Część owocu otaczająca nasiona określa się mianem owocni (perykarpu). Gdy w powstaniu organu otaczającego nasiona biorą udział inne części rośliny niż słupek – twór taki określany jest mianem owocu pozornego. Gdy w jednym kwiecie występuje większa liczba słupków wolnych (słupkowie apokarpiczne), wtedy powstające z nich owoce tworzą owoc zbiorowy na wspólnym dnie kwiatowym (np. malina, jaskier). Natomiast z kilku kwiatów zebranych w skupiony kwiatostan powstają owocostany (morwa, kłębek buraka, figowiec, ananas).
Wikipedia
(1.1) Owocem dyni jest nibyjagoda o zróżnicowanym kształcie i wielkości.
(1.2) Owocem naszej ciężkiej pracy nie zawsze są sukcesy.
(1.3) W jego diecie musi być więcej owoców i warzyw.
Wiktionary
IPA: ˈɔvɔt͡s, AS: ovoc
Wiktionary
rzecz. owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocowość ż., owocność ż., owocarstwo n.
:: zdrobn. owocek m.
czas. owocować ndk., zaowocować dk.
przym. owocny, owocowy, owocarski
przysł. owocowo, owocnie
Wiktionary
(1.2) rezultat, skutek, plon
Wiktionary
owocanka południówka - owad z rodziny nasionnicowatych, szkodnik roślin uprawnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie na owoce, często dekoracyjne
Wiktionary
rzecz. owoc m., owocek m., owocówka ż., owocowość ż., owocność ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocnik m., owocowiec m.
:: zgrub. owocara ż.
czas. owocować ndk., zaowocować dk.
przym. owocowy, owocny
przysł. owocowo, owocnie
Wiktionary
1. dawniej: pomieszczenie do przechowywania owoców;
2. sklep z owocami
SJP.pl
dotyczący owocarza, owocarstwa
SJP.pl
sadownik lub sprzedawca owoców
SJP.pl
1. występujący u roślin okrytozalążkowych wytwór zalążni słupka kwiatowego;
2. rezultat działań, wynik, skutek;
3. potocznie, zbiorowo: płody drzew oraz krzewów owocowych
SJP.pl
Owoc (łac. fructus) − w znaczeniu botanicznym występujący u roślin okrytozalążkowych organ powstający z zalążni słupka, zawierający w swym wnętrzu nasiona, osłaniający je i ułatwiający rozsiewanie.
Część owocu otaczająca nasiona określa się mianem owocni (perykarpu). Gdy w powstaniu organu otaczającego nasiona biorą udział inne części rośliny niż słupek – twór taki określany jest mianem owocu pozornego. Gdy w jednym kwiecie występuje większa liczba słupków wolnych (słupkowie apokarpiczne), wtedy powstające z nich owoce tworzą owoc zbiorowy na wspólnym dnie kwiatowym (np. malina, jaskier). Natomiast z kilku kwiatów zebranych w skupiony kwiatostan powstają owocostany (morwa, kłębek buraka, figowiec, ananas).
Wikipedia
zdrobnienie od: owoc
SJP.pl
część owocu powstała ze ścianek zalążni słupka kwiatowego lub z płonnych elementów kwiatu; perykarp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. część owocu, powstająca ze ściany zalążni;
Wiktionary
Owocnia (perykarp) – część owocu, powstająca ze ściany zalążni (tj. z jednego lub wielu owocolistków). Jeżeli owocnia powstaje z zalążni dolnej jest nazywana ścianą owocu. Owocnia otacza nasiona do czasu osiągnięcia przez nie dojrzałości, a w przypadku owoców beznasiennych (partenokarpicznych) buduje cały owoc.
Wikipedia
IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲa, AS: ovocʹńa
Wiktionary
rzecz. owoc, owocnik, owocowanie
czas. owocować
przym. owocowy, owocny
przysł. owocnie, owocowo
Wiktionary
(1.1) perykarp
Wiktionary
błonkówka z rodzaju pilarzy składająca jaja w zawiązkach owoców drzew owocowych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób owocny
Wiktionary
(1.1) Pracował owocnie w wielu instytucjach społecznych
Wiktionary
IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲɛ, AS: ovocʹńe
Wiktionary
przym. owocny, owocowy
rzecz. owocarka ż., owocnia ż., owoc
czas. owocować, zaowocować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: owocnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: owocny
SJP.pl
wytwór grzybni grzybów wyższych, nadziemny lub podziemny, zbudowany ze zbitych strzępek tkanki rzekomej; wytwarza zarodniki i służy do rozmnażania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mikol. zbita część grzybni, występująca u grzybów wyższych, tworząca zarodniki;
Wiktionary
Owocnik, karpofor, sporofor, sporokarp – zbita część grzybni, w której na zewnątrz lub wewnątrz powstają zarodniki płciowe (mejospory). Owocniki występują głównie u grzybów wyższych; workowców i podstawczaków. Ich budowa jest charakterystyczna dla różnych grup grzybów. Wyróżnia się w nich dwa rodzaje grzybni: płonną – hamatecjum, stanowiącą rusztowanie – i zarodnionośną – hymenium (obłocznię), w której wytwarzane są zarodniki.
Wikipedia
(1.1) Owocniki podstawczaków są zbudowane z trzonu i kapelusza.
Wiktionary
IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲik, AS: ovocʹńik
Wiktionary
rzecz. owoc mrz., owocnia ż., owocarka ż.
przym. owocny, owocowy
czas. zaowocować
Wiktionary
o grzybach: wydawać owocniki
SJP.pl
podrodzina nietoperzy
SJP.pl
Owocnikowce (Stenodermatinae) – podrodzina ssaków z rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co owocne
Wiktionary
przym. owocny
rzecz. owoc mrz., owocarka ż.
czas. zaowocować
Wiktionary
przynoszący zyski, dobry, udany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) dający rezultaty, przynoszący korzyści
(1.2) przest. rodzący owoce, obfitujący w nie
Wiktionary
(1.1) Ta zaledwie kilkugodzinna sesja była jednak na tyle owocna, że Wexler zdecydował się na dalszą pracę z tą samą ekipą, tyle że w Nowym Jorku.
Wiktionary
IPA: ɔˈvɔt͡snɨ, AS: ovocny
Wiktionary
rzecz. owoc m., owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocność ż., owocarka ż.
czas. owocować, zaowocować
przym. owocowy
przysł. owocowo, owocnie
Wiktionary
(1.1) korzystny, skuteczny
(1.2) współcz. owocowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. jesienne zbiory owoców
Wiktionary
(1.1) Do owocobrania zatrudniliśmy dwudziestu Ukraińców.
Wiktionary
rodzący owoce, bogaty w owoce
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny bławatnikowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzący owoce
SJP.pl
dostarczający owoców
SJP.pl
owoc wielokrotny; owoce powstałe z jednego kwiatostanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. owoce z jednego kwiatostanu;
Wiktionary
Owocostan, owoc złożony – owoce powstające z przeobrażenia całych kwiatostanów. W różnych źródłach termin jest różnie ujmowany. W wąskim ujęciu owocostany tworzone są nie tylko z zalążni, ale też z pozostałych części kwiatostanu takich jak: dno kwiatowe, okwiat, liście przykwiatowe i oś kwiatostanu. Takie owocostany po dojrzeniu w całości odpadają od rośliny.
Wikipedia
IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔstãn, AS: ovocostãn
Wiktionary
czasownik
(1.1) rodzić owoce
(1.2) przen. przynosić konsekwencje, rezultaty jakiegoś działania
Wiktionary
(1.2) Takie działania już zaczynają owocować - powiedział reporterowi "Detektywa" jeden z utajnionych specjalistów grupy "Obcy".
Wiktionary
IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: ovocovać
Wiktionary
rzecz. owocarka ż., owocowanie n., owocnia ż., owoc
przym. owocny, owocowy
przysł. owocnie
czas. zaowocować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|owocować.
Wiktionary
Owocowanie to przekształcanie się całej zalążni lub tylko jej części i dna kwiatowego (np. gruszki, jabłka, truskawki) w owoc, natomiast zalążków w nasiona u roślin wyższych, natomiast u roślin niższych wykształcają się w trakcie owocowania różnego typu zarodniki.
W czasie tego procesu ze ściany zalążni formuje się owocnia natomiast wewnątrz zalążków rozwija się zarodek. Owoc gromadzi materiały zapasowe usuwając jednocześnie nadmiar wody.
Wikipedia
czas. zaowocować, owocować ndk.
rzecz. owoc mrz., owocnia ż., owocarka ż.
przym. owocny, owocowy
Wiktionary
1. statek przystosowany do transportu owoców;
2. część nazwy systematycznej wielu owadów żerujących na owocach, np. przędziorek owocowiec, krasanka owocowiec, pędruś owocowiec;
3. potocznie: ciasto z owocami
SJP.pl
Owocowiec (Artibeus) – rodzaj ssaków z podrodziny owocnikowców (Stenodermatinae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Wikipedia
cecha czegoś zrobionego z owoców, smakującego lub pachnącego jak owoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co owocowe
Wiktionary
przym. owocowy
rzecz. owoc mrz., owocarka ż.
czas. zaowocować
Wiktionary
1. zrobiony z owoców, np. wino owocowe;
2. wydający jadalne owoce, np. krzew owocowy;
3. powiązany ze sprzedażą i przetwórstwem owoców, np. dział owocowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest zrobiony z owoców, smakuje lub pachnie jak owoc
(1.2) dotyczący owoców, związany z owocami
Wiktionary
(1.1) Mamo! Kup mi jakiś sok owocowy!
Wiktionary
IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔvɨ, AS: ovocovy
Wiktionary
rzecz. owoc m., owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocowość ż., owocarka ż.
czas. owocować, zaowocować
przym. owocny
przysł. owocowo, owocnie
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. sposób odżywiania się zwierząt, także człowieka, polegający na żywieniu się owocami
Wiktionary
przym. owocożerny
przysł. owocożernie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zool. żywiący się owocami
Wiktionary
(1.1) Czy ten dziwny ssak jest mięsożerny, miodożerny, owadożerny, owocożerny, czy trawożerny?
Wiktionary
rzecz. owocożerność ż.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
Trerony, owocożery (Raphinae) – podrodzina ptaków z rodziny gołębiowatych (Columbidae).
Wikipedia
specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach owocowych; pomolog
SJP.pl
nauka o drzewach i krzewach owocowych; pomologia
SJP.pl
komórka jajowa; oocyt
SJP.pl
przestarzałe: właściwy wcześniej wspomnianym czasom; ówczesny
SJP.pl
wewnętrzny płat błony otaczającej płód u kręgowców; amnion
SJP.pl
Wikipedia
kręgowiec (gad, ptak i ssak), u którego w rozwoju zarodkowym pojawiają się błony płodowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Amniota|Haeckel|ref=tak., klad obejmujący kręgowce zdolne do rozwoju zarodkowego na lądzie;
Wiktionary
Owodniowce (Amniota) – klad obejmujący kręgowce, mające zdolność rozwoju zarodkowego na lądzie (gady, ptaki i ssaki). Uzyskały ją dzięki wytworzeniu błon płodowych, które tworzą środowisko dla właściwego rozwoju zarodka.
W kladystyce przedstawiane są jako część grupy czworonogich obejmującą zauropsydy i synapsydy, które rozdzieliły się od siebie w karbonie.
Wikipedia
(1.1) Na tablicy przedstawiony został kladogram owodniowców.
Wiktionary
rzecz. owodnia ż.
Wiktionary
kręgowiec (gad, ptak i ssak), u którego w rozwoju zarodkowym pojawiają się błony płodowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z owodnią, dotyczący owodni
Wiktionary
rzecz. woda ż., bezwodzie n., owodnia ż.
Wiktionary
proces tworzenia się u człowieka i zwierząt dojrzałej komórki jajowej z pierwotnych komórek płciowych; oogeneza
SJP.pl
Oogeneza, owogeneza – zachodzący w jajnikach proces powstawania i dojrzewania komórek jajowych.
Jego pierwszym etapem jest wytworzenie z nabłonka płciowego oogoniów, które aktywnie dzielą się mitotycznie tworząc w końcu diploidalne oocyty I rzędu gromadzące żółtko (materiał zapasowy). Te dzielą się natomiast mejotycznie (niesymetrycznie) na haploidalne oocyty II rzędu oraz ciałka kierunkowe (polocyty). Oocyty II ulegają następnie kolejnemu niesymetrycznemu podziałowi mejotycznemu, odcinając kolejne ciałka kierunkowe oraz tworząc ootydę, która ostatecznie różnicuje się w komórkę jajową.
Wikipedia
proteina występująca głównie w białku jaj
SJP.pl
wegetarianin, którego dieta obejmuje także mleko, produkty mleczne oraz jaja; laktoowowegetarianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wegetarianin jedzący jajka i przetwory mleczne
Wiktionary
(1.1) Jestem owolaktarianinem od 6. roku życia.
Wiktionary
IPA: ˌɔvɔlaktarʲˈjä̃ɲĩn, AS: ovolaktarʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. owolaktarianizm m.
:: fż. owolaktarianka ż.
przym. owolaktariański
Wiktionary
(1.1) laktoowowegetarianin
Wiktionary
forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie jaj i produktów mlecznych; laktoowowegetarianizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jajek i przetworów mlecznych;
Wiktionary
Laktoowowegetarianizm lub owolaktarianizm (łac. lactus ‘mleko’, ovo ‘jajo’) – odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jaj oraz mleka i jego przetworów, a także miodu. Laktoowowegetarianie nie spożywają mięsa, ryb oraz produktów pochodzących z uboju, takich jak: podpuszczka (składnik serów) czy żelatyna (składnik galaretek).
Wikipedia
IPA: ˌɔvɔlaktarʲˈjä̃ɲism̥, AS: ovolaktarʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. owolaktarianin m., owolaktarianka ż.
przym. owolaktariański
Wiktionary
(1.1) laktoowowegetarianizm
Wiktionary
kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso i ryby, ale dopuszczającą mleko, produkty mleczne i jaja; laktoowowegetarianka
SJP.pl
ornitolog badający ptasie jaja; oolog
SJP.pl
dziedzina ornitologii zajmująca się badaniem jaj ptasich; oologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. dział ornitologii zajmujący się jajami, w szczególności ptasimi – ich budową, ubarwieniem, wielkością, kształtem i zmiennością;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) oologia
Wiktionary
przyrząd służący do prześwietlania jaj ptactwa domowego celem sprawdzenia ich świeżości lub kontroli zarodka
SJP.pl
Owoskop (ooskop) (łac. ovum „jajo” + gr. skopeín „patrzeć”) – przyrząd służący do prześwietlania ptasich jak i innych jaj, aby sprawdzić ich świeżość lub rozwój zarodka.
Wikipedia
osoba niejedząca mięsa i ryb, lecz dopuszczająca w swojej diecie jajka
SJP.pl
forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie jaj
SJP.pl
Owowegetarianizm (ovo – łac. jajko) – odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jaj. Owowegetarianie nie spożywają mięsa (w tym mięsa ryb) i przetworów mlecznych, a także innych produktów pochodzących z uboju zwierząt, takich jak żelatyna.
Wikipedia
przestarzale: otóż (partykuła wprowadzająca nową wypowiedź); owóż
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) przest. … rozpoczynający komentarz lub uzupełnienie poprzedniej wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Owóż nie może być inaczej, tylko on ją z rzezi salwował i gdzieś wywiózł.
Wiktionary
IPA: ˈɔvuʃ, AS: ovuš
Wiktionary
(1.1) otóż, tak więc, zatem
Wiktionary
1. Obóz Wielkiej Polski - organizacja polityczna działająca w latach 1926-33;
2. Organizacja Wyzwolenia Palestyny - palestyńska organizacja polityczna powstała w roku 1964
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = polit. Organizacja Wyzwolenia Palestyny;
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(2.1) = polit. Obóz Wielkiej Polski;
Wiktionary
(1.1) Jeszcze raz mógł zginąć w roku 1985, kiedy w odpowiedzi na kolejne zamachy minister obrony Icchak Rabin, po konsultacji z premierem Szimonem Peresem, dał rozkaz zbombardowania tuniskiej kwatery OWP.
Wiktionary
IPA: ɔ‿vu‿ˈpɛ, AS: o‿vu‿pe
Wiktionary
rodzaj krzywej
SJP.pl
wykres kształtu kadłuba statku
SJP.pl
Owręże, owręż – przekrój poprzeczny kadłuba jednostki pływającej. Jest jednym z elementów rysunku teoretycznego kadłuba statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania kadłuba.
Oznaczany jest na rysunku technicznym jako koło z wpisanymi w nie dwiema literami "C" (z czego jedna jest odwrócona) stykającymi się na środku koła.
Wikipedia
owrzódka konwaliowa - gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
okryć się wrzodami
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z owrzodzeniem, dotyczący owrzodzenia
Wiktionary
rzecz. owrzodzenie n.
Wiktionary
okryć się wrzodami
SJP.pl
okryć się wrzodami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. mający wrzody albo pokryty wrzodami
Wiktionary
rzecz. wrzód mrz., wrzodzik mrz.
czas. wrzodzieć ndk.
przym. wrzodowy
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = ogólne warunki spedycyjne
Wiktionary
IPA: ɔ‿vu‿ˈɛs, AS: o‿vu‿es
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Owsiak – nazwisko polskie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) należący do Owsiaka
Wiktionary
rzecz. Owsiak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: owsianka
Wiktionary
Owsianeczka – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost.
Wikipedia
rzecz. owsianka ż.
Wiktionary
1. potrawa przygotowana z płatków owsianych;
2. słoma z wymłóconego owsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa z płatków owsianych na mleku lub wodzie;
(1.2) roln. słoma z owsa używana jako pasza dla zwierząt;
(1.3) icht. zob. słonecznica.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔfʲˈɕãnka, AS: ofʹśãnka
Wiktionary
rzecz. owies m., owsik mrz./mzw.
przym. owsiany
Wiktionary
przymiotnik od: owies
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący owsa; zrobiony z owsa
Wiktionary
rzecz. owies mrz., owsianka ż., owsik mrz./mzw.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|owieśny.
Wiktionary
choroba przewodu pokarmowego wywoływana przez pasożyty zwane owsikami; enterobioza
SJP.pl
Owsica, enterobioza (łac. enterobiosis, oxyuriasis) – inwazyjna choroba pasożytnicza spowodowana przez drobnego nicienia – owsika ludzkiego (Enterobius vermicularis).
Wikipedia
1. mały pasożyt występujący w jelitach ssaków, głównie u dzieci;
2. inna nazwa niektórych roślin z rodziny traw, m.in.:
a) owies głuchy;
b) owies szorstki;
c) owsik złocisty - konietlica;
d) owsik wyniosły - rajgras wyniosły a. francuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Enterobius vermicularis|ref=tak., owsik ludzki, nicień pasożytujący w jelicie człowieka;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zdrobn. od: owies
(2.2) bot. pot. owies szorstki
(2.3) bot. zob. owsik złocisty., konietlica łąkowa
(2.4) bot. zob. owsik wyniosły., rajgras wyniosły
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔfʲɕik, AS: ofʹśik
Wiktionary
rzecz. owies m., owsianka ż., owsica ż., owsiak m., owiesek m.
przym. owsiany, owsikowy, owsicowy
Wiktionary
(1.1) daw. rupia
(2.1) owiesek
(2.2) owies szorstki
(2.3) konietlica łąkowa
(2.4) rajgras wyniosły
Wiktionary
1. mały pasożyt występujący w jelitach ssaków, głównie u dzieci;
2. inna nazwa niektórych roślin z rodziny traw, m.in.:
a) owies głuchy;
b) owies szorstki;
c) owsik złocisty - konietlica;
d) owsik wyniosły - rajgras wyniosły a. francuski
SJP.pl
Owsik ludzki (Enterobius vermicularis, syn. Oxyuris vermicularis) – robak pasożytniczy typu nicieni barwy białawej. Osiąga rozmiary: samica ok. 1 cm, a samiec ok. 3 mm. Pasożytuje wyłącznie w organizmie człowieka, w jelicie grubym, wyrostku robaczkowym oraz końcowym odcinku jelita cienkiego. Żywi się wyssaną treścią jelitową oraz zawartymi w niej substancjami. Samice żyją około 4 tygodni, a samce giną zaraz po zaplemnieniu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zgrubienie od: owies;
2. pole obsiane owsem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. ściernisko po owsie
Wiktionary
Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) stpol. całkiem, w ogóle, zupełnie
Wiktionary
(1.1) A widząc to biskupowie i lucemiernicy, iż Jezus owszejki już chodzić nie może, bojąc sie, aby na drodze nie umarł, kazali jednemu człowiekowi Szymunowi idąc ze wsi, aby on wziął krzyż Jezusowy.
(1.1) To wszytko w jego moc dał, / Jedno mu drzewo zakazał, / By go owszejki nie ruszał / Ani się na nie pokuszał (…).
Wiktionary
IPA: ɔfˈʃɛjci, AS: ofšei ̯ḱi
Wiktionary
partykuła potwierdzająca wypowiedź rozmówcy; tak
SJP.pl
partykuła
(1.1) odpowiedź twierdząca, potwierdzająca słowa rozmówcy (także na pytanie z partykułą nie)
(1.2) z dodatkowym zdaniem, zaprzeczającym słowom rozmówcy: odpowiedź przecząca
spójnik / partykuła
(2.1) książk. wprowadzenie zdania będącego potwierdzeniem i intensyfikacją zdania poprzedniego
Wiktionary
Owszem – debiutancka płyta zespołu Zmaza.
Wikipedia
(1.1) Wiedziałeś o tym? – Owszem.
(1.1) Nie masz przy sobie ani grosza? – Owszem.
(1.2) Chyba nie pójdziesz tam teraz? – Owszem, pójdę.
(2.1) Nikt mu złego słowa nie powiedział, owszem, nawet go chwalili.
Wiktionary
IPA: ˈɔfʃɛ̃m, AS: ofšẽm
Wiktionary
(1.1-2) tak, dokładnie, dokładnie tak, racja, właśnie, jak najbardziej, naturalnie, oczywiście, rzecz jasna, w rzeczy samej, ano, faktycznie, istotnie, naprawdę, nie inaczej, no, no tak, rzeczywiście, w istocie, przest. zaiste
(2.1) a nawet, ba, co więcej, nawet lepiej, powiem więcej
Wiktionary
uwolnienie dojrzałej komórki jajowej z dojrzałego pęcherzyka jajnikowego do jajowodu lub jamy ciała u kobiet i samic ssaków; jajeczkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. fizj. proces wytwarzania komórek jajowych u ssaków płci żeńskiej;
Wiktionary
Owulacja, jajeczkowanie (łac. ovulatio) – jeden z elementów cyklu miesiączkowego (efektem owulacji jest uwolnienie gamet żeńskich czyli komórek jajowych). U ssaków w trakcie owulacji pęka pęcherzyk Graafa, do jajowodu lub jamy ciała uwalniana jest komórka jajowa oraz następuje wydzielenie hormonu hamującego następną owulację, która u większości kręgowców odbywa się w regularnych cyklach. U kobiet owulacja występuje co ok. 28 dni, mniej więcej między 13. a 15. dniem przed wystąpieniem krwawienia. Niepoprawnym jest stwierdzenie, że jajeczkowanie ma miejsce w połowie cyklu, ponieważ długości jego trwania są zróżnicowane. Wystąpienie owulacji uwarunkowane jest również czynnikami zewnętrznymi.
Wikipedia
(1.1) Z dwunastu sztuk krów, u których stwierdzili mnogą owulację, jedynie trzy krowy urodziły bliźnięta.
(1.1) U kobiet owulacja występuje co ok. 28 dni.
Wiktionary
rzecz. owulowanie n.
czas. owulować
przym. owulacyjny
Wiktionary
(1.1) jajeczkowanie
Wiktionary
dotyczący owulacji, związany z owulacją (np. proces owulacyjny, testy owulacyjne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. związany z owulacją
Wiktionary
(1.1) Kora nadnerczy wydziela zbyt małe ilości estrogenów dla podtrzymania funkcji owulacyjnej jajników.
(1.1) W czasie całego cyklu miesięcznego, tylko w ciągu 36 godzin (tyle trwa faza owulacyjna) może dojść do zapłodnienia.
Wiktionary
rzecz. owulacja ż., owulowanie n.
czas. owulować ndk.
Wiktionary
zwolennik teorii głoszącej, że w jaju zawarty jest miniaturowy osobnik dorosły
SJP.pl
przechodzić (przejść) owulację, czyli jajeczkowanie; jajeczkować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) biol. przechodzić owulację
Wiktionary
rzecz. owulacja ż., owulowanie n.
przym. owulacyjny
Wiktionary
(1.1) jajeczkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|owulować.
Wiktionary
rzecz. owulacja ż.
czas. owulować ndk.
przym. owulacyjny
Wiktionary
dawniej: ów (ten, ten właśnie)
SJP.pl
zaimek
(1.1) daw. ów
forma zaimka.
(2.1) daw. nmos. od: ów (= owe)
Wiktionary
(1.1) Kto tedy widział owy kocioł z kaszą / Lub ową izbę – ten łatwo zrozumie, / Jaki gwar powstał w tylu pułków tłumie, …
(2.1) Nuż owy rzezane kabatki, nuż owy pontaliki, nuż owy zawiesiste delijki, jeden drugiemu się równając, nic nie patrząc na stan i na majętności swoje (…)
Wiktionary
IPA: ˈɔvɨ, AS: ovy
Wiktionary
zaim. ów
Wiktionary
zaimek "ów" wzmocniony partykułą "-że"
SJP.pl
1. brać we władanie, w posiadanie;
2. o uczuciach, namiętnościach: opanowywać kogoś
SJP.pl
1. wziąć we władanie, objąć w posiadanie; zawładnąć, zagarnąć;
2. o uczuciach, namiętnościach: opanować, ogarnąć, zawładnąć
SJP.pl
rzadko: owłaszać się - pokrywać się włosami; uwłaszać się
SJP.pl
rzadko: owłosić się - pokryć się włosami; uwłosić się
SJP.pl
rzadko: owłosić się - pokryć się włosami; uwłosić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włosy na ciele człowieka lub zwierzęcia
(1.2) włoski na liściach lub innych częściach roślin
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔvwɔˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: ovu̯ośė̃ńe
Wiktionary
rzecz. włos m., włosie n., włosy nmos., włoch mrz., włosięta nmos.
przym. owłosiony, włochaty
Wiktionary
pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłoszony, uwłoszony, uwłosiony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma włosy, owłosienie
Wiktionary
(1.1) Jacek ma seksownie owłosioną klatę.
Wiktionary
IPA: ˌɔvwɔˈɕɔ̃nɨ, AS: ovu̯ośõny
Wiktionary
rzecz. włosięta nmos., włoch mrz., włos m., owłosienie n., włosek m., włosiennica ż.
przym. włosowy, włosisty, uwłosiony, włochaty
Wiktionary
(1.1) kosmaty, porosły włosami, włosisty
Wiktionary
pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłosiony, uwłoszony, uwłosiony
SJP.pl
lek o działaniu przeciwlękowym, będący czynnym metabolitem diazepamu i chlordiazepoksydu; oksazepam
SJP.pl
środek przeciwkaszlowy
SJP.pl
przeszkoda w jeździectwie; okser
SJP.pl
Okser (także oxer) – w jeździeckich skokach przez przeszkody przeszkoda przenośna złożona, składająca się z dwóch stacjonat o zasadniczo tej samej wysokości (pierwsza powinna być o kilka centymetrów niższa, aby przeszkoda była widoczna dla konia), pokonywana jednym skokiem (jednoczłonowa). Wysokość przeszkody oraz jej szerokość zależą od klasy konkursu.
Wikipedia
miasto w Anglii; Oksford
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) zob. Oksford.
Wiktionary
Oksford (ang. Oxford) – miasto w południowej Anglii nad rzeką Tamizą, stolica hrabstwa Oxfordshire, w dystrykcie Oksford. Znane jest przede wszystkim jako siedziba Uniwersytetu Oksfordzkiego (University of Oxford), najstarszego anglojęzycznego uniwersytetu świata. Oksford od XIX w. nazywany jest „miastem rozmarzonych wież” (ang. city of dreaming spires).
Wikipedia
[czytaj: oksykort] preparat leczniczy zawierający antybiotyk, stosowany w stanach zapalnych skóry, występujących razem z zakażeniem bakteryjnym i w alergiach
SJP.pl
antybiotyk stosowany obecnie m.in. jako substancja czynna w preparatach używanych w bakteryjnych stanach zapalnych skóry
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wąski wał zbudowany z piasków i żwirów naniesionych przez wody płynące szczelinami wewnątrzlodowcowymi; esker
SJP.pl
partykuła
(1.1) partykuła wzmacniająca następującą po niej wypowiedź
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oż ty idioto!
Wiktionary
stawiać żagle (wciągać je na maszt lub sztag albo rozwijać z rei)
SJP.pl
postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglować
SJP.pl
postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić
SJP.pl
postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. określony zespół żagli na statku żaglowym
Wiktionary
Ożaglowanie – wszystkie żagle na statku żaglowym.
Wikipedia
rzecz. żagiel mrz., żagielek mrz., żeglarstwo n.
przym. żeglowny, żeglugowy
Wiktionary
postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić
SJP.pl
materiał światłoczuły uczulony związkami dwuazowymi, wykorzystywany w drukarstwie do kopiowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. wydruk kontrolny publikacji po wykonaniu impozycji składek;
Wiktionary
Ozalid – materiał światłoczuły uczulony związkami dwuazowymi, wykorzystywany w drukarstwie, a dawniej w architekturze i inżynierii do kopiowania. Ma szary kolor (kiedyś fioletowy).
W poligrafii ozalidy oznaczały próbne (robocze) wydruki przeznaczone do sprawdzenia przez klienta, wykonane techniką ozalidową z materiałów światłoczułych (klisz), z których, po akceptacji i wprowadzeniu poprawek, naświetlane były ostateczne formy drukowe (tzw. blachy) do druku offsetowego.
Wikipedia
(1.1) Wykonawca musi dostarczyć wydruk próbny (ozalid kolorowy) oraz proof (cromalin) okładki. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔˈzalʲit, AS: ozalʹit
Wiktionary
przym. ozalidowy
Wiktionary
przymiotnik od: ozalid
SJP.pl
ludowy pieśniarz i poeta; aszyk; akyn; żyrau
SJP.pl
Ozan – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Ain.
Wikipedia
roślina z rodziny wargowych o purpurowych albo żółtych kwiatach, mająca właściwości lecznicze
SJP.pl
Ożanka (Teucrium L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje około 290 gatunków. Rozprzestrzenione są one na całym świecie, głównie w Eurazji, sięgając po Australię i Nową Zelandię, przy czym najbardziej zróżnicowane są w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce występuje 5 gatunków.
Wikipedia
miasto w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Ożarów – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Ożarów. Prawa miejskie w latach 1569–1869 i ponownie od 1988. W latach 1975–1998 Ożarów administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.
Według danych z 1 stycznia 2018 Ożarów liczył 4594 mieszkańców. Herbem Ożarowa jest herb szlachecki Rawa, którym pieczętował się m.in. ród hrabiów Ożarowskich.
Wikipedia
1. mieszkaniec Ożarowa;
2. mieszkaniec Ożarowa Mazowieckiego
SJP.pl
1. mieszkanka Ożarowa;
2. mieszkanka Ożarowa Mazowieckiego
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ożarowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, na terenie Małopolski, w powiecie tarnogórskim, w gminie Ożarowice, siedziba gminy.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ożarowice. W latach 1973–1996, była siedzibą gminy Tąpkowice, w 1977 zmienionej na gmina Ożarowice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.
We wsi był przystanek kolejowy Ożarowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Ożarowice
SJP.pl
przymiotnik od: Ożarów, Ożarów Mazowiecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ożarowem, dotyczący Ożarowa
Wiktionary
rzecz. Ożarów mrz.
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: obżarty, najedzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pijany
Wiktionary
(1.1) Był żeś wczora zaś ożarty, żeś przegroł galoty w karty? (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. ożyrok mos.
czas. ożreć się
Wiktionary
[czytaj: oDZAła albo oZAła] nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) czynić coś ładniejszym lub strojniejszym
czasownik zwrotny niedokonany ozdabiać się (dk. ozdobić się)
(2.1) stroić siebie samego, upiększać się, sprawiać, że wygląda się ładniej
Wiktionary
(1.1) Mają papier, który umieją ozdabiać różnokolorowymi obrazami…
Wiktionary
IPA: ɔzˈdabʲjät͡ɕ, AS: ozdabʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. ozdobność ż., ozdoba, ozdobnik, ozdobienie, ozdabianie
czas. ozdobić, zdobić
przym. ozdobny
Wiktionary
(1.1) przystrajać, dekorować, upiększać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ozdabiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔzdaˈbʲjä̃ɲɛ, AS: ozdabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. ozdabiać
rzecz. ozdoba ż.
Wiktionary
potocznie: obfotografować
SJP.pl
element zdobniczy obiektu, zwykle niemający wartości użytkowej, natomiast stanowiący o odczuciach estetycznych obserwatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co ozdabia; dodatek upiększający coś
(1.2) coś lub ktoś, z czego można być dumnym
(1.3) daw. gw-pl|Podkarpacie. omasta
Wiktionary
(1.1) To złoto, srebro i ozdoby tej komnaty do kogo należą?
(1.2) Toteż zapraszają ją wszędzie, bo to niemała ozdoba salonu taka figura.
(1.2) Żona uczciwa ozdoba mężowi • I napewniejsza podpora domowi; (…)
Wiktionary
IPA: ɔzˈdɔba, AS: ozdoba
Wiktionary
rzecz. ozdobnik m., ozdabianie n., ozdobienie n., zdobienie n., ozdabiacz m.
:: zdrobn. ozdóbka ż.
czas. ozdabiać ndk., ozdobić dk., przyozdobić dk., zdobić ndk.
przym. ozdobny, zdobny, zdobniczy
przysł. ozdobnie
Wiktionary
(1.1) dekoracja, stroik
(1.2) chluba
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|ozdabiać.
czasownik zwrotny dokonany ozdobić się (ndk. ozdabiać się)
(2.1) upiększyć siebie samego
Wiktionary
(1.1) Makata na ścianie za bufetem była ozdobiona banknotami z całego świata.
Wiktionary
IPA: ɔˈzdɔbʲit͡ɕ, AS: ozdobʹić
Wiktionary
czas. ozdabiać, zdobić
przym. ozdobny
rzecz. ozdoba ż., ozdobnik m., ozdobność ż., zdobienie n.
przysł. ozdobnie
Wiktionary
błonkówka z rodziny mrówkowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ozdobny
Wiktionary
rzecz. ozdoba ż., ozdobnik mrz., ozdobność ż.
czas. ozdobić
przym. ozdobny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ozdobnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ozdobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. szt. element, który zdobi
(1.2) druk. materiał zecerski służący do otrzymywania ornamentów
(1.3) muz. dźwięki upiększające, dające urozmaicenie, ożywiające, uzupełniające melodię
Wiktionary
Ozdobnik – element melodii wprowadzający dodatkowe dźwięki mające charakter ornamentów.
W dawnych czasach stosowanie ozdobników zależało od smaku i inwencji wykonawcy, lecz z czasem ustalono pewien zasób standardowych ozdobników i zasady ich zapisu. Ozdobniki nie zwiększają czasu trwania taktu i wykonywane są kosztem czasu dźwięku, który ozdabiają, lub dźwięku poprzedzającego.
Wikipedia
IPA: ɔˈzdɔbʲɲik, AS: ozdobʹńik
Wiktionary
rzecz. ozdoba ż., zdobienie n., ozdobienie n.
:: zdrobn. ozdóbka ż.
czas. ozdabiać ndk., zdobić ndk., ozdobić dk.
przym. ozdobny, zdobniczy
przysł. ozdobnie
Wiktionary
(1.1) ornament
(1.3) fiorytura
Wiktionary
przymiotnik od: ozdobnik
SJP.pl
ozdobny charakter czegoś; dekoracyjność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ozdobne
Wiktionary
rzecz. ozdoba ż., ozdobienie n.
czas. ozdobić dk., ozdabiać ndk.
przym. ozdobny
przysł. ozdobnie
Wiktionary
1. posiadający ozdoby;
2. o wymowie, stylu: obfitujący w przenośnie zwroty retoryczne;
3. będący ozdobą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący ozdobę; o cechach właściwych ozdobie
(1.2) o wymowie, stylu: obfitujący w przenośnie, zwroty retoryczne
Wiktionary
(1.1) Był to ozdobny ogródek, w którym hodowano aloesy.
Wiktionary
IPA: ɔˈzdɔbnɨ, AS: ozdobny
Wiktionary
rzecz. ozdoba ż., ozdóbka ż., zdobienie n., zdobnictwo n., ozdobność ż., ozdobnik m.
czas. ozdabiać ndk., ozdobić dk., zdobić ndk., przyozdobić dk., przyozdabiać ndk.
przym. zdobniczy, zdobny
przysł. ozdobnie, zdobniczo
Wiktionary
(1.1) dekoracyjny, ornamentowy, zdobny
(1.2) barokowy, kwiecisty, napuszony, pompatyczny
Wiktionary
uzdrowieńczy;
1. odnoszący się do ozdrowieńca, osoby powracającej do zdrowia po długiej chorobie; rekonwalescencyjny;
2. w przenośni: taki, który niesie poprawę; uzdrawiający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powrót do zdrowia, zwalczenie choroby
Wiktionary
rzecz. ozdrowieniec m., zdrowie n.
czas. ozdrowieć dk., zdrowieć ndk.
przysł. zdrowo
Wiktionary
osoba powracająca do zdrowia; uzdrowieniec, rekonwalescent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. książk. osoba, która wraca do zdrowia po jakiejś chorobie
Wiktionary
Ozdrowieniec – osoba, u której ustąpiły objawy choroby zakaźnej.
Zgodnie z Ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi z dnia 5 grudnia 2008 określenie ozdrowieniec zarezerwowane jest dla osoby, u której ustąpiły objawy choroby zakaźnej. W języku potocznym, jak również według Słownika Języka Polskiego, mianem ozdrowieńca określa się każdą niedawno chorującą osobę czy rekonwalescentów.
Wikipedia
IPA: ˌɔzdrɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: ozdrovʹi ̯ė̃ńec
Wiktionary
rzecz. zdrowie n., zdrówko n., zdrowienie n., ozdrowienie n., wyzdrowienie n.
czas. zdrowieć ndk., ozdrowieć dk., wyzdrowieć dk.
przym. zdrowy, ozdrowieńczy
przysł. zdrowo, niezdrowo
wykrz. zdrówko
Wiktionary
(1.1) rekonwalescent
Wiktionary
skrót od: odnawialne źródła energii
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = odnawialne źródło energii;
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
(1.2) bibl. Księga Ozeasza;
Wiktionary
Ozeasz (hebr. הושע, „Oszua” skrót od Jehoszua, Hoszea, które znaczy: Jahwe jest zbawieniem) – prorok Starego Testamentu, znany z księgi Ozeasza; syn Beeriego. Jest jednym z dwunastu proroków Biblii, znanych jako tzw. prorocy mniejsi. Według Talmudu był największym prorokiem swojego pokolenia.
Wikipedia
(1.1) Powiedz Ozeaszowi, by zabrał lornetkę.
(1.1) Sprawdzimy, ile razy ten czasownik pojawia się u Ozeasza.
Wiktionary
rzecz. Hoser m./ż.
:: zdrobn. Ozeaszek m.
przym. Ozeaszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ozeasz
Wiktionary
rzecz. Ozeasz m.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ozeasza
Wiktionary
(1.1) W Ozeaszowym nauczaniu zauważyć można wpływy wcześniejszych proroków.
Wiktionary
rzecz. Ozeasz mos.
Wiktionary
unaczyniona i unerwiona tkanka łączna otaczająca korzeń zęba; wiąże go ze ścianą zębodołu, tworzy więzadła zęba
SJP.pl
Ozębna, więzadło przyzębne (łac. periodontium), desmodont (tj. więzadło przyzębia) – tkanka wypełniająca przestrzeń między cementem korzeniowym a kością wyrostka zębodołowego, łącząca jednocześnie obie struktury.
Zbudowana jest z dwóch typów tkanki łącznej: włóknistej (o układzie regularnym) oraz wiotkiej (bogatej w komórki, naczynia i nerwy).
Wikipedia
umacniać konstrukcję odpowiednimi belkami
SJP.pl
jednoroczna roślina z rodziny kapustowatych, występująca na wysypiskach, przydrożach, polach zbóż oraz w miejscach ciepłych o podłożu gliniastym i zasobnym w wapń
SJP.pl
Wikipedia
mistrz sumo
SJP.pl
Ōzeki (jap. 大関 ōzeki) – mistrz, druga pod względem ważności ranga w sumō. Jest to jedyna ranga, z której można zostać promowanym do rangi wielkiego mistrza – yokozuny. Do czasu wprowadzenia rangi yokozuny, ōzeki był najwyższym tytułem w grupie san'yaku. Jest to najwyższa ranga na jaką można zostać zarówno awansowanym, jak i z niej zdegradowanym.
Wikipedia
zanikowy, cuchnący nieżyt nosa
SJP.pl
Przewlekły zanikowy cuchnący nieżyt nosa, ozena (łac. ozaena lub rhinitis chronica atrophica foetida) – rzadka choroba występująca głównie u kobiet. Była znana już w starożytności, na co wskazują egipskie papirusy ją opisujące, z 1700 roku p.n.e.. Jej etiologia nie jest do końca wyjaśniona. Opisana została w 1876 roku przez Bernharda Fränkla, który podał klasyczną triadę objawów.
Wikipedia
zawarcie związku małżeńskiego przez mężczyznę; żeniaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. reg. zawarcie małżeństwa przez mężczyznę; poślubienie kobiety
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przygotowania do ożenku trwały długo.
Wiktionary
czas. ożenić
Wiktionary
(1.1) żeniaczka
Wiktionary
1. dać komuś kobietę za żonę, spowodować, że ktoś zawrze związek małżeński z kobietą;
2. ożenić się - zawrzeć związek małżeński z kobietą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. żenić)
(1.1) dać komuś kobietę za żonę, spowodować zawarcie związku małżeńskiego z kobietą
(1.2) slang. sprzedać, dealować
czasownik zwrotny dokonany ożenić się (ndk. żenić się)
(2.1) zawrzeć związek małżeński z kobietą
(2.2) kwestion. zawrzeć związek małżeński
Wiktionary
(1.2) Ożenisz mi trochę krylu?
(2.1) Jego rodzice nie byli zadowoleni, gdy ożenił się ze swoją daleką kuzynką.
Wiktionary
IPA: ɔˈʒɛ̃ɲit͡ɕ, AS: ožẽńić
Wiktionary
rzecz. ożenek m., żona ż., ożenienie n., żoncia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ożenić.
Wiktionary
IPA: ˌɔʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ožẽńė̃ńe
Wiktionary
czas. ożenić
rzecz. żona ż.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroko otworzyć
Wiktionary
rzecz. rozwieranie n., rozwarcie n., rozwartość ż.
czas. rozwierać ndk., rozewrzeć dk., gwara. ozewrzyć dk., łozewrzyć dk.
przym. rozwarty
Wiktionary
(1.1) gwara. ozewrzyć, łozewrzyć
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroko otworzyć
Wiktionary
(1.1) Ano kie tak, to nie ma redy, to me jus jedz, ino zeby mi zaś nie było żol długo umierać, to se na brzyzku siednij, ozewrzyj kute, a jo skocem do tobie.
Wiktionary
rzecz. rozwieranie n., rozwarcie n., rozwartość ż.
czas. rozwierać ndk., rozewrzeć dk., gwara. ozewrzić dk., łozewrzyć dk.
przym. rozwarty
Wiktionary
(1.1) gwara. ozewrzić, łozewrzyć
Wiktionary
w wyrażeniu: ożeż ty! - wykrzyknienie o charakterze ekspresywnym; oż ty!, o żeż ty!
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wykrzyknienie o charakterze ekspresyjnym
Wiktionary
(1.1) ożeż ty
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = osobowe źródło informacji;
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
urządzenie chłodnicze; chłodnik
SJP.pl
chłodnictwo
SJP.pl
maszyna służąca do obniżania temperatury i do wytwarzania sztucznego lodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oziębić.
(1.2) fiz. spadek temperatury
(1.3) meteorol. zepsucie się pogody
(1.4) osłabienie relacji między osobami lub instytucjami
Wiktionary
(1.2) W warunkach klimatu umiarkowanego proces oziębienia pośmiertnego trwa zwykle 16-20 godzin.
(1.3) W połowie września nastąpiło oziębienie i właściciele zaczęli grzać.
(1.4) Jakie skutki pociągnęło za sobą oziębienie stosunków pomiędzy obu krajami?
Wiktionary
czas. oziębić dk., oziębiać ndk.
przym. oziębły
przysł. ozięble
rzecz. oziębiacz mrz., oziębialnictwo n., oziębialnik mrz., oziębianie n., oziębiarka ż., oziębłość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) chłodno, bez uczuć
Wiktionary
(1.1) Burmistrz zawsze traktował nas ozięble.
Wiktionary
rzecz. oziębienie n., oziębłość ż.
czas. oziębić dk., oziębiać ndk.
przym. oziębły
Wiktionary
(1.1) oschle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ozięble
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: oziębły
SJP.pl
oziębić się;
1. stać się zimniejszym;
2. stać się obojętnym, mniej przyjaznym
SJP.pl
1. dystans wobec kogoś lub czegoś, brak emocjonalnej więzi; oschłość, obojętność, chłód;
2. oziębłość płciowa - zaburzenie występujące głównie u kobiet polegające na niezdolności do przeżywania orgazmu; anorgazmia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zobojętnienie, oschłość, brak żywszych uczuć
(1.2) seks. osłabienie popędu płciowego, hipolibidemia
Wiktionary
(1.1) Jedną z głównych przeszkód do osiągnięcia świętości jest oziębłość duchowa. Jak możemy określić człowieka oziębłego? Oziębły jest taki człowiek, który chciałby służyć Bogu, ale pod warunkiem, że nic go to nie będzie kosztowało (…).
(1.2) Powodem ich rozwodu była oziębłość męża.
(1.2) Wśród czterech tysięcy kobiet w grupie czterdziesto-, pięćdziesięcioletnich, które zaczęły współżyć w dwudziestym ósmym — trzydziestym roku życia, stwierdziłam w sześćdziesięciu ośmiu procentach oziębłość seksualną.
Wiktionary
IPA: ɔˈʑɛ̃mbwɔɕt͡ɕ, AS: oźẽmbu̯ość
Wiktionary
rzecz. oziębienie n.
czas. oziębić dk., oziębiać ndk.
przym. oziębły
przysł. ozięble
Wiktionary
(1.1) niewrażliwość
(1.2) hipolibidemia
Wiktionary
pozbawiony żywszych uczuć, odnoszący się z rezerwą do kogoś lub czegoś, np. oziębłe stosunki, oziębły ton; chłodny, obojętny, oschły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się z rezerwą
(1.2) seks. chłodny
Wiktionary
(1.2) Moja Kasia jest coś ostatnio zbyt oziębła.
Wiktionary
rzecz. oziębienie n., oziębłość ż.
czas. oziębić dk., oziębiać ndk.
przysł. ozięble
Wiktionary
(1.1) bezuczuciowy, niewrażliwy, obojętny, oschły, szorstki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Ozimka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Ozimka (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Ozimek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ozimkiem, dotyczący Ozimka
Wiktionary
rzecz. Ozimek mrz.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Ozimek (niem. Malapane) – miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ozimek.
Ozimek położony jest nad rzeką Małą Panwią (prawy dopływ Odry), na Równinie Opolskiej, na pograniczu Niziny i Wyżyny Śląskiej, na Górnym Śląsku, w odległości 10 km od kompleksu jezior turawskich. Rozciąga się pomiędzy drogą krajową nr 46 a linią kolejową nr 144.
Wikipedia
zboże ozime (czyli pochodzące z jesiennego siewu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. zboże wysiewane jesienią
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pola okrywały się już ciemnoszmaragdowym puchem ozimin, dobywających się cieniutkimi źdźbłami, co jak mgła przysłaniały zagony z lekka wygięte, podobne do rąk długich, oplatających w miłosnym uścisku pierś ziemi.
Wiktionary
IPA: ˌɔʑĩˈmʲĩna, AS: oźĩmʹĩna
Wiktionary
rzecz. zima ż.
przym. ozimy, oziminny, zimowy
przysł. zimą, zimowo
Wiktionary
(1.1) zboże ozime, pszenica ozima
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. i gwara. przym. od: ozimina
Wiktionary
(1.1) Zasiew oziminny żytem i pszenicą wczas zacząć potrzeba, (…) pilnie pospieszając, aby się za ciepła zboże na zimę zakorzeniło.
Wiktionary
rzecz. ozimina ż.
przym. ozimy
Wiktionary
zboże ozime (czyli pochodzące z jesiennego siewu)
SJP.pl
zdolność rośliny do przetrwania okresu zimowego (po zasianiu jesienią)
SJP.pl
1. śmietka ozimówka - owad z rodziny śmietkowatych, groźny szkodnik zbóż;
2. rolnica ozimówka - gatunek rolnicy występujący w Polsce
SJP.pl
siany na jesień, potrzebujący do rozwoju niskich temperatur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. przeznaczony do jesiennego siewu, pochodzący z jesiennego siewu
Wiktionary
IPA: ɔˈʑĩmɨ, AS: oźĩmy
Wiktionary
rzecz. ozimina ż., zima ż.
przym. zimowy, oziminny
przysł. zimą, zimowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w obwodzie królewieckim, w Rosji;
(1.2) geogr. adm. miasto zamknięte w rosyjskim obwodzie czelabińskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. oziorski
Wiktionary
(1.1) hist. Darkiejmy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oziorskiem, dotyczący Oziorska
Wiktionary
rzecz. Oziorsk mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Azariasz (hebr. Azarjahu) lub Ozjasz (także Uzjasz; hebr. Uzzijahu, moją siłą jest Jahwe) – król starożytnej Judy. Jego panowanie przypada na lata 791–739 p.n.e.
Wikipedia
1. księżniczka Ozma - postać z serialu animowanego "W krainie czarnoksiężnika Oza";
2. projekt Ozma - pionierski eksperyment SETI z 1960 roku, który miał na celu znalezienie śladów obcych w odległych systemach
SJP.pl
Ozma – druga płyta studyjna zespołu Melvins wydana w 1989 roku przez firmę Boner Records.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kawałek, resztka
Wiktionary
skrót od:
1. Obóz Zjednoczenia Narodowego - organizacja polityczna działająca w latach 1937-39; Ozon;
2. Okręgowy Związek Narciarski
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. polit. Obóz Zjednoczenia Narodowego;
Wiktionary
(1.1) Postulatem OZN-u było m.in. „wydatne zmniejszenie liczby Żydów w Polsce”.
Wiktionary
(1.1) skr. Ozon
Wiktionary
członek OZN-u (Ozonu, Obozu Zjednoczenia Narodowego); ozonowiec
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyrażać określoną treść
(1.2) być oznaką
(1.3) znakować, wyróżniać, robić znak
Wiktionary
(1.1) Wykrzyknik albo trupia czaszka oznaczają niebezpieczeństwo.
(1.2) Woda na Marsie oznacza, że może istnieć tam życie.
(1.2) Brak białka w moczu nie oznacza, że go w ogóle nie wydalamy.
Wiktionary
IPA: ɔzˈnat͡ʃat͡ɕ, AS: označać
Wiktionary
rzecz. odznaka ż., znaczek mrz., znakownik mrz., oznaka ż., oznaczanie n., znak, znaczenie
czas. znaczyć
Wiktionary
(1.1) znaczyć
(1.2) wskazywać, świadczyć
(1.3) znaczyć, znakować, znamionować, cechować
Wiktionary
w analizie chemicznej: możliwość oznaczenia daną metodą analityczną określonego składnika w badanym materiale
SJP.pl
możliwy do oznaczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oznaczać.
(1.2) nauk. czynność laboratoryjna prowadząca do określenia parametrów danego preparatu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Średnika używa się w niektórych językach programowania do oznaczania zakończenia poszczególnych instrukcji.
Wiktionary
IPA: ˌɔznaˈt͡ʃãɲɛ, AS: označãńe
Wiktionary
czas. oznaczać
rzecz. oznaka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oznaczyć.
(1.2) etykietka
Wiktionary
rzecz. odznaka ż., oznaka ż.
przym. znakowy
Wiktionary
umowne oznaczenie czegoś; symbol liczbowy lub literowy
SJP.pl
dawniej: wyrazistość, konkretność, jednoznaczność
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mat. o układach równań: taki, którego rozwiązaniem jest dokładnie jedna para liczb;
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. oznaczać)
(1.1) dokonany od|oznaczać.
Wiktionary
(1.1) Stary kocur dokładnie oznaczył swoje terytorium moczem.
(1.1) Gajowy oznaczył farbą drzewa do wycinki.
Wiktionary
IPA: ɔˈznat͡ʃɨt͡ɕ, AS: označyć
Wiktionary
rzecz. oznaka ż., znakownik mrz., znaczek mrz., odznaka ż.
przym. znaczący, znakowy
Wiktionary
informować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadamiać, komunikować, oświadczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oznajmić)
(1.1) podawać wiadomość w sposób oficjalny, uroczysty lub zdecydowany
Wiktionary
rzecz. oznajmianie n., oznajmienie n.
czas. oznajmić dk., oznajmować ndk.
przym. oznajmujący
Wiktionary
(1.1) donosić, informować, komunikować, ogłaszać, oświadczać, podawać do wiadomości, składać oświadczenie, daw. oznajmować
Wiktionary
poinformować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadomić, zakomunikować, oświadczyć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|oznajmiać.
Wiktionary
(1.1) – Niestety, nie zdał Pan – oznajmił egzaminator beznamiętnym głosem.
Wiktionary
IPA: ɔzˈnajmʲit͡ɕ, AS: oznai ̯mʹić
Wiktionary
rzecz. oznajmienie n.
czas. oznajmiać
Wiktionary
poinformować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadomić, zakomunikować, oświadczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oznajmić.
(1.2) jęz. równoważnik zdania
Wiktionary
czas. oznajmić, oznajmiać
Wiktionary
dawniej: oznajmiać; dziś żywe tylko w imiesłowie współczesnym "oznajmujący"
SJP.pl
dawniej: oznajmiać; dziś żywe tylko w imiesłowie współczesnym "oznajmujący"
SJP.pl
1. to, po czym da się poznać jakiś stan lub proces; objaw, przejaw, symptom, sygnał;
2. przedmiot będący symbolem przynależności do jakiejś organizacji lub pełnienia jakiejś funkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) objaw świadczący o czymś; dowód, znak czegoś
(1.2) przedmiot, który jest symbolem, znakiem czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spóźnianie się nie zawsze jest oznaką braku szacunku.
Wiktionary
IPA: ɔzˈnaka, AS: oznaka
Wiktionary
czas. oznaczać ndk., oznaczyć dk., oznakować dk.
rzecz. oznaczanie n., oznaczenie n., odznaka ż.
Wiktionary
(1.1) przejaw, objaw, symptom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opatrzenie znakami
(1.2) zbiór znaków dotyczących czegoś
Wiktionary
czas. oznakować dk.
rzecz. znakownik mrz.
przym. znakowy
Wiktionary
coś, po czym poznajemy jakiś stan lub proces
SJP.pl
taki, po którym można poznać jakiś stan lub proces
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ogłaszać z ambony
Wiktionary
1. kij do poprawiania ognia w piecu piekarskim
2. opalone drzewo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opalone drzewo (np. po pożarze lasu), tląca się głownia
(1.2) rodzaj prymitywnego pogrzebacza, kij do poprawiania ognia w piecu piekarskim
(1.3) zwęglona broń, miecz o częściowo przypalonej głownifakt.
Wiktionary
Wikipedia
czas. żec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gatunek słodkiego, aromatycznego wina
SJP.pl
kopalna mieszanina stałych węglowodorów, powstająca w następstwie odgazowania ropy naftowej; wosk ziemny
SJP.pl
Ozokeryt, dawniej: wosk ziemny – mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów, głównie n- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez Ernsta Friedricha Glockera w 1833 r.
Wikipedia
odmiana tlenu; gaz o charakterystycznym zapachu i błękitnej barwie; silny utleniacz, stosowany do odkażania wody i odświeżania powietrza
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. polit. Obóz Zjednoczenia Narodowego;
Wiktionary
Ozon (stgr. ὄζον [ódzōn] – pachnący), tritlen lub trójtlen (O3) – alotropowa odmiana tlenu składająca się z trójatomowych cząsteczek.
Posiada silne własności aseptyczne i toksyczne, w związku z czym stosowany jest przy dezynfekcji wody. Naturalnie gromadzi się w stratosferze tworząc warstwę ozonową, która pochłania część promieniowania z zakresu nadfioletu o długości fali między 200 nm a 300 nm dochodzącego ze Słońca do Ziemi.
Wikipedia
IPA: oˈtsoːn
Wiktionary
(1.1) skr. OZN
Wiktionary
urządzenie wytwarzające ozon z tlenu pod wpływem mikrowyładowań elektrycznych; ozonizator
SJP.pl
związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonid
SJP.pl
Ozonki – grupa niestabilnych, reaktywnych związków chemicznych powstających pod wpływem ozonu. Mają właściwości utleniające i wybuchowe, rozkładają się w obecności wody.
Wikipedia
związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonek
SJP.pl
związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonek
SJP.pl
środek dezynfekujący i wybielający
SJP.pl
poddawanie czegoś działaniu ozonu; ozonowanie
SJP.pl
urządzenie wytwarzające ozon z tlenu pod wpływem mikrowyładowań elektrycznych; ozonator
SJP.pl
poddawać coś działaniu ozonu
SJP.pl
poddawać coś działaniu ozonu
SJP.pl
związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonid
SJP.pl
Ozonki – grupa niestabilnych, reaktywnych związków chemicznych powstających pod wpływem ozonu. Mają właściwości utleniające i wybuchowe, rozkładają się w obecności wody.
Wikipedia
metoda określania miejsca podwójnego wiązania w alkenach
SJP.pl
Ozonoliza - technika analityczna ustalania struktury chemicznej węglowodorowej części organicznych związków chemicznych opierająca się na reakcji chemicznej ozonu z tymi związkami i jednocześnie nazwa samej reakcji.
Analiza produktów hydrolizy tworzących się ozonków umożliwia określenie niektórych aspektów budowy organicznych związków chemicznych. Między innymi można tą metodą określić miejsce występowania wiązania podwójnego w alkenach:
Wikipedia
warstwa atmosfery ziemskiej na wysokości od 10 do 50 km nad powierzchnią Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warstwa zwiększonej koncentracji ozonu w stratosferze Ziemi;
Wiktionary
Ozonosfera (warstwa ozonowa, powłoka ozonowa) – warstwa zwiększonej koncentracji ozonu w stratosferze. Za obszar jej występowania przyjmuje się wysokości 10–50 lub 20–40 km nad poziomem morza. Najwyższe stężenie ozonu występuje na wysokości około 32 km nad powierzchnią Ziemi. Na tej wysokości stężenie ozonu może wynosić nawet 15 części na milion (0,0015%).
Wikipedia
(1.1) Ozonosfera jest warstwą ochronną bardzo ważną dla życia na Ziemi.
Wiktionary
(1.1) warstwa ozonowa, powłoka ozonowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapia ozonem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|ozon|-terapia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ozone therapy
* włoski: (1.1) ozonoterapia ż.
źródła.
== ozonoterapia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|o.ʣo.no.te.ra.ˈpi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ozonoterapia
odmiana.
(1.1) lp. ozonoterapia; lm. ozonoterapie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈzɔ̃nɔtɛˈrapʲja, AS: ozõnoterapʹi ̯a
Wiktionary
dezynfekować wodę przy użyciu ozonu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) chem. poddawać coś działaniu ozonu
Wiktionary
IPA: ˌɔzɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ozõnovać
Wiktionary
rzecz. ozon m., ozonowanie n., ozonizacja ż.
przym. ozonowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ozonować.
Wiktionary
Ozonowanie – technologia oczyszczania i dezynfekcji z wykorzystaniem ozonu.
Wikipedia
IPA: ˌɔzɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ozõnovãńe
Wiktionary
czas. ozonować
rzecz. ozon m.
przym. ozonowy
Wiktionary
członek Ozonu (OZN-u, Obozu Zjednoczenia Narodowego); OZN-owiec
SJP.pl
dotyczący Ozonu (OZN-u); OZN-owski
SJP.pl
dotyczący ozonu, wykonywany przy użyciu ozonu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z ozonem, wykorzystujący ozon
Wiktionary
IPA: ˌɔzɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ozõnovy
Wiktionary
rzecz. ozon m., ozonowanie n.
czas. ozonować
Wiktionary
język (zwłaszcza zwierzęcia); jęzor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. mięso z języka zwierzęcia
(1.2) pot. przen. język człowieka
(1.3) kulin. odpowiednio przyrządzony ozór (1.1) bydlęcy
Wiktionary
Ozór – pojęcie z zakresu technologii żywności, oznaczające język zwierzęcy jako element podrobów. Razem z wszystkimi podrobami zaliczany jest do ubocznych artykułów poubojowych. Nazwą tą określa się także dania przyrządzone z języków zwierzęcych.
Wikipedia
(1.2) Nie lubię tej Maryśki, na mój widok zawsze wywala ozór.
(1.3) Na drugie danie podano ozór w galarecie.
Wiktionary
IPA: ˈɔzur, AS: ozur
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ozorek m.
przym. ozorkowy
Wiktionary
1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach
SJP.pl
Fistulina Bull. (ozorek) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach
SJP.pl
Wikipedia
1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach
SJP.pl
Ozorków – miasto nad rzeką Bzurą, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim. Miasto znajduje się 20 km na północ od Łodzi. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do tzw. „małego” województwa łódzkiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 18 064 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Ozorkowa
SJP.pl
mieszkanka Ozorkowa
SJP.pl
przymiotnik od: Ozorków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ozorkowem, dotyczący Ozorkowa
Wiktionary
rzecz. Ozorków mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gw-pl|Tykocin. kobieta gadatliwa, wygadana
Wiktionary
(1.1) (…) Zarno wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty a Dominikowa cygan jest baba, pleciuch i ozornica zapowietrzona!
Wiktionary
(1.1) war. jęzornica, jęzorzysta
Wiktionary
Ozorowice (niem. Sponsberg) – wieś w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Wisznia Mała. Na północ od miejscowości rozciągają się Wilczyńskie Lasy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: ozór
SJP.pl
roślina zielna z rodziny astrowatych, bylina światłolubna i ciepłolubna, kwitnąca od lipca do września na suchych murawach, słonecznych wzgórzach i zaroślach; gatunek tej rośliny (ożota zwyczajna) chroniony w Polsce
SJP.pl
Ożota (Linosyris) – rodzaj roślin wyróżniany w niektórych ujęciach systematycznych w obrębie rodziny astrowatych. Współcześnie klasyfikowany do rodzaju Galatella (Galatella sect. Linosyris (Rchb. f.) Tzvelev), rzadziej do rodzaju aster Aster mającego w takim ujęciu szeroki i polifiletyczny charakter.
Wikipedia
zabytkowa metoda fotograficzna, stosowana do powielania rysunków
SJP.pl
związany z ozem, dotyczący ozu
SJP.pl
dawniej: posmarować żółtą barwą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pijak
Wiktionary
rzecz. ożralica ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pijaczka
Wiktionary
rzecz. ożralec m.
Wiktionary
oźrebić się - o klaczy: urodzić, wydać potomstwo; zaźrebić się, wyźrebić się
SJP.pl
o klaczy: taka, która urodziła źrebię; zaźrebiony
SJP.pl
ożreć się - potocznie: zjeść za dużo; obeżreć się, objeść się, przejeść się
SJP.pl
dawniej: włożyć, nałożyć obuwie; wzuć, obuć
SJP.pl
wieś w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim
SJP.pl
Ożumiech – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Krzynowłoga Mała. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ozurgeti, dotyczący Ozurgeti
Wiktionary
rzecz. Ozurgeti n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Gruzji, stolica regionu Guria;
Wiktionary
Ozurgeti (gruz. ოზურგეთი) – miasto w zachodniej Gruzji, stolica regionu Guria, siedziba gminy Ozurgeti.
Prawa miejskie posiada od 1840 roku. W latach 1934–1989 oficjalna nazwa miasta brzmiała Macharadze, na cześć Filipe Macharadze, gruzińskiego działacza komunistycznego.
Wikipedia
przym. ozurgecki
Wiktionary
(1.1) hist. Macharadze (1934-1989)
Wiktionary
nałożyć na pracodawcę obowiązek płacenia składek ZUS za pracownika
SJP.pl
nakładać na pracodawcę obowiązek płacenia składek ZUS za pracownika
SJP.pl
1. wkładać, nakładać obuwie; wzuwać, obuwać;
2. rzadko o bucie: ubierać, osłaniać nogę
SJP.pl
przestarzałe: ozwać się -
a) zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos;
b) o zwierzętach: wydać głos;
c) dać się słyszeć, rozlec się
SJP.pl
taki, który się ozwał
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu dereniowców, obejmująca około 330 gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach ożwiowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
powrócić do życia, do pełni sił; odżyć; odrodzić się
SJP.pl
gwarowo:
1. klapy surduta, kamizelki, sukmany;
2. brzegi rozpięcia u koszuli
SJP.pl
sukulent z rodziny kaktusowatych pochodzący z Ameryki Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drań, nicpoń
Wiktionary
regionalnie: ostrężyna; ostrężnica;
1. krzew z rodziny różowatych, wyróżniający się soczystymi, smacznymi, czarnymi owocami, kształtem przypominającymi nieco maliny; jeżyna fałdowana;
2. owoc tej rośliny; jeżyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Kraków., gw-pl|Bukowina. jeżyna (krzew)
(1.2) reg-pl|Kraków., gw-pl|Bukowina. jeżyna (owoc)
Wiktionary
Jeżyna, ożyna a. ostrężyna (Rubus L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Część przedstawicieli określana jest zwyczajowo w języku polskim malinami (gatunki o różnej przynależności w obrębie podrodzajów, które łączy czerwona barwa owoców i odpadanie ich od dna kwiatowego po dojrzeniu).
Wikipedia
(1.1) Tu i ówdzie rosły krzaki czarnych ożyn.
(1.2) Mama zrobiła konfiturę z ożyn.
Wiktionary
(1.1-2) jeżyna; reg. ostrężyna, dziady, gw-pl|Bukowina|ożyniorka.
Wiktionary
gwarowo: dożynki
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; pałkowate, rogożowate
SJP.pl
o cechach ożypałkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. pijak
Wiktionary
(1.1) W szynku łod rana ożyroki piją sznapsa. → W barze od rana pijacy piją wódkę.
Wiktionary
czas. ożreć się dk.
przym. ożarty
Wiktionary
w starożytnym Egipcie: bóg zaświatów i sędzia zmarłych, mąż i brat Izydy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitegip. staroegipski bóg śmierci i odrodzonego życia, wielki sędzia zmarłych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planeta spoza Układu Słonecznego;
Wiktionary
Ozyrys (/oʊˈsaɪrɪs/, z egipskiego wsjr) – w mitologii egipskiej bóg śmierci i odrodzonego życia, Wielki Sędzia zmarłych. Syn bogini Nut i boga Geba, brat Seta, Izydy i Neftydy. Poślubił Izydę, był władcą ziemi, podziemi i krainy umarłych (Pola Jaru). Miał dwóch synów: Anubisa z Neftydą i Horusa z Izydą. Główny ośrodek kultu: Abydos i Busiris.
Wikipedia
IPA: ɔˈzɨrɨs, AS: ozyrys
Wiktionary
przestarzale: zwracać się bezpośrednio do kogoś, zabierać głos
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) powracać do życia
(1.2) stawać się pełnym życia, energii
Wiktionary
rzecz. życie n.
przysł. życiowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ożywcze
Wiktionary
przym. ożywczy
przysł. ożywczo
Wiktionary
pobudzający do życia, działania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ożywić)
(1.1) przywracać do życia
(1.2) pobudzać, wywoływać ożywienie
(1.3) sprawiać, że coś stanie się intensywniejsze
czasownik zwrotny niedokonany ożywiać się
(2.1) stawać się bardziej energicznym
Wiktionary
(1.2) Świat zaczynały właśnie podbijać nowe idee i nowe trendy w sztuce. Nie dotarły jeszcze do Krakowa, ale ożywiały już Paryż i Wiedeń.
(2.1) Nawet matka ożywiała się i stawiała przed Gawriłą karafkę wiśniówki.
Wiktionary
rzecz. ożywianie n., życie n., ożywienie
przym. żywy, ożywiony
czas. żyć
przysł. życiowo, żywcem
Wiktionary
używany przez straż pożarną i ratownictwo górnicze przyrząd ułatwiający stosowanie sztucznego oddychania
SJP.pl
1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ożywiać)
(1.1) przywrócić do życia
(1.2) pobudzić, wywołać ożywienie
(1.3) sprawić, że coś stanie się intensywniejsze
czasownik zwrotny dokonany ożywić się (ndk. ożywiać się)
(2.1) stać się bardziej energicznym
Wiktionary
(1.1) Lekarze nie potrafią ożywić zmarłego.
(1.2) Ten muzyk na pewno ożywi publiczność na swoim koncercie.
Wiktionary
rzecz. ożywianie n., życie n., ożywienie
przym. ożywiony
przysł. życiowo, żywcem
Wiktionary
1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ożywić.
(1.2) podniecenie, poruszenie
Wiktionary
Animizacja (łac. anima - dusza), inaczej ożywienie – literacki środek stylistyczny, polegający na nadaniu przedmiotom nieożywionym lub pojęciom abstrakcyjnym, cech istot żywych, np. „Morze ryczy”, „Chmura goni chmurę”, „Proch przyjął proch". Szczególnym przypadkiem animizacji jest antropomorfizacja w odniesieniu do przedmiotów nieożywionych, gdy przypisuje się im cechy ludzkie.
Wikipedia
czas. ożywić dk., ożywiać ndk.
rzecz. ożywianie n.
przym. ożywiony
przysł. żywcem
Wiktionary
1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się gwałtownością
(1.2) o dużej intensywności
(1.3) z temperamentem pełnym energii
(1.4) obdarzony życiem
(1.5) wprawiony w ruch jakby żywy
Wiktionary
rzecz. ożywianie n., ożywienie n.
czas. ożywiać ndk., ożywić dk.
przym. ożywczy
przysł. ożywczo
Wiktionary
(1.1) burzliwy, gorący, gwałtowny, huczny, namiętny, narwany, rozogniony
(1.2) intensywny
(1.3) aktywny, dziarski, energiczny, żwawy
(1.4) żywy
(1.5) animowany
Wiktionary
roślina z rodziny wargowych, stosowana w przemyśle perfumeryjnym i przy produkcji likierów; bazylek
SJP.pl
opić się; ożłopać się - potocznie:
1. napić się za dużo; nażłopać się;
2. upić się; nachlać się, nagrzać się, narąbać się, nawalić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ożłopać.
Wiktionary
czas. ożłopać dk.
Wiktionary
taki, który się ożłopał (napił się na dużo lub upił się)
SJP.pl
regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładka, ołatka
SJP.pl
regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładek, ołatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. placuszek z tartych ziemniaków i mąki, racuszek
(1.2) kulin. smażony placek drożdżowy z mąki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: oładek
Wiktionary
(1.1) Na drugie danie podano kotlety z oładkami.
Wiktionary
IPA: ɔˈwatka, AS: ou̯atka
Wiktionary
(1.1) placuszek, racuszek, białystok|oładek., reg. oładzie lm.
Wiktionary
regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładek, oładka
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. gmina wiejska w Polsce;
3. miasto na Litwie;
4. rzeka na Śląsku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w południowo-zachodniej Polsce, dopływ Odry;
(1.2) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim;
(1.3) geogr. miasto na Litwie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Płynąc Oławą widzieliśmy z kajaka wilki.
(1.2) Średni przepływ wynosi w Oławie 3,43 m³/s.
Wiktionary
rzecz. oławianin mos., oławianka ż.
przym. oławski
Wiktionary
mieszkaniec Oławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Oławy
Wiktionary
IPA: ˌɔwaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ou̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Oława ż.
:: fż. oławianka ż.
przym. oławski
Wiktionary
mieszkanka Oławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Oławy
Wiktionary
IPA: ˌɔwaˈvʲjãnka, AS: ou̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Oława ż.
:: fm. oławianin m.
przym. oławski
Wiktionary
przymiotnik od: Oława
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Oława
Wiktionary
IPA: ɔˈwafsʲci, AS: ou̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oława, oławianin, oławianka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. oberiba.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Ołdakowski/Ołdakowska:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ołdrzychowicami, dotyczący Ołdrzychowic
Wiktionary
rzecz. Ołdrzychowice nmos.
Wiktionary
ukraińskie imię męskie
SJP.pl
oszukać kogoś
SJP.pl
przestarzale: okłamywać
SJP.pl
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
Wiktionary
Ołomuniec (cz. Olomouc, niem. Olmütz, hanacki Olomóc albo Holomóc, łac. Eburum albo Olomucium) – miasto statutarne na Morawach we wschodniej części Czech, na Obniżeniu Górnomorawskim, u ujścia Młyńskiego Potoku i Bystrzycy do Morawy. Jest stolicą kraju ołomunieckiego, powiatu Ołomuniec, a także archidiecezji Kościoła rzymskokatolickiego i Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego oraz eparchii Kościoła Prawosławnego Czech i Słowacji. Stanowi historyczną stolicę Moraw i jest głównym miastem regionu etnograficznego Haná.
Wikipedia
(1.1) Przyjechało kilku filatelistów z Ołomuńca.
Wiktionary
IPA: ˌɔwɔ̃ˈmũɲɛt͡s, AS: ou̯õmũńec
Wiktionary
rzecz. ołomuńczanin mos., ołomuńczanka ż.
przym. ołomuniecki
Wiktionary
przymiotnik od: Ołomuniec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do czeskiego miasta Ołomuniec
Wiktionary
(1.1) Nie wiadomo, co zaprowadziło Arona Gajera - jak wówczas mawiano - przed kratki sądowe i w konsekwencji do ołomunieckiego kryminału.
Wiktionary
rzecz. Ołomuniec m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii;
Wiktionary
Ołoniec (ros. Олонец, karelski Anus lub Anuksenlinnu, fiń. Aunus) – miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie wchodzącej w skład tego państwa Republiki Karelii.
Wikipedia
przym. ołoniecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ołońcem, dotyczący Ołońca
Wiktionary
rzecz. Ołoniec mrz.
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 82 i symbolu Pb, metal wykorzystywany np. do wyrobu rur, amunicji;
2. coś wytworzonego z ołowiu (metalu), zwłaszcza kula, śrut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pb i liczbie atomowej 82;
(1.2) peryfr. pocisk wystrzeliwany z broni strzeleckiej
Wiktionary
Ołów (Pb, łac. plumbum) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 82. Należy do metali ciężkich, jest miękki i kowalny, ma też względnie niską temperaturę topnienia. Świeżo cięty jest białawo-niebieski, na powietrzu matowieje do matowej szarości. Ma najwyższą liczbę atomową ze wszystkich stabilnych pierwiastków, kończy trzy szeregi rozpadu cięższych pierwiastków promieniotwórczych.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ołów?
Wiktionary
IPA: ˈɔwuf, AS: ou̯uf
Wiktionary
rzecz. ołowica ż., ołowian m., ołowin m., ołowianka ż., ołówek m., ołóweczek m.
przym. ołowiowy, ołowiany
Wiktionary
(1.1) symbol. Pb
(1.2) kula, pocisk, śrut
Wiktionary
zdrobnienie od: ołówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ołówek
(1.2) mały ołówek
Wiktionary
IPA: ˌɔwuˈvɛt͡ʃɛk, AS: ou̯uveček
Wiktionary
rzecz. ołówek m., ołów m.
przym. ołówkowy
Wiktionary
1. przyrząd do pisania z wkładem grafitowym
2. obrazek narysowany ołówkiem; technika jego wykonania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do pisania, mający rysik z grafitu, można go zmazywać;
Wiktionary
Ołówek – narzędzie do pisania lub rysowania na papierze lub drewnie. Cechuje się czarnym lub ciemnoszarym kolorem pisma oraz możliwością starcia naniesionego za jego pomocą napisu.
Metalowe zakończenie akselbantów noszonych przy współczesnym umundurowaniu jest pozostałością przymocowywanego do nich dawniej kawałka ołowiu, który spełniał rolę ołówka.
Wikipedia
(1.1) Przed wyjściem do szkoły włożył do piórnika ołówek.
Wiktionary
IPA: ɔˈwuvɛk, AS: ou̯uvek
Wiktionary
rzecz. ołów m.
:: zdrobn. ołóweczek m.
przym. ołówkowy, ołowiany, ołowiowy
Wiktionary
sól kwasu ołowianego; ołowin
SJP.pl
ołowiany ciężarek zawieszony na lince, do mierzenia głębokości wody; sonda
SJP.pl
Ołowianka (niem. Bleihof) – wyspa w Gdańsku na rzece Motławie i Kanale na Stępce, położona w dzielnicy Śródmieście.
Wikipedia
niebieski o odcieniu ołowianym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru niebieskiego o odcieniu ołowianym
Wiktionary
szary o odcieniu ołowianym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru szarego o odcieniu ołowianym
Wiktionary
1. zrobiony z ołowiu
2. mający kolor ołowiu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z ołowiu, związany z ołowiem, dotyczący ołowiu
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. taki, który ma cechy podobne do ołowiu, np. barwę, ciężar
Wiktionary
IPA: ˌɔwɔˈvʲjãnɨ, AS: ou̯ovʹi ̯ãny
Wiktionary
rzecz. ołów m., ołówek m., ołowica ż., ołowiowanie n.
czas. ołowiować ndk.
przym. ołowiowy
Wiktionary
(1.1) ołowiowy
Wiktionary
przewlekłe zatrucie ołowiem; saturnizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zatrucie ołowiem
Wiktionary
Ołowica, saturnizm – zatrucie ołowiem powodujące osłabienie, bezsenność, brak łaknienia, zaburzenia widzenia i uszkodzenia wewnętrznych narządów ciała (wątroby oraz nerek). Dodatkowo poprzez wiązanie się z niektórymi enzymami mogą uszkadzać krwinki czerwone, a także komórki układu nerwowego. Substancją wiążącą ołów (Pb) w organizmie jest chelaton, dlatego też stosuje się go w leczeniu ołowicy.
Wikipedia
(1.1) U drukarzy wówczas wystąpiły objawy ołowicy jak: zaparcie, bóle brzucha, spadek masy ciała, osłabienie i drażliwość.
Wiktionary
rzecz. ołów mrz., ołówek mrz.
przym. ołowiany, ołowiawy, ołowicowy, ołowiowy
Wiktionary
(1.1) saturnizm
Wiktionary
sól kwasu ołowianego; ołowian
SJP.pl
obfitujący w ołów; dostarczający ołowiu; zawierający ołów
SJP.pl
wariant metalorytu, polegający na wycinaniu wypukłego reliefu za pomocą rylców drzeworytniczych i dłut w ołowianej płytce
SJP.pl
przymiotnik od: ołów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ołowiem, dotyczący ołowiu; wykonany z ołowiu
Wiktionary
rzecz. ołów mrz., ołówek mrz., ołowica ż., ołowiowanie n.
czas. ołowiować ndk.
przym. ołowiany
Wiktionary
(1.1) ołowiany
Wiktionary
świadczenie pieniężne pracodawcy na rzecz pracownika, którego dziecko uczęszcza do szkoły; kredkowe, piórnikowe
SJP.pl
1. → ołówek;
2. mający kolor grafitu ołówka;
3. mający podłużny, wąski kształt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do ołówka
(1.2) wykonany ołówkiem
(1.3) przypominający wyglądem lub kształtem ołówek
Wiktionary
IPA: ˌɔwufˈkɔvɨ, AS: ou̯ufkovy
Wiktionary
rzecz. ołówek m., ołóweczek m.
Wiktionary
roślina z rodziny zawciągowatych, rosnąca zwykle na niżu na piaszczystych glebach oraz na górskich łąkach
SJP.pl
Ołownik, ołownica (Plumbago) – rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae). Obejmuje od ok. 12 do ok. 17 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Rosną zwykle na obszarach suchych i skalistych.
Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, szczególnie popularny jest ołownik uszkowaty, jednak na obszarach występowania przymrozków rośliny z tego rodzaju wymagają uprawy w szklarniach.
Wikipedia
rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu goździkowców; zawciągowate
SJP.pl
Ołownicowate, zawciągowate (Plumbaginaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych z grupy dwuliściennych właściwych. Należy do niej 21–29 rodzajów z około 725–830 gatunkami. Duże różnice w ujęciu taksonomicznym zaliczanych tu roślin wynikają z problemów jakie stwarza duży udział taksonów powstających w wyniku apomiksji i poliploidii (zwłaszcza w grupie szeroko ujmowanego rodzaju Limonium). Są szeroko rozprzestrzenione na kuli ziemskiej, szczególnie licznie występują w obszarze śródziemnomorskim oraz w Azji. Do rodzimej flory Polski należy tylko zawciąg pospolity (Armeria maritima), poza tym uprawiane są rośliny z rodzaju zatrwian (Limonium) i ołownik (Plumbago).
Wikipedia
o cechach ołownicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
afrykańskie pnącze z rodziny ołownicowatych; plumbago
SJP.pl
Ołownik (niem. Launingken, 1938–1945 Sanden) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Budry.
Do sołectwa Ołownik należą: wieś Ołownik oraz osady Ołownik i Pochwałki.
Przysiółkami wsi Ołownik są Rososze (dawniej Ławniki) i Rożny (dawniej PGR Piotrowo).
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie suwalskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|opa, oupa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. rel. związany z ołtarzem; będący częścią wyposażenia ołtarza
Wiktionary
(1.1) ołtarzowy
Wiktionary
1. miejsce składania ofiar religijnych;
2. stół ofiarny przeznaczony do odprawiania mszy w chrześcijaństwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Ołtarz (łac. altare, altarium) – znane we wszystkich religiach miejsce składania ofiar.
Wikipedia
IPA: ˈɔwtaʃ, AS: ou̯taš
Wiktionary
rzecz. ołtarz mrz.
Wiktionary
(1.1) skr. Ara
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ołtarzew – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Ożarów Mazowiecki. Ma status sołectwa.
Wikipedia
→ Ołtarzew (wieś w Polsce)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) rel. związany z ołtarzem; będący częścią wyposażenia ołtarza
Wiktionary
rzecz. ołtarz mrz., ołtarzyk mrz.
Wiktionary
(1.1) ołtarny
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ołtarz;
2. mały ołtarz lub udekorowana figurka;
3. obraz lub rzeźba noszona w czasie procesji; feretron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: ołtarz
(1.2) mały ołtarz kościelny
(1.3) figurka lub obraz w mieszkaniu, udekorowany świecami i/lub kwiatami
(1.4) obraz, rzeźba noszona w czasie procesji
Wiktionary
IPA: ɔwˈtaʒɨk, AS: ou̯tažyk
Wiktionary
rzecz. ołtarz m.
przym. ołtarzowy
Wiktionary
(1.4) feretron
Wiktionary
dawniej: obłupić
SJP.pl
litera polskiego alfabetu oznaczająca spółgłoskę "p"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dwudziestej drugiej litery polskiego alfabetu;
skrót
(2.1) = bibl. List świętego Piotra
Wiktionary
P (pe, minuskuła: p) – szesnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta druga litera alfabetu polskiego i oznacza głoskę [p].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(2.1) 1 P, 2 P, 3 P
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(2.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* esperanto: (2.1) Pet
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}
źródła.
== P (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: پ
wymowa.
IPA|p.
znaczenia.
litera
(1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɛ, AS: pe
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(2.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* esperanto: (2.1) Pet
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}
źródła.
== P (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: پ
wymowa.
IPA|p.
znaczenia.
litera
(1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: p; nazwa litery: pee
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(2.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* esperanto: (2.1) Pet
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}
źródła.
== P (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: پ
wymowa.
IPA|p.
znaczenia.
litera
(1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: p; nazwa litery: pee
Wiktionary
skrót
(1.1) praw. przeciwko
Wiktionary
(1.1) Jednocześnie wydaje się celowe to, aby elektroniczne postępowanie upominawcze umożliwiało skierowanie pozwu p-ko podmiotom nie mającym siedziby w Polsce a nadto umożliwienie wyboru waluty pozwu.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery P
Wiktionary
skrót od: poczta (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = poczta
Wiktionary
1. skrót od: pan, pani, panna (czytany jako cały odmienny wyraz);
2. skrót od: piętro (czytany jako cały, odmienny wyraz);
3. skrót od: punkt (czytany jako cały, odmienny wyraz);
4. skrót od: patrz (czytany jako cały wyraz); pkt
SJP.pl
skrót
(1.1) = punkt
(1.2) = pan
(1.3) = pani
(1.4) = panna
(1.5) = piętro
Wiktionary
(1.1) pkt
Wiktionary
skrót od: późnogrecki
SJP.pl
skrót od: późnołaciński
SJP.pl
skrót
(1.1) z powinszowaniem
Wiktionary
IPA: ˈpɛ ˈa, AS: pe a
Wiktionary
skrót
(1.1) z pożegnaniem
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿ce
Wiktionary
(1.1) p.p.c., t.t.l.
Wiktionary
skrót od: post Christum (po Chrystusie); n.e.
SJP.pl
skrót od: przed Chrystusem; p.n.e.
SJP.pl
skrót
(1.1) dla powinszowania, złożenia gratulacji, życzeń
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈːf, AS: p•‿ef
Wiktionary
skrót
(1.1) na odwiedziny
Wiktionary
IPA: pɛ‿ːf‿ˈːaw, AS: p•‿e•‿fau̯
Wiktionary
[czytaj: pe-ka-ES] skrót od: prawo karne skarbowe; pks
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = praw. prawo karne skarbowe
Wiktionary
P.M.;
1. [czytaj: pi-EM] skrót od: post meridiem (po południu), używany w języku angielskim przy oznaczaniu godziny;
2. skrót od: post mortem (po śmierci);
3. skrót od: pro memoria (dla pamięci, na pamiątkę)
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: przed naszą erą (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = przed naszą erą
Wiktionary
przed naszą erą (p.n.e.) – wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim oznaczające datę przed początkiem „naszej ery” kalendarzowej. Początek „naszej ery” wiązany jest z datą narodzin Jezusa Chrystusa.
Stosowany jest też skrót AC, od łac. ante Christum (lub a.a.C. – anno ante Christum = w roku przed Chrystusem), zaś w języku angielskim stosuje się BC i BCE (ang. Before Christ i Before Common Era). Pod koniec XVIII wieku do nazwania roku przed datą narodzenia Chrystusa stosowano skrót A.Chr.n. (Ante Christum natum).
Wikipedia
(1.1) Syria to jedno z najstarszych państw świata, którego początki sięgają drugiego tysiąclecia p.n.e.
(1.1) Ten filozof urodził się w piątym roku p.n.e.
Wiktionary
IPA: pʃɛd‿ˈnaʃɔ̃w̃ ˈɛrɔ̃w̃, AS: pšed‿našõũ̯ erõũ̯
Wiktionary
(1.1) przed Chr.
Wiktionary
[czytaj: pe-O]
1. skrót od: przysposobienie obronne - przygotowanie obywateli na wypadek zagrożeń takich jak klęski żywiołowe, wojna, realizowane głównie wśród młodzieży jako przedmiot lekcyjny; PO;
2. skrót od: pełniący obowiązki
SJP.pl
skrót
(1.1) = pełniący obowiązki;
Wiktionary
p.o. – skrót używany np. w polityce, biznesie i w wojsku, oznaczający osobę, która zastępuje inną, gdy ta nie może pełnić swoich funkcji (np. w wyniku choroby lub śmierci). Stanowi on skrót słów pełniący obowiązki i pisany jest po nazwisku danej osoby, a przed określeniem funkcji osoby zastępującej.
Wikipedia
(1.1) Wiceprezydent USA George H. W. Bush był p.o. prezydenta w czasie operacji prezydenta Reagana w roku 1985.
Wiktionary
IPA: ˈpɛ ˈɔ, AS: pe o
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) ang. Post Office Box → skrzynka pocztowa
Wiktionary
skrót od: praemissis praemittendis (z łaciny: powiedziawszy na początku, co powiedzieć należało)
SJP.pl
skrót
(1.1) = ekon. stat. punkt procentowy;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) p.p.
źródła.
== p.p. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego
(1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) p.p.
źródła.
== p.p. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego
(1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) p.p.
źródła.
== p.p. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego
(1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót
(1.1) z pożegnaniem
Wiktionary
IPA: pɛ‿pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿pe‿ce
Wiktionary
(1.1) p.c., t.t.l.
Wiktionary
skrót od: poniżej poziomu morza (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = pod poziomem morza, poniżej poziomu morza;
Wiktionary
p.p.m. – skrót używany w geografii do określenia terminu pod poziomem morza lub poniżej poziomu morza, czyli poniżej umownej granicy 0 m, na której znajduje się przyjęty poziom morza. Miejsce poniżej poziomu morza nazywa się depresją.
Wikipedia
(1.1) Najniższy punkt w Polsce położony jest na wysokości 1,8 m p.p.m., niedaleko miejscowości Raczki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt‿pɔˈʑɔ̃mɛ̃m ˈːɔʒa, AS: pot‿poźõmẽ• moža
Wiktionary
skrót
(1.1) = pod poziomem terenu;
Wiktionary
Sk
Wikipedia
skrót od: poste restante (sposób wysyłania i odbioru przesyłek pocztowych); PR
SJP.pl
skrót
(1.1) z podziękowaniem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɛ‿ˈːr, AS: p•‿er
Wiktionary
skrót
(1.1) na rewizytę
Wiktionary
IPA: pɛ‿ːr‿ˈfaw, AS: p•‿er‿fau̯
Wiktionary
[czytaj: pe-ES] skrót od: postscriptum - dopisek na końcu listu; PS
SJP.pl
skrót
(1.1) praw. = prosta spółka akcyjna
Wiktionary
skrót (czytany jako całe wyrażenie) łacińskiego: pleno titulo - pełnym tytułem, z zachowaniem odpowiednich tytułów (formuła grzecznościowa używana w języku pisanym)
SJP.pl
skrót
(1.1) = pleno titulo; grzecz. z zachowaniem wszystkich należnych tytułów
Wiktionary
(1.1) Informujemy P.T. klientów, że w dniu dzisiejszym sklep otwarty jest do godziny 14:15.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿te
Wiktionary
skrót od: pod wezwaniem (czytany jako całe wyrażenie); pw.
SJP.pl
Zbiór miary zero – zbiór mierzalny rozważanej przestrzeni mierzalnej (X,{\mathfrak {M}}) „nieistotny” z punktu widzenia zadanej na niej miary \mu , tzn. dowolny zbiór A\in {\mathfrak {M}} spełniający \mu (A)=0. Podzbiory zbiorów miary zero nazywa się zaniedbywalnymi (w szczególności każdy zbiór miary zero jest zaniedbywalny); jeśli miara jest zupełna (tj. zbiory zaniedbywalne są mierzalne), to z jej monotoniczności wynika też, że każdy zbiór zaniedbywalny jest miary zero, co oznacza, że wtedy pojęcia te są równoważne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. pot. pogardliwe określenie kobiety roszczeniowej, której publiczne zachowanie przynosi wstyd
Wiktionary
(1.1) P0lka z kochankiem doprowadzili do śmierci 3-latka.
Wiktionary
rzecz. Polka ż.
Wiktionary
Wikipedia
poufałe pożegnanie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. wyraz używany przy pożegnaniu z bliską osobą bądź dzieckiem, a także przez dzieci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) No to pa, muszę już lecieć.
(1.1) Jestem umówiona do fryzjera. Pa, pa. I pamiętaj, że widzimy się jutro.
Wiktionary
IPA: pa, AS: pa
Wiktionary
frazeologia.
jak przygraj, to nie pa
etymologia.
uwagi.
często używany w formie podwojonej
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bye
* czeski: (1.1) pa
* esperanto: (1.1) ĝis, ĝis la
* nowopruski: (1.1) ērdiw
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|cześć, pa, do widzenia.}}
* ukraiński: (1.1) па, па-па
źródła.
== pa (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-pa.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ojciec
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) cześć, na razie, do widzenia
Wiktionary
Paʻanga – jednostka monetarna Tonga od 1967 r. 1 paʻanga = 100 seniti.
Wikipedia
jednostka pieniężna Tonga, państwa w Oceanii (1 pa'anga = 100 seniti)
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca instrument dęty
Wiktionary
Państwowa Agencja Atomistyki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Państwowa Agencja Atomistyki
Wiktionary
Paa (Tata) to bollywoodzki dramat rodzinny wyreżyserowany w 2009 roku przez R. Balakrishnana (R. Balki). W rolach głównych ojciec i syn Amitabh Bachchan i Abhishek Bachchan oraz Vidya Balan. To film o mężczyźnie, który skupiony na własnych marzeniach przemiany świata zaparł się ojcostwa. Spotkawszy po latach swego 12-letniego syna powoli dorasta do odpowiedzialności za relacje wobec kobiety i dziecka, którymi nie umiał się zaopiekować przed laty. Film pokazuje też problem dziecka chorego na progerię (przedwczesne starzenie się), manipulacje prasą podczas walki politycznej, jednak w centrum pozostaje dojrzewanie relacji ojcowsko-synowskiej. Kontynuacją dramatu ma być Maa, film podejmujący temat matki.
Wikipedia
IPA: pɛ‿a‿ˈː, AS: pe‿•‿a
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał
Wiktionary
(1.1) pam, pamm
Wiktionary
wieś w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim;
Wiktionary
Paary – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Kilka gospodarstw wsi leży w woj. podkarpackim.
Wieś jest sołectwem w gminie Susiec. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 550 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Mieszkał w Paarach — wsi oddalonej od Maził o milę. Kierowniczce wydało się nieprawdopodobne, by nauczyciel chciał chodzić sześć kilometrów w jedną i tyleż w drugą stronę.
Wiktionary
przym. paarski
Wiktionary
rzadko: bar, w którym podaje się głównie piwo i zakąski; pub
SJP.pl
preparat o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym; cibalgin; cibalgina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. farm. polski preparat przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i uspokajający, produkowany jako jasnożółty proszek, tabletki i czopki
Wiktionary
(1.1) nazwa handlowa: Pabialgin (Pabialgin neo, Pabialgin P)
Wiktionary
biały, krystaliczny proszek bez zapachu, najprostszy lek z grupy sulfamidów; sulfanilamid
SJP.pl
Sulfanilamid (łac. sulfanilamidum) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu p-aminobenzenosulfonowego, najprostszy sulfonamid stosowany jako lek bakteriostatyczny.
Po podaniu doustnym łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, przenikając do tkanek i płynu mózgowo-rdzeniowego. Dawniej stosowany doustnie; jednak od połowy lat 70. XX w. jego stosowanie wewnętrzne w lecznictwie zostało zarzucone całkowicie. Związek wykazuje działanie bakteriostatyczne w stosunku do różnych bakterii, głównie gronkowców i paciorkowców. Mechanizm działania bakteriostatycznego uwarunkowany jest położeniem grupy aminowej w stosunku do grupy sulfamoilowej w pozycji para. Wynika z tego podobieństwo strukturalne kwasu p-aminobenzoesowego. Dochodzi do wypierania tego kwasu ze związków wewnątrzkomórkowych. Powstają obce dla komórki substancje, uniemożliwiające tworzenie się, niezbędnego do życia komórki bakteryjnej kwasu foliowego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|m.
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. od Pabiana
Wiktionary
Fabian – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „należący do Fabiusza” (mężczyzny z rodu Fabiuszów). Nazwa rodowa Fabiuszy wywodzi się zaś od łac. faba (bób) i pierwotnie oznaczała osobę zajmującą się uprawą bobu. Chrześcijańskim patronem tego imienia jest św. Fabian, papież.
Wikipedia
(2.1) Są Pabiany i nie ma Pabian.
Wiktionary
rzecz. Pabiana ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) lp. D. od Pabian
(2.2) lp. B. od Pabian
Wiktionary
Fabiana (również Pabiana) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów. Żeński odpowiednik męskiego imienia Fabian.
Imię rzadkie w Polsce. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 140 kobiet o imieniu Fabiana nadanym jako imię pierwsze oraz 62 kobiety noszące imię Fabiana jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób
Wikipedia
(2.1) Jest Pabian i nie ma Pabiana.
(2.2) Widzę Pabiana.
Wiktionary
rzecz. Pabian mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Pabiana (imię żeńskie)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie łódzkim;
Wiktionary
Pabianice – miasto w województwie łódzkim, siedziba powiatu pabianickiego. Drugie co do liczby mieszkańców miasto aglomeracji łódzkiej. Pabianice należą do Związku Miast Polskich. Pod względem powierzchni miasto znajduje się na 10. pozycji w województwie łódzkim, a 150. w Polsce. Były miastem duchownym kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie szadkowskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. Patronem miasta jest św. Maksymilian Maria Kolbe.
Wikipedia
rzecz. pabianiczanin m., pabianiczanka ż.
przym. pabianicki, podpabianicki
Wiktionary
przymiotnik od: Pabianice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Pabianice
Wiktionary
IPA: ˌpabʲjä̃ˈɲit͡sʲci, AS: pabʹi ̯ä̃ńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pabianice nmos., pabianiczanin mos., pabianiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Pabianic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pabianic
(1.2) osoba pochodząca z Pabianic, urodzona w Pabianicach
Wiktionary
(1.1) Sonda uliczna: Czy pabianiczanie znają tabliczkę mnożenia?
Wiktionary
rzecz. Pabianice nmos.
:: fż. pabianiczanka ż.
przym. pabianicki
Wiktionary
mieszkanka Pabianic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pabianic
(1.2) kobieta pochodząca z Pabianic, urodzona w Pabianicach
Wiktionary
rzecz. Pabianice nmos.
:: fm. pabianiczanin m.
przym. pabianicki
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabiany lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Pabiana (imię żeńskie)
SJP.pl
Pabianka – struga lewy dopływ Dobrzynki o długości 9,21 km i szerokości do 2 m.
Płynie na Wyżynie Łódzkiej, przepływa przez Pabianice. Bierze swój początek jako rów melioracyjny. Duży dopływ wody jest w okolicach ul. Potokowej, gdzie woda wypływa z rury odprowadzającej zanieczyszczoną wodę z dużą ilością żelaza – woda ta powstaje w procesie odżelaziania wody pitnej w pobliskim zakładzie ujęcia wody. Do lat osiemdziesiątych XX wieku źródło Pabianki znajdowało się między Pawlikowicami a Dąbrową, od lat dziewięćdziesiątych XX wieku jest wyschnięte. W centrum miasta uchodzi do Dobrzynki.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabianka lub z nim związany
SJP.pl
Pabian z żoną; Pabianowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabiana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Pablo – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Lake.
Wikipedia
Wikipedia
1. regionalnie: wielki szczur
2. w Polsce międzywojennej: pułk artylerii ciężkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gwara. droga
(1.2) daw. gwara. pielgrzymka, wędrówka do miejsc świętych
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
rzecz. pątnik mos., pątniczka ż.
Wiktionary
w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie w kształcie gładkiej deseczki z uchwytem, służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; packa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. bud. narzędzie murarskie w formie krótkiej deski z rękojeścią do wyrównywania zaprawy na murze
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: pac
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: pacać
Wiktionary
(1.1) Murarz przy pomocy pacy wygładza tynk na ścianie.
Wiktionary
rzecz. pacanie n., pacnięcie n.
:: zdrobn. packa ż.
czas. pacać ndk., pacnąć dk.
wykrz. pac
Wiktionary
potocznie, rzadko: uderzać, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. pacnąć)
(1.1) niedokonany od|pacnąć.
Wiktionary
IPA: ˈpat͡sat͡ɕ, AS: pacać
Wiktionary
rzecz. pac mzw./mrz., pacnięcie n., pacanie n., packa ż.
czas. pacnąć dk.
wykrz. pac
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie o osobie głupiej, nieinteligentnej, naiwnej lub niemającej szerszych horyzontów myślowych, zainteresowań; dureń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. głupiec
Wiktionary
(1.1) Co się gapisz, pacanie?!
Wiktionary
zdrobnienie od: pacan, mające jednocześnie charakter pobłażania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzanie packą
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. lp.; W. lp. od: pacan
Wiktionary
(1.1) Rozległo się Andrzejowie pacanie za muchami po stole.
Wiktionary
rzecz. pac mzw./mrz., paca ż., packa ż., pacnięcie n.
czas. pacać ndk., pacnąć dk.
wykrz. pac
Wiktionary
pogardliwie o osobie głupiej, nieinteligentnej, naiwnej lub niemającej szerszych horyzontów myślowych, zainteresowań; dureń
SJP.pl
Pacanów – miasto w południowej Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Pacanów
Siedziba tejże gminy. Stanowi ważny ośrodek usługowy dla rolnictwa. Leży przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 73 (Wiśniówka – Jasło) i drogi krajowej nr 79 (Warszawa – Bytom).
Wikipedia
mieszkaniec Pacanowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pacanowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Pacanów
SJP.pl
określenie wykonawcze: łagodnie, spokojnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. spokojnie, łagodnie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pacato (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) pokojowy
(1.2) cichy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pacato (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) pokojowy
(1.2) cichy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
za pozwoleniem, z całym szacunkiem (dla opinii dopiero co wygłoszonej) - zapowiedź wyrażenia zastrzeżeń lub opinii negatywnej
SJP.pl
Osoby o nazwisku Pace:
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. przyrząd do zabijania much
2. w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; paca
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
[czytaj: pejsmejker] zawodnik dyktujący szybkie tempo w pierwszej części biegu na dystans
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik, często powtarzany, naśladujący odgłos wybuchu lub stukotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. woń zwierzęcia, którą wyczuł pies myśliwski
(1.2) gwara. węch u psów
Wiktionary
Pach – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Amelinie.
Wikipedia
czas. pąchać ndk., pąszyć ndk.
Wiktionary
1. wgłębienie między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej, występujące u ludzi i niektórych ssaków;
2.
a) otwór na ramię w ubraniu;
b) część ubrania znajdująca się w miejscu pachy anatomicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. wgłębienie pod stawem ramiennym;
(1.2) kraw. wcięcie w górnej części garderoby na wszycie rękawa
Wiktionary
Dół pachowy (łac. fossa axillaris) – przestrzeń, która oddziela klatkę piersiową od ramienia. Powiększa się podczas unoszenia kończyny górnej, największa jest zaś przy odwiedzonym ramieniu pod kątem 45 stopni.
Wikipedia
(1.1) Miał łaskotki pod pachami.
Wiktionary
IPA: ˈpaxa, AS: paχa
Wiktionary
rzecz. pachwina ż., paszka ż.
przym. pachowy
Wiktionary
(1.1) dół pachowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. andyjska i inkaska bogini utożsamiana z ziemią i przyrodą;
Wiktionary
Pachamama lub Mama Pacha (kecz. Matka Ziemia) – inkaska bogini ziemi, zapewniająca żyzność pól i płodność, wyobrażana pod postacią smoczycy, opiekunka siewu i żniw, odpowiedzialna za trzęsienia ziemi. Pachamama uznawana jest za małżonkę boga stwórcy Pacha Kamaqa, a w innej wersji mitu – boga słońca Inti. Za święte zwierzę bogini Pachamamy uznaje się lamę. Podczas chrystianizacji Peru przez Hiszpanów, Pachamama identyfikowana była z Maryją. W ramach kultu Pachamamy składano ofiary z dzieci.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|qu|Pachamama.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pachamama
* francuski: (1.1) Pachamama ż.
* hiszpański: (1.1) Pachamama ż.
* keczua: (1.1) Pachamama
* niemiecki: (1.1) Pachamama ż.
źródła.
== Pachamama (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) rel. Pachamama
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|qu|Pachamama.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pachamama
* francuski: (1.1) Pachamama ż.
* hiszpański: (1.1) Pachamama ż.
* keczua: (1.1) Pachamama
* niemiecki: (1.1) Pachamama ż.
źródła.
== Pachamama (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) rel. Pachamama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pęcherz
Wiktionary
dawne określenie na kobietę dzierżawiącą od kogoś całe gospodarstwo rolne lub jego część
SJP.pl
przymiotnik od: pachciarz; dotyczący pachciarza lub powiązany w jakiś sposób z pachciarzem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. odnoszący się do pachciarza
Wiktionary
rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.
czas. pachtować ndk.
przym. pachtowy
Wiktionary
(1.1) dzierżawczy
Wiktionary
dawniej: proces dzierżawienia od kogoś całego gospodarstwa rolnego lub jego części
SJP.pl
dawniej: osoba dzierżawiąca od kogoś gospodę, trzodę itp.; arendarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba trzymająca coś w pachcie, dzierżawie
Wiktionary
rzecz. pacht mrz.
czas. pachtować ndk.
przym. pachciarski, pachtowy
Wiktionary
(1.1) dzierżawca
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pachelbel:
Wikipedia
Pachinko (jap. パチンコ) – japońska gra automatowa, przypominająca połączenie bilardu i pinballa, ale pozbawiona „łapek” (ang. flippers).
Wikipedia
tropikalne drzewo afrykańskie z rodziny ślazowatych, np. baobab, durian
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wydzielać woń, zapach, który jest zwykle przyjemny, być pełnym przyjemnego zapachu; pachnieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. wydzielać jakiś zapach, zwykle przyjemny
Wiktionary
(1.1) W pokoju pachnęło miętą.
Wiktionary
IPA: ˈpaxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: paχnõńć
Wiktionary
ims. pachnący
rzecz. pachnidło n., pachnięcie n.
przym. pachnący
Wiktionary
(1.1) zob. pachnieć.
Wiktionary
pełen aromatu, wydzielający przyjemny zapach; aromatyczny, wonny
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: pachnąć, pachnieć
przymiotnik
(2.1) taki, który wydziela łatwo wyczuwalny zapach, najczęściej przyjemny
(2.2) bot. człon nazwy roślin charakteryzujących się intensywnym zapachem
Wiktionary
(2.1) Róże są bardziej pachnące od fiołków.
(2.1) Ludzie pachnący prażonym bobem, który nosili w zanadrzu, a przy tym wiecznie schrypnięci i spotnieli od gry w morę po rogach ulic i perystylach, nie zasługiwali w jego oczach na miano ludzi.
Wiktionary
IPA: paxˈnɔ̃nt͡sɨ, AS: paχnõncy
Wiktionary
rzecz. pachnidło n.
czas. pachnąć, pachnieć
Wiktionary
(2.1-2) wonny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. nos
Wiktionary
pachnica dębowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych; pachnica próchniczka
SJP.pl
perfumy, pachnący kosmetyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. olejek lub perfumy
Wiktionary
Pachnidło: Historia pewnego mordercy (niem. Das Parfum. Die Geschichte eines Mörders) – powieść niemieckiego pisarza Patricka Süskinda, wydana w 1985 roku. Jej bohater, Jan Baptysta Grenouille, nieślubny syn paryskiej handlarki rybami, obdarzony jest nieprawdopodobnym węchem – postrzega świat wyłącznie przez pryzmat tego zmysłu. Początkowo pomocnik garbarza, potem czeladnik perfumiarski, na skutek obsesyjnej pogoni za idealnym zapachem popełnia szereg morderstw.
Wikipedia
IPA: paxʲˈɲidwɔ, AS: paχʹńidu̯o
Wiktionary
czas. pachnieć, pachnąć
rzecz. zapach
ims. pachnący
przym. pachnący
Wiktionary
wydzielać woń, zapach, który jest zwykle przyjemny, być pełnym przyjemnego zapachu; pachnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wydzielać jakiś zapach, zwykle przyjemny
Wiktionary
(1.1) Nowe mydło pięknie pachnie i ma fantastyczny kolor.
Wiktionary
IPA: ˈpaxʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: paχʹńėć
Wiktionary
rzecz. pachnidło n., zapach m., pachnięcie n., pachnienie n.
czas. zapachnieć dk.
przym. pachnący, zapachowy
Wiktionary
(1.1) pachnąć, wonieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pachnąć.
Wiktionary
czas. pachnąć, pachnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pachnieć.
Wiktionary
czas. pachnieć
Wiktionary
północnoeuropejski leśny owad z rodziny żukowatych z podrzędu chrząszczy wielożernych, zamieszkujący gnijące pnie drzew, głównie dębów i wierzb; pachnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady halogenków, jednowodny heksafluoroglinian sodowo-wapniowy;
Wiktionary
Pachnolit – minerał z gromady halogenków, jednowodny heksafluoroglinian sodowo-wapniowy.
Jest produktem rozpadu kryolitu.
Kruche, cienkie kryształy niemal zawsze w formie pseudorombowych zbliźniaczeń, również w formie skupień drobnoziarnistych i gruboziarnistych, zbite masy, nacieki.
Wikipedia
przym. pachnolitowy
Wiktionary
gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny jasnotowatych, hodowany w krajach azjatyckich dla owoców, z których następnie otrzymuje się olej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny jasnotowatych
Wiktionary
Pachnotka bazyliowata, p. krzewiasta, p. zwyczajna (Perilla frutescens (L.) Britton) – gatunek roślin z rodziny jasnotowatych, reprezentant monotypowego rodzaju pachnotka Perilla. Współcześnie gatunek rozpowszechniony jest w Azji na obszarze od Himalajów po Japonię, ale pochodzi prawdopodobnie z cienistych siedlisk leśnych u podnóża Himalajów rozciągających się od Pakistanu na wschód. Roślina rozprzestrzeniana jest jako uprawna, popularna zwłaszcza w Azji Wschodniej, Europie południowo-wschodniej i na południu USA. Jako dziczejący gatunek introdukowany występuje m.in. na Ukrainie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mały chłopiec nieumiejący jeszcze mówić, niemowlę; pacholęctwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dawne określenie na chłopca, wyrostka;
2. dawne określenie na chłopca do posług służącego we dworze szlacheckim lub w mniejszych, zamożnych gospodarstwach; giermek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. chłopiec
(1.2) giermek
Wiktionary
(1.1) Na co będą potrzebne – pytało pacholę — / Trójkąty, czworoboki, koła, parabole?
Wiktionary
IPA: paˈxɔlɛ, AS: paχole
Wiktionary
rzecz. pacholęctwo n.
przym. pacholęcy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały chłopiec nieumiejący jeszcze mówić, niemowlę; pacholątko
SJP.pl
taki, który jest właściwy pacholęciu, należy do pacholęcia lub taki, do którego należą pacholęta; chłopięcy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy pacholęciu, należący do pacholęcia
(1.2) złożony z pacholąt
Wiktionary
rzecz. pacholę n., pacholęctwo n.
Wiktionary
(1.1) chłopięcy, szczenięcy
Wiktionary
dawniej: dziewczyna do posług; sługa, służąca, dziewka, gosposia
SJP.pl
zdrobnienie od: pachoł - słupek pełniący rolę ostrzegawczą i ochronną, stawiany na jezdniach lub torowiskach w konkretnym celu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zasady życia mnichów zostały przez Pachomiusza skodyfikowane, przyjmując postać reguły.
Wiktionary
przym. Pachomiuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Pachomiusza
Wiktionary
(1.1) Rozmiłował się w Pachomiuszowym sposobie życia.
Wiktionary
rzecz. Pachomiusz mos., Pachomiuszek mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
szarobrunatny gatunek owada zaliczany do rodziny zwójkowatych, zamieszkujący tereny krajów euroazjatyckich i północnoamerykańskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: pacha; powiązany, należący do pachy anatomicznej lub jej okolic
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pachą, dotyczący pachy
Wiktionary
rzecz. pacha ż.
Wiktionary
słupek na pokładzie statku lub nabrzeżu, na który zakłada się cumy; poler
SJP.pl
Pachoł, Pachola (słow. Pachoľa) – znajdujący się w grani głównej Tatr Zachodnich szczyt o wysokości 2166 m n.p.m. Położony jest w tej grani pomiędzy Banówką (2178 m), od której oddziela go Banikowska Przełęcz (2043 m), a Spaloną Kopą (2087 m), od której oddziela go niewielka Spalona Przełęcz (2046 m). Wznosi się ponad dziką, wypełnioną rumowiskiem skalnym Doliną Spaloną, doliną Parzychwost i polodowcowym kotłem Głęboki Worek w Dolinie Głębokiej. Na Pachole następuje załamanie grani głównej, zmienia ona tu kierunek z południowego wschodu na północny wschód. Pachoł jest też zwornikiem. W zachodnim kierunku odchodzi od niego krótka grańka, zakończona kulminacją Płaczliwego rozgałęziającą się na dwie odnogi: południowo-zachodnią Zawraty i zachodnią z lekkim odchyleniem na południe. Pomiędzy nimi znajduje się Głęboki Żleb.
Wikipedia
człowiek pełniący jakieś posługi u kogoś lub pomocnik, który służy w magistracie, sądzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pełniący służbę
(1.2) pogard. człowiek zachowujący się jak sługa
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) słupek służący do obkładania cum i szpringów
(2.2) słupek ostrzegawczy stojący przy drodze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pachołcy jechali za swoim panem.
(2.1) Marynarz zdjął cumy z pachołków.
(2.2) Wzdłuż zakrętu ustawiono kilka pachołków.
Wiktionary
IPA: paˈxɔwɛk, AS: paχou̯ek
Wiktionary
rzecz. pachoł m.
Wiktionary
(1.1) pachoł, sługa, reg. śl. rubinek.
(1.2) sługus, lokaj
(2.1) pachoł, poler, knecht
Wiktionary
dawniej:
1. najem, dzierżawa; arenda;
2. opłata za dzierżawę; arenda;
3. to, co dzierżawca osiąga z najmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. dzierżawa, arenda
(1.2) dzierżawne, czynsz
Wiktionary
Pacht – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Kawęczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Podczas II wojny światowej, w latach 1941–1942 kolonia była częścią getta wiejskiego Czachulec.
Wikipedia
IPA: paxt, AS: paχt
Wiktionary
rzecz. pachciarz m.
przym. pachciarski, pachtowy
czas. pachtować
Wiktionary
(1.1) dzierżawa; przest. arenda
(1.2) dzierżawne
Wiktionary
1. w gwarze młodzieżowej: kradzież owoców lub warzyw z działek i ogrodów;
2. dawniej:
a) najem, dzierżawa; arenda, pacht;
b) opłata za dzierżawę; arenda, pacht
SJP.pl
dawniej: mieć coś w pachcie, dzierżawie; dzierżawić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. mieć w pachcie
Wiktionary
rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.
przym. pachciarski, pachtowy
Wiktionary
(1.1) dzierżawić
Wiktionary
przymiotnik od: pacht; taki, który dotyczy, odnosi się do pachtu, dzierżawy; dzierżawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. związany z pachtem
Wiktionary
rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.
czas. pachtować ndk.
przym. pachciarski
Wiktionary
(1.1) dzierżawny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pachuta – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Clarke.
Wikipedia
1. miejsce znajdujące się między dolną, boczną częścią brzucha a wewnętrzną powierzchnią górnej części uda;
2. część liścia znajdująca się między górną stroną nasady tego liścia a jego łodygą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. zagłębienie między dolną (u człowieka) lub tylną (u zwierząt) boczną częścią podbrzusza a wewnętrzną powierzchnią górnej części uda
(1.2) bot. miejsce między górną stroną nasady liścia a łodygą
(1.3) spoż. mięso wieprzowe z pachwiny (1.1)
Wiktionary
(1.1) Czy zauważyłeś kiedykolwiek przedtem jakiś guz w pachwinie?
(1.2) Kwiatostany wyrastają w pachwinach liści szczytowych.
Wiktionary
IPA: paxˈfʲĩna, AS: paχfʹĩna
Wiktionary
rzecz. pacha ż.
przym. pachwinowy
Wiktionary
przymiotnik od: pachwina; związany z pachwiną, umiejscowiony w pachwinie lub w okolicach pachwiny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pachwiną, dotyczący pachwiny
Wiktionary
(1.1) Ponadto u roztoczy udział w osmoregulacji biorą organy pachwinowe i papille genitalne.
Wiktionary
rzecz. pachwina ż.
Wiktionary
rodzaj dinozaura żyjącego w późnej kredzie
SJP.pl
Pachycefalozaur (Pachycephalosaurus, ze starożytnej greki "grubogłowy jaszczur", od pachy – "gruby", cephale – "głowa" i sauros – "jaszczur") – rodzaj grubogłowego dinozaura żyjącego w późnej kredzie (dokładniej mastrycht) w dzisiejszej Ameryce Północnej. Jego pozostałości znaleziono w Montanie, Dakocie Południowej i Wyoming. Rodzaj obejmuje jeden gatunek, P. wyomingensis. Należał on do ostatnich nieptasich dinozaurów sprzed wymierania kredowego. Zsynonimizowano z nim inny rodzaj z zachodniej Ameryki Północnej zwany wcześniej Tylosteus.
Wikipedia
infrarząd roślinożernych dinozaurów ptasiomiednicznych z podrzędu marginocefali
SJP.pl
Pachycefalozaury (Pachycephalosauria) – infrarząd dwunożnych, roślinożernych dinozaurów ptasiomiednicznych z podrzędu marginocefali. Pachycefalozaury miały szeroki zakres występowania geograficznego i były mocno zróżnicowane.
Wikipedia
zgrubienie skóry wynikające z przyrostu tkanki łącznej oraz z brodawkowatego rozrostu naskórka, uznawane za stan przedrakowy
SJP.pl
Pachydermia, inaczej skórzastość (łac. pachydermia laryngis) – termin opisujący odpowiednik rogowacenia białego błon śluzowych (leukoplakia) z lokalizacją w krtani.
Pachydermia uznawana jest za stan przedrakowy.
Wikipedia
rodzaj dinozaura z grupy prozauropodów; plateozaur
SJP.pl
gęsta substancja powstała wskutek rozrobienia ciała stałego w płynie; paćka, papka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. paćka.
Wiktionary
potocznie: grzebać w czymś miękkim lub mokrym
SJP.pl
substancja o gęstej konsystencji powstała po rozrobieniu jakiegoś ciała stałego w cieczy; paćka, pacia, papka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paciać.
Wiktionary
czas. paciać ndk.
Wiktionary
paciepnica ziemniaczana - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
1. modlitwa poranna lub wieczorna
2. dawniej: kręgosłup, krzyż
3. dawna ludowa miara czasu, oznaczająca czas potrzebny na odmówienie modlitwy "ojcze nasz" (ok. 25 sekund)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zbiór modlitw chrześcijańskich;
(1.2) rel. Modlitwa Pańska (Ojcze nasz)
(1.3) pot. modlitwa (chrześcijańska)
(1.4) daw. kręgosłup
(1.5) pot. miara czasu równa około 25 sekundom
Wiktionary
Pacierz – zbiór modlitw obejmujący zwykle:
Wikipedia
IPA: ˈpat͡ɕɛʃ, AS: paćeš
Wiktionary
rzecz. paciorki nmos., pacierzówka ż., zdrobn. paciorek
przym. pacierzowy, paciorkowcowy
Wiktionary
(1.3) modlitwa
(1.4) kręgosłup
Wiktionary
wieś położona w województwie śląskim
SJP.pl
Pacierzów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.
W latach 1954-1957 wieś była siedzibą władz gromady Pacierzów, po jej zniesieniu w gromadzie Kłomnice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wiośl. przest. łódź mająca za osnowę jeden pacierz (deskę)
Wiktionary
(1.1) Kajak wyeliminował wiosłowe pacierzówki i płaskodenki.
Wiktionary
IPA: ˌpat͡ɕɛˈʒufka, AS: paćežufka
Wiktionary
rzecz. pacierz
Wiktionary
(1.1) kilówka
Wiktionary
[czytaj: paSYfika lub paS-Ifika]
1. samochód typu Chrysler Pacifica;
2. rzadko: gitara elektryczna typu Yamaha Pacifica
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pat
Wiktionary
rzecz. pat m.
Wiktionary
bylina z rodziny paciorecznikowatych; kanna
SJP.pl
Wikipedia
o cechach paciorecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach paciorecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pacierz;
2. kuleczka lub kostka z otworem na nić; koral, koralik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pacierz, wieczorna modlitwa dziecięca
(1.2) pojedynczy mały koralik nanizany na nitkę lub sznurek, np. w różańcu
(1.3) daw. w liczbie mnogiej jako synonim różańca czy koronki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bartusiu, zmówiłeś już paciorek?
(1.2) Pustelnik robił różańce z paciorków, które przywozili mu ludzie ze wsi.
(1.3) U pasa ojca Jozafata dyndały franciszkańskie paciorki.
Wiktionary
rzecz. pacierz m., paciorkowiec m., paciorki nmos.
przym. paciorkowy, paciorkowcowy
Wiktionary
sznurek z nanizanymi kuleczkami; korale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stpol. różaniec
(1.2) nitka z nawleczonymi koralikami
forma rzeczownika.
(2.1) M., D. i W. lm. od: paciorek
Wiktionary
(1.1) Wymówżesz wreszcie te paciorki.
Wiktionary
IPA: paˈt͡ɕɔrʲci, AS: paćorʹḱi
Wiktionary
rzecz. pacierz m., paciorek m., paciorkowiec m.
przym. pacierzowy, paciorkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podobny do paciorka, niewielkiej kulki wykonanej z drewna lub z innego materiału, posiadającej otwory na nić lub taki, który przypomina sznur tych kulek; paciorkowy
SJP.pl
wywołany, spowodowany przez działanie paciorkowców lub w jakiś inny sposób powiązany z paciorkowcami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z paciorkowcem
Wiktionary
rzecz. paciorek m., paciorkowiec m., pacierz m.
Wiktionary
1. bakteria chorobotwórcza; streptokok;
2. paciorkowiec zapalenia płuc - bakteria wywołująca m.in. zapalenie płuc, opon mózgowych i opłucnej; pneumokok;
3. rodzaj krzaczkowatego glona; Cystoseira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biol. bakteria, która układa się w pary lub łańcuszki
Wiktionary
Paciorkowce, streptokoki (łac. Streptococcus – nazwa pochodząca od greckiego "streptos" oznaczającego coś łatwo wyginającego się) – rodzaj kulistych bakterii Gram dodatnich, tlenowych lub względnie beztlenowych. Ich podziały zachodzą wzdłuż jednej osi i dlatego rosną one w łańcuchu lub parach.
Wikipedia
przym. paciorkowcowy
rzecz. paciorek mrz., paciorki nmos.
Wiktionary
(1.1) streptokok
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
podobny do paciorka, niewielkiej kulki wykonanej z drewna lub z innego materiału, posiadającej otwory na nić lub taki, który przypomina sznur tych kulek; paciorkowaty
SJP.pl
szarobeżowy owad z rzędu muchówek zaliczany do rodziny pryszczarkowatych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. kresy. reg. wileński szczur
(1.2) roln. kresy. lwów. świnia
(1.3) roln. reg. warchlak
Wiktionary
(1.1) Przy twoim śmietniku paciuki badziają się.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kręgosłup
Wiktionary
dawniej: cierpliwość
SJP.pl
1. chora osoba zwracająca się o poradę do lekarza, będąca pod opieką lekarza;
2. środowiskowo: pacjent zero - pierwszy nosiciel choroby zakaźnej zidentyfikowany na początku epidemii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej;
Wiktionary
Pacjent – osoba korzystająca ze świadczeń opieki zdrowotnej, niezależnie od tego, czy jest zdrowa, czy chora (definicja Światowej Organizacji Zdrowia).Inna definicja za pacjenta uznaje:
niezależnie, czy jest zdrowy, czy chory.
Wikipedia
(1.1) Pacjentom z zakażeniami bakteryjnymi nie wolno opuszczać piętra.
Wiktionary
IPA: ˈpat͡sʲjɛ̃nt, AS: pacʹi ̯ẽnt
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pacjentka ż.
przym. pacjencki
Wiktionary
chora kobieta zwracająca się o poradę do lekarza, będąca pod opieką lekarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pozostająca pod opieką lekarską lub zwracająca się do lekarza o poradę
Wiktionary
(1.1) Lekarz stwierdził, że pacjentka powinna zostać poddana zabiegowi abrazji.
Wiktionary
IPA: paˈt͡sʲjɛ̃ntka, AS: pacʹi ̯ẽntka
Wiktionary
rzecz. pacjencja ż.
:: fm. pacjent m.
Wiktionary
(1.1) chora
Wiktionary
środowiskowo: jednostka obliczeniowa równa jednemu rokowi leczenia pacjenta, używana w badaniach klinicznych
SJP.pl
1. przyrząd do zabijania much
2. w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; paca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd do zabijania much
(1.2) rzem. bud. narzędzie do nakładania zaprawy na ścianę
(1.3) sport. prymitywna drewniana rakieta do nauki gry w tenisa
Wiktionary
(1.1) Celina zrzuciła packą na muchy babciną filiżankę.
(1.2) Pan Janek zaczął packą wygładzać świeży tynk na ścianie.
Wiktionary
IPA: ˈpat͡ska, AS: packa
Wiktionary
rzecz. pac mzw./mrz., paca ż., pacanie n., pacnięcie n.
czas. pacać ndk., pacnąć dk.
wykrz. pac
Wiktionary
(1.1) klapka, łapka
(1.2) paca
Wiktionary
brudzić, rozmazywać, rozcierać na czymś substancję o gęstej konsystencji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. brudzić, maczać w lepkiej i gęstej substancji
(1.2) pot. źle, niechlujnie malować
czasownik zwrotny niedokonany paćkać się
(2.1) pot. brudzić, maczać siebie w lepkiej i gęstej substancji
(2.2) pot. brudzić, maczać siebie nawzajem w lepkiej i gęstej substancji
(2.3) pot. bawić się w lepkiej i gęstej substancji
Wiktionary
(1.1) Szelmy, chcą mnie do ruiny doprowadzić tą swoją pomadą! […] Odkąd bawimy tutaj, spotrzebowały tłuszczu co najmniej z dwunastu świń […] Potrzebne doprawdy wyrzucać tyle pieniędzy po to, aby sobie gęby paćkać!
(1.2) Jaki obraz teraz paćkasz? — zwrócił się złośliwie do znajomego adepta malarstwa.
(2.1) Nie ma dnia, żeby mój synek nie paćkał się jedzeniem.
(2.2) Gdy jesteśmy nad jeziorem, zawsze paćkamy się z siostrą mułem z dna.
(2.1,3) Mój pies lubi się paćkać w błocie.
Wiktionary
rzecz. paćka ż., paćkanie n., spaćkanie n., upaćkanie n., zapaćkanie n., napaćkanie n.
czas. spaćkać dk., upaćkać dk., zapaćkać dk., napaćkać dk.
Wiktionary
(1.2) pacykować
Wiktionary
potocznie o rysunku, obrazie, który został wykonany nieumiejętnie albo niestarannie
SJP.pl
taki, który przypomina paćkę, substancję o gęstej konsystencji lub taki, który jest skomplikowany, niejasny, niezrozumiały
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mała, przenośna łódź pontonowa
SJP.pl
[czytaj: pakszot] fotografia lub zbiór fotografii umieszczany w ogłoszeniu lub filmie reklamowym
SJP.pl
Packshot – używany w branży reklamowej termin określający przedstawienie produktu za pomocą statycznego lub ruchomego obrazu.
Interaktywne packshoty, tzw. obrotowe, uzyskuje się wykonując sekwencję zdjęć, pokazującą produkt pod różnymi kątami, którą następnie składa się w prezentację. Tego typu packshoty najczęściej używane są w e-commerce.
Wikipedia
potocznie:
1. uderzyć, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą;
2. upaść z charakterystycznym odgłosem; klapnąć
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. pacać)
(1.1) pot. uderzyć w coś, zwykle szeroką, płaską powierzchnią
(1.2) pot. upaść miękko z charakterystycznym odgłosem, klapnąć
Wiktionary
rzecz. pac mzw./mrz., pacnięcie n., pacanie n., packa ż.
czas. pacać ndk.
wykrz. pac
Wiktionary
potocznie:
1. uderzyć, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą;
2. upaść z charakterystycznym odgłosem; klapnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pacnąć.
Wiktionary
czas. pacnąć, pacać
wykrz. pac
rzecz. pac mzw./mrz.
Wiktionary
w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie w kształcie gładkiej deseczki z uchwytem, służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; packa
SJP.pl
Paco, właśc. Francisco Jémez Martín (ur. 18 kwietnia 1970 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpański trener i piłkarz, grający na pozycji środkowego obrońcy.
Wikipedia
1. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim;
2. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
[czytaj: pakta] zbiór umów lub zobowiązań wobec kogoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pacjent
Wiktionary
(1.1) Pewien pacyent, dosyć zresztą zamożny, umarł, jak się to zdarza wielu pacyentom, nie zdążywszy napisać testamentu.
(1.1) Kiedy schodziłem ze schodów, wyszedł z pokoju dawny mój pacyent i zamknął za sobą drzwi starannie na klucz.
Wiktionary
(1.1) pacjent
Wiktionary
symbol pokoju; pacyfka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znak, symbol pacyfizmu i pokoju;
Wiktionary
Pacyfa – symbol pacyfizmu, znak pokoju. Jego twórcą jest brytyjski projektant Gerald Holtom, który do opracowania symbolu wykorzystał alfabet semaforowy, używany dawniej przez marynarzy: na kole umieścił litery N i D tego alfabetu (ang. Nuclear Disarmament – nuklearne rozbrojenie). Czasami spotyka się błędny pogląd, jakoby pierwotnym pomysłodawcą symbolu był lord Bertrand Russell. W latach 60. i 70. XX wieku był zwykle używany przez ruch hippisowski.
Wikipedia
IPA: paˈt͡sɨfa, AS: pacyfa
Wiktionary
rzecz. pacyfizm m., antypacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., antypacyfista m., antypacyfistka ż., Pacyfik m., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.
:: zdrobn. pacyfka ż.
czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.
przym. pacyfistyczny, pacyficzny, pacyfikacyjny, antypacyfistyczny
przysł. pacyfistycznie, pacyficznie
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny monarek
SJP.pl
charakterystyczny dla Pacyfiku (Oceanu Spokojnego), żyjący w Pacyfiku; typ pacyficzny - odmiana rasy żółtej człowieka (charakterystyczny dla mieszkańców azjatyckiego wybrzeża Oceanu Spokojnego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zamieszkujący Pacyfik, związany z Pacyfikiem
Wiktionary
rzecz. pacyfka ż., Pacyfik mrz., pacyfa ż.
przym. transpacyficzny
Wiktionary
największy i najgłębszy naturalny zbiornik wodny na Ziemi; Ocean Spokojny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Ocean Spokojny.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ocean Spokojny, Pacyfik, Ocean Wielki – największy, najgłębszy i najstarszy, obok Atlantyku, zbiornik wodny na Ziemi. Z powierzchnią równą 155,6 mln km² zajmuje 30% całej powierzchni Ziemi. Oficjalnymi równoważnymi nazwami polskimi, są Ocean Spokojny oraz Pacyfik.
Wikipedia
(1.1) Ich celem jest odebranie Japonii wszystkich wysp na Pacyfiku, które zostały przez nią zajęte (…)
(2.1) Grzegorz XVI kanonizował Pacyfika 26 maja 1839.
Wiktionary
IPA: paˈt͡sɨfʲik, AS: pacyfʹik
Wiktionary
rzecz. pacyfa ż., pacyfista m., pacyfistka ż., pacyfizm m., pacyfka ż.
przym. pacyficzny, pacyfistyczny, transpacyficzny
Wiktionary
(1.1) Ocean Spokojny
Wiktionary
brutalne tłumienie wszelkich buntów, powstań narodowych siłą zbrojną oraz prowadzenie polityki terroru wobec ludności okupowanego terytorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tłumienie buntu, powstania, strajku itp., zwykle przy użyciu siły zbrojnej;
Wiktionary
Pacyfikacja (od łac. pax „pokój”) – uspokojenie, wprowadzenie pokoju.
Termin ma kilka znaczeń:
Wikipedia
(1.1) Podczas izraelskiej pacyfikacji na Zachodnim Brzegu Jordanu zginął Palestyńczyk, a dwóch zostało rannych.
Wiktionary
IPA: ˌpat͡sɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: pacyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pacyfikator m., pacyfista mos., pacyfistka ż., pacyfa ż., pacyfka ż., pacyfizm m.
czas. pacyfikować, spacyfikować
przym. pacyfikacyjny
Wiktionary
związany z pacyfikacją
SJP.pl
osoba, która bierze udział w pacyfikacji, używa siły zbrojnej do stłumienia buntów, powstań narodowych
SJP.pl
Wikipedia
tyczący się zwolenników pacyfizmu, działający tak, jak zwolennicy pacyfizmu
SJP.pl
bogato zdobiony, zazwyczaj srebrny relikwiarz w kształcie krzyża lub monstrancji w kościele katolickim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rel. rodzaj relikwiarza lub świętego wizerunku podawany wiernym do uczczenia pocałunkiem w dawnej liturgii łacińskiej;
Wiktionary
Pacyfikał (z łac. pacificale, od pacificus – pokój czyniący) – dawny sprzęt liturgiczny w Kościele katolickim.
Pacyfikał wprowadzono jako namiastkę pocałunku pokoju - przekazywanego wśród duchowieństwa podczas odprawiania mszy - początkowo w formie prostokątnej lub owalnej tabliczki ze stopką, bez relikwii, którą podawano wiernym do ucałowania.
Wikipedia
(1.1) W gablocie muzeum diecezjalnego stały ozdobne pacyfikały.
Wiktionary
brutalnie tłumić bunty, powstania narodowe przy użyciu siły zbrojnej oraz prowadzić politykę terroru wobec ludności okupowanego terytorium
SJP.pl
zwolennik pacyfizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik pacyfizmu
Wiktionary
Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.
Wikipedia
rzecz. pacyfizm m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.
:: fż. pacyfistka ż.
czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.
przym. pacyfistyczny
Wiktionary
zwolenniczka pacyfizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: pacyfista
Wiktionary
Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.
Wikipedia
IPA: ˌpat͡sɨˈfʲistka, AS: pacyfʹistka
Wiktionary
rzecz. pacyfizm m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.
:: fm. pacyfista m.
czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.
przym. pacyfistyczny
Wiktionary
(1.1) antymilitarystka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pacyfistyczny
Wiktionary
rzecz. pacyfa ż., pacyfizm m., pacyfka ż.
przym. pacyfistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: pacyfizm; powiązany z pacyfizmem i z jego zwolennikami lub propagujący, głoszący hasła pacyfizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pacyfizmu lub związany z pacyfistami
Wiktionary
(1.1) Troska o cierpienia innych, dążenie do likwidacji głodu na Ziemi, są wyrazem nastawienia pacyfistycznego.
Wiktionary
rzecz. pacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., pacyfa ż., pacyfka ż., Pacyfik mrz.
przysł. pacyfistycznie
Wiktionary
(1.1) pokojowy, antywojenny
Wiktionary
ruch społeczny i polityczny, którego głównym celem jest propagowanie pokoju i potępianie wszelkich działań wojennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogląd głoszący pokój i konieczność zaprzestania wojen
Wiktionary
Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.
Wikipedia
rzecz. pacyfista m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.
:: fż. pacyfistka ż.
czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.
przym. pacyfistyczny
przysł. pacyfistycznie
Wiktionary
symbol pokoju; pacyfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od pacyfa
Wiktionary
Pacyfa – symbol pacyfizmu, znak pokoju. Jego twórcą jest brytyjski projektant Gerald Holtom, który do opracowania symbolu wykorzystał alfabet semaforowy, używany dawniej przez marynarzy: na kole umieścił litery N i D tego alfabetu (ang. Nuclear Disarmament – nuklearne rozbrojenie). Czasami spotyka się błędny pogląd, jakoby pierwotnym pomysłodawcą symbolu był lord Bertrand Russell. W latach 60. i 70. XX wieku był zwykle używany przez ruch hippisowski.
Wikipedia
rzecz. pacyfa ż., pacyfizm m., antypacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., antypacyfista m., antypacyfistka ż., Pacyfik m., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.
czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.
przym. pacyfistyczny, pacyficzny, pacyfikacyjny, antypacyfistyczny
przysł. pacyfistycznie, pacyficznie
Wiktionary
dawniej:
1. deszczułka z rączką do wygładzania wapna;
2. przenośnie: zaprawa murarska, tynk
SJP.pl
dotyczący pacykarza, pacykowania
SJP.pl
pogardliwe określenie na kiepskiego malarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. murarz-tynkarz
(1.2) pogard. kiepski malarz-artysta
(1.3) środ. teatr. aktor, który niedbale nakłada sobie charakteryzację
Wiktionary
czas. pacykować
Wiktionary
(1.2) malarzyna
Wiktionary
nieumiejętnie lub niedbale malować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wypacykować)
(1.1) pot. pejor. malować w nieudolny sposób (artystycznie, dla konserwacji lub dla nadania określonego koloru)
(1.2) przest. nakładać zaprawę na mur, wygładzać zaprawę
czasownik zwrotny niedokonany pacykować się (dk. wypacykować się)
(2.1) pot. pejor. malować się w nieudolny bądź przesadny sposób
Wiktionary
(1.1) Powinna siedzieć tu na dole, powiadam, w tej kuchni teraz, w tej chwili, a nie pacykować szminką gębę we własnym pokoju na górze.
Wiktionary
rzecz. pacykarz m.
Wiktionary
(1.2) tynkować
Wiktionary
gwarowo: gruda błota, gliny, gruzu itp.; pecyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gruda ziemi, błota, gliny, gruzu
(1.2) pot. głowa
Wiktionary
Pacyna – wieś sołecka (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Pacyna.
Pacyna uzyskała lokację miejską około 1519 roku, zdegradowana przed 1579 rokiem. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Pacyna.
Wikipedia
IPA: paˈt͡sɨ̃na, AS: pacỹna
Wiktionary
niewielka lalka teatralna nakładana na dłoń i poruszana palcami aktora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. lalka nakładana na dłoń i poruszana palcami;
Wiktionary
Pacynka – rodzaj lalki teatralnej nakładanej na dłoń jak rękawiczka i poruszanej palcami aktora-animatora.
Aktor zwykle trzyma rękę w górze nad parawanem. Palce poruszają głowę i ręce lalki. Pacynkę można nałożyć na palce w różny sposób np. głowa na palec wskazujący, kciuk i palec serdeczny obsługują ręce lalki; głowa na dwóch stykających się kciukach, pozostałe palce obu rąk stanowią dłonie pacynki.W przypadku lalek o większych rozmiarach animator umieszcza dłoń w głowie pacynki, kontrolując jej mimikę. Ciało pacynki jest wtedy zawieszone na jego przedramieniu.
Najprostsza pacynka to skarpetka naciągnięta na rękę. Taką formę miał Pan Cerowany – pacynka występująca w dobranockach telewizyjnych w Polsce pod koniec lat 60. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Zosia klaskała w ręce uszczęśliwiona widokiem podrygującej pacynki.
Wiktionary
IPA: paˈt͡sɨ̃nka, AS: pacỹnka
Wiktionary
rzecz. pacynkarz mos.
przym. pacynkowy
Wiktionary
przymiotnik od: pacynka; związany, dotyczący pacynek lub wprawiany w ruch tak, jak pacynki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pacynki
Wiktionary
rzecz. pacynka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Pacyna
SJP.pl
1. zawiązek pędu liścia lub kwiatu, zwykle ochraniany przez twardawe łuski;
2. nadziewane i smażone na tłuszczu ciastko, najczęściej kuliste i słodkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cuk. spoż. wypiek przypominający kształtem kulę, smażony w głębokim tłuszczu, często lukrowany lub posypywany cukrem;
(1.2) cuk. spoż. pączek serowy lub wiedeński; zob. oponka.
(1.3) zdrobn. od: pąk
Wiktionary
Pączek (staropol. i śl. krepel) – w kuchni polskiej, ciastko przygotowane z pszennego ciasta drożdżowego, uformowanego na kształt lekko spłaszczonej, mieszczącej się w dłoni kuli i usmażonego w głębokim tłuszczu (smalcu, fryturze wołowej, oleju lub ceresie, dawniej również na klarowanym maśle) na kolor ciemnozłoty. Tradycyjnie pączki nadziewa się konfiturą lub marmoladą przed smażeniem. Współcześnie zdarzają się pączki nadziewane dopiero po usmażeniu: zazwyczaj marmoladą wieloowocową lub konfiturą różaną, rzadziej likierem, budyniem, czekoladą, a nawet twarogiem. Gotowy pączek jest zwykle lukrowany lub oprószony cukrem pudrem, może być też posypany kandyzowaną skórką pomarańczową lub polany czekoladą. Maria Śleżańska w swoim przepisie na „pączki doskonałe” zalecała posypanie ich, zaraz po usmażeniu, cukrem zmieszanym z tartą skórką cytrynową.
Wikipedia
(1.1) Na ostatki kupiłam dziesięć pączków z dżemem i dwa z czekoladą.
(1.3) Nasza jabłonka wypuszcza pączki zwykle w marcu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: põṇček
Wiktionary
rzecz. pąk m., pączkarnia ż., pączkowanie n., wypączkowanie n., Pączewo n.
:: zdrobn. pączuś m., pączuszek m.
czas. pączkować ndk., wypączkować dk.
przym. pączkowy, pąkowy
Wiktionary
(1.1) lwów|pampuch., reg. śl. krepel.
(1.2) oponka, pączek wiedeński, gniazdko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paczyć.
Wiktionary
gwarowo: zrobiony z grubego płótna utkanego z paczesi; zgrzebny
SJP.pl
Pączewo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz przy drodze wojewódzkiej nr 222 i na trasie (zlikwidowanej obecnie) linii kolejowej Starogard Gdański-Smętowo Graniczne.
Wikipedia
1. pewna ilość czegoś zapakowana i przewiązana sznurkiem lub czymś podobnym; pakunek;
2. niewielka grupka ludzi zaprzyjaźnionych ze sobą, połączona wspólnymi sprawami, zainteresowaniami;
3. potocznie o prędkości równej stu kilometrom na godzinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poczt. przesyłka pocztowa nie mieszcząca się lub nie nadająca się do wysłania listem;
(1.2) pot. grupa przyjaciół
(1.3) hand. zawartość małego opakowania
(1.4) spódniczka baletowa;
(1.5) prezent na choinkę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nadałam paczkę na poczcie.
(1.2) Jak tylko zdam maturę, zbieram moją paczkę i jedziemy na Mazury.
(1.3) Wczoraj kupiłem paczkę gum.
(1.5) Mikołaj przyniósł paczki. W mojej paczce, oprócz rodzynek w czekoladzie, znalazłem orzechy, czekoladę i gitarę.
Wiktionary
IPA: ˈpat͡ʃka, AS: pačka
Wiktionary
rzecz. paczkownia ż., paczkarnia ż., paczkarka ż., paczkowanie n.
:: zdrobn. paczuszka ż.
:: zgrub. paka ż.
czas. rozpakowywać, paczkować ndk., pakować ndk.
przym. paczkowy, paczkowany, opakowaniowy
Wiktionary
(1.2) znajomi, kumple, reg. pozn. eka.
(1.3) opakowanie
(1.4) tutu
Wiktionary
urządzenie służące do pakowania czegoś lub dzielenia czegoś na odpowiedniej wielkości części
SJP.pl
pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkownia, pakownia, pakowalnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sklep z pączkami
(1.2) miejsce wypieku pączków
Wiktionary
(1.1) W Nowej Hucie otwarto nową pączkarnię niedaleko zalewu.
Wiktionary
rzecz. pączek m., pączuś m., pączkarz m., pączkowanie n., wypączkowanie n.
czas. pączkować ndk., wypączkować dk.
przym. pączkowy
Wiktionary
naliściak pączkojad - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od paczkomat
Wiktionary
rzecz. paczkomat m.
Wiktionary
automatyczna skrytka pocztowa do odbierania i nadawania przesyłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. automat do nadawania i odbioru paczek;
Wiktionary
Automat paczkowy (pot. paczkomat) – system automatycznych skrytek pocztowych (lub terminali pocztowych) służący do nadawania i odbierania przesyłek. Urządzenia rozlokowane są w miejscach publicznych, często w najbliższej okolicy supermarketów, stacji benzynowych lub kampusów uniwersyteckich. Większość automatów jest dostępna 24 godziny na dobę.
Wikipedia
(1.1) Poczta Polska chce postawić dwa tysiące paczkomatów.
Wiktionary
rzecz. paczkomacik mrz.
przym. paczkomatowy
Wiktionary
(1.1) automat paczkowy
Wiktionary
potocznie: zbyt liczne występowanie w przestrzeni publicznej paczkomatów
SJP.pl
jednostka oznaczająca rok palenia po jednej paczce (20 sztuk papierosów) dziennie
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Paczków (niem. Patschkau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Paczków. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego województwa opolskiego.
Miasto leży historycznie na Dolnym Śląsku, na Przedgórzu Sudeckim, na Obniżeniu Otmuchowskim na południowo-zachodnim krańcu województwa opolskiego nad Nysą Kłodzką, położone między sztucznymi zbiornikami wodnymi Jeziorem Otmuchowskim i nowymi zbiornikami, zwanymi Topola i Kozielno, razem tworzącymi Zalew Paczkowski.
Wikipedia
umieszczać odpowiednią ilość jakiegoś towaru w pudełku lub w czymś podobnym, przygotowując go do sprzedaży; pakować w paczki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) bot. wypuszczać z pędów pączki
(1.2) biol. rozmnażać się przez pączkowanie
(1.3) pot. mnożyć się, powstawać
Wiktionary
rzecz. pączek mrz., pączkarnia ż., pąk mrz., pączkowanie n.
przym. pączkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pączkować.
Wiktionary
rzecz. pączek m., pączkarnia ż., pąk mrz.
czas. pączkować ndk.
przym. pączkowy
Wiktionary
mieszkaniec Paczkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Paczkowa
Wiktionary
rzecz. Paczków m.
:: fż. paczkowianka ż.
przym. paczkowski
Wiktionary
mieszkanka Paczkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Paczkowa
Wiktionary
rzecz. Paczków m.
:: fm. paczkowianin m.
przym. paczkowski
Wiktionary
gatunek kwiatu polnego o cienkiej łodydze, wąskich liściach i kolorowych kwiatach, najczęściej pomarańczowych lub czerwonych
SJP.pl
pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, pakownia, pakowalnia
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Paczków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paczkowem, dotyczący Paczkowa
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Paczkowski:
Wikipedia
IPA: pat͡ʃˈkɔfsʲci, AS: pačkofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Paczków mrz., paczkowianin mos., paczkowianka ż.
Wiktionary
taki, który przekazywany jest komuś w paczce lub taki, który zajmuje się paczkami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. związany z pączkami, przeznaczony na pączki
(1.2) zdrobn. pąkowy
Wiktionary
(1.1) Zastanawiam się, jak spalić kalorie po wczorajszym pączkowym obżarstwie.
Wiktionary
IPA: pɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: põṇčkovy
Wiktionary
rzecz. pączkowanie n., pąk mrz., pączkarnia ż., pączek
czas. pączkować
Wiktionary
żartobliwie: człowiek lubiący jeść pączki
SJP.pl
Paczółtowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice.
Wikipedia
zgrubienie od: paczka
SJP.pl
1. roślina z rodziny wargowych występująca w Afryce i w Azji, uprawiana dla wielobarwnych liści; koleus; pokrzywa amerykańska;
2. olejek otrzymywany z tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. potoczna nazwa koleusa Blumego
(1.2) olejek eteryczny z liści paczulki wonnej, a także perfumy wytwarzane z tego olejku
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. paczulka ż.
przym. paczulowy
Wiktionary
1. pochodząca z Azji południowej roślina o silnym zapachu;
2. perfumy zawierające olejek eteryczny wydzielany przez paczulkę
SJP.pl
przymiotnik do: paczula; dotyczący paczuli lub taki, który jest zrobiony, wyprodukowany z paczuli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący paczuli
Wiktionary
rzecz. paczula ż.
Wiktionary
zdrobniale o pączku; pączuś, pączuszek
SJP.pl
1. zdrobniale o pączku (nadziewanym i smażonym na tłuszczu ciastku, najczęściej kulistym i słodkim); pączuszek;
2. żartobliwe określenie na osobę otyłą
SJP.pl
zdrobnienie od: paczka; paczuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. paczuszka.
Wiktionary
rzecz. paczuszka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobniale o pączku (zawiązku pędu liścia lub kwiatu, zwykle ochranianym przez twardawe łuski);
2. zdrobniale o pączku (nadziewanym i smażonym na tłuszczu ciastku, najczęściej kulistym i słodkim); pączuś
SJP.pl
zdrobnienie od: paczka; paczusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: paczka
(1.2) mała paczka
Wiktionary
(1.2) Pod choinką leżała tylko maleńka paczuszka z czerwoną kokardką.
Wiktionary
IPA: paˈt͡ʃuʃka, AS: pačuška
Wiktionary
rzecz. pakowacz mos., paczka ż., paczkowanie n., paczusia ż.
czas. paczkować ndk.
przym. paczkowy
Wiktionary
(1.2) paczusia
Wiktionary
przymiotnik od: paczuszka
SJP.pl
1. zwykle o wilgoci lub wodzie: wykrzywiać, wyginać coś łukowato;
2. paczyć się - zwykle o przedmiotach drewnianych: zmieniać właściwy kształt, wykrzywiać się, wyginać pod wpływem wilgoci
SJP.pl
długie wiosło bez okucia, pomocne przy pływaniu po głębokiej wodzie
SJP.pl
Paczyna (niem. Gross Patschin) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Toszek.
W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Paczyna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Do sołectwa Paczyna należą Wrzosy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Paczyński (Paczyńska):
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pacławia, związany z Pacławiem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dogoniliśmy ich, gdy zatrzymali się na pacławskim skrzyżowaniu.
Wiktionary
rzecz. Pacław mrz., pacławianin mos., pacławianka ż.
Wiktionary
szybkie przypadnięcie ciałem do powierzchni ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnych Włoszech;
Wiktionary
Włochy:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Turyn to największe miasto położone nad Padem.
Wiktionary
IPA: pat, AS: pat
Wiktionary
rzecz. Padania ż.
przym. padański
Wiktionary
1. szybko zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą
2. ginąć nagłą śmiercią
3. być zdobywanym przez wroga
4. spadać, zlatywać
5. być wyczerpanym
6. np. o spojrzeniu: trafiać na coś
7. np. o deszczu: spadać na ziemię
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. paść)
(1.1) w sposób gwałtowny zmieniać pozycję z pionowej na poziomą
(1.2) zlatywać, lecieć w dół
(1.3) o terytorium: ulegać przed siłami nieprzyjaciela
(1.4) z podmiotem nieżywotnym nastąpić, wybrać cel, zostać wylosowanym
(1.5) ginąć gwałtowną śmiercią
(1.6) o zwierzętach: zdychać
(1.7) meteorol. o opadach atmosferycznych: opadać na powierzchnię (z podmiotem domyślnym w 3 os. lp rodzaju nijakiego)
(1.8) pot. o bateriach: wyczerpywać się
(1.9) pot. o urządzeniach: psuć się
czasownik przechodni niedokonany (dk. pedzieć)
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. powiadać, opowiadać, mówić
Wiktionary
(1.1) Panna Zuzanna padła zemdlona.
(1.3) Szczecin padł po dość krótkiej obronie.
(1.4) Wygrana padła na 2, 4 oraz 7. Spojrzenie moje padło na Elwirę.
(1.5) Janek Wiśniewski padł.
(1.6) Od wejścia do UE zaczęły mi padać krowy.
(1.7) Znów pada śnieg z deszczem. Wczoraj znów padało.
(2.1) Starka padali, co przed wojną sam mieszkało kupa Niemców. → Babcia mówiła, że przed wojną mieszkało tu dużo Niemców.
Wiktionary
IPA: ˈpadat͡ɕ, AS: padać
Wiktionary
(1.1-9) rzecz. pad m., padałka ż., padlina ż., padło n., padalec m., padanie n., padnięcie n.; czas. paść dk.; przym. padlinowy, padaczkowy, padaczkowaty, padalczy; wykrz. padnij
(2.1) czas. pedzieć dk.
Wiktionary
(1.2) spadać
(1.5) ginąć
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|godać., łozprawiać
Wiktionary
1. choroba układu nerwowego charakteryzująca się nagłymi napadami drgawek i utratą przytomności; epilepsja;
2. potocznie:
a) awaria, zawieszenie się urządzenia;
b) coś lichego, nietrwałego, bezwartościowego; padaka, tandeta, syf, szajs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych;
Wiktionary
Padaczka, epilepsja – grupa przewlekłych chorób neurologicznych charakteryzujących się napadami padaczkowymi. Napad padaczkowy jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Napady są epizodami o różnym nasileniu, od krótkich i prawie niezauważalnych, po długie, silne wstrząsy. Napady powtarzają się i nie mają bezpośredniej przyczyny, natomiast napady pojawiające się na skutek konkretnej przyczyny nie muszą wiązać się z tą chorobą.
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie miewał częste napady padaczki.
(1.1) W nocy ratowałem chłopca z padaczką, który spadł z łóżka. Gdzie był personel?
Wiktionary
IPA: paˈdat͡ʃka, AS: padačka
Wiktionary
przym. padaczkowy, padaczkowaty
Wiktionary
(1.1) epilepsja, kaduk
Wiktionary
taki, który przypomina padaczkę lub taki, który jest zbliżony do objawów padaczki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający padaczkę
Wiktionary
IPA: ˌpadat͡ʃkɔˈvatɨ, AS: padačkovaty
Wiktionary
rzecz. padaczka ż.
przym. padaczkowy
Wiktionary
potocznie o osobie dotkniętej padaczką (epilepsją, chorobą neurologiczną objawiającą się występowaniem napadów drgawkowych)
SJP.pl
będący czymś typowym dla padaczki, charakteryzujący, występujący podczas padaczki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z padaczką (epilepsją)
Wiktionary
(1.1) Wielokrotnie karetki pogotowia ratunkowego wyjeżdżały do osób, które zasłabły, cierpiały na ataki padaczkowe, do pacjentów z cukrzycą, kłopotami z sercem, nadciśnieniem.
Wiktionary
IPA: ˌpadat͡ʃˈkɔvɨ, AS: padačkovy
Wiktionary
rzecz. padaczka ż.
przym. padaczkowaty
Wiktionary
(1.1) epileptyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; skłon do przodu z dłońmi włożonymi pod stopy
Wiktionary
(1.1) skłon rękami do nóg
Wiktionary
beznadzieja, padaczka; potocznie:
1. beznadziejna sytuacja;
2. coś złego, nieudanego; syf, tandeta, szajs, badziewie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. chłam, coś beznadziejnego, coś uważane w powszechnej opinii za beznadziejne
Wiktionary
(1.1) Kiedyś Big Brother był padaką, a teraz ludzie tym żyją, stąd więcej pojebów ze skrzywioną psychiką.
Wiktionary
1. o człowieku: złośliwy, nikczemny, podły;
2. o cechach padalcowatych (rodzina jaszczurek)
SJP.pl
Padalcowate (Anguidae) – rodzina jaszczurek z infrarzędu Diploglossa w rzędzie łuskonośnych (Squamata). Obejmuje formy zarówno wtórnie beznogie, jak i czworonożne, zamieszkujące najrozmaitsze biotopy i strefy klimatyczne. W Europie występuje padalec zwyczajny, żółtopuzik bałkański i padalec peloponeski.
Wikipedia
1. o człowieku: złośliwy, nikczemny, podły;
2. o cechach padalcowatych (rodzina jaszczurek)
SJP.pl
beznoga jaszczurka z rodziny padalcowatych o wąskim, wydłużonym ciele pokrytym lśniącymi, zazwyczaj brunatnymi łuskami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Anguis|ref=tak., rodzaj beznogiej jaszczurki;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) przen. pot. pogard. osoba podła, której postępowanie wzbudza odrazę
Wiktionary
Anguis – rodzaj jaszczurek z podrodziny w Anguinae w rodzinie padalcowatych (Anguidae).
Wikipedia
IPA: paˈdalɛt͡s, AS: padalec
Wiktionary
(1.1) padalec zwyczajny, jaszczurka
(2.1) gad, bydlę, gnida, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, menda, plugawiec, skurczybyk, sobaka, swołocz, szubrawiec, szuja
Wiktionary
miasto w Indonezji
SJP.pl
Padang – miasto w Indonezji na Sumatrze nad Oceanem Indyjskim; ośrodek administracyjny prowincji Sumatra Zachodnia. W 2022 roku miasto zamieszkiwało ok. 919 tys. mieszkańców.
Ważny ośrodek handlowy regionu rolniczego (uprawa m.in. kauczukowca, kopry, kawy, przypraw, tytoniu, herbaty, rattanu); w pobliskim zagłębiu Umbilin wydobycie węgla kamiennego. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz drzewny. Ważny port morski Telukbayur, dwa porty lotnicze (Tabing i Minangkabau), uniwersytet (Universitas Andalas zał. 1955).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|padać.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) kąt padania
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad
czas. padać, paść, upadać
wykrz. padnij
przym. zapadkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) falling
źródła.
== padanie (slovio.) ==
ortografie. падание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) upadek
odmiana.
(1.1) lm. padanies
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈdãɲɛ, AS: padãńe
Wiktionary
rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad
czas. padać, paść, upadać
wykrz. padnij
przym. zapadkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad
czas. padać, paść, upadać
wykrz. padnij
przym. zapadkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) falling
źródła.
== padanie (slovio.) ==
ortografie. падание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) upadek
odmiana.
(1.1) lm. padanies
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Pad (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Padem (rzeką we Włoszech)
(1.2) związany z Padanią (krainą we Włoszech)
Wiktionary
rzecz. Pad mrz., Padania ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) film. uczeń Jedi w uniwersum „Gwiezdnych wojen”
Wiktionary
Jedi (wym. ['ʤɛdaɪ]) – w świecie Gwiezdnych wojen starożytny zakon złożony z wojowników obdarzonych nadnaturalnymi zdolnościami opartymi na Mocy. Rolą zakonu jest utrzymanie pokoju w Republice Galaktycznej oraz zwalczanie antagonistycznych względem nich Sithów. Ich charakterystyczną bronią są miecze świetlne.
Wikipedia
IPA: ˈpædəˌwɑn
Wiktionary
przym. padawański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący padawana
Wiktionary
rzecz. padawan
Wiktionary
rzadko: owoc, który spadł na ziemię; spad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. owoc, który spadł z drzewa
Wiktionary
(1.1) Nie zapomniano o padałkach, suchych liściach i o „wszelkich nasionach chwastów”.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) jedna z dzielnic Londynu;
(1.2) jedna z podmiejskich dzielnic Sydney;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) fikcyjny miś z dziecięcej bajki;
Wiktionary
Paddington – dzielnica w środkowym Londynie, położona na terenie gminy City of Westminster, uprzednio posiadająca status dystryktu metropolitalnego (metropolitan borough; 1900-1965).
Do XIX wieku obszar ten miał charakter wiejski. Na terenie dzielnicy znajduje się dworzec Paddington, obsługujący połączenia kolejowe w kierunku zachodnim, oraz szpital St Mary's Hospital.
Wikipedia
[czytaj: padok] ogrodzony teren przy torze wyścigowym, po którym oprowadza się konie przed kolejną gonitwą; padok
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
sport zawierający elementy tenisa i squasha
SJP.pl
Padel – sport rakietowy. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie sport jest znany jako paddle. Padel zawiera w sobie zarówno elementy tenisa jak i squasha.
Wikipedia
rodzaj ssaka z podrodziny kangurów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Thylogale|Gray|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów występującego w Australii, Tasmanii i Nowej Gwinei;
(1.2) zool. ssak z rodzaju pademelon (1.1)
Wiktionary
Pademelon (Thylogale) – rodzaj ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Wikipedia
(1.1) Masa ciała samców pademelona może wynosić nawet 12 kilogramów.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. uniwersyteckie miasto powiatowe w Niemczech, położone we wschodniej części kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia;
Wiktionary
Paderborn – uniwersyteckie miasto powiatowe w Niemczech, położone we wschodniej części kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Detmold, siedziba powiatu Paderborn oraz rzymskokatolickiej archidiecezji. Leży przy źródłach rzeki Pader.
Wikipedia
przym. paderborneński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paderbornem, dotyczący Paderbornu (miasta w Niemczech)
Wiktionary
(1.1) Do tego układu przystąpił biskup monasterski, Maksymilian Droste-Vischering, trewirski, Jerzy Hommer, paderborneński, Klemens Ledebur i polecali proboszczom błogosławić małżeństwa mieszane bez żądania gwarancji, przepisanych prawem kanonicznym.
(1.1) Nie ograniczył się w swej pracy tylko do diecezji paderborneńskiej, lecz objął nią w miarę możliwości diecezję kolońską i monasterską, a sporadycznie odwiedzał i inne części Niemiec, w których znajdowali się Polacy.
(1.1) A zatem w pierwszej kolejności wymienił on czterech dostojników kościelnych z terenu Saksonii, to jest Reinharda halbersztadzkiego, Henryka paderborneńskiego i Widela mindeńskiego, tudzież opata korbejskiego Erchanberta.
(1.1) Wyraz trzeba poświadczony jest w znaczeniu ofiary pogańskiej u Słowian zachodnich już przez zapiskę z r. 785 w kapitularzu paderborneńskim (…).
Wiktionary
rzecz. Paderborn mrz./n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Padwy (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec regionu Padwy
Wiktionary
(1.1) Starszy Padewczyk przyprowadził na targ swojego osła.
Wiktionary
rzecz. Padwa ż., padewczyk mos., padewka ż.
przym. padewski
Wiktionary
mieszkanka Padwy (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Padwy; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Padwa ż., Padewczyk mos.
:: fm. padewczyk mos.
przym. padewski
Wiktionary
przymiotnik od: Padwa, Padew Narodowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Padwy, związany z Padwą
Wiktionary
(1.1) Antoni przywiózł padewskich smakołyków.
(1.1) Środowisko padewskie od schyłku XIV w. skupiało grupę bardzo dobrych uczonych prawników: Franciszka Zabarellę, Pawła z Castro, Rafała Fulgosiusa.
Wiktionary
rzecz. Padwa ż., Padewczyk m., padewczyk m., padewka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rozkładające się ciało zdechłego zwierzęcia, będące pożywieniem dla zwierząt padlinożernych i wszystkożernych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwierzęce zwłoki
Wiktionary
Padlina – określenie zwierzęcych zwłok, które przeszły w stan rozpadu gnilnego. Określenia tego nie używa się w stosunku do zwłok ludzkich.
Padlina jest podstawowym pokarmem wielu drapieżników i zwierząt wszystkożernych, takich jak diabły tasmańskie, hieny, kondory i sępy. Padlina to także siedlisko występowania bezkręgowców zaliczanych do nekrofauny.
Niektóre rośliny potrafią wytwarzać zapach rozkładającej się padliny, by zwabić zapylające je owady, takie jak muchy.
Wikipedia
(1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawyugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.
Wiktionary
IPA: paˈdlʲĩna, AS: padlʹĩna
Wiktionary
rzecz. padanie n., padnięcie n., padło n.
czas. paść dk., padać ndk., padnąć dk.
przym. padlinowy, padły, padnięty
Wiktionary
(1.1) ścierwo, reg. śl. myrcha.
Wiktionary
padliniec pospolity - gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych
SJP.pl
1. trupnica padlinówka - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych;
2. padlinówka cesarska - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych
SJP.pl
związany w jakiś sposób z padliną (np. mączka padlinowa), odnoszący się do padliny, rzadziej zwierząt padlinożernych
SJP.pl
zwierzę, którego głównym pożywieniem jest padlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zool. zwierzę żywiące się padliną
Wiktionary
Padlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. grabarze, hieny czy sępy.
Nekrofagi (necrophaga), trupojady – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga).
Wikipedia
(1.1) Do znanych padlinożerców należą hieny i sępy.
Wiktionary
IPA: ˌpadlʲĩnɔˈʒɛrt͡sa, AS: padlʹĩnožerca
Wiktionary
przym. padlinożerny
Wiktionary
(1.1) nekrofag, trupojad
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest padlinożerne
Wiktionary
Padlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. grabarze, hieny czy sępy.
Nekrofagi (necrophaga), trupojady – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga).
Wikipedia
przym. padlinożerny
przysł. padlinożernie
Wiktionary
taki, którego głównym pożywieniem jest padlina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. żywiący się padliną
Wiktionary
(1.1) - To nie są ślady ludzkich zębów - mówili wtedy uczeni. - Albo zostawiły je zwierzęta padlinożerne, albo powstały wskutek wietrzenia, albo praktykowanego gdzieniegdzie całopalenia zwłok.
Wiktionary
IPA: ˌpadlʲĩnɔˈʒɛrnɨ, AS: padlʹĩnožerny
Wiktionary
rzecz. padlinożerność ż., padlinożerstwo n., padlinożerca m.
Wiktionary
(1.1) nekrofagiczny
Wiktionary
osoba grająca w padla
SJP.pl
kobieta grająca w padla
SJP.pl
lek ziołowy o działaniu przeciwzapalnym i antyoksydacyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. główna rzeka Bangladeszu
Wiktionary
pozycja medytacyjna w jodze; pozycja kwiatu lotosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan, rodzaj siadu skrzyżnego, w którym lewa stopa znajduje się na prawym udzie, a prawa stopa na lewym udzie;
Wiktionary
Padmasana, pozycja lotosu (dewanagari: पद्मासन, trl. padmāsana) – pozycja stosowana przy medytacji, znana już w starożytnych Indiach. Pozycja lotosu to specyficzny rodzaj siadu skrzyżnego, w którym lewa stopa znajduje się na prawym udzie oraz prawa stopa na lewym udzie. Podeszwy stóp powinny być skierowane do góry, a kręgosłup i plecy – wyprostowane.
Wikipedia
(1.1) pozycja lotosu, lotos
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paść.
Wiktionary
IPA: padʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: padʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. paść
rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż.
przym. zapadkowy
Wiktionary
potocznie: skrajnie zmęczony, wyczerpany; zmordowany, skonany, wypruty, wycięty
SJP.pl
Padniewko – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno granicząca od wschodu bezpośrednio z Mogilnem. Wieś jest siedzibą sołectwa Padniewko, w którego skład wchodzą również miejscowości Baba, Kopczyn i Szerzawy. W podziale na regiony fizycznogeograficzne Padniewko, leży w prowincji Niż Środkowoeuropejski, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckie, makroregionie Pojezierze Wielkopolskie i mezoregionie Pojezierze Gnieźnieńskie.
Wikipedia
Padniewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
1. rzucić się na ziemię; przewrócić się;
2. zginąć gwałtowną śmiercią;
3. o kraju, mieście: dostać się w ręce nieprzyjaciela;
4. spaść, zlecieć
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wojsk. komenda wojskowa nakazująca szybkie położenie się na ziemi
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: paść
Wiktionary
IPA: ˈpadʲɲij, AS: padʹńii ̯
Wiktionary
czas. padać ndk.
rzecz. padanie n.
Wiktionary
ogrodzony teren przy torze wyścigowym, po którym oprowadza się konie przed kolejną gonitwą; paddock
SJP.pl
Padok (ang. Paddock) – ogrodzony, piaszczysty albo trawiasty plac przeznaczony do wychowu młodych koni oraz do ich rekonwalescencji po przebytych chorobach i urazach. Padoki przy hipodromach i torach wyścigów konnych służą dżokejom do ostatecznego przygotowania się do zawodów przed wyjściem na tor, dosiadania konia i autoprezentacji publiczności, graczom i bukmacherom.
Wikipedia
środowiskowo: próba wymuszenia faulu w piłce nożnej
SJP.pl
padwana, padwan, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. padwan.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miejsce położone nisko, niżej od otaczającego je terenu; nizina; wąwóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podn. lub żart. ziemia jako przeciwieństwo nieba, miejsce życia doczesnego
(1.2) daw. dziś książk. teren lub miejsce położone nisko, niżej od otaczającego je terenu
Wiktionary
Padół – podłużna, wklęsła forma terenu o osi, która nie ma spadku zwróconego w jedną stronę, co różni padół od doliny.
Wikipedia
(1.1) (…) do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole (…)
Wiktionary
(1.1) ziemia
(1.2) dolina, kotlina, niecka, nizina, rynna, zagłębienie
Wiktionary
ojciec, najczęściej w odniesieniu do opata, abata, ojca przełożonego w zakonach włoskich
SJP.pl
główny przywódca jednej z włoskich mafii lub ogólniej o fiszy (ważnej osobistości, najczęściej bogatej i wpływowej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. padwan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. łotr
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== paduch (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) łotr, drań
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpadux, AS: paduχ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== paduch (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) łotr, drań
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
trwałe i twarde drewno sandalinu
SJP.pl
Paduk lub padouk (padauk) – gatunek drewna pozyskiwany z afrykańskiego drzewa gatunku pterokarpus sandałowy (Pterocarpus sandalinus). Jest to drewno twarde, trwałe, o rysunku zbliżonym do mahoniu i o charakterystycznym głębokim czerwonawym odcieniu.
Wikipedia
lina biegnąca od szczytu stengi lub bramstengi do burt statku z tyłu za wantami; parduna
SJP.pl
miasto i prowincja we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Włoszech;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Wenecja Euganejska;
Wiktionary
Padwa (wł. Padova, łac. Patavium, wen. Pàdova/Pàdoa) – miasto i gmina na północy Włoch w regionie Wenecji Euganejskiej, położone na Nizinie Padańskiej w jej północno-wschodniej części nad rzeką Bacchiglione. Jest trzecim co do wielkości miastem pod względem liczby ludności w regionie po Wenecji i Weronie. Liczba mieszkańców Padwy (w granicach miasta) wynosi ok. 208 tysięcy na obszarze 93,03 km², co czyni je pierwszym miastem w Wenecji Euganejskiej pod względem gęstości zaludnienia. Miasto jest stolicą prowincji Padwa (wł. Provincia di Padova), w której mieszka 930 848 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) We wrześniu zwiedziliśmy bazylikę w Padwie.
(1.1) Dla wenecjan Padwa była (a może nadal jest?) miastem grzechu.
(1.1) (…) spośród około 1000 polskich studentów, którzy w XVI wieku edukowali się w Padwie, wywodziło się 49 późniejszych biskupów i opatów oraz 38 wojewodów i kasztelanów. Odsetek sięgający niemal 10 procent! Bez jakiejkolwiek przesady można stwierdzić, że Padwa była prawdziwą kuźnią polskich kadr urzędniczych i kościelnych.
Wiktionary
IPA: ˈpadva, AS: padva
Wiktionary
rzecz. Padewczyk mos., padewczyk mos., padewka ż., padwan mrz., padwana ż.
przym. padewski
Wiktionary
padwana, padovana, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. renesansowa pieśń miłosna;
(1.2) choreogr. powolny taniec włoski
Wiktionary
Padwan, padwana (od miasta Padwa), gatunek pieśni lub piosenki miłosnej pojawiający się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku. Zbliżony pod wieloma względami do renesansowej poezji włoskiej. Charakteryzuje się rozmaitością rytmiczną i stroficzną oraz specyficznymi formami wypowiedzi i nastroju. Padwanami nazywano również utwory pokrewne madrygałom.
Obecny był również w polskiej poezji.
Wikipedia
rzecz. Padwa ż.
Wiktionary
(1.1) padwana, padovana, paduan
(1.2) padwana, padovana, paduan
Wiktionary
padwan, padovana, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca
SJP.pl
tytuł dawnych władców tureckich, szachów perskich oraz od okresu międzywojennego najważniejszych osób rządzących Afganistanem; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
Padyszach (pers. پادشاه, pâd(e)šâh; tur. پادشاه, padişah) – tytuł władcy odpowiadający tytułowi króla lub cesarza, którego nazwa pochodzi od perskiego słowa pâd(e)šâh (dosł. „opiekun-król”), opartego na tytule szach (czyli król). Był on używany przez kilku monarchów państw islamskich, m.in.:
Wikipedia
ciało martwego zwierzęcia, będące w trakcie rozkładu lub pozostałości po tym ciele w postaci kości; padlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zob. padlina.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. n. lp. przesz. od paść
(2.2) 3. os. n. lp. przesz. od padnąć
Wiktionary
(1.1) Na wiosnę jedną i drugą chłopi mieli zagarnąć obszar, przechodzący ich siły i możności, pozostawić go pustym, a położywszy się przy nim jak zły pies przy padle, warczeć głucho na widok każdego przechodnia.
Wiktionary
rzecz. padlina ż.
czas. padać ndk., paść dk., padnąć dk.
przym. padły
Wiktionary
taki, który padł
SJP.pl
tradycyjna potrawa hiszpańska z ryżu z szafranem i różnymi dodatkami, np. kawałkami kurczaka, pomidorami, krewetkami itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. jednogarnkowa potrawa z ryżu z szafranem i z dodatkami np. mięsa królika, kurczaka, owoców morza, ślimaków, grzybów, fasoli, pomidorów i innych warzyw, przygotowywana na specjalnej patelni z dwoma uchwytami, specjalność kuchni hiszpańskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Specjalnością tej restauracji jest paella z owocami morza.
Wiktionary
okrycie wierzchnie z kapturem, używane w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Paenula (z gr. φαίνολη phaínolē – płaszcz) – rzymskie wierzchnie okrycie bez rękawów, rodzaj peleryny z grubej tkaniny, odzież niższych warstw społecznych.
Był to wełniany lub skórzany (paenula scortea), obszerny płaszcz, często z kapturem, spinany na ramieniu lub pod brodą, w kształcie półkloszowej peleryny sięgającej do połowy łydek. Noszony zwłaszcza przez mieszkańców wsi i podczas niepogody, używany był jako strój podróżny, przez żołnierzy i niewolników, rozpowszechniony także wśród pierwszych chrześcijan. Najpewniej był pierwowzorem ornatu.
Wikipedia
[czytaj: pec] nazwisko
SJP.pl
wykrzyknienie naśladujące odgłos wystrzału lub odgłos przypominający wystrzał; często w wyrażeniu: pif, paf
SJP.pl
Państwowa Fabryka Wagonów
SJP.pl
skrótowiec grupowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = kolej. hist. Państwowa Fabryka Wagonów;
Wiktionary
Alstom Polska S.A. – oddział we Wrocławiu – zakład produkcji taboru oraz wyposażenia kolejowego, istniejący we Wrocławiu od 1832 roku, znane na przestrzeni lat pod wieloma nazwami (zobacz: podsumowanie nazewnictwa). W ofercie przedsiębiorstwa znajdują się lokomotywy elektryczne, nadwozia lokomotyw, ramy wózków, czy kolejowe systemy sygnalizacyjne i aparatura elektryczna.
Wikipedia
IPA: pafaˈvaɡ, AS: pafavag
Wiktionary
(1.1) współcz. Bombardier Transportation Polska
Wiktionary
pracownik Państwowej Fabryki Wagonów oraz osoba związana w jakiś inny sposób z tą fabryką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Pafos
Wiktionary
IPA: paˈfʲijsʲci, AS: pafʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pafos n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytna kraina w północnej części Azji Mniejszej nad południowym brzegiem Morza Czarnego między Bitynią na zachodzie a Pontem na wschodzie;
Wiktionary
Paflagonia (gr. Παφλαγονία, Paphlagonίa) – starożytna kraina w północnej części Azji Mniejszej (ob. Turcja) nad południowym brzegiem Morza Czarnego między Bitynią na zachodzie a Pontem na wschodzie. Na południu graniczyła z Frygią (późniejsza Galacja). Według Strabona, geografa greckiego, zachodnią granicą regionu była rzeka Parthenius (ob. Bartın), a wschodnią Halys (ob. Kızılırmak).
Wikipedia
rzecz. Paflagończyk
przym. paflagoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Paflagonią, dotyczący Paflagonii
Wiktionary
rzecz. Paflagonia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Pafnucy (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pafnucka lub z nim związany
SJP.pl
Pafnucy z żoną; Pafnucowie
SJP.pl
Pafnucy z żoną; Pafnucostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pafnucego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Pafnucy – imię męskie pochodzenia egipskiego, pierwotnie wywodzące się jednak od koptyjskiego papnute, paphnuti – „człowiek Boży, sługa Boży”. Według innego źródła imię ma pochodzenie greckie.
W Polsce imię pozostaje rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 2 mężczyzn o imieniu Pafnucy nadanym jako imię pierwsze oraz 5 mężczyzn noszących imię Pafnucy jako imię drugie.
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Pafnucy i jestem stolarzem z Goleszowa.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru;
Wiktionary
Pafos (gr. Πάφος) – miasto i gmina (gmina miejska) w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos, na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru. Zajmuje obszar o powierzchni 18,09 km², a w 2021 r. było zamieszkiwane przez 37 297 osób, co czyniło je czwartym pod względem liczby ludności miastem kraju. Jeden z dwóch największych i najważniejszych ośrodków turystycznych wyspy (obok Ajia Napy).
Wikipedia
przym. pafijski
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polsko-Amerykański Fundusz Przedsiębiorczości
Wiktionary
IPA: pafp, AS: pafp
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. krótkie wiosło z charakterystycznym, owalnym piórem;
2. pogardliwe określenie na osobę nieuczynną, niepomocną, także nielubianą w jakimś otoczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. żegl. krótkie wiosło z jednym piórem, służące do wiosłowania bez użycia dulki, np. w kanadyjce
Wiktionary
Wiosło – ręczny pędnik łodzi wykonany z drewna, tworzyw sztucznych, lekkich stopów metali lub kombinacji tych materiałów. Ze względu na budowę wiosła dzieli się na:
Wikipedia
(1.1) Zawodnik sprawnie wiosłował pagajem.
Wiktionary
IPA: ˈpaɡaj, AS: pagai ̯
Wiktionary
wiosłować pagajami, krótkimi wiosłami z charakterystycznymi, owalnymi piórami
SJP.pl
1. taki, którego kształt jest podobny do pióra pagaja; owalny, jajowaty;
2. taki, który jest nieuczynny, niepomocny, nielubiany w jakimś środowisku lub taki, który przypomina taką osobę
SJP.pl
Niccolò Paganini (ur. 27 października 1782 w Genui, zm. 27 maja 1840 w Nicei) – włoski skrzypek, altowiolista, gitarzysta, wirtuoz i kompozytor. Uznawany za jednego z najwybitniejszych wirtuozów skrzypiec.
Wikipedia
Polska Agencja Artystyczna; Pagart
SJP.pl
Pagart, właściwie Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Agencja Artystyczna „Pagart” – agencja artystyczna powstała w Warszawie 31 grudnia 1956, mająca na celu m.in. promowanie polskich artystów. Początkowo siedziba agencji mieściła się w Warszawie przy ulicy Senatorskiej 13/15, natomiast od 6 lutego 1970 przy warszawskim pl. Zwycięstwa 9.
Wikipedia
związany z Polską Agencją Artystyczną; PAGART-owski
SJP.pl
[czytaj: pedżent] przedstawienie dawnego teatru angielskiego
SJP.pl
skrót od: Polska Agencja Eksportu Drewna; PAGED
SJP.pl
Paged Spółka Akcyjna (akronim od słów Polska Agencja Eksportu Drewna) – polskie przedsiębiorstwo przemysłu drzewnego z siedzibą w Warszawie, od 10 października 1996 notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
[czytaj: pejdżmejker] program typu DTP (desktop publishing)
SJP.pl
[czytaj: pejdżer] rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; beeper; biper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. elektroniczne urządzenie używane do komunikowania się poprzez krótkie informacje odczytywane z wyświetlacza;
Wiktionary
Pager – aparat abonencki pracujący w sieci przywoławczej, używany do przesyłania drogą radiową krótkich informacji osobie znajdującej się w zasięgu jednego z nadajników połączonych z centralą przywoławczą.
Wikipedia
(1.1) Proszę mu wysłać wiadomość na pager.
Wiktionary
IPA: ˈpɛjd͡ʒɛr, AS: pei ̯ǯer
Wiktionary
(1.1) biper, beeper
Wiktionary
[czytaj: pejdżerowy] przymiotnik od: pager; działający, obsługiwany tak, jak pager lub wysłany za pomocą pagera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) smarkacz, małolat
Wiktionary
liczba wskazująca numer strony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. miejsce zawierające liczbę wskazującą numer strony lub inne informacje o wydawnictwie (książki, czasopisma itp.);
Wiktionary
Pagina (bieżąca, zwykła) (łac. stronica) – liczba oznaczająca numer stronicy; może być umieszczana u góry (pagina górna) lub u dołu (pagina dolna), pośrodku oraz w układzie lewa – prawa (zazwyczaj po lewej stronie znajduje się na kolumnie parzystej – verso, a po prawej stronie – na kolumnie nieparzystej – recto). Pagina ma za zadanie ułatwić czytelnikowi poruszanie się po tekście publikacji. Wyróżnia się dwa rodzaje paginy:
Wikipedia
IPA: paˈɟĩna, AS: paǵĩna
Wiktionary
rzecz. paginacja ż., paginator mos.
czas. paginować ndk.
Wiktionary
numeracja stron książki, czasopisma itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numeracja kolejnych stron (czasopisma, książki itp.)
Wiktionary
Paginacja – przypisywanie kolejnych liczb (lub wyrażeń liczbowych) do kolejnych stron rękopisu, druku lub strony internetowej. Jedna z dwóch metod numeracji obok foliacji polegającej na numerowaniu kolejnych kart.
Paginacja jest sposobem liczenia i porządkowania wszystkich zapisanych stron znajdujących się w publikacji, niezależnie od tego, czy są one opatrzone liczbą (strony liczbowane), czy też są jej pozbawione (strony nieliczbowane, w bibliografiach oznaczane skrótem nlb.). W archiwistyce liczbowania dokonuje się za pomocą umieszczenia na danej stronie paginy.
Wikipedia
IPA: ˌpaɟĩˈnat͡sʲja, AS: paǵĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pagina ż.
czas. paginować
Wiktionary
wiersz nad kolumną druku, który zawiera prócz numeru stronicy powtórzenie tytułu dzieła, jego części lub rozdziału, a w encyklopediach i słownikach pierwsze i ostatnie hasło strony; żywa pagina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. osoba numerująca strony publikacji i rękopisów
Wiktionary
rzecz. pagina ż.
Wiktionary
numerować, nadawać kolejne numery dokumentowi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) druk. numerować kolejno strony
Wiktionary
(1.1) Paginuj dokumenty zwykłym, miękkim ołówkiem.
Wiktionary
IPA: ˌpaɟĩˈnɔvat͡ɕ, AS: paǵĩnovać
Wiktionary
rzecz. pagina ż., paginacja ż., paginowanie n.
Wiktionary
(1.1) foliować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|paginować.
Wiktionary
IPA: ˌpaɟĩnɔˈvãɲɛ, AS: paǵĩnovãńe
Wiktionary
czas. paginować
Wiktionary
buddyjska budowla sakralna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. azjatycka budowla o wielu kondygnacjach zaznaczonych z zewnątrz wystającymi daszkami
(1.2) rel. świątynia buddyjska o architekturze pagody (1.1)
Wiktionary
Pagoda – w buddyjskiej architekturze sakralnej na Dalekim Wschodzie (Chiny, Korea, Nepal i Japonia) rodzaj wielokondygnacyjnej wieży, służącej do przechowywania relikwii. Stanowi jeden z budynków znajdujących się w zespole klasztoru buddyjskiego, oprócz innych budowli, takich jak sala zebrań, biblioteka itd. Wywodzi się pod względem funkcji od indyjskiej stupy, lecz architektonicznie bardziej od starożytnych chińskich wież obserwacyjnych. Na ostateczną formę pagód chińskich wpłynęła tradycja wznoszenia wielokondygnacyjnych budowli typu lou, znanych już w starożytności, choć na przestrzeni wieków pagody występowały w wielu typach i o zróżnicowanych formach architektonicznych. Poszczególne kondygnacje pagody są kryte odrębnymi dachami najczęściej z narożnikami podgiętymi ku górze.
Wikipedia
(1.1) Ostre i ścięte piramidy ułożone z warstw czarnych, żółtych, niebieskich; ciemnozielone pagody z jasnymi dachami; wysmukłe wieże, których każdy ganek ma inny kolor, świątynie indyjskie, fortece cyklopów, wielopiętrowe ściany w pasy szafirowe, złote i czerwone.
Wiktionary
IPA: paˈɡɔda, AS: pagoda
Wiktionary
rzecz. pagodyt m.
przym. pagodowy
Wiktionary
odnoszący się do pagody
SJP.pl
minerał, zbita odmiana pirofyllitu; agalmatolit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. agalmatolit.
Wiktionary
Agalmatolit (stgr. ἄγαλμα, ἄγαλματος ágalma, agálmatos „ozdoba” + λίθος líthos „kamień”), inaczej pagodyt – surowiec mineralny. Jest to zwięzła odmiana pirofyllitu.
Minerału tego używa się już od czasów prehistorycznych (głównie w Chinach). W szczególności służy do wytwarzania przedmiotów ozdobnych o niewielkich rozmiarach.
Wikipedia
rzecz. pagoda ż.
Wiktionary
(1.1) agalmatolit
Wiktionary
patka przyszywana do ubiorów wojskowych, ubiorów cywilnych o kroju sportowym oraz do mundurów harcerskich; naramiennik, szlifa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. pasek materiału naszyty na ramieniu munduru
Wiktionary
Naramiennik (także: pagon, dawniej: epolet, galon) – element odzieży (zwłaszcza mundurów), w postaci paska materiału umieszczonego na wysokości barku. Często wykorzystywany jako miejsce umieszczania oznaki stopnia wojskowego lub przynależności organizacyjnej.
Wikipedia
IPA: ˈpaɡɔ̃n, AS: pagõn
Wiktionary
(1.1) epolet, galon, naramiennik, naszywka
Wiktionary
patka przyszywana do ubiorów wojskowych, ubiorów cywilnych o kroju sportowym oraz do mundurów harcerskich; naramiennik, szlifa
SJP.pl
Naramiennik (także: pagon, dawniej: epolet, galon) – element odzieży (zwłaszcza mundurów), w postaci paska materiału umieszczonego na wysokości barku. Często wykorzystywany jako miejsce umieszczania oznaki stopnia wojskowego lub przynależności organizacyjnej.
Wikipedia
zgrubienie od: pagórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od: pagórek
(1.2) geogr. wyniosłość typu pagórkowatego o wysokości względnej do 100 m;
(1.3) przen. stos lub wybrzuszenie
Wiktionary
Pagór – wyniosłość typu pagórkowatego większych rozmiarów, o wysokości względnej do 100 m.
Pagóry wyróżniają się w otoczeniu zdecydowanie silniejszym nachyleniem stoku. Wierzchołki pagórów są zazwyczaj okrągłe.
Mniejszą wyniosłością jest pagórek, większą zaś wzgórze.
Wikipedia
(1.2) Wierzchołki pagórów są zazwyczaj okrągłe.
(1.3) W samym środku podwórka wyrósł pagór gratów i starych szmat.
Wiktionary
rzecz. pagóreczek mrz., pagórek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.
przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy
przysł. pagórkowato, góra
Wiktionary
(1.2) górka, pagórek, wzgórek, wzgórze
(1.3) góra, pagórek, sterta
Wiktionary
pofałdowany, pokryty licznymi pagórkami (np. teren pagórczysty) lub garbaty, wyglądem podobny do pagórka; pagórkowaty, pagórzysty
SJP.pl
niewielki pagórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pagórek
(1.2) mały pagórek
Wiktionary
(1.2) Na piaskowych pagóreczkach puściła się macierzanka i zakwitły różowe nieśmiertelniki, jałowiec jak plamaamy tu i owdzie osiadł na piasku a i brzózki wyrastają na niewdzięcznej glebie.
(1.2) Tak samo na kartoflanych Alpach złociły się pagóreczki skwarków, gorących wprawdzie, że podniebienie można sobie było sparzyć, lecz cudnie słonych i nadzwyczaj smakowitych.
Wiktionary
rzecz. pagór mrz., pagórek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.
przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy
przysł. pagórkowato, góra
Wiktionary
niewysokie wzniesienie terenu o łagodnym stoku; wzgórze, wzgórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielkie wzniesienie, zazwyczaj od kilku do kilkudziesięciu metrów
(1.2) przen. sterta czegoś
Wiktionary
Pagórek – niewielka wyniosłość o wysokości względnej od paru do parudziesięciu metrów, która wyraźnie zarysowuje się w terenie. Pagórki różnią się od otoczenia zdecydowanie silniejszym nachyleniem stoku i każdy z nich wyodrębnia się od pozostałych. Średnica pagórków sięga do kilkuset metrów, a jego wierzchołki są mniej lub bardziej okrągłe.
Wikipedia
(1.1) Pas publicznego traktu przecinał okolicę, ciągnąc się po falistych pagórkach i rozpłaszczonych nizinach.
(1.2) Jeńcy złożyli na placu broń tworząc z niej spory pagórek.
Wiktionary
IPA: paˈɡurɛk, AS: pagurek
Wiktionary
rzecz. pagórkowatość ż., prapagórek mrz.
:: zdrobn. pagóreczek mrz.
:: zgrub. pagór mrz.
przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy
przysł. pagórkowato, góra
Wiktionary
(1.1) górka, pagór, wzgórze, wzgórek
(1.2) kopiec, stos, sterta, górka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) będąc pokrytym pagórkami
Wiktionary
(1.1) Obszar ukształtowany pagórkowato przecinają koryta strumieni.
Wiktionary
rzecz. góra ż., pagór mrz., pagórek mrz., pagóreczek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.
przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy
przysł. góra
Wiktionary
cecha terenu pagórkowatego, pofałdowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiadanie pagórkowatej powierzchni
Wiktionary
(1.1) W symbolice trójwzgórze oznacza góry, wyżynę lub po prostu pagórkowatość terenu.
Wiktionary
rzecz. pagór mrz., pagórek mrz., pagóreczek mrz., prapagórek mrz.
przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy
przysł. pagórkowato, góra
Wiktionary
pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórzysty, pagórzasty, wzgórkowaty, wzgórzysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nierówny; taki, który jest pokryty pagórkami
Wiktionary
(1.1) Brzegi przeważnie pagórkowate i tylko na niewielkich odcinkach niskie i podmokłe.
Wiktionary
IPA: ˌpaɡurkɔˈvatɨ, AS: pagurkovaty
Wiktionary
rzecz. prapagórek mrz., pagórek m., pagórkowatość ż., pagór m., pagóreczek m.
przym. pagórzysty, pagórzasty, pagórkowy
przysł. pagórkowato
Wiktionary
→ pagórek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pagórkiem, dotyczący pagórka
Wiktionary
rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., pagór mrz., prapagórek mrz., pagórek
przym. pagórkowaty
przysł. pagórkowato
Wiktionary
pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzysty, wzgórkowaty, wzgórzysty
SJP.pl
zgrubienie od: pagórek
SJP.pl
pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzasty, wzgórkowaty, wzgórzysty
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
ryba z rodziny prażmowatych
SJP.pl
Pagrus – rodzaj morskich ryb z rodziny prażmowatych (Sparidae). Nazwą zwyczajową pagrus określany jest też Pagrus pagrus.
Wikipedia
paguma chińska - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych; łaskun chiński
SJP.pl
Paguma chińska, łaskun chiński (Paguma larvata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Wikipedia
dawna jednostka podziału terytorialnego w plemiennych państwach germańskich z głównym ośrodkiem w postaci grodu; gau
SJP.pl
[czytaj: pah] skrót od: Polska Akcja Humanitarna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Akcja Humanitarna
Wiktionary
(1.1) Na miejscu, w Libanie, PAH nawiązała współpracę z Zakonem Księży Salezjanów, którzy prowadzą szkołę w mieście Fidar na północ od Bejrutu. Celem pomocy było dotarcie do części z 21 tys. uchodźców wewnętrznych przebywających w 79 obozach w regionie Jabail.
Wiktionary
IPA: pax, AS: paχ
Wiktionary
Wikipedia
dawny język z grupy języków irańskich zachowany w literaturze i napisach na monetach; pehlewi
SJP.pl
Wikipedia
artykuł spożywczy z ciasta oraz owoców albo warzyw, mięsa albo przetworów, spożywany po upieczeniu
SJP.pl
krótki, żartobliwy wiersz w poezji starogreckiej lub grupa, tomik takich wierszy
SJP.pl
Paine – miasto w Chile, położone w południowej części regionu metropolitalnego Santiago. W mieście znajduje się węzeł drogowy-G-46, G-531 i G-548 i stacja węzłowa. Przez miasto przebiega droga panamerykańska Ruta 5.
Wikipedia
[czytaj: pejntbol] gra polegająca na strzelaniu do siebie kulkami z farbą za pomocą specjalnych karabinków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) gra zespołowa, w której zawodnicy pozorują walkę, strzelając do siebie nawzajem z broni pneumatycznej nabojami wypełnionymi farbą;
Wiktionary
Paintball – rodzaj gry zespołowej, polegającej na prowadzeniu pozorowanej walki przy użyciu markerów, urządzeń zbliżonych kształtem i zasadą działania do broni pneumatycznej, które za pomocą sprężonego powietrza lub dwutlenku węgla wyrzucają kulki wypełnione farbą na bazie żelatyny spożywczej. Trafienie przeciwnika, podczas którego kulka rozbija się, pozostawiając kolorowy ślad (nazywany przez graczy splatem) na ciele, masce bądź markerze zawodnika, powoduje jego eliminację z gry.
Wikipedia
(1.1) Podczas zajęć ze „szkoły przetrwania” uczestnicy nauczyli się budować szałas, posługiwać się krzesiwem i rywalizowali w paintballu.
Wiktionary
rzecz. paintballowiec m.
przym. paintballowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paintballowiec m.
przym. paintballowy
frazeologia.
etymologia.
etymn|ang|paintball.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paintball
* czeski: (1.1) paintball m.
* niemiecki: (1.1) Paintball m.
źródła.
== paintball (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-paintball.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) paintball
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: pejntbolowiec] zawodnik grający w paintball
SJP.pl
→ paintball [czytaj: pejntbolowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z baintballem, dotyczący paintballa
Wiktionary
rzecz. paintball m.
Wiktionary
[czytaj: pejntboks] urządzenie dające możliwość wykonywania zdjęć trikowych poprzez wymazywanie lub dorysowywanie poszczególnych elementów na tym zdjęciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Szkocji, w zespole miejskim Glasgow;
(1.2) geogr. miasto w USA, w stanie Ontario
(1.3) geogr. miasto w USA, w stanie Oregon
Wiktionary
Miejscowości w Wielkiej Brytanii:
Miejscowości w USA:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Jacek wyemigrował jak wszyscy jego znajomi i pracuje w Paisley na budowie.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. mała tarcza używana przez rycerzy konnych
Wiktionary
Paiż, paiża – mała tarcza kawaleryjska, u dołu prostokątna lub zaokrąglona, u góry skośnie ścięta, czasem z wykrojem na oparcie kopii. Używana przez jazdę polską w XVI wieku.
Wikipedia
IPA: ˈpajiʃ, AS: pai ̯iš
Wiktionary
(1.1) war. paiża
Wiktionary
metalowa tarcza do opierania kopii, używana przez polską jazdę w XVI wieku
SJP.pl
Paiż, paiża – mała tarcza kawaleryjska, u dołu prostokątna lub zaokrąglona, u góry skośnie ścięta, czasem z wykrojem na oparcie kopii. Używana przez jazdę polską w XVI wieku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. okrągły placek z nadzieniem
Wiktionary
IPA: paj, AS: pai ̯
Wiktionary
(1.1) tarta
Wiktionary
artykuł spożywczy z ciasta oraz owoców albo warzyw, mięsa albo przetworów, spożywany po upieczeniu
SJP.pl
1. potocznie: osoba zachowująca się lub ubrana niepoważnie, dziwacznie; błazen;
2. zabawka o komicznym wyglądzie, zazwyczaj z ruchomymi kończynami zawieszonymi na sznurkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) komiczna postać w dawnej krotochwili
(1.2) przen. pogard. ktoś zachowujący się niepoważnie, bez godności
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) figurka z drewna lub tektury, o komicznym wyglądzie, zwykle z ruchomymi kończynami poruszanymi za pomocą sznurka
Wiktionary
(1.1) Pajace umilali czas wielu władcom.
(1.2) Ale z ciebie pajac!
Wiktionary
IPA: ˈpajat͡s, AS: pai ̯ac
Wiktionary
rzecz. pajacowanie n.
:: zdrobn. pajacyk m.
czas. pajacować ndk.
przym. pajacowaty, pajacowski
Wiktionary
(1.1) arlekin, klaun, błazen, trefniś
(1.2) błazen, trefniś
Wiktionary
potocznie: niepoważne zachowanie, wygłupianie się; pajacowanie
SJP.pl
wygłupiać się, zachowywać się niepoważnie, zgrywać się; błaznować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. pejor. zachowywać się w sposób nieadekwatny, głupi i ostentacyjny zarazem
Wiktionary
(1.1) Był już trochę podchmielony, więc rzecz jasna, że zaczął pajacować.
Wiktionary
rzecz. pajac mos./mzw., pajacyk mos./mzw.
przym. pajacowaty, pajacowski
Wiktionary
(1.1) wygłupiać się, błaznować; pot. wydurniać się, świrować; stpol. błaźnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygłupianie się, zachowywanie się w sposób niepoważny, błazeński
Wiktionary
rzecz. pajac m., pajacyk m.
czas. pajacować ndk.
przym. pajacowaty, pajacowski
Wiktionary
(1.1) błaznowanie, głupawka
Wiktionary
taki, który przypomina pajaca, błazna lub taki, który zachowuje się jak pajac; błazeński
SJP.pl
1. niewielki pajac;
2. rodzaj lekkiego ubranka dla dziecka, będący połączeniem majteczek i bluzeczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. od: pajac
(1.2) ćwiczenie gimnastyczne wykonywane w podskoku, z wykonaniem rozkroku i klaśnięciem nad głową
(1.3) dziecięce ubranie z połączonych rajtuz i koszulki, rozpinane z przodu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bóg sobie zrobił dwa pajacyki.
(1.2) W ramach rozgrzewki zróbcie trzydzieści pajacyków.
(1.3) Rampers, czyli letni pajacyk z krótkimi rękawkami i krótkimi nogawkami to doskonały element garderoby na ciepłe dni.
Wiktionary
IPA: paˈjat͡sɨk, AS: pai ̯acyk
Wiktionary
rzecz. pajac m., pajacowanie n.
czas. pajacować ndk.
przym. pajacowaty, pajacowski
Wiktionary
1. niewielki pajac;
2. rodzaj lekkiego ubranka dla dziecka, będący połączeniem majteczek i bluzeczki
SJP.pl
1. niewielki pająk;
2. ażurowy, promienisty motyw w hafcie i koronkarstwie, kształtem przypominający pająka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: pająk
Wiktionary
Pajączek – najstarszy polski edytor HTML, rozwijany w latach 1996-2013, zdobywca wielu nagród. W 2021 został zaktualizowany, a jego nazwa zmieniona na Pająk V6.
Wikipedia
IPA: paˈjɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: pai ̯õṇček
Wiktionary
rzecz. pajęczak mzw., pająk m., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż.
przym. pająkowaty
Wiktionary
wielkością lub wyglądem zbliżony do pająka, głównie niewielkiego bądź przypominający sieć pajęczą (np. pajączkowaty labirynt)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. drapieżny stawonóg z gromady pajęczaków, mający osiem nóg, gruczoł jadowy i żywiący się głównie owadami; np. tarantula, ptasznik;
2. stroik ludowy wykonany ze słomy i bibuły, wieszany pod sufitem;
3. rodzaj żyrandola;
4. powóz o wysokich kołach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) arachn. ośmionożny pajęczak budujący pajęczyny;
(1.2) folk. rodzaj ludowej ozdoby zawieszanej pod sufitem izby;
(1.3) daw. duży, ozdobny, mocno rozgałęziony żyrandol
(1.4) pot. przen. elektron. układ zmontowany bez użycia płytki drukowanej, poprzez zlutowanie ze sobą wyprowadzeń elementów
(1.5) sport. jeden z przyrządów używanych podczas gry w snookera
(1.6) karc. odmiana pasjansa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czarne wdowy to najniebezpieczniejsze pająki świata.
(1.2) Swą niewielką izdebkę przyozdobiła pająkami z kolorowej bibułki i słomek.
(1.3) Pod wysokim sklepieniem sali skrzyły się silnym światłem kryształowe pająki.
(1.4) Zlutuj ten układ na pająka, sprawdzimy, czy on w ogóle działa.
Wiktionary
IPA: ˈpajɔ̃ŋk, AS: pai ̯õŋk
Wiktionary
rzecz. pajęczarz m., pajęczarka ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczak m., pajęczynówka ż., pajęczyca ż., pajęcznica ż., pajęczynowcowate n.
:: zdrobn. pajączek m.
przym. pajęczy, pająkowaty, pająkowy
Wiktionary
1. drapieżny stawonóg z gromady pajęczaków, mający osiem nóg, gruczoł jadowy i żywiący się głównie owadami; np. tarantula, ptasznik;
2. stroik ludowy wykonany ze słomy i bibuły, wieszany pod sufitem;
3. rodzaj żyrandola;
4. powóz o wysokich kołach
SJP.pl
Pająki (Araneae) – najliczniejszy rząd pajęczaków, należy do niego 50 tys. opisanych gatunków. Są to zwierzęta głównie lądowe, o rozmiarach od 0,5 mm do 12 cm ciała i do ok. 32 cm rozstawu odnóży.
Często samice są większe od samców.
Wikipedia
spawęki pająkokształtne - rząd stawonogów z gromady pajęczaków; tępoodwłokowce
SJP.pl
taki, który kształtem przypomina pająka lub taki, który ma cechy charakterystyczne dla pająków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający pająka
Wiktionary
(1.1) Polatuje niezgrabnie przy oknie lub nisko nad podłogą rozcapierzając pokracznie swoje długie, pająkowate odnóża.
Wiktionary
IPA: ˌpajɔ̃ŋkɔˈvatɨ, AS: pai ̯õŋkovaty
Wiktionary
rzecz. pająk mzw., pajączek mzw., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczarz mos., pajęczarka ż., pajęczak mzw., pajęczynówka ż., pajęcznica ż.
przym. pajęczy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do pająka
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący pająka, określający pająka
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla pająka, mający cechy pająka
Wiktionary
rzecz. pająk mrz.
Wiktionary
większy kawałek, większa kromka chleba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. duża kromka chleba
Wiktionary
(1.1) Trzymał w ręku pajdę chleba.
Wiktionary
IPA: ˈpajda, AS: pai ̯da
Wiktionary
rzecz. zdrobn. pajdka
Wiktionary
(1.1) skiba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ideał wykształcenia i wychowania greckiego w okresie hellenistycznym
SJP.pl
kromka chleba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. pajda
Wiktionary
IPA: ˈpajtka, AS: pai ̯tka
Wiktionary
rzecz. pajda
Wiktionary
przymiotnik od: pajdocentryzm; związany z pajdocentryzmem, dotyczący pajdocentryzmu lub mający charakter pajdocentryzmu
SJP.pl
kierunek w pedagogice polegający na ujmowaniu konkretnych zagadnień związanych ze szkołą i nauczaniem wyłącznie z punktu widzenia dziecka
SJP.pl
Wikipedia
pedokracja;
1. rządy ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
2. sprawująca władzę grupa ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
3. nadmierne skupianie się na realizacji wszystkich potrzeb dziecka z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. pejor. rządy ludzi bardzo młodych i niedoświadczonych;
(1.2) polit. pejor. grupa ludzi sprawująca pajdokrację (1.1)
(1.3) przen. pedag. uprzywilejowanie potrzeb dzieci z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań
Wiktionary
Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).
Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia:
Wikipedia
Powiązane:
rzecz. pedokracja ż.
Wiktionary
Synonimy:
(1.1) pedokracja, infantokracja
Wiktionary
bardzo młoda, zazwyczaj niedoświadczona osoba, która sprawuje rządy
SJP.pl
bardzo młoda, zazwyczaj niedoświadczona kobieta, która sprawuje rządy
SJP.pl
dział nauki zajmujący się badaniem rozwoju dziecka i opisywaniem zachowań towarzyszących temu rozwojowi
SJP.pl
małe drapieżne zwierzę bezkręgowe, należące do pajęczaków (gromady stawonogów), np. pająk, skorpion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę bezkręgowe z sześcioma nogami i odwłokiem
Wiktionary
Pajęczaki (Arachnida) – gromada stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców. Obejmuje około 112 tysięcy opisanych gatunków współczesnych, ale ich faktyczna liczba przekraczać może milion. Ponadto znanych jest około 2 tysięcy gatunków wymarłych.
Wikipedia
(1.1) Pamiętajcie, że przetchlinki mają pajęczaki, wije i owady.
Wiktionary
rzecz. pajączek mzw., pająk mrz., Pajęczak mrz., pajęczaki lm nm., pajęczarka ż., pajęczarz mos., pajęcznica ż., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczynówka ż.
przym. pająkowaty, pajęczy
Wiktionary
gromada drapieżnych stawonogów z podtypu szczękoczułkowców (licząca kilkadziesiąt tysięcy gatunków), żyjących głównie na lądzie jako pasożyty lub saprofagi, oddychających płucotchawkami
SJP.pl
Pajęczaki (Arachnida) – gromada stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców. Obejmuje około 112 tysięcy opisanych gatunków współczesnych, ale ich faktyczna liczba przekraczać może milion. Ponadto znanych jest około 2 tysięcy gatunków wymarłych.
Wikipedia
przymiotnik od: Pajęczno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pajęcznem, dotyczący Pajęczna
Wiktionary
rzecz. Pajęczno n., pajęcznianin m., pajęcznianka ż.
Wiktionary
1. kobieta korzystająca nielegalnie z aparatu radiowego lub telewizyjnego;
2. potocznie o kobiecie okradającej strychy
SJP.pl
dotyczący, tyczący się pajęczarstwa lub właściwy pajęczarzowi, pajęczarce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pajęczarstwem, dotyczący pajęczarstwa
Wiktionary
(1.1) O ich pajęczarskim procederze głośno było w całej rodzinie.
Wiktionary
rzecz. pajęczarstwo n., pajęczarz mos., pajęczarka ż.
Wiktionary
potocznie o nielegalnym korzystaniu z aparatów telewizyjnych lub radiowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. używanie odbiorników radiowych lub telewizyjnych bez płacenia abonamentu
(1.2) pot. nadawanie transmisji radiowych bez posiadania ustalonych prawem zezwoleń
Wiktionary
Phreaking (lub phreak) – łamanie zabezpieczeń sieci telefonicznych, najczęściej celem uzyskania połączenia darmowego lub tańszego niż tradycyjne. Osoba trudniąca się tą działalnością to phreak lub phreaker (od phone freak – z ang. dosłownie telefoniczny maniak).
Wikipedia
(1.1) Oskarżyli dziadków o pajęczarstwo i kazali zapłacić grzywnę.
Wiktionary
rzecz. pajęczarz mos., pajęczyna ż.
przym. pajęczarski
Wiktionary
1. człowiek korzystający z radio lub telewizji bez uiszczania opłat
2. potocznie o złodzieju okradającym strychy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba korzystająca z odbiorników bez płacenia abonamentu
(1.2) pot. osoba kradnąca (nielegalnie pobierająca) energię elektryczną
(1.3) środ. podkradacz prania na strychu
Wiktionary
(1.1) Nowe przepisy uderzą w wieloletnich pajęczarzy.
(1.3) Sąsiedzi zaczaili się i w końcu dorwali tego pajęczarza.
Wiktionary
rzecz. pajęczak mzw., telepajęczarz mos., pająk m., pajęczarstwo n., pajęczyca ż., pajęczyna ż.
przym. pajęczarski, pająkowaty
Wiktionary
mieszkaniec Pajęczna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pajęczna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny szparagowatych
SJP.pl
Pajęcznica (Anthericum L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Tradycyjnie zaliczano tu 65 gatunków, w większości afrykańskich, ale większość z nich przeklasyfikowana została do rodzaju zielistka (Chlorophytum). Obejmuje 8 gatunków, przy czym przynależność tu czterech gatunków wschodnioafrykańskich podawana jest w wątpliwość. Wątpliwości nie budzi przynależność do rodzaju czterech gatunków występujących w Europie, z zasięgami obejmującymi także Azję Mniejszą i północno-zachodnią Afrykę. Do flory Polski należą dwa gatunki: pajęcznica liliowata A. liliago i pajęcznica gałęzista A. ramosum.
Wikipedia
dawniej, dziś tylko regionalnie: wrzesień, głównie w odniesieniu do dwóch ostatnich tygodni tego miesiąca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wrzesień
(1.2) stpol. październik
(1.3) stpol. listopad
Wiktionary
(1.1) Za niedługo będzie pajęcznik. Trzeba będzie zbierać wrzosy.
Wiktionary
IPA: paˈjɛ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: pai ̯ẽṇčʹńik
Wiktionary
(1.2) listopad, paździerzeń
(1.3) listopad, październik, wrzesień
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Pajęczno – miasto w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, położone na północnym skraju Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w zakolu Warty.
Miasto królewskie w tenucie brzeźnickiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.
Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pajęczno, a w latach 1956–1975 i od roku 1999 siedziba powiatu pajęczańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Było miastem królewskim.
Wikipedia
przymiotnik od: pająk; zrobiony, wykonany przez pająka lub w jakiś inny sposób związany z pająkami
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do pająka
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący pająka, określający pająka
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla pająka, mający cechy pająka
Wiktionary
(1.1) Pajęcze nici, targane przez wiatr, pękły.
Wiktionary
IPA: paˈjɛ̃n͇t͡ʃɨ, AS: pai ̯ẽṇčy
Wiktionary
rzecz. pajęczak mzw., pająk mzw./mrz., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż.
przym. pająkowaty
Wiktionary
samica pająka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica pająka
Wiktionary
(1.1) Kiedy tylko pajęczycy uda się zatopić szczękoczułki w ciele ofiary, zwykle zastyga na pewien czas, do kilku minut, czekając aż ustaną konwulsje..
Wiktionary
IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡sa, AS: pai ̯ẽṇčyca
Wiktionary
rzecz. pająk m., pajączek m., pajęczak m., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczarz m., pajęczarka ż., pajęcznica ż.
przym. pająkowaty, pajęczy
Wiktionary
pojedyncza nić lub siatka takich nici, które zostały wykonane z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sieć tkana przez pająka
(1.2) nici z pajęczyny (1.1)
(1.3) pot. przen. rzecz przypominająca pajęczynę (1.1)
(1.4) skryte działanie wielu osób
(1.5) łow. sieć z cienkich nici do łowienia ptaków
(1.6) środ. kradzież bielizny ze strychu
Wiktionary
Pajęczyna (sieć pajęcza, sieć łowna) – struktura przestrzenna wytwarzana przez pająki z nici przędnej, głównie przeznaczona do zdobywania pokarmu.
Wikipedia
(1.1) Po przyjeździe na działkę zauważyłem pajęczyny w domu.
(1.3) U nas w serwerowni jest taka pajęczyna, że sami nie wiemy co jest z czym połączone.
Wiktionary
IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨ̃na, AS: pai ̯ẽṇčỹna
Wiktionary
rzecz. pająk m., pajączek m., pajęczyca ż., pajęczynówka ż., pajęczak m., pajęczarka ż., pajęczarz m., pajęczyniarz m., pajęczarstwo n., pajęczaki
:: zdrobn. pajęczynka ż.
przym. pajęczynowy, pajęczy, pajęczasty, pajęczynowaty, pająkowaty
przysł. pajęczo
Wiktionary
(1.1) sieć, białystok|pajucina.
(1.3) gmatwanina, kłębowisko, plątanina
Wiktionary
zdrobnienie od: pajęczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pajęczyna
(1.2) drobna, cienka pajęczyna
Wiktionary
IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨ̃nka, AS: pai ̯ẽṇčỹnka
Wiktionary
rzecz. pajęczak mzw., pajęczyna ż., pajęczynówka ż., pająk m., pajączek m., pajęczyca ż.
przym. pajęczynowy, pajęczy, pająkowaty, pajęczynowaty
Wiktionary
przypominający pajęczynę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający pajęczynę, mający cechy pajęczyny
Wiktionary
rzecz. pajęczynowcowate nmos., pajęczyna, pajęczynka
przysł. pajęczynowato
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Botryobasidiaceae|Jülich|ref=tak., rodzina grzybów w rzędzie pieprznikowców;
Wiktionary
Pajęczynowcowate (Botryobasidiaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieprznikowców (Cantharellales).
Wikipedia
(1.1) Zaobserwowano pajęczynowcowate żyjące na martwym drewnie.
Wiktionary
rzecz. pająk m., pajęczyna ż., pajęczynowiec m.
przym. pajęczynowy, pajęczy, pajęczasty, pajęczynowaty
przysł. pajęczo
Wiktionary
opona mózgowo-rdzeniowa otaczająca mózg
SJP.pl
Pajęczynówka, opona pajęcza (łac. arachnoidea) – jedna z trzech opon mózgowo-rdzeniowych, znajdująca się pomiędzy oponą twardą i miękką. Od strony zewnętrznej zrasta się z oponą twardą. Od wewnątrz oddzielona jest od opony miękkiej wąską przestrzenią (przestrzeń podpajęczynówkowa), wypełnioną płynem mózgowo-rdzeniowym, składającym się głównie z wody. Jest bardzo cienka i delikatna. Z oponą miękką łączy się za pomocą pasm przypominających pajęczynę (beleczek pajęczynówki). Jest nieunaczyniona i nieunerwiona.
Wikipedia
przymiotnik od: pajęczyna; taki, który wygląda jak pajęczyna lub pod jakimiś innymi względami jest jak pajęczyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: padżero] samochód typu Mitsubishi Pajero
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: złociste frędzle u cekinów używane w hafciarstwie; pajetka
SJP.pl
Cekin, pajeta, pajetka – ozdoba, będąca cienką błyszczącą blaszką z dziurką umożliwiającą przymocowanie do materiału.
Cekiny mogą mieć różne kolory i kształty, choć najczęściej są okrągłe. Powszechnie używa się ich do ozdabiania ubrań, torebek, biżuterii i innych akcesoriów, najczęściej damskich i o charakterze wieczorowym. Często wykorzystywane są również jako element zdobniczy w regionalnych strojach ludowych, np. w Polsce i w Hiszpanii.
Wikipedia
zwykle w liczbie mnogiej: złociste frędzle u cekinów używane w hafciarstwie; pajeta
SJP.pl
Cekin, pajeta, pajetka – ozdoba, będąca cienką błyszczącą blaszką z dziurką umożliwiającą przymocowanie do materiału.
Cekiny mogą mieć różne kolory i kształty, choć najczęściej są okrągłe. Powszechnie używa się ich do ozdabiania ubrań, torebek, biżuterii i innych akcesoriów, najczęściej damskich i o charakterze wieczorowym. Często wykorzystywane są również jako element zdobniczy w regionalnych strojach ludowych, np. w Polsce i w Hiszpanii.
Wikipedia
Pajewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Tykocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Męczenników w Radulach lub do parafii Parafia Trójcy Przenajświętszej w Tykocinie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
racja żywnościowa, najczęściej wojskowa, wydawana w ściśle określonych ilościach i o określonej porze
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zdawkowa moneta indyjska (100 pajs = 1 rupia indyjska);
2. zdawkowa moneta nepalska (100 pajs = 1 rupia nepalska);
3. zdawkowa moneta pakistańska (100 pajs = 1 rupia pakistańska);
4. zdawkowa moneta bangladeska (100 pajs = 1 taka)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zob. pajszle.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. potrawa z podrobów przyrządzanych na kwaśno
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żyd. pejsy
Wiktionary
(1.1) Moja zrobiła pajszle na obiod.
(1.2) Żydzi noszóm pajszle.
Wiktionary
plemię indiańskie, odgałęzienie Szoszonów
SJP.pl
Pajutowie, Pajuci (nazwa własna ‘Pī ūt, ang. Paiute – „Prawdziwi Ute” lub „Wodni Ute”) – plemię Indian północnoamerykańskich z szoszońskiej grupy języków uto-azteckich, zamieszkujące w przeszłości stany Arizona i Kalifornia (Pajutowie Południowi nazywani przez białych Kopaczami) oraz Idaho, Nevada, Oregon i Utah (Pajutowie Północni zwani Wężami, od nazwy rzeki Snake, nad którą zamieszkiwali) w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. pajęczyna
Wiktionary
w krajach bałkańskich członek straży magnata
SJP.pl
członek plemienia indiańskiego; Pajuta
SJP.pl
członek plemienia indiańskiego; Pajuta
SJP.pl
członkini plemienia indiańskiego
SJP.pl
roczna roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych, uprawiana głównie na kaszę; proso japońskie, chwastnica zbożowa
SJP.pl
Chwastnica zbożowa, proso japońskie, pajza (Echinochloa frumentacea Link) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Pochodzi z tropikalnej, środkowej i wschodniej Afryki oraz Indii. Rośnie szeroko rozprzestrzeniony w Afryce, południowej i wschodniej Azji, Australii, Brazylii, w Ameryce Północnej i środkowej Europie. W Polsce był odnotowany w Szczecinie w latach 30. XX wieku, ale informacja nie jest uznawana za w pełni wiarygodną.
Wikipedia
1. ostatni produkt frakcjonowanej destylacji smoły węglowej
2. wieloletni, dryfujący lód morski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zawiązek liścia, pędu lub kwiatu na roślinie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔ̃ŋk, AS: põŋk
Wiktionary
rzecz. pąkla ż., pączkowanie n., wypączkowanie n.
:: zdrobn. pączek m.
czas. pączkować ndk., wypączkować dk.
przym. pąkowy, pączkowy
Wiktionary
(1.1) pączek
Wiktionary
1. skrzynia do pakowania przedmiotów;
2. duża paczka, duży pakunek;
3. potocznie: areszt, więzienie; ciupa;
4. potocznie: duże, zgrane towarzystwo;
5. potocznie: bagażowa część samochodu ciężarowego;
6. duży gryzoń z tropikalnych lasów Ameryki Południowej i Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: paczka
(1.2) duża paczka, duże pudełko
(1.3) pot. więzienie
(1.4) pot. mot. naczepa samochodu ciężarowego
(1.5) środ. pot. stówa
(1.6) zool. nazwa systematyczna|Cuniculus paca|ref=tak., gatunek dużego gryzonia;
(1.7) zool. zwierzę z gatunku paka (1.6)
(1.8) jęz. język z grupy sepik-rami, z rodziny języków indopacyficznych
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) I pełno ludzi w każdym wagonie, • A w jednym krowy, a w drugim konie, […] • W dziewiątym – same tuczone świnie, • W dziesiątym – kufry, paki i skrzynie […].
(1.3) To jest nielegalne! Chcesz trafić do paki?!
(1.4) Jacek wiózł na pace meble do nowego mieszkania kuzynki.
(1.5) Ej, koleś, wisisz mi dwie paki za przysługę.
Wiktionary
IPA: ˈpaka, AS: paka
Wiktionary
rzecz. paczka ż., paczkowanie n., pakowanie n., spakowanie n., paker m., pakowacz m., pakowarka ż., pakowaczka ż.
czas. paczkować ndk., pakować ndk., spakować dk.
przym. paczkowy, opakowaniowy
Wiktionary
(1.2) pudło
(1.3) pudło, koza, ciupa, pierdel
(1.7) świnka brazylijska
Wiktionary
powstająca na chłodnych morzach pokrywa lodowa tworząca pola spiętrzonego lodu rozdzielone szczelinami wodnymi; pak lodowy
SJP.pl
skład, magazyn na towary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym przechowywane i pakowane są towary
(1.2) pot. schowek, magazynek
Wiktionary
(1.2) Znaleźliśmy się w długim hallu, ona rozejrzała się i pchnęła jakieś drzwi. Wnętrze, w którym znaleźliśmy się, robiło wrażenie pakamery. Na podłodze leżały szczątki fotela na biegunach, rozwalony zegar ścienny (…)
Wiktionary
IPA: ˌpakãˈmɛra, AS: pakãmera
Wiktionary
rzecz. kamera ż.
:: zdrobn. pakamerka ż.
Wiktionary
(1.1) skład, magazyn
Wiktionary
zdrobnienie od: pakamera; niewielkie pomieszczenie służące do przechowywania towarów
SJP.pl
jedyny przedstawiciel gryzoni z rodziny o tej samej nazwie, zasiedlający wilgotne lasy tropikalne na wschodnich terenach południowoamerykańskich wyżyn
SJP.pl
Pakarana Branickiego (Dinomys branickii) – gryzoń żyjący w Ameryce Południowej (w zachodniej części dorzecza Amazonki i u podnóży Andów) – od Kolumbii do Boliwii. Nazwa zwierzęcia w języku Indian Tupi oznacza „fałszywa paka” ze względu na znaczne podobieństwo do gryzonia paka należącego do rodziny Cuniculidae. Pakarana Branickiego jest jedynym znanym żyjącym przedstawicielem rodziny pakaranowatych (Dynomyidae).
Wikipedia
o cechach pakaranowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach pakaranowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
osoba zatrudniona przy pakowaniu towarów; pakowacz
SJP.pl
żartobliwe zdrobnienie od: pakt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pakt
Wiktionary
(1.1) To nie pakt, lecz tylko mały pakcik.
Wiktionary
rzecz. pakt m.
Wiktionary
dawny rosyjski okręt łącznikowy
SJP.pl
program komputerowy do zmniejszania wielkości plików poprzez kompresję danych; archiwizator, archiwizer, kompresor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. silnie umięśniony mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. inform. program do kompresji danych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chodziła z jednym pakerem, ale już poszedł w odstawkę.
(2.1) Używam wciąż pakera ściągniętego w zeszłym roku.
Wiktionary
IPA: ˈpakɛr, AS: paker
Wiktionary
rzecz. paka ż., pakernia ż., pakowacz mos., pakowanie n., paczka ż.
czas. pakować ndk., zapakować dk., spakować dk., pakować się ndk., rozpakować dk., rozpakować się dk., rozpakowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) ABS, mięśniak, pakowacz
Wiktionary
potocznie: siłownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. posp. siłownia
Wiktionary
IPA: paˈkɛrʲɲa, AS: pakerʹńa
Wiktionary
rzecz. pakers mos., pakowanie n., paker mos./mrz.
czas. rozpakowywać, pakować ndk.
przym. napakowany
Wiktionary
(1.1) siłownia
Wiktionary
zespół portowych magazynów lub pojedynczy budynek w dokach wykorzystywany jako taki magazyn
SJP.pl
zdrobnienie od: pakiet
SJP.pl
potocznie: silny, dobrze zbudowany mężczyzna; paker
SJP.pl
1. rzeczy zapakowane oraz zawinięte w papier lub związane czymś;
2. pewna ilość czegoś tworząca zazwyczaj jakiś przedział tematyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kilka rzeczy spakowanych razem
(1.2) inform. jednostka danych przekazywana z komputera źródłowego do docelowego z wykorzystaniem sieci komputerowej, np. internetu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy może mi pan pomóc przenieść ten pakiet papierów?
(1.2) Szukam programu, który pozwala śledzić wysyłane pakiety.
Wiktionary
IPA: ˈpacɛt, AS: paḱet
Wiktionary
rzecz. pakietowiec m., pakietówka ż.
:: zdrobn. pakiecik m.
przym. pakietowy
Wiktionary
(1.1) paczka, plik, zawiniątko
(1.2) datagram
Wiktionary
1. tworzyć pakiety z całości jakiegoś ładunku, w celu ułatwienia transportu tego ładunku;
2. prasować złom metalowy w specjalnych prasach, formując pakiety
SJP.pl
kulista lub owalna bakteria tworząca kolonie podobne do sześcianów; sześcianek
SJP.pl
taki, który został podzielony na pakiety
SJP.pl
segregacja jakichś informacji polegająca na umieszczaniu ich w zbiorach tematycznych lub zawierających te same bądź podobne treści
SJP.pl
łączyć w pakiety; pakietować
SJP.pl
bezzieleniowy pasożyt roślinny z rodziny cynomoriowatych, rosnący nad Morzem Śródziemnym; cynomorium
SJP.pl
państwo w Azji ze stolicą w Islamabadzie; Islamska Republika Pakistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
Wiktionary
Pakistan, Islamska Republika Pakistanu (urdu اسلامی جمہوریۂ پاکستان trl. Islāmī Jamhūriyat Pākistān, trb. Islami Dźamhurijat Pakistan; ang. Islamic Republic of Pakistan) – państwo w południowej części Azji, położone wzdłuż Indusu i liczące ponad 200 milionów mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Większość mieszkańców Pakistanu to muzułmanie.
Wiktionary
IPA: paˈcistãn, AS: paḱistãn
Wiktionary
rzecz. Pakistańczyk m., Pakistanka ż.
przym. pakistański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Pakistańczyk m., Pakistanka ż.
przym. pakistański
frazeologia.
etymologia.
etym|urd|پاکستان.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Pakistan
* angielski: (1.1) Pakistan
* arabski: (1.1) باكستان
* aramejski: (1.1) ܦܐܩܣܛܐܢ
* asamski: (1.1) পাকিস্তান
* baskijski: (1.1) Pakistan
* beludżi: (1.1) پاکستان
* bengalski: (1.1) পাকিস্তান
* bhodźpuri: (1.1) पाकिस्तान
* białoruski: (1.1) Пакістан m.
* bośniacki: (1.1) Pakistan
* bułgarski: (1.1) Пакистан m.
* czeski: (1.1) Pákistán m.
* duński: (1.1) Pakistan n.
* esperanto: (1.1) Pakistano
* farerski: (1.1) Pakistan n.
* francuski: (1.1) Pakistan m.
* gruziński: (1.1) პაკისტანი
* gudźarati: (1.1) પાકિસ્તાન
* hindi: (1.1) पाकिस्तान
* hiszpański: (1.1) Pakistán m., Paquistán m.
* inuktitut: (1.1) ᐸᑭᔅᑕᓐ
* islandzki: (1.1) Pakistan
* japoński: (1.1) パキスタン
* jidysz: (1.1) פּאַקיסטאַן (pakistan)
* kannada: (1.1) ಪಾಕಿಸ್ತಾನ
* kaszmirski: (1.1) पाकिस्तान
* koreański: (1.1) 파키스탄
* krymskotatarski: (1.1) Pakistan
* litewski: (1.1) Pakistanas m.
* luksemburski: (1.1) Pakistan n.
* łaciński: (1.1) Pakistania
* malajalam: (1.1) പാകിസ്താൻ
* malediwski: (1.1) ޕާކިސްތާން
* marathi: (1.1) पाकिस्तान
* niderlandzki: (1.1) Pakistan n.
* niemiecki: (1.1) Pakistan n.
* nowogrecki: (1.1) Πακιστάν n.
* orija: (1.1) ପାକିସ୍ତାନ
* ormiański: (1.1) Պակիստան
* paszto: (1.1) پاکستان
* pendżabski: (1.1) پاکستان
* perski: (1.1) پاکستان
* portugalski: (1.1) Paquistão
* rosyjski: (1.1) Пакистан m.
* rumuński: (1.1) Pakistan n.
* sanskryt: (1.1) पाकिस्तान
* slovio: (1.1) Pakistania (Пакистаниа)
* słowacki: (1.1) Pakistan m.
* sorani: (1.1) پاکستان
* szwedzki: (1.1) Pakistan
* tamilski: (1.1) பாக்கித்தான், பாக்கிசுத்தான்
* turecki: (1.1) Pakistan
* tybetański: (1.1) པ་ཀི་སི་སྟན
* urdu: (1.1) پاکستان
* węgierski: (1.1) Pakisztán
* włoski: (1.1) Pakistan
* zazaki: (1.1) Pakıstan
* żmudzki: (1.1) Pakėstans
źródła.
== Pakistan (język afrykanerski.) ==
thumb|Pakistan (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Pakistan
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
obywatel Pakistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Pakistanu
Wiktionary
(1.1) Kobiety będące celem Pakistańczyków często umierały w niewoli lub popełniały samobójstwo, podczas gdy inne próbowały ucieczki do Indii.
Wiktionary
IPA: ˌpaciˈstãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: paḱistãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Pakistan mrz.
:: fż. Pakistanka ż.
przym. pakistański
Wiktionary
obywatelka Pakistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Pakistanu
Wiktionary
(1.1) Jakiejś Pakistanki nie przepuszczono przez granicę.
Wiktionary
IPA: ˌpaciˈstãŋka, AS: paḱistãŋka
Wiktionary
rzecz. Pakistan mrz.
:: fm. Pakistańczyk mos.
przym. pakistański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Pakistan mrz.
:: fm. Pakistańczyk mos.
przym. pakistański
frazeologia.
etymologia. etymn|Pakistan|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Pakistańczyk.
* arabski: (1.1) باكستانية ż.
* bułgarski: (1.1) пакистанка ż.
* esperanto: (1.1) pakistananino
* francuski: (1.1) Pakistanaise ż.
* hiszpański: (1.1) paquistaní ż.
* kataloński: (1.1) pakistanesa ż.
* nowogrecki: (1.1) Πακιστανή ż.
* słowacki: (1.1) Pakistanka ż.
* włoski: (1.1) pachistana ż., pakistana ż.
źródła.
== Pakistanka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Pakistanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Pakistanem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Pakistanem, dotyczący Pakistanu
Wiktionary
(1.1) Wojna indyjsko-pakistańska zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem armii indyjskiej, która w ciągu kilkunastu dni rozbiła wojska pakistańskie w Pakistanie Wschodnim.
Wiktionary
IPA: ˌpaciˈstãj̃sʲci, AS: paḱistãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pakistan m., Pakistańczyk m., Pakistanka ż., pakistańskość ż.
Wiktionary
morski skorupiak o ciele pokrytym wapiennymi płytkami tworzącymi twardy pancerz ochronny
SJP.pl
Pąkle (Balanomorpha) – rząd wąsonogów z infragromady toraczkowców. Osobniki dorosłe są osiadłe i mają ciało chronione pancerzykiem z płytek wapiennych.
Wikipedia
gruby, najczęściej lniany lub bawełniany materiał wykorzystywany niegdyś jako worek na mąkę lub zboże; pakłak
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. jeśli, jeżeli
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|starop|pak|li.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|jeżeli.
źródła.
== pakli (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) jeśli zaś, jeżeli zaś
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpaklʲi, AS: paklʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|starop|pak|li.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|jeżeli.
źródła.
== pakli (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) jeśli zaś, jeżeli zaś
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
alkaloid terpenowy stosowany w terapiach nowotworowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syntetyczny lek przeciwnowotworowy
Wiktionary
Wikipedia
gatunek klonu
SJP.pl
Klon polny, paklon (Acer campestre L.) – gatunek drzewa z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). Występuje w południowej i środkowej Europie, na Kaukazie i w Azji Mniejszej. W Polsce rozpowszechniony na Pogórzu Karpackim, w dolinie Wisły, na Śląsku Górnym i Dolnym, w Wielkopolsce i Kujawach. Status gatunku na Pomorzu niepewny – prawdopodobnie jest tu tylko zawleczony, podobnie jak na pojedynczych stanowiskach w Polsce północno-wschodniej.
Wikipedia
kawałki warzyw lub grzybów panierowane w mące z soczewicy, słynna potrawa kuchni indyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. indyjska przekąska z kawałków warzyw zanurzonych w cieście z besanu i smażonych w głębokim oleju;
Wiktionary
Pakora – popularna przekąska kuchni indyjskiej, zwłaszcza na południu Indii. Kawałki warzyw zanurza się w cieście z besanu i smaży w głębokim oleju. Tradycyjnie pakory są spożywane z herbatą jako przekąska, ale niektóre restauracje podają je również jako przystawkę przed głównym daniem.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w powiecie inowrocławskim;
Wiktionary
Pakość (łac. Pacossum, niem. Pakosch) – miasto w Polsce położone nad Notecią w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pakość. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
rzecz. pakościanin mos., pakościanka ż.
przym. pakoski
Wiktionary
mieszkaniec Pakości
SJP.pl
mieszkanka Pakości
SJP.pl
przymiotnik od: Pakość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odprzymiotnikowy od|Pakość.
Wiktionary
rzecz. Pakość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Pakosz:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: fż. Pakosława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Pakosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Pako- ("znów, więcej") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "ta, która chce (ma) więcej sławy". W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1382 rok).
Pakosława imieniny obchodzi 15 lutego.
Męski odpowiednik: Pakosław.
Wikipedia
zdrobnienie od: Pakosław (imię męskie)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pakosławice (niem. Bösdorf, Beuthmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice. Siedziba gminy Pakosławice.
Wikipedia
przymiotnik od: Pakosławice
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Pakosław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosławka lub z nim związany
SJP.pl
Pakosław z żoną; Pakosławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosława lub z nim związany
SJP.pl
1. układać coś w paczce, walizce albo w innym podobnym przedmiocie lub owijać coś w papier, folię;
2. narażać siebie lub kogoś na kłopotliwą lub nieprzyjemną sytuację;
3. ćwiczyć na siłowni
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) umieszczać rzeczy razem w paczce, bagażu, plecaku
(1.2) pot. slang. wysiłkowo ćwiczyć na siłowni, podnosić ciężary w celu wzmocnienia mięśni
(1.3) pot. (często przenośnie) umieszczać, wsadzać coś gdzieś (najczęściej w dużych ilościach) w sposób szybki, niechlujny
czasownik zwrotny niedokonany pakować się (dk. brak)
(2.1) umieszczać przed podróżą swoje rzeczy w torbach, walizkach itp.
(2.2) pot. włazić, wciskać się, pchać się gdzieś; za wszelką cenę chcieć się dostać / wejść gdzieś; także wtrącać się
Wiktionary
(1.1) Pakuję plecak, zabieram aparat i jadę w góry.
(1.2) Od roku pakuję codziennie rano po pół godziny.
(1.3) W Chinach za takie coś pakują do pierdla.
(1.3) (…) i przyznam, że ona pakuje w siebie niezłą kasę, żeby wyglądać, jak wygląda.
(2.2) Artyści nie powinni pakować się do polityki.
Wiktionary
IPA: paˈkɔvat͡ɕ, AS: pakovać
Wiktionary
rzecz. pakowanie n., pakernia ż., pakers m., pakunek m., upakowanie n., paczka ż., paker mrz./mos.
czas. spakować dk., przypakować dk., zapakować dk., przepakować dk., przepakowywać ndk., dopakować dk., dopakowywać ndk., napakować dk., wypakować dk., wypakowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) upychać
(1.2) wyciskać
(2.2) wpychać się, wtryniać się
Wiktionary
1. osoba zatrudniona przy pakowaniu towarów; pakarz;
2. potocznie: mężczyzna dobrze zbudowany, często chodzący na siłownię, stosujący zwykle substancje przyspieszające przyrost tkanki mięśniowej; koks, paker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, który trudni się pakowaniem;
Wiktionary
Pakowacz – pracownik wykonujący pakowanie lub opakowywanie wyrobu, zabezpieczanie go i przygotowanie do transportu.
Praca ta może być całkowicie ręczna, z użyciem urządzeń lub wspomagana maszynami. Może dotyczyć opakowań jednostkowych, zbiorczych lub transportowych (wysyłkowych).
Wikipedia
rzecz. paczka ż., paka ż., paczuszka ż., paczkowanie n., pakowanie n., zapakowanie n., upakowanie n., spakowanie n., wypakowywanie n., wypakowanie n., paker m., pakerka ż., pakowalnia ż., pakownia ż., paczkownia ż., dopakowywanie n., dopakowanie n., paczkarka ż.
:: fż. pakowaczka ż.
czas. paczkować ndk., pakować ndk., spakować dk., zapakować dk., wypakowywać ndk., wypakować dk., upakować dk., dopakowywać ndk., dopakować dk.
przym. paczkowy, pakowy, pakowalniczy, opakowaniowy
Wiktionary
1. kobieta zatrudniona przy pakowaniu towarów;
2. maszyna służąca do pakowania towarów; pakowarka
SJP.pl
pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, paczkownia, pakownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umieszczanie rzeczy razem w paczce, bagażu, plecaku
(1.2) pot. inform. kompresowanie danych
Wiktionary
IPA: ˌpakɔˈvãɲɛ, AS: pakovãńe
Wiktionary
czas. pakować, wypakowywać, rozpakowywać
rzecz. paker mos./mrz., pakowacz mos., opakowanie n., pakunek mrz., spakowanie n., wpakowanie n., paka ż., zapakowanie n., paczkowanie n., pakernia ż.
przym. opakowaniowy, napakowany
Wiktionary
maszyna służąca do pakowania towarów; pakowaczka
SJP.pl
pączki okrywające drzewo lub krzew
SJP.pl
wczesna faza pączkowania roślin, a także: pąk takiej rośliny, zaczątek pędu liścia lub kwiatu
SJP.pl
pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, paczkownia, pakowalnia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pakownie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pakowny; bardziej pakowny
SJP.pl
cecha przedmiotu mogącego pomieścić bardzo wiele czegoś
SJP.pl
taki, do którego dużo się zmieści
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pojemny
Wiktionary
(1.1) Torby są pakowne, zmieścisz w nich letnie, wyprzedażowe łupy lub spakujesz się na cały weekend.
Wiktionary
IPA: paˈkɔvnɨ, AS: pakovny
Wiktionary
rzecz. pakowność ż.
Wiktionary
(1.1) pojemny, ładowny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ssaka z rodziny psowatych, podobnego do łasicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Speothos venaticus|Lund|ref=tak., niewielki drapieżny ssak z rodziny psowatych, występujący w środkowej i południowej Ameryce
(1.2) zool. nazwa systematyczna|Speothos|Lund|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny psowatych;
Wiktionary
Pakożer (Speothos) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).
Wikipedia
(1.1) Futro pakożera jest ciemniejsze na ogonie.
Wiktionary
(1.1) pakożer leśny, pies leśny
Wiktionary
członek Stowarzyszenia "PAX", świeckiej organizacji katolickiej; PAX-owiec
SJP.pl
związany ze Stowarzyszeniem "PAX", świecką organizacją katolicką; PAX-owski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gwara. pąsowy
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. ponso, spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąsowy, daw. ponso, daw. ponsowy, gwara. pęksowy
Wiktionary
umowa, ugoda, zwłaszcza układ międzynarodowy o charakterze politycznym; * forma mianownika "pakta" przestarzała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. umowa międzynarodowa o charakterze politycznym lub wojskowym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy Rosja wycofała się z paktu?
(1.1) Ten pakt między rządem a związkami zawodowymi ustanawia fundamenty lepszej przyszłości dla pracujących.
Wiktionary
IPA: pakt, AS: pakt
Wiktionary
rzecz. paktowanie n., pakcik mrz.
czas. paktować ndk.
Wiktionary
(1.1) umowa, porozumienie, układ, traktat, konwencja, ugoda
Wiktionary
Paktofonika (w skrócie PFK) – polski zespół hip-hopowy. Grupę założyli w 1998 r. Piotr „Magik” Łuszcz (znany wcześniej z występów w zespole Kaliber 44) oraz Sebastian „Rahim” Salbert, wkrótce do składu dołączył Wojciech „Fokus” Alszer. Z grupą współpracowali Sebastian „DJ Bambus” Michalski i Marcin „Sot” Zięba. Wszyscy ci muzycy współtworzyli kolektyw PFK Kompany z Piotrem „DJ-em Haemem” Jończykiem, Rafałem „Śliwką Tuitam” Śliwiakiem, Tomaszem „Sivem” Łykiem, Dariusz „Kipperem” Łamaczem, Ewą „Meą” Rapacz i Wojciechem „Minixem” Kotowiczem. Grupa została rozwiązana w 2003 roku, w niespełna trzy lata po śmierci Magika. Działalność koncertową kontynuowało PFK Kompany, a Rahim, Fokus i DJ Bambus utworzyli grupę Pokahontaz.
Wikipedia
prowadzić rokowania, negocjacje w sprawie zawarcia pokoju, rozejmu lub w sprawie jakiegoś układu, ugody
SJP.pl
związany z umową, ugodą lub podobnym, zwłaszcza międzynarodowym układem o charakterze politycznym
SJP.pl
1. ostatni produkt frakcjonowanej destylacji smoły węglowej
2. wieloletni, dryfujący lód morski
SJP.pl
Pirapitinga (Piaractus brachypomus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny piraniowatych (Serrasalmidae).
Wikipedia
twarde, wytrzymałe tworzywo z lnu łączonego z nylonem, służące głównie do wyrobu lin, nici
SJP.pl
Pakulanka – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów.
Wikipedia
zrobiony z pakuł; pakułowy
SJP.pl
maszyna służąca do przerabiania słomy na pakuły oraz do oczyszczania pakuł ze zdrewniałych części słomy
SJP.pl
tworzenie się zbitych kłębków włosia na sierści niektórych zwierząt, głównie psów, kotów i innych zwierząt domowych
SJP.pl
rzadko: tworzyć zbite kłębki włosia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: pakunek
SJP.pl
1. jakieś rzeczy spakowane w coś i zawinięte razem; paczka;
2. materiał o odpowiednich własnościach wytrzymałościowych, dobrej odporności chemicznej i cieplnej, używany do uszczelniania; szczeliwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzeczy opakowane razem w papier, folię itp.
(1.2) techn. włókno konopne do uszczelniania połączeń hydraulicznych
Wiktionary
IPA: paˈkũnɛk, AS: pakũnek
Wiktionary
rzecz. pakowanie
:: zdrobn. pakuneczek
czas. pakować, rozpakowywać
przym. napakowany
Wiktionary
(1.1) paczka
(1.2) pakuły
Wiktionary
1. jakieś rzeczy spakowane w coś i zawinięte razem; paczka;
2. materiał o odpowiednich własnościach wytrzymałościowych, dobrej odporności chemicznej i cieplnej, używany do uszczelniania; szczeliwo
SJP.pl
nadający się do pakowania, służący do pakowania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pakuła – nazwisko
Wikipedia
przymiotnik od: pakuły; zrobiony z pakuł lub w jakiś inny sposób związany z pakułami
SJP.pl
krótkie, splątane, zazwyczaj lniane lub konopiane włókna, z których potem zostanie wyrobiona gruba przędza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) techn. włókno konopne lub lniane do uszczelniania połączeń hydraulicznych i jako wyściółka tapicerska;
Wiktionary
Dwie miejscowości w Polsce:
Wikipedia
IPA: paˈkuwɨ, AS: pakuu̯y
Wiktionary
rzecz. pakuł m., pakuła ż., Pakuła ż., Pakulina ż., Pakulanka ż.
przym. pakułowy
Wiktionary
(1.1) pakunek
Wiktionary
pasożyt roślinny z rodziny gałecznicowatych
SJP.pl
gruby, najczęściej lniany lub bawełniany materiał wykorzystywany niegdyś jako worek na mąkę lub zboże; paklak
SJP.pl
1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = elektron. liniowa zmiana faz (jeden ze standardów nadawania koloru w analogowym sygnale telewizyjnym);
(1.2) = elektron. programowalna tablica logiczna (układ elektroniczny na matrycy PLD);
(1.3) = hist. adm. Polska Akademia Literatury;
(1.4) = hist. wojsk. Polska Armia Ludowa;
Wiktionary
Andora:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Telewizja w Polsce przeszła na system PAL w 1994 r.
Wiktionary
IPA: pal, AS: pal
Wiktionary
palowiec;
1. członek lub żołnierz PAL-u (Polskiej Armii Ludowej);
2. członek PAL-u (Polskiej Akademii Literatury)
SJP.pl
1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców
SJP.pl
Wikipedia
1. niecierpliwa, pilna np. sprawa
2. kobieta cierpiąca na nikotynizm
3. np. przyprawa wywołująca ostrość w ustach
SJP.pl
1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców
SJP.pl
Wikipedia
starożytny lub wczesnośredniowieczny pałac albo twierdza, zamek, szczególnie z rozbudowanym systemem fortyfikacji; palatium (częściej)
SJP.pl
osoba nałogowo paląca tytoń; palacz
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika palić
przymiotnik
(2.1) książk. przen. pilny
(2.2) książk. przen. dojmujący, dotkliwy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba paląca papierosy
Wiktionary
(2.1) Rząd zdecydował się rozwiązać palącą kwestię bezrobocia.
Wiktionary
IPA: paˈlɔ̃nt͡sɨ, AS: palõncy
Wiktionary
rzecz. palenie n., paląca ż.
czas. palić ndk.
przym. palny
Wiktionary
(3.1) palacz; reg. śl. kurzok.
Wiktionary
1. osoba nałogowo paląca tytoń lub podobne używki;
2. pracownik podtrzymujący ogień w piecach hutniczych, kotłach parowych lub systemach ogrzewających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która pali tytoń, zwykle nałogowo
(1.2) ktoś, kto zawodowo pali w piecu;
(1.3) ogólnie – ten, kto coś spala
(1.4) daw. podpalacz
(1.5) daw. przen. ten, kto jeździ samochodem
Wiktionary
Palacz – pracownik obsługujący palenisko pieca lub kotła. Tradycyjne określenie pracownika obsługującego parowóz na kolei oraz palacza w kotłowniach miejskich i na statkach lub okrętach.
Wikipedia
(1.1) W naszej firmie nie zatrudniamy palaczy, bo dyrektor kaszle od dymu papierosowego.
(1.2) Przez kilka miesięcy pracowałem jako palacz w kotłowni.
Wiktionary
IPA: ˈpalat͡ʃ, AS: palač
Wiktionary
rzecz. palarnia ż., podpalacz m., palnik m.
:: fż. palaczka ż.
czas. palić, rozpalać
przym. palny
Wiktionary
(1.1) palący, fajczarz; reg. śl. kurzok.
(1.2) daw. palicz, palarz
(1.5) automobilista
Wiktionary
1. kobieta nałogowo paląca tytoń lub podobne używki;
2. pracowniczka podtrzymująca ogień w piecach hutniczych, kotłach parowych lub systemach ogrzewających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która pali (np. papierosy, tytoń, opium itp.)
Wiktionary
(1.1) Moja babcia jest nałogową palaczką, potrafi wypalić nawet dwie paczki dziennie.
Wiktionary
IPA: paˈlat͡ʃka, AS: palačka
Wiktionary
czas. palić ndk., rozpalać ndk., rozpalić dk., wypalić dk., wypalać dk., przypalić dk., przypalać ndk., podpalić dk., podpalać ndk.
rzecz. palnik m., palenie n., rozpalenie n., rozpalanie n., wypalenie n., wypalanie n., przypalenie n., przypalanie n., podpalenie n., podpalanie n.
:: fm. palacz m.
przym. palny, palnikowy
Wiktionary
Palade − wieś w Estonii, w prowincji Hiuma, w gminie Pühalepa.
Wikipedia
sławny, znakomity rycerz będący zazwyczaj także ulubieńcem panującego
SJP.pl
Paladyn (łac. palatinus, wł. paladino) – wybitny rycerz, wzór cnót rycerskich.
Określeniem tym w literaturze średniowiecznej nazywano niektórych, archetypicznych wojowników, najczęściej 12 parów Karola Wielkiego (stanowiących zarazem jego drużynę przyboczną). Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa comes palatinus (hrabia pałacowy), oznaczającego zarządcę dworu królewskiego, który zastępował monarchę przy wydawaniu sądów.
Wikipedia
rodzaj obronnego osiedla na palach, budowanego na przybrzeżnych wodach jezior i rzek
SJP.pl
Palafit – budynek lub osada wzniesiona na platformach opartych na palach.
Palafity stanowią popularny sposób konstrukcji domostw na terenach okresowo narażonych na zalanie podczas obfitych opadów w porze deszczowej, np. w Azji Południowo-Wschodniej. Taki sposób budowy chroni również mieszkańców i spiżarnie przed gadami i gryzoniami. Palafity wykazują ogromną różnorodność, jeżeli chodzi o konstrukcję, od prostych chatek krytych strzechą z liści palmowych, po okazałe, masywne domostwa o skomplikowanej strukturze i wymyślnych zdobieniach. Odrębne style takiego budownictwa wykształciły między innymi indonezyjskie plemiona Bataków, Toradżów czy Minangkabau
Wikipedia
język palajski: martwy język z terenów starożytnej Anatolii i terenów graniczących z Azją Mniejszą, zaliczany wraz z językiem luwijskim do grupy języków hetyckich
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dosł. staroż. związany z krainą Pala w Anatolii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język palajski, należący do języków anatolijskich;
Wiktionary
rzecz. Pala ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj krytej lektyki z Dalekiego Wschodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ozdobna lektyka z dachem i firankami
Wiktionary
Palankin (ben. পালকি) – dawny środek transportu w formie krytej lektyki zaopatrzonej w dach i firanki, używany na Dalekim i Środkowym Wschodzie, w szczególności w Indiach i Chinach. Noszony był przez tragarzy za pomocą drążków. W przypadku długich podróży do obsługi palankinu najmowano trzy zmiany tragarzy – do 12 osób – oraz jednego tragarza do niesienia bagażu.
Średnia prędkość podczas podróżowania palankinem wynosiła około 6–6,5 km na godzinę.
Wikipedia
1. gra polegająca na podbijaniu piłeczki kijem;
2. kij do tej gry; piłatyk, podbijak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) sport. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i gumowej piłeczki;
(1.2) sport. reg. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i tzw. kluchy
(1.3) sport. kij służący do grania w palanta (1.1-2)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. obraźliwy zwrot do mężczyzny, który wzbudza lekceważenie lub pogardę
Wiktionary
Palant – zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i piłeczki. Podobne gry to niemiecki Schlagball, rosyjska łapta, fińskie pesäpallo oraz rumuńska oina.
Wikipedia
(2.1) Miałem do wyboru: siedzieć pod bombami jak palant lub walczyć.
Wiktionary
IPA: ˈpalãnt, AS: palãnt
Wiktionary
przym. palantowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szlagbal.
(1.2) kujawy|klucha.
(1.3) podbijak
(2.1) pot. dureń, głąb, głupek, pacan, patafian, skurczybyk; wulg. chuj, dupek, fiut, kutafon
Wiktionary
przymiotnik od: palant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do palenia ziaren kawy
Wiktionary
IPA: paˈlarka, AS: palarka
Wiktionary
rzecz. palenie
czas. palić
przym. palny
Wiktionary
1. pomieszczenie lub miejsce przeznaczone do palenia tytoniu;
2. zakład, w którym następuje proces przetwarzania produktów roślinnych przez palenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydzielone pomieszczenie przeznaczone do palenia papierosów, tytoniu (obok miejsc, w których nie wolno palić)
(1.2) miejsce, w którym robi się/wytwarza coś dzięki procesowi palenia
Wiktionary
Palarnia – według definicji Komisji Zdrowia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej: „wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia tytoniu zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał na zewnątrz”.
Wikipedia
(1.1) Wydaje mi się, że nauczycielki spędzają prawie całe przerwy w palarni.
Wiktionary
IPA: paˈlarʲɲa, AS: palarʹńa
Wiktionary
rzecz. palacz mos., palnik mrz., palenie n.
czas. palić ndk., rozpalać ndk.
przym. palny
Wiktionary
zmiękczanie spółgłoski na skutek wzniesienia środkowej części języka ku podniebieniu twardemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fonet. zjawisko wymowy polegające na zmiękczaniu spółgłoski, czyli na dodawaniu artykulacji środkowopodniebiennej, pod wpływem sąsiadującej z nią samogłoski;
Wiktionary
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkową artykulacją środkowopodniebienną (obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np. w języku polskim spółgłoska /p/ wymawiana jest różnie w zależności od otoczenia – w formie psa /p/ jest twarde, niepalatalne, lecz w pies przechodzi w spalatalizowane, miękkie /p’/, pisane jako: pi. Palatalizacja oznaczana jest w IPA znakiem [ʲ] w indeksie górnym, np. [pʲ, tʲ, sʲ]. Dźwięki spalatalizowane oznacza się również znakiem /’/, np. /g’/, /d’/, /f’/ (zwłaszcza w slawistyce).
Wikipedia
(1.1) Dyspalatalizacja ń przed wymienionymi spółgłoskami pociąga za sobą jako zjawisko hiperpoprawne wtórną palatalizację w tej samej pozycji n, np. powińszowanie, lańca, rozłańczać, jutrzeńka.
Wiktionary
czas. palatalizować ndk., spalatalizować dk.
rzecz. palatalizowanie n.
Wiktionary
(1.1) zmiękczenie
Wiktionary
o spółgłosce: ulegać zmiękczaniu na skutek wzniesienia środkowej części języka ku podniebieniu twardemu
SJP.pl
miękkość spółgłosek uzyskana poprzez wzniesienie środkowej części języka ku podniebieniu twardemu
SJP.pl
o spółgłosce: miękki poprzez wzniesienie środkowej części języka ku podniebieniu twardemu
SJP.pl
starożytny lub wczesnośredniowieczny pałac albo twierdza, zamek, szczególnie z rozbudowanym systemem fortyfikacji; palacjum (rzadziej)
SJP.pl
Palatium (wzgórze rzymskie Palatyn) – nazwa używana dla określenia starożytnego lub średniowiecznego głównego budynku zamku (niem. Palas), pałacu cesarza, króla lub biskupa. W budynku znajdowały się: sala reprezentacyjna, komnaty władcy i na ogół kaplica zamkowa.
Wikipedia
metoda badań fonetycznych oparta na analizie śladów kontaktów języka z podniebieniem twardym przy wymawianiu głosek; umiejętność robienia i odczytywania palatogramów
SJP.pl
Palatografia (łac. palatum „podniebienie” + stgr. γράφω gráphō „piszę”) – metoda badawcza w fonetyce polegająca na badaniu artykulacji dźwięków przez obserwowanie kontaktu podniebienia górnego z językiem podczas artykulacji. Badania przeprowadza się albo metodą tradycyjną, albo elektroniczną – ten dział nosi nazwę elektropalatografii.
Wikipedia
dotyczący palatografii
SJP.pl
wykres przedstawiający zasięg i rodzaj kontaktów górnej powierzchni języka z podniebieniem twardym w czasie wymawiania poszczególnych głosek
SJP.pl
z łaciny: podniebienie (górna część jamy gębowej kręgowców)
SJP.pl
w historii zastępca władcy zarządzający wojskiem; wojewoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. jedno z siedmiu rzymskich wzgórz;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od czasów Oktawiana Augusta na Palatynie budowano pałace cesarskie.
Wiktionary
rzecz. palatyn m., palatynat m., palatium n., Palatynat mrz.
przym. palatyński, palatynacki
Wiktionary
→ Palatynat; palatyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palatynatem, dotyczący Palatynatu
Wiktionary
rzecz. palatyn mos., Palatynat mrz., Palatyn mrz.
Wiktionary
(1.1) palatyński, daw. falcgrafski
Wiktionary
1. urząd, godność palatyna;
2. ziemia, prowincja na dawnych terenach niemieckich podlegająca władzy palatyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu;
Wiktionary
Palatynat (niem. Pfalz), historycznie także Palatynat Reński (Rheinpfalz) – kraina historyczna w zachodnich Niemczech na zachód od Renu. Obecnie wchodzi w skład kraju związkowego Nadrenia-Palatynat i części Badenii-Wirtembergii (Heidelberg).
Główne miasta: Ludwigshafen am Rhein, Kaiserslautern, Frankenthal (Pfalz), Neustadt an der Weinstraße, Landau in der Pfalz, Heidelberg, Spira, Mannheim, Pirmasens, Zweibrücken.
Wikipedia
(1.1) Bieg wypadków wskazuje jednak, że udzielenie wydatnej pomocy Palatynatowi w ówczesnej sytuacji militarnej, wobec słabości sił badeńskich, spowodowałoby natychmiastowy marsz naprzód stojącego nad Neckarem korpusu wojsk gen. Peuckera i zamiast Palatynatu – Badenia znalazłaby się w ręku wroga.
Wiktionary
przym. palatynacki, palatyński
rzecz. Palatyn mrz.
Wiktionary
(1.1) Palatynat Reński
Wiktionary
mieszkaniec Palatynu (wzgórza w starożytnym Rzymie)
SJP.pl
szeroki szal (bądź pelerynka), używany przez panie w XVII-XVIII w.
SJP.pl
1. → Palatyn;
2. → Palatynat; palatynacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z osobą lub tytułem palatyna, dotyczący palatyna
(1.2) związany z Palatynatem, dotyczący Palatynatu
(1.3) hist. związany z Palatynem, dotyczący Palatynu (wzgórza w Rzymie)
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do palatyna
Wiktionary
(1.2) Co do księstwa Dwóch Mostów, to drogą sukcesji przypadło ono – jak już wspomnieliśmy – Gustawowi Samuelowi Leopoldowi z palatyńskiego rodu Wittelsbachów.
(1.3) Dla mnie same pałace palatyńskie nie byłyby mieszkaniem godnym ciebie, więc chciałbym także, by ci nie brakło niczego z tych ozdób i wygód, do których z dzieciństwa przywykłaś.
Wiktionary
rzecz. palatyn mos., Palatyn mrz., Palatynat mrz.
Wiktionary
(1.2) daw. falcgrafski
Wiktionary
urząd, funkcja palatyna (władcy)
SJP.pl
język urzędowy Palau
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. jedno z wyspiarskich państw położonych w Oceanii;
(1.2) geogr. miejscowość we Włoszech;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(2.1) geogr. rdzenny mieszkaniec Palau (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stolicą Palau jest miasto Ngerulmud na wyspie Babelthuap.
(2.1) Tradycyjnymi zajęciami Palau są rybołówstwo oraz uprawa palmy kokosowej i trzciny cukrowej.
Wiktionary
IPA: ˈpalaw, AS: palau̯
Wiktionary
rzecz. Palauańczyk mos., Palauanka ż., palau m.
przym. palauski
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Palau
(2.1) Palauańczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Palau
Wiktionary
rzecz. Palau n.
:: fż. Palauanka ż.
przym. palauski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Palau
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Palau n.
:: fm. Palauańczyk mos.
przym. palauski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Palauańczyk.
* czeski: (1.1) Palauanka ż.
* słowacki: (1.1) Palaučanka ż.
źródła.
== Palauanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Palauanka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Palau n.
:: fm. Palauańczyk mos.
przym. palauski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Palau n.
:: fm. Palauańczyk mos.
przym. palauski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Palauańczyk.
* czeski: (1.1) Palauanka ż.
* słowacki: (1.1) Palaučanka ż.
źródła.
== Palauanka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Palauanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ Palau (państwo na Oceanie Spokojnym)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palau, dotyczący Palau
Wiktionary
rzecz. Palau n., Palauańczyk mos., Palauanka ż.
Wiktionary
wyspa archipelagu filipińskiego
SJP.pl
Palawan – wyspa na Filipinach o powierzchni 12 188,6 km². Mieszka na wyspie 994 101 mieszkańców (2015). Wchodzi w skład prowincji Palawan.
Wyspa o bardzo wydłużonym (425 km), wąskim (do 40 km) kształcie, długość linii brzegowej 1354,1 km; powierzchnia górzysta (najwyższe wzniesienie – Mount Mantalingajan, 2086 m n.p.m.), zalesiona; uprawa palmy kokosowej, kauczukowca, ryżu, trzciny cukrowej, batatów; rybołówstwo, pozyskiwanie drewna; rudy niklu, manganu, miedzi, chromu, w pobliżu eksploatacja ropy naftowej.
Wikipedia
→ Palawan (wyspa archipelagu filipińskiego)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palawanem, dotyczący Palawanu
Wiktionary
rzecz. Palawan mrz.
Wiktionary
rzadko o nonsensie, bzdurze, głównie w odniesieniu do czyjejś niefortunnej, absurdalnej wypowiedzi
SJP.pl
strzelanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. strzelanina
Wiktionary
IPA: ˈpalba, AS: palba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od palcat
Wiktionary
(1.1) To nie palcat, lecz tylko mały palcacik.
Wiktionary
rzecz. palcat m.
Wiktionary
1. dawniej: kij używany do ćwiczeń w szermierce
2. gruby kij
3. krótki, sztywny bacik do poganiania konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. krótki pejcz do dyscyplinowania konia wierzchowego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpalt͡sat, AS: palcat
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. palcacik mrz.
Wiktionary
drewniana, lekko zakrzywiona pałeczka używana do gry na cymbałach lub podobnych instrumentach
SJP.pl
dawniej: bić palcatem (kijem)
SJP.pl
1. dawniej: kij używany do ćwiczeń w szermierce
2. gruby kij
3. krótki, sztywny bacik do poganiania konia
SJP.pl
część buta
SJP.pl
Wikipedia
zwierzę, które podczas przemieszczania się przenosi ciężar ciała tylko na palce
SJP.pl
o cechach palcochodnych (ssaków, które stojąc, chodząc lub biegając, nie podpierają się całą powierzchnią stóp lecz używają jedynie pewnych odcinków palców)
SJP.pl
Palcochody (łac. digitigrada) – zwierzęta, których kończyny podczas stania bądź chodzenia kontaktują się z podłożem jedynie za pomocą członów palcowych.
Do palcochodów zaliczane są ptaki, psowate, kotowate oraz wiele innych ssaków wyłączając stopochody (łac. plantigrada) np. naczelne, niedźwiedziowate oraz kopytochody (łac. unguligrada) np. koniowate, bydło.
Wikipedia
przystosowanie jakiegoś zwierzęcia polegające na przenoszeniu ciężaru ciała podczas chodzenia lub biegania tylko na palcach
SJP.pl
Palcochody (łac. digitigrada) – zwierzęta, których kończyny podczas stania bądź chodzenia kontaktują się z podłożem jedynie za pomocą członów palcowych.
Do palcochodów zaliczane są ptaki, psowate, kotowate oraz wiele innych ssaków wyłączając stopochody (łac. plantigrada) np. naczelne, niedźwiedziowate oraz kopytochody (łac. unguligrada) np. koniowate, bydło.
Wikipedia
o cechach palcochodnych (ssaków, które stojąc, chodząc lub biegając, nie podpierają się całą powierzchnią stóp lecz używają jedynie pewnych odcinków palców)
SJP.pl
takson obejmujący ogół gadów latających z okresu jurajskiego i kredowego
SJP.pl
gad latający z okresu jurajskiego i kredowego
SJP.pl
mający błony rozpięte między palcami, służące do latania
SJP.pl
zgrubienie od: palcówka
SJP.pl
1. przebierać, uderzać palcami podczas gry na jakimś instrumencie klawiszowym;
2. brudzić jakąś powierzchnię pozostawiając na niej odciski palców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|palcować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. palcówka ż., palec mrz.
czas. palcować ndk.
Wiktionary
przypominający kształtem ludzki palec
SJP.pl
pieszczotliwie: palcówka (zaspokajanie potrzeb seksualnych poprzez penetrację, pieszczoty przy użyciu palców)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: palcówka
Wiktionary
IPA: ˌpalt͡suˈvɛt͡ʃka, AS: palcuvečka
Wiktionary
1. krótkie ćwiczenie muzyczne dla wyrobienia technicznej biegłości palców;
2. w grach karcianych: wybór jednego z alternatywnych wariantów rozgrywki, podjęty bez żadnych logicznych przesłanek;
3. zaspokajanie potrzeb seksualnych poprzez penetrację, pieszczoty przy użyciu palców;
4. w żargonie wędkarskim: sztuczna muszka wykonana domowym sposobem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ćwiczenie palców w celu nabrania biegłości w operowaniu nimi podczas gry
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dokument osobisty z odciskiem palca
(1.3) pot. pobudzanie narządów płciowych palcami
(1.4) jęz. daktylologia
(1.5) spoż. cienka, twarda, podsuszana kiełbasa z mięsa wieprzowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel na każdej lekcji zadaje mi nową palcówkę do nauczenia się.
Wiktionary
IPA: palˈt͡sufka, AS: palcufka
Wiktionary
czas. palcować ndk.
przym. palcowy, palczasty
rzecz. palcowanie n., palec mrz., paluszek mrz.
Wiktionary
rodzaj ssaka z rodziny lotopałankowatych
SJP.pl
Palcownik (Dactylopsila) – rodzaj ssaków z rodziny lotopałankowatych (Petauridae).
Wikipedia
przymiotnik od: palec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z palcem, dotyczący palca
Wiktionary
rzecz. paluszek mrz., palec m., palcówka ż.
Wiktionary
1. rybka o długości 8-12 cm;
2. ssak będący jedynym przedstawicielem rodziny o tej samej nazwie, zwierzę wielkości kota, o dużych oczach i głowie, długich palcach, pazurach i ogonie; palczak madagaskarski; aj-aj
SJP.pl
Biologia:
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
o cechach palczakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Palczakowate (Daubentoniidae) – monotypowa rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu palczakokształtnych (Chiromyiformes) w podrzędzie lemurowych (Strepsirrhini).
Wikipedia
o cechach palczakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w kształcie rozstawionych palców
Wiktionary
rzecz. palec m., paluszek m., palczatka ż.
przym. palczasty
Wiktionary
1. taki, który ma palce;
2. taki, który ma kontur dłoni z rozstawionymi palcami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający palce
(1.2) będący w kształcie zbliżonym do dłoni z rozstawionymi palcami
Wiktionary
(1.2) Dziecko - zaczytane - nie drgnęło. Wtedy chwyciła palczasty, ostry liść palmowy i przysunęła się cicho do córki.
Wiktionary
rzecz. palec m., paluszek m., palczatka ż., palcówka ż.
przysł. palczasto
Wiktionary
(1.2) dłoniasty
Wiktionary
roślina z rodziny traw, uprawiana głównie w Afryce i na terenach krajów euroazjatyckich ze względu na zawartość olejków eterycznych; cytronela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina z rodziny trawy o liściach wąskich, szarozielonych i okrytych włoskami, mająca wiechę złożoną palczasto
Wiktionary
Palczatka (Cymbopogon K. P. J. Spreng.) – rodzaj traw z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą do niego 52 gatunki. Występują na obszarach o klimacie ciepłym w Azji Południowej, Afryce, Ameryce Południowej i Środkowej, południowej części Ameryki Północnej, Australii, na wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego, w Europie tylko w Czarnogórze.
Wikipedia
rzecz. palec m.
przym. palczasty
przysł. palczasto
Wiktionary
Palczewice (do 1945 niem. Palzwitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo nad jeziorem Kopań.
Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 94 stałych mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.W pobliżu tej miejscowości planowana była budowa elektrowni atomowej, lecz po protestach mieszkańców okolicznych wsi projekt porzucono.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Palczowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Zator.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie śląskim województwa krakowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zgaga
Wiktionary
związany z Palearktyką, odnoszący się do Palearktyki, występujący na terenach Palearktyki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. zool. związany z Palearktyką, dotyczący Palearktyki
Wiktionary
rzecz. Palearktyka ż.
Wiktionary
obszar zoogeograficzny obejmujący Europę, północną Afrykę i Azję po Himalaje oraz dział wodny rzek Jangcy i Huang He
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. zool. najrozleglejszy lądowy rejon zoogeograficzny, leżący w obrębie Holarktyki, a obejmujący całą Europę, północną i środkową Azję oraz północną Afrykę
Wiktionary
Kraina palearktyczna, in. Palearktyka – kraina zoogeograficzna obejmująca całą Europę, Wyspy Kanaryjskie, Azory, Maderę, Wyspy Zielonego Przylądka, Afrykę powyżej zwrotnika Raka, Półwysep Arabski poza pasem przybrzeżnym zaliczanym do krainy etiopskiej, Wyspy Japońskie, Azję Mniejszą i te regiony Azji, które leżą na północ od Himalajów. Jest największą powierzchniowo krainą zoogeograficzną.
Wikipedia
(1.1) Występuje w całej Palearktyce norniki bure stają się plagaagą upraw roślinnych.
Wiktionary
przym. palearktyczny
Wiktionary
(1.1) kraina palearktyczna
Wiktionary
1. jeden z najczęściej pięciu członków zakańczających dłoń, stopy człowieka lub kończyny u zwierząt;
2. część rękawicy okrywająca palec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) u człowieka i zwierzęcia: jedno z pięciu cienkich zakończeń dłoni lub stopy
(1.2) techn. element maszyny w kształcie sztyftu, który służy do przekazywania ruchu
(1.3) część rękawiczki przykrywająca palce (1.1)
(1.4) daw. kciuk
(1.5) stpol. tyczka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Skaleczyłam się w mały palec podczas krojenia chleba.
(1.3) Jakie śmieszne rękawiczki - każdy palec w innym kolorze.
Wiktionary
IPA: ˈpalɛt͡s, AS: palec
Wiktionary
rzecz. paluch mrz., palcowanie n., palcówka ż., paliczek mrz.
:: zdrobn. paluszek mrz.
:: zgrub. paluch mrz.
czas. palcować ndk.
przym. palcowy, palczasty
przysł. palczasto
Wiktionary
(1.1) daw. parst
(1.4) kciuk
Wiktionary
potocznie: ręczny wózek widłowy do transportu bliskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ręczny wózek do przewożenia palet wyposażony w podnośnik hydrauliczny;
Wiktionary
Wózek ręczny paletowy unoszący (potocznie paleciak) – potoczna nazwa ręcznego wózka widłowego służącego głównie do przemieszczania na krótkich dystansach ładunków umieszczonych na paletach oraz podnoszenia ich na wysokość do 20 centymetrów. Z uwagi na wysokość unoszenia wózki tego typu określane są w Polskich Normach jako wózki paletowe unoszące – a nie jak często błędnie się określa jako wózki podnośnikowe. Wózki podnośnikowe służą do podnoszenia palet z ładunkiem na większe wysokości, na przykład w celu ułożenia palety na regale.
Wikipedia
rzecz. paleta ż., paletka ż.
Wiktionary
(1.1) wózek paletowy
Wiktionary
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny krępieniowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Paleczny – nazwisko.
Osoby o nazwisko Paleczny:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Indonezji w południowej części Sumatry;
Wiktionary
Wikipedia
przym. palembański
Wiktionary
dotyczący Palembangu, miasta w Indonezji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palembangiem, dotyczący Palembangu
Wiktionary
(1.1) Po palembańskiej konferencji przywódców religijnych Biuro Polityczne KC PKI (= Partai Komunis Indonesia, Komunistyczna Partia Indonezji) wydało oświadczenie wzywające do zaniechania prowokacyjnych akcji, które zagrażają jedności kraju.
(1.1) W skutek jednej z najważniejszych umów ustąpiono wyspę Banka (= Bangka), należącą dotychczas do sułtana palembańskiego, posiadającego najwygodniejsze położenia dla ułatwienia handlu naszego z Chinami uwsp..
Wiktionary
rzecz. Palembang mrz.
Wiktionary
niewielka palma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: palma
(1.2) mała palma
Wiktionary
(1.2) Kobieta codziennie podlewała palemkę posadzoną na wiosnę.
Wiktionary
rzecz. palma ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmowe lm nm., palmy lm nm.
przym. palmowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) historyczne imię męskie;
Wiktionary
Palemon – imię męskie pochodzenia greckiego, którego patronem jest pustelnik z czasów cesarza Dioklecjana, przyjaciel i mistrz św. Pachomiusza.
Palemon imieniny obchodzi 11 stycznia.
Według wczesnonowożytnych przekazów Palemon był uciekinierem z Rzymu, który wraz ze swoimi kompanami osiedlili tereny dzisiaj nazywane Litwą. Była to legenda mająca na celu legitymizacje władzy wielkich rodów litewskich. W zależności od przekazu różni się powód ucieczki księcia Palemona. Nigdy nie udowodniono jego istnienia, lecz wśród Litwinów uważany jest za ich protoplastę. Mit palemoński zyskał popularność podobną do polskiego mitu sarmackiego
Wikipedia
(1.1) Palemon obchodzi imieniny 11 stycznia.
(1.1) Bez wątpienia gusła pogańskie i ustawiczne ogniopalenie były wprowadzone przez Palemona na Żmudź i do Litwy (…)
Wiktionary
rzecz. palemon m.
:: fż. Palemona ż.
przym. Palemonowy
Wiktionary
Palencia – miasto w północnej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León, nad rzeką Carrión (dorzecze Duero), ośrodek administracyjny prowincji Palencia. Około 82 tys. mieszkańców (2007).
Ośrodek przemysłowo-handlowy regionu rolniczego głównie za sprawą uprawy zbóż. W mieście istnieje dość rozwinięty przemysł szczególnie: maszynowy, metalowy, włókienniczy i spożywczy. Węzeł kolejowy i drogowy, także ośrodek turystyczny.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces spalania, palenia się
(1.2) zwyczaj palenia papierosów, tytoniu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palenie zapałek dawało mi zawsze ogromną frajdę.
(1.2) Jedyną rzeczą u babci, która mnie zawsze denerwowała, było jej notoryczne palenie.
Wiktionary
IPA: paˈlɛ̃ɲɛ, AS: palẽńe
Wiktionary
rzecz. paliwo n., palarnia ż., palacz ż., palaczka ż., palnik mrz., palarka ż., palność ż., zapalenie n., palący m., spalanie n., spalenie n., zapałka ż., przypalenie n.
czas. odpalić, odpalać, palić ndk., spalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., podpalać ndk., podpalić ndk., zapalać ndk., zapalić ndk.
przym. palny, palący
ims. palący
Wiktionary
(1.1) spalanie
Wiktionary
główna część pieca, przeznaczona do spalania paliwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. część pieca lub urządzenia, w którym pali się ogień
Wiktionary
Palenisko – część pieca lub kotła, w którym odbywa się spalanie paliwa, przystosowana do wielokrotnego użytkowania.
Palenisko zazwyczaj składa się z komory spalania, którą wykłada się najczęściej materiałem odpornym na działanie wysokiej temperatury, np. ceramicznym oraz z rusztu.
Wikipedia
czas. palić, wypalać
przym. palny, paleniskowy
Wiktionary
przymiotnik od: palenisko; będący częścią paleniska lub w jakikolwiek inny sposób odnoszący się do paleniska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do paleniska, mający związek z paleniskiem
Wiktionary
rzecz. palenisko n.
Wiktionary
Ekwador:
Meksyk:
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z dawnymi czasami, prehistorią
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) paleoantropologia • paleobiologia • paleobotanika • paleogeografia • paleografia • paleoklimatologia • paleolit • paleomagnetyzm • paleotemperatura • paleozoik
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleo-
* białoruski: (1.1) палеа-
* bułgarski: (1.1) палео-
* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* francuski: (1.1) paléo-
* hiszpański: (1.1) paleo-
* nowogrecki: (1.1) παλαιο-
* rosyjski: (1.1) палео-
* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* ukraiński: (1.1) палео-
* włoski: (1.1) paleo-
źródła.
== paleo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|pa.le.o.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) paleo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈlɛɔ, AS: paleo
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleo-
* białoruski: (1.1) палеа-
* bułgarski: (1.1) палео-
* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* francuski: (1.1) paléo-
* hiszpański: (1.1) paleo-
* nowogrecki: (1.1) παλαιο-
* rosyjski: (1.1) палео-
* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* ukraiński: (1.1) палео-
* włoski: (1.1) paleo-
źródła.
== paleo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|pa.le.o.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) paleo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleo-
* białoruski: (1.1) палеа-
* bułgarski: (1.1) палео-
* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* francuski: (1.1) paléo-
* hiszpański: (1.1) paleo-
* nowogrecki: (1.1) παλαιο-
* rosyjski: (1.1) палео-
* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-
* ukraiński: (1.1) палео-
* włoski: (1.1) paleo-
źródła.
== paleo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|pa.le.o.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) paleo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
odnoszący się do Metysów zamieszkujących obecnie terytorium obu Ameryk, głównie Ameryki Południowej
SJP.pl
specjalista, naukowiec zajmujący się badaniem budowy i rozwoju człowieka żyjącego w okresie prehistorycznym oraz badaniem przyczyn ewolucji tego człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. biol. badacz zajmujący się opisaniem ewolucji człowieka
Wiktionary
(1.1) Teraz paleoantropologom z Republiki Południowej Afryki i Szwecji udało się ponownie przesunąć wiek homo sapiens i to aż o 170 tysięcy lat.
Wiktionary
rzecz. paleoantropologia ż.
przym. paleoantropologiczny
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem budowy i rozwoju człowieka żyjącego w okresie prehistorycznym oraz badaniem przyczyn ewolucji tego człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) antrop. biol. nauka o ewolucji człowieka;
Wiktionary
Paleoantropologia (gr. palaiós „stary, dawny”; ánthrōpos „człowiek”; lógos „słowo, nauka”) – dział antropologii zajmujący się zróżnicowaniem kopalnych form przedludzkich i ludzkich oraz ich filogenezą. Wyróżnia się dwie podstawowe gałęzie tej nauki:
Wikipedia
(1.1) Kreacjoniści ignorują dorobek współczesnej paleoantropologii.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔãntrɔpɔˈlɔɟja, AS: paleoãntropoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleoantropolog mos.
przym. paleoantropologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) antropologia, paleontologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleoantropolog mos.
przym. paleoantropologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|paleo-|antropologia.
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleoanthropology
* baskijski: (1.1) paleoantropologia
* białoruski: (1.1) палеаантрапалогія ż. (paleaantrapalogìâ)
* bułgarski: (1.1) палеоантропология ż. (paleoantropologiâ)
* francuski: (1.1) paléoanthropologie ż.
* hiszpański: (1.1) paleoantropología ż.
* nowogrecki: (1.1) παλαιοανθρωπολογία ż.
* rosyjski: (1.1) палеоантропология ż. (paleoantropologiâ)
* ukraiński: (1.1) палеоантропологія ż. (paleoantropologìâ)
* włoski: (1.1) paleoantropologia ż.
źródła.
== paleoantropologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. paleoantropologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z paleoantropologią, dotyczący, odnoszący się do paleoantropologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) antrop. biol. związany z paleoantropologią, dotyczący paleoantropologii
Wiktionary
rzecz. paleoantropologia ż., paleoantropolog mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. jeden z okresów geologicznych;
Wiktionary
Paleoarchaik (ang. Paleoarchean)
Wikipedia
IPA: paˈlɛɔarˈxajik, AS: paleoarχai ̯ik
Wiktionary
osoba zajmująca się teoriami zakładającymi lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich; paleoastronautyk
SJP.pl
związany z nauką formułującą hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich, odnoszący się do tej nauki
SJP.pl
nauka formułująca hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich
SJP.pl
nauka formułująca hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich
SJP.pl
Paleoastronautyka, starożytni astronauci – pseudonaukowa idea, mówiąca, że inteligentne istoty pozaziemskie odwiedzały Ziemię i kontaktowały się z ludźmi w czasach starożytnych i prehistorycznych. Zwolennicy tej hipotezy sugerują, że kontakt ten wpłynął znacząco na rozwój współczesnej kultury, technologii, religii i biologii człowieka.
Wikipedia
przedstawiciel prymitywnej grupy istot człowiekowatych, żyjący w okresie plejstocenu na terenach Australii i Nowej Zelandii
SJP.pl
należący do paleoaustralijczyka lub charakterystyczny dla paleoaustralijczyka, właściwy paleoaustralijczykowi
SJP.pl
przedstawiciel ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji
SJP.pl
odnoszący się do przedstawicieli ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji; paleosyberyjski
SJP.pl
specjalista badający rozmieszczenie zwierząt i roślin w różnych okresach geologicznych
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem występowania różnych organizmów na Ziemi w różnych okresach geologicznych oraz omawianiem czynników wpływających na rozmieszczenie tych organizmów
SJP.pl
Paleobiogeografia – nauka zajmująca się rozmieszczeniem organizmów roślinnych i zwierzęcych na Ziemi w minionych epokach geologicznych.
Istnienie zróżnicowania paleobiogeograficznego na Ziemi jest cechą fanerozoiku. W prekambrze właściwie wszystkie taksony miały rozmieszczenie globalne.
Wikipedia
związany z paleobiogeografią, dotyczący, odnoszący się do paleobiogeografii
SJP.pl
specjalista, naukowiec badający zależności między budową organizmów kopalnych, a ich funkcjami, przystosowaniem do środowiska i związkami z innymi organizmami tego okresu geologicznego
SJP.pl
Paleobiologia – nurt w paleontologii zajmujący się biologiczną interpretacją danych paleontologicznych.
Mianem paleobiologii określana też bywa sama paleontologia, gdy zajmuje się zagadnieniami biologicznymi, a nie systematyką.
Wikipedia
kierunek w paleontologii badający zależności między budową organizmów kopalnych a ich funkcjami, przystosowaniem do środowiska i powiązaniami z innymi organizmami tego okresu geologicznego
SJP.pl
Paleobiologia – nurt w paleontologii zajmujący się biologiczną interpretacją danych paleontologicznych.
Mianem paleobiologii określana też bywa sama paleontologia, gdy zajmuje się zagadnieniami biologicznymi, a nie systematyką.
Wikipedia
związany z paleobiologią, dotyczący, odnoszący się do paleobiologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z paleobiologią, dotyczący paleobiologii
Wiktionary
rzecz. paleobiologia ż.
Wiktionary
związany z paleobotaniką, dotyczący, odnoszący się do paleobotaniki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paleobotaniką, dotyczący paleobotaniki
Wiktionary
rzecz. paleobotanika ż., paleobotanik mos.
Wiktionary
specjalista, naukowiec badający skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz zajmujący się wyjaśnianiem sposobów przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwoju
SJP.pl
nauka badająca skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz wyjaśniająca sposoby przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwój; paleofitologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nauka o roślinach kopalnych;
Wiktionary
Paleobotanika – dział paleontologii zajmujący się morfologią porównawczą, anatomią i rozmieszczeniem roślin kopalnych żyjących w minionych epokach geologicznych, których szczątki dotrwały do naszych czasów w postaci skamieniałości nasion, owoców, pyłku, zarodników, liści i fragmentów organów wegetatywnych, np.: pni, korzeni, kory oraz odcisków i ośródek.
Wikipedia
(1.1) Badania prowadzone w Zakładzie Paleobotaniki obejmują historię rozwoju flory i przemiany szaty roślinnej w oparciu o metodę analizy pyłkowej.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔbɔˈtãɲika, AS: paleobotãńika
Wiktionary
rzecz. paleobotanik m.
przym. paleobotaniczny
Wiktionary
(1.1) paleofitologia
Wiktionary
najstarsza epoka paleogenu i jednocześnie pierwsza epoka starszego trzeciorzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. najstarsza epoka paleogenu
(1.2) geol. najniższy oddział paleogenu
Wiktionary
Paleocen (ang. Paleocene)
Wikipedia
przym. paleoceński
Wiktionary
przymiotnik od: paleocen
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący paleocenu, związany z paleocenem, występujący lub powstały w paleocenie
Wiktionary
rzecz. paleocen m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do pierwszych chrześcijan, związany z pierwszymi chrześcijanami
Wiktionary
(1.1) W muzeum we wnętrzu prawej nawy bazyliki konstantyńskiej prezentowane są fragmenty sarkofagów paleochrześcijańskich z przełomu III i IV wieku.
Wiktionary
(1.1) starochrześcijański, wczesnochrześcijański
Wiktionary
badacz rozwoju i struktury ludności w różnych epokach
SJP.pl
nauka badająca rozwój ludzkości w różnych epokach i wpływ tej ludzkości na środowisko
SJP.pl
związany z paleodemografią, dotyczący, odnoszący się do paleodemografii
SJP.pl
specjalista w dziedzinie paleoekologii
SJP.pl
kierunek w paleontologii badający zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a przystosowaniem do środowiska i warunkami ekologicznymi ich życia
SJP.pl
Paleoekologia – dziedzina nauki, będąca kierunkiem paleontologii oraz dziedziną ekologii ewolucyjnej, badająca ekologię kopalnych gatunków roślin i zwierząt czy ekosystemów.
Zajmuje się m.in. rekonstruowaniem budowy i funkcjonowania zbiorowisk roślin, warunków środowiska (zwłaszcza klimatu) w minionych epokach geologicznych, badaniem zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a ich przystosowaniem się do środowiska oraz warunkami ekologicznymi ich życia. Badania paleoekologiczne wykonywane są na podstawie:
Wikipedia
przymiotnik od: paleoekologia; typowy dla paleoekologii - kierunku w paleontologii badającego zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a przystosowaniem do środowiska i warunkami ekologicznymi ich życia (np. badania paleoekologiczne)
SJP.pl
endemit (roślina lub zwierzę zamieszkujące ograniczony obszar geograficzny, specyficzny dla tego gatunku) z okresu prehistorycznego
SJP.pl
Paleoendemity – gatunki występujące na jednym tylko, ograniczonym w naturalny sposób i zwykle małym obszarze (jak wyspa, góry), które dawniej miały znacznie większy areał występowania. Są zwykle gatunkami wymierającymi.
Przykładami typowych paleoendemitów są lasy wawrzynolistne oraz dracena właściwa – tzw. „drzewo smocze” (Dracaena draco), występujące jedynie na Wyspach Kanaryjskich.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie paleoetnologii
SJP.pl
nauka badająca i opisująca stopniową ewolucję człowieka na podstawie jego kopalnych szczątków
SJP.pl
związany z paleoetnologią, dotyczący, odnoszący się do paleoetnologii
SJP.pl
nauka badająca skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz wyjaśniająca sposoby przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwój; paleobotanika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. paleobotanika.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) instytut / katedra / zakład paleofitologii
synonimy.
(1.1) paleobotanika
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleontologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleofitolog m.
przym. paleofitologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleophytology
* francuski: (1.1) paléophytologie ż.
* hiszpański: (1.1) paleofitologìa ż.
* niemiecki: (1.1) Paläophytologie ż.
* rosyjski: (1.1) палеофитология ż.
* ukraiński: (1.1) палеофітологія ż.
* włoski: (1.1) paleofitologia ż.
źródła.
== paleofitologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|pa.le.o.fi.to.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. paleofitologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔfʲitɔˈlɔɟja, AS: paleofʹitoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleofitolog m.
przym. paleofitologiczny
Wiktionary
(1.1) paleobotanika
Wiktionary
związany z paleofitologią, dotyczący, odnoszący się do paleofitologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paleofitologią, dotyczący paleofitologii
Wiktionary
rzecz. paleofitologia ż.
Wiktionary
(1.1) paleobotaniczny
Wiktionary
związany z paleozoicznym okresem rozwoju świata roślinnego, w którym zaczęły pojawiać się paprocie i paprotniki
SJP.pl
związany z paleofizyką, dotyczący, odnoszący się do paleofizyki
SJP.pl
nauka badająca właściwości materii w minionych epokach geologicznych i opisująca zjawiska, które zachodziły niegdyś w tej materii
SJP.pl
nauka badająca właściwości materii w minionych epokach geologicznych i opisująca zjawiska, które zachodziły niegdyś w tej materii
SJP.pl
starszy okres trzeciorzędu, obejmujący paleocen, eocen oraz oligocen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. jeden z okresów geologicznych w kenozoiku;
Wiktionary
Paleogen (z gr. παλαιός 'stary' i γένος 'ród') – najstarszy okres ery kenozoicznej, trwający od 66,0 mln do 23,03 mln lat temu. Dzieli się na następujące epoki/oddziały:
Wikipedia
(1.1) Paleogen to starszy okres ery kenozoicznej.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈɔɡɛ̃n, AS: paleogẽn
Wiktionary
przym. paleogeński
Wiktionary
dotyczący, odnoszący się do paleogenu, występujący w okresie paleogenu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący paleogenu, występujący, powstały w paleogenie
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔˈɡɛ̃j̃sʲci, AS: paleogẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. paleogen m.
Wiktionary
specjalista z zakresu paleogeografii (działu nauki zajmującego się badaniem wcześniejszych okresów geologicznych Ziemi)
SJP.pl
dział nauki zajmujący się badaniem wcześniejszych okresów geologicznych Ziemi
SJP.pl
Paleogeografia – jeden z działów geologii historycznej, zajmujący się rekonstrukcją położenia dawnych lądów, mórz i oceanów na kuli ziemskiej w przeszłości geologicznej.
Wikipedia
związany z paleogeografią, dotyczący, odnoszący się do paleogeografii
SJP.pl
specjalista w dziedzinie paleogeomorfologii
SJP.pl
dział geomorfologii zajmujący się badaniem i rekonstruowaniem rzeźby powierzchni Ziemi w ubiegłych okresach geologicznych
SJP.pl
związany z paleogeomorfologią, dotyczący, odnoszący się do paleogeomorfologii
SJP.pl
o cechach paleognatycznych (infragromada ptaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach paleognatycznych (infragromada ptaków)
SJP.pl
naukowiec, specjalista badający dzieje i rozwój pisma, narzędzi i materiałów piśmiennych
SJP.pl
nauka pomocnicza historii badająca dzieje i rozwój pisma, narzędzi i materiałów piśmiennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) badanie dziejów pisma i rozwoju narzędzi piśmienniczych;
Wiktionary
Paleografia (gr. παλαιός palaiós „stary”, γράφω graphō „piszę”) – jedna z nauk pomocniczych historii, zajmująca się badaniem rozwoju pisma w procesie historycznym. Paleografia zajmuje się także badaniem środowiska, w jakim żył i tworzył dany pisarz, jak również rozpoznawaniem skrótów (brachygrafia) i „rozszyfrowywaniem” (odczytywaniem) dawnego pisma np. minuskuła karolińska, tekstura, bastarda, antykwa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleograf
przym. paleograficzny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|paleo-|-grafia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleography
* baskijski: (1.1) paleografia
* białoruski: (1.1) палеаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) палеография ż.
* francuski: (1.1) paléographie ż.
* galicyjski: (1.1) paleografía ż.
* hiszpański: (1.1) paleografía ż.
* niemiecki: (1.1) Paläografie ż.
* nowogrecki: (1.1) παλαιογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) палеография ż.
* ukraiński: (1.1) палеографія ż.
* węgierski: (1.1) paleográfia
* włoski: (1.1) paleografia ż.
źródła.
== paleografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) paleografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔˈɡrafʲja, AS: paleografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleograf
przym. paleograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleograf
przym. paleograficzny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|paleo-|-grafia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleography
* baskijski: (1.1) paleografia
* białoruski: (1.1) палеаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) палеография ż.
* francuski: (1.1) paléographie ż.
* galicyjski: (1.1) paleografía ż.
* hiszpański: (1.1) paleografía ż.
* niemiecki: (1.1) Paläografie ż.
* nowogrecki: (1.1) παλαιογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) палеография ż.
* ukraiński: (1.1) палеографія ż.
* węgierski: (1.1) paleográfia
* włoski: (1.1) paleografia ż.
źródła.
== paleografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) paleografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z paleografią, dotyczący, odnoszący się do paleografii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. jęz. związany z odmianą alfabetu fenickiego używaną w starożytności do zapisywania języka hebrajskiego biblijnego;
Wiktionary
(1.1) Pod względem graficznym, specyficzną cechą rękopisów paleohebrajskich jest z reguły pewna staranność zapisu oraz niewielka liczba korekt.
Wiktionary
(1.1) starohebrajski
Wiktionary
klimat, który panował w dawnych epokach geologicznych
SJP.pl
naukowiec, specjalista badający klimat, jaki panował w minionych epokach geologicznych i historycznych
SJP.pl
nauka badająca klimat, jaki panował w minionych epokach geologicznych i historycznych
SJP.pl
Wikipedia
związany z paleoklimatologią, dotyczący, odnoszący się do paleoklimatologii
SJP.pl
dotyczący, odnoszący się do paleoklimatu
SJP.pl
epoka kamienia łupanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.;
Wiktionary
Paleolit (gr. παλαιός, palaiós 'stary', λίθος, líthos 'kamień'), starsza epoka kamienia, epoka kamienia łupanego – pierwszy okres epoki kamienia, jedna z epok prehistorii, najstarszy i najdłuższy etap w dziejach rozwoju społeczności ludzkiej. Rozpoczyna się z chwilą pojawienia się form przedludzkich zdolnych do wytwarzania prymitywnych narzędzi (otoczaki, pięściaki i rozłupce). W historii geologicznej odpowiada epoce plejstocenu (2,58 mln – 11,7 tys. lat temu) i początkowi holocenu.
Wikipedia
(1.1) Najstarsze odkryte dotąd psie szczątki pochodzą z epoki górnego paleolitu i są datowane na okres 13-17 000 lat p.n.e.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈɔlʲit, AS: paleolʹit
Wiktionary
przym. paleolityczny
Wiktionary
(1.1) starsza epoka kamienia, epoka kamienia łupanego
Wiktionary
dotyczący, odnoszący się do paleolitu, występujący w okresie paleolitu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) żyjący / mający miejsce w paleolicie lub pochodzący/wywodzący się z niego
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: paleolʹityčny
Wiktionary
rzecz. paleolit m.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie paleologii
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem dziejów ludzkości w minionych epokach geologicznych na podstawie wykopalisk; archeologia
SJP.pl
związany z paleologią, dotyczący, odnoszący się do paleologii
SJP.pl
specjalista w dziedzinie paleologii
SJP.pl
Dynastia Paleologów (gr. Παλαιολόγος, l.mn. Παλαιολόγοι) – ostatnia dynastia władająca Cesarstwem Bizantyjskim, najdłużej ze wszystkich dynastii, przez niemal dwa wieki, od 1259 do 1453 roku.
Wikipedia
związany z paleomagnetyzmem, odnoszący się do paleomagnetyzmu
SJP.pl
nauka o szczątkowym magnetyzmie ziemskim, mająca na celu określanie wieku skał
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem oddziaływań grawitacyjnych w minionych epokach geologicznych i wpływem tych oddziaływań na pozostałe elementy Układu Słonecznego
SJP.pl
Paleomagnetyzm – magnetyczne właściwości każdej skały ziemskiej zawierającej minerały ferromagnetyczne. Także: dział geofizyki badający przeszłość pola geomagnetycznego w skali geologicznej.
W trakcie powstawania skał (wylewnych lub osadowych) utrwala się ziemskie pole magnetyczne istniejące w danym momencie – azymut (deklinacja) i inklinacja bieguna magnetycznego. Magnetyzacja szczątkowa zależy też od natężenia pola magnetycznego w momencie powstawania skały.
Wikipedia
odnoszący się do ludów zamieszkujących niegdyś tereny środkowej i południowej Azji, charakterystyczny dla tych ludów
SJP.pl
skrót od: paleontologia, paleontologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót od: paleontologia, paleontologiczny
SJP.pl
naukowiec badający historię życia na Ziemi na podstawie szczątków organizmów roślinnych i zwierzęcych zachowanych w warstwach skorupy ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) biol. naukowiec zajmujący się badaniem organizmów kopalnych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) specjalistka z zakresu paleontologii
Wiktionary
Paleontologia (gr. παλαιός palaiós „stary”, ṓn „istniejący”, λόγος lógos „nauka”) – nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości. Za pioniera paleontologii uważa się francuskiego uczonego, Gorgesa-Louisa Leclerca, który w XVIII w. wykazał, że skamieniałości to w rzeczywistości szczątki wymarłych organizmów.
Wikipedia
(1.1) Amerykańscy i rumuńscy paleontolodzy odkryli w Rumunii szczątki nieznanego dotychczas dinozaura, który przypomina mięsożernego welociraptora.
(1.1) Badaniem pradawnych organizmów zajmują się paleontolodzy, genetycy oraz ewolucjoniści.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔ̃ˈntɔlɔk, AS: paleõntolok
Wiktionary
rzecz. paleontologia ż.
przym. paleontologiczny
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem historii życia na Ziemi w minionych epokach geologicznych na podstawie szczątków organizmów żyjących niegdyś na jej powierzchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. nauka o organizmach kopalnych;
Wiktionary
Paleontologia (gr. παλαιός palaiós „stary”, ṓn „istniejący”, λόγος lógos „nauka”) – nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości. Za pioniera paleontologii uważa się francuskiego uczonego, Gorgesa-Louisa Leclerca, który w XVIII w. wykazał, że skamieniałości to w rzeczywistości szczątki wymarłych organizmów.
Wikipedia
(1.1) Nowy gatunek ptaka sprzed 29 mln lat odkrył pod Rzeszowem tamtejszy pasjonat paleontologii.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔ̃ntɔˈlɔɟja, AS: paleõntoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleontolog mos.
przym. paleontologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) biologia
meronimy.
(1.1) mikropaleontologia, paleobiologia, paleoantropologia, paleobotanika, paleozoologia
pokrewne.
rzecz. paleontolog mos.
przym. paleontologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|paleo-|ontologia. < etym|gr|παλαιός|ὄν|λόγος|-ία. (palaiós + ón + lógos + -íā)
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleontology
* baskijski: (1.1) paleontologia
* białoruski: (1.1) палеанталогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) палеанталёгія ż.
* bułgarski: (1.1) палеонтология ż.
* czeski: (1.1) paleontologie ż.
* duński: (1.1) palæontologi w.
* francuski: (1.1) paléontologie ż.
* hiszpański: (1.1) paleontología ż.
* niemiecki: (1.1) Paläontologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) paleontologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) paleontologi m.
* nowogrecki: (1.1) παλαιοντολογία ż.
* portugalski: (1.1) paleontologia ż.
* rosyjski: (1.1) палеонтология ż.
* ukraiński: (1.1) палеонтологія ż.
* węgierski: (1.1) paleontológia, őslénytan
* włoski: (1.1) paleontologia ż.
źródła.
== paleontologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nauk. paleontologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z paleontologią, odnoszący się do paleontologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z paleontologią, dotyczący paleontologii
Wiktionary
rzecz. paleontologia ż., paleontolog mos.
Wiktionary
specjalista z zakresu paleopatologii (działu antropologii powiązanego z patologią, badającego zmiany chorobowe u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych)
SJP.pl
dział antropologii powiązany z patologią, badający zmiany chorobowe u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych
SJP.pl
Paleopatologia – dział nauki, powiązany z archeologią, antropologią i medycyną, zajmujący się zmianami chorobowymi dającymi się stwierdzić w badaniach szczątków ludzi, a także innych zwierząt i roślin, pochodzących z populacji pradziejowych i historycznych. Oprócz określenia jednostki chorobowej dostarcza informacji też o jej przyczynie, zmienności i drogach rozprzestrzeniania się. Badania paleopatologiczne wymagają ścisłej współpracy badacza z lekarzami.
Wikipedia
związany z paleopatologią, odnoszący się do paleopatologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. jeden z okresów geologicznych;
Wiktionary
Paleoproterozoik – pierwsza z trzech er proterozoiku, trwała od 2,5 mld do 1,6 mld lat temu. W paleoproterozoiku doszło do stabilizacji kontynentów. Uformował się pierwszy prawdziwy superkontynent, łączący ponad 75% mas lądowych planety: Kolumbia.
Wikipedia
(1.1) Paleoproterozoik to pierwsza z trzech er proterozoiku.
Wiktionary
IPA: paˈlɛɔˌprɔtɛrɔˈzɔjik, AS: paleoproterozoi ̯ik
Wiktionary
system twierdzeń, poglądów zajmujący się omawianiem powstawania i przebiegu procesów psychicznych oraz motywów zachowań ludzi w prehistorii
SJP.pl
związany z paleopsychologią, odnoszący się do paleopsychologii
SJP.pl
specjalista zajmujący się badaniem powstania narodów słowiańskich i ich rozwoju w okresie prehistorycznym
SJP.pl
związany z paleoslawistyką, odnoszący się paleoslawistyki
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem czynników, które w minionych epokach geologicznych przyczyniły się w do ukształtowania języka narodów słowiańskich
SJP.pl
dział paleopatologii zajmujący się badaniem schorzeń uzębienia u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych
SJP.pl
związany z paleostomatologią, odnoszący się do paleostomatologii
SJP.pl
odnoszący się do przedstawicieli ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji; paleoazjatycki
SJP.pl
model telewizji, w którym największy nacisk kładzie się na edukację
SJP.pl
temperatura charakteryzująca minione epoki geologiczne oraz ogół skutków wywołanych przez nią
SJP.pl
zabytek dawnej sztuki drukarskiej; inkunabuł
SJP.pl
przymiotnik od: paleozoik; występujący w okresie paleozoiku lub w jakiś inny sposób związany z paleozoikiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący paleozoiku, występujący, powstały w paleozoiku
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔzɔˈjit͡ʃnɨ, AS: paleozoi ̯ičny
Wiktionary
rzecz. paleozoik mrz.
Wiktionary
trzecia era w dziejach Ziemi, dzieląca się na sześć okresów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. era w dziejach Ziemi;
Wiktionary
Paleozoik (z gr. πᾰλαιός – dawny i ζωή – życie) – termin ma dwa znaczenia:
Wikipedia
(1.1) Paleozoik dzieli się na sześć okresów: kambr, ordowik, sylur, dewon, karbon i perm.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔˈzɔjik, AS: paleozoi ̯ik
Wiktionary
przym. paleozoiczny
Wiktionary
(1.1) era paleozoiczna
Wiktionary
naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem świata fauny w minionych epokach geologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się badaniem zwierząt, które żyły w minionych epokach geologicznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) specjalistka z zakresu paleozoologii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zoolog, paleontolog
(2.1) zoolog, paleontolog
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleozoologia ż.
przym. paleozoologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) палеазаолаг m.; (2.1) палеазаолаг ż.
* bułgarski: (1.1) палеозоолог m.
* rosyjski: (1.1) палеозоолог m.; (2.1) палеозоолог ż.
* szwedzki: (1.1) paleozoolog w.
* ukraiński: (1.1) палеозоолог m.; (2.1) палеозоолог ż.
* włoski: (1.1) paleozoologo m.; (2.1) paleozoologa ż.
źródła.
== paleozoolog (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) paleozoolog
odmiana.
(1.1) en paleozoolog, paleozoologen, paleozoologer, paleozoologerna
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔzɔˈːlɔk, AS: paleoz•olok
Wiktionary
rzecz. paleozoologia ż.
przym. paleozoologiczny
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem świata fauny w minionych epokach geologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o zwierzętach kopalnych;
Wiktionary
Paleozoologia (od gr. palaios – dawny, stary + zoon – zwierzę) – dział paleontologii badający zachowane w skałach osadowych szczątki lub ślady aktywności życiowej zwierząt z minionych okresów geologicznych.
Takie znaleziska określa się mianem skamielin lub skamieniałości. Zadaniem paleozoologii jest znalezienie, rozpoznanie i zaklasyfikowanie skamieniałości. Czasami jest to możliwe dopiero po rekonstrukcji wyglądu zwierzęcia, którego dokonuje się na podstawie sfosylizowanych szczątków, poprzez porównanie z formami współczesnymi lub już wcześniej opisanymi.
Wikipedia
(1.1) Skoro czytasz książki o dinozaurach, to można powiedzieć, że interesujesz się paleozoologią.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛɔzɔːˈlɔɟja, AS: paleoz•oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleozoolog m.
przym. paleozoologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleontologia, zoologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. paleozoolog m.
przym. paleozoologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) paleozoology
* baskijski: (1.1) paleozoologia
* białoruski: (1.1) палеазаалогія ż.
* bułgarski: (1.1) палеозоология ż.
* francuski: (1.1) paléozoologie ż.
* galicyjski: (1.1) paleozooloxía ż.
* hiszpański: (1.1) paleozoología ż.
* niemiecki: (1.1) Paläozoologie ż.
* rosyjski: (1.1) палеозоология ż.
* ukraiński: (1.1) палеозоологія ż.
* włoski: (1.1) paleozoologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z paleozoologią, odnoszący się do paleozoologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zool. związany z paleozoologią, dotyczący paleozoologii
Wiktionary
rzecz. paleozoologia ż., paleozoolog mos.
Wiktionary
mieszkaniec Palermo (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Palermo; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Stary dyrektor Teatro Massimo - palermianin od pokoleń - tłumaczył mi kiedyś, dlaczego jego szofer ma jasne oczy. Otóż, babka szofera pochodzi z takiej wioski, którą założył pewien wiking.
(1.1) To jest typowe w Europie Zachodniej, że się siedzi na zewnątrz przy stolikach, rozmawia, patrzy na ludzi, nikt się nie krępuje. Więc usiedliśmy przy takim stoliku, patrząc na defilujące przed nami tłumy palermian, i postanowiliśmy zamówić coś do picia.
(1.1) Dziennik genueński Corriere Mercantille z 24. stycznia donosi z Neapolu bez daty, że jeszcze 9 statków parowych ma być wyprawionych z wojskiem na Sycylię. Zbuntowani palermianie wezwani przez jenerała Saucheo do złożenia broni, mieli odpowiedzieć, iż chcą bój dalej prowadzić uwsp..
Wiktionary
rzecz. Palermo n.
:: fż. palermianka ż.
przym. palermski, palermiański, palermitański
Wiktionary
(1.1) palermitanin (forma bazująca na włoskiej)
Wiktionary
mieszkanka Palermo (miasta we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Palermo; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Palermo n.
:: fm. palermianin mos.
przym. palermski, palermiański, palermitański
Wiktionary
→ Palermo; palermski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo
Wiktionary
(1.1) Zabrali ze sobą swojego przyjaciela i współpracownika z lotnej brygady palermiańskiej policji, Renata Cortesego.
Wiktionary
rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.
przym. palermski, palermitański
Wiktionary
(1.1) palermski, palermitański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) palermianin, mieszkaniec Palermo
Wiktionary
(1.1) Pędził tak, że przyboczni jego oficerowie tracili go czasem z oczu; jeden z nich, palermitanin, przez pięć dni go szukał.
Wiktionary
rzecz. Palermo n., palermianin mos., palermianka
przym. palermski, palermiański, palermitański
Wiktionary
(1.1) palermianin
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo
Wiktionary
(1.1) Wówczas parlament palermitański ogłosił pospolite ruszenie.
Wiktionary
rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.
przym. palermski, palermiański
Wiktionary
(1.1) palermski, palermiański
Wiktionary
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, na Sycylii;
Wiktionary
Palermo (wł. Palermo, sycyl. Palermu lub Paliemmu w dialekcie palermiańskim, gr. Πάνορμος) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Palermo. Panormos powstało już w starożytności, jako kolonia fenicka. Według danych na rok 2009 gminę zamieszkiwało 657 936 osób, 4140,6 os./km².
Wikipedia
(1.1) Główne zabytki Palermo to pozostałości murów rzymskich, punickiej nekropolii i pałac królewski.
(1.1) W czasach największej świetności w samym tylko Palermo było trzysta meczetów.
(1.1) Ale i renesans Florencji czy Rzymu, albo złote, a rękami niewiernych haftowane arabeski Palerma i Monreale, to także miejsca, w których stosunkowo najłatwiej budzi się coś w rodzaju estetyczno-religijnej ekstazy.
(1.1) Wszędzie kurze są jednakowe, czy w Palermie, czy w Rzymie, czy w Michałowie, czy choćby tutaj, na Brackiej. A ze świata to ja widziałem akurat tyle: kurze i pałace, i hrabiom drzwi otwierałem, i wino nalewałem. Wszędzie jednakowo.
Wiktionary
IPA: paˈlɛrmɔ, AS: palermo
Wiktionary
rzecz. palermianin mos., palermianka ż., palermitanin mos.
przym. palermski, palermiański, palermitański
Wiktionary
→ Palermo; palermiański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo
Wiktionary
(1.1) Umiał zrzucić z siebie cuchnącą patynę palermskiej biedy i powstrzymać ślinkę cieknącą mu na widok świata, któremu wychodził naprzeciw.
(1.1) Obaj wychowali się w palermskiej dzielnicy Kalsa, kopali z rówieśnikami na ulicy piłkę, których po latach odnaleźli w przeciwnej drużynie, często w rolach miejscowych bossów.
Wiktionary
rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.
przym. palermiański, palermitański
Wiktionary
(1.1) palermiański, palermitański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Paleski (biał. Палескі; ros. Полесский; hist. Krystynów, biał. Крысьці́нава) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie łuninieckim, w sielsowiecie Łunin, przy drodze republikańskiej .
Znajduje tu się przystanek kolejowy Chwajeckaje, położony linii Homel – Łuniniec – Żabinka.
Wikipedia
Paleśnica – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ogół adwokatów; adwokatura;
2. kij do podbijania piłki w niektórych grach;
3. miejsce w starogreckich gimnazjonach, w którym szkolono się w zapasach i w walce na pięści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ogół adwokatów
(1.2) hist. początkowo: część gimnazjonu, gdzie ćwiczono zapasy walkę na pięści; później: budynek z otwartym dziedzińcem, łaźniami, szatniami itp.
(1.3) hist. rejenci, notariusze i aplikanci sądowi w dawnej Polsce
(1.4) przest. kancelaria adwokacka
(1.5) przest. zawód adwokata, rejenta, notariusza, aplikanta sądowego
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. palestrant
frazeologia.
etymologia.
etym|łac. palaestra < etym|gr|παλαίστρα. (palaístra)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈlɛstra, AS: palestra
Wiktionary
rzecz. palestrant
Wiktionary
dawniej: prawnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. członek palestry
Wiktionary
IPA: paˈlɛstrãnt, AS: palestrãnt
Wiktionary
rzecz. palestra ż.
Wiktionary
Palestrina – miasto i gmina w środkowych Włoszech, dawne Praeneste, leżące na zboczu Apeninów, w regionie Lacjum (obecnie Lazio), w prowincji Rzym, 37 km na wschód od Rzymu, z którym w starożytności łączyła je Via Praenestina. Według danych z roku 2004 gminę zamieszkiwało 16 469 osób, 358 os./km².
Wikipedia
kraina historyczna na Bliskim Wschodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. azjatycka kraina na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego;
(1.2) polit. pot. Autonomia Palestyńska
(1.3) geogr. pot. osiedle biedoty w wałbrzyskiej dzielnicy Sobięcin
(1.4) geogr. toponim, nazwa kilkunastu przysiółków i kolonii wiejskich w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) […] udaliśmy się do Palestyny i dwunastego dnia po opuszczeniu Aleksandrii stanęliśmy w Jerozolimie […]
(1.2) Wkrótce władze norweskie przekażą Palestynie 10 milionów dolarów.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈstɨ̃na, AS: palestỹna
Wiktionary
rzecz. palestynologia ż., Palestyńczyk mos., Palestynka ż.
przym. palestyński
Wiktionary
mieszkaniec Palestyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Palestyny
Wiktionary
(1.1) Dla Palestyńczyków Boże Narodzenie to praktycznie święto narodowe - na jego obchody zjeżdżają się ważni politycy państwowi, ambasadorzy, a tłumy muzułmanów i chrześcijan wypełniają główny plac Betlejem.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈstɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: palestỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Palestyna ż.
:: fż. Palestynka ż.
przym. palestyński
Wiktionary
mieszkanka Palestyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Palestyny
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈstɨ̃ŋka, AS: palestỹŋka
Wiktionary
rzecz. Palestyna ż.
:: fm. Palestyńczyk mos.
przym. palestyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. specjalista w dziedzinie palestynologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) nauk. specjalistka w dziedzinie palestynologii
Wiktionary
(1.1) W Rzymie poznał włoskiego palestynologa.
Wiktionary
rzecz. palestynologia ż.
przym. palestynologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o Palestynie i ludach ją zamieszkujących
Wiktionary
(1.1) Dzięki badaniom naukowym prowadzonym przez franciszkanów powstała współczesna palestynologia.
Wiktionary
rzecz. palestynolog mos., Palestyna ż.
przym. palestynologiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z palestynologią
Wiktionary
(1.1) Profesor właśnie wrócił z kongresu palestynologicznego w Rzymie.
Wiktionary
rzecz. palestynolog ż./mos.
Wiktionary
związany z Palestyną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Palestyną, dotyczący Palestyny lub jej mieszkańców
Wiktionary
(1.1) Szefela była to żyzna, nadmorska nizina palestyńska, ciągnąca się od granicy Galilei ku południowi, słynna z uprawy oliwek i sykomor.
Wiktionary
IPA: ˌpalɛˈstɨ̃j̃sʲci, AS: palestỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Palestyna ż., Palestyńczyk mos., Palestynka ż., palestyńskość ż.
Wiktionary
dotyczący zarówno Palestyny jak i Izraela
SJP.pl
1. płaska, zazwyczaj owalna płytka służąca do rozrabiania farb;
2. duży, bogaty wybór czegoś;
3. platforma służąca do przenoszenia dużych towarów za pomocą specjalnych wózków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znormalizowana drewniana platforma ułatwiająca przeładunek towarów;
(1.2) pot. towar mieszczący się na palecie (1.1)
(1.3) specjalna owalna deseczka służąca artyście-malarzowi do mieszania farb;
(1.4) hist. kamienna lub drewniana płyta do mieszania kosmetyków
(1.5) szt. zakres kolorów charakterystyczny dla danego artysty-malarza, stylu lub szkoły malarskiej
(1.6) uporządkowany zestaw wybranych kolorów;
(1.7) pot. dostępny duży wybór rodzajów czegoś, np. towarów
Wiktionary
Osoby:
Zabytki sztuki egipskiej:
Wikipedia
IPA: paˈlɛta, AS: paleta
Wiktionary
rzecz. paleciak m., paletowiec m., paletyzacja ż., paletyzator mrz., paletyzowanie n., paletka ż.
przym. paletowy
czas. paletyzować
Wiktionary
1. rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny pielęgnicowatych; dyskowiec;
2. potocznie: rakietka do tenisa stołowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: paleta
(1.2) pot. sport. rakietka do gry w tenisa stołowego
(1.3) pot. sport. rakieta do gry w tenisa ziemnego lub badmintona
(1.4) icht. ryba słodkowodna z rodziny pielęgnicowatych;
Wiktionary
Paletka zielona, paletka brązowa, paletka, (Symphysodon aequifasciatus) – gatunek ryby z rodziny pielęgnicowatych, występującej w dorzeczu Amazonki. Dawniej nazwą paletka określano wszystkie ryby z rodzaju Symphysodon.
Wikipedia
IPA: paˈlɛtka, AS: paletka
Wiktionary
rzecz. paleta m., paleciak m.
przym. paletowy, paletkowy
Wiktionary
(1.2) rakietka
(1.3) rakieta
Wiktionary
1. liche, lekkie palto;
2. niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paltko, palteczko, płaszczyk
SJP.pl
przymiotnik od: paleta; związany z paletą, odnoszący się do palety
SJP.pl
proces transportu dużych towarów za pomocą platform unoszonych przez specjalne wózki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. układanie towaru na paletach
Wiktionary
IPA: ˌpalɛtɨˈzat͡sʲja, AS: paletyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. paleta, paletyzator, paletyzowanie
czas. paletyzować
Wiktionary
(1.1) paletyzowanie
Wiktionary
urządzenie do automatycznego pakowania pudełek i zgrzewek butelkowych na paletach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do układania towaru na paletach
Wiktionary
IPA: ˌpalɛtɨˈzatɔr, AS: paletyzator
Wiktionary
rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzowanie
czas. paletyzować
Wiktionary
urządzenie używane do przenoszenia dużych towarów z jakiegoś miejsca na specjalne platformy transportowe
SJP.pl
segregować, układać coś w grupki (palety), z których każda zawiera rzeczy o podobnych właściwościach, cechach
SJP.pl
czasownik
(1.1) układać towar na paletach
Wiktionary
IPA: ˌpalɛtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: paletyzovać
Wiktionary
rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzowanie, paletyzator
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) układanie towaru na paletach
Wiktionary
IPA: ˌpalɛtɨzɔˈvãɲɛ, AS: paletyzovãńe
Wiktionary
rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzator
czas. paletyzować
Wiktionary
(1.1) paletyzacja
Wiktionary
część windy okrętowej w kształcie bębna, na którą nawijane są liny lub łańcuchy kotwiczne
SJP.pl
jeden z języków średnioindyjskich, spokrewniony z sanskrytem; język palijski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, mający duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego, jeden z prakrytów używany w tekstach buddyjskich
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: palić
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: pal
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) palijski
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. palijski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|pali|pāli., pāḷi
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pali
* baskijski: (1.1) paliera
* bengalski: (1.1) পালি (pali)
* birmański: (1.1) ပါဠိ
* chiński standardowy: (1.1) 巴利语
* esperanto: (1.1) palio
* fiński: (1.1) pali
* francuski: (1.1) pali
* hebrajski: (1.1) פאלי
* hindi: (1.1) पालि ż.
* hiszpański: (1.1) pali m.
* japoński: (1.1) パーリ語
* kataloński: (1.1) pali m.
* khmerski: (1.1) ភាសាបាលី
* koreański: (1.1) 팔리어
* newarski: (1.1) पली
* pali: (1.1) pāli, pāḷi
* pendżabski: (1.1) ਪਾਲੀ
* tajski: (1.1) ภาษาบาลี
źródła.
== pali (język hawajski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) klif
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpalʲi, AS: palʹi
Wiktionary
przym. palijski
Wiktionary
(1.1) palijski
Wiktionary
ryba z rodziny łososiowatych
SJP.pl
1. środek lub zabieg przynoszący ulgę, łagodzący objawy choroby, ale nie leczący jej
2. przenośnie: środek mało skuteczny; półśrodek
SJP.pl
Medycyna paliatywna (łac. pallium „płaszcz”) – priorytetowa dziedzina medycyny, a także specjalizacja lekarska, która obejmuje opiekę nad pacjentami znajdującymi się w terminalnym (paliatywnym) stadium nieuleczalnej choroby. Celem medycyny paliatywnej nie jest wyleczenie chorego ani też zatrzymanie procesu chorobowego, ale przede wszystkim poprawienie jakości życia osób w tym stadium choroby, łagodzenie cierpień fizycznych, psychicznych i socjalnych.
Wikipedia
1. przynoszący chwilową ulgę, ale nie leczący; uśmierzający, łagodzący
2. przenośnie: mający charakter półśrodka; mało skuteczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uśmierzający ból lub łagodzący objawy choroby, lecz nieusuwający jej przyczyn
Wiktionary
rzecz. paliatyw m.
przysł. paliatywnie
Wiktionary
1. podtrzymywać ogień
2. oświetlać
3. niszczyć ogniem
4. wypalać, prażyć
5. wdychać dym np. cygara
6. piec, parzyć
7. wywoływać pieczenie
8. palić się:
a) płonąć
b) świecić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) niszczyć coś za pomocą ognia
(1.2) wdychać dym tytoniowy z papierosa, fajki itp.; czynić to nałogowo
(1.3) o silniku spalinowym, pojeździe z takim silnikiem: zużywać jakąś ilość paliwa
(1.4) utrzymywać coś świecącym
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) dorzucać drewno, węgiel i inne materiały łatwopalne do ognia, aby podtrzymać płomień
(2.2) pot. parzyć, piec (wywoływać ból na ciele)
czasownik zwrotny niedokonany palić się (dk. brak)
(3.1) ulegać działaniu ognia, niszczeć pod wpływem ognia
(3.2) dawać światło, ciepło, dym, płonąc lub żarząc się
(3.3) być opanowanym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie
(3.4) odczuwać do kogoś silny pociąg seksualny
(3.5) mieć na coś wielką ochotę
Wiktionary
Palić (cyr. Палић, węg. Palics) – miasto w Serbii, w Wojwodinie, w okręgu północnobackim, w mieście Subotica. Leży w regionie Baczka, przy granicy z Węgrami, nad jeziorem Palić. W 2011 roku liczyło 7771 mieszkańców.
Miasto stanowi ośrodek ruchu turystycznego ze względu na swoje położenie nad jeziorem. Centralnym punktem miasta jest secesyjny "Wielki Park", w którym mieści się m.in. ogród zoologiczny.
Wikipedia
(1.2) — Czy ma pan ogień? — Nie, nie palę.
(1.3) Ten samochód pali 7 litrów benzyny na sto kilometrów.
(1.4) Nie pal światła, już zrobiło się jasno.
(2.1) Od lat nie palimy w tym starym piecu.
(2.2) Kieliszek wódki palił go w gardło.
Wiktionary
IPA: ˈpalʲit͡ɕ, AS: palʹić
Wiktionary
rzecz. palenie n., palący m., paląca ż., paliwo n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., palenisko n., palarka ż., palnik mrz., dopalacz mrz., niedopał mrz., niedopałek m., niedopałka ż., napaleniec mos., opalacz mrz./mos., opalarka ż., opalarnia ż., opalenizna ż., podpalacz mos., podpalaczka ż., przepalanka ż., przypalenizna ż., spalarka ż., spalarnia ż., spalenisko n., spalenizna ż., spalinowiec mrz., spaliny nmos., upał mrz., wypalacz mos., wypalanka ż., wypalenisko n., zapalacz mrz./mos., zapalarka ż., zapaleniec mos., zapalnica ż., zapalniczka ż., zapalnik mrz., zapalność ż., zapałka ż., zapał mrz., dopalenie n., dopalanie n., nadpalenie n., nadpalanie n., napalenie n., napalanie n., odpalenie n., odpalanie n., opalenie n., opalanie n., podopalanie n., podpalenie n., podpalanie n., ponadpalanie n., ponapalanie n., poopalanie n., popalenie n., popalanie n., poprzepalanie n., porozpalanie n., powypalanie n., pozapalanie n., przepalenie n., przepalanie n., przypalenie n., przypalanie n., rozpalenie n., rozpalanie n., spalenie n., spalanie n., upalenie n., upalanie n., wypalenie n., wypalanie n., zapalanie n., zapalenie n.
czas. dopalić dk., dopalać ndk., nadpalić dk., nadpalać ndk., napalić dk., napalać ndk., odpalić dk., odpalać ndk., opalić dk., opalać ndk., podopalać dk., podpalić dk., podpalać ndk., ponadpalać dk., ponapalać dk., poopalać dk., popalić dk., popalać ndk., poprzepalać dk., porozpalać dk., powypalać dk., pozapalać dk., przepalić dk., przepalać ndk., przypalić dk., przypalać ndk., rozpalić dk., rozpalać ndk., spalić dk., spalać ndk., upalić dk., upalać ndk., wypalić dk., wypalać ndk., zapalić dk., zapalać ndk.
przym. palący, palny, napalony, niepalny, palony, podpalany, pozapalny, rozpalony, spaleniowy, spalinowy, spalony, upalny, wypalany, wypaleniskowy, zapalnie, zapalny, zapalony
Wiktionary
(1.1) spalać
(1.2) ćmić; slang. jarać, kopcić, fajczyć; białystok|reg. śl. kurzyć.; gw-pl|Górny Śląsk|bakać.
Wiktionary
regionalnie: duża pałka, laska
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
jedna z kości palców kończyny górnej lub dolnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mała kość palców stopy i dłoni;
(1.2) zdrobn. pal, palik
Wiktionary
Kości palców, paliczki, człony palców (łac. ossa digitorum, phalanges digitorum) – kości należące do dystalnych części kończyn kręgowców lądowych, tworzące palce stóp i palce rąk. Ich liczba jest zmienna gatunkowo, określana za pomocą formuły palcowej, podającej liczby członów w kolejnych palcach. Formuła palcowa u ssaków wynosi 2-3-3-3-3, u pozostałych owodniowców 2-3-4-5-4, u płazów ogoniastych 2-2-3-2-0 w kończynie przedniej (czteropalczastej) i 2-2-3-3-2 w kończynie tylnej, u płazów bezogonowych 2-2-3-3-0 w czteropalczastej kończynie przedniej i 2-2-3-4-3 w kończynie tylnej. W wyniku zmian przystosowawczych w budowie kończyn, u wielu niższych taksonów liczba członów palców jest jednak odmienna od podstawowej formuły palcowej, często mniejsza w wyniku redukcji palców, albo pozornie większa, gdy zwapniałe chrząstki stawowe imitują dodatkowe człony.
Wikipedia
IPA: paˈlʲit͡ʃɛk, AS: palʹiček
Wiktionary
(1.1) rzecz. palec m., paluszek m.
(1.2) rzecz. pal m., palik m.
Wiktionary
przymiotnik od: paliczek; odnoszący się paliczka lub układu paliczków - kości palców kończyny górnej lub dolnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paliczkiem, dotyczący paliczka
Wiktionary
rzecz. paliczek m.
Wiktionary
język palijski - jeden z języków średnioindyjskich, spokrewniony z sanskrytem; pali
SJP.pl
mały, cienki pal; mikropal, minipal, kołek, tyczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały, cienki pal
Wiktionary
IPA: ˈpalʲik, AS: palʹik
Wiktionary
rzecz. pal m., paliczek mrz., palisada ż.
czas. palikować
przym. palikowy
Wiktionary
(1.1) kołek, tyczka
Wiktionary
stolica Mikronezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Mikronezji;
Wiktionary
Palikir – stolica Sfederowanych Stanów Mikronezji od 1989, położona na wyspie Pohnpei. Ludność: 6674 mieszkańców (2010). Ośrodek usługowy i turystyczny; na północny wschód od miasta – port lotniczy, na południe – College of Micronesia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Palikiru|Ms=Palikirze.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. palikirczyk mos., palikirka ż.
przym. palikirski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Palikir
* czeski: (1.1) Palikir m.
* galicyjski: (1.1) Palikir
* hiszpański: (1.1) Palikir
* niemiecki: (1.1) Palikir n.
* rosyjski: (1.1) Паликир m.
* słowacki: (1.1) Palikir m.
* szwedzki: (1.1) Palikir
* ukraiński: (1.1) Палікір m.
* węgierski: (1.1) Palikir
* włoski: (1.1) Palikir ż.
źródła.
== Palikir (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Palikir
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: paˈlʲicir, AS: palʹiḱir
Wiktionary
rzecz. palikirczyk mos., palikirka ż.
przym. palikirski
Wiktionary
mieszkaniec Palikiru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Palikiru
Wiktionary
IPA: ˌpalʲiˈcirt͡ʃɨk, AS: palʹiḱirčyk
Wiktionary
rzecz. Palikir mrz.
:: fż. palikirka ż.
przym. palikirski
Wiktionary
mieszkanka Palikiru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Palikiru
Wiktionary
IPA: ˌpalʲiˈcirka, AS: palʹiḱirka
Wiktionary
rzecz. Palikir mrz.
:: fm. palikirczyk mos.
przym. palikirski
Wiktionary
dotyczący Palikiru, stolicy Mikronezji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Palikir
Wiktionary
IPA: ˌpalʲiˈcirsʲci, AS: palʹiḱirsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Palikir mrz., palikirczyk mos., palikirka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. osadzać w gruncie paliki w celu ogrodzenia jakiegoś terenu lub przygotowania jakiegoś obszaru do uprawy roślin tyczkowych;
2. przywiązywać coś do palika
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) podwiązywać rośliny uprawne (np. pomidory) do palika
(1.2) uwiązywać zwierzę na pastwisku do palika
Wiktionary
IPA: ˌpalʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: palʹikovać
Wiktionary
rzecz. pal m., palik m., palikowanie n., palowanie n.
czas. palować
przym. palowy, palikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|palikować.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲikɔˈvãɲɛ, AS: palʹikovãńe
Wiktionary
czas. palikować
rzecz. pal mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Palikówka – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Krasne.
Wieś Palikówka położona jest pomiędzy Rzeszowem a Łańcutem. Administracyjnie należy do gminy Krasne i powiatu rzeszowskiego. Palikówka obejmuje obszar 707 ha i leży na wysokości 193 m n.p.m. Pierwsza udokumentowana data powstania wsi Palikówka to rok 1409. Nazwa wsi wywodzi się od pala czyli portu, przystani rzecznej. Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała do klucza Łąka Lubomirskich.
Wikipedia
taki, który został zbudowany z palików lub przy pomocy palików
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z palikiem, dotyczący palika
Wiktionary
rzecz. palik m.
czas. palikować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. objaw chorobowy polegający na mimowolnym powtarzaniu własnych słów, lub sylab;
Wiktionary
Palilalia – objaw chorobowy polegający na mimowolnym powtarzaniu własnych słów lub sylab. Jest to tik, występujący m.in. u osób z zespołem Tourette’a, zespołem Aspergera i autyzmem.
Wikipedia
(1.1) Mój chrześniak cierpi na palilalię.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zaburzenie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πάλιν. (pálin) + etym|gr|λαλιά. (laliá)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) palilalia
* bułgarski: (1.1) палилалия ż.
* fiński: (1.1) palilalia
* francuski: (1.1) palilalie ż.
* hiszpański: (1.1) palilalia ż.
* niderlandzki: (1.1) palilalie ż.
* niemiecki: (1.1) Palilalie ż.
* portugalski: (1.1) palilalia ż.
* rosyjski: (1.1) палилалия ż.
* włoski: (1.1) palilalia ż.
źródła.
== palilalia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. med. palilalia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
antyczna trzysylabowa stopa wierszowa; antybakchej, antybakch, palimbakchej
SJP.pl
rękopis na pergaminie, z którego usunięto tekst pierwotny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. rękopis spisany na używanym już wcześniej materiale piśmienniczym, z którego usunięto poprzedni tekst;
(1.2) med. częściowy lub całkowity zanik pamięci w wyniku upojenia alkoholowego;
(1.3) przen. wieloznaczna wypowiedź, o wielowarstwowej semantyce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zmieniając twardość promieni, utrwaliwszy wyjęty z odlewu szczątek, zdobyli na koniec zawiły palimpsest — rodzaj bezładnej gmatwaniny liter i małych krążków, być może pieczątek.
(1.2) Jednym z podstawowych objawów zatrucia alkoholem są palimpsesty alkoholowe, potocznie nazywane utratą świadomości, czy tak zwanym „urwanym filmem”.
(1.3) Inni porównywają te dni do apokryfów, wsuniętych potajemnie między rozdziały wielkiej księgi roku, do palimpsestów, skrycie włączonych pomiędzy jej stronice, albo do tych białych nie zadrukowanych kartek, na których oczy, naczytane do syta i pełne treści, broczyć mogą obrazami i gubić kolory na tych pustych stronicach, coraz bladziej i bladziej, ażeby wypocząć na ich nicości, zanim wciągnięte zostaną w labirynty nowych przygód i rozdziałów.
Wiktionary
IPA: paˈlʲĩmpsɛst, AS: palʹĩmpsest
Wiktionary
rzecz. palimpsestowość ż.
przym. palimpsestowy
Wiktionary
(1.1) codex rescriptus
Wiktionary
wyraz, wyrażenie lub zdanie brzmiące tak samo przy czytaniu od lewej strony do prawej, jak i odwrotnie, np. kajak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub zdanie brzmiące tak samo przy czytaniu od lewej strony do prawej, jak i odwrotnie (np. kajak, zaraz);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palindromy to takie wyrazy lub całe zdania, które czytane wspak są takie same.
Wiktionary
IPA: paˈlʲĩndrɔ̃m, AS: palʹĩndrõm
Wiktionary
przym. palindromiczny
Wiktionary
(1.1) echosłowo (echozdanie), słowo lustrzane (zdanie lustrzane)
Wiktionary
przymiotnik od: palingeneza (np. magma palingenetyczna, cechy palingenetyczne)
SJP.pl
1. według teorii Haeckla: występowanie u zarodka cech odpowiadających kolejnym etapom rozwoju rodowego;
2. w filozofii: teoria wiecznych powrotów, reinkarnacja;
3. proces zachodzący w głębi skorupy ziemskiej prowadzący do nagromadzenia wtórnej magmy; anateksis
SJP.pl
Palingeneza może oznaczać:
Wikipedia
węgierska wytrawna wódka owocowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. rodzaj węgierskiej wódki z owoców;
Wiktionary
Pálinka – rodzaj owocowej brandy bądź wódki produkowanej tradycyjnie w krajach Kotliny Panońskiej. Produkowana jest z owoców lub ich wytłoczyn: śliwy, gruszy, jabłoni, moreli, czereśni lub morwy. Zawartość alkoholu waha się od ok. 35% do nawet 70%, w zależności od tego, czy była destylowana raz lub dwa razy.
Wikipedia
utwór literacki, w którym autor odwołuje swoje stanowisko wyrażone uprzednio w innym utworze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. liter. utwór literacki, którego autor, w formie satyrycznej, odwołuje swoje uprzednio wyrażone poglądy;
Wiktionary
Palinodia (gr. παλινωδία = odwołanie) – znana od starożytności forma artystyczna, w której autor odwołuje swój pogląd przedstawiony we wcześniejszym utworze. Oba utwory łączy formalne podobieństwo.
Nazwa pochodzi od utworu żyjącego na przełomie VII i VI wieku p.n.e. greckiego poety Stezychora. Poemat ten jest odwołaniem wcześniejszych słów poety piętnujących cudzołóstwo Heleny Trojańskiej. Trzy wersy Palinodii umieszczone zostały w dialogu Platona Fajdros:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παλινῳδία. (palinōdía)
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) palinodia ż.
* nowogrecki: (1.1) παλινωδία ż.
* słowacki: (1.1) palinódia ż.
źródła.
== palinodia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|pa.li.'no.ðja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) palinodia
odmiana.
(1) lm. palinodias
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲĩˈnɔdʲja, AS: palʹĩnodʹi ̯a
Wiktionary
naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin
SJP.pl
dział botaniki zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin; palynologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nauka o pyłkach oraz zarodnikach roślin
Wiktionary
Palinologia (gr. palýnein ‘przyprószyć’, ‘sypać’, λόγος logos ‘nauka’) – dział botaniki, której przedmiotem badań jest pyłek roślin nasiennych, zarodniki mszaków, paprotników i grzybów oraz niektóre inne obiekty, określane łączną nazwą palinomorf. Głównymi celami palinologii są:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) botanika
meronimy.
pokrewne.
rzecz. palinolog m.
przym. palinologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) palynologie ż.
* galicyjski: (1.1) palinoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) palinología ż.
* nowogrecki: (1.1) παλυνολογία ż.
* słowacki: (1.1) palynológia ż.
źródła.
== palinologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. palinologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲĩnɔˈlɔɟja, AS: palʹĩnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. palinolog m.
przym. palinologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) botanika
meronimy.
pokrewne.
rzecz. palinolog m.
przym. palinologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) palynologie ż.
* galicyjski: (1.1) palinoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) palinología ż.
* nowogrecki: (1.1) παλυνολογία ż.
* słowacki: (1.1) palynológia ż.
źródła.
== palinologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. palinologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z palinologią, odnoszący się do palinologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z palinologią, dotyczący palinologii
Wiktionary
rzecz. palinologia ż., palinolog mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. tradycyjny wyścig konny w strojach historycznych, odbywający się w niektórych miastach włoskich;
2. samochód typu Fiat Palio Weekend
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) rel. społ. tradycyjny festyn na cześć Matki Boskiej z procesją i wyścigiem konnym odbywający się w Sienie i innych miastach Toskanii;
Wiktionary
Palio (wł. Palio di Siena, Il Palio, a w Sienie Palio delle contrade) — odbywający się we włoskim mieście Siena słynny toskański festyn na cześć Matki Boskiej, który sięga swoją tradycją czasów średniowiecza.
Kulminacyjnym punktem tego święta, którym żyje całe miasto i przyciąga tysiące turystów z całego świata, jest otwarta dla widzów, niezwykle emocjonująca, choć trwająca jedynie trzy okrążenia wokół placu, gonitwa konna. Wyścig rozgrywany jest dwa razy do roku 2 lipca i 16 sierpnia o godzinie 19 na głównym placu Sieny Piazza del Campo.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) święto, festyn
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|Palio. < etym|łac|pallium.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) Palio m.
źródła.
== Palio (język włoski.) ==
thumb|Palio (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) rel. społ. Palio (święto)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
dawniej: w kolorze słomy; jasnożółty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. mający kolor słomy; jasnożółty
Wiktionary
IPA: paˈlʲjɔvɨ, AS: palʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) jasnożółty
Wiktionary
1. ogrodzenie z grubych, ostro zakończonych pali; ostrokół, częstokół
2. rząd pali wbitych dla podtrzymania mostu lub umocnienia zbocza, skarpy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. obronne ogrodzenie z pali, często zaostrzonych
Wiktionary
Palisada, częstokół – element dawnego budownictwa obronnego w postaci ogrodzenia składającego się z drewnianych, zazwyczaj ostro zakończonych pali, wbitych jeden przy drugim, prosto lub ukośnie w ziemię spełniający rolę struktury zaporowej, defensywnej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ostrokół, częstokół
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. palisadowy
rzecz. pal mrz., palik mrz., palowanie n.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|palissade.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) palisade, stockade
* białoruski: (1.1) частакол m.
* czeski: (1.1) palisáda ż.
* duński: (1.1) palisade w.
* esperanto: (1.1) palisaro
* hiszpański: (1.1) valla ż., empalizada ż., palizada ż.
* interlingua: (1.1) palissada
* kaszubski: (1.1) palisada ż., ogarda ż., ogroda ż.
* niemiecki: (1.1) Palisade ż.
* norweski (bokmål): (1.1) palisade m.
* norweski (nynorsk): (1.1) palisade m.
* nowogrecki: (1.1) πασσαλοφράκτης m., πασσαλόπηγμα n.
* rosyjski: (1.1) палисад m.
* sanskryt: (1.1) आफलक
* szwedzki: (1.1) palissad w.
* ukraiński: (1.1) палісад m., частокіл m.
źródła.
== palisada (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) palisada, ostrokół
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. palisadowy
rzecz. pal mrz., palik mrz., palowanie n.
Wiktionary
(1.1) ostrokół, częstokół
Wiktionary
tworzyć, budować palisady w celu umocnienia elementów dużych konstrukcji lub zabezpieczenia stromych zboczy gór
SJP.pl
zbliżony do palisady, zbudowany tak, jak palisada (np. palisadowaty układ komórek) lub pełniący rolę podobną do roli palisady
SJP.pl
przymiotnik od: palisada; taki, który pod względem ułożenia własnych elementów przypomina układ palików w palisadzie lub taki, który jest w jakiś inny sposób związany z palisadą
SJP.pl
drewno wielu gatunków drzew tropikalnych z rodzaju dalbergia; mebel wykonany z tego drewna
SJP.pl
Palisander – drewno drzew tropikalnych z rodzaju dalbergia (kostrączyna) Dalbergia.
Wikipedia
wykonany z palisandru (np. meble palisandrowe)
SJP.pl
Palit Microsystems, (HK) Ltd – dostawca, producent i dystrybutor akceleratorów graficznych opartych na układach firmy NVIDIA dla komputerów PC, założony w roku 1988, z siedzibą główną w Hongkongu, swoje fabryki posiada w Chinach, ma także swój oddział na Tajwanie i europejski oddział na terenie Niemiec.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie rodzaj wierzchniego okrycia męskiego, prostokątny płat tkaniny wełnianej, dowolnie drapowany i upinany na ramieniu fibulą; pallium
SJP.pl
element stroju liturgicznego w postaci białej, wełnianej taśmy z sześcioma krzyżykami wyszytymi czarnym jedwabiem, będący oznaką władzy arcybiskupiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. element liturgicznego stroju metropolity;
Wiktionary
Paliusz (łac. pallium, płaszcz) – element stroju liturgicznego katolickich metropolitów, noszony na ramionach pas z białej wełny.
Wikipedia
(1.1) Benedykt XVI od dnia inauguracji swojego pontyfikatu do 29 czerwca 2008 używał w liturgii paliusza zbliżonego formą do paliuszy wschodnich.
Wiktionary
zdrobnienie od: paliwo
SJP.pl
najczęściej płynna substancja używana do napędzania silników i maszyn lub używana do rozpalania i podtrzymywania ognia w piecach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) substancja palna używana do napędzania silników i maszyn lub do palenia w piecach;
Wiktionary
Paliwo – substancja wydzielająca przy intensywnym utlenianiu (spalaniu) duże ilości ciepła. Energia uzyskana ze spalania paliwa wykorzystywana jest przez:
Najważniejszą cechą paliw jest ich ciepło spalania i wartość opałowa.
Wikipedia
(1.1) Paliwo tak poszło w górę, że nie stać mnie na dojazd do pracy.
Wiktionary
IPA: paˈlʲivɔ, AS: palʹivo
Wiktionary
rzecz. palność ż., palenie n.
:: zdrobn. paliwko n.
:: zgrub. paliwsko n.
czas. odpalać, palić ndk., palić się ndk.
przym. paliwowy, palny
Wiktionary
stopień pochłaniania paliwa podczas pracy silników lub maszyn
SJP.pl
zużywający dużo paliwa; paliwożerny, paliwożerczy
SJP.pl
dawniej:
1. człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny;
2. człowiek nerwowy, porywczy;
3. oszust, kłamca; łgarz, blagier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny
(1.2) daw. człowiek nerwowy, skłonny do gniewu
(1.3) daw. człowiek mający skłonność do opowiadania kłamstw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) pędziwiatr, trzpiot
(1.2) narwaniec, postrzeleniec; przest. gwałtownik, raptus
(1.3) kłamca, kłamczuch, bajczarz, łgarz, picer; pot. bajerant; książk. blagier
Wiktionary
związany z przetwarzaniem paliwa na energię elektryczną (np. przemysł paliwoenergetyczny); paliwowo-energetyczny (częściej)
SJP.pl
licznik wskazujący ilość paliwa w jakimś zbiorniku; paliwowskaz
SJP.pl
taki, który podczas swojej pracy zużywa niewielkie ilości paliwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zużywający relatywnie mało paliwa do pracy
Wiktionary
(1.1) Wzrośnie zapotrzebowanie na maszyny paliwooszczędne i ekologiczne.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲivɔːʃˈt͡ʃɛ̃ndnɨ, AS: palʹiv•oščẽndny
Wiktionary
związany z przetwarzaniem paliwa na energię elektryczną (np. przemysł paliwowo-energetyczny); paliwoenergetyczny (rzadziej)
SJP.pl
licznik wskazujący ilość paliwa w jakimś zbiorniku; paliwomierz
SJP.pl
przymiotnik od: paliwo; związany z paliwem, odnoszący się do paliwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paliwem
Wiktionary
(1.1) Bank specjalizuje się w obsłudze sektora paliwowego, jednak pełnił również funkcje uniwersalnej instytucji finansowej.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲiˈvɔvɨ, AS: palʹivovy
Wiktionary
rzecz. paliwo n.
czas. odpalać
Wiktionary
rzadko: zużywający dużo paliwa; paliwożerny, paliwochłonny
SJP.pl
potocznie: cecha tego, co zużywa wiele paliwa
SJP.pl
zużywający dużo paliwa; paliwochłonny, paliwożerczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zużywający relatywnie dużo paliwa do pracy
Wiktionary
(1.1) Firma skasowała wtedy paliwożerny (30 litrów benzyny na "setkę") i wiekowy wehikuł.
Wiktionary
IPA: ˌpalʲivɔˈʒɛrnɨ, AS: palʹivožerny
Wiktionary
podwójny, prasowany, zwykle czworokątny kawałek lnianego płótna, którym przykrywa się hostię i patenę na kielichu w czasie mszy; palla
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wierzchnie okrycie kobiece w starożytnym Rzymie;
2. podwójny, prasowany, zwykle czworokątny kawałek lnianego płótna, którym przykrywa się hostię i patenę na kielichu w czasie mszy; palka
SJP.pl
pierwiastek chemiczny, niklowiec, srebrzystobiały metal szlachetny (symbol Pd)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pd i liczbie atomowej 46;
Wiktionary
Pallad (Pd, łac. palladium) – pierwiastek chemiczny z grupy niklowców w układzie okresowym, należący do triady platynowców lekkich.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma pallad?
Wiktionary
IPA: ˈpalːat, AS: pa•lat
Wiktionary
rzecz. palladianista mos., palladianizm mrz.
przym. palladowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Pd
Wiktionary
mit. gr. prastara bogini władców i ich pałaców mieszczących się na akropolach miast; Pallas; Atena; Pallas Atena
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) architekt, przedstawiciel palladianizmu
Wiktionary
(1.1) Nową rezydencję zaprojektował znakomity palladianista, architekt królewski, Tylman z Gameren, Holender z pochodzenia.
Wiktionary
IPA: ˌpalːadʲjä̃ˈɲista, AS: pa•ladʹi ̯ä̃ńista
Wiktionary
rzecz. palladianizm m., pallad m., palladion m., Pallas ż.
przym. palladiański, palladowy
Wiktionary
osiemnastowieczny nurt w architekturze europejskiej nawiązujący do wzorców architektury z okresu klasycyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. klasycyzujący styl w architekturze zapoczątkowany przez włoskiego artystę Andrea Palladio i oparty na jego koncepcjach;
Wiktionary
Palladianizm – styl w architekturze inspirowany twórczością Andrei Palladia. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechują: konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie wielkiego porządku obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do porządków antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach protestanckich, zwłaszcza w Holandii i Anglii, gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny barokowi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.
Wikipedia
IPA: ˌpalːaˈdʲjä̃ɲism̥, AS: pa•ladʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. palladianista m., pallad m., palladion m., Pallas ż.
przym. palladiański, palladowy
Wiktionary
1. przymiotnik od: Palladio;
2. przymiotnik od: palladianizm; związany z palladianizmem, charakterystyczny dla palladianizmu
SJP.pl
dawniej: talizman, amulet o magicznej mocy, chroniący przed złem; palladium
SJP.pl
Palladion (stgr. παλλάδιον palládion, łac. palladium) – w mitologii greckiej i rzymskiej magiczny posążek Ateny o przydomku Pallas.
Według mitu palladion miał być przez Zeusa zrzucony z Olimpu Dardanosowi lub jego potomkowi Ilosowi – założycielowi Troi. Ponieważ według wierzeń Troi nie można było zdobyć, dopóki palladion będzie się znajdował w tamtejszej świątyni Ateny, Diomedes z Odyseuszem (w innej wersji Demofont) nocą wykradli święty posążek.
Wikipedia
dawniej: talizman, amulet o magicznej mocy, chroniący przed złem; palladion
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|palladować.
Wiktionary
rzecz. niepalladowanie n.
czas. palladować ndk.
Wiktionary
→ pallad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. jubil. met. dotyczący palladu, związany z palladem, wykonany z palladu, zawierający pallad
Wiktionary
rzecz. pallad m., palladianista mos., palladianizm mrz.
Wiktionary
1. w mitologii greckiej: prastara bogini władców i ich pałaców mieszczących się na akropolach miast; Pallada; Atena; Pallas Atena;
2. jedna z asteroid
SJP.pl
Wikipedia
meteoryt, rodzaj syderolitu
SJP.pl
Pallasyty to obok mezosyderytów jedna z dwóch głównych grup meteorytów żelazno-kamiennych.
Grupa została nazwana na cześć Piotra Pallasa, który w 1772 roku odkrył w okolicach Krasnojarska dużą bryłę żelaza meteorytowego. Nazwano ją Żelazem Pallasa, która później dała nazwę całej grupie meteorytów. Pallasyty należą do rzadkich typów meteorytów.
Wikipedia
rodzaj mszaków z rzędu plechowatych
SJP.pl
rodzina mszaków z rzędu plechowatych
SJP.pl
w starożytnym Rzymie rodzaj wierzchniego okrycia męskiego, prostokątny płat tkaniny wełnianej, dowolnie drapowany i upinany na ramieniu fibulą; palium
SJP.pl
członek zakonu pallotynów, zakonu męskiego prowadzącego działalność misyjną i duszpasterską; palotyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego;
Wiktionary
Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus Catholici – SAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.
Wikipedia
(1.1) Formacja zakonna u pallotynów dzieli się na: wstępną, podstawową i stałą.
Wiktionary
rzecz. pallotynka ż.
przym. pallotyński
Wiktionary
zakon męski założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat; palotyni
SJP.pl
Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus Catholici – SAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.
Wikipedia
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, zajmującego się działalnością misyjną i duszpasterską, odpowiednika zakonu pallotynów; palotynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego;
Wiktionary
(1.1) Tegoroczne rekolekcje odbyły się w Gnieźnie na początku Wielkiego Postu w domu sióstr pallotynek.
Wiktionary
rzecz. pallotyn mos.
przym. pallotyński
Wiktionary
zakon żeński założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat, odpowiednik zakonu pallotynów; palotynki
SJP.pl
Siostry Pallotynki (właściwie Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, skrót: SAC) – żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne założone przez św. Wincentego Pallottiego, a sprowadzone do Polski przez ks. Alojzego Majewskiego w 1934. Dewiza zgromadzenia brzmi: Dla nieskończonej Chwały Bożej.
W 2009 prowincja polska sióstr obchodziła 75–lecie istnienia na ziemiach polskich.
Wikipedia
odnoszący się do członka zakonu pallotynów lub pallotynek, charakterystyczny dla tych zakonów; palotyński
SJP.pl
jednostka długości w amerykańskim i angielskim systemie miar
SJP.pl
Palm – określenie palmtopa pracującego pod kontrolą systemu operacyjnego Palm OS.
Pierwotnie określenie Palm stosowano tylko do urządzeń wyprodukowanych przez firmę Palm lub 3com. Jednymi z większych producentów urządzeń z Palm OS były także firmy Handspring, Sony i Tapwave, których produkty również określało się mianem Palmów. Handspring w 2004 roku został wykupiony przez Palm (wówczas „palmOne”). Sony w 2004 roku, a Tapwave w 2005 roku zaprzestało produkcji urządzeń z Palm OS.
Wikipedia
1. drzewo tropikalne;
2. gałązka przystrojona kwiatami, święcona w kościele katolickim w Palmową Niedzielę;
3. zwycięstwo, pierwszeństwo; pierwsze miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Palma de Mallorca.
(1.2) geogr. zob. Palma Soriano.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Palma de Mallorca.
(1.2) zobtłum|Palma Soriano.
źródła.
== Palma (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Palma de Mallorca.
(1.2) zobtłum|Palma Soriano.
źródła.
== Palma (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skamieniały pień palmowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miejscowością El Palmar de Troya, dotyczący tej miejscowości
(1.2) związany z palmarianizmem, dotyczący palmarianizmu
Wiktionary
rzecz. palmarianizm m., palmarianin m., palmarianka ż.
Wiktionary
gruby, szeroki rzemień, który służył w dawnych szkołach do bicia uczniów po dłoni
SJP.pl
[czytaj: palmbuk] rzadko: minikomputer wielkości dłoni z ciekłokrystalicznym ekranem dotykowym; palmtop
SJP.pl
ornament z rozchodzących się promieniście płatków, przypominający kielich kwiatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. szt. dekoracyjny motyw w kształcie ułożonego wachlarzowo liścia palmy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pal.ˈme.ta
Wiktionary
niewielki ornament z rozchodzących się promieniście płatków, przypominający kielich kwiatu
SJP.pl
dotyczący, odnoszący się do palmetki, mający formę palmetki
SJP.pl
dotyczący palmety, mający formę palmety (np. ornament palmetowy)
SJP.pl
oszklone, utrzymujące wilgoć i odpowiednią temperaturę pomieszczenie, w którym hoduje się palmy lub inne rośliny egzotyczne; palmiera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. szklarnia, w której uprawia się tropikalne rośliny osiągające duże rozmiary, przede wszystkim palmy;
Wiktionary
Palmiarnia – rodzaj wysokiej szklarni przystosowanej do uprawy i eksponowania w strefie klimatu umiarkowanego palm. W szerszym znaczeniu określa się tym mianem wszelkie duże szklarnie, w których uprawiane są i eksponowane rośliny osiągające duże rozmiary i pochodzące z krajów tropikalnych. Palmiarnie budowane są w ogrodach botanicznych, w parkach, dawniej także w parkach przypałacowych, a mogą być także samodzielnymi jednostkami budowanymi i zarządzanymi przez miasta.
Wikipedia
(1.1) Zwiedzając palmiarnię widzieliśmy też te duże akwaria.
Wiktionary
IPA: palˈmʲjarʲɲa, AS: palmʹi ̯arʹńa
Wiktionary
rzecz. palmy nmos., palmowe nmos., palmowce nmos., palmiczka ż., palma ż., palemka ż.
przym. palmowy
Wiktionary
niewielka palma bez pnia, o charakterystycznych, wachlarzowatych liściach; karłatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Chamaerops humilis|L.|ref=tak., wiecznie zielona roślina z rodziny arekowatych;
Wiktionary
Karłatka niska, chamerops niski, palmiczka (Chamaerops humilis L.) – gatunek wiecznie zielonej rośliny z rodziny arekowatych (Arecaceae). Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju karłatka (Chamaerops). Jako łatwy gatunek do uprawy, sadzony jest także poza swym pierwotnym zasięgiem (np. w południowej Francji), w tym uprawiany jest jako roślina doniczkowa. Owoce są niejadalne i nie mają wartości użytkowej.
Wikipedia
(1.1) Elipsoidalne owoce palmiczki są niejadalne.
Wiktionary
rzecz. palmowe nmos., palma ż., palemka ż., palmiarnia ż., palmowce lm nm., palmy lm nm.
przym. palmowy
Wiktionary
(1.1) karłatka niska, karłatka, chamerops niski
Wiktionary
oszklone, utrzymujące wilgoć i odpowiednią temperaturę pomieszczenie, w którym hoduje się palmy lub inne rośliny egzotyczne; palmiarnia
SJP.pl
1. starożytne miasto w Syrii; Palmyra;
2. miasto w Kolumbii;
3. miasto w Wenezueli;
4. miasto na Kubie
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
przymiotnik od: Palmira (miasto w Syrii; Palmyra); palmyreński, palmyrski
SJP.pl
1. starożytne miasto w Syrii; Palmyra;
2. miasto w Kolumbii;
3. miasto w Wenezueli;
4. miasto na Kubie
SJP.pl
przymiotnik od: Palmiry
SJP.pl
podwarszawska wieś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś położona w województwie mazowieckim, której okolice były miejscem kaźni Polaków podczas okupacji niemieckiej;
Wiktionary
Palmiry – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Czosnów. Leży w Kotlinie Warszawskiej.
Wikipedia
(1.1) W dniach 20 i 21 czerwca 1940 w Palmirach koło Warszawy Niemcy rozstrzelali kilkaset osób. Byli wśród nich prawnicy, publicyści, przemysłowcy, ludzie ze świata sztuki, oficerowie.
Wiktionary
przym. palmirski
Wiktionary
kwas palmitowy: biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitynowy, palmityna (częściej)
SJP.pl
biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitowy (rzadziej), kwas palmitynowy
SJP.pl
Palmityna, olej palmitynowy, (C
15H
31COO)
3C
3H
5 – organiczny związek chemiczny z grupy trójglicerydów, triester glicerolu i kwasu palmitynowego.
Wikipedia
kwas palmitynowy: biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitowy (rzadziej), palmityna
SJP.pl
palmtop z funkcją telefonu komórkowego
SJP.pl
Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).
Wikipedia
gatunek padlinożernego ptaka z rodziny jastrzębiowatych; rakama
SJP.pl
Palmojad, rakama (Gypohierax angolensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Gypohierax. Występuje na terenie Afryki Subsaharyjskiej.
Wikipedia
[czytaj: palmoliw] wyrób marki Palmolive
SJP.pl
Palmolive – marka mydła oraz innych produktów kosmetycznych i środków czystości należąca do amerykańskiego koncernu Colgate-Palmolive Company. Produkty tej marki sprzedawane są w 88 krajach świata.
Marka stworzona została w czerwcu 1899 roku przez B. J. Johnson Soap Company (zał. 1864) z siedzibą w Milwaukee, w stanie Wisconsin. Pierwotnie pod marką sprzedawane były kostki mydła toaletowego, głównymi składnikami którego były olej palmowy i oliwa z oliwek (do nich nawiązuje nazwa marki); pomocniczym składnikiem było masło kakaowe. Mydło wyróżniało się od wielu konkurencyjnych produktów niższą zasadowością, przez co było łagodniejsze dla skóry. Charakterystyczną cechą mydła był jego oliwkowozielony kolor.
Wikipedia
rodzina roślin drzewiastych występująca głównie w strefie międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej; palmy, arekowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach palmowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. rząd roślin z klasy jednoliściennych;
2. rodzina ptaków, do której należy kilkanaście gatunków z rzędu wróblowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecales|Bromhead|ref=tak., rząd roślin zaliczanych do jednoliściennych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Liście palmowców są dłoniasto lub pierzasto złożone.
Wiktionary
rzecz. palmowe nmos., palmiczka ż., palemka ż., palma ż., palmiarnia ż., palmy lm nm.
przym. palmowy
Wiktionary
(1.1) arekowce
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecidae|Takht.|ref=tak., podklasa roślin należących do klasy jednoliściennych
Wiktionary
(1.1) Kwiaty palmowych zazwyczaj są wiatropylne.
Wiktionary
rzecz. palma ż., palemka ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmy lm nm.
przym. palmowy
Wiktionary
(1.1) arekowe
Wiktionary
1. gatunek niewielkiego ptaka z rzędu wróblowych;
2. przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych
SJP.pl
Palmowiec (Dulus dominicus) – gatunek małego ptaka, będący jedynym przedstawicielem rodziny palmowców (Dulidae) w rzędzie wróblowych (Passeriformes). Przez niektórych autorów bywa włączany do rodziny jemiołuszek (Bombycillidae). Występuje endemicznie na wyspie Haiti i pobliskich małych wysepkach. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: palma, przypominający palmę, charakterystyczny dla palmy lub w jakiś inny sposób związany z palmą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z palmy
(1.2) wykonany z drewna lub innej części palmy
(1.3) będący częścią palmy
Wiktionary
IPA: palˈmɔvɨ, AS: palmovy
Wiktionary
rzecz. palmy nmos., palmowe nmos., palmiczka ż., palmowce nmos., palma ż., palemka ż., palmiarnia ż.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny bławatnikowatych
SJP.pl
minikomputer wielkości dłoni z ciekłokrystalicznym ekranem dotykowym; palmbook
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. komputer kieszonkowy, który mieści się w dłoni;
Wiktionary
Palmtop (komputer podręczny, ang. personal digital assistant, PDA) – zminiaturyzowany komputer mieszczący się w dłoni lub kieszeni. Wyposażony w miniaturową klawiaturę fizyczną, albo wyświetlaną na ekranie lub w oprogramowanie do rozpoznawania pisma ręcznego.
We wczesnych latach XXI wieku palmtopy stopniowo zostały prawie całkowicie wyparte przez smartfony, które oferowały podobne funkcje (iPhone od 2007 roku, Android od 2008 roku).
Wikipedia
(1.1) Ładowarka samochodowa jest idealnym rozwiązaniem dla osób, które często podróżują ze swoim palmtopem. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈpalm̥tɔp, AS: palm̦top
Wiktionary
(1.1) PDA
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecaceae|ref=tak., rodzina roślin zaliczana do jednoliściennych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: palma
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Specyficzny pień palm nazywany jest kłodziną.
Wiktionary
rzecz. palemka ż., palma ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmowe lm nm.
przym. palmowy
Wiktionary
(1.1) arekowate
Wiktionary
1. starożytne miasto w Syrii; Palmira;
2. atol na Pacyfiku;
3. nazwa wielu miejscowości i gmin w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Syrii, w północnej części Pustyni Syryjskiej;
(1.2) geogr. niewielki atol w północnej części Oceanu Spokojnego, położony na południe od Hawajów;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1)
rzecz. palmyreńczyk mos., palmyrenka ż.
przym. palmyreński
(1.2)
przym. palmyrański
Wiktionary
(1.1) war. Palmira
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palmyrą, dotyczący Palmyry (terytorium Stanów Zjednoczony)
Wiktionary
rzecz. Palmyra ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Palmyra (miasto w Syrii; Palmira); palmireński, palmyrski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Palmyrą, dotyczący Palmyry
Wiktionary
rzecz. Palmyra ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Palmyra (miasto w Syrii; Palmira); palmyreński, palmireński
SJP.pl
potocznie:
1. uderzyć, ugodzić, walnąć;
2. zrobić, powiedzieć coś lekkomyślnego, nierozważnego, bez namysłu; chlapnąć;
3. strzelić z broni palnej
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) pot. uderzyć
(1.2) pot. powiedzieć coś bez sensu
(1.3) pot. wystrzelić z broni
Wiktionary
(1.1) Jak ja cię palnę w mordę, to zobaczysz!
(1.2) Ale palnąłem głupotę!
(1.3) Ale żeś palnął z tej bazooki!
Wiktionary
IPA: ˈpalnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: palnõńć
Wiktionary
rzecz. palnięcie n.
Wiktionary
(1.1) uderzyć, strzelić, walnąć, wulg. pieprznąć, wulg. jebnąć, wulg. pierdolnąć, wulg. piznąć, rypnąć
(1.3) strzelić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|palnąć.
Wiktionary
czas. palnąć
Wiktionary
urządzenie lub część jakiegoś większego urządzenia, służące do wytwarzania niewielkiego płomienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie wytwarzające płomień, służące do spawania metali
(1.2) część kuchenki gazowej, w której wytwarza się płomień, na której stawia się naczynia do gotowania
(1.3) każda inna część urządzenia wytwarzająca płomień
(1.4) pot. element grzewczy kuchenki elektrycznej
(1.5) przen. pot. głowa
Wiktionary
Palnik jest urządzeniem technicznym, przeznaczonym do wytwarzania wysokich temperatur poprzez spalanie gazu, względnie innego paliwa.
Paliwo jest mieszane przed lub wewnątrz dyszy, która służy do odpowiedniego ukierunkowania mieszanki zasilającej. Spalanie następuje w otaczającym powietrzu (np. palnik Bunsena) lub czystym tlenie (np. palnik acetylenowo-tlenowy).
Wikipedia
(1.2) Zapaliłam palnik i postawiłam czajnik na małym ogniu.
Wiktionary
IPA: ˈpalʲɲik, AS: palʹńik
Wiktionary
rzecz. palenie n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., rozpalanie n., palenia n., spalenie n., spalanie n., popalenie n., popalanie n., podpalanie n., podpalenie n., upalanie n., upalenie n.
czas. odpalić, rozpalać, palić ndk., spalić dk., spalać ndk., popalić dk., popalać ndk., podpalić dk., podpalać ndk., upalać ndk., upalić dk.
przym. palny, palnikowy
Wiktionary
cecha jakiejś substancji będącej w stanie się zapalić, poddającej się procesowi palenia lub spalania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest palne; cecha tych, którzy są palni
Wiktionary
Palność – zdolność materiału do podtrzymywania ognia.
Wartość palności jest oznaczana jako współczynnik OI (ang. Oxygen Index), który wyraża procentową zawartość tlenu w mieszance z azotem niezbędną do podtrzymania palenia się materiału, którego temperatura w chwili zapłonu wynosiła 20 °C.
Wikipedia
rzecz. paliwo n., paliwko n., palenie n.
czas. odpalić, palić ndk.
przym. palny
przysł. palnie
Wiktionary
taki, który jest w stanie się zapalić, poddać procesowi palenia lub spalania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do palenia lub spalania
(1.2) taki, który jest w stanie się zapalić
(1.3) o broni: miotający pociskiem na skutek spalania ładunku
Wiktionary
(1.1) Wskutek użycia materiału palnego zniszczono wiele starych, drewnianych domków.
(1.3) Oddał trzy strzały z broni palnej.
Wiktionary
IPA: ˈpalnɨ, AS: palny
Wiktionary
rzecz. palący m., paląca ż., paliwo n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., palnik m., palenisko n., niedopałek m., palenie n., zapalniczka ż., spaliny nmos., palarka ż., zapalenie n., palność ż.
czas. palić ndk., rozpalać, dopalać ndk., dopalić dk., napalać się ndk., napalić się dk., napalić dk., odpalać ndk., odpalić dk., opalać ndk., opalić dk., przypalać ndk., przypalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., zapalać ndk., zapalić dk.
przym. palący, niepalny, zapalony
Wiktionary
odrzucona tylna część ciała wieloszczeta, zawierająca jaja i plemniki
SJP.pl
Wikipedia
gatunek jadalnej ryby z rodziny ostrobokowatych
SJP.pl
Wikipedia
o maści konia: jasnobrązowy o żółtawym odcieniu; izabelowaty
SJP.pl
Wikipedia
1. granulowana substancja, która po połączeniu z cyrkonem tworzy bardzo trwały materiał wykorzystywany w budownictwie;
2. sposób specyficznego przyprawiania nalewek spirytusowych, polegający na zapaleniu trunku i późniejszym jego zgaszeniu cukrem
SJP.pl
1. granulowana substancja, która po połączeniu z cyrkonem tworzy bardzo trwały materiał wykorzystywany w budownictwie;
2. sposób specyficznego przyprawiania nalewek spirytusowych, polegający na zapaleniu trunku i późniejszym jego zgaszeniu cukrem
SJP.pl
cecha czegoś, co jest palone (wyprażone w wysokiej temperaturze)
SJP.pl
wyprażony w wysokiej temperaturze
SJP.pl
członek zakonu pallotynów, zakonu męskiego prowadzącego działalność misyjną i duszpasterską; pallotyn
SJP.pl
zakon męski założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat; pallotyni
SJP.pl
Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus Catholici – SAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.
Wikipedia
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, zajmującego się działalnością misyjną i duszpasterską, odpowiednika zakonu pallotynów; pallotynka
SJP.pl
zakon żeński założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat, odpowiednik zakonu pallotynów; pallotynki
SJP.pl
odnoszący się do członka zakonu palotynów lub palotynek, charakterystyczny dla tych zakonów; pallotyński
SJP.pl
1. tworzyć system drewnianych pali na jakimś terenie w celu przygotowania tego terenu pod budowę;
2. przytwierdzać coś do pala utwierdzonego w gruncie
SJP.pl
system, układ pali wbitych w grunt, których celem jest umacnianie go i tworzenie obszaru pod budowę jakiegoś obiektu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|palować.
Wiktionary
Palowanie – jedna z grup robót fundamentowych polegająca na osadzaniu w gruncie przy użyciu odpowiednich technologii stałych pali.
W procesie palowania można wyróżnić fazy:
Wikipedia
czas. palikować, palować ndk.
rzecz. pal mrz., palisada ż.
Wiktionary
dawna opłata uiszczana za miejsce przy brzegu przeznaczone do cumowania statku
SJP.pl
Palowe (funtcoll) – cło od towarów i statków cumujących w portach, pobierane przez władze miast pruskich (Elbląg, Gdańsk). Ściągano je na potrzeby Hanzy od połowy XIV wieku, w XV wieku częściowo na rzecz państwa krzyżackiego, a po wojnie trzydziestoletniej - skarbów miejskich. Od końca XVI wieku część palowego zasilała skarb Rzeczypospolitej.
Wikipedia
Palowice (niem. Pallowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie rybnickim, w gminie Czerwionka-Leszczyny. Wieś leży historycznie na Górnym Śląsku.
W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Palowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Według danych z 30 czerwca 2011 roku wieś liczyła 1468 mieszkańców.
Wikipedia
PAL-owiec;
1. członek lub żołnierz PAL-u (Polskiej Armii Ludowej);
2. członek PAL-u (Polskiej Akademii Literatury)
SJP.pl
maszyna budowlana używana do wiercenia w gruncie otworów o znacznej średnicy i osadzania w nich pali
SJP.pl
wytwórca pali
SJP.pl
przymiotnik od: PAL (Polska Armia Ludowa); PAL-owski
SJP.pl
przymiotnik od: pal; taki, którego elementami składowymi są pale, taki, który zbudowany jest z pali lub taki, który w jakiś inny sposób może wykorzystywać pale
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z palem, dotyczący pala
Wiktionary
rzecz. pal m.
czas. palikować
Wiktionary
metoda diagnostyki medycznej polegająca na badaniu dotykiem; obmacywanie
SJP.pl
Palpacja (łac. palpatio), inaczej omacywanie – metoda diagnostyki medycznej, która polega na takim macaniu palcami (badanie dotykiem), aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej. Palpacja jest używana przez lekarzy w badaniu narządów, głównie klatki piersiowej i brzucha, a także do oceny tętna.
Wikipedia
związany z palpacją
SJP.pl
zbyt silne i szybkie bicie serca spowodowane stanami nerwicowymi, zaburzeniami rytmu serca lub innymi wadami serca; kołatanie serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zbyt szybkie bicie serca;
Wiktionary
Palpitacja, kołatanie serca – objaw podmiotowy polegający na nieprzyjemnym odczuciu silnej, przyspieszonej lub nieprawidłowej akcji serca. Chociaż jest objawem chorobowym, może występować także u osób zdrowych. Jest jednym z najczęstszych powodów zgłaszania się pacjentów do kardiologa. Kołatanie serca rzadko jest objawem groźnej choroby.
Wikipedia
czas. palpitować ndk.
Wiktionary
(1.1) kołatanie serca
Wiktionary
niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paletko, paltko, płaszczyk
SJP.pl
niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paletko, palteczko, płaszczyk
SJP.pl
ciepłe, wierzchnie ubranie, zwykle używane jako płaszcz zimowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ciepłe okrycie wierzchnie do noszenia głównie zimą
Wiktionary
(1.1) I tak prędko po kolei odrywali się od stołu, rzucali nie dokończony obiad, kiwali głowami nie mając czasu na inne pożegnania i wybiegali ubierając się już w palta na schodach, i lecieli do fabryk, porywani tymi świstami, co jak kanonada rozlegały się nad miastem i zwoływały do pracy.
Wiktionary
IPA: ˈpaltɔ, AS: palto
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. paltko n., palteczko n.
Wiktionary
zdrobnienie od: paltot; stare, liche palto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od paltot
Wiktionary
rzecz. paltot m.
Wiktionary
stare, liche palto; paltocik
SJP.pl
dawne określenie na palto, ciepłe, wierzchnie ubranie, zwykle używane jako płaszcz zimowy
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) daw. palto
Wiktionary
IPA: ˈpaltɔt, AS: paltot
Wiktionary
rzecz. paltocik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, w okręgu Suczawa
Wiktionary
Paltynosa (rum. Păltinoasa) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Paltynosa. W 2011 roku liczyła 2509 mieszkańców.
Wikipedia
1. duży palec u nogi;
2. zgrubienie od: palec;
3. potocznie: pendrive; pendrak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) anat. duży palec u nogi;
(1.2) zgrub. od: palec
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Państwo i Kościół od stuleci wkładają w życie dwojga ludzi swoje brudne paluchy.
Wiktionary
IPA: ˈpalux, AS: paluχ
Wiktionary
rzecz. palec m.
:: zdrobn. paluszek m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. rodzaj udrapowanych firanek nad sceną
2. w starożytnym Rzymie: płaszcz wojskowy noszony przez cesarza i naczelnego wodza; paludamentum
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: płaszcz wojskowy noszony przez cesarza i naczelnego wodza; paludament
SJP.pl
Wikipedia
akwaterrarium bądź terrarium do hodowli zwierząt bagiennych lub pochodzących z deszczowego lasu tropikalnego, takich jak płazy i żółwie błotne
SJP.pl
Paludarium – rodzaj akwaterrarium bądź terrarium o wysokiej wilgotności powietrza, przeznaczonego do hodowli roślin i zwierząt bagiennych lub pochodzących z deszczowego lasu tropikalnego – głównie płazów lub żółwi błotnych. Nazwa paludarium pochodzi od łacińskich słów palus (bagno, moczary) i arium (zamknięty pojemnik).
Wikipedia
hydrolog badający bagna
SJP.pl
nauka o ewolucji i tworzeniu się bagien; bagnoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o bagnach;
Wiktionary
Paludologia (łac. palus, paludis „bagno” i gr. logos „nauka”), hydrologia bagien – nauka wchodząca w skład hydrologii. Interesuje się bagnem, jego związkami z otaczającym go środowiskiem, bada procesy wymiany wody pomiędzy nimi. Zajmuje się bilansem wodnym bagna, kształtowaniem się odpływu z tegoż bagna, jego ustrojem cieplnym, parowaniem zeń, określa reguły rządzące tworzeniem się bagiennej sieci hydrograficznej.
Wikipedia
IPA: ˌpaludɔˈlɔɟja, AS: paludoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. paludolog m.
przym. paludologiczny
Wiktionary
dotyczący paludologii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: palec; niewielki, zazwyczaj najmniejszy palec u rąk i u nóg lub ogólnie o jakimkolwiek palcu, który jest mały;
2. rodzaj ciastka w kształcie chudej, długiej pałeczki;
3. potocznie o standardowej baterii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: palec
(1.2) pot. elektr. mała cylindryczna bateria typu AA lub AAA
(1.3) kulin. przekąska z cienkiego wypieku, zwykle z solą;
(1.4) kulin. panierowane rybne filety w małych, podłużnych porcjach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wystarczy mu podać mały paluszek, a złapie za całą rękę!
Wiktionary
rzecz. palec m., paluch m., paliczek m., palusznik m., palcówka ż.
przym. palcowy, paluszkowy, palczasty
przysł. palczasto
Wiktionary
1. zdrobnienie od: palec; niewielki, zazwyczaj najmniejszy palec u rąk i u nóg lub ogólnie o jakimkolwiek palcu, który jest mały;
2. rodzaj ciastka w kształcie chudej, długiej pałeczki;
3. potocznie o standardowej baterii
SJP.pl
Paluszki – przysiółek wsi Kasina Wielka w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Mszana Dolna.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: paluszek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z paluszkiem, dotyczący paluszka
Wiktionary
rzecz. paluszek m.
Wiktionary
roślina z rodziny traw
SJP.pl
Palusznik (Digitaria Haller) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 263–270 gatunków. Rośliny te występują głównie w strefie międzyzwrotnikowej, ale też w obu strefach umiarkowanych. Na północy Europy i Ameryki Północnej oraz w Chile, Nowej Zelandii i wielu wyspach oceanicznych przedstawiciele rodzaju rosną jako rośliny introdukowane. Taki też status mają dwa gatunki występujące w Polsce – palusznik krwawy D. sanguinalis i palusznik nitkowaty D. ischaemum (aczkolwiek status tego drugiego jest niepewny).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dział botaniki zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin; palinologia
SJP.pl
Palinologia (gr. palýnein ‘przyprószyć’, ‘sypać’, λόγος logos ‘nauka’) – dział botaniki, której przedmiotem badań jest pyłek roślin nasiennych, zarodniki mszaków, paprotników i grzybów oraz niektóre inne obiekty, określane łączną nazwą palinomorf. Głównymi celami palinologii są:
Wikipedia
1. wykrzyknik naśladujący głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał;
2. wykrzyknik naśladujący nucenie; mmm
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał
Wiktionary
Cyklon Pam – cyklon tropikalny, który w marcu 2015 roku spustoszył archipelag Vanuatu i wyrządził szkody na kilku innych archipelagach Oceanu Spokojnego. Jest uważany za najgorszą katastrofę naturalną w historii Vanuatu.
Na obszarze Vanuatu cyklon spowodował śmierć 16 osób oraz zniszczył sporą część infrastruktury państwa, odcinając od świata blisko 60 wysp, w tym od dostaw wody pitnej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) paam, pamm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pam (język walijski.) ==
wymowa.
IPA|pam.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) dlaczego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) paam, pamm
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Pamela – imię żeńskie pochodzenia literackiego, wymyślone przez XVI-wiecznego poetę Philipa Sidneya na użytek poematu Arkadia w 1590 roku. W 1740 roku Samuel Richardson uczynił osobę o tym imieniu tytułową bohaterką powieści Pamela, czyli Cnota nagrodzona. Powieść tę sparodiował szybko Henry Fielding, pisząc swój debiut literacki An Apology for the Life of Mrs. Shamela Andrews, przyczyniając się do upowszechnienia imienia Pamela.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* kataloński: (1.1) Pamela ż.
* włoski: (1.1) Pamela ż.
źródła.
== Pamela (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Pamela.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãˈmɛla, AS: pãmela
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* kataloński: (1.1) Pamela ż.
* włoski: (1.1) Pamela ż.
źródła.
== Pamela (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Pamela.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
a) dawniej: walet trefl
b) rodzaj gry w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. karc. rodzaj karty do gry; walet treflowy;
(1.2) daw. karc. dama atutowa w grze w mariasza
(1.3) daw. karc. rodzaj gry w karty;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpãw̃fʲil, AS: pãũ̯fʹil
Wiktionary
a) dawniej: walet trefl
b) rodzaj gry w karty
SJP.pl
starożytna kraina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina w Azji Mniejszej i późniejsza prowincja rzymska;
Wiktionary
Pamfilia, Pamfylia, Pamphylia (gr. Παμφυλία Pamphylía), dawniej Mopsopia – w starożytności kraina w południowej Azji Mniejszej, pomiędzy Licją i Cylicją, od północy granicząca z Pizydią. W kierunku południkowym rozciągająca się od Morza Śródziemnego do gór Taurus (obecnie obszar tureckiej prowincji Antalya).
Wikipedia
(1.1) Biblia mówi nam, że apostołowie mówili w językach Partów, Medów, Elamitów, Kapadocjan, mieszkańców Pontu, Mezopotamii, Judei, Azji, Rzymu, Krety, Egiptu, Pamfilii, Frygii i Libii.
Wiktionary
przym. pamfilijski
Wiktionary
(1.1) war. Pamfylia, Mopsopia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pamfilią, dotyczący Pamfilii
Wiktionary
rzecz. Pamfilia ż.
Wiktionary
1. osoba amatorsko pisząca pamflety, utwory publicystyczne lub literackie ośmieszające i krytykujące określone osoby, grupy społeczne lub instytucje polityczne;
2. osoba lubiąca czytać pamflety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pamflet
Wiktionary
(1.1) To nie pamflet, lecz tylko marny pamflecik.
Wiktionary
rzecz. pamflet m.
Wiktionary
autor piszący pamflety
SJP.pl
utwór publicystyczny lub literacki ośmieszający i krytykujący określone osoby, grupy społeczne, instytucje polityczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. satyryczny utwór publicystyczny lub literacki mający na celu zdemaskowanie, ośmieszenie i poniżenie osoby, grupy, środowiska społecznego lub instytucji
Wiktionary
Pamflet – utwór publicystyczny lub literacki, nierzadko anonimowy, zmierzający do zdemaskowania, ośmieszenia i poniżenia osoby, środowiska społecznego, instytucji. Posługuje się ekspresywną retoryką, przejaskrawieniami w sformułowaniach, elementami satyrycznymi.
Wikipedia
IPA: ˈpãw̃flɛt, AS: pãũ̯flet
Wiktionary
rzecz. pamflecista m., pamflecistka ż., pamflecik mrz.
przym. pamfletowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pamiątka
SJP.pl
1. przedmiot mający przypominać jakąś osobę, miejsce lub zdarzenie;
2. zapamiętany obraz przeszłości, pamięć o kimś lub o czymś, wspomnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drobny przedmiot lub znak przypominający jakieś zdarzenie, miejsce albo osobę
Wiktionary
Pamiątka – termin wieloznaczny, potocznie oznaczający drobny przedmiot przypominający jakąś osobę, jakieś miejsce lub zdarzenie. W dawnej polszczyźnie oznaczało wspomnienie, pamięć o kimś lub o czymś
Wikipedia
(1.1) Z każdych zagranicznych wakacji przywozimy mnóstwo pamiątek.
(1.1) Spójrz, ta blizna to pamiątka po operacji.
Wiktionary
IPA: pãˈmʲjɔ̃ntka, AS: pãmʹi ̯õntka
Wiktionary
rzecz. pamiątkarstwo n., pamięć ż., pamiętnik m., pamiętnikarstwo n., pamiętnikarz m., Pamiątka ż., pamiętanie n., zapamiętanie n., pamięciówka ż., pamiętliwość ż., upamiętnianie n., upamiętnienie n.
czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., upamiętniać ndk., upamiętnić dk.
przym. pamięciowy, pamiątkowy, pamiętliwy, pamiętny
przysł. pamiątkowo, pamięciowo, pamiętliwie
Wiktionary
przymiotnik od: pamiątkarstwo; związany z pamiątkarstwem, dotyczący, podobny do pamiątkarstwa
SJP.pl
produkcja przedmiotów sprzedawanych potem jako pamiątki
SJP.pl
wytwórca lub sprzedawca pamiątek
SJP.pl
Pamiątkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły.
Wikipedia
1. przymiotnik od: pamiątka; podobny lub taki, jak pamiątka, charakterystyczny dla pamiątki;
2. przypominający coś, co się już wydarzyło, mający przywołać myśli o kimś lub o czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest pamiątką, pozostałością po czymś lub po kimś
(1.2) taki, który został wykonany, aby upamiętniać coś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) Uczestnicy biegu narciarskiego otrzymali pamiątkowe dyplomy.
Wiktionary
IPA: ˌpãmʲjɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: pãmʹi ̯õntkovy
Wiktionary
rzecz. pamiątka ż., pamięć ż., pamiątkarstwo n., pamiętnik mrz.
Wiktionary
1. zdolność umysłu do zachowywania wrażeń, przeżyć, utrwalania informacji
2. pamiętanie, wspominanie
3. urządzenie przechowujące informacje, stosowane głównie w komputerach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność umysłu do zapamiętywania – przechowywania wspomnień, informacji itp.;
(1.2) fakt zachowania informacji, możliwość przypominania sobie – indywidualnie albo w umyśle i kulturze zbiorowości
(1.3) techn. zdolność niektórych materiałów do powracania do utraconego, pierwotnego kształtu
(1.4) inform. podzespół lub urządzenie przechowujące dane;
Wiktionary
Pamięć – zdolność do rejestrowania i ponownego przywoływania wrażeń zmysłowych, skojarzeń, informacji, występująca u ludzi, niektórych zwierząt i w komputerach. W każdym z tych przypadków proces zapamiętywania ma całkowicie inne podłoże fizyczne oraz podlega badaniom naukowym na podstawie różnych zestawów pojęć.
Wikipedia
(1.1) Spotkanie pozostało w mojej pamięci jako miłe wspomnienie.
(1.2) Pamięć minionych wydarzeń jest potrzebna, by dokonać bilansu życiowego.
(1.4) Mój pecet ma 3 GB pamięci operacyjnej.
Wiktionary
IPA: ˈpãmʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: pãmʹi ̯ė̃ńć
Wiktionary
rzecz. pamiątka ż., pamiętnik m., pamięciówka ż., pamiętliwość ż., pamiętniczek m., niepamięć ż.
czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., zapamiętywać ndk., upamiętniać ndk., popamiętać dk.
przym. pamiętny, pamięciowy, pamiętliwy, pamiątkowy
przysł. pamiętnie, pamięciowo, pamiętliwie, na pamięć, z pamięci
Wiktionary
(1.1) pamiętanie
(1.2) pamiętanie, wspomnienie
(1.3) pamięć kształtu
Wiktionary
studia badające rolę pamięci w kulturze i społeczeństwie; memory studies
SJP.pl
zgrubienie od: pamięciówka
SJP.pl
potocznie: tekst, który należy opanować pamięciowo, wykuć, zawierający np. liczne definicje, nazwy własne, daty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wiedza do opanowania na pamięć
Wiktionary
rzecz. pamiątka ż., pamięć ż., pamiętanie n., zapamiętanie n., spamiętanie n.
czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., spamiętać dk.
przym. pamiętny, pamięciowy
przysł. pamięciowo, pamiętnie
Wiktionary
umiejętność szybkiego zapamiętywania, kojarzenia pewnych faktów, łatwość w przywoływaniu w pamięci tego, co już było; pamiętliwość
SJP.pl
przymiotnik od: pamięć; doskonalący pamięć, łatwo zapamiętywany lub w jakiś inny sposób powiązany z pamięcią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pamięcią
Wiktionary
IPA: ˌpãmʲjɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔvɨ, AS: pãmʹi ̯ė̃ńćovy
Wiktionary
rzecz. pamięć ż., pamiętnik m., pamiętniczek m., pamiątka ż., pamięciówka ż.
czas. pamiętać
przym. pamiętliwy
przysł. pamięciowo
Wiktionary
o oprogramowaniu, programach komputerowych: wykorzystujący znaczne zasoby pamięci komputerowej
SJP.pl
1. mieć zdolność do przyswajania, przechowywania w mózgu i odtwarzania w jakichś okolicznościach tego, co już było;
2. wykazywać się troską o coś lub o kogoś, myśleć o czymś, o kimś;
3. mieć żal do kogoś, żywić urazę do kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przechowywać informacje w pamięci i potrafić je odtwarzać
(1.2) (o przedmiotach) pochodzić z dawnych czasów
(1.3) dbać, troszczyć się o kogoś lub o coś
(1.4) mieć żal, odczuwać urazę
Wiktionary
(1.1) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych.
(1.2) Moneta odnaleziona przez archeologów pamięta czasy Bolesława Chrobrego.
Wiktionary
IPA: pãˈmʲjɛ̃ntat͡ɕ, AS: pãmʹi ̯ẽntać
Wiktionary
rzecz. pamięć ż., pamiątka ż., pamiętnik m., pamiętniczek m., pamiętanie n., pamięciówka ż.
przym. pamięciowy, pamiętny, pamiętliwy
czas. zapamiętać dk., zapamiętywać ndk., popamiętać dk.
Wiktionary
(1.3) myśleć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pamiętać.
Wiktionary
IPA: ˌpãmʲjɛ̃nˈtãɲɛ, AS: pãmʹi ̯ẽntãńe
Wiktionary
czas. pamiętać
rzecz. pamiątka ż., pamięciówka ż.
Wiktionary
umiejętność szybkiego zapamiętywania, kojarzenia pewnych faktów, łatwość w przywoływaniu w pamięci tego, co już było; pamięciowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pamiętliwe; cecha tych, którzy są pamiętliwi
Wiktionary
przym. pamiętliwy
przysł. pamiętliwie
rzecz. pamiątka ż., pamiętniczek mrz., pamięć ż.
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pamiętliwy; bardziej pamiętliwy
SJP.pl
1. pamiętający długo doznane krzywdy, przykrości itp.;
2. dawniej:
a) dbający o kogoś, o coś; troskliwy, dbały, pieczołowity;
b) mający dobrą pamięć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pamiętający długo urazy, doznane krzywdy, przykrości itp.
Wiktionary
(1.1) (…) Ale dodaje też, że prezydent jest politykiem pamiętliwym, potrafi czekać.
Wiktionary
rzecz. pamiętliwość ż., pamiątka ż., pamięć ż.
przym. pamięciowy
czas. pamiętać
Wiktionary
zdrobnienie od: pamiętnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pamiętnik
Wiktionary
IPA: ˌpãmʲjɛ̃ntʲˈɲit͡ʃɛk, AS: pãmʹi ̯ẽntʹńiček
Wiktionary
rzecz. pamiętnik m., pamięć ż., pamiętliwość ż.
czas. pamiętać
przym. pamiętnikowy, pamięciowy
Wiktionary
przymiotnik od: pamiętniczek; mający postać niewielkiego pamiętnika, powiązany z pamiętniczkiem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od pamiętny
Wiktionary
rzecz. pamięć ż., pamięciówka ż., pamiętność ż.
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: pamiętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pamiętny
SJP.pl
1. mały album, zeszyt do wpisywania komuś na pamiątkę rymowanek, wierszy;
2. notatki regularnie prowadzone przez kogoś, zawierające informacje o bieżących wydarzeniach;
3. utwór literacki, w którym autor przedstawia wydarzenia, w których sam brał udział, zazwyczaj interpretując je i opisując towarzyszące im uczucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wspomnienia spisywane przez kogoś, zwykle na własne potrzeby
(1.2) eduk. albumik do umieszczania wierszy, aforyzmów, pamiątkowych wpisów itp., zwykle używany przez dzieci w wieku szkolnym
(1.3) liter. utwór literacki opisujący wydarzenia z życia bohatera, opierający się na jego wspomnieniach i przeżyciach
Wiktionary
Pamiętnik – gatunek literatury stosowanej, relacja prozatorska o zdarzeniach, których autor był uczestnikiem bądź naocznym świadkiem. Pamiętnik (w przeciwieństwie do dziennika) opowiada o zdarzeniach z pewnego dystansu czasowego, w związku z czym kształtuje się dwupłaszczyznowość narracji: autor pamiętnika opowiadać może nie tylko o tym, jak zdarzenia przebiegały, lecz może ujawniać również swoje stanowisko wobec nich w chwili pisania.
Wikipedia
rzecz. pamiętnikarstwo n., pamiętnikarz m., pamiętnikarka ż., pamiątka ż., pamiętniczek m., pamięć ż.
czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk.
przym. pamiętnikarski, pamiątkowy, pamięciowy
Wiktionary
(1.1) przest. memuar, książk. raptularz
(1.2) daw. sztambuch
Wiktionary
kobieta pisząca pamiętniki lub zajmująca się pamiętnikarstwem
SJP.pl
przymiotnik od: pamiętnikarstwo; odnoszący się do pamiętnikarstwa, związany z pamiętnikarstwem, charakterystyczny dla pamiętnikarstwa
SJP.pl
1. dział piśmiennictwa obejmujący pamiętniki, dzienniki i diariusze;
2. pisanie pamiętników
SJP.pl
osoba pisząca pamiętniki lub zajmująca się pamiętnikarstwem
SJP.pl
pisać pamiętnik
SJP.pl
przymiotnik od: pamiętnik; mający charakter pamiętnika, odnoszący się do pamiętnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pamiętne; cecha tych, którzy są pamiętni
Wiktionary
przym. pamiętny
przysł. pamiętnie
Wiktionary
1. ważny, godny pamięci, taki, który się długo pamięta;
2. pamiętający o kimś lub o czymś, troszczący się o coś lub o kogoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który długo się pamięta; godny zapamiętania; zapadający w pamięć
(1.2) daw. taki, który przechowuje w pamięci
(1.3) daw. taki, który troszczy się
Wiktionary
rzecz. pamięć ż., pamiętność ż., pamięciówka ż., pamiątka ż.
czas. pamiętać
Wiktionary
(1.1) niezapomniany
(1.2) pomny
(1.3) pieczołowity, troskliwy
Wiktionary
łańcuch górski w Azji Centralnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rozległy region górski w Azji Środkowej stanowiący węzeł orograficzny, od którego rozchodzą się pasma Hindukusz, Karakorum, Kunlun i inne;
(1.2) geogr. hydron. rzeka we wschodnim Tadżykistanie i w północno-zachodnim Afganistanie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyższe rejony Pamiru pokryte są śniegiem przez cały rok.
Wiktionary
IPA: ˈpãmʲir, AS: pãmʹir
Wiktionary
rzecz. Pamiry nmos., Pamirczyk mos., Pamirka ż., pamirski mrz.
przym. pamirski
Wiktionary
(1.1) rzad. Pamiry
Wiktionary
przymiotnik od: Pamir (góry w Azji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pamirem, dotyczący Pamiru
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język pamirski
Wiktionary
rzecz. Pamir mrz., Pamiry nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) rzad. geogr. łańcuch górski w Azji Centralnej;
Wiktionary
rzecz. Pamir mrz., Pamirczyk mos., Pamirka ż., pamirski mrz.
przym. pamirski
Wiktionary
(1.1) Pamir
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. pamiętać
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał
Wiktionary
(1.1) pam, paam
Wiktionary
rozległa, trawiasta równina stepowa w Ameryce Południowej; pampas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. południowoamerykański step
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. pampasowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) panpa
* czeski: (1.1) pampa
* hiszpański: (1.1) pampa ż.
* słowacki: (1.1) pampa ż.
* węgierski: (1.1) pampa
źródła.
== pampa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. pampa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. pampasowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. pampasowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) panpa
* czeski: (1.1) pampa
* hiszpański: (1.1) pampa ż.
* słowacki: (1.1) pampa ż.
* węgierski: (1.1) pampa
źródła.
== pampa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. pampa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rozległa, trawiasta równina stepowa w Ameryce Południowej; pampa
SJP.pl
gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; wilk grzywiasty
SJP.pl
Pampasowiec (Chrysocyon) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).
Wikipedia
1. → pampas;
2. trawa pampasowa - rodzaj roślin z rodziny traw; gynerium, kortaderia, okolcz srebrzysty;
3. nibylis pampasowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; lis pampasowy, lisoszakal, aguraszi, lis Azary;
4. ocelot pampasowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych; kot pampasowy, kolokolo;
5. sarniak pampasowy - gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych; jeleń pampasowy;
6. tukotuko pampasowy - gatunek gryzonia z rodziny tukotukowatych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakterystyczny dla pampasów, mający cechy lub właściwości przypisywane pampasom
przymiotnik relacyjny
(2.1) odnoszący się do pampasów, mający związek z pampasami
Wiktionary
(1.1) Naszym oczom ukazał się krajobraz pampasowy.
Wiktionary
rzecz. pampasowiec mzw., pampasy nmos., pampa ż.
Wiktionary
stepy Ameryki Południowej; pampa; rzadziej: pampas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. równinne stepy o klimacie umiarkowanym w Ameryce Południowej;
Wiktionary
Pampa (z języka keczua) – formacja roślinna o charakterze stepowym tj. z dominacją traw, ale też udziałem zarośli. Stanowiła największy kompleks roślinności trawiastej na półkuli południowej zajmując około 700 tys. km² w Ameryce Południowej – we wschodniej Argentynie, w Urugwaju i południowo-wschodniej Brazylii. W środkowej części rozcina ją rozległe estuarium La Platy. Niemal w całości formacja ta została zamieniona w obszary rolnicze i zurbanizowane.
Wikipedia
(1.1) Do fauny pampasów należą m.in. kapibary i lisoszakale.
Wiktionary
przym. pampasowy
Wiktionary
miasto w północnej Hiszpanii, stolica regionu Navarra; Pamplona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Hiszpanii, stolica prowincji Nawarra;
Wiktionary
Pampeluna (hiszp. Pamplona, bask. Iruña lub Iruñea) – miasto w północnej Hiszpanii (193 tys. mieszkańców), stolica prowincji Nawarra. Miasto jest położone na wysokości 449 m n.p.m., nad rzekami Arga, Sadar i Elorz, w odległości 87 km od San Sebastián, 434 km od Barcelony oraz 411 km od Madrytu.
Wikipedia
(1.1) Wylądujemy na lotnisku w Pampelunie.
Wiktionary
rzecz. pampeluńczyk mos., pampelunka ż.
przym. pampeluński
Wiktionary
mieszkaniec Pampeluny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pampeluny; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) W 2003 r., po dwóch miesiącach w śpiączce, zmarł Fermín Etxeberria, pampeluńczyk, który upadł podczas biegu i uderzył głową w bruk.
(1.1) – Miasto, które znasz, zniknie. Cicha, spokojna Pampeluna odejdzie w niebyt. Nastanie istny szał – ostrzegają mnie pampeluńczycy dwa dni przed najsłynniejszą fiestą świata.
Wiktionary
rzecz. Pampeluna ż.
:: fż. pampelunka ż.
przym. pampeluński
Wiktionary
mieszkanka Pampeluny (miasta w Hiszpanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pampeluny; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Pampeluna ż.
:: fm. pampeluńczyk mos.
przym. pampeluński
Wiktionary
→ Pampeluna (miasto w Hiszpanii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pampeluną, dotyczący Pampeluny
Wiktionary
(1.1) Śmierć Sancho III i podział ziem państwa pomiędzy jego synów oznaczały de facto koniec istnienia rozległego władztwa pampeluńskiego.
Wiktionary
rzecz. Pampeluna ż., pampeluńczyk mos., pampelunka ż.
Wiktionary
regionalnie: pajac
SJP.pl
zdrobniale o pamperze (niegdyś, dziś tylko gwarowo lub żartobliwie o osobie zachowującej się niepoważnie, śmiesznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Poznań. rysunek lub zabawka przedstawiająca małego ludzika
Wiktionary
(1.1) W dzieciństwie często bawiłem się pamperkami.
(1.1) Narysuj mi jakiegoś ładnego pamperka.
Wiktionary
chłodny i porywisty wiatr wiejący z południa w kierunku północnej części Argentyny i Urugwaju
SJP.pl
Wikipedia
pot. ktoś młody, o niewielkim doświadczeniu zawodowym, ale pełen ambicji i przekonany o swej nieomylności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. niedoświadczony pracownik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. jednorazowa pielucha
Wiktionary
Pieluszka, pielucha – kawałek chłonnego materiału, absorbujący mocz noworodka, niemowlęcia i małego dziecka, a także osób chorych, które samodzielnie nie kontrolują potrzeb fizjologicznych. Obecnie w Polsce najczęściej stosowane są pieluszki jednorazowe potocznie nazywane, od marki jednego z producentów, pampersami.
Wikipedia
(1.1) Bogu ducha winne pampersy zarobią najmniej.
(2.1) Zużyte pampersy walają się przy śmietniku.
Wiktionary
zdrobnienie od: pampers
SJP.pl
potocznie: zakładać pieluchę jednorazową
SJP.pl
1. odnoszący się do pampersów, związany z pampersami, ich produkcją (np. materiał pampersowy, wata pampersowa);
2. żartobliwie: związany z niemowlakiem (np. urodziny pampersowe)
SJP.pl
pot. ktoś młody, o niewielkim doświadczeniu zawodowym, ale pełen ambicji i przekonany o swej nieomylności
SJP.pl
miasto w północnej Hiszpanii, stolica regionu Navarra; Pampeluna
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rolnik, chłop
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bamber, bauer.
Wiktionary
rodzaj pączka z mąki pszennej smażonego na tłuszczu; racuch, parowaniec
SJP.pl
Pampuchy (pyzy, pyzy drożdżowe, pączki/bułki/kluski na parze, kluski parowe/parowane, parzaki, parowańce, parowce, paruchy, ruchańce, ruchane kluski, śl. buchty) – w kuchni polskiej, rodzaj dużych klusek (pączków, pyz) wyrabianych z ciasta drożdżowego i gotowanych na parze. Ugotowana kluska ma kształt kulisty, płaski od spodu, a konsystencję sprężystą, pulchną i miękką.
Wikipedia
zdrobnienie od: pampuch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pamuła – regionalna słodko-kwaśna zupa owocowa, gotowana przede wszystkim z suszonych owoców, zagęszczana mąką i zabielana słodką śmietaną, podawana zwykle do picia.
Zupa z suszu wywodzi się z kuchni chłopskiej, z obszaru Galicji. Nazwa „pamuła” pochodzi od łacińskiego słowa „famulus” co oznaczało parobka, pomocnika, biedaka. Początkowo wytwarzana była tylko z dzikich gruszek, które zbierano i suszono jesienią. Zupy z owoców gotowanych (a więc i z suszonych) spożywa się głównie w okresie zimowym.
Wikipedia
1. mężczyzna;
2. władca czegoś;
3. nauczyciel szkolny
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego lub żeńskiego, nazwa własna
(1.1) = Polska Akademia Nauk;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Instytut Nauk Prawnych PAN jest jednym z najstarszych instytutów w Polskiej Akademii Nauk. W 2006 roku obchodził swoje pięćdziesięciolecie.
Wiktionary
IPA: pãn, AS: pãn
Wiktionary
przym. PAN-owski, panowski
Wiktionary
→ PAN (Polska Akademia Nauk); panowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z PAN-em, dotyczący PAN-u
Wiktionary
skr. PAN
przym. panowski
Wiktionary
(1.1) panowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk., gw-pl|Poznań., także środ. sport. przebita opona
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. od: pan
zaimek dzierżawczy
(3.1) twój lub jego w formie grzecznościowej
Wiktionary
Miejscowości:
Wikipedia
(3.1) Pana pies się odnalazł.
Wiktionary
IPA: ˈpãna, AS: pãna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Panne. → defekt
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie leczenia za pomocą panaceum; córka Asklepiosa i Epione oraz siostra Higiei, Iaso, Ajgle, Akeso, Podalejriosa i Machaona;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 2878, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1980 r.;
(1.3) geogr. jednostka osadnicza w stanie Floryda w USA;
Wiktionary
Panacea – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Wakulla.
Wikipedia
(1.2) Panacea porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: ˌpãnaˈt͡sɛa, AS: pãnacea
Wiktionary
rzecz. panaceum n.
Wiktionary
(1.1) Panakeja
Wiktionary
środek leczniczy, który leczy wszystkie choroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. lek (środek) na wszystko; superlekarstwo
(1.2) książk. przen. środek na wszystkie dolegliwości, kłopoty i trudności
Wiktionary
Panaceum (łac. panacea, gr. πανάκεια panákeia, od pan „wszystko” i ákos „lekarstwo”) – domniemany środek leczniczy przeciw wszystkim chorobom, poszukiwany przez alchemików, spotykany w legendach i mitach. Rolę panaceum przypisywano m.in. teriakowi.
Wikipedia
(1.1) Fałszywy znachor przekonywał, że jego lek to panaceum.
Wiktionary
IPA: ˌpãnaˈt͡sɛwũm, AS: pãnaceu̯ũm
Wiktionary
rzecz. Panacea ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pan
Wiktionary
środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy
SJP.pl
Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.
Wikipedia
zwolennik, osoba należąca do ruchu politycznego zapoczątkowanego wśród Murzynów amerykańskich, podkreślającego głównie konieczność ich politycznego współdziałania
SJP.pl
ruch polityczny zapoczątkowany wśród Murzynów amerykańskich, podkreślający głównie konieczność ich politycznego współdziałania
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: panafrykanizm; związany z ideami panafrykanizmu, odnoszący się do panafrykanizmu;
2. odnoszący się do całej Afryki
SJP.pl
ozdoba noszona przez duchownych prawosławnych, wyglądem przypominająca kolczyk z owalną, bogato zdobioną ramką okalającą wizerunek jednego z męczenników
SJP.pl
Pano Panaja (gr. Πάνω Παναγιά) – wieś w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos. W 2011 roku liczyła 481 mieszkańców.
Leży u podnóża gór Trodos. W pobliżu miejscowości znajduje się zabytkowy monastyr Chrisorojatisa. W Pano Panaja urodził się Makarios III (1913–1977), pierwszy prezydent Cypru. W domu, gdzie się urodził obecnie znajduje się muzeum.
Wikipedia
ramka okalająca wizerunek jednego z męczenników, będąca częścią panagii (ozdoby noszonej przez duchownych prawosławnych, wyglądem przypominającej kolczyk)
SJP.pl
gatunek reliktowej byliny z rodziny araliowatych, której korzeń używany jest w lecznictwie i kosmetyce; ginseng, gin-seng, żeń-szeń
SJP.pl
obejmujący swym zasięgiem wszystkie tereny Albanii, odnoszący się do wszystkich terenów Albanii
SJP.pl
1. letni, jasny kapelusz wyplatany z włókien palmy rosnącej w Południowej Ameryce; także kapelusz słomkowy o tym kształcie
2. tkanina naśladująca plecionkę tych kapeluszy; rodzaj splotu stosowanego w tych kapeluszach
SJP.pl
1. letni, jasny kapelusz wyplatany z włókien palmy rosnącej w Południowej Ameryce; także kapelusz słomkowy o tym kształcie
2. tkanina naśladująca plecionkę tych kapeluszy; rodzaj splotu stosowanego w tych kapeluszach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;
(1.2) geogr. stolica Panamy (1.1);
Wiktionary
Panama, Republika Panamy (hiszp. Panamá, República de Panamá) – państwo w Ameryce Centralnej, położone na Przesmyku Panamskim, łączącym Amerykę Północną i Południową, pomiędzy Morzem Karaibskim na północy a Oceanem Spokojnym na południu. Graniczy z Kostaryką na zachodzie i Kolumbią na wschodzie. Powierzchnia kraju wynosi 75 420 km², a liczba ludności – 3 928 646 (2021). Stolicą i największym miastem jest miasto Panama.
Wikipedia
(1.1) Językiem oficjalnym Panamy jest hiszpański.
Wiktionary
IPA: pãˈnãma, AS: pãnãma
Wiktionary
rzecz. Panamczyk mos., Panamka ż., panamczyk mos., panamka ż., panama ż., panamaks m.
przym. panamski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Panamczyk mos., Panamka ż., panamczyk mos., panamka ż., panama ż., panamaks m.
przym. panamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - kraje Ameryki Północnej
tłumaczenia.
* albański: (1.1) Panama
* angielski: (1.1) Panama; (1.2) Panama City
* arabski: (1.1) بنما ż., egiparab|باناما. ż.
* baskijski: (1.1) Panama
* białoruski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.
* bułgarski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.
* czeski: (1.1) Panama
* esperanto: (1.1) Panamo; (1.2) Panamurbo
* farerski: (1.1) Panama n.
* francuski: (1.1) Panama m.
* gruziński: (1.1) პანამა
* hiszpański: (1.1) Panamá m.
* kataloński: (1.1) Panamà m.
* koreański: (1.1) 파나마
* łaciński: (1.1) Panamia ż.; (1.2) Panamaria ż.
* łotewski: (1.1) Panama ż.
* niemiecki: (1.1) Panama n.
* nowogrecki: (1.1) Παναμάς m.
* rosyjski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.
* słowacki: (1.1) Panama ż.; (1.2) Panama ż.
* szwedzki: (1.1) Panama n.; (1.2) Panama City n.
* turecki: (1.1) Panama
* ukraiński: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.
* węgierski: (1.1) Panama
* włoski: (1.1) Panama m., Panamá m.; (1.2) Panama ż., Panamá ż.
źródła.
== Panama (język albański.) ==
thumb|Panama (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Panama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
statek, którego wielkość wraz z ładunkiem pozwala na przepłynięcie przez system śluz Kanału Panamskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mors. największy statek jaki może przepłynąć przez Kanał Panamski;
Wiktionary
Panamax – zbitka słów Panama i maksimum. Określa się tak statek o maksymalnych wymiarach gabarytowych, umożliwiających żeglugę przez Kanał Panamski.
Wielkość statku ograniczają wymiary śluz wodnych, wynoszące 305 m długości, 33,5 m szerokości oraz 26 m głębokości (śluza Pedro Miguel 12,55 m). Typowy Panamax to masowiec lub kontenerowiec o maksymalnych wymiarach:
Wikipedia
rzecz. Panama ż.
Wiktionary
(1.1) panamax
Wiktionary
mieszkaniec Panamy (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Panamy
Wiktionary
IPA: pãˈnãmt͡ʃɨk, AS: pãnãmčyk
Wiktionary
rzecz. Panama ż., panamczyk m., panamka ż., panama ż.
:: fż. Panamka ż.
przym. panamski
Wiktionary
organizacja międzynarodowa zrzeszająca wszystkie (poza Kubą) państwa Ameryki Łacińskiej, USA i Kanadę; Unia Panamerykańska (w latach 1910-48), Organizacja Państw Amerykańskich (od 1948 r.)
SJP.pl
zwolennik doktryny politycznej głoszącej jedność, wspólnotę krajów kontynentu amerykańskiego pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
doktryna polityczna głosząca jedność, wspólnotę krajów kontynentu amerykańskiego pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. doktryna polityczna wzywająca do zjednoczenia krajów obu Ameryk pod wodzą Stanów Zjednoczonych
Wiktionary
Panamerykanizm (gr. πᾶν- pân- „wszech-” + Ameryka) – idea i ruch polityczny postulujące zbliżenie i współpracę państw Ameryki Północnej i Południowej, odmiana pannacjonalizmu.
Panamerykanizm został zainicjowany w pierwszej połowie XIX w. w Ameryce Łacińskiej, odrodził się w końcu XIX wieku w USA; w XX wieku modyfikował cele i formy działania (polityka dobrego sąsiedztwa, Sojusz dla Postępu); od 1948 jest realizowany m.in,przez OPA.
Wikipedia
rzecz. panamerykański
przym. panamerykański
Wiktionary
przymiotnik od: panamerykanizm; charakterystyczny dla panamerykanizmu, odnoszący się do panamerykanizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. odnoszący się do całej Ameryki, zarówno Ameryki Północnej, jak i Ameryki Południowej
(1.2) związany z ideą panamerykanizmu
Wiktionary
(1.1) Caudillo ma aspiracje regionalne, a nawet panamerykańskie, chce przywrócić świetność boliwijskiej ojczyźnie, być przywódcą stada.
(1.1) Wczoraj panamerykańskie organizacje medyczne podawały, że zginęło od 50 do stu tysięcy osób.
Wiktionary
rzecz. panamerykanizm mrz.
Wiktionary
1. mieszkanka Panamy (miasta)
2. mały kapelusz; panama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Panamy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Panama, panamczyk, panamka
:: fm. Panamczyk
przym. panamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Panamczyk.
* bułgarski: (1.1) панамка ż.
* esperanto: (1.1) panamanino
* kataloński: (1.1) panamenya ż.
* łotewski: (1.1) panamiete ż.
* słoweński: (1.1) Panamka ż.
* włoski: (1.1) panamense ż.
źródła.
== Panamka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) Panamka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãˈnãmka, AS: pãnãmka
Wiktionary
rzecz. Panama, panamczyk, panamka
:: fm. Panamczyk
przym. panamski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Panama, panamczyk, panamka
:: fm. Panamczyk
przym. panamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Panamczyk.
* bułgarski: (1.1) панамка ż.
* esperanto: (1.1) panamanino
* kataloński: (1.1) panamenya ż.
* łotewski: (1.1) panamiete ż.
* słoweński: (1.1) Panamka ż.
* włoski: (1.1) panamense ż.
źródła.
== Panamka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) Panamka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykonany z tkaniny naśladującej plecionkę charakterystyczną dla letnich kapeluszy wyplatanych z włókien palm rosnących w Południowej Ameryce lub podobny do tej tkaniny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący panamy
Wiktionary
(1.1) Regularny splot panamowy (jeśli grubość wątku i osnowy są takie same) daje na tkaninie efekt szachownicy.
Wiktionary
rzecz. panama ż.
Wiktionary
związany z Panamą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Panama
(1.2) odnoszący się do miasta Panama
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) Kanał Panamski • Zatoka Panamska • Przesmyk Panamski • Basen Panamski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Panamanian
* baskijski: (1.1) panamar
* białoruski: (1.1) панамскі; (1.2) панамскі
* bułgarski: (1.1) панамски; (1.2) панамски
* czeski: (1.1) panamský
* esperanto: (1.1) panama
* farerski: (1.1) panamaskur
* francuski: (1.1) panaméen
* hiszpański: (1.1) panameño
* kataloński: (1.1) panameny
* niemiecki: (1.1) panamaisch
* rosyjski: (1.1) панамский
* słowacki: (1.1) panamský
* słoweński: (1.1) panamski
* szwedzki: (1.1) panamansk
* ukraiński: (1.1) панамський
* węgierski: (1.1) panamai
* włoski: (1.1) panamense; (1.2) panamense
źródła.
== panamski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) panamski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãˈnãmsʲci, AS: pãnãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Panamanian
* baskijski: (1.1) panamar
* białoruski: (1.1) панамскі; (1.2) панамскі
* bułgarski: (1.1) панамски; (1.2) панамски
* czeski: (1.1) panamský
* esperanto: (1.1) panama
* farerski: (1.1) panamaskur
* francuski: (1.1) panaméen
* hiszpański: (1.1) panameño
* kataloński: (1.1) panameny
* niemiecki: (1.1) panamaisch
* rosyjski: (1.1) панамский
* słowacki: (1.1) panamský
* słoweński: (1.1) panamski
* szwedzki: (1.1) panamansk
* ukraiński: (1.1) панамський
* węgierski: (1.1) panamai
* włoski: (1.1) panamense; (1.2) panamense
źródła.
== panamski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) panamski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik ruchu politycznego głoszącego potrzebę pojednania się wszystkich krajów ludów arabskich
SJP.pl
ruch polityczny głoszący potrzebę pojednania się wszystkich krajów ludów arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. doktryna głosząca zjednoczenie wszystkich ludów arabskojęzycznych;
Wiktionary
Panarabizm (z gr. pan = „wszystko” + „Arabowie”) – doktryna polityczna głosząca zjednoczenie wszystkich ludów arabskojęzycznych. Jego początki wiążą się z rozwojem arabskiego nacjonalizmu w XIX wieku. Ruch ten przyczynił się do powstania w 1945 roku Ligi Państw Arabskich.
Wikipedia
IPA: ˌpãnaˈrabʲism̥, AS: pãnarabʹism̦
Wiktionary
rzecz. panarabista m., Arabia ż.
przym. panarabski
Wiktionary
przymiotnik od: panarabizm; charakterystyczny dla panarabizmu, odnoszący się do panarabizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z panarabizmem, głoszący zjednoczenie ludów arabskich
Wiktionary
(1.1) W 1958 roku wojskowi obalili monarchię, a w 1968 roku władzę przejęła panarabska partia Baas.
Wiktionary
IPA: ˌpãnaˈrapsʲci, AS: pãnarapsʹḱi
Wiktionary
rzecz. panarabizm m., Arabia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Janusz Panasewicz, właśc. Jan Panasewicz (ur. 18 stycznia 1956 w Lipsku) – polski wokalista rockowy, frontman zespołu Lady Pank, autor tekstów utworów muzycznych. Uznawany za jednego z najważniejszych polskich wokalistów rockowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Panasewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: panasonik] produkt marki Panasonic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) techn. urządzenie (magnetowid, telewizor, itp.) marki Panasonic
Wiktionary
Wikipedia
w starożytnych Atenach: obchodzone co cztery lata, najstarsze i największe święto ku czci bogini Ateny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. święto ku czci Ateny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszelako najciekawsze i najbardziej znamienne dla Panatenajów były zawody w biegu czwórek z tzw. apobatami.
Wiktionary
IPA: ˌpãnatɛ̃ˈnajɛ, AS: pãnatẽnai ̯e
Wiktionary
przym. panatenajski
Wiktionary
1. igrzyska panatenajskie (Panatenaje)
2. amfora panatenajska - napełniona oliwą, służyła jako puchar dla zwycięzcy igrzysk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Panatenajami, dotyczący Panatenajów
Wiktionary
rzecz. Panatenaje nmos.
Wiktionary
[czytaj: panafinajKOS lub panafiNAJkos] klub sportowy z Aten (stolicy Grecji)
SJP.pl
Wikipedia
związany z doktryną, ruchem politycznym głoszącym potrzebę pojednania się wszystkich krajów azjatyckich
SJP.pl
przekonanie bądź swoistego rodzaju wyobrażenie roślin jako ludzi i ludzi jako roślin, przekonanie o roślinności ciał i cielesności roślin
SJP.pl
tworzenie jedności, całości z elementów o podobnych cechach, szczególnie w odniesieniu do kultury, pochodzenia (np. panbratowanie społeczeństwa)
SJP.pl
zbiór sanskryckich bajek dydaktycznych z pierwszych wieków n.e., występujący w 5 księgach (o poróżnieniu przyjaciół, o ich zdobywaniu, o wojnie i pokoju, o utracie zdobytego mienia, o nierozważnym postępowaniu); Pańczatantra
SJP.pl
Pańćatantra, Pańczatantra (sans. पञ्चतन्त्र - pięcioksiąg) – najsławniejszy zbiór bajek (ponad 200) powstały w Indiach między IV a III wiekiem p.n.e.
Według przedmowy do Pańcatantry jej twórcą był bramin Wisznu Śarman, który stworzył ją dla oddanych mu pod opiekę synów króla Amaratśaki.
Pańczatantrę na język polski przełożyły Wanda Markowska i Anna Milska (1956)
Wikipedia
ręczna broń przeciwpancerna, stosowana przez wojsko niemieckie w czasie drugiej wojny światowej; panzerfaust
SJP.pl
Panzerfaust – niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku z okresu II wojny światowej.
Wikipedia
pojazd pancerny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. wojsk. pojazd pancerny
(1.2) środ. wojsk. pociąg pancerny
(1.3) pot. rodzaj bransoletki
Wiktionary
(1.1) Na stacji kolejowej Kalinkowicze dowódca baterii zaimprowizował „pancerkę”, sadowiąc jedno z dział na platformaatformie kolejowej.
(1.3) W prezencie dostała bransoletkę pancerkę.
Wiktionary
(1.2) pancernik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od pancerniak
Wiktionary
rzecz. pancerniak m.
Wiktionary
potocznie: żołnierz walczący w opancerzonym pojeździe bojowym; pancernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wojsk. żołnierz wojsk pancernych
Wiktionary
IPA: pãnˈt͡sɛrʲɲak, AS: pãncerʹńak
Wiktionary
rzecz. pancernik m., pancerz m., pancerzownica ż., opancerzenie n., opancerzanie n., pancerny m.
:: zdrobn. pancerniaczek m.
czas. opancerzyć, opancerzać
przym. pancerny, opancerzony
Wiktionary
odnoszący się do zadań żołnierza wojsk pancernych, sprzętu używanego przez takiego żołnierza podczas zadań lub ogólnie powiązany z takim żołnierzem
SJP.pl
1. ssak z rodziny szczerbaków o grzbiecie pokrytym pancerzem rogowo-kostnym;
2. opancerzony okręt wojenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. niewielki ssak o pancerzu złożonym z ruchomych tarczek;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) mar. wojsk. silnie opancerzony okręt, wyposażony w działa bardzo dużego kalibru;
Wiktionary
Pancernik – klasa dużych, silnie opancerzonych i uzbrojonych pełnomorskich okrętów artyleryjskich, stanowiących trzon największych flot wojennych od czasu powstania klasy pancerników w drugiej połowie XIX wieku do okresu II wojny światowej.
Przeznaczeniem pancerników było zapewnienie panowania na morzach poprzez wygrywanie bitew artyleryjskich i niszczenie wrogich jednostek nawodnych wszystkich klas. Pierwsze pancerniki pojawiły się w latach 60. XIX wieku i z miejsca zastąpiły drewniane okręty liniowe w roli najpotężniejszych jednostek floty, przejmując także ich nazwę w niektórych językach (zobacz niżej). Pod koniec XIX wieku, od generacji przeddrednotów, charakterystyki pancerników uległy ustaleniu jako okręty o wyporności pełnej ponad 9000 ton, z artylerią główną kalibru 254 mm i więcej, ze stalowym kadłubem i napędem parowym. Później parametry te jeszcze wzrastały. Szczyt znaczenia pancerniki miały podczas wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905) i I wojny światowej, istotną rolę odgrywały także podczas II wojny światowej, aczkolwiek utraciły wtedy swój prymat na rzecz lotniskowców. W latach 1870 do 1949 ukończono 390 pancerników. Po II wojnie światowej klasa ta stopniowo zanikła, jedynie nieliczne pozostające w służbie okręty używane były w bardzo ograniczonym zakresie do lat 90. XX wieku. Polska nie posiadała w swojej marynarce okrętów tej klasy.
Wikipedia
(1.1) Pancerniki żyją głównie w Ameryce.
(2.1) Po wojnie znaczenie pancerników spadło na rzecz lotniskowców.
Wiktionary
IPA: pãnˈt͡sɛrʲɲik, AS: pãncerʹńik
Wiktionary
rzecz. pancerny mos., pancerz, pancerzyk, pancerniak, pancerzownica
przym. pancerny
Wiktionary
(1.1) peba, tatusja, żółwiec
(2.1) okręt liniowy, drednot
Wiktionary
o cechach pancernikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Pancernikowate (Dasypodidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu pancernikowców (Cingulata). Wyróżnia się najczęściej 7 gatunków, aczkolwiek istnieją rozbieżności w pracach różnych autorów. Tułów okrywa pancerz złożony z płyty ramiennej, płyty miednicznej i kilku ruchomych pasów pomiędzy nimi. Raczej owadożerne bądź wszystkożerne, wiodą najczęściej samotny tryb życia. Występuje opóźniona implantacja oraz poliembrionia, z jednego zarodka powstaje od 2 do 8 identycznych zarodków.
Wikipedia
o cechach pancernikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu lądowych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu lądowych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych
SJP.pl
pokryty pancerzem, czymś twardym jak pancerz lub przeznaczony na pancerze; pancerzowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma pancerz
(1.2) wojsk. związany z wojskami pancernymi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) wojsk. żołnierz wojsk pancernych
(2.2) hist. żołnierz noszący pancerz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.2) rower pancerny
synonimy.
(1.1) opancerzony
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pancerz m., pancerzyk m., pancernik m., pancerniak m., opancerzanie n., opancerzenie n., pancerzownica ż.
czas. opacerzać ndk., opancerzyć dk.
przym. pancerzowy, pancerniacki
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|pancerz|-ny.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) shellproof; (1.2) armored
* górnołużycki: (1.1) pancerny; (1.2) pancerny
* hiszpański: (1.1) blindado, acorazado; (1.2) blindado
* nowogrecki: (1.1) τεθωρακισμένος; (1.2) τεθωρακισμένος
źródła.
== pancerny (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) pancerny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. pancerz m., pancerzyk m., pancernik m., pancerniak m., opancerzanie n., opancerzenie n., pancerzownica ż.
czas. opacerzać ndk., opancerzyć dk.
przym. pancerzowy, pancerniacki
Wiktionary
(1.1) opancerzony
Wiktionary
1. fragment zbroi rycerskiej pokryty żelaznymi płytami chroniącymi przed obrażeniami powodowanymi poprzez uderzenia podczas walk;
2. twarda płyta chroniąca jakąś część czegoś;
3. twarda okrywa ciał niektórych zwierząt;
4. postawa kogoś, kto bez względu na zaistniałą sytuację nie chce pokazywać swoich uczuć lub angażować się w jakieś sprawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. u niektórych zwierząt: fragment twardej skóry lub innej powierzchni chroniący narządy wewnętrzne przed uszkodzeniem mechanicznym; ubranie o takiej cesze;
(1.2) wojsk. metalowa powłoka wokół pojazdu, okrętu chroniąca jego załogę przed zagrożeniem; metalowa powłoka chroniąca dowolny przedmiot przed zniszczeniem mechanicznym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niechcący nadepnąłem jakiegoś żuka, ale miał gruby pancerz i uciekł.
(1.2) Ten czołg ma bardzo gruby pancerz.
Wiktionary
IPA: ˈpãnt͡sɛʃ, AS: pãnceš
Wiktionary
rzecz. pancernik m., pancerniak m., pancerzownica ż.
:: zdrobn. pancerzyk m.
przym. pancerny
Wiktionary
(1.2) osłona
Wiktionary
największa gromada skorupiaków
SJP.pl
Pancerzowce, skorupiaki wyższe (Malacostraca) – gromada najwyżej uorganizowanych skorupiaków (Crustacea).
Wikipedia
1. niewielki owad z rodziny prusakowatych, występujący w pobliżu siedlisk człowieka;
2. niewielki wóz opancerzony;
3. skorupiak wyższy; przedstawiciel podgromady skorupiaków obejmujacej m.in. raki i kraby
SJP.pl
lekka broń przeciwpancerna używana przez piechotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. ręczna broń przeciwpancerna
Wiktionary
Granatnik przeciwpancerny (dawniej: pancerzownica) – rodzaj granatnika przeznaczonego do niszczenia wozów bojowych i umocnień polowych.
Wikipedia
(1.1) W krzakach zaczaił się żołnierz z pancerzownicą.
Wiktionary
IPA: ˌpãnt͡sɛʒɔvʲˈɲit͡sa, AS: pãncežovʹńica
Wiktionary
rzecz. pancerny mos., pancerz, pancerniak, pancernik
przym. pancerny
Wiktionary
pokryty pancerzem, czymś twardym jak pancerz lub przeznaczony na pancerze; pancerny
SJP.pl
niewielki pancerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pancerz
Wiktionary
rzecz. pancerz m., pancernik mrz./mzw.
przym. pancerny
Wiktionary
wiciowiec pancerzykowaty: jeden z kilku gatunków planktonu roślinnego wód stałych, którego rozwojowi towarzyszy wydzielanie chlorofilu
SJP.pl
dojrzewający boczek wieprzowy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: panKREston] wyjaśnienie uniwersalne, zwykle zbyt uproszczone, mające pasować do każdej sytuacji
SJP.pl
możliwość reakcji jakichś substancji, przedmiotów lub części ciała istoty żywej na różne odcienie, barwy; barwoczułość
SJP.pl
reagujący na różne odcienie, barwy; barwoczuły
SJP.pl
zmiana degeneracyjna komórek, występująca u kobiet po menopauzie, charakteryzująca się wytworzeniem nietypowych, zazwyczaj walcowatych kształtów tych komórek
SJP.pl
odnoszący się do długotrwałości jakiegoś zjawiska dotyczącego ogółu, większej liczby ludzi, zwierząt lub roślin (np. zjawisko panchroniczne)
SJP.pl
1. pieszczotliwie: właścicielka jakiegoś zwierzęcia domowego (zwłaszcza psa), jego pani;
2. potocznie: kobieta głupia i pretensjonalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. iron. a. pogard. o kobiecie przesadnie wystrojonej, niezbyt błyskotliwej
(1.2) pot. iron. o właścicielce zwierzęcia domowego
Wiktionary
(1.1) Byłem w kinie, ale jakaś pańcia w kapeluszu zasłoniła mi pół ekranu.
(1.2) Azorku, chodź do pańci.
Wiktionary
IPA: ˈpãɲt͡ɕa, AS: pãńća
Wiktionary
przym. pańciowaty
rzecz. paniusia ż., pani ż.
Wiktionary
(1.1) paniusia
Wiktionary
zdrobnienie od: pan (właściciel psa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. punk, mężczyzna należący do subkultury punk
Wiktionary
IPA: ˈpãnt͡sur, AS: pãncur
Wiktionary
czas. pancurzyć
przym. pancurski
rzecz. pancura
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. punkówa, kobieta należąca do subkultury punk
Wiktionary
IPA: pãnˈt͡sura, AS: pãncura
Wiktionary
czas. pancurzyć
przym. pancurski
rzecz. pancur
Wiktionary
zbiór sanskryckich bajek dydaktycznych z pierwszych wieków n.e., występujący w 5 księgach (o poróżnieniu przyjaciół, o ich zdobywaniu, o wojnie i pokoju, o utracie zdobytego mienia, o nierozważnym postępowaniu); Pańćatantra
SJP.pl
Pańćatantra, Pańczatantra (sans. पञ्चतन्त्र - pięcioksiąg) – najsławniejszy zbiór bajek (ponad 200) powstały w Indiach między IV a III wiekiem p.n.e.
Według przedmowy do Pańcatantry jej twórcą był bramin Wisznu Śarman, który stworzył ją dla oddanych mu pod opiekę synów króla Amaratśaki.
Pańczatantrę na język polski przełożyły Wanda Markowska i Anna Milska (1956)
Wikipedia
łyżwy wyścigowe o długich i cienkich ostrzach, używane przez sportowców uprawiających łyżwiarstwo szybkie
SJP.pl
łyżwa wyścigowa o długim i cienkim ostrzu; panczen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. łyżwa o długim, cienkim ostrzu, przeznaczona do jazdy szybkiej na lodzie
Wiktionary
IPA: pãn͇ˈt͡ʃɛ̃na, AS: pãṇčẽna
Wiktionary
rzecz. panczenista m., panczenistka ż.
Wiktionary
(1.1) pot. wyścigówka
Wiktionary
sportsmen uprawiający łyżwiarstwo szybkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. łyżwiarz jeżdżący na panczenach, uprawiający łyżwiarstwo szybkie
Wiktionary
Łyżwiarstwo szybkie – dyscyplina zimowa, w której celem zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego dystansu po torze lodowym. Sportowca uprawiającego łyżwiarstwo szybkie nazywa się panczenistą.
Łyżwiarze startują w parach i każdy z nich jedzie na zmianę po torach wewnętrznym i zewnętrznym. Zawodnicy jadący w danej parze nie eliminują się wzajemnie, ważny jest jedynie czas, jaki osiągnął każdy z nich (przy ustalaniu klasyfikacji bierze się pod uwagę czasy wszystkich zawodników).Światową czołówkę w łyżwiarstwie szybkim stanowią obecnie zawodnicy pochodzący z Holandii, gdzie dyscyplina ta cieszy się dużą popularnością. Coraz większą rolę odgrywa nowoczesny sprzęt, przede wszystkim kostiumy zawodników, które muszą cechować się dobrą aerodynamiką.
Wikipedia
IPA: ˌpãn͇t͡ʃɛ̃ˈɲista, AS: pãṇčẽńista
Wiktionary
rzecz. panczena ż.
:: fż. panczenistka
Wiktionary
(1.1) łyżwiarz szybki
Wiktionary
sportsmenka uprawiająca łyżwiarstwo szybkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. forma żeńska od: panczenista
Wiktionary
IPA: ˌpãn͇t͡ʃɛ̃ˈɲistka, AS: pãṇčẽńistka
Wiktionary
rzecz. panczenista, panczena
Wiktionary
najwyższy, lamaicki dostojnik duchowny w Tybecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny tybetański, najwyższy obok dalajlamy;
Wiktionary
Panczenlama (tyb.: པན་ཆེན་བླ་མ, Wylie: pan-chen bla-ma, ZWPY: Bainqên Lama) – duchowny buddyjski, uważany za drugiego w hierarchii przywódcę duchowego buddyjskiej szkoły Gelugpa.
Obecny XI Panczenlama (Gendun Czokji Nima) (ur. 1989) został porwany i uwięziony przez władze Chin. Zgodnie z tradycją jest on odpowiedzialny za odnalezienie i intronizację kolejnego dalajlamy – duchowego i politycznego przywódcy Tybetu. Rząd chiński oficjalnie wyznaczył swojego kandydata na panczenlamę.
Wikipedia
odnoszący się do łyżwiarstwa szybkiego, związany z łyżwiarstwem szybkim lub łyżwami przeznaczonymi do uprawiania tego łyżwiarstwa
SJP.pl
łyżwy wyścigowe o długich i cienkich ostrzach, używane przez sportowców uprawiających łyżwiarstwo szybkie
SJP.pl
1. ssak z rodziny niedźwiedziowatych występujący w 2 gatunkach:
a) panda wielka - zwierzę wielkości niedźwiedzia żyjące w lasach bambusowych, mające gęstą, czarno-białą sierść; niedźwiedź bambusowy;
b) panda mała - zwierzę prowadzące nocny, nadrzewny tryb życia, o rdzawym lub rdzawobrązowym ubarwieniu;
2. samochód typu Fiat Panda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. panda mała
(1.2) zool. panda wielka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpãnda, AS: pãnda
Wiktionary
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandanowiec, pochutnik
SJP.pl
Pandan, pochutnik – rodzaj roślin z rodziny pandanowatych obejmujący ok. 700 gatunków, występujących w tropikach Afryki, Azji, Australii i Polinezji. Rosną często w lasach namorzynowych.
Wikipedia
o cechach pandanowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach pandanowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandan, pochutnik
SJP.pl
pięciu synów Pandu opisanych w Mahabharacie
SJP.pl
Pandawowie (dewanagari पाण्डव) – pięciu opisanych w Mahabharacie synów Pandu (dewanagari पांडु) i jego dwóch żon (Kunti i Madri):
Trzech pierwszych było synami Kunti, dwóch pozostałych było bliźniakami zrodzonymi z Madri.
Poślubili wspólnie Draupadi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. filoz. poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem;
Wiktionary
Pandeizm (gr. pan i łac. deus) – kombinacja panteizmu i deizmu. Są to poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem, pogląd religijny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona obecnie bezpośrednio w jego działanie. Według deistów istnienie tej siły sprawczej wyjaśnia racjonalną strukturę świata i stałość praw fizyki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pandeista m., pandeistka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) połączenie „panteizmu” i „deizmu”; etym|gr|πάν. (pán) i etym|łac|deus.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) pandeïsme
* angielski: (1.1) pandeism
* estoński: (1.1) pandeism
* fiński: (1.1) pandeismi
* francuski: (1.1) pandéisme
* hiszpański: (1.1) pandeísmo m.
* niemiecki: (1.1) Pandeismus m.
* nowogrecki: (1.1) παντεϊσμός
* portugalski: (1.1) pandeísmo m.
* rosyjski: (1.1) пандеизм m.
* rumuński: (1.1) pandeism ż.
* szwedzki: (1.1) pandeism w.
* turkmeński: (1.1) pandeizm
* węgierski: (1.1) pandeizmus
* włoski: (1.1) pandeismo m.
źródła.
== pandeizm (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa. IPA|pæn'deɪ'ĭz'əm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pandeizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãnˈdɛjism̥, AS: pãndei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. pandeista m., pandeistka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pandeista m., pandeistka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) połączenie „panteizmu” i „deizmu”; etym|gr|πάν. (pán) i etym|łac|deus.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) pandeïsme
* angielski: (1.1) pandeism
* estoński: (1.1) pandeism
* fiński: (1.1) pandeismi
* francuski: (1.1) pandéisme
* hiszpański: (1.1) pandeísmo m.
* niemiecki: (1.1) Pandeismus m.
* nowogrecki: (1.1) παντεϊσμός
* portugalski: (1.1) pandeísmo m.
* rosyjski: (1.1) пандеизм m.
* rumuński: (1.1) pandeism ż.
* szwedzki: (1.1) pandeism w.
* turkmeński: (1.1) pandeizm
* węgierski: (1.1) pandeizmus
* włoski: (1.1) pandeismo m.
źródła.
== pandeizm (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa. IPA|pæn'deɪ'ĭz'əm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pandeizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
część kodeksu napisanego przez Justyniana na podstawie pism prawników rzymskich; pandekty, digesta
SJP.pl
część kodeksu napisanego przez Justyniana na podstawie pism prawników rzymskich; pandekta, digesta
SJP.pl
1. rodzaj epidemii obejmującej swym zasięgiem bardzo duże obszary;
2. pokój, wzajemny sojusz i zgoda wszystkich narodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. globalna epidemia, obejmująca duże obszary (kraj, kontynent lub cały świat)
(1.2) książk. idealny sojusz wszystkich narodów egzystujących w pokoju i zgodzie
Wiktionary
Pandemia (gr. pan „wszyscy”, demos „lud”) – nazwa epidemii o szczególnie dużych rozmiarach, na dużym obszarze, obejmującej kraje, a nawet kontynenty.
Wikipedia
(1.1) Światu grozi pandemia ptasiej grypy.
Wiktionary
IPA: pãnˈdɛ̃mʲja, AS: pãndẽmʹi ̯a
Wiktionary
przym. pandemiczny
Wiktionary
antonimy.
(1.1) endemia
hiperonimy.
(1.1) epidemia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. pandemiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πανδημία. (pandēmía) → cała ludność < etym2|gr|πᾶς|πᾶν., rodzaj nijaki od πᾶς → całkowity, cały + etym2|gr|δῆμος|δῆμος. (dḗmos) → lud
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) pandemie
* albański: (1.1) pandemi ż.
* angielski: (1.1) pandemic
* arabski: (1.1) جائحة ż. (jāʾiḥa)
* asturyjski: (1.1) pandemia ż.
* azerski: (1.1) pandemiya
* baskijski: (1.1) pandemia
* białoruski: (1.1) пандэмія ż.
* bośniacki: (1.1) pandemija ż.
* bułgarski: (1.1) пандемия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 大流行病 (dà liúxíngbìng), 瘟疫 (wēnyì)
* chorwacki: (1.1) pandemija ż.
* czeski: (1.1) pandemie ż.
* duński: (1.1) pandemi w.
* esperanto: (1.1) pandemio
* estoński: (1.1) pandeemia
* farerski: (1.1) heimsfarsótt ż.
* fiński: (1.1) pandemia
* francuski: (1.1) pandémie ż.
* galicyjski: (1.1) pandemia ż.
* gruziński: (1.1) პანდემია (ṗandemia)
* hindi: (1.1) महामारी ż. (mahāmārī)
* hiszpański: (1.1) pandemia ż.
* ido: (1.1) pandemio
* indonezyjski: (1.1) pandemi
* interlingua: (1.1) pandemia
* irlandzki: (1.1) paindéim ż.
* islandzki: (1.1) heimsfaraldur m.
* japoński: (1.1) 大流行, パンデミック (pandemikku)
* jidysz: (1.1) פּאַנדעמיע ż. (pandemye)
* kantoński: (1.1) 瘟疫 (wan1 jik6)
* kataloński: (1.1) pandèmia ż.
* kirgiski: (1.1) пандемия
* koreański: (1.1) 범유행
* litewski: (1.1) pandemija ż.
* łaciński: (1.1) pandemia ż.
* łotewski: (1.1) pandēmija ż.
* macedoński: (1.1) пандемија ż.
* malajski: (1.1) pandemik
* niderlandzki: (1.1) pandemie ż.
* niemiecki: (1.1) Pandemie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) pandemi m.
* nowogrecki: (1.1) πανδημία ż.
* portugalski: (1.1) pandemia ż.
* prowansalski: (1.1) pandemia ż.
* rosyjski: (1.1) пандеми́я ż.
* rumuński: (1.1) pandemie ż.
* serbski: (1.1) пандемија / pandemija ż.
* słowacki: (1.1) pandémia ż.
* słoweński: (1.1) pandemija ż.
* szwedzki: (1.1) pandemi w.
* tadżycki: (1.1) пандемия
* tagalski: (1.1) pandemya
* tajski: (1.1) โรคระบาดทั่ว (rôok-rá-bàat-tûua)
* tatarski: (1.1) pandemiya / пандемия
* turecki: (1.1) pandemie
* turkmeński: (1.1) pandemiýa
* ukraiński: (1.1) пандемія ż.
* uzbecki: (1.1) pandemiya
* węgierski: (1.1) pandémia, világjárvány
* wietnamski: (1.1) dịch lớn
* włoski: (1.1) pandemia ż.
źródła.
== pandemia (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pandemia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. związany z pandemią - epidemią obejmująca swym zasięgiem bardzo duże obszary; pandemijny;
2. związany z bardzo częstym występowaniem i bardzo szybkim rozpowszechnianiem się jakiegoś negatywnego zjawiska, np. rozmiary pandemiczne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z pandemią; mający charakter pandemii
Wiktionary
(1.1) W obecnej pandemicznej sytuacji ponowne otwarcie ogrodu zoologicznego jest całkowicie niemożliwe.
Wiktionary
rzecz. pandemia ż.
Wiktionary
związany z pandemią - epidemią obejmująca swym zasięgiem bardzo duże obszary; pandemiczny
SJP.pl
sytuacja wywołana pandemią COVID-19 oraz zbyt intensywnymi, uciążliwymi działaniami mającymi na celu jej ograniczenie; covidoza, kowidoza
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pandemonium, dotyczący pandemonium
Wiktionary
rzecz. pandemonium n.
Wiktionary
1. królestwo władcy piekieł i demonów
2. pot. o miejscu, gdzie panuje straszny chaos, zgiełk; piekło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przerażająca sytuacja, wydarzenie, miejsce
(1.2) książk. królestwo władcy piekieł i demonów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Istne pandemonium z kolei wybuchło, kiedy w oknie budynku pojawił się sam Kaka…
Wiktionary
IPA: ˌpãndɛ̃ˈmɔ̃ɲũm, AS: pãndẽmõńũm
Wiktionary
przym. pandemoniczny
przysł. pandemonicznie
Wiktionary
(1.1) chaos, zamieszanie
(1.2) piekło
Wiktionary
przymiotnik: pandeterminizm; typowy, charakterystyczny dla pandeterminizmu, koncepcji filozoficznej zakładającej uwarunkowanie wszystkich zjawisk od przyczyn stworzonych przez ogół społeczności, większą liczbę ludzi lub zjawisk powiązanych ze sobą w określony sposób (np. pogląd pandeterministyczny), związany z taką koncepcją
SJP.pl
koncepcja filozoficzna zakładająca uwarunkowanie wszystkich zjawisk od przyczyn stworzonych przez ogół społeczności, większą liczbę ludzi lub zjawisk powiązanych ze sobą w określony sposób
SJP.pl
zespół cech kilku dialektów (regionalnych odmian języka) spotykanych na większym obszarze
SJP.pl
Regiolekt, interdialekt – postdialektalna odmiana językowa, zajmująca pozycję pośrednią między mową miejscową (gwarą) a językiem standardowym. Od standardu odróżnia się naleciałościami gwarowymi, zwykle nieuświadamianymi lub trudno usuwalnymi. Regiolektem posługuje się duża grupa przedstawicieli grupy etnicznej, ponieważ jego terytorium obejmuje obszar szeregu sąsiednich dialektów, w tym nie tylko wsie, ale także miasta i osady typu miejskiego.
Wikipedia
styl w muzyce wykorzystujący swobodny dobór dźwięków szeregu diatonicznego i odrzucający tradycyjny podział na konsonanse i dysonanse
SJP.pl
tytuł nadawany w Indiach uczonym braminom oraz założycielom sekt religijnych; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
Wikipedia
pandka ruda - niewielki ssak południowoazjatycki; panda mała
SJP.pl
Ailurini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny Ailurinae w obrębie rodziny pandkowatych (Ailuridae).
Wikipedia
o cechach pandkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Pandkowate, pandowate, pandy (Ailuridae) – rodzina ssaków z podrzędu psokształtnych (Caniformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora), klasyfikowana do niedawna jako podrodzina pandowatych (Ailurinae) w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae), a wcześniej do szopowatych. Do rodziny zaliczana jest obecnie tylko pandka ruda oraz spokrewnione z nią gatunki wymarłe.
Wikipedia
o cechach pandkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
starogrecki, trójstrunowy instrument muzyczny o wąskiej szyjce należący do grupy chordofonów szarpanych; pandura (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. pierwsza kobieta na Ziemi, zesłana przez Zeusa jako kara dla ludzi, otworzywszy swój prezent ślubny otrzymany od bogów, uwolnić miała wszelkie nieszczęścia nękające odtąd ludzkość;
(1.2) astr. jeden z księżyców Saturna;
(1.3) astr. planetoida o numerze 53 z głównego pasa asteroid;
Wiktionary
Pandora – w mitologii greckiej to pierwsza kobieta na Ziemi, którą Zeus zesłał jako karę dla ludzi za to, że Prometeusz złożył fałszywą ofiarę Zeusowi. Na rozkaz Zeusa Hefajstos ulepił z gliny i wody pierwszą kobietę, którą charyty i hory pięknie przyodziały. Atena nauczyła ją prac domowych, Afrodyta obdarowała urodą, a Hermes podzielił się z nią swoimi cechami charakteru: kłamstwem, fałszem i pochlebstwem i zaprowadził do Epimeteusza, który pojął ją za żonę wbrew ostrzeżeniom swojego brata, Prometeusza.
Wikipedia
(1.1) Kiedy uruchomiliśmy tę rubrykę w naszym czasopiśmie, poczuliśmy się trochę winni, jak Pandora po otwarciu swojej puszki.
Wiktionary
IPA: pãnˈdɔra, AS: pãndora
Wiktionary
rzecz. pandora ż.
Wiktionary
1. o cechach pandowatych (rodzina ssaków);
2. kirysek pandowaty - gatunek ryby akwariowej
SJP.pl
zbrojny sługa dawnych magnatów węgierskich i chorwackich, a w okresie wczesnego oświecenia także żołnierz nieregularnych formacji piechoty węgierskiej, chorwackiej lub tureckiej
SJP.pl
Wikipedia
starogrecki, trójstrunowy instrument muzyczny o wąskiej szyjce należący do grupy chordofonów szarpanych; pandora (częściej)
SJP.pl
instrument muzyczny, chordofon szarpany, odmiana mandoli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zob. mandora.
Wiktionary
(1.1) mandola, mandora
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z pandurami, dotyczący pandurów
Wiktionary
(1.1) Ukazami cesarzowej Elżbiety Piotrowny z 1752 i 1753 r. utworzono Nową Serbię, zwaną również Słowianoserbią, na której terytorium zaczęto formować husarskie i pandurskie pułki.
Wiktionary
rzecz. pandur mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-wschodnim Afganistanie i w południowym Tadżykistanie;
Wiktionary
Pandż (dawniej: Piandż, tadż. Панҷ) – rzeka w północno-wschodnim Afganistanie i w południowym Tadżykistanie. Długość – 1125 km, powierzchnia zlewni – 114 tys. km².
Pandż powstaje w wysokich górach pogranicza Pamiru i Hindukuszu z połączenia rzek Pamir i Wachan. Na całej swej długości stanowi granicę afgańsko-tadżycką. Początkowo płynie na zachód, u stóp gór Hindukuszu zatacza łuk na północ, a potem z powrotem na południe i dalej płynie na zachód. Przyjmuje prawy dopływ Murgab, a następnie łączy się z Wachszem, tworząc Amu-darię.
Wikipedia
(1.1) U stóp gór Hindukuszu Pandż zatacza łuk na północ.
Wiktionary
język z grupy indyjskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Duża mapa Pandższiru wisi na ścianie.
Wiktionary
przym. pandższirski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pandższirem, dotyczący Pandższiru
Wiktionary
rzecz. Pandższir mrz.
Wiktionary
ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego; panek
SJP.pl
przymiotnik od: panegiryk; mający charakter panegiryku, odnoszący się do panegiryku, jego cech charakterystycznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący panegiryku
Wiktionary
rzecz. panegiryk m., panegiryzm mrz.
Wiktionary
uroczysty tekst pochwalny, sławiący konkretną osobę, czyn; utwór często pełen przesadzonego zachwytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. uroczysty tekst pochwalny, sławiący konkretną osobę, czyn;
Wiktionary
Panegiryk – gatunek literatury stosowanej, uroczysty tekst pochwalny (mowa, wiersz, list, toast, itp.) sławiący jakąś osobę, czyn, wydarzenie; pełen przesadnego zachwytu, często o charakterze pochlebczym. W starożytnej Grecji nazwą tą określano również mowy wygłaszane na pogrzebach wybitnych osobistości, wodzów i polityków, sławiące ich zasługi obywatelskie i patriotyczne.
Wikipedia
(1.1) Kałużyńskiemu co prawda zdarzało się pisać chwalebne panegiryki pod adresem sztuki doby komunizmu, ale po latach potrafił przyznać się do błędu, czego nie można powiedzieć o wielu jego młodszy kolegach.
Wiktionary
IPA: ˌpãnɛˈɟirɨk, AS: pãneǵiryk
Wiktionary
rzecz. panegirysta m., panegirystka ż., panegirzysta m., panegirzystka ż., panegiryzm m., panegiryzowanie n.
czas. panegiryzować ndk.
przym. panegiryczny
Wiktionary
1. osoba przesadnie wychwalająca coś lub kogoś
2. autor panegiryków; panegirzysta
SJP.pl
przesadne schlebianie komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przesadne wychwalanie kogoś lub czegoś, bezkrytyczna wypowiedź o charakterze pochlebstwa
(1.2) liter. zespół cech charakterystycznych dla literackich panegiryków
Wiktionary
rzecz. panegiryk m., panegirysta m., panegirystka ż., panegirzysta m., panegirzystka ż., panegiryzowanie n.
czas. panegiryzować ndk.
przym. panegiryczny
przysł. panegirycznie
Wiktionary
przesadnie schlebiać komuś, wychwalać jakiś czyn, zdarzenie lub ideę
SJP.pl
1. osoba przesadnie wychwalająca coś lub kogoś
2. autor panegiryków; panegirysta
SJP.pl
ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj aksamitu
SJP.pl
Panekla (panécla) – rodzaj aksamitu, który posiada włókienną okrywę i jest przeplatany dodatkami z barwnej przędzy, bądź złotymi lub srebrnymi nitkami.
Wikipedia
1. płaski kawałek drewna, z którego tworzy się większą powierzchnię;
2. przednia część urządzenia, na której znajduje się system przyrządów sterowniczych;
3. publiczna dyskusja, podczas której następuje wymiana poglądów;
4. ankieta polegająca na zadawaniu identycznych pytań tej samej grupie ludzi co pewien czas;
5. rodzaj wymiennego pakietu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. płaski, modułowy element konstrukcyjny
(1.2) bud. ozdobna płyta z tworzywa lub kompozytu pokrywająca powierzchnię
(1.3) techn. tablica z elementami sterowniczymi, gniazdami
(1.4) publiczna dyskusja z udziałem wielu dyskutantów, przedstawicieli z różnych środowisk
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpãnɛl, AS: pãnel
Wiktionary
rzecz. panelista m., panelistka ż., panelowość ż.
:: zdrobn. panelik m.
przym. panelowy
przysł. panelowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od panel
Wiktionary
rzecz. panel m., panelista mos.
Wiktionary
osoba biorąca udział w panelu - publicznej dyskusji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca udział w panelu dyskusyjnym jako członek zespołu ekspertów lub specjalistów
Wiktionary
rzecz. panel m., panelik m., panelowość ż., panelizacja ż., panelówka ż.
:: fż. panelistka ż.
czas. panelować ndk.
przym. panelowy
przysł. panelowo
Wiktionary
potocznie: piła panelowa
SJP.pl
przymiotnik od: panel; taki, którego część stanowią panele, odnoszący się do paneli
SJP.pl
rodzaj endoskopu używanego do diagnostyki dwunastnicy, żołądka i przełyku
SJP.pl
badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wziernikowanie górnego odcinka przewodu pokarmowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Towarzyszące panendoskopii znieczulenie ogólne może spowodować udar mózgu.
Wiktionary
(1.1) gastrofiberoskopia, gastroskopia
Wiktionary
dotyczący panenteizmu
SJP.pl
pogląd religijny i filozoficzny, łączący panteizm z teizmem poprzez uznanie istnienia przyrody w bóstwie
SJP.pl
Panenteizm (gr. pán en theós – wszystko w Bogu) – pogląd religijno-filozoficzny, który wyznaje połączenie teizmu z panteizmem.
W teizmie Bóg zachowuje osobową odrębność od świata, w panteizmie zaś immanentnie istnieje w świecie. Aby połączyć ze sobą te dwa poglądy, panenteiści wskazują na element łączący obie tezy: Bóg zawiera w sobie cały świat, ale świat go nie wyczerpuje.
Wikipedia
przymiotnik od: panerotyzm; odnoszący się do panerotyzmu, jego cech charakterystycznych
SJP.pl
miłość o silnym podłożu zmysłowym, odnosząca się do większej liczby ludzi, dotycząca jakiejś grupy społecznej
SJP.pl
czcionka drukarska charakteryzująca się identyczną grubością linii pionowych i poziomych
SJP.pl
Międzynarodowa Unia Paneuropejska – organizacja promująca paneuropeizm, ideę zjednoczenia Europy.
Poprzednikami idei byli m.in. Immanuel Kant, Jeremy Bentham, Victor Hugo, Giuseppe Mazzini, czy Teodor Korwin Szymanowski. Jej autorstwo jest przypisywane austriackiemu dyplomacie i hrabiemu Richardowi Coudenhove-Kalergiemu, który jako pierwszy ją gruntownie opracował i określił plan jej realizacji.
Wikipedia
zwolennik koncepcji dążącej do zjednoczenia krajów kontynentu europejskiego pod względem politycznym oraz ekonomicznym
SJP.pl
koncepcja dążąca do zjednoczenia krajów kontynentu europejskiego pod względem politycznym oraz ekonomicznym
SJP.pl
Międzynarodowa Unia Paneuropejska – organizacja promująca paneuropeizm, ideę zjednoczenia Europy.
Poprzednikami idei byli m.in. Immanuel Kant, Jeremy Bentham, Victor Hugo, Giuseppe Mazzini, czy Teodor Korwin Szymanowski. Jej autorstwo jest przypisywane austriackiemu dyplomacie i hrabiemu Richardowi Coudenhove-Kalergiemu, który jako pierwszy ją gruntownie opracował i określił plan jej realizacji.
Wikipedia
przymiotnik od: paneuropeizm; związany z paneuropeizmem, odnoszący się do głównych założeń paneuropeizmu, charakterystyczny dla paneuropeizmu
SJP.pl
część łożyska ślizgowego; panewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. spore, płytkie naczynie służące do gotowania, smażenia, warzenia itp.
(1.2) techn. zob. panewka.
Wiktionary
Panew – rodzaj patelni; płytkie metalowe naczynie o dość dużej powierzchni, mające zastosowanie w sztuce kulinarnej do pieczenia, smażenia lub gotowania; także w warzelniach soli (np. Ciechocinek, Læsø) do stężania solanki przez odparowywanie w stanie wrzenia w celu otrzymania soli warzonej.
Nazwa pochodzi z niem. Pfanne i cz. pánev < swn. pfanna < p.łac. panna < łac. patina → płaska miska, patelnia
Wikipedia
IPA: ˈpãnɛf, AS: pãnef
Wiktionary
rzecz. panewka ż., Panewniki lm nm.
Wiktionary
1. część łożyska ślizgowego; panew;
2. owalne lub okrągłe zagłębienie w kości, tworzące część stawu, w której znajduje się główka innej kości; acetabulum;
3. w dawnej broni palnej: zagłębienie na proch w górnej części lufy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. wojsk. hist. zagłębienie na proch strzelniczy potrzebny do wystrzelenia pocisku z lufy dawnej broni palnej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy Rafał wyjrzał, wszyscy trzej z konia opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę, bo oto zdjęli z plecyeców karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli razem huknąć ponownie w wywalone okno.
Wiktionary
rzecz. panew ż.
przym. panewkowy
Wiktionary
przymiotnik od: panewka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Panewnik, związany z Panewnikami
Wiktionary
(1.1) Jadąc Panewnicką, dojedziecie na Stare Panewniki.
(1.1) Przez Lasy Panewnickie przebiega Szlak Dwudziestopięciolecia PTTK.
Wiktionary
rzecz. Panewniki nmos., panewniczanin m., panewniczanka ż.
przym. podpanewnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Panewnik
Wiktionary
(1.1) Na dworcu w Katowicach panewniczanie wsiadają do dwunastki albo do czterdzieści osiem.
Wiktionary
rzecz. Panewniki nmos.
:: fż. panewniczanka ż.
przym. panewnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Panewnik
Wiktionary
(1.1) Proboszcz z ambony strofował panewniczanki.
Wiktionary
rzecz. Panewniki lm nm.
:: fm. panewniczanin m.
przym. panewnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. część dzielnicy Katowic;
Wiktionary
Panewniki (d. Panewnik) – część Katowic, położona w zachodnim rejonie miasta, w dzielnicy Ligota-Panewniki, nad Kłodnicą.
Powstały one w XVI wieku w sąsiedztwie Kuźnicy Pszczyńskiej prawdopodobnie jako osada służebna, dla której wytwarzała panwie. W XVII wieku w jednym z przysiółków wsi – Kokocińcu, została wybudowana kuźnica, która działała do XVIII wieku. W 1902 roku do Panewnik przybyli franciszkanie, którzy postawili klasztor oraz neoromańską bazylikę św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP konsekrowaną w 1908 roku. Wokół niej wytworzyła się nowa część gminy – Nowe Panewniki. Gminę Panewniki włączono 1 kwietnia 1951 roku do Katowic, a w 1992 roku Panewniki stały się częścią dzielnicy Ligota-Panewniki.
Wikipedia
(1.1) audio|Pl-po nowym roku pojedziemy z dzieciakami zobaczyć szopkę do Panewnik.ogg. Po Nowym Roku pojedziemy z dzieciakami zobaczyć szopkę do Panewnik.
Wiktionary
rzecz. panewniczanin mos., panewniczanka ż., panew ż.
przym. panewnicki, podpanewnicki
Wiktionary
(1.1) hist. Panewnik
Wiktionary
najwyższa karta w mariaszu (dawnej grze rosyjskiej, podobnej do eukera, w Polsce popularnej w okresie wczesnego romantyzmu)
SJP.pl
Nazwisko
Inne
Wikipedia
chorobliwy lęk, którego źródłem jest wszystko; pantafobia
SJP.pl
1. gatunek słodkowodnej ryby z rzędu sumokształtnych, poławiany gospodarczo i hodowany w celach konsumpcyjnych, sprowadzany do Europy w dużych ilościach z wietnamskich hodowli, w Polsce sprzedawany w postaci mrożonych filetów;
2. ryba z rodziny ostrobokowatych, występująca na Oceanie Indyjskim, Pacyfiku oraz Atlantyku, rzadziej spotykana w wodach słonawych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba z gatunku nazwa systematyczna|Megalaspis cordyla|ref=tak.;
(1.2) icht. sum rekini;
(1.3) icht. ryba z rodzaju nazwa systematyczna|Pangasius|ref=tak., określana jako sum panga;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpãŋɡa, AS: pãŋga
Wiktionary
(1.2) sum rekini
(1.3) sum panga
Wiktionary
według teorii Wegenera: wielki kontynent, który w mezozoiku rozpadł się na mniejsze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. superkontynent, który powstał w permie i rozpadł się w jurze;
Wiktionary
Pangea (gr. Pangea – Wszechziemia) – superkontynent istniejący na Ziemi w okresie pomiędzy 300 a 180 milionów lat temu. Pangea nie była pierwszym superkontynentem w dziejach Ziemi, ale jest z nich niewątpliwie najbardziej znanym.
Wikipedia
(1.1) W okresie jurajskim Pangea rozpadła się na dwie części: północną, Laurazję, i południową, Gondwanę.
Wiktionary
IPA: pãŋˈɡɛa, AS: pãŋgea
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|παν|γῆ. (wszystko + ziemia)
uwagi.
tłumaczenia.
* asturyjski: (1.1) Panxea ż.
* bułgarski: (1.1) Пангея ż.
* esperanto: (1.1) Pangeo
* francuski: (1.1) Pangée ż.
* hiszpański: (1.1) Pangea m.
* japoński: (1.1) パンゲア大陸
* kataloński: (1.1) Pangea m., Pangaea m.
* łotewski: (1.1) Pangeja ż.
* nowogrecki: (1.1) Παγγαία ż.
* rosyjski: (1.1) Пангея ż.
* słowacki: (1.1) Pangea ż.
* węgierski: (1.1) Pangea
* włoski: (1.1) Pangea ż.
źródła.
== Pangea (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|paŋ.ˈxe.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geol. Pangea
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
materialna cząsteczka powstająca w każdej komórce organizmu, reprezentująca jej właściwości i przenoszona z obiegiem krwi do komórek rozrodczych, którą opisuje koncepcja dziedziczności Hugona de Vriesa
SJP.pl
teoria dziedziczności zakładająca istnienie specyficznych ciałek pośredniczących w procesie dziedziczenia, którymi są gemule według Karola Darwina lub pangeny według Hugona de Viresa
SJP.pl
Pangeneza (gr. pan 'wszech' i génesis 'narodzenie, pochodzenie') – hipoteza w biologii rozwoju zaproponowana przez Hipokratesa, a wykorzystywana przez Karola Darwina do wytłumaczenia uznawanej przez siebie zasady dziedziczenia cech nabytych. Zakładała ona, że komórki wszystkich narządów i tkanek wytwarzają drobniutkie kopie lub zaczątki (gemmule), następnie wydzielane do krwiobiegu i transportowane do gruczołów płciowych, gdzie następowało na ich bazie formowanie gamet.
Wikipedia
zwolennik systemu poglądów głoszącego potrzebę zjednania wszystkich narodów germańskich
SJP.pl
zwolenniczka systemu poglądów głoszącego potrzebę zjednania wszystkich narodów germańskich
SJP.pl
niemiecki system poglądów głoszący potrzebę pojednania wszystkich ludów germańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. nacjonalistyczna doktryna polityczna postulująca zjednoczenie wszystkich ludów germańskich
Wiktionary
Pangermanizm (niem. Pangermanismus, Alldeutschtum) – nacjonalistyczna idea i ruch polityczny, powstałe na przełomie XIX i XX wieku, stawiający sobie za cel zjednoczenie w jednym państwie wszystkich ludów pochodzenia germańskiego. Pod koniec XIX w. stała się częścią niemieckiego ekspansjonizmu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pan-Germanism
* baskijski: (1.1) pangermanismo
* fiński: (1.1) pangermanismi
* francuski: (1.1) pangermanisme m.
* górnołużycki: (1.1) pangermanizm m.
* hiszpański: (1.1) pangermanismo m.
* japoński: (1.1) 汎ゲルマン主義
* niemiecki: (1.1) Pangermanismus m.
* portugalski: (1.1) pangermanismo m.
* rosyjski: (1.1) пангерманизм m. (pangermanizm)
* słoweński: (1.1) pangermanizem m.
* szwedzki: (1.1) pangermanism w.
* ukraiński: (1.1) пангерманізм m. (pangermanizm)
* węgierski: (1.1) pángermanizmus
* włoski: (1.1) pangermanismo m.
źródła.
== pangermanizm (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. pangermanizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pan-Germanism
* baskijski: (1.1) pangermanismo
* fiński: (1.1) pangermanismi
* francuski: (1.1) pangermanisme m.
* górnołużycki: (1.1) pangermanizm m.
* hiszpański: (1.1) pangermanismo m.
* japoński: (1.1) 汎ゲルマン主義
* niemiecki: (1.1) Pangermanismus m.
* portugalski: (1.1) pangermanismo m.
* rosyjski: (1.1) пангерманизм m. (pangermanizm)
* słoweński: (1.1) pangermanizem m.
* szwedzki: (1.1) pangermanism w.
* ukraiński: (1.1) пангерманізм m. (pangermanizm)
* węgierski: (1.1) pángermanizmus
* włoski: (1.1) pangermanismo m.
źródła.
== pangermanizm (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. pangermanizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący pangermanizmu
SJP.pl
obłędny optymista, którego optymizm przynosi niekończące się nieszczęścia, będący częstą postacią w utworach antycznych i nowożytnych
SJP.pl
ssak należący do rodziny łuskowców, żyjący w wilgotnych lasach Azji i Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. pot. łuskowiec
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trop padł na łuskowce, drobne ssaki zwane też pangolinami, pośród których wiele gatunków jest zagrożonych z powodu masowego odławiania.
Wiktionary
IPA: pãŋˈɡɔlʲĩn, AS: pãŋgolʹĩn
Wiktionary
(1.1) łuskowiec
Wiktionary
zdanie w zadaniu logicznym, łamigłówce zawierające wszystkie litery alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zdanie, w którym zostały użyte wszystkie litery alfabetu;
Wiktionary
Pangram (gr. pan gramma – każda litera) – krótkie zdanie zawierające wszystkie litery danego języka. Może stanowić zabawę słowną, często jest jednak również wykorzystywane do sprawdzania poprawności danych tekstowych, poprawności wyświetlania lub drukowania znaków itp. Szczególnie dopracowane pangramy zawierają każdą literę tylko w jednym wystąpieniu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pangram
* esperanto: (1.1) ĉiuliteraĵo, pangramo
* niemiecki: (1.1) Pangramm n.
źródła.
== pangram (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|ˈpæn.ɡɹæm.
audioUS|En-us-pangram.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. pangram
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpãŋɡrãm, AS: pãŋgrãm
Wiktionary
instrument muzyczny z grupy instrumentów mechanicznych składający się z większości instrumentów orkiestrowych, mogący imitować koncerty grane przez orkiestrę
SJP.pl
osoba popierająca nowogrecki ruch polityczny i społeczny dążący do zjednoczenia wszystkich Greków rozproszonych w granicach dawnego cesarstwa bizantyjskiego
SJP.pl
nowogrecki ruch polityczny i społeczny dążący do zjednoczenia wszystkich Greków rozproszonych w granicach dawnego cesarstwa bizantyjskiego
SJP.pl
Panhellenizm – idea zjednoczenia Greków w granicach cesarstwa bizantyjskiego.
W XIX/XX wieku nacjonalistyczny ruch nowogrecki dążący do zjednoczenia Greków na ziemiach dawnego Cesarstwa Bizantyjskiego. Niepodległa Wielka Grecja miała objąć Tesalię, Epir, Macedonię, Wyspy Egejskie (z Kretą i Cyprem) oraz wybrzeże Azji Mniejszej.
Wikipedia
przymiotnik od: panhellenizm; związany z panhellenizmem, odnoszący się do głównych założeń panhellenizimu, charakterystyczny dla panhellenizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wszystkich Greków, obejmujący wszystkich Greków
(1.2) dotyczący panhellenizmu, związany z panhellenizmem
Wiktionary
(1.1) Sława wyroczni delfickiej była tak wielka, że jej przepowiednie miały znaczący wpływ na religię, politykę i prawa starożytnej Grecji, a Delfy stały się panhelleńskim sanktuarium.
Wiktionary
rzecz. panhellenista mos., panhellenizm mrz., helleński mrz.
przym. helleński
Wiktionary
1. kobieta;
2. forma grzecznościowa (pani Kowalska, proszę pani itd.);
3. kobieta sprawująca władzę; władczyni;
4. kobieta stojąca na czele domu, rodziny; gospodyni;
5. środowiskowo: nauczycielka, zwłaszcza wychowawczyni młodszych dzieci;
6. bogaczka;
7. dawniej: właścicielka dóbr ziemskich, magnatka, arystokratka;
8. dawniej, dziś żartobliwie: żona, małżonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oficjalna pisana forma grzecznościowa pani
zaimek osobowy
(2.1) druga osoba liczby pojedynczej, rodzaj żeński, oficjalna pisana forma grzecznościowa pani jako odpowiednik Ty
Wiktionary
Pani – miesięcznik dla kobiet wydawany w Polsce przez Wydawnictwo Bauer.
Wikipedia
przestarzałe zdrobnienie od: paniątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od pan, paniątko
Wiktionary
1. ironicznie określenie na małą, niegrzeczną dziewczynę;
2. niemowlę lub małe dziecko o bardzo delikatnej urodzie, a także dziecko pełniące szczególną rolę w rodzinie lub w jakimś innym otoczeniu
SJP.pl
przymiotnik od: paniberyzm; związany z paniberyzmem, odnoszący się do głównych założeń paniberyzmu, charakterystyczny dla paniberyzmu
SJP.pl
osoba popierająca koncepcję dążącą do zjednoczenia wszystkich ludów wywodzących się z terenów Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
kobieta popierająca koncepcję dążącą do zjednoczenia wszystkich ludów wywodzących się z terenów Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
koncepcja wspólnego rozwoju całego Półwyspu Iberyjskiego bez podziału na regiony i państwa; iberyzm
SJP.pl
prawosławne nabożeństwo żałobne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. prawosławne nabożeństwo żałobne;
Wiktionary
Panichida lub panachida (z grec.: παννυχίς, πανυχίς, παννυχίδης – „całonocna”) – w Kościołach chrześcijańskich obrządku wschodniego nabożeństwo żałobne, śpiewany odpowiednik łacińskiego requiem, przy obchodach szczególnych rocznic i wydarzeń, dnia urodzenia, na dzień imienin, oraz na okazję modlitwy za zmarłego w dniu jego pogrzebu, w trzeci, dziewiąty i czterdziesty dzień po śmierci i w kolejne rocznice. Jest odprawiane w cerkwi lub nad grobem.
Wikipedia
(1.1) Obok wywołanych w każdym przez tę śmierć domysłów o przesunięciach i możliwych zmianach w hierarchii służbowej, które mogły nastąpić na skutek tej śmierci, sam fakt śmierci dobrego znajomego wywołał u wszystkich, którzy się o niej dowiedzieli, jak zwykle uczucie radości, że umarł on, a nie ja (…) Dobrzy zaś znajomi, tak zwani przyjaciele Iwana Iljicza, mimo woli pomyśleli przy tym także, iż teraz muszą zadość uczynić bardzo nudnym obowiązkom tego, co wypada, i pojechać na panichidę oraz z kondolencyjną wizytą u wdowy.
Wiktionary
IPA: ˌpãɲiˈxʲida, AS: pãńiχʹida
Wiktionary
(1.1) panahida
Wiktionary
1. ironiczne określenie na młodego eleganckiego mężczyznę przyzwyczajonego do wygodnego życia;
2. niedorosły syn w zamożnej rodzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. niepełnoletni syn w szlacheckiej, zamożnej rodzinie
(1.2) iron. mężczyzna młody, elegancki, żyjący wygodnie
Wiktionary
(1.1) Nasz panicz zawsze jada śniadania o godzinie ósmej.
Wiktionary
IPA: ˈpãɲit͡ʃ, AS: pãńič
Wiktionary
rzecz. pan m., pani ż., panna ż., panienka ż., paniusia ż., państwo mos., panisko n., panowanie n.
:: zdrobn. paniczyk m.
czas. panować, opanować
przym. paniczowski, pański, Pański
przysł. pańsko
Wiktionary
taki, któremu towarzyszy panika, wywołujący panikę, popłoch
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który cechuje się paniką
Wiktionary
rzecz. panika ż., panikarz m., panikara ż., paniczność ż., panikowanie n., spanikowanie n.
czas. panikować ndk., spanikować dk.
przysł. panicznie
Wiktionary
→ panicz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący panicza
Wiktionary
rzecz. panicz m., paniczyk m.
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu pejoratywnym od: panicz
SJP.pl
przystosowany, przyzwyczajony do wygody, wygodnego życia, bogactwa lub taki, który uważa się za lepszego, ważniejszego od innych
SJP.pl
1. dawniej: młody syn wielkiego, możnego pana; młody panicz;
2. (tylko w liczbie mnogiej) w dawnej Polsce szlacheckiej: możni panowie, magnaci
SJP.pl
nabierać cech właściwych panom (arystokratom, bogaczom)
SJP.pl
zdrobnienie od: panienka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: panienka
Wiktionary
IPA: ˌpãɲɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: pãńẽnečka
Wiktionary
rzecz. panienka
Wiktionary
1. bardzo młoda zazwyczaj sympatyczna dziewczyna, lubiana przez otoczenie, szanowana;
2. eufemistyczne określenie na prostytutkę;
3. potoczna nazwa grzyba o nazwie muchomor rdzawobrązowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młoda dziewczyna
(1.2) eufem. o prostytutce
(1.3) daw. córka chlebodawców
Wiktionary
Panienka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo, na zachodnim krańcu Ozu Mieszkowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
IPA: pãˈɲɛ̃nka, AS: pãńẽnka
Wiktionary
rzecz. panieństwo n., Panna ż., panicz m., panna ż.; zdrobn. panieneczka ż., paniusia ż.
Wiktionary
(1.2) zob. prostytutka.
Wiktionary
z wyglądu lub z zachowania przypominający panienkę, mający cechy podobne do panienki
SJP.pl
należący do panny, charakterystyczny dla panny, jej zachowań, postępowań
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do panny, będący jej własnością
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z panną, dotyczący panny
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki, jak u panny
(3.2) przest. dziewiczy
Wiktionary
(2.1) W latach panieńskich chodziłam z ojcem na spacery nad Olzę.
Wiktionary
rzecz. pannica ż., panna ż., panieństwo n., Panna ż.
przym. Pański
Wiktionary
ogół cech charakterystycznych dla panny, zachowanie, postępowanie charakterystyczne dla panny, kobiety
SJP.pl
1. stan cywilny kobiety niezamężnej; nieposiadanie męża, niezamężność;
2. dziewictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie panną
(1.2) daw. dziewictwo
Wiktionary
(1.2) Porodziła Go w radości, w panieństwa Swego całości: / Wydała kwiat z Siebie, którego początek jest w niebie.
Wiktionary
czas. panować ndk., opanować dk.
rzecz. panna ż., pan mos., pani ż., panicz mos., paniczyk mos., panienka ż., paniusia ż., Panna ż., pannica ż., pannisko n., pannuńcia ż., pannusia ż.
przym. panieński, pański, Pański
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Panieńszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Jastków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Jastków. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1630 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Jastkowie.
Wikipedia
jajko z mąką i bułką tartą, stosowane do obtaczania przed smażeniem mięs, ryb i jarzyn; panierka
SJP.pl
Panier (IPA: /paˈnje/), rogówka – rodzaj stelaża noszonego w XVIII wieku w celu zwiększenia szerokości sukni, a składającego się z 3-8 obręczy najczęściej wykonanych z fiszbinu, rzadziej z wikliny, cienkiej stali czy pikowanego włosia; również suknia opierająca się na takim stelażu.
Wikipedia
jajko z mąką i bułką tartą, stosowane do obtaczania przed smażeniem mięs, ryb i jarzyn; panier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. mieszanina produktów do obtaczania smażonego mięsa, ryb, warzyw lub grzybów
(1.2) kulin. chrupiąca powłoka na panierowanej potrawie
Wiktionary
Panierowanie – w sztuce kulinarnej obtaczanie w panierce produktu przeznaczonego do smażenia.
Tradycyjna panierka składa się z substancji wiążącej (rozmącone jajko albo mleko) i mąki lub bułki tartej. Najczęściej stosuje się następujące kompozycje:
Wikipedia
(1.1) Przygotowanie panierki zajęło mi kilka minut.
(1.2) Babcine panierki są zawsze takie chrupiące.
Wiktionary
rzecz. panier mrz., panierowanie n.
czas. panierować ndk.
przym. panierowany
Wiktionary
(1.1) panier
(1.2) panier
Wiktionary
przygotowywać mięso, ryby lub warzywa do smażenia poprzez obtaczanie ich w jajku z mąką i bułką tartą
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kulin. obtaczać mięso, rybę, grzyby lub warzywa w panierce
Wiktionary
rzecz. panier m., panierka ż., panierowanie n.
przym. panierowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. obtaczanie mięsa, ryb, grzybów lub warzyw w panierce;
Wiktionary
Panierowanie – w sztuce kulinarnej obtaczanie w panierce produktu przeznaczonego do smażenia.
Tradycyjna panierka składa się z substancji wiążącej (rozmącone jajko albo mleko) i mąki lub bułki tartej. Najczęściej stosuje się następujące kompozycje:
Wikipedia
IPA: ˌpãɲɛrɔˈvãɲɛ, AS: pãńerovãńe
Wiktionary
rzecz. panier m., panierka ż.
czas. panierować ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) obtoczony panierką
Wiktionary
rzecz. panierka ż.
czas. panierować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. panierka
Wiktionary
Wikipedia
1. uczucie nagłego strachu, lęku przed kimś lub przed czymś, ogarniające zwykle większą grupę ludzi lub zwierząt;
2. nerwowy pośpiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nagły, nierzadko bezpodstawny strach, przerażenie (często dotyczy grup ludzi, tłumu)
Wiktionary
Panika – pojęcie psychologiczne określające uczucie nagłego lęku o skrajnie wysokim nasileniu.
Uczucie paniki jest jednym z komponentów napadu paniki - objawu psychopatologicznego, który obserwuje się m.in. w przebiegu zaburzeń lękowych, zaburzeń afektywnych, niekiedy zaburzeń psychotycznych i innych.
Wikipedia
(1.1) Wybuch spowodował panikę wśród publiczności obecnej na defiladzie.
Wiktionary
IPA: ˈpãɲika, AS: pãńika
Wiktionary
rzecz. Pan mos., panikarz mos., panikara ż., panikarka ż., panikowanie n.
czas. panikować ndk., spanikować dk.
przym. paniczny, panikarski, spanikowany
przysł. panicznie, panikarsko
Wiktionary
(1.1) popłoch
Wiktionary
kobieta łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś; panikarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: panikarz
Wiktionary
IPA: ˌpãɲiˈkara, AS: pãńikara
Wiktionary
rzecz. panika ż., panikarz m., panikarstwo n.
:: zdrobn. panikarka ż.
przym. panikarski, paniczny
czas. panikować ndk., spanikować dk.
Wiktionary
kobieta łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś; panikara
SJP.pl
taki, który wywołuje panikę lub taki, któremu towarzyszy panika
SJP.pl
ogół skutków wywołanych przez panikę, uczucie lęku przed kimś lub przed czymś lub nerwowy pośpiech
SJP.pl
osoba łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś
SJP.pl
wpadać w panikę, być ogarnianym przez uczucie nagłego strachu, lęku przed kimś lub przed czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wpadać w panikę
Wiktionary
(1.1) Nie panikuj tak! To tylko mała drzazga.
Wiktionary
rzecz. panika ż., panikarz m., panikarka ż., panikara ż., panikarstwo n., panikowanie n.
przym. panikarski, paniczny, spanikowany
czas. spanikować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|panikować.
Wiktionary
czas. panikować
rzecz. spanikowanie n., panika ż.
przym. paniczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. przest. należący do pani
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. pani ż.
przym. paniny
Wiktionary
(1.1) paniny
Wiktionary
rodzaj więzi ponadplemiennej jednoczący wszystkie ludy indiańskie
SJP.pl
Panindianizm – współczesne zjawisko społeczne polegające na osiąganiu lub dążeniu do ponadplemiennej jedności tubylczych ludów Ameryki Północnej, zwanych Indianami.
Za prekursorów współczesnego panindianizmu uważa się takich twórców wojskowo-politycznych sojuszy północnoamerykańskich Indian z XVIII w., jak Pontiak, Joseph Brant i – przede wszystkim – Tecumseh. Po zakończeniu w 1871 roku okresu zawierania przez USA traktatów z indiańskimi narodami, osiedleniu Indian w rezerwatach i ustaniu z końcem XIX w. indiańskich wojen zaczęło dochodzić do częstszych spotkań tubylczych Amerykanów z różnych plemion i kręgów kulturowych Ameryki Północnej.
Wikipedia
obejmujący swym zasięgiem wszystkie tereny Indii, odnoszący się do wszystkich terenów Indii i ludzi zamieszkujących te tereny, wywodzących się z tych terenów
SJP.pl
przymiotnik (potoczny) od: pani
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik (potoczny) od: pani
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) należący do pani
Wiktionary
rzecz. pani ż.
przym. panin
Wiktionary
(1.1) rzad. panin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. miasto w Indiach
Wiktionary
Panipat (hindi: पानीपत) – miasto w Indiach, w stanie Hariana. W 2001 miasto to zamieszkiwało 261 665 osób.
W mieście rozwinęło się rzemiosło, a także przemysł włókienniczy oraz spożywczy.
Wikipedia
zgrubienie od: pan; poufale lub z politowaniem o panu
SJP.pl
zwolennik poglądu religijnego i politycznego głoszącego potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu
SJP.pl
przymiotnik od: panislamizm; związany z panislamizmem, odnoszący się do głównych założeń panislamizmu, charakterystyczny dla panislamizmu; panislamski
SJP.pl
pogląd religijny i polityczny głoszący potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) doktryna religijno-polityczna, która głosi potrzebę zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu
Wiktionary
Panislamizm (z gr. pan = 'wszystko' + 'islam') – doktryna religijno-polityczna głosząca potrzebę zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu i wyzwolenia się spod wpływów europejskich. Koncepcja ta powstała na Bliskim Wschodzie w XIX w. Za twórcę panislamizmu uważa się Dżamala ad-Din al-Afghaniego.
Czasem na hasła panislamskie powołują się niektóre ugrupowania fundamentalistyczne.
Wikipedia
(1.1) Jako czynnik konsolidujący wykorzystywano ideę panislamizmu w walce o niepodległość (np. w Algierii) i nadal się ją wykorzystuje, czego przykładem są fundamentalistyczne grupy islamskie walczące w indonezyjskiej prowincji Aceh (…).
(1.1) Ich konsekwencją było narodzenie się panislamizmu, pojmującego islam już nie jako obejmującą wszystkie sfery życia kulturę, ale jako religię, stanowiącą wyróżnik tożsamości narodowej wszystkich muzułmanów.
Wiktionary
rzecz. panislamista m.
przym. panislamski
Wiktionary
przymiotnik od: panislamizm; związany z panislamizmem, odnoszący się do głównych założeń panislamizmu, charakterystyczny dla panislamizmu; panislamistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący całego świata islamu
(1.2) rel. polit. związany z panislamizmem
Wiktionary
rzecz. panislamizm m.
przym. panislamistyczny
Wiktionary
(1.2) panislamistyczny
Wiktionary
potoczne określenie na kobietę, zazwyczaj ładną, podobającą się innym
SJP.pl
potoczne określenie na kobietę, zazwyczaj mało inteligentną i pretensjonalną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekcew. kobieta, zwykle młoda
Wiktionary
(1.1) Nasza wychowawczyni zachowuje się na lekcji jak jakaś paniusia z innego świata.
Wiktionary
rzecz. panieństwo n., pani ż., pańcia ż., panienka ż., panicz mos., panna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. panienka
Wiktionary
(1.1) Lepsze jest wineczko jako woda, / lepszo jest paniynka jako wdowa.
Wiktionary
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punk, punkowiec, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; pankowiec, punk, punkowiec, pankrockowiec, punkrockowiec
SJP.pl
potocznie: naleśnik
SJP.pl
Naleśnik amerykański lub amerykański placek, placuszek, pankejks, pankejk (ang. American pancake, flapjack, slapjack, griddle cake albo hotcake) – amerykańska wersja europejskiego naleśnika z ciasta naleśnikowego z dodatkiem środka spulchniającego (drożdży, sody lub proszku do pieczenia).
Wikipedia
ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego
SJP.pl
Panki – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Panki. Miejscowość jest siedzibą gminy Panki.
Miejsce jednej z potyczek powstania styczniowego 26 lutego 1863 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pankiewicz – nazwisko polskie (ros. i ukr. Панкевич, wym. ros. Pankiewicz, ukr. Pankewycz) występujące w Polsce, na Białorusi i Ukrainie oraz w Rosji. W Polsce na początku lat 90. nosiło je 3157 osób.
W 2016 w Niemczech w książkach telefonicznych nazwisko Pankiewicz występowało 28 razy, natomiast Pankevich 2 razy.
Wikipedia
płynny materiał wybuchowy i łatwopalny używany jako dodatek do mieszanek paliwowych rakiet
SJP.pl
Panklastyt – ciekły materiał wybuchowy złożony z ciekłego paliwa oraz ciekłego tetratlenku diazotu (N
2O
4) jako utleniacza. Paliwem mogą być np. disiarczek węgla, nafta, benzyna, oleje roślinne itp. i ich mieszaniny. Wg opisów z XIX w. panklastyty są odporne na uderzenie i ogień (ulegają spaleniu, a nie wybuchowi), a do wybuchu konieczne jest zastosowanie detonatora. Ich niekorzystną cechą jest generowanie podczas wybuchu dużych ilości szkodliwych tlenków azotu, co stanowi zagrożenie dla środowiska i osób znajdujących się w pobliżu miejsc wykonywania wybuchów.
Wikipedia
japońska grubo kruszona bułka tarta z białego chleba, używana jako panierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. rodzaj panierki ze zmielonego na proszek suchego pieczywa, niekiedy z przyprawami; półprodukt pochodzący z kuchni japońskiej
Wiktionary
utopijna, dziewiętnastowieczna, angielska doktryna społeczna, upatrująca w organizowaniu spółdzielni drogę do rozwiązania konfliktów społecznych i obalenia ustroju kapitalistycznego; kooperatyzm, integralizm spółdzielczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pańków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tarnawatka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Tarnawatka. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 270 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Krzyża Świętego w Szarowoli.
Wikipedia
w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; punkówa, punkówna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini subkultury punk
Wiktionary
(1.1) Pamiętaj też, aby samej poeksperymentować, by uzyskać niepowtarzalny wygląd. Widziałaś kiedykolwiek dwie identyczne pankówy?
Wiktionary
rzecz. punk m., punkówa ż.
:: fm. punk m., punkowiec m.
przym. punkowy, punkowski
Wiktionary
(1.1) punkówa
Wiktionary
ironicznie: mający zbyt wysokie mniemanie o sobie, wywyższający się, zarozumiały
SJP.pl
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punkowiec, punk, pank;
2. wykonawca, twórca punk rocka; pank, punk, punkowiec, pankrockowiec, punkrockowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: pank; charakterystyczny dla panków, zachowujący, ubierający się tak, jak pank; punkowy;
2. odnoszący się do punk rocku, typowy, charakterystyczny dla punk rocku; punkowy, pankrockowy, punkrockowy
SJP.pl
zdrobnienie od: Pankracy (imię męskie)
SJP.pl
rodzaj starożytnej, olimpijskiej walki będącej połączeniem zapasów z boksem; pankration
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. hist. staroż. połączenie boksu i zapasów
Wiktionary
rzecz. Pankracy mos.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pankracka lub z nim związany
SJP.pl
Pankracy z żoną; Pankracowie
SJP.pl
Pankracy z żoną; Pankracostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pankracego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) pot. nazwa programu telewizyjnego dla dzieci pt. „Piątek z Pankracym” lub „Okienko Pankracego”;
Wiktionary
Pankracy – imię męskie pochodzenia greckiego. Oznacza „wszechmocny”, a powstało przez złożenie gr. παν (pan – „wszystko, wszech-”) i κρατος (kratos – „moc, siła”). W chrześcijaństwie prawosławnym imię to używane jest jako przydomek Chrystusa; posiada ono również swojego świętego patrona. Pankracy imieniny obchodzi 3 kwietnia i 12 maja.
Wikipedia
(1.1) 12 maja przypadają imieniny Pankracego.
(1.2) Lubiłeś oglądać Pankracego?
Wiktionary
IPA: pãŋˈkrat͡sɨ, AS: pãŋkracy
Wiktionary
rzecz. pankracjon mrz., pankration mrz.
przym. przest. gwara. Pankracowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Pankracy (imię męskie)
SJP.pl
rodzaj starożytnej, olimpijskiej walki będącej połączeniem zapasów z boksem; pankracjon
SJP.pl
Pankration (gr. παγκράτιον od πᾶν − całkowita, wszech oraz κρατός − siła, moc, władza) − dyscyplina sportowa w starożytnej Grecji, będąca połączeniem boksu i zapasów, wprowadzona do programu starożytnych igrzysk olimpijskich w 648 roku p.n.e.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) med. rzadki nowotwór trzustki występujący poniżej 14 roku życia, o małej złośliwości
Wiktionary
jednostka anatomiczna i czynnościowa trzustki złożona z pęcherzyka wydzielniczego i przewodu wyprowadzającego
SJP.pl
preparat otrzymywany ze świeżej trzustki wieprzowej lub wołowej, stosowany w lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. leczniczy wyciąg ze zwierzęcej trzustki
Wiktionary
peptydowy hormon przewodu pokarmowego zbudowany z 33 reszt aminokwasowych, wydzielany przez błonę śluzową dwunastnicy; cholecystokinina
SJP.pl
Cholecystokinina (CCK, dawniej znana również jako pankreozymina; ATC: V04 CK02) – rodzina hormonów peptydowych, działających w obrębie układu pokarmowego oraz ośrodkowego układu nerwowego.
Wydzielana jest m.in. przez śluzówkę dwunastnicy i jelita czczego.
Wikipedia
[czytaj: pankrokowiec] wykonawca, twórca punk rocka; pank, pankowiec, punk, punkowiec, punkrockowiec
SJP.pl
[czytaj: pankrokowy] przymiotnik od: pank rock (punk rock, punkrock, punk); odnoszący się do pank rocka, charakterystyczny dla pank rocka; punkrockowy, punkowy, pankowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. wysoce zaraźliwa, wirusowa choroba kotowatych przebiegająca z objawami zapalenia układu pokarmowego i leukopenią;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zakaźne zapalenie jelit kotów, tyfus koci, nosówka kotów, agranulocytoza
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) panleukopenia, feline distemper
* fiński: (1.1) kissarutto
* niemiecki: (1.1) Panleukopenie
* perski: (1.1) پنلوکوپنی
* portugalski: (1.1) panleucopenia
źródła.
== panleukopenia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wet. panleukopenia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpãnlɛwkɔˈpɛ̃ɲa, AS: pãnleu̯kopẽńa
Wiktionary
(1.1) zakaźne zapalenie jelit kotów, tyfus koci, nosówka kotów, agranulocytoza
Wiktionary
przymiotnik od: panlogizm; związany z panlogizmem, odnoszący się do głównych założeń panlogizmu, charakterystyczny dla panlogizmu
SJP.pl
koncepcja filozoficzna utożsamiająca prawa istnienia z prawami rozumu, głoszona przez G.W. Hegla
SJP.pl
Wikipedia
swobodne, zazwyczaj przypadkowe kojarzenie się roślin lub zwierząt zapładniających się krzyżowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. przypadkowe, krzyżowe i swobodne kojarzenie się osobników jednej populacji
Wiktionary
Panmiksja – krzyżowanie losowe.
Swobodne rozmnażanie się w obrębie danej zbiorowości.Oznacza to kojarzenie się z równym prawdopodobieństwem osobników z każdej części danej populacji.
W populacjach ludzkich oznacza to brak tendencji do dobierania sobie partnera pod kątem cech dziedzicznych. Odchylenia od panmiksji wywoływane są przez krzyżowanie wybiórcze.
Wikipedia
głoszący potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu, dążący do tego zjednoczenia
SJP.pl
1. niezamężna kobieta
2. dziewczyna, narzeczona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór równikowy, w Polsce widoczny wiosną;
(1.2) astr. astrol. szósty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 (24) sierpnia do 22 września;
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Panny (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Panna bywa w legendach identyfikowana z Dike lub Astrają.
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Panny jest Spika, zwana też Kłosem Panny.
(1.1) Konstelacja Panny góruje o północy w kwietniu.
(1.1) W Pannie znajduje się wiele galaktyk.
(1.2) Panna to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Lwie, a przed Wagą.
(1.2) Pod koniec sierpnia Słońce wchodzi w znak Panny.
(1.2) Panną, jednym z letnich, ziemskich i zmiennych znaków zodiaku, rządzi planeta Merkury.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowa Panna.
(2.1) Mój tata jest zodiakalną Panną, a mama – zodiakalnym Bliźniakiem.
Wiktionary
IPA: ˈpãnːa, AS: pã•na
Wiktionary
rzecz. panna ż., pannica ż., panienka ż., panneczka ż., pannusia ż., pannuńcia ż., pannisko n., panieństwo n.
przym. panieński
Wiktionary
(1.1) skr. Vir
(1.2) symbol. ♍
Wiktionary
[czytaj: paNO] dekoracyjnie obramowana płaszczyzna ścienna, wypełniona malowidłem lub płaskorzeźbą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. wklęsłość lub wypukłość na ścianie pokryta ozdobnym reliefem lub malowidłem i ozdobnie obramowana
Wiktionary
Panneau (fr. płaszczyzna) – każda płaszczyzna dekoracyjna lub dekorowana o kształcie pola prostokątnego, utworzona w efekcie architektonicznego podziału płaszczyzny ściany.
Element jest charakterystyczny dla okresu baroku i rokoka. Dekoracja może być wykonana dowolną techniką (płaskorzeźba, malowidło, tkanina itp.) na każdej powierzchni, np. ściany, sufitu, boazerii, płaszczyzny mebli itp.
Wikipedia
IPA: pãˈnɔ, AS: pãno
Wiktionary
pannisko; ekspresywnie:
1. dorastająca dziewczyna;
2. niezamężna kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyrośnięta dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Na trzepaku siedziała pannica i majdała nogami.
Wiktionary
rzecz. panieństwo n., panna ż., Panna ż.
przym. panieński
Wiktionary
pannica; ekspresywnie:
1. dorastająca dziewczyna;
2. niezamężna kobieta
SJP.pl
1. ostrożeń pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
2. chaber pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
3. pszonak pannoński - roślina z rodziny ciborowatych;
4. krwawnik pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
5. groszek pannoński - roślina z rodziny bobowatych;
6. koniczyna pannońska - roślina z rodziny bobowatych
SJP.pl
1. strzępy chmur poniżej chmury opadowej warstwowo-deszczowej;
2. zapalenie rogówki, w wyniku którego tworzy się unaczyniona tkanka łączna; występuje zwykle w jagliczym zapaleniu spojówek
SJP.pl
Wikipedia
z politowaniem o panu, chłopcu
SJP.pl
futro baranie z krótkim włosem
SJP.pl
[czytaj: panofski] nazwisko
SJP.pl
ropne zapalenie całej gałki ocznej
SJP.pl
cyfrowa kamera panoramiczna wykorzystywana do tworzenia wirtualnych panoram i zdjęć przedstawianych potem jako trójwymiarowe
SJP.pl
dawna prowincja rzymska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) staroż. geogr. prowincja rzymska położona między Sawą a Dunajem;
Wiktionary
Panonia (łac. Pannonia) – w starożytności prowincja rzymska położona między Sawą a Dunajem (dzisiejsze tereny zachodnich Węgier, wschodniej Austrii, północnej Chorwacji, Słowenii oraz północno-zachodniej Serbii).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. panoński
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Pannonia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pannonia
* azerski: (1.1) Pannoniya
* baskijski: (1.1) Panonia
* białoruski: (1.1) Панонія ż.
* bośniacki: (1.1) Panonija ż.
* bułgarski: (1.1) Панония ż.
* chorwacki: (1.1) Panonija ż.
* czeski: (1.1) Panonie ż.
* esperanto: (1.1) Panonio
* estoński: (1.1) Pannoonia
* fiński: (1.1) Pannonia
* francuski: (1.1) Pannonie ż.
* galicyjski: (1.1) Panonia ż.
* gruziński: (1.1) პანონია (p'anonia)
* hiszpański: (1.1) Panonia ż.
* indonezyjski: (1.1) Panonia
* japoński: (1.1) パンノニア (pannonia)
* kataloński: (1.1) Pannònia ż.
* kazachski: (1.1) Паннония
* litewski: (1.1) Panonija ż.
* niemiecki: (1.1) Pannonien
* perski: (1.1) پانونیا
* portugalski: (1.1) Panônia ż., Panónia ż.
* rosyjski: (1.1) Паннония ż.
* serbski: (1.1) Панонија ż.
* slovio: (1.1) Panonia
* słowacki: (1.1) Panónia ż.
* szwedzki: (1.1) Pannonien
* tajski: (1.1) พันโนเนีย (phannonia)
* ukraiński: (1.1) Паннонія ż.
* uzbecki: (1.1) Pannoniya
* włoski: (1.1) Pannonia ż.
źródła.
== Panonia (język baskijski.) ==
thumb|Panonia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) staroż. geogr. Panonia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãˈnɔ̃ɲja, AS: pãnõńi ̯a
Wiktionary
przym. panoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. panoński
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Pannonia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pannonia
* azerski: (1.1) Pannoniya
* baskijski: (1.1) Panonia
* białoruski: (1.1) Панонія ż.
* bośniacki: (1.1) Panonija ż.
* bułgarski: (1.1) Панония ż.
* chorwacki: (1.1) Panonija ż.
* czeski: (1.1) Panonie ż.
* esperanto: (1.1) Panonio
* estoński: (1.1) Pannoonia
* fiński: (1.1) Pannonia
* francuski: (1.1) Pannonie ż.
* galicyjski: (1.1) Panonia ż.
* gruziński: (1.1) პანონია (p'anonia)
* hiszpański: (1.1) Panonia ż.
* indonezyjski: (1.1) Panonia
* japoński: (1.1) パンノニア (pannonia)
* kataloński: (1.1) Pannònia ż.
* kazachski: (1.1) Паннония
* litewski: (1.1) Panonija ż.
* niemiecki: (1.1) Pannonien
* perski: (1.1) پانونیا
* portugalski: (1.1) Panônia ż., Panónia ż.
* rosyjski: (1.1) Паннония ż.
* serbski: (1.1) Панонија ż.
* slovio: (1.1) Panonia
* słowacki: (1.1) Panónia ż.
* szwedzki: (1.1) Pannonien
* tajski: (1.1) พันโนเนีย (phannonia)
* ukraiński: (1.1) Паннонія ż.
* uzbecki: (1.1) Pannoniya
* włoski: (1.1) Pannonia ż.
źródła.
== Panonia (język baskijski.) ==
thumb|Panonia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) staroż. geogr. Panonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Panonia (starożytna prowincja rzymska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Panonią, dotyczący Panonii
Wiktionary
rzecz. Panonia ż.
Wiktionary
panoplium;
1. pełne uzbrojenie greckich żołnierzy w czasach starożytnych oraz rycerzy w Średniowieczu;
2. motyw zdobniczy, którego elementami są miecze, sztylety, części uzbrojenia i sztandary
SJP.pl
Panoplium (armatura, spolia hostium, z greckiego πανοπλíα) – motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów, często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.
Wikipedia
panoplia;
1. pełne uzbrojenie greckich żołnierzy w czasach starożytnych oraz rycerzy w Średniowieczu;
2. motyw zdobniczy, którego elementami są miecze, sztylety, części uzbrojenia i sztandary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z elementów uzbrojenia, sztandarów i proporców
Wiktionary
Panoplium (armatura, spolia hostium, z greckiego πανοπλíα) – motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów, często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny nodozaurów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: panoptikum] panoptikum;
1. zbiór osobliwości lub wystawa rzeczy osobliwych;
2. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające zazwyczaj jakieś sławne osoby
SJP.pl
Wikipedia
osobliwy, niezwykły; panoptykalny
SJP.pl
panopticum;
1. zbiór osobliwości lub wystawa rzeczy osobliwych;
2. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające zazwyczaj jakieś sławne osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. muzeum lub wystawa, która zawiera zbiór osobliwości
(1.2) książk. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające sławne osoby; gabinet figur woskowych
(1.3) książk. zbiór osobliwych rzeczy, osób, pojęć itp.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpãnɔpˈtʲikũm, AS: pãnoptʹikũm
Wiktionary
osobliwy, niezwykły; panoptikalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezwykły, dziwny
Wiktionary
model więzienia i sposobu nadzoru, zaprojektowany przez angielskiego prawnika i filozofa Jeremy'ego Benthama oraz jego brata Samuela
SJP.pl
Wikipedia
tkanina jedwabna, półjedwabna lub bawełniana
SJP.pl
1. rozległy widok jakiegoś krajobrazu, oglądany zwykle z miejsca położonego wyżej;
2. rysunek przedstawiający taki widok, duże malowidło rozpięte na wewnętrznej ścianie okrągłego budynku;
3. budynek, w którym znajduje się tego typu malowidło;
4. obszerne przedstawienie jakiegoś zagadnienia w utworze literackim lub jakiegoś zdarzenia w filmie, animacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozległy, szeroki widok
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wokół rozciągała się piękna panorama górska.
Wiktionary
IPA: ˌpãnɔˈrãma, AS: pãnorãma
Wiktionary
rzecz. panoramiczność ż.
przym. panoramiczny
przysł. panoramicznie
Wiktionary
(1.1) widok
Wiktionary
wrażenie przestrzenności, rozległości wyświetlanego, pokazywanego obrazu, cecha charakterystyczna dla panoram
SJP.pl
1. przedstawiony za pomocą panoramy, stwarzający wrażenie panoramy; panoramowy;
2. o filmie, animacji: wyświetlany na szerokim ekranie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ukazuje panoramę, pełen obraz czegoś
Wiktionary
IPA: ˌpãnɔrãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: pãnorãmʹičny
Wiktionary
rzecz. panorama ż., panoramiczność ż.
przysł. panoramicznie
Wiktionary
(1.1) szeroki, rozległy, pełny
Wiktionary
tworzyć panoramę, uzyskiwać wrażenie przestrzenności, rozległości wyświetlanego albo pokazywanego obrazu
SJP.pl
przedstawiony za pomocą panoramy, stwarzający wrażenie panoramy; panoramiczny
SJP.pl
przymiotnik od: panora
SJP.pl
dawny rycerz służebny, głównie z Małopolski
SJP.pl
Wikipedia
panoszyć się - rządzić się, wynosić się nad innych, nadużywać władzy; przenośnie: występować w dużej ilości, panować, szerzyć się
SJP.pl
1. królować, być władcą
2. rządzić czymś
3. kontrolować coś
4. górować nad czymś (np. "Ruiny zamku panowały nad miastem.")
5. występować w określonym czasie (np. "Panował straszny upał.")
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zapanować)
(1.1) być panem, władcą kraju, królestwa
(1.2) być panem, przywódcą czegoś
(1.3) podporządkowywać coś sobie, mieć władzę nad czymś
(1.4) występować, pojawiać się
(1.5) pot. określać kogoś mianem pana, podczas gdy ta osoba nie widzi takiej potrzeby
Wiktionary
(1.1) Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie / i chlubicie się mnogością narodów, / bo od Pana otrzymaliście władzę, / od Najwyższego panowanie
(1.3) Nie umiesz panować nad nerwami.
(1.4) Po wizycie Laury w naszym domu panował radosny nastrój.
Wiktionary
IPA: pãˈnɔvat͡ɕ, AS: pãnovać
Wiktionary
rzecz. panowanie n., panicz mos., pan mos., pani ż., państwo n., panek mos., panieństwo n.
czas. zapanować dk., opanować dk., opanowywać ndk.
przym. pański, opanowany, Pański
Wiktionary
(1.1) władać, rządzić, królować
(1.2) przewodzić
Wiktionary
okres, w którym panujący sprawuje władzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|panować.
(1.2) władza
(1.3) okres władzy danego monarchy
Wiktionary
Panowanie – władza sprawowana przez osobę (monarchę) w państwie o ustroju monarchicznym; również okres sprawowania rządów przez panującego.
Wikipedia
(1.3) Było to w dwunastym roku panowania Nabuchodonozora, który królował nad Asyrią w wielkim mieście Niniwie.
Wiktionary
IPA: ˌpãnɔˈvãɲɛ, AS: pãnovãńe
Wiktionary
czas. panować, opanować
rzecz. panicz m., pan m., pani ż., państwo n.
przym. Pański, opanowany
Wiktionary
Panowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Trzciel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Kościół filialny parafii w Brójcach pw. Najświętszej Maryi Panny Rokitniańskiej.
9 lipca 2016 w wyniku pożaru spłonął XIX-wieczny pałac.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
związany z Polską Akademią Nauk; PAN-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z PAN-em, dotyczący PAN-u
Wiktionary
(1.1) Wicestarosta Rafał Kwiatkowski wyjaśnił, że takim miejscem są tzw. pola panowskie w Jabłonnie.
Wiktionary
skr. PAN
przym. PAN-owski
Wiktionary
(1.1) PAN-owski
Wiktionary
ogólny, powszechny patriotyzm pojęty jako cecha łącząca osoby, najczęściej tej samej narodowości lub o podobnych przekonaniach
SJP.pl
przymiotnik od: panpoetyzm; charakterystyczny, typowy dla panpoetyzmu, kierunku artystycznego nawiązującego do niektórych założeń futuryzmu i kubizmu, szukającego inspiracji wśród subkultur lub większych skupisk społeczności, nawiązujący do założeń tego kierunku (np. sztuka panpoetycka) lub jakoś inaczej z nim związany
SJP.pl
kierunek artystyczny nawiązujący do niektórych założeń futuryzmu i kubizmu, szukający inspiracji wśród subkultur lub większych skupisk społeczności
SJP.pl
dotyczący panpsychizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z panpsychizmem
Wiktionary
rzecz. panpsychizm m.
Wiktionary
pogląd charakterystyczny dla filozofii renesansowej, według którego wszystkie istniejące obiekty obdarzone są właściwościami psychicznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd, który głosi, iż wszystkie obiekty materialne obdarzone są właściwościami psychicznymi
Wiktionary
Panpsychizm – doktryna filozoficzna głosząca, że każda rzecz ma swój umysłowy czy wewnętrzno-psychiczny aspekt. Niewielu z panpsychistów podpisałoby się pod tezą, iż wszystko obdarzone jest umysłem, łącznie z kijami i kamieniami, znacznie częściej powiadają oni, że rzeczom właściwe są różne stopnie wewnętrznych, subiektywnych, czy quasi-świadomościowych aspektów, w pewnych przypadkach podobnych do naszej świadomości. W pełni rozwiniętymi umysłami dysponowałyby jedynie obiekty o złożoności zbliżonej do złożoności człowieka. Jednak nie jest łatwo precyzyjnie określić, w jakim stopniu wszystkim rzeczom czasoprzestrzennym mają przysługiwać takie subiektywne, umysłowe aspekty. W większości przypadków stanowisko to jest głoszone przez tych, którzy kwestionują możliwość, aby to, co umysłowe, miałoby być powodowane czy budowane z czynników wyzbytych jakichkolwiek jakości umysłowych.
Wikipedia
przym. panpsychiczny
Wiktionary
osoba odczuwająca seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej
SJP.pl
kobieta odczuwająca seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej
SJP.pl
1. seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; panseksualność, omniseksualizm, omniseksualność;
2. postrzeganie wszelkich zjawisk życia w kategoriach seksualnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. seks. postrzeganie wszelkich zjawisk w świecie przez pryzmat seksualny;
(1.2) seks. pociąg do osób niezależnie od ich płci, bądź tożsamości płciowej
Wiktionary
Panseksualizm – pogląd, według którego głównym motorem ludzkiego działania jest popęd seksualny, każde działanie można wytłumaczyć motywami seksualnymi. Obecnie teoria ta nie znajduje potwierdzenia. Zarzut panseksualizmu często stawiany jest psychoanalizie, ze względu na twierdzenie Freuda o fundamentalnym znaczeniu libido (choć Freud rozumiał libido szerzej niż jedynie popęd seksualny i się od takiego podejścia odżegnywał).
Wikipedia
rzecz. seks mrz., panseksualista mos., panseksualistka ż., panseksualność ż.
przym. panseksualny
przysł. panseksualnie
Wiktionary
seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; panseksualizm, omniseksualizm, omniseksualność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. pociąg do osób niezależnie od ich płci, bądź tożsamości płciowej;
Wiktionary
Panseksualność, omniseksualność — seksualny, romantyczny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej. Osoby panseksualne mogą określać siebie jako osoby „ślepe na płeć” (ang. gender-blind), zapewniając, że kwestie płci kulturowej i płci nie są czynnikami wpływającymi na ich romantyczny lub seksualny pociąg do innych.
Wikipedia
rzecz. panseksualizm m., seks mrz.
przym. panseksualny
przysł. panseksualnie
Wiktionary
dotyczący panseksualizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. dotyczący panseksualizmu
Wiktionary
(1.1) W Wiedniu Zygmunt Freud szkicował już zresztą swoją panseksualną wizję świata.
Wiktionary
rzecz. seks mrz., panseksualizm m., panseksualność ż.
Wiktionary
należący do pana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kult. rel. odnoszący się do Boga, związany z Bogiem, w szczególności Chrystusem
Wiktionary
(1.1) W święto Przemienienia Pańskiego w 2000 r. na Świętej Górze Grabarce odbyły się główne uroczystości związane z wielkim jubileuszem chrześcijaństwa.
Wiktionary
rzecz. pan mos., Pan mos., panicz mos., pani ż., panna ż., panowanie n., pańszczyzna ż., panieństwo n., zapanowanie n., panisko n., paniczyk m.
czas. panować ndk., zapanować dk.
przym. pański, panieński
przysł. pańsko
Wiktionary
ziemie należące do pana
SJP.pl
Wikipedia
poczucie własnej wartości połączone z klasą, wysoką kulturą osobistą przypisywaną dżentelmenom
SJP.pl
zwolennik ruchu politycznego opartego na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich
SJP.pl
zwolenniczka ruchu politycznego opartego na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich
SJP.pl
odnoszący się do panslawizmu lub panslawisty; pansłowiański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z panslawizmem, dotyczący panslawizmu
Wiktionary
rzecz. panslawizm mrz., panslawista mos., panslawistka ż.
Wiktionary
ruch polityczny oparty na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. ruch ideowy dążący do zjednoczenia Słowian bazujący na jedności kulturowo-językowej narodów słowiańskich;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pãw̃ˈslavʲism̥, AS: pãũ̯slavʹism̦
Wiktionary
rzecz. panslawista m., panslawistka ż.
przym. panslawistyczny
Wiktionary
ruch filozoficzno-religijny zmierzający do osiągnięcia wiedzy uniwersalnej, zapoczątkowany w Niemczech w XVI w.
SJP.pl
Pansofia (gr. „wszechmądrość, wszechwiedza” od pan „wszystko” i sophia „mądrość, wiedza”) – ruch filozoficzno-religijny odnoszący się do osiągnięcia wiedzy uniwersalnej. W kontekście pedagogicznym powiązany z Janem Ámosem Komeńskim.
Wikipedia
posiadający, prezentujący pełną wiedzę o świecie, wynikający z takiej wiedzy (np. pansoficzne pochodzenie) lub stwarzający możliwość jej nabycia
SJP.pl
pogląd filozoficzny głoszący, że istnieją tylko rzeczy, konkrety, które można w jakiś sposób poczuć, zobaczyć oraz negujący samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków; konkretyzm, reizm
SJP.pl
koncepcja powstania życia na ziemi, według której cząstki żywej materii przedostały się na ziemię wraz promieniowaniem świetlnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. koncepcja rozprzestrzeniania się "zarodników" życia we wszechświecie;
Wiktionary
Panspermia (ze starogr. πᾶν (pan) – wszystko i σπέρμα (sperma) – nasienie) – hipoteza, zgodnie z którą życie rozprzestrzenia się wśród ciał niebieskich dzięki naturalnym procesom, np. poprzez meteoryty. Przykładem panspermii jest hipoteza, że życie na Ziemi nie powstało na niej, ale dostało się na nią w postaci prostych jednokomórkowych organizmów lub ich przetrwalników z innych ciał niebieskich. Początków panspermii można doszukać się u greckiego filozofa Anaksagorasa. W XIX i XX wieku podobne hipotezy wysuwali m.in. J.J. Berzelius w 1834 r., W. Thomson (późniejszy lord Kelvin) w 1871 r. i Svante Arrhenius w 1908 r. W hipotezie Arrheniusa organizmy miały być przenoszone wskutek ciśnienia światła – tzw. radiopanspermia. Ten mechanizm jest jednak skuteczny jedynie w przypadku ciał o rozmiarach rzędu 0,001 mm. Tak małe ciało nie stanowiłoby ochrony przed promieniowaniem kosmicznym. Dlatego obecnie rozważa się hipotezę przenoszenia organizmów za pośrednictwem meteoroidu, planetoidy lub komety. W szerszym znaczeniu panspermia dotyczy możliwości rozprzestrzeniania się życia w Kosmosie.
Wikipedia
teoria głosząca powstanie życia na Ziemi za sprawą mikroorganizmów pochodzących z meteorytów
SJP.pl
Panspermia (ze starogr. πᾶν (pan) – wszystko i σπέρμα (sperma) – nasienie) – hipoteza, zgodnie z którą życie rozprzestrzenia się wśród ciał niebieskich dzięki naturalnym procesom, np. poprzez meteoryty. Przykładem panspermii jest hipoteza, że życie na Ziemi nie powstało na niej, ale dostało się na nią w postaci prostych jednokomórkowych organizmów lub ich przetrwalników z innych ciał niebieskich. Początków panspermii można doszukać się u greckiego filozofa Anaksagorasa. W XIX i XX wieku podobne hipotezy wysuwali m.in. J.J. Berzelius w 1834 r., W. Thomson (późniejszy lord Kelvin) w 1871 r. i Svante Arrhenius w 1908 r. W hipotezie Arrheniusa organizmy miały być przenoszone wskutek ciśnienia światła – tzw. radiopanspermia. Ten mechanizm jest jednak skuteczny jedynie w przypadku ciał o rozmiarach rzędu 0,001 mm. Tak małe ciało nie stanowiłoby ochrony przed promieniowaniem kosmicznym. Dlatego obecnie rozważa się hipotezę przenoszenia organizmów za pośrednictwem meteoroidu, planetoidy lub komety. W szerszym znaczeniu panspermia dotyczy możliwości rozprzestrzeniania się życia w Kosmosie.
Wikipedia
państwo obejmujące niewielki obszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: państwo
(1.2) niewielkie państwo
Wiktionary
(1.2) Przed rokiem 1480 psy przypominające osobniki tej rasy pojawiały się prawie wyłącznie na włoskich obrazach i można przypuszczać, że to z dworów książąt państewek włoskich moda na papillony rozszerzała się stopniowo na resztę Europy.
Wiktionary
rzecz. państwo n., upaństwowienie n., państwowość ż.
czas. upaństwowić dk.
przym. państwowy, wewnątrzpaństwowy
Wiktionary
wewnętrznie zorganizowana społeczność zamieszkująca określone terytorium, mająca swój rząd, suwerenność i określone prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) oficjalna pisana forma grzecznościowa państwo
Wiktionary
Państwo – termin, który odnosi się do różnych aspektów organizacji życia zbiorowego. Może być rozumiany jako:
Wikipedia
taki, który przyczynia się do powstawania państw, ich wewnętrznego zespalania i organizowania ich polityki; państwowotwórczy
SJP.pl
1. odnoszący się do państwa, tworzący, stanowiący państwo, reprezentujący państwo, zarządzający, rządzący państwem;
2. dostępny dla ogółu ludności; publiczny
SJP.pl
osoba przedkładająca dobro państwa, któremu służy, nad interesy swoje i partyjne
SJP.pl
potocznie:
1. państwowy sektor gospodarczy;
2. instytucja państwowa
SJP.pl
odnoszący się do administracji jakiegoś państwa, charakterystyczny dla tej administracji
SJP.pl
odnoszący się do praw obowiązujących wszystkich obywateli jakiegoś państwa, charakterystyczny dla tych praw
SJP.pl
1. zespół cech charakterystycznych dla państwa;
2. niezależność państwowa, odrębność, suwerenność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół właściwości cechujących państwo; także. odrębność, niezależność państwowa
Wiktionary
(1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemięemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza.
Wiktionary
IPA: pãj̃ˈstfɔvɔɕt͡ɕ, AS: pãĩ ̯stfovość
Wiktionary
rzecz. państwo n., państewko n., państwowiec m., państwówka ż.
przym. państwowy
przysł. państwowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest państwowotwórcze; cecha tych, którzy są państwowotwórczy
Wiktionary
przym. państwowotwórczy
przysł. państwowotwórczo
Wiktionary
taki, który przyczynia się do powstawania państw, ich wewnętrznego zespalania i organizowania ich polityki; państwotwórczy
SJP.pl
związany z państwem, jego rządem i narodem oraz działalnością wychowawczą
SJP.pl
1. odnoszący się do państwa, tworzący, stanowiący państwo, reprezentujący państwo, zarządzający, rządzący państwem;
2. dostępny dla ogółu ludności; publiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) będący w posiadaniu lub pod kontrolą państwa, ustanowiony lub sprawowany przez państwo; odnoszący się do państwa, związany z państwem
Wiktionary
(1.1) Nauka na państwowej uczelni powinna być bezpłatna.
Wiktionary
IPA: pãj̃ˈstfɔvɨ, AS: pãĩ ̯stfovy
Wiktionary
rzecz. państwo n., państewko n., państwowość ż.
czas. upaństwowić, upaństwawiać
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o państwie
SJP.pl
związany z nauką, wiedzą o państwie
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o państwie
SJP.pl
nauka, wiedza o państwie
SJP.pl
darmowa praca chłopów na pańskim polu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. bezpłatna i przymusowa praca chłopów na rzecz właściciela ziemskiego w zamian za nadział gruntu;
(1.2) pot. przen. uciążliwy obowiązek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na ziemiach polskich najszybciej zniesiono pańszczyznę w zaborze pruskim.
(1.2) Większość załogi traktuje pracę w godzinach ponadwymiarowych jako przykrą i nieznośną pańszczyznę.
Wiktionary
IPA: pãj̃ˈʃt͡ʃɨzna, AS: pãĩ ̯ščyzna
Wiktionary
rzecz. pańskie n.
przym. pańszczyźniany, pański, Pański
Wiktionary
przymiotnik od: pańszczyzna; odnoszący się do pańszczyzny, oparty na pańszczyźnie, stosujący lub wykonujący pańszczyznę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pańszczyzną
Wiktionary
rzecz. pańszczyzna ż.
Wiktionary
odnoszący się do panslawizmu lub panslawisty; panslawistyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) obejmujący wszystkie kraje słowiańskie
(1.2) związany z panslawizmem
(1.3) jęz. związany z językiem międzysłowiańskim
Wiktionary
rzecz. słowianizm mrz., Słowianin m., Słowianka ż., słowiańszczyzna ż., Słowiańszczyzna ż., słowiańskość ż.
przym. słowiański, późnosłowiański, wczesnosłowiański, zachodniosłowiański, wschodniosłowiański, południowosłowiański, północnosłowiański
Wiktionary
(1.1) wszechsłowiański, ogólnosłowiański
(1.2) panslawistyczny
(1.3) międzysłowiański
Wiktionary
Gargantua i Pantagruel, pełny tytuł Życie Gargantui i Pantagruela (oryg. fr. La vie de Gargantua et de Pantagruel) – pięciotomowa powieść François Rabelais opisująca losy dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela.
Wikipedia
nieznający miary w korzystaniu z uciech, rubaszny, bezceremonialny (od bohatera fantastyczno-satyrycznej epopei "Gargantua i Pantagruel" F. Rebelais'go)
SJP.pl
postawa charakteryzująca się używaniem życia, żywiołowym, spontanicznym zachowaniem i rubasznym humorem (od bohatera fantastyczno-satyrycznej epopei "Gargantua i Pantagruel" F. Rebelais'go)
SJP.pl
średniowieczny instrument muzyczny będący swoistego rodzaju połączeniem fortepianu z cymbałami; pantalon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Pantaleon – imię męskie pochodzenia greckiego (gr. Πανταλέων). Wywodzi się ze złożenia słów παντα oznaczającego "wszystko" i λέων oznaczającego "lew". Według innej wersji gr. Παντελεήμων (Pantelejmon) - „najmiłościwszy”.
Pantaleon imieniny obchodzi 27 lipca.
Wezwanie św. Pantaleona nosi zabytkowy kościół św. Pantaleona w Kolonii.
Wikipedia
(1.1) Rozgniewanemu Pantaleonowi wypadł sekator z ręki.
Wiktionary
rzecz. pantaleon mrz.
Wiktionary
średniowieczny instrument muzyczny będący połączeniem fortepianu i ksylofonu
SJP.pl
średniowieczny instrument muzyczny będący swoistego rodzaju połączeniem fortepianu z cymbałami; pantaleon
SJP.pl
groteskowa farsa, błaznowanie, bufonada, zazwyczaj kiepskie przedstawienie komiczne, rodzaj burleski
SJP.pl
jedna z najstarszych postaci z commedia dell'arte, przedstawiana jako starzec, kochliwy i zrzędny kupiec weneckiego pochodzenia; pantalon
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj bardzo szerokich spodni
SJP.pl
żartobliwe określenie na portki lub spodnie, najczęściej szerokie, poszerzane lub niezgrabne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bielizna z długimi nogawkami
Wiktionary
Pantalony (z fr. pantalon) – spodnie, także mundurowe w wojsku, m.in. polskim w pierwszej połowie XIX wieku. W innym znaczeniu to bielizna przykrywająca nogi, noszona przez kobiety, dziewczęta i bardzo młodych chłopców w końcu pierwszej połowy XIX wieku.
Wikipedia
Pantalowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Kańczuga.
Wikipedia
udomowiony ptak z rzędu kuraków, o białym, szarym lub niebieskawym upierzeniu w jasne cętki; perliczka, perlica
SJP.pl
Wikipedia
tylko w wyrażeniu: zbić (zbijać) kogoś z pantałyku - pozbawić (pozbawiać) kogoś pewności siebie, wprawić (wprawiać) w zakłopotanie; zbić (zbijać) kogoś z tropu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tylko w zwrocie zbić z pantałyku
Wiktionary
IPA: pãnˈtawɨk, AS: pãntau̯yk
Wiktionary
osoba głosząca poglądy utożsamiające Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wyznająca panteizm
Wiktionary
IPA: ˌpãntɛˈjista, AS: pãntei ̯ista
Wiktionary
rzecz. panteizm m.
:: fż. panteistka ż.
przym. panteistyczny
Wiktionary
kobieta głosząca poglądy utożsamiające Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami
SJP.pl
przymiotnik od: panteizm; związany z panteizmem, odnoszący się do głównych założeń panteizmu, charakterystyczny dla panteizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy panteizmowi
Wiktionary
rzecz. panteizm mrz., panteista mos.
Wiktionary
pogląd filozoficzny i religijny utożsamiający Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. rel. pogląd, że Bogiem jest wszechświat, ubóstwienie natury;
Wiktionary
Panteizm (z gr. pan „wszystko”, theos „Bóg”) – pogląd filozoficzno-religijny (niekiedy teologiczny) utożsamiający wszystko z Bogiem lub absolutem. Neguje istnienie boga osobowego, głosi zaś przenikanie absolutu we wszystkie substancje jakie istnieją. Panteizm często łączył się z ideami rozumnego rozwoju wszechświata, jedności, wieczności oraz żywości świata materialnego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. panteista m., panteistka ż.
przym. panteistyczny
przysł. panteistycznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|παν|θεός.
uwagi.
(1.1) nie mylić z|pandeizm.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pantheism
* azerski: (1.1) panteizm
* baskijski: (1.1) panteismo
* białoruski: (1.1) пантэізм m.
* duński: (1.1) panteisme w.
* esperanto: (1.1) panteismo
* francuski: (1.1) panthéisme m.
* hiszpański: (1.1) panteísmo m.
* kataloński: (1.1) panteisme m.
* niemiecki: (1.1) Pantheismus m.
* rosyjski: (1.1) пантеизм m.
* szwedzki: (1.1) panteism w.
* ukraiński: (1.1) пантеїзм m.
* węgierski: (1.1) panteizmus
* włoski: (1.1) panteismo m.
źródła.
== panteizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. rel. panteizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pãnˈtɛjism̥, AS: pãntei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. panteista m., panteistka ż.
przym. panteistyczny
przysł. panteistycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. panteista m., panteistka ż.
przym. panteistyczny
przysł. panteistycznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|παν|θεός.
uwagi.
(1.1) nie mylić z|pandeizm.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pantheism
* azerski: (1.1) panteizm
* baskijski: (1.1) panteismo
* białoruski: (1.1) пантэізм m.
* duński: (1.1) panteisme w.
* esperanto: (1.1) panteismo
* francuski: (1.1) panthéisme m.
* hiszpański: (1.1) panteísmo m.
* kataloński: (1.1) panteisme m.
* niemiecki: (1.1) Pantheismus m.
* rosyjski: (1.1) пантеизм m.
* szwedzki: (1.1) panteism w.
* ukraiński: (1.1) пантеїзм m.
* węgierski: (1.1) panteizmus
* włoski: (1.1) panteismo m.
źródła.
== panteizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. rel. panteizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
1 gmina:
Dawna nazwa:
Wikipedia
(1.1) Przełożonym szkoły katechetycznej wybrano Pantena z Aleksandrii.
Wiktionary
alkohol polihydroksylowy, składnik leków i kosmetyków
SJP.pl
Pantenol, dekspantenol – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi polihydroksylowych, analog kwasu pantotenowego, jedna z substancji stanowiących witaminę B5. Dekspantenol (izomer D) ulega w organizmie przemianie do kwasu pantotenowego.
Wikipedia
1. grecka i rzymska świątynia, w której czczono wszystkie bóstwa;
2. ogół bóstw powiązanych z sobą w system zależności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) staroż. archit. w starożytnej Grecji i Rzymie świątynia poświęcona wszystkim bogom;
(1.2) ogół bogów jakiejś religii;
(1.3) archit. budynek lub budowla, w której spoczywają zwłoki lub pomniki wielkich ludzi
(1.4) przen. ogół najwybitniejszych przedstawicieli narodu albo jakiejś dziedziny sztuki
Wiktionary
Panteon (gr. pantheon: pan – wszystek + theos – bóg) to:
Panteony były popularne zwłaszcza w okresie cesarstwa rzymskiego. Najbardziej znanym zabytkiem tego okresu jest Panteon w Rzymie.
Wikipedia
(1.2) Posągi Buddy w odróżnieniu od bodhisattwów i innych postaci panteonu buddyjskiego rzeźbiono w prostych szatach, bez żadnych ozdób i klejnotów.
Wiktionary
IPA: pãnˈtɛɔ̃n, AS: pãnteõn
Wiktionary
ssak z rodziny kotowatych (Panthera pardus); lampart, leopard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. lampart
(1.2) pot. wojsk. czołg niemiecki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na brzegach tych wąwozów widywali wielkie małpy, a niekiedy lwy i pantery, które gnieździły się w jaskiniach skalnych.
Wiktionary
IPA: pãnˈtɛra, AS: pãntera
Wiktionary
(1.1) rzecz. panterka
Wiktionary
(1.1) lampart, leopard, rysiec; gw-pl|Górny Śląsk|pantyra.
Wiktionary
1. młoda pantera;
2. popularny w wojsku rodzaj wierzchniego okrycia w charakterystyczne brązowawe i zielonkawe plamy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pantera
(1.2) deseń w plamaamy, przypominający kolorem i układem wzór na skórze pantery
(1.3) środ. wojsk. okrycie wierzchnie (wiatrówka, skafander lub bluza) w kolorze ciemnozielonym w żółtobrunatne plamaamy
Wiktionary
Panterka (Chromileptes altivelis) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny strzępielowatych (Serranidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Chromileptes. Bywa prezentowana w dużych akwariach morskich.
Wikipedia
IPA: pãnˈtɛrka, AS: pãnterka
Wiktionary
rzecz. pantera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) fant. człowiek, którego jedną z form jest pantera
Wiktionary
IPA: ˌpãntɛˈrɔwak, AS: pãnterou̯ak
Wiktionary
związany niegdyś z całą narodowością niemiecką, krzyżacką, łączący wszystkie osoby tej narodowości, dotyczący ich
SJP.pl
sposób organizacji społeczeństwa, w którym wszyscy jednocześnie sprawują najważniejsze urzędy, obecnie uważany za utopię
SJP.pl
proszek dobrze rozpuszczający się w wodzie, którego roztwór używany jest do odkażania wody pitnej, a także do odkażania ran i skóry
SJP.pl
Pantodonty (Pantodonta) – podrząd lub rząd wymarłych ssaków łożyskowych.
Znane były od paleocenu (zamieszkiwały wtedy Azję i Amerykę Północną. Jeden zaś wczesny rodzaj, Alcidedorbignya, odnaleziony został w Ameryce Południowej. O ile w paleocenie dorastały rozmiarów dzisiejszego kota, o tyle w eocenie rozwinęły się z nich roślinożercy wielkości krowy, największe lądowe stworzenia tamtych czasów. Wymarły nagle w środkowym eocenie.
Wikipedia
zwierzę wszystkożerne
SJP.pl
Wszystkożerność – sposób odżywiania się (pobierania pokarmu) polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pokarmem, zarówno mięsnym, jak i roślinnym – żywym lub martwym.
Zwierzęta wszystkożerne – nazywane też pantofagami (łac. pantophaga), omniwora (omnivora) lub wszystkożercami – stanowią w ekosystemie drugi i trzeci (lub dalszy) poziom konsumentów.
Wikipedia
1. lekkie obuwie bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantoflarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) reg. rodzaj obuwia noszonego w domu
(1.2) obuw. rodzaj lekkiego, płytkiego, wsuwanego buta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rzad. pot. zob. pantoflarz.
Wiktionary
Pantofle – słowo pochodzące z języka włoskiego (pantofola, l.mn. pantofole) lub z języka francuskiego (pantoufle), początkowo określało miękki, wygodny i komfortowy rodzaj obuwia przeznaczony do użycia w domu (komfortowe kapcie, bambosze). Współcześnie pojęcie utożsamiane zazwyczaj z eleganckimi wyjściowymi półbutami.
Wikipedia
(1.2) Do sukienki włożę niebieskie pantofle.
Wiktionary
IPA: pãnˈtɔfɛl, AS: pãntofel
Wiktionary
rzecz. pantoflarz mos., pantoflarstwo n.
:: zdrobn. pantofelek m.
przym. pantoflarski, pantoflowy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pantofel;
2. pierwotniak, mikroskopijne żyjątko o wydłużonym ciele pokrytym rzęskami, przypominające kształtem pantofelek (bucik)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pantofel
(1.2) mały pantofel
(1.3) etui w kształcie małego pantofla
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Paramecium caudatum|Ehrenb.|ref=tak., gatunek pierwotniaka należący do typu orzęsków;
(2.2) zool. jednokomórkowiec z gatunku pantofelek (2.1)
Wiktionary
Pantofelek (Paramecium caudatum), pantofelek ogoniasty – protist zwierzęcy (pierwotniak) należący do typu orzęsków (Ciliata) z podgromady równorzęsych.
Wikipedia
(1.2) Kopciuszek zgubił pantofelka na schodach zamku.
(2.2) Ciało pantofelka przypomina kształtem podeszwę pantofla, stąd jego nazwa.
Wiktionary
rzecz. pantofel m., pantofelnik m., pantoflarstwo n., pantoflarz m.
przym. pantofelkowy, pantoflarski, pantoflowy
Wiktionary
(2.1) pantofelek ogoniasty
(2.2) pantofelek ogoniasty
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pantofel;
2. pierwotniak, mikroskopijne żyjątko o wydłużonym ciele pokrytym rzęskami, przypominające kształtem pantofelek (bucik)
SJP.pl
Pantofelki (Paramecium) – rodzaj „protistów zwierzęcych” (Pierwotniaki) należące do typu orzęsków (Ciliata) z podgromady równorzęsych.
Protisty należące do tego rodzaju mają kształt wydłużony, cygarowaty, owalny lub pantofelkowaty. Osiągają rozmiar od 120 μm do 350 μm. Ciało z zewnątrz pokryte jest rzędami rzęsek oraz wyposażone w tzw. trichocysty. Rzęski pokrywające ciało służą do poruszania się i zdobywania pokarmu. Ciało otacza żywa osłona zwana pellikulą.
Wikipedia
przymiotnik od: pantofelek; odnoszący się do pantofelka, typowy, charakterystyczny dla pantofelka
SJP.pl
jednoroczna bylina lub niski krzew o charakterystycznych niewielkich i owalnych kwiatach, najczęściej w kolorze pomarańczowym; pantoflik, kalceolaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina ozdobna o dużych, barwnych, wargowych kwiatach
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pantofel m., pantofelek m., pantoflarz m.
Wiktionary
przymiotnik od: pantoflarstwo; związany z pantoflarstwem, odnoszący się do pantoflarstwa
SJP.pl
1. zawód pantoflarza, proces wyrabiania miękkiego domowego obuwia bez cholewek;
2. ironicznie o zachowaniu mężczyzny ulegającego we wszystkim żonie
SJP.pl
1. osoba trudniąca się wyrabianiem miękkiego domowego obuwia bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantofel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna potulny, ulegający kobiecie
Wiktionary
(1.1) Pantoflarz to jedno z określeń, których my faceci delikatnie mówiąc nie lubimy. Kojarzy się nam ze słabością, uległością, brakiem własnego zdania i indywidualności.
Wiktionary
IPA: pãnˈtɔflaʃ, AS: pãntoflaš
Wiktionary
rzecz. pantofel m., pantofelek m., pantoflarstwo n., pantofelnik mrz.
przym. pantoflarski, pantoflowy
Wiktionary
1. lekkie obuwie bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantoflarz
SJP.pl
Pantofle – słowo pochodzące z języka włoskiego (pantofola, l.mn. pantofole) lub z języka francuskiego (pantoufle), początkowo określało miękki, wygodny i komfortowy rodzaj obuwia przeznaczony do użycia w domu (komfortowe kapcie, bambosze). Współcześnie pojęcie utożsamiane zazwyczaj z eleganckimi wyjściowymi półbutami.
Wikipedia
jednoroczna bylina lub niski krzew o charakterystycznych niewielkich i owalnych kwiatach, najczęściej w kolorze pomarańczowym; pantofelnik, kalceolaria
SJP.pl
zgrubienie od: pantofel
SJP.pl
1. przymiotnik od: pantofel; będący częścią pantofla (np. podeszwa pantoflowa), charakterystyczny dla tego typu obuwia, związany z nim;
2. rozprzestrzeniany ustnie w sposób plotkarski (np. wiadomość pantoflowa) lub związany z plotkarstwem (np. poczta pantoflowa)
SJP.pl
1. przyrząd kreślarski do powiększania lub zmniejszania rysunków
2. nożycowy odbierak prądu na tramwajach i lokomotywach elektrycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd kreślarski do wykonywania powiększeń lub pomniejszeń;
(1.2) przyrząd służący do pobierania prądu z napowietrznej sieci trakcyjnej przez pojazdy szynowe;
(1.3) urządzenie służące do mocowania silnika przyczepnego na małych jachtach żaglowych;
(1.4) rozbudowany przyrząd pełniący rolę wieszaka w nowoczesnych szafach.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pãnˈtɔɡraf, AS: pãntograf
Wiktionary
przym. pantografowy
Wiktionary
(1.2) odbierak prądu
Wiktionary
zmienianie skali rysunku, mapy lub podobnych obrazów przy pomocy pantografu
SJP.pl
dotyczący pantografu
SJP.pl
silny środek do znieczuleń miejscowych lub odkażania przyrządów lekarskich
SJP.pl
motyw zdobniczy ukazujący Chrystusa jako sędziego siedzącego na potrójnej tęczy z otwartą księgą w ręku; Pantokrator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. przydomek Chrystusa jako władcy wszechmogącego
(1.2) rel. przydomek Boga Ojca jako władcy wszechmogącego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. góra w Grecji, najwyższy szczyt na wyspie Korfu;
(2.2) ikonogr. zob. pantokrator.
Wiktionary
Pantokrator (Wszechwładca, Pan wszystkiego, gr. Παντοκρατωρ) – w ikonografii przedstawienie Jezusa Chrystusa jako władcy i sędziego Wszechświata.
Wikipedia
IPA: ˌpãntɔˈkratɔr, AS: pãntokrator
Wiktionary
rzecz. pantokrator m., pantokracja ż.
Wiktionary
prototyp teodolitu, rodzaj przyrządu pomiarowego używanego niegdyś do pomiarów kątów poziomych i pionowych na określonym obszarze
SJP.pl
Pantometr – rodzaj przyrządu pomiarowego, który służy do geodezyjnych pomiarów kątów na określonym obszarze Ziemi.
Pantometr składa się z dwóch walców, na których znajduje się podziałka oraz przeziernik. Te walce są do siebie styczne oraz mogą one się obracać wokół wspólnej osi obrotu.
Pantometr jest jednym ze starszych rozwiązań konstrukcyjnych teodolitu.
Wikipedia
widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest przez aktorów bez użycia słów, a jedynie za pomocą gestów i mimiki; pantomina, mimodram, mimodrama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest tylko za pomocą ruchu;
Wiktionary
Pantomima (mimodram) – rodzaj przedstawienia, w którym aktor (mim) nie używa głosu, tylko odgrywa przedstawienie, używając ruchu, mowy ciała i gestów. Często, ale nie zawsze, ma pomalowaną twarz na biało. Teatr pantomimy ma dwie typowe postacie. Pierwsza z nich to komedia służąca łatwej rozrywce. Zwykle unika ona poważnych tematów i skomplikowanej fabuły, gdyż ma przede wszystkim doprowadzić widza do śmiechu. Druga postać pantomimy może rozśmieszać nie mniej niż pierwsza, ale ma inny cel – wzbudza refleksję nad sensem życiowych zaangażowań człowieka. Prócz komicznych, podejmuje też poważne tematy, a czasem wzrusza. Wymaga ona od widza większego wysiłku wyobraźni i intelektu, dlatego jest w pewnym sensie sztuką elitarną i światową. Pantomima nie jest tańcem.
Wikipedia
(1.1) Taniec dawał jej elegancję ruchów, poruszała się wyraziście, jak w pantomimie.
Wiktionary
IPA: ˌpãntɔ̃ˈmʲĩma, AS: pãntõmʹĩma
Wiktionary
rzecz. pantomimik mos., pantomimista m., pantomimistka ż.
przym. pantomimiczny
przysł. pantomimicznie
Wiktionary
(1.1) mimodram
Wiktionary
pantomimowy;
1. → pantomima;
2. przekazujący informacje za pomocą gestów i mimiki, bez użycia słów
SJP.pl
sztuka przedstawiania pantomim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. aktor mimiczny
Wiktionary
rzecz. pantomima ż., pantomimika ż., pantomimista mos.
przym. pantomimiczny
przysł. pantomimicznie
Wiktionary
(1.1) pantomimista, mim, mimik
Wiktionary
sztuka przedstawiania pantomim
SJP.pl
osoba wystawiająca pantomimy lub grająca w pantomimach; pantomimik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. aktor występujący w pantomimie
Wiktionary
(1.1) Na występy pantomimistów ludzie wcale nie walą drzwiami i oknami.
Wiktionary
rzecz. pantomima ż., pantomimika ż., pantomimik mos.
przym. pantomimiczny
przysł. pantomimicznie
Wiktionary
(1.1) pantomimik, mim, mimik
Wiktionary
kobieta wystawiająca pantomimy lub grająca w pantomimach
SJP.pl
pantomimiczny;
1. → pantomima;
2. przekazujący informacje za pomocą gestów i mimiki, bez użycia słów
SJP.pl
widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest przez aktorów bez użycia słów, a jedynie za pomocą gestów i mimiki; pantomima, mimodram, mimodrama
SJP.pl