nazwisko
SJP.pl
Zajączkowski (forma żeńska: Zajączkowska; liczba mnoga: Zajączkowscy) – polskie nazwisko, pochodzące od nazw miejscowości: Zajączkowice i Zajączków.
Prandota z Jaroszyna ma 1399 r. sumy na wsi Jawidz, w lubelskiem, u Stawiskich (St Pr. P. Pom. VIII), a 1414 r. nabył część Jaroszyna, od Jana z Zajączkowic (A. Radom.).
Wikipedia
nadżerka lub pęknięcie naskórka występujące w kącikach ust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. med. nadżerka skórna w kąciku ust spowodowana infekcją bakteryjną lub grzybiczną
Wiktionary
czas. jeść
Wiktionary
(1.1) zapalenie kącików ust, zapalenie kątów ust
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. jeść z apetytem, ze smakiem
czasownik zwrotny niedokonany zajadać się
(2.1) pot. spożywać coś z przyjemnością w dużej ilości
Wiktionary
(1.1) Bartek wrócił i już zajada w kuchni.
Wiktionary
czas. jeść, jadać ndk.
rzecz. zajadanie n., jadalnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajadać.
Wiktionary
czas. jeść, zajadać ndk.
Wiktionary
drapieżny pluskwiak
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
Zajadkowate (Reduviidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i infarzędu Cimicomorpha, występujących głównie w strefie tropikalnej. Obejmuje około 7 000 opisanych gatunków, głównie drapieżnych, rzadziej ektopasożytów. Mają duże oczy i, zwykle, chwytne odnóża przednie. Pojawiły się w środkowej jurze. Wiele gatunków pożytecznych, inne są wektorami chorób.
Wikipedia
o cechach zajadkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zajadły
Wiktionary
IPA: zaˈjadlɛ, AS: zai ̯adle
Wiktionary
przym. zajadły
rzecz. zajadłość ż.
Wiktionary
(1.1) zaciekle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zajadle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zajadły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zajadłe; cecha tych, którzy są zajadli
Wiktionary
przym. zajadły
przysł. zajadle
Wiktionary
zaciekły, zagorzały, zażarty;
1. występująca za kimś (czymś) lub przeciw komuś (czemuś) z pasją, uporem;
2. gwałtowny i nieustępliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uparcie, zawzięcie walczący przeciwko komuś, czemuś; nieustępliwy
Wiktionary
(1.1) …jak to ktoś celnie zauważył: w stosunkach z Ameryką bardziej opłaca się być ich zajadłym wrogiem, jak Francuzi czy Niemcy. Bo Ameryka wrogów szanuje. A przyjaciół − wręcz przeciwnie.
Wiktionary
IPA: zaˈjadwɨ, AS: zai ̯adu̯y
Wiktionary
rzecz. zajadłość ż.
przysł. zajadle
Wiktionary
(1.1) zawzięty
Wiktionary
taki, który zachorował na jaglicę
SJP.pl
dawniej: skłonny do jąkania się, zacinający się w mowie; jąkający się, jąkliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mimowolne przerwanie mówienia, często spowodowane emocjami
Wiktionary
(1.1) Odwrócił się od niej; ale nagłe załamanie się jej głosu i dziwne zająknięcie sprawiło że się obejrzał.
Wiktionary
rzecz. zająkiwanie n., zająknienie n.
czas. jąkać, zająknąć dk., zająkiwać się ndk.
Wiktionary
(1.1) zacięcie się; war. zająknienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mimowolne przerwanie mówienia, często spowodowane emocjami
Wiktionary
(1.1) Wyrazy te wymówił po polsku, ale w ich dźwięku i pewnym przymusie a zająknieniu czuć było, iż się od mowy tej odzwyczaił, że mu przychodziła z trudnością.
Wiktionary
czas. zająknąć się dk.
rzecz. zająknięcie n.
Wiktionary
(1.1) zacięcie się; war. zająknięcie
Wiktionary
potocznie: zapalić papierosa lub dżointa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) slang. zapalić (papieros)
Wiktionary
(1.1) Nerwy mnie zjadają, muszę wyjść i zajarać peta.
Wiktionary
IPA: zaˈjarat͡ɕ, AS: zai ̯arać
Wiktionary
czas. aspekt niedokonany jarać
rzecz. zajaranie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajarać.
Wiktionary
czas. zajarać dk.
Wiktionary
1. powodować jarzenie się czegoś;
2. zajarzać się - zaczynać się jarzyć
SJP.pl
1. potocznie: zrozumieć;
2. zajarzyć się - rozbłysnąć jasnym światłem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. jaśnieć)
(1.1) dokonany od|jaśnieć.
Wiktionary
czas. jaśnieć
Wiktionary
potocznie:
1. zapowiadać coś, dawać próbkę czegoś;
2. zajawiać się - zaczynać się czymś interesować
SJP.pl
potocznie:
1. zapowiedzieć coś, dać próbkę czegoś;
2. zajawić się - zacząć się czymś interesować
SJP.pl
potocznie: ogłoszenie lub ustny komunikat, które coś zapowiadają
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zapowiedź czegoś wyrażona w formie krótkiego komunikatu
(1.2) rad. zwiastun audycji mający formę dżingla
(1.3) pot. ochota, zainteresowanie lub chęć do zrobienia czegoś, pasja
Wiktionary
Zwiastun – zapowiedź wydarzenia, oznaka, prognostyk, omen. Także osoba przynosząca nowiny, wieści o czymś, co ma nastąpić.
W teologii – anioł, posłaniec.
W medycynie – objaw zapowiadający chorobę, czyli prodrom.
W kinie i telewizji – forma zapowiedzi filmu lub programu telewizyjnego:
Wikipedia
IPA: zaˈjafka, AS: zai ̯afka
Wiktionary
(1.2) zwiastun, forszpan
Wiktionary
1. niewielki hotel przy ruchliwej drodze; austeria;
2. egzekucja wyroku przez samych zainteresowanych w prawodawstwie staropolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. droga, którą podjeżdża się pod dom
(1.2) przest. plac, na którym zatrzymują się podjeżdżające pod dom pojazdy
(1.3) karczma ze stajnią i wozownią dla koni i powozów, a współcześnie parkingiem
(1.4) przest. przybycie pojazdem lub konno
(1.5) hist. wojsk. zbrojna egzekucja praw, często samowolna
(1.6) kolej. ślepe odgałęzienie toru kolejowego zakończone odbojnicą
Wiktionary
Zajazd może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Spoza gęstego rzędu dzikich kasztanów wyzierały stajnie, wozownie i lamusy, do których osobny prowadził zajazd.
(1.2) Pałacyk administratora fabryki z wyżwirowanym zajazdem stał czysty, dumny, wyniosły.
(1.3) W zajeździe były trzy izby. Jedna dla pań, druga dla mężczyzn, a między nimi jadalnia.
(1.3) Doprowadził rannego przyjaciela do najbliższego zajazdu i przykazał gospodarzowi, aby miał o nim staranie.
(1.3) Wesele Ani i Szczepana odbyło się w zajeździe należącym do ich świadka.
(1.5) Walki domowe i zajazdy połączone były z bezlitosnym niszczeniem majątków przeciwnika i podcinały u samych korzeni podstawy życia gospodarczego kraju.
Wiktionary
IPA: ˈzajast, AS: zai ̯ast
Wiktionary
rzecz. najazd m., wyjazd m., podjazd m.
Wiktionary
(1.1) podjazd
(1.2) podjazd
(1.3) gospoda
(1.4) zajechanie
(1.6) pot. ślepy tor
Wiktionary
przymiotnik od: zajazd
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dwuczęściowe drewniane sanie, połączone łańcuchem, wykorzystywane do transportu drzewa;
2. tobołek, zawiniątko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
członek ugrupowania szyickiego wyodrębnionego w VIII wieku i założonego przez Zajda Ibn Alego Ibn Husajna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. etn. jemeński odłam szyityzmu
Wiktionary
rzecz. zajdyta m., zajdytka ż.
przym. zajdycki, antyzajdycki, prozajdycki
Wiktionary
wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. zapierdolić;
a) ukraść;
b) zabić;
2. zacząć śmierdzieć;
3. zajebać się - upić się; zapierdolić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. ukraść
(1.2) wulg. uderzyć
(1.3) wulg. zabić
czasownik zwrotny dokonany zajebać się
(2.1) wulg. zabić siebie samego
Wiktionary
(1.1) Kurwa, kto mi zajebał temperówkę?!
(1.2) Jak cię ruszy, to mu zajeb w ryj!
(1.3) O kurwa, zajebaliśmy człowieka.
(1.3) Nie wkurwiaj mnie, bo cię zajebię!
Wiktionary
IPA: zaˈjɛbat͡ɕ, AS: zai ̯ebać
Wiktionary
rzecz. zajob m., zajebanie n., jebak mzw./mos.
przym. zajebisty, zajebiaszczy, zajebany
zobacz też: pełna lista w haśle jebać
czas. jebać, odjebać, zjebać, uzajebistnić, uzajebiścić
Wiktionary
(1.1) zakosić, zachrzanić; wulg. zapierdolić, podpierdolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajebać.
Wiktionary
czas. wyjebać, jebać, zajebać dk.
przym. zajebisty, jebnięty
rzecz. zajebus mos.
Wiktionary
wulgarnie: coś świetnego, wspaniałego, znakomitego
SJP.pl
wulgarnie: fajny, interesujący
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pot. wulg. bardzo intensywnie
(1.2) pot. wulg.
Wiktionary
(1.1) Pomalowałem se ściany zajebiście zieloną farbą.
(1.1) Podajcie jakiś zajebiście, ale to zajebiście mocno wciągający serial. Tak, żeby odpalać odcinek za odcinkiem.
(1.2) Ale zajebiście… W końcu weekend!
(1.2) Żałuj, że tam nie byłeś. Było zajebiście.
Wiktionary
rzecz. zajebioza ż., zajebistość ż., jebak mzw./mos.
przym. zajebisty
czas. uzajebistnić dk., uzajebiścić dk.
Wiktionary
(1.1) neutr. diabelnie, diabelsko, jak diabli, morderczo, niesamowicie, okropnie, panicznie, piekielnie, potwornie, przeokropnie, przeraźliwie, straszliwie, strasznie; posp. cholernie, jak skurczybyk, pioruńsko; wulg. jak skurwysyn, kurewsko, skurwysyńsko; przest. okrutnie
(1.2) neutr. bajerancko, bardzo, bombowo, ekstra, fajnie, fantastycznie, kapitalnie, mocno, niekiepsko, obłędnie, odjazdowo, odlotowo, rewelacyjnie, super, szałowo, świetnie, wdechowo, wspaniale, wystrzałowo; wulg. wyjebiście, wykurwiście; eufem. zajefajnie, zarąbiście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zajebiście
SJP.pl
wulgarnie: bycie świetnym, wspaniałym, znakomitym; wyrąbistość, wyczepistość, zaczepistość, zajefajność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zajebiste; cecha tych, którzy są zajebiści
Wiktionary
przym. zajebisty
przysł. zajebiście
Wiktionary
wulgarnie: fajny, interesujący
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. wulg. fajny, wspaniały, robiący wrażenie
(1.2) pot. wulg. duży, ogromny, bardzo intensywny
Wiktionary
(1.1) Romek kupił zajebisty rower!
(1.2) W okolicy wybudowano zajebisty blok.
Wiktionary
IPA: ˌzajɛˈbʲistɨ, AS: zai ̯ebʹisty
Wiktionary
rzecz. zajebioza ż., zajebanie n., jebanie n., jebak mzw./mos.
czas. zajebać dk., jebać ndk.
przysł. zajebiście
Wiktionary
(1.1) zajefajny, zarąbisty, wyczepisty, wulg. wyjebisty, wykurwisty; eufem. zajefajny, zarąbisty; zoblistę|fajny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. pogardzana osoba
Wiktionary
(1.1) Jak ten kraj ma do czegoś dojść, jak takie zajebusy w nim rządzą?
Wiktionary
rzecz. zajeb mrz., zajebanie n.
czas. zajebać dk.
Wiktionary
(1.1) wulg. pojeb, zjeb
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zajeżdżać)
(1.1) dokonany od|zajeżdżać.
Wiktionary
IPA: zaˈjɛxat͡ɕ, AS: zai ̯eχać
Wiktionary
czas. jechać
rzecz. zajechanie n., zajezdnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajechać.
Wiktionary
czas. zajechać dk.
rzecz. zajezdnia ż.
Wiktionary
potocznie: zmęczony
SJP.pl
zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) eduk. systematyczne lekcje, wykłady, ćwiczenia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B., W. lm. od: zajęcie
Wiktionary
(1.1) Nauczyciel prowadzi zajęcia w szkole.
Wiktionary
IPA: zaˈjɛ̇̃ɲt͡ɕa, AS: zai ̯ė̃ńća
Wiktionary
rzecz. zajęcie n.
przym. zajęciowy
Wiktionary
zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praca, robota, czynność, zajmowanie się czymś
(1.2) praw. areszt nałożony na czyjąś własność
(1.3) odczasownikowy od|zająć.
Wiktionary
Zajęcie – celowa i nazwana czynność mająca wartość nadaną przez jednostkę i kulturę. Zajęcia mogą być wykonywane w czasie wolnym, być związane z samoobsługą lub produktywnością.
Zajęcie jest nierozerwalnie powiązane ze zdrowiem człowieka. Zarówno możliwość podejmowania zajęć warunkuje zdrowie (w szczególności dobrostan subiektywny), jak i odpowiedni stan zdrowia jest konieczny do satysfakcjonującego i skutecznego wykonywania zajęć.
Wikipedia
(1.1) Rozwiązywanie krzyżówek uważam za ciekawe zajęcie.
Wiktionary
IPA: zaˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zai ̯ė̃ńće
Wiktionary
przym. zajęty
czas. zajmować ndk., zająć dk.
ims. zajęty
rzecz. zajęcia nmos.
Wiktionary
(1.1) profesja
Wiktionary
przymiotnik od: zajęcie
SJP.pl
przedstawiciel jednego z rzędów ssaków łożyskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Bunolagus|Thomas|ref=tak., rodzaj ssaków z rodziny zającowatych
(1.2) syst. zool. nazwa systematyczna|Bunolagus monticularis|Thomas|ref=tak., gatunek z rodzaju zajęczak (1.1)
(1.3) zool. ssak z gatunku zajęczak (1.2)
Wiktionary
Zajęczaki, zającokształtne, czterosiekaczowce (Lagomorpha) – rząd roślinożernych ssaków łożyskowych z nadrzędu Euarchontoglires, dawniej zaliczanych do gryzoni, obejmujący szczekuszkowate (Ochotonidae), zającowate (Leporidae) oraz wymarłą rodzinę sarduszkowatych (Prolagidae).
Wikipedia
(1.3) Zajęczaki żyją w małych populacjach.
Wiktionary
rzecz. zając mzw.
przym. zajęczy
Wiktionary
rząd roślinożernych ssaków łożyskowych; zającokształtne, czterosiekaczowce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lagomorpha|Brandt|ref=tak., rząd roślinożernych ssaków łożyskowych;
Wiktionary
Zajęczaki, zającokształtne, czterosiekaczowce (Lagomorpha) – rząd roślinożernych ssaków łożyskowych z nadrzędu Euarchontoglires, dawniej zaliczanych do gryzoni, obejmujący szczekuszkowate (Ochotonidae), zającowate (Leporidae) oraz wymarłą rodzinę sarduszkowatych (Prolagidae).
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki zajęczaków kopią nory.
Wiktionary
rzecz. zając mzw., zające nmos., zającowate nmos.
przym. zajęczy
Wiktionary
(1.1) zającokształtne, czterosiekaczowce
Wiktionary
Zajęczniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn. Leży na prawym brzegu Bugu. Przez miejscowość przechodzi droga krajowa nr 62.
W 1921 roku wieś liczyła 54 domy i 412 mieszkańców, w tym 210 prawosławnych i 202 katolików.
Wikipedia
1. związany z zającem, właściwy zającowi;
2. wykonany ze skóry lub mięsa zająca;
3. przenośnie: tchórzliwy lub nerwowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla zająca; dotyczący, odnoszący się do zająca, wykonany ze skóry, futra, mięsa zająca
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. oznajm. od: zajęczeć
Wiktionary
IPA: zaˈjɛ̃n͇t͡ʃɨ, AS: zai ̯ẽṇčy
Wiktionary
rzecz. zajęczak mzw., zające nmos., zajęczaki nmos., zając m., zajączek m., zajęczyca ż., zającowate
Wiktionary
samica zająca; kocica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) samica zająca
Wiktionary
rzecz. zając mzw., zajączek mzw., zającowate nmos.
przym. zajęczy
Wiktionary
choroba końskiego pyska połączona z nabrzmieniem dziąseł
SJP.pl
potocznie: bycie świetnym, wspaniałym, znakomitym; wyrąbistość, wyczepistość, zaczepistość, zajebistość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zajefajne; cecha tych, którzy są zajefajni
Wiktionary
przym. zajefajny
przysł. zajefajnie
Wiktionary
w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; wyrąbisty, zarąbisty, zaczepisty, wyczepisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. slang. fajny; eufem. od: zajebisty
Wiktionary
(1.1) Łukasz ma zajefajny samochód.
Wiktionary
IPA: ˌzajɛˈfajnɨ, AS: zai ̯efai ̯ny
Wiktionary
przysł. zajefajnie
rzecz. zajefajność ż.
Wiktionary
(1.1) zarąbisty
Wiktionary
dawniej: zastaw zostawiany wierzycielowi przez pożyczającego
SJP.pl
potocznie:
1. zjeść coś innego w celu zabicia smaku;
2. zmniejszyć napięcie emocjonalne jedzeniem
SJP.pl
rzadko: bycie zajętym
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zająć
przymiotnik
(2.1) taki, który wykonuje pilnie jakieś zajęcie, czynność
(2.2) pot. będący w związku z kimś, mający partnera/partnerkę
Wiktionary
IPA: zaˈjɛ̃ntɨ, AS: zai ̯ẽnty
Wiktionary
czas. zająć dk.
rzecz. zajęcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce nocnego postoju pojazdów komunikacji publicznej;
Wiktionary
Zajezdnia (tramwajowa, trolejbusowa lub autobusowa) – baza, zakład eksploatacji pojazdów transportu publicznego. U kolejowych przewoźników pasażerskich (np. metra lub kolei miejskiej) odpowiednikiem zajezdni jest stacja postojowa.
W zajezdni pojazdy stacjonują w czasie obsługi technicznej, w tym napraw, i w czasie wolnym od użytkowania na liniach komunikacyjnych.
Wikipedia
rzecz. jazda ż., jechanie n., zajeżdżanie n., zajeżdżenie n., zajechanie n., jezdny mos.
czas. jechać ndk., zajeżdżać ndk., zajeździć dk., zajechać dk.
przym. jezdny, zajezdniowy
wykrz. jazda
Wiktionary
(1.1) rzad. remiza
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) jadąc, docierać do miejsca docelowego
Wiktionary
(1.1) O ósmej zajeżdżam do Kruszyny.
Wiktionary
rzecz. zajezdnia ż.
czas. jechać, przejeżdżać
Wiktionary
obszar za jeziorem
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) użytkować pomieszczenie
(1.2) zapełniać sobą przestrzeń, powierzchnię lub czas
(1.3) rezerwować miejsce
(1.4) przejmować mienie w celu wyegzekwowania należności
(1.5) zainteresować czymś
(1.6) znaleźć się w jakiejś klasyfikacji
(1.7) o ogniu rozprzestrzenić się
czasownik zwrotny niedokonany zajmować się
(2.1) pracować nad czymś
(2.2) opiekować się kimś
(2.3) zapalić się od czegoś
Wiktionary
(1.1) Zajmowaliśmy parter domu, a rodzice mieszkali na piętrze.
(1.2) W kinie zająłem miejsce obok bardzo ładnej pani.
(1.3) Jeżeli przyjdziesz wcześniej, to zajmij mi proszę miejsce obok siebie.
(1.4) Jeżeli nie spłacimy długu, przyjdzie komornik i zajmie nasze mieszkanie.
(1.5) Zajmij to dziecko czymś, bo tylko broi.
(1.6) Adam Małysz cztery razy zajmował pierwsze miejsce.
(1.7) Ogień szybko zajmował słomiany dach.
(2.1) Zajmuję się teraz projektem odnowy dworca kolejowego.
(2.2) Agata chciałaby zajmować się głuchymi dziećmi.
(2.3) Widziałem, jak od papierosa zajmuje się prześcieradło, a potem całe łóżko.
Wiktionary
IPA: zajˈmɔvat͡ɕ, AS: zai ̯movać
Wiktionary
rzecz. zajmowanie n., zajęcie n.
czas. zająć dk.
ims. zajmujący
Wiktionary
(1.4) konfiskować
(1.5) absorbować, zaciekawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajmować.
Wiktionary
IPA: ˌzajmɔˈvãɲɛ, AS: zai ̯movãńe
Wiktionary
czas. zajmować
Wiktionary
pospolicie:
1. mania na jakimś punkcie, obłęd, dziwactwo, wariactwo, świr;
2. (słowo obraźliwe) osoba o dziwnych upodobaniach, zachowująca się nienormalnie; świr, postrzeleniec, wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. slang. nawał pracy, bycie bardzo zajętym, zapracowanym
(1.2) pot. wulg. mania, obsesja na jakimś punkcie
(1.3) pot. wulg. dziwactwo, wariactwo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. wulg. dziwak
Wiktionary
(1.1) Mało piszę, bo nie mam kiedy. Ostatnie dni to zajob do kwadratu. Lecz o dziwo daję radę!!!
(1.3) Pokręcił głową, parsknął, wzruszył ramionami: – Niech ci będzie. Twoja wola, panie ten. Każdy ma swojego zajoba.
(2.1) Patrz zajoba! No zaraz mi wjedzie w zadek!
Wiktionary
czas. zajebać dk.
Wiktionary
(1.2) obłęd
(2.1) dziwak, wariat, oszołom, postrzeleniec
Wiktionary
zaśpiewać w specjalny sposób, polegający na nagłych przejściach głosu; zajodłować
SJP.pl
zaśpiewać w specjalny sposób, polegający na nagłych przejściach głosu; zajodlować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zool. zając
Wiktionary
kraina historyczno-geograficzna położona między Jordanem na zachodzie i Pustynią Syryjską na wschodzie
SJP.pl
Zajordanie – kraina historyczno-geograficzna położona pomiędzy górą Hermon na północy i Wadi el-Hesa na południu, oraz pomiędzy Jordanem na zachodzie i Pustynią Syryjską na wschodzie. Wysokość tego obszaru nie przekracza 1000 m n.p.m. Dzieli się na:
Wikipedia
1. popatrzeć w głąb czegoś;
2. potocznie: odwiedzić kogoś na krótko, przy okazji, wstąpić gdzieś; wpaść
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zaglądać)
(1.1) popatrzeć do środka czegoś
(1.2) stpol. zazdrościć
Wiktionary
(1.1) Spacerował ulicą i przypadkowo zajrzał do lokalu, gdzie odbywała się licytacja.
(1.1) Powinien dziś zajrzeć do jeszcze jednej skrzynki kontaktowej.
Wiktionary
IPA: ˈzajʒɛt͡ɕ, AS: zai ̯žeć
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|pozdrzyć.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zajsanem, dotyczący Zajsanu (miasta albo jeziora)
Wiktionary
rzecz. Zajsan mrz.
Wiktionary
1. dotrzeć, osiągnąć cel
2. być w ciąży
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zachodzić)
(1.1) dotrzeć gdzieś
(1.2) wstąpić gdzieś
(1.3) wydarzyć się
(1.4) pot. zajść w ciążę
(1.5) astr. schować się za horyzont
Wiktionary
(1.4) Rodzi pewien się dylemat, / Gdy się żyje nieco psotnie, / Więc na topie wciąż jest temat: / Zajść i wyjść, czy też odwrotnie?
Wiktionary
IPA: zajɕt͡ɕ, AS: zai ̯ść
Wiktionary
rzecz. zachód m., zachodzenie n., zajście n., zachodniak mos.
czas. zachodzić ndk.
przym. zachodni
temsłow. zachodnio-
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zonść.
Wiktionary
zdarzenie; incydent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieprzyjemne zdarzenie zakłócające przebieg innych zdarzeń
(1.2) odczasownikowy od|zajść.
Wiktionary
IPA: ˈzajɕt͡ɕɛ, AS: zai ̯śće
Wiktionary
rzecz. zachód m., zachodzenie n., zachodniak mos.
czas. zachodzić ndk., zajść dk.
przym. zachodni
Wiktionary
(1.1) incydent
Wiktionary
potocznie: ukraść; gwizdnąć, zakosić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zajumywać)
(1.1) pot. ukraść
Wiktionary
rzecz. zajumanie n., juma ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zajumać.
Wiktionary
czas. zajumać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. jutro
(1.2) stpol. pojutrze
Wiktionary
1. gwarowo: kwas solny;
2. potocznie o bardzo mocnym, niesmacznym, gorzkim napoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. przen. bardzo mocny, ostry i niesmaczny napój
(1.2) pot. chem. kwas solny
Wiktionary
Kwas solny, kwas chlorowodorowy, HCl – nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów beztlenowych, będący roztworem wodnym gazowego chlorowodoru. Czasami kwasem solnym nazywa się też roztwór chlorowodoru w innych rozpuszczalnikach polarnych np. w acetonie. Jest silnie żrący.
Wikipedia
(1.1-2) W języku potocznym niezwykłą popularnością cieszy się też słowo „zajzajer” oznaczające w sensie dosłownym „kwas solny”, zaś w bardziej przenośnym „mocny, palący, niesmaczny, gorzki napój”.
Wiktionary
uczeń, student
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. uczeń;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1)
rzecz. żakinada ż.
:: zdrobn. żaczek m.
(2.1)
rzecz. żakówka ż.
Wiktionary
(1.1) goliard, student, bean
Wiktionary
gatunek papugi
SJP.pl
potocznie: donieść na kogoś; nakablować, nakapować, podkablować, zakapować
SJP.pl
potocznie: założyć kajdanki
SJP.pl
rzadko: znieważyć, sprofanować, okryć złą sławą
SJP.pl
o cieście: niewyrośnięty, niewypieczony; kluchowaty, kluskowaty
SJP.pl
przymiotnik od: zakalec
SJP.pl
niedopieczone lub niewyrośnięte ciasto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieudana, niewypieczona część ciasta lub całe niedopieczone ciasto;
Wiktionary
Zakalec – nieudana, niewyrośnięta lub niewypieczona warstwa w cieście lub całe takie ciasto.
Wikipedia
IPA: zaˈkalɛt͡s, AS: zakalec
Wiktionary
przym. zakalcowy, zakalcowaty
rzecz. zakał mrz., zakała mos./ż.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zabrudzić, zmącić
Wiktionary
rzecz. zakał mrz., zakała mos./ż.
Wiktionary
miejsce trudno dostępne, ukryte; zakątek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce trudno dostępne, ukryte
Wiktionary
(1.1) zaułek
Wiktionary
psotnik zakamarnik - gatunek owada z rzędu gryzków
SJP.pl
1. zanieczyszczać kamieniem kotłowym;
2. dawniej: czynić nieczułym, obojętnym
SJP.pl
1. zanieczyszczać kamieniem kotłowym;
2. dawniej: czynić nieczułym, obojętnym
SJP.pl
zanieczyścić kamieniem kotłowym
SJP.pl
zabić przez obrzucanie kamieniami; ukamieniować, ukamienować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) ukryć coś
(1.2) ukryć właściwy sens czegoś
czasownik zwrotny dokonany zakamuflować się
(2.1) ukryć samego siebie
(2.2) skrywać własne zamiary i intencje
Wiktionary
IPA: ˌzakãmufˈlɔvat͡ɕ, AS: zakãmuflovać
Wiktionary
rzecz. zakamuflowanie n., kamuflaż
czas. kamuflować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakamuflować.
Wiktionary
czas. kamuflować, zakamuflować dk.
rzecz. kamuflaż m.
Wiktionary
doprowadzać coś do końca; zakończać
SJP.pl
potocznie: wprowadzić w błąd, oszukać; wykantować
SJP.pl
kapiąc, zabrudzić
SJP.pl
potocznie: zbój, chuligan, opryszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) agresywny człowiek skłonny do zaczepek, bójek
Wiktionary
(1.1) bandyta, bandzior, drab, łobuz, oprych, opryszek, rzezimieszek, szumowina, typ spod ciemnej gwiazdy, zbir, zbój
Wiktionary
potocznie: skłonny do zaczepek, zadziorny; zaczepny
SJP.pl
potocznie:
1. zrozumieć coś, zorientować się w czymś; sczaić, zajarzyć, skumać, skapować;
2. donieść na kogoś; nakablować, podkablować, zakablować, nakapować
SJP.pl
zamknąć butelkę kapslem
SJP.pl
zamykać butelkę kapslem; kapslować
SJP.pl
okapturzać;
1. nakładać komuś kaptur;
2. przykrywać kapturem lub czymś podobnym do kaptura
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest okryty kapturem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba zakapturzona (1.1)
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zakapturzyć
Wiktionary
IPA: ˌzakaptuˈʒɔ̃nɨ, AS: zakaptužõny
Wiktionary
rzecz. kaptur m., kapturka ż., kapturnica ż., kapturek m., kapturnik m.
czas. kapturzyć ndk., zakapturzyć dk.
przym. kapturowy, kapturkowy
Wiktionary
kapiąc, zabrudzać
SJP.pl
1. utrwalić coś w pamięci, zapamiętać coś dobrze;
2. zaznaczyć coś przez nacięcie karbów na czymś
SJP.pl
1. urządzenie sterujące nitkami na krośnie do tkania różnych wzorów;
2. maszyna włókiennicza mająca takie urządzenie;
3. materiał z wzorami utkany maszyną wyposażoną w takie urządzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkanina o bardzo rozbudowanych wzorach, jedno- lub wielobarwnych, wykonywane na krosnach wyposażonych w mechanizm Żakarda;
(1.2) techn. włók. środ. mechanizm przesmykowy umożliwiający sterowanie pojedynczymi nitkami osnowy;
Wiktionary
Wikipedia
przym. żakardowy
Wiktionary
(1.1) tkanina żakardowa
(1.2) maszyna żakardowa, mechanizm żakardowy, maszyna Jacquarda, urządzenie Żakarda
Wiktionary
przymiotnik od: żakard
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) włók. dotyczący żakardu, związany z żakardem
Wiktionary
(1.1) Różne kombinacje splotów dają możliwość uzyskania różnorodnych wzorów z żakardowymi włącznie.
Wiktionary
rzecz. żakard mrz.
Wiktionary
kajman żakare - gatunek gada z rodziny aligatorowatych
SJP.pl
1. dawać za dużo do jedzenia; przekarmiać, okarmiać;
2. w pszczelarstwie: w okresie jesiennym dostarczać pszczołom pokarm na zimę
SJP.pl
1. dać za dużo do jedzenia; przekarmić, okarmić;
2. w pszczelarstwie: w okresie jesiennym dostarczyć pszczołom pokarm na zimę
SJP.pl
region historyczny na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. region historyczny w dzisiejszej zachodniej Ukrainie, na pograniczu z Polską, Słowacją, Węgrami i Rumunią;
Wiktionary
Zakarpacie lub Ukraina Zakarpacka (także Ruś Podkarpacka, Ruś Zakarpacka; ukr. Закарпаття, węg. Kárpátalja, rum. Transcarpatia, cz. i słow. Podkarpatská Rus, ruś. „Карпатьска Русь”) – region historyczny na obszarze zachodniej Ukrainy, na pograniczu Polski, Słowacji, Węgier i Rumunii. O jego odrębności decyduje przede wszystkim fakt, że jest to jedyny region na południe od Karpat zamieszkany przez ludność wschodniosłowiańską.
Wikipedia
(1.1) Podarowaliśmy ogiera niewielkiej stadnince na Zakarpaciu.
Wiktionary
IPA: ˌzakarˈpat͡ɕɛ, AS: zakarpaće
Wiktionary
przym. zakarpacki
rzecz. Karpaty nmos.
Wiktionary
(1.1) obwód zakarpacki, Ukraina Zakarpacka, Ruś Podkarpacka, Ruś Zakarpacka
Wiktionary
1. → Zakarpacie;
2. obwód zakarpacki - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Zakarpaciem, dotyczący Zakarpacia
Wiktionary
IPA: zaˈkarˈpat͡sʲci, AS: zakarpacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zakarpacie n., Karpaty nmos.
przym. karpacki
Wiktionary
podwinąć do góry
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) o części ubrania: podwijać, zawijać do góry
czasownik zwrotny zakasać się
(2.1) podwijać na sobie ubranie
Wiktionary
IPA: zaˈkasat͡ɕ, AS: zakasać
Wiktionary
rzecz. zakasanie n., zakasywanie n.
czas. zakasywać dk.
Wiktionary
(1.1) podkasać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakasać.
Wiktionary
IPA: ˌzakaˈsãɲɛ, AS: zakasãńe
Wiktionary
czas. zakasać
Wiktionary
przekąska, zagryzka;
1. jedzenie spożywane między regularnymi posiłkami; antypast, przystawka;
2. wędliny, ryby, marynaty itp. podawane do alkoholu; zagrycha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) potrawa, niewielkie danie podawane przed głównym posiłkiem lub do wódki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈkɔ̃w̃ska, AS: zakõũ̯ska
Wiktionary
czas. zakąsać ndk., zakąsić dk., zakąsywać ndk., zakąszać ndk., kąsać
rzecz. zakąszanie n., zakąszenie n., ukąszenie n.
przym. zakąskowy
Wiktionary
przymiotnik od: zakąska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się za Morzem Kaspijskim; pochodzący zza Morza Kaspijskiego
Wiktionary
przym. kaspijski
Wiktionary
wydawać przerywany, chrapliwy dźwięk podobny do kaszlu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakasłać.
Wiktionary
czas. zakasłać dk.
Wiktionary
wydawać przerywany, chrapliwy dźwięk podobny do kaszlu
SJP.pl
jałmużna jako jeden z pięciu obowiązków wyznawców islamu
SJP.pl
Wikipedia
włączyć coś do katalogu; skatalogować
SJP.pl
rzadko: zakatarzać się - nabawiać się kataru
SJP.pl
zakatarzyć się - nabawić się kataru
SJP.pl
zakatarzyć się - nabawić się kataru
SJP.pl
1. ciche, spokojne miejsce na uboczu, ustronie;
2. małe pomieszczenie; klitka, zakamarek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce położone na uboczu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈkɔ̃ntɛk, AS: zakõntek
Wiktionary
rzecz. kątek mrz., zakącie n., zakątność ż.
przym. zakątny
przysł. zakątnie
Wiktionary
(1.1) ubocze, ustronie, zacisze; daw. zakącie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakatować.
Wiktionary
czas. zakatować dk.
Wiktionary
katując, uśmiercać człowieka lub zwierzę
SJP.pl
zabijać, uśmiercać; ukatrupiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakatrupić)
(1.1) niedokonany od|zakatrupić.
Wiktionary
rzecz. ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupianie n., zakatrupienie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. zabijanie, uśmiercanie
Wiktionary
rzecz. ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupienie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakatrupiać)
(1.1) posp. zabić, uśmiercić
Wiktionary
(1.1) – Zamknijże do jasnej cholery mordę, Goebbels! – mówi ten drugi – bo jak nie, to wznowimy Norymbergę. Zakatrupią cię na śmierć, pamiętasz? – Pamiętam – mówi Goebbels i zwiesza nos na kwintę.
Wiktionary
rzecz. ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupianie n., zakatrupienie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupiać ndk.
Wiktionary
(1.1) ukatrupić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. zabicie, uśmiercenie
Wiktionary
rzecz. ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupianie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zakaukaziem, dotyczący Zakaukazia
Wiktionary
rzecz. Zakaukazie n., Kaukaz mrz.
Wiktionary
(1.1) południowokaukaski
Wiktionary
obszar na południe od Kaukazu, obejmujący Azerbejdżan, Armenię i Gruzję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. nazwa stosowana w odniesieniu do trzech państw położonych na południe od głównego pasma Kaukazu (tj. Wielkiego Kaukazu): Gruzji, Azerbejdżanu i Armenii;
Wiktionary
Kaukaz Południowy, Zakaukazie, Zakaukazja, Transkaukazja – nazwa stosowana w odniesieniu do trzech państwpołożonych na południe od głównego pasma Kaukazu, tzw. Wielkiego Kaukazu, na pograniczu euro-azjatyckim: Gruzji, Azerbejdżanu i Armenii. Współcześnie istniejące państwa powstały lub odzyskały niepodległość w wyniku rozpadu ZSRR, choć o wiele wcześniej istniały już tam lokalne państwa, takie jak m.in Królestwo Gruzji czy Zakaukaska Demokratyczna Republika Federacyjna. Południowa część regionu Kaukaz.
Wikipedia
przym. zakaukaski, kaukaski
rzecz. Kaukaz mrz.
Wiktionary
(1.1) Kaukaz Południowy
Wiktionary
polecenie zabraniające czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabronienie czegoś komuś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W pociągach Intercity obowiązuje całkowity zakaz palenia.
Wiktionary
IPA: ˈzakas, AS: zakas
Wiktionary
rzecz. zakazanie n., zakazywanie n.
czas. zakazać dk., zakazywać ndk.
przym. zakazowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakazić)
(1.1) powodować dostawanie się drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu
Wiktionary
IPA: zaˈkaʒat͡ɕ, AS: zakažać
Wiktionary
rzecz. skaza ż., skażenie n., zakaźnik m., zakażalność ż., zakażony m., zakażona ż., zakażanie n., zakażenie n.
czas. zakazić dk.
przym. zakaźny
przysł. zakaźnie
Wiktionary
(1.1) zarażać
Wiktionary
podatność na zakażenie; zarażalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakażać.
Wiktionary
rzecz. zakażenie n., zakaźnik m., zakażalność ż., zakażony m., zakażona ż., odkażanie n.
czas. zakażać ndk., zakazić dk.
przym. zakaźny
przysł. zakaźnie
Wiktionary
1. niedozwolony, wzbroniony;
2. potocznie: budzący odrazę i strach
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zakazać
przymiotnik
(2.1) pot. wywołujący strach, budzący odrazę
Wiktionary
(2.1) W bramie stał jakiś zakazany typ.
Wiktionary
IPA: ˌzakaˈzãnɨ, AS: zakazãny
Wiktionary
czas. zakazywać
Wiktionary
(1.1) niedozwolony, zabroniony
(2.1) podejrzany
Wiktionary
spowodować wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu, spowodować infekcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wniknięcie chorobotwórczego drobnoustroju do organizmu
(1.2) odczasownikowy od|zakazić.
Wiktionary
Zakażenie, infekcja (z łac. infectio) – wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich następujące namnażanie się. W celu wywołania choroby muszą one pokonać odporność organizmu. Jeżeli wrota zakażenia znajdują się w pobliżu miejsca występowania infekcji, mówi się o zakażeniu miejscowym. Gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, taki stan nazywa się sepsą. W następstwie zakażenia organizm wytwarza swoiste przeciwciała.
Wikipedia
(1.1) W rejonie południowej Azji odnotowano wzrastającą liczbę zakażeń odkleszczowych.
Wiktionary
IPA: ˌzakaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zakažẽńe
Wiktionary
rzecz. skaza ż., zakażanie n., zakaźnik m., zakażalność ż., zakażony m., zakażona ż., odkażanie n.
czas. zakażać ndk., zakazić dk.
przym. zakaźny
przysł. zakaźnie
Wiktionary
(1.1) zarażenie, infekcja, inwazja
Wiktionary
spowodować wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu, spowodować infekcję
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakażać)
(1.1) dokonany od|zakażać.
Wiktionary
rzecz. zakażenie n., zakażanie n., odkażanie n., skaza ż.
przym. zakaźny
czas. zakażać
przysł. zakaźnie
Wiktionary
Choroby zakaźne, zakaźnictwo, infekcjologia – dziedzina nauki oraz priorytetowa dziedzina medycyny zajmująca się chorobami będącymi następstwem zakażenia ustroju czynnikiem zakaźnym i złamania sił odpornościowych organizmu (lub w odwrotnej kolejności) lub obecności w organizmie bioaktywnych toksyn (jadów) drobnoustrojów.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób zakaźny; zaraźliwie
Wiktionary
rzecz. zakaźność ż., zakażenie n., zakażanie n.
czas. zakazić dk., zakażać ndk.
przym. zakaźny
Wiktionary
lekarz od chorób zakaźnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekarz specjalizujący się w leczeniu chorób zakaźnych
Wiktionary
(1.1) Dyrektor szpitala […] uspokaja, że obawy zakaźników są przesadzone.
Wiktionary
rzecz. zakaźnictwo n., zakażanie n., zakażenie n.
przym. zakaźny
czas. zakażać
Wiktionary
zdolność do wywoływania infekcji
SJP.pl
Zakaźność – łatwość rozprzestrzeniania się patogenu w określonej populacji, determinowana przez zdolność patogenu do wywołania infekcji.
Zakaźność można liczbowo określić przy pomocy współczynnika podającego średnią liczbę osób zarażonych przez 1 chorego w całkowicie nieodpornej populacji (podstawowa liczba odtwarzania (ang. basic reproduction number).
Wikipedia
zdolny wywołać zakażenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wywołujący zakażenie
(1.2) odnoszący się do zakażeń
Wiktionary
(1.1) Francuzi bowiem jak ognia obawiali się przywleczenia przez emigrantów chorób, zwłaszcza zakaźnych, i od czasu do czasu przeprowadzali wyrywkowe badania zdrowotne na granicy.
Wiktionary
rzecz. skaza ż., zakaźnik m., zakażalność ż., zakażanie n., zakażenie n.
czas. zakażać ndk., zakazić dk.
przysł. zakaźnie
Wiktionary
(1.1) infekcyjny, zaraźliwy
Wiktionary
przymiotnik od: zakaz
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakazać)
(1.1) zabraniać, ustanawiać regułę niewykonywania określonych czynności
Wiktionary
(1.1) Kenijski rząd ogłosił, że zakazuje handlu kością słoniową.
Wiktionary
IPA: ˌzakaˈzɨvat͡ɕ, AS: zakazyvać
Wiktionary
rzecz. zakaz m., zakazywanie n., zakazanie n.
przym. zakazany
czas. zakazać, kazać ndk.
Wiktionary
(1.1) zabraniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakazywać.
Wiktionary
IPA: ˌzakazɨˈvãɲɛ, AS: zakazyvãńe
Wiktionary
czas. zakazać, zakazywać ndk.
rzecz. zakaz mrz., zakazanie n.
przym. zakazowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osoba lub rzecz przynosząca wstyd społeczności
(1.2) kulin. niewypieczona część w cieście
Wiktionary
(1.2) Ludziska nie będą chcieli jeść zakału!
Wiktionary
rzecz. zakała mos./ż., zakalec mrz.
czas. kalać ndk., kalić ndk., zakalić dk.
Wiktionary
(1.1) war. zakała
(1.2) zakalec
Wiktionary
(r. męski) mężczyzna przynoszący komuś wstyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna przynoszący wstyd grupie
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) osoba lub rzecz przynosząca wstyd społeczności
Wiktionary
(1.1) W pedałówie uważany był za zakałę rocznika.
Wiktionary
rzecz. zakalec mrz., zakał mrz.
czas. kalać ndk., kalić ndk., zakalić dk.
Wiktionary
(2.1) wyrodek, czarna owca, parszywa owca
Wiktionary
potocznie: zagmatwać, zaplątać
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pot. zagmatwać, zaplątać
czasownik zwrotny zakałapućkać się
(2.1) pot. zaplątać się, zawikłać się, zagmatwać się, zamotać się
Wiktionary
IPA: ˌzakawaˈput͡ɕkat͡ɕ, AS: zakau̯apućkać
Wiktionary
rzecz. zakałapućkanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakałapućkać.
Wiktionary
czas. zakałapućkać dk.
Wiktionary
1. bunt niższych warstw społecznych przeciw władzy;
2. żartobliwie: ogół żaków; studenteria
SJP.pl
Żakeria (fr. jacquerie) – powstanie ludowe pod wodzą Guillauma Cale mające miejsce w 1358 roku we Francji w czasie wojny stuletniej. Powodem jego wybuchu było wyniszczenie wsi wojną i epidemiami, a także wzrost podatków i danin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. ziemie leżące na zachód od tzw. linii Curzona;
Wiktionary
(1.1) Historycy i publicyści ukraińscy używają nazwy Zakerzonia.
Wiktionary
rzecz. Zakerzonie n.
przym. zakerzoński
Wiktionary
(1.1) Zakerzonie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. ziemie leżące na zachód od tzw. linii Curzona;
Wiktionary
Zakerzonie, Zakierzonie, Zak(i)erzoński Kraj, Zak(i)erzonia (od ukr. Закерзоння) – publicystyczna nazwa nadana przez część historyków i publicystów ukraińskich ziemiom leżącym na zachód od linii Curzona, które według nich znajdują się na dawnym etnicznym i historycznym terytorium ukraińskim, to znaczy Łemkowszczyźnie i Nadsaniu oraz części Lubaczowszczyzny, Rawszczyzny, Sokalszczyzny, Chełmszczyzny i Podlasia. Był to teren obejmujący 19 000 km², zamieszkany przez około 1,5 mln osób.
Wikipedia
(1.1) Wykład dotyczył Zakerzonia i polityki ukraińskiej.
Wiktionary
rzecz. Zakerzonia ż.
przym. zakerzoński
Wiktionary
(1.1) Zakerzonia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zakerzonią, pochodzący z Zakerzonii
Wiktionary
rzecz. Zakerzonia ż., Zakerzonie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. zamknąć na łańcuch
Wiktionary
potocznie:
1. zabrudzić coś kichaniem;
2. zakichać się - zmęczyć się częstym kichaniem
SJP.pl
potocznie:
1. zabrudzić coś kichaniem;
2. zakichać się - zmęczyć się częstym kichaniem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wzbudzający niechęć, zdenerwowanie
Wiktionary
(1.1) Co za kretyn wymyślił tę zakichaną weryfikację wieku?!
Wiktionary
IPA: ˌzaciˈxãnɨ, AS: zaḱiχãny
Wiktionary
czas. kichać
Wiktionary
(1.1) nieszczęsny, cholerny, przeklęty, pot. skurkowany
Wiktionary
zdrobnienie od: żakiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od żakiet
Wiktionary
rzecz. żakiet m.
Wiktionary
lichej jakości żakiet
SJP.pl
1. bunt chłopski w systemie feudalnym;
2. chłopstwo zbuntowane przeciwko stosunkom feudalnym
SJP.pl
Żakeria (fr. jacquerie) – powstanie ludowe pod wodzą Guillauma Cale mające miejsce w 1358 roku we Francji w czasie wojny stuletniej. Powodem jego wybuchu było wyniszczenie wsi wojną i epidemiami, a także wzrost podatków i danin.
Wikipedia
1. górna część damskiego kostiumu, podobna do męskiej marynarki;
2. rodzaj wizytowej męskiej marynarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) męskie eleganckie odzienie dzienne;
(1.2) damski strój rodzaju marynarki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wit nosił przy żakiecie pąsową różę.
(1.1) W kieszeni babcinego żakietu znalazłem sto marek.
Wiktionary
rzecz. żakiecik mrz.
Wiktionary
(1.1) jaskółka; reg. śl. szaket, szakiet.
Wiktionary
przymiotnik od: żakiet
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wykiełkować;
1. o nasionach, roślinach: wypuścić pierwsze pędy;
2. powstać jako zalążek czegoś w określonym miejscu lub czasie; skiełkować
SJP.pl
święto studenckie; juwenalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. studenckie juwenalia
Wiktionary
IPA: ˌʒacĩˈnada, AS: žaḱĩnada
Wiktionary
rzecz. żak
Wiktionary
(1.1) juwenalia
Wiktionary
młoda dziewczynka uczestnicząca w zawodach sportowych, przedzielona do najmłodszej grupy wiekowej
SJP.pl
1. ulec fermentacji;
2. zepsuć się, skwaśnieć
SJP.pl
zakisły;
1. taki, który skwaśniał, sfermentował, zepsuł się;
2. o zapachu: nieświeży, kwaśny;
3. przenośnie: leniwy, ospały, apatyczny; gnuśny
SJP.pl
zakiśnięty;
1. taki, który skwaśniał, sfermentował, zepsuł się;
2. o zapachu: nieświeży, kwaśny;
3. przenośnie: leniwy, ospały, apatyczny; gnuśny
SJP.pl
kitować;
1. wypełniać, uszczelniać kitem;
2. wypełniać dużą ilością czegoś
SJP.pl
zakiwać się - potocznie:
1. przechylić się raz w jedną, raz w drugą stronę; kiwnąć się;
2. pogubić się w oszukiwaniu;
3. pogubić się w kiwaniu zawodników
SJP.pl
potocznie: taki, który się zakiwał (pogubić się w czymś)
SJP.pl
1. rzucić czar;
2. wyrazić się wulgarnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaklinać)
(1.1) dokonany od|zaklinać.
Wiktionary
IPA: ˈzaklɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zaklõńć
Wiktionary
rzecz. zaklęcie n.
czas. wykląć
Wiktionary
zaliczać, włączać do pewnej klasy, kategorii
SJP.pl
1. rzucić czar;
2. wyrazić się wulgarnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) magiczna formułka mająca nadprzyrodzoną moc
(1.2) książk. żarliwa prośba
(1.3) odczasownikowy od|zakląć.
Wiktionary
Wikipedia
czas. zakląć, zaklinać, wykląć
Wiktionary
(1.1) inkantacja
(1.2) błaganie
Wiktionary
1. złączyć za pomocą kleju lub taśmy klejącej;
2. klejąc, załatać coś
SJP.pl
1. klepaniem rozpłaszczyć coś;
2. zapewnić sobie lub komuś uzyskanie czegoś;
3. w grze w chowanego: uderzyć dłonią w coś, na znak odnalezienia uczestnika gry;
4. zaklepać się - w grze w chowanego: wyjść niepostrzeżenie z kryjówki, dobiec do umówionego miejsca i uderzyć w nie kilka razy dłonią
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaklepywać)
(1.1) klepaniem uczynić coś płaskim
(1.2) w grze w chowanego: uderzyć dłonią w coś (w zaklepywankę) na znak odnalezienia uczestnika gry
(1.3) przen. zapewnić sobie lub komuś uzyskanie czegoś
Wiktionary
IPA: zaˈklɛpat͡ɕ, AS: zaklepać
Wiktionary
rzecz. klepanie n., klepnięcie n., zaklepywanie n., zaklepanie n., zaklepywanka ż., klepka ż., klepisko n.
czas. klepać ndk., klepnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaklepać.
Wiktionary
czas. zaklepać dk.
Wiktionary
1. klepaniem rozpłaszczać coś;
2. zapewniać sobie lub komuś uzyskanie czegoś;
3. w grze w chowanego: uderzać dłonią w coś, na znak odnalezienia uczestnika gry;
4. zaklepywać się - w grze w chowanego: wychodzić niepostrzeżenie z kryjówki, dobiegać do umówionego miejsca i uderzać w nie kilka razy dłonią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaklepywać.
Wiktionary
czas. zaklepać, zaklepywać ndk.
Wiktionary
bylina z rodziny obrazkowatych, uprawiana w Australii i na Półwyspie Malajskim; liście po ugotowaniu mają zastosowanie jako jarzyna; alokazja
SJP.pl
Alokazja, zakleśń (Alocasia (Schott) G. Don) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, liczący 79 gatunków, pochodzących z obszaru od wschodnich Himalajów, przez tropikalne i subtropikalne regiony Azji, do tropikalnych rejonów zachodniego Pacyfiku i wschodniej Australii. Niektóre gatunki są endemitami.
Wikipedia
taki, który zaklęsnął (się) (zapadł się, opadł, stał się wklęsłym); zaklęsły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakleszczać.
Wiktionary
czas. zakleszczać ndk.
Wiktionary
unieruchomić, zaklinować
SJP.pl
Zaklęsłość – wklęsła forma ukształtowania terenu, wyróżniana jako kategoria. Występuje jako niewielkie obniżenie terenu we względnie płaskiej okolicy. W Polsce jako mezoregion fizycznogeograficzny występują dwie zaklęsłości: Zaklęsłość Łomaska i Zaklęsłość Sosnowicka na Polesiu Zachodnim.
Wikipedia
taki, który zaklęsł (się) (zapadł się, opadł, stał się wklęsłym); zaklęśnięty
SJP.pl
1. rzucić czar;
2. wyrazić się wulgarnie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zakliczewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Szelków. Leży nad rzeką Orzyc.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Zakliczyn – miasto i siedziba gminy Zakliczyn w powiecie tarnowskim (województwo małopolskie) na prawym brzegu Dunajca. Zakliczyn leży na Pogórzu Rożnowskim w dolinie (206–250 m n.p.m.) na płaskim, szerokim i otwartym w kierunku północnym terenie, między dolnymi biegami potoków Paleśnianka i Wolanka w otoczeniu zalesionych wzgórz o wysokości od 300 do 503 m n.p.m.
Wikipedia
IPA: zaˈklʲit͡ʃɨ̃n, AS: zaklʹičỹn
Wiktionary
rzecz. zakliczynianin m., zakliczynianka ż.
przym. zakliczyński
Wiktionary
mieszkaniec Zakliczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zakliczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. zatwierdzić, klikając myszką komputerową;
2. zaklikać się - zmęczyć się klikaniem
SJP.pl
zatwierdzać, klikając myszką komputerową
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Zaklików (hebr. זאקליקוב) – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zaklików. Położony na Równinie Biłgorajskiej w północnej części Kotliny Sandomierskiej. Liczy obecnie ok. 3000 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Zaklikowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zaklikowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Żaklina – spolszczenie francuskiego imienia Jacqueline, zapisane fonetycznie, które jest żeńskim odpowiednikiem imienia Jakub. Jest również inny żeński odpowiednik tego imienia – Jakubina. Niektórzy błędnie uważają to imię za żeński odpowiednik imienia Jacek (mylnie interpretując francuskie imię Jacques).
Wikipedia
IPA: ʒakˈlʲĩna, AS: žaklʹĩna
Wiktionary
1. rzucać czar;
2. prosić o przebaczenie, pomoc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakląć)
(1.1) rzucać czar na kogoś
czasownik przechodni
(2.1) prosić o przebaczenie, pomoc
czasownik zwrotny zaklinać się
(3.1) usilnie o czymś zapewniać, przysięgać
Wiktionary
IPA: zaˈklʲĩnat͡ɕ, AS: zaklʹĩnać
Wiktionary
rzecz. zaklęcie n., zaklinacz m., zaklinanie n.
czas. wykląć
Wiktionary
(2.1) błagać, upraszać
Wiktionary
osoba rzucająca czar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) treser, oswajacz
Wiktionary
Zaklinacz – typ szamana funkcjonującego w wielu kulturach pierwotnych, który specjalizuje się w przepędzaniu "złych duchów", które według wierzeń tych kultur powodują choroby i inne nieszczęścia, a także w "odczynianiu" zaklęć.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaklinać.
Wiktionary
IPA: ˌzaklʲĩˈnãɲɛ, AS: zaklʹĩnãńe
Wiktionary
czas. zaklinać, wykląć
Wiktionary
Zakliniec (Platycerus) – rodzaj chrząszczy z rodziny jelonkowatych i podrodziny Lucaninae.
Chrząszcze średnich rozmiarów, o długości poniżej 18 mm i metalicznym, opalizująco połyskującym ubarwieniu. Pokrój ciała jest wydłużony i nieco przypłaszczony. Zewnętrzna strona oka nie jest u wykrojona przez wypustkę policzka (canthus) i oczy są całobrzegie. Tylko trochę kolankowato zgięte czułki mają czteroczłonowe buławki i pozbawione są bruzd na wierzchołkach trzonków.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Żakliny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Żaklina (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaklinować.
Wiktionary
rzecz. klin m., klinek m., klinik m., klinowanie n., kliniec m.
czas. klinować ndk., zaklinować dk.
przym. klinowy, klinowaty
Wiktionary
zaklipsować;
1. założyć specjalne klipsy na towar sklepie w celu ochrony przed jego kradzieżą;
2. założyć konstrukcję mającą na celu utrzymanie danej rzeczy w odpowiedniej pozycji;
3. zacisnąć na żyłce klips wędkarski
SJP.pl
1. oznaczyć bydło hodowlane klipsami; zakolczykować bydło;
2. zamknąć uszkodzony narząd wewnętrzny klipsem naczyniowym;
3. założyć specjalne klipsy na towar sklepie w celu ochrony przed jego kradzieżą; zaklipować;
4. założyć konstrukcję mającą na celu utrzymanie danej rzeczy w odpowiedniej pozycji; zaklipować;
5. zacisnąć na żyłce klips wędkarski; zaklipować
SJP.pl
regionalnie: zamykać na klucz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakluczyć.
Wiktionary
czas. zakluczyć
Wiktionary
regionalnie: zamknąć na klucz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. obecnie gw-pl|Poznań, Pomorze., zamknąć na klucz
Wiktionary
(1.1) Michał zakluczył mieszkanie i udał się do miasta.
Wiktionary
rzecz. zakluczenie n., klucznica ż.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) dziecięce onomatopeja imitująca zamykanie na klucz
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapukać
Wiktionary
utrudnić dostęp do czegoś; zablokować
SJP.pl
gatunek papugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. gatunek afrykańskiej papugi o szarym upierzeniu i czerwonym ogonie, zdolnej naśladować ludzki głos;
Wiktionary
Żako większa, żako, papuga popielata, papuga szara (Psittacus erithacus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Klasyfikacja taksonomiczna jest sporna, zależnie od ujęcia, żako uznaje się za jeden gatunek z trzema podgatunkami lub za dwa odrębne gatunki. Zamieszkują środkową Afrykę oraz Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą. Zagrożone wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) No nie potrafię żadnym sposobem nauczyć mówić ani mojej dwuletniej żako, ani tego rocznego żako, którego otrzymałem od Marii.
Wiktionary
IPA: ˈʒakɔ, AS: žako
Wiktionary
(1.1) papuga popielata, papuga szara
Wiktionary
obwarowywać ostro zakończonymi kołami, rozgałęzionymi drzewami itp.
SJP.pl
1. taki, który się w kimś zakochał;
2. lubiący coś bardzo, zafascynowany czymś lub kimś
SJP.pl
1. taki, który się w kimś zakochał;
2. lubiący coś bardzo, zafascynowany czymś lub kimś
SJP.pl
Zakochani – polska komedia romantyczna z 2000 roku w reżyserii Piotra Wereśniaka. Film kręcono od 7 kwietnia do 20 maja 1999 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakochać.
(1.2) rozwinięcie uczucia miłości
Wiktionary
Zakochanie – stan związania emocjonalnego z drugą osobą. Charakteryzuje się nieustającymi myślami o tej osobie i pragnieniem przebywania z nią. W przypadku niedostępności obiektu uczuć osoba zakochana nierzadko cierpi.
Wikipedia
rzecz. zakochiwanie n., zakochany m., zakochana ż., kochanek mos., kochanka ż., kochany mos.
czas. pokochać, zakochiwać się, zakochać się, zakochać dk., zakochiwać ndk.
przym. kochany, zakochany
ims. zakochany
Wiktionary
1. taki, który się w kimś zakochał;
2. lubiący coś bardzo, zafascynowany czymś lub kimś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zakochać się
przymiotnik
(2.1) taki, który zakochał się w kimś; odczuwający zakochanie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba, która się zakochała
Wiktionary
(2.1) Są dwie rzeczy, których mężczyzna ukryć nie potrafi – kiedy jest pijany i zakochany.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈxãnɨ, AS: zakoχãny
Wiktionary
rzecz. zakochanie n., kochanie n., zakochiwanie n., kochany mos.
czas. zakochać się dk., zakochiwać się ndk.
przym. kochany
wykrz. kochanie
Wiktionary
(2.1) rozkochany, zadurzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakochiwać.
Wiktionary
rzecz. zakochanie n., zakochany m., zakochana ż., kochany mos.
czas. zakochać dk., zakochiwać ndk.
przym. zakochany, kochany
ims. zakochany
Wiktionary
o samicy niektórych zwierząt: taka, która wydała potomstwo
SJP.pl
zapisywać w formie kodu; kodować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długa skarpetka sięgająca ponad kolana
Wiktionary
(1.1) Jesienią i zimą wiele młodych kobiet nosi zakolanówki. Nic w tym dziwnego – są miękkie, ciepłe i wygodne w noszeniu.
(1.1) Niektórzy uważają, że zakolanówki są urocze i bardzo kobiece, zaś według innych to infantylny i wyzywający element damskiej garderoby.
Wiktionary
rzecz. kolano n., nakolannik m., podkolanówka ż.
Wiktionary
(1.1) nadkolanówka
Wiktionary
oznaczyć kolczykiem, np. bydło; okolczykować
SJP.pl
1. zakręt rzeki lub drogi;
2. kolista łysina nad czołem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym droga łagodnie zakręca łukiem
(1.2) hydrol. miejsce, w którym rzeka łagodnie zakręca łukiem
(1.3) miejsce nad czołem będące początkiem łysienia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈkɔlɛ, AS: zakole
Wiktionary
rzecz. koło n.
przyim. koło
czas. kołowacieć
Wiktionary
spowodować zachwianie się czegoś, wprawić w ruch wahadłowy; zakołysać
SJP.pl
przymiotnik od: zakole
SJP.pl
wydać komendę, rozkaz
SJP.pl
w informatyce: zamienić część napisanego kodu w komentarz; wykomentować
SJP.pl
w informatyce: zamieniać część napisanego kodu w komentarz; wykomentowywać
SJP.pl
potocznie: wpędzać kogoś w kompleksy, doprowadzać kogoś do poczucia winy, niepewności
SJP.pl
potocznie: taki, który ma kompleksy (poczucie winy, niepewności); wstydliwy, zakompleksiony
SJP.pl
potocznie: wpędzić kogoś w kompleksy, doprowadzić kogoś do poczucia winy, niepewności
SJP.pl
potocznie: wpędzić kogoś w kompleksy, doprowadzić kogoś do poczucia winy, niepewności
SJP.pl
potocznie: taki, który ma kompleksy (poczucie winy, niepewności); wstydliwy, zakompleksiały
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|komunikować.
Wiktionary
rzecz. zakomunikowanie n., komunikacja ż., komunikator mos./mrz.
Wiktionary
zgromadzenie religijne lub świeckie skupiające osoby związane ślubami, przestrzegające określonych reguł; klasztor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. organizacja religijna osób duchownych lub świeckich związanych ślubami, działająca według ścisłych reguł, realizująca określone przez Kościół cele religijne, gospodarcze, polityczne lub militarne;
(1.2) stpol. wiara, wyznanie, religia
(1.3) daw. Pismo Święte (Stary i Nowy Testament), słowo boże
Wiktionary
Zakon (łac. ordo) – typ organizacji religijnej lub świeckiej. Zrzeszają one ludzi, którzy złożyli śluby zakonne – życia według ściśle określonych reguł. Zakony występują lub występowały w różnych religiach i tradycjach jak buddyzm, chrześcijaństwo, islam i inne. Zakony miewają swoje siedziby znane jako klasztory, a niektóre z nich są znane jako opactwa lub konwenty. Czasem słowa klasztor, opactwo i konwent to synonimy zakonu lub jego części.
Wikipedia
(1.1) Benedyktyni to najstarszy zakon mnisi. Założony został w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji.
Wiktionary
IPA: ˈzakɔ̃n, AS: zakõn
Wiktionary
rzecz. zakonodawca mos., zakonnik m., zakonnica ż.; daw. zakonnictwo n., zakonność ż.
przym. pozakonny, zakonny; daw. zakonowy, zakonniczy
przysł. zakonnie, daw. zakonno, zakonniczo
Wiktionary
(1.1) kongregacja, konwent, klasztor, zgromadzenie zakonne
Wiktionary
doprowadzać coś do końca; zakańczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakończyć.
(1.2) ostatnia część jakiejś czynności, działań, opowieści, utworu literackiego, muzycznego, filmu
(1.3) wystający fragment jakiegoś przedmiotu
(1.4) praw. telekom. fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej;
Wiktionary
(1.1) Zakończenie budowy było o wiele trudniejsze, niż jej rozpoczęcie.
(1.2) Ten kryminał ma zaskakujące zakończenie. Nigdy nie zgadniesz, kto zabił!
(1.3) Nikotyna poraża ruchowe zakończenia nerwowe.
(1.4) Zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zakõĩ ̯ṇčẽńe
Wiktionary
rzecz. kończenie n., zakańczanie n., końcówka ż.
czas. zakończyć, zakańczać, kończyć, dokończyć
przym. końcowy, zakończony
Wiktionary
(1.1) sfinalizowanie, ukończenie, zwieńczenie, pot. meta
(1.2) finał, zwieńczenie, finisz, kropka nad i, pot. końcówka, pot. koniec
(1.3) końcówka, koniec, koniuszek
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) posiadający koniec, zakończenie, brzeg
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zakończyć
Wiktionary
rzecz. zakończenie n.
czas. zakańczać ndk., zakończać ndk., zakończyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. kończyć)
(1.1) dokonany od|kończyć.
Wiktionary
(1.1) Tymi słowami zakończyłam dyskusję.
Wiktionary
IPA: zaˈkɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: zakõĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. koniec m., zakończenie n., końcówka ż.
czas. kończyć
przym. skończony, zakończony
ims. skończony
Wiktionary
zakończyć; doprowadzić do skutku
SJP.pl
kobieta należąca do zakonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. członkini zakonu żeńskiego
Wiktionary
Zakonnica – kobieta będąca członkinią zakonu.
Wikipedia
(1.1) Franciszek kanonizował arabską zakonnicę z Palestyny.
(1.1) Usiadł za zakonnicą w trzeciej ławce.
(1.1) Kilka zakonnic przechodzi przez ulicę.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔ̃ɲˈːit͡sa, AS: zakõ•ńica
Wiktionary
rzecz. zakon mrz.
:: zdrobn. zakonniczka ż.
:: fm. zakonnik mos.
przym. zakonny, pozakonny
przysł. zakonnie
Wiktionary
(1.1) mniszka, siostra, siostrzyczka; żart. pejor. pingwin; reg. pozn. kawka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: zakonnica
(1.2) rasa gołębia
Wiktionary
rzecz. zakonnica ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla zakonu
Wiktionary
(1.1) Zaczęło się całkiem zakonnie: modlitwą w kaplicy.
Wiktionary
rzecz. zakon mrz., zakonnik mos., zakonnica ż., zakonność ż.
przym. zakonny
Wiktionary
członek męskiego zakonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek męskiego zgromadzenia zakonnego;
Wiktionary
Zakonnik – człowiek, który wybrał życie w pewnej wspólnocie religijnej (zakonie).
W Kościele katolickim zakonnicy najczęściej składają trzy śluby: czystości (obejmujący m.in. zobowiązanie do życia w celibacie), ubóstwa i posłuszeństwa. Zakonnicy określani są formalnie jako „osoby konsekrowane”, „prowadzący życie konsekrowane”.
Wikipedia
(1.1) Furtian wpuścił znanych sobie zakonników.
(1.1) Ludmiła zna trzech zakonników: karmelitę, jezuitę i franciszkanina.
Wiktionary
IPA: zaˈkɔ̃ɲːik, AS: zakõ•ńik
Wiktionary
rzecz. zakon mrz., zakonność ż.
:: fż. zakonnica ż.
przym. zakonny, pozakonny, starozakonny
przysł. zakonnie
Wiktionary
(1.1) osoba konsekrowana
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wierność zakonowi, przymierzu w sensie biblijnym
(1.2) rel. bycie osobą konsekrowaną, przynależność do zakonu
Wiktionary
(1.2) Wizytator mówił o zakonności osoby konsekrowanej w sensie eklezjalnym.
Wiktionary
rzecz. zakon mrz., zakonnica ż., zakonnik mos.
przym. zakonny, pozakonny
przysł. zakonnie
Wiktionary
związany z zakonem, dotyczący zakonników lub zakonnic
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zakonem, odnoszący się do zakonu
Wiktionary
(1.1) Później między braćmi zakonnymi a księciem doszło do rozdźwięków, ponieważ sprzeciwiali się oni działalności politycznej i przygotowaniom do walki zbrojnej.
Wiktionary
IPA: zaˈkɔ̃nːɨ, AS: zakõ•ny
Wiktionary
rzecz. zakonodawca mos., zakon mrz., zakonnik mos., zakonnica ż., zakonność ż.
przym. pozakonny
przysł. zakonnie
Wiktionary
(1.1) klasztorny, monastyczny; daw. klaustralny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. założyciel wspólnoty zakonnej
(1.2) przest. prawodawca
Wiktionary
(1.1) Franciszkanie godnie uczcili swojego zakonodawcę.
Wiktionary
rzecz. zakon m., zakonnik mos., zakonnica ż.
:: fż. zakonodawczyni ż.
przym. zakonny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. założycielka wspólnoty zakonnej
Wiktionary
(1.1) Klaryski godnie uczciły swoją zakonodawczynię.
Wiktionary
rzecz. zakonodawstwo n.
:: fm. zakonodawca m.
przym. zakonodawczy
Wiktionary
dawniej: zanotować, zapamiętać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakonsekrować.
Wiktionary
czas. zakonsekrować dk.
rzecz. sakralizacja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakonserwować.
Wiktionary
czas. zakonserwować dk.
przym. konserwatywny
rzecz. konserwa ż.
Wiktionary
schować coś w wykopanym dole i zasypać ziemią, piaskiem itd.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakopywać)
(1.1) chowając w wykopanym dole, pokryć ziemią
(1.2) umieścić w czymś sypkim
czasownik zwrotny dokonany zakopać się (ndk. zakopywać się)
(2.1) zagłębić się w czymś sypkim lub miękkim
(2.2) pot. osiedlić się na bezludziu
(2.3) pot. zająć się czymś, poświęcając na to cały swój czas i wysiłek
Wiktionary
rzecz. kopacz mzw./mos., Kopacz mrz., zakopanie
czas. zakopywać
Wiktionary
schować coś w wykopanym dole i zasypać ziemią, piaskiem itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce u podnóża Tatr;
Wiktionary
Zakopane – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. Największa miejscowość w bezpośrednim otoczeniu Tatr, duży ośrodek sportów zimowych, potocznie nazywany zimową stolicą Polski. W jego granicach administracyjnych znajduje się znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).
Wikipedia
(1.1) Chwilami złudzenie jest tak wielkie, że gdyby nie głośne rozmowy sąsiadów, myślałbym, że jestem w Zakopanem, i kazałbym podać sobie pstrąga i owczy serek.
(1.1) (…) fachowcy stwierdzili jednoznacznie, że Zakopanemu zabraknie wody, a przyroda tatrzańska nie wytrzyma na dłuższą metę zmasowanego napływu turystów.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈpãnɛ, AS: zakopãne
Wiktionary
rzecz. zakopianin m., zakopianka ż., zakopiańczyk m., Zakopianka ż., Zakopiec m.
przym. zakopiański, okopowy
Wiktionary
(1.1) peryfr. zimowa stolica Polski; pot. Zakopiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakopać.
Wiktionary
czas. zakopywać, zakopać dk.
rzecz. kopacz mos./mzw.
Wiktionary
pokrywać coś brudem pochodzącym z dymu lub podobnych substancji
SJP.pl
dawniej: taki, który pokrył się kopciem, sadzą; zakopcony
SJP.pl
dawniej: pokryć się kopciem, sadzą; zakopcić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zakleić w kopercie
Wiktionary
IPA: ˌzakɔpɛrˈtɔvat͡ɕ, AS: zakopertovać
Wiktionary
rzecz. koperta ż., zakopertowanie
czas. kopertować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakopertować.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔpɛrtɔˈvãɲɛ, AS: zakopertovãńe
Wiktionary
czas. zakopertować
Wiktionary
mieszkaniec Zakopanego; zakopianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zakopanego
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈpʲjä̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: zakopʹi ̯ä̃ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. zakopianin mos., Zakopane n., zakopianka ż., Zakopianka ż.
przym. zakopiański, okopowy
Wiktionary
mieszkaniec Zakopanego; zakopiańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zakopanego
Wiktionary
(1.1) W naszej przychodni leczą się nie tylko zakopianie.
Wiktionary
rzecz. Zakopane n., zakopiańczyk m.
:: fż. zakopianka ż.
przym. zakopiański
Wiktionary
(1.1) zakopiańczyk
Wiktionary
1. mieszkanka Zakopanego;
2. szosa z Krakowa do Zakopanego; Zakopianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce, w województwie małopolskim, biorąca początek w Zakopanem z połączenia Cichej Wody i Bystrej;
Wiktionary
Zakopianka – popularna nazwa trasy z Krakowa do Zakopanego, o długości 102 km. Prowadzi ona odcinkiem drogi krajowej nr 7 z Krakowa do Rabki-Zdroju, dalej drogą krajową nr 47.
Trasa jest dwujezdniowa na odcinku Kraków – węzeł Nowy Targ Południe (87 km). Odcinek Myślenice – Rabka-Zdrój jest drogą ekspresową.
Wikipedia
IPA: ˌzakɔˈpʲjãnka, AS: zakopʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Zakopane n., zakopiańczyk m., zakopianka ż., Zakopaniec m.
przym. zakopiański
Wiktionary
1. związany z Zakopanem (miasto w Polsce);
2. jeden ze ściegów ozdobnych wykonywanych igłą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Zakopanego, związany z Zakopanem, pochodzący z Zakopanego
Wiktionary
(1.1) W literaturze funkcjonuje przypuszczenie, że ojcem duchowym stylu zakopiańskiego nie był Witkiewicz.
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈpʲjä̃j̃sʲci, AS: zakopʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zakopane n., zakopianin m., zakopiańczyk m., zakopianka ż., Zakopianka ż.
przym. okopowy
Wiktionary
potocznie: Zakopane - miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. Zakopane
Wiktionary
(1.1) Na długi weekend jedziemy do Zakopca.
Wiktionary
IPA: zaˈkɔpʲjɛt͡s, AS: zakopʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. Zakopane n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) umieszczać coś w jakimś dole i zasypywać
czasownik zwrotny zakopywać się
(2.1) zagrzebywać siebie samego w czymś sypkim
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈpɨvat͡ɕ, AS: zakopyvać
Wiktionary
rzecz. zakopywanie n., zakopanie n., kopacz m., kopaczka ż., koparka ż., Kopacz mrz.
czas. zakopać, kopać, wykopać, wykopywać, skopać
przym. okopowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakopywać.
Wiktionary
czas. zakopywać ndk.
rzecz. kopacz mos./mzw.
Wiktionary
wada drewna
SJP.pl
Zakorek – wada drewna z grupy wad budowy. Jest to pasmo kory zarośniętej częściowo lub całkowicie przez drewno. Zakorek powstaje w następstwie: zrastania się rozwidleń gałęzi z pniem (często z mimośrodowością), nabiegów korzeniowych, zrakowaceń, zarastania zabitek.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakorkować.
Wiktionary
czas. zakorkować dk.
Wiktionary
zatykać coś korkiem
SJP.pl
czasownik
(1.1) wpoić komuś coś, coś gdzieś utrwalić
czasownik zwrotny dokonany zakorzenić się (ndk. korzenić się)
(2.1) bot. o roślinie: zapuścić korzenie
(2.2) związać się z czymś mocno
Wiktionary
IPA: ˌzakɔˈʒɛ̃ɲit͡ɕ, AS: zakožẽńić
Wiktionary
czas. wykorzenić, wykorzeniać
rzecz. korzeń m., zakorzenienie n., korzennictwo n.
przym. korzeniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakorzenić.
Wiktionary
czas. zakorzenić
rzecz. korzennictwo n., korzeń mrz.
przym. korzeniowy
Wiktionary
bardzo ostry zakręt, najczęściej na górskich ścieżkach dla pieszych i konnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ostry zakręt
Wiktionary
(1.1) Z gór schodzą śniegi zakosami stoków, / Koczują w lasach nim szczezną w wądołach.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. zabrać lub dostać dużo czegoś;
2. ukraść; skubnąć, zajumać
SJP.pl
obowiązek chłopa pańszczyźnianego polegający na koszeniu pól dworskich podczas żniw i lub sianokosów
SJP.pl
znajdujący się za kością
SJP.pl
zespół cech właściwych studentom
SJP.pl
czasownik
(1.1) zacząć kosztować
Wiktionary
rzecz. zakosztowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakosztować.
Wiktionary
czas. zakosztować dk.
Wiktionary
rzadko: doznawać czegoś w życiu, np. zakosztowywać dobrobytu, swobody, szczęścia; kosztować
SJP.pl
zamocować lub wzmocnić coś kotwą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakotwiczać.
Wiktionary
czas. zakotwiczać
Wiktionary
1. spuścić kotwicę i zatrzymać obiekt pływający;
2. o statku: być utrzymywanym przez opuszczoną kotwicę;
3. przymocować, przytwierdzić;
4. zatrzymać się gdzieś dłużej lub na stałe;
5. utrwalić coś gdzieś; zakorzenić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żakowa
Wiktionary
rzecz. Żaków m.
:: fż. żakowianka ż.
przym. żakowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żakowa
Wiktionary
rzecz. Żaków m.
:: fm. żakowianin m.
przym. żakowski
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Żakowiec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Dąbrowice.
Wieś duchowna, własność plebana dąbrowickiego położona była w końcu XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przyrząd do formowania zakuwek w nitach; zakuwnik
SJP.pl
Wikipedia
związany z uczniem, studentem lub żakiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący żaków
(1.2) dotyczący Żakowa
Wiktionary
Żakowski (forma żeńska: Żakowska; liczba mnoga: Żakowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 2375 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 2427 osoby. Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Żakowo lub Żakowice i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej Polsce.
Wikipedia
(1.1)
:: rzecz. żak m.
(1.2)
:: rzecz. Żaków m., żakowianin m., żakowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakołatać.
Wiktionary
rzecz. kołatka ż.
Wiktionary
zatkać kołkiem
SJP.pl
zatoczyć koło; zakręcić się, zawirować, zakrążyć
SJP.pl
zadrwić, zażartować, ośmieszyć
SJP.pl
dawniej: zagraniczny
SJP.pl
zapijać coś alkoholem
SJP.pl
czasownik
(1.1) dozować płyn kroplami
Wiktionary
(1.1) Wielu chorych na własną rękę zwiększa dawkę zakraplając lek nawet kilkanaście razy dziennie.
Wiktionary
IPA: zaˈkraplat͡ɕ, AS: zakraplać
Wiktionary
rzecz. wkraplacz mrz., zakraplanie n., zakraplacz m., kropla ż., kroplówka ż., krople nmos.
czas. zakroplić, skroplić, skraplać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakraplać.
Wiktionary
rzecz. krople nmos., wkraplacz mrz.
czas. zakraplać ndk.
Wiktionary
zakraść się -
1. dostać się gdzieś niepostrzeżenie;
2. przenośnie o uczuciach, zjawiskach, stanach: pojawić się niepostrzeżenie; wkraść się
SJP.pl
dawniej:
1. dodawać tłuszczu do jedzenia; okraszać;
2. zabarwiać, głównie na czerwono
SJP.pl
1. być podobnym do kogoś, przypominać kogoś lub coś;
2. przedsiębrać coś, zamierzać (w zwrocie: zakrojony na dużą skalę)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być do czegoś podobnym, przypominać coś
Wiktionary
(1.1) Pańskie wypowiedzi zakrawają na paranoję!
Wiktionary
IPA: zaˈkravat͡ɕ, AS: zakravać
Wiktionary
rzecz. zakrawanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakrawać.
Wiktionary
IPA: ˌzakraˈvãɲɛ, AS: zakravãńe
Wiktionary
czas. zakrawać
Wiktionary
nacięty, np. schab zakrawany
SJP.pl
1. wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; wirować;
2. tworzyć okręgi, koła w czasie ruchu
SJP.pl
1. wykonać ruch kołowy, zatoczyć kręgi; zawirować;
2. utworzyć okręgi, koła w czasie ruchu
SJP.pl
czasownik
(1.1) kręcąc czymś, zmniejszać dopływ cieczy
(1.2) nadać czemuś ruch obrotowy
(1.3) zmieniać kierunek ruchu
(1.4) o drodze, rzece: zmieniać swój kierunek
Wiktionary
IPA: zaˈkrɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: zakrẽncać
Wiktionary
rzecz. zakręt m., zakręcanie n., kręt m.
czas. zakręcić, kręcić, skręcić, skręcać, wykręcić, wykręcać, nakręcać
przym. kręty
Wiktionary
(1.1) przykręcać
(1.3) skręcać, wchodzić w zakręt
(1.4) skręcać
Wiktionary
1. dający się zakręcić;
2. taki, którym można coś zakręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakręcać.
Wiktionary
IPA: ˌzakrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: zakrẽncãńe
Wiktionary
rzecz. zakręt m., zakręcenie n.
czas. zakręcać ndk., zakręcić dk.
Wiktionary
1. taki, którego można zakręcić;
2. mający spiralny lub zakrzywiony kształt; zakręcony
SJP.pl
maszyna do zakręcania pojemników
SJP.pl
potocznie:
1. silne zainteresowanie, fascynacja;
2. cecha czegoś skomplikowanego i zaskakującego;
3. niemożność skupienia na czymś uwagi, rozkojarzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakręcać)
(1.1) dokonany od|zakręcać.
czasownik zwrotny dokonany zakręcić się (ndk. kręcić się)
(2.1) obrócić się
(2.2) pot. zadbać o własne interesy
(2.3) pot. dołożyć starań, zadbać o coś
(2.4) pot. nawiązać bliższe kontakty
Wiktionary
(2.2) Tamten to się umie zakręcić, kupił ledwo rok temu wielkie mieszkanie, a teraz taką furę!
(2.3) Powinieneś zakręcić się dookoła tej pracy, doskonale byś się tam sprawdził.
(2.4) Marek zakręcił się wokół niej tak skutecznie, że teraz mają trójkę dzieci.
Wiktionary
IPA: zaˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: zakrẽńćić
Wiktionary
rzecz. zakręt m., zakręcanie n.
czas. zakręcać, nakręcać
przym. kręty
Wiktionary
zdrobnienie od: zakręt
SJP.pl
1. mający spiralny, półkolisty kształt;
2. potocznie: niesamowity, oceniany w sposób wyjątkowo pozytywny, robiący duże wrażenie; odjazdowy, odlotowy, szałowy
SJP.pl
Wikipedia
1. granice obszaru w którym przebiega proces, zjawisko, funkcja;
2. przedział, okres, interwał, dziedzina;
3. rodzina wszystkich desygnatów pojęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) granice zasięgu jakiegoś zjawiska
(1.2) obszar działania, zainteresowań, aktywności itp.
Wiktionary
Zakres to słowo, które może oznaczać pole, sferę, dziedzinę pracy, działania (działalności), aktywności jakiegoś narzędzia, przyrządu albo określony zbiór obowiązków i odpowiedzialności danej osoby.
Pojęcie zakresu jest szeroko stosowane:
Wikipedia
IPA: ˈzakrɛs, AS: zakres
Wiktionary
przym. zakresowy
przysł. zakresowo
rzecz. kres mrz.
Wiktionary
pokryć coś kreskami
SJP.pl
pokrywać coś kreskami; kreskować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruby pisak o jaskrawym, prześwitującym kolorze służący do zaznaczania tekstu
Wiktionary
Zakleślacz – pisak służący do zaznaczenia w tekście fragmentu przez obrysowanie go, podkreślenie, zakolorowanie. Pomaga również w prowadzeniu notatek.
Wikipedia
IPA: zaˈkrɛɕlat͡ʃ, AS: zakreślač
Wiktionary
rzecz. zakreślanie n., zakreślenie n., kreślarnia ż.
czas. kreślić, zakreślać ndk., zakreślić dk.
Wiktionary
(1.1) marker
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakreślać.
Wiktionary
rzecz. zakreślenie n., zakreślacz m., kreślarnia ż.
czas. zakreślać ndk., zakreślić dk.
Wiktionary
rodzaj krzyżówki
SJP.pl
fragment tekstu zaznaczony przez obrysowanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakreślać)
(1.1) dokonać wyboru, zaznaczając kółkiem właściwą rubrykę lub odpowiedź
Wiktionary
IPA: zaˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: zakreślʹić
Wiktionary
czas. kreślić
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., zakreślacz mrz., zakreślanie n., kreska ż.
Wiktionary
przymiotnik od: zakres
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zakresu
Wiktionary
rzecz. zakres m.
Wiktionary
część drogi, ścieżki, na której następuje zmiana jej kierunku, łukowate zagięcie łączące proste odcinki lub sąsiadujące z zakrętem w przeciwną stronę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odcinek drogi, na którym zmienia ona kierunek, bieg
(1.2) zmiany kierunku ruchu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten fragment drogi jest pełen zakrętów i dziur.
Wiktionary
IPA: ˈzakrɛ̃nt, AS: zakrẽnt
Wiktionary
rzecz. zakręcanie n.
czas. nakręcać, zakręcać ndk., zakręcić dk.
przym. kręty
Wiktionary
(1.1) skręt, gw-pl|Górny Śląsk|yntka.
Wiktionary
wygięta linia; wywijas; zawijas; wykrętas
SJP.pl
okrągła pokrywka z gwintem do zamykania pojemników; nakrętka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakręcane zamknięcie od słoika
Wiktionary
Zakrętka (nazywana również nakrętką) – popularny rodzaj zamknięcia butelek i pojemników. W przeciwieństwie do niektórych typów zamknięć, zakrętki mogą być zwykle łatwo odkręcone ręcznie, bez pomocy otwieracza, a po odkręceniu mogą być ponownie użyte.
Wikipedia
czas. nakręcać
Wiktionary
w lotnictwie: pokładowy przyrząd nawigacyjny wskazujący kierunek zakrętu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w sporcie: związany z zakrokiem - cofnięciem jednej nogi
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zakroczym – miasto w woj. mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zakroczym. W latach 1975–1998 miasto należało do woj. warszawskiego. Leży na prawym brzegu Wisły.
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Miasto należało do starostwa zakroczymskiego w 1617 roku. Miejsce obrad sejmików ziemskich ziemi zakroczymskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku.
Według danych GUS z 31 grudnia 2021 miasto miało 3159 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: zaˈkrɔt͡ʃɨ̃m, AS: zakročỹm
Wiktionary
rzecz. zakroczymianin m., zakroczymianka ż.
przym. zakroczymski
Wiktionary
mieszkaniec Zakroczymia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zakroczymia (miasta w Polsce)
SJP.pl
przestarzale: zaplanować, przedsięwziąć coś
SJP.pl
inaczej: zakres
SJP.pl
postawa polegająca na cofnięciu jednej nogi
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) objąć nad czymś panowanie
Wiktionary
(1.1) Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa.
Wiktionary
rzecz. król mos.
czas. królować ndk.
przym. królewski
Wiktionary
zapić coś alkoholem
SJP.pl
pokrywać coś kropkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakroplić.
Wiktionary
IPA: ˌzakrɔˈplɛ̃ɲɛ, AS: zakroplẽńe
Wiktionary
czas. zakroplić dk.
rzecz. wkraplacz mrz., kropla ż., krople nmos.
Wiktionary
rzadko: zasypywać kruszynami
SJP.pl
rzadziej: zasypać okruszynami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakrwawiać.
Wiktionary
czas. zakrwawić, zakrwawiać ndk.
rzecz. zakrwawienie n., krwawnik mzw./mrz.
Wiktionary
1. poplamić krwią;
2. zakrwawić się - zostać poplamionym krwią
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakrwawiać)
(1.1) dokonany od|zakrwawiać.
Wiktionary
rzecz. zakrwawianie n., zakrwawienie n., krwawnik mzw./mrz.
czas. zakrwawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbrudzenie krwią
Wiktionary
(1.1) Cały bandaż uległ zakrwawieniu.
Wiktionary
rzecz. zakrwawianie n., krwawnik mzw./mrz.
czas. zakrwawiać ndk., zakrwawiać się ndk., zakrwawić dk., zakrwawić się dk.
przym. zakrwawiony
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) ubrudzony lub ociekający krwią
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zakrwawić
Wiktionary
(1.1) W ręce trzymała zakrwawiony sztylet.
Wiktionary
rzecz. zakrwawienie n.
czas. krwawić ndk., zakrwawić dk.
Wiktionary
drzewo z rodziny brezylkowatych, występujące na obszarach krajów o klimacie tropikalnym i subtropikalnym; dostarcza kopalu
SJP.pl
ochronić przed czynnikami zewnętrznymi; przykryć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakrywać)
(1.1) dokonany od|zakrywać.
Wiktionary
IPA: ˈzakrɨt͡ɕ, AS: zakryć
Wiktionary
rzecz. przykrywka ż., zakrycie
czas. kryć, zakrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakryć.
(1.2) coś, co zakrywa
Wiktionary
Okultacja (łac. occultatio, zakrycie) – zjawisko astronomiczne, widome przejście pobliskiego ciała niebieskiego przed innym ciałem niebieskim. W wyniku okultacji ciało znajdujące się dalej od obserwatora staje się na pewien czas niewidoczne dla niego.
Wikipedia
IPA: zaˈkrɨt͡ɕɛ, AS: zakryće
Wiktionary
czas. zakrywać ndk., zakryć dk.
rzecz. zakrywanie n.
Wiktionary
w świątyni chrześcijańskiej: przylegające do prezbiterium pomieszczenie do przechowywania przedmiotów liturgicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. boczne pomieszczenie w świątyniach chrześcijańskich sąsiadujące z prezbiterium, służące kapłanom do przygotowywania się do liturgii oraz do przechowywania szat i naczyń liturgicznych;
Wiktionary
Zakrystia (st. wł. sacristia od sacrista – sługa kościelny, zakrystian, z łac. sacer – świętość) – boczne pomieszczenie sakralne występujące w świątyniach chrześcijańskich, umieszczane najczęściej z północnej lub południowej strony prezbiterium i połączone z nim wejściem.
Wikipedia
(1.1) Ministrant, wchodząc do zakrystii, mówi głośno i wyraźnie „Króluj nam, Chryste”.
Wiktionary
IPA: zaˈkrɨstʲja, AS: zakrystʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zakrystian, zakrystianka
Wiktionary
(1.1) reg. śl. zokrystyjo.
Wiktionary
mężczyzna wykonujący w kościele drobne czynności pomocnicze; kościelny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto ma nadzór nad zakrystią, kościelny;
Wiktionary
Zakrystian, kościelny – funkcja liturgiczna obejmująca sprawowanie nadzoru nad zakrystią, a także staranne przygotowywanie przedmiotów niezbędnych do sprawowania liturgii. Zakrystianem może być osoba świecka lub zakonna (zarówno mężczyzna jak i kobieta). Jest to najczęściej pracownik parafii.
Wikipedia
(1.1) W szafie ojca Masseo zakrystian znalazł złotą stułę.
(1.1) Br. Radosław wziął udział w rekolekcjach dla zakrystianów na Jasnej Górze.
Wiktionary
rzecz. zakrystia ż.
:: fż. zakrystianka ż.
Wiktionary
(1.1) kościelny; daw. świątnik
Wiktionary
kobieta nadzorująca zakrystię i dbająca o porządek w kościele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ta, która ma nadzór nad zakrystią, kościelna
Wiktionary
Zakrystian, kościelny – funkcja liturgiczna obejmująca sprawowanie nadzoru nad zakrystią, a także staranne przygotowywanie przedmiotów niezbędnych do sprawowania liturgii. Zakrystianem może być osoba świecka lub zakonna (zarówno mężczyzna jak i kobieta). Jest to najczęściej pracownik parafii.
Wikipedia
(1.1) W szafie ojca Masseo zakrystianka znalazła złotą stułę.
(1.1) Z Medziugorie arcybiskup przywiózł katedralnym siostrom zakrystiankom po różańcu.
Wiktionary
rzecz. zakrystia ż.
:: fm. zakrystian m.
Wiktionary
(1.1) kościelna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. włoszczyzna
Wiktionary
dawniej:
1. kryjówka, ukrycie;
2. pokrywa, przykrywa
SJP.pl
Zakrywa – długi boczny grzbiet Murania w słowackich Tatrach Bielskich. Odchodzi od Murania poniżej Jagnięcej Zagrody w północnym kierunku i stopniowo opada aż po Międzyścienną Przełęcz (1128 m). Mająca długość ok. 1500 m i całkowicie zalesiona Zakrywa oddziela górną część Doliny Międzyściennej od Nowej Doliny. Jej zachodnie stoki od strony Doliny Międzyściennej są dość łagodne, stoki wschodnie opadające do Doliny Nowej są znacznie bardziej strome.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakryć)
(1.1) zasłaniać, przesłaniać, nie pokazywać
(1.2) daw. gw-pl|Wilno. zamykać
Wiktionary
(1.1) Hipolit zakrywa nagle twarz i wskazuje ręką w kierunku drzwi.
Wiktionary
IPA: zaˈkrɨvat͡ɕ, AS: zakryvać
Wiktionary
czas. zakryć dk., kryć ndk.
rzecz. zakrycie n., zakrywanie n., przykrywka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakrywać.
Wiktionary
IPA: ˌzakrɨˈvãɲɛ, AS: zakryvãńe
Wiktionary
czas. zakrywać
rzecz. zakrycie n.
Wiktionary
1. potocznie: pokrywka, przykrywka;
2. błoniasta, końcowa część półpokryw pluskwiaków różnoskrzydłych; błonka, membrana
SJP.pl
Zakrywka, błonka, membrana (łac. membrana) – błoniasta, końcowa część półpokryw pluskwiaków różnoskrzydłych.
Ze względu na duży polimorfizm skrzydłowy zakrywka może być rozwinięta w różnym stopniu. U form "stafylinoidalnych" (ang. staphyliny), jeśli w ogóle występuje, to jest ograniczona do wąskiego obrzeżenia. Formy "koleopteroidalne" (ang. coleoptery) mają zakrywkę zredukowaną. Redukcja zakrywki dotyczy również form submakropterycznych (ang. submacroptery), u których odsłania ona tylny segment odwłoku. Formy makropteryczne (ang. macroptery) mają ją zawsze dobrze rozwiniętą.
Wikipedia
obsadzać, zarastać krzakami
SJP.pl
obsadzić, zarosnąć krzakami
SJP.pl
rzadko: taki, który się ciągle krząta, bardzo zajęty; zaganiany, zagoniony, zabiegany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zbity osad składników krwi wewnątrz naczynia krwionośnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. czop zbitej krwi wewnątrz naczynia krwionośnego, który zatyka je częściowo albo całkowicie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: zakrzepić
Wiktionary
Zakrzep, skrzeplina (łac. thrombus, od gr. θρόμβος, grudka skrzepniętej krwi lub ściętego mleka) – czop tworzący się w świetle naczynia za życia organizmu, wskutek wykrzepiania się krwi lub zlepiania i osadzania płytek krwi.
Wikipedia
(1.1) Dlaczego zakrzepy mogą powstawać, gdy ktoś łyka pigułki antykoncepcyjne?
Wiktionary
rzecz. zakrzepica ż., zakrzepnięcie n.
czas. zakrzepnąć dk.
przym. zakrzepły, zakrzepnięty, zakrzepowy
Wiktionary
(1.1) skrzeplina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba polegająca na powstawaniu w żyłach zakrzepów blokujących przepływ krwi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kobiety w ciąży, których ciało produkuje wielkie ilości estrogenów, są o wiele bardziej narażone na zakrzepicę niż kobiety stosujące antykoncepcję.
Wiktionary
rzecz. zakrzep mrz.
Wiktionary
taki, który zakrzepł; zakrzepły
SJP.pl
przymiotnik od: zakrzep
SJP.pl
przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały
SJP.pl
taki, który zakrzepł; zakrzepnięty
SJP.pl
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Zakrzewa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zakrzewa (wsi w Polsce)
SJP.pl
Zakrzewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 2 km na północ od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4083 z Gogolewa do Książa Wielkopolskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce, położona niedaleko Torunia
SJP.pl
Wikipedia
krzew pochodzący z Azji i Ameryki Płn., hodowany jako roślina ozdobna; krzewuszka; wajgela; wajgelia
SJP.pl
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. dzielnica Wrocławia;
3. dzielnica Opola;
4. dzielnica Tarnobrzega
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Zakrzówek
SJP.pl
Wikipedia
zakrztusić się:
1. stracić na chwilę oddech i zakaszleć wskutek podrażnienia lub zatkania dróg oddechowych;
2. o mechanizmie: zacząć nierównomiernie pracować
SJP.pl
krztusić się; zakrztuszać się - potocznie:
1. kasłać uporczywie wskutek podrażnienia dróg oddechowych;
2. tracić oddech pod wpływem silnych emocji;
3. nie pracować miarowo; dławić się
SJP.pl
taki, który się zakrztusił
SJP.pl
Zakrzyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Lisków.
Na początku XIX wieku Zakrzyn nabył Józef Grzegorz Puchalski, chirurg wojskowy, pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
wycinka zakrzywica - gatunek motyla z rodziny wycinkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wygięty kształt
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zakrzywić
Wiktionary
(1.1) Magda zawsze miała kompleksy na punkcie swojego zakrzywionego nosa.
(2.1) Ten gwóźdź celowo został zakrzywiony na końcu, aby za bardzo nie wystawał.
Wiktionary
IPA: ˌzakʃɨˈvʲjɔ̃nɨ, AS: zakšyvʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. zakrzywienie n., zakrzywianie n.
czas. zakrzywić dk., zakrzywiać ndk.
Wiktionary
(1.1) zagięty
Wiktionary
zarejestrować zdarzenie gospodarcze w księgach rachunkowych
SJP.pl
uczynić aktualnym, dostosować do współczesności; uaktualnić, uwspółcześnić, zmodernizować, unowocześnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzenie najnowszych danych do jakiegoś programu, dokumentu lub bazy danych
Wiktionary
(1.1) Proszę o zaktualizowanie programu do najnowszej wersji.
(1.1) Czy możesz zająć się zaktualizowaniem tego dokumentu?
Wiktionary
rzecz. aktualizowanie n., aktualność ż., aktualizacja ż., uaktualnianie n., uaktualnienie n.
czas. zaktualizować dk., aktualizować ndk., uaktualniać ndk., uaktualnić dk.
przym. aktualny, aktualizacyjny
przysł. aktualnie
Wiktionary
uczynić coś lub kogoś aktywnym; także: pobudzić do działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaktywizować.
Wiktionary
czas. zaktywizować dk.
rzecz. aktywizowanie n.
Wiktionary
kuciem zasklepić; zakuwać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakuwać)
(1.1) dokonany od|zakuwać.
Wiktionary
IPA: ˈzakut͡ɕ, AS: zakuć
Wiktionary
czas. odkuć, wykuć, zakuwać ndk., kuć ndk.
Wiktionary
potocznie: sprytnie coś wymyślić i wykonać; zakombinować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. kukać)
(1.1) ornit. wydać dźwięki charakterystyczne dla kukułki
(1.2) udać kukułkę wydając naśladujący ją dźwięk
(1.3) pot. zerknąć
Wiktionary
(1.1) W oddali zakukała kukułka.
(1.3) Dorotka zakukała Jankowi przez ramię.
Wiktionary
rzecz. kukułka ż., kuku n., kukanie, zakukanie n.
czas. kukać ndk.
wykrz. kuku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. wydanie dźwięków charakterystycznych dla kukułki
Wiktionary
(1.1) Z oddali dobiegło pojedyncze zakukanie i nastała cisza.
Wiktionary
rzecz. kukanie n., kukułka ż.
czas. kukać ndk., zakukać dk.
Wiktionary
stać się kulawym, zacząć utykać; okuleć
SJP.pl
stać się kulawym, zacząć utykać; okuleć
SJP.pl
Zakulin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Łyszkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób zakulisowy
Wiktionary
przym. zakulisowy
Wiktionary
to, że coś dzieje się w tajemnicy przed opinią publiczną
SJP.pl
1. odbywający się w tajemnicy przed opinią publiczną;
2. znajdujący się za kulisami w teatrze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się lub działający poza widokiem publicznym
(1.2) znajdujący się na zapleczu sceny
(1.3) przen. niejawny
Wiktionary
przysł. zakulisowo
Wiktionary
(1.1) kuluarowy
Wiktionary
potocznie: zrozumieć; zajarzyć, skapować, załapać, skumać
SJP.pl
potocznie: skumplować się - poznać się z kimś, nawiązać z kimś bliższą znajomość, stać się czyimś kumplem; zaprzyjaźnić się, skumotrzyć się, skumać się, skumplować się
SJP.pl
taki, który stał się czyimś kumplem; skumplowany
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. akumulować)
(1.1) dokonać akumulacji
czasownik zwrotny dokonany zakumulować się (ndk. akumulować się)
(2.1) zostać zakumulowanym
Wiktionary
rzecz. akumulacja ż.
przym. akumulacyjny, akumulatorowy
Wiktionary
(1.1) skupić, zebrać, zgromadzić, złożyć
(2.1) skupić się, zebrać się, zgromadzić się, złożyć się
Wiktionary
1. nabywanie czegoś;
2. coś kupionego lub co ma być kupione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność kupowania czegoś w sklepie lub w Internecie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: zakupić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę zrobić dziś zakupy.
(1.1) Budżet szpitala nie pozwala na zakup antybiotyków.
Wiktionary
IPA: ˈzakup, AS: zakup
Wiktionary
czas. zakupić dk., kupić dk., kupować ndk., wykupić dk., odkupić dk.
rzecz. kupiec m., kupowanie n., zakupy nmos.
przym. zakupiony, kupiony, wykupiony, zakupowy
Wiktionary
(1.1) kupno
Wiktionary
kupić coś wartościowego albo większą ilość czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) hand. nabyć jakieś dobro za odpłatnością
Wiktionary
(1.1) Nowo zakupione rybki akwariowe należy z reguły zaaklimatyzować do nowego środowiska.
(1.1) Zakład ślusarski zakupił bardzo drogą rowkarkę.
Wiktionary
rzecz. zakup m., zakupienie n., kupiec mos., kupowanie n., zakupy nmos.
przym. zakupowy
Wiktionary
kobieta uzależniona od robienia zakupów; szopoholiczka, shopoholiczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uzależniona od robienia zakupów
Wiktionary
(1.1) Zakupoholiczka (…) powraca. I podczas podróży poślubnej, nie kontrolując stanu konta, wydaje ciężko zarobione przez męża pieniądze – na drobiazgi (…).
Wiktionary
rzecz. zakupoholizm m.
:: fm. zakupoholik
przym. zakupoholiczny
Wiktionary
związany z uzależnieniem od kupowania rzeczy
SJP.pl
osoba uzależniona od robienia zakupów; shopoholik, szopoholik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uzależniona od robienia zakupów
Wiktionary
(1.1) Zakupoholika zwykle nie popycha w nałóg żaden kryzys wewnętrzny (mąż zostawił, to kupuję na pocieszenie), ale wabik zewnętrzny. Hasło w mediach, opinia koleżanki, chwilowy snobizm. Mechanizm: zakupoholik nie może się obejść bez swojej zabawki, czy będzie to dwusetna para butów - co czasem graniczy z chorobą psychiczną, czy kolejny luks - drobiazg, co jest zdecydowanie bardziej powszechne.
Wiktionary
rzecz. zakupoholizm m.
:: fż. zakupoholiczka
przym. zakupoholiczny
Wiktionary
uzależnienie od kupowania rzeczy; szopoholizm, shopoholizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. nałogowe robienie zakupów, kompulsywne kupowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zamierzasz sponsorować mój ubraniowy zakupoholizm, dopóki nie zacznę sensownie zarabiać?
Wiktionary
rzecz. zakupoholik mos., zakupoholiczka ż.
przym. zakupoholiczny
Wiktionary
(1.1) kupnoholizm, oniomania, shopoholizm, szopoholizm
Wiktionary
kupować coś wartościowego albo większą ilość czegoś; zakupywać
SJP.pl
osoba robiąca zakupy; kupujący
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zakupami
Wiktionary
czas. zakupić, zakupywać
rzecz. zakup m., zakupienie n., zakupy nmos., zakupywanie n.
Wiktionary
1. nabywanie czegoś;
2. coś kupionego lub co ma być kupione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) czynność kupowania
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zakup
Wiktionary
Zákupy (niem. Reichstadt) – miasto w Czechach, w kraju libereckim. Według danych z 31 grudnia 2003 powierzchnia miasta wynosiła 4075 ha, a liczba jego mieszkańców 2 792 osób.
Najstarsza wzmianka o mieście pochodzi z 1320 r.
Wikipedia
(1.1) Idę na zakupy. Chcesz coś?
Wiktionary
IPA: zaˈkupɨ, AS: zakupy
Wiktionary
czas. zakupić dk., kupić dk., kupować ndk., wykupić dk., odkupić dk.
rzecz. kupiec m., kupowanie n., zakup m.
przym. zakupowy
Wiktionary
(1.1) sprawunki
Wiktionary
kupować coś wartościowego albo większą ilość czegoś; zakupować
SJP.pl
wulgarnie:
1. silnie uderzać; przykurwiać;
2. robić coś bardzo szybko; zasuwać, zapieprzać;
3. ciężko pracować; zasuwać, zapieprzać
SJP.pl
wulgarnie: silnie uderzyć; przykurwić
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wulg. bardzo
wykrzyknik
(2.1) wulg. świetnie!, super!
Wiktionary
IPA: ˌzakurˈvʲiɕt͡ɕɛ, AS: zakurvʹiśće
Wiktionary
przym. zakurwisty
czas. zakurwić
Wiktionary
(1.1, 2.1) wykurwiście
Wiktionary
pokrywać, zabrudzać kurzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakurzyć.
Wiktionary
rzecz. kurz mrz., kurzenie n.
czas. wkurzyć, wkurzać, zakurzyć dk., kurzyć ndk., okurzać ndk., okurzyć dk., odkurzać ndk., odkurzyć dk.
przym. zakurzony
Wiktionary
Zakurzewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Grudziądz.
Wikipedia
1. pokryć kurzem;
2. potocznie: zapalić papierosa lub fajkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty kurzem; z widoczną warstwą, warstewką kurzu
Wiktionary
(1.1) Na stole stała zakurzona lampa i leżały jakieś papiery.
Wiktionary
rzecz. kurz m., kurzenie n., zakurzenie n.
czas. kurzyć ndk., zakurzyć dk., okurzać ndk., okurzyć dk., odkurzać ndk., odkurzyć dk.
Wiktionary
1. pokryć kurzem;
2. potocznie: zapalić papierosa lub fajkę
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokryć kurzem
(1.2) pot. zapalić fajkę lub papierosa
czasownik zwrotny zakurzyć się
(2.1) pokryć się kurzem
(2.2) o śniegu, pyle: wzbijać się w powietrze tumanem
Wiktionary
IPA: zaˈkuʒɨt͡ɕ, AS: zakužyć
Wiktionary
rzecz. kurz m., kurzawa ż.
czas. odkurzać / odkurzyć
Wiktionary
dawniej: próba, zamiar, usiłowanie
SJP.pl
zapędy, usiłowania zdobycia czegoś
SJP.pl
owinąć, zawinąć dla ochrony przed zimnem; opatulić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pejor. bezmyślny, nieinteligentny, tępy, zatwardziały
Wiktionary
(1.1) Ewidentnie autorem tych blogowskich wypocin jest jakiś zakuty tradycjonalista.
Wiktionary
1. krępować przy użyciu kajdan, łańcuchów itp.;
2. zamykać coś kuciem, zabijać gwoźdźmi;
3. potocznie: uczyć się intensywnie; uczyć się na pamięć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. przen. bardzo intensywnie się uczyć
(1.2) zakładać komuś kajdanki
Wiktionary
(1.1) Dziś prawie całą noc zakuwałem, bo jutro mam egzamin.
Wiktionary
IPA: zaˈkuvat͡ɕ, AS: zakuvać
Wiktionary
czas. odkuć, wykuć, zakuć dk., kuć ndk.
rzecz. zakuwanie n., zakuwarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakuwać.
Wiktionary
czas. odkuć, zakuwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. prasa do zaciskania przewodów hydraulicznych
Wiktionary
(1.1) Obcęgi zostawiłeś na podłodze obok zakuwarki.
Wiktionary
czas. zakuwać ndk.
Wiktionary
(1.1) zaciskarka
Wiktionary
zamykająca część połączenia nitowego kształtowana podczas nitowania
SJP.pl
1. zaliczyć kogoś lub coś do danej kategorii bądź grupy na podstawie ściśle określonych kryteriów; zaklasyfikować, przyporządkować;
2. zakwalifikować się - zostać włączonym do danej kategorii lub grupy dzięki spełnieniu określonych kryteriów; dostać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakwalifikować.
Wiktionary
rzecz. kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikator m., kwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowalność ż.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
przym. kwalifikacyjny
Wiktionary
1. zaliczać kogoś lub coś do danej kategorii bądź grupy na podstawie ściśle określonych kryteriów; kwalifikować, klasyfikować, przyporządkowywać;
2. zakwalifikowywać się - zostawać włączonym do danej kategorii lub grupy dzięki spełnieniu określonych kryteriów; dostawać się
SJP.pl
1. kultura bakterii używana do zakwaszania różnych produktów spożywczych;
2. porcja surowego ciasta, które pozostawia się z poprzedniego wypieku i dodaje do nowego ciasta zamiast drożdży; zakwaska, zaczyn;
3. bolesne zakwaszenie się środowiska wewnątrz komórek mięśniowych przez kwas mlekowy, powstające w wyniku intensywnej pracy danego mięśnia; zakwasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. rozmnożona kultura bakterii stosowana do zakwaszania, np. przy produkcji przetworów mlecznych, pieczywa;
(1.2) zob. zakwasy.
Wiktionary
Zakwas – stosowana w przemyśle spożywczym mieszanka kultur bakterii lub grzybów, której celem jest przeprowadzenie fermentacji odpowiedniej dla danego procesu technologicznego.
Zakwasy dzieli się na:
Wikipedia
rzecz. kwas m., zakwasy nmos., zakwaszanie n., zakwaszenie n., kwaszenie n., kwasówka ż.
czas. zakwaszać ndk., zakwasić dk., kwasić ndk.
przym. zakwasowy, kwasowy, kwaśny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakwaszać, kwasić)
(1.1) dokonany od|zakwaszać. / kwasić
czasownik zwrotny dokonany zakwasić się (ndk. zakwaszać się, kwasić się)
(2.1) dokonany od|zakwaszać się. / kwasić się
Wiktionary
rzecz. kwaśnica ż., kwasówka ż., zakwas m., zakwaszenie n., zakwaszanie n., kwasowość ż.
czas. kwasić, zakwaszać ndk.
Wiktionary
1. kultura bakterii używana do zakwaszania różnych produktów spożywczych;
2. porcja surowego ciasta, które pozostawia się z poprzedniego wypieku i dodaje do nowego ciasta zamiast drożdży; zakwaska, zaczyn;
3. bolesne zakwaszenie się środowiska wewnątrz komórek mięśniowych przez kwas mlekowy, powstające w wyniku intensywnej pracy danego mięśnia; zakwasy
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakwasić)
(1.1) kulin. poddawać dłuższej fermentacji
(1.2) kulin. poddawać ciasto zwykle krótkotrwałej fermentacji
(1.3) chem. roln. nasycać kwaśnymi związkami chemicznymi
czasownik zwrotny niedokonany zakwaszać się (dk. zakwasić się)
(2.1) kulin. ulegać fermentacji
(2.2) chem. roln. ulegać zakwaszeniu
Wiktionary
rzecz. zakwas m., zakwaszanie n., zakwaszenie n., kwasówka ż.
czas. kwasić, zakwasić dk.
przym. zakwaśniały
Wiktionary
(1.1) kisić, kwasić, zakiszać
(2.1) kisić się, kwasić się, kwaśnieć, zakiszać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakwaszać.
Wiktionary
rzecz. zakwas m., zakwaszenie n.
czas. kwasić, zakwaszać ndk., zakwasić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) turyst. czasowo zajmowane pomieszczenie mieszkalne
Wiktionary
(1.1) Jeśli chodzi o zakwaterowanie w schroniskach tatrzańskich – należy zadbać o nie wcześniej poprzez pisemną rezerwację, choć, jak wiadomo, mają one obowiązek zatrzymywania pewnej liczby miejsc dla turystów schodzących z gór wieczorem i uprzednio nie zapowiedzianych.
Wiktionary
czas. zakwaterować dk., zakwaterowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) kwatera ż., kwaterunek mrz.
Wiktionary
zakładać komuś kwef
SJP.pl
osłonić twarz kwefem
SJP.pl
mający twarz osłoniętą kwefem
SJP.pl
poddać w wątpliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakwestionować.
Wiktionary
czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.
rzecz. kwestia ż., kwestionowanie n.
Wiktionary
1. cichutko zapłakać;
2. o ptakach: zaśpiewać, zaćwierkać, zaszczebiotać
SJP.pl
zbiorowisko planktonu tworzące rodzaj nalotu na powierzchni małych zbiorników wodnych
SJP.pl
Zakwit – w środowisku lądowym powierzchniowa, natomiast w środowisku wodnym objętościowa zmiana zabarwienia spowodowana masowym rozwojem mikroskopijnych, nierozpoznawalnych gołym okiem organizmów żywych.
Warunkiem powstania zakwitu jest odpowiednia dla gatunku wilgotność i temperatura oraz w przypadku heterotrofów dostęp do pokarmu, natomiast w przypadku autotrofów dostęp do światła i soli mineralnych.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwitnąć)
(1.1) zaczynać kwitnąć; rozwijać się z pąka w kwiat; okrywać się kwiatami
(1.2) zaczynać czas pomyślnego rozwoju
(1.3) pokrywać się pleśńeśnią
(1.4) pokrywać się zakwitem
Wiktionary
rzecz. zakwit mrz., zakwitanie n., rozkwit mrz., kwiat mrz., kwiecień mrz., kwietnik mzw./mrz.
czas. ukwiecić, rozkwitać, zakwitnąć dk.
przym. kwiatowy
Wiktionary
(1.1) kwitnąć, rozkwitać
(1.2) prosperować, rozwijać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakwitać.
Wiktionary
czas. zakwitać ndk.
rzecz. kwietnik mrz./mzw.
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. zakwitać)
(1.1) dokonany od|zakwitać.
Wiktionary
IPA: zaˈkfʲitnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zakfʹitnõńć
Wiktionary
rzecz. kwietnik m., kwitnięcie n., rozkwit mrz., kwiat
czas. kwitnąć, ukwiecić, zakwitać
przym. kwietniowy
przysł. kwiecisto
Wiktionary
skrót od: zakład, zakładowy
SJP.pl
1. zabrudzać sierścią, kłakami;
2. zakłaczać się - o kotach: mieć w przewodzie pokarmowym kulki sierści
SJP.pl
1. zabrudzić sierścią, kłakami;
2. zakłaczyć się - o kotach: utworzyć w przewodzie pokarmowym kulki sierści
SJP.pl
1. przedsiębiorstwo lub jego względnie samodzielna część;
2. instytucja kulturalna, lecznicza, naukowa lub jednostka organizacyjna takiej instytucji;
3. podwinięty brzeg czegoś;
4. sposób łączenia płaskich elementów przez nałożenie ich brzegów na siebie;
5. postawienie pieniędzy na przewidywany przebieg zdarzeń, wynik meczu, gonitwy, walki;
6. umowa zawarta przez spierających się, przewidująca że ten, kto okaże się nie mieć racji zobowiązany będzie do dokonania umówionej czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. rzem. jednostka gospodarcza produkująca, prowadząca sprzedaż lub świadcząca usługi
(1.2) instytucja świadcząca usługi lecznicze lub oferująca opiekę wychowawczą
(1.3) eduk. uczelniana jednostka organizacyjna
(1.4) eduk. instytucja kształcąca w zawodzie
(1.5) umowa między osobami będącymi odmiennego zdania, która polega na tym, że osoba, której zdanie okaże się mylne, płaci ustaloną kwotę, przekazuje rzecz materialną lub wartość niematerialną osobie, która ma rację bądź wykonuje jakąś czynność
(1.6) założona, podwinięta część czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sanepid stwierdził, że nasz zakład nie spełnia norm bezpieczeństwa.
(1.2) Dziewczyna trafiła do zakładu poprawczego.
(1.3) Pracuję w Zakładzie Geofizyki w Berlinie.
(1.5) To jest zakład o 100 zł.
(1.5) Idę o zakład, że nasza drużyna wygra.
(1.6) Blachy poszycia kadłuba statku były połączone na zakład.
(1.6) Odpruł mi się zakład spódnicy.
Wiktionary
IPA: ˈzakwat, AS: zaku̯at
Wiktionary
rzecz. zakładanie n., zakładniczka ż., zakładnik mos., założenie n.
:: zdrobn. zakładzik mrz.
czas. założyć dk., zakładać ndk.
przym. zakładowy, wewnątrzzakładowy, wokółzakładowy, przyzakładowy
Wiktionary
(1.1) przedsiębiorstwo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. założyć)
(1.1) organizować i rozpoczynać działalność firmy, instytucji, organizacji itp.
(1.2) ubierać się w coś, ozdabiać się czymś
(1.3) przypuszczać
(1.4) płacić za kogoś, stając się jego wierzycielem
(1.5) montować urządzenie lub instalację
czasownik zwrotny niedokonany zakładać się (dk. założyć się)
(2.1) robić z kimś zakład, umawiać się o nagrodę lub karę za konsekwencje pewnego zdarzenia
Wiktionary
(1.1) Toczy się dyskusja, czy księża katoliccy powinni móc zakładać rodziny.
(1.2) Musisz im zakładać dłuższe spodnie, nad ranem było tylko +4°C.
(1.3) Zakładam, że zrozumiał, o czym mówiłam.
(2.1) Założyłem się z Alkiem o butelkę wina.
Wiktionary
IPA: zaˈkwadat͡ɕ, AS: zaku̯adać
Wiktionary
rzecz. łoże n., zakład m., zakładka ż., założyciel m., założycielka ż., zakładanie n., założenie n.
czas. założyć dk., wkładać ndk., nakładać ndk., kłaść ndk.
przym. zakładowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakładać.
Wiktionary
IPA: ˌzakwaˈdãɲɛ, AS: zaku̯adãńe
Wiktionary
czas. zakładać
rzecz. założyciel m., zakład mrz., założycielka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: zakładka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: zakładka
Wiktionary
IPA: ˌzakwaˈdɛt͡ʃka, AS: zaku̯adečka
Wiktionary
1. dowolny przedmiot, służący do założenia strony w książce;
2. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), zapraska, pliska, plisa;
3. w technice: część brzegowa elementu, np. płyty, blachy, zachodząca na drugi podobny element przy ich łączeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kawałek papieru, wstążki wkładany między kartki książki, gdy ktoś chce zaznaczyć miejsce, w którym przerwał czytanie
(1.2) inform. pamiętany w przeglądarce internetowej skrót do strony internetowej
(1.3) kraw. plisa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgubiłem zakładkę i teraz nie wiem, w którym rozdziale książki jestem.
(1.2) Dodałem Wikisłownik do zakładek, żeby mieć do niego szybszy dostęp z przeglądarki.
Wiktionary
IPA: zaˈkwatka, AS: zaku̯atka
Wiktionary
czas. zakładać ndk.
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|zogibka.
Wiktionary
dawniej w rybołówstwie: otwór w lodzie, przez który zaciąga się sieć rybacką
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krym. kobieta przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści
(1.2) przen. ktoś zmuszony do czegoś pewnymi okolicznościami
Wiktionary
(1.1) Porywacze mieli dwie zakładniczki i grozili, że je zabiją.
(1.2) Dyrekcja stała się zakładniczką swoich uprzednich obietnic.
Wiktionary
IPA: ˌzakwadʲˈɲit͡ʃka, AS: zaku̯adʹńička
Wiktionary
rzecz. zakład mrz.
:: fm. zakładnik mos.
Wiktionary
osoba przetrzymywana siłą, w celu wymuszenia spełnienia żądań przez terrorystę lub porywacza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) krym. osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści;
(1.2) przen. ktoś zmuszony do czegoś pewnymi okolicznościami
Wiktionary
Zakładnik – osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakichś korzyści, najczęściej majątkowych lub spełnienia postulatów porywaczy.
Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników z 10 grudnia 1979 r. w artykule 1 głosi:
1. Każda osoba, która zatrzymuje lub przetrzymuje i grozi zabiciem, zranieniem albo dalszym przetrzymywaniem innej osoby (zwanej dalej „zakładnikiem”) w celu wymuszenia od strony trzeciej, to jest od państwa, międzynarodowej organizacji międzyrządowej, osoby fizycznej lub prawnej albo grupy osób, działania lub powstrzymania się od jakiegokolwiek działania jako wyraźnego lub dorozumianego warunku zwolnienia zakładnika, popełnia przestępstwo brania zakładników („branie zakładnika”) w rozumieniu niniejszej konwencji.
Wikipedia
(1.1) Porywacze zażądali okupu. Jeśli go nie dostaną, to zabiją zakładników.
(1.2) Jak się okazuje, rząd stał się zakładnikiem własnych obietnic.
Wiktionary
IPA: zaˈkwadʲɲik, AS: zaku̯adʹńik
Wiktionary
rzecz. zakład mrz.
:: fż. zakładniczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: zakład
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zakładem, dotyczący zakładu
(1.2) związany z zakładaniem, dotyczący zakładania
Wiktionary
(1.1) Komunikat odczytano przez zakładowy radiowęzeł.
(1.1) Był przewodniczącym Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika „Samorządność”.
(1.2) Kapitał zakładowy Polskiego Koncernu Naftowego wynosił ponad 500 mln zł.
(1.2) Wkłady na pokrycie kapitału zakładowego mogą być wniesione w formie gotówki lub aportów, minimalna wartość udziału to 50 zł.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. zakład mrz., zakłady lm nm.
:: przym. przyzakładowy
(1.2)
:: rzecz. zakładanie n.
Wiktionary
(1.2) założycielski
Wiktionary
1. przedsiębiorstwo lub jego względnie samodzielna część;
2. instytucja kulturalna, lecznicza, naukowa lub jednostka organizacyjna takiej instytucji;
3. podwinięty brzeg czegoś;
4. sposób łączenia płaskich elementów przez nałożenie ich brzegów na siebie;
5. postawienie pieniędzy na przewidywany przebieg zdarzeń, wynik meczu, gonitwy, walki;
6. umowa zawarta przez spierających się, przewidująca że ten, kto okaże się nie mieć racji zobowiązany będzie do dokonania umówionej czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) fabryka
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zakład
Wiktionary
(1.1) Po wojnie dziadek robił w Zakładach Jelcza.
Wiktionary
rzecz. zakład mrz.
przym. zakładowy
Wiktionary
zdrobnienie od: zakład
SJP.pl
1. położenie kamienia węgielnego pod fundamenty budowy;
2. uroczystość rozpoczęcia budowy
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zakłamać
przymiotnik jakościowy
(2.1) o człowieku: nieszczery, fałszywy, obłudny
(2.2) opierający się na kłamstwie
Wiktionary
(2.1) Co za podły, zakłamany oszust!
(2.2) Telewizja i prasa przedstawiają zakłamany obraz życia codziennego.
Wiktionary
IPA: ˌzakwãˈmãnɨ, AS: zaku̯ãmãny
Wiktionary
rzecz. zakłamanie n., kłamstwo n., kłamczuch mos., kłamczuszek mos., kłamca mos.
czas. kłamać ndk.
przym. kłamliwy
Wiktionary
okazjonalnie: osoba przedstawiająca coś w nieprawdziwym świetle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakłamywać.
Wiktionary
czas. zakłamywać ndk.
rzecz. kłamca mos.
Wiktionary
kilka razy głośno otworzyć i zamknąć szczęki
SJP.pl
zakręcać w kłąb
SJP.pl
naruszać ustalony porządek, równowagę; przeszkadzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakłócić)
(1.1) naruszać ustalony porządek, równowagę
(1.2) rzad. mieszać, bełtać
(1.3) daw. waśnić, kłócić
czasownik zwrotny niedokonany zakłócać się (dk. zakłócić się)
(2.1) kłócić się
(2.2) mącić się, mieszać się
Wiktionary
(1.1) Nie słyszę, coś zakłóca sygnał!
Wiktionary
IPA: zaˈkwut͡sat͡ɕ, AS: zaku̯ucać
Wiktionary
rzecz. zakłócenie n., zakłócanie n., skłócenie n.
czas. zakłócić dk.
Wiktionary
(1.1) przeszkadzać, bruździć, być przeszkodą, hamować, książk. kolidować, krępować, powstrzymywać, przerywać, przeszkadzać, stanowić przeszkodę, utrudniać, przest. wadzić, zawadzać
Wiktionary
urządzenie zakłócające (zagłuszające); zagłuszacz
SJP.pl
naruszać ustalony porządek, równowagę; przeszkadzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zakłócać.
Wiktionary
IPA: ˌzakwuˈt͡sãɲɛ, AS: zaku̯ucãńe
Wiktionary
czas. zakłócać
rzecz. skłócenie n.
Wiktionary
spowodować nieprawidłowość lub nieregularność
SJP.pl
Wikipedia
spowodować nieprawidłowość lub nieregularność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niepożądany sygnał zaburzający pracę czegoś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzakwuˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: zaku̯ucẽńe
Wiktionary
czas. zakłócić, zakłócać
rzecz. skłócenie n.
Wiktionary
przymiotnik od: zakłócenie
SJP.pl
spowodować nieprawidłowość lub nieregularność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakłócać)
(1.1) dokonany od|zakłócać.
Wiktionary
(1.1) Uroczystości tej nikt nie zakłócił jakimś wystąpieniem, podobnym do warcholstwa frontowców innych naszych armii czy Mannschaftu marynarki wojennej, częściowo skomunizowanego.
Wiktionary
IPA: zaˈkwut͡ɕit͡ɕ, AS: zaku̯ućić
Wiktionary
rzecz. zakłócenie n., skłócenie n.
czas. kłócić, zakłócać
Wiktionary
poczucie wstydu, braku pewności siebie w krępującej sytuacji; onieśmielenie, zmieszanie, zażenowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poczucie braku pewności siebie w kłopotliwej sytuacji
Wiktionary
rzecz. kłopot m., kłopotek m., kłopotliwość ż.
czas. zakłopotać dk.
przym. kłopotliwy, zakłopotany
przysł. kłopotliwie
Wiktionary
(1.1) zmieszanie, zażenowanie, konsternacja, onieśmielenie
Wiktionary
czujący się niezręcznie ze względu na daną sytuację; zmieszany, speszony, zażenowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wyraża zakłopotanie
Wiktionary
rzecz. zakłopotanie n.
czas. zakłopotać dk.
Wiktionary
(1.1) niepewny, skrępowany, zawstydzony, zażenowany, zmieszany
Wiktionary
1. zabić bronią kłującą lub wbijając ostre narzędzie;
2. zakłuć się - zranić się przez ukłucie
SJP.pl
rana po ukłuciu
SJP.pl
1. smutek, przygnębienie wywołane jakimś przykrym doświadczeniem, np. porażką, utratą kogoś bliskiego; rozpacz, ubolewanie, żałość, boleść;
2. uczucie niechęci do kogoś lub czegoś wywołane przeżytym rozczarowaniem; pretensja, rozżalenie, resentyment, animozja;
3. uczucie skruchy po zrobieniu czegoś złego;
4. młodzieżowo: oznaka pogardy, lekceważenia kogoś, braku szacunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) negatywny stan emocjonalny spowodowany doznaną stratą;
(1.2) pretensja, uraza
(1.3) współczucie, politowanie
(1.4) skrucha, wyrzuty sumienia
(1.5) pogarda
(1.6) stpol. zło, krzywda, przykrość
Wiktionary
Żal – negatywny stan emocjonalny spowodowany doznaną stratą. Towarzyszy mu często trudność w pogodzeniu się, że tego, co utracone już nie ma i wynikającym z tego brakiem akceptacji rzeczywistości takiej, jaka jest tu i teraz. Występuje również w postaci żalu do kogoś za wyrządzone krzywdy, niemożność pogodzenia się z realną sytuacją.
Wikipedia
(1.1) Po stracie psa dzieci płakały z żalu cały dzień.
(1.2) Miałem wielki żal do rodziców za to, że zabronili mi jechać pod namiot.
(1.3) Naprawdę, jest mi ciebie szczerze żal z powodu zwolnienia z pracy.
(1.4) Żal i skrucha oskarżonego może być czynnikiem łagodzącym karę.
Wiktionary
IPA: ʒal, AS: žal
Wiktionary
czas. odżałować, pożalić, pożałować, rozżalić, użalać, wyżalić, żałować, żalić
przym. nieodżałowany, rozżalony, użalający, żałosny, żalący, żałobny
rzecz. pożałowanie, użalanie, zażalenie, żale, żałoba, żałobnik, żałość
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|lankor.
Wiktionary
skrót od: zaliczenie, zaliczony
SJP.pl
wyrażenie używane najczęściej przez młodzież w celu uwidocznienia swojego zażenowania z powodu określonej sytuacji; żenua
SJP.pl
napełnić wodą lub dowolnym innym płynem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żałować
Wiktionary
zamieniać w lód, pokrywać lodem; zladzać
SJP.pl
środowiskowo:
1. spowodować zacinanie się programu komputerowego;
2. zaciąć się, zawiesić się
SJP.pl
oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; zlajkować, lajknąć, polajkować
SJP.pl
powlekać lakierem
SJP.pl
zamknąć, uszczelnić, zapieczętować coś lakiem
SJP.pl
lakować;
1. uszczelniać lakiem;
2. pieczętować lakiem
SJP.pl
1. pokryć, nasycić coś cienką warstwą ochronną z tworzywa sztucznego;
2. powlec folią ochronną; zafoliować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalać.
Wiktionary
rzecz. lanie n., zalew m., zalewa ż., zalewajka ż., zalewacz m., zalewisko n., zalewanie n.
czas. olać, zalewać ndk., zalać dk.
przym. zalewowy, zalany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żałego
Wiktionary
rzecz. Żałe n.
:: fż. żalanka ż.
przym. żalski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żałego
Wiktionary
Żalanka (ukr. Жалянка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie hoszczańskim. W 2001 roku liczyła 74 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. Żałe n.
:: fm. żalanin m.
przym. żalski
Wiktionary
napełnić wodą lub dowolnym innym płynem
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zalać
przymiotnik
(2.1) pot. kompletnie pijany
Wiktionary
(1.1) Linia telefoniczna stacji została zalana skargami słuchaczy.
(1.1) Zalany słońcem - i strategicznie co najmniej bezcenny - Półwysep Krymski to perła Morza Czarnego.
Wiktionary
rzecz. zalewa ż., zalewanie n., zalanie n., zalewajka ż.
czas. zalać dk., zalewać ndk.
Wiktionary
(2.1) nawalony, spity
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zalasewa
Wiktionary
(1.2) Jurek jest rodowitym zalasewianinem.
Wiktionary
rzecz. Zalasewo n.
:: fż. zalasewianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zalasewa
Wiktionary
rzecz. Zalasewo n.
:: fm. zalasewianin m.
Wiktionary
Zalasewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Swarzędz. Część miejscowości przy ul. Średzkiej określana jest nazwą Zalasewo przy Średzkiej, natomiast część przy granicy z miastem Poznaniem nazwą Zalasewo-Huby. Na terenie miejscowości znajduje się również 6 osiedli: Leśne, Sarmackie, Ułańskie, Wielkopolskie, Wiktoriańskie i Władysława Zamoyskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zalasowej
Wiktionary
(1.1) Jurek jest rodowitym zalasowianinem.
Wiktionary
rzecz. Zalasowa ż.
:: fż. zalasowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zalasowej
Wiktionary
rzecz. Zalasowa ż.
:: fm. zalasowianin m.
Wiktionary
potocznie:
1. udać się dokądś w powietrzu środkiem lokomocji; polecieć;
2. zalatać się -
a) zmęczyć się lataniem;
b) zmęczyć się częstym chodzeniem gdzieś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zalecieć)
(1.1) pot. pachnieć czymś
Wiktionary
(1.1) Przebrał się we wszystko nowe, kupione na Świętokrzyskiej przed wojskiem, prawie nie noszone. Wprawdzie zalatywało od niego naftaliną, ale można było wytrzymać.
Wiktionary
rzecz. zalatywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalatywać.
Wiktionary
czas. zalatywać ndk.
Wiktionary
1. żeński element rozmnażania się roślin nasiennych, z którego po zapłodnieniu rozwija się nasienie
2. początek czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wśród roślin nasiennych: żeński narząd rozmnażania się
(1.2) przen. początek
Wiktionary
Zalążek – żeński organ rozmnażania występujący u roślin nasiennych, w którym rozwija się komórka jajowa i po jej zapłodnieniu – zarodek. Z zalążka powstaje nasiono.
Wikipedia
rzecz. zalążnia ż.
przym. zalążkowy
Wiktionary
przymiotnik od: zalążek
SJP.pl
dolna, zwykle rozszerzona część słupka kwiatowego, zawierająca jeden lub wiele zalążków, z którego w wyniku zapłodnienia powstaje nasienie (nasiona)
SJP.pl
Zalążnia (ovarium) – rozszerzona, dolna część słupka kwiatowego (pistillum) u roślin okrytonasiennych. Powstaje w wyniku zrośnięcia jednego lub więcej owocolistków, tworzących ściany komory zalążniowej. Zalążnia w słupku zbudowanym z jednego owocolistka jest zawsze jednokomorowa. Jeśli owocolistków jest więcej, ale zrastają się brzegami – także tworzą komorę pojedynczą. Jeśli brzegi owocolistków wchodzą do wnętrza, a ściany zalążni powstają w wyniku zrastania się ich zewnętrznych części, to zalążnia może być wielokomorowa lub może zawierać niepełne przegrody. Jeśli to nie brzegi owocolistków, a wybujałe tkanki wyrastające z ich ścian dzielą komorę zalążni – nazywane są one fałszywymi przegrodami (np. u kapustowatych). Zalążnia utworzona z więcej niż jednego owocolistka nazywana bywa cenokarpem. W wyniku zrastania się owocolistków (zarówno pojedynczych, jak i wielu), ich górna powierzchnia staje się wewnętrzną ścianą zalążni. Nierzadko owocolistki zrastają się w dolnej części słupka, tworzącej zalążnię, podczas gdy wyżej rozchylają się, tworząc odrębne szyjki i znamiona.
Wikipedia
Zaldów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Iwaniska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu iwaniskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego. W 1629 roku właścicielem wsi położonej w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Krzysztof Ossoliński.
Wikipedia
1. książkowo: skargi, narzekanie, lament;
2. w literaturze staropolskiej: utwór liryczny wyrażający ubolewanie z powodu nieszczęścia i narzekania na los, np. Gorzkie żale
SJP.pl
Wikipedia
1. o ilości kogo, czego: zapełnić jakieś miejsce, zająć;
2. spóźnić się z czymś ustalonym na dany termin; zalegnąć
SJP.pl
Zalec (niem. Salza) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. Wieś zlokalizowana jest przy drodze łączącej Mrągowo z Rynem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zalecić)
(1.1) przedstawiać coś jako wskazane
(1.2) wskazywać na zalety czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zalecać się (dk. brak)
(2.1) próbować zainteresować sobą drugą osobę
(2.2) przest. wyróżniać się czymś bardzo pozytywnym, przyciągać czymś uwagę
Wiktionary
(1.1) Apteczka nie jest wymagana w samochodzie, ale eksperci zalecają wożenie jej ze sobą.
(1.2) Wędrowny sprzedawca bardzo sugestywnie zalecał swoje towary.
(2.1) Mój kolega zaleca się do każdej napotkanej dziewczyny.
Wiktionary
(1.1-2)
:: czas. zalecić dk.
:: rzecz. zaleta ż., zalecanie n., zalecenie n.
(2.1)
:: rzecz. zalotnica ż., zalotnictwo n., zaloty lm nm., zalotnik mos.
:: przym. zalotny
Wiktionary
(1.1) polecać, doradzać w czymś, proponować
(1.2) rekomendować, zachwalać
(2.1) podrywać, konkurować, pot. podwalać się, pot. uderzać, posp. rwać; przest. uderzać w konkury
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalecać.
Wiktionary
czas. zalecać, zalecić
przym. zalotny
rzecz. zaloty nmos.
przysł. zalotnie
Wiktionary
lekceważąco: niepraktyczna rada, zalecenie
SJP.pl
potocznie: zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; umizgi, umizg (dawniej), flirt, konkury, amory, zaloty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalecić.
Wiktionary
czas. zalecić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zalecać)
(1.1) doradzić wykonanie czegoś, przedstawić coś jako wskazane
(1.2) wskazać na zalety czegoś, kogoś
Wiktionary
(1.1) Lekarz mi zalecił picie dużej ilości płynów.
(1.2) Chciałem kupić ten tańszy odtwarzacz, ale sprzedawca tak zalecił mi ten model, że zmieniłem zdanie.
Wiktionary
czas. zalecać ndk.
rzecz. zalecenie n., zaleta ż., zalecanie n.
Wiktionary
(1.2) zachwalić, zarekomendować
Wiktionary
Żalęcino (niem. Sallentin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 8 km na północny zachód od Dolic (siedziby gminy) i 15 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. wypominki za zmarłych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zalycki, zolycki.
Wiktionary
powstrzymywać rozwój choroby
SJP.pl
partykuła
(1.1) partykuła podkreślająca, że czegoś jest mniej niż można by oczekiwać lub niż być powinno
(1.2) partykuła podkreślająca, że pewien odcinek czasu jest krótki
Wiktionary
(1.1) Naharował się i dostał zaledwie stówę.
(1.2) Pracuje tu zaledwie miesiąc i już dostał awans!
(1.2) Petroniusz obudził się zaledwie koło południa i, jak zwykle, zmęczony bardzo.
(2.1) Zaledwie weszli do domu, rozpoczęła się kłótnia.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛdvʲjɛ, AS: zaledvʹi ̯e
Wiktionary
partyk. ledwo, ledwie
przysł. ledwo, ledwie
Wiktionary
(1.1) ledwo, ledwie, tylko, jedynie
(1.2) ledwo, ledwie, tylko, jedynie, dopiero
(2.1) zaledwie…, a już…; dopiero, ledwo, skoro tylko
Wiktionary
dawniej: zaledwie
SJP.pl
1. wypełniać jakąś przestrzeń lub jakieś miejsce, występując w dużej masie, ilości, liczbie;
2. niepotrzebnie zajmować jakieś miejsce;
3. spóźniać się z wypełnieniem jakiegoś obowiązku;
4. o pracy, opłatach itp.: nie być wykonanym we właściwym czasie;
5. o złożach mineralnych, pokładach czegoś: występować na danym obszarze
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zalec, zalegnąć)
(1.1) zajmować przestrzeń; pokrywać miejsce
(1.2) być niewykonanym, niezapłaconym
(1.3) mieć coś niezałatwionego; spóźniać się ze zrobieniem czegoś; być dłużnym
(1.4) geol. występować na danym terenie w formie złoża
Wiktionary
rzecz. zaleganie n., zaległość ż.
czas. zlec, zalec dk., zalegnąć dk.
przym. zaległy
Wiktionary
(1.1) pokrywać, wypełniać, zajmować
(1.4) występować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. legalizować)
(1.1) praw. uprawomocnić coś lub stwierdzić zgodność czegoś z prawem
(1.2) praw. uczynić coś legalnym na podstawie aktu prawnego
Wiktionary
(1.1) Nie chcemy zalegalizować z moim chłopakiem związku. Wolimy żyć w konkubinacie i być wolnymi niż skończyć jak wiele małżeństw, które rozstają się w nienawiści i bólu.
(1.2) Niektórzy z nich (wojujący demokraci) tak bardzo kochają ludzką godność, że są gotowi zalegalizować użycie tortur (które są ostateczną degradacją ludzkiej godności), żeby jej bronić… I czy to samo nie dotyczy także rosnących ostatnio w siłę obrońców Europy przeciwko imigranckiemu zagrożeniu? W swoim zapale do ochrony tradycji judeochrześcijańskiej, ci zeloci są gotowi poświęcić prawdziwe sedno chrześcijaństwa.
Wiktionary
IPA: ˌzalɛɡalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: zalegalʹizovać
Wiktionary
rzecz. zalegalizowanie ż., legalizacja ż., legalizowanie ż., legalista m., legalistka ż., legalizm m., legalność ż., legalka ż.
czas. legalizować ndk., zdelegalizować dk.
przym. legalizacyjny, legalistyczny, legalny
przysł. legalistycznie, legalnie
Wiktionary
(1.1) uprawomocnić, uprawnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznanie czegoś od jakiegoś momentu za legalne
Wiktionary
(1.1) Są ludzie, którzy dążą do zalegalizowania związku, by niejako „posiadać” drugą osobę (…) Robią wszystko, by do tego doprowadzić, a później spoczywają na laurach.
Wiktionary
IPA: ˌzalɛɡalʲizɔˈvãɲɛ, AS: zalegalʹizovãńe
Wiktionary
rzecz. legalizacja ż., legalizowanie n., legalizm m., legalność ż.
czas. zalegalizować dk., legalizować ndk.
przym. legalny, legalistyczny
przysł. legalnie, legalistycznie
Wiktionary
nadać mocy prawnej czemuś; zlegitymizować
SJP.pl
1. o ilości kogo, czego: zapełniać jakieś miejsce, zajmować;
2. spóźniać się z czymś ustalonym na dany termin; zalegać
SJP.pl
zalęgły, zalężony;
1. taki, który się zalęgnął
2. zapłodniony
SJP.pl
rzadko: stworzyć alegorię, posłużyć się alegoriami, użyć alegorii; zmetaforyzować, sparabolizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praca, która nie została wykonana w wyznaczonym czasie, a która musi zostać wykonana
(1.2) należne komuś pieniądze
Wiktionary
(1.1) Nie mogę iść dzisiaj z Tobą do kina, muszę nadrobić zaległości w pracy.
(1.2) Mam zaległości w płaceniu czynszu.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: zalegu̯ość
Wiktionary
czas. zalegać
przym. zaległy
Wiktionary
1. niedokonany we właściwym czasie, pozostały np. do zapłacenia;
2. taki, który zaległ (wypełnił sobą jakąś przestrzeń lub jakieś miejsce)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego nie zrealizowano lub nie opłacono we właściwym czasie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od wypaść
Wiktionary
(1.1) Na czwartek zaplanowano półfinał Srebrnego Kasku w Lublinie, a na piątek zaległy turniej młodzieżowych drużynowych mistrzostw Polski w Rzeszowie.
(1.1) Posiadamy też przychylny nam wyrok częściowy z Rejonowego Sądu Pracy w Gdyni, gdzie nadal toczą się postępowania w sprawie zaległych wynagrodzeń.
Wiktionary
rzecz. zaległość ż.
czas. zalec dk., zalegać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stan kogoś, kto się przestraszył, jest onieśmielony
SJP.pl
taki, który się zaląkł (przestraszył); świadczący o czyimś przestrachu; zalękniony, zalękły
SJP.pl
taki, który się zaląkł (przestraszył); świadczący o czyimś przestrachu; zalęknięty, zalękły
SJP.pl
taki, który się zaląkł (przestraszył); świadczący o czyimś przestrachu; zalęknięty, zalękniony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żalna
Wiktionary
rzecz. Żalno n., żalnianin m., żalnianka ż.
Wiktionary
zakrywać jakąś powierzchnię, przyklejając coś do niej
SJP.pl
zakryć jakąś powierzchnię, przyklejając coś do niej
SJP.pl
wywołać alergię; uczulić
SJP.pl
sadzić na jakimś terenie las
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zalesić)
(1.1) o jakimś obszarze: sadzić na nim las
Wiktionary
(1.1) Niedawno ponownie zalesiano tereny, które przed laty wykarczowano.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛɕät͡ɕ, AS: zaleśäć
Wiktionary
rzecz. zalesianie n., zalesienie n., las m., lasek m., leśniczy m., leśny mos.
przym. leśny, leśniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalesiać.
Wiktionary
Zalesianie – proces wprowadzania lasu na powierzchnie inne niż leśne, na przykład na nieużytki porolne, wydmy, bagna, torfowiska oraz powierzchnie zdegradowane działalnością człowieka (hałdy kopalniane, odkrywki) w celu przywrócenia im naturalnych warunków panujących w kompleksie bioekologicznym.
Wikipedia
IPA: ˌzalɛˈɕä̃ɲɛ, AS: zaleśä̃ńe
Wiktionary
rzecz. las m.
czas. zalesiać ndk.
Wiktionary
posadzić na jakimś terenie las
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Zalesice-Kolonia
Wikipedia
dawniej:
1. miejsce za lasem;
2. zagajnik
SJP.pl
Nazwa Zalesie jest dziewiątą wg liczności wystąpień nazwą miejscowości w Polsce.
Wikipedia
posadzić na jakimś terenie las
SJP.pl
Zalesianie – proces wprowadzania lasu na powierzchnie inne niż leśne, na przykład na nieużytki porolne, wydmy, bagna, torfowiska oraz powierzchnie zdegradowane działalnością człowieka (hałdy kopalniane, odkrywki) w celu przywrócenia im naturalnych warunków panujących w kompleksie bioekologicznym.
Wikipedia
przymiotnik od: zalesienie
SJP.pl
porośnięty lasem
SJP.pl
→ Zalesie
SJP.pl
Miejscowość w Stanach Zjednoczonych:
Miasto w Rosji
Osoby o nazwisku Zaleski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Zaleszany
SJP.pl
Wikipedia
jadowity stawonóg z gromady pajęczaków, podobny do skorpiona; kleszczotek
SJP.pl
jadowity stawonóg z gromady pajęczaków, podobny do skorpiona; kleszczotek
SJP.pl
Zaleszczotki (Pseudoscorpiones) – rząd drapieżnych pajęczaków, obejmujący zwierzęta bardzo małe (przeważnie od 2 do 8 mm długości), zamieszkujące przede wszystkim strefy tropikalne, ale spotykane też w innych strefach klimatycznych.
Zaleszczotki są najbliżej spokrewnione z solfugami, wraz z którymi tworzą klad Apatellata. W zapisie kopalnym zaleszczotki występują od środkowego dewonu, ok. 390 mln lat (Dracochela gilboa ze Stanów Zjednoczonych). Przedstawiciele kladu nowoczesnych zaleszczotków (grupy koronowej, nazywanej niekiedy Chelonethi) znani są od ok. 100 mln lat.
Wikipedia
zalęszczyca kózkowata - gatunek chrząszcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. chrząszcz z rodziny zalęszczycowatych, nazwa systematyczna|Oedemeridae|ref=tak.
Wiktionary
rzecz. zalęszczycowate nmos.
Wiktionary
o cechach zalęszczycowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zalęszczycowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Zaleszczyki (ukr. Заліщики, Zaliszczyky) – miasto w rejonie czortkowskim, w obwodzie tarnopolskim na Ukrainie. Historycznie leży na Podolu, blisko granicy z Rusią Czerwoną.
Od 1940 do 17 lipca 2020 miasto było siedzibą rejonu zaleszczyckiego.
Wikipedia
1. pozytywna cecha czyjegoś charakteru; atut, przymiot;
2. pozytywna wartość jakiegoś wyrobu; funkcjonalność, pożytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatnia cecha charakteru
(1.2) cecha podwyższająca wartość przedmiotu
Wiktionary
(1.1) Zaletą mojej cioci jest umiejętność gotowania.
(1.2) Ten komputer ma same zalety.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛta, AS: zaleta
Wiktionary
czas. zalecić
Wiktionary
(1) atut, plus
(1.1) moc, siła
(1.2) pozytyw
Wiktionary
teren sztucznie zalany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niekontrolowany, bardzo duży napływ czego
(1.2) hydrol. zatoka o wąskim wylocie, oddzielona od morza mierzeją
(1.3) sztuczny akwen
(1.4) geol. obszar zalany przez wodę
(1.5) hydrol. przedostawanie się masowej ilości wody na ląd naturalnie lub w sposób sztuczny
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: zalewa
Wiktionary
Zalew – płytki akwen, który od morza lub oceanu oddziela mierzeja lub wyspy. Zalew zazwyczaj zasilany jest wodami rzecznymi, ale w czasie sztormów również przez wodę morską. Zalewy są zaliczane do wód przejściowych między wodami śródlądowymi a morskimi. Bałtyckie zalewy są rodzajem lagun o wodach stojących bezpływowych.
Wikipedia
przym. zalewowy
czas. olać, zalać
rzecz. zalanie n., zalewajka ż., zalewanie n., zalewik mrz.
Wiktionary
(1.1) ekspansja, inwazja, ofensywa, natłok
(1.2) zatoka
(1.3) rezerwuar, zbiornik retencyjny
(1.4) rozlewisko
(1.5) powódź, zalewanie
Wiktionary
roztwór wodny cukru, soli kuchennej, octu służący do przetworów ; także wywar ścinający się w galaretę, używany do zalewania potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. roztwór do konserwowania produktów spożywczych
(1.2) kulin. roztwór odstawiony do ścięcia się w galaretę
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. ter. od: zalewać
Wiktionary
(1.1) Kup mi słoik ogórków w zalewie octowej.
Wiktionary
rzecz. zalewanie n., zalanie n., zalewajka ż.
czas. olać, zalać dk., zalać się dk., zalewać ndk.
przym. zalany
Wiktionary
(1.1) marynata
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zalać)
(1.1) niedokonany od |zalać. (przykrywać coś płynem)
(1.2) niedokonany od |zalać. (lejąc wypełniać coś)
(1.3) przen. niedokonany od |zalać. (pojawiać się w wielkiej ilości)
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) przen. pot. opowiadając, zmyślać coś
czasownik zwrotny niedokonany zalewać się (dk. zalać się)
(3.1) niedokonany od |zalać się. (wylewać coś na siebie)
(3.2) niedokonany od |zalać się. (upijać się)
Wiktionary
(1.1) Wtedy nagle przypomniałem sobie, że w zepsutej ubikacji cieknie woda i zalewa podłogę.
(1.3) Każda zwycięska potrzeba wojenna z Turkiem zalewała kresowe ziemie Rzeczypospolitej bogatym łupem, w którym dywany, makaty i złociste opony grały niepoślednią rolę.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛvat͡ɕ, AS: zalevać
Wiktionary
zob. zalać.
Wiktionary
zupa kartoflana zalewana żurem, śmietaną lub mlekiem; zupa kartoflana z kapustą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa kartoflana zalewana żurem oraz śmietaną lub mlekiem
(1.2) kulin. zupa kartoflana z kapustą
Wiktionary
Zalewajka – tradycyjna zupa wiejska, której podstawę stanowią pokrojone w kostkę i ugotowane ziemniaki, zalane (stąd nazwa) przygotowanym osobno czystym żurem z zakwasu chlebowego.
Wikipedia
rzecz. zalew m., zalewa ż., zalewacz m., zalewisko n., zalewanie n., zalanie n.
czas. olać, zalewać ndk., zalać dk.
przym. zalewowy, zalany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zalewanka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalewać.
Wiktionary
rzecz. lanie n., zalew m., zalewa ż., zalewajka ż., zalewacz m., zalewisko n., zalanie n.
czas. olać, zalewać ndk., zalać dk.
przym. zalewowy, zalany
Wiktionary
mieszkaniec Zalewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zalewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zalew
Wiktionary
(1.1) To nie zalew, lecz tylko mały zalewik.
Wiktionary
rzecz. zalew m.
Wiktionary
1. teren zalany przez wodę;
2. teren podmokły, bagnisty
SJP.pl
Zalewka – metoda korygowania błędów pasowania powstających podczas druku. Jeśli dwa obiekty są drukowane na różnych zespołach maszyny drukarskiej i mają ściśle przylegać do siebie, wówczas istnieje niebezpieczeństwo, że na skutek błędów w pasowaniu pojawi się między nimi przestrzeń (np. będzie widoczny biały papier, na którym wykonywany jest druk). Aby temu zapobiec obiekty powiększa się o 0,3-1 punkt typograficzny. Powstaje wówczas wspólny obszar, co jest praktycznie niedostrzegalne dla oka.
Wikipedia
podlegający zalewom; zalewowy, zalewany
SJP.pl
roztwór wodny cukru, soli kuchennej, octu służący do przetworów ; także wywar ścinający się w galaretę, używany do zalewania potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zalewo (dawniej Zełwałd, niem. Saalfeld i. Ostpreussen) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim (dawniej w powiecie morąskim), położone nad jeziorem Ewingi na Pojezierzu Iławskim, w bliskim sąsiedztwie Puszczy Pruskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zalewo.
Wikipedia
IPA: zaˈlɛvɔ, AS: zalevo
Wiktionary
przymiotnik od: zalew
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hydrol. dotyczący zalewu
(1.2) hydrol. podlegający zalewaniu
Wiktionary
rzecz. zalew mrz., zalewanie n., zalanie n., zalewajka ż.
czas. olać, zalać dk., zalewać ndk.
Wiktionary
→ Zalewo
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Zalewski:
Wikipedia
1. leząc, wspinając się, idąc wolno dotrzeć dokądś;
2. zasunąć się na coś lub pod coś; pokryć coś przemieszczając się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) być uwarunkowanym
(1.2) potrzebować, pragnąć
(1.3) zmieniać się wraz ze zmianą innego czynnika
Wiktionary
(1.2) Zależy mi na tobie.
(1.3) Ceny zależą od bieżącego kursu euro.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛʒɛt͡ɕ, AS: zaležeć
Wiktionary
rzecz. zależenie n., zależność
przym. zależny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zależeć.
Wiktionary
IPA: ˌzalɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zaležẽńe
Wiktionary
czas. zależeć
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w zależności od czegoś lub kogoś
Wiktionary
rzecz. zależność ż.
przym. zależny
Wiktionary
(1.1) w zależności
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uzależnienie, bycie zależnym, niesamodzielnym
(1.2) zjawisko polegające na tym, że jedna rzecz warunkuje, decyduje o innej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈlɛʒnɔɕt͡ɕ, AS: zaležność
Wiktionary
przym. zależny
przysł. zależnie
czas. zależeć
rzecz. współzależność
Wiktionary
(1.1) niesamodzielność
(1.2) prawidłowość, stosunek, korelacja, funkcja
Wiktionary
1. wyznaczony, określony przez coś;
2. podporządkowany komuś lub czemuś, pozostający pod czyjąś władzą; niesamodzielny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o znaczeniu, wartości, intensywność, parametrach, lub przebiegu zmieniających się wraz ze zmianą innego czynnika
(1.2) występujący pod pewnymi warunkami
(1.3) pod czyjąś władzą lub dużym wpływem
Wiktionary
(1.1) Ceny są zależne od bieżącego kursu euro.
(1.1) Zdarzenia są zależne, gdy prawdopodobieństwo zajścia jednego zmienia się przy założeniu zajścia drugiego.
(1.2) Udział w przetargu jest zależny od terminowego złożenia wymaganych dokumentów.
(1.3) Terytorium zależne to obszar znajdujący się w stanie zależności politycznej od jakiegoś państwa.
(1.3) Ona jest finansowo zależna od męża.
Wiktionary
IPA: zaˈlɛʒnɨ, AS: zaležny
Wiktionary
rzecz. zależność
czas. zależeć
przysł. zależnie
Wiktionary
(1.1-2) uzależniony
(1.2) uwarunkowany
(1.3) poddany
Wiktionary
zalęgnięty, zalęgły;
1. taki, który się zalągł
2. zapłodniony
SJP.pl
partykuła używana w zdaniach pytajnych; czy
SJP.pl
partykuła
(1.1) książk. czy, czyż
Wiktionary
IPA: ˈzalʲi, AS: zalʹi
Wiktionary
połączenie partykuły "zali" z cząstką "-by"
SJP.pl
żalić się - wypowiadać pretensje, skargi; narzekać, skarżyć się, użalać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalicytować.
Wiktionary
czas. zalicytować dk.
rzecz. licytacja ż.
przym. licytacyjny
Wiktionary
1. uznawać coś za wykonane poprawnie;
2. zdawać egzaminy
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) ujmować do pewnego zbioru, zbiorowości
(1.2) uznawać wypełnienie pewnych zobowiązań
(1.3) pot. zdawać egzamin, sprawdzian lub test
(1.4) pot. wykonywać coś
(1.5) pot. odbywać przelotny stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany zaliczać się
(2.1) ujmować samego siebie do pewnej grupy, zbiorowości
Wiktionary
IPA: zaˈlʲit͡ʃat͡ɕ, AS: zalʹičać
Wiktionary
rzecz. zaliczenie n., zaliczanie n., zaliczka ż., zaliczkowanie n.
czas. zaliczyć, liczyć, zaliczkować
przym. zaliczeniowy, zaliczkowy
przysł. zaliczkowo
Wiktionary
spełniający warunki pozwalające na przyłączenie do jakiejś grupy, kategorii itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaliczać.
Wiktionary
IPA: ˌzalʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: zalʹičãńe
Wiktionary
czas. zaliczać
Wiktionary
1. uznać coś za wykonane poprawnie;
2. zdać egzamin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaliczyć.
(1.2) wpis w indeksie potwierdzający że student opanował materiał zajęć
(1.3) egzamin po którym uzyskuje się zaliczenie (1.2)
Wiktionary
Zaliczenie – polski, czarno biały, telewizyjny film krótkometrażowy, utrzymany w tonacji kameralnej z 1968 roku, w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, zrealizowany przez Zespół Filmowy „Tor”.
Wikipedia
IPA: ˌzalʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zalʹičẽńe
Wiktionary
czas. zaliczyć, zaliczać
przym. zaliczeniowy
Wiktionary
przymiotnik od: zaliczenie
SJP.pl
kwota pieniężna przyjmowana przez sprzedającego jako wyraz chęci zakupu i zazwyczaj wliczana później w płatność ostateczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności, zwracana w przypadku niewywiązania się z umowy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈlʲit͡ʃka, AS: zalʹička
Wiktionary
przym. zaliczkowy
przysł. zaliczkowo
czas. zaliczać ndk., zaliczkować ndk.
Wiktionary
(1.1) akonto, przest. forszus
Wiktionary
wpłacać (wpłacić) lub wypłacać (wypłacić) zaliczkę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wpłacać albo wypłacać zaliczkę
Wiktionary
(1.1) Właściciel lokalu przy ulicy Średniej padł ofiarą oszustwa. Zaliczkował sprzęt komputerowy, którego nigdy nie miał otrzymać.
Wiktionary
rzecz. zaliczka ż.
przym. zaliczkowy
przysł. zaliczkowo
czas. zaliczać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zaliczka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zaliczką; będący zaliczką; udzielający zaliczek
Wiktionary
czas. zaliczać, zaliczkować
rzecz. zaliczka ż.
Wiktionary
1. uznać coś za wykonane poprawnie;
2. zdać egzamin
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaliczać)
(1.1) dokonany od|zaliczać.
Wiktionary
(1.1) Do tej kategorii należy zaliczyć lądolody Antarktydy i Grenlandii.
Wiktionary
IPA: zaˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: zalʹičyć
Wiktionary
rzecz. zaliczenie n.
czas. liczyć ndk., zaliczać
Wiktionary
zdrobnienie od: żal
SJP.pl
Wikipedia
w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zlinkować, podlinkować, dolinkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żalinowa
Wiktionary
rzecz. Żalinowo n.
:: fż. żalinowianka ż.
przym. żalinowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żalinowa
Wiktionary
rzecz. Żalinowo n.
:: fm. żalinowianin m.
przym. żalinowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żalinowa
Wiktionary
rzecz. Żalinowo n., żalinowianin m., żalinowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Zalipia
SJP.pl
mieszkanka Zalipia
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. potoczna nazwa węgierskiej części Austro-Węgier;
Wiktionary
Kraje Korony Świętego Stefana (węg. Szent István Koronájának Országai), pot. Zalitawia, Translitawia (węg. Transzlajtánia) – oficjalna nazwa węgierskiej części dualistycznych Austro-Węgier, używana po zawarciu austriacko-węgierskiego porozumienia w 1867 roku. Nazwa wywodzi się od symbolu Królestwa Węgier, korony świętego Stefana według tradycji przesłanej w 1000 roku świętemu Stefanowi, pierwszemu węgierskiemu władcy, przez papieża Sylwestra II (obecnie przechowywanej w Budapeszcie, w budynku parlamentu). Potoczna nazwa Zalitawia (Translitawia) pochodzi od rzeki Litawy, która po części była naturalną granicą między Cesarstwem Austrii a Królestwem Węgier.
Wikipedia
rzecz. Litawa ż.
przym. zalitawski
Wiktionary
(1.1) ofic. Kraje Korony Świętego Stefana
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Zalitawią, dotyczący Zalitawii
Wiktionary
rzecz. Zalitawia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
partykuła "zali" wzmocniona partykułą "-ż"
SJP.pl
1. polizać wielokrotnie i intensywnie;
2. uczesać włosy tak, aby przylegały do skóry; przylizać;
3. liżąc, wygładzić; wylizać
SJP.pl
"zaliż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
1. lizać wielokrotnie i intensywnie;
2. czesać włosy tak, aby przylegały do skóry; przylizywać;
3. liżąc, wygładzać; wylizywać
SJP.pl
w gwarze studenckiej: zaliczenie przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. rel. bibl. psalm
(1.2) stpol. muz. instrument psalterium
(1.3) stpol. psalmista, śpiewający psalmy
Wiktionary
(1.1) Chwalcie Gospodna, bo dobry jest żalm.
Wiktionary
Zalman – południowokoreańskie przedsiębiorstwo założone w 1999 roku. Firma produkuje podzespoły i akcesoria komputerowe między innymi chłodzeń CPU i VGA, obudów komputerowych, zasilaczy, wentylatorów, monitorów 2D i 3D, głośników, słuchawek, kart dźwiękowych, myszy i klawiatur oraz podstawek pod laptopy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żalna
Wiktionary
rzecz. Żalno n.
:: fż. żalnianka ż.
przym. żaleński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żalna
Wiktionary
rzecz. Żalno n.
:: fm. żalnianin m.
przym. żaleński
Wiktionary
w czasach pogańskich urna z prochami zmarłego
SJP.pl
po staropolsku: cmentarz
SJP.pl
Żalnik – miejsce pochówku urn z prochami zmarłych; także funkcjonująca nazwa takiej urny (popielnicy).
Określenie żalnik pochodzi od słowa żal i określa miejsce pochówku urn z prochami zmarłych. Dotyczy ono cmentarza dla urn z okresu przedchrześcijańskiego.
Wikipedia
Żalno (niem. Sehlen) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Kęsowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (2011) liczyła 945 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Kęsowo.
Wikipedia
dawniej: wyrażający żal; żałobny; żałosny
SJP.pl
zamienić w lód, pokryć lodem; zlodzić, zlodowacić
SJP.pl
zamienić w lód, pokryć lodem; zlodzić, zlodowacić
SJP.pl
pokryty lodem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty lodem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zalodzić
Wiktionary
rzecz. lód m., lodzik m., zalodzenie n., lodowisko n., lodówka ż., lodziarz m., lodziarnia ż., obladzanie n., oblodzenie n., lodowacenie n., zlodowacenie n., zlodzenie n.
czas. zaladzać ndk., zalodzić dk., obladzać ndk., oblodzić dk., lodowacieć ndk., zlodowacieć dk.
przym. lodowy, lodowaty, lodowcowy, polodowcowy, oblodzony
przysł. lodowo, lodowato
Wiktionary
(1.1) oblodzony
Wiktionary
czasownik
(1.1) dokonany od|logować.
Wiktionary
IPA: ˌzalɔˈɡɔvat͡ɕ, AS: zalogovać
Wiktionary
rzecz. logowanie n., zalogowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalogować.
Wiktionary
czas. zalogować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalogowywać.
Wiktionary
czas. zalogowywać ndk.
Wiktionary
1. rodzaj ważki z rodziny ważkowatych;
2. przyrząd do modelowania rzęs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. przyrząd kosmetyczny służący do podkręcania rzęs, kształtem podobny do małych nożyczek, które zamiast ostrz mają zaciskaną na rzęsach końcówkę;
(1.2) ent. nazwa systematyczna|Leucorrhinia|ref=tak., rodzaj owadów ważkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bardzo mocne zaciskanie zalotki niszczy rzęsy.
Wiktionary
IPA: zaˈlɔtka, AS: zalotka
Wiktionary
przym. zalotny
rzecz. zalotnik, zaloty
czas. zalecać się
przysł. zalotnie
Wiktionary
kokietka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kokietująca mężczyzn
Wiktionary
rzecz. zaloty nmos.
:: fm. zalotnik m.
przym. zalotny
przysł. zalotnie
Wiktionary
(1.1) uwodzicielka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) uwodząco, uwodzicielsko
Wiktionary
(1.1) Bocian zalotnie wyginał szyję.
(1.1) Misia strzelała do Tomka zalotnie oczami.
Wiktionary
rzecz. współzalotnik mos., zaloty lm nm., zalotnik mos., zalotnica ż., zalecanie n., zalotka ż., zalotność ż.
czas. zalecać się ndk.
przym. zalotny
Wiktionary
(1.1) kokieteryjnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zalotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zalotny
SJP.pl
mężczyzna starający się o względy lub rękę kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna zabiegający o względy kobiety, starający się o jej rękę
(1.2) daw. mężczyzna zalotny, uwodzicielski, starający się podobać kobietom
Wiktionary
(1.1) Ojciec naliczył już piętnastu zalotników, których Marzena zawsze po czasie odpychała.
Wiktionary
rzecz. zaloty lm nm.
:: fż. zalotnica ż.
przym. zalotny
przysł. zalotnie
Wiktionary
(1.1) absztyfikant, adorator, konkurent, wielbiciel, iron. przydupnik; gw-pl|Górny Śląsk|zolytnik., białystok. uchażor
(1.2) kokiet, nadskakiwacz, kobieciarz, flirciarz, pot. czaruś, podrywacz
Wiktionary
zdrobnienie od: zalotnik
SJP.pl
1. starający się przypodobać uwodzicielskim zachowaniem, ubiorem; kokieteryjny, kusicielski, filuterny;
2. świadczący o czyimś uwodzicielskim zachowaniu, ubiorze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zachęca do zalotów, uwodzenia
Wiktionary
(1.1) Zawsze musiała Anna dominować, przyciągać, gromadzić tłum adoratorów. Zalotna, kapryśna dama w błękicie.
Wiktionary
IPA: zaˈlɔtnɨ, AS: zalotny
Wiktionary
rzecz. współzalotnik mos., zaloty lm nm., zalotnik mos., zalotnica ż., zalecanie n., zalotka ż., zalotność ż.
czas. zalecać się ndk.
przym. zalotnie
przysł. zalotnie
Wiktionary
(1.1) kokieteryjny, uwodzący; daw. umizgliwy
Wiktionary
przestarzałe: zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; umizgi, umizg (dawniej), flirt, konkury, amory, zalecanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) starania o czyjeś względy lub o czyjąś rękę
Wiktionary
(1.1) Końskim nogom, szeptanej powieści, kupieckim zalotom trzeba wierzyć ostrożnie.
Wiktionary
IPA: zaˈlɔtɨ, AS: zaloty
Wiktionary
rzecz. współzalotnik mos., zalecanie n., zalotnik mos., zalotnica ż., zalotka ż.
czas. zalecać się ndk.
przym. zalotowy, zalotny
przysł. zalotnie
Wiktionary
(1.1) pot. podryw, podrywanie, zalecanie się; gw-pl|Śląsk Cieszyński|zolyty.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żałego
Wiktionary
rzecz. Żałe n., żalanin m., żalanka ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. zmartwić
Wiktionary
IPA: ˌzaltɛˈrɔvat͡ɕ, AS: zalterovać
Wiktionary
rzecz. zalterowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zalterować.
Wiktionary
rzecz. alterowanie n.
czas. zalterować dk., alterować ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) o ludziach: zajmować dany obszar
Wiktionary
rzecz. zaludnienie n., ludność ż.
czas. zaludnić dk.
Wiktionary
(1.1) zasiedlać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaludniać)
(1.1) dokonany od|zaludniać.
Wiktionary
IPA: zaˈludʲɲit͡ɕ, AS: zaludʹńić
Wiktionary
rzecz. lud m.
czas. zaludniać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posiadający ludność
Wiktionary
potocznie: zajrzeć, zaglądnąć
SJP.pl
ruchoma przesłona okna lub drzwi, zbudowana zazwyczaj z poziomych drewnianych, plastikowych lub metalowych listewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osłona przeciwsłoneczna zasłaniająca okno lub drzwi, składająca się z równoległych poziomych lub pionowych listewek, pasów materiału, tworzywa sztucznego lub blachy, regulowanych tak, aby wpuszczać pożądaną ilość światła;
(1.2) metalowa krata zabezpieczająca okno lub drzwi sklepu, zwijana na czas jego otwarcia
Wiktionary
Żaluzja – osłona przeciwsłoneczna przesłaniająca wielopłaszczyznowo otwór budowlany.
Wikipedia
IPA: ʒaˈluzʲja, AS: žaluzʹi ̯a
Wiktionary
przym. żaluzjowy
Wiktionary
przymiotnik od: żaluzja
SJP.pl
niewielka żaluzja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. wypominki za zmarłych
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zalecki, zolycki.
Wiktionary
1. skrót od: zamieszkały;
2. skrót od: zamiast
SJP.pl
skrót
(1.1) = zamieszkały, zamieszkała
(1.2) = zamężna
Wiktionary
(1.1) W minionym tygodniu Pan Bóg powołał z naszej wspólnoty śp. Elżbietę Wysocką, zam. przy ul. Łaskarza 2. Zmarłą polecamy modlitwie parafian.
(1.2) Joanna Pyziak, zam. Chyła, ps. Pyzia (ur. 1925 w Inowrocławiu) […] – sanitariuszka, uczestniczka powstania warszawskiego, mieszkanka Torunia.
Wiktionary
starożytne miasto w północnej Afryce
SJP.pl
Wikipedia
1. szybki, energiczny ruch, szybkie machnięcie;
2. działanie mające na celu wystąpienie przeciwko komuś lub czemuś, zabójstwo, odebranie komuś majątku, praw itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) targnięcie się na czyjąś własność lub czyjeś życie
(1.2) szybkie machnięcie, energiczny ruch zazwyczaj ręką
Wiktionary
Zamach – działanie przestępcze mające na celu pozbawienie kogoś np. życia, majątku lub praw.
Rodzajem zamachu jest zamach terrorystyczny, który jest jednym z głównych elementów walki stosowanych przez organizacje terrorystyczne dla osiągnięcia w sposób niezgodny z prawem celów politycznych.
Wikipedia
(1.1) Ktoś dokonał zamachu na prezydenta.
(1.2) Niezły zamach!
Wiktionary
IPA: ˈzãmax, AS: zãmaχ
Wiktionary
rzecz. zamachowiec m.
czas. machać, zamachać, rozmachać
przym. zmachany, rozmachany, zamaszysty, zamachowy
Wiktionary
(1.1) atak, napad
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|szwong.
Wiktionary
1. wykonać szybki ruch czymś; machnąć, zamachnąć się;
2. zamachnąć się -
a) wykonać szybki ruch czymś; machnąć, zamachnąć;
b) wziąć udział w zorganizowanej akcji mającej za zadanie zabicie kogoś;
c) zacząć działać w sposób mający na celu umniejszenie statusu czegoś
SJP.pl
kobieta, która dokonała zamachu
SJP.pl
człowiek, który dokonał zamachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba dokonująca zamachu
Wiktionary
Zamachowiec (ang. tytuł The Contractor) – film akcji w reżyserii Josefa Rusnaka. Scenariusz opracowali Joshua Michael Stern i Robert Foster. Ogólnoświatowa premiera odbyła się 10 lipca 2007 roku na platformie DVD.
Wikipedia
(1.1) Złapano zamachowca usiłującego zabić prezydenta.
Wiktionary
IPA: ˌzãmaˈxɔvʲjɛt͡s, AS: zãmaχovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. zamach m.
:: fż. zamachowczyni ż.
przym. zamachowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: zamach
SJP.pl
sprawić, sprawiać, że coś staje się mokre (np. przez polanie)
SJP.pl
nieduży subregion geograficzny na północy Pogórza Spiskiego; Zamagurze Spiskie
SJP.pl
Zamagurze, albo Zamagurze Spiskie (słow. Zamagurie) – niewielki subregion geograficzny w północnej części Pogórza Spiskiego i etnograficzny w północnej części Spisza. Przedzielony jest granicą polsko-słowacką.
Wikipedia
afrykańska odmiana mahoniu
SJP.pl
[czytaj: zamejlować] potocznie: wysłać e-maila; zae-mailować, zamejlować
SJP.pl
ukazać się niewyraźnie
SJP.pl
nasiąkać wodą, wilgocią; wilgotnieć; moczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamalować.
Wiktionary
czas. zamalować
przym. malarski
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamalowywać.
Wiktionary
rzecz. niezamalowywanie n., malarz mos.
czas. zamalowywać ndk.
przym. malarski
Wiktionary
1. wykonać manewr, ruch służący zajęciu zaplanowanej pozycji; przemanewrować;
2. zręcznie pokierować jakąś sprawą
SJP.pl
rzadko:
1. wykonywać czynność manipulacyjną, polegająca na ruchach palców, rąk;
2. wykonywać manewr, ruch, posunięcie
SJP.pl
upozorowany
SJP.pl
owad z rodziny gąsieniczników, którego larwy pasożytują w ciele niektórych chrząszczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zamarski (cz. Zámrsk, niem. Zamarsk) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Hażlach, w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś na Pogórzu Śląskim. Na obszarze 864,22 ha zamieszkana jest przez 1404 mieszkańców (2018), co daje gęstość zaludnienia równą 162,5 os./km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamartwiać.
Wiktionary
czas. zamartwiać ndk.
Wiktionary
ostre zaburzenie oddychania; asfiksja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan znacznego niedotlenienia organizmu prowadzący do utraty świadomości lub śmierci;
Wiktionary
Asfiksja (z gr. ἀσφυξία, ἀ bez, σφύξη tętno), zamartwica – stan niedoboru tlenowego w organizmie. Jeśli nie podejmie się natychmiastowych czynności ratowniczych, prowadzi do szybkiej utraty przytomności i śmierci. Asfiksja to inaczej uduszenie lub anoksemia.
Wikipedia
(1.1) asfiksja
Wiktionary
1. doprowadzać kogoś do stanu wycieńczenia lub do śmierci poprzez głodzenie lub złe odżywianie;
2. zabijać za pomocą gorącego powietrza lub pary poczwarki jedwabnika
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zamarznąć)
(1.1) fiz. przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały
(1.2) pokrywać się lodem
czasownik niedokonany (dk. zamorzyć)
(2.1) rzad. morzyć głodem
Wiktionary
(1.1) Woda zamarza w temperaturze zera stopni.
Wiktionary
IPA: zãˈmarzat͡ɕ, AS: zãmarzać
Wiktionary
rzecz. zamarzanie n., zamarznięcie n.
czas. pozamarzać, zamarznąć dk., marznąć ndk.
przym. zmarznięty
Wiktionary
(2.1) głodzić
Wiktionary
[czytaj: zamar-zalnia] pomieszczenie umożliwiające zamrażanie artykułów spożywczych i przechowywanie ich w niskiej temperaturze; zamrażarnia, zamrażalnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamarzać.
Wiktionary
Krystalizacja – proces powstawania fazy krystalicznej z fazy stałej (amorficznej), fazy ciekłej (substancji stopionej lub jej roztworu) lub fazy gazowej. Krystalizacja jest zwykle procesem egzotermicznym. Przeprowadza się ją w celu wyodrębnienia związku chemicznego z roztworu. Mieszaniny jednorodne cieczy (rozpuszczalnik) i ciała stałego (substancja rozpuszczona) mają graniczne stężenie, w którym rozpoczyna się proces krystalizacji.
Wikipedia
rzecz. zamarznięcie n.
czas. zamarzać ndk., zamarznąć dk.
Wiktionary
[czytaj: zamar-znąć]
1. zamienić się w lód
2. umrzeć wskutek działania mrozu
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. zamarzać)
(1.1) fiz. przejść ze stanu ciekłego w stan stały
(1.2) pokryć się lodem
Wiktionary
(1.1) Woda w wiadrze zamarzła.
Wiktionary
rzecz. zamarzanie n., zamarznięcie n.
czas. pozamarzać, zamarzać ndk., marznąć ndk.
przym. zmarznięty
Wiktionary
[czytaj: zamar-znięty] taki, który zamarznął (zamarzł); zamarzły, zamarźnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zamarznięty
Wiktionary
[czytaj: zamar-zły] taki, który zamarzł (zamarznął); zamarznięty, zamarźnięty
SJP.pl
taki, który zamarł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zatrzymał się w bezruchu
(1.2) taki, w którym nie ma zwykłego ruchu i nie ma zwykle obecnych tu ludzi
(1.3) taki, który przestał działać we właściwy sobie sposób
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna opodal trochę siedzący, którego wiek już stary z pod modnego i wykwintnego stroju jeszcze starszym się wydaje, patrzy znudzoném i zamarłém okiem przed siebie, ale nic widzieć się nie zdaje, prócz chyba godzin na złotym zegarku, do którego machinalnie często zagląda.
(1.1) Dopiero po wyjściu z niej dostrzegamy zamarłego w modlitewnej pozie miejscowego staruszka kapucyna.
(1.1) Stoję zamarły w oczekiwaniu na świt, zastanawiając się[,] jaki dźwięk otworzy poranny koncert na łąkach, gdy z lewej strony dobiega mnie głośne chrupanie.
(1.1) Ale to była walka na śmierć i życie, wszyscy zdawali sobie z tego sprawę, oba walczące samce, nieme, zamarłe w oczekiwaniu samice[,] i Tadeusz [radca], postronny obserwator.
(1.2) [...] i wolno poszliśmy przez zamarłe miasto, no, niezupełnie, bo od czasu do czasu mijały nas taksówki i nocne autobusy, ale nie były przepełnione i ulice też wydawały się puste, co najwyżej jakiś pijak zataczał się pod murem [...]
(1.2) Pustawą ulicą nadleciał wiatr i runął między zamarłe stragany.
(1.2) Z tej wystawy zostanie mi w pamięci filmik, na którym w panoramę pustej, zamarłej ulicy wdziera się z gwałtowną regularnością fragment rozkręconej karuzeli.
(1.3) Szli chwilę w milczeniu pod rażący żar słońca, zagłębiając się w gąszcz pełen sczerniałych, zamarłych sosnowych pni.
(1.3) Uda się znaleźć ślady zamarłego drukarstwa tekstylnego i na innych terenach.
(1.3) [...] w latach dziewięćdziesiątych XIV. [14.] wieku [...] krąg krakowskich uczonych wszczął zabiegi u królowej Jadwigi i króla Jagiełły o wznowienie zamarłej uczelni kazimierzowskiej.
(1.3) Bardzo wyrazistym śladem po tych zamiarach są liczne stożki zamarłych niedawno wulkanów w Europie, we francuskiej Owernii czy w niemieckich górach Eifel, zadziwiające swoim młodzieńczym wyglądem.
(1.3) Rozchodzą się jakieś smutne wieści o Lwowie. Jestem straszliwie niespokojna. Chodzę ze ściśniętym zamarłym sercem.
Wiktionary
rzecz. zamieranie n.
czas. zamrzeć
Wiktionary
(1.1) nieruchomy, zastygły, zakrzepły
(1.2) opustoszały
Wiktionary
uniemożliwiający rozpoznanie, np. zamaskowany bandyta
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób energiczny
Wiktionary
(1.1) Wuj (…) był zawsze prosty jak trzcina, elegancki, kroczył marszowym krokiem, witając się z paniami zamaszyście szurał nogami w wyglancowanych na błysk półbutach.
Wiktionary
rzecz. zamaszystość ż.
przym. zamaszysty
Wiktionary
(1.1) energicznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zamaszyście
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zamaszysty
SJP.pl
1. poruszający się energicznie;
2. wykonywany bardzo energicznie, z rozmachem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący energicznym
(1.2) wykonywany w sposób energiczny
(1.3) odznaczający się swobodą i wielkością
(1.4) bardzo luźny, nieprzylegający do ciała
Wiktionary
rzecz. zamach mrz., zamachiwanie n., zamachnięcie n., zamaszystość ż.
czas. zamachać dk., zamachiwać ndk.
przysł. zamaszyście, zamaszysto
Wiktionary
(1.1) energiczny
Wiktionary
czynić coś matowym, nieprzezroczystym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamówić)
(1.1) zob. zamówić. (np. usługę)
(1.2) zob. zamówić. (chorobę)
Wiktionary
(1.2) Baba się znała na chorobach i lekach, zamawiała, odczyniała.
Wiktionary
IPA: zãˈmavʲjät͡ɕ, AS: zãmavʹi ̯äć
Wiktionary
czas. zamówić, mówić
rzecz. zamawianie n., zamówienie n., zamawiacz m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś zamawia
(1.2) gwara. znachor
Wiktionary
IPA: zãˈmavʲjat͡ʃ, AS: zãmavʹi ̯ač
Wiktionary
rzecz. zamówienie n., zamawianie n., zamówieniówka ż.
:: fż. zamawiaczka ż.
czas. zamawiać ndk., zamówić dk.
przym. zamówieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamawiać.
Wiktionary
IPA: ˌzãmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: zãmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zamawiać ndk., zamówić dk.
rzecz. zamówienie n., zamawiacz m.
przym. zamówieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamazać.
Wiktionary
rzecz. zamazywanie n., maź ż.
czas. mazać, zamazać dk., zamazywać ndk.
Wiktionary
1. niewyraźny, nieostry;
2. potocznie: zapłakany
SJP.pl
zawarcie przez kobietę związku małżeńskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. trad. zawarcie małżeństwa przez kobietę
(1.2) praw. wejście w związek małżeński z mężczyzną
Wiktionary
Małżeństwo – kulturowo uznany związek, co najmniej dwóch osób, najczęściej mężczyzny i kobiety, zwanych małżonkami, który ustanawia prawa i obowiązki między nimi, jak również między nimi i ich dziećmi, a także między nimi i ich powinowatymi. Definicja małżeństwa różni się na całym świecie nie tylko między kulturami i religiami, ale także w całej historii danej kultury i religii, ewoluując w kierunku zarówno poszerzenia, jak i zawężenia tego, kto i co jest nią objęte. Zazwyczaj jednak jest to instytucja, w której stosunki międzyludzkie, przeważnie seksualne, są powszechnie uznawane lub usankcjonowane. W niektórych kulturach małżeństwo jest zalecane lub uważane za obowiązkowe przed podjęciem jakiejkolwiek aktywności seksualnej.
Wikipedia
(1.1) Szar'iat i tradycja legitymizują na przykład wczesne zamążpójście, poligamię czy małżeństwo tymczasowe (tzw. sigheh).
(1.2) Niejeden młody człowiek wyobraża sobie czasem swoje zamążpójście lub ożenek.
Wiktionary
(1.1) przest. zamęście
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamazywać.
Wiktionary
czas. mazać, zamazywać ndk.
rzecz. zamazanie n., maź ż.
Wiktionary
1. rzeka w Afryce;
2. miasto w Zambii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej części Afryki;
Wiktionary
Zambezi (port. Rio Zambeze) – rzeka w południowej części Afryki, przepływająca przez Zambię, Angolę i Mozambik.
Wikipedia
(1.1) W środkowym biegu Zambezi tworzy Wodospady Wiktorii i liczne mniejsze wodospady.
Wiktionary
IPA: zãmˈbɛzʲi, AS: zãmbezʹi
Wiktionary
przym. zambezyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zambezi, dotyczący Zambezi
Wiktionary
rzecz. Zambezi n.
Wiktionary
państwo w Afryce (do roku 1964 Rodezja Północna); Republika Zambii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. jedno z państw w Afryce;
Wiktionary
Zambia, oficjalnie Republika Zambii (ang. Republic of Zambia) – państwo śródlądowe w południowej Afryce. Zajmuje powierzchnię 752 618 km², a zamieszkane jest przez 20 799 116 osób (szac. 2024).
Kraj położony jest w większej części na płaskowyżu wznoszącym się 900–1500 m n.p.m. Krajobraz urozmaicony jest przez pasma górskie, ryfty i doliny rzeczne, zwłaszcza we wschodniej części kraju. Ze względu na wzniesienie terenu, pomimo położenia w strefie międzyzwrotnikowej, klimat Zambii jest względnie łagodny. Znaczną część kraju porasta formacja leśna miombo, a na terenach zalewanych podczas pory deszczowej – formacje trawiaste, w tym dambo. Zambia niemal w całości znajduje się w dorzeczu rzeki Zambezi, od której pochodzi jej nazwa.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Zambii jest Lusaka.
Wiktionary
IPA: ˈzãmbʲja, AS: zãmbʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Zambijczyk m., Zambijka ż.
przym. zambijski
Wiktionary
(1.1) Republika Zambii; daw. Rodezja Północna; reg. śl. Zambja.
Wiktionary
obywatel Zambii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obywatel Zambii
Wiktionary
(1.1) Zambijczycy w głosowaniu wybierają swojego nowego prezydenta mającego zastąpić Levy'ego Mwanawasę, który zmarł w sierpniu po przebytym udarze mózgu.
Wiktionary
IPA: zãmˈbʲijt͡ʃɨk, AS: zãmbʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Zambia ż.
:: fż. Zambijka ż.
przym. zambijski
Wiktionary
obywatelka Zambii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Zambii
Wiktionary
IPA: zãmˈbʲijka, AS: zãmbʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Zambia ż.
:: fm. Zambijczyk m.
przym. zambijski
Wiktionary
→ Zambia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Zambii, państwa w Afryce
Wiktionary
IPA: zãmˈbʲijsʲci, AS: zãmbʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zambia ż., Zambijczyk m., Zambijka ż.
Wiktionary
mieszaniec rasy żółtej i czarnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. dziecko pochodzące od rodziców rasy czarnej i żółtej;
Wiktionary
Zambo (hiszp. lobo; również pejoratywnie sambo) – określenie osoby pochodzącej od przodków należących do rasy czarnej i innych ras (szczególnie ludności tubylczej, np. Indian).
Słowo to jest prawdopodobnie pochodzenia afrykańskiego, być może od kongijskiego nzambu – „małpa”. W angielskim określenie sambo uznawane jest za równie lub bardziej obraźliwe niż nigger, wskutek czego w Stanach Zjednoczonych wprowadzano przepisy zakazujące używania go w miejscach publicznych (np. w restauracjach).
Wikipedia
IPA: ˈzãmbɔ, AS: zãmbo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zambrów (wymowa) – miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, nad rzeką Jabłonką, siedziba powiatu zambrowskiego. Zambrów leży na historycznym Mazowszu, na trasie Warszawa – Białystok.
Wikipedia
IPA: ˈzãmbruf, AS: zãmbruf
Wiktionary
rzecz. zambrowianin m., zambrowianka ż.
przym. zambrowski
Wiktionary
mieszkaniec Zambrowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zambrowa
(1.2) osoba pochodząca z Zambrowa, urodzona w Zambrowie
Wiktionary
rzecz. Zambrów m.
:: fż. zambrowianka ż.
przym. zambrowski
Wiktionary
mieszkanka Zambrowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zambrowa
(1.2) kobieta pochodząca z Zambrowa, urodzona w Zambrowie
Wiktionary
rzecz. Zambrów m.
:: fm. zambrowianin m.
przym. zambrowski
Wiktionary
→ Zambrów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Zambrowa, związany z Zambrowem
Wiktionary
rzecz. Zambrów m., zambrowianin m., zambrowianka ż.
Wiktionary
Zambrzyce – kolonia wsi Wólka Brzezińska w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Goworowo.
Dawniej folwark.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zambrzycki (forma żeńska: Zambrzycka; liczba mnoga: Zambrzyccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1603 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 1677.
Wikipedia
Zambrzyniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Łochów. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Zembrzyniec położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Kamionnej.
Wikipedia
1. zgrubienie od: zamek; duży, potężny zamek;
2. teren, na którym niegdyś stał zamek
SJP.pl
Wikipedia
Zakłady Mechaniczne im. gen. K. Świerczewskiego „Zamech” w Elblągu – przedsiębiorstwo przemysłu ciężkiego funkcjonujące w Elblągu w latach 1948–1990, producent turbin parowych, przekładni zębatych, urządzeń wyposażenia okrętowego, maszyn do obróbki plastycznej metali.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zamęt
Wiktionary
(1.1) To nie zamęt, lecz tylko mały zamęcik.
Wiktionary
rzecz. zamęt m.
Wiktionary
o owcy, kozie: wydać głos
SJP.pl
zdrobnienie od: zamek (urządzenie do zamykania)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zamek
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zãˈmɛt͡ʃɛk, AS: zãmeček
Wiktionary
rzecz. zamkowy mos., zamek m., zamkowisko n., zamczysko n., zamkowiszcze n., zamkownik m., zamecznik m.
przym. zamkowy, zameczny
Wiktionary
potocznie: wysłać e-maila; zamailować, zae-mailować
SJP.pl
1. urządzenie do zamykania i otwierania drzwi, walizek, sejfów itp.;
2. suwak, ekler;
3. urządzenie będące elementem broni palnej, służące do zaryglowania komory nabojowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. bud. budynek warowny;
(1.2) techn. mechanizm zamykający drzwi, szuflady;
(1.3) kraw. zapięcie garderoby, zob. zamek błyskawiczny..
(1.4) wojsk. element składowy broni palnej;
(1.5) sport. w hokeju: zamknięcie przeciwnika w tercji, gdy drużyna atakująca rozgrywa krążek w tercji przeciwnika nie pozwalając mu wyjść poza niebieską linię
(1.6) środ. zakład penitencjarny lub jego wydzielona część o zaostrzonym rygorze
Wiktionary
Zamek – zespół elementów warownych i budynków mieszkalnych powiązanych w zamknięty obwód obronny, powstały w ustroju feudalnym jako ośrodek władzy książęcej, siedziba możnowładcy, siedziba rycerza lub placówka militarna. Zasadniczą cechę takiego zespołu stanowi zamknięty obwód obronny, początkowo w postaci wałów lub konstrukcji drewniano-ziemnej, a w następnych okresach murowany.
Wikipedia
(1.1) Hrabia mieszkał w zamku.
(1.2) Zamek w drzwiach się zaciął.
(1.2) Który klucz pasuje do tego zamka?
(1.3) Wolałabym spódnicę z dyskretniejszym zamkiem.
(1.4) Nie mogłem strzelić, zamek karabinu był zacięty.
Wiktionary
IPA: ˈzãmɛk, AS: zãmek
Wiktionary
rzecz. zamykanie n., zamknięcie n., zamykacz m., pozamykanie n.
:: zdrobn. zameczek m.
:: zgrub. zamczysko n.
czas. zamykać ndk., zamknąć dk., pozamykać dk.
przym. zamkowy, wokółzamkowy, wewnątrzzamkowy, przyzamkowy, zamykany, zamykalny
Wiktionary
(1.1) warownia, twierdza, forteca
(1.2) antaba, kłódka, skobel, zasuwa
(1.3) zamek błyskawiczny, suwak, ekler
Wiktionary
taki, który się gdzieś zameldował na pobyt stały lub czasowy
SJP.pl
1. zapowiadać czyjeś przybycie;
2. zapisywać kogoś do ksiąg ewidencji ludności lub do książki meldunkowej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ukryć się na melinie
(1.2) gwara. więz. schować
Wiktionary
rzecz. melina ż., meliniara ż., meliniarka ż., meliniarstwo n., meliniarz mos., zamelinowanie n.
przym. meliniarski
przysł. meliniarsko
Wiktionary
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. merdać)
(1.1) o psie pomachać ogonem
Wiktionary
(1.1) Psica zamerdała z radości na widok pana.
Wiktionary
rzecz. zamerdanie n., merdnięcie n.
czas. merdnąć, merdać ndk.
Wiktionary
(1.1) merdnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o psie poruszenie ogonem
Wiktionary
(1.1) Aza poprzestała na zamerdaniu ogonem.
Wiktionary
czas. merdać ndk., zamerdać dk.
rzecz. merdnięcie n.
Wiktionary
(1.1) merdnięcie
Wiktionary
poddać wpływom amerykańskim, rozszerzyć wpływy amerykańskie, nadać czemuś cechy typowo amerykańskie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. amerykanizować)
(1.1) kult. narzucić kulturę amerykańską, przeprowadzić amerykanizację
czasownik zwrotny dokonany zamerykanizować się (ndk. amerykanizować się)
(2.1) kult. stać się Amerykaninem, nabrać cech amerykańskich
Wiktionary
(1.1) Amerykanom nie udało się zamerykanizować mieszkańców wyspy.
Wiktionary
czas. amerykanizować ndk.
rzecz. Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., Ameryka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanka ż., amerykanizowanie n., amerykanizm mrz., amerykanizacja ż., amerykanistka ż., ameryk mrz., zamerykanizowanie n., amerykaneczka ż.
przym. amerykanizacyjny, amerykański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kult. narzucenie kultury amerykańskiej, przeprowadzenie amerykanizacji
Wiktionary
(1.1) Ile lat zajęło przybyszom zamerykanizowanie społeczności wyspy?
Wiktionary
rzecz. Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., Ameryka ż., amerykanka ż., amerykanizowanie n., amerykanizm mrz., amerykanizacja ż., amerykanistka ż., amerykaneczka ż., ameryk mrz., amerykanizować ndk.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykanizacyjny, amerykański
Wiktionary
dawniej: zamążpójście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zamążpójście
Wiktionary
zakłócenie, zamieszanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sytuacja zakłócenia porządku
Wiktionary
Zamęt (niem. Sammtmühle) – osada leśna w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Łagów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
IPA: ˈzãmɛ̃nt, AS: zãmẽnt
Wiktionary
rzecz. zamęcik mrz.
Wiktionary
(1.1) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamieszanie; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy
Wiktionary
roślina występująca na plażach, wydmach i w borach wydmowych
SJP.pl
Zamętnica (Zannichellia L.) – rodzaj roślin z rodziny rdestnicowatych, czasem wyłączany w monotypową rodzinę zamętnicowatych (Zannichelliaceae), obejmujący 6 gatunków występujących na całym świecie z wyjątkiem Antarktyki. Gatunkiem rodzimym flory Polski jest zamętnica błotna.
Wikipedia
o cechach zamętnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Zamętnicowate (Zannichelliaceae Dumort.) – rodzina roślin wyróżniana w niektórych systemach klasyfikacyjnych. Współcześnie raczej zaliczane tu rośliny włączane są do rodziny rdestnicowatych Potamogetonaceae.
Wikipedia
o cechach zamętnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
mający męża
SJP.pl
przymiotnik, rodzaj żeński
(1.1) (o kobiecie) taka, która ma męża
Wiktionary
IPA: zãˈmɛ̃w̃ʒna, AS: zãmẽũ̯žna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wydano.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tych, którzy są zamężni
Wiktionary
przym. zamężny
Wiktionary
mający męża
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający / mająca męża
Wiktionary
IPA: zãˈmɛ̃w̃ʒnɨ, AS: zãmẽũ̯žny
Wiktionary
rzecz. mąż m., niezamężność ż., mężczyzna m., zamężność ż.
przym. męski
przysł. męsko, po męsku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. obniżona widoczność atmosferyczna w zakresie od 1 do 9 km;
Wiktionary
Zamglenie – zawiesina mikroskopijnych kropelek wody lub zwilżonych cząstek higroskopijnych w powietrzu przy powierzchni ziemi, powodująca obniżenie widzialności (czyli odległości widzenia w kierunku poziomym z wysokości 1,8 m) do 10 km. Jeżeli tego rodzaju zawiesina ogranicza widzialność poniżej 1 km, to mówimy o mgle.
Wikipedia
(1.1) Nad łąką rozprzestrzeniły się nieregularne zamglenia — jakby półprzeźroczyste chmury białego dymu z niewidocznych ognisk.
Wiktionary
IPA: zãˈmɡlɛ̃ɲɛ, AS: zãmglẽńe
Wiktionary
rzecz. mgiełka ż., mgła ż., mgławica ż.
przym. zamglony
Wiktionary
czerwończyk zamgleniec - motyl z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wypełniony mgłą
(1.2) przysłonięty mgłą
(1.3) widziany niewyraźnie, jak przez mgłę
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zamglić
Wiktionary
IPA: zãˈmɡlɔ̃nɨ, AS: zãmglõny
Wiktionary
rzecz. mgła ż., zamglenie n.
czas. zamglić
przym. mgielny, mglisty, mgłowy, przeciwmgłowy
przysł. mgliście
Wiktionary
rozpylić substancję w postaci mgły
SJP.pl
roślina z rodziny sagowców; w Polsce hodowana w szklarniach lub jako roślina pokojowa
SJP.pl
Zamia, maczugowiec (Zamia Lehm.) – rodzaj roślin nagonasiennych z rodziny zamiowatych. Obejmuje 79 gatunków. Rośliny te występują na obu kontynentach amerykańskich w strefie międzyzwrotnikowej i w klimacie umiarkowanym ciepłym. Na półkuli północnej sięgają po północny Meksyk oraz Florydę i Georgię w USA, a na południu po Boliwię i Brazylię.
Wikipedia
potocznie: zamieszać, zamącić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tylko w wyrażeniu: w zamian
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|zamiana.
Wiktionary
rzecz. zamiana ż., zamienianie n.
czas. zamieniać ndk., zamienić dk.
Wiktionary
1. zastąpienie kogoś lub czegoś kimś lub czymś innym;
2. przekształcenie się w coś innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zastąpienie jednej rzeczy lub osoby inną
(1.2) przejście z jednej postaci w drugą
Wiktionary
Wikipedia
przysł. zamiennie
rzecz. zamiennik mrz., zamian m.
przym. zamienny
Wiktionary
(1.1) wymiana, zastąpienie, zmiana
(1.2) konwersja, przejście, przekształcenie, przemiana, przeobrażenie, transformacja, zmiana
Wiktionary
zdrobnienie od: zamiana
SJP.pl
Zamianka (biał. Заменка, Zamienka; ros. Заменка, Zamienka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Litwa, na obrzeżach Puszczy Nalibockiej.
Wikipedia
to, co ktoś planuje zrobić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chęć zrobienia czegoś; coś, co się zamierza, planowaćanuje
Wiktionary
Zamiar (łac. dolus) – w prawie karnym materialnym element strony podmiotowej przestępstwa; synonim winy umyślnej, tj. świadomego ukierunkowania na osiągnięcie stanu rzeczy określonego w typie czynu zabronionego. W polskim prawie sam zamiar popełnienia przestępstwa nie jest karalny, jednak obecność zamiaru decyduje o uznaniu przestępstwa za umyślne lub nieumyślne (art. 9 k.k.), co może mieć wpływ na wysokość kary.
Wikipedia
IPA: ˈzãmʲjar, AS: zãmʹi ̯ar
Wiktionary
rzecz. zamierzenie n.
czas. zamierzać ndk.
przym. zamierzony
Wiktionary
(1.1) chęć, intencja, zamierzenie, zamysł
Wiktionary
to, co ktoś planuje zrobić
SJP.pl
Zamiary – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Kiernozia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przyimek
(1.1) słowo wprowadzające zamiennik do słowa lub stanu wspomnianego uprzednio
spójnik
(2.1) słowo wprowadzające zamiennik do słowa lub stanu wspomnianego uprzednio
Wiktionary
(1.1) Lud jadł ciastka zamiast chleba.
(2.1) Zacznij inwestować zamiast marnować pieniądze na podróże!
Wiktionary
IPA: ˈzãmʲjast, AS: zãmʹi ̯ast
Wiktionary
przyim. miast
Wiktionary
(1.1) daw. miast, miasto
(2.1) daw. miast, miasto
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamieść)
(1.1) oczyszczać jakąś powierzchnię za pomocą miotły, szczotki lub innego podobnego narzędzia
(1.2) przen. poruszać czymś, dotykając ziemi
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjatat͡ɕ, AS: zãmʹi ̯atać
Wiktionary
rzecz. zamiatanie n., miotła ż., miotełka ż., zmiotka ż., zmiotki nmos., zamiatarka ż., zamiatacz m., zamiataczka ż., miotlarz m.
czas. zmiatać ndk., zmieść dk., wymiatać ndk., wymieść dk., omiatać ndk., omieść dk.
przym. miotłowy
Wiktionary
(1.1) omiatać, wymiatać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik miejski zajmujący się zamiataniem ulic, targowisk, dworców
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjatat͡ʃ, AS: zãmʹi ̯atač
Wiktionary
czas. zamiatać, zamieść
rzecz. zamiataczka ż., zamiatanie n.
Wiktionary
(1.1) czyściciel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się zamiataniem ulic, targowisk, dworców
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjaˈtat͡ʃka, AS: zãmʹi ̯atačka
Wiktionary
czas. zamiatać, zamieść
rzecz. zamiatacz m., zamiatanie n.
Wiktionary
(1.1) czyścicielka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamiatać.
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjaˈtãɲɛ, AS: zãmʹi ̯atãńe
Wiktionary
czas. zamiatać, zmiatać
rzecz. miotełka ż., zamiatacz mos., zamiataczka ż.
Wiktionary
Zamiatarka – zbudowany na podwoziu samochodu ciężarowego komunalny pojazd specjalny przeznaczony do oczyszczania dróg, ulic, chodników i pasów startowych ze znajdujących się na nich nieczystości (np. pył, liście, drobne odpady komunalne stałe). Zamiatarkami nazywane są również mniejsze konstrukcje od początku zbudowane do tego celu (zamiatarki kompaktowe), przyczepy zamiatające (zamiatarki ciągnione) oraz małe maszyny samojezdne. Pod względem sposobu działania zamiatarki podzielić można na:
Wikipedia
miauknąć;
1. o kocie: wydać charakterystyczny głos;
2. potocznie: wydać dźwięk podobny do miauknięcia;
3. potocznie o człowieku: powiedzieć coś prosząco, płaczliwie (zwykle w aspekcie niedokonanym - miauczeć)
SJP.pl
śnieżyca, unoszenie tumanów śniegu przez silny wiatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. śnieg podniesiony z powierzchni ziemi i niesiony przez wiatr;
(1.2) meteorol. pył podniesiony z powierzchni ziemi i niesiony przez wiatr;
(1.3) meteorol. piasek podniesiony z powierzchni ziemi i niesiony przez wiatr
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. lp. ter. od: zamieść
Wiktionary
Meteorologia:
Literatura:
Wikipedia
IPA: ˈzãmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ėć
Wiktionary
(1.1) śnieżyca, zadymka, zawieja, zawierucha, gwara. chujawica, dujawica
Wiktionary
Zamiechów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Chłopice.
Paweł Gołąbek h. Gryf wziął Zamiechów w dziale po ojcu i dał początek domom Zamiechowskich i Kaszyckich.
Wieś położona w powiecie przemyskim, była własnością Walentego Ligowskiego, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
pokryć przedmiot powłoką miedzianą; pomiedziować
SJP.pl
pochodzący, przybyły z innej miejscowości; nietutejszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. mieszkanka innej miejscowości
Wiktionary
rzecz. fm. zamiejscowy
przym. zamiejscowy
Wiktionary
pochodzący, przybyły z innej miejscowości; nietutejszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urz. pochodzący z innej miejscowości; nietutejszy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) urz. mieszkaniec innej miejscowości
Wiktionary
(2.1) Uczelnia nie może zapewnić miejsc w akademiku wszystkim zamiejscowym.
Wiktionary
rzecz. zamiejscowa ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamienić)
(1.1) zobacz. zmieniać
(1.2) zobacz. wymieniać
czasownik zwrotny niedokonany zamieniać się (dk. zamienić się)
(2.1) zobacz. zmieniać się
Wiktionary
(1.1) To niemożliwe, żeby facet umiejący zamieniać wodę w wino, miał tylko dwunastu kolegów.
Wiktionary
czas. wymieniać, zmienić
rzecz. zamienianie n., zamiennik mrz., zamian m.
przysł. zamiennie
przym. zamienny
Wiktionary
dający się zamienić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamieniać.
Wiktionary
czas. zamieniać
rzecz. zamian m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamieniać)
(1.1) dokonany od|zamieniać.
Wiktionary
(1.1) Zły czarnoksiężnik zamienił księcia w żabę.
(1.1) Zakonnik zamienił parę słów ze Szwajcarem stojącym w Spiżowej Bramie.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. wymiana ż., zamiennik m., zamian m.
przysł. zamiennie
czas. zmienić
przym. zamienny
Wiktionary
Zamienice (niem. Samitz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Chojnów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) toponim, nazwa dwóch wsi w Polsce;
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Mieszkam w Zamieniu od urodzenia.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zãmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
figura stylistyczna powiązana z przenośnią, polegająca na zastąpieniu jakiejś nazwy inną, pozostającą z poprzednią w związku rzeczywistym (np. "czytam Mickiewicza" zamiast "czytam utwory Mickiewicza"); metonimia
SJP.pl
Metonimia (gr. μετωνυμία metōnymía), inaczej zamiennia – zastąpienie nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska nazwą innego, pozostającego z nim w uchwytnej zależności. Celem może być zwiększenie wyrazistości wypowiedzi lub nadanie jej skrótowości.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) użyty zamiast czegoś innego
Wiktionary
(1.1) Wyjaśnić należy najpierw dwa wyrazy nowożytne: patrologia i patrystyka, często używane zamiennie, mimo że określają inną treść.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ, AS: zãmʹi ̯ė̃•ńe
Wiktionary
rzecz. zamiana ż., zamiennik m., zamienność ż.
czas. zamieniać, zamienić, pozamieniać
przym. zamienny
Wiktionary
coś, co zastępuje inną rzecz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz używana w zastępstwie innej, w pełni ją zastępująca
Wiktionary
(1.1) W aptece nie było lekarstwa przepisanego przez lekarza, ale pani magister zaproponowała mi dużo tańszy zamiennik o identycznym składzie chemicznym, co lek oryginalny.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: zãmʹi ̯ė̃•ńik
Wiktionary
rzecz. zamiana ż.
czas. zamieniać ndk., zamienić dk.
przym. zamienny
przysł. zamiennie
Wiktionary
(1.1) zastępnik, wymiennik, substytut
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nadający się do zamiany
Wiktionary
rzecz. zamiana ż., zamiennia ż., zamiennik mrz., zamienność ż.
czas. zamieniać ndk., zamienić dk.
przysł. zamiennie
Wiktionary
(1.1) wymienny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zamrzeć)
(1.1) tracić życie, żywotność; przestawać funkcjonować
(1.2) stawać się cichszym
(1.3) przestawać się ruszać
(1.4) przestawać być czynnym, obecnym, zauważalnym
Wiktionary
rzecz. zamieranie n.
czas. zamrzeć
Wiktionary
(1.1) konać, obumierać, umierać, usychać, więdnąć
(1.2) cichnąć, milknąć
(1.3) nieruchomieć, sztywnieć
(1.4) zanikać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamierać.
Wiktionary
rzecz. zamarcie n.
czas. zamierać ndk., zamrzeć dk.
przym. zamarły
Wiktionary
mieć zamiar coś zrobić; planować, zamyślać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamierzyć)
(1.1) planować coś, mieć intencję coś zrobić
czasownik zwrotny niedokonany zamierzyć się (dk. zamierzyć się)
(2.1) przygotowywać się do rzutu bądź uderzenia
Wiktionary
(1.1) Zamierzam jutro jechać do Gdańska.
(1.1) Nie zamierzam się z tobą spierać.
(2.1) Uderzył się w rękę, gdy zamierzać się do strzału z procy.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛʒat͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ežać
Wiktionary
rzecz. zamiar m., zamierzenie n., zamierzanie n.
czas. zamierzyć dk.
przym. zamierzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamierzać.
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjɛˈʒãɲɛ, AS: zãmʹi ̯ežãńe
Wiktionary
czas. zamierzyć dk., zamierzać ndk.
rzecz. zamierzenie
przym. zamierzony
Wiktionary
bardzo dawny; odległy w czasie; pradawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. bardzo odległy w czasie
Wiktionary
(1.1) W zamierzchłych czasach Polacy słodzili miodem.
Wiktionary
rzecz. zamierzchłość ż.
przysł. zamierzchle
Wiktionary
(1.1) dawny
Wiktionary
zamiar, koncepcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) plan, intencja
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zãmʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
czas. zamierzyć dk., zamierzać ndk.
rzecz. zamiar mrz., zamierzanie
przym. zamierzony
Wiktionary
powziąć zamiar zrobienia czegoś; zaplanować, zamyślić
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) taki, który jest zgodny z zamiarem
Wiktionary
rzecz. zamiar mrz., zamierzanie n., zamierzenie n.
czas. zamierzać ndk., zamierzyć dk.
Wiktionary
(1.1) celowy, intencjonalny, rozmyślny, umyślny
Wiktionary
powziąć zamiar zrobienia czegoś; zaplanować, zamyślić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamierzać)
(1.1) dokonany od|zamierzać.
czasownik zwrotny dokonany zamierzyć się (ndk. zamierzać się)
(2.1) dokonany od|zamierzać się.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ežyć
Wiktionary
czas. zamierzać
rzecz. zamierzanie n., zamierzenie n.
przym. zamierzony
Wiktionary
miotłą usunąć śmiecie, kurz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamiatać)
(1.1) dokonany od|zamiatać.
Wiktionary
(1.1) W dzień poprzedzający to „uroczyste” wydarzenie przeprowadziliśmy gruntowne porządki. Wysprzątaliśmy na błysk sale wykładowe, zamietliśmy chodniki i wreszcie sprzątnęliśmy całą baterię.
Wiktionary
IPA: ˈzãmʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. zamiatacz m., zamiataczka ż., miotła ż., miotełka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamieszczać)
(1.1) zob. zamieszczać.
Wiktionary
rzecz. zamieszczanie n., zamieszczenie n.
czas. pomieścić, zamieszczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poruszenie jakimś narzędziem w celu połączenia składników
(1.2) zamęt, rozgardiasz; sytuacja, w której panuje chaos
Wiktionary
(1.2) Całe to zamieszanie było zupełnie niepotrzebne, jak zresztą każde zamieszanie.
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjɛˈʃãɲɛ, AS: zãmʹi ̯ešãńe
Wiktionary
rzecz. zamieszki nmos., mieszanka ż., mieszanina ż., mieszanie n., mieszadło n.
czas. mieszać ndk., zamieszać dk.
Wiktionary
(1.2) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; gw-pl|Śląsk Cieszyński|sumeryja.
Wiktionary
czasownik
(1.1) publikować tekst w prasie, drukować, wpisywać informację w prasie, książce, gazecie, liście
Wiktionary
(1.1) Zamieściłem ten artykuł w poprzednim numerze tygodnika.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛʃt͡ʃat͡ɕ, AS: zãmʹi ̯eščać
Wiktionary
rzecz. zamieszczanie n., zamieszczenie n.
czas. mieścić ndk., zamieścić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamieszczać.
Wiktionary
czas. zamieścić, zamieszczać ndk.
Wiktionary
dawniej: zamieszanie, rozgardiasz, tumult; rozruch
SJP.pl
1. zacząć gdzieś mieszkać, osiedlić się gdzieś;
2. przenośnie o zjawiskach, uczuciach, stanach itp.: pojawić się;
3. dawniej: obrać, zająć coś na mieszkanie, np. zamieszkać jaskinię
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zamieszkiwać)
(1.1) wprowadzić się gdzieś, zacząć gdzieś mieszkać
(1.2) o uczuciach, zjawiskach itp.: ukazać się, pojawić się
(1.3) stpol. opuścić, zaniedbać
(1.4) daw. spóźnić się
Wiktionary
(1.2) Kiedy ojciec stracił pracę, w domu zamieszkała bieda.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛʃkat͡ɕ, AS: zãmʹi ̯eškać
Wiktionary
czas. omieszkać dk., zamieszkiwać ndk., mieszkać ndk.
rzecz. mieszkanie n., zamieszkanie n., zamieszkiwanie n.
przym. zamieszkały, zamieszkany, mieszkaniowy, mieszkalny, niezamieszkany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzenie się gdzieś
(1.2) miejsce, gdzie się mieszka
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjɛˈʃkãɲɛ, AS: zãmʹi ̯eškãńe
Wiktionary
czas. zamieszkać, zamieszkiwać, mieszkać
rzecz. mieszkanie n., zamieszkiwanie n.
przym. mieszkaniowy, zamieszkały
Wiktionary
(1.2) adres zamieszkania
Wiktionary
1. zacząć gdzieś mieszkać, osiedlić się gdzieś;
2. przenośnie o zjawiskach, uczuciach, stanach itp.: pojawić się;
3. dawniej: obrać, zająć coś na mieszkanie, np. zamieszkać jaskinię
SJP.pl
1. zacząć gdzieś mieszkać, osiedlić się gdzieś;
2. przenośnie o zjawiskach, uczuciach, stanach itp.: pojawić się;
3. dawniej: obrać, zająć coś na mieszkanie, np. zamieszkać jaskinię
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który mieszka gdzieś na stałe
(1.2) taki, w którym ktoś mieszka na stałe, zob. zamieszkany.
Wiktionary
(1.1) Jego matką mogła być tylko Adela Krzywosz zamieszkała na ulicy Stalowej.
Wiktionary
czas. zamieszkać dk., zamieszkiwać ndk., mieszkać ndk.
rzecz. zamieszkanie n., mieszkanie n.
Wiktionary
demonstracje, protesty, starcia uliczne będące wyrazem buntu przeciwko władzy lub istniejącej sytuacji; rozruchy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) demonstracje, uliczne manifestacje i starcia wyrażające bunt przeciwko władzy;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: zamieszka
Wiktionary
Zamieszki – spontaniczne, niezorganizowane, zwykle połączone z aktami przemocy fizycznej wystąpienie określonej grupy społecznej, wywołane poczuciem niezadowolenia z istniejącej sytuacji politycznej, ekonomicznej lub społecznej, skierowane przeciw strukturom sprawującym władzę, na mocy obowiązującego prawa.
Wikipedia
(1.1) Wypadek samochodowy, jakich wiele na polskich ulicach, wywołuje antycygańskie zamieszki w Mławie. Dlaczego? Bo sprawcą nie był Polak, tylko… Rom.
Wiktionary
IPA: zãˈmʲjɛʃʲci, AS: zãmʹi ̯ešʹḱi
Wiktionary
rzecz. zamieszanie n., daw. zamieszka ż.
Wiktionary
1. zaczynać gdzieś mieszkać, osiedlać się gdzieś;
2. o ludziach: mieszkać gdzieś;
3. o zwierzętach: mieć gdzieś swoje siedlisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamieszkać)
(1.1) niedokonany od|zamieszkać.
(1.2) stpol. ociągać (się), opóźniać, spóźniać (się)
(1.3) przest. zatrzymać, przetrzymać coś
(1.5) stpol. zabawić u kogoś; przetrzymać, zabałamucić kogoś; narazić kogoś na spóźnienie
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) o człowieku: mieszkać gdzieś; o zwierzętach: mieć gdzieś siedlisko, zajmować jakiś teren
Wiktionary
(1.2) Bóg nigdy wiernym swym nie zamieszkiwał na wspomożenie ich.
(2.1) Lwy zamieszkiwały niegdyś Afrykę, Azję i Europę, a jeśli uznać lwy amerykańskie za podgatunek Panthera leo – to również Amerykę Północną i Południową. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲjɛˈʃʲcivat͡ɕ, AS: zãmʹi ̯ešʹḱivać
Wiktionary
czas. zamieszkać, mieszkać, przest. zamięszkiwać, gwara. zamieszkować, omieszkać
rzecz. zamieszkanie, mieszkanie, mieszkaniec, mieszkanka
przym. zamieszkały, mieszkaniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamieszkiwać.
Wiktionary
rzecz. zamieszkanie n., mieszkanie n., mieszkaniec m., mieszkanka ż.
:: zdrobn. mieszkanko n.
czas. zamieszkać dk., mieszkać ndk.
Wiktionary
porozumieć się bez słów, stosując ustalone ruchy i układy rąk, dłoni oraz palców, np. zamigać słowo, zamigać zwrot "poproszę kartkę i długopis"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamigać.
Wiktionary
1. przestać mówić, uciszyć się;
2. przestarzałe: przemilczeć coś, nie mówić o czymś, np. zamilczeć prawdę
SJP.pl
1. przestać mówić, śmiać się, płakać itp.;
2. przestać być słyszalnym;
3. przestać pisać, publikować lub występować publicznie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zamilkać, milknąć)
(1.1) przestać odzywać się; zaprzestać mówienia; nie wydawać już żadnych dźwięków
(1.2) przestać być słyszalnym
(1.3) pot. przestać wypowiadać się lub pokazywać się publicznie
Wiktionary
rzecz. zamilknięcie n., milczenie n.
czas. milczeć, przemilczeć, milknąć
Wiktionary
1. przestać mówić, śmiać się, płakać itp.;
2. przestać być słyszalnym;
3. przestać pisać, publikować lub występować publicznie
SJP.pl
pokryć minią - antykorozyjną, czerwoną farbą na bazie tlenku ołowiu; pominiować
SJP.pl
założyć gdzieś ładunki wybuchowe
SJP.pl
Zaminowo (dawn. Zamianowo) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Dziadkowice.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dołubowie.
Wikipedia
podkładać ładunki wybuchowe; minować
SJP.pl
1. dać wiele minusów;
2. zachować się w sposób odebrany negatywnie
SJP.pl
zamiokulkas zamiolistny - roślina doniczkowa pochodząca z Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Zamioculcas|ref=tak., monotypowy rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych (nazwa systematyczna|Araceae|ref=tak.);
(1.2) bot. roślina z rodzaju zamiokulkasów (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
zamiokulkas zamiolistny - roślina doniczkowa pochodząca z Afryki
SJP.pl
dawniej:
1. zatracać, marnować na próżno;
2. doprowadzać do ruiny, zaprzepaszczać coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) znajdowanie dużej przyjemności w zajmowaniu się czymś, interesowaniu się czymś
Wiktionary
IPA: ˌzãmʲiwɔˈvãɲɛ, AS: zãmʹiu̯ovãńe
Wiktionary
czas. miłować
rzecz. miłowanie n.
Wiktionary
(1.1) pasja, hobby, konik, upodobanie, uwielbienie, powołanie, pęd, żywioł
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamykać)
(1.1) sprawić, że coś przestaje być otwarte, np. okno
(1.2) zabezpieczyć coś przed otwarciem, np. przez przekręcenie klucza w zamku
(1.3) aresztować
(1.4) skończyć działanie firmy/urzędu
(1.5) znaleźć się na końcu, np. listy, kolejki
(1.6) inform. zakończyć działanie (programu, komputera…)
czasownik zwrotny dokonany zamknąć się (ndk. zamykać się)
(2.1) np. o oknie, drzwiach: zostać zamkniętym (1.1), zatrzasnąć się
(2.2) przen. ukryć swoje uczucia, myśli
czasownik zwrotny dokonany zamknąć się (ndk. brak)
(3.1) pot. posp. przestać mówić, być cicho, uciszyć się
Wiktionary
(1.1) Robercie, zamknij okno, bo jest zimno na dworze.
(1.2) Czy zamknąłeś drzwi na oba zamki, wychodząc z domu?
(1.3) Policjanci zamknęli handlarzy narkotyków.
(1.4) Dziś muzeum zamknięto o 17:00.
(1.5) Listę zakupów zamknęła puszka sardynek.
(2.1) Drzwi zamknęły się z głuchym trzaskiem.
(2.2) Po ostatnim niepowodzeniu zamknął się i nie rozmawia z nikim.
(3.1) Zamknij się wreszcie! Już nie mogę słuchać twojego gadania!
(3.1) Niech on się zamknie, bo mu palnę!
Wiktionary
IPA: ˈzãmknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zãmknõńć
Wiktionary
czas. zamykać ndk.
rzecz. zamknięcie n., zamykanie n., zamek m., zamkowy mos., zamykacz m.
przym. zamknięty, zamkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamknąć.
(1.2) urządzenie do zamykania czegoś
(1.3) zamknięte miejsce
(1.4) zamknięcie się: grub. umilknięcie
(1.5) zamknięcie się w: zawarcie treści w określonych ramach
Wiktionary
IPA: zãˈmʲcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zãmʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. zamknąć dk., zamykać ndk.
przym. zamknięty
rzecz. zamek mrz.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zamknąć
przymiotnik
(2.1) ograniczony w przestrzeni
(2.2) bez dostępu, odizolowany
(2.3) nieujawniający swoich odczuć
(2.4) trwający przy swoich poglądach
(2.5) ograniczony do zaproszonych osób
(2.6) o drzwiach, bramie, furtce, oknie, zaworze: blokujący przejście, przepływ
(2.7) o książce, zeszycie, scyzoryku, nożu: złożony
(2.8) o krzywej, łamanej: stanowiący pętlę
(2.9) nieczynny
Wiktionary
(2.1) Ten wybieg jest zamknięty, więc zwierzęta nie uciekną.
(2.2) Stadion jest zamknięty dla kibiców.
(2.3) Nie bądź taka zamknięta w sobie i powiedz co o tym myślisz.
(2.4) Ależ ty jesteś zamknięty na nowe trendy.
(2.5) To jest impreza zamknięta, nie wejdziesz!
Wiktionary
IPA: zãˈmʲcɲɛ̃ntɨ, AS: zãmʹḱńẽnty
Wiktionary
rzecz. zamknięcie
czas. zamknąć/zamykać, zamknąć się
Wiktionary
(2.2) nieotwarty
(2.4) niereformowalny
(2.6) gw-pl|Górny Śląsk|zawrzyty.
Wiktionary
przymiotnik od: zamek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zamkiem (budowlą)
(1.2) związany z zamkiem (urządzeniem do zamykania)
(1.3) znajdujący się w zamku
(1.4) prowadzący do zamku
(1.5) o mieście: zawierający zamek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. mieszkaniec zamku
Wiktionary
(1.5) Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy / I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy / Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Wiktionary
IPA: zãˈmkɔvɨ, AS: zãmkovy
Wiktionary
rzecz. zamek mrz., zameczek mrz., zamkowisko n., zamczysko n., zamkowiszcze n., zamkownik m., zamecznik m., podzamcze n.
przym. zameczny
przysł. zamkowo
czas. zamykać ndk., zamknąć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamocowywać)
(1.1) przyczepić mocno coś do czegoś
Wiktionary
rzecz. zamocowanie n., moc ż.
Wiktionary
(1.1) przytwierdzić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamocować)
(1.1) mocno przyczepiać coś, zwykle na stałe
Wiktionary
rzecz. zamocowywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamocowywać.
Wiktionary
rzecz. niezamocowywanie n.
czas. zamocowywać ndk.
Wiktionary
zwilżyć poprzez umieszczenie w wodzie
SJP.pl
→ Zamość, → Zamojskie (Zamojszczyzna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zamościem
Wiktionary
(1.1) Na zamojskim rynku znajduje się piękny, renesansowy ratusz.
Wiktionary
IPA: zãˈmɔjsʲci, AS: zãmoi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zamojskie n., Zamość m., Zamojszczyzna ż., zamościanin m., zamościanka ż.
Wiktionary
→ Zamość, → Zamojskie (Zamojszczyzna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region w południowej części województwa lubelskiego, obejmujący okolice Zamościa
Wiktionary
(1.1) Kobiety w Zamojskiem i Krasnystawskiem nosiły parcianki wcięte w pasie.
Wiktionary
rzecz. Zamojszczyzna ż., Zamość mrz., zamościanin mos., zamościanka ż.
przym. zamojski
Wiktionary
(1.1) Zamojszczyzna
Wiktionary
region zamojski; Zamojskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region w południowej części województwa lubelskiego, obejmujący okolice Zamościa;
Wiktionary
Zamojszczyzna – region geograficzny w południowo-wschodniej Polsce, w południowej części województwa lubelskiego, w okolicach Zamościa.
Nie jest to region w pełni jednolity pod względem etnicznym, historycznym czy fizjograficznym, ale odnoszący się do okolic Zamościa. Według regionalizacji historycznej Polski Normana Daviesa zajmuje tereny na pograniczu dwóch krain historycznych: większość w obrębie Rusi Czerwonej od wschodu i mniejsza część od zachodu na terenie Małopolski (a ściślej Lubelszczyzny).
Wikipedia
(1.1) Największe dotacje dostanie chyba Zamojszczyzna.
Wiktionary
IPA: ˌzãmɔjˈʃt͡ʃɨzna, AS: zãmoi ̯ščyzna
Wiktionary
rzecz. Zamość mrz., Zamojskie n., zamościanin mos., zamościanka ż.
przym. zamojski
Wiktionary
(1.1) Zamojskie
Wiktionary
taki, który zamókł; zamokły
SJP.pl
Zamokrzyca (Leersia Sw.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 18 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej i strefach umiarkowanych obu półkul. Brak tych roślin na terenach pustynnych (np. w południowo-zachodniej i środkowej Azji, w środkowo-południowej Australii) oraz okołobiegunowych. W Europie i w Polsce rośnie jeden gatunek – zamokrzyca ryżowa L. oryzoides. Są to rośliny siedlisk wodnych i bagiennych.
Wikipedia
taki, który zamókł; zamoknięty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamontowywać)
(1.1) dokonany od|zamontowywać.
czasownik zwrotny dokonany zamontować się (ndk. zamontowywać się)
(2.1) dokonany od|zamontowywać się.
Wiktionary
czas. montować, zamontowywać ndk.
rzecz. monter mos., zamontowanie n., zamontowywanie n., montaż mrz., montownia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Geografia:
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. mordować)
(1.1) pozbawić kogoś życia, zwłaszcza w okrutny sposób
(1.2) przen. zniweczyć coś, pozbawić się czegoś
czasownik zwrotny dokonany zamordować się (ndk. zamordowywać się)
(2.1) pot. zamęczyć, wyniszczyć siebie pracą ponad siły
Wiktionary
(1.1) Mój syn został zamordowany przez jego ludzi.
(2.1) Ty się zamordujesz w tej pracy.
Wiktionary
rzecz. morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., pomordowanie n.
czas. mordować ndk., wymordować dk., pomordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
kobieta zamordowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrutne zabicie kogoś
Wiktionary
rzecz. mordowanie n., wymordowanie n., morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., pomordowanie n.
czas. pomordować, mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) zabicie, uśmiercenie; pot. ukatrupienie
Wiktionary
osoba zamordowana
SJP.pl
tyran, satrapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna stosujący rządy silnej ręki
Wiktionary
rzecz. zamordyzm mrz.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta stosująca rządy silnej ręki
Wiktionary
rzecz. zamordyzm mrz.
Wiktionary
o sposobie sprawowania rządów: bezwzględny, brutalny; absolutystyczny, dyktatorski
SJP.pl
potocznie: stosowanie wobec kogoś brutalnego rygoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. rządy silnej ręki i postawa skrajnego rygoryzmu wobec innych
Wiktionary
rzecz. zamordysta m., zamordystka ż.
przym. zamordystyczny
przysł. zamordystycznie
Wiktionary
(1.1) autokracja, autokratyzm, absolutyzm, despotyzm, despotia, dyktatura, tyrania
Wiktionary
regionalnie: jajo, w którym zamarł zarodek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który znajduje się lub pochodzi z terenów leżących za morzem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zanim Kartagińczycy sięgnęli po zdobycze zamorskie, opanowali zaplecze rolnicze w Afryce.
Wiktionary
IPA: zãˈmɔrsʲci, AS: zãmorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. morze n., pomorski mrz.
przym. morski, nadmorski, podmorski, pomorski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zamorze – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Pniewy.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w południowej części województwa lubelskiego;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości i dzielnic w Polsce
Wiktionary
Zamość (łac. Zamoscia) – miasto na prawach powiatu w Polsce w południowej części województwa lubelskiego, siedziba władz powiatu zamojskiego i gminy wiejskiej Zamość. Jest jednym z większych ośrodków kulturalnych, edukacyjnych i turystycznych województwa, a zwłaszcza Zamojszczyzny. Za sprawą unikatowego zespołu architektoniczno-urbanistycznego Starego Miasta bywa nazywany „perłą renesansu”, „miastem arkad” i „Padwą północy”. Pod względem powierzchni plasuje się na 10. miejscu w województwie. W 1992 r. zamojskie Stare Miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
(1.1) Powiedziała Dariuszowi o wypadkach w Zamościu i Zielonej Górze.
Wiktionary
IPA: ˈzãmɔɕt͡ɕ, AS: zãmość
Wiktionary
rzecz. Zamojskie n., Zamojszczyzna ż., zamościanin m., zamościanka ż., Zamoście n.
przym. zamojski, podzamojski, zamościański
Wiktionary
mieszkaniec Zamościa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zamościa
Wiktionary
(1.1) Zamościanin został oszukany przez fałszywego wnuczka.
Wiktionary
IPA: ˌzãmɔɕˈt͡ɕä̃ɲĩn, AS: zãmośćä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Zamość m., Zamojszczyzna ż.
:: fż. zamościanka ż.
przym. zamojski
Wiktionary
mieszkanka Zamościa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zamościa
Wiktionary
(1.1) Drogie zamościanki! Jeszcze tylko do końca tygodnia zapraszamy panie na bezpłatne badania cytologiczne i mammografię.
Wiktionary
IPA: ˌzãmɔɕˈt͡ɕãnka, AS: zãmośćãnka
Wiktionary
rzecz. Zamość m., Zamojszczyzna ż.
:: fm. zamościanin m.
przym. zamojski
Wiktionary
dawniej: zakopywać motyką
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamawiać)
(1.1) zlecić sprowadzenie przedmiotu, wykonanie usługi, rezerwację miejsca itp.
(1.2) wykonać praktyki magiczne w celu uleczenia kogoś, czegoś lub zdjęcia z kogoś, czegoś uroku; zakląć chorobę lub urok słowami
Wiktionary
(1.1) Miałam pustą lodówkę, więc na obiad zamówiłam pizzę przez Internet.
Wiktionary
IPA: zãˈmuvʲit͡ɕ, AS: zãmuvʹić
Wiktionary
rzecz. zamówienie n., zamawianie n., zamawiający m., zamawiacz m.
czas. zamawiać ndk., mówić ndk.
Wiktionary
(1.2) odczynić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamówić.
(1.2) ustne lub pisemne polecenie dostarczenia lub wykonania czegoś
(1.3) to, co zostało zamówione
(1.4) druk, formularz z listą zamówionych towarów lub usług
Wiktionary
(1.2) Zadzwoniłam i poprosiłam o anulowanie zamówienia.
(1.2) Złożymy zamówienie na dwadzieścia ton papieru.
Wiktionary
IPA: ˌzãmuˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zãmuvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zamawianie n., zamawiacz m.
czas. zamówić, zamawiać
przym. zamówieniowy
Wiktionary
(1.2) zlecenie, obstalowanie, dyspozycja, polecenie
Wiktionary
przymiotnik od: zamówienie
SJP.pl
[czytaj: zamojski] nazwisko, m.in. Andrzej Zamoyski (1800-1874) - działacz polityczny i gospodarczy
SJP.pl
postacie fikcyjne:
osoby noszące nazwisko Zamoyski:
Wikipedia
Rdzeń przedłużony (łac. medulla oblongata) – część mózgowia (dokładniej tyłomózgowia), łącząca rdzeń kręgowy z mostem. Ma kształt ściętego stożka. Skupione są w nim ośrodki nerwowe odpowiedzialne za funkcje odruchowe (mimowolne): ośrodek oddechowy, ośrodek ruchowy, ośrodek naczynioruchowy, ośrodek sercowy, ośrodek ssania, ośrodek żucia, ośrodek połykania, a także ośrodki odpowiedzialne za: wymioty, kichanie, kaszel, ziewanie, wydzielanie potu.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: zamożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zamożny; bardziej zamożny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiadanie dużego majątku, życie w dostatku; bogactwo
Wiktionary
IPA: zãˈmɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: zãmožność
Wiktionary
rzecz. możny m.
przym. zamożny, możny, zamożysty
przysł. zamożnie
Wiktionary
(1.1) majętność, bogactwo
Wiktionary
dysponujący dużym majątkiem; bogaty, majętny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) dysponujący dużym majątkiem
(1.2) przest. obfitujący w dużą ilość czegoś
(1.3) daw. mający władzę; potężny, możny
w użyciu rzeczownikowym
(2.1) rzad. ktoś, kto jest zamożny (1.1-3)
Wiktionary
IPA: zãˈmɔʒnɨ, AS: zãmožny
Wiktionary
rzecz. zamożność ż., możny mos.
przym. możny, zamożysty
przysł. zamożnie, możnie
Wiktionary
(1.1) bogaty, dobrze sytuowany, dostatni, majętny, zasobny; pot. dziany, nadziany, forsiasty, przy forsie
(1.2) zasobny, obfity
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. zamożny, bogaty, majętny
(1.2) daw. możny, potężny, przemagający
Wiktionary
(1.1) Lud zawsze hołduje bogatym i zamożystym.
Wiktionary
rzecz. możność ż., możny m., zamożenie m., zamożność ż.
przym. możny, zamożny
przysł. zamożnie
Wiktionary
zastępca przywódcy do spraw politycznych w wojsku radzieckim; politruk
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamrozić)
(1.1) znacznie schładzać coś, doprowadzając do stopniowego zamarznięcia
(1.2) ekon. wstrzymywać realizację, użytkowanie, sprzedaż czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zamrażać się (dk. zamrozić się)
(2.1) być zamrażanym (1.1)
Wiktionary
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., zamrażalnia ż., zamrażalnik mrz., zamrażanie n., zamrażarka ż., zamrożenie n., mrożonka ż.
przysł. mroźno
przym. mrozowy
Wiktionary
(1.1) chłodzić, mrozić
(2.1) chłodzić się, mrozić się
Wiktionary
1. sprej do schładzania kontuzjowanej części ciała;
2. preparat chemiczny do zamrażania, używany m.in. w celu luzowania śrub i wyszukiwania usterek w podzespołach
SJP.pl
urządzenie elektryczne służące do zamrażania nietrwałych artykułów spożywczych oraz przechowywania ich w ujemnej temperaturze; zamrażarka, zamrażalnik
SJP.pl
pomieszczenie umożliwiające zamrażanie artykułów spożywczych i przechowywanie ich w niskiej temperaturze; zamrażarnia, zamarzalnia
SJP.pl
dział chłodnictwa zajmujący się procesami i techniką zamrażania produktów spożywczych
SJP.pl
1. urządzenie elektryczne służące do zamrażania nietrwałych artykułów spożywczych oraz przechowywania ich w ujemnej temperaturze; zamrażalka, zamrażarka;
2. komora w lodówce służąca do szybkiego zamrażania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część lodówki lub samodzielne urządzenie, w którym produkty ulegają zamrożeniu
Wiktionary
czas. zamrażać ndk., zamrozić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamrażać.
Wiktionary
Zamrażanie produktów żywnościowych – jedna z najkorzystniejszych pod względem biologicznym form utrwalania żywności. Pozwala w maksymalnym stopniu zachować odżywcze, dietetyczne i organoleptyczne walory świeżych produktów. Proces ten polega na szybkim doprowadzeniu produktu do temperatury ok. -30 °C, po czym następuje przechowywanie w komorach chłodniczych, w temp. ok. -20 °C. Zamrażaniu poddaje się mięso, ryby, jaja, masło, owoce i warzywa (mrożonki).
Wikipedia
przysł. mroźno
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., mrożonka ż., zamrażarka ż.
czas. zamrażać
przym. mrozowy
Wiktionary
1. urządzenie elektryczne do zamrażania nietrwałych artykułów spożywczych oraz przechowywania ich w ujemnej temperaturze; zamrażalka, zamrażalnik;
2. potocznie: wstrzymanie wszelkich działań w jakiejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do zamrażania produktów spożywczych
Wiktionary
(1.1) Moja mama kupiła wczoraj nową zamrażarkę.
Wiktionary
IPA: ˌzãmraˈʒarka, AS: zãmražarka
Wiktionary
czas. zamrażać
rzecz. zamrażanie
Wiktionary
pomieszczenie umożliwiające zamrażanie artykułów spożywczych i przechowywanie ich w niskiej temperaturze; zamrażalnia, zamarzalnia
SJP.pl
Zespół zamroczeniowy (łac. obnubilatio, ang. obtundation, in. zamroczenie, stan pomroczny) – zespół zaburzeń świadomości o nagłym początku, trwający od kilku minut do kilku tygodni, który charakteryzuje ograniczenie kontaktu o różnym nasileniu, brak orientacji autopsychicznej i allopsychicznej, nieprawidłowe i niemożliwe do przewidzenia reakcje oraz emocje.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamraczać)
(1.1) wywołać stan dezorientacji lub przytłumienia świadomości, np. poprzez silne emocje lub alkohol
Wiktionary
(1.1) Mocne światło zamroczyło mnie na chwilę.
(1.1) Opary chemikaliów zamroczyły wszystkich w laboratorium.
Wiktionary
IPA: zãˈmrɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: zãmročyć
Wiktionary
przym. mroczny
rzecz. mrok mrz., zamroczenie n.
Wiktionary
taki, który pokrył się wielką liczbą czegoś; zarojony
SJP.pl
osad lodowy
SJP.pl
Zamróz, wietrzenie mrozowe, dezintegracja mrozowa, gelifrakcja, geliwacja, kongelacja – rodzaj wietrzenia fizycznego, polegający na rozsadzaniu lub rozkruszaniu skał w wyniku działania ciśnienia wytworzonego przez wielokrotnie zamarzającą i rozmarzającą wodę znajdującą się w szczelinach, porach skał.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamrozić.
Wiktionary
czas. zamrażać, zamrozić
rzecz. mrozek mrz., mrozik mrz.
przym. mrozowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zamrażać)
(1.1) obniżyć temperaturę, powodując zamarznięcie czegoś; silnie schłodzić
(1.2) zaprzestać użytkowania
czasownik zwrotny dokonany zamrozić się (ndk. zamrażać się)
(2.1) zostać zamrożonym
Wiktionary
rzecz. zamrażalnik mrz., mrozik mrz., mrozek mrz., mróz mrz., zamrożenie n., mrożonka ż.
przysł. mroźno
przym. mrozowy
Wiktionary
(1.1) schłodzić
(1.2) unieruchomić
Wiktionary
bardzo mocno schłodzony; mrożony
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zamierać)
(1.1) dokonany od|zamierać.
Wiktionary
IPA: ˈzãmʒɛt͡ɕ, AS: zãmžeć
Wiktionary
rzecz. zamieranie n., zamarcie n.
czas. zamierać ndk.
przym. zamarły
Wiktionary
Zamrzenica – (niem. Sommersin) osada leśna w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Lubiewo nad wschodnim brzegiem zbiornika Koronowskiego. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Minikowo.
Od 1950 (także w latach 1975–1998) miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
wyprawiona, miękka skóra z delikatnym meszkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. rodzaj miękkiej w dotyku, nasiąkliwej skóry z delikatnym meszkiem (często owczej lub jeleniej);
(1.2) włók. tkanina o lekko mechatej powierzchni, produkowana z mieszanki wełny
Wiktionary
Zamsz (z niem. Sämisch) – wyprawiona skóra zwierzęca nieposiadająca części licowej, miękka, ciągliwa, chłonna, o krótkim włóknie koloru naturalnego, żółtokremowego lub sztucznie barwiona.
Skóra może pochodzić z takich zwierząt jak: sarny, łosie, jelenie, owce, renifery lub kozy. Garbowanie zamszu odbywa się metodą tłuszczową. Najczęściej stosuje się go do wyrobu rękawiczek, bandaży, ścierek do szkła optycznego, obuwia lub wierzchniej odzieży. W grupie naturalnych zamszów najpopularniejsza jest ircha, czyli wyprawiona cienka skóra, najczęściej owcza.
Wikipedia
IPA: zãmʃ, AS: zãmš
Wiktionary
przym. zamszowy
Wiktionary
(1.2) dewetyna, dywetyna
Wiktionary
potocznie: but zamszowy
SJP.pl
potocznie: but zamszowy
SJP.pl
mający niektóre właściwości zamszu; przypominający zamsz
SJP.pl
poddawać tkaninę obróbce w celu pokrycia jej drobnym meszkiem; flokować
SJP.pl
maszyna do pokrywania powierzchni tkanin warstwą ciętych włókien; flokowarka
SJP.pl
przypominający zamsz, imitujący zamsz
SJP.pl
1. dział przemysłu skórzanego zajmujący się wyrobem zamszu;
2. handel zamszem
SJP.pl
1. cecha czegoś wykonanego z zamszu;
2. cecha czegoś o miękkiej powierzchni pokrytej meszkiem;
3. cecha czegoś o łagodnym i delikatnym zapachu
SJP.pl
1. → zamsz;
2. pokryty meszkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z zamszu
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. gładki, miękki, delikatny
Wiktionary
(1.1) Halina przyszła w zamszowej garsonce.
Wiktionary
rzecz. zamsz mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zamtowy.
Wiktionary
1. obłożyć, pokryć, zatkać coś mchem, watą, trocinami itp.;
2. uczynić coś mechatym, kosmatym;
3. pozwolić zarosnąć mchem; o mchu: zarosnąć coś (np. łąkę)
SJP.pl
bylina z rodziny toinowatych, o pięcioramiennych kwiatach wydzielających zapach padliny; stapelia, brudnota
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. aksamitny, zamszowy
Wiktionary
przestarzale: dom publiczny; lupanar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. dom publiczny
Wiktionary
Dom publiczny, dom rozpusty, dom schadzek (wulg. burdel, daw. zamtuz, lupanar) – budynek służący jako miejsce świadczenia płatnych usług seksualnych. Eufemistyczne określenia to salon masażu, agencja towarzyska.
Wikipedia
(1.1) Był częstym bywalcem zamtuza.
(1.1) W zamtuzie zaraził się francą.
(1.1) Prostytutki zaciągały przechodzących kleryków do zamtuzów niemal siłą (…)
Wiktionary
(1.1) lupanar, burdel, dom publiczny
Wiktionary
zdrobnienie od: zamtuz
SJP.pl
przymiotnik od: zamtuz
SJP.pl
1. pokrywać mułem, czynić mulistym; mulić, zmulać;
2. potocznie: o pokarmach: wywoływać problemy z trawieniem; zmulać;
3. potocznie: omamiać kogoś lub utrudnić zrozumienie czegoś; zmulać;
4. slangowo:
a) przynudzać;
b) być zmęczonym, śpiącym;
5. zamulać się - stawać się zamulonym
SJP.pl
1. młodzieżowo:
a) osoba zanudzająca otoczenie; nudziarz;
b) pokarm osadzający się w przewodzie pokarmowym i opóźniający trawienie;
c) coś wywołującego otępienie, zmęczenie lub smutek; zmulacz;
2. w górnictwie: osoba zatrudniona przy zamulaniu wyrobisk; zmulacz
SJP.pl
zmulić;
1. pokryć mułem, uczynić mulistym;
2. potocznie: o pokarmach: wywołać problemy z trawieniem;
3. potocznie: omamić kogoś lub utrudnić zrozumienie czegoś;
4. zamulić się - stać się zamulonym
SJP.pl
teren zamulony, mulisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamurować.
Wiktionary
czas. zamurować dk.
rzecz. murarstwo n., murek mrz., mur mrz.
Wiktionary
potocznie:
1. coś nudnego, zamulającego; nudy;
2. powolność, apatyczność; zamułka
SJP.pl
1. piasek zmieszany z wodą służący do wypełniania pustych wyrobisk górniczych;
2. potocznie: powolność, apatyczność; zamuła
SJP.pl
przymiotnik od: zamułka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamknąć)
(1.1) zob. zamknąć. (np. okno)
(1.2) zob. zamknąć. (np. kluczem)
(1.3) zob. zamknąć. (aresztować)
(1.4) zob. zamknąć. (kończyć działanie)
(1.5) zob. zamknąć. (listę, kolejkę)
czasownik zwrotny niedokonany zamykać się (dk. zamknąć się)
(2.1) dosł. zob. zamknąć się. (np. o oknie)
(2.2) przen. zob. zamknąć się. (ukrywać uczucia)
Wiktionary
(1.1) Robercie, zamykaj okna, jak wychodzisz z domu.
(1.2) Gdy wychodzę z domu, zawsze zamykam drzwi na trzy zamki, bo boję się włamywaczy.
(1.3) Policjanci zamykają codziennie drobnych pijaczków.
(1.4) Muzeum zamykamy o 17:00.
(1.5) Pochód zamykał mały chłopiec z lizakiem
(1.5) Listę zakupów zamyka pięć puszek sardynek
(2.1) Drzwi zamykały się z trzaskiem przy najmniejszym wietrze.
(2.2) Po każdym niepowodzeniu on się zamyka i nie rozmawia z nikim.
Wiktionary
IPA: zãˈmɨkat͡ɕ, AS: zãmykać
Wiktionary
czas. zamknąć dk.
rzecz. zamykanie n., zamykacz m., zamknięcie n., zamek m., zamkowy mos.
przym. zamknięty, zamkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zamykać.
Wiktionary
IPA: ˌzãmɨˈkãɲɛ, AS: zãmykãńe
Wiktionary
czas. zamknąć dk., zamykać ndk.
rzecz. zamek mrz.
Wiktionary
urządzenie do automatycznego zamykania puszek (konserw)
SJP.pl
1. mieć zamiar coś zrobić; planować, zamierzać;
2. zamyślać się - pogrążać się w myślach, w zadumie
SJP.pl
1. powziąć zamiar zrobienia czegoś; zaplanować, zamierzyć;
2. zamyślić się - pogrążyć się w myślach, w zadumie
SJP.pl
Zamyślenie – wiersz autorstwa Bolesława Leśmiana z 1920 (tom Łąka). Ma charakter programowy, jednak nie w stylu manifestu, czy eseju, ale raczej dzieła poetyckiego traktującego o poezji. Utwór dialoguje z tradycją romantyczną, z jej symboliką i mitologią, w tym kwestią boskości artysty.
Wikipedia
1. powziąć zamiar zrobienia czegoś; zaplanować, zamierzyć;
2. zamyślić się - pogrążyć się w myślach, w zadumie
SJP.pl
Wikipedia
1. pogrążony w myślach;
2. wyrażający zamyślenie, zadumę, np. zamyślone spojrzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogrążony w myślach
(1.2) wyrażający zamyślenie
Wiktionary
rzecz. zamyślenie n.
czas. zamyślić się dk.
Wiktionary
1. pomysł, pierwotna idea; plan;
2. stan zatopienia się w myślach; zaduma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. to, co ktoś zamierza uczynić
Wiktionary
IPA: ˈzãmɨsw̥, AS: zãmysu̯̦
Wiktionary
rzecz. zamyślanie n., zamyślenie n.
czas. zamyślać ndk., zamyślić dk.
Wiktionary
(1.1) zamiar, zamierzenie; książk. intencja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. za niego
Wiktionary
Zan – polskie nazwisko
Wikipedia
IPA: zãɲ, AS: zãń
Wiktionary
1. przestarzale: miejsce pod wierzchnim ubraniem na piersi; pazucha
2. mieć coś w zanadrzu - mieć coś w pogotowiu, co w odpowiedniej chwili można ujawnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce pod ubraniem na piersi
Wiktionary
(1.1) pazucha
Wiktionary
więcej niżby należało, za bardzo; nadmiernie, nazbyt
SJP.pl
przysłówek
(1.1) więcej lub bardziej niż należałoby, za bardzo, za dużo
Wiktionary
(1.1) Co i jak jeść, aby zanadto nie przytyć?
Wiktionary
IPA: zãˈnatːɔ, AS: zãna•to
Wiktionary
(1.1) za bardzo, za dużo, nadmiernie, nazbyt, zbyt, zbytnio
Wiktionary
przestawić litery lub sylaby w wyrazie w taki sposób, by powstał nowy wyraz; anagramować
SJP.pl
w Indiach i Iranie: wydzielona część mieszkania przeznaczona dla kobiet należących do rodziny; zenana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sandały
Wiktionary
1. funkcjonariusz policji wojskowej;
2. w niektórych krajach, np. we Francji, umundurowany funkcjonariusz policji państwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) funkcjonariusz żandarmerii, policji wojskowej
(1.2) funkcjonariusz żandarmerii, francuskiej formacji policyjnej utrzymującej porządek na terenach wiejskich i małych miasteczkach
(1.3) przen. osoba nadmiernie kontrolująca, trzymająca się kurczowo zasad i narzucająca je innym
(1.4) daw. policjant
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) …w tej chwili stanowczej na wzgórzu (…) zabłysnął bagnet i pokazał się hełm żandarma.
(1.3) Spóźniłem się do pracy dwie minuty i miałem reprymendę od szefa. Straszny z niego żandarm.
Wiktionary
IPA: ˈʒãndarm, AS: žãndarm
Wiktionary
rzecz. żandarmeria ż.
przym. żandarmski
Wiktionary
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szandar.
Wiktionary
1. policja wojskowa;
2. policja w niektórych krajach, np. we Francji;
3. budynek będący siedzibą tejże policji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) policja wojskowa
(1.2) formacja policyjna we Francji;
(1.3) oddziały policji państwowej pełniące funkcję służby porządkowej i policji politycznej w XIX i na początku XX w.
(1.4) ciężkozbrojna rycerska gwardia we Francji w XV–XVII w.
(1.5) funkcjonariusze tych policji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głównym zadaniem Żandarmerii Wojskowej jest utrzymywanie dyscypliny w szeregach armii.
(1.5) Ponieważ wszedł na teren jednostki wojskowej bez stosownych dokumentów, aresztowała go żandarmeria.
Wiktionary
IPA: ˌʒãndarˈmɛrʲja, AS: žãndarmerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. żandarm mos.
przym. żandarmski
Wiktionary
(1.1) żandarmeria wojskowa, ŻW; daw. Wojskowa Służba Wewnętrzna, WSW; książk. szkarłatne berety
Wiktionary
związany z żandarmem - policjantem wojskowym lub policjantem francuskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem żandarma, dotyczący żandarma lub żandarmerii
Wiktionary
rzecz. żandarm mrz., żandarmeria ż.
przym. żandarmeryjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. miner. piaskowiec
Wiktionary
bardzo płaski, rozległy stożek napływowy powstały w wyniku działalności wód polodowcowych, zbudowany ze żwirów i piasków; sandr; piaszczysko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. zob. sandr.
Wiktionary
IPA: zãntr̥, AS: zãntr̦
Wiktionary
przym. zandrowy
Wiktionary
przymiotnik od: zandr (sandr); sandrowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodnim Iranie, nad rzeką Zandżan;
Wiktionary
Wikipedia
przym. zandżański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zandżanem, dotyczący Zandżanu
Wiktionary
rzecz. Zandżan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanęcać.
Wiktionary
Zanęta – śladowe ilości pokarmu o dużej wartości aromatycznej podawane w łowisko przez wędkarzy, w celu przywabienia i utrzymania w nim ryb. Zanęta ma różny skład i konsystencję, w zależności od poławianego gatunku.
W hodowli ryb zanętą nazywa się pożywienie służące do utrzymania ich w łowisku. Ryby są zwabiane dzięki atraktantom zapachowym. Zanętę stosuje się przed połowem nawet na kilka dni (gdy chodzi o przyzwyczajenie ryb do nieznanej im zanęty) lub podczas połowu dla utrzymania zwabionych ryb w łowisku.
Wikipedia
rzecz. niezanęcanie n., przynęta ż.
czas. zanęcać ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: Żaneta (imię żeńskie); Żanetka
SJP.pl
Żanęcin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Wiązowna.
Wieś jest sołectwem w gminie Wiązowna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Wiązownie.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Żanety lub z nią związany
SJP.pl
zaprzeczyć
SJP.pl
parzysty narząd wydalniczy czynny u dorosłych owodniowców (gadów, ptaków i ssaków); nerka właściwa, nerka ostateczna
SJP.pl
pokarm dla ryb wrzucany do wody w celu zwabienia ich w rejon łowiska; pokarm pozostawiany w celu zwabienia zwierzyny lub ptaków; przynęta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Zanęta – śladowe ilości pokarmu o dużej wartości aromatycznej podawane w łowisko przez wędkarzy, w celu przywabienia i utrzymania w nim ryb. Zanęta ma różny skład i konsystencję, w zależności od poławianego gatunku.
W hodowli ryb zanętą nazywa się pożywienie służące do utrzymania ich w łowisku. Ryby są zwabiane dzięki atraktantom zapachowym. Zanętę stosuje się przed połowem nawet na kilka dni (gdy chodzi o przyzwyczajenie ryb do nieznanej im zanęty) lub podczas połowu dla utrzymania zwabionych ryb w łowisku.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Żaneta i pracuję w chorzowskim lunaparku.
Wiktionary
IPA: ʒãˈnɛta, AS: žãneta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Żanetka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Żanetka
Wiktionary
zdrobnienie od: Żaneta (imię żeńskie); Żanecia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Żaneta
Wiktionary
(1.1) Rysiu, proszę, weź Żanetkę na huśtawki.
Wiktionary
rzecz. Żaneta ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
poddawać wpływom angielskim, nadawać cechy angielskie; angielszczyć, anglicyzować, anglizować
SJP.pl
poddać wpływom angielskim, nadać cechy angielskie; zanglizować
SJP.pl
nadać czemuś cechy angielskie
SJP.pl
poddać wpływom angielskim, nadać cechy angielskie; zangielszczyć
SJP.pl
taki, który zaniebieściał; zaniebieszczały
SJP.pl
rzadko: sprawić, że coś stanie się niebieskie; zaniebieszczyć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dać się widzieć jako niebieska plama na jakimś tle
(1.2) rzad. zafarbować coś na niebiesko
czasownik zwrotny zaniebieścić się
(2.1) zaniebieścić (1.1)
Wiktionary
(2.1) Niezapominajki zaniebieściły się na polanie.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛˈbʲjɛ̇ɕt͡ɕit͡ɕ, AS: zãńebʹi ̯ėśćić
Wiktionary
rzecz. niebieski mos., zaniebieszczanie n., zaniebieszczenie n., niebieskość ż., niebo n.
czas. zaniebieszczać ndk., zaniebieszczyć dk.
przym. niebieski, niebieskawy
przysł. niebiesko
temsłow. niebiesko-
Wiktionary
(1.2) zaniebeszczyć
Wiktionary
taki, który zaniebieszczał; zaniebieściały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaniebieścić.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛbʲjɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zãńebʹi ̯eščẽńe
Wiktionary
czas. zaniebieścić
przym. niebieski, niebieskawy
rzecz. niebieski mos., niebo n.
temsłow. niebiesko-
Wiktionary
rzadko: sprawić, że coś stanie się niebieskie; zaniebieścić
SJP.pl
zaprzestać czegoś lub zrezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaniechiwać)
(1.1) nie podjąć działania lub ulec rezygnacji
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zarzucić, porzucić, zostawić
Wiktionary
rzecz. zaniechanie n.
czas. niechać ndk./dk.
Wiktionary
(1.1) poniechać, porzucić, zaprzestać, zrezygnować, dać za wygraną
Wiktionary
zaprzestać czegoś lub zrezygnować z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaniechać.
Wiktionary
Czyn – zachowanie się podmiotu prawa, które rodzi skutki prawne, nawet wówczas, gdy do wywołania tych skutków podmiot swym zachowaniem nie zmierzał.
Czyn można popełnić przez świadome działanie (sterowane wolą zachowanie przejawiające się w formie kompleksu ruchów) lub zaniechanie („bezczynność kierunkowa” - powstrzymanie się od działania). Nie należą do czynów w rozumieniu prawniczym zachowania człowieka w stanie wyłączającym świadomość, np. podczas snu.
Wikipedia
IPA: ˌzãɲɛˈxãɲɛ, AS: zãńeχãńe
Wiktionary
czas. zaniechać, niechać
Wiktionary
zaprzestawać, odstępować od czegoś, rezygnować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaniechać)
(1.1) nie podejmować działania lub ulegać rezygnacji
Wiktionary
rzecz. zaniechiwanie n.
czas. zaniechać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zanieczyszczać)
(1.1) dokonany od|zanieczyszczać.
Wiktionary
rzecz. zanieczyszczanie n., zanieczyszczenie n.
czas. oczyszczać, zanieczyszczać ndk.
przym. zanieczyszczony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zanieczyścić)
(1.1) czynić nieczystym
czasownik zwrotny niedokonany zanieczyszczać się (dk. zanieczyścić się)
(2.1) ulegać zanieczyszczeniu
Wiktionary
rzecz. zanieczyszczanie n., zanieczyszczenie n.
czas. oczyszczać, zanieczyścić
przym. zanieczyszczony
Wiktionary
(1.1) brudzić, brukać, kontaminować, plugawić, walać, zabrudzać, zaśmiecać
(2.1) brudzić się, brukać się, zabrudzać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanieczyszczać.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛt͡ʃɨʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: zãńečyščãńe
Wiktionary
rzecz. zanieczyszczenie n.
czas. oczyszczać, zanieczyszczać ndk., zanieczyścić dk.
Wiktionary
(1.1) brudzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan bycia zanieczyszczonym
(1.2) substancja lub przedmiot, który zanieczyszcza
Wiktionary
(1.1) Źródłem zanieczyszczeń wód są duże zakłady przemysłowe i miasta, a ostatnio także rolnictwo, zwłaszcza środki chemiczne i gnojowica przysparzają dużo kłopotów.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛt͡ʃɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zãńečyščẽńe
Wiktionary
rzecz. zanieczyszczanie n.
czas. oczyszczać, zanieczyszczać ndk., zanieczyścić dk.
przym. zanieczyszczony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie jest czysty
(1.2) taki, który nie jest jednorodny ani przejrzysty
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zanieczyścić
Wiktionary
rzecz. zanieczyszczenie n.
czas. zanieczyszczać ndk., zanieczyścić dk.
Wiktionary
(1.1) brudny
(1.2) mętny
(2.1) skażony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaniedbywać)
(1.1) dokonany od|zaniedbywać.
Wiktionary
(1.1) Bycie członkiem współczesnego demos wymaga od obywateli coraz większego przygotowania, tymczasem edukacja obywatelska jest zaniedbana, co powoduje wzrost konformizmu i apatii politycznej z jednej strony, a z drugiej - wzrost podatności na perswazję demagogiczną.
Wiktionary
IPA: zãˈɲɛdbat͡ɕ, AS: zãńedbać
Wiktionary
rzecz. zaniedbanie n., zaniedbywanie n.
czas. zaniedbywać
przym. zaniedbany
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaniedbać.
(1.2) coś, co powinno być zrobione, a nie zostało zrobione
Wiktionary
(1.2) Przepraszam, to zaniedbanie wynikło z mojej winy.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛdˈbãɲɛ, AS: zãńedbãńe
Wiktionary
czas. zaniedbać, zaniedbywać
ims. zaniedbany
przym. zaniedbany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) będący w stanie zaniedbania
Wiktionary
(1.1) Incydent miał miejsce w Szwecji, ale dobrze sobie poradziłem pomimo mojego nieco zaniedbanego szwedzkiego.
(1.1) Ten kościółek jest potwornie zaniedbany już od wielu lat.
Wiktionary
rzecz. zaniedbanie n., zaniedbywanie n.
czas. zaniedbać dk., zaniedbywać ndk.
Wiktionary
(1.1) brudny, niechlujny, nieczysty, nieuporządkowany, opuszczony, zapluty, zapuszczony, zapyziały
Wiktionary
czasownik
(1.1) nie troszczyć się
Wiktionary
(1.1) Nie należy zaniedbywać rodziny.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲɛdˈbɨvat͡ɕ, AS: zãńedbyvać
Wiktionary
rzecz. zaniedbywanie, zaniedbanie
czas. zaniedbać
przym. zaniedbany
Wiktionary
możliwy do zaniedbania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaniedbywać.
Wiktionary
Zaniedbywanie – forma przemocy wobec innych, w wychowaniu i opiece nad drugim człowiekiem to brak ingerencji w potrzeby fizyczne i psychiczne (np. dziecka). Zaniedbywanie obejmuje celowe lub nieświadome niewykonywanie niezbędnych czynności opiekuńczych i wychowawczych, wobec osoby podlegającej opiece, przez osobę do tego zobowiązaną (np. z racji władzy rodzicielskiej).
Wikipedia
czas. zaniedbać, zaniedbywać ndk.
przym. zaniedbany
Wiktionary
złagodnieć, zeszlachetnieć
SJP.pl
złagodnieć, zeszlachetnieć
SJP.pl
rzadko: tracić siły, omdlewać
SJP.pl
tracić zdolność mówienia, zwykle z emocji
SJP.pl
rzadko: zasiedlać Niemcami; zniemczać, germanizować
SJP.pl
książkowo: podupaść na zdrowiu, zachorować
SJP.pl
stać się niemym (zwykle na jakiś czas), nie móc wydobyć głosu w wyniku nagłego, silnego przeżycia, stresu itp.; oniemieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) chwilowo stracić zdolność swobodnego mówienia na skutek silnych uczuć
Wiktionary
(1.1) Pacjenci szpitala, zwłaszcza ci najmniejsi, zaniemówili z przejęcia, kiedy młodzież wręczała im słodkości i upominki, takie jak np. pluszaki.
Wiktionary
czas. mówić
Wiktionary
(1.1) oniemieć
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Zaniemyśl (niem. Santomischel) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl. Siedziba gminy Zaniemyśl. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 432. Od południowego zachodu do miasta przylega Jezioro Raczyńskie.
Wikipedia
mieszkaniec Zaniemyśla (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zaniemyśla (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczucie niepokoju, niepewności
Wiktionary
(1.1) Moskwa zaczęła również przejawiać coraz wyraźniejsze zaniepokojenie rosnącą obecnością amerykańską w regionie.
Wiktionary
rzecz. niepokój m., niepokojenie n.
czas. niepokoić ndk., zaniepokoić dk.
przysł. niepokojąco
przym. zaniepokojony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ktoś, kto odczuwa niepokój lub niepewność, także je wyrażający
Wiktionary
(1.1) 4 lipca chińskie media podały, że „zaniepokojeni częstymi przypadkami zachorowań wśród pingwinów pracownicy szanghajskiego zoo postanowili uodpornić podopiecznych, karmiąc ich regularnie czosnkiem”.
(1.1) Stany Zjednoczone, ale nie tylko, są zaniepokojone dezinformacją odnośnie do bezpieczeństwa cybernetycznego.
Wiktionary
rzecz. zaniepokojenie n.
czas. zaniepokoić dk., zaniepokajać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zanosić)
(1.1) dokonany od|zanosić.
Wiktionary
(1.1) Czarownik zamknął wieko plecionkaecionki i zaniósł ją na dawne miejsce.
Wiktionary
IPA: ˈzãɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: zãńėść
Wiktionary
czas. nieść ndk.
rzecz. zaniesienie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stracić wzrok, zdolność widzenia; oślepnąć, ociemnieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
unicestwić, poddać całkowitej destrukcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanihilować.
Wiktionary
rzecz. niezanihilowanie n.
czas. zanihilować dk.
Wiktionary
stopniowe zmniejszanie się, zamieranie, zanikanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zanikanie, zamieranie czegoś
(1.2) proces stopniowego zmniejszania się objętości tkanki, narządu, zdolności organizmu lub części ciała będące rezultatem uszkodzenia nerwów, długotrwałej bezczynności lub niedokrwienia
Wiktionary
Atrofia (stgr. ἀτροφία atrophia), zanik, wiąd – stopniowe zmniejszanie się objętości komórki, tkanki, narządu lub części ciała. Wyróżnia się zanik fizjologiczny i patologiczny.Typy zaników:
Wikipedia
IPA: ˈzãɲik, AS: zãńik
Wiktionary
rzecz. zanikanie n., zaniknięcie n.
czas. zanikać ndk., zaniknąć dk.
przym. zanikowy, zanikły
Wiktionary
(1.1) ubywanie, zanikanie, zamieranie, wymieranie, znikanie
(1.2) atrofia
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaniknąć)
(1.1) stawać się niepostrzegalnym
(1.2) przestawać istnieć
Wiktionary
rzecz. zanik mrz., zanikanie n., zaniknięcie n.
czas. zaniknąć dk.
Wiktionary
(1.1) czeznąć, kurczyć się, maleć, marnieć, niknąć, podupadać, słabnąć, ubywać, umykać, zacierać się, zamazywać się, zatracać się, zmniejszać się
(1.2) ginąć, niknąć, obumierać, przechodzić, przepadać, wymierać, zamierać, zawalić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanikać.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲiˈkãɲɛ, AS: zãńikãńe
Wiktionary
rzecz. zanik m., zaniknięcie n.
czas. zanikać ndk., zaniknąć dk.
przym. zanikowy, zanikły
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zanikać)
(1.1) dokonany od|zanikać.
Wiktionary
rzecz. zanik m., zanikanie n., zaniknięcie n.
czas. zanikać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaniknąć.
Wiktionary
IPA: ˌzãɲicˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zãńiḱńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. zanik m., zanikanie n.
czas. zanikać ndk., zaniknąć dk.
przym. zanikowy, zanikły
Wiktionary
przymiotnik od: zanik
SJP.pl
taki, który zanikł (zaniknął), np. "dawno zanikłe wspomnienia"
SJP.pl
spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, komunikujący, że zdarzenie, o którym mowa w zdaniu nadrzędnym, nastąpiło albo nastąpi przed zdarzeniem, o którym mowa w zdaniu podrzędnym (np. Uciekajmy stąd, zanim strażnik się obudzi!); nim
SJP.pl
spójnik
(1.1) przed jakimś wydarzeniem
Wiktionary
(1.1) Zanim położysz się spać, odrób pracę domową.
(1.1) Wrócę, zanim zaczniesz za mną tęsknić.
Wiktionary
IPA: ˈzãɲĩm, AS: zãńĩm
Wiktionary
(1.1) nim; gw-pl|Śląsk Cieszyński|kim.
Wiktionary
nadać przedmiotom nieożywionym, zjawiskom przyrody lub pojęciom abstrakcyjnym cechy istot żywych; zanimizować
SJP.pl
"zanim" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
nadać przedmiotom nieożywionym, zjawiskom przyrody lub pojęciom abstrakcyjnym cechy istot żywych; zanimalizować
SJP.pl
animować, zaanimować;
1. pobudzić do działania, do działalności w czymś, zachęcić do czegoś, ożywić;
2. poruszyć kukiełkami w teatrzyku lalkowym;
3. narysować lub wykonać zdjęcia do filmu rysunkowego;
4. stworzyć ruchome obrazy za pomocą komputera
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zaniówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Parczew. leży przy drodze wojewódzkiej nr 815.
W 1673 roku właścicielem wsi był starosta mielnicki Jan Kazimierz Gołuchowski. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
rzadko: zniszczyć, wyniszczyć
SJP.pl
zmniejszać coś, obniżać wartość czegoś, co jest dużo cenniejsze; pomniejszać
SJP.pl
zmniejszyć coś, obniżyć wartość czegoś, co jest dużo cenniejsze; pomniejszyć
SJP.pl
dawniej: klamra, sprzączka
SJP.pl
Zańków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sławatycze.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Sławatycze. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 91 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Różańcowej w Sławatyczach.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Żanna – imię żeńskie, powstałe najprawdopodobniej pod wpływem rosyjskim, przez fonetyczne zapisanie francuskiej wersji imienia Joanna, czyli Jeanne.
Żanna imieniny obchodzi 4 lutego, 30 maja, 17 sierpnia, 27 grudnia.
Wikipedia
komiczny sługa, błazen z włoskiej komedii dell'arte
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Żanny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poznań. żytni
Wiktionary
przespać gdzieś noc
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. nocować)
(1.1) zostać w jakimś miejscu na nocleg
Wiktionary
rzecz. nocnik mos./mrz., nocka ż., noc ż.
Wiktionary
w medycynie: ropne zapalenie tkanki podskórnej palca ręki oraz stopy; paronychia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Asplenium|L.|ref=tak., rodzaj roślin należących do rodziny zanokcicowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju zanokcica (1.1)
(1.3) med. rodzaj ropowicy, zapalenie ropne związane z zakażeniem wałów paznokciowych, wokół paznokci palców dłoni lub stóp;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rodzaj zanokcica obejmuje ok. 70 gatunków paproci.
(1.2) Między głazami rosła mała zanokcica.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. zanokcicowate lm nm., zanokcicowce lm nm.
Wiktionary
rodzina paproci z rzędu paprotkowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Aspleniaceae|Newman|ref=tak., rodzina paproci z rzędu paprotkowców;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zanokcica ż., zanokcicowce lm nm.
Wiktionary
skosatka zanokcicowata - gatunek mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Aspleniaceae|Newman|ref=tak., rząd paproci z gromady paprotników;
Wiktionary
(1.1) Zanokcicowce zalicza się do paprotników.
Wiktionary
rzecz. zanokcica ż., zanokcicowate lm nm.
Wiktionary
przekształcić informacje w celu ukrycia tożsamości i uniemożliwienia identyfikacji danej osoby
SJP.pl
czasownik
(1.1) przemieszczać coś
czasownik zwrotny zanosić się
(2.1) szykować się
(2.2) być czegoś pełnym
(2.3) pot. tracić oddech
(2.4) wydawać gwałtowne i głośne dźwięki
Wiktionary
(1.1) Gdzie to zanosisz!?
(2.1) Zanosi się na burzę.
(2.2) On zanosi się od płaczu.
Wiktionary
IPA: zãˈnɔɕit͡ɕ, AS: zãnośić
Wiktionary
czas. przenosić, wznosić
rzecz. zanoszenie n., zaniesienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanosić.
Wiktionary
czas. zanosić, wznosić
rzecz. zaniesienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. notować)
(1.1) dokonany od|notować.
Wiktionary
rzecz. zanotowanie n., notatka ż., notka ż., notatnik mrz.
czas. notować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanotować.
Wiktionary
IPA: ˌzãnɔtɔˈvãɲɛ, AS: zãnotovãńe
Wiktionary
czas. zanotować dk.
rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż.
Wiktionary
zapisywać coś dla pamięci; notować
SJP.pl
genre;
1. styl gry, twórczości charakterystyczny dla artysty;
2. gatunek twórczości literackiej, muzycznej lub plastycznej o specyficznych cechach;
3. rzeźba lub malarstwo rodzajowe przedstawiające sceny z życia codziennego
SJP.pl
doprowadzić osoby lub grupy osób do wzajemnej wrogości; skonfliktować, skłócić, poróżnić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zanudzić)
(1.1) powodować nudę, nudzić
czasownik zwrotny niedokonany zanudzać się (dk. zanudzić się)
(2.1) odczuwać nudę, nudzić się
Wiktionary
(1.1) Przestali rozmawiać z sąsiadami, w szkole zaczęli nosić się z pańska, kioskarzy i tramwajarzy zanudzali informowaniem o swych genialnych dzieciach.
Wiktionary
IPA: zãˈnud͡zat͡ɕ, AS: zãnuʒać
Wiktionary
rzecz. nudziarka ż., nuda ż., nudziarz m., zanudzanie n., nudności nmos.
czas. nudzić ndk., przynudzać ndk.
przym. nudny, nudnawy
przysł. nudno
Wiktionary
(1.1) nudzić, męczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanudzać.
Wiktionary
IPA: ˌzãnuˈd͡zãɲɛ, AS: zãnuʒãńe
Wiktionary
czas. zanudzać
przysł. nudno
rzecz. nudziarz m.
Wiktionary
rzadko: unieważnić, anulować
SJP.pl
1. całkowicie zanurzyć się w wodzie;
2. wejść w głąb czegoś;
3. o samolocie: polecieć po stromym torze w stronę ziemi;
4. środowiskowo: upaść teatralnie w celu wymuszenia faulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanurkować.
Wiktionary
IPA: ˌzãnurkɔˈvãɲɛ, AS: zãnurkovãńe
Wiktionary
czas. zanurkować dk., nurkować ndk.
rzecz. nurzanie n., nurek, nur, nurkowanie
przym. nurkowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zanurzyć)
(1.1) zagłębiać coś w czymś ciekłym, sypkim lub miękkim
(1.2) wkładać coś w głąb czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zanurzać się (dk. zanurzyć się)
(2.1) wchodzić do jakiejś cieczy, zwykle wody
(2.2) zostać przynajmniej częściowo zatopionym
(2.3) przen. wchodzić do czegoś lub sprawiać takie wrażenie
(2.4) przen. pogrążać się w czymś niematerialnym, ulegać czemuś
Wiktionary
(1.1) Chłopiec, płynąc kajakiem, co chwilę zanurzał rękę w wodzie.
Wiktionary
IPA: zãˈnuʒat͡ɕ, AS: zãnužać
Wiktionary
rzecz. zanurzanie n., zanurzenie n., nurzanie n.
przym. nurkowy
czas. zanurzyć
Wiktionary
dający się zanurzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanurzać.
Wiktionary
IPA: ˌzãnuˈʒãɲɛ, AS: zãnužãńe
Wiktionary
rzecz. nurzanie n., zanurzenie dk.
czas. zanurzyć dk., zanurzać ndk.
przym. nurkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zanurzyć.
(1.2) mors. o łodzi podwodnej: stan znajdowania się pod wodą
(1.3) mors. odległość między najgłębiej znajdującą się pod wodą częścią statku a powierzchnią wody
Wiktionary
Zanurzenie – na statku wodnym jest to odległość pionowa mierzona na owrężu pomiędzy letnią wodnicą ładunkową a górną powierzchnią stępki płaskiej lub punktem zetknięcia się wewnętrznej powierzchni poszycia poszycia ze stępką belkową.
Zanurzenie jednostek pływających z wyznaczoną drzewną wolną burtą mierzy się na burcie do letniej drzewnej linii ładunkowej.
Zanurzenie oznacza się literą T.
Wikipedia
IPA: ˌzãnuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zãnužẽńe
Wiktionary
rzecz. nurzanie n., zanurzanie n. ndk.
czas. zanurzyć dk., zanurzać ndk.
przym. nurkowy
Wiktionary
przymiotnik od: zanurzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zanurzać)
(1.1) dokonany od|zanurzać.
czasownik zwrotny dokonany zanurzyć się (ndk. zanurzać się)
(2.1) dokonany od|zanurzać się.
Wiktionary
IPA: zãˈnuʒɨt͡ɕ, AS: zãnužyć
Wiktionary
czas. zanurzać ndk.
rzecz. nurzanie n., zanurzenie n. dk., zanurzanie n. ndk.
przym. nurkowy
Wiktionary
[czytaj: zanus-i] nazwisko
SJP.pl
1. wyspa koralowa na Oceanie Indyjskim;
2. miasto w Tanzanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Oceanie Indyjskim, u wybrzeży Afryki;
(1.2) geogr. adm. miasto w Tanzanii, położone na wyspie Zanzibar (1.1);
Wiktionary
Zanzibar może odnosić się do:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zanzibarczyk mos., zanzibarczyk mos., Zanzibarka ż., zanzibarka ż.
przym. zanzibarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Zanzibar
* białoruski: (1.1) Занзібар m.
* ido: (1.1) Zanzibar
* kataloński: (1.1) Zanzíbar
* niemiecki: (1.1) Sansibar n.
* rosyjski: (1.1) Занзибар m.
* słowacki: (1.2) Zanzibar m.
* ukraiński: (1.1) Занзібар m.
źródła.
== Zanzibar (język angielski.) ==
thumb|Zanzibar (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Zanzibar.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Zanzibar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zãw̃ˈzʲibar, AS: zãũ̯zʹibar
Wiktionary
rzecz. Zanzibarczyk mos., zanzibarczyk mos., Zanzibarka ż., zanzibarka ż.
przym. zanzibarski
Wiktionary
mieszkaniec Zanzibaru (miasta w Tanzanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec wyspy Zanzibar
Wiktionary
rzecz. Zanzibar mrz., zanzibarczyk mos., zanzibarka ż.
:: fż. Zanzibarka ż.
przym. zanzibarski
Wiktionary
mieszkanka Zanzibaru (miasta w Tanzanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka wyspy Zanzibar
Wiktionary
rzecz. Zanzibar mrz., zanzibarczyk mos., zanzibarka ż.
:: fm. Zanzibarczyk mos.
przym. zanzibarski
Wiktionary
→ Zanzibar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zanzibarem, dotyczący Zanzibaru, pochodzący z Zanzibaru
Wiktionary
rzecz. Zanzibar mrz., Zanzibarczyk mos., Zanzibarka ż.
Wiktionary
rzadko: czynić obłym; zaokrąglać
SJP.pl
rzadko: uczynić obłym; zaokrąglić
SJP.pl
środowiskowo: nakładać kajdanki na aresztanta
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obserwować)
(1.1) dokonany od|obserwować.
Wiktionary
czas. obserwować ndk.
rzecz. obserwacja ż., obserwator mos., obserwatorium n., obserwatorka ż., obserwowanie n., zaobserwowanie n.
przym. obserwacyjny, obserwowalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który znajduje się lub pochodzi z terenów leżących za oceanem
Wiktionary
(1.1) Ze swego zaoceanicznego miejsca pobytu Wittlin pisał 30 grudnia 1959 roku: „Straszną rzeczą jest dla pisarza starzeć się w obcym świecie i to w dodatku w Nowym Jorku, będącym chyba ostateczną antypodą Asyżu i wszystkiego, co asyskie”.
Wiktionary
przym. oceaniczny
Wiktionary
(1.1) transoceaniczny
Wiktionary
zamienić w ocet
SJP.pl
dawniej: dostrzegać, spostrzegać
SJP.pl
1. dziejący się pod nieobecność osoby zainteresowanej;
2. dotyczący systemu studiowania zorganizowanego w ten sposób, że uczniowie pracują w większości samodzielnie, spotykają się na wyznaczonych nielicznych spotkaniach i zdają egzaminy;
3. potocznie: studiujący lub uczący się w szkołach działających w takim systemie
SJP.pl
potocznie: uczestnik kursu zaocznego, szkoły zaocznej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) urz. w czasie nieobecności osoby zainteresowanej
(1.2) w systemie zaocznym
Wiktionary
IPA: zaˈɔt͡ʃʲɲɛ, AS: zaočʹńe
Wiktionary
przym. zaoczny
rzecz. oko n., oczęta nmos.
Wiktionary
1. dziejący się pod nieobecność osoby zainteresowanej;
2. dotyczący systemu studiowania zorganizowanego w ten sposób, że uczniowie pracują w większości samodzielnie, spotykają się na wyznaczonych nielicznych spotkaniach i zdają egzaminy;
3. potocznie: studiujący lub uczący się w szkołach działających w takim systemie
SJP.pl
dawniej: osoba mieszkająca za Odrą
SJP.pl
część Opola po zachodniej stronie Odry
SJP.pl
Zaodrze (niem. Odervorstadt) – część Opola znajdująca się po zachodniej stronie Odry; zwyczajowo podzielone na Zaodrze „bliższe” (między Odrą a kanałem Ulgi – w granicach miasta przed 1899 rokiem) oraz Zaodrze „dalsze” umiejscawiane na zachód od wspomnianego kanału.
Wikipedia
tylna część odwłoku u pajęczaków
SJP.pl
złożyć ofertę, zaproponować kupno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaoferować.
Wiktionary
czas. oferować, zaoferować dk.
rzecz. oferent, oferta ż.
Wiktionary
złożyć oferty w postępowaniach przetargowych
SJP.pl
1. silnie rozgrzewać, rumienić, czerwienić;
2. wywoływać stan zapalny, jątrzyć;
3. o konflikcie, napiętej sytuacji: wzmagać, eskalować;
4. dawniej: roznamiętniać kogoś, podniecać;
5. zaogniać się:
a) silnie rozgrzewać się, czerwienieć się;
b) jątrzyć się, przechodzić w stan zapalny;
c) o konflikcie, napiętej sytuacji: wzmagać, zaostrzać się;
d) przestarzałe: zajmować się ogniem, zapalać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaogniać.
Wiktionary
czas. zaogniać ndk.
Wiktionary
1. silnie rozgrzać, zarumienić, zaczerwienić;
2. wywołać stan zapalny, rozjątrzyć;
3. zaostrzyć, eskalować konflikt;
4. dawniej: roznamiętnić kogoś, podniecić;
5. zaognić się:
a) silnie rozgrzać się, zaczerwienić się;
b) jątrzyć się, przejść w stan zapalny;
c) wzmóc, zaostrzyć się (o konflikcie);
d) przestarzałe: zająć się ogniem, zapalić
SJP.pl
1. silnie rozgrzać, zarumienić, zaczerwienić;
2. wywołać stan zapalny, rozjątrzyć;
3. zaostrzyć, eskalować konflikt;
4. dawniej: roznamiętnić kogoś, podniecić;
5. zaognić się:
a) silnie rozgrzać się, zaczerwienić się;
b) jątrzyć się, przejść w stan zapalny;
c) wzmóc, zaostrzyć się (o konflikcie);
d) przestarzałe: zająć się ogniem, zapalić
SJP.pl
obszar za ogrodem
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mat. zmniejszyć liczbę miejsc dziesiętnych
(1.2) czynić coś okrągłym lub okrąglejszym
Wiktionary
rzecz. zaokrąglanie n., zaokrąglenie n., okrąg m., Okrąglak mrz., okrąglak mzw./mrz.
czas. zaokrąglić dk.
przym. zaokrąglony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaokrąglać.
Wiktionary
Zaokrąglanie – w zapisie pozycyjnym danej liczby zastąpienie zerami pewnej liczby końcowych cyfr znaczących, tj. niezerowych.
Zaokrąglanie liczb polega na:
Wikipedia
czas. zaokrąglać ndk.
rzecz. okrąglak mrz., Okrąglak mrz.
przym. okrągły, zaokrąglony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaokrąglić.
(1.2) to, co jest zaokrąglone, okrągłość, owalność
(1.3) liczba, do której zaokrąglono jakąś wartość
Wiktionary
Zaokrąglanie – w zapisie pozycyjnym danej liczby zastąpienie zerami pewnej liczby końcowych cyfr znaczących, tj. niezerowych.
Zaokrąglanie liczb polega na:
Wikipedia
IPA: ˌzaɔkrɔ̃ŋɡˈlɛ̃ɲɛ, AS: zaokrõŋglẽńe
Wiktionary
czas. zaokrąglić dk., zaokrąglać ndk.
przym. okrągły, zaokrąglony
rzecz. Okrąglak mrz., okrąglak mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaokrąglać)
(1.1) dokonany od|zaokrąglać.
czasownik zwrotny dokonany zaokrąglić się (ndk. zaokrąglać się)
(2.1) dokonany od|zaokrąglać się.
Wiktionary
rzecz. zaokrąglenie n., Okrąglak mrz., okrąglak mrz.
przym. zaokrąglony, okrągły
czas. zaokrąglać
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) o kształcie okrągłym lub zbliżonym do niego
(1.2) jęz. wymawiany z wargami ułożonymi w kształt koła
(1.3) mat. o zmniejszonej liczbie miejsc dziesiętnych
Wiktionary
(1.1) Mleczaj rydz, jadany w całej Europie, ma zaokrąglony kapelusz, który jest dość lepki w wilgotnych warunkach.
(1.2) W tej nazwie greckie „ου” występuje chyba na miejscu dawnego słowiańskiego „i” (potem „ь”), które widocznie obcy zapisywacz (Grek?) usłyszał jako samogłoskę zaokrągloną […].
(1.3) W zestawieniu statystycznym podano tylko zaokrąglone wartości, a ja chciałabym wiedzieć dokładnie!
Wiktionary
rzecz. zaokrąglanie n., zaokrąglenie n.
czas. zaokrąglać, zaokrąglić
Wiktionary
(1.1) kształtny, okrągły, owalny, pełny
(1.2) okrągły
Wiktionary
1. zaangażować kogoś jako członka załogi statku;
2. przyjąć kogoś na statek jako pasażera;
3. potocznie: wejść na pokład statku jako członek załogi lub pasażer; zaokrętować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaokrętować.
Wiktionary
Zaokrętowanie – włączenie osób przybyłych na okręt lub statek (jednostkę pływającą) w stan załogi lub pasażerów wraz z ich zakwaterowaniem, zaprowiantowaniem, ewentualnie przydzieleniem im funkcji, środków ratunkowych itp.
Zaokrętowaniem nazywa się też wpisanie marynarza na listę załogi statku lub okrętu, lub przeniesienie marynarza z oddziału lądowego na okręt.
Wikipedia
rzecz. okręt m., okrętowanie n., okrętnik m.
czas. zaokrętować dk., okrętować ndk.
przym. okrętowy
Wiktionary
okrętować;
1. angażować kogoś jako członka załogi statku;
2. przyjmować kogoś na statek jako pasażera;
3. potocznie: wchodzić na pokład statku jako członek załogi lub pasażer; zaokrętowywać się, okrętować się
SJP.pl
zanieczyścić olejem, oleistą substancją
SJP.pl
zanieczyszczać olejem, oleistą substancją
SJP.pl
naolejować, poolejować;
1. nasycić materiał olejem w celach konserwacyjnych;
2. nałożyć olej na włosy w celach pielęgnacyjnych
SJP.pl
1. zabrudzać oliwą;
2. zaoliwiać się - zabrudzać się oliwą
SJP.pl
zabrudzić oliwą
SJP.pl
mieszkanka Zaolzia (części Śląska Cieszyńskiego); Zaolzianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zaolzia
Wiktionary
(1.1) Konkurs na najlepszy ser domowej roboty wygrała Zaolziaczka z Jabłonkowa.
Wiktionary
rzecz. Zaolzie n.
:: fm. Zaolziak m.
przym. zaolziański
Wiktionary
mieszkaniec Zaolzia (części Śląska Cieszyńskiego); Zaolzianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zaolzia
Wiktionary
(1.1) Najmłodszy z Zaolziaków przeczyta opowiadanie Gustawa Morcinka.
Wiktionary
rzecz. Zaolzie n.
:: fż. Zaolziaczka ż.
przym. zaolziański
Wiktionary
mieszkaniec Zaolzia (części Śląska Cieszyńskiego); Zaolziak
SJP.pl
mieszkanka Zaolzia (części Śląska Cieszyńskiego); Zaolziaczka
SJP.pl
→ Zaolzie (część Śląska Cieszyńskiego)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zaolziem, dotyczący Zaolzia, pochodzący z Zaolzia
Wiktionary
(1.1) Znaleźliśmy te fotografie w jednym z zaolziańskich wydawnictw.
Wiktionary
rzecz. Zaolzie n., Zaolzianin m., Zaolziak m., Zaolziaczka ż.
Wiktionary
część Śląska Cieszyńskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region położony na zachód od Olzy;
Wiktionary
Zaolzie (niem. Olsa-Gebiet, gw. Zaolzi, cz. Záolží, Záolší) – używana głównie w Polsce i przez polską mniejszość w Czechach potoczna nazwa tej części dawnego Księstwa Cieszyńskiego (inaczej Śląska Cieszyńskiego), która była według lokalnego porozumienia polskiej i czeskiej rad narodowych z dnia 5 listopada 1918 pod tymczasową kontrolą polskiej administracji, a na Konferencji w Spa w 1920, po arbitralnym podziale regionu między Polskę i Czechosłowację, została przez mocarstwa przyznana Czechosłowacji (dziś Czechy). Nazwa pochodzi od rzeki Olzy, stanowiącej od 1920 w okolicach Cieszyna granicę pomiędzy Polską i Czechosłowacją. Od północy i wschodu obszar Zaolzia ograniczany jest granicą polsko-czeską wzdłuż granic obecnych powiatów wodzisławskiego i cieszyńskiego. Od zachodu za granicę uważa się historyczną granicę językową, od południa granicą czesko-słowacką.
Wikipedia
(1.1) Teraz mieszkańcy Zaolzia często zaglądają do Cieszyna.
Wiktionary
rzecz. Olza ż., Zaolziak mos., Zaolziaczka ż.
przym. zaolziański
Wiktionary
(1.1) Śląsk Zaolziański, ziemia czeskocieszyńska
Wiktionary
ułożyć włosy w loki lub fale; zondulować, wyondulować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaopatrzyć)
(1.1) stale dostarczać komuś potrzebnych mu rzeczy
(1.2) wyposażać w coś
(1.3) dodawać ozdobniki do tekstu lub melodii
czasownik zwrotny niedokonany zaopatrywać się (dk. zaopatrzyć się)
(2.1) gromadzić potrzebne rzeczy
Wiktionary
IPA: ˌzaɔpaˈtrɨvat͡ɕ, AS: zaopatryvać
Wiktionary
rzecz. zaopatrywanie n., zaopatrzenie n., zaopatrzeniowiec m.
czas. zaopatrzyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stałe dostarczanie komuś potrzebnych mu rzeczy
(1.2) wyposażanie w odpowiednie urządzenia, instalacje
Wiktionary
IPA: ˌzaɔpatrɨˈvãɲɛ, AS: zaopatryvãńe
Wiktionary
rzecz. zaopatrzenie n., zaopatrzeniowiec m.
czas. zaopatrywać ndk., zaopatrzyć dk.
przym. zaopatrzeniowy
Wiktionary
(1.2) wyposażanie
Wiktionary
1. dostarczyć coś niezbędnego, potrzebnego
2. wyposażyć w odpowiednie urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dostarczenie komuś potrzebnych mu rzeczy
(1.2) środki lub towary konieczne do działania jednostki organizacyjnej (np. do produkcji, sprzedaży)
(1.3) dział jednostki organizacyjnej realizujący zaopatrzenie (1.1)
Wiktionary
Zaopatrzenie – wszystkie środki materiałowo-techniczne wykorzystywane do wyposażenia, wsparcia i utrzymania wojska.
Z tym pojęciem wiąże się także termin:
Wikipedia
(1.1) On jest odpowiedzialny za zaopatrzenie w materiały.
(1.2) Zaopatrzenie było skandaliczne, w sklepach brakowało nawet podstawowych artykułów.
(1.3) Budynek pełnił rolę ośrodka zaopatrzenia.
Wiktionary
IPA: ˌzaɔpaˈṭʃɛ̃ɲɛ, AS: zaopaṭšẽńe
Wiktionary
rzecz. zaopatrywanie n., zaopatrzeniowiec m.
czas. zaopatrzyć dk., zaopatrywać ndk.
przym. zaopatrzony, zaopatrzeniowy
ims. zaopatrzony
Wiktionary
(1.2) dostawa, aprowizacja
(1.3) intendentura
Wiktionary
pracownik działu zaopatrzenia przedsiębiorstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się zaopatrzeniem
Wiktionary
(1.1) Pracował jako zaopatrzeniowiec na budowie.
Wiktionary
rzecz. zaopatrywanie n., zaopatrzenie n.
czas. zaopatrywać ndk., zaopatrzyć dk.
Wiktionary
przymiotnik od: zaopatrzenie
SJP.pl
imiesłów
(1.1) taki, który otrzymał zaopatrzenie, wyposażenie; dostał potrzebne środki
Wiktionary
IPA: ˌzaɔpaˈṭʃɔ̃nɨ, AS: zaopaṭšõny
Wiktionary
rzecz. zaopatrzenie
czas. zaopatrzyć
Wiktionary
1. dostarczyć coś niezbędnego, potrzebnego
2. wyposażyć w odpowiednie urządzenia
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zaopatrywać.
Wiktionary
(1.1) Myślicie pewnie, że zaopatrzyłem się w korkowy kask tropikalny?
Wiktionary
rzecz. zaopatrzenie n., zaopatrywanie n., zaopatrzeniowiec m.
czas. zaopatrywać ndk.
ims. zaopatrzony
Wiktionary
potocznie: taki, którym się zaopiekowano
SJP.pl
nie zgodzić się
SJP.pl
orząc, przewrócić warstwy ziemi na drugą stronę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. orać)
(1.1) dokonany od|orać.
Wiktionary
IPA: zaˈɔrat͡ɕ, AS: zaorać
Wiktionary
rzecz. samozaoranie n., zaoranie n., oracz mos., orka
czas. orać
przym. orny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaorać.
Wiktionary
rzecz. samozaoranie n., zaorka ż., zaorek m., zaorywanie n.
czas. zaorać dk., zaorywać ndk.
przym. orny
Wiktionary
orząc, przewrócić warstwy ziemi na drugą stronę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaoranie
Wiktionary
rzecz. zaoranie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Zaorski:
Wikipedia
orząc, przewracać warstwy ziemi na drugą stronę
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zaosie – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Ujazd.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
Zaostrów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Pilczycy.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaostrzyć)
(1.1) czynić ostrym, spiczastym, kłującym
(1.2) czynić wyrazistym
(1.3) w stosunku do przepisów, reguł, sankcji: czynić mniej liberalnymi, bardziej ograniczającymi lub grożącymi wyższymi karami
(1.4) w stosunku do sytuacji, konfliktu, polemiki: wzmacniać ich intensywność
czasownik zwrotny niedokonany zaostrzać się (dk. zaostrzyć się)
(2.1) o sytuacji, konflikcie, polemice: wzmacniać intensywność, eskalować
(2.2) o zmysłach: poprawiać swoją czułość
Wiktionary
czas. zaostrzyć, ostrzyć
rzecz. ostrość ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaostrzać)
(1.1) dokonany od|zaostrzać.
czasownik zwrotny dokonany zaostrzyć się (ndk. zaostrzać się)
(2.1) dokonany od|zaostrzać się.
Wiktionary
czas. zaostrzać, ostrzyć
rzecz. zaostrzanie n., zaostrzenie n., ostrość ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaoszczędzić)
(1.1) ekon. odkładać jakąś ilość czegoś, gospodarując w sposób rozsądny
(1.2) nie narażać kogoś na coś przykrego
Wiktionary
rzecz. zaoszczędzanie n.
czas. oszczędzać
przym. oszczędnościowy
Wiktionary
(1.1) zbierać
(1.2) ochraniać, oszczędzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaoszczędzać.
Wiktionary
czas. oszczędzać, zaoszczędzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaoszczędzać)
(1.1) dokonany od|zaoszczędzać.
Wiktionary
przysł. oszczędnie
rzecz. oszczędności nmos., oszczędność ż., oszczędzanie n.
przym. oszczędny, oszczędnościowy
czas. oszczędzać, oszczędzić
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. owocować)
(1.1) wydać, zrodzić owoce
(1.2) przen. przynieść wymierne efekty
Wiktionary
IPA: zaˌɔvɔt͡sɔˈvat͡ɕ, AS: zaovocovać
Wiktionary
rzecz. owocarka ż., owoc m., owocek m., owocnik m., owocówka ż., owocowość ż., owocność ż., owocowanie n., zaowocowanie n.
czas. owocować ndk.
przym. owocowy, owocny
przysł. owocowo, owocnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaowocować.
Wiktionary
czas. zaowocować dk.
rzecz. owoc mrz., owocarka ż.
przym. owocny, owocowy
Wiktionary
dolna część szybu górniczego, położona poniżej ostatniego poziomu, miejsce, gdzie zbiera się woda spływająca z szybu; rząp, rząpie, rząpik, żomp
SJP.pl
powodować przesiąkanie (ubrania) potem
SJP.pl
1. bodziec odbierany przez zmysł węchu
2. przyjemna woń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) węchowe wrażenie zmysłowe;
(1.2) substancja dająca określony, charakterystyczny zapach (1.1)
(1.3) olejek eteryczny dodawany do ciast
(1.4) fiz. jedna z liczb kwantowych przypisywanych kwarkom i leptonom;
Wiktionary
Zapach (łac. olfactus, ang. odor lub odour, smell, fr. odeur, niem. Geruch) – w najogólniejszym sensie:
Wikipedia
(1.1) Od strony obory unosił się niemiły zapach krów.
(1.2) Nasza firma wprowadzi ten zapach na rynek jeszcze w tym roku.
(1.3) Nie wyszło mi to ciasto… Zapomniałam dodać zapachu.
Wiktionary
IPA: ˈzapax, AS: zapaχ
Wiktionary
rzecz. pachnidło n.
:: zdrobn. zapaszek m.
czas. pachnieć
przym. zapachowy
przysł. zapachowo
Wiktionary
(1.1) woń
Wiktionary
pracownik działu fabryki perfum, w którym komponuje się zapachy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kompozytor zapachów
Wiktionary
rzecz. zapach m.
czas. zapachnieć dk., zapachnąć dk.
przym. zapachowy
Wiktionary
→ zapach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zapachu, posiadający (ładny) zapach
Wiktionary
rzecz. zapach m., zapaszek m., zapachowiec mos.
czas. pachnieć ndk., zapachnieć dk.
Wiktionary
potocznie:
1. zabrudzić czymś mokrym, mazistym; zababrać, zaciapać, zapaćkać, zapaprać;
2. zatkać otwór czymś mazistym; zaciapać, zapaćkać;
3. żartobliwie: zapłacić;
4. zapaciać się - zabrudzić się czymś mokrym, mazistym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapaczkować.
Wiktionary
rzecz. paczka ż., paczkowanie n.
Wiktionary
w gwarze myśliwskiej przylot głuszca na tokowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zapaść
(1.2) przest. upadek
(1.3) przest. zapadlina, zapadlisko
(1.4) daw. zachód (moment zniknięcia za horyzontem)
(1.5) daw. geogr. zachód (kierunek)
(1.6) daw. zapadnięcie, zapadanie
Wiktionary
Zapad – skała na wschodnich obrzeżach wsi Podzamcze w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Znajduje się na Wyżynie Ryczowskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej wchodzącej w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Skały na tej wyżynie zbudowane są z późnojurajskich wapieni.
Wikipedia
IPA: ˈzapat, AS: zapat
Wiktionary
przym. zapadni
rzecz. zapadnia ż.
Wiktionary
o śniegu: padając, zasypać coś
SJP.pl
czasownik (dk. zapaść)
(1.1) osuwać się w głąb, spadać, opuszczać się w dół; stawać się wklęsłym, wklęsnąć; zagłębiać się, pogrążać się w czymś.
(1.2) wpadać w chorobę, stracić zdrowie
(1.3) o ptactwie: przyfrunąwszy siadać gdzieś; o ludziach: zatrzymawszy się gdzieś schować się, skrywać się; zaszywać się
(1.4) zbliżać się (w czasie); nadchodzić, następować, nastąpić
Wiktionary
IPA: zaˈpadat͡ɕ, AS: zapadać
Wiktionary
rzecz. zapadnia ż., zapadka ż., zapadanie n., zapadlisko n., zapaść ż.
czas. zapaść
przym. zapadkowy
Wiktionary
liczba chorych na określoną chorobę; zachorowalność, chorobowość
SJP.pl
Zapadalność, potocznie zachorowalność – liczba nowo zarejestrowanych przypadków danej choroby w przedziale czasu (zwykle roku) na sto tysięcy osób badanej populacji.
Jeśli zapadalność i chorobowość utrzymują się na stałym poziomie, występuje zależność:chorobowość = zapadalność × średni czas trwania choroby.
Wikipedia
taki, który należy uregulować w określonym terminie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapadać.
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈdãɲɛ, AS: zapadãńe
Wiktionary
czas. zapadać, zapaść
rzecz. zapadnia ż., zapadlisko n., zapadka ż., zapaść ż.
przym. zapadkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. drobny element jakiegoś mechanizmu powodujący blokadę ruchu czegoś
Wiktionary
rzecz. zapadlisko n., padnięcie n., zapadnia ż., zapadanie n., zapadnięcie n., padanie n., wypadanie n., wypadnięcie n., zapaść ż.
czas. zapadać ndk., zapaść dk., padanie n., padnięcie n., wypadanie n., wypadnięcie n.
przym. zapadkowy, zapadniowy, zapaściowy, padnięty
Wiktionary
przymiotnik od: zapadka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zapadką, dotyczący zapadki
Wiktionary
rzecz. padnięcie n., zapadlisko n., zapadka ż., zapadnia ż., zapadanie n., zapadnięcie n., padanie n., wypadanie n., wypadnięcie n., zapaść ż.
czas. zapadać ndk., zapaść dk., padanie n., padnięcie n., wypadanie n., wypadnięcie n.
przym. zapadniowy, zapaściowy, padnięty
Wiktionary
teren zapadnięty; zapadlisko
SJP.pl
przymiotnik od: zapadlina
SJP.pl
teren zapadnięty; zapadlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zagłębienie w gruncie, które powstało wskutek zapadnięcia się niższych warstw;
Wiktionary
Zapadlisko – fragment skorupy ziemskiej obniżony wzdłuż uskoków. Zapadliska powstają często na przedpolu gór o budowie płaszczowinowej. Wyróżnia się zapadliska przedgórskie (np. Zapadlisko przedkarpackie) lub na obszarze orogenu zapadlisko śródgórskie (np. Zapadlisko Saary, Zapadlisko Zakarpackie).
Nieciągłe deformacje powierzchni ziemi określane jako zapadliska mogą wynikać również z prowadzonych robót górniczych i przybierać formy zbliżone do kraterów czy lejów krasowych.
Wikipedia
IPA: ˌzapaˈdlʲiskɔ, AS: zapadlʹisko
Wiktionary
rzecz. zapadnięcie n., zapadanie n., zapadka ż., zapadalność ż., zapaść ż.
czas. zapaść, zapadać, paść, padać
przym. zapadliskowy, zapadkowy
Wiktionary
przymiotnik od: zapadlisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. zachodni
Wiktionary
rzecz. zapad m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mechanicznie opuszczana lub podnoszona część podłoża
(1.2) rzad. zapadlina, zagłębienie terenu
(1.3) przest. pułapka, zasadzka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kara główna staje się technicznym zabiegiem, w którym biorą udział bezosobowe maszyny – gilotyna i szubienica z mechaniczną zapadnią.
Wiktionary
rzecz. zapadka ż., zapad m., zapadalność ż., zapadanie n., zapadnięcie n., zapaść ż.
czas. zapadać ndk., zapaść dk.
przym. zapadkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapaść.
Wiktionary
czas. zapaść
rzecz. zapadnia ż., zapadka ż., zapadlisko n., zapaść ż.
przym. zapadkowy
Wiktionary
zapadły;
1. taki, który osunął się w głąb czegoś;
2. o miejscu na ciele: wklęśnięty, najczęściej na skutek starości lub choroby
SJP.pl
przymiotnik od: zapadnia
SJP.pl
przymiotnik od: zapad
SJP.pl
1. oddalony od ludzi, cywilizacji;
2. taki, który osunął się w głąb czegoś; zapadnięty;
3. o miejscu na ciele: wklęśnięty, najczęściej na skutek starości lub choroby; zapadnięty
SJP.pl
1. pokryty pajęczynami
2. pełen pająków
3. gwarowo: zagrodzony gęstym, plecionym płotem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapakowywać)
(1.1) włożyć w opakowanie w celu podarku lub zabezpieczenia
(1.2) włożyć w pakunek (np. w torbę, skrzynię) celem podróży czy przemieszczenia
(1.3) pot. umieścić siłą
czasownik zwrotny dokonany zapakować się (ndk. zapakowywać się)
(2.1) włożyć swoje rzeczy w pakunek do podróży, transportu
Wiktionary
rzecz. zapakowanie n., paczkowanie n., pakowacz mos., paker mos./mrz.
czas. rozpakowywać, pakować, zapakowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) spakować
(1.2) spakować
(2.1) spakować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapakować.
Wiktionary
rzecz. pakowacz mos., paczka ż., zapakowywanie n., pakowanie n., paczkowanie n.
czas. zapakować dk., zapakowywać ndk., pakować ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapakować)
(1.1) wkładać w opakowanie w celu podarowania komuś lub dla zabezpieczenia
(1.2) wkładać w pakunek (np. w walizkę, kufer) celem podróży albo transportu
(1.3) pot. umieszczać siłą
czasownik zwrotny niedokonany zapakowywać się (dk. zapakować się)
(2.1) wkładać swoje rzeczy w pakunek do podróży, zabrania gdzieś
Wiktionary
czas. zapakować
rzecz. zapakowanie n.
Wiktionary
(1.1) pakować
(1.2) pakować
(2.1) pakować się
Wiktionary
powodować zapłon
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapalić)
(1.1) zob. zapalić. (ogień)
(1.2) zob. zapalić. (światło)
(1.3) zob. zapalić. (silnik, radio)
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zapalić)
(2.1) pot. o silniku zob. zapalić.
czasownik zwrotny niedokonany zapalać się (dk. zapalić się)
(3.1) zob. zapalić się. (płomieniem)
(3.2) zob. zapalić się. (o świetle)
(3.3) książk. zob. zapalić się. (do jakiegoś przedsięwzięcia)
(3.4) książk. zob. zapalić się. (o uczuciu)
Wiktionary
(1.1) Po kolacji zaczęliśmy zapalać ognisko.
(1.2) Idąc do łazienki, zapalał światło we wszystkich pomieszczeniach po drodze.
(3.1) Zużył całą paczkę zapałek, a ognisko wciąż się nie zapalało.
(3.2) Codziennie punktualnie o dwudziestej zapalały się latarnie uliczne.
(3.3) Bardzo się zapalał do każdego nowego pomysłu wspólnika.
(3.4) Gdy go widział, zawsze zapalał się w nim wielki gniew.
Wiktionary
IPA: zaˈpalat͡ɕ, AS: zapalać
Wiktionary
rzecz. palenie n., zapałka ż., zapalniczka ż., zapalnik mrz., zapalenie n., zapalanie n., zapaleniec mos., zapał mrz.
przym. zapalny, palny
przysł. zapalnie
czas. odpalić, palić ndk., rozpalać ndk., zapalić dk.
Wiktionary
(1.1) rozpalać, podpalać
(1.2) włączać, zaświecać
(1.3) włączać, uruchamiać
(2.1) pot. zaskakiwać
(3.1) rozpalać się
(3.2) rozbłyskiwać, włączać się, zaświecać się
(3.3) zachęcać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapalać.
Wiktionary
(1.1) Przy zapalaniu papierosa zawsze drżały mu ręce.
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈlãɲɛ, AS: zapalãńe
Wiktionary
czas. palić, ndk. zapalać, dk. zapalić
rzecz. zapalenie n., zapalniczka ż., zapał mrz., zapałka ż.
Wiktionary
Zapalniczka – mały przenośny przedmiot służący do wytwarzania ognia, najczęściej w celu zapalenia papierosa lub cygara. Składa się z korpusu (zazwyczaj metalowego lub plastikowego) wypełnionego palną substancją, oraz mechanizmu zapalającego i „wydmuchującego” płomień. Zapalniczki w przeciwieństwie do zapałek, przeznaczone są do wielokrotnego użytku. Wyjątkiem jest tzw. wieczna zapałka, która łączy cechy obu przedmiotów.
Wikipedia
osoba porywcza, popędliwa, łatwo wybuchająca gniewem; popędliwiec
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zapalczywie
SJP.pl
gorliwość; żarliwość; skłonność do unoszenia się gniewem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest zapalczywy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zapalczywy
SJP.pl
łatwo wybuchający gniewem; porywczy, popędliwy, temperamentny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. łatwo unoszący się gniewem
Wiktionary
rzecz. zapalczywość ż.
przysł. zapalczywie
Wiktionary
(1.1) popędliwy, porywczy, gwałtowny
Wiktionary
spowodować zapłon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. reakcja tkanki organicznej na infekcję, podrażnienie;
(1.2) odczasownikowy od|zapalić.; sprawienie, że coś płonie, coś jest pochłaniane przez ogień
Wiktionary
Zapalenie, stan zapalny, reakcja zapalna, proces zapalny, odczyn zapalny (łac. inflammatio) – uporządkowany proces rozwijający się w tkance unaczynionej pod wpływem czynnika uszkadzającego. Zapalenie może być spowodowane czynnikami: chemicznymi, fizycznymi, biologicznymi (zakażenie drobnoustrojami chorobotwórczymi) - ogólnie czynnikami egzogennymi lub endogennymi. Celem zapalenia jest obrona organizmu. Proces zapalny powinien więc doprowadzić do usunięcia czynnika chorobotwórczego i pozwolić na powrót tkanki do stanu fizjologicznego. U większości osób starszych, jednakże, przejście zapalenia w stan chroniczny może stać się jednym z czynników zagrożenia większą umieralnością.
Wikipedia
(1.1) Zapalenie spojówek objawia się m.in. światłowstrętem, swędzeniem i pieczeniem oczu.
(1.2) Uderzenie piorunu spowodowało zapalenie kabli elektrycznych.
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈlɛ̃ɲɛ, AS: zapalẽńe
Wiktionary
rzecz. palenie, podpalenie, zapałka, zapalniczka, zapalanie
czas. palić (zapalić), wypalać, zapalać
przym. zapalny, palny
Wiktionary
książkowo: osoba ożywiona jakąś ideą, pełna zapału do działania; entuzjasta, zagorzalec, pasjonat, miłośnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. ktoś, kto z zapałem oddaje się jakiemuś hobby, zajęciu czy działalności
Wiktionary
(1.1) Andrzej jest komputerowym zapaleńcem.
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈlɛ̃ɲɛt͡s, AS: zapalẽńec
Wiktionary
rzecz. zapał m., zapałka ż., zapłon m., zapalnik m., zapalniczka ż.
czas. odpalić, palić, zapalić dk., zapalać ndk.
przym. zapalony
Wiktionary
(1.1) entuzjasta, fiksat, fan
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przymiotnika: zapalony (namiętny, zagorzały)
SJP.pl
spowodować zapłon
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapalać)
(1.1) wzniecić ogień
(1.2) sprawić, że coś zaczyna się świecić, zaczyna dawać światło
(1.3) pot. uruchomić, np. silnik samochodu, radio, telewizor
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zapalać)
(2.1) pot. o silniku zacząć pracować
czasownik zwrotny dokonany zapalić się (ndk. zapalać się)
(3.1) zacząć się palić, zająć się płomieniem
(3.2) zacząć się świecić
(3.3) książk. nabrać chęci, zapału do jakiegoś przedsięwzięcia
(3.4) książk. o uczuciu opanować kogoś
Wiktionary
(1.1) Po kolacji poszliśmy zapalić ognisko.
(1.2) Idąc do łazienki zapalił światło w przedpokoju.
(1.3) Mój samochód to stary grat, dwa dni stał na mrozie i już nie mogę zapalić silnika.
(2.1) Mój samochód to stary grat, dwa dni stał na mrozie i już silnik nie chce zapalić.
(3.1) Przy trzeciej zapałce ognisko wreszcie się zapaliło.
(3.3) Bardzo zapalił się do najnowszego pomysłu wspólnika.
(3.4) Nagle zapalił się w nim wielki gniew.
Wiktionary
IPA: zaˈpalʲit͡ɕ, AS: zapalʹić
Wiktionary
rzecz. palenie n., zapałka ż., zapalniczka ż., zapalnik mrz., zapalenie n., zapalanie n., zapaleniec mos., zapał mrz.
przym. zapalny, palny
przysł. zapalnie
czas. odpalić, palić ndk., rozpalać ndk., zapalać ndk.
Wiktionary
(1.1) rozpalić, podpalić
(1.2) włączyć, zaświecić
(1.3) włączyć, uruchomić
(2.1) pot. zaskoczyć
(3.1) rozpalić się
(3.2) rozbłysnąć, włączyć się, zaświecić się
(3.3) zachęcić się
(3.4) zagotować się
Wiktionary
roślina z rodziny baldaszkowatych, występująca w rejonie śródziemnomorskim i środkowej Azji; roślina lecznicza i ozdobna
SJP.pl
Zapaliczka (Ferula) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje ponad 200 gatunków. Najwięcej z nich występuje w południowo-zachodniej i centralnej Azji, ale przedstawiciele rodzaju rosną na rozległym obszarze od basenu Morza Śródziemnego wraz z północną Afryką i południową Europą, po Chiny. Zasiedlają zwykle obszary suche, miejsca nasłonecznione, zbiorowiska trawiaste i stoki wzgórz. Kwiaty zapylane są głównie przez muchówki.
Wikipedia
kieszonkowy przyrząd do krzesania ognia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały pojemniczek z gazem (lub z benzyną) służący do zapalania, niecenia ognia;
Wiktionary
Zapalniczka – mały przenośny przedmiot służący do wytwarzania ognia, najczęściej w celu zapalenia papierosa lub cygara. Składa się z korpusu (zazwyczaj metalowego lub plastikowego) wypełnionego palną substancją, oraz mechanizmu zapalającego i „wydmuchującego” płomień. Zapalniczki w przeciwieństwie do zapałek, przeznaczone są do wielokrotnego użytku. Wyjątkiem jest tzw. wieczna zapałka, która łączy cechy obu przedmiotów.
Wikipedia
(1.1) W ciemności prztyknęła zapalniczka.
Wiktionary
IPA: ˌzapalʲˈɲit͡ʃka, AS: zapalʹńička
Wiktionary
rzecz. zapalenie n., zapalanie n., zapalnik m., zapalarka ż., zapłon m., zapaleniec m.
czas. odpalić, rozpalać, palić dk., zapalać ndk., zapalić dk.
przym. palny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fojercojg, fojercok.; środ. uczn. żarmaszyna
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zapalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zapalny
SJP.pl
urządzenie powodujące detonację ładunku materiału wybuchowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. wojsk. urządzenie do odpalania ładunku wybuchowego
Wiktionary
Zapalnik – urządzenie zapalające lub powodujące wybuch materiału wybuchowego. Dzięki niemu fala detonacyjna przechodzi na główny materiał wybuchowy, który sam trudno detonuje.
Wikipedia
czas. palić, zapalać, zapalić
rzecz. zapałka ż., zapał mrz., zapaleniec mos., zapalniczka ż.
przym. zapalny, zapalnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zapalne
Wiktionary
rzecz. zapał m.
przym. zapalny
przysł. zapalnie
czas. palić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o właściwościach zapalających
(1.2) med. dotyczący zapalenia
(1.3) stanowiący zarzewie konfliktu lub mogący nim się stać
(1.4) skłonny do nieobliczalnych zachowań
Wiktionary
(1.2) W komorze przedniej stwierdza się obecność komórek zapalnych oraz wysięku mogącego przybrać formę ropostka […].
Wiktionary
czas. palić, zapalać, zapalić
rzecz. zapalnik mrz., zapalność ż.
Wiktionary
(1.1) łatwo palny, łatwopalny
(1.3) konfliktogenny
(1.4) gwałtowny, nieobliczalny, niezrównoważony, temperamentny, wybuchowy
Wiktionary
spowodować zapłon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonujący coś z zapałem
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od czas. zapalić (włączyć światło)
(2.2) ims. przymiotnikowy bierny od czas. zapalić (wzniecić płomień)
Wiktionary
czas. palić, rozpalać, odpalić
przym. palny
rzecz. zapaleniec mos., zapał mrz.
Wiktionary
(1.1) entuzjastyczny, gorliwy, oddany, zaciekły, zagorzały, zażarty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapamiętywać)
(1.1) dokonany od|zapamiętywać.
Wiktionary
(1.1) Dobrze zapamiętałem sobie jego twarz.
Wiktionary
IPA: ˌzapãˈmʲjɛ̃ntat͡ɕ, AS: zapãmʹi ̯ẽntać
Wiktionary
czas. zapamiętywać, pamiętać
rzecz. zapamiętanie n., pamiątka ż., pamięć ż., pamięciówka ż., pamiętnik mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zapamiętały
Wiktionary
rzecz. zapamiętałość ż.
przym. zapamiętały
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zapamiętale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zapamiętały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapamiętać.
Wiktionary
czas. zapamiętywać, zapamiętać dk.
rzecz. pamiątka ż., pamięciówka ż.
Wiktionary
dawniej: zapamiętały, zawzięty, zajadły
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapamiętać)
(1.1) utrwalać coś w pamięci
Wiktionary
IPA: ˌzapãmʲjɛ̃nˈtɨvat͡ɕ, AS: zapãmʹi ̯ẽntyvać
Wiktionary
czas. zapamiętać, pamiętać, popamiętać, opamiętać
rzecz. zapamiętanie n., zapamiętywanie n., pamięć ż.
Wiktionary
(1.1) pamiętać
Wiktionary
stopień łatwości zapamiętania czegoś
SJP.pl
dający się zapamiętać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapamiętywać.
Wiktionary
Zapamiętywanie – jest to czynność i pierwsza faza procesu pamięciowego tzw. faza nabywania określonej formy zachowania lub przyswojenia tego, co na daną jednostkę oddziałuje. Zapamiętywanie może mieć postać jednego aktu spostrzeżeniowego lub być złożoną aktywnością.
Zobacz też: kodowanie (psychologia), przechowywanie.
Wikipedia
IPA: ˌzapãmʲjɛ̃ntɨˈvãɲɛ, AS: zapãmʹi ̯ẽntyvãńe
Wiktionary
czas. zapamiętywać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. panować, zapanowywać)
(1.1) zdołać kontrolować, podporządkować swojej woli
(1.2) zacząć rządzić jakimś terytorium
(1.3) nastąpić w określonym czasie lub przestrzeni
(1.4) zdobyć przewagę
Wiktionary
rzecz. zapanowanie n.
czas. opanować, panować
przym. pański, Pański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapanować.
Wiktionary
czas. zapanować dk.
przym. Pański
Wiktionary
czasownik
(1.1) zagadać
Wiktionary
1. podpisać się parafą (parafką);
2. podpisać uzgodniony tekst dokumentu;
3. zabezpieczyć dokumenty poprzez numerację stron i przeciągnięcie przez nie sznurka, którego końce pieczętuje się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. utrudniona lub nieczęsta defekacja;
Wiktionary
Zaparcie (potocznie: zatwardzenie, obstrukcja) – utrudniona lub nieczęsta (rzadziej niż 2 razy na tydzień) defekacja. W skrajnych przypadkach może być śmiertelne. Zaparcie ciężkie to mniej niż 2 wypróżnienia na miesiąc. Zaparcie może być definiowane jako zmiana rytmu wypróżnień lub oddawanie stolca z większym trudem.
Wikipedia
(1.1) Spożywanie zalecanej ilości błonnika zmniejsza ryzyko powstania przewlekłych zaparć, uchyłkowatości jelit, raka jelita grubego i hemoroidów.
Wiktionary
rzecz. zaprzaniec m., parcie n., zaprzenie n.
czas. zapierać ndk., zaprzeć dk.
Wiktionary
(1.1) zatwardzenie, obstrukcja
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zob. parkować.
Wiktionary
(1.1) Rowerzyści na ścieżce rowerowej głośno narzekali na nieprawidłowo zaparkowane pojazdy.
Wiktionary
IPA: ˌzaparˈkɔvat͡ɕ, AS: zaparkovać
Wiktionary
rzecz. parkowanie n., zaparkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zatrzymanie pojazdu na postoju, parkingu lub w innym przeznaczonym do tego miejscu
Wiktionary
rzecz. parkowanie n.
czas. zaparkować dk., parkować ndk.
Wiktionary
pokrywać się parą wodną; parować, parować się, zaparowywać się
SJP.pl
zagłuszać parskaniem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: taki, który nie chce ustąpić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaparzyć)
(1.1) traktować coś wrzątkiem, np. przygotowując napar
czasownik zwrotny niedokonany zaparzać się (dk. zaparzyć się)
(2.1) być traktowanym wrzątkiem
(2.2) być traktowanym ciepłem i wilgocią
Wiktionary
(1.1) Rankiem, po przebudzeniu, zawsze zaparzam dla nas dzbanek kawy.
(2.1) W kamionkowym czajniczku herbata zaparza się lepiej.
(2.2) Podczas upału rośliny pod inspektem często się zaparzają i więdną.
Wiktionary
IPA: zaˈpaʒat͡ɕ, AS: zapažać
Wiktionary
rzecz. para ż., zaparzaczka ż., zaparzacz mrz., zaparzanie n., zaparzenie n., parzenie n.
czas. zaparzyć dk., parzyć ndk.
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
1. urządzenie kuchenne do przyrządzania kawy lub herbaty; ekspres;
2. pojemniczek z dziurkami do parzenia i filtrowania herbaty lub ziół; zaparzaczka
SJP.pl
Zaparzacz, zaparzacz tłokowy – niewielkie, proste urządzenie kuchenne bez źródła zasilania, służące do zaparzania kawy. Ma formę naczynia (najczęściej szklanego), do którego wsypuje się grubiej zmieloną kawę, wlewa się zagotowaną oddzielnie wodę i zamyka naczynie pokrywką z przymocowanym tłokiem z sitkiem. Do naczynia jest zainstalowany uchwyt, dodatkowo chroniący dłoń przed wysoką temperaturą. Zaparzacz może być również używany do zaparzania herbaty.
Wikipedia
1. pojemniczek z dziurkami do parzenia i filtrowania herbaty lub ziół; zaparzacz;
2. wilgotny kawałek płótna, przez który prasuje się tkaninę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd do zaparzania herbaty
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈʒat͡ʃka, AS: zapažačka
Wiktionary
czas. zaparzać, parzyć
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaparzać.
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈʒãɲɛ, AS: zapažãńe
Wiktionary
czas. zaparzać, parzyć
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
przyrząd do parzenia kawy i herbaty; zaparzacz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaparzać)
(1.1) dokonany od|zaparzać.
Wiktionary
IPA: zaˈpaʒɨt͡ɕ, AS: zapažyć
Wiktionary
czas. parzyć, zaparzać
przym. parzelniczy, parzydełkowy
Wiktionary
1. pewna ilość czegoś przechowywana do czasu, gdy będzie potrzebna; rezerwa;
2. dużo czegoś, więcej, niż potrzeba w danej chwili, np. zapas sił; nadmiar;
3. element wymienny zastępujący zużyty odpowiednik;
4. szeroki obrębek u dołu lub pasek materiału w szwach ubrania pozwalający na jego powiększenie; zakład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naddatek ponad niezbędną ilość
(1.2) coś zgromadzonego na później
(1.3) pot. mot. koło zapasowe
(1.4) lm. zapasy sport. walka wręcz przez stosowanie chwytów
Wiktionary
Zapasy – rzeczowe składniki aktywów obrotowych, do których zalicza się: materiały – surowce, materiały podstawowe i pomocnicze, półfabrykaty obcej produkcji, opakowania, części zamienne i odpady; produkty gotowe – wyroby gotowe, wykonane usługi, zakończone roboty, w tym także budowlano-montażowe, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne itp.; półprodukty i produkty w toku – produkcję niezakończoną, tj. produkcję (usługi, w tym roboty budowlane) w toku oraz półfabrykaty (półprodukty) własnej produkcji; towary – rzeczowe składniki majątku obrotowego nabyte w celu odsprzedaży w niezmienionej postaci; zaliczki na poczet dostaw zapasów.
Wikipedia
IPA: ˈzapas, AS: zapas
Wiktionary
(1.1-3)
rzecz. zapasówka ż., zdrobn. zapasik m.
przym. zapasowy
przysł. zapasowo
Wiktionary
(1.2) rezerwa, zasób
(1.3) koło zapasowe, pot. zapasówka
Wiktionary
1. zawiązać sobie coś w pasie; przypasać;
2. włożyć na kogoś pas, obwiązać kogoś w pasie; opasać; przepasać
SJP.pl
1. zagłębić się w czymś miękkim (np. w fotelu);
2. wklęsnąć;
3. opaść, spaść;
4. ukryć się;
5. zachorować;
6. nadejść, nastąpić;
7. pozostawić silne wrażenie;
8. zapaść się - osunąć się lub stać się wklęsłym;
9. zapaść się - zagłębić się w czymś miękkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan ostrej niewydolności krążenia połączony z nagłym spadkiem ciśnienia krwi
(1.2) bardzo zły stan czegoś, znacznie obniżenie wydolności czegoś
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zapadać)
(2.1) dokonany od|zapadać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapasać)
(3.1) dokonany od|zapasać.
Wiktionary
Zapaść. Reportaże z mniejszych miast – zbiór reportaży Marka Szymaniaka wydany w 2021 roku, poruszający problemy zapaści społecznej i ekonomicznej średnich i małych miast Polski. Książka nominowana została w konkursie Grand Press na reporterską książkę roku (2021) oraz do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego (2021).
Wikipedia
(1.2) Włoska służba zdrowia jest już na granicy zapaści.
(2.1) Pytanie było tak niezręczne, że w pokoju nagle zapadła zupełna cisza.
Wiktionary
IPA: ˈzapaɕt͡ɕ, AS: zapaść
Wiktionary
rzecz. zapadlisko n., zapadanie n., zapadnięcie n., zapadka ż., zapasienie n., zapadnia ż.
czas. zapadać ndk.
przym. zapadkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: zapaska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: zapaska
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈsɛt͡ʃka, AS: zapasečka
Wiktionary
rzecz. zapaska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapaść.
Wiktionary
czas. zapaść
rzecz. zapaść ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: zapas
SJP.pl
wiejski fartuch z wełny, dawniej zastępujący spódnicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. wiejski fartuch kobiecy, zakładany na spódnicę
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. zapaseczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. zapasy
Wiktionary
potocznie: zanieczyszczać, zabrudzać; zasyfiać, zaświniać, zapaprywać
SJP.pl
potocznie: zanieczyścić, zabrudzić; popaskudzić
SJP.pl
dyscyplina sportu
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przymiotnika: zapaśny
SJP.pl
sportowiec uprawiający zapasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sportowiec uprawiający zapasy (bez względu na styl)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈpaɕɲik, AS: zapaśńik
Wiktionary
rzecz. zapasy nmos., zapaśnictwo n.
:: forma żeńska zapaśniczka ż.
przym. zapaśniczy
Wiktionary
dawniej:
1. zapasowy;
2. przenośnie: bogaty w wiedzę, pomysły itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co intensywnie zużywa zapasy
Wiktionary
potocznie: zapasowe koło w samochodzie
SJP.pl
przymiotnik od: zapas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący zapas (na wszelki wypadek)
Wiktionary
rzecz. zapas mrz.
:: zdrobn. zapasik mrz.
Wiktionary
(1.1) rezerwowy
Wiktionary
zniszczyć bakterie i inne drobnoustroje w produktach spożywczych i farmaceutycznych, podgrzewając taki produkt do określonej temperatury; spasteryzować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapastować.
Wiktionary
czas. zapastować dk.
Wiktionary
obsmarowywać, nacierać coś pastą
SJP.pl
sport walki, którego celem jest położenie przeciwnika na łopatki; mogą być w stylu klasycznym lub wolnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. konkurencja polegający na fizycznym zmaganiu się dwóch zawodników lub zawodniczek;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zapas
Wiktionary
Zapasy – sport walki, polegający na fizycznym zmaganiu dwóch zawodników – walka odbywa się wręcz przez stosowanie chwytów i rzutów.
Początki tego sportu sięgają czasów starożytnych, kiedy to zmagania zapaśników były jedną z konkurencji igrzysk olimpijskich organizowanych w antycznej Grecji. Były to pierwsze zmagania o charakterze sportowym. Zapasy jako forma bezkrwawego współzawodnictwa znane są z okresów poprzedzających epokę hellenistyczną. W Japonii odpowiednikiem zapasów są zawody sumo. Walka w zapasach trwa dwie rundy po 2 lub 3 min. z przerwą 30 sek.
Wikipedia
IPA: zaˈpasɨ, AS: zapasy
Wiktionary
rzecz. zapaśnik m., zapaśniczka ż., zapaśnictwo n.
przym. zapaśniczy
Wiktionary
wkładać za pas
SJP.pl
1. zdrobnienie od: zapach;
2. słaby, lekko wyczuwalny zapach, zwykle nieprzyjemny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zapach
(1.2) słaby, zwykle nieprzyjemny, zapach
Wiktionary
rzecz. zapach m.
przym. zapachowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Osoby:
Wikipedia
nazwisko obce
SJP.pl
Wikipedia
zapatrywać się - mieć pewien stosunek do czegoś
SJP.pl
zapatrywać się - mieć pewien stosunek do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapatrywać.
Wiktionary
czas. zapatrywać ndk.
Wiktionary
rzadko: zapatrzać się - długo przyglądać się komuś lub czemuś; zapatrywać się
SJP.pl
zapatrzyć się; zapatrzeć się:
1. utkwić w czymś, w kimś wzrok;
2. wziąć z kogoś lub czegoś wzór;
3. o kobiecie ciężarnej: patrząc na kogoś lub na coś, ulec silnym emocjom, które odbiją się na wyglądzie lub charakterze dziecka (zgodnie z przesądem)
SJP.pl
taki, który się zapatrzył, przypatrujący się czemuś lub komuś uważnie
SJP.pl
zapatrzeć się; zapatrzyć się:
1. utkwić w czymś, w kimś wzrok;
2. wziąć z kogoś lub czegoś wzór;
3. o kobiecie ciężarnej: patrząc na kogoś lub na coś, ulec silnym emocjom, które odbiją się na wyglądzie lub charakterze dziecka (zgodnie z przesądem)
SJP.pl
potocznie: zakryć, zawinąć dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.
SJP.pl
współtowarzysz, zwolennik Emiliano Zapaty, przywódcy Rewolucji Meksykańskiej
SJP.pl
zrobić pauzę, przerwę; spauzować
SJP.pl
werwa; animusz; chęć do zrobienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. stan ogromnego podniecenia, gotowość do działania
Wiktionary
Zapał (otwór zapałowy) – w dawnej odprzodowej ręcznej broni palnej oraz artyleryjskiej niewielki otwór w tylnej części lufy, łączący panewkę z ładunkiem miotającym umieszczonym w przewodzie lufy.
Umożliwiał doprowadzenie ognia za pomocą lontu (albo miałkiego prochu) do ładunku w dennej części lufy.W chwili wystrzału ogień powstający na panewce przenoszony był przez zapał do wnętrza lufy, powodując zapłon ładunku miotającego (prochu) i wystrzelenie pocisku.
Wikipedia
(1.1) Pracował bez zapału i motywacji.
Wiktionary
IPA: ˈzapaw, AS: zapau̯
Wiktionary
rzecz. zapaleniec m., zapalnik m., zapalność ż., zapałka ż., zapalarka ż., zapalanie n., zapalenie n.
czas. odpalić, palić, zapalać ndk., zapalić dk.
przym. zapalony
Wiktionary
(1.1) entuzjazm, ferwor, pasja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zapała (639 m) – wzniesienie w Paśmie Jaworzyny w Beskidzie Sądeckim. Wznosi się nad rzeką Poprad i nad miejscowościami Andrzejówka i Milik (jej grzbietem przebiega granica pomiędzy tymi miejscowościami). Zapała stanowi zakończenie bocznego grzbietu odchodzącego od Trzech Kopców (687 m) na południowy wschód poprzez Stawiska (759 m), Skałę (769 m), Prehybę (673 m) i Piotrusinę (645 m). Jest najdalej na południe wysuniętym wzniesieniem całego Pasma Jaworzyny. Poprad zatacza wokół niej obszerny łuk. Pomiędzy nim a stokami Zapały poprowadzono drogę wojewódzką nr 971. Jest to widokowe i ciasne miejsce; z jednej strony stromo pocięte skały Zapały, w niektórych miejscach zabezpieczone murami oporowymi od osuwających się skał, z drugiej strony burzliwy Poprad uderzający o betonowe wały, na których wykonano tę drogę. Wschodnie stoki Zapały opadają do głębokiej doliny potoku Milik, zachodnie do doliny niewielkiego potoku płynącego przez Andrzejówkę.
Wikipedia
drewno przeznaczone do wyrobu zapałek i pudełek na zapałki
SJP.pl
Zapałczanka – sortyment drewna nadający się do skrawania obwodowego, przeznaczony na patyczki i pudełka zapałczane. Najczęściej jest to drewno świerkowe, osikowe, topolowe, olchowe, brzozowe, bukowe, w postaci dłużyc, kłód lub wyrzynków.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zapałkami, dotyczący zapałek
Wiktionary
rzecz. zapałeczka ż., zapałka ż.
przym. zapałkowy
Wiktionary
kobieta pracująca w fabryce zapałek
SJP.pl
fabryka zapałek
SJP.pl
robotnik pracujący w fabryce zapałek
SJP.pl
zdrobnienie od: zapałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: zapałka
Wiktionary
IPA: ˌzapaˈwɛt͡ʃka, AS: zapau̯ečka
Wiktionary
rzecz. zapałka ż.
przym. zapałczany, zapałkowy
Wiktionary
patyczek zakończony łebkiem z masy zapalającej się przy potarciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienki, krótki patyczek zakończony łebkiem z masy zapalającej się przy potarciu o draskę;
(1.2) środ. harc. pionowy element stelażu dużego namiotu typu harcerskiego, podtrzymujący jego boki, w formie metalowej rurki zakończonej plastikowym łebkiem
(1.3) środ. harc. poziomy element stelaża łóżka polowego, tzw. kanadyjki, mający formę drewnianej lub metalowej rurki (czasem zakończonej plastikowym łebkiem) i służący do rozpierania materiału z obu stron;
Wiktionary
Zapałka – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączony w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryty masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki.
Wikipedia
(1.1) Nie baw się zapałkami, bo się poparzysz.
(1.1) Dopiero trzecią zapałką rozpaliłem ognisko.
(1.1) Poszła do sklepu po pudełko zapałek.
(1.2) Namiot naszego zastępu wyglądałby całkiem porządnie, gdyby nie brak kilku zapałek.
(1.3) Bez zapałek moja kanadyjka jest bardzo niewygodna.
Wiktionary
IPA: zaˈpawka, AS: zapau̯ka
Wiktionary
rzecz. zapalenie n., zapaleniec m., zapalarka ż., zapalanie n., rozpalanie n., rozpalenie n., palenie n., paliwo n., zapalnik m., zapał m.
:: zdrobn. zapałeczka ż.
czas. rozpalać ndk., rozpalić dk., zapalać ndk., zapalić dk., palić ndk.
przym. zapałczany, zapałkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztrachecla.
Wiktionary
patyczek zakończony łebkiem z masy zapalającej się przy potarciu
SJP.pl
Zapałka – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączony w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryty masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki.
Wikipedia
→ zapałka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zapałkami, dotyczący zapałek
Wiktionary
rzecz. zapałka ż., zapałczarnia ż., zapałczarz mos., zapałczanka ż., zapałeczka ż.
przym. zapałczany, zapałczarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: kobieta lub rzecz zastępująca kogoś lub coś; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; zatkajdziura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapchać.
Wiktionary
rzecz. zapychanie n., zapychacz m.
czas. zapchać dk., zapychać ndk.
Wiktionary
taki, który się zapchał; przepełniony
SJP.pl
spowodować, że gdzieś pojawią się pchły
SJP.pl
1. taki, w którym lub na którym jest dużo pcheł;
2. potocznie: nędzny, marny, lichy, kiepski
SJP.pl
1. rozpęd, rozmach;
2. uniesienie, poryw
SJP.pl
Zapędowo – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wieś borowiacka, na obszarze Tucholskiego Parku Krajobrazowego, stanowi sołectwo gminy Czersk.
Wikipedia
1. skłonności do czegoś;
2. pragnienie osiągnięcia czegoś w jakiejś dziedzinie; ambicje, zamiary;
3. nieprzyjazne zamiary w stosunku do kogoś; zakusy
SJP.pl
popędzając, zmuszać kogoś do pójścia lub wejścia gdzieś
SJP.pl
popędzając, zmusić kogoś do pójścia lub wejścia gdzieś
SJP.pl
popędzając, zmusić kogoś do pójścia lub wejścia gdzieś
SJP.pl
utrwalić mięso w roztworze soli z saletrą i przyprawami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. peklować)
(1.1) kulin. zakonserwować mięso w roztworze solankowo-saletrowym
Wiktionary
(1.1) Może jutro zdążę zapeklować te nóżki.
Wiktionary
rzecz. peklowanie n., zapeklowanie n., peklowina ż., peklówka ż., peklownia ż.
czas. peklować ndk.
przym. peklowy, peklowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zakonserwowanie mięsa w roztworze solankowo-saletrowym
Wiktionary
(1.1) Ile zajmie ci zapeklowanie tej wołowiny?
Wiktionary
rzecz. peklówka ż., peklowanie n., peklowina ż., peklownia ż.
czas. peklować ndk., zapeklować dk.
przym. peklowy, peklowniczy
Wiktionary
1. zasypać, zapełnić perłami;
2. zaperlić się:
a) pokryć się perłami;
b) zajaśnieć, zabłyszczeć jak perły
SJP.pl
zaperzać się - potocznie:
1. unosić się gniewem, wpadać w złość; zacietrzewiać się;
2. pokrywać się perzem
SJP.pl
zaperzyć się - potocznie:
1. unieść się gniewem, wpaść w złość; zacietrzewić się;
2. pokryć się perzem
SJP.pl
potocznie:
1. taki, który się zaperzył; zacietrzewiony;
2. pokryty perzem
SJP.pl
zaperzyć się - potocznie:
1. unieść się gniewem, wpaść w złość; zacietrzewić się;
2. pokryć się perzem
SJP.pl
ściągać na kogoś pecha
SJP.pl
1. prawdopodobnie, może;
2. niewątpliwie, naturalnie
SJP.pl
partykuła
(1.1) książk. partykuła sygnalizująca, że stwierdzenie jest domysłem mówiącego
(1.2) książk. użyta samodzielnie sygnalizuje, że mówiący chce wnieść pewne zastrzeżenia do danego stwierdzenia, choć w zasadzie się z nim zgadza
Wiktionary
(1.1) Zapewne dobrze wiesz, że to nieprawda.
(1.1) Zbliżył się do drzwi, zrobił nagły, zapewne pożegnalny piruet i znikł we drzwiach raz na zawsze
(1.2) Zapewne jest w tym trochę racji, ale…
Wiktionary
IPA: zaˈpɛvnɛ, AS: zapevne
Wiktionary
przysł. pewnie
wykrz. pewnie
czas. zapewnić dk., zapewniać ndk.
partyk. pewnie, zapewnie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. isto.
(1.2) reg. śl. isto.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapewnić)
(1.1) oświadczać komuś, że coś jest lub będzie na pewno
(1.2) powodować, że coś będzie się stawać lub sprawiać, że ktoś będzie coś uzyskiwał
czasownik zwrotny niedokonany zapewniać się
(2.1) przest. doświadczać prawdziwości, zaistnienia czegoś, np. oglądając to
Wiktionary
(1.1) Zapewniam was, że tym razem mówię prawdę!
(1.2) Rodzice zapewniają byt swoim dzieciom.
Wiktionary
IPA: zaˈpɛvʲɲät͡ɕ, AS: zapevʹńäć
Wiktionary
rzecz. zapewnienie n., zapewnianie n., pewność ż., pewniak m., pewniczka ż., pewnik m.
czas. zapewnić dk.
partyk. zapewne, zapewnie
Wiktionary
(1.1) zaręczać
(1.2) gwarantować
(2.1) przekonywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapewniać.
Wiktionary
IPA: ˌzapɛvʲˈɲä̃ɲɛ, AS: zapevʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. zapewniać, zapewnić
rzecz. zapewnienie n.
partyk. zapewnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapewniać)
(1.1) dokonany od|zapewniać.
Wiktionary
(1.1) Dzienna racja pokarmowa określa jakie produkty i w jakiej ilości należy uwzględnić w całodziennym żywieniu człowieka, aby zapewnić organizmowi wszystkie niezbędne składniki.
Wiktionary
IPA: zaˈpɛvʲɲit͡ɕ, AS: zapevʹńić
Wiktionary
rzecz. zapewnianie n., zapewnienie n.
czas. zapewniać ndk.
partyk. zapewne, zapewnie
Wiktionary
partykuła
(1.1) rzad. zob. zapewne.
Wiktionary
rzecz. zapewnianie n., zapewnienie n., pewność ż., pewniak m.
przym. pewny, pewien
czas. zapewniać ndk., zapewnić dk.
partyk. pewnie, zapewne
przysł. pewnie
wykrz. pewnie
zaim. pewien
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapewnić.
Wiktionary
(1.1) Panie marszałku, szanuję pana zapewnienie, że wszystkich pan traktuje równo.
Wiktionary
rzecz. zapewnianie n.
czas. zapewniać, zapewnić
partyk. zapewnie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapełnić)
(1.1) sprawiać, że coś staje się pełne
(1.2) pozbywać się jakiegoś braku
czasownik zwrotny niedokonany zapełniać się (dk. zapełnić się)
(2.1) stawać się pełnym czegoś
Wiktionary
(1.1) Wynalazków, które zapełniają szafy urzędów patentowych jest znacznie więcej.
(1.2) Pewna mieszkanka Mińska skarżyła mi się, że na jej osiedlu sklep jest położony zbyt daleko. Dziwne, że nie znalazł się nikt, kto by zrozumiał, że zapełniając tę lukę na rynku, może nieźle zarobić.
(2.1) W każdą środę i sobotę droga z Jabłonki do Chyżnego zapełnia się setkami samochodów.
Wiktionary
rzecz. zapełniacz m., zapełnianie n.
czas. pozapełniać dk., zapełnić dk.
Wiktionary
coś mało wartościowego, mającego na celu wyłącznie wypełnienie jakiejś luki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapełniać.
Wiktionary
IPA: ˌzapɛwʲˈɲä̃ɲɛ, AS: zapeu̯ʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. zapełniać ndk., zapełnić dk.
rzecz. zapełnienie n.
Wiktionary
taki, który gdzieś zapełzł
SJP.pl
1. wydać dźwięk charakterystyczny dla koguta;
2. potocznie:
a) zachwycić się czymś, bardzo się ucieszyć;
b) powiedzieć coś cienkim, ostrym głosem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapinać)
(1.1) dokonany od|zapinać.
Wiktionary
(1.1) Miała tę samą sukienkę, w której rozpoznał teraz męską koszulę, zbyt dużą i niedbale zapiętą.
Wiktionary
IPA: ˈzapʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: zapʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. zapinka ż., zapinanie, zapięcie
czas. upinać
Wiktionary
niskie drzewo zwane mydlanym drzewem; mydleniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydanie głosu przez koguta
Wiktionary
rzecz. pianie
czas. piać ndk., zapiać dk.
Wiktionary
pokrywać, zabrudzać piaskiem
SJP.pl
pokryć, zabrudzić piaskiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. zob. weekend.
Wiktionary
przym. zapiątkowy
Wiktionary
1. napić się alkoholu w celu zapomnienia o problemach, zmartwieniach;
2. wypić coś po zjedzeniu czegoś;
3. potocznie: upić się
SJP.pl
1. piekąc zarumienić coś z wierzchu;
2. wywołać piekący ból;
3. połączyć przy udziale wysokiej temperatury
SJP.pl
miejsce, legowisko za piecem lub na piecu w dawnych wiejskich izbach
SJP.pl
Wikipedia
złączyć dwie części (zazwyczaj ubrania) guzikiem, haftką, zatrzaskiem itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) element umożliwiający powtarzalne łączenie i rozłączanie części większej całości
Wiktionary
(1.1) Pierwsze zapięcia podobne do dzisiejszego zamka błyskawicznego wynaleziono w połowie XIX wieku.
(1.1) Kolega niestety nie powstrzymał swojego popędu i rozwalił mi zapięcie od biustonosza.
Wiktionary
IPA: zaˈpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zapʹi ̯ė̃ńće
Wiktionary
rzecz. zapinka ż., zapinanie n.
czas. zapiąć dk., zapinać ndk.
Wiktionary
(1.1) zamek, zapinka, spinka
Wiktionary
miejsce, legowisko za piecem lub na piecu w dawnych wiejskich izbach
SJP.pl
Zapiecki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Pomiechówek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. pieczętować)
(1.1) dokonany od|pieczętować.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛt͡ʃɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: zapʹi ̯ečẽntovać
Wiktionary
rzecz. zapieczętowanie n., pieczętowanie n., pieczątka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapieczętować.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛt͡ʃɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: zapʹi ̯ečẽntovãńe
Wiktionary
czas. zapieczętować
rzecz. pieczętowanie n.
Wiktionary
zamykać coś, opatrując pieczęcią
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zapiec)
(1.1) piec
Wiktionary
(1.1) Co powie mama na ananasa z pieczarkami zapiekanymi w batatach?
Wiktionary
rzecz. zapiekanka ż., zapiekanie n., zapieczenie n., piec mrz., pieczeń ż.
czas. piec
przym. piekarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: zapiekanka
Wiktionary
rzecz. zapiekanka ż., piec mrz.
czas. piec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapiekać.
Wiktionary
rzecz. zapieczenie n., zapiekanka n., piec mrz.
czas. piec, zapiekać ndk., zapiec dk.
przym. piekarski
Wiktionary
1. potrawa z różnych składników zapiekanych razem w piekarniku;
2. bułka z dodatkami zapiekana i podawana z sosem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. danie zapiekane w piekarniku, składającego się z różnych składników;
(1.2) kulin. polski fast food z połówki bułki zapiekanej z dodatkami i żółtym serem, podawany z sosami;
Wiktionary
Zapiekanka – w podstawowym znaczeniu jest to rodzaj jednogarnkowej potrawy – mieszaniny różnych produktów (makaronów, mięsa, jarzyn, serów) zapiekanych razem w piekarniku, często z dodatkiem sosów.
Zapiekankami są m.in. takie potrawy jak:
Wikipedia
(1.1) Dziś na obiad będzie zapiekanka z makaronem i szpinakiem.
(1.2) Asia kupiła zapiekankę z pieczarkami w budce z jedzeniem.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛˈkãnka, AS: zapʹi ̯ekãnka
Wiktionary
rzecz. pieczeń ż., zapiekanie n., zapieczenie n., zapiecek m., piekarnik m.
:: zdrobn. zapiekaneczka ż.
czas. zapiekać ndk., zapiec dk., piec ndk.
przym. zapiekankowy
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się zapiekanki
SJP.pl
przymiotnik od: zapiekanka
SJP.pl
taki, który przyrządzono przez zapiekanie
SJP.pl
zapieklać się - zapamiętywać się w gniewie, uniesieniu; zaperzać się, zacietrzewiać się
SJP.pl
taki, który się zapieklił
SJP.pl
potocznie: zapiekanka
SJP.pl
1. piekąc zarumienić coś z wierzchu;
2. wywołać piekący ból;
3. połączyć przy udziale wysokiej temperatury
SJP.pl
spieniać;
1. czynić coś pieniącym się;
2. pokrywać po wierzchu pianą;
3. potocznie: złościć; wkurzać, wnerwiać, wpieniać;
4. zapieniać się -
a) pokrywać się pianą;
b) potocznie: złościć się; pienić się, wpieniać się
SJP.pl
1. pokryty pianą;
2. potocznie: taki, który wpadł w gniew, rozzłościł się
SJP.pl
potocznie: długa, ciężka praca; zapierdziel, zapiernicz, zapierdol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. posp. ciężka praca, także jej nadmiar
Wiktionary
IPA: ˈzapʲjɛpʃ, AS: zapʹi ̯epš
Wiktionary
czas. zapieprzać ndk., zapieprzyć dk.
Wiktionary
(1.1) harówka, harówa, katorga, krwawica, zachrzan
Wiktionary
wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
a) biec bardzo szybko
b) kraść
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wulg. pot. intensywnie, dużo pracować, harować
(1.2) wulg. pot. poruszać się bardzo szybko (np. jechać, biec), także upływać bardzo szybko
Wiktionary
IPA: zaˈpʲjɛpʃat͡ɕ, AS: zapʹi ̯epšać
Wiktionary
czas. zapieprzyć dk., pieprzyć
rzecz. zapieprzanie n., zapieprz
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) wulg. zapierdzielać, pot. zasuwać, pot. zapylać
(1.2) wulg. zapierdzielać, pot. zasuwać, pot. zapylać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapieprzać.
Wiktionary
czas. zapieprzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapieprzyć.
Wiktionary
czas. zapieprzyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. ukraść
(1.2) wulg. uderzyć kogoś, uderzyć w coś
(1.3) wulg. zabić kogoś
(1.4) wulg. źle coś wykonać, nie wykonać czegoś
czasownik zwrotny zapieprzyć się
(2.1) wulg. mocno się upić
(2.2) wulg. odurzyć się narkotykami do nieprzytomności
Wiktionary
IPA: zaˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: zapʹi ̯epšyć
Wiktionary
czas. zapieprzać ndk., pieprzyć
rzecz. zapieprz ż., zapieprzenie n.
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) pot. zarąbać, wulg. zajebać
(1.2) pot. zarąbać, pot. przywalić, wulg. zajebać
(1.3) pot. zarąbać, wulg. zajebać
(1.4) pot. zawalić
Wiktionary
Zapieraczka – jedna z technik wspinaczkowych. We wspinaczce skalnej jest to sposób pokonywania formacji skalnych typu komin i szczelina, czyli takich, które mają dwie równoległe, pionowe ściany. Zapieraczkę często wykorzystuje się także w jaskiniach przy pokonywaniu kominów, studni i szczelin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapierać.
Wiktionary
rzecz. niezapieranie n., pranie n.
czas. zapierać ndk.
Wiktionary
zapieprzać; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
a) robić coś bardzo szybko;
b) ciężko pracować;
c) kraść
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapierdolić)
(1.1) wulg. kraść
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zapierdolić)
(2.1) wulg. bić, uderzać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) wulg. ciężko pracować
(3.2) wulg. szybko się przemieszczać
(3.3) wulg. śmierdzieć
Wiktionary
(1.1) Jakiś sukinsyn zapierdolił mojej starej torebkę w autobusie!
(3.1) Nie dość, że zapierdalam w tej robocie po 12 godzin dziennie, to jeszcze muszę przyjść w niedzielę!
(3.2) Ale Henio zapierdala motocyklem po lesie!
(3.3) Ale ten nowy zapierdala starą rybą.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: zapʹi ̯erdalać
Wiktionary
rzecz. opierdol mrz., pierdolec mrz., pierdoleniec mos., pierdoła ż., pierdółka ż., pierdółeczka ż., pierdolnik mrz., pierduśnik mrz., popierdoleniec mos., pierdolenie n., pierdolnięcie n., dopierdalanie n., napierdalanie n., odpierdolenie n., odpierdalanie n., opierdolenie n., opierdalanie n., podpierdolenie n., podpierdalanie n., popierdolenie n., popierdalanie n., przepierdolenie n., przepierdalanie n., przypierdolenie n., przypierdalanie n., rozpierdolenie n., rozpierdalanie n., spierdolenie n., spierdalanie n., upierdolenie n., upierdalanie n., wpierdolenie n., wpierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdalanie n., zapierdolenie n., zapierdalanie n., wpierdol mrz., pierdu-pierdu n., pierd mrz.
czas. pierdolić ndk., pierdolnąć dk., dopierdalać ndk., napierdalać ndk., odpierdolić dk., odpierdalać ndk., opierdolić dk., opierdalać ndk., podpierdolić dk., podpierdalać ndk., popierdolić dk., popierdalać ndk., porozpierdalać dk., przepierdolić dk., przepierdalać ndk., przypierdolić dk., przypierdalać ndk., rozpierdolić dk., rozpierdalać ndk., spierdolić dk., spierdalać ndk., upierdolić dk., upierdalać ndk., wpierdolić dk., wpierdalać ndk., wypierdolić dk., wypierdalać ndk., zapierdolić dk.
przym. pierdolony, dopierdolony, napierdolony, opierdolony, opierdalany, pierdolnięty, podpierdolony, popierdolony, przepierdolony, przypierdolony, rozpierdolony, spierdolony, upierdolony, wypierdolony, zapierdolony
wykrz. pierdut, pierdu-pierdu, wypierdalać
Wiktionary
(3.1-2) zapierdzielać, zapieprzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapierdalać.
(1.2) wulg. wykonywanie ciężkiej pracy
(1.3) wulg. uderzanie, bicie, zabijanie kogoś
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: zapʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. zapierdolenie n., zapierdol m.
czas. pierdolić, zapierdalać ndk., zapierdolić dk.
Wiktionary
wulgarnie: długa, ciężka praca; zapierdziel, zapiernicz, zapieprz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapierdolić.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: zapʹi ̯erdolẽńe
Wiktionary
rzecz. zapierdalanie n., zapierdol m.
czas. pierdolić, zapierdalać ndk., zapierdolić dk.
Wiktionary
zajebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. ukraść;
2. zabić;
3. zapierdolić się - upić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wulg. ukraść
(1.2) wulg. zabić
(1.3) wulg. uderzyć
Wiktionary
(1.1) O, kurwa, jakiś chuj zapierdolił mi portfel!
(1.2) Jak znajdę tego skurwiela, co ukradł mi portfel, to normalnie go zapierdolę.
(1.3) Zapierdoliłem mu w mordę z całej siły.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: zapʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
rzecz. zapierdolenie n., zapierdalanie n., zapierdol m.
czas. spierdolić, napierdalać, pierdolić, zapierdalać ndk.
przym. upierdolony
Wiktionary
(1.1) zakosić, zachrzanić wulg. zajebać, podpierdolić
(1.2-3) zajebać
Wiktionary
nieco wulgarnie: długa, ciężka praca; zapiernicz, zapieprz, zapierdol
SJP.pl
potocznie: długa, ciężka praca; zapierdziel, zapieprz, zapierdol
SJP.pl
wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
a) biec bardzo szybko
b) kraść
SJP.pl
potocznie: zamęczyć pieszczotami
SJP.pl
potocznie: zamęczać pieszczotami
SJP.pl
1. specjalna wkładka wypełniająca wolne miejsce w zbyt dużym bucie;
2. tylna część buta nad obcasem; zapiętek
SJP.pl
1. specjalna wkładka wypełniająca wolne miejsce w zbyt dużym bucie;
2. tylna część buta nad obcasem; zapiętek
SJP.pl
złączyć dwie części (zazwyczaj ubrania) guzikiem, haftką, zatrzaskiem itp.
SJP.pl
potocznie: dodać pigmentu włosom lub ustom
SJP.pl
1. pić czegoś dużo, bez umiaru;
2. pić wolno, raczyć się napojem; popijać, pociągać;
3. dawniej: pić alkohol od czasu do czasu, upijać się czasami
SJP.pl
zapijaczać się - upijać się do nieprzytomności; rozpijać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapijać.
Wiktionary
czas. zapijać ndk.
Wiktionary
piknąć; potocznie:
1. o sercu: uderzyć;
2. wydać krótki, słaby, urywany głos; pisnąć
SJP.pl
1. skierować samolot pionowo w dół; rozpocząć lot nurkowy; spikować;
2. rozsadzić, przesadzić młode rośliny; przepikować
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselować, wypikselować, wypikselizować
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselizować, wypikselować, wypikselizować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapiąć)
(1.1) łączyć dwa brzegi tkaniny przy pomocy guzików, haftek, zatrzasków, zamka błyskawicznego itp.
(1.2) grub. o mężczyźnie: odbywać z kimś aktywny stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany zapinać się (dk. zapiąć się)
(2.1) łączyć dwa brzegi tkaniny przy pomocy guzików, haftek, zatrzasków, zamka błyskawicznego itp. – na własnym ubraniu
(2.2) mieć zdolność łączenia się dwoma brzegami przy pomocy guzików, haftek, zatrzasków, zamka błyskawicznego itp.
Wiktionary
(2.2) Chcę taki czerwony sweter, który zapina się na zamek błyskawiczny, a nie na guziki.
Wiktionary
IPA: zaˈpʲĩnat͡ɕ, AS: zapʹĩnać
Wiktionary
rzecz. zapinanie n., zapięcie n., zapinka ż., upinanie n., upięcie n., spinanie n., spięcie n., dopięcie n., dopinanie n.
czas. upinać ndk., upiąć dk., spinać ndk., spiąć dk., dopinać ndk., dopiąć dk.
Wiktionary
(1.2) posuwać, pieprzyć, walić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapinać.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲĩˈnãɲɛ, AS: zapʹĩnãńe
Wiktionary
czas. zapinać, zapiąć
rzecz. zapinka ż., zapięcie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: zapinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: zapinka
Wiktionary
IPA: ˌzapʲĩˈnɛt͡ʃka, AS: zapʹĩnečka
Wiktionary
rzecz. zapinka ż.
Wiktionary
środowiskowo: ustalić adres IP danego urządzenia; spingować
SJP.pl
urządzenie do zapinania czegoś; spinka; zapięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot służący do zapinania czegoś
Wiktionary
IPA: zaˈpʲĩnka, AS: zapʹĩnka
Wiktionary
rzecz. zapinanie n., zapięcie n.
:: zdrobn. zapineczka
czas. upinać, zapinać ndk., zapiąć dk.
Wiktionary
1. zapisanie lub zarejestrowanie czegoś;
2. to, co zostało zapisane lub zarejestrowane;
3. umieszczenie kogoś na liście uczestników lub członków czegoś;
4. rozporządzenie w testamencie wydane przez spadkodawcę;
5. to, co zostało przeznaczone komuś w testamencie;
6. rozporządzenie prawne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zapisanie, rejestracja czegoś
(1.2) trwały ślad powstały na skutek rejestracji lub zapisania
(1.3) sposób zapisywania
(1.4) praw. rozporządzenie w testamencie o przeznaczeniu komuś czegoś w spadku
(1.5) praw. punkt umowy, ustawy, rozporządzenia
(1.6) zapisy: okres czasu, kiedy można zapisać się na pewną listę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwszego zapisu dźwięku dokonał w 1877 r. Amerykanin Thomas Alva Edison.
(1.2) Ten zapis jest bardzo kiepskiej jakości.
(1.3) Zapis matematyczny jest bardziej ścisły niż słowa.
(1.4) Zapisobiorcy po śmierci spadkodawcy przysługuje roszczenie o wydanie rzeczy na podstawie zapisu testamentowego.
(1.5) Niezgodny z prawem jest zapis, który stanowi, że cena lokalu nie zawiera VAT.
(1.6) Jutro startują zapisy do przedszkola – pamiętaj, żeby pójść i zapisać naszą małą.
Wiktionary
IPA: ˈzapʲis, AS: zapʹis
Wiktionary
rzecz. zapisywacz mos./mrz., zapisek m., zapisywanie n., zapisobiorca m., zapisanie n., pisanina ż.
czas. zapisać, zapisywać
Wiktionary
(1.3) notacja
(1.4) punkt testamentu
(1.5) punkt umowy, artykuł ustawy, paragraf
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapisywać)
(1.1) dokonany od|zapisywać.
Wiktionary
IPA: zaˈpʲisat͡ɕ, AS: zapʹisać
Wiktionary
rzecz. zapisywacz mos./mrz., zapis mrz., zapisanie n., pismo n., zapisek mrz., pisarz mos., pisanina ż.
czas. pisać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapisać.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲiˈsãɲɛ, AS: zapʹisãńe
Wiktionary
czas. zapisać dk., zapisywać ndk.
rzecz. pisanina ż., zapis, zapiski, zapisywanie
Wiktionary
notatka, zapisek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobna notatka
Wiktionary
IPA: zaˈpʲisɛk, AS: zapʹisek
Wiktionary
czas. zapisać dk., zapisywać ndk.
rzecz. zapisywacz mos./mrz., zapisywanie n., zapis mrz., pisarz mos., pisanina ż.
Wiktionary
(1.1) adnotacja
Wiktionary
notatka, zapisek
SJP.pl
dawniej: zapisobiorca, legatariusz
SJP.pl
przymiotnik od: zapis
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapisać)
(1.1) trwale coś pisać, notować, zwykle krótką informację
(1.2) inform. zachowywać dane w pamięci
(1.3) wypełniać coś pismem, literami
(1.4) oddawać coś komuś w spadku tworząc testament
(1.5) o lekarzu: wskazywać komuś leki tworząc receptę
(1.6) włączać kogoś na listę uczestników
Wiktionary
(1.1) Czy zapisałeś godziny odjazdów pociągów?
(1.2) Zapomniałem zapisać dokumentu przed wyłączeniem komputera!
(1.3) Profesor miał brzydki zwyczaj i zapisywał marginesy książek.
(1.4) Ojciec zapisał mojej siostrze cały majątek, a mnie nie dał ani grosza!
(1.5) Ten głupi konował zapisał mi aspirynę na bolące nogi!
(1.6) Wczoraj zapisaliśmy się na wycieczkę do Grecji.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: zapʹisyvać
Wiktionary
rzecz. zapisywacz mos./mrz., pisanina ż., pisarz mos., zapisek mrz., zapisywanie, zapisanie, zapis, zapiski, pismo
czas. zapisywać się, zapisać się, pisać
Wiktionary
(1.1) notować, pisać
(1.2) nagrywać
(1.3) zapełniać
(1.4) przekazywać, cedować
(1.5) przepisywać
(1.6) wpisywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zapisuje
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. element zapisujący
Wiktionary
(1.1) W tej nazwie greckie „ου” występuje chyba na miejscu dawnego słowiańskiego „i” (potem „ь”), które widocznie obcy zapisywacz (Grek?) usłyszał jako samogłoskę zaokrągloną […].
Wiktionary
czas. zapisać dk., zapisywać ndk.
rzecz. zapis m., zapisek m., pisanina ż.
Wiktionary
dający się zapisać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapisywać.
Wiktionary
IPA: ˌzapʲisɨˈvãɲɛ, AS: zapʹisyvãńe
Wiktionary
czas. zapisywać
rzecz. zapis mrz., zapisanie n., zapisek mrz., pisanina ż.
Wiktionary
zasuwać, zapierniczać, zapieprzać, zapierdzielać; potocznie:
1. robić coś bardzo szybko;
2. ciężko pracować
SJP.pl
potocznie: napój do popijania alkoholu; popitka, zapojka
SJP.pl
potocznie: ukraść; zajumać, zwędzić, zakosić, zwinąć
SJP.pl
potocznie:
1. upojony alkoholem, pijany; upity, spity;
2. charakterystyczny dla pijaka, np. zapity głos, zapita morda; pijacki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kresy. zaniedbany, chorowity
Wiktionary
robić na czymś plamy, pokrywać plamami; plamić
SJP.pl
zrobić plamy na czymś; poplamić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. plamić)
(1.1) dokonany odamić.
czasownik zwrotny dokonany zaplamić się (ndk. plamić się)
(2.1) dokonany odamić się.
Wiktionary
rzecz. plamienie n.
czas. odplamiać
przym. plamisty
Wiktionary
(1.1) poplamić
(2.1) poplamić się
Wiktionary
ułożyć plan, opracować projekt czegoś; obmyślić, uplanować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. planować)
(1.1) poczynić plan, postanowić w jakich warunkach coś wykonać
Wiktionary
rzecz. plan mrz., planista mos.
czas. planować
przym. planowy
Wiktionary
(1.1) zaaranżować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaplanować.
Wiktionary
przym. planowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomieszczenie pomocnicze
(1.2) pomocniczy zespół osób lub środków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) pomieszczenie gospodarcze
(1.2) baza
Wiktionary
część zbroi rycerskiej
SJP.pl
złożyć plemniki w pobliżu komórek jajowych
SJP.pl
1. napluć obficie, pokryć coś plwociną lub napluć na coś w wielu miejscach;
2. zapluć się - zaślinić się mówiąc nerwowo lub szybko, zaślinić się ze złości
SJP.pl
potocznie: zaimponować, przypodobać się komuś
SJP.pl
1. napluć obficie, pokryć coś plwociną lub napluć na coś w wielu miejscach;
2. zapluć się - zaślinić się mówiąc nerwowo lub szybko, zaślinić się ze złości
SJP.pl
podjąć w porę działanie, które usunie zagrożenie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zapobiegać)
(1.1) dokonany od|zapobiegać.
Wiktionary
(1.1) Nie było jednak wyboru, jeśli dalszemu rozlewowi krwi chcieli zapobiec.
Wiktionary
IPA: zaˈpɔbʲjɛt͡s, AS: zapobʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. zapobiegliwość ż., zapobieganie ndk., zapobiegnięcie dk., zapobieżenie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiegać ndk., zapobiegnąć dk.
przysł. zapobiegawczo
Wiktionary
(1.1) zapobiegnąć
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) nie dopuszczać (do czegoś), nie pozwalać (na coś), zabezpieczać się (przed czymś)
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈbʲjɛɡat͡ɕ, AS: zapobʹi ̯egać
Wiktionary
rzecz. zapobiegliwość ż., zapobieganie ndk., zapobiegnięcie dk., zapobieżenie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiec dk., zapobiegnąć dk.
przysł. zapobiegawczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapobiegać.
Wiktionary
(1.1) Przerwy śródlekcyjne to takie treści i sposoby działania nauczycieli, które zmierzają do zapobiegania zmęczeniu i znużeniu uczniów w trakcie trwania lekcji…
Wiktionary
IPA: ˌzapɔbʲjɛˈɡãɲɛ, AS: zapobʹi ̯egãńe
Wiktionary
rzecz. zapobiegliwość ż., zapobiegnięcie dk., zapobieżenie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiegać ndk., zapobiec dk., zapobiegnąć dk.
przysł. zapobiegawczo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) chcąc zapobiec czemuś
Wiktionary
rzecz. zapobieganie n., zapobiegliwość ż., zapobieżenie n.
czas. zapobiec dk., zapobiegać ndk.
przym. zapobiegawczy
przysł. zapobiegliwie
Wiktionary
(1.1) prewencyjnie, profilaktycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do zapobiegania czemuś niekorzystnemu
(1.2) med. służący do zapobiegania chorobom
Wiktionary
rzecz. zapobieganie n., zapobieżenie n., zapobiegnięcie n.
czas. zapobiec dk., zapobiegać ndk., zapobiegnąć dk.
przym. zapobiegliwy, zapobiegły
przysł. zapobiegawczo
Wiktionary
(1.1) prewencyjny, zaradczy
(1.2) profilaktyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zapobiegliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest zapobiegliwy
Wiktionary
rzecz. zapobieganie n.
czas. zapobiegać ndk., zapobiec dk.
przym. zapobiegliwy
przysł. zapobiegliwie, zapobiegawczo
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zapobiegliwy
SJP.pl
1. taki, który stara się zapobiegać przyszłym problemom, troszczy się o przewidywane potrzeby i przygotowuje się do ich zaspokojenia; przewidujący, przezorny;
2. świadczący o takich cechach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cechujący się przezornością, zdolnością przewidywania i zapobiegania niekorzystnym sytuacjom
(1.2) świadczący o przezorności
Wiktionary
czas. zapobiegnąć, zapobiec, zapobiegać ndk.
rzecz. zapobieżenie n., zapobiegnięcie n., zapobieganie n., zapobiegliwość ż.
przym. zapobiegawczy
Wiktionary
(1.1) dalekowzroczny, przewidujący, przezorny, troskliwy
Wiktionary
nie dopuścić do czegoś; zapobiec
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zapobiegać)
(1.1) dokonany od|zapobiegać.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈbʲjɛɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zapobʹi ̯egnõńć
Wiktionary
rzecz. zapobieganie ndk., zapobiegnięcie dk., zapobieżenie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiegać ndk., zapobiec dk.
Wiktionary
(1.1) zapobiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapobiegnąć.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔbʲjɛ̇ɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zapobʹi ̯ėǵńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. zapobieganie ndk., zapobieżenie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiegać ndk., zapobiec dk., zapobiegnąć dk.
Wiktionary
(1.1) zapobieżenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapobiec.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔbʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zapobʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
rzecz. zapobieganie ndk., zapobiegnięcie dk.
przym. zapobiegawczy, zapobiegliwy
czas. zapobiegać ndk., zapobiec dk., zapobiegnąć dk.
przysł. zapobiegawczo
Wiktionary
(1.1) zapobiegnięcie
Wiktionary
pokryty wilgocią, potem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapoczątkowywać)
(1.1) dać czemuś początek, zainicjować
Wiktionary
czas. zapoczątkowywać ndk.
rzecz. początkujący m., początek m., zapoczątkowanie n.
przym. początkujący
przysł. początkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapoczątkować.
Wiktionary
czas. zapoczątkować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapoczątkowywać.
Wiktionary
czas. zapoczątkowywać ndk.
Wiktionary
zapoczwarzać się - o owadach: zamieniać się w poczwarkę; przepoczwarzać się
SJP.pl
potocznie:
1. zaproponować, przedstawić;
2. donieść na kogoś;
3. wykonać solo utwór muzyczny lub jego część
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapodawać)
(1.1) pot. zaproponować
(1.2) pot. donieść na jakąś osobę
Wiktionary
(1.1) Zapodaj, pan, szluga, kochaniutki.
(1.2) Jego własna kobieta na niego zapodała, wredne babsko...
Wiktionary
rzecz. zapodanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zaproponowanie czegoś
(1.2) urz. oświadczenie, doniesienie
Wiktionary
(1.1) Nie wysiliłeś się nawet na zapodanie kielicha gościowi?
Wiktionary
rzecz. zapodawanie n.
czas. zapodać dk., zapodawać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. proponować, przedstawiać;
2. donosić na kogoś;
3. wykonywać solo utwór muzyczny lub jego część
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapodziać.
Wiktionary
rzecz. podzianie n., podziewanie n., zapodziewanie n.
czas. zapodziać dk., podziewać ndk., zapodziewać ndk., podziać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapodziewać.
Wiktionary
rzecz. zapodzianie n., podzianie n.
czas. zapodziewać ndk., zapodziać dk., podziać dk.
Wiktionary
młodzieżowo: zatańczyć pogo - taniec punków
SJP.pl
regionalnie: napój do popijania alkoholu; popitka, zapitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. napój do popijania alkoholu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się za kręgiem polarnym
Wiktionary
(1.1) Tym razem los mnie rzucił hen na północ, w zapolarny dziki kraj Workuta.
Wiktionary
1. regionalnie: miejsce na zboże w stodole; sąsiek, zasiek;
2. regionalnie: miejsce w spichrzu do przechowywania ziaren i nasion
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Zapolice
SJP.pl
1. wziąć udział w polowaniu;
2. w łowiectwie: zamęczyć podczas polowania; zagonić, wycieńczyć;
3. potocznie: postarać się zdobyć czyjeś względy lub coś trudnego od osiągnięcia
SJP.pl
baseballista grający na zapolu (części boiska najbardziej oddalonej od bazy domowej)
SJP.pl
Zapolowy (ang. outfielder, w skrócie OF) – w baseballu zawodnik drużyny broniącej, który gra na zapolu, części boiska najbardziej oddalonej od bazy domowej.
W meczu występuje zawsze trzech zapolowych:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapomnieć)
(1.1) tracić coś z pamięci, przestawać pamiętać o czymś
(1.2) gubić coś, zostawiać coś gdzieś (= zapominać (1.1) zabrać coś ze sobą)
czasownik zwrotny niedokonany zapominać się (dk. zapomnieć się)
(2.1) przekraczać pewne granice, przyjęte normy
Wiktionary
(1.1) Nie zapomina się łatwo swojej pierwszej miłości.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔ̃ˈmʲĩnat͡ɕ, AS: zapõmʹĩnać
Wiktionary
rzecz. niezapominajka ż., zapominalstwo n., zapominalski m., zapominka ż., zapominanie n., zapomnienie n.
czas. przypominać ndk., zapomnieć dk., zapomnieć się dk.
przym. zapominalski, zapomniany
Wiktionary
potocznie: kobieta, która często o czymś zapomina
SJP.pl
potocznie: osoba, która często o czymś zapomina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma skłonność do łatwego / szybkiego zapominania czegoś przez roztargnienie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna lub chłopiec łatwo zapominający coś przez roztargnienie
Wiktionary
rzecz. zapominalstwo n., zapominanie n., zapomnienie n.
:: fż. zapominalska ż.
czas. zapominać ndk., zapomnieć dk.
przym. zapomniany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapominać.
Wiktionary
Zapominanie – utrata zdolności do przypominania sobie, rozpoznawania lub reprodukowania tego, co poprzednio zostało zapamiętane.
Zapominanie doczekało się kilku teorii, które mają wyjaśnić jego naturę.
Zaznaczyć należy, że pod pojęciem zapominania kryje się kilka odmiennych procesów pamięciowych, które prowadzą do utraty możliwości wydobycia informacji. Jest tak z kilku powodów:
Wikipedia
IPA: ˌzapɔ̃mʲĩˈnãɲɛ, AS: zapõmʹĩnãńe
Wiktionary
rzecz. zapominalstwo n., zapominalski m., zapomnienie n., niezapominajka ż.
czas. zapominać ndk., zapomnieć dk.
przym. zapominalski, zapomniany
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, o którym nikt już nie pamięta i o którego nikt nie dba
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika zapomnieć
Wiktionary
(1.1) Wiele zapomnianych lub mniej znanych kryminalnych historii rozegrało się na wrzeszczańskich ulicach i we wrzeszczańskich domach w pierwszej połowie XX wieku.
Wiktionary
czas. zapomnieć dk., zapominać ndk.
rzecz. zapominalski mos., zapomnienie n., zapominanie n., niezapominajka ż.
przym. zapominalski
Wiktionary
1. przestać pamiętać o kimś lub o czymś;
2. nie wziąć czegoś przez nieuwagę;
3. nie zrobić czegoś w odpowiednim momencie;
4. stracić po pewnym czasie jakąś umiejętność;
5. przestać troszczyć się o kogoś lub coś albo interesować się kimś lub czymś;
6. zapomnieć się - stracić panowanie nad sobą; zachować się nieodpowiednio
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapominać)
(1.1) dokonany od|zapominać.
czasownik zwrotny dokonany zapomnieć się (ndk. zapominać się)
(2.1) dokonany od|zapominać się.
Wiktionary
(1.1) Proszę mi wybaczyć, ale zapomniałem, jak pan ma na imię.
(1.1) Zapomniałem parasola i oczywiście zaczął padać deszcz.
(2.1) Znany piłkarz w trakcie ostrej telewizyjnej dyskusji zapomniał się i sklął jednego z gości.
(2.1) Niestety zapomniałaś się w tej grze.
Wiktionary
IPA: zaˈpɔ̃mʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: zapõmʹńėć
Wiktionary
rzecz. zapominalski m., zapominanie n., zapomnienie n., niezapominajka ż.
czas. przypomnieć dk., zapominać ndk., zapominać się ndk.
przym. zapomniany, zapominalski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapomnieć.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔ̃mʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zapõmʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zapominalski m., zapominanie n., niezapominajka ż.
czas. zapominać ndk., zapomnieć dk.
przym. zapominalski, zapomniany
Wiktionary
1. pomoc finansowa udzielana bezzwrotnie osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, losowej; wsparcie, zasiłek;
2. potocznie: bardzo niska pensja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomoc finansowa udzielana bezzwrotnie osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, losowej
Wiktionary
Zapomoga − doraźna, bezzwrotna pomoc finansowa udzielana osobom fizycznym zwykle w związku ze zdarzeniem losowym.
Zapomogi mogą być udzielane przez zakłady pracy (z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych), organizacje charytatywne czy też organizacje samopomocowe (ze składek członków).
Wikipedia
IPA: ˌzapɔ̃ˈmɔɡa, AS: zapõmoga
Wiktionary
przym. zapomogowy
rzecz. zapomożenie
Wiktionary
(1.1) wsparcie, zasiłek
Wiktionary
przymiotnik od: zapomoga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zapomogi, związany z zapomogą
Wiktionary
IPA: ˌzapɔ̃mɔˈɡɔvɨ, AS: zapõmogovy
Wiktionary
rzecz. zapomoga ż., zapomożenie n., pomaganie n.
Wiktionary
dawniej:
1. ozdobne zapięcie, klamra, fibula;
2. zasłona, kotara
SJP.pl
Zapona – ozdobna zapinka w postaci broszy, agrafy, klamry, haftki lub guza, służąca do spinania płaszczy, opończy, kap, futer, niekiedy drobniejszych elementów odzieży (np. pasów); używana też jako element dekoracyjny, np. jako pektorał lub do zdobienia kołpaków.
Wikipedia
przeszkoda uniemożliwiająca przejście na drugą stronę; blokada; bariera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeszkoda fizycznie uniemożliwiająca przejście, przedostanie się, lub zmianę położenia czegoś w przestrzeni
(1.2) stała budowla hydrotechniczna umożliwiająca piętrzenie wody;
(1.3) wojsk. zespół środków służących do powstrzymania ruchu wojsk nieprzyjaciela
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Drzewa na pastwisku to również naturalna zapora przeciwwietrzna i schronienie dla zwierząt w czasie niesprzyjającej pogody.
Wiktionary
IPA: zaˈpɔra, AS: zapora
Wiktionary
rzecz. parcie n., opór m.
czas. przeć, zapierać się, zaprzeć się
przym. zaporowy
Wiktionary
(1.1) przeszkoda, bariera
(1.2) tama
Wiktionary
1. → Zaporoże;
2. obwód zaporoski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Zaporoża, związany z Zaporożem, pochodzący z Zaporoża (krainy)
(1.2) dotyczący Zaporoża, związany z Zaporożem, pochodzący z Zaporoża (miasta)
Wiktionary
(1.1) Jako sprzymierzeńcy w walkach z Turkami występowali Kozacy zaporoscy.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈrɔsʲci, AS: zaporosʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zaporoże n., Zaporożec mos., zaporożanin mos., zaporożanka ż., Zaporoszczyzna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: zapora
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powstały na skutek zlokalizowania zapory
(1.2) stanowiący zaporę
Wiktionary
rzecz. zapora ż.
Wiktionary
mieszkaniec Zaporoża (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zaporoża; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Zaporoże n., Zaporożec mos.
:: fż. zaporożanka ż.
przym. zaporoski
Wiktionary
mieszkanka Zaporoża (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zaporoża; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Zaporoże n., Zaporożec mos.
:: fm. zaporożanin mos.
przym. zaporoski
Wiktionary
1. obszar nad dolnym Dnieprem, na którym Kozacy zakładali swoje obozy; Dzikie Pola, Sicz;
2. miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. obszar nad dolnym Dnieprem, na południowo-wschodnich krańcach Rzeczpospolitej, obecnie w granicach Ukrainy;
(1.2) geogr. miasto nad Dnieprem w południowo-wschodniej części Ukrainy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiedziałeś, że albertyni mają placówkaacówkę na Zaporożu?
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈrɔʒɛ, AS: zaporože
Wiktionary
rzecz. Zaporożec m., zaporożanin mos., zaporożanka ż., zaporożec m., Zaporoszczyzna ż.
przym. zaporoski
Wiktionary
(1.1) Dzikie Pola
Wiktionary
samochód marki Zaporożec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zaporoża, obszaru nad dolnym Dnieprem
Wiktionary
ZAZ Zaporożec (ukr. Запорожець) – modele samochodów budowanych od roku 1960 w fabryce ZAZ w Ukraińskiej SRR. Różne jego typy produkowane były aż do roku 1994. Słowo Zaporożec oznacza Kozaka z Siczy Zaporoskiej lub mieszkańca Zaporoża.
Wikipedia
IPA: ˌzapɔˈrɔʒɛt͡s, AS: zaporožec
Wiktionary
rzecz. Zaporoże n., zaporożanin m., zaporożanka ż., zaporożec m.
przym. zaporoski
Wiktionary
potocznie: opublikować post w internecie
SJP.pl
wysunąć postulat, zaproponować coś
SJP.pl
→ Zapotek; zapotekijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zapotekami, dotyczący Zapoteków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język zapotecki;
Wiktionary
rzecz. Zapotek mos.. Zapotekijczyk mos., Zapotekijka ż.
przym. zapotekijski
Wiktionary
(1.1) zapotekijski
Wiktionary
członek ludu indiańskiego; Zapotekijczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel indiańskiego ludu meksykańskiego żyjącego w środkowej i wschodniej części stanu Oaxaca
Wiktionary
przym. zapotecki, zapotekijski
rzecz. zapotecki mrz.
Wiktionary
członek ludu indiańskiego; Zapotek
SJP.pl
członkini ludu indiańskiego
SJP.pl
→ Zapotek; zapotecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zapotekami, dotyczący Zapoteków
Wiktionary
rzecz. zapotecki mrz., Zapotek mos.. Zapotekijczyk mos., Zapotekijka ż.
przym. zapotecki
Wiktionary
(1.1) zapotecki
Wiktionary
lud indiański w Meksyku zamieszkujący środkowo-wschodnią część obecnego stanu Oaxaca
SJP.pl
Zapotekowie – grupa rdzennych mieszkańców Meksyku, zamieszkujących środkowo-wschodnią część obecnego stanu Oaxaca.
Obecnie ich populacja liczy około 400 tys., większość posługuje się językiem hiszpańskim, w użyciu jest też silnie rozdrobniony dialektalnie język zapotecki z rodziny oto-mangueskiej.
Wikipedia
urzędowo, środowiskowo: zamówić, wydać polecenie dostarczenia sobie czegoś
SJP.pl
urzędowo, środowiskowo: zamówić, wydać polecenie dostarczenia sobie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapotrzebować.
(1.2) druk, dokument z wyszczególnionymi potrzebami, np. w zakresie zakupów
Wiktionary
czas. trzeba, zapotrzebować dk.
Wiktionary
dawniej:
1. potrzebując, zlecać dostarczenie sobie czegoś, wyrażać chęć kupna czegoś;
2. odczuwać potrzebę czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapowiedzieć)
(1.1) dawać zapowiedź – zwiastować, przewidywać coś co nastąpi w przyszłości, dawać znaki charakteryzujące zdarzenie, które ma nastąpić
Wiktionary
(1.1) Eleganckie ekwipaże, roztrącając beztrosko ludzką ciżbę, zapowiadały rychły koniec świetlistego festynu.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: zapovʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. zapowiadanie ndk. n., zapowiedzenie dk. n., zapowiedź ż.
czas. powiedzieć, zapowiedzieć dk.
Wiktionary
(1.1) wróżyć
Wiktionary
redaktorka zapowiadająca coś; spikerka, prezenterka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapowiadać.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: zapovʹi ̯adãńe
Wiktionary
czas. zapowiadać, zapowiedzieć, powiedzieć
Wiktionary
1. w językoznawstwie: wyraz wprowadzający zdanie podrzędnie złożone;
2. w Rosji i krajach byłego ZSRR: teren pod ochroną ze względu na cechy przyrodnicze, gatunki zwierząt lub roślin;
3. dawniej: zapowiedź
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogłaszanie tego, co ma stać się lub nadejść
(1.2) oznaka czegoś zbliżającego się
(1.3) krótki, wstępny utwór
Wiktionary
Zapowiedź – amerykańsko-brytyjski dreszczowiec fantastyczno-naukowy z 2009 w reżyserii Alexa Proyasa. Film kręcono w Melbourne w Australii.
Wikipedia
(1.1) To była zapowiedź niekończących się przygód i perypetii ze zwierzętami i dzieciakami z nowo odkrytej planetaanety.
Wiktionary
IPA: zaˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: zapovʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. zapowiadać, zapowiedzieć, powiedzieć
Wiktionary
(1.1) denuncjacja, ogłoszenie, obwieszczenie, zawiadomienie, anons, proroctwo, prognoza,przepowiednia
(1.2) przejaw, oznaka, sygnał, zwiastun, wyznacznik, wróżba, znak, objaw, symptom, prognostyk, zadatek, prekursor, przedświt, herold, podmuch
(1.3) preludium, wstęp, szkic, zarys, zwiastun
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapowiedzieć.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zapovʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
czas. zapowiedzieć, zapowiadać, powiedzieć
Wiktionary
Zapowiedzi – publiczne ogłoszenie przez proboszcza parafii, zamiaru wstąpienia w związek małżeński danych członków wspólnoty wiernych. Zapowiedzi stanowią jeden z elementów tak zwanego dochodzenia przedślubnego.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapowiadać)
(1.1) zob. zapowiadać.
czasownik zwrotny
(2.1) zob. zapowiadać się.
Wiktionary
(1.1) Mama zrobiła dzieciom awanturę i zapowiedziała częste inspekcje.
(2.1) Na wieczór zapowiedział się gość z filmami.
Wiktionary
IPA: ˌzapɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: zapovʹi ̯ėʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. zapowiadanie ndk. n., zapowiedzenie dk. n., zapowiedź ż.
czas. powiedzieć, zapowiadać ndk.
Wiktionary
dawniej: człowiek zapowietrzony (zarażony); morowiec
SJP.pl
archaicznie: kobieta chora zakaźnie
SJP.pl
archaicznie: człowiek chory zakaźnie
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zapowietrzyć
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. osoba chora zakaźnie
przymiotnik
(3.1) gwara. obraź. rodzaj wyzwiska
Wiktionary
(3.1) (…) Zarno wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty a Dominikowa cygan jest baba, pleciuch i ozornica zapowietrzona!
Wiktionary
rzecz. zapowietrzenie n.
czas. zapowietrzyć dk., zapowietrzać ndk.
Wiktionary
(3.1) przeklęty
Wiktionary
skrót od: zapożyczony
SJP.pl
taki, o którym nie pamięta się należycie, dostatecznie; niedoceniony
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapoznać)
(1.1) przekazywać komuś informacje na pewien temat
(1.2) przekazywać komuś imię, nazwisko lub inne informacje o kimś innym, sprawiając, że te osoby zawierają znajomość
czasownik zwrotny niedokonany zapoznawać się (dk. zapoznać się)
(2.1) zdobywać komuś informacje na pewien temat
(2.2) zawierać z kimś znajomość
Wiktionary
(1.1) Oprócz życia rodzinnego, towarzyskiego, wystawa zapoznaje nas z życiem zawodowym Józefa Fedorowicza.
(1.2) Lussinge, człowiek najbardziej przezorny jakiego znałem, chcąc sobie zapewnić towarzysza przechadzki na rano, bardzo niechętnie zapoznawał mnie ze swymi znajomymi.
(2.2) Dopiero niedawno, podczas pobytu w Spale, zapoznawałam się z czterema nowymi koleżankami.
Wiktionary
czas. rozpoznawać, zapoznać dk.
rzecz. zapoznawanie n., znawstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces wprowadzania kogoś w nową sytuację, zagadnienie lub środowisko, polegający na przekazywaniu informacji; może się także odnosić do kontaktów interpersonalnych
Wiktionary
(1.1) Co roku na początku semestru odbywa się zapoznawanie studentów z kampusem.
(1.1) Program nauczania w pierwszej klasie skupia się na zapoznawaniu dzieci z alfabetem.
(1.1) Reksio jest przyjacielskim psem, nie mającym problemów z zapoznawaniem nowych osób.
Wiktionary
czas. zapoznawać ndk.
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
służący do poznania się i połączony z zabawą lub pracą
SJP.pl
przybrać odpowiednią postawę i posłużyć jako model fotografowi, malarzowi itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona z języka obcego;
Wiktionary
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu w danym języku. Pojęcia tego używa się w opozycji do słownictwa rodzimego. Mianem pożyczek określa się wszystkie obce w strukturze danego języka wyrazy, zwroty, typy derywatów, formy fleksyjne, konstrukcje składniowe, związki frazeologiczne.
Wikipedia
IPA: ˌzapɔʒɨˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zapožyčẽńe
Wiktionary
rzecz. zapożyczanie n., pożyczka ż.
czas. zapożyczać ndk., zapożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
Wiktionary
(1.1) barbaryzm, pożyczka, wyraz obcy, kalka
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapożyczać)
(1.1) dokonany od|zapożyczać.
czasownik zwrotny dokonany zapożyczyć się (ndk. zapożyczać się)
(2.1) dokonany od|zapożyczać się.
Wiktionary
czas. zapożyczać ndk.
rzecz. zapożyczanie n., zapożyczenie n., pożyczka ż.
przym. zapożyczony
Wiktionary
osoba bezustannie przełączająca kanały telewizyjne
SJP.pl
1. ciągłe zmienianie kanałów telewizyjnych pilotem;
2. rzadko: przerwanie nagrywania filmu w magnetowidzie na czas emisji reklam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bezcelowe, szybkie przełączanie kanałów telewizyjnych za pomocą pilota
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A czy wiesz, że zappingowi ulegają prawie wyłącznie faceci?
Wiktionary
IPA: ˈzapʲĩŋk, AS: zapʹĩŋk
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|zapping.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zapping
* hiszpański: (1.1) zapeo m.
* nowogrecki: (1.1) ζάπινγκ n.
źródła.
== zapping (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zapping
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|zap.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bezmyślnie przełączać kanały telewizyjne pilotem
SJP.pl
prowizorycznie uprać tylko zabrudzoną część tkaniny lub dzianiny w celu uniknięcia utrwalenia się plamy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ciągle zajęty pracą
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zapracować
Wiktionary
rzecz. pracowniczka ż., pracowanie n., praca ż., pracowitość ż., pracownia ż., pracownica ż., pracownik mos., spracowany mos., dopracowywanie n., dopracowanie n., nadpracowanie n., napracowanie n., opracowywanie n., opracowanie, popracowanie n., przepracowywanie n., przepracowanie n., rozpracowywanie n., rozpracowanie n., spracowanie n., wypracowywanie n., wypracowanie n., zapracowywanie n., zapracowanie n.
czas. pracować, dopracowywać ndk., dopracować dk., nadpracować dk., napracować się dk., opracowywać ndk., opracować dk., popracować dk., przepracowywać ndk., przepracować dk., rozpracowywać ndk., rozpracować dk., spracować dk., wypracowywać ndk., wypracować dk., zapracowywać ndk., zapracować dk.
przym. pracowity, pracowniczy, przepracowany, spracowany
Wiktionary
1. zdobywać, osiągać coś pracą; zarobić;
2. zapracowywać się - przemęczać się nadmierną pracą
SJP.pl
zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), plisa, zakładka, pliska
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprasowywać)
(1.1) prasując utrwalić, usztywnić fałdy, kant w spodniach, zgięcia w złożonym materiale itp.
(1.2) rzad. prasując wygładzić fałdy, zmarszczki
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usztywnienie fałd, kantów w spodniach, zgięć w złożonym materiale itp. w wyniku prasowania
(1.2) rzad. wygładzenie fałd, zmarszczek w wyniku prasowania
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaprasować)
(1.1) niedokonany od|zaprasować.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usztywnianie fałd, kantów w spodniach, zgięć w złożonym materiale itp. w wyniku prasowania
(1.2) rzad. wygładzanie fałd, zmarszczek w wyniku prasowania
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaprosić)
(1.1) proponować komuś, aby przyszedł w odwiedziny
(1.2) zachęcać kogoś do zrobienia czegoś lub skorzystania z czegoś
Wiktionary
(1.1) Zapraszam do mojego mieszkania. Zobaczycie jak się urządziłem.
(1.2) Mój chłopak zaprasza mnie do kina.
Wiktionary
IPA: zaˈpraʃat͡ɕ, AS: zaprašać
Wiktionary
rzecz. doproszenie n., dopraszanie n., zapraszanie n., zaproszenie
Wiktionary
(1.2) namawiać
Wiktionary
zachęcający do wejścia dokądś lub zajęcia jakiegoś miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapraszać.
Wiktionary
rzecz. zaproszenie n., zaprosiny nmos., dopraszanie n., doproszenie n.
czas. zapraszać ndk., zaprosić dk.
Wiktionary
1. spoiwo używane do łączenia elementów muru lub do tynkowania;
2. działanie wdrażające kogoś do czegoś;
3. coś, czym zaprawia się potrawy dla dodania smaku lub zapachu; zaprawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. półpłynny, krzepliwy lepik mineralny służący w budownictwie za spoinę lub okładzinę;
(1.2) czynności przygotowujące do czegoś, przygotowanie do czegoś
(1.6) plast. substancja stosowana jako podkład pod farbę, lakier, politurę itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) przygotowywanie / przygotowanie, wdrażanie / wdrożenie
(1.3) wprawa
(1.6) bejca, grunt
Wiktionary
przestarzałe: partykuła podkreślająca prawdziwość komunikowanego w zdaniu sądu, odnosząca się do treści całego zdania, zwykle je otwierająca; naprawdę, rzeczywiście, istotnie, doprawdy
SJP.pl
partykuła
(1.1) podn. …podkreślająca prawdziwość przedstawianego w zdaniu sądu
Wiktionary
(1.1) Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.
Wiktionary
IPA: zaˈpravdɛ, AS: zapravde
Wiktionary
rzecz. prawda
partyk. naprawdę
wykrz. prawda
Wiktionary
(1.1) naprawdę, rzeczywiście, doprawdy
Wiktionary
wdrożyć kogoś do czegoś
SJP.pl
wdrożyć kogoś do czegoś
SJP.pl
1. zdrobnienie od: zaprawa;
2. coś, czym zaprawia się potrawy dla dodania smaku lub zapachu; zaprawa
SJP.pl
przymiotnik od: zaprawa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. prezentować)
(1.1) dokonany od|prezentować.
Wiktionary
(1.1) Na wystawie zaprezentowano wiele zaskakujących zastosowań wyrobów bednarskich.
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., zaprezentowanie n., prezentacja ż., prezenter mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprezentować.
Wiktionary
czas. zaprezentować dk.
rzecz. prezent mrz., prezentacja ż., prezenter mos.
Wiktionary
młodzieżowo: zaproszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprogramować.
Wiktionary
czas. programować, zaprogramować dk.
rzecz. program mrz., programista mos.
przym. programowalny, programowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. projektować)
(1.1) dokonany od|projektować.
Wiktionary
czas. projektować ndk.
rzecz. projekcja ż., projekt mrz., projektant mos., projektantka ż., projektor mrz., projektowanie n., zaprojektowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprojektować.
Wiktionary
czas. projektować, zaprojektować dk.
rzecz. projektant mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaproklamować.
Wiktionary
czas. zaproklamować dk.
Wiktionary
w matematyce: przybliżyć wartość, zaokrąglić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. proponować)
(1.1) dokonany od|proponować.
Wiktionary
IPA: ˌzaprɔpɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: zapropõnovać
Wiktionary
czas. proponować
rzecz. propozycja ż., zaproponowanie n., proponowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) złożenie propozycji
Wiktionary
rzecz. proponowanie n., propozycja ż.
czas. zaproponować dk., proponować ndk.
Wiktionary
przepowiedzieć coś; wyprorokować
SJP.pl
zapłodnić samicę świni lub dzika
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapraszać)
(1.1) dokonany od|zapraszać.
Wiktionary
IPA: zaˈprɔɕit͡ɕ, AS: zaprośić
Wiktionary
rzecz. zaproszenie n., zapraszanie n., dopraszanie n., doproszenie n.
Wiktionary
dawniej: zaproszenie
SJP.pl
zapłodnić samicę świni lub dzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) informacja o byciu mile widzianym w roli uczestnika określonego zdarzenia
(1.2) kartka papieru wyrażająca taką informację
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzaprɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: zaprošẽńe
Wiktionary
rzecz. zapraszanie n., zaprosiny nmos., dopraszanie n., doproszenie n.
czas. zapraszać ndk., zaprosić dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: zaproszenie; zaproszonko
SJP.pl
zdrobnienie od: zaproszenie; zaproszeńko
SJP.pl
osoba zaproszona
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprószać)
(1.1) o pyle, kurzu: pokryć coś cienką warstwą zanieczyszczenia, dostać się gdzieś
Wiktionary
(1.1) Jedynie zaprószone popiołem, wielkie i potężne rogi przypominały chwałę żywego zwierzęcia.
Wiktionary
rzecz. naprószenie n., oprószanie n., oprószenie n., poprószanie n., poprószenie n., prószenie n., przeprószanie n., przeprószenie n., przyprószanie n., przyprószenie n., rozprószanie n., rozprószenie n., sprószanie n., sprószenie n., zaprószanie n., zaprószenie n.
czas. naprószyć dk., oprószać ndk., oprószyć dk., poprószać ndk., poprószyć dk., prószyć ndk., przeprószać ndk., przeprószyć dk., przyprószać ndk., przyprószyć dk., rozprószać ndk., rozprószyć dk., sprószać ndk., sprószyć dk., zaprószać ndk.
przym. zaprószony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaprowadzić)
(1.1) prowadzić do określonego miejsca
(1.2) podpowiadać drogę
(1.3) o pewnej sytuacji lub postępowaniu: stawać się przyczyną czegoś
(1.4) doprowadzać do określonego stanu
(1.5) zakładać, urządzać, instalować coś
Wiktionary
czas. przeprowadzać, zaprowadzić dk., prowadzić dk., prowadzać ndk., wyprowadzić dk., wyprowadzać ndk., wprowadzać ndk., wprowadzać dk.
rzecz. zaprowadzanie n., zaprowadzenie n., prowadzenie n., prowadzanie n., wyprowadzenie n., wyprowadzanie n., wprowadzanie n., wprowadzenie n., uprowadzanie n.
Wiktionary
(1.1-4) prowadzić
(1.5) wprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprowadzać.
Wiktionary
rzecz. zaprowadzenie n., prowadzenie n., prowadzanie n., prowadnica ż., prowadnik m., uprowadzanie n., uprowadzenie n.
czas. zaprowadzać ndk., zaprowadzić dk., prowadzić ndk., prowadzać ndk., uprowadzać ndk., uprowadzić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprowadzać)
(1.1) dokonany od|zaprowadzać.
Wiktionary
rzecz. uprowadzanie n., zaprowadzanie n.
czas. zaprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaopatrzenie w żywność, prowiant
Wiktionary
rzecz. prowiantowanie n., prowiant m., prowiantura ż.
czas. prowiantować, zaprowiantować dk.
przym. prowiantowy, prowiancki
Wiktionary
dawniej: zaopatrzyć w artykuły pierwszej potrzeby, zwłaszcza w żywność; zaaprowidować
SJP.pl
dawniej: miejsce za progiem lub koło progu
SJP.pl
zapruć się - potocznie: upić się
SJP.pl
pospolicie: pijany, rzadziej będący pod niedużym wpływem alkoholu
SJP.pl
zaprzęgnąć;
1. przypiąć zwierzę pociągowe do wozu, kieratu, pługa itp.;
2. potocznie: zmusić do ciężkiej pracy, nauki itp.;
3. zaprząc się - przypiąć samego siebie do pługa, wozu itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprzęgać)
(1.1) przywiązać zwierzę pociągowe do pojazdu za pomocą uprzęży
(1.2) pot. zmusić do ciężkiej pracy
czasownik zwrotny zaprząc się
(2.1) przypiąć siebie do pojazdu
Wiktionary
(1.1) Kargulowi przyszło zaprząc do wozu dwie pozostałe krowy.
(1.1) Konie zaprzęgli do sieci i powoli a z wielkim wysiłkiem wyciągnęli szczupaka na wyspę.
Wiktionary
IPA: ˈzapʃɔ̃nt͡s, AS: zapšõnc
Wiktionary
rzecz. zaprzęg mrz., zaprzęgowy mos., zaprząg mrz.
przym. zaprzęgowy
Wiktionary
zaprzęgnąć
Wiktionary
zaprzęg;
1. kierowany przez woźnicę pojazd razem ze zwierzęciem pociągowym przywiązanym uprzężą, np. koniem;
2. zwierzęta przywiązane uprzężą do pojazdu;
3. zespół połączonych ze sobą pasów zakładanych na konia; uprząż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. zaprzęg.
Wiktionary
(1.1) Z góry, po wertepach drogi, po wybojach i kamieniach ostrożnie zjeżdżał zaprząg solidny.
Wiktionary
rzecz. zaprzęg m., zaprzęgowy mos.
czas. zaprząc dk., zaprzęgać ndk.
przym. zaprzęgowy
Wiktionary
(1.1) war. zaprzęg
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprzać.
Wiktionary
czas. zaprzać dk.
Wiktionary
dawniej:
1. ten, kto się zaparł, sprzeniewierzył się czemuś; odszczepieniec, odstępca;
2. osoba, która dopuściła się zdrady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ktoś, kto dopuścił się zdrady, zwykle jakiejś idei
Wiktionary
Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.
Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.
W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.
Wikipedia
IPA: zaˈpʃãɲɛt͡s, AS: zapšãńec
Wiktionary
rzecz. zaprzaństwo n., zaparcie n.
czas. zaprzeć dk., zapierać ndk.
przym. zaprzańczy
Wiktionary
(1.1) zdrajca
Wiktionary
wyparcie się czegoś, zapieranie się, odszczepieństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. pejor. wyparcie się swojej ojczyzny, religii, rodziny itp.
Wiktionary
(1.1) Zbawiciel wtedy radził mu czuwać i modlić się, by nie uległ pokusie. Lecz Piotr czuł się od niej bezpieczny i właśnie dlatego popełnił tak okropny i obrzydliwy grzech zaprzaństwa.
Wiktionary
IPA: zaˈpʃãj̃stfɔ, AS: zapšãĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. zaprzaniec m.
czas. zaprzeć, zaprzeć się
Wiktionary
(1.1) odstępstwo
Wiktionary
roślina zielna z rodziny marzanowatych; przytulia, przytulinka
SJP.pl
taki, który zaprzał (uległ częściowemu rozkładowi wskutek działania ciepła i wilgoci); zatęchły, stęchły
SJP.pl
rzadko: zgnić, zmurszeć, zbutwieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) kwestionować prawdziwość
(1.2) być z czymś sprzecznym
(1.3) nie uznawać czegoś
Wiktionary
IPA: zaˈpʃɛt͡ʃat͡ɕ, AS: zapšečać
Wiktionary
rzecz. zaprzeczenie n., zaprzeczanie n., przeczenie n.
czas. zaprzeczyć dk., przeczyć ndk.
przym. zaprzeczalny
Wiktionary
(1.1,3) odrzucać, negować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zaprzeczalne
Wiktionary
przym. zaprzeczalny
Wiktionary
dający się zaprzeczyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do zaprzeczenia
Wiktionary
rzecz. zaprzeczalność ż.
czas. zaprzeczać ndk.
Wiktionary
(1.1) sporny, wątpliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprzeczać.
Wiktionary
Zaprzeczenie – nieświadomy mechanizm obronny w psychologii i psychoanalizie. Klasyfikowany jako niedojrzały lub prymitywny mechanizm obronny.
Zaprzeczanie to fałszowanie obrazu teraźniejszości poprzez nieprzyjmowanie do wiadomości realnych faktów, w celu odsunięcia negatywnych myśli i uczuć, które mogłyby się z tym wiązać. Spostrzeganie rzeczywistości zachodzi z unikaniem uświadomienia sobie jej przykrych aspektów.
Wikipedia
czas. zaprzeczać ndk.
rzecz. zaprzeczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprzeczyć.
(1.2) wypowiedź zaprzeczająca czemuś, przeczenie, negacja
(1.3) przeciwieństwo
Wiktionary
Zaprzeczenie – nieświadomy mechanizm obronny w psychologii i psychoanalizie. Klasyfikowany jako niedojrzały lub prymitywny mechanizm obronny.
Zaprzeczanie to fałszowanie obrazu teraźniejszości poprzez nieprzyjmowanie do wiadomości realnych faktów, w celu odsunięcia negatywnych myśli i uczuć, które mogłyby się z tym wiązać. Spostrzeganie rzeczywistości zachodzi z unikaniem uświadomienia sobie jej przykrych aspektów.
Wikipedia
czas. przeczyć, zaprzeczać ndk., zaprzeczyć dk.
rzecz. zaprzeczanie n., przeczenie n.
zaim. przecz
Wiktionary
(1.2) negacja
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zaprzeczać, przeczyć)
(1.1) uznać za nieprawdziwe
(1.2) pozostać w sprzeczności
Wiktionary
zaim. przecz
czas. przeczyć, zaprzeczać
rzecz. zaprzeczenie n.
Wiktionary
(1.1) zakwestionować, zanegować
Wiktionary
1. zdradzić dla własnych korzyści; sprzedać;
2. wyrzec się swoich przekonań, ideałów dla korzyści materialnych lub osiągnięcia danego celu;
3. zaprzedać się:
a) podporządkować się komuś lub czemuś w zamian za korzyści;
b) oddać się całkowicie moralnie wątpliwej działalności, idei itp.
SJP.pl
1. zdradzać dla własnych korzyści; sprzedawać;
2. wyrzekać się swoich przekonań, ideałów dla korzyści materialnych lub osiągnięcia danego celu;
3. zaprzedawać się:
a) podporządkowywać się komuś lub czemuś w zamian za korzyści;
b) oddawać się całkowicie moralnie wątpliwej działalności, idei itp.
SJP.pl
zaprząg;
1. kierowany przez woźnicę pojazd razem ze zwierzęciem pociągowym przywiązanym uprzężą, np. koniem;
2. zwierzęta przywiązane uprzężą do pojazdu;
3. zespół połączonych ze sobą pasów zakładanych na konia; uprząż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwierzęta pociągowe ciągnące pojazd
(1.2) mot. pojazd zaprzężony w konie lub inne zwierzęta pociągowe;
(1.3) uprząż lub pojazd razem z uprzężą
Wiktionary
Pojazd zaprzęgowy (zaprzęg, wóz) – środek transportu, pojazd poruszający się na kołach (dwóch lub czterech) lub płozach (sanie) przy wykorzystywaniu siły zwierzęcia pociągowego (najczęściej konia), rzadziej człowieka (riksza).
Główne części składowe pojazdu to podwozie z kołami lub płozami stanowiące jego ostoje oraz nadwozie. Zaprzęgiem wykorzystującym siłę zwierzęcia kieruje przeważnie, siedząc na tzw. koźle, powożący (woźnica, dorożkarz).
Wikipedia
(1.1) Psie zaprzęgi używane były od wieków przez Indian. Biali docenili je dopiero w 1896 roku, gdy w Klondike odkryto złoto i zapanowała słynna „gorączka”.
Wiktionary
IPA: ˈzapʃɛ̃ŋk, AS: zapšẽŋk
Wiktionary
rzecz. zaprzęganie n., zaprzęgnięcie n., zaprzęgowy mos., zaprzęga ż., zaprząg mrz.
czas. zaprzęgać ndk., zaprząc dk.
przym. zaprzęgowy
Wiktionary
(1.1) war. zaprząg
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaprząc, zaprzęgnąć)
(1.1) przywiązywać uprzężą w celu przewiezienia kogoś lub wykonania pracy na roli
(1.2) pot. zmuszać kogoś do wykonywania niełatwej albo ciężkiej pracy
czasownik zwrotny niedokonany zaprzęgać się (dk. zaprząc się, zaprzęgnąć się)
(2.1) zaprzęgać samego siebie
(2.2) zaprzęgać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. zaprzęg mrz., zaprzęganie n., zaprząg mrz., zaprzęgowy mos.
przym. zaprzęgowy
Wiktionary
zaprząc;
1. przypiąć zwierzę pociągowe do wozu, kieratu, pługa itp.;
2. potocznie: zmusić do ciężkiej pracy, nauki itp.;
3. zaprząc się - przypiąć samego siebie do pługa, wozu itp.
SJP.pl
zaprząc;
1. przypiąć zwierzę pociągowe do wozu, kieratu, pługa itp.;
2. potocznie: zmusić do ciężkiej pracy, nauki itp.;
3. zaprząc się - przypiąć samego siebie do pługa, wozu itp.
SJP.pl
→ zaprzęg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zootechn. zdatny do zaprzęgu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) zootechn. osoba odpowiadająca za zaprzęgi i konie cugowe
Wiktionary
(1.1) Wojsko skonfiskowało dwa ostatnie konie zaprzęgowe, które mieliśmy.
(2.1) Dziadek mój był zatrudniony jako zaprzęgowy w dobrach książęcych.
Wiktionary
rzecz. zaprzęg m., zaprzęga ż., zaprzęganie n., zaprzęgnięcie n., zaprząg mrz.
czas. zaprzęgać ndk., zaprzęgnąć dk., zaprząc dk.
Wiktionary
(1.1) cugowy
Wiktionary
1. doprowadzić do zguby, utraty lub zmarnowania czegoś, np. szans, dorobku; zmarnować, zniszczyć, roztrwonić;
2. zaprzepaścić się:
a) zostać zaprzepaszczonym;
b) zaginąć, zagubić się, przepaść
SJP.pl
1. prowadzić do zguby, utraty lub zmarnowania czegoś, np. szans, dorobku; marnować, niszczyć, trwonić;
2. zaprzepaszczać się:
a) być zaprzepaszczanym, gubionym, trwonionym;
b) ginąć, gubić się, przepadać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprzestawać)
(1.1) przestać coś robić; przerwać jakąś czynność, zaniechać czegoś
Wiktionary
czas. postawić, przestać dk., przestawać ndk., zaprzestawać ndk.
rzecz. zaprzestanie n., zaprzestawanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przerwanie czynności przed jej zakończeniem
Wiktionary
rzecz. zaprzestawanie n.
czas. postawić, zaprzestać dk., zaprzestawać ndk.
Wiktionary
(1.1) zaniechanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaprzestać)
(1.1) niedokonany od|zaprzestać.
Wiktionary
czas. postawić, przestawać, zaprzestać
rzecz. zaprzestanie n., zaprzestawanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przerywanie czynności przed jej zakończeniem
Wiktionary
rzecz. zaprzestanie dk.
czas. postawić, zaprzestawać ndk., zaprzestać dk.
Wiktionary
(1.1) zaniechanie
Wiktionary
ustawiać armatę na przodku; procować
SJP.pl
zaksięgować
SJP.pl
1. złożyć przysięgę;
2. odebrać od kogoś przysięgę;
3. przyrzec coś solennie sobie lub komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprzysięgać.
Wiktionary
rzecz. niezaprzysięganie n., przysięgły mos.
czas. zaprzysięgać ndk.
przym. przysięgły
Wiktionary
zagorzały; niezmienny, niezłomny (np. zaprzysięgły wróg komunizmu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaprzysiężać.
Wiktionary
rzecz. niezaprzysiężanie n.
czas. zaprzysiężać ndk.
Wiktionary
przysięga, ślubowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ceremonia składania przysięgi
(1.2) odczasownikowy od|zaprzysięgać.
Wiktionary
IPA: ˌzapʃɨɕɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zapšyśẽũ̯žẽńe
Wiktionary
rzecz. przysięga ż., przysięgły m., przysięgła ż., przysięganie n., zaprzysięganie n., zaprzysięgnięcie n., przysięgnięcie n.
czas. zaprzysiąc (się) dk., zaprzysięgnąć (się) dk., zaprzysięgać (się) ndk., przysiąc dk., przysięgnąć (się) dk., przysięgać (się) ndk.
przym. zaprzysięgły, przysięgły
Wiktionary
czas zaprzyszły - czas wyrażający czynność przyszłą, która nastąpi przed inną czynnością przyszłą lub przed określonym czasem w przyszłości
SJP.pl
potocznie: zaznaczyć za pomocą znaczka w kształcie litery v; odhaczyć, odfajkować, odptaszkować
SJP.pl
taki, który zapuchł; zapuchły; spuchnięty
SJP.pl
taki, który zapuchł; zapuchnięty; spuchnięty
SJP.pl
pokryć pudrem; upudrować, napudrować, popudrować
SJP.pl
pokrywać pudrem; napudrowywać, pudrować
SJP.pl
potocznie: zamknąć w areszcie lub więzieniu
SJP.pl
potocznie: zamykać w areszcie lub więzieniu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) puknąć w coś kilka razy, by zwrócić czyjąś uwagę, zwykle do drzwi
(1.2) pot. zwrócić się do kogoś w jakiejś sprawie
Wiktionary
(1.1) Późnym popołudniem stanął przed drzwiami mieszkania i mocno zapukał, w charakterystyczny sposób - jakby wystukiwał alfabet Morse'a.
Wiktionary
IPA: zaˈpukat͡ɕ, AS: zapukać
Wiktionary
rzecz. zapukanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapukać.
Wiktionary
IPA: ˌzapuˈkãɲɛ, AS: zapukãńe
Wiktionary
czas. zapukać
Wiktionary
w malarstwie: uzupełniać zniszczone części obrazu, pokrywając je farbą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapuszczać)
(1.1) dokonany od|zapuszczać.
Wiktionary
(1.1) Chcę sobie zmienić fryzurę i zapuścić brodę.
Wiktionary
IPA: zaˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: zapuśćić
Wiktionary
czas. zapuszczać, puszczać
Wiktionary
młode drzewa rosnące dziko na terenie dawnego lasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. młody zagajnik rosnący na miejscu ściętego drzewostanu
(1.2) dziś tylko w lm. zob. zapusty.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zimą przejazdki, brygad parady, • W zapust kuliki, miłe szlichtady • Czoło zakwaszą.
(1.2) […] Tam w późne dosiewki ślij swata z pierścieniem, • A w zapust wyprawiaj wesele!
Wiktionary
IPA: ˈzapust, AS: zapust
Wiktionary
rzecz. zapustnica ż., zapusty nmos., zapustnik m., zapustowanie n.
czas. zapustować
przym. zapustowy, zapustny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. kobieta bawiąca się w zapusty
Wiktionary
rzecz. zapusty, zapustnik, zapust, zapustowanie
czas. zapustować
przym. zapustowy, zapustny
Wiktionary
(1.1) zdrobn. zapustniczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. zob. zapustnica.
Wiktionary
(1.1) zapustnica
Wiktionary
zapust; dawniej:
1. osoba obchodząca zapusty, chodząca w przebraniu po domach;
2. osoba lubiąca się dobrze bawić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ktoś, kto przebrany chodzi po domach w zapusty
(1.2) przest. przen. człowiek lubiący dobre życie
Wiktionary
IPA: zaˈpustʲɲik, AS: zapustʹńik
Wiktionary
rzecz. zapustnica ż., zapusty nmos., zapust m., zapustowanie n.
czas. zapustować
przym. zapustowy, zapustny
Wiktionary
(1.1) zapust, mięsopustnik
(1.2) sybaryta
Wiktionary
→ zapusty; zapustowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. związany z zapustami
(1.2) przen. wesoły, biesiadny, gotowy
Wiktionary
(1.1) Poczynały się te kuligi zwyczajnie w przedostatni tydzień zapustny i trwały do Wstępnej Środy.
Wiktionary
IPA: zaˈpustnɨ, AS: zapustny
Wiktionary
przym. zapustowy
rzecz. zapustnica ż., zapusty, zapustnik, zapust, zapustowanie
czas. zapustować
Wiktionary
(1.1) ostatkowy, zapustowy, mięsopustny
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. bawić się w zapusty, karnawałować
(1.2) przest. hulać, biesiadować
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) rzad. mięsopustować, karnawałować
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zapustnica ż., zapustowanie, zapusty, zapustnik, zapust
przym. zapustowy, zapustny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|karnawałować.
źródła.
== zapustować (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zapustnyć)
(1.1) pustoszeć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌzapuˈstɔvat͡ɕ, AS: zapustovać
Wiktionary
rzecz. zapustnica ż., zapustowanie, zapusty, zapustnik, zapust
przym. zapustowy, zapustny
Wiktionary
(1.1) rzad. mięsopustować, karnawałować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapustować.
Wiktionary
czas. zapustować ndk.
rzecz. zapust m., zapustnica ż., zapustnik m., zapusty nmos.
przym. zapustny, zapustowy
Wiktionary
→ zapusty; zapustny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. zob. zapustny.
Wiktionary
IPA: ˌzapuˈstɔvɨ, AS: zapustovy
Wiktionary
przym. zapustny
rzecz. zapustnica ż., zapusty, zapustnik, zapust, zapustowanie
czas. zapustować
Wiktionary
(1.1) ostatkowy, zapustny, mięsopustny
Wiktionary
1. ostatnie dni karnawału (okresu od święta Trzech Króli do Środy Popielcowej); ostatki, mięsopusty, mięsopust, kusaki, kuse dni;
2. zabawy związane z obchodzeniem tego karnawału;
3. wtorek przed Środą Popielcową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. ostatnie dni karnawału; zwyczaje ludowe związane z obchodzeniem tych dni, zabawa organizowana w tym okresie;
(1.2) reg. ostatnie dni przed adwentem
(1.3) reg. zob. zapusty weselne.
Wiktionary
Ostatki, zapusty (lud. mięsopust, śląs. kozelek, odpowiednik prawosławnej maslenicy) – ostatnie dni karnawału zaczynające się w tłusty czwartek, a kończące się zawsze we wtorek, zwany w Polsce „śledzikiem” (w Wielkopolsce jest to tzw. „podkoziołek”). Następny dzień – Środa Popielcowa – oznacza początek wielkiego postu i oczekiwania na Wielkanoc. Obydwa święta są świętami ruchomymi. W ostatki urządza się ostatnie huczne zabawy, bale przed nadchodzącym okresem wstrzemięźliwości.
Wikipedia
(1.1) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.
Wiktionary
IPA: zaˈpustɨ, AS: zapusty
Wiktionary
przym. zapustowy, zapustny
rzecz. przyzapuście n., zapustnica ż., zapustnik, zapust, zapustowanie
czas. zapustować
Wiktionary
(1.1) ostatki, mięsopust; reg. zimne zapusty, stpol. zaposty, daw. zapust, reg. śl. duchy.
(1.3) pustotka
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) fryz. nie obcinać, nie strzyc owłosienia
(1.2) pot. pejor. nie myć, nie czyścić, nie sprzątać
(1.3) wprowadzać coś do wnętrza czegoś
(1.4) pot. zasłaniać rozwijając lub opuszczając coś w dół
Wiktionary
(1.1) Kilka razy zapuszczała długie włosy, ale doszła do wniosku, że jednak lepiej jej w krótkich.
(1.2) Tak zapuścił kantorek, że nie można do niego w ogóle wejść.
(1.3) Krople te należy zapuszczać do oczu trzy razy dziennie.
(1.4) Wieczorem matka zapuszczała zawsze żaluzje, zanim zapaliła światło.
Wiktionary
IPA: zaˈpuʃt͡ʃat͡ɕ, AS: zapuščać
Wiktionary
rzecz. zapuszczanie n.
czas. zapuścić dk., puszczać ndk.
ims. zapuszczany
Wiktionary
(1.3) wpuszczać
(1.4) opuszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapuszczać.
Wiktionary
czas. puszczać, zapuszczać ndk.
Wiktionary
zaniedbany, źle utrzymany; nieporządny, niechlujny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapuszkować.
(1.2) pot. osadzenie kogoś w więzieniu lub zatrzymanie w areszcie
Wiktionary
rzecz. pucha ż., puszkowanie n., puszka ż., puszeczka ż., puszkownica ż., puszkarka ż.
czas. puszkować ndk., zapuszkować dk.
Wiktionary
umieszczać w puszcze i zamykać hermetycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pokarm jedzony dla zabicia głodu, dający uczucia sytości na dłużej, często, choć nie zawsze, o niskiej wartości odżywczej
(1.2) pot. kosmet. składnik kosmetyku o właściwościach zatykających, zapychających pory skóry
(1.3) pot. kosmet. kosmetyk zatykający pory skóry
Wiktionary
(1.1) Owsianka to zdrowy zapychacz: jedząc ją, można dłużej wytrzymać do kolejnego posiłku.
(1.1) (…) nawet chleb pszenny (który zwykle się podaje w przedszkolach) może bardziej zaszkodzić niż pomóc, bo działa jako zwykły zapychacz – ani tam witamin, ani błonnika ani nic poza węglowodanami.
(1.3) Jeśli już padliśmy ofiarą zapychacza, możemy sięgnąć po maseczkę z aspiryny.
Wiktionary
IPA: zaˈpɨxat͡ʃ, AS: zapyχač
Wiktionary
czas. zapychać ndk., zapchać dk.
rzecz. zapchanie n., zapychanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapychać.
Wiktionary
rzecz. zapchanie n., zapychacz m.
czas. zapychać ndk., zapchać dk.
przym. na zapych
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. proces przenoszenia pyłku z pręcików na znamię słupka;
(1.2) zanieczyszczanie pyłem
Wiktionary
Zapylenie – proces dokonujący się w kwiatach roślin nasiennych, polegający na przeniesieniu pyłku i jego rozwoju zakończonym zapłodnieniem komórki jajowej. W przypadku nagonasiennych pyłek przenoszony jest bezpośrednio na zalążek, u okrytonasiennych – na znamię słupka. Zapłodnienie poprzedzone jest rozluźnieniem kontaktu między komórkami tkanki stygmatoidalnej budującej znamię kwiatu oraz rozwojem pyłku, z którego wyrasta łagiewka pyłkowa przenosząca komórki plemnikowe do woreczka zalążkowego.
Wikipedia
rzecz. pylność ż., pylnik mrz., pył mrz., pyłek mrz.
czas. pylić, zapylać ndk., zapylić dk.
Wiktionary
rodzina roślin jednoliściennych licząca około 2000 gatunków, głównie z wilgotnych lasów Ameryki Południowej i Północnej; ananasowate, bromeliowate
SJP.pl
Bromeliowate, ananasowate, zapylcowate (Bromeliaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Należy tu około 1,7 tys. gatunków skupionych w 55–57 rodzajów. Niemal wszystkie, z jednym tylko wyjątkiem (Pitcairnia feliciana – endemit wyżyny Futa Dżalon w Gwinei w zachodniej Afryce), występują w Ameryce Południowej i Północnej, głównie w strefie tropikalnej. Najdalej na północy bromeliowate sięgają do Wirginii i Teksasu, najdalej na południu rosną w środkowej Argentynie i Chile.
Wikipedia
o cechach zapylcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych; bromeliowiec, ananasowiec
SJP.pl
zapylec magdaleński - gatunek rośliny jednoliściennej z rodziny bromeliowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. przeniesienie pyłku na znamię słupka
(1.2) zanieczyszczenie gazu cząsteczkami ciała stałego
Wiktionary
Zapylenie – proces dokonujący się w kwiatach roślin nasiennych, polegający na przeniesieniu pyłku i jego rozwoju zakończonym zapłodnieniem komórki jajowej. W przypadku nagonasiennych pyłek przenoszony jest bezpośrednio na zalążek, u okrytonasiennych – na znamię słupka. Zapłodnienie poprzedzone jest rozluźnieniem kontaktu między komórkami tkanki stygmatoidalnej budującej znamię kwiatu oraz rozwojem pyłku, z którego wyrasta łagiewka pyłkowa przenosząca komórki plemnikowe do woreczka zalążkowego.
Wikipedia
rzecz. pylnik mrz.
czas. pylić
Wiktionary
potocznie: odezwać się do kogoś niegrzecznie, zuchwale
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapytywać)
(1.1) zadać pytanie
czasownik zwrotny dokonany zapytać się (ndk. zapytywać się)
(2.1) zadać pytanie
Wiktionary
IPA: zaˈpɨtat͡ɕ, AS: zapytać
Wiktionary
rzecz. pytanie n., zapytanie n., pytajnik m.
czas. pytać ndk., spytać dk.
Wiktionary
(1.1) spytać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. oficjalna wypowiedź zawierająca pytanie
(1.2) inform. fraza powodująca wygenerowanie raportu z bazy danych
Wiktionary
IPA: ˌzapɨˈtãɲɛ, AS: zapytãńe
Wiktionary
czas. zapytać dk., zapytywać ndk.
rzecz. pytanie n., pytajnik m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|spytani.
Wiktionary
zadawać pytania, pytać
SJP.pl
potocznie: niechlujny, zaniedbany, zapuszczony
SJP.pl
skrót od: zapłacono, zapłacony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. płacić)
(1.1) dokonany od|płacić.
Wiktionary
IPA: zaˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: zapu̯aćić
Wiktionary
rzecz. płacenie n., płatnik mos./mrz.
czas. płacić ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapłodnić)
(1.1) powodować wniknięcie plemnika do komórki jajowej i utworzenie zarodka
(1.2) dawać natchnienie, inspirować
Wiktionary
(1.1) W tej zagrodzie byk zapładniał krowy sprowadzane z okolicznych wiosek.
Wiktionary
IPA: zaˈpwadʲɲät͡ɕ, AS: zapu̯adʹńäć
Wiktionary
rzecz. zapłodnienie n., zapładnianie n., płodność ż., rozpłodnik m., płodzenie n.
czas. zapłodnić dk., płodzić ndk.
przym. zapłodniony, płodny
przysł. płodnie
Wiktionary
(1.1) pokrywać
Wiktionary
potocznie: ten, kto zapładnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zapładniać.
Wiktionary
IPA: ˌzapwadʲˈɲä̃ɲɛ, AS: zapu̯adʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. zapładniać
rzecz. zapłodnienie n.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) o człowieku: ze śladami płaczu na twarzy
(1.2) noszący ślady płaczu
Wiktionary
(1.1) (…) ojciec do swej Basi mówi zapłakany (…)
(1.1) Obudziła się zapłakana i zmęczona śmiertelnie
(1.2) A potem umywszy zapłakane oczy wróciła do swoich uczennic i odrabiała z nimi lekcje, usiłując śmiać się, ażeby niewczesnym smutkiem nie zatruć ich dziecięcej wesołości…
(1.2) Dziewczyna przysiadła na ławeczce i ukrywszy rozczerwienioną, zapłakaną twarz w rękach, na próżno starała się powstrzymać spazmatyczne łkanie.
Wiktionary
IPA: ˌzapwaˈkãnɨ, AS: zapu̯akãny
Wiktionary
(1.1) rozszlochany, rozmazany; gw-pl|Górny Śląsk|uślimtany.
(1.2) załzawiony
Wiktionary
1. zapłacenie należnych pieniędzy;
2. należność za coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapłacenie należnych pieniędzy
(1.2) należność za coś
(1.3) odpłacenie się
Wiktionary
Pieniądz – towar uznany w wyniku ogólnej zgody społecznej za środek wymiany gospodarczej, w którym są wyrażone ceny i wartości wszystkich innych towarów. Jako waluta, krąży anonimowo od osoby do osoby i pomiędzy krajami, ułatwiając wymianę handlową. Innymi słowy jest to materialny lub niematerialny środek, który można wymienić na towar lub usługę. Jest prawnie określonym środkiem płatniczym, który może wyrażać, przechowywać i przekazywać wartość ściśle związaną z realnym produktem społecznym.
Wikipedia
IPA: zaˈpwata, AS: zapu̯ata
Wiktionary
rzecz. dopłata ż.
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zapładniać)
(1.1) dokonany od|zapładniać.
Wiktionary
IPA: zaˈpwɔdʲɲit͡ɕ, AS: zapu̯odʹńić
Wiktionary
czas. zapładniać
rzecz. zapłodnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. dokonanie połączenia komórki jajowej z plemnikiem;
(1.2) odczasownikowy od|zapłodnić.
Wiktionary
Zapłodnienie, fertylizacja (łac. fertilisatio) – połączenie się komórek rozrodczych (gamet), w wyniku czego powstaje nowa komórka – nazywana zygotą. Sam proces połączenia gamet określany jest również terminem syngamia. W przypadku, gdy w procesie uczestniczą niezróżnicowane komórki rozrodcze proces taki określa się mianem izogamii, a w przypadku ich zróżnicowania – anizogamią. W trakcie zapłodnienia dochodzi do połączenia zawartości komórek rozrodczych, zwykle obejmujący zachodzący równocześnie proces zlania się jąder komórkowych (kariogamia) i cytoplazmy (plazmogamia). Wyjątkiem są grzyby wyższe, u których kariogamia jest odsunięta w czasie i powstające w wyniku zapłodnienia komórki potomne tworzą dikarion. Łączące się w procesie zapłodnienia gamety pochodzić mogą z tego samego organizmu (samozapłodnienie) lub z różnych organizmów. Organizmy potomne powstawać mogą z gamet niezapłodnionych co określane jest mianem apomiksji, u zwierząt reprezentowanej przez dzieworództwo.
Wikipedia
(1.1) Są kobiety, które w godzinę po zapłodnieniu, zlepek komórek traktują jako swoje najprawdziwsze na świecie dziecko, a są też takie, dla których to tylko zlepek, przez jeszcze długie tygodnie. Do których kobiet Ty się zaliczasz?
(1.1) W czasie całego cyklu miesięcznego, tylko w ciągu 36 godzin (tyle trwa faza owulacyjna) może dojść do zapłodnienia.
Wiktionary
IPA: ˌzapwɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zapu̯odʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zapładnianie n.
czas. zapłodnić dk., zapładniać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zapłodnienie
SJP.pl
początek procesu spalania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. fiz. rozpoczęcie procesu spalania;
(1.2) fiz. mot. układ umożliwiający zapłon (1.1)
Wiktionary
Zapłon – w ogólnym znaczeniu jest to proces chemiczny, w którym energia termiczna produkowana przez daną reakcję chemiczną jest wystarczająca do podtrzymywania tej reakcji.
Zapłon ma wiele znaczeń używanych w różnych dziedzinach nauki i techniki:
Wikipedia
rzecz. zapłonnik m., zapłonka ż., zapaleniec mos., zapalniczka ż.
czas. zapłonąć dk.
przym. zapłonowy
Wiktionary
książkowo: taki, który się zapłonił; zarumieniony
SJP.pl
roślina z rodziny szorstkolistnych
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: zapłonnik
SJP.pl
przymiotnik od: zapłon
SJP.pl
potocznie: miejsce za płotem lub między płotami
SJP.pl
1. dopłynąć gdzieś daleko;
2. płynąc, zablokować trasę;
3. wypełnić się płynem na powierzchni;
4. środowiskowo: płynąc, wypełnić szczeliny
SJP.pl
1. dopływać gdzieś daleko;
2. płynąc, blokować trasę;
3. wypełniać się płynem na powierzchni; napływać;
4. środowiskowo: płynąc, wypełniać szczeliny
SJP.pl
1. rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadko: jakaś substancja rozpalona do czerwoności;
2. wysoka temperatura otoczenia; gorąco, upał;
3. gwałtowność, żarliwość uczuć; zapał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tlące się, rozgrzane do czerwoności węgle lub drwa
(1.2) bardzo wysoka temperatura
(1.3) gorące powietrze
(1.4) przen. silne emocje, gwałtowne uczucia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jedynym źródłem ciepła w starożytnych mieszkaniach był gorący żar w specjalnych misach.
Wiktionary
IPA: ʒar, AS: žar
Wiktionary
rzecz. żarliwość ż., żarówka ż., żarnik m.
czas. żarzyć się, rozżarzyć, rozżarzać
przym. żarliwy
przysł. żarliwie
Wiktionary
(1.2) gorąco, spiekota, skwar, ukrop, upał
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mit. ptak (często paw) ognisty występujący w baśniach rosyjskich; utożsamiany z mitologicznym rarogiem
Wiktionary
marka sklepów odzieżowych
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: zabić kogoś lub coś siekierą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarąbać.
Wiktionary
rzecz. Poręba ż., rąbanie n., porąbanie n., poręba ż., rębacz m., rębajło m.
czas. zarąbać dk., rąbać ndk., porąbać dk.
Wiktionary
1. otrzymywać zapłatę za wykonaną pracę;
2. osiągać zyski;
3. zagniatać ciasto;
4. potocznie: otrzymywać ciosy, kary, wyroki itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zarobić)
(1.1) dostawać regularnie pieniądze za wykonywaną pracę
(1.2) pracować zarobkowo
(1.3) pot. zasługiwać na coś swoim postępowaniem, dostawać to, co się komuś należy
(1.4) pot. naprawiać uszkodzenie w dzianinie, zwykle w pończosze
(1.5) łączyć ze sobą składniki czegoś, zwykle ciasta, i zagniatać je
Wiktionary
(1.1) Jako pomocnik zarabiałem 1200 złotych na miesiąc, teraz dostaję trochę więcej.
(1.1) Nie mam zamiaru tracić na to moich ciężko zarobionych pieniędzy!
Wiktionary
IPA: zaˈrabʲjät͡ɕ, AS: zarabʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zarobek, zarabianie ndk., zarobienie dk.
czas. zarobić dk., robić
przym. zarobkowy, zarobiony
przysł. zarobkowo
ims. zarobiony
Wiktionary
(1.1) brać, kasować, dostawać
(1.2) pracować
(1.5) rozrabiać
Wiktionary
dział fabryki nawozów sztucznych, w którym miesza się i przerabia składniki nawozów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarabiać.
Wiktionary
IPA: ˌzaraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: zarabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zarabiać ndk.
przysł. zarobkowo
Wiktionary
1. dzielnica Myślenic (miasto powiatowe w województwie małopolskim), położona na prawym brzegu Raby;
2. część Gdowa (wieś w powiecie wielickim, województwie małopolskim), położona za Rabą;
3. część Dobczyc (miasto w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim)
SJP.pl
Wikipedia
w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; wyrąbisty, wyczepisty, zaczepisty, zajefajny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) slang. młodz. eufem. zajebisty
Wiktionary
(1.1) Rodzice kupili mi na gwiazdkę zarąbisty telefon.
Wiktionary
IPA: ˌzarɔ̃mˈbʲistɨ, AS: zarõmbʹisty
Wiktionary
przysł. zarąbiście
Wiktionary
(1.1) zajefajny
Wiktionary
zarabować się - zawalić się (o stropie w kopalni)
SJP.pl
miejsce w kopalni, gdzie zarabowały się (oberwały się, zawaliły się) stropy
SJP.pl
zabijać siekierą, bronią sieczną; szlachtować
SJP.pl
obliczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarachować.
Wiktionary
czas. zarachować dk.
rzecz. rachunek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zaradnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zaradny
SJP.pl
umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach; obrotność, przedsiębiorczość, przemyślność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest zaradny
Wiktionary
(1.1) W swoich dobrach wykazała się zaradnością i gospodarnością, przyczyniając się do ich rozwoju.
Wiktionary
rzecz. zaradzanie n., zaradzenie n.
czas. zaradzać ndk., zaradzić dk.
przym. zaradny
przysł. zaradnie
Wiktionary
(1.1) zmyślność, zręczność
Wiktionary
dobrze radzący sobie w różnych sytuacjach; przedsiębiorczy, obrotny, przemyślny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umiejący radzić sobie
Wiktionary
rzecz. zaradność ż.
przysł. zaradnie
Wiktionary
(1.1) przedsiębiorczy, obrotny, operatywny, oblatany, życiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Tadżykistanie i Uzbekistanie;
Wiktionary
Zarafszan (w górnym biegu – „Matcza”; tadż. Зарафшон, uzb. Zarafshon) – rzeka w Tadżykistanie i Uzbekistanie w Azji Środkowej. Długość – 877 km, powierzchnia zlewni – 17,7 tys. km², średni roczny przepływ u ujścia Magianu – 162 m³/s. Reżim śniegowo-lodowcowy z maksimum w lipcu (do 464 m³/s) i minimum w styczniu (do 38 m³/s). Trzecia co do wielkości rzeka Azji Środkowej.
Wikipedia
przym. zarafszański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zarafszanem, dotyczący Zarafszanu
Wiktionary
rzecz. Zarafszan mrz.
Wiktionary
miasto w Hiszpanii; Saragossa
SJP.pl
Wikipedia
Zarajec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Modliborzyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 247 mieszkańców i była dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Modliborzyce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. poranek
Wiktionary
(1.1) I nazwał Bóg światłość dniem a ciemność nazwał nocą; i stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień pierwszy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) hist. charakterystyczny dla zaraniarza, odnoszący się do niego
Wiktionary
chwila wschodu słońca, świt; wczesny ranek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. świt, wczesny ranek
(1.2) przen. początek, pierwszy okres czegoś
Wiktionary
Zaranie – tygodnik ludowy, poświęcony tematyce popularnonaukowej, politycznej i gospodarczej, wydawany w latach 1907–1915.
Wikipedia
(1.2) Każda z tych dzielnic ma już obecnie, u swego zarania, po kilkanaście tysięcy mieszkańców z hakiem, tak więc z usług przeładunkowych Dworca Południowego korzysta dziennie populacja rzędu Radomia, Kielc, Białegostoku.
Wiktionary
przym. zaranny
Wiktionary
mieszkaniec Żar (miasta w Polsce); żarzanin
SJP.pl
mieszkanka Żar (miasta w Polsce); żarzanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dziejący się wczesnym rankiem, o świcie; poranny; ranny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. poranny
Wiktionary
rzecz. zaranie n.
Wiktionary
zaśpiewać w stylu rap
SJP.pl
wąż z podrodziny grzechotników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. gad z podrodziny grzechotników
Wiktionary
Żararaka pospolita, żararaka (Bothrops jararaca) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych (Viperidae) i podrodziny grzechotników (Crotalinae). Jest jednym z najbardziej niebezpiecznych węży Ameryki Południowej.
Stosunkowo duży wąż – dorastający maksymalnie do 160 cm długości, chociaż przeciętne rozmiary są znacznie mniejsze. Ubarwiony szarawo, zielonawo lub niemal całkowicie czarno. W tylnej części ciała znajduje się nieregularny rysunek.
Wikipedia
(1.1) W przeciwieństwie do jaj większości węży, które są otoczone pergaminową osłonką, zarodki żararaki otacza cienka, przezroczysta błona.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zarosnąć)
(1.1) (o roślinności) pokrywać coś rozrastając się
(1.2) (o zaroście, owłosieniu) pokrywać jakąś część ciała
czasownik zwrotny zarastać się
(2.1) med. goić się, pokrywając się tkanką
(2.2) pokrywać się czymś, co rośnie lub nawarstwia się
Wiktionary
(1.2) Delikatny meszek zarastał jego policzki.
Wiktionary
IPA: zaˈrastat͡ɕ, AS: zarastać
Wiktionary
rzecz. zarośle n., zarost m., zarastanie n., zarośnięcie n., zarośla nmos., rośl ż.
czas. zarosnąć dk., rosnąć ndk.
przym. zaroślowy, zarostowy
Wiktionary
(2.1) zabliźniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarastać.
Wiktionary
IPA: ˌzaraˈstãɲɛ, AS: zarastãńe
Wiktionary
czas. zarastać
rzecz. zarośla nmos., zarost m., rośl ż.
Wiktionary
Zaraszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Bychawa.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie lubelskim.
Wieś stanowi sołectwo gminy Bychawa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 233 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela i św. Franciszka z Asyżu w Bychawie.
Wikipedia
prorok perski z VII/VI w. p.n.e.; Zaratusztra; Zoroaster
SJP.pl
Wikipedia
wyznawca zaratustrianizmu (zaratusztrianizmu); zaratusztrianin
SJP.pl
staroperska religia oparta na mazdaizmie, głosząca ustawiczną walkę dobra i zła jako podstawę istnienia świata; zaratustryzm; zaratusztrianizm; zoroastryzm
SJP.pl
Zaratusztrianizm (zaratustryzm, zoroastryzm, zoroastrianizm, awest. Daēnā Vañuhi; pers. آيين زرتشتی Âjin-e Zaratoszt-i) – religia irańska wywodząca się od Zaratusztry, powstała pomiędzy 1500 a 500 rokiem p.n.e. Liczba wyznawców wynosi 110-120 tys. (2012).
Wikipedia
staroperska religia oparta na mazdaizmie, głosząca ustawiczną walkę dobra i zła jako podstawę istnienia świata; zoroastryzm; zaratustrianizm; zaratusztrianizm
SJP.pl
prorok perski z VII/VI w. p.n.e.; Zaratustra; Zoroaster
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. rel. twórca zaratusztrianizmu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzaraˈtuʃtra, AS: zaratuštra
Wiktionary
rzecz. zaratusztrianizm, zaratusztrianin, zaratusztrianka
przym. zaratusztriański
Wiktionary
(1.1) Zaratustra, Zoroaster
Wiktionary
wyznawca zaratusztrianizmu; zaratustrianin
SJP.pl
staroperska religia oparta na mazdaizmie, głosząca ustawiczną walkę dobra i zła jako podstawę istnienia świata; zaratustryzm; zaratustrianizm; zoroastryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. jedna z religii monoteistycznych;
Wiktionary
Zaratusztrianizm (zaratustryzm, zoroastryzm, zoroastrianizm, awest. Daēnā Vañuhi; pers. آيين زرتشتی Âjin-e Zaratoszt-i) – religia irańska wywodząca się od Zaratusztry, powstała pomiędzy 1500 a 500 rokiem p.n.e. Liczba wyznawców wynosi 110-120 tys. (2012).
Wikipedia
(1.1) W etyce zaratusztrianizmu nie występuje pojęcie grzechu, ale zastępuje je pojęcie „zbrukania”.
Wiktionary
IPA: ˌzaratuʃtrʲˈjä̃ɲism̥, AS: zaratuštrʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. Zaratusztra m., zaratusztrianin m., zaratusztrianka ż.
przym. zaratusztriański
Wiktionary
(1.1) zaratustrianizm, zaratustryzm, zoroastryzm
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z zaratusztrianizmem
Wiktionary
(1.1) […] znaczna część twórczości średnioperskiej to zaratusztriańska literatura religijna.
Wiktionary
rzecz. zaratusztrianizm m., Zaratusztra m., zaratusztrianin m., zaratusztrianka ż.
Wiktionary
(1.1) zoroastrycki, zoroastryjski
Wiktionary
minerał barwy szmaragdowozielonej, uwodniony węglan niklu występujący w serpentynitach; spotykany na Wyspach Szetlandzkich
SJP.pl
Zaratyt – minerał, po raz pierwszy znaleziony w Galicji w Hiszpanii w 1851 i nazwany na cześć hiszpańskiego dyplomaty i dramaturga Antonio Gil y Zárate (1793–1861). Występuje w skałach serpentynowych.
Wikipedia
1. w tej chwili; natychmiast;
2. nie zwlekając, nie odkładając na później;
3. tuż po czymś;
4. potocznie: za chwilę; niedaleko od czegoś
SJP.pl
partykuła
(1.1) w krótkim czasie
(1.2) bardzo blisko
przysłówek
(2.1) zarazem
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: zaraza
Wiktionary
(1.1) Poczekaj jeszcze chwilę, zaraz przyjdę ci pomóc.
(1.2) Szkoła znajduje się zaraz obok.
Wiktionary
IPA: ˈzaras, AS: zaras
Wiktionary
rzecz. raz m.
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) niebawem, wkrótce, rychło, w niedługim czasie, za moment, niedługo, niezwłocznie, szybko, natychmiast, od razu, z miejsca, pot. z marszu, od ręki, wnet; gw-pl|Górny Śląsk|zarozki.
(1.2) blisko, niedaleko, w pobliżu
Wiktionary
1. choroba zakaźna występująca masowo; epidemia, mór;
2. przenośnie: drań, szuja;
3. przenośnie: zepsucie, demoralizacja;
4. roślina pasożytnicza o łuskowatych liściach, wyrastająca na korzeniach i łodygach różnych roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masowa choroba zakaźna; epidemia
(1.2) niebezpieczne zjawisko, trudne do zwalczenia
(1.3) pot. rodzaj wyzwiska
Wiktionary
Masowe występowanie zachorowań:
Rośliny:
Miejscowości:
Wikipedia
IPA: zaˈraza, AS: zaraza
Wiktionary
rzecz. zaraźliwość ż., zarażanie n., zarażenie n., zarazek mrz., raz mrz.
przym. zaraźliwy
przysł. zaraźliwie
czas. zarażać ndk., zarazić dk.
licz. raz
Wiktionary
(1.1) epidemia, mór, plaga
Wiktionary
1. powodować przedostanie się do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych;
2. wpływać na kogoś tak, że przejmie nasze poglądy, zachowania lub zainteresowania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zarazić)
(1.1) powodować przenoszenie drobnoustrojów chorobowych
(1.2) przen. przekonywać do czegoś, zwłaszcza do jakiejś pasji, idei
Wiktionary
(1.2) Swoją pasją zarażam kolegów - efekt jest taki, że właśnie założyliśmy pod Giewontem Klub Żeglarski.
Wiktionary
rzecz. zaraza ż., zarazek m., zarażanie n., zarażenie n., zaraźliwość ż.
czas. zarazić dk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) infekować
Wiktionary
podatność na zarażenie; zakażalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przenoszenie drobnoustrojów chorobowych
Wiktionary
rzecz. zaraza ż., zarazek m., zaraźliwość ż., zarażenie n.
czas. zarażać ndk., zarazić dk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) zakażanie, infekowanie
Wiktionary
drobnoustrój (wirus, bakteria lub pierwotniak) powodujący zakażenie; mikrob
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) biol. med. mikroorganizm powodujący zakażenie
Wiktionary
Patogen, czynnik chorobotwórczy – ciało obce, twór biologiczny lub mikroorganizm wywołujący chorobę u danego organizmu. Wyróżnia się następujące typy patogenów:
Wikipedia
rzecz. zaraza ż., zaraźliwość ż., zarażanie n., zarażenie n.
czas. zarażać ndk., zarazić dk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) czynnik infekcyjny, czynnik zakaźny, drobnoustrój chorobotwórczy
Wiktionary
jednocześnie
SJP.pl
partykuła
(1.1) partykuła informująca o współwystępowaniu dwóch cech dotyczących tej samej rzeczy lub osoby
Wiktionary
(1.1) Tygrys na wolności jest piękny i zarazem straszny.
Wiktionary
IPA: zaˈrazɛ̃m, AS: zarazẽm
Wiktionary
rzecz. raz m.
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) jednocześnie, równocześnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarazić.
Wiktionary
Zarażenie (łac. contaminatio, z łac. contaminare „być w kontakcie”, z łac. con-, com- „naprzeciw, razem” + łac. tangere „dotykać”) – przeniesienie biologicznego czynnika zaraźliwego (łac. contagion) od nosiciela (człowieka lub zwierzęcia) na wrażliwą na taki czynnik osobę lub zwierzę.
Wikipedia
IPA: ˌzaraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zaražẽńe
Wiktionary
rzecz. zaraza ż., zarazek m., zaraźliwość ż., zarażanie n.
czas. zarażać ndk., zarazić dk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) zakażenie
Wiktionary
1. spowodować przedostanie się do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych;
2. wpłynąć na kogoś tak, że przejmie nasze poglądy, zachowania lub zainteresowania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zarażać)
(1.1) przenieść na kogoś chorobę
(1.2) przen. rozprzestrzenić pewną swoją cechę lub pomysł
czasownik zwrotny dokonany zarazić się (ndk. zarażać się)
(2.1) przejąć od kogoś chorobę
(2.2) przen. przejąć od kogoś jakąś cechę lub pomysł
Wiktionary
(1.1) A kto wie, czy pani Latter nie gniewa się i za to, że ona całowała Zosię Piasecką i mogła zarazić całą pensję jakąś niezdecydowaną chorobą.
Wiktionary
IPA: zaˈraʑit͡ɕ, AS: zaraźić
Wiktionary
rzecz. zarazek m., zaraza ż., zaraźliwość ż., zarażanie n., zarażenie n.
czas. zarażać ndk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwy
Wiktionary
(1.1) zakazić, zainfekować; pot. złapać
Wiktionary
osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed brudem, zarazkami; germofob, mizofob
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zaraźliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zaraźliwe
Wiktionary
Zaraźliwość – zdolność przeniesienia się patogenu z rezerwuaru na nowego gospodarza.
Wikipedia
rzecz. zaraza ż., zarazek m., zarażanie n., zarażenie n.
czas. zarażać ndk., zarazić dk.
przym. zaraźliwy, zaraźny
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) zakaźność, infekcyjność, septyczność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zaraźliwy
SJP.pl
1. taki, którym można się zarazić;
2. łatwo udzielający się innym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wet. łatwo szerzący się między organizmami
(1.2) przen. łatwo udzielający się innym
Wiktionary
rzecz. zaraźliwość ż., zarażanie n., zarażenie n., zaraza ż., zarazek mzw./mrz.
czas. zarazić dk., zarażać ndk.
przysł. zaraźliwie
Wiktionary
(1.1) zakaźny
(1.2) czepliwy
Wiktionary
1. spowodować przedostanie się do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych;
2. wpłynąć na kogoś tak, że przejmie nasze poglądy, zachowania lub zainteresowania
SJP.pl
rodzina pasożytniczych roślin dwuliściennych z rzędu trędnikowców
SJP.pl
Zarazowate (Orobanchaceae Vent.) – rodzina roślin należących do rzędu jasnotowców (Lamiales). Do rodziny zarazowatych należy blisko 100 rodzajów roślin (we florze Polski jest 9) i 2,3 tysiące gatunków. W dawniejszych systemach klasyfikacyjnych wiele z nich zaliczano do rodziny trędownikowatych Scrophulariaceae sensu lato. Wyodrębnione zostały jako rodzina zarazowatych w wyniku badań filogenetycznych – okazało się, że tworzą odrębny klad, w dodatku bliżej spokrewniony m.in. z jasnotowatymi (Lamiaceae) niż z trędownikowatymi. Zarazowate są rodziną kosmopolityczną – występują na całym świecie. Centra największego ich zróżnicowania to obszar śródziemnomorski, Himalaje, południowa Afryka i zachodnia część Ameryki Północnej.
Wikipedia
o cechach zarazowatych
SJP.pl
1. potocznie: jedzenie dla zwierząt;
2. pospolicie: jedzenie, posiłek dla ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żreć.
(1.2) pokarm dla zwierząt
(1.3) posp. jedzenie dla człowieka
Wiktionary
IPA: ˈʒarʲt͡ɕɛ, AS: žarʹće
Wiktionary
rzecz. żerca mos., żer m., żerowisko n., żarłok m., żarłocznik m., żarłoctwo n., żarło n., żarłacz m., zżarcie n., żarłoczność ż.
czas. pożreć, żreć ndk., zeżreć dk.
przym. żarłoczny, żarłocki
przysł. żarłocznie
Wiktionary
(1.3) żarło
Wiktionary
zdrobnienie od: żart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: żart
Wiktionary
(1.1) Wychylała jeden puchar po drugim, jak wódkę a nie wino, łapczywie pożerała łakocie, sypała żarcikami, miłymi słówkami, a przede wszystkim śmiała się, śmiała się z całego serca.
Wiktionary
rzecz. żart m., żartobliwość ż., żartowniś mos., żartownisia ż., żartowanie n., zażartowanie n.
czas. żartować ndk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
mieszkaniec Żarek (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żarek
(1.2) mieszkaniec Żarek-Letniska
(1.3) mieszkaniec Żarek Wielkich
Wiktionary
rzecz. Żarki nmos.
:: fż. żarczanka ż.
przym. żarecki
Wiktionary
mieszkanka Żarek (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żarek
(1.2) mieszkanka Żarek-Letniska
(1.3) mieszkanka Żarek Wielkich
Wiktionary
rzecz. Żarki nmos.
:: fm. żarczanin m.
przym. żarecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żarczyc Dużych
Wiktionary
rzecz. żarczyczanin m., żarczyczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żarczyc Dużych
Wiktionary
rzecz.
:: fż. żarczyczanka ż.
przym. żarczycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żarczyc Dużych
Wiktionary
rzecz.
:: fm. żarczyczanin m.
przym. żarczycki
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żardenik
Wiktionary
rzecz. Żardeniki nmos., żardeniczanin m., żardeniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żardenik
Wiktionary
rzecz. Żardeniki nmos.
:: fż. żardeniczanka ż.
przym. żardenicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żardenik
Wiktionary
rzecz. Żardeniki nmos.
:: fm. żardeniczanin m.
przym. żardenicki
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
stojąca półka lub rodzaj stoliczka z wgłębieniem na kwiaty doniczkowe; żardyniera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. rodzaj stolika lub stojąca półka z wgłębieniem na kwiaty doniczkowe
Wiktionary
Żardiniera (fr. jardinière) – półka lub wydłużony stolik z zagłębionym blatem przeznaczone na rośliny doniczkowe, popularna we Francji od 2. połowy XVIII wieku do połowy XX wieku.
Wikipedia
(1.1) żardyniera
Wiktionary
mała żardiniera (żardyniera); żardynierka
SJP.pl
stojąca półka lub rodzaj stoliczka z wgłębieniem na kwiaty doniczkowe; żardiniera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zob. żardiniera.
Wiktionary
mała żardyniera (żardiniera); żardinierka
SJP.pl
1. pokryty lub przeżarty rdzą;
2. przenośnie: zastały, niesprawny wskutek braku ruchu, ćwiczeń
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zniszczony przez rdzę
Wiktionary
(1.1) Zdejmiemy zardzewiałego koguta z wieży kościoła.
Wiktionary
rzecz. rdza ż., zardzewienie n.
czas. rdzewieć ndk., zardzewieć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zarościały, zaruściały.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. reagować)
(1.1) odpowiedzieć na bodziec lub sytuację
(1.2) biol. ulec przemianie na skutek bodźca
Wiktionary
(1.1) Komisja rewizyjna zareagowała prawidłowo, oni nie złamali prawa.
(1.2) Zgodnie z oczekiwaniami, roślina zareagowała zwiotczeniem liści.
Wiktionary
rzecz. zareagowanie n.
czas. reagować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zareagować.
Wiktionary
czas. zareagować dk.
Wiktionary
afrykańska zagroda z pali chroniąca przed napaścią dzikich zwierząt; zariba, zeriba, zereba
SJP.pl
Zarębice – wieś w Polsce w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Przyrów.
Wikipedia
Zarębiec (niem. Kleisack) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zarębin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko odmężowskie
SJP.pl
Zarębowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Zakrzewo.
Wikipedia
przymiotnik od: Zaręba, Zarębki, Zaręby, Zaręby Kościelne, Zaręby Leśne
SJP.pl
Zarębski:
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) o żabie: wydać gardłowy dźwięk
(1.2) zaśmiać się chrapliwie
Wiktionary
rzecz. zarechotanie n., rechotanie n.
czas. rechotać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarechotać.
Wiktionary
czas. zarechotać
Wiktionary
→ Żarki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żarek
(1.2) dotyczący Żarek-Letniska
(1.3) dotyczący Żarek Wielkich
Wiktionary
rzecz. Żarki nmos., żarczanin m., żarczanka ż.
Wiktionary
wygłosić z pamięci utwór literacki; wyrecytować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaręczać.
Wiktionary
czas. zaręczać ndk.
przym. zaręczynowy
Wiktionary
przymiotnik od: zaręczyny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zaręczynami, dotyczący zaręczyn
Wiktionary
(1.1) Kupiłem mej dziewczynie pierścionek zaręczynowy z brylantem.
Wiktionary
rzecz. rączęta nmos., zaręczyny nmos., ręka ż., zaręczenie n., zaręczanie n.
czas. zaręczać ndk., zaręczyć dk.
Wiktionary
(1.1) zrękowinowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kult. obrzęd wyrażenia woli bycia razem w małżeństwie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Planujesz zaręczyny w święta Bożego Narodzenia?
Wiktionary
czas. zaręczyć się dk., zaręczać się ndk.
przym. zaręczynowy, zaręczony
rzecz. rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręka ż.
Wiktionary
(1.1) zrękowiny, gwara. okliszczyny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rejestrować)
(1.1) umieścić na liście, wciągnąć do rejestru
(1.2) techn. utrwalić w pamięci urządzenia
(1.3) pot. zauważyć
czasownik zwrotny dokonany zarejestrować się (ndk. rejestrować się)
(2.1) umieścić siebie na liście, wciągnąć siebie do rejestru
Wiktionary
(1.1) Jeśli żyjesz z partnerem w stałym i stabilnym związku, w całej UE przysługują Wam określone prawa, nawet jeśli związek ten nie został zarejestrowany w żadnym urzędzie.
(2.1) Nie masz konta? Zarejestruj się.
Wiktionary
rzecz. zarejestrowanie n., rejestrowanie n., rejestracja ż., rejestr m., rejestrator mrz./mos.
czas. rejestrować ndk., wyrejestrować dk.
przym. rejestracyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarejestrować.
Wiktionary
rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., wyrejestrowywanie n., wyrejestrowanie n., rejestrowanie n.
czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.
przym. rejestrowy
Wiktionary
rejestrować;
1. wpisywać do rejestru;
2. utrwalać za pomocą aparatu, kamery itp.;
3. przedstawiać zgodnie z rzeczywistością;
4. zarejestrowywać się - wpisywać się do rejestru
SJP.pl
1. żarek rubinowy - gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych;
2. czerwończyk żarek - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. ochraniacz na rękaw od dłoni do łokcia stosowany przez urzędników
(1.2) przest. mufka
(1.3) daw. rodzaj mankietu koszuli ozdobnie wykładanego na rękaw ubrania
Wiktionary
polecić kogoś lub coś komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarekomendować.
Wiktionary
czas. zarekomendować dk.
Wiktionary
zabrać coś komuś z nakazu władz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zaremba – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 11 tys. osób. Tradycyjna forma dla żony Zaremby to Zarembina, a córki Zarembianka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
odpowiedzieć komuś na zarzuty celnie i szybko; zaripostować
SJP.pl
zamaskować wady retuszem; zretuszować, wyretuszować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rezerwować.
Wiktionary
czas. rezerwować ndk.
rzecz. rezerwowy mos., rezerwacja ż., rezerwowanie n., zarezerwowanie n.
przym. rezerwowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarezerwować.
Wiktionary
czas. zarezerwować dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: żarło
SJP.pl
skrót od: żargon, żargonowy
SJP.pl
skrót w funkcji rzeczownika
(1.1) = kult. żargon
skrót w funkcji przymiotnika
(2.1) = żargonowy
skrót w funkcji przysłówka
(3.1) = żargonowo
Wiktionary
rzecz. żargon mrz., żargonizm mrz., żargonowość ż.
przym. żargonowy
przysł. żargonowo
Wiktionary
w językoznawstwie: język jakiejś grupy społecznej (środowiskowej, zawodowej, ale nie terytorialnej), różniący się od języka ogólnego (narodowego) zasobem słów, wyrażeń i wymową; slang, argot, gwara, wiech, język specjalistyczny (środowiskowy, zawodowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. kult. zespół jednostek językowych właściwych dla wyodrębnionej grupy społecznej lub zawodowej;
(1.2) jęz. kult. specyficzne nazewnictwo powiązane z pewnym obszarem działalności (np. dyscypliną naukową), trudno zrozumiałe dla osób z zewnątrz, niekiedy przeciwstawiane terminologii oficjalnej;
(1.3) przest. jęz. jidysz
Wiktionary
Żargon (od fr. jargon) – środowiskowa odmiana języka właściwa dla danej grupy społecznej lub zawodowej. W wąskim znaczeniu żargon to specyficzne nazewnictwo związane z pewnym obszarem działalności (np. dyscypliną naukową), trudno zrozumiałe dla osób z zewnątrz. W niektórych ujęciach żargon jest przeciwstawiany terminologii oficjalnej.
Wikipedia
IPA: ˈʒarɡɔ̃n, AS: žargõn
Wiktionary
rzecz. żargonowość ż.
przym. żargonowy
przysł. żargonowo
skr. żarg.
Wiktionary
(1.1) slang, argot
Wiktionary
wyraz lub wyrażenie typowe dla żargonu, czyli środowiskowej odmiany języka wykształconej przez jakąś grupę społeczną dla podkreślenia własnej odrębności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zaczerpnięte z żargonu
Wiktionary
rzecz. żargon mrz., żargonowość ż.
przym. żargonowy
przysł. żargonowo
skr. żarg.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) jęz. z naleciałościami środowiskowymi w mowie i pisaniu
Wiktionary
rzecz. żargon mrz., żargonizm mrz., żargonowość ż.
przym. żargonowy
skr. żarg.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. środowiskowe naleciałości w mowie i pisaniu
Wiktionary
(1.1) Należy także wystrzegać się nadmiernej żargonowości specjalistycznej.
Wiktionary
rzecz. żargon mrz., żargonizm mrz.
przym. żargonowy
przysł. żargonowo
skr. żarg.
Wiktionary
przymiotnik od: żargon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący żargonu, związany z żargonem, wyrażony żargonem
Wiktionary
IPA: ˌʒarɡɔ̃ˈnɔvɨ, AS: žargõnovy
Wiktionary
rzecz. żargonowość ż., żargonizm mrz., żargon
skr. żarg.
przysł. żargonowo
Wiktionary
afrykańska zagroda z pali chroniąca przed napaścią dzikich zwierząt; zareba, zeriba, zereba
SJP.pl
zripostować;
1. odpowiedzieć komuś na zarzuty celnie i szybko; zareplikować;
2. w szermierce: zadać cięcie lub pchnięcie bezpośrednio po udanej własnej zasłonie
SJP.pl
1. żarek rubinowy - gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych;
2. czerwończyk żarek - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żarki – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Żarki.
W 1595 roku miasto położone w powiecie lelowskim województwa krakowskiego było własnością Aleksandra Myszkowskiego.
Wikipedia
(1.1) Wynikiem uczestnictwa mieszkańców w powstaniu listopadowym i styczniowym były represje nałożone przez zaborców i pozbawienie Żarek praw miejskich.
Wiktionary
IPA: ˈʒarʲci, AS: žarʹḱi
Wiktionary
rzecz. żarczanin m., żarczanka ż.
przym. żarecki
Wiktionary
rodzaj drzew z rodziny bobowatych; Hymenaea
SJP.pl
Żarkowo (kaszb. Żôrkòwò lub też Żarkòwò, niem. Sorkow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z wielkim zapałem
Wiktionary
rzecz. żar m., żarliwość ż.
przym. żarliwy
czas. rozżarzać
Wiktionary
człowiek żarliwy, oddający się czemuś z wielkim zapałem; zapaleniec
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: żarliwie
SJP.pl
ogromny zapał; entuzjazm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest żarliwy
Wiktionary
IPA: ʒarˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: žarlʹivość
Wiktionary
przym. żarliwy
przysł. żarliwie
rzecz. żar m.
czas. rozżarzać
Wiktionary
(1.1) gorliwość, zelotyzm, fanatyzm, namiętność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: żarliwy; bardziej żarliwy
SJP.pl
1. odznaczający się gorliwością, zapałem, poświęcający się czemuś z całym przekonaniem, z oddaniem;
2. świadczący o czyimś zapale, gorliwości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cechujący się dużym zapałem, oddaniem
Wiktionary
(1.1) Wasza Eminencja sam raczyłeś opowiadać, że konterfekt Madonny Gregoriańskiej jest owocem żarliwej modlitwy.
(1.1) Nie należy być ani nadto ufnym, ani zbyt banalnym, ani zbyt żarliwym.
Wiktionary
IPA: ʒarˈlʲivɨ, AS: žarlʹivy
Wiktionary
rzecz. żarliwość ż., żar mrz.
przysł. żarliwie
czas. rozżarzać
Wiktionary
(1.1) gorliwy, mocny, oddany, entuzjastyczny, gorący, namiętny, płomienny, zapalony, zaciekły, fanatyczny, zagorzały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. uczn. zapalniczka
Wiktionary
IPA: ˌʒarmaˈʃɨ̃na, AS: žarmašỹna
Wiktionary
1. dawne prymitywne urządzenie do ręcznego mielenia zboża składające się z dwóch płaskich kamieni mających kształt koła; żarno;
2. przenośnie: następowanie po sobie jakichś zmian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. etn. urządzenie do ręcznego mielenia zboża, złożone z dwóch kamieni, jednego nad drugim, z których górny jest ruchomy względem dolnego; ; Gloger.
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: żarny
Wiktionary
Żarna – urządzenie do ręcznego mielenia zboża, złożone z dwóch kamieni, jednego nad drugim, z których górny jest ruchomy względem dolnego.
Wikipedia
IPA: ˈʒarna, AS: žarna
Wiktionary
przym. żarnowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. część promiennika służąca do wysyłania promieniowania cieplnego;
2. element żarówki wykonany z drutu lub włókna węglowego doprowadzany do żarzenia się wskutek przepływu prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. drucik w żarówce emitujący światło
Wiktionary
Żarnik (włókno żarowe) – cienki drut z wolframu (metal o wysokiej temperaturze topnienia) znajdujący się w bańce żarówki.
W wyniku przepływu przezeń prądu elektrycznego żarnik rozgrzewa się, co powoduje emisję światła (żarzy się – stąd jego nazwa). Żarnik jest połączony ze stopką żarówki i gwintem za pośrednictwem grubych drutów, stanowiących jego podparcie i dostarczających do niego prąd. W miarę potrzeby bywa też dodatkowo podparty cienkimi drucikami.
Wikipedia
(1.1) Podane temperatury pracy żarnika odnoszą się do standardowych lamp, dla których przewidziano średni czas pracy 1000 godzin.
Wiktionary
rzecz. żar mrz., żarówka ż.
przym. żarowy
Wiktionary
przymiotnik od: żarnik
SJP.pl
dawne prymitywne urządzenie do ręcznego mielenia zboża składające się z dwóch płaskich kamieni mających kształt koła; żarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kamień młyński
Wiktionary
Żarna – urządzenie do ręcznego mielenia zboża, złożone z dwóch kamieni, jednego nad drugim, z których górny jest ruchomy względem dolnego.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Żarnów – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Żarnów oraz rzymskokatolickiej parafii św. Mikołaja w Żarnowie. Przez Żarnów przebiega droga krajowa nr 74 oraz dwie drogi wojewódzkie: nr 726 i nr 746.
Wikipedia
mieszkaniec Żarnowca (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żarnówki
Wiktionary
rzecz. Żarnówka ż.
:: fż. żarnówczanka ż.
przym. żarnówecki
Wiktionary
mieszkanka Żarnowca (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żarnówki
Wiktionary
rzecz. Żarnówka ż.
:: fm. żarnówczanin m.
przym. żarnówecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żarnówki
Wiktionary
rzecz. Żarnówka ż., żarnówczanin m., żarnówczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Żarnowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Żarnów
(1.2) mieszkaniec miejscowości Żarnowo
(1.3) mieszkaniec miejscowości Żarnowa
Wiktionary
rzecz. Żarnów m., Żarnowo n., Żarnowa ż.
:: fż. żarnowianka ż.
przym. żarnowski
Wiktionary
mieszkanka Żarnowa (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Żarnów
(1.2) mieszkanka miejscowości Żarnowo
(1.3) mieszkanka miejscowości Żarnowa
Wiktionary
rzecz. Żarnów m., Żarnowo n., Żarnowa ż.
:: fm. żarnowianin m.
przym. żarnowski
Wiktionary
roślina z rodziny bobowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Żarnowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żarnowca
Wiktionary
rzecz. Żarnowiec m., żarnowczanin m., żarnowczanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Żarnów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Żarnów
(1.2) dotyczący miejscowości Żarnowo
(1.3) dotyczący miejscowości Żarnowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Żarnów m., Żarnowo n., Żarnowa ż., żarnowianin m., żarnowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: żarna (np. młyn żarnowy, śrutownik żarnowy)
SJP.pl
dawniej: pełen żaru, gorący, upalny
SJP.pl
zarób spoiwa budowlanego - ilość spoiwa budowlanego przygotowana jednorazowo
SJP.pl
zakażać pasożytami
SJP.pl
zakazić pasożytami
SJP.pl
zakazić pasożytami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto jest zarobiony
(1.2) pot. ktoś, kto dużo zarabia, dla kogo najważniejsze jest zarabianie
(1.3) pot. pogard. sponsor, mężczyzna mający utrzymankę (sponsorówkę)
Wiktionary
IPA: zaˈrɔbas, AS: zarobas
Wiktionary
rzecz. zarobek m.
ims. zarobiony
przym. zarobiony
Wiktionary
(1.1) pracuś
(1.2) dorobkiewicz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wynagrodzenie za wykonaną pracę
(1.2) zysk z operacji finansowej lub handlowej
(1.3) możliwość zarobienia pieniędzy
Wiktionary
(1.3) Aby mieć jakiekolwiek zarobki, musisz iść do pracy.
Wiktionary
IPA: zaˈrɔbɛk, AS: zarobek
Wiktionary
rzecz. zarobas m.
czas. zarabiać ndk., zarobić dk.
przym. zarobiony, zarobkowy
przysł. zarobkowo
ims. zarobiony
Wiktionary
(1.1) wynagrodzenie
Wiktionary
1. otrzymać zapłatę za wykonaną pracę;
2. osiągnąć zysk;
3. potocznie: otrzymać cios, karę, wyrok itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zarabiać)
(1.1) dokonany od|zarabiać.
Wiktionary
IPA: zaˈrɔbʲit͡ɕ, AS: zarobʹić
Wiktionary
czas. zarabiać, robić
rzecz. zarobek m.
przym. roboczy, zarobiony
ims. zarobiony
przysł. zarobkowo
Wiktionary
1. otrzymać zapłatę za wykonaną pracę;
2. osiągnąć zysk;
3. potocznie: otrzymać cios, karę, wyrok itp.
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zarobić
przymiotnik
(2.1) pot. mający mnóstwo pracy do wykonania
Wiktionary
(2.1) Nic! Żadnej roboty nie wezmę! Nie wiem, nie znam się, nie orientuję się, zarobiony jestem!
Wiktionary
IPA: ˌzarɔˈbʲjɔ̃nɨ, AS: zarobʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. zarobas m., zarobek m.
czas. zarobić dk., zarabiać ndk.
Wiktionary
(2.1) zapracowany, obłożony pracą, pot. zawalony pracą, pot. zawalony robotą
Wiktionary
osoba poszukujaca okazji do zarobkowania
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący zarabiania lub zarobków
Wiktionary
rzecz. zarabianie n., zarobek m., zarobkowość ż.
czas. zarabiać ndk., zarobić dk.
przym. zarobkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zarobkowe
Wiktionary
przym. zarobkowy
przysł. zarobkowo
Wiktionary
przymiotnik od: zarobek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od zarobek
Wiktionary
(1.1) Wobec takich perspektyw zarobkowych - nawet wysokie kary nie działały odstraszająco.
(1.1) Tak jak - przy pewnym statusie zawodowym i zarobkowym - nie wypada już mieć mieszkania bez lodówki, telewizora, magnetofonu i automatycznych urządzeń kuchennych.
Wiktionary
IPA: ˌzarɔpˈkɔvɨ, AS: zaropkovy
Wiktionary
czas. zarabiać
rzecz. zarobek m., zarobkowość ż.
przysł. zarobkowo
Wiktionary
dawniej tyle co: zarodek
SJP.pl
1. nowy organizm ludzki lub zwierzęcy rozwijający się po zapłodnieniu w organizmie matki lub w jaju; embrion
2. u roślin nasiennych: część nasienia będąca zawiązką młodej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. organizm powstały z podziałów zygoty
(1.2) bot. zawiązek rośliny rozwijający się w nasieniu
(1.3) przen. początkowy etap lub stadium
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tej rycinie widzimy kolejny tydzień rozwoju zarodka.
Wiktionary
IPA: zaˈrɔdɛk, AS: zarodek
Wiktionary
przym. zarodkowy
Wiktionary
(1.1) embrion, płód
(1.2) zalążek
(1.3) zalążek, początek
Wiktionary
przymiotnik od: zarodek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z zarodkiem, dotyczący zarodka
(1.2) przen. początkowy, w zalążku
Wiktionary
rzecz. zarodek mrz.
Wiktionary
(1.1) embrionalny
Wiktionary
organ niektórych roślin i grzybów, w którym wytwarzane są zarodniki służące do rozmnażania bezpłciowego; sporangium
SJP.pl
Wikipedia
komórka rozrodcza niektórych roślin i grzybów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się roślin zarodnikowych i grzybów;
Wiktionary
Zarodnik, spora – termin stosowany w botanice, mykologii i mikrobiologii w odniesieniu do komórki powstałej podczas rozmnażania protistów, roślin (mszaki, paprotniki) i grzybów. Zarówno termin „zarodnik”, jak i „spora” są stare – pochodzą z czasów, gdy nie znano jeszcze dokładnie procesów rozmnażania tych grup organizmów, stąd też używane były (i nadal są) zarówno do określania komórek powstałych podczas rozmnażania bezpłciowego, jak i płciowego. Rozwój zarodników powstających w wyniku rozmnażania bezpłciowego nie jest poprzedzony zapłodnieniem i odtwarzają one pod względem genetycznym taki sam organizm jak rodzicielski. U roślin i grzybów cechujących się przemianą pokoleń proces powstawania zarodników związany jest jednak z rozmnażaniem płciowym i przed ich utworzeniem następuje podział mejotyczny.
Wikipedia
(1.1) Sromotnik smrodliwy rozprzestrzenia swoje zarodniki za pośrednictwem much, przyciąganych przez jego cuchnącą i oślizgłą zieloną warstwę zarodnikową.
Wiktionary
IPA: zaˈrɔdʲɲik, AS: zarodʹńik
Wiktionary
rzecz. zarodnia ż.
przym. zarodnikowy
Wiktionary
(1.1) spora
Wiktionary
wytwarzający zarodniki
SJP.pl
typ pasożytniczych pierwotniaków; sporowce
SJP.pl
Apikompleksy (Apicomplexa, sporowce, Sporozoa) – organizmy wyłącznie pasożytnicze, wyróżniające się obecnością tzw. kompleksu apikalnego ułatwiającego im wnikanie do komórek żywiciela. Obecnie zaliczane są do supergrupy Chromalveolata, razem z żółto-brunatnymi glonami i grzybopodobnymi lęgniowcami oraz orzęskami.
Wikipedia
przymiotnik od: zarodnikowiec
SJP.pl
przedstawiciel typu pasożytniczych pierwotniaków; sporowiec
SJP.pl
przymiotnik od: zarodnik
SJP.pl
taki, na którym umieszczone są zarodnie
SJP.pl
1. przymiotnik od: zarodnia, zarodnik;
2. liść zarodniowy - liść paprotników, na którym tworzą się organy rozmnażania, w których powstają haploidalne zarodniki; liść zarodnionośny, sporofil
SJP.pl
przymiotnik od: zaród
SJP.pl
dawniej: zaczątek, zalążek czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. mikrobiol. protoplazma
(1.2) przest. przen. zalążek, początek czegoś
Wiktionary
(1.2) Przecie i świat został stworzony z chaosu, z nieukształtowanych zarodzi bytu.
Wiktionary
czas. zarodzić dk.
Wiktionary
(1.2) zaczątek, zalążek, początek, zarodek, zaród
Wiktionary
pierwotniak z rzędu krwinkowców, pasożytujący w czerwonych ciałkach krwi; plazmodium; cenocyt
SJP.pl
Zarodziec (Plasmodium) – rodzaj jednokomórkowych pierwotniaków, pasożytów wewnątrzkomórkowych wywołujących malarię u gadów, ptaków i ssaków (w tym ludzi). Wszystkie gatunki są przenoszone przez komary.
Inwazyjna postać zarodźca (sporozoit) rozpoczyna cykl życiowy w śliniankach komara. Gdy komar ugryzie żywiciela zarodźca (np. człowieka), sporozoit przedostaje się do jego układu krwionośnego. Następnie wędruje do wątroby i śledziony, gdzie rozmnaża się bezpłciowo, tworząc kryptozoity, które dostają się do erytrocytów. Tam namnażają się i rosną, aż erytrocyt się rozerwie. Uwolnione w ten sposób merozoity atakują kolejne krwinki. Temu etapowi malarii towarzyszy gorączka i dreszcze. Z części merozoitów tworzą się gametocyty, które po ugryzieniu żywiciela przez komara przedostają się do przewodu pokarmowego tego ostatniego. Tam gametocyty przekształcają się w gamety i następuje rozmnażanie płciowe. Powstałe zygoty przenikają przez ścianę jelita i tworzą sporozoity, które przedostają się do ślinianek komara.
Wikipedia
podtyp pierwotniaków (Sarcodina), obejmujący korzenionóżki i promienionóżki; sarkodowe
SJP.pl
Zarodziowce (zarodziowe, pełzaki, sarkodowe, Sarcodina) - grupa jednokomórkowych protistów zwierzęcych wyróżniona na podstawie kilku wspólnych cech morfologicznych, a zwłaszcza nibynóżek oraz braku pellikuli przynajmniej w pewnym okresie cyklu życiowego.
Wikipedia
o cechach zarodziowych (sarkodowych)
SJP.pl
Zarogów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Miechów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Integralne części miejscowości: Helenów-Januszyn, Kopanina, Laskowiec, Piotrowice, Zagaje Zarogowskie.
Wikipedia
zaroić się - pojawić się gdzieś w dużej liczbie
SJP.pl
taki, który się zaroił
SJP.pl
nadać czemuś (zwłaszcza produktom spożywczym) odpowiedni zapach, dodać odpowiednie aromatyczne substancje zapachowe
SJP.pl
dawniej: przyrząd do mierzenia wysokich temperatur; pyrometr, ogniomierz
SJP.pl
odporność na wysokie temperatury
SJP.pl
Wikipedia
odporny na działanie wysokich temperatur; ogniotrwały, ognioodporny, przeciwogniowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odporny na działanie wysokich temperatur; wykonany z materiału odpornego na działanie wysokich temperatur
Wiktionary
(1.1) Tworzywa żaroodporne są na ogół znacznie droższe niż te zwyczajne.
Wiktionary
rzecz. żaroodporność ż.
Wiktionary
zaropić się - pokryć się lub napełnić ropą; zaropieć
SJP.pl
zarosnąć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zardzewiały
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zaruściały.
Wiktionary
zdrobnienie od: zarost
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zarost
Wiktionary
(1.1) To nie zarost, lecz tylko mały zarościk.
Wiktionary
rzecz. zarost m.
Wiktionary
pokryć rosą
SJP.pl
dawniej: zarośla - gęste skupisko roślin; zarośl, zaroślina, zarostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gęste skupisko krzewów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przestraszony zając ukrył się w zaroślach.
Wiktionary
IPA: zaˈrɔɕla, AS: zarośla
Wiktionary
rzecz. zarost m., zarośle n.
przym. zaroślowy
czas. zarosnąć dk., zarastać ndk.
rzecz. zarośnięcie dk., zarastanie ndk.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny pasówek
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek;
2. zaroślarka pospolita - europejski gatunek ślimaka
SJP.pl
Zaroślarka (Paraxerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
dawniej: zarośla - gęste skupisko roślin; zarośl, zaroślina, zarostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. skupisko krzewów lub bylin
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zając kicnął i zniknął w zaroślu paproci.
Wiktionary
rzecz. rośl ż., zarost mrz., zarośla lm. nmos.
przym. zaroślowy
czas. zarastać
Wiktionary
ptak z rodziny trzciniaków, w Polsce ptak lęgowy
SJP.pl
Zaroślówka, trzciniak zaroślowy (Acrocephalus dumetorum) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Monotypowy. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
przymiotnik od: zarośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wrodzone lub wtórne patologiczne zamknięcie (zmniejszenie światła) przewodu ciała (np. jelita, pochwy, odbytu)
Wiktionary
Atrezja, zarośnięcie (łac. atresia, z gr. ατρετος = bez otworu) – termin medyczny oznaczający najczęściej wrodzony brak otworu np. w zastawce trójdzielnej lub światła narządu rurowatego (np. odbytu, przełyku, pochwy) albo wtórny brak światła, który może być spowodowany przebytym procesem zapalnym.
Wikipedia
czas. zarastać
rzecz. zarost mrz., zarośla nmos.
Wiktionary
(1.1) atrezja
Wiktionary
1. niepielęgnowany, pokryty chwastami; zarosły;
2. taki, który ma twarz pokrytą zarostem;
3. rzadko: zabliźniony
SJP.pl
owłosienie, najczęściej kojarzone z występowaniem na twarzy jako broda, wąsy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) owłosienie w dolnej części twarzy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę ogolić zarost, bo wyglądam już jak menel.
Wiktionary
IPA: ˈzarɔst, AS: zarost
Wiktionary
rzecz. zarośle n., zarastanie n., zarośnięcie n., pozarastanie n., zarościk mrz., zarośla nmos.
czas. zarastać ndk., zarosnąć dk., pozarastać dk.
Wiktionary
niepielęgnowany, pokryty chwastami; zarośnięty
SJP.pl
dawniej: zażartość, żarliwość
SJP.pl
1. rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadko: jakaś substancja rozpalona do czerwoności;
2. wysoka temperatura otoczenia; gorąco, upał;
3. gwałtowność, żarliwość uczuć; zapał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żarów (niem. Saarau) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Żarów.
Do 1954 roku Żarów był wsią i siedzibą gminy Żarów, w tymże roku zniesiono gminę i utworzono gromady Żarów obejmującą wieś i Żarów, nie obejmującą wieś. Następnie pierwszą gromadę przekształcono w miasto.W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego.
Wikipedia
IPA: ˈʒaruf, AS: žaruf
Wiktionary
przym. żarowski
rzecz. żarowianin mos., żarowianka ż.
Wiktionary
1. zgrubienie od: żarówka;
2. intensywny, jaskrawy kolor a także przedmiot lub ubranie w tym kolorze;
3. wyjątkowy upał, skwar;
4. łysa głowa; pała
SJP.pl
zdrobnienie od: żarówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: żarówka
(1.2) pot. mała żarówka, np. do latarki
Wiktionary
IPA: ˌʒaruˈvɛt͡ʃka, AS: žaruvečka
Wiktionary
rzecz. żarówka ż.
przym. żarówkowy
Wiktionary
mieszkaniec Żarowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żarowa
Wiktionary
rzecz. Żarów m.
:: fż. żarowianka ż.
przym. żarowski
Wiktionary
mieszkanka Żarowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żarowa
Wiktionary
rzecz. Żarów m.
:: fm. żarowianin m.
przym. żarowski
Wiktionary
potocznie: jaskrawy, żarzący się
SJP.pl
hermetycznie zamknięta szklana bańka, kulistego kształtu, w której umieszczony jest drucik rozżarzający się pod wpływem prądu elektrycznego i dający światło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. elektryczne źródło światła, w którym elementem świecącym jest rozżarzony przewód;
(1.2) pot. elektryczne źródło światła, które przypomina żarówkę (1.1), bez względu na element świecący.
(1.3) slang. tuleja z butelki służąca do palenia marihuany
Wiktionary
Żarówka, lampa żarowa – elektryczne źródło światła, w którym ciałem świecącym jest silnie rozgrzane przepływem prądu włókno wykonane z trudno topliwego materiału (pierwotnie grafit, obecnie wolfram). Drut wolframowy jest umieszczony w szklanej bańce wypełnionej mieszaniną gazów szlachetnych (np. argon z 10-procentową domieszką azotu) lub próżnią. Włókno osiąga temperaturę 2500–3000 K. Pierwsze lampy żarowe konstruowano w połowie XIX w.
Wikipedia
(1.1-2) Podczas wymieniania przepalonej żarówki woźna spadła z drabiny.
(1.1-2) Patrz, żarówka w lampie nie świeci!
Wiktionary
IPA: ʒaˈrufka, AS: žarufka
Wiktionary
rzecz. żar mrz., żarnik mrz.
:: zdrobn. żaróweczka ż.
przym. żarówkowy, żarówiasty
Wiktionary
przymiotnik od: żarówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żarówką, dotyczący żarówki
Wiktionary
rzecz. żaróweczka ż., żarówka ż.
Wiktionary
przestarzale: usunąć nierówności; wyrównać
SJP.pl
składnik spójnika złożonego
(1.1) …oznajmiającego, że wspomniane cechy lub stany rzeczy charakteryzowane przez dwa zdania lub składniki zdań odnoszą się do tego samego desygnatu
Wiktionary
(1.1) Zajmuję się tłumaczeniem zarówno tekstów naukowych, jak i utworów literackich.
Wiktionary
IPA: zaˈruvnɔ, AS: zaruvno
Wiktionary
przestarzale: usuwać nierówności; wyrównywać
SJP.pl
Wikipedia
→ Żarów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żarowa
Wiktionary
Żarowski – polski herb szlachecki z nobilitacji. Według Szymona Konarskiego być może odmiana herbu Leliwa.
Wikipedia
rzecz. Żarów m., żarowianin m., żarowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: żar
SJP.pl
zdolność metali i stopów do przenoszenia obciążeń w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na zmiany temperatury
SJP.pl
Żarowytrzymałość - odporność stopu na odkształcenia, zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością.
Wikipedia
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. natychmiast, zaraz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zarozki.
Wiktionary
nadawać czemuś różową barwę, czynić różowym; różowić, zaróżowiać
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zaraz, w tej chwili
Wiktionary
(1.1) Zarozki ida do sklepu.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zaroz.
Wiktionary
nadawać czemuś różową barwę, czynić różowym; różowić, zaróżawiać
SJP.pl
taki, który stał się różowym; zróżowiały, poróżowiały
SJP.pl
zróżowić;
1. nadać czemuś różową barwę, uczynić różowym;
2. zaróżowić się - stać się różowym; zróżowieć, poróżowieć
SJP.pl
stać się różowym; zróżowieć, zróżowić się, zaróżowić się, poróżowieć
SJP.pl
stać się różowym; zróżowieć, zróżowić się, zaróżowić się, poróżowieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce bardziej różowe niż jego otoczenie
(1.2) odczasownikowy od|zaróżowieć. (się)
Wiktionary
(1.1) Na skórze pojawiło się zaróżowienie.
(1.2) Delikatne zaróżowienie się jej policzków mogło oznaczać tylko jedno…
Wiktionary
IPA: ˌzaruʒɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zaružovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. róż mrz.
przysł. różowo
przym. różowy
Wiktionary
taki, który ma różowy kolor
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w sposób zarozumiały
Wiktionary
(1.1) Jego opowieści o posiadanych umiejętnościach brzmiały wyjątkowo zarozumiale.
Wiktionary
IPA: ˌzarɔzũˈmʲjalɛ, AS: zarozũmʹi ̯ale
Wiktionary
przym. zarozumiały
rzecz. zarozumiałość, zarozumialstwo, zarozumialec
Wiktionary
1. osoba mająca zbyt wysokie mniemanie o sobie, przechwalająca się swoimi zaletami i dokonaniami; megaloman, samochwała;
2. świadczący o takiej postawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. obraź. człowiek zachowujący się w sposób zarozumiały
Wiktionary
rzecz. zarozumialstwo n., zarozumiałość ż.
przym. zarozumiały
przysł. zarozumiale
Wiktionary
(1.1) książk. megaloman, panek; pot. bubek, buc, jaśniepan, pępek świata, purchawka, pyszałek, ważniak; przest. zadufek
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zarozumiale
SJP.pl
zarozumiały, bufoniasty, nadęty, pyszny;
1. nadmiernie pewny siebie i uważający się za lepszego od innych;
2. świadczący o takiej postawie, np. zarozumialski ton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. bycie zarozumiałym
Wiktionary
IPA: ˌzarɔzũˈmʲjalstfɔ, AS: zarozũmʹi ̯alstfo
Wiktionary
rzecz. zarozumiałość ż., zarozumialec m.
przym. zarozumiały
przysł. zarozumiale
Wiktionary
(1.1) chełpliwość, zadufanie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zarozumiały; bardziej zarozumiały
SJP.pl
zadufanie w sobie; zuchwałość; nadmierne wychwalanie swojej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wygórowane mniemanie o sobie połączone z arogancją i przecenianiem swoich zalet albo zasług
Wiktionary
(1.1) Zarozumiałość to bardzo uciążliwa wada charakteru.
Wiktionary
IPA: ˌzarɔzũˈmʲjawɔɕt͡ɕ, AS: zarozũmʹi ̯au̯ość
Wiktionary
rzecz. zarozumialec m., zarozumialstwo n.
przym. zarozumiały
przysł. zarozumiale
Wiktionary
(1.1) pycha, nieskromność, przemądrzałość
Wiktionary
nadmiernie wychwalający swoją osobę; zadufany w sobie; zuchwały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający zbyt wysokie mniemanie o sobie, nadmiernie wychwalający swoją osobę
(1.2) świadczący o wysokim mniemaniu o sobie
Wiktionary
(1.1) Co za zarozumiały chłopak! Nauczyciela chce poprawiać.
(1.2) Gdy ona zaczęła z dużym wysiłkiem o czymś mu mówić, spojrzał na nią z zarozumiałą miną i zaczął jej śmiać się w twarz.
Wiktionary
IPA: ˌzarɔzũˈmʲjawɨ, AS: zarozũmʹi ̯au̯y
Wiktionary
rzecz. zarozumialstwo n., zarozumialec m., zarozumiałość ż.
przysł. zarozumiale
Wiktionary
(1.1) bufoński, megalomański, nieskromny, nadęty, pyszny, pyszałkowaty, dufny, zadufany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żar (w Krakowskiem, Zamojskiem, Zielonogórskiem)
(1.2) dotyczący Żarów (w Piotrkowskiem)
Wiktionary
IPA: ˈʒarsʲci, AS: žarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Żary nmos., żarzanin m., żarzanka ż.
Wiktionary
Zarszyn – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, nad potokiem Pielnica. Siedziba gminy Zarszyn. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1395 rokiem, zdegradowany około 1880 roku. Od 1340 do 1772 miejscowość leżała w województwie ruskim w ziemi sanockiej. Od 1772 do 1852 należała do cyrkułu leskiego a następnie sanockiego. Od 1867 powiat sanocki, gmina Sanok w Galicji. Od 1920 roku należała do województwa lwowskiego. Od października 1939 do roku sierpnia 1944 wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim.
Wikipedia
figiel, kawał, dowcip
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co zostało powiedziane lub zrobione dla rozrywki, tak, aby kogoś rozśmieszyć
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʒart, AS: žart
Wiktionary
rzecz. żartowniś mos., żartownisia ż., żartowanie n.
:: zdrobn. żarcik mrz.
czas. żartować ndk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
(1.1) dowcip, kawał, figiel
Wiktionary
skrót od: żartobliwy, żartobliwie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = żartobliwy, żartobliwie
Wiktionary
IPA: ʒart, AS: žart
Wiktionary
(1.1) żartobliwy, żartobliwie
Wiktionary
figiel, kawał, dowcip
SJP.pl
dawniej, dziś regionalnie: pełen energii, wigoru; żywy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. szybki, energiczny, pełen życia i wigoru
(1.2) przest. bystry
(1.3) przest. porywczy
Wiktionary
IPA: ˈʒartʲci, AS: žartʹḱi
Wiktionary
przysł. żartko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) humorystycznie, nie na serio, z przymrużeniem oka
Wiktionary
(1.1) O przygodach i flirtach opowiadał przecież żartobliwie, z ironią, kpiną, cynizmem, przechwalając się przed siostrą i ojcem swymi podbojami.
Wiktionary
IPA: ˌʒartɔˈblʲivʲjɛ, AS: žartoblʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. żart m., żarcik m., żartobliwość ż., żartowniś m., żartownisia ż., żartowanie n., zażartowanie n.
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przym. żartobliwy
Wiktionary
(1.1) zabawnie, skr. żart.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: żartobliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest żartobliwe; cecha tego, kto jest żartobliwy
Wiktionary
rzecz. żart m., żarcik m., żartowniś m., żartownisia ż., żartowanie n., zażartowanie n.
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
wesoły, śmieszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) często żartujący
(1.2) mający znamiona żartu
Wiktionary
(1.1) Zwykle wesoły, żartobliwy, serdeczny ze mną nawet do przesady, Campilli był dzisiaj wyraźnie nieswój.
Wiktionary
IPA: ˌʒartɔˈblʲivɨ, AS: žartoblʹivy
Wiktionary
rzecz. żart m., żarcik m., żartobliwość ż., żartowniś mos., żartownisia ż., żartowanie n., zażartowanie n.
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przysł. żartobliwie
Wiktionary
(1.2) skrót żart.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zażartować)
(1.1) mówić coś śmiesznego; mówić żart, aby kogoś rozśmieszyć
Wiktionary
IPA: ʒarˈtɔvat͡ɕ, AS: žartovać
Wiktionary
rzecz. żart m., żarcik m., żartowniś m., żartownisia ż., żartowanie n., zażartowanie n., żartobliwość ż.
przysł. żartobliwie
przym. żartobliwy
Wiktionary
(1.1) droczyć się, dowcipkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mówienie żartów, wypowiadanie się w sposób żartobliwy
Wiktionary
IPA: ˌʒartɔˈvãɲɛ, AS: žartovãńe
Wiktionary
rzecz. zażartowanie n., żart m., żarcik m., żartobliwość ż., żartowniś m., żartownisia ż.
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
mężczyzna lubiący dowcipkować, robić żarty, kawały; dowcipniś, kawalarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś lubiący żartować
Wiktionary
(1.1) Nastoletni żartowniś, który zadzwonił na policję z informacją o bombie w szkole, został zatrzymany.
Wiktionary
IPA: ʒarˈtɔvʲɲiɕ, AS: žartovʹńiś
Wiktionary
rzecz. żart mrz., żarcik m., żartobliwość ż., żartowanie n., zażartowanie n.
:: fż. żartownisia ż.,
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
(1.1) dowcipas, dowcipniś, figlarz, filut, kawalarz, sowizdrzał, wesołek, zbytnik, zgrywus, jajcarz, jajarz
Wiktionary
kobieta lubiąca dowcipkować, robić żarty, kawały; dowcipnisia, kawalarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: żartowniś
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie żartownisia, dawno się tak nie uśmialiśmy.
Wiktionary
IPA: ˌʒartɔvʲˈɲiɕa, AS: žartovʹńiśa
Wiktionary
rzecz. żart m., żarcik m., żartobliwość ż., żartowanie n., zażartowanie n.
:: fm. żartowniś m.
czas. żartować ndk., zażartować dk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
potocznie: jedzący ponad miarę, żarłoczny
SJP.pl
Żarty (ros. Шутки) – radziecki krótkometrażowy film animowany z 1963 roku w reżyserii Lwa Atamanowa. Przedstawia dwie bajki Władimira Sutiejewa Kogucik i kaczorek (znana pod alternatywnym tytułem Kurczaczek i kaczorek) oraz O trzech kotkach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kultura zarubiniecka - kultura archeologiczna okresu lateńskiego i okresu wpływów rzymskich
SJP.pl
wulgarnie: odbyć stosunek płciowy
SJP.pl
taki, który zarudział
SJP.pl
zamontować rury
SJP.pl
zamontować rury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zardzewiały
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zarościały.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: kilkakrotnie poruszyć, pokołysać czymś, wprawić w ruch
SJP.pl
1. nie przespać nocy;
2. zaniechać czynności, zaniedbać obowiązek;
3. spaść niespodziewanie; urwać się;
4. zaboleć mocno i krótko;
5. poderwać kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarwać.
Wiktionary
czas. zarwać dk.
Wiktionary
w wyrażeniu: zarwańska ulica - miejsce pełne zamieszania, zamętu
SJP.pl
1. rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadko: jakaś substancja rozpalona do czerwoności;
2. wysoka temperatura otoczenia; gorąco, upał;
3. gwałtowność, żarliwość uczuć; zapał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żary (łac. Sara, Sarove; niem. Sorau; dolnołuż. Žarow) – miasto, będące jednocześnie gminą miejską i siedzibą gminy wiejskiej Żary, zlokalizowane w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, na południowym skraju Wału Trzebnickiego; siedziba powiatu żarskiego.
Wikipedia
(1.1) Żary są największym miastem w polskiej części Łużyc.
Wiktionary
IPA: ˈʒarɨ, AS: žary
Wiktionary
rzecz. żarzanin mos., żarzanka ż.
przym. żarski
Wiktionary
narybek
SJP.pl
Narybek, zarybek – młode, małe ryby (do ukończenia pierwszego roku życia), które po zużyciu zawartości woreczka żółtkowego rozpoczęły samodzielne zdobywanie pokarmu. W rozwoju narybku wyróżniane są dwa stadia: letnie (lipcówka) i wiosenne. W pierwszym stadium – od ukończenia stadium larwalnego do połowy pierwszego sezonu wegetacyjnego – narybek ma całkiem inny wygląd niż dorosłe ryby. Nie można rozróżnić płci u tak młodych ryb. W drugim stadium ryby stają się w pełni ukształtowane.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarybiać.
Wiktionary
czas. zarybiać
przym. rybacki, zarybieniowy
rzecz. narybek mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: zarybienie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zarybianiem, dotyczący zarybiania
Wiktionary
rzecz. zarybianie n.
Wiktionary
zagłębić się w śniegu lub ziemi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Zarycz (rzeka)
SJP.pl
powiedzieć coś rymowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarymować.
Wiktionary
czas. zarymować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. zabić, zamordować;
2. ukraść
SJP.pl
niezbyt wyraźny kształt czegoś lub postaci a także linia wyznaczająca ten kształt; plan lub projekt w fazie początkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogólny kształt jakiegoś obiektu
(1.2) podstawy jakiegoś pomysłu lub zagadnienia
Wiktionary
(1.1) Cmentarz jakby się napełniał cieniami… tłumem widm… gąszczem mrocznych zarysów… gędźbą rozjęczonych a cichych głosów… […]
(1.2) Ten krótki zarys przeszłości średniowiecznej Polski, będący częścią wspólnej historii Polski, Białorusi, Litwy i Ukrainy, obejmuje bardzo ważny okres — prawie połowę tysiącletniej historii, kiedy to położono solidne fundamenty polskiego społeczeństwa, państwa i kultury w ramach zachodnioeuropejskiej, chrześcijańskiej przestrzeni cywilizacyjnej.
Wiktionary
IPA: ˈzarɨs, AS: zarys
Wiktionary
rzecz. zarysowanie n., zarysik mrz., rys mrz.
czas. zarysować, narysować, przerysować, rysować
przym. zarysowany
Wiktionary
(1.1) sylwetka, kontur
(1.2) szkic, rysunek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zarys
Wiktionary
(1.1) To nie zarys, lecz tylko mały zarysik.
Wiktionary
rzecz. zarys m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rysować)
(1.1) dokonany od|rysować.
(1.2) uszkodzić robiąc rysy na powierzchni czegoś
Wiktionary
IPA: ˌzarɨˈsɔvat͡ɕ, AS: zarysovać
Wiktionary
rzecz. rysownica ż., rysa ż., zarysowanie n., rysowniczka, rysownik, rysunek, zarys
czas. rysować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarysować.
(1.2) miejsce, w którym widoczne są rysy
Wiktionary
IPA: ˌzarɨsɔˈvãɲɛ, AS: zarysovãńe
Wiktionary
czas. zarysować, rysować
rzecz. rysa ż., zarys mrz.
Wiktionary
mający jakiś zarys, kształt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający określony (wyraźny, ostry, łagodny) zarys
Wiktionary
(1.1) Gdzieś z boku takie właśnie, krzywe wierzby dobiegały do ostro zarysowanej krawędzi drugiego lasu, jakby z biegu wpadając w ogromne morze wysokopiennych drzew.
(1.1) Od konsekwentnej pracy zmierzającej do ich realizowania, od konkretnych sukcesów praktycznych, od wypełnienia zarysowanych ram organizacyjnych konkretnymi osiągnięciami artystycznymi zależeć będzie wiele.
(1.1) Był duży, silny, barczysty. Miał jasne włosy i szare oczy, mocno zarysowaną szczękę.
(1.1) Nos orli, brwi zarysowane śmiało, wspaniale sklepione czoło i bujne włosy, tworzyły całość piękną i pociągającą.
(1.1) Zielono-złoty odblask liści nadawał dziwną miękość jéj niewieścim, łagodnie zarysowanym kształtom.
(1.1) Wysunął naprzód mocno zarysowaną szczękę, patrzył trochę nade mną, kiedy zapalał papierosa, wyczułem w nim pewne napięcie.
(1.1) Spod pięknie zarysowanych brwi czarne oczy patrzyły śmiało, z nutką zadumy czy rozmarzenia, znamionując naturę otwartą, bezpośrednią, nieco marzycielską.
(1.1) Badacze struktur zauważyli bowiem charakterystyczne gwiazdy o ostro zarysowanych kształtach w strukturze mikro badanych przekrojów stopów kobaltu.
Wiktionary
czas. rysować
rzecz. zarys mrz.
Wiktionary
niezbyt wyraźny kształt czegoś lub postaci a także linia wyznaczająca ten kształt; plan lub projekt w fazie początkowej
SJP.pl
Zaryszyn – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Książ Wielki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
13 grudnia 1944 Niemcy spacyfikowali wieś. Zamordowali 13 osób a 40 wywieźli do obozu pracy w Jędrzejowie. Spalili 11 zabudowań.
Wikipedia
przedstawić w postaci arytmetycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarywać.
Wiktionary
czas. zarywać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ryzykować)
(1.1) dokonany od|ryzykować.
Wiktionary
(1.1) Można zaryzykować twierdzenie, że myślenie matematyczne towarzyszyło artystom renesansu w ich zamiłowaniu do klasycznej proporcji, symetrii, harmonii.
Wiktionary
IPA: ˌzarɨzɨˈkɔvat͡ɕ, AS: zaryzykovać
Wiktionary
przym. ryzykowny
rzecz. zaryzykowanie n., ryzyko n., ryzykowność ż.
czas. ryzykować
przysł. ryzykownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaryzykować.
Wiktionary
IPA: ˌzarɨzɨkɔˈvãɲɛ, AS: zaryzykovãńe
Wiktionary
rzecz. ryzyko n., ryzykant m., ryzykantka ż., ryzykowność ż., ryzykowanie n.
czas. zaryzykować dk., ryzykować ndk.
przym. ryzykowny
przysł. ryzykownie
Wiktionary
skrót od:
1. zarząd;
2. zarządzenie
SJP.pl
1. jednostka organizacyjna kierująca działalnością innych;
2. zespół ludzi uprawnionych do kierowania działalnością jednostki organizacyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nadrzędna jednostka organizacyjna kierująca działalnością innych
(1.2) zespół ludzi uprawnionych do kierowania działalnością instytucji
(1.3) pot. osoba lub osoby na najwyższych stanowiskach w instytucji
(1.4) zarządzanie czymś
Wiktionary
Zarząd – jednostka organizacyjna kierująca działalnością innych podporządkowanych jej organizacji lub jednostek organizacyjnych. Zespół ludzi uprawnionych do kierowania działalnością jednostki organizacyjnej lub jednostek organizacyjnych np. zarząd spółki kapitałowej.
Wikipedia
(1.1) Zarząd Dróg Miejskich prowadzi prace dokładnie na moich trasach.
(1.2) Zarząd firmy postanowił zatrudnić więcej pracowników.
(1.4) Ta spółka jest teraz pod zarządem prywatnym.
Wiktionary
IPA: ˈzaʒɔ̃nt, AS: zažõnt
Wiktionary
rzecz. zarządca m., zarządczyni ż., zarządzanie n., zarządzenie n.
przym. zarządczy, zarządowy
czas. zarządzać, zarządzić, rządzić
Wiktionary
(1.3) dyrekcja, kierownictwo, pot. naczalstwo, pot. szefostwo, pot. wierchuszka, zwierzchnictwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zarządzająca czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lepiej zawsze wieszać psy na administracji niż zostać zarządcą i wobec sąsiadów odpowiadać za wszystko, od wywozu śmieci począwszy, a na remoncie generalnym skończywszy.
Wiktionary
rzecz. zarząd mrz., zarządzanie n., zarządzenie n.
:: fż. zarządczyni ż.
czas. zarządzać ndk., zarządzić dk.
przym. zarządczy, zarządowy
Wiktionary
(1.1) administrator
Wiktionary
kobieta zarządzająca czymś; administratorka
SJP.pl
przymiotnik od: zarząd
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zarządzić)
(1.1) wydawać polecenia, rozkazywać
(1.2) kierować czymś (instytucją, zasobami), decydować o losie czegoś
Wiktionary
(1.1) Dyrektor zarządził zwolnienie doświadczonych pracowników.
(1.2) W naszym małżeństwie to żona zarządza pieniędzmi.
Wiktionary
IPA: zaˈʒɔ̃nd͡zat͡ɕ, AS: zažõnʒać
Wiktionary
rzecz. zarząd m., zarządca m., zarządczyni ż., zarządzanie n., zarządzenie n., rząd m.
przym. zarządczy, zarządowy
czas. rządzić, zarządzić
Wiktionary
(1.1) dowodzić, zlecać, pot. dyrektorzyć, dysponować, nakazywać, rozkazywać, rozporządzać
(1.2) gospodarować, zawiadywać, nadzorować, kierować, menedżerować, menadżerować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie poleceń, nakazywanie czegoś
(1.2) sprawowanie nad czymś zarządu
Wiktionary
Zarządzanie – ogólny zakres działań, procesów i decyzji, których zastosowanie w odniesieniu do zasobów, osób, kapitału lub organizacji ma zapewnić warunki do efektywnego ich funkcjonowania prowadzącego do osiągnięcia postawionych celów.
Od początku XX wieku, odkąd zarządzanie próbowano oprzeć na naukowych podstawach, aż do lat 60. XX wieku zarządzanie pojmowane było jako działanie kierownicze, obejmujące następujące sekwencje postępowania: planowanie, organizowanie, decydowanie, motywowanie i kontrolowanie, nazywane klasycznymi funkcjami zarządzania.
Wikipedia
IPA: ˌzaʒɔ̃nˈd͡zãɲɛ, AS: zažõnʒãńe
Wiktionary
rzecz. zarządzenie n., zarząd mrz., zarządca m.
czas. zarządzać ndk., zarządzić dk.
przym. zarządczy
Wiktionary
(1.2) administrowanie, gospodarowanie, menedżerowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. akt normatywny, niestanowiący źródła powszechnie obowiązującego prawa, wydany na podstawie ustaw przez organ jednoosobowy;
(1.2) polecenie wydane przez zwierzchnika lub instytucję nadrzędną
(1.3) zainicjowanie czegoś
Wiktionary
Zarządzenie – akt normatywny albo stosowania prawa wydany przez jednoosobowy organ władzy wykonawczej albo sądowniczej, np. prezydenta RP, prezesa Rady Ministrów, ministra, czy kierownika urzędu centralnego albo sędziego na podstawie ustawy. Zarządzenie nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa ani nie jest podstawą decyzji wobec ogółu, osób prawnych oraz innych podmiotów. Ma charakter najczęściej wewnętrzny i obowiązuje tylko jednostki organizacyjne podległe organowi, który je wydaje albo osoby, których dotyczy.
Wikipedia
(1.1) Burmistrz jako organ jednoosobowy wydaje zarządzenia, natomiast rada gminy jest organem kolektywnym i akty przez nią stanowione nazywa się uchwałami.
(1.2) W naszej firmie obowiązuje niepisane zarządzenie prezesa, żeby z dziennikarzami nie rozmawiać.
(1.3) Jeżeli audytor wewnętrzny podejrzewa nieprawidłowości w danej komórce organizacyjnej, zarządowi nie pozostaje nic, tylko zarządzenie kontroli.
Wiktionary
IPA: ˌzaʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zažõnʒẽńe
Wiktionary
rzecz. zarządzanie n., zarząd mrz., zarządca mos.
czas. zarządzić dk., zarządzać ndk.
przym. zarządczy
Wiktionary
(1.2) dyspozycja, dyrektywa, nakaz, rozkaz, polecenie, wytyczna
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zarządzać)
(1.1) dokonany od|zarządzać.
Wiktionary
IPA: zaˈʒɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: zažõńʒ́ić
Wiktionary
czas. rządzić, zarządzać
rzecz. zarządca mos., zarządzenie n., zarządzanie n., zarząd mrz., rząd
Wiktionary
mieszkaniec Żar (miasta w Polsce); żaranin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żar (w Krakowskiem, Zamojskiem, Zielonogórskiem)
(1.2) mieszkaniec Żarów (w Piotrkowskiem)
Wiktionary
IPA: ʒaˈʒãɲĩn, AS: žažãńĩn
Wiktionary
rzecz. Żary nmos.
:: fż. żarzanka ż.
przym. żarski
Wiktionary
mieszkanka Żar (miasta w Polsce); żaranka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żar (w Krakowskiem, Zamojskiem, Zielonogórskiem)
(1.2) mieszkanka Żarów (w Piotrkowskiem)
Wiktionary
IPA: ʒaˈʒãŋka, AS: žažãŋka
Wiktionary
rzecz. Żary nmos.
:: fm. żarzanin m.
przym. żarski
Wiktionary
zarzeknąć się; zarzec się -
1. zapewnić, zaręczyć;
2. wyprzeć się, wyrzec się czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. rżeć)
(1.1) o koniu wydać dźwięk rżenia
(1.2) przen. parsknąć dzikim śmiechem
Wiktionary
(1.1) Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak baran, zarżał niby ogier rozgrzany […].
(1.2) Jeszcze raz zarżyj, a będziesz się miał z pyszna, szczeniaku.
Wiktionary
rzecz. rżenie n., zarżenie n.
czas. rżeć ndk.
Wiktionary
Wikipedia
mieszkaniec Zarzecza lub Zarzeki
SJP.pl
mieszkanka Zarzecza lub Zarzeki
SJP.pl
Zarzeczanka, Balla Kościelna (biał. Зарачанка, Zaraczanka; ros. Заречанка, Zarieczanka) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Sopoćkinie.
Wikipedia
obszar za rzeką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości, części miast i wsi w Polsce, na Litwie, Białorusi i Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Warunki klimatyczne Zarzecza są zbliżone do klimatu dla całych Katowic.
Wiktionary
rzecz. rzeka ż., zarzeczanin mos., zarzeczanka ż., zarzecze n.
przym. zarzecki, zarzeczny
Wiktionary
znajdujący się za rzeką
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
zarzec się; zarzeknąć się -
1. zapewnić, zaręczyć;
2. wyprzeć się, wyrzec się czegoś
SJP.pl
1. pomieszczenie do wyżarzania wyrobów metalowych; wyżarzalnia;
2. dawniej: przenośny piecyk; żarzelnik, fajerka
SJP.pl
dawniej: przenośny piecyk; żarzelnia, fajerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żarzyć.
Wiktionary
czas. żarzyć ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: żarzenie
SJP.pl
wieś w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim
SJP.pl
Zarzetka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Sadowne. Ma status sołectwa.
Wieś położona jest w zachodniej części gminy Sadowne. Rozciąga się wzdłuż rzeki Bojewki na długości 2,5 km. Nazwa wsi pojawiła się po raz pierwszy w 1836. Wcześniej osada ta stanowiła część Rażen jako Rażny-Zarzetka. W dawnych czasach występowały tu nieprzebyte lasy, zarośla i jeziora. W latach 1958–59 w Zarzetce przeprowadzono meliorację gruntów, co stworzyło korzystne warunki do rozwoju rolnictwa. Tam gdzie dawniej występowały mokradła powstały uprawne pola. W 1961 gromadę Zarzetka włączono do gromady Sadowne, a wieś zelektryfikowano. W 1974 uruchomiono linię autobusową Łochów-Zarzetka, a w 1975 przedłużono ją do Sadownego.
Wikipedia
1. początek, źródło, zarodek czegoś;
2. miejsce, w którym coś zaczyna się palić lub tlić;
3. dawniej: żarzące się węgle, żar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym coś się zaczyna tlić lub palić
(1.2) przen. początek lub źródło czegoś
(1.3) przen. czerwony odblask lub poświata
(1.4) daw. książk. żarzące się węgle używane do rozniecania ognia
Wiktionary
Organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” (w skrócie Zarzewie) – organizacja niepodległościowa działająca w latach 1909–1920.
Wikipedia
(1.1) Kapitan wskazał pasażerom miejsce na planie, w którym powstało nowe zarzewie pożaru.
(1.2) Tym samym scena polityczna porządkuje się, ale w takiej polaryzacji tkwi zarazem zarzewie konfliktu.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) przest. zarżnąć, zabić nożem
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. zarżnięcie, zabicie nożem
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
wydać charczący odgłos; zacharczeć
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzucając zaczepić o coś
(1.2) rzucając zawiesić coś
(1.3) o połowie ryb siecią lub wędką: wrzucać do wody
(1.4) rzucić coś niedbale, byle gdzie i nie móc tego później znaleźć
(1.5) posądzać
(1.6) założyć ubranie na ramiona, nie wkładając rąk w rękawy
(1.7) o pojeździe: ześlizgnąć się tylnymi kołami w bok
(1.8) przestać zajmować się czymś
(1.9) przykryć coś czymś
Wiktionary
IPA: zaˈʒut͡sat͡ɕ, AS: zažucać
Wiktionary
rzecz. zarzut m., zarzucanie n.
Wiktionary
zupa jarzynowa z kiszoną kapustą; zarzutka
SJP.pl
Fitka (bieda, fiutka, dziod, pitucha) – prosta zupa jarzynowa, wywar jarzynowy, gotowany bez mięsa na bazie ziemniaków, marchwi, pietruszki lub pasternaku, selera. Pierwotnie w jej skład wchodziły jarzyny i woda, obecnie spotyka się fitkę okraszoną przesmażoną słoniną. Do fitki można również dodać ugotowaną osobno kiszoną kapustę. Charakterystyczna dla Zagłębia Dąbrowskiego, ale znana również na pograniczu Małopolski i Górnego Śląska.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarzucać.
Wiktionary
czas. zarzucać ndk.
rzecz. zarzut mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zarzucać)
(1.1) dokonany od|zarzucać.
Wiktionary
(1.1) Nie mogłem jej zarzucić niedopełniania obowiązków służbowych.
Wiktionary
IPA: zaˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: zažućić
Wiktionary
rzecz. zarzut m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zaniechać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zarzut
Wiktionary
(1.1) To nie zarzut, lecz tylko śmieszny zarzucik.
Wiktionary
rzecz. zarzut m.
Wiktionary
[czytaj: sarsuela] hiszpański utwór sceniczny, łączący recytację ze śpiewem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. liter. tradycyjna forma muzyczna liryczno-dramatyczna pochodzenia hiszpańskiego, z odgrywanymi scenkami mówionymi, śpiewem, niekiedy także tańcem;
Wiktionary
Zarzuela (wymowa według IPA: [θaɾ'θwela] w Hiszpanii, [saɾ'swela] w państwach hiszpańskojęzycznych Ameryki Łacińskiej) – forma muzyczna liryczno-dramatyczna pochodzenia hiszpańskiego, w której występują naprzemiennie sceny mówione i śpiewane, w okresie późniejszym zawierająca także taniec; rodzaj musicalu. Nazwa wywodzi się prawdopodobnie od nazwy domku myśliwskiego zwanego Palacio Real de la Zarzuela (hiszp. Zarzas – miejsce porośnięte jeżynami), znajdującego się niedaleko Madrytu, gdzie w XVII wieku po raz pierwszy przedstawiono ten rodzaj sztuki hiszpańskiemu dworowi królewskiemu (tzw. Fiestas de Zarzuela).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) musical
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|zarzuela.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zarzuela
* esperanto: (1.1) zarzuelo
* francuski: (1.1) zarzuela ż.
* hiszpański: (1.1) zarzuela ż.
* kataloński: (1.1) sarsuela ż.
* niemiecki: (1.1) Zarzuela ż.
* nowogrecki: (1.1) θαρθουέλα ż.
* ukraiński: (1.1) сарсуела ż.
źródła.
== zarzuela (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. liter. zarzuela
odmiana.
(1.1) lp. zarzuela; lm. zarzuelas
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) musical
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|zarzuela.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) zarzuela
* esperanto: (1.1) zarzuelo
* francuski: (1.1) zarzuela ż.
* hiszpański: (1.1) zarzuela ż.
* kataloński: (1.1) sarsuela ż.
* niemiecki: (1.1) Zarzuela ż.
* nowogrecki: (1.1) θαρθουέλα ż.
* ukraiński: (1.1) сарсуела ż.
źródła.
== zarzuela (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. liter. zarzuela
odmiana.
(1.1) lp. zarzuela; lm. zarzuelas
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
oskarżenie, wskazanie nagannego czynu lub wady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słownie sformułowane zastrzeżenie wobec kogoś lub czyjegoś zachowania
(1.2) praw. część aktu oskarżenia opisująca charakter popełnionego wykroczenia lub przestępstwa
Wiktionary
Zarzut – w prawie i postępowaniu cywilnym oraz karnym nazwa kilku odmiennych instytucji procesowych:
Wikipedia
(1.1) Twoje zarzuty mnie dotknęły.
(1.2) Oskarżonemu postawiono wiele zarzutów.
Wiktionary
IPA: ˈzaʒut, AS: zažut
Wiktionary
rzecz. zarzucanie n., zarzucenie n., zarzucik mrz., rzut mrz.
czas. zarzucać ndk., zarzucić dk.
Wiktionary
(1.1) wymówka
Wiktionary
1. zupa jarzynowa z kapustą kiszoną, zarzucajka;
2. dawniej: peleryna narzucana na ramiona, narzutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. prowokacyjny wpis na forum publicznym
Wiktionary
Fitka (bieda, fiutka, dziod, pitucha) – prosta zupa jarzynowa, wywar jarzynowy, gotowany bez mięsa na bazie ziemniaków, marchwi, pietruszki lub pasternaku, selera. Pierwotnie w jej skład wchodziły jarzyny i woda, obecnie spotyka się fitkę okraszoną przesmażoną słoniną. Do fitki można również dodać ugotowaną osobno kiszoną kapustę. Charakterystyczna dla Zagłębia Dąbrowskiego, ale znana również na pograniczu Małopolski i Górnego Śląska.
Wikipedia
(1.1) Dałem się nabrać na zarzutkę.
Wiktionary
(1.1) bait
Wiktionary
1. rozpalać coś, zwykle metal, do czerwoności;
2. żarzyć się:
a) palić się słabo, bez płomienia; tlić się;
b) odbijać się od tła jaskrawą, czerwoną barwą;
c) zwykle o metalu: rozpalać się do czerwoności
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku „Zarzycki”:
Wikipedia
żarzyczka;
1. rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych;
2. zarzyczka górska - gatunek byliny z rodziny pierwiosnkowatych, w Polsce pod ochroną
SJP.pl
Zarzyczka, kortuza (Cortusa L.) – rodzaj roślin należący do rodziny pierwiosnkowatych, wyróżniany zwłaszcza w dawniejszych (do końca XX wieku) ujęciach systematycznych. Takson ten na przełomie XX i XXI wieku został włączony do rodzaju pierwiosnek Primula ponieważ badania molekularne wykazały, że tradycyjnie wyróżniany rodzaj Cortusa jest zagnieżdżony w Primula.
Wikipedia
potocznie: zabrudzić wymiocinami; zachlustać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarzygać.
Wiktionary
czas. zarzygać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. zabrudzić wymiocinami;
2. naprzykrzać się czymś;
3. zarzygiwać się -
a) brudzić się wymiocinami;
b) brudzić siebie nawzajem wymiocinami;
c) długo i intensywnie wymiotować;
d) zamęczać samego siebie swoją negatywną postawą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarzygiwać.
Wiktionary
czas. zarzygiwać ndk.
Wiktionary
Zarzyń (do 31 grudnia 2016 Żarzyn) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin.
Wieś duchowna Żarzyn, własność komandorii joannitów w Łagowie pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
zabijać coś z użyciem ostrego narzędzia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zarżnąć, zarznąć)
(1.1) zabijać ostrym narzędziem
(1.2) pot. niszczyć poprzez nieprawidłowe użytkowanie lub wykonanie
(1.3) pot. doprowadzać kogoś do kłopotów finansowych
czasownik zwrotny niedokonany zarzynać się (dk. zarżnąć się, zarznąć się)
(2.1) kaleczyć się ostrym przedmiotem
(2.2) pot. doprowadzać się do wyczerpania
Wiktionary
rzecz. zarzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
Wiktionary
(1.1) szlachtować, bić, rżnąć, tłuc, ubijać, wypruwać flaki
(1.2) kłaść, poniewierać, uszkadzać
(1.3) rujnować
(2.2) wypruwać flaki z siebie
Wiktionary
potocznie: nóż służący do zarzynania zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zarzynać.
Wiktionary
czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, zarzynać ndk.
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
Wiktionary
ogólna nazwa każdej ryby należącej do żarłaczy, grupy drapieżnych ryb morskich z rzędu rekinów; także część nazwy ryb należących do tej grupy, m.in. żarłacz ludojad, żarłacz błękitny, żarłacz tygrysi
SJP.pl
rząd drapieżnych ryb morskich z podgromady spodoustych, obejmujący ponad 260 gatunków
SJP.pl
Żarłaczokształtne (Carcharhiniformes) – rząd drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes), znacznie zróżnicowanych morfologicznie. Zamieszkują ciepłe wody morskie i oceaniczne. Do żarłaczokształtnych zalicza się ponad 260 gatunków opisanych naukowo. Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka. W zapisie kopalnym są znane od późnej jury.
Wikipedia
o cechach żarłaczokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych
SJP.pl
Żarłaczowate (Carcharhinidae) – rodzina dużych, drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (rekinów) zaliczana do rzędu żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes). Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka.
Wikipedia
o cechach żarłaczowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
potocznie: pogardliwe określenie pożywienia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób żarłoczny
Wiktionary
rzecz. żarłoczność ż., żarłok m., żarcie n.
przym. żarłoczny
czas. zeżreć, żreć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: żarłocznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: żarłoczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co żarłoczne; cecha tych, którzy są żarłoczni
Wiktionary
rzecz. żarłacz m., żarłok m., żarłocznik m., żarłoctwo n., żarło n., żarcie n., zżarcie n.
czas. żreć ndk., zeżreć dk.
przym. żarłoczny, żarłocki
przysł. żarłocznie
Wiktionary
(1.1) łakomstwo, łapczywość
Wiktionary
odznaczający się ogromnym apetytem; objadający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się ogromnym apetytem
(1.2) przen. intensywny, wyrażający pożądanie, pragnienie
Wiktionary
IPA: ʒarˈwɔt͡ʃnɨ, AS: žaru̯očny
Wiktionary
rzecz. żer mrz., żerowisko n., żarłoczność ż., żarłok mos., żarłocznik mos., żarłoctwo n., żarło n., żarłacz mzw., żarcie n., żerowanie n., zżarcie n., zżeranie n.
czas. żreć ndk., zeżreć dk., zżerać ndk.
przym. żarłocki
przysł. żarłocznie
Wiktionary
(1.1) łakomy, łapczywy, łasy; rzad. żarłocki
Wiktionary
osoba objadająca się, jedząca dużo i łapczywie; obżartuch, obżarciuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. osoba, która je dużo i często łapczywie
Wiktionary
(1.1) Jestem okropnym żarłokiem, mógłbym cały dzień coś wcinać.
Wiktionary
IPA: ˈʒarwɔk, AS: žaru̯ok
Wiktionary
rzecz. żer m., żerowisko n., żarłocznik m., żarłoctwo n., żarło n., żarłacz m., żarcie n., zżarcie n., żarłoczność ż.
czas. żreć ndk., zeżreć dk.
przym. żarłoczny, żarłocki
przysł. żarłocznie
Wiktionary
(1.1) łakomczuch, obżartuch; rzad. żarłocznik; reg. śl. żyrok.
Wiktionary
spójnik
SJP.pl
spójnik
(1.1) natomiast
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. znowu
(1.3) gw-pl|Poznań. potem, następnie, później
(1.4) gw-pl|Poznań. wzmocnienie spójników i przysłówków
Wiktionary
(1.1) W niektórych grach chodzi o to, żeby wziąć jak najwięcej lew, w innych zaś – jak najmniej.
(1.2) Zaś był ujek u nos. → Znowu był wujek u nas.
Wiktionary
IPA: zaɕ, AS: zaś
Wiktionary
(1.1) a
Wiktionary
1. reguła
2. związek chemiczny barwiący papierek lakmusowy na niebiesko, o charakterystycznej grupie wodorotlenowej OH
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reguła rządząca czymś
(1.2) chem. związek chemiczny cząsteczek składających się z atomu pierwiastka metalicznego i grupy wodorotlenowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W koszykówce obowiązują zasady.
Wiktionary
IPA: zaˈsada, AS: zasada
Wiktionary
(1.1) przym. zasadniczy, zasadny
(1.2) zasadowy
Wiktionary
(1.1) reguła, prawidło, norma, przepis
Wiktionary
przysłówek
(1.1) całkiem, zupełnie, zgoła
(1.2) właściwie, na ogół
(1.3) pot. opierając się na zasadzie bezkompromisowo
Wiktionary
(1.1) Założenie kancelarii doradcy prawnego nie różni się zasadniczo od rejestracji firmy działającej w innej branży.
(1.3) Gdy zaś (…) zaczął wykazywać ochotę do ustępstw, teść postawił sprawę zasadniczo (…).
Wiktionary
przym. zasadniczy
Wiktionary
(1.1) całkiem, całkowicie, zupełnie, zgoła, z gruntu
(1.2) właściwie, na ogół
(1.3) pryncypialnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) podstawowy, najważniejszy
(1.2) taki, który kieruje się zasadami
Wiktionary
IPA: ˌzasadʲˈɲit͡ʃɨ, AS: zasadʹńičy
Wiktionary
rzecz. zasada ż., zasadniczość ż.
przysł. zasadniczo
Wiktionary
(1.1) podstawowy
(1.2) pryncypialny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zasadnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zasadny; bardziej zasadny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zasadne
Wiktionary
przym. zasadny
przysł. zasadnie
Wiktionary
1. mający podstawę, uzasadnienie; umotywowany, uzasadniony;
2. dawniej:
a) umiejący coś uzasadnić, potrafiący umotywować;
b) będący zasadniczą, podstawową częścią czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. taki, który do swojego prawidłowego rozwoju wymaga podłoża o odczynie zasadowym
Wiktionary
tworzący związek chemiczny o charakterze zasadowym
SJP.pl
zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom zasad we krwi, stan odwrotny do kwasicy; alkaloza
SJP.pl
Zasadowica, alkaloza (łac. alcalosis) – zakłócenie równowagi kwasowo-zasadowej, stan podwyższonego pH osocza krwi wywołany zmniejszeniem w nim stężenia jonów wodorowych lub zwiększeniem stężenia zasad.
Wyróżnia się dwa typy zasadowicy:
Wikipedia
posiadanie właściwości zasady; alkaliczność
SJP.pl
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowościroztworów wodnych związków chemicznych.Skala ta jest oparta na aktywności jonów wodorowych H+ w roztworach wodnych.
Formalnie pH definiuje się jako:
Wikipedia
przymiotnik od: zasada
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. mający właściwości zasady
Wiktionary
(1.1) Przedstawiona wyżej technologia, nazywana zasadową, ze względu na zasadowy charakter używanego w niej wapna, umożliwia wytop stali o dowolnym składzie.
Wiktionary
IPA: ˌzasaˈdɔvɨ, AS: zasadovy
Wiktionary
rzecz. zasada ż.
Wiktionary
(1.1) alkaliczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasadzać.
Wiktionary
rzecz. niezasadzanie n., zasadzka ż.
czas. zasadzić, zasadzać ndk.
Wiktionary
w średniowieczu: osoba, która z ramienia feudała zajmowała się organizacją nowego miasta albo wsi na jego ziemiach, w tym werbunkiem osadników
SJP.pl
Zasadźca, lokator (łac. locator, 1180 Schultetus, 1249 Sculte) – w średniowiecznej Polsce (XII i XIII wiek) osoba, która w imieniu właściciela ziemi i na podstawie uzyskanego od niego przywileju lokacyjnego na prawie niemieckim zajmowała się organizacją prac mierniczych w obrębie zakładanej lub relokowanej wsi lub miasta, tworzeniem miejsc do prowadzenia handlu (jatek i kramów), oraz sprowadzaniem potrzebnych fachowców de diversis climatibus i osiedlaniem ich na terenie objętym lokacją. Dla wsi najważniejsi byli młynarz, kowal, specjalista od osuszania gruntów, dla miast rzemieślnicy różnych specjalności i kupcy.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zasadzać)
(1.1) dokonany od|zasadzać.
Wiktionary
rzecz. sadownik mos./mrz., sadzonka ż., sadzoneczka ż., zasadzanie n., sadzenie n., sadzarka ż.
czas. sadzić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pułapka przygotowana w celu schwytania lub wyrządzenia komuś zła, krzywdy
Wiktionary
Zasadzka – wykonanie zaskakującego uderzenia na będące w ruchu lub celowo zatrzymane siły i środki przeciwnika.
Wikipedia
IPA: zaˈsat͡ska, AS: zasacka
Wiktionary
rzecz. zasadzanie n., zasadzenie n., zasadźca m., zasiadka ż.
czas. zasadzać się ndk., zasadzić się dk.
przym. zasadzkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zasapywać się - zaczynać gwałtownie i z trudem oddychać wskutek zmęczenia
SJP.pl
po staropolsku: gdzież tam
SJP.pl
kulisy teatru, miejsce za sceną teatralną
SJP.pl
taki, który zaschnął; zaschły
SJP.pl
taki, który zasechł; zaschnięty
SJP.pl
1. miejscowość lub środowisko zacofane pod pewnym względem; partykularz, prowincja, zapadły kąt;
2. w dawnej Polsce: wieś, osada zamieszkana przez drobną szlachtę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wieś zamieszkana przez drobną szlachtę utrzymującą się z uprawy roli;
(1.2) hist. społeczność rolniczej osady szlacheckiej
(1.3) pejor. środowisko ludzi przeciwnych postępowi
(1.4) daw. prowizoryczny karcer w kącie pomieszczenia
Wiktionary
Zaścianek – wieś lub część wsi zamieszkana przez ubogą szlachtę, nieposiadającą chłopów i własnoręcznie uprawiającą swoją ziemię.
Wikipedia
(1.1) Nie sami tu, Panowie Dobrzyńscy, jesteście, / Z różnych innych zaścianków jest tu nas ze dwieście; / Wszyscy więc radźmy.
Wiktionary
rzecz. zaściankowicz mos., zaściankowość ż.
przym. zaściankowy
przysł. zaściankowo
Wiktionary
(1.3) prowincja
Wiktionary
ogół negatywnych cech przypisywanych mieszkańcom obszarów opóźnionych w rozwoju cywilizacyjnym i kulturalnym; prowincjonalizm, parafiańszczyzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest zaściankowy; cecha tego, co jest zaściankowe, zacofane
Wiktionary
(1.1) Myślę, że klikowość i prywata, zaściankowość i klerykalizm, tromtadracja i „bogoojczyźnianość" jednych i drugich nie były jedynymi rozczarowaniami, jakie zraziły go do politycznej działalności.
Wiktionary
rzecz. zaścianek m.
przym. zaściankowy
przysł. zaściankowo
Wiktionary
(1.1) prowincjonalność, prowincjonalizm, parafiańszczyzna, parafiaństwo
Wiktionary
przymiotnik od: Zaścianek (osada i kolonia w Polsce)
SJP.pl
1. znajdujący się w zaścianku szlacheckim, pochodzący z zaścianka;
2. przenośnie: niemający szerszych horyzontów myślowych; zacofany, prowincjonalny, partykularny;
3. szlachta zaściankowa - drobna szlachta zamieszkała na wsi (w zaścianku), która samodzielnie uprawiała swoją ziemię (w przeciwieństwie do bogatej szlachty)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z zaściankiem, dotyczący zaścianka
przymiotnik jakościowy
(2.1) przypisywany dawnej szlachcie z zaścianka – charakteryzujący się zacofaniem, brakiem szerszych horyzontów myślowych, skupiony wyłącznie na problemach najbliższego otoczenia, niechętny nowinkom
Wiktionary
(1.1) Kalinowski podtrzymywał walkę aż do zimy, znajdując oparcie w ludzie i szlachcie zaściankowej oraz w kilku wytrwałych dowódcach.
(2.1) …Papież jest strasznie polski, a to w rozumieniu opiniotwórczych kręgów światowych metropolii znaczy po prostu zaściankowy.
Wiktionary
rzecz. zaścianek m., zaściankowość ż.
przysł. zaściankowo
Wiktionary
(1.1) drobnoszlachecki, zagrodowy
(2.1) prowincjonalny, parafiański, zacofany
Wiktionary
zamontowany za ścianą lub w ścianie
SJP.pl
o cechach zasennikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zasennikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu różowych
SJP.pl
1. wprowadzać w ponury, smutny nastrój;
2. zasępiać się - stawać się ponurym, smutnym
SJP.pl
1. wprowadzić w ponury, smutny nastrój;
2. zasępić się - stać się ponurym, smutnym
SJP.pl
Zasępiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Wolbrom.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) smutek, zmartwienie
Wiktionary
rzecz. sęp mzw./mos.
Wiktionary
1. wprowadzić w ponury, smutny nastrój;
2. zasępić się - stać się ponurym, smutnym
SJP.pl
wybić rakietą lub ręką piłkę zza linii boiska na pole przeciwnika
SJP.pl
1. rzucić nasiona w glebę;
2. wywołać coś, np. niepokój
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|siać. (rzucać nasiona w glebę)
(1.2) przen. spowodować
Wiktionary
(1.1) W tej części ogrodu zasieję stokrotki.
(1.2) List od Józefa zasiał w mej duszy niepokój.
Wiktionary
IPA: ˈzaɕät͡ɕ, AS: zaśäć
Wiktionary
rzecz. zasianie n., zasiew m., siew m., siewca m., siemię n., siewnik mrz., sianie n.
czas. siać ndk., przesiewać ndk., przesiać dk., zasiewać ndk.
przym. zasiewowy, siewny
Wiktionary
zajmować gdzieś miejsce
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zasiąść)
(1.1) siadać gdzieś na dłużej; zajmować miejsce
(1.2) siadając, zaczynać coś robić
(1.3) piastować urząd; obejmować funkcję; zajmować stanowisko
Wiktionary
rzecz. zasiadanie n., siad mrz., zasiadka ż.
wykrz. siad
czas. siadać
Wiktionary
(1.1) sadowić się, siadać
(1.2) brać się, zabierać się
Wiktionary
zajmować gdzieś miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasiadać.
Wiktionary
rzecz. niezasiadanie n., siad mrz., zasiadka ż.
czas. siadać, zasiadać ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
taki, w którym uczestnicy przyjęcia obsługiwani są przy stolikach przez kelnerów, np. kolacja zasiadana, bankiet zasiadany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. czaty, zasadzka
Wiktionary
rzecz. zasiadanie n., siedzenie n., siedzisko n., zasadzka ż.
czas. siadać ndk., zasiadać ndk., siąść dk., zasiąść dk.
przym. zasiedziały
Wiktionary
1. brać udział w pracach komisji lub innego organu; zasiadać;
2. nabywać prawo własności nieruchomości na podstawie posiadania jej przez czas określony przepisami;
3. dawniej:
a) zgniatać przez siedzenie, powodować cierpnięcie wskutek siedzenia;
b) obradować
SJP.pl
zająć gdzieś miejsce
SJP.pl
rzadziej: zasięg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasiać.
Wiktionary
IPA: zaˈɕä̃ɲɛ, AS: zaśä̃ńe
Wiktionary
czas. zasiać
rzecz. siewnik mrz., siemię n., siewca mos.
Wiktionary
zająć gdzieś miejsce
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zasiadać)
(1.1) usiąść wygodnie, na dłużej
(1.2) usiadłszy, zacząć coś wykonywać
(1.3) wziąć udział w pracach jakiegoś gremium; stać się uczestnikiem zgromadzenia
Wiktionary
rzecz. zasiadka ż.
Wiktionary
(1.1) usadowić się
(1.3) przystąpić
Wiktionary
dawniej: natomiast; zasię
SJP.pl
zabić poprzez uderzanie i cięcie zamaszystymi ruchami (np. szablą, batem)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zasiedlić)
(1.1) zajmować dany obszar, określone siedlisko
(1.2) zajmować miejsce mieszkalne
Wiktionary
rzecz. zasiedlanie n., zasiedlenie n.
czas. osiedlać, osiedlić
Wiktionary
(1.1) kolonizować, osiadać, zaludniać
(1.2) wprowadzać się, zamieszkiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasiedlać.
Wiktionary
rzecz. zasiedlenie n., zasiedliny nmos.
czas. osiedlić, osiedlać, zasiedlać ndk., zasiedlić dk.
przym. zasiedleniowy
Wiktionary
przymiotnik od: zasiedlenie
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zasiedlać.
Wiktionary
rzecz. zasiedlanie n., zasiedlenie n.
czas. osiedlać, osiedlić
Wiktionary
potocznie:
1. wprowadzenie się do nowego mieszkania;
2. przyjęcie organizowane z tej okazji; parapetówka, parapetówa
SJP.pl
zasiedzieć się - potocznie:
1. spędzić gdzieś więcej czasu, niż było to zaplanowane, np. zasiedzieć się u przyjaciół; zabawić;
2. przyzwyczaić się do jakiegoś miejsca przez stałe w nim przebywanie, np. zasiedzieć się na pustyni; osiąść;
3. spędzić nad czymś długi czas, poświęcić jakiejś czynności dużo czasu, np. zasiedzieć się nad książkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. nabycie w wyniku upływu czasu prawa własności do rzeczy przez osobę użytkującą daną rzecz, a niebędącą jej właścicielem;
Wiktionary
Zasiedzenie (łac. usucapio) – sposób nabycia określonego prawa wskutek upływu czasu, jedna z instytucji dawności. Funkcją zasiedzenia jest uzgodnienie stanu prawnego i stanu posiadania, instytucją prawną, która może działać przeciwstawnie do zasiedzenia, jest tzw. rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych. Swoistym odstępstwem prawnym są obydwa te uregulowania.
Wikipedia
rzecz. zasiadacz m., zasiadywanie n.
czas. siedzieć, zasiadywać ndk., zasiedzieć dk.
przym. zasiedziały
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zasiedziały; bardziej zasiedziały
SJP.pl
rzadko: przebywanie w jakimś miejscu od bardzo dawna
SJP.pl
1. taki, który mieszka w jakimś miejscu od dłuższego czasu; zadomowiony, osiadły;
2. taki, który zasiedział się w jakimś miejscu
SJP.pl
zasiedzieć się - potocznie:
1. spędzić gdzieś więcej czasu, niż było to zaplanowane, np. zasiedzieć się u przyjaciół; zabawić;
2. przyzwyczaić się do jakiegoś miejsca przez stałe w nim przebywanie, np. zasiedzieć się na pustyni; osiąść;
3. spędzić nad czymś długi czas, poświęcić jakiejś czynności dużo czasu, np. zasiedzieć się nad książkami
SJP.pl
obszar występowania lub działania jakiegoś zjawiska albo czyjegoś wpływu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obszar występowania lub działania jakiegoś zjawiska albo czyjegoś wpływu
(1.2) odległość na jaką może dotrzeć pojazd lub pocisk
Wiktionary
Zasięg – obszar występowania lub działania jakiegoś zjawiska albo czyjegoś wpływu.
Wikipedia
(1.1) Pozostań w zasięgu mojego głosu.
(1.2) Mały zasięg samochodów elektrycznych zniechęca wielu ewentualnych nabywców.
Wiktionary
IPA: ˈzaɕɛ̃ŋk, AS: zaśẽŋk
Wiktionary
czas. sięgać
Wiktionary
poprosić kogoś o radę, informację lub opinię
SJP.pl
przymiotnik od: zasięg
SJP.pl
zasieka;
1. miejsce na zboże w stodole; sąsiek, zapole;
2. wydzielone miejsce do przechowywania różnych rzeczy;
3. przeszkoda ze ściętych drzew, gałęzi krzewów;
4. ogrodzenie z drutu kolczastego;
5. w sporcie: pozycja obronna polegająca na umieszczeniu w jednym miejscu wielu zawodników;
6. potocznie: wszystkie trudności ograniczające realizację jakiegoś zadania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. zapora lub ogrodzenie z drutu kolczastego, zwykle prowizoryczne
Wiktionary
IPA: ˈzaɕɛk, AS: zaśek
Wiktionary
rzecz. zasieki, Zasieki nmos.
przym. zasiecki, zasiekowy
Wiktionary
(1.1) zasieki, zasiecz
Wiktionary
zasiek;
1. miejsce na zboże w stodole; sąsiek, zapole;
2. wydzielone miejsce do przechowywania różnych rzeczy;
3. przeszkoda ze ściętych drzew, gałęzi krzewów;
4. ogrodzenie z drutu kolczastego;
5. w sporcie: pozycja obronna polegająca na umieszczeniu w jednym miejscu wielu zawodników;
6. potocznie: wszystkie trudności ograniczające realizację jakiegoś zadania
SJP.pl
rodzaj wojskowej zapory z drutu kolczastego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wojsk. zapora lub ogrodzenie z drutu kolczastego, zwykle prowizoryczne;
Wiktionary
Zasieki (starop. zasiek, zasiecz) – potocznie doraźna przeszkoda na przedpolu wykonywana w celu utrudnienia podejścia do linii obronnej, zwykle przeciwpiechotna.
Dawniej wykonywane z pni drzew w miejscach, których nie dało się ufortyfikować wałami ziemnymi. Ścięte drzewa, wraz z konarami i gałęziami tworzyły zaporę niedostępną dla konnicy. Zasieki tego typu stosowane były już w średniowieczu (zob. Przesieka Śląska) zarówno do spowalniania taborów nieprzyjaciela, jak i do blokowania ucieczki sił wroga w okrążeniu. Ostatni raz tego typu zasieki stosowali Kurpie w czasie potopu szwedzkiego.
Wikipedia
IPA: zaˈɕɛ̇ci, AS: zaśėḱi
Wiktionary
rzecz. zasiek m., Zasieki nmos.
przym. zasiecki, zasiekowy, osiecki
Wiktionary
(1.1) zasiek, zasiecz
Wiktionary
1. zasianie czegoś; siew;
2. obsiane pole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. czynność zasiania ziarna
(1.2) roln. zasiane ziarna
Wiktionary
(1.2) Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, / jak ogród rozplenia swe zasiewy, / tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość / i chwała wobec wszystkich narodów.
Wiktionary
rzecz. siewca mos.
czas. siać ndk., zasiać dk., zasiewać ndk.
Wiktionary
(1.1) obsiew, posiew, siew, wysiew
(1.2) posiew
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasiewać.
Wiktionary
rzecz. niezasiewanie n., siewca mos.
czas. zasiewać ndk.
Wiktionary
potocznie: zamoczyć lub zalać moczem; zasiusiać, zaszczać
SJP.pl
potocznie:
1. oblewać coś moczem;
2. zasikiwać się - oblewać się moczem
SJP.pl
czasownik
(1.1) dostarczać coś niezbędnego, uzupełniać braki
Wiktionary
IPA: zaˈɕilat͡ɕ, AS: zaśilać
Wiktionary
rzecz. zasiłek mrz., zasilanie, zasilacz
czas. zasilić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie, które dostarcza energię elektryczną o określonych parametrach do innego urządzenia
Wiktionary
Zasilacz – urządzenie służące do dopasowania dostępnego napięcia do wymagań zasilanego urządzenia. Ze względu na sposób zmiany wielkości napięcia wyróżnić można:
Wikipedia
IPA: zaˈɕilat͡ʃ, AS: zaśilač
Wiktionary
rzecz. zasiłek mrz., zasilanie n. ndk., zasilenie n. dk.
czas. zasilać ndk., zasilić dk.
przym. zasilaczowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zasilaczem, dotyczący zasilacza
Wiktionary
rzecz. zasilacz m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasilać.
Wiktionary
czas. zasilać ndk.
rzecz. zasilacz mrz.
Wiktionary
uzupełnić braki, zaopatrzyć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dostarczyć czegoś niezbędnego
(1.2) reg-pl|Kresy. nawlec nitkę na igłę
Wiktionary
(1.1) Zasiliłam konto telefoniczne i znowu mogę dzwonić.
(1.2) Zasil mi nitkę, bo źle widzę.
Wiktionary
rzecz. zasilacz m., zasilenie n., zasiłek mrz.
czas. zasilać ndk.
Wiktionary
pomieszczenie w kopalni z urządzeniami do transportu i zbiornikami na węgiel, który ma być transportowany
SJP.pl
uczynić sinym, pomalować na sino; posinić
SJP.pl
uczynić sinym, pomalować na sino; posinić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. roln. zasiany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zasioty.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. roln. zasiany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zasiony.
Wiktionary
potocznie: zamoczyć lub zalać moczem; zasikać, zaszczać
SJP.pl
1. świadczenie pieniężne przyznawane z ubezpieczenia społecznego, np. w razie choroby, utraty pracy lub śmierci kogoś z rodziny;
2. pomoc finansowa udzielana bezzwrotnie osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, losowej; wsparcie, zapomoga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) świadczenie pieniężne przyznawane osobom w trudnej lub szczególnej sytuacji materialnej
Wiktionary
Zasiłek – świadczenie pieniężne lub materialne wypłacane przez instytucje państwa i organizacje non-profit ich beneficjentom. W Polsce istnieje kilka rodzajów zasiłków, a głównymi instytucjami dystrybuującymi je są gminy za pomocą ośrodków pomocy społecznej oraz ZUS.
Wikipedia
rzecz. zasilacz mrz.
czas. zasilać, zasilić
przym. zasiłkowy
Wiktionary
(1.1) datek, dodatek, świadczenie, zapomoga
Wiktionary
osoba otrzymująca zasiłek
SJP.pl
osoba pobierająca zasiłek
SJP.pl
kobieta pobierająca zasiłek
SJP.pl
przymiotnik od: zasiłek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaskoczyć)
(1.1) atakować znienacka
(1.2) występować nieoczekiwanie
(1.3) sprawiać niespodziankę
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaskoczyć)
(2.1) techn. zaczynać prawidłowo działać
(2.2) pot. zaczynać rozumieć
czasownik zwrotny zaskakiwać się
(3.1) powodować zaskoczenie względem siebie nawzajem
(3.2) wywoływać zdziwienie własnym postępowaniem
Wiktionary
rzecz. zaskakiwanie n., zaskoczenie n.
przym. zaskakujący, zaskoczony
przysł. zaskakująco
Wiktionary
(1.1) napadać, oszałamiać, przyłapywać, szokować, wprawiać w zakłopotanie, zbijać z tropu
(1.2) oszałamiać, zadziwiać
(1.3) zdumiewać
(2.1) odblokowywać się, załapywać
(2.2) kumać, łapać, obczajać, rozumieć, załapywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaskakiwać.
Wiktionary
rzecz. niezaskakiwanie n., zaskoczenie n.
czas. zaskakiwać ndk.
przym. zaskoczony
Wiktionary
niespodziewany, budzący zdziwienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący zaskoczenie
Wiktionary
czas. zaskakiwać ndk., zaskoczyć dk.
Wiktionary
(1.1) ciekawy, frapujący, interesujący, niespodziewany, zdumiewający
Wiktionary
zaskamlać, zaskamłać, zaskomleć, zaskomlić;
1. o psie: zapiszczeć żałośnie;
2. odezwać się jękliwym głosem
SJP.pl
spełniający warunki pozwalające na rozpatrzenie w sądzie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaskarżać)
(1.1) wystąpić do sądu ze skargą na kogoś lub coś
(1.2) odwołać się do urzędu wyższej instancji od decyzji sądu lub innych władz
Wiktionary
(1.1) Krewni zmarłego zamierzają jednak zaskarżyć do sądu brytyjskie Ministerstwo Obrony.
Wiktionary
rzecz. skarga ż., skarżenie n., zaskarżenie n.
czas. uskarżać się, skarżyć ndk., oskarżyć dk., oskarżać ndk., poskarżyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. posiadające sufit pomieszczenie niemieszkalne usytuowane częściowo w ziemi (np. piwnica)
(1.2) ent. powłoka osłonna larw niektórych owadów
(1.3) pszcz. woskowe wieczko na komórce pszczelego plasterastra;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: zasklepić
Wiktionary
Zasklep – wieczko komórki plastra wytwarzane przez robotnice pszczele na komórkach z miodem lub czerwiem.
Wikipedia
rzecz. zasklepianie n., zasklepienie n., zasklepina ż.
czas. zasklepiać ndk., zasklepić dk.
przym. zasklepiony
Wiktionary
(1.3) wieczko
Wiktionary
1. wznosić nad czymś sklepienie;
2. o ranie: zagajać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasklepiać.
Wiktionary
rzecz. zasklepienie n., zasklep mrz., sklepienie n.
czas. zasklepiać ndk., zasklepić dk.
przym. zasklepiony
Wiktionary
1. wznosić nad czymś sklepienie;
2. o ranie: zagajać się
SJP.pl
1. wznieść nad czymś sklepienie;
2. o ranie: zagoić się
SJP.pl
1. wznieść nad czymś sklepienie;
2. o ranie: zagoić się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pszcz. zamknięty w komórkach plasterastra woskowym wieczkiem (czerw)
(1.2) pszcz. zamknięty w komórkach plasterastra woskowym wieczkiem (czerw, miód)
Wiktionary
rzecz. zasklepianie n., zasklepienie n., zasklep n.
czas. zasklepiać, zasklepić
Wiktionary
(1.1) zamknięty
(1.2) poszyty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaskoczyć.
(1.2) zdziwienie wywołane przez coś czego się nie spodziewamy, czego nie oczekujemy, z czym się nie liczymy
(1.3) mech. moment rozruchu silnika
Wiktionary
(1.1) Zaskoczenie mamy prezentem nie było zbyt trudne.
(1.2) Zaskoczenie mamy było ogromne.
Wiktionary
IPA: ˌzaskɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zaskočẽńe
Wiktionary
rzecz. zaskakiwanie n.
czas. zaskoczyć dk., zaskakiwać ndk.
ims. zaskoczony
przym. zaskoczony
Wiktionary
zdumiony, zdziwiony;
1. taki, który się czemuś dziwi;
2. wyrażający zdziwienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie spodziewał się
Wiktionary
rzecz. zaskakiwanie n., zaskoczenie n.
czas. zaskakiwać ndk., zaskoczyć dk.
Wiktionary
(1.1) zadziwiony, zdziwiony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaskakiwać)
(1.1) dokonany od|zaskakiwać.
Wiktionary
(1.1) Kundel milczał, jakby zaskoczony i zmieszany zupełnie po ludzku.
Wiktionary
IPA: zaˈskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: zaskočyć
Wiktionary
rzecz. zaskoczenie n.
przym. zaskakujący, zaskoczony
Wiktionary
Wikipedia
1. zaskoczenie;
2. postępowanie niezgodne z normą; wybryk, wyskok;
3. w łowiectwie: ślad skoków kluczącego zająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zaskórniak
Wiktionary
rzecz. zaskórniak m.
Wiktionary
niewielka suma pieniędzy odłożona w tajemnicy przed kimś na szczególne wydatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pewna kwota pieniędzy schowana na specjalne wydatki, na czarną godzinę lub ukryta przed innymi członkami rodziny
Wiktionary
(1.1) Nie mam pieniędzy, wydałem ostatnie zaskórniaki.
Wiktionary
IPA: zaˈskurʲɲak, AS: zaskurʹńak
Wiktionary
rzecz. skóra ż., skórowaczka ż.
:: zdrobn. zaskórniaczek m.
przym. zaskórny, skórzany, skórny, skórzasty
Wiktionary
gromadząca się w porach ciemna grudka utworzona z wydzieliny gruczołów łojowych i obumarłych komórek naskórka; wągier; wągr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. med. kosmet. utworzona z łoju i obumarłych komórek naskórka grudka zatykająca por w skórze
Wiktionary
Zaskórnik (łac. comedo), zwany potocznie wągrem – zmiana skórna, wykwit pierwotny charakterystyczny dla trądziku młodzieńczego.
Wykwity tego typu powstają w okolicach łojotokowych, typowo na twarzy, klatce piersiowej i plecach. Bezpośrednią przyczyną powstania jest zastój łoju i rogowacenie ujść mieszków włosowych.
Mogą być też efektem stosowania niektórych kosmetyków, takich jak ciężkie kremy, podkłady czy pudry.
Wikipedia
IPA: zaˈskurʲɲik, AS: zaskurʹńik
Wiktionary
przym. zaskórnikowy, skórzasty
rzecz. skórowaczka ż.
Wiktionary
(1.1) wągier, wągr
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z zaskórnikami, mający zaskórniki, mający skłonność do powstawania zaskórników
Wiktionary
(1.1) Tonik z octu jabłkowego posiada właściwości rozjaśniające i zwężające pory - zatem świetnie spisuje się w pielęgnacji cery zaskórnikowej.
Wiktionary
IPA: ˌzaskurʲɲiˈkɔvɨ, AS: zaskurʹńikovy
Wiktionary
rzecz. zaskórnik m.
przym. skórzasty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrobnąć w coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Natricidae|Bonaparte|ref=tak., podrodzina węży z rodziny połozowatych;
Wiktionary
Zaskrońcowate (Natricinae) – podrodzina węży z rodziny połozowatych (Colubridae). Żyją na wszystkich kontynentach oprócz Australii i Antarktydy. Osiągają od 50 do 200 cm długości. Uzębienie typu opisthoglypha. Głowa pokryta dużymi tarczkami, łuski zwykle z wyraźnym kilem. W Polsce występuje zaskroniec zwyczajny i stwierdzony po raz pierwszy w 2009 roku zaskroniec rybołów.
Wikipedia
(1.1) Większość zaskrońcowatych jest niejadowita.
Wiktionary
rzecz. zaskroniec mzw.
Wiktionary
niejadowity wąż o szarym ubarwieniu z żółtymi plamami za skroniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. niejadowity wąż występujący na terenach podmokłych Europy, Azji i Afryki;
Wiktionary
Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Zaskrońce występują w całej Europie (oprócz Szkocji, Irlandii, północnej części Skandynawii i Krety).
Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość do 1,5 m, a samiec do 1 m; odnotowywano osobniki dłuższe. Żywią się płazami, rybami albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.
Wikipedia
(1.1) Winne były zwierzęta, i duże i małe, kojot, tapir, szlachar, zaskroniec i gągół.
Wiktionary
IPA: zaˈskrɔ̃ɲɛt͡s, AS: zaskrõńec
Wiktionary
rzecz. zaskrońcowate nmos.
Wiktionary
dawniej: zabronować - uprawić ziemię przy użyciu brony, zwykle w celu jej spulchnienia, oczyszczenia z chwastów i przykrycia nasion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. odczasownikowy od|zaskłotować.
Wiktionary
rzecz. skłot m., squat m., squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., skłotowanie n.
czas. skłotować ndk., zaskłotować dk.
przym. skłotowy, squatowy
Wiktionary
roślina zielna lub krzew z rodziny ślazowatych; klonik, abutilon
SJP.pl
Zaślaz, klonik (Abutilon Mill.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje ok. 120, 150, 177 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej całego świata, z dużym zróżnicowaniem w Australii (48 gatunków). W Europie rośnie tylko jeden gatunek – zaślaz pospolity A. theophrasti, w Polsce jako antropofit lokalnie zadomowiony. Rośliny te rosną w różnych siedliskach od lasów po otwarte miejsca skaliste.
Wikipedia
1. o silnym uczuciu: sprawiać, aby ktoś stawał się niezdolny do racjonalnego rozumowania;
2. zatykać czymś otwór
SJP.pl
1. o silnym uczuciu: sprawić, aby ktoś stał się niezdolny do racjonalnego rozumowania;
2. zatkać czymś otwór
SJP.pl
1. o silnym uczuciu: sprawić, aby ktoś stał się niezdolny do racjonalnego rozumowania;
2. zatkać czymś otwór
SJP.pl
1. o silnym uczuciu: sprawić, aby ktoś stał się niezdolny do racjonalnego rozumowania;
2. zatkać czymś otwór
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zaślepić
przymiotnik
(2.1) książk. bezkrytyczny wobec czyichś wad, niedostrzegający ewidentnych faktów
Wiktionary
(2.1) Rodzice byli tak zaślepieni, że nie dostrzegali egoizmu swojej pociechy.
Wiktionary
IPA: ˌzaɕlɛˈpʲjɔ̃nɨ, AS: zaślepʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. zaślepienie n., ślepy mos., ślepięta nmos.
czas. zaślepić dk.
przym. ślepy
Wiktionary
(2.1) ogłupiały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki przedmiot służący do zakrywania otworu lub maskowania przestrzeni
Wiktionary
rzecz. ślepięta nmos., ślepy mos.
przym. ślepy
Wiktionary
dawniej:
1. zamaczać, zamazywać czymś oślizłym;
2. zaślimaczać się:
a) okrywać się śluzem lub czymś lepkim;
b) ukrywać się, zamykać się gdzieś
SJP.pl
1. mocno brudzić śliną; uśliniać;
2. zaśliniać się - potocznie: zbyt otwarcie okazywać ochotę na coś; ślinić się, ośliniać się, obśliniać się
SJP.pl
1. mocno pobrudzić śliną; naślinić, uślinić;
2. zaślinić się -
a) mocno pobrudzić się własną śliną; uślinić się;
b) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się
SJP.pl
1. mocno pobrudzić śliną; naślinić, uślinić;
2. zaślinić się -
a) mocno pobrudzić się własną śliną; uślinić się;
b) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) brać z kimś ślub
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubowanie n.
czas. ślubować ndk.
Wiktionary
zabić, uderzając batem, biczem, rzemieniem itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasmakować.
Wiktionary
IPA: ˌzasmakɔˈvãɲɛ, AS: zasmakovãńe
Wiktionary
czas. zasmakować
rzecz. smakowanie n., smakosz m., smak m.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od zasmarkać
przymiotnik relacyjny
(2.1) z widocznymi oznakami zakatarzenia
(2.2) pot. o dziecku: wzbudzający dezaprobatę
(2.3) posp. o pogodzie, interesie: nie mający dobrych cech
Wiktionary
(2.1) W sieni stał zasmarkany maluch i pociągał nosem.
(2.2) Jakieś zasmarkane bachory znowu rozwaliły furtkę.
(2.3) Przez tę zasmarkaną pogodę musieliśmy odłożyć przechadzkę.
Wiktionary
rzecz. smark mos./mrz., smarkacz mos., smarkanie n., smarkateria ż., smarkul mos., smarkula ż.
czas. smarkać ndk., zasmarkać dk., zasmarkać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasmażać.
Wiktionary
rzecz. zasmażka ż., smażenie n.
czas. smażyć, zasmażać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zagęszczacz do zup, sosów otrzymywany przez zasmażenie mąki z tłuszczem;
Wiktionary
Zasmażka – baza sosów bądź zagęszczacz zup. Powstaje przez zasmażenie mąki z tłuszczem (najczęściej masłem), rozprowadzenie zimną wodą, wywarem lub śmietaną i zagotowanie przy równoczesnym mieszaniu. Zagotowaną zasmażkę rozprowadza się niewielką ilością gorącej zupy bądź innego wywaru i łączy z całością. Zasmażka zagęszcza potrawę i nadaje jej ciemniejszą barwę (zależnie od rodzaju zasmażki). Niekiedy mąkę najpierw przypieka się na suchej patelni, a dopiero później dodaje się tłuszcz.
Wikipedia
(1.1) W kuchni polskiej do zagęszczania sosów gorących używano najczęściej zasmażki, czyli mąki usmażonej na maśle.
Wiktionary
IPA: zaˈsmaʃka, AS: zasmaška
Wiktionary
czas. zasmażać ndk., zasmażyć dk., smażyć ndk.
rzecz. zasmażanie n., zasmażenie n., smażenie n.
Wiktionary
(1.1) zaprażka
Wiktionary
o produktach spożywczych: zacząć śmierdzieć, stać się śmierdzącym wskutek popsucia; zaśmierdnąć, stęchnąć
SJP.pl
taki, który zacząć śmierdzieć, stał się śmierdzący wskutek popsucia; zaśmierdły, zaśmierdnięty, stęchły
SJP.pl
o produktach spożywczych: zacząć śmierdzieć, stać się śmierdzącym wskutek popsucia; zaśmiardnąć, stęchnąć
SJP.pl
taki, który zaśmierdział (się)
SJP.pl
1. wydzielić przykry zapach;
2. o przykrym zapachu: zacząć być odczuwanym;
3. zacząć wydawać się niezgodnym z prawem lub nieuczciwym, np. zaśmierdzieć kratami;
4. zaśmierdzieć się:
a) zacząć wydawać przykry zapach wskutek zepsucia lub rozkładu;
b) nabrać przykrego dla człowieka zapachu
SJP.pl
taki, który zacząć śmierdzieć, stał się śmierdzący wskutek popsucia; zaśmiardły, zaśmierdnięty, stęchły
SJP.pl
miejsce zacięcia a drzewie przesycone żywicą
SJP.pl
posmarować lub nasycić smołą; nasmołować, osmołować, wysmołować
SJP.pl
pokrywać lub uszczelniać coś smołą
SJP.pl
czasownik
(1.1) sprawiać, że ktoś staje się smutny, niepocieszony, zmartwiony
Wiktionary
(1.1) Nie chcąc go zasmucać, kiwałem głową potakująco, zachowując przemyślenia i wnioski dla siebie.
Wiktionary
IPA: zaˈsmut͡sat͡ɕ, AS: zasmucać
Wiktionary
czas. smucić, zasmucić dk.
rzecz. zasmucanie n., smutek mrz., smuteczek mrz.
przym. smutny
Wiktionary
(1.1) przygnębiać, martwić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasmucać.
Wiktionary
czas. zasmucać ndk.
rzecz. smutek mrz.
przym. smutny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zasmucać)
(1.1) wzbudzić w kimś smutek
czasownik zwrotny dokonany zasmucić się (ndk. zasmucać się)
(2.1) dokonany od|zasmucać się.
Wiktionary
rzecz. zasmucenie n., smutek mrz., smuteczek mrz.
czas. smucić, zasmucać ndk.
przym. smutny
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zaciągnąć, zawlec
Wiktionary
pogrążyć się we śnie; usnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zasypiać)
(1.1) przejść w stan snu, spania; zacząć spać
(1.2) eufem. peryfr. podn. umrzeć
Wiktionary
(1.1) Zmęczony kierowca zasnął za kierownicą.
Wiktionary
IPA: ˈzasnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zasnõńć
Wiktionary
rzecz. zaśnięcie n.
czas. zaspać, spać ndk.
Wiktionary
(1.1) pogrążyć się we śnie; pot. uderzyć w kimono
Wiktionary
zaśniad groniasty - rozrost i zwyrodnienie kosmków łożyska, powstający w pierwszych miesiącach ciąży w następstwie obumarcia płodu
SJP.pl
Zaśniad groniasty (łac. mola hydatidosa, hydatis – kropla wody) – niezłośliwa postać ciążowej choroby trofoblastycznej. Zaśniad groniasty powstaje w wyniku nieprawidłowego zapłodnienia komórki jajowej, która implantuje się i proliferuje w macicy. Wyróżnia się zaśniad groniasty całkowity i częściowy. W rzadkich przypadkach może rozwijać się jednocześnie zaśniad i normalny, żywy płód. W takiej sytuacji, przy zapewnieniu odpowiedniego nadzoru, często możliwe jest usunięcie zaśniadu i urodzenie dziecka.
Wikipedia
1. zarażać (zboże) śniecią;
2. zaśniecać się - o zbożu: zastawać zaatakowanym przez śnieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasnąć.
Wiktionary
IPA: zaˈɕɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zaśńė̃ńće
Wiktionary
czas. zasnąć, zaspać
Wiktionary
powodować powstawanie śniedzi
SJP.pl
1. pokryty śniedzią;
2. skostniały, zacofany, np. zaśniedziałe idee
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaśnieżać.
Wiktionary
czas. zaśnieżać, zaśnieżyć
Wiktionary
pokryty śniegiem
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zaśnieżyć
przymiotnik
(2.1) taki, który został pokryty śniegiem
Wiktionary
IPA: ˌzaɕɲɛˈʒɔ̃nɨ, AS: zaśńežõny
Wiktionary
rzecz. śnieg m., śnieżek m., śnieżka ż., Śnieżka ż., śnieżynka ż., zaśnieżenie n., naśnieżenie n., naśnieżanie n.
czas. śnieżyć, zaśnieżyć, zaśnieżać, naśnieżyć, naśnieżać, ośnieżyć
przym. śniegowy, śnieżny
przysł. śnieżnie
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zaśnieżać.
Wiktionary
rzecz. śnieżnik mzw./mrz., śnieżka ż., Śnieżnik mrz., zaśnieżanie n., zaśnieżenie n., śnieżyca ż., śnieg m., śnieżek m., śnieżynka, Śnieżka ż., śnieżki nmos., ośnieżenie n.
czas. śnieżyć ndk., ośnieżyć dk., zaśnieżać ndk.
przym. śnieżny, zaśnieżony
ims. zaśnieżony
Wiktionary
rodzaj pajęczynowatej osłony u niektórych grzybów kapeluszowych
SJP.pl
Zasnówka (łac. cortina) – pajęczynowate pozostałości osłony częściowej (velum partiale) na dojrzałych owocnikach niektórych grzybów kapeluszowych. Zasnówka występuje np. u zasłonaków (Cortinarius), strzępiaków (Inocybe) i ma postać delikatnych niteczek, dość łatwo znikających. Zasnówki mogą być cienkie i pajęcze, składające się z kilku pajęczych nici – lub mogą być grubsze i bardziej gęste, czasami tak grube i gęste, że mogą być podobne do pierścienia. Czasami zasnówka może być bardzo trudna do zobaczenia. Morfologia i kolor zasnówki jest ważny przy rozróżnianiu gatunków.
Wikipedia
przesłonić coś, okryć, powlec dymem, mgłą itp.
SJP.pl
zasnuja świerkowa; osnujka świerkowa - błonkówka z rodziny niesnujowatych, której larwy żyją w oprzędach na świerku i żywią się igłami; groźny szkodnik
SJP.pl
1. pewna ilość czegoś nagromadzona w celu wykorzystania w przyszłości; zapas, rezerwa, zasoby;
2. posiadane doświadczenie, wiedza, umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewien zbiór rzeczy nagromadzonych w celu wykorzystania w przyszłości
(1.2) posiadane doświadczenie, wiedza, umiejętności
(1.3) inform. obiekt lub inne dobro do którego proces może mieć przez pewien czas wyłączny dostęp
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zasoby finansowe firmy nie pozwalają na taką inwestycję.
(1.2) Mój kolega ma bardzo ubogi zasób słownictwa.
(1.3) Oczekiwanie na inny zasób podczas utrzymywania otwartego własnego zasobu może prowadzić do zakleszczenia.
Wiktionary
IPA: ˈzasup, AS: zasup
Wiktionary
rzecz. zasobność ż., zasoby nmos., zasobnik
przym. zasobny
przysł. zasobnie
Wiktionary
(1.1) zapas, rezerwa
(1.2) bagaż, asortyment
Wiktionary
Bunkier (zasobnia) – na dawnych parowcach: położone blisko kotłowni pomieszczenie na węgiel używany do palenia pod kotłami okrętowymi. Węgiel z bunkra zsypywał się do kotłowni przez małe otwory początkowo pod własnym ciężarem, a następnie był przerzucany przez trymera przed palenisko. Węgiel do paleniska wrzucał palacz.
Wikipedia
zdrobnienie od: zasobnik
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zasobny
Wiktionary
rzecz. zasobność ż., zasób
przym. zasobny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zasobnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zasobny; bardziej zasobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojemnik, zbiornik
Wiktionary
Zasobnik – pojęcie używane w wielu dziedzinach techniki. Najczęściej pojemnik służący do czasowego przechowywania rzeczy, cieczy czy gazów. W zależności od potrzeb jednorazowy lub wielokrotnego użytku. Wykonywany najczęściej z metalu, tworzyw sztucznych.
Wikipedia
(1.1) W zasobniku na dnie chlupotało trochę rdzawej wody.
Wiktionary
IPA: zaˈsɔbʲɲik, AS: zasobʹńik
Wiktionary
zob. zasób.
Wiktionary
(1.1) pojemnik, zbiornik
Wiktionary
przymiotnik od: zasobnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. obfitość czegoś, dobre zaopatrzenie w coś
(1.2) książk. wielka ilość lub liczba czegoś, różnorodność czegoś
Wiktionary
rzecz. zasób m.
przym. zasobny
przysł. zasobnie
Wiktionary
(1.2) bogactwo, obfitość, dostatek
Wiktionary
1. mający wiele czegoś;
2. bogaty, zamożny, dostatni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dużo czegoś, bogaty w zasoby, dostatni
Wiktionary
(1.1) Nie chcąc jednak psuć sobie opinii i być takim sobie złodziejem-nędzarzem, jakich są setki, udawałem zasobnego.
(1.1) Do świeżej rany nieraz byłem wzywany, zwłaszcza w okolicy mało w medyków i balwierzy zasobnej.
Wiktionary
rzecz. zasobność ż., zasób m., zasoby lm.
przysł. zasobnie
Wiktionary
zużywający duże ilości surowców
SJP.pl
przymiotnik od: zasób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zasobożerne; cecha tych, którzy są zasobożerni
Wiktionary
(1.1) Na uwagę zasługuje mechanizm zarządzania rozszerzeniami taki sam, jak w Firefoksie, dzięki czemu Songbird łatwo można uzupełnić o różne dodatki. Zniechęcić do aplikacji może jej zasobożerność.
Wiktionary
przym. zasobożerny
przysł. zasobożernie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wymagający znacznej ilości zasobów do prawidłowego funkcjonowania, zwłaszcza w kontekście informatycznym
Wiktionary
(1.1) Mam na myśli nie tylko pracę w typowych aplikacjach biurowych, ale też tak "zasobożerne" zadania, jak np. kompresja strumienia wideo do formatu DivX czy grafika 3D.
Wiktionary
rzecz. zasobożerność
przysł. zasobożernie
Wiktionary
(1.1) wymagający, o dużych wymaganiach, środ. ciężki
Wiktionary
1. pewna ilość czegoś nagromadzona w celu wykorzystania w przyszłości; zapas, rezerwa, zasoby;
2. posiadane doświadczenie, wiedza, umiejętności
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrol. ilość soli (w procentach) w danym zbiorniku wodnym,
Wiktionary
Zasolenie wód jest miarą zawartości soli w wodzie. Jest to łączna masa substancji rozpuszczonych z pominięciem gazów, koloidów, zawiesiny i materii organicznej. Zwykle podawane jest w promilach (‰).
Wikipedia
(1.1) W Bałtyku zasolenie wynosi około siedem i osiem dziesiątych promila.
Wiktionary
czas. przesalać, solić, zasolić dk., przesolić dk., nasolić dk.
przym. zasolony, przesolony, solny, solankowy
rzecz. sól ż., solniczka ż., solanka ż.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) dodać zbyt dużo soli, przesolić
Wiktionary
(1.1) Znowu zasoliłaś mi mój obiad, nie wolno używać tyle soli w jednym daniu!
Wiktionary
rzecz. zasolenie n., przesolenie n., sól ż.
czas. przesolić dk., przesalać ndk., zasalać ndk., solić dk.
przym. zasolony, przesolony, solny
przysł. słono
Wiktionary
(1.1) przesolić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nazwa czegoś zbyt słonego, przesolonego
Wiktionary
(1.1) Moja zupa jarzynowa jest zasolona. Chyba wsypałeś tam miskę soli
Wiktionary
rzecz. solniczka ż., n. zasolenie
czas. zasolić, przesolić
przym. przesolony
Wiktionary
Zasów (do 14 lutego 1968 Zassów) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Żyraków.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika należącej do dekanatu Radomyśl Wielki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
W 1857 r. urodził się w Zasowie Teodor Marian Talowski – architekt polski przełomu XIX i XX w.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pryzma śniegu
SJP.pl
pryzma śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kopiec śniegu utworzony w wyniku zawiei śnieżnej
Wiktionary
Zaspa (kaszb. Zaspa, niem. Saspe) – część Gdańska, położona w północnym rejonie miasta, pomiędzy Wrzeszczem, Przymorzem a Brzeźnem.
Wieś Opactwa Cystersów w Oliwie w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku.
Wikipedia
IPA: ˈzaspa, AS: zaspa
Wiktionary
1. nie obudzić się w porę;
2. zaniedbać coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zasypiać)
(1.1) obudzić się później niż się zamierzało, nie obudzić się na czas
(1.2) przen. przegapić coś; nie zająć się czymś na czas, w odpowiednim momencie
Wiktionary
(1.1) Znowu zaspałem do szkoły.
Wiktionary
IPA: ˈzaspat͡ɕ, AS: zaspać
Wiktionary
rzecz. zaspanie n., zasypianie n., spanie n., sypianie n., zaśnięcie n., przesypianie n., śpiący mos.
czas. spać ndk., sypiać ndk., zasypiać ndk., zasnąć dk., przesypiać ndk., przespać dk.
przym. śpiący, zaspany
Wiktionary
(1.2) przespać, przegapić, przeoczyć
Wiktionary
zaspokajać;
1. sprawiać, by ktoś poczuł się zadowolony, spełniać wymagania, dawać to, czego pragnie druga osoba;
2. zaspakajać się -
a) zadowalać się czymś;
b) doprowadzać się do orgazmu; onanizować się, masturbować się
SJP.pl
wysłać niepożądane informacje za pośrednictwem poczty elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaspać.
Wiktionary
(1.1) Poranne zaspanie okazało się korzystne - metro i tak nie kursowało z powodu zalania deszczem.
Wiktionary
IPA: zaˈspãɲɛ, AS: zaspãńe
Wiktionary
rzecz. zasypianie n.
czas. zaspać dk., zasypiać ndk.
Wiktionary
rozespany;
1. nie do końca rozbudzony ze snu;
2. świadczący o czyimś niezupełnym rozbudzeniu ze snu
SJP.pl
1. śpiewna intonacja w mowie
2. początek melodii, pieśni
3. zaśpiewanie, śpiew
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. śpiewać)
(1.1) dokonany od|śpiewać.
Wiktionary
czas. śpiewać ndk.
rzecz. śpiew mrz., śpiewaczka ż., śpiewak mos., śpiewanie n., zaśpiewanie n., śpiewnik mrz., śpiewność ż., zaśpiewacz mos., śpiewactwo n.
przym. śpiewny, śpiewaczy
przysł. śpiewnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzad. ten, co zaśpiewuje, zaśpiewał lub zaczyna śpiewać
Wiktionary
rzecz. śpiew m., zaśpiew m.
czas. śpiewać ndk., zaśpiewać dk., zaśpiewywać ndk.
Wiktionary
[czytaj: zaspojlerować] zdradzić element fabuły książki, filmu, serialu itp.; zaspoilerować, zaspojlować, zaspoilować
SJP.pl
[czytaj: zaspojlować] zdradzić element fabuły książki, filmu, serialu itp.; zaspojlerować, zaspoilerować, zaspojlować
SJP.pl
zdradzić element fabuły książki, filmu, serialu itp.; zaspoilerować, zaspojlować, zaspoilować
SJP.pl
zdradzić element fabuły książki, filmu, serialu itp.; zaspojlerować, zaspoilerować, zaspoilować
SJP.pl
zaspakajać;
1. sprawiać, by ktoś poczuł się zadowolony, spełniać wymagania, dawać to, czego pragnie druga osoba;
2. zaspokajać się -
a) zadowalać się czymś;
b) doprowadzać się do orgazmu; onanizować się, masturbować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaspokoić)
(1.1) niedokonany od|zaspokoić.
czasownik zwrotny niedokonany zaspokajać się (dk. zaspokoić się)
(2.1) niedokonany od|zaspokoić się.
Wiktionary
(1.1) Czekolada zaspokaja głód, ale co najważniejsze, daje dużo energii.
(2.1) Cierpienia przez nich zadawane, nie samem tylko wołaniem o pomstę do Boga zaspokajać się winny; oni nie znają prawdziwego Boga, szydzą z Niego, nie obawiają się Jego sprawiedliwości.
Wiktionary
IPA: ˌzaspɔˈkajät͡ɕ, AS: zaspokai ̯äć
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) zadowalać, nasycać, dogodzać, uciszać, uspokajać, łagodzić, wyciszać, załatwiać, kończyć, robić, regulować, spłacać, naprawiać
(2.1) uciszać się, uspokajać się, wyciszać się, spłacać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. coś, co zaspokaja
(1.2) pot. masturbator, urządzenie/zabawka do masturbowania
Wiktionary
(1.1) Powyższe przekąski sprawdzą się nie tylko jako zaspokajacze głodu w domu i w pracy, lecz również jako przystawki serwowane na przyjęciach
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.2) masturbator, wibrator, pulsator
Wiktionary
dający się zaspokoić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który można zaspokoić
Wiktionary
wykrz. spoczko, spoko, spokojnie
partyk. spoczko, spoko
czas. spokoić, zaspokoić, zaspokajać
rzecz. uspokajacz mos./mrz., uspokoiciel mos., spokojność ż., uspokojenie n., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., spokój mrz., spokojnik mos., spokojnica ż.
przysł. spokojniusieńko, spokojnie, spokojno
przym. spokojniusieńki, spokojno, spokojniuteńki, spokojniuchny
ims. uspokojony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaspokajać.
Wiktionary
IPA: ˌzaspɔkaˈjä̃ɲɛ, AS: zaspokai ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) spełnianie
Wiktionary
1. sprawić, by ktoś poczuł się zadowolony, spełnić wymagania, dać to, czego pragnie druga osoba;
2. zaspokoić się -
a) zadowolić się czymś;
b) doprowadzić się do orgazmu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaspokajać)
(1.1) zadowolić kogoś, dając mu to, czego potrzebuje lub pragnie
(1.2) daw. praw. spłacić, uregulować dług
(1.3) daw. przywrócić spokój, uspokoić, uwolnić od niepokoju
czasownik zwrotny dokonany zaspokoić się (ndk. zaspokajać się)
(2.1) daw. uspokoić się, pozbyć się niepokoju
(2.2) daw. zostać uśmierzonym, uspokojonym
(2.3) praw. spłacić się
Wiktionary
(1.1) Podczas gdy Francja i Wielka Brytania wciąż polegają na energii jądrowej, Niemcy wyłączają kolejne elektrownie atomowe i chcą zaspokoić swoje zapotrzebowanie na energię dzięki źródłom odnawialnym.
(2.3) Określenie sposobu zaspokojenia się wierzyciela z przewłaszczonej rzeczy oraz warunki dokonania tej czynności nie należą do przedmiotowo istotnych elementów umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie.
Wiktionary
IPA: ˌzaspɔˈkɔjit͡ɕ, AS: zaspokoi ̯ić
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) zadowolić, nasycić, dogodzić, ulżyć
(1.3) uciszyć, uspokoić, złagodzić, wyciszyć
(1.2) uregulować, spłacić, naprawić
(1.4) załatwić, dokończyć, zrobić
(2.1) uciszyć się, uspokoić się, wyciszyć się
(2.3) spłacić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaspokoić.
Wiktionary
(1.1) Jeśli nie uda im się znaleźć nikogo takiego, starosta wyda informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych twojej firmy na lokalnym rynku pracy.
Wiktionary
IPA: ˌzaspɔkɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: zaspokoi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) spełnienie
Wiktionary
1. sfinansować coś z własnych środków, często w zamian za zareklamowanie własnej działalności;
2. potocznie:
a) pomóc komuś finansowo;
b) wziąć utrzymankę lub utrzymanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasponsorować.
Wiktionary
czas. zasponsorować dk.
Wiktionary
wulgarnie: oddając kał, zabrudzić coś; obesrać, zafajdać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. o chłopcu lub o młodym mężczyźnie budzącym w kimś silną niechęć
(1.2) wulg. pogard. o mężczyźnie lub do mężczyzny bez względu na wiek
Wiktionary
(1.1) Zasraniec, czyli gówniarz, to według mojej prywatnej definicji człowiek, który domaga się przywilejów wieku dorosłego lub piastowanej funkcji, lecz nie chce się podporządkować obowiązkom z tego wynikającym.
(1.2) Nie tłumacz się, zasrańcu!
Wiktionary
czas. zasrać, zasrywać, srać
przym. zasrany
Wiktionary
(1.1) wulg. gówniarz; posp. gnojek, szczyl, zafajdaniec; pot. pętak, smarkacz
(1.2) posp. zafajdaniec; pot. popapraniec
Wiktionary
usrany; wulgarnie:
1. ubrudzony własnymi odchodami;
2. nic niewart; kiepski, nędzny, marny;
3. budzący niechęć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wulg. ubrudzony własnymi odchodami
(1.2) pot. wulg. o czymś wzbudzającym irytację, gniew, niechęć, pogardę
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zasrać
Wiktionary
(1.2) Położyłem gdzieś klucze i teraz nie mogę ich znaleźć. Gdzie są te zasrane klucze?!
Wiktionary
IPA: zaˈsrãnɨ, AS: zasrãny
Wiktionary
rzecz. sranie n., zasraniec m.
czas. srać, zasrać
Wiktionary
(1.2) cholerny, pieprzony
Wiktionary
dawniej:
1. zawstydzić;
2. zasromać się - zawstydzić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. zawstydzić
czasownik zwrotny dokonany zasromać się
(2.1) przest. zawstydzić się
Wiktionary
IPA: zaˈsrɔ̃mat͡ɕ, AS: zasrõmać
Wiktionary
rzecz. srom m., zasromanie n.
czas. sromać ndk.
przym. sromotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasromać.
Wiktionary
czas. zasromać dk.
przym. sromotny
Wiktionary
w żeglarstwie: znajdujący się za śrubą (elementem napędowym statku)
SJP.pl
wulgarnie: oddając kał, zabrudzać coś
SJP.pl
wchłonąć, wciągnąć coś wskutek zmiany ciśnienia
SJP.pl
1. przybywszy dokądś, znaleźć tam kogoś lub coś;
2. znaleźć kogoś lub coś w jakiejś sytuacji;
3. o zdarzeniu, zjawisku: nastąpić w niespodziewanym, nieodpowiednim momencie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zastawać)
(1.1) dokonany od|zastawać.
Wiktionary
(1.1) Po powrocie z urlopu zastałem w pracy okropny kogel-mogel.
Wiktionary
rzecz. zastanie n., zastój mrz., zastoina ż.
czas. postawić, zastawać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) skłaniać do refleksji
czasownik zwrotny zastanawiać się
(2.1) myśleć, rozważać coś w myślach
Wiktionary
(1.1) Zastanawia mnie jego zachowanie.
(2.1) Bardzo długo się zastanawiał nad wyjazdem do Gdańska, ale w końcu zrezygnował.
(2.1) Pewnie zastanawiasz się skąd brałam tych wszystkich nowych pracowników.
Wiktionary
IPA: ˌzastãˈnavʲjät͡ɕ, AS: zastãnavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zastanawianie ndk., zastanowienie dk.
czas. dk. zastanowić
Wiktionary
(1.1) intrygować
(2.1) myśleć, rozważać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dając do myślenia
Wiktionary
przym. zastanawiający
Wiktionary
(1.1) niezwykle
Wiktionary
zwracający uwagę, dający do myślenia; intrygujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający do myślenia
Wiktionary
przysł. zastanawiająco
Wiktionary
(1.1) niezwykły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastanawiać.
Wiktionary
IPA: ˌzastãnaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: zastãnavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zastanowienie dk.
czas. zastanawiać ndk., zastanowić dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) dokonany od|zastanawiać.
Wiktionary
IPA: ˌzastãˈnɔvʲit͡ɕ, AS: zastãnovʹić
Wiktionary
rzecz. zastanowienie dk., zastanawianie ndk.
czas. zastanawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastanowić.
Wiktionary
IPA: ˌzastãnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zastãnovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zastanawianie ndk.
czas. zastanawiać ndk., zastanowić dk.
Wiktionary
taki, który istniał wcześniej, który się zastało
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zastępować)
(1.1) dokonany od|zastępować.
Wiktionary
IPA: zaˈstɔ̃mpʲit͡ɕ, AS: zastõmpʹić
Wiktionary
czas. zastępować
rzecz. zastępczyni ż., zastąpienie n., zastępca mos., zastępstwo n., zastępczość ż.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonanie obowiązków za kogoś
(1.2) wykorzystanie czegoś zamiast innej rzeczy
(1.3) umiejscowienie czegoś w zamian tam, gdzie znajdowało się coś innego
(1.4) stanięcie jako przeszkoda
Wiktionary
czas. zastąpić, zastępować
rzecz. zastępowanie n., zastępca mos., zastępczość ż.
przym. zastępczy
Wiktionary
marka serbskich samochodów; Zastawa
SJP.pl
Zastava Automobili AD (serb. Застава аутомобили АД, wcześniej Zavodi Crvena Zastava – z serbskiego Zakłady Czerwony Sztandar) – były serbski (wcześniej jugosłowiański) producent pojazdów i broni z siedzibą w mieście Kragujevac. Prócz samochodów przedsiębiorstwo produkowało m.in. karabiny oparte na modelu SKS.
Wikipedia
1. przedmiot stanowiący zabezpieczenie spłaty długu;
2. zastawienie czegoś;
3. czasowe posiadanie przez wierzyciela czegoś pozostawionego jako zabezpieczenie długu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. rzecz, pieniądz stanowiąca zabezpieczenie spłaty długu
(1.2) ekon. czasowe posiadanie przedmiotu stanowiącego zabezpieczenie spłaty długu; także: oddanie czegoś jako zabezpieczenie długu
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: zastawa
forma czasownika.
(3.1) rozk. od: zastawić
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. stawianie n., stawienie n., zastawienie n., zastawca m., zastawa ż., zastawka ż., zastawianie n., zastawienie n.
:: zdrobn. zastawik m.
czas. zastawić dk., zastawiać ndk., stawiać ndk., stawić dk.
przym. zastawny
Wiktionary
1. komplet naczyń stołowych oraz sztućców;
2. dawniej: tama, zapora, bariera;
3. najbliższa rękojeści część głowni broni białej;
4. samochód marki Zastawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. komplet naczyń stołowych i sztućców
(1.2) etn. ludowy zwyczaj zagradzania drogi panu młodemu i żądania od niego alkoholu i ciasta
(1.3) mot. pojazd marki Zastava;
Wiktionary
Zastawa (niem. Muttriner Mühle) – osada w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo, ok. 2 km na zachód od Motarzyna.
W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego.
Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 2 mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Motarzyn. Najmniejsza miejscowość gminy.
W osadzie znajduje się gospodarstwo agroturystyczne.
Wikipedia
IPA: zaˈstava, AS: zastava
Wiktionary
czas. stawiać, zastawić dk., zastawiać ndk.
rzecz. zastaw mrz.
Wiktionary
(1.2) brama
Wiktionary
1. przybywając dokądś, znajdywać tam kogoś lub coś;
2. znajdywać kogoś lub coś w jakiejś sytuacji;
3. o zdarzeniu, zjawisku: następować w niespodziewanym, nieodpowiednim momencie;
4. zastawać się - o stawach lub mięśniach: sztywnieć wskutek braku ruchu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zastawić)
(1.1) pokrywać jakieś miejsce, stawiając tam dużo rzeczy
(1.2) uniemożliwiać dostęp do czegoś poprzez stawianie siebie lub czegoś
(1.3) urządzać zasadzkę, umieszczać pułapkę, sieci, itp.
(1.4) przekazywać w zastaw
czasownik zwrotny niedokonany zastawiać się (dk. zastawić się)
(2.1) umieszczać przed sobą
Wiktionary
rzecz. zastaw mrz., zastawa ż., zastawianie n., zastawienie n., postawienie n., stawianie n.
czas. postawić, stawiać, zastawić dk.
Wiktionary
(1.1) zapełniać
(1.2) barykadować, blokować, nie dopuszczać, przesłaniać, tarasować
(1.3) rozstawiać, ustawiać, zarzucać
(2.1) barykadować się, blokować się, przesłaniać się, tarasować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastawiać.
Wiktionary
Zastawianie, także brama weselna to zwyczaj towarzyszący zaślubinom, polegający na tym, iż młodzi są zatrzymywani, w drodze z kościoła na salę weselną, gdzie ma odbyć się ich wesele. Osoby zastawiające świadek powinien przekupić, aby młodzi mogli iść dalej.
Wikipedia
IPA: ˌzastaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: zastavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zastawiać ndk., zastawić dk., stawiać ndk., postawić dk.
rzecz. zastaw mrz., stawianie, postawienie, zastawienie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zastawiać)
(1.1) dokonany od|zastawiać.
czasownik zwrotny dokonany zastawić się (ndk. zastawiać się)
(2.1) dokonany od|zastawiać się.
Wiktionary
rzecz. zastaw mrz., zastawa ż., zastawianie n., zastawienie n., postawienie n., stawianie n.
czas. postawić, zastawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastawić.
Wiktionary
IPA: ˌzastaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zastavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zastawić dk., zastawiać ndk., stawiać ndk., postawić dk.
rzecz. zastaw mrz., stawianie, postawienie, zastawianie
Wiktionary
1. to, co zagradza dostęp do czegoś, dzieli coś; ruchoma przegroda;
2. błoniasta fałda w sercu zapobiegająca cofaniu się krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. błoniasty fałd zapobiegający cofaniu się płynu
(1.2) techn. melior. urządzenie do regulacji ilości, poziomu wody
Wiktionary
Zastawka:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) zastawka serca
(1.2) zastawka nożycowa / zastawka przelewowa
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. zastawkowy
rzecz. zastaw mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) valve
* francuski: (1.1) valvule ż.
* hiszpański: (1.1) válvula ż.; (1.2) compuerta ż., válvula ż.
* kaszubski: (1.1) zastawka ż.
* niemiecki: (1.1) Klappe ż.
źródła.
== zastawka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. zastawka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. zastawkowy
rzecz. zastaw mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. zastawkowy
rzecz. zastaw mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) valve
* francuski: (1.1) valvule ż.
* hiszpański: (1.1) válvula ż.; (1.2) compuerta ż., válvula ż.
* kaszubski: (1.1) zastawka ż.
* niemiecki: (1.1) Klappe ż.
źródła.
== zastawka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. zastawka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: zastawka
SJP.pl
przestarzale: dotyczący zastawu - posiadania rzeczy; zastawowy
SJP.pl
osoba otrzymująca coś w zastaw
SJP.pl
Wikipedia
Zastawno (niem. Schönberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Młynary.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą gromady Zastawno, po jej zniesieniu w gromadzie Młynary. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.w Zastawnie istnieje Ośrodek Jeździecki oraz Klub jeździecki.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. taki, który zakisł lub zatęchł na skutek pozostania w bezruchu;
2. znieruchomiały, zesztywniały;
3. nieunowocześniony, niezmodernizowany, niezaktualizowany; skostniały
SJP.pl
przeszywać tkaninę ściegiem tworzącym nieprzerwaną linię
SJP.pl
najmniejsza część drużyny harcerskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) harc. kilkuosobowa grupa harcerska kierowana przez zastępowego, stanowiąca część drużyny i zwykle wykonująca wspólnie zadania;
(1.2) pododdział straży pożarnej;
(1.3) jeźdz. grupa jeźdźców na koniach
(1.4) książk. grupa osób, która ma wspólne zadanie, jest w podobnej sytuacji, albo ma podobne zapatrywania
(1.5) rel. grupa osób nadprzyrodzonych
Wiktionary
Zastęp – podstawowa jednostka organizacyjna drużyny harcerskiej. Przyjmuje się, że zastęp (w strukturach ZHP) powinien liczyć od 5 do 8 członków. Zastęp prowadzi zastępowy przy pomocy podzastępowego. Chłopcy i dziewczęta skupieni są w osobnych zastępach (wyjątek - tylko w koedukacyjnych drużynach ZHP - stanowi Zastęp Zastępowych, w którego skład wchodzą zarówno zastępowi i zastępowe).
Wikipedia
(1.1) Co roku członkowie naszego zastępu pomagają w dekorowaniu harcówki.
(1.2) Zwyczajowo w zastępie pożarniczym jest do sześciu ratowników wraz z dowódcą.
(1.3) Przez bramę miejską wjechał zastęp książęcych najemników na koniach.
(1.4) Faraon nie usłucha was, toteż wyciągnę rękę moją nad Egiptem i wywiodę z Egiptu moje zastępy, mój lud, synów Izraela z pośrodka nich, wśród wielkich kar.
Wiktionary
IPA: ˈzastɛ̃mp, AS: zastẽmp
Wiktionary
rzecz. zastępowy mos., zastępowa ż., podzastępowy mos., podzastępowa ż.
przym. zastępowy
przysł. zastępowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zastępuje jakąś osobę w obowiązkach
Wiktionary
(1.1) Gdy dyrektor jest na urlopie, urzęduje jego zastępca.
Wiktionary
IPA: zaˈstɛ̃mpt͡sa, AS: zastẽmpca
Wiktionary
rzecz. zastępstwo n., zastępczość ż., zastępowanie n., zastąpienie n.
:: fż. zastępczyni ż.
czas. zastępować ndk., zastąpić dk.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
Wiktionary
(1.1) wice-; pot. wice; skr. z-ca
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zastępczy
Wiktionary
(1.1) Tę odżywkę może pani stosować zastępczo.
Wiktionary
rzecz. zastępca mos., zastępczość ż., zastępczyni ż., zastępstwo n.
czas. zastąpić dk., zastępować ndk.
przym. zastępczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zastępcze; cecha tych, którzy są zastępczy
Wiktionary
rzecz. zastępca m., zastępczyni ż., zastąpienie n., zastępowanie n.
czas. zastępować ndk., zastąpić dk.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który zastępuje coś albo kogoś
Wiktionary
IPA: zaˈstɛ̃mpt͡ʃɨ, AS: zastẽmpčy
Wiktionary
rzecz. zastępca m., zastępczyni ż., zastępstwo n., zastąpienie n., zastępowanie n., zastępczość ż.
czas. zastępować, zastąpić
przysł. zastępczo
Wiktionary
kobieta zastępująca kogoś, występująca w czyimś imieniu, pełniąca jakąś funkcję w czyimś zastępstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zastępująca kogoś w obowiązkach
Wiktionary
(1.1) Następnie zabrała głos zastępczyni dyrektora ośrodka.
Wiktionary
rzecz. zastępczość ż., zastępstwo n.
:: fm. zastępca mos.
czas. zastąpić dk., zastępować ndk.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
Wiktionary
rzadko: to, co zastępuje coś; zamiennik, substytut
SJP.pl
kierowniczka zastępu harcerskiego
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pełnić cudzą rolę zamiast tej osoby lub rzeczy
(1.2) zamieniać coś na coś
(1.3) przest. stawać przed kimś i zatrzymywać go
czasownik zwrotny zastępować się
(2.1) pełnić nawzajem swoje funkcje
Wiktionary
IPA: ˌzastɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: zastẽmpovać
Wiktionary
rzecz. zastępczość ż., zastępowanie ndk., zastąpienie dk., zastępca, zastępczyni, zastępowalność, zastępnik, zastępstwo
czas. stąpać, zastąpić dk.
przym. zastępczy, zastępowalny
przysł. zastępczo
Wiktionary
(1.1) pełnić funkcję w zastępstwie, pełnić obowiązki, substytuować, wyręczać
(1.2) podmieniać, wymieniać, zamieniać
Wiktionary
możliwość zastąpienia kogoś lub czegoś
SJP.pl
dający się zastąpić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastępować.
Wiktionary
IPA: ˌzastɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: zastẽmpovãńe
Wiktionary
czas. zastępować
rzecz. zastępczość ż., zastępca mos., zastąpienie, zastępstwo
przym. zastępczy
Wiktionary
przymiotnik od: zastęp
SJP.pl
Zastęp – podstawowa jednostka organizacyjna drużyny harcerskiej. Przyjmuje się, że zastęp (w strukturach ZHP) powinien liczyć od 5 do 8 członków. Zastęp prowadzi zastępowy przy pomocy podzastępowego. Chłopcy i dziewczęta skupieni są w osobnych zastępach (wyjątek - tylko w koedukacyjnych drużynach ZHP - stanowi Zastęp Zastępowych, w którego skład wchodzą zarówno zastępowi i zastępowe).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wypełnianie obowiązków za kogoś, w czyimś imieniu
(1.2) obowiązki wykonywane za kogoś
Wiktionary
Zastępstwo (ang. The Substitute) – amerykański telewizyjny dreszczowy film dramatyczny z 1993 roku w reżyserii Martina Donovana.
W 1995 roku podczas 14. edycji CableACE Award Gerald Gouriet był nominowany do nagrody CableACE w kategorii Original Score.
Wikipedia
rzecz. zastępca mos., zastępczyni ż., zastępowanie n.
czas. zastąpić dk., zastępować ndk.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
Wiktionary
Zastodole (biał. Застадолле, Zastadolle; ros. Застодолье, Zastodolje) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Cyryn.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. utrudniony odpływ krwi z narządu lub żyły
Wiktionary
rzecz. zastój mrz., zastoinowość ż.
czas. zastać dk., zastawać ndk.
przym. zastały, zastoinowy
Wiktionary
(1.1) zastój
Wiktionary
przymiotnik od: zastoina
SJP.pl
1. jezioro utworzone z zatamowanych wód płynących w kierunku przeciwnym do lodowca;
2. masy zimnego powietrza zatrzymujące się z powodu własnego ciężaru w dolinach i kotlinach
SJP.pl
Zastoisko, jezioro zastoiskowe – rodzaj jeziora lodowcowego utworzonego na przedpolu lodowca w wyniku zatamowania naturalnego odpływu wód lodowcowych przez jęzor lub czoło lodowca.
Wikipedia
przymiotnik od: zastoisko
SJP.pl
1. przerwa w jakiejś czynności; brak aktywności; stagnacja;
2. utrudniony przepływ krwi żyłami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długotrwały brak postępu
(1.2) med. upośledzony odpływ płynu ustrojowego
Wiktionary
rzecz. zastoina ż.
czas. zastać dk.; zastawać ndk.
przym. zastały, zastoinowy
Wiktionary
(1.1) immobilizm, marazm, posucha, stagnacja
(1.2) zastoina
Wiktionary
przymiotnik od: zastój
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) użyć
Wiktionary
(1.1) Istotne novum w stosunku do poprzedniej struktury, niezależnie od zastosowanego nazewnictwa, polegało na utworzeniu osobnego Departamentu Konsularnego.
(1.1) To niezwykle oryginalne rozwiązanie zastosował tu Zug, by nadać całości budowli wrażenie lekkości oraz by kopuła mogła być widoczna także od strony wjazdu.
Wiktionary
rzecz. zastosowanie n., stosowanie n., dostosowanie n.
czas. stosować
przym. stosowany
Wiktionary
dający się zastosować, możliwy do zastosowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) użycie czegoś w jakimś celu, w jakiś sposób
Wiktionary
(1.1) Nieważne jest wykucie się na pamięć wzorów, ale ich zastosowanie w praktyce.
Wiktionary
IPA: ˌzastɔsɔˈvãɲɛ, AS: zastosovãńe
Wiktionary
rzecz. stosowanie n., dostosowanie n.
czas. zastosować dk., stosować ndk.
Wiktionary
(1.1) użycie
Wiktionary
Zastów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. 1 stycznia 2013 r. fragment wsi Zastów o powierzchni 4,63 ha został włączony do Krakowa.
Na obrzeżach wsi znajduje się stacja kolejowa Zastów.
Wikipedia
potocznie: zastrachać się - przestraszyć się, przerazić się; zestrachać się
SJP.pl
potocznie: zastrachać się - przestraszyć się, przerazić się; zestrachać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzięcie udziału w strajku
Wiktionary
rzecz. strajkowanie n., strajk m.
czas. zastrajkować dk., strajkować ndk.
przym. strajkowy
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) próbować wzbudzić strach i poczucie zagrożenia
Wiktionary
rzecz. strach m.
czas. straszyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastraszać.
Wiktionary
Zastraszanie, grożenie – informowanie kogoś o zamiarze lub możliwości podjęcia lub zaniechania działań, na skutek czego zastraszana osoba znajdzie się w sytuacji przez nią niepożądanej. Zastraszanie z reguły jest społecznie potępiane, ale są wyjątki. Na przykład, kiedy po zmroku idziemy pustą ulicą pewnym krokiem i robiąc groźną minę, to jest mniej prawdopodobne, że staniemy się ofiarą rozboju.Zastraszanie często przybiera formę niejawną, poprzez:
Wikipedia
rzecz. strach mrz./mzw., straszak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastraszyć.
Wiktionary
rzecz. strach mrz./mzw.
Wiktionary
pełen obaw, lęku; zastrachany, zalękniony
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: temperówka; zastrugiwaczka, ostrzałka, strugaczka, podstrugiwaczka, strugawka, ostrzynka, strugarka
SJP.pl
Temperówka – niewielki przyrząd służący do temperowania (ostrzenia) przyrządów kreślarskich, np. ołówków, kredek. Temperówki ręczne najczęściej mają niewielkie ostrze umieszczone w uchwycie ze stożkowym otworem. Włożenie ołówka do tego otworu i obracanie go w nim powoduje skrawanie cienkiego wióra z drewnianej oprawy ołówka z jednoczesnym kształtowaniem – ostrzeniem – jego grafitowego rdzenia. Istnieją także temperówki, w których ołówek obracany jest przy pomocy specjalnej przekładni napędzanej ręczną korbką lub niewielkim silniczkiem elektrycznym.
Wikipedia
potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; zastrugaczka, temperówka, ostrzałka, strugaczka, podstrugiwaczka, strugawka, ostrzynka, strugarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Częstochowa. temperówka
Wiktionary
(1.1) Pożycz zastrużkę, ołówek mi się złamał.
Wiktionary
czas. zastrugać
Wiktionary
dawniej: wyrównać, wygładzić strychem, strychulcem
SJP.pl
dawniej: wyrównywać, wygładzać strychem, strychulcem
SJP.pl
drzewo lub krzew z podokarpowatych
SJP.pl
Zastrzalin, podokarp (Podocarpus Persoon) – rodzaj drzew i krzewów z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae), najbardziej zróżnicowany gatunkowo rodzaj w tej rodzinie. Obejmuje co najmniej 108 gatunków. Występują one w południowej Afryce, południowo-wschodniej Azji (po Japonię na północy), w Australii i Nowej Zelandii, w Ameryce Południowej i Środkowej po Antyle i południowy Meksyk na północy. W wielu obszarach drzewa te odgrywają istotną rolę w lasach, np. w górach afrykańskich i azjatyckich. Najczęściej rosną w lasach wilgotnych.
Wikipedia
o cechach zastrzalinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Zastrzalinowate (Podocarpaceae) – rodzina drzew nagonasiennych występujących przeważnie na półkuli południowej, z największym zróżnicowaniem na obszarze od Nowej Zelandii po południowo-wschodnią Azję. W obrębie rodziny wyróżnia się od 17 do 20 rodzajów z ok. 150–173 gatunkami. Do rodziny należą wiecznie zielone drzewa i krzewy o liściach szpilkowych, ale też i z blaszką płaską, równowąską lub lancetowatą. Wiele gatunków odgrywa istotną rolę gospodarczą – jako źródło drewna. Gatunki krzewiaste występują często w górach tworząc formacje zaroślowe. Wszystkie części tych roślin są trujące dla ludzi i nawet silna ekspozycja na ich pyłek może powodować zatrucie o symptomach przypominających efekty uboczne chemioterapii. Wyjątkiem jest jadalny olej pozyskiwany z nasion Nageia nagi.
Wikipedia
o cechach zastrzalinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. zapalenie ropne tkanki palców ręki, powstałe wskutek ukłucia ostrym, zanieczyszczonym przedmiotem;
2. ukośny element konstrukcyjny wzmacniający pionową belkę, np. w kopalniach
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zastrzegać)
(1.1) dokonany od|zastrzegać.
czasownik zwrotny dokonany zastrzec się (ndk. zastrzegać się)
(2.1) dokonany od|zastrzegać się.
Wiktionary
(1.1) Podobne problemy adaptacyjne przeżywały kobiety, które wykonywały zawody zastrzeżone dotąd dla mężczyzn, jak elektromonter, suwnicowy czy chirurg.
Wiktionary
IPA: ˈzasṭʃɛt͡s, AS: zasṭšec
Wiktionary
rzecz. zastrzeżenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zastrzec)
(1.1) formułować warunki ograniczające co, wymawiać, zawarowywać sobie co
czasownik zwrotny niedokonany zastrzegać się (dk. zastrzec się)
(2.1) z góry sobie co zastrzegać (1.1), wypowiadać się przeciw czemu
Wiktionary
rzecz. zastrzeganie n., zastrzeżenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastrzegać.
Wiktionary
czas. zastrzegać ndk.
rzecz. zastrzeżenie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. ugrzęznąć
Wiktionary
IPA: zaˈsṭʃɛ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zasṭšẽŋgnõńć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastrzelić.
Wiktionary
czas. zastrzelić
przym. strzelecki
rzecz. strzelanina ż.
Wiktionary
1. zabić kogoś, coś strzałem
2. pot. wprawić kogoś w zdumienie, zaskoczyć kogoś czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) strzelając, pozbawić życia
Wiktionary
(1.1) Wywlekły Kacperczaka z chałupy i zastrzeliły pod krochmalnią.
Wiktionary
rzecz. strzał mrz., zastrzelenie n., strzelanina ż.
czas. strzelać
przym. strzelecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zastrzec.
(1.2) krytyczna uwaga
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzasṭʃɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zasṭšežẽńe
Wiktionary
czas. zastrzec dk., zastrzegać ndk.
rzecz. zastrzeganie n.
przym. zastrzeżony
Wiktionary
1. wstrzyknięcie określonej dawki leku przy pomocy strzykawki; iniekcja;
2. wstrzykiwana dawka leku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zabieg bezpośredniego wprowadzenie do organizmu leku za pomocą igły
(1.2) med. pot. pojedyncza wstrzykiwana dawka leku
(1.3) przen. coś, co może poprawić czyjąś kondycję albo stan czegoś
Wiktionary
Zastrzyk, iniekcja (łac. iniectio) – wprowadzenie roztworu (najczęściej leku) do tkanki za pomocą strzykawki z igłą.
Wikipedia
(1.3) Gmina czeka na zastrzyk gotówki ze stolicy.
Wiktionary
IPA: ˈzasṭʃɨk, AS: zasṭšyk
Wiktionary
rzecz. strzykawka ż.
czas. wstrzykiwać ndk., strzykać ndk.
przym. zastrzykowy
Wiktionary
(1.1) iniekcja
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zastrzykiem, dotyczący zastrzyków; wykonywany przez zastrzyk
Wiktionary
rzecz. zastrzyk mrz., strzykawka ż.
przym. strzykać ndk., wstrzykiwać ndk., wstrzyknąć dk.
czas. wstrzyknąć, wstrzykiwać
Wiktionary
zastygły, zakrzepły, wystudzony
SJP.pl
potocznie: taki, który zmienił swoją konsystencję na stałą; skrzepły, zastygły
SJP.pl
potocznie:
1. znieruchomiały;
2. taki, który zmienił swoją konsystencję na stałą; skrzepły, zastygnięty
SJP.pl
1. pobudzić działanie bodźców zewnętrznych na organizm żywy;
2. pobudzić do jakiegoś działania, do wzmożonej aktywności; zachęcić
SJP.pl
środowiskowo: zasubskrybować kanał w serwisie internetowym; subnąć
SJP.pl
subskrybować;
1. urzędowo: zobowiązać się do kupna czegoś, np. akcji, publikacji;
2. w informatyce: skorzystać z subskrypcji - usługi pozwalającej na regularne otrzymywanie określonych informacji
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zasypać
Wiktionary
podsunąć komuś jakiś pomysł; zaproponować coś, podpowiedzieć
SJP.pl
książkowo: zasumować się - zmartwić się
SJP.pl
zawiesić kogoś w pełnieniu obowiązków
SJP.pl
pomarszczony, wychudzony, suchy
SJP.pl
Zasutowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Przez miejscowość przebiega Szlak Osadnictwa Olęderskiego w Gminie Nekla.
Wikipedia
zasuwanie; zasunięcie
SJP.pl
1. zamknięcie zasuwane;
2. urządzenie w maszynach służące do automatycznego zamykania, regulowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zamek złożony z ruchomej sztabki wsuwanej do odpowiedniego otworu
(1.2) techn. urządzenie służące do regulacji przepływu cieczy i gazów
Wiktionary
w fizyce i budownictwie:
w architekturze:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) rygiel
(1.2) zawór zasuwowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zasuwanie n.
:: zdrobn. zasuwka ż.
czas. zasuwać ndk.
przym. zasuwalny, zasuwowy
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|zasuwać.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bar, bolt, latch; (1.2) gate valve, valve
* francuski: (1.1) verrou m.
* górnołużycki: (1.1) zasuwa ż., zasuwak m.
* hiszpański: (1.1) pasador m., pestillo m.; (1.2) puerta ż., registro m.
* kaszubski: (1.1) zôsuwa ż.
* niemiecki: (1.1) Riegel m.
* nowogrecki: (1.1) σύρτης m.
* rosyjski: (1.1) засов m., защёлка ż.
* rumuński: (1.1) zăvor n.
* włoski: (1.1) catenaccio m., chiavaccio m., chiavistello m., paletto m.
źródła.
== zasuwa (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zasuwa, zasuwka, rygiel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. zasuwanie n.
:: zdrobn. zasuwka ż.
czas. zasuwać ndk.
przym. zasuwalny, zasuwowy
Wiktionary
(1.1) rygiel
(1.2) zawór zasuwowy
Wiktionary
1. zakrywać, zasłaniać coś;
2. zamykać coś za pomocą zasuwki;
3. potocznie: szybko iść, jechać; ciężko pracować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zasunąć)
(1.1) rozpościerać coś lub przesuwać, aby coś zamknąć lub zakryć
(1.2) przesuwając, umieszczać coś w głębi, wewnątrz czegoś
(1.3) łączyć dwie części zamka błyskawicznego
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) pot. poruszać się szybko
(2.2) pot. robić coś, pracować szybko
czasownik zwrotny niedokonany zasuwać się (dk. zasunąć się)
(3.1) być zasuwanym (1.1-3)
(3.2) mieć zdolność do bycia zasuwanym (1.1-3)
(3.3) zapinać swoją garderobę, śpiwór, namiot na zamek błyskawiczny
Wiktionary
(1.3) — Cześć — powiedział obojętnie chłopak, zasuwając zamek płóciennej kurtki.
Wiktionary
IPA: zaˈsuvat͡ɕ, AS: zasuvać
Wiktionary
rzecz. zasuwka ż., zasuwa ż., suwak m., suwaczek m., wsuwka ż., zasuwanie n., zasunięcie n., suwanie n., sunięcie n., suwnica ż., suwnicowy m., wsuwanie n., wsunięcie n., wysuwanie n., wysunięcie n., suw m., przesuwanie n., przesunięcie n., obsuw m., obsuwanie n., obsunięcie n., rozsuwanie n., rozsunięcie n.
czas. zasunąć dk., sunąć ndk., suwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wysuwać ndk., wysunąć dk., przesuwać ndk., przesunąć dk., obsuwać ndk., obsunąć dk., rozsuwać ndk., rozsunąć dk.
przym. zasuwowy, zasuwkowy, suwnicowy, zasuwalny, suwakowy, przesuwalny
Wiktionary
(1.1) zakrywać
(1.2) wsuwać
(1.3) zapinać, spinać
(2.1) pędzić, spieszyć, biec; pot. zaiwaniać; grub. zapieprzać; wulg. zapierdalać, popierdalać
(2.2) spieszyć; pot. zaiwaniać; grub. zapieprzać; wulg. zapierdalać, popierdalać
Wiktionary
potocznie: zamek błyskawiczny; suwak, ekler
SJP.pl
dający się zasunąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasuwać.
Wiktionary
IPA: ˌzasuˈvãɲɛ, AS: zasuvãńe
Wiktionary
czas. zasuwać
rzecz. zasuwka ż., zasuwa ż., suw mrz.
Wiktionary
1. zamek zbudowany z ruchomej sztabki wsuwanej do otworu;
2. sztabka w zamku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: zasuwa
(1.2) prosty zamek do drzwi w formie przesuwanej sztabki lub pręta
Wiktionary
IPA: zaˈsufka, AS: zasufka
Wiktionary
rzecz. zasuwanie n., zasuwa ż.
czas. zasuwać ndk., suwać ndk.
przym. zasuwkowy, zasuwowy
Wiktionary
(1.2) rygiel
Wiktionary
przymiotnik od: zasuwka
SJP.pl
Zasuwnica – element napędowy okucia okiennego lub drzwiowego. Dzięki kołu zębatemu w klamce przesuwa dwa pręty jednocześnie w górę i w dół, powodując otwarcie lub uchylenie okna. Zasuwnice mogą znajdować się na zewnątrz skrzydła, przez co są widoczne, albo są ukryte poprzez wsunięcie w listwę przymykową, ramę skrzydła bądź od strony czoła skrzydła.
Wikipedia
przymiotnik od: zasuwa
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) potwierdzać coś oficjalnie
(1.2) dawać dowód czegoś; być dowodem czegoś, stawać się świadectwem czegoś
Wiktionary
(1.1) Zeznała: Jako matka zaświadczam, że mój syn Jerzy zachowywał cnotę czystości i jako młody chłopiec, a później w kapłaństwie.
(1.2) Prowadzenie szczęśliwego i barwnego życia staje się czymś w rodzaju etycznego obowiązku, a liczne zdjęcia wrzucane na Facebooka mają zaświadczać, jak świetnie nam to idzie.
Wiktionary
czas. zaświadczyć dk.
rzecz. zaświadczenie n., zaświadczanie n.
Wiktionary
(1.2) wykazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaświadczać.
Wiktionary
czas. zaświadczać ndk.
rzecz. zaświadczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokument potwierdzający coś
(1.2) odczasownikowy od|zaświadczyć.
Wiktionary
Zaświadczenie – dokument potwierdzający określony fakt lub stan.
Wikipedia
IPA: ˌzaɕfʲjaṭˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zaśfʹi ̯aṭčẽńe
Wiktionary
czas. zaświadczać ndk., zaświadczyć dk.
rzecz. zaświadczanie ndk.
Wiktionary
(1.1) poświadczenie, świadectwo, certyfikat
Wiktionary
zdrobnienie od: zaświadczenie
SJP.pl
dawniej: zaświaty (świat pozagrobowy, nadprzyrodzony)
SJP.pl
przymiotnik od: zaświat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zaświatami, charakterystyczny dla zaświatów
Wiktionary
rzecz. zaświaty
Wiktionary
świat pozagrobowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. miejsce poza światem realnym, gdzie przebywają zmarli
Wiktionary
Zaświaty – w wierzeniach religijnych oznacza świat (lub światy) istniejący poza przestrzenią dostępną bezpośredniej percepcji wyznaczony najczęściej poprzez konkretny model kosmosu dla różnych ludów lub obszarów świata.
Zaświaty mają charakter wieczny niezniszczalny (Raj) i zniszczalny (boskie lata w mitologii indyjskiej). Krainy zaświatów mają swoje granice przestrzenne i można je opisać i nadać konkretne cechy. Ich opis często jest symboliczny jednakże bogaty w szczegóły topograficzne lub w opisy funkcjonalności krainy. Zaświaty o cechach wzorowanych na realnych obszarach geograficznych określane są jako krainy mityczne (np. miasta, ogrody, osady). Zaświaty, gdzie w opisie kładzie się nacisk na funkcjonalność krainy, są pojmowane jako stan a nie jako miejsce.
Wikipedia
(1.1) U plemięemion rolniczych mieszkających na wschód od Missisipi zaświaty wyobrażane były jako kraina, w której wiecznie uprawia się kukurydzę.
Wiktionary
IPA: zaˈɕfʲjatɨ, AS: zaśfʹi ̯aty
Wiktionary
rzecz. zaświat mrz., zaświatowość ż., zaświatność ż.
przym. zaświatowy, zaświatny
Wiktionary
(1.1) przest. zaświat, świat pozagrobowy; mit. przen. kraina cieni, kraina wiecznych łowów
Wiktionary
spowodować nieprzyjemne doznanie fizyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaświecić.
Wiktionary
rzecz. świecidełko n., świeca ż.
czas. zaświecić
przym. świetlny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaświecać)
(1.1) sprawić, że coś zacznie świecić lub palić się
(1.2) włączyć oświetlenie
(1.3) zacząć świecić
(1.4) błysnąć, rozświetlić się
czasownik zwrotny dokonany zaświecić się (ndk. świecić się)
(2.1) zacząć świecić
Wiktionary
(1.1) Lucjuszu, zaświeć świece.
(1.2) Chyba zaświecę kinkiety, bo już robi się ciemnawo.
(1.3) O, gwiazdo betlejemska, zaświeć na mym niebie.
(1.4) Meteor na nieboskłonie zaświecił jasnym blaskiem.
Wiktionary
rzecz. zaświecenie n., światło n., świecidełko n., świetlik mzw./mrz.
przym. światły, świetlany
czas. świecić
Wiktionary
nadmiernie naświetlać kliszę lub taśmę filmową; prześwietlać
SJP.pl
potocznie: zabrudzić lub zrobić bałagan; zasyfić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. świtać)
(1.1) dokonany od|świtać.
Wiktionary
rzecz. świt mrz., świtanie n.
czas. świtać
Wiktionary
potocznie: zanieczyszczać, zabrudzać czymś; usyfiać, zapaprywać, zaświniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasyfiać.
Wiktionary
czas. syfić, zasyfiać ndk., zasyfić dk.
rzecz. syfienie n., syf m., zasyfienie n., syfiarz m., syfiara ż.
przym. syfiarski, syfny
Wiktionary
zasyfiony, osyfiony, osyfiały, obsyfiony, obsyfiały; potocznie:
1. bardzo brudny, zanieczyszczony;
2. pokryty pryszczami
SJP.pl
potocznie: zanieczyścić, zabrudzić (ubrudzić) czymś; zafajdać (ufajdać), zababrać (ubabrać), zapaprać (upaprać), zaświnić (uświnić)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. syfić, zasyfiać)
(1.1) pot. zanieczyścić
(1.2) pot. wprowadzić gdzieś niepożądane elementy
czasownik zwrotny dokonany zasyfić się (ndk. syfić się, zasyfiać się)
(2.1) pot. zanieczyścić się
(2.2) pot. przestać funkcjonować z powodu wprowadzenia niepożądanych elementów
Wiktionary
(1.1) Kto znowu zasyfił cały klozet?
(1.1) To na pewno Leonard zasyfił olejem szoferkę.
(1.2) Uważaj, żebyś nie zasyfił sobie bazy danych.
(2.1) Najwyraźniej zasyfiło się szybciej niż ostatnio.
(2.2) Mój komputer zasyfił się i przestał chodzić.
Wiktionary
rzecz. syfek mrz., syf mrz., syfienie n., nasyfienie n., osyfienie n., syfiarz mos., syfiara ż., zasyfianie n., zasyfienie n.
czas. nasyfić dk., syfić ndk., osyfić dk., zasyfiać ndk.
przym. syfiasty, syfny, syfiarski
przysł. syfiaście
Wiktionary
(1.1) zabrudzić, zaświnić; wulg. upieprzyć
(2.1) zaświnić się
Wiktionary
1. poinformować o czymś za pomocą sygnału;
2. poruszyć krótko i ogólnikowo jakiś problem
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|sygnalizować.
Wiktionary
rzecz. zasygnalizowanie n., sygnalizacja ż., sygnalizator mos./mrz.
przym. sygnalizacyjny
Wiktionary
1. dokonać asymilacji czegoś lub kogoś; wchłonąć w siebie, zlać w jedno;
2. zasymilować się - ulec procesowi asymilacji; ulec wchłonięciu przez jakąś społeczność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. asymilować)
(1.1) przystosować do otoczenia
(1.2) pobrać z otoczenia
czasownik zwrotny niedokonany zasymilować się (ndk. asymilować się)
(2.1) przystosować się do otoczenia
Wiktionary
1. dokonać asymilacji czegoś lub kogoś; wchłonąć w siebie, zlać w jedno;
2. zasymilować się - ulec procesowi asymilacji; ulec wchłonięciu przez jakąś społeczność
SJP.pl
dokonać symulacji czegoś
SJP.pl
ogół okruchów skalnych usypanych na dnie otworu w przypadku, gdy na jego spodzie nie ma przyrządu wiertniczego
SJP.pl
1. sypaniem zapełnić;
2. sypiąc zakryć;
3. pogrzebać kogo;
4. obrzucić, obsypać;
5. sypiąc podać;
6. zaprawić potrawę;
7. zdradzić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zasypywać.
Wiktionary
rzecz. zasypanie n., zasypywanie n.
czas. zasypywać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zasnąć)
(1.1) zob. zasnąć.
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaspać)
(2.1) daw. przen. przegapiać, nie zajmować się czymś w odpowiednim ku temu momencie, czasie
Wiktionary
(1.1) Halina lubi zasypiać przy dźwiękach radia.
Wiktionary
IPA: zaˈsɨpʲjät͡ɕ, AS: zasypʹi ̯äć
Wiktionary
czas. spać ndk., zaspać
rzecz. zasypianie n., śpiący mos., zaspanie n.
przym. śpiący
Wiktionary
(1.1) pogrążać się we śnie
(2.1) przesypiać, przegapiać, przeoczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasypiać.
Wiktionary
IPA: ˌzasɨˈpʲjä̃ɲɛ, AS: zasypʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zaspanie n.
czas. zasypiać ndk., zaspać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piosenka do zasypiania
(1.2) lalka, pluszak do przytulenia przy zasypianiu
Wiktionary
(1.1) kołysanka
Wiktionary
lek w proszku stosowany na powierzchnię skóry w stanach zapalnych; puder
SJP.pl
urządzenie do napełniania od góry komór pieców koksowych węglem
SJP.pl
przymiotnik od: zasyp
SJP.pl
czasownik
(1.1) przykrywać coś sypkim materiałem, np. ziemią, piaskiem
Wiktionary
(1.1) Któregoś dnia, gdy śnieg zasypywał Jokohamę, zaprosiłem ją na kolację po dziesięciu godzinach przy taśmie.
Wiktionary
IPA: ˌzasɨˈpɨvat͡ɕ, AS: zasypyvać
Wiktionary
rzecz. zasypywanie n., zasypka ż., sypkość ż., sypanie n.
czas. zasypać, sypać, obsypać, obsypywać, usypać, usypywać, nasypać
przym. sypki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasypywać.
Wiktionary
rzecz. zasypka ż.
czas. zasypać, zasypywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasysać.
Wiktionary
czas. zasysać ndk.
Wiktionary
przekazywać, dostarczać coś komuś, np. zasyłać pozdrowienia
SJP.pl
1. w grze w szachy: dać szacha;
2. przenośnie: postawić kogoś w trudnym położeniu, zmuszając go do ustępstw i uniemożliwiając mu swobodne działanie
SJP.pl
potocznie: oszukiwać, wykorzystując czyjąś nieuwagę
SJP.pl
taki, który zaszalał
SJP.pl
mocno potrząsać kimś lub czymś
SJP.pl
potocznie:
1. okazać komuś szacunek; uszanować;
2. używając, zachować w dobrym stanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. szantażować)
(1.1) dokonany od|szantażować.
Wiktionary
IPA: ˌzaʃãntaˈʒɔvat͡ɕ, AS: zašãntažovać
Wiktionary
rzecz. zaszantażowanie n., szantaż mrz., szantażowanie n., szantażyk mrz., szantażysta mos., szantażystka ż.
czas. szantażować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszantażować.
Wiktionary
IPA: ˌzaʃãntaʒɔˈvãɲɛ, AS: zašãntažovãńe
Wiktionary
rzecz. niezaszantażowanie n., szantażowanie n., szantaż m., szantażysta m., szantażystka ż.
czas. zaszantażować ndk., szantażować dk.
Wiktionary
rzadko: mocno zabrudzać; zachlapywać
SJP.pl
1. gwałtownie zaatakować;
2. zaryzykować, narażając się na stratę lub niebezpieczeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszarżować.
Wiktionary
czas. zaszarżować dk.
Wiktionary
wulgarnie: zamoczyć lub zalać moczem; zasikać, zasiusiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszczać.
Wiktionary
czas. szczać
Wiktionary
szczeknąć;
1. o psie, lisie, szakalu: wydać krótki, urywany odgłos;
2. wydać głośne dźwięki przypominające szczekanie psów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaszczepić)
(1.1) med. wprowadzać do organizmu szczepionkę
(1.2) ogrod. osadzać drzewa szlachetnymi pędami lub pączkami
(1.3) przen. propagować nowe idee, wprowadzać nowe prądy
(1.4) daw. zamykać drzwi na zaszczepkę
czasownik zwrotny niedokonany zaszczepiać się (dk. zaszczepić się)
(2.1) med. poddawać się szczepieniu
(2.2) daw. zamykać się na zaszczepkę
Wiktionary
(1.1) Po przerwie zaszczepiano uczniów klas trzecich i czwartych.
(1.2) Michał zaszczepia grusze w sadzie.
(1.3) Idee harcerstwa zaszczepiała w młodych pani Genowefa, przedwojenna harcerka.
(2.1) Czy pani mąż zaszczepiał się już kiedykolwiek przeciwko tężcowi?
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. zaszczepianie n.
:: czas. zaszczepić dk.
(1.4)
:: rzecz. zaszczepka ż.
Wiktionary
(1.1) szczepić
(1.2) szczepić
Wiktionary
podać szczepionkę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. szczepić, zaszczepiać)
(1.1) med. wet. podać do organizmu szczepionkę
(1.2) ogrod. podnieść wartość hodowanej rośliny poprzez łączenie jej z odmianą szlachetną
(1.3) przen. rozwinąć w kimś zainteresowanie czymś czy pewne cechy
czasownik zwrotny dokonany zaszczepić się (ndk. szczepić się, zaszczepiać się)
(2.1) med. poddać się szczepieniu; zostać zaszczepionym
Wiktionary
rzecz. antyszczep mzw., szczep mrz., zaszczepienie n., szczepienie n., szczepionka ż.
przym. szczepienny, szczepionkowy
czas. szczepić, wyszczepić
Wiktionary
(1.2) uszlachetnić
Wiktionary
1. regionalnie: haczyk do zamykania drzwi lub okien od wewnątrz;
2. rzadko: szczepione drzewko lub krzew; szczep
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. zmęczenie zwierzęcia łownego, by dało się złapać, poprzez szczucie psami
(1.2) przen. doprowadzenie kogoś do załamania psychicznego
Wiktionary
(1.2) Celem intensywnego i nagminnego hejtu jest zaszczucie jednostki oraz próba zdyskredytowania i wyeliminowania osoby z życia publicznego.
Wiktionary
rzecz. szczucie n., szczujnia ż., zaszczuwanie n.
czas. szczuć ndk., zaszczuć dk.
Wiktionary
dopuszczać do rozmnożenia się gdzieś szczurów
SJP.pl
dopuścić do rozmnożenia się gdzieś szczurów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszczuwać.
Wiktionary
rzecz. niezaszczuwanie n., zaszczucie n.
czas. zaszczuwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszczycać.
Wiktionary
rzecz. niezaszczycanie n.
czas. zaszczycać ndk.
Wiktionary
sprawić komuś zaszczyt wyróżniając go w jakiś sposób
SJP.pl
zdrobnienie od: zaszczyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zaszczyt
Wiktionary
(1.1) To nie zaszczyt, lecz tylko mały zaszczycik.
Wiktionary
rzecz. zaszczyt m., zaszczyty nmos.
Wiktionary
coś z czego można być dumnym; wyróżnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co jest powodem do dumy; wyróżnienie, docenienie
Wiktionary
IPA: ˈzaʃt͡ʃɨt, AS: zaščyt
Wiktionary
rzecz. zaszczycenie n., zaszczycenie n., zaszczycik mrz., zaszczyty nmos.
czas. zaszczycać ndk., zaszczycić dk.
przym. zaszczytny, szczytny
przysł. zaszczytnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. obrońca
Wiktionary
IPA: zaˈʃt͡ʃɨtʲt͡ɕɛl, AS: zaščytʹćel
Wiktionary
czas. szczycić, zaszczycić
Wiktionary
(1.1) zaszczyciciel, zaszczytca
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zaszczytnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zaszczytny
SJP.pl
cecha czegoś będącego dużym wyróżnieniem i przynoszącego chlubę
SJP.pl
przynoszący chlubę; szczytny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje zaszczyt, stanowi wyróżnienie
Wiktionary
(1.1) Wybór padł na królów niemieckich, którzy – począwszy od Ottona I – odbierali w Rzymie zaszczytny tytuł cesarski.
(1.1) Nie chcemy szukać przez tę rewolucję dla siebie rang ani odznaczeń czy zaszczytnych wyniesień… ani nagród w żadnej postaci!
Wiktionary
IPA: zaˈʃt͡ʃɨtnɨ, AS: zaščytny
Wiktionary
rzecz. zaszczyty nmos., zaszczyt
czas. zaszczycić
przysł. zaszczytnie
przym. szczytny
Wiktionary
(1.1) chwalebny, chlubny
Wiktionary
Zaszczytowo (poszczególne części: niem. Saratoga, Anapolis, Havannah, Savannah) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Krzeszyce.
Wikipedia
coś z czego można być dumnym; wyróżnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wysokie stanowiska zawodowe, odznaczenia, honory wraz ze związanymi z nimi przywilejami
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: zaszczyt
Wiktionary
rzecz. zaszczyt m., zaszczycenie n., zaszczycenie n., zaszczycik mrz.
czas. zaszczycać ndk., zaszczycić dk.
przym. zaszczytny
przysł. zaszczytnie
Wiktionary
wulgarnie: zamaczać lub zalewać coś moczem
SJP.pl
1. wydać cichy, jednostajny dźwięk;
2. mówić cicho i niewyraźnie;
3. cicho wyrazić swoje niezadowolenie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wydać szemrzący dźwięk, dokonany od|szemrać.
Wiktionary
czas. szemrać ndk.
rzecz. szemranie n., szemr m., szmer m., zaszemranie n.
przym. szemrany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszemrać.
Wiktionary
czas. zaszemrać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszeregować.
Wiktionary
rzecz. szereg mrz.
zaim. szereg
Wiktionary
fałdka w ubraniu dopasowująca je do figury
SJP.pl
Zaszewki to fałdy wszyte w materiał, aby nadać wypukły lub wklęsły kształt odzieży, szczególnie w okolicy kobiecego biustu. Są one często stosowane we wszelkiego rodzaju ubraniach w celu dopasowania ich do ciała użytkownika lub w celu uzyskania innowacyjnego kształtu. Jeśli materiał może być uznany za płaski, to zaszewka powoduje usunięcie kawałka w kształcie klina i pociągnięcie krawędzi tego klina razem, aby utworzyć płytki stożek. Efekt ten można dość łatwo zaobserwować na papierze, ściągając razem krawędzie zaszewki, tak jakby były zszyte. Ponieważ tkanina jest na ogół bardziej elastyczna niż papier, tkanina przesunie się wokół wierzchołka stożka i utworzy bardziej miękki, ale nadal zakrzywiony kształt.
Wikipedia
zadziałać na czyjąś niekorzyść, źle wpłynąć na kogoś lub coś, narazić na szkodę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. szkodzić)
(1.1) spowodować szkodę; okazać się szkodliwym; pogorszyć stan
Wiktionary
rzecz. szkodliwość ż., zaszkodzenie n., szkoda ż.
przysł. szkoda, szkodliwie
czas. szkoda
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Żaszkowem, dotyczący Żaszkowa
Wiktionary
rzecz. Żaszków mrz.
Wiktionary
zabić, zarżnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszlachtować.
Wiktionary
czas. szlachtować, zaszlachtować dk.
Wiktionary
rzadko: szlifując, nadawać czemuś określony kształt; zaostrzać, wygładzać
SJP.pl
taki, na którym widać ślady szlochania; zapłakany
SJP.pl
potocznie: mocno zabrudzać, czynić błyszczącym od tłustych plam
SJP.pl
wywołać zdumienie, zniesmaczenie
SJP.pl
szorując, zatrzeć
SJP.pl
szorując, zacierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszpanować.
Wiktionary
czas. zaszpanować dk.
Wiktionary
potocznie: podać wiele leków lub używek
SJP.pl
pokryć szronem; oszronić
SJP.pl
rozmieścić towar w ładowniach statku w sposób zapewniający stateczność statku oraz właściwe przechowywanie ładunku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zabić kogoś sztyletem lub nożem
Wiktionary
rzecz. sztylet m., sztyletowanie n.
:: zdrobn. sztylecik m.
czas. sztyletować ndk.
przym. sztyletowy, sztyletowaty
Wiktionary
zaklasyfikować w sposób powierzchowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszufladkować.
Wiktionary
czas. zaszufladkować dk.
rzecz. szufladka ż., szuflada ż.
Wiktionary
powodować powstanie szumu na zdjęciach lub plikach dźwiękowych
SJP.pl
spowodować powstanie szumu na zdjęciach lub plikach dźwiękowych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaszumiać)
(1.1) inform. spowodować powstanie szumu na zdjęciach lub nagraniach audio i wideo
Wiktionary
rzecz. odszumianie n., odszumienie n., odszumowanie n., odszumowywanie n., poszum mrz., poszumienie n., przeszumienie n., rozszumienie n., szum mrz., szumienie n., szumowanie n., szumowina ż., szumowiny nmos., szumność ż., szumówka ż., szumy nmos., wyszumienie n., zaszumianie n., zaszumienie n.
czas. odszumiać ndk., odszumić dk., odszumować dk., odszumowywać ndk., poszumieć dk., przeszumieć dk., rozszumieć dk., szumieć ndk., szumować ndk., wyszumieć dk., zaszumiać ndk., zaszumieć dk.
przym. odszumiony, rozszumiały, szumny, szumowy, zaszumiony
Wiktionary
zepsuć się, zacząć źle funkcjonować
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. powiedzieć coś niezrozumiale w obcym języku, zwłaszcza niemieckim
Wiktionary
rzecz. szwargot mrz., szwargotanie n., zaszwargotanie n.
czas. szwargotać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. powiedzenie czegoś niezrozumiale w obcym języku, zwłaszcza niemieckim
Wiktionary
rzecz. szwargot mrz., szwargotanie n.
czas. szwargotać ndk., zaszwargotać dk.
Wiktionary
1. naprawić przerwaną tkaninę poprzez zszycie;
2. połączyć za pomocą nici chirurgicznej brzegi przeciętej skóry;
3. szyjąc, naszywając pokryć czymś całą powierzchnię czegoś;
4. zaszyć się - ukryć się w niedostępnym miejscu
SJP.pl
1. połączyć brzegi dzianiny przy pomocy szydełka;
2. pokryć coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; obszydełkować;
3. środowiskowo: przy pomocy szydełka fryzjerskiego wykończyć końcówki dredów w taki sposób, by nie wystawały z nich włosy;
4. potocznie: zaszydełkować się - spędzić zbyt wiele czasu na wytwarzaniu ubrań przy pomocy szydełka
SJP.pl
1. łączyć brzegi dzianiny przy pomocy szydełka;
2. pokrywać coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; obszydełkowywać;
3. środowiskowo: przy pomocy szydełka fryzjerskiego wykańczać końcówki dredów w taki sposób, by nie wystawały z nich włosy;
4. potocznie: zaszydełkowywać się - spędzać zbyt wiele czasu na wytwarzaniu ubrań przy pomocy szydełka
SJP.pl
złośliwie zażartować z kogoś; zadrwić, zakpić
SJP.pl
zapisać coś za pomocą szyfru; przekazać wiadomość, posłużywszy się szyfrem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. szyfrować, zaszyfrowywać)
(1.1) wyrazić szyfrem
(1.2) książk. wyrazić nie wprost
czasownik zwrotny dokonany zaszyfrować się (ndk. szyfrować się, zaszyfrowywać się)
(2.1) zostać zaszyfrowanym
Wiktionary
rzecz. szyfrowanie n., zaszyfrowanie n., szyfr mrz., szyfrant mos., szyfrantka ż.
czas. szyfrować, zaszyfrowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaszyfrować)
(1.1) przekazywać lub zapisywać szyfrem
(1.2) książk. wyrażać nie wprost
czasownik zwrotny niedokonany zaszyfrowywać się (dk. zaszyfrować się)
(2.1) być zaszyfrowywanym
Wiktionary
rzecz. zaszyfrowywanie n.
czas. zaszyfrować dk.
Wiktionary
1. naprawić przerwaną tkaninę poprzez zszycie;
2. połączyć za pomocą nici chirurgicznej brzegi przeciętej skóry;
3. szyjąc, naszywając pokryć czymś całą powierzchnię czegoś;
4. zaszyć się - ukryć się w niedostępnym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaszywać.
Wiktionary
czas. szyć, zaszywać ndk.
Wiktionary
1. przeszłe zdarzenie, rzecz mająca miejsce w przeszłości i rzutująca na teraźniejszość;
2. zdarzenie księgowe, zapis w księgach handlowych
SJP.pl
miniony, dawny, niegdysiejszy
SJP.pl
Omdlenie (łac. syncope) – krótkotrwała utrata przytomności wywołana przejściowym globalnym zmniejszeniem perfuzji mózgowej. Charakteryzuje się szybkim rozwojem objawów aż do zupełnej utraty przytomności, krótkim czasem trwania oraz samoistnym i pełnym odzyskaniem przytomności.
Wikipedia
1. ścieląc rozłożyć coś na czymś;
2. pokryć coś czymś całkowicie, ułożyć coś na czymś w dużej ilości
SJP.pl
przestarzale:
1. zaprawiać, napełniać czymś słodkim;
2. przenośnie: umilać, osładzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zasłonić)
(1.1) czynić niewidocznym, ograniczając pole widzenia
czasownik zwrotny niedokonany zasłaniać się (dk. zasłonić się)
(2.1) czynić siebie częściowo lub całkowicie niewidocznym
Wiktionary
(1.1) Chłopcy parsknęli śmiechem, zasłaniając sobie usta kułakami.
Wiktionary
IPA: zaˈswãɲät͡ɕ, AS: zasu̯ãńäć
Wiktionary
rzecz. przysłona ż., zasłanianie n., zasłona ż., zasłonięcie n., zasłonienie n.
czas. zasłonić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasłaniać.
Wiktionary
IPA: ˌzaswãˈɲä̃ɲɛ, AS: zasu̯ãńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zasłona ż., zasłonka ż., zasłonięcie n., przysłona ż., zasłonienie n., przysłonienie n., przysłonięcie n.
czas. zasłaniać ndk., zasłonić dk., przysłaniać ndk., przysłonić dk.
przym. zasłonowy
Wiktionary
przestarzale:
1. zaprawić, napełnić czymś słodkim;
2. przenośnie: umilić, osłodzić
SJP.pl
1. kotara;
2. zakrycie czegoś;
3. działanie obronne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tkanina ograniczająca ilość światła wpadającego do pomieszczenia;
(1.2) sport. ustawienie się zawodnika drużyny atakującej w celu odgrodzenia drogi obrońcy do zawodnika z piłką;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W swoim pokoju mam bawełniane zasłony.
(1.1) Zofia uszyła zasłony z czerwonego materiału w białe kropki.
(1.1) Przez grube zasłony słabo prześwituje słońce.
Wiktionary
IPA: zaˈswɔ̃na, AS: zasu̯õna
Wiktionary
rzecz. przysłona ż., zasłanianie n., zasłonięcie n.
:: zdrobn. zasłonka ż.
czas. zasłaniać ndk., zasłonić dk.
przym. zasłonowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. forhang.
Wiktionary
grzyb kapeluszowy z rodziny bedłkowatych; flegmiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Cortinarius|ref=tak., najliczniejszy w gatunki rodzaj grzybów kapeluszowych z rodziny zasłonakowatych
Wiktionary
Cortinarius (Pers.) Gray) (zasłonak) – rodzaj grzybów z rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae). Do 2017 r. na terenie Polski opisano występowanie 251 gatunków (przy uwzględnieniu tylko gatunków pewnych, zweryfikowanych przez Index Fungorum). Nie jest to jednak liczba ostateczna. Liczba występujących w Polsce gatunków zmienia się zarówno w wyniku znajdywania nowych, dotąd nie znanych w Polsce gatunków, jak i w wyniku zmian w nazewnictwie gatunków dokonywanych przez Index Fungorum. Dwie monografie o zasłonakach napisał Andrzej Nespiak w 1975 i 1981 r.
Wikipedia
(1.1) Przedstawicielem grzybów mikoryzowych i saprotrofów jest zasłonak.
Wiktionary
IPA: zaˈswɔ̃nak, AS: zasu̯õnak
Wiktionary
rzecz. zasłonkowate nmos.
Wiktionary
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Zasłonakowate (Cortinariaceae R. Heim ex Pouzar) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach zasłonakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. okryć czymś; zakryć czymś;
2. uczynić coś niewidocznym;
3. ochronić, obronić kogoś lub coś, szczególnie w walce
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zasłaniać)
(1.1) dokonany od|zasłaniać.
czasownik zwrotny dokonany zasłonić się (ndk. zasłaniać się)
(2.1) dokonany od|zasłaniać się.
Wiktionary
rzecz. zasłanianie n., zasłona ż., zasłonięcie n., przysłona ż., zasłonienie n.
czas. zasłaniać ndk.
przym. zasłoniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasłonić.
Wiktionary
IPA: ˌzaswɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zasu̯õńė̃ńće
Wiktionary
czas. zasłonić dk., zasłaniać ndk., przysłaniać ndk., przysłonić dk.
rzecz. zasłona ż., zasłonka ż., zasłanianie n., zasłonienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasłonić.
Wiktionary
rzecz. zasłona ż., zasłonka ż., zasłonięcie n., przysłona ż., zasłanianie n., przysłonienie n., przysłonięcie n.
czas. zasłaniać ndk., zasłonić dk., przysłaniać ndk., przysłonić dk.
przym. zasłonowy
Wiktionary
(1.1) zasłonięcie
Wiktionary
zdrobnienie od: zasłona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od zasłona
(1.2) krótka lub mała zasłona
Wiktionary
rzecz. przysłona ż., zasłonięcie n., zasłonienie n., zasłanianie n., zasłona ż.
Wiktionary
przymiotnik od: zasłona
SJP.pl
zasłuchać się - pogrążyć się w słuchaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasłuchać.
Wiktionary
rzecz. niezasłuchanie n.
czas. zasłuchać dk.
Wiktionary
zasłuchiwać się - pogrążać się w słuchaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godny docenienia, wartościowy rezultat czyjegoś działania
Wiktionary
Zasługi − w buddyzmie wszelkie czyny tworzące dobrą karmę. Osoby czyniące dobro w oczekiwaniu nagrody znajdują się w obrębie tzw. pola zasług. Dobry buddysta powinien wykroczyć poza to pole i czynić dobro z powodu współczucia a nie dla nagrody. W ten sposób może wyzwolić się z kręgu sansary i osiągnąć nirwanę.
Wikipedia
(1.1) Zasługą pani Dąbrowskiej było powstanie fundacji na rzecz najuboższych w naszej gminie.
Wiktionary
IPA: zaˈswuɡa, AS: zasu̯uga
Wiktionary
czas. zasługiwać
przym. zasłużony
rzecz. zasłużenie n.
przysł. zasłużenie
Wiktionary
1. stawać się godnym czegoś, swoimi cechami, postępowaniem itp. zdobywać sobie prawo do czegoś;
2. zasługiwać się - zyskiwać szacunek, uznanie tym, co się zrobiło
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zasłużyć)
(1.1) być godnym czegoś, mieć prawo do jakiejś wartości; zdobywać sobie prawo do czegoś zgodnie z tym, co się zrobiło
Wiktionary
(1.1) Adam twierdzi, że zasługuje na wyższą ocenę.
Wiktionary
IPA: ˌzaswuˈɟivat͡ɕ, AS: zasu̯uǵivać
Wiktionary
przym. zasłużony
przysł. zasłużenie
rzecz. zasługa ż., zasłużenie n., zasługiwanie n.
czas. służyć, zasłużyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasługiwać.
Wiktionary
IPA: ˌzaswuɟiˈvãɲɛ, AS: zasu̯uǵivãńe
Wiktionary
czas. zasługiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zasłużyć.
przysłówek
(2.1) zgodnie z czyimiś zasługami, słusznie, tak, jak się komuś należy
Wiktionary
(2.1) Całkiem zasłużenie przyznano nam pierwsze miejsce.
(2.1) Został zasłużenie ukarany za swe niecne czyny.
Wiktionary
IPA: ˌzaswuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zasu̯užẽńe
Wiktionary
rzecz. zasługa
czas. zasłużyć, zasługiwać
Wiktionary
(2.1) słusznie, sprawiedliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zasłużenie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zasłużony
SJP.pl
kobieta zasłużona
SJP.pl
osoba zasłużona
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. obdarzany szacunkiem i uznaniem ze względu na swe dokonania czy zasługi
(1.2) książk. taki, na który ktoś zasłużył, zapracował sobie; należący się komuś lub czemuś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. osoba zasłużona (1.1)
Wiktionary
(1.1) Prezydent RP może nadać obywatelstwo polskie cudzoziemcom zasłużonym dla Polski.
Wiktionary
IPA: ˌzaswuˈʒɔ̃nɨ, AS: zasu̯užõny
Wiktionary
(2.1) forma żeńska zasłużona
rzecz. zasługa ż., zasługiwanie n., zasłużenie n.
przysł. zasłużenie
czas. zasłużyć dk., zasługiwać ndk.
Wiktionary
1. stać się godnym czegoś, swoimi cechami, postępowaniem itp. zdobyć sobie prawo do czegoś;
2. zasłużyć się - zyskać szacunek, uznanie tym, co się zrobiło
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zasługiwać)
(1.1) dokonany od|zasługiwać.
Wiktionary
IPA: zaˈswuʒɨt͡ɕ, AS: zasu̯užyć
Wiktionary
czas. zasługiwać, służyć
rzecz. zasłużenie n., sługa mos., zasłużony
przym. zasłużony
przysł. zasłużenie
Wiktionary
okryć się chwałą; zabłysnąć
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. zatoka
Wiktionary
(1.1) zatoka
Wiktionary
dawniej: posypywać tabaką
SJP.pl
wyglądający niechlujnie, zaniedbany; staromodny, zacofany
SJP.pl
potocznie: z trudem zanosić lub zaciągać coś gdzieś; zataskiwać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) tocząc, przesunąć coś okrągłego, walcowatego lub mającego koła
(1.2) zakreślić kolistą linię lub przesunąć się po kolistej linii
(1.3) o drodze, rzece itp.: przybierać w miejscu skrętu kształt kół, łuku lub półkola
Wiktionary
rzecz. zatoka ż., zatoczka ż.
czas. zatoczyć dk.
Wiktionary
Zataczarka – tokarka przeznaczona do zataczania ostrzy narzędzi wieloostrzowych, głównie frezów.
Rozróżnia się zataczarki uproszczone, służące tylko do zataczania frezów krążkowych (są to obrabiarki bez posuwu wzdłużnego suportu narzędziowego) oraz zataczarki uniwersalne (z posuwem wzdłużnym), przystosowane do zataczania frezów ślimakowych, a ponadto do toczenia przedmiotów o przekroju niekołowym oraz gwintów.
Wikipedia
ukryć informację, nie ujawnić wbrew obowiązkowi
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zatajać)
(1.1) utrzymać coś w tajemnicy, nie wyjawić czegoś
Wiktionary
(1.1) Ula, która przedtem postanawiała zataić wieczorne spotkanie z Zenkiem, mówi cicho: - Zenek ukradł dlatego, że był głodny.
Wiktionary
IPA: zaˈtajit͡ɕ, AS: zatai ̯ić
Wiktionary
rzecz. tajemnica ż., zatajanie n., zatajenie n., tajność ż.
czas. taić ndk., zatajać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zataić)
(1.1) niedokonany od|zataić.
Wiktionary
(1.1) Niczego nie zatajał, wręcz przeciwnie: zachęcał ludzi, których znał, do szczerych wypowiedzi.
Wiktionary
IPA: za'tajat͡ɕ
Wiktionary
rzecz. tajemnica ż., zatajanie n., zatajenie n., tajność ż.
czas. taić ndk., zataić dk.
Wiktionary
(1.1) taić, ukrywać, kryć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatajać.
Wiktionary
rzecz. zatajenie n.
czas. taić ndk., zatajać ndk., zataić dk.
Wiktionary
ukryć informację, nie ujawnić wbrew obowiązkowi
SJP.pl
pokryć coś w całości białym pudrem (talkiem); wytalkować
SJP.pl
tamować; rzadko:
1. uniemożliwiać odbywanie się ruchu na jakimś terenie lub zapobiegać przesuwaniu się czegoś;
2. powstrzymywać lub opóźniać czyjeś reakcje fizjologiczne lub rozwój czegoś
SJP.pl
dawniej:
1. wykonać taniec; zatańczyć;
2. poruszyć się chwiejnym ruchem; zatańczyć;
3. zmęczyć kogoś tańcem;
4. zagłuszyć tańcem;
5. zatańcować się - zmęczyć się tańczeniem
SJP.pl
zatańcowywać się - zamęczać się tańczeniem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tańczyć)
(1.1) choreogr. wykonać taniec
(1.2) poruszyć się szybko i bezwładnie
czasownik zwrotny dokonany zatańczyć się
(2.1) zapomnieć w tańcu o obowiązkach
(2.2) doprowadzić się do śmierci poprzez taniec
Wiktionary
(1.1) Celino, zatańczysz ze mną?
(1.2) Niewyraźne cienie z abażuru zatańczyły na ścianie.
(2.1) Kopciuszek zatańczył się z księciem, zapominając o bożym świecie.
Wiktionary
rzecz. taniec mrz., tancerka ż., tancerz mos.,tańczenie n., zatańczenie n.
czas. tańczyć ndk.
przym. taneczny
przysł. tanecznie
Wiktionary
(1.1) przest. zatańcować
(1.2) przest. zatańcować
(2.2) przest. zatańcować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatankować.
Wiktionary
czas. zatankować ndk.
rzecz. tank mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatopić)
(1.1) umieszczać coś w cieczy, pozwalając aby zanurzyło się całkowicie
(1.2) wypełniać cieczą pomieszczenie
czasownik zwrotny zatapiać się (dk. zatopić się)
(2.1) zanurzać się zupełnie w cieczy
(2.2) pogrążać się w czym całkowicie; oddawać się bez reszty
Wiktionary
IPA: zaˈtapʲjät͡ɕ, AS: zatapʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zatapianie n., zatopienie n., zatapiacz m., zatapiaczka ż., zatapialnia ż., zatop m., topienie n., topielec m., topielica ż., zatapialność ż.
czas. zatopić, topić, utopić, podtopić, podtapiać
przym. zatapialny
Wiktionary
(1.1) topić
(2.1) topić się
Wiktionary
zbiornik wodny, w którym zatapia się beczki z kwaszonymi ogórkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zatapialne; cecha tych, którzy są zatapialni
Wiktionary
rzecz. zatapiacz m., zatapiaczka ż., zatapialnia ż., zatop m., zatapianie n., zatopienie n., topienie n.
czas. zatapiać ndk., topić ndk., zatopić dk.
przym. zatapialny, niezatapialny
Wiktionary
1. taki, który łatwo zatopić;
2. pokrywany całkowicie wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatapiać.
Wiktionary
rzecz. zatopienie n., topielica ż., topielec mos./mzw.
czas. zatapiać ndk., zatopić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. arabska mieszanka przyprawowa na bazie zmielonego sumaka, sezamu oraz tymianku, majeranku i oregano
Wiktionary
Zatar – mieszanka przyprawowa pochodząca z Libanu.
Wikipedia
(1.1) Mówi się, że Jeruzalem pachnie zatarem. To niezastąpiony dodatek do warzyw, sałatek, ryb, mięs, kasz i pieczywa, słowem – do wszystkiego.
Wiktionary
zablokować przejście lub przejazd w danym miejscu
SJP.pl
blokować przejście lub przejazd w danym miejscu; tarasować
SJP.pl
uszkodzenie powierzchni współpracujących elementów maszyny
SJP.pl
konflikt, sprzeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spór, sprzeczka
Wiktionary
potocznie: z trudem zanosić lub zaciągać coś gdzieś; zatachiwać
SJP.pl
1. zakleić lub owinąć taśmą; otaśmować;
2. rozciągnąć taśmę wokół jakiegoś miejsca, ograniczając do niego dostęp
SJP.pl
1. przestarzałe: zatamować oddech, zadławić;
2. zatchnąć się - zadyszeć się, zasapać się
SJP.pl
rodzina chrząszczy obejmująca 115 gatunków
SJP.pl
o cechach zatęchlakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
taki, który zatęchł; zatęchły
SJP.pl
wydzielający zapach wilgoci, pleśni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do czeskiego miasta Žatec, związany z Žatcem
Wiktionary
(1.1) Tradycja i sława żateckiego chmielu i browarnictwa towarzyszy temu obszarowi już od XIII wieku.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. techn. brona siewna
Wiktionary
1. rozpropagować pogląd o nieistnieniu Boga (ateizm), uczynić kogoś niewierzącym w Boga;
2. zateizować się - stać się niewierzącym w Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zateizować.
Wiktionary
czas. zateizować dk.
rzecz. ateusz mos.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. telefonować)
(1.1) dokonany od|telefonować.
Wiktionary
(1.1) Natychmiast zatelefonował na policję.
Wiktionary
IPA: ˌzatɛlɛfɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: zatelefõnovać
Wiktionary
rzecz. telefon m., telefonia ż., telefonista m., telefonistka ż., telefonowanie n., zatelefonowanie n.
czas. telefonować ndk., odtelefonować dk.
przym. telefoniczny
przysł. telefonicznie
Wiktionary
(1.1) zadzwonić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatelefonować.
Wiktionary
IPA: ˌzatɛlɛfɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: zatelefõnovãńe
Wiktionary
czas. zatelefonować dk., telefonować ndk.
przysł. telefonicznie
Wiktionary
wysłać depeszę, telegram, zawiadomić kogoś o czymś telegraficznie; zadepeszować
SJP.pl
książkowo: spójnik przyłączający zdanie albo wyrażenie mu równoważne, przedstawiające skutek tego, o czym wcześniej była mowa albo wniosek wynikający z treści poprzedniego zdania (np. Nie dostarczono wszystkich materiałów, zatem musieliśmy skierować sprawę do sądu.); a zatem, więc
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. spójnik przyłączający wniosek z twierdzenia podanego w zdaniu przed nim. Czasami w połączeniu z a: a zatem.
(1.2) książk. w połączeniu ze słowem a (a zatem): spójnik przyłączający wyrażenie podające w odmienny sposób informację zawartą w zdaniu przed nim
partykuła
(2.1) książk. w połączeniu ze słowem a (a zatem): partykuła wprowadzająca nawiązanie do bieżącej sytuacji lub kontekstu rozmowy
Wiktionary
(1.1) Jesteś chory, zatem nigdzie nie pojedziesz.
(1.1) Wtedy przyjąwszy mnie Pelej wojownik do zamku swojego, z wszelkiem staraniem wychował i twoim być druhem rozkazał. Zatem i kości nasze niech leżą w dzbanie tym samym. (Homer: Iliada, Pieśń XXIII)
(1.2) Spotkanie jest w środę, a zatem jutro.
(2.1) – Mamy do ciebie sprawę. – A zatem usiądźmy.
Wiktionary
IPA: ˈzatɛ̃m, AS: zatẽm
Wiktionary
(1.1) a zatem, więc, a więc, toteż
(1.2) czyli, to znaczy, innymi słowy, a więc
(2.1) więc, a więc
Wiktionary
spójnik "zatem" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
zaostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; natemperować
SJP.pl
dawniej: stępić
SJP.pl
zacząć odczuwać tęsknotę
SJP.pl
czasownik
(1.1) poczuć tęsknotę
Wiktionary
(1.1) Zatęskniłem do niej bardzo, nie mogłem już sam siebie oszukiwać, więc starałem się, aby mnie inni łudzili.
Wiktionary
przysł. tęsknie, tęskno
rzecz. tęsknica ż., tęsknienie n., tęsknota ż., tęsknotka ż., utęsknienie n.
czas. tęsknić
przym. tęskny
Wiktionary
taki, który się zatęsknił (bardzo się stęsknił)
SJP.pl
dawniej: zatętnić
SJP.pl
dawniej: zatętnić
SJP.pl
zamknąć dostęp, przepływ
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zatykać)
(1.1) dokonany od|zatykać.
Wiktionary
(1.1) Rabin nabił karabin cebulą zatkał i kozę zabił.
Wiktionary
IPA: ˈzatkat͡ɕ, AS: zatkać
Wiktionary
rzecz. zatkanie n., zatyczka
czas. zatykać
Wiktionary
potocznie: mężczyzna zastępujący kogoś lub coś; zapchajdziura
SJP.pl
chrząszcz; wyrynnik
SJP.pl
podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych; wyrynnikowate
SJP.pl
o cechach zatkalikowatych (podrodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatkać.
Wiktionary
IPA: zaˈtkãɲɛ, AS: zatkãńe
Wiktionary
czas. zatkać, zatykać
rzecz. zatyczka ż.
Wiktionary
1. zacząć się słabo palić;
2. zaistnieć
SJP.pl
taki, który się zatlił (zaczął się słabo palić)
SJP.pl
dawniej: zakole; łuk
SJP.pl
Zatocze – kolonia wsi Wołowiec w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard.
W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przedstawiciel ślimaków z rodziny zatoczków, żyjący w wodach słodkich o bujnej roślinności
SJP.pl
Zatoczkowate (Planorbidae) – rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu nasadoocznych (Basommatophora) obejmująca gatunki o zróżnicowanym kształcie i wielkości muszli (dyskowate, jajowato-stożkowate i czapeczkowate), drobnym ciele, nitkowatych czułkach i oczach położonych u ich nasady. Ślimaki te zamieszkują płytkie zbiorniki wody słodkiej. Spotykane w akwariach, gdzie są niechciane ze względu na szybkie rozmnażanie i przybieranie rozmiaru plagi.. Są żywicielami pośrednimi różnych gatunków przywr.
Wikipedia
mała zatoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała zatoka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: zatoczek
Wiktionary
(1.1) Toteż kiedy Shaler i Cleveland znaleźli się w Zatoce Kalifornijskiej i odkryli nową, nie mającą jeszcze nazwy zatoczkę, nazwali ją imieniem swego przyjaciela. Nazwa ta utrzymała się dotychczas.
Wiktionary
rzecz. zatoka ż., zatoczek m.
czas. zatoczyć dk., zataczać ndk.
przysł. zatokowo
przym. zatokowy
Wiktionary
rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu nasadoocznych
SJP.pl
Zatoczkowate (Planorbidae) – rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu nasadoocznych (Basommatophora) obejmująca gatunki o zróżnicowanym kształcie i wielkości muszli (dyskowate, jajowato-stożkowate i czapeczkowate), drobnym ciele, nitkowatych czułkach i oczach położonych u ich nasady. Ślimaki te zamieszkują płytkie zbiorniki wody słodkiej. Spotykane w akwariach, gdzie są niechciane ze względu na szybkie rozmnażanie i przybieranie rozmiaru plagi.. Są żywicielami pośrednimi różnych gatunków przywr.
Wikipedia
o cechach zatoczkowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zataczać)
(1.1) zob. zataczać.
Wiktionary
(1.1) Postanowił zatoczyć wielki krąg i minąwszy z daleka Bejgołę dojść w te strony, gdzie spało miasteczko na wielkim trakcie.
Wiktionary
czas. zataczać
rzecz. zatoczka ż.
Wiktionary
część oceanu, morza lub jeziora wcinająca się w ląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. część zbiornika wodnego (oceanu, morza, jeziora) wcinająca się w ląd;
(1.2) anat. przestrzeń pneumatyczna w kościach twarzoczaszki;
(1.3) rozszerzenie na pewnym odcinku drogi, służące jako przystanek autobusu lub miejsce do parkowania
(1.4) techn. kieszeń w obudowie do zamontowania określonego podzespołu
(1.5) daw. zakole rzeki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jacht wpłynął do zatoki.
(1.2) Wiele osób ma chore zatoki.
(1.3) Autobus zatrzymał się w zatoce.
Wiktionary
IPA: zaˈtɔka, AS: zatoka
Wiktionary
rzecz. Zatoka ż.
:: zdrobn. zatoczka ż.
przym. zatokowy, przedzatokowy
czas. zataczać
przysł. zatokowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zatoka ż.
:: zdrobn. zatoczka ż.
przym. zatokowy, przedzatokowy
czas. zataczać
przysł. zatokowo
frazeologia.
etymologia.
kalka z etym|łac|sinus.
uwagi.
tłumaczenia.
* aleucki: (1.1) uddaq, uda-x̂
* angielski: (1.1) gulf, bay, creek, bight, cove, sound, inlet; (1.2) sinus; (1.3) lay-by, waiting bay, pull-off
* arabski: (1.1) خليج m. (ḫalīǧ)
* baskijski: (1.1) golko, badia
* białoruski: (1.1) заліў m.; (1.2) пазуха ż.
* bułgarski: (1.1) залив m.; (1.2) синус m.; (1.3) отбивка ż.
* chorwacki: (1.1) zaljev m.
* duński: (1.1) bugt w.; (1.2) bihule w.
* esperanto: (1.1) golfo; (1.2) sinuso; (1.3) apudvojo, ĉevojo
* farerski: (1.1) vík ż.
* fidżyjski: (1.1) toba
* fiński: (1.1) lahti
* francuski: (1.1) golfe m., baie ż.; (1.2) sinus m.; (1.3) aire ż. (de repos)
* gudźarati: (1.1) અખાત m. (akhāta)
* hiszpański: (1.1) golfo m., bahía, ensenada ż.; (1.2) seno m.
* interlingua: (1.1) baia, golfo
* inuktitut: (1.1) ᐊᑯᖅ
* islandzki: (1.1) flói m., vík ż., vogur m., fjörður m.
* karaimski: (1.1) тиль
* kaszubski: (1.1) łãka ż., zatoka ż.
* kataloński: (1.1) badia ż.
* łaciński: (1.1) baia ż., sinus m.
* niemiecki: (1.1) Bucht ż.; (1.2) Nasenhöhle ż.
* norweski (bokmål): (1.2) bihule
* nowogrecki: (1.1) κόλπος m.; (1.2) κόλπος m.
* rosyjski: (1.1) залив m.; (1.2) пазуха ż.; (1.3) карман m.; (1.4) шасси n., корзина ż., штаны m.
* sanskryt: (1.1) कुक्षि m., क्षयण m.
* slovio: (1.1) zaliv (залив)
* szwedzki: (1.1) golf w., vik w., bukt w.
* ukraiński: (1.1) затока ż.; (1.2) пазуха ż.
* wenedyk: (1.1) baja ż.
* węgierski: (1.1) öböl
* włoski: (1.1) baia ż., golfo m.; (1.2) sino m.; (1.3) piazzola ż., piazzuola ż. (di sosta)
źródła.
== zatoka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hydrol. zatoka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) Zatoka Gduńskô
synonimy.
Wiktionary
1. przypominający kształtem zatokę;
2. piestrzyca zatokowata - gatunek grzyba z rodziny piestrzycowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bot. z wycięciami w kształcie zakoli
Wiktionary
(1.1) Brzegi liścia z gruczołami są zatokowo piłkowane.
Wiktionary
rzecz. zatoczka ż., zatoka ż.
przym. zatokowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z zatoką, dotyczący zatoki
(1.2) geogr. związany z Zatoką Perską
(1.3) hist. polit. związany z wojną w Zatoce Perskiej
(1.4) anat. med. związany z zatokami w organach wewnętrznych
(1.5) paleont. związany z linią zetknięcia się przegrody ze skorupą u amonitów
(1.6) bot. związany z formą zagłębienia w strukturze łodygi lub liścia
(1.7) mot. związany z zatoką autobusową lub parkingową
Wiktionary
(1.1) Niektóre źródła twierdzą, że Prąd Zatokowy ma początek w Zatoce Meksykańskiej.
(1.3) Takim właśnie atakiem był w okresie Wojny Zatokowej zorganizowany szturm holenderskich hackerów….
(1.6) Dorosłe chrząszcze po przezimowaniu przyczyniają się do powstawania żeru zatokowego, charakterystycznych zakoli na brzegach blaszek liścia.
Wiktionary
rzecz. zatoczka ż., zatoka ż.
przym. przedzatokowy
przysł. zatokowo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|tonąć.
Wiktionary
(1.1) Pirackie szalupy zatonęły w kilka chwil.
Wiktionary
rzecz. zatonięcie n., toniec mzw.
czas. tonąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatonąć.
Wiktionary
czas. tonąć ndk., zatonąć dk.
rzecz. tonięcie n.
Wiktionary
rzadko: taki, który zatonął
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zatoński
Zatonski, ukr. Затонський (Zatonskyj)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. topić, zatapiać)
(1.1) spowodować, że coś przykryje woda
czasownik zwrotny zatopić się
(2.1) dokonany od|zatapiać się. (albo topić się)
Wiktionary
(1.1) Niemcy zatopili już dwa torpedowce amerykańskie (dzisiaj jest w gazetach, że wczoraj utopili trzeci).
Wiktionary
IPA: zaˈtɔpʲit͡ɕ, AS: zatopʹić
Wiktionary
rzecz. zatopienie n., zatapianie n., topielica ż., topielec mos./mzw.
czas. zatapiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatopić.
Wiktionary
IPA: ˌzatɔˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zatopʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zatapianie n., topielica ż., topielec mos./mzw.
czas. zatopić dk., zatapiać ndk.
Wiktionary
Zatopolice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Zakrzew. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Do wsi można dojechać autobusem gminnym 101.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Cerekwi.
Wikipedia
przymiotnik od: zatop
SJP.pl
1. przeszkoda zatrzymująca normalny bieg wody;
2. nagromadzenie spraw przeszkadzających w normlanym funkcjonowaniu;
3. zamknięcie naczynia krwionośnego przez obce ciało, zakrzep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzatɔr, AS: zator
Wiktionary
rzecz. zatorzanin m., zatorzanka ż.
przym. zatorski
Wiktionary
zatorowość płucna - pełne lub częściowe zamknięcie tętnicy płucnej lub jej odgałęzień przez skrzepliny
SJP.pl
przymiotnik od: zator
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zatorem, dotyczący zatoru
Wiktionary
rzecz. zator mrz.
Wiktionary
od miejscowości: Zator
SJP.pl
1. przeszkoda zatrzymująca normalny bieg wody;
2. nagromadzenie spraw przeszkadzających w normlanym funkcjonowaniu;
3. zamknięcie naczynia krwionośnego przez obce ciało, zakrzep
SJP.pl
Zatory – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Zatory. Ma status sołectwa. Leży nad rzeką Narwią.
Wieś szlachecka położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego, była własnością Stanisława Mińskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Zatora
SJP.pl
mieszkanka Zatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) toponim; nazwa kilkunastu dzielnic i osiedli polskich miast
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na Zatorzu mają powstać kolejne bloki.
Wiktionary
potocznie: zaopatrzyć sklep w towar
SJP.pl
zaopatrywać sklepy w towary
SJP.pl
zranienie górnej krawędzi kopyta u konia
SJP.pl
Zatrat – rana w okolicy korony kopyta konia, powstała na skutek np. ścigania się konia (następowanie tylnymi kończynami na piętki przednich) strychowania, najczęściej jednak wskutek skaleczenia jej źle umocowaną podkową drugiej kończyny z ostrymi hacelami. Zaniedbanie zatratu może spowodować poważną chorobę kopyta.
Wikipedia
1. zagłada, całkowite zniszczenie czegoś;
2. zanik czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatratować.
Wiktionary
czas. zatratować dk.
Wiktionary
tratując, zabijać kogoś; rozjeżdżać
SJP.pl
zatrawiec brązowawy - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
w łowiectwie: miejsce w pobliżu tropu zwierzęcia
SJP.pl
zatroskać się:
1. odczuć lub okazać troskę, niepokój;
2. zacząć myśleć o kimś lub o czymś z troską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatroskać.
Wiktionary
rzecz. troska ż., troskanie n., troszczenie n., zatroszczenie n.
czas. zatroskać dk., troskać ndk., troszczyć ndk., zatroszczyć dk.
przym. zatroskany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przejęty troską o kogoś lub coś
Wiktionary
(1.1) Józia była zatroskana o jego zdrowie.
(1.1) Niczego nie wytłumaczyli zatroskanym rodzicom.
Wiktionary
rzecz. zatroskanie n., zatroszczenie n., troska ż.
czas. zatroszczyć się dk.
Wiktionary
(1.1) zaniepokojony, zmartwiony, smutny
Wiktionary
1. dodać do czegoś trucizny;
2. zanieczyścić środowisko, przyrodę itp.;
3. zaszkodzić organizmowi, spowodować jakąś chorobę;
4. przenośnie: wprowadzić niepokój, utrudnić coś;
5. zatruć się - wchłonąć, spożyć coś trującego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dodać substancje toksyczną
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., zatruwanie n., trutka ż., zatrucie n., trucizna ż.
czas. wytruwać, zatruwać ndk.
przym. zatruty, trujący
Wiktionary
1. dodać do czegoś trucizny;
2. zanieczyścić środowisko, przyrodę itp.;
3. zaszkodzić organizmowi, spowodować jakąś chorobę;
4. przenośnie: wprowadzić niepokój, utrudnić coś;
5. zatruć się - wchłonąć, spożyć coś trującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. toksykol. stan chorobowy spowodowany dostaniem się substancji trującej do organizmu
Wiktionary
Zatrucie – zespół objawów chorobowych wywołanych działaniem na organizm substancji trującej podanej w szkodliwej dla niego dawce. Substancje szkodliwe mogą być połknięte, wdychane, wstrzyknięte lub mogą wchłonąć się przez skórę. Każda substancja może być trująca, jeśli zażyje się jej zbyt dużo.
Wikipedia
(1.1) Czy spotkałeś przypadek zatrucia gąską zielonką?
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., trucizna ż., zatruwanie n.
czas. zatruwać ndk., zatruć dk.
przym. trujący, zatruty
Wiktionary
(1.1) intoksykacja, toksykoza
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatrudnić)
(1.1) dawać komuś pracę
Wiktionary
(1.1) Rosnąc w siły, w znaczenie społeczne, musi burżuazja zatrudniać coraz większą ilość proletariuszy, musi odrywać chłopa od ziemi, rzemieślnika od warsztatu i zamieniać ich w proletariuszy.
Wiktionary
IPA: zaˈtrudʲɲät͡ɕ, AS: zatrudʹńäć
Wiktionary
rzecz. zatrudnienie n., zatrudnianie n.
czas. zatrudnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrudniać.
Wiktionary
IPA: ˌzatrudʲˈɲä̃ɲɛ, AS: zatrudʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. zatrudnić, zatrudniać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zatrudniać)
(1.1) dokonany od|zatrudniać.
Wiktionary
IPA: zaˈtrudʲɲit͡ɕ, AS: zatrudʹńić
Wiktionary
rzecz. zatrudnienie n., zatrudnianie n.
czas. zatrudniać ndk., trudnić się ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrudnić.
(1.2) liczba zatrudnionych
(1.3) bycie pracownikiem, pozostawanie w stosunku pracy
Wiktionary
Zatrudnienie (praca w sensie prawnym) – odpłatne zaangażowanie pracy ludzkiej w działalność produkcyjną lub usługową podmiotu gospodarczego na podstawie umowy między dwiema stronami, pierwszą będącą pracodawcą i drugą zwaną pracownikiem.
Wikipedia
(1.1) Zatrudnienie dobrego pracownika to nie lada sztuka.
(1.2) Zatrudnienie w przemyśle wzrosło o 2% w ujęciu rocznym.
(1.3) Wkrótce kończy się okres pańskiego zatrudnienia.
Wiktionary
IPA: ˌzatrudʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zatrudʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zatrudnić dk., zatrudniać ndk., trudnić się ndk.
przym. zatrudnieniowy
Wiktionary
przymiotnik od: zatrudnienie
SJP.pl
kobieta, która wykonuje określoną pracę zawodową
SJP.pl
taki, który gdzieś pracuje, wykonuje płatne zajęcie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający zatrudnienie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek posiadający zatrudnienie
forma czasownika.
(3.1) ims. przym. bierny od zatrudnić
Wiktionary
(2.1) Jeśli nie dojdzie do porozumienia, współdecydowanie zatrudnionych zostanie zapewnione na mocy ustawy.
(3.1) Według urzędników, zmiany nie wpłyną na liczbę zatrudnionych nauczycieli i na wysokość ich pensji.
Wiktionary
(2.1) pracownik
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) dodawać substancje toksyczną
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., zatruwanie n., zatrucie n., trutka ż.
czas. wytruwać, zatruć dk.
przym. zatruty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatruwać.
Wiktionary
IPA: ˌzatruˈvãɲɛ, AS: zatruvãńe
Wiktionary
czas. zatruwać, zatruć
rzecz. trujak mzw., zatrucie
Wiktionary
1. wywoływać w kimś lęk;
2. zatrważać się - czuć trwogę
SJP.pl
taki, który niesie trwogę, powoduje lęk, niepokój, tworzy poczucie zagrożenia; przerażający, okropny, straszny
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny zawciągowatych
SJP.pl
Zatrwian (Limonium Mill.) – rodzaj roślin kwiatowych z rodziny ołownicowatych. Wyodrębnia się tu ok. 350 do ponad 600 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje rozległe obszary, głównie w strefach umiarkowanych obu półkul. Większość gatunków występuje w pasie od Wysp Kanaryjskich przez śródziemnomorski rejon Europy i Afryki do wschodniej Azji (Japonia, Tajwan). Nieliczne gatunki rosną w Ameryce Północnej i Południowej, południowej Afryce i Australii. Wiele gatunków jest odpornych na zasolenie gleb, toteż porastają solniska, przybrzeża słonych jezior i mórz. Przeważnie też dobrze tolerują suchy klimat i słabe gleby, w tym górskie. Są owadopylne.
Wikipedia
1. wywołać strach, wzbudzić niepokój, grozę; przerazić, przestraszyć;
2. zatrwożyć się:
a) odczuć strach; przerazić się, przestraszyć się;
b) zacząć bać się o kogoś lub o coś; zaniepokoić się
SJP.pl
1. wywołać strach, wzbudzić niepokój, grozę; przerazić, przestraszyć;
2. zatrwożyć się:
a) odczuć strach; przerazić się, przestraszyć się;
b) zacząć bać się o kogoś lub o coś; zaniepokoić się
SJP.pl
załapywać; potocznie:
1. zaczynać sprawnie funkcjonować;
2. zaczynać rozumieć
SJP.pl
załapać; potocznie:
1. zacząć sprawnie funkcjonować, zadziałać jak należy;
2. zacząć rozumieć; zajarzyć
SJP.pl
1. silnie, gwałtownie poruszać czymś; wstrząsać;
2. powodować drżenie ciała;
3. wywoływać silne emocje; wstrząsać;
4. dominować nad czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. trząść)
(1.1) dokonany od|trząść.
czasownik zwrotny dokonany zatrząść się (ndk. trząść się)
(2.1) dokonany od|trząść się.
Wiktionary
1. guzik złożony z dwóch części wchodzących jedna w drugą; zatrzaska;
2. zamek sprężynowy u drzwi lub okien, który sam się zatrzaskuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. zapięcie ubrania, składające się z dwóch części wchodzących jedna w drugą
(1.2) techn. automatyczne zamknięcie drzwi; zamek sprężynowy lub magnetyczny działający na zasadzie zapadki
Wiktionary
rzecz. trzask mrz.
przym. trzaśnięty
czas. zatrzaskiwać
Wiktionary
(1.1) war. zatrzaska
Wiktionary
gwarowo: zatrzask - guzik złożony z dwóch części wchodzących jedna w drugą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrzaskać.
Wiktionary
czas. zatrzaskać dk.
Wiktionary
zamykać coś gwałtownie (z trzaskiem)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatrzasnąć)
(1.1) zamykać gwałtownie i głośno
(1.2) zamykać coś w taki sposób, że nie da się tego otworzyć klamką lub nie można się przez to wydostać
czasownik zwrotny niedokonany zatrzaskiwać się (dk. zatrzasnąć się)
(2.1) zamykać się gwałtownie i głośno
(2.2) zamykać się w taki sposób, że nie można zostać otwartym klamką lub nie można się skądś wydostać
Wiktionary
(1.1) Tak powszechnego zaufania i poparcia nigdy nie doczekał się Piłsudski, przed którym demonstracyjnie zatrzaskiwali okiennice swoich domostw mieszkańcy Kielc.
(1.2) Napastnicy schowali się na klatce, zatrzaskując za sobą drzwi.
(2.2) A co jeśli pomylisz drzwi i zamiast do łazienki wyjdziesz na korytarz, przy okazji zatrzaskując się na nim bez klucza?
Wiktionary
rzecz. zatrzask m.
czas. zatrzaskać dk./ndk., zatrzasnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrzaskiwać.
Wiktionary
czas. zatrzaskiwać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zatrzask
SJP.pl
zamknąć coś gwałtownie (z trzaskiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. karabińczyk.
Wiktionary
(1.1) Strażak zgubił zatrzaśnik.
Wiktionary
IPA: zaˈṭʃaɕɲik, AS: zaṭšaśńik
Wiktionary
(1.1) zaczep
Wiktionary
1. zatuszować coś;
2. pocierając coś, sprawić, by stało się to niewidoczne lub zamazane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zagęszczacz do zup, sosów otrzymywany przez rozprowadzenie mąki z zimną wodą, wlewany powoli do gotującej się potrawy
Wiktionary
(1.1) Na koniec zrobić zatrzepkę z łyżki mąki i wody, zalać. (z Internetu)
(1.1) Zatrzepka w zupie musi być, inaczej będzie to pomidorowy rosół, a nie zupa pomidorowa. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: zaˈṭʃɛpka, AS: zaṭšepka
Wiktionary
czas. zatrzepać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrzepotać.
Wiktionary
rzecz. trzepot m., trzepotanie n., trzepacz mos./mrz.
czas. zatrzepotać dk., trzepotać ndk.
Wiktionary
dawniej: mocno trzepiąc, zaprawiać czymś potrawę
SJP.pl
potocznie: bardzo dużo, wiele; mnóstwo, mrowie, chmara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przen. pot. nadmiar, ogromna ilość czegoś, mnóstwo
(1.2) odczasownikowy od|zatrząść.
Wiktionary
IPA: ˌzaṭʃɛ̃w̃ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: zaṭšẽũ̯śė̃ńe
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zatrzymywać)
(1.1) zob. zatrzymywać.
czasownik zwrotny dokonany zatrzymać się (ndk. zatrzymywać się)
(2.1) zob. zatrzymywać się.
Wiktionary
IPA: zaˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: zaṭšỹmać
Wiktionary
rzecz. zatrzymanie n., zatrzymywanie n.
czas. trzymać
Wiktionary
kobieta pozbawiona wolności na określony czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrzymać.
(1.2) pozbawienie kogoś wolności
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzaṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: zaṭšỹmãńe
Wiktionary
czas. zatrzymać, zatrzymywać, trzymać
Wiktionary
człowiek pozbawiony wolności na pewien czas określony prawem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatrzymać)
(1.1) unieruchamiać coś
(1.2) przerywać jakiś proces, maszynę, robienie czegoś
(1.3) zachować coś dla siebie
(1.4) aresztować
czasownik zwrotny niedokonany zatrzymywać się (dk. zatrzymać się)
(2.1) stawać w miejscu
Wiktionary
(1.2) Bonifacy zatrzymał wykonywanie programu komputerowego.
(1.3) Czy ten długopis nie będzie ci już potrzebny? Nie, zatrzymaj go (sobie)!
(1.4) Zatrzymywano go kilkakrotnie, ale nigdy nie postawiono mu konkretnych zarzutów.
(2.1) Samochód zatrzymywał się co chwilę w powoli przesuwającym się korku.
(2.1) Samochód w ostatniej chwili zatrzymał się przed przejściem dla pieszych.
Wiktionary
IPA: ˌzaṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: zaṭšỹmyvać
Wiktionary
rzecz. zatrzymywanie n., zatrzymanie n.
czas. trzymać
Wiktionary
(1.1) unieruchamiać, stopować
(1.2) wyłączać
(1.3) zarezerwować, odłożyć
(1.4) pojmać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatrzymywać.
Wiktionary
IPA: ˌzaṭʃɨ̃mɨˈvãɲɛ, AS: zaṭšỹmyvãńe
Wiktionary
czas. zatrzymywać, zatrzymać, trzymać
Wiktionary
1. okryć, owinąć; opatulić;
2. rzadko:
a) tuląc, obdarzyć czułością;
b) stulić, wtulić
SJP.pl
1. tupnąć kilka razy;
2. potocznie: spowodować jakimś działaniem utratę istotnego znaczenia, np. zatupać problem
SJP.pl
1. tupać kilka razy;
2. potocznie: powodować jakimś działaniem utratę istotnego znaczenia, np. zatupywać problem
SJP.pl
tropikalne drzewo z rodziny zatwarowatych
SJP.pl
czynić coś twardym; utwardzać
SJP.pl
w sposób powodujący zatwardzenie
SJP.pl
uczynić twardym; utwardzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. med. utrudnione oddawanie stolca
Wiktionary
Zaparcie (potocznie: zatwardzenie, obstrukcja) – utrudniona lub nieczęsta (rzadziej niż 2 razy na tydzień) defekacja. W skrajnych przypadkach może być śmiertelne. Zaparcie ciężkie to mniej niż 2 wypróżnienia na miesiąc. Zaparcie może być definiowane jako zmiana rytmu wypróżnień lub oddawanie stolca z większym trudem.
Wikipedia
przym. zatwardziały, twardy
czas. twardnieć
Wiktionary
(1.1) obstrukcja, zaparcie
Wiktionary
rzadko: człowiek zawzięty, uparty, nieustępliwy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zatwardziale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zatwardziały
SJP.pl
1. twardo obstający przy swoich poglądach, trwający w swoich przyzwyczajeniach, nałogach itp.; nieustępliwy, nieugięty, niereformowalny;
2. świadczący o takiej postawie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozostający uparcie przy swoich przekonaniach czy przyzwyczajeniach; świadczący o takiej postawie
Wiktionary
rzecz. zatwardzenie n., zatwardziałość ż.
przysł. zatwardziale
czas. twardnieć
przym. twardy
Wiktionary
uczynić twardym; utwardzić
SJP.pl
Zatwarnica (ukr. Затварниця, Zatwarnycia) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży w dolinie potoku Głębokiego w pobliżu jego ujścia do Sanu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego..
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku. We wsi jest kościół filialny pw. Dobrego Pasterza.
Wikipedia
rodzina tropikalnych roślin dwuliściennych z rzędu ślazowców, do której należą m.in. kakaowiec i kola; orzesznikowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zatwarowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
[czytaj: zatłitować] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze (internetowym serwisie społecznościowym); ćwierknąć, tweetnąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatwierdzić)
(1.1) uznawać za obowiązujące
(1.2) zgadzać się oficjalnie na coś
Wiktionary
rzecz. zatwierdzacz mos., zatwierdzający mos., zatwierdzanie n., zatwierdzenie n.
czas. zatwierdzić dk.
Wiktionary
(1.1) legalizować, sankcjonować, uprawomocniać
(1.2) akceptować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatwierdzać.
Wiktionary
rzecz. niezatwierdzanie n., zatwierdzenie n.
czas. zatwierdzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznanie za obowiązujące; nadanie mocy prawnej
Wiktionary
czas. zatwierdzić, zatwierdzać
rzecz. zatwierdzanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zatwierdzać)
(1.1) dokonany od|zatwierdzać.
Wiktionary
IPA: zaˈtfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: zatfʹi ̯erʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zatwierdzenie n.
czas. zatwierdzać
Wiktionary
[czytaj: zatłitować] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze; ćwierknąć, tweetnąć, twittnąć, twitnąć, zatweetować, zatwittować
SJP.pl
[czytaj: zatłitować] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze; ćwierknąć, tweetnąć, twittnąć, twitnąć, zatweetować, zatwitować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. jednolity kawałek deski, płyt pilśniowej lub MDF, pozwalający oddzielić część ula od jego reszty lub stanowiący wylotek ula albo barci
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. historyczna część Rzymu położona na prawym, zachodnim, brzegu Tybru;
Wiktionary
Zatybrze (wł. Trastevere) – rione, jedno z dwudziestu dwóch rioni Rzymu, tradycyjnych jednostek podziału administracyjnego miasta, dotyczącego części wewnątrz murów aureliańskich (z niewielkimi wyjątkami). Stanowi część gminy Municipio Roma I. Zatybrze to część Rzymu położona na prawym, zachodnim, brzegu Tybru. W czasach starożytnych była zamieszkiwana przez najuboższych. W 64 roku, za czasów Nerona, Zatybrze nie zostało zniszczone w czasie Wielkiego Pożaru Rzymu, ponieważ było oddzielone rzeką od głównej części miasta. Uznawane jest za najstarszą część Rzymu.
Wikipedia
przym. zatybrski, zatybrzański
Wiktionary
przedmiot, którym zatyka się jakiś otwór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot, którym zatyka się jakiś otwór
(1.2) przedmiot, który zatyka się na jakiś trzpień
Wiktionary
IPA: zaˈtɨt͡ʃka, AS: zatyčka
Wiktionary
rzecz. zatykanie n., zatkanie n.
czas. zatykać ndk., zatkać dk.
Wiktionary
(1.1) por|korek.
(1.2) por|nakładka.
Wiktionary
przymiotnik od: zatyczka
SJP.pl
1. zapychać jakiś otwór, dziurę
2. umieszczać, umocowywać coś gdzieś
3. zatykać się - stawać się zatkanym, zapchanym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatkać)
(1.1) wkładać coś w otwór, zamykając go
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatknąć)
(2.1) umieszczać coś w jakimś miejscu (np. na słupie, na dachu)
Wiktionary
IPA: zaˈtɨkat͡ɕ, AS: zatykać
Wiktionary
rzecz. zatykanie n., zatkanie n., zatyczka ż., zatykacz m.
czas. zatkać, przytykać ndk., przytkać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatykać.
Wiktionary
IPA: ˌzatɨˈkãɲɛ, AS: zatykãńe
Wiktionary
czas. zatykać
rzecz. zatyczka ż.
Wiktionary
maszyna do zatykania otworu spustowego wielkiego pieca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatynkować.
Wiktionary
czas. zatynkować dk.
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
Wiktionary
potocznie: zatyrać się - bardzo się zmęczyć, utrudzić się czymś; natyrać się, utyrać się, natrudzić się, spracować się
SJP.pl
potocznie: bardzo zmęczony, wyczerpany wykonywaniem ciężkiej pracy; wykończony, utyrany, styrany, sterany, spracowany
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) nadać tytuł utworowi
Wiktionary
IPA: ˌzatɨtuˈwɔvat͡ɕ, AS: zatytuu̯ovać
Wiktionary
rzecz. tytuł m., zatytułowanie n., tytulatura ż.
czas. tytułować
przym. utytułowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zatytułować.
Wiktionary
czas. zatytułować dk.
Wiktionary
tereny na tyłach posesji lub budynków
SJP.pl
zabić tłukąc, bijąc
SJP.pl
1. zabijać silnymi uderzeniami; utłukiwać;
2. zatłukiwać się - zabijać się wzajemnie w czasie walki
SJP.pl
poplamiony tłuszczem
SJP.pl
Altenmarkt im Pongau – gmina targowa w Austrii, położona w kraju związkowym Salzburg, w powiecie St. Johann im Pongau, na granicy Alp Salzburskich i pasma Radstädter Tauern. Jest znaną bazą narciarską i ośrodek sportowy. Leży około 65 km na południowy wschód od Salzburga. Liczy 3897 mieszkańców (1 stycznia 2015) na obszarze 48,63 km².
Wikipedia
przeprowadzić audyt
SJP.pl
obdarzyć kogoś zaufaniem, powierzać mu swoje sekrety
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) powierzyć swoje sprawy osobie lub instytucji, której się ufa
(1.2) uznać, że czyjeś słowa, informacje itp. są prawdziwe
(1.3) uznać, że ktoś posiada jakieś umiejętności i potrafi je odpowiednio wykorzystać
Wiktionary
(1.1) Po tym, jak mnie oszukałeś, nie potrafię ci już zaufać.
Wiktionary
IPA: zaˈwufat͡ɕ, AS: zau̯ufać
Wiktionary
rzecz. ufanie n., ufność ż., dufanie n., zaufanie n., zaufany mos.
czas. ufać ndk., dufać ndk.
przym. ufny, zaufany
Wiktionary
kobieta zaufana
SJP.pl
całkowite zawierzenie komuś, wiara w kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeświadczenie, że można komuś ufać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bezgranicznym zaufaniem darzę tylko moją rodzinę.
(1.1) Mieli do niego zaufanie, bo był uczciwy.
Wiktionary
IPA: ˌzawuˈfãɲɛ, AS: zau̯ufãńe
Wiktionary
rzecz. ufanie n., ufność ż., zaufaniec m., zaufany mos.
czas. zaufać dk., ufać ndk.
przym. ufny, zaufany
przysł. ufnie
ims. zaufany
Wiktionary
(1.1) ufność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zaufany
SJP.pl
taki, na którym można polegać; pewny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) godny zaufania, cieszący się czyimś zaufaniem, pewny
(1.2) przest. taki, który ufa komuś, czemuś; pokładający w kimś, czymś ufność, nadzieję; ufny, ufający
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek zaufany (1.1); powiernik
Wiktionary
rzecz. ufanie n., ufność ż., dufanie n., zaufanie n.
czas. ufać ndk., dufać ndk., zaufać dk.
przym. ufny
Wiktionary
język rosyjskiej poezji futurystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. jęz. eksperyment lingwistyczny w symbolice dźwiękowej i kreacji języka, tak zwany język pozarozumowy, zapoczątkowany w twórczości rosyjskich poetów futurystów na początku XX w.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zaumizm m., zaumista m., zaumistka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym2|ros|заумь|зáумь. < etym|ros|за-|ум. → za-, poza- + rozum, umysł, intelekt
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Zaum
* francuski: (1.1) zaoum m.
* rosyjski: (1.1) зáумь m.
* ukraiński: (1.1) заум m.
źródła.
== zaum (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) brzeg, obwódka, obrąbek, rąbek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. zaumizm m., zaumista m., zaumistka ż.
Wiktionary
urzekać;
1. wzbudzać w kimś zachwyt, podziw; oczarowywać;
2. rzucać na kogoś lub coś urok
SJP.pl
kraina w zachodnioazjatyckiej części Rosji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. położony za Uralem (względem Europy)
Wiktionary
fascynacja kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fascynacja kimś lub czymś
Wiktionary
czas. zauroczyć dk.
Wiktionary
1. ująć swoim urokiem, wzbudzić zachwyt; oczarować, urzec;
2. rzucić na kogoś lub coś urok; zaczarować, zamówić;
3. przedwczesnym mówieniem o czymś spowodować, że coś się nie uda; zapeszyć;
4. zauroczyć się - ulec czyjemuś urokowi, zostać oczarowanym
SJP.pl
rodzaj dużego dinozaura kaczodziobego z rodziny hadrozaurów
SJP.pl
Zaurolof (Saurolophus, "jaszczurzy grzebień") – rodzaj dużego dinozaura kaczodziobego żyjącego w późnej kredzie, około 70 milionów lat temu, w Ameryce Północnej (dzisiejsza Kanada i Stany Zjednoczone) oraz Azji (Mongolia). Jeden z kilku rodzajów dinozaurów znanych z różnych kontynentów. Cechował się spiczastym grzebieniem sterczącym z góry i tyłu głowy. Zwierzę żywiło się roślinami, poruszało się na dwóch lub czterech kończynach.
Wikipedia
rodzaj dinozaura pancernego z rodziny nodozaurów; peltozaur
SJP.pl
Zauropelta (Sauropelta) (łac. jaszczurza tarcza) – rodzaj dinozaura pancernego żyjącego we wczesnym okresie kredowym w Ameryce Północnej. Wyróżnia się tylko jeden gatunek S. edwardsorum, aczkolwiek nie wyklucza istnienia innych. Pod względem anatomii zauropelta należy do najlepiej poznanych nodozaurów. Jej szczątki odnaleziono w stanach Wyoming, Montana, a prawdopodobnie także w Utah. Jest ona także najwcześniejszym rodzajem swej rodziny, albowiem jej pozostałości pochodzące w większości z formacji Cloverly datowane są na około 115 do 110 milionów lat.
Wikipedia
roślinożerny dinozaur żyjący ok. 65 mln lat temu; największe zwierzę lądowe, jakie kiedykolwiek żyło na Ziemi
SJP.pl
Zauropody (Sauropoda) – infrarząd dinozaurów z rzędu dinozaurów gadziomiednicznych (Saurischia). Należały do niego największe zwierzęta lądowe, jakie kiedykolwiek stąpały po ziemi. Wszystkie były roślinożerne. Odkryto, że ostatnie z zauropodów, żyjące około 65 mln lat temu na terenie dzisiejszych Indii, mogły żywić się także trawami, na co wskazują przeprowadzone przez Caroline Stromberg i współpracowników badania skamieniałych odchodów znalezionych w Indiach. Wcześniej uważano, że trawy pojawiły się długo po wymarciu dinozaurów (w oligocenie).
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu roślinożernych dinozaurów z rzędu gadziomiednicznych
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu roślinożernych dinozaurów z rzędu gadziomiednicznych
SJP.pl
Zauropodomorfy (Sauropodomorpha) – grupa długoszyjnych, roślinożernych dinozaurów z rzędu gadziomiednicznych wśród których były największe zwierzęta, jakie kiedykolwiek chodziły po Ziemi.
Wikipedia
olbrzymi zauropod żyjący we wczesnej kredzie na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej
SJP.pl
Zauroposejdon (Sauroposeidon) – rodzaj olbrzymiego zauropoda z grupy Titanosauriformes żyjącego we wczesnej kredzie na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej. Został opisany w 2000 roku przez Mathew Wedela i współpracowników w oparciu o cztery kręgi szyjne (OMNH 53062) odkryte w datowanych na apt-alb osadach formacji Antlers w Atoka County na południu stanu Oklahoma.
Wikipedia
przedstawiciel jednej z głównych gromad kręgowców
SJP.pl
Zauropsydy (Sauropsida) – jeden z dwóch głównych kladów owodniowców (obok synapsydów), który rozdzielił się na dwie główne linie ewolucyjne: anapsydy, charakteryzujące się czaszką pozbawioną otworów skroniowych, oraz diapsydy, w których czaszce rozwinęły się dwie pary otworów skroniowych (po dwa – górny i dolny – za każdym okiem), przez które przewleczone są silne mięśnie szczęk.
Wikipedia
przedstawiciel jednej z głównych gromad kręgowców
SJP.pl
Zauropsydy (Sauropsida) – jeden z dwóch głównych kladów owodniowców (obok synapsydów), który rozdzielił się na dwie główne linie ewolucyjne: anapsydy, charakteryzujące się czaszką pozbawioną otworów skroniowych, oraz diapsydy, w których czaszce rozwinęły się dwie pary otworów skroniowych (po dwa – górny i dolny – za każdym okiem), przez które przewleczone są silne mięśnie szczęk.
Wikipedia
przedstawiciel nadrzędu wymarłych gadów morskich
SJP.pl
nadrząd wymarłych gadów morskich
SJP.pl
Zauropterygi, płetwojaszczury (Sauropterygia) – nadrząd wymarłych gadów morskich, do których zaliczamy: plezjozaury, notozaury i być może plakodonty (klasyfikacja jest niepewna). Przedstawiciele grupy Sauropterygia mieli opływowe ciała, cztery kończyny przekształcone w odnóża pływne. Były dobrze przystosowane do życia w wodzie. Żyły podczas ery mezozoicznej.
Rzędy
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny troodonów
SJP.pl
Zaurornitoid (Saurornithoides) – dinozaur z rodziny troodonów.
Wikipedia
rodzaj dinozaurów z rodziny dromeozaurów
SJP.pl
Zaurornitolest (Saurornitholestes) – rodzaj ptakopodobnych dinozaurów z rodziny dromeozaurów.
Wikipedia
1. dawniej: ozdoba noszona na uchu;
2. dawniej: kobieta zaufana; powierniczka, przyjaciółka
SJP.pl
bycie czyimś zausznikiem
SJP.pl
zdrobnienie od: zausznica
SJP.pl
zdrobnienie od: zausznica
SJP.pl
człowiek zaufany; powiernik, przyjaciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. powiernik, potajemnie dostarczający różnych informacji
(1.2) pot. dawny przyjaciel
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) opt. część okularów
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) zool. perkoz zausznik, gatunek ptaka wędrownego z rodziny perkozów;
Wiktionary
Perkoz zausznik, zausznik (Podiceps nigricollis) – gatunek średniej wielkości, przeważnie wędrownego ptaka wodnego z rodziny perkozów (Podicipedidae), zamieszkującego Europę poza skrajami północnymi i zachodnimi (od połowy XIX wieku stopniowo rozszerza swój zasięg w tym kierunku), zachodnią część Ameryki Północnej od Kanady do Gwatemali, północną, wschodnią i południową Afrykę oraz środkową, południową i wschodnią Azję wraz z Bliskim Wschodem. Przeloty marzec – kwiecień i sierpień – listopad. Południowe populacje osiadłe.
Wikipedia
rzecz. ucho n., uszatka ż.
Wiktionary
(1.1) powiernik, szpieg
(1.2) druh, kamrat, kum
(3.1) perkoz zausznik
Wiktionary
1. będący za uchem, zakładany za uszy;
2. dawniej: mówiony w tajemnicy, do ucha
SJP.pl
autoryzować;
1. zatwierdzić, zezwolić;
2. zezwolić przedsiębiorstwu na posługiwanie się określoną marką, dawać swoje pełnomocnictwo;
3. zezwolić na wydanie, przekład swojego dzieła
SJP.pl
1. dostrzegać coś, uświadamiać sobie
2. czynić pewne uwagi, twierdzić coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zauważyć)
(1.1) niedokonany od|zauważyć.
Wiktionary
IPA: ˌzawuˈvaʒat͡ɕ, AS: zau̯uvažać
Wiktionary
rzecz. uwaga ż., zauważanie n.
czas. zauważyć, uważać
przym. uważny, zauważalny, niezauważalny
przysł. uważnie, zauważalnie, niezauważalnie
wykrz. uwaga
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zauważalny
Wiktionary
rzecz. zauważanie n., zauważanie n.
czas. zauważać ndk., zauważyć dk.
przym. zauważalny
Wiktionary
cecha tego, co da się zauważyć
SJP.pl
dający się zauważyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się zauważyć
(1.2) przen. znaczny
Wiktionary
(1.1) U zwierząt zauważalne są bowiem związki monogamiczne (gibony), jak i poligamiczne (goryle).
Wiktionary
rzecz. zauważenie n.
czas. zauważyć dk., zauważać dk.
przysł. zauważalnie
Wiktionary
(1.1) dostrzegalny, obserwowalny, widoczny
(1.2) znaczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od| zauważać.
Wiktionary
IPA: ˌzawuvaˈʒãɲɛ, AS: zau̯uvažãńe
Wiktionary
czas. zauważać, zauważyć
rzecz. uwaga ż.
wykrz. uwaga
przysł. zauważalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zauważyć.
Wiktionary
(1.1) Wrogowie posiadali zaawansowaną sztuczną inteligencję – w przypadku zauważenia postaci gracza nie tylko strzelali w jego stronę, ale też wzywali posiłki.
Wiktionary
IPA: ˌzawvaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zau̯važẽńe
Wiktionary
czas. zauważyć
rzecz. uwaga ż.
wykrz. uwaga
przym. zauważalny
Wiktionary
1. zwrócić na coś uwagę;
2. zrobić uwagę na jakiś temat
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zauważać)
(1.1) dostrzec coś, patrząc w jakimś kierunku
(1.2) zrobić uwagę, uświadomić kogoś o czymś
Wiktionary
(1.1) Zauważyłeś bliznę na jej ramieniu?
(1.2) Jak słusznie zauważył mój przedmówca, problem zapewnienia bezpieczeństwa na stadionach jest znacznie bardziej skomplikowany.
(1.2) Do końca XX wieku uznawano tylko 1 gatunek omawianego rodzaju, choć wcześniej zauważono różnice w rozmiarach i ubarwieniu.
Wiktionary
IPA: ˌzawuˈvaʒɨt͡ɕ, AS: zau̯uvažyć
Wiktionary
rzecz. uwaga ż., zauważanie n., zauważenie n.
przym. uważny, zauważalny, niezauważalny
czas. uważać ndk., zauważać
wykrz. uwaga
przysł. zauważalnie, niezauważalnie
Wiktionary
(1.1) spostrzec
Wiktionary
niedługa, wąska uliczka, umieszczona zwykle między budynkami, niemająca wylotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niedługa, wąska uliczka, znajdująca się zwykle między budynkami, niemająca wylotu
Wiktionary
IPA: zaˈwuwɛk, AS: zau̯uu̯ek
Wiktionary
(1.1) kącik, zakamarek, zakątek
Wiktionary
przymiotnik od: zaułek
SJP.pl
skrót od:
1. zawodowy;
2. zawodnik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzecz niepotrzebna, stojąca na drodze, zawadzająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. osoba, rzecz lub sytuacja, która przeszkadza w czymś, utrudnia wykonanie czegoś
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zawadzanie n.
czas. zawadzać ndk., wadzić ndk.
Wiktionary
mieszkaniec Zawadzkiego (miasta w Polsce); zawadzczanin
SJP.pl
mieszkanka Zawadzkiego (miasta w Polsce); zawadzczanka
SJP.pl
właściwy zawadiace, buńczuczny, czupurny, zuchowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający tendencję do awanturowania się, wybuchowości
Wiktionary
(1.1) — Śmiało, stary przyjacielu! — wyraził jego zawadiacki, dźwięczny jak dzwonek głos.
Wiktionary
rzecz. zawadiak mos., zawadiaka mos., zawadiackość ż., zawadiactwo n.
czas. zawadiaczyć ndk.
przysł. zawadiacko
Wiktionary
(1.1) chwacki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zawadiacki
Wiktionary
(1.1) Naszeptały coś na ucho śmiałkom i ci wyrywali się ku miastu zawadiacko, wbrew rozwadze, wbrew starej prawdzie i dlatego wbrew woli ogółu.
Wiktionary
rzecz. zawadiackość ż., zawadiactwo n., zawadiaczenie n., zawadiak mos., zawadiaka mos.
czas. zawadiaczyć ndk.
przym. zawadiacki
Wiktionary
(1.1) awanturniczo
Wiktionary
skłonność do wywoływania awantur; buńczuczność, czupurność, zaczepność, zuchowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest zawadiackie
Wiktionary
rzecz. zawadiak mos., zawadiaka mos., zawadiactwo n.
czas. zawadiaczyć ndk.
przym. zawadiacki
przysł. zawadiacko
Wiktionary
(1.1) chwackość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba skłonna do awanturowania się
Wiktionary
(1.1) Istny zawadiaka ze stepów Zaporoża, któremu lepiej nie wchodzić w paradę, dorodny syn jakiegoś dziadźki atamana, na wiernej służbie u carycy.
Wiktionary
rzecz. zawadiaka mos., zawadiackość ż., zawadiactwo n.
czas. zawadiaczyć ndk.
przym. zawadiacki
przysł. zawadiacko
Wiktionary
(1.1) zawadiaka, awanturnik, bałaguła, choleryk, furiat, gwałtownik, hałaburda, kogut, piekielnik, zabijaka
Wiktionary
mężczyzna chętnie wszczynający bójki i awantury; zabijaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba skłonna do awantur, potyczek
Wiktionary
(1.1) Byli to ludzie nieustraszeni, zawadiacy, zuchwalcy.
Wiktionary
IPA: ˌzavaˈdʲjaka, AS: zavadʹi ̯aka
Wiktionary
rzecz. zawadiak mos., zawadiackość ż., zawadiactwo n.
czas. zawadiaczyć ndk.
przym. zawadiacki
przysł. zawadiacko
Wiktionary
(1.1) awanturnik, bałaguła, choleryk, furiat, gwałtownik, hałaburda, kogut, piekielnik, zabijaka; daw. zawadiak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. górny bieg Lubaczówki, rzeki o źródłach na Ukrainie a uchodzącej w Polsce do Sanu;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzecz niepotrzebna, stojąca na drodze, zawadzająca
SJP.pl
Wikipedia
1. przeszkadzać, utrudniać swobodę ruchów, stawać na drodze
2. pot. wstępować gdzieś po drodze
3. zaczepiać o coś, potrącać coś
4. wspominać o czymś mimochodem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zawadzić)
(1.1) przemieszczając się, trącać coś, zahaczać o coś
(1.2) utrudniać przemieszczanie się
(1.3) stanowić ciężar dla kogoś; przysparzać kłopotu
(1.4) wstępować gdzieś przy okazji
(1.5) wspominać przy okazji
Wiktionary
rzecz. zawadzanie n., zawada ż.
Wiktionary
(1.1) potykać się, zaczepiać, zahaczać
(1.2) przeszkadzać
(1.3) obciążać, przeszkadzać, wadzić
(1.4) wpadać, wstępować
(1.5) napomykać
Wiktionary
mieszkaniec Zawadzkiego (miasta w Polsce); zawadczanin
SJP.pl
mieszkanka Zawadzkiego (miasta w Polsce); zawadczanka
SJP.pl
1. przeszkodzić, utrudnić swobodę ruchów, stanąć na drodze
2. pot. wstąpić gdzieś po drodze
3. zaczepić o coś, potrącić coś
4. wspomnieć o czymś mimochodem
SJP.pl
pożyteczny pluskwiak z rodziny tarczówek, atakujący larwy lub poczwarki motyli, błonkówek i chrząszczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Zawada, Zawady, Zawadzkie
SJP.pl
Zawadzki (forma żeńska: Zawadzka; liczba mnoga: Zawadzcy) – polskie nazwisko. Pochodzi od staropolskiego zawada, przeszkoda w terenie, przedmiot lub człowiek, który przeszkadza, zawadza. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 37,6 tys. osób.
Wikipedia
przymiotnik od: Zawada, Zawady, Zawadzkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zawadzkie (niem. Zawadzki) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zawadzkie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 6358 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: zaˈvat͡sʲcɛ, AS: zavacʹḱe
Wiktionary
przym. zawadzki
Wiktionary
zawahać się - stracić pewność przed podjęciem decyzji
SJP.pl
o posadzie, urzędzie, stanowisku: taki, który stał się wolny, niezajęty
SJP.pl
potocznie:
1. zajmować jakąś przestrzeń czymś wielkim, masą czegoś;
2. przenośnie: o czymś ciężkim, masie czegoś: zajmować jakąś przestrzeń;
3. tarasować;
4. dawać komuś bardzo dużo do pracy;
5. nie dotrzymywać terminu, nie wykonywać czegoś dobrze;
6. przenośnie: zapełniać jakąś przestrzeń dużą liczbą czegoś
SJP.pl
potocznie: niedotrzymywanie terminu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. niezdarny
Wiktionary
zrównywać walcem
SJP.pl
pot. podjąć jakieś wyzwanie, walkę, nie poddać się bez walki, postarać się o osiągnięcie czegoś
SJP.pl
część doliny rzecznej odcięta od rzeki wałami przeciwpowodziowymi
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. zająć jakąś przestrzeń czymś wielkim, masą czegoś;
2. przenośnie: o czymś ciężkim, masie czegoś: zająć jakąś przestrzeń;
3. dać komuś bardzo dużo do pracy;
4. nie dotrzymać terminu, nie wykonać czegoś dobrze;
5. przenośnie: zapełnić jakąś przestrzeń dużą liczbą czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zawalać., zająć jakąś przestrzeń czymś |wielkim, masą czegoś
(1.2) przen. (o czymś ciężkim, masie czegoś) zająć jakąś przestrzeń
(1.3) pot. dać komuś bardzo dużo do pracy
Wiktionary
rzecz. zawalanie n., zawalenie n., zawał mrz.
czas. zawalać ndk.
Wiktionary
(r. żeński)
1. coś, co utrudnia swobodne poruszanie; przeszkoda
2. pot. kobieta, przeszkadzająca innym, będąca ciężarem; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeszkoda na drodze; coś, co utrudnia swobodne poruszanie się
(1.2) osoba przeszkadzająca innym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nieliczne pojazdy poruszały się raczej sennie i jedynie tiry, przemierzające kraj nocami, były pewnego rodzaju zawalidrogą.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zawał
Wiktionary
rzecz. zawał m.
Wiktionary
1. teren, na którym się coś zawaliło; sterta tego, co runęło; rumowisko;
2. w górnictwie: wyrobisko zapełnione oderwanymi od stropu bryłami;
3. potocznie: coś, co przeszkadza, niepotrzebnie zajmuje miejsce
SJP.pl
1. młodzieżowo: świetny, niesamowity, znakomity; odjazdowy, odlotowy, zarąbisty, masakryczny;
2. dawniej:
a) zajmujący sobą zbyt wiele miejsca;
b) rozpadający się na kawałki, walący się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawrzeć.
Wiktionary
Zawarcie – dzielnica Gorzowa Wielkopolskiego, położona w jego południowej części, przy drodze krajowej nr 3 Świnoujście - Jakuszyce. Jest to dzielnica niegdyś głównie przemysłowa, obecnie zmienia swe funkcje i staje się dzielnicą usługowo-mieszkaniową.
Wikipedia
IPA: zaˈvarʲt͡ɕɛ, AS: zavarʹće
Wiktionary
czas. zawrzeć, zawierać
rzecz. zawieranie
przym. zawarty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawarować.
Wiktionary
czas. zawarować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co się w czymś znajduje
(1.2) ilość jakiegoś składnika w czymś
(1.3) treść książki, artykułu itp.
Wiktionary
(1.1) Zawartość tej skrzyni bardzo mnie intrygowała.
(1.2) Oto woda o niskiej zawartości sodu.
Wiktionary
IPA: zaˈvartɔɕt͡ɕ, AS: zavartość
Wiktionary
czas. zawierać
Wiktionary
(1.1) pojemność, wnętrze
(1.2) procent, odsetek, ilość, stężenie, promil
(1.3) treść, przedmiot, problematyka, tematyka, fabuła
Wiktionary
będący elementem, składnikiem czegoś, znajdujący się w obrębie, w granicach czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w czym
Wiktionary
rzecz. zawarcie n., zawieranie n.
czas. zawierać ndk., zawrzeć dk.
Wiktionary
1. martwica części mięśnia sercowego wskutek zakrzepów w tętnicy doprowadzającej krew;
2. zawalenie się stropu, odłamków skał ze stropu; zawalisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. miejscowa martwica tkanek serca lub innego narządu wskutek braku dopływu krwi;
(1.2) geol. górn. zawalenie się stropu sztolni lub jaskini
Wiktionary
Zawał (łac. infarctus, ang. infarct) – ogólne pojęcie patomorfologiczne oznaczające rodzaj martwicy spowodowanej skrajnym ograniczeniem perfuzji (przepływu) krwi przez obszar tkankowy danego narządu. Obszar martwicy powstałej w wyniku zawału może mieć charakter martwicy skrzepowej (necrosis coagulativa, necrosis denaturativa) lub rozpływnej (necrosis colliquativa).
Wikipedia
IPA: ˈzavaw, AS: zavau̯
Wiktionary
rzecz. zawalisko n., zawałowiec m., zawalik mrz.
czas. zawalić dk.
przym. zawałowy, podzawałowy, pozawałowy
Wiktionary
(1.1) infarkt
(1.2) tąpnięcie
Wiktionary
1. dawniej: zawał, zawalenie się, runięcie;
2. zapora wojskowa zbudowana z pali drewna zwalonych wierzchołkami w kierunku nieprzyjaciela wzmocnionych drutem kolczastym i minami
SJP.pl
Zawała – zapora przeciwpancerna budowana z drzew o średnicy ponad 25 cm, ściętych na wysokości 60–150 cm, zwalonych na krzyż i oplecionych drutem kolczastym, wzmocniona minami i fugasami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. przybłęda
Wiktionary
człowiek po zawale serca
SJP.pl
przymiotnik od: zawał
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zawałem, dotyczący zawału
Wiktionary
rzecz. zawał m.
Wiktionary
bylina lub krzew z rodziny ołownicowatych (zawciągowatych)
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu goździkowców; ołownicowate
SJP.pl
Ołownicowate, zawciągowate (Plumbaginaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych z grupy dwuliściennych właściwych. Należy do niej 21–29 rodzajów z około 725–830 gatunkami. Duże różnice w ujęciu taksonomicznym zaliczanych tu roślin wynikają z problemów jakie stwarza duży udział taksonów powstających w wyniku apomiksji i poliploidii (zwłaszcza w grupie szeroko ujmowanego rodzaju Limonium). Są szeroko rozprzestrzenione na kuli ziemskiej, szczególnie licznie występują w obszarze śródziemnomorskim oraz w Azji. Do rodzimej flory Polski należy tylko zawciąg pospolity (Armeria maritima), poza tym uprawiane są rośliny z rodzaju zatrwian (Limonium) i ołownik (Plumbago).
Wikipedia
o cechach zawciągowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych
SJP.pl
Zawciągowiec (Ceratostigma) – rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae). Obejmuje 8 gatunków występujących głównie w Himalajach i zachodnich Chinach, poza tym jeden gatunek (C. abyssinicum), którego zasięg obejmuje wschodnią Afrykę od Etiopii po Kenię. Są to krzewy z błękitnymi kwiatami rosnące na suchych i kamienistych stokach dolin. Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne – wymagają możliwie słonecznych stanowisk i ochrony przed mrozami.
Wikipedia
1. już wcześniej, przed czasem
2. naprzód, z góry
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) z wyprzedzeniem, tak, aby zdążyć
(1.2) pot. za wcześnie
Wiktionary
przym. zawczesny
Wiktionary
(1.1) naprzód, wcześniej, z góry
Wiktionary
dawniej: przedwczoraj, onegdaj
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: zawsze; zawżdy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) być wdzięcznym komuś lub czemuś za coś, co się otrzymało, czego się doświadczyło
(1.2) powstać, rozwinąć się dzięki komuś lub czemuś
Wiktionary
(1.1) Wychodzi na to, że znów ci zawdzięczam życie.
(1.2) Drogę, która w te miejsca prowadzi, mniszkom należy zawdzięczyć [...]
Wiktionary
czas. wdzięczyć
Wiktionary
dawniej: wdzięczność; dziś tylko w zwrocie: mieć coś komuś do zawdzięczenia - zawdzięczać coś komuś
SJP.pl
1. stać się wdzięcznym za coś, co się otrzymało, czego się doświadczyło;
2. dawniej: odwzajemnić się czymś, wynagrodzić; wywdzięczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaweckować.
Wiktionary
czas. zaweckować dk.
Wiktionary
(1.1) zawekowanie
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) wędrując dotrzeć gdzieś
Wiktionary
(1.1) Gdzie nie zawędrujemy, będziemy razem.
Wiktionary
rzecz. wędrowniczek mos., wędrownik mos.
przym. wędrowniczy
Wiktionary
wędrując, docierać gdzieś
SJP.pl
zakonserwować produkty żywnościowe w wekach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawekować.
Wiktionary
czas. zawekować dk.
Wiktionary
pokrywać, powlekać werniksem, np. obraz olejny
SJP.pl
dawniej: wyczuwać coś węchem; wywęszać
SJP.pl
1. złapać trop, rozpoznać węchem;
2. zawęszyć się - zapamiętywać się w węszeniu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zgłosić weto, formalny sprzeciw zawieszający lub uniemożliwiający wejście w życie aktu prawnego
Wiktionary
rzecz. weto n., zawetowanie n.
czas. wetować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawetować.
Wiktionary
czas. zawetować dk.
rzecz. weto n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) służbowo wezwać kogoś gdzieś
Wiktionary
(1.1) Zawezwał członków Komisji Rządzącej do Drezna i sam podyktował im główne punkty nowej konstytucji.
(1.1) Papierosy i artykuły spożywcze przywiozła mi nazajutrz zdenerwowana do nieprzytomności Janka, którą zawezwałam na pomoc przez telefon.
Wiktionary
IPA: zaˈvɛzvat͡ɕ, AS: zavezvać
Wiktionary
rzecz. wezwa ż., wezwanie n., zawezwanie n.
czas. wezwać dk., wzywać ndk.
Wiktionary
o wietrze: zacząć wiać
SJP.pl
oficjalnie: przekazywać informację, wiadomość
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawiadomić)
(1.1) przekazywać komuś wiadomość lub informację o czymś
Wiktionary
IPA: ˌzavʲjaˈdãmʲjät͡ɕ, AS: zavʹi ̯adãmʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zawiadomienie n., zawiadamianie n., powiadamianie n., powiadomienie n.
czas. zawiadomić dk.
Wiktionary
(1.1) informować, powiadamiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawiadamiać.
Wiktionary
rzecz. zawiadomienie n., powiadamianie n., powiadomienie n.
czas. zawiadamiać ndk., zawiadomić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawiadamiać)
(1.1) przekazać komuś wiadomość lub informację o czymś
Wiktionary
(1.1) Zawiadom ordynansa pana porucznika.
Wiktionary
rzecz. zawiadomienie n., zawiadamianie n., powiadamianie n., powiadomienie n.
czas. zawiadamiać ndk.
Wiktionary
(1.1) donieść, powiadomić, poinformować, zgłosić; gw-pl|Śląsk Cieszyński|skozać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawiadomić.
(1.2) wypowiedź pisemna zawiadamiająca (pismo, list);
(1.3) jęz. wypowiedzenie nieczasownikowe, do którego nie można wprowadzić czasownika w forma osobowej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzavʲjadɔ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zavʹi ̯adõmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zawiadomić dk., zawiadamiać ndk.
rzecz. zawiadamianie n., powiadamianie n., powiadomienie n.
Wiktionary
(1.2) powiadomienie
Wiktionary
dawniej: zawiadywać
SJP.pl
Zawiadowca – stanowisko kierownicze z zakresu logistyki, przede wszystkim na kolei (zawiadowca stacji).
W spółce PKP Polskie Linie Kolejowe zawiadowca podlega bezpośrednio naczelnikowi Sekcji Eksploatacji. Zadaniem zawiadowcy na przydzielonym obszarze jest organizowanie i nadzorowanie pracy podległych zespołów pracowniczych, jak również monitorowanie i koordynowanie działań:
Wikipedia
oficjalnie: zarządzać czymś, administrować czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawiadywać.
Wiktionary
czas. zawiadywać ndk.
Wiktionary
lekko pijany
SJP.pl
okucie do mocowania drzwi, okien lub różnego rodzaju pokryw, umożliwiające ruch, składające się zazwyczaj z dwóch członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła (okna, drzwi), drugi do ościeżnicy lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni otworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. połączenie ruchome złożone z dwóch części złączonych przegubowo, do mocowania wiek, włazów, skrzydeł drzwi i okien
(1.2) pot. ruchome połączenie kości
Wiktionary
Zawias – okucie umożliwiające ruch, składające się zazwyczaj z dwóch członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła (okna, drzwi), drugi do ościeżnicy lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni otworu drzwiowego.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj Rysiek wyrwał jeden z zawiasów u drzwi wejściowych.
Wiktionary
rzecz. zawiasa ż., zawiaska ż., zawiasy nmos.
:: zdrobn. zawiasek mrz.
przym. zawiasowy
przysł. zawiasowo
Wiktionary
(1.1) zawiasa; gw-pl|Górny Śląsk|bant, haszpa, zowiasa.
(1.2) staw
Wiktionary
1. część pnia, której się nie przecina podczas ścinania drzewa; niedopił;
2. dawniej, dziś regionalnie: zawias
SJP.pl
Zawiasa – nieprzepiłowana część pnia, pas drewna pomiędzy rzazem podcinającym i ścinającym. Jej prawidłowa szerokość powinna wynosić około 1/10 średnicy pnia w miejscu cięcia.
Wikipedia
zdrobnienie od: zawias
SJP.pl
zdrobnienie od: zawias
SJP.pl
1. rząd wymarłych ryb pancernych;
2. gromada ramienionogów
SJP.pl
Wikipedia
1. przedstawiciel rzędu wymarłych ryb pancernych;
2. przedstawiciel gromady ramienionogów
SJP.pl
przymiotnik od: zawias
SJP.pl
1. część pnia, której się nie przecina podczas ścinania drzewa; niedopił;
2. dawniej, dziś regionalnie: zawias
SJP.pl
Zawiesy, Zawiasy – pas wapiennych, urwistych skał w północnych stokach Pieninek.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawiązywać)
(1.1) zrobić węzeł, pętlę, kokardę
(1.2) złączyć końce nici, sznura, tasiemki itp., wiążąc je
czasownik zwrotny dokonany zawiązać się (ndk. zawiązywać się)
(2.1) zostać zapoczątkowanym
(2.2) bot. powstać jako zawiązek
Wiktionary
(1.1) Mock ubrał się w pośpiechu i zawiązał na szyi bordowy krawat.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɔ̃w̃zat͡ɕ, AS: zavʹi ̯õũ̯zać
Wiktionary
rzecz. zawiązanie n., zawiązywanie n.
czas. zawiązywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawiązać.
Wiktionary
IPA: ˌzavʲjɔ̃w̃ˈzãɲɛ, AS: zavʹi ̯õũ̯zãńe
Wiktionary
czas. zawiązywać, zawiązać dk., wiązać ndk., odwiązać dk., wywiązać dk.
Wiktionary
1. część organizmu żywego w bardzo wczesnym stadium rozwoju; zalążek;
2. dawniej: coś do zawiązywania, tasiemka, wstążka; zawiązka
SJP.pl
Zawiązek, łac. primordium – w biologii część organizmu będąca we wczesnej fazie rozwoju. Zwykle kilka komórek z których rozwinie się narząd. Termin pojawia się w różnych dziedzinach biologii (np. zawiązki zębów, zawiązki owocników grzybów), jednak najczęściej stosowany jest w botanice jako określenie pierwszej fazy rozwojowej organów roślin takich zawiązki liści, owoców, korzeni, kwiatów, pędu.
Wikipedia
1. gwarowo: tobołek, zawiniątko;
2. dawniej: zaczątek;
3. dawniej: coś do zawiązywania, tasiemka, wstążka albo supeł, węzeł
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawiązać)
(1.1) wiążąc, łączyć końce czego w węzeł, kokardę, pętlę
(1.2) powodować powstanie czegoś
(1.3) bot. tworzyć zawiązek kwiatu, liścia, owocu
czasownik zwrotny niedokonany zawiązywać się (dk. zawiązać się)
(2.1) tworzyć się samorzutnie lub być organizowanym
(2.2) bot. powstawać jako zawiązek kwiatów, liści, owoców
Wiktionary
rzecz. zawiązanie n., zawiązek mrz., zawiązywanie n.
czas. zawiązać dk.
Wiktionary
(1.1) wiązać
(1.2) inicjować, organizować, rozpoczynać, tworzyć, zaczynać, zakładać
(2.1) organizować się, powstawać, rozpoczynać się, tworzyć się
Wiktionary
1. zadrgać bardzo szybko;
2. o głosie lub dźwięku: rytmicznie zmienić się i zabrzmieć raz wyżej, raz niżej
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Zawichostu, związany z Zawichostem
Wiktionary
rzecz. Zawichost m., zawichościanin m., zawichościanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Zawichostu (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zawichostu (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie świętokrzyskim;
Wiktionary
Zawichost – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zawichost. Położone jest w Małopolsce, na ziemi sandomierskiej, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły. Prawa miejskie posiada co najmniej od 1255. Według danych z 1 stycznia 2018 Zawichost liczył 1793 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: zaˈvʲixɔst, AS: zavʹiχost
Wiktionary
rzecz. zawichościanin m., zawichościanka ż.
przym. zawichojski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zadzwonić za pomocą wideofonu
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zawidów ( górnołuż. Židźin, niem. Seidenberg) – miasto na Łużycach Górnych, w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim.
W latach 1945–1954 siedziba wiejskiej gminy Zawidów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego. Obecnie miasto stanowi samodzielną gminę miejską Zawidów.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 3807 mieszkańców (648. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: zaˈvʲiduf, AS: zavʹiduf
Wiktionary
przym. zawidowski
Wiktionary
mieszkaniec Zawidowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zawidowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Zawidz Kościelny lub Zawidz – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Zawidz. Ma status sołectwa.
Wikipedia
1. mieszkaniec Zawidza Kościelnego (wsi w Polsce);
2. mieszkaniec Zawidza Małego (wsi w Polsce);
3. mieszkaniec Zawidza (gminy wiejskiej w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Zawidza Kościelnego (wsi w Polsce);
2. mieszkanka Zawidza Małego (wsi w Polsce);
3. mieszkanka Zawidza (gminy wiejskiej w Polsce)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. zazdrościć komuś
(1.2) daw. nienawidzić kogoś, czegoś
czasownik zwrotny dokonany zawidzieć się
(2.1) daw. przywidzieć się
(2.2) daw. spodobać się
Wiktionary
rzecz. zawiść ż.
Wiktionary
→ Zawidz
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zwiecha; potocznie:
1. chwilowy brak uwagi, odpłynięcie myślami;
2. zawieszenie się oprogramowania komputerowego
SJP.pl
1. taki, który doznał zawodu, rozczarowania; rozczarowany, rozgoryczony;
2. właściwy takiej osobie, np. zawiedziona mina
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, którego życzenia, nadzieje, oczekiwania nie spełniły się
Wiktionary
rzecz. zawód
czas. zawodzić dk., zawieść ndk.
Wiktionary
(1.1) rozczarowany
Wiktionary
padający gęsto śnieg połączony z silnym wiatrem; śnieżyca; zamieć; zadymka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. zjawisko hydrometeorologiczne, polegające na połączeniu opadów śniegu z silnym wiatrem;
Wiktionary
Zawieja śnieżna – opad śniegu z towarzyszącym mu silnym wiatrem.
Podczas zawiei śnieg praktycznie nie opada na ziemię a jest niesiony przez wiatr.
Wikipedia
IPA: zaˈvʲjɛ̇ja, AS: zavʹi ̯ėi ̯a
Wiktionary
(1.1) zadymka, zamieć, zawierucha, gwara. dujawica, białystok. wiuga
Wiktionary
Zawieprzyce – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Spiczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
We wsi na skarpie nad rzeką Wieprz znajdują się ruiny zamku wraz z zachowaną kaplicą.
Wikipedia
1. doprowadzać coś do skutku;
2. zamieszczać w czymś;
3. przedstawiać jakieś treści w wypowiedzi, książce, filmie itp.;
4. zawierać się -
a) być składnikiem czegoś lub znajdować się w obrębie czegoś;
b) o jakiejś idei, treści, myśli: być wyrażonym w wypowiedzi, książce, filmie itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mieć coś wewnątrz siebie, mieć coś za składnik siebie, składać się
(1.2) utworzyć, zawiązać jakieś porozumienie
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. zamykać
(1.4) daw. gw-pl|Kraków. przymykać
Wiktionary
(1.1) Kontener zawierał partię przemycanych narkotyków.
(1.2) Po 20 (= dwudziestu) latach wojny strony zawarły pokój.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛrat͡ɕ, AS: zavʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. zawieranie n., zawarcie n., zawartość ż.
przym. zawarty
Wiktionary
(1.1) składać się, obejmować
(1.2) zawiązać, podpisać, ratyfikować
Wiktionary
środowiskowo: liczba zawieranych małżeństw w ciągu roku w stosunku do liczby ludności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawierać.
Wiktionary
(1.1) Czy w tym kraju możliwe jest zawieranie małżeństw przez pary homoseksualne?
Wiktionary
IPA: ˌzavʲjɛˈrãɲɛ, AS: zavʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. zawierać ndk., zawrzeć dk.
rzecz. zawarcie
przym. zawarty
Wiktionary
roślina ozdobna o różnokolorowych kwiatach w kształcie kielicha
SJP.pl
mieszkaniec Zawiercia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zawiercia
(1.2) osoba pochodząca z Zawiercia, urodzona w Zawierciu
Wiktionary
(1.1) Zawiercianom nie udało się pokonać kielczan.
Wiktionary
rzecz. Zawiercie n.
:: fż. zawiercianka ż.
przym. zawierciański, zawiercki
Wiktionary
mieszkanka Zawiercia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zawiercia
(1.2) kobieta pochodząca z Zawiercia, urodzona w Zawierciu
Wiktionary
(1.1) Kaliszanki pokonały zawiercianki 3:0.
Wiktionary
rzecz. Zawiercie n.
:: fm. zawiercianin mos.
przym. zawierciański, zawiercki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Zawiercia, związany z Zawierciem
Wiktionary
(1.1) Miasto Zawiercie jest siedzibą powiatu zawierciańskiego.
Wiktionary
rzecz. Zawiercie n., zawiercianin mos., zawiercianka ż.
przym. zawiercki
Wiktionary
(1.1) przest. zawiercki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w południowej Polsce, w województwie śląskim;
Wiktionary
Zawiercie – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, siedziba powiatu zawierciańskiego.
Zawiercie położone jest w środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej u źródeł Warty (które znajduje się w dzielnicy Kromołów) oraz Czarnej Przemszy (w dzielnicy Bzów). Rzeki płyną początkowo jedną doliną, a następnie, rozdzielone przez Kuestę Jurajską, zamieniają się w dopływy odpowiednio Odry i Wisły. Miasto leży zatem w dorzeczu dwóch głównych rzek Polski jednocześnie.
Wikipedia
(1.1) Drugi dzień Dni Zawiercia upłynął w koncertowej, imprezowej atmosferze.
(1.1) W okresie międzywojennym w publicystyce pojawia się nazwa „Zawiercie – miasto wymarłe” lub „miasto bezrobotnych”.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛrʲt͡ɕɛ, AS: zavʹi ̯erʹće
Wiktionary
rzecz. zawiercianin mos., zawiercianka ż.
przym. zawierciański, zawiercki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. odnoszący się do Zawiercia, związany z Zawierciem
Wiktionary
rzecz. Zawiercie n., zawiercianin m., zawiercianka ż.
przym. zawierciański
Wiktionary
(1.1) współcz. zawierciański
Wiktionary
przysłówek
(1.1) stpol. prawdziwie
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛrnɛ, AS: zavʹi ̯erne
Wiktionary
1. silny wicher, zwykle połączony z opadami śniegu; zawieja; śnieżyca;
2. przenośnie: wojna, rozruchy, zamieszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. gwałtowny i porywisty wiatr
(1.2) przen. burzliwe wydarzenie polityczne czy historyczne
(1.3) przen. trudna, skomplikowana sytuacja pełna zawirowań
(1.4) przen. coś unoszącego się w dużej ilości w sposób bezładny
(1.5) daw. człowiek porywczy
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Podczas zawieruchy trudno było cokolwiek zobaczyć.
Wiktionary
(1.2) wstrząs dziejowy
(1.3) kontrowersja, rwetes, zamęt, zamieszanie
(1.5) zawadiaka
Wiktionary
1. potocznie: gubić, zapodziewać;
2. zawieruszać się - ginąć w sposób niezauważony
SJP.pl
1. potocznie: zagubić, zapodziać;
2. zawieruszyć się - zginąć w sposób niezauważony
SJP.pl
1. zaufać komuś;
2. powierzyć, pożyczyć coś komuś
SJP.pl
1. nie spełnić czyichś oczekiwań, nie dotrzymać obietnicy; rozczarować;
2. prowadząc, przybyć do jakiegoś miejsca; zaprowadzić;
3. posłużyć jako droga, dojście dokądś; zaprowadzić;
4. okazać się niezgodnym z oczekiwaniami;
5. stać się przyczyną jakiegoś działania, stanu; zaprowadzić;
6. zawieść się - doznać przykrego uczucia wywołanego niespełnionymi marzeniami, planami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawodzić)
(1.1) dokonany od|zawodzić.
Wiktionary
IPA: ˈzavʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: zavʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. zawiedzenie n., zawód m., zawodzenie n., wiedzenie n., wodzenie n., zawodność ż., niezawodność ż.
czas. zawodzić ndk., wieść ndk., wodzić dk.
przym. zawodny, niezawodny, zawiedziony
przysł. zawodnie, niezawodnie
Wiktionary
(1.1) sprawić zawód, rozczarować
Wiktionary
1. umieścić coś gdzieś (wieszając);
2. zająć, zasłonić jakąś powierzchnię (wieszając coś);
3. wstrzymać coś na jakiś czas;
4. pozbawić kogoś praw na jakiś czas
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) powiesić coś wysoko
(1.2) przerwać na jakiś czas wykonywanie danej czynności
(1.3) przerwać na jakiś czas formalne spotkanie
(1.4) formalnie pozbawić na jakiś czas prawa wykonywania zawodu lub sprawowania funkcji
(1.5) telekom. przerwać na chwilę połączenie telefoniczne
(1.6) praw. przerwać na jakiś czas wykonywanie działalności gospodarczej w danej formie prawnej
(1.7) praw. wstrzymać na jakiś czas wykonywanie danej czynności lub danego postanowienia
Wiktionary
(1.1) Mama wczoraj zawiesiła czyste firanki
Wiktionary
rzecz. zawiesie n., zawieszanie n., zawieszenie n., zawiesina ż.
czas. ndk. zawieszać
czas. powiesić, wisieć, wieszać, zawisać
Wiktionary
urządzenie do zawieszania, obwiązywania lub podtrzymywania podnoszonego ładunku, będące wyposażeniem żurawia, cięgnika lub suwnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) górn. techn. uchwyt w dźwigni podnoszącej ciężary
Wiktionary
Zawiesie – urządzenie będące wyposażeniem urządzenia dźwigowego żurawia, cięgnika lub suwnicy służące do zawieszania, obwiązywania lub podtrzymywania podnoszonego ładunku. W większości przypadków zawiesie nie jest integralnym elementem dźwignicy a jest jedynie zawieszane na haku zblocza.
Wikipedia
(1.1) Nie wiem, czy zawiesie wytrzyma tak duże obciążenie?
Wiktionary
rzecz. zawiesina ż.
czas. zawiesić dk.
przym. zawiesinowy
Wiktionary
ciecz lub gaz z zawieszonymi cząstkami ciała stałego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. chem. gazowy lub ciekły układ niejednorodny substancji, zwykle dwóch, w postaci cząstek jednej rozproszonych w drugiej;
Wiktionary
Zawiesina – układ niejednorodny, zwykle dwufazowy, w postaci cząstek jednego ciała rozproszonych (faza rozproszona) w drugim ciele (faza rozpraszająca), np. cząstek ciała stałego w gazie lub cząstek cieczy w cieczy. Jeżeli cząstki te są dostatecznie małe, mowa jest o układzie koloidalnym. Jeżeli gęstość fazy rozproszonej w zawiesinach jest większa niż gęstość fazy rozpraszającej, to rozproszone cząstki fazy stałej mają tendencję do sedymentacji (opadania).
Wikipedia
rzecz. zawiesie n., zawieszenie n., zawieszanie n., wieszanie n., wiszenie n., wieszak m., wieszaczek m., zawieszka ż., wisielec m.
czas. zawieszać ndk., zawiesić dk., wieszać ndk., wisieć dk.
przym. zawiesinowy, wisielczy
Wiktionary
(1.1) rzad. suspensja
Wiktionary
przymiotnik od: zawiesina
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zawiesisty; bardziej zawiesisty
SJP.pl
1. o płynie, np. sosie, zupie: gęsty, treściwy;
2. dawniej: zwisający, obwisły
SJP.pl
1. umieszczać coś gdzieś (wieszając)
2. zajmować, zasłaniać jakąś powierzchnię (wieszając coś)
3. wstrzymywać coś na jakiś czas; pozbawiać kogoś praw na jakiś czas
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) powiesić coś na czymś; umiejscowić coś wyżej
(1.2) wstrzymać, zatrzymać jakieś działanie, by później do niego wrócić
Wiktionary
(1.1) Zawieś kurtkę na wieszaku w przedpokoju.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛʃat͡ɕ, AS: zavʹi ̯ešać
Wiktionary
rzecz. zawiesina ż., zawieszanie n., zawieszenie
czas. powiesić, zawisać, zawiesić
Wiktionary
(1.1) wieszać, powiesić
Wiktionary
w prawie: możliwość bycia zawieszonym, wstrzymanym na pewien czas
SJP.pl
dający się zawiesić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawieszać.
Wiktionary
IPA: ˌzavʲjɛˈʃãɲɛ, AS: zavʹi ̯ešãńe
Wiktionary
czas. zawieszać, zawisać, zawiesić
rzecz. zawieszenie n., zawiesina ż.
Wiktionary
1. umieścić coś gdzieś (wieszając);
2. zająć, zasłonić jakąś powierzchnię (wieszając coś);
3. wstrzymać coś na jakiś czas;
4. pozbawić kogoś praw na jakiś czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawiesić.
(1.2) mot. układ elementów, które łączą koła z podwoziem pojazdu;
(1.3) inform. stan programu, systemu lub komputera w którym nie reaguje on na sygnały zewnętrzne
(1.4) zool. faza ruchu zwierzęcia, w której żadna z nóg nie dotyka podłoża;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Przyczyną wypadku było zawieszenie się komputerów w dyspozytorni.
Wiktionary
IPA: ˌzavʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: zavʹi ̯ešẽńe
Wiktionary
rzecz. zawieszanie n., zawiesina ż.
czas. zawieszać, zawisać, zawiesić
Wiktionary
(1.3) zawieszenie się
(1.4) zawis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. element konstrukcyjny, na którym zawieszony jest kolejny element zamocowany przegubowo
(1.2) typogr. jednoliterowy wyraz na końcu linii tekstu; błąd łamania publikacji
(1.3) jubil. zob. wisiorek.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Najbardziej rażące i łatwe do zauważenia są zawieszki w tekstach reklamowych.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛʃka, AS: zavʹi ̯eška
Wiktionary
czas. powiesić, zawisać, wieszać
rzecz. zawiesina ż.
Wiktionary
(1.2) wiszący spójnik
Wiktionary
dawniej o zwierzętach: wyczuwać zapach przyniesiony przez wiatr
SJP.pl
strona statku lub łodzi niewystawiona na wiatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mors. żegl. burta przeciwna do tej, na którą wieje wiatr
Wiktionary
(1.1) Od zawietrznej powoli zbliżała się barkentyna.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛṭʃna, AS: zavʹi ̯eṭšna
Wiktionary
przym. zawietrzny
Wiktionary
Zawietrzność – zjawisko występujące na statkach z napędem żaglowym, polegające na dążeniu jednostki do skręcania w kierunku przeciwnym do kierunku, z którego wieje wiatr (odpadania), mimo neutralnego położenia steru. Zachowanie takie jest spowodowane brakiem zrównoważenia żaglowego, co może być stałą cechą jednostki, lub skutkiem celowego działania.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) geogr. / mors. żegl. znajdujący się po przeciwnej stronie niż ta, na którą wieje wiatr
Wiktionary
(1.1) Ekspozycja stoku ma spory wpływ na sumę opadów atmosferycznych. Stoki dowietrzne charakteryzują się częstszym występowaniem opadów aniżeli zawietrzne.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲjɛṭʃnɨ, AS: zavʹi ̯eṭšny
Wiktionary
rzecz. zawietrzna ż., wiatr m.
przym. zawietrzna
Wiktionary
o zapachu, chłodzie itp.: docierać dokądś z powiewem wiatru
SJP.pl
[czytaj: zawiejski] nazwisko
SJP.pl
wioząc, dostarczyć kogoś lub coś do jakiegoś miejsca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawozić)
(1.1) przywieźć coś lub kogoś w jakieś miejsce
(1.2) daw. zarzucić czymś, co przywieziono w dużych ilościach
czasownik zwrotny dokonany zawieźć się (ndk. zawozić się)
(2.1) przywieźć siebie w jakieś miejsce
Wiktionary
(1.1) Moja przyjaciółka zawiozła mnie do domu.
Wiktionary
IPA: ˈzavʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: zavʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. wózek m.
czas. wieźć ndk., zawozić dk.
Wiktionary
w islamie budynek będący siedzibą muzułmańskiego bractwa religijnego; tekke
SJP.pl
Chanaka (pers. خانقاه, ḵānaqāh, zawija, arab. خانقاه kąt, tur. tekke) – rodzaj klasztoru; budynek lub zespół budynków stanowiących siedzibę zakonu sufickiego. W skład zespołu wchodziły świątynia (meczet), szkoła (medresa), pomieszczenia dla członków bractwa oraz pielgrzymów; często pojawiało się tam także mauzoleum założyciela szkoły lub innego, wybitnego "świętego męża".
Wikipedia
okręcać coś wokół czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawinąć)
(1.1) otaczać ze wszystkich stron
(1.2) zaginać brzegi lub koniec czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zawinąć)
(2.1) wpływać do portu
czasownik zwrotny niedokonany zawijać się (dk. zawinąć się)
(3.1) okrywać siebie ze wszystkich stron
(3.2) zaginać się nieco lub owijać się wokół czegoś
Wiktionary
rzecz. zawijanie n., zawijas mrz., zawiniątko n., zawiłość ż.
czas. zawinąć
przym. zawiły
przysł. zawile
Wiktionary
(1.1) okręcać, okrywać, opakowywać, osłaniać, otulać, owijać, zapakowywać, zasłaniać
(1.2) podwijać, zwijać
(2.1) przypływać, wpływać
(3.1) okręcać się, okrywać się, opatulać się, osłaniać się, otaczać się, otulać się, zasłaniać się
Wiktionary
1. osoba zajmująca się zawijaniem (pakowaniem) czegoś;
2. urządzenie do zawijania czegoś; zawijaczka, zawijarka, zwijarka;
3. potocznie: coś, w co się zawija kogoś lub coś; otulacz
SJP.pl
1. urządzenie do zawijania i usztywniania krawędzi okrągłych przedmiotów;
2. zawijak żółtawy - gatunek niewielkiego pająka z rodziny omatnikowatych;
3. dawniej: rodzaj sylogizmu
SJP.pl
dział fabryki, gdzie produkowane wyroby są zawijane w opakowania firmowe
SJP.pl
ciasto nadziewane składnikiem uformowanym w kształcie spirali
SJP.pl
wygięta linia; wykrętas; wywijas; zakrętas;
SJP.pl
zdrobnienie od: zawijas
SJP.pl
1. wyrostek na liściu paproci, zakrywający zarodnie;
2. chusta okrywająca głowę i szyję, noszona przez kobiety w dawnej Polsce zamiast czepca; podwika
SJP.pl
Zawijka, induzjum (łac. indusium) – wyrostek skórki spodniej strony liścia paproci, przykrywający kupki zarodni (skupienie zarodni). Zawijka może mieć kształt łuski przytwierdzonej bocznie lub promienistej, przymocowanej środkiem do liścia. Zawijka może być dwuwargowa – kiedy dwustronnie osłania kupkę, lub mieć postać wypukłej klapki.Istnieje także szereg postaci pośrednich oraz paprocie niewykształcające zawijki (np. rodzina długoszowatych (Osmundaceae). W miarę dojrzewania zarodników zawijka usycha.
Wikipedia
obsadzać odsypiska i przymuliska sadzonkami wiklinowymi
SJP.pl
obsadzić odsypiska i przymuliska sadzonkami wiklinowymi
SJP.pl
wąsateczka zawilczaneczka - gatunek motyla z rodziny wąsikowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zawiły
Wiktionary
rzecz. zawiłość ż.
przym. zawiły
czas. zawijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Anemone|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju zawilców (1.1)
(1.3) pot. kwiat rośliny z rodzaju zawilców (1.1)
Wiktionary
Zawilec (Anemone L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych. Jego klasyfikacja jest problematyczna i w zależności od ujęcia obejmuje ok. 64 gatunki lub ok. 150 gatunków. Niezależnie od ujęcia systematycznego rodzaj jest szeroko rozprzestrzeniony niemal na całym świecie, głównie w strefie klimatu chłodnego i arktycznego półkuli północnej, w strefie międzyzwrotnikowej na obszarach górskich. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – lasy, zarośla, łąki górskie i suche murawy. W wąskim ujęciu systematycznym rodzaj ten nie ma przedstawicieli we florze Polski (poza uprawianym zawilcem wieńcowym). W szerszym, tradycyjnym, obejmuje cztery gatunki dziko rosnące w Polsce: zawilec gajowy A. nemorosa, narcyzowy A. narcissiflora, wielkokwiatowy A. sylvestris i żółty A. ranunculoides.
Wikipedia
IPA: zaˈvʲilɛt͡s, AS: zavʹilec
Wiktionary
rzecz. wilec m.
przym. zawilcowy
Wiktionary
(1.1-3) anemon
(1.2) lud. kozie bobki
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zawile
SJP.pl
czynić wilgotnym, nasycać wilgocią; nawilżać, nawilgacać, wilżyć, zwilżać, uwilgotniać
SJP.pl
nasiąknąć wilgocią
SJP.pl
uczynić wilgotnym, nasycić wilgocią; nawilżyć, zwilżyć, nawilgocić, nawilgotnić, uwilgotnić
SJP.pl
przesiąknięty wilgocią
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zawiły
SJP.pl
okręcić coś wokół czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawijać)
(1.1) zob. zawijać.
Wiktionary
rzecz. zawinięcie n., zawijanie n., zawiniątko n.
czas. zawijać
Wiktionary
rzadko: popełniać przewinienie, stawać się winnym czegoś
SJP.pl
mały pakunek, coś zwiniętego; tobołek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niewielki pakunek owinięty papierem lub suknem
Wiktionary
(1.1) Chłopiec położył oba zawiniątka pod choinką.
Wiktionary
rzecz. zawinięcie n.
czas. zawijać ndk., zawinąć dk., zawinąć się dk.
Wiktionary
(1.1) pakunek, tobołek, węzełek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawinąć.
Wiktionary
czas. zawinąć
rzecz. zawiniątko n.
Wiktionary
okręcić coś wokół czegoś
SJP.pl
zabezpieczyć należności banku na towarze będącym w drodze
SJP.pl
wyrazić swoje życzenie, żądanie; zażyczyć sobie, zażądać, zapragnąć * występuje wyłącznie w połączeniu "zawinszować sobie"
SJP.pl
obrócić się wiele razy wokół własnej osi bardzo szybko; zakręcić się
SJP.pl
obrócić się wiele razy wokół własnej osi bardzo szybko; zakręcić się
SJP.pl
Turbulencja, przepływ burzliwy – w mechanice ośrodków ciągłych, reologii i aerodynamice – określenie bardzo skomplikowanego, nielaminarnego ruchu płynów. Ogólniej termin ten oznacza złożone zachowanie dowolnego układu fizycznego, czasem zachowanie chaotyczne. Ruch turbulentny płynu przejawia się w występowaniu wirów i innych struktur koherentnych, zjawisku oderwania strugi, zjawisku mieszania. Dziedzinami nauki, które analizują zjawiska związane z turbulencją, są: hydrodynamika, aerodynamika i reologia. Model matematyczny turbulencji próbuje się tworzyć na bazie teorii układów dynamicznych i teorii chaosu.
Wikipedia
1. zakazić wirusami;
2. potocznie: zainfekować wirusami komputerowymi
SJP.pl
1. zakażać wirusami;
2. infekować wirusami komputerowymi
SJP.pl
czas, gdy śmigłowiec znajdujący się w powietrzu, mimo pracującego silnika, nie zmienia wysokości lotu ani nie pokonuje żadnego dystansu (zawisa w powietrzu)
SJP.pl
Zawis – stan lotu, w którym śmigłowiec utrzymuje się nad powierzchnią ziemi, nie wykonując ruchu względem tego podłoża.
Śmigłowce wykonują zawis między innymi w celu rozpoznania składowych wiatru, a także podczas operacji wymagających utrzymania stabilnej pozycji, takich jak podnoszenie ładunku czy podchodzenie do lądowania.
Wikipedia
czasownik
(1.1) zatrzymać się w powietrzu podczas lotu
(1.2) być zawieszonym na pewnej wysokości
(1.3) zaczepiać się o coś i pozostawać w pozycji wiszącej
Wiktionary
IPA: zaˈvʲisat͡ɕ, AS: zavʹisać
Wiktionary
rzecz. zawis m., zwis m., zawieszenie n., zawieszanie n., zawieszka ż., zawisak m., zawisakowate nmos., zawisanie n.
czas. zawisnąć, zwisać, zwisnąć, zawiesić, zawieszać
przym. zawisakowy, zawisakowaty
Wiktionary
duży motyl nocny z rodziny zawisakowatych; zmrocznik, zmrocznikowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. motyl należący do rodziny zawisakowatych (nazwa systematyczna|Sphingidae|ref=tak.), przypominający kolibra;
Wiktionary
Zawisakowate, zawisaki, sfinksy (Sphingidae) – rodzina motyli. Na świecie żyje około 1200 gatunków, w Europie 33, a w Polsce zanotowano 20 gatunków. Rozprzestrzenione głównie w tropikach.
Zawisakowate w przeważającej większości są motylami nocnymi, tylko nieliczne gatunki latają w ciągu dnia. Rodzina ta charakteryzuje się masywną budową ciała o doskonałych warunkach aerodynamicznych. Należą do najszybciej latających motyli i w ogóle owadów. Nawet na długich dystansach mogą osiągać prędkość do 50 km/h, a nawet 65 km/h, wykorzystując maksymalnie siłę nośną wiatrów, natomiast w porze bezwietrznej ich przemieszczanie się ma ograniczony charakter.
Wikipedia
IPA: zaˈvʲisak, AS: zavʹisak
Wiktionary
czas. zawisać, wieszać
Wiktionary
rodzina motyli; zmierzchnikowate, fertaki
SJP.pl
Zawisakowate, zawisaki, sfinksy (Sphingidae) – rodzina motyli. Na świecie żyje około 1200 gatunków, w Europie 33, a w Polsce zanotowano 20 gatunków. Rozprzestrzenione głównie w tropikach.
Zawisakowate w przeważającej większości są motylami nocnymi, tylko nieliczne gatunki latają w ciągu dnia. Rodzina ta charakteryzuje się masywną budową ciała o doskonałych warunkach aerodynamicznych. Należą do najszybciej latających motyli i w ogóle owadów. Nawet na długich dystansach mogą osiągać prędkość do 50 km/h, a nawet 65 km/h, wykorzystując maksymalnie siłę nośną wiatrów, natomiast w porze bezwietrznej ich przemieszczanie się ma ograniczony charakter.
Wikipedia
o cechach zawisakowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawisać.
Wiktionary
czas. zawisać ndk.
Wiktionary
uczucie znacznie silniejsze niż zazdrość, wrogość do osoby, której czegoś zazdrościmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie silnej niechęci do osoby, której się czegoś zazdrości
(1.2) stpol. nienawiść
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzavʲiɕt͡ɕ, AS: zavʹiść
Wiktionary
rzecz. zawistnik m., zawistnica ż., zawistność ż.
przym. zawistny
przysł. zawistnie
czas. zawidzieć ndk., zawiścić ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) stpol. zazdrościć
Wiktionary
rzecz. zawiść ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zawiślak – nazwisko używane w Polsce.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 4350 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. warszawskim (532 osoby), zamojskim (510 osób) i lubelskim (471 osób).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zawistny
Wiktionary
IPA: zaˈvʲistʲɲɛ, AS: zavʹistʹńe
Wiktionary
rzecz. zawiść ż., zawistność ż.
przym. zawistny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zawistnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zawistny; bardziej zawistny
SJP.pl
osoba zawistna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zawistne; cecha tych, którzy są zawistni
Wiktionary
rzecz. zawiść ż., zawistnik m., zawistnica ż.
przym. zawistny
przysł. zawistnie
Wiktionary
(1.1) zazdrosność
Wiktionary
książkowo:
1. czujący silną niechęć, nienawiść do kogoś z powodu jego sukcesów, powodzenia, kierujący się tym uczuciem; pełen zawiści, bardzo zazdrosny;
2. będący wyrazem tego uczucia, np. zawistne spojrzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen zawiści, odczuwający zawiść; także. świadczący o zawiści
Wiktionary
(1.1) Owszem, nasze oczy ludzkie są zawistne i lubimy, by winowajca został przykładnie ukarany.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲistnɨ, AS: zavʹistny
Wiktionary
rzecz. zawiść ż., zawistnik m., zawistnica ż., zawistność ż.
przysł. zawistnie
Wiktionary
(1.1) zazdrosny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zawistowszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sokółka.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sokółce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przysłał nas pan Zawisza w darze młodemu rycerzowi, abyśmy niewolnikami jego byli.
(1.1) Dwa o Zawiszy miał naród polski przysłowia
Wiktionary
IPA: zaˈvʲiʃa, AS: zavʹiša
Wiktionary
Zawiszyce (niem. Sabschütz)– wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
Wikipedia
podległość komuś, zależność od kogoś lub czegoś
SJP.pl
podlegający komuś lub czemuś
SJP.pl
przybyć dokądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawitać.
Wiktionary
czas. zawitać dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
termin zawity - termin ostateczny dla wykonania pewnych czynności prawnych; termin prekluzyjny, prekluzja
SJP.pl
opatrzyć (paszport) wizą; wizować
SJP.pl
1. kręty, zygzakowaty, wijący się;
2. trudny do zrozumienia, skomplikowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zawiłe
(1.2) zawiła rzecz, sprawa
Wiktionary
przym. zawiły
przysł. zawile, zawiło
czas. zawijać
Wiktionary
(1.1) złożoność
(1.2) meandry
Wiktionary
1. kręty, zygzakowaty, wijący się;
2. trudny do zrozumienia, skomplikowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kręty
(1.2) trudny do zrozumienia
Wiktionary
(1.1) Zawiła droga prowadzi nas systematycznie do gór.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲiwɨ, AS: zavʹiu̯y
Wiktionary
rzecz. zawiłość
przysł. zawile
czas. zawijać
Wiktionary
(1.1) zygzakowaty, wijący się
(1.2) niejasny, skomplikowany, zagmatwany
Wiktionary
kraina historyczna Polski na północno-zachodnim Mazowszu; ziemia zawkrzeńska
SJP.pl
Zawkrze (ziemia zawkrzeńska) – niewielka kraina historyczna Polski na terenie północno-zachodniego Mazowsza w widłach Łydynii i Wkry. Funkcjonowała jako odrębna jednostka administracyjna od 2. połowy XIV wieku do rozbiorów. Jej historyczną stolicą jest Szreńsk.
Wikipedia
1. wlokąc, przemieścić coś lub kogoś dokądś;
2. zaprowadzić kogoś dokądś wbrew jego woli;
3. o chmurach: pokryć coś cienką warstwą;
4. zawlec się - przemieścić się z dużym trudem
SJP.pl
element z drutu, służący do przetknięcia przez śrubę, nakrętkę lub sworzeń w celu zabezpieczenia przed odkręceniem lub wypadnięciem
SJP.pl
Zawleczka, szplint – element wykonany z drutu o półokrągłym przekroju, w miejscu zgięcia posiadający uszko. Zabezpiecza przed zsuwaniem, lub przemieszczaniem się elementów umieszczonych na wałkach, osiach, trzpieniach lub innych elementach maszyn. Przewlekany jest przez otwór wywiercony w elemencie a jej wolne i wystające końce są odginane w przeciwne strony. Zawleczki stosuje się tylko wówczas, gdy element zabezpieczany nie jest obciążony siłą osiową, lub gdy ta siła jest niewielka. W takich przypadkach zawsze powinno się stosować zawleczkę z podkładką.
Wikipedia
przymiotnik od: zawleczka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wnioskować)
(1.1) dokonany od|wnioskować.
Wiktionary
czas. wnioskować
Wiktionary
1. zakryć twarz woalem;
2. ukryć prawdę, przedstawić coś nie wprost
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. zakryć coś (zwłaszcza twarz lub dekolt) woalem
(1.2) książk. przen. przedstawić coś nie wprost, nadać czemuś aluzyjny charakter
Wiktionary
(1.1) Jakaś zawoalowana dama pachnąca fiołkami pyta o ciebie.
(1.1) W ten nieco zawoalowany sposób zobowiązywała podwładnych do wykonania zadania w ustalonym przez siebie terminie.
Wiktionary
rzecz. woal m., woalka ż.
czas. woalować ndk.
Wiktionary
1. zajęcie, którego ktoś się wyuczył, wykonywane w celach zarobkowych;
2. niespełnienie się czyichś marzeń, planów;
3. uczucie doznane z tego powodu; rozczarowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność, którą ktoś wykonuje, by zdobyć pieniądze
(1.2) niemiłe uczucie, gdy ktoś / coś nie spełniło naszych oczekiwań
(1.3) lm. zob. zawody.
Wiktionary
Zawód – zbiór zadań (zespół czynności) wyodrębnionych w wyniku społecznego podziału pracy, będących świadczeniami na rzecz innych osób, wykonywanych stale lub z niewielkimi zmianami przez poszczególne osoby i wymagających odpowiednich kwalifikacji (wiedzy i umiejętności), zdobytych w wyniku kształcenia lub praktyki. Wykonywanie zawodu stanowi źródło dochodów. Szczególnym rodzajem zawodu jest profesja.
Wikipedia
(1.1) W tej rubryce mam wpisać zawód wyuczony czy wykonywany?
(1.2) Swoim odejściem sprawiłeś mi zawód.
Wiktionary
IPA: ˈzavut, AS: zavut
Wiktionary
(1.1)
rzecz. zawody nmos., zawodnik m., zawodniczka ż., zawodowiec m., zawodowstwo n., zawodówka ż.
przym. zawodowy, zawodniczy
przysł. zawodowo, zawodniczo
(1.2)
czas. zawodzić, zawieść
przym. zawiedziony, zawodny
przysł. zawodnie
Wiktionary
(1.1) praca, profesja
(1.2) rozczarowanie
Wiktionary
zawodnica świerkowa, zawodnica modrzewiowa - gatunki błonkówki z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
→ zawodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczestniczka zawodów
Wiktionary
(1.1) Zawodniczka świetnie się spisała i zdobyła pierwsze miejsce.
Wiktionary
IPA: ˌzavɔdʲˈɲit͡ʃka, AS: zavodʹńička
Wiktionary
rzecz. zawody nmos.
:: fm. zawodnik m.
przym. zawodniczy
przysł. zawodniczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zawodny
Wiktionary
rzecz. zawód mrz., zawodność ż.
czas. zawieść dk., zawodzić ndk.
przym. zawodny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika zawodny; bardziej zawodny
SJP.pl
osoba biorąca udział w zawodach sportowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. uczestnik zawodów
(1.2) sport. uczestnik gry zespołowej
Wiktionary
(1.1) Ten zawodnik jest szybki i dobrze wyszkolony.
(1.1) Wśród zawodników wyróżniał się numer czwarty.
Wiktionary
IPA: zaˈvɔdʲɲik, AS: zavodʹńik
Wiktionary
rzecz. zawody lm.
:: fż. zawodniczka ż.
przym. zawodniczy
przysł. zawodniczo
Wiktionary
(1.1-2) gracz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zawodne; cecha tych, którzy są zawodni
Wiktionary
czas. zawodzić ndk., zawieść dk.
przym. zawodny
przysł. zawodnie
Wiktionary
taki, na którym nie można polegać, mogący zawieść; niepewny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku taki, za którego nie jest się pewnym
(1.2) o rzeczy, mechanizmie taki, który może nie zadziałać, mieć awarię
(1.3) o marzeniach, planach taki, który może się nie ziścić
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) I człowiek może okazać się zawodnym w określonych okolicznościach.
(1.2) Sprowadzone z Niemiec aparaty były zawodne.
(1.3) Nieśmiałe są myśli śmiertelników / i przewidywania nasze zawodne, / bo śmiertelne ciało przygniata duszę / i ziemski przybytek obciąża lotny umysł.
Wiktionary
rzecz. zawodność ż., zawód mrz.
przysł. zawodnie
czas. zawieść
Wiktionary
(1.1) niepewny
(1.2) awaryjny
(1.3) niepewny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. lub żart. zawodówka
Wiktionary
(1.1) Do której zawodówy chodziłaś?
(1.1) Kamil ukończył zawodówę na Brynowie.
Wiktionary
rzecz. zawód mrz., zawodówka ż.
przym. zawodowy
przysł. zawodowo
Wiktionary
1. osoba pracująca zawodowo;
2. osoba uprawiająca jakąś dziedzinę zawodowo (nie jako amator)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się czymś zawodowo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Codziennie gracie w tenisa, nie widząc żadnej poprawy, aż nagle zaczynacie wygrywać z zawodowcami.
Wiktionary
przym. zawodowy
Wiktionary
(1.1) fachowiec, profesjonalista, profesjonał, specjalista, wyczynowiec
Wiktionary
potocznie: szkoła zawodowa (średnia lub zasadnicza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szkoła zawodowa
Wiktionary
Branżowa szkoła I lub II stopnia (dawniej jako zasadnicza szkoła zawodowa, w skrócie ZSZ, zawodówka, później jako branżówka i do tego wielobranżowa szkoła zawodowa) – placówka edukacyjna, stworzona na podbudowie programowej szkoły podstawowej, realizująca program nauczania w zakresie kształcenia ogólnego oraz zawodowego.
Wikipedia
(1.1) Najpierw skończyłem zawodówkę, dopiero potem poszedłem do technikum.
(1.1) Pewnie nie masz nawet zawodówki, tylko jesteś po ohapie, że piszesz takie rzeczy.
Wiktionary
IPA: ˌzavɔˈdufka, AS: zavodufka
Wiktionary
rzecz. zawód mrz.
:: zgrub. zawodówa ż.
przym. zawodowy
przysł. zawodowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) uprawiając lub wykonując coś jako zawód, zajmując się czymś z zawodu
Wiktionary
rzecz. zawodówa ż., zawód m., zawodówka ż., zawodowość ż.
przym. zawodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest zawodowe; cecha tych, którzy są zawodowi
Wiktionary
przym. zawodowy
przysł. zawodowo
Wiktionary
zajmowanie się określoną czynnością lub dziedziną w sposób profesjonalny, najczęściej jako sposób na życie
SJP.pl
przymiotnik od: zawód
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zawodem, pracą
(1.2) taki, który wykonuje określone zajęcie, traktując jako swój zawód
Wiktionary
(1.1) Wszyscy pracownicy mają możliwość uczestnictwa w szkoleniu zawodowym.
(1.1) Przybyłemu oficerowi życzymy powodzenia na nowym stanowisku służbowym oraz spełnienia dalszych planów zawodowych i osobistych.
(1.2) Klaudiusz jest zawodowym konferansjerem.
Wiktionary
IPA: ˌzavɔˈdɔvɨ, AS: zavodovy
Wiktionary
rzecz. zawodówa ż., zawód m., zawodowstwo n., zawodowiec m., zawodówka ż., zawodowość ż.
przysł. zawodowo
Wiktionary
(1.2) profesjonalny, wykwalifikowany
Wiktionary
specjalista badający właściwości i warunki wykonywania zawodów, problemy wyboru zawodu i przydatności zawodowej oraz klasyfikację i statystykę zawodową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. specjalista zajmujący się analizą zawodów, ich charakterystyką, historią oraz doradztwem zawodowym
Wiktionary
przym. zawodoznawczy
rzecz. zawodoznawstwo n.
:: fż. zawodoznawczyni ż.
Wiktionary
związany z dziedziną socjologii pracy badającą właściwości i warunki wykonywania zawodów, problemy wyboru zawodu i przydatności zawodowej oraz klasyfikację i statystykę zawodową
SJP.pl
dziedzina socjologii pracy badająca właściwości i warunki wykonywania zawodów, problemy wyboru zawodu i przydatności zawodowej oraz klasyfikację i statystykę zawodową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nauk. interdyscyplinarny obszar wiedzy zajmujący się m.in. klasyfikacją zawodów, ich znaczeniem w ujęciu społecznym i historycznym oraz kwestią wyboru zawodu przez pracownika;
Wiktionary
Zawodoznawstwo (inaczej wiedza o zawodach) – jedno z podstawowych pojęć pedagogiki pracy, jest też dziedziną socjologii pracy.
Przedmiotem badań zawodoznawstwa są:
Wikipedia
(1.1) Lekcje zawodoznawstwa dla trzecioklasistów mają im uświadomić, jakie czynniki są ważne w podejmowaniu decyzji o przyszłym życiu.
Wiktionary
rzecz. zawodoznawca m.
przym. zawodoznawczy
Wiktionary
1. impreza sportowa podczas której zawodnicy rywalizują ze sobą;
2. rywalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) impreza sportowa, podczas której zawodnicy rywalizują ze sobą
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od zawód
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wnuk byłego premiera wygrał zawody.
(1.1) Szesnastoletni Bułgar zajął trzecie miejsce w międzynarodowych zawodach narciarstwa alpejskiego.
(2.1) Większość była cieślami, choć zdarzały się także inne zawody.
(2.1) Niektórzy wykonują dwa lub więcej zawodów.
Wiktionary
IPA: zaˈvɔdɨ, AS: zavody
Wiktionary
rzecz. zawodnik m., zawodniczka ż.
przym. zawodniczy
Wiktionary
(1.1) meeting, współzawodnictwo, konkurs, turniej, poet. zmagania, walka, rozgrywka, pojedynek, spotkanie sportowe, mistrzostwa, olimpiada, rywalizacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawodzić.
Wiktionary
czas. zawodzić, zawieść
rzecz. zawiedzenie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wzbudzać lub wydawać przeciągłe dźwięki zwykle śpiewem lub wyjąc
(1.2) robić rzeczy, które nie są oczekiwane, nie działać sprawnie, nie spełniać się
(1.3) prowadzić gdzieś do celu np. drogą, postępowaniem, pomagając
Wiktionary
(1.1) Męska muzyka (…) raczej rzadko zawodzi w sensie wzdycha i łka. Patos jej szkodzi i osłabia łza. (W. Waglewski: Męska muzyka)
(1.2) Męska muzyka (…) raczej rzadko zawodzi w sensie można ufać jej. Nie powinna przysłodzić i pociechy mało w niej. (W. Waglewski: Męska muzyka)
(1.3) Zawiodłam go przed ołtarz.
Wiktionary
IPA: zaˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: zavoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zawiedzenie n., niezawodność ż., zawodność ż., zawodzenie, zawód
czas. wodzić, zawieść ndk.
przym. zawiedziony
przysł. zawodnie
Wiktionary
(1.1) lamentować
(1.2) rozczarowywać
Wiktionary
nakrycie głowy z udrapowanego materiału, wzorowane na wschodnich turbanach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. turban
Wiktionary
Zawój – nieistniejąca obecnie wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna w Bieszczadach. Leży na lewym brzegu rzeki Wetlinki, u stóp wzniesienia Pereszliba.
Lokowana na prawie wołoskim w dobrach Balów z Hoczwi. Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1552, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Podczas najazdu szwedzkiego prawie całkowicie zniszczona (ocalał 1 dom). Odradzała się powoli. W 1848 roku w wyniku uwłaszczenia chłopów ziemia i budynki stały się własnością rolników mieszkających w Zawoju. W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej w Zawoju była Sabina Krajewska. W 1899 rozparcelowana posiadłość dworska (401 ha. powierzchni) należała do Hrycia Solana. Jako jedyna wieś w Bieszczadach stanowiła własność gromady włościańskiej.
Wikipedia
IPA: ˈzavuj, AS: zavui ̯
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w południowej Polsce, położona na południu kraju przy granicy ze Słowacją w województwie małopolskim, w powiecie suskim;
Wiktionary
Zawoja – najdłuższa wieś w Polsce. Położona jest w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zawoja, na południu kraju przy granicy ze Słowacją. Jest siedzibą gminy, Babiogórskiego Parku Narodowego i jedną z głównych osad Górali Babiogórców.
Miejscowość letniskowa i turystyczna będąca punktem wypadowym na Babią Górę, pasmo Policy i Jałowca.
Wikipedia
mieszkaniec Zawoi (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zawoi (wsi w Polsce)
SJP.pl
chusta zarzucona luźno na włosy i ujęta w siatkę, noszona na głowie przez kobiety zamężne w VX wieku; podwika
SJP.pl
rodzina słodkowodnych ślimaków skrzelodysznych
SJP.pl
Zawójkowate (Valvatidae) – szeroko rozprzestrzeniona rodzina obejmująca drobne, słodkowodne ślimaki skrzelodyszne. Liczy około 70 gatunków. W Polsce w różnych typach wód śródlądowych występują przedstawiciele czterech gatunków należących do tej rodziny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawojować.
Wiktionary
Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej.
Wikipedia
czas. zawojować dk.
przym. wojowniczy
rzecz. wojownik mos., wojak mzw./mos.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mechanizm regulujący przepływ czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do zamykania otworów;
Wiktionary
Zawór – urządzenie do zamykania otworów, wylotów, do regulowania przepływu płynów (cieczy lub gazów) przez przewody, jak i zapobieganiu ich cofania. Również do regulacji ciśnienia, jak i kontrolowanego uwalniania ciśnienia.
Rozróżniamy dwa główne rodzaje zaworów: kulowy i tłokowy.
Wikipedia
(1.1) Trzeba koniecznie zamknąć ten zawór!
Wiktionary
IPA: ˈzavur, AS: zavur
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. zaworek m.
przym. zaworowy
Wiktionary
(1.1) kurek, wentyl
Wiktionary
przestarzale: rygiel; zasuwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: zawór
(1.2) mały zawór
Wiktionary
(1.2) Taki zaworek pasuje do różnych wężyków akwarystycznych.
Wiktionary
rzecz. zawór mrz.
przym. zaworowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaworkować.
Wiktionary
rzecz. workowanie n.
czas. zaworkować dk., workować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: zawór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zaworem, dotyczący zaworu
Wiktionary
rzecz. zawór mrz., zaworek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pokryć woskiem
SJP.pl
pokrywać, smarować woskiem
SJP.pl
wioząc, dostarczać kogoś lub coś do jakiegoś miejsca
SJP.pl
kotwica zawoźna - kotwica pomocnicza, sześciokrotnie lżejsza od kotwicy postojowej, którą wyrzuca się ze statku w celu wykonania manewru bez pomocy maszyn; werp
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wołać)
(1.1) dokonany od|wołać.
Wiktionary
przym. zawołany
rzecz. zawołanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrzyk wzywający lub zwracający uwagę
(1.2) hasło lub myśl przewodnia
(1.3) hist. okrzyk bojowy lub dewiza herbowa
(1.4) formuła powitania lub pożegnania
(1.5) głos zwierząt
(1.6) przest. pseudonim, imię, przydomek
(1.7) przest. rozgłos lub reputacja
Wiktionary
Zawołanie, inaczej proklama (łac. proclamatio, od clamare – krzyczeć) – werbalny element polskiego herbu szlacheckiego, jedna z cech charakterystycznych polskiej heraldyki.
Wywodzi się jeszcze z czasów organizacji plemienno-rodowych i stanowiło prawdopodobnie rodzaj hasła identyfikującego członków rodu, stosowanego w systemie mobilizacji oddziałów zbrojnych oraz w bitwie. Hasłem pomocy zwoływano rodowców do bitwy (wici).
Wikipedia
rzecz. wołacz mrz., wołanie n.
czas. wołać, zawołać
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zawołany (doskonały, wytrawny, namiętny)
SJP.pl
zajmujący się czymś z talentem i zapałem; doskonały, wytrawny, zapalony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. zajmujący się czym z talentem i zapałem
(1.2) daw. głośny, sławny, znany
Wiktionary
(1.1) Drugi, Leon, ogromnie zdolny, zawołany, i fachowy gospodarz, dobroczyńca i przyjaciel ludu, był już od młodych lat towarzyszem wielu robót i poczynań ojcowskich, zwłaszcza w sprawach ruskich.
(1.1) Znać było jednak, że to żołnierze zawołani: miny rzęsiste i harde, prawe ręce wparte w boki, głowy podniesione.
(1.1) On jest jeden z najzawołańszych ptaszników. Niechże mu Pan pokaże swój zbiór ptaków; poradzi nawet, jeżeli któremu co brakuje — przekłuć umie, gdy tam co trzeba.
(1.1) Zawołanym tancerzem był mąż praczki, późniejszej naszej ukochanej gosposi, Wróblewski, starszy już człowiek z sumiastym białym wąsem. Tańczył, jak to się mówi, do upadłego, a tak zgrabnie; teraz na wsi nikt tak nie potrafi.
(1.1) Niektórzy z zawołanych hazardzistów karcianych przeszli nawet do historii. W końcu XVIII wieku głośno było o kanoniku przemyskim [Michale] Romanie Sierakowskim [herbu Dołęga].
(1.2) W tej zawołanej ziemiańskiej stolicy / Wielebne głupstwo od wieków siedziało: / Pod starożytnym schronieniem świątnicy / Prawych czcicielów swoich utuczało.
(1.2) Sokrates, zawołany Mędrzec na Ateny / Nigdy słowom nie dawał bez dowodów ceny.
Wiktionary
czas. zawołać
Wiktionary
(1.1) zapalony, doskonały, wyborny, znakomity
Wiktionary
→ Zawołże
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zawołżem, dotyczący Zawołża
Wiktionary
rzecz. Zawołże n., Wołga ż.
Wiktionary
obszar w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zawrócić)
(1.1) zmieniać kierunek swojego ruchu na przeciwny
(1.2) zmieniać kierunek ruchu czegoś lub kogoś na przeciwny
(1.3) nie wpuszczać i odsyłać z powrotem
Wiktionary
(1.1) Na ulicy jednokierunkowej nie wolno zawracać.
(1.3) Potencjalni azylanci z tego kraju są zwykle zawracani na granicy.
Wiktionary
rzecz. zawrót mrz., zawracanie n., zawrócenie n.
czas. zawrócić, wracać ndk., wrócić dk.
przym. zawrotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawracać.
Wiktionary
rzecz. zawrócenie n., zawrót m., zawrotność ż., zawrotnica ż.
czas. zawracać ndk., zawrócić dk.
przym. zawrotowy, zawrotny
przysł. zawrotnie
Wiktionary
przełęcz w Tatrach
SJP.pl
Zawrat (niem. Riegelscharte, słow. Závrat, węg. Zavrat) – położona na wysokości 2159 m wąska przełęcz w długiej wschodniej grani Świnicy w Tatrach Wysokich, oddzielająca Zawratową Turnię (2247 m) od Małego Koziego Wierchu (2226 m). Jest jednym z dwóch skrajnych punktów szlaku Orlej Perci (zachodnim).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawrócić.
Wiktionary
rzecz. zawracanie n., zawrót m., zawrotność ż., zawrotnica ż.
czas. zawracać ndk., zawrócić dk.
przym. zawrotowy, zawrotny
przysł. zawrotnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawracać)
(1.1) dokonany od|zawracać.
Wiktionary
rzecz. zawracanie n., zawrócenie n., zawrót m.
czas. zawracać ndk.
przym. zawrotny
Wiktionary
1. zmiana kierunku ruchu na przeciwny; zawrócenie;
2. skręt drogi, rzeki itp.;
3. obrót, wir, wirowanie
SJP.pl
Zawrót, zawrót Immelmanna, immelmann, immelman, imelman półpętla z obrotem – figura pilotażu mająca na celu szybką zmianę wysokości i kierunku lotu. Nazwa jej pochodzi od nazwiska niemieckiego pilota myśliwskiego z I wojny światowej, myśliwskiego asa, Maksa Immelmanna, który pierwszy tę figurę wykonał w 1916 roku.
Wikipedia
potocznie:
1. miejsce umożliwiające zawracanie pojazdów;
2. manewr zawracania; zwrotka
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zawrotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zawrotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oszałamiający, godny podziwu lub niezwykły, nieprzeciętny
Wiktionary
(1.1) W latach 60. nagroda sięgała 1 mln zł, co było wówczas sumą zawrotną.
Wiktionary
IPA: zaˈvrɔtnɨ, AS: zavrotny
Wiktionary
rzecz. zawrót m., zawrotność ż., zawrotnica ż., zawracanie n., zawrócenie m.
czas. zawracać ndk., zawrócić dk.
przym. zawrotowy
przysł. zawrotnie
Wiktionary
1. doprowadzić coś do skutku;
2. umieścić w czymś;
3. przedstawić jakieś treści w wypowiedzi, książce, filmie itp.
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wrzeć)
(1.1) fiz. kulin. o momencie wejścia w stan wrzenia (o substancji w stanie płynnym)
(1.2) przen. o momencie wejścia w stan bardzo mocnego wzburzenia emocjonalnego
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawierać)
(2.1) dokonany od|zawierać.
(2.2) przest. zamknąć
Wiktionary
(1.1) Woda w garnku zawrzała i zaczęłam wrzucać do niej kluski.
(1.2) Komandor zawrzał gniewem i dobył szpady.
Wiktionary
IPA: ˈzavʒɛt͡ɕ, AS: zavžeć
Wiktionary
rzecz. zawarcie n., zawieranie n.
czas. wrzeć
przym. zawarty
Wiktionary
(1.1) zagotować się
Wiktionary
dawniej: żelazny pręt z obracającą się rączką do zamykania okna; bagnetsztanga, zawrotnica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zamknięty
Wiktionary
dawniej: zawściekać się - zapamiętywać się w gniewie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawstydzić)
(1.1) sprawiać, że ktoś czuje zawstydzenie, wstyd, zakłopotanie
czasownik zwrotny niedokonany zawstydzać się (dk. zawstydzić się)
(2.1) odczuwać zawstydzenie
Wiktionary
(1.1) Specjalnie nie zamieszczamy takich listów, aby kogoś nie zawstydzać, bo są to sprawy bardzo delikatne.
Wiktionary
IPA: zaˈfstɨd͡zat͡ɕ, AS: zafstyʒać
Wiktionary
rzecz. zawstydzanie n., zawstydzenie, wstyd
czas. wstydzić się, zawstydzić
ims. zawstydzony
przym. zawstydzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawstydzać.
Wiktionary
czas. zawstydzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczucie wstydu
Wiktionary
(1.1) Jak brat Masseo powiedział świętemu Franciszkowi, niby w żartach, że świat za nim chodzi, i jak święty Franciszek odpowiedział, że tak jest istotnie, ku zawstydzeniu świata i z łaski Boga.
(1.1) Nieskromna nastolatka nie okazała żadnych oznak zawstydzenia.
Wiktionary
rzecz. wstydzenie n., wstyd m., wstydliwość ż.
czas. zawstydzać ndk., wstydzić się dk., zawstydzić dk.
ims. zawstydzony
przym. zawstydzony
Wiktionary
(1.1) wstyd, skrępowanie, zmieszanie, zażenowanie, żenada
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zawstydzać)
(1.1) dokonany od|zawstydzać.
Wiktionary
IPA: zaˈfstɨd͡ʑit͡ɕ, AS: zafstyʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zawstydzenie n.
czas. zawstydzać ndk., wstydzić się ndk.
przym. bezwstydny, zawstydzony
Wiktionary
taki, który odczuł wstyd; zażenowany, zakłopotany, onieśmielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odczuwający zawstydzenie, wstyd
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zawstydzić
Wiktionary
(1.1) Była pierwsza w południe, kiedy pan Ignacy zbliżał się do sklepu, zawstydzony i niespokojny.
Wiktionary
IPA: ˌzafstɨˈd͡zɔ̃nɨ, AS: zafstyʒõny
Wiktionary
rzecz. wstyd m., zawstydzenie n.
czas. zawstydzać ndk., zawstydzić dk.
Wiktionary
(1.1) skrępowany, onieśmielony
Wiktionary
w ciągu całego czasu, który się ogarnia myślą; wciąż, stale, na okrągło, nieustannie, ciągle
SJP.pl
zaimek przysłowny upowszechniający
(1.1) w każdym momencie i sytuacji, bez przerwy
partykuła
(2.1) mimo wszystko, jednak, tak czy owak
Wiktionary
(1.1) Zawsze niech będzie słońce, zawsze niech będzie niebo, zawsze niech będzie mama, zawsze niech będę ja!
(2.1) — Ile ci zapłacili? / — 100 zł. / — Zawsze coś.
Wiktionary
IPA: ˈzafʃɛ, AS: zafše
Wiktionary
(1.1) daw. zawżdy, reg. śl. dycki., reg. śl. wdycki.; ciągle, za każdym razem
Wiktionary
skorupiak z rzędu obunogów pasożytujący na skórze waleni, głównie wielorybów; wesz wielorybia
SJP.pl
Zawszela (Cyamus) – rodzaj stawonogów zaliczany do obunogów z rodziny Cyamidae.
Wikipedia
zagrać albo zaśpiewać do wtóru
SJP.pl
dawniej: przytakiwać, przyświadczać
SJP.pl
1. potocznie: głośno, przeciągle, przeraźliwie zakrzyczeć, zapłakać;
2. o psie, wilku i innych zwierzętach z rodziny psów: odezwać się wyciem;
3. wydać przeciągły, niski dźwięk; zahuczeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawyrokować.
Wiktionary
czas. zawyrokować dk.
Wiktionary
ustanawiać coś na zbyt wysokim poziomie
SJP.pl
ustanowić coś na zbyt wysokim poziomie
SJP.pl
czasownik
(1.1) przedstawić wartość jako większą, niż jest faktycznie
Wiktionary
rzecz. zawyżenie n., wyż mrz., wysokość ż., wysokościowiec mrz.
przym. wysoki
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: zawsze; zawdy
SJP.pl
zaimek
(1.1) daw. zawsze
Wiktionary
(1.1) Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi // Żeście miejsce zasiedli boże na ziemi.
Wiktionary
IPA: ˈzavʒdɨ, AS: zavždy
Wiktionary
1. dawniej: powziąć, podjąć;
2. zawziąć się - uprzeć się przy czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. odczasownikowy od|zawziąć.
przysłówek
(2.1) z zawziętością
Wiktionary
(2.1) Kret pracował zawzięcie przez cały ranek, robił wiosenne porządki w swoim mieszkaniu.
Wiktionary
rzecz. zawziętość ż.
przym. zawziąć dk.
przym. zawzięty
Wiktionary
(2.1) nieustępliwie, uparcie, uporczywie, wytrwale, z uporem, zaciekle, zajadle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zawzięcie
SJP.pl
1. oddanie się czemuś z wielkim zapałem;
2. uparte trwanie przy swoich poglądach, uczuciach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do upierania się przy swoich racjach, uczuciach, forsowanie za wszelką cenę swoich decyzji nawet wbrew rozsądkowi
(1.2) skłonność do oddawania się jakimś zajęciom z wielkim zapałem
Wiktionary
(1.1) Jego wadą była niespotykana zawziętość, nikt nie był w stanie przemówić mu do rozsądku.
(1.2) Z wielką zawziętością zabrał się za naukę angielskiego i po roku już świetnie się porozumiewał.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲʑɛ̃ntɔɕt͡ɕ, AS: zavʹźẽntość
Wiktionary
przym. zawzięty
przysł. zawzięcie
czas. zawziąć się
rzecz. zawzięcie n.
Wiktionary
(1.1) nieustępliwość, zaciętość, zażartość, zacietrzewienie
(1.2) wytrwałość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zawzięty
SJP.pl
1. oddający się czemuś z zapałem;
2. uparcie trwający przy swoich decyzjach, uczuciach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do upierania się przy swoich racjach, uczuciach; forsujący własne decyzje, często nawet wbrew rozsądkowi
(1.2) skłonny do oddawania się jakimś zajęciom całym sobą
(1.3) o sytuacjach, czynnościach: taki, który jest obiektem czyjejś pasji, zaciętości, którego ktoś nie chce poniechać
Wiktionary
(1.1) Starsza pani była zawziętą przeciwniczką zmian, nie chciała ani telewizora, ani telefonu, ani nawet nie pozwoliła na wyremontowanie łazienki.
(1.2) Mirek był zawziętym bibliofilem, czytał godzinami, znał wszystkie antykwariaty w mieście.
(1.3) Kargul z Pawlakiem prowadzili zawzięty spór o miedzę.
Wiktionary
IPA: zaˈvʲʑɛ̃ntɨ, AS: zavʹźẽnty
Wiktionary
rzecz. zawziętość ż., zawzięcie n.
czas. zawziąć się
przysł. zawzięcie
Wiktionary
(1.1) nieustępliwy, zacięty, zażarty, zacietrzewiony
(1.2) wytrwały, zapalony
(1.3) zaciekły, zażarty, zacięty
Wiktionary
zawzinać się (rzadkie): upierać się przy czymś
SJP.pl
1. objąć władzę nad czymś; zostać władcą czegoś; zdobyć, opanować coś;
2. korzystać z miejsca lub rzeczy i nie udostępniać ich nikomu innemu
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) przejąć władzę, objąć władzę nad czymś
(1.2) zupełnie kogoś opanować, ogarnąć
Wiktionary
(1.1) Izraelici, ukryci w zasadzce, błyskawicznie zawładnęli pozbawioną obrony warownią, szerząc w niej śmierć i spustoszenie.
Wiktionary
IPA: zaˈvwadnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: zavu̯adnõńć
Wiktionary
rzecz. władztwo n., władza ż., władanie n., władca m., zawładnięcie n., władze nmos.
przym. władczy
czas. władać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zawładnąć.
Wiktionary
IPA: ˌzavwadʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zavu̯adʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. zawładnąć dk., władać ndk.
rzecz. władanie n., władze nmos.
przym. władczy
Wiktionary
1. zdobywać, opanowywać coś;
2. podporządkowywać sobie kogoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: przeciągać coś przez otwór, np. zawłóczyć nitkę; zawlekać
SJP.pl
dawniej:
1. zasłona, powłoka;
2. włos lub pasek tkaniny wprowadzony pod skórę w celu odprowadzenie krwi lub wywołania ropienia
SJP.pl
jednokomórkowy glon należący do rodziny zawłotniowatych, występujący w wodach słodkich, wilgotnych glebach, na śniegu i lodzie w wysokich górach; jednokomórkowa zielenica; chlamidomonas
SJP.pl
Zawłotnia (Chlamydomonas) - rodzaj glonów (zielenic) należący do rodziny zawłotniowatych. Występuje w wodach słodkich, wilgotnych glebach, na śniegu i lodzie w wysokich górach.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu zielenic właściwych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) etn. odrębny naród pochodzenia indoeuropejskiego zamieszkujący Turcję;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zazaki m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. żądać)
(1.1) dokonany od|żądać.
Wiktionary
IPA: zaˈʒɔ̃ndat͡ɕ, AS: zažõndać
Wiktionary
rzecz. zażądanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zażądać.
Wiktionary
czas. zażądać dk.
Wiktionary
język narodu Zaza używany we wschodniej Anatolii, w dorzeczu Eufratu i Tygrysu
SJP.pl
Język zazaki – język ludu Zaza używany we wschodniej Anatolii, w dorzeczu Eufratu i Tygrysu. Należy on do północno-zachodniej grupy języków irańskich. Najbliżej spokrewniony jest z językiem gorani. Nie można dokładnie określić liczby jego użytkowników – w zależności od źródła ich liczbę szacuje się od 1,5 do nawet 3 milionów.
Wikipedia
w prawie: zażalać (się) - wnosić zażalenie w stosunku do decyzji organu wymiaru sprawiedliwości
SJP.pl
1. w prawie: zażalić (się) - wnieść zażalenie w stosunku do decyzji organu wymiaru sprawiedliwości;
2. dawniej: rozżalić - wywołać uczucie żalu, smutku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oficjalna skarga
(1.2) praw. odwołanie się od postanowienia sądu pierwszej instancji lub prokuratora
Wiktionary
Zażalenie – jednolita nazwa środków odwoławczych od orzeczeń wpadkowych (tzn. nierozstrzygających co do istoty sprawy) stosowanych w różnych postępowaniach (sądowych i pozasądowych).
Instytucja zażalenia jest znana wszystkim systemom prawnym rodziny prawa kontynentalnego, zaś system common law przewiduje środki o podobnej naturze. Dalsze uwagi są oparte na prawie polskim.
Wikipedia
rzecz. żal mrz.
Wiktionary
(1.1) reklamacja
Wiktionary
zdrobnienie od: zażalenie; zażalonko
SJP.pl
1. w prawie: zażalić (się) - wnieść zażalenie w stosunku do decyzji organu wymiaru sprawiedliwości;
2. dawniej: rozżalić - wywołać uczucie żalu, smutku
SJP.pl
zdrobnienie od: zażalenie; zażaleńko
SJP.pl
przyslowek
(1.1) z wielką zaciętością
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zażarcie
SJP.pl
owad z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, żyjący głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej
SJP.pl
rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych
SJP.pl
Zażartkowate (Nabidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych. Obejmuje około 500 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Przedstawiciele są głównie drapieżnikami, zwykle generalistycznymi. Dość licznie występują w agrocenozach, odgrywając pożyteczną rolę w zwalczaniu szkodników. W zapisie kopalnym znane są od jury.
Wikipedia
o cechach zażartkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest zażarty
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. żartować)
(1.1) dokonany od|żartować.
Wiktionary
(1.1) - Jak się masz, ostatni partyzancie Zakopanego! - zażartował - Aleś się wymigał od historii!
Wiktionary
IPA: ˌzaʒarˈtɔvat͡ɕ, AS: zažartovać
Wiktionary
rzecz. zażartowanie n., żartowniś mos., żartowanie n., żartownisia ż., żartobliwość ż.
przysł. żartobliwie
przym. żartobliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powiedzenie żartu, wypowiedzenie się w sposób żartobliwy
Wiktionary
IPA: ˌzaʒartɔˈvãɲɛ, AS: zažartovãńe
Wiktionary
rzecz. żartowanie n., żart m., żarcik m., żartobliwość ż., żartowniś m., żartownisia ż.
czas. zażartować dk., żartować ndk.
przym. żartobliwy
przysł. żartobliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zażarty
SJP.pl
1. twardo obstający przy czymś; nieprzejednany, zajadły;
2. o walce, kłótni itp.: zaciekle prowadzony; gwałtowny, zawzięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieskory do ustępstw i całą mocą atakujący i broniący swego
(1.2) prowadzony z wielką zaciętością
Wiktionary
(1.2) Akcja filmu rozgrywa się w południowym Bostonie, gdzie policja stanowa toczy zażartą walkę z przestępczością zorganizowaną.
Wiktionary
rzecz. zażartość ż.
przysł. zażarcie
Wiktionary
(1.1) zaciekły, zajadły, zapamiętały, zawzięty
(1.2) gorący, uporczywy, zaciekły
Wiktionary
wtapiać metalowe pręty, druty do betonu lub szkła w celu wzmocnienia wyrobów wykonanych z tych materiałów
SJP.pl
1. wtopić metalowe pręty, druty do betonu, szkła w celu wzmocnienia wyrobów z tych materiałów;
2. ułożyć zbrojenie
SJP.pl
Zazdromin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Koneck.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie chęci posiadania czegoś należącego do innej osoby, robienia tego, co ona
(1.2) podejrzenie, że ukochana osoba mogłaby nie być wierna
Wiktionary
Zazdrość – uczucie pojawiające się w sytuacji frustracji, gdy znany jest obiekt zaspokajający potrzebę i osoba posiadająca ten obiekt. Uważana zazwyczaj za uczucie negatywne, choć w łagodnej formie może być np. bodźcem do pozytywnej konkurencji i realizacji własnych aspiracji.
Chorobliwa zazdrość wiąże się z brakiem zaufania, chęcią kontroli i nadzorowania drugiej osoby oraz agresją.
W chrześcijaństwie jest jednym z siedmiu grzechów głównych.
Wikipedia
(1.1) Codziennie Bogdan z zazdrością patrzy na nowy samochód sąsiada.
(1.2) Monikę gnębiła zazdrość o swojego męża.
Wiktionary
IPA: ˈzazdrɔɕt͡ɕ, AS: zazdrość
Wiktionary
rzecz. zazdrośnik mos., zazdrośnica ż., zazdrostka ż., pozazdroszczenie n., zazdroszczenie n.
czas. pozazdrościć dk., zazdrościć ndk.
przym. zazdrosny
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
(1.1) zawiść; książk. zielonooki potwór
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pozazdrościć)
(1.1) odczuwać zazdrość z braku czegoś, chcieć mieć coś, co ma ktoś inny
Wiktionary
rzecz. zazdrość ż., zazdroszczenie n., zazdrośnik mos., zazdrostka ż., zazdrośnica ż.
przym. zazdrosny
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
(1.1) stpol. zajrzeć; gw-pl|Górny Śląsk|zowiścić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. forma żeńska od: zazdrośnik
Wiktionary
IPA: ˌzazdrɔɕˈɲit͡sa, AS: zazdrośńica
Wiktionary
przym. zazdrosny
rzecz. zazdrość ż., zazdrośnik m., zazdrostka ż., zazdroszczenie n.
czas. zazdrościć
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zazdrosny; odczuwając zazdrość
Wiktionary
rzecz. zazdrość ż., zazdrośnik mos., zazdrośnica ż., zazdrostka ż., pozazdroszczenie n., zazdroszczenie n.
czas. pozazdrościć dk., zazdrościć ndk.
przym. zazdrosny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zazdrośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zazdrosny; bardziej zazdrosny
SJP.pl
osoba często odczuwająca zazdrość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zazdrosny
Wiktionary
IPA: zazˈdrɔɕɲik, AS: zazdrośńik
Wiktionary
rzecz. zazdrośnica ż., zazdrość ż., zazdrostka ż., zazdroszczenie n.
czas. zazdrościć
:: fż. zazdrośnica
przym. zazdrosny
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odczuwający zazdrość o coś; taki, który chce mieć coś całkowicie na własność
(1.2) taki, który boi się o coś własnego; podejrzliwy wobec wierności osoby, z którą jest w związku
Wiktionary
IPA: zazˈdrɔsnɨ, AS: zazdrosny
Wiktionary
rzecz. zazdrość ż., zazdrośnik m., zazdrośnica ż., zazdrostka ż., zazdroszczenie n.
czas. zazdrościć
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
(1.1) zawistny; gw-pl|Górny Śląsk|zowistny.
Wiktionary
mała firanka sięgająca zwykle do połowy szyby; dyskretka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od zazdrość
(1.2) pot. krótka firanka zasłaniająca połowę lub mniejszą część (zwykle dolną) okna lub oszklonych drzwi
Wiktionary
IPA: zazˈdrɔstka, AS: zazdrostka
Wiktionary
przym. zazdrosny
rzecz. zazdrość ż., zazdrośnik m., zazdrośnica ż., zazdroszczenie n.
czas. zazdrościć
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
(1.2) dyskretka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zazdrościć.
Wiktionary
(1.1) To ich nęci, to z ludzi wolnych służalcami czyni, nie brak tego, co niezbędne, jak powiadają, o nie! Jeno pragnienie rzeczy zbędnych, zazdroszczenie przepychu.
Wiktionary
rzecz. zazdrość ż., zazdrośnik m., zazdrostka ż., zazdrośnica ż.
czas. zazdrościć ndk.
przym. zazdrosny
przysł. zazdrośnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zazębiać.
Wiktionary
rzecz. ząb m., ząbek m., uzębienie n.
czas. zazębiać się, zazębiać ndk.
przym. zębowy
Wiktionary
przestarzale: spowodować zapalenie się czegoś; podpalić, zapalić; zażegnąć
SJP.pl
1. zapobiec czemuś złemu, nie dopuścić do czegoś niepożądanego;
2. załagodzić czyjeś złe nastawienie, wrogość, gniew; przejednać;
3. dawniej, w wierzeniach ludowych: zapobiec działaniu złych mocy, odczynić urok;
4. zażegnać się - przyrzec poprawę, obiecać, że nie będzie się czegoś robić
SJP.pl
1. zapobiegać czemuś złemu, nie dopuszczać do czegoś niepożądanego;
2. łagodzić czyjeś złe nastawienie, wrogość, gniew; przejednywać;
3. dawniej, w wierzeniach ludowych: zapobiegać działaniu złych mocy, odczyniać urok;
4. zażegnywać się - przyrzekać poprawę, obiecywać, że nie będzie się czegoś robić
SJP.pl
medytacja w pozycji siedzącej, praktykowana przez zwolenników buddyzmu zen
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) podstawowa forma medytacji w buddyzmie zen;
Wiktionary
Zazen (jap. 座禅 medytacja zen na siedząco; chiń. upr. 坐禅, chiń. trad. 坐禪, zuòchán, kor. 좌선 chaosŏn, wiet. tọa thiền) – forma medytacji podstawowa w buddyzmie zen, wykonywana na siedząco, z nogami skrzyżowanymi. Głównym elementem zazen jest siedzenie w poprawnej pozycji, oddychanie i brak przywiązania do myślenia.
Wikipedia
IPA: ˈzazɛ̃n, AS: zazẽn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poczucie zakłopotania i wstydu
Wiktionary
Zażenowanie – rodzaj silnej emocji podobnej do wstydu z tą różnicą, że odczuwana jest w momencie niestosownego zachowania lub wypowiedzenia niestosownych słów przez drugą osobę, najczęściej przez kogoś, po kim takiego zachowania nie należałoby się spodziewać, choć nie jest to konieczne. Np. niestosowny w danych okolicznościach ubiór, wypowiadanie się na tematy, których w danym momencie należy unikać, złe przyjęcie dowcipu.
Wikipedia
czas. żenować, zażenować dk.
przym. zażenowany
Wiktionary
(1.1) onieśmielenie, wstyd, zakłopotanie, zawstydzenie, zmieszanie
Wiktionary
taki, który odczuł wstyd; onieśmielony, zakłopotany, zawstydzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odczuł zażenowanie
(1.2) będący wyrazem zażenowania
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zażenować
Wiktionary
czas. żenować ndk., zażenować dk.
rzecz. żenada ż., zażenowanie n.
przym. żenujący
Wiktionary
jeść łapczywie, z apetytem; zajadać; pożerać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zażerać.
Wiktionary
czas. zażerać ndk.
Wiktionary
zabić, uderzając, godząc w kogoś czymś ostrym, kłującym, zakłuć; zadźgać; zażgać
SJP.pl
1. poddać coś działaniu niskiej temperatury; nadmiernie oziębić;
2. zaziębić się - zachorować z powodu przemarznięcia; zziębnąć
SJP.pl
1. poddać coś działaniu niskiej temperatury; nadmiernie oziębić;
2. zaziębić się - zachorować z powodu przemarznięcia; zziębnąć
SJP.pl
1. poddać coś działaniu niskiej temperatury; nadmiernie oziębić;
2. zaziębić się - zachorować z powodu przemarznięcia; zziębnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zazielenić.
Wiktionary
przysł. zielono
rzecz. Zielonka ż./mos.
Wiktionary
dawniej: pozaziemski, pozaświatowy, nadprzyrodzony
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny wielosiłowatych
SJP.pl
doznać, doświadczyć, odczuć, przeżyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaznaczyć)
(1.1) wskazywać coś poprzez wykonanie znaku
(1.2) czynić wyraźniejszym
czasownik zwrotny niedokonany zaznaczać się (dk. zaznaczyć się)
(2.1) stawać się wyraźnym
Wiktionary
rzecz. zaznaczanie n., zaznaczenie n., znaczek mrz., znak mrz., znakownik mrz.
czas. zaznaczyć dk.
Wiktionary
(1.1) naznaczać, oznaczać, znaczyć, znakować
(1.2) akcentować, podkreślać, uwydatniać
(2.1) odznaczać się, rysować się, uwidaczniać się, uwydatniać się, występować
Wiktionary
przedmiot do zaznaczania miejsca w tekście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaznaczać.
Wiktionary
IPA: ˌzaznaˈt͡ʃãɲɛ, AS: zaznačãńe
Wiktionary
czas. zaznaczać ndk., zaznaczyć dk.
rzecz. zaznaczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaznaczyć.
Wiktionary
IPA: ˌzaznaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zaznačẽńe
Wiktionary
czas. zaznaczyć dk., zaznaczać ndk.
rzecz. zaznaczanie n.
Wiktionary
1. wskazać coś;
2. zrobić na czymś znak;
3. podkreślić coś, stwierdzić z naciskiem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaznaczać)
(1.1) dokonany od|zaznaczać.
Wiktionary
(1.1) Na planie nie zaznaczono, jaką drogą można dojść do zamku.
Wiktionary
IPA: zaˈznat͡ʃɨt͡ɕ, AS: zaznačyć
Wiktionary
rzecz. zaznaczenie n., znak m., znaczek m., znakownik m., odznaka ż., zaznaczanie n.
przym. znaczący
czas. zaznaczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaznajamiać.
Wiktionary
czas. zaznajomić, zaznajamiać ndk.
rzecz. zaznajomienie n.
Wiktionary
poinformować, przekazać wiedzę, uświadomić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaznajamiać)
(1.1) przekazać wiedzę o czymś
(1.2) skłonić do zawarcia znajomości z kimś
czasownik zwrotny dokonany zaznajomić się (ndk. zaznajamiać się)
(2.1) uzyskać wiedzę o czymś
(2.2) zawrzeć znajomość z kimś
Wiktionary
(2.1) Ponieważ jedną z osób, która otrzymywała ziemie była osoba niewidoma, ustanowiono dla niej plenipotenta. On zaznajomił się z dokumentem i przedstawił jego treść.
Wiktionary
rzecz. znajomy m., znajoma ż., znajomość ż., zaznajamianie n., zaznajomienie n.
czas. znać ndk., poznać dk., poznawać ndk., zaznajamiać ndk.
przym. znajomy
przysł. znajomie, znajomo
Wiktionary
(1.1) zapoznać
(1.2) zapoznać
(2.1) zapoznać się
(2.2) zapoznać się
Wiktionary
o koniu: zapładniać klacz
SJP.pl
1. o koniu: zapłodnić;
2. zaźrebić się - o klaczy: urodzić, wydać potomstwo; oźrebić się, wyźrebić się
SJP.pl
dawniej: zeżreć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziwak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. demon
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. potwór
Wiktionary
regionalnie:
1. kukułka; zozula, gżegżółka;
2. biedronka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kresy. kukułka
Wiktionary
Kukułka (zwyczajna), kukułka pospolita – nazwy ludowe: gżegżółka, reg. zazula lub zozula (Cuculus canorus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z podrodziny kukułek (Cuculinae) w rodzinie kukułkowatych (Cuculidae). Jedyny w Europie Środkowej pasożyt lęgowy.
Wikipedia
(1.1) Jedna leci, jak skowronek, • Nad zagon miły, • Druga płacze, jak zazula, • Gdzieś u mogiły!
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. zazuleczka ż., zazuleńka ż., zazulka ż., zozuleńka ż., zozulka ż.
Wiktionary
(1.1) gżegżółka, kukułka, zozula
Wiktionary
zdrobnienie od: zazulka
SJP.pl
zdrobnienie od: zazula (regionalnie: kukułka)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. zazula
(1.2) przest. biedronka
Wiktionary
Zieziulka – dawny zaścianek. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Inna nazwa miejscowości to Zazulka.
Wikipedia
IPA: zaˈzulka, AS: zazulka
Wiktionary
rzecz. zazuleczka, zazuleńka, zazula, zozuleńka, zozulka
Wiktionary
(1.1) zazuleczka, zazuleńka, kukułeczka
(1.2) biedronka, boża krówka
Wiktionary
skrót od: zazwyczaj
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w większości przypadków
Wiktionary
(1.1) O tej porze zazwyczaj jadam obiad.
(1.1) Środkowy palec jest zazwyczaj najdłuższym palcem u ręki.
Wiktionary
IPA: zaˈzvɨt͡ʃaj, AS: zazvyčai ̯
Wiktionary
rzecz. zwyczaj m.
Wiktionary
(1.1) z reguły, zwykle, generalnie
Wiktionary
1. zjeść coś lub wypić; spożyć;
2. doświadczyć, zaznać czegoś, skorzystać z czegoś;
3. postąpić, obejść się z kimś w jakiś sposób
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zażywać)
(1.1) wprowadzić do organizmu lek, narkotyk, truciznę itp.
(1.2) zaskoczyć kogoś i zdobyć nad nim przewagę
(1.3) doświadczyć, zaznać czegoś przyjemnego
Wiktionary
rzecz. zażywanie n., zażycie n.
czas. zażywać ndk.
przym. zażywny
przysł. zażywnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zażyć.
Wiktionary
rzecz. zażywanie n., zażyłość ż.
czas. zażyć dk., zażywać ndk.
przym. zażywny
Wiktionary
wyrazić swoje życzenie, żądanie; zażyczyć sobie, zażądać, zapragnąć * występuje wyłącznie w połączeniu "zażyczyć sobie"
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zażydzić)
(1.1) dopuszczać do nasycenia elementem żydowskim
czasownik zwrotny niedokonany zażydzać się (dk. zażydzić się)
(2.1) stawać się zdominowanym przez Żydów
Wiktionary
rzecz. zażydzenie n., zażydzanie n., zżydzenie n., żyd mos., Żyd mos., żydowszczyzna ż., żydzenie n.
czas. pożydzić dk., zażydzić dk., żydzić ndk., żydzieć ndk., zżydzieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) doprowadzanie do zdominowania przez element żydowski
Wiktionary
rzecz. żydowski mrz., zażydzenie n., żyd mos., Żyd mos., żydek mos., żydowskość ż., żydóweczka ż., Żydóweczka ż., żydówka ż., Żydówka ż., żydzenie n., Żydziak mos., Żydziątko n., Żydzię n., Żydzina mos., Żydzisko n.
czas. pożydzić dk., zażydzać ndk., żydzić ndk., żydzieć ndk., zażydzić dk., zżydzieć dk.
przym. żydowski
przysł. żydowsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opanowanie środowiska przez element żydowski
Wiktionary
rzecz. żydowski mrz., żydowszczyzna ż., zażydzanie n., żyd mos., Żyd mos., żydek mos., żydowskość ż., żydóweczka ż., Żydóweczka ż., żydówka ż., Żydówka ż., żydzenie n., Żydziak mos., Żydziątko n., Żydzię n., Żydzina mos., Żydzisko n.
czas. pożydzić dk., zażydzać ndk., żydzić ndk., żydzieć ndk., zażydzić dk., zżydzieć dk.
przym. żydowski
przysł. żydowsko
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zażydzać)
(1.1) pogard. umożliwić opanowanie środowiska przez Żydów
czasownik zwrotny dokonany zażydzić się (ndk. zażydzać się)
(2.1) pogard. stać się zdominowanym przez Żydów
Wiktionary
rzecz. pożydzenie n., żydówka ż., zażydzenie n., zażydzanie n., zżydzenie n., żyd mos., Żyd mos., żydowszczyzna ż., żydzenie n.
czas. pożydzić dk., zażydzać ndk., żydzić ndk., żydzieć ndk., zżydzieć dk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zażyły
Wiktionary
rzecz. zażyłość ż.
przym. zażyły
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zażyle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zażyły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) etn. zwyczaj ludowy związany z początkiem żniw;
Wiktionary
Zażynki – słowiański ludowy obyczaj związany z początkiem żniw.
Żniwa rozpoczynały się, kiedy ziarno było odpowiednio twarde, a słoma miała właściwy odcień. Głos przepiórki wyznaczał czas rozpoczęcia zbiorów, czyli zażynków. Ścięcie pierwszych kłosów odbywało się zawsze w dzień poświęcony Matce Boskiej – sobotę lub środę, nigdy natomiast w uważane za pechowe pozostałe dni.
Wikipedia
(1.1) Zażynki to obrzęd uroczystego ścięcia pierwszych, dojrzałych kłosów zboża.
Wiktionary
rzecz. dożynki
Wiktionary
poręczyć zapłatę sumy wekslowej; podżyrować
SJP.pl
inaczej spożywać, np. zażywać leki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zażyć)
(1.1) przyjmować jakąś substancję
(1.2) korzystać z czegoś przyjemnego
(1.3) pot. zaskakiwać kogoś śmiałym działaniem
Wiktionary
rzecz. zażycie n., zażywanie n.
przym. zażywny
czas. zażyć
Wiktionary
(1.1) brać, łykać, połykać, przyjmować
(1.2) doświadczać, doznawać, mieć, zaznawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przyjmowanie leku, narkotyku lub trucizny
(1.2) korzystanie z czegoś przyjemnego
Wiktionary
rzecz. zażycie n.
czas. zażywać, zażyć
przym. zażywny
Wiktionary
rzadko: zabrudzać, przesycać żywicą
SJP.pl
potocznie: zaskakujące stwierdzenie
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zażywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zażywny
SJP.pl
korpulentny, tęgi, otyły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) tęgi i energicznie poruszający się
Wiktionary
(1.1) Proboszcz okazał się zażywnym sześćdziesięciolatkiem o dobrodusznej twarzy z podwójnym podbródkiem
Wiktionary
IPA: zaˈʒɨvnɨ, AS: zažyvny
Wiktionary
rzecz. zażywność ż., zażywanie n., zażycie n.
czas. zażywać ndk., zażyć dk.
przysł. zażywnie
Wiktionary
bliskie stosunki łączące dobrych znajomych lub przyjaciół; komitywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo bliskie relacje międzyludzkie
(1.2) przen. bardzo bliski stosunek z jakąś rzeczą czy dobrem
Wiktionary
Zażyłość (także: poufałość, komitywa, bliskość, intymność, konfidencjalność) – zwykle pozytywne relacje międzyludzkie, charakteryzujące się ciepłym i życzliwym wzajemnym odnoszeniem się do siebie, zaufaniem i skłonnością do wzajemnych zwierzeń. W warstwie językowej typowe jest używanie języka potocznego, zdrobnień, wyrażeń pieszczotliwych, czasem także wulgaryzmów i slangu. Przy dużej zażyłości dochodzi także do przekroczenia bariery fizycznej, a wtedy emocje mogą być wyrażane przez obejmowanie, poklepywanie, przytulanie, chwytanie za ręce i ramiona, głaskanie, całowanie itp. Zażyłość powstaje między osobami, które się dobrze znają, a zwłaszcza członkami rodziny lub członkami grupy pozostającej w częstych kontaktach towarzyskich, np. w grupie przyjaciół, dobrych znajomych lub bliskich sąsiadów, prawie zawsze towarzyszy odwzajemnionej miłości.
Wikipedia
(1.1) Przyjaciele żyli ze sobą w wielkiej zażyłości.
(1.2) Wit ucieka z miasta i wchodzi w zażyłość z naturą.
Wiktionary
rzecz. zażycie n.
przym. zażyły
przysł. zażyle
Wiktionary
(1.1) bliskość, intymność, więź
(1.2) bliskość, intymność, więź
Wiktionary
1. o stosunkach, znajomości itp.: bliski, przyjacielski, poufały;
2. o człowieku: taki, którego łączy z kimś bliska znajomość, przyjacielskie stosunki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nacechowany bliskością
Wiktionary
rzecz. zażyłość ż.
przysł. zażyle
Wiktionary
(1.1) bliski, poufały, przyjacielski, serdeczny, ścisły, zżyty
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. zapalić
Wiktionary
IPA: ˈzaʒːɨt͡ɕ, AS: za•žyć
Wiktionary
ozłocić, zezłocić;
1. nadać czemuś złoty kolor; pozłocić;
2. zazłocić się - pokryć się złotym kolorem
SJP.pl
skrót od: załącznik (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
Załachowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn.
Wikipedia
1. dołączać, dodawać;
2. włączać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. załączyć)
(1.1) dodawać załącznik, dodatkowy dokument, fizycznie lub elektronicznie, dodawać plik do maila
Wiktionary
(1.1) W mailu załączam także swoje CV.
Wiktionary
czas. przyłączyć
rzecz. załącznik mrz.
Wiktionary
dokument dołączony do innego dokumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokument uzupełniający treść innego dokumentu lub dzieła książkowego, część addendum
(1.2) plik dołączony do wiadomości e-mail
(1.3) żart. eufem. łapówka
Wiktionary
Załącznik (ang. making switch) – łącznik elektryczny przeznaczony do załączania i krótkotrwałego przewodzenia określonych prądów lecz nie przeznaczony do wyłączania prądu.
Przykładem załącznika jest zwiernik.
Wikipedia
(1.1) WSI nie przekazały też tej informacji sejmowej Komisji ds. Orlenu, a pismo do Premiera pozbawione było głównych załączników informacyjnych. (Raport o działaniach żołnierzy i pracowników WSI)
(1.2) W załączniku przesłałam ci dokument, który powinieneś przeczytać.
(1.3) Jeśli chcesz, żeby pozytywnie rozpatrzył twoją sprawę, to musisz iść do niego z załącznikiem.
Wiktionary
IPA: zaˈwɔ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: zau̯õṇčʹńik
Wiktionary
rzecz. załączanie n., załączenie n.
czas. załączać ndk., załączyć dk.
przym. załącznikowy
Wiktionary
(1.1) aneks, alegat
Wiktionary
przymiotnik od: załącznik
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. załączać)
(1.1) dokonany od|załączać.
Wiktionary
IPA: zaˈwɔ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: zau̯õṇčyć
Wiktionary
czas. przyłączyć
rzecz. załącznik mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. załadowywać)
(1.1) dokonany od|załadowywać.
Wiktionary
(1.1) Zastanawiałem się, jak załadować cały ten kram z powrotem w podarte torby, gdy Pożeracz Chmur wpadł w nagłe podniecenie.
Wiktionary
IPA: ˌzawaˈdɔvat͡ɕ, AS: zau̯adovać
Wiktionary
czas. ładować, załadowywać
rzecz. ładownia ż., ładownica ż., wyładunek mrz., załadunek m., załadowanie n., ładunek mrz., ładowarka ż., ładowność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|załadować.
Wiktionary
czas. załadowywać, ładować, załadować dk.
rzecz. wyładunek mrz., załadunek mrz., ładunek mrz., ładowność ż.
Wiktionary
o broni z dołączonym magazynkiem z nabojami: gotowy do strzału
SJP.pl
miejsce na stacji kolejowej, w porcie, kopalni itp. przeznaczone do załadowywania towarów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. załadować)
(1.1) umieszczać ładunek w środku transportu lub magazynie
(1.2) umieszczać pocisk w broni palnej
czasownik zwrotny niedokonany załadowywać się (dk. załadować się)
(2.1) pot. wsiadać do pojazdu
Wiktionary
czas. załadować dk., ładować ndk., wyładowywać ndk., wyładować dk.
rzecz. ładownica ż., ładunek mrz., załadowywanie n., załadowanie n., ładowanie n., wyładowywanie n., wyładowanie n., wyładunek mrz., ładownia ż.
przym. ładunkowy
Wiktionary
ładowanie towaru na środek transportu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) proces ładowania czegoś czymś
Wiktionary
IPA: ˌzawaˈdũnɛk, AS: zau̯adũnek
Wiktionary
rzecz. załadowanie n., ładowanie n., ładowarka ż., ładownia ż., ładownica ż., ładowność ż.
czas. załadować dk., ładować ndk.
przym. załadunkowy
Wiktionary
(1.1) ładowanie
Wiktionary
przymiotnik od: załadunek
SJP.pl
Wikipedia
miejsce załamania, zagięcia czegoś; zagięcie; załom
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. załamywać)
(1.1) dokonany od|załamywać.
(1.2) sprawić, że ktoś jest przygnębiony
Wiktionary
(1.2) Niektórzy ludzie potrafią człowieka załamać.
Wiktionary
IPA: zaˈwãmat͡ɕ, AS: zau̯ãmać
Wiktionary
rzecz. załom mrz., załamka ż., załamanie
przym. załamany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym coś jest zgięte, przełamane lub ma wgłębienie
(1.2) osłabienie lub całkowita utrata odporności psychicznej; stan silnego smutku, depresji
(1.3) odczasownikowy od|załamać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzawãˈmãɲɛ, AS: zau̯ãmãńe
Wiktionary
czas. załamać (się)
rzecz. załamka
Wiktionary
(1.1) wgłębienie, załom
(1.2) depresja
Wiktionary
1. zagięty;
2. uszkodzony, wgnieciony, pęknięty;
3. zrozpaczony, będący w stanie depresji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przygnębiony, będący w stanie załamania psychicznego, emocjonalnego
Wiktionary
IPA: ˌzawãˈmãnɨ, AS: zau̯ãmãny
Wiktionary
rzecz. załamanie n., załamka ż.
czas. załamać dk., załamywać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. przygnębienie, zły nastrój, chandra; dół, dołek;
2. przygnębiająca sytuacja
SJP.pl
potocznie:
1. przygnębienie, zły nastrój, chandra; dół, dołek;
2. przygnębiająca sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przygnębienie, zły humor, lekkie załamanie psychiczne; także. przygnębiająca sytuacja
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od załamek
Wiktionary
(1.1) Załamka. Agnieszka siada na śniegu. Bardzo mi jej szkoda. Martwię się o ciążę. No i ta odpowiedzialność. – Zjedzmy czekoladę i wracajmy – proponuję. A ona milczy i rękawiczkami głaszcze śnieg. Mam wrażenie, że jest bliska płaczu.
(2.1) W przypadkach wolniejszej akcji serca zaznaczała się wybitna niemiarowość oddechowa. Czas trwania odstępów i załamków był krótki.
Wiktionary
rzecz. załamek m., załamanie n., złamanie n.
czas. załamać ndk., złamać dk.
przym. załamany
Wiktionary
(1.1) smętek, dół, dołek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|załamywać.
Wiktionary
rzecz. niezałamywanie n.
czas. załamywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|załapywać.
Wiktionary
czas. załapywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. łatać)
(1.1) dokonany od|łatać.
Wiktionary
rzecz. łata ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. załatwić)
(1.1) podejmować różne działania w celu doprowadzenia czegoś do skutku
(1.2) obsługiwać kogoś
(1.3) pot. pozbawiać możliwości działania lub unicestwiać; wyrządzać komuś krzywdę
czasownik zwrotny niedokonany (dk. załatwić się)
(2.1) pot. oddawać mocz lub stolec
(2.2) pot. radzić sobie z czym, robić coś
(2.3) pot. rozprawiać się z kimś nawzajem
(2.4) pot. znajdować się w niekorzystnej sytuacji z własnej winy
Wiktionary
czas. załatwić dk.
rzecz. załatwianie n., załatwienie n.
wykrz. załatwione
Wiktionary
(1.1) finalizować, kombinować, uwijać się, zmagać się
(1.2) obsługiwać
(1.3) niszczyć, wykańczać, zabijać, pokazywać, gdzie raki zimują
(2.1) załatwiać naturalną potrzebę, załatwiać potrzebą fizjologiczną, załatwiać interes
Wiktionary
potocznie: nadużywanie zajmowanego stanowiska przyjmujące różne formy, np. nepotyzm, kumoterstwo, poplecznictwo itd.
SJP.pl
ktoś, kto coś załatwia
SJP.pl
potocznie: załatwianie czegoś, starania, zabiegi
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zrobić coś, dokonać
(1.2) pot. zniszczyć
(1.3) pot. kupić, znaleźć coś, sprawić
(1.4) pot. zamordować
Wiktionary
(1.1) Załatwiłam jego żonie promocję w Dzień dobry TVN i jest mi to winien.
(1.3) Załatwiłem sobie nowe buty.
(1.3) Załatwiłem ci robotę w sklepie.
Wiktionary
IPA: zaˈwatfʲit͡ɕ, AS: zau̯atfʹić
Wiktionary
rzecz. załatwienie n.
czas. załatwiać
Wiktionary
(1.1) sprawić, spowodować
(1.4) sprzątnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|załatwić.
Wiktionary
czas. załatwiać, załatwić dk.
Wiktionary
dawniej w łowiectwie: urządzać połów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. bijatyka
Wiktionary
IPA: zaˈwɛbɛk, AS: zau̯ebek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Załęże
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Załęża, związany z Załężem
Wiktionary
(1.1) Młodzieżowy Dom Kultury znajduje się przy Parku Załęskim.
Wiktionary
rzecz. Załęże n., załężanin mos., załężanka ż.
przym. podzałęski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Załęża
Wiktionary
(1.1) Niejeden załężanin nigdy nawet nie włożył nogi do Rawy.
Wiktionary
rzecz. Załęże n.
:: fż. załężanka ż.
przym. załęski, podzałęski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Załęża
Wiktionary
(1.1) Załężanki, panewniczanki, wszystkie one katowiczanki.
Wiktionary
rzecz. Załęże n.
:: fm. załężanin m.
przym. załęski, podzałęski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. nazwa dzielnicy kilku polskich miast
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jadąc tramwajem przez Załęże, mijamy piękny neogotycki kościół pod wezwaniem św. Józefa.
Wiktionary
rzecz. załężanin mos., załężanka ż.
przym. załęski, podzałęski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Zołynże.
Wiktionary
łżąc przeinaczyć coś; zakłamać
SJP.pl
nieszczery, obłudny, fałszywy; zakłamany
SJP.pl
zapłakać w wielkim smutku; zaszlochać
SJP.pl
1. uczucie smutku, osamotnienia po śmierci kogoś bliskiego;
2. okres po śmierci kogoś bliskiego;
3. określony zwyczajowo strój noszony jako oznaka żalu po śmierci kogoś bliskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) smutek, rozpacz po śmierci bliskiej osoby
(1.2) okres po śmierci bliskiej osoby, w którym zwyczajowo nosi się odpowiedni strój oraz nie uczestniczy w zabawach towarzyskich
(1.5) stpol. skarga, zażalenie, oskarżenie
Wiktionary
Żałoba – tradycyjne uzewnętrznione odzwierciedlenie stanu wewnętrznego jednostki, państwa, kultury, społeczności w reakcji na śmierć osoby ważnej w danym środowisku (rodzina, kraj, miasteczko, plemię). Żałoba a przeżywanie straty to dwa różne pojęcia, gdyż przeżywanie straty zachodzi wewnątrz. Jest to reakcja całego naszego „ja” na stratę.
Wikipedia
(1.2) Nie poszłam na wesele, bo byłam w żałobie.
(1.3) Po śmierci męża przez rok nosiła żałobę.
(1.5) Mimo parokrotnie składanej żałoby, błagania jego nigdy nie doszły do wojewody.
Wiktionary
IPA: ʒaˈwɔba, AS: žau̯oba
Wiktionary
rzecz. żałobność ż., żal, żałobnik m.
przym. żałobny, żałosny
przysł. żałobnie
Wiktionary
(1.3) krepa
Wiktionary
1. kobieta uczestnicząca w uroczystościach żałobnych i pogrzebie;
2. papuga australijska z podrodziny kakadu
SJP.pl
Wikipedia
1. uczestniczka pogrzebu, uroczystości żałobnych;
2. słodkowodna ryba akwariowa z rodziny kąsaczowatych; czarna tetra
SJP.pl
Żałobniczka zwyczajna, żałobniczka czarna , żałobniczka, czarna tetra (Gymnocorymbus ternetzi) – gatunek słodkowodnej ryby kąsaczokształtnej z rodziny kąsaczowatych (Characidae). Bywa hodowana w akwariach.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: żałobnie
SJP.pl
1. osoba w żałobie;
2. uczestnik pogrzebu, uroczystości żałobnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik pogrzebu
(1.2) zaw. pracownik zakładu pogrzebowego
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. ptak z podrodziny żałobników (nazwa systematyczna|Tachyphoninae|Bonaparte|ref=tak.)
Wiktionary
rzecz. żałoba ż., żal mrz., żałobnica ż., żałobnice lm nm., żałobniczka ż., żałobniki lm nm., żałobność ż.
przym. żałobny
wykrz. żal
Wiktionary
(1.1) reg. śl. pogrzebnik.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest żałobne
Wiktionary
rzecz. żałoba ż., żałobnik m., żałobniczka ż.
przym. żałobny
przysł. żałobnie
Wiktionary
związany z żałobą, np. strój
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający żal po śmierci bliskiej osoby
(1.2) związany z uroczystościami pogrzebowymi, z oddawaniem czci zmarłemu
(1.3) będący oznaką żałoby
(1.4) przen. posępny, pełen smutku
Wiktionary
(1.2) Orkiestra zagrała marsz żałobny.
Wiktionary
IPA: ʒaˈwɔbnɨ, AS: žau̯obny
Wiktionary
przysł. żałobnie
rzecz. żałoba ż., żałobnik m., żal m., żałobność ż.
przym. żałosny
Wiktionary
(1.1) funeralny, elegijny
(1.2) funeralny, pogrzebowy
(1.4) cmentarny, grobowy, karawaniarski, pogrzebowy, elegijny
Wiktionary
1. grupa ludzi obsługująca samolot, statek, pociąg itp.;
2. ogół pracowników zakładu produkcyjnego, handlowego itp.
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(1.1) grupa ludzi obsługująca jakiś pojazd
(1.2) ogół pracowników zakładu, instytucji, firmy itp.
(1.3) daw. zabezpieczenie w postaci rękojmi, poręczenia
(1.4) daw. pomoc dziedzica udzielana chłopom, zwrotna w postaci pańszczyzny lub innych świadczeń
(1.5) daw. przeszkoda, zawada
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ostatniej misji cała załoga tego bombowca zginęła.
(1.2) Takie działania dyrekcji natychmiast zaalarmowały załogę.
(1.3) … Ale jaką nam dacie załogę i pewność, że dochowacie miru, gdy my go wam przyrzeczemy?
Wiktionary
IPA: zaˈwɔɡa, AS: zau̯oga
Wiktionary
rzecz. załogant m., załogantka ż.
przym. załogowy
przysł. załogowo
Wiktionary
(1.1) drużyna, ekipa, skład
(1.1) kadra, personel, obsada, pracownicy
(1.3) gwarancja, zapewnienie
(1.5) zapora, zator, utrudnienie
Wiktionary
członek załogi łodzi, statku, samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żegl. członek załogi jachtu, statku
Wiktionary
rzecz. załoga ż.
:: fż. załogantka ż.
przym. załogowy
przysł. załogowo
Wiktionary
środek transportu wymagający obecności załogi
SJP.pl
przymiotnik od: załoga
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z załogą, dotyczący załogi
(1.2) lotn. astronaut. taki, który ma załogę
Wiktionary
(1.2) Wszystkie loty załogowe startują z kosmodromu Bajkonur, który Rosja wynajmuje od Kazachstanu za sumę 115 mln dolarów rocznie.
Wiktionary
rzecz. załoga ż., załogant mos., załogantka ż.
Wiktionary
dawniej: powlec, pokryć łojem
SJP.pl
powleczony, zabrudzony łojem
SJP.pl
obszar, który się załamał, miejsce załamania się czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce załamania lub zagięcia czegoś
(1.2) linia, wzdłuż której następuje wyraźna zmiana
Wiktionary
Wikipedia
czas. załamać
rzecz. załam m., załamanie n., załomek m.
Wiktionary
(1.1) uskok, załam
Wiktionary
przymiotnik od: załom
SJP.pl
wielki smutek, ogromny żal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie dojmującego smutku, żalu
Wiktionary
przym. żałosny
przysł. żałośnie
rzecz. żal mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: żałościwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: żałościwy
SJP.pl
dawniej: żałosny
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: żałośliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: żałośliwy
SJP.pl
1. wyrażający żal;
2. wzbudzający politowanie;
3. wywołujący niechęć, niesmak
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) M., B., W. n. lp.; M., B., W. nmos. lm. od: żałosny
wykrzyknik
(2.1) pot. iron. gdy chcemy zaakcentować błahość lub niedorzeczność czyichś dylematów
(2.2) pot. iron. gdy chcemy zadrwić z czyjejś wypowiedzi (nawet, gdy ta wypowiedź nie wyraża czyichś dylematów)
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób żałosny
Wiktionary
IPA: ʒaˈwɔɕɲɛ, AS: žau̯ośńe
Wiktionary
przym. żałosny
rzecz. żałość, żałosność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: żałośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: żałosny
SJP.pl
uczucie politowania, litości lub zażenowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest żałosne; cecha tych, którzy są żałośni
Wiktionary
przym. żałosny
przysł. żałośnie
Wiktionary
1. wyrażający żal;
2. wzbudzający politowanie;
3. wywołujący niechęć, niesmak
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wzbudzający politowanie lub pogardę
(1.2) wyrażający żal, smutek
(1.3) przykry, budzący niechęć, niesmak, odrazę
Wiktionary
(1.1) To przedstawienie było żałosne, w ogóle mi się nie podobało.
(1.2) Raz po raz z izby dolatywało jej żałosne westchnienie.
(1.3) Obudził ją żałosny dźwięk wiertarki.
(1.3) Widok zniszczonych po powodzi domów był niezwykle żałosny.
Wiktionary
IPA: ʒaˈwɔsnɨ, AS: žau̯osny
Wiktionary
rzecz. żałosność ż., żal mrz., żalnica ż., żalnik mrz., żale nmos., żałoba ż., żałość ż.
przym. półżałosny, żałośliwy, rozżalony, żałobny
przysł. żałośnie
wykrz. żal
Wiktionary
(1.1) beznadziejny, chałowy, denny, do bani, do chrzanu, do kitu, do luftu, do niczego, dziadowski, kiepski, kijowy, kulawy, lichy, lipny, marny, mierny, mizerny, nędzny, niedobry, nieklawy, nijaki, niżej wszelkiej krytyki, obciachowy, od siedmiu boleści, okropny, pod zdechłym psem, podły, poniżej wszelkiej krytyki, słaby, syfiasty, tragiczny, zakichany, zasmarkany
(1.2) boleściwy, chmurny, grobowy, karawaniarski, melancholijny, nieszczęśliwy, niewesoły, osępiały, pełen boleści, pełen smutku, pełen żałości, pochmurny, pogrzebowy, ponury, posępny, posmutniały, przygnębiony, rozpaczliwy, smętny, smutny, sposępniały, tęskny, zachmurzony, zasępiony, zasmucony, zgorzkniały, żałobny, żałośliwy
(1.3) boleściwy, czarny, elegijny, gorzki, grobowy, hiobowy, karawaniarski, łzawy, melancholijny, minorowy, mroczny, pesymistyczny, pogrzebowy, posępny, przygnębiający, przykry, tęskny, werterowski, żałobny, żałośliwy
Wiktionary
1. odczuwać żal, być smutnym, przygnębionym;
2. ubolewać nad popełnionym występkiem, złamaniem zasad;
3. okazywać komuś współczucie z powodu trudnej sytuacji w jakiej się znalazł;
4. skąpić, niechętnie wydawać na coś lub dawać komuś pieniądze
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) odczuwać żal, być smutnym, przygnębionym
(1.2) ubolewać nad popełnionym występkiem, złamaniem zasad
Wiktionary
IPA: ʒaˈwɔvat͡ɕ, AS: žau̯ovać
Wiktionary
rzecz. żałowanie n., żal m.
czas. pożałować dk.
Wiktionary
(1.1) boleć, ubolewać, utyskiwać
(1.2) pluć sobie w brodę, mieć wyrzuty sumienia, odczuwać skruchę, gw-pl|Śląsk Cieszyński|banować.
(1.3) litować się, współczuć, gw-pl|Śląsk Cieszyński|lutować, żalać.
(1.4) skąpić, sknerzyć, szczędzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żałować.
Wiktionary
IPA: ˌʒawɔˈvãɲɛ, AS: žau̯ovãńe
Wiktionary
czas. żałować
Wiktionary
potocznie w łowiectwie: urządzić połów
SJP.pl
ogólny, wstępny plan czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|założyć.
(1.2) teza stanowiąca punkt wyjścia do dalszych rozważań i dalszego toku rozumowania
(1.3) archit. kompozycja, układ różnych obiektów w planowanieanowaniu przestrzennym
(1.4) pot. podwinięta, podgięta część czegoś
Wiktionary
IPA: ˌzawɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zau̯ožẽńe
Wiktionary
czas. założyć, zakładać
rzecz. zakład mrz., ndk., założenia nmos., założeniowość ż., założyciel m., założycielka ż.
przym. założycielski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zakładać)
(1.1) włożyć ubranie/okulary
(1.2) położyć coś na czymś
(1.3) twierdzić, że coś się stanie; prorokować, dywagować o przyszłości
(1.4) uznawać, że coś jest czymś innym; przyjmować coś za coś
(1.5) zapłacić za kogoś i oczekiwać od niego zwrotu pieniędzy
(1.6) stworzyć szkołę, klub, partię polityczną; ufundować; zapoczątkować działalność
Wiktionary
(1.1) Stasiu, załóż czapkę, jest zimno.
(1.3) Zakładam, że jutro na kolokwium studenci pojawią się w większym gronie.
(1.4) Załóżmy, że to jest mój dom – powiedział Stefan wskazując na pudełko zapałek - musisz przejść tędy – okrążył pudełko palcem.
(1.6) Chciałbym założyć firmę.
Wiktionary
IPA: zaˈwɔʒɨt͡ɕ, AS: zau̯ožyć
Wiktionary
rzecz. łoże n., założenie n., założyciel m., założycielka ż., zakład mrz.
czas. zakładać ndk.
Wiktionary
(1.1) przyodziać, przywdziać, ubrać, wdziać, włożyć
(1.2) zarzucić
(1.3) przewidzieć
(1.4) przyjąć, ustanowić
(1.5) ufundować
(1.6) ufundować, ustanowić, zaplanować, zaprojektować
Wiktionary
osoba, która dała początek czemuś, stworzyła coś; fundator; inicjator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś założył lub dał czemuś początek
Wiktionary
(1.1) Właśnie obejrzeliśmy film o założycielu naszego zakonu.
Wiktionary
rzecz. założenie n., zakładanie n.
:: fż. założycielka ż.
czas. założyć dk., zakładać ndk.
przym. założycielski
Wiktionary
kobieta, która dała początek czemuś, stworzyła coś; fundatorka; inicjatorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś założyła lub dała czemuś początek
Wiktionary
(1.1) Właśnie obejrzeliśmy film o założycielce naszego instytutu.
Wiktionary
czas. założyć dk., zakładać ndk.
rzecz. założenie n., zakładanie n.
:: fm. założyciel m.
przym. założycielski
Wiktionary
(1.1) twórczyni
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z założycielem lub założycielami
Wiktionary
rzecz. założyciel mos., założycielka ż., założenie n.
Wiktionary
(1.1) fundatorski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żaługa żółtoskrzydła - gatunek błonkówki z rodziny trzpiennikowatych
SJP.pl
1. odczuwać żal, być smutnym, przygnębionym;
2. ubolewać nad popełnionym występkiem, złamaniem zasad;
3. okazywać komuś współczucie z powodu trudnej sytuacji w jakiej się znalazł;
4. skąpić, niechętnie wydawać na coś lub dawać komuś pieniądze
SJP.pl
schorzenie najczęściej nabyte, występujące u mężczyzn, polegające na niemożności sprowadzenia napletka z powrotem na żołądź prącia; parafimoza
SJP.pl
Załupek (łac. paraphimosis) – schorzenie nabyte, występujące u mężczyzn. Polega na niemożności sprowadzenia napletka z powrotem na żołądź prącia. Odciągnięty napletek znajduje się w okolicy rowka zażołędnego i jest zbyt wąski, aby żołądź mogła się przez niego przecisnąć.
Wikipedia
dawniej: łupiąc, zerwać
SJP.pl
przymiotnik od: Załuski; załuski
SJP.pl
Załusin – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Bedlno.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Załuski; załusecki;
2. przymiotnik od: Załuż
SJP.pl
1. przymiotnik od: Załuski; załusecki;
2. przymiotnik od: Załuż
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Załusków – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
We wsi park podworski z połowy XIX wieku.
Wikipedia
1. powodować, że oczy zachodzą łzami;
2. załzawiać się - o oczach: zachodzić łzami
SJP.pl
1. powodować, że oczy zachodzą łzami;
2. załzawiać się - o oczach: zachodzić łzami
SJP.pl
przestarzale o oczach: zajść łzami; załzawić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = inform. zettabit;
Wiktionary
Zettabit – jednostka informacji, w skrócie Zb lub Zbit.
1 Zbit = 1021 = 1 000 000 000 000 000 000 000bitów.
Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Zbit
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Zb (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) = inform. zettabit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Zb (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) = inform. zettabit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) Zbit
Wiktionary
skrót, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = zbiór
Wiktionary
potocznie:
1. ubrudzić, zanieczyścić; zababrać, upaćkać;
2. zrobić coś źle, niestarannie; spaprać, spartaczyć;
3. zbabrać się - ubrudzić się; zababrać się, upaćkać się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) schodzić z obranego kursu
Wiktionary
rzecz. bok mrz., zbaczanie n., zbocze n., zboczenie n., zboczeniec mos., zboczoność ż.
czas. zboczyć dk.
przym. zboczony, boczny
przysł. bocznie
Wiktionary
sprawdzenie stanu fizycznego osoby w celu wykrycia, zdiagnozowania choroby
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. badać)
(1.1) dokonany od|badać.
Wiktionary
(1.1) Została zbadana przez słynnego psychiatrę.
Wiktionary
IPA: ˈzbadat͡ɕ, AS: zbadać
Wiktionary
rzecz. zbadanie n., badaczka ż., badacz m., badanie n., badany mos.
przym. badawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbadać.
Wiktionary
czas. zbadać
rzecz. badacz mos., badaczka ż., badanie n.
przym. badawczy
Wiktionary
uznać coś za nieistotne, za drobnostkę, bagatelę; zlekceważyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. bagatelizować)
(1.1) dokonany od|bagatelizować.
Wiktionary
rzecz. zbagatelizowanie n.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) dk. bajdurzyć
(1.2) oszukać, okłamać kogoś
Wiktionary
(1.1) Chyba nie powiesz, że to prawdziwa historia, na pewno ją zbajdurzyłeś!
(1.2) —Nie kręć pani palcem po czole, bo ja rozumu nie straciła. A publikę trzeba znać. Nikogo łatwiej nie zbajdurzy, jak taką bydgoską paniusie. Pokaże ji się jajko w papirku, powi, że to zagraniczny towar, to ona zaraz na niego poleci. Naturalnie taka tylko, która ma pieniochy. Bo z dziadówami nie gadam.
Wiktionary
rzecz. bajdziara ż., bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdziurzyć ndk., bajdurzyć ndk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
potocznie: mówiąc wprowadzić kogoś w błąd, otumanić; zabajtlować
SJP.pl
doprowadzić do stanu równowagi, wyrównać działanie jakiejś siły, utrzymać w równowadze; zrównoważyć, wyważyć
SJP.pl
doprowadzić do stanu równowagi, wyrównać działanie jakiejś siły, utrzymać w równowadze; zrównoważyć, wyważyć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogłupić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbanalizować.
Wiktionary
czas. zbanalizować dk.
rzecz. banalizowanie n., banalność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbańczyć.
Wiktionary
czas. zbańczyć
Wiktionary
potocznie: zbankrutować
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zbankrutować
Wiktionary
IPA: ˈzbãj̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: zbãĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. zbańczenie n.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bankrutować)
(1.1) dokonany od|bankrutować.
Wiktionary
przym. zbankrutowany
rzecz. bankructwo n., bankrut mos., bankrutowanie n., bankrutka ż.
czas. bankrutować
Wiktionary
(1.1) splajtować
Wiktionary
zablokować dostęp do usługi w Internecie
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. banować)
(1.1) środ. inform. zastosować wobec kogoś bana
(1.2) środ. inform. zakazać publikacji określonego rodzaju treści
Wiktionary
(1.1) Zbanował go, bo groził innym użytkownikom.
(1.2) Administratorzy zdecydowali się zbanować przeklinanie.
Wiktionary
rzecz. ban, banowanie, zbanowanie, shadowban, shadowbanning
czas. banować, odbanować, odbanowywać
Wiktionary
(1.1) zablokować
(1.2) zakazać, zabronić
Wiktionary
zgłupieć, stracić trzeźwość umysłu, być w stanie szoku
SJP.pl
zgłupieć, stracić trzeźwość umysłu, być w stanie szoku
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zgłupieć
Wiktionary
rzecz. baran, baranek, zbaranienie
przym. barani
Wiktionary
→ Zbaraż (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
Zbaraski – polski herb książęcy o niewiadomych barwach. Herb własny rodziny Zbaraskich.
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
żołnierz biorący udział w obronie Zbaraża przed Kozakami i Tatarami w dniach od 10 lipca do 22 sierpnia 1649 roku
SJP.pl
1. pozbawić cech typowych dla wysoko rozwiniętej cywilizacji i kultury; zdziczyć;
2. wprowadzić barbaryzmy do języka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Zbarzewo (niem. do 1918 Bargen) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Włoszakowice.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
We wsi znajduje się zniszczony pałac z 1902. Zachował się też kościół z 1470 fundacji rycerskiego rodu von Rottenburgów, restaurowany w II poł. XVII w. Wewnątrz znajdują się późnogotycka rzeźba św. Anny, ołtarz barokowy z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W drewnianej dzwonnicy znajdują się dwa stare dzwony: gotycki z 1457 i drugi z przełomu XVI/XVII w. Na murach zewnętrznych znajduje się jedna płyta nagrobna. Kościół otoczony jest cmentarzem.
Wikipedia
zaprzestać robienia lub mówienia czegoś
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zbąszyń (przed wojną Zbąszyn, od 1793 niem. Bentschen) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zbąszyń. Miasto położone jest w zachodniej Polsce, nad Jeziorem Błędno i nad rzeką Obrą. Ośrodek wypoczynkowy i sportów wodnych, Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej i Regionu Kozła mieszczące się na Rynku gromadzi zabytki związane z historią Zbąszynia i okolic, a także z etnografią i kulturą ludową. W mieście znajdują się zakłady przemysłu odzieżowego i meblowego.
Wikipedia
IPA: ˈzbɔ̃w̃ʃɨ̃ɲ, AS: zbõũ̯šỹń
Wiktionary
rzecz. zbąszynianin m., zbąszynianka ż.
przym. zbąszyński
Wiktionary
mieszkaniec Zbąszynka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zbąszynka (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zbąszynka
Wiktionary
(1.1) Zbąszynczanka z olsztynczanką pojechały do szczecinczanki.
Wiktionary
IPA: ˌzbɔ̃w̃ʃɨ̃n͇ˈt͡ʃãŋka, AS: zbõũ̯šỹṇčãŋka
Wiktionary
rzecz. Zbąszynek m.
:: fm. zbąszynczanin m.
przym. zbąszynecki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zbąszynek (do 1945 niem. Neu Bentschen) – miasto w województwie lubuskim, tuż przy granicy z województwem wielkopolskim, w powiecie świebodzińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zbąszynek. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 5032 mieszkańców. Zbąszynek leży na obszarze stanowiącym część historycznej Wielkopolski.
Wikipedia
IPA: zbɔ̃w̃ˈʃɨ̃nɛk, AS: zbõũ̯šỹnek
Wiktionary
rzecz. zbąszynczanin m., zbąszynczanka ż.
przym. zbąszynecki
Wiktionary
mieszkaniec Zbąszynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zbąszynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zbąszynia
Wiktionary
(1.1) Zbąszynianka z olsztynianką odwiedziły szczeciniankę.
Wiktionary
IPA: ˌzbɔ̃w̃ʃɨ̃ˈɲãnka, AS: zbõũ̯šỹńãnka
Wiktionary
rzecz. Zbąszyń, zbąszynianin
przym. zbąszyński
Wiktionary
potocznie: osoba, która wybawiła kogoś lub coś od czegoś złego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. chrześcijaństwo Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)
Wiktionary
(1.1) Zacheusz zaprosił Zbawcę do swego domu.
Wiktionary
rzecz. zbawca m., Zbawiciel mos.
czas. zbawić dk., zbawiać ndk.
przym. zbawczy
Wiktionary
(1.1) Zbawiciel, Mesjasz, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus
Wiktionary
przynoszący zbawienie, ratunek; zbawienny, pożyteczny, skuteczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dający zbawienie
Wiktionary
(1.1) W miarę jak człowiek bierze swój krzyż, łącząc się duchowo z Krzyżem Chrystusa, odsłania się przed nim zbawczy sens cierpienia.
Wiktionary
rzecz. zbawienie n., zbawianie n., zbawca mos., zbawczyni ż., zbawiciel mos., zbawicielka ż., Zbawca mos., Zbawiciel mos.
czas. zbawić dk.
przym. zbawienny
Wiktionary
(1.1) zbawienny, dobroczynny, pomyślny, korzystny
Wiktionary
kobieta, która zbawiła kogoś, uratowała kogoś od czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wyciągać kogoś z opresji, uratować
(1.2) rel. odżegnać niebezpieczeństwo potępienia wiecznego
Wiktionary
(1.2) My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.
Wiktionary
rzecz. zbawienie n., zbawiciel m., Zbawiciel m., zbawca mos., zbawianie n., Zbawca mos.
czas. zbawić dk.
Wiktionary
(1.1) uratować, wybawiać
(1.2) odkupić, wykupić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbawiać.
Wiktionary
czas. zbawiać
rzecz. zbawca mos., zbawiciel mos.
przym. zbawienny, zbawczy
Wiktionary
ocalić, uratować, odkupić (od potępienia wiecznego)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zbawiać)
(1.1) wyciągnąć kogoś z opresji, uratować
(1.2) rel. uchronić przed potępieniem wiecznym
(1.3) daw. pozbawić
Wiktionary
(1.2) Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić.
Wiktionary
rzecz. zbawienie n., zbawiciel m., Zbawiciel m., zbawca mos., Zbawca mos.
czas. zbawiać ndk.
przym. zbawienny, zbawczy
przysł. zbawiennie
Wiktionary
(1.1) uratować, wybawiać
(1.2) odkupić, wykupić
(1.3) pozbawić
Wiktionary
przestarzałe: osoba, która kogoś zbawiła, uratowała od czegoś; zbawca; wybawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. w chrześcijaństwie Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)
Wiktionary
Zbawienie – uwolnienie się z niekorzystnego stanu lub okoliczności. Szczególnie istotny w chrześcijaństwie i judaizmie akt wybawienia ludzi przez Boga.
Wikipedia
(1.1) Bo się narodził Zbawiciel (…) (Gdy się Chrystus rodzi)
Wiktionary
IPA: zbaˈvʲit͡ɕɛl, AS: zbavʹićel
Wiktionary
rzecz. Zbawca m., zbawca m., zbawienie n.
czas. zbawić dk., zbawiać ndk.
przym. zbawczy
Wiktionary
(1.1) Zbawca, Mesjasz, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus
Wiktionary
przestarzałe: kobieta, która kogoś zbawiła, uratowała od czegoś
SJP.pl
ocalić, uratować, odkupić (od potępienia wiecznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uratowanie w trudnej sytuacji
(1.2) rel. boski akt wybawienia ludzi od wiecznego potępienia;
Wiktionary
Zbawienie – uwolnienie się z niekorzystnego stanu lub okoliczności. Szczególnie istotny w chrześcijaństwie i judaizmie akt wybawienia ludzi przez Boga.
Wikipedia
IPA: zbaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zbavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zbawiciel m., zbawca m., zbawczyni ż., Zbawiciel mos.
czas. zbawić dk., zbawiać ndk.
przym. zbawienny, zbawczy
przysł. zbawiennie
Wiktionary
(1.1) wybawienie, ocalenie, ratunek, uratowanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zbawienny; przynosząc zbawienie, wybawienie
Wiktionary
(1.1) Herbatka z babki działa zbawiennie na przeziębienie.
Wiktionary
rzecz. zbawienność ż., zbawienie n., zbawca m.
czas. zbawić dk.
przym. zbawienny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zbawiennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zbawienny
SJP.pl
przynoszący zbawienie, ratunek; zbawczy, pożyteczny, skuteczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niosący zbawienie, ratujący przed czymś
Wiktionary
rzecz. zbawienie n., zbawianie n., zbawca mos., zbawczyni ż., zbawiciel mos., zbawicielka ż.
czas. zbawić dk.
przym. zbawczy
przysł. zbawiennie
Wiktionary
(1.1) zbawczy, dobroczynny, korzystny, opatrznościowy, błogosławiony
Wiktionary
w religii chrześcijańskiej: kobieta ocalona od wiecznego potępienia
SJP.pl
w religii: człowiek ocalony od wiecznego potępienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. żart. plac Zbawiciela w Warszawie, popularne miejsce spotkań warszawiaków;
Wiktionary
(1.1) A gdy pogoda dopisywała, przesiadywaliśmy na Zbawiksie.
(1.1) Zbijmy się na Zbawiksie. Czyli? Spotkajmy się na placacu Zbawiciela.
(1.1) Panie kierowco, proszę wieźć na Zbawix, bo w sumie raczej nie zaszkodzi tam iść.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbałamucić.
Wiktionary
IPA: ˌzbawãmuˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: zbau̯ãmucẽńe
Wiktionary
czas. zbałamucić, pobałamucić
rzecz. bałamucenie
Wiktionary
1. zawrócić komuś w głowie; uwieść kogoś;
2. otumanić, zepsuć kogoś;
3. zmarnować; zmitrężyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. bałamucić)
(1.1) przest. pozyskać czyjeś względy w wyniku bałamucenia, skutecznie zawrócić komuś w głowie
(1.2) spowodować zamieszanie, wprowadzić w błąd
(1.3) spędzić czas na próżnowaniu, nic nierobieniu
Wiktionary
(1.1) Zbałamucił ją pięknymi słówkami, a potem ją rzucił.
(1.1) Żyła lat pięć z mężem, a ekonom ją potem zbałamucił. (J. I. Kraszewski: Ulana)
(1.2) Zbałamuciły mnie te kolorowe reklamy, a to zwykły proszek do prania.
(1.3) Weźcie się wreszcie do pracy, zbałamuciliście już pół dnia.
Wiktionary
IPA: ˌzbawãˈmut͡ɕit͡ɕ, AS: zbau̯ãmućić
Wiktionary
rzecz. bałamucenie n., bałamut m., bałamutnik m., zbałamucenie n.
czas. bałamucić ndk., pobałamucić dk.
przym. bałamutny
Wiktionary
(1.1) uwieść, zwieść, zmamić
(1.2) zmylić
(1.3) zmarudzić
Wiktionary
doprowadzić do podziału państwa poprzez konflikty wewnętrzne
SJP.pl
potocznie:
1. pobić kogoś;
2. pokonać przeciwnika w walce zbrojnej
SJP.pl
zbeczeć się - popłakać się mocno; spłakać się
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zbędny
SJP.pl
bezużyteczny, niepotrzebny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, bez którego można się obyć
Wiktionary
(1.1) Pismo pani Müller było bardzo piękne: równiutkie, pochyłe, bez zbędnych ozdób.
Wiktionary
IPA: ˈzbɛ̃ndnɨ, AS: zbẽndny
Wiktionary
rzecz. zbędność ż.
przysł. zbędnie
Wiktionary
(1.1) niepotrzebny, zbyteczny; książk. redundantny; pot. potrzebny jak umarłemu kadzidło, potrzebny jak dziura w moście, potrzebny jak piąte koło u wozu
Wiktionary
zbękarcieć; zbękarcić się:
1. stać się bękartem;
2. przenośnie: wyrodzić się, zdegenerować się
SJP.pl
zepsuć się, zmarnieć, zdegenerować się
SJP.pl
taki, który się zbękarcił
SJP.pl
nadać tekstowi charakter powieści, noweli, opowiadania itp.
SJP.pl
zwinąć coś w bele
SJP.pl
przestarzałe: to, co narusza normy przyzwoitości, gorszy swoją otwarcie okazywaną seksualnością; świństwo, bezeceństwo, wszeteczeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. słowo, czyn lub myśl nieprzyzwoite w sferze seksualnej
Wiktionary
(1.1) Twoja głowa aż kipi od tych zberezeństw.
Wiktionary
rzecz. zbereźnica ż., zbereźnik mos., zbereźność ż.
przym. zbereźny
przysł. zbereźnie
Wiktionary
(1.1) świństwo
Wiktionary
bezwstydnica, rozpustnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta posądzana o nieprzyzwoite w sferze seksualnej uczynki, słowa lub myśli
Wiktionary
(1.1) Te stare zbereźnice podglądają żołnierzy przy kąpieli.
Wiktionary
rzecz. zberezeństwo n., zbereźność ż.
:: fm. zbereźnik mos.
przym. zbereźny
przysł. zbereźnie
Wiktionary
(1.1) ladacznica, przest. wszetecznica
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nieprzyzwoicie w sferze seksualnej
Wiktionary
(1.1) Mówili, że zachowujesz się zbereźnie przy kobietach.
Wiktionary
rzecz. zberezeństwo n., zbereźnica ż., zbereźnik mos., zbereźność ż.
przym. zbereźny
Wiktionary
(1.1) sprośnie
Wiktionary
przestarzałe: człowiek bezwstydny, naruszający normy przyzwoitości, gorszący swoją otwarcie okazywaną seksualnością; bezwstydnik, rozpustnik, świntuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pot. ktoś, kogo posądza się o zbereźne uczynki, słowa lub myśli
(1.2) przest. przen. ktoś posądzany o coś niecnego
Wiktionary
(1.1) Ten stary zbereźnik cały dzień lustruje przechodzące dziewuchy.
Wiktionary
rzecz. zberezeństwo n., zbereźność ż.
:: fż. zbereźnica ż.
przym. zbereźny
przysł. zbereźnie
Wiktionary
(1.1) bezwstydnik, erotoman, lubieżnik, perwers, rozpustnik, swawolnik, świntuch, wszetecznik, zboczeniec; pot. obraź. wieprz
(1.2) hultaj, łobuz, nicpoń
Wiktionary
nieprzyzwoity, bezwstydny sposób zachowania, postępowania; nieprzyzwoitość, bezwstydność, sprośność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. nieprzyzwoitość w sferze seksualnej
(1.2) przest. słowa, czyn lub myśl nieprzyzwoite w sferze seksualnej
Wiktionary
(1.1) Niepohamowana zbereźność doprowadziła ją do załamania nerwowego.
(1.2) Brnął coraz dalej, popełniając zbereźność za zbereźnością.
Wiktionary
rzecz. zberezeństwo n., zbereźnica ż., zbereźnik mos.
przym. zbereźny
przysł. zbereźnie
Wiktionary
(1.1) przest. nieczystość, rozwiązłość, sprośność, wszeteczeństwo
(1.2) przest. nieczystość, rozwiązłość, wszeteczeństwo, zberezeństwo
Wiktionary
taki, który narusza normy przyzwoitości, gorszy swoją otwarcie okazywaną seksualnością; wulgarny, świński, obsceniczny, nieprzyzwoity
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. nieprzyzwoity w sferze seksualnej
Wiktionary
(1.1) Po głowie chodziły mu same zbereźne myśli.
Wiktionary
rzecz. zberezeństwo n., zbereźnica ż., zbereźnik mos., zbereźność ż.
przysł. zbereźnie
Wiktionary
Zberzyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kleczew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Integralną częścią Zberzyna jest, niegdyś samodzielna, wieś Skupne.
Wikipedia
Zberzynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kleczew. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Wola Spławiecka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
dawniej: taki, który się zbestwił (stał się bezczelny, nieposłuszny); rozbestwiony
SJP.pl
zwyzywać, złajać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zbesztać.
Wiktionary
rzecz. besztanie n.
czas. zbesztać dk., besztać ndk.
Wiktionary
(1.1) zruganie, złajanie
Wiktionary
znieważyć coś, zwłaszcza obiekt kultu, czci; sprofanować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zbezczeszczać)
(1.1) potraktować coś bez odpowiedniego szacunku
Wiktionary
rzecz. zbezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., bezczeszczenie n., bezcześć ż.
czas. zbezczeszczać ndk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
przysł. bezcześnie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbezcześcić)
(1.1) niedokonany od|zbezcześcić.
Wiktionary
rzecz. zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n., bezczeszczenie n., bezcześć ż.
czas. zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) traktowanie czegoś bez należytego szacunku
Wiktionary
rzecz. zbezczeszczenie n., bezczeszczenie n., bezcześć ż.
czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
Wiktionary
(1.1) bezczeszczenie, profanowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) potraktowanie czegoś bez odpowiedniego szacunku
Wiktionary
rzecz. bezcześć ż., zbezczeszczanie n., bezczeszczenie n.
czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
Wiktionary
(1.1) profanacja
Wiktionary
dawniej: zbezczeszczać
SJP.pl
potocznie:
1. zmieszać coś z cieczą;
2. zmącić jakąś ciecz;
3. potocznie o cieczy: zbełtać się - zmącić się, spienić się, połączyć się
SJP.pl
1. bijąc zadać wiele razów, ciosów, sprawić lanie, wychłostać, wysmagać, wybić;
2. połączyć w całość wbijając gwoździe lub nity;
3. zabrać przeciwnikowi w grze pionka lub figurę za pomocą przewidzianego regułami gry posunięcia;
4. wykazać niesłuszność argumentu, obalić go
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|zbijać.
(1.2) stpol. dokonany od|bić.
Wiktionary
IPA: zbʲit͡ɕ, AS: zbʹić
Wiktionary
rzecz. zbitka ż., zbijak m., zbicie n., zbijanie n.
czas. zbijać ndk.
przym. zbity
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. złączenie elementów za pomocą gwoździ;
2. uderzenie piłki nad siatką;
3. zabranie bierki przeciwnika w grach planszowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzanie w celu zadania bólu
(1.2) mocne uderzenie się podczas upadku
(1.3) stłuczenie czegoś ze szkła lub porcelany
(1.4) połączenie desek gwoźdźmi
(1.5) mocne odbicie piłki
(1.6) zabranie rywalowi karty, bierki lub pionka w grze
(1.7) odparcie czyiś argumentów w dyskusji
(1.8) zmniejszenie wagi lub natężenia
(1.9) usunięcie wierzchniej warstwy ze ścian
(1.10) osiągnięcie dużego zysku
Wiktionary
(1.1) Została ukarana za zbicie koleżanki z drużyny.
(1.2) Nastąpiło zbicie i założą ci specjalny opatrunek.
(1.3) Musi pan jednak zapłacić za przypadkowe zbicie dwunastu talerzy.
(1.4) Ile zajmie wam zbicie tej skrzyni?
(1.5) Mocne zbicie piłki wpłynęło na dalsze losy setu.
(1.6) O wyniku zadecydowało zbicie damki przeciwnika.
(1.7) Całkowite zbicie argumentów adwokata okazało się niemożliwe.
(1.8) Co ci pomogło w tak szybkim zbiciu wagi?
(1.9) Zapewne zbicie wszystkich tynków zajmie im cały tydzień.
(1.10) W zbiciu fortuny pomogła dobra koniunktura rynku.
Wiktionary
rzecz. zbijanie n.
czas. zbić dk., zbijać ndk.
przym. zbity
Wiktionary
(1.1) dokopanie, wkopanie, spranie, stłuczenie, zlanie
(1.2) stłuczenie, potłuczenie
(1.3) stłuczenie, potłuczenie
(1.5) ścięcie
(1.6) pobicie, zabicie
(1.10) zgarnięcie
Wiktionary