każdodzienny

dawniej: zdarzający się każdego dnia; każdodniowy, codzienny


SJP.pl


każdomiesięczny

dawniej: zdarzający się każdego miesiąca; comiesięczny, miesięczny


SJP.pl


każdorazowy

odbywający się za każdym razem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) występujący za każdym razem

 (1.2) każdy poszczególny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. każdorazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) każdy jeden, każdy

Wiktionary


każdoroczny

dawniej: odbywający się każdego roku; coroczny


SJP.pl


każdotygodniowo

przysłówek

 (1.1) przest. każdego tygodnia, co tydzień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wedle umowy pan T. obowiązany był uiszczać zapłatę każdotygodniowo.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) co tydzień, każdego tygodnia, raz w tygodniu

Wiktionary


każdotygodniowy

dawniej: odbywający się każdego tygodnia; cotygodniowy


SJP.pl


każdy

wszelki bez wyjątku


SJP.pl

zaimek upowszechniający

 (1.1) odnoszący się do wszystkich, wszystkiego w danym zbiorze, bez wyjątku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każda kobieta jest piękna!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkaʒdɨ, AS: každy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. każdziuteńki, każdziutki

 zaim. każdziutki, każdziuteńki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jakikolwiek, wszystek, wszelki; gw-pl|Górny Śląsk|kożdy.

Wiktionary


każdziuśki

zdrobnienie od: każdy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: każdy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaʒʲˈd͡ʑüɕci, AS: kažʹʒ́üśḱi

Wiktionary


każdziuteńki

zdrobnienie od: każdy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: każdy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzięła taką paczkę i zaczęła liczyć koperty, każdą, każdziuteńką bez wyjątku traktując poślinionym obficie palcem, aż cmokało.

 (1.1) Na ryby – w każdziuteńki wolny dzień // Na ryby– nad leniwą rzeczkę w cień // zabieramy sprzęt i starkę…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkaʒʲd͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: kažʹʒ́utńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. każdy

Wiktionary


każdziutki

zdrobnienie od: każdy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: każdy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaʒʲˈd͡ʑutʲci, AS: kažʹʒ́utʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. każdy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) każdziuśki

Wiktionary


kazeina

główny składnik białkowy mleka; sernik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. białko z mleka ssaków;

Wiktionary

Kazeina (sernik) – białko z mleka, które zostaje wyodrębnione w procesie trawienia poprzez działanie podpuszczki.

  • Kazeina podpuszczkowa ułatwia wchłanianie białka z przewodu pokarmowego, ponieważ pokarm pozostaje w nim dłużej. Podpuszczka występuje tylko u osobników młodych, dlatego niektóre źródła podają, że spożywanie mleka przez osobniki dorosłe nie dostarcza zbyt wielkiej ilości białka i wapnia, gdyż mleko nie jest w pełni przyswajane przez przewód pokarmowy.
  • Kazeina kwasowa techniczna wytwarzana z mleka krowiego przy zastosowaniu kwasów. Ma zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W cząsteczkach białek nabiału i zboża – kazeinie i glutenie znajdują się egzorfiny – podobnie działające jak morfina – alkaloid należący do opiatów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkazɛˈjĩna, AS: kazei ̯ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kazeinowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sernik

Wiktionary


kazeinian

pochodna kazeiny


SJP.pl


kazeinowy

przymiotnik od: kazeina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biochem. dotyczący kazeiny, właściwy kazeinie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z takich analiz wiemy na przykład, że do produkcji kleju kazeinowego używano serwatki i denaturatu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkazɛjĩˈnɔvɨ, AS: kazei ̯ĩnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kazeina ż.

Wiktionary


kazejak

nazwisko


SJP.pl


kazek

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., poufała forma od Kazimierz

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Kazka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeździliśmy z dziadkiem Kazkiem na plażaażę nad Wisłę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimiera ż., Kazimierz m., kaziuki nmos., Kazimierzowa ż., Kazimierzówna ż., Kazimierzostwo lm m., Kazikowa ż., Kazikówna ż., Kaziukowa ż.

:: fż. Kazka ż.

 przym. kazimierzowski, Kazimierzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kazik, Kazio, Kaziu

Wiktionary


kazemata

dawniej: kazamata - sklepione, betonowe pomieszczenie pod fortyfikacjami służące jako stanowisko obronne podczas wojny, magazyny lub więzienie; loch więzienny


SJP.pl


kazetempowiec

członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (KZMP); KZMP-owiec


SJP.pl


kazetempowski

KZMP (Komunistyczny Związek Młodzieży Polski); KZMP-owski


SJP.pl


kazia

zdrobnienie od: Kazimiera (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Kazimiera

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. Kazio.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W roli funkcjonariuszki Kazi wystąpiła Violetta Arlak, nieznana wcześniej z takich ról.

 (1.1) W Szwecji mieszka kuzynka Kazi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazik mos., Kaziu mos., Kazimiera ż.

Wiktionary


kazić

przestarzałe:
1. działać na kogoś lub coś szkodliwie; psuć, szpecić;
2. demoralizować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. psuć, burzyć, niszczyć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkaʑit͡ɕ, AS: kaźić

Wiktionary


kazik

zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kaziunio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., poufała forma imienia Kazimierz

Wiktionary

Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie) – polski piosenkarz, autor tekstów, kompozytor, saksofonista, aranżer, producent muzyczny i felietonista. Współzałożyciel, lider i wokalista zespołów Kult i KNŻ, członek Buldoga oraz licznych innych projektów muzycznych. Prowadzi solową działalność artystyczną. Jeden z pionierów polskiego hip-hopu. Syn Stanisława.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kazik z Anką często grywają w brydża.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz m., Kazek m., Kazio m., Kaziu m., Kazimiera ż., Kazia ż., Kazimierowicz ż./mos.

 przym. Kazikowy, Kazimierzowy, kazimierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kazek, Kaziu

Wiktionary


kazikowski

nazwisko, np. Zygmunt Kazikowski (1887-1906), członek Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej


SJP.pl


kazikowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazika lub z nim związany


SJP.pl


kazimiera

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Kazimiera – żeński odpowiednik imienia Kazimierz. W średniowieczu nie występowało. Prawdopodobnie rozpowszechniło się pod koniec XVII wieku, po przyjeździe do Polski Marysieńki, żony króla Jana III Sobieskiego.

Kazimiera imieniny obchodzi:

  • 19 grudnia, jako wspomnienie bł. Marii Marty od Jezusa (Kazimiery Wołowskiej)
  • 4 marca, 21 sierpnia – dawniej przyjęte daty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dlatego też, głównie pod naciskiem żony Marii Kazimiery, odkupił zamek oleski i nie szczędząc kosztów starannie go odbudował, a miastu dał prawo do pięciu jarmarków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkaʑĩˈmʲjɛra, AS: kaźĩmʹi ̯era

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazik mos., Kaziu mos., Kazimierowo n., Kazimierów mrz.

:: fm. Kazimierz mos.

:: zdrobn. Kazia ż.

 przym. Kazimierzowy, kazimierzowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Kazia

Wiktionary


kazimierczak

nazwisko


SJP.pl

  • Krzysztof Kazimierczak, polski piłkarz, zawodnik Boavisty Porto
  • „Kazimierczak”, pseudonim Stefana Michnika jako tajnego informatora służby bezpieczeństwa PRL
  • Przemysław Kazimierczak, polski piłkarz, zawodnik Accrington Stanley FC

Wikipedia


kazimierczuk

nazwisko


SJP.pl


kazimierczyk

nazwisko


SJP.pl


kazimierka

zdrobnienie od: Kazimiera (imię żeńskie)


SJP.pl

Kuźmiwka (ukr. Кузьмівка; do 1945 roku Kazimirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim. W 2001 roku liczyła 659 mieszkańców.

Wieś została założona w 1629 roku przez kanclerza wielkiego litewskiego Albrychta Stanisława Radziwiłła. Zniszczona podczas wojen kozackich. Murowany, parafialny kościół katolicki pw. św. Kazimierza został wzniesiony w 1629 przez Albrechta Radziwiłła. Parafia katolicka należała do dekanatu rówieńskiego (diecezja łucko-żytomierska, a następnie w okresie II RP – łucka). W 1880 roku parafia liczyła 993 dusz i posiadała cudowny obraz Matki Boskiej Kazimirzeckiej, który był kopią obrazu w Ołyce, przywiezionego przez Radziwiłłów z Palestyny. Kościół rozszerzono w 1770 roku, a w końcu XIX wieku odnowiono go i pomalowano. Jako miejsce odpustowe cieszyła się Kazimirka niegdyś taką sławą, że na odpusty ściągała tu polska ludność z całej Ukrainy i Wołynia. Największe odpusty, na które przybywało do 20 000 pielgrzymów odbywały się 15 sierpnia (Dzień Święta Matki Boskiej Zielnej) i 8 września. Na odpusty przybywali również prawosławni. Drewniana cerkiew filialna została wzniesiona w 1861 roku.

Wikipedia


kazimierowicz

nazwisko


SJP.pl


kazimierowo

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 4 podstawowe
  • Kazimierowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Izbica Kujawska
  • Kazimierowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Michałowo
  • Kazimierowo – część wsi Guty w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Piątnica
  • Kazimierowo – osada leśna w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto
  • Kazimierowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek

Wikipedia


kazimierowski

nazwisko


SJP.pl


kazimierski

przymiotnik od miast: Kazimierza Wielka, Kazimierz Biskupi, Kazimierz Dolny, Kazimierz Górniczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miejscowości: Kazimierza Wielka, Kazimierz Biskupi, Kazimierz Dolny, Kazimierz Górniczy

Wiktionary

Osoby o nazwisku Kazimierski:

  • Edward Kazimierski (1931-2024) – działacz sportowy.
  • Leon Kazimierski (1909–1940) – polski bokser.
  • Roman Kazimierski (1957–2004) – polski samorządowiec.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nową pompę dostaną też kazimierscy strażacy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz mos./mrz., kazimierzanin mos., kazimierzanka ż.

 przym. Kazimierzowy

Wiktionary


kazimierz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) dzielnica Krakowa;

 (2.2) zob. Kazimierz Górniczy.;

 (2.3) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce

 (2.4) geogr. zob. Kazimierz Dolny.

 (2.5) geogr. zob. Kazimierz Biskupi.

 (2.6) geogr. zob. Kazimierz Pomorski.

Wiktionary

  • Kazimierz – imię męskie
  • Kazimierz – polski królewicz, święty Kościoła katolickiego
  • Kazimierz (VIII) (1494−1518) – syn Bogusława X Wielkiego, księcia pomorskiego i Anny Jagiellonki
W Polsce
  • Kazimierz – część miasta Kraków
  • Kazimierz – część miasta Sosnowiec
  • Kazimierz – część wsi Włodzimierz w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Wodzierady
  • Kazimierz – wieś w woj. łódzkim, w pow. pabianickim, w gminie Lutomiersk
  • Kazimierz – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Skomlin
  • Kazimierz – część wsi Dąbrowa w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Wieluń
  • Kazimierz – wieś w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Głogówek
  • Kazimierz – część wsi Markowa w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Markowa
  • Kazimierz – wieś w woj. pomorskim, w pow. puckim, w gminie Kosakowo
  • Kazimierz – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kazimierz przechwalał się, że zna królową Anglii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaˈʑĩmʲjɛʃ, AS: kaźĩmʹi ̯eš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kaziuki nmos., Kazimierzowa ż., Kazimierzówna ż., Kazimierzostwo lm m., Kazikowa ż., Kazikówna ż., Kaziukowa ż.

:: fż. Kazimiera ż.

:: zdrobn. Kazek, Kazik, Kazio, kresowe Kaziuk, stpol. Kasz

 przym. kazimierzowski, Kazimierzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Kazek, Kazik, Kazio, Kaziu

Wiktionary


kazimierzanin

mieszkaniec Kazimierzy Wielkiej, Kazimierza Biskupiego, Kazimierza Dolnego lub Kazimierza Górniczego


SJP.pl


kazimierzanka

mieszkanka Kazimierzy Wielkiej, Kazimierza Biskupiego, Kazimierza Dolnego lub Kazimierza Górniczego


SJP.pl


kazimierzewo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Kazimierzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Zbójno
  • Kazimierzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Kcynia
  • Kazimierzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Obrowo
  • Kazimierzewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek

Wikipedia


kazimierzostwo

Kazimierz z małżonką; Kazimierzowie


SJP.pl


kazimierzów

imię męskie


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich integralne części

  • Kazimierzów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Borów
  • Kazimierzów – przysiółek wsi Jaźwiny w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Biała Podlaska
  • Kazimierzów – część wsi Ławki w woj. lubelskim, w pow. łukowskim, w gminie Łuków
  • Kazimierzów – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Opole Lubelskie
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Drużbice
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki
  • Kazimierzów – część wsi Marianka w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Mniszków
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Paradyż
  • Kazimierzów – osada w woj. łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza
  • Kazimierzów – zniesiona kolonia w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Wola Krzysztoporska
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Dalików
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. rawskim, w gminie Regnów
  • Kazimierzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Nowy Kawęczyn
  • Kazimierzów – część wsi Anielin w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Stryków
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. łosickim, w gminie Stara Kornica
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Kałuszyn
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Stoczek
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Wierzbno
  • Kazimierzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Tczów
  • Kazimierzów – część wsi Żelisławice w woj. śląskim, w pow. będzińskim, w gminie Siewierz

Wikipedia


kazimierzowa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) przest. żona Kazimierza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — A jeszcze przysięganie sierocie? — woła tryumfująco Kazimierzowa — sierotę ukrzywdzić, to jak obrus z ołtarza ściągnąć!

Wiktionary

Powiązane:

 zob. Kazimierz.

Wiktionary


kazimierzowie

Kazimierz z małżonką; Kazimierzostwo


SJP.pl


kazimierzówna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) przest. córka Kazimierza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kunegunda Kazimierzówna wyszła za margrabiego Brandenburgii Ludwika Rzymianina.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. Kazimierz.

Wiktionary


kazimierzowski

Kazimierzów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z panowaniem Kazimierza Wielkiego;

Wiktionary

Patrz:

Kazimierzów

Przykłady

 (1.1) Kościół erygowany przypuszczalnie po 1325, a prawdopodobnie przed kazimierzowską lokacją miasta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazek mos., Kazimiera ż., Kazimierz m.

 przym. Kazimierzowy

Wiktionary


kazimierzowy

taki jak u Kazimierza, charakterystyczny dla Kazimierza


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Kazimierza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Inga wtuliła się w Kazimierzowy kołnierz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz mos./mrz.

Wiktionary


kazimira

roślina jadalna z rodziny rutowatych


SJP.pl

  • kazimira (Casimiroa) – rodzaj roślin z rodziny rutowatych
  • Kazimira – wariant imienia Kazimiera

Wikipedia


kazin

2 miejscowości w Polsce:

  • Kazin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski
  • Kazin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią

Wikipedia


kazio

zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kaziunio, Kazik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., zdrobn. poufała forma imienia Kazimierz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marysia założyła Kaziowi śliniaczek w kwiatuszki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz m., Kazik m., Kazek m., Kazimierowicz ż./mos.

Wiktionary


kazionny

żartobliwie: państwowy, skarbowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) środ. lub żart. państwowy, skarbowy; stanowiący własność państwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) państwowy, rządowy, skarbowy

Wiktionary


kazior

nazwisko


SJP.pl


kaziowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazia lub z nim związany


SJP.pl


kazirodca

osoba utrzymująca stosunki seksualne z kimś blisko spokrewnionym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek, osoba dopuszczająca się kazirodztwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kazirodca po raz pierwszy dopuścił się gwałtu na swej 6-letniej siostrze, kiedy liczył zaledwie 13 wiosen.

 (1.1) — Widzę, że się gorszysz — powiedział Fileros. — Czyżbyś jeszcze nie wiedział, w jakich grzechach tonie miasto? To prawdziwy Babilon! A cezar… — tragarz rozejrzał się i choć nikogo w pobliżu nie zobaczył, ściszył głos — rozpustnik i kazirodca! Żył z własną matką, a potem kazał ją zabić.

 (1.1) Pedofile i kazirodcy muszą być karani. Jest to ten typ przestępstw, gdzie kara powinna być łączona z terapią.

 (1.1) Córki, które ojciec, niemal codziennie przez kilka lat, gwałcił mówiły w sądzie, że go cały czas kochały! Inne z ofiar kazirodców wypierają wszystko z pamięci. Najczęściej tylko przypadek sprawia, że zwyrodnialcy, współżyjący z własnymi córkami, trafiają przed sąd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kazirodztwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kazirodźca

Wiktionary


kazirodczo

przysłówek

 (1.1) w sposób kazirodczy, dopuszczając się kazirodztwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sypialiśmy z nimi umiarkowanie, nieco kazirodczo, żeniliśmy się niechętnie, ale bardzo się kolegowaliśmy.

 (1.1) Przyczyną oporu było albo to, że sam pożądał jej kazirodczo, a ona nie chciała z nim obcować, albo to, że wyrocznia go ostrzegła, iż zginie z ręki swojego zięcia.

 (1.1) W przeniesieniu z poziomu edypalnego terapeuta jest edypalnym rodzicem, kochanym zazdrośnie i kazirodczo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kazirodztwo n.

Wiktionary


kazirodczy

kazirodztwo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kazirodztwem

Wiktionary

Patrz:

kazirodztwo

Przykłady

 (1.1) Jej małżeństwo z Janem Kazimierzem uznano jednak za związek kazirodczy: była wdową po bracie króla.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kazirodztwo n.

Wiktionary


kazirodźca

dawniej: kazirodca; kazirodnik


SJP.pl


kazirodztwo

obcowanie płciowe z osobą blisko spokrewnioną; incest


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stosunki płciowe z osobą blisko spokrewnioną, rodzaj parafilii;

Wiktionary

Kazirodztwo – zachowanie seksualne w stosunku do osoby blisko spokrewnionej, ale także osób spowinowaconych, np. poprzez adopcję czy małżeństwo krewnego. W wielu kulturach kazirodztwo pozostaje tematem tabu i postrzegane jako jednoznacznie złe – co uzasadnia się zwiększonym ryzykiem wystąpienia u potomstwa wad wrodzonych, niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej oraz przedwczesnej śmierci. Jest ono tym większe, im wyższy jest stopień pokrewieństwa genetycznego rodziców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kazirodca m.

 przym. kazirodczy

 przysł. kazirodczo

Wiktionary


kaziu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., gwara. zdrobn. poufała forma męskiego imienia Kazimierz

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) W. lp. od: Kazio

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz m., Kazio m., Kazek m., Kazik m., Kazia ż., Kazimiera ż.

 przym. Kazimierzowy, Kaziowy, Kazikowy, kazimierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kazio, Kazek, Kazik

Wiktionary


kaziuk

regionalnie zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kazik, Kazek


SJP.pl

Kaziuk (Kaziuki, lit. Kaziuko mugė) – odbywający się od czterystu lat jarmark odpustowy w Wilnie w dzień świętego Kazimierza (4 marca). W jego trakcie odbywały się pochody na czele z kuglarzami i przebierańcami. Kaziuki miały miejsce na Placu Katedralnym, a od 1901 roku na Placu Łukiskim. W okresie międzywojennym pochód otwierał przebrany za św. Kazimierza wilnianin.

Wikipedia


kaziuki

rodzaj jarmarku odbywającego się w dzień św. Kazimierza (4 marca)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) dzień św. Kazimierza – 4 marca;

Wiktionary

Kaziuk (Kaziuki, lit. Kaziuko mugė) – odbywający się od czterystu lat jarmark odpustowy w Wilnie w dzień świętego Kazimierza (4 marca). W jego trakcie odbywały się pochody na czele z kuglarzami i przebierańcami. Kaziuki miały miejsce na Placu Katedralnym, a od 1901 roku na Placu Łukiskim. W okresie międzywojennym pochód otwierał przebrany za św. Kazimierza wilnianin.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kaˈʑüci, AS: kaźüḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazimierz mrz./mos.

Wiktionary


kaziunio

zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kazik


SJP.pl


kazka

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż., poufała forma od Kazimiera

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Kazek

Wiktionary

Kazka – ukraiński zespół muzyczny założony w 2017 w Kijowie przez wokalistkę Oleksandrę Zaricką i gitarzystę Mykytę Budasza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odwiedzimy ciocię Kazkę w szpitalu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazek mos., Kazimiera ż., Kazimierz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kazia

Wiktionary


kazkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazka lub z nim związany


SJP.pl


kaźmierczak

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Kaźmierczak (ur. 1950) – polski ekonomista
  • Andrzej Kaźmierczak (ur. 1961) – polski polityk
  • Cezary Kaźmierczak (ur. 1964) – prezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców
  • Edward Kaźmierczak (1908–2002) – polityk w PRL
  • Grzegorz Kaźmierczak (ur. 1964) – polski poeta
  • Henryk Kaźmierczak (ur. 1932) – polski polityk, wojewoda koniński
  • Henryk Kaźmierczak (1953–2017) – polski poeta, kompozytor
  • Jan Kaźmierczak (ur. 1950) – polski polityk
  • Jerzy Kaźmierczak (ur. 1940) – polski polityk
  • Józef Kaźmierczak (1884–1971) – polityk w PRL
  • Józef Kaźmierczak (1903–1953) – konstruktor statków i okrętów, wykładowca Politechniki Gdańskiej, nauczyciel
  • Przemysław Kaźmierczak (ur. 1982) – polski piłkarz
  • Sebastian Filipek-Kaźmierczak (ur. 1969) – polski ekonomista
  • Stanisław Kaźmierczak (1914–2003) – piłkarz, reprezentant Polski
  • Stanisław Kaźmierczak (ur. 1950) – polski hokeista na trawie, olimpijczyk
  • Tomasz Kaźmierczak (ur. 1977) – trener wioślarzy
  • Wacław Kaźmierczak (1905–1981) – polski montażysta i operator filmowy
  • Władysław Kaźmierczak (ur. 1951) – polski artysta
  • Wojciech Kaźmierczak (ur. 1982) – polski siatkarz
  • Wojciech Kaźmierczak (ur. 1993) – polski brydżysta

Wikipedia


kaźmierczyk

nazwisko


SJP.pl


kaźmierowski

nazwisko


SJP.pl


kaźmierski

Kaźmierz


SJP.pl

Patrz:

Kaźmierz

kaźmierz

wieś w Polsce


SJP.pl


Kaźmierz (niem. Kasimirs) – wieś (dawniej miasto) w zachodniej Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz, 20 km na północny zachód od Poznania, nad rzeką Samą. Miejscowość jest siedzibą gminy Kaźmierz. Składa się z dwóch części: Kaźmierza oraz Nowej Wsi.

Wikipedia


kaźmierzewo

W Polsce
  • Kaźmierzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Mrocza
  • Kaźmierzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubanie
  • Kaźmierzewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Barwice
  • Kaźmierzewo – gromada

Wikipedia


kaźmirów

Kaźmirów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Galewice.

W 2004 roku w Kaźmirowie mieszkały 124 osoby.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


kaźń

przestarzale:
a) kara śmierci;
b) ciężkie więzienie bądź cela śmierci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykonanie kary śmierci

 (1.2) cierpienia fizyczne, męka (zwykle: zadawane uwięzionym)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Obozy hitlerowskie były miejscem kaźni wielu Żydów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaɕɲ̊, AS: kaśń̦

Wiktionary


kaznodzieja

1. duchowny wygłaszający kazania;
2. człowiek lubiący prawić morały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. ktoś, kto wygłasza kazania;

 (1.2) pot. przen. ktoś, kto prawi morały

 (1.3) przen. utalentowany mówca

Wiktionary

Kaznodzieja – osoba zajmująca się wygłaszaniem kazań. Najczęściej kaznodzieje są duchownymi, albo osobami związanymi z religią.

Świadkowie Jehowy kaznodzieją nazywają głosiciela – ochrzczonego lub nieochrzczonego członka zboru, który nieodpłatnie głosi dobrą nowinę o Królestwie Bożym, a kaznodzieją pełnoczasowym – pioniera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po wejściu kaznodziei na ambonę zapanowała głucha cisza przerywana tylko westchnieniami pań z sodalicji.

 (1.1) Ks. Popiełuszko był kaznodzieją prymicyjnym księdza Stefana.

 (1.2) Jacku, ależ z ciebie jest kaznodzieja!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kaznodziejstwo n.

:: fż. kaznodziejka ż.

 przym. kaznodziejski

 przysł. kaznodziejsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eklezjasta

 (1.2) moralizator, moralista, mentor

 (1.3) krasomówca, orator, retor

Wiktionary


kaznodziejka

kaznodzieja


SJP.pl

Patrz:

kaznodzieja

kaznodziejski

kaznodzieja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kaznodziejstwem lub kaznodzieją, dotyczący kaznodziejstwa lub kaznodziei

 (1.2) napuszony, nadęty, zbyt moralizujący, przypominający styl kaznodziei

Wiktionary

Patrz:

kaznodzieja

Przykłady

 (1.1) Panie z sodalicji mariańskiej podziwiały kaznodziejskie zaangażowanie młodego wikarego.

 (1.2) Kaznodziejska sztywność dyrektorskiego wystąpienia nikomu nie przypadła do gustu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kaznodziejstwo n., kaznodzieja m., kaznodziejka ż.

Wiktionary


kaznodziejsko

przysłówek

 (1.1) pot. zbyt moralizująco, pompatycznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponieważ zaczynam brzmieć nieco kaznodziejsko, zmieńmy temat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kaznodzieja m., kaznodziejka ż., kaznodziejstwo n.

 przysł. po kaznodziejsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) po kaznodziejsku

Wiktionary


kaznodziejstwo

wygłaszanie kazań; bycie kaznodzieją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. wygłaszanie kazań, bycie kaznodzieją

 (1.2) rel. całość twórczości kaznodziejskiej

 (1.3) talent oratorski

 (1.4) pot. skłonność do wygłaszania mów, prawienia morałów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wojtyłę pociągało kaznodziejstwo.

 (1.1) Istotnym miernikiem dobrego kaznodziejstwa jest osobiste życie kaznodziei.

 (1.2) Kaznodziejstwo franciszkanów pierwszej doby było proste i czyste jak źródlana woda.

 (1.2) Miał do tego talent, jego kaznodziejstwo było wysokich lotów.

 (1.4) Mam po dziurki w nosie tego jego kaznodziejstwa, tych jego morałów i sentencji.

 (1.4) Zlituj się, będziesz mi tu cały wieczór uprawiał kaznodziejstwo?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kaznodzieja m.

:: fż. kaznodziejka ż.

 przym. kaznodziejski

 przysł. kaznodziejsko

Wiktionary


kaznowski

nazwisko


SJP.pl

Kaznowski − polskie nazwisko, na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1266 osoby.

Kaznowscy herbu Suchekomnaty − szlachta zagrodowa, pisali się z Stępkowa (Stępków w powiecie lubelskim) i wołali się Sopotami, właściciele wsi Kaznów

Wikipedia


każolować

schlebiać komuś; opiekować się kimś troskliwie; pieścić, głaskać


SJP.pl


kazoo

[czytaj: kazu] prymitywny instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych, w postaci drewnianej, metalowej lub kartonowej rurki, zamkniętej z jednej strony cienką membraną, nadający głosowi zniekształcone, nosowe brzmienie przy śpiewie mormorando; mirliton


SJP.pl

Kazoo – instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych (mirlitonów).

Kazoo to instrument-zabawka, który w 1883 opatentował w Stanach Zjednoczonych Warren Herbert Frost. Jego udoskonaloną wersję o charakterystycznym kształcie kadłuba okrętu podwodnego opatentował w 1902 George D. Smith. Pierwowzorem kazoo jest flet eunucha.

Wikipedia


kazualistyczny

kazualizm


SJP.pl

Patrz:

kazualizm

kazualizm

pogląd, według którego przypadek rządzi zdarzeniami


SJP.pl


kazualny

1. rzadko: dotyczący przypadku gramatycznego; przypadkowy;
2. przestarzałe: okolicznościowy, przygodny


SJP.pl


każualowy

zwykle o odzieży: przeznaczony do codziennego użytku; casualowy, casual


SJP.pl


kazuar

olbrzymi ptak nielotny zamieszkujący Nową Gwineę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Casuarius|ref=tak., duży, australijski, tasmański i nowogwinejski nielot;

Wiktionary

Kazuarowate (Casuariidae) – rodzina ptaków z rzędu kazuarowych (Casuariiformes). Obejmuje dwie podrodziny nielotnych ptaków zamieszkujących Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kaˈzuwar, AS: kazuar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kazuaryna ż.

Wiktionary


kazuarowate

o cechach kazuarowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Kazuarowate (Casuariidae) – rodzina ptaków z rzędu kazuarowych (Casuariiformes). Obejmuje dwie podrodziny nielotnych ptaków zamieszkujących Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy.

Wikipedia


kazuarowaty

o cechach kazuarowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


kazuarowe

1. kazuar;
2. o cechach kazuarowych (rząd ptaków)


SJP.pl

Kazuarowe (Casuariiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki lądowe, nielotne, zamieszkujące Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy. Ptaki te charakteryzują się dużymi rozmiarami, brakiem mostka, redukcją skrzydeł i zdolnością do szybkiego biegu. Ich pisklęta są zagniazdownikami.

Wikipedia


kazuarowy

1. kazuar;
2. o cechach kazuarowych (rząd ptaków)


SJP.pl


kazuary

rodzina nielotnych ptaków zamieszkujących Australię i Nową Gwineę


SJP.pl

Kazuary (Casuariinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kazuarowatych (Casuariidae).

Wikipedia


kazuaryna

drzewo lub krzew z rodziny rzewniowatych, o silnie zredukowanych liściach, rosnące przede wszystkim na terenach pustynnych i sawannowych; rzewnia


SJP.pl

Rzewnia, kazuaryna (Casuarina L.) – rodzaj drzew lub krzewów z rodziny rzewniowatych Casuarinaceae. Obejmuje 14 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowo-wschodniej Azji i Australii, ale zostały szeroko rozprzestrzenione w strefie międzyzwrotnikowej.

Wikipedia


kazuarynowate

rodzina roślin z rzędu bukowców; rzewniowate


SJP.pl


kazuarynowaty

o cechach kazuarynowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


kazubek

nazwisko


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Kazubek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Sompolno
  • Kazubek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek

Wikipedia


kazuista

osoba zajmująca się badaniem i dokumentowaniem rzadkich przypadków, zwłaszcza w medycynie lub prawie


SJP.pl


kazuistka

kazuista


SJP.pl

Patrz:

kazuista

kazuistyczny

naciągany, wykrętny (najczęściej w odniesieniu do nieuczciwych prób osiągania przewagi w dyskusji za pomocą pozornie racjonalnych argumentów)


SJP.pl


kazuistyka

1. pokrętna argumentacja, naciąganie argumentów i przykładów w celu uzasadnienia jakiejś tezy;
2. drobiazgowe rozstrzyganie szczegółowych problemów, zwłaszcza moralnych lub prawnych, przez stosowanie do nich odpowiednio dobranych zasad ogólnych;
3. formułowanie przepisów prawnych oparte na analizie konkretnych przypadków;
4. obserwacja i analiza rzadkich przypadków chorobowych, dokumentowanie przypadków rzadkich schorzeń


SJP.pl

Kazuistyka (łac. casus, przypadek) – rozstrzyganie, w poszczególnym wypadku (casus) i przy danych okolicznościach, moralnych lub prawnych wątpliwości, jakie się nasuwają przy zbiegu (kolizji) sprzecznych obowiązków. Stąd rozróżnia się kazuistykę moralną (teologiczną) i prawniczą.

Wikipedia


kazuizm

rzadko: drobiazgowe rozstrzyganie szczegółowych problemów, zwłaszcza moralnych lub prawnych, przez stosowanie do nich odpowiednio dobranych zasad ogólnych; kazuistyka


SJP.pl


kazulin

nazwisko


SJP.pl


kazuo

Kazuo (jap. かずお, カズオ) – męskie imię japońskie.

Wikipedia


kazuro

nazwisko


SJP.pl


kazus

casus; przestarzale:
1. zdarzenie, wypadek, przykry zbieg okoliczności;
2. zagadnienie, problem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. wydarzenie powodujące skutki prawne

 (1.2) praw. zadanie, hipotetyczna sytuacja służąca do sprawdzania studentów z umiejętności stosowania prawa

Wiktionary

Kazus – przypadek będący przedmiotem rozstrzygnięcia, np. sądu, postępowania administracyjnego. Zagadnienie, problem prawny, którego rozwiązaniem zajmuje się powołany do tego organ, np. kazusem będzie całokształt okoliczności wraz z rozstrzygnięciem sprawy o zabójstwo, która toczyła się przed sądem i w której zapadł wyrok.

Według André Jollesa kazus jest jednym z morfologicznych archetypów leżących u podstaw współczesnych gatunków literackich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkazus, AS: kazus

Wiktionary


kazuśnik

środowiskowo: książka z przykładami przypadków będących przedmiotem rozstrzygnięcia (kazusów)


SJP.pl


kazwin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iranie, stolica ostanu o tej samej nazwie;

Wiktionary

Kazwin (perski: قزوین, Qazvīn) – miasto w północnym Iranie, w ostanie Kazwin, u podnóża gór Elburs. Około 370 tys. mieszkańców w 2003 r. Stolica ostanu o tej samej nazwie.

W mieście urodziła się Shirin Neshat, irańska artystka video artu, reżyserka, scenarzystka i producentka filmowa, mieszkająca w Nowym Jorku.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kazwiński

Wiktionary


kazwiński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kazwinem, dotyczący Kazwinu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kazwin mrz.

Wiktionary


kazym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Obu

Wiktionary


kał

odchody ludzkie lub zwierzęce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. wydalone, niestrawione resztki pokarmowe;

Wiktionary

Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.

Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W swoim raporcie opublikowanym w poniedziałek, Consumer Reports odkryło E. coli lub inne bakterie związane ze skażeniem kałem we wszystkich 300 opakowaniach mielonej wołowiny, jakie przetestowali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaw, AS: kau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałówka ż., kałuż mrz., kałuża ż.

 przym. kałowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. fekalia, ekskrementy, fecesy, odchody, stolec; pot. kupa, kupka; wulg. sraka, gówno

Wiktionary


kała

nazwisko


SJP.pl


kałabania

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów., reg-pl|Kresy. kałuża

Wiktionary


kałach

odchody ludzkie lub zwierzęce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. wojsk. karabinek typu AK

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy widziałeś tę scenę w filmie, jak wszyscy strzelali do siebie z kałachów?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkawax, AS: kau̯aχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałasznikow mzw., kałasz mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) AK, AK-47, karabinek AK, automat Kałasznikowa; pot. kałasz, kałasznikow

Wiktionary


kałacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kałaczem, dotyczący Kałacza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kałacz mrz.

Wiktionary


kałacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. rosyjskie miasto rejonowe położone w obwodzie woroneskim;

 (1.2) zob. Kałacz nad Donem.

Wiktionary

Kałacz (ros. Калач) – miasto w Rosji położone w obwodzie woroneskim. Kałacz prawa miejskie otrzymał w roku 1945.

Znajduje się u zbiegu rzek Tołuczejewka i Podgornaja (dopływy Donu), w odległości 294 km od miasta Woroneż.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kałacki

Wiktionary


kałakucki

przestarzałe:
1. pochodzący z Kalkuty; kalkucki;
2. odnoszący się do kałakuta, koguta indyjskiej rasy;
3. pogardliwie: odnoszący się do unitów, katolików obrządku greckiego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. pochodzący z Kalikatu (miasta na Wybrzeżu Malabarskim)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkawaˈkut͡sʲci, AS: kau̯akucʹḱi

Wiktionary


kałakut

kogut indyjskiej rasy kur


SJP.pl


kałakutas

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) kresy. pogard. policjant lub żandarm litewski z okresu II wojny światowej

 (1.2) kresy. pogard. o osobie narodowości litewskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ulicy zatrzymał mnie barwnie umundurowany kałakutas.

 (1.2) Litewski klecha zachował się jak typowy kałakutas.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Litwin

Wiktionary


kałakuty

pogardliwe określenie unitów, katolików obrządku greckiego


SJP.pl


kałamarnica

głowonóg posiadający walcowate ciało z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy, poruszający się ruchem odrzutowym, żyjący gromadnie w Atlantyku i Morzu Śródziemnym; kalmar; loligo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. jadalny głowonóg morski;

 (1.2) kulin. mięso kałamarnicy (1.1)

Wiktionary

Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rybak ostrożnie wyjął kałamarnicę i zaczął ją kroić.

 (1.2) Weźmiemy kałamarnicę z frytkami i sałatkę z czosnkiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałamarz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kalmar

 (1.2) kalmar

Wiktionary


kałamarnice

rząd morskich głowonogów o walcowatym ciele z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy; kalmary


SJP.pl

Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.

Wikipedia


kałamarz

1. naczynie na atrament;
2. zbiornik na farbę w maszynie drukarskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) niewielki, szczelnie zamykany pojemnik z różnych materiałów, służący do przechowywania atramentu lub tuszu;

 (1.2) druk. techn. w maszynie drukarskiej: zbiornik na farbę

Wiktionary

Kałamarz (od łac. calamarius, naczynie do przechowywania piór pisarskich; calamus – oznacza trzcinę używaną dawniej do pisania) – naczynie na pióra pisarskie lub atrament, stosowane powszechnie przed wynalezieniem pióra wiecznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaˈwãmaʃ, AS: kau̯ãmaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałamarnica ż.

Wiktionary


kałamarzyk

zdrobnienie od: kałamarz; niewielkie naczynie na atrament


SJP.pl


kałamaszka

odkryty pojazd czterokołowy bez resorów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielki pojazd konny, rodzaj czterokołowej bryki bez resorów i budy, używany w XVII–XX w.;

Wiktionary

Kałamaszka (białor. каламажка) – niewielki pojazd konny, czterokołowy wąski, otwarty wózek o prostej skrzyniowej konstrukcji.

A. Brückner i Z. Gloger wywodzą jego nazwę od rusińskiego zdrobniałego określenia kolimaga oznaczającego w XV wieku duży wóz towarowy z ochronną budą. Kałamaszka (nazywana też taradajką) była mniejszym od bryczki pojazdem najczęściej jednokonnym, pozbawionym resorowania oraz budy chroniącej pasażerów przed deszczem; wewnątrz zazwyczaj wyłożona była łubem (łykiem). Drewniane koła osadzano na początkowo drewnianej osi smarowanej mazią dla zmniejszenia oporów ciernych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkawãˈmaʃka, AS: kau̯ãmaška

Wiktionary


kałamutek

drążek do obracania wiertła przy wierceniu udarowym


SJP.pl


kałan

zwierzę z rodziny łasicowatych; wydra morska, wydrozwierz


SJP.pl

Kałan (Enhydra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Wikipedia


kałanek

drapieżnik z rodziny łasicowatych


SJP.pl

Łasica syberyjska, kałanek (Mustela sibirica) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.

Wikipedia


kałanki

potocznie:
1. wyprawione skórki z kałanka;
2. futro, błam z tych skórek


SJP.pl


kałankowy

wykonany z futra kałanek


SJP.pl


kałar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona w obwodzie czytyjskim; prawy dopływ Witimu;

Wiktionary

Kałar – rzeka w Rosji, w obwodzie czytyjskim; prawy dopływ Witimu. Długość 511 km; powierzchnia dorzecza 17 400 km².

Źródła w Górach Kałarskich; płynie w kierunku południowo-zachodnim szeroką doliną pomiędzy Górami Stanowymi (pasma Udokan i Jankan) a Górami Kałarskimi.

Zamarza od października do połowy maja; zasilanie głównie deszczowe.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kałarski

Wiktionary


kałarasz

dawny żołnierz turecki albo rumuński, posłaniec konny


SJP.pl

Călărași – miasto w środkowej Mołdawii, siedziba administracyjna rejonu Călărași. W 2004 roku liczyło ok. 15 tys. mieszkańców.

Wikipedia


kałarski

przymiotnik

 (1.1) związany z Kałarem (rzeką w Rosji azjatyckiej)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kałar mrz.

Wiktionary


kałasz

ręczna broń automatyczna kalibru 7,62 mm; kałasznikow, kałach


SJP.pl


kałasznikow

ręczna broń automatyczna kalibru 7,62 mm; kałasz, kałach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) wojsk. karabinek automatyczny radzieckiej konstrukcji;

Wiktionary

  • Michaił Kałasznikow
  • karabinek AK, pot. kałasznikow
  • Kałasznikow – rosyjski film biograficzny z 2020 roku
  • Kałasznikow – rosyjski koncern zbrojeniowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kałach m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) AK, AK-47, karabinek AK, automat Kałasznikowa; pot. kałach, kałasz

Wiktionary


kałboj

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. mężczyzna pobierający opłaty w publicznych toaletach

 (1.2) pot. pogard. ktoś nielubiany

Wiktionary

Babcia lub babka klozetowa – potoczne określenie osoby, na ogół starszej kobiety, pracującej w ubikacji publicznej w charakterze kasjera, odpowiedzialnej też za zachowanie higieny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wchodząc do sracza dałem kałbojowi dychę. Ponieważ bardzo mi się śpieszyło, nie poczekałem na wydanie reszty, a potem nie chciał mi nic dać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkawbɔj, AS: kau̯boi ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziadek klozetowy

Wiktionary


kałdun

1. rubasznie o brzuchu;
2. w gwarze łowieckiej ciepłe wnętrzności zwierzyny łownej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. duży brzuch

 (1.2) potrawa w kształcie kuli, przygotowywana z ziemniaków i mięsa

Wiktionary

Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pijesz tyle piwa, że urósł ci od niego ładny kałdun.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzuchol, brzuszysko, brzuszydło

Wiktionary


kałdunica

kałdunica rdestówka - gatunek stonki


SJP.pl


kałębasiak

nazwisko


SJP.pl


kałęcki

nazwisko


SJP.pl


kałęczyn

W Polsce
  • Kałęczyn – część wsi Antoniewo w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. aleksandrowskim, w gminie Bądkowo
  • Kałęczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Sońsk
  • Kałęczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grodziskim, w gminie Grodzisk Mazowiecki
  • Kałęczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Czerwonka
  • Kałęczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Nur
  • Kałęczyn – część wsi Gzy w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Gzy
  • Kałęczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Stoczek
  • Kałęczyn – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Piątnica
  • Kałęczyn – osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz
  • Kałęczyn – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. szczycieńskim, w gminie Dźwierzuty

Wikipedia


kałęczynek

Kałęczynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubanie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 85 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Lubanie.

Wikipedia


kałek

nazwisko


SJP.pl

3 miejscowości w Polsce:

  • Kałek – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Lubsko.
  • Kałek – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Sulejów.
  • Kałek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Krzymów.

jezioro w Polsce:

  • Kałek – jezioro w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bytnica.

Wikipedia


kałga

w państwie Tatarów Krymskich: druga po chanie osoba w państwie, zarządzająca prawą, większą częścią państwa oraz większą częścią wojsk tatarskich podczas bitwy; gałga


SJP.pl

Kałga (mong. - brama), kałga sułtan – pierwszy po chanie urzędnik w hierarchii Chanatu Krymskiego. Pierwszy następca i regent władcy (drugim był nurredin). Zarządca prawej strony państwa (wschodniej części kraju) i dowódca prawego liczniejszego skrzydła armii krymskiej w czasie walnych wypraw wojennych.

Wikipedia


kałka

nazwisko


SJP.pl

Kałka – osada leśna w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Koczała.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Osada wchodzi w skład sołectwa Załęże.

Wikipedia


kałkan

tarcza z prętów drzewa figowego


SJP.pl

Kałkan (z tureckiego Kalkan) – pochodząca ze wschodu lekka, okrągła, silnie wypukła tarcza, używana przez żołnierzy w takich państwach jak Persja, Indie bądź Turcja. Znana także w krajach arabskich, Chinach, Mongolii, Polsce oraz na Węgrzech.

Wikipedia


kałmucja

autonomiczna republika w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;

Wiktionary

Kałmucja (ros. Калмыкия, kałm. Хальмг Таңһч), pełna nazwa: Republika Kałmucji (ros. Республика Калмыкия, kałm. Хальмг Таңһчин балһсн) – autonomiczna republika w Federacji Rosyjskiej, zamieszkana głównie przez Kałmuków i Rosjan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kałmucja położona jest na południowo-wschodnich krańcach europejskiej części Rosji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kałmuk mos., Kałmuczka ż., kałmucki mrz.

 przym. kałmucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Republika Kałmucji

Wiktionary


kałmucki

przymiotnik od: Kałmucja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) etn. odnoszący się, związany z Kałmukami

 (1.2) pogard. charakterystyczny dla kałmuków, prostacki

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Kałmuków;

Wiktionary

Kałmucki – polski herb szlachecki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kałmuk mos., Kałmuczka ż., Kałmucja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) prostacki, chamski

Wiktionary


kałmuczka

mieszkanka Kałmucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka mongolskiego narodu zamieszkującego obszary nad Morzem Kaspijskim (Kałmucję);

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kałmucja ż., kałmucki mrz.

:: fm. Kałmuk mos.

 przym. kałmucki

Wiktionary


kałmuk

1. pogardliwie o człowieku o skośnych oczach i płaskiej twarzy mieszkającym w azjatyckiej części byłego ZSRR,
2. pogardliwie o prostaku i gburze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek ludu z grupy ojrackiej zamieszkującego Kałmucję;

Wiktionary

Kałmucy (kałm. хальмгуд albo хальмг) – naród mongolski z grupy ojrackiej, liczący ok. 250 tys. osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomimo zranionej nogi, czym prędzej zabrałem z sobą apteczkę i wyruszyłem ku nim wraz z Kałmukiem, chociaż moi towarzysze obawiali się podstępu ze strony rozbójników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kałmucja ż., kałmucki mrz.

:: fż. Kałmuczka ż.

 przym. kałmucki

Wiktionary


kałomocz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. fizj. półpłynna wydalina ptaków

Wiktionary


kałówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pojemnik laboratoryjny na kał

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kał m., kałuża ż.

 przym. kałowy

Wiktionary


kałowy

kał


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kałem, dotyczący kału

Wiktionary

Patrz:

kał

Powiązane:

 rzecz. kał mrz., kałówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stolcowy

Wiktionary


kałożerstwo

jedzenie kału


SJP.pl


kałtki

Kaltki – wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Stare Juchy, nad jeziorem Jędzelewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


kałucki

nazwisko


SJP.pl


kaługa

wędrowna, anadromiczna ryba z rodziny jesiotrowatych o długości ciała 5-6 metrów, żyjąca w rzekach Syberii (głównie w Amurze), ceniona ze względu na mięso i ikrę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, położone nad Oką, na południowy zachód od Moskwy, stolica obwodu kałuskiego;

Wiktionary

  • kaługa – gatunek wędrownej, anadromicznej ryby z rodziny jesiotrowatych
  • Kaługa – miasto w Rosji
W Polsce
  • Kaługa – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Zbiczno
  • Kaługa – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
  • Kaługa – część wsi Nielbark w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Kurzętnik

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kałuski

Wiktionary


kałuski

przymiotnik od: Kaługa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kaługą, dotyczący Kaługi

 (1.2) związany z Kałuszem, dotyczący Kałusza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kaługa ż., Kałusz m.

Wiktionary


kałusz

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim;

Wiktionary

Kałusz (ukr. Калуш) – miasto na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, siedziba rejonu kałuskiego.

Miasto królewskie lokowane w 1534 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim. Następnie znajdowało się w zaborze austriackim (Galicja) od 1772 do 1918 roku. Powróciło do Polski po upadku Austro-Węgier, na krótko znajdując się pod administracją ZUNR (listopad 1918 – marzec 1919), od 1939 roku pod okupacją radziecką, 1941 – niemiecką, 1945 – na powrót radziecką, od 1991 – pod administracją ukraińską.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kałuski

Wiktionary


kałuszyn

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kałuszyn – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kałuszyn.

Leży w dawnej ziemi liwskiej historycznego Mazowsza. Kałuszyn uzyskał lokację miejską przed 1662 rokiem. Do 1954 siedziba wiejskiej gminy Chrościce. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa siedleckiego.

Miasto jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kaˈwuʃɨ̃n, AS: kau̯ušỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałuszynianin m., kałuszynianka ż.

 przym. kałuszyński

Wiktionary


kałuszynianin

mieszkaniec Kałuszyna


SJP.pl


kałuszynianka

mieszkanka Kałuszyna


SJP.pl


kałuszyński

przymiotnik od: Kałuszyn


SJP.pl


kałuż

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) stpol. powódź

rzeczownik, rodzaj żeński lub męski

 (2.1) śrpol. kałuża

Wiktionary

Kałuż – część wsi Sorbin w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn.

W latach 1975–1998 Kałuż administracyjnie należał do województwa kieleckiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkawuʃ, AS: kau̯uš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kał mrz., kałuża ż.

Wiktionary


kałuża

1. coś rozlanego;
2. zagłębienie w ziemi z błotnistą wodą z opadów lub ścieków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) płytki dołek wypełniony wodą, błotem

 (1.2) mokra plama, rozlana ciecz

Wiktionary

Kałuża – niewielki zbiornik wody lub innej cieczy na powierzchni ziemi, najczęściej występujący po intensywnych opadach deszczu.

Kałuże powstają w bezodpływowych zagłębieniach gruntu o niewielkiej przepuszczalności wodnej lub będącym w stanie nasycenia wodą. Średnica kałuży waha się zwykle od kilkudziesięciu centymetrów do kilku lub kilkunastu metrów, a głębokość wynosi od kilku do kilkunastu centymetrów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po każdej ulewie wokół mojego domu tworzą się kałuże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaˈwuʒa, AS: kau̯uža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kał m., kałuż m.

:: zdrobn. kałużka ż.

 przym. kałużowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lwów|kałabania.

Wiktionary


kałuziński

nazwisko


SJP.pl

Kałuziński (forma żeńska: Kałuzińska; liczba mnoga: Kałuzińscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1044 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1379 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa kałuża i jest najbardziej rozpowszechnione w południowo-centralnej Polsce.

Wikipedia


kałużka

zdrobnienie od: kałuża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kałuża

 (1.2) mała kałuża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed werandą po deszczu pozostało kilka kałużek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałuża ż., Kałuża mos./ż.

Wiktionary


kałużna

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Kałużna – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubańskim, w gminie Olszyna
  • Kałużna – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Osina
Inne
  • Kałużna – polana w Gorcach. Położona na grzbiecie łączącym Średni Wierch z Solniskiem, w obrębie miejscowości Obidowa

Wikipedia


kałużnica

gatunek owada z rzędu chrząszczy


SJP.pl

Kałużnica (Hydrophilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kałużnicowatych, podrodziny Hydrophilinae i plemienia Hydrophilini. Kosmopolityczny. Obejmuje 66 opisanych gatunków.

Wikipedia


kałużnice

gatunek owada z rzędu chrząszczy


SJP.pl


kałużnicowate

rodzina owadów z rzędu chrząszczy


SJP.pl

Wikipedia


kałużnicowaty

o cechach kałużnicowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


kałużny

nazwisko


SJP.pl

Kałużny (cz. Kalužný; 994 m n.p.m.) - szczyt w północno-wschodniej części Beskidu Morawsko-Śląskiego w Czechach.

Szczyt Kałużnego wznosi się w głównym grzbiecie Pasma Ropicy, nieco przed połową jego długości (licząc od głównego grzbietu Karpat), tuż przed miejscem, w którym odgałęzia się ramię masywu Ostrego. Od wschodu podchodzi podeń dolina potoku Kopytná, natomiast od zachodu - dolina potoku Slavíč.

Wikipedia


kałużowy

przymiotnik od: kałuża


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od kałuża

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkawuˈʒɔvɨ, AS: kau̯užovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kałuża ż., Kałuża mos./ż.

Wiktionary


kałużyński

nazwisko


SJP.pl


kałwak

nazwisko


SJP.pl


kałym

u ludów tureckich: wykup płacony rodzicom narzeczonej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) (u ludów tureckich) wykup narzeczonej przez narzeczonego od rodziny lub krewnych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkawɨ̃m, AS: kau̯ỹm

Wiktionary


kb

skrót od:
1. kilobit; kbit;
2. karabin bojowy


SJP.pl

  • kb – kilobit, jednostka informacji
  • KB – kilobajt, jednostka informacji
  • kb – skrót oznaczający karabin
  • KB – Korpus Bezpieczeństwa

Wikipedia


kbar

kilobar


SJP.pl


kbit

skrót od: kilobit; kb


SJP.pl

Kilobit – jednostka informacji, w skrócie kb lub kbit.

1 kb = 103 = 1000 bitów.

Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:

1 000 000 b = 1000 kb = 1 Mb

Zwykle jednak:

1 kb = 1024 b = 128 B (bajtów)
8 kb = 8192 b = 1024 B = 1 kB (kilobajt)

Wikipedia


kbk

[czytaj: kabeKA] skrót od: karabinek


SJP.pl

Karabinek (skr. kbk) – indywidualna broń strzelecka o budowie analogicznej jak karabin, jednak o mniejszej masie i rozmiarach (definicja tradycyjna), bądź zasilana słabszą amunicją niż karabinowa – amunicją pośrednią (definicja PKN z 2004 r.).

Istnienie dwóch rozbieżnych definicji karabinka, prowadzi często do równoległego i zamiennego stosowania obu pojęć względem tej samej broni, co jest przyczyną wielu nieporozumień i kontrowersji przy opisywaniu broni strzeleckiej.

Wikipedia


kbks

karabinek używany do nauki strzelania i podczas zawodów strzeleckich; kabekaes


SJP.pl

Wikipedia


kbn

Komitet Badań Naukowych


SJP.pl


kbn-owski

KBN (Komitet Badań Naukowych); kabeenowski


SJP.pl


kbps

skrót od: kilobit per second, w informatyce: jednostka opisująca szybkość transmisji danych (kilobit na sekundę)


SJP.pl

Bit na sekundę (b/s, bps z ang. bit per second) – jednostka natężenia strumienia danych w medium transmisyjnym (np. pomiędzy dwoma komputerami) oraz jednostka przepustowości, czyli maksymalnej ilości informacji, jaka może być przesyłana przez dany kanał telekomunikacyjny w jednostce czasu.

Wikipedia


kbw

skrót od:
1. Krajowe Biuro Wyborcze;
2. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (1945-1965)


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = hist. wojsk. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

 (1.2) = adm. Krajowe Biuro Wyborcze;

 (1.3) = wojsk. karabin wyborowy;

Wiktionary

  • Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego
  • Krajowe Biuro Wyborcze
  • karabin wyborowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kabewiak m.

Wiktionary


kbwe

Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie


SJP.pl


kc

kc.; skrót od:
1. kodeks cywilny; k.c.; kod. cyw.;
2. kilocykl


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = polit. komitet centralny;

 (1.2) = adm. kasa chorych;

 (1.3) = praw. kodeks cywilny;

Wiktionary

Kodeks cywilny (skrót k.c. lub w języku prawniczym kc) – zbiór przepisów z zakresu prawa cywilnego obejmujący przynajmniej podstawowy zestaw instytucji z tej dziedziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwszy sekretarz KC PZPR złożył gospodarską wizytę na Podlasiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿ˈt͡sɛ, AS: ka‿ce

Wiktionary


kc.

kc; skrót od:
1. kilocykl;
2. kodeks cywilny; k.c., kod. cyw.


SJP.pl


kcal

kilokaloria


SJP.pl

Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.

Wikipedia


kch

skrót od:
1. Kasa Chorych;
2. Komenda Chorągwi


SJP.pl


kciuk

pierwszy palec u dłoni człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. pierwszy palec dłoni u ssaków naczelnych, położony przeciwstawnie do pozostałych palców;

 (1.2) kraw. część rękawicy osłaniającej kciuk (1.1)

Wiktionary

Kciuk (łac. pollex) – u naczelnych pierwszy palec ręki przeciwstawny czterem pozostałym. Od pozostałych palców różni się także tym, że składa się z dwóch, a nie trzech paliczków – w tym podobny jest do palucha stopy. Kciuk zapewnia chwytność dłoni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kciuk tego mężczyzny był wyjątkowo gruby.

 (1.2) Bajerem są wodoodporne i oddychające rękawice, wyposażone w wycieraczki do gogli i zamszowe naszywki na kciukach do – jak to określa propozycja handlowa producenta – stylowego wycierania nosa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ct͡ɕuk, AS: ḱćuk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kciukowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duży palec, palec pierwszy, palec I, wielki palec, stpol. palec

Wiktionary


kciukowy

kciuk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kciukiem, dotyczący kciuka

Wiktionary

Patrz:

kciuk

Powiązane:

 rzecz. kciuk m.

Wiktionary


kcynia

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim;

Wiktionary

Kcynia (niem. Exin) – miasto w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kcynia.

Kcynia leży w odległości 40 km na południowy zachód od Bydgoszczy i 80 km na północny wschód od Poznania, w północnej części Pojezierza Gnieźnieńskiego. Miasto położone jest na szczycie wzgórza morenowego będącego jednym z najwyższych w Wielkopolsce (136 m n.p.m.), znajdując się około 30 m ponad okolicą, widoczne jest z dość dużej odległości. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Kcynia liczyła 4252 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkt͡sɨ̃ɲa, AS: kcńa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kcyński

 rzecz. kcynianin mos., kcynianka ż.

Wiktionary


kcynianin

mieszkaniec Kcyni, miasta na Pojezierzu Gnieźnieńskim


SJP.pl


kcynianka

mieszkanka Kcyni, miasta na Pojezierzu Gnieźnieńskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kcyni

 (1.2) kobieta pochodząca z Kcyni, urodzona w Kcyni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj naklankom udało się wygrać z kcyniankami w siatkówkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kcynia ż.

:: fm. kcynianin mos.

 przym. kcyński

Wiktionary


kcyński

przymiotnik od: Kcynia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kcyni, związany z Kcynią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kcyńskim rynku wkrótce stanie nowy pomnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kcynia ż., kcynianin mos., kcynianka ż.

Wiktionary


kd

skrót od: kodeks drogowy; k.d.


SJP.pl


kdl

skrót od: kraj demokracji ludowej


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) kraj demokracji ludowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczyno z PRL-u, • wierz mi, proszę, na słowo, • że w żadnym KDL-u, • gdzie bawiłem służbowo, • nie ma takiej jak ty, • nie ma takiej na pewno.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿dɛ‿ˈːl, AS: ka‿d•‿el

Wiktionary


kdl-owski

KDL; kadeelowski


SJP.pl


kdp

skrótowiec

 (1.1) = turyst. Komisja Działalności Podwodnej

 (1.2) = kolej. kolej dużych prędkości

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿dɛ‿ˈpɛ, AS: ka‿de‿pe

Wiktionary


kdyn

kilodyna


SJP.pl


ke

[czytaj: ka-E] skrót od: Komisja Europejska - jedna z głównych instytucji Unii Europejskiej (skrót czytany także jako całe, odmienne wyrażenie)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Komisja Europejska

Wiktionary

Ќ, ќ – litera cyrylicy używana w alfabecie języka macedońskiego oznaczająca /c/ lub /ʨ/. Jej łacińskim odpowiednikiem według normy ISO 9 jest litera „Ḱ”.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ka‿ˈɛ, AS: ka‿e

Wiktionary


kea

gatunek papugi żyjącej w Nowej Zelandii; nestor kea


SJP.pl

Nestor kea, kea (Nestor notabilis) – gatunek wszystkożernej i drapieżnej papugi z rodziny nestorów (Nestoridae), będący endemitem Nowej Zelandii. Jeden z czterech gatunków z rodzaju Nestor, które wyewoluowały z przodka żyjącego w lasach Nowej Zelandii 5 mln lat temu. Monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków).

Wikipedia


keane

Keane – brytyjski zespół rockowy założony w 1995 roku w mieście Battle, w East Sussex. Styl grania grupy wywodzi się z nurtów tzw. brit popu i rocka alternatywnego. Ogromny wpływ na ukształtowanie się muzyki Keane miało trio pochodzące z Norwegii – a-ha. Podstawowym elementem, który odróżnia zespół od innych jest brak klasycznego gitarzysty, którego zastąpiono pianistą.

Wikipedia


keats

Wikipedia


kebab

turecka potrawa z kawałków mięsa wołowego, drobiowego lub baraniego, skrawanego z pionowego rożna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. popularne w kuchni tureckiej kawałki pieczonego mięsa z dodatkami;

 (1.2) gastr. bar, w którym podaje się kebab (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) obraź. pejor. pogard. osoba o brązowawym kolorze skóry

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) pot. uczn. eduk. koleżeński wygłup lub wybryk polegający na wywróceniu plecaka z całą zawartością na jego lewą stronę

Wiktionary

Kebab (tur. kebap, pers. ‏كباب, kabāb‎, arab. ‏كباب‎) – turecka potrawa. Określenie obejmuje ponad dwadzieścia odmian tej potrawy (m.in. İskender kebabı, Adana kebabı czy şiş kebabı) i nie jest jednoznaczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeszcze kilkanaście lat temu nikt nie słyszał o kebabach, a dziś są w każdym bistro.

 (1.2) Jacek od roku pracuje w kebabie przy Zwierzynieckiej.

 (3.1) Najważniejsze abyś zdążył zamienić plecak w kebaba, zanim zjawi się właściciel feralnej torby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛbap, AS: kebap

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kebabowy

 rzecz. kebs mzw., kebsik mzw., kebabiarz mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kebabiarnia

 (2.1) ciapaty, arabus, turas

Wiktionary


kebab-bar

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebabiarnia, kebab bar


SJP.pl


kebabcze

bułgarskie danie z pieczonego na grillu mielonego mięsa


SJP.pl


kebabiarnia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebab-bar, kebab bar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kebabiarz mos.

Wiktionary


kebabiarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik baru sprzedającego kebaby

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kebab m., kebabik m., kebs m., kebabiarnia ż., kebabownia ż.

 przym. kebabowy

Wiktionary


kebabik

zdrobnienie od: kebab


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kebab

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kebabiarz mos.

Wiktionary


kebabomat

automat do sprzedaży kebabów


SJP.pl


kebabownia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabiarnia, kebab-bar, kebab bar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kebabiarz mos.

Wiktionary


kebabowy

kebab


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kebabem, dotyczący kababu

Wiktionary

Patrz:

kebab

Powiązane:

 rzecz. kebab m., kebabiarz mos.

Wiktionary


kebraczo

nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kwebracho; kwebraczo; quebracho; wierzbowiec


SJP.pl

Kebraczo, kwebracho (hiszp. Quebracho; od quiebrahacha, czyli łamiące siekierę) – nazwa odnosząca się do drzew o wyjątkowo twardym drewnie występujących w Ameryce Południowej. W szczególności dotyczy trzech gatunków drzew rosnących na terenie Gran Chaco w Ameryce Południowej:

  • Schinopsis lorentzii (quebracho colorado santiagueño), z rodziny nanerczowatych Anacardiaceae;
  • Schinopsis balansae (quebracho colorado chaqueño), z tej samej rodziny;
  • Aspidosperma quebracho-blanco ("białe quebracho"), z rodziny toinowatych Apocynaceae.

Wikipedia


kebs

potocznie: kebab


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kulin. slang. kebab

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strasznie jestem głodny, chodźmy na kebsa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛps, AS: keps

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kebab mrz., kebabiarz mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kebab

Wiktionary


kębłać

czasownik

 (1.1) stpol. niańczyć, pielęgnować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃mbwat͡ɕ, AS: kmbu̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kębłanie n.

Wiktionary


kębłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kębłać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kębłać ndk.

Wiktionary


kębło

Kębło – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Wąwolnica.

Historycznie położone jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej). Wieś królewska w starostwie wąwolnickim województwa lubelskiego w 1786 roku.

Wikipedia


kębłowice

Miejscowości w Polsce

  • Kębłowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie
  • Kębłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Naruszewo

Wikipedia


kębłowo

W Polsce
  • Kębłowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Luzino
  • Kębłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn
  • Kębłowo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn
  • Kębłowo – zniesiona osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn
  • Kębłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Miłosław
  • Kębłowo – gromada
  • Kębłowo – zamknięty przystanek kolejowy i ładownia, dawniej stacja kolejowa we wsi Kębłowo w woj. wielkopolskim

Wikipedia


kecal

jednostka monetarna Gwatemali (1 kecal = 100 centavos); quetzal


SJP.pl


kecalkoatl

bóg Azteków i Majów; Quetzalcoatl


SJP.pl

Kecalkoatl (Quetzalcoatlus) – rodzaj olbrzymiego pterozaura z rodziny azdarchidów (Azhdarchidae) żyjącego w późnej kredzie na obecnych terenach Ameryki Północnej. Został opisany w 1975 roku przez Douglasa Lawsona w oparciu o skamieniałości pochodzące z datowanych na najpóźniejszą kredę lądowych osadów na zachodzie stanu Teksas. Nazwa Quetzalcoatlus pochodzi od imienia Quetzalcoatla, jednego z najważniejszych bogów plemion Mezoameryki, oznaczającego „pierzasty wąż”.

Wikipedia


kęcianin

mieszkaniec Kęt (miasta w Polsce); kęczanin


SJP.pl


kęcianka

mieszkanka Kęt (miasta w Polsce); kęczanka


SJP.pl


kęcik

nazwisko


SJP.pl


kęcki

Kęty


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kętami, dotyczący Kętów

Wiktionary

Patrz:

Kęty

Powiązane:

 rzecz. Kęty nmos.

Wiktionary


kecz

dwumasztowy żaglowiec o jednym maszcie znacznie większym od drugiego


SJP.pl

Kecz – typ osprzętu żaglowego oraz współczesny typ żaglowca noszącego ten osprzęt.

Żaglowiec dwumasztowy (z grotmasztem i bezanmasztem), o pierwszym maszcie wyższym, noszący na wszystkich masztach ożaglowanie skośne; tylny maszt usytuowany w obrębie konstrukcyjnej linii wodnej.

Wikipedia


kęczanin

mieszkaniec Kęt (miasta w Polsce); kęcianin


SJP.pl


kęczanka

mieszkanka Kęt (miasta w Polsce); kęcianka


SJP.pl


keczap

rzadko: zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, ketchup


SJP.pl

Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.

Wikipedia


keczua

język plemienia Keczua (Kiczua); kiczua


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) jęz. język Indian Keczua;

Wiktionary

  • Keczua – Indianie zamieszkujący płn.-zach. regiony Ameryki Południowej
  • keczua – język Indian Keczua
  • Quechua – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
  • Quechua – marka sprzętu turystycznego firmy Decathlon

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do zapisu keczua stosuje się alfabet łaciński.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Keczua mrz./n.

 przym. keczuański

Wiktionary


keczuanka

przedstawicielka plemienia indiańskiego w Ameryce Południowej; Kiczuanka


SJP.pl


keczuański

dotyczący Keczuów (Kiczuów), właściwy Keczuom (Kiczuom); kiczuański


SJP.pl


keczup

zimny sos pomidorowy do potraw; ketchup, keczap


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. sos z pomidorów z przyprawami, stosowany na zimno jako dodatek do potraw;

Wiktionary

Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uwielbiam frytki z keczupem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛt͡ʃup, AS: kečup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ketchup m.

 przym. keczupowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. ketchup

Wiktionary


keczupowy

keczup


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z keczupem; zawierający keczup albo mający smak keczupu

Wiktionary

Patrz:

keczup

Powiązane:

 rzecz. keczup mrz.

Wiktionary


kęder

nazwisko


SJP.pl


kedesz

  • Kadesz (Ketesz) – egipska bogini
  • Kadesz-Barnea – oaza zlokalizowana na pustyni Zin
  • Kadesz nad Orontesem – starożytne miasto syryjskie
  • Kadesz-Neftali – miasto należące do Baraka, Abinoama
  • Kadesz w Judei – judzki obszar o nieznanej lokalizacji
  • Kadesz w Galilei – miasto galilejskie na górze Neftalego

Wikipedia


kedgeree

[czytaj: KEdżeri] risotto z fasolą, soczewicą, jajkami na twardo, rozdrobnioną rybą, podawane w śmietanie na gorąco


SJP.pl


kędra

nazwisko


SJP.pl


kędracki

nazwisko


SJP.pl


kędy

dawniej:
1. którędy (zaimek przysłowny pytajny), np.: "Kędy jedzie ten pociąg?", "Pokażę ja wam, kędy stąd uciec.";
2. którędy (zaimek przysłowny względny), np.: "Popłyniemy tędy, kędy jest najbliżej.", "Możesz iść, kędy chcesz.";
3. w wyrażeniu przysłówkowym: wyraz oznaczający miejsce bliżej nieokreślone, niesprecyzowane, np.: "Może mnie wezmą kędy do żniwa za najem."; gdzieś, dokądkolwiek


SJP.pl

zaimek

 (1.1) przest. gdzie, dokąd, którędy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I tam wrócę na pewno - kiedy tylko polatywać będę, kędy chcę…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃ndɨ, AS: kndy

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kędyś

Wiktionary


kędykolwiek

przysłówek miejsca

 (1.1) przest. gdziekolwiek, dokądkolwiek

Wiktionary


kędyś

przestarzale: zaimek wyrażający bliżej nieokreślone miejsce, niemożność określenia kierunku poruszania się, np. "Musiała się kędyś przedostać do domu."; którędyś, gdzieś


SJP.pl


kedyw

dziedziczny tytuł wicekrólów Egiptu w okresie 1867-1914; chedyw


SJP.pl

  • Kedyw – tytuł wicekrólów Egiptu
  • Kedyw – pion organizacyjny Armii Krajowej

Wikipedia


kedywowy

przymiotnik od: kedyw


SJP.pl


kędyż

dawniej: zaimek przysłowny pytajny "kędy" wzmocniony partykułą "-ż", używany w pytaniach niezależnych, np.: "Kędyż on tu przyszedł?"; którędyż


SJP.pl


kędzia

nazwisko


SJP.pl


kędzierski

nazwisko


SJP.pl

  • Apoloniusz Kędzierski
  • Bartosz Kędzierski
  • Czesław Kędzierski
  • Grzegorz Kędzierski
  • Ignacy Kędzierski
  • Jerzy Kędzierski
  • Jerzy Daniel Kędzierski
  • Józef Kędzierski
  • Marian Kędzierski
  • Marcin Kędzierski
  • Michał Kędzierski
  • Paweł Kędzierski
  • Piotr Kędzierski

Wikipedia


kędzierz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. kędzior

Wiktionary

Kędzierz (do 14 lutego 1968 Kandzierz) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Dębica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawość ż., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawiarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. maszyna do kędzierzawienia tkanin

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawić

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) czynić włosy lub sierść kędzierzawymi

 (1.2) włók. tworzyć na tkaninach drapanych kędzierzawą strukturę powierzchniową

czasownik zwrotny niedokonany kędzierzawić się

 (2.1) o włosach być lub stawać się kędzierzawym

 (2.2) o roślinach bujnie się rozrastać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzawy, kędzierzowaty, kędziorny

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawiec

1. koń kędzierzawy; kędzierz;
2. ślaz kędzierzawy


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stawać się kędzierzawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W gimnazjum Konrad zaczął nagle kędzierzawieć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzierz mrz., kędzierzawość ż., kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kręcenie się włosów lub sierści

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzierz mrz., kędzierzawość ż., kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawka

1. wirusowa choroba roślin;
2. kędzierzawka krucha - gatunek mchu z rodziny płoniwowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. choroba roślin objawiająca się marszczeniem liści

 (1.2) bot. syst. nazwa systematyczna|Tortella|ref=tak., rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych;

 (1.3) bot. mech z rodzaju kędzierzawka (1.2)

Wiktionary

Kędzierzawka (Tortella (Lindb.) Limpr.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W Polsce kędzierzawkę spotyka się m.in. w Gorcach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzierzawiarka ż., kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawienie n.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawnik

ciemieniec kędzierzawnik - gatunek pająka z rodziny ciemieńcowatych


SJP.pl


kędzierzawo

przysłówek

 (1.1) przen. klucząc, mówiąc wielowątkowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzawy, kędzierzowaty, kędziorny

Wiktionary


kędzierzawość

kędzierzawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kędzierzawe

Wiktionary

Kędzierzawość lub wyboistość blaszek liściowych – jeden z objawów chorób roślin polegający na deformacji blaszki liściowej. Kędzierzawość powodują niektóre wirusowe choroby roślin i grzybopodobne lęgniowce z rodzaju Taphrina. Jej przyczyną jest nierównomierny wzrost różnych miejsc blaszki liściowej. Gdy na liściu występuje w dużym nasileniu typowa dla wirusowych chorób mozaika, jej zielone miejsca rosną dużo szybciej, niż te porażone przez wirusa, wskutek czego blaszka ulega zdeformowaniu.

Wikipedia

Patrz:

kędzierzawy

Przykłady

 (1.1) Zachwycała się kędzierzowością jego czupryny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzierz mrz., kędziorek mrz., kędzior mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzawy

1. o włosach, sierści: ułożony w kędziory
2. o liściach: mający nierówną, karbowaną powierzchnię; rzadko o roślinach: mający bujne, skłębione listowie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o człowieku taki, który ma kręcone włosy, kędziory

 (1.2) o włosach kręcony, skręcony

 (1.3) o powierzchni liści karbowany

 (1.4) o liściach rośliny bujny, skłębiony

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃ɲd͡ʑɛˈʒavɨ, AS: kńʒ́ežavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kędzierzowaty

Wiktionary


kędzierzowaty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) daw. kędzierzawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzawy, kędziorny

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzyć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) rzad. czynić włosy lub sierść kędzierzawymi

czasownik zwrotny niedokonany kędzierzyć się

 (2.1) rzad. o włosach być lub stawać się kędzierzawym

 (2.2) rzad. o roślinach bujnie się rozrastać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędzierzyn

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dawne miasto (1951-1975), obecnie dzielnica Kędzierzyna-Koźla


SJP.pl

W Polsce
  • Kędzierzyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bielsk
  • Kędzierzyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Niechanowo
  • Kędzierzyn – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Sianów
  • Kędzierzyn – dzielnica Kędzierzyna-Koźla, województwo opolskie, dawniej miasto (1951–1975)
  • Kędzierzyn – dawna gmina

Wikipedia


kędzierzyn-koźle

miasto w Polsce


SJP.pl

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kędzierzyn-Koźle (wymowa, cz. Kandřín-Kozlí, niem. Kandrzin-Cosel, śl. Kandrzin-Koźle) – miasto w Polsce, w województwie opolskim oraz siedziba powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego, położone w południowo-wschodniej części Niziny Śląskiej, w Kotlinie Raciborskiej (Niecka Kozielska) na Górnym Śląsku, nad Odrą przy wylocie Kanału Gliwickiego i ujścia Kłodnicy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃ɲd͡ʑɛʒɨ̃ŋ‿ˈkɔʑlɛ, AS: kńʒ́ežỹŋ‿koźle

Wiktionary


kędzierzynianin

mieszkaniec Kędzierzyna


SJP.pl


kędzierzynianka

mieszkanka Kędzierzyna


SJP.pl


kędzierzyński

1. Kędzierzyn-Koźle; kędzierzyńsko-kozielski;
2. Kędzierzyn


SJP.pl

Patrz:

Kędzierzyn-Koźle; kędzierzyńsko-kozielski;
2. Kędzierzyn

kędzierzyńsko-kozielski

Kędzierzyn-Koźle; kędzierzyński


SJP.pl


kędzior

pasemko wijących się włosów; lok; pukiel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pasmo kręconych włosów lub sierści

 (1.2) przen. kępa roślinności

Wiktionary

  • Aleksander Kędzior
  • Andrzej Kędzior
  • Anna Kędzior
  • Jan Kędzior
  • Joanna Kędzior

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, / gołąbko moja, ty moja nieskalana, / bo pełna rosy ma głowa / i kędziory me - kropli nocy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

:: zdrobn. kędziorek m.

 czas. kędzierzawić, kędzierzawieć, kędzierzyć

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędziora

pasemko wijących się włosów; lok; pukiel


SJP.pl

  • Jędrzej Kędziora – polski piłkarz i trener piłkarski
  • Jerzy Kędziora (funkcjonariusz) – polski funkcjonariusz służb bezpieczeństwa, jeden z najbardziej okrutnych oficerów śledczych, zbrodniarz stalinowski
  • Jerzy Kędziora (artysta) – polski rzeźbiarz i medalier, projektant wnętrz, terenów zielonych i zurbanizowanych
  • Juliusz Kędziora – polski malarz i autor
  • Lech Kędziora – polski żużlowiec i trener żużlowy
  • Stanisław Kędziora – biskup rzymskokatolicki
  • Tomasz Kędziora – polski piłkarz
  • Wojciech Kędziora – polski piłkarz

Wikipedia


kędziorek

organizm z grupy śluzowców, posiadający cechy rośliny i zwierzęcia; trichia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: kędzior

 (1.2) mały kędzior

Wiktionary

Trichia Haller (kędziorek) – rodzaj organizmów zaliczanych do typu śluzowców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kędzierz mrz., kędzior mrz., kędzierzawość ż., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kędziorkowy

przymiotnik od: kędziorek


SJP.pl


kędziornik

gatunek ptaka z rodziny miodojadów


SJP.pl

Kędziornik (Prosthemadera novaeseelandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Endemit Nowej Zelandii, najliczniej występuje na Wyspie Północnej. Nie jest zagrożony.

Wikipedia


kędziorny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) daw. mający kędziory

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.

 czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.

 przym. kędzierzawy, kędzierzowaty

 przysł. kędzierzawo

Wiktionary


kefalina

organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina


SJP.pl


kefaliny

organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina


SJP.pl


kefaloforia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rel. w hagiografii postać męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę;

Wiktionary

Kefaloforia, głowonoszenie – w ikonografii hagiograficznej motyw, ukazujący męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę, także cud świętych noszenia własnej głowy po śmierci przez dekapitację. W hagiografii był to popularny motyw wskazywania przez świętego miejsca, gdzie chce być pochowany. Motyw ten podkreślał też chwałę męczennika i jego zwycięstwo nad poganami.

Wikipedia


kefalometria

metoda pomiaru głowy człowieka; cefalometria


SJP.pl


kefalometryczny

kefalometria; cefalometryczny


SJP.pl


kefalotrypsja

operacja miażdżenia główki płodu, żeby ułatwić poród


SJP.pl


kefas

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.

 (1.2) bibl. aramejski wariant imienia apostoła Piotra

Wiktionary

  • Kefas – imię nadane przez Jezusa Piotrowi Apostołowi
  • Kefas z Ikonium – biskup Ikonium, jeden z siedemdziesięciu dwóch

Podobne:

  • Kleofas – imię męskie pochodzenia greckiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W teologii prawosławnej Kefas wymieniany jest jako biskup Ikonium.

 (1.2) A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas – to znaczy: Piotr.

Wiktionary


keffekilit

minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów, jak fajki, cygarniczki; pianka morska; killkeffi


SJP.pl


kefia

arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kufija, kefija


SJP.pl


kefija

arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kefia, kufija


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tradycyjne arabska chusta noszona jako nakrycie głowy;

Wiktionary

Kefija (arab.: كوفية, kūfīyah) – tradycyjne arabskie nakrycie głowy. Kwadratowy kawałek materiału, przeważnie bawełniany, złożony i owinięty w różny sposób dookoła głowy. Występuje wiele odmian, wiele palestyńskich kefiji jest wykonanych z mieszaniny bawełny i wełny, która charakteryzuje się tym, iż zachowuje ciepło i schnie szybko. Przeważnie złożona na pół, tak iż formuje się trójkąt, sfałdowany następnie na czole. Często kefija utrzymywana jest na odpowiednim miejscu za pomocą pętli ze sznurka, nazywanej agal (عقال, ʿiqāl). Niektórzy noszący tę chustę formują z niej turban, podczas gdy inni noszą ją luźno opadającą na ramiona i plecy. Kefija najczęściej jest biała, z czarnym lub czerwonym wzorem. Prosta, biała kefija jest najbardziej popularna w państwach Zatoki Perskiej, wypierając niemal całkiem inne wzory z Kuwejtu i Bahrajnu. Biało-czarna kefija jest najbardziej rozpowszechniona w krajach Lewantu. Biało-czerwona natomiast jest najbardziej związana z Jordanią.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kɛˈfʲija, AS: kefʹii ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arafatka

Wiktionary


kefir

orzeźwiający napój otrzymywany z pasteryzowanego mleka poddanego fermentacji po dodaniu bakterii mlekowych i drożdży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. napój otrzymywany ze sfermentowanego mleka pasteryzowanego;

 (1.2) jedno opakowanie, porcja kefiru (1.1)

Wiktionary

Kefir – musujący napój z mleka fermentowanego zawierający charakterystyczną mikroflorę ziaren kefirowych, zaliczany do produktów mleczarskich o najwyższych właściwościach odżywczych i najstarszych w grupie mlecznych napojów fermentowanych. Jest naturalnym probiotykiem. W przemyśle mleczarskim ziarna kefirowe zastępowane są kulturami bakteryjnymi, w wyniku czego uzyskiwany jest produkt zmieniony w stosunku do tradycyjnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kup dwa kefiry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛfʲir, AS: kefʹir

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kefirowy

Wiktionary


kefirkowy

kefirek


SJP.pl

Patrz:

kefirek

kefirowy

kefir


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kefirem, dotyczący kefiru; przeznaczony do produkcji kefiru

Wiktionary

Patrz:

kefir

Powiązane:

 rzecz. kefir mrz.

Wiktionary


keftedes

grecka potrawa - kulki z siekanego mięsa, smażone na oleju


SJP.pl


keg

beczka na piwo; kega


SJP.pl

Keg – typ beczek wykonanych ze stali nierdzewnej, stosowanych do przechowywania piwa lub innych cieczy spożywczych (np. oranżady). Konstrukcja wytrzymuje podwyższone ciśnienie – opróżnianie kegi odbywa się przez podłączenie sprężonego gazu (zwykle dwutlenku węgla), który wypycha ciecz.

Dawniej pojęcie to oznaczało małą beczkę wytwarzaną przez bednarza i stosowaną do transportu materiałów drobnicowych, takich jak np. gwoździe.

Wikipedia


kega

beczka na piwo; keg


SJP.pl


kegel

stopień pisma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. wysokość pisma

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kegel nie może przekroczyć dwunastu punktów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛɡɛl, AS: kegel

Wiktionary


kehat

postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego


SJP.pl

Kehat (hebr. קהת) – postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego, brat Gerszona oraz Merariego (Rdz 46,11). Był protoplastą Kehatytów, jednego z trzech rodów lewickich.

Urodził się w Kanaanie; Księga Rodzaju wymienia go wśród osób, które przybyły wraz z Jakubem do Egiptu. Dożył 133 lat. Jego synami byli Amram, Jishar, Chebron i Uzzjel (Wj 6,18; Lb 3,19). Poprzez Amrama był dziadkiem Mojżesza oraz Aarona.

Wikipedia


keiki

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrod. młoda roślina u storczykowatych, która wykształca się na pędzie w miejscu kwiatów po przekwitnięciu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiesz, czy ma jakieś keiki? – Ma dwa czy trzy dzieciaczki. – Okay. Może roślina macierzysta jest w złym stanie i próbuje desperacko się rozmnożyć.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. rzad. keik

Wiktionary


keiko

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Keiko (jap. けいこ, ケイコ) – żeńskie imię japońskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dwudziestotrzyletnia Keiko Arimoto z radością przemierzała nieznane jej ulice Kopenhagi.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|jap|景行.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Keiko

* hiszpański: (1.1) Keiko ż.

* japoński: (1.1) 景行

źródła.

== Keiko (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) Keiko

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


keila

Keila (niem. Kegel) – miasto w Estonii położone 25 km na zachód od Tallinna.

Powierzchnia miasta: 10,46 km²

Liczba mieszkańców: 9500.

Wikipedia


keiretsu

konglomerat powiązanych ze sobą spółek


SJP.pl

Keiretsu (jap. 系列 keiretsu; pol. system, serie) – grupa spółek powiązanych za pomocą zależności biznesowych i kapitałowych.

Wikipedia


keirin

[czytaj: kejrin] rodzaj sprintu zaliczanego do konkurencji olimpijskich, popularny w Japonii i Korei


SJP.pl

Kolarstwo torowe – odmiana kolarstwa polegająca na ściganiu się na specjalnie do tego zbudowanych torach. Tory (zwane też czasem welodromami), na których uprawia się ten sport, mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość. Kolarstwo to uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28-calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i lżejszej konstrukcji.

Wikipedia


keith

[czytaj: kif] obce imię męskie


SJP.pl

  • Keith – melodramat z 2008 roku
  • Keith – szkocki ród
  • Keith – miasto w hrabstwie Moray w Szkocji
  • Keith – stacja kolejowa w Keith, w Szkocji
  • Keith – miasto w stanie Australia Południowa w Australii
  • Keith Olbermann – amerykański dziennikarz
W USA
  • Keith (ang. Keith Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Wayne
  • hrabstwo Keith (ang. Keith County) – w stanie Nebraska

Wikipedia


kej

spójnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tyntniło echo wśród olch i brzóz, kej łojciec syna do domu wióz.

Wiktionary


keja

portowe nabrzeże z urządzeniami do cumowania jachtów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mar. nadbrzeże cumownicze

Wiktionary

Keja – słowo wywodzące się z istniejącego w XVII wieku słowa kaai (jęz. holenderski) lub quai (jęz. francuski), lub quay (jęz. angielski) oznaczające umocniony kamieniem fragment brzegu rzecznego lub linii brzegowej w porcie morskim, do którego mogły przybijać statki (okręty) oraz dokonywać przeładunku towarów i zaopatrzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie w każdym porcie cumowanie burtą do kei jest możliwe, ale są i takie, gdzie inne metody nie są mile widziane.

Wiktionary


kejf

dawniej: błogostan, uczucie przyjemnego wypoczynku


SJP.pl


kejs

środowiskowo: etui na smartfon; case


SJP.pl


kejter

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Poznań. pies, kundel

 (1.2) reg-pl|Poznań. niegodziwiec

 (1.3) reg-pl|Poznań. małe dziecko

 (1.4) reg-pl|Poznań. erotoman

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wetryniarz powiatowy kazoł uśpić wszystkie kejtry i kociambry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. kejterek

 czas. kejtrzyć się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. szczekocz

 (1.3) pieszcz. psiaczek

Wiktionary


kejza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ser

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|syr.

Wiktionary


kek

użytkowy odpad siarki


SJP.pl


kekkonen

nazwisko


SJP.pl


keks

ciasto biszkoptowe z bakaliami; cwibak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciasto biszkoptowe z bakaliami;

Wiktionary

Keks – ciasto biszkoptowe lub babka piaskowa z bakaliami, pieczona w prostokątnej formie.

Keksy pieczono już w starożytnym Rzymie, w zachowanych przepisach jako składniki wymieniane są owoce granatowca, orzeszki piniowe i rodzynki, pieczone w cieście jęczmiennym. W średniowieczu dodawano także miód, przyprawy oraz owoce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moim ulubionym ciastem jest keks.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛks, AS: keks

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cwibak

Wiktionary


keksówka

rodzaj formy do pieczenia keksów


SJP.pl


keksowy

przymiotnik od: keks


SJP.pl


kel

dawniej w gwarze lwowskiej: brzoskiew; kiel


SJP.pl


kelastmin

lek stosowany przy leczeniu astmy, stanach zapalnych oskrzeli oraz rozedmie płuc


SJP.pl


keler

nazwisko


SJP.pl


kelicardina

lek ziołowy o działaniu tonizującym na mięsień sercowy; stosowany w schorzeniach naczyń wieńcowych


SJP.pl


kelina

związek otrzymywany z owoców śródziemnomorskiego gatunku aminka lub syntetycznie, stosowany jako środek leczniczy m.in. przy takich schorzeniach jak: astma, dusznica, kamica żółciowa, kolka nerkowa


SJP.pl

Kelina (łac. khellinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna chromonu (1,4-benzopironu) i furanu. Ma właściwości lipofilowe. Powoduje poszerzanie naczyń krwionośnych. Występujące w aminku egipskim.

Wikipedia


keller

Miejscowości w USA:

  • Keller – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Tarrant
  • Keller – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Accomack
  • Keller – jednostka osadnicza w stanie Waszyngton, w hrabstwie Ferry

Gminy w USA:

  • Keller (ang. Keller Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Burke

Wikipedia


kellerman

nazwisko


SJP.pl


kelles

nazwisko


SJP.pl


kellogg

  • Kellogg Company – amerykański producent płatków śmiadaniowych i przekąsek

Miejscowości w USA:

  • Kellogg – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Shoshone
  • Kellogg – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Jasper
  • Kellogg – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Wabasha

Wikipedia


kelly

  • Kelly (Clesly Evandro Guimarães, ur. 1975) – brazylijski piłkarz
W USA
  • Kelly – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bladen
  • Kelly – jednostka osadnicza w stanie Wyoming, w hrabstwie Teton
  • Kelly – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Bayfield

Wikipedia


kelner

pracownik obsługujący gości w restauracji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba w restauracji przyjmująca zamówienie i przynosząca potrawy

Wiktionary

Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten kelner jest wyjątkowo nieuprzejmy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛlnɛr, AS: kelner

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kelnerowanie n.

:: fż. kelnerka ż.

 czas. kelnerować ndk.

 przym. kelnerski

Wiktionary


kelnerka

kobieta wykonująca zawód kelnera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej przyjmująca w restauracji zamówienie i przynosząca potrawy

Wiktionary

Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta kelnerka jest wyjątkowo miła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛlˈnɛrka, AS: kelnerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kelner

 przym. kelnerski

 czas. kelnerować

Wiktionary


kelnerski

przymiotnik od: kelner


SJP.pl


kelnerstwo

zawód kelnera


SJP.pl


kelnerzy

pracownik obsługujący gości w restauracji


SJP.pl


kelnerzyna

lekceważąco: marny, lichy kelner


SJP.pl


kelnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chochla

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kielnia murarska

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kielnia.

Wiktionary


keloid

zgrubienie skóry o wyglądzie włóknistej wybujałej blizny różnego kształtu, powstałe samoistnie albo w wyniku urazu; bliznowiec


SJP.pl

Bliznowiec, keloid (łac. keloid) – przerośnięta, guzowata, stwardniała blizna tworząca się w skórze pod wpływem urazu lub bez uchwytnej przyczyny w wyniku przerostu fibroblastów.

Na to, czy powstanie bliznowiec, wpływa miejsce urazu, ale większe znaczenie ma skłonność osobnicza. Wykazuje ona charakter rodzinny, zależy też od rasy (częściej zmiany takie występują u rdzennych mieszkańców Afryki i Azji). Ponadto w zespole Turnera stwierdza się większą częstość bliznowców.

Wikipedia


keloidowy

keloid


SJP.pl

Patrz:

keloid

kelowej

w geologii: najmłodszy, czwarty wiek środkowej jury, trwający 3,5 miliona lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. piętro (wiek) jury środkowej;

Wiktionary

Kelowej (ang. Callovian)

  • w sensie geochronologicznym: czwarty, najmłodszy, wiek środkowej jury, trwający według przyjmowanego do 2012 roku przez Międzynarodową Komisję Stratygrafii podziału jury około 3,5 miliona lat (od 164,7 ± 4,0 do 161,2 ± 4,0 mln lat temu); w roku 2012 Komisja poprawiła datowanie na od 166,1 ± 1,2 do 163,5 ± 1,0 mln lat temu. Kelowej jest młodszy od batonu a starszy od oksfordu.
  • w sensie chronostratygraficznym: najwyższe piętro środkowej jury, wyższe od batonu a niższe od oksfordu. Stratotyp keloweju nie jest jeszcze zatwierdzony. Dolną granicę keloweju wyznacza pierwsze pojawienie się amonitów z rodzaju Kepplerites.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kɛˈlɔvɛj, AS: kelovei ̯

Wiktionary


kelp

1. popiół z wodorostów morskich;
2. morszczyn


SJP.pl


kelpie

duch wodny szkockiego folkloru, ukazujący się w postaci konia


SJP.pl

Kelpie – w folklorze celtyckim nadnaturalny wodny koń, zmieniający kształty, nawiedzający szkockie jeziora i rzeki. Na Orkadach podobne stworzenie nosi nazwę Nuggle, a na Szetlandach Shoopiltee. Pojawia się także w folklorze skandynawskim jako Bäckahästen ("koń potokowy").

Wikipedia


kelt

łosoś lub troć, spływające z rzeki do morza po odbyciu tarła


SJP.pl

Kelt – osłabiona ryba dwuśrodowiskowa (zwykle w odniesieniu do łososiowatych) spływająca z rzeki do morza po odbyciu tarła.

Wikipedia


kelvin

William Thomson, lord Kelvin (1824-1907), brytyjski fizyk i matematyk


SJP.pl

  • Kelvin – rzeka w Szkocji
  • William Thomson (lord Kelvin) – brytyjski fizyk
  • kelwin (ang. kelvin) – jednostka temperatury
  • HMS „Kelvin” – okręt brytyjski

Wikipedia


kelwin

jednostka temperatury w SI


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. fiz. podstawowa jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana K;

Wiktionary

Kelwin – jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana symbolem K. Nazwa pochodzi od brytyjskiego fizyka Williama Thomsona, lorda Kelvina.

Decyzją 26. Generalnej Konferencji Miar od 20 maja 2019 r. definicja kelwina jest następująca: Kelwin, oznaczenie K, jest to jednostka temperatury termodynamicznej w SI. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbowej stałej Boltzmanna k, wynoszącej 1,380 649×10−23, wyrażonej w jednostce J K−1, która jest równa kg m² s−2 K−1, gdzie kilogram, metr i sekunda zdefiniowane są za pomocą h, c i ∆νCs.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten pomiar był wykonywany w temperaturze siedemdziesięciu kelwinów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛlvʲĩn, AS: kelvʹĩn

Wiktionary


kelyfit

petrograficzna odmiana węgla kamiennego


SJP.pl


kem

pagórek, wał polodowcowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w Republice Karelii, uchodzi do Morza Białego;

 (1.2) geogr. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii;

Wiktionary

  • kem – w geomorfologii forma rzeźby terenu, element rzeźby glacjalnej
  • Kiem (Kiem) – miasto w Rosji, w Karelii
  • Kiem (Kiem) – rzeka w Rosji, w Karelii
  • Kiem – rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, dopływ Jeniseju.
  • Kem (Kim Owens) – amerykański muzyk, kompozytor i producent

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Kiem

 (1.2) Kiem

Wiktionary


kemalista

zwolennik kemalizmu - tureckiego ruchu niepodległościowego


SJP.pl


kemalistka

kemalista


SJP.pl

Patrz:

kemalista

kemalistowski

kemalizm


SJP.pl

Patrz:

kemalizm

kemalistyczny

przymiotnik od: kemalizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kemalizem, dotyczący kemalizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kemalizm m., kemalista m., kemalistka ż.

 przym. kemalowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kemalowski

Wiktionary


kemalizm

turecka ideologia republikańska, sformułowana przez Mustafę Kemala Atatürka


SJP.pl

Kemalizm (Atatürkçülük), lub inaczej ideologia kemalistyczna (Atatürkçü Düşünce) jest ideologią utworzoną w okresie działalności Mustafy Kemala Atatürka. Kemalizm bazuje na tzw. „sześciu strzałach” (Altı Ok), którymi kierował się w swej polityce Kemal Pasza.

Wikipedia


kemerowo

miasto w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto obwodowe w azjatyckiej części Rosji;

Wiktionary

Kemerowo (ros. Кемерово), do 1932 Szczegłowsk – miasto w azjatyckiej części Rosji, centrum administracyjne obwodu kemerowskiego, siedziba prawosławnej metropolii kuzbaskiej. Leży nad rzeką Tom, przy ujściu rzeki Iskitimka. Powstało w 1918 z połączenia wsi Szczegłowo i Kemerowo. Prawa miejskie otrzymało w 1925.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kemerowski

Wiktionary


kemerowski

Kemerowo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Kemerowem, dotyczący Kemerowa

Wiktionary

Patrz:

Kemerowo

Powiązane:

 rzecz. Kemerowo n.

Wiktionary


kemferol

flawonoid występujący w produktach roślinnych


SJP.pl

Wikipedia


kemi

1. rzeka w Finlandii;
2. miasto w Finlandii


SJP.pl

Kemi – miasto, port morski i siedziba gminy w Finlandii, w regionie Laponia, podregionie Kemi–Tornio, nad Zatoką Botnicką. Gminę Kemi zamieszkuje 21 795 osób (31 lipca 2015), a jej powierzchnia wynosi 747,28 km², z czego ląd stanowi 95,38 km². Mieszkańcy gminy Kemi jako język rodzimy wskazują język fiński.

Wikipedia


keming

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. nieprawidłowy kerning

Wiktionary


kemosz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mit. bóstwo moabickie, bóg wojny;

Wiktionary

Kemosz (hebr. כְּמוֹשׁ, grc. Χαμώς) – kananejskie bóstwo wojny, najważniejszy bóg Moabitów.

Kemosz należał do najstarszych bóstw semickich, jego imię w formie Kamisz pojawia się już w tekstach z Ebla z III tysiąclecia p.n.e. Podobnie brzmiący teonim, odnoszący się do bóstwa tellurycznego, znany jest także z Ugarit. Imię Kemosza pojawia się na steli Meszy, świadcząc o istnieniu jego świątyni w Dibonie. Imię Kemosza zostało poświadczone przez źródła asyryjskie w onomastyce królewskiej. Za czasów Salomona kult Kemosza pojawił się w Palestynie. Przez Babilończyków był czczony jako Nergal, zaś Grecy włączyli Kemosza do swego panteonu jako Aresa. Moabici nazywali go także Asztar-Kemosz, gdzie Asztar to męski odpowiednik Asztarte. Było to najstarsze bóstwo o dwóch imionach w Syropalestynie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Moabu czcili Kemosza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gwara. przest. Kemoszowy

Wiktionary


kemoszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Kemosza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moabici czcili Kemoszowy ołtarz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kemosz mos.

Wiktionary


kemowy

przymiotnik od: kem


SJP.pl


kempa

nazwisko


SJP.pl

osoby
  • Andrzej Kempa (1936-2009) – polski księgoznawca, bibliotekarz
  • Artur Kempa (ur. 1977) – polski muzyk, gitarzysta
  • Bernhard Kempa (1920-2017) – niemiecki piłkarz ręczny
  • Beata Kempa (ur. 1966) – polska polityk
  • Henryk Kempa (1936-2004) – działacz PZPR
  • Michał Kempa (ur. 1988) – polski komik, a także dziennikarz radiowy i telewizyjny
  • Tomasz Kempa (ur. 1969) – historyk polski

Wikipedia


kemping

camping;
1. ogrodzony teren wyposażony w umywalnie, elektryczność itp., przystosowany do obozowania w namiotach albo w domkach (przyczepach) kempingowych;
2. czasowe przebywanie na takim terenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrodzony i strzeżony teren przeznaczony dla namiotów, samochodów kempingowych i przyczep kempingowych;

Wiktionary

Kemping (ang. camping „obozowisko”) – obiekt turystyczny położony na większym terenie, ogrodzony i strzeżony, na którym goście zatrzymują się na pobyt w namiotach, samochodach kempingowych i przyczepach kempingowych, ale mogą także korzystać z pawilonów, domków turystycznych lub innych obiektów stałych. Kempingi umożliwiają przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. kempingowy

 przysł. kempingowo

 rzecz. camping m., kamper mos./mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|camping. → „obozowanie”

uwagi.

 inna pisownia: camping

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) campsite

* baskijski: (1.1) kanpin

* hiszpański: (1.1) campin m.

* kataloński: (1.1) càmping m.

* nowogrecki: (1.1) κάμπινγκ n.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|kemping.}}

* rosyjski: (1.1) кемпинг m.

* słowacki: (1.1) kemping m., camping m.

* węgierski: (1.1) kemping

źródła.

== kemping (język słowacki.) ==

thumb|kemping (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) kemping

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃mpʲĩŋk, AS: kmpʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kempingowy

 przysł. kempingowo

 rzecz. camping m., kamper mos./mrz.

Wiktionary


kempingować

obozować na kempingu, spędzać wakacje na świeżym powietrzu; campingować


SJP.pl


kempingowiec

potocznie o osobie obozującej na kempingu, spędzającej wakacje na świeżym powietrzu; campingowiec


SJP.pl


kempingowy

przymiotnik od: kemping (camping), np. ośrodek kempingowy; campingowy


SJP.pl


kempiński

nazwisko


SJP.pl


kempka

nazwisko


SJP.pl

Kempka:

  • Dorota Maria Kempka, née Kadow (* 1935), polska polityk
  • Paweł Kempka (1886 - 1972), prawnik, działacz
  • Erich Kempka (1910, Oberhausen - 1975, Freiberg/Neckar)

Wikipedia


kempski

nazwisko


SJP.pl


ken

Komisja Edukacji Narodowej


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = hist. Komisja Edukacji Narodowej

Wiktionary

Ken, ken
  • Կ – piętnasta litera alfabetu ormiańskiego
  • ken – typ miecza japońskiego
  • ken – japońska jednostka długości
  • Ken – lalka z zestawu Barbie firmy Mattel
  • Ken Kitamura – japoński gitarzysta i wokalista

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kɛ̃n, AS: kẽn

Wiktionary


kenaf

1. jeden z gatunków ketmii, roślina jednoroczna dostarczająca włókna i oleju jadalnego; ketmia konopiowata;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; ketmia, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie


SJP.pl

Ketmia konopiowata, kenaf (Hibiscus cannabinus) – gatunek rośliny należący do rodziny ślazowatych. Pochodzi z Afryki, rozprzestrzenił się także na innych kontynentach w strefie klimatu tropikalnego. Jest też uprawiany.

Wikipedia


kencja

drzewo z rodziny arekowatych (palm), o liściach pierzasto podzielonych, występujące w wielu gatunkach na wyspach Oceanu Spokojnego, pomiędzy Australią a Nową Zelandią, uprawiane jako roślina ozdobna; howea


SJP.pl


kendall

  • Kendall – miejscowość w Australii

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:

  • Kendall – miejscowość spisowa w stanie Floryda, w hrabstwie Miami-Dade
  • Kendall – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Orleans
  • Kendall – miejscowość spisowa w stanie Waszyngton, w hrabstwie Whatcom
  • Kendall – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Monroe
  • Kendall – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Lafayette

Wikipedia


kendama

1. japońska zabawka z drewna;
2. gra zręcznościowa z użyciem takiej zabawki


SJP.pl

Kendama (jap. けん玉, 剣玉, 拳玉 ken-dama; miecz [i] kula) – tradycyjna, drewniana zabawka japońska.

Wikipedia


kendo

japońska walka szermiercza na kije bambusowe trzymane oburącz (jeden kij) lub jedną ręką (dwa kije); również specjalny strój ochronny używany w tej walce, zabezpieczający twarz, szyję, piersi i przeguby rąk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pochodząca z Japonii sztuka walki na bambusowe kije;

Wiktionary

Kendo (jap. 剣道 kendō; czasami można spotkać zapis transkrypcyjny kendou, pol. droga miecza) – sport walki wywodzący się z szermierki japońskich samurajów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak aikido wiąże się ze sztuką miecza w sferze ruchu, tak kendo splata się z nią w dziedzinie koncentracji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃ndɔ, AS: kndo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kendou

Wiktionary


kendoczka

kobieta uprawiająca kendo


SJP.pl


kendoka

sportowiec uprawiający kendo


SJP.pl


kendyr

włókno łykowe otrzymywane z łodyg toiny weneckiej, używane na powrozy


SJP.pl


kenel

węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kennel, węgiel kennelski


SJP.pl


kenelowy

kennelowy;
1. kenel;
2. kaszel kenelowy - choroba układu oddechowego psów


SJP.pl


kenesa

u Karaimów: miejsce zebrań modlitewnych; kienesa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. karaimski dom modlitwy;

Wiktionary

Kienesa, kenesa – karaimski dom modlitwy. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa kenes (כֶּנֶס), oznaczającego zgromadzenie; powstała ona bezpośrednio z hebrajskiego lub pośrednio poprzez pochodzące od tego określenia arabskie słowo kanisa (كَنِيسَة), oznaczające niemuzułmański dom modłów. Wnętrze kienesy podzielone jest zazwyczaj na 3 podstawowe części: hall, nawę główną – przeznaczoną dla mężczyzn oraz balkon – babiniec dla kobiet. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, nie umieszcza się ozdób, obrazów. Centralną część kienesy stanowi echał.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kienesa

Wiktionary


kenia

1. państwo w Afryce ze stolicą w Nairobi; Republika Kenii;
2. masyw wulkaniczny w Kenii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;

 (1.2) geogr. masyw wulkaniczny w Kenii (1.1), drugi pod względem wysokości szczyt Afryki;

Wiktionary

Kenia (Kenya, Republika Kenii, ang. Republic of Kenya, suahili Jamhuri ya Kenya) – państwo położone we wschodniej Afryce nad Oceanem Indyjskim. Leży na równiku. Graniczy od północy z Somalią, Etiopią i Sudanem Południowym, od zachodu z Ugandą, a od południa z Tanzanią. Jest 47. krajem świata pod względem powierzchni i 29. pod względem liczby ludności. Stolicą i największym miastem Kenii jest Nairobi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona mieszka w Kenii od kilku lat.

 (1.2) Kenia wznosi się na wysokość 5199 m n.p.m.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃ɲja, AS: kńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kenijczyk mos., Kenijka ż.

 przym. kenijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Kenii

Wiktionary


kenig

nazwisko


SJP.pl


kenijczyk

obywatel Kenii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel lub mieszkaniec Kenii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co ciekawe najlepszymi maratończykami są Kenijczycy.

 (1.1) Ciemnoskóry berlińczyk Motchebon, który do niedawna był pięcioboistą nowoczesnym, pobiegł zaledwie o 0,04 sek wolniej od halowego rekordu świata Kenijczyka Paula Erenga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛ̃ˈɲijt͡ʃɨk, AS: kẽńii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kenia ż.

:: fż. Kenijka ż.

 przym. kenijski

Wiktionary


kenijka

obywatelka Kenii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Kenii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛ̃ˈɲijka, AS: kẽńii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kenia ż.

:: fm. Kenijczyk m.

 przym. kenijski

Wiktionary


kenijski

związany z Kenią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Kenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „(…) Jesteśmy w stanie wojny” — napisał wczoraj na czołówce niezależny kenijski dziennik „Daily Nation”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛ̃ˈɲijsʲci, AS: kẽńii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kenijka ż., Kenijczyk m., Kenia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szyling kenijski

Wiktionary


kenizacja

(okazjonalizm) przejęcie gospodarki z rąk obcokrajowców przez ludność Kenii


SJP.pl


kenkarta

rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość wydawany przez okupujących Polskę hitlerowców w czasie II wojny światowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. adm. w czasie II wojny światowej: dowód tożsamości wydawany przez władze hitlerowskie obywatelom nieniemieckim na terenach okupowanych;

Wiktionary

Wikipedia


kenkartowy

przymiotnik od: kenkarta


SJP.pl


kennedy

nazwisko, np. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963), polityk amerykański, w latach 1961-1963 prezydent Stanów Zjednoczonych


SJP.pl

Osoby:

  • Rodzina Kennedych:
  • Caroline Kennedy – ambasador Stanów Zjednoczonych w Japonii
  • Ethel Kennedy – wdowa po Robercie F. Kennedym
  • Eunice Kennedy Shriver – działaczka społeczna
  • Jacqueline Kennedy Onasis – Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
  • Jean Kennedy Smith – ambasador Stanów Zjednoczonych w Irlandii
  • John F. Kennedy – 35. Prezydent Stanów Zjednoczonych
  • John F. Kennedy Jr. – prawnik i dziennikarz
  • Joseph P. Kennedy II – członek Izby Reprezentantów USA z Massachusetts
  • Joseph P. Kennedy III – członek Izby Reprezentantów USA z Massachusetts
  • Joseph P. Kennedy Jr. – porucznik-pilot US Navy
  • Joseph P. Kennedy Sr. – ambasador Stanów Zjednoczonych w Wielkiej Brytanii
  • Kathleen Kennedy Cavendish – działaczka społeczna
  • Patrick J. Kennedy – kongresmen reprezentujący Rhode Island
  • Patrick Joseph Kennedy – senator reprezentujący Massachusetts
  • Robert F. Kennedy – 64. Prokurator Generalny Stanów Zjednoczonych
  • Rosemary Kennedy – siostra Johna F. Kennedy’ego
  • Ted Kennedy – senator reprezentujący Massachusetts
  • Anthony Kennedy – amerykański prawnik, sędzia Sądu Najwyższego USA
  • Brian Kennedy – irlandzki piosenkarz
  • Cameron Kennedy – amerykański aktor
  • Charles Peter Kennedy – brytyjski polityk
  • Dave Kennedy – irlandzki kierowca wyścigowy
  • Eliot Kennedy – brytyjski tekściarz i producent muzyczny
  • Emma Kennedy – brytyjska aktorka, pisarka i prezenterka telewizyjna
  • Eugene Patrick Kennedy – amerykański biochemik
  • George Kennedy – amerykański aktor, laureat Oscara za rolę drugoplanową
  • Hugh N. Kennedy – brytyjski historyk
  • Jamie Kennedy – amerykański aktor
  • John Kennedy – szkocki piłkarz
  • John Alexander Kennedy – inspektor policji miasta Nowy Jork
  • John B. Kennedy – amerykański korespondent radiowy i dziennikarz
  • John Neely Kennedy – amerykański polityk
  • John Kennedy Toole – amerykański pisarz
  • Joshua Kennedy – australijski piłkarz
  • Kathleen Kennedy – amerykańska producentka filmowa
  • Kenneth Kennedy – australijski panczenista
  • Madge Kennedy – amerykańska aktorka
  • Maria Doyle Kennedy – irlandzka aktorka i piosenkarka
  • Mark Kennedy – amerykański polityk
  • Mark Kennedy – irlandzki piłkarz
  • Matthew Kennedy – szkocki piłkarz
  • Merle Kennedy − amerykańska aktorka
  • Mimi Kennedy – amerykańska aktorka
  • Myles Kennedy – amerykański gitarzysta i piosenkarz, członek zespołu Alter Bridge
  • Nery Kennedy – paragwajski lekkoatleta
  • Nigel Kennedy – brytyjski skrzypek
  • Nina Kennedy – australijska lekkoatletka
  • Page Kennedy – amerykański aktor
  • Paul Kennedy – brytyjski historyk
  • Robert Foster Kennedy – amerykański neurolog
  • Rudy Kennedy – polski Żyd, świadek Holocaustu
  • Scott Kennedy – kanadyjski piłkarz
  • Stetson Kennedy – amerykański dziennikarz, działacz praw człowieka i pisarz
  • Terry Kennedy – amerykański skater
  • Tim Kennedy – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki
  • Tom Kennedy – amerykański basista

Wikipedia


kennel

węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, węgiel kennelski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odmiana węgla kamiennego;

Wiktionary

Kennel, węgiel kennelski – odmiana węgla sapropelowego, złożona głównie z licznych spor (sporynitu) oraz rozproszonego inertynitu. Zawierają do 20% witrynitu i do 25% inertynitu. Kennele są niewarstwowane, mają tłusty połysk i przełam muszlowy. Wykorzystywane są m.in. jako materiał rzeźbiarski. Palą się gęstym i kopcącym płomieniem. Makroskopowo nie można ich odróżnić od bogheadów.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kenel, węgiel kennelski

Wiktionary


kennelowy

kenelowy;
1. kennel;
2. kaszel kennelowy - choroba układu oddechowego psów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z hodowlą psa w zamkniętej klatce lub budzie

Wiktionary


kennelski

węgiel kennelski - węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, kennel


SJP.pl


kenneth

imię męskie


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Kenneth – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Rock

Gminy w USA:

  • Kenneth (ang. Kenneth Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Sheridan

Wikipedia


kennkarta

Wikipedia


kenny

[czytaj: keny] obce imię męskie


SJP.pl

  • Kenny – irlandzkie nazwisko
  • Kenny – brytyjski zespół glamrockowy
  • Kenny McCormick – jeden z głównych bohaterów serialu animowanego South Park

Wikipedia


kenotaf

1. napis o charakterze nagrobku, znajdujący się nie w miejscu pogrzebania zmarłego, lecz w innym miejscu związanym z jego osobą;
2. symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. inaczej → cenotaf

Wiktionary

Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kɛ̃ˈnɔtaf, AS: kẽnotaf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cenotaf mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cenotaf, kenotafium

Wiktionary


kenotafium

symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. inaczej → cenotaf

Wiktionary

Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podobnie jak w przypadku pozostałych monarchów (z wyjątkiem grobu Kazimierza Wielkiego), nagrobek stanowi swojego rodzaju kenotafium – ciało Kazimierza Jagiellończyka, nie spoczywa we wnętrzu tumby, ale pochowane jest pod posadzką kaplicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃nɔˈtafʲjũm, AS: knotafʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cenotaf mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cenotaf, kenotaf

Wiktionary


kenotron

próżniowa lampa elektronowa o dwóch elektrodach, stosowana do prostowania prądu zmiennego


SJP.pl

Dioda próżniowa – najprostsza lampa elektronowa, zawierająca dwie elektrody, anodę i katodę.

Rozgrzana katoda jest źródłem elektronów, które docierają do anody – w ten sposób możliwy jest przepływ prądu w jednym kierunku. Próżniowe diody prostownicze wysokiego napięcia nazywa się kenotronami.

Wikipedia


kenotronowy

przymiotnik od: kenotron


SJP.pl


kenotyczny

kenoza


SJP.pl

Patrz:

kenoza

kenoza

termin teologiczny oznaczający mękę Jezusa poprzez samoponiżenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. wcielenie jako dobrowolne, zbawcze samouniżenie się Chrystusa, poprzez wyrzeczenie się atrybutów Bożych;

 (1.2) teol. zstąpienie Ducha Świętego i jego przebywanie w Kościele

Wiktionary

  • Kenoza – pojęcie w teologii chrześcijańskiej
  • Kenoza Jordan & Evermann,1896 – synonim rodzaju ryb Esox

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy mówimy o kenozie, często skupiamy się na tym co Jezus porzucił. Kenoza dotyczy również tego, co Chrystus przyjął.

 (1.2) Duch dostosowuje się do tego ludzkiego sposobu postępowania i dlatego nie rozwala instytucji swoją nieograniczoną mocą, ale działa w nich uniżając się, wchodząc w kenozę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kenotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uniżenie, ogołocenie

 (1.2) samoograniczenie

Wiktionary


kenozoiczny

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący kenozoiku, występujący, powstały w kenozoiku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spośród osadów kenozoicznych (w Wielkiej Brytanii) w większej ilości występują tylko eoceńskie gliny i żwiry oraz jeziorne piaskowce i wapienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃nɔzɔˈjit͡ʃnɨ, AS: knozoi ̯ičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kenozoik m.

Wiktionary


kenozoik

era w dziejach Ziemi, która rozpoczęła się po okresie kredy i trwa do dziś; era kenozoiczna, neozoik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. najmłodsza era w dziejach Ziemi;

Wiktionary

Era kenozoiczna, kenozoik – era, która rozpoczęła się ok. 66 mln lat temu (od wymierania kredowego) i wciąż trwa. Era kenozoiczna bywa czasem określana mianem ery ssaków, owadów lub ery roślin kwiatowych, bowiem te grupy przeszły w niej intensywny rozwój ewolucyjny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kenozoik dzieli się na trzy okresy: paleogen, neogen i czwartorzęd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃nɔˈzɔjik, AS: knozoi ̯ik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kenozoiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) era kenozoiczna

Wiktionary


kensington

producent akcesoriów komputerowych


SJP.pl

  • Kensington – dzielnica Londynu, od 1965 r. należąca do Kensington and Chelsea
    • Kensington Gardens – park królewski w Londynie
    • Pałac Kensington – królewska rezydencja w Londynie
  • Kensington Books – amerykańskie wydawnictwo
  • Kensington – dzielnica Nowego Jorku
  • Kensington – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Merseyside, w Liverpool
  • Kensington, miejscowość w Australii
  • Kensington – miasto w Kanadzie, w zachodniej części Wyspy Księcia Edwarda
  • Kensington – osiedle w północnej części Filadelfii
  • Kensington (zespół muzyczny), holenderska grupa rockowa

Wikipedia


kent

1. owca angielska; romney marsh;
2. gra w karty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa wielu hrabstw, miejscowości, gmin oraz innych toponimów w krajach anglojęzycznych;

 (1.2) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowo-wschodniej Anglii od V do IX wieku;

 (1.3) marka papierosów

Wiktionary

Kent – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne na południowo-wschodnim skraju Anglii, w regionie South East England, leżące nad Cieśniną Kaletańską i Morzem Północnym. Położone w bezpośredniej bliskości Londynu i zaliczane do tzw. Home Counties, jest zarazem hrabstwem położonym najbliżej kontynentalnej Europy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Leżące na wschodnim wybrzeżu Kentu miasto Dover jest jednym z największych portów pasażerskich Europy.

 (1.3) Kup mi paczkę Kentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛ̃nt, AS: kẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kent mzw.

 przym. kentyjski

Wiktionary


kentrozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrurozaur


SJP.pl

Kentrozaur (Kentrosaurus) − roślinożerny dinozaur należący do rodziny stegozaurów. Żył na obszarze wschodniej Afryki.

Jego nazwa znaczy − kolczasty jaszczur

Inne nazwy:
Doryphorosaurus
Kentrurosaurus

Wikipedia


kentrurozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrozaur


SJP.pl


kentucky

[czytaj: kentaki] gatunek tytoniu fajkowego


SJP.pl

Kentucky (wymowa:/kənˈtʌki/), ang. ofic. Commonwealth of Kentucky) – stan na środkowym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Jest jednym z czterech stanów posługujących się w oficjalnym nazewnictwie terminem commonwealth (pozostałe to: Massachusetts, Pensylwania i Wirginia). Początkowo był częścią stanu Wirginia, ale został wydzielony z niego w 1792 roku, stając się 15. stanem dołączonym do Unii.

Wikipedia


kentum

języki kentum - grupa języków indoeuropejskich, w których zachowała się pierwotna wymowa spółgłoski "k", obejmująca m.in. języki romańskie, germańskie, celtyckie i język grecki


SJP.pl

Języki kentum (od łacińskiego słowa centum – według wymowy klasycznej: kentum – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową ś/s.

Wikipedia


kenzan

metalowa lub plastykowa szczoteczka, w którą wpina się łodygi kwiatów


SJP.pl


kep

[czytaj: kep] skrót od: Konferencja Episkopatu Polski


SJP.pl

Konferencja Episkopatu Polski (w skrócie: KEP, łac. Conferentia Episcoporum Poloniae) – w Kościele katolickim w Polsce konferencja episkopatu zrzeszająca biskupów z Polski, mająca na celu koordynację prac biskupów i współpracę w rozwiązywaniu wspólnych problemów.

Wikipedia


kępa

1. skupisko kwiatów, krzewów
2. mała wysepka na jeziorze lub rzece porosła roślinami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów

 (1.2) mała wyspa na rzece lub jeziorze pokryta roślinnością

 (1.3) usypisko osadów niesionych przez wiatr

Wiktionary

kępa:

1. skupisko drzew, krzewów, kwiatów itp.

2. mała wyniosłość na podmokłym, bagnistym terenie

3. wysepka na rzece lub jeziorze porosła roślinami

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Schował się w tej kępie drzew.

 (1.2) Jacht przepłynął przy kępie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃mpa, AS: kmpa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kępka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ostrowie

Wiktionary


kępczyński

nazwisko


SJP.pl


kepi

francuska czapka wojskowa w kształcie ściętego stożka


SJP.pl

Kepi – czapka o kształcie ściętego stożka lub walca, wyposażona w daszek. Wprowadzona w I połowie XIX w. w armii francuskiej (gdzie używana jest do dziś). Z czasem zdobyła popularność również w innych państwach.

Wikipedia


kępiasty

pokryty kępami; kępowaty


SJP.pl


kępice

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Kępice (do 1946 Businko, kaszb. Kãpice, niem. Hammermühle) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, położone na skraju Wysoczyzny Polanowskiej w dolinie rzeki Wieprzy, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kępice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. słupskiego, teraz należy do woj. pomorskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: kɛ̃mˈpʲit͡sɛ, AS: kẽmpʹice

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kępicki

Wiktionary


kępicki

przymiotnik od: Kępice


SJP.pl


kępiczanin

mieszkaniec Kępic (miasta w Polsce)


SJP.pl


kępiczanka

mieszkanka Kępic (miasta w Polsce)


SJP.pl


kępieński

przymiotnik od: Kępno; kępiński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kępna, związany z Kępnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kępno n., kępnianin m., kępnianka ż.

 przym. kępiński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kępiński

Wiktionary


kępina

zdrobnienie od: kępa (wyspa na rzece lub jeziorze porosła krzewami i drzewami; wzniesienie na bagnie)


SJP.pl

W Polsce
  • Kępina – część wsi Siemiechów, w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Widawa
  • Kępina – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Grabów
  • Kępina – część wsi Dąbrówka, w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Aleksandrów
  • Kępina – część wsi Stara, w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Aleksandrów
  • Kępina – część kolonii Serniki-Kolonia, w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Serniki
  • Kępina – nieoficjalna część miasta Niepołomice, w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Niepołomice
  • Kępina – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Radzanów
  • Kępina – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Grójec
  • Kępina – kolonia wsi Rostki Wielkie, w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Małkinia Górna
  • Kępina – część miasta Brwinów, w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim, w gminie Brwinów
  • Kępina – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Gąbin
  • Kępina – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Sztum
  • Kępina – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Tuliszków

Wikipedia


kępinka

zdrobnienie od: kępina


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Mała Kępina lub Kępinka – osada w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Konarzyny
  • Kępinka – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Stargard

Wikipedia


kępiński

przymiotnik od: Kępno; kępieński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kępna, związany z Kępnem

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Kępiński:

  • Andrzej Kępiński – polski aktor
  • Andrzej Kępiński – polski dziennikarz
  • Antoni Kępiński – polski psychiatra, humanista i filozof
  • Jerzy Kępiński – polski zakonnik
  • Józef Kępiński – polski chemik
  • Felicjan Kępiński – polski astronom
  • Marek Kępiński – polski aktor
  • Marian Kępiński – polski profesor prawa
  • Piotr Kępiński – polski poeta i krytyk literacki
  • Tomasz Kępiński – lobbysta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród 18 nowych zakażonych koronawirusem w Wielkopolsce siedem osób pochodzi z powiatu kępińskiego, który jest głównym ogniskiem epidemii w regionie, trzy z powiatu kaliskiego, po jednym z pilskiego, śremskiego, jarocińskiego, ostrzeszowskiego i tureckiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kępno n., kępnianin m., kępnianka ż.

 przym. kępieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kępieński

Wiktionary


kępka

zdrobnienie od kępa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kępa

 (1.2) mała kępa

Wiktionary

W Polsce
  • Kępka – część wsi Odwiśle, w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Igołomia-Wawrzeńczyce
  • Kępka – część miasta Kępice, w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kępice
  • Kępka – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Darłowo
  • Kępka – przystanek kolejowy w Kępicach (na ulicy Kępka), w województwie pomorskim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃mpka, AS: kmpka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kępa ż.

 przym. kępkowy

Wiktionary


kępkowaty

pokryty kępkami, występujący w kępkach


SJP.pl


kępkowcowate

rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców


SJP.pl

Kępkowcowate (Lyophyllaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia


kępkowcowaty

o cechach kępkowcowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


kępkowiec

rodzaj grzybów z rodziny kępkowcowatych


SJP.pl

Lyophyllum P. Karst. (kępkowiec) – rodzaj grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae).

Wikipedia


kępkowy

przymiotnik od: kępka


SJP.pl


kepler

Johannes Kepler (ur. 27 grudnia 1571 w Weil der Stadt, zm. 15 listopada 1630 w Ratyzbonie) – niemiecki astronom, astrolog i matematyk, jedna z czołowych postaci rewolucji naukowej w XVII wieku. Najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac Astronomia nova, Harmonices Mundi i Epitome astronomiae Copernicanae. Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Isaaca Newtona.

Wikipedia


keplerowski

dotyczący Johannesa Keplera


SJP.pl


kępnianin

mieszkaniec Kępna


SJP.pl


kępnianka

mieszkanka Kępna


SJP.pl


kępniewo

Kępniewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Markusy, na obszarze Żuław Elbląskich.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


kępno

miasto powiatowe w województwie wielkopolskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie wielkopolskim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch wsi w Polsce;

Wiktionary

Kępno (niem. Kempen, Langenfurt) – miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, nad Niesobem, siedziba powiatu kępińskiego i gminy Kępno.

Kępno uzyskało lokację miejską przed 1283 rokiem, zdegradowane przed 1500 rokiem, ponowne nadanie praw miejskich w 1661 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.

31 grudnia 2021 miasto liczyło 13 857 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃mpnɔ, AS: kmpno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kępnianin m., kępnianka ż.

 przym. kępieński, kępiński

Wiktionary


kępowaty

pokryty kępami; kępiasty


SJP.pl


kępowy

przymiotnik od: kępa


SJP.pl


kępski

nazwisko


SJP.pl


ker

polski kauczuk syntetyczny (skrótowo: kauczuk erytrenowy - dawna nazwa kauczuku butadienowego)


SJP.pl

Kery (stgr. κῆρες kē̂res, lp κήρ kḗr) – w mitologii greckiej żeńskie demony śmierci związane z Przeznaczeniem.

Uważane za córki Nyks (nocy) i za siostry Morosa (losu, przeznaczenia), Tanatosa (śmierci) i Hypnosa (snu). Hezjod w Teogonii obok jednej kery wymienia ich wiele.

Wikipedia


kerabau

gatunek bawoła


SJP.pl


kerala

stan w Indiach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stan w południowo-zachodnich Indiach;

Wiktionary

Kerala (trb. Kerala, trl. Kerala; malajalam: കേരളം – trl. Kēraḷaṁ; ang. Kerala) – stan w południowo-zachodnich Indiach na Wybrzeżu Malabarskim. Urzędowym językiem jest malajalam, posługujący się odrębnym alfabetem. Największe miasto – Koczin, stolica – Thiruvananthapuram.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Kerala

źródła.

== Kerala (język angielski.) ==

thumb|Kerala (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-Kerala.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Kerala

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


keralczyk

1. mieszkaniec Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawiciel ludu drawidyjskiego


SJP.pl


keralka

1. mieszkanka Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawicielka ludu drawidyjskiego


SJP.pl


keralski

Kerala


SJP.pl

Patrz:

Kerala

keramzyt

materiał ceramiczny powstający przez wypalanie granulek gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, gliniec


SJP.pl

Keramzyt – lekkie kruszywo budowlane, wypalane z gliny ilastej w temperaturze ok. 1150 °C. Do produkcji używa się glin pęczniejących. Po wstępnym rozdrobnieniu i uplastycznieniu materiał kieruje się do pieców obrotowych. W procesie wypalania uzyskuje się materiał w kształcie okrągłych lub owalnych brył o zróżnicowanych frakcjach. Glina podczas spiekania znacznie powiększa swoją objętość. Każda z porowatych wewnątrz „kulek” pokryta jest twardą osłoną ceramiczną. Materiał po sortowaniu dostępny jest w następujących frakcjach:

  • keramzyt frakcja – 0-4 mm gęstość – 425-575 kg/m³
  • keramzyt frakcja – 2–4 mm – 332–449 kg/m³
  • keramzyt frakcja – 4–8 mm – 280–380 kg/m³
  • keramzyt frakcja – 4–10 mm – 270–370 kg/m³
  • keramzyt frakcja – 8–20 mm – 230–310 kg/m³
  • keramzyt frakcja – 10–20 mm – 230–310 kg/m³

Wikipedia


keramzytobeton

materiał budowlany o dobrych właściwościach odpornych na temperaturę, wilgoć itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. rodzaj betonu, w którym kruszywem jest keramzyt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ściany nośne budynku wykonano z keramzytobetonu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. keramzytobetonowy

Wiktionary


keramzytobetonowy

przymiotnik od: keramzytobeton


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bud. wykonany z keramzytobetonu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konstrukcja budynku opiera się na ścianach keramzytobetonowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keramzytobeton mrz.

Wiktionary


keramzytowy

przymiotnik od: keramzyt


SJP.pl


kerargiryt

minerał, chlorek srebra; srebro rogowe, chlorargiryt


SJP.pl


keratitis

zapalenie rogówki oka


SJP.pl


kerato-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rogiem, rogówką, zrogowaceniem

Wiktionary


keratofir

magmowa skała wylewna o składzie mineralnym podobnym do trachitu i strukturze porfirowej


SJP.pl

Keratofir – skała magmowa głębinowa lub wylewna, wieku paleozoicznego albo starsza, o składzie mineralogicznym i strukturze podobnych do ryolitu lub trachitu, lecz wtórnie zmetamorfizowana wskutek procesów pneumatolizy lub procesów hydrotermalnych. Składa się z fenokryształów albitu, kwarcu (albitofir kwarcowy), rzadziej biotytu, sodowych piroksenów lub amfiboli, chlorytu, epidotu, kalcytu.

Wikipedia


keratolityczny

przymiotnik

 (1.1) med. farm. kosmet. rozpuszczający zrogowaciałą warstwę naskórka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keratoliza ż.

Wiktionary


keratometria

nieinwazyjne badanie diagnostyczne umożliwiające pomiar rogówki oka; oftalmometria


SJP.pl


keratoplastyczny

przymiotnik od: keratoplastyka


SJP.pl


keratyna

włókniste białko nierozpuszczalne w wodzie, występujące w skórze kręgowców oraz wchodzące w skład tworów naskórka - włosów, paznokci, kopyt, rogów, piór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. białko występujące w rogach, włosach, paznokciach;

Wiktionary

Keratyny – grupa nierozpuszczalnych w wodzie białek fibrylarnych wytwarzanych przez keratynocyty w procesie keratynizacji. Występują w formie miękkiej lub twardej. W komórkach nabłonkowych człowieka zidentyfikowano dwadzieścia izoform cytokeratyn o masie cząsteczkowej od 40 do 70 kDa, natomiast w komórkach innych ssaków wykazano około dziesięciu izoform tzw. keratyn twardych, obecnych w wytworach skóry: piórach, wełnie, rogach, paznokciach i innych. Z keratyny zbudowany jest zrogowaciały naskórek ssaków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszystkożerne karaczany wschodnie są jednymi z niewielu zwierząt zdolnymi do strawienia keratyny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛraˈtɨ̃na, AS: keratna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. keratynowy

Wiktionary


keratynizacja

Keratynizacja (rogowacenie) − proces wytwarzania przez komórki, głównie naskórka (keratynocyty), płaskich płytek zbudowanych z białka keratyny. W trakcie keratynizacji komórki keratynocytów stopniowo obumierają tworząc zewnętrzną, zrogowaciałą warstwę naskórka, która jest nieprzepuszczalna dla wody i ulega okresowemu złuszczaniu. Zaburzenia w procesie keratynizacji prowadzą do licznych chorób skóry, w tym łuszczycy.

Wikipedia


keratynizacyjny

przymiotnik od: keratynizacja


SJP.pl


keratynocyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) komórka naskórka pochodzenia ektodermalnego biorąca udział w procesie keratynizacji;

Wiktionary

Keratynocyty – komórki naskórka pochodzenia ektodermalnego biorące udział w procesie keratynizacji.

Keratynocyty w naskórku układają w kilka warstw:

  • podstawną
  • kolczystą
  • ziarnistą
  • jasną
  • zrogowaciałą

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌkɛratɨ̃ˈnɔt͡sɨt, AS: keratỹnocyt

Wiktionary


keratynowy

przymiotnik od: keratyna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z keratyną; zawierający keratynę, zbudowany z keratyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie – przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keratyna ż.

Wiktionary


kerberos

  • Cerber – mityczny trójgłowy pies
  • Kerberos (księżyc) – naturalny satelita Plutona
  • Kerberos (informatyka) – protokół uwierzytelniania i autoryzacji w sieci komputerowej

Wikipedia


kercelak

największe targowisko przedwojennej Warszawy; Plac Kercelego


SJP.pl

Kercelak, właśc. plac Kercelego – nieistniejący plac w warszawskiej dzielnicy Wola i targowisko znajdujące się na placu w latach 1867–1947. Od 2001 nazwę rondo Kercelak nosi skrzyżowanie ulicy Okopowej i alei „Solidarności”.

Wikipedia


kercz

miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską;

Wiktionary

Kercz (ukr. Керч, ros. Керчь, starożytny grecki: Παντικάπαιον, Pantikápaion; gr. Βόσπορος, Bosporos, krymskotat. Keriç) – ukraińskie miasto okupowane przez siły rosyjskie, na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską, miasto-bohater (tytuł nadano 14 września 1973). Zamieszkuje je około 147 tysięcy osób.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kerczeński

Wiktionary


kerczeński

przymiotnik od: Kercz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kerczem, dotyczący Kerczu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kercz mrz.

Wiktionary


kerecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kerekami, dotyczący Kereków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kerecki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kerekowie lm m., Kerecy lm m.

Wiktionary


kereru

gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, rodzimy i endemiczny gołąb Nowej Zelandii; gołąb maoryski, garlica maoryska


SJP.pl

Garlica maoryska, gołąb maoryski, kereru (Hemiphaga novaeseelandiae) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest rodzimym i endemicznym gołębiem Nowej Zelandii.

Garlica maoryska należy do podrodziny treronów, żyjących w Azji Południowo-Wschodniej, Półwyspie Malajskim, Afryce i Nowej Zelandii. Gatunek należy do rodzaju Hemiphaga – początkowo monotypowego, do którego od niedawna niektórzy autorzy zaliczają także garlicę szarorzytną (Hemiphaga chathamensis), uważaną wcześniej za podgatunek garlicy maoryskiej.

Wikipedia


keresz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy;

Wiktionary

Keresz (węg. Körös, rum. Criș(ul)) – rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy. Długość – 128,6 km (363,3 km licząc od źródeł Białego Kereszu), powierzchnia zlewni – 27,5 tys. km².

Keresz powstaje koło węgierskiego miasta Gyula (komitat Békés) z połączenia Białego Kereszu i Czarnego Kereszu, wypływających ze źródeł w Górach Zachodniorumuńskich w Siedmiogrodzie. Płynie przez Wielką Nizinę Węgierską, na której oddziela Wielką Kumanię od Międzyrzecza Maruszy i Kereszu. Uchodzi do Cisy koło miasta Csongrád. Dopływami Kereszu są Szybki Keresz i Hortobágy.

Wikipedia


keresztes

nazwisko


SJP.pl


kergueleński

1. związany z Wyspami Kerguelena (archipelagiem);
2. kormoran kergueleński - gatunek ptaka z rodziny kormoranów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyspami Kerguelena, dotyczący Wysp Kerguelena

Wiktionary


kergulena

ryba z rodziny bielankowatych


SJP.pl

Kergulena, bielanka kerguleńska (Champsocephalus gunnari) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny bielankowatych występująca w okolicach Antarktydy.

Wikipedia


kerm

skrót od: Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów


SJP.pl


kerman

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Iranie, stolica ostanu o tej samej nazwie;

Wiktionary

Kerman (perski: کرمان) – miasto w Iranie, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie, położonej w dolinie między górami Kuh-e Rid i Kuh-e Banan.

Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 425 tys. W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy (zwłaszcza bawełniany), cukierniczy i metalurgiczny. W okolicach wydobywa się złoża rudy żelaza, miedzi i boksytów. Kerman jest największym ośrodkiem produkcji dywanów w Iranie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) Ijezd leżał na skrzyżowaniu dróg handlowych: jedna szła z północno-zachodniego Iranu przez Kerman do portu ormuskiego, druga od Chorasanu do Basry na północnym krańcu Zatoki Perskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kermański

Wiktionary


kermański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kermanem, dotyczący Kermanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kerman mrz.

Wiktionary


kermanszah

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w zachodnim Iranie, stolica ostanu;

Wiktionary

  • Kermanszah – ostan Iranu
  • Kermanszah – miasto w Iranie
  • Bahram IV

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kermanszahski

Wiktionary


kermanszahski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kermanszahem, dotyczący Kermanszahu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kermanszah mrz.

Wiktionary


kermes

naturalny czerwony barwnik otrzymywany z owadów pluskwiakowatych; kiermes


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) naturalny barwnik otrzymywany z czerwców

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kiermes

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kiermes m.

 przym. kermesowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kermes, grain

* słowacki: (1.1) kermeš m.

źródła.

== kermes (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kermes (barwnik)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiermes m.

 przym. kermesowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiermes

Wiktionary


kermesyt

wiśniowoczerwony minerał, siarczek antymonu; blenda antymonowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z grupy siarczków, tlenosiarczek antymonu;

Wiktionary

Kermesyt – błyszcz antymonu, blenda antymonu. Minerał z gromady siarczków,; tlenosiarczek antymonu. Ma piękną wiśniową barwę, która z czasem ciemnieje. Nazwa pochodzi z języka perskiego: quarmizq = czerwony. Jest minerałem rzadkim, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Dawniej był znany pod nazwami:

  • czerwony błyszcz igiełkowy
  • pirostybnit
  • pirantymonit
  • blenda antymonowa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kermesytowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyszcz antymonu, blenda antymonu

Wiktionary


kern

Gminy w USA:

  • Kern (ang. Kern Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Hettinger

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Kern (ang. Kern County) – w stanie Kalifornia

Obszary niemunicypalne w USA:

  • Kern – obszar niemunicypalny w hrabstwie Kern

Wikipedia


kernel

w informatyce: najważniejsza część każdego systemu operacyjnego komputera, odpowiedzialna za obsługę urządzeń, uruchamianie programów i przyznawanie zasobów aplikacjom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. slang. jądro systemu operacyjnego

Wiktionary

  • jądro systemu operacyjnego
  • funkcja wywoływana na procesorze masowo równoległym, np. GPU
  • ukraińska spółka holdingowa, notowana na giełdzie w Warszawie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po kompilacji kernela mój skaner zaczął działać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛrnɛl, AS: kernel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jądro

Wiktionary


kerner

1. próbka skały w kształcie słupka, uzyskiwana w wierceniach geologicznych przy użyciu odpowiednich wierteł;
2. narzędzie do wybijania punktów, znaczących miejsce na wykonanie otworu; punktak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. punktak

Wiktionary

Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA.

Wikipedia


kerning

w informatyce: zmiana odległości pomiędzy poszczególnymi znakami tekstu w celu uzyskania tekstu składającego się z optycznie równoodległych znaków, wykonywana przez program do DTP lub edytor tekstu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie;

Wiktionary

Kerning – regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie. Określane w ten sposób są nie tylko odstępy pomiędzy literami, ale także pozostałymi znakami (np. litera-cyfra, cyfra-cyfra, cyfra-znak interpunkcyjny).

Kerning to jeden ze sposobów regulacji świateł międzyliterowych (drugim jest tracking, czyli równomierne odsuwanie, lub przysuwanie do siebie znaków w ciągu tekstu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kerning pozwala uzyskać wizualnie jednakowe odstępy między znakami. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛrʲɲĩŋk, AS: kerʹńĩŋk

Wiktionary


kerningowy

przymiotnik od: kerning


SJP.pl


kernit

minerał występujący w złożach soli


SJP.pl

Kernit – bardzo rzadki minerał boranowy, będący uwodnionym boranem sodu.

Nazwa pochodzi od hrabstwa Kern w Kalifornii, gdzie został odkryty.

Wikipedia


kerolit

niklowa skała metamorficzna


SJP.pl

Kerolit – minerał z gromady krzemianów, sklasyfikowany w grupie minerałów ilastych.

Wikipedia


keroplastyczny

keroplastyka; ceroplastyczny


SJP.pl


keroplastyka

sztuka wytwarzania dzieł z wosku, stosowana głównie w rzeźbie portretowej i wotywnej; ceroplastyka


SJP.pl


kerosen

pochodna ropy, stosowana jako paliwo; kerozyna, nafta lotnicza


SJP.pl


kerozen

złożona mieszanina węglowodorów otrzymywana z mieszaniny włókien w procesie rafinacji ropy naftowej


SJP.pl


kerozyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lotn. nafta, paliwo lotnicze

Wiktionary

Nafta (inaczej kerozyna) – ciekła frakcja ropy naftowej wrząca w granicach 170–250 °C, mająca gęstość 0,78–0,81 g/cm³. Żółtawa, palna ciecz o charakterystycznym zapachu, będąca mieszaniną węglowodorów, których cząsteczki zawierają 12–15 atomów węgla. Stosowana jako paliwo, rozpuszczalnik i do celów kosmetycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brzmi jak startujący samolot i pachnie kerozyną!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nafta lotnicza

Wiktionary


kerr

nazwisko


SJP.pl

Kerr (gael. Cearr, MacGhillechearr) – szkockie nazwisko i nazwa klanu ze szkockich Nizin i Pogranicza.Klan pochodzenia prawdopodobnie normańskiego. pochodzenie nazwiska, pisanego dawniej jako Carr, Ker lub Carre, nie jest do końca wyjaśnione. Istniejące hipotezy wywodzą je od:

  • Kerr (gael. – mocny)
  • Caer (bryt. – fort)
  • Ciar (gael. – mroczny, śniady)
  • Cearr (gael. – leworęczny, mańkut)
  • Kjrr (norw. – mieszkaniec moczarów)

Wikipedia


kerria

ozdobny krzew z rodziny różowatych; złotlin japoński


SJP.pl

Złotlin japoński, złotlin chiński (Kerria japonica) – gatunek krzewu z rodziny różowatych (Rosaceae). Bywa też nazywany japońską złotą różą. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju złotlin (Kerria). Pochodzi ze środkowych i wschodnich Chin oraz Japonii, według niektórych źródeł na Wyspach Japońskich tylko od wieków uprawiany. W naturze rośnie na obszarach górskich w lasach i na skalistych zboczach.

Wikipedia


kerry

nazwisko


SJP.pl

Kerry (irl. Contae Chiarraí) – hrabstwo na południowym zachodzie Irlandii, w prowincji Munster. Stolicą hrabstwa jest Tralee, graniczy z hrabstwami Limerick na wschodzie, Clare na północy i Cork na południowym wschodzie.

Większym miastem hrabstwa jest Killarney, gdzie znajdują się dwa parki narodowe: Killarney National Park i półwysep Dingle, który jest najbardziej wysuniętym na zachód punktem Irlandii. W hrabstwie leżą też najwyższe irlandzie góry Macgillycuddy’s Reeks. Jego północną granicę stanowi rzeka Shannon. Zachodnie wybrzeże to liczne półwyspy i zatoki, po których prowadzi Pierścień Kerry, popularny szlak rowerowy. Kerry Way to bliźniaczy szlak pieszy, który prowadzi po bardziej stromych zboczach.

Wikipedia


kersantyt

rzadka skała magmowa z grupy laprofirów, związana genetycznie z intruzjami granitoidowymi; niektóre odmiany zawierają kwarc


SJP.pl

Kersantyt – skała hipabysalna lub subwulkaniczna, odmiana lamprofiru (lamprofir właściwy).

Wikipedia


kersten

Galeria Sztuki Współczesnej „Kersten” – galeria sztuki założona w 1995 w Krakowie, mieszcząca się w budynku Hotelu Grand. Instytucja współpracuje z Akademią Sztuk Pięknych ułatwiając promocję najbardziej utalentowanych absolwentów. Od 2006 przy ulicy św. Jana 9 funkcjonuje filia galerii.

Wikipedia


kertyczak

nazwisko


SJP.pl


kerygmat

w pierwotnym chrześcijaństwie: orędzie o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa i o znaczeniu tych wydarzeń, głoszone jako Dobra Nowina i apel o nawrócenie


SJP.pl

Wikipedia


kerygmatyczny

kerygmat


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kerygmatem, dotyczący kerygmatu

Wiktionary

Patrz:

kerygmat

Powiązane:

 rzecz. kerygmat m.

Wiktionary


kerykejon

1. w mitologii greckiej: laska Hermesa jako symbol posłańca bogów
2. w starożytności: laska drewniana, oznaka posła lub herolda; kaduceusz


SJP.pl

Kaduceusz (łac. caduceus „laska heroldów”), kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion), oba od gr. κῆρυξ (kēryks „herold”) – symboliczna laska.

Wikipedia


kęs

1. kawałek czegoś do jedzenia
2. półwyrób stalowy
3. kęsy - zęby zwierząt drapieżnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tyle jedzenia, ile zmieści się w ustach

 (1.2) środ. łow. kieł drapieżnego zwierzęcia (wilka, lisa)

Wiktionary

Kęs – półwyrób metalowy o przekroju kwadratowym, którego maksymalne wymiary wynoszą 140 na 140 mm (według innych źródeł 155 na 155 mm). Z kęsów w drodze obróbki przez walcowanie otrzymuje się wyroby gotowe, jak: walcówkę, pręty, rury, blachy i różne kształtowniki. Półprodukty większe od kęsów to kęsiska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był tak wygłodzony, że łapczywie chwytał kolejne kęsy pożywienia.

 (1.2) Lisy zwarły się na krótko, ostro jazgocząc i kłapiąc kęsami o kęsy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kɛ̃w̃s, AS: kẽũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kąsać

 rzecz. ukąszenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zajad, kłaniec

Wiktionary


kęsek

kawałek czegoś, mała część (najczęściej jedzenia); kąsek, kęsik


SJP.pl


kęsicki

nazwisko


SJP.pl


kęsik

nazwisko


SJP.pl


kęsim

ucięcie głowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ucięcie głowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Boi się, że ktoś mu zrobi kęsim kęsim, więc jeśli wychodzi z domu, to tylko w otoczeniu ochroniarzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃w̃ɕĩm, AS: kũ̯śĩm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dekapitacja

Wiktionary


kęsisko

1. zgrubienie od: kęs
2. półwyrób stalowy otrzymany z wlewka przez kucie lub walcowanie


SJP.pl

Kęsisko – półwyrób stalowy powstający z wlewków w procesie odlewania stali. Pierwszy produkt walcowania przeznaczony do dalszego walcowania w postaci prętów o przekroju kwadratu o boku większym niż 140 mm (według innych źródeł o wymiarach przekraczających 155 na 155 mm). Z kęsisk, przez walcowanie, otrzymuje się półprodukty mniejsze – kęsy.

Kęsiska mogą być również o przekroju okrągłym.

Wikipedia


keska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapinka do futra

Wiktionary


kęski

kawałek czegoś, mała część (najczęściej jedzenia); kąsek, kęsik


SJP.pl


keson

1. skrzynia do prac podwodnych
2. element fundamentu pośredniego


SJP.pl

  • Keson (lotnictwo) – część konstrukcyjna skrzydła samolotu.
  • Keson (konstrukcja) – urządzenie zapewniające długotrwały dostęp do dna.
  • Choroba dekompresyjna, zwana też "kesonową"

Wikipedia


kesonować

w technice:
1. stosować kesony w budownictwie wodnym;
2. manipulować śluzą powietrzną kesonu w czasie transportu pracowników, materiałów oraz narzędzi


SJP.pl


kesonowy

1. związany z kesonem;
2. choroba kesonowa - choroba nurków oraz ludzi pracujących w kesonach, objawiająca się powstawaniem zatorów w tkankach przy zbyt szybkim wynurzaniu się; choroba dekompresyjna


SJP.pl


kęsowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Kęsowo (niem. Kensau) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Kęsowo.

Miejscowość jest siedzibą gminy Kęsowo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kęsowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia


kęsowski

przymiotnik od: Kęsowo


SJP.pl


kessel

Australia:

  • Kessel Island – wyspa

Belgia:

  • Kessel – dzielnica (deelgemeente) gminy Nijlen w Regionie Flamandzkim, w prowincji Antwerpia, w okręgu Mechelen
    • Kessel – stacja kolejowa w Kessel
  • Kessel-Lo – dzielnica Leuven

Wikipedia


kestelski

kultura kestelska - kultura dawnej rzymskiej Panonii datowana na VI-VIII wiek


SJP.pl


kęstowicz

nazwisko


SJP.pl


kęsy

1. w łowiectwie: zęby zwierząt drapieżnych;
2. w górnictwie: sortyment węgla lub koksu


SJP.pl


kesz

potocznie o pieniądzach, gotówce; kasa, sałata, zielone, mamona, szmal


SJP.pl

Kesz – miasto sumeryjskie lub okręg kultowy w obrębie miasta Adab o nieustalonej do dziś lokalizacji, nierozpoznane archeologicznie, jak również nieznane z sumeryjskich rejestrów gospodarczych; wzmiankowane głównie w tekstach religijnych jako jedno z ważniejszych sanktuariów Sumeru – poświadczony od czasów predynastycznych ośrodek kultu bogini życia i płodności Ninhursag (Ninhursangi) oraz towarzyszących jej bogów Szulpa, Aszszira i Urumasza. Źródła wzmiankujące Kesz sugerują silny jego związek z ośrodkiem w Adabie jako wyodrębnionego okręgu kultowego Ninhursag.

Wikipedia


keszm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowym Iranie, na wyspie Keszm;

Wiktionary

  • Keszm – miasto w Iranie
  • Keszm – wyspa w Iranie

Wikipedia


kęszyca

Kęszyca (niem. Kainscht) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.

Wikipedia


ket

statek jednomasztowy; typ ożaglowania takiego statku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. przedstawiciel nielicznego narodu, zamieszkującego niewielki obszar na wschód od Jeniseju, w Kraju Krasnojarskim

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu, do którego wpada dwoma ramionami;

Wiktionary

  • ket – typ żaglowania jednostki pływającej,
  • ket – element notacji Diraca,
  • Ket – rzeka w Rosji, dopływ Obu
  • Key English Test – międzynarodowy egzamin języka angielskiego.
  • członek syberyjskiego ludu Ketów
  • Ket – pseudonim literacki Konstantego Puzyny

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ketyjski, kecki

 rzecz. ketyjski mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) Kiet'

Wiktionary


keta

gatunek łososia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Kociewie. reg-pl|Cieszyn. łańcuch napędowy

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sznur korali, bransoletka

Wiktionary

  • Keta – miasto w Ghanie
  • keta (Oncorhynchus keta) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych
  • Keta – jezioro w Kraju Krasnojarskim w Rosji

Wikipedia


ketamina

silny i szybko działający lek znieczulający, używany w celach weterynaryjnych i jako narkotyk


SJP.pl

Ketamina – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny. Stosowana jako lek w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Jeden z jej enancjomerów, S-ketamina (esketamina), jest stosowana do leczenia depresji. Farmakologiczne działanie ketaminy polega głównie na antagonizmie receptora NMDA i jest podobne do dekstrometorfanu i fencyklidyny.

Wikipedia


ketaminowy

ketamina


SJP.pl

Patrz:

ketamina

ketchup

[czytaj: keczup lub keczap] zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, keczap


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. keczup.

Wiktionary

Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lubię zarówno ketchup jak i musztardę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛt͡ʃup, AS: kečup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keczup mrz.

Wiktionary


ketchupowy

ketchup [czytaj: keczapowy]; keczupowy


SJP.pl


keten

związek organiczny, bardzo czynny chemicznie


SJP.pl

Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.

Wikipedia


keteny

związek organiczny, bardzo czynny chemicznie


SJP.pl

Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.

Wikipedia


ketgut

cienka nić chirurgiczna do zszywania tkanek i narządów, ulegająca wchłonięciu po kilku tygodniach; katgut, catgut


SJP.pl

Katgut, ketgut (z ang. catgut, prawdopodobnie od cattle – bydło, gut – jelito), struna chirurgiczna – włókno wytwarzane z baranich lub kozich jelit charakteryzujące się dobrymi właściwościami mechanicznymi, ulegające biodegradacji. Stosowane w chirurgii. Szwy wykonane z catgutu wchłaniane są stopniowo przez organizm pacjenta, rozpuszczając się bez żadnych pozostałości. Umożliwia to jednoczesne łączenie kilku warstw tkanek bez potrzeby usuwania szwów. Obecnie zastępowane przez syntetyczne włókna wchłanialne np. poliglikolowe.

Wikipedia


ketgutowy

przymiotnik od: ketgut


SJP.pl


ketman

w islamie: pozorne wyparcie się wiary, dopuszczalne jedynie w skrajnych przypadkach


SJP.pl

Ketman (arab. ‏كتمان‎ kitmān „ukrywanie, zatajanie”) – w islamie oznacza warunkowe zwolnienie z okazywania wiary, możliwe do zastosowania tylko w skrajnych przypadkach (przymusu lub zagrożenia). W krańcowej formie umożliwia pozorne wyparcie się wiary (apostazja w sensie ogólnym, a ridda w islamie).

Wikipedia


ketmia

1. roślina zielna lub drzewo z rodziny ślazowatych, rosnące w około 200 gatunkach w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; hibiskus, ibiszek;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; kenaf, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hibiscus|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych lub krzewiastych z rodziny ślazowatych, rosnących zwykle w strefie zwrotnikowej lub podzwrotnikowej;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju ketmia (1.1)

Wiktionary

Ketmia, hibiskus, róża chińska (Hibiscus L.) – rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych. W zależności od ujęcia systematycznego zaliczanych jest tu od ok. 200 do ponad 400, a nawet 700 gatunków. Niezależnie od ujęcia zasięg rodzaju jest rozległy – obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z mniej licznymi przedstawicielami w strefie klimatu umiarkowanego. W południowej Europie występują jako rośliny rodzime dwa gatunki. Rośliny te zasiedlają różnorodne siedliska – od bagien i lasów, w tym namorzyny, poprzez formacje zaroślowe, po otwarte tereny skaliste, pustynie i wybrzeża. Kwiaty zapylane są przez owady i ptaki.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.2) hibiskus, ibiszek

Wiktionary


kętnar

legar pod beczkę


SJP.pl


kętnarować

czasownik niedokonany

 (1.1) daw. układać beczki na kętnarach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkɛ̃ntnaˈrɔvat͡ɕ, AS: kntnarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kętnarowanie n.

Wiktionary


kętnarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kętnarować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kętnarować ndk.

Wiktionary


keto

gatunek łososia


SJP.pl

  • Ceto – miejscowość we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Brescia
  • Ceto – planetoida o numerze katalogowym 65489
  • Ceto (Keto) – w mitologii greckiej bogini morska, córka Pontosa
  • Ceto (Keto) – w mitologii greckiej jedna z Nereid

Wikipedia


ketogeniczny

dieta ketogeniczna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogenna


SJP.pl


ketogenny

dieta ketogenna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogeniczna


SJP.pl


ketokonazol

Ketokonazol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli, o szerokim spektrum działania obejmującym dermatofity, drożdżaki i grzyby polimorficzne.

Mechanizm działania polega na blokowaniu biosyntezy ergosterolu błony komórkowej przez blokadę enzymu demetylującego lanosterol (C14-demetylazy lanosterolu). Następstwem są zmiany przepuszczalności ściany komórkowej co prowadzi do obumarcia komórki grzyba.

Wikipedia


ketoksym

Oksymy – klasa organicznych związków chemicznych zawierających ugrupowanie R1
R2
C=NOH
, powstałych formalnie poprzez kondensację hydroksyloaminy z ketonem (nazywanych ketoksymami) lub z aldehydem (aldoksymy). W przypadku aldoksymów jednym z podstawników grupy oksymowej jest atom wodoru, ketoksymy podstawione są dwiema grupami organylowymi.

Wikipedia


ketokwas

związek chemiczny zawierający grupę kwasową -COOH oraz grupę ketonową -COH


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. kwas karboksylowy zawierający grupę karbonylową;

Wiktionary

Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym czasie we krwi rośnie poziom ketokwasów — substancji pochodzących z tłuszczowych substancji zapasowych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ketonokwas

Wiktionary


keton

związek chemiczny posiadający grupę karbonylową, do której z obu stron jest przyłączona grupa węglowodorowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera grupę karbonylową (>C=O) umieszczoną wewnątrz łańcucha węglowego

Wiktionary

Ketony – grupa związków organicznych zawierających grupę ketonową, tj. grupę karbonylową (C=O) połączoną z dwoma atomami węgla. Proste ketony, będące monokarbonylowymi pochodnymi alkanów, noszą nazwę alkanonów i mają wzór ogólny C
n
H
2n+2
CO
. Pokrewne związki, w których przy grupie karbonylowej znajduje się jeden lub dwa atomy wodoru, to aldehydy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najprostszy keton to aceton.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ketonowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ketonowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ketone

* bułgarski: (1.1) кетон m. (keton)

* czeski: (1.1) keton m.

* duński: (1.1) keton w.

* esperanto: (1.1) ketono

* fiński: (1.1) ketoni

* francuski: (1.1) cétone ż.

* hiszpański: (1.1) cetona ż.

* interlingua: (1.1) ketone

* japoński: (1.1) ケトン (keton)

* koreański: (1.1) 케톤 (keton)

* łaciński: (1.1) ketonum n.

* niemiecki: (1.1) Keton n.

* portugalski: (1.1) cetona ż.

* słowacki: (1.1) ketón m.

* turecki: (1.1) keton

* ukraiński: (1.1) кетон m. (keton)

* węgierski: (1.1) keton

* włoski: (1.1) chetone m.

źródła.

== keton (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) biochem. keton

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ketonemia

nieprawidłowo wysokie stężenie ciał ketonowych we krwi


SJP.pl

Ketonemia – medyczne określenie podwyższonego poziomu ciał ketonowych (gł. beta-hydroksymaślanu i acetooctanu – z tego powodu zwana jest też acetonemią) w surowicy krwi.

W przypadku, gdy poziom ciał ketonowych powoduje rozwój kwasicy ketonowej, która jest często mylona z ketozą. Do sytuacji tej dochodzi najczęściej w przypadku zdekompensowanej cukrzycy i jest ona uważana za jedno z jej ostrych powikłań zależnych od niedoboru insuliny.

Wikipedia


ketonokwas

Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.

Wikipedia


ketonowy

przymiotnik od: keton


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z ketonami, dotyczący ketonów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keton mrz.

Wiktionary


ketonuria

chorobowa obecność acetonu w moczu


SJP.pl

Ketonuria, acetonuria, ketoaciduria – stan, gdy w moczu pojawiają się ciała ketonowe. W praktyce tym ketonem jest aceton, który dzięki charakterystycznemu zapachowi jest łatwo wyczuwalny w moczu w przypadku znacznego jego stężenia, czemu dodatkowo towarzyszy podwyższenie stężenia ketonów we krwi (tzw. ketonemia), która powoduje powstanie kwasicy metabolicznej, a sam aceton może być wyczuwany w powietrzu wydechowym.

Wikipedia


ketoprofen

organiczny związek chemiczny używany jako lek przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciwgorączkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. popularny środek przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwgorączkowy z grupy nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych;

Wiktionary

Ketoprofen (łac. ketoprofenum) – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty benzofenonu i kwasu propionowego (mieszanina racemiczna). Należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) hamując aktywność zarówno COX-1, jak i COX-2. Wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe (około 4 razy słabsze niż deksketoprofenu będącego czystym enancjomerem o konfiguracji S).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Olka codziennie jadła tabletki ketoprofenu, aż doczekała się wrzodów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. deksketoprofen mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C16H14O3.

 nazwa systematyczna: kwas (RS)-2-(3-benzoilofenylo)propanowy

 nazwy handlowe: Bi-Profenid, Ketonal, Ketores, Profenid, Refastin

Wiktionary


ketoza

1. stan, w którym organizm używa tłuszczy zamiast węglowodanów jako główne źródło energii
2. związek organiczny z grupy cukrów prostych zawierający w swej budowie grupę ketonową


SJP.pl

  • ketoza – stan metaboliczny, w którym dochodzi do wzrostu stężenia ciał ketonowych (kwas ß- hydroksymasłowy, kwas acetooctowy i aceton) w osoczu krwi, z jednoczesnym niskim i stabilnym poziomem insuliny i glukozy we krwi
  • kwasica ketonowa – stan zwiększonej produkcji i stężenia we krwi ciał ketonowych (najczęściej w przebiegu cukrzycy)
  • ketozy – organiczne związki chemiczne
  • ketoza krów – schorzenie weterynaryjne

Wikipedia


ketozy

cukry proste zawierające w swej cząsteczce grupę ketonową


SJP.pl

Ketozy (cukry ketonowe) – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa ketonowa. Są cukrami redukującymi.

Wikipedia


kętrzyn

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;

 (1.2) geogr. adm. gmina wiejska w województwie warmińsko-mazurskim z siedzibą w Kętrzynie (1.1);

Wiktionary

Kętrzyn (do 1946 r. Rastembork, niem. Rastenburg) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu kętrzyńskiego.

Kętrzyn leży w historycznych Prusach Dolnych, na obszarze dawnej Barcji oraz w północnej części Mazur. Położony jest kilkanaście kilometrów na wschód od granic Warmii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zygmunt, rodowity brudzewianin, mieszka teraz gdzieś pod Kętrzynem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃nṭʃɨ̃n, AS: knṭšỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kętrzynianin m., kętrzynianka ż., Kętrzyno n., Kętrzynów m.

 przym. kętrzyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Rastembork, Rastenburg, Rastanpils

Wiktionary


kętrzynianin

mieszkaniec Kętrzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kętrzyna

 (1.2) osoba pochodząca z Kętrzyna, urodzona w Kętrzynie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Syn urodził się w Kętrzynie, jest zatem kętrzynianinem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kętrzyn m.

:: fż. kętrzynianka ż.

 przym. kętrzyński

Wiktionary


kętrzynianka

mieszkanka Kętrzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kętrzyna

 (1.2) kobieta pochodząca z Kętrzyna, urodzona w Kętrzynie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kętrzyn m.

:: fm. kętrzynianin m.

 przym. kętrzyński

Wiktionary


kętrzyński

przymiotnik od: Kętrzyn


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kętrzyna, związany z Kętrzynem

Wiktionary

  • Mirosław Kętrzyński (ur. w 1966) – polski lekkoatleta
  • Stanisław Kętrzyński (1876-1950) – polski historyk, dyplomata
  • Wojciech Kętrzyński (1838-1918) – historyk, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie
  • Wojciech Kętrzyński (1918–1983) (1918-1983) – polski dziennikarz, działacz społeczny i dyplomata
  • Kętrzyński – kaszubska rodzina szlachecka i jej herb

Zobacz też

  • Powiat kętrzyński

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miasto stanowi 0,85% powierzchni powiatu kętrzyńskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kętrzyn mrz., kętrzynianin mos., kętrzynianka ż., Kętrzyno n., Kętrzynów mrz., Kętrzyński mos., Kętrzyńska ż.

Wiktionary


kettlebell

[czytaj: ketlbel] odważnik z uchwytem stosowany w sportach siłowych


SJP.pl

Giria (ros. гиря, ang. kettlebell) – odważnik kulowy, ciężar służący do ćwiczeń, odlewany z żelaza, przypominający kulę armatnią z rączką.

Tradycyjne rosyjskie girie miały wagę określaną w pudach, jednak obecnie stosuje się głównie kilogramy (lub funty w USA). Najczęściej girie mają masy: 4, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 48, 56 kg.

Wikipedia


ketupa

ketupa rdzawa, ketupa bosonoga, ketupa płowa - gatunki ptaków z rodziny puszczykowatych


SJP.pl

Bubo – rodzaj ptaków z podrodziny puszczyków (Striginae) w obrębie rodziniy puszczykowatych (Strigidae).

Wikipedia


ketura

postać biblijna, druga żona Abrahama


SJP.pl

Ketura (hebr. קְטוּרָה) – postać biblijna, druga żona Abrahama, którą ten poślubił po śmierci Sary.

Wikipedia


kęty

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto gminne w Polsce, w województwie małopolskim;

Wiktionary

Kęty – miasto w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kęty.

Kęty to miasto o charakterze handlowo-przemysłowym, położone na Podgórzu Wilamowickim (na północ od Beskidu Małego), w dolinie rzeki Soły.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jadę jutro na wesele do Kęt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkɛ̃ntɨ, AS: knty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kęcianin m., kęcianka ż.

 przym. kęcki

Wiktionary


ketyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do narodu Ketów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język ketyjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ket m.

 przym. kecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kecki

 (2.1) kecki, jenisej-ostiacki

Wiktionary


kevin

obce imię męskie


SJP.pl

Kevin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Toole.

Wikipedia


kevlar

materiał o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z którego produkuje się włókna głównie do odzieży ochronnej, nart, rakiet tenisowych i kajaków


SJP.pl

Kevlar – polimer z grupy poliamidów (dokładniej aramidów), z którego przędzie się włókna sztuczne o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie.

Wikipedia


kevlarowy

kevlar


SJP.pl

Patrz:

kevlar

kewin

imię męskie


SJP.pl

Kewin – imię pochodzenia celtyckiego, powstałe od imienia Caoimhín (st. irl. Coemgen), oznaczającego „ładny, przystojny”.

Imię trafiło do Polski z języka angielskiego (Kevin) pod koniec lat 70. XX wieku. Nie zostało ujęte w żadnym wydaniu książki Skarbczyk imion Donata Chruścickiego w latach 80. XX wieku.

Wikipedia


kewir

pustynia ilasta


SJP.pl

Playa (plaja), takyr, kewir – odsłonięte dno bezodpływowego okresowego jeziora w klimacie gorącym i suchym, którego powierzchnię pokrywa stwardniały, spękany ił lub muł, silnie zasolony, z wykwitami węglanu wapnia, gipsu i soli kamiennej.

Tylko wyjątkowo po incydentalnych deszczach zamienia się on w grząskie błoto lub dno chwilowego jeziora wypełnionego wodą.

Wikipedia


keyboard

[czytaj: kibord] klawiszowy instrument elektroniczny; ogólna nazwa elektrycznych fortepianów i podobnych syntezatorów dźwięku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy;

Wiktionary

Keyboard (pol. „klawiatura”), aranżer, instrument klawiszowy – elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy, pozwalający wykonawcy na grę z automatycznym akompaniamentem. Nowoczesne keyboardy pozwalają na komunikowanie się z innymi instrumentami elektronicznymi i urządzeniami poprzez interfejs systemu MIDI.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcibɔrt, AS: ḱibort

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keyboardzista m., keyboardzistka ż.

 przym. keyboardowy

Wiktionary


keyboardowy

[czytaj: kibordowy] przymiotnik od: keyboard, np. statyw keyboardowy


SJP.pl


keyboardzista

[czytaj: kibordzista] mężczyzna grający na keyboardzie


SJP.pl

Klawiszowiec (również keyboardzista) – muzyk grający na instrumentach klawiszowych. Przed latami 60. XX wieku muzycy grający na instrumentach klawiszowych byli nazywani głównie pianistami lub organistami. Od połowy lat 60. XX wieku mnogość nowych instrumentów z klawiaturami, które weszły do użytku w muzyce pop, wymogła bardziej ogólny termin określający ludzi, którzy na nich grają.

Wikipedia


keyboardzistka

[czytaj: kibordzistka] kobieta grająca na keyboardzie


SJP.pl


keycap

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. nakładka na klawisz klawiatury komputerowej naciskana przez użytkownika, wymienna część klawisza

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|keycap.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) keycap

źródła.

== keycap (język angielski.) ==

thumb|keycaps (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) inform. keycap

odmiana.

 (1.1) lp. keycap; lm. keycaps

przykłady.

Wiktionary


keyloger

[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keylogger, key logger


SJP.pl


keylogger

[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keyloger, key logger


SJP.pl

Keylogger (ang. key „klawisz”, logger „rejestrator”) – rodzaj oprogramowania lub urządzenia rejestrującego klawisze naciskane przez użytkownika. Na ogół są spotykane w wersji programowej, rzadziej w sprzętowej. Keylogger może być zarówno szkodliwym oprogramowaniem służącym do zbierania haseł i innych poufnych danych, jak i oprogramowaniem celowo zainstalowanym przez pracodawcę np. w celu kontrolowania aktywności pracowników.

Wikipedia


keynes

John Maynard Keynes, 1. baron Keynes (ur. 5 czerwca 1883 w Cambridge, zm. 21 kwietnia 1946 w Firle) – angielski ekonomista, twórca teorii interwencjonizmu państwowego w dziedzinie ekonomii i finansów państwowych. Był synem logika i ekonomisty Johna Neville’a Keynesa (1852–1949) i Ady Florence Keynes, z domu Brown (1861–1958), brytyjskiej pisarki. Jego poglądy wywarły decydujący wpływ na rozwój myśli ekonomicznej w latach 30.–60. XX wieku.

Wikipedia


keynesista

[czytaj: kejnsista] zwolennik keynesizmu


SJP.pl


keynesistka

keynesista [czytaj: kejnsistka]


SJP.pl


keynesistowski

[czytaj: kejnesistowski] odnoszący się do keynesizmu (teorii makroekonomicznej), oparty na keynesizmie, zgodny z założeniami keynesizmu; związany z keynesistami (zwolennikami keynesizmu)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się keynesizmem, zgodny z keynesizmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. keynesizm m.

Wiktionary


keynesizm

kierunek ekonomii politycznej zapoczątkowany pod wpływem kryzysu 1929-33 przez J.M. Keynesa; głosi, że dzięki odpowiedniej polityce państwa możliwe jest przezwyciężenie zaburzeń gospodarki kapitalistycznej, bez naruszania podstaw systemu


SJP.pl

Wikipedia


keynesowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Keynesa lub z nim związany


SJP.pl


keys

Keys – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Cherokee.

Wikipedia


kełef

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. wojsk. drewniana laska zakończona mosiężną rzeźbioną rączką;

Wiktionary

Kełef – drewniana laska zakończona mosiężną rączką, w jednej części kabłąkowato zgiętą do dołu, z drugiej uformowaną w kształt obucha.

Brak informacji o funkcji i pochodzeniu kełefów. Wykonywane na Huculszczyźnie, stanowiły element męskiego stroju. We współczesnym Wojsku Polskim są tradycyjnym znakiem dowódców brygad i dywizji „Karpackich”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jednak na tle całej góralszczyzny kełefy były czymś wyjątkowym, niespotykanym gdzie indziej.

Wiktionary


kfc

skrót od: Kentucky Fried Chicken - międzynarodowa sieć barów szybkiej obsługi


SJP.pl


kfor

międzynarodowe siły pokojowe NATO, działające z ramienia ONZ na terenie Kosowa; Kosovo Force


SJP.pl


kg

symbol kilograma, jednostki masy w układzie SI


SJP.pl

Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.

W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).

Wikipedia


kgb

[cztytaj: ka-gie-BE] skrót rosyjskiego: Komitiet Gosudarstwiennoj Biezopasnosti (pri Sowietie Ministrow SSSR) - Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (przy Radzie Ministrów ZSRR), organ kierujący większością służb bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego w Związku Radzieckim


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) = adm. hist. Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (przy Radzie Ministrów ZSRR);

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) służba bezpieczeństwa, pot. pejor. bezpieka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ros|КГБ.

uwagi.

 Literę „G” w tym skrótowcu należy wymawiać jako ortograficzny|gie. (ortograficzny|ka-gie-be.), nie jako ortograficzny|ge. (ortograficzny|{{źle|ka-ge-be.}}).

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) КДБ

* rosyjski: (1.1) КГБ

źródła.

== KGB (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) adm. hist. KGB

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿ɟjɛ‿ˈbɛ, AS: ka‿ǵie‿be

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) służba bezpieczeństwa, pot. pejor. bezpieka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ros|КГБ.

uwagi.

 Literę „G” w tym skrótowcu należy wymawiać jako ortograficzny|gie. (ortograficzny|ka-gie-be.), nie jako ortograficzny|ge. (ortograficzny|{{źle|ka-ge-be.}}).

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) КДБ

* rosyjski: (1.1) КГБ

źródła.

== KGB (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) adm. hist. KGB

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kgb-ista

funkcjonariusz KGB, służby bezpieczeństwa w dawnym ZSRR lub we współczesnej Białorusi; kagebista, kagiebista


SJP.pl


kghm

skrót od: Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi


SJP.pl


kgp

skrótowiec

 (1.1) = Komenda Główna Policji;

Wiktionary


kgr

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = zarz. kierownictwo grupy robót

Wiktionary


kgw

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = koło gospodyń wiejskich;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z inicjatywy KGW Kostkowice, w poniedziałek odbyło się spotkanie z lekarzami onkologami ze szpital w Gliwicach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿ɟɛ‿ˈvu, AS: ka‿ǵe‿vu

Wiktionary


kh

[czytaj: ka-ha] skrót od: kodeks handlowy; k.h. (skrót czytany także jako całe wyrażenie)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = praw. kodeks handlowy;

Wiktionary

Kh – dwuznak występujący w języku angielskim, służący do zapisu zapożyczonych wyrazów z [x] – dźwiękiem obcym angielszczyźnie. W języku angielskim wymawiany jest jako [k].

Dwuznak ten odpowiada w języku polskim dwuznakowi ch i literze h (która obecnie w standardowej polszczyźnie wymawiana jest bezdźwięcznie, jak ch), a w języku rosyjskim – literze х.

Przykłady:

  • Khrushchev
  • Khan

Wikipedia


khaki

[czytaj: khaki albo kaki]
1. kolor szaro-brunatno-zielony;
2. tkanina tej barwy;
3. mający kolor szaro-brunatno-zielony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. szarozielony

 (1.2) książk. płowo-kasztanowo-cynamonowo-ziemisto-żółty; w odcieniu jasnej oliwki i żółtawego brązu;

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) książk. kolor szarozielony

 (2.2) książk. kolor płowo-kasztanowo-cynamonowo-ziemisto-żółty

 (2.3) materiał ubraniowy w kolorze jasnej oliwki i żółtawego brązu

Wiktionary

Khaki (czyt. khaki, kaki; nazwa pochodzi od słowa khāki z języka urdu, które oznacza "zapylony", "koloru pyłu", khāk – "pył", "kurz") – kolor płowokasztanowocynamonowoziemistożółty. Pierwszą odzież khaki produkowano w Barodzie w zachodnich Indiach.

Służy do kamuflażu jako kolor ochronny mundurów wojskowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1-2) Moja sukienka jest w kolorze khaki.

 (2.1-2) Przyzwyczaiłam się do tego, że Krzysiek zawsze chodzi w khaki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkxaci|ˈkaci, AS: kχaḱi|kaḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szarozielony

Wiktionary


khaled

Khaled, właśc. Chalid Hadżdż Ibrahim (arab. ‏خالد حاجّ إبراهيم‎; ur. 29 lutego 1960 w Oranie) – algierski wokalista, autor tekstów i multiinstrumentalista. Nagrał utwory takie jak „Aïcha”, „Laila” oraz „Alech Taadi” (wykorzystany w filmie Piąty element).

Wystąpił 18 sierpnia 2000 w Operze Leśnej w Sopocie podczas koncertu Muzyka świata w trakcie XXXVII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki, wykonując piosenkę z albumu „Kenza”.

Wikipedia


khan

nazwisko


SJP.pl

Khan (nep. खन) – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Lumbini w dystrykcie Arghakhanchi. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2011 roku liczył on 1094 gospodarstwa domowe i 4356 mieszkańców (2560 kobiet i 1796 mężczyzn).

Wikipedia


khat

1. krzew z rodziny dławiszowatych o liściach zawierających alkaloidy; katu, kata jadalna, czuwaliczka jadalna;
2. pobudzający, uzależniający napój sporządzony z liści tego krzewu; kata, katu


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) spoż. psychoaktywna używka z liści czuwaliczki jadalnej

Wiktionary

Czuwaliczka jadalna (Catha edulis (Vahl) Forssk. ex Endl.) – gatunek zimozielonej rośliny z rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Występuje w Afryce Wschodniej i Arabii. Jest również uprawiana.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) czat

Wiktionary


khe

wyraz, zwykle powtórzony, naśladujący głos wydawany przy kaszlaniu, odkaszliwaniu itp.


SJP.pl


khir

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. indyjskie słodkie danie przygotowane na bazie ryżu, mleka (często także kokosowego); rodzaj puddingu

Wiktionary

Khir – (z sanskrytu: क्षीर trl. kszira „mleko”; hindi: खीर khir, na południu Indii zwana pajasam; kannada: ಪಾಯಸ; malajalam: പായസം; telugu: పాయసం [paːjasam], również z sanskrytu) – indyjska potrawa na bazie ryżu i mleka, znana również u indyjskich muzułmanów. Na obszarach nadmorskich często zastępuje się mleko mleczkiem kokosowym.

Wikipedia


khmer

przedstawiciel narodu tworzącego podstawową ludność Kambodży


SJP.pl


khmerka

przedstawicielka narodu tworzącego podstawową ludność Kambodży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej głównie Kambodżę, Tajlandię i Wietnam, posługującej się językiem khmerskim;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. khmerski mrz.

:: fm. Khmer mos.

 przym. khmerski

Wiktionary


khmerowie

naród tworzący podstawową ludność Kambodży; Khmerzy


SJP.pl

Khmerowie, Khmerzy – naród mieszkający w Kambodży (12,1 mln), Wietnamie (ok. 1 mln), Tajlandii (ok. 1,1 mln), USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii. Posługują się językiem khmerskim z grupy mon-khmer rodziny austroazjatyckiej. Od XV wieku wyznają buddyzm theravada. Główne zajęcia: uprawa zbóż na glebach sztucznie nawadnianych, hodowla, rybołówstwo. U Khmerów kobiety zajmują wysoką pozycję społeczną, dużą rolę odgrywają również klasztory.

Wikipedia


khmerski

[czytaj: kmerski] dotyczący Khmerów, właściwy Khmerom


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Khmerami z Kambodży

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Kambodży, używany również w Tajlandii, Wietnamie i Chinach;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Khmerskie apsary, czyli „niebiańskie nimfy", były jednymi z najstarszych znanych aktorek w tej części Azji. Wspominają o nich już sanskryckie inskrypcje z VII wieku.

 (2.1) Khmerski bardzo różni się od wietnamskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkmɛrsʲci, AS: kmersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Khmer m., Khmerka ż.

Wiktionary


khmerskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem khmerskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem khmerskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku khmerskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkmɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: kmerskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


khmerzy

naród tworzący podstawową ludność Kambodży; Khmerowie


SJP.pl

Khmerowie, Khmerzy – naród mieszkający w Kambodży (12,1 mln), Wietnamie (ok. 1 mln), Tajlandii (ok. 1,1 mln), USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii. Posługują się językiem khmerskim z grupy mon-khmer rodziny austroazjatyckiej. Od XV wieku wyznają buddyzm theravada. Główne zajęcia: uprawa zbóż na glebach sztucznie nawadnianych, hodowla, rybołówstwo. U Khmerów kobiety zajmują wysoką pozycję społeczną, dużą rolę odgrywają również klasztory.

Wikipedia


khoisan

[czytaj: kojsan] rodzina języków afrykańskich, których cechą jest występowanie mlasków, mających status fonemów


SJP.pl

Khoisan – grupa ludów z Afryki Południowej, wyodrębniona na podstawie kryterium lingwistycznego – ludy te posługują się językami khoisan. Do grupy tej zalicza się m.in. Buszmenów, Hotentotów, Sandawe, Damara i Hadzapi, żyjących na rozległych obszarach RPA, Lesotho, Eswatini, Mozambiku, Namibii, Angoli, Botswany i Zimbabwe, a także w środkowej Tanzanii.

Wikipedia


khon

tajskie widowiska taneczno-dramatyczne, przedstawiające wydarzenia opisane w Ramajanie przy pomocy tańca i pantomimy


SJP.pl

Khon (taj. โขน) – jedna z odmian tradycyjnego tajskiego dramatu dworskiego, opartego na motywach eposu Ramakien. Zgodnie z tradycją aktorami-tancerzami khon mogą być wyłącznie mężczyźni. Cechą charakterystyczną tej formy dramatycznej są maski, określające typ postaci oraz niezwykle bogate stroje.

Wikipedia


khosa

aglutynacyjny język tonalny z rodziny bantu, jeden z języków urzędowych RPA


SJP.pl

Xhosa albo Khosa − lud zamieszkujący tereny Afryki Południowej, zwłaszcza RPA i Lesotho. W 2017 roku liczebność Xhosa wynosiła ponad 8,8 mln. Lud ten posługuje się językiem xhosa z rodziny bantu.

Do tradycyjnych zajęć Xhosa zalicza się chów bydła i rolnictwo, a także obróbka żelaza i plecionkarstwo. Struktura społeczna opiera się na egzogamicznych klanach o patrylinearnym systemie pokrewieństwa. Poszczególne klany różnią się między sobą kolorami strojów i sposobem przystrajania się paciorkami.

Wikipedia


khoum

[czytaj: kum] zdawkowa moneta Mauretanii


SJP.pl

Khoum (chum) (od ar. خمس – piąty) – moneta zdawkowa używana w Mauretanii jako 1/5 ugiji (wyjątkowy przypadek oprócz madagaskarskiej iraimbilanji, bez podziału waluty na części dziesiętne lub setne w przypadku monety rozmiennej). Zamiast cyfry na monecie figuruje określenie słowne (خمس).

Wikipedia


khowar

język wschodniodardyjski, którym posługuje się prawie ćwierć miliona osób na obszarze Pakistanu i Indii; khawar


SJP.pl


khulna

miasto w Bangladeszu


SJP.pl

Khulna (ben. খুলনা, ang. Khulna) – miasto w południowo-zachodnim Bangladeszu, w delcie Gangesu-Brahmaputry, ośrodek administracyjny prowincji Khulna. Około 1,3 mln mieszkańców (2008). Duży ośrodek przemysłu jutowego, ponadto bawełnianego, papierniczego i olejarskiego. Ośrodek handlu jutą i ryżem. Czwarte co do wielkości miasto kraju.

Wikipedia


khz

kiloherc


SJP.pl


ki

dawniej: jaki, który; dziś tylko w potocznych wyrażeniach typu: ki diabeł, po kiego diabła, czorta, licha itp.


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = harc. krąg instruktorski

Wiktionary

  • .ki – domena internetowa Kiribati
  • Ki – stała inhibicji
  • Ki – oznaczenie wzmocnienia prądowego
  • Ki – bogini sumeryjska
  • Ki – japońska i koreańska wymowa chińskiej nazwy qi
  • Ki – album Devin Townsend Project
  • Ki – polski film obyczajowy z 2011 roku
  • KI – singel Kōshiego Inaby
  • Ki – znak japońskich sylabariuszy
  • KI – jodek potasu
  • KÍ Klaksvík – farerski klub piłkarski

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== KI (język niemiecki.) ==

wymowa.

 lp. IPA3|kaˈʔiː.

 audio|De-KI.ogg.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = mot. Kiel → Kilonia

skrótowiec, rodzaj żeński

 (2.1) = inform. künstliche Intelligenz → SI, sztuczna inteligencja

odmiana.

 (1.1) nieodm.

 (2.1)blm. odmiana-rzeczownik-niemiecki

|rodzaj=f

|Mianownik lp = KI

|Dopełniacz lp = KI

|Celownik lp = KI

|Biernik lp = KI

.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaˈʔiː

Wiktionary


kia

[czytaj: kija lub kja] samochód marki Kia


SJP.pl

Kia Corporation (kor. 기아자동차, IPA: [ki.a]) – południowokoreański producent samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, z siedzibą w Seulu, działający od 1944 roku. Należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.

Wikipedia


kiachta

miasto w Rosji


SJP.pl

Kiachta (ros. Кяхта, mong. Хиагт, buriacki Хяагта, chiń. upr. 恰克图; chiń. trad. 恰克圖; pinyin Qiàkètú) – miasto w Rosji (Buriacja), przy granicy z Mongolią.

Wikipedia


kiączyn

Kiączyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz.

Wieś szlachecka Kijanczyno położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. Znajduje się tam dwór rodziny Łubieńskich oraz zakład produkcji trawy rolkowej.

Wikipedia


kiang

podgatunek kułana z rodziny koniowatych


SJP.pl

Kiang tybetański, kiang (Equus kiang) – gatunek dużego ssaka z rodziny koniowatych. Zamieszkuje góry w Tybecie, na wysokości od 4000 do 7000 metrów n.p.m., Nepal, Chiny i Indie. Niektórzy naukowcy klasyfikują go jako podgatunek osła azjatyckiego E. hemionus kiang, jednak - wyniki badań genetycznych wskazują, że kiang jest odrębnym gatunkiem.

Wikipedia


kiangsi

prowincja w Chinach; Jiangxi, Ciangsi


SJP.pl

Jiangxi (wymowa; chiń. upr. 江西; chiń. trad. 江西; pinyin Jiāngxī; Wade-Giles Chiang-hsi; dosł. „Na Zachód od rzeki Jangcy”) – prowincja ChRL położona w południowo-wschodniej części kraju, rozciągająca się między Jangcy na północy, a górami na południu.

Wikipedia


kiangsu

prowincja w Chinach; Jiangsu, Ciangsu


SJP.pl

Jiangsu (wymowa chiń. upr. 江苏; chiń. trad. 江蘇; pinyin Jiāngsū; Wade-Giles Chiang-su) – prowincja ChRL położona w środkowej części wschodniego wybrzeża Chin.Jej nazwa pochodzi od Jiangning (Nankin) i Suzhou.

Wikipedia


kiat

jednostka monetarna Birmy (Myanmaru), 1 kiat = 100 pia; kyat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) monet. waluta Mjanmy (Birmy)

Wiktionary

Kiat (birm. ကျပ်, IPA tɕaʔ) – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cat, AS: ḱat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kod walutowy: MMK

Wiktionary


kibel

1. potocznie: toaleta, ubikacja; wucet, wuce, WC, klo, klop, klozet, ustęp, sracz, latryna;
2. potocznie: sedes; klozet, tron, klop, sanitariat;
3. środowiskowo: kubeł na nieczystości;
4. środowiskowo: więzienie; paka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. grub. toaleta albo sam klozet, często zaniedbany

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wiadro, zwykle na odpadki

 (1.3) pot. przen. więzienie

 (1.4) środ. kolej. jednostka elektryczna serii EN57

 (1.5) metrol. przest. dawna jednostka objętości używana w Polsce w górnictwie i hutnictwie;

Wiktionary

Kibel (z niem. Kübel) – dawna jednostka objętości używana w Polsce w górnictwie i hutnictwie (kibel górniczy lub hutniczy). Jeden kibel mieścił w sobie 35 garncy lub 5,596 stóp sześciennych (0,14 m³).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacyś pijani faceci rozwalili kibel w parkowym szalecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcibɛl, AS: ḱibel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiblowanie n., przekiblowanie n.

:: zdrobn. kibelek m.

 czas. kiblować ndk., przekiblować dk.

 przym. kiblowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wychodek; pot. klop; grub. sracz

 (1.3) kić, mamer, pierdel

Wiktionary


kibelek

zdrobnienie od: kibel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od; kibel

Wiktionary


kibic

1. osoba oglądająca rozgrywki sportowe i dopingująca tych uczestników, z którymi sympatyzuje;
2. przenośnie: osoba wspierająca czyjeś działania; zwolennik, stronnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poet. talia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kształtna kibić jej była trochę za sucha, postawa i ruchy zbyt sztywne i zimne.

Wiktionary


kibicka

kibic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: kibic

Wiktionary

Patrz:

kibic

Wymowa:

IPA: ciˈbʲit͡ska, AS: ḱibʹicka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kibic.

Wiktionary


kibicki

kibic


SJP.pl

Patrz:

kibic

kibicować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) sympatyzować z kimś, popierać lub wspierać w wysiłku zwykle uczestników rozgrywek sportowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Idziemy na stadion, aby kibicować.

 (1.1) Której drużynie piłkarskiej kibicujesz?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcibʲiˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: ḱibʹicovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibol mos., kibic m., kibicka ż., kibicowanie n.

 czas. pokibicować

 przym. kibicowski, kibolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dopingować

Wiktionary


kibicowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kibicować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcibʲit͡sɔˈvãɲɛ, AS: ḱibʹicovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibol mos., kibic

 czas. kibicować

 przym. kibicowski, kibolski

Wiktionary


kibicowski

przymiotnik

 (1.1) należący do kibica, właściwy kibicowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego wizyta na stadionie związana jest tylko i wyłącznie względami kibicowskimi - twierdzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcibʲiˈt͡sɔfsʲci, AS: ḱibʹicofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibol mos., kibic, kibicowanie

 czas. kibicować

 przym. kibolski

Wiktionary


kibin

rodzaj pieroga z ciasta drożdżowego, nadziewanego mięsem, przysmak kuchni karaimskiej i litewskiej


SJP.pl

Kibiny (kibin, kar.kybyn l.mn.kybynłar; lit. kibinas, l.mn. kibinai) to rodzaj pieroga z ciasta drożdżowego wielkości ok. 10–15 cm. Farsz mięsny – tradycyjnie z jagnięciny (ze względu religii wyznawanej przez Karaimów) pomieszaną z cebulą. Obecnie są one faszerowane przeróżnymi rodzajami mięs, a nawet tylko z warzywami, grzybami czy z słodkim nadzieniem. Podaje się je najczęściej z czymś do popicia jak np. bulion, zupa, kwaśna śmietana czy kwas chlebowy.

Wikipedia


kibitka

1. powóz więzienny w carskiej Rosji;
2. namiot ludów koczowniczych w Azji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. kryty wóz, czasem także na płozach, używany w dawnej Rosji

 (1.2) hist. kryty wóz konny używany w carskiej Rosji jako karetka więzienna

Wiktionary

  • kibitka – rodzaj wozu używanego w Rosji
  • kibitka – namiot azjatyckich koczowników

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gotów mię jeszcze kazać porwać, bić tym jakimś specjalnym knutem, wywieźć w kibitce na jaki ów Sybir, zakuć w kajdany, a co najmniej kazać tajnym agentom odstawić z naszego Rzymu do Petersburga… (S. Żeromski: Pavoncello)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈbʲitka, AS: ḱibʹitka

Wiktionary


kibitkowy

przymiotnik od: kibitka


SJP.pl


kibitnik

motyl, szkodnik drzew liściastych


SJP.pl


kibitniki

rodzina motyli, obejmująca około 1000 gatunków, których gąsienice żyją na różnych gatunkach drzew liściastych; kibitnikowate


SJP.pl


kibitnikowate

rodzina motyli, obejmująca około 1000 gatunków, których gąsienice żyją na różnych gatunkach drzew liściastych; kibitniki


SJP.pl

Kibitnikowate (Gracillariidae) – rodzina niewielkich motyli nocnych obejmująca około 1000 gatunków zaliczanych do grupy motyli minujących, czyli żerujących we wnętrzu liści. Żerujące gąsienice tworzą na liściach tak zwane miny, najczęściej komorowe. Wygląd min jest ważną cechą pomagającą w identyfikacji gatunku. Rozpiętość skrzydeł kibitnikowatych mieści się w przedziale 6–20 mm.

Wikipedia


kibitnikowaty

o cechach kibitnikowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


kibla

strona świata, w którą zwracają się muzułmanie w czasie modlitwy


SJP.pl

Kibla (arab. ‏قبلة‎, qibla – oryginalnie „to, co jest naprzeciwko” i „kierunek, w którym jest się zwróconym”) – kierunek, w którym muzułmanie powinni zwracać się podczas modlitwy. Zwyczaj ten jest starym obyczajem ludów semickich. Obowiązek ten został wyznaczony przez Koran i opisany jest w literaturze teologicznej. W pierwszych latach islamu muzułmanie modlili się w kierunku Jerozolimy. Kierunek ten został przejęty od Żydów i nakazany przez Mahometa wraz z wprowadzeniem obowiązku modlitwy.

Wikipedia


kiblarz

w gwarze młodzieżowej:
1. uczeń powtarzający klasę;
2. woźny szkolny


SJP.pl


kiblować

potocznie:
1. przebywać w więzieniu;
2. powtarzać klasę;
3. przebywać długo w tym samym miejscu


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot./grub. odsiadywać karę więzienia

 (1.2) pot./grub. powtarzać klasę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za ten wyskok pójdziesz kiblować na 5 lat.

 (1.2) Mój kolega kibluje już drugi rok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈblɔvat͡ɕ, AS: ḱiblovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibel m., kiblowanie n.

 czas. odkiblować

Wiktionary


kiblowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) posp. siedzenie w więzieniu

 (1.2) posp. powtarzanie klasy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciblɔˈvãɲɛ, AS: ḱiblovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibel m.

 czas. kiblować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siedzenie

 (1.2) repetowanie

Wiktionary


kiblowy

kibel


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kiblem, dotyczący kibla

Wiktionary

Patrz:

kibel

Powiązane:

 rzecz. kibel m.

Wiktionary


kibo

1. najwyższy szczyt górski w Afryce;
2. jeden z 3 wygasłych wulkanów w masywie Kilimandżaro


SJP.pl

  • Kibō – moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej;
  • Kibo (Kilimandżaro) – najwyższy szczyt górski w Afryce (5895 m n.p.m.), część masywu Kilimandżaro;

Wikipedia


kibol

pejoratywnie: fanatyczny kibic określonej drużyny sportowej, często agresywny i ordynarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) poznań. kibic

 (1.2) pot. pejor. kibic, fanatyk jakiejś drużyny, często zachowujący się agresywnie, chuligan stadionowy

Wiktionary

Pseudokibic (inaczej chuligan stadionowy, potocznie kibol, szalikowiec) – osoba związana z subkulturą stadionową, uczestnicząca w zbiorowym naruszaniu prawa na obiektach sportowych, najczęściej na stadionach piłki nożnej. Mianem pseudokibiców określa się również osoby prowokujące do naruszenia prawa (bójek) i uczestniczące w tzw. ustawkach. Naruszają one prawo w sposób zbiorowy, często także zorganizowany (tworzą tzw. bojówki). Za pseudokibiców uważa się najbardziej radykalnych kibiców danego klubu (najczęściej piłkarskiego). W Polsce do pseudokibiców należą najczęściej mężczyźni w wieku od 15 do 25 lat wywodzący się ze środowiska o niskim standardzie społecznym i kulturowym, bez wykształcenia lub z niskim poziomem wykształcenia, bez aspiracji i ambicji życiowych, często związani ze środowiskiem przestępczym. W warunkach polskich pseudokibice towarzyszą prawie każdej drużynie piłkarskiej, nawet w najniżej plasujących się klubach, czasem również w klubach innych niż piłkarskie (np. żużel). W celu uniknięcia odpowiedzialności za popełniane wykroczenia oraz przestępstwa pseudokibice zakładają na twarz kominiarki lub chusty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prawdziwy kibol to taki szplin, co cołki tydzień będzie wcinał ino skibki z gzikiem i ślepe ryby. Za uszperane bejmy zaś kupi bilet na Kolejorza

 (1.2) Kibole znów zrobili zadymę na meczu.

 (1.2) W poradnikowych tekstach dla kibiców wybierających się nad Wisłę przestrzega się więc szczególnie przed tutejszymi kibolami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcibɔl, AS: ḱibol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibic m., kibicka ż., kibicowanie n.

 czas. kibicować ndk.

 przym. kibicowski, kibolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pseudokibic

Wiktionary


kibolizacja

nadawanie czemuś cech agresywnych i prowokacyjnych


SJP.pl


kibolka

kibol


SJP.pl

Patrz:

kibol

kibolski

kibol


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. pejor. związany z kibolami, dotyczący kiboli

Wiktionary

Patrz:

kibol

Powiązane:

 rzecz. kibic m., kibol m., kibicowanie n.

 czas. kibicować ndk.

 przym. kibicowski

Wiktionary


kibolstwo

pejoratywnie:
1. agresywne i ordynarne zachowanie charakterystyczne dla fanatycznych kibiców określonej drużyny sportowej;
2. ogół kiboli


SJP.pl


kibuc

wspólnota żydowska w Izraelu, oparta na wspólnej własności ziemi, wspólnej pracy i odpowiedzialności materialnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) izraelskie spółdzielcze gospodarstwo rolne lub produkcyjne wraz z osadą mieszkańców, w którym ziemia i środki produkcji są własnością wspólną;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Sara i pochodzę z kibucu spod Jerozolimy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcibut͡s, AS: ḱibuc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kibucnik m., kibucyzm m.

 przym. kibucowy

Wiktionary


kibucniczka

kibucnik


SJP.pl

Patrz:

kibucnik

kibucnik

pracownik kibucu


SJP.pl


kibucowy

kibuc


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do kibucu, związany z kibucem

Wiktionary

Patrz:

kibuc

Powiązane:

 rzecz. kibuc m., kibucnik m.

Wiktionary


kic

w gwarze szkolnej, rzadko: zły stopień, jedynka; pała, lufa, gała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. slang. więzienie, areszt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jutro wychodzę z kicia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cit͡ɕ, AS: ḱić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) więzienie, areszt, kibel, mamer

Wiktionary


kicać

1. najczęściej o zającu, króliku: poruszać się w charakterystyczny dla siebie sposób, skakać, przypadając do ziemi; przysiadać;
2. rzadziej: skakać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) o zającu, króliku: skakać z ugiętych nóg drobnymi skokami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zając kica przez las.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcit͡sat͡ɕ, AS: ḱicać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicanie n., kicnięcie n.

 czas. kicnąć dk.

 wykrz. kic

Wiktionary


kicanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kicać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kicać ndk.

 wykrz. kic

Wiktionary


kicha

1. zgrubienie od kiszka
2. potocznie: niezręczna sytuacja, bałagan, porażka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posp. zgrub. kiszka

 (1.2) posp. kłopotliwa sytuacja

forma czasownika.

 (2.1) 3os. lp. ter. kichać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcixa, AS: ḱiχa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kaszana, kompromitacja

Wiktionary


kichać

gwałtownie wyrzucać powietrze na skutek podrażnienia śluzówek w nosie przez drobne ciała obce


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. kichnąć)

 (1.1) gwałtownie wypuszczać powietrze z powodu podrażnienia nosa np. przez kurz

 (1.2) pot. przen. lekceważyć coś

 (1.3) pot. o pojeździe wydawać przerywane dźwięki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojej, cały czas kichasz! Musisz być chory!

 (1.2) Na taką pomoc to ja kicham!

 (1.3) Motor przeraźliwie kichał i za nic w świecie nie mogliśmy ruszyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcixat͡ɕ, AS: ḱiχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kichnięcie n., kichanie n.

 czas. kichnąć dk., przekichać dk.

 ims. zakichany

 przym. zakichany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bagatelizować, bimbać, gwizdać

 (1.3) parskać, prychać

Wiktionary


kichacz

potocznie:
1. nos; kinol, kinal, niuch;
2. osoba, która często kicha


SJP.pl


kichanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kichać.

Wiktionary

Kichanie (reakcja odruchowa) – gwałtowne wypuszczenie powietrza z płuc w celu przeczyszczenia nosa; objaw nieżytów nosa (kataru) i gardła, alergii, podrażnienia błony śluzowej nosa lub nagłej ekspozycji na światło. Występuje u niektórych zwierząt, w tym u człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po zastosowaniu miejscowym ksylometazoliny może wystąpić pieczenie, suchość błony śluzowej albo kichanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈxãɲɛ, AS: ḱiχãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kichnięcie n., kichawiec m.

 czas. kichać ndk., kichnąć dk.

Wiktionary


kichawa

potocznie: nos; kinol, kinal


SJP.pl


kichawiec

sabadyla, sabadyl;
1. cebulkowa roślina z rodziny liliowatych;
2. wyciąg octowy lub etanolowy z nasion tej rośliny


SJP.pl


kichererbsenmehl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. mąka z ciecierzycy

Wiktionary


kichnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. kichać)

 (1.1) dokonany od|kichać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcixnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱiχnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kichnięcie n., kichanie n.

 czas. kichać ndk.

Wiktionary


kichnięcie

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

 (1.1) gwałtowne wyrzucenie powietrza przez nos z towarzyszącym charakterystycznym odgłosem

Wiktionary

Kichanie (reakcja odruchowa) – gwałtowne wypuszczenie powietrza z płuc w celu przeczyszczenia nosa; objaw nieżytów nosa (kataru) i gardła, alergii, podrażnienia błony śluzowej nosa lub nagłej ekspozycji na światło. Występuje u niektórych zwierząt, w tym u człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po siódmym kichnięciu stwierdziłam, że chyba jednak jestem chora.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kichanie n.

 czas. kichać ndk., kichnąć dk.

Wiktionary


kici

wołanie, zwykle powtórzone kilkakrotnie, mające na celu przywabienie kota


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) zob. kici, kici.

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D., C. i Ms. lp. od: kicia

Wiktionary

Patrz:

kicia

kicia

pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kociak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zwyczajowe imię nadawane kotkom (samicom kota)

Wiktionary

Patrz:

kicia

Przykłady

 (1.1) Nasza Kicia umie sobie otworzyć drzwi lodówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcit͡ɕa, AS: ḱića

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiciuś m., kicia ż., kiciunia ż.

:: zdrobn. Kiciunia

 wykrz. kici, kici

Wiktionary


kiciaczek

kocia, kociak, kociaczek;
1. pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina;
2. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kizia, towar


SJP.pl


kiciak

nazwisko polskie


SJP.pl


kiciarz

1. w gwarze miejskiej: osoba przebywająca w więzieniu
2. potocznie: kłamca, oszust; bajerant


SJP.pl


kicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kit m.

Wiktionary


kicin

3 miejscowości w Polsce:

  • Kicin – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Białopole
  • Kicin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Ojrzeń
  • Kicin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Czerwonak

Wikipedia


kiciński

nazwisko


SJP.pl

  • Kiciński Hrabia − polski herb hrabiowski, nadany wraz z tytułem w Galicji.
  • Kiciński/Kicińska – polskie nazwisko, które nosili między innymi:
    • Adam Kiciński (1872–1959) – polski oficer, podpułkownik kawalerii cesarskiej i królewskiej armii, generał brygady Wojska Polskiego
    • Adam Kiciński (ur. 1969) – polski przedsiębiorca
    • Andrzej Kiciński (1938–2008) – polski architekt i urbanista
    • Andrzej Kiciński (ur. 1965) – polski duchowny, dr hab. nauk teologicznych,
    • Anna Rosel-Kicińska (zm. 2020) – polska dziennikarka, działaczka harcerska, komendantka Chorągwi Łódzkiej ZHP (1963–1968)
    • Barbara Kicińska-Kamińska (1929–2021) – polska piosenkarka
    • Bogna Kicińska (ur. 1984) − polska wokalistka, kompozytorka, aranżerka i skrzypaczka
    • Bruno Kiciński (1797–1844) – hrabia, dziennikarz, publicysta, redaktor, wydawca, poeta i tłumacz
    • Jan Kiciński (ur. 1948) – polski mechanik, energetyk, profesor nauk technicznych
    • Jacek Kiciński (ur. 1968) – polski duchowny rzymskokatolicki, klaretyn, profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy wrocławski
    • Krzysztof Kiciński (ur. 1938) – polski profesor socjologii.
    • Magdalena Kicińska (ur. 1987) – polska dziennikarka, pisarka i poetka
    • Michał Kiciński (ur. 1974) – polski przedsiębiorca, współzałożyciel (obok Marcina Iwińskiego) spółki CD Projekt
    • Pius Kiciński (1752–1828) – hrabia, publicysta, poeta, kasztelan połaniecki, senator kasztelan Królestwa Polskiego
    • Tadeusz Kiciński (1929–1988) – polski profesor nauk technicznych
    • Tomasz Kiciński (1806–1882) – żołnierz, oficer powstania listopadowego, właściciel ziemski
    • Włodzimierz Kiciński (ur. 1958) – polski menedżer i bankowiec
    • Zbigniew Kiciński (1953–2011) – polski komandor, inżynier nawigator, dowódca jednostek i oficer sztabowy Marynarki Wojennej

    Wikipedia


kicior

nazwisko


SJP.pl


kiciorować

czasownik

 (1.1) środ. więz. myć, czyścić

 (1.2) środ. więz. wypowiadać słowa unieważniające „zastawkę”

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcit͡ɕɔˈrɔvat͡ɕ, AS: ḱićorovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicior m., kiciorowanie n.

Wiktionary


kiciorowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiciorować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kiciorować ndk.

Wiktionary


kiciu

potocznie: więzienie; ciupa, pierdel, mamer, paka, pudło


SJP.pl


kiciunia

pieszczotliwie o kocie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pieszcz. kot, mały kotek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W koszyku baraszkowały cztery kiciunie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicia ż., kiciuś m., Kicia ż.

 wykrz. kici, kici

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiciuś, kicia

Wiktionary


kiciuniu

pieszczotliwie o kocie


SJP.pl


kiciuś

pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kicia, kocina, kociak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pieszcz. kot, mały kotek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiciuś zajął należne mu miejsce na kolanach swej pani.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcit͡ɕüɕ, AS: ḱićüś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. kicia ż.

 wykrz. kici, kici

 przysł. kocio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kicia

Wiktionary


kick

[czytaj: kik] tymczasowe usunięcie użytkownika Internetu z czatu, forum lub serwera


SJP.pl

  • Kick – szósty album studyjny australijskiego zespołu rockowego INXS
  • Kick – indyjski film z 2014
  • Kick – indyjski film z 2009
  • Kick – australijski serial z 2007
  • Kick Strach się bać – amerykański animowany serial telewizyjny z 2010

Wikipedia


kick-bokser

[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-boxer, kick bokser, kickbokser, kick boxer


SJP.pl


kick-boxer

[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-bokser, kick bokser, kickbokser, kick boxer


SJP.pl


kick-boxing

sport walki, w którym zadaje się bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia; kickboxing, kick boxing


SJP.pl

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. rodzaj sztuki walki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapisałem się na treningi kick-boxingu w domu kultury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciɡ‿ˈbɔksʲĩŋk, AS: ḱig‿boksʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kick boxing mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dyscyplina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kick boxing mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|kick-boxing.

uwagi.

 (1.1) inna pisownia kick-boxing

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|kick boxing.

źródła.

== kick-boxing (język angielski.) ==

thumb|a kick-boxing (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) sport. kick-boxing

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kick-boxing class

synonimy.

Wiktionary


kićkać

potocznie:
1. mieszać, gmatwać; mącić, wikłać;
2. odbywać stosunek seksualny; bzykać, dymać, pieprzyć;
3. kićkać się - o myślach: mieszać się, gmatwać się


SJP.pl


kickbokser

[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-bokser; kick bokser; kick-boxer; kick boxer


SJP.pl


kickbokserka

kickbokser; kick bokserka


SJP.pl


kickboxing

sport walki, w którym zadaje się bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia; kick boxing, kick-boxing


SJP.pl

Kick-boxing, także kick boxing – dyscyplina sportowa (sport walki), w której walczy się stosując zarówno bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia. Sport rozwijający w sposób holistyczny umiejętności fizyczne takie jak: siła, szybkość, wytrzymałość, gibkość, poczucie rytmu. Dodatkowo rozwijający cechy psychiczne m.in.: panowanie nad stresem, poczucie własnej wartości, czy pewność siebie.

Wikipedia


kickboxingowy

przymiotnik od: kickboxing (kick-boxing)


SJP.pl


kicker

kicker – niemiecki magazyn sportowy, zajmujący się głównie piłką nożną. Redaktorem naczelnym jest od 1988 Rainer Holzschuh.

Pierwszy numer ukazał się 14 lipca 1920. Wtedy to Walther Bensemann w Konstancji założył Kickera. Siedziby redakcji mieściły się w Stuttgarcie i Ludwigshafen am Rhein. Na stałe została przeniesiona do Norymbergi. Po zawieszeniu wydawania Kickera jesienią 1944 wydawnictwo Olympia zaczęło wydawać tygodnik Sport (od stycznia 1948 Sportmagazin, od 1953 dwa razy w tygodniu). W 1951 w Monachium wydawanie Kickera zostało wznowione. W 1968 Olympia wykupiła norymberskie wydawnictwo i połączyła je ze swoim Sportmagazin, który ukazuje się od tego czasu pod nazwą Kicker. Nakład wydania poniedziałkowego wynosi 244 000 wydrukowanych egzemplarzy, a czwartkowego 220 000 (dane na styczeń 2005).

Wikipedia


kicki

[czytaj: kik] tymczasowe usunięcie użytkownika Internetu z czatu, forum lub serwera


SJP.pl

Kicki – polskie nazwisko.

  • Ferdynand Onufry Kicki (1715–1797) – polski biskup, arcybiskup metropolita lwowski.
  • Józef Kicki (1826/1827–1909) – dyrektor C. K. Wyższej Szkoły Realnej w Tarnopolu.
  • Kajetan Ignacy Kicki (1740–1812) – polski biskup, arcybiskup metropolita lwowski.
  • Ludwik Kicki herbu Gozdawa (1791–1831) – polski generał, hrabia, szambelan dworu królewskiego Mikołaja I Romanowa.
  • Onufry Kicki herbu Gozdawa (1750–1818) – szambelan, koniuszy wielki koronny.

Wikipedia


kicksy

potocznie: obuwie sportowe do codziennego użytku; sneakersy


SJP.pl


kicnąć

zwykle o zającu, króliku: pobiec, skoczyć, przypadając do ziemi


SJP.pl


kicnięcie

zwykle o zającu, króliku: pobiec, skoczyć, przypadając do ziemi


SJP.pl


kicz

1. wytwór o małej wartości artystycznej; chała, szmira;
2. brak gustu - poczucia piękna; bezguście;
3. przedmiot wykonany bez gustu; bezguście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kult. brak poczucia piękna

 (1.2) kult. mierne artystycznie dzieło lub utwór, który jest wyrazem złego, ale popularnego gustu

Wiktionary

Kicz (z niem. Kitsch – lichota, tandeta, bubel) – utwór lub rzecz o miernej wartości, schlebiający popularnym gustom, który w opinii krytyków sztuki i innych artystów nie posiada wartości artystycznej.

Określanie czegoś kiczem wskazuje odbiorcy brzydotę i lichość oraz małą wartość artystyczną tak nazwanego dzieła, wykonanego z pewnym przepychem, ale zupełnie pozbawionego gustu: przedmiotu, kompozycji plastycznej, utworu literackiego czy muzycznego, filmu itp. Kicz jest określeniem silnie pejoratywnym i często kontrowersyjnym. To, co dla jednych jest kiczem, przez innych może być uznane za wartościową sztukę. Określenie to powstało ok. 1870 r. w monachijskich kołach malarskich i pierwotnie dotyczyło tylko obrazów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze wszystkich stron zalewa nas ten kicz na warszawskich ulicach.

 (1.2) Klepał biedę, bo nikt nie chciał tych jego kiczy kupować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cit͡ʃ, AS: ḱič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiczowatość ż.

 przym. kiczowaty

 przysł. kiczowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezguście

 (1.2) ramota, szmira, bezguście

Wiktionary


kicza

nazwisko


SJP.pl


kiczarowo

Kiczarowo (niem. Kitzerow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard na Równinie Nowogardzkiej, 4 km na północny wschód os Stargardu, pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1628 roku.

Wikipedia


kiczarz

osoba tworząca przedmioty o małej wartości artystycznej; pacykarz, lichy malarz


SJP.pl


kicze

1. wytwór o małej wartości artystycznej; chała, szmira;
2. brak gustu - poczucia piękna; bezguście;
3. przedmiot wykonany bez gustu; bezguście


SJP.pl

Kicze (Quiché) – grupa etniczna zamieszkująca tereny środkowej i zachodniej Gwatemali, odłam Majów. W 1990 ich liczebność wynosiła ok. 900 tysięcy. Posługują się językiem kicze z rodziny majańskiej. W czasach prekolumbijskich tworzyli rozwiniętą cywilizację, w XVI wieku podbici przez Hiszpanów.

Wikipedia


kiczka

drewienko do gry w kiczki


SJP.pl

  • Kiczka (nakrycie głowy)
  • Kiczka (budownictwo)

Wikipedia


kiczki

rodzaj gry podobnej do palanta, w której wybija się krótki kołek zaostrzony z dwóch stron


SJP.pl

W Polsce
  • Kiczki Drugie
  • Kiczki Pierwsze
  • Kiczki – gromada

Wikipedia


kiczowato

przysłówek

 (1.1) w sposób kiczowaty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wygląda to dość kiczowato, ale widać, że lokal jest pierwszorzędny, muzyka dobra, młody człowiek przyjemnym głosem towarzyszy orkiestrze, śpiewając po angielsku.

 (1.1) W holu stała kiczowato upstrzona choinka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicz mrz., kiczowatość ż.

 przym. kiczowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tandetnie

Wiktionary


kiczowatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co kiczowate

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Graffiti charakteryzowała wulgarna kiczowatość.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicz mrz.

 przym. kiczowaty

 przysł. kiczowato

Wiktionary


kiczowaty

lichy, tandetny, o cechach kiczu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) szt. taki, który jest wyrazem kiczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakiś nowobogacki wybudował tu kiczowatą willę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcit͡ʃɔˈvatɨ, AS: ḱičovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kicz mrz., kiczowatość ż.

 przysł. kiczowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beznadziejny, do niczego, jarmarczny, marny; pot. kiepski; pot. slang. obciachowy, przypałowy; przen. wulg. gówniany

Wiktionary


kiczowie

plemię Indian w Gwatemali; Kicze


SJP.pl


kiczowy

kicz; kiczowaty


SJP.pl


kiczua

język plemienia Kiczua (Keczua); keczua


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) jęz. język Indian Kiczua;

Wiktionary

  • Keczua – Indianie zamieszkujący płn.-zach. regiony Ameryki Południowej
  • keczua – język Indian Keczua
  • Quechua – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
  • Quechua – marka sprzętu turystycznego firmy Decathlon

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do zapisu kiczua stosuje się alfabet łaciński

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiczua m./n., Kiczuanka ż.

 przym. kiczuański

Wiktionary


kiczuanka

przedstawicielka plemienia indiańskiego w Ameryce Południowej; Keczuanka


SJP.pl


kiczuański

dotyczący Kiczuów (Keczuów), właściwy Kiczuom (Keczuom); keczuański


SJP.pl


kiczuowie

plemię indiańskie w Ameryce Południowej; Kiczua; Keczua


SJP.pl


kiczyce

Kiczyce (cz. Kyčice, niem. Kitschitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej. Powierzchnia sołectwa wynosi 730 ha, a liczba ludności 983, co daje gęstość zaludnienia równą 134,7 os./km².

Wikipedia


kiczyjka

członkini plemienia Indian w Gwatemali


SJP.pl


kiczyjski

Kiczowie, Kicze


SJP.pl

Patrz:

Kiczowie, Kicze

kiczyński

nazwisko


SJP.pl


kida

1. w gwarze lwowskiej: rzucać, rozrzucać;
2. w gwarze śląskiej: brudzić, plamić;
3. potocznie: padać, kapać


SJP.pl

Kida, właściwie Orhidea Latifi (ur. 21 grudnia 1997 w Orahovacu) – kosowska piosenkarka.

Wikipedia


kidać

1. w gwarze lwowskiej: rzucać, rozrzucać;
2. w gwarze śląskiej: brudzić, plamić;
3. potocznie: padać, kapać


SJP.pl


kidawa

nazwisko


SJP.pl


kidałowice

Kidałowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Pawłosiów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Wikipedia


kidiland

seria zabawek dla dzieci


SJP.pl


kidnaper

przestępca porywający dzieci (rzadziej osoby dorosłe) dla okupu; kidnapper


SJP.pl

Kidnaper (tytuł oryg. Bang fei) – singapurski dreszczowiec akcji w reżyserii Kelvina Tonga, którego premiera odbyła się 10 marca 2010 roku.

W 2010 roku podczas 14. edycji Puchon International Fantastic Film Festival Kelvin Tong był nominowany do nagrody Best of Puchon.

Wikipedia


kidnaperka

kidnaper


SJP.pl

Patrz:

kidnaper

kidnaperski

dotyczący kidnaperstwa


SJP.pl


kidnaperstwo

porywanie dzieci lub osób dorosłych w celu wymuszenia okupu; kidnaping


SJP.pl


kidnaping

porywanie dzieci lub osób dorosłych w celu wymuszenia okupu; kidnaperstwo


SJP.pl


kidnapingowy

dotyczący kidnapingu, kidnaperstwa


SJP.pl


kidnapper

[czytaj: kidnaper] przestępca porywający dzieci (rzadziej osoby dorosłe) dla okupu; kidnaper


SJP.pl


kidsband

[czytaj: kidsbend] popowa grupa wokalna, rzadziej wokalno-instrumentalna, składająca się z dzieci dobranych w taki sposób, aby podobały się jak największej liczbie słuchaczy, zwłaszcza dziecięcych; kids band


SJP.pl


kidult

[czytaj: kidolt] osoba dorosła zachowująca się w sposób niedojrzały; dzieciorosły, nastorosły


SJP.pl

Wikipedia


kidusz

w judaizmie: błogosławieństwo odmawiane nad winem w czasie uroczystych posiłków


SJP.pl

Kidusz (hebr. קידוש, poświęcenie) – modlitwa zmawiana przez wyznawców judaizmu nad kielichem wina jako forma uświęcenia szabatu zgodna z przykazaniami Dekalogu: Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić (Wj 20,8). Kidusz jest modlitwą na rozpoczęcie szabatu. Zmawia się go w formie błogosławieństwa nadchodzącego święta.

Wikipedia


kiduszowy

przymiotnik od: kidusz


SJP.pl


kidzina

wał plażowy składający się ze szczątków organicznych (roślin, muszli) naniesionych przez fale morskie


SJP.pl

Kidzina – wał plażowy utworzony przez organiczne szczątki wyrzucone przez fale na brzeg morza. Składa się głównie ze szczątków wodorostów morskich. Oprócz tego może zawierać szczątki zwierzęce, np. martwe ryby lub meduzy, muszle, a także bursztyn i szczątki pochodzące pierwotnie z lądu (np. drewno, szczątki lądowych bezkręgowców).

Wikipedia


kie

1. Klub Integracji Europejskiej;
2. Katedra Informacji Ekonomicznej


SJP.pl

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiedy

spójnik

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jeśli, jeżeli

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiej.

Wiktionary


kieca

kiecka;
1. potocznie: sukienka;
2. dawniej:
a) suknia kobieca;
b) żołnierski płaszcz, suknia na zbroję;
c) koc, gunia, sukmana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: kiecka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiecka ż.

Wiktionary


kiecczyna

potocznie: licha sukienka, kiecka


SJP.pl


kiecka

potocznie: sukienka; kieca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sukienka

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. spódnica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczyny pokazały się na balu w takich samych kieckach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛt͡ska, AS: ḱecka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zgrub. kieca ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sukienka; gw-pl|Górny Śląsk|kecka.

 (1.2) spódnica; gw-pl|Górny Śląsk|kecka.

Wiktionary


kieda

zaimek nieokreślony

 (1.1) gw-pl|Mazury. kiedyś

Wiktionary


kiedacz

nazwisko


SJP.pl


kiedra

1. gatunek sosny; limba;
2. regionalnie: modrzew


SJP.pl


kiedrowice

Kiedrowice (kaszub. Czedrowice lub też Czedréce, niem. Kiedrau, dawniej Kedrowitz) – wieś kaszubska w Polsce na Równinie Charzykowskiej w rejonie Kaszub zwanym Gochami położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Lipnica, nad Jeziorem Kiedrowickim. Siedziba sołectwa Kiedrowice w którego skład wchodzi Karcz, Ptaszewo, Sierzywk i Wielgoszcz.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


kiedrowicz

nazwisko


SJP.pl


kiedrowo

Kiedrowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


kiedrowski

nazwisko


SJP.pl

Kiedrowski (Lew-Kiedrowski, Loewe-Kiedrowski, Lew odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Lew.

Wikipedia


kiedrzyn

Miejscowości
  • Kiedrzyn – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Wyśmierzyce
  • Kiedrzyn – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Gózd
Części miejscowości
  • Kiedrzyn – dzielnica Częstochowy

Wikipedia


kiedy

1. zaimek zastępujący określenie czasu;
2. spójnik wprowadzający zdanie czasowe;
3. spójnik łączący zdania o treści przeciwstawnej;
4. jeżeli; skoro


SJP.pl

zaimek

 (1.1) …służący do tworzenia pytań o czasie jakiegoś wydarzenia

 (1.2) …służący do rozpoczynania zdań podrzędnych określających czas jakiegoś zdarzenia

spójnik

 (2.1) …służący do rozpoczęcia zdania podrzędnego oznaczającego przyczynę, warunek czegoś

 (2.2) …służący do łączenia zdań o treści przeciwstawnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy będzie obiad?

 (1.2) Kiedy skończysz odrabiać pracę domową, to będziesz mógł iść się pobawić.

 (1.2) Był już świt, kiedy powrócił do domu.

 (2.1) Kiedy jesteś tak mądry, radź sobie sam.

 (2.2) Mógłbyś być prymusem, kiedy nie chcesz się uczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛdɨ, AS: ḱedy

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2) zaimek kiedyś, kiedykolwiek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gdy; podczas, gdy, reg. śl. kie.

 (1.2) jeżeli, jeśli, gdy

Wiktionary


kiedykolwiek

w dowolnym bliżej nieokreślonym momencie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w dowolnym, nieokreślonym czasie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale czy kiedykolwiek naprawdę przejmowałem się „czarnymi”, „białymi” i Indianami?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛdɨˈkɔlvʲjɛk, AS: ḱedykolvʹi ̯ek

Wiktionary


kiedyś

w czasie nieokreślonym, którego mówiący nie może lub nie chce zidentyfikować


SJP.pl

zaimek nieokreślony

 (1.1) w pewnym czasie, w jakiejś chwili (w nieokreślonej przeszłości lub przyszłości)

Wiktionary

Kiedyś – album kompilacyjny Mieczysława Szcześniaka, wydany w 23 marca 2002 roku nakładem wytwórni płytowej EMI Music Poland. Album zawiera 18 kompozycji wokalisty, w tym utwór „Dumka na dwa serca” wykonywany w duecie wraz z Edytą Górniak, będący soundtrackiem filmu Ogniem i mieczem w reżyserii Jerzego Hoffmana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy byłeś kiedyś we Wrocławiu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛdɨɕ, AS: ḱedyś

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kiedy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pewnego razu; reg. śl. kesik, kiejś, kedyś.

Wiktionary


kiedyż

inaczej kiedy


SJP.pl


kiej

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiedy

Wiktionary


kiejda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. kieszeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kitram bejmy do kiejdy. → Chowam pieniądze do kieszeni.

Wiktionary


kiejdański

przymiotnik od: Kiejdany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Kiejdan, związany z Kiejdanami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak wiadomo, w roku 1655 ugodę kiejdańską poparli nie tylko jej kalwińscy inicjatorzy (Bogusław i Janusz Radziwiłłowie), lecz i wielu katolików, powiązanych z tym potężnym rodem magnackim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiejdany nmos.

Wiktionary


kiejdany

miasto na Litwie


SJP.pl

Kiejdany (lit. Kėdainiai wymowa, niem. Kedahnen) – miasto w centralnej Litwie nad rzeką Niewiażą, dawna polska rezydencja magnacka. Położone w okręgu kowieńskim, centrum administracyjne rejonu kiejdańskiego. W 2022 roku miasto liczyło 23 051 mieszkańców.

Wikipedia


kiejś

przysłówek

 (1.1) gw-pl|kielecka i żywiecka. kiedyś, niegdyś

Wiktionary


kiejstut

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Kiejstut – wielki książę litewski
  • Kiejstut – imię

Wikipedia


kiejstutowicz

nazwisko


SJP.pl


kiejstutowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiejstuta lub z nim związany


SJP.pl


kiekrz

  • Kiekrz – część Poznania
    • Kiekrz – stacja kolejowa tamże
  • Kiekrz – wieś w województwie wielkopolskim
  • Kiekrz – gromada

Wikipedia


kiekrzański

przymiotnik od: Kiekrz


SJP.pl


kiel

dawniej w gwarze lwowskiej: brzoskiew; kel


SJP.pl

Belgia:

  • Kiel – dzielnica Antwerpii

Niemcy:

  • Kiel – nazwa miasta Kilonia w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn
  • Kiel – szczyt górski w Vogtland

Miejscowości w USA:

  • Kiel – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Manitowoc

Wikipedia


kielak

nazwisko


SJP.pl


kielar

  • Bartłomiej Kielar (1981-), wokalista
  • Bronisław Kielar (1945-), inżynier, nauczyciel, działacz sokoli
  • Edward Kielar (1892-1940), oficer Wojska Polskiego
  • Magdalena Kielar (1979-), modelka, aktorka
  • Marzanna Bogumiła Kielar (1963-), poetka, pedagog
  • Piotr Kielar (1968-), reżyser, scenarzysta, operator, aktor
  • Wiesław Kielar (1919-1990), operator filmowy
  • Wojciech Kielar, budowniczy architekt

Wikipedia


kielarka

maszyna do ścinania kantu linii


SJP.pl


kielce

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego;

Wiktionary

Kielce – miasto na prawach powiatu w południowo-wschodniej Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego. Położone w Górach Świętokrzyskich, nad rzeką Silnicą, historycznie w Małopolsce. Centralny ośrodek aglomeracji kieleckiej, stanowi regionalne centrum gospodarcze, naukowe, kulturalne oraz wystawienniczo-targowe. W mieście mieszka 180 537 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Legenda wiąże powstanie Kielc z Mieszkiem, synem Bolesława Szczodrego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛlt͡sɛ, AS: ḱelce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kieleckie n., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż.

 przym. kielecki, podkielecki

Wiktionary


kielchinów

Kielchinów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


kielczaneczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kielczanka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielczanka ż.

Wiktionary


kielczanin

mieszkaniec Kielc


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kielc

 (1.2) osoba pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Defensywa kielczan zapłaciła wysoką cenę za nieudaną pułapkę ofsajdową […].

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛlˈt͡ʃãɲĩn, AS: ḱelčãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kielce nmos., Kielczanin m., Kielczanka ż., Kielecczyzna ż.

:: fż. kielczanka ż.

 przym. kielecki

Wiktionary


kielczanka

mieszkanka Kielec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kielc

 (1.2) kobieta pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛlˈt͡ʃãnka, AS: ḱelčãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kielce nmos., Kieleckie n., Kielecczyzna ż., Kielczanin m., Kielczanka ż.

:: zdrobn. kielczaneczka ż.

:: fm. kielczanin m.

 przym. kielecki

Wiktionary


kielczyk

nazwisko


SJP.pl


kielecczyzna

region w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. region wokół Kielc

Wiktionary

Województwo świętokrzyskie – jednostka podziału administracyjnego w południowej części centralnej Polski. Województwo obejmuje obszar 11 710,50 km² i zamieszkuje je ok. 1,2 mln osób. Jest jednym z 16 województw utworzonych w 1999 roku. W przybliżeniu obejmuje większą część obszaru dawnego województwa kieleckiego, część tarnobrzeskiego (obecne powiaty opatowski, sandomierski i staszowski) oraz skrawki radomskiego, piotrkowskiego i częstochowskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wakacje spędziła u babki na Kielecczyźnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kielce lm nm., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż., Kieleckie n.

 przym. kielecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kieleckie

Wiktionary


kielecki

przymiotnik od: Kielce, Kieleckie (Kielecczyzna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pochodzący z Kielc lub Kieleckiego, dotyczący Kielc lub Kielecczyzny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kielecka policja poszukuje cinkciarza, który oszukał mieszkańca Kielc i odkupił od niego dolary, płacąc fałszywymi złotówkami. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈlɛt͡sʲci, AS: ḱelecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kielce lm nm., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kieleckie n.

Wiktionary


kieleckie

przymiotnik od: Kielce, Kieleckie (Kielecczyzna)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) region kielecki, województwo świętokrzyskie (dawniej - kieleckie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈlɛt͡sʲcɛ, AS: ḱelecʹḱe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kielce nmos.

 przym. kielecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kielecczyzna

Wiktionary


kielich

1. naczynie do picia alkoholu; kielon;
2. zawartość tego naczynia;
3. korona niektórych kwiatów kształtem przypominająca kielich (naczynie);
4. wolne lub zrośnięte listki okalające pąk kwiatowy, a następnie owoc;
5. rozszerzony koniec rury, do którego wkłada się inną rurę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naczynie do picia z czarką na smukłej nóżce;

 (1.2) pot. korona niektórych kwiatów przypominająca kielich (1.1)

 (1.3) bot. listki okalające kwiat, a później również owoc;

 (1.4) techn. nieco rozszerzony koniec rury, w który można włożyć inną rurę

 (1.5) med. jeden z elementów anatomicznych budowy nerki

Wiktionary

  • kielich (botanika)
  • Kielich (liturgia)
  • kielich (naczynie)
  • Kielich (powieść)
  • Kielich (ściana wspinaczkowa w Lubinie)
  • struktura anatomiczna w nerce
  • Pseudonim artystyczny Krzysztofa Kieliszkiewicza, basisty zespołu rockowego Lady Pank

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na dnie kielicha zostało jeszcze trochę wina.

 (1.2) Bąk wlazł do kielicha i zaczął opijać się nektarem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛlʲix, AS: ḱelʹiχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielichowiec m., kielichowcowate nmos., kielichowate nmos.

:: zdrobn. kieliszek m.

 przym. kielichowy, kielichowaty, kielichowcowaty, kieliszkowaty

 przysł. kielichowato

Wiktionary


kielichowate

typ bezkręgowców


SJP.pl

Wikipedia


kielichowaty

1. podobny kształtem do kielicha;
2. o cechach kielichowatych (typ bezkręgowców)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przypominający kielich, w kształcie kielicha

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miejsce żonkili i narcyzów zajęły aksamitki, margerytki i jakieś wysokie, sztywne łodygi o kielichowatych, purpurowych kwiatach. Bez okwitł – teraz jaśmin przeciskał białe pąki przez oka siatki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielich, kielichowate, kieliszek

 przym. kielichowy

Wiktionary


kielichowcowate

o cechach kielichowcowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Kielichowcowate (Calycanthaceae) – rodzina niewielkich i aromatycznych drzew i krzewów z rzędu wawrzynowców (Laurales). Należą niej w zależności od ujęcia systematycznego 3–4 rodzaje. Wyodrębniany w monotypową podrodzinę gatunek Idiospermum australiense rośnie w wilgotnych lasach równikowych w Queenslandzie w północno-wschodniej Australii. Rodzaj kielichowiec (Calycanthus) liczący 4 gatunki rośnie w Ameryce Północnej, a w szerszym ujęciu obejmuje też jeden gatunek ze wschodniej Azji (bywa wyłączany w rodzaj Sinocalycanthus). W Azji też rosną rośliny z rodzaju zimokwiat Chimonanthus (5 gatunków). Kwiaty zapylane są przez owady, głównie chrząszcze.

Wikipedia


kielichowcowaty

o cechach kielichowcowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


kielichowiec

krzew ozdobny z rodziny kielichowatych pochodzący z Ameryki Północnej


SJP.pl

  • kielichowiec Omphalotus – rodzaj grzybów z rodziny Omphalotaceae
  • kielichowiec Calycanthus – rodzaj roślin z rodziny kielichowcowatych

Wikipedia


kielichowy

przymiotnik od: kielich


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kształt kielicha

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący kielicha lub właściwy kielichowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głowice kielichowe mają kształt kielicha kwiatowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielich mrz., kielichowiec m., kielichowcowate nmos., kielichowate nmos.

:: zdrobn. kieliszek m.

 przym. kielichowaty, kielichowcowaty

 przysł. kielichowato

Wiktionary


kieliszeczek

zdrobnienie od: kieliszek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zdrobn. od: kieliszek

 (1.2) mikol. nazwa systematyczna|Chromocyphella., rodzaj grzybów należący do rodziny strzępiakowatych

Wiktionary

Chromocyphellaceae Knudsen – rodzina grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Masz ochotę na kieliszeczek jarzębiaczku?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛlʲiˈʃɛt͡ʃɛk, AS: ḱelʹišeček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieliszek m., kielich m.

Wiktionary


kieliszek

1. zdrobnienie od: kielich;
2. małe naczynie do picia alkoholu; kielonek;
3. zawartość tego naczynia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zazwyczaj szklane naczynie z podstawką i nóżką, przeznaczone do konsumpcji niektórych napojów alkoholowych jak wino, koniak, drinki i koktajle;

 (1.2) zawartość kieliszka (1.1)

Wiktionary

Kieliszek – naczynie służące do picia napojów, szczególnie alkoholowych. Najczęściej stosowanym surowcem do produkcji kieliszków jest szkło, także kryształowe, ale bywają też kieliszki metalowe.

W wielu kościołach protestanckich, występują kieliszki komunijne, w których znajduje się konsekrowane wino lub sok gronowy, przeznaczone do dystrybucji wiernym w czasie sprawowania sakramentu Wieczerzy Pańskiej. Kieliszki z sakramentem znajdują się na specjalnych tacach komunijnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałem od nich w prezencie zestaw kieliszków do szampana.

 (1.2) Masz ochotę na kieliszek wina?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈlʲiʃɛk, AS: ḱelʹišek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielich m.

:: zdrobn. kieliszeczek m.

 przym. kielichowy, kielichowaty, kieliszkowaty, kieliszkowy

Wiktionary


kieliszkowaty

podobny kształtem do kieliszka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający kieliszek, w kształcie kieliszka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kielich mrz., kieliszek mrz.

Wiktionary


kieliszkowy

przymiotnik od: kieliszek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kieliszkiem, dotyczący kieliszka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieliszek m.

Wiktionary


kielisznik

roślina pnąca, o białych kwiatach i podłużnych, strzałkowatych liściach


SJP.pl

  • kielisznik – rodzaj grzybów
  • kielisznik – rodzaj roślin

Wikipedia


kieliszunio

ekspresywnie: kieliszek


SJP.pl


kielkowski

nazwisko


SJP.pl


kielnia

1. narzędzie do rozprowadzania zaprawy murarskiej;
2. w łowiectwie: ogon bobra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) narzędzie murarskie składające się z płaskiej stalowej płytki i trzonka;

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. chochla

 (1.3) gwara. łow. ogon bobra

Wiktionary

Kielnia (z niem. Kelle) – najważniejsze narzędzie murarskie w pracach murarskich i tynkarskich składające się z płaskiej stalowej płytki grubości około 1,5 do 2 milimetrów, o trójkątnym lub trapezowym kształcie, połączonej z wygiętym w kształcie litery „S” łącznikiem wykonanym z pręta stalowego o średnicy około 8–10 milimetrów. Długość boku płytki powinna odpowiadać długości normatywnej cegły, żeby nabrana zaprawa po nałożeniu na cegłę pokrywała jej całą długość. Całość zakończona jest drewnianym trzonkiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kielnia z jedną zaostrzoną krawędzią jest także narzędziem używanym w archeologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛlʲɲa, AS: ḱelʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kielenka ż., kielniczka ż.

Wiktionary


kielniański

przymiotnik od: Kielno


SJP.pl


kielno

1. wieś w Polsce;
2. jezioro na Pojezierzu Kaszubskim


SJP.pl

W Polsce
  • Kielno – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Szemud
  • Kielno – osada leśna w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Dobrzany
  • Kielno – gromada
  • Kielno – gmina
  • Kielno – jezioro na Pojezierzu Kaszubskim

Wikipedia


kieloch

nazwisko


SJP.pl


kielon

zgrubienie od: kielonek (kieliszek)


SJP.pl


kielonek

potocznie: małe naczynie do picia alkoholu; kieliszek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. kieliszek

 (1.2) pot. zwartość kieliszka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wypiliśmy po dwa kielonki i poszliśmy w miasto.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈlɔ̃nɛk, AS: ḱelõnek

Wiktionary


kielować

rzadko: wyrabiać heblem profile, gzymsy itp.


SJP.pl


kieluńdek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poznań. kieliszek

 (1.2) poznań. odrobinka

Wiktionary


kienesa

u Karaimów: miejsce zebrań modlitewnych; kenesa


SJP.pl

Kienesa, kenesa – karaimski dom modlitwy. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa kenes (כֶּנֶס), oznaczającego zgromadzenie; powstała ona bezpośrednio z hebrajskiego lub pośrednio poprzez pochodzące od tego określenia arabskie słowo kanisa (كَنِيسَة), oznaczające niemuzułmański dom modłów. Wnętrze kienesy podzielone jest zazwyczaj na 3 podstawowe części: hall, nawę główną – przeznaczoną dla mężczyzn oraz balkon – babiniec dla kobiet. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, nie umieszcza się ozdób, obrazów. Centralną część kienesy stanowi echał.

Wikipedia


kieniewicz

nazwisko


SJP.pl

Kieniewicz:

  • Agata Maria Młynarska-Kieniewicz
  • Bolesław Kieniewicz
  • Hieronim Władysław Kieniewicz
  • Jan Kieniewicz
  • Stefan Kieniewicz

Wikipedia


kienkówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Kienkówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski. Leży przy drodze krajowej nr 76.

Wieś duchowna Kienkówka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


kiep

przestarzałe: człowiek głupi, nierozgarnięty; dureń, gamoń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba głupia, nierozgarnięta; niedorajda, niezdara

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przest. przen. głupstwo, fraszka

 (2.2) daw. srom niewieści

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) pot. niedopałek papierosa

Wiktionary

Kiep – od prasłowiańskiego *kъpъ, etymologicznie powiązane z tocharskim kwīpe (wstyd), staropolskie słowo znane z literatury XV-wiecznej (podobnie stare słowo czeskie i ruskie), oznaczające pierwotnie srom, odpowiednik łacińskiego cunnus (1447, 1525), a w przenośni także kobietę, a później, XVI–XVII w., także mężczyznę zniewieściałego lub zachowującego się nie po męsku (np. niehonorowo lub nierozumnie), z którego wzięło się później kolejne znaczenie na określenie człowieka głupiego, które przetrwało do naszych czasów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiedz i o tem, że nie dopiero cię będziemy za kpa mieli, gdy tego nie uczynisz, ale dopiero cię za kpa przestaniemy mieć, jeżeli to uczynisz.

 (2.2) Płacze jurna Hiszpanka, co sobie kiep goli, / I Francuzka, co pewnie kusia niż chleb woli…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛp, AS: ḱep

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kpina ż., kpiarz mos., kpiarstwo n., kiepstwo n.

 czas. kpić ndk., kpać ndk., kiepkować ndk., wykpić dk., wykpić się dk., okpić dk., skiepścieć dk.

 przym. kiepski, kpiarski

 przysł. kiepsko, kpiarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cymbał, dureń, gamoń, głupiec

 (3.1) pet

Wiktionary


kiepawy

młodzieżowo: kiepski - nędzny, lichy, marny


SJP.pl


kiepeła

potocznie: głowa, rozum, spryt; kiepełe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. głowa

Wiktionary


kiepełe

potocznie: głowa, rozum, spryt; kiepeła


SJP.pl


kiepściutki

zdrobnienie od: kiepski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: kiepski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogi na Sądecczyznę i na Sądecczyźnie kiepściutkie: wąskie, kręte, pełne wybojów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛpʲɕˈt͡ɕutʲci, AS: ḱepʹśćutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kiepski

 przysł. kiepsko

Wiktionary


kiepścizna

potocznie: coś marnego, tandetnego, beznadziejnego; słabizna, marnizna, lichota


SJP.pl


kiepski

potocznie:
1. nędzny, lichy, marny;
2. chory, słaby


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. marny, nędzny, zły

 (1.2) pot. słaby lub chory

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Porozmawiamy kiedy indziej, bo dzisiaj mam kiepski humor.

 (1.1) Kiepska miłość o głodzie, nie chce się giąć o wodzie, / Ale po dobrym winie dogodzi się dziewczynie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛpsʲci, AS: ḱepsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiep m.

 przym. kiepściutki, kiepściuchny

 przysł. kiepsko, kiepściutko, kiepściuchno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedobry, marny, niedoskonały, lichy, nie najlepszy, zły, tandetny, do niczego, beznadziejny, nędzny; gw-pl|Górny Śląsk|ajnfachowy, ańfachowy.

 (1.2) chorowity, słaby, schorowany

Wiktionary


kiepsko

przysłówek

 (1.1) pot. dając bardzo słaby efekt czy wrażenie

 (1.2) pot. z poczuciem braku sił i zdrowia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Basy kiepsko przenoszą się przez mój wzmacniacz.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kiepski, kiepściutki, kiepściuchny

 przysł. zdrobn. kiepściutko, kiepściuchno

 rzecz. kiep m./mrz./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fatalnie, licho, marnie, mizernie, nędznie, źle

 (1.2) słabo, źle

Wiktionary


kiepskość

cecha czegoś marnego, niespełniającego wymagań


SJP.pl


kiepura

nazwisko


SJP.pl


kier

1. jeden z czterech kolorów w kartach do gry, oznaczony czerwonym sercem;
2. karta do gry w tym kolorze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czerwonym sercem; karta tego koloru

przymiotnik

 (2.1) należący do kierów (1.1)

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. zob. kra.

Wiktionary

Kier (fr. cœur – „serce”) – jeden z czterech kolorów w kartach typu francuskiego oznaczony czerwonym sercem .

Odpowiednikiem kierów w talii niemieckiej są serca, w talii szwajcarskiej – kwiaty, zaś w talii włosko-hiszpańskiej puchary.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miałem w ręku pięć kierów.

 (2.1) Dołożyłem waleta kier.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛr, AS: ḱer

Wiktionary

Powiązane:

 (1-2) przym. kierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwień, serce, czerwo, reg. śl. herc.

 (2.1) kierowy

Wiktionary


kier.

skrót od: kierownik (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = kierownik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ostatnim czasie to będzie kolejna zmiana na stanowisku kier. schroniska dla bezdomnych zwierząt w Orzechowcach.

Wiktionary


kieracik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kierat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie kierat, lecz tylko mały kieracik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierat m.

Wiktionary


kieracisko

miejsce, gdzie umiejscowiony jest kierat (urządzenie)


SJP.pl


kierat

1. urządzenie do napędu maszyn rolniczych poruszane przez zwierzęta w zaprzęgu;
2. ciężka, jednostajna praca;
3. ujeżdżalnia koni; maneż, arena


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. techn. urządzenie, którego napęd stanowi praca zwierząt pociągowych chodzących w koło;

 (1.2) pot. ciężka, żmudna praca, monotonne czynności

Wiktionary

Kierat, maneż – urządzenie wykorzystujące siłę pociągową zwierząt (koni lub wołów) do napędu stacjonarnych maszyn rolniczych takich jak sieczkarnia, wialnia czy młocarnia, bądź do wydobywania wody.

Najstarsze kieraty odnaleziono we wraku statku w okolicach Majorki, które datowane są na IV wiek p.n.e..Mechanizm kieratu wynaleźli prawdopodobnie Kartagińczycy, którzy upowszechnili urządzenie na terenie dzisiejszych Włoch w III wieku p.n.e..

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziadek Antoni zaprzęgł do kieratu dwa kare konie.

 (1.2) Dość mam już tego kieratu, potrzebuję urlopu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛrat, AS: ḱerat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieracik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maneż

 (1.2) tyrka, harówka

Wiktionary


kieratowy

przymiotnik od: kierat


SJP.pl


kierchów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cmentarz

Wiktionary


kierczak

nazwisko


SJP.pl


kierda

1. potocznie: osoba gruba, brzydka lub arogancka, bezczelna;
2. dawniej: knur, kiernoz, wieprz; chujec


SJP.pl


kierdel

stado owiec podczas wypasu w górach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. na Podhalu i w Karpatach: stado owiec na wypasie w górach, pod nadzorem bacy;

 (1.2) środ. łow. stado kozic albo muflonów

Wiktionary

Kierdel (gw. kyrdel) reg. – stado owiec w górach, najczęściej należących do różnych gospodarzy, pozostających pod opieką bacy.

Także stado kozic.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jeden kierdel kozic lubił schodzić z grani w pobliże jeziora, gdzie jeszcze tkwiły na jarzębinach przymarzłe kiście owoców i zwarzonych liści.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛrdɛl, AS: ḱerdel

Wiktionary


kierecki

nazwisko


SJP.pl


kiereja

długi obszerny płaszcz męski, noszony dawniej przez szlachtę


SJP.pl


kierejka

zdrobnienie od: kiereja


SJP.pl


kierepka

nazwisko


SJP.pl


kieres

nazwisko


SJP.pl

  • Leon Kieres – były prezes IPN, senator
  • Maciej Kieres – polski muzyk

Wikipedia


kiereszować

czasownik

 (1.1) ciąć, ranić, kaleczyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wilki jęły się cisnąć, przy strawie a szarpać, a skowyczeć, a ujadać, w końcu jeden drugiemu do gardzieli się rzucił i tę że kiereszował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrɛˈʃɔvat͡ɕ, AS: ḱerešovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiereszowanie n.

Wiktionary


kiereszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiereszować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kiereszować ndk.

Wiktionary


kierezja

odmiana krakowskiej sukmany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyszywana sukmana krakowska

Wiktionary

Kierezja, karazja (od ang. kersey, grube sukno z długiej wełny) – bogato wyszywana sukmana krakowska z dużym haftowanym kołnierzem, wykładanym na plecy.

Źródłosłowem jest wyraz „karazja”, będący nazwą sukna początkowo importowanego z Anglii i prawdopodobnie pochodzącego z miejscowości Kersey w hrabstwie Suffolk.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cɛˈrɛzʲja, AS: ḱerezʹi ̯a

Wiktionary


kierkegaard

[czytaj: KIERkegor] nazwisko


SJP.pl

Søren Aabye Kierkegaard ([ˈsɶːɐn ˈɔˀˌpyˀ ˈkʰiɐ̯kəˌkɒˀ]) (ur. 5 maja 1813 w Kopenhadze, zm. 11 listopada 1855 tamże) – duński filozof, poeta romantyczny i teolog, uznawany za jednego z prekursorów filozofii egzystencjalnej, zwłaszcza jej chrześcijańskiego nurtu; nazywany czasem „Sokratesem Północy”. Wywarł wpływ nie tylko na rozwój XX-wiecznej filozofii czy teologii, ale również biblistyki, literatury, sztuki, a nawet psychologii.

Wikipedia


kierki

gra karciana przeznaczona dla 3-4 osób, polegająca na unikaniu brania określonych lew w kolejnych rozdaniach


SJP.pl

Wikipedia


kierkut

cmentarz żydowski; kirkut


SJP.pl

Kierkut – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów.

Wikipedia


kierlesz

średniowieczne pieśni religijne śpiewane po łacinie


SJP.pl

Kierlesz – rodzaj średniowiecznej pieśni religijnej śpiewanej po łacinie.

Określenie to pochodzi od zniekształconego zwrotu Kyrie eleison, wypowiadanego przez ogół wiernych, w czasach gdy pieśni śpiewane były po łacinie, nie zaś w językach narodowych. Formuła kierlesz wywodziła się od skróconej formy, tzw. elizji, Kyrieleison. Śpiew takiej prostej formuły był możliwy nawet przez prostych ludzi nieznających łaciny, dlatego śpiewano ją nawet kilkaset razy przy różnych okolicznościach religijnych. Zdaniem niektórych badaczy pieśni religijne w języku polskim zaczęły powstawać w XIII w. i wywodziły się z praktyki śpiewania przez lud kierleszy – pod istniejące melodie miano podkładać teksty rodzime.

Wikipedia


kierleszować

dawniej: śpiewać litanie, pieśni, odmawiać modlitwy z powtarzającymi się słowami "Kyrie eleison", czyli "Panie, zmiłuj się"


SJP.pl


kierleszowy

przymiotnik od: kierlesz


SJP.pl


kiermasz

sprzedaż pewnego rodzaju artykułów, połączona często z ich wystawą i z imprezami rozrywkowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okresowa sprzedaż pewnych towarów na większą skalę

 (1.2) kośc. uroczystość poświęcenia kościoła;

 (1.3) przest. zabawa świąteczna z jarmarkiem

Wiktionary

Kiermasz (niem. Kirmes(se), średniowieczny germ. kimësse – uroczystość poświęcenia kościoła) – wywodząca się ze średniowiecza uroczystość wiejska organizowana zwykle w czasie parafialnego odpustu, poświęcenia kościoła lub święta patrona parafii. Później nazywano tak imprezę taneczną organizowaną razem z jarmarkiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na kiermaszu zjadłem smażoną kiełbasę z frytkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛrmaʃ, AS: ḱermaš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kiermaszowy

Wiktionary


kiermaszowy

przymiotnik od: kiermasz


SJP.pl


kiermes

naturalny czerwony barwnik otrzymywany z owadów pluskwiakowatych; kermes


SJP.pl


kiernica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie gródeckim obwodu lwowskiego;

Wiktionary

Kiernica (ukr. Керниця) – wieś położona w rejonie lwowskim (wcześniej w rejonie gródeckim) w obwodzie lwowskim na Ukrainie.

Wieś założona w 1465. Populacja: 1155 osób.

W 1848 powstała tutaj gmina mennonicka, która w 2. połowie XIX w. została połączona z gminą we Lwowie (po połączeniu gmina nosiła nazwę Chrześcijańsko-mennonicka Gmina Kiernica-Lwów).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kiernicki

Wiktionary


kiernicki

nazwisko


SJP.pl


kiernikowski

nazwisko


SJP.pl


kierno

Kierno (niem. Körnen) – osada w północnej Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, na terenie Natangii, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie, przy granicy z Rosją. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

W 1983 r. funkcjonował tu PGR, w tym czasie ujmowanym w celach statystycznych łącznie z Żywkowem. Kierno należało do sołectwa Żywkowo.

Obecnie w miejscowości brak zabudowy.

Wikipedia


kiernoski

przymiotnik od: Kiernozia


SJP.pl


kiernoz

samiec świni domowej; knur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. samiec świni domowej

 (1.2) reg-pl|Kraków, Mazury, Podkarpacie. młody knur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Razu jednego zjechał tu z rycerstwem i pachołkami wielki Książę na polowanie i ubili niesłychanej wielkości kiernoza.

 (1.1) Patrzajże zasię na koszt a na dziwną utratę wymyślnych potraw naszych, jeśliże to nie jest wielka przyczyna niepobożnego żywota naszego (…) Patrz na owy rozmaite przysmaki, co je sapory zowią, a prawie sapory, bo chłop po nich sapi, ożarszy się, jako w barłogu kiernoz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛrnɔs, AS: ḱernos

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) knur

Wiktionary


kiernozia

miasto w Polsce


SJP.pl

Kiernozia – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Kiernozia. Położona jest nad rzeką Nidą, około 20 km na północ od Łowicza, przy drodze wojewódzkiej nr 584, na skrzyżowaniu dawnych traktów z Płocka do Łowicza oraz z Kutna do Sochaczewa.

Wikipedia


kiernoziak

nazwisko


SJP.pl


kiernozianin

mieszkaniec Kiernozi (miasta w Polsce)


SJP.pl


kiernozianka

mieszkanka Kiernozi (miasta w Polsce)


SJP.pl


kieroński

nazwisko


SJP.pl


kierować

1. ustawiać coś w określonym kierunku, np. kierować głowę w dół;
2. wysyłać, prowadzić gdzieś, np. kierować piłkę do bramki;
3. odsyłać, oddając w czyjąś kompetencję, np. kierować pacjenta do szpitala;
4. prowadzić w pożądanym kierunku, np. kierować autem;
5. zarządzać kimś lub czymś, np. kierować zespołem;
6. mieć wpływ na przebieg czegoś, np. kierować wydarzeniami;
7. adresować coś do kogoś lub czegoś, np. kierować wiersz do dzieci;
8. przyczyniać się do wyboru czyjegoś wykształcenia, np. kierować syna na prawnika;
9. być przyczyną czyjegoś postępowania, np. kierowała nim złość;
10. kierować się:
a) przemieszczać się w pożądanym kierunku;
b) zwracać się ku czemuś;
c) działać pod wpływem czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wydawać komuś polecenia

 (1.2) udzielać wskazówek, zawierać wskazówki

 (1.3) obracać coś w jakimś kierunku

 (1.4) sterować pojazdem lub grupą pojazdów

 (1.5) czynić kogoś lub coś adresatem jakiejś wypowiedzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój ojciec kieruje zespołem pięciu ludzi.

 (1.2) Pana opis drogi dobrze kieruje podróżnych do Zakopanego.

 (1.3) Pilot kieruje samolot na północ.

 (1.4) Nie należy kierować samochodem i rozmawiać przez telefon.

 (1.5) Generał najpierw kieruje swoje słowa do weteranów, a dopiero potem – do zwykłych żołnierzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈrɔvat͡ɕ, AS: ḱerovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowanie n., kierunek m., kierownik m., kierowniczka ż., kierownikowa ż., kierowca m., kierujący m., kierująca ż., kierownica ż., kierownictwo n., skierowanie n.

 czas. nakierowywać ndk., nakierować dk., wykierowywać ndk., wykierować dk., przekierowywać ndk., przekierować dk., skierować dk.

 przym. kierowniczy, kierunkowy

 przysł. kierowniczo, kierunkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dowodzić, zarządzać

 (1.2) prowadzić, instruować, informować

 (1.3) obracać na…

 (1.4) prowadzić

 (1.5) adresować

Wiktionary


kierowalny

dający się kierować


SJP.pl


kierowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kierować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nidziczanka wkrótce usłyszy zarzut kierowania pod wpływem alkoholu, za który grozi jej do 2 lat pozbawienia wolności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrɔˈvãɲɛ, AS: ḱerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kierować ndk., nakierować dk., wykierować dk.

 rzecz. kierownica ż., kierownictwo n., kierownik m., kierowniczka ż., skierowanie n., kierowca mos., kierunek mrz., pokierowanie n.

 przym. kierowniczy

Wiktionary


kierowca

1. osoba prowadząca samochód;
2. niedzielny kierowca - osoba niemająca wprawy w prowadzeniu samochodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba kierująca pojazdem (mężczyzna lub kobieta)

Wiktionary

Kierowca – osoba uprawniona do kierowania pojazdem silnikowym lub motorowerem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nietrzeźwy kierowca powiedział policjantowi, że piwo to nie alkohol.

 (1.1) To brawura kierowcy zabiła tyle osób.

 (1.1) Kto jest kierowcą tamtego samochodu?

 (1.1) Kierowco, uważaj na drodze!

 (1.1) Kierowcy denerwowali się stojąc w korku.

 (1.1) Święty Krzysztof jest patronem kierowców, przewoźników i podróżników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈrɔft͡sa, AS: ḱerofca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowanie n., kierunek m., kierownik m., kierowniczka ż., kierownikowa ż., kierujący m., kierująca ż., kierownica ż., kierownictwo n., skierowanie n.

 czas. kierować, nakierowywać ndk., nakierować dk., wykierowywać ndk., wykierować dk., przekierowywać ndk., przekierować dk., skierować dk.

 przym. kierowniczy, kierunkowy

 przysł. kierowniczo, kierunkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kierujący, kierująca, szofer

Wiktionary


kierowczyni

kobieta prowadząca samochód; kierująca, kierowniczka (żartobliwie)


SJP.pl


kierownica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. element służący do zmiany kierunku jazdy pojazdu;

 (1.2) kolej. element rozjazdu torowego;

 (1.3) mat. pewna szczególna prosta związana z każdą krzywą stożkową

 (1.4) inform. kontroler gier komputerowych w kształcie kierownicy (1.1);

Wiktionary

  • kierownica paraboli
  • kierownica maszyny przepływowej
  • kierownica (hydrologia) – ściana odsuwająca ujście rzeki w głąb morza, zapobiegając dekoncentracji nurtu i akumulacji materiału niesionego przez rzekę
  • kierownica (tor kolejowy)
  • kierownica samochodu
  • kierownica rowerowa
  • kierownica (kontroler) – urządzenie podłączane do komputera bądź konsoli gier wideo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Angielskie samochody mają kierownicę po prawej stronie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡sa, AS: ḱerovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowca m., kierowanie n., kierownik m., kierowniczka ż., kierownictwo n.

 czas. kierować ndk., pokierować dk., skierować dk.

 przym. kierowniczy

 przysł. kierowniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kółko, fajera

Wiktionary


kierownictwo

sternictwo;
1. zespół ludzi kierujący jakimś przedsięwzięciem, instytucją;
2. kierowanie ludźmi lub sprawami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kierowanie, zarządzanie czymś lub kimś

 (1.2) zespół osób stojących na czele jakiejś instytucji, organizacji itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po ukończeniu studiów szybko objął kierownictwo nowo otwartej placówkaacówki handlowej.

 (1.2) Zauważyć można dobry wpływ obecnego kierownictwa na wygląd szkoły i zachowanie się jej uczniów.

 (1.2) W zeszłym roku kierownictwo ośrodka wypoczynkowego postanowiło rozszerzyć swoją ofertę dla wczasowiczów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡stfɔ, AS: ḱerovʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierownik m., kierowniczka ż., kierowanie n., kierownica ż., kierowca mos.

 czas. kierować ndk.

 przym. kierowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kierowanie, management, szefowanie, zarządzanie

 (1.2) administracja, centrala, dyrekcja, management, szefostwo, zarząd; pot. góra, naczalstwo, wierchuszka; przest. książk. zwierzchność

Wiktionary


kierowniczka

kobieta zarządzająca czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: kierownik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na odgłos strzałów wybiegły ze szpitala pielęgniarki z kierowniczką na czele oraz część personelu z sąsiedniego instytutu oftalmicznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: ḱerovʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 zob. kierownik.

Wiktionary


kierowniczko

kobieta zarządzająca czymś


SJP.pl


kierowniczy

przymiotnik

 (1.1) adm. dotyczący kierownika

 (1.2) techn. dotyczący kierownicy i kierowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ekipa kierownicza szkoły podjęła decyzję o tymczasowym wydaleniu tego ucznia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowanie n., kierowca mos., kierownica ż., kierownictwo n., kierowniczka ż., kierownik mos.

 czas. kierować ndk., nakierować dk., pokierować dk., skierować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przewodni, zwierzchni

Wiktionary


kierownik

osoba zarządzająca czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wydająca innym polecenia w danym dziale lub jednostce firmy albo organizacji

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spóźniłam się do sklepu i kierownik to zobaczył, mam dzisiaj zostać dłużej za ladą.

 (1.1) Panie kierowniku, mogę skoczyć po papierosy?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈrɔvʲɲik, AS: ḱerovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierownictwo n., kierownica ż., kierowca mos., kierowanie n.

:: fż. kierowniczka ż.

 przym. kierowniczy

 czas. kierować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szef, dyrektor, przełożony

Wiktionary


kierownikowy

przymiotnik od: kierownik


SJP.pl


kierowniku

osoba zarządzająca czymś


SJP.pl


kierowy

przymiotnik od: kier


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kierami; dotyczące kierów; oznaczony kierem

Wiktionary


kierpce

(zwykle w liczbie mnogiej) rzadko: płytki, góralski but z jednego kawałka skróry, wiązany rzemykami; kierpec (częściej)


SJP.pl

Kierpce (gw. kiyrpce, kyrpce, karple, krypcie), lp kierpec – płytkie, lekkie chodaki szyte ręcznie, przeważnie z jednego kawałka skóry, wiązane rzemykami; tradycyjne obuwie skórzane noszone jeszcze współcześnie, m.in. przez górali i mieszkańców łuku karpackiego.

Wikipedia


kierpcowy

przymiotnik od: kierpec


SJP.pl


kierpec

(zwykle w liczbie mnogiej) płytki, góralski but z jednego kawałka skóry, wiązany rzemykami; kierpeć (rzadko)


SJP.pl


kierski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Kierski – polski wojskowy
  • Józef Tadeusz Kierski – katolicki duchowny
  • Kazimierz Kierski – polski urzędnik
  • Zygmunt Kierski – polski i gdański bankowiec, rumuński urzędnik konsularny

Wikipedia


kiersnówek

Kiersnówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk. Leży nad Nurcem dopływem Bugu.

W 1921 roku wieś liczyła 12 domów i 73 mieszkańców, w tym 46 katolików i 27 prawosławnych.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Brańsku.

Wikipedia


kiersnowo

W Polsce
  • Kiersnowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Brańsk
    • Kiersnowo – gromada
  • Kiersnowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. lidzbarskim, w gminie Kiwity

Wikipedia


kiersnowski

nazwisko


SJP.pl


kiersznowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Kiersznowski:

  • Krzysztof Kiersznowski – aktor
  • Leopold Kiersznowski – żołnierz

Wikipedia


kiersztanówko

Kiersztanówko (niem. Klein Kirsteinsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Grunwald. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

W 1861 r. we wsi mieszkało 121 osób.

Wikipedia


kiersztanowo

3 miejscowości w Polsce:

  • Kiersztanowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mrągowo
  • Kiersztanowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Jeziorany
  • Kiersztanowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Grunwald

Wikipedia


kierunek

1. strona, w którą zwrócony jest jakiś ruch; droga prowadząca do jakiegoś miejsca;
2. tendencja w sztuce, literaturze itp.;
3. wydział wyższej uczelni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) droga, linia łącząca miejsce początku ruchu z końcem ruchu, w domyśle określająca cel

 (1.2) w naukach artystycznych i technice: temat lub grupa tematów, którymi dana osoba się zajmuje, cel, do którego dąży

 (1.3) mat. zbiór wszystkich prostych lub wektorów równoległych do danej prostej.

Wiktionary

Kierunek – klasa abstrakcji relacji równoległości prostych, półprostych, odcinków i wektorów.

Innymi słowy jest to zbiór wszystkich prostych lub wektorów równoległych do pewnej zadanej prostej. Określenie, że pewien wektor albo prosta mają dany kierunek, oznacza że należą one do tego zbioru.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poszliśmy w kierunku kościoła.

 (1.2) Uważam, że obecny kierunek w muzyce służy degeneracji młodzieży socjalistycznej.

 (1.3) Wektor jest jednoznacznie określony przez kierunek, zwrot i długość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈrũnɛk, AS: ḱerũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skierowanie n., kierunkowanie n., kierowanie n., kierowca mos.

 czas. ukierunkowywać, kierunkować ndk., kierować ndk., skierować dk.

 przym. kierunkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) droga

 (1.2) trend, tendencja

Wiktionary


kierunkowskaz

1. rodzaj lampy świetlnej, montowanej w pojazdach mechanicznych, służącej do sygnalizacji zmiany kierunku ruchu;
2. znak przydrożny informujący o kierunku i odległości od danej miejscowości; drogowskaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. urządzenie służące do sygnalizowania zamiaru zmiany kierunku poruszania się

 (1.2) zob. drogowskaz.; znak wskazujący drogę

Wiktionary

Kierunkowskaz – mechaniczny (dawniej) lub świetlny (obecnie) sygnalizator planowanej zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu pojazdu mechanicznego. Współcześnie ma postać migającej lampki, umieszczonej po lewej i prawej stronie pojazdu, z przodu i z tyłu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌcɛrũŋˈkɔfskas, AS: ḱerũŋkofskas

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) migacz

 (1.2) drogowskaz

Wiktionary


kierunkowy

wytyczający, wskazujący kierunek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kierunku, wskazujący kierunek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛrũŋˈkɔvɨ, AS: ḱerũŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierunek m., kierowca mos.

 czas. kierować

Wiktionary


kierwałd

Kierwałd – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Morzeszczyn.

Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.

Wikipedia


kiery

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. który

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kto

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: kier

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Górny Śląsk: Kiery las je niejstarszy? – Brzoza, bo je siwo.

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kieryndy, kierysi, kierysika, kierysikej

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kery.

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kery.

Wiktionary


kieryndy

zaimek przysłowny pytajny

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. którędy

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kiery, kierysi, kierysika, kierysikej

Wiktionary


kierysi

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kiery, kieryndy, kierysika, kierysikej

Wiktionary


kierysika

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kiery, kieryndy, kierysi, kierysikej

Wiktionary


kierysikej

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. któryś, jakiś

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kiery, kieryndy, kierysi, kierysika

Wiktionary


kierz

przestarzałe, dziś regionalnie: krzak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. krzak

 (1.2) daw. krzew, krzak, zarośla

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Kierz – przysiółek wsi Golędzinów w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie
  • Kierz – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Skępe
  • Kierz – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Bełżyce
  • Kierz – część wsi Wola Pierowa w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Nowe Ostrowy
  • Kierz – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Lubochnia
  • Kierz – część wieś Dłużniewo Duże w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Staroźreby
  • Kierz – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński
  • Kierz – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Ostrowite

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) We krzu się ptak lęże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛʃ, AS: ḱeš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzaczenie n., odkrzaczanie n., odkrzaczenie n., krzak m.

:: zdrobn. kierzek m.

 czas. krzaczyć ndk., odkrzaczać ndk., odkrzaczyć dk.

 przym. krzaczasty

Wiktionary


kierzanka

regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierznia, kierzenka, kierzynka


SJP.pl

Kierzanka, Kirzanka (lit. Kirzinė) – kolonia na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Mejszagoła.

Wikipedia


kierzek

przestarzałe, dziś regionalnie: krzaczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. krzak, krzaczek

Wiktionary

Kierzek – wieś sołeckaw Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Kadzidło.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia pw. Ducha Świętego w Kadzidle

Wikipedia

Powiązane:

 zob. kierz.

Wiktionary


kierzenka

wieś w Polsce


SJP.pl


kierzenko

wieś w Polsce


SJP.pl

Kierzenko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Kępno.

Położone przy drodze Kierzno-Mikorzyn, ok. 5 km na północny wschód od Kępna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.





Wikipedia


kierzkówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Kierzkówka – wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kamionka. Leży przy rzece Mininie

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Kamionka. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 430 mieszkańców.

Wikipedia


kierzkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Kierzkowski

  • Adam Kierzkowski (ur. 1985) – polski gimnastyk
  • Alexandre-Édouard Kierzkowski (1816–1870) – kanadyjski żołnierz, inżynier i polityk polskiego pochodzenia
  • Bronisław Kierzkowski (1924–1993) – polski artysta malarz i pedagog
  • Ewa Kierzkowska (ur. 1964) – polska polityk, w latach 2009–2011 wicemarszałek Sejmu VI kadencji
  • Henryk Kierzkowski (1919–1944) – szef Kedywu powiatu przasnyskiego
  • Jakub Filip Kierzkowski (1771–1862) – polski pamiętnikarz, uczestnik powstania listopadowego
  • Janusz Kierzkowski (1947–2011) – polski kolarz torowy
  • Kazimierz Kierzkowski (1890–1942) – działacz polityczny i społeczny
  • Maciej Kierzkowski (ur. 1974) – polski gitarzysta i kompozytor
  • Michał Kierzkowski
  • Roman Kierzkowski (1905–1962) – polski harcmistrz
  • Walerian Kierzkowski (1905–1979) – biskup elekt Kościoła Polskokatolickiego w RP
  • Władysława Kierzkowska (1923–2016) – polska plastyczka

Wikipedia


kierznia

regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierzanka, kierzenka, kierzynka


SJP.pl

Maselnica (masielnica, maśniczka, maślniczka) – urządzenie do ręcznego wytwarzania masła. W Polsce stosowana w gospodarstwach wiejskich jeszcze w XX wieku.

Pierwsze maselnice wzorowane na beczkach z klepek skonstruowali w 1839 roku Amerykanie Disprow i Wizard.

Wikipedia


kierzno

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Kierzno – osada w woj. lubuskim, w pow. nowosolskim, w gminie Siedlisko
  • Kierzno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gminie Kępno

Wikipedia


kierznowski

nazwisko


SJP.pl


kierzynka

regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierznia, kierzenka, kierzanka


SJP.pl


kieś

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Łotwie nad rzeką Gaują;

Wiktionary

Kieś (łot. Cēsis, wym. [ˈt͡seːsis]; niem. Wenden; ros. Цесис; estoń. Võnnu; dawniej Wenden) – miasto na Łotwie nad rzeką Gaują.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) hist. Wenden

Wiktionary


kiesa

1. pieniądze, kapitał, majątek; kasa;
2. woreczek na pieniądze; trzos, trzosik, sakwa, sakiewka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. woreczek wykorzystywany do przechowywania pieniędzy lub kosztowności

 (1.2) daw. zawartość kiesy (1.1)

 (1.3) przen. książk. pieniądze, majątek, kasa

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Pieniądze za ropę saudyjską i kuwejcką zasilają kiesę Nasera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛsa, AS: ḱesa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. kieska ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sakiewka, trzos, purales

Wiktionary


kiesinger

Kurt Georg Kiesinger (1904-88), niemiecki polityk i prawnik


SJP.pl


kieska

woreczek używany dawniej do przechowywania pieniędzy lub kosztowności


SJP.pl


kieślowski

nazwisko


SJP.pl


kieszek

nazwisko


SJP.pl

Kieszek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Pionki. Ma status sołectwa.

W skład sołectwa Kieszek wchodzi także wieś Huta. W 2023 sołectwo liczyło 363 mieszkańców.

W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie w latach 1975–1998 do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja i św. Małgorzaty w Jedlni.

Wikipedia


kieszeń

1. kawałek materiału, w ten sposób przyszytego, przymocowanego do ubrania, plecaka itp., by dawał możliwość schowania podręcznych przedmiotów, pieniędzy, dokumentów itp.
2. zasoby pieniężne
3. część urządzenia, w której jest coś zamykane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. odzież. rodzaj małego schowka np. w ubraniu lub torbie;

 (1.2) przen. o czyichś środkach finansowych, funduszach

 (1.3) techn. część urządzenia, do której wsuwa się lub wkłada coś płaskiego, np. płytę, kasetę itp.

 (1.4) środ. teatr. wnęka przy scenie, gdzie przechowuje się dekoracje

Wiktionary

Kieszeń – służący do przechowywania przedmiotów podręcznych kawałek materiału w formie woreczka wszyty w ubranie, plecak czy torbę. Kieszeń może występować m.in. w spodniach, kurtce, koszuli, bluzie. Zamknięciem kieszeni mogą być wielorakie guziki i suwaki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W kieszeni spodni mam klucze, portfel i komórkę.

 (1.2) Własne mieszkanie nie jest na moją kieszeń.

 (1.3) W tym napędzie DVD zacina się kieszeń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛʃɛ̃ɲ, AS: ḱešẽń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieszonkowiec m., kieszonkowe n., kieszeniówka ż.

:: zdrobn. kieszonka ż.

 przym. kieszonkowy, kieszeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kabza., gw-pl|Śląsk Cieszyński|kapsa., gw-pl|Poznań. kiejda; środ. dolina

Wiktionary


kieszeniec

krab kieszeniec - gatunek stawonoga z gromady pancerzowców


SJP.pl


kieszeniowiec

rzadko: książka małego formatu; kieszonkowiec


SJP.pl


kieszeniowy

przymiotnik od: kieszeń


SJP.pl


kieszennik

rodzaj nietoperzy z rodziny upiorowatych


SJP.pl

Kieszennik (Saccopteryx) – rodzaj ssaków z podrodziny upiorów (Emballonurinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).

Wikipedia


kieszkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Bogusław Kieszkowski (1857–1912), c. k. urzędnik, Radca dworu
  • Bohdan Kieszkowski (1936-), społecznik, działacz oświatowy
  • Henryk Kieszkowski (1821-1905), ziemianin, urzędnik, poseł
  • Stanisław Kieszkowski, właściciel wsi Parznice
  • Stanisław Kieszkowski, kronikarz
  • Stanisław Kieszkowski (1772–1842), właściciel ziemski
  • Stanisław Kieszkowski (1841–1910), urzędnik
  • Zdzisław Kieszkowski (1937-), polityk, senator

Wikipedia


kieszoneczka

zdrobnienie od: kieszonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kieszonka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛʃɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: ḱešõnečka

Wiktionary


kieszonka

mała kieszeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kieszeń

 (1.2) kraw. mała kieszeń

 (1.3) anat. zob. kieszonka krtaniowa.

 (1.4) anat. zob. kieszonka przysadki.

 (1.5) med. zob. kieszonka retrakcyjna.

 (1.6) icht. zob. kieszonka skrzelowa.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wuj wyjął z kieszonki zegarek, wielką cebulę na złotym łańcuszku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛˈʃɔ̃nka, AS: ḱešõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieszeń ż., kieszonkowiec m., kieszonkowe n., kieszeniówka ż.

 przym. kieszonkowy, kieszeniowy

Wiktionary


kieszonkostwo

proceder kieszonkowca; doliniarstwo


SJP.pl


kieszonkowe

pieniądze przeznaczone na drobne wydatki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zazwyczaj stała suma pieniędzy otrzymywana przez dziecko od rodziców na własne wydatki

Wiktionary

Kieszonkowe – potoczna nazwa stałej i niewielkiej pensji, wypłacanej dziecku przez jego rodziców raz w tygodniu lub miesiącu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skończyło mi się kieszonkowe, nie mam nawet na paluszki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɛ, AS: ḱešõŋkove

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieszonka ż., kieszeń ż., kieszonkowiec m.

 przym. kieszonkowy

Wiktionary


kieszonkowiec

drobny złodziejaszek; doliniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ten, kto kradnie przedmioty z cudzych kieszeni

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. tania książka niewielkiego formatu, mieszcząca się w kieszeni

Wiktionary

  • Kieszonkowiec – złodziej dokonujący drobnych kradzieży.
  • Kieszonkowiec (1959) – francuski film w reżyserii Roberta Bressona.
  • Kieszonkowiec (1997) – chiński film w reżyserii Jia Zhangkego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakiś kieszonkowiec ukradł mu portfel w tramwaju.

 (2.1) W dworcowym kiosku kupiłem dwa kieszonkowce do czytania w podróży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvʲjɛt͡s, AS: ḱešõŋkovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieszeń ż., kieszonkowe n., kieszonka ż.

 przym. kieszonkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) złodziej kieszonkowy, więz. doliniarz

Wiktionary


kieszonkowy

przymiotnik od: kieszonka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kieszonki, związany z kieszonką

 (1.2) o małym rozmiarze, mogącym pomieścić się w kieszeni

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kieszonkowe kalkulatory są małe i wygodne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɨ, AS: ḱešõŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieszonka ż., kieszeń ż., kieszenisko n., kieszonkowe n., kieszonkowiec m., kieszeniowiec m., kieszeniówka ż.

 przym. kieszeniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) podręczny

Wiktionary


kiet'

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu, do którego wpada dwoma ramionami

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ket

Wiktionary


kieta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łańcuch napędowy

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sznur korali, bransoletka

 (1.3) pot. gruby łańcuch noszony na szyi

Wiktionary

Kieta – miasto portowe w Papui-Nowej Gwinei, położone na wschodnim wybrzeżu Wyspy Bougainville’a. W 2015 roku liczyło około 3,6 tys. mieszkańców. Znajduje się w pobliżu miasta Arawa.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) keta

 (1.2) keta

Wiktionary


kietlanka

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Kietlanka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Zaręby Kościelne
  • Kietlanka – osada w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Korytnica
  • Kietlanka – przystanek kolejowy w Kietlance, w powiecie ostrowskim, w województwie mazowieckim

Wikipedia


kietlice

Kietlice (niem. Kittelwitz, 1936-1945 Kitteldorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kietlice, po jej zniesieniu w gromadzie Ściborzyce Małe.

Wikipedia


kietlicz

nazwisko


SJP.pl

Kietlicz (Kiczka, Kyczka, Kitschka) – herb szlachecki.

  • Opis herbu:

Kietlicz I : W polu złotem; trzy złote sznury w ósemkę złożone: dwa i jeden, w środku tarczy stykające się. Klejnot: trzy pióra strusie.

Kietlicz II : W polu czerwonem; trzy złote sznury w ósemkę złożone: dwa i jeden, w środku tarczy stykające się. Klejnot: trzy pióra strusie.

  • Najwcześniejsze wzmianki:

Wikipedia


kietliński

nazwisko


SJP.pl


kietrz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim;

Wiktionary

Kietrz (niem. Katscher, cz. Ketř) – miasto w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kietrz, w południowej części Płaskowyżu Głubczyckiego, nad rzeką Troją (prawym dopływem Psiny w dorzeczu Odry).

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 5447 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛṭʃ, AS: ḱeṭš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kietrzanin mos., kietrzanka ż.

 przym. kietrzański, kietrzski

 przysł. kietrzańsko

Wiktionary


kietrzanin

mieszkaniec Kietrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kietrza

 (1.2) osoba pochodząca z Kietrza, urodzona w Kietrzu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pan Ambroży jest rodowitym kietrzaninem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kietrz mrz.

:: fż. kietrzanka ż.

 przym. kietrzański, kietrzski

 przysł. kietrzańsko

Wiktionary


kietrzanka

mieszkanka Kietrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kietrza

 (1.2) kobieta pochodząca z Kietrza, urodzona w Kietrzu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwyciężył projekt kietrzanek dotyczący organizacji przedszkola.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kietrz mrz.

:: fm. kietrzanin mos.

 przym. kietrzański, kietrzski

 przysł. kietrzańsko

Wiktionary


kietrzański

przymiotnik od: Kietrz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kietrza, związany z Kietrzem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabytkowe kietrzańskie kamienice spalili radzieccy żołdacy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.

 przym. kietrzski

 przysł. kietrzańsko

Wiktionary


kietrzańsko

przysłówek

 (1.1) na sposób kietrzański, po kietrzańsku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.

 przym. kietrzański, kietrzski

Wiktionary


kietrzski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kietrza, związany z Kietrzem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka kietrzskich kamienic spłonęło podczas wojny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.

 przym. kietrzański

 przysł. kietrzańsko

Wiktionary


kiewicz

nazwisko


SJP.pl


kież

zaimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jakże

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kież tam pujdziecie na ty zoziyrki, dyć dziecko mo już miesiónc.

Wiktionary


kieżmarczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kieżmarku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przełomie XIV i XV w. kieżmarczanie wraz z mieszczanami Nowej Wsi Spiskiej zaatakowali prawo składu Lewoczy.

 (1.1) Kieżmarczanie posyłali swoich synów do Niemiec na studia medyczne, prawnicze lub teologiczne - także po to, by zdobywali biegłość w niemczyźnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kieżmark mrz.

:: fż. kieżmarczanka ż.

 przym. kieżmarski

Wiktionary


kiezmark

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Kiezmark (niem. Käsemark) – wieś w Polsce na Żuławach Gdańskich położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie na obszarze Żuław Gdańskich przy drodze krajowej nr 7 (E77). Wieś jest siedzibą sołectwa Kiezmark, w którego skład wchodzi również miejscowość Serowo.

Wikipedia


kiezmarski

związany z Kiezmarkiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kieżmarkiem, dotyczący Kieżmarku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kieżmark mrz., kieżmarczanin mos.

Wiktionary


kieł

1. ząb znajdujący się między siekaczami a zębami trzonowymi u ssaków
2. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kiełek
3. element tokarki, szlifierki, przyrządu pomiarowego w kształcie stożka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. ząb między siekaczami a zębami trzonowymi;

 (1.2) gruby, wyrośnięty kiełek rośliny

 (1.3) techn. element urządzeń podpierający przedmiot i ustalający jego oś obrotu, występujący np. w tokarkach i szlifierkach

Wiktionary

Kieł (łac. dens caninus, l.mn. kłydentes canini) – jednokorzeniowy ząb charakterystyczny dla uzębienia heterodontycznego, służący do chwytania, przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a także do obrony. Występuje parzyście w dolnym i górnym łuku zębowym. Kły znajdują się za siekaczami i mają zwykle kształt stożkowaty, mało zakrzywionych haków albo, jak u człowieka, całkiem prosty. Są ostre i duże, zwykle wyższe od pozostałych zębów, szczególnie silnie rozwinięte u drapieżnych i świniowatych. U przeżuwaczy nie występują kły górne a dolne upodabniają się do siekaczy. U gryzoni i zającowatych całkowicie brak kłów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Potykałem się co chwila, upadałem, a zgłodniała czereda rozjuszonych bestii już, już dosięgała mnie swymi kłami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛw, AS: ḱeu̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełkowanie n., kiełek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łow. kęs, kłaniec

Wiktionary


kiełb

ryba z rodziny karpiowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. drobna europejska ryba słodkowodna;

Wiktionary

Kiełb – gatunek ryby z rodziny karpiowatych. Nazwa używana zwykle w odniesieniu do kiełbia pospolitego (Gobio gobio).

  • kiełb amurski (Pseudorasbora parva)
  • kiełb białopłetwy (Romanogobio albipinnatus)
  • kiełb dalekowschodni (Gobio soldatovi)
  • kiełb długowąsy (Romanogobio uranoscopus)
  • kiełb dniestrzański (Gobio sarmaticus)
  • kiełb dunajski (Gobio obtusirostris)
  • kiełb kaukaski (Romanogobio ciscaucasicus)
  • kiełb Kesslera (Romanogobio kessleri)
  • kiełb kolący (Saurogobio dabryi)
  • kiełb kolczasty (Gnathopogon strigatus)
  • kiełb ośmiowąsy (Gobiobotia pappenheimi)
  • kiełb pospolity albo krótkowąsy (Gobio gobio)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełbie i płotki, lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadają podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛwp, AS: ḱeu̯p

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kiełbik m.

Wiktionary


kiełba

potocznie: kiełbasa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. żart. zgrub. od kiełbasa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zna życia ten, kto nie smażył kiełby w kominku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełbasa ż., kiełbaśnictwo n., kiełbasiarz m., kiełbaśnik m., kiełbaśnica ż.

:: zdrobn. kiełbaska ż.

:: zgrub. kiełbacha ż.

 czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.

 przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. kiełbacha

Wiktionary


kiełbacha

zgrubienie od: kiełbasa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zgrub. od: kiełbasa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiełbacha z grilla, to jest jedzenie dla dzieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛwˈba.xa, AS: ḱeu̯.ba.χa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż., kiełba ż.

 przym. kiełbasiany

Wiktionary


kiełbasa

wyrób wędliniarski z mielonego mięsa w osłonce z jelita zwierzęcego albo sztucznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. wędlina z rozdrobnionego mięsa w osłonce sztucznej lub z jelita zwierzęcego;

Wiktionary

Kiełbasa – wyrób spożywczy w postaci rozdrobnionego (mielonego lub krojonego) mięsa (lub podrobów), które wraz z tłuszczem i dodatkami (przyprawy, zioła) umieszczone jest w podłużnej osłonce. Niekiedy poddaje się je obróbce termicznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rano zjadłem chleb z kiełbasą i ogórkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛwˈbasa, AS: ḱeu̯basa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasiarz m., kiełbaśnik m., kiełbaśnica ż.

:: zdrobn. kiełbaska ż.

:: zgrub. kiełbacha ż., kiełba ż.

 czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.

 przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|woszt, wuszt.

Wiktionary


kiełbasiany

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do kiełbasy, związany z kiełbasą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1993 przy pomocy jadu kiełbasianego sekta usiłowała zamordować rodzinę cesarską.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełba ż., kiełbacha ż., kiełbasa ż., kiełbaska ż., kiełbasiarz mos., kiełbaśnik mos., kiełbaśnica ż., kiełbaśnictwo n.

 czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.

 przym. kiełbasowy, kiełbaskowy, kiełbaśniczy

Wiktionary


kiełbasić

żartobliwie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym;
2. gmatwać, komplikować;
3. kiełbasić się -
a) mieszać się, mylić się; kitwasić się, kitłasić się;
b) gmatwać się, komplikować się;
c) psuć się, pogarszać się


SJP.pl


kiełbasiński

nazwisko


SJP.pl


kiełbaska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kiełbasa

Wiktionary

1 miejscowość:

  • Kiełbaska – część wsi Julianów w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria

3 cieki wodne:

  • Kiełbaska – rzeka, dopływ Warty
  • Kiełbaska – struga, dopływ Chrząstawki
  • Kiełbaska II – struga, dopływ Kiełbaski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co podać do kiełbasek, musztardę czy keczup?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛwˈbaska, AS: ḱeu̯baska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż., zgrub. kiełba ż.

 przym. kiełbasiany

Wiktionary


kiełbaskowy

kiełbaska, np. kiełbaskowy grill


SJP.pl


kiełbaśnictwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wytwarzanie kiełbas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz sąsiad trudni się kiełbaśnictwem od nastu lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełba ż., kiełbacha ż., kiełbasa ż., kiełbaska ż., kiełbasiarz mos., kiełbaśnik mos., kiełbaśnica ż.

 czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.

 przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy, kiełbaśniczy

Wiktionary


kiełbaśniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kiełbaśnictwem, dotyczący kiełbaśnictwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełbaśnictwo n.

 przym. kiełbasiany

Wiktionary


kiełbasowy

przymiotnik od: kiełbasa


SJP.pl


kiełbik

zdrobniale o kiełbiu (ryba z rodziny karpiowatych)


SJP.pl


kiełbowicz

nazwisko


SJP.pl


kiełbowo

Kiełbowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kiełbowo, po jej zniesieniu w gromadzie Gralewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Gralewie.

Wikipedia


kiełcz

Wikipedia


kiełczewo

Kiełczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan.

Wikipedia


kiełczewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Kiełczewski – polski szlachcic, urzędnik, poseł na Sejm
  • Aleksander Tomasz Kiełczewski – polski szlachcic, urzędnik
  • Bohdan Kiełczewski – polski leśnik, zoolog i ekolog
  • Dariusz Kiełczewski – polski naukowiec, ekonomista, filozof, poeta, prozaik
  • Leszek Kiełczewski – polski polityk, poseł na Sejm
  • Remigian Kiełczewski – polski szlachcic, urzędnik
  • Remigian Kiełczewski – polski szlachcic, urzędnik
  • Ryszard Kiełczewski – polski brydżysta i dziennikarz
  • Wacław Kiełczewski – polski jubiler i polityk, poseł na Sejm

Wikipedia


kiełczów

Kiełczów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

Wikipedia


kiełczówek

Kiełczówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

Wikipedia


kiełczygłów

wieś w Polsce


SJP.pl

Kiełczygłów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.

Wieś królewska w starostwie wieluńskim w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kiełczygłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


kiełczygłówek

Kiełczygłówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


kiełczygłowski

przymiotnik od: Kiełczygłów


SJP.pl


kiełczykowski

nazwisko


SJP.pl


kiełczynek

Kiełczynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wieś położona przy północno-zachodniej granicy Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4079 z Zaborowa do Książa Wielkopolskiego.

Wikipedia


kiełek

1. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kieł;
2. początek jakiegoś zjawiska lub wydarzenia; zarodek, zalążek, zaczątek;
3. zdrobnienie od: kieł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. cześć zarodka zawierająca część korzeniową i pąk

 (1.2) spoż. kulin. skiełkowane nasiona roślin jadalnych w celach spożywczych

Wiktionary

Kiełek (960 m) – szczyt w miejscowości Sidzina w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Bystra-Sidzina. Znajduje się w południowo-wschodnim ramieniu Policy, które poprzez Czernic (Czyrniec), Przełęcz Zubrzycką, Grelkę, Kiełek i Brożek opada do doliny Bystrzanki. Południowo-zachodnie stoki Kiełka opadają do doliny potoku Sidzinka, północno-zachodnie do Ciśniawki, we wschodnie wcinają się Mików Potok i Czarnów Potok.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Do ugotowanego pęczaku dodajemy ugotowaną soczewicę oraz pieczarki z cebulą. Wszystko mieszamy i posypujemy natką pietruszki albo kiełkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieł m., kiełkowanie n., kiełkownica ż., wykiełkowanie n., skiełkowanie n.

 czas. kiełkować ndk., wykiełkować dk., skiełkować dk.

 przym. kiełkowy

Wiktionary


kiełki

1. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kieł;
2. początek jakiegoś zjawiska lub wydarzenia; zarodek, zalążek, zaczątek;
3. zdrobnienie od: kieł


SJP.pl

  • kiełki – produkt spożywczy
  • Kiełki – wieś w Polsce (woj. mazowieckie, gmina Baboszewo)
  • Kiełki – jedna z nazwa jeziora Chełchy w woj. warmińsko-mazurskim

Wikipedia


kiełkować

1. wypuszczać pierwsze pędy;
2. powstawać jako zaczątek czegoś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) wyrastając, wypuszczać kiełki – drobne pędy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasiona pomidora kiełkują po kilku tygodniach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɛwˈkɔvat͡ɕ, AS: ḱeu̯kovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełkowanie n., kiełek, kiełkownik

 przym. kiełkowy

Wiktionary


kiełkowalnia

pomieszczenie, w którym stworzone zostały specjalne warunki do kiełkowania nasion


SJP.pl


kiełkowalność

zdolność nasion do wypuszczania kiełków


SJP.pl


kiełkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiełkować.

 (1.2) bot. ogół procesów prowadzących do powstania zarodka rośliny i przemiany nasiona w siewkę;

Wiktionary

Kiełkowanie (germinacja) – zespół procesów zachodzących wewnątrz nasiona, które prowadzą do aktywacji zarodka. Rozpoczęcie wzrostu siewki jest zakończeniem kiełkowania i rozpoczęciem następnej fazy rozwojowej. Makroskopowym objawem zakończonego kiełkowania jest pojawienie się korzonka zarodkowego, co jest już objawem wzrostu. Kiełkowanie polega na przemianie nasienia w siewkę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W procesie kiełkowania liścienie wydostają się na zewnątrz nasienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcɛwkɔˈvãɲɛ, AS: ḱeu̯kovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kieł m., kiełek m.

 czas. kiełkować, wykiełkować, zakiełkować

 przym. kiełkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) germinacja

Wiktionary


kiełkowice

Kiełkowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej, w gminie Ogrodzieniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia


kiełkownica

miejsce przeznaczone do wysypania moczonych nasion, by wykiełkowały; kiełkownik


SJP.pl

Kiełkownik (także: kiełkownica) – urządzenie doświadczalne w botanice, służące do określania zdolności kiełkowania nasion. Mianem kiełkownika można też określić miejsce (naczynie), w którym umieszcza się zamoczone nasiona celem wykiełkowania. Zwykle taki zestaw składa się ze zbiornika na wodę, kilku poziomów na kiełki oraz przykrycia (pokrywy). Najprostszym kiełkownikiem w warunkach domowych może być przezroczysty słoik.

Wikipedia


kiełkownik

1. urządzenie do określania zdolności kiełkowania nasion;
2. miejsce przeznaczone do wysypania moczonych nasion, by wykiełkowały; kiełkownica


SJP.pl

Kiełkownik (także: kiełkownica) – urządzenie doświadczalne w botanice, służące do określania zdolności kiełkowania nasion. Mianem kiełkownika można też określić miejsce (naczynie), w którym umieszcza się zamoczone nasiona celem wykiełkowania. Zwykle taki zestaw składa się ze zbiornika na wodę, kilku poziomów na kiełki oraz przykrycia (pokrywy). Najprostszym kiełkownikiem w warunkach domowych może być przezroczysty słoik.

Wikipedia


kiełkowo

Kiełkowo (pol. hist. Kijakowo) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec.

Wikipedia


kiełkowski

nazwisko


SJP.pl


kiełkowy

kiełek (zaczątek rośliny)


SJP.pl


kiełmina

wieś w Polsce


SJP.pl

Kiełmina – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. Kiełmina leży na zachód od Dobrej. W Kiełminie leży źródło rzeki Kiełmiczanki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łódzkiego.

Wikipedia


kiełpieniec

Kiełpieniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.

Kiełpieniec został założony pod koniec XVIII wieku przez osadników holenderskich. W 1798 roku działała tu szkoła ewangelicka. Wieś liczyła 105 mieszkańców w 1827, i 151 w 1883 roku. Obecnie nie ma żadnych pozostałości holenderskiej obecności.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


kiełpin

W Polsce
  • Kiełpin – część miasta Zielona Góra
  • Kiełpin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Tuchola
  • Kiełpin – wieś w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Deszczno
  • Kiełpin – część wsi Rzeczyca w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Zadzim
  • Kiełpin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. warszawski zachodnim, w gminie Łomianki
  • Kiełpin – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Konarzyny
  • Kiełpin – wieś w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Człuchów
  • Kiełpin – część wsi Dębicze w woj. wielkopolskim, w pow. ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną
  • Kiełpin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Lipka
  • Kiełpin – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie

Wikipedia


kiełpiniec

Kiełpiniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sterdyń. Ma status sołectwa. Leży na lewym brzegu Bugu, na historycznym Podlasiu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


kiełpino

W Polsce
  • Kiełpino – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Kartuzy
  • Kiełpino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Drawno
  • Kiełpino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Brojce
  • Kiełpino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo

Wikipedia


kiełpiński

nazwisko


SJP.pl


kiełtycki

przymiotnik od: Kiełtyki (wieś w Polsce)


SJP.pl


kiełtyka

nazwisko


SJP.pl


kiełtyki

nazwisko


SJP.pl

Kiełtyki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Mała Wieś.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


kiełż

drobny, wodny skorupiak


SJP.pl

Kiełże – zwyczajowa nazwa morskich i słodkowodnych, dennych skorupiaków z kilku rodzin w rzędzie obunogów. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone, łukowato wygięte ciało o długości do 2 cm, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni. Kiełże żyją na dnie zbiorników wodnych, często występując masowo.

Wikipedia


kiełzać

kiełznać;
1. zakładać koniowi uzdę lub wędzidło;
2. potocznie: radzić sobie z kimś bądź z czymś; poskramiać, ujarzmiać;
3. potocznie: hamować, ograniczać swoje emocje


SJP.pl


kiełże

morskie i słodkowodne skorupiaki denne


SJP.pl

Kiełże – zwyczajowa nazwa morskich i słodkowodnych, dennych skorupiaków z kilku rodzin w rzędzie obunogów. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone, łukowato wygięte ciało o długości do 2 cm, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni. Kiełże żyją na dnie zbiorników wodnych, często występując masowo.

Wikipedia


kiełznać

kiełzać;
1. zakładać koniowi uzdę lub wędzidło;
2. potocznie: radzić sobie z kimś bądź z czymś; poskramiać, ujarzmiać;
3. potocznie: hamować, ograniczać swoje emocje


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. okiełznać)

 (1.1) zakładać koniowi uzdę lub wędzidło

 (1.2) przen. uspokajać kogoś i dostosowywać jego zachowanie do swoich oczekiwań; ujarzmiać, poskramiać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɛwznat͡ɕ, AS: ḱeu̯znać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełzno n., kiełznanie n.

Wiktionary


kiełznanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiełznać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kiełznać ndk.

Wiktionary


kiełzno

w jeździectwie: metalowa część uzdy występująca w dwóch rodzajach (wędzidło i munsztuk)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. jeźdz. krótki pałąk jedno- lub dwudzielny zakładany koniowi do pyska, umożliwiający łatwiejsze nim sterowanie;

Wiktionary

Kiełzno – część ogłowia; krótki, jedno- lub dwudzielny, pałąk wkładany koniowi do pyska. Wykonane są z różnych materiałów jak metal, plastik czy guma. Służą do utrzymania kontroli jeźdźca nad koniem, do utrzymania kierunku jazdy oraz ustawiania głowy konia. Wyróżnia się kilka rodzajów kiełzn: wędzidła, munsztuki i pelamy, kiełzna wierzchowe i zaprzęgowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koń faktycznie szalał, trząsł łbem, chrapał i gryzł ociekające pianą kiełzno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieokiełznanie n., okiełznanie n., nieokiełznywanie n., okiełznywanie n.

 czas. kiełznać, okiełznać dk., okiełznywać ndk.

 przym. nieokiełznany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wędzidło

Wiktionary


kiełżowy

kiełż


SJP.pl

Patrz:

kiełż

kifoskolioza

schorzenie kręgosłupa polegające na jego skrzywieniu ku tyłowi i na bok


SJP.pl


kifotyczny

kifoza


SJP.pl

Patrz:

kifoza

kifoza

wygięcie kręgosłupa do tyłu


SJP.pl

Wikipedia


kigali

stolica Ruandy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Rwandy;

Wiktionary

Kigali – stolica i największe miasto Rwandy. Położone jest w centrum państwa. Od uzyskania niepodległości przez kraj w 1962 stanowi jego największy ośrodek ekonomiczny, kulturalny i transportowy. Znajduje się tu dom i biura prezydenta Rwandy oraz biura ministerstw rządu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Kigali|Ms=Kigali.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kigalijczyk mos., kigalijka ż.

 przym. kigalijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Kigali

* arabski: (1.1) كيغالي

* czeski: (1.1) Kigali

* hiszpański: (1.1) Kigali

* koreański: (1.1) korpłd|키갈리., korpłn|끼갈리.

* słowacki: (1.1) Kigali n.

* szwedzki: (1.1) Kigali n.

źródła.

== Kigali (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Kigali

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈɡalʲi, AS: ḱigalʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kigalijczyk mos., kigalijka ż.

 przym. kigalijski

Wiktionary


kigalijczyk

mieszkaniec Kigali (stolicy Rwandy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kigali

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciɡaˈlʲijt͡ʃɨk, AS: ḱigalʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kigali n.

:: fż. kigalijka ż.

 przym. kigalijski

Wiktionary


kigalijka

mieszkanka Kigali (stolicy Rwandy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kigali

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciɡaˈlʲijka, AS: ḱigalʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kigali n.

:: fm. kigalijczyk mos.

 przym. kigalijski

Wiktionary


kigalijski

przymiotnik od: Kigali (stolica Rwandy)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Kigali

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciɡaˈlʲijsʲci, AS: ḱigalʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kigali n., kigalijka ż., kigalijczyk m.

Wiktionary


kigelia

drzewo z rodziny bignoniowatych; drzewo kiełbasiane


SJP.pl

Kigelia afrykańska (Kigelia africana), znany szerzej jako drzewo kiełbasiane, na terenie RPA zwane przez miejscową ludność worsboom – rodzaj roślin z rodziny bignoniowatych. Należy do monotypowego rodzaju kigelia (Kigelia DC.). Pochodzi z tropikalnej Afryki, ale rozprzestrzenił się także w niektórych innych rejonach poza obszarem swojego rodzimego pochodzenia

Wikipedia


kigurumi

kostium zwierzęcy


SJP.pl


kii

[czytaj: kija lub kja] koreańska firma i marka samochodów


SJP.pl

  • Kanał Kii – kanał morski rozdzielający wyspy Honsiu i Sikoku
  • Góry Kii – pasmo gór w regionie Kinki w Japonii
  • Prowincja Kii – historyczna prowincja Japonii
  • Półwysep Kii – półwysep w Japonii w regionie Kinki

Wikipedia


kij

1. drewniany patyk, laska;
2. drewniana lub metalowa laska o specjalnym kształcie, używana do gier, zabaw sportowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) długi patyk;

 (1.2) długi i cienki trzonek od jakiegoś narzędzia

 (1.3) sport. długi przyrząd sportowy do uderzania

 (1.4) gw-pl|Poznań. piętro

 (1.5) pot. wędka

 (1.6) daw. długi kielich

 (1.7) pot. rodzaj kranika służącego do nalewania alkoholu, głównie piwa, z beczki

Wiktionary

  • Kij – prosty, gruby patyk
  • Kij – legendarny bohater ruski, założyciel i pierwszy władca Kijowa
  • Kij – polski bóg lub postać wymieniona przez Łukasza z Wielkiego Koźmina.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na nogach buty z cholewami, w ręku kij i zawiniątko.

 (1.2) Złamał mi się kij od szczotki. Muszę kupić nowy.

 (1.3) Zgodnie z regułami gry w golfa, w torbie golfowej można mieć maksymalnie czternaście kijów.

 (1.4) Pomieszkuję na trzecim kiju.

 (1.5) Urok wędkowania polega na rywalizacji, ale nie z kolegami po kiju, a z rybą właśnie.

 (1.7) Piwo z kija to nic innego jak po prostu piwo nalewane z dystrybutora / nalewaka, czyli piwo beczkowe – kijem określany jest kranik, który zakładany jest na beczkę.

 (1.7) Butelkowany cydr można już kupić w niemal każdym supermarkecie. Coraz więcej lokali gastronomicznych decyduje się także na sprzedaż tego trunku z kija.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cij, AS: ḱii ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kijanka ż., kijarka ż.

:: zdrobn. kijek m., kijaszek m.

 przym. kijowy, kijkowy

 przysł. kijowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patyk, badyl

 (1.2) trzonek, stylisko, drążek

 (1.4) piętro, kondygnacja, etaż

 (1.7) nalewak

Wiktionary


kija

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, na Syberii, lewy dopływ Czułymu

Wiktionary

Kija – drugorzędna żona faraona Echnatona z XVIII dynastii.

Wikipedia


kijafa

gatunek duńskiego wina z owoców wiśni


SJP.pl


kijak

nazwisko


SJP.pl

Kijak – dzielnica Wielunia obejmująca ulice: Kijak, Joanny Żubr, Graniczną i przyległe.

Na Kijaku znajduje się nieczynny od 1939 roku cmentarz żydowski, który podczas II wojny światowej był miejscem straceń Polaków i Żydów.

Wikipedia


kijaneczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: kijanka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kijanka ż.

Wiktionary


kijanka

1. larwa płazów bezogonowych;
2. drewniana łopatka służąca dawniej na wsi do prania bielizny i obijania lnu; pralnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. larwa płazów bezogonowych prowadząca wodny tryb życia;

 (1.2) etn. hist. narzędzie w postaci kija, deszczułki lub drewnianej łopatki używane dawniej do prania w rzece lub jeziorze, a także do obijania lnu;

 (1.3) mieszkanka miejscowości Kij

 (1.4) mieszkanka miejscowości Kije

Wiktionary

Kijanka – postać larwalna płazów. Po pewnym czasie przekształca się w dorosłego płaza, jednak przed całkowitym przeobrażeniem fizycznym, prezentuje wiele cech typowych dla ryb – prowadzi wodny tryb życia, porusza się, odżywia i wygląda podobnie do ryby, oddycha skrzelami, ma ogon pionowo otoczony płetwą, stanowiący główną siłę napędową. Po wylęgu są one zaopatrzone w specjalne narządy, które służą im do przymocowywania się do różnych przedmiotów, co ma je zabezpieczyć przed upadkiem na dno. U płazów ogoniastych jest to narząd balansyjny zwany narządem Rusconiego, a u płazów bezogonowych jest to podkowiasta przylga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ropuchy rozpoczynają swoje życie jako kijanki o ciele podobnym do ryby.

 (1.2) Zobaczył swoją kobietę, jak schylona pod mostem, w koszuli i lekkiej spódnicy, prała szmaty kijanką, aż echo rozlegało się po dolinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈjãnka, AS: ḱii ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kij m., kijek m., kijaszek m.

:: zdrobn. kijaneczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) klepaczka

Wiktionary


kijanowski

nazwisko


SJP.pl


kijański

nazwisko


SJP.pl

Kijański (forma żeńska: Kijańska; liczba mnoga: Kijańscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 271 osób.

Wikipedia


kijarka

1. obtaczarka do drewnianych bali,
2. narzędzie do wyrobu przedmiotów, które mają cylindryczny przekrój


SJP.pl


kijas

nazwisko


SJP.pl

  • kijas – zasada analogicznego rozumowania w islamie
  • Kijas – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Konopiska
  • Artur Kijas – polski historyk
  • Krzysztof Kijas – mistrz w sportach motorowych
  • Zdzisław Kijas – prezbiter kościoła katolickiego

Wikipedia


kijaszek

zdrobnienie od: kij


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. kij

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — We świat, do ludzi, dobrodzieju kochany — w tyli świat!... — zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijanka ż.

 przym. kijowy, kijkowy

 przysł. kijowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kijek

Wiktionary


kijaszkowo

W Polsce
  • Kijaszkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Czernikowo
  • Kijaszkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Wysoka
  • Kijaszkowo – wąskotorowy przystanek kolejowy w Kijaszkowie, w województwie wielkopolskim

Wikipedia


kije

potocznie: bicie, lanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim

 (1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim

 (1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim

 (1.5) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim

 (1.6) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim

Wiktionary

W Polsce
  • Kije – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Sulechów
  • Kije – kolonia w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Siemkowice
  • Kije – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Błaszki
  • Kije – część wsi Dzianisz w woj. małopolskim, w pow. tatrzański m, w gminie Kościelisko
  • Kije – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Kije
  • Kije – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. oleckim, w gminie Świętajno
  • Kije – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice
  • Kije – gmina w powiecie pińczowskim
  • Kije – gromada w powiecie pińczowskim
  • Kije – gromada w powiecie sulechowskim
  • Kije – przystanek kolejowy
  • Kije – dawna gmina wiejska, w dzisiejszym woj. lubuskim

Wikipedia


kijek

zdrobnienie od: kij


SJP.pl


kijewice

3 miejscowości w Polsce:

  • Kijewice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Strzelno
  • Kijewice – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna
  • Kijewice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Przasnysz

Wikipedia


kijewo

W Polsce
  • Kijewo – część miasta Szczecin
  • Kijewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Gniewkowo
  • Kijewo – przysiółek wsi Kosobudz w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Łagów
  • Kijewo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. oleckim, w gminie Olecko
  • Kijewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Środa Wielkopolska
  • Kijewo – gromada w powiecie oleckim
  • Kijewo – gromada w powiecie średzkim
  • Kijewo – nieczynny przystanek osobowy, a dawniej stacja kolejowa w Kijewie, w województwie warmińsko-mazurskim
  • Kijewo – dawne osiedle administracyjne Szczecina

Wikipedia


kijewski

przymiotnik od: Kijewo Królewskie


SJP.pl


kijkarka

potocznie: kobieta uprawiająca nordic walking


SJP.pl


kijkarstwo

forma rekreacji polegająca na szybkim chodzeniu ze specjalnymi kijkami; nordic walking


SJP.pl


kijkarz

potocznie: osoba uprawiająca nordic walking


SJP.pl


kijkować

potocznie: uprawiać nordic walking


SJP.pl


kijkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. sport. chodzenie przy użyciu kijów trekkingowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kij m., kijek m.

 czas. kijkować ndk.

 przym. kijowy, kijkowy

 przysł. kijowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nordic walking

Wiktionary


kijkowy

przymiotnik od: kijek


SJP.pl


kijóń

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. leśn. kloc używany do wbijania metalowego klina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kijónka ż.

Wiktionary


kijónka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniana łopatka do prania na kamieniu w rzece

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniany młotek do wbijania palików

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2)

:: rzecz. kijóń ż.

Wiktionary


kijów

potocznie: bicie, lanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto nad Dnieprem, stolica Ukrainy;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w gminie Drezdenko;

 (1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w gminie Otmuchów;

 (1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w gminie Kruszyna;

Wiktionary

Kijów (ukr. Київ, Kyjiw) – stolica i największe miasto Ukrainy (pod względem liczby ludności oraz powierzchni), leżące nad rzeką Dniepr.

Ma status miasta wydzielonego i jest ośrodkiem administracyjnym obwodu kijowskiego. Stanowi także największy ośrodek przemysłowy i kulturalno-naukowy kraju. Posiada rozwinięty przemysł maszynowy, lotniczy, optyczny, precyzyjny, elektrotechniczny i elektroniczny, stoczniowy, chemiczny, lekki, spożywczy i materiałów budowlanych. Miasto jest także ważnym węzłem kolejowym i drogowym. Obsługiwane jest przez dwa międzynarodowe porty lotnicze (Boryspol i Żulany). Znajdują się tu także port rzeczny oraz sieć metra. W Kijowie działa około 20 szkół wyższych (m.in. Uniwersytet im. Tarasa Szewczenki, Akademia Kijowsko-Mohylańska, Narodowy Uniwersytet Techniczny i Narodowa Akademia Muzyczna), mieści się tu również siedziba Akademii Nauk Ukrainy. Do instytucji kultury zaliczają się m.in. Opera Narodowa im. Tarasa Szewczenki, Narodowy Teatr Dramatyczny im. Iwana Franki, Ukraiński Teatr Dramatyczny im. Łesi Ukrainki, Filharmonia Narodowa Ukrainy oraz liczne muzea.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kijów położony jest nad Dnieprem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcijuf, AS: ḱii ̯uf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kijowianin m., kijowianka ż., Kijowszczyzna ż.

 przym. kijowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. Kijůw.

Wiktionary


kijowianin

mieszkaniec Kijowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kijowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcijɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ḱii ̯ovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kijów m., Kijowszczyzna ż.

:: fż. kijowianka ż.

 przym. kijowski

Wiktionary


kijowianka

mieszkanka Kijowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kijowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcijɔˈvʲjãnka, AS: ḱii ̯ovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kijów m., Kijowszczyzna ż.

:: fm. kijowianin m.

 przym. kijowski

Wiktionary


kijowice

Kijowice – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Bierutów.

Wikipedia


kijowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie należąca do rejonu mikołajowskiego obwodu lwowskiego;

Wiktionary

W Polsce
  • Kijowiec – osada leśna w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Biała Podlaska
  • Kijowiec – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Zalesie
  • Kijowiec – osada w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Zalesie
  • Kijowiec – część wsi Górki w woj. podkarpackim, w pow. brzozowskim, w gminie Brzozów
  • Kijowiec – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Ślesin
  • Kijowiec – gromada w powiecie bialskim
  • Kijowiec – gromada w powiecie konińskim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kijowiecki

Wiktionary


kijowiej

stopień wyższy od przysłówka: kijowo


SJP.pl


kijowo

przysłówek

 (1.1) pot. bardzo źle, okropnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czuję się kijowo.

 (1.1) Kijowo, że nie zwolnią nas z fizy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈjɔvɔ, AS: ḱii ̯ovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kijowy

 rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijkowanie n., kijaszek mrz.

Wiktionary


kijowski

1. Kijów;
2. obwód kijowski - jeden z 24 obwodów Ukrainy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kijowem, dotyczący Kijowa

Wiktionary

  • Andrzej Kijowski (krytyk) (1928-1985) – krytyk literacki
  • Andrzej Kijowski (prawnik) (1945-2005) – sędzia
  • Andrzej Tadeusz Kijowski (ur. 1954) – pisarz, publicysta
  • Dariusz Kijowski (ur. 1955) – prawnik
  • Jakub Kijowski (ur. 1979) – operator filmowy
  • Janusz Kijowski (ur. 1948) – reżyser
  • Jerzy Kijowski (ur. 1943) – fizyk
  • Józef Kijowski (1923-1983) – polityk
  • Mateusz Kijowski (ur. 1968) – działacz społeczny, publicysta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prawosławie zostało zrównane w prawach ze wschodnim Kościołem unickim, a metropolita kijowski wraz ze swymi biskupami wchodził w skład Senatu Rzeczypospolitej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈjɔfsʲci, AS: ḱii ̯ofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kijów mrz., Kijowszczyzna ż., kijowianin mos., kijowianka ż.

 przysł. kijowsko

Wiktionary


kijowszczyzna

region w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. region wokół Kijowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kijów mrz., kijowianin mos., kijowianka ż.

 przym. kijowski

Wiktionary


kijowy

1. potocznie: kiepski, lichy, marny;
2. związany z kijem, np. sport kijowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) slang. młodz. bardzo zły, okropny; eufem. od chujowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale masz kijowy wyświetlacz, nic na nim nie widać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈjɔvɨ, AS: ḱii ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. kijowo

 rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijkowanie n., kijaszek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chusteczkowy

Wiktionary


kijski

przymiotnik od: Kije (nazwa kilku wsi w Polsce)


SJP.pl


kik

[czytaj: kik]
1. Klub Inteligencji Katolickiej
2. Klub Interesującej Książki


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Klub Inteligencji Katolickiej;

Wiktionary

KIK

  • Klub Inteligencji Katolickiej (KIK)
  • Klub Interesującej Książki (KIK)

KiK

  • Kajko i Kokosz
  • KiK – niemiecka sieć dyskontów tekstylnych

Kik

  • Kik – przysiółek w województwie opolskim
  • Kik – wieś w Chorwacji
  • Kazimierz Kik – polski politolog

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głos zabierze przedstawicielka KIK-u z Mławy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cik, AS: ḱik

Wiktionary


kikać

czasownik niedokonany

 (1.1) poznań. zerkać

 (1.2) lwów. patrzeć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kiknąć dk.

 rzecz. kikanie n.

Wiktionary


kikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kikać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kikać ndk.

Wiktionary


kikimora

złośliwy duch domowy w wierzeniach plemion słowiańskich; sziszimora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitsłow. szkodliwy duch domowy przybierający postać maleńkiej kobiety, czasem niewidzialny;

Wiktionary

Kikimora, sziszimora – w wierzeniach słowiańskich szkodliwy duch domowy.

Kikimora, uważana niekiedy za żonę domowika, przybierała postać maleńkiej kobiety, choć potrafiła także stać się niewidzialna. Była wroga wobec mężczyzn, po nocach budziła niemowlęta, plątała przędzę, czasami szkodziła także zwierzętom domowym, zwłaszcza zaś kurom.Sama jednak bardzo chętnie przędła i dziergała koronki, przy czym furkot jej wrzeciona uznawano za zły znak.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aby ochronić się przed kikimorą, wystarczyło położyć się odwrotnie na łóżku (nogi na zagłówek, głowa tam, gdzie nogi) lub skrzyżować nogi podczas snu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcicĩˈmɔra, AS: ḱiḱĩmora

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sziszimora

Wiktionary


kikolanin

mieszkaniec Kikoła (miasta w Polsce)


SJP.pl


kikolanka

mieszkanka Kikoła (miasta w Polsce)


SJP.pl


kikolski

przymiotnik od: Kikół


SJP.pl


kikować

potocznie: uważnie obserwować


SJP.pl


kikowo

W Polsce
  • Kikowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Pniewy
  • Kikowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Tychowo
  • Kikowo – zlikwidowany przystanek kolejowy w Kikowie, w woj. wielkopolskim

Wikipedia


kikowski

nazwisko


SJP.pl


kikół

miasto w Polsce


SJP.pl

Wikipedia


kiks

1. chybione uderzenie w piłkę lub kulę bilardową;
2. pomyłka, fałsz przy wykonywaniu utworu muzycznego;
3. błąd, niewłaściwe posunięcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) niestosowne, nieoczekiwane, błędne zachowanie, posunięcie

 (1.2) sport. chybione uderzenie lub kopnięcie w piłkę

 (1.3) sport. chybione uderzenie w kulę w bilardzie

 (1.4) muz. fałszywy dźwięk podczas wykonywania utworu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Kicks.

uwagi.

tłumaczenia.

* szwedzki: (1.2) felspark w., miss w.; (1.3) miss w.; (1.4) fel ton

* ukraiński: (1.2) кікс m.; (1.3) кікс m.; (1.4) кікс m.

źródła.

== kiks (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gafa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciks, AS: ḱiks

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Kicks.

uwagi.

tłumaczenia.

* szwedzki: (1.2) felspark w., miss w.; (1.3) miss w.; (1.4) fel ton

* ukraiński: (1.2) кікс m.; (1.3) кікс m.; (1.4) кікс m.

źródła.

== kiks (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gafa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kiksja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Kickxia|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny babkowatych;

Wiktionary

Kiksja, lnica (Kickxia Dumort.) – rodzaj roślin z rodziny babkowatych. Obejmuje 24 gatunki. Rośliny te występują w południowej i środkowej Europie, w północnej i północno-wschodniej Afryce (w tym na Wyspach Zielonego Przylądka, Wyspach Kanaryjskich, na wschodzie po Kenię na południu), w południowo-zachodniej Azji (po Kazachstan, Kirgistan i Pakistan na wschodzie). W Polsce rosną dwa gatunki jako zadomowione antropofity: kiksja oszczepowata K. elatine i kiksja zgiętoostrogowa K. spuria.

Wikipedia


kiksować

popełniać pomyłki, mylić się, chybiać


SJP.pl


kikucik

zdrobnienie od: kikut


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kikut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kikut m.

Wiktionary


kikuju

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) etn. jedna z grup etnicznych zamieszkujących Kenię;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z plemięemienia Kikuju (1.1)

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) etn. kobieta lub dziewczyna z plemięemienia Kikuju (1.1)

Wiktionary

Kikuju (Kĩkũyũ, Gĩkũyũ, Gikuju) – najliczniejsza grupa etniczna Kenii. Ich ojczyzną są żyzne, centralne wyżyny Kenii, na których prowadzili rolniczy tryb życia. Ich językiem jest język kikuju, na który składają się trzy dialekty.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kikuju m., Kikujowie nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kikujowie

Wiktionary


kikut

część kończyny lub palca pozostała po amputacji lub istniejąca od urodzenia; część narządu wewnętrznego pozostała po wycięciu fragmentu tego narządu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. odstająca pozostałość amputowanej kończyny lub część ciała niedostatecznie wykształcona

 (1.2) med. wet. pozostałość narządu wewnętrznego po usunięciu jego części

 (1.3) pot. wystająca resztka czegoś, zazwyczaj po uszkodzeniu

Wiktionary

  • kikut – część kończyny lub palca, do najbliższego stawu, pozostała po amputacji, albo wskutek wrodzonego braku; również reszta narządu wewnętrznego pozostałego po wycięciu
  • Marcin Kikut (ur. 1983) – polski piłkarz

2 wzniesienia w Polsce:

  • Kikut – wzniesienie na Równinie Białogardzkiej, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz
  • Kikut – wzniesienie na wyspie Wolin, w Pasmie Wolińskim, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Międzyzdroje

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po obcięciu palca został mi jedynie kikut.

 (1.1) Dziecko urodziło się bez w pełni wykształconych kończyn, a jedynie z maleńkimi kikutami.

 (1.1) Pudelek sąsiadów merda kikutem ogonka z zawrotną prędkością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcikut, AS: ḱikut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kikucik mrz.

Wiktionary


kikutnica

morski stawonóg pokrojem zbliżony do pająka, mający bardzo długie odnóża przypominające kikuty


SJP.pl

  • kikutnica – stawonóg z gromady kikutnic (Pycnogonida)
  • kikutnica (Apterygida) – rodzaj owadów z rzędu skorków

Wikipedia


kikutnice

gromada stawonogów obejmująca ponad 1300 gatunków


SJP.pl

Kikutnice (Pycnogonida, „pycno” – ścisłe pakiety, „gonid” – gonidia), zwane także Pantopoda lub „morskimi pająkami” – kosmopolityczna gromada stawonogów, występująca zwłaszcza w basenie Morza Śródziemnego, Morza Karaibskiego, a także Oceanów Arktycznego i Antarktycznego. Istnieje ponad 1300 znanych gatunków, których rozmiary wahają się od 1 mm do ponad 90 cm u gatunków głębinowych. Większość z żyjących w płytkich wodach ma małe rozmiary, jednak niektóre osobniki w Oceanie Antarktycznym mogą być bardzo duże.

Wikipedia


kikutniczka

kikutniczka pospolita - gatunek skorka


SJP.pl

Kikutniczka, kusokrywka (Chelidura) – rodzaj skorków z rodziny skorkowatych i podrodziny Anechurinae.

Owady z tego rodzaju charakteryzują się krępym, nieco spłaszczonym ciałem, dużym i szerokim jak na skorki. Głowę mają zaopatrzoną w zbudowane z około 13 członów czułki oraz przeciętnie małe, ale wyłupiaste oczy. Zarys przedplecza ma kształt poprzecznego prostokąta. Pod szczątkowymi, stykającymi się na krótkim odcinku środkowym krawędzi wewnętrznych pokrywami (tegminami) brak jest zupełnie tylnej pary skrzydeł. Odnóża są stosunkowo krótkie. Odwłok rozszerza się od nasady ku wierzchołkowi, w którego okolicy osiąga swą największą szerokość. Ostatni z jego tergitów jest bardzo szeroki i krótki. Mniejsze lub większe pygidium bywa niekiedy ukryte i z góry niewidoczne. Zwykle pygidium samicy jest trapezowate, a samca prostokątne. Przysadki odwłokowe (szczypce) są u samicy prawie proste, a u samca grube, szeroko rozstawione i łukowato wygięte.

Wikipedia


kikutowy

kikut


SJP.pl

Patrz:

kikut

kil

1. wiązanie szkieletu kadłuba statku; stępka;
2. listwa chroniąca kadłub samolotu przed możliwymi uszkodzeniami w czasie startu i lądowania;
3. duża kieszeń na czaszy spadochronu służąca zwiększeniu jego stateczności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

Wiktionary

  • Kil – gwiazdozbiór
  • Kil – element statku
  • Kil – zaostrzona krawędź ciała u niektórych zwierząt
  • Kil – miejscowość w Szwecji
  • Kil – miejscowość w Szwecji
  • Kil – gmina w Szwecji

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cil, AS: ḱil

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gwiazdozbiór Kila, skr. Car

Wiktionary


kilać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łaskotać

Wiktionary


kilak

guzkowata zmiana w trzeciorzędowym stadium kiły dotycząca wielu narządów, najczęściej pojawia się na skórze, śluzówkach, w układzie szkieletowym, osiąga rozmiary od kilku milimetrów do kilku centymetrów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) med. grudkowaty guz zapalny, będący objawem kiły

Wiktionary


kilanowski

nazwisko


SJP.pl


kilarowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) taki, który należy do Kilara, Kilarowej lub Kilarów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikt nie liczył na Kilarowy spadek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kilar m./ż., Kilarowa ż.; Kilarówna ż.

Wiktionary


kilarski

nazwisko


SJP.pl


kilblok

jeden z drewnianych kloców, na których ustawiany jest budowany lub dokowany statek; blok stępkowy


SJP.pl

Podpora stępkowa (kilblok) – podpora drewniana, żelbetowa lub stalowa podpierająca stępkę statku na pochylni lub w doku. Zwykle posiada możliwość regulacji wysokości za pomocą klinów, zbiornika z piaskiem lub układów hydraulicznych.

Wikipedia


kilblokowy

przymiotnik od: kilblok


SJP.pl


kildin

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa na Morzu Barentsa u wybrzeży Półwyspu Kola

Wiktionary


kiler

płatny zabójca; killer


SJP.pl

Kiler – polska komedia kryminalna w reżyserii Juliusza Machulskiego z 1997 roku na podstawie scenariusza Piotra Wereśniaka, wyprodukowana przez Studio Filmowe „Zebra”.

Bohaterem filmu jest tytułowy taksówkarz Jerzy Kiler (Cezary Pazura), który zostaje wrobiony w morderstwo gangstera i próbuje bezskutecznie udowodnić swoją niewinność. Film odniósł wielki sukces komercyjny (obejrzało go około 2 miliony widzów).

Wikipedia


kilerka

potocznie: zabójczyni; killerka


SJP.pl


kilia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. główne, północne ramię ujściowe Dunaju;

 (1.2) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, położone w obwodzie odeskim na lewym brzegu Kilii (1.1);

Wiktionary

  • Kilia – główne ramię delty Dunaju
  • Kilia – miasto na Ukrainie
  • Kilia – imię żeńskie

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ujście

 (1.2) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. kilijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Bras de Chilia

* niemiecki: (1.1) Kilijaarm, Chiliaarm

* rosyjski: (1.1) Килийское гирло

* rumuński: (1.1) Brațul Chilia, Chilia

* słowacki: (1.1) Kilijské rameno n.

* ukraiński: (1.1) Кілійське гирл

źródła.

== Kilia (język hawajski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|hawajski|ż.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilʲja, AS: ḱilʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kilijski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ujście

 (1.2) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. kilijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Bras de Chilia

* niemiecki: (1.1) Kilijaarm, Chiliaarm

* rosyjski: (1.1) Килийское гирло

* rumuński: (1.1) Brațul Chilia, Chilia

* słowacki: (1.1) Kilijské rameno n.

* ukraiński: (1.1) Кілійське гирл

źródła.

== Kilia (język hawajski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|hawajski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kilian

1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

Kilian – imię męskie pochodzenia celtyckiego, etymologicznie wiążące się ze słowem gillean „mnich”. Angielska, polska i niemiecka forma imienia Cillian pochodzi od słowa ceallach oznaczającego „wojna” lub ceall oznaczającego „kościół”. Istnieją zapisy tego imienia w Polsce pochodzące jeszcze ze średniowiecza.

Wikipedia


kiliana

imię żeńskie


SJP.pl

Kiliana, Kilia – imię żeńskie; żeński odpowiednik męskiego imienia Kilian pochodzenia celtyckiego, od ceallach oznaczającego "wojna" lub ceall oznaczającego "kościół". Patronem tego imienia jest św. Kilian.

Kiliana imieniny obchodzi 8 lipca.

Znane osoby o tym imieniu:

  • Kylie Jenner – celebrytka
  • Kylie Minogue – australijska piosenkarka

Wikipedia


kilianek

zdrobnienie od: Kilian (imię męskie)


SJP.pl


kilianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiliany lub z nią związany


SJP.pl


kilianka

zdrobnienie od: Kilian (imię męskie)


SJP.pl


kiliankowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kilianka lub z nim związany


SJP.pl


kilianostwo

Kilian z małżonką; Kilianowie


SJP.pl


kilianowie

Kilian z małżonką; Kilianostwo


SJP.pl


kilianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiliana lub z nim związany


SJP.pl


kiliański

nazwisko


SJP.pl


kilijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kilią, dotyczący Kilii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Liczba Bułgarów jest ponadto dość wysoka w sąsiadujących z rejonem bułgarskim obwodu odeskiego rejonami: kilijskim, renijskim i imzaiłskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kilia ż.

Wiktionary


kilim

barwny, wzorzysty dywan dwustronny na ścianę lub podłogę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dwustronna, wełniana tkanina dekoracyjna

Wiktionary

Kilim – tkanina dekoracyjna, dwustronna, wykonywana wełnianym wątkiem na osnowie wełnianej lub lnianej. Wykonywana w splocie płóciennym techniką płochową lub grzebyczkową na warsztatach pionowych lub poziomych. Wzór tkaniny tworzą gęsto zbijane i kryjące osnowę nitki wątku. Najprostszymi motywami dekoracyjnymi były pasy barwne lub wzory geometryczne oraz stylizowane ornamenty roślinne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem sobie kilim z luksorskim widoczkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilʲĩm, AS: ḱilʹĩm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilimiarstwo n., kilimkarstwo n., kilimkarnia ż., kilimiarz m., kilimkarz m.

:: zdrobn. kilimek m.

 przym. kilimkowy, kilimkarski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kilimiarstwo n., kilimkarstwo n., kilimkarnia ż., kilimiarz m., kilimkarz m.

:: zdrobn. kilimek m.

 przym. kilimkowy, kilimkarski

frazeologia.

etymologia.

 etym|tur|kilim. → 'mały kobierzec, dywan'

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) кілім m.

* bułgarski: (1.1) килим m.

* ukraiński: (1.1) килим m.

źródła.

== kilim (język angielski.) ==

thumb|kilim (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. kilim

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kilimandżaro

masyw wulkaniczny w Tanzanii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. najwyższa góra Afryki położona w Tanzanii niedaleko granicy z Kenią;

Wiktionary

Kilimandżaro – góra w północnej Tanzanii, leżąca przy granicy z Kenią. Jest najwyższą górą Afryki i jedynym miejscem na kontynencie, gdzie śnieg jest całoroczny. Jest jednym z najwyższych samotnych masywów. W jego skład wchodzą trzy szczyty będące pozostałością po trzech wulkanach:

  • szczyt Uhuru na wulkanie Kibo (Kilimandżaro) – 5895 m n.p.m.,
  • Mawenzi – 5150 m n.p.m.,
  • Shira – 3940 m n.p.m.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Radził iść nie do Kilimandżaro, ale do Mrogoro i Usangora, bo tam są misje, zapewnił przyjęcie w nich, którego kilimandżarska, jako nowo utworzona i nie skończona, dać by nie mogła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilʲĩmãn͇ˈd͡ʒarɔ, AS: ḱilʹĩmãṇǯaro

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kilimandżarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. dach Afryki

Wiktionary


kilimandżarski

Kilimandżaro


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kilimandżaro, dotyczący Kilimandżaro

Wiktionary

Patrz:

Kilimandżaro

Przykłady

 (1.1) Radził iść nie do Kilimandżaro, ale do Mrogoro i Usangora, bo tam są misje, zapewnił przyjęcie w nich, którego kilimandżarska, jako nowo utworzona i nie skończona, dać by nie mogła.

 (1.1) Rzecz w tym, że jedynym środkiem komunikacji w tej części Afryki były własne nogi, a na sam marsz z wybrzeża pod Kilimandżaro miesiąca było mało. Sienkiewicz martwił się tylko, czy na kilimandżarską wyprawę starczy mu pieniędzy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kilimandżaro n.

Wiktionary


kilimek

zdrobnienie od: kilim


SJP.pl


kilimiarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się tkaniem kilimów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilʲĩˈmʲjarka, AS: ḱilʹĩmʹi ̯arka

Wiktionary


kilimiarski

dotyczący kilimiarstwa


SJP.pl


kilimiarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umiejętność, sztuka tkania kilimów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilʲĩˈmʲjarstfɔ, AS: ḱilʹĩmʹi ̯arstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilim mrz.

Wiktionary


kilimkarnia

pracownia wytwarzająca kilimki


SJP.pl


kilimkarski

dotyczący kilimkarstwa


SJP.pl


kilimkarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umiejętność, sztuka tkania kilimów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilim m.

Wiktionary


kilimkowy

przymiotnik od: kilimek


SJP.pl


kilimowy

przymiotnik od: kilim


SJP.pl


kiliński

nazwisko


SJP.pl


kiliszek

nazwisko


SJP.pl


kiljański

nazwisko


SJP.pl


kilka

mała ryba z rodziny śledziowatych; tiulka


SJP.pl

zaimek liczebny nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy rzeczowników niemęskoosobowych (kobiet, zwierząt lub rzeczy)

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) icht. rodzaj małych ryb z rodziny śledziowatych, zamieszkujących Morze Kaspijskie, Azowskie, Czarne i Śródziemne;

Wiktionary

Clupeonella – rodzaj ławicowych ryb śledziokształtnych z rodziny śledziowatych (Clupeidae), określanych w języku polskim nazwą kilki lub tiulki. Obejmuje gatunki morskie, anadromiczne i słodkowodne, zaliczane do grupy sardyn. Charakteryzuje je ostry kil utworzony z łusek na brzuchu. Długość ciała od 8 do 16 cm. Występują w dużych ilościach. Poławiane gospodarczo dla smacznego mięsa przetwarzanego na konserwy rybne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na parkingu stało kilka samochodów.

 (1.1) Wiosną i latem 1492 Krzysztof Kolumb musiał poświęcić kilka miesięcy na namówienie 90 osób na pierwszą wyprawę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilka, AS: ḱilka

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: zaim. kilku, kilkoro

:: temsłow. kilku-, kilko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieco, mało, trochę, niedużo, niewiele, co nieco, pot. ciut, tyci, parę

 (2.1) tiulka

Wiktionary


kilkadziesiąt

liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; parędziesiąt, ileśdziesiąt


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od dwudziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilkadziesiąt matek i dzieci wzięło udział w konkursie.

 (1.1) Kilkudziesięciu pracowników firmy zrezygnowało ze swoich posad z powodu zbyt niskich płac.

 (1.1) Na zdjęciu widać kilkudziesięciu chłopców w mundurach.

 (1.1) Na zdjęciu widać kilkadziesiąt dziewczynek w mundurach.

 (1.1) Drwal ściął kilkadziesiąt drzew w ciągu tygodnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkaˈd͡ʑɛ̇ɕɔ̃nt, AS: ḱilkaʒ́ėśõnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parędziesiąt

Wiktionary


kilkakroć

parę, kilka razy; parokroć


SJP.pl

przysłówek liczebnikowy

 (1.1) przest. kilka razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadleciały stadkiem cyranki, krążyły kilkakroć z wyciągniętymi szyjami, przerywając ciszę melodyjnym, dzwoniącym świstem skrzydeł, zataczały w powietrzu elipsy coraz mniejsze – wreszcie zapadły w trzciny, z łoskotem rozbijając wodę piersiami.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. kilkakrotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parokroć

Wiktionary


kilkakrotnie

przysłówek

 (1.1) szereg razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zachodziłam do niego kilkakrotnie, ale nie otwiera.

 (1.1) Zawodnik był kontuzjowany kilkakrotnie w to samo miejsce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilkakrotność ż.

 przym. kilkakrotny, kilkukrotny

 licz. kilkakroć

 przysł. kilkakroć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieraz, kilkakroć

Wiktionary


kilkakrotność

powtarzalność dotycząca kilku następujących zaraz po sobie zdarzeń, fragmentów lub cykli


SJP.pl


kilkakrotny

kilkokrotny, kilkukrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który odbył się kilka razy, został powtórzony (miał miejsce) określoną ilość razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilkakrotny minister spraw zagranicznych podał się do dymisji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkaˈkrɔtnɨ, AS: ḱilkakrotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilkakrotność ż.

 przysł. kilkakrotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkukrotny, kilkokrotny, parokrotny, powtórzony

Wiktionary


kilkanaście

liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu; paręnaście


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od jedenastu do dziewiętnastu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dom postawiliśmy kilkanaście metrów od drogi, na skraju pięknego lasu sosnowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkãˈnaɕt͡ɕɛ, AS: ḱilkãnaśće

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kilkanaścioro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paręnaście

Wiktionary


kilkanaścioro

liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej


SJP.pl


kilkaset

liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, ileśset


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od dwustu do dziewięciuset dziewięćdziesięciu dziewięciu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na Chreszczatyku rozbito kilkaset namiotów, w których dzień i noc koczowało kilka tysięcy ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilkasɛt, AS: ḱilkaset

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paręset; daw. kroćset

Wiktionary


kilkoaktowy

składający się z kilku aktów; kilkuaktowy


SJP.pl


kilkoarkuszowy

składający się z kilku arkuszy; kilkuarkuszowy


SJP.pl


kilkocalowy

mający długość kilku cali; kilkucalowy


SJP.pl


kilkocentymetrowy

mający długość kilku centymetrów; kilkucentymetrowy, parocentymetrowy


SJP.pl


kilkodniowy

trwający, odbywający się kilka dni; kilkudniowy


SJP.pl


kilkofazowy

składający się z kilku faz; kilkufazowy


SJP.pl


kilkogodzinny

trwając kilka godzin; kilkugodzinny


SJP.pl


kilkogroszowy

mający wartość kilku groszy; kilkugroszowy


SJP.pl


kilkogłosowy

wykonywany przez kilka głosów; kilkugłosowy


SJP.pl


kilkohektarowy

mający powierzchnię kilku hektarów; kilkuhektarowy


SJP.pl


kilkokartkowy

składający się z kilku kartek; kilkukartkowy


SJP.pl


kilkokrotny

rzadko: kilkakrotny, kilkukrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl


kilkolatek

rzadko: osoba mająca kilka lat; kilkulatek, parolatek


SJP.pl


kilkolatka

rzadko: dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkulatka, parolatka


SJP.pl


kilkoletni

kilkuletni, paroletni;
1. trwający kilka lat; przypadający za kilka lat;
2. będący w wieku kilku lat, mający kilka lat


SJP.pl


kilkometrowy

mający kilka metrów długości; kilkumetrowy


SJP.pl


kilkomiesięczny

trwający kilka miesięcy; kilkumiesięczny


SJP.pl


kilkomilimetrowy

mający długość kilku milimetrów; kilkumilimetrowy


SJP.pl


kilkomilionowy

liczący kilka milionów czegoś; kilkumilionowy


SJP.pl


kilkomilowy

mający długość kilku mil; kilkumilowy


SJP.pl


kilkominutowy

trwający kilka minut; kilkuminutowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. trwający kilka minut

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkuminutowy

Wiktionary


kilkomorgowy

mający długość kilkunastu morgów; kilkumorgowy


SJP.pl


kilkonastodniowy

trwający kilkanaście dni; kilkunastodniowy


SJP.pl


kilkonastogodzinny

trwający kilkanaście godzin; kilkunastogodzinny


SJP.pl


kilkonastohektarowy

mający kilkanaście hektarów; kilkunastohektarowy


SJP.pl


kilkonastoletni

mający kilkanaście lat; trwający kilkanaście lat; kilkunastoletni


SJP.pl


kilkoodcinkowy

składający się z kilku odcinków; kilkuodcinkowy


SJP.pl


kilkoosobowy

składający się z kilku osób; kilkuosobowy, paroosobowy


SJP.pl


kilkopiętrowy

składający się z kilku pięter; kilkupiętrowy


SJP.pl


kilkopokojowy

składający się z kilku pokoi (pokojów), np. kilkopokojowe mieszkanie; kilkupokojowy


SJP.pl


kilkopoziomowy

składający się z kilku poziomów; kilkupoziomowy


SJP.pl


kilkoramienny

mający kilka ramion, odnóg itp.; kilkuramienny


SJP.pl


kilkoro

liczebnik określający liczbę większą od dwóch a mniejszą od dziesięciu, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej


SJP.pl

zaimek liczebny nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy złożonej zarówno z rzeczowników męskoosobowych (mężczyzn, chłopców) jak i niemęskosobowych (kobiet, dziewczyn, dzieci)

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kilka, kilku

Wiktionary


kilkorodzinny

przeznaczony dla kilku rodzin, mieszczący kilka rodzin; kilkurodzinny


SJP.pl


kilkostopniowy

mający kilka stopni, składający się z kilku stopni; kilkustopniowy


SJP.pl


kilkostronicowy

składający się z kilku stronic (stron); kilkustronicowy


SJP.pl


kilkostronowy

składający się z kilku stron (stronic); kilkustronicowy, kilkustronowy


SJP.pl


kilkotomowy

składający się z kilku tomów; kilkutomowy


SJP.pl


kilkotonowy

kilkutonowy;
1. ważący kilka ton (np. kilkotonowy ładunek), mogący udźwignąć kilka ton (np. kilkotonowy dźwig);
2. złożony z kilku tonów muzycznych (np. kilkotonowy akord)


SJP.pl


kilkotygodniowy

trwający kilka tygodni; kilkutygodniowy


SJP.pl


kilkowarstwowy

składający się z kilku warstw; kilkuwarstwowy


SJP.pl


kilkowiekowy

trwający kilka wieków; kilkuwiekowy


SJP.pl


kilkowierszowy

składający się z kilku wierszy; kilkuwierszowy


SJP.pl


kilkowioskowy

składający się z kilku wiosek; kilkuwioskowy


SJP.pl


kilkowyrazowy

składający się z kilku wyrazów; kilkuwyrazowy


SJP.pl


kilkozłotowy

mający wartość kilku złotych; kilkuzłotowy


SJP.pl


kilku

zaimek liczebny nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy rzeczowników męskoosobowych (np. mężczyzn, chłopców)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś bywali znakomici poeci. Polska też ich kilku miała.

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. kilka, kilkoro

 temsłow. kilku-, kilko-

Wiktionary


kilkuaktowy

składający się z kilku aktów; kilkoaktowy


SJP.pl


kilkuarkuszowy

składający się z kilku arkuszy; kilkoarkuszowy


SJP.pl


kilkuarowy

mający powierzchnię kilku arów


SJP.pl


kilkuatomowy

złożony z kilku atomów, np. układ kilkuatomowy


SJP.pl


kilkubramkowy

charakteryzujący się strzeleniem kilku bramek


SJP.pl


kilkucalowy

mający długość kilku cali; kilkocalowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka cali

Wiktionary


kilkucentymetrowy

mający długość kilku centymetrów; kilkocentymetrowy, parocentymetrowy


SJP.pl


kilkucyfrowy

składający się z kilku cyfr


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z od trzech do dziewięciu cyfr

Wiktionary


kilkuczęściowy

składający się z kilku części


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka części

Wiktionary


kilkuczłonowy

składający się z kilku członów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka członów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niesie ono ze sobą niebezpieczeństwo chaosu w strukturach administracji państwowej i długich przetargów w przypadku kilkuczłonowych koalicji rządowych.

Wiktionary


kilkudaniowy

składający się z kilku dań


SJP.pl


kilkudniowy

trwający, odbywający się kilka dni; kilkodniowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający kilka dni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po kilkudniowej absencji chorobowej prezydent wrócił do pracy. - Powoli wraca do obowiązków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkuˈdʲɲɔvɨ, AS: ḱilkudʹńovy

Wiktionary


kilkudziesięciodniowy

trwający kilkadziesiąt dni


SJP.pl


kilkudziesięciokilometrowy

mający długość kilkudziesięciu kilometrów, wynoszący kilkadziesiąt kilometrów


SJP.pl


kilkudziesięciokrotność

kilkudziesięciokrotny


SJP.pl

Patrz:

kilkudziesięciokrotny

kilkudziesięciokrotny

a) powtarzający się kilkadziesiąt razy;
b) kilkadziesiąt razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl


kilkudziesięciolecie

okres kilkudziesięciu lat


SJP.pl


kilkudziesięcioletni

mający kilkadziesiąt lat, trwający kilkadziesiąt lat itp.


SJP.pl


kilkudziesięciometrowy

mający długość kilkudziesięciu metrów, wynoszący kilkadziesiąt metrów


SJP.pl


kilkudziesięcioosobowy

1. składający się z kilkudziesięciu osób (np. drużyna kilkudziesięcioosobowa);
2. przeznaczony dla kilkudziesięciu osób (np. kilkudziesięcioosobowy autobus)


SJP.pl


kilkudziesięciopiętrowy

składający się z kilkudziesięciu pięter


SJP.pl


kilkudziesięcioprocentowy

stanowiący kilkadziesiąt procent jakiejś całości


SJP.pl


kilkudziesięciostronicowy

taki, który ma kilkadziesiąt stronic


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liczący kilkadziesiąt stron, składający się z kilkudziesięciu stron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkud͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkuʒ́ėśė̃ńćostrõńicovy

Wiktionary


kilkudziesięciostronowy

składający się z kilkudziesięciu stron (stronic)


SJP.pl


kilkuelementowy

składający się z kilku elementów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z od trzech do dziewięciu elementów

Wiktionary


kilkuetapowy

złożony z kilku etapów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka etapów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najlepiej zgłosić się na badanie i szczepienie 2 miesiące przed planowaćanowanym wyjazdem, gdyż niektóre szczepienia są kilkuetapowe.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. kilkuetapowo

Wiktionary


kilkufazowy

składający się z kilku faz; kilkofazowy


SJP.pl


kilkugodzinny

trwający kilka godzin; kilkogodzinny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który trwa kilka godzin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta zaledwie kilkugodzinna sesja była jednak na tyle owocna, że Wexler zdecydował się na dalszą pracę z tą samą ekipą, tyle że w Nowym Jorku.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. kilkogodzinny

Wiktionary


kilkugramowy

ważący kilka gramów


SJP.pl


kilkugroszowy

mający wartość kilku groszy; kilkogroszowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest wart kilka groszy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdyby to była podwyżka kilkugroszowa, ale niestety kupując bilet musimy dopłacić prawie 10 zł.

Wiktionary


kilkugłosowy

wykonywany przez kilka głosów; kilkogłosowy


SJP.pl


kilkuhektarowy

mający powierzchnię kilku hektarów; kilkohektarowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka hektarów

Wiktionary


kilkuizbowy

składający się z kilku izb


SJP.pl


kilkujęzyczny

1. posługujący się kilkoma językami;
2. napisany w kilku językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się kilkoma językami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. wielojęzyczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ḱilkui ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzyczny, różnojęzykowy, kilkujęzykowy

Wiktionary


kilkujęzykowy

przymiotnik

 (1.1) zob. wielojęzyczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkujɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: ḱilkui ̯ẽũ̯zykovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzyczny, różnojęzykowy, kilkujęzyczny

Wiktionary


kilkukanałowy

mający kilka kanałów


SJP.pl


kilkukartkowy

składający się z kilku kartek; kilkokartkowy


SJP.pl


kilkukilogramowy

1. ważący kilka kilogramów;
2. przeznaczony na kilka kilogramów czegoś


SJP.pl


kilkukilometrowy

mający długość kilku kilometrów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma wielkość (długość) kilku kilometrów

Wiktionary


kilkuklasowy

składający się z kilku klas


SJP.pl


kilkukrotnie

przysłówek

 (1.1) szereg razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jolka pukała już do niego kilkukrotnie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kilkukrotny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieraz, kilkakroć

Wiktionary


kilkukrotność

kilkukrotny


SJP.pl

Patrz:

kilkukrotny

kilkukrotny

kilkokrotny, kilkakrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. kilkakrotny.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Firma zmuszona została do kilkukrotnego obniżania ceny za dostarczane ciepło.

 (1.1) (…) auta osobowe utknęły w zaspach i wyjechały dopiero po kilkukrotnej interwencji pługów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkuˈkrɔtnɨ, AS: ḱilkukrotny

Wiktionary

Powiązane:

 licz. kilkukrotnie

 przysł. kilkakrotnie, kilkukrotnie

Wiktionary


kilkulatek

osoba mająca kilka lat


SJP.pl


kilkulatka

dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkolatka, parolatka


SJP.pl


kilkulatki

dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkolatka, parolatka


SJP.pl


kilkulecie

okres kilku lat


SJP.pl


kilkuletni

kilkoletni, paroletni;
1. trwający kilka lat; przypadający za kilka lat;
2. będący w wieku kilku lat, mający kilka lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka lat

 (1.2) trwający kilka lat, obejmujący okres kilku lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pracownicy mają kilkuletnie kontrakty, których przedłużenie staje się coraz bardziej niepewne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilkulatek m., kilkulatka ż.

Wiktionary


kilkulistny

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka liści

Wiktionary


kilkuliterowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który składa się z kilku liter

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moje imię jest kilkuliterowe.

Wiktionary


kilkumasztowiec

statek kilkumasztowy; wielomasztowiec


SJP.pl


kilkumasztowy

mający kilka masztów


SJP.pl


kilkumetrowy

mający kilka metrów długości; kilkometrowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mierzący kilka metrów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czasem wystarcza, że pęknie kilkumetrowa deska nawianego śniegu i albo przydusi ofiarę swą masą, albo spowoduje upadek z dużej wysokości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũmɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilkũmetrovy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kilkometrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkometrowy

Wiktionary


kilkumiesięczny

trwający kilka miesięcy; kilkomiesięczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający, żyjący kilka miesięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Starówek takich jak gniewska podczas kilkumiesięcznego okresu grzewczego wdychają ogromną dawkę rakotwórczego dymu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ḱilkũmʹi ̯ėśṇčny

Wiktionary


kilkumiliardowy

liczący kilka miliardów czegoś


SJP.pl


kilkumilimetrowy

mający długość kilku milimetrów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kilka milimetrów długości, grubości, szerokości itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũmʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilkũmʹilʹĩmetrovy

Wiktionary


kilkumilionowy

liczący kilka milionów czegoś; kilkomilionowy


SJP.pl


kilkumilowy

mający długość kilku mil; kilkomilowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka mil

Wiktionary


kilkuminutowy

trwający kilka minut; kilkominutowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający kilka minut

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niespodziewaną wizytę zakończył szczególnie miły akcent – kilkuminutowa rozmowa z gronem pedagogicznym.

 (1.1) Efektywny odpoczynek daje także krótka, kilkuminutowa drzemka, lub stosowanie jednej z licznych odmian relaksu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũmʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ḱilkũmʹĩnutovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkominutowy

Wiktionary


kilkumorgowy

mający długość kilkunastu morgów; kilkomorgowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka morg

Wiktionary


kilkunastocentymetrowy

mający długość kilkunastu centymetrów, wynoszący kilkanaście centymetrów


SJP.pl


kilkunastodniowy

trwający kilkanaście dni; kilkonastodniowy


SJP.pl


kilkunastogodzinny

trwający kilkanaście godzin; kilkonastogodzinny


SJP.pl


kilkunastohektarowy

mający powierzchnię kilkunastu hektarów


SJP.pl


kilkunastokilogramowy

1. ważący kilkanaście kilogramów;
2. przeznaczony na kilkanaście kilogramów czegoś


SJP.pl


kilkunastokrotność

kilkunastokrotny


SJP.pl

Patrz:

kilkunastokrotny

kilkunastokrotny

a) powtarzający się kilkanaście razy;
b) kilkanaście razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl


kilkunastolatek

potocznie: chłopiec w wieku od 11 do 19 lat; nastolatek


SJP.pl


kilkunastolatka

potocznie:
1. dziewczyna w wieku od 11 do 19 lat; nastolatka;
2. zwierzę (samica), roślina lub przedmiot mające kilkanaście lat


SJP.pl


kilkunastolatki

potocznie: chłopiec w wieku od 11 do 19 lat; nastolatek


SJP.pl


kilkunastolatkowy

związany z kilkunastolatkami


SJP.pl


kilkunastoletni

mający kilkanaście lat; trwający kilkanaście lat; kilkonastoletni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający lub trwający kilkanaście lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jurek i Stacho ze zrozumieniem rzeczy patrzyli na czeredę kilkunastoletnich chłopaczków, kujących niby dzięcioły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũnastɔˈlɛtʲɲi, AS: ḱilkũnastoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilkunastolatek, kilkunastolatka

Wiktionary


kilkunastometrowy

mający długość kilkunastu metrów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mierzący kilkanaście metrów

Wiktionary


kilkunastomilionowy

liczący kilkanaście milionów czegoś


SJP.pl


kilkunastominutowy

trwający kilkanaście minut


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający kilkanaście minut

Wiktionary


kilkunastoosobowy

złożony z kilkunastu osób, mogący pomieścić kilkanaście osób


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla kilkunastu osób, mogący pomieścić kilkanaście osób

 (1.2) złożony z kilkunastu osób, wykonywany przez kilkanaście osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Obok supermarketu na rogu ulicy kilkunastoosobowa grupa turystów siedziała na chodniku.

 (1.2) W maju uruchomiona zostaje sprzedaż w Domu Towarowym z kilkunastoosobową załogą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkũnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ḱilkũnast•osobovy

Wiktionary


kilkunastopiętrowy

składający się z kilkunastu pięter


SJP.pl


kilkunastoprocentowy

stanowiący kilkanaście procent jakiejś całości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wynoszący kilkanaście procent

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed pandemią rynek rowerów nad Wisłą rósł w stabilnym, kilkunastoprocentowym tempie.

Wiktionary


kilkunastostopniowy

składający się z kilkunastu stopni; mający temperaturę kilkunastu stopni


SJP.pl


kilkunastostronicowy

składający się z kilkunastu stronic (stron); kilkunastostronowy


SJP.pl


kilkunastostronowy

składający się z kilkunastu stron (stronic); kilkunastostronicowy


SJP.pl


kilkunastostrunowy

o instrumentach muzycznych: mający kilkanaście strun; kilkunastrostrunny


SJP.pl


kilkunastotomowy

składający się z kilkunastu tomów, zawarty w kilkunastu tomach


SJP.pl


kilkunastotygodniowy

trwający kilkanaście tygodni


SJP.pl


kilkunastowierszowy

składający się z kilkunastu wierszy


SJP.pl


kilkunastrostrunny

o instrumentach muzycznych: mający kilkanaście strun; kilkunastostrunowy


SJP.pl


kilkunasty

liczebnik porządkowy odpowiadający liczebnikowi nieokreślonemu: kilkanaście


SJP.pl


kilkuodcinkowy

składający się z kilku odcinków; kilkoodcinkowy


SJP.pl


kilkuosobowy

składający się z kilku osób; kilkoosobowy, paroosobowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla kilku osób, mogący pomieścić kilka osób

 (1.2) złożony z kilku osób, wykonywany przez kilka osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przez cały dzień po Nowym Targu krążyły kilkuosobowe grupki młodzieży z dziesięcioma skarbonkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkuɔsɔˈbɔvɨ, AS: ḱilkuosobovy

Wiktionary


kilkupartyjny

złożony z kilku partii politycznych


SJP.pl


kilkupasmowy

składający się z kilku pasm, działający w kilku pasmach itp.


SJP.pl


kilkupiętrowy

składający się z kilku pięter; kilkopiętrowy


SJP.pl


kilkupokojowy

składający się z kilku pokoi (pokojów), np. kilkupokojowe mieszkanie; kilkopokojowy


SJP.pl


kilkupoziomowy

składający się z kilku poziomów; kilkopoziomowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka poziomów

Wiktionary


kilkuprocentowy

stanowiący kilka procent jakiejś całości


SJP.pl


kilkupunktowy

składający się z kilku punktów


SJP.pl


kilkuramienny

mający kilka ramion, odnóg itp.; kilkoramienny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka ramion

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okratek jest wyjątkowym grzybem, gdyż kwitnąc tworzy owocnik w kształcie kilkuramiennej rozgwiazdy, wysoki na 6-8 cm.

Wiktionary


kilkurazowy

występujący kilka razy, wykorzystywany kilka razy


SJP.pl


kilkurodzinny

przeznaczony dla kilku rodzin, mieszczący kilka rodzin; kilkorodzinny


SJP.pl


kilkusążniowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka sążni

Wiktionary


kilkusekundowy

trwający kilka sekund


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający kilka sekund

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaraz po programie nadajcie jakiś kilkusekundowy spot reklamowy.

Wiktionary


kilkusethektarowy

mający powierzchnię kilkuset hektarów


SJP.pl


kilkusetkartkowy

składający się z kilkuset kartek


SJP.pl


kilkusetkilogramowy

1. ważący kilkaset kilogramów;
2. przeznaczony na kilkaset kilogramów czegoś


SJP.pl


kilkusetkilometrowy

mający długość kilkuset kilometrów, wynoszący kilkaset kilometrów


SJP.pl


kilkusetkrotny

kilkaset razy większy albo mniejszy


SJP.pl


kilkusetletni

mający kilkaset lat, trwający kilkaset lat itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający, trwający kilkaset lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W lesie rośnie kilkusetletni dąb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkusɛtˈlɛtʲɲi, AS: ḱilkusetletʹńi

Wiktionary


kilkusetlitrowy

mający objętość kilkuset litrów


SJP.pl


kilkusetmetrowy

mający długość kilkuset metrów


SJP.pl


kilkusetny

liczebnik porządkowy odpowiadający liczebnikowi nieokreślonemu: kilkaset


SJP.pl


kilkusetodcinkowy

składający się z kilkuset odcinków


SJP.pl


kilkusetosobowy

1. składający się z kilkuset osób (np. kilkusetosobowy tłum);
2. przeznaczony dla kilkuset osób (np. kilkusetosobowy pojazd)


SJP.pl


kilkusetprocentowy

stanowiący kilkaset procent jakiejś całości


SJP.pl


kilkusetstronicowy

składający się z kilkuset stronic (stron); kilkusetstronowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liczący kilkaset stron, składający się z kilkuset stron

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aktualnie, pod okiem specjalistów, trwa przygotowywanie kilkusetstronicowej dokumentacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkusɛtstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkusetstrõńicovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parusetstronicowy

Wiktionary


kilkusetstronowy

składający się z kilkuset stron (stronic); kilkusetstronicowy


SJP.pl


kilkusettonowy

ważący kilkaset ton


SJP.pl


kilkusetzłotowy

mający wartość kilkuset złotych


SJP.pl


kilkuskładnikowy

złożony z kilku składników


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który zawiera kilka składników

Wiktionary


kilkustopniowy

mający kilka stopni, składający się z kilku stopni; kilkostopniowy


SJP.pl


kilkustronicowy

składający się z kilku stronic (stron); kilkostronicowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liczący kilka stron, składający się z kilku stron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkustrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkustrõńicovy

Wiktionary


kilkustronowy

składający się z kilku stron (stronic); kilkustronicowy, kilkostronowy


SJP.pl


kilkusylabowy

mający kilka sylab; kilkuzgłoskowy


SJP.pl


kilkutaktowy

złożony z kilku taktów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka taktów

Wiktionary


kilkutomowy

składający się z kilku tomów; kilkotomowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który liczy kilka tomów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Osoby, które lubią szperać w antykwariatach mogą skompletować sobie kilkutomową encyklopedię PWN.

Wiktionary


kilkutonowy

kilkotonowy;
1. ważący kilka ton (np. kilkutonowy ładunek), mogący udźwignąć kilka ton (np. kilkutonowy dźwig);
2. złożony z kilku tonów muzycznych (np. kilkutonowy akord)


SJP.pl


kilkutygodniowy

trwający kilka tygodni; kilkotygodniowy


SJP.pl


kilkutysięczny

przymiotnik

 (1.1) składający się z kilku tysięcy, mający kilka tysięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Organizowali koncerty z kilkutysięczną widownią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilkutɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ḱilkutyśṇčny

Wiktionary


kilkuwarstwowy

składający się z kilku warstw; kilkowarstwowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka warstw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Laminaty są opakowaniami kilkuwarstwowymi, w których poszczególne materiały łączone są poprzez zgrzewanie lub klejenie (bezwonnym i nietoksycznym klejem).

Wiktionary


kilkuwątkowy

składający się z kilku wątków


SJP.pl


kilkuwatowy

mający moc kilku watów


SJP.pl


kilkuwersowy

składający się z kilku wersów; kilkuwierszowy


SJP.pl


kilkuwiekowy

trwający kilka wieków; kilkowiekowy


SJP.pl


kilkuwierszowy

składający się z kilku wierszy; kilkowierszowy


SJP.pl


kilkuwioskowy

składający się z kilku wiosek; kilkowioskowy


SJP.pl


kilkuwiosłowy

mający kilka wioseł


SJP.pl


kilkuwyrazowy

składający się z kilku wyrazów; kilkowyrazowy


SJP.pl


kilkuzdaniowy

składający się z kilku zdań


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który liczy kilka zdań

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parozdaniowy

Wiktionary


kilkuzgłoskowy

mający kilka sylab; kilkusylabowy


SJP.pl


kilkuzwrotkowy

składający się z kilku zwrotek


SJP.pl


kilkuzłotowy

mający wartość kilku złotych; kilkozłotowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest wart kilka złotych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Część z nich, w okresie przedświątecznym, zorganizowała kilkuzłotowe upusty na swoje usługi, zachęcając klientów do korzystania z oferty.

Wiktionary


kilkułokciowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który liczy kilka łokci

Wiktionary


killer

gra komputerowa lub film, gdzie zabijanie jest głównym tematem; kiler


SJP.pl

  • killer – gra bilardowa
  • killer – rodzaj programu komputerowego
  • Killer – belgijski zespół muzyczny
  • Killer – fiński zespół muzyczny
  • Killer – szwajcarski zespół muzyczny
  • Killer – album muzyczny Alice Coopera
  • Killer – album muzyczny Tech N9ne
  • Killer – singel André Tannebergera z albumu Movin’ Melodies
  • The Killer – hongkoński film akcji z 1989 roku
  • The Killer – indyjski dreszczowiec filmowy z 2006 roku

Wikipedia


killerka

[czytaj: kilerka] potocznie: zabójczyni; kilerka


SJP.pl


killion

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m. pochodzące z języka tonga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Killion i jestem polskim posłem.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|tonga|Killion.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Killion (język tonga.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|tonga|m. Killion

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


killkeffi

minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów, jak fajki, cygarniczki; pianka morska; keffekillit


SJP.pl


kilmarnock

Kilmarnock (gael. Cill Mheàrnaig, scots Killie) − miasto w Szkocji, ośrodek administracyjny hrabstwa East Ayrshire. Ok. 43,5 tysiąca mieszkańców. Siedziba pierwszoligowego klubu piłkarskiego Kilmarnock F.C. Z Kilmarnock pochodzi whisky Johnnie Walker.

Wikipedia


kilo

potoczna forma skrócona od: kilogram


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. kilogram

Wiktionary

Kilo (k) – przedrostek wielokrotności jednostki miary oznaczający mnożnik 1000 = 103 (tysiąc). Przykładowo symbol kg oznacza tysiąc gramów, czyli kilogram.

W informatyce oznacza on częściej 210 (1024) i bywa wówczas oznaczany wielką literą K, np. 1 KB (zob. też Kilosłowo). W celu uniknięcia niejednoznaczności postulowane jest stosowanie przedrostków dwójkowych przez dodanie litery i, czyli 1 KiB (kibibajt) = 1024 B.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproszę trzy kilo ziemniaków.

 (1.1) Ta walizka waży ze sto kilo!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilɔ, AS: ḱilo

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 skr. od etymn|pol|kilogram.

uwagi.

 Zwykle spotykane w liczby mnogiej w połączeniu z liczebnikami. Jeżeli nie jest połączone z żadnym liczebnikiem, oznacza zazwyczaj jeden kilogram.

 Odmienianie tego rzeczownika jak zwykłego rzeczownika rodzaju nijakiego („źle|dwa kila.”, „źle|dziesięć kil.”, „źle|z pięcioma kilami.”) jest niepoprawne.

 por|giga|mega|nano|piko.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kilo

* arabski: (1.1) كيلو

* bułgarski: (1.1) кило n.

* chiński standardowy: (1.1) 公斤 (gōngjīn)

* duński: (1.1) kilo n.

* hiszpański: (1.1) kilo m.

* kataloński: (1.1) quilo m.

* nowogrecki: (1.1) κιλό n.

* ormiański: (1.1) կիլո

* słowacki: (1.1) kilo n.

* szwedzki: (1.1) kilo n.

* węgierski: (1.1) kiló

* wilamowski: (1.1) kilö n., kilo n.

* włoski: (1.1) chilo m.

źródła.

== kilo (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-kilo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-kilo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-kilo.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pot. kilogram

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kilogram

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilogram

Wiktionary


kilo-

przedrostek

 (1.1) fiz. inform. pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający jednostki miary tysiąc razy większe od podstawowych;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kilobajt • kilobit • kilogram • kiloherc • kilokaloria • kilometr • kilowat

synonimy.

 (1.1) symbol. k (nie K)

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|χίλιοι. (chilioi) → tysiąc

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kilo-

* duński: (1.1) kilo-

* francuski: (1.1) kilo-

* islandzki: (1.1) kíló-

* niemiecki: (1.1) Kilo-

* nowogrecki: (1.1) χιλιο-

* rosyjski: (1.1) кило-

* węgierski: (1.1) kilo-

* włoski: (1.1) chilo-, kilo-

źródła.

== kilo- (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-kilo-.wav.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) fiz. kilo-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilɔ, AS: ḱilo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. k (nie K)

Wiktionary


kiloamper

jednostka natężenia prądu elektrycznego równa 1000 amperów (skrót: kA)


SJP.pl

Amper – jednostka natężenia prądu elektrycznego (nazywane też po prostu prądem elektrycznym). Jest jednostką podstawową w układzie SI i układzie MKSA oznaczaną w obu układach symbolem A.

Nazwa amper pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka André Marie Ampère’a.

Wikipedia


kiloamperomierz

amperomierz mierzący wartość prądu elektrycznego w kiloamperach


SJP.pl


kilobajt

w informatyce: jednostka pojemności pamięci równa 1024 bajtom (skrót: KB, rzadziej kB)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. inform. jednostka informacji lub pojemności pamięci komputera równa 1 024 bajtom

Wiktionary


Kilobajt (skrót kB, ang. KB, Kbyte, kbyte, kilobyte) – jednostka używana w informatyce do określenia ilości informacji lub wielkości pamięci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten plik tekstowy ma 220 kilobajtów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔbajt, AS: ḱilobai ̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bajt m.

 przym. kilobajtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. KB, rzad. kB

Wiktionary


kilobajtowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. mający rozmiar albo pojemność jednego kilobajta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilobajt mrz.

Wiktionary


kilobar

jednostka ciśnienia równa 1000 barów (skrót: kbar)


SJP.pl


kilobit

w informatyce: jednostka informacji równa 1024 bitom (skrót: kb lub kbit)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. jednostka ilości informacji równa 210 bitów;

Wiktionary

Kilobit – jednostka informacji, w skrócie kb lub kbit.

1 kb = 103 = 1000 bitów.

Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:

1 000 000 b = 1000 kb = 1 Mb

Zwykle jednak:

1 kb = 1024 b = 128 B (bajtów)
8 kb = 8192 b = 1024 B = 1 kB (kilobajt)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 1 megabit to 1024 kilobity.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔbʲit, AS: ḱilobʹit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kb, kbit

Wiktionary


kilodyna

jednostka siły równa 1000 dyn


SJP.pl


kilodżul

jednostka pracy i energii równa 1000 dżuli (skrót: kJ)


SJP.pl

Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły

1 J = 1 N·m.

Wikipedia


kilof

ręczne narzędzie do pracy w kopalni oraz do rozbijania twardych powierzchni i przedmiotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. metalowe narzędzie służące do rozdrabniania skał, twardego podłoża, murów itp.;

Wiktionary

Kilof – narzędzie służące do rozdrabniania skał i wstępnego rozdrabniania twardego podłoża, które potem można usuwać na przykład za pomocą łopaty. Kilofy wykorzystywane są w górnictwie i kamieniarstwie. Kilof z jednym ostrzem nazywany jest oskardem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak ziemia jest zamarznięta, nie szpadel, a kilof będzie potrzebny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcilɔf, AS: ḱilof

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kilofek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oskard; gw-pl|Górny Śląsk|szramówa, szramówka, żelazo.

Wiktionary


kilofek

zdrobnienie od: kilof


SJP.pl


kilogram

jednostka masy równa 1000 gramów (skrót: kg)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. fiz. podstawowa jednostka masy w układzie SI, oznaczana kg;

 (1.2) metrol. fiz. pot. podstawowa jednostka siły w ciężarowym układzie jednostek miar, oznaczana kgf, kp lub kG;

Wiktionary

Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.

W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sklepie kupiłem dwa kilogramy cukru i kilogram mąki.

 (1.1) Przez miesiąc schudłem pięć kilogramów.

 (1.2) Przykładane na prasie obciążenie odczytywaliśmy na archaicznym wskaźniku wyskalowanym w kilogramach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔɡrãm, AS: ḱilogrãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilogramik mrz.

 przym. kilogramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. kg; pot. kilo

 (1.2) kilogram-siła

Wiktionary


kilogramik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kilogram

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie przytyłam dużo przez święta, ledwo kilogramik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilogram m.

Wiktionary


kilogramometr

jednostka momentu siły, pracy lub energii; kilopondometr


SJP.pl

Kilogramometr (rzadko kilogram-siła metr, kilopondometr) to jednostka pracy, energii i momentu siły w układzie MKS i MKSA. Oznaczana jest przez: kGm (kilogramometr), kp·m (kilopondometr).

1 kGm (kilogramometr) = 1 kG (kilogram siły) · m

Wikipedia


kilogramowy

przymiotnik od: kilogram


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający masę równą jednemu kilogramowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cena kilogramowego bochenka chleba w dniu 1 kwietnia osiągnęła 160 mk, kilogram mąki żytniej – 115 mk, margaryny – 150 mk, kiełbasy – 100 mk, 30-dekagramowej porcji mięsa – 26 mk, 1 kg cukru – 80 mk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilogram mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilowy

Wiktionary


kiloherc

jednostka częstotliwości równa tysiącowi herców (skrót: kHz)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. jednostka częstotliwości równa tysiącowi herców

Wiktionary

Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:

\mathrm {1\ Hz={\frac {1}{1\ s}}=1\ s^{-1}} .

Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) symbol. kHz; rzad. kilocykl

Wiktionary


kilohercowy

kiloherc


SJP.pl

Patrz:

kiloherc

kilokaloria

jednostka ciepła równa tysiącowi kalorii, używana często do określania wartości kalorycznej potraw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) miar. pozaukładowa jednostka energii równa tysiącowi kalorii

Wiktionary

Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy nadmiernym jedzeniu, gdy przekraczamy ok. 9 tys. kilokalorii ponad zapotrzebowanie dobowe organizmu, masa ciała zwiększa się średnio o 1 kilogram.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kaloria; skr. kcal

Wiktionary


kilokulomb

jednostka ładunku elektrycznego równa 1000 kulombów (skrót: kC)


SJP.pl


kilolitr

jednostka pojemności równa 1000 litrów


SJP.pl


kilometr

jednostka długości równa 1000 metrów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jednostka długości równa tysiącowi metrów;

Wiktionary

Kilometr (symbol: km) – powszechnie stosowana wielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Dokładniej, kilometr to 1000 metrów. Stowarzyszona i dość często używana jednostka powierzchni to kilometr kwadratowy (symbol: km²), a objętości – kilometr sześcienny (symbol: km³).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Las zaczyna się trzy kilometry za miastem.

 (1.1) Tunel ma długość ok. 27 kilometrów, a umieszczony w nim akcelerator służy do rozpędzania cząstek do prędkości bliskiej prędkości światła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: ḱilõmetr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilometraż m., kilometrówka ż.

 przym. kilometrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. km

Wiktionary


kilometracja

przebyta odległość mierzona w kilometrach; pikietaż, kilometraż


SJP.pl

Pikietaż (kilometraż, kilometracja) – określenie miejsca na drodze lub linii kolejowej poprzez podanie odległości od jej początku. Odległość tę na ogół podaje się z dokładnością do 1 metra w formacie (km) xx+yyy lub xx,yyy (km), gdzie:

  • xx – całkowita liczba kilometrów od początku drogi lub linii kolejowej;
  • yyy – całkowita liczba metrów liczona od ostatniego pełnego kilometra.

Wikipedia


kilometraż

przebyta odległość mierzona w kilometrach; pikietaż, kilometracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przebyta droga zmierzona w kilometrach

Wiktionary

Pikietaż (kilometraż, kilometracja) – określenie miejsca na drodze lub linii kolejowej poprzez podanie odległości od jej początku. Odległość tę na ogół podaje się z dokładnością do 1 metra w formacie (km) xx+yyy lub xx,yyy (km), gdzie:

  • xx – całkowita liczba kilometrów od początku drogi lub linii kolejowej;
  • yyy – całkowita liczba metrów liczona od ostatniego pełnego kilometra.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌcilɔ̃ˈmɛtraʃ, AS: ḱilõmetraš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilometr m., kilometrówka ż.

 przym. kilometrowy

Wiktionary


kilometrówka

środowiskowo: sposób zwracania kosztów podróży służbowej odbywanej samochodem oparty na koszcie jednego kilometra przebytej trasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. stawka za 1 km przebiegu pojazdu wypłacana pracownikowi w ramach ryczałtu paliwowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Posłowie ci pobrali z sejmowej kasy pieniądze (tzw. kilometrówkę) na podróż samochodami, ale do stolicy Hiszpanii ostatecznie udali się tanimi liniami lotniczymi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilometr m., kilometraż m.

 przym. kilometrowy

Wiktionary


kilometrowy

mający długość kilometra


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający długość jednego kilometra

 (1.2) stanowiący oznaczenie odległości jednego kilometra

 (1.3) przen. bardzo długi, niemal niekończący się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miasto od kombinatu metalurgicznego odgrodzone było kilometrowym pasem zieleni.

 (1.2) Na każdym słupku kilometrowym znajduje się numer drogi oraz liczba kilometrów od jej początku.

 (1.3) W Polsce w latach 80. XX wieku tworzyły się przed sklepami kilometrowe kolejki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilõmetrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilometr mrz., kilometraż mrz., kilometrówka ż.

Wiktionary


kilometry

jednostka długości równa 1000 metrów


SJP.pl


kilończyk

mieszkaniec Kilonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kilonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kilonia ż.

:: fż. kilonka ż.

 przym. kiloński

Wiktionary


kilonia

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn;

Wiktionary

Kilonia (niem. Kiel) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn (Schleswig-Holstein). Obecnie (stan na grudzień 2021) liczy 246 243 mieszkańców i należy do 30 największych miast w Niemczech.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kilończyk mos., kilonka ż.

 przym. kiloński

Wiktionary


kiloniuton

jednostka siły równa 1000 niutonów (skrot: kN)


SJP.pl

Niuton (N) – jednostka siły w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

1 N to siła, z jaką trzeba działać na ciało o masie 1 kg, aby nadać mu przyspieszenie równe 1 m/s²

\mathrm {1\,N=1{\frac {kg\cdot m}{s^{2}}}}

Nazwa niuton upamiętnia angielskiego uczonego Isaaca Newtona.

Wikipedia


kilonka

mieszkanka Kilonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kilonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kilonia ż.

:: fm. kilończyk mos.

 przym. kiloński

Wiktionary


kiloński

przymiotnik od: Kilonia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kilonią, dotyczący Kilonii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stocznia Kilońska jest olbrzymia i znana na całym świecie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kilończyk mos., kilonka ż., Kilonia ż.

Wiktionary


kiloom

[czytaj: kilo-om] jednostka oporności elektrycznej równa 1000 omów


SJP.pl


kiloparsek

astronomiczna jednostka długości równa tysiącowi parseków


SJP.pl

Parsek – jednostka odległości używana w astronomii. Jest to odległość, dla której kąt paralaksy (równy połowie kąta całkowitej rocznej zmiany) położenia Ziemi widzianej prostopadle do płaszczyzny orbity wynosi 1 sekundę łuku. Parsek można równoważnie opisać jako odległość, z jakiej połowa wielkiej osi orbity ziemskiej (czyli 1 au) jest widoczna jako łuk (na firmamencie obserwującego) o długości 1 sekundy kątowej.

Wikipedia


kilopaskal

tysiąc paskali; jednostka ciśnienia


SJP.pl

Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

\mathrm {1\,Pa={\frac {1\,N}{1\,m^{2}}}={\frac {1\,kg}{1\,m\cdot s^{2}}}}

Wikipedia


kilopond

jednostka siły równa 1000 pondów (skrót: kp)


SJP.pl

Kilogram-siła – jednostka siły w ciężarowym układzie jednostek. Dla odróżnienia od kilograma masy zwany jest kilogramem-siłą i oznaczana symbolami kgf, kp i kG. Jest to siła, z jaką Ziemia przyciąga masę 1 kg w miejscu, w którym przyspieszenie ziemskie wynosi 9,80665 m/s². Jest to pozaukładowa jednostka miary.

Wikipedia


kilopondometr

jednostka momentu siły, pracy lub energii; kilogramometr


SJP.pl

Kilogramometr (rzadko kilogram-siła metr, kilopondometr) to jednostka pracy, energii i momentu siły w układzie MKS i MKSA. Oznaczana jest przez: kGm (kilogramometr), kp·m (kilopondometr).

1 kGm (kilogramometr) = 1 kG (kilogram siły) · m

Wikipedia


kilos

potocznie: kilometr


SJP.pl


kilotona

jednostka masy równa 1000 ton (skrót: kt)


SJP.pl

Równoważnik trotylowy – masa trotylu, przy wybuchu której wydzieli się taka sama ilość energii, jak przy wybuchu danego ładunku. Jest podstawowym parametrem broni jądrowej, stosowany jednak także do określania siły innych zdarzeń, na przykład uderzeń meteorytów. Często nazywany jest mocą wybuchu.

Wikipedia


kilotonowy

przymiotnik od: kilotona


SJP.pl


kilowat

jednostka mocy równa 1000 watów (skrót: kW)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. metrol. tysiąc watów (jednostka mocy)

Wiktionary

Wat (W) – jednostka mocy i strumienia energii w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa wat pochodzi od nazwiska brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Jamesa Watta.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kilowatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. kW

Wiktionary


kilowatogodzina

jednostka energii elektrycznej (kWh)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miar. fiz. elektr. ilość energii elektrycznej równa pracy wykonywanej przez prąd o mocy 1 kilowata w ciągu jednej godziny;

Wiktionary

Kilowatogodzina (kWh) – jednostka pracy, energii oraz ciepła; ilość energii zużywana przez godzinę urządzeniem o mocy kilowata (1000 watów). To jednostka wielokrotna jednostki energii – watosekundy (czyli dżula) w układzie SI:

1\;{\text{kWh}}=1\cdot 1000\;{\text{W}}\cdot 60\cdot 60\;{\text{s}}=3\;600\;000\;{\text{Ws}}=3\;600\;000\;{\text{J}}=3,\!6\;{\text{MJ}}.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌcilɔvatɔɡɔˈd͡ʑĩna, AS: ḱilovatogoʒ́ĩna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. kWh

Wiktionary


kilowatomierz

watomierz mierzący moc prądu w kilowatach


SJP.pl


kilowatomierzowy

przymiotnik od: kilowatomierz


SJP.pl


kilowatowy

kilowat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający moc jednego kilowata

Wiktionary

Patrz:

kilowat

Powiązane:

 rzecz. kilowat mrz.

Wiktionary


kilowiec

jacht kilowy (w odróżnieniu od mieczowego)


SJP.pl


kilówka

wiosłowa łódka sportowa; hamburka


SJP.pl


kilowolt

jednostka napięcia elektrycznego, potencjału elektrycznego, a także siły elektromotorycznej równa 1000 woltów (skrót kV)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. 1000 woltów

Wiktionary

Wolt (V) – jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej, używana w układach jednostek miar SI, MKS i MKSA.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Napięcie w tym węźle nie powinno przekraczać 15 kV (= piętnastu kilowoltów).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔvɔlt, AS: ḱilovolt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kilowoltowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oznaczenie kV

Wiktionary


kilowoltoamper

pozaukładowa jednostka mocy elektrycznej biernej równa 1000 woltoamperów


SJP.pl


kilowoltomierz

woltomierz mierzący napięcie w układzie elektrycznym w kilowoltach


SJP.pl


kilowoltowy

przymiotnik od: kilowolt


SJP.pl


kilowy

1. przymiotnik od: kil, np. łódź kilowa;
2. przymiotnik od: kilo, np. kilowy odważnik; kilogramowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który waży 1 kilogram

 (1.2) związany z kilem, dotyczący kila

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈlɔvɨ, AS: ḱilovy

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. kilo n., kilogram m., kilówka ż.

 przym. kilogramowy

 (1.2)

 rzecz. kil m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilogramowy

Wiktionary


kilson

belka stanowiąca część konstrukcji kadłuba okrętu, położona nad kilem równolegle do niego; nadstępka


SJP.pl

Nadstępka (kilson, stępka wewnętrzna) - element szkieletu żaglowca, belka przymocowana od góry do stępki na części jej długości, mająca rozłożyć na większym obszarze obciążenia wynikające z nacisku kolumny masztu na dno kadłuba. W nadstępce znajduje się otwór, w który wchodzi pięta masztu (lub jej czop), lub też zamocowane jest do niej gniazdo masztu.

Wikipedia


kilt

spódnica męska w kratę (w jednym z 20 wzorów, zależnie od obszaru Szkocji) noszona przez rodowitych Szkotów, obecnie tylko w czasie świąt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. krótka spódniczka w kratkę, tradycyjny strój górali szkockich;

Wiktionary

Kilt – narodowy strój szkocki. Jest to spódnica zrobiona z tartanu, czyli materiału w kraciasty wzór. Kilt szyje się z pasa materiału o bardzo dużej szerokości, plisując go i składając na fason spódnicy kopertowej. Każdy ze szkockich klanów posiada własny wzór tartanu. Kilt jest strojem odświętnym, wkładanym na święta i uroczystości rodzinne. U skautów kilt jest częścią umundurowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na uroczystości było kilku Szkotów w kiltach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cilt, AS: ḱilt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tartan

Wiktionary


kilwater

ślad na wodzie pozostający po przepłynięciu statku; ślad torowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. ślad na wodzie, jaki pozostawia za sobą płynący statek

Wiktionary

Ślad torowy, kilwater (nl. - kielwater)) – przypowierzchniowa warstwa wody zaburzonej przez ruch jednostki nawodnej, a przede wszystkim przez obroty śrub okrętowych oraz turbulentny charakter opływu hydrodynamicznego kadłuba jednostki pływającej. Wielkość śladu torowego wzrasta przy wzroście prędkości oraz wraz ze zwiększaniem się wielkości jednostki, która nie ma jednak większego wpływu na samą strukturę śladu torowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za holownikiem rozchodził się szeroki kilwater (…)

 (1.1) Czasami tylko, gdy przecinaliśmy czyjś kilwater, brzuch wodolotu uderzał o wodę w miękki, rybi sposób.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cilˈvatɛr, AS: ḱilvater

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślad torowy

Wiktionary


kim

forma zaimka.

 (1.1) N. i Ms. od: kto

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: kima

spójnik

 (3.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zanim

Wiktionary

Geografia

Kamerun

  • Kim – rzeka

Stany Zjednoczone

  • Kim – miasto w stanie Kolorado, w hrabstwie Las Animas

Osoby

kultura
  • Bomsori Kim – południowokoreańska skrzypaczka, laureatka Konkursu Skrzypcowego im. Wieniawskiego w Poznaniu
  • Kim Gun-mo – południowokoreański piosenkarz i kompozytor muzyki pop
polityka
  • Kim Dae-jung – południowokoreański polityk, laureat Pokojowej Nagrody Nobla i prezydent Korei Południowej
  • Kim Dzong Czol – drugi syn Kim Dzong Ila, przywódcy Korei Północnej (1994–2011)
  • Kim Dzong Il – komunistyczny przywódca Korei Północnej; syn Kim Ir Sena
  • Kim Dzong Nam – najstarszy syn Kim Dzong Ila, przywódcy Korei Północnej (zm. 2011)
  • Kim Dzong Suk – pierwsza żona Kim Ir Sena i matka Kim Dzong Ila
  • Kim Dzong Un – trzeci syn Kim Dzong Ila, przywódcy Korei Północnej w latach 1994–2011, i wnuk Kim Ir Sena – Prezydenta KRLD (zm. 1994)
  • Kim Ir Sen – komunistyczny przywódca Korei Północnej
  • Kim Jŏng Gak – północnokoreański polityk i dowódca wojskowy, wicemarszałek Koreańskiej Armii Ludowej minister sił zbrojnych KRLD
  • Kim Ki Nam – północnokoreański polityk, członek ścisłej elity władzy KRLD
  • Kim Kyŏng Hŭi – północnokoreańska polityk, siostra Kim Dzong Ila i żona Jang Sŏng T’aeka, straconego w grudniu 2013
  • Kim Kyŏng Ok – północnokoreańska polityk i generał, jedna z niewielu kobiet pełniących najwyższe funkcje w Korei Północnej
  • Kim Sŏng Ae – druga żona byłego przywódcy Kim Ir Sena
  • Kim Yŏng Ch’un – północnokoreański polityk i dowódca wojskowy, wicemarszałek Koreańskiej Armii Ludowej
  • Kim Yŏng Nam – północnokoreański polityk, przewodniczący Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego
sport
  • Kim (Alci Martha de Freitas, ur. 1943) − brazylijski piłkarz
  • Kim (Carlos Henrique Dias, ur. 1980) – brazylijski piłkarz
  • Kim Aleksiej – południowokoreański szachista
wiara
  • Kim Barbara – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Julia – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Łucja – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Teresa – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim A-gi Agata – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Chang-gŭm Anna – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Che-jun Ignacy – koreański męczennik, święty katolicki
  • Kim Hyo-im Kolumba – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim Hyo-ju Agnieszka – koreańska męczennica, święta katolicka
  • Kim No-sa Róża – męczennica koreańska, święta katolicka
  • Kim Nusia Łucja – męczennica koreańska, święta katolicka
  • Kim Ŏb-i Magdalena – męczennica koreańska, święta katolicka
  • Kim Sŏng-im Marta – męczennica koreańska, święta katolicka
  • Kim Sŏng-u Antoni – koreański męczennik, święty katolicki
  • Kim Sou-hwan Stephen – południowokoreański duchowny katolicki, arcybiskup Seulu, kardynał
  • Kim Tae-gŏn Andrzej – koreański ksiądz, męczennik, święty katolicki

Wikipedia

Przykłady

 (3.1) Kim ty tam zóndziesz, beje rano.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩm, AS: ḱĩm

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (3.1) zobtłum|zanim.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (3.1) zobtłum|zanim.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kima

1. potocznie: sen, drzemka, odpoczynek;
2. w gwarze uczniowskiej: coś nieciekawego, nuda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sen, drzemka, spanie

 (1.2) gwara. uczn. coś nieciekawego, nuda

Wiktionary

  • kima – detal architetoniczny
  • kima – potrawa kuchni krajów muzułmańskich
  • Kima – rodzaj pająków

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kimono

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. kimać

frazeologia.

etymologia. zob. kimać.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩma, AS: ḱĩma

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kimać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kimono

Wiktionary


kimać

pospolicie: spać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) pot. spać, drzemać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ty tu kimasz, a my za ciebie bańką ruszamy – podsumował kapral.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩmat͡ɕ, AS: ḱĩmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kima ż., kimono n., kimanie n.

 czas. kimnąć

Wiktionary


kimak

nazwisko


SJP.pl


kimanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kimać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kimać ndk.

Wiktionary


kimation

umieszczony na listwie ornament roślinny rzeźbiony albo malowany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. archit. ornament ciągły ze stylizowanych liści, rzeźbiony lub malowany, występujący w dekoracji architektury, w reliefach, malarstwie i w rzemiośle artystycznym;

Wiktionary

Kimation (gr. kym átion od kýma fala), kymation, krajnik – ciągły ornament rzeźbiarski lub malarski, umieszczany na budowlach, reliefach; malowany na przedmiotach ozdobnych. Złożony z szeregu stylizowanych motywów roślinnych.

Kimation występował w:

  • porządku doryckim – kima recta, kimation wklęsły zbudowany z liści czworobocznych, umieszczany na głowicach kolumn w antach i w górnych partiach ścian
  • porządku jońskim – wole oczy, jajownik – zbudowany z ułożonych wypukłych liści o jajowym kształcie, kształt liścia na przemian szeroki, obły i wąski; umieszczany na powierzchni echinusa w kapitelu jońskim, między elementami belkowania (oddzielał architraw od fryzu, fryz od gzymsu i pod simą)
  • kimation lesbijski – kima rewersa, kwiatowy, zbudowany z liści stylizowanych na podobieństwo serca (nazwa pochodzi od wyspy Lesbos)
  • porządku korynckim – stosowano ornament zaczerpnięty z porządku jońskiego albo kimation lesbijski, umieszczano go na belkowaniu podobnie jak w porządku jońskim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cĩˈmatʲjɔ̃n, AS: ḱĩmatʹi ̯õn

Wiktionary


kimbangizm

ruch religijno-polityczny zainicjowany w 1921 roku na terenie Konga Belgijskiego, przejawiał nacjonalizm i silne tendencje antykolonizatorskie; ngunzizm


SJP.pl

Kimbangizm (Kościół Jezusa Chrystusa na Ziemi ustanowiony przez proroka Simona Kimbangu, Église de Jésus Christ sur la Terre par son envoyé spécial Simon Kimbangu w skrócie EJCSK) – afrochrześcijański kościół założony w pierwszej połowie XX wieku przez Simona Kimbangu na terenie dzisiejszej Demokratycznej Republiki Konga (wówczas Konga Belgijskiego). Simon Kimbangu pochodzący z ludu Bakongo urodzony w 1889 roku w N'Kamba w Dolnym Kongu nauczał tylko przez 6 miesięcy, po czym został aresztowany przez kolonialne władze belgijskie zaniepokojone rosnącą popularnością nowego ruchu. 30 lat reszty swojego życia spędził w więzieniu. To jednak dodało mu aury męczennika, a Kościół dalej się rozwijał. Ruch religijny kimbangistów urósł z czasem w silny ruch społeczno-polityczny o charakterze antykolonialnym. Do tej pory kimbangizm jest jednym z największych kościołów afrochrześcijańskich, a jego centrum znajduje się w miejscowości N'Kamba-Jeruzalem.

Wikipedia


kimbap

tradycyjna potrawa kuchni koreańskiej, przekąska przypominająca sushi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. koreańska potrawa robiona z ryżu owiniętego wodorostami:

Wiktionary

Kimbap (kor. 김밥, z kor. kim „wodorost”, bap „gotowany ryż”) – tradycyjna potrawa kuchni koreańskiej, przyrządzana z ryżu owiniętego w prasowane wodorosty. Zazwyczaj znajdują się w nim także: paluszki krabowe, smażony tuńczyk i awokado, czasem także kimchi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcĩmbap, AS: ḱĩmbap

Wiktionary


kimberlit

magmowa skała głębinowa


SJP.pl

Wikipedia


kimberlitowy

przymiotnik od: kimberlit


SJP.pl


kimberly

Miejscowości w USA:

  • Kimberly – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Jefferson
  • Kimberly – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Twin Falls
  • Kimberly – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Outagamie
  • Kimberly – jednostka osadnicza w stanie Wirginia Zachodnia, w hrabstwie Fayette

Gminy w USA:

  • Kimberly (ang. Kimberly Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Aitkin

Wikipedia


kimchi

[czytaj: kimczi] potrawa z fermentowanych lub kiszonych warzyw, tradycyjne danie kuchni koreańskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. danie albo półprodukt przygotowany z fermentowanych lub kiszonych warzyw według tradycyjnej receptury koreańskiej;

Wiktionary

Kimchi (kor. 김치) – tradycyjne danie kuchni koreańskiej składające się z fermentowanych lub kiszonych warzyw. Zazwyczaj głównym składnikiem jest kapusta pekińska, rzodkiew (chonggak kimchi, kkakdugi), ogórek (oi sobagi) albo szczypiorek (pa kimchi), ale można też przygotować kimchi z innych warzyw. Większość kimchi ma ostry smak z powodu użycia grubo mielonych, suszonych papryczek chili.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kimchi jest tradycyjną koreańską potrawą.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. kimczi

Wiktionary


kimerydy

góry powstałe na przełomie triasu i jury


SJP.pl

Kimerydy – łańcuchy górskie powstałe w wyniku ruchów tektonicznych w triasie i jurze.

W wyniku kimeryjskich faz orogenicznych wypiętrzone zostały łańcuchy górskie na obszarach Azji i obu Ameryk. Część z nich weszła później w skład górotworów alpejskich. Do kimerydów zaliczane są, m.in.: Góry Wierchojańskie, Góry Czerskiego, Góry Czukockie, Sichote-Aliń, góry południowego Tybetu i Półwyspu Indochińskiego, Sierra Nevada oraz góry Alaski.

Wikipedia


kimeryjski

przymiotnik

 (1.1) związany z Kimeryjczykami, odnoszący się do Kimeryjczyków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩmɛˈrɨjsʲci, AS: ḱĩmeryi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kimeryjczyk m., Kimmeryjczyk m., Kimeryjka ż., Kimmeryjka ż.

Wiktionary


kimi

  • Kimi – imię
  • Kimi – amerykański film z 2022 w reżyserii Stevena Soderbergha
  • Kimi – miejscowość w Grecji
  • Kimi-Aliweri – gmina w Grecji

Wikipedia


kimirsenowski

dotyczący Kim Ir Sena, charakterystyczny dla Kim Ir Sena, mający cechy Kim Ir Sena


SJP.pl


kimnąć

zdrzemnąć się, zwykle w niedogodnych warunkach


SJP.pl


kimograf

przyrząd rejestrujący na wykresie czynności narządów


SJP.pl

Kimograf (od gr. kyma - fala, grapho - pisać) - urządzenie medyczne, służące do rejestracji a następnie przedstawiania graficznego w postaci kimogramu (specjalnego wykresu) różnych rodzajów procesów fizjologicznych (np. bicie serca, ruchy mięśni itp.), będących najczęściej efektem skurczów mięśni. W skład kimografu wchodzi walec, na którym umieszczony jest papier. Walec obraca się ze stałą prędkością, a pisaki wykreślają na nim zmiany rejestrowanej czynności. Zamiast papieru walec może być pokryty błoną światłoczułą a funkcję pisaków pełnią wtedy promienie światła.

Wikipedia


kimografion

przyrząd rejestrujący na wykresie czynności narządów; kimograf


SJP.pl


kimono

1. długa, luźna szata z szerokimi niewszywanymi rękawami, przepasana długą i szeroką szarfą, noszona tradycyjnie w Japonii przez kobiety i mężczyzn;
2. specjalny krój rękawów niewszywanych, wyciętych z jednego kawałka materiału razem z górną częścią ubioru;
3. strój, ubiór o takim kroju rękawów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odzież. tradycyjny strój japoński;

 (1.2) pot. żart. spanie, sen

Wiktionary

Kimono (jap. 着物 ki-mono; kimono, ubranie, japońskie ubranie) – tradycyjny ubiór japoński.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sportretował Basieńkę w czerwonym kimono.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩˈmɔ̃nɔ, AS: ḱĩmõno

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 przym. kimonowy

 (1.2)

 rzecz. kimanie m., przekimanie n.

 czas. kimać ndk., przekimać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. kima, komarunek; zobacz też: sen

Wiktionary


kimonowy

przymiotnik od: kimono


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kimona

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kimono n.

Wiktionary


kimpuluński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kimpulungiem Mołdawskim

Wiktionary


kimżeż

tyle co: kim; zaimek pytajny utworzony od wyrazu "kto" wzmocniony partykułą -żeż


SJP.pl


kin

1. chińska jednostka masy równa około 0,5 kg
2. dawny chiński instrument muzyczny, podobny do cytry, o mniejszej ilości strun


SJP.pl

  • Kin – miasto na Okinawie.
  • Port lotniczy Kingston-Norman Manley
  • Kin – ścieżka dźwiękowa skomponowana przez szkocki zespół Mogwai

Wikipedia


kina

jednostka monetarna Papui-Nowej Gwinei (1 kina = 100 toea)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) monet. waluta Papui-Nowej Gwinei;

forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.

 (2.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: kino

Wiktionary

  • Kina (miasto)
  • Kina (muhafaza)
  • kina (waluta)

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kina

* baskijski: (1.1) kina

* kataloński: (1.1) kina m.

źródła.

== kina (język abau.) ==

wymowa. IPA3|kina.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geofiz. trzęsienie ziemi

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kina

* baskijski: (1.1) kina

* kataloński: (1.1) kina m.

źródła.

== kina (język abau.) ==

wymowa. IPA3|kina.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geofiz. trzęsienie ziemi

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kina

* baskijski: (1.1) kina

* kataloński: (1.1) kina m.

źródła.

== kina (język abau.) ==

wymowa. IPA3|kina.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geofiz. trzęsienie ziemi

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kinąć

dawniej:
1. skinąć;
2. rzucić, cisnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) przest. dać znać kiwnięciem głowy lub ręki

 (1.2) daw. porzucić coś; rzucić, cisnąć czymś

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skinąć

Wiktionary


kinai

Wikipedia


kinajdologia

starożytna piosenka kabaretowa o tematyce erotycznej lub pornograficznej


SJP.pl


kinal

1. potocznie: nos; kinol, kichawa;
2. dawniej:
a) prostak, gbur; kindybał ;
b) środowiskowo: walet treflowy lub kierowy


SJP.pl


kinaza

enzym biorący udział w przenoszeniu grup fosforanowych ze związków wysokoenergetycznych na inne związki


SJP.pl

Kinazy (EC 2.7) – grupa enzymów należących do transferaz, katalizujących reakcję przeniesienia grupy fosforanowej ze związku wysokoenergetycznego (np. ATP) na właściwą cząsteczkę docelową. Reakcja ta nazywa się reakcją fosforylacji. Odwrotny proces, katalizowany przez enzymy z grupy fosfataz, to defosforylacja.

Wikipedia


kinder-niespodzianka

wyrób czekoladowy w kształcie jajka z małą zabawką w środku; jajko niespodzianka


SJP.pl


kinderbal

bal, zabawa dla dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zabawa dziecięca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩndɛrbal, AS: ḱĩnderbal

Wiktionary


kinderek

potocznie:
1. kinder-niespodzianka;
2. zabawka z kinder-niespodzianki


SJP.pl


kindersztuba

staranne wychowanie wyniesione z rodzinnego domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dobre wychowanie, wyniesiona z domu umiejętność zachowania się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiejszej młodzieży brak kindersztuby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩndɛrˈʃtuba, AS: ḱĩnderštuba

Wiktionary


kindybał

dawniej: gbur, prostak; kinal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. gbur

Wiktionary


kindżał

krótka broń sieczna pochodzenia wschodniego; handżar, puginał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. rodzaj długiego sztyletu pochodzenia tureckiego albo kaukaskiego o ostrzu obosiecznym, prostym albo zakrzywionym

Wiktionary

Kindżał (z gruz. ხანჯალი) – rodzaj długiego noża lub sztyletu, prostego lub zakrzywionego, stosowanego jako broń biała, ceremonialna i narzędzie, wywodzący się prawdopodobnie z Czeczenii, używany wśród ludów kaukaskich i tureckich, a także w Persji i Indiach. W armii rosyjskiej wchodził w skład uzbrojenia oddziałów kozackich.

Wikipedia


kindżałowy

kindżał


SJP.pl

Patrz:

kindżał

kindziuk

bardzo twarda, dojrzewająca kiełbasa, jeden z najpopularniejszych przysmaków kuchni litewskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Suwalszczyzna. żołądek

Wiktionary

Kindziuk (lit. kindziukas lub skilandis) – bardzo twarda, dojrzewająca litewska wędlina; jeden z najbardziej znanych przysmaków kuchni litewskiej. Kindziuk ma kwaskowaty, pieprzny smak.

Kindziukas tradycyjnie produkowany jest w Auksztocie. Mięsem wypycha się dokładnie wymyty świński pęcherz lub mięso zawija się w przytłuszczowe błony.

Wikipedia


kinefot

rodzaj kineskopu z 1893 roku, który miał odmienić inscenizację widowisk muzycznych


SJP.pl


kinematograf

1. dawniej: kino;
2. dawny aparat filmowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. aparat do realizacji i ekranowej projekcji ruchomych obrazów;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kinomatograf

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kinematografia ż.

 przym. kinematograficzny

 przysł. kinematograficznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) cinematograph

* baskijski: (1.1) zinematografo

* białoruski: (1.1) кінематограф m., кінаапарат m.

* bułgarski: (1.1) кинематограф m.

* chorwacki: (1.1) kinematograf m.

* czeski: (1.1) kinematograf m.

* francuski: (1.1) cinématographe m.

* gruziński: (1.1) სინემატოგრაფი (sinemat'ograpi)

* hiszpański: (1.1) cinematógrafo m.

* interlingua: (1.1) cinematographo

* japoński: (1.1) シネマトグラフ (shinematogurafu)

* kataloński: (1.1) cinematògraf m.

* koreański: (1.1) 시네마토그래프 (sinemat’ogŭraep’ŭ)

* nowogrecki: (1.1) κινηματογράφος m.

* perski: (1.1) سینماتوگراف

* portugalski: (1.1) cinematógrafo m.

* rosyjski: (1.1) кинематограф m., синематограф m.

* słoweński: (1.1) kinematograf m.

* turecki: (1.1) sinematograf

* ukraiński: (1.1) кінематограф m.

* węgierski: (1.1) kinematográf

* włoski: (1.1) cinematografo m.

źródła.

== kinematograf (język chorwacki.) ==

thumb|kinematograf (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kinematograf

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinematografia ż.

 przym. kinematograficzny

 przysł. kinematograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kinomatograf

Wiktionary


kinematografia

1. technika i sztuka tworzenia filmów;
2. przemysł filmowy;
3. dawniej: metoda rejestracji ruchu obiektu za pomocą serii fotografii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) film. technika i sztuka kręcenia filmów; także: przemysł filmowy, twórczość filmowa

Wiktionary

Kinematografia (z gr. κινημα dop. κινηματος „ruch” i γραφω „pisać”) – dziedzina działalności człowieka związana z produkcją filmów oraz ich rozpowszechnianiem i wyświetlaniem w kinach.

Według definicji Bataille’a kinematografia jest sztuką poprawnego przekazywania idei drogą następstwa ożywionych obrazów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) On interesuje się kinematografią, zwłaszcza polską.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinematograf m.

 przym. kinematograficzny

 przysł. kinematograficznie

Wiktionary


kinematograficzny

kinematografia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z kinematografią, przemysłem filmowym

Wiktionary

Patrz:

kinematografia

Powiązane:

 rzecz. kinematografia ż., kinematograf m.

 przysł. kinematograficznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) filmowy

Wiktionary


kinematometr

przyrząd do mierzenia dokładności kinematycznej mechanizmów


SJP.pl


kinematyczny

kinematyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. związany z kinematyką, dotyczący kinematyki

Wiktionary

Patrz:

kinematyka

Przykłady

 (1.1) Grecką literą ni bywa oznaczany kinematyczny współczynnik lepkości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩnɛ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ḱĩnẽmatyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinematyka ż.

Wiktionary


kinematyka

dział mechaniki klasycznej opisujący efekty działania sił na ruch ciał obdarzonych masą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. dział mechaniki zajmujący się badaniem ruchu ciał;

Wiktionary

Kinematyka (gr. kínēma dpn. kinēmatos „ruch”) – dział fizyki z zakresu mechaniki klasycznej zajmujący się geometrycznym aspektem ruchu ciał bez uwzględniania ich masy i działających na nie sił.

W zależności od właściwości badanych obiektów dzieli się na: kinematykę punktu materialnego i bryły sztywnej oraz kinematykę ośrodków ciągłych (odkształcalnego ciała stałego, cieczy i gazów).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌcĩnɛ̃ˈmatɨka, AS: ḱĩnẽmatyka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kinematyczny

Wiktionary


kinemika

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o roli mimiki i gestykulacji w komunikowaniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩˈnɛ̃mʲika, AS: ḱĩnmʹika

Wiktionary


kineskop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektron. lampa w telewizorze lub monitorze, służąca do przetwarzania sygnałów elektrycznych na obraz

Wiktionary

Kineskop (z gr. kinēma 'ruch' i skopeo 'patrzę') – rodzaj lampy obrazowej. Cechą odróżniającą kineskop od lampy oscyloskopowej jest magnetyczne odchylanie elektronów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cĩˈnɛskɔp, AS: ḱĩneskop

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kineskopowy

Wiktionary


kineskopowy

przymiotnik od: kineskop


SJP.pl


kinestetyczka

kobieta najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku


SJP.pl


kinestetyczny

taki, który czuć, dający się odbierać za pomocą dotyku (np. kinestetyczne odczucia); czuciowy


SJP.pl


kinestetyk

osoba najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku; dotykowiec


SJP.pl


kinestetyka

osoba najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku; dotykowiec


SJP.pl


kinestezja

czucie pozycji i ruchu określonych części ciała umożliwiające rozpoznanie pozycji ciała oraz wyobrażenie ruchu bez pomocy wzroku, możliwe dzięki receptorom mieszczącym się w mięśniach, ścięgnach i stawach


SJP.pl

Propriocepcja, kinestezja, zmysł kinestetyczny, czucie głębokie – zmysł orientacji ułożenia części własnego ciała. Receptory tego zmysłu (proprioreceptory) ulokowane są w mięśniach, ścięgnach i stawach. Dostarczają mózgowi informacji o tonusie mięśniowym. Dzięki temu zmysłowi mózg wie, jak ułożone są kończyny bez patrzenia na nie.

Wikipedia


kinestezyjny

przymiotnik od: kinestezja


SJP.pl


kineszemski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kineszmą, dotyczący Kineszmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kineszma ż.

Wiktionary


kineszma

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie iwanowskim, nad Wołgą;

Wiktionary

Kineszma (ros. Кинешма) – miasto w Rosji (obwód iwanowski), nad Wołgą.

Prawa miejskie od 1777 r. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 97 tys.

Urodził się tu Władysław Czajkowski (1905-1947) – polski urzędnik, wiceminister Polski Ludowej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kineszemski

Wiktionary


kineta

wyprofilowane dno studni kanalizacyjnej


SJP.pl

Kineta – przekop w dnie akwenu wykonany w celu pogłębienia toru wodnego lub posadowienia budowli wodnej. Zwykle wykonywany pogłębiarką.

Wikipedia


kinetoblast

komórka wiciowa blastuli gąbek


SJP.pl


kinetochor

miejsce na centromerze chromosomu, do którego przyczepiają się włókna wrzeciona kariokinetycznego w trakcie podziału komórki


SJP.pl

Kinetochor – białkowa struktura w kształcie warstwowej płytki, znajdująca się po obu stronach centromeru chromosomu. Do kinetochoru przyczepiają się włókna (mikrotubule) wrzeciona kariokinetycznego, łącząc go z biegunem wrzeciona, co umożliwia przemieszczanie się chromosomów w metafazie i anafazie podziału komórkowego.

Wikipedia


kinetochorowy

przymiotnik od: kinetochor


SJP.pl


kinetofon

urządzenie do jednoczesnego odtwarzania ruchomych obrazów i dźwięku, skonstruowane przez W. Dicksona w 1889 roku


SJP.pl


kinetograf

prototyp kinematografu


SJP.pl


kinetografia

graficzna notacja ruchów ludzkiego ciała


SJP.pl

Kinetografia – opracowany przez Rudolfa Labana i Albrechta Knusta system notacji ruchu, wykorzystywany nie tylko do utrwalenia choreografii baletowej, ale tańca w każdej konwencji ruchowej. Symbole stosowane w notacji Labana (stylizowane strzałki) określają kierunek ruchu, jego poziom, czas trwania, a miejsce umieszczenia w pionowych kolumnach pokazuje, która część ciała jest w ruchu. Zapis oddaje ruch trójwymiarowo.

Wikipedia


kinetograficzny

przymiotnik od: kinetografia


SJP.pl


kinetoplast

rodzaj organelli komórkowej zawierającej własne DNA


SJP.pl

Kinetoplast, blefaroplast – struktura komórkowa występująca u wiciowców zwierzęcych z grupy kinetoplastydów (Kinetoplastida). Kinetoplast jest to pojedyncze ciałko, o budowie podobnej do mitochondriów, ale zwykle większe od nich. Kinetoplast leży zawsze za kinetosomem wici, z jego prawej strony. Jego ultrastruktura jest taka sama, jak mitochondrium: otaczają go dwie błony, z których wewnętrzna tworzy fałdy podobne do grzebieni mitochondrialnych. Wnętrze kinetoplastu wypełnia włóknista substancja, zawierająca koliste DNA oraz te same enzymy, co mitochondria. W czasie podziału wiciowca kinetoplast również dzieli się i przechodzi do obu osobników potomnych.

Wikipedia


kinetoskop

Kinetoskop – urządzenie służące do wyświetlania ruchomych obrazów. Zostało opatentowane przez Thomasa Alvę Edisona w 1891 roku, jako urządzenie przeznaczone dla jednego widza, działające na zasadzie fotoplastykonu.

Wikipedia


kinetosom

podstawowe ciałko wici i rzęsek


SJP.pl

Kinetosom (gr. kinetós ‘ruchomy’, sóma ‘ciało’), ciałko podstawowe – część podstawna pęczku mikrotubul (ułożonych w 9 tripletów odchylonych pod kątem ok. 40°) tworzących wici i rzęski, zanurzona w cytoplazmie komórki, zbudowana z białek, DNA oraz RNA. Jest to twór homologiczny do centrioli, odpowiedzialny za ruch wici oraz rzęsek. Koordynację ruchu umożliwia połączenie kinetosomów systemem neurofibryli. W organizmie ludzkim występuje np. w plemnikach.

Wikipedia


kinetostatyczny

kinetostatyka


SJP.pl

Patrz:

kinetostatyka

kinetoterapeutyczny

kinetoterapia


SJP.pl

Patrz:

kinetoterapia

kinetoza

w weterynarii: zaburzenia przytomności i funkcjonowania narządów wewnętrznych u zwierząt w następstwie wstrząsów, kołysań podczas długotrwałej podróży środkami lokomocji; choroba transportowa


SJP.pl

Wikipedia


kinetycznie

kinetyczny


SJP.pl

Patrz:

kinetyczny

kinetyczny

kinetyka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fiz. odnoszący się do kinetyki, do zmiany położenia danego obiektu

Wiktionary

Patrz:

kinetyka

kinetyka

dział dynamiki zajmujący się badaniem ruchu układów mechanicznych pod wpływem działających na nie sił


SJP.pl

W fizyce i inżynierii kinetyka (z gr. kinēma dpn. kinēmatos 'ruch') dzieli się na dwie dyscypliny: statykę i dynamikę. Pierwsza z nich bada warunki, przy których ciała, poddane działaniu przyłożonych do nich sił, pozostają w spoczynku. Druga - bada ruch ciał materialnych jako efekt działających na nie sił. Kinematyka natomiast bada ruch ciał w oderwaniu od wywołujących go sił. Jest ona geometrią, w której zmienną jest czas.

Wikipedia


kinetyna

hormon roślinny


SJP.pl


kinetyzm

tendencja we współczesnej sztuce polegająca na tworzeniu dzieł odtwarzających ruch lub będących w ruchu; sztuka kinetyczna


SJP.pl


kineza

reakcja ruchowa zwierząt na zmiany czynników środowiska


SJP.pl

Wikipedia


kinezjolog

specjalista zajmujący się ruchem ciała człowieka


SJP.pl


kinezjologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o mięśniach w ruchu;

Wiktionary

Kinezjologia (gr. kinein – poruszać się i logos – uczyć się) jest gałęzią nauki zajmującą się ruchem ciała człowieka.

Główne cele kinezjologii to:

  • zrozumienie psychologicznych i fizjologicznych reakcji ludzkiego organizmu na krótkotrwały i bardzo intensywny wysiłek fizyczny;
  • poznanie różnych form adaptacji organizmu ludzkiego na chroniczną lub długotrwałą aktywność fizyczną;
  • zrozumienie mechaniki ruchu i opisanie jej cech;
  • badanie procesów kontrolujących ruch i czynników wpływających na nabywanie zdolności motorycznych;
  • wyjaśnienie psychologicznych efektów fizycznej aktywności na ludzkie zachowanie.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kinezjologiczny

Wiktionary


kinezjologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z kinezjologią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinezjologia ż.

Wiktionary


kinezjolożka

kinezjolog


SJP.pl

Patrz:

kinezjolog

kinezjoterapeutyczny

przymiotnik od: kinezjoterapia


SJP.pl


kinezjoterapia

Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.

Wikipedia


kinezyka

nauka zajmująca się pozawerbalnymi sposobami komunikacji międzyludzkiej, badająca w jaki sposób człowiek przekazuje informacje za pomocą gestów, mimiki itp.


SJP.pl

Kinezyka – nauka zajmująca się komunikacją niewerbalną pomiędzy ludźmi. Nauka bada, w jaki sposób człowiek za pomocą gestów, mimiki itd. przekazuje informacje.

W zakres zainteresowań kinezyki wchodzą: gesty, mimika i ruchy ciała. Większość etnografów jest zgodna co do twierdzenia, że mowa niewerbalna jest uwarunkowana kulturowo, aniżeli instynktowna. Z tego właśnie przekonania kinezyka różni się przestrzennie, historycznie i etnicznie.

Wikipedia


kinezyterapeuta

specjalista od kinezyterapii, leczenia ruchem


SJP.pl


kinezyterapeutka

kinezyterapeuta


SJP.pl

Patrz:

kinezyterapeuta

kinezyterapeutyczny

przymiotnik od: kinezyterapia


SJP.pl


kinezyterapia

rodzaj fizjoterapii, leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza i rehabilitacyjna


SJP.pl

Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.

Wikipedia


king

gęsta tkanina wełniana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. gęsta tkanina wełniana z dwubarwnej przędzy

Wiktionary

King – ang. król

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cĩŋk, AS: ḱĩŋk

Wiktionary


kinga

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Kinga – imię żeńskie pochodzenia węgierskiego, wywodzące się od zdrobnienia imienia Kunegunda. W piśmiennictwie węgierskim występują formy: Kunegund, Kinga, Kynga, Kynka, natomiast w polskim – Kinga (1278) i Kinka (1320–1329).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Kinga i hoduję alpaki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩŋɡa, AS: ḱĩŋga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Kingunia ż., Kingusia ż., Kinia ż.

Wiktionary


kingisepp

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa;

Wiktionary

Kingisiepp (ros. Кингисе́пп, dawniej Jamburg, Я́мбург, Jama, Я́ма i Jam, Я́м) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa, 137 kilometrów na zachód od Petersburga, 20 kilometrów na wschód od Narwy i 49 kilometrów na południe od Zatoki Fińskiej. Stolica rejonu kingiseppskiego. W 2021 liczyło 44 612 mieszkańców i zajmowało powierzchnię ok. 44 km². Obecna nazwa miasta obowiązuje od 1922 i została nadana na cześć estońskiego komunisty Viktora Kingisseppa straconego wcześniej w tym samym roku przez władze niepodległej Estonii.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kingiseppski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Jamburg (do 1922 roku)

Wiktionary


kingiseppski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kingiseppem, dotyczący Kingiseppu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kingisepp mrz.

Wiktionary


kingisiepp

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, stolica regionu w obwodzie leningradzkim;

Wiktionary

Kingisiepp (ros. Кингисе́пп, dawniej Jamburg, Я́мбург, Jama, Я́ма i Jam, Я́м) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa, 137 kilometrów na zachód od Petersburga, 20 kilometrów na wschód od Narwy i 49 kilometrów na południe od Zatoki Fińskiej. Stolica rejonu kingiseppskiego. W 2021 liczyło 44 612 mieszkańców i zajmowało powierzchnię ok. 44 km². Obecna nazwa miasta obowiązuje od 1922 i została nadana na cześć estońskiego komunisty Viktora Kingisseppa straconego wcześniej w tym samym roku przez władze niepodległej Estonii.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kingisieppski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Jamburg

Wiktionary


kingsley

Miejscowości w USA:

  • Kingsley – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Plymouth
  • Kingsley – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Jefferson
  • Kingsley – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Grand Traverse

Gminy w USA:

  • Kingsley (ang. Kingsley Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Griggs
  • Kingsley (ang. Kingsley Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Forest

Wikipedia


kingston

1. stolica Jamajki;
2. region Jamajki;
3. stolica Norfolku;
4. miasto w Kanadzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Jamajki;

 (1.2) geogr. stolica Norfolku;

Wiktionary

Kingston – stolica i największe miasto Jamajki położona w jej południowej części nad Morzem Karaibskim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcĩŋkstɔ̃n, AS: ḱĩŋkstõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kingstończyk mos., kingstonka ż., kingston m.

 przym. kingstoński

Wiktionary


kingstończyk

mieszkaniec Kingstonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kingstonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩŋkˈstɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: ḱĩŋkstõĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kingston m.

:: fż. kingstonka ż.

 przym. kingstoński

Wiktionary


kingstonka

mieszkanka Kingstonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kingstonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩŋkˈstɔ̃nka, AS: ḱĩŋkstõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kingston mrz.

:: fm. kingstończyk mos.

 przym. kingstoński

Wiktionary


kingstoński

przymiotnik od: Kingston


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kingstonu, stolicy Jamajki

 (1.2) odnoszący się do Kingstonu, stolicy terytorium Norfolk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy następnie pyta, dla kogo pracuje, ta odpowiada, że dla lokalnej kingstońskiej gazety, "The Daily Gleaner".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩŋkˈstɔ̃j̃sʲci, AS: ḱĩŋkstõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kingston mrz., kingstończyk mos., kingstonka ż.

Wiktionary


kingstown

[czytaj: kinkstałn, możliwe też kynsten]
1. stolica państwa Saint Vincent i Grenadyny;
2. miasto w Irlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Saint Vincent i Grenadynów;

Wiktionary

Kingstown – miasto nad zatoką Kingstown, stolica oraz główny port Saint Vincent i Grenadyn. Leży nad Morzem Karaibskim, w południowej części Saint Vincent, czyli największej wyspy kraju. Jest stolicą parafii Saint George, a także najliczniejszym miastem Saint Vincent i Grenadyn. Nazywane Miastem Łuków, ze względu na to, że w całym mieście można ich znaleźć w różnej formie ponad 400.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) كينغستاون

* czeski: (1.1) Kingstown

* szwedzki: (1.1) Kingstown n.

źródła.

== Kingstown (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Kingstown

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) كينغستاون

* czeski: (1.1) Kingstown

* szwedzki: (1.1) Kingstown n.

źródła.

== Kingstown (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Kingstown

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kingusia

zdrobnienie od: Kinga (imię żeńskie)


SJP.pl


kinia

zdrobnienie od: Kinga (imię żeńskie)


SJP.pl


kiniarz

potocznie:
1. właściciel kina;
2. wielbiciel, entuzjasta kina; kinoman, kinomaniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik kina

 (1.2) daw. kinoman

 (1.3) właściciel kina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩɲaʃ, AS: ḱĩńaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kino n.

 przym. kinowy

Wiktionary


kinice

2 miejscowości w Polsce:

  • Kinice – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Brusy
  • Kinice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski

Wikipedia


kinina

hormon roślinny


SJP.pl


kininowy

przymiotnik od: kinina


SJP.pl


kinkan

krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych; owoc tej rośliny; kumkwat


SJP.pl

Kumkwat Fortunella Swingle (kant. 金橘 kam kwat – kam 'złoto', kwat 'pomarańcza') – rodzaj małego drzewa lub krzewu należący do rodziny rutowatych. Wywodzi się z Chin. Należy do niego 6 gatunków. Gatunkiem typowym jest Fortunella margarita (Loureiro) Swingle. Do Europy zostały one sprowadzone przez szkockiego zbieracza roślin Roberta Fortune'a (1813-1880). Kwiaty białe i pachnące, owoce małe, barwy pomarańczowej, pokryte cienką skórką.

Wikipedia


kinkażu

ssak z rodziny szopowatych, wikławiec


SJP.pl

Kinkażu żółty, wikławiec, chwytacz (Potos flavus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych (Procyonidae).

Wikipedia


kinkiecik

zdrobnienie od: kinkiet


SJP.pl


kinkiecikowy

przymiotnik od: kinkiecik


SJP.pl


kinkiet

przyścienna lampa lub świecznik z przylegającą do ściany tarczą, odbijającą światło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. ozdobna lampa lub świecznik, wieszana na ścianie

Wiktionary

Kinkiet (z franc. quinquet) – lampa lub świecznik o specjalnej konstrukcji, umożliwiającej wieszanie jej na ścianie; lampa z wypolerowaną tarczą metalową albo lustrzaną, odbijająca światło, zwłaszcza służąca do oświetlenia sceny teatralnej. Pierwotnie: stojąca lampa olejna o palniku umieszczonym obok zbiornika paliwa (a nie nad nim).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyłącznik z kinkietem łączy przewód elektryczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩŋʲcɛt, AS: ḱĩŋʹḱet

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kinkietowy

Wiktionary


kinkietowy

przymiotnik od: kinkiet


SJP.pl


kinneret

  • Jezioro Tyberiadzkie – jezioro Kinneret w Izraelu.
  • Kinneret (moszaw) – moszaw Kinneret w Izraelu.
  • Kewucat Kinneret – kibuc Kinneret w Izraelu.
  • Muzea w Izraelu – Kinneret Museum.

Wikipedia


kinnie

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) spoż. maltański napój bezalkoholowy, lekko gazowany, o smaku słodko-gorzkich pomarańczy i ziołowej nucie;

Wiktionary

Kinnie (czyt. kini) – bezalkoholowy napój o słodko-gorzkim smaku i specyficznym bursztynowym kolorze.

Napój Kinnie został stworzony w 1952 roku przez firmę Simond Farsons Cisk na Malcie. Kinnie powstało jako alternatywa dla napojów typu „cola”, które coraz liczniej pojawiały się w powojennej Europie. Swoją nazwę napój zawdzięcza jednemu z głównych składników – słodko-gorzkim pomarańczom chinotto, uprawianym wyłącznie w rejonie Morza Śródziemnego. Ziołową nutę nadaje mieszanka kilkunastu aromatycznych ziół i przypraw, trzymana w tajemnicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Będąc na Malcie, zakochałem się w smaku Kinnie.

Wiktionary


kinnor

asyryjska odmiana kitary, używana podczas obrzędów kultowych i uroczystości


SJP.pl

Kinnor – dawny instrument muzyczny wykorzystywany przez Izraelitów od początków istnienia narodu żydowskiego; rodzaj liry, którą starożytni Grecy określali terminem kithara. Wzmiankowany kilkadziesiąt razy w Starym Testamencie, m.in. w Pierwszej Księdze Samuela, jako instrument, na którym przyszły król Dawid grał dla swojego poprzednika – Saula.

Wikipedia


kino

1. obiekt, w którym wyświetlane są filmy;
2. całość sprzętu służąca do odtwarzania filmów w domu;
3. sztuka filmowa, ogół filmów;
4. potocznie: śmieszne, zabawne wydarzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. film. budynek, w którym wyświetla się filmy

 (1.2) ogół filmów, które mają wspólną cechę, np. kraj produkcji, tematykę;

 (1.3) przen. zabawna lub groteskowa sytuacja w publicznym miejscu

Wiktionary

Kino (z gr. kinēma „ruch”) – określenie obiektu widowiskowego przeznaczonego do projekcji filmów na dużym ekranie (dawniej kinoteatru), samego przemysłu filmowego (kinematografii) lub sztuki filmowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaprosiłem swoją dziewczynę na jutro do kina.

 (1.2) Ona jest wielką miłośniczką francuskiego kina.

 (1.3) Takiego kina jeszcze nie widziałem: najpierw napastnik strzelił gola do własnej bramki, a potem pobił się z bramkarzem!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcĩnɔ, AS: ḱĩno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinówka ż., kinowiec m., kiniarz mos.

 przym. kinowy, wokółkinowy, przykinowy

 przysł. kinowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przen. duży ekran, wielki ekran, srebrny ekran; przest. kinoteatr; reg. pozn. kintop.

 (1.2) kinematografia, film, dziesiąta muza

 (1.3) teatr, przedstawienie

Wiktionary


kino-polo

pejoratywnie: polska kinematografia; kino polo


SJP.pl


kinobus

autobus z aparaturą projekcyjną


SJP.pl


kinocyt

wiciowa komórka obwodowa, tworząca kinoblast


SJP.pl


kinofikacja

potoczne określenie rozpoczętej we wrześniu 1947 r. akcji tworzenia kin objazdowych


SJP.pl


kinofil

miłośnik kina


SJP.pl


kinofilia

kinofil


SJP.pl

Patrz:

kinofil

kinofilski

kinofil


SJP.pl

Patrz:

kinofil

kinol

potocznie: wielki, niezgrabny nos; nosisko, kinal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. żart. (także białystok. lwów. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) nos

Wiktionary

Kinol – singel polskiego rapera Sobla, promujący jego album studyjny, zatytułowany Pułapka na motyle. Singel został wydany 27 grudnia 2020 przez Def Jam Recordings Poland.

Nagranie uzyskało certyfikat czterokrotnie platynowej płyty, przekraczając liczbę 200 tysięcy sprzedanych kopii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcĩnɔl, AS: ḱĩnol

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nochal

Wiktionary


kinolek

pieszczotliwie o nosie, zwłaszcza długim


SJP.pl


kinolkowy

przymiotnik od: kinolek


SJP.pl


kinoman

wielbiciel, entuzjasta kina; kinomaniak, kiniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) film. miłośnik kina, filmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed premierą filmu, przed kasami kłębił się tłum kinomanów.

 (1.1) Będąc żarliwym kinomanem, Bartosz nie opuści żadnego maratonu filmowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩˈnɔ̃mãn, AS: ḱĩnõmãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinomania ż., kinomaniak mos.

:: fż. kinomanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kinomaniak

Wiktionary


kinomania

skłonność do oglądania filmów w kinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) film. pasja w chodzeniu do kina i oglądaniu filmów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinoman mos., kinomaniak mos., kinomanka ż.

 przym. kinomański

Wiktionary


kinomaniaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od kinomaniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinomaniak m.

Wiktionary


kinomaniaczka

wielbicielka, entuzjastka kina; kinomanka


SJP.pl


kinomaniak

potocznie: wielbiciel, entuzjasta kina; kinoman, kiniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. kinoman, miłośnik kina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinoman m.

:: zdrobn. kinomaniaczek m.

 przym. kinomański

Wiktionary


kinomanka

wielbicielka, entuzjastka kina; kinomaniaczka


SJP.pl


kinomański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) film. związany z kinomanią, dotyczący kinomanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinomania ż., kinomaniak mos., kinomanka ż.

Wiktionary


kinomechanik

specjalista zajmujący się aparaturą kinową


SJP.pl


kinomer

część chromosomu, miejsce złączenia dwóch siostrzanych chromatyd


SJP.pl


kinooperator

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik kina obsługujący projektor filmowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mundek jest kinooperatorem w kinie „Tęcza” od dwudziestu lat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩnɔːpɛˈratɔr, AS: ḱĩn•operator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinooperatorstwo n.

:: forma żeńska kinooperatorka ż.

 przym. kinooperatorski

Wiktionary


kinooperatorka

kinooperator


SJP.pl

Patrz:

kinooperator

kinopanorama

technologia rejestracji i projekcji filmu panoramicznego dającego złudzenie rzeczywistości


SJP.pl

Kinopanorama – jeden z systemów filmu panoramicznego, polegający na projekcji z trzech taśm filmowych jednocześnie, opracowany w latach 1956–1957 w radzieckim Instytucie Badań nad Kinem i Fotografią (NIKFI). Głównym autorem prototypu był Jewsiej Michajłowicz Gołdowskij (1903 – 1971).

Wikipedia


kinoteatr

dawniej: kino


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. archit. kino (budynek)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|kino.

* rosyjski: (1.1) кинотеатр m.

* ukraiński: (1.1) кінотеатр m.

źródła.

== kinoteatr (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kino (budynek, miejsce)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcĩnɔˈtɛatr̥, AS: ḱĩnoteatr̦

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|kino.

* rosyjski: (1.1) кинотеатр m.

* ukraiński: (1.1) кінотеатр m.

źródła.

== kinoteatr (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kino (budynek, miejsce)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kinotechnik

pracownik kina zajmujący się obsługa aparatury do projekcji filmów; kinooperator


SJP.pl


kinotechnika

pracownik kina zajmujący się obsługa aparatury do projekcji filmów; kinooperator


SJP.pl


kinoterapia

psychoterapia z udziałem filmów; filmoterapia


SJP.pl


kinować

potocznie kinować się - oglądać film w kinie


SJP.pl


kinowiec

pracownik kinematografii, specjalista w dziedzinie kinematografii


SJP.pl


kinówka

potocznie: film wyświetlany w kinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kiepskiej jakości, piracki film nagrany kamerą w kinie

Wiktionary

Kinówka, cam (skrót od ang. camera) – metoda kopiowania filmów, zazwyczaj chronionych przez prawo autorskie, jak również do oznaczenia kopii wykonanych tą metodą. Nagranie jest wykonywane w kinie, zwykle za pomocą kamery cyfrowej. Czasami używany jest do tego mały statyw, lecz przeważnie jest to niemożliwe.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kino n., kinowość ż.

 przym. kinowy

Wiktionary


kinowo

przymiotnik od: kino


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) od: kinowy

Wiktionary

Kinowo (niem. Kienow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Rymań. Wieś jest siedzibą sołectwa Kinowo.

Według danych z 4 września 2013 r. Kinowo miało 134 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kino n., kinowość ż.

 przym. kinowy

Wiktionary


kinowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół cech charakterystycznych dla sztuki filmowej, kina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinówka ż., kinowiec m.

 przym. kinowy, wokółkinowy, przykinowy

 przysł. kinowo

Wiktionary


kinowski

nazwisko


SJP.pl


kinowy

przymiotnik od: kino


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kinem, kinematografią, dotyczący kina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pełna sala kinowa – ludzie krzyczą ze strachu kiedy trzeba, śmieją się w odpowiednich momentach, czyli Potocki jest uniwersalny, a co najmniej europejski i zrozumiały.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩˈnɔvɨ, AS: ḱĩnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kino n., kiniarz mos., kinówka ż., kinowość ż.

 przysł. kinowo

Wiktionary


kinski

nazwisko


SJP.pl

  • Klaus Kinski né Nakszyński (1926-1991) – gdańsko-niemiecki aktor i reżyser
  • Nastassja Kinski (ur. 1961) – niemiecka aktorka
  • Nikolai Kinski (ur. 1976) – francusko-amerykański
  • Pola Kinski (ur. 1952) – niemiecka aktorka

Wikipedia


kinszasa

stolica Demokratycznej Republiki Konga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Demokratycznej Republiki Konga;

Wiktionary

Kinszasa (dawniej Léopoldville) – stolica i największe miasto Demokratycznej Republiki Konga, dawniej stolica Zairu. Jest to drugie co do wielkości miasto Afryki, po Lagos w Nigerii, położone na południe od równika. W 2020 roku miasto zamieszkane było przez 17,1 mln osób.

Kinszasa leży w zachodniej części państwa nad rzeką Kongo, w niewielkiej odległości od stolicy Republiki Konga – Brazzaville.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cĩw̃ˈʃasa, AS: ḱĩũ̯šasa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kinszasyjczyk mos., kinszasyjka ż.

 przym. kinszaski

Wiktionary


kinszaski

przymiotnik od: Kinszasa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Kinszasy, stolicy DR Konga

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cĩw̃ˈʃasʲci, AS: ḱĩũ̯šasʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kinszasa ż., kinszasyjczyk mos., kinszasyjka ż.

Wiktionary


kinszasyjczyk

mieszkaniec Kinszasy (stolicy Demokratycznej Republiki Konga)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kinszasy; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kinszasa ż.

:: fż. kinszasyjka ż.

 przym. kinszaski

Wiktionary


kinszasyjka

mieszkanka Kinszasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kinszasy; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kinszasa ż.

:: fm. kinszasyjczyk mos.

 przym. kinszaski

Wiktionary


kintar

jednostka masy odpowiadająca stu kilogramom; kwintal


SJP.pl


kintop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. kino

 (1.2) przen. poznań. zabawa, rozrywka

Wiktionary


kintsugi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tradycyjna japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych wyrobów ceramicznych;

Wiktionary

Kintsugi (jap. 金継ぎ; dosł. łączenie złotem), kintsukuroi, kinzukuroi (jap. 金繕い; dosł. naprawianie złotem) także yobitsugi, gdy podobnie ukształtowany, ale niepasujący fragment jest używany do zastąpienia brakującego elementu z oryginalnego naczynia, tworząc efekt patchworku − japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych lub wyszczerbionych wyrobów ceramicznych, polegająca na łączeniu elementów wyrobu laką z dodatkiem sproszkowanych metali szlachetnych, takich jak: złoto, srebro lub platyna (rzadziej dodawane były również miedź i brąz). Obecnie zamiast laki stosuje się czasami kleje syntetyczne (tzw. „modern kintsugi”), które w przeciwieństwie do tradycyjnie używanej laki nie pozwalają na bezpieczny kontakt naprawionego naczynia z żywnością.

Wikipedia


kinyarwanda

[czytaj: kiniarłanda] język urzędowy Rwandy


SJP.pl

Język ruanda-rundi (kinyarwanda) – język urzędowy na terenie Rwandy. Język jest też w niewielkim stopniu używany w Ugandzie, Burundi, Tanzanii i Demokratycznej Republice Konga.

Dzieli się na kilka dialektów, uznawanych czasem za odrębne języki:

  • język rwanda (ruanda)
  • język rundi
  • język fuliiro
  • język giha

Wikipedia


kiosk

1. budka w której można zakupić czasopisma, papierosy, jedzenie, kwiaty
2. stoisko, pawilon na wystawie
3. w islamie letni pałac
4. miejsce w okręcie podwodnym gdzie umieszczony jest peryskop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mała budka handlowa, w której sprzedaje się m.in. pisma, bilety, papierosy

 (1.2) małe pomieszczenie na okręcie podwodnym służące do obserwacji powierzchni morza

 (1.3) daw. altana ogrodowa

Wiktionary

  • kiosk – rodzaj budynku
  • kiosk – element okrętu podwodnego
  • kiosk – urządzenie bankowości elektronicznej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja koleżanka Zofia pracuje w kiosku z gazetami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cɔsk, AS: ḱosk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kioskarka ż., kioskarz mos.

 przym. kioskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pawilon, budka

Wiktionary


kioskarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprzedawczyni w kiosku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poprosiłam kioskarkę, by odłożyła dla mnie jeden egzemplarz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiosk m.

:: fm. kioskarz m.

 przym. kioskowy

Wiktionary


kioskarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hand. sprzedający w kiosku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poproś kioskarza o resztę w bilonie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kioskowy

 rzecz. kiosk mrz.

:: fż. kioskarka ż.

Wiktionary


kioskowy

przymiotnik od: kiosk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do kiosku, związany z kioskiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydawcy zależy na zwiększeniu handlu kioskowego jego pism.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiosk mrz., kioskarka ż., kioskarz mos.

Wiktionary


kioto

miasto w Japonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. japońskie miasto na Honsiu, dawna stolica Japonii;

 (1.2) geogr. adm. japońska prefektura w regionie Kinki ze stolicą w mieście Kioto (1.1)

Wiktionary

Kioto (jap. 京都市 Kyōto-shi; dosł. miasto stołeczne) – miasto w zachodniej części japońskiej wyspy Honsiu, stolica prefektury Kioto, dawna stolica Japonii i siedziba cesarza. Kioto jest częścią obszaru metropolitalnego Keihanshin (jap. 京阪神) zamieszkiwanego przez ok. 18 mln osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kioto leży na wyspie Honsiu w Japonii.

 (1.1) Poprawka do Traktatu z Kioto nie została jeszcze ratyfikowana przez Unię Europejską.

 (1.1) Jednym z symboli Kioto jest kamelia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kiotyjski

Wiktionary


kiotyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kioto, dotyczący Kioto

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kioto n.

Wiktionary


kiowa

plemię indiańskie; Kiowowie


SJP.pl

Kiowa (Kiowowie) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujące dawniej Wielkie Równiny, należące do rodziny językowej kiowa-tano.

Wikipedia


kiowijka

członkini plemienia indiańskiego


SJP.pl


kiowowie

plemię indiańskie; Kiowa


SJP.pl

Kiowa (Kiowowie) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujące dawniej Wielkie Równiny, należące do rodziny językowej kiowa-tano.

Wikipedia


kip

jednostka monetarna Laosu (1 kip = 100 atów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) monet. waluta Laosu;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: kipa

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: kipieć

Wiktionary

Kip (lao. ກີບ) – jednostka monetarna używana w Laosie. Dzieli się na 100 atów.

W 1979 roku nastąpiła w Laosie reforma walutowa. 100 starych kipów zastąpiono 1 nowym. Notowania (na dzień 5 stycznia 2014): 1 USD = 8035 LAK, 1 PLN = 2619 LAK.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: cip, AS: ḱip

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kipowy

Wiktionary


kipa

1. kadź farbiarska;
2. jednostka ładunku bawełny równa 453,59 kg;
3. oczko na statku, przez które przeprowadza się szoty żagli;
4. rodzaj kosza;
5. tradycyjne żydowskie nakrycie głowy; jarmułka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. tradycyjne żydowskie nakrycie głowy dla mężczyzn; kusa czapeczka obejmująca czubek głowy

 (1.2) żegl. oczko mocowane w różnych miejscach jachtu służące do przeprowadzania szotów żagli przednich

 (1.3) żegl. armatorska jednostka ładunku bawełny równa 453,59 kg

 (1.4) pleśćeciony kosz z dwoma uchami

 (1.5) element ciężarówki do przewozu ładunku sypkiego

 (1.6) kadź farbiarska

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: kip

Wiktionary

  • kipa – element osprzętu pokładowego jednostki pływającej
  • kipa, jarmułka – żydowskie nakrycie głowy
  • KIPA – Krajowa Izba Producentów Audiowizualnych
  • Jakub Kipa – polski speedcuber.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) jarmułka

 (1.2) kip, przelotka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. kipka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|hebr|כפה. → kopuła

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) kippah; (1.2) sheet lead

* czeski: (1.1) kipa ż., jarmulka ż.

* hebrajski: (1.1) כפה ż.

* niemiecki: (1.1) Kippa ż.

* słowacki: (1.1) kipa ż., jarmulka ż.

źródła.

== kipa (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jarmułka, kipa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. kipka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jarmułka

 (1.2) kip, przelotka

Wiktionary


kipczacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kipczakami, dotyczący Kipczaków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kipczacki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kipczak mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) połowiecki, kumański

 (2.1) połowiecki, kumański

Wiktionary


kipczacy

lud turecki


SJP.pl

Kipczacy – lud turecki początkowo zajmujący tereny wokół dorzecza górnego Irtyszu. W połowie XI wieku osiadły na stepach dzisiejszego Kazachstanu i Rosji południowej, która to ziemia w literaturze muzułmańskiej nazywana jest Stepem Kipczackim. Wysunięty najbardziej na zachód szczep Kipczaków był w latopisach ruskich zwany „Połowcami”, zaś w zachodnim piśmiennictwie – „Kumanami”.

Wikipedia


kipczak

przedstawiciel ludu tureckiego, zajmującego początkowo tereny wokół dorzecza górnego Irtyszu, w połowie XI wieku osiadłego na stepach dzisiejszego Kazachstanu i Rosji południowej


SJP.pl


kiper

specjalista określający gatunki i oceniający jakość wina, herbaty, kawy na podstawie ich smaku i zapachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) znawca napojów oceniający ich jakość na podstawie wyglądu, smaku i zapachu

 (1.2) zarządca piwnicy win

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) śledź rozpłatany wzdłuż, lekko solony i wędzony

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) gw-pl|Bukowina. pieprz czarny

 (3.2) funkcja wywrotki bądź przyczepy, umożliwiająca przechył poprzez podniesienie części załadunkowej, zazwyczaj siłownikiem, w celu wyładunku zawartościfakt.

Wiktionary

Kiper – degustator, osoba zawodowo zajmująca się organoleptyczną oceną smaku, wyglądu, zapachu, jakością i klasyfikacją wszelkiego rodzaju potraw i napojów. Pojęcie to odnosi się głównie do osób degustujących i oceniających napoje alkoholowe takie jak wino, piwo, whisky itp. Kiper powinien wykazywać się szczególną wrażliwością smakowo-węchową oraz posiadać odpowiednią wiedzę, pozwalającą mu na obiektywną ocenę degustowanych trunków lub potraw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie muszę być kiperem, by smakować wino.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcipɛr, AS: ḱiper

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kiperski

 rzecz. kiperstwo, kiprostwo

Wiktionary


kiperka

specjalistka określająca gatunki i oceniająca jakość wina, herbaty, kawy na podstawie ich smaku i zapachu


SJP.pl


kipers

śledź rozpłatany wzdłuż, lekko solony i wędzony; kiper


SJP.pl


kiperstwo

ocena smaku i jakości potraw i napojów, zwłaszcza alkoholowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) enol. zarządzanie piwnicą z winami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiper mzw./mos./mrz.

Wiktionary


kipi-kasza

przestarzale: zabawa polegająca na odbijaniu piłki ręką i recytowaniu wiersza rozpoczynającego się od słów "kipi kasza"


SJP.pl


kipiątek

rzadko: gotujący się płyn; wrzątek, ukrop


SJP.pl


kipiatok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) białystok. wrzątek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: k´ip´at|ok

Wiktionary


kipichron

porcelanowy krążek zapobiegający wykipieniu płynów podczas gotowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. krążek zapobiegający wykipieniu płynów i alarmujący o ich gotowaniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aby mleko nie wykipiało, wkłada się na dno naczynia, poprzednio opłukanego zimną wodą, specjalny krążek porcelanowy, tzw. "kipichron", i wlewa się mleko.

Wiktionary


kipieć

1. o płynach: wrzeć, rozpryskiwać się, bulgotać
2. o ludziach: denerwować się, złościć się
3. być pełnym ruchu, życia; tętnić życiem


SJP.pl

czasownik

 (1.1) gwałtownie wrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podrzucany wiatrem, podskakiwał jak pokrywka na czajniku z kipiącą wodą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kipiel ż.

Wiktionary


kipiel

1. załamywanie lub rozbijanie się fal na płyciznach bądź u brzegów; przybój;
2. wzburzony, pieniący się, kipiący płyn; wartki nurt, gwałtowny wir


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wzburzona i spieniona woda

Wiktionary

Kipiel – zjawisko łamania się fal na płyciznach lub przy wybrzeżu, także strefa, w której dochodzi do łamania fal. Zachodzi w morzu lub jeziorze.

W hydromorfologii rzek kipielą określa się typ nurtu. Kipiel to nurt turbulentny, w którym grzbiety fal załamują się, tworząc pianę i zjawisko „białej wody”. Typowa jest dla potoków górskich o dużym spadku podłużnym koryta i kamienistym podłożu. Występuje na odcinkach tworzących rafy i kaskady.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wodnik wynurzył się z niebieskozielonej kipieli.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kipieć

Wiktionary


kipisz

1. rewizja, przeszukanie;
2. potocznie: bałagan, miszmasz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara więzienna rewizja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcipʲiʃ, AS: ḱipʹiš

Wiktionary


kipka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. kipa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcipka, AS: ḱipka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kipa ż.

Wiktionary


kipki-opałki

związek frazeologiczny

 (1.1) reg. głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koszałki-opałki, banialuki, brednie, farmazony, androny, pierdoły, duby smalone, reg. koszały-opały, reg. koszyczki-opałeczki

Wiktionary


kipling

nazwisko, np. Rudyard Kipling (1865-1936), pisarz angielski, laureat Nagrody Nobla w roku 1907


SJP.pl


kipnąć

żartobliwie: umrzeć


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) posp. umrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A jakby kipnął, napiszemy świadectwo zgonu: grypa, serduszko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcipnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱipnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kipnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć, odwalić kitę

Wiktionary


kipnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kipnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kipnąć

Wiktionary


kipnóć

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. paść, zdechnąć

Wiktionary


kipnyć

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nachlapać, chlusnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|chlapnóć.

Wiktionary


kipp

Kipp – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Saline.

Wikipedia


kiprostwo

ocenianie gatunku i jakości napojów na podstawie ich wyglądu, smaku, zapachu; kiperstwo


SJP.pl


kiprować

skręcać nici; tkać z kręconych nici


SJP.pl


kiprzyca

wysoka roślina zielna z rodziny wiesiołkowatych, o miododajnych, purpurowych z fioletowym odcieniem kwiatach zebranych w stożkowate grona i o dużych, lancetowatych liściach, w Polsce pospolicie występująca na zrębach, usypiskach i w rowach; wierzbówka, wierzbówka kiprzyca, wierzbówka wąskolistna, wierzbownica, wierzbownica kiprzyca, wierzbownica wąskolistna


SJP.pl


kipu

pismo węzełkowe Inków; quipo, quipu


SJP.pl

Kipu, quipu, khipu (w języku keczua  „węzeł”) – forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej. Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy i alpaki kolorowych sznurków z supełkami.

Wikipedia


kir

1. czarny materiał symbolizujący żałobę;
2. francuski likier z czarnej porzeczki z białym winem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czarny materiał lub strój symbolizujący żałobę;

Wiktionary

Kir (staropol. kier, z niem. Kern, postaw) – czarny materiał żałobny, którym okrywa się trumnę.

Kir jest przywieszany do flagi danego państwa lub przepasany na portrecie podczas żałoby.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Portret zmarłego okryto kirem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cir, AS: ḱir

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kirowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. kirowy

frazeologia. okryć się kirem

etymologia. etym|niem|Kern. → postaw

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pall, shroud

źródła.

== kir (język romski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ent. mrówka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kira

imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Cyrus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

  • kira – tradycyjny strój kobiet w Bhutanie
  • Kira – imię żeńskie
  • Kira – miasto w Ugandzie
  • Kira – szczyt w Pieninach Czorsztyńskich
  • Kira – wieś w Palestynie
  • Kira – wieś na Cyprze
  • (1156) Kira – planetoida

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) Кіра ż.

* czeski: (1.1) Kira ż., Kyra ż.

* niemiecki: (1.1) Kyri ż., Kira ż., Kyra ż.

* rosyjski: (1.1) Кира ż.

* słoweński: (1.1) Kira ż.

źródła.

== Kira (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcira, AS: ḱira

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) Кіра ż.

* czeski: (1.1) Kira ż., Kyra ż.

* niemiecki: (1.1) Kyri ż., Kira ż., Kyra ż.

* rosyjski: (1.1) Кира ż.

* słoweński: (1.1) Kira ż.

źródła.

== Kira (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kiraga

nazwisko


SJP.pl


kirasjer

żołnierz ciężkiej jazdy utworzonej w XVI wieku, wyposażony w kirys


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz ciężkiej jazdy w zbroi płytowej;

Wiktionary

Kirasjerzy (fr. cuirassier – kiryśnik, pancerny) – rodzaj (formacja) ciężkiej jazdy walczącej w zbrojach z płyt metalowych (zbroja trzy czwarte, półzbroja lub sam kirys), obecny w armiach europejskich od XVI do XX wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ciˈrasʲjɛr, AS: ḱirasʹi ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirys m., kirasjeria ż.

 przym. kirasjerski

Wiktionary


kirasjerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. wojsk. związany z kirasjerami, dotyczący kirasjerów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirasjer mos., kirys mrz., kirasjeria ż.

Wiktionary


kircha

potocznie: kościół protestancki, zbór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kościół protestancki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłopcy z Hitlerjugend miewali tutaj swoje zbiórki. Maszerowali dziarsko nad staw, śpiewając wojskowe piosenki. Z podwórza ewangelickiej kirchy patrzyli na nich zachwyceni rodzice, tutejsi Niemcy.

Wiktionary


kirchhoff

  • Gustav Kirchhoff – niemiecki fizyk
  • Kirchhoff (krater księżycowy)

Inne:

  • Prawa Kirchhoffa

Wikipedia


kirchóf

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cmentarz

Wiktionary


kircholm

miejscowość na Łotwie


SJP.pl

Salaspils (łot. „wyspiarska twierdza”, sala=wyspa, pils=twierdza; do 1917 roku niem. Kirchholm) – miasto na Łotwie oddalone o 18 km na południowy wschód od Rygi. Jego obecna nazwa, wprowadzona w 1917 r., pochodzi od położonej na pobliskiej wyspie twierdzy.

Wikipedia


kircholmski

przymiotnik od: Kircholm (miejscowość na Litwie, obecna nazwa: Salaspils)


SJP.pl


kirczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kirki lub z nią związany


SJP.pl


kireja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. płaszcz

Wiktionary


kirejczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Gabriel Kirejczyk – polski piłkarz
  • Kazimierz Kirejczyk – polski pedagog specjalny

Wikipedia


kirenga

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny;

Wiktionary

Kirenga (ros. Киренга) – rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny. Długość 746 km; powierzchnia dorzecza 46 600 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 680 m³/s.

Źródła w Górach Bajkalskich; płynie w kierunku północnym; u ujścia do Leny leży miasto Kireńsk. Spławna na prawie całej długości, żeglowna od 480 km od ujścia.

Zamarza od października do maja; zasilanie głównie deszczowe.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kireńsk mrz.

Wiktionary


kirenia

miasto na Cyprze; Kyrenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na Cyprze, nad Morzem Śródziemnym;

Wiktionary

Kirenia (gr. Κερύνεια, Kierinia; tur. Girne) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego / Republice Cypryjskiej, nad Morzem Śródziemnym. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Kirenia i formalna stolica cypryjskiego dystryktu Kirenia. Jednym z najważniejszych zabytków miasta jest strzegący wejścia do portu w Kirenii majestatyczny średniowieczny zamek obronny. Zamek w Kireni uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych zamków na Cyprze.

Wikipedia


kireńsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, u ujścia Kirengi do Leny;

Wiktionary

Kireńsk (ros. Киренск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim.

Leży u ujścia Kirengi do Leny, 640 km na północny wschód od Irkucka; ok. 13 100 mieszkańców (2005); przemysł drzewny; rzeczna stocznia remontowa; lotnisko.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Kirenga ż.

 przym. kireński

Wiktionary


kireński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kireńskiem, dotyczący Kireńska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kireńsk mrz.

Wiktionary


kireta

narzędzie dentystyczne używane do kiretażu - usuwania kamienia nazębnego i ziarniny zapalnej z dziąseł


SJP.pl


kiretaż

zabieg stomatologiczny, polegający na wyłyżeczkowaniu kieszonek dziąsłowych


SJP.pl


kirgiski

związany z Kirgistanem, Kirgizją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Kirgistanu lub Kirgizów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Kirgistanu;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 71 zabitych w katastrofie kirgiskiego samolotu pasażerskiego po starcie w Biszkeku.

 (2.1) Mówię trochę po kirgisku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cirʲˈɟisʲci, AS: ḱirʹǵisʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., Kirgiz m., Kirgizka ż., kirgiskość ż.

Wiktionary


kirgiskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem kirgiskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kirgiskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku kirgiskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cirʲˈɟiskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ḱirʹǵiskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


kirgistan

państwo w Azji ze stolicą w Biszkeku; Republika Kirgiska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji Środkowej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kirgistan należał dawniej do ZSRR.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cirʲˈɟistãn, AS: ḱirʹǵistãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirgiski m., Kirgiz m., Kirgizka ż., Kirgizja ż.

 przym. kirgiski

 przysł. kirgisko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kirgizja; oficjalna nazwa Republika Kirgiska

Wiktionary


kirgiz

członek narodu zamieszkującego głównie Kirgistan (Kirgizję)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek narodowości kirgiskiej, mieszkaniec lub obywatel Kirgistanu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) Azjata

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.

:: fż. Kirgizka ż.

 przym. kirgiski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Kyrgyz

* arabski: (1.1) قرغيزي

* białoruski: (1.1) кіргіз m.

* bułgarski: (1.1) киргиз m.

* kazachski: (1.1) қырғыз

* łotewski: (1.1) kirgīzs m.

* rosyjski: (1.1) киргиз m.

* słowacki: (1.1) Kirgiz m.

* szwedzki: (1.1) kirgiz w., kirgizistanier w.

* turecki: (1.1) Kırgız

* ukraiński: (1.1) киргиз m.

źródła.

== Kirgiz (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) Kirgiz

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcirʲɟis, AS: ḱirʹǵis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.

:: fż. Kirgizka ż.

 przym. kirgiski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) Azjata

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.

:: fż. Kirgizka ż.

 przym. kirgiski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Kyrgyz

* arabski: (1.1) قرغيزي

* białoruski: (1.1) кіргіз m.

* bułgarski: (1.1) киргиз m.

* kazachski: (1.1) қырғыз

* łotewski: (1.1) kirgīzs m.

* rosyjski: (1.1) киргиз m.

* słowacki: (1.1) Kirgiz m.

* szwedzki: (1.1) kirgiz w., kirgizistanier w.

* turecki: (1.1) Kırgız

* ukraiński: (1.1) киргиз m.

źródła.

== Kirgiz (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) Kirgiz

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kirgizja

tradycyjna nazwa Kirgistanu (państwa w Azji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa Kirgistanu w okresie radzieckim, zob. Kirgistan.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kirgiski

 rzecz. kirgiski mrz., Kirgistan mrz., Kirgiz mos.

Wiktionary


kirgizka

członkini narodu zamieszkującego głównie Kirgistan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Kirgistanu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Kirgistan m., kirgiski m.

:: fm. Kirgiz m.

 przym. kirgiski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Kirgiz.

* arabski: (1.1) قرغيزية ż.

* białoruski: (1.1) кіргізка ż.

* bułgarski: (1.1) киргизка ż.

* czeski: (1.1) Kyrgyzka ż.

* francuski: (1.1) Kirghize ż.

* łotewski: (1.1) kirgīziete ż.

* niderlandzki: (1.1) Kirgizische ż.

* rosyjski: (1.1) киргизка ż.

* słowacki: (1.1) Kirgizka ż.

źródła.

== Kirgizka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Kirgizka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cirʲˈɟiska, AS: ḱirʹǵiska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirgistan m., kirgiski m.

:: fm. Kirgiz m.

 przym. kirgiski

Wiktionary


kiribacki

Kiribati; kiribatyjski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Kiribati

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcirʲiˈbat͡sʲci, AS: ḱirʹibacʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiribatyjka, Kiribatyjczyk, Kiribati

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiribatyjski

Wiktionary


kiribatczyk

mieszkaniec Kiribati; Kiribatyjczyk


SJP.pl


kiribati

język urzędowy Kiribati; język kiribatyjski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo na Oceanie Spokojnym;

Wiktionary

Republika Kiribati (ang. Republic of Kiribati; kirib. Ribaberikin Kiribati) – państwo wyspiarskie na Oceanie Spokojnym. W skład tego państwa o powierzchni 726 km² wchodzą 32 atole i 1 wyspa koralowa Banaba, rozsiane na powierzchni przeszło 3,5 mln km² wokół równika. Przez obszar ten przechodzi 180 południk, co powoduje że Kiribati jest jedynym krajem na świecie położonym na wszystkich 4 ćwiartkach kuli ziemskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zachodnia część Kiribati należy do Mikronezji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcirʲiˈbatʲi, AS: ḱirʹibatʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiribatyjczyk mos., Kiribatyjka ż.

 przym. kiribatyjski, kiribacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Kiribati

Wiktionary


kiribatka

mieszkanka Kiribati; Kiribatyjka


SJP.pl


kiribatyjczyk

mieszkaniec Kiribati; Kiribatczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Kiribati

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcirʲibaˈtɨjt͡ʃɨk, AS: ḱirʹibatyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiribati n.

:: fż. Kiribatyjka ż.

 przym. kiribacki, kiribatyjski

Wiktionary


kiribatyjka

mieszkanka Kiribati; Kiribatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Kiribati

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcirʲibaˈtɨjka, AS: ḱirʹibatyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiribati n.

:: fm. Kiribatyjczyk mos.

 przym. kiribatyjski, kiribacki

Wiktionary


kiribatyjski

Kiribati; kiribacki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kiribati, dotyczący Kiribati

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌcirʲibaˈtɨjsʲci, AS: ḱirʹibatyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiribatyjka ż., Kiribatyjczyk m., Kiribati n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiribacki

Wiktionary


kirilenko

nazwisko


SJP.pl

  • Andriej Kirilenko – rosyjski koszykarz,
  • Andriej Kirilenko (polityk)
  • Marija Kirilenko

Wikipedia


kirin

mityczne zwierzę przedstawiane często na japońskich rzeźbach i porcelanie


SJP.pl

  • Qilin – mityczne zwierzę
  • Kylin – chiński system operacyjny.
  • Kirin – japoński browar.
  • Kirin Cup – turniej piłkarski w Japonii.
  • Wydawnictwo Kirin – polskie wydawnictwo.
  • Kirin – wieś w Chorwacji, w żupanii sisacko-moslawińskiej, w gminie Gvozd

Wikipedia


kirk

1. obce imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

Miasta w USA

  • Kirk – jednostka osadnicza w stanie Kolorado, w hrabstwie Yuma

Osoby

  • Florence Jan Kirk – entomolog
  • James T. Kirk – fikcyjna postać z Star Trek
  • Karen E. Kirk – genetyk molekularna i cytobiolog
  • Thomas William Kirk – nowozelandzki biolog

Inne

  • Kirk – album DaBaby’ego

Przypisy

Wikipedia


kirka

specjalny młotek do odbijania zaprawy z cegieł pochodzących z rozbiórki


SJP.pl

Kirill Babitzin ps. Kirka (ur. 22 września 1950 w Helsinkach, zm. 31 stycznia 2007 w Helsinkach) – fiński piosenkarz popularny szczególnie w latach 80. i 90. XX wieku, reprezentował swoją ojczyznę między innymi na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1984 r. w Luksemburgu, kiedy piosenką „Hengaillaan” wywalczył dziewiąte miejsce.

Wikipedia


kirke

w przenośni kobieta, która uwodzi demonicznym czarem (od występującej w Odysei czarodziejki Circe)


SJP.pl

Mitologia grecka

  • Kirke (Circe, Cyrce) – w mitologii greckiej wróżbitka z wyspy Ajaja, jedna z bohaterek Odysei

Osoby o nazwisku Kirke

  • Álvur Kirke – farerski polityk
  • Simon Kirke – brytyjski perkusista

Wikipedia


kirkor

Książę Kirkor, znany również jak Kirkor lub hrabia Kirkor – postać fikcyjna z dramatu Juliusza Słowackiego Balladyna z 1839 r.

Wikipedia


kirkucki

Kirkuk (miasto w Iraku)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kirkukiem, dotyczący Kirkuku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirkuk mrz.

Wiktionary


kirkuk

miasto w Iraku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iraku, w Kurdystanie;

Wiktionary

Kirkuk (arab. كركوك) – miasto w północnym Iraku, w Kurdystanie, na zachodnim pogórzu Gór Kurdystańskich, ośrodek administracyjny muhafazy At-Tamim. Około 755,7 tys. mieszkańców.

Miasto Kirkuk i otaczające je roponośne obszary stanowią od dziesięcioleci przedmiot kurdyjskich roszczeń terytorialnych. W latach 30. XX wieku rozpoczęła się stymulowana przez władze centralne migracja ludności arabskiej na zamieszkane przez Kurdów i chrześcijan tereny wokół miasta. Napływ Arabów związany był przede wszystkim z odkryciem ropy naftowej w Kirkuku w 1927 roku i realizacją rządowego projektu irygacji równiny Hawidża. Spośród potomków pierwszych arabskich osadników sprowadzonych w tamtym czasie do Kirkuku (wielu z nich należało do koczowniczego plemienia al-Ubajd) reżim partii Baas rekrutował w latach 60. członków prorządowych, paramilitarnych grup zwanych „Rycerzami Chalida ibn Walida”, których głównych zajęciem było terroryzowanie okolicznych wsi kurdyjskich.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kirkucki

Wiktionary


kirkut

cmentarz żydowski; kierkut


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) cmentarz żydowski;

Wiktionary

Kirkut, kierkow, kierchol, kirchol – określenia cmentarza żydowskiego używane przez Polaków, głównie mieszkańców zaboru austriackiego (dawnej Galicji). Zgodnie z nakazami religii cmentarze żydowskie budowano poza obszarem miasta. Wśród Żydów słowo uważane za pejoratywne, z tego powodu rekomenduje się zastąpienie go określeniem cmentarz żydowski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do dnia dzisiejszego zachował się tylko jeden będziński kirkut.

 (1.1) Szacuje się, że w obecnych granicach Rzeczpospolitej istniało ponad tysiąc kirkutów, ocalała połowa w większości zdewastowana i pozbawiona nagrobków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcirkut, AS: ḱirkut

Wiktionary


kirów

rodzaj wystroju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto obwodowe w Federacji Rosyjskiej;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcirɔf, AS: ḱirof

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kirowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Wiatka (do 1457 i 1781-1934), hist. Chłynow (1457-1781)

Wiktionary


kirowograd

dawniej: Kropywnycki (miasto na Ukrainie); Kirowohrad


SJP.pl

Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.

Wikipedia


kirowogradzki

Kirowograd (dziś: Kropywnycki - miasto na Ukrainie); kirowohradzki


SJP.pl


kirowohrad

dawniej: Kropywnycki (miasto na Ukrainie); Kirowograd


SJP.pl

Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.

Wikipedia


kirowohradzki

1. Kirowohrad (dziś: Kropywnycki - miasto na Ukrainie); kirowogradzki;
2. obwód kirowohradzki - jeden z 24 obwodów Ukrainy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Kirowohradem, dotyczący Kirowohradu (obecnie Kropywnycki na Ukrainie)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirowohradszczyzna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. war. kirowogradzki

Wiktionary


kirowski

Kirów (miasto w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Kirowem, dotyczący Kirowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kirow m.

Wiktionary


kirowy

przymiotnik od: kir


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zrobiony z kiru

 (1.2) koloru szat żałobników

 (1.3) związany z Kirami, dotyczący Kirów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kir mrz.

Wiktionary


kirsajty

Kirsajty (niem. Kirsaitensee) – jezioro w Polsce na Pojezierzu Mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Kirsajty nie są samodzielnym jeziorem, tylko elementem kompleksu znanego pod wspólną nazwą Mamry. Długość linii brzegowej to 8,6 km. Jest jeziorem średniej wielkości, średniej głębokości położonym między jeziorami Mamry Północne i Dargin. Brzegi prawie na całej długości są niskie i zabagnione, trudne do wyodrębnienia, od zachodu porośnięte lasem liściastym. Całe dno jeziora porasta roślinność zanurzona, głównie ramienice. Całe jezioro otacza zwarty pas roślinności wynurzonej. Powierzchnia lustra wody wynosi 207 ha, natomiast powierzchnia wysp 4 ha.

Wikipedia


kirsch

[czytaj: kirsz] wysokoprocentowy napój alkoholowy wytwarzany z czereśni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. bezbarwny, wysokoprocentowy napój alkoholowy wytwarzany z owoców wiśni;

Wiktionary

Kirsch, Kirschwasser – wysokoprocentowy (38%–50%) napój alkoholowy wytwarzany z owoców wiśni nieprzeznaczonych do bezpośredniego spożycia; surowcem dla niektórych odmian tego likworu bywają i czereśnie. Kirsz w odróżnieniu od wiśniówki jest bezbarwny i nie jest słodki.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kirschwasser, wódka wiśniowa, kirsz

Wiktionary


kirsz

wódka z przefermentowanych czarnych wiśni


SJP.pl

  • kirsz – nazwa piastra w niektórych krajach; rodzaj monety
  • Jan Kirsz – krakowski szopkarz, poeta

Wikipedia


kiruna

Kiruna (lap. Giron, fin. Kiiruna) – miasto w północnej Szwecji w regionie Norrbotten, w gminie Kiruna (największe w szwedzkiej części Laponii i najbardziej wysunięte na północ w kraju). Zamieszkane przez 18 148 mieszkańców (2010). Nazwa miasta pochodzi od białej pardwy, nazywanej przez Lapończyków giron.

Wikipedia


kirundi

język z rodziny bantuidalnych, będący, obok francuskiego, językiem urzędowym w Burundi; rundi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. zob. rundi.

Wiktionary

Język rundi lub kirundi (urundi) – język z rodziny bantu, używany w Rwandzie, Burundi (jako język urzędowy), Tanzanii i Ugandzie, uznawany często za dialekt języka ruanda-rundi. W 1980 roku liczba mówiących wynosiła ok. 4,8 mln.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kirundi jest językiem urzędowym w Burundi.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) język

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) inna pisownia rundi, urundi

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|rundi.

źródła.

== kirundi (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. rundi

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kiruński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kiruną, dotyczący Kiruny, pochodzący z Kiruny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiruna ż.

Wiktionary


kirus

potocznie: pijak


SJP.pl


kiry

rodzaj wystroju


SJP.pl

Kiry – część wsi Kościelisko w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Kościelisko.

Kiry położone są u wylotu Doliny Kościeliskiej, znane jako punkt wypadowy wycieczek kierowanych do tej doliny Kościeliskiej i w jej okolice.

Wikipedia


kiryluk

nazwisko


SJP.pl


kirys

pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolczuga; kolcza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. tułowiowa część zbroi;

Wiktionary

Kirys – zbroja ochraniająca korpus składająca się z dwóch części: ochraniającego pierś napierśnika i osłaniającego plecy naplecznika, połączonych za pomocą rzemieni i klamer w pasie, po bokach i na ramionach. Do jego dolnej części, można było przymocować dodatkowe elementy chroniące uda (np. nabiodrki czy fartuch z taszkami).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcirɨs, AS: ḱirys

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirasjer m., kirysek m., kiryski nmos., kiryskowate nmos.

 przym. kirasjerski

Wiktionary


kirysek

rodzaj ryby sumokształtnej z rodziny kiryskowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. niewielka ryba z rodziny kiryskowatych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W moim akwarium możesz zobaczyć sześć kirysków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirys m., kiryski nmos., kiryskowate nmos.

Wiktionary


kiryski

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Callichthyidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ryb z rzędu sumokształtnych

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|kirysek.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jelito kirysków okresowo funkcjonuje jako dodatkowy narząd oddechowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirys mzw., kirysek mzw., kiryskowate lm nm., kirysowate lm nm., kirysy lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiryskowate; pot. sumikowate

Wiktionary


kiryskowate

rodzina małych ryb sumokształtnych; kiryski, sumikowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Callichthyidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ryb z rzędu sumokształtnych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre gatunki kiryskowatych potrafią pokonywać krótkie odcinki na lądzie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kirys mzw., kirysek mzw., kiryski lm nm., kirysowate lm nm., kirysy lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiryski; pot. sumikowate

Wiktionary


kiryskowaty

o cechach kiryskowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


kiryśnik

ryba sumokształtna z grupy sumików pancernych


SJP.pl

Kiryśnik – ogólna nazwa ryby sumokształtnej z grupy tzw. sumików pancernych, obejmującej rodziny kirysów, kirysków i zbrojników. Nazwa kiryśnik jest niejednoznaczna i przez różnych autorów inaczej definiowana. W najszerszym znaczeniu oznacza wszystkie sumiki pancerne, nazywane też kiryśnikowatymi lub tylko rodzinę zbrojników. Nazwą kiryśniki określane były też większe od typowych kirysków gatunki z rodziny kiryskowatych (Callichthyidae) zaliczane do rodzajów Callichthys i Hoplosternum oraz wyłonionych z tego drugiego Lepthoplosternum i Megalechis.

Wikipedia


kiryśnikowate

zbiorcza nazwa trzech rodzin ryb z rzędu sumokształtnych; sumiki pancerne


SJP.pl

Sumiki pancerne, kiryśnikowate – używana głównie w akwarystyce zbiorcza nazwa 3 rodzin słodkowodnych ryb z rzędu sumokształtnych:

  • kirysowate (Doradidae) – kirysy
  • kiryskowate (Callichthyidae) – kiryski
  • zbrojnikowate (Loricariidae) – zbrojniki (kiryśniki)

Wikipedia


kirysowate

rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych; kirysy


SJP.pl

Kirysowate, kirysy (Doradidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych. Pomimo dużego podobieństwa nazwy do kiryskowatych (kirysków) jest to odrębna rodzina. Dawniej nazywane były doradowatymi (od Doradidae). Mniejsze i średnie gatunki są hodowane w akwariach, większe poławiane jako ryby konsumpcyjne.

Wikipedia


kirysy

pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolczuga; kolcza


SJP.pl

Kirysowate, kirysy (Doradidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych. Pomimo dużego podobieństwa nazwy do kiryskowatych (kirysków) jest to odrębna rodzina. Dawniej nazywane były doradowatymi (od Doradidae). Mniejsze i średnie gatunki są hodowane w akwariach, większe poławiane jako ryby konsumpcyjne.

Wikipedia


kirzyć

czasownik niedokonany

 (1.1) lwów. pić

Wiktionary


kirzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiry lub z nią związany


SJP.pl


kis

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Poznań. miner. żwir

Wiktionary

  • Pistolet maszynowy Kis
  • KIS – jednostka organizacyjna Krajowej Administracji Skarbowej

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Kies.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|żwir.

źródła.

== kis (język dalmatyński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. ser

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Kies.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|żwir.

źródła.

== kis (język dalmatyński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. ser

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kisajno

Kisajno (także Mamry Południowe, niem. Kissainsee) – jezioro w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich.

Wikipedia


kiść

1. rodzaj kwiatostanu; grono; wiecha;
2. pęk włosów, piór itp.; kita; pióropusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pęk czegoś – owoców, kwiatów, przedmiotów

 (1.2) książk. nadgarstek

 (1.3) przest. śnieg lub szadź oblepiająca gałąź

Wiktionary

  • Kiść (robotyka) – w robotyce: obrotowy, często sferyczny przegub manipulatora, miejsce osadzenia końcówek roboczych.
  • Kiść – potoczne określenie kwiatostanu lub owocostanu z jedną osią typu grono lub wiecha.
  • Kiść – nadgarstek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iza przyniosła nam kiść winogron i cztery brzoskwinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciɕt͡ɕ, AS: ḱiść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiścień mrz., okiść ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kistka.

Wiktionary


kisch

  • Egon Erwin Kisch (1885 -1948) – pisarz, dziennikarz i reporter
  • Enoch Heinrich Kisch (1841 -1918) – lekarz balneolog
  • Frederick Kisch (1888 -1943) – oficer brytyjskiej armii, działacz syjonistyczny
  • Josef Kisch (1912 -1948) – zbrodniarz hitlerowski

Wikipedia


kiściasty

tworzący kiść, zakończony kiścią


SJP.pl


kiściec

ptak łowny z rodziny bażantów, żyjący w Himalajach


SJP.pl


kiścień

broń średniowieczna, składająca się z drąga, do którego na łańcuchu lub sznurze przymocowane było obciążenie (najczęściej ćwiekowana kula), popularna wśród opryszków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. średniowieczna broń obuchowa w postaci żelaznej kuli na łańcuchu mocowanej do drewnianej rękojeści;

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Leucothoë|L.., rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;

Wiktionary

Kiścień, masłak – rodzaj broni obuchowej miażdżącej używanej w średniowieczu, złożonej z drewnianego trzonka, do którego łańcuchem, sznurem lub rzemieniem mocowano bijak, służący do zadawania ciosów przeciwnikowi.

Trzonki kiścieni bywały różnej długości, zwykle jednak wynosiła ona około 30–40 cm. Bywały też kiścienie ich pozbawione, w postaci kuli na rzemieniu, który owijano dookoła ręki. Bijak miał zazwyczaj postać stalowej kuli najeżonej kolcami, choć istniały też bijaki gładkie oraz wykonane z innych materiałów (szczególnie wczesne ich wersje): rogu, kości, brązu. Zdarzały się kiścienie o 2 lub nawet 3 bijakach, każdym zawieszonym na własnym łańcuchu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kiść ż., okiść ż.

 przym. kiściowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korbacz, masłak

Wiktionary


kisewo

Kisewo (kaszb.Kisewò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce.

Według danych na dzień 31 grudnia 2006 roku wieś zamieszkuje 142 mieszkańców na powierzchni 7,1 km².

Na południe od wsi znajduje się Rybacka Góra.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


kishu

[czytaj: kiszu] rasa japońskich psów z grupy szpiców


SJP.pl

Kishu (jap. 紀州犬 kishū-inu) – jest to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana przez FCI do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


kisić

1. poddawać fermentacji
2. kisić się:
a) być kiszonym
b) pot. siedzieć ciągle w tym samym pomieszczeniu, domu bez rozrywki, towarzystwa


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakisić)

 (1.1) spoż. poddawać produkt spożywczy fermentacji mlekowej, np. kapustę, ogórki, mąkę żytnią

czasownik zwrotny niedokonany kisić się (dk. zakisić się)

 (2.1) spoż. być poddawanym fermentacji mlekowej

 (2.2) pot. przebywać ciągle w domu, bez towarzystwa i rozrywek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bigos gotuje się z kiszonej, kiszonej i świeżej lub tylko ze świeżej kapusty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kisior mos., kiszenie n., kiszonka ż.

 przym. kiszony

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1-2) kisnąć

Wiktionary


kisiel

1. deser o galaretowatej konsystencji wytwarzany z mąki ziemniaczanej, soku owocowego, wody i cukru;
2. dziesiąta woda po kisielu - bardzo dalekie pokrewieństwo; też: luźny związek z czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. gastr., kulin. deser żelujący z mąki ziemniaczanej, owoców (lub soku owocowego), wody i cukru;

 (1.2) techn. gastr., rzad. kulin. deser żelujący z mąki ziemniaczanej (lub innego zagęstnika skrobiowego), mleka i cukru;

 (1.3) hand. spoż. gotowa mieszanka składników służących do przygotowania kisielu (1.1)

 (1.4) kresy. kulin. rodzaj gęstego żuru z mąki owsianej; kwaśna polewka;

 (1.5) kresy. kulin. gęsta potrawa z mąki owsianej lub płatków owsianych, przygotowywana czasem na rozczynie z drożdży;

Wiktionary

Kisiel – zestalana na zimno, potrawa o konsystencji gęstego żelu.

Kisiele wytwarza się ze zbóż (owsa, żyta, pszenicy), grochu, owoców lub mleka.

Kisiele zbożowe znane były 9 tys. lat temu w starożytnej Anatolii i Mezopotamii, są wzmiankowane w tekstach sumeryjskich i akadyjskich. W czasach starożytnych kisiel owsiany przygotowano przez fermentację mleka owsianego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziś na deser mamy kisiel żurawinowy.

 (1.1) Na deser zamówiłam dwa kisiele, jeden budyń i szarlotkę.

 (1.3) Kisiel wsypujemy do zimnej wody.

 (1.3) Kupiłam kisiel, jest w szafce.

 (1.3) Idź do sklepu i kup trzy paczki kisielu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈciɕɛl, AS: ḱiśel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kisielice nmos.

:: zdrobn. kisielek m.

 przym. kisielowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) budyń

Wiktionary


kisielec

rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych; kisielnica


SJP.pl

Exidia Fr. (kisielnica) – rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych.

Wikipedia


kisielek

zdrobniale kisiel


SJP.pl


kisielewicz

nazwisko


SJP.pl


kisielewo

2 miejscowości w Polsce:

  • Kisielewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą
  • Kisielewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Sierpc

Miejscowości na Białorusi

  • Kisielewo (dawniej Kisielewo II) – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Łomasze.
  • Kisielewo I – dawna kolonia w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Łomasze.
  • Kisielewo − wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Żuprany.

Wikipedia


kisielewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan August Kisielewski - polski dramatopisarz
  • Jerzy Kisielewski – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny
  • Józef Kisielewski – ujednoznacznienie
  • Marian Kisielewski – polski wojskowy i działacz niepodległościowy
  • Stefan Kisielewski – polski prozaik, publicysta, kompozytor, krytyk muzyczny, pedagog, poseł na Sejm
  • Wacław Kisielewski – polski pianista i kompozytor

Wikipedia


kisielice

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Kisielice (niem. Freystadt in Westpreußen) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, położone nad Gardęgą, na Pojezierzu Iławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kisielice. Przez miasto przechodzi droga krajowa nr 16.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 2005 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌciɕɛˈlʲit͡sɛ, AS: ḱiśelʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kisiel mrz., kisieliczanin m., kisieliczanka ż.

 przym. kisielicki

Wiktionary


kisielicki

przymiotnik od: Kisielice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Kisielic, związany z Kisielicami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kisielice nmos., kisieliczanin m., kisieliczanka ż.

Wiktionary


kisieliczanin

mieszkaniec Kisielic (miasta w Polsce)


SJP.pl


kisieliczanka

mieszkanka Kisielic (miasta w Polsce)


SJP.pl


kisieliński

nazwisko


SJP.pl


kisielnica

rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych; kisielec


SJP.pl

  • kisielnica – rodzaj grzybów z rodziny kisielnicowatych
W Polsce
  • Kisielnica – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Piątnica
  • Kisielnica – gromada w powiecie łomżyńskim

Wikipedia


kisielnicki

nazwisko


SJP.pl


kisielnicowate

o cechach kisielnicowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Kisielnicowate (Exidiaceae) – występująca w niektórych systemach klasyfikacyjnych rodzina grzybów należąca do typu podstawczaków (Basidiomycota).

Wikipedia


kisielnicowaty

o cechach kisielnicowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


kisielówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Kisielówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

We wsi znajduje się szkoła podstawowa, Wiejski Klub Kultury oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej. OSP Kisielówka została założona w 1958 r.

Wikipedia


kisielowy

kisiel


SJP.pl

Patrz:

kisiel

kisior

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. piekarz wypiekający z żytniego ciasta (ciasta na zakwasie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈciɕɔr, AS: ḱiśor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiszonka ż., kiszenie n.

 czas. kisić ndk.

Wiktionary


kisiynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skrzyneczka

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) kiśnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiśniczka.

Wiktionary


kiślica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. pszcz. choroba bakteryjna czerwiu pszczelego;

Wiktionary

Zgnilec europejski, zgnilec łagodny, kiślica (Putrificatio polybacterica larvae apium, Pestis europea larvae apium, EFB) – zakaźna i zaraźliwa choroba bakteryjna czerwi niezasklepionych, rzadziej zasklepionych, wywoływana przez ziarniaka Melissococcus plutonius.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodziny pszczele osłabione kiślicą źle zimują.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciɕˈlʲit͡sa, AS: ḱiślʹica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgnilec europejski, EFB

Wiktionary


kismet

w islamie: los, przeznaczenie, fatum


SJP.pl

Kismet – tureckie słowo oznaczające przeznaczenie, fatum, los. Używane przez muzułmańskie ludy tureckie oraz na terenach pozostających przez wieki pod tureckim panowaniem (Bośnia, Chorwacja, Serbia, Bułgaria).

Termin kismet jest najczęściej stosowany na określenie niespodziewanych wydarzeń i niewytłumaczalnych zrządzeń losu. Jest on ściśle, bardziej niż europejskie pojęcie przeznaczenia, związany z religią i Bogiem (Allahem). Może być przejawem fatalizmu, ale także dowodem zaufania w moc Allaha i oznaczać bezwarunkowe poddanie się jego woli.

Wikipedia


kisnąć

potocznie:
1. fermentować, psuć się, gnić;
2. ulegać fermentacji, kisić się, kwaśnieć;
3. przebywać ciągle w domu, stroniąc od towarzystwa, rozrywek


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skisnąć)

 (1.1) biol. kulin. ulegać fermentacji mlekowej

 (1.2) przen. przebywać bezczynnie, marnować czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mleko zaczęło kisnąć.

 (1.2) Po prostu ja kisnę w domu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiśnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwaśnieć, zakwaszać się, fermentować

 (1.2) gnić, nudzić się

Wiktionary


kiśnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duża skrzynia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiśniczka ż.

Wiktionary


kiśniczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skrzyneczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiśnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisiynka.

Wiktionary


kiśnieć

kwaśnieć, fermentować; kisnąć


SJP.pl


kisowy

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. żwirowy

Wiktionary


kissa

wierszowany utwór popularny zwłaszcza na Bliskim Wschodzie, którego tematyka związana jest z bohaterami narodowymi i ważnymi wydarzeniami historycznymi


SJP.pl

Pierydy (gr. Πιερίδες Pierídes, łac. Pierides) – w mitologii greckiej córki króla Pierosa, które nazywały się: Kolymbas, Iynx, Kenchris, Kissa, Chloris, Akalantis, Nessa, Pipo, Drakontis. Współzawodniczyły z muzami w śpiewie, lecz przegrawszy, zostały zamienione do końca życia w sroki lub rozmaite ptaki. Legenda ta znana jest dopiero z czasów hellenistycznych. W tradycji wcześniejszej Pierydy to nazwa muz jako pochodzących z Pierii, pasma górskiego na północ od Olimpu (Hezjod, Teogonia 53); byłoby to miejsce ich narodzin bądź współżycia ich rodziców.

Wikipedia


kista

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. skrzynia

 (1.2) reg-pl|Poznań. sport. w piłce nożnej: bramka

Wiktionary

Kista – dzielnica (stadsdel) Sztokholmu, położona w jego północno-zachodniej części (Västerort) i wchodząca w skład stadsdelsområde Rinkeby-Kista. Graniczy z dzielnicami Akalla, Husby i Rinkeby oraz z gminami Sollentuna i Sundbyberg.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odkluczyłem kistę, a w niej sama gemela.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kasta, zob. też skrzynia

 (1.2) kasta

Wiktionary


kisteczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kokardka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kistka ż.

Wiktionary


kistka

mała kiść (gałązka)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kokarda

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiść, grono

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kisteczka ż.

Wiktionary


kistnik

kistnik malinowiec - niewielki, żółtobrązowy chrząszcz z rodziny kistnikowatych, żerujący głównie na kwiatach i owocach malin; kistnik maliniak


SJP.pl


kistnikowate

rodzina chrząszczy wielożernych


SJP.pl


kistnikowaty

o cechach kistnikowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


kistowo

Kistowo (kaszub. Czistowò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


kistowski

nazwisko


SJP.pl

Kistowski – kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta odmiana herbu Drzewica lub Księżyc.

Wikipedia


kisz

placek z dodatkami (zwykle warzywa, ser, mięso lub ryba) pieczony w okrągłej formie; quiche, quische


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wytrawna tarta (placek z ciasta kruchego lub francuskiego wypełniony nadzieniem warzywnym lub grzybowym zalany masą jajeczno-śmietanową)

Wiktionary

Kisz – prastare miasto sumero-akadyjskie, nad Eufratem, 13 km na wschód od Babilonu, obecnie stanowisko archeologiczne Tall al-Uhajmir (Czerwony Pagórek) w Iraku; niewątpliwie jedno z najstarszych miast świata. Odegrało dużą rolę w kształtowaniu się państwa Sumerów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kisz pieczony jest w okrągłych formach na tartę, najlepiej by było to naczynie ceramiczne, które dłużej utrzymuje ciepło.

Wiktionary


kiszarnia

zakład przetwórstwa owocowego, w którym kisi się surowce roślinne


SJP.pl


kiszczak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Kiszczak (ur. 1952) – polski sędzia siatkarski
  • Czesław Kiszczak (1925–2015) – polski wojskowy i polityk
  • Jadwiga Kiszczak (1947–2022) – polska nauczycielka muzyki i działaczka opozycyjna
  • Maria Teresa Kiszczak (1934–2023) – polska ekonomistka i nauczycielka akademicka
  • Małgorzata Panek-Kiszczak (ur. 1965) – polska kompozytorka i nauczycielka akademicka

Wikipedia


kiszczonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. woda po gotowanej kaszance

 (1.2) zupa sporządzona na bazie kiszczonki (1.1)

Wiktionary

Kiszczonka – tradycyjna zupa obecna w kuchni poznańskiej, znana także w innych regionach Polski. Powstaje w wyniku połączenia wody pozostałej po gotowaniu kaszanki z mlekiem, mąką oraz przyprawami. Zupa ma około 760 kcal.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Proszą mnie, zwłaszcza starsze Czytelniczki, o przepis na słynną poznańską kiszczonkę. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciʃˈt͡ʃɔ̃ŋka, AS: ḱiščõŋka

Wiktionary


kiszeczka

zdrobnienie od: kiszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: kiszka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈʃɛt͡ʃka, AS: ḱišečka

Wiktionary


kiszeniak

ogórek przeznaczony do kiszenia


SJP.pl


kiszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kisić.

 (1.2) bakteryjna fermentacja mlekowa produktów spożywczych lub pasz;

Wiktionary

Kiszenie, kwaszenie – sposób konserwacji żywności przeznaczonej do spożycia (np. ogórek kiszony, kapusta kiszona) lub na paszę (kiszonki), opierający się na procesie fermentacji mlekowej przeprowadzanym przez bakterie mlekowe.

W wyniku tego procesu cukry proste zawarte w komórkach roślinnych rozkładają się na kwas mlekowy (1–1,8%), hamując m.in. procesy gnicia (przez zahamowanie rozwoju bakterii gnilnych nieodpornych na zakwaszenie środowiska do pH poniżej 5). Prawidłowy przebieg kiszenia zależy od zawartości w surowcu cukrów (1–1,5%) i wody (ok. 70%), utrzymania w temperaturze 15–20 °C w początkowych dniach fermentacji, usunięcia powietrza (bakterie przeprowadzające proces są beztlenowe) np. przez ubicie (kapusta) lub zalanie solanką. Na skalę przemysłową kiszenie przeprowadza się w dużych kadziach lub betonowych silosach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ciˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ḱišńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kisić ndk.

 rzecz. kiszonka ż., kisior mos.

 przym. kiszony

Wiktionary


kiszewko

Kiszewko – niewielka wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

Wikipedia


kiszewski

nazwisko


SJP.pl


kiszka

1. część jelita
2. rodzaj wędliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. anat. jelito

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. zsiadłe mleko

 (1.3) środ. mot. dętka

 (1.4) kraków. spoż. kulin. kaszanka

 (1.5) spoż. kulin. pieczona w jelicie grubym potrawa z tartych ziemniaków

Wiktionary

  • Kiszka – polskie nazwisko
Osoby noszące nazwisko Kiszka
  • Andrzej Kiszka (1921 – 2017) – żołnierz Batalionów Chłopskich, Armii Krajowej, Narodowej Organizacji Wojskowej
  • Emil Kiszka (1926–2007) – polski lekkoatleta
  • Jan Kiszka (ok. 1552–1592) – wojewoda brzeski, działacz reformacji
  • Janusz Kiszka (1586–1653) – hetman litewski
  • Leon (Lew) Kiszka (1668–1728) – unicki metropolita kijowski
  • Samijło (Samuel) Kiszka, (zm. w 1602 lub w 1620) – hetman kozacki
  • Stanisław Kiszka – (zm. w 1513/1514) – hetman wielki litewski
  • Stanisław Kiszka – (zm. w 1554) wojewoda witebski
  • Stanisław Kiszka (1584–1626) – biskup żmudzki
  • Jake Kiszka (ur. 1996) – członek zespołu Greta Van Fleet
  • Sam Kiszka (ur. 1999) – członek zespołu Greta Van Fleet
  • Josh Kiszka (ur. 1996) – członek zespołu Greta Van Fleet

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród zbutwiałych szpargałów najwięcej było domowych rachunków, przepisów kuchennych i wybornych recept na bolenie w kiszkach lub w wątrobie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈciʃka, AS: ḱiška

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) kiszka kaszana

Wiktionary


kiszki

1. część jelita
2. rodzaj wędliny


SJP.pl

Kiszki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Janów Lubelski.

Wikipedia


kiszkowaty

wydłużony, mający kształt kiszki


SJP.pl


kiszkowo

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Kiszkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo
  • Kiszkowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Będzino
  • Kiszkowo – gmina w powiecie gnieźnieńskim
  • Kiszkowo – gromada w powiecie gnieźnieńskim
  • Kiszkowo – stacja kolejowa

Wikipedia


kiszkowski

przymiotnik od: Kiszkowo


SJP.pl


kiszkowy

przymiotnik od: kiszka


SJP.pl


kiszlak

kiszłak, kyszłak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej


SJP.pl


kiszon

rzeka w Izraelu


SJP.pl

Kiszon (hebr. נחל קישון) – rzeka w północnej części Izraela, przepływająca przez Dolinę Jezreel, utworzona z dwóch dopływów, których źródła znajdują się pod górami Tabor i Gilboa, przepływająca przez miasto Hajfa i uchodząca do Morza Śródziemnego, do zatoki Akko. Długość rzeki: 13 km.

Rzeka jest mocno zanieczyszczona przez znajdujący się wokół Hajfy przemysł ciężki i chemiczny.

Wikipedia


kiszonka

1. karma dla zwierząt domowych, z zakiszonych roślin lub ich części;
2. kiszone warzywa; kwaszonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. składnik paszy dla zwierząt przygotowywany z zielonki, ziemniaków lub wysłodków w procesie kiszenia;

 (1.2) spoż. rzad. półprodukt spożywczy z jarzyn zakonserwowanych w procesie kiszenia

Wiktionary

Kiszonka – pasza objętościowa, np. z zielonek, parowanych ziemniaków lub wysłodków, zakonserwowana naturalnie (biologicznie) w wyniku fermentacji lub chemicznie przez dodanie specjalnego preparatu (konserwantu). Kiszonki zapewniają dostęp do pasz objętościowych przez cały rok. Są dużo łatwiejsze w magazynowaniu niż siano. Skład chemiczny prawidłowo zakiszonego materiału różni się niewiele od materiału wyjściowego. Zakiszana masa wymaga silnego ugniecenia, celem wyparcia powietrza. Przy zakiszaniu roślin niskobiałkowych można stosować dodatki substancji azotowych (np. mocznik); rośliny wysokobiałkowe można mieszać z zasobnymi w węglowodany. Z podsuszonej zielonki uzyskuje się kiszonkę o dużej zawartości suchej masy (40–50%), tzw. sianokiszonkę. Kiszonkę należy dobrać w zależności od rodzaju bydła i innych zwierząt. Ze względu na minimum cukrowe rośliny dzieli się na:

  • łatwo kiszące się, które zawierają wystarczającą ilość lub nadmiar cukrów, np. kukurydza, trawa sudańska, owoce dyni, kapusta, topinambur, burak cukrowy, owies, słonecznik, rzepak, liście okopowych korzeniowych, trawy (potraw), ziemniak, wysłodki buraczane, pulpa ziemniaczana; pasze te mimo różnej zawartości wody kiszą się dobrze bez konserwantów,
  • trudno kiszące się, w których cukier w czasie kiszenia przefermentuje w 90–100% do kwasu mlekowego, a mimo to będzie go za mało do dobrego zakonserwowania kiszonki; należą tu: bobik, groch, peluszka, łubin, nostrzyk, wyka, koniczyna czerwona i biała, łęty ziemniaczane i in.; z roślin tych można uzyskać dobrą kiszonkę po dodaniu pasz z grupy pierwszej lub melasy, konserwantów albo też po powiędnięciu,
  • niekiszące się, do których należą: pokrzywa, lucerna, seradela, soja, łodygi dyni, pomidorów, lędźwian i in.; rośliny te można zakisić tylko po zastosowaniu konserwantów, dodaniu 3–4% melasy lub innych pasz zawierających cukier bądź przez zmieszanie z roślinami łatwo kiszącymi się w stosunku 2:1 lub 3:1.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kiszenie n., zakiszenie n., ukiszenie n., skiśnięcie n., kisior m.

 czas. kisić ndk., zakisić dk., ukisić dk., skisnąć dk.

 przym. kiszony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kwaszonka

Wiktionary


kiszonkarski

dotyczący kiszonkarstwa


SJP.pl


kiszonkowy

przymiotnik od: kiszonka


SJP.pl


kiszony

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od kisić

przymiotnik relacyjny

 (2.1) kulin. przyrządzany lub przyrządzony w procesie kiszenia, tzn. poddawania procesowi fermentacji mlekowej

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Współcześnie barszczem nazywa się kwaśną zupę z soku z kapusty kiszonej, soku z kiszonych buraków czerwonych, kiszonego szczawiu lub innych zwykle białych kiszonych warzyw.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiszenie n., ukiszenie n., zakiszanie n., zakiszenie ndk., kiszonka ż., kiszonkarstwo n.

 czas. kisić ndk., kisić się ndk., ukisić dk., ukisić się dk., zakiszać ndk., zakisić dk.

 przym. kiszonkowy

Wiktionary


kiszyniów

stolica Mołdawii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Mołdawii;

Wiktionary

Kiszyniów (rum. Chișinău, cyryl. Кишинэу, wym. [kiʃiˈnəw]; jidysz קעשענעוו Keszenew, ros. Кишинёв) – stolica i największe miasto Mołdawii, zamieszkiwane przez 665,5 tys. mieszkańców.

Miasto zajmuje powierzchnię 123 km², dzieli się na 5 sektorów: Centru, Botanica, Buiucani, Rîșcani, Ciocana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiszyniów został założony w tysiąc czterysta sześćdziesiątym szóstym roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈʃɨ̃ɲuf, AS: ḱišńuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiszyniowianin m., kiszyniowianka ż.

 przym. kiszyniowski

Wiktionary


kiszyniowianin

mieszkaniec Kiszyniowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Kiszyniowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciʃɨ̃ɲɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ḱišỹńovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiszyniów mrz.

:: fż. kiszyniowianka ż.

 przym. kiszyniowski

Wiktionary


kiszyniowianka

mieszkanka Kiszyniowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Kiszyniowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciʃɨ̃ɲɔˈvʲjãnka, AS: ḱišỹńovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiszyniów mrz.

:: fm. kiszyniowianin mos.

 przym. kiszyniowski

Wiktionary


kiszyniowski

przymiotnik od: Kiszyniów (stolica Mołdawii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Kiszyniów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wystarczy wspomnieć, że w czasie najcięższych walk w 1992 roku Mołdawianie zostawili w zupełnym spokoju kiszyniowskich Rosjan, którzy stanowią połowę ludności miasta.

 (1.1) Kamień z Coşauţi jest szeroko znany i ceniony w Mołdawii - posłużył do wzniesienia fortecy w pobliskich Sorokach, cerkwi Trzech Hierarchów w Jassach czy kiszyniowskiego Łuku Triumfalnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciʃɨ̃ˈɲɔfsʲci, AS: ḱišỹńofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiszyniowianka ż., kiszyniowianin m., Kiszyniów m.

Wiktionary


kiszłak

kiszlak, kyszłak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej


SJP.pl


kisłowodzk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, w Kraju Stawropolskim;

Wiktionary

Kisłowodzk (ros. Кисловодск, Kisłowodsk) – miasto w Rosji, w Kraju Stawropolskim. Liczy około 128,7 tys. mieszkańców (2020). Ośrodek eksploatacji węgla kamiennego oraz przemysłu maszynowego, spożywczego, materiałów budowlanych. Prawa miejskie posiada od 1903 roku. Kisłowodzk jest znanym rosyjskim kurortem balneologicznym.

Na terenie miasta znajduje się Kisłowodzki Park Narodowy.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kisłowodzki

Wiktionary


kisłowodzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kisłowodzkiem, dotyczący Kisłowodzka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kisłowodzk mrz.

Wiktionary


kisły

potocznie:
1. fermentować, psuć się, gnić;
2. ulegać fermentacji, kisić się, kwaśnieć;
3. przebywać ciągle w domu, stroniąc od towarzystwa, rozrywek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwaśny

Wiktionary


kit

1. masa służąca do umocowywania szyb w ramach, zalepiania szpar itp.;
2. potocznie: kłamstwo, bajeczka, kant, brednia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. masa plastycznyastyczna do montażu szyb, uszczelniania, wypełniania nierówności itp.

 (1.2) slang. kłamstwo

 (1.3) środ. fot. będący w sprzedaży zestaw obejmujący lustrzankę z obiektywem; często także sam obiektyw wchodzący w skład takiego standardowego zestawu (obiektyw kitowy)

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: kita

Wiktionary

Kit - masa plastyczna, twardniejąca po pewnym czasie od użycia, stosowana do wypełniania szpar, szczelin, otworów, uszczelniania połączeń lub łączenia elementów.

Kity stanowią mieszaninę spoiwa, najczęściej syntetycznego i mączek mineralnych pełniących funkcję wypełniaczy.

Kity zwykle wykazują dużą odporność na wpływy środowiska. W zależności od składników kity mogą pod wpływem powietrza twardnieć lub pozostawać plastyczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szybę przybijamy gwoździkami i uszczelniamy kitem.

 (1.2) Nie wciskaj mi kitu!

 (1.3) Większość fotografujących amatorsko, nie zauważy różnicy między fotką wykonaną kitem, a lepszym szkłem. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cit, AS: ḱit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kitowy

 rzecz. kicik mrz.

 czas. kitować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. kłamstwo.

Wiktionary


kita

1. puszysty ogon np. kota lub lisa
2. pęk piór, włosia itp.; frędzla; chwast
3. kwiatostan niektórych roślin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) puszysty ogon zwierzęcia (zwłaszcza lisa, wiewiórki)

 (1.2) pęk piór lub włosia, używany jako ozdoba nakrycia głowy albo końskiej uprzęży

 (1.3) kwiatostan niektórych roślin tworzący wiechę

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. noga powyżej kolana

Wiktionary

Miejsca

  • Kita – część wsi Emilianów w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Złoczew
  • Kita – miasto w Mali
  • Kita – wioska w prefekturze Hokkaido
  • Kita – rzeka w Rosji w dorzeczu Oki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Orzechów nie gryzła wcale, tylko kitę kosmatą jak piórupusz podniósłszy, siedziała podobna do figurki, w symbol zadumania odlanej z miedzi.

 (1.2) […] nad czołem konia kita z strusich piór […]

 (1.3) Mraczewski już stał przy pannie Izabeli, zarumieniony jak wiśnia, pachnący jak kadzielnica, z pochyloną głową, jak kita wodnej trzciny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcita, AS: ḱita

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. kitka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. zdrobn. kitka ż.

frazeologia. odwalić kitę

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) brush; (1.2) crest

* niemiecki: (1.1) Lunte ż., Standarte ż.; (1.2) Federbusch m.; (1.3) Büschel n.

* rosyjski: (1.1) хвост m.; (1.2) плюмаж m., султан m.

źródła.

== kita (język fiński.) ==

wymowa. IPA3|ˈkitɑ.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) paszcza

 (1.2) anat. podniebienie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kitagawa

Kitagawa (jap. 北川村 Kitagawa-mura) – wieś w Japonii, na wyspie Sikoku, w prefekturze Kōchi. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 1 146 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 5,8 os./km².

Wikipedia


kitajczuk

nazwisko


SJP.pl


kitajec

żartobliwie o Chińczyku; Kitajec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. Chińczyk

 (1.2) środ. przestępców: oszust

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈtajɛt͡s, AS: ḱitai ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kitaj m.

:: fż. kitajka ż.

 przym. kitajski, kitajkowy

Wiktionary


kitajgród

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, dawniej miasteczko, położona w rejonie kamienieckim obwodu chmielnickiego

Wiktionary

Kitajgród (ukr. Китайгород) – wieś w rejonie kamienieckim obwodu chmielnickiego Ukrainy, za czasów Rzeczypospolitej miasto.

Kitajgród jako miasto zbudowany został przez Andrzeja Potockiego herbu Pilawa, kasztelana kamienieckiego, ok. 1607 r., gdzie jego syn Stanisław Potocki wystawił zamek i otoczył go murem i wałem, należał następnie do Krokowskich herbu Ślepowron i Mrozowickich herbu Prus III. Według spisu urzędowego z 25 października 1789, w parafii kitajgrodzkiej obejmującej miasto Kitajgród i wieś Wychwatyńce, należące wówczas do Mikołaja Mrozowickiego, podkomorzego koronnego i rotmistrza królewskiego, mieszkało 240 Żydów (92 mężczyzn, 89 kobiet oraz 43 dzieci płci męskiej i 16 płci żeńskiej). W 1816 r. Mikołaj Mrozowicki, procesował się z Potockimi, m.in. z Kordulią z Komorowskich, wdową po generale Teodorze Potockim, wojewodzie bełskim, o szkody poczynione w swoich dobrach Kitajgród. W 1881 roku miasteczko spłonęło. W 2 połowie XIX wieku w Kitajgrodzie było 2050 parafian rzymsko-katolickich i 683 parafian prawosławnych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kitajgrodzki

Wiktionary


kitajka

cienka, jedwabna tkanina o splocie prostym, używana dawniej na ubrania oraz obicia mebli i ścian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pogard. Chinka

 (1.2) cienka, jedwabna tkanina pochodzenia wschodniego

Wiktionary

  • Kitajka – gatunek drzewa z rodziny różowatych
  • Kitajka – rodzaj jedwabnej tkaniny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) A Pantera zawiązał na cienkiej szyjce krasną kitajkę „od uroku”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kitajec m.

 przym. kitajkowy, kitajski

Wiktionary


kitajkowy

przymiotnik od: kitajka


SJP.pl


kitajski

żartobliwie lub pogardliwie: chiński


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. lekcew. chiński

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kitajec m., kitajka ż.

 przym. kitajkowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ros|китайский.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|chiński.

* rosyjski: (1.1) китайский

źródła.

== kitajski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) chiński

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈtajsʲci, AS: ḱitai ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kitajec m., kitajka ż.

 przym. kitajkowy

Wiktionary


kitakiusiu

miasto w Japonii


SJP.pl

Kitakiusiu (jap. 北九州市 Kitakyūshū-shi) – miasto przemysłowe w Japonii, w prefekturze Fukuoka, na wyspie Kiusiu (Kyūshū).

Wikipedia


kitanka

rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. rodzaj torbacza z rodziny kitanek;

Wiktionary

Kitanka (Trichosurus) – rodzaj ssaka z podrodziny kitanek (Trichosurinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).

Wikipedia


kitanki

rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych


SJP.pl

Kitanki (Trichosurinae) – podrodzina ssaków z rodziny pałankowatych (Phalangeridae).

Wikipedia


kitański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Kitanami, dotyczący Kitanów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język kitański;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kitan m.

Wiktionary


kitara

starogrecki instrument muzyczny, chordofon szarpany; forminga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. starogrecki instrument muzyczny, z grupy chordofonów szarpanych, z pudłem rezonansowym zakończonym dwoma ramionami połączonymi jarzmem i strunami z włókna roślinnego

Wiktionary

Kitara (stgr. κιθάρα kithára lub κίθαρις kítharis, łac. cithara) – instrument muzyczny używany przez starożytnych Greków, stanowiła odmianę liry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aojdowie opiewali czyny bogów i herosów, akompaniując sobie na kitarze lub formindze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ciˈtara, AS: ḱitara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kitarzysta

Wiktionary


kitarodia

Kitara (stgr. κιθάρα kithára lub κίθαρις kítharis, łac. cithara) – instrument muzyczny używany przez starożytnych Greków, stanowiła odmianę liry.

Wikipedia


kitarowy

przymiotnik od: kitara


SJP.pl


kitarzysta

muzyk grający na kitarze (starogreckim instrumencie muzycznym)


SJP.pl


kitarzystka

kitarzysta


SJP.pl

Patrz:

kitarzysta

kite

[czytaj: kajt] latawiec używany w kitesurfingu


SJP.pl

  • Kite – miejscowość w Stanach Zjednoczonych, w Georgii
  • Kite – piosenka U2
  • Kite – piosenka Kate Bush
  • Kite – singel Benjamina Ingrosso
  • Kite – album Kirsty MacColl
  • Kite – album Stefanie Sun

Wikipedia


kite-surfing

[czytaj: kajtserfing] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kitesurfing, kiteboarding


SJP.pl


kiteboard

[czytaj: kajtbord]
1. ślizganie się po falach na desce za pomocą specjalnego latawca (kite'a); kiteboarding, kitesurfing;
2. deska do kiteboardingu


SJP.pl


kiteboarding

[czytaj: kajtbording] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kitesurfing, kite-surfing


SJP.pl

Kitesurfing (także kiteboarding) – sport wodny, polegający na poruszaniu się po wodzie na desce lub hydroskrzydle (foil) z pomocą pędnika – latawca (kite).

Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją m.in. w dolinach alpejskich, np. w Południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku).

Wikipedia


kiteboardingowy

[czytaj: kejtbordingowy] przymiotnik od: kiteboarding, np. zawody kiteboardingowe


SJP.pl


kitek

1. ogon
2. sepcyficzne splecenie długich włosów


SJP.pl


kitel

luźny fartuch ochronny; chałat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lekkie ubranie ochronne noszone w pracy lub w celach higienicznych;

Wiktionary

  • kitel (judaizm)
  • kitel (odzież ochronna)

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) chałat

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Kittel.

uwagi.

tłumaczenia.

* duński: (1.1) kittel w.

* niemiecki: (1.1) Kittel m.

* nowogrecki: (1.1) ποδιά ż.

* wilamowski: (1.1) kittl̥ m.

* włoski: (1.1) camice m.

źródła.

== kitel (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) kitel

 (1.2) fartuch

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcitɛl, AS: ḱitel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chałat

Wiktionary


kitelek

zdrobnienie od: kitel


SJP.pl


kitesurfer

[czytaj: kajtserfer] zawodnik uprawiający kitesurfing


SJP.pl


kitesurferka

[czytaj: kajtserferka] kobieta uprawiająca kitesurfing (odmianę surfingu)


SJP.pl


kitesurfing

[czytaj: kajtserfing] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kite-surfing, kiteboarding


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) windsurfing, w którym zamiast żagla używa się latawca

Wiktionary

Kitesurfing (także kiteboarding) – sport wodny, polegający na poruszaniu się po wodzie na desce lub hydroskrzydle (foil) z pomocą pędnika – latawca (kite).

Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją m.in. w dolinach alpejskich, np. w Południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku).

Wikipedia


kitesurfingowy

[czytaj: kajtserfingowy] przymiotnik od: kitesurfing, np. deska kitesurfingowa


SJP.pl


kition

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. staroż. Larnaka

Wiktionary

Larnaka (gr. Λάρνακα, daw. Kition) – miasto w Republice Cypryjskiej, na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy. Stanowi ośrodek administracyjny dystryktu Larnaka. W 2011 roku liczyło 51 468 mieszkańców. W jego pobliżu jest ulokowany główny port lotniczy Cypru. W starożytności nazywało się Kition (stgr. Κίτιον, łac. Citium). Trzecie co do wielkości miasto kraju.

Wikipedia


kitka

1. ogon
2. sepcyficzne splecenie długich włosów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótki kucyk

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. nóżka drobiowa

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niewielka ilość potrawy o ciągliwej konsystencji

Wiktionary

Kitka (bułg. Китка) – szczyt Czernej Gory, w Bułgarii, mająca wysokość 1118 m n.p.m.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.3) kitka powideł / miodu

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kita ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.2) zobtłum|nóżka.

* kataloński: (1.1) ble m.

źródła.

== kitka (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) tarcie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcitka, AS: ḱitka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kita ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. kita ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.2) zobtłum|nóżka.

* kataloński: (1.1) ble m.

źródła.

== kitka (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) tarcie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kitku

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pieszcz. kot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biedny ten kitku.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kotek, koteczek, kiciuś, kitek

Wiktionary


kitla

reprezentacyjny kaftan górniczy


SJP.pl


kitliński

nazwisko


SJP.pl


kitlowy

kitel


SJP.pl

Patrz:

kitel

kitnia

roślina z rodziny obrazkowatych; anturium


SJP.pl


kitnowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Kitnowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. grudziądzkim, w gminie Gruta
  • Kitnowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Grunwald

Wikipedia


kito

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. udo

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: kita

Wiktionary

Saddan Abdul Rafael Guambe znany jako Kito (ur. 23 maja 1984 w Maputo) – mozambicki piłkarz grający na pozycji defensywnego pomocnika. Od 2018 jest zawodnikiem klubu Ferroviário Maputo.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|udzisko.

źródła.

== kito (język suahili.) ==

wymowa.

 audio|Sw-ke-kito.flac.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biżuteria

odmiana.

 (1.1) jak rzeczowniki w klasie 7 mające lm. w klasie 8

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcitɔ, AS: ḱito

Wiktionary


kitować

1. wypełniać, uszczelniać kitem; zakitowywać;
2. wypełniać dużą ilością czegoś; zakitowywać;
3. potocznie: zmyślać, kłamać; bujać, cyganić;
4. potocznie: umierać; wykitowywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakitować)

 (1.1) uszczelniać kitem

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. nakitować)

 (2.1) pot. kłamać

czasownik zwrotny niedokonany kitować się

 (3.1) poznań. dryblować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kit mrz.

 czas. zakitować dk., nakitować dk., wykitować dk.

Wiktionary


kitowacz

rzadko: osoba zajmująca się kitowaniem - uszczelnianiem czegoś kitem


SJP.pl


kitowicz

nazwisko


SJP.pl


kitowski

nazwisko


SJP.pl


kitowy

dotyczący kitu


SJP.pl


kitrać

potocznie: chować, trzymać coś w ukryciu


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. skitrać)

 (1.1) gwara więzienna chować

czasownik zwrotny niedokonany kitrać się (dk. skitrać się)

 (2.1) chować się

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Niezła ze mnie wagarowiczka – która nawet porządnie kitrać się nie umie, tylko tak wagaruje, że wszyscy ją na mieście widzą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcitrat͡ɕ, AS: ḱitrać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kitranie n., skitranie n.

 czas. skitrać dk.

Wiktionary


kitranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kitrać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kitrać ndk.

Wiktionary


kitri

tradycyjna potrawa kuchni hinduskiej, zawierająca rośliny strączkowe, ziarno w postaci ryżu i warzywa


SJP.pl


kitta

rodzaj ptaków z rodziny krukowatych


SJP.pl


kitunio

pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kocia, kociak, kociaczek, kitek, kotunio, kocik


SJP.pl


kituś

pieszczotliwie o kocie; kociak, kiciuś, kizia, kicia


SJP.pl


kitwasić

kitłasić; potocznie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym;
2. kitwasić się -
a) znajdować się gdzieś w zbyt dużej liczbie; tłoczyć się;
b) trwać zbyt długo w jakimś stanie lub miejscu; kisić się;
c) mieszać się, mylić się; kiełbasić się


SJP.pl


kitłasić

potocznie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym; kitwasić;
2. kitłasić się -
a) znajdować się gdzieś w zbyt dużej liczbie; tłoczyć się, kitwasić się;
b) trwać zbyt długo w jakimś stanie lub miejscu; kisić się, kitwasić się;
c) mieszać się, mylić się; kiełbasić się, kitwasić się;
d) zachowywać się niespokojnie, często zmieniając pozycję; kotłować się;
e) współżyć, kochać się


SJP.pl


kiudo

tradycyjne, ceremonialne łucznictwo japońskie


SJP.pl

Kyūdō (jap. 弓道 kyūdō; dosł.: droga łuku, łucznictwo japońskie) − japońskie łucznictwo ceremonialne, wywodzące się z tradycji samurajskich, łączące w sobie elementy walki i opanowania w filozofii zen. Zaliczane do sztuk budō.

Wikipedia


kiufte

bułgarskie danie w postaci okrągłych kotlecików z mięsa mielonego; kjufte


SJP.pl


kiur

promieniotwórczy pierwiastek o symbolu Cm i liczbie atomowej 96, metal otrzymywany sztucznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cm i liczbie atomowej 96;

 (1.2) fiz. pozaukładowa jednostka radioaktywności;

Wiktionary

  • Kiur (Ci) – jednostka radioaktywności równa 3,7 x 1010 Bq
  • Kiur (Cm) – radioaktywny pierwiastek z grupy aktynowców o liczbie atomowej 96

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kiur?

 (1.2) Skażenie obszaru wynosi jeszcze czterdzieści kiurów na metr kwadratowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: cjur, AS: ḱi ̯ur

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. kiurowiec m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Cm

 (1.2) symbol. Ci

Wiktionary


kiurowce

grupa ośmiu najcięższych pierwiastków


SJP.pl

Aktynowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to An.

Grupa ta liczy 15 metali: aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel, lorens.

Wikipedia


kiurowiec

każdy pierwiastek z grupy ośmiu najcięższych


SJP.pl


kiurowy

kiur


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący kiuru

Wiktionary

Patrz:

kiur

Powiązane:

 przym. kiur m.

Wiktionary


kiusiu

trzecia pod względem wielkości wyspa Japonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa nad Oceanem Spokojnym, trzecia pod względem wielkości wyspa Japonii;

Wiktionary

Kiusiu (jap. 九州 Kyūshū) – trzecia pod względem powierzchni wyspa Japonii, spośród czterech głównych, położona na południowy zachód od największej wyspy Honsiu (Honshū).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Makaki pacyficzne występują od Honsiu po Sikoku oraz na Kiusiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcüɕu, AS: ḱüśu

Wiktionary


kiwać

1. poruszać czymś, np. ręką, na przemian w dwie przeciwne strony; machać, kołysać;
2. pot. oszukiwać;
3. kiwać się:
a) poruszać się na przemian w dwie przeciwne strony;
b) huśtać się, bujać się;
c) pot. dryblować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) machać czymś po prostej linii, raz w jedną, raz w drugą stronę (np. ręką na pożegnanie lub powitanie)

 (1.2) przen. oszukiwać

 (1.3) sport. pot. robiąc zmyłki, prowadzić piłkę tak, by ominąć zawodnika przeciwnika

czasownik zwrotny niedokonany kiwać się

 (2.1) nie zachowywać równowagi, być niestabilnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urwała, ujrzawszy, że Hania z dezaprobatą kiwa głową i cicho mruczy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiwon mrz., kiwanie n., kiwka ż.

 czas. kiwnąć

Wiktionary


kiwacz

żartobliwie: zawodnik, który w grach piłkarskich lubi kiwać (stosować zwody)


SJP.pl


kiwak

1. wiszący fotel do bujania; bujak, bujawka;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać; bujak, bujawka;
3. w górnictwie: pompa do wydobywania ropy ze złoża o niskim ciśnieniu; kiwon;
4. element wędki używany przy łowieniu ryb spod lodu; kiwok;
5. drukowany element reklamowy zawieszany na półce, poruszający się pod wpływem ruchu powietrza; wobbler


SJP.pl

  • kiwok (kiwak) – wskaźnik brań używany w wędkarstwie podlodowym
  • kiwon (kiwak) – pompa służąca do pompowania ropy naftowej
  • wobbler (kiwak) – rodzaj materiału reklamowego

Wikipedia


kiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiwać.

Wiktionary

Ruchy statku na fali – połączone działanie sił o rozmaitej naturze - aerodynamicznych, hydrodynamicznych, grawitacyjnych, bezwładnościowych i wypornościowych sprawia, że poruszający się na wzburzonych falach statek wykonuje mniej lub bardziej gwałtowne ruchy. Można je podzielić na sześć kategorii: trzy z nich są oscylacyjnymi obrotami wokół trzech osi, pozostałe trzy - ruchami postępowymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ciˈvãɲɛ, AS: ḱivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiwon mrz., kiwka ż., wykiwanie n., okiwanie n.

 czas. kiwać ndk., kiwnąć dk., okiwać dk., wykiwać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sport. dryblowanie, sport. drybling

Wiktionary


kiwano

afrykański gatunek ogórka; ogórek afrykański


SJP.pl

Ogórek kiwano, kiwano, ogórek kolczasty, ogórek afrykański (Cucumis metuliferus) – gatunek ogórka. W naturze występuje w Afryce od Kraju Przylądkowego po Senegal i Sudan na północy, także Jemen na Półwyspie Arabskim.

Wikipedia


kiwerski

nazwisko


SJP.pl


kiwi

1. owoc aktinidii chińskiej;
2. ptak naziemny zamieszkujący lasy Nowej Zelandii; nielot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. zielony w środku owoc aktinidii o meszkowatej brązowej skórce;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. rodzina ptaków nielotów zamieszkująca tylko Nową Zelandię;

Wiktionary

Kiwi – monotypowy rząd Apterygiformes z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje rodzinę Apterygidae z dwoma rodzajami: Proapteryx, obejmującym jeden wymarły gatunek, oraz Apteryx, obejmującym pięć współcześnie żyjących gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiwi dostarczają dużo witaminy C.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈki.vʲi, AS: ḱi.vʹi

Wiktionary


kiwicki

przymiotnik od: Kiwity (miejscowość gminna w powiecie lidzbarskim)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kiwitami, dotyczący Kiwit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kiwity nmos., kiwicianin m., kiwicianka ż.

Wiktionary


kiwit

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca wysoki dźwięk wydawany przez ptaki

Wiktionary


kiwity

1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Kiwity – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. lidzbarskim, w gminie Kiwity
  • Kiwity – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Mieszkowice
  • Kiwity – gmina w powiecie lidzbarskim
  • Kiwity – gromada w powiecie lidzbarskim

Wikipedia


kiwka

potocznie: drybling piłkarski; kiwanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. środ. w siatkówce zmylenie przeciwnika poprzez delikatne przerzucenie piłki przez siatkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka kiwek zapewniło Polakom przewagę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiwanie n., wykiwanie n., okiwanie n., kiwon mrz.

 czas. kiwać ndk., kiwnąć dk., okiwać dk., wykiwać dk.

Wiktionary


kiwnąć

1. wykonać ruch na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; machnąć;
2. przywołać kogoś ruchem ręki, palca, głowy


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kiwać)

 (1.1) dokonany od|kiwać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Clement kiwnął znacząco, kiedy panna kazała mu prowadzić nowicjusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcivnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱivnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiwon mrz., kiwnięcie n., kiwanie n., kiwka ż.

 czas. kiwać ndk.

Wiktionary


kiwnięcie

1. wykonać ruch na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; machnąć;
2. przywołać kogoś ruchem ręki, palca, głowy


SJP.pl


kiwok

element wędki używany przy łowieniu ryb spod lodu; kiwak


SJP.pl

Kiwak, kiwok – wskaźnik brań używany w wędkarstwie podlodowym i jednocześnie element przenoszenia drgań wędziska na mormyszkę. Umieszczany jest na końcówce szczytówki. Wykonany może być ze szczeciny dzika, sprężynki zegarowej, struny, plastikowych tworzyw, końskiego włosia.

Wikipedia


kiwon

w górnictwie: pompa do wydobywania ropy ze złoża o niskim ciśnieniu; kiwak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. techn. żuraw z pompą służący do wydobywania ropy naftowej ze złoża;

Wiktionary

Kiwon (inne nazwy żuraw pompowy, pompa żerdziowa, kiwak, konik) – pompa służąca do pompowania ropy naftowej ze złoża mającego niskie ciśnienie własne, instalowana przy wy­locie otworu wiertniczego, z którego wydoby­wana jest ropa za pomocą pompy wgłębnej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kiwanie n., wykiwanie n., kiwak m., Kiwaczek m., kiwka ż., okiwanie n., kiwnięcie n., pokiwanie n.

 czas. kiwać ndk., wykiwać dk., kiwnąć dk., okiwać dk., pokiwać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żuraw pompowy, pompa żerdziowa, kiwak, konik

Wiktionary


kiwu

jezioro na granicy Demokratycznej Republiki Konga i Ruandy


SJP.pl

Kiwu (fr. Lac Kivu) – jezioro pochodzenia tektonicznego na granicy Demokratycznej Republiki Konga i Rwandy. Należy do grupy Wielkich Jezior Afrykańskich.

Z jeziora wody odpływają przez rzekę Ruzizi do jeziora Tanganika.

Powierzchnia
2650 km²
Głębokość maksymalna
480 m
Wysokość
1460 m n.p.m.

Wikipedia


kiż

dawniej: jakiż, któryż; dziś tylko w potocznych wyrażeniach typu: kiż diabeł, po kiegoż diabła, czorta, licha itp.


SJP.pl


kizeryt

minerał, uwodniony siarczan magnezu


SJP.pl

Kizeryt (kiesertyt) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego lekarza Dietricha G. Kiesera (1779-1862).

Wikipedia


kizerytowy

przymiotnik od: kizeryt


SJP.pl


kizi-mizi

pieszczotliwie o kocie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pieszcz. kot

 (1.2) pieszcz. przen. coś rozczulającego, słodkiego

 (1.3) pieszczoty, głaskanie

przymiotnik

 (2.1) pieszcz. rozczulający, słodki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌciʑi‿ˈmʲiʑi, AS: ḱiźi‿mʹiźi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kizia-mizia, kicia, koteczek

 (1.3) gili-gili

Wiktionary


kizia

kicia, kociak;
1. pieszczotliwie o kocie; kituś, kiciuś;
2. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kicia, towar


SJP.pl

Kizia (ukr. Кізя) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim.

W czasach Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie podolskim. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.

Wikipedia


kizia-mizia

pieszczotliwie o kocie


SJP.pl


kiziać

potocznie: pieszczotliwie głaskać, muskać, łaskotać; miziać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) głaskać, dotykać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈciʑät͡ɕ, AS: ḱiźäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kizianie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miziać

Wiktionary


kiziaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od kiziak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiziak m.

Wiktionary


kiziak

suszone odchody zwierzęce, używane jako paliwo w Azji Środkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) białystok. śluz, wydzielina z nosa

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gwara suwalszczyzny źrebak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiziaczek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fluk, koza, gil

 (2.1) kiziaczek

Wiktionary


kizianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kiziać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kiziać ndk.

Wiktionary


kizierowski

nazwisko


SJP.pl


kizieł

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji w Kraju Permskim, na Uralu;

Wiktionary

Kizieł – miasto w Rosji w Kraju Permskim, na Uralu.

Liczba mieszkańców w 2003 wynosiła ok. 26 tys. Ośrodek górnictwa węgla kamiennego (Kizielowskie Zagłębie Węglowe) oraz przemysłu maszynowego, metalowego, spożywczego i meblarskiego. Miasto zostało założone w 1788 r.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. kiziełowski

Wiktionary


kiziełowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Kizłem, dotyczący Kizła

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kizieł mrz.

Wiktionary


kiziol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, otoczak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kizlok.

Wiktionary


kizior

w gwarze miejskiej: pijak


SJP.pl


kiziukiewicz

nazwisko


SJP.pl


kiziunia

zdrobnienie od: kizia; kiziusia


SJP.pl


kiziusia

zdrobnienie od: kizia; kiziunia


SJP.pl


kizomba

gatunek muzyki oraz styl taneczny wywodzący się z Angoli


SJP.pl

Kizomba – gatunek muzyki oraz styl tańca stworzony w Angoli, który zyskał popularność w Portugalii, a później na parkietach pozostałych krajów europejskich. W piosenkach, śpiewanych głównie w języku portugalskim, ale również w ostatnim czasie we francuskim i angielskim.

Kizomba narodziła się w Angoli pod koniec lat 70. XX wieku. Jest połączeniem semby (prekursora samby) wraz z muzyką zouk z Karaibów Francuskich. Widać też w niej wpływy z innych krajów portugalskojęzycznych.

Wikipedia


kizombowy

kizomba


SJP.pl

Patrz:

kizomba

kiżucz

łosoś występujący głównie w Krainie Wielkich Jezior; łosoś srebrzysty


SJP.pl

Kiżucz (Oncorhynchus kisutch) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Wikipedia


kiła

przewlekła choroba weneryczna szerząca się głównie drogą kontaktu płciowego, atakująca wszystkie narządy; syfilis; lues; przymiot (dawniej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba weneryczna wywoływana przez krętka bladego;

 (1.2) daw. med. przepuklina

 (1.3) daw. med. rzeżączka

 (1.4) stpol. med. dymienica

Wiktionary

Kiła (łac. lues, syphilis, stgr. σύφλος syphlos, „brudny”) – infekcja przenoszona głównie drogą płciową, wywoływana przez krętka bladego (łac. Treponema pallidum ssp. pallidum). Do zakażenia może również dojść drogą przezłożyskową.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) lues, syfilis, francuska choroba, franca; daw. przymiot

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1-4) choroba

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 od etym|prasł|*kyla. → nabrzmienie, narośl, a to od etym|praindoeur|*kūlā. → obrzmienie

 por. etymn|chorw|kila., etymn|czes|kýla., etymn|mac|кила., etymn|ros|кила., etymn|serb|кила. i etymn|ukr|кила.

 por. też dalsze etymn|gr|κήλη. (od tego etymn|ngr|κήλη.) oraz etymn|lit|kūla.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) syphilis

* arabski: (1.1) زهري

* asturyjski: (1.1) sífilis m.

* baskijski: (1.1) sifilis

* bułgarski: (1.1) сифилис m.

* chickasaw: (1.1) sipoknabi'

* chiński standardowy: (1.1) puprtrad|梅毒. (méidú)

* czeski: (1.1) syfilis ż., příjice ż.

* duński: (1.1) syfilis w.

* esperanto: (1.1) sifiliso

* fiński: (1.1) syfilis, kuppa, kuppatauti

* francuski: (1.1) syphilis ż.

* galicyjski: (1.1) sífilis ż.

* gudźarati: (1.1) ચાંદી ż. (cāndī)

* hiszpański: (1.1) sífilis ż.

* ido: (1.1) sifiliso

* interlingua: (1.1) syphilis

* islandzki: (1.1) sárasótt ż., sífill, sýfílis

* japoński: (1.1) 梅毒 / 黴毒 (ばいどく, baidoku)

* kataloński: (1.1) sífilis ż.

* kurmandżi: (1.1) agire ż.

* łaciński: (1.1) syphilis, lues

* niemiecki: (1.1) Syphilis ż.

* norweski (bokmål): (1.1) syfilis m.

* norweski (nynorsk): (1.1) syfilis m.

* nowogrecki: (1.1) σύφιλη ż.

* portugalski: (1.1) sífilis ż.

* rosyjski: (1.1) сифилис m.

* serbsko-chorwacki: (1.1) sifilis m.

* słowacki: (1.1) syfilis m.

* szwedzki: (1.1) syfilis w.

* turecki: (1.1) frengi, sifiliz

* węgierski: (1.1) szifilisz

* włoski: (1.1) sifilide ż., malfrancese m., lue ż.

źródła.

== kiła (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) ochłodzić

 (1.2) ostudzić

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) zdrobn. krowa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈciwa, AS: ḱiu̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lues, syfilis, francuska choroba, franca; daw. przymiot

Wiktionary


kiłowy

kiła


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z kiłą, dotyczący kiły

Wiktionary

Patrz:

kiła

Wymowa:

IPA: ciˈwɔvɨ, AS: ḱiu̯ovy

Wiktionary


kj

kilodżul


SJP.pl


kjufte

bułgarskie danie w postaci okrągłych kotlecików z mięsa mielonego; kiufte


SJP.pl


kk

[czytaj: ka-ka] skrót od: kodeks karny; k.k. (skrót czytany także jako całe wyrażenie)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = kodeks karny

Wiktionary

Kodeks karny (skrót to k.k., w języku prawniczym przyjął się również kk) – akt normatywny stanowiący zbiór przepisów regulujących odpowiedzialność karną obywateli danego państwa. Określa definicję przestępstwa, zasady odpowiedzialności za przestępstwo (w tym okoliczności wyłączające bezprawność czynu – tzw. kontratypy), zasady wymiaru kary, zasady przedawnienia odpowiedzialności karnej. Ustala także katalog kar, innych środków przymusu oraz środki związane z poddaniem sprawcy próbie (jak warunkowe zawieszenie wykonania kary).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ka‿ˈka, AS: ka‿ka

Wiktionary


kkj

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = jęz. Komisja Kultury Języka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żona udziela się w KKJ-ocie.

Wiktionary


kkk

skrót od:
1. Katechizm Kościoła Katolickiego;
2. Ku-Klux-Klan


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = kośc. katechizm Kościoła katolickiego;

 (1.2) = hist. Klub Krzywego Koła;

 (1.3) = hist. społ. Ku Klux Klan;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK

* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK

* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

źródła.

== KKK (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ka‿ka‿ˈka, AS: ka‿ka‿ka

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK

* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK

* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

źródła.

== KKK (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK

* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK

* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK

źródła.

== KKK (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


kko

skrót od:
1. Kierownicza Kadra Oświatowa;
2. Krajowy Komitet Odrodzenia


SJP.pl


kks

skrótowiec

 (1.1) = praw. kodeks karny skarbowy;

Wiktionary

Kodeks karny skarbowy – polska ustawa uchwalona 10 września 1999, kodeks. Ustawa weszła w życie 17 października 1999.

Kodeks karny w zakresie prawa karnego skarbowego. Stanowi podstawowy i jedyny akt prawny regulujący kwestię odpowiedzialności za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.

Wikipedia


kkw

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = polit. koalicyjny komitet wyborczy

 (1.2) = praw. kodeks karny wykonawczy;

Wiktionary

  • kkw – kodeks karny wykonawczy
  • KKW – koalicyjny komitet wyborczy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ka‿ka‿ˈvu, AS: ka‿ka‿vu

Wiktionary


kl

skrót od: kilolitr


SJP.pl


kl.

skrót od:
1. klasa;
2. klasyczny; klas.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = klasa

Wiktionary


klabing

regularne spędzanie wolnego czasu w lokalach rozrywkowych; clubbing, klubing


SJP.pl


klabzdra

gwarowo: tęga, zaniedbana kobieta


SJP.pl


kląć

używać słów wulgarnych, najczęściej w złości, chcąc kogoś obrazić; złorzeczyć; przeklinać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) używać wyrazów obelżywych lub wulgarnych

czasownik zwrotny niedokonany kląć się (dk. brak)

 (2.1) przysięgać, zaklinać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klął przez całą drogę do domu, nie mogąc pogodzić się z przegraną swojej drużyny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klɔ̃ɲt͡ɕ, AS: klõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przekleństwo n., klęcie n., przeklinanie n.

 czas. skląć, wykląć, przeklinać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeklinać, wyzywać, wyklinać, złorzeczyć, lżyć, wymyślać, pomstować, zakląć, pot. bluzgać, pot. przen. rzucać mięsem, reg. śl. pierónować.

 (2.1) zaklinać się

Wiktionary


klachać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głównie o kobietach: rozmawiać

Wiktionary


klachula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klachocz mos., klachulino ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.

Wiktionary


klachulino

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klachocz mos., klachula ż., klachy nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.

Wiktionary


klacz

samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica ssaków nieparzystokopytnych, szczególnie samica konia;

Wiktionary

Klacz – samica ssaków nieparzystokopytnych, w szczególności dorosła samica konia powyżej trzeciego roku życia (potocznie: kobyła).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cześnik nieznacznie zmacał ręką kark klaczy, badając, czy bardzo zgrzana, i coś pod nosem mruknął.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klat͡ʃ, AS: klač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kobyła, kobyłka, klaczka

Wiktionary


klaczka

młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. klacz (młoda klacz)

Wiktionary

Klaczka – samica konia w wieku od 12 do 36 miesięcy, młodsza od klaczy. Męskim odpowiednikiem klaczki jest ogierek.

Klaczki osiągają dojrzałość płciową w okresie 18. miesiąca życia, a zdolne są spłodzić źrebaka jako dwulatki. Jednakże w tym okresie klaczka nadal dojrzewa, a ciąża może hamować jej wzrost.

9 czerwca 2007, amerykańska klaczka Rags to Riches (tłum. "Od zera do milionera") wygrała prestiżowe wyścigi konne Belmont Stakes jako pierwsza klaczka od 1905 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy stajni stała przywiązana klaczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klacz ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klacz

Wiktionary


klaczko

młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka


SJP.pl


klaczyński

nazwisko


SJP.pl


klad

grupa organizmów pochodzących od wspólnego przodka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. grupa organizmów mających wspólnego przodka, obejmująca wszystkie wywodzące się z niego grupy potomne;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Klady obejmują organizmy wszelkich rang systematycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klat, AS: klat

Wiktionary


kladno

miasto w Czechach


SJP.pl

Kladno – miasto w Czechach, w kraju środkowoczeskim. Według danych z roku 2024 powierzchnia miasta wynosiła 36,97 km², a liczba jego mieszkańców – 69 078 osób.

Miasto było ośrodkiem górnictwa węgla kamiennego (Kladneńsko-Rakowickie Zagłębie Węglowe), hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, materiałów budowlanych.

Wikipedia


kladofora

gatunek jamochłona przypominający rozgałęziony krzew, występujący w wodach morskich i słodkich; gałęzatka, kordylofora


SJP.pl


kladogeneza

Kladogeneza – ewolucja dywergentna. Na poziomie gatunkowym jest wynikiem jednego z mechanizmów specjacji skutkującego powstaniem co najmniej dwóch gatunków potomnych z jednego gatunku macierzystego. Dywergencja może zachodzić również w obrębie gatunku, prowadząc do tworzenia np. odmian geograficznych, jednak wówczas nie jest ona przykładem kladogenezy ze względu na zachodzący pomiędzy tymi oddzielonymi populacjami przepływ genów. Sytuacja, w której z grupy macierzystej ewoluują więcej niż dwie grupy potomne, nazywana jest politomią.

Wikipedia


kladogram

diagram stosowany w kladystyce


SJP.pl

Kladogram – diagram w kształcie dendrogramu, przypominający drzewo filogenetyczne, ale nieuwzględniający czasu pojawiania się nowych linii ewolucyjnych. Jest produktem analizy kladystycznej. Z punktu widzenia kladystyki czas ukształtowania się poszczególnych cech nie jest istotny, a każdy z porównywanych współczesnych organizmów ma taki sam "czas ewolucji za sobą". Różnią się one jedynie odległościami momentów wyróżnienia z wcześniejszych linii ewolucyjnych.

Wikipedia


kladoksylon

przedstawiciel typu roślin należącego do paprotników


SJP.pl


kladoksylony

typ roślin należący do grupy paprotników


SJP.pl


kladrubski

konie kladrubskie - najstarsza czeska rasa koni domowych, pochodząca ze stadniny we wsi Kladruby nad Labem


SJP.pl


kladystyczny

kladystyka


SJP.pl

Patrz:

kladystyka

kladystyka

sposób klasyfikacji oparty wyłącznie na wzajemnym pokrewieństwie


SJP.pl

Kladystyka, systematyka filogenetyczna – metoda klasyfikacji grupująca obiekty w zhierarchizowane jednostki, spośród których mniej obszerne należą do obszerniejszych. Kladystykę można wykorzystać do uporządkowania jakichkolwiek danych porównawczych – stosowana jest najpowszechniej w systematyce biologicznej, jednak wykorzystuje się ją również m.in. w archeologii i językoznawstwie.

Wikipedia


klag

podpuszczka z cielęcych lub jagnięcych żołądków, używana głównie do wyrobu serów


SJP.pl

Klag – góralskie określenie podpuszczki uzyskiwanej z żołądków cieląt lub jagniąt, które jeszcze nie jadły trawy.

Wikipedia


klagenfurcki

przymiotnik od: Klagenfurt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Klagenfurtem, dotyczący Klagenfurtu, pochodzący z Klagenfurtu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klagenfurt mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. celowiecki

Wiktionary


klagenfurt

miasto w Austrii


SJP.pl

Klagenfurt am Wörthersee (do 31 stycznia 2008 Klagenfurt; słoweń. Celovec ob Vrbskem Jezeru; pol. hist. Celowiec) – miasto statutarne w południowej Austrii, stolica kraju związkowego Karyntia oraz powiatu Klagenfurt-Land do którego jednak miasto nie należy. Liczy 104 332 mieszkańców (1 stycznia 2023). Jest to największe miasto Karyntii i szóste pod względem wielkości miasto Austrii.

Wikipedia


klajdać

czasownik przechodni

 (1.1) poznań. ubierać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klajdanie n.

Wiktionary


klajdanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|klajdać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klajdać ndk.

Wiktionary


klajdersztynder

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieszak

Wiktionary


klajdesdal

ciężki koń pociągowy maści gniadej; clydesdale


SJP.pl


klajniak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. przestępcza: mały chłopiec

Wiktionary


klajster

rodzaj kleju otrzymywanego z mąki rozprowadzanej w wodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. klej z krochmalu lub mąki żytniej i wody

 (1.2) pot. kleista substancja

Wiktionary

Klajster – żelowy lub płynny klej z krochmalu (skrobi) lub mąki i wody. Jest używany od starożytności do różnych form sztuki i rękodzieła, jak introligatorstwo, decoupage, kolaż, papier mâché oraz przyklejanie papierowych plakatów i ogłoszeń do ścian.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈklajstɛr, AS: klai ̯ster

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klajstrowanie n.

 czas. klajstrować

 przym. klajstrowy, klajstrowaty

Wiktionary


klajstrować

potocznie:
1. smarować, zlepiać klajstrem;
2. tuszować złe strony, niedostatki czegoś


SJP.pl


klajstrowaty

lepki, kleisty, podobny do klajstru


SJP.pl


klajstrowy

przymiotnik od: klajster


SJP.pl


klaka

1. brawa wywołane przez grupę wynajętych osób podczas jakiegoś przestawienia, występu itp.; poklask, klaskanie, klaskanina;
2. grupa zorganizowanych i wynajętych oklaskiwaczy w teatrze, na czyimś występie itp.; klakierzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grupa osób wynajęta do oklaskiwania widowiska

 (1.2) przen. grupa osób obłudnie popierająca lub chwaląca kogoś licząc na poparcie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawniej opłacanie klaki było szeroko przyjętym zwyczajem.

 (1.2) Na salę wszedł premier ze swoją klaką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklaka, AS: klaka

Wiktionary

Powiązane:

 (1) rzecz. klakier

Wiktionary


klakier

1. osoba wynajęta do oklaskiwania aktora bądź widowiska; oklaskiwacz;
2. osoba gorliwie przytakująca komuś, popierająca kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) film. liter. kocur komiksowego i filmowego Gargamela;

Wiktionary

Klakier (w oryginale Azrael) – postać fikcyjna z komiksu oraz animowanego serialu pt. Smerfy.

Klakier jest rudym kotem czarownika Gargamela. Przedstawiany jako postać niezdarna i potrafiąca popsuć tym plany swojego pana. Krytycznym okiem spogląda na jego poczynania i próbuje wybić mu z głowy niebezpieczne pomysły. Z reguły jest wobec Gargamela lojalny, jednak epizodycznie zwraca się przeciwko niemu (np. w odcinku pt. Rozum Klakiera). Czasem pomrukuje ludzkim głosem. Jego oryginalne imię (Azrael) jest zaczerpnięte z tradycji islamskiej, gdzie jest imieniem anioła śmierci. Gargamel z kotem Klakierem są wymieniani wśród postaci, które polscy dorośli pamiętają jako jedne z bardziej przerażających z dziecięcych kreskówek. Ekspresja Klakiera wygenerowana komputerowo w filmach Smerfy i Smerfy 2 na tyle przypomina ludzką, że może wzbudzać zjawisko doliny niesamowitości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Smerfy biegały za Klakierem chcąc przypalić mu ogon.

 (1.1) Kto użyczył głosu Klakierowi w polskiej wersji „Smerfów”?

Wiktionary


klakierka

klakier; lizuska, pochlebczyni


SJP.pl


klakierować

potocznie:
1. oklaskiwać aktora, będąc przez niego wynajętym;
2. przyklaskiwać, pochlebiać komuś


SJP.pl


klakierstwo

potocznie:
1. grupa osób wynajęta do odpłatnych oklasków, aplauzu; klaka;
2. publiczne chwalenie kogoś w oczekiwaniu korzyści materialnych z tego tytułu


SJP.pl


klakson

1. ostrzegawczy sygnał dźwiękowy samochodu lub motocykla;
2. urządzenie wydające taki sygnał;
3. włącznik tego urządzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. urządzenie służące do wydawania sygnałów dźwiękowych (najczęściej w celu ostrzeżenia);

Wiktionary

Sygnał dźwiękowy – sygnał akustyczny emitowany przez urządzenie przeznaczone do tego celu, bez użycia głosu ludzkiego i nieemitującego tego głosu, wskazujący na zaistnienie oraz − w razie potrzeby − trwanie i zakończenie niebezpiecznej sytuacji. W drugim znaczeniu klakson − element obowiązkowego wyposażenia pojazdu, służący do ostrzegania innych użytkowników dróg.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jazda samochodem z uszkodzonym klaksonem jest niedozwolona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklaksɔ̃n, AS: klaksõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaksonowanie n.

 czas. klaksonować ndk.

 przym. klaksonowy

Wiktionary


klaksonowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z klaksonem, dotyczący klaksonu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klakson mrz.

Wiktionary


klamburta

dyl, bal przybity do krawędzi burty statku


SJP.pl


klameczka

zdrobnienie od: klamka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: klamka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klãˈmɛt͡ʃka, AS: klãmečka

Wiktionary


klamereczka

zdrobnienie od: klamerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: klamerka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklãmɛˈrɛt͡ʃka, AS: klãmerečka

Wiktionary


klamerka

1. zdrobnienie od: klamra;
2. spinacz do wieszania prania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od klamra

 (1.2) przyrząd do przypinania suszącej się odzieży do sznura

 (1.3) chirurgiczny przyrząd do spinania brzegów rany

Wiktionary

Klamerka, żabka lub spinacz – prosty przyrząd mechaniczny służący do przymocowywania mokrego prania do linki. Klamerki są produkowane w wielu odmianach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zielone klamerki pasują do moich jasnozielonych sukienek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klãˈmɛrka, AS: klãmerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klamra ż., klamrowanie n.

 czas. klamrować ndk.

 przym. klamrowy, klamerkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spinacz

Wiktionary


klamerkowy

przymiotnik od: klamerka


SJP.pl


klamka

1. ruchomy uchwyt do otwierania i zamykania drzwi, okien itp.
2. potocznie: pistolet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dźwignia przy drzwiach lub oknach, umożliwiająca ich otwieranie i zamykanie

 (1.2) gwara więzienna pistolet

 (1.3) środ. techn. dźwignia ręcznego hamulca rowerowego

Wiktionary

Klamka – ruchoma, zwykle metalowa lub plastikowa rączka przy zamku u drzwi (także okna), służąca do ich otwierania i zamykania. Jest sprzężona mechanicznie z zasuwą, wysuwającą się z drzwi do futryny i blokującą ich otwarcie. Najczęściej w mechanizmie umieszczona jest sprężyna, która wymusza położenie zasuwy w pozycji wysuniętej. Klamka stanowi dźwignię umożliwiającą pokonanie oporu tej sprężyny, wsunięcie się zasuwy i odblokowanie otwarcia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nacisnęła klamkę i drzwi jęknęły przejmująco, ukazując woniejące kurzem wnętrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklãmka, AS: klãmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klama ż.

 przym. klamkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) dźwignia (hamulcowa)

Wiktionary


klamkomanetka

rodzaj manetki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. mechanizm na kierownicy roweru umożliwiający zmianę biegów (przerzutek) i użycie hamulców, złożony tylko z jednej dźwigni

Wiktionary

Manetka rowerowa – część układu napędowego roweru sterująca pracą przerzutki i przekładni, przy pomocy której przełącza się w nim biegi.

Manetki są zwykle montowane na kierownicy lub, obecnie znacznie rzadziej, na dolnej rurze ramy (w konstrukcjach szosowych) – stosowania tego rozwiązania praktycznie zaprzestano z powodu bezpieczeństwa oraz wygody obsługi klamkomanetek. Istnieją takżekonstrukcje zwane klamkomanetkami, które są połączeniem manetekz klamkami hamulcowymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌklãmkɔ̃mãˈnɛtka, AS: klãmkõmãnetka

Wiktionary


klamkować

potocznie: zabiegać o czyjąś przychylność, starać się o czyjeś względy, wsparcie; schlebiać, czapkować


SJP.pl


klamkowy

klamka


SJP.pl

Patrz:

klamka

klamocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od klamot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie klamot, lecz tylko mały klamocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klamot m.

Wiktionary


klamor

przestarzałe: wrzawa, hałas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. rzad. odgłos hałasu lub wrzawy

Wiktionary


klamot

potocznie: stary, zbędny przedmiot; grat, rupieć, staroć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. niepotrzebny, stary przedmiot

 (1.2) reg-pl|Poznań. kamień, głaz

 (1.3) reg-pl|Poznań. coś ciężkiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czym prędzej wyjąłem z kartonu wszystkie klamoty i papiery.

 (1.2) Piotr wszedł na duży klamot i zaczął krzyczeć do tłumu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklãmɔt, AS: klãmot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klamoty nmos., klamocik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobiazg

 (1.2) kamlot, zob. też kamień

Wiktionary


klamoty

potocznie: pakunki, rzeczy osobiste, różne przedmioty; manatki, toboły, tobołki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. rzeczy osobiste, pakunki

 (1.2) pot. żart. duży biust kobiecy

 (1.3) pot. inform. części komputera, hardware

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu możesz spać, a swoje klamoty zostaw w szafie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klamot m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manatki, bambetle

 (1.2) cyce, bufet, bufory

Wiktionary


klamp

narzędzie chirurgiczne


SJP.pl

Klamp – gmina w Niemczech w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Plön, wchodzi w skład urzędu Lütjenburg..

Wikipedia


klamra

1. zapięcie we włosach, u pasa, ubrania, butów oraz przy okładkach;
2. rodzaj wężykowato wygiętego nawiasu;
3. pręt z zagiętymi końcami do łączenia dwóch przedmiotów; spona, zwora;
4. żelazny uchwyt ułatwiający wspinaczkę;
5. coś wyodrębniającego fragmenty z całości lub łączącego je w całość;
6. chwyt zapaśniczy stanowiący przygotowanie do rzutu; klincz;
7. dawniej: prostokątne, nachodzące na siebie wydrążenie w belkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapięcie, zwykle ozdobne, u pasa, butów, odzieży, przy okładkach;

 (1.2) element łączący pewne zdarzenia, zjawiska czy fragmenty czegoś w całość

 (1.3) techn. pręt, zwykle metalowy, o ostrych końcach, zagięty w kształcie litery U, używany do łączenia przedmiotów

 (1.4) sport. obustronne przytrzymywanie się w zwarciu przeciwników

 (1.5) turyst. hak wbity w skałę celem ułatwienia wspinaczki

 (1.6) typogr. mat. inform. nawias wężykowato wygięty

Wiktionary

Klamra – w podstawowym znaczeniu tego słowa stanowi część pasa, najczęściej ozdobną, umieszczaną na jednym z jego końców w celu połączenia go z drugim końcem pasa (lub rzadziej – z innym pasem). W tym zastosowaniu klamra pełni funkcję identyczną jak sprzączka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Milva, odpasawszy z bioder gruby skórzany pas, chwyciwszy za klamrę, owinąwszy wokół napięstka, dopadła wojowników i zaczęła ich łoić, od ucha, z całej siły, nie żałując ni rzemienia, ni ręki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. klamerka ż.

 czas. klamrować ndk.

 przym. klamrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klamerka, sprzączka

 (1.2) łącznik

 (1.4) chwyt klamrowy, klincz

 (1.5) hak

Wiktionary


klamrowarka

urządzenie do łączenia elementów obuwia klamerkami


SJP.pl


klamrowato

klamrowaty


SJP.pl

Patrz:

klamrowaty

klamrowaty

podobny do klamry, mający kształt klamry


SJP.pl


klamrowy

przymiotnik od: klamra


SJP.pl


klamycki

nazwisko


SJP.pl


klan

1. grupa ludzi mająca wspólnego przodka; ród;
2. grupa ludzi wzajemnie się popierających, związanych jakąś ideą, często więzami krwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wielopokoleniowa rodzina, której członkowie są silnie ze sobą związani;

 (1.2) hist. patriarchalny klan (1.1) z silnym przywódcą w dawnej Irlandii i Szkocji;

 (1.3) związek osób wspierających się i mających wspólne interesy

 (1.4) środ. inform. nazwa zespołu w sportach elektronicznych;

Wiktionary

Klan (celt. clan) – ród spokrewnionych lub spowinowaconych ze sobą osób lub też związek osób wspierających się i mających wspólne interesy.

  • klan – pojęcie z dziedziny antropologii kultury
    • klan – klan szkocki
    • klan – klan japoński

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.4) Filip należy do klanu MeetYourMakers.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: klãn, AS: klãn

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. klanowość ż.

    :: zdrobn. klanik m.

     przym. klanowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.4) gildia

    Wiktionary


klang

1. w żeglarstwie: pojedyncze uderzenie w dzwon okrętowy;
2. gwarowo: dźwięk, brzmienie;
3. środowiskowo: dźwięk silnika;
4. slapping; w muzyce:
a) technika gry na gitarze basowej i elektrycznej polegająca na silnym uderzeniu lub szarpnięciu struny, która wydaje charakterystyczny dźwięk, uderzając o gryf;
b) część utworu muzycznego wykonana tą techniką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie

Wiktionary

  • klang – pojedyncze uderzenie w dzwon okrętowy (sygnalizacja zmiany wachty)
  • klang – technika gry na gitarze basowej, zob. slapping
  • miejscowości
    • Klang (Francja)
    • Klang (Malezja) = Kelang

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jo żech mioł klang w mobilniku jak plompa z beluwy.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Klang. → dźwięk

uwagi.

 (1.1) inna pisownia klank

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dźwięk.

* niemiecki: (1.1) Klang m.

źródła.

== klang (język szwedzki.) ==

wymowa. audio|Sv-en klang.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) brzdęk

 (1.2) dzwonienie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


klangor

jednostajny dźwięk rozlegający się wysoko w powietrzu, zwłaszcza głos żurawi ciągnących w przelocie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. głośny, jednostajny wielokrotnie powtarzany dźwięk wydawany przez lecące ptactwo

Wiktionary

  • klangor – jednostajny dźwięk w powietrzu, zwłaszcza głos żurawi ciągnących w przelocie
  • Klangor – polski serial telewizyjny
  • Klangor – tom poetycki Urszuli Kozioł

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z nieba dochodziły tylko klangory żurawi ciągnących ku morzu; zresztą ciszy nie przerywał żaden głos.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklãŋɡɔr, AS: klãŋgor

Wiktionary


klangowanie

technika gry na gitarze basowej, połączenie slappingu i poppingu


SJP.pl


klanik

zdrobnienie od: klan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od klan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klan m.

Wiktionary


klank

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jo żech mioł klank w mobilniku jak plompa z beluwy.

Wiktionary


klanowicz

nazwisko


SJP.pl


klanowy

1. charakterystyczny dla klanu;
2. rodowy, rodzinny, związany więzami krwi;
3. koteryjny, koneksyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący klanu, właściwy klanowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klan m.

Wiktionary


klap

odgłos uderzenia, klaśnięcia


SJP.pl


klapa

1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pokrywa na zawiasach przykrywająca coś

 (1.2) wyłóg płaszcza, fraka lub marynarki

 (1.5) bot. element blaszki liściowej klapowanej, oddzielony interlobiami, np. u nazwa systematyczna|Taraxacum|ref=tak. (mniszek)

Wiktionary

  • Klapa – potoczna nazwa zaworu bezpieczeństwa
  • Klapa – ruchoma powierzchnia w tylnej części skrzydła samolotu,
  • Klapa – rodzaj zamknięcia stosowanego w hydrotechnice
  • Klapa zwrotna – rodzaj klapy (zamknięcia) stosowanej w hydrotechnice i melioracjach
  • Klapa – tradycyjny chorwacki (dalmatyński) gatunek muzyczny polegający na śpiewaniu a capella, w 2012 uznany za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości
  • Klapa wirowa – zawór motylkowy w kolektorze dolotowym w silnikach Diesla.
  • Klapa – w instrumentach dętych drewnianych (rzadziej w blaszanych) ruchoma przykrywka na długim ramieniu służąca do zamykania otworów bocznych; wykonana z mosiężnej blachy z przyklejoną od spodu korkową poduszeczką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Rola w tym filmie była dla niej klapą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklapa, AS: klapa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klapanie n., klapek m., klapanie n., klapnięcie n., kłapanie n., kłapnięcie n.

:: zdrobn. klapka ż., klapeczka ż.

 czas. klapać ndk., klapnąć dk., kłapać ndk., kłapnąć dk.

 przym. klapowy, klapowany

Wiktionary


klapać

1. wydawać głuchy odgłos poprzez uderzanie czymś płaskim;
2. zdecydowanie siadać lub upadać;
3. wydawać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów


SJP.pl


klapaczka

1. rodzaj choroby owiec;
2. gwarowo: packa na muchy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.

Wiktionary


klapak

w łowiectwie: młoda, nielotna jeszcze kaczka


SJP.pl


klapaucjusz

Cyberiada – cykl opowiadań Stanisława Lema osadzonych w świecie robotów, z głównymi bohaterami Trurlem i Klapaucjuszem. Po raz pierwszy wydany pod tym tytułem nakładem Wydawnictwa Literackiego w roku 1965.

Najstarsze opowiadania z cyklu ukazały się w zbiorze Bajki robotów w 1964, ostatnie – Powtórka – w zbiorze pod tym samym tytułem w 1979.

Z powodu podobieństwa obu zbiorów (świat, tematyka), Cyberiada jest zwykle łączona z Bajkami robotów.

Wikipedia


klapeczka

zdrobnienie od: klapka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: klapka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaˈpɛt͡ʃka, AS: klapečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klapanie n., klapek m., klapnięcie n., klapa ż., klapka ż.

 czas. klapać, klapnąć

 przym. klapowy

Wiktionary


klapek

letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obuw. lekkie obuwie składające się z samej podeszwy i paska na palce;

Wiktionary

Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).

Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wchodziliśmy w klapkach pod prysznice, aby nie złapać grzyba na stopach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklapɛk, AS: klapek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klapanie n., klapniecie n., klapa ż., klapka ż., klaps m., klapeczka ż.

 czas. klapać, klapnąć

Wiktionary


klapiasty

obwisły, zwisający


SJP.pl


klapitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łódź. rodzaj kamienicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I choć mieszkam w klapitce i próbowałem kiedyś jeść drygle to sądzę, że i tak jestem siajowy. (z Internetu)

Wiktionary


klapka

1. mała klapa, pokrywa;
2. kawałek skóry lub gumy przymocowany do kijka, służący do zabijania much; packa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: klapa

 (1.2) mała klapa

 (1.3) przesłona na oczy konia, ograniczająca pole widzenia

 (1.4) reg. packa (na muchy)

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: klapek

Wiktionary

Klapka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. W 2011 roku we wsi Klapka liczba mieszkańców wynosiła 132.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈklapka, AS: klapka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klapanie n., klapnięcie n., klapek m., klapa ż., klapeczka m.

 czas. klapać ndk., klapnąć dk.

 przym. klapowy, klapkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klapeczka

Wiktionary


klapki

letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek


SJP.pl

Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).

Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.

Wikipedia


klapkowy

klapka


SJP.pl

Patrz:

klapka

klapnąć

1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. klapać)

 (1.1) uderzyć o coś na płask z hałasem

 (1.2) upaść na pośladki

czasownik przechodni dokonany (ndk. klapać)

 (2.1) opaść zwieszając się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klapanie n., klapnięcie n., klapek m., klapa ż., klapeczka ż., klapka ż.

 czas. klapać ndk.

Wiktionary


klapnięty

1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów


SJP.pl


klapolotka

klapa na krawędzi spływu skrzydła służąca do zwiększania siły nośnej płata i jednocześnie przechylania statku powietrznego na boki, wokół osi podłużnej


SJP.pl


klapować

potocznie: pasować, odpowiadać


SJP.pl


klapowany

o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowaty


SJP.pl


klapowaty

o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowany


SJP.pl


klapowisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mors. wyznaczone miejsce na morzu, w którym składuje się osady i inny materiał wybrany z dna portu podczas jego pogłębiania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklapɔˈvʲiskɔ, AS: klapovʹisko

Wiktionary


klapowy

przymiotnik od: klapa (w znaczeniu: zwierciadło zaworu klapowego), np. zwrotnik klapowy


SJP.pl


klaps

1. uderzenie dłonią na płasko, wywołujące charakterystyczne klaśnięcie;
2. wczesna odmiana gruszy o soczystych owocach; owoc tej gruszy; klapsa;
3. prosty przyrząd używany na planie filmowym;
4. scena, ujęcie w czasie kręcenia filmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) uderzenie otwartą dłonią w pośladek

 (1.2) spoż. owoc klapsy

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) film. urządzenie wykorzystywane między ujęciami;

Wiktionary

  • klaps – forma przemocy fizycznej i kary cielesnej, płaskie uderzenie dłonią, najczęściej w pośladki
  • klaps – urządzenie wykorzystywane przy kręceniu filmu
  • Klaps – polski krótkometrażowy film dokumentalny z 1976 roku
Zobacz też
  • Klapsa – odmiana gruszy uprawnej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za przepierzeniem żołnierze z eskorty grali w „salonowca” i na wystawione zady spadały raz za razem mlaszczące i rzetelne klapsy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaps, AS: klaps

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. klapek m.

Wiktionary


klapsa

odmiana gruszek; także owoc z drzewa tej odmiany


SJP.pl

Wikipedia


klapser

pracownik ekipy filmowej obsługujący klaps


SJP.pl


klapserka

klapser


SJP.pl

Patrz:

klapser

klapsznita

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kanapka, kromka z dwóch złożonych kawałków chleba z czymś pomiędzy

Wiktionary


klapsztula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Bydgoszcz. kanapka złożona z dwóch warstw pieczywa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój chłopak to straszna fleja – w plecaku znalazłem jakieś farfocle i zgniłą klapsztulę sprzed dwóch tygodni.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sandwicz, gw-pl|Górny Śląsk. klapsznita

Wiktionary


klapy

1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów


SJP.pl

Klapy – elementy mechanizacji skrzydła, umiejscowione zazwyczaj w tylnej części skrzydła statku powietrznego, pozwalające w razie potrzeby znacznie zwiększyć siłę nośną (nawet o 50–80%) oraz opór skrzydła. Wykorzystywane zwykle aby umożliwić lot z mniejszą prędkością, a także aby skrócić start i zmniejszyć prędkość podejścia do lądowania. Wysunięcie klap pozwala na zmniejszenie minimalnej prędkości statku powietrznego Vs. Efektem ubocznym stosowania klap jest zmniejszenie krytycznego kąta natarcia. Kąt wychylenia klap podczas startu samolotu wynosi przeciętnie ok. 15–20 stopni, a podczas lądowania ok. 30 stopni.

Wikipedia


klar

1. wykonywanie prac porządkowych na statku;
2. gwarowo: ład, porządek;
3. przezroczysty syrop, lukier;
4. dawniej: klarowność, przezroczystość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. daw. ciasto, w którym przyrządza się ryby, mięsa

 (1.2) żegl. porządek na pokładzie

Wiktionary

Zrobić klar - Zrobić porządek na pokładzie, w kokpicie i w kabinie, wraz z buchtą lin, umyciem pokładu, kokpitu i kabiny. Na statkach morskich określenie to oznacza zrobienie jakichkolwiek porządków, posprzątanie. W języku marynarskim istnieje też czasownik klarować mający znaczenie: sprzątać, a także: systematyzować, tłumaczyć, wyjaśnić.

Klar portowy - Porządek właściwy dla pozostawienia jachtu w porcie, wszystkie luźno położone na pokładzie przedmioty schowane do kabiny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== klar (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) jasny, czysty, wyraźny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klar, AS: klar

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== klar (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) jasny, czysty, wyraźny

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


klara

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Klara – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od przymiotnika clarus oznaczającego „jasny”, „jaśniejący”, „sławny”.

Klara imieniny obchodzi: 20 marca, 17 kwietnia, 11 sierpnia, 12 sierpnia i 18 sierpnia.

Osoby noszące imię Klara:

  • Klara z Asyżu – święta katolicka, duchowa córka św. Franciszka z Asyżu
  • Klara z Montefalco – święta katolicka, opatka zakonu augustianek
  • Klara z Rimini – błogosławiona katolicka
  • Klara Badano – błogosławiona katolicka
  • Chiara Zorzi – księżna Aten (1451)
  • Clara Alonso – argentyńska aktorka i piosenkarka
  • Claire Bloom – angielska aktorka
  • Claire Coffee – amerykańska aktorka
  • Claire Danes – amerykańska aktorka
  • Clara Barton – założycielka Amerykańskiego Czerwonego Krzyża
  • Clara Bow – amerykańska aktorka
  • Clara Hughes – kanadyjska łyżwiarka szybka i kolarka szosowa
  • Klara Sierońska-Kostrzewa – polska gimnastyczka
  • Clara Schumann – niemiecka pianistka
  • Klara Zach – kochanka Kazimierza Wielkiego
  • Klára Jarunková – słowacka pisarka
  • Klára Zakopalová – czeska tenisistka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Klara i jestem urzędniczką z Piły.

 (1.1) Pani Klaro, czy mogłaby mi pani pomóc?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklara, AS: klara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klarysa ż., klaryska ż.

:: zdrobn. Klarcia ż., Klareńka ż., Klaruchna ż., Klarunia ż., Klarusia ż.

 przym. klariański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Klarcia, Klareńka, Klaruchna, Klarunia, Klarusia

Wiktionary


klarcia

zdrobnienie od: Klara (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Klara

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pewna dziewczynka, imieniem Klarcia, była grzeczna, posłuszna, i miała mamę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klara ż., Klarysa ż., klaryska ż., Klareńka ż., Klaruchna ż., Klarunia ż., Klarusia ż.

 przym. klariański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Klara; zdrobn. Klareńka, Klaruchna, Klarunia, Klarusia

Wiktionary


klarciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarci lub z nią związany


SJP.pl


klarecki

nazwisko


SJP.pl


klaretyn

członek Zgromadzenia Misjonarzy Klaretynów, katolickiego zgromadzenia zakonnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Antoniego Marię Klareta;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1997 został wyświęcony pierwszy klaretyn z Wybrzeża Kości Słoniowej.

 (1.1) Niedawno klaretyni otwarli nową placówkaacówkę na Syberii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaretynka ż.

 przym. klaretyński

Wiktionary


klaretynka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia klaretyńskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani Klara chodzi zawsze do klaretynek na mszę świętą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaretyn mos.

 przym. klaretyński

Wiktionary


klaretynki

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta


SJP.pl


klaretyński

przymiotnik

 (1.1) związany z klaretynami lub klaretynkami, dotyczący klaretynów lub klaretynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowicjusze poznają charyzmat klaretyński.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaretyn mos., klaretynka ż.

Wiktionary


klariański

przymiotnik

 (1.1) związany z klaryskami i duchowością św. Klary z Asyżu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po Bożym Narodzeniu Lidia przyjmie habit klariański w Starym Sączu.

 (1.1) Za organizację sympozjum klariańskiego odpowiadała s. Honorata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klarcia ż., klaryska ż., Klara ż.

Wiktionary


klark

urzędnik opiekujący się załadunkiem i wyładunkiem statku


SJP.pl


klarkia

rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych, pochodzący z Ameryki Północnej; dzierotka


SJP.pl

Wikipedia


klarnecik

zdrobnienie od: klarnet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: klarnet

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klarˈnɛt͡ɕik, AS: klarnećik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarnet m., klarnecista m., klarnecistka ż.

 przym. klarnetowy

Wiktionary


klarnecista

muzyk grający na klarnecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. osoba grająca na klarnecie

Wiktionary

Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.

Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fantastyczny występ młodego klarnecisty z Katowic zachwycił jurorów i publiczność.

 (1.1) Bardziej od pianistów pociągają mnie tylko klarneciści. Dźwięk klarnetu ma w sobie coś niezwykle zmysłowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklarnɛˈt͡ɕista, AS: klarnećista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarnet mos./mrz., klarnecik mrz.

:: fż. klarnecistka ż.

 przym. klarnetowy

Wiktionary


klarnecistka

kobieta grająca na klarnecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta grająca na klarnecie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklarnɛˈt͡ɕistka, AS: klarnećistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarnet m., klarnecik m.

:: fm. klarnecista m.

 przym. klarnetowy

Wiktionary


klarnet

instrument dęty należący do grupy instrumentów drewnianych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. instrument dęty drewniany ze stroikiem;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) reg. żart. osoba niezbyt rozgarnięta

Wiktionary

Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.

Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie puszczano bab, śpiewających pieśni pobożne, ani dziada, który grał na klarnecie, ani kataryniarzy.

 (1.1) Dźwięk klarnetu jest miękki, soczysty i delikatny.

 (2.1) Powiedz tym klarnetom, że nie zabrali bidonu z budowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklarnɛt, AS: klarnet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarnecista mos., klarnecistka ż.

:: zdrobn. klarnecik mrz.

 przym. klarnetowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) aerofon, instrument

 (2.1) osoba

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) ustnik, baryłka, korpus, czara

pokrewne.

 rzecz. klarnecista mos., klarnecistka ż.

:: zdrobn. klarnecik mrz.

 przym. klarnetowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|clarinette., etym|włoski|clarinetto.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) clarinet

* arabski: (1.1) كلارينيت m. (klārínít)

* baskijski: (1.1) klarinete

* białoruski: (1.1) кларнет m. (klarnet)

* bułgarski: (1.1) кларинет m. (klarinet)

* chiński standardowy: (1.1) 单簧管 (dānhuángguǎn)

* chorwacki: (1.1) klarinet m.

* czeski: (1.1) klarinet m.

* duński: (1.1) klarinet w.

* esperanto: (1.1) klarneto

* estoński: (1.1) klarnet

* fiński: (1.1) klarinetti

* francuski: (1.1) clarinette ż.

* hebrajski: (1.1) קלרנית ż. (klarnit)

* hiszpański: (1.1) clarinete m.

* indonezyjski: (1.1) klarinet

* interlingua: (1.1) clarinetto

* japoński: (1.1) クラリネット (kurarinetto)

* kaszubski: (1.1) klarnet m.

* kataloński: (1.1) clarinet m.

* koreański: (1.1) 클라리넷

* litewski: (1.1) klarnetas m.

* łotewski: (1.1) klarnete ż.

* niderlandzki: (1.1) klarinet ż./m.

* niemiecki: (1.1) Klarinette ż.

* norweski (bokmål): (1.1) klarinett m.

* nowogrecki: (1.1) κλαρινέτο n. (klarinéto), κλαρίνο n. (klaríno)

* portugalski: (1.1) clarinete m.

* rosyjski: (1.1) кларнет m. (klarnet)

* rumuński: (1.1) clarinet n.

* słowacki: (1.1) klarinet m.

* słoweński: (1.1) klarinet m.

* szwedzki: (1.1) klarinett w.

* turecki: (1.1) klarnet

* ukraiński: (1.1) кларнет m. (klarnet)

* węgierski: (1.1) klarinét

* wietnamski: (1.1) clarinet / cla-ri-nét

* wilamowski: (1.1) klarnet ż.

* włoski: (1.1) clarinetto m.

źródła.

== klarnet (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) klarnet

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


klarnetnik

rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych


SJP.pl


klarnetowy

przymiotnik od: klarnet


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. przymiotnik od rzeczownika → klarnet

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklarnɛˈtɔvɨ, AS: klarnetovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarnet m., klarnecista m., klarnecistka ż.

:: zdrobn. klarnecik m.

Wiktionary


klarować

1. oczyszczać płyny
2. potocznie: tłumaczyć coś komuś, wyjaśniać
3. porządkować liny na statku; przygotowywać statek do manewru


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. wyklarować)

 (1.1) wyjaśniać, tłumaczyć

 (1.2) oczyszczać płyn z zawiesin, szumowin

 (1.3) daw. czyścić

 (1.4) zwijać linę

 (1.5) przygotowywać statek do manewru

czasownik zwrotny niedokonany klarować się (dk. wyklarować się)

 (2.1) wyjaśniać się, ustalać się

 (2.2) oczyszczać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarowanie n., klarownica ż.

 przym. klarowny, klarowany

Wiktionary


klarowacz

przyrząd do klarowania płynów


SJP.pl


klarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|klarować.

Wiktionary

  • klarowanie masła
  • klarowanie zup

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌklarɔˈvãɲɛ, AS: klarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klarować ndk.

 przym. klarowny, klarowany

Wiktionary


klarówka

roztwór cukru przygotowany do klarowania


SJP.pl


klarownia

instalacja do oczyszczania ścieków i wód z kanałów


SJP.pl


klarownica

1. urządzenie w browarze lub cukrowni służące do klarowania płynu
2. łyżka z dziurkami służąca do klarowania syropu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. urządzenie do oczyszczania płynów z zawiesin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklarɔvʲˈɲit͡sa, AS: klarovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klarować

Wiktionary


klarowniej

stopień wyższy od przysłówka: klarownie


SJP.pl


klarowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: klarowny


SJP.pl


klarownik

urządzenie do klarowania wody


SJP.pl


klarowność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co klarowne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. klarowny

Wiktionary


klarowny

1. przezroczysty, jasny
2. o barwie głosu: dźwięczny, harmonijny
3. przenośnie: całkowicie zrozumiały, prosty, wyrazisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jasny, zrozumiały

 (1.2) przezroczysty, pozbawiony zawiesin i zanieczyszczeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest to w miarę klarowna sytuacja wykluczająca z dużym prawdopodobieństwem inne przyczyny niepłodności.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klarowność ż., klarowanie n.

 czas. klarować ndk.

 przysł. klarownie

Wiktionary


klaryfikacja

uściślenie lub wyjaśnienie znaczenia czegoś


SJP.pl


klaryfikacyjny

klaryfikacja


SJP.pl

Patrz:

klaryfikacja

klarygować

dawniej: wyjaśniać, tłumaczyć; klarować


SJP.pl


klarynowo

Klarynowo – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 129 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.

Wikipedia


klarysa

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;

Wiktionary

Klarysa – imię żeńskie, pokrewne imieniu Klara.

Klarysa imieniny obchodzi: 1 lipca i 9 sierpnia.

Znane osoby noszące imię Klarysa:

  • Clarisse Agbegnenou – francuska dżudoczka
  • Clarissa Chun – amerykańska zapaśniczka
  • Clarissa Davis – amerykańska koszykarka
  • Clarisa Fernández – argentyńska tenisistka
  • Clarisse Nomaye – czadyjska pisarka i poetka
  • Clarice Lispector – brazylijska pisarka
  • Klarysa Orsini – włoska arystokratka
  • Clarissa Pinkola Estés – amerykańska pisarka i psychoterapeutka
  • Clarisa Sagardía – argentyńska siatkarka
  • Clarissa Scott Delany – amerykańska poetka
  • Claressa Shields – amerykańska pięściarka
  • Clarissa Minnie Thompson Allen – amerykańska pisarka i poetka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: klaˈrɨsa, AS: klarysa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klarcia ż., Klara ż., klaryska ż.

Wiktionary


klarysczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany


SJP.pl


klarysiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany


SJP.pl


klaryska

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica z zakonu klariańskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tą klaryską interesowały się niemieckie władze okupacyjne.

 (1.1) Ksienią klarysek w Starym Sączu została s. Honorata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klarcia ż., Klarysa ż., Klara

 przym. klariański

Wiktionary


klaryski

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary


SJP.pl

  • Ubogie Siostry Świętej Klary – zakon założony w 1212 roku przez św. Franciszka i św. Klarę z Asyżu
  • Klaryski kapucynki Świętej Klary – zakon założony w 1538 roku przez Marię Lorenzę Longo
  • Klaryski od wieczystej Adoracji – zakon założony w 1854 roku przez Marię Klarę Bouilleveaux

Wikipedia


klaryt

węgiel półbłyszczący, będący odmianą węgla kamiennego


SJP.pl

Klaryn – odmiana petrograficzna węgla kamiennego. Głównym jego składnikiem jest klaryt.

Wikipedia


klarzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Klary lub z nią związany


SJP.pl


klas.

skrót od: klasyczny; kl.


SJP.pl


klasa

1. kategoria czegoś
2. grupa społeczna
3. rok w szkole
4. szkolna sala
5. dział nauczania w szkole artyst.
6. typ wagonu
7. stopień wartości techn.
8. jednostka syst. w biol.
9. zbiór dystrybutywny
10. pewne pojęcie mat.
11. szczebel ligowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. grupa dzieci w szkole

 (1.2) pomieszczenie (sala) w szkole, gdzie odbywają się lekcje

 (1.3) bot. jednostka podziału świata roślin;

 (1.4) poziom jakości jakiegoś przedmiotu, oceniany na podstawie użytych materiałów, wykonania itp.

 (1.5) dobry styl

 (1.6) inform. w programowaniu obiektowym: typ wyrażony przez rekord danych wraz z funkcjami operującymi na tych danych;

 (1.7) mat. uogólnienie pojęcia zbioru na dowolne kolekcje obiektów spełniających pewien warunek;

 (1.8) standard środków lokomocji, np. kolei, samolotów; środek lokomocji tego standardu

 (1.9) socjol. grupa społeczna na określonym poziomie hierarchii ekonomiczno-kulturowej

 (1.10) zob. klasy.

Wiktionary

Określenie klasa ma kilka odrębnych znaczeń, jednak większość odnosi się do wyniku podziału czegoś na elementy lub podzbiory.

Szkolnictwo
  • klasa – termin w szkolnictwie oznaczający jedno z trzech pojęć:
  • poziom nauczania uczniów, zwykle uzależniony od ich wieku
  • o grupie uczniów uczęszczających razem na większość zajęć, inaczej oddział
  • pomieszczenie, w którym odbywa się nauczanie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nauczycielka zaplanowała wycieczkę dla całej klasy.

 (1.1) Klasa 3c nienawidzi lekcji informatyki.

 (1.2) Gdy dyrektor wszedł do klasy, wszyscy uczniowie natychmiast ucichli.

 (1.2) Rozwydrzona młodzież biegała po klasie i rzucała śniegiem w tablicę.

 (1.3) Rośliny z klasy jednoliściennych mają charakterystyczną budowę liści.

 (1.3) W klasie iglastych dominują rośliny z rodziny sosnowatych.

 (1.4) Nowy model zaprezentowany na targach motoryzacyjnych zachwyca klasą wykonania i elegancji.

 (1.4) To wino jest tak wysokiej klasy, że tylko najbardziej wyrafinowani degustatorzy potrafią docenić jego kartonowy smak.

 (1.5) Zachował klasę i nie dał się sprowokować wulgarnym zaczepkom.

 (1.6) W języku Java klasę definiujemy przy użyciu słowa kluczowego „class”.

 (1.7) Liczby kardynalne nie tworzą zbioru, lecz klasę właściwą.

 (1.8) Pojechaliśmy na wakacje pierwszą klasą.

 (1.9) Co jest marzeniem przeciętnego mężczyzny z klasy średniej?

 (1.9) Klasą społeczną bez praw byli niewolnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklasa, AS: klasa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podklasa ż., klasowe nmos., klasyfikacja ż., klasyfikator m., klasy nmos., klasówka ż., klasyfikowanie n., sklasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.

 czas. klasyfikować ndk., sklasyfikować dk., zaklasyfikować dk.

 przym. klasowy, wewnątrzklasowy, klasyfikacyjny, klasistowski

 przysł. klasowo, klasyfikacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.9) klasa społeczna

Wiktionary


klasa-pracownia

sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasopracownia


SJP.pl


klaser

album do znaczków pocztowych, z przezroczystymi paskami, za które wsuwa się znaczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filatel. specjalny album do przechowywania kolekcji znaczków pocztowych, pocztówek, etykiet itp.;

Wiktionary

Klaser (wkładnik) – rodzaj albumu, w którym kolekcjonerzy umieszczają drobne, płaskie obiekty. Najczęściej stosowany do znaczków pocztowych; istnieją także klasery do monet, kopert, pocztówek, kart i podobnych obiektów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strony klaserów są najczęściej białe lub czarne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklasɛr, AS: klaser

Wiktionary

Powiązane:

 przym. klaserowy

Wiktionary


klaserowy

przymiotnik od: klaser


SJP.pl


klasistowski

klasizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z klasizmem, dotyczący klasizmu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakteryzujący się klasizmem, przejawiający takie postawy

Wiktionary

Patrz:

klasizm

Powiązane:

 rzecz. klasizm m., klasa ż., klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.

 czas. klasyfikować ndk., zaklasyfikować dk.

 przym. klasowy

 przysł. klasowo, klasistowsko

Wiktionary


klasizm

dyskryminacja związana z przynależnością do klasy społeczno-ekonomicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. polit. uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na klasę społeczną; określenie związane z koncepcją walki klas;

Wiktionary

Klasizm, dyskryminacja klasowa – określenie powiązane z koncepcją walki klas, oznacza w największym uproszczeniu uprzedzenie lub dyskryminację ze względu na klasę społeczną. Obejmuje indywidualne postawy, zachowania, politykę i systemowe praktyki, które dają korzyści klasie wyższej kosztem klasy niższej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Walka z klasizmem jest trudna, żeby jednak została podjęta, problem musi w ogóle zostać postawiony (…)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. klasistowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyskryminacja klasowa

Wiktionary


klask

odgłos powstający przy klaskaniu


SJP.pl


klaskać

1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) ornit. o słowiku: śpiewać

 (1.2) logopedia eduk. uderzać językiem o zęby, wydając dźwięki podobne do kląskania słowika, lub stukotu kopyt końskich o bruk

 (1.3) stpol. mlaskać

 (1.4) trzaskać, uderzać wydając charakterystyczny odgłos np. stąpając

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczególniej kiedy miesiąc na niebie stał, a słowik w olchach kląskał, zbierała Stacha do fujarki taka chęć, jakby na ten przykład głodnego do jadła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kląskanie n.

 czas. pokląskiwać ndk.

Wiktionary


klaskacz

potocznie: ten, kto klaszcze, oklaskuje; oklaskiwacz


SJP.pl


klaskanie

1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|kląskać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kląsk m., kląskawka ż.

 czas. kląskać ndk.

Wiktionary


klaskanina

potocznie: długotrwałe oklaski; aplauz, owacje, oklaski


SJP.pl


klaskany

dawna odmiana poloneza tańczonego przy akompaniamencie klaskania w ręce


SJP.pl


kląskawka

mały ptak wędrowny z rodziny drozdów


SJP.pl

Kląskawka – ptak z rodziny muchołówek (kilkanaście gatunków), w szczególności występujące w Polsce:

  • kląskawka zwyczajna (Saxicola rubicola)
  • kląskawka syberyjska (Saxicola maurus)

Wikipedia


klaśnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|klasnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klasnąć dk., klaskać ndk.

 rzecz. klaskanie n.

Wiktionary


klasopracownia

sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasa-pracownia


SJP.pl


klasówa

potoczne zgrubienie od: klasówka


SJP.pl


klasowe

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) eduk. wspólny fundusz przeznaczany na potrzeby klasy

forma przymiotnika.

 (2.1) lp. n., lm. nmos. zob. klasowy.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za bombki na choinkę zapłacimy z klasowych.

 (1.1) Madzia została skarbnikiem i zbiera na klasowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaˈsɔvɛ, AS: klasove

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasa ż., klasy nmos.

 przym. klasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) składki

Wiktionary


klasóweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: klasówka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasówka ż.

Wiktionary


klasówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. eduk. pisemne sprawdzenie wiedzy uczniów z określonej partii materiału, trwające pełną godzinę lekcyjną;

Wiktionary

Praca klasowa (potocznie klasówka) – pisemne sprawdzenie bieżącej wiedzy i umiejętności uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych pisane pod kontrolą nauczyciela, obejmujące pewną partię nauczanego materiału (z jednego przedmiotu) i trwające zwykle co najmniej jedną godzinę lekcyjną. Klasówka sprawdza wiedzę zwykle całej klasy szkolnej, a jej uczniowie piszą ją przeważnie w tym samym czasie i miejscu (zwykle w klasie szkolnej, w której mają zajęcia z danego przedmiotu). Nie stosuje się tego terminu dla sprawdzianu ustnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panie profesorze, proszę nam dzisiaj nie robić klasówki!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasa ż., klasy nmos., klasóweczka ż.

 przym. klasowy

 przysł. klasowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) praca klasowa

Wiktionary


klasowo

przysłówek

 (1.1) eduk. razem z grupą uczniów z tej samej klasy

 (1.2) społ. w obrębie klasy społecznej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzieci pójdą na szczepienie klasowo czy całymi rocznikami?

 (1.2) Wypędzono Niemców, napłynęła fala repatriantów z dawnych kresów wschodnich, a tożsamość i mit śląskości wiązano przede wszystkim klasowo – z górnictwem i hutnictwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasy nmos., klasa ż., klasowanie n., klasowiec mos., klasowość ż., klasówka ż.

 czas. klasować ndk.

 przym. klasowy, klasistowski

Wiktionary


klasowość

podział na klasy społeczne, przynależność do danej klasy; kastowość


SJP.pl


klasowy

przymiotnik od: klasa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od klasa (zwykle w znaczeniu klasy jako oddziału szkolnego lub grupy społecznej)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W końcu XIX w., wraz z rozwojem przemysłu ciężkiego na Górnym Śląsku, powoli zaczynała dojrzewać świadomość klasowa.

 (1.1) Podobnie widły, przeznaczone do rozrzucania nawozu, okazywały się wielekroć dogodnym instrumentem przy załatwianiu konfliktów gromadzkich i klasowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaˈsɔvɨ, AS: klasovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasowe nmos., klasa ż., klasy nmos., klasówka ż.

 przysł. klasowo

 przym. klasistowski

Wiktionary


klaster

cluster;
1. grupa kilku atomów metalu występująca w cząsteczce albo krysztale;
2. wielodźwięk złożony z sąsiadujących ze sobą dźwięków;
3. jednostka pamięci dysku składaj. się z jednego lub kilku sektorów;
4. grupa składaj. się z niezależnych firm z tej samej branży i innych podmiotów z danego regionu, nawiązujących współpracę dla wspólnych korzyści; grono


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. wielodźwiękowe współbrzmienie zbudowane z bardzo małych interwałów;

 (1.2) inform. podstawowa jednostka przechowywania danych w systemie plików;

 (1.3) inform. techn. grupa połączonych jednostek komputerowych;

 (1.4) fiz. zgrupowanie materii hadronowej;

 (1.5) chem. struktura nadcząsteczkowa;

 (1.6) biol. grupa sąsiadujących genów, kodujących blisko spokrewnione białka;

 (1.7) wojsk. element pola minowego składający się z ustawionych według schematu min;

 (1.8) ekon. zarz. skoncentrowana geograficznie grupa przedsiębiorstw, instytucji i organizacji powiązanych ze sobą siecią zależności;

Wiktionary

Klaster (z ang. cluster) lub używany w niektórych zastosowaniach polski odpowiednik – zgęstek, to zgrupowanie przestrzenne lub powiązanie systemowe mniejszych obiektów w jeden większy.

  • klaster (biologia)
  • klaster (chemia)
  • klaster dyskowy (informatyka)
  • klaster komputerowy (informatyka)
  • Klaster (ekonomia)
  • klaster (muzyka)
  • klaster (fizyka)
  • klaster (wojsko)

Wikipedia

Powiązane:

 przym. klasterowy, klastrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) zgęstek

 (1.8) grono

Wiktionary


klasterowy

przymiotnik od: klaster; klastrowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) występujący w dużym skupieniu w danym terenie lub czasie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klaster mrz.

Wiktionary


klastrowy

przymiotnik od: klaster; klasterowy


SJP.pl


klastyczny

składający się z okruchów skał, które uległy erozji, np. skały klastyczne, osad klastyczny


SJP.pl


klasy

1. gra dziecięca polegająca na przeskakiwaniu na jednej nodze z kratki do kratki narysowanych na ziemi i rzucaniu lub przesuwaniu nogą kawałka jakiegoś przedmiotu;
2. kratki narysowane do tej gry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zabawa dziecięca polegająca na przeskakiwaniu pól narysowanych kredą

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) M., B., i W. plural|klasa.

Wiktionary

Gra w klasy – podwórkowa zabawa dla dzieci. Twórca, ani dokładny czas powstania gry nie są znane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy byłem dzieckiem, lubiłem grać w klasy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasa ż., klasowe nmos., klasyfikacja ż., klasyfikator m., klasyfikowanie n., klasówka ż., klasyfikowanie n., sklasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.

 czas. klasyfikować ndk., sklasyfikować dk., zaklasyfikować dk.

 przym. klasowy, wewnątrzklasowy, klasyfikacyjny

 przysł. klasowo, klasyfikacyjnie

Wiktionary


klasycysta

1. reprezentant klasycyzmu; klasyk
2. reprezentant klasycyzmu warszawskiego


SJP.pl


klasycystka

klasycysta


SJP.pl

Patrz:

klasycysta

klasycystyczny

dotyczący klasycyzmu; także klasycyzmu warszawskiego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. stworzony w stylu klasycyzmu, nawiązującym do klasycznych wzorców antycznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nad placem górowała klasycystyczna bryła teatru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklasɨt͡sɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: klasycystyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyka ż., klasyk m., klasyczka ż., klasyczność ż., klasycyzm m., klasycysta m., klasycystka ż.

 czas. klasycyzować

 przym. klasyczny

 przysł. klasycznie, klasycystycznie

Wiktionary


klasycyzm

w sztuce: tendencja do naśladowania wzorów antycznych, zachowania proporcji i umiaru, przestrzegania czystości gatunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. szt. prąd w sztuce, muzyce, architekturze i literaturze europejskiej zapoczątkowany w renesansie a obecny do końca XVIII w., nawiązujący do wzorców oraz tematów antyku greckiego i rzymskiego;

Wiktionary

Klasycyzm (z łac. classicus „doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony”) – nurt w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultur starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury starożytnego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu, jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił w I poł. XVIII wieku. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła walka klasyków z romantykami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tragedia okresu klasycyzmu opierała się na kulcie antyku i rozsądku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. neoklasycyzm mrz., klasyczność ż.

 przym. klasycystyczny

Wiktionary


klasyczka

środowiskowo:
1. narciarka biegająca techniką klasyczną;
2. kobieta pływająca stylem klasycznym;
3. filolożka klasyczna;
4. studentka filologii klasycznej


SJP.pl


klasycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób zgodny z antycznymi kanonami piękna

 (1.2) w sposób typowy, zgodnie z przyjętym wzorcem

 (1.3) iron. w sposób, którego by się nie chciało

Wiktionary

Klasycznie – trzeci album studyjny amerykańsko-polskiego piosenkarza Krystiana Ochmana. Wydawnictwo ukazało się 22 listopada 2024 nakładem wytwórni muzycznej Polydor Records w dystrybucji Universal Music Polska.

Album jest utrzymany w stylu muzyki poważnej i pop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).

Płyta zadebiutowała na 8. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS.

Nagrania były promowane singlami: „Mamo”, „Siłacz”, „Nie ma szans” i „Gdy nikt nie widzi”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Niewysoki brunet o ciemnym, gęstym zaroście, cera oliwkowa, nos klasycznie żydowski, wargi pełne, w oczach sentyment pasterza trzód z ziemi Kanaan.

 (1.3) Jarek klasycznie spóźni się dziesięć minut.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyczność ż., klasyk mos., klasyka ż.

 czas. klasycznieć ndk.

 przym. klasyczny, klasycystyczny

Wiktionary


klasyczniej

stopień wyższy od przysłówka: klasycznie


SJP.pl


klasyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: klasyczny


SJP.pl


klasyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyczne; cecha tych, którzy są klasyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyka ż., klasycyzm m.

 przym. klasyczny, klasycystyczny

 przysł. klasycznie, klasycystycznie

Wiktionary


klasyczny

1. związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian, z jej badaniem i wiedzą o niej;
2. wyróżniający się harmonią i proporcją (tak jak starożytne dzieła sztuki);
3. doskonały, służący za wzór;
4. tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian

 (1.2) wyróżniający się harmonią i dobrymi proporcjami

 (1.3) tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klasyczne kolumny doryckie były budowane w starożytnej Grecji.

 (1.1) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.

 (1.3) Oprócz klasycznych szybkich tramwajów z tunelami powstają w ostatnich czasach szybkie tramwaje nowej generacji.

 (1.3) Zweganizowałam klasyczną lazanię mojej babci i uważam, że smakuje lepiej niż oryginał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaˈsɨt͡ʃnɨ, AS: klasyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyka ż., klasyczność ż., klasycystyczność ż., klasyk m., klasyczka ż.

 czas. klasycyzować ndk.

 przym. klasycystyczny

 przysł. klasycznie, klasycystycznie

Wiktionary


klasyfikacja

1. systematyczny podział czegoś (np: przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. wg. określonej zasady;
2. zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniego oddziału, grupy itp.;
3. ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej (np. wyników w nauce, sporcie itp.)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) systematyczny podział czegoś (przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. według określonej zasady

 (1.2) zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniej klasy, grupy itp.

 (1.3) ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej

Wiktionary

Klasyfikacja – systematyczny podział przedmiotów lub zjawisk na klasy, działy, poddziały, wykonywany według określonej zasady.

Może odnosić się m.in. do:

  • języków klasyfikacyjnych takich jak UKD, klasyfikacja dziesiętna Deweya i innych,
  • klasyfikacji gleboznawczej,
  • klasyfikacji taksonomicznej,
  • klasyfikacji statystycznej,
  • Klasyfikacji budżetowej,
  • Klasyfikacja (przeróbka kopalin).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Istnieje kilka różnych kategorii klasyfikacji zapalenia płuc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklasɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: klasyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasy nmos., klasyfikator m., klasa ż., klasyfikowanie n.

 czas. klasyfikować, sklasyfikować, zaklasyfikować, przeklasyfikować

 przym. klasyfikowalny, klasyfikacyjny, klasistowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grupowanie, podział, pogrupowanie, posegregowanie, registratura, segmentacja, systematyka, typologia, uporządkowanie

 (1.3) rating

Wiktionary


klasyfikacyjny

związany z klasyfikacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z klasyfikacją, dotyczący klasyfikowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., klasyfikator m., klasa ż., klasy nmos.

 czas. klasyfikować ndk., zaklasyfikować dk.

Wiktionary


klasyfikator

osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) techn. urządzenie do rozdziału mieszaniny ziarnistych ciał stałych na frakcje o różnej wielkości;

Wiktionary

Przykłady

 (2.3) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌklasɨfʲiˈkatɔr, AS: klasyfʹikator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyfikacja ż., klasa ż.

:: fż. klasyfikatorka ż.

 czas. klasyfikować ndk.

 przym. klasyfikacyjny

Wiktionary


klasyfikatorka

kobieta zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś


SJP.pl


klasyfikować

1. definiować w jakiejś dziedzinie kategorie, systematyczny podział na grupy;
2. przyporządkowywać elementy do określonych kategorii;
3. oceniać według przyjętych kryteriów


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) dokonywać klasyfikacji, dzielić osoby, przedmioty, zjawiska na grupy wedle określonej zasady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed zmieleniem kakao jest suszone, palone i klasyfikowane na różne gatunki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., klasyfikator m., klasa ż., klasy nmos.

 przym. klasyfikacyjny, klasistowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) segregować, porządkować, sortować

Wiktionary


klasyfikowalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyfikowalne; cecha tych, którzy są klasyfikowalni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. klasyfikowalny

 przysł. klasyfikowalnie

Wiktionary


klasyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaliczanie do poszczególnych grup według określonych kryteriów

 (1.2) zestawianie uczestników według wyników

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klasyfikować ndk.

 rzecz. klasy nmos., klasyfikacja ż., klasa ż.

 przym. klasistowski, klasyfikacyjny

Wiktionary


klasyk

1. reprezentant klasycyzmu; klasycysta
2. artysta, pisarz, twórca zaliczany do najwybitniejszych w swojej dziedzinie
3. rzadko: reprezentant klasycyzmu warszawskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor dzieł zaliczanych do klasyki

 (1.2) przedstawiciel klasycyzmu

Wiktionary

  • Klasyk (kolarstwo) – rodzaj szosowego wyścigu kolarskiego
    • Pomorski klasyk – wyścig kolarski, organizowany w latach 2003–2010 na Kaszubach
  • Klasyk (album) – album zespołu Bez Cenzury

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To mógł być Bach, Mozart lub inny klasyk. Tylko on wiedział, co gra.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasyka ż.

 przym. klasyczny, klasycystyczny

 przysł. klasycznie

Wiktionary


klasyka

ogół dzieł uważanych za podstawowe, reprezentatywne i najcenniejsze w literaturze i sztuce


SJP.pl


klasztor

1. zgromadzenie religijne lub świeckie skupiające osoby związane ślubami, przestrzegające określonych reguł; zakon;
2. budynek, zespół budynków będących miejscem zamieszkania zakonników lub zakonnic; * forma dopełniacza l.poj. "klasztora" możliwa tylko w przysłowiu "Dłużej klasztora niż przeora." - dłużej istnieje jakieś dzieło niż osoby, które je tworzyły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości lub części miejscowości w Polsce;

Wiktionary

Klasztor (cz. klášter, z niem. Kloster, od łac. claustrum – miejsce zamknięte) – budynek lub zespół budynków, w którym mieszkają wspólnoty religijne zakonników albo zakonnic. Klasztory są znane przede wszystkim z chrześcijaństwa i buddyzmu, choć występują lub występowały także w hinduizmie, dżinizmie, islamie i judaizmie.

Nazwą tą określa się często sam zakon czy zgromadzenie zakonne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kaplicę przydrożną w Klasztorze pomalowali gospodarze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasztor mrz., klasztorzanin mos., klasztorzanka ż.

 przym. klasztorny

Wiktionary


klasztorek

zdrobnienie od: klasztor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: klasztor

Wiktionary

Klasztorek (do 31 grudnia 2002 Klasztorne, niem. Klösterchen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, na wąskim przesmyku lądowym pomiędzy jeziorami Klasztornym i Leśnym.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. 1 stycznia 2003 nastąpiła zmiana nazwy z Klasztorne na Klasztorek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Służebniczki mają w Wiśle mały klasztorek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasztor m., Klasztorówka ż.

 przym. klasztorny, wokółklasztorny, przyklasztorny, podklasztorny

 przysł. klasztornie

Wiktionary


klasztornie

przysłówek

 (1.1) w sposób właściwy dla klasztoru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cyprjan Fałn zasnął o przedszarzeniu świtowym — co w porze wczesno wiosennej, w mieście, w murach wysokich i klasztornie grubych ma swoje znaczenie, wymowę dotkliwą; to nie przelewki dla organizmu nerwicami smaganego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasztor mrz., klasztorek mrz.

 przym. klasztorny

Wiktionary


klasztorny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z klasztorem, dotyczący klasztoru

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do klasztoru, będący jego własnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Braciszek, oprowadzając nas po konwencie, mówił sporo o życiu klasztornym.

 (2.1) Na gruszach w klasztornym ogrodzie pojawiły się pąki kwiatów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klaˈʃtɔrnɨ, AS: klaštorny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klasztor mrz., klasztor mrz., klasztorek mrz., Klasztorówka ż.

 przym. wokółklasztorny, przyklasztorny, podklasztorny

 przysł. klasztornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) (2.1) zakonny

Wiktionary


klasztorzanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Klasztoru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klasztorzanie wybrali nowego sołtysa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klasztor mrz.

:: fż. klasztorzanka ż.

Wiktionary


klasztorzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Klasztoru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przystanku stały dwie klasztorzanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Klasztor mrz.

:: fm. klasztorzanin mos.

Wiktionary


klata

1. zgrubienie od: klatka (zwykle w odniesieniu do klatki piersiowej, czasem także pomieszczenia);
2. w gwarze uczniowskiej: klasa, sala lekcyjna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: klatka

 (1.2) pot. klatka piersiowa

Wiktionary

  • Henryk Klata – poseł I kadencji na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
  • Jan Klata (ur. 1973) – polski reżyser teatralny i dramaturg
  • Katarzyna Klata – polska łuczniczka, brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku
  • Wojciech Klata (ur. 1976) – polski aktor filmowy i telewizyjny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dziś będę pakować na bice i klatę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklata, AS: klata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klatka ż., klateczka ż.

 przym. klatkowy, poklatkowy

Wiktionary


klateczka

zdrobnienie od: klatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: klatka

Wiktionary

Augustynka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Obejmuje dawne miejscowości Dąbrowa i Klateczka.

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Dymitra w Żerczycach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu-Stacji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: klaˈtɛt͡ʃka, AS: klatečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klata ż., klatka ż.

Wiktionary


klątewny

klątwa


SJP.pl

Patrz:

klątwa

klatka

1. pomieszczenie o ścianach z prętów;
2. małe i ciasne pomieszczenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skrzynia, pomieszczenie z prętów lub siatki

 (1.2) przen. pot. małe pomieszczenie

 (1.3) fot. film. pojedynczy, nieruchomy obraz na kliszy

 (1.4) zob. klatka schodowa.

 (1.5) zob. klatka piersiowa.

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Klatka – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Wieruszów
  • Klatka – kolonia wsi Holiki w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Sidra
  • Klatka – osada w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Koźmin Wielkopolski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tej chwili zaszczebiotała u okna para kanarków w klatce, której wczoraj nie spostrzegłam.

 (1.2) Dziecko, jakiego ty chłopa wybrałaś, że trzyma cię w takiej klatce?

 (1.3) Taśma zaklinowała się w projektorze, zaczęła topić i trzeba było wyciąć parę klatek.

 (1.4) Na klatce minąłem sąsiadkę z czwartego piętra.

 (1.5) Nagle poczułem dziwne kłucie w klatce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈklatka, AS: klatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klatkowiec mrz., klatkowanie n.

:: zdrobn. klateczka ż.

:: zgrub. klata ż.

 czas. klecić ndk., klatkować ndk.

 przym. klatkowy, wewnątrzklatkowy, klatkowaty, poklatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klotka.; daw. kleć

 (1.2) klitka

 (1.5) klata, tors

Wiktionary


klatkaż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. film. liczba klatek na sekundę

Wiktionary


klatkować

czasownik

 (1.1) inform. pot. wyświetlać obraz na ekranie w sposób umożliwiający rozróżnienie poszczególnych klatek

 (1.2) techn. montować lub demontować segmenty (klatki) wieży żurawia budowlanego w celu zmiany jego wysokości

Wiktionary

Wymowa:

IPA: klatˈkɔvat͡ɕ, AS: klatkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klatka ż., klatkowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przycinać, spowalniać, zwalniać

Wiktionary


klatkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|klatkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klatkować ndk.

 rzecz. klatka ż.

Wiktionary


klatkowaty

przypominający wyglądem klatkę; poprzegradzany


SJP.pl


klatkowiec

typ wielopiętrowego budynku wielorodzinnego z ciągiem klatek schodowych


SJP.pl

We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:

Wikipedia


klatkowo

klatkowy


SJP.pl

Patrz:

klatkowy

klatkowy

przymiotnik od: klatka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący klatki, odbywający się w klatce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jesteśmy wprowadzani w błąd. Większość jaj w Polsce powstaje w chowie klatkowym – ok. 91 proc..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klatka ż., klata ż.

Wiktionary


klatrat

związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie


SJP.pl

Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.

Wikipedia


klatratowy

klatrat


SJP.pl

Patrz:

klatrat

klatraty

związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie


SJP.pl

Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.

Wikipedia