rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. archit. tradycyjna afrykańska chata o kształcie bębna ze stożkowym dachem krytym strzechą
Wiktionary
garnek z długą rączką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. względnie płytki garnek z rączką lub uchami;
(1.2) liter. rodzaj utworu wywodzący się z poezji starofrancuskiej;
(1.3) hist. archit. neolityczne, ufortyfikowane założenie przestrzenne o okrągłym kształcie;
(1.4) hist. archit. barbakan
Wiktionary
Rondel – naczynie kuchenne służące głównie do gotowania lub duszenia, czasem do smażenia (zwłaszcza w głębokim oleju). Najczęściej stalowy lub mosiężny, rzadziej aluminiowy, w formie średnio głębokiego garnka, zazwyczaj z pojedynczym, długim uchwytem. Może być emaliowany lub pokryty od wewnątrz teflonem.
Wikipedia
(1.1) Wyjmij rondel z dolnej szafki, to ugotujemy jaja.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃ndɛl, AS: rõndel
Wiktionary
rzecz. rondo n., rondela ż.
:: zdrobn. rondelek mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rondo n., rondela ż.
:: zdrobn. rondelek mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|rondelle.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pan; (1.2) rondel
* bułgarski: (1.1) тенджерка ż.
* esperanto: (1.1) kaserolo
* kantoński: (1.1) 鑊 (wok6)
* paszto: (1.1) خټنکه ż.
* rumuński: (1.1) cratiță ż.
* włoski: (1.1) tegame m.
źródła.
== rondel (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. rondel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
drewniany puklerz powleczony skórą
SJP.pl
mały rondel; garnczek; rynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: rondel
Wiktionary
rzecz. rondel m.
Wiktionary
w muzyce: małe rondo
SJP.pl
zdrobnienie od: rondo
SJP.pl
1. rodzaj skrzyżowania ulic; plac przy takim skrzyżowaniu;
2. brzeg kapelusza;
3. średniowieczna forma pieśni tanecznej, od wieku XVIII forma instrumentalna;
4. strofa dwurymowa, zwykle 15-wersowa;
5. forma muzyczna, w której jedna powtarzająca się wielokrotnie część utworu (refren) jest przeplatana innymi częściami;
6. dawniej: rodzaj ozdobnego pisma;
7. dawniej: stalówka o szerokim, ściętym końcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. skrzyżowanie z wyspą środkową i jednokierunkową jezdnią wokół wyspy;
(1.2) brzeg kapelusza otaczający jego główkę
(1.3) liter. układ stroficzny, posiadający od 8 do 15 wersów, dwa rymy i refren, powtarzający pierwsze słowa utworu dwu- lub trzykrotnie na końcu każdej zwrotki, lecz nierymujący się z resztą wersów;
(1.4) muz. forma muzyczna z powracającym refrenem i kupletami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ronda są bezpieczniejsze od zwykłych skrzyżowań.
(1.4) Pierwotnie rondo było formą taneczno-wokalną, dopiero w baroku upowszechniło się jako forma instrumentalna.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃ndɔ, AS: rõndo
Wiktionary
rzecz. rondel m., rondówka ż.
:: zdrobn. rondko n.
przym. rondowy
Wiktionary
(1.1) skrzyżowanie o ruchu okrężnym
Wiktionary
antybiotyk bakteriostatyczny z grupy tetracyklin, stosowany w zakażeniach wywołanych przez bakterie z rodzaju Rickettsia, Chlamydia i Mycoplasma; metacyklina
SJP.pl
dawniej: stalówka o szerokim, ściętym końcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stalówka o płaskiej, okrągłej końcówce, wykorzystywana w kaligrafii
Wiktionary
rzecz. rondo n., rondel m.
Wiktionary
zbyt powszechne występowanie rond w przestrzeni publicznej
SJP.pl
środek redukujący stosowany w drukarstwie włókienniczym
SJP.pl
Rongalit – organiczny związek chemiczny, sól będąca kompleksem hydrosulfoksylanu sodu z metanalem.
W temperaturze pokojowej, związek ten występuje w postaci bezbarwnych kryształów lub białego proszku. Jest silnym reduktorem. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie i alkoholu etylowym.
Jest stosowany w wyrobie włókien i farb.
Wikipedia
1. poetycko: tracić coś, wydzielać (np. łzy);
2. rodzić przedwcześnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uronić)
(1.1) gubić, tracić coś
czasownik przechodni niedokonany (dk. poronić)
(2.1) med. rodzić martwy płód
Wiktionary
(1.1) (…) w tymże samym mgnieniu oka, niby odpowiedź na zapytanie albo kula krzyżująca się ze strzałą, od strony ławki w stronę nauczyciela leciał powietrzem wielki szklany kałamarz roniąc po drodze strumień czarnego płynu.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: rõńić
Wiktionary
czas. poronić
rzecz. ronienie n., poronienie
Wiktionary
Ronica (niem. Rönz) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ronić.
Wiktionary
czas. ronić
Wiktionary
samuraj, który opuścił lub utracił swojego seniora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. w dawnej Japonii: człowiek, który utracił swoje miejsce w feudalnej hierarchii społecznej
(1.2) środ. przen. w Japonii: ludzie czasowo bezrobotni, absolwenci którzy nie dostali się na uniwersytet
Wiktionary
Rōnin (jap. 浪人) – w dosłownym tłumaczeniu z języka japońskiego słowo rōnin oznacza człowieka-falę, który, tak jak ona, toczy się tam, dokąd wieje wiatr (dokąd powiedzie go los).
Pierwotnie, w okresach Nara i Heian termin ten określał sługę (chłopa pańszczyźnianego), który zbiegł z majętności swego pana. W okresie 1185–1868, w feudalnej Japonii, terminem tym nazywano bezpańskich samurajów.
Wikipedia
(1.1) Kochanowski to taki ronin, bezpański, samotny samuraj - mówi Wiesław Johann, były sędzia Trybunału Konstytucyjnego, niegdyś znany obrońca w procesach politycznych.
Wiktionary
Ronny, właśc. Ronny Heberson Furtado de Araújo (ur. 11 maja 1986 w Fortanlezie) – brazylijski piłkarz, grający na pozycji środkowego pomocnika.
Po wypełnieniu kontraktu ze Sportingiem CP, przeniósł się do niemieckiej Herthy Berlin. Jest specjalistą od rzutów wolnych i od bardzo mocnego uderzania lewą nogą. Do niego należy najmocniejszy strzał na świecie (210,9 km/h).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: rąSAR albo ronSAR] nazwisko, m.in. Pierre de Ronsard (1524-1585) - poeta francuski
SJP.pl
Pierre de Ronsard (ur. 11 września 1524 w zamku Possonnière (Couture-sur-Loir), zm. 27 grudnia 1585 w opactwie Saint-Cosme-en-l'Isle w gminie La Riche) – poeta francuski, główny przedstawiciel renesansowej poezji francuskiej, przywódca Plejady, nazywany księciem poetów.
Wikipedia
przestarzale: patrol straży grodzkiej, obozowej lub wojskowej
SJP.pl
[czytaj: ROJbas]
1. południowoafrykański krzew z rodziny bobowatych, osiągający wysokość dwóch metrów; czerwonokrzew;
2. poddane fermentacji i suszone liście tego krzewu;
3. napar z liści rooibosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roln. uprawny krzew nazwa systematyczna|Aspalathus linearis|ref=tak., aspalatu prostego
(1.2) spoż. fernentowany susz z ziela rooibosu (1.1) wykorzystywany do sporządzania napoju z jego naparu;
(1.3) kulin. napój z rooibosu (1.2)
Wiktionary
Rooibos (wym. [rɔːibɔs]) z języka afrikaans: „rooi”, czerwony i „bos”, krzew – czerwonokrzew (aspalat prosty), uprawiany w Południowej Afryce (góry Cederberg).
Z rośliny otrzymuje się napar ziołowy, zwany najczęściej rooibos tea. Inne nazwy: bush tea, redbush tea (Wielka Brytania), South African red tea (USA) lub w języku afrikaans rooi tee. Bywa też nazywana czerwoną herbatą, jednak czerwonokrzew nie jest spokrewniony z krzewem herbacianym. Napar ma specyficzny, miodowy smak. Wyróżnia się łagodnością i brakiem typowego w herbatach zielonych lub czarnych posmaku goryczy – w porównaniu ze zwykłą herbatą ma w sobie niewielkie ilości garbników, będących jego przyczyną. Nie zawiera także kofeiny i posiada małe stężenie taniny, dlatego może być pity bez ograniczeń przez dzieci oraz przed snem.
Wikipedia
(1.1) czerwonokrzew
(1.2) czerwona herbata
(1.3) czerwona herbata
Wiktionary
[czytaj: ruki] osoba grająca pierwszy rok w zawodowej lidze; pierwszoroczniak
SJP.pl
Rookie – czwarty minialbum południowokoreańskiej grupy Red Velvet, wydany 1 lutego 2017 roku przez wytwórnię SM Entertainment i dystrybuowany przez KT Music. Płytę promował singel „Rookie”. Sprzedał się w nakładzie 96 347 egzemplarzy w Korei Południowej (stan na maj 2018 r.).
Wikipedia
[czytaj: ruming] system opieki szpitalnej, polegający na przebywaniu matki z dzieckiem w jednym pomieszczeniu (zasada nierozdzielania matki i dziecka); rooming-in; rooming in
SJP.pl
[czytaj: ruming in] system opieki szpitalnej polegający na umieszczeniu noworodka w ruchomym łóżeczku przy łóżku matki na oddziale położniczym; rooming in
SJP.pl
samochód typu Škoda Roomster
SJP.pl
[czytaj: RUni, w odmianie: Rooneya - czytaj: runeja itd.] nazwisko obce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ruzwelt] nazwisko, m.in. Theodore Roosevelt (1858-1919) - amerykański polityk, prawnik; Franklin Delano Roosevelt (1882-1945) - amerykański polityk, prawnik; Anna Eleanor Roosevelt (1884-1962) - działaczka społeczna i polityczna; Sykes Roosevelt (1906-1983) - amerykański muzyk
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ruzweltowski] taki jak u Roosevelta, charakterystyczny dla polityki, zachowań Roosevelta
SJP.pl
[czytaj: rut]
1. w informatyce: konto administratora;
2. w systemie plików: węzeł, od którego wywodzi się drzewo katalogów
SJP.pl
Root (z ang. dosłownie korzeń) – tradycyjna nazwa uniksowego konta, które ma pełną kontrolę nad systemem operacyjnym. Z założenia konto root nie powinno być używane do pracy, do której wystarczyłoby zwykłe konto z ograniczonymi uprawnieniami. Istotną sprawą jest zabezpieczenie tego konta silnym hasłem i zabezpieczenie przed nieautoryzowanym dostępem.
Wikipedia
[czytaj: rutować] środowiskowo: modyfikować system urządzenia (np. telefonu) w celu uzyskania dostępu do zabezpieczonych i ukrytych plików
SJP.pl
1. gęsty, żółtawy płyn o niemiłym zapachu gromadzący się w tkankach wskutek procesów zapalnych;
2. kopalny surowiec ciekły mający zastosowanie jako paliwo i surowiec do wielu produktów; ropa naftowa
SJP.pl
1. gęsty, żółtawy płyn o niemiłym zapachu gromadzący się w tkankach wskutek procesów zapalnych;
2. kopalny surowiec ciekły mający zastosowanie jako paliwo i surowiec do wielu produktów; ropa naftowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wydzielina o żółtawym zabarwieniu wydobywająca się z zainfekowanej rany;
(1.2) pot. ropa naftowa
(1.3) pot. rodzaj paliwa do silnika diesla
Wiktionary
W Polsce
Wikipedia
(1.2) Wycieki ropy do oceanu mogą zaszkodzić florze i faunie morskiej.
Wiktionary
IPA: ˈrɔpa, AS: ropa
Wiktionary
rzecz. ropniak mrz., ropień mrz.
czas. zropieć, ropieć
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ropniak mrz., ropień mrz.
czas. zropieć, ropieć
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pus; (1.2) oil; (1.3) diesel
* arabski: (1.1) قيح
* baskijski: (1.1) zorne; (1.2) petrolio; (1.3) gasolio
* czeski: (1.1) hnis m.; (1.3) nafta ż.
* duński: (1.1) pus n.; (1.3) dieselolie w., diesel w.
* esperanto: (1.1) puso; (1.2) nafto
* hiszpański: (1.1) pus m.; (1.2) petróleo m.; (1.3) gasoil m., gasóleo m.
* łotewski: (1.1) strutas ż. lm.; (1.2) nafta ż.
* niemiecki: (1.1) Eiter m.
* nowogrecki: (1.1) πύον n.; (1.2) πετρέλαιο n.; (1.3) πετρέλαιο n.
* rosyjski: (1.1) гной m.; (1.2) нефть ż.
* słowacki: (1.1) hnis m.
* ukraiński: (1.1) гній m.; (1.2) ропа ż., нафта ż.
* węgierski: (1.1) genny
* wilamowski: (1.1) aeter m., ǡter m.; (1.2) röpa ż.; (1.3) röpa ż.
źródła.
== ropa (język aragoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wiersz, w którym każde kolejne słowo wersu jest dłuższe lub krótsze o jedną sylabę
SJP.pl
organ wzroku meduzy; ciałko brzeżne
SJP.pl
Ropalium, ciałko brzeżne – kompleksowy narząd zmysłu scyfomeduz i kubomeduz. Ropalia występują na brzegu dzwonu meduzy. W ich skład wchodzą najczęściej proste narządy światłoczułe – oczka, w postaci skupisk komórek barwnikowych (czasami otaczających przezroczyste komórki, spełniające rolę soczewki), a także prosty narząd równowagi zwany statocystą.
Wikipedia
[czytaj: ropcio] skrót od: Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela - polska organizacja antykomunistyczna i niepodległościowa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela;
Wiktionary
IPA: ˈrɔpʲt͡ɕɔ, AS: ropʹćo
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Ropczyce – miasto w zachodniej części województwa podkarpackiego, siedziba powiatu ropczycko-sędziszowskiego i miejsko-wiejskiej gminy Ropczyce. Położone jest na pograniczu Pogórza Środkowobeskidzkiego i Kotliny Sandomierskiej, nad rzeką Wielopolką.
Wikipedia
przymiotnik od: Ropczyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ropczycami, dotyczący Ropczyc
Wiktionary
rzecz. Ropczyce nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Ropczyc
SJP.pl
mieszkanka Ropczyc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ropianka – wieś w miejscu nieistniejącej wsi łemkowskiej w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla. Leży nad potokiem Ropianką, dopływem Wilszni.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
wypełniać się ropą
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zropieć)
(1.1) med. wydzielać ropę
Wiktionary
rzecz. ropa ż., ropienie n., ropień mrz., ropniak mrz., ropowica ż.
czas. zropieć dk.
przym. ropny
Wiktionary
(1.1) jątrzyć się, kaprawieć, obierać się, paprać się, paskudzić się, ślimaczyć się, zaogniać się
Wiktionary
otorbiony zbiornik ropy, często spowodowany zakażeniem bakteryjnym; absces
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiorowisko ropy w tkance, zwykle bardzo bolesne
Wiktionary
Ropień (łac. abscessus) – ostro odgraniczone zbiorowisko ropy w przestrzeni tkankowej, dające objawy bólowe.
Wikipedia
(1.1) Zobaczcie, jakie on ma ropnie na podudziu!
Wiktionary
IPA: ˈrɔpʲjɛ̇̃ɲ, AS: ropʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. ropa ż., ropowica ż., ropniak m., ropienie n.
czas. ropieć ndk.
przym. ropny, ropowiczy, ropieniowy
Wiktionary
(1.1) absces
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ropniem, dotyczący ropnia
Wiktionary
rzecz. ropień m.
Wiktionary
Ropienka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne. Leży w dolinie potoku Ropienka.
Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Świętej Barbary, należącej do dekanatu Ustrzyki Dolne w archidiecezji przemyskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ropniak
Wiktionary
rzecz. ropniak m.
Wiktionary
1. ropa nagromadzona w jamie ciała lub narządzie jamistym na skutek zakażenia bakteriami ropotwórczymi;
2. potocznie:
a) typ tłokowego silnika spalinowego, napędzanego olejem napędowym; silnik dieslowski, silnik Diesla; diesel;
b) samochód z silnikiem Diesla; diesel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. patologiczne nagromadzenie ropy w jamie ciała;
(1.2) mot. pot. samochód napędzany „ropą”, olejem napędowym
Wiktionary
Ropniak (łac. empyema) – nagromadzenie ropy w naturalnych jamach ciała. W przeciwieństwie do ropnia, ropniak nie lokalizuje się bezpośrednio w tkankach. Do ropniaków zaliczamy:
Wikipedia
rzecz. ropa ż., ropień m., ropienie n., zaropienie n., ropnica ż.
:: zdrobn. ropniaczek m.
czas. ropieć ndk., zaropieć dk.
przym. ropny, ropowy
Wiktionary
medycyna: ropnie przerzutowe
SJP.pl
Ropnica (łac. pyaemia) – rodzaj posocznicy, wywołanej przez krążące we krwi bakterie ropotwórcze i prowadzącej do powstania ropni przerzutowych (łac. abscessus metastatici).
Wikipedia
o ranach: taki, w którym występuje ropa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z wytwarzaniem ropy
(1.2) chem. dotyczący ropy naftowej
Wiktionary
czas. ropieć
rzecz. ropień mrz., ropniak mrz.
Wiktionary
(1.1) ropiejący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rurociąg do transportu ropy naftowej
Wiktionary
IPA: rɔˈpɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: ropoćõŋk
Wiktionary
(1.1) naftociąg
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ropocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
obfitujący w ropę naftową, dostarczający ropy naftowej; naftodajny, naftonośny, roponośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o terenach, skałach itp. zawierający złoża ropy naftowej
Wiktionary
(1.1) Sława ropodajnej gleby wokół lotniska rosła z miesiąca na miesiąc.
Wiktionary
IPA: ˌrɔpɔˈdajnɨ, AS: ropodai ̯ny
Wiktionary
(1.1) roponośny, naftonośny, naftodajny
Wiktionary
infekcja macicy występująca często u suczek, które nie były poddane kastracji chirurgicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wet. ropne zapalenie układu rozrodczego występujące u zwierząt domowych, związane z nagromadzeniem wydzieliny gruczołowej we wnętrzu macicy
Wiktionary
statek wodny do przewozu ciekłego paliwa
SJP.pl
występowanie w moczu dużej ilości białych krwinek oraz bakterii, oznaczające zapalenie dróg moczowych; pyuria
SJP.pl
Ropomocz (łac. pyuria) – obecność leukocytów (leukocyturia) oraz drobnoustrojów (wirusów, bakterii, grzybów lub pasożytów) w moczu, jeśli ich obecność powoduje zmętnienie lub inną zmianę barwy czy zapachu. Jest to zwykle związane z występowaniem znacznych ilości powyższych składników w moczu.
Wikipedia
choroba nerek, będąca powikłaniem wodonercza
SJP.pl
W niektórych przypadkach, przy istniejącym zakażeniu, gromadzący się w nadmiarze w miedniczce nerkowej mocz może przybierać charakter treści ropnej. Stan taki nazywamy roponerczem (łac. pyonephrosis). Objawia się on przede wszystkim znacznym nasileniem bólów i opornymi zazwyczaj na leczenie bakteriobójcze stanami septycznymi. Zmiany w moczu wyrażają się podwyższoną liczbą krwinek białych i bakterii w osadzie moczu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest roponośne
Wiktionary
przym. roponośny
przysł. roponośnie
Wiktionary
obfitujący w ropę naftową, dostarczający ropy naftowej; naftodajny, naftonośny, ropodajny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o terenach, skałach itp. zawierający złoża ropy naftowej
Wiktionary
(1.1) Dodajmy, że Ignacy Łukasiewicz przeniósł się do Gorlic, by być bliżej terenów roponośnych.
Wiktionary
IPA: ˌrɔpɔ̃ˈnɔɕnɨ, AS: ropõnośny
Wiktionary
rzecz. roponośność ż.
Wiktionary
(1.1) ropodajny, naftonośny, naftodajny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ropopochodne
Wiktionary
przym. ropopochodny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) powstały w wyniku przetwarzania ropy naftowej
Wiktionary
IPA: ˌrɔpɔpɔˈxɔdnɨ, AS: ropopoχodny
Wiktionary
rzecz. ropopochodność ż.
Wiktionary
statek wodny do przewozu ciekłego paliwa i rudy; rudoropomasowiec
SJP.pl
Roporudomasowiec, OBO (ang. Oil-Bulk-Ore) – statek przystosowany do przewozu ropy naftowej, rudy i węgla.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. obecność ropy w komorze przedniej oka;
Wiktionary
Ropostek (łac. hypopyon) – obecność ropy (wysięku leukocytarnego) w komorze przedniej oka, zwykle towarzyszy mu zaczerwienienie spojówki i leżącej pod nią nadtwardówki. Jest to objaw zapalenia tęczówki i ciałka rzęskowego. Wysięk gromadzi się na dole z powodu grawitacji.
Wikipedia
(1.1) W komorze przedniej stwierdza się obecność komórek zapalnych oraz wysięku mogącego przybrać formę ropostka […].
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w południowo-wschodniej Bułgarii, uchodząca do Morza Czarnego;
Wiktionary
Ropotamo (bułg. Ропотамо, gr. Ροπόταμος – Ropotamos, tur. Kargan) – rzeka w południowo-wschodniej Bułgarii, uchodzi bezpośrednio do Morza Czarnego. Długość – 48,5 km.
Ropotamo ma źródła w strandżańskim paśmie Bosna. Płynie na północny wschód, przełamuje się przez nadmorskie wzgórza Medni Rid i uchodzi do Morza Czarnego przez szeroki, zabagniony liman na północ od przylądka św. Dymitra. Ujściowy odcinek rzeki jest objęty urzędową ochroną jako Rezerwat Ropotamo.
Wikipedia
powierzchowne zapalenie ropne w błonach śluzowych; wysięk ropny
SJP.pl
Ropotok (łac. pyorrh(o)ea) – nieodgraniczone zapalenie ropne, w którym ropa gromadzi się na błonach śluzowych lub wypływa przez naturalne otwory
Do ropotoków zalicza się m.in.:
Wikipedia
biorący udział w powstawaniu ropy
SJP.pl
ropne, szerzące się zapalenie tkanek miękkich, zwłaszcza tkanki łącznej; flegmona, phlegmone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zapalenie ropne w obrębie luźnej tkanki łącznej jakiejś okolicy ciała
Wiktionary
Ropowica, flegmona (łac. phlegmone) – zapalenie ropne, nieodgraniczone tkanką włóknistą czy ziarniną, obejmujące różne warstwy danego narządu i dotyczące luźnej tkanki łącznej, często podskórnej, wywołane mieszaniną drobnoustrojów, wśród których najczęstsze są paciorkowce.
Wikipedia
(1.1) Podajcie przykłady ropnia, ropniaka i ropowicy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔpɔˈvʲit͡sa, AS: ropovʹica
Wiktionary
przym. ropowiczy, ropowicowy
rzecz. ropień mrz.
czas. ropieć
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ropowicą, dotyczący ropowicy
Wiktionary
rzecz. ropowica ż.
Wiktionary
statek dostosowany do przewozu ropy naftowej; rodzaj tankowca (zbiornikowca)
SJP.pl
napędzany lub ogrzewany ropą naftową
SJP.pl
taki, którego działalność uzależniona jest od dostarczania ropy naftowej
SJP.pl
dotyczący Ropy, związany z Ropą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. samiec ropuchy
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: ropucha
Wiktionary
(1.1) Kiedy dostali się do miasta, poszli wprost na dworzec, gdzie umieścili Ropucha w poczekalni drugiej klasy, dając dwa pensy tragarzowi aby go miał na oku.
Wiktionary
rzecz. ropucha ż., ropuszka ż.
przym. ropuszy, ropuchowaty
Wiktionary
1. lądowy płaz bezogonowy, podobny do żaby lecz większy, pokryty chropowatą skórą z licznymi gruczołami, często jadowymi;
2. pogardliwie o kimś brzydkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. płaz lądowy z gruczołami jadowymi;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: ropuch
Wiktionary
Ropuchowate, ropuchy właściwe (Bufonidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).
Wikipedia
(1.1) W jaki sposób można odróżnić ropuchę od żaby?
Wiktionary
IPA: rɔˈpuxa, AS: ropuχa
Wiktionary
rzecz. ropuch mzw.
:: zdrobn. ropuszka ż.
przym. ropuszy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|parszywo żaba.
Wiktionary
rodzina płazów bezogonowych; ropuchy właściwe
SJP.pl
Ropuchowate, ropuchy właściwe (Bufonidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).
Wikipedia
1. przypominający z wyglądu ropuchę;
2. o cechach ropuchowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
mucha ropuszanka - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: ropucha
SJP.pl
zdrobnienie od: ropucha
SJP.pl
zdrobnienie od: ropucha
SJP.pl
rodzina płazów bezogonowych; krągłojęzyczne
SJP.pl
Ropuszkowate, krągłojęzyczne (Alytidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).
Wikipedia
o cechach ropuszkowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
ropusznik beta - gatunek ryby z rodziny batrachowatych; ropusznik świszczący
SJP.pl
dotyczący ropuchy, charakterystyczny dla ropuchy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do ropuchy
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący ropuchy, określający ropuchę, używany przy ropusze
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla ropuchy, mający cechy ropuchy
Wiktionary
(1.1) — Dziś rano — ciągnął dalej Borsuk, zasiadając na fotelu — dowiedziałem się z pewnego źródła, że mają przysłać na próbę do „Ropuszego Dworu”, nowy samochód o niezwykle potężnym motorze.
(2.1) Wpatrywała się we mnie tymi swoimi ropuszymi oczyskami, co miałem zrobić, zgodziłem się.
Wiktionary
rzecz. ropuch mzw., ropucha ż.
Wiktionary
gatunek sera owczego o ostrym smaku, porośniętego pleśnią; rokfor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. ostry w smaku ser z charakterystycznymi żyłkami niebieskozielonej pleśńeśni wytwarzany z mleka owczego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nakroiłem trochę roqueforta i salami, może spróbujesz?
Wiktionary
(1.1) rokfor
Wiktionary
rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy, typ rachunku przeznaczony dla osób fizycznych
SJP.pl
[czytaj: rorajma]
1. stan Brazylii;
2. wodospad w Gujanie;
3. płaskowyż na Wyżynie Gujańskiej
SJP.pl
Wikipedia
związany z rorantystami - chórem kościelnym, uczestniczącym w odprawianiu rorat
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) rel. należący do rorantystów
przymiotnik relacyjny
(2.1) rel. dotyczący rorantystów, związany z rorantystami
Wiktionary
rzecz. roraty nmos., roratnik mos., roratnica ż., roratka ż., rorantysta mos., roranteria ż.
przysł. rorancko
przym. roratni, roratny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla rorantystów
Wiktionary
rzecz. roraty nmos., roratnik mos., roratnica ż., rorantysta mos., roratka ż.
przym. rorancki, roratni, roratny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rel. grupa duchownych lub chórzystów uczestnicząca w mszy roratniej
Wiktionary
rzecz. roraty nmos., roratnik mos., roratnica ż., rorantysta mos., roratka ż.
przym. rorancki, roratni, roratny
Wiktionary
członek chóru kościelnego, uczestniczącego w odprawianiu rorat
SJP.pl
członek chóru kościelnego, uczestniczącego w odprawianiu rorat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rel. duchowny lub członek chóru zobowiązany do uczestnictwa w mszach roratnich
Wiktionary
(1.1) Kapelę rorantystów przy Kaplicy Zygmuntowskiej ustanowił król Zygmunt Stary.
Wiktionary
przym. rorancki, roratni, roratny
przysł. rorancko
rzecz. roraty nmos., roratnik mos., roratnica ż., roratka ż., roranteria ż.
Wiktionary
msza odprawiana w adwencie wczesnym rankiem
SJP.pl
świeca zapalana na ołtarzu podczas wczesnej mszy adwentowej ku czci Matki Boskiej; świeca roratna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. rel. biała lub jasnożółta świeca zapalana dodatkowo podczas rorat, ozdobiona białą lub niebieską wstążką i zielenią, symbolizująca Najświętszą Maryję Pannę;
Wiktionary
Świeca roratna, roratka, przest. roratnica, pot. świeca roratnia – świeca adwentowa umieszczana i palona w świątyniach w czasie mszy roratnych zgodnie z tradycją Kościoła katolickiego.
Świeca jest koloru białego, bądź jasnożółtego. Przewiązuje się ją białą lub niebieską wstążką i dekoruje zielenią (przeważnie mirtem). W kościołach umieszcza się ją obok ołtarza. Natomiast w domu stawia się ją na ołtarzyku domowym i najczęściej umieszcza obok figurki lub obrazu Matki Bożej. Zapala się ją w czasie wieczornic i modlitw porannych.
Wikipedia
(1.1) Kościelny ustawił roratkę na stopniu komunijnym.
(1.1) W czasie rorat zapala się dodatkowo specjalną świecę, zwaną roratką.
Wiktionary
rzecz. roratnik mos., roraty nmos., roratnica ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta m.
przym. roratny, roratowy, roratni, rorancki
przysł. rorancko
Wiktionary
(1.1) świeca roratna; przest. roratnica
Wiktionary
→ roraty; roratni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z roratami, dotyczący rorat
Wiktionary
(1.1) Kazio zaraz po mszy roratniej pobiegł do szkoły.
Wiktionary
rzecz. roraty lm nm., roratnik m., roratnica ż., roratka ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta m., roratowanie n.
czas. roratować ndk.
przym. roratny, roratowy, rorancki
przysł. rorancko
Wiktionary
(1.1) roratny, przest. roratowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rel. świeca zapalana podczas mszy roratnich
Wiktionary
rzecz. roratka ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta mos., roratnik mos., roratowanie n., roraty lm nm.
czas. roratować ndk.
przym. roratny, roratowy, roratni, rorancki
przysł. rorancko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. obraź. ironiczne określenie katolików używane przez protestantów
Wiktionary
rzecz. roratka ż., roratnica ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta mos., roratowanie n., roraty lm nm.
czas. roratować ndk.
przym. roratny, roratowy, roratni, rorancki
przysł. rorancko
Wiktionary
(1.1) katolik, obraź. katol
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest roratnie
Wiktionary
rzecz. roratnik mos., roratnica ż., roratka ż., roraty lm nm.
przym. roratny, roratowy, roratni
Wiktionary
→ roraty; roratni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z roratami, dotyczący rorat
Wiktionary
IPA: rɔˈratnɨ, AS: roratny
Wiktionary
rzecz. roratnik mos., roraty nmos., roratka ż., roratnica ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta m.
przym. rorancki, roratni, roratowy
przysł. rorancko
Wiktionary
(1.1) pot. roratni; przest. roratowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z roratami, dotyczący rorat
Wiktionary
rzecz. roratność ż., roratnica ż., roratka ż., roratnik mos., roraty lm nm.
czas. roratować ndk.
przym. roratni, roratny
Wiktionary
(1.1) roratni, roratny
Wiktionary
msza odprawiana w adwencie wczesnym rankiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. w Kościele katolickim wczesna msza poranna ku czci Najświętszej Maryi Panny odprawiana w adwencie; ; Gloger.
Wiktionary
Roraty, msza roratna, pot. msza roratnia – pierwsza msza przed lub o wschodzie słońca w okresie adwentu. Jest to msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie.
Nazwa mszy pochodzi od jej introitu, który zaczyna się od słów rorate cæli desuper (‘spuśćcie rosę niebiosa’). Charakterystycznym elementem rorat jest zapalanie świecy, zwanej roratką (świecą roratną). Świeca ta umieszczana jest w pobliżu ołtarza jedynie w adwencie. Symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę. Współcześnie z uwagi na udział dzieci i młodzieży roraty odprawia się często wieczorem. W niektórych parafiach dzieci przychodzą na msze roratne z zaświeconymi lampionami. Dawniej msza odprawiana była codziennie, również poza okresem adwentu. Jak silna była tradycja mszy roratnej w dawnej Polsce, świadczyć może kapela rorantystów na Wawelu.
Wikipedia
(1.1) Podczas całego adwentu, oprócz niedziel i święta Niepokalanego Poczęcia, odprawiane są roraty.
(1.1) W czasie rorat zapala się dodatkowo specjalną świecę, zwaną roratką.
(1.1) Michaś przez cały adwent chodził do kościoła na roraty.
(1.1) (…) o świtaniu się zrywał, kiedy przedzwaniali na roraty (…).
(1.1) Udział w roratach, które tradycyjnie zaczynają się o godz. 6.30, to dla wielu wiernych prawdziwe wyzwanie.
Wiktionary
IPA: rɔˈratɨ, AS: roraty
Wiktionary
rzecz. roratka ż., roratnica ż., roratność ż., roranteria ż., rorantysta m., roratnik m., roratowanie n.
czas. roratować ndk.
przym. roratny, roratowy, roratni, rorancki
przysł. rorancko
Wiktionary
(1.1) msza roratna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. klucz do rur
Wiktionary
statek dostosowany do przewozu kontenerów; trejlerowiec, kontenerowiec
SJP.pl
Ro-ro (od ang. roll-on / roll-off) – typ statku towarowego, pasażersko-towarowego lub barki przystosowanego do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów (samochodów osobowych, ciężarówek lub wagonów kolejowych).
W języku polskim takie jednostki są czasem określane jako „rorowce”.
Wikipedia
1. Hermann Rorschach (1884-1922), neurolog i psychiatra szwajcarski;
2. test, metoda Rorschacha - test psychologiczny do badania osobowości za pomocą kolorowych lub jednobarwnych plansz na podstawie analizy skojarzeń badanego na ich widok
SJP.pl
Rorschach − miasto i gmina we wschodniej Szwajcarii, w kantonie St. Gallen, w okręgu Rorschach. Leży nad Jeziorem Bodeńskim. W mieście rozwinął się przemysł hutniczy oraz spożywczy.
Wikipedia
1. moczyć, zwilżać;
2. o deszczu: padać drobnymi kroplami; mżyć, dżdżyć, kropić, siąpić;
3. poddawać słomę obróbce wstępnej w celu oddzielenia włókna od części zdrewniałych rośliny;
4. rosić się - pokrywać się kroplami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Roś (również Jezioro Warszawskie, niem. Rosch See, Warschau See) – jezioro położone na Równinie Mazurskiej, w województwie warmińsko-mazurskim na południowy wschód od jeziora Śniardwy, ok. 2 km na północny wschód od miejscowości Pisz. Kształtem przypomina odrębne baseny, składa się z trzech prawie równoległych rynien połączonych łagodnymi zakolami. Łączna długość wszystkich rynien wynosi ok. 25 km. Ma dość rozbudowany system połączeń rzeczno-kanałowych z wieloma zbiornikami, m.in. Kanałem Jeglińskim poprzez jezioro Seksty z jeziorem Śniardwy.
Wikipedia
skrót od: rosyjski
SJP.pl
skrót
(1.1) = rosyjski
Wiktionary
Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się nim jako pierwszym językiem około 160 mln ludzi, a ogółem (według różnych źródeł) 260 mln. Zapisuje się cyrylicą, którą niejednokrotnie upraszczano na skutek reform ortograficznych.
Wikipedia
krople wody na roślinach, gruncie bądź innych powierzchniach, osiadłe wskutek kondensacji pary wodnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krople wody osadzające się na ziemi i roślinach
Wiktionary
Rosa – osad atmosferyczny w postaci kropel wody powstających na powierzchni skał, roślin i innych przedmiotów w wyniku skraplania się pary wodnej zawartej w powietrzu.
Rosa, podobnie jak mgła, powstaje w wyniku kondensacji pary wodnej w temperaturze niższej od punktu rosy. Zamarznięte kropelki rosy tworzące przezroczyste grudki lodu nazywane są białą rosą. Biała rosa występuje najczęściej jesienią i wiosną.
Wikipedia
(1.1) Tego ranka trawa była mokra od rosy.
Wiktionary
IPA: ˈrɔsa, AS: rosa
Wiktionary
rzecz. zraszanie n., rosiczka ż., rosówka ż.
czas. zraszać
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zraszanie n., rosiczka ż., rosówka ż.
czas. zraszać
frazeologia.
po rosie • nim słońce wzejdzie, rosa oczy wyje
etymologia.
etym|prasł|*rosa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dew
* arabski: (1.1) ندى
* baskijski: (1.1) ihintz
* bułgarski: (1.1) роса ż.
* duński: (1.1) dug w.
* esperanto: (1.1) roso
* fiński: (1.1) kaste
* francuski: (1.1) rosée ż.
* gruziński: (1.1) ნამი
* gudźarati: (1.1) ઝાકળ ż. (jhākaḷa)
* hiszpański: (1.1) rocío m.
* islandzki: (1.1) dögg ż.
* jidysz: (1.1) טוי m. (toj)
* kaszubski: (1.1) rosa ż.
* kazachski: (1.1) шық
* litewski: (1.1) rasa ż.
* niemiecki: (1.1) Tau m., Schwitzwasser n.
* norweski (bokmål): (1.1) dugg m., dogg m./ż.
* norweski (nynorsk): (1.1) dogg ż.
* nowogrecki: (1.1) δροσιά ż.
* romansz: (1.1) rugada ż.
* rosyjski: (1.1) роса ż.
* słowacki: (1.1) rosa ż.
* szwedzki: (1.1) dagg w.
* udmurcki: (1.1) лысву
* ukraiński: (1.1) роса ż.
* węgierski: (1.1) harmat
* wilamowski: (1.1) taoj m., tau m.
* włoski: (1.1) rugiada ż.
źródła.
== rosa (język asturyjski.) ==
kolor|pink|czcionka=black|rosa (1.1).
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) róż (barwa)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. rozsada, młode rośliny przeznaczone do sadzenia
Wiktionary
(1.1) Dostawszy od pana pozwolenie wyrwania flanców, czyli rosady z rzepiu pańskiego, za gęsto zasianego, korzystał z tego, narwał i posadził go na zimę (…).
Wiktionary
(1.1) sadzonka, rozsada, rozsadka, rozsadnik, wysadek, wysadka
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
Rosanna – górski strumień lodowcowy w Alpach, Austrii, Tyrolu, na terenie powiatu Landeck, o długości ok. 35 km. Wraz z Trisanną tworzy rzekę Sannę. Między źródłem a gminą Sankt Anton am Arlberg jest sztucznie spiętrzona, celem regulacji przeciwpowodziowej.
Wikipedia
Rosanów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz.
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
W Rosanowie znajduje się cmentarz ewangelicki, na terenie którego zlokalizowana jest niewielka kwatera wojenna żołnierzy niemieckich z czasów I wojny światowej.
Wikipedia
1. miasto w Argentynie;
2. miasto w Urugwaju
SJP.pl
Rosario – miasto we wschodniej Argentynie, w prowincji Santa Fe, na prawym brzegu Parany. W 2010 roku liczyło ok. 948 tys. mieszkańców. Trzecie co do wielkości miasto kraju. Ważny ośrodek finansowy i przemysłowy (przemysł spożywczy, metalowy, chemiczny, papierniczy, maszynowy), port handlowy dostępny dla statków oceanicznych, węzeł kolejowy i drogowy (Droga Panamerykańska). W mieście działa uniwersytet, mieszczą się tu także liczne biblioteki i muzea. Na obrzeżach mieści się port lotniczy. Najbardziej znane budowle to Pałac Miejski (1896), katedra (koniec XIX wieku) i pomnik El Monumento Nacionale a la Bandera (1957). W mieście znajduje się polski konsulat honorowy, a także siedziba Free Software Foundation Latin America.
Wikipedia
ogród lub miejsce w ogrodzie, w którym rosną róże; rozarium, różanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. ogród lub jego część przeznaczona do hodowli róż;
Wiktionary
Rozarium (łac. rosarium), różanka, ogród różany – ogród lub jego część, gdzie uprawiane i eksponowane są kolekcje róż. Rozaria cechują się zwykle bogactwem kultywarów tego rodzaju. W Europie rozaria istniały od średniowiecza, a rozpowszechniły się w XIX wieku. Za jeden z pierwszych wyspecjalizowanych ogrodów różanych uważany jest ten założony przez pierwszą żonę Napoleona Bonaparte Joséphine de Beauharnais w La Malmaison (Francja). W chwili jej śmierci, w 1814 roku, w ogrodzie, prezentowane zarówno w donicach jak i na rabatach, rosło około 400, czyli wszystkie dostępne wówczas odmiany róż. Obecnie w dalszym ciągu istnieje tam rozarium, jednak ma ono niewiele wspólnego ze swoim słynnym pierwowzorem. O ile w ciągu XIX wieku róże uprawiano zwykle w rozariach, w ciągu XX wieku ich znaczenie zmalało, a róże znalazły zastosowanie w urządzaniu rozmaitych terenów zielonych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) rozarium
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ogród
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. różyczka ż., Róża ż., rozarium n., Rozalinda ż., Rozalia ż., Rozalka ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|rosarium.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|rozarium.
źródła.
== rosarium (język czeski.) ==
thumb|rosarium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ogrod. rosarium, rozarium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rɔˈsarʲjũm, AS: rosarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. różyczka ż., Róża ż., rozarium n., Rozalinda ż., Rozalia ż., Rozalka ż.
Wiktionary
(1.1) rozarium
Wiktionary
Wikipedia
państwowa korporacja zarządzająca energetyką nuklearną w Rosji
SJP.pl
Rosatom (ros. Росатом), Państwowa Korporacja Energii Jądrowej „Rosatom” (ros. Государственная корпорация по атомной энергии «Росатом») – rosyjska państwowa grupa kapitałowa zrzeszają przedsiębiorstwa i instytucje naukowe, w tym wszystkie niezwiązane z wojskiem spółki zajmujące się energią jądrową na terytorium Federacji Rosyjskiej, przemysłowy kompleks broni jądrowej, instytucje naukowo-badawcze oraz rosyjską flotę lodołamaczy o napędzie atomowym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górn. kolej. przemysłowa kolej konna
Wiktionary
(1.1) Przez ponad sto lat górnośląska rosbanka zwiększała przewozy i była dochodowa.
Wiktionary
tyle co: rosnąć
SJP.pl
czasownik
(1.1) rosnąć
Wiktionary
IPA: ruɕt͡ɕ, AS: ruść
Wiktionary
tropikalne, dzikie drzewo z rodziny wełniakowatych, o wysokości do 40 metrów, rosnące m.in. na Sumatrze i Borneo; durian
SJP.pl
zgłaszać prawa do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zgłaszać prawa, pretensje do czegoś
Wiktionary
rzecz. roszczenie n., roszczeniowość ż.
przym. roszczeniowy
przysł. roszczeniowo
Wiktionary
Rościce – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Żary.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rdzewieć
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|rościeć.
Wiktionary
dawniej: ościeże - wewnętrzna powierzchnia otworu okiennego lub drzwiowego; oścież; rozcież
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Rościgniew – staropolskie imię męskie, złożone z członów Rości- ("rośnie") oraz -gniew ("gniew"). Może oznaczać "ten, którego gniew jest silny".
Rościgniew imieniny obchodzi 31 stycznia i 4 września.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rościgniewy lub z nią związany
SJP.pl
Rościgniew z małżonką; Rościgniewowie
SJP.pl
Rościgniew z małżonką; Rościgniewostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rościgniewa lub z nim związany
SJP.pl
Rościmin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Mrocza. Co roku w czerwcu jest tam organizowana "Rościminiada sobótkowa" z okazji rozpoczęcia lata. W północ od wsi znajduje się Jezioro Rościmińskie Duże a na południe Jezioro Rościmińskie Małe.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Rościnno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Rościno (niem. Rostin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 199 mieszkańców. Miejsce budowy pierwszej na świecie tzw. podwodnej elektrowni wodnej.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Rościszewo
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Rościsława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Rości- ("rośnie") oraz -sława ("sława"). Może oznaczać "ta, której sława rośnie". Od tego imienia mogły pochodzić formy skrócone typu Rosława. W źródłach polskich poświadczone w XII wieku.
Rościsława imieniny obchodzi 7 października.
Męski odpowiednik: Rościsław
Wikipedia
Rościsławice (niem. Riemberg) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Od nazwy wsi, pochodzi nazwa mezoregionu fizycznogeograficznego Wysoczyzna Rościsławicka.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rościsławy lub z nią związany
SJP.pl
Rościsław z małżonką; Rościsławowie
SJP.pl
Rościsław z małżonką; Rościsławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rościsława lub z nim związany
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: roZO] stolica Dominiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Dominiki;
Wiktionary
Roseau – stolica, a zarazem największe miasto Wspólnoty Dominiki – wyspiarskiego państwa leżącego w Archipelagu Małych Antyli u ujścia rzeki Roseau do Morza Karaibskiego. Dawniej nosiło nazwę Charlotte Town. Ośrodek administracyjny parafii świętego Jerzego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) Roseau
* czeski: (1.1) Roseau
* łaciński: (1.1) Rosena
* słowacki: (1.1) Roseau
* szwedzki: (1.1) Roseau n.
* ukraiński: (1.1) Розо
źródła.
== Roseau (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Roseau
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) Roseau
* czeski: (1.1) Roseau
* łaciński: (1.1) Rosena
* słowacki: (1.1) Roseau
* szwedzki: (1.1) Roseau n.
* ukraiński: (1.1) Розо
źródła.
== Roseau (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Roseau
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rosenberg, niem. Różana Góra.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Maurycy Rosenthal (1862-1946), pianista polski
SJP.pl
Rosenthal to niemieckie słowo oznaczające „dolina różana”; nazwa licznych miejscowości oraz popularne nazwisko.
Wikipedia
w medycynie: choroba charakteryzująca się drobnymi różowosinawymi plamkami na skórze, znikającymi po ich naciśnięciu; jeden z objawów duru plamistego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) = wojsk. polit. adm. Federalna Służba Wojsk Gwardii Narodowej Rosji;
Wiktionary
Federalna Służba Wojsk Gwardii Narodowej Rosji (ros. Федеральная служба войск национальной гвардии Российской Федерации, w skrócie Rosgwardia (ros. Росгвардия)) – federalna służba rosyjska, powstała w kwietniu 2016 roku. Stała się największą spośród struktur bezpieczeństwa wewnętrznego w Rosji.
Wikipedia
rzecz. rosgwardzista m.
przym. rosgwardyjski
Wiktionary
[czytaj: ros-har] włosie końskie używane dawniej do wyściełania mebli lub wyrobu materaców
SJP.pl
Wikipedia
człowiek, który osiągnął oświecenie i naucza innych; mistrz zen
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Rosiak:
Wikipedia
1. moczyć, zwilżać;
2. o deszczu: padać drobnymi kroplami; mżyć, dżdżyć, kropić, siąpić;
3. poddawać słomę obróbce wstępnej w celu oddzielenia włókna od części zdrewniałych rośliny;
4. rosić się - pokrywać się kroplami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie wierchniedźwińskim obwodu witebskiego na Białorusi, przy granicy z Łotwą;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zielna, mięsożerna roślina (aktywnie chwytająca owady i inne małe zwierzęta) z rodziny rosiczkowatych, rosnąca głównie na bagnach i torfowiskach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Drosera|L.|ref=tak., rodzaj roślin owadożernych z rodziny rosiczkowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju rosiczka (1.1)
Wiktionary
Rosiczka (Drosera L.) – rodzaj roślin owadożernych z rodziny rosiczkowatych obejmujący ok. 250 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, przy czym większość gatunków rośnie w Australii, liczne w Afryce i Ameryce Południowej, a stosunkowo nieliczne na półkuli północnej. W Europie (także w Polsce) występują tylko trzy gatunki – rosiczka okrągłolistna D. rotundifolia, długolistna D. anglica i pośrednia D. intermedia. Rosiczki zasiedlają rozmaite siedliska, zwykle ubogie i przynajmniej okresowo wilgotne. Gatunki europejskie są charakterystycznym elementem flory torfowisk. Rośliny te mają liście pokryte włoskami gruczołowymi, wydzielającymi lepką ciecz wabiącą i unieruchamiającą drobne zwierzęta, które następnie są trawione.
Wikipedia
rzecz. rosa ż., roszenie n., zraszanie n., zroszenie n., rosiczkowate nmos., zraszacz m., rosówka ż.
czas. rosić ndk., zraszać ndk., zrosić dk.
przym. rosiczkowy, rosiczkowaty
Wiktionary
rodzina roślin mięsożernych rosnących w krajach umiarkowanych i subtropikalnych; należą do niej między innymi: rosiczka, muchołówka
SJP.pl
Wikipedia
o cechach rosiczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
pokrywać się rosą; rosić się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
w gwarze śląskiej: koniczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. koniczyna
Wiktionary
(1.1) koniczyna, kraśka, rasikoń, krasikoń
Wiktionary
Rosin (niem. Rissen) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
W latach 1945–54 siedziba gminy Rosin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. obficie pokryty rosą;
2. podobny do rosy; kroplisty;
3. włośnianka rosista - gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych
SJP.pl
państwo w Europie i Azji ze stolicą w Moskwie; Federacja Rosyjska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie i Azji ze stolicą w Moskwie;
Wiktionary
Rosja, Federacja Rosyjska (ros. Россия, Rossija, wymowa; ros. Российская Федерация, Rossijskaja Fiedieracyja, wymowa) – państwo federacyjne rozciągające się od Europy Wschodniej (z eksklawą w Europie Środkowej) przez północną część Azji do Oceanu Spokojnego, składające się według swojej konstytucji z 85 podmiotów federalnych.
Wikipedia
(1.1) Rosja jest krajem eurazjatyckim.
Wiktionary
IPA: ˈrɔsʲja, AS: rosʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Wszechruś ż., rosyjszczyzna ż., Rusin ż., Rosjanin m., Rosjanka ż., rosyjski mrz., rosyjskość ż.
przym. rosyjski
Wiktionary
(1.1) ofic. Federacja Rosyjska; gw-pl|Górny Śląsk|Rosyjo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: Rosjanka
Wiktionary
rzecz. Rosjanka ż.
Wiktionary
obywatel Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. człowiek narodowości rosyjskiej, obywatel Rosji, mieszkaniec Rosji;
Wiktionary
Rosjanie (ros. русские trb. russkije trl. russkie) – naród wschodniosłowiański, zamieszkujący głównie Rosję oraz inne kraje byłego Związku Radzieckiego, przede wszystkim: Ukrainę, Białoruś, Kazachstan, Uzbekistan, Łotwę, Kirgistan, Estonię, Litwę, Mołdawię z Nadniestrzem oraz Turkmenistan. Znaczące diaspory znajdują się w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Brazylii i Niemczech.
Wikipedia
(1.1) W kamienicy naprzeciwko zamieszkał Rosjanin z rodziną.
Wiktionary
IPA: rɔˈsʲjä̃ɲĩn, AS: rosʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Rosja ż., rosyjski m.
:: fż. Rosjanka ż.
przym. rosyjski
Wiktionary
(1.1) pogard. kacap, pogard. rusek, pogard. ruski, gwara. przestępcza: gwara. żołnierska: moch, przest. Moskal; gw-pl|Górny Śląsk|Rus.
Wiktionary
obywatelka Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Rosji
(1.2) etn. kobieta narodowości rosyjskiej
Wiktionary
Rosjanie (ros. русские trb. russkije trl. russkie) – naród wschodniosłowiański, zamieszkujący głównie Rosję oraz inne kraje byłego Związku Radzieckiego, przede wszystkim: Ukrainę, Białoruś, Kazachstan, Uzbekistan, Łotwę, Kirgistan, Estonię, Litwę, Mołdawię z Nadniestrzem oraz Turkmenistan. Znaczące diaspory znajdują się w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Brazylii i Niemczech.
Wikipedia
(1.1) Ona jest Rosjanką i mieszka w Polsce już trzy lata.
Wiktionary
IPA: rɔˈsʲjãŋka, AS: rosʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. rosyjski m., Rosja ż.
:: fm. Rosjanin m.
przym. rosyjski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Ruska.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|Ruska.
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o Rosji i o tym, co rosyjskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie politologicznej, filologicznej, historycznej i kulturowej wiedzy o Rosji
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʲjɔˈznaft͡sa, AS: rosʹi ̯oznafca
Wiktionary
przym. rosjoznawczy
rzecz. rosjoznawstwo, rosjoznawczyni
Wiktionary
związany z nauką o Rosji i o tym, co rosyjskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od rosjoznawstwo
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʲjɔˈznaft͡ʃɨ, AS: rosʹi ̯oznafčy
Wiktionary
rzecz. rosjoznawstwo, rosjoznawca, rosjoznawczyni
Wiktionary
specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o Rosji i o tym, co rosyjskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w zakresie politologicznej, filologicznej, historycznej i kulturowej wiedzy o Rosji
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʲjɔznafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: rosʹi ̯oznafčỹńi
Wiktionary
przym. rosjoznawczy
rzecz. rosjoznawstwo, rosjoznawca
Wiktionary
1. nauka o Rosji i o tym, co rosyjskie;
2. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dyscyplina naukowa obejmująca politologiczną, filologiczną, historyczną i kulturową wiedzę o Rosji
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʲjɔˈznafstfɔ, AS: rosʹi ̯oznafstfo
Wiktionary
przym. rosjoznawczy
rzecz. rosjoznawca, rosjoznawczyni
Wiktionary
[czytaj: ROSkile] miasto w Danii
SJP.pl
Roskilde – duńskie miasto położone na Zelandii, 30 km na zachód od Kopenhagi, w regionie Zelandia, siedziba gminy Roskilde. Obecnie miasto liczy ponad 45 tys. mieszkańców i funkcjonuje jako miasto satelickie Kopenhagi. Roskilde leży na ruchliwej trasie kolejowej z Kopenhagi na Jutlandię, obsługiwanej przez liczne połączenia lokalne i dalekobieżne. W mieście znajduje się też krajowe lotnisko cywilne, z reguły nie obsługujące ruchu turystycznego. W mieście rozwinął się przemysł papierniczy, poligraficzny, maszynowy, spożywczy oraz hutniczy.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pęd roślinny, gałązka
(1.2) stpol. coś, co rośnie, wzrasta; owoc, płód czegoś
Wiktionary
rzecz. roślina ż., rośnięcie n., zarośle n., zarastanie n., odrośl ż., urastanie n., urośnięcie n., rosłość ż.
czas. rosnąć ndk., wzrastać ndk., urosnąć dk., urastać ndk., zarastać ndk., zarosnąć dk.
przym. rosły, roślinny
przysł. rośle, roślinnie
temsłow. -rośl, -rośle
Wiktionary
(1.1) gałązka, gałąź, pręt, rózga
(1.2) owoc, płód
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: rosły
SJP.pl
krzew z rodziny werbenowatych; awicenia; rozcięża
SJP.pl
organizm żywy, pobierający pokarm w postaci prostych związków nieorganicznych (rośliny samożywne) lub związków organicznych (rośliny cudzożywne) z martwego podłoża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wykształcony żywy organizm, który posiada zdolność wytwarzania substancji odżywczych dzięki pochłanianiu światła;
Wiktionary
Rośliny (Archaeplastida Adl i in. 2005, dawne nazwy naukowe: Vegetabilia, Plantae, Phytobionta, Plastida, Primoplantae) – eukariotyczne i autotroficzne organizmy, wykorzystujące energię promieniowania słonecznego za sprawą barwników asymilacyjnych (zdarzają się wśród roślin także organizmy heterotroficzne – pasożytnicze, w tym też myko-heterotroficzne, ale mają one charakter wtórny).
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie rosło dużo pięknych roślin.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈlʲĩna, AS: roślʹĩna
Wiktionary
rzecz. roślinność ż.
:: zdrobn. roślinka ż.
czas. rosnąć ndk.
przym. roślinny
Wiktionary
(1.1) ziele; daw. planta
Wiktionary
niewielki owad z rzędu błonkówek, którego larwy żerują w łodygach, w drewnie i na liściach
SJP.pl
niewielki owad z rzędu błonkówek, którego larwy żerują w łodygach, w drewnie i na liściach
SJP.pl
Rośliniarki (Symphyta) – podrząd owadów z rzędu błonkoskrzydłych.
Na świecie stwierdzono ponad 8850 gatunków zaliczanych do rośliniarek, zgrupowanych w ponad 800 rodzajów. Jest to najstarsza ewolucyjnie gałąź błonkówek.
Wikipedia
niewielka roślina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od roślina
(1.2) mała roślina
Wiktionary
IPA: rɔɕˈlʲĩnka, AS: roślʹĩnka
Wiktionary
rzecz. roślina ż., roślinność ż.
przym. roślinny
Wiktionary
zrobiony na bazie roślin i białka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wszystkie rośliny danego terenu
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest roślinne
Wiktionary
Roślinność – termin w specjalistycznej terminologii geobotanicznej oznacza ogół zbiorowisk roślinnych na określonym obszarze, stanowiący przedmiot badań fitosocjologii. Termin uzupełniony o przymiotnik oznacza grupy zbiorowisk roślinnych, które łączy podobieństwo siedliskowe (np. roślinność wodna lub leśna), zasięgowe (np. roślinność wysokogórska lub azonalna), stopień przekształcenia (roślinność pierwotna lub półnaturalna).
Wikipedia
(1.1) Roślinność wodna tego estuarium jest bardzo bogata.
(1.1) Pustynia to obszar pozbawiony roślinności.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈlʲĩnːɔɕt͡ɕ, AS: roślʹĩ•ność
Wiktionary
rzecz. roślina ż., roślinka ż., rośliny nmos.
przym. roślinny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który jest rośliną lub jej częścią, składa się z roślin; jest charakterystyczny dla rośliny
(1.2) kulin. pochodzenia roślinnego (1.1), pozbawiony produktów odzwierzęcych
Wiktionary
(1.1) Wiele niebezpiecznych organizmów, tak roślinnych jak zwierzęcych, ma ubarwienie ostrzegawcze.
(1.1) Co trzeci Polak kupuje roślinne odpowiedniki mięsa.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈlʲĩnːɨ, AS: roślʹĩ•ny
Wiktionary
rzecz. rośl ż., rośliny nmos., roślina ż., zdrobn. roślinka ż., roślinność ż.
Wiktionary
(1.2) wegetariański, wegański
Wiktionary
powodujący obumieranie roślin
SJP.pl
1. mający niektóre właściwości roślin; przypominający roślinę;
2. protisty roślinopodobne - nieformalna grupa protistów zaliczanych dawniej do roślin
SJP.pl
organizm żywiący się roślinami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zool. zwierzę żywiące się roślinami
(1.2) żart. wegetarianin, weganin
Wiktionary
Fitofag (gr. phytón – roślina, phageín – jeść), roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin (w tym przechowywanymi przez ludzi nasionami, owocami i suszem).
W ekosystemie roślinożercy stanowią pierwszy poziom konsumentów. Termin roślinożerca może odnosić się do pojedynczego organizmu, konkretnego gatunku (charakteryzuje formę odżywiania gatunku jak i jego rolę w ekosystemie), jak również może odnosić się do grupy gatunków o wspólnej cesze ekologicznej (roślinożerność). Do fitofagów należą m.in. przeżuwacze, wiele gatunków owadów, nicieni i pasożytniczych grzybów.
Wikipedia
IPA: ˌrɔɕlʲĩnɔˈʒɛrt͡sa, AS: roślʹĩnožerca
Wiktionary
rzecz. roślinożerność ż.
przym. roślinożerny
Wiktionary
o zwierzęciu: żywienie się roślinami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. sposób odżywiania się organizmów polegający na żywieniu się roślinami
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest roślinożerne; cecha tych, którzy są roślinożerni
Wiktionary
Fitofag (gr. phytón – roślina, phageín – jeść), roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin (w tym przechowywanymi przez ludzi nasionami, owocami i suszem).
W ekosystemie roślinożercy stanowią pierwszy poziom konsumentów. Termin roślinożerca może odnosić się do pojedynczego organizmu, konkretnego gatunku (charakteryzuje formę odżywiania gatunku jak i jego rolę w ekosystemie), jak również może odnosić się do grupy gatunków o wspólnej cesze ekologicznej (roślinożerność). Do fitofagów należą m.in. przeżuwacze, wiele gatunków owadów, nicieni i pasożytniczych grzybów.
Wikipedia
(1.1) …nazwa („roślinne gady”) jest skutkiem zabawnego nieporozumienia ich odkrywcy, który naturalny odlew zębodołów uznał za zęby z tępymi końcami świadczącymi o roślinożerności.
Wiktionary
rzecz. roślinożerca m.
przym. roślinożerny
Wiktionary
(1.1) fitofagia
Wiktionary
odżywiający się roślinami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. taki, który odżywia się roślinami; którego głównym pożywieniem są rośliny
Wiktionary
(1.1) Jeleń to przykład zwierzęcia roślinożernego.
Wiktionary
IPA: ˌrɔɕlʲĩnɔˈʒɛrnɨ, AS: roślʹĩnožerny
Wiktionary
rzecz. roślinożerca m., roślinożerność ż.
Wiktionary
(1.1) fitofagiczny
Wiktionary
ekspresywnie: jedzenie roślin
SJP.pl
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o roślinach; botanik
SJP.pl
związany z nauką, wiedzą o roślinach; botaniczny
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o roślinach; botaniczka
SJP.pl
nauka, wiedza o roślinach; botanika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Plantae|L.|ref=tak., królestwo organizmów eukariotycznych i autotroficznych w domenie eukariontów;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: roślina
Wiktionary
Rośliny (Archaeplastida Adl i in. 2005, dawne nazwy naukowe: Vegetabilia, Plantae, Phytobionta, Plastida, Primoplantae) – eukariotyczne i autotroficzne organizmy, wykorzystujące energię promieniowania słonecznego za sprawą barwników asymilacyjnych (zdarzają się wśród roślin także organizmy heterotroficzne – pasożytnicze, w tym też myko-heterotroficzne, ale mają one charakter wtórny).
Wikipedia
(1.1) W XX wieku ze świata roślin wyłączono w osobne królestwa bakterie (z sinicami) i grzyby, z czasem także znaczną część glonów.
Wiktionary
rzecz. roślina ż., roślinność ż.
przym. roślinny
Wiktionary
Wikipedia
1. być wychowywanym;
2. zwiększać się;
3. rozwijać się, rozbudowywać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) powiększać swoje rozmiary, skalę
(1.2) o organizmach dążyć do osiągnięcia dojrzałości
(1.3) o roślinach występować
(1.4) o cieście podnosić się
Wiktionary
(1.1) Piesek nie wytrzymał rosnącego podniecenia i posiusiał się.
(1.2) Martwię się, bo moje pelargonie wcale nie chcą rosnąć.
(1.3) W tym lesie rosną sosny.
(1.4) Andrzej rytmicznie uderzał w stół, aby sprawdzić, czy stojące na nim ciasto jednak urośnie.
Wiktionary
IPA: ˈrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: rosnõńć
Wiktionary
rzecz. porost mrz., wzrost m.
czas. porastać/porosnąć, zarastać/zarosnąć, rozrastać/rozrosnąć, przyrastać/przyrosnąć, urastać/urosnąć, dorastać/dorosnąć, przerastać/przerosnąć, podrastać/podrosnąć
Wiktionary
(1.1) narastać, podrastać, wzrastać, dorastać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rosnąć.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: rośńė̃ńće
Wiktionary
czas. rosnąć
rzecz. rośl ż.
Wiktionary
rosyjski koncern naftowy
SJP.pl
PAO „Nieftianaja kompanija »Rosnieft«” (ros. ПАО «Нефтяная компания „Роснефть“») – rosyjski państwowy koncern działający w branży petrochemicznej. Głównym akcjonariuszem spółki jest Rząd Federacji Rosyjskiej, posiadający 75,16% akcji, 15% akcji znajduje się wolnym obrocie. Według magazynu Fortune, koncern zajmował 179 miejsce na liście 500 największych przedsiębiorstw na świecie w 2011 roku. Wartość rynkowa koncernu na koniec 2006 roku wyceniana była na 83 miliardy dolarów. Dochód spółki w 2011 roku wyniósł około 12,4 mld $.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: rośnie
SJP.pl
mięsożerna roślina o okrągłych liściach zebranych w przyziemną rozetę, rosnąca głównie na bagnach i torfowiskach; rosiczka okrągłolistna
SJP.pl
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pełen rosy
SJP.pl
1. pień drzewa rozdzielony widlasto na dwie odnogi; rozwidlona gałąź;
2. poroże samców zwierzyny płowej, łosia, daniela lub jelenia;
3. dawniej: rękojeść u sochy, radła lub pługa
SJP.pl
Wikipedia
o roślinach: rosnąć rosochato, rozdzielać się widlasto na dwie odnogi; stawać się rosochatym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mający rosochy, rozgałęzienia; widlasty, widłowaty, rozgałęziony
SJP.pl
Wikipedia
mający rosochy, rozgałęzienia; widlasty, widłowaty, rozgałęziony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mocno rozgałęziony, rozłożysty, rozwidlony
Wiktionary
(1.1) Doszli na jakieś pola świeżo zaorane, naokoło latały ptaki, wyśpiewywał skowronek, a Krzysiek wlazł na suchą rosochatą wierzbę, która wypuszczała już pierwsze zielone pędy.
(1.1) Przy kotle krzątał się mężczyzna, bardzo brodaty i bardzo wysoki, a wyższy jeszcze przez futrzaną czapę z umocowanym na niej rosochatym jelenim porożem.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
poroże łosia byka, mające kształt szerokich łopat zakończonych odnogami
SJP.pl
Wikipedia
włoski napój alkoholowy ze spirytusu winnego i różanych olejków
SJP.pl
dawniej: likier aromatyzowany płatkami róży, produkowany we Włoszech i w Turcji; rozolis, słodka wódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. słodka wódka lub likier aromatyzowany płatkami róży, niekiedy również innymi składnikami;
Wiktionary
Rosolisy (fr. rossolis, wł. rosolio od łac. ros + solis – słoneczna rosa) – rodzaj likierów aromatyzowanych płatkami róży, często z dodatkowymi składnikami smakowymi.
Rosolisy znane były w Europie już w XIV wieku. Jako pierwsi zaczęli je wytwarzać włoscy alchemicy, a później zakonnicy, którym rosolisy zawdzięczają swą nazwę pochodzącą od łacińskiego określenia. Początkowo były to słodkie wódki włoskie wprowadzone do Francji przez Katarzynę Medycejską, z czasem określenie to wyparła dzisiejsza nazwa likier (łac. liquor).
Wikipedia
(1.1) Nie mogła wyjechać do Łańcuta, by tam procul negotiis, zająć się w spokoju fabrykacją rosolisów i poprawianiem ras bydła wszelkiego rodzaju.
(1.1) Prócz wódek i likierów mają jeszcze tak zwane rosolisy, niby to likiery, lecz mniej ponętnego smaku.
Wiktionary
drapieżny ssak z rodziny łasicowatych, żyjący w Azji i Ameryce Północnej; wszystkożer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Gulo gulo|ref=tak., duży, zagrożony wyginięciem drapieżnik lądowy;
(1.2) wojsk. polski transporter opancerzony
Wiktionary
Rosomak (Gulo) – rodzaj ssaków z podrodziny Guloninae w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
(1.1) Zygmunt August dozwolił chłopom w królewszczyznach na ich włókach zabijać wilki, lisy, rosomaki i zające, sarny zaś i grubego zwierza dla siebie zachował.
Wiktionary
IPA: rɔˈsɔ̃mak, AS: rosõmak
Wiktionary
przym. rosomakowy
Wiktionary
przyrząd do pomiaru temperatury, przy której gaz zaczyna się skraplać
SJP.pl
Wikipedia
Rososzyca – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sieroszewice.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: rosówka
Wiktionary
rzecz. rosówka ż.
Wiktionary
dżdżownica używana jako przynęta przy łowieniu ryb; dżdżownica ziemna, dżdżownica zwykła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zool. nazwa systematyczna|Lumbricus terrestris|ref=tak., dżdżownica ziemna
(1.2) pot. stara lub niezbyt atrakcyjna prostytutka, która pracuje nocami, poszukując klientów w miejscach słabo oświetlonych
Wiktionary
Dżdżownica ziemna, dżdżownica zwykła, rosówka (Lumbricus terrestris) – gatunek skąposzczeta z rodziny dżdżownicowatych (Lumbricidae). Jest gatunkiem synantropijnym, o pierwotnie palearktycznym zasięgu. Został introdukowany w wielu regionach świata. W Polsce jest gatunkiem pospolitym na obszarze całego kraju.
Wikipedia
rzecz. rosa ż., rosiczka ż., rosóweczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wywar z mięsa, kości i warzyw spożywany jako zupa, podawany przeważnie z makaronem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. klarowna zupa na wywarze z kości i mięsa zazwyczaj z dodatkiem warzyw;
(1.2) gw-pl|Bukowina. marynata do mięsa lub bryndzy
(1.3) gw-pl|Bukowina. woda po ogórkach kiszonych
Wiktionary
Rosół – niezagęszczana zupa będąca wywarem mięsno-warzywnym.
Wikipedia
(1.1) Gdy wróciliśmy do domu, mama podała nam gorący rosół.
Wiktionary
IPA: ˈrɔsuw, AS: rosuu̯
Wiktionary
rzecz. rosołowe n., rosolnik mrz.
:: zdrobn. rosołek mrz.
przym. rosołowy
Wiktionary
(1.1) bulion; reg. śl. nudelzupa., gw-pl|Śląsk Cieszyński|polywka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: rosół
(1.2) pot. zob. kostka rosołowa.
Wiktionary
(1.1) Chcesz trochę rosołku z niedzieli?
(1.2) Spróbuj dodać rosołek, gdy gotujesz ryż… smak stanie się wówczas znacznie bogatszy.
Wiktionary
IPA: rɔˈsɔwɛk, AS: rosou̯ek
Wiktionary
rzecz. rosolnik mrz., rosołowe n., rosół mrz.
przym. rosołowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. kulin. mięso na rosół
forma przymiotnika.
(2.1) plural|rosołowy.
Wiktionary
(1.1) Da mi pani dwa kilo tego rosołowego i dwie kostki smalcu!
Wiktionary
rzecz. rosolnik mrz., rosołek mrz., rosół mrz.
przym. rosołowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ rosół
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hand. kulin. przeznaczony na rosół, dodawany do rosołu
Wiktionary
(1.1) Celina przywozi czasem kury rosołowe od gospodarzy z Józefowa.
Wiktionary
rzecz. rosolnik mrz., rosołek mrz., rosołowe n., rosół mrz.
Wiktionary
gatunek mięczaka morskiego o długości 38mm
SJP.pl
nazwisko poskie, m.in. Stanisław Rospond (1906-1982) - językoznawca
SJP.pl
1. rzeka w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. górny bieg rzeki Netty, rzeka na Pojezierzu Suwalskim;
(1.2) geogr. wieś w województwie podlaskim, w gminie Filipów;
Wiktionary
Rospuda – rzeka w północno-wschodniej Polsce, górny bieg rzeki Netty. Przepływa przez Pojezierze Suwalskie i północno-zachodnią część Puszczy Augustowskiej.Długość rzeki wynosi ok. 102 km, powierzchnia jej zlewni ok. 900 km², a średni przepływ (w Raczkach) – 2,57 m³/s.
Wikipedia
(1.1) Nad Rospudą znajdują się liczne torfowiska.
(1.2) Rospuda leży pomiędzy trzema jeziorami.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpuda, AS: rospuda
Wiktionary
przym. rospudny
Wiktionary
Wikipedia
dzielnica Wilna
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: ros-ini] nazwisko, m.in. Gioacchino Rossini (1792-1868) - włoski kompozytor operowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rosman] sieć drogeryjna w Europie
SJP.pl
Rossmann, Dirk Rossmann GmbH – jedna z największych sieci drogeryjnych w Europie, funkcjonująca w Niemczech, Polsce, Czechach, Albanii, Turcji, na Węgrzech, a także w Kosowie i Hiszpanii. Została założona przez Dirka Rossmanna 17 marca 1972 roku.
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
Wikipedia
Rossoszyca – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Warta, w odległości 12 km od Sieradza, na skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr: 479 Dąbrówka – Sieradz oraz 710 Łódź – Szadek – Błaszki.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ruszt
(1.2) gwara. wzrost
Wiktionary
Norwegia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ruszt.
(1.2) zobtłum|wzrost.
źródła.
== rost (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) piec, smażyć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rɔst, AS: rost
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ruszt.
(1.2) zobtłum|wzrost.
źródła.
== rost (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) piec, smażyć
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Rostarzewo (hist. Rzeszotarzewo, niem. Rothenburg an der Obra) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Rakoniewice, dawne miasto w latach 1752–1934. Przed reformą administracyjną z 1975 roku Rostarzewo należało (wraz z gminą Rakoniewice) do powiatu wolsztyńskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
1. mięso wołowe z tylnej części zwierzęcia;
2. pieczeń z tego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mięso z lędźwiowej części wołu
(1.2) kulin. pieczeń z rostbefu (1.1), zazwyczaj nie do końca przepieczona
Wiktionary
IPA: ˈrɔzdbɛf, AS: rozdbef
Wiktionary
rozbratel;
1. mięso wołowe z kością;
2. kotlet z tego mięsa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Rostisław (ros. Ростислав) – rosyjski pancernik (przeddrednot) z przełomu XIX i XX wieku, należący do Floty Czarnomorskiej, jedyny okręt swojego typu. Klasyfikowany był jako pancernik eskadrowy, a następnie okręt liniowy. Wszedł do służby w 1900 roku, służył aktywnie podczas I wojny światowej na Morzu Czarnym, m.in. ostrzeliwując tureckie wybrzeże i biorąc udział w walkach głównych sił floty z turecko-niemieckimi okrętami. Został samozatopiony podczas wojny domowej w Rosji w 1920 roku, w której używany był przez białych jako pływająca bateria.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miasto w Niemczech; Rostok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie w północno-wschodnich Niemczech;
Wiktionary
Rostock (wym. MAF: [ˈʀɔstɔk], posłuchaj), Hanse- und Universitätsstadt Rostock – miasto na prawach powiatu w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie w północno-wschodnich Niemczech. Miasto to położone jest nad rzeką Warnow, w odległości ok. 12 km od jej ujścia do Zatoki Meklemburskiej na Morzu Bałtyckim. Jest uznawany za jedyną w landzie tzw. regiopolię (Regiopole). W czasach NRD Rostock był stolicą okręgu. Liczy 208 886 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Wraz z przeprowadzką z Hamburga do Rostocku stałem się Wossi.
Wiktionary
przym. rostocki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rostockiem, dotyczący Rostocku, pochodzący z Rostocku (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Rostock mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Rostocku
SJP.pl
mieszkanka Rostocku
SJP.pl
miasto w Niemczech; Rostock
SJP.pl
1. miasto w Rosji;
2. Rostów nad Donem - miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie jarosławskim;
(1.2) geogr. zob. Rostów nad Donem.
Wiktionary
Rostów (ros. Ростов) – miasto w Rosji, w obwodzie jarosławskim.
Jest jednym z najstarszych miast rosyjskich. W 2008 liczyło 32 647 mieszkańców.
Rosjanie używają nazw Rostów Wielki lub Rostów Jarosławski, żeby odróżnić miasto od znacznie większego Rostowa nad Donem.
Wikipedia
(1.1) Rzeźnik z Rostowa został oskarżony o zamordowanie 53 osób.
Wiktionary
rzecz. rostowianin mos., rostowianka ż., Rostowszczyzna ż.
przym. rostowski
Wiktionary
1. mieszkaniec Rostowa (miasta w Rosji);
2. mieszkaniec Rostowa nad Donem (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rostowa albo Rostowa nad Donem; osoba z jednego z tych miast
Wiktionary
(1.1) Suzdalczycy, włodzimierzanie, rostowianie, pskowianie szli do walki jako przedstawiciele swych księstw, ale wrócili jako obywatele Rusi, tyle że mieszkający w różnych miastach.
(1.1) Michałowski przyjął młodego rostowianina do swojej klasy w Instytucie Muzycznym, a przyjaciółka matki zorganizowała mu pierwsze źródło utrzymania – lekcje muzyki.
Wiktionary
rzecz. Rostów mrz.
:: fż. rostowianka ż.
przym. rostowski
Wiktionary
1. mieszkanka Rostowa (miasta w Rosji);
2. mieszkanka Rostowa nad Donem (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rostowa albo Rostowa nad Donem; kobieta z jednego z tych miast
Wiktionary
(1.1) Grono uroczych rostowianek towarzyszyło warszawskim profesorom niemal do końca ich pobytu w mieście nad Donem.
Wiktionary
rzecz. Rostów mrz.
:: fm. rostowianin mos.
przym. rostowski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rostowem, dotyczący Rostowa
(1.2) związany z Rostowem nad Donem, dotyczący Rostowa nad Donem
Wiktionary
rzecz. Rostów m., rostowianin mos., rostowianka ż.
Wiktionary
1. związany ze wzrostem rośliny lub jej organów;
2. rozmnażanie rostowe - rozmnażanie bezpłciowe, np. przez podział, pączkowanie; rozmnażanie wegetatywne
SJP.pl
1. ozdoba architektoniczna w kształcie dzioba starożytnego okrętu;
2. w starożytnym Rzymie: mównica publiczna ozdobiona dziobami zdobytych okrętów nieprzyjacielskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rodzaj ozdoby architektonicznej w formie dzioba statku
(1.2) staroż. archit. starorzymskie podium do przemawiania ozdobione dziobami zdobytych okrętów;
(1.3) mar. (w lm.) stojaki podpokładowe na szalupy i tratwy ratunkowe
Wiktionary
Wikipedia
przym. rostralny
Wiktionary
przymiotnik od: rostra (np. kolumna rostralna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rostrą, dotyczący rostry
(1.2) anat. przedni
Wiktionary
(1.1) Przed budynkiem ustawiono dwie kolumny rostralne z rzeźbami symbolizującymi rzeki Rosji: Wołgę, Dniepr, Newę i Wołchow.
Wiktionary
rzecz. rostra ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
a) handlarz końmi; hodowca i sprzedawca koni
b) handlarz niewolnikami
c) pośrednik, faktor
SJP.pl
część szkieletu wewnętrznego kopalnych głowonogów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) staroż. mar. okuty dziób galery;
(1.2) paleont. walcowata część wapiennego szkieletu belemnitów
(1.3) ent. przednia część głowy niektórych owadów
(1.4) ent. boczno-grzbietowy wyrostek sakulusa motyli
(1.5) zool. dziób u głowonogów
(1.6) zool. czułek odcinka głowowego wrotków
(1.7) zool. płytka brzuszna u wąsonogów
(1.8) zool. końcowa część gnatosomy u roztoczy
(1.9) icht. wydłużony występ pyska ryb oceanicznych
Wiktionary
Rostrum – wieloznaczne pojęcie z anatomii zwierząt, zwykle stosowane dla określenia struktury o dziobowatym kształcie, m.in.:
Wikipedia
IPA: ˈrɔstrũm, AS: rostrũm
Wiktionary
(1.3) ryjek
Wiktionary
1. ozdoba architektoniczna w kształcie dzioba starożytnego okrętu;
2. w starożytnym Rzymie: mównica publiczna ozdobiona dziobami zdobytych okrętów nieprzyjacielskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. polit. Rosja
Wiktionary
rzecz. Rus mos., Ruska ż.
Wiktionary
związany z Rosją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Rosji lub Rosjan, charakterystyczny dla Rosji lub Rosjan
(1.2) w języku rosyjskim (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. jęz. język urzędowy Rosji;
(2.2) pot. eduk. lekcja rosyjskiego (2.1)
Wiktionary
Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się nim jako pierwszym językiem około 160 mln ludzi, a ogółem (według różnych źródeł) 260 mln. Zapisuje się cyrylicą, którą niejednokrotnie upraszczano na skutek reform ortograficznych.
Wikipedia
(1.1) Wal biały Hvaldimir, który był podejrzewany o bycie rosyjskim wielorybem szpiegowskim, został znaleziony martwy w południowo-zachodniej Norwegii.
(1.1) Rosyjskie siły użyły broni chemicznej 626 razy od początku wojny i co najmniej 51 razy w tym roku, jak podaje sztab generalny sił zbrojnych Ukrainy.
(1.2) Moja mama potrafi mówić po rosyjsku.
(2.2) Jutro mam dwie godziny rosyjskiego.
Wiktionary
IPA: rɔˈsɨjsʲci, AS: rosyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rusin ż., Wszechruś ż., rosyjszczyzna ż., Rosja ż., Rosjanin m., Rosjanka ż., rosyjskość ż.
przym. wszechrosyjski, prorosyjski, antyrosyjski, przeciwrosyjski, porosyjski
Wiktionary
(1.1) pot. pejor. ruski
Wiktionary
1. o ludziach: posługujący się językiem rosyjskim;
2. o krajach: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem rosyjskim;
3. o książkach, pismach itp.: napisany w języku rosyjskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem rosyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem rosyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku rosyjskim
Wiktionary
(1.1) Rosyjskojęzyczna estońska działaczka powiedziała w wywiadzie, że różnorodność językowa jest częścią tożsamości europejskiej.
Wiktionary
IPA: rɔˈsɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: rosyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
dawniej: wszystko to, co jest charakterystyczne dla Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język rosyjski
(1.2) kult. to, co rosyjskie
Wiktionary
rzecz. Rosja ż., Rosjanin mos., Rosjanka ż., rosyjski mrz.
przym. rosyjski
przysł. rosyjsko
Wiktionary
(1.1) (język) rosyjski, ruszczyzna
Wiktionary
przenośnie: wychudły, kościsty koń; szkapa, chabeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wychudła szkapa
Wiktionary
Rosynant (hiszp. Rocinante) – koń występujący w powieści Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy autorstwa hiszpańskiego pisarza Miguela de Cervantesa, będący wierzchowcem głównego bohatera powieści Don Kichota. Zaraz na początku powieści pada wyjaśnienie imienia konia:
Rosynant wiernie i odważnie towarzyszy błędnemu rycerzowi w jego walce z wiatrakami i innych przygodach, aż do śmierci Don Kichota.
Wikipedia
IPA: rɔˈsɨ̃nãnt, AS: rosỹnãnt
Wiktionary
jeden z czterech (sał, ber, jon, rosz) pierwotnych elementów leksykalnych w doktrynie Nikołaja Marra; roš
SJP.pl
w szachach: jednoczesny ruch króla i wieży na skrzydle hetmańskim bądź królewskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szach. ruch, w którym jednocześnie uczestniczą król i jedna z wież tego samego koloru;
(1.2) przen. przetasowanie na stanowiskach
Wiktionary
Roszada – specyficzny ruch w szachach, w którym jednocześnie uczestniczą król i jedna z wież tego samego koloru.
Roszada polega na przesunięciu króla o dwa pola w kierunku wieży, a następnie ustawieniu wieży na polu, które minął król. Diagramy obok ilustrują to posunięcie.
Wikipedia
IPA: rɔˈʃada, AS: rošada
Wiktionary
rzecz. roszowanie n.
czas. roszować ndk.
Wiktionary
(1.2) przetasowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zakład przerabiający len
2. system urządzeń do roszenia roślin
SJP.pl
Roszarnia – oddział zakładu włókienniczego zajmujący się przetwarzaniem słomy lnianej lub konopnej na włókna. Oddział roszarni składa się z działów:
Wikipedia
dział włókiennictwa zajmujący się wstępną obróbką surowców do produkcji włókien (lnu, konopi)
SJP.pl
Roszenie słomy lnianej – druga, po odziarnianiu, faza obróbki słomy w procesie pozyskiwania włókna z roślin włóknistych (len, konopie). Włókna pozyskiwane z tych roślin określa się mianem włókien łykowych.
Wikipedia
pracownik roszarni
SJP.pl
uprawnienie do żądania od osoby określonego świadczenia lub zaprzestania działań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rościć.
(1.2) praw. prawo do żądania od określonej osoby określonego świadczenia lub zaniechania działania;
Wiktionary
Wikipedia
przym. roszczeniowy
czas. rościć
rzecz. roszczeniowość ż.
Wiktionary
osoba domagająca się nadmiernych lub nieuzasadnionych korzyści, świadczeń, praw itp.
SJP.pl
cecha kogoś domagającego się czegoś w większym stopniu niż jest to należne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest roszczeniowy, kto ma dużo roszczeń
Wiktionary
(1.1) Rozwijanie pokory (tj. cechy przeciwstawianej narcyzmowi i roszczeniowości upowszechniającym się w kulturze konsumpcji) podwyższa dobrostan psychiczny i społeczny.
Wiktionary
rzecz. roszczenie n.
czas. rościć ndk.
przym. roszczeniowy
Wiktionary
domagający się nadmiernych lub nieuzasadnionych korzyści, świadczeń, praw itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żądający, wymagający czegoś; zgłaszający żądanie czegoś
Wiktionary
(1.1) W czasach kryzysu Francuzi bardziej niż inni oczekują, że państwo ciężary weźmie na siebie, może dlatego są też bardziej socjalistyczni niż inne społeczeństwa, zdają się na pomoc, są roszczeniowi i antywolnorynkowi.
Wiktionary
IPA: ˌrɔʃt͡ʃɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: roščẽńovy
Wiktionary
czas. rościć
rzecz. roszczenie n., roszczeniowość ż.
przysł. roszczeniowo
Wiktionary
Roszczyce (kaszb. Roszczëce lub też Rószczëce, niem.: Roschütz) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z La Rochelle (Roszellą)
Wiktionary
(1.1) Od 1551 głównym propagatorem i organizatorem kościoła kalwińskiego w Niderlandach był Guy de Brès, który w 1562 r. opracował wyznanie wiary na wzór roszelskiego.
(1.1) Pierwszym zaś z magnatów, który zorientował się w sytuacji, był admirał de Coligny, który związał się odtąd z władzami roszelskimi i stał sięrzecznikiem ich polityki.
Wiktionary
rzecz. La Rochelle, Roszella ż.
Wiktionary
Roszki (niem. Roschki) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn.
Jest siedzibą największego w gminie sołectwa Roszki, obejmującego oprócz wsi Roszki 13 przysiółków: Bór, Brzezinka, Dąbrowa, Jastrzębiec, Jelonek, Miłowiec, Odrodzenie, Rozdrażewek, Ryczków, Sokołówka, Stare Budy, Stary Las oraz Teresiny.
Wikipedia
wieś w województwie podlaskim, w powiecie białostockim
SJP.pl
Roszki-Wodźki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Łapy.
Wieś razem z polami zajmuje obszar 428 ha.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Roszkowo
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Roszkowski (forma żeńska: Roszkowska; liczba mnoga: Roszkowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5645 osób. W dniu 30 stycznia 2023 roku w rejestrze PESEL figurowało 3066 mężczyzn o nazwisku Roszkowski i 3177 kobiet o nazwisku Roszkowska. Ponadto 36 kobiet nosiło to nazwisko w formie męskiej (Roszkowski), a 63 osoby używały podwójnego nazwiska, w którym "Roszkowski" to pierwszy lub drugi człon.
Wikipedia
wykonywać roszadę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zroszować)
(1.1) szach. wykonywać roszadę
Wiktionary
(1.1) Król może roszować tylko wtedy, kiedy pierwotnie stał na linii e, a wieża na linii a lub h.
Wiktionary
IPA: rɔˈʂɔ.vat͡ɕ, AS: roszować
Wiktionary
rzecz. roszada ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roszować.
Wiktionary
rzecz. roszada ż.
Wiktionary
roślina zielna z rodziny kozłkowatych, o jadalnych liściach; roszpunka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina o wysokiej łodydze, niebieskich kwiatach i liściach o łopatkowym kształcie tworzących rozetę; wykorzystywana jako warzywo;
Wiktionary
Roszpunka, roszponka (Valerianella Miller) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae. Obejmuje ok. 64, 65 do 77 gatunków. Rośliny te występują w Europie, zachodniej Azji i północnej Afryce. W Polsce rośnie 7 gatunków – wszystkie jako rośliny introdukowane, z czego cztery są już zadomowione, a trzy są tylko przejściowo dziczejące. Rośliny z tego rodzaju zasiedlają najczęściej suche tereny skaliste, częste są także w krajobrazie rolniczym, na polach, i w na siedliskach ruderalnych (np. na starych murach).
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach wzrost produkcji roszponki we Francji i Niemczech jest bardzo dynamiczny.
Wiktionary
IPA: rɔʃˈpɔ̃nka, AS: rošpõnka
Wiktionary
roślina zielna z rodziny kozłkowatych, o jadalnych liściach; roszponka
SJP.pl
Roszpunka, roszponka (Valerianella Miller) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae. Obejmuje ok. 64, 65 do 77 gatunków. Rośliny te występują w Europie, zachodniej Azji i północnej Afryce. W Polsce rośnie 7 gatunków – wszystkie jako rośliny introdukowane, z czego cztery są już zadomowione, a trzy są tylko przejściowo dziczejące. Rośliny z tego rodzaju zasiedlają najczęściej suche tereny skaliste, częste są także w krajobrazie rolniczym, na polach, i w na siedliskach ruderalnych (np. na starych murach).
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. drażnić
Wiktionary
IPA: rɔˈʃuʒat͡ɕ, AS: rošužać
Wiktionary
rzecz. roszurzanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roszurzać.
Wiktionary
czas. roszurzać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w obwodzie smoleńskim Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Rosław – słowiańskie imię męskie, będące formą skróconą imienia Rościsław lub Rodsław.
Forma żeńska: Rosława
Rosław imieniny obchodzi 17 stycznia.
Znani ludzie noszący imię Rosław:
Zobacz też:
Wikipedia
przym. rosławski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Rosława – staropolskie imię żeńskie, będące formą skróconą imienia Rościsława lub nienotowanego w danych źródłach w formie pełnej imienia Rodsława.
Forma męska: Rosław
Rosława imieniny obchodzi 17 stycznia i 7 października.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rosławy lub z nią związany
SJP.pl
Rosław z małżonką; Rosławowie
SJP.pl
Rosław z małżonką; Rosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rosława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rosławiem, dotyczący Rosławia
Wiktionary
rzecz. Rosław mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wysoki, dobrze zbudowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) słusznej budowy i wzrostu
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lm. nmos. zob. rosnąć.
Wiktionary
(1.1) Za karłem wszedł rosły ork, trzymając w ręce maczugę.
Wiktionary
czas. rosnąć ndk., urosnąć dk.
rzecz. rośl ż.
Wiktionary
(1.1) okazały, postawny
Wiktionary
1. tekst przysięgi, przyrzeczenia;
2. dawna polska jednostka piechoty zaciężnej licząca do trzystu żołnierzy;
3. średniowieczny instrument strunowy będący prototypem skrzypiec;
4. dawniej: tortura polegająca na wplataniu skazanego w koło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tekst przysięgi;
(1.2) wojsk. daw. oddział wojsk lądowych;
(1.3) wojsk. daw. rząd żołnierzy
(1.4) para strażaków lub ratowników;
(1.5) rodzaj tortur polegający na wpleceniu skazańca w koło
(1.6) koło używane w rocie (1.5)
(1.7) muz. średniowieczny instrument strunowy, od którego wywodzą się skrzypce
(1.8) jeden z typów pieczęci papieskiej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ksiądz stanąwszy na stopniach ganku podniósł wysoko srebrzysty krzyż i przy blaskach zórz jął odczytywać rotę przysięgi.
(1.2) Rotmistrz obowiązywał się królowi na warunkach ściśle określonych co do czasu, żołdu, sposobu wynagrodzenia szkód i t. d. wystawić rotę czyli partję jazdy, zwykle ze 100 do 300 koni złożoną.
(1.2-3) Od czasu urządzenia w XVII w. piechoty na wzór cudzoziemski i nazwania jej rzędów „rotami,” (1.3) zaczęto roty (1.2) jazdy nazywać stale chorągwiami.
Wiktionary
IPA: ˈrɔta, AS: rota
Wiktionary
ruch wokół własnej osi; ruch obrotowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ruch obrotowy, obrót
(1.2) pot. zmiana, zastępowanie rzeczy lub ludzi
(1.3) poligr. drukowanie za pomocą maszyny rotacyjnej
(1.4) roln. cykl płodozmianu
(1.5) sport. skręt górnej części tułowia narciarza
Wiktionary
Rotacja lub wirowość – operator różniczkowy w teorii pola, który działając na pole wektorowe tworzy pole wektorowe wskazujące wirowanie (gęstość cyrkulacji) pola wyjściowego. Oznaczana jest przez \operatorname {rot} lub \operatorname {curl} (z ang. rotacja), czasami również zapisywana jako dF..
Wikipedia
(1.2) Czy zawsze rotacja stanowisk w firmie staje się sposobem na przekwalifikowanie pracowników.
Wiktionary
IPA: rɔˈtat͡sʲja, AS: rotacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rotowanie n., rotor mrz.
czas. rotować ndk.
przym. rotacyjny
Wiktionary
(1.1) wirowanie
(1.2) obieg
Wiktionary
obrotowy; wirujący
SJP.pl
zjawisko fonetyczne polegające na przejściu s w r w pozycji między samogłoskami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zjawisko fonetyczne, polegające na zmianie jakiejś głoski w głoskę „r”
(1.2) wada wymowy, polegająca na nieprawidłowym wymawianiu głoski „r”
Wiktionary
Rotacyzm (od gr. rho, „litera R”) – zjawisko fonetyczne, polegające na przejściu określonej głoski w określonej pozycji w głoskę [r]. Miało ono miejsce w historii wielu języków.
Wikipedia
rzecz. ro n.
przym. rotyczny
Wiktionary
(1.2) reranie
Wiktionary
roślina z rodziny złożonych, hodowana jako roślina ozdobna
SJP.pl
związek chemiczny, którego cząsteczki stanowią układ dwóch niepowiązanych chemicznie indywiduów chemicznych
SJP.pl
Rotaksany – klasa związków chemicznych, których cząsteczki stanowią układ dwóch niepowiązanych chemicznie indywiduów chemicznych, przy czym jeden z nich ma strukturę liniową i stanowi oś rotaksanu, drugi zaś cykliczną (jest makrocyklem). Element liniowy posiada na obu końcach rozbudowane sterycznie (przestrzennie) grupy funkcyjne, zwane stoperami, które uniemożliwiają drugiemu elementowi rotaksanu, czyli makrocyklowi wydostanie się poza oś. Oś i makrocykl rotaksanu są zatem związane mechanicznie, co określa się mianem wiązania mechanicznego lub częściej wiązania topologicznego. Rotaksan, którego oś nie jest zakończona stoperami nazywany jest pseudorotaksanem.
Wikipedia
szklana, okrągła kształtka zabetonowana w strop żelbetowy, umożliwiająca przenikanie światła
SJP.pl
przyrząd przeznaczony do pomiaru natężenia przepływu płynów; przepływomierz pływakowy
SJP.pl
Rotametr – przepływomierz pływakowy o zmiennym przekroju służący do pomiaru natężenia przepływu płynów. Po raz pierwszy urządzenia tego typu zostały opatentowane przez niemieckiego producenta Rota, obecnie Rota-Yokogawa, stąd nazwa rotametr (ang. rotameter).
Wikipedia
roślina z rodziny palm, używana głównie w plecionkarstwie; palma rotangowa, rattan, ratan
SJP.pl
Rotang, rattan (malajski rotan) – ogólne określenie wielu gatunków palm pnących z rodziny arekowatych, spotykanych w lasach tropikalnych Azji Południowo-Wschodniej, a także pozyskiwanego z nich surowca, wykorzystywanego głównie w plecionkarstwie.
Wikipedia
gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych; garlica szarogłowa
SJP.pl
Rotangowiec, garlica szarogłowa (Cryptophaps poecilorrhoa) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cryptophaps. Gatunek bardzo słabo poznany. Wielkością przypomina grzywacza. Zamieszkuje lasy tropikalne Indonezji. Żywi się prawdopodobnie nasionami palm. Nie jest gatunkiem zagrożonym. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
palma rotangowa - roślina z rodziny palm, używana głównie w plecionkarstwie; rotang, rattan, ratan
SJP.pl
ciecz o ostrym zapachu kwasu octowego lub mrówkowego, garbnik syntetyczny stosowany w przemyśle garbarskim i zastępujący garbniki roślinne
SJP.pl
członek Rotary Club, stowarzyszenia należącego do międzynarodowej organizacji Rotary International, świadczącej pomoc humanitarną i promującej standardy etyczne
SJP.pl
Rotarianin – dwumiesięcznik poświęcony tematyce społecznej i kulturalnej związanej z działalnością międzynarodowej organizacji charytatywnej Rotary International, czasopismo rotariańskie dystryktu RI 2230 (Białoruś, Polska, Ukraina), wydawane do 2016.
Wikipedia
obracający się układ fizyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. ciało obracające się w stałej odległości od określonego punktu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== rotator (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Twistedmeta1-rotator.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) element obrotowy, element wirujący
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rɔˈtatɔr, AS: rotator
Wiktionary
wirus zaliczany do rodziny reowirusów, będący najczęstszą przyczyną rozwolnienia wśród dzieci i niemowląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. wirus z rodziny reowirusów, będący najczęstszą przyczyną biegunki wśród niemowląt i dzieci;
Wiktionary
Rotawirusy (łac. rota „koło”) – grupa wirusów należących do rodziny reowirusów (Reoviridae), będącą najczęstszą przyczyną biegunki wśród niemowląt i dzieci. Prawie każde dziecko na świecie w wieku 5 lat przeszło co najmniej jedną infekcję spowodowaną przez rotawirusy. Ludzki organizm wytwarza odporność po każdej infekcji wywołanej tą grupą wirusów, dlatego zakażenia rotawirusowe są rzadkie u dorosłych. Wyróżnia się dziewięć głównych grup tego wirusa: A, B, C, D, F, G, H, I i J, z czego trzy (A, B i C) są zakaźne dla ludzi. Rotawirus z grupy A jest najbardziej powszechny i wywołuje 90% wszystkich infekcji rotawirusowych u ludzi.
Wikipedia
(1.1) Parę tygodni po szczepionce zaczął mieć straszne biegunki i podejrzenie zarażenia rotawirusem.
Wiktionary
jednostka masy w teorii kwantów, rzadko stosowana
SJP.pl
skrót od: Rolling On The Floor Laughing - tarzam się ze śmiechu po podłodze; ROTFL, LOL (lol), LMAO (lmao)
SJP.pl
Slang internetowy – slang tworzony i wykorzystywany przez użytkowników Internetu. Ułatwia i przyspiesza komunikację poprzez zmniejszanie liczby pisanych znaków.
W slangu internetowym stosuje się akronimy wyrażeń, przede wszystkim pochodzące z języka angielskiego (np. ASAP – as soon as possible – tak szybko jak możliwe; LOL – laughing out loud – śmieję się na głos; IMHO – in my humble opinion – moim skromnym zdaniem), emotikony, pisownię fonetyczną (np. CU/CYA – ang. see you – do zobaczenia), pseudoznaczniki języka HTML bądź BBCode (np. <ironia>...</ironia>), składnię języków programowania (głównie języka C) oraz hack-mowę (ang. leetspeak).
Wikipedia
Niemcy:
Wikipedia
[czytaj: ROderem] miasto w Anglii
SJP.pl
Rotherham – miasto w Wielkiej Brytanii w Anglii; w hrabstwie South Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym Rotherham; położone nad ujściem rzeki Rother do rzeki Don, pomiędzy miastami Sheffield a Doncaster. W 2021 roku miasto liczyło 71 535 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: rotszild] nazwisko
SJP.pl
Rothschildowie, Rotszyldowie (niem. Rothschild) – żydowska rodzina bankierska, wywodząca się z Frankfurtu nad Menem.Fortuna Rotszyldów (1,8 mln funtów w 1812 r. i 34,3 mln funtów w 1875 r.) wiązała się z wojnami napoleońskimi, udzielaniem pożyczek władcom i ze spekulacjami. Kredyty Rotszyldów zasilały budżety państw, niemieckich wolnych miast, finanse przedsiębiorstw produkcyjnych i towarzystw kolejowych.
Wikipedia
[czytaj: rotszilDOwie] rodzina bankierska
SJP.pl
Rothschildowie, Rotszyldowie (niem. Rothschild) – żydowska rodzina bankierska, wywodząca się z Frankfurtu nad Menem.Fortuna Rotszyldów (1,8 mln funtów w 1812 r. i 34,3 mln funtów w 1875 r.) wiązała się z wojnami napoleońskimi, udzielaniem pożyczek władcom i ze spekulacjami. Kredyty Rotszyldów zasilały budżety państw, niemieckich wolnych miast, finanse przedsiębiorstw produkcyjnych i towarzystw kolejowych.
Wikipedia
Rotki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego, a od roku 1998 znajduje się na obszarze województwa podlaskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rocha w Miłkowicach-Maćkach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rotkiewicz, Rotkowicz:
Wikipedia
Rotmanka (do 31 grudnia 2002 Rotmanki, niem. Rottmannsdorf, kaszb. Ròtmankô) – osada, siedziba sołectwa w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański.
W Rotmance mieści się Zespół Szkół im. Karola Wojtyły (Nazwa została nadana dnia 10 listopada 2005 w obecności arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego), Przedszkole niepubliczne "Wesoła Nutka", Przedszkole niepubliczne "Słoneczny Domek Małego Odkrywcy", kościół pw. św. Faustyny Kowalskiej, dom spokojnej starości, sklepy i inne zakłady pracy. Miejscowość posiada połączenia autobusowe z Gdańskiem, Pruszczem Gdańskim, Straszynem oraz Kolbudami liniami 132, 823, 837, 838.
Wikipedia
1. stopień oficerski w kawalerii z pierwszej połowy XX wieku;
2. oficer mający ten stopień;
3. dawniej: dowódca roty piechoty, chorągwi jazdy lub szwadronu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. stopień oficerski w kawalerii, będący odpowiednikiem rangi kapitana;
(1.2) wojsk. oficer mający stopień rotmistrza (1.1)
(1.3) hist. wojsk. dowódca roty piechoty, chorągwi jazdy lub szwadronu
Wiktionary
Rotmistrz – polski stopień wojskowy w kawalerii odpowiadający kapitanowi i nazwa dowódcy szwadronu. W dawnym wojsku dowódca roty albo chorągwi.
Nazwa powstała z połączenia określenia „mistrz" (w znaczeniu zwierzchnik, dowódca) i „rota” (oddział wojska), oznaczająca dosłownie „zwierzchnika roty”.
Wikipedia
(1.1) Stopień rotmistrza jest odpowiednikiem kapitana.
(1.2) Po rotmistrzu Witoldzie Pileckim, bohaterze Oświęcimia, zacierano wszelkie ślady na ziemi i w polskiej historii.
(1.2) Na Starem Mieście koło Pijarów, / Gdzie hymny Bogu lud wierny śpiewa, / Mieszka inwalid spod trzech sztandarów: / Ułański rotmistrz Jacek Cholewa.
(1.3) Dla rotmistrza, dowódcy szwadronu, wybrał sierżant kwaterę w nowej, najparadniejszej w całej wsi chacie Hnata.
(1.3) I posłał do niego rotmistrza pięćdziesiątnika i pięćdziesiąt, którzy byli pod nim: który poszedł do niego, i siedzącemu na wierzchu góry, rzekł: Człowiecze Boży, król rozkazał, abyś zszedł.
Wiktionary
IPA: ˈrɔtmʲisṭʃ, AS: rotmʹisṭš
Wiktionary
rzecz. rotmistrzostwo n., rotmistrzowa ż., podrotmistrz mos.
czas. rotmistrzować ndk.
przym. rotmistrzowski
skr. rtm.
Wiktionary
stopień, ranga, stanowisko rotmistrza
SJP.pl
małżonka rotmistrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona rotmistrza
Wiktionary
(1.1) Poznałem panią rotmistrzową na balu dobroczynnym.
Wiktionary
rzecz. rotmistrz mos.
przym. rotmistrzowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rotmistrzem, dotyczący rotmistrza
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do rotmistrza, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki jak u rotmistrza, charakterystyczny dla rotmistrza
Wiktionary
(2.1) Rwały się w powietrzu przekleństwa, krzyki przerażenia, słowa komendy, zgrzyt i jęk piszczałek rotmistrzowskich, kwilenie koni, rażonych kulami.
Wiktionary
rzecz. rotmistrz mos., rotmistrzowa ż.
Wiktionary
żołnierka w stopniu rotmistrza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
człowiek należący do najbiedniejszych warstw w krajach hispanoamerykańskich, zwłaszcza w Chile
SJP.pl
Roto – osada na Wyspach Cooka. Znajduje się na wyspie Pukapuka. W 2006 roku Roto liczyła 71 mieszkańców. Przemysł spożywczy, ośrodek turystyczny.
Wikipedia
przemysłowa odmiana druku wklęsłego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język z grupy wschodniopapuaskiej używany na wyspie Bougainville;
Wiktionary
Język rotokas – język z postulowanej grupy wschodniopapuaskiej, używany przez blisko 12 tys. ludzi (2000) na wyspie Bougainville’a. Należy do rodziny języków północnej Bougainville.
Jego cechą charakterystyczną jest skrajnie uproszczony system fonetyczny, zawierający łącznie:
Wikipedia
(1.1) Alfabet w języku rotokas liczy zaledwie dwanaście liter.
Wiktionary
(1.1) symbol. roo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rotomagiem, dotyczący Rotomagu (współcz. Rouen)
Wiktionary
rzecz. Rotomag mrz.
Wiktionary
(1.1) współcz. rueński
Wiktionary
urządzenie do przechowywania zegarka z automatycznym mechanizmem kontrolującym pracę sprężyny napędowej zegarka; nakręcacz, nakręcarka
SJP.pl
Rotomat – zasilane z baterii lub sieci elektrycznej urządzenie do przechowywania zegarków z automatycznym naciągiem oraz do ich nakręcania. Rotomaty stosowane są, gdy właściciel zegarka automatycznego nie nosi czasomierza ze sobą, bądź też, jeśli posiada on co najmniej dwa zegarki z automatycznym naciągiem. Jest to szczególnie przydatne, gdy zegarek wyposażony jest w komplikacje – na przykład kalendarz, czy wskazanie faz Księżyca.
Wikipedia
inaczej: wirnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ruchoma część maszyny lub urządzenia wykonująca ruch obrotowy, wirnik
(1.2) techn. cylindryczny piec obrotowy służący do otrzymywania stali z ciekłej surówki wysokofosforowej
(1.3) meteorol. obszar o silnej turbulencji powietrza, powstający pod falą wiatru halnego po zawietrznej stronie pasma górskiego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈrɔtɔr, AS: rotor
Wiktionary
rzecz. rotacja ż., rotowanie n.
czas. rotować ndk.
przym. rotorowy, rotacyjny
Wiktionary
(1.1) wirnik
Wiktionary
przymiotnik od: rotor
SJP.pl
rodzaj maszyny elektrycznej stosowanej do wzmacniania sygnałów elektrycznych
SJP.pl
1. wprowadzać w ruch obrotowy wokół własnej osi;
2. obracać się wokół własnej osi; wirować, kręcić się;
3. zwalniać z zajmowanego stanowiska na wyższej uczelni z powodu nieuzyskania wymaganego stopnia naukowego
SJP.pl
osoba zwolniona z zajmowanego stanowiska na wyższej uczelni z powodu nieuzyskania wymaganego stopnia naukowego
SJP.pl
[czytaj: ROTszylt] nazwisko
SJP.pl
Rothschildowie, Rotszyldowie (niem. Rothschild) – żydowska rodzina bankierska, wywodząca się z Frankfurtu nad Menem.Fortuna Rotszyldów (1,8 mln funtów w 1812 r. i 34,3 mln funtów w 1875 r.) wiązała się z wojnami napoleońskimi, udzielaniem pożyczek władcom i ze spekulacjami. Kredyty Rotszyldów zasilały budżety państw, niemieckich wolnych miast, finanse przedsiębiorstw produkcyjnych i towarzystw kolejowych.
Wikipedia
Rottenberg – pierwszy minialbum Małpy, Mielzky’ego oraz zespołu The Returners.
Wikipedia
[czytaj: ROterdam] miasto w Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Południowa;
Wiktionary
Rotterdam – miasto w zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Południowa, stanowi południową część Randstadu, szóstego największego obszaru metropolitalnego w Europie, który zamieszkuje ok. 6,7 miliona ludzi.
Wikipedia
rzecz. rotterdamczyk mos., rotterdamka ż.
przym. rotterdamski
Wiktionary
[czytaj: roterdamczyk] mieszkaniec Rotterdamu, miasta w Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rotterdamu
Wiktionary
(1.1) Rafale, czyżbyś miał coś przeciwko rotterdamczykom?
Wiktionary
rzecz. Rotterdam mrz.
:: fż. rotterdamka ż.
przym. rotterdamski
Wiktionary
[czytaj: roterdamka] mieszkanka Rotterdamu (miasta w Holandii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rotterdamu
Wiktionary
rzecz. Rotterdam mrz.
:: fm. rotterdamczyk mos.
przym. rotterdamski
Wiktionary
przymiotnik od: Rotterdam
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Rotterdamem, dotyczący Rotterdamu
Wiktionary
rzecz. Rotterdam mrz., rotterdamczyk mos., rotterdamka ż.
Wiktionary
[czytaj: rotwajler] rasa psa obronnego o krępej, muskularnej budowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kynol. rasa gładkowłosych psów o silnym ciele wywodząca się z Germanii;
Wiktionary
Rottweiler – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty). Zgodnie z klasyfikacją FCI (FCI gr.2, sekcja 2.1, standard 147) należy do grupy psów pracujących.
Wikipedia
(1.1) W roku 1910 rottweiler został oficjalnie uznany za psa policyjnego.
Wiktionary
rzecz. rottweilerka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rottweilerka
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Rottweiler.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rottweiler
* arabski: (1.1) روت فايلر
* bułgarski: (1.1) ротвайлер
* francuski: (1.1) rottweiler
* islandzki: (1.1) rottweiler
* japoński: (1.1) ロットワイラー
* perski: (1.1) روتویلر
* szwedzki: (1.1) rottweiler w.
* ukraiński: (1.1) ротве́йлер m.
źródła.
== rottweiler (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kynol. rottweiler
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Spokojnym, stanowiąca dependencję Fidżi;
Wiktionary
Rotuma – wyspa pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Spokojnym, należy do Fidżi. Powierzchnia wynosi 44 km² (z przybrzeżnymi wysepkami 47 km²). Ma dwa tysiące mieszkańców (2007), są to głównie Polinezyjczycy.
Odkryta w 1791 przez brytyjski statek Pandora podczas poszukiwań zbuntowanych marynarzy ze statku HMS Bounty. W 1842 zamieszkali tutaj weslejanie, a pięć lat później maryści. Wkrótce nawiązały się walki pomiędzy tymi dwiema grupami. W 1881 wyspa została włączona do Wielkiej Brytanii, a kiedy Fidżi odzyskało niepodległość, stała się jego prowincją.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rotumański mrz.
przym. rotumański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Rotuma
źródła.
== Rotuma (język szwedzki.) ==
thumb|Rotuma (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Rotuma
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rɔˈtũma, AS: rotũma
Wiktionary
rzecz. rotumański mrz.
przym. rotumański
Wiktionary
1. budowla założona na planie koła;
2. reprezentacyjna okrągła sala, typowa dla pałaców baroku i klasycyzmu;
3. dawny, długi płaszcz damski;
4. krój pisma drukarskiego o zaokrąglonym kształcie liter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. budowla wzniesiona na planie koła;
(1.2) hist. modny w XIX wieku płaszcz damski, skrojony na planie koła, posiadający pionowe rozcięcia na ręce i zapinany na małe guziki
(1.3) archit. charakterystyczna dla barokowych i klasycystycznych pałaców okrągła sala reprezentacyjna
(1.4) druk. krój czcionki drukarskiej, mający zaokrąglone litery, odmiana pisma gotyckiego;
Wiktionary
Rotunda (łac. rotundus - okrągły) – budowla w układzie centralnym, wzniesiona na planie koła. Składa się z jednego pomieszczenia przykrytego często kopułą, czasem z dobudowanymi apsydami. Rotunda może stanowić budynek zamknięty, czasem okolony kolumnadą (tolos). Budowle tego typu znane są od starożytności.
Wikipedia
IPA: rɔˈtũnda, AS: rotũnda
Wiktionary
przym. rotundowy
Wiktionary
zdrobnienie od: rotunda
SJP.pl
[czytaj: roturJE] człowiek spoza stanu szlacheckiego; plebejusz, nieszlachcic
SJP.pl
dawny poemat o charakterze pieśniowo-elegijnym, o tematyce religijnej lub moralistyczno-dydaktycznej
SJP.pl
1. tekst przysięgi, przyrzeczenia;
2. dawna polska jednostka piechoty zaciężnej licząca do trzystu żołnierzy;
3. średniowieczny instrument strunowy będący prototypem skrzypiec;
4. dawniej: tortura polegająca na wplataniu skazanego w koło
SJP.pl
Roty (ukr. Роти) – osiedle na Ukrainie, w obwodzie donieckim, w rejonie bachmuckim. W 2001 liczyło 82 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. cechujący się wymawianiem głoski IPA4|r.
Wiktionary
rzecz. ro n., rho n., rotyczność ż., rotyzowanie n., rotyzacja ż., rotacyzm m.
czas. rotyzować ndk.
przym. nierotyczny
Wiktionary
[czytaj: ruO] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: ruBE] miasto we Francji
SJP.pl
Roubaix (wymowa [ʀuˈbɛ]; niderl. Robaais) – gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord, na granicy z Belgią, dalekie przedmieście Lille połączone z metropolią szybką koleją podmiejską i linią tramwajową.
Wikipedia
[czytaj: ruĄ] miasto we Francji
SJP.pl
Rouen (wymowa [ʁwɑ̃]) – miasto i gmina w północnej Francji, w regionie Normandia, w departamencie Sekwana Nadmorska, położone nad Sekwaną.
Wikipedia
Francja:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: ruŻE] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: raf] szkic reklamy, zwykle narysowany odręcznie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: ruSO] nazwisko francuskie, m.in. Jean Jacques Rousseau (1712-78) - pisarz, filozof, teoretyk muzyki; Henri Rousseau (zwany Celnikiem, Le Douanier; 1844-1910) - malarz; Théodore Rousseau (1812-67) - malarz i grafik; Jean Baptiste Rousseau (1671-1741) - poeta
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: russoizm] prąd literacki w piśmiennictwie oświecenia inspirowany twórczością francuskiego filozofa i pisarza Jeana Jacques'a Rousseau
SJP.pl
urządzenie lub program zapewniające łączność między różnymi sieciami komputerowymi; ruter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie sieciowe łączące ze sobą użytkowników różnych sieci, pełniące rolę węzła komunikacyjnego;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) router bezprzewodowy
synonimy.
(1.1) ruter, rzad. trasownik
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. inna pisownia: ruter
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) router
* czeski: (1.1) router m., směrovač
* francuski: (1.1) routeur m.
* hiszpański: (1.1) rúter m., enrutador m.
* kaszubski: (1.1) ruter m.
* koreański: (1.1) 라우터
* niemiecki: (1.1) Router m.
* nowogrecki: (1.1) δρομολογητής m.
* słowacki: (1.1) smerovač m.
źródła.
== router (język angielski.) ==
wymowa.
audioUK|En-uk-router.ogg.
audioUS|En-us-router.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. router (ruter), trasownik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) ruter, rzad. trasownik
Wiktionary
[czytaj: ruting] wyznaczanie trasy dla pakietu danych w sieciach teleinformatycznych; ruting, routowanie, trasowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wyznaczanie trasy dla pakietu danych w sieci komputerowej, a następnie wysłanie go tą trasą;
Wiktionary
Trasowanie (ang. routing, ruting, rutowanie) – wyznaczanie trasy i wysłanie nią pakietu danych w sieci komputerowej. Urządzenie węzłowe, w którym kształtowany jest ruch sieciowy, nazywane jest routerem – jego rolę może pełnić np. komputer stacjonarny czy oddzielne przeznaczone do tego celu urządzenie.
Wikipedia
IPA: ˈrutʲĩŋk, AS: rutʹĩŋk
Wiktionary
(1.1) trasowanie, ruting, rutowanie
Wiktionary
[czytaj: rutować] środowiskowo: wyznaczać trasę dla pakietu danych w sieciach teleinformatycznych; trasować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. raz (pojedyncza realizacja czynności)
liczebnik mnożny
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. raz (jednokrotnie)
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|roz, rołz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Róża
Wiktionary
miasto w Finlandii
SJP.pl
Rovaniemi (lap. Roavenjarga) – miasto w północnej Finlandii, u ujścia rzeki Ounasjoki do Kemi, kilka kilometrów na południe od północnego koła podbiegunowego (współrzędne geograficzne 66°30′N – 25°42′E).
Wikipedia
[czytaj: rołwer lub rower] samochód marki Rover
SJP.pl
Rover – brytyjski producent samochodów osobowych z siedzibą w Birmingham działający w latach 1878–2005.
Początkowo przedsiębiorstwo zajmowało się produkcją rowerów. Opracowało konstrukcję tych pojadów, która stosowana jest do dziś – z łańcuchem napędowym oraz kołami równej wielkości. Polskie słowo „rower” pochodzi od nazwy tej firmy. W języku angielskim nazwa Rover oznacza wędrowca.
Wikipedia
[czytaj: row] skrót od: Rybnicki Okręg Węglowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny dół wykopany w ziemi
(1.2) wulg. wgłębienie między pośladkami
(1.3) geol. zob. rów oceaniczny.;
(1.4) geol. zob. rów tektoniczny.;
Wiktionary
(1.1) Pijany kierowca wjechał do przydrożnego rowu.
(1.2) Pochylił się i było mu widać rów.
Wiktionary
IPA: ruf, AS: ruf
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. rowek m.
Wiktionary
(1.2) bruzda pośladkowa
Wiktionary
dawne węgierskie pismo runopodobne
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mały rów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały rów
(1.2) techn. podłużne wgłębienie w metalowych przedmiotach
(1.3) pot. szczelina pomiędzy półdupkami
Wiktionary
Rowek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Szudziałowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wincentego Ferreriusza i św. Bartłomieja Apostoła w Szudziałowie.
Wikipedia
IPA: ˈrɔvɛk, AS: rovek
Wiktionary
rzecz. rów m.
Wiktionary
(1.1) bruzda, wycięcie, karb, wyżłobienie, żłobek
Wiktionary
1. pojazd mający siodełko i kierownicę, napędzany siłą mięśni nóg za pomocą pedałów;
2. urządzenie do ćwiczeń, imitujące jazdę na rowerze - pojeździe;
3. rower górski - rower do jazdy po wzniesieniach i trudnym terenie; góral;
4. rower wodny - pojazd wodny osadzony na pływakach, napędzany za pomocą pedałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) transp. jednośladowy pojazd napędzany siłą ludzkich mięśni;
(1.2) sport. nieruchomy trenażer z pedałami wykonany na wzór roweru (1.1)
(1.3) sport. rodzaj prostego ćwiczenia gimnastycznego wykonywanego ruchem nóg w pozycji leżącej
Wiktionary
Rower – jedno- lub wielośladowy pojazd kołowy napędzany siłą mięśni poruszających się nim osób za pomocą przekładni mechanicznej, wprawianej w ruch nogami.
Nazywany bywał słowami „koło”, „kołowiec”, „kołownik”, „welocyped” oraz „bicykl”. Według słownika Michała Arcta od bicykla odróżnia go posiadanie kół równej wielkości. W większości nowożytnych języków europejskich jego nazwa przypomina „welocyped”. Obecna polska nazwa pochodzi od przełomowego produktu brytyjskiej firmy Starley & Sutton Company z Coventry, oferowanego od roku 1885 pod handlową nazwą Rover Safety Bicycle, który dzięki zastosowaniu łańcucha umożliwił zmniejszenie rozmiaru przedniego koła i bezpieczniejszą jazdę. Produkt zyskał popularność do tego stopnia, że firma około roku 1899 zmieniła nazwę na The Rover Company Limited. W języku angielskim „rover” to określenie osoby wędrującej bez celu, włóczęgi, łazika, powsinogi, obieżyświata, obecnie stosowane powszechnie w odniesieniu do pojazdów konstruowanych z myślą o eksploracji innych planet.
Wikipedia
(1.1) Bardzo lubię jeździć na rowerze.
Wiktionary
IPA: ˈrɔvɛr, AS: rover
Wiktionary
rzecz. rowerzysta m., rowerzystka ż., rowerownia ż.
:: zdrobn. rowerek m.
przym. rowerowy
czas. rowerować
Wiktionary
(1.1) bicykl; gw-pl|Górny Śląsk. koło, gw-pl|Poznań. kufta, kuwta, koło
Wiktionary
1. zdrobnienie od: rower;
2. ćwiczenie gimnastyczne polegające na wykonywaniu w pozycji leżącej kolistych ruchów uniesionymi i zgiętymi w kolanach nogami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: rower
(1.2) mały rower dziecięcy
(1.3) pot. przyrząd treningowy do pedałowania w miejscu
(1.4) sport. ćwiczenie gimnastyczne, polegające na leżeniu na plecyecach i wykonywaniu nogami ruchu jak podczas jazdy na rowerze
(1.5) środ. sport. w tenisie wynik 6:0, 6:0
Wiktionary
Whitewash lub Rowerek – potoczny termin używany w dziennikarstwie sportowym określający porażkę zawodnika lub drużyny do zera. Termin ten nie jest używany w grach, w których przegranie do zera jest bardzo częste (np. w piłce nożnej bardzo często zdarza się porażka 0:1 czy 0:2).
Wikipedia
(1.1) Pieszo do centrum dojdziesz w kwadrans, a rowerkiem w mig.
(1.2) Dziecko jechało na rowerku, a matka szła z tyłu.
(1.4) Na zajęciach nauczyciel kazał robić nam rowerek przez 10 (= dziesięć) minut.
Wiktionary
IPA: rɔˈvɛrɛk, AS: roverek
Wiktionary
rzecz. rower m., rowerzysta m., rowerzystka ż., rowerownia ż.
przym. rowerowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. daw. Rouergue
Wiktionary
(1.1) Rowergia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. daw. Rouergue
Wiktionary
(1.1) Rowerga
Wiktionary
[czytaj: rowerosakrum] uroczystość poświęcenia rowerów
SJP.pl
Droga dla rowerów – droga lub część drogi niebędącą jezdnią, oznaczona odpowiednimi pionowymi znakami drogowymi, przeznaczona do ruchu rowerów, hulajnóg elektrycznych i urządzeń transportu osobistego oraz osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch i ruchu pieszych, w przypadkach przewidzianych w ustawie.
Wikipedia
potocznie: jeździć na rowerze
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. jeździć na rowerze
Wiktionary
rzecz. rower mrz., rowerowanie n., rowerzysta mos., rowerzystka ż.
przym. rowerowy
Wiktionary
potocznie:
1. wycieczka rowerowa;
2. droga rowerowa;
3. wydział rowerowy w fabryce
SJP.pl
miejsce do przechowywania rowerów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydzielone pomieszczenie przeznaczone na rowery;
Wiktionary
Rowerownia – infrastruktura przeznaczona do parkowania roweru, zwykle długoterminowego; Najczęściej zadaszona przestrzeń z uchwytami na rower, wieszakami rowerowymi lub stojakami rowerowymi lub innymi elementami montowania, czasem boksami; Przestrzeń / pomieszczenie w budynku, które zostały przeznaczone w rowery pracowników lub mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. rower m., rowerek m., rowerzysta m., rowerzystka ż.
przym. rowerowy
Wiktionary
przymiotnik od: rower
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący rowerów, tematycznie związany z rowerami, charakterystyczny dla rowerów, przeznaczony dla rowerów
Wiktionary
(1.1) Poszedłem do sklepu rowerowego po nowe koło.
Wiktionary
IPA: ˌrɔvɛˈrɔvɨ, AS: roverovy
Wiktionary
rzecz. rower m., rowerek m., rowerzysta mos., rowerzystka ż., rowerownia ż.
czas. rowerować
Wiktionary
zbyt częste przemieszczanie się na rowerze
SJP.pl
osoba jadąca na rowerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba jadąca na rowerze;
Wiktionary
Rowerzysta, rzadziej cyklista – osoba przemieszczająca się za pomocą roweru. W XIX w. w Polsce osoby jeżdżące na rowerach nazywano cyklistami, bicyklistami, kołowcami, kołownikami lub kolarzami. Słowo rowerzysta pojawiło się w okresie międzywojennym, pochodzi od słowa rower, a pośrednio od nazwy brytyjskiej firmy „Rover”.
Wikipedia
(1.1) Rowerzyści na ścieżce rowerowej głośno narzekali na nieprawidłowo zaparkowane pojazdy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔvɛˈʒɨsta, AS: rovežysta
Wiktionary
rzecz. rower m., rowerek m., rowerownia ż.
:: fż. rowerzystka ż.
czas. rowerować ndk.
przym. rowerowy, rowerkowy
przysł. rowerowo
Wiktionary
(1.1) cyklista
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która jedzie na rowerze
Wiktionary
(1.1) Rowerzystki na ścieżce rowerowej głośno narzekały na nieprawidłowo zaparkowane pojazdy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔvɛˈʒɨstka, AS: rovežystka
Wiktionary
rzecz. rower m., rowerek m., rowerownia ż.
:: fm. rowerzysta m.
przym. rowerowy
czas. rowerować
Wiktionary
(1.1) cyklistka
Wiktionary
dłuto rzeźbiarskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
kobiety:
mężczyźni:
Wikipedia
1. → Równe;
2. obwód rówieński - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Równem, dotyczący Równego (miasta na zachodniej Ukrainie)
Wiktionary
rzecz. równianin mos., Równe n.
Wiktionary
(1.1) daw. także równieński
Wiktionary
bycie rówieśnikiem
SJP.pl
kobieta w tym samym wieku, co jakaś inna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna w tym samym wieku
Wiktionary
(1.1) W życiu bym nie pomyślała, że Ania jest naszą rówieśniczką.
Wiktionary
IPA: ˌruvʲjɛ̇ɕˈɲit͡ʃka, AS: ruvʹi ̯ėśńička
Wiktionary
rzecz. rówieśnica ż., rówieśnictwo n.
:: fm. rówieśnik m.
przym. rówieśniczy, rówieśny
Wiktionary
(1.1) równolatka, rówieśnica
Wiktionary
człowiek równy drugiemu wiekiem; równolatek, rówieśny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w tym samym wieku
Wiktionary
(1.1) W życiu bym nie pomyślał, że ten łysy facet jest naszym rówieśnikiem.
(1.1) Marta i Grzesiek to nasi rówieśnicy, a mają już dorosłe dzieci.
Wiktionary
IPA: ruˈvʲjɛ̇ɕɲik, AS: ruvʹi ̯ėśńik
Wiktionary
rzecz. rówieśnictwo n.
:: forma żeńska rówieśnica ż., rówieśniczka ż.
przym. rówieśniczy, rówieśny
Wiktionary
(1.1) równolatek, jednolatek
Wiktionary
człowiek równy drugiemu wiekiem; równolatek, rówieśnik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. rodzaj walcarki do prac blacharsko-dekarskich;
Wiktionary
Rowkarka (lub: żłobiarka) to maszyna, rodzaj walcarki do prac blacharsko-dekarskich, wykonywanych techniką obróbki plastycznej na zimno. Spotykane nazwy żargonowe to: felcarka, zykówka, sickmaszyna (z niem. Sickenmaschine). Inne stosowane nazwy, wzięte od wykonywanych na żłobiarce prac to: wyoblarka, profilarka, falcarka.
Wikipedia
(1.1) Zakład ślusarski zakupił bardzo drogą rowkarkę.
Wiktionary
IPA: rɔfˈkarka, AS: rofkarka
Wiktionary
1. robić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki; żłobić, żłobkować, wyżłabiać, ryć;
2. w poligrafii: wyciskać rowki w wytworach papierniczych, w miejscach zginania; bigować
SJP.pl
1. robić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki; żłobić, żłobkować, wyżłabiać, ryć;
2. w poligrafii: wyciskać rowki w wytworach papierniczych, w miejscach zginania; bigować
SJP.pl
Wikipedia
przypominający kształtem rowek, podobny do rowka
SJP.pl
J.K. Rowling, właśc. Joanne Murray, z d. Rowling (ur. 31 lipca 1965 w Chipping Sodbury) – brytyjska pisarka, scenarzystka, producentka filmowa i telewizyjna, filantropka, a wcześniej nauczycielka języka angielskiego. Sławę przyniosła jej seria powieści fantasy Harry Potter, której sprzedaż przekroczyła pół miliarda egzemplarzy.
Wikipedia
czynić równym, gładkim; prostować; wygładzać
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
czynić równym, gładkim; prostować; wygładzać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) czynić równym, gładkim
(1.2) wojsk. stawać w prostym szeregu
czasownik zwrotny równać się
(2.1) być takim samym co do wartości, liczby, ilości itp.
Wiktionary
(2.1) W tym kraju średnia liczba narodzin równa się średniej liczbie zgonów.
Wiktionary
IPA: ˈruvnat͡ɕ, AS: ruvnać
Wiktionary
rzecz. równik m., równanie n., równość ż., równina, ż.
przym. równy, równiusieńki, równiuteńki, równiutki, równiuśki
przysł. równo, równie
czas. wyrównać, wyrównywać, zrównać, zrównywać, porównać, porównywać, przyrównać, przyrównywać, dorównać, dorównywać
Wiktionary
(1.1) prostować, wygładzać
Wiktionary
1. maszyna do wyrównywania dróg gruntowych; równiacz;
2. dawniej: osoba usuwająca nierówności; wyrównywacz
SJP.pl
spójnik
(1.1) gw-pl|Poznań, Mazury. jednak
Wiktionary
czynić równym, gładkim; prostować; wygładzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. wyrażenie złożone z dwóch lub więcej części połączonych znakiem równości
(1.2) chem. schematyczny zapis reakcji chemicznej
(1.3) odczasownikowy od|równać.
Wiktionary
Równanie – forma zdaniowa postaci t_{1}=t_{2}, gdzie t_{1},t_{2} są termami i przynajmniej jeden z nich zawiera pewną zmienną. Równanie jest więc formułą atomową z co najmniej jedną zmienną wolną. Term po lewej stronie znaku równości nazywa się lewą stroną równania, a term po prawej – prawą stroną równania. Szczególnym przypadkiem równania jest forma, w której jeden z termów jest stałą np. 0, czyli gdy jest postaci t_{1}=0.
Wikipedia
(1.1) Nadal nie wiem, jakie jest rozwiązanie tego równania.
(1.1) Każdy uczeń kończący szkołę podstawową powinien umieć rozwiązać równanie 2x + 3 = 11.
(1.2) Czy to jest równanie tej reakcji?
(1.3) Równanie w dół sprawia, że najlepsi są niedoceniani, a równanie w górę, że najgorsi nie nadążają.
Wiktionary
IPA: ruvˈnãɲɛ, AS: ruvnãńe
Wiktionary
rzecz. równość ż., równina ż., równik m.
czas. równać, wyrównywać, dorównać
przym. równy
przysł. równie
Wiktionary
gładka powierzchnia, równy teren
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie (polski egzonim)
Wiktionary
Równe (ukr. Рівне / Riwne, jid. ראָװנע, Rowne) – miasto w zachodniej części Ukrainy, stolica obwodu rówieńskiego i rejonu rówieńskiego. Liczba mieszkańców w 2025 roku wynosiła 261 002.
Miasto położone nad rzeką Uście. Przez miasto przechodzi główna droga Kijów-Żytomierz-Równe-Dubno-Lwów-Czop; Równe-Łuck-Uściług. Leży na głównej drodze między Warszawą a Kijowem, około 200 km od polskiej granicy.
Wikipedia
rzecz. równianin m., równianka ż.
przym. rówieński
Wiktionary
1. płaski teren;
2. równia pochyła czyli prosta maszyna służąca do podnoszenia ciężkich przedmiotów
SJP.pl
Wikipedia
1. maszyna do wyrównywania drug gruntowych; równacz;
2. strug z żelaznym ostrzem do wygładzania desek i drewnianych przedmiotów
SJP.pl
1. rodzaj struga stolarskiego;
2. młot używany w blacharstwie
SJP.pl
mieszkaniec Równego (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Równego; osoba z tego miasta.
Wiktionary
rzecz. Równe n.
:: fż. równianka ż.
przym. rówieński
Wiktionary
1. ozdobny splot w postaci zwieszającego się półwieńca z liści, kwiatów, owoców; girlanda;
2. element dekoracyjny rzeźbiony w kamieniu, drewnie, odlewany w gipsie lub malowany;
3. mieszkanka Równego (miasta na Ukrainie)
SJP.pl
Równiarka – maszyna do robót ziemnych, służąca głównie do profilowania podłoży pod nawierzchnię dróg, lotnisk, rowów i poboczy, wyrównywania nasypów. Stosowane są również do mieszania materiałów drogowych w procesie stabilizacji, do zrywania starej nawierzchni, trawników itp. oraz do wyrównywania powierzchni pola.
Wikipedia
narzędzie kowalskie
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w taki sam sposób
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czymże jest nazwa? To, co zowiem różą, pod inną nazwą równie by pachniało.
(1.1) Marzeniem jest wszystkich miasteczkowych ptaszników zastawiać w tym zakątku sidła na wilgi, kraski, dzwońce, drozdy, jemiołuchy – dostęp wszakże do pustelni równie trudny od strony wody, jak lądu.
Wiktionary
IPA: ˈruvʲɲɛ, AS: ruvʹńe
Wiktionary
czas. równać
przysł. równo
przym. równy, równiusieńki, równiuteńki, równiutki, równiuśki
rzecz. równina ż., równość ż., równanie n.
partyk. również
Wiktionary
(1.1) tak samo, identycznie, kropka w kropkę
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: równo, równie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: równy
SJP.pl
też, także
SJP.pl
partykuła
(1.1) …używana do wyrażenia, że orzeczenie nie dotyczy tylko jednego elementu, ale i innych
Wiktionary
(1.1) Przyniosłem z magazynu nie tylko młotek, ale również gwoździe.
Wiktionary
IPA: ˈruvʲɲɛʃ, AS: ruvʹńeš
Wiktionary
przysł. równie
przym. równy
Wiktionary
(1.1) też, także, i, reg. śl. aji.
Wiktionary
1. najdłuższy równoleżnik na ziemi (około 40 075 kilometrów długości);
2. geometria: koło wielkie powstałe przez przecięcie kuli płaszczyzną przechodzącą przez środek kuli i prostopadłą do osi, wokół której kula się obraca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. geogr. część wspólna powierzchni ciała niebieskiego oraz płaszczyzny prostopadłej do osi obrotu i przechodzącej przez środek masy ciała;
Wiktionary
Równik – wspólna nazwa dwóch blisko powiązanych pojęć: matematycznego i astronomiczno-geograficznego:
Wikipedia
(1.1) Równik dzieli Ziemię na dwie części.
Wiktionary
IPA: ˈruvʲɲik, AS: ruvʹńik
Wiktionary
rzecz. równość ż., równina ż., równia ż., równiarka ż., równacz m., równiacha m., równanie n.
czas. równać ndk.
przym. równikowy, równy, równościowy, równinny
przysł. równo
Wiktionary
(1.1) daw. ekwator
Wiktionary
→ równik; ekwatorialny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący równika, związany z równikiem
(1.2) geogr. charakterystyczny dla obszarów znajdujących się w pobliżu równika ziemskiego
Wiktionary
(1.2) Uczniowie mają sobie wyobrażać, jak wygląda krajobraz lasu równikowego, sawanny, pustyni, oazy, stepu, wysokich gór, tundry, tajgi, pojezierza, krajobraz przemysłowy, rolniczy, śródziemnomorski i in.
Wiktionary
IPA: ˌruvʲɲiˈkɔvɨ, AS: ruvʹńikovy
Wiktionary
rzecz. równik m.
Wiktionary
(1.1-2) ekwatorialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. płaski lub prawie całkowicie poziomy teren;
Wiktionary
Równina – wielkopowierzchniowa forma ukształtowania terenu. Stanowi ją płaski lub prawie całkowicie poziomy (nachylenie do 3°) teren. Równiny mogą występować na obszarach nizin, wyżyn lub gór (doliny rzek lub wierzchowiny), charakter równinny mają znaczne powierzchnie den oceanów.
Wikipedia
IPA: ruvʲˈɲĩna, AS: ruvʹńĩna
Wiktionary
rzecz. równia ż., równość ż., równanie n., wyrównywanie n., wyrównanie n., zrównanie n., zrównywanie n., równiarka ż., wyrównywacz m., równik m.
czas. równać ndk., wyrównywać ndk., wyrównać dk., zrównywać ndk., zrównać dk.
przym. równy, równinny, równościowy
przysł. równie, równo, równinnie, równościowo
temsłow. równo-
Wiktionary
zdrobnienie od: równina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący równiną
(1.2) występujący, zdarzający się na równinach, właściwy równinom
Wiktionary
rzecz. równina ż., równik m.
przym. równy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. równiutko
Wiktionary
(1.1) Potym wszędy rozlicżne kwiecia rozsadzono, • Wszytko równiucżko rostąc pięknie przystroiono. • Nuż ony Rozmaryny, ony Maierany, • Drugie ieszcze wonnyejsze co ich tu nie znamy. sic.
Wiktionary
zdrobnienie od: równy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: równy
Wiktionary
(1.1) Na szyi pan Jan ma przewiązaną apaszkę w kolorze tulipana, jest wypachniony, włosgładko przyczesane z równiusieńkim przedziałkiem.
Wiktionary
IPA: ˌruvʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: ruvʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
czas. równać
przysł. równie, równo, równiusieńko, równiuteńko, równiutko, równiuśko
przym. równy, równiuśki, równiutki, równiuteńki
Wiktionary
zdrobnienie od: równy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: równy
Wiktionary
IPA: ruvʲˈɲüɕci, AS: ruvʹńüśḱi
Wiktionary
czas. równać
przysł. równie, równo, równiusieńko, równiuteńko, równiutko, równiuśko
przym. równy, równiutki, równiusieńki, równiuteńki
Wiktionary
zdrobnienie od: równy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: równy
Wiktionary
IPA: ˌruvʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: ruvʹńutẽńḱi
Wiktionary
czas. równać
przysł. równie, równo, równiusieńko, równiuteńko, równiutko, równiuśko
przym. równy, równiuśki, równiutki, równiusieńki
Wiktionary
zdrobnienie od: równy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: równy
Wiktionary
(1.1) Natomiast jednoznaczne jest wprowadzenie kar – wszystkie są równiutkie, po 100 tys. zł.
Wiktionary
IPA: ruvʲˈɲutʲci, AS: ruvʹńutʹḱi
Wiktionary
czas. równać
przysł. równie, równo, równiusieńko, równiuteńko, równiutko, równiuśko
przym. równy, równiuśki, równiusieńki, równiuteńki
Wiktionary
(1.1) równiuśki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) prosto
(1.2) jednakowo, równomiernie
(1.3) regularnie
(1.4) dokładnie
(1.5) gładko
(1.6) w jednej linii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Patrząc na samolot widzimy, jak on leci równo.
(1.2) Podałam każdemu równo po dwie książki.
(1.3) Proszę wszystkich tancerzy, by kroki dostawiać równo - najpierw panie, potem panowie!
(1.4) Wyliczyłeś sumę równo.
(1.5) Włosie pudla było równo przycięte.
(1.6) Sprinterzy biegną równo.
Wiktionary
IPA: ˈruvnɔ, AS: ruvno
Wiktionary
czas. równać
przysł. równie, równiusieńko, równiuteńko, równiutko, równiuśko
przym. równy, równiuśki, równiutki, równiusieńki, równiuteńki
rzecz. równina ż., równik m.
Wiktionary
(1.1-6) tak samo
Wiktionary
przedrostek
(1.1) podkreśla jednakowość, równość składowych określonych przez drugi człon złożenia
(1.2) wskazuje na równą, taką samą liczbę elementów określonych przez drugi człon wyrazu złożonego
Wiktionary
(1.1) Zgubiłem gdzieś to równoboczne pudło na prezent.
(1.2) Ha! Napisaliśmy równostronicowe prace magisterskie!
Wiktionary
IPA: ˈruvnɔ, AS: ruvno
Wiktionary
rzecz. równina ż.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) geom. mający wszystkie boki równe
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w tym samym czasie; jednocześnie
Wiktionary
(1.1) Będziemy analizować sprawę – mówi lakonicznie jeden z urzędników w biurze dyrekcji Polskich Kolei Państwowych, prosząc równocześnie o niepodawanie nazwiska.
Wiktionary
IPA: ˌruvnɔˈt͡ʃɛɕɲɛ, AS: ruvnočeśńe
Wiktionary
rzecz. równoczesność ż.
przym. równoczesny
Wiktionary
(1.1) jednocześnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest równoczesne; cecha tych, którzy są równoczesni
Wiktionary
Równoczesność − zachodzenie zdarzeń o różnych współrzędnych przestrzennych w tym samym czasie.
W mechanice newtonowskiej równoczesność zdarzeń nie zależy od układu odniesienia, co związane jest z niezmiennością upływu czasu.
Wikipedia
przym. równoczesny
przysł. równoczesnie, równocześnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający się w tym samym czasie
Wiktionary
rzecz. równoczesność ż.
przysł. równocześnie
Wiktionary
(1.1) izochroniczny, jednoczesny, koincydencyjny, paralelny, równoległy, symultaniczny, synchroniczny, współbieżny, współrzędny, zbieżny
Wiktionary
mający takie same własności we wszystkich kierunkach, o własnościach fizycznych niezależnych od kierunku; izotropowy
SJP.pl
człowiek równy drugiemu wiekiem; rówieśnik, rówieśny
SJP.pl
kobieta albo samica zwierząt mająca tyle samo lat co inna
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) o położeniu w przestrzeni: w sposób równo odległy na całej swojej długości
(1.2) o czasie: odbywający się w tym samym odcinku czasu
(1.3) elektron. o połączeniu: w taki sposób, aby utworzyć obwód równoległy
Wiktionary
(1.1) Dwie główne ulice naszego miasteczka biegną prawie równolegle.
(1.2) Posiedzenia komisji finansów i oświaty zostaną przeprowadzone równolegle, w sąsiednich salach.
(1.2) Nasz syn Jacek studiuje równolegle dwa kierunki: informatykę i automatykę.
(1.3) Aby uzyskać spadek prądu, należy dodatkowo włączyć równolegle opornik.
Wiktionary
IPA: ˌruvnɔˈlɛɡlɛ, AS: ruvnolegle
Wiktionary
rzecz. równoległość ż., równoleżnik mrz.
przym. równoległy
Wiktionary
(1.1) współbieżnie, wzdłuż
(1.2) jednocześnie, równocześnie, paralelnie, symultanicznie
Wiktionary
w matematyce: linia prosta równoległa
SJP.pl
czworokąt o bokach parami równych i wzajemnie równoległych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. czworokąt o dwóch parach równoległych boków;
Wiktionary
Równoległobok – czworokąt mający dwie pary równoległych boków.
Wikipedia
(1.1) Równoległobok to czworokąt, w którym przekątne przecinają się nawzajem na połowy.
Wiktionary
IPA: ˌruvnɔlɛɡˈwɔbɔk, AS: ruvnolegu̯obok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co równoległe
Wiktionary
Równoległość – w matematyce jest to wspólna nazwa powiązanych relacji między figurami geometrycznymi jak:
Oprócz tego równoległość ma znaczenia mniej matematyczne, bliższe zjawiskom fizycznym – równoległe procesy są przynajmniej częściowo jednoczesne.
Wikipedia
rzecz. równoległa ż., równoleżnik mrz.
przym. równoległy
przysł. równolegle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o trzech parach równoległych przeciwległych ścian (zbudowany z sześciu równoległoboków);
Wiktionary
Równoległościan – wielościan o trzech parach równoległych przeciwległych ścian. Ściany równoległościanu są równoległobokami. Równoległościan ma 8 wierzchołków i 12 krawędzi.
Jeśli ściany równoległościanu są rombami, to nazywa się on romboedrem, jeśli prostokątami – prostopadłościanem, jeśli kwadratami – sześcianem (foremnym).
Wikipedia
przym. równoległościenny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) geom. o prostych, półprostych, odcinkach, wektorach: mające ten sam kierunek
(1.2) geom. o płaszczyznach, półpłaszczyznach: mające ten sam kierunek prostych prostopadłych
(1.3) podobny pod jakimś względem do czegoś innego
(1.4) odbywający się, dziejący się w tym samym czasie
Wiktionary
(1.1) Odcinek A jest równoległy do odcinka B.
Wiktionary
IPA: ˌruvnɔˈlɛɡwɨ, AS: ruvnolegu̯y
Wiktionary
rzecz. równoleżnik mrz., równoległość ż., równoległa ż.
przysł. równolegle
Wiktionary
(1.2) podobny, analogiczny, paralelny, jednakowy, tożsamy
(1.4) równoczesny, jednoczesny, zsynchronizowany
Wiktionary
1. w geografii: umowny okrąg na powierzchni Ziemi w płaszczyźnie prostopadłej do jej osi obrotu;
2. w geometrii: okrąg na sferze posiadającej wyróżnioną oś, powstały na przecięciu sfery z płaszczyzną prostopadłą do tej osi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. umowny okrąg powstały wskutek przecięcia powierzchni kuli ziemskiej płaszczyzną prostopadłą do jej osi;
Wiktionary
Równoleżnik – okrąg powstały wskutek przecięcia powierzchni kuli ziemskiej płaszczyzną prostopadłą do jej osi. Najdłuższym równoleżnikiem jest równik, który ma 40 075,704 km długości. Równik dzieli kulę ziemską na dwie półkule – północną i południową. Podstawowe równoleżniki to: równik, zwrotnik Raka i zwrotnik Koziorożca, a także koło podbiegunowe północne i południowe. Równoleżniki mają różne długości, w zależności od szerokości geograficznej.
Wikipedia
(1.1) Najdłuższym równoleżnikiem jest równik.
Wiktionary
rzecz. równoległość ż.
przym. równoległy
przysł. równolegle
Wiktionary
posiadanie równej liczby elementów przez zbiory
SJP.pl
Moc zbioru, liczba kardynalna – uogólnienie pojęcia liczebności zbioru na dowolne zbiory, także nieskończone.
Pojęcie mocy zbioru opiera się na pojęciu równoliczności dwóch zbiorów: zbiory A i B są równoliczne, gdy istnieje bijekcja (funkcja różnowartościowa i „na”) między zbiorami A i B. Obrazowo mówiąc, gdy każdy element zbioru A można połączyć w parę z dokładnie jednym elementem zbioru B i odwrotnie. Łączenie elementów w pary jest jedynym sposobem „porównania” zbiorów nieskończonych, nie można – tak jak dla zbiorów skończonych – policzyć elementów obu zbiorów.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób równomierny, równo
Wiktionary
(1.1) Dziecko oddychało równomiernie, ale nie posuwało się ani o centymetr.
Wiktionary
przym. równomierny
rzecz. nierównomierność ż., równomierność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: równomiernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: równomierny
SJP.pl
cecha oznaczająca, że coś występuje w równych, jednakowych odstępach czasu, regularnie w jednakowych odległościach, ilościach; jednostajność, równość, miarowość, rytmiczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozmieszczenie czegoś w przestrzeni lub w czasie w identycznych odstępach
Wiktionary
(1.1) Jeżeli chcemy aby lód nie zerwał się nam pod nogami musimy pamiętać o równomierności rozłożenia masy naszego ciała, przykładowo przez położenie się na tafli lodu.
Wiktionary
rzecz. nierównomierność ż.
przym. równomierny, nierównomierny
przysł. równomiernie, nierównomiernie
Wiktionary
występujący w równych, jednakowych odstępach czasu, regularnie w jednakowych odległościach, ilościach; jednostajny, równy, miarowy, rytmiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje w równych odstępach czasu, w równych odległościach, ilościach
Wiktionary
przysł. równomiernie
rzecz. równomierność ż., nierównomierność ż.
Wiktionary
zrównanie dnia z nocą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. moment przejścia Słońca przez punkt, w którym ekliptyka przecina równik niebieski; długość dnia i nocy jest wówczas jednakowa;
Wiktionary
Równonoc, ekwinokcjum (łac. aequinoctium) – moment, w którym Słońce przechodzi przez jeden z dwóch punktów, w których ekliptyka przecina równik niebieski. Równonoc zdarza się dwa razy w roku:
Wikipedia
(1.1) Na skutek występowania precesji osi Ziemi punkty równonocy przesuwają się po ekliptyce.
Wiktionary
IPA: ruvˈnɔ̃nɔt͡s, AS: ruvnõnoc
Wiktionary
przym. równonocny
Wiktionary
(1.1) ekwinokcjum
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) astr. związany z równonocą, dotyczący równonocy
Wiktionary
(1.1) Na tej skali linie godzin i półgodzin są odcinkami prostymi, poprzecinanymi przez dwie rodziny hiperbol, rozdzielone prostą równonocną.
Wiktionary
rzecz. równonoc ż.
Wiktionary
stawonóg występujący głównie w wodach morskich; izopod
SJP.pl
rząd skorupiaków wodnych oraz lądowych, o spłaszczonym w kierunku grzbietowo-brzusznym ciele
SJP.pl
Równonogi (Isopoda) – rząd skorupiaków z gromady pancerzowców obejmujący około 4000 gatunków zwierząt. Przedstawiciele żyją głównie na dnach mórz, niekiedy w zbiornikach słodkowodnych, rzadko w wilgotnych środowiskach lądowych.
Zwierzęta należące do tego rzędu mają tułów złożony z 7 segmentów i 6-segmentowy odwłok. Przy każdym segmencie znajduje się para odnóży. Podobnie jak u obunogów, samice posiadają komorę lęgową. Wiele gatunków to pasożyty, szczególnie ryb i skorupiaków.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. geom. znajdujący się w jednakowej odległości od dwóch lub więcej punktów, linii, płaszczyzn itp.
Wiktionary
(1.1) Wyznacz równanie prostej przechodzącej przez punkt (6,1) i równoodległej od punktów A(5,-1) i B(-3,0).
Wiktionary
rzecz. równoodległość ż.
przysł. równoodlegle
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mat. mający ramiona równej długości
Wiktionary
rzecz. ramię n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co równorzędne, mające taką samą wartość jak coś innego
Wiktionary
(1.1) Augustyn zwracał uwagę, wypowiadając się na temat antropogenezy, na równorzędność ciała i duszy w akcie stworzenia.
Wiktionary
przym. równorzędny
przysł. równorzędnie
Wiktionary
mający taką samą ważność, wartość lub jakość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o takiej samej wartości pod jakimś względem
Wiktionary
rzecz. równorzędność ż.
przysł. równorzędnie
Wiktionary
(1.1) równoległy, taki sam, współrzędny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak dyskryminacji i podziałów (tworzonych ze względu na rasę, pochodzenie, płeć)
(1.2) mat. relacja między dwiema wartościami wyrażona znakiem równania (=)
(1.3) cecha tego co jest równe, wyrównane, takie samo pod jakmiś względem (np. wielkości, wysokości)
(1.4) gładkość na powierzchni
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈruvnɔɕt͡ɕ, AS: ruvność
Wiktionary
rzecz. równina ż., równia ż., równiarka ż., równanie n., równik m.
czas. wyrównywać, równać ndk.
przym. równy, równościowy
przysł. równie
Wiktionary
(1.3) jednakowość
Wiktionary
grupa owadów lądowych, o dwóch parach skrzydeł błoniastych, żywiących się sokiem wysysanym z roślin
SJP.pl
posiadający dwie pary skrzydeł o jednakowej długości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma równej wielkości skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌruvnɔˈskʃɨdwɨ, AS: ruvnoskšydu̯y
Wiktionary
złożony z jednakowej liczby sylab; równozgłoskowy
SJP.pl
wprowadzić równouprawnienie
SJP.pl
wprowadzić równouprawnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. socjol. równość wobec prawa, możliwość korzystania z jednakowych praw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zwolennikami równouprawnienia poligamii są natomiast zarówno postępowi lewicowcy, którzy w jej zabranianiu widzą "rasistowskie prześladowanie mniejszości", jak i prawicowi liberałowie, którzy podobny zakaz uważają za "niebezpieczną ingerencję państwa w życie prywatne jednostki".
(1.1) […] w 1873 r. pisał, że równouprawnienie Żydów już się dokonało, a z tego faktu mogą wyniknąć korzyści dla kraju z uwagi, jak podkreślono, na pewne cechy tej ludności, np. pracowitość, rzutkość, zapobiegliwość itp. […]
Wiktionary
przym. równouprawniony
Wiktionary
(1.1) egalizacja
Wiktionary
wprowadzić równouprawnienie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) równy względem prawa, posiadający identyczne prawa
Wiktionary
(1.1) Kościoły i inne związki wyznaniowe są równouprawnione.
Wiktionary
rzecz. równouprawnienie n.
Wiktionary
1. spokój i opanowanie;
2. stabilny układ jakichś przeciwstawnych sił; stan ciała, w którym działające na nie siły wzajemnie się znoszą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spokój i opanowanie
(1.2) stabilny stan jakiegoś układu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌruvnɔˈvaɡa, AS: ruvnovaga
Wiktionary
rzecz. zrównoważenie n., zrównoważanie n., równoważnia ż.
czas. równoważyć, zrównoważać ndk., zrównoważyć dk.
przym. równoważny, zrównoważony
Wiktionary
(1.1) harmonia, jedność, pełnia, zrównoważona postawa
(1.2) homeostaza, stabilność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) równy pod względem wartości
Wiktionary
(1.1) Odwieczny postulat systemu naturalnego opartego na wszystkich możliwych do wykorzystania cechach uważanych za równowartościowe stał się dziś możliwy do zrealizowania dzięki rozwojowi techniki komputerowej.
Wiktionary
rzecz. równowartość ż.
Wiktionary
1. przyrząd gimnastyczny w postaci poziomej belki opartej na słupach, służący do ćwiczeń na utrzymanie równowagi;
2. ćwiczenia na takim przyrządzie
SJP.pl
Równoważnia – urządzenie, którego głównym elementem jest belka zamocowana poziomo na pewnej wysokości, po której porusza się osoba ćwicząca tak, aby utrzymać równowagę. Może to być urządzenie rekreacyjne lub przyrząd gimnastyczny.
Równoważnia jako przyrząd do ćwiczeń w gimnastyce sportowej to drewniana belka obita miękkim materiałem, długa na 5 m, wysoka na 1,25 m i szeroka na 10 cm.
Wikipedia
1. rzecz równoważna;
2. współczynnik proporcjonalności;
3. w zdaniu grupa wyrazów nie zawierająca orzeczenia w formie osobowej
SJP.pl
wartość równa wartości czegoś innnego
SJP.pl
Równoważność, ekwiwalencja – twierdzenie, w którym teza jest warunkiem koniecznym, jak i dostatecznym przesłanki. To zdanie zapisuje się za pomocą spójnika wtedy i tylko wtedy (wtw), gdy...
Przykłady:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) mający równe znaczenie, równą wartość
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z pierwszą zasadą termodynamiki, ciepło i praca są sobie równoważne.
Wiktionary
rzecz. równoważność ż., równowaga ż., równoważnia ż.
czas. równoważyć ndk., zrównoważyć dk.
przysł. równoważnie
Wiktionary
(1.1) ekwiwalentny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zrównoważyć)
(1.1) utrzymywać w równowadze
czasownik zwrotny niedokonany równoważyć się (dk. zrównoważyć się)
(2.1) utrzymywać się w równowadze z czym innym
Wiktionary
rzecz. równowaga ż., równoważenie n.
przym. równoważny
Wiktionary
(2.1) bilansować się
Wiktionary
złożony z wierszy równej miary
SJP.pl
w zoologii: taki, który ma równokształtne zęby; homodontyczny
SJP.pl
złożony z jednakowej liczby sylab; równosylabowy
SJP.pl
wyraz o tym samym znaczeniu co inny wyraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co równoznaczne, ma jednakowe znaczenie
Wiktionary
przym. równoznaczny
Wiktionary
(1.1) synonimia
Wiktionary
mający jednakowe znaczenie, znaczący to samo co inny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znaczący to samo
Wiktionary
(1.1) Dla wielu uczniów siedzenie w szkole podczas godziny wychowawczej jest równoznaczne ze stratą czasu.
Wiktionary
rzecz. równoznaczność ż.
przysł. równoznacznie
Wiktionary
(1.1) jednoznaczny
Wiktionary
gładki, płaski, bez dołów i wzniesień
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający gładką powierzchnię
(1.2) posiadający identyczną wartość
Wiktionary
Równy – polski taniec ludowy z regionu Biskupizny w Wielkopolsce, tańczony parami, chodzony naprzód, wirowy, w metrum dwudzielnym.
Pary posuwają się w prawo dookoła sali. Na znak partnera muzykanci przerywają granie i rozpoczyna on śpiewać piosenkę. Tańczący stają i włączają się do śpiewu. Po chwili tańczą w lewym kierunku.
Wikipedia
(1.1) Po tej ulicy jadę zawsze wolno, bo nie jest równa.
(1.2) Ta gra jest niesprawiedliwa, bo nie wszyscy gracze mają równe szanse na wygraną.
(1.2) Suma liczb od 1 do 5 jest równa 15.
Wiktionary
IPA: ˈruvnɨ, AS: ruvny
Wiktionary
rzecz. równość ż., równanie n., równina ż., równia ż., równik m.
czas. równać, wyrównywać/wyrównać, zrównywać/zrównać
przym. równinny, równiusieńki, równiuteńki, równiutki, równiuśki
przysł. równo, równie
partyk. również
Wiktionary
(1.1) gładki, płaski
(1.2) taki sam, jednakowy
Wiktionary
Wikipedia
związany z rowem, np. mostek rowowy
SJP.pl
1. podłużny dół wykopany w ziemi;
2. głęboki wykop z nasypem chroniący przed ogniem nieprzyjaciela; okop
SJP.pl
Wikipedia
ocieplające włókno antyalergiczne, używane do wyrobu odzieży; rhovylon
SJP.pl
Roxana – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Madison.
Wikipedia
[czytaj: rojals] potocznie: członek rodziny królewskiej
SJP.pl
Wikipedia
1. kolor różowy; różowość;
2. środek kosmetyczny do malowania rumieńców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor różowy
(1.2) kosmet. kosmetyk do malowania rumieńców w celu ożywienia kolorytu cery;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od róża
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ruʃ, AS: ruš
Wiktionary
rzecz. rozarium n., róża ż., różyczka ż., różanecznik mrz., różaniec mrz., Różaniec mrz., różowanie n., różowienie n., podróżowanie n., podróżowienie n., zaróżowienie n., poróżowienie n., różowate nmos., różowość ż., Róża ż., Rózia ż., Różyczka ż.
czas. różować ndk., różowić ndk., podróżować dk., podróżowić dk., zaróżowić dk., poróżowić dk.
przym. różowy, różany, różyczkowy, różańcowy, różowaty, różowawy, różowiuchny, różowiuteńki, różowiutki, zaróżowiony
przysł. różowo
temsłow. różowo-
Wiktionary
(1.1) pąs
(1.2) stpol. czerwienidło, farba
Wiktionary
przedrostek
(1.1) prefiks tworzący czasowniki odrzeczownikowe i odprzymiotnikowe o znaczeniu: uczynić coś na wzór czegoś, podobnym do czegoś
(1.2) prefiks tworzący rzeczowniki pochodne od innych rzeczowników
(1.3) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające różnokierunkowość
(1.4) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające podzielenie czegoś na części, pozbawienie pierwotnego kształtu
(1.5) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające zwiększenie rozmiaru, intensywności itp. czegoś
(1.6) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające początek jakiejś nasilającej się czynności
(1.7) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające skończenie się czegoś, wyczerpania jakichś zasobów
(1.8) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające zdjęcie, pozbycie się czegoś, co krępuje ruchy
(1.9) prefiks dołączany do podstaw czasownikowych, tworzący czasowniki oznaczające spowodowanie skutków odwrotnych do poprzednich czynności
Wiktionary
(1.1) rozkrzewić, rozanielić, rozjaśnić
(1.2) rozdroże, rozgłos, rozgałęźnik
(1.3) rozsypać, rozbiec się, rozpryskać
(1.4) rozkroić, rozkruszyć, rozbić się, rozgotować
(1.5) rozplenić, rozbudować, rozpowiedzieć
(1.6) rozkręcić, rozpalić, rozgniewać się, rozśmieszyć
(1.7) rozkraść, rozczęstować
(1.8) rozsiodłać, rozpiąć
(1.9) rozmrozić, rozpleść, rozmotać
Wiktionary
IPA: rɔz, AS: roz
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
(1.3) nazwa jednego z herbów szlacheckich
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Róża i hoduję róże w rozmaitych kolorach.
(1.1) 23 sierpnia i 4 września przypadają imieniny Róży.
(1.1) Pani Różo, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˈruʒa, AS: ruža
Wiktionary
rzecz. róża ż., różyczka ż., różanka ż., różanecznik m., różowiec m., różowce nmos., różowe nmos., różowate nmos., różaniec m., różyca ż., różaność ż., róż m., rozeta ż., rozarium n., rosarium n.
:: reg. śl. Rołza. ż.
:: zdrobn. Różyczka ż., Rózia ż.
przym. różany, różowy, różowawy, różowiutki, różańcowy
:: gwara. przest. Różyn, Różowy
przysł. różowo
czas. różowić ndk., różowieć ndk., zaróżowieć dk., zróżowieć dk., podróżować dk., podróżowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Różyczka, Rózia; gw-pl|Górny Śląsk|Rołza, Rouza.
(1.3) Poraj, Rosa, Rosa Alba, Różyc, Stoice, Una Rosa
Wiktionary
podjudzać, podniecać, rozgłaszać przez agitację
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Rozalia
Wiktionary
(1.1) Podarowałyśmy Rozalci płytę Kory.
Wiktionary
rzecz. Rozalia ż., Rozalka ż.
Wiktionary
(1.1) Rozalia, zdrobn. Rozalka
Wiktionary
południowoamerykański gatunek małpy o długiej, złocistopomarańczowej sierści; marmozeta lwia; lwiatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Rozalia – imię żeńskie o niejasnej etymologii. Być może pochodzi od łacińskich słów rosa (róża) i lilium (lilia) lub od samego słowa rosa. Możliwe jest także pochodzenie germańskie, od germańskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Roz- (Hros-), zob. Rozalinda, Rozamunda, Rozwita.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Rozalia i jestem urzędniczką z Chocza.
Wiktionary
IPA: rɔzˈalʲja, AS: rozalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Rozalka ż., Rozalcia ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rozalii lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
Rozalinda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, oznaczające „łagodny koń” i złożone z członów: hros – „koń” i linde – „łagodny, czuły” (por. Adelinda). W późniejszym czasie łączono je z łacińską frazą rosa linda – „piękna róża”. Jest to imię bohaterki romansu Thomasa Lodge'a Rozalinda i komedii Szekspira Jak wam się podoba. W Kościele katolickim patronką tego imienia jest św.Roselina, mniszka (zm. 1329).
Wikipedia
Rozalinowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 40 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Gąsawa.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rozalii lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Rozalia (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Rozalia
Wiktionary
(1.1) Nie dodzwoniłyśmy się do Rozalki.
(1.1) Bardzo mi się podobała powieść „Rozalka Olaboga” autorstwa Anny Kamieńskiej z 1968 roku.
Wiktionary
rzecz. rosarium n., Rozalia ż., Rozalcia ż.
Wiktionary
(1.1) Rozalia, zdrobn. Rozalcia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Rozamunda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, oznaczające "chroniąca rumaki", od hros – "rumak" i mund – "ochrona". Później imię to łączono z łacińskimi słowami rosa munda – "róża świata", "róża ludzkości". Patronką tego imienia jest bł. Rozamunda z XII wieku.
Rozamunda imieniny obchodzi 30 kwietnia.
Wikipedia
(1.1) Dziewczyna miała na imię Rozamunda i pochodziła z Francji.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzãˈmũnda, AS: rozãmũnda
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Rosamunda.; imię pochodzenia germańskiego
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rosamund, Rosamond, Rosamunde, Rosemond
* łaciński: (1.1) Rosamunda ż.
* węgierski: (1.1) Rozamunda
* włoski: (1.1) Rosmunda ż., Rosamunda ż.
źródła.
== Rozamunda (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|węgierski|ż. Rozamunda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Różan – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, położone na prawym brzegu Narwi, na Mazowszu. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Różan.
Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego w województwie mazowieckim. Miejsce obrad sejmików ziemskich ziemi różańskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ostrołęckiego. Według danych z 31 grudnia 2012 miasto miało 2757 mieszkańców, natomiast gmina miejsko-wiejska Różan liczyła 4548 mieszkańców.
Wikipedia
1. odnoszący się do róży;
2. składający się z róż;
3. w kolorze przypominającym płatki róż
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do różańca, mający związek z różańcem
(1.2) przen. seryjny, w powtarzającej się sekwencji
Wiktionary
(1.1) Pani Lodzia należy do bractwa różańcowego w naszej parafii.
Wiktionary
rzecz. różaniec m., róża ż., Róża ż., róż mrz.
przym. różowy
Wiktionary
krzew ozdobny; azalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rhododendron|L.|ref=tak., krzew lub drobne drzewo z rodziny wrzosowatych, o białych, różowych, czerwonych lub żółtych kwiatach;
Wiktionary
Różanecznik, azalia, rododendron (Rhododendron L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ponad tysiąc gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w Azji, w mniejszej liczbie gatunków w obydwu Amerykach i w Europie. Rosną zwykle na obszarach górskich, na glebach próchnicznych i kwaśnych, często także na torfowiskach i na glebach oraz skałach wapiennych. Zasiedlają lasy, formacje krzewiaste i wrzosowiska. Nieliczne gatunki są epifitami. Kwiaty są u części gatunków wonne, u innych nie. Zapylane są przez owady, niektóre gatunki w Himalajach także przez ptaki.
Wikipedia
(1.1) Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami.
Wiktionary
rzecz. róża ż., Róża ż., różyczka ż., różaniec mrz., róż mrz.
przym. różanecznikowy, różany, różowy
Wiktionary
(1.1) rododendron
Wiktionary
1. pisogłówka różanecznikowa - gatunek pluskwiaka z rodziny skoczkowatych; skoczek różanecznikowy;
2. → różanecznik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący różanecznika, związany z różanecznikiem
Wiktionary
rzecz. różanecznik mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Różana
SJP.pl
mieszkanka Różana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. sznur z paciorkami, służący do liczenia odmawianych modlitw lub praktyk medytacyjnych w różnych religiach
(1.2) rel. cykl modlitw odmawianych w określonej kolejności;
(1.3) rel. nabożeństwo, odprawiane najczęściej w październiku, podczas którego odmawia się wspólnie różaniec (1.2)
Wiktionary
Różaniec (z łac. rosarium, ogród różany) – nazwa modlitwy Kościoła katolickiego, pierwotnie znanej pod nazwą Psałterza Najświętszej Maryi Panny i kultywowanej od czasów średniowiecznych w tradycji katolickiej, oraz obdarzonej przez Kościół szczególnym znaczeniem duchowym i błogosławieństwem. O tej modlitwie (podobnie jak o innych modlitwach z ustalonym tekstem – poza Ojcze nasz i Psalmami) nie ma wprost wzmianki w Piśmie Świętym, choć znaczna część tej modlitwy jest oparta na Ewangelii (Łk 1,28; 1,42). Symbolika różańca oparta jest na objawieniach maryjnych potwierdzonych przez Kościół katolicki.
Wikipedia
(1.1) Babcia Honorata przywiozła wnuczkom z Lourdes po różańcu.
(1.2) Nasza mama chodzi sobie po ogrodzie i odmawia różaniec.
(1.3) Przyjdę do ciebie dopiero po różańcu.
Wiktionary
IPA: ruˈʒãɲɛt͡s, AS: ružãńec
Wiktionary
przym. różańcowy, różany, różowy
rzecz. różanecznik mrz., róża ż., róż mrz., Róża ż.
Wiktionary
(1.1) sznur modlitewny
(1.3) nabożeństwo różańcowe
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozanielić)
(1.1) przejmować błogością; pogodnie nastrajać
czasownik zwrotny niedokonany rozanielać się (dk. rozanielić się)
(2.1) wpadać w zachwyt, błogostan
Wiktionary
rzecz. anioł mzw./mos., Anioł mos., rozanielanie n., Aniela ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozanielać.
Wiktionary
czas. rozanielać ndk.
rzecz. aniołeczek mzw., anioł mos./mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozanielić.
Wiktionary
czas. rozanielić
rzecz. Aniela ż., aniołeczek mzw., anioł mos./mzw.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozanielać)
(1.1) przejąć błogością; pogodnie nastroić
czasownik zwrotny dokonany rozanielić się (ndk. rozanielać się)
(2.1) wpaść w zachwyt, błogostan
Wiktionary
rzecz. Anioł ż./mos., anielskość ż., aniołeczek mzw., Aniela ż., rozanielenie n., anioł, anielica
Wiktionary
(1.1) zachwycić
Wiktionary
potocznie: pogodny, błogi, rozpromieniony
SJP.pl
syntetyczny, czerwony barwnik zasadowy, wykorzystywany do barwienia lakierów spirytusowych i tuszów; fuksyna
SJP.pl
przymiotnik od: rozanilina
SJP.pl
1. mała, srebrzysta ryba z rodziny karpiowatych;
2. ogród lub miejsce w ogrodzie, w którym rosną róże; rozarium, rosarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Rhodeus sericeus|ref=tak., ryba akwariowa z rodziny karpiowatych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Róża ż., róża ż.
Wiktionary
(1.1) pukas
Wiktionary
Różankowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 333 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Łysomice.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię żeńskie
Wiktionary
Roksana – imię żeńskie pochodzenia perskiego: *Raṷxšnā oznacza blask, jutrzenka, jaśniejąca. Do języków europejskich trafiło przez grekę, w której brzmienie imienia zanotowano jako Ῥωξάνη (Roksane).
Wikipedia
(1.1) Imieniny Rozanny przypadają 14 września.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. odprzym. od: różany
Wiktionary
rzecz. róża ż., różyczka ż.
przym. różany
Wiktionary
przestarzałe: mający różane lica, mający rumiane policzki
SJP.pl
mający różane palce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Różanówka (niem. Rosenthal) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Siedlisko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Różan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Różanem, dotyczący Różana
Wiktionary
Różański, Różańska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je prawie 12 tys. osób.
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Różan mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Różan
SJP.pl
Różańsko (do 1945 niem. Rosenthal) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Dębno. Według danych z 2015 miejscowość liczyła 618 mieszkańców.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
1. odnoszący się do róży;
2. składający się z róż;
3. w kolorze przypominającym płatki róż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do róż, wykonany z róż
(1.2) książk. podobny do płatków róż, przypominający je kolorem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W naszym ogrodzie różanym nie ma altanki.
(1.1) Procurator ponad wszystko nienawidził zapachu olejku różanego (…).
(1.2) I zbliżył swoje zaślinione usta z cuchnącym oddechem do jej różanych usteczek.
Wiktionary
IPA: ruˈʒãnɨ, AS: ružãny
Wiktionary
rzecz. różanecznik mrz., róża ż., różyczka ż., Róża ż., różaniec m., róż mrz.
czas. podróżować, różowieć
przym. różowy, różowawy, różowiutki
przysł. różano, różowo
Wiktionary
(1.2) różowy, rumiany
Wiktionary
ogród lub miejsce w ogrodzie, w którym rosną róże; rosarium, różanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. ogród lub jego część przeznaczona do hodowli róż;
Wiktionary
Rozarium (łac. rosarium), różanka, ogród różany – ogród lub jego część, gdzie uprawiane i eksponowane są kolekcje róż. Rozaria cechują się zwykle bogactwem kultywarów tego rodzaju. W Europie rozaria istniały od średniowiecza, a rozpowszechniły się w XIX wieku. Za jeden z pierwszych wyspecjalizowanych ogrodów różanych uważany jest ten założony przez pierwszą żonę Napoleona Bonaparte Joséphine de Beauharnais w La Malmaison (Francja). W chwili jej śmierci, w 1814 roku, w ogrodzie, prezentowane zarówno w donicach jak i na rabatach, rosło około 400, czyli wszystkie dostępne wówczas odmiany róż. Obecnie w dalszym ciągu istnieje tam rozarium, jednak ma ono niewiele wspólnego ze swoim słynnym pierwowzorem. O ile w ciągu XIX wieku róże uprawiano zwykle w rozariach, w ciągu XX wieku ich znaczenie zmalało, a róże znalazły zastosowanie w urządzaniu rozmaitych terenów zielonych.
Wikipedia
rzecz. rosarium n., róża ż., Róża ż., Rozalinda ż., rozeta ż., róż mrz.
Wiktionary
(1.1) rosarium
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. region w północnej i północno-wschodniej Syrii;
Wiktionary
Autonomiczna Administracja Północnej i Wschodniej Syrii, powszechnie nazywana Rożawa (kurd. Rojava od Rojavaya Kurdistanê – رۆژاڤایا کوردستانێ – „Zachodni Kurdystan”) – de facto autonomiczny region w północno-wschodniej Syrii, zamieszkały przez ok. 2,5 mln ludzi (w listopadzie 2014 r. wskutek napływu uchodźców, populację szacowano na 4,6 mln), w większości Kurdów, którzy stanowią ok. 60% ludności regionu.
Wikipedia
(1.1) Zachodni Kurdystan, Kurdystan Syryjski
Wiktionary
rzadko: rozbabić się - upodobnić się do baby, kobiety
SJP.pl
taki, który się rozbabił
SJP.pl
rozpaprać; potocznie:
1. grzebiąc w czymś miękkim, rozrzucić to gdzieś;
2. porzucić jakąś pracę, zostawiając ją w nieładzie;
3. rozkręcić, rozmontować;
4. ponownie uszkodzić w trakcie leczenia lub naprawiania czegoś;
5. rozbabrać się -
a) zamienić się w miękką, mazistą substancję;
b) ulec ponownemu uszkodzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbabrać.
Wiktionary
czas. rozbabrać ndk.
Wiktionary
rozpaprywać; potocznie:
1. grzebiąc w czymś miękkim, rozrzucać to gdzieś;
2. porzucać jakąś pracę, zostawiając ją w nieładzie;
3. rozkręcać, rozmontowywać;
4. rozbabrywać się - zamieniać się w miękką, mazistą substancję
SJP.pl
1. powodować, że ktoś zaczyna balować i nie chce skończyć;
2. rozbalowywać się - rozbawiać się, bywając często na balach
SJP.pl
czasownik
(1.1) wprowadzać kogoś w dobry nastrój
Wiktionary
czas. bawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbawiać.
Wiktionary
1. będący w dobrym humorze, nastroju; rozweselony;
2. wyrażający wesoły humor, nastrój; radosny
SJP.pl
psuć pochlebstwami, pobłażaniem; rozpuszczać
SJP.pl
potocznie: nieporządnie wyjąć coś z jakiegoś wnętrza, rozrzucić wokół; rozgrzebać
SJP.pl
potocznie:
1. rozgłaszać coś niepotrzebnie; rozgadywać;
2. rozbębniać się - zaczynać brzmieć bardzo głośno
SJP.pl
dawniej: rozjątrzyć, podniecić; rozjudzić
SJP.pl
1. wzbudzać w kimś zwierzęce instynkty, pobudzać do bestialstwa; rozwścieczać;
2. potocznie: czynić kogoś bezczelnym, nieposłusznym; rozwydrzać, rozbisurmaniać;
3. rozbestwiać się - potocznie: stawać się bezczelnym, nieposłusznym; rozwydrzać się, rozbisurmaniać się
SJP.pl
1. wzbudzić w kimś zwierzęce instynkty, pobudzić do bestialstwa; rozwścieczyć;
2. potocznie: uczynić kogoś bezczelnym, nieposłusznym; rozwydrzyć, rozbisurmanić;
3. rozbestwić się - potocznie: stać się bezczelnym, nieposłusznym; rozwydrzyć się, rozbisurmanić się
SJP.pl
rzadko: rozbełkotywać się - zaczynać mówić bełkotem
SJP.pl
1. uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki, potłuc coś;
2. rozdrobnić coś przez poddanie obróbce mechanicznej;
3. podzielić na części, rozdzielić;
4. pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela;
5. uszkodzić część ciała lub jakiś przedmiot przez uderzenie lub upadek;
6. rozbić się - ulec wypadkowi; potłuc się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozbijać)
(1.1) uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki
(1.2) rozdrobnić coś przez poddanie obróbce mechanicznej
(1.3) książk. pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela
(1.4) uszkodzić część ciała przez uderzenie lub upadek
(1.5) zniszczyć coś przez uderzenie
czasownik zwrotny dokonany rozbić się (ndk. rozbijać się)
(2.1) rozpaść się na kawałki
(2.2) ulec wypadkowi
Wiktionary
(1.1) Nie umiem tak rozbić jajka, by skorupka nie wpadła do miski.
Wiktionary
IPA: ˈrɔzbʲit͡ɕ, AS: rozbʹić
Wiktionary
rzecz. rozbicie n., bicie n., rozbijanie n., rozbitek m., rozbitki nmos.
czas. bić ndk., bijać dk., rozbijać ndk., porozbijać dk.
Wiktionary
(1.1) stłuc, zbić
(1.4) odnieść zwycięstwo, pobić, pokonać, przemóc, rozgromić, zetrzeć w proch, przest. znieść, zwyciężyć
(1.5) książk. obrócić w niwecz, książk. obrócić w perzynę, stłuc, strzaskać, zdewastować, zdruzgotać, zmiażdżyć, zniszczyć, zniweczyć, zrównać z ziemią
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbić.
Wiktionary
IPA: rɔzˈbʲit͡ɕɛ, AS: rozbʹiće
Wiktionary
czas. rozbić, bić
rzecz. rozbijanie n., rozbitek mos., rozbitki nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. droga, jaką statek powietrzny musi pokonać, by nabrać prędkości większej od prędkości przeciągnięcia
(1.2) sport. krótki bieg przed próbą sportową albo ćwiczeniem gimnastycznym
(1.3) sport. część skoczni narciarskiej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈrɔzbʲjɛk, AS: rozbʹi ̯ek
Wiktionary
przym. rozbiegowy
Wiktionary
początek każdej rolki filmu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozebrać)
(1.1) zdejmować ubranie z kogoś lub czegoś
(1.2) likwidować jakąś konstrukcję, usuwając kawałek po kawałku
(1.3) rozkładać na części, rozmontowywać
(1.4) polit. rozdzielać między siebie cześć lub całość terytorium jakiegoś państwa
(1.5) dzielić tuszę zwierzęcą
czasownik zwrotny niedokonany rozbierać się (dk. rozebrać się)
(2.1) zdejmować z siebie ubranie
Wiktionary
IPA: rɔzˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: rozbʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. rozbieranka ż., rozbiórka ż., rozbiór m., rozbieranie n., rozebranie n.
czas. rozebrać dk., brać ndk.
przym. rozbiórkowy, rozbiorczy, rozbiorowy
Wiktionary
1. masarz rozbierający mięsne tusze;
2. potocznie: osoba rozkładająca coś na części;
3. dawniej: osoba badająca szczegółowo jakieś zjawiska
SJP.pl
1. dający się rozebrać;
2. zbudowany z części, które można rozdzielać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbierać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzbʲjɛˈrãɲɛ, AS: rozbʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. rozbieranka ż., rozebranie n., rozbiórka ż., rozbiór m.
czas. rozebrać dk., rozbierać ndk.
przym. rozbiórkowy, rozbiorowy
Wiktionary
potocznie:
1. zabawa towarzyska, polegająca na rozbieraniu się uczestników zabawy w jej trakcie;
2. erotyczna scena w filmie;
3. striptiz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. striptiz
(1.2) pot. scena erotyczna w filmie
(1.3) pot. zabawa towarzyska, w trakcie której jej uczestnicy się rozbierają
Wiktionary
rzecz. rozbiórka ż., rozbiór m., rozbieranie n., rozebranie n.
czas. rozebrać dk., rozbierać ndk.
przym. rozbiórkowy, rozbiorczy, rozbiorowy
Wiktionary
(1.1) striptiz
Wiktionary
rozbieżać się - dawniej: rozbiegać się (rozpierzchać się)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) różnica, nieścisłość, brak spójności/zgodności
(1.2) rozchodzenie się od jednego punktu w różne strony
(1.3) mat. dywergencja;
Wiktionary
W matematyce i fizyce
Wikipedia
(1.1) Negocjacje między pracodawcą a związkami zawodowymi zakończyły się podpisaniem protokołu rozbieżności.
Wiktionary
IPA: rɔzˈbʲjɛʒnɔɕt͡ɕ, AS: rozbʹi ̯ežność
Wiktionary
przym. rozbieżny
przysł. rozbieżnie
Wiktionary
(1.1) dysonans, dysharmonia, dywergencja, niezgodność, sprzeczność, niespójność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) krańcowo różny; przeciwstawny
(1.2) rozchodzący się z jednego punktu w różne strony; o narastających różnicach
(1.3) mat. o szeregach, funkcjach nie będący zbieżny, nie mający skończonej granicy
(1.4) rzad. oddzielny, rozproszony
(1.5) fiz. o świetle cechujące się ujemną zbieżnością; o soczewce powodujący rozbieżność światła
Wiktionary
rzecz. rozbieżność ż.
Wiktionary
1. uderzeniem, uderzeniami rozłupywać coś na części, na kawałki, tłuc coś;
2. rozdrabniać coś przez poddanie obróbce mechanicznej;
3. dzielić na części, rozdzielać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozbić)
(1.1) niedokonany od|rozbić.
Wiktionary
IPA: rɔzˈbʲijät͡ɕ, AS: rozbʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. rozbijanie n., rozbitek mos., rozbitki nmos., bicie n.
czas. rozbić, bić
Wiktionary
przymiotnik od: rozbijacz
SJP.pl
dawniej: awanturnik, zabijaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbijać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: rozbʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozbicie n., rozbijak m., rozbitek m., rozbitki
czas. rozbijać ndk., rozbić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szczegółowe badanie, dociekanie
(1.2) polit. unicestwienie bytu politycznego państwa poprzez podział jego obszaru na części i włączenie ich w granice innych państw
(1.3) podzielenie czegoś na poszczególne składowe
(1.4) daw. fryzj. linia rozczesania włosów na głowie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rozbieranka ż., rozebranie n., rozbieranie n., rozbiórka ż.
czas. rozbierać ndk., rozebrać dk.
przym. rozbiorowy
Wiktionary
(1.1) analiza
(1.3) demontaż, rozbiórka
(1.4) przedziałek
Wiktionary
1. rozbieranie na części;
2. burzenie starych, zniszczonych budynków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynność demontażu budynku
(1.2) pot. czynność demontażu maszyn
(1.3) środ. rozbiór mięsa
(1.4) poligr. odwrotna czynność składania zecerskiego
Wiktionary
Rozbiórka – rodzaj robót budowlanych, polegających na demontażu i usunięciu z przestrzeni określonego, istniejącego obiektu budowlanego lub jego części. Ustanowienie rozbiórki jako rodzaju robót budowlanych dokonane jest w Prawie budowlanym, w art. 3 pkt 7 tej ustawy. Takie przypisanie rozbiórki do kategorii robót budowlanych implikuje odpowiednie konsekwencje związane między innymi z wymaganiami dotyczącymi procedur administracyjnych poprzedzających rozpoczęcie rozbiórki. Art. 31 wymienionej ustawy określa dla rozbiórki, jakich obiektów wymagane jest pozwolenie na rozbiórkę, dla jakich zgłoszenie, a do jakich nie wymaga się ani pozwolenia, ani zgłoszenia. Przy prowadzeniu rozbiórki wymagane może być prowadzenie dziennika budowy (przed 27 stycznia 2023 r. dziennika rozbiórki). Dla obiektów nieużytkowanych lub niewykończonych może zostać przeprowadzone odpowiednie postępowanie dotyczące ich rozbiórki. Stosowna procedura określona jest w rozporządzeniu w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawach rozbiórek nieużytkowanych lub niewykończonych obiektów budowlanych.
Wikipedia
IPA: rɔzˈbʲjurka, AS: rozbʹi ̯urka
Wiktionary
rzecz. rozbieranka ż., rozbiór m., rozbieranie n., rozebranie n., zbiórka ż.
czas. zebrać, zbierać, rozbierać ndk., rozebrać dk.
przym. rozbiórkowy, rozbiorowy, rozbiorczy
Wiktionary
odnoszący się do rozbiorów Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbisurmaniać.
Wiktionary
czas. rozbisurmaniać ndk.
Wiktionary
rozzuchwalić, rozbrykać się lub kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozbisurmaniać)
(1.1) dokonany od|rozbisurmaniać.
Wiktionary
czas. rozbisurmaniać ndk.
Wiktionary
rozzuchwalić, rozbrykać się lub kogoś
SJP.pl
→ rozbitek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba ocalała z katastrofy statku;
(1.2) przen. ktoś, kogo spotkała katastrofa życiowa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: rozbitka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɔzˈbʲitɛk, AS: rozbʹitek
Wiktionary
rzecz. rozbijanie n., rozbicie n., rozbitka ż., rozbitki nmos.
czas. rozbijać ndk., rozbić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. resztki rozbitych oddziałów wojskowych
(1.2) przest. szczątki rozbitego okrętu
Wiktionary
Rozbitkowie z Jonathana (fr. Les Naufragés du Jonathan; tytuły polskich przekładów to: Rozbitki i Ojczyzna rozbitków) – trzytomowa powieść napisana przez Juliusza Verne’a w latach 1897-98 pod oryginalnym autorskim tytułem En Magellanie (Au bout du monde), który można dosłownie przetłumaczyć na język polski jako W Magellanii (Na końcu świata). Powieść ta została wydana dopiero w 1909, w kilka lat po śmierci Verne’a, i zawiera znaczne poprawki i redakcje naniesione przez syna pisarza Michela Verne’a.
Wikipedia
IPA: rɔzˈbʲitʲci, AS: rozbʹitʹḱi
Wiktionary
rzecz. rozbitek m., rozbijanie n., rozbicie n., rozbitka ż.
czas. rozbijać ndk., rozbić dk.
Wiktionary
(1.1) niedobitki
(1.2) szczątki
Wiktionary
1. uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki, potłuc coś;
2. rozdrobnić coś przez poddanie obróbce mechanicznej;
3. podzielić na części, rozdzielić;
4. pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela;
5. uszkodzić część ciała lub jakiś przedmiot przez uderzenie lub upadek;
6. rozbić się - ulec wypadkowi; potłuc się
SJP.pl
przestarzale: rozbłysk
SJP.pl
1. rozdrobnić przez blendowanie;
2. rozetrzeć cień lub inny kolorowy kosmetyk
SJP.pl
rozdrabniać przez blendowanie
SJP.pl
pogwałcenie zasad, napad na kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. napad bandycki w celu ograbienia;
(1.2) uprawianie grabieży
(1.3) przen. jawna niesprawiedliwość, wyzysk
Wiktionary
Rozbój – kradzież połączona z użyciem przemocy wobec osoby lub groźbą natychmiastowego jej użycia albo dokonana poprzez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Na równi z tym należy traktować sytuację, w której pokrzywdzony pod wpływem takiej groźby natychmiast wydaje przedmiot sprawcy.
Wikipedia
IPA: ˈrɔzbuj, AS: rozbui ̯
Wiktionary
rzecz. rozbójnik m., rozbójnictwo n., rozbójniczka ż.
przym. rozbójniczy
Wiktionary
(1) grabież, rabunek
(1.3) bezprawie, granda, jawny wyzysk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rozbójnikiem, dotyczący rozbójnika
Wiktionary
rzecz. rozbójnik m., rozbójnictwo n.
Wiktionary
uprawianie procederu rozbójniczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. napadanie na ludzi i okradanie ich
(1.2) książk. bezprawne działanie osoby lub instytucji, prowadzące do utraty lub zniszczenia cudzej własności
Wiktionary
(1.1) Po osiągnięciu pełnoletności nawiał z klasztoru, dobrał sobie bandę takich, jak on sam, zabijaków i zajął się rozbójnictwem na drogach publicznych.
(1.2) Jedyne co nas martwi to coraz częstsze przypadki działkowego rozbójnictwa.
Wiktionary
rzecz. rozbój m., rozbójnik m., rozbójniczka ż.
przym. rozbójnicki, rozbójniczy
Wiktionary
(1.1) bandytyzm; pot. bandyterka
Wiktionary
kobieta trudniąca się rozbojami i napadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta/samica rozbójnik
Wiktionary
rzecz. rozbój mrz., rozbójnictwo n., rozbójnik m.
przym. rozbójniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rozbójnictwem, dotyczący rozbójnictwa
Wiktionary
rzecz. rozbójnictwo n., rozbój mrz., rozbójnik mos., rozbójniczka ż.
Wiktionary
osoba trudniąca się rozbojami i napadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba zajmująca się rozbojem, napadami rabunkowymi
Wiktionary
Rozbójnik – sprawca przestępstwa rozboju.
Rozbójnicy:
Wikipedia
rzecz. rozbój mrz., rozbójnictwo n., rozbójniczka ż.
przym. rozbójniczy, rozbójnicki
Wiktionary
(1.1) zbój, zbójca, zbójnik, rabuś, łupieżca
Wiktionary
sprawca rozboju
SJP.pl
1. zaczynać boleć, sprawiać dotkliwy ból;
2. dawniej: trapić, martwić się
SJP.pl
wzbudzający sympatię, ujmujący prostotą, naiwnością; zniewalający, wzruszający
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: rozbrajać
przymiotnik
(2.1) przen. wzbudzający sympatię, ujmujący prostotą, naiwnością
Wiktionary
IPA: ˌrɔzbrajäˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: rozbrai ̯äi ̯õncy
Wiktionary
czas. rozbrajać, rozbroić, zbroić, uzbroić
rzecz. zbrojny m., zbrojenie n.
przym. zbrojny
przysł. rozbrajająco
Wiktionary
(2.1) powalający, zniewalający
Wiktionary
rozłam, niezgoda między kimś a kimś; sprzeczność między czymś a czymś
SJP.pl
Rozbrat – nazwa kompleksu budynków mieszczących się przy ul. Kazimierza Pułaskiego na Sołaczu w Poznaniu, zaadaptowanych na społeczne centrum kultury alternatywnej i mieszkania (squatting).
W nazwie skłotu chodzi o „rozbrat” z władzą, z centralizacją i hierarchią. Działalność Rozbratu oparta jest na samorządności i oddolnej organizacji.
Wikipedia
rostbratel;
1. mięso wołowe z kością;
2. kotlet z tego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. kotlet z wołowiny, bity, smażony lub duszony
(1.2) zootechn. część tuszy wołowej z odcinka grzbietowego za łopatką
Wiktionary
IPA: rɔzˈbratɛl, AS: rozbratel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. wojsk. całkowite usunięcie lub ograniczenie działalności sił zbrojnych albo produkcji wojskowej danego państwa na mocy międzynarodowego porozumienia
Wiktionary
Kontrola zbrojeń – ograniczenia w prowadzeniu badań, produkcji lub przemieszczaniu konkretnych systemów broni i rodzajów wojska.
Rozwój prawa kontroli zbrojeń następuje w drodze zawierania umów międzynarodowych. Warto zwrócić uwagę, że nieskoordynowana (traktatowo) redukcja zbrojeń byłaby tak samo niebezpieczna, jak nieuregulowany wyścig zbrojeń. Mogłaby doprowadzić do naruszenia równowagi sił, co zagroziłoby bezpieczeństwu na świecie.
Wikipedia
(1.1) Należy tu z całym naciskiem podkreślić, że kasacja nie oznaczała zburzenia obwarowań twierdzy, lecz tylko jej rozbrojenie i pozbawienie stałego garnizonu oraz komendanta.
Wiktionary
przym. rozbrojeniowy
Wiktionary
(1.1) demilitaryzacja
Wiktionary
rozbrykać się - potocznie:
1. bawiąc się, przebrać miarę; rozfiglować się, rozdokazywać się;
2. o zwierzętach: rozbiegać się, wykonując podskoki
SJP.pl
rozbrykiwać się ; potocznie:
1. o zwierzętach: zaczynać biegać, wykonując podskoki;
2. przebierać miarę w zabawie
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) pryskające cząstki wody, błota itp.; rozprysk, bryzg
SJP.pl
prysnąć kropelkami na wszystkie strony; rozbryznąć, rozbryzgać
SJP.pl
prysnąć kropelkami na wszystkie strony; rozbryzgnąć, rozbryzgać
SJP.pl
rozbrzęczać się - o wielu owadach: rozpoczynać brzęczenie
SJP.pl
taki, który rozbrzmiał
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozbrzmiewać.
Wiktionary
rzecz. rozbrzmiewanie n., brzmienie n.
czas. brzmieć, rozbrzmiewać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozbrzmieć)
(1.1) dawać się słyszeć; wydawać dźwięki
(1.2) zapełniać się dźwiękami
Wiktionary
rzecz. rozbrzmiewanie n.
czas. rozbrzmieć
Wiktionary
(1.1) brzmieć, rozlegać się
Wiktionary
potocznie:
1. nadawać czemuś nadmierny rozgłos;
2. rozbuchiwać się -
a) stawać się bezczelnym; 2. przybierać na wadze; roztywać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) powiększenie budowli
(1.2) powiększenie, zwiększenie liczby składników czegoś
Wiktionary
Rozbudowa – rodzaj budowy, w wyniku którego powstaje nowa część istniejącego już obiektu budowlanego. W wyniku przeprowadzenia rozbudowy pewnego obiektu budowlanego, zwiększa się jego powierzchnia zabudowy (i powierzchnia użytkowa). Ustanowienie rozbudowy jako rodzaju budowy dokonane jest w Prawie budowlanym, w art 3 pkt 6 tej ustawy. Takie przypisanie tej kategorii robót budowlanych implikuje odpowiednie konsekwencje związane między innymi z wymaganiami dotyczącymi procedur administracyjnych poprzedzających rozpoczęcie rozbudowy oraz związanych z jej zakończeniem i przekazaniem obiektu do użytkowania.
Wikipedia
rzecz. budowa ż., rozbudowanie n., rozbudowywanie n.
czas. rozbudować dk., rozbudowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozbudowywać)
(1.1) bud. powiększyć budowę
(1.2) rozwinąć jakąś dziedzinę
(1.3) zwiększyć zakres
(1.4) uczynić złożonym pod względem budowy
czasownik zwrotny dokonany rozbudować się (ndk. rozbudowywać się)
(2.1) zostać powiększonym o nowe obiekty
(2.2) ulec rozwojowi
(2.3) rozszerzyć swój zakres
(2.4) stać się bardziej skomplikowanym
Wiktionary
rzecz. rozbudowywanie n., rozbudowanie n., rozbudowa ż.
czas. budować
przysł. budująco
przym. budujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbudować.
Wiktionary
rzecz. rozbudowywanie n., rozbudowa ż.
czas. rozbudować dk., rozbudowywać ndk.
Wiktionary
duży, szeroki, obszerny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozbudować)
(1.1) powiększać o nowe obiekty
(1.2) doprowadzać do rozwoju czegoś
(1.3) zwiększać zakres czegoś
(1.4) tworzyć bardziej złożoną strukturę czegoś
czasownik zwrotny niedokonany rozbudowywać się (dk. rozbudować się)
(2.1) być powiększanym o nowe obiekty
(2.2) ulegać rozwojowi
(2.3) rozszerzać swój zakres
(2.4) stawać się bardziej skomplikowanym
Wiktionary
rzecz. rozbudowanie n., rozbudowa ż., rozbudowywanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbudowywać.
Wiktionary
czas. rozbudowywać ndk., rozbudować dk.
rzecz. rozbudowanie n., rozbudowa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbudzać.
Wiktionary
czas. budzić
Wiktionary
1. taki, który zaczął przechylać się w przeciwne strony; rozkołysany, bujający się;
2. o roślinności; nadmiernie wyrosły, bujny;
3. taki, którego intensywność lub zakres znacznie się zwiększyły
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. poprzewracać
Wiktionary
rozbyczać się -
1. zaczynać prowadzić zbyt wygodne życie; rozleniwiać się;
2. zaczynać wyrażać się wulgarnie, ordynarnie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. powątpiewać
Wiktionary
taki, który rozbłękitniał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozbłyskiwać.
Wiktionary
rzecz. rozbłysk m., rozbłyśnięcie n.
czas. rozbłyskiwać ndk., rozbłyskać ndk., rozbłysnąć dk.
przym. rozbłyskowy
Wiktionary
rozkładać, rozciągać coś szeroko; rozczapierzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozcapierzać.
Wiktionary
rzecz. nierozcapierzanie n.
czas. rozcapierzać ndk.
Wiktionary
rozłożyć, rozciągnąć coś szeroko; rozczapierzyć
SJP.pl
środowiskowo:
1. skrzywić koło roweru; scentrować;
2. rozcentrować się - skrzywić się w czasie jazdy; scentrować się
SJP.pl
środowiskowo:
1. skrzywiać koło roweru;
2. rozcentrowywać się - skrzywiać się w czasie jazdy
SJP.pl
rozchamiać się - rzadko: stawać się chamskim, ordynarnym, grubiańskim
SJP.pl
niedbale rozchylić ubranie
SJP.pl
niedbale rozchylić ubranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchełstać.
Wiktionary
czas. rozchełstać dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ubrany niedbale, rozpięty
Wiktionary
niedbale rozchylać ubranie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozchlapać)
(1.1) chlapiąc, rozrzucać coś na zewnątrz czegoś
czasownik zwrotny niedokonany rozchlapywać się (dk. rozchlapać się)
(2.1) być rozchlapywanym (1.1)
Wiktionary
(1.1) Artysta ten czasami wpada w szał i rozchlapuje farby na cały pokój, albo – co gorsza – robi to na ulicy, wzbudzając skandal (…)
(1.1) przen. Jakże kłopotliwą jest rzeczą dla człowieka to, że stanowi największy cud na ziemi, a rozchlapuje oto czas, tak jakby był tylko pianą!
Wiktionary
IPA: ˌrɔsxlaˈpɨvat͡ɕ, AS: rosχlapyvać
Wiktionary
rzecz. chlapanie n., rozchlapanie n., rozchlapywanie n., chlapacz m.
czas. chlapać ndk., rozchlapać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchlapywać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔsxlapɨˈvãɲɛ, AS: rosχlapyvãńe
Wiktionary
czas. rozchlapywać
Wiktionary
rzadko: rozchlipywać się - zaczynać płakać coraz mocniej; rozpłakiwać się
SJP.pl
o błocie, trzęsawiskach: rozchlupotać się - stać się chlupoczącym, grząskim, rozmiękłym
SJP.pl
o błocie, trzęsawiskach: chlupoczący, grząski
SJP.pl
1. rozlać, chlustając; rozbryzgać, rozchlapać;
2. rozchlustać się - rozchlapać się w różnych kierunkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchmurzać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchmurzyć.
Wiktionary
rzecz. chmura ż.
Wiktionary
1. wydatki pieniężne dokonane w określonym czasie;
2. w księgowości: pozycja konta rachunkowego, w której wykazuje się wydatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół wydatków (głównie pieniężnych) jakiejś jednostki dokonywanych w określonym czasie
(1.2) hand. rubryka, w której zapisuje się ilość wydatków
Wiktionary
(1.4) Dane za okres wieloletni wskazują, że Ziemia znajduje się w stanie równowagi cieplnej. Przychód i rozchód energii cieplnej w ciągu dłuższego przedziału czasu są sobie równe.
Wiktionary
rzecz. rozchodzenie n., rozejście n., rozchodowanie n.
czas. rozchodzić ndk., rozejść dk.
Wiktionary
(1.4) spadek
Wiktionary
zdrobnienie od: rozchodniak
SJP.pl
alkoholowy toast na odchodne; strzemienny
SJP.pl
roślina płożąca się o grubych, mięsistych liściach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sedum|L.|ref=tak., rodzaj rośliny z rodziny gruboszowatych, do którego należy od ~280 do ~470 gatunków występujących głównie na półkuli północnej;
(1.2) bot. roślina z rodzaju rozchodnik (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teraz tam rozchodniki bujały i mchy przeróżne, a z sosen spoglądały dzięcioły pstre.
Wiktionary
rzecz. rozchodnikowiec m., rozchodzenie n.
czas. rozchodzić ndk.
Wiktionary
wydać (wydawać) pieniądze, zapisać (zapisywać) po stronie rozchodu, zaksięgować (księgować) jako rozchód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchodować.
Wiktionary
rzecz. rozchód m.
czas. rozchodować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: rozchód
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) rozluźnić buty przez chodzenie w nich
(1.2) chodząc, spowodować ustąpienie czego
czasownik zwrotny niedokonany rozchodzić się (dk. rozejść się)
(2.1) iść od siebie w różnych kierunkach
(2.2) starać się o rozwód
(2.3) wydobywać się z jakiegoś źródło w wielu kierunkach
(2.4) być przekazywanym
(2.5) prowadzić z jednego miejsca w różne strony
(2.6) być sprzedawanym, wydawanym, wykupywanym
(2.7) rozsuwać się na boki; rozchylać się, tworząc szczelinę
(2.8) ulegać uszkodzeniu poprzez rozejście się części
(2.9) ulegać rozluźnieniu poprzez chodzenie w tym
Wiktionary
rzecz. rozchodzenie n., rozejście n., rozchód mrz.
czas. rozejść dk.
Wiktionary
(1.1) rozdeptywać
(2.1) rozłazić się, rozpraszać się
(2.2) rozwodzić się
(2.3) rozprzestrzeniać się
(2.4) chodzić, rozłazić się, rozprzestrzeniać się, szerzyć się
(2.5) rozdzielać się
(2.6) sprzedawać się
(2.7) rozchylać się
(2.9) rozdeptywać się
Wiktionary
luźny, wygodny, nie uciskający
SJP.pl
rozchorować się - nabawić się ciężkiej albo długotrwałej choroby
SJP.pl
rozchorowywać się - nabawiać się ciężkiej albo długotrwałej choroby
SJP.pl
rozchrząkiwać się - rzadko: zaczynać długo i mocno chrząkać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. poruszając czymś, rozruszać to, poluzować
Wiktionary
IPA: ˌrɔsxfʲjɛˈrutat͡ɕ, AS: rosχfʹi ̯erutać
Wiktionary
rzecz. rozchwierutanie n.
czas. chwierutać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchwierutać.
Wiktionary
czas. rozchwierutać dk.
Wiktionary
zaburzać spokój, równowagę
SJP.pl
szybko, chciwie rozebrać, rozdzielić między siebie
SJP.pl
szybko, chciwie rozbierać, rozdzielać między siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozchwytać)
(1.1) szybko i łapczywie dzielić między siebie coś pożądanego
(1.2) zabiegać o kogoś znanego i cenionego za pewne cechy lub zdolności
Wiktionary
(1.2) O ile wiem, w ostatnich latach wydał jakieś książki, ale już nie jest tym pisarzem, którego by rozchwytywano.
Wiktionary
rzecz. rozchwyt m. rozchwytanie n., rozchwytywanie n.
czas. rozchwytać dk.
przym. rozchwytywany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchwytywać.
Wiktionary
czas. rozchwytywać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) sprawić, że jakiś przedmiot zaczyna się przechylać na przemian w różne strony
czasownik zwrotny dokonany rozchybotać się (ndk. brak)
(2.1) zacząć się przechylać na przemian w różne strony
Wiktionary
(1.1) Przechadzał się po plażaaży, z rozkoszą napawając się twardym gruntem pod nogami. Była to miła — o jakże miła! — odmiana po dniach i tygodniach przemierzania rozchybotanego pokładu.
(2.1) A pod tą łagodną pieszczotą rozchybotały się jakieś miękkie fale, nadpłynęły cichemi rurami i ukołysały na sen…
Wiktionary
(1.1) rozchwiać
(2.1) rozchwiać się
Wiktionary
powodować chybotanie się czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozchylać.
Wiktionary
rzecz. rozchylenie n.
czas. rozchylać ndk., rozchylić dk.
Wiktionary
(1.1) rozsuwanie
Wiktionary
1. tnąc, rozdzielić na części;
2. skaleczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozcinać)
(1.1) dokonany od|rozcinać.
Wiktionary
(1.1) – Brazylia jest jak gąbka – rozetniesz, a natychmiast się zasklepia.
Wiktionary
IPA: ˈrɔɕt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: rośćo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. rozcięcie n.
czas. rozcinać ndk., ciąć ndk.
Wiktionary
1. powiększanie czegoś przez ciągnięcie; rozciąganie;
2. stopień powiększenia czegoś po rozciągnięciu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozciągnąć)
(1.1) ciągnąc, powodować zwiększanie wymiarów czego
(1.2) zajmować czymś większe pole lub przestrzeń
(1.3) pot. roznosić coś po wielu miejscach
(1.4) powiększać zakres działania, obejmować czynnością
(1.5) obejmować kontrolą
(1.6) wydłużać w czasie
czasownik zwrotny niedokonany rozciągać się (dk. rozciągnąć się)
(2.1) powiększać się wskutek naciągania
(2.2) rozpościerać się, zajmując większy obszar
(2.3) rozpościerać się między punktami, brzegami
(2.4) sport. zwiększać giętkość mięśni i ciała
Wiktionary
rzecz. rozciąganie n., rozciągliwość ż., rozciągłość ż., rozciągnięcie n.
przym. rozciągliwy
Wiktionary
(1.2) rozpościerać
(1.3) roznosić, rozwlekać
(2.3) rozsnuwać się
Wiktionary
dający się rozciągać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. trening poprawiający elastyczność ciała i wytrzymałość mięśni, zwiększający zakres ruchów, zapobiegający kontuzjom
Wiktionary
Rozciąganie osiowe – w wytrzymałości materiałów definiujemy dwa podstawowe przypadki rozciągania osiowego:
Wikipedia
czas. rozciągnąć, rozciągać ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozciągle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozciągły
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: rozciągliwie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: rozciągliwy; bardziej rozciągliwy
SJP.pl
dający się rozciągać, rozciągnąć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się rozciągać
Wiktionary
(1.1) Ten gumowy pasek jest całkiem rozciągliwy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔɕt͡ɕɔ̃ŋɡˈlʲivɨ, AS: rośćõŋglʹivy
Wiktionary
czas. rozciągać
rzecz. rozciągnięcie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozciągać)
(1.1) dokonany od|rozciągać.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: rośćõŋgnõńć
Wiktionary
rzecz. rozciąganie n.
Wiktionary
1. urządzenie do rozciągania;
2. pająk z rodziny skakunowatych
SJP.pl
1. przestrzeń, obszar; 2 w całej rozciągłości - w pełni, w najszerszym zakresie
SJP.pl
Bieg i upad – parametry położenia warstwy lub innej powierzchni strukturalnej (np. uskok, spękanie).
Wikipedia
rozciapać, rozpaciać, rozpaćkać; potocznie:
1. rozprowadzić na wszystkie strony jakiejś powierzchni coś mokrego, mazistego;
2. zmienić coś twardego w półpłynną mokrą substancję;
3. rozciapciać się - utracić dotychczasową twardość, stając się ciapą
SJP.pl
rzadko: rozgniatać, rozdeptywać coś rozmokłego
SJP.pl
1. tnąc, rozdzielić na części;
2. skaleczyć
SJP.pl
mocna, elastyczna błona zbudowana z tkanki łącznej, otaczająca poszczególne mięśnie szkieletowe, grupy mięśni oraz całą mięśniówkę ciała; powięź
SJP.pl
Rozcięgno (stgr. απο, νευρον, łac. aponeurosis) – mocne pasmo tkanki łącznej zbitej o utkaniu regularnym, cienkie i płaskie, w kształcie błony, ubogie w naczynia krwionośne, przez które szerokie i płaskie mięśnie łączą się z kością.
Wikipedia
1. płynna substancja powstała po roztopieniu skropleniu lub zmieszaniu się czegoś;
2. dawniej: obszar zalany wodą; rozlewisko, rozlew
SJP.pl
rzadko: rozcieknąć się - rozpłynąć się, rozpuścić się; rozciec się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozcieńczyć)
(1.1) chem. zmniejszać stężenie roztworu, dodając rozpuszczalnik
czasownik zwrotny niedokonany rozcieńczać się (dk. rozcieńczyć się)
(2.1) chem. być rozcieńczanym
Wiktionary
rzecz. rozcieńczanie n.
Wiktionary
w fabryce lakierów: zabezpieczone przed ogniem, odizolowane pomieszczenie, w którym rozcieńcza się łatwopalne płyny
SJP.pl
składnik danego roztworu znajdujący się w nim w dominującej ilości; substancja rozcieńczająca inne
SJP.pl
Rozpuszczalnik – ciecz zdolna do tworzenia roztworu po zmieszaniu z ciałem stałym, inną cieczą lub gazem. Najbardziej znanym rozpuszczalnikiem jest woda.
Większość rozpuszczalników to związki chemiczne o małej lepkości i stosunkowo niskiej temperaturze wrzenia. Mała lepkość powoduje, że mogą one dość łatwo penetrować rozpuszczaną substancję, zaś niska temperatura wrzenia umożliwia ich oddestylowywanie i parowanie.
Wikipedia
dający się rozcieńczyć
SJP.pl
spowodować zmniejszenie gęstości lub stężenia
SJP.pl
spowodować zmniejszenie gęstości lub stężenia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozcieńczać)
(1.1) chem. zmniejszyć stężenie roztworu poprzez dodanie rozpuszczalnika
czasownik zwrotny dokonany rozcieńczyć się (ndk. rozcieńczać się)
(2.1) chem. zostać rozcieńczonym
Wiktionary
rzecz. rozcieńczenie n.
Wiktionary
1. trąc, rozprowadzać po powierzchni;
2. trąc, miażdżyć, rozgniatać coś;
3. dotykając jakąś część ciała, usuwać ból, zdrętwienie; rozmasowywać;
4. rozcierać się -
a) ulegać rozdrobnieniu;
b) być rozprowadzanym po powierzchni;
c) dotykając jakąś część swojego ciała, usuwać ból, zdrętwienie;
d) dotykając jeden drugiego, usuwać ból, zdrętwienie;
e) o makijażu: tracić zarys
SJP.pl
1. przyrząd do ręcznego rozdrabniania ziarna lub surowców na bezkształtną masę;
2. przyrząd z zaostrzoną końcówką do rozmazywania kolorów i linii
SJP.pl
nadający się do rozcierania lub możliwy do roztarcia
SJP.pl
dawniej: ościeże - wewnętrzna powierzchnia otworu okiennego lub drzwiowego; oścież; roścież
SJP.pl
krzew z rodziny werbenowatych; awicenia; roślęża
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozciąć)
(1.1) tnąc, dzielić całość na części
(1.2) kalecząc, przecinać tkanki
(1.3) śmiało przedostawać się przez jakąś przestrzeń
Wiktionary
rzecz. rozcinanie n.
czas. ciąć, rozciąć
Wiktionary
(1.1) ciąć, przecinać, rozrzynać
(1.2) ciąć, kaleczyć, ranić
(1.3) przebijać się
Wiktionary
w tłocznictwie: wykrojnik do rozcinania
SJP.pl
o ubraniu: mający rozcięcie
SJP.pl
1. gatunek ćmy;
2. w górnictwie: wyrobisko korytarzowe przygotowawcze, wykonywane na wysokość wybieranego pokładu przeznaczonego do eksploatacji
SJP.pl
Rozcinka (przecinka rozruchowa, obcinka) – w górnictwie wyrobisko korytarzowe przygotowawcze, wykonywane na wysokość wybieranego pokładu przeznaczonego do eksploatacji. Rozcinkę przed wykonaniem zbrojenia ściany zabezpiecza się obudową podporową.
Wikipedia
przymiotnik od: rożec (gafel)
SJP.pl
potocznie:
1. rozpowiadać coś;
2. rozćwierkiwać się -
a) zaczynać żywo rozmawiać o czymś;
b) o ptaku: zaczynać głośno ćwierkać
SJP.pl
rozkładać, rozciągać coś szeroko; rozcapierzać
SJP.pl
rozłożyć, rozciągnąć coś szeroko; rozcapierzyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozczarowywać)
(1.1) zawieść kogoś, nie spełnić czyichś oczekiwań; sprawić, że ktoś jest zawiedziony, rozczarowany
czasownik zwrotny dokonany rozczarować się (ndk. rozczarowywać się)
(2.1) doznać zawodu, czuć się zawiedzionym, rozczarowanym
Wiktionary
(1.1) Było to po głośnej aferze aresztowania posłów opozycji i w uszach dźwięczały mi jeszcze tak wyraźnie gorzkie słowa ojca, rozczarowanego boleśnie dyktatorskim posunięciem Piłsudskiego, że odmówiłem.
Wiktionary
IPA: ˌrɔʃt͡ʃaˈrɔvat͡ɕ, AS: roščarovać
Wiktionary
rzecz. rozczarowanie n.
czas. czarować
ims. rozczarowany
przym. rozczarowany
Wiktionary
(1.1) sprawić zawód, zawieść
(2.1) sparzyć się
Wiktionary
stan psychiczny, uczucie człowieka, który się rozczarował
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niespełnienie oczekiwań
(1.2) odczasownikowy od|rozczarować.
Wiktionary
Rozczarowanie – emocja, której doznajemy, gdy nasza wiedza, wiara lub nadzieja ulegnie niemiłej dla nas konfrontacji z rzeczywistością. Konfrontacja może być dowolnie subiektywna, np. gdy ktoś nas wprowadzi w błąd.
Wikipedia
(1.1) Ewelina, ku swojemu rozczarowaniu, dostała na urodziny książkę.
(1.2) Celem koleżanek było rozczarowanie i obrażenie Eweliny.
Wiktionary
IPA: ˌrɔʃt͡ʃarɔˈvãɲɛ, AS: roščarovãńe
Wiktionary
czas. rozczarowywać, rozczarować
rzecz. pot. rozczar
przym. rozczarowany
Wiktionary
(1.1) zawód, deziluzja
(1.2) rozczarowywanie
Wiktionary
1. taki, który doznał zawodu, rozczarowania; zawiedziony, rozgoryczony;
2. właściwy takiej osobie, np. rozczarowana mina
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, którego życzenia, nadzieje, oczekiwania nie spełniły się
Wiktionary
rzecz. rozczarowanie
czas. rozczarować dk., rozczarowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) zawiedziony
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) nie spełniać czyichś oczekiwań, zawodzić czyjeś oczekiwania
czasownik zwrotny niedokonany rozczarowywać się
(2.1) zawodzić się na kimś
Wiktionary
czas. czarować
rzecz. rozczarowanie n.
przym. rozczarowany
Wiktionary
rodzaj motyli z rodziny omacnicowatych
SJP.pl
rzadko: rozczerwienić się - stać się bardzo czerwonym, mocno zarumienionym; zaczerwienić się, zarumienić się
SJP.pl
czasownik
(1.1) częstując, rozdać coś
Wiktionary
(1.1) Reszta porcji zostanie rozczęstowana pomiędzy pary biorące dzisiaj ślub i kibicujących widzów.
(1.1) Podobno rozczęstowali dwa tysiące porcji spagetti z owczym serem prosto z Włoch.
Wiktionary
IPA: ˌrɔʃt͡ʃɛ̃w̃ˈstɔvat͡ɕ, AS: roščẽũ̯stovać
Wiktionary
rzecz. rozczęstowanie n., poczęstunek
czas. częstować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozczęstować.
Wiktionary
czas. rozczęstować dk.
Wiktionary
zmierzwić (np. włosy, sierść)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozczochrać.
Wiktionary
czas. rozczochrać dk.
Wiktionary
potocznie: człowiek o rozczochranych, potarganych włosach; potarganiec
SJP.pl
zmierzwić (np. włosy, sierść)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma włosy w nieładzie
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: rozczochrać
Wiktionary
IPA: ˌrɔʃt͡ʃɔxˈrãnɨ, AS: roščoχrãny
Wiktionary
rzecz. rozczochraniec m.
czas. rozczochrać, czochrać
Wiktionary
(1.1) nieczesany, zmierzwiony, rozwichrzony, potargany
Wiktionary
1. rozwichrzać, kudłać włosy;
2. rozczochrywać się - ulegać rozczochraniu
SJP.pl
niewielka ilość mąki zakwaszonej, dodawana do ciasta przeznaczonego do pieczenia, wywołująca fermentację; też: rozdrobnione drożdże dodawane do ciasta
SJP.pl
potocznie: mieszanina składników dodawana do ciasta w celu jego wyrośnięcia; rozczynka
SJP.pl
dawniej: rozpoczynać, zaczynać
SJP.pl
1. mieszać mąkę z wodą lub z mlekiem, tworząc ciasto;
2. mieszać składnik o stałej lub sypkiej konsystencji z płynem, tworząc jednolitą masę
SJP.pl
1. zmieszać mąkę z wodą lub z mlekiem, tworząc ciasto;
2. zmieszać składnik o stałej lub sypkiej konsystencji z płynem, tworząc jednolitą masę
SJP.pl
potocznie: mieszanina składników dodawana do ciasta w celu jego wyrośnięcia; rozczyna
SJP.pl
ciecz powodująca rozpuszczanie lub rozcieńczanie innych ciał; rozpuszczalnik, rozcieńczalnik
SJP.pl
podzielić na części, elementy, człony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozczłonkowywać)
(1.1) rozdzielić na człony
czasownik zwrotny dokonany rozczłonkować się (ndk. rozczłonkowywać się)
(2.1) rozdzielić się na człony
Wiktionary
(1.1) Wnętrze kaplicy jest jednoprzestrzenne, rozczłonkowane trójbocznymi wnękami arkadowymi.
Wiktionary
rzecz. rozczłonie n., rozczłonkowanie n.
czas. rozczłonkowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) poćwiartować, pokawałkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozczłonkować.
Wiktionary
czas. rozczłonkowywać, rozczłonkować dk.
Wiktionary
dzielić na części, elementy, człony; członować, członkować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozczłonkować)
(1.1) rozdzielać na człony
czasownik zwrotny niedokonany rozczłonkowywać się (dk. rozczłonkować się)
(2.1) rozdzielać się na człony
Wiktionary
(1.1) Jeszcze innych zadźgano nożami, rozcinając i rozczłonkowując ciała.
Wiktionary
rzecz. rozczłonkowanie n.
czas. rozczłonkować dk.
Wiktionary
(1.1) ćwiartować, kawałkować
Wiktionary
rozdzielić coś między kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozdawać)
(1.1) dokonany od|rozdawać.
Wiktionary
rzecz. rozdanie n.
czas. rozdawać
Wiktionary
dawniej: rozciągać, rozprzestrzeniać
SJP.pl
rozdzielić coś między kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdać.
(1.2) uroczystość wręczania nagród konkursowych lub dyplomów
(1.3) rozdzielenie stanowisk lub funkcji, zwykle według pewnego klucza
(1.4) rozdzielenie kart między graczy
(1.5) runda gry w karty
Wiktionary
Rozdanie – amerykański dramat z 2008 roku.
Wikipedia
(1.1) Rozdanie słodyczy przed obiadem było błędem, bo dzieci nie chciały jeść zupy.
(1.2) Na tegorocznym rozdaniu Oscarów uhonorowano jednego Polaka.
(1.3) Po zwycięskich wyborach zawsze przychodzi rozdanie posad między swoich.
(1.4) W brydżu, po rozdaniu kart następuje licytacja.
(1.5) W tym rozdaniu atu są piki.
Wiktionary
rzecz. rozdawanie n., rozdawnictwo n., dawanie n., danie n., dawca m.
czas. rozdawać ndk., rozdać dk., dawać ndk., dać dk.
przym. rozdawniczy
Wiktionary
miejsce rozdarte, uszkodzone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozedrzeć.
(1.2) miejsce, w którym coś rozdarło się
(1.3) przen. stan wewnętrznego skłócenia
Wiktionary
IPA: rɔzˈdarʲt͡ɕɛ, AS: rozdarʹće
Wiktionary
rzecz. darcie n., dodarcie n., dodzieranie n., naddarcie n., naddzieranie n., nadarcie n., podarcie n., przedarcie n., przedzieranie n., rozdzieranie n., udarcie n., udzieranie n., wydarcie n., wydzieranie n., zdarcie n., zdzieranie n.
czas. drzeć ndk., dodrzeć dk., dodzierać ndk., nadedrzeć dk., naddzierać ndk., nadrzeć dk., podrzeć dk., przedrzeć dk., przedzierać ndk., rozedrzeć dk., rozdzierać ndk., udrzeć dk., udzierać ndk., wydrzeć dk., wydzierać ndk., zedrzeć dk., zdzierać ndk.
przym. rozdarty
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) o przedmiocie: rozszarpany, w kawałkach
(1.2) o człowieku: taki, który wpadł w stan wewnętrznego skłócenia
Wiktionary
rzecz. darcie n., rozdarcie n., rozdzieranie n., przedarcie n., przedzieranie n.
czas. drzeć ndk., rozedrzeć dk., rozdzierać ndk., przedrzeć dk., przedzierać ndk.
przym. przedarty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozdać)
(1.1) rozdzielać pomiędzy wiele osób
(1.2) wyczerpywać coś, dając wielu osobom
(1.3) przydzielać coś wielu osobom, obdzielać, rozdarować
Wiktionary
(1.1) Kiedyś w parlamencie rozdawał innym dziennikarzom ulotki reklamujące firmę Bizon.
(1.3) Cła owszem, ale tylko w jedną stronę, Bank Światowy i MFW, tak, to pożyteczne instytucje, gdy rozdają pieniądze, ale przecież nie mogą nam dyktować swoich warunków.
Wiktionary
IPA: rɔzˈdavat͡ɕ, AS: rozdavać
Wiktionary
rzecz. rozdawanie n., rozdanie n.
czas. rozdać
Wiktionary
(1.1) dystrybuować, rozdzielać, rozprowadzać
(1.2) rozdysponowywać, rozdzielać
(1.3) obdzielać, przydzielać, asygnować, rozdarować
Wiktionary
osoba, która daje coś wielu osobom; rozdawca
SJP.pl
potocznie: dawanie czegoś wielu osobom; rozdawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdawać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzdaˈvãɲɛ, AS: rozdavãńe
Wiktionary
czas. rozdawać
rzecz. rozdanie n.
Wiktionary
osoba, która daje coś wielu osobom; rozdawacz
SJP.pl
kobieta rozdająca coś
SJP.pl
potocznie: dawanie czegoś wielu osobom; rozdawajka
SJP.pl
akcja rozdawania czegoś
SJP.pl
1. napełnić jakiś przedmiot powietrzem, gazem i sprawić, że stanie się on wypukły;
2. rozepchnąć od środka, zwiększając rozmiary czegoś;
3. wyolbrzymić rozmiary, nadmiernie zwiększyć;
4. wyolbrzymić znaczenie czegoś, ukazać coś w sposób przesadny;
5. o uczuciach: wpłynąć negatywnie na czyjeś zachowanie
SJP.pl
rozdekoltowywać się - wkładać suknie, bluzkę itp. z wielkim dekoltem
SJP.pl
przekazać swoje obowiązki kilku osobom o niższej pozycji
SJP.pl
rodzaj ślimaków przodoskrzelnych
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozdeptywać.
Wiktionary
rzecz. rozdeptywanie n., rozdeptanie n., deptanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdeptać.
Wiktionary
czas. deptać ndk., rozdeptać dk.
rzecz. deptanie n., rozdeptywanie n.
Wiktionary
zniekształcony przez długie używanie, zniszczony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdeptywać.
Wiktionary
czas. deptać ndk., rozdeptać dk., rozdeptywać ndk.
rzecz. deptanie n., rozdeptanie n.
Wiktionary
rozdestnica wrotyczówka - gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych
SJP.pl
poddawać frakcjonowanej destylacji
SJP.pl
rozdeszczać się - stawać się deszczowym
SJP.pl
tyle co: słotny, deszczowy
SJP.pl
rozdeszczyć się - stać się deszczowym; o deszczu: rozpadać się na dobre
SJP.pl
1. rodzaj ślimaków z rodziny rozdętkowatych;
2. rodzaj roślin z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych
SJP.pl
Rozdętkowate (Physidae) – rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych (Pulmonata) z rzędu nasadoocznych (Basommatophora) wyróżniana na podstawie rozwiniętego męskiego układu rozrodczego. Zaliczane do niej gatunki mają cienkościenną, gładką, lewoskrętną muszlę, jajowatą z niską skrętką lub wrzecionowatą. Ich ciało jest wysmukłe, a czułki nitkowate. Na brzegu płaszcza wielu gatunków występują palczaste wyrostki zachodzące na muszlę. Wśród płucodysznych wyróżniają się też tarką z zębami ułożonymi w rzędy w kształcie litery V oraz brakiem hemoglobiny. Rozdętkowate są hermafrodytami.
Wikipedia
dawniej: wyjmować, wybijać dno (np. z beczki)
SJP.pl
rozdokazywać się - potocznie:
1. bawiąc się, przebrać miarę; rozfiglować się, rozbrykać się;
2. przekroczyć określone normy
SJP.pl
wąska, głęboka dolina; wąwóz, jar, parów
SJP.pl
Rozdół (ukr. Розділ) – osiedle typu miejskiego w rejonie mikołajowskim obwodu lwowskiego na Ukrainie.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozdrobnić)
(1.1) dzielić na drobne części
(1.2) dzielić na poszczególne części
czasownik zwrotny niedokonany rozdrabniać się (dk. rozdrobnić się)
(2.1) dzielić się samoistnie na małe części
(2.2) dzielić swój wysiłek, czas, energię na wiele spraw, nie skupiając się na jednej konkretnej
Wiktionary
rzecz. drobne nmos., rozdrabniacz m., rozdrabniarka ż., rozdrabnianie n., rozdrobnienie n.
czas. rozdrobnić dk.
Wiktionary
(1.1) drobić, krajać, kruszyć
(1.2) rozdzielać, rozkawałkowywać, rozwalać
(2.1) kruszyć się, rozpadać się
(2.2) rozpraszać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdrabniać.
Wiktionary
Rozdrabnianie – rozdzielanie materiału w fazie stałej na drobniejsze części, zazwyczaj przeprowadzane mechanicznie. Zwiększa ono powierzchnię właściwą danej substancji stałej, co przyśpiesza szereg procesów z jej udziałem. Rozdrabnianie przeprowadza się także w celu uzyskania sypkiego produktu, często o ściśle określonym rozmiarze ziaren np. kruszywa.
Wikipedia
IPA: ˌrɔzdrabʲˈɲä̃ɲɛ, AS: rozdrabʹńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozdrabniacz m., rozdrabniarka ż., rozdrobnienie n.
czas. rozdrabniać ndk., rozdrobnić dk.
Wiktionary
maszyna do rozdrabniania brył na kawałki określonej wielkości; dezintegrator; kruszarka; łamacz; dezyntegrator
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozdrapywać)
(1.1) otworzyć lub uszkodzić drapaniem
(1.2) o grupie osób z chciwością, wyrywając sobie nawzajem, zabrać cały udostępniony zasób
(1.3) rozkraść
Wiktionary
(1.1) Pacjentka rozdrapała sobie pieprzyk na udzie do krwi.
(1.2) Goście rozdrapali kanapki ze stołu szwedzkiego jeszcze przed zakończeniem mowy powitalnej.
(1.3) Zapas darmowych podpasek higienicznych w toalecie urzędu rozdrapano w dwie godziny.
Wiktionary
czas. drapać, zdrapać
rzecz. rozdrapanie n.
Wiktionary
(1.2) rozchwycić
(1.3) rozkraść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdrapywać.
Wiktionary
(1.1) Uważał, że społeczeństwu polskiemu potrzebna jest wewnętrzna stabilizacja, zasklepianie, a nie rozdrapywanie ran przeszłości.
Wiktionary
rzecz. rozdrapanie n.
czas. rozdrapywać ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Rozdrażew – wieś (dawniej miasto) w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Rozdrażew.
Rozdrażew uzyskał lokację miejską przed 1458 rokiem, zdegradowany po 1510 roku.
We wsi znajdowała się stacja rozebranego odcinka Krotoszyn – Pleszew Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej. Pociąg zakończył bieg 12 stycznia 1986 r. Ośrodek parafii prawdopodobnie od końca XIII, a na pewno od połowy XIV wieku. Drobny przemysł spożywczy.
Wikipedia
przymiotnik od: Rozdrażew
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozdrażnić)
(1.1) powodować rozdrażnienie
Wiktionary
rzecz. drażliwość ż.
Wiktionary
podniecenie nerwowe będące wynikiem doznanej przykrości, zmęczenia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieprzyjemne uczucie, wynikłe z przemęczenia lub przykrej sytuacji
Wiktionary
IPA: ˌrɔzdraʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: rozdražʹńė̃ńe
Wiktionary
przym. drażliwy
czas. drażnić
rzecz. drażliwość ż.
Wiktionary
(1.1) zdenerwowanie, nerwowość, irytacja
Wiktionary
niespokojny; zdenerwowany, zirytowany
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozdrabniać)
(1.1) dokonany od|rozdrabniać.
czasownik zwrotny dokonany rozdrobnić się (ndk. rozdrabniać się)
(2.1) dokonany od|rozdrabniać się.
Wiktionary
czas. rozdrabniać ndk.
przym. drobny
rzecz. drobne nmos., rozdrobnienie n., rozdrabnianie n.
Wiktionary
miejsce, gdzie drogi się rozchodzą; rozstaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym droga, ścieżka, szlak rozgałęzia się
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Słup stoi na rozdrożu.
Wiktionary
IPA: rɔzˈdrɔʒɛ, AS: rozdrože
Wiktionary
przym. rzad. rozdrożny
Wiktionary
(1.1) rozstaj, skrzyżowanie
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. rozbrykać
Wiktionary
IPA: ˌrɔzdrɨɡãnˈtɔvat͡ɕ, AS: rozdrygãntovać
Wiktionary
rzecz. rozdrygantowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdrygantować.
Wiktionary
czas. rozdrygantować ndk.
Wiktionary
wulgarnie: rozbijać, niszczyć, rozwalać; rozpierdzielać, rozpierdalać, rozpieprzać, rozpierniczać
SJP.pl
wulgarnie: rozbić, zniszczyć, rozwalić; rozpierdzielić, rozpierdolić, rozpieprzyć, rozpierniczyć
SJP.pl
regionalnie: rozgnieść
SJP.pl
regionalnie: rozgniatać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozdwoić)
(1.1) dzielić na dwie (najczęściej równe) części
czasownik zwrotny niedokonany rozdwajać się (dk. rozdwoić się)
(2.1) dzielić się na dwie (najczęściej równe) części
(2.2) przen. być w kilku miejscach jednocześnie, wykonywać na raz wiele czynności
Wiktionary
(2.1) Właśnie tam rzeka rozdwaja się, tworząc śródrzeczną wyspę
Wiktionary
czas. rozdwoić
rzecz. rozdwojenie n., rozdwajanie n.
przysł. podwójnie
Wiktionary
podzielić na dwie części
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozdwajać)
(1.1) dokonany od|rozdwajać.
Wiktionary
(1.1) Olejowanie to zbawienny zabieg dla osób ze zniszczonymi, suchymi, niesfornymi włosami i rozdwojonymi końcówkami.
Wiktionary
czas. rozdwajać
rzecz. rozdwojenie n., rozdwajanie n.
przysł. podwójnie
Wiktionary
podzielić na dwie części
SJP.pl
taki, który się rozdygotał (zaczął drżeć); drgający, dygocący, drżący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdymać.
Wiktionary
rzecz. nierozdymanie n., rozdymkokształtne nmos.
czas. rozdymać ndk.
Wiktionary
tropikalna ryba oceaniczna o ciele pokrytym kolcami, nadymająca się w sytuacji zagrożenia, podawana jako przysmak w kuchni japońskiej pomimo swej toksyczności; fugu, takifugu
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych; najeżkokształtne, tetrodontokształtne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Tetraodontiformes|Berg|ref=tak., rząd ryb promieniopłetwych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak u innych rozdymkokształtnych narządy wewnętrzne samogłowów mogą zawierać neurotoksyny.
Wiktionary
rzecz. rozdymanie n., rozdymka ż., rozdymkowate lm nm.
czas. rozdąć dk., rozdymać ndk.
Wiktionary
(1.1) tetrodontokształtne, najeżkokształtne; daw. zrosłoszczękie
Wiktionary
rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu najeżkokształtnych; kolcobrzuchowate, tetrodonowate
SJP.pl
Rozdymkowate, tetrodonowate, kolcobrzuchowate (Tetraodontidae) – rodzina głównie morskich ryb promieniopłetwych z rzędu rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes), rzadziej spotykane w wodach słodkich lub słonawych. Ich ciało zawiera silnie trującą tetrodotoksynę. Niektóre gatunki spotykane są w hodowlach akwarystycznych.
Wikipedia
o cechach rozdymkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdysponować.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzdɨspɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: rozdyspõnovãńe
Wiktionary
czas. rozdysponować dk.
Wiktionary
rozprowadzić, rozwieźć towary albo inne dobra między sklepy, zakłady przemysłowe itp.
SJP.pl
skrót od: rozdział
SJP.pl
skrót
(1.1) = rozdział
Wiktionary
IPA: ˈrɔʑd͡ʑaw, AS: roźʒ́au̯
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny akantowatych; akant
SJP.pl
zdrobnienie od: rozdział; rozdziałek
SJP.pl
czasownik
(1.1) otwierać szeroko usta (pysk, dziób)
czasownik zwrotny rozdziawić się
(2.1) o ustach (pysku, dziobie): otwierać się szeroko
(2.2) szeroko otwierać usta (pysk, dziób)
Wiktionary
(1.1) Podniósł się, siadł, za nutami się obejrzał i chwyciwszy je w łapy, rozdziawił do śpiewu gębę. Rozdziawił, lecz nie puścił głosu; rozdziawił szerzej jeszcze – na nic! Rozdziawił po raz trzeci – głuchy skrzek wyszedł tylko z gardła.
Wiktionary
IPA: rɔʑˈd͡ʑavʲit͡ɕ, AS: roźʒ́avʹić
Wiktionary
rzecz. rozdziawianie n., rozdziawienie n.
czas. rozdziawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdziawić.
Wiktionary
czas. rozdziawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. każda z części, na które podzielona jest książka lub rękopis
(1.2) rozdzielanie, obdzielanie, przydzielanie, dokonywanie podziału między ludzi
(1.3) efekt rozdzielenia czegoś
(1.4) oddzielenie, separacja, rozgraniczenie
(1.5) etap w rozwoju, kamień milowy
(1.6) książk. przest. głęboka niezgoda, rozłam
forma czasownika.
(2.1) 3. os. m. lp. przesz. od: rozdziać
Wiktionary
(1.1) Skończyłem ostatni rozdział magisterki!
(1.2) Ojciec dokonał rozdziału ziemi między synów.
(1.3) Istotny jest prawidłowy rozdział kompetencji między kierowników.
(1.4) W konstytucji zapisany jest rozdział Kościoła od państwa.
(1.5) I tak rozpoczyna się kolejny rozdział jej życia.
(1.6) Ta kwestia spowodowała głęboki rozdział w partii.
(2.1) Pacjent nieskrępowany zbytnio obecnością młodziutkiej studentki rozdział się i ułożył dogodnie na takim specjalnym stoliku i cierpliwie znosił wpychaną mu do odbytu rurę ze światełkiem.
Wiktionary
IPA: ˈrɔʑd͡ʑaw, AS: roźʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. podzielnica ż., rozdzielanie n., rozdzielenie n., rozdzielnik m.
:: zdrobn. rozdzialik m., rozdziałek m.
czas. rozdzielać ndk., rozdzielić dk.
Wiktionary
(1.1) kapitulum
Wiktionary
1. zdrobnienie od: rozdział; rozdzialik;
2. linia dzieląca włosy na głowie rozczesane na dwie strony; przedziałek
SJP.pl
indywidualnie: dzielić (tekst) na rozdziały
SJP.pl
dawniej: rozbestwić się, rozpasać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozdzielić)
(1.1) dokonywać podziału na części
(1.2) rozgraniczać różne sprawy, kwestie, rzeczy
(1.3) sprawiać, że różne osoby przestają się kłócić, bić itp.
(1.4) różnić ludzi w określonych kwestiach, powodować ich duchowy podział
(1.5) rozdawać, dystrybuować coś między grupę ludzi lub zwierząt
czasownik zwrotny niedokonany rozdzielać się (dk. rozdzielić się)
(2.1) dzielić siebie na grupy lub jednostki
Wiktionary
IPA: rɔʑˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: roźʒ́elać
Wiktionary
rzecz. rozdzielnica ż., podzielnica ż., rozdzielanie ndk., rozdzielenie dk., rozdział, rozdzielacz, rozdzielnik, rozdzialik, rozdziałek, rozdzielnictwo, rozdzielnia, rozdzielność, rozdzielczość
przym. rozdzielczy
czas. dzielić, rozdzielić
Wiktionary
(1.1) rozłączać, fragmentować, kawałkować, rozszczepiać, rozczłonkowywać, rozbujać, rozłupywać, rozkładać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. naczynie laboratoryjne, które służy do rozdzielania ciekłych mieszanin i przeprowadzania innych procesów chemicznych
(1.2) techn. element w rurze, w którym ciecz lub gaz rozchodzi się do przewodów doprowadzających je do kolejnych części urządzenia
(1.3) techn. elektr. przyrząd podłączany do przewodu, który pozwala na doprowadzenie prądu lub sygnału do wielu urządzeń jednocześnie
(1.4) techn. część, która reguluje i koryguje dopływ siły lub napięcia w jakimś urządzeniu
Wiktionary
Rozdzielacz – to naczynie laboratoryjne, w którym prowadzi się procesy rozdzielania ciekłych mieszanin, ekstrakcję i płukanie.
Rozdzielacz składa się z naczynia o kształcie cylindrycznym, gruszkowym, stożkowym (A na obrazku) lub rzadziej kulistym, które posiada z jednej strony nóżkę z kranikiem, a z drugiej szlif żeński - w którym często jest wywiercony otwór odpowietrzający. Korki do rozdzielaczy mają często pasujące do tego otworu wąskie nacięcie, dzięki czemu możliwe jest odpowietrzanie rozdzielacza bez otwierania korka.
Wikipedia
(1.3) Większość przedłużaczy jest zarazem rozdzielaczami.
Wiktionary
rzecz. rozdział m., podzielnica ż., dzielenie n., rozdzielenie n., podzielenie n.
czas. rozdzielać ndk., dzielić ndk., rozdzielić dk., podzielić dk., zdzielić dk.
Wiktionary
(1.3) rozgałęźnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdzielać., rozdrabnianie, dzielenie na części
(1.2) odczasownikowy od|rozdzielać., rozdawanie, podzielanie czegoś między grupę ludzi
(1.3) odczasownikowy od|rozdzielać., rozłączanie
Wiktionary
IPA: ˌrɔʑd͡ʑɛˈlãɲɛ, AS: roźʒ́elãńe
Wiktionary
czas. rozdzielać
rzecz. rozdział mrz., podzielnica ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. poligr. miara dokładności obrazowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pragnę nabyć nową kartę graficzną, aby zwiększyć rozdzielczość obrazu, włączyć antyaliasing i móc podłączyć drugi monitor.
Wiktionary
czas. rozdzielać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdzielić.
Wiktionary
Rozdzielenie (ang. Severance) - amerykański serial science-fiction z 2022 r.
Głównym bohaterem jest Mark Scout, pracownik firmy Lumon Industries, który poddał się procedurze rozdzielenia. W jej wyniku jego wspomnienia związane z życiem zawodowym i prywatnym stają się rozdzielone. Spotkanie z byłym współpracownikiem sprawia, że Mark zaczyna kwestionować zasadność działań Lumon oraz rozdzielenia.
Wikipedia
czas. rozdzielić, rozdzielać
rzecz. rozdzielacz mrz., rozdział mrz., podzielnica ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozdzielać)
(1.1) dokonany od|rozdzielać.
Wiktionary
IPA: rɔʑˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: roźʒ́elʹić
Wiktionary
rzecz. rozdzielacz mrz., rozdział m., rozdzielać m., podzielnica ż., dzielenie n., rozdzielenie n., podzielenie n.
czas. rozdzielać ndk., dzielić ndk., podzielić dk., zdzielić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, budynek lub teren, gdzie następuje rozdział energii elektrycznej na obwody;
Wiktionary
Rozdzielnia – stacja rozdzielcza, wyodrębniona część stacji elektroenergetycznej lub autonomiczny fragment sieci elektroenergetycznej, w którym następuje rozdział energii elektrycznej bez zmiany napięcia.
Można mówić o dwóch typach rozdzielni:
Rozdzielnia to również: przestrzeń, obszar, pomieszczenie, budynek, gdzie znajdują się urządzenia rozdzielcze (rozdzielnica elektryczna z zabezpieczeniami).
Wikipedia
rzecz. rozdzielnica ż.
czas. rozdzielać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obudowa, w której następuje rozdział energii elektrycznej na obwody i zamontowane są niezbędne do tego celu urządzenia;
Wiktionary
Rozdzielnica elektryczna – element sieci elektrycznej (instalacji elektrycznej) zawierający urządzenia i podzespoły, służące do:
Wikipedia
rzecz. rozdzielnia ż.
czas. rozdzielać ndk.
Wiktionary
zorganizowane rozdzielanie określonych dóbr pomiędzy zgłaszających swe potrzeby odbiorców
SJP.pl
lista artykułów wraz z przydziałem dla poszczególnych odbiorców
SJP.pl
podklasa roślin okrytonasiennych; wolnopłatkowe
SJP.pl
o cechach rozdzielnopłatkowych (podklasa roślin)
SJP.pl
cecha roślin i zwierząt polegająca na występowaniu w obrębie tego samego gatunku organizmów różnej płci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozdzielnopłciowe; cecha tych, którzy są rozdzielnopłciowi
Wiktionary
Wikipedia
przym. rozdzielnopłciowy
przysł. rozdzielnopłciowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozdzielne; cecha tych, którzy są rozdzielni
Wiktionary
Rozdzielność, dystrybutywność – własność pewnych pojęć matematycznych występujących w arytmetyce, algebrze i podstawach matematyki – logice matematycznej i teorii mnogości. Wyróżnia się rozdzielność:
Wikipedia
przym. rozdzielny
przysł. rozdzielnie
czas. rozdzielać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozedrzeć)
(1.1) drąc, dzielić na części
(1.2) rozlegać się dojmująco, głośno
(1.3) wywoływać przenikliwy ból
(1.4) rozświetlać niespodziewanie
czasownik zwrotny niedokonany rozdzierać się (dk. rozedrzeć się)
(2.1) ulegać samoistnie rozdarciu
(2.2) pot. wydawać głośne dźwięki
(2.3) przepełniać się cierpieniem
Wiktionary
rzecz. rozdzieranie n., darcie n., rozdarcie n.
czas. drzeć
przym. rozdarty
Wiktionary
(1.1) drzeć
(2.1) pękać
(2.2) drzeć się, krzyczeć, wrzeszczeć, wydzierać się
Wiktionary
sprawiający dojmującą przykrość, cierpienie; przejmujący, rozpaczliwy
SJP.pl
dawniej: rozsupływać; rozdzierzgiwać
SJP.pl
dawniej: rozsupływać; rozdziergiwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozdziewiczać.
Wiktionary
czas. rozdziewiczać ndk.
Wiktionary
pozbawić dziewictwa, zdeflorować
SJP.pl
dziobiąc, rozszarpywać; rozdzióbywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot wskazujący radiestecie ukryte źródło wody lub pokłady minerałów
(1.2) mit. podłużny, drewniany przedmiot służący w baśniach i legendach do „rzucania czarów”; również rekwizyt iluzjonisty
(1.3) zdrobn. od: rózga
Wiktionary
Różdżka – magiczna pałeczka lub laska (najczęściej drewniana) mająca moc wywoływania nadnaturalnych zjawisk. Podczas rytuałów magicznych służy do kierunkowania energii, ale także kreślenia magicznego kręgu.
Zazwyczaj każdy czarodziej posiada swoją różdżkę.
Magiczne różdżki występują głównie w literaturze i filmach.
Wikipedia
IPA: ˈruʃt͡ʃka, AS: ruščka
Wiktionary
rzecz. różdżkarz m., rózga ż.
Wiktionary
kobieta wykrywająca za pomocą różdżki wodę i minerały znajdujące się w ziemi
SJP.pl
przymiotnik od: różdżkarz
SJP.pl
wykrywanie podziemnych źródeł wody i złóż minerałów za pomocą różdżki; radiestezja
SJP.pl
Radiestezja (łac. radiatio – promieniowanie i gr. aesthesia – wrażliwość) – pseudonauka zajmująca się rzekomym promieniowaniem. Istotą radiestezji jest ich wykrywanie przez radiestetę przy użyciu przyrządów takich jak różdżka radiestezyjna czy wahadło, a nawet bez żadnych narzędzi. Wykorzystuje się ją do wykrywania tzw. żył wodnych, minerałów i wielu innych obiektów.Termin radiestezji wprowadził w latach 30. XX wieku francuski radiesteta ksiądz Alexis Bouly (1865-1958). Technika radiestezji jest również znana jako rabdomancja albo różdżkarstwo.
Wikipedia
rodzaj paproci z rodziny orliczkowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. roślina z rodziny różowatych; kwiat tej rośliny;
2. choroba zakaźna, której objawem jest ograniczone zapalenie skóry (bolesna czerwona plama)
SJP.pl
Róże (niem. Rosenhof) – wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozbierać)
(1.1) zdjąć ubranie z kogoś lub czegoś
(1.2) zlikwidować jakąś konstrukcję, usuwając kawałek po kawałku
(1.3) rozłożyć na części, rozmontować
(1.4) polit. rozdzielić między siebie cześć lub całość terytorium jakiegoś państwa
(1.5) podzielić tuszę zwierzęcą
czasownik przechodni dokonany (ndk. brać)
(2.1) pot. rozchwytać, rozdzielić między siebie coś, czego była ograniczona ilość
czasownik zwrotny dokonany rozebrać się (ndk. rozbierać się)
(3.1) zdjąć z siebie ubranie
Wiktionary
IPA: rɔˈzɛbrat͡ɕ, AS: rozebrać
Wiktionary
rzecz. rozbieranka ż., rozebranie dk. n., rozbieranie ndk. n., rozbiórka ż., rozbiór m., rozbiorca m.
czas. rozbierać ndk., brać ndk.
przym. rozbiorowy, rozbiorczy, rozbiórkowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. seblyc.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozebrać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzɛˈbrãɲɛ, AS: rozebrãńe
Wiktionary
rzecz. rozbieranka ż., rozbieranie n., rozbiór m., rozbiórka ż.
czas. rozebrać dk., rozbierać ndk.
przym. rozbiórkowy, rozbiorowy
Wiktionary
dawniej: rozbrzmiewać
SJP.pl
drzewce biegnące ukośnie w stosunku do masztu, służące do podnoszenia czworokątnego żagla; gaf; gafel
SJP.pl
zdrobnienie od: rózga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: rózga
Wiktionary
IPA: ruˈzɛt͡ʃka, AS: ruzečka
Wiktionary
rzecz. rózga ż.
przym. rózgowaty
Wiktionary
nadmierne lub osobliwe pojawienie się powietrza (gazu) w tkankach, narządach bądź jamach ciała (np. nadmierna zawartość powietrza w płucach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba płuc polegająca na zmniejszeniu ilości pęcherzyków płucnych przez nieprawidłowe powiększanie się ich skutkujące ich niszczeniem;
Wiktionary
Rozedma płuc (łac. emphysema pulmonum) – przewlekła choroba płuc, która charakteryzuje się nieprawidłowym powiększeniem przestrzeni powietrznych położonych obwodowo od oskrzelików końcowych i destrukcją ścianek tych struktur. Skutkiem tego jest nadmierne upowietrznienie płuc, przy zmniejszeniu ilości pęcherzyków płucnych.
Wikipedia
(1.1) Z wstępnych oględzin lekarskich wynika, że zgon nastąpił w wyniku rozedmy płuc.
Wiktionary
czas. rozdąć dk., rozdymać ndk.
przym. rozedmowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozgrywać)
(1.1) przeprowadzić grę aż do rozstrzygnięcia
(1.2) doprowadzić sprawę do jej załatwienia
czasownik zwrotny dokonany rozegrać się (ndk. rozgrywać się)
(2.1) ulec zaistnieniu
(2.2) film. przebiec w określonych scenariuszem warunkach
Wiktionary
(2.1) Wiele zapomnianych lub mniej znanych kryminalnych historii rozegrało się na wrzeszczańskich ulicach i we wrzeszczańskich domach w pierwszej połowie XX wieku.
Wiktionary
rzecz. rozgrywka ż., rozgrywający mos., przygrywka ż., rozegrana ż., rozegranie n.
czas. grać, rozgrywać
przym. growy
Wiktionary
(2.1) odbyć się, wydarzyć się, zadziać się, zaistnieć, zajść, zdarzyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozegrać.
Wiktionary
rzecz. rozgrywanie n., rozgrywka ż., rozgrywający mos.
czas. rozegrać dk., rozgrywać ndk.
przym. growy
Wiktionary
dawniej: rozgrzewać (podnosić temperaturę)
SJP.pl
dawniej: rozchodzić się dookoła donośnym echem; rozgrzmiewać
SJP.pl
1. czasowe lub bezterminowe wstrzymanie działań wojennych pomiędzy walczącymi stronami; zawieszenie broni;
2. chwilowe zaprzestanie kłótni, rywalizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czasowe lub bezterminowe wstrzymanie działań wojennych na podstawie umowy między walczącymi stronami
Wiktionary
Rozejm – pojęcie z zakresu prawa międzynarodowego, oznaczające czasowe lub bezterminowe wstrzymanie działań wojennych pomiędzy stronami walczącymi na wszystkich frontach.
Najczęściej wiąże się z zaprzestaniem wrogich działań do czasu zawarcia traktatu pokojowego. Przykładami tego typu rozejmów są rozejm andruszowski, rozejm w Compiègne (1918) czy rozejm w Rydze (1920). Wyjątek stanowi rozejm pomiędzy Koreą Północną a Południową, który po zawarciu w 1953 roku nie został zakończony podpisaniem traktatu pokojowego, przez co trwa do dzisiaj.
Wikipedia
rzecz. rozjem mrz., rozjemca mos.
Wiktionary
(1.1) zawieszenie broni
Wiktionary
różek;
1. mały róg;
2. przedmiot mający kształt rogu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: róg
(1.2) mały róg
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈruʒɛk, AS: ružek
Wiktionary
rzecz. rożek m., róg m., rogal m., narożnik m., poroże n.
przym. rożkowy, rogowy, narożny
Wiktionary
minerał, arsenian wapnia, kobaltu lub manganu, występujący w postaci małych czerwonych kryształków
SJP.pl
ptak z rodziny papug wschodnich, pochodzący z Australii
SJP.pl
rozlśnić;
1. spowodować blask, rozjaśnić, rozświetlić;
2. rozelśnić się - stać się błyszczącym, nabrać blasku
SJP.pl
mieląc, rozetrzeć; rozmielić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozemocjonować.
Wiktionary
czas. rozemocjonować dk.
Wiktionary
1. ostro zakończony metalowy pręt służący do pieczenia mięsa bezpośrednio nad ogniem
2. piecyk elektryczny z obracającym się wewnątrz prętem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. pręt z metalu do opiekania mięsa nad ogniem
(1.2) kulin. piec z rożnami (1.1) – elektryczny lub na opał
(1.3) kulin. jadłodajnia serwująca tanie dania z rusztu, frytki i fast foody
(1.4) daw. żart. szpada, rapier
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈrɔʒɛ̃n, AS: rožẽn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. rożenek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: rożen (pręt)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. zdrobn. rożen
Wiktionary
Rożenek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Aleksandrów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Kąpielisko gminne nad rzeką Czarna.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Dąbrowie nad Czarną.
Wikipedia
rzecz. rożen m.
Wiktionary
gatunek kaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anas acuta|ref=tak., duży ptak wodny gniazdujący na lądzie;
Wiktionary
Rożeniec zwyczajny, różeniec (Anas acuta) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Mimo wielkiego zasięgu występowania nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
IPA: rɔˈʒɛ̃ɲɛt͡s, AS: rožẽńec
Wiktionary
1. wzbudzić w kimś entuzjazm, zapał; wprawić kogoś w entuzjazm
2. rozentuzjazmować się - wpaść w entuzjazm
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wzbudzić w kimś entuzjazm
czasownik zwrotny dokonany rozentuzjazmować się (ndk. brak)
(2.1) zacząć czuć entuzjazm w związku z czymś lub kimś
Wiktionary
(1.1) Rozentuzjazmowana publiczność jeszcze przez długi czas nie mogła uwierzyć, że to już koniec prawie dwugodzinnego koncertu.
(2.1) I pułkownik rozentuzjazmował się, w granicach, na jakie pozwalała mu krew anglosaska.
Wiktionary
rzecz. entuzjazm m., entuzjasta m., entuzjastka ż.
czas. entuzjazmować ndk.
przym. entuzjastyczny
przysł. entuzjastycznie
Wiktionary
przepojony erotyzmem, zmysłowością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przepełniony erotyzmem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: rozerotyzować
Wiktionary
IPA: ˌrɔzɛrɔtɨzɔˈvãnɨ, AS: rozerotyzovãny
Wiktionary
rzecz. Eros m., rozerotyzowanie n., erotyzm m.
czas. rozerotyzować dk.
przym. erotyczny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozrywać)
(1.1) dokonany od|rozrywać.
Wiktionary
IPA: rɔˈzɛrvat͡ɕ, AS: rozervać
Wiktionary
rzecz. rozerwanie n., rozrywanie n.
czas. rozrywać ndk.
Wiktionary
cecha tego, co da się rozerwać
SJP.pl
dający się rozerwać, rozłączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozerwać.
Wiktionary
czas. rozerwać dk.
rzecz. rozrywanie n.
Wiktionary
rozeschnąć się - wysychając, popękać
SJP.pl
taki, który się rozsechł; rozeschły
SJP.pl
taki, który się rozsechł; rozeschnięty
SJP.pl
rozweselony, śmiejący się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) śmiejący się, bardzo wesoły
Wiktionary
(1.1) Ale jest przecież cały roześmiany. Jest szczęśliwy. W ten przedwigilijny wieczór przyjacielski.
Wiktionary
rzecz. roześmianie n., śmiech m., uśmiech m.
czas. roześmiać się dk., śmiać się ndk.
Wiktionary
(1.1) rozweselony, szczęśliwy, uśmiechnięty, rozbawiony, uradowany, radosny
Wiktionary
roześmiewać się - wybuchać śmiechem; rozśmiewać się
SJP.pl
rozciągać wysnute nici, przędziwo itp.; rozsnuwać (częściej)
SJP.pl
1. potocznie: uczynić śpiącym;
2. rozespać się -
a) poczuć się mocno śpiącym;
b) zapaść w głęboki sen
SJP.pl
1. potocznie: uczynić śpiącym;
2. rozespać się -
a) poczuć się mocno śpiącym;
b) zapaść w głęboki sen
SJP.pl
charakterystyczne dla stylu gotyckiego okrągłe witrażowe okno nad głównym wejściem kościoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. ornament o układzie koncentrycznym, w kształcie stylizowanego rozwiniętego kwiatu, także centralna kompozycja ozdabiająca plafon lub sufit
(1.2) archit. okrągłe okno w szczytach budowli lub nad portalami, charakterystyczne dla architektury gotyckiej
(1.6) daw. bot. rezeda
(1.7) daw. hutn. zbierana z wierzchu rudy skorupka miedziana, wyprażona i wytopiona z odtleniaczem kwarcowym, stopiona powtórnie z węglem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sufity większości pomieszczeń pałacu w Igołomi zdobią rozety, ułożone z liści akantu.
(1.2) Trzy wielkie rozety zdobią katedrę w Chartres, z czego dwie wpisane są w łuk lancetowy.
(1.3) Skalnica klinolistna to roślina wieloletnia, bylina darniowa tworząca niskie rozety liściowe.
Wiktionary
IPA: rɔˈzɛta, AS: rozeta
Wiktionary
rzecz. rozarium m., rozetowanie n.
:: zdrobn. rozetka ż.
czas. rozetować
przym. rozetowy
Wiktionary
(1.2) różyca
(1.5) raut, różyczka
Wiktionary
wierzbinowiec rozetek - gatunek muchówki z rodziny pryszczarkowatych
SJP.pl
wierzbinowiec rozetek - gatunek muchówki z rodziny pryszczarkowatych
SJP.pl
Rozetka (z fr. rosette – różyczka), bączek – oznaka wyższej klasy orderu lub odznaczenia w formie małej kokardki lub wypukłego guzika w kolorze wstążki orderowej.
Umieszczana na wstędze, baretce, miniaturze lub noszona samodzielnie. Niekiedy rozetki umieszczane są na galoniku – srebrnej, srebrno-złotej lub złotej podkładce, dodatkowo zwykle używanej dla oznaczania klasy komandorskiej, komandorskiej z gwiazdą (wielkiego oficera) lub krzyża wielkiego (ew. łańcucha).
Wikipedia
przypominający kształtem rozetkę
SJP.pl
rząd grzybów z typu workowców
SJP.pl
Rozetkowce (Hypocreales Lindau) – rząd workowców należący do klasy Sordariomycetes.
Wikipedia
przypominający kształtem rozetę
SJP.pl
1. trąc, rozprowadzić po powierzchni;
2. trąc, zmiażdżyć, rozgnieść coś;
3. dotykając jakąś część ciała, usunąć ból, zdrętwienie; rozmasować;
4. rozetrzeć się -
a) ulec rozdrobnieniu;
b) zostać rozprowadzanym po powierzchni;
c) dotykając jakąś część swojego ciała, usunąć ból, zdrętwienie;
d) dotykając jeden drugiego, usunąć ból, zdrętwienie;
e) o makijażu: stracić zarys, kontur
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dotyczący twórczości Tadeusza Różewicza
SJP.pl
miejscowość i przylądek, stanowiący jedną z trzech części Jastrzębiej Góry, najdalej wysunięty na północ skrawek Polski (59°49 szerokości północnej)
SJP.pl
Rozewie (niem. Rixhöft) – przylądek nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Kaszubskim. Na przylądku znajduje się Latarnia Morska Rozewie. Miejsce to uważane było za najdalej wysunięty na północ obszar Polski, jednak w rzeczywistości ten punkt linii brzegowej znajduje się na terenie pobliskiej wsi Jastrzębia Góra (Gwiazda Północy).
Wikipedia
Wikipedia
otworzyć (się)
SJP.pl
przymiotnik od: Rozewie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rozewiem, dotyczący Rozewia
Wiktionary
rzecz. Rozewie n.
Wiktionary
rozzłościć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zdenerwować, rozzłościć, rozgniewać
Wiktionary
(1.1) Roberts, rozeźlony zinstytucjonalizowanym okrucieństwem wobec zwierząt hodowanych na fermach przemysłowych, zwrócił się do najważniejszych ówczesnych organizacji charytatywnych działających na rzecz zwierząt, domagając się zaangażowania z nich strony. Spotkał go jednak zawód: organizacje były zbyt skupione na walkce z okrucieństwem wobec kotów, psów i koni.
Wiktionary
rozzłościć
SJP.pl
znajomość przedmiotu, zagadnienia, orientacja w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozeznać.
(1.2) orientacja w jakiejś sprawie, dziedzinie
Wiktionary
czas. rozeznać dk., rozeznawać ndk.
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
taki, który zna się na czymś
SJP.pl
1. mocno gryząc, oderwać fragment od całości;
2. potocznie: spowodować, że ktoś lub coś zacznie jeść dużo więcej niż zazwyczaj;
3. dawniej: rozgniewać, rozjuszyć;
4. rozeżreć się:
a) potocznie: zacząć jeść bardzo dużo, bez umiaru; rozjeść się;
b) dawniej: rozzłościć się, wpaść w wielki gniew; rozgniewać się, wściec się, rozwścieczyć się
SJP.pl
rzadko: rozfanatyzowywać się - wpadać w fanatyzm
SJP.pl
rozfantazjowywać się - wpadać w ferwor fantazjowania, dawać upust fantazji
SJP.pl
dawniej: rozpuścić, rozluźnić fastrygi
SJP.pl
rzadko: rozpuszczać, wygładzać, rozprostowywać fałdy
SJP.pl
rozfiglować się - zacząć bawić się ze zbytnią swobodą; rozdokazywać się, rozbrykać się, rozhulać się
SJP.pl
rozfiglowywać się - zaczynać na dobre figlować
SJP.pl
rozflirtować się - zacząć flirtować z kimś bez umiaru; rozromansować się
SJP.pl
pobudzić do flirtów, romansów; rozromansować
SJP.pl
rozpakować z folii; odfoliować
SJP.pl
rozpakowywać z folii; odfoliowywać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozformowywać)
(1.1) wojsk. rozwiązać jednostkę wojskową lub podzielić ją na mniejsze oddziały
(1.2) kolej. oddzielić wagony od pociągu
Wiktionary
(1.1) Została rozformowana II Pomorska Dywizja, w skład której wchodziły 13 brygada zmechanizowana i 2 batalion zaopatrzenia.
Wiktionary
rzecz. rozformowanie n.
czas. rozformowywać ndk., formować ndk.
Wiktionary
(1.1) zdemobilizować
Wiktionary
przefrymarczyć; dawniej:
1. roztrwonić majątek;
2. rozprzedać przedmioty nie na sprzedaż
SJP.pl
1. rzadko: likwidować ufryzowanie; rozprostowywać, rozkręcać włosy;
2. rozfryzowywać się - o włosach, piórach: prostować się, rozkręcać się
SJP.pl
1. bezlistna, cienka gałązka; witka;
2. zazwyczaj w lm: lanie; chłosta; bicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka, elastyczna, bezlistna gałązka
(1.2) przest. uderzenie rózgą (1.1)
(1.3) symboliczny pęk rózg (1.1) wręczany tradycyjnie niegrzecznym dzieciom przez Świętego Mikołaja
Wiktionary
Rózga – cienka gałązka bez liści. W tradycji tzw. mikołajkowej, rózgę mogły dostać niegrzeczne dzieci od św. Mikołaja.
Wikipedia
(1.1) Brzozowe rózgi są dobre do robienia mioteł.
(1.1) — Wiecie, a to moja rózga zakwitła! — krzyknęła do chodzącej Jagny. — Jaka rózga? — A tom ją ucięła w Jędrzejki, zasadziłam w piasek, trzymałam na piecu i zakwitła!
(1.2) Za gadanie na lekcji, dostawało się kiedyś od belfra rózgę po łapach.
(1.2) Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
(1.3) Jacusiu, jak będziesz tak rozrabiał, to dostaniesz rózgę zamiast prezentów.
Wiktionary
IPA: ˈruzɡa, AS: ruzga
Wiktionary
rzecz. różdżkarz m., różdżkarstwo n., rózgi lm nm.
:: zdrobn. różdżka ż., rózeczka ż.
przym. rózgowaty, rózgowy, różdżkarski
Wiktionary
(1.1) witka, gałązka, łoza, trzcinka
(1.2) bicie, chłosta, lanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgadać.
Wiktionary
czas. rozgadać, gadać
Wiktionary
taki, który chętnie i dużo mówi
SJP.pl
rozganiać się - potocznie: ganiając rozbawić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzeczy w nieładzie
(1.2) sytuacja zakłóconego porządku
(1.3) hałas powodowany przez tłum
(1.4) daw. hulanka
Wiktionary
(1.1) Uprzątnijcie ten rozgardiasz i będziemy zaczynać.
(1.2) Przecież był taki rozgardiasz, że nie słyszałem, co do mnie mówiłaś.
Wiktionary
IPA: rɔzˈɡardʲjaʃ, AS: rozgardʹi ̯aš
Wiktionary
(1.1) bałagan, nieład, nieporządek
(1.2) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, zamęt, zamieszanie; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy
(1.3) rwetes
(1.4) biba, pijatyka, libacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgarniać.
Wiktionary
czas. rozgarniać ndk.
Wiktionary
1. rozumny, sprytny, myślący;
2. rozrzucony
SJP.pl
potocznie: rozgawędzić się - zacząć rozmawiać bez umiaru; rozgadać się
SJP.pl
taki, który się rozgawędził
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. osoba roztargniona
Wiktionary
(1.1) szantrapa
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozgałęzić)
(1.1) rozdzielać na kilka biegnących w różnych kierunkach odnóg
(1.2) przen. rozbudowywać, dodawać nowe wątki, szczegóły
czasownik zwrotny niedokonany rozgałęziać się (dk. rozgałęzić się)
(2.1) rozdzielać się w kilku kierunkach
(2.2) tworzyć nowe grupy bądź obejmować nowe obszary działania
Wiktionary
(2.2) Ani pierwsi, ani drudzy, tylko Jakobini! Jakobini, którzy rozgałęziają się po całem królestwie i na 20 tysięcy zjednoczonych znajdą 19 tysięcy zwolenników.
Wiktionary
rzecz. gałęziak mzw./mrz., rozgałęzienie n., gałąź ż.
Wiktionary
1. rozdzielić na odnogi, linie boczne
2. rozgałęzić się - rozdzielić się w kilku kierunkach; rozwidlić się
SJP.pl
1. zwykle w liczbie mnogiej: linie biegnące w różnych kierunkach od linii głównej lub punktu głównego;
2. miejsce, punkt, od którego rozchodzą się linie boczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. miejsce na drzewie, w którym rozwidlają się konary
(1.2) pot. miejsce, w którym coś się rozdziela na odnogi
Wiktionary
IPA: ˌrɔzɡawɛ̃w̃ˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: rozgau̯ẽũ̯źė̃ńe
Wiktionary
rzecz. gałęziak mzw./mrz., rozgałęźnik m., rozgałęziacz m., gałąź ż.
czas. rozgałęziać ndk., rozgałęzić dk.
Wiktionary
(1.1) rozwidlenie
(1.2) rozwidlenie, rozstaje
Wiktionary
1. rozwidlający się w kilku kierunkach; rozwidlony;
2. obejmujący duży zakres
SJP.pl
taki, który się rozgęgał
SJP.pl
rozgestykulowywać się - zaczynać gestykulować bez umiaru
SJP.pl
1. bezlistna, cienka gałązka; witka;
2. zazwyczaj w lm: lanie; chłosta; bicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) przest. kara przez bicie rózgą
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B. i W. lm. od: rózga
Wiktionary
IPA: ˈruzʲɟi, AS: ruzʹǵi
Wiktionary
rzecz. rózga ż.
Wiktionary
(1.1) chłosta, lanie
Wiktionary
regionalnie: rozglądnąć się - rozejrzeć się
SJP.pl
poszerzyć otwór w murze poprzez wykonanie glifu (ukośnego uformowania ościeża)
SJP.pl
poszerzyć otwór w murze poprzez wykonanie glifu (ukośnego uformowania ościeża)
SJP.pl
Glif (glifowanie, rozglifienie) – ukośne uformowanie ościeża okna lub drzwi, stosowane w murach o znacznej grubości zarówno od strony wewnętrznej budynku, jak i zewnętrznej.
Glifowanie pozwala na lepsze oświetlenie wnętrza lub poszerzenie przejścia. Stosowane również w oknach strzelniczych w budowlach obronnych w celu zwiększenia pola ostrzału. Rozglifienie jest charakterystyczne dla architektury średniowiecznej, w okresie nowożytnym często pokrywane było dekoracjami malarskimi.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wywołać u kogoś gniew
czasownik zwrotny dokonany rozgniewać się
(2.1) zacząć odczuwać narastający gniew
Wiktionary
rzecz. rozgniewanie n.
przym. rozgniewany
Wiktionary
(1.1) rozeźlić, rozsierdzić, rozsrożyć, rozzłościć, zeźlić
(2.1) rozeźlić się, rozsierdzić się, rozsrożyć się, rozzłościć się, wpaść w gniew, zeźlić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gniew, zdenerwowanie, poddenerwowanie
Wiktionary
rzecz. gniew m.
czas. rozgniewać dk.
przym. gniewny, rozgniewany
przysł. gniewnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który wyraża wzbierający gniew
Wiktionary
rzecz. rozgniewanie n.
czas. rozgniewać dk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) wywoływać uczucie rozczarowania, rozgoryczenia
Wiktionary
(1.1) Po co ich jeszcze rozgoryczać tym, że ledwieś się na gruncie rzymskim pokazał, już nasz dom przed tobą stanął otworem.
Wiktionary
rzecz. rozgoryczenie n., rozgoryczanie n., gorycz ż.
czas. rozgoryczyć dk.
przym. rozgoryczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgoryczać.
Wiktionary
czas. rozgoryczać ndk.
Wiktionary
smutek z powodu doznanego zawodu; zniechęcenie, rozczarowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgoryczyć.
(1.2) żal wywołany gorzkim doznaniem zawodu
Wiktionary
czas. rozgoryczać ndk., rozgoryczyć dk.
przym. rozgoryczony
rzecz. gorycz ż.
Wiktionary
(1.1) gorycz, rozczarowanie
Wiktionary
rozżalony, rozczarowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który czuje przykrość, ponieważ nie stało się coś, na co liczył
Wiktionary
(1.1) Najbardziej rozgoryczeni usunięciem wyposażenia placu byli rodzice najmłodszych dzieci.
Wiktionary
rzecz. rozgoryczenie n.
czas. rozgoryczać ndk., rozgoryczyć dk.
Wiktionary
komora rozgorzeniowa - obiekt, w którym symuluje się zjawiska zachodzące w pomieszczeniu podczas pożaru; komora ogniowa
SJP.pl
1. przypominający kształtem rózgę, podobny do rózgi;
2. krotolaria rózgowata - roślina uprawna z rodziny bobowatych; klekotnica rózgowata;
3. dziewanna rózgowata - gatunek rośliny z rodziny trędownikowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający rózgę
Wiktionary
rzecz. rózga ż.
:: zdrobn. rózeczka ż.
przysł. rózgowato
Wiktionary
to, co jest granicą, oddziela coś od czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rozgraniczaniem; służący do rozgraniczania
Wiktionary
rzecz. rozgraniczenie n., rozgraniczanie n.
czas. rozgraniczać ndk., rozgraniczyć dk.
Wiktionary
(1.1) delimitacyjny
Wiktionary
konstrukcja oddzielająca tereny o różnym przeznaczeniu
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozgramiać.
Wiktionary
rzecz. rozgramianie n., rozgromienie n., grom m.
Wiktionary
1. podzielić grupę;
2. dawniej: rozmieścić, podzielić na grupy
SJP.pl
rzadko: rozmieszczać według grup
SJP.pl
taki, który się rozgrymasił
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozegrać)
(1.1) prowadzić grę z założeniem uzyskania rozstrzygnięcia
(1.2) prowadzić sprawę celem jej załatwienia, rozstrzygnięcia
Wiktionary
czas. rozegrać, grać
rzecz. rozegranie n., rozgrywający m., rozgrywanie n., rozgrywka ż., gra ż., gracz mos., przygrywka ż.
przym. growy, grywalny
Wiktionary
Rozgrywający (ang. setter) – pozycja na boisku w siatkówce. Zadaniem rozgrywającego jest wystawianie piłek atakującemu, przyjmującemu, bądź środkowemu po uprzednim przyjęciu jej przez przyjmującego lub libero. Dzięki dobremu rozegraniu można zmylić blok przeciwnika oraz skutecznie skończyć akcję. Rozgrywający jest jednym z najważniejszych zawodników na boisku, to od jego/jej decyzji o rozegraniu zależy przebieg akcji.
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: rozgrywać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. w siatkówce: zawodnik wystawiający piłkę atakującemu, po uprzednim przyjęciu jej przez przyjmującego lub libero
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grzegorz zwykle gra na pozycji rozgrywającego.
Wiktionary
czas. rozgrywać ndk., rozegrać dk.
rzecz. rozegranie n.
Wiktionary
1. ścieranie się sprzecznych sił;
2. w sporcie: mecz, rozgrywanie jakiejś partii gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmaganie, spór, rywalizacja przeciwstawnych sił
(1.2) sport. mecz
(1.3) element gry karcianej
(1.4) część gry w petankę
Wiktionary
Rozgrywka to element gry karcianej występującej po deklaracji. W rozgrywce zabiegamy zazwyczaj o wzięcie jak największej liczby lew (np. w brydżu, tysiącu, skatcie). Rozgrywka kończy się w momencie zgrania wszystkich kart, wtedy liczymy wzięte lewy i odpowiednio do danej gry dodajemy lub odejmujemy punkty.
Wikipedia
IPA: rɔzˈɡrɨfka, AS: rozgryfka
Wiktionary
rzecz. gracz mos., gra ż., rozgrywanie n., rozegranie n., przygrywka ż.
czas. grać, rozgrywać ndk., rozegrać dk.
przym. rozgrywkowy, growy, grywalny
Wiktionary
1. ścieranie się sprzecznych sił;
2. w sporcie: mecz, rozgrywanie jakiejś partii gry
SJP.pl
Rozgrywki (ang. State of Play) – brytyjski 6-odcinkowy serial telewizyjny, wyemitowany w 2003 roku w telewizji BBC One (w Polsce w 2009 roku w TVP1).
Scenarzystą serialu jest Paul Abbot, reżyserem David Yates. W rolach głównych wystąpili: David Morrissey, John Simm, Kelly Macdonald, Polly Walker, Bill Nighy i James McAvoy. Rozgrywki opowiadają historię dziennikarskiego śledztwa w sprawie śmierci młodej kobiety, uwikłanej w romans z angielskim parlamentarzystą.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozgryźć)
(1.1) niedokonany od|rozgryźć.
czasownik zwrotny niedokonany rozgryzać się (dk. rozgryźć się)
(2.1) niedokonany od|rozgryźć się.
Wiktionary
rzecz. rozgryzanie n.
czas. rozgryźć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgryzać.
Wiktionary
czas. rozgryzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozgryzać)
(1.1) gryząc, zmiażdżyć coś zębami i rozdrobnić na części
(1.2) pot. rozwiązać trudny problem
(2.2) pot. poznać się wzajemnie; zrozumieć nawzajem swoje przeżycia, pragnienia; poznać nawzajem motywy swojego postępowania
Wiktionary
czas. rozgryzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozgrzewać)
(1.1) grzejąc, uczynić cieplejszym lub odczuwającym więcej ciepła
(1.2) wywołać stan podniecenia; dać zapał do czegoś
czasownik zwrotny dokonany rozgrzać się (ndk. rozgrzewać się)
(2.1) stać się rozgrzanym
(2.2) poczuć zapał
(2.3) sport. zrobić rozgrzewkę
Wiktionary
(1.1) Tofu pokroić w kostkę i smażyć przez kilka minut na rozgrzanej oliwie lub oleju kokosowym, w trakcie smażenia podlać sosem sojowym.
(1.2) Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak baran, zarżał niby ogier rozgrzany […].
Wiktionary
rzecz. rozgrzanie n., rozgrzewka ż.
Wiktionary
(1.1) ogrzać
(1.2) rozpalić, wzniecić
(2.1) ogrzać się
(2.2) ożywić się
Wiktionary
1. darować, przebaczać komuś;
2. w religiach: udzielać rozgrzeszenia;
3. rozgrzeszać się - uwalniać się od skrupułów
SJP.pl
1. darować, przebaczać komuś;
2. w religiach: udzielać rozgrzeszenia;
3. rozgrzeszać się - uwalniać się od skrupułów
SJP.pl
1. przebaczyć komuś;
2. w religiach: udzielić rozgrzeszenia;
3. rozgrzeszyć się - uwolnić się od skrupułów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. oczyszczenie z grzechów, odpuszczenie grzechów;
Wiktionary
Rozgrzeszenie (absolucja) – ostatni element sakramentu pokuty przed zadośćuczynieniem, odmówienie przez spowiednika formuły, która oczyszcza penitenta z grzechów. Jest ono skuteczne tylko wówczas, gdy penitent jest do niego dysponowany, czyli spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów, żal, postanowienie poprawy). Jeśli brak dyspozycji penitenta ujawnia się w spowiedzi, spowiednik winien odmówić rozgrzeszenia, natomiast jeśli ten brak pozostaje ukryty, wypowiedziane rozgrzeszenie i tak nie odnosi skutku.
Wikipedia
IPA: ˌrɔzɡʒɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: rozgžešẽńe
Wiktionary
czas. rozgrzeszać/rozgrzeszyć
rzecz. grzech
Wiktionary
1. przebaczyć komuś;
2. w religiach: udzielić rozgrzeszenia;
3. rozgrzeszyć się - uwolnić się od skrupułów
SJP.pl
w technice: rozgrzewanie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozgrzać)
(1.1) grzejąc, czynić cieplejszym lub odczuwającym więcej ciepła
(1.2) wywoływać stan podniecenia; dawać zapał do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany rozgrzewać się (dk. rozgrzać się)
(2.1) stawać się rozgrzanym
(2.2) zaczynać czuć zapał do czegoś
(2.3) sport. robić rozgrzewkę
Wiktionary
rzecz. grzałka ż., rozgrzewanie n., rozgrzewka ż.
Wiktionary
1. wywołanie uczucia ciepła w sobie;
2. wstępne ćwiczenia dla rozruszania mięśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zestaw ćwiczeń przed treningiem służąca przygotowaniu organizmu do wysiłku;
(1.2) coś zjedzone lub wypite, co rozgrzewa
Wiktionary
Rozgrzewka – seria prostych ćwiczeń fizycznych o narastającej intensywności służąca rozgrzaniu i uelastycznieniu mięśni i przygotowaniu organizmu do wysiłku. Pomaga ona przy pracach związanych z użytkiem mięśni oraz jej celem jest ochrona przed kontuzjami i zwiększenie wydolności.
Wikipedia
IPA: rɔzˈɡʒɛfka, AS: rozgžefka
Wiktionary
rzecz. rozgrzewanie n., rozgrzanie n., grzałka ż.
czas. rozgrzewać ndk., rozgrzać dk.
Wiktionary
dawniej: rozmiękać po przesiąknięciu wodą, zamieniać się w błoto
SJP.pl
rozchodzić się dookoła donośnym echem
SJP.pl
książkowo: gwar rozlegający się wokół; wrzawa, hałas, zgiełk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. hałas spowodowany głośnymi rozmowami
Wiktionary
rzecz. gwar mrz.
Wiktionary
rozgwarzać się -
1. wpadać w ferwor gwarzenia; rozgadywać się;
2. napełniać się gwarem, rozbrzmiewać zmieszanymi głosami
SJP.pl
morski szkarłupień o ciele w kształcie pięcio- lub wieloramiennej gwiazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Asteroidea|ref=tak., drapieżne zwierzę morskie z typu szkarłupni, kształtem przypominający gwiazdę;
Wiktionary
Rozgwiazdy (Asteroidea) – gromada morskich drapieżników z typu szkarłupni (Echinodermata). Są to wolno żyjące zwierzęta o wyraźnie gwiaździstej budowie oraz ogromnej różnorodności barw, kształtów i rozmiarów.
Wikipedia
(1.1) Po dnie pełzała leniwie rozgwiazda.
Wiktionary
IPA: rɔzˈɡvʲjazda, AS: rozgvʹi ̯azda
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiazda ż., gwiazdeczka ż.
czas. rozgwieździć
Wiktionary
rozgwieżdżać się - rozjaśniać się światłem gwiazd
SJP.pl
pełen gwiazd, rozjaśniony światłem gwiazd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty, usiany gwiazdami
Wiktionary
(1.1) Rozgwieżdżony nieboskłon zdawał się być na wyciągnięcie ręki.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzɡvʲjɛʒˈd͡ʒɔ̃nɨ, AS: rozgvʹi ̯ežǯõny
Wiktionary
rzecz. gwiazda ż.
przym. gwiaździsty
Wiktionary
(1.1) gwiaździsty
Wiktionary
rozgwizdywać się - zaczynać gwizdać, wpadać w ferwor gwizdania
SJP.pl
rzadko: gładząc, rozprostowywać; wygładzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozgłosić)
(1.1) opowiadać wokoło
Wiktionary
rzecz. rozgłośnia ż., rozgłos mrz., rozgłaszanie n., głośność ż.
czas. głosić
Wiktionary
(1.1) rozpowszechniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgłaszać.
Wiktionary
rzecz. rozgłos mrz., rozgłośnia ż.
czas. rozgłaszać
Wiktionary
sława, popularność, uznanie, renoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powszechne uznanie
(1.2) przest. głoszenie czegoś wokół
Wiktionary
(1.1) Justyna po tym biegu zyskała znaczny rozgłos.
Wiktionary
rzecz. rozgłośnia ż., rozgłosiciel m., rozgłaszanie n., rozgłoszenie n.
czas. rozgłaszać ndk., rozgłosić dk.
Wiktionary
(1.1) popularność, powodzenie, publicity, renoma, sława, uznanie
(1.2) rozpowszechnienie, rozpropagowanie, szerzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. rad. ośrodek masowego komunikowania rozpowszechniający audycje radiowe
(1.2) publ. rad. zespół osób przygotowujących audycje radiowe
(1.3) rad. siedziba rozgłośni (1.1)
Wiktionary
Radio (od łac. radius – promień) – środek masowego komunikowania, służący do rozpowszechniania audycji dźwiękowych.
Wikipedia
(1.1) Na Górnym Śląsku działa kilka rozgłośni radiowych.
Wiktionary
rzecz. rozgłos mrz., rozgłosiciel mos., rozgłaszanie n., rozgłoszenie n., głośność ż.
rzecz. rozgłaszać ndk., rozgłosić dk.
przym. rozgłośny
czas. rozgłaszać
Wiktionary
(1.1) radio, radiostacja
(1.2) radio
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozgłośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozgłośny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozgłosić.
Wiktionary
rzecz. rozgłos m., rozgłośnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozhajcować.
Wiktionary
czas. rozhajcować dk.
Wiktionary
w psychologii: znosić hamujące działanie jakiegoś czynnika
SJP.pl
potocznie:
1. mocno uszkodzić coś; poszarpać, rozedrzeć, rozpłatać;
2. rozharatać się:
a) zostać mocno uszkodzonym, poszarpanym, podartym;
b) zostać głęboko skaleczonym, mocno się zranić
SJP.pl
rozhałasowywać się - zaczynać hałasować, stawać się hałaśliwym
SJP.pl
1. powodować, że coś przestaje być szczelnie zamknięte;
2. rozhermetyzowywać się - przestawać być szczelnym
SJP.pl
taki, który wpadł w histerię
SJP.pl
1. doprowadzać kogoś do histerii;
2. rozhisteryzowywać się - wpadać w histerię
SJP.pl
dawniej, dziś książkowo: rozmowa, gawęda, gwar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. książk. ustna wymiana zdań
Wiktionary
(1.1) rozmowa, konwersacja, pogawędka; książk. dyskurs; pot. pogaduszka, gadka; war. rozgowor
Wiktionary
taki, który się rozhuczał
SJP.pl
potocznie: gwałtowny, niepohamowany, nieujarzmiony
SJP.pl
rozhukiwać się - potocznie:
1. stawać się niesfornym;
2. o zwierzętach: rozbrykiwać się
SJP.pl
1. potocznie: spowodować, że coś zaczyna się rozwijać, dobrze prosperować; rozkręcić;
2. rozhulać się:
a) zacząć bawić się ze zbytnią swobodą; rozdokazywać się, rozbawić się, rozswawolić się, rozbrykać się;
b) o strumieniach powietrza: zacząć wiać z dużą siłą we wszystkich kierunkach;
c) o myślach, uczuciach: wystąpić niezamierzenie, bezładnie;
d) potocznie: zacząć rozwijać się, działać coraz szybciej, intensywniej; rozkręcić się
SJP.pl
1. taki, który spędza czas na zabawach i pijatykach;
2. taki, który zaczął energicznie tańczyć
SJP.pl
dawniej: rozhultajać się - stawać się hultajem; rozpuszczać się, rozbisurmaniać się, zhultajać się
SJP.pl
1. wprawić w jednostajny ruch wahadłowy; rozbujać;
2. potocznie:
a) wywołać w czymś gwałtowne, niekontrolowane zmiany;
b) spowodować dobre prosperowanie czegoś; rozbujać, rozkręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozhuśtać.
Wiktionary
rzecz. nierozhuśtanie n.
czas. rozhuśtać ndk.
Wiktionary
1. wprawiać w jednostajny ruch wahadłowy;
2. potocznie:
a) wywoływać w czymś gwałtowne, niekontrolowane zmiany;
b) powodować dobre prosperowanie czegoś; rozkręcać
SJP.pl
zdrobnienie od: Róża (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Róża
Wiktionary
(1.1) Babcia Rózia była sodalistką, a dziadek Franek tercjarzem.
Wiktionary
rzecz. Róża ż., róż mrz.
przym. różowy
Wiktionary
(1.1) Różyczka
Wiktionary
będący w dobrym humorze, nastroju; rozweselony, rozbawiony, radosny
SJP.pl
potocznie: rozimprezować się - zacząć często chodzić na imprezy
SJP.pl
taki, który się rozimprezował
SJP.pl
1. rozsierdzać, wściekać;
2. rozindyczać się - wpadać w złość; rozsierdzać się
SJP.pl
zdenerwować, rozsierdzić, wściec, wpaść w złość
SJP.pl
1. dawniej: rozszarpywać na strzępy, rozdzierać zębami;
2. dawniej: wgryzać się w coś;
3. dawniej: rozjuszać, rozwścieczać kogoś; gniewać, złościć, irytować;
4. rozjadać się:
a) potocznie: zaczynać jeść bardzo dużo, bez umiaru;
b) dawniej: wściekać się, wpadać w wielki gniew; rozwścieczać się;
c) dawniej: nabierać większej mocy, intensywności; wzmagać się, intensyfikować się, przybierać na sile
SJP.pl
dawniej: zdejmować jarzmo, uwalniać od jarzma
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. rozjaśnić)
(1.1) zob. rozjaśnić.
czasownik zwrotny niedokonany rozjaśniać się (dk. rozjaśnić się)
(2.1) zob. rozjaśnić się.
Wiktionary
IPA: rɔzʲˈjäɕɲät͡ɕ, AS: rozʹi ̯äśńäć
Wiktionary
rzecz. rozjaśnienie n. dk., rozjaśnianie n. ndk., rozjaśniacz m.
czas. rozjaśnić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozjaśniać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzʲjäɕˈɲä̃ɲɛ, AS: rozʹi ̯äśńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozjaśnienie n. dk., rozjaśniacz m.
czas. rozjaśnić dk., rozjaśniać ndk.
przysł. jasno
Wiktionary
1. stać się jasnym lub jaśniejszym;
2. stać się widnym, pełnym światła lub słońca;
3. wydać jasne światło;
4. wyróżnić się od tła jasnym kolorem;
5. stać się intensywniejszym;
6. stać się pogodnym, radosnym;
7. stać się logicznym, precyzyjnym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozjaśniać)
(1.1) uczynić coś jaśniejszym
(1.2) przen. uczynić coś bardziej zrozumiałym, wytłumaczyć, objaśnić, wyjaśnić
(1.3) przen. książk. o pozytywnych uczuciach: widnieć na czyjeś twarzy
czasownik zwrotny dokonany rozjaśnić się (ndk. rozjaśniać się)
(2.1) stać się jaśniejszym
(2.2) książk. stawać się pogodnym, radosnym, w dobrym nastroju
(2.3) wypogodzić się
(2.4) pot. uczynić swoje włosy jaśniejszymi
Wiktionary
IPA: rɔzʲˈjäɕɲit͡ɕ, AS: rozʹi ̯äśńić
Wiktionary
rzecz. rozjaśnienie n. dk., rozjaśnianie n. ndk., rozjaśniacz m.
czas. rozjaśniać ndk.
przysł. jasno
Wiktionary
1. stać się jasnym lub jaśniejszym;
2. stać się widnym, pełnym światła lub słońca;
3. wydać jasne światło;
4. wyróżnić się od tła jasnym kolorem;
5. stać się intensywniejszym;
6. stać się pogodnym, radosnym;
7. stać się logicznym, precyzyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozjaśnić.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzʲjäɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: rozʹi ̯äśńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozjaśnianie n. ndk., rozjaśniacz m.
czas. rozjaśnić dk., rozjaśniać ndk.
przysł. jasno
Wiktionary
jasny, pogodny
SJP.pl
1. spowodować, że rana ropieje, zaognia się;
2. wzbudzić w kimś gniew, żal, rozgoryczenie
SJP.pl
1. spowodować, że rana ropieje, zaognia się;
2. wzbudzić w kimś gniew, żal, rozgoryczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce, w którym rozchodzą się tory wraz z jego oprzyrządowaniem;
(1.2) miejsce, w którym rozchodzą się drogi
(1.3) łow. rodzaj sieci myśliwskiej używanej do łowienia kuropatw, przepiórek itp.
(1.4) daw. rozjechanie się, rozjeżdżanie się, chwila rozstania
(1.5) daw. wojsk. oddział wysłany na rekonesans
Wiktionary
Rozjazd – konstrukcja z szyn umożliwiająca przejazd pojazdów szynowych z toru zasadniczego na tor zwrotny (odgałęźny) lub odwrotnie z określoną prędkością bez konieczności przerwania jazdy.
Wikipedia
IPA: ˈrɔzʲjast, AS: rozʹi ̯ast
Wiktionary
rzecz. rozjazdy
przym. rozjazdowy
Wiktionary
książkowo: ciągłe wyjazdy, ustawiczne podróże
SJP.pl
rozpierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. rozwalić (coś), zniszczyć, zepsuć;
2. rozśmieszyć;
3. pokonać, wygrać (z kimś)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wulg. rozwalić, rozbić, zniszczyć, zepsuć
(1.2) wulg. rozśmieszyć, zaskoczyć zupełną bzdurą
(1.3) wulg. pokonać, wygrać
(1.4) wulg. otworzyć coś mocno
Wiktionary
(1.1) Cholera, rozjebałem komputer!
(1.2) Ale mnie rozjebałeś tym tekstem.
(1.3) Cholera, rozjebałeś mnie do zera.
(1.4) Po co rozjebałeś tak to okno?
Wiktionary
IPA: rɔzʲˈjɛbat͡ɕ, AS: rozʹi ̯ebać
Wiktionary
czas. jebać ndk.
rzecz. rozjebanie n., jebak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) rozpierdolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozjebać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzʲjɛˈbãɲɛ, AS: rozʹi ̯ebãńe
Wiktionary
czas. rozjebać, jebać, wyjebać
przym. jebnięty
Wiktionary
rozpierdalać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. rozwalać, niszczyć, psuć;
2. rozśmieszać;
3. pokonywać, wygrywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ugoda
Wiktionary
IPA: ˈrɔzʲjɛ̃m, AS: rozʹi ̯ẽm
Wiktionary
rzecz. rozejm mrz.
Wiktionary
osoba rozstrzygająca spór, doprowadzająca do ugody zwaśnione strony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sędzia, którego zadaniem jest rozstrzygnięcie sporu, pogodzenie wrogich sobie stron
Wiktionary
Rozjemca (ang. The Peacekeeper, znany również jako Hellbent) – amerykańsko-kanadyjski film sensacyjny z 1997 roku w reżyserii Frédérica Forestiera. Wyprodukowany przez October Films.
Wikipedia
(1.1) Rozjemca musiał pilnować, aby walczący przestrzegali reguł pojedynku.
Wiktionary
IPA: rɔzʲˈjɛ̃mt͡sa, AS: rozʹi ̯ẽmca
Wiktionary
rzecz. rozjemstwo n., rozejm mrz.
przym. rozjemczy
Wiktionary
(1.1) mediator, moderator
Wiktionary
1. polubownie rozstrzygający spory, prowadzący do ugody; arbitrażowy;
2. wyrażający zamiar pogodzenia się, zawarcia rozejmu; pojednawczy
SJP.pl
rozstrzyganie przez rozjemców zagadnień spornych, zwłaszcza sporów między państwami; doprowadzanie do ugody, arbitraż
SJP.pl
Arbitraż międzynarodowy (z fr. arbitrage 'sąd rozjemczy' od łac. arbiter 'świadek, rozjemca') – rozjemstwo, rozwiązywanie sporu pomiędzy państwami za pomocą orzeczenia wydanego przez jednego lub więcej arbitrów wybranych przez strony.
Wikipedia
1. dawniej: rozszarpać na strzępy, rozedrzeć zębami;
2. dawniej: wgryźć się w coś;
3. dawniej: rozjuszyć, rozwścieczyć kogoś; rozgniewać, rozeżreć;
4. rozjeść się:
a) potocznie: zacząć jeść bardzo dużo, bez umiaru; rozeżreć się;
b) dawniej: rozzłościć się, wpaść w wielki gniew; rozgniewać się, wściec się, rozwścieczyć się;
c) dawniej: nabrać większej mocy, intensywności; wzmóc się, zintensyfikować się, przybrać na sile
SJP.pl
rzadko: nastraszać, najeżać
SJP.pl
rzadko o włosach, sierści: nastroszyć się, najeżyć się; rozstoperczyć się
SJP.pl
zdejmować juki ze zwierząt
SJP.pl
dawniej: rozjątrzyć, podnieć; rozbechtać
SJP.pl
wywołać u kogoś wielki gniew
SJP.pl
powiększać średnicę lufy ponad dopuszczoną wielkość
SJP.pl
taki, który się rozkaszlał
SJP.pl
rozkaszliwać się - zaczynać mocno i długo kaszleć; rozkasływać się
SJP.pl
rozkasływać się - zaczynać mocno i długo kaszleć; rozkaszliwać się
SJP.pl
polecenie wykonania bądź zaniechania określonej czynności lub innego zachowania, wydane przez osobę do tego upoważnioną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś jakąś przewagę
Wiktionary
Rozkaz – polecenie bezwarunkowego wykonania bądź zaniechania określonej czynności bądź innego zachowania (tj. norma indywidualna i konkretna), wydane przez osobę dysponującą władzą (dowódca, przełożony) nad osobą, której wydano polecenie (podwładny, pełniący służbę). Rozkazy (dyktaty) wydawane są ustnie bądź pisemnie lub za pomocą sygnału, przepisy nie przewidują możliwości ich zaskarżenia, co nie wyłącza możliwości odmowy wykonania rozkazu sprzecznego z prawem. Rozkaz podlega natychmiastowemu wykonaniu, chyba że wyraźnie wskazano inny termin na jego realizację.
Wikipedia
(1.1) Dowódca wydał żołnierzom rozkaz natychmiastowego wycofania się z pola bitwy.
Wiktionary
IPA: ˈrɔskas, AS: roskas
Wiktionary
rzecz. rozkaźnik m., rozkazywanie n., rozkazanie n.
czas. rozkazywać ndk., rozkazać dk.
przym. rozkazujący, rozkaźnikowy
Wiktionary
(1.1) polecenie, żądanie, nakaz
Wiktionary
wydać rozkaz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkazywać)
(1.1) wydać rozkaz
Wiktionary
(1.1) - Teraz wysiądziesz i pójdziesz do domu - rozkazałem. - Nikomu ani słówka o naszej rozmowie.
Wiktionary
IPA: rɔsˈkazat͡ɕ, AS: roskazać
Wiktionary
rzecz. rozkaz m., rozkazanie n.
czas. rozkazywać ndk., kazać ndk.
Wiktionary
(1.1) polecić, wydać rozkaz, zakomenderować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkazać.
Wiktionary
czas. rozkazać dk.
rzecz. rozkaz mrz.
Wiktionary
w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący;
2. forma czasownika w trybie rozkazującym
SJP.pl
przymiotnik od: rozkaźnik
SJP.pl
kobieta wydająca rozkazy
SJP.pl
nakazujący coś; ostry, groźny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozkazać)
(1.1) wydawać kategoryczne polecenia
Wiktionary
(1.1) Jego żona lubi rozkazywać.
Wiktionary
rzecz. rozkaz mrz., rozkazywanie n.
czas. kazać ndk., rozkazać dk.
przym. rozkazowy, rozkazujący
ims. rozkazując, rozkazawszy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkazywać.
Wiktionary
czas. rozkazywać ndk.
rzecz. rozkaz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkiełznać.
Wiktionary
rzecz. rozkiełzanie n., rozkiełznywanie n., rozkiełzywanie n.
czas. rozkiełznać dk., rozkiełzać dk., rozkiełznywać ndk., rozkiełzywać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. zamienić się w błoto, rozmoknąć;
2. zepsuć się, kisnąc; skwasić się, nadgnić
SJP.pl
rozkisły;
1. taki, który rozkisnął, zamienił się w błoto; rozmiękły;
2. taki, który skwaśniał, nadgnił
SJP.pl
1. taki, który rozkisnął, zamienił się w błoto; rozmiękły;
2. taki, który skwaśniał, nadgnił
SJP.pl
rozklaskiwać się - zaczynać mocno klaskać, wpadać w zapał klaskania
SJP.pl
rzadko: taki, który się rozklęczał
SJP.pl
rozklęczeć się - zatracić się w klęczeniu
SJP.pl
oddzielić sklejone, złączone rzeczy; rozwarstwić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozklejać.
Wiktionary
oddzielić sklejone, złączone rzeczy; rozwarstwić
SJP.pl
rozpłaszczyć metal lub przedmiot metalowy przez bicie młotem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozklepywać)
(1.1) techn. rozpłaszczyć coś metalowego poprzez uderzanie młotem
Wiktionary
rozpłaszczać metal lub przedmiot metalowy przez bicie młotem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozklepać)
(1.1) techn. rozpłaszczać coś metalowego przez uderzanie młotem
Wiktionary
(1.1) klepać
Wiktionary
taki, który się rozklął
SJP.pl
nadać sukni lub spódnicy krój klosza
SJP.pl
nadawać sukni, spódnicy itp. krój klosza
SJP.pl
potocznie: próba zrozumienia czegoś; rozkminka, myślówa, myślówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. pot. zrozumienie, odtajnienie jakiejś kwestii, rozwikłanie problemu
(1.2) slang. pot. zastanawianie się nad czymś, wytężenie umysłowe
Wiktionary
(1.1) Na polaku wciąż mamy tylko rozkminy jakichś wierszy.
Wiktionary
rzecz. kmina ż., rozkminianie n., rozkminienie n.
:: zdrobn. rozkminka ż.
czas. kminić ndk., rozkminiać ndk., rozkminić dk.
Wiktionary
potocznie: rozpoznawać strukturę danego zjawiska, odgadywać sposób działania danego mechanizmu (we wszystkich dziedzinach), rozumieć dane zagadnienie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozkminić)
(1.1) pot. usiłować zrozumieć, zastanawiać się nad czymś
Wiktionary
rzecz. kmina ż., rozkmina ż., rozkminka ż., rozkminianie n., rozkminienie n.
czas. kminić, rozkminić dk.
Wiktionary
(1.1) obczajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) slang. odczasownikowy od|rozkminiać.
Wiktionary
rzecz. kmina ż., rozkmina ż., kminienie n., rozkminienie n., rozkminka ż.
czas. kminić ndk., rozkminiać ndk., rozkminić dk.
Wiktionary
potocznie: rozpoznać strukturę danego zjawiska, odgadnąć sposób działania danego mechanizmu (we wszystkich dziedzinach), zrozumieć dane zagadnienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkminiać)
(1.1) pot. zrozumieć po głębokim zastanowieniu
Wiktionary
rzecz. kmina ż., rozkmina ż., rozkminka ż., rozkminianie n., rozkminienie n.
czas. kminić, rozkminiać ndk.
Wiktionary
(1.1) obczaić
Wiktionary
potocznie: próba zrozumienia czegoś; rozkmina, myślówka, myślówa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. pot. zrozumienie, odtajnienie jakiejś kwestii, rozwikłanie problemu
(1.2) slang. pot. zastanawianie się nad czymś, wytężenie umysłowe
Wiktionary
(1.2) Z planowaćanowanego wodewilu zrobiła mi się przedśmiertna próba zebrania myśli z konfesjonalną szczerością, ostatniej generalnej rozkminki i oswojenia śmierci.
Wiktionary
rzecz. rozkmina ż., rozkminianie n.
czas. rozkminiać ndk., rozkminić dk., kminić ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkochiwać)
(1.1) dokonany od|rozkochiwać.
Wiktionary
rzecz. rozkochiwanie n., rozkochanie n.
czas. rozkochiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkochać.
Wiktionary
rzecz. rozkochiwanie n.
czas. rozkochiwać ndk., rozkochać dk.
Wiktionary
1. taki, który się w kimś rozkochał;
2. wyrażający gorącą miłość, zakochanie się; namiętny, czuły
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wywoływać w kimś uczucie zakochania, miłości do siebie
Wiktionary
rzecz. rozkochanie n., rozkochiwanie n.
czas. rozkochać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkochiwać.
Wiktionary
rzecz. rozkochanie n.
czas. rozkochiwać ndk., rozkochać dk.
Wiktionary
Wikipedia
1. rozpraszać czyjąś uwagę, uniemożliwiać komuś koncentrację; dekoncentrować;
2. rozkojarzać się - przestawać być skoncentrowanym, skupionym; dekoncentrować się, rozpraszać się
SJP.pl
1. rozproszyć czyjąś uwagę, uniemożliwić komuś koncentrację; zdekoncentrować;
2. rozkojarzyć się - przestać być skoncentrowanym, skupionym; zdekoncentrować się, rozproszyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. zaburzenie toku myślenia polegające na nieskładnych i nieuzasadnionych przeskokach myśli od jednej treści do drugiej, ujawniające się jako trudność w skupieniu uwagi
(1.2) fizj. med. zaburzenie współdziałania składowych danego układu czy narządu, wywołujące określone skutki dla organizmu
Wiktionary
Rozkojarzenie – zaburzenie funkcji myślenia charakterystyczne dla schizofrenii charakteryzujące się brakiem spójności w wypowiedziach chorego. Brak spójności polega na wypowiadaniu po sobie niezwiązanych ze sobą zdań, wtrącania niepasujących bądź niezrozumiałych słów, ich powtarzaniu czy tworzenie neologizmów. Jest to zatem połączenie paralogii (odstępstwa od logiki) z nieskładnością wypowiedzi („mówienie obok”) oraz niekomunikatywności przekazywanych treści.
Wikipedia
czas. kojarzyć ndk., rozkojarzyć dk.
przym. rozkojarzony
Wiktionary
(1.1) inkoherencja, nieuwaga, roztargnienie
Wiktionary
taki, który nie może się skupić, skoncentrować na jednej rzeczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący się lub myślący chaotycznie, nie mogący się skupić
Wiktionary
rzecz. rozkojarzenie n.
Wiktionary
(1.1) rozproszony, zdekoncentrowany, roztrzepany, roztargniony, zdezorientowany, zmieszany, skonsternowany, zakłopotany, skonfundowany
Wiktionary
1. rozproszyć czyjąś uwagę, uniemożliwić komuś koncentrację; zdekoncentrować;
2. rozkojarzyć się - przestać być skoncentrowanym, skupionym; zdekoncentrować się, rozproszyć się
SJP.pl
rodzina ślimaków morskich
SJP.pl
Rozkolcowate (Muricidae) – rodzina ślimaków morskich z rzędu Neogastropoda.
Wikipedia
o cechach rozkolcowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
morski ślimak, z którego wydzieliny otrzymywano w starożytności naturalny barwnik: purpurę
SJP.pl
rzadko: zdekompresować;
1. przeprowadzić proces odwrotny do kompresji, najczęściej w odniesieniu do danych; potocznie: rozpakować (pliki), przywrócić formę początkową sprzed zakodowania zmniejszającego wielkość pliku;
2. spowodować spadek ciśnienia np. poprzez rozszczelnienie pomieszczenia lub obiektu
SJP.pl
środowiskowo: zmienić rozkład jazdy w taki sposób, by nie dało się przesiąść na stacjach węzłowych
SJP.pl
wykop otwarty powstały po jednorazowym przejściu roboczym koparki
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozkopywać.
Wiktionary
rzecz. rozkopywanie n., rozkopanie n., kopanie n.
czas. rozkopywać ndk.
Wiktionary
rozkopany teren; rozkopisko
SJP.pl
rozkopany teren; rozkopalisko
SJP.pl
1. najwyższy stopień uczucia przyjemności, upojenia, zadowolenia, radości;
2. to, co wywołuje to uczucie, co sprawia najwyższą przyjemność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) najwyższy stopień uczucia przyjemności, upojenia, radości
(1.2) to, co sprawia najwyższą przyjemność, zwłaszcza zmysłową
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Teofil wcielając się w Byronowskiego Kaina, którego czytał w tym roku, z melancholijną rozkoszą przeżywał na nowo żeglugę smutnego Adamity po oceanach niebieskich.
Wiktionary
czas. rozkoszować się, rozkoszować
przym. rozkoszny
przysł. rozkosznie
Wiktionary
(1.1-2) ekstaza, uniesienie, błogostan
Wiktionary
zdrobnienie od: rozkoszniak
SJP.pl
zdrobnienie od: rozkoszniak
SJP.pl
ironicznie: osoba starająca się przypodobać otoczeniu; przyjemniaczek, lizus, grzeczniś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób rozkoszny
Wiktionary
rzecz. rozkosz ż.
przym. rozkoszny
czas. rozkoszować się, rozkoszować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozkosznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozkoszny
SJP.pl
dawniej: rozpustnik, lubieżnik, sybaryta; rozkoszniś
SJP.pl
dawniej: rozpustnik, lubieżnik, sybaryta; rozkosznik
SJP.pl
sprawiający rozkosz; bardzo przyjemny dla zmysłów
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) bardzo przyjemny dla zmysłów, sprawiający rozkosz
Wiktionary
(1.1) Na stół, ku ogólnej radości, wjechała, poprzedzana falą rozkosznego aromatu, micha wieprzowiny duszonej z rodzynkami.
Wiktionary
rzecz. rozkosz ż.
czas. rozkoszować, rozkoszować się ndk.
przysł. rozkosznie
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) sprawiać komuś dużą przyjemność
czasownik zwrotny niedokonany rozkoszować się (dk. brak)
(2.1) odczuwać dużą przyjemność, doznawać rozkoszy z jakiego powodu
Wiktionary
(2.1) Rozkoszować się smakiem wina.
Wiktionary
IPA: ˌrɔskɔˈʃɔvat͡ɕ, AS: roskošovać
Wiktionary
rzecz. rozkosz m., nierozkoszowanie n., rozkoszowanie n.
przym. rozkoszny
przysł. rozkosznie
Wiktionary
(2.1) delektować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkoszować.
Wiktionary
IPA: ˌrɔskɔʃɔˈvãɲɛ, AS: roskošovãńe
Wiktionary
czas. rozkoszować, rozkoszować się
Wiktionary
Wikipedia
rożkowiec strąkowy - zimozielone drzewo z rodziny bobowatych, występujące dziko i w uprawie w regionie śródziemnomorskim; szarańczyn strąkowy, karob, drzewo karobowe
SJP.pl
→ rożek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy rożka
Wiktionary
rzecz. rożek mrz., różek mrz.
Wiktionary
1. rozkołysanie, ruch kołyszący, wahadłowy
2. samowzbudzone poprzeczne kołysanie statku, wywołane działaniem sił aerodynamicznych oraz spotęgowane występującymi równolegle rytmicznymi zjawiskami hydrodynamicznymi; rolling
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. żegl. rozkołysanie, rozhuśtanie, ruch kołyszący, wahadłowy
Wiktionary
Martwa fala (rozkołys) – długa, łagodna, powoli gasnąca fala posztormowa, powstała wskutek długotrwałego działania wiatru z jednego kierunku. Występuje tylko na dostatecznie rozległych obszarach wodnych. Może być również wywołana trzęsieniem ziemi (dna), wybuchem podwodnego wulkanu lub podwodnej bomby atomowej. Termin ten odnosi się jednak głównie do zjawisk pogodowych, gdy stan morza jest wyższy od siły wiatru.
Wikipedia
IPA: rɔsˈkɔwɨs, AS: roskou̯ys
Wiktionary
czas. rozkołysać dk.
rzecz. kołyska ż., kołysanka ż.
Wiktionary
(1.1) martwa fala
Wiktionary
wprawić coś w silny ruch kołyszący, wahadłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkołysać.
Wiktionary
rzadko: z rozstawionymi nogami; rozkroczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkradać.
Wiktionary
rzecz. rozkradzenie n., porozkradanie n.
czas. rozkradać ndk., rozkraść dk.
Wiktionary
rozgrabić doszczętnie jakieś mienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkradać)
(1.1) o nieokreślonej liczbie osób bez zgody i wiedzy właściciela przywłaszczać sobie kolejne części danego zasobu, w końcu wyczerpując go w całości
Wiktionary
(1.1) Z Łodzi zniknęły rowery publiczne. Operator tłumaczy, że je rozkradli i potrzebne są dodatkowe zabezpieczenia.
(1.1) Kościół został zdewastowany, a jego wyposażenie rozkradziono.
Wiktionary
czas. kraść, okraść, wkraść się, zakraść się, ukraść, skraść
rzecz. rozkradanie n.
Wiktionary
(1.1) rozdrapać
Wiktionary
potocznie:
1. osoba lub rzecz powodująca, że coś zaczyna nabierać tempa lub intensywności;
2. osoba rozkładająca na części coś połączonego śrubami
SJP.pl
potocznie: tak, że coś zaczyna nabierać tempa lub intensywności
SJP.pl
cecha czegoś dającego się rozkręcić
SJP.pl
dający się rozkręcić
SJP.pl
zbudowany w taki sposób, że jego elementy można rozkręcić
SJP.pl
krojąc podzielić na części, na kawałki, oddzielić od siebie
SJP.pl
sposób krojenia materiału na części w taki sposób, aby było jak najmniej odpadów
SJP.pl
postawa człowieka stojącego z szeroko rozstawionymi na boki nogami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szeroko rozstawione nogi
Wiktionary
IPA: ˈrɔskrɔk, AS: roskrok
Wiktionary
rzecz. krok m., kroczek m., kroczenie n., rozkraczanie n., rozkroczenie n., wykrok m.
czas. kroczyć ndk., rozkraczać ndk., rozkroczyć dk.
przym. kroczny, rozkroczny
przysł. krocznie, rozkrocznie
Wiktionary
drobny materiał odpadowy powstały podczas przerabiania różnego rodzaju przedmiotów
SJP.pl
cecha czegoś dającego się rozkruszyć
SJP.pl
dający się rozkruszać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkruszać.
Wiktionary
rzecz. nierozkruszanie n.
czas. rozkruszać ndk.
Wiktionary
drobny pajęczak, groźny szkodnik w przechowalniach i magazynach
SJP.pl
rozkryć się - zrzucić z siebie kołdrę, pierzynę itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkrzewiać.
Wiktionary
czas. rozkrzewiać ndk.
rzecz. krzew mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wydający głośne okrzyki
Wiktionary
1. krzycząc, rozgłaszać coś;
2. rozkrzykiwać się -
a) zaczynać mocno krzyczeć;
b) zaczynać głośno płakać
SJP.pl
1. rozbić okowy; uwolnić kogoś z kajdanek, łańcuchów;
2. rozklepać, rozpłaszczyć coś przez kucie;
3. uderzając mocno, rozbić coś twardego, krusząc na mniejsze części
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozkuwać.
Wiktionary
rzecz. rozkuwanie n., rozkucie n.
czas. rozkuwać ndk.
Wiktionary
rzadko: rozczochrywać; rozkudływać
SJP.pl
doprowadzać włosy do nieładu; rozczochrywać
SJP.pl
1. wyprostowywać coś skulonego, skurczonego; rozchylać;
2. rozkulać się - wyprostowywać się po wcześniejszym skuleniu
SJP.pl
o wielu osobach: całkowicie coś wykupić
SJP.pl
rozkurczenie (się) czegoś, głównie mięśni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. powodujący rozkurcz, zwykle mięśni
Wiktionary
IPA: ˌrɔskurˈt͡ʃɔvɨ, AS: roskurčovy
Wiktionary
przysł. rozkurczowo
rzecz. rozkurcz
Wiktionary
wulgarnie: rozwalać, niszczyć; rozjebywać, rozpierdalać
SJP.pl
wulgarnie:
1. rozwalić, zniszczyć; rozjebać, rozpierdolić;
2. rozkurwić się - zacząć odbywać przygodne stosunki seksualne, stać się prostytutką; skurwić się
SJP.pl
ubytek jakiegoś surowca wskutek rozpylania się go w procesie przerabiania
SJP.pl
1. rozpraszać w powietrzu substancję gazową lub sypką;
2. przenośnie: roztrwaniać coś bezpowrotnie
SJP.pl
1. rozproszyć w powietrzu substancję gazową lub sypką;
2. przenośnie: roztrwonić coś bezpowrotnie
SJP.pl
gwarowo: rozwinąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zdejmować koniowi podkowy
Wiktionary
rzecz. rozkuwanie n.
czas. rozkuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkuwać.
Wiktionary
czas. rozkuć, rozkuwać ndk.
Wiktionary
w państwach komunistycznych: prowadzić działania, wymierzone w średniozamożnych i bogatych chłopów
SJP.pl
rzadko o zwierzętach: rozkwiczać się - zaczynać mocno i długo kwiczeć
SJP.pl
1. rozwijanie się pączka w kwiat
2. przenośnie o pełni rozwoju czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rozwijanie się pączka w kwiat
(1.2) przen. pełnia rozwoju czegoś
Wiktionary
IPA: ˈrɔskfʲit, AS: roskfʹit
Wiktionary
rzecz. pokwitanie n., przekwitanie n., zakwitanie n., kwitnięcie n., kwiat
czas. kwitnąć, rozkwitać, rozkwitnąć, zakwitać, zakwitnąć, przekwitać, przekwitnąć
przysł. kwitnąco
Wiktionary
czasownik
(1.1) bot. rozwijać się z pąka w kwiat
(1.2) okrywać się kwiatami
(1.3) przen. osiągać pełnię rozwoju, świetności
(1.4) przen. stawać się widocznym, nabierać intensywności
Wiktionary
IPA: rɔsˈkfʲitat͡ɕ, AS: roskfʹitać
Wiktionary
rzecz. rozkwit m., rozkwitanie n., kwitnienie n., kwiat m., kwiatuszek m., wykwit m., kwietnik m.
czas. kwitnąć, zakwitać, pokwitać, rozkwitnąć
przym. kwietny, ukwiecony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkwitać.
Wiktionary
rzecz. kwiat m., kwiecie n., kwietnik mrz./mzw.
czas. rozkwitać, rozkwitnąć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkwitać)
(1.1) dokonany od|rozkwitać.
Wiktionary
IPA: rɔsˈkfʲitnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: roskfʹitnõńć
Wiktionary
rzecz. rozkwitnięcie n., rozkwitnienie n., rozkwitanie n., rozkwit mrz., kwiat m., kwietnik m.
czas. rozkwitać ndk., kwitnąć ndk.
Wiktionary
(1.1) zakwitnąć
Wiktionary
1. porządek, według którego coś się dzieje;
2. sposób ułożenia, rozmieszczenie, rozplanowanie czegoś;
3. proces rozpadania się substancji organicznej, zwykle na skutek działania bakterii;
4. przenośnie: upadek, rozprzężenie;
5. podział cząsteczki substancji na mniejsze fragmenty; rozpad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plan czynności następujących w jakimś określonym porządku czasu
(1.2) tablica zawierająca informacje o rozkładzie (1.1)
(1.3) chem. proces lub wynik gnicia
(1.4) sposób podziału na elementy składowe
(1.5) mat. przedstawienie liczby w postaci iloczynu liczb pierwszych
(1.6) stat. określenie prawdopodobieństw przyjmowania określonych wartości przez zmienną losową;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W nowym rozkładzie pociąg z 7:17 przesunięto na 7:07.
(1.2) Rozkład jazdy na przystanku ktoś zamazał czarnym flamastrem.
(1.3) Smród rozkładu był wyczuwalny już dziesięć metrów od truchła.
Wiktionary
IPA: ˈrɔskwat, AS: rosku̯at
Wiktionary
rzecz. rozkładanka ż., rozkładówka ż.
czas. rozkładać ndk.
przym. rozkładany, rozkładowy
Wiktionary
(1.1) harmonogram, plan, program
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozłożyć)
(1.1) kłaść zbiór jakichś rzeczy na większej przestrzeni
(1.2) unosić kończyny na szerokość
(1.3) demontować urządzenie na szereg podzespołów i części
(1.4) rozstawiać jakąś rzecz będącą w formie kompaktowej do formy roboczej
(1.5) dzielić coś w czasie lub przestrzeni
(1.6) biol. powodować rozkład biologiczny
(1.7) chem. powodować rozpad chemiczny
(1.8) pot. być pozbawianym sił, np. przez chorobę
(1.9) pot. doprowadzać coś do złego stanu
(1.10) pot. wywołać zdziwienie
czasownik zwrotny niedokonany rozkładać się (dk. rozłożyć się)
(2.1) rozstawiać się, będąc w formie kompaktowej, do formy roboczej
(2.2) dzielić się w czasie lub przestrzeni; rozdzielać się
(2.3) o ramionach, skrzydłach wyciągać się na boki
(2.4) tracić zdolność prawidłowego działania
(2.5) biol. ulegać biodegradacji, procesowi rozkładu
(2.6) chem. ulegać rozkładowi na prostsze elementy
(2.7) pot. upadać całym ciałem na ziemię
(2.8) pot. kłaść się, wyciągać się, przyjmować wygodną pozycję
(2.9) pot. zaczynać chorować
Wiktionary
(1.1) Pracownicy muszą codziennie rozkładać towar na nowo.
(1.2) Tenor rozkładał szeroko ręce podczas ostatniej arii.
(1.3) Kiedy to rozkładaliśmy, okazało się, że jest w o wiele gorszym stanie.
(1.4) Rozkładając parasolkę zorientowałem się, że już przestało padać.
(1.5) W miarę możliwości próbujemy znaleźć jakieś wyjście, często rozkładamy spłatę zadłużenia na raty.
(1.7) Przypuśćmy, że dysponujemy czynnikiem, który selektywnie rozkłada nadtlenek wodoru […]
(1.8) Ta choroba mnie rozkłada.
(2.2) Zatem przed włączeniem przyłożone na komórkę napięcie nie rozkłada się równo pomiędzy obydwa elementy.
(2.4) Ludzi ogarnia lęk, tkanka społeczna się rozkłada.
(2.6) Ługi […] zawierają średnio 1,5% cukrów podatnych na fermentację, z czego w procesie fermentacji rozkłada się ok. 70%.
(2.9) Chyba się rozkładam.
Wiktionary
IPA: rɔsˈkwadat͡ɕ, AS: rosku̯adać
Wiktionary
rzecz. rozkładanka ż., rozkład m., rozkładówka ż., kład m., rozkładanie n., rozłożenie n., kładzenie n., rozłogi nmos., nakładanie n., nałożenie n.
czas. rozłożyć dk., kłaść ndk., nakładać ndk., nałożyć dk.
przym. rozkładowy, rozkładówkowy, rozkładany, rozłożysty
Wiktionary
(1.2) rozpościerać, rozwierać
(1.3) demontować, rozmontowywać
(1.4) rozstawiać
(2.2) rozdzielać się
Wiktionary
dający się rozłożyć na części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozkładać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔskwaˈdãɲɛ, AS: rosku̯adãńe
Wiktionary
czas. rozkładać
rzecz. rozkładanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książka z rozkładającymi się przestrzennie ilustracjami
Wiktionary
rzecz. rozkład m., rozkładanie n., kład m., kładzenie n., rozłożenie n., rozkładówka ż.
czas. rozkładać ndk., rozłożyć dk., kłaść ndk.
przym. rozkładowy
Wiktionary
(1.1) książka 3D
Wiktionary
taki, który można rozkładać
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: rozkładać
przymiotnik
(2.1) rozkładalny, mogący zostać rozłożonym
Wiktionary
(2.1) Kupiliśmy rozkładaną kanapę.
Wiktionary
IPA: ˌrɔskwaˈdãnɨ, AS: rosku̯adãny
Wiktionary
rzecz. rozkład m., rozkładówka ż.
czas. rozkładać ndk., rozłożyć dk., składać ndk., złożyć dk.
przym. rozkładalny, rozłożysty
Wiktionary
(2.1) rozkładalny
Wiktionary
dwie sąsiadujące ze sobą strony książki, gazety lub czasopisma, zawierające zwykle większą ilustrację, mapę, tabelę itp.
SJP.pl
Rozkładówka – dwie środkowe strony publikacji poligraficznej w oprawie zeszytowej, czyli oprawie szytej przez środek grzbietu. W tym typie oprawy każda para stron widzących jest widoczna w całości, bez strat na klej i bez utrudnień widoczności wynikających z ugięcia kart w okolicy grzbietu, co jest wadą oprawy klejonej.
Wikipedia
1. mieszając, rozbijać lub mieszać z czymś; rozbełtywać;
2. dawniej: skłócać, poróżniać
SJP.pl
1. mieszając, rozbić lub zmieszać z czymś;
2. dawniej: skłócić, poróżnić
SJP.pl
1. mieszając, rozbić lub zmieszać z czymś;
2. dawniej: skłócić, poróżnić
SJP.pl
1. rozprowadzić ciecz na jakiejś powierzchni w sposób przypadkowy i niezamierzony, zazwyczaj na skutek nieuwagi;
2. podzielić daną ciecz na mniejsze porcje ulokowane w osobnych pojemnikach
SJP.pl
czasownik
(1.1) spowodować wydostanie się płynu poza naczynie
(1.2) wlać płyn do wielu naczyń
Wiktionary
(1.2) Woda mineralna została rozlana do dużych szklanek z reklamą piwa, kawę zaparzono w szklankach, ale tort orzechowy wyglądał zachęcająco.
Wiktionary
rzecz. rozlew m., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewarka ż., rozlewacz m., rozlewaczka ż., rozlewność ż., rozlewanie n., rozlanie n.
czas. olać, rozlewać ndk.
przym. rozlewny, rozlewczy, rozlewniczy
przysł. rozlewnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozlać.
Wiktionary
rzecz. rozlew m., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewarka ż., rozlewacz m., rozlewaczka ż., rozlewność ż., rozlewanie n.
czas. olać, rozlewać ndk., rozlać dk.
przym. rozlewny, rozlewczy, rozlewniczy
przysł. rozlewnie
Wiktionary
1. rozprowadzić ciecz na jakiejś powierzchni w sposób przypadkowy i niezamierzony, zazwyczaj na skutek nieuwagi;
2. podzielić daną ciecz na mniejsze porcje ulokowane w osobnych pojemnikach
SJP.pl
1. drżący, rozdygotany;
2. chaotyczny, nieopanowany
SJP.pl
rozlec się -
1. wybrzmieć, zabrzmieć, dać się słyszeć na dużej przestrzeni;
2. zająć pewną przestrzeń; rozciągnąć się
SJP.pl
rozlegać się - napełniać się hałasem, gwarem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rzad. napełniać hałasem, gwarem, hukiem
czasownik niedokonany zwrotny (dk. rozlec się)
(2.1) dawać się słyszeć
Wiktionary
(1.1) A gdy smutnym rozgłosem powietrze rozlega, / Jest to jęk nimfy, która za Narcyzem biega.
Wiktionary
czas. rozlec się dk.
Wiktionary
(2.1) rozbrzmiewać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozległy
Wiktionary
przym. rozległy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozlegle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozległy
SJP.pl
rozlegnąć się -
1. wybrzmieć, zabrzmieć, dać się słyszeć na dużej przestrzeni;
2. zająć pewną przestrzeń; rozciągnąć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozległe
Wiktionary
przym. rozległy
Wiktionary
1. obejmujący duży obszar;
2. posiadający znaczny zakres, zasięg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obejmujący duży obszar
(1.2) posiadający znaczny zakres, zasięg
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. przesz. od: rozlegać (się)
Wiktionary
(1.1) Ze szczytu Śnieżnika rozciąga się rozległy widok na czeskie i polskie Sudety.
(1.2) Joanno, imponuje mi twoja rozległa wiedza humanistyczna.
Wiktionary
IPA: rɔzˈlɛɡwɨ, AS: rozlegu̯y
Wiktionary
rzecz. rozległość ż., rozleganie n., rozlegnięcie n.
czas. rozlegać się ndk., rozlec się dk., leżeć ndk., legnąć dk.
przysł. rozlegle
Wiktionary
(1.1) obszerny, przestronny, szeroki, obfity, ogromny, okazały
(1.2) obszerny, wszechstronny
Wiktionary
dawniej: rozleniwiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozleniwiać.
Wiktionary
rzecz. rozleniwienie n.
czas. rozleniwiać ndk.
Wiktionary
przyklejając, umieszczać coś w wielu miejscach
SJP.pl
przyklejając, umieścić coś w wielu miejscach
SJP.pl
1. rozlewanie płynów, np. do naczyń;
2. obszar zalany wodą; rozlewisko;
3. dawniej: potop, powódź
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozlać)
(1.1) powodować wydostanie się cieczy poza naczynie
(1.2) lejąc, napełniać kilka naczyń
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozlać)
(2.1) o cieczy: wydostawać się poza naczynie
(2.2) o zbiorniku wodnym: występować z brzegów
(2.3) przen. obejmować swoim zasięgiem
czasownik zwrotny niedokonany rozlewać się (dk. rozlać się)
(3.1) lejąc się, rozpływać się po jakiejś powierzchni
(3.2) o zbiorniku wodnym:: występować z brzegów
(3.3) przen. obejmować swoim zasięgiem
Wiktionary
(1.1) W budynku studni pracuje z cichym szmerem elektryczny motor, pompy ciągną wodę i rozlewają ją do kamiennego koryta, skąd ścieka do rowów, rozprowadzających ją dalej.
(2.2) Potężna rzeka szeroko rozlewała swe błękitne wody wśród szarych, groźnie spiętrzonych skał.
Wiktionary
rzecz. lanie n., rozlew m., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewarka ż., rozlewacz m., rozlewaczka ż., rozlewność ż., rozlewanie n., rozlanie n.
czas. olać, rozlać dk.
przym. rozlewny, rozlewczy, rozlewniczy
przysł. rozlewnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozlewać.
Wiktionary
rzecz. rozlew m., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewarka ż., rozlewacz m., rozlewaczka ż., rozlewność ż., rozlanie n.
czas. olać, rozlewać ndk., rozlać dk.
przym. rozlewny, rozlewczy, rozlewniczy
przysł. rozlewnie
Wiktionary
służący do rozlewania czegoś; rozlewniczy
SJP.pl
miejsce rozlewu wód, teren nisko położony, naturalnie zalany wodami z wiosennych roztopów lub długotrwałych opadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. miejsce zalane wodą; także: naturalny zbiornik wody pozostały po powodzi;
Wiktionary
Rozlewisko – teren bagnisty i zwykle położony przy rzekach i jeziorach. Po zimie, kiedy topnieją lody i śnieg, podnosi się stan wody tworząc rozlewiska wodne, które miejscami przekształcają się w bagna lub oczka wodne.
Wikipedia
(1.1) Kupiliśmy działkę rekreacyjną położoną na skarpie nad pięknym rozlewiskiem Brdy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzlɛˈvʲiskɔ, AS: rozlevʹisko
Wiktionary
rzecz. rozlew m., rozlewnia ż., rozlewarka ż., rozlewacz m., rozlewaczka ż., rozlewność ż., rozlewanie n., rozlanie n.
czas. olać, rozlewać ndk., rozlać dk.
przym. rozlewny, rozlewczy, rozlewniczy
przysł. rozlewnie
Wiktionary
(1.1) rozlew
Wiktionary
rzadko: szeroko rozlany; rozlewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część zakładu produkcyjnego, w której produkowane płyny rozlewane są do pojemników;
Wiktionary
Rozlewnia – miejsce, gdzie prowadzi się pakowanie produktów płynnych.
Wikipedia
(1.1) Janina znalazła robotę w rozlewni wody sodowej.
Wiktionary
rzecz. rozlanie n., rozlewanie n., rozlewisko n.
czas. olać, rozlać dk., rozlewać ndk.
Wiktionary
służący do rozlewania czegoś; rozlewczy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: rozlewnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozlewny
SJP.pl
dawniej: rozleżeć się - przywyknąć do ciągłego leżenia, próżnowania
SJP.pl
załatwiać z kimś sprawy finansowe
SJP.pl
cecha czegoś dającego się rozliczyć
SJP.pl
Rozliczalność (ang. accountability) – właściwość systemu pozwalająca przypisać określone działanie w systemie do osoby fizycznej lub procesu oraz umiejscowić je w czasie.
Stanowi jedną z podstawowych funkcji bezpieczeństwa zapewniającą, że określone działanie dowolnego podmiotu może być jednoznacznie przypisane temu podmiotowi.
Wikipedia
dający się rozliczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozliczać.
Wiktionary
rzecz. rozliczenie n., rozliczalność ż., rozliczeniowiec m.
czas. rozliczyć się, rozliczać ndk., rozliczyć dk.
przym. rozliczeniowy, rozliczalny
Wiktionary
załatwić z kimś sprawy finansowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) finans. uregulowanie wzajemnych zobowiązań między stronami umowy
(1.2) ustalenie kwoty należności
(1.3) pociągnięcie do odpowiedzialności za przewiny, zbrodnie
(1.4) dokonanie podsumowania czegoś
Wiktionary
rzecz. rozliczanie n.
czas. rozliczyć się, policzyć, rozliczać ndk., rozliczyć dk.
przym. rozliczeniowy
Wiktionary
(1.1) rozrachunek
(1.2) obliczenie, obrachunek
Wiktionary
osoba wykonująca rozliczenia w jakimś przedsiębiorstwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozliczny
SJP.pl
różnorodny, wieloraki, liczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. liczny, który występuje w dużej liczbie i w wielu formach
Wiktionary
(1.1) (…) koordynował działalność rozlicznych komunistycznych służb specjalnych.
Wiktionary
IPA: rɔzˈlʲit͡ʃnɨ, AS: rozlʹičny
Wiktionary
przym. liczny
przysł. licznie
Wiktionary
załatwić z kimś sprawy finansowe
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozliczać.
Wiktionary
rzecz. rozliczanie n., rozliczenie n.
czas. policzyć, liczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. rozmaitość
Wiktionary
IPA: ˌrɔzlʲiˈt͡ʃɨtɔɕt͡ɕ, AS: rozlʹičytość
Wiktionary
1. oddalenie się od siebie nawzajem i w różne strony wielu ptaków lub owadów; rozlecenie się;
2. rozpierzchnięcie się, rozproszenie się czegoś
SJP.pl
rozelśnić;
1. spowodować blask, rozjaśnić, rozświetlić;
2. rozlśnić się - stać się błyszczącym, nabrać blasku
SJP.pl
rozelśnić;
1. spowodować blask, rozjaśnić, rozświetlić;
2. rozlśnić się - stać się błyszczącym, nabrać blasku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. narzędzie służące do rozłączania elementów lutowanych, czyli rozlutowywania;
Wiktionary
Rozlutownica – narzędzie służące do rozłączania elementów lutowanych, czyli rozlutowywania, przeciwieństwo lutownicy.
Typowa rozlutownica ma formę pistoletu z wbudowaną pompką ssąco-tłoczącą (w rozbudowanych konstrukcjach jest ona zwykle zasilania silniczkiem elektrycznym, a jej kształt i wielkość jest podobny do lutownicy transformatorowej). Kolba rozlutownicy zawiera element grzejny i rurkę umożliwiającą odsysanie roztopionego lutu. W tylnej części znajduje się także zbiorniczek na odessany lut.
Wikipedia
(1.1) Typowa rozlutownica ma formę pistoletu z wbudowaną pompką.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzlutɔvʲˈɲit͡sa, AS: rozlutovʹńica
Wiktionary
czas. rozlutowywać ndk., rozlutować dk.
Wiktionary
czynić coś luźnym, mniej spoistym, mniej zwartym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozluźnić)
(1.1) niedokonany od|rozluźnić.
czasownik zwrotny niedokonany rozluźniać się (dk. rozluźnić się)
(2.1) niedokonany od|rozluźnić się.
Wiktionary
rzecz. rozluźnienie n.
przysł. luzem
przym. luźny
Wiktionary
czynić coś luźnym, mniej spoistym, mniej zwartym
SJP.pl
uczynić coś luźnym, mniej spoistym, mniej zwartym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozluźniać)
(1.1) uczynić luźnym
(1.2) przen. uczynić mniej spiętym, gęstym lub tłocznym
(1.3) przen. uczynić swobodniejszym, mniej rygorystycznym
(1.4) przen. osłabić więzy, relacje, powiązania
czasownik zwrotny dokonany rozluźnić się (ndk. rozluźniać się)
(2.1) stać się luźnym
(2.2) przen. stać się mniej spiętym, gęstym lub tłocznym
(2.3) przen. stać się swobodniejszym, mniej rygorystycznym
(2.4) przen. stracić na sile, intensywności
Wiktionary
(1.1) Po kilku łykach rozluźnił krawat, odpiął guzik przy kołnierzyku koszuli.
(1.2) Jeśli technologia rozluźni tłok, to świetnie. Jednak jeśli nie zmniejszy tłoku, tylko zwiększy liczbę naraz mogących żyć ludzi, to w najlepszym wypadku sytuacja nie zmieni się dla tej konkretnej jednostki.
(1.3) Po trzecie, dojście do władzy Edwarda Gierka pozującego na Europejczyka, technokratę o szerokich horyzontach, rozluźniło nieco cenzurę i przynajmniej przez pewien czas wolno było odrobinę więcej.
(2.3) Owszem, czuję presję, ale i tak jest ona niczym w porównaniu ze stresem, jaki przeżywałem w Atlancie. Po powrocie ze złotem olimpijskim rozluźniłem się. W Paryżu byłem nawet na wielkim luzie.
(2.4) Powoli pozytywny biegun muzyki zaczął coraz bardziej przyciągać współczucie i tak rozluźniła się ostatnia więź z rodziną.
Wiktionary
IPA: rɔzˈluʑɲit͡ɕ, AS: rozluźńić
Wiktionary
rzecz. rozluźnienie n.
przysł. luzem
przym. luźny
Wiktionary
(1.3) zrelaksować
(2.3) zrelaksować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozluźnić.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzluʑˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: rozluźńė̃ńe
Wiktionary
czas. rozluźnić, rozluźniać
rzecz. rozluźnianie n.
przysł. luzem
przym. luźny
Wiktionary
uczynić coś luźnym, mniej spoistym, mniej zwartym
SJP.pl
skrót od: rozmawiał, rozmowa
SJP.pl
1. siła, dynamika, z jaką zostaje wykonany jakiś ruch; impet, zamach;
2. ruch wykonany zamaszyście, energicznie;
3. dynamika, prężność cechujące kogoś, jakieś działanie lub czyjeś dzieła; rzutkość, śmiałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zamaszysty ruch
(1.2) dynamika w działaniu, polot w dziełach
Wiktionary
(1.1) Wziął rozmach i rzucił.
(1.2) Odwach zbudowano z rozmachem: był to wysoki, ceglany budynek.
Wiktionary
IPA: ˈrɔzmax, AS: rozmaχ
Wiktionary
rzecz. rozmachiwanie n.
czas. rozmachiwać, machać
przym. rozmachliwy
Wiktionary
(1.2) energia, prężność, dynamika
Wiktionary
taki, który się rozmachnął
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozmagnesowywać)
(1.1) sprawić, że coś przestało wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
czasownik zwrotny dokonany rozmagnesować się (ndk. rozmagnesowywać się)
(2.1) przestać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
Wiktionary
(1.1) Karta powinna być przechowywana z dala od telefonów komórkowych, telewizorów i innych urządzeń, które mogą ją rozmagnesować.
(2.1) No i cóż: kasety się już zapewne rozmagnesowały, płyty CD pewnie niebawem nie będą się dawały odtwarzać, a winyle — czekają grzecznie w piwnicy na amnestię.
Wiktionary
czas. rozmagnesowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) odmagnesować
(2.1) odmagnesować się
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozmagnesować)
(1.1) sprawiać, że coś przestaje wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
czasownik zwrotny niedokonany rozmagnesowywać się (dk. rozmagnesować się)
(2.1) przestawać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
Wiktionary
(1.1) Najbardziej szkodliwa jest wilgoć dla kaset magnetofonowych, wideo i innych. Woda łatwo się do nich dostaje, rozmagnesowuje i skleja taśmę, uszkadza wewnętrzne elementy mechaniczne.
(2.1) Taśma magnetyczna? Zacznie się rozmagnesowywać w ciągu trzydziestu do pięćdziesięciu lat.
Wiktionary
czas. rozmagnesować dk.
rzecz. rozmagnesowywanie n.
Wiktionary
(1.1) odmagnesowywać
(2.1) odmagnesowywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmagnesowywać.
Wiktionary
rzecz. nierozmagnesowywanie n.
czas. rozmagnesowywać ndk.
Wiktionary
dawniej: rozmagnesować
SJP.pl
dawniej: rozmagnesowywać
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób rozmaity
Wiktionary
rzecz. rozmaitość ż.
przym. rozmaity
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozmaicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozmaite, odznaczające się wielością
(1.2) geom. wielowymiarowe uogólnienie pojęć krzywej i powierzchni
Wiktionary
Rozmaitość n-wymiarowa – uogólnienie pojęcia krzywej na więcej wymiarów. Zbiór punktów, wyposażony w geometrię, która ma lokalnie własności geometrii znanej z przestrzeni rzeczywistej n-wymiarowej (przestrzeni euklidesowej). Wyposażenie w geometrię jest kluczowe – oznacza bowiem, że podane zostały wzory na obliczanie odległości między punktami, kątów między prostymi, pól powierzchni itp., przy czym lokalnie odległości między punktami są dane wzorami takimi jak w przestrzeni euklidesowej itd. Rozmaitość jest więc lokalnie identyczna z przestrzenią euklidesową. Lokalność zdefiniowana precyzyjnie oznacza, że każdy punkt rozmaitości ma otoczenie, nawet niewielkiego rozmiaru, które jest homeomorficzne z przestrzenią euklidesową \mathbb {R} ^{n}. Gdy rozmaitość przestaje być „płaska” – dla punktów rozmaitości bardziej od siebie odległych – to odległości są obliczane wzorami ogólniejszymi.
Wikipedia
rzecz. urozmaicenie n.
czas. urozmaicić dk.
przym. rozmaity
przysł. rozmaicie
Wiktionary
książkowo: różne rzeczy, sprawy, wiadomości
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozmaity
SJP.pl
różnorodny, niejednakowy, różny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się różnorodnością swoich cech, np. kształtów, kolorów, typów
Wiktionary
(1.1) Afrykanin miał na sprzedaż wiele rozmaitych strojów ze swojego kraju.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmaˈjitɨ, AS: rozmai ̯ity
Wiktionary
rzecz. rozmaitość ż.
przysł. rozmaicie
Wiktionary
(1.1) różnorodny, różny
Wiktionary
dawniej:
1. zarysowywać się niewyraźnie;
2. rozmajaczać się:
a) zaczynać majaczyć;
b) ukazywać się jako majaki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozmoknąć)
(1.1) stawać się miękkim przez nasiąkanie wodą
Wiktionary
przym. rozmokły
Wiktionary
rozmamłany
SJP.pl
rozmamłany
SJP.pl
rozmemłać; potocznie:
1. porozpinać, powywlekać odzież;
2. pognieść, wymiąć coś;
3. pozostawić coś w nieładzie, rozgardiaszu;
4. rozmamłać się:
a) stracić energię i wigor; oklapnąć;
b) doprowadzić odzież na sobie do nieładu, porozpinać się
SJP.pl
rozmemłany; potocznie:
1. ubrany niedbale, niekompletnie;
2. niezapięty, porozpinany;
3. pognieciony, zmięty;
4. zostawiony w nieładzie;
5. pozbawiony energii;
6. bez wyrazu, szary, nudny
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. góry. rozmazać, rozsmarować
Wiktionary
(1.1) Tak go auta trzepło, że się go rozmarasiło na drodze.
Wiktionary
krzew śródziemnomorski uprawiany jako roślina ozdobna lub przyprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rosmarinus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych;
(1.2) bot. roślina z jednego z gatunków rodzaju rozmaryn (1.1)
(1.3) kulin. przyprawa uzyskana ze świeżych lub wysuszonych liści rozmarynu (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Rozmaryn uprawiany jest ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych.
(1.3) Dodaj rozmarynu do makaronu, będzie lepiej smakował.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmarɨ̃n, AS: rozmarỹn
Wiktionary
rzecz. rozmarynowiec m., Rozmarynów m.
:: zdrobn. rozmarynek m.
przym. rozmarynowy
Wiktionary
(1.2) stpol. bagno borowe
Wiktionary
roślina z rodziny wrzosowatych; chamedafne
SJP.pl
eurazjatycki krzew ozdobny; rokitnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. rokitnik.
Wiktionary
(1.1) Owoce rozmarynowca są bogate w witaminę C.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmarɨ̃ˈnɔvʲjɛt͡s, AS: rozmarỹnovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. rozmaryn m.
przym. rozmarynowy
Wiktionary
(1.1) rokitnik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: rozmar-zać] tajać, roztapiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozmarznąć)
(1.1) niedokonany od|rozmarznąć.
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozmarzyć)
(2.1) niedokonany od|rozmarzyć.
czasownik zwrotny niedokonany rozmarzać się (dk. rozmarzyć się)
(3.1) niedokonany od|rozmarzyć się.
Wiktionary
(1.1) Tatrzańskie stawy rozmarzają, wchodzenie na ich taflę grozi wpadnięciem do wody.
(3.1) Czekałem cierpliwie sił i rozmarzałem się cudami, jakie czekały na mnie tam — za ścianami hotelu w polach i gajach Sorrenta.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmarzat͡ɕ, AS: rozmarzać
Wiktionary
czas. marzyć
Wiktionary
(1.1) mięknąć, odmarzać, rozmrażać się, rozpływać się, rozpuszczać się, roztapiać się, stapiać się, tajać, topić się, topnieć
(2.1) oczarowywać, rozanielać, upajać, urzekać, zachwycać
(3.1) fantazjować, imaginować, marzyć, roić, zmyślać; budować coś na piasku, budować zamki na lodzie, bujać w obłokach, chodzić z głową w chmurach, oddawać się marzeniom, puszczać wodze fantazji, snuć marzenia, stawiać zamki na lodzie, śnić na jawie
Wiktionary
1. pobudzić kogoś do marzeń, wprawić w stan marzenia;
2. rozmarzyć się - zacząć marzyć, dać się ponieść wyobraźni
SJP.pl
[czytaj: rozmar-znąć] przestać być zmarzniętym lub zamrożonym; odtajać, roztajać, rozmrozić się, roztopić się
SJP.pl
[czytaj: rozmar-znięty] taki, który rozmarznął (rozmarzł); rozmarzły, rozmarźnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się rozmarzył, świadczący o rozmarzeniu
Wiktionary
rzecz. marzenie n., rozmarzenie n.
czas. marzyć, rozmarzyć dk.
Wiktionary
1. pobudzić kogoś do marzeń, wprawić w stan marzenia;
2. rozmarzyć się - zacząć marzyć, dać się ponieść wyobraźni
SJP.pl
[czytaj: rozmar-zły] taki, który rozmarzł (rozmarznął); rozmarznięty, rozmarźnięty
SJP.pl
1. zamieniać na masło;
2. potocznie: rozgniatać coś, robić z czegoś paćkę; rozpaćkać; rozpaćkiwać
SJP.pl
1. zamienić na masło;
2. potocznie: rozgnieść coś, zrobić z czegoś paćkę; rozpaćkać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wymieniać wzajemnie myśli i poglądy za pomocą wypowiadanych słów
Wiktionary
(1.1) Bardzo często rozmawiam ze swoim przyjacielem przez telefon.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmavʲjät͡ɕ, AS: rozmavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. rozmowy nmos., rozmowność ż., mównica ż., rozmowa ż., rozmówca m., rozmówczyni ż., rozmawianie n., rozmówka ż., rozmówki ż. lm., rozmównica ż.
czas. rozmówić się, porozmawiać
przym. rozmowny, rozmówczy
Wiktionary
(1.1) mówić, paktować, konwersować, dyskutować, prowadzić dialog / konwersacje / rozmowę, relacjonować, reg. śl. gwarzić., reg. śl. gwarzyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmawiać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: rozmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. rozmawiać ndk.
rzecz. rozmówczyni ż., rozmowy nmos., rozmównica ż., rozmowa ż., rozmowność ż., rozmówca mos.
przym. rozmowny
Wiktionary
kropla krwi lub wydzieliny określonego narządu, odpowiednio przygotowana i rozprowadzona na szkiełku podstawkowym w celu wykonania badania mikroskopowego; wymaz
SJP.pl
Rozmaz – rodzaj preparatu mikroskopowego, na którym kroplę krwi (rozmaz krwi), szpiku kostnego (mielogram), zawiesiny bakterii, bioptatu, itp. rozprowadza się (rozmazuje) na szkiełku podstawowym w celu wykonania badania mikroskopowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmazać.
Wiktionary
czas. rozmazać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmazywać.
Wiktionary
czas. rozmazywać ndk.
Wiktionary
rozmamłać; potocznie:
1. porozpinać, powywlekać odzież;
2. pognieść, wymiąć coś;
3. pozostawić coś w nieładzie, rozgardiaszu;
4. rozmemłać się:
a) stracić energię i wigor; oklapnąć;
b) doprowadzić odzież na sobie do nieładu, porozpinać się
SJP.pl
rozmamłany; potocznie:
1. ubrany niedbale, niekompletnie;
2. niezapięty, porozpinany;
3. pognieciony, zmięty;
4. zostawiony w nieładzie;
5. pozbawiony energii;
6. bez wyrazu, szary, nudny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wielkość czegoś (pod względem długości, szerokości, objętości lub wysokości)
Wiktionary
(1.1) Kerning i światło są ściśle powiązane z bieżącym rozmiarem czcionki.
(1.1) Sadzonki róży mają rozmiary od zwartych, miniaturowych róż, do pnącz osiągających 7 metrów wysokości.
Wiktionary
IPA: ˈrɔzmʲjar, AS: rozmʹi ̯ar
Wiktionary
rzecz. rozmiarówka ż., miara ż., miarka ż.
przym. rozmiarowy
czas. mierzyć
Wiktionary
(1.1) wymiar, gabaryt, kaliber, miara
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wykaz rozmiarów produktów firmy odzieżowej lub obuwniczej;
2. rozpiętość rozmiarów określonego produktu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. tabela z oznaczeniami rozmiarów danej firmy odzieżowej lub producenta obuwia; także rozpiętość rozmiarów danego produktu
Wiktionary
(1.1) Moim zdaniem rozmiarówka jest idealna, ja spokojnie mogę brać bez przymierzania. (z Internetu)
(1.1) Tylko u nas rozmiarówka damska przewiduje kobiety bez biustu, tylko u nas rozmiary powyżej 42 wiszą na zapleczu, dostępne na żądanie, żeby nie robić złego wrażenia na chudych klientkach. (z Internetu)
(1.1) Rajstopki mają zaniżoną rozmiarówkę, nieco zbiegają się również w praniu. (z Internetu)
(1.1) Pamiętaj, że każdy producent posiada własną rozmiarówkę i musisz stosować tylko i wyłącznie rozmiarówkę producenta, którego but chcesz kupić. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmʲjaˈrufka, AS: rozmʹi ̯arufka
Wiktionary
rzecz. rozmiar
przym. rozmiarowy
przysł. rozmiarowo
Wiktionary
kruszyć, tłuc coś na miazgę
SJP.pl
pokruszyć, potłuc coś na miazgę
SJP.pl
rozmiazg kolweński - gatunek chrząszcza z rodziny rozmiazgowatych
SJP.pl
o cechach rozmiazgowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach rozmiazgowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
czasownik
(1.1) stawać się miękkim, przesiąkając wilgocią
Wiktionary
(1.1) Aby mydło szybko się nie zużyło i nie rozmiękało, kładźmy je na podstawce, przez którą spłynie nadmiar wody.
Wiktionary
rzecz. rozmiękanie n., rozmiękczanie n., rozmiękczenie n.
czas. rozmięknąć dk., rozmiękczać ndk., rozmiękczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmiękczać.
Wiktionary
rzecz. nierozmiękczanie n.
czas. rozmiękać, rozmiękczać ndk.
Wiktionary
mieląc, rozcierać coś na proszek; umielać
SJP.pl
mieląc, rozetrzeć; rozemleć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmieniać.
Wiktionary
rzecz. nierozmienianie n.
czas. rozmieniać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozmieniać)
(1.1) wymienić pieniądze na banknoty lub monety na takie o mniejszych nominałach
czasownik zwrotny dokonany rozmienić się (ndk. rozmieniać się)
(2.1) dokonany od|rozmieniać się.
Wiktionary
(1.1) Czy ma pani rozmienić stówę po dysze?
Wiktionary
rzecz. rozmienienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmienić.
Wiktionary
czas. rozmienić
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozmieszczać.
Wiktionary
rzecz. rozmieszczanie n., rozmieszczenie n.
czas. rozmieszczać ndk.
Wiktionary
rozrobić ciasto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ulokowanie w różnych miejscach
Wiktionary
rzecz. rozmieszczanie n.
czas. rozmieścić dk., rozmieszczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmijać.
Wiktionary
rzecz. rozminięcie n.
czas. rozmijać ndk., rozminąć dk.
Wiktionary
potocznie: rozdrobnić coś mikserem
SJP.pl
usunąć miny z terenu zaminowanego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozminowywać)
(1.1) wojsk. oczyścić teren z min
czasownik zwrotny dokonany rozminować się (ndk. rozminowywać się)
(2.1) wojsk. samoistnie stać się oczyszczonym z min
Wiktionary
(1.1) Batalion rozminował i oznaczył bród na Kłodnicy.
Wiktionary
rzecz. mina ż., rozminowanie n.
czas. rozminowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozminować.
Wiktionary
Rozminowanie – w działaniach lądowych wykrywanie oraz po wykryciu, identyfikowanie, oznaczanie i neutralizowanie, niszczenie lub usuwanie min oraz innej amunicji wybuchowej, improwizowanych urządzeń wybuchowych i min-pułapek w określonym rejonie w celu umożliwienia kontynuowania działań wojskowych przy zredukowanym poziomie zagrożeń. Rozminowywanie rejonu działań wykonywane jest zazwyczaj przez formacje wojskowe. Może być przeprowadzane zdalnie (z odległości w celu uniemożliwienia zadziałania systemu odpalania urządzenia lub ograniczenia strat własnych), manualnie (poprzez ręczną neutralizację min) lub mechanicznie (poprzez użycie trałów przeciwminowych itp.).
Wikipedia
czas. rozminować dk.
Wiktionary
usuwać miny z terenu zaminowanego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozminować)
(1.1) wojsk. wykrywać i unieszkodliwiać miny wybuchowe
czasownik zwrotny niedokonany rozminowywać się (dk. rozminować się)
(2.1) wojsk. samoistnie stawać się oczyszczonym z min
Wiktionary
(1.1) Czuliśmy się zupełnie jak saperzy w filmie, rozminowujący bombę w ostatnich sekundach przed wybuchem – mówi bliski współpracownik Juszczenki.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmʲĩnɔˈvɨvat͡ɕ, AS: rozmʹĩnovyvać
Wiktionary
rzecz. rozminowywanie n.
czas. minować ndk., rozminować dk.
Wiktionary
(1.1) odminowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozminowywać.
Wiktionary
czas. rozminowywać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który wykazuje zamiłowanie do czego, jest zwolennikiem, miłośnikiem czego
(1.2) daw. książk. taki, który się rozmiłował, rozkochał w kim; rozkochany; też: świadczący o czyimś rozkochaniu
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: rozmiłować
Wiktionary
(1.1) Przepędzali większą część dnia na boisku, grając w siatkówkę z kapitanem i innymi przełożonymi, rozmiłowanymi w tym sporcie.
(1.1) — Żebyś pani wiedziała, z jak dostojnymi osobami będziesz odtąd przestawać, wymienię pani ich tytuły: to jest Andzia,] moja starsza córka, bardzo rozmiłowana w swoim fachu kwiaciarka, prawdziwa artystka w układaniu bukietów, [za które na wystawie ogrodniczej otrzymała medal.
(1.1) Rozmiłowany od dawna w Tatrach, był jednym z założycieli Towarzystwa Tatrzańskiego, które powstało w Zakopanem w r. 1873 [i członkiem Wydziału aż do śmierci w r. 1883.]
(1.1) Rozmiłowany w swojem sic. [swoim] powołaniu żołnierskiem sic. [żołnierskim], nie chciał się rozstać z mundurem i pałaszem [i dlatego to korzystał ze sposobności, która mu je zatrzymać dozwalała, chociaż w bezczynnem sic. [bezczynnym] próżniactwie, jak to mówił nieraz.]
(1.1) [Kiedy wówczas każdy, co sięgał po wyższe stopnie, co chciał nabyć znaczenia między swoimi, chętnie puszczał się do Włoch, Francyi sic. [Francji][,] i Niemiec, gdzie rad słuchał uczonych wykładów po akademiach, i za towarzystwem sławnych nauką mężów się ubiegał — pan Mikołaj,] rozmiłowany w ziemiańskim żywocie, ani na włos się za granicę nie[ ]wychylił, [raz tylko, jak biograf mówi, wyjechał w księstwo litewskie, i to nie na długo.]
(1.2) Odsuwając pończoszkę z kolana Pauliny i studiując rozmiłowanymi oczyma zwięzłą i szlachetną strukturę przegubu, ojciec mój mówił: — Jakże pełna uroku i jak szczęśliwa jest forma bytu, którą panie obrały.
(1.2) Mężczyzna uganiający się za kobietami, miłośnik romansów i cudzych żon, rozmiłowany we wszystkich niewiastach[,] nie był zdolny kochać żadnej poważnie i na długo [dłużej].
Wiktionary
(1.1) zakochany
(1.2) rozkochany
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) powiększać liczbę, ilość czegoś
(1.2) powodować rodzenie się kogoś, czegoś
czasownik zwrotny niedokonany rozmnażać się
(2.1) powiększać liczbę osobników swojego gatunku, mieć potomstwo na świat
Wiktionary
(2.1) Nierzadko odpowiedni domek dla ptaków to jedyne, czego brakuje, aby w ogrodzie mógł się rozmnażać cały szereg gatunków.
Wiktionary
przym. mnogi
rzecz. mnożenie n., rozmnażanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmnażać.
Wiktionary
Rozmnażanie, reprodukcja, prokreacja – właściwy wszystkim organizmom proces życiowy polegający na wytwarzaniu potomstwa przez organizmy rodzicielskie.
Jako synonim rozmnażania podaje się czasem rozród jednak pojęcia te bywają rozróżniane.
Wikipedia
IPA: ˌrɔzmnaˈʒãɲɛ, AS: rozmnažãńe
Wiktionary
czas. rozmnażać, rozmnożyć, mnożyć
rzecz. rozmnożenie n., mnożenie n.
Wiktionary
miejsce do celowego rozmnażania organizmów
SJP.pl
1. okres lęgowy u zwierząt;
2. miejsce wylęgu zwierząt
SJP.pl
struktura mająca postać grup lub pojedynczych komórek, służąca do rozmnażania wegetatywnego, wytwarzana przez rośliny zarodnikowe i nasienne
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący rozmnóżki
SJP.pl
stan, w jakim znajduje się człowiek modlący się żarliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczas. rel. stan, w którym znajduje się człowiek modlący się żarliwie
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmɔˈdlɛ̃ɲɛ, AS: rozmodlẽńe
Wiktionary
czas. rozmodlić się dk.
przym. rozmodlony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który się rozmodlił, także. świadczący o rozmodleniu
Wiktionary
(1.1) W kaplicy klęczało kilka rozmodlonych osób.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmɔˈdlɔ̃nɨ, AS: rozmodlõny
Wiktionary
rzecz. rozmodlenie n., modlitwa ż., modły nmos., modlenie n., wymodlenie n.
czas. rozmodlić się dk., modlić się ndk., wymodlić dk.
przym. modlitewny, modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
(1.1) zatopiony w modlitwie
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. rozmakać)
(1.1) dokonany od|rozmakać.
Wiktionary
przym. rozmokły
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który rozmókł; zbyt mocno nasączony płynem
Wiktionary
rzecz. rozmakanie n., rozmoknięcie n.
czas. rozmakać ndk., rozmoknąć dk.
Wiktionary
(1.1) przemoczony, rozmiękły, rozmoknięty
Wiktionary
dający się rozmontować; demontowalny
SJP.pl
odwinąć coś z motka, z kłębka
SJP.pl
maszyna do odwijania nitek z kokonów jedwabników; hala fabryczna, w której tę pracę się wykonuje
SJP.pl
odwijać coś z motka, z kłębka
SJP.pl
porozumiewanie się za pomocą słów; konwersacja, dyskusja, polemika, dysputa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ustna wymiana zdań
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najwięksi z największych przychodzili do niego, prosili o rozmowę i przedstawiali mu swoje sprawy.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmɔva, AS: rozmova
Wiktionary
rzecz. mowa ż., rozmowy nmos., rozmówki lm nm., rozmówca mos., rozmówczyni ż., rozmawianie n., porozmawianie n.
:: zdrobn. rozmówka ż.
czas. porozmawiać dk., rozmawiać ndk.
przym. rozmowny, mowny
Wiktionary
(1.1) pogawędka, konwersacja, dialog
Wiktionary
partner w rozmowie; interlokutor, dyskutant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, z którą się rozmawia, partner w rozmowie
Wiktionary
rzecz. rozmowa ż., rozmówka ż., rozmównica ż., rozmowność ż., rozmawianie n.
:: fż. rozmówczyni ż.
czas. rozmawiać ndk.
przym. rozmowny
Wiktionary
(1.1) interlokutor
Wiktionary
kobieta rozmawiająca z kimś; interlokutorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta prowadząca rozmowę
Wiktionary
(1.1) Widocznie mojej wytapirowanej rozmówczyni wcale nie było to na rękę.
Wiktionary
rzecz. rozmowa ż., rozmówka ż., rozmównica ż., rozmowność ż., rozmawianie n.
:: fm. rozmówca mos.
czas. rozmawiać ndk.
przym. rozmowny
Wiktionary
(1.1) dyskutantka, interlokutorka
Wiktionary
taki, który się z kimś rozmówił
SJP.pl
rozmowa na błahy temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: rozmowa; niezbyt poważna rozmowa
Wiktionary
(1.1) W akademiku traciłyśmy całe godziny na rozmówkach.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmufka, AS: rozmufka
Wiktionary
rzecz. rozmówczyni ż., rozmowy nmos., rozmównica ż., rozmowność ż., rozmowa, rozmówki, rozmówca
przym. rozmowny
czas. porozmawiać, rozmawiać
Wiktionary
(1.1) pogawędka
Wiktionary
rozmowa na błahy temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) niewielka książeczka zawierająca podstawowe zwroty używane w typowych sytuacjach, pomocna w nauce języka obcego lub w porozumiewaniu się za granicą; także: dialogi zawarte w takiej książeczce
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lp., M. B. W. lm. zob. rozmówka.
Wiktionary
(1.1) Jedziesz do Niemiec? Weź ze sobą rozmówki polsko-niemieckie.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmufʲci, AS: rozmufʹḱi
Wiktionary
czas. rozmawiać
rzecz. rozmowy nmos., rozmównica ż., rozmowa ż., rozmówka ż., rozmowność ż.
przym. rozmowny
Wiktionary
rozmównica;
1. w klasztorach, internatach, więzieniach: pokój do rozmawiania z osobami odwiedzającymi
2. budka telefoniczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. pomieszczenie w zakładzie zamkniętym, ośrodku wychowawczym, itp. do prowadzenia rozmów z osobami z zewnątrz
(1.2) archit. rel. pomieszczenie w klasztorze do prowadzenia rozmów z gośćmi;
(1.3) urz. daw. kabina z publicznym aparatem telefonicznym w urzędzie pocztowym, hotelu, itp.
(1.4) techn. interkom pokładowy w pojeździe, na statku lub w samolocie
Wiktionary
(1.1) Jadziu, twoja mamusia czeka na ciebie w rozmównicy przy portierni.
(1.2) Siostra Zygmunta nie powinna korzystać z rozmównicy matki prowincjalnej.
(1.3) Ponoć aparat w rozmównicy nr 3 już działa prawidłowo.
(1.4) Przekazanie ostrzeżenia o zbliżającej się przeszkodzie przez rozmównicę pokładową okazało się niemożliwe.
Wiktionary
rzecz. mównica ż., rozmowność ż., rozmowa ż., rozmowy nmos., rozmówka ż., mowa ż., rozmówki lm nm., rozmówca mos., rozmówczyni ż., rozmawianie n., porozmawianie n.
czas. porozmawiać dk., rozmawiać ndk.
przym. rozmowny
Wiktionary
(1.2) parlatorium
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozmownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozmowny
SJP.pl
potocznie: człowiek gadatliwy, lubiący dużo mówić; gaduła, papla, pleciuch, pleciuga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia rozmownym, chętnym do rozmowy
Wiktionary
rzecz. rozmawianie n., rozmowa ż., rozmówca mos., rozmówczyni ż., rozmówka ż., rozmówki nmos. lm., rozmównica ż.
czas. rozmawiać ndk., rozmówić się dk., porozmawiać dk.
przym. rozmowny
przysł. rozmownie
Wiktionary
(1.1) gadatliwość, gadulstwo
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. taki, który lubi rozmawiać, jest chętny do rozmowy
Wiktionary
(1.1) Bogumił wrócił z Kalińca rozpromieniony i rozmowny jak nigdy.
(1.1) Ci, którzy spoglądali na nas względnie przytomnie, nie wyglądali na rozmownych.
Wiktionary
IPA: rɔzˈmɔvnɨ, AS: rozmovny
Wiktionary
rzecz. rozmowy nmos., rozmowa ż., rozmówka ż., rozmówki nmos., rozmówca m., rozmówczyni ż., rozmównica ż., rozmowność ż., rozmawianie n., porozmawianie n.
czas. rozmawiać ndk., porozmawiać dk.
przysł. rozmownie
Wiktionary
(1.1) gadatliwy, elokwentny, rozgadany, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy, wielomówny
Wiktionary
porozumiewanie się za pomocą słów; konwersacja, dyskusja, polemika, dysputa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) oficjalne konsultacje lub narada
forma rzeczownika.
(2.1) plural|rozmowa.
Wiktionary
(1.1) Łącznie w rozmowach w Magdalence uczestniczyły 42 osoby.
Wiktionary
rzecz. rozmowa ż., rozmówka ż., mowa ż., rozmówki lm nm., rozmówca mos., rozmówczyni ż., rozmównica ż., rozmawianie n., porozmawianie n.
czas. porozmawiać dk., rozmawiać ndk.
przym. rozmowny
Wiktionary
(1.1) układy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozmrozić)
(1.1) pozbywać się z czegoś warstwy lodu albo szronu
(1.2) wyprowadzać coś ze stanu zamrożenia
Wiktionary
przysł. mroźno
rzecz. mrożonka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozmrażać)
(1.1) pozbyć się z czegoś warstwy lodu albo szronu
(1.2) wyprowadzić coś ze stanu zamrożenia
Wiktionary
przysł. mroźno
rzecz. mrożonka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zachęcić kogoś do muzykowania;
2. rozmuzykować się - nabrać ochoty do muzykowania
SJP.pl
1. zachęcać kogoś do muzykowania;
2. rozmuzykowywać się - nabierać ochoty do muzykowania
SJP.pl
1. rozpuścić i zmywając roznieść grunt, pokłady skalne itp.; wypłukać;
2. pozbawić wyraźnych konturów;
3. rozmyć się - stać się stopniowo niewidocznym z powodu oddalenia lub nieprzejrzystości powietrza
SJP.pl
1. pozbawić ostrości, wyrazistości;
2. rozmydlić się -
a) o mydle: rozpuścić się w wodzie;
b) stracić ostrość, wyrazistość
SJP.pl
czasownik
(1.1) zastanawiać się nad czymś; długo o czymś myśleć, rozważać coś
czasownik zwrotny rozmyślać się
(2.1) zmieniać zdanie, zniechęcać się; wycofywać się, odstępować od jakiegoś zdania, decyzji
Wiktionary
(1.1) – Ha! – krzyknął poeta, który cały czas rozmyślał i analizował wydobyte od chłopów informacje. - Połapałem się!
Wiktionary
IPA: rɔzˈmɨɕlat͡ɕ, AS: rozmyślać
Wiktionary
czas. rozmyślić (się), myśleć
rzecz. rozmyślanie n.
przysł. rozmyślnie
Wiktionary
(1.1) myśleć, dumać, rozważać, medytować, deliberować
Wiktionary
medytacja, refleksja, także religijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozmyślać.
(1.2) medytacja chrześcijańska
Wiktionary
IPA: ˌrɔzmɨɕˈlãɲɛ, AS: rozmyślãńe
Wiktionary
czas. rozmyślać
Wiktionary
rozmyślić się - zmienić plany, zdanie, decyzję
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób rozmyślny
Wiktionary
IPA: rɔzˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: rozmyśl̦ʹńe
Wiktionary
przym. rozmyślny
czas. rozmyślać
rzecz. rozmysł mrz.
Wiktionary
(1.1) celowo
Wiktionary
zrobiony z rozwagą, z rozmysłem
SJP.pl
dawniej: namysł, rozwaga, roztropność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozważenie, namyślenie
Wiktionary
czas. rozmyślać ndk., rozmyślić dk.
przym. rozmyślny
przysł. rozmyślnie
Wiktionary
1. cecha czegoś pozbawionego wyrazistości; nieostrość;
2. cecha czegoś pozbawionego precyzji
SJP.pl
gwarowo: różny, różnoraki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wzbudzać w kimś namiętność
Wiktionary
IPA: ˌrɔznãˈmʲjɛ̃ntʲɲät͡ɕ, AS: roznãmʹi ̯ẽntʹńäć
Wiktionary
rzecz. namiętność ż., roznamiętnianie n.
przym. namiętny
przysł. namiętnie
czas. roznamiętnić
Wiktionary
(1.1) rozpalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roznamiętniać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔznãmʲjɛ̃ntʲˈɲä̃ɲɛ, AS: roznãmʹi ̯ẽntʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. roznamiętniać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. roznamiętniać)
(1.1) dokonany od|roznamiętniać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔznãˈmʲjɛ̃ntʲɲit͡ɕ, AS: roznãmʹi ̯ẽntʹńić
Wiktionary
rzecz. roznamiętnienie n., namiętność ż.
czas. roznamiętniać ndk.
Wiktionary
1. inny, odmienny, różniący się czymś;
2. rozmaity, różnoraki
SJP.pl
1. rzadko: rozebrać kogoś do bielizny, do naga;
2. roznegliżować się - rozebrać się do bielizny, do naga
SJP.pl
1. rzadko: rozebrać kogoś do bielizny, do naga;
2. roznegliżować się - rozebrać się do bielizny, do naga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozebrany do bielizny, także nagi
Wiktionary
(1.1) To skończony erotoman; codziennie kupuje kilkanaście gazetek z roznegliżowanymi panienkami.
Wiktionary
IPA: ˌrɔznɛɡlʲiʒɔˈvãnɨ, AS: rozneglʹižovãny
Wiktionary
rzecz. negliż m.
Wiktionary
(1.1) nagi, rozebrany, goły, obnażony, nieubrany
Wiktionary
1. inny, odmienny, różniący się czymś;
2. rozmaity, różnoraki
SJP.pl
żartobliwie: różnorodny, przeróżny, rozmaity; różnisty
SJP.pl
Rożniątów (niem. Rosniontau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie.
Od 1950 r. miejscowość administracyjnie należy do województwa opolskiego.
W lipcu 1936 roku nazwę miejscowości zmieniono na Kurzbach.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rożniawą, dotyczący Rożniawy
Wiktionary
rzecz. Rożniawa ż.
Wiktionary
1. czynić innym, odmiennym;
2. różnić się - być odmiennym, innym; wykazywać różnice
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) robić różnicę
czasownik zwrotny niedokonany różnić się
(2.1) być różnym, innym od czegoś pod jakimiś względami
Wiktionary
(1.1) Co różni mnie od ciebie?
(2.1) Twoja opinia wyraźnie różni się od mojej.
Wiktionary
IPA: ˈruʒʲɲit͡ɕ, AS: ružʹńić
Wiktionary
rzecz. różnica ż., różniczka ż., zróżnicowanie n., różnienie n., wyróżnik mrz.
czas. odróżniać ndk., odróżnić dk., poróżniać ndk., poróżnić dk., wyróżniać ndk., wyróżnić dk.
przym. różny
przysł. różnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. wynik odejmowania
(1.2) to, czym się coś od czegoś różni
(1.3) stpol. niezgoda
Wiktionary
Rożnica – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Słupia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
(1.1) Różnica liczb 5 i 2 wynosi 3.
(1.2) Czy nie wydają ci się dziwne małżeństwa, w których między małżonkami jest duża różnica wieku?
(1.2) Różnica między pierwszym a drugim kolarzem gwałtownie się zmniejsza. Możliwe, że w końcu drugi kolarz wyjdzie na prowadzenie.
(1.2) Różnica między mną a tobą jest ogromna. Jesteś wyższy ode mnie o 30 centymetrów.
(1.2) Różnice ideologiczne między partiami chadeckimi i socjaldemokratycznymi są zbyt duże, by te partie weszły do jednej koalicji.
Wiktionary
IPA: ruʒʲˈɲit͡sa, AS: ružʹńica
Wiktionary
przym. różnicowy, różny
czas. różnić (się), wyróżniać
rzecz. różnienie, różność, zróżnicowanie
Wiktionary
(1.2) dyferencja, dystans, dywergencja
(1.3) stpol. różność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|różnicować.
Wiktionary
1. różniczka funkcji - iloczyn pochodnej danej funkcji przez dowolnie mały przyrost zmiennej niezależnej tej funkcji;
2. zdrobnienie od: różnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. przyrost zmiennej, względem której wyznacza się pochodną;
Wiktionary
Różniczka – tradycyjna nazwa nieskończenie małej zmiany danej zmiennej. Przykładowo, jeśli zmienna oznaczana jest literą x, to zmiana jej wartości często oznaczana jest \Delta x lub, gdy zmiana powinna być mała, \delta x. Różniczka \mathrm {d} x reprezentuje podobną zmianę, lecz nieskończenie małą. Jest to niezmiernie użyteczne intuicyjnie; istnieje przy tym wiele sposobów formalizacji tego pojęcia.
Wikipedia
IPA: ruʒʲˈɲit͡ʃka, AS: ružʹńička
Wiktionary
rzecz. różniczkowanie n., zróżniczkowanie n., różniczkowalność n.
czas. różnić, różniczkować ndk., zróżniczkować dk.
przym. różniczkowy, różniczkowalny, różny
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) mat. wyznaczać, obliczać pochodne danych funkcji
Wiktionary
IPA: ˌruʒʲɲit͡ʃˈkɔvat͡ɕ, AS: ružʹńičkovać
Wiktionary
rzecz. różniczka ż., różniczkowanie n., zróżniczkowanie n., różniczkowalność n.
czas. zróżniczkować dk.
przym. różniczkowy, różniczkowalny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest różniczkowalne
Wiktionary
Funkcja różniczkowalna – funkcja, która ma pochodną w każdym punkcie swojej dziedziny i której wartość w każdym jej punkcie jest skończona (różna od \infty i -\infty ).
W szczególności funkcja pochodna danej funkcji określona jest w tej samej dziedzinie co funkcja.
Wikipedia
przym. różniczkowalny, różniczkowy
przysł. różniczkowalnie
rzecz. różniczka ż., różniczkowanie n., zróżniczkowanie n.
czas. różniczkować, zróżniczkować
Wiktionary
taki, który daje się zróżniczkować
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. o funkcji: mający pochodną w danym punkcie
Wiktionary
(1.1) Funkcja sinus jest różniczkowalna w całym obszarze liczb rzeczywistych.
Wiktionary
IPA: ˌruʒʲɲit͡ʃkɔˈvalnɨ, AS: ružʹńičkovalny
Wiktionary
rzecz. różniczkowalność ż., różniczka ż., różniczkowanie n., zróżniczkowanie n.
czas. różniczkować ndk., zróżniczkować dk.
przym. różniczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|różniczkować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. różniczka ż., różniczkowalność ż., zróżniczkowanie n.
czas. różniczkować ndk., zróżniczkować dk.
przym. różniczkowy, różniczkowalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z różniczką, dotyczący różniczki
Wiktionary
IPA: ˌruʒʲɲit͡ʃˈkɔvɨ, AS: ružʹńičkovy
Wiktionary
rzecz. różniczka ż., różniczkowanie n., zróżniczkowanie n., różniczkowalność n.
czas. różniczkować ndk., zróżniczkować dk.
przym. różniczkowalny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób różny, odmiennie
Wiktionary
rzecz. różność ż., różnica ż., rozróżnianie n.
czas. różnić
przym. różny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozniecić)
(1.1) powodować powstanie ognia
(1.2) przen. powodować silne emocje
Wiktionary
(1.2) Monarchia uciska inne narody i świadomie roznieca antagonizm rasowy, narodowy i religijny; w okresach swojej siły carat jest główną oporą ogólnoeuropejskiej reakcji.
Wiktionary
IPA: rɔzʲˈɲɛt͡sat͡ɕ, AS: rozʹńecać
Wiktionary
rzecz. niecenie n., podniecanie n., podniecenie n., powzniecanie n., rozniecanie n., rozniecenie n., wzniecanie n., wniecenie n.
czas. niecić ndk., podniecać ndk., podniecić dk., powzniecać dk., rozniecić dk., wzniecać ndk., wzniecić dk.
przym. podniecający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozniecać.
Wiktionary
czas. niecić, rozniecać ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: różnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: różny
SJP.pl
rozniemagać się - dawniej: zachorowywać na dobre, wyczerpywać się; zaniemagać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|różnić.
Wiktionary
czas. różnić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. roznosić)
(1.1) nosząc, przekazać w różne miejsca
(1.2) zniszczyć doszczętnie
(1.3) uczynić powszechnie znanym
(1.4) psych. wystąpić u kogoś ze znacznym natężeniem
czasownik zwrotny dokonany roznieść się (ndk. roznosić się)
(2.1) dotrzeć w różne miejsca
(2.2) stać się rozpowszechnionym
Wiktionary
rzecz. rozniesienie n.
czas. nieść
Wiktionary
roślina ozdobna pochodząca z Ameryki Płd.
SJP.pl
Rożnik, złotnik, sylfium (Silphium L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 12 do 22 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej części Ameryki Północnej, gdzie należą do składników prerii i widnych lasów. Niektóre gatunki zostały rozprzestrzenione jako rośliny ozdobne. Uprawiane są także w Polsce, przy czym rożnik przerosłolistny czasem przejściowo dziczeje.
Wikipedia
żartobliwie: różnorodny, przeróżny, rozmaity; różniasty
SJP.pl
cecha przedmiotów, które mają różne barwy, wiele kolorów; różnokolorowość, wielobarwność, kolorowość, wielokolorowość
SJP.pl
mający parę kolorów (z wyjątkiem czarnego i białego); różnokolorowy; barwny; kolorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający jednocześnie wiele kolorów, innych niż czarny i biały
(1.2) szach. o gońcach: poruszający się po polach różnego koloru
Wiktionary
(1.1) Patrz, jakie piękne, różnobarwne papugi, złotopióre kolibry, przecudowne kwiaty i wspaniała roślinność.
(1.2) Z końcówek lekkofigurowych najłatwiejsze do wygrania są skoczkowe, a najtrudniejsze – z różnobarwnymi gońcami.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔˈbarvnɨ, AS: ružnobarvny
Wiktionary
rzecz. różnobarwność ż.
przysł. różnobarwnie
Wiktionary
(1.1) zróżnicowany kolorystycznie, różnokolorowy
(1.2) jednokolorowy
Wiktionary
cecha czegoś dokonującego się lub występującego w czasie innym niż ten, w którym trwa coś innego
SJP.pl
kurobród różnodzioby - gatunek ptaka z rodziny koralników
SJP.pl
przynależący równocześnie do różnych kultur lub narodów; multietniczny, wieloetniczny
SJP.pl
Wielojęzyczność, multilingwizm, różnojęzyczność, plurilingwizm, polilingwizm – czynne lub bierne posługiwanie się dwoma lub większą liczbą języków przez jednostkę lub grupę społeczną. Liczba osób wielojęzycznych na świecie przewyższa liczbę osób posługujących się tylko jednym językiem. Wielojęzyczność jest zjawiskiem powszechnym na obszarach Ziemi silnie zróżnicowanych etnicznie, takich jak Afryka, Indie czy Nowa Gwinea, gdzie wielu ludzi jednego języka używa w rodzinie, innego na bazarze, jeszcze innym zaś posługuje się w szkole. W efekcie osoby te mają więcej niż jeden język ojczysty, z tym że zakres opanowanego słownictwa w każdym z tych języków może być różny.
Wikipedia
różnojęzykowy, wielojęzyczny;
1. posługujący się wieloma językami;
2. napisany w wielu językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się wieloma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. wielojęzyczny.
Wiktionary
(1.1) Całe popołudnie trawiła z nią nad książkami, w czasie wakacji nie było końca kąpielom, kefirom, różnojęzycznym konwersacjom i robótkom ręcznym.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ružnoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzykowy, kilkujęzyczny, kilkujęzykowy
Wiktionary
różnojęzyczny, wielojęzyczny;
1. posługujący się wieloma językami;
2. napisany w wielu językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się wieloma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. wielojęzyczny.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔjɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: ružnoi ̯ẽũ̯zykovy
Wiktionary
(1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzyczny, kilkujęzyczny, kilkujęzykowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) mając różne kolory
Wiktionary
(1.1) Na wieszakach wisiały różnokolorowo barwione podkoszulki.
Wiktionary
przym. różnokolorowy
Wiktionary
cecha przedmiotów, które mają różne barwy, wiele kolorów; różnobarwność, wielobarwność, kolorowość, wielokolorowość
SJP.pl
mający parę kolorów (z wyjątkiem czarnego i białego); różnobarwny; barwny; kolorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który różni się kolorem
Wiktionary
(1.1) Patrzyłem na stoiska, z których wystawały herbaty w metalowych pudełkach, wystawały sery albo czekolady w opakowaniach różnokolorowych.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔkɔlɔˈrɔvɨ, AS: ružnokolorovy
Wiktionary
przysł. różnokolorowo
Wiktionary
(1.1) różnobarwny
Wiktionary
wykształcanie przez jedną roślinę różnych rodzajów korzeni; heteroryza
SJP.pl
mający różne kształty; wielokształtny, wielopostaciowy, różnopostaciowy, polimorficzny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma różne kształty
Wiktionary
(1.1) Na ladzie leżały różnokształtne lukrowane ciasteczka.
Wiktionary
rzecz. różnokształtność ż.
Wiktionary
(1.1) wielokształtny, wielopostaciowy
Wiktionary
1. złożony z innej liczby obiektów niż ten, który jest z nim porównywany;
2. dawniej: rozmaity, różnoraki, różnorodny
SJP.pl
występowanie liści o różnych kształtach na tej samej roślinie; heterofilia
SJP.pl
Heterofilia, różnolistność, różnopostaciowość liści – zjawisko zróżnicowania kształtu dojrzałych liści wyrastających na tej samej roślinie lub roślinach tego samego gatunku. W wąskim ujęciu obejmuje różnolistność warunkowaną czynnikami środowiska, w szerszym obejmuje także wszelkie dziedziczne modyfikacje liści.
Wikipedia
jaskier różnolistny - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający różne liście
Wiktionary
rzecz. różnolistność
Wiktionary
mający wyraźne zróżnicowanie typów nici, które spełniają różne funkcje; heterotrychalny
SJP.pl
Heterotalizm, różnoplechowość – możliwość koniugacji między plechami tego samego gatunku, ale tylko wtedy, gdy należą one do dwóch różnych fizjologicznych typów, które oznacza się jako (+) i (–). Czasami mówi się o płciowości tych plech. Zewnętrznie plechy nie różnią się od siebie, jednak gdy spotkają się dwie plechy (+), lub dwie plechy (–) nie prowadzi to do powstawania zygospor.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) występowanie w różnych postaciach
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔpɔstaˈt͡ɕɔvɔɕt͡ɕ, AS: ružnopostaćovość
Wiktionary
przym. różnopostaciowy
Wiktionary
(1.1) polimorfizm
Wiktionary
taki, który jest zróżnicowany, składa się z różnych elementów; rozmaity, przeróżny, wieloraki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmaity, różny
Wiktionary
przysł. różnorako
rzecz. różnorakość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób składający się z elementów różnego gatunku, różnorodnie, różnie, rozmaicie
Wiktionary
(1.1) Podsumowując krótko, droga zespołu Tool prowadzi od krytyki różnorako pojętej zinstytucjonalizowanej władzy, przez postulat zmiany, do pozytywnej propozycji Lateralusa – człowieka wyemancypowanego spod wpływu establishmentu (…).
Wiktionary
rzecz. różnorakość ż.
przym. różnoraki
Wiktionary
(1.1) wielorako
Wiktionary
zróżnicowanie w obrębie jakichś elementów; rozmaitość, wielorakość, różnorodność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest różnorakie
Wiktionary
przym. różnoraki
przysł. różnorako
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób różnorodny; składając się z różnych rodzajów, walorów, itp., nierzadko przeciwstawnych
Wiktionary
(1.1) Trafiały się nam sukcesy grzybiarskie różnorodnie: raz prawdziwki, podrzybki, krasnoborowiki, gąski, że w koszu w mig nie było miejsca, a innym razem posucha, ani muchomora.
Wiktionary
rzecz. różnorodność ż.
przym. różnorodny
Wiktionary
(1.1) przeróżnie, rozmaicie, różnie, wielorako
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: różnorodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: różnorodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest różnorodne
Wiktionary
(1.1) Różnorodność przypraw czyni jedzenie smacznym.
(1.1) Różnorodność genetyczna to cecha opisująca stopień zróżnicowania genów w ramach jednego gatunku.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔˈrɔdnɔɕt͡ɕ, AS: ružnorodność
Wiktionary
przym. różnorodny
przysł. różnorodnie
Wiktionary
(1.1) heterogeniczność, różność, zróżnicowanie, odmienność, bogactwo, rozmaitość, urozmaicenie, wielorakość, dywergencja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z wielu różnych, czasem przeciwstawnych elementów
Wiktionary
(1.1) Sklep oferuję całą gamę różnorodnych produktów.
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔˈrɔdnɨ, AS: ružnorodny
Wiktionary
rzecz. różnorodność ż.
przysł. różnorodnie
Wiktionary
(1.1) rozmaity, różnoraki, wieloraki, zróżnicowany
Wiktionary
przestarzale: nierównorzędny - mający inną wartość, jakość niż ktoś inny lub coś innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co różne, odmienne
Wiktionary
rzecz. różnica ż., rozróżnianie n.
przym. rożny, różny
przysł. różnie
Wiktionary
(1.1) odmienność
Wiktionary
potocznie: różne, rozmaite rzeczy, przedmioty, potrawy itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. roznieść)
(1.1) nosząc, przekazywać w różne miejsca
(1.2) niszczyć doszczętnie
(1.3) czynić powszechnie znanym
(1.4) psych. występować u kogoś ze znacznym natężeniem
czasownik zwrotny niedokonany roznosić się (dk. roznieść się)
(2.1) docierać w różne miejsca
(2.2) stawać się rozpowszechnionym
Wiktionary
(1.1) Ułatwiało to życie roznoszącym chleb kalifaktorom, bo tak przygotowane porcje nie rozlatywały się na drobne kawałki, a i nikt z więźniów nie mógł mieć pretensji, że dostał mniej skibek od innego.
Wiktionary
rzecz. roznoszenie n.
czas. przenosić, wznosić
Wiktionary
(1.1) dostarczać, przenosić
(1.2) burzyć, rozwalać
(1.3) rozgłaszać, rozpowiadać, rozpowszechniać, szerzyć
(1.4) przepełniać
(2.1) rozchodzić się, unosić się
(2.2) rozchodzić się, rozpowszechniać się, rozprzestrzeniać się
Wiktionary
osoba, która roznosi coś; kolporter
SJP.pl
Roznosiciel (tytuł oryg. Rosewood Lane) – amerykański film fabularny z 2011 roku, napisany i wyreżyserowany przez Victora Salvę, z Rose McGowan obsadzoną w roli głównej.
Wikipedia
kobieta, która roznosi coś; kolporterka
SJP.pl
rząd owadów lądowych (np. pluskwa) lub wodnych (np. pluskolec, nartnikowate, wioślakowate) wyposażonych w skrzydła przednie przekształcone w tzw. półpokrywy oraz tylne błoniaste; drapieżne bądź pasożyty zwierząt i roślin
SJP.pl
1. pluskwiak różnoskrzydły - owad wodny lub lądowy o skrzydłach przednich przekształconych w półpokrywy a tylnych błoniastych;
2. o cechach różnoskrzydłych (rząd owadów lądowych)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różnej wielkości skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌruʒnɔˈskʃɨdwɨ, AS: ružnoskšydu̯y
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. skierowany w różne strony, mający szeroki zakres zainteresowań
Wiktionary
(1.1) Układ podobny powinien zadowolić każdego mitologa, albowiem ze wszystkich znanych mi planów systematycznych ten jest najlepiej obmyślany, gdyż w racyonalnym porządku wyczerpuje całe koło poszczególnych gałęzi wiedzy, przeto jako najróżnostronniejszy najbardziej odpowiada potrzebie.
Wiktionary
rzecz. różnostronność
przysł. różnostronnie
Wiktionary
(1.1) różnorodny, różnokierunkowy, wielostronny
Wiktionary
występowanie w jednoodmianowej populacji rośliny kilku typów kwiatów, różniących się wysokością osadzenia pylników i znamion, stanowiące zabezpieczenie przed samozapylaniem się kwiatu; heterostylia
SJP.pl
Różnosłupkowość (heterostylia) – wytwarzanie na roślinie tego samego gatunku kwiatów dwupostaciowych (distylia) Czasami (rzadko) zdarzają się trójpostaciowe (tristylia).
U pierwiosnka np. istnieją dwa rodzaje kwiatów: w jednych kwiatach słupki są wyżej niż pręciki, w drugich odwrotnie. Kwiaty pierwiosnków mające długą rurkę kwiatową zapylane są zwykle przez motyle. Gdy motyl włoży swoją ssawkę do kwiatu o nisko osadzonych pręcikach, to pyłek przylepi się do górnej części ssawki. Pyłek ten zapyli kwiat o wysoko położonym słupku, gdy motyl przeleci na następny kwiat pierwiosnka.
Wikipedia
wyróżniający się różnosłupkowością (heterostylią)
SJP.pl
1. ostro zakończony metalowy pręt służący do pieczenia mięsa bezpośrednio nad ogniem
2. piecyk elektryczny z obracającym się wewnątrz prętem
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
Funkcja różnowartościowa, iniekcja (injekcja), funkcja 1-1 – funkcja, której każdy element przeciwdziedziny przyjmowany jest co najwyżej raz. Funkcja f\colon X\to Y jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnych dwóch elementów a,b\in X spełniony jest warunek:
Wikipedia
mieszkaniec Rożnowa
SJP.pl
mieszkanka Rożnowa
SJP.pl
Wikipedia
klasa glonów z typu chryzofitów
SJP.pl
Różnowiciowce (Xanthophyceae Allorge ex Fritsch, 1935, Xanthophyta, Xanthophycea, Heterokontae, Heterocontae) – klasa protistów roślinopodobnych zaliczanych do glonów. W tradycyjnych systemach zaliczana do typu Chrysophyta. Obecnie łączona z innymi klasami w grupę stramenopili. Blisko spokrewniona z brunatnicami.
Wikipedia
przedstawiciel klasy glonów z typu chryzofitów
SJP.pl
dawniej: człowiek wyznający inną religię niż ludzie z jego otoczenia; innowierca
SJP.pl
dawniej: innowierstwo;
1. wyznawanie innej religii niż ta, którą wyznaje dane środowisko;
2. ogół różnowierców
SJP.pl
złożony z wierszy o różnej liczbie sylab
SJP.pl
Wikipedia
→ Rożnów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Rożnowa
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj mchu z rodziny widłozębowatych
SJP.pl
właściwość niektórych paprotników polegająca na wytwarzaniu dwóch typów zarodników: makrospor i mikrospor; heterosporia
SJP.pl
Różnozarodnikowość, heterosporia – wytwarzanie przez sporofit części roślin dwóch rodzajów zarodników (spor): męskich mikrospor (powstających w mikrosporangiach w wyniku mejozy mikrosporocytów) i żeńskich makrospor (powstających w makrosporangiach w wyniku mejozy makrosporocytów). Z mikrospor męskich rozwijają się gametofity męskie, z makrospor – gametofity żeńskie. Jeżeli spory zróżnicowane są nie tylko płcią, ale także wielkością – zjawisko takie określane jest jako anizosporia.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) biol. posiadający różne (żeńskie i męskie) zarodniki
Wiktionary
(1.1) U paprotników różnozarodnikowych występują przedrośla dwupienne (żeńskie produkujące rodnie i męskie wytwarzające plemniaemnie).
Wiktionary
taki, który ma zęby o różnych kształtach; heterodontyczny
SJP.pl
dawniej: położony w rogu, znajdujący się na rogu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się odmiennością pewnych cech
(1.2) różniący się od kogoś lub czegoś
Wiktionary
Rożny – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Dobryszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
(1.1) Jego wygląd jest znacząco różny.
Wiktionary
IPA: ˈruʒnɨ, AS: ružny
Wiktionary
rzecz. różność ż., różnica ż., różniczka ż., rozróżnianie n., wyróżnik mrz.
czas. różnić, poróżnić, różnicować, wyróżniać
przysł. różnie
formsłow. różno-
Wiktionary
(1.1) inny
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: rozochocić
przymiotnik
(2.1) stanowiący objaw rozochocenia
Wiktionary
(1.1) Latasz za dwórkami jak rozochocony kogut.
Wiktionary
rzecz. rozochocenie n.
czas. rozochocić dk.
Wiktionary
rzeka w Polsce, dopływ Narwi
SJP.pl
Rozoga (Rożoga, Rosoga) – rzeka, prawy dopływ Narwi o długości 83,1 km i powierzchni dorzecza 493 km².
Rzeka powstaje z połączenia dwóch strug: Jerutki wypływającej z jeziora Marksewo i Radostówki wypływającej z bagnistych łąk w pobliżu wsi Olszyny na wschód od Szczytna. Strugi te łączą się powyżej Myszyńca. Rzeka przepływa przez miejscowości: Myszyniec, Drężek, Wykrot, Wydmusy, Jazgarka, Golanka, Kadzidło, Tatary, Długi Kąt, Lelis, Szafarczyska, Łęg Przedmiejski. Uchodzi do Narwi 7,5 km powyżej Ostrołęki na styku granicy Łęgu Przedmiejskiego z Łęgiem Starościńskim.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Wikipedia
jątrzyć, rozdrapywać rany (dosłownie i w przenośni)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozogniać)
(1.1) dokonany od|rozogniać.
Wiktionary
IPA: rɔzˈɔɟɲit͡ɕ, AS: rozoǵńić
Wiktionary
rzecz. rozognienie n., rozognianie n.
czas. rozogniać ndk.
Wiktionary
członek istniejącej do dzisiaj w Niemczech sekty powstałej w XVII w.
SJP.pl
dawniej: likier aromatyzowany płatkami róży, produkowany we Włoszech i w Turcji; rosolis, słodka wódka
SJP.pl
kwas rozolowy - syntetyczny barwnik używany w analizie chemicznej; auryna, koralina
SJP.pl
Wikipedia
1. orząc, przygotować pole pod zasiew;
2. rozgarnąć coś, zryć, powodując powstawanie bruzd;
3. zranić ciało czymś ostrym
SJP.pl
1. orząc, przygotowywać pole pod zasiew;
2. ryć, powodując powstawanie bruzd
SJP.pl
przymiotnik od: Rozoga, Rozogi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rozogami, dotyczący Rozogów
Wiktionary
rzecz. Rozogi nmos., rozożanin m., rozożanka ż.
Wiktionary
pokrywać różem (środkiem kosmetycznym)
SJP.pl
rodzina roślin z klasy dwuliściennych obejmująca około 3500 gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych; charakteryzują się skrętoległymi liśćmi i owadopylnymi, na ogół obupłciowymi kwiatami, występują głównie w umiarkowanej strefie półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rosaceae|Juss.|ref=tak., szeroko rozprzestrzeniona rodzina roślin o dużym znaczeniu gospodarczym;
Wiktionary
Różowate (Rosaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców. Jest szeroko rozprzestrzeniona na kuli ziemskiej. Należy do niej 90 rodzajów liczących ponad 2,5 tys. gatunków, spośród których dziko w Polsce występuje ok. 150. Rodzina o dużym znaczeniu gospodarczym. Należy do niej wiele uprawnych drzew i krzewów owocowych oraz roślin ozdobnych i leczniczych.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie wymienione do tej pory krzewy o mięsistych owocach reprezentują rodzinę różowatych.
Wiktionary
rzecz. Róża ż., róża ż., róż mrz.
przym. różowy
Wiktionary
o cechach różowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
żółty o różowawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty o różowawym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Wierzch ciała i pygidium różowawożółte lub czerwone z głową i bokami przedplecza jaskrawo metalicznie czerwonymi, a krawędzią nadustka zieloną.
Wiktionary
zbliżony do różowego, nie do końca różowy, prawie różowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kolorze podobnym do różowego
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔˈvavɨ, AS: ružovavy
Wiktionary
rzecz. Róża ż., róża ż., róż
przym. różowy, różowiutki, różany
przysł. różowawo, różowo
czas. podróżować
Wiktionary
mający kolor czerwony z dużą domieszką koloru białego, czerwonawy
SJP.pl
1. nadawać czemuś różową barwę, czynić różowym; zaróżawiać;
2. różowić się - stawać się różowym; różowieć
SJP.pl
łada różowica - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
krzew z rodziny różowatych
SJP.pl
Różowiec biały, okółkowiec czteropłatkowy (Rhodotypos scandens) – gatunek krzewu z rodziny różowatych (Rosaceae). Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju różowiec (Rhodotypos). Występuje na Wyspach Japońskich, Półwyspie Koreańskim oraz we wschodnich i środkowych Chinach. Jako introdukowany i dziczejący rośnie także w Ameryce Północnej. W naturze rośnie w lasach na zboczach górskich i w dolinach sięgając do 800 m n.p.m. Uprawiany jest jako ozdobny zwłaszcza w Japonii, rzadziej w Ameryce Północnej, Europie i Chinach. W tym ostatnim kraju gatunek wykorzystywany jest także jako leczniczy. W Polsce uprawiany bywa jako gatunek kolekcjonerski, przy czym ze względu na wrażliwość na mróz zalecany jest tylko dla zachodniej części kraju. Nie ma dużych wymagań glebowych i może rosnąć zarówno w miejscach słonecznych, jak i w półcieniu.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: różowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|różowić.
(1.2) odczasownikowy od|różowieć.
Wiktionary
przysł. różowo
rzecz. róż mrz., różowość ż.
przym. różowy
Wiktionary
zdrobnienie od: różowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: różowy
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔvʲjuˈtɛ̃ɲci, AS: ružovʹi ̯utẽńḱi
Wiktionary
rzecz. róż mrz.
przym. różowy
Wiktionary
zdrobnienie od: różowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: różowy
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔˈvʲjutʲci, AS: ružovʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
przym. różowy, różany, różowawy
rzecz. różowość ż., róża ż., Róża ż., róż mrz.
przysł. różowiutko, różowo
Wiktionary
obnażacz różówka - gatunek błonkówki z rodziny obnażaczowatych
SJP.pl
Erythricium J. Erikss. & Hjortstam (różówka) – rodzaj grzybów z rodziny powłocznikowatych (Corticiaceae).
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem różowej barwy, z obecnością różu
Wiktionary
Różowo (biał. Рожава; ros. Рожево) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Dawna nazwa miejscowości to Rozowo.
Wikipedia
rzecz. róż m., różowość ż., różowawość ż., różowienie n., zróżowienie n., zaróżowienie n., podróżowanie n., róża ż., Róża ż., różyczka ż., Różyczka ż.
czas. różowić ndk., różowieć ndk., zaróżowić dk., zróżowić dk., podróżować ndk., zaróżowić dk.
przym. różowy, różowawy, różowiutki, różany
przysł. różowawo, różowiutko
temsłow. różowo-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na różowy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na różową barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości
(1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na różową barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia
Wiktionary
(1.1) różowoczerwony • różowofioletowy • różowoniebieski • różowoszary
(1.2) różowo-czerwonawy • różowo-fioletowy • różowo-złoty • różowo-żółty
(1.3) różowowłosy
Wiktionary
rzecz. róż ż.
przym. różowy
przysł. różowo
Wiktionary
w części różowy, w części czerwonawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i czerwonawy
Wiktionary
(1.1) czerwonawo-różowy
Wiktionary
w części różowy, w części fioletowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i fioletowy
Wiktionary
(1.1) fioletowo-różowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i fiołkowy
Wiktionary
(1.1) fiołkowo-różowy
Wiktionary
w części różowy, w części lila
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i lila
Wiktionary
w części srebrny, w części różowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i srebrny
Wiktionary
(1.1) srebrno-różowy
Wiktionary
w części różowy, w części żółty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i żółty
Wiktionary
(1.1) żółto-różowy
Wiktionary
w części różowy, w części złoty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: różowy i złoty
Wiktionary
(1.1) złoto-różowy
Wiktionary
biały o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o różowym odcieniu
Wiktionary
1. mleczaj różowoblaszkowy - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych;
2. pieczarka różowoblaszkowa - gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
dzięciur różowobrzuchy, turkawka różowobrzucha - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czerwonawy o odcieniu różowym
Wiktionary
czerwony o odcieniu różowym, malinowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru czerwonego o różowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Są różowe, różowoczerwone, czasami białe, o przyjemnym, hiacyntowym, intensywnym zapachu.
Wiktionary
szerokodziób różowodzioby, hełmiatka różowodzioba, albatros różowodzioby - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różowy dziób
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem różowofioletowej barwy; w różowofioletowym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. różowofioletowy
Wiktionary
fioletowy o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru różowego o odcieniu fioletowym, wrzosowy
Wiktionary
przysł. różowofioletowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem różowofiołkowej barwy; w różowofiołkowym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. różowofiołkowy
Wiktionary
fiołkowy o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) fiołkowy o różowym odcieniu
Wiktionary
przysł. różowofiołkowo
Wiktionary
urubu różowogłowy - gatunek dużego ptaka z rodziny kondorowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różową głowę
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: ružovogu̯ovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różową twarz (lico)
Wiktionary
(1.1) Rolę posłańców spełniały z reguły dzieci, amorki, różowolice putta, skrzaty, no i oczywiście białe gołębie.
Wiktionary
lila o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) lila o różowym odcieniu
Wiktionary
liliowy o odcieniu różowym
SJP.pl
niebieski o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o różowym odcieniu
Wiktionary
burzyk różowonogi - gatunek ptaka z rodziny burzykowatych
SJP.pl
ara różowooka - gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różowe pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔvɔˈpʲjurɨ, AS: ružovopʹi ̯ury
Wiktionary
kolor różowy; róż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest różowe; cecha tych, którzy są różowi
Wiktionary
rzecz. róż mrz., różowizna ż., różowienie n.
czas. różowieć ndk.
przym. różowy, różowiutki
przysł. różowo
Wiktionary
sinawy o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) sinawy o różowym odcieniu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różowe skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌruʒɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: ružovoskšydu̯y
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem różowosrebrnej barwy; w różowosrebrnym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. różowosrebrny
Wiktionary
srebrny o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) srebrny o różowym odcieniu
Wiktionary
przysł. różowosrebrno
Wiktionary
szary o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary o różowym odcieniu
Wiktionary
dzięcioł różowoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma rożową szyję
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma różowe włosy
Wiktionary
(1.1) różowłosy
Wiktionary
żółty o odcieniu różowym
SJP.pl
złoty o odcieniu różowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor złoty o odcieniu różowym
Wiktionary
(1.1) Oczy tych legwanów są koloru różowozłotego albo czerwonopomarańczowego.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: różowy; bardziej różowy
SJP.pl
mający kolor czerwony z dużą domieszką koloru białego, czerwonawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor pośredni między białym a czerwonym;
(1.2) pot. przen. zgodny z planami, zamierzeniami
(1.3) przen. związany, kojarzony z erotyką lub pornografią
(1.4) taki, który się zarumienił
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłam różową bluzkę.
(1.1) I zobaczył złotowłosego aniołeczka w różowej piżamce, udającego się właśnie na zasłużony spoczynek.
(1.2) Małżeństwo z Andrzejem nie było tak różowe, jak myślała przed ślubem.
Wiktionary
IPA: ruˈʒɔvɨ, AS: ružovy
Wiktionary
rzecz. róż mrz., róża ż., różyczka ż., różanecznik mrz., różaniec mrz., Różaniec mrz., różowanie n., różowienie n., podróżowanie n., podróżowienie n., zaróżowienie n., poróżowienie n., różowate nmos., różowość ż., Róża ż., Rózia ż., Różyczka ż., Różak mos./ż., Różalski mos., Różalska ż., Różan mos./ż., Różana ż.
czas. różować ndk., różowić ndk., podróżować dk., podróżowić dk., zaróżowić dk., poróżowić dk.
przym. różany, różyczkowy, różańcowy, różowaty, różowawy, różowiuchny, różowiuteńki, różowiutki, zaróżowiony
przysł. różowo
Wiktionary
(1.1) różany, różowiutki, pąsowy
(1.2) pomyślny, korzystny
(1.4) rumiany, pąsowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rozogów
Wiktionary
(1.1) Jestem rozożaninem od urodzenia.
Wiktionary
rzecz. Rozogi nmos.
:: fż. rozożanka ż.
przym. rozoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rozogów
Wiktionary
(1.1) Na ostatnich dożynkach rozożanki zwyciężyły w konkursie na najpiękniejszy wieniec.
Wiktionary
rzecz. Rozogi nmos.
:: fm. rozożanin m.
przym. rozoski
Wiktionary
skrót od: rozpuszczalny
SJP.pl
rozciapać, rozciapciać, rozpaćkać; potocznie:
1. rozgnieść coś na gęstą masę;
2. rozchlapać coś mazistego;
3. rozciapać się:
a) stać się papką;
b) utracić wyraziste kontury
SJP.pl
potocznie:
1. rozgniatać coś na gęstą masę;
2. rozpaćkiwać się - ulegać rozgnieceniu lub rozgotowaniu na gęstą masę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) silne uczucie wyrażające bezsilność i zwątpienie
Wiktionary
Rozpacz – kolonia w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krośniewice. Wchodzi w skład sołectwa Morawce.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Morawce.
W latach 1975–1998 Rozpacz administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
(1.1) Mam że ja płakać z rozpaczy?
Wiktionary
IPA: ˈrɔspat͡ʃ, AS: rospač
Wiktionary
przym. zrozpaczony, rozpaczliwy
przysł. rozpaczliwie
czas. rozpaczać
Wiktionary
(1.1) desperacja
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przest. rozpaczyć)
(1.1) pogrążać się w rozpaczy, bardzo nad czymś ubolewać, cierpieć
Wiktionary
(1.1) Tak się przestraszył król Murdas, że aż mu w oczach pociemniało. Rozpaczał nad lekkomyślnością, wskutek której nakręcił wróżącą szafę.
Wiktionary
rzecz. rozpacz ż., rozpaczanie n.
przym. rozpaczliwy, zrozpaczony
przysł. rozpaczliwie
Wiktionary
(1.1) lać łzy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpaczać.
Wiktionary
czas. rozpaczać
przysł. rozpaczliwie
przym. rozpaczliwy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozpaczliwy
Wiktionary
przym. rozpaczliwy
czas. rozpaczać
rzecz. rozpacz ż., rozpaczanie n., rozpaczliwość ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozpaczliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozpaczliwe; cecha tych, którzy są rozpaczliwi
Wiktionary
przym. rozpaczliwy
przysł. rozpaczliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: rozpaczliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen rozpaczy, wyrażający czyjąś rozpacz
(1.2) skrajnie niekorzystny, beznadziejny
Wiktionary
rzecz. rozpacz ż., rozpaczliwość ż., rozpaczanie n.
czas. rozpaczać ndk.
przysł. rozpaczliwie
Wiktionary
(1.1) desperacki, straceńczy
(1.2) katastrofalny
Wiktionary
1. proces lub skutek rozpadania się, dzielenia się na mniejsze części, utrata spójności;
2. gnicie lub rozkładanie się substancji organicznych wskutek działania bakterii; rozkład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podzielenie na części
(1.2) powstanie różnic
(1.3) znaczne ograniczenie lub zakończenie funkcjonowania
Wiktionary
(1.1) Po przegranych wyborach nastąpił rozpad Prawa i Sprawiedliwości.
(1.2) W obrębie ich związku nastąpił rozpad myśli i dążeń.
(1.3) Nareszcie doszło do rozpadu ZSRR!
Wiktionary
IPA: ˈrɔspat, AS: rospat
Wiktionary
przym. rozpadowy
czas. rozpadać
Wiktionary
rozkład, rozbicie, dezintegracja, dekompozycja, podział, liza, rozczłonkowanie, atomizacja, poróżnienie, rozłam, schizma, upadek, ruina
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. rozpaść)
(1.1) daw. wykazywać podział
(1.2) daw. zrywać związek
czasownik zwrotny niedokonany rozpadać się (dk. rozpaść się)
(2.1) ulegać rozpadowi
czasownik zwrotny dokonany rozpadać się (ndk. brak)
(3.1) meteorol. dojść stopniowo do intensywnego padania
Wiktionary
(2.1) W znacznym odsetku są małżeństwa wymuszone przez fakt przedślubnego zajścia kobiety w ciążę. Takie małżeństwa łatwiej się rozpadają.
Wiktionary
rzecz. rozpad mrz., rozpadanie n., rozpadlina ż.
przym. rozpadowy
Wiktionary
(1.1) rozpadać się
(1.2) odłączać się
(2.1) dezintegrować się, rozdzielać się, rozlatywać się, rozsypywać się, rozwalać się, sypać się, daw. rozpadać
(3.1) rozlać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpadać.
Wiktionary
rzecz. rozpadlina ż.
czas. rozpadać
Wiktionary
rozstęp skalny, szczelina powstała na skutek wstrząsów lub erozji; rozpadlisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. szeroko rozwarta i często głęboka szczelina powstała w ziemi lub w skale
(1.2) med. głęboki linijny ubytek w naskórku i w skórze właściwej, dochodzący do głębszych jej warstw;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɔspaˈdlʲĩna, AS: rospadlʹĩna
Wiktionary
rzecz. rozpadanie n.
czas. rozpaść się, rozpadać się, rozpadać
Wiktionary
(1.2) pęknięcie, szczelina
Wiktionary
rozstęp skalny, szczelina powstała na skutek wstrząsów lub erozji; rozpadlina
SJP.pl
Rozpadlisko (niem. Der hohle Stein, 4110 m n.p.m.) – urwisko skalne w Karkonoszach.
Granitowe urwisko skalne o wysokości 10 m położone na brzegu rzeki Podgórna u stóp wzniesienia Podgórzynka na granicy miejscowości Podgórzyn Dolny i Podgórzyn Górny.
Wikipedia
choroba zakaźna pszczół
SJP.pl
taki, który się rozpadł; rozpadły
SJP.pl
potocznie: rozpadająca się rzecz; rozpadówka
SJP.pl
potocznie: rozpadająca się rzecz; rozpadówa
SJP.pl
rozpadywać się - o opadach atmosferycznych: zaczynać padać ciągle lub obficie
SJP.pl
taki, który się rozpadł; rozpadnięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpakować.
Wiktionary
czas. rozpakowywać
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) wyjmować z opakowania, zdejmować opakowanie
Wiktionary
rzecz. pakowanie n., pakernia ż., pakers m., pakunek m., upakowanie n., paczka ż., paker mrz./mos., rozpakowanie n.
czas. spakować dk., przypakować dk., zapakować dk., przepakować dk., przepakowywać ndk., dopakować dk., dopakowywać ndk., napakować dk., wypakować dk., wypakowywać ndk., rozpakować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpakowywać.
Wiktionary
bardzo silnie rozgrzewać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpalić)
(1.1) powodować, że coś zacznie się palić
(1.2) bardzo silnie rozgrzewać
(1.3) przen. nadawać czemuś blask
(1.4) przen. pobudzać do działania
(1.5) przen. książk. czynić intensywnym jakieś uczucie
czasownik zwrotny niedokonany rozpalać się (dk. rozpalić się)
(2.1) zwiększać intensywność ognia
(2.2) przen. zwiększać intensywność swoich uczuć, podniecać się
Wiktionary
(1.1) Pamiętajcie dzieci – nie wolno rozpalać ognisk w lesie.
(1.2) Żarówka świeci, ponieważ prąd elektryczny rozpala włókno wolframowe.
(1.3) Wieczorne słońce rozpala złociście taflę jeziora.
(1.4) Na Bliskim Wschodzie nierozważne decyzje polityczne często rozpalają nowe konflikty zbrojne.
(1.5) Ech, już sam jego widok rozpala wszystkie moje zmysły!
(2.1) Ognisko powoli rozpalało się, podsycane gałązkami przynoszonymi przez dzieci.
(2.2) Rozpalała się coraz bardziej od jego dotyku.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpalat͡ɕ, AS: rospalać
Wiktionary
rzecz. rozpałka ż., palnik m., palarnia ż., spalarnia ż., palacz m., palaczka ż., podpalacz m., podpalaczka ż., zapalniczka ż., zapałka ż., rozpalanie n.
czas. palić, rozpalić, zapalać, zapalić, podpalać, podpalić, przypalać, przypalić, spalać, spalić
przym. podpalany, zapalony, palny
Wiktionary
(1.1) niecić, rozniecać, wzniecać
(1.2) rozgrzewać
(1.4) rozbudzać, pobudzać, wzniecać
(1.5) rozniecać, rozbudzać
Wiktionary
w sposób wywołujący intensywne uczucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpalać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspaˈlãɲɛ, AS: rospalãńe
Wiktionary
czas. rozpalać, rozpalić, palić
rzecz. palnik mrz., zapałka ż., palaczka ż.
Wiktionary
bardzo silnie rozgrzać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpalać)
(1.1) dokonany od|rozpalać.
czasownik zwrotny dokonany rozpalić się (ndk. rozpalać się)
(2.1) dokonany od|rozpalać się.
Wiktionary
czas. palić, rozpalać ndk.
rzecz. rozpalanie n., rozpalenie n., palaczka ż., zapałka ż.
Wiktionary
bardzo silnie rozgrzać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wysoką temperaturę
Wiktionary
czas. palić
Wiktionary
rozważyć, przypomnieć sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpamiętywać.
Wiktionary
rozdzielić na parcele, na działki
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozparcelowywać)
(1.1) podzielić grunty gospodarcze na mniejsze działki
(1.2) (potocznie) rozłożyć cokolwiek na części składowe
(1.3) (potocznie) rozdać cokolwiek dużej ilości osób
Wiktionary
IPA: ˌrɔspart͡sɛˈlɔvat͡ɕ, AS: rosparcelovać
Wiktionary
rzecz. parcelacja ż., rozparcelowywanie n., rozparcelowanie n., parcelowanie n., parcela ż., parcelka ż., parcelant m., parcelówka ż.
czas. rozparcelowywać ndk., parcelować ndk.
przym. parcelowy, parcelancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podzielenie ziemi, lasu na mniejsze działki (parcele)
(1.2) (potocznie) rozłożenie czegokolwiek na części składowe
(1.3) (potocznie) rozdanie czegokolwiek dużej liczbie osób
Wiktionary
rzecz. rozparcelowywanie n., parcelowanie n., parcela ż., parcelka ż., parcelacja ż., parcelant m., parcelówka ż.
czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.
przym. parcelowy, parcelancki
Wiktionary
komfortowo ułożony, ulokowany
SJP.pl
brak zdyscyplinowania, folgowanie złym skłonnościom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpasać.
(1.2) zanik norm
Wiktionary
czas. rozpasać dk.
Wiktionary
(1.2) rozpusta, rozbestwienie, degrengolada, rozwydrzenie
Wiktionary
1. pozbawiony wszelkich hamulców moralnych; wyuzdany, rozwydrzony, rozpustny;
2. mający cechy orgii; orgiastyczny, hulaszczy;
3. nie dający się powściągnąć, opanować, pohamować; nieokiełzany, nieujarzmiony, niepowściągliwy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpasać)
(1.1) karmiąc obficie, sprawić, że ktoś przytył lub coś przytyło
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpadać)
(2.1) daw. zostawszy zniszczonym, rozdzielić się na części
czasownik zwrotny dokonany rozpaść się (ndk. rozpadać się)
(3.1) zostawszy zniszczonym, rozdzielić się na części
(3.2) przestać stanowić całość, dzieląc się na mniejsze części
(3.3) przestać być związkiem lub grupą ludzi, których łączą pewne więzi
(3.4) chem. rozłożyć się na prostsze składniki
Wiktionary
(1.1) Na hrabi Mościńskim lata ten tylko ślad zostawiły, że szczupłego i drobnego chłopaka rozpasły, rozszerzyły, utuczyły do niepoznania; biskup, przeciwnie, skurczył się, zesechł i zdrobniał
(3.1) Szyba była wykonana ze szkła hartowanego i rozpadła się na kawałki.
(3.2) Jugosławia się rozpadła, wojna w Bośni się skończyła, a problemu Kosowa jeszcze nie rozwiązano.
(3.3) Był to zresztą nieudany związek. Rozpadł się niemal natychmiast po ślubie, królowa Adelajda żyła w oddaleniu od Kazimierza, król zachowywał się tak, jakby nie miał żony.
(3.4) W doświadczeniu Hahna jądro uranu rozpadło się na dwie części.
Wiktionary
(1.1)
:: czas. rozpasać ndk.
(2.1), (3.1-4)
:: rzecz. rozpad m., rozpadlina ż.
:: czas. rozpadać ndk.
:: przym. rozpadły
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpatrzyć/rozpatrzeć)
(1.1) książk. brać pod rozwagę, rozważać coś wnikliwie, zaznajamiać się z czymś, analizować
(1.2) daw. oglądać coś szczegółowo, przypatrywać się uważnie
czasownik zwrotny niedokonany rozpatrywać się (dk. rozpatrzyć się/rozpatrzeć się)
(2.1) rozglądać się dla zorientowania się
Wiktionary
(1.1) Wyznaczony przez starostę urzędnik powiatowy ma zadanie rozpatrywać dokumenty wnioskodawców.
(1.2) Ciągle na mapie rozpatruję, z jakiego punktu najbliżej będzie do Torunia.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspaˈtrɨvat͡ɕ, AS: rospatryvać
Wiktionary
rzecz. rozpatrywanie
ims. rozpatrywany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpatrywać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspatrɨˈvãɲɛ, AS: rospatryvãńe
Wiktionary
czas. rozpatrywać, rozpatrzyć
Wiktionary
rozpatrzyć;
1. rozważyć coś wnikliwie;
2. rozpatrzeć się - rozejrzeć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpatrzyć.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspaˈṭʃɛ̃ɲɛ, AS: rospaṭšẽńe
Wiktionary
czas. rozpatrzyć
Wiktionary
1. rozważyć coś, wziąć pod rozwagę
2. rzadziej: rozejrzeć się; rozpatrzeć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpatrywać)
(1.1) książk. wziąć pod rozwagę, rozważyć coś, zaznajamić się z czymś
(1.2) daw. obejrzeć coś szczegółowo, uważnie
czasownik zwrotny dokonany rozpatrzyć się/rozpatrzeć się (ndk. rozpatrywać się)
(2.1) daw. rozglądnąć się dla zorientowania się
Wiktionary
(1.1) Tę sprawę należy wszechstronnie rozpatrzyć aby móc podjąć właściwą decyzję.
(1.2) Uprzejmie przytrzymując otwarte drzwi rozpatrzył ją z ciekawością od stóp do głów.
(2.1) Jedź rozpatrz się, zbierz dane i wracaj.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpaṭʃɨt͡ɕ, AS: rospaṭšyć
Wiktionary
rzecz. rozpatrzenie n., rozpatrywanie
przym. rozpatrywany
Wiktionary
rozpałka, podpałka;
1. wzniecanie ognia;
2. coś służącego do rozpalania ognia
SJP.pl
1. rozpalenie ognia w piecu, w kuchni itp.;
2. to, co służy do rozpalania ognia, co łatwo się rozpala dając płomień
SJP.pl
Rozpałka lub podpałka – łatwopalny materiał, pomocny przy rozpaleniu ognia, używany do podpalenia paliw stałych o wysokiej temperaturze zapłonu, np. drewna czy węgla, których nie można zapalić z użyciem typowych urządzeń do rozpalania ognia o zbyt niskiej temperaturze płomienia.
Wikipedia
zwiększać siłą powierzchnię czegoś
SJP.pl
rzadko: powodować pęcznienie czegoś; spęczniać
SJP.pl
rzadko: powodować pęcznienie czegoś; spęczniać
SJP.pl
rzadko: spowodować pęcznienie czegoś
SJP.pl
wydymać się, powiększać się od wchłoniętej wilgoci
SJP.pl
1. zwiększyć objętość czegoś przez wypełnienie cieczą;
2. zwiększyć siłą powierzchnię czegoś
SJP.pl
nabranie szybkości, rozpędzenie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nabieranie coraz większej szybkości
Wiktionary
Rozpęd – kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.
Wikipedia
rzecz. rozpędzanie n., rozpędzenie n., pęd mrz.
przym. rozpędowy
czas. rozpędzać ndk., rozpędzić dk.
Wiktionary
(1.1) impet, rozbieg, rozmach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpędzać.
Wiktionary
rzecz. rozpęd mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpędzić.
Wiktionary
rzecz. rozpęd mrz.
Wiktionary
taki, który się rozperorował
SJP.pl
drzewo z rodziny nanerczowatych; śliwiec
SJP.pl
Śliwiec, rozpestlin, spondia (Spondias) – rodzaj drzew z rodziny nanerczowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują w południowo-wschodniej Azji, na Madagaskarze i w międzyzwrotnikowej części kontynentów amerykańskich.
Wikipedia
taki, który się rozpełznął; rozpełźnięty, rozpełzły
SJP.pl
taki, który się rozpełzł; rozpełźnięty, rozpełznięty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpinać)
(1.1) dokonany od|rozpinać.
Wiktionary
IPA: ˈrɔspʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: rospʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. rozpięcie n., rozpinanie n., rozpiętość ż.
czas. rozpinać ndk.
Wiktionary
1. potocznie: wypić wspólnie z kimś butelkę alkoholu;
2. spowodować u kogoś nałogowe picie alkoholu
SJP.pl
1. piekąc zbyt długo, spowodować rozpadnięcie czegoś;
2. rozpiec się -
a) rozpaść się pod wpływem pieczenia;
b) rozpiec się - nabrać ochoty do pieczenia
SJP.pl
1. piekąc zbyt długo, powodować rozpadnięcie czegoś;
2. rozpieka się - rozpadać się pod wpływem pieczenia
SJP.pl
potocznie: rozpieklać się - zaczynać się złościć; rozzłaszczać się
SJP.pl
1. powodować pienienie się czegoś;
2. rozpieniać się - zaczynać się mocno pienić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpieprzać.
Wiktionary
czas. rozpieprzać ndk.
Wiktionary
potocznie: zniszczyć coś doszczętnie, rozbić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpieprzać)
(1.1) dokonany od|rozpieprzać.
Wiktionary
(1.1) Drogie panie, pracowałyście w najlepszym zakładzie pod słońcem, ale się wam w głowie poprzewracało. Chciałybyście tylko brać, a nic od siebie nie dać. I kto ten zakład rozpieprzył – WY!”.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: rospʹi ̯epšyć
Wiktionary
czas. pieprzyć
przym. pieprznięty
Wiktionary
urządzenie rozpierające stosowane w budownictwie i górnictwie
SJP.pl
wulgarnie: podłużne rozcięcie w dolnej części spódnicy, sukienki, płaszcza, marynarki itp.
SJP.pl
niszczyć, psuć, robić bałagan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpierdalać.
Wiktionary
rzecz. rozpierdolenie n., rozpierdol m., rozpierucha ż.
czas. zapierdalać, pierdolić, rozpierdalać ndk., rozpierdolić dk.
Wiktionary
rozjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. rozwalić (coś), zniszczyć, zepsuć;
2. rozśmieszyć;
3. pokonać, wygrać (z kimś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wulg. slang. rozwalenie, zniszczenie, zepsucie
(1.2) wulg. slang. pokonanie kogoś, wygranie
forma czasownika.
(2.1) wulg. 2. os. lp. rozk. od: rozpierdolić
Wiktionary
rzecz. rozpierdolenie n., rozpierdalanie n.
czas. rozpierdolić dk., rozpierdalać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpierdolić.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: rospʹi ̯erdolẽńe
Wiktionary
rzecz. rozpierdalanie n., rozpierdol m., rozpierucha ż.
czas. zapierdalać, pierdolić, rozpierdolić dk., rozpierdalać ndk.
Wiktionary
rozjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. rozwalić (coś), zniszczyć, zepsuć;
2. rozśmieszyć;
3. pokonać, wygrać (z kimś)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpierdalać)
(1.1) dokonany od|rozpierdalać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: rospʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
rzecz. rozpierdol m., rozpierdolenie n., rozpierdalanie n., rozpierdziel m., rozpierducha ż.
czas. zapierdalać, pierdolić, rozpierdalać ndk.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: rozpierdolić
przymiotnik
(2.1) wulg. zniszczony, zepsuty, rozerwany
(2.2) wulg. będący w złym stanie psychicznym; smutny, zrozpaczony, rozbity
(2.3) wulg. rozrzucony; będący w nieładzie, bałaganie
Wiktionary
(2.2) Mam dziś ciężki dzień; jestem zupełnie rozpierdolony.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: rospʹi ̯erdolõny
Wiktionary
zob. pierdolić.
Wiktionary
(2.1) pot. rozwalony
(2.1-2) rozjebany
(2.2) załamany
Wiktionary
wulgarnie:
1. bijatyka, duża awantura;
2. afera, skandal
SJP.pl
rozpierdol, rozpiernicz; nieco wulgarnie:
1. rozgardiasz, bałagan, nieporządek; syf, burdel;
2. bijatyka, duża awantura; rozpierducha, rozróba;
3. dewastacja, zniszczenie
SJP.pl
rozpierdzielić, rozpieprzyć; potocznie:
1. rozbić, zniszczyć; rozwalić;
2. roztrwonić pieniądze;
3. rozrzucić, porozrzucać;
4. rozpierniczyć się - ulec zniszczeniu, rozbiciu
SJP.pl
rozpierdzielać, rozpieprzać; potocznie:
1. rozbijać, niszczyć; rozwalać;
2. roztrwaniać pieniądze;
3. rozrzucać, ciskać w wiele miejsc;
4. rozpierniczać się - ulegać zniszczeniu, rozbiciu
SJP.pl
rozpierdzielić, rozpieprzyć; potocznie:
1. rozbić, zniszczyć; rozwalić;
2. roztrwonić pieniądze;
3. rozrzucić, porozrzucać;
4. rozpierniczyć się - ulec zniszczeniu, rozbiciu
SJP.pl
rozpierzchać się:
1. oddalać się w różnych kierunkach; rozbiegać się, rozpraszać się;
2. o myślach, uczuciach: ulegać rozproszeniu
SJP.pl
rozpierzchnąć się:
1. oddalić się w różnych kierunkach; rozbiec się, rozproszyć się;
2. o myślach, uczuciach: ulec rozproszeniu
SJP.pl
rozpierzchły;
1. taki, który się rozbiegł, rozproszył w różne strony, w różnych kierunkach;
2. o myślach, uczuciach: rozproszony, pogubiony, chaotyczny
SJP.pl
rozpierzchnięty;
1. taki, który się rozbiegł, rozproszył w różne strony, w różnych kierunkach;
2. o myślach, uczuciach: rozproszony, pogubiony, chaotyczny
SJP.pl
1. zepsuć zbytnim pobłażaniem, nadmierną tolerancją, dogadzaniem komuś; rozpuścić;
2. rozpieścić się - stać się kapryśnym, wybrednym wskutek nadmiernego dogadzania sobie; rozkaprysić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpieszczać)
(1.1) zepsuć kogoś lub coś poprzez zbyt pobłażliwe traktowanie
czasownik zwrotny dokonany rozpieścić się (ndk. rozpieszczać się)
(2.1) zepsuć samego siebie, ulegając własnym kaprysom
Wiktionary
rzecz. pieścidełko n., rozpieszczanie n., rozpieszczenie n., pieszczoch mos., pieszczota ż.
czas. pieścić ndk., rozpieszczać ndk.
Wiktionary
1. psuć zbytnim pobłażaniem, nadmierną tolerancją, dogadzaniem komuś; rozpuszczać;
2. rozpieszczać się - nadmiernie sobie dogadzając, stawać się kapryśnym, wybrednym; rozkapryszać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpieścić)
(1.1) traktować zbyt pobłażliwie
czasownik zwrotny niedokonany rozpieszczać się (dk. rozpieścić się)
(2.1) wykazywać przesadną dbałość o własny dobrobyt; ulegać swoim kaprysom
Wiktionary
rzecz. pieścidełko n., rozpieszczanie n., pieszczoch mos., pieszczota ż.
czas. rozpieścić dk.
przym. rozpieszczony
Wiktionary
(1.1) dogadzać, głaskać, niańczyć, rozbisurmaniać, rozpaskudzać, rozpuszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpieszczać.
Wiktionary
rzecz. pieszczota ż., pieścidełko n.
czas. rozpieścić, rozpieszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpieścić.
Wiktionary
rzecz. pieszczota ż., pieścidełko n.
czas. rozpieścić
Wiktionary
ćwiczenie gimnastyczne polegające na unoszeniu i rozkładaniu na bok ramion z ciężarkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odległość pomiędzy najdalszymi krańcami
(1.2) odległość między skrajnymi wartościami
Wiktionary
(1.1) Poruszaliśmy się po terenie o rozpiętości blisko czterdziestu kilometrów.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpʲjɛ̃ntɔɕt͡ɕ, AS: rospʹi ̯ẽntość
Wiktionary
czas. rozpiąć
Wiktionary
(1.1) zasięg
(1.2) skala, zakres
Wiktionary
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselować, spikselizować, zapikselować, zapikselizować, wypikselować, wypikselizować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpiąć)
(1.1) rozłączać coś zapiętego
(1.2) rozkładać coś złożonego
czasownik zwrotny niedokonany rozpinać się (dk. rozpiąć się)
(2.1) stawać się rozpiętym
(2.2) ulegać rozciągnięciu, rozłożeniu
Wiktionary
rzecz. rozpinacz mrz., rozpinanie n.
czas. rozpiąć dk.
przym. rozpinający, rozpinany
Wiktionary
(1.2) rozciągać, rozkładać
Wiktionary
gatunek leszcza, ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
Rozpiór, siniec (Ballerus ballerus) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Wikipedia
1. zapisany plan działań; rozpiska;
2. dawniej:
a) długie, obszerne pismo;
b) rozpisywanie się o czymś;
c) różnica zdań, protest
SJP.pl
czasownik
(1.1) ogłosić konkurs
(1.2) szt. rel. pokryć malarstwem ikonowym
Wiktionary
rzecz. rozpiska ż., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpisać.
Wiktionary
rzecz. rozpiska ż., pisanina ż.
Wiktionary
potocznie: zapisany plan działań; rozpis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zapisany plan jakiegoś działania
Wiktionary
(1.1) Skoro napisane, że nasza, to nie ma innej możliwości, rozpiska na cały rok wisi na korytarzu.
Wiktionary
rzecz. rozpisanie n., pisanina ż.
czas. rozpisać dk.
Wiktionary
1. robić odpisy, przepisywać tekst kilka razy dla kilku osób, np. dla aktorów;
2. ogłaszać drukiem, podawać do publicznej wiadomości;
3. przydzielać coś kilku osobom, dzielić coś pomiędzy kilka osób;
4. rozpisywać się - pisać obszernie, szczegółowo
SJP.pl
1. potocznie: wypić wspólnie z kimś butelkę alkoholu;
2. spowodować u kogoś nałogowe picie alkoholu
SJP.pl
wulgarnie: rozwalać, niszczyć, rozrzucać coś; rozjebywać, rozpierdalać
SJP.pl
rozpierdol, rozpierdziel, rozpiernicz; wulgarnie:
1. rozgardiasz, bałagan, nieporządek; syf, burdel;
2. bijatyka, duża awantura; rozpierducha, rozróba;
3. dewastacja, zniszczenie
SJP.pl
1. potocznie: wypić wspólnie z kimś butelkę alkoholu;
2. spowodować u kogoś nałogowe picie alkoholu
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyrównać coś sypkiego równo po powierzchni gruntu
Wiktionary
IPA: ˌrɔsplãnˈtɔvat͡ɕ, AS: rosplãntovać
Wiktionary
rzecz. plantowanie n., rozplantowanie n., plant mrz., planty nmos.
czas. plantować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozplantować.
Wiktionary
czas. rozplantować dk.
rzecz. plant mrz., planty nmos.
Wiktionary
wyrównywać po powierzchni gruntu
SJP.pl
1. plaskając, rozpłaszczać, rozbijać;
2. rzadko: rozplaskiwać się - stawać się płaskim; rozpłaszczać się
SJP.pl
w biologii:
1. rozmnażanie się, rozrost komórek w organizmie;
2. nadmierne powiększanie się jakiegoś narządu na skutek rozrostu jego komórek
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozplatać.
Wiktionary
rzecz. rozplatanie n.
czas. rozplatać ndk.
Wiktionary
proces odwrotny do splotu funkcji; dekonwolucja
SJP.pl
Dekonwolucja (rozplot, ang. deconvolution) – proces odwrotny do splotu funkcji. W cyfrowym przetwarzaniu sygnałów nazywa się czasem „odplataniem” sygnałów (w przeciwieństwie do ich splatania). Polega ona na określeniu funkcji opisującej zakłócenia (np. szum o charakterze funkcji harmonicznej) w celu ich odfiltrowania od zarejestrowanych danych i uzyskania niezakłóconych danych (np. uzyskanie ostrego obrazu z zamazanego zdjęcia).
Wikipedia
potocznie: plotkując, rozgłosić coś; rozpowiedzieć, rozpaplać, roztrąbić
SJP.pl
potocznie: plotkując, rozgłosić coś; rozpowiedzieć, rozpaplać, roztrąbić
SJP.pl
plusnąć kropelkami na wszystkie strony; rozbryzgnąć, rozbryzgać
SJP.pl
dać początek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|rozpoczynać.
czasownik zwrotny dokonany rozpocząć się (ndk. rozpoczynać się)
(2.1) dokonany od|rozpoczynać się.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpɔt͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: rospočõńć
Wiktionary
czas. począć, rozpoczynać, napocząć
rzecz. rozpoczęcie n., poczęcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpocząć.: zapoczątkowanie czegoś, nadanie czemuś początku
(1.2) moment w którym coś się rozpoczyna
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔˈt͡ʃɛ̃ɲt͡ɕɛ, AS: rospočẽńće
Wiktionary
rzecz. rozpoczynanie n.
czas. począć dk., rozpoczynać ndk., rozpocząć dk.
Wiktionary
(1.1) zapoczątkowanie, inicjacja, zainicjowanie
(1.2) początek, start, podn. inauguracja
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpocząć)
(1.1) inicjować coś, dawać początek
(1.2) znaleźć się na początku
czasownik zwrotny niedokonany rozpoczynać się (dk. rozpocząć się)
(2.1) zaczynać się
Wiktionary
(1.1) Byłem zmęczony i nie chciałem rozpoczynać rozmowy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔˈt͡ʃɨ̃nat͡ɕ, AS: rospočỹnać
Wiktionary
rzecz. rozpoczęcie n., rozpoczynanie n., nadpoczęcie n., napoczęcie n., napoczynanie n., poczęcie n., poczynanie n., ponapoczynanie n., porozpoczynanie n.
czas. rozpocząć dk., nadpocząć dk., napocząć dk., napoczynać ndk., począć dk., poczynać ndk., ponapoczynać dk., porozpoczynać dk.
Wiktionary
(1.1) inicjować
(1.1-2) zaczynać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpoczynać.
Wiktionary
rzecz. rozpoczęcie n.
czas. począć, rozpoczynać ndk.
Wiktionary
rozpodobniać się - o głosce będącej w bliskim sąsiedztwie z inną, identyczną: ulegać zmianie
SJP.pl
zjawisko fonetyczne, w którym jeden z dwóch takich samych fonemów ulega zmianie (zostaje zastąpiony podobnym); odpodobnienie; dysymilacja
SJP.pl
Dysymilacja (łac. dissimilis „niepodobny”), odpodobnienie, rozpodobnienie – proces fonetyczny, w wyniku którego wytwarzają się lub powiększają różnice pomiędzy głoskami w obrębie jakiegoś odcinka wypowiedzi, a więc głoski te stają się mniej podobne do siebie.
Wikipedia
dawniej:
1. umieszczać coś nie wiadomo gdzie;
2. rozpodziewać się - gubić się, znikać, rozpraszać się
SJP.pl
stan pięknej, bezchmurnej pogody następującej po okresie zachmurzenia, deszczu, śniegu itp.
SJP.pl
rozpogodzić się - o niebie: stać się bezchmurnym, pogodnym
SJP.pl
rzadko: rozpić;
1. sprawić, żeby ktoś zaczął nadużywać alkoholu;
2. rozpoić się - zacząć nadużywać alkoholu
SJP.pl
rozpolitykowywać się - zaczynać rozprawiać na tematy polityczne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. duży rozporek;
2. siła działająca na podpory łuku, kopuły, sklepienia gotyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od: rozporek
(1.2) duży rozporek
(1.3) archit. siła rozpierająca elementy łuku, sklepienia łukowego, kopuły
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: rozpora
Wiktionary
rzecz. rozporek m., rozpora ż., rozpórka ż., rozpieranie n., rozparcie n., rozepchnięcie n., pchanie n., pchnięcie n.
czas. rozpierać ndk., rozepchnąć dk., pchać ndk., pchnąć dk.
przym. rozporowy, rozporkowy, rozpórkowy
Wiktionary
Rozpora (budownictwo) lub rozpórka – element dystansowy, rozpierający, mający za zadanie utrzymywanie innych elementów konstrukcji w stałej odległości od siebie, zwykle usztywniający konstrukcję.
Zastosowania rozpórki:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. zapinane rozcięcie w spodniach
(1.2) kraw. rozcięcie w spódnicy
(1.3) kraw. rozcięcie w męskich majtkach
Wiktionary
IPA: rɔsˈpɔrɛk, AS: rosporek
Wiktionary
przym. rozporkowy
rzecz. rozpór mrz.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. bontek.
(1.2) rozcięcie
(1.3) otwór frontowy, kieszeń, Y-front
Wiktionary
element konstrukcyjny rozpierający, wzmacniający coś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rozporkiem, dotyczący rozporka
Wiktionary
rzecz. rozporek m., rozpór m.
Wiktionary
Rozpornica, rozpornica sieciowa, deska trałowa – płyta rozpierająca skrzydła włoka podczas ciągnięcia (trałowania).
Rozpornicą nazywa się też belkę mocowaną w luku poprzecznie do osi symetrii statku, służącą do przenoszenia sił i mocowania desek lukowych. Ze względu na rozpowszechnienie nowszych metod zamykania ładowni obecnie rzadko spotykana.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozporządzić)
(1.1) nakazywać, jak ktoś ma działać w jakiejś sprawie
(1.2) mieć do dyspozycji; mieć na swoje usługi
czasownik zwrotny niedokonany rozporządzać się (dk. rozporządzić się)
(2.1) dysponować samowolnie; postępować według swej woli
Wiktionary
rzecz. rozporządzanie n.
czas. rozporządzić dk.
przym. rozporządzający
Wiktionary
(1.1) dysponować, rozkazywać, rządzić, zarządzać
(1.2) dysponować, mieć, posiadać, rozrządzać, władać
(2.1) rządzić się
Wiktionary
taki, którym da się rozporządzać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którym można rozporządzać
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔʒɔ̃nˈd͡zalnɨ, AS: rospožõnʒalny
Wiktionary
czas. rozporządzać (się) ndk., rozporządzić (się) dk.
rzecz. rozporządzanie ndk., rozporządzenie dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. akt normatywny, stanowiący źródła powszechnie obowiązującego prawa, wydany na podstawie szczegółowego upoważnienia ustawowego i w celu wykonania ustawy;
(1.2) odczasownikowy od|rozporządzić.
Wiktionary
Rozporządzenie – akt normatywny wydawany na podstawie upoważnienia zawartego w ustawie, które precyzuje który podmiot i w jaki sposób ma wprowadzić zmiany określone w ustawie.
Wikipedia
(1.1) Organ wydający rozporządzenie powinien dbać, aby nie przekroczyć delegacji ustawowej.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: rospožõnʒẽńe
Wiktionary
przym. rozporządzalny
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. rozsypać
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔˈsaʒɨt͡ɕ, AS: rosposažyć
Wiktionary
1. umieszczać coś na dużej przestrzeni, układać szeroko;
2. rozszerzać, zwiększać zakres czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpostrzeć)
(1.1) rozkładać na dużej powierzchni coś przedtem złożonego
(1.2) daw. rozszerzać zasięg czego
czasownik zwrotny niedokonany rozpościerać się (dk. rozpostrzeć się)
(2.1) zajmować dużą powierzchnię lub przestrzeń
Wiktionary
(2.1) Plantacje bananów rozpościerały się po obu stronach, parę anten radiowych tkwiło na wzniesieniu.
Wiktionary
rzecz. rozpościeranie n.
czas. rozpostrzeć dk.
Wiktionary
(1.1) rozkładać, rozprostowywać, rozścielać
(2.1) ciągnąć się, rozciągać się, rozlegać się, rozpinać się, roztaczać się
Wiktionary
rozciągnąć, rozpiąć na dużej powierzchni coś uprzednio złożonego, zgniecionego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpowiedzieć)
(1.1) dzielić się wiadomościami z wszystkimi
Wiktionary
(1.1) A po co Justysia rozpowiada, że się mój ożenek szykuje?
Wiktionary
rzecz. rozpowiadanie n.
czas. powiedzieć
Wiktionary
(1.1) bębnić, paplać, rozgadywać, rozgłaszać, rozplotkowywać
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozpowiadać.
Wiktionary
(1.1) Patrycja rozpowiedziała w szkole, że byliśmy razem w łóżku…
Wiktionary
rzecz. rozpowiedzenie n.
czas. powiedzieć
Wiktionary
umożliwiać wszechstronny dostęp do publikowanego materiału
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpowszechnić)
(1.1) niedokonany od|rozpowszechnić.
czasownik zwrotny niedokonany rozpowszechniać się (dk. rozpowszechnić się)
(2.1) niedokonany od|rozpowszechnić się.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔfˈʃɛxʲɲät͡ɕ, AS: rospofšeχʹńäć
Wiktionary
rzecz. rozpowszechnianie n., rozpowszechnienie n.
czas. rozpowszechnić dk.
przym. rozpowszechniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś powszechnie znanym
Wiktionary
czas. rozpowszechnić, rozpowszechniać ndk.
przym. rozpowszechniony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpowszechniać)
(1.1) uczynić coś powszechnie znanym
czasownik zwrotny dokonany rozpowszechnić się (ndk. rozpowszechniać się)
(2.1) stać się znanym lub używanym powszechnie
(2.2) wystąpić często lub w dużej liczbie
Wiktionary
rzecz. rozpowszechnianie n., rozpowszechnienie n.
czas. rozpowszechniać ndk.
przym. rozpowszechniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie czegoś powszechnie znanym
Wiktionary
czas. rozpowszechniać, rozpowszechnić dk.
przym. rozpowszechniony
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) występujący powszechnie, często, na dużą skalę
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: rozpowszechnić
Wiktionary
(1.1) Burak jest szeroko rozpowszechniony w kuchni słowiańskiej (np. w zupach takich jak barszcz i botwinka).
(1.1) Imię Astryda jest najbardziej rozpowszechnione w krajach nordyckich, ale jego użycie widuje się wskutek emigracji także na przykład we Francji czy w USA.
Wiktionary
rzecz. rozpowszechnianie n., rozpowszechnienie n.
czas. rozpowszechniać ndk., rozpowszechnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|rozpoznawać.
czasownik zwrotny dokonany rozpoznać się (ndk. rozpoznawać się)
(2.1) dokonany od|rozpoznawać się.
Wiktionary
czas. rozpoznawać
rzecz. rozpoznanie n., rozpoznawanie n., znawstwo n., rozpoznawalność ż.
przym. rozpoznawczy, rozpoznawalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. stwierdzenie rodzaju choroby;
(1.2) praw. adm. rozpatrzenie sprawy przez sąd lub organ administracji
(1.3) wojsk. działalność wojsk na polu walki mająca na celu zdobycie informacji o nieprzyjacielu;
(1.4) dokonanie identyfikacji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dokumentacji medycznej rozpoznania należy wpisywać zgodnie z międzynarodową klasyfikacją ICD-10.
(1.2) Poucza się stronę, że w przypadku nieuzupełnienia braków formalnych podanie zostanie pozostawione bez rozpoznania.
(1.3) Rozpoznanie bojem prowadzi często do nieproporcjonalnie wysokich strat w stosunku do osiąganych efektów operacyjnych.
(1.4) Syn denata przybył do kostnicy na rozpoznanie zwłok.
Wiktionary
IPA: ˌrɔspɔzˈnãɲɛ, AS: rospoznãńe
Wiktionary
rzecz. rozpoznawalność ż., rozpoznawanie n., znawstwo n.
przym. rozpoznawalny, rozpoznawczy
przysł. rozpoznawalnie, rozpoznawczo
czas. rozpoznać dk., rozpoznawać ndk.
Wiktionary
(1.1) diagnoza
(1.2) rozpatrzenie
(1.3) zwiad
(1.4) identyfikowanie, identyfikacja
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpoznać)
(1.1) identyfikować kogoś lub coś, wyróżniając spośród innych; badając, stwierdzić, określić coś
(1.2) praw. badać, rozpatrywać
czasownik zwrotny niedokonany rozpoznawać się (dk. rozpoznać się)
(2.1) rozpoznawać (1.1) samego siebie
(2.2) widząc się, identyfikować się wzajemnie
(2.3) daw. orientować się w czymś, zaznajamiać się z czymś
Wiktionary
(1.1) Lekarze bardzo rzadko rozpoznają tę chorobę.
(1.1) Kto fałsz i prawdę rozpoznawa lotnie, (…) / Takiego człeka mężem zwać się godzi.
(1.2) Sąd rozpoznawał sprawę przez cały rok!
(2.3) On się jeszcze rozpoznawa, / Ale nie zna się na tobie, / Boś ty mu ni siostra, ni żona.
Wiktionary
rzecz. rozpoznawanie n., rozpoznanie n., znawstwo n., rozpoznawalność ż.
czas. poznać dk., poznawać ndk., rozpoznać dk., zapoznać dk., zapoznawać ndk.
przym. rozpoznawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co łatwo można odróżnić od innych
Wiktionary
(1.1) Wysokie miejsce to nie tylko kwestia rozpoznawalności, ale także autorytetu, który może być wartościowy dla danej marki.
Wiktionary
rzecz. rozpoznanie n., rozpoznawanie n.
czas. rozpoznać dk., rozpoznawać ndk.
przym. rozpoznawalny
przysł. rozpoznawalnie
Wiktionary
dający się rozpoznać, łatwy do rozpoznania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się rozpoznać
Wiktionary
(1.1) Nike z Samotraki, znaleziona w 1863 r., jest jedną z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych rzeźb na świecie.
(1.1) Jego twarz była rozpoznawalna pomimo wąsów, które sobie zapuścił.
Wiktionary
rzecz. rozpoznanie n., rozpoznawanie n., rozpoznawalność ż.
czas. rozpoznać
przym. rozpoznawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) identyfikowanie kogoś lub czegoś
(1.2) praw. badanie, rozpatrywanie danej kwestii
Wiktionary
Rozpoznawanie - forma pamiętania informacji i proces pamięciowy, który polega na dopasowaniu kodowanej informacji do tych, które już są zgromadzone w pamięci. W efekcie jest się w stanie rozpoznać, czy dana informacja jest znana, czy jest nowa.
Wikipedia
(1.1) Aktywiści w różnych częściach świata zaczęli opracowywać oprogramowanie do rozpoznawania twarzy w celu identyfikacji policjantów podejrzewanych o napaści na protestujących.
Wiktionary
rzecz. rozpoznanie n., znawstwo n., rozpoznawalność ż.
przym. rozpoznawalny, rozpoznawczy
czas. rozpoznawać ndk., rozpoznać dk.
Wiktionary
1. umożliwiający identyfikację, np. znak rozpoznawczy;
2. mający na celu zdobycie określonych informacji o przeciwniku, np. samolot rozpoznawczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający sposobność rozpoznania
(1.2) mający za cel rozpoznanie
Wiktionary
rzecz. rozpoznanie n., rozpoznawanie n.
czas. rozpoznać dk., rozpoznawać ndk.
przym. rozpoznawalny
Wiktionary
(1.1) identyfikacyjny
Wiktionary
podzielić na dwie równe części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpracować.
Wiktionary
czas. pracować, rozpracować dk.
przym. zapracowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpracowywać.
Wiktionary
czas. pracować, rozpracowywać ndk.
przym. zapracowany
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozprasowywać)
(1.1) prasując, rozprostować, wygładzić, usunąć zagięcia w materiale; prasując spłaszczyć
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozprostowanie, wygładzenie, usunięcie zagięć w materiale
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozprasować)
(1.1) niedokonany od|rozprasować.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozprostowywanie, wygładzanie, usuwanie zagięć w materiale
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozproszyć)
(1.1) powodować rozsypkę, rozejście się, rozrzut na wszystkie strony
(1.2) uniemożliwiać skupienie się nad czym
(1.3) rozpędzać na wszystkie strony
(1.4) powodować zmalenie, zanik czego
(1.5) przyczyniać się do ustąpienia niewłaściwych stanów psychicznych
czasownik zwrotny niedokonany rozpraszać się (dk. rozproszyć się)
(2.1) ulegać rozproszeniu: rozdrobnieniu, rozrzutowi, rozsypce, zanikowi
(2.2) uciekać bezładnie, rozchodzić się w różnych kierunkach
(2.3) tracić uwagę
(2.4) chem. rozchodzić się w danym ośrodku
(2.5) meteorol. ulegać ustąpieniu
Wiktionary
rzecz. rozpraszanie n., rozproszenie n.
czas. rozproszyć
Wiktionary
(1.1) rozdrabniać, roznosić, rozrzucać, rozsypywać
(1.2) dekoncentrować
(1.3) rozganiać, rozgramiać, rozpędzać
(1.4) rozjaśniać
(1.5) rozwiewać
(2.1) niknąć, rozchodzić się, rozdrabniać się, rozjaśniać się, rozpryskiwać się, rozrzucać się
(2.2) rozchodzić się, rozpierzchać się
(2.3) dekoncentrować się, rozmieniać się na drobne
(2.5) przechodzić, rozchodzić się, ustępować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpraszać.
Wiktionary
Wikipedia
czas. rozproszyć, rozpraszać ndk.
Wiktionary
1. pisemna praca naukowa;
2. posiedzenie sądu rozpatrujące jakąś sprawę;
3. debata, dyskusja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. proces sądowy
(1.2) debata, dyskusja
(1.3) rodzaj pisemnej pracy naukowej
(1.4) rozstrzygnięcie sporu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj rano poszedłem do sądu na rozprawę.
(1.3) O tym, że zależało mu na tym, aby traktat ten odebrany został jako poważna rozprawa naukowa świadczą zarówno liczne przypisy, w których podawał on uściślenia, wyjaśnienia i źródła swoich informacji, jak i dołączone do niego w formie aneksów różnego rodzaju dokumenty i listy (…)
Wiktionary
IPA: rɔsˈprava, AS: rosprava
Wiktionary
rzecz. rozprawianie n., rozprawienie n.
:: zdrobn. rozprawka ż.
czas. rozprawiać ndk., rozprawić dk., prawić ndk.
Wiktionary
(1.1) sprawa, przewód sądowy, proces
(1.2) dyskusja, debata, polemika, dysputa
(1.3) studium, opracowanie, elaborat, referat
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) długo opowiadać o czymś
czasownik zwrotny niedokonany rozprawiać się (dk. rozprawić się)
(2.1) załatwiać jakieś porachunki z kimś, najczęściej stosując przemoc; rozstrzygnąć jakiś problem, konflikt, spór, zatarg
Wiktionary
(1.1) Teraz z punktu widzenia zawodowego mogła z przyjemnością rozprawiać z nią o strojach i bieliźnie.
Wiktionary
IPA: rɔsˈpravʲjät͡ɕ, AS: rospravʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. rozprawianie n., rozprawa
Wiktionary
(1.1) rozwodzić się, gawędzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozprawiać.
Wiktionary
czas. rozprawiać ndk.
rzecz. rozprawa ż.
Wiktionary
rozstrzygnąć konflikt, stosując przemoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozprawiczać.
Wiktionary
czas. rozprawiczać ndk.
Wiktionary
1. niewielka, pisemna praca naukowa;
2. pisemna praca szkolna, w której należy uzasadnić jakieś założenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pisemna praca szkolna, w której uczeń ma uzasadnić jakąś tezę
Wiktionary
Rozprawka – pisemna forma wypowiedzi, zawierająca rozważania na określony temat. Jej nazwa pochodzi od czasownika „rozprawiać”. Składa się ze wstępu (tezy/hipotezy), rozwinięcia (argumentów), zakończenia (potwierdzenia tezy lub potwierdzenia/obalenia hipotezy).
Wikipedia
(1.1) Rozprawka jest zasadą szkolnego egzaminu.
Wiktionary
rzecz. rozprawa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozprężać.
Wiktionary
Rozprężanie – proces odwrotny do sprężania, tzn. polegający na obniżeniu ciśnienia układu; zwykle wiąże się z ekspansją.
Wikipedia
IPA: ˌrɔsprɛ̃w̃ˈʒãɲɛ, AS: rosprẽũ̯žãńe
Wiktionary
czas. rozprężać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. wojsk. rozproszenie się
Wiktionary
taki, który rozpromieniał
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpromieniać)
(1.1) uczynić jaśniejszym, rozświetlić
(1.2) nadać pogodny wygląd
czasownik zwrotny dokonany rozpromienić się (ndk. rozpromieniać się)
(2.1) stać się jasnym, rozświetlonym
(2.2) przybrać pogodny wygląd
Wiktionary
(1.1) Malarz rozpromienił tło, dodając odrobinę bieli.
(1.2) Pan Ludwik wyszedł rozpromieniony z sali egzaminacyjnej.
(2.1) Niebo się rozpromieniło, już nie będzie padać.
(2.1) Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Wiktionary
rzecz. rozpromienienie n.
Wiktionary
spopularyzować, upowszechnić; wypromować
SJP.pl
rzadko: czynić coś ogólnie znanym, akceptowanym, stosowanym; popularyzować, upowszechniać
SJP.pl
prósząc, rozsypywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozniesienie na wszystkie strony; bezładne rozrzucenie
(1.2) rozmieszczenie w różnych miejscach
(1.3) niebycie skupionym
(1.4) utracenie intensywności lub zniknięcie
(1.5) wpłynięcie na zanik u kogoś jakiegoś uczucia
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Podczas wojny księgozbiór uległ rozproszeniu.
(1.3) By nie ulegać rozproszeniu, chodził z książką do altany.
Wiktionary
rzecz. rozproszeniec mos.
czas. rozpraszać ndk., rozproszyć dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który przyjmuje bezładne rozmieszczenie, na wszystkie strony; taki, którego elementy rozmieściły się daleko od siebie
(1.2) niepotrafiący się skupić
Wiktionary
(1.1) dyspersyjny, porozrzucany, rozpełzły, rozrzucony, rozsiany, rozsypany
(1.2) rozkojarzony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpraszać)
(1.1) dokonany od|rozpraszać.
czasownik zwrotny dokonany rozproszyć się (ndk. rozpraszać się)
(2.1) dokonany od|rozpraszać się.
Wiktionary
rzecz. rozpraszanie n., rozproszenie n.
czas. rozpraszać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozprowadzić)
(1.1) doprowadzać do różnych miejsc, osób, instytucji
(1.2) nakładać cienką warstwę danej substancji na jakąś powierzchnię
(1.3) doprowadzać do rozcieńczenia czegoś
(1.4) prowadząc, kierować wiele osób do różnych miejsc
Wiktionary
rzecz. rozprowadzanie n.
czas. rozprowadzić, wprowadzać
Wiktionary
(1.1) dystrybuować, kolportować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozprowadzać)
(1.1) dokonany od|rozprowadzać.
Wiktionary
rzecz. rozprowadzanie n., rozprowadzenie n.
czas. rozprowadzać ndk.
Wiktionary
1. wyciągać nitki, którymi jest coś zszyte; wypruwać;
2. rozcinać, ranić;
3. rozrywać coś odsłaniając wnętrze;
4. rozpruwać się - rozrywać się na szwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) strumień cieczy lub jego ślad w postaci rozbryzgniętych, drobniutkich kropel
Wiktionary
rzecz. rozpryskiwacz mrz.
czas. rozpryskać dk., rozpryskiwać ndk.
Wiktionary
rozprysnąć;
1. pryskając, rozchlapać coś na wszystkie strony;
2. rozpryskać się:
a) o płynach: zostać rozchlapanym, rozpryskanym;
b) rozpaść się na drobne części; rozsypać się, rozbić się gwałtownie;
c) przenośnie: w krótkim czasie rozejść się, rozbiec się na wszystkie strony
SJP.pl
1. pryskając, rozchlapywać coś na wszystkie strony;
2. rozpryskiwać się:
a) o płynach: być rozchlapanym, rozpryskanym;
b) rozpadać się na drobne części; rozsypywać się, rozbijać się gwałtownie;
c) przenośnie: w krótkim czasie rozchodzić się, rozbiegać się na wszystkie strony
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpryskać lub rozprysnąć)
(1.1) sprawiać, że krople danej cieczy szybko rozprzestrzeniają się w różnych kierunkach
(1.2) sprawiać, że dany przedmiot rozpada się na drobne kawałki
czasownik zwrotny niedokonany rozpryskiwać się (dk. rozpryskać się lub rozprysnąć się)
(2.1) o danej cieczy: rozprzestrzeniać się szybko jako krople
(2.2) o danym przedmiocie: rozpadać się na drobne kawałki
(2.3) pot. o ludziach lub zwierzętach: szybko rozchodzić się w różne strony
Wiktionary
(2.2) Jeśli np. w czasie szybkiej jazdy w taką szybę uderzy kamyk, to szyba nie rozpryskuje się na drobne kawałeczki.
Wiktionary
czas. pryskać
rzecz. rozprysk mrz.
Wiktionary
1. → rozprysk (strumień cieczy);
2. rozpadający się na wiele kawałków po wybuchu; odłamkowy
SJP.pl
rozpryskać;
1. pryskając, rozchlapać coś na wszystkie strony;
2. rozprysnąć się:
a) o płynach: zostać rozchlapanym, rozpryskanym;
b) rozpaść się na drobne części; rozsypać się, rozbić się gwałtownie;
c) przenośnie: w krótkim czasie rozejść się, rozbiec się na wszystkie strony
SJP.pl
rozpryskać;
1. pryskając, rozchlapać coś na wszystkie strony;
2. rozprysnąć się:
a) o płynach: zostać rozchlapanym, rozpryskanym;
b) rozpaść się na drobne części; rozsypać się, rozbić się gwałtownie;
c) przenośnie: w krótkim czasie rozejść się, rozbiec się na wszystkie strony
SJP.pl
taki, który rozprysł; rozpryśnięty
SJP.pl
drzewce biegnące po przekątnej żagla - na barkach, małych statkach rybackich
SJP.pl
Rozprza – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza, której jest siedzibą. Leży nad rzekami Bogdanówką oraz Luciążą.
Miejscowość uzyskała lokację miejską przed 1272 rokiem. Pierwotnie Rozprza należała do prowincji łęczyckiej i do księstwa łęczyckiego jako siedziba kasztelanii rozpierskiej, która w XIII wieku stała się częścią księstwa sieradzkiego, a następnie ziemi sieradzkiej. W drugiej połowie XVI wieku położona była w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego.
Wikipedia
mieszkaniec Rozprzy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Rozprzy (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Rozprza
SJP.pl
rozciągnąć wyprzędzione nici
SJP.pl
drzewce biegnące po przekątnej żagla - na barkach, małych statkach rybackich
SJP.pl
sprzedać kolejno wielu osobom; rozsprzedać
SJP.pl
sprzedawać kolejno wielu osobom; rozsprzedawać
SJP.pl
rozciągać wyprzędzione nici
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozprzestrzenić)
(1.1) powodować występowanie czego w przestrzeni
(1.2) czynić powszechnym, znanym
czasownik zwrotny niedokonany rozprzestrzeniać się (dk. rozprzestrzenić się)
(2.1) występować na rozległym obszarze
(2.2) stawać się powszechnym, znanym
Wiktionary
(1.1) Sromotnik smrodliwy rozprzestrzenia swoje zarodniki za pośrednictwem much, przyciąganych przez jego cuchnącą i oślizgłą zieloną warstwę zarodnikową.
(2.2) Chińskie tradycyjne techniki medyczne, jak akupunktura i tai chi, zaczynają z sukcesem rozprzestrzeniać się w prowincji Pinar del Rio na zachodzie Kuby.
Wiktionary
rzecz. rozprzestrzenianie n., rozprzestrzenienie n.
czas. rozprzestrzenić
przym. przestrzenny
Wiktionary
(1.2) rozpowszechniać, rozpropagowywać, upowszechniać
(1.2) rozpowszechniać się, rozpropagowywać się, upowszechniać się
Wiktionary
zdolność do rozprzestrzeniania się
SJP.pl
zdolny do rozprzestrzeniania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powodowanie występowania czegoś w przestrzeni
(1.2) czynienie czegoś powszechnym, znanym
Wiktionary
(1.1) Gromadząc, a tym samym rozsiewając, nasiona drzew, sójka już od epoki lodowcowej przyczynia się do rozprzestrzeniania się dębu na północ.
(1.1) Kilkanaście osób podejrzanych o rozprzestrzenianie cholery przy użyciu czarów padło ofiarą linczu. Ciała ofiar zostały rozsiekane maczetami, a następnie spalone.
Wiktionary
czas. rozprzestrzeniać ndk., rozprzestrzenić dk.
przym. przestrzenny
rzecz. rozprzestrzenienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozprzestrzeniać)
(1.1) dokonany od|rozprzestrzeniać.
czasownik zwrotny dokonany rozprzestrzenić się (ndk. rozprzestrzeniać się)
(2.1) dokonany od|rozprzestrzeniać się.
Wiktionary
czas. rozprzestrzeniać ndk.
rzecz. rozprzestrzenianie n., rozprzestrzenienie n.
przym. przestrzenny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) występowanie czegoś w przestrzeni
(1.2) uczynienie czegoś powszechnym, znanym
Wiktionary
(1.1) W Polsce jej rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane.
Wiktionary
rzecz. rozprzestrzenianie n.
czas. rozprzestrzenić dk., rozprzestrzeniać ndk.
przym. przestrzenny
Wiktionary
brak ładu, porządku
SJP.pl
związany z rozprzą (np. ożaglowanie rozprzowe)
SJP.pl
rozpsalmiać się - dawniej: zaczynać brzmieć jak psalm
SJP.pl
bardzo nabrzmieć, napuchnąć
SJP.pl
taki, który rozpuchł (bardzo nabrzmiał); rozpuchły
SJP.pl
taki, który rozpuchł (bardzo nabrzmiał); rozpuchnięty
SJP.pl
rozpucz lepiężnikowiec - największy chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
dawniej: rozpęknięcie się; dziś tylko w związkach frazeologicznych "śmiać się do rozpuku" albo "zaśmiewać się do rozpuku" - bardzo się śmiać, zanosić się śmiechem
SJP.pl
rozpurpurzać się - stawać się purpurowym, zaczynać mienić się purpurą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpuszczać)
(1.1) sporządzić roztwór dwóch lub więcej substancji, zwykle o różnym stanie skupienia
(1.2) wywołać zmianę stanu skupienia, topnienie czegoś
(1.3) zwykle w odniesieniu do włosów: rozpleść, uwolnić z zapięcia, rozwiązać
(1.4) pot. rozesłać, skierować w różne strony
(1.5) pot. rozwiązać jakiś zespół, oddział itp., zwolnić po spełnionym zadaniu
(1.6) pot. rozpieścić kogoś, pozwolić na samowolę
(1.7) pot. roztrwonić majątek na rzeczy zbędne błahe
czasownik zwrotny dokonany rozpuścić się (ndk. rozpuszczać się)
(2.1) dokonany od|rozpuszczać się. (np. w cieczy)
(2.2) dokonany od|rozpuszczać się. (np. o śniegu)
(2.3) dokonany od|rozpuszczać się. (zwykle o włosach)
(2.4) pot. dokonany od|rozpuszczać się. (np. o kimś niesubordynowanym)
Wiktionary
(1.1) Rozpuściłem pięć łyżeczek cukru w szklance herbaty.
(1.2) Sól rozpuściła lód na chodnikach.
(1.2) Ten lakier do paznokci rozpuścisz tylko acetonem.
(1.3) Poprosiłem Anię, żeby rozpuściła włosy.
(1.4) Policjanci rozpuścili psy tropiące po lesie i wkrótce natrafiono na zwłoki.
(1.4) Po powrocie z wycieczki rozpuściliśmy uczniów do domów.
(1.6) Ależ wy rozpuściliście Kacperka. Teraz trzeba go wciąż nosić na rękach.
(1.7) Rozpuściłeś pieniądze, które dałam ci na cały miesiąc?!
Wiktionary
IPA: rɔsˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: rospuśćić
Wiktionary
rzecz. rozpuszczenie n., rozpuszczanie n., rozpuszczalnik m., rozpusta ż.
czas. rozpuszczać ndk.
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny, rozpuszczalnikowy
Wiktionary
(1.2) roztopić
(1.7) przepuścić
Wiktionary
1. brak zasad moralnych w zakresie spraw związanych z seksem; rozwiązłość, wyuzdanie;
2. żartobliwie: nadużywanie czegoś; swawola, niesforność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak moralności w sferze seksualnej
(1.2) pot. używanie czegoś z przesadą, brak umiarkowania
(1.3) przest. rozpasanie, swawola, nadużywanie wolności
Wiktionary
Rozpusta – ogólne określenie dla niemoralności w zakresie spraw seksualnych, w znaczeniu wyuzdanie, rozwiązłość. Inne określenia to nieczystość, bezwstyd, zepsucie, nieumiarkowanie, żądza, łajdactwo. Szczególnym rodzajem rozpusty jest cudzołóstwo.
W tradycji biblijnej "rozpusta" nie ogranicza się do sfery seksualnej lecz oznacza wszelkie formy bałwochwalstwa, które sprzeciwiają się pierwszemu przykazaniu bożemu.
Wikipedia
rzecz. rozpustnica ż., rozpustnik mos., rozpuszczalnik mrz., rozpuszczanie n., rozpuszczenie n.
czas. rozpuszczać ndk., rozpuścić dk.
przym. rozpustny, rozpuszczalnikowy
przysł. rozpustnie
Wiktionary
(1.1) bezwstyd, deprawacja, lubieżność, nierząd, perwersja, rozwiązłość, wszeteczność, wyuzdanie
(1.2) rozpasanie, rozrzutność, wszeteczność
Wiktionary
1. kobieta rozpustna - nieuznająca zasad moralnych, obyczajowych, prowadząca hulaszczy, swobodny tryb życia; lubieżnica, flirciara;
2. kobieta lekkich obyczajów; prostytutka, nierządnica, lafirynda, jawnogrzesznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta oddająca się rozpuście
Wiktionary
rzecz. rozpusta ż.
:: fm. rozpustnik m.
przym. rozpustny
przysł. rozpustnie
Wiktionary
(1.1) bezwstydnica, puszczalska, przest. wszetecznica, zbereźnica; peryfr. córa Koryntu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozpustny, lubieżnie, rozwiąźle
Wiktionary
(1.1) Od dwudziestego roku żył rozpustnie, wciąż odwiedzając miejskie domy uciech.
Wiktionary
rzecz. rozpusta ż., rozpustnik m., rozpustnica ż., rozpustność ż.
przym. rozpustny
Wiktionary
(1.1) wszetecznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozpustnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozpustny
SJP.pl
osoba rozpustna, czyli taka, która nie uznaje zasad moralnych, obyczajowych, prowadzi hulaszczy, swobodny tryb życia; lubieżnik, babiarz, dziwkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna oddający się rozpuście
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɔsˈpustʲɲik, AS: rospustʹńik
Wiktionary
rzecz. rozpusta ż.
:: fż. rozpustnica ż.
przym. rozpustny
przysł. rozpustnie
Wiktionary
(1.1) bezwstydnik; posp. dziwkarz; przest. mięsopustnik, wszetecznik, zbereźnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozpustne; cecha tych, którzy są rozpustni
Wiktionary
przym. rozpustny
przysł. rozpustnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o osobie: oddający się rozpuście
(1.2) związany z rozpustą, nacechowany rozpustą
Wiktionary
IPA: rɔsˈpustnɨ, AS: rospustny
Wiktionary
rzecz. rozpusta ż., rozpustnik m., rozpustnica ż., rozpustność ż.
przysł. rozpustnie
Wiktionary
(1.1) rozwiązły, lubieżny, sprośny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpuścić)
(1.1) niedokonany od|rozpuścić. (o sporządzaniu roztworu)
(1.2) niedokonany od|rozpuścić. (o wywoływaniu zmiany stanu skupienia)
(1.3) niedokonany od|rozpuścić. (zwykle w odniesieniu do włosów)
(1.4) pot. niedokonany od|rozpuścić. (w różne strony)
(1.5) pot. niedokonany od|rozpuścić. (o rozwiązywaniu zespołu)
(1.6) pot. niedokonany od|rozpuścić. (o rozpieszczaniu kogoś)
(1.7) pot. niedokonany od|rozpuścić. (o majątku)
czasownik zwrotny niedokonany rozpuszczać się (dk. rozpuścić się)
(2.1) ulegać rozpuszczeniu, rozprowadzeniu w cieczy
(2.2) ulegać roztopieniu
(2.3) zwykle o włosach: rozplatać się, rozkręcać się
(2.4) pot. stawać się samowolnym, niesubordynowanym
Wiktionary
(1.1) Witaminę zawsze rozpuszczam w szklance wody.
(1.2) Sól rozpuszcza lód na chodnikach.
(1.2) Aceton rozpuszcza lakier do paznokci.
(1.3) Ania nigdy nie rozpuszczała włosów.
(1.4) W trakcie poszukiwań policjanci zawsze rozpuszczali psy tropiące.
(1.4) Dawniej po powrocie z wycieczki rozpuszczaliśmy uczniów do domów, a teraz jest zbyt niebezpiecznie, żeby dzieci wracały same do domów.
(1.6) Przez dwa lata dziadkowie rozpuszczali Kacperka, a teraz trzeba go wciąż nosić na rękach.
(1.7) Co miesiąc rozpuszczał pół pensji na automaty.
(2.1) Cukier lepiej rozpuszcza się w gorącej wodzie niż w zimnej.
(2.2) Lód na chodnikach rozpuszcza się pod wpływem soli.
(2.3) Obcięła się na krótko, bo na treningach rozpuszczały jej się włosy.
Wiktionary
rzecz. rozpuszczanie n., rozpuszczenie n., rozpuszczalnik m., rozpusta ż.
czas. rozpuścić dk.
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny, rozpuszczalnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kawa rozpuszczalna
Wiktionary
(1.1) Chcesz kawy? Ale mam tylko rozpuszczalkę.
Wiktionary
1. ciecz powodująca rozpuszczanie innych ciał;
2. składnik danego roztworu znajdujący się w nim w dominującej ilości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. techn. ciecz powodująca rozpuszczanie innych ciał
(1.2) chem. składnik danego roztworu znajdujący się w nim w dominującej ilości
Wiktionary
Rozpuszczalnik – ciecz zdolna do tworzenia roztworu po zmieszaniu z ciałem stałym, inną cieczą lub gazem. Najbardziej znanym rozpuszczalnikiem jest woda.
Większość rozpuszczalników to związki chemiczne o małej lepkości i stosunkowo niskiej temperaturze wrzenia. Mała lepkość powoduje, że mogą one dość łatwo penetrować rozpuszczaną substancję, zaś niska temperatura wrzenia umożliwia ich oddestylowywanie i parowanie.
Wikipedia
IPA: rɔs.puʂˈt͡ʂal.ɲik
Wiktionary
rzecz. rozpuszczanie n., rozpuszczenie n., rozpusta ż.
czas. rozpuszczać ndk., rozpuścić dk.
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny, rozpuszczalnikowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rozpuszczalnikiem, dotyczący rozpuszczalnika
Wiktionary
rzecz. rozpusta ż., rozpuszczalnik mrz., rozpuszczanie n., rozpuszczenie n.
czas. rozpuszczać ndk., rozpuścić dk.
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. maksymalna liczba gramów substancji rozpuszczonej w 100 g rozpuszczalnika: przy określonej temperaturze, ciśnieniu (w przypadku gazów) i rodzaju rozpuszczalnika;
Wiktionary
Rozpuszczalność – zdolność substancji chemicznych w postaci stałej, ciekłej i gazowej (substancji rozpuszczonej) do rozpuszczania się w stałej, ciekłej lub gazowej fazie dyspergującej (rozpuszczalniku), tworząc mieszaninę homogeniczną (roztwór). Rozpuszczalność danej substancji jest wyrażana najczęściej jako maksymalna ilość substancji (w gramach lub molach), którą można rozpuścić w konkretnej objętości rozpuszczalnika (zwykle w 100 cm³) w ściśle określonych warunkach ciśnienia i temperatury (zwykle są to warunki normalne). Zgodnie z definicją IUPAC analityczny skład roztworu nasyconego wyrażony w postaci zawartości danej substancji rozpuszczonej w danym rozpuszczalniku jest rozpuszczalnością tej substancji. Rozpuszczalność może być podawana jako stężenie, molalność, ułamek molowy, stosunek molowy itd.
Wikipedia
przym. rozpuszczalny
Wiktionary
dający się rozpuścić, zdolny do tworzenia roztworu z rozpuszczalnikiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który można rozpuścić
Wiktionary
(1.1) Jeżeli lakier jest rozpuszczalny – powierzchnię matowimy i spryskujemy lakierem nitro.
(1.1) Kawę rozpuszczalną, otrzymuje się dzięki zaparzeniu wypalonych i zmielonych wcześniej ziaren.
Wiktionary
rzecz. rozpuszczalność ż., rozpuszczalnik m., rozpuszczanie n., rozpuszczenie n.
czas. rozpuszczać ndk., rozpuścić dk.
przym. rozpuszczalnikowy, nierozpuszczalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpuszczać.
(1.2) fiz. chem. zjawisko fizyczne, które polega na wnikaniu cząsteczek jednej substancji między cząsteczki drugiej substancji
Wiktionary
Rozpuszczanie (rozpuszczanie fizyczne) – proces fizykochemiczny polegający na takim zmieszaniu ciała stałego, gazu lub cieczy w innej cieczy lub gazie, że powstaje jednorodna, niemożliwa do rozdzielenia metodami mechanicznymi mieszanina. Mieszanina taka nazywana jest roztworem, zaś substancja, w której to się odbywa, nazywana jest rozpuszczalnikiem.
Wikipedia
czas. rozpuszczać, rozpuścić
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny, rozpuszczalnikowy
rzecz. rozpusta ż., rozpuszczalnik mrz.
Wiktionary
(1.2) dyfuzja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpuścić.
Wiktionary
czas. rozpuścić, rozpuszczać
przym. rozpuszczony, rozpuszczalny, rozpuszczalnikowy
rzecz. rozpusta ż., rozpuszczalnik mrz.
Wiktionary
nieposłuszny, niegrzeczny z winy opiekunów
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: rozpuścić
przymiotnik
(2.1) fryzj. luzem, niezwiązany
(2.2) o dziecku: rozpieszczony, dostający od rodziców wszystko, co chce lub dopuszczający się nieposłuszeństwa
Wiktionary
IPA: ˌrɔspuʃˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: rospuščõny
Wiktionary
czas. rozpuścić dk., rozpuszczać ndk.
rzecz. rozpuszczanie n., rozpuszczenie n., rozpuszczalnik mrz.
przym. rozpuszczalnikowy
Wiktionary
(2.2) rozwydrzony
Wiktionary
ozdoba do uszu powiększająca dziurkę na kolczyk
SJP.pl
potocznie:
1. wygrać z kimś, odnieść zwycięstwo; pokonać;
2. znaleźć rozwiązanie problemu
SJP.pl
1. przyrząd do rozpylania płynów, zwłaszcza perfum i lekarstw; atomizer;
2. potocznie: pistolet automatyczny
SJP.pl
rozpylak świerkowy, rozpylak zwyczajny - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpylać.
Wiktionary
czas. rozpylić, rozpylać ndk.
rzecz. rozpylenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|rozpylać.
Wiktionary
rzecz. rozpylanie n., rozpylenie n., pył m., pyłek m.
czas. rozpylać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpytać.
Wiktionary
czas. rozpytać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpytywać.
Wiktionary
czas. rozpytywać ndk.
Wiktionary
rozpłacać się - dawniej: spłacać należności, rachować się
SJP.pl
rozmnażać w celu zwiększenia liczebności jakiegoś gatunku; rozpładzać
SJP.pl
rozmnażać w celu zwiększenia liczebności jakiegoś gatunku; rozpładniać
SJP.pl
rozpłakiwać się - zaczynać płakać coraz mocniej; rozchlipywać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpłaszczyć.
Wiktionary
czas. rozpłaszczyć
rzecz. płaszcz mrz., płaszczka ż.
przym. płaski
Wiktionary
rozpłaszczka (widliczka rozpłaszczka) - płożąca się bylina z klasy widłakowych
SJP.pl
taki, który się rozpłaszczył (zdjął płaszcz); bez płaszcza
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpłaszczać)
(1.1) uczynić coś płaskim
czasownik zwrotny dokonany rozpłaszczyć się (ndk. rozpłaszczać się)
(2.1) kładąc się, uczynić siebie płaskim
(2.2) żart. zdjąć płaszcz
Wiktionary
(1.1) Ten papier się bardzo zmiął, trzeba go rozpłaszczyć.
(2.2) Tutaj jest wieszak, mogą się państwo rozpłaszczyć.
Wiktionary
rzecz. rozpłaszczenie n., rozpłaszczanie n., płaszcz mrz., płaszczka ż.
czas. rozpłaszczać ndk.
przym. płaski
Wiktionary
owad z rodziny zgniotkowatych, szkodnik spiżarń i magazynów zbożowych
SJP.pl
rozciąć, rozrąbać
SJP.pl
tnąc, rozdzielać na części
SJP.pl
rozpławiać się - rzadko:
1. roztapiać się, rozpuszczać się;
2. entuzjastycznie wyrażać swoje pozytywne uczucia; rozpływać się
SJP.pl
o cechach rozpławowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Rozpławowate (Pontederiaceae) – rodzina roślin z rzędu komelinowców. Należy tu 9 rodzajów z 33 gatunkami. Zasięg tych roślin obejmuje lądy w strefie tropikalnej i subtropikalnej, a także obszary w północno-wschodniej Azji i znaczną część Ameryki Północnej (bez Kanady). Kilka gatunków sadzonych jest jako rośliny ozdobne, zwłaszcza w akwariach. Eichornia gruboogonkowa (Eichornia crassipes) zwana „hiacyntem wodnym” jest uciążliwym chwastem wodnym w strefie tropikalnej.
Wikipedia
o cechach rozpławowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach rozpłochowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
Rozpłochowate (Hymenophyllaceae) – rodzina paproci z monotypowego rzędu rozpłochowców Hymenophyllales. Zaliczanych jest tu ok. 650 gatunków łączonych w dwa rodzaje (rozpłoch Hymenophyllum i włosocień Trichomanes) lub na 9 (w tym drugim przypadku dzielony na mniejsze rodzaje jest Trichomanes sensu lato). Rośliny te są spotykane na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, jednak z wyłączeniem rozległych obszarów z przynajmniej okresową suchą porą roku. Najbardziej zróżnicowane są w tropikalnych, górskich lasach mglistych oraz w wilgotnych lasach strefy umiarkowanej. W klimacie chłodniejszym spotykane bywają utrzymujące się wegetatywnie nitkowate gametofity, nie tworzące sporofitów (tak jest w przypadku środkowoeuropejskich stanowisk włosocienia delikatnego Vandenboschia speciosa, który jest jedynym przedstawicielem rodziny w Polsce).
Wikipedia
o cechach rozpłochowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
1. rozmnażanie zwierząt produkcyjnych lub zarodowych w celu zwiększenia liczebności danego gatunku;
2. dawniej: płód, potomstwo, przychówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozmnażanie i uzyskiwanie potomstwa zwierząt hodowlanych
Wiktionary
przym. rozpłodowy
Wiktionary
(1.1) reprodukcja
Wiktionary
przestarzale: rozmnażanie zwierząt produkcyjnych lub zarodowych w celu zwiększenia liczebności danego gatunku; rozpłód
SJP.pl
rozmnożyć w celu zwiększenia liczebności jakiegoś gatunku; rozpłodzić
SJP.pl
rozpłodowiec;
1. dorosły samiec zwierząt gospodarskich przeznaczony do rozpłodu; reproduktor;
2. pejoratywnie: osoba nadająca się wyłącznie do płodzenia dzieci
SJP.pl
rozpłodnik;
1. dorosły samiec zwierząt gospodarskich przeznaczony do rozpłodu; reproduktor;
2. pejoratywnie: osoba nadająca się wyłącznie do płodzenia dzieci
SJP.pl
1. dorosła samica zwierząt gospodarskich przeznaczona do rozpłodu;
2. pejoratywnie: kobieta nadająca się wyłącznie do płodzenia dzieci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do rozpłodu
Wiktionary
rzecz. rozpłód mrz.
Wiktionary
(1.1) zarodowy
Wiktionary
rozmnożyć w celu zwiększenia liczebności jakiegoś gatunku; rozpłodnić
SJP.pl
płucząc, rozpuszczać, rozmywać
SJP.pl
taki, który się rozpłynął
SJP.pl
rozpływanie się, rozpłynięcie się
SJP.pl
dający się rozpłynąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozpływać się.
Wiktionary
taki, który się rozpływa; rozpływający się
SJP.pl
skrót od: rozrywka, rozrywkowy
SJP.pl
1. podział zwierzęcia rzeźnego na części; rozrąbanie;
2. pas wycięty w równowiekowym drzewostanie dla jego uodpornienia
SJP.pl
rąbiąc, przeciąć na części
SJP.pl
czasownik
(1.1) rozbić siekierą na części, porąbać
Wiktionary
(1.1) Potem pójdziem, krew wroga wypijem,
:: Ciało jego rozrąbiem toporem:
:: Ręce, nogi gwoździami przybijem,
:: By nie powstał i nie był upiorem.
Wiktionary
IPA: rɔzˈrɔ̃mbat͡ɕ, AS: rozrõmbać
Wiktionary
rzecz. rozrąbanie n.
czas. rąbać, porąbać, narąbać
Wiktionary
(1.1) porąbać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrąbać.
Wiktionary
czas. rozrąbać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozrobić)
(1.1) kulin. mieszać składniki w celu uzyskania masy, ciasta, zaprawy
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) pot. powodować harmider, bałagan
Wiktionary
rzecz. rozrabianie n., rozrabiacz mos.
Wiktionary
(1.1) urabiać, wyrabiać
(2.1) psocić
Wiktionary
dotyczący rozrabiactwa, rozrabiaczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba niespokojna i agresywna, skłonna do zakłócania spokoju, wywoływania zamieszania, wszczynania awantur
Wiktionary
(1.1) Robotnicy nie wybaczą prowokatorom i rozrabiaczom.
Wiktionary
rzecz. rozrabiaka m., rozrabiactwo n., rozrabianie n., rozróba ż., rozróbka ż.
:: fż. rozrabiaczka ż., rozrabiara ż.
czas. rozrabiać ndk.
przym. rozrabiacki
Wiktionary
(1.1) pot. rozrabiaka, gw-pl|Poznań. wywijas, pot. przen. kogut; książk. awanturnik, zabijaka; daw. hałaburda, zawadiak
Wiktionary
(r. męski) mężczyzna wywołujący zamieszanie, zamęt, zakłócający spokój swoim zachowaniem; rozrabiacz, awanturnik, warchoł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrabiać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: rozrabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. rozrabiać ndk.
rzecz. rozrabiacz mos.
Wiktionary
1. kobieta lubiąca psocić, dokazywać;
2. kobieta wywołująca kłótnie, snująca intrygi
SJP.pl
rzadko: kradnąc, stopniowo zabierać wszystko
SJP.pl
obliczać szczegółowo, obliczając, rozważać dokładnie; wykalkulowywać
SJP.pl
zestawienie rachunków; rozliczenie się z kimś
SJP.pl
uczucie zadowolenia
SJP.pl
1. sprawiać komuś wielką radować;
2. rozradowywać się - doznawać wielkiej radości
SJP.pl
rozradzać się - rozmnażać się biologicznie; rozpleniać się, rozrastać się
SJP.pl
kaleczyć, rozkrwawiać
SJP.pl
rzadko:
1. przestarzałe: zranić, skaleczyć do krwi; rozkrwawić;
2. przenośnie: dotkliwie komuś dokuczyć, wywołać uczucie bólu, smutku; dotknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrastać.
Wiktionary
czas. rozrastać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozregulować.
(1.2) zakłócenie normalnego działania jakiegoś systemu, układu, procesu, organizmu itd.
(1.3) nieregularne funkcjonowanie urządzenia, przyrządu itp.
Wiktionary
rzecz. regulacja ż., regulowanie n.
czas. rozregulować dk., regulować ndk.
przym. regulacyjny
Wiktionary
rozpowszechniać, rozgłaszać za pomocą reklamy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. awantura, bijatyka, skandal
Wiktionary
(1.1) Policja ukarała mandatem grupę mężczyzn za wszczęcie rozróby w barze.
Wiktionary
IPA: rɔzˈruba, AS: rozruba
Wiktionary
rzecz. rozrabiacz mos., zdrobn. rozróbka ż.
Wiktionary
(1.1) kłótnia, burda, zadyma, bójka
Wiktionary
proces rozmnażania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. zespół czynności organizmów żywych do wydania na świat potomstwa
Wiktionary
Rozród – jest pojęciem nadrzędnym w stosunku do rozmnażania. U ewolucyjnie wyższych grup zwierząt jak stawonogi i kręgowce, rozmnażanie wiąże się z dodatkowymi procesami.
W związku z tym rozród można podzielić na:
Wikipedia
(1.1) (…) są badania odległych następstw zarówno dla matki, jak i dla dziecka, które pozwolą na upewnienie się co do bezpieczeństwa technik rozrodu wspomaganego medycznie.
Wiktionary
rzecz. rozrodczość ż.
przym. rozrodczy
Wiktionary
Rozrodczość – zdolność populacji do wzrostu jej liczebności drogą rozrodu. Nie jest stałą i zależy od wielkości oraz składu populacji, oddziaływań między osobnikami i od warunków środowiska.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z rozrodem; dotyczący rozrodu, rozmnażania
Wiktionary
(1.1) Słonie afrykańskie osiągają wiek rozrodczy w 14-15 roku życia.
Wiktionary
IPA: rɔzˈrɔṭt͡ʃɨ, AS: rozroṭčy
Wiktionary
rzecz. rozród m., rozrodczość ż.
czas. rodzić, wyradzać się
Wiktionary
(1.1) płciowy, generatywny
Wiktionary
dawniej: ród, plemię, potomstwo; rozród
SJP.pl
rozrodzić się - rozmnożyć się biologicznie; rozplenić się, rozrosnąć się
SJP.pl
taki, który stał się liczny przez urodzenie się wielu potomków; rozrośnięty
SJP.pl
miejsce, w którym rozchodzą się dwa pasma górskie
SJP.pl
Rozróg – grupa lub masyw, w obrębie którego grzbiety rozchodzą się z najwyższego wzniesienia (punktu zwornikowego) w różnych kierunkach. Jeden z najbardziej typowych przykładów rozrogu stanowią Gorce.
Wikipedia
1. w pszczelarstwie: zwiększyć liczbę uli przez podział pszczelich rodzin lub dopuszczenie do naturalnego rozmnażania;
2. dawniej o owadach: rozlecieć się rojami; wyroić się
SJP.pl
rozromansować się - rzadko: zacząć romansować z kimś bez umiaru; rozflirtować się
SJP.pl
dawniej: pobudzić do romansów, flirtów; rozflirtować
SJP.pl
1. w odniesieniu do roślin: rozrastanie się spowodowane rozwojem komórek;
2. osiągnięcie większych rozmiarów, większej liczby, ilości;
3. zwiększenie, rozszerzenie działalności w jakiejś dziedzinie, w jakimś zakresie
SJP.pl
Wikipedia
wieloletnia roślina ozdobna z rodziny bignoniowatych
SJP.pl
rodzaj chrząszcza z rodziny kusakowatych; pałecznik
SJP.pl
Rozrożek, pałecznik (Claviger) – rodzaj chrząszcza z rodziny kusakowatych, podrodziny Pselaphinae. Gatunkiem typowym jest C. testaceus. Należy tu około 40 gatunków i podgatunków, zgrupowanych w dwóch podrodzajach, Claviger i Clavifer. Chrząszcze te są wyspecjalizowanymi myrmekofilami, przystosowanymi do życia w mrowiskach i całkowicie zależnymi od swoich gospodarzy. Zasięg występowania rodzaju jest palearktyczny.
Wikipedia
rodzaj chrząszcza z rodziny kusakowatych; pałecznik
SJP.pl
rodzina krasnorostów
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) być świadomym różnic, dostrzegać różnice
Wiktionary
rzecz. różnica ż., rozróżnianie n., rozróżnienie n.
czas. rozróżnić dk.
Wiktionary
możliwość dostrzeżenia różnicy między kimś a kimś lub czymś a czymś; odróżnialność
SJP.pl
dający się rozróżnić; odróżnialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się rozróżnić, odróżnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozróżniać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzruʒʲˈɲä̃ɲɛ, AS: rozružʹńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozróżnienie n., różnica ż., różność ż.
czas. rozróżniać ndk., rozróżnić dk.
przym. różny
przysł. różnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozróżniać)
(1.1) dokonany od|rozróżniać.
Wiktionary
rzecz. różnica ż., rozróżnianie n., rozróżnienie n.
czas. rozróżniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozróżnić.
(1.2) odmienne postrzeganie lub traktowanie
(1.3) daw. brak jednomyślności, porozumienia
Wiktionary
czas. rozróżniać, rozróżnić dk.
rzecz. rozróżnianie n.
Wiktionary
(1.1) rozgraniczenie
(1.2) odmienność, różnica
(1.3) nieporozumienie, niezgoda, waśń
Wiktionary
1. uruchomienie urządzenia technicznego;
2. faza przejściowa podczas uruchamiania zakładu, linii produkcyjnej itp.;
3. dawniej: zamieszanie, rozgardiasz, tumult; zamieszka;
4. rozruch produkcji:
a) rozpoczęcie działalności produkcyjnej w nowym lub przebudowanym zakładzie, wydziale itp.;
b) rozpoczęcie produkcji wyrobu o nowej konstrukcji lub technologii
SJP.pl
Rozruch – okres pomiędzy załączeniem zasilania od nieruchomego silnika elektrycznego do osiągnięcia wartości nominalnej stanu pracy, np. prędkości obrotowej.
Wikipedia
czasownik
(1.1) rozruszać
(1.2) daw. reg-pl|Kresy. obudzić, ocucić
czasownik zwrotny rozruchać się
(2.1) rozruszać się
Wiktionary
(2.1) Dziura rozruchał się nieco i oprzytomniał po nocy, w dziwnym a rozszalałym milczeniu i bezruchu spędzonej.
Wiktionary
1. związany z rozruchem;
2. służący do wprawiania w ruch urządzenia mechanicznego
SJP.pl
zamieszki, zaburzenia, starcia uliczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) burzliwe manifestacje i starcia uliczne
Wiktionary
(1.1) zamieszki
Wiktionary
1. urządzenie do uruchamiania silnika spalinowego;
2. rozrusznik serca - aparat pobudzający mięsień sercowy za pomocą bodźców elektrycznych
SJP.pl
Wikipedia
rozgrzebać, zrobić wgłębienia
SJP.pl
rozciąganie czegoś, zazwyczaj jakiegoś materiału, do chwili jego pęknięcia; rozrywanie, rwanie
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozerwać)
(1.1) rwąc, rozdzielać na części
(1.2) niszczyć, rozdzielając gwałtownie na strzępy
(1.3) pot. brać coś szybko i bez opamiętania
(1.4) pot. dawać relaks; prowadzić zabawę
czasownik zwrotny niedokonany rozrywać się (dk. rozerwać się)
(2.1) ulegać rozdzielaniu poprzez rwanie się
(2.2) ulegać gwałtownemu rozpadowi
(2.3) pot. korzystać z zabawy
Wiktionary
rzecz. rozrywanie n., nierozerwalność ż.
czas. rozerwać
Wiktionary
(1.1) chlastać, rozdzierać
(1.2) rozszarpywać
(1.3) rozchwytywać, rozgrabiać
(1.4) zabawiać
(2.1) rozdzierać się
(2.2) eksplodować, pękać, wybuchać
(2.3) zabawiać się
Wiktionary
możliwy do rozerwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrywać.
Wiktionary
(1.1) Wskaźniki wytrzymałości na rozrywanie zależą od długości i szerokości próbki. Wraz ze wzrostem długości badanej próbki maleje wytrzymałość na rozrywanie, co wynika z większego prawdopodobieństwa napotkania słabszego miejsca.
Wiktionary
rzecz. rozerwanie n.
czas. rozrywać ndk., rozerwać dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: rozrywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działanie, które służy zabawie, przyjemności, wypoczynkowi
Wiktionary
Rozrywka – działanie mające na celu dostarczenie przyjemności. Rozrywka może mieć charakter bierny, jak np. oglądanie filmu w kinie czy udział w spektaklu operowym lub aktywny, jak np. udział w grach towarzyskich.
Uprawianie sportu, hobby czy turystyki jest formą rozrywki, jednak często te formy są określane mianem rekreacji, gdyż wymagają aktywnego zaangażowania się, co odróżnia je od odpoczynku biernego.
Wikipedia
(1.1) Oglądanie dobrej komedii dostarczy ci dużo rozrywki.
Wiktionary
IPA: rɔzˈrɨfka, AS: rozryfka
Wiktionary
przym. rozrywkowy
przysł. rozrywkowo
Wiktionary
(1.1) zabawa, reg. pozn. kintop.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący rozrywki
(1.2) lubiący się bawić
Wiktionary
(1.1) Radio pełniło wobec swoich odbiorców wiele funkcji. Obok informacyjnej - propagandową, obok oświatowej - rozrywkową.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzrɨfˈkɔvɨ, AS: rozryfkovy
Wiktionary
rzecz. rozrywka, rozrywkowość
przysł. rozrywkowo
Wiktionary
element silnika samochodowego odpowiedzialny za doprowadzanie mieszanki paliwowo-powietrznej i usuwanie spalin z cylindra
SJP.pl
Układ rozrządu silnika tłokowego – zestaw elementów zapewniający sterowanie elementami, które mają na celu doprowadzenie ładunku do cylindra silnika tłokowego oraz usunięcie z niego wypracowanych gazów (spalin).
Rozrząd może być:
Wikipedia
usposobić rzewnie; wzruszyć; rozczulić
SJP.pl
usposobić rzewnie; wzruszyć; rozczulić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozrzucić)
(1.1) rzucać niedbale lub chaotycznie rzeczami
(1.2) umieszczać coś na dużej przestrzeni w różnych miejscach.
Wiktionary
(1.1) Rolnik rozrzucał nasiona na polu.
(1.2) Ośrodki rekreacyjne są rozrzucone po całym regionie.
Wiktionary
IPA: rɔzˈʒut͡sat͡ɕ, AS: rozžucać
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutność ż., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucanie n., rozrzucenie n.
czas. rzucać, rozrzucić dk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
(1.1) bałaganić
(1.2) rozlokować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrzucać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzʒuˈt͡sãɲɛ, AS: rozžucãńe
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutność ż., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucenie n.
czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozrzucić.
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutność ż., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucanie n.
czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozrzucać)
(1.1) zob. rozrzucać.
Wiktionary
(1.1) Pański syn zdenerwował się, że Krysia nie chce z nim zatańczyć i rozrzucił wszystkim dzieciom zabawki.
Wiktionary
IPA: rɔzˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: rozžućić
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutność ż., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucanie n., rozrzucenie n.
czas. rozrzucać ndk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
Rozrzut, rozproszenie, rozsiew, dyspersja – zróżnicowanie zaobserwowanych wartości zmiennej, podstawowa (obok tendencji centralnej) charakterystyka próby statystycznej.
Rozrzut jest tym większy, im bardziej te wartości odchylają się od tendencji centralnej. Najczęściej stosowanymi miarami rozrzutu są wariancja, odchylenie standardowe, rozstęp i odchylenie ćwiartkowe.
Wikipedia
niewielka paprotka rosnąca na terenach górskich
SJP.pl
Rozrzutka (Woodsia R.Br.) – rodzaj roślin z rodziny rozrzutkowatych (Woodsiaceae). Obejmuje ok. 30 gatunków (w przypadku wyodrębnienia rodzaju Physematium Kaulf.) lub 54 gatunki w przypadku szerokiego ujęcia. Występują głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz na obszarach górskich w strefie międzyzwrotnikowej. Są to w większości paprocie niewielkie, rosnące na skałach. W Polsce rosną trzy gatunki: rozrzutka alpejska W. alpina, brunatna W. ilvensis i nadobna W. pulchella.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta trwoniąca majątek
Wiktionary
rzecz. rozrzucenie n., rozrzucanie n., rozrzutnik mos. mrz., rozrzutność ż.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
czas. rozrzucać, rozrzucić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozrzutny
Wiktionary
rzecz. rozrzutnica ż., rozrzucenie n., rozrzutność ż., rozrzucanie n.
czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.
przym. rozrzutny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozrzutnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozrzutny
SJP.pl
człowiek rozrzutny; utracjusz
SJP.pl
Roztrząsacz obornika, rozrzutnik obornika – maszyna rolnicza do rozwożenia, rozdrabniania i równomiernego rozrzucania obornika na polu.
Roztrząsacz obornika to maszyna rolnicza skrzynia z przenośnikiem podłogowym, wyposażona w tylnej części w urządzenie rozdrabniające i rozrzucające obornik. Podczas pracy, napędzany przez wał odbioru mocy lub silnikiem hydraulicznym z hydrauliki pojazdu, zespół noży zamocowany na specjalnych wałkach (tzw. adapter) obracając się rozdrabnia i rozrzuca obornik po polu. Wyróżnia się adaptery z wałami poziomymi oraz pionowymi. Przesuwanie obornika w kierunku zespołu rozrzucającego zapewnia taśma składająca się z listew napędzanych łańcuchem albo ścianki przesuwające się razem z podłogą. Zdarza się, że w celu zapewnienia równomierności rozrzucenia obornika łańcuch podajnika napędzany jest od kół jezdnych rozrzutnika, częściej jednak stosuje się napęd zależny od prędkości wałka odbioru mocy lub ostatnio również hydrauliczny napęd posuwu taśmy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozrzutne; cecha tych, którzy są rozrzutni
Wiktionary
(1.1) Jednym z najbardziej potrzebnych wydatków Tysona było dziewięć tysięcy miesięcznie na psychoanalityka, u którego leczył się z chorobliwej rozrzutności.
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucanie n., rozrzucenie n.
czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
(1.1) marnotrawstwo, utracjuszostwo
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) wydający pieniądze lub zużywający jakieś dobra ponad miarę i bez potrzeby; także. będący objawem czyjegoś marnotrawstwa
Wiktionary
rzecz. rozrzut m., rozrzutność ż., rozrzutnik m., rozrzutnica ż., rozrzucanie n., rozrzucenie n.
czas. rozrzucać ndk., rozrzucić dk.
przysł. rozrzutnie
Wiktionary
(1.1) marnotrawny, nieoszczędny, utracjuszowski, wystawny
Wiktionary
1. sącząc, rozlewać;
2. rozsączać się - sącząc się, przenikać dokądś
SJP.pl
1. sącząc, rozlać;
2. rozsączyć się - sącząc się, przeniknąć dokądś
SJP.pl
młoda roślina wyhodowana z nasienia, do czasu jej przesadzenia; sadzonka, flanca, flanc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. roln. młode rośliny przeznaczone do sadzenia
(1.2) daw. dział, porządek, klasa
(1.3) daw. osada włościańska
Wiktionary
Rozsada – młode rośliny uzyskane po wysianiu nasion w szklarniach, inspektach, na rozsadnikach, przeznaczone do przesadzania na miejsca stałe. Rozsada stosowana jest m.in. w uprawie roślin ciepłolubnych. Poza tym pozwala na poprawę opłacalności produkcji rolnej – przygotowanie rozsad w odpowiednich warunkach (np. w szklarniach) pozwala zaoszczędzić miejsce (rozsady zajmują mniej miejsca niż rośliny uprawiane na stanowiskach docelowych w luźnej więźbie.
Wikipedia
czas. rozsadzać, rozsadzić
Wiktionary
(1.1) sadzonka, rosada, rozsadka, rozsadnik, wysadek, wysadka
Wiktionary
rozwaga, roztropność;
1. zdolność dojrzałego rozumienia świata, zjawisk, zależności między nimi, ludzi i spraw ludzkich;
2. skłonność do namysłu, refleksji przed działaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) intelektualna cecha człowieka oznaczająca umiejętność działania i podejmowania decyzji;
Wiktionary
Rozsądek, zdrowy rozsądek (w różnych znaczeniach: nowołac. sensus communis, ang. common sense, niem. Verstand) – pojęcie pojawiające się w filozofii współczesnej, zwłaszcza w wielu prądach brytyjskiej filozofii analitycznej, wyprowadzone z dawniejszej koncepcji sensus communis („zmysłu wspólnego”).
Wikipedia
(1.1) Mój rozsądek często podpowiada mi rozwiązania problemów.
(1.1) Ona kieruje się rozsądkiem w swoim życiu.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːɔ̃ndɛk, AS: ro•sõndek
Wiktionary
rzecz. sąd mrz., rozsądność ż.
przym. rozsądny, rozsądkowy
przysł. rozsądnie
czas. rozsądkować
Wiktionary
(1.1) roztropność, rozwaga, logika, chłopski rozum
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozsądny
Wiktionary
(1.1) Jeszcze rozsądniej, ciekawiej od strony konstrukcyjnej, zabezpieczono zespół napędowy przed emisją nadmiaru podczerwieni.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːɔ̃ndʲɲɛ, AS: ro•sõndʹńe
Wiktionary
przym. rozsądny
rzecz. rozsądek m., sąd m.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozsądnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozsądny
SJP.pl
1. miejsce przeznaczone do produkcji rozsady, np. do hodowli drzew leśnych z wysianych nasion;
2. miejsce, źródło, z którego coś złego się szerzy;
3. źródło czegoś złego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. roln. wydzielone miejsce do tworzenia rozsad
Wiktionary
dawniej: rozsądek, rozwaga, roztropność;
1. zdolność dojrzałego rozumienia świata, zjawisk, zależności między nimi, ludzi i spraw ludzkich;
2. skłonność do namysłu, refleksji przed działaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozsądne
Wiktionary
przym. rozsądny
rzecz. rozsądek m.
Wiktionary
1. taki, który działa z rozwagą, robi coś z rozsądkiem, zastanawia się przed podjęciem decyzji, rozpoczęciem działania; roztropny, rozważny, rozumny;
2. będący objawem czyjegoś rozsądku, np. rozsądny wyrok, plan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się rozsądkiem; postępuje lub myśli rozsądnie; jest rozważny
Wiktionary
(1.1) Na ogół jesteś osobą zorganizowaną, rozsądną, z inicjatywą ale niekiedy masz tendencje do bezsensownego trwonienia czasu.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːɔ̃ndnɨ, AS: ro•sõndny
Wiktionary
rzecz. sąd mrz., rozsądek mrz., rozsądność ż.
przysł. rozsądnie
Wiktionary
(1.1) roztropny, sensowny, trzeźwy, racjonalny
Wiktionary
czasownik
(1.1) sadzać osobno
(1.2) sadzić osobno
(1.3) detonować od środka
(1.4) czuć silne odczucie wewnętrzne
Wiktionary
rzecz. rozsadzanie n., rozsadzenie n., rozsada ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsadzać.
Wiktionary
czas. rozsadzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsadzić.
Wiktionary
czas. rozsadzić, rozsadzać
Wiktionary
czasownik
(1.1) rozmnożyć roślinę dzieląc ją na części
(1.2) popikować młode rośliny wyhodowane z nasion rosnące zbytgęsto
(1.3) rozerwać coś, doprowadzić do eksplozji
Wiktionary
(1.1) Nie wiem czy uda się mi rozsadzić tego kaktusa, ale wzięłam dwie szczepki.
(1.2) Muszę dziś rozsadzić pomidory.
(1.3) Lód rozsadził wczoraj w nocy beczkę z wodą.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːad͡ʑit͡ɕ, AS: ro•saʒ́ić
Wiktionary
czas. rozsadzać
(1.1) rzecz. rozsadzanie
(1.2) rzecz. rozsada, rozsadzanie
Wiktionary
rozsapywać się - zaczynać sapać bez umiaru
SJP.pl
maszyna układająca masę betonową lub asfalt na trasie; rozściełarka
SJP.pl
taki, który się rozścierwił
SJP.pl
maszyna układająca masę betonową lub asfalt na trasie; rozścielarka
SJP.pl
rzadko: rozsępić się - rozchmurzyć się, rozweselić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozsiewać)
(1.1) dokonany od|rozsiewać.
czasownik zwrotny dokonany rozsiać się (ndk. rozsiewać się)
(2.1) dokonany od|rozsiewać się.
Wiktionary
rzecz. rozsianie n., rozsiew mrz., rozsiewacz mrz., siewca mos.
czas. siać
Wiktionary
o grupie osób: zajmować miejsca siedzące
SJP.pl
o grupie osób: zająć miejsca siedzące
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony w pewnych odstępach od siebie
Wiktionary
(1.1) Hipertekstowość oznacza, że treści dostępne w różnych, rozsianych po całym świecie bazach danych połączone są systemem aktywnych odnośników.
(1.1) Las rzednieje na dobre i wstępujemy na odkryte miejsce, na którym widnieje kilkanaście mizernych szałasów, rozsianych w dalekich od siebie odstępach: to indiański obóz.
(1.1) Tak, do Niemiec, na ich głębokie tyły, tam[,] wzdłuż Renu[,] rozsiane są kolosalne ogniska przemysłu chemicznego, tam kryje się zdradliwa, zabójcza dla nas tajemnica.
(1.1) Soczysta zieleń traw i drzew kontrastuje z błękitem płynącej meandrami rzeki i licznych jezior rozsianych między kopulastymi wzgórzami o łagodnych stokach.
(1.1) Konwencja tej książki daje mi możliwość mówienia o niektórych kwestiach z mojego tylko punktu widzenia. Będę korzystał z niego czasem w osobistych uwagach rozsianych na marginesach opisu poszczególnych wypadków i wypraw.
(1.1) Rzadko rozsiane kępy drzew i krzewów pokrywały rozległy step, roślinność była tutaj jednak bujniejsza i bardziej różnorodna.
(1.1) Piotr: — Miał w marcu urodziny. Zapytałem, czego mu życzyć. Powiedział, że chciałby zebrać swoich przyjaciół rozsianych po Polsce, Holandii, Francji, Anglii. Dziś mu się prawie udało.
(1.1) Cudowne źródełka są zresztą ważnym elementem wielu innych sanktuariów maryjnych, rozsianych po całym świecie.
Wiktionary
rzecz. siewca mos.
Wiktionary
(1.1) rozproszony
Wiktionary
taki, który się rozsiąpił
SJP.pl
o grupie osób: zająć miejsca siedzące
SJP.pl
rzadko: rozciąć, rozsiec, rozbić
SJP.pl
rzadko: rozcinać, rozbijać
SJP.pl
1. doprowadzać kogoś do gniewu, złościć, irytować
2. rozsierdzać się - wpadać w gniew, złość
SJP.pl
1. rozgniewać, rozzłościć kogoś
2. rozsierdzić się - wpaść w gniew, rozgniewać się, rozzłościć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. (dziś książk.) rozgniewać, zdenerwować
czasownik zwrotny niedokonany rozsierdzić się
(2.1) przest. (dziś książk.) rozgniewać się, zdenerwować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. gniew
Wiktionary
IPA: rɔɕˈːɛrʲd͡ʑɛ, AS: ro•śerʹʒ́e
Wiktionary
Rozrzut, rozproszenie, rozsiew, dyspersja – zróżnicowanie zaobserwowanych wartości zmiennej, podstawowa (obok tendencji centralnej) charakterystyka próby statystycznej.
Rozrzut jest tym większy, im bardziej te wartości odchylają się od tendencji centralnej. Najczęściej stosowanymi miarami rozrzutu są wariancja, odchylenie standardowe, rozstęp i odchylenie ćwiartkowe.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozsiać)
(1.1) siejąc, rozmieszczać na znacznej przestrzeni
(1.2) być źródłem czego
(1.3) czynić bardziej znanym
czasownik zwrotny niedokonany rozsiewać się (dk. rozsiać się)
(2.1) zajmować dużą przestrzeń; być rozsiewanym
Wiktionary
rzecz. rozsiew mrz., rozsiewacz mrz., rozsiewanie n., siewca mos.
czas. siać
Wiktionary
(1.1) rozprzestrzeniać, rozrzucać, rozsypywać
(1.2) przenosić, roztaczać, rozwiewać
(1.3) rozpowszechniać
(2.1) rozprzestrzeniać się
Wiktionary
osoba, która coś rozsiewa, sieje; siewca, rozsiewacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsiodłać.
Wiktionary
czas. rozsiodłać dk.
rzecz. siodlarz mos.
Wiktionary
rozskakać się -
1. zacząć skakać i nie chcieć przestać;
2. potocznie: roztańczyć się;
3. nabrać wprawy w skakaniu;
4. skacząc, rozprzestrzenić się
SJP.pl
rozskakiwać się - nabierać wprawy w skakaniu
SJP.pl
rozślimaczać się - potocznie:
1. coraz bardziej rozciągać się w czasie; rozwlekać się;
2. rozjątrzać się (zwykle o ranach);
3. zaczynać płakać; rozpłakiwać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsmarować.
Wiktionary
czas. rozsmarowywać, rozsmarować dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) rozprowadzać po czymś jakąś półpłynną substancję
Wiktionary
(1.1) Dżem ma apetyczną, gęstą konsystencję, dzięki czemu łatwo i dobrze się rozsmarowuje.
Wiktionary
IPA: ˌrɔsːmarɔˈvɨvat͡ɕ, AS: ro•smarovyvać
Wiktionary
rzecz. rozsmarowywanie n., rozsmarowanie n., smarowanie n., smar m.
czas. rozsmarować, smarować
przym. smarowny, smarowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsmarowywać.
Wiktionary
czas. rozsmarowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozśmieszyć)
(1.1) powodować, że ktoś się śmieje
Wiktionary
IPA: rɔɕˈːmʲjɛʃat͡ɕ, AS: ro•śmʹi ̯ešać
Wiktionary
rzecz. śmiech m., rozśmieszanie n., rozśmieszenie n.
czas. rozśmieszyć, śmiać się
przym. śmieszny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozśmieszać.
Wiktionary
czas. rozśmieszać, rozśmieszyć
rzecz. rozśmieszenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozśmieszać)
(1.1) dokonany od|rozśmieszać.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈːmʲjɛʃɨt͡ɕ, AS: ro•śmʹi ̯ešyć
Wiktionary
rzecz. rozśmieszenie n., rozśmieszanie n., śmiech m.
czas. rozśmieszać ndk.
przym. śmieszny
Wiktionary
rozśmiewać się - wybuchać śmiechem; roześmiewać się
SJP.pl
poetycko:
1. pokrywać bielą, czynić białym jak śnieg;
2. rozśnieżać się - pokrywać się śniegiem, stawać się białym jak śnieg
SJP.pl
rozśnieżyć się - poetycko:
1. o śniegu: rozpadać się;
2. pokryć się śniegiem, stać się białym jak śnieg
SJP.pl
gatunek pająka z rodziny rozsnuwaczowatych
SJP.pl
o cechach rozsnuwaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Rozsnuwaczowate (Scytodidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae. W Polsce występuje jeden gatunek – rozsnuwacz plujący (Scytodes thoracica).
Do rozsnuwaczowatych należy kilka rodzajów, z czego rodzaj Scytodes, występujący na całym świecie jest najbardziej znany. Dotychczas opisano na świecie ok. 248 gatunków.
Wikipedia
o cechach rozsnuwaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
pień drzewa rozdzielony widlasto na dwie odnogi; rosocha
SJP.pl
Suplement
Wikipedia
dawniej: rosochaty (mający rozwidlenia)
SJP.pl
1. rzadko: zachęcić kogoś do śpiewania, sprawić, że ktoś polubi śpiew;
2. rozśpiewać się -
a) zacząć śpiewać, zwłaszcza ochoczo, czerpiąc z tego przyjemność, radość;
b) o instrumentach lub ptakach: zacząć wydawać dźwięki
SJP.pl
czasownik
(1.1) przygotować aparat głosowy, kogoś, chór itp. do śpiewu ćwiczeniami wokalnymi
czasownik zwrotny rozśpiewać się
(2.1) przygotować się do śpiewu ćwiczeniami wokalnymi
Wiktionary
(1.1) Brat grał na instrumentach, a cała rodzina była wyjątkowo rozśpiewana.
(1.1) I odeszłaś, ukochana, roześmiana, rozśpiewana, W urojone wniebowzięcia, w letnią noc świętego Jana.
(2.1) Rozśpiewały się ptaki, powracające gromadami w mury Zamku.
Wiktionary
rzecz. rozśpiewanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozśpiewać.
Wiktionary
czas. rozśpiewać dk.
Wiktionary
1. taki, który lubi śpiewać;
2. rozbrzmiewający śpiewem
SJP.pl
w teorii grafów: uczynić graf niespójnym
SJP.pl
sprzedać kolejno wielu osobom; rozprzedać
SJP.pl
sprzedawać kolejno wielu osobom; rozprzedawać
SJP.pl
1. bardzo rozgniewać, rozzłościć;
2. rozsrożyć się:
a) bardzo się rozgniewać, rozsierdzić;
b) o zjawiskach atmosferycznych, klęskach żywiołowych itp.: wystąpić z wielką siłą, gwałtownością
SJP.pl
miejsce, gdzie drogi się rozchodzą; rozdroże
SJP.pl
Rozstaj (niem. Bei den Drei Grenzen) – góra (694 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, we wschodniej części pasma Gór Sowich.
Wikipedia
w odniesieniu do kilku dróg, ulic itp.: rozchodzący się w różne strony, krzyżujący się
SJP.pl
1. rozłąka długa lub chwilowa;
2. moment, w którym ktoś się z kimś rozstaje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozdzielenie dwóch lub więcej osób; zerwanie, zaprzestanie kontaktów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozstanie odbyło się w środku tygodnia.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːtãɲɛ, AS: ro•stãńe
Wiktionary
rzecz. rozstaje
czas. rozstać się, postawić
Wiktionary
taki, który się rozstąpił
SJP.pl
1. odległość między poszczególnymi elementami;
2. porządek w jakim coś rozstawiono
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. odległość między poszczególnymi, podobnymi częściami układu
Wiktionary
rzecz. rozstawa ż., rozstawianie n., rozstawienie n.
czas. stawiać, rozstawiać ndk., rozstawić dk.
przym. rozstawny
Wiktionary
(1.1) rozstawa, rozstawienie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozstawiać)
(1.1) dokonany od|rozstawiać.
Wiktionary
rzecz. rozstawianie n., rozstawienie n., rozstaw mrz.
czas. postawić, rozstawiać ndk.
Wiktionary
1. ustawiony w różnych miejscach, w odpowiednich odległościach;
2. w sporcie: bieg rozstawny - bieg sztafetowy;
3. łatwy do rozstawienia, dający się rozstawić
SJP.pl
1. odległość między jednym elementem jakiegoś układu a drugim;
2. rozstęp skórny - niewielka, podłużna blizna związana z zanikaniem sprężystości skóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. kosmet. powstałe w wyniku nadmiernego rozciągania się skóry i zerwania sieci włókien kolagenowych wrzecionowate pasmo występujące najczęściej na skórze ud, brzucha, pośladków i piersi/klatki piersiowej lub ramion;
(1.2) wolna, pusta przestrzeń pomiędzy czymś
Wiktionary
Rozstęp – różnica między największą i najmniejszą wartością cechy statystycznej w zbiorze (lub różnica między najwyższą i najniższą zaobserwowaną wartością zmiennej).
Rozstęp jest najprostszą z miar rozrzutu, mało precyzyjną, gdyż opiera się tylko na dwu zaobserwowanych wartościach zmiennej, a pozostałe wartości nie mają wpływu na jej wielkość.
Wikipedia
(1.1) Chce mieć rozstępy, nie wklepywać codziennie tony kremów, nie kąpać się w płatkach róży, nie używać perfum, które wulgarnie uwydatniają seksowność.
(1.1) Dla każdej kobiety od oskarżeń o głupotę o wiele gorsze są rozstępy na skórze […].
Wiktionary
rzadko o włosach, sierści: nastroszyć się, najeżyć się; rozjerzyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozstrajać.
Wiktionary
czas. rozstrajać ndk.
rzecz. strój mrz.
Wiktionary
1. brak ładu, porządku;
2. potocznie: zaburzenia psychiczne lub zaburzenia układu nerwowego;
3. zaburzenia żołądkowe
SJP.pl
rozregulowany, wydający nieprawidłowe dźwięki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. o instrumencie: ze źle wyregulowanymi strunami, wydający dźwięki o niewłaściwej wysokości
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: rozstroić
Wiktionary
dawniej: rozstrychnąć się - rozdzielić się, rozejść się, rozproszyć się; roztrychnąć się
SJP.pl
dawniej: rozstrzelanie
SJP.pl
dawniej: rozstrzeliwać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozstrzeliwać)
(1.1) zabić kogoś, strzelając z broni palnej; dokonać egzekucji w ten sposób
czasownik zwrotny dokonany rozstrzelać się (ndk. rozstrzeliwać się)
(2.1) zacząć intensywnie strzelać
Wiktionary
(1.1) W sierpniu 1944 hitlerowcy rozstrzelali w Dzierwanach 13 mieszkańców Baranowa i Wierzbinek, w tym matkę z ośmiorgiem dzieci w wieku od 8 miesięcy do 11 lat.
(1.1) Na miejscu Boldta kazałbym go rozstrzelać – pomyślał Kloss. Wiedział już teraz, kto chciał wykorzystać Ingrid dla uzyskania kontaktu z amerykańskim wywiadem.
(1.1) To zdrajca! Rozstrzelać go!
Wiktionary
czas. rozstrzelić, strzelać ndk.
rzecz. strzał m., rozstrzelanie n., rozstrzelenie n., strzelanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) w piśmie drukowanym: zwiększenie odstępów między wyrazami albo literami
Wiktionary
rzecz. rozstrzelanie n., rozstrzeliwanie n., strzelanina ż.
czas. rozstrzelić dk., rozstrzeliwać ndk., rozstrzelać dk.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) rozdzielić coś, zwiększyć odstępy między elementami czegoś
(1.2) rozdzielić, rozproszyć
Wiktionary
(1.1) Jest ponadkilometrowa droga, a zabudowa wzdłuż niej jest mocno rozstrzelona – wyjaśnia Zenon Norman, wójt gminy Piaski.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːṭʃɛlʲit͡ɕ, AS: ro•sṭšelʹić
Wiktionary
czas. rozstrzelać dk.
rzecz. rozstrzelenie n., strzelanina ż.
Wiktionary
1. drzeć, szarpać brzeg tkaniny, ubrania; strzępić;
2. rozstrzępiać się - o tkaninie: szarpać się na brzegach; strzępić się
SJP.pl
rodzaj motyla nocnego
SJP.pl
rodzina motyli nocnych
SJP.pl
o cechach rozstrzępiakowatych (rodzina motyli nocnych)
SJP.pl
1. podrzeć, poszarpać brzeg tkaniny, ubrania; postrzępić;
2. rozstrzępić się - o tkaninie: poszarpać się na brzegach; postrzępić się
SJP.pl
rozsądzać, np. spór
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozstrzygnąć)
(1.1) podejmować ostateczną decyzję po etapie rozważań
czasownik zwrotny niedokonany rozstrzygać się (dk. rozstrzygnąć się)
(2.1) ulegać rozstrzyganiu
Wiktionary
(1.1) Sądem szlacheckim był również sąd podkomorski, rozstrzygający spory graniczne między posiadaczami gruntów.
Wiktionary
rzecz. rozstrzyganie/rozstrzygnięcie, rozstrzygający
Wiktionary
(1.1) decydować, przesądzać, rozsądzać, sądzić, sędziować, zasądzać
(2.1) decydować się
Wiktionary
rozsądzać, np. spór
SJP.pl
Rozstrzygalność (decydowalność) problemu matematycznego to następująca jego właściwość: istnieje algorytm, który oblicza odpowiedź na dowolne pytanie stawiane przez problem.
Problem może być nierozstrzygalny, jeśli jego rozstrzygalność prowadziłaby do powstania sprzeczności.
Wikipedia
dający się rozstrzygnąć; rozwiązywalny, rozwiązalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozstrzygać.
Wiktionary
czas. rozstrzygać ndk., rozstrzygnąć dk.
rzecz. rozstrzygnięcie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozstrzygać)
(1.1) dokonany od|rozstrzygać.
Wiktionary
IPA: rɔsˈːṭʃɨɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ro•sṭšygnõńć
Wiktionary
rzecz. rozstrzyganie n., rozstrzygnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozstrzygnąć.
(1.2) praw. adm. akt administracyjny, wynik stosowania normy prawa administracyjnego
(1.3) praw. adm. część aktu prawnego, np. decyzji administracyjnej lub postanowienia, zawierająca najważniejsze elementy tego aktu
Wiktionary
Wikipedia
czas. rozstrzygać ndk., rozstrzygnąć dk.
rzecz. rozstrzyganie n.
Wiktionary
(1.3) osnowa, sentencja
Wiktionary
1. rozłączyć coś (rzadziej kogoś) przylegającego do siebie, umieścić w pewnej odległości od siebie; odsunąć, rozstawić;
2. powiększyć powierzchnię czegoś przez wysunięcie, rozstawienie części składanej; rozłożyć, rozstawić;
3. rozsunąć się:
a) zostać odsuniętym od siebie;
b) zrobić środkiem przejście, ustąpić na boki; rozstąpić się
SJP.pl
w technice: rozsuwanie, rozsunięcie czegoś
SJP.pl
1. rozłączać coś (rzadziej kogoś) przylegającego do siebie, umieszczać w pewnej odległości od siebie; odsuwać, rozstawiać;
2. powiększać powierzchnię czegoś przez wysunięcie, rozstawienie części składanej; rozkładać, rozstawiać;
3. rozsuwać się:
a) być odsuwanym od siebie;
b) robić środkiem przejście, ustępować na boki; rozstępować się
SJP.pl
dający się rozsunąć
SJP.pl
rozświergotywać;
1. sprawiać, że coś zaczyna świegotać;
2. rozświegotywać się - zaczynać świegotać bez umiaru
SJP.pl
rozświegotywać;
1. sprawiać, że coś zaczyna świergotać;
2. rozświergotywać się - zaczynać świergotać bez umiaru
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozświetlić)
(1.1) czynić jaśniejszym
czasownik zwrotny rozświetlać się
(2.1) stać się samemu jaśniejszym, widniejszym
Wiktionary
(1.1) W windzie brakowało żarówki i śmierdziało. Jechali w ciemności, rozświetlanej przez chwilę na piętrach.
Wiktionary
IPA: rɔɕˈːfʲjɛtlat͡ɕ, AS: ro•śfʹi ̯etlać
Wiktionary
rzecz. rozświetlanie n., rozświetlenie n., światło n., świecenie n.
czas. rozświetlić dk., świecić ndk.
Wiktionary
kosmetyk podkreślający rysy twarzy, nadający cerze świeży wygląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozświetlać.
Wiktionary
rzecz. nierozświetlanie n.
czas. rozświetlić, rozświetlać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozświetlać)
(1.1) dokonany od|rozświetlać.
Wiktionary
(1.1) Zdarzyło się coś na kształt błyskawicy, która na chwilę rozświetliła niezliczone przepaście podczas marszu w górach: nagle widzimy coś, co nas przeraża, potem wszystko niknie w ciemności.
Wiktionary
rzecz. rozświetlanie n., rozświetlenie n., światło n., świecenie n.
czas. rozświetlać ndk., świecić ndk.
Wiktionary
rozświętowywać się - wpadać w ferwor świętowania
SJP.pl
wysychając, pękać
SJP.pl
spowodować utratę synchronizacji
SJP.pl
rozsypanie; rozsypywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. sposób, w jaki coś zostało rozsypane
Wiktionary
czas. rozsypywać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozsypywać)
(1.1) sypiąc, rozrzucić na daną powierzchnię
(1.2) spowodować rozpad na drobne kawałki
czasownik zwrotny dokonany rozsypać się (ndk. rozsypywać się)
(2.1) zostać rozsypanym
(2.2) rozpaść się na drobne fragmenty
(2.3) stracić członków zbiorowości poprzez rozejście się, rozbiegnięcie się w różne strony
(2.4) ulec popsuciu się z upływem czasu
(2.5) przen. ulec załamaniu emocjonalnemu
(2.6) przen. przestać tworzyć więź międzyludzką
Wiktionary
rzecz. rozsypanie n.
czas. rozsypywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsypać.
Wiktionary
czas. rozsypać dk.
Wiktionary
nieuporządkowany zbiór elementów przeznaczony do ułożenia w odpowiedni sposób
SJP.pl
1. potocznie: czynić śpiącym;
2. rozsypiać się -
a) zaczynać czuć się mocno śpiącym;
b) zapadać w głęboki sen
SJP.pl
rumowisko gruzów i odłamów skalnych, zwalisko
SJP.pl
przymiotnik od: rozsypisko
SJP.pl
złożony z nabojów połączonych ogniwami, które po wystrzale rozsypują się przez okienko wylotowe; rozsypny, rozsypowy
SJP.pl
przyrząd ułatwiający nasypywanie jagód do łubianek
SJP.pl
cecha czegoś dającego się łatwo rozsypać na jakiejś powierzchni
SJP.pl
1. mający postać drobnego materiału, który łatwo rozsypać na pewnej powierzchni; sypki;
2. złożony z nabojów połączonych ogniwami, które po wystrzale rozsypują się przez okienko wylotowe; rozsypkowy, rozsypowy
SJP.pl
1. taki, którego budowa pozwala na rozrzucenie drobnego materiału na jakiejś powierzchni;
2. złożony z nabojów połączonych ogniwami, które po wystrzale rozsypują się przez okienko wylotowe; rozsypny, rozsypkowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozsypać)
(1.1) sypiąc, rozrzucać na jakąś powierzchnię
(1.2) powodować rozpadnięcie na drobne kawałki
czasownik zwrotny niedokonany rozsypywać się (dk. rozsypać się)
(2.1) być rozsypywanym
(2.2) rozpadać się na drobne części
(2.3) tracić członków grupy poprzez rozchodzenie się, rozbieganie się w różne strony
(2.4) ulegać psuciu się z upływem czasu
(2.5) przen. ulegać załamaniu emocjonalnemu
(2.6) przen. przestawać tworzyć więź międzyludzką
Wiktionary
rzecz. rozsyp mrz., rozsypanka ż., rozsypisko n., rozsypywacz mrz., rozsypywanie n.
czas. rozsypać dk.
przym. rozsypany, rozsypiskowy, rozsypny
Wiktionary
(1.1) rozsiewać
(2.1) rozsiewać się
(2.2) kruszyć się, rozpadać się
(2.3) rozpraszać się
(2.4) rozpadać się, sypać się
(2.5) załamywać się
Wiktionary
maszyna do rozsypywania piasku lub soli na oblodzonych drogach; rozsypywarka
SJP.pl
urządzenie do automatycznego napełniania pojemników substancjami sypkimi
SJP.pl
dający się rozrzucić w postaci drobnych elementów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozsypywać.
Wiktionary
czas. rozsypywać ndk.
Wiktionary
maszyna do rozsypywania piasku lub soli na oblodzonych drogach; rozsypywacz
SJP.pl
w technice: rozsyłanie, np. rozsył światła
SJP.pl
przestarzałe: rozsyłanie, wysyłanie czegoś lub kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozszarpać.
Wiktionary
czas. szarpać, rozszarpywać, rozszarpać dk.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. rozszarpać)
(1.1) dzielić na części gwałtownie szarpiąc
(1.2) głęboko ranić wskutek wybuchu
(1.3) przen. udręczać
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʃarˈpɨvat͡ɕ, AS: rosšarpyvać
Wiktionary
rzecz. szarpanie n., szarpnięcie n., rozszarpanie n., rozszarpywanie n.
czas. szarpać ndk., szarpnąć dk., rozszarpać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozszarpywać.
Wiktionary
czas. szarpać, rozszarpywać ndk.
Wiktionary
1. potocznie: rozpowiadać coś niepotrzebnie;
2. rozszczekiwać się -
a) o psie: zaczynać głośno szczekać;
b) potocznie o karabinach maszynowych: zaczynać strzelać, wydając miarowe trzaski;
c) zaczynać mówić głośno, hałaśliwie
SJP.pl
robić szczelinę, doprowadzać do utraty hermetyczności
SJP.pl
zrobić szczelinę, doprowadzić do utraty hermetyczności
SJP.pl
1. rozszczepienie (się); miejsce rozszczepione, rysa, rozpadlina
2. rozwidlona tyczka do zrywania owoców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce rozszczepione, rozszczepienie
Wiktionary
rzecz. rozszczepialność ż., rozszczepiacz m., rozszczepianie n., rozszczepienie n.
czas. rozszczepiać ndk., rozszczepić dk.
przym. rozszczepialny
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. rozszczepić)
(1.1) dzielić na elementy składowe
czasownik zwrotny niedokonany (dk. rozszczepić się)
(2.1) dzielić się, rozpadać się na mniejsze elementy
Wiktionary
(2.1) Tłum napiera na wrota cerkwi. Pod uderzeniami siekier drewno rozszczepia się na białe drzazgi i zamek ustępuje.
Wiktionary
IPA: rɔsˈʃt͡ʃɛpʲjät͡ɕ, AS: rosščepʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. rozszczep m., rozszczepialność ż., rozszczepiacz m., rozszczepianie n., rozszczepienie n.
czas. rozszczepić dk.
przym. rozszczepialny
Wiktionary
cecha czegoś dającego się rozszczepić
SJP.pl
dający się rozszczepić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozszczepiać.
Wiktionary
rzecz. rozszczepialność ż., rozszczepiacz m., rozszczep m., rozszczepienie n.
czas. rozszczepiać ndk., rozszczepić dk.
przym. rozszczepialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozszczepić.
(1.2) książk. rozszczep
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rozszczepialność ż., rozszczepiacz m., rozszczep m., rozszczepianie n.
czas. rozszczepiać ndk., rozszczepić dk.
przym. rozszczepialny
Wiktionary
(1.2) szczelina
Wiktionary
Schizophyllum Fr. (rozszczepka) – rodzaj grzybów należący do rodziny rozszczepkowatych (Schizophyllaceae) W Polsce występują dwa gatunki.
Wikipedia
o cechach rozszczepkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Rozszczepkowate (Schizophyllaceae Quél.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach rozszczepkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. rozszczepiać na dwie części; rozpłatywać;
2. szczypiąc, rozdrabniać
SJP.pl
rzadko: rozszemrywać się - zaczynać szemrać bez umiaru
SJP.pl
1. sprawiać, że coś zaczyna szeptać;
2. rozszeptywać się - zaczynać uporczywie szeptać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozszerzyć)
(1.1) czynić szerszym
(1.2) zwiększać zasięg czegoś
czasownik zwrotny niedokonany rozszerzać się (dk. rozszerzyć się)
(2.1) stawać się szerszym
(2.2) zwiększać swój zasięg
Wiktionary
(2.2) Po podboju Bizancjum Turcja ciągle się rozszerzała.
Wiktionary
IPA: rɔsˈʃɛʒat͡ɕ, AS: rosšežać
Wiktionary
rzecz. rozszerzanie n., rozszerzenie n., rozszerzalność ż.
czas. szerzyć
Wiktionary
mogący się rozszerzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozszerzać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔsʃɛˈʒãɲɛ, AS: rosšežãńe
Wiktionary
czas. rozszerzać ndk.
Wiktionary
w informatyce:
1. oznaczenie typu pliku komputerowego;
2. dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; plug-in, plugin, wtyczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie szerszym
(1.2) med. patologiczne powiększenie narządu
(1.3) techn. moduł pozwalający na zwiększenie funkcjonalności urządzenia
(1.4) inform. przyrostek nazwy pliku, zwykle trzyliterowy, wskazujący jego rodzaj;
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Pliki te mają rozszerzenia *.swf […] i mogą być wyświetlane przez przeglądarki internetowe.
Wiktionary
czas. rozszerzać, rozszerzyć
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posiadający zwiększone możliwości
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozszerzać)
(1.1) zwiększyć zasięg, rozmiar czegoś
czasownik zwrotny dokonany rozszerzyć się (ndk. rozszerzać się)
(2.1) zwiększyć swój zasięg, rozmiar
Wiktionary
(1.1) W zeszłym roku kierownictwo ośrodka wypoczynkowego postanowiło rozszerzyć swoją ofertę dla wczasowiczów.
(1.1) Prowadzę księgarnię i chcę rozszerzyć działalność.
Wiktionary
rzecz. rozszerzenie n.
czas. szerzyć
Wiktionary
rozszlochać się - zacząć gwałtownie płakać
SJP.pl
rozszlochiwać się - zaczynać gwałtownie płakać
SJP.pl
taki, który się rozszronił
SJP.pl
taki, który rozszumiał się
SJP.pl
1. wszyć w coś wstawkę dla ozdoby lub w celu poszerzenia;
2. rozłączyć zszyte kartki papieru;
3. środowiskowo: rozdzielić przewody tworzące kabel
SJP.pl
1. wszyć w coś wstawkę dla ozdoby lub w celu poszerzenia;
2. rozłączyć zszyte kartki papieru;
3. środowiskowo: rozdzielić przewody tworzące kabel
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozszyfrowywać)
(1.1) odczytać kod zabezpieczający tajną informację, np. tekst zapisany szyfrem
(1.2) odczytać tekst zapisany w nieznanym komuś języku lub systemie pisma
(1.3) odczytać niewyraźnie zapisany tekst
(1.4) odkryć coś, co było uprzednio nieznane lub niezrozumiałe
(1.5) rozpoznać ukrywane przez daną osobę jej charakter lub zamiary
(1.6) poznać tajny sposób działania organizacji lub osoby
Wiktionary
(1.1) Żona pisarza Francine rozszyfrowała rękopis zaraz po śmierci męża i pokazała przepisany tekst Robertowi Gallimardowi.
(1.2) Gdy Francuz Champollion [...] rozszyfrował hieroglify egipskie, a Niemiec Grotefend [...] wdarł się w arkana znaków klinowych, rozpoczęto odczytywanie tych dokumentów.
(1.6) Policjanci bardzo szybko rozszyfrowali przestępców i odzyskali skradzione przedmioty.
Wiktionary
rzecz. szyfrant mos.
Wiktionary
(1.1) odcyfrować, odkodować, odszyfrować, rozkodować, zdeszyfrować
(1.4) rozwiązać; pot. rozgryźć
(1.5) przejrzeć; pot. rozgryźć
(1.6) rozpracować; pot. rozgryźć
Wiktionary
1. wszywać w coś wstawkę dla ozdoby lub w celu poszerzenia;
2. rozłączać zszyte kartki papieru;
3. środowiskowo: rozdzielać przewody tworzące kabel
SJP.pl
1. urządzenie biurowe do usuwania zszywek;
2. urządzenie do usuwania klipsów antykradzieżowych z ubrań
SJP.pl
Rozszywacz – urządzenie do usuwania zszywek z plików papieru; opatentowane w 1969 roku przez Josepha A. Foitle.
Wikipedia
rozsłocić się - rzadko o słocie: nastąpić, zacząć się
SJP.pl
rozsłuchać się - zacząć słuchać i nie chcieć przestać
SJP.pl
rozsłuchiwać się - zaczynać słuchać i nie chcieć przestać
SJP.pl
dawniej: pozbawiać tajemniczości, sekretności; rozjaśniać, rozświetlać
SJP.pl
roztańczyć; potocznie:
1. wywołać u kogoś chęć ciągłego tańczenia;
2. roztańcować się - zacząć tańczyć swobodnie, nabrać ochoty do tańca
SJP.pl
potocznie:
1. wywoływać u kogoś chęć ciągłego tańczenia;
2. roztańcowywać się - zaczynać tańczyć swobodnie, nabierać ochoty do tańca; roztańczać się
SJP.pl
roztańczać się - zaczynać tańczyć swobodnie, nabierać ochoty do tańca; roztańcowywać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztańczać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztańczyć.
Wiktionary
czas. roztańczyć
Wiktionary
1. wywołać u kogoś chęć ciągłego tańczenia; roztańcować;
2. potocznie: tańcząc, spowodować ustąpienie jakiejś dolegliwości;
3. roztańczyć się - zacząć tańczyć swobodnie, nabrać ochoty do tańca; roztańcować się
SJP.pl
1. wywołać u kogoś chęć ciągłego tańczenia; roztańcować;
2. potocznie: tańcząc, spowodować ustąpienie jakiejś dolegliwości;
3. roztańczyć się - zacząć tańczyć swobodnie, nabrać ochoty do tańca; roztańcować się
SJP.pl
czasownik
(1.1) przygotować ciało, osobę, zespół do tańca ćwiczeniami ruchowymi
czasownik zwrotny roztańczyć się
(2.1) przygotować się do tańca ćwiczeniami ruchowymi
Wiktionary
rzecz. roztańczenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. roztopić)
(1.1) przemieniać ciało stałe w ciecz poprzez podgrzewanie
Wiktionary
rzecz. roztopy nmos.
Wiktionary
brak skupienia, nieuwaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieumiejętność skupienia uwagi na tym, co istotne
Wiktionary
czas. roztargać dk., roztargnąć dk.
przym. roztargniony
Wiktionary
(1.1) nieostrożność, nieuwaga, roztrzepanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nieuważny, charakteryzujący się nieuwagą, roztargnieniem; taki, który nie może się skoncentrować
Wiktionary
(1.1) Laura była tak roztargniona, że nie słyszała kilkakrotnie powtarzającego się dzwonka telefonu.
Wiktionary
IPA: ˌrɔstarʲɟˈɲɔ̃nɨ, AS: rostarʹǵńõny
Wiktionary
rzecz. roztargnienie n.
Wiktionary
(1.1) rozproszony, roztrzepany; gw-pl|Śląsk Cieszyński|spyrczany.
Wiktionary
1. trąc, rozprowadzić po powierzchni;
2. trąc, zmiażdżyć, rozgnieść coś;
3. dotykając jakąś część ciała, usunąć ból, zdrętwienie; rozmasować;
4. rozetrzeć się -
a) ulec rozdrobnieniu;
b) zostać rozprowadzanym po powierzchni;
c) dotykając jakąś część swojego ciała, usunąć ból, zdrętwienie;
d) dotykając jeden drugiego, usunąć ból, zdrętwienie;
e) o makijażu: stracić zarys, kontur
SJP.pl
ubarwiać, rozjaśniać kolorami tęczy, blaskiem słońca
SJP.pl
rzadko: rozkładać na kolory tęczy
SJP.pl
rozpowszechniać, rozgłaszać, telegrafując do wielu osób
SJP.pl
żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem roz-, np. rozrzucić, rozwalić
SJP.pl
stan wewnętrznego rozdarcia, wahania z powodu konieczności dokonania wyboru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wewnętrzne rozdarcie wynikłe z konieczności podjęcia trudnej decyzji
Wiktionary
1. wywoływać w kimś uczucie tęsknoty; roztkliwiać, rozrzewniać;
2. roztęskniać się - stawać się tęsknym; roztkliwiać się, rozrzewniać się
SJP.pl
1. wywołać w kimś uczucie tęsknoty; roztkliwić, rozrzewnić;
2. roztęsknić się - stać się tęsknym; roztkliwić się, rozrzewnić się
SJP.pl
1. wywołać w kimś uczucie tęsknoty; roztkliwić, rozrzewnić;
2. roztęsknić się - stać się tęsknym; roztkliwić się, rozrzewnić się
SJP.pl
1. wywoływać poruszenie, wzruszenie; rozczulać, wzruszać, rozrzewnia;
2. roztkliwiać się - stawać się czułym, serdecznym; rozczulać się, wzruszać się, rozrzewniać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. roztkliwić)
(1.1) rozczulać, rozrzewniać, wprawiać w stan wzruszenia
czasownik zwrotny niedokonany roztkliwiać się (dk. roztkliwić się)
(2.1) rozczulać się, stawać się czułym w stosunku do kogoś lub czegoś
Wiktionary
(2.1) Przestań się nad sobą roztkliwiać i zacznij działać!
Wiktionary
rzecz. roztkliwianie n., roztkliwienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztkliwiać.
Wiktionary
czas. roztkliwiać
Wiktionary
1. wywołać poruszenie, wzruszenie; rozczulić, wzruszyć, rozrzewnić;
2. roztkliwić się - stać się czułym, serdecznym; rozczulić się, wzruszyć się, rozrzewnić się
SJP.pl
1. wywołać poruszenie, wzruszenie; rozczulić, wzruszyć, rozrzewnić;
2. roztkliwić się - stać się czułym, serdecznym; rozczulić się, wzruszyć się, rozrzewnić się
SJP.pl
1. zwykle w liczbie mnogiej: drobne pajęczaki lądowe i wodne, pasożytujące na roślinach, zwierzętach lub ludziach;
2. organizm cudzożywny czerpiący pokarm z martwych szczątków organicznych; roztocze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. otwarta przestrzeń
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) arachn. drobny pajęczak z głowotułowiem zlanym z odwłokiem z podtypu szczękoczułkowców;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) biol. organizm odżywiający się martwą materią organiczną
forma czasownika.
(4.1) 2. os. rozk. od: roztoczyć
Wiktionary
(1.1) Niebo, jak sina roztocz morza — / Jak wyspy dalne, mglą się chmury.
(2.1) Nauką o roztoczach jest akarologia.
(3.1) Grzyby, będące roztoczami, wchłaniają płynną materię, rozłożoną dzięki trawieniu zewnętrznemu.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. roztaczanie n., roztoczenie n.
:: czas. roztaczać ndk., roztaczać się ndk., roztoczyć dk., roztoczyć się dk.
(3.1)
:: rzecz. roztoczek mrz.
:: przym. roztoczowy
Wiktionary
(3.1) saprotrof, roztocze
Wiktionary
przymiotnik od: Roztocze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Roztocza, związany z Roztoczem, pochodzący z Roztocza
Wiktionary
(1.1) Turnicki Park Narodowy jest bezcennym ogniwem, uzupełniającym o tereny Pogórza obszary chronione w Bieszczadzkim i Roztoczańskim Parku Narodowym.
Wiktionary
IPA: ˌrɔstɔˈt͡ʃãj̃sʲci, AS: rostočãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Roztocze n.
Wiktionary
roztocz;
1. organizm cudzożywny czerpiący pokarm z martwych szczątków organicznych;
2. dawniej: rozległy obszar, zwłaszcza pokryty wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina geograficzna w południowo-wschodniej Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od lat 80. ryś euroazjatycki nielicznie spotykany jest na Roztoczu.
Wiktionary
IPA: rɔsˈtɔt͡ʃɛ, AS: rostoče
Wiktionary
przym. roztoczański
Wiktionary
grzyb pasożytniczy
SJP.pl
rząd grzybów z gromady lęgniowców
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z gromady lęgniowców
SJP.pl
zabijający roztocza
SJP.pl
1. dolina górska wyżłobiona przez potok;
2. potok górski
SJP.pl
Wikipedia
1. dolina górska wyżłobiona przez potok;
2. potok górski
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. różny
Wiktionary
(1.1) Przyczepiali ją do sztyla, piknie oblykali i wieszali na nią roztomaite rzeczy.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kochany, najdroższy
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej:
1. topnienie śniegów;
2. błoto, kałuże powstałe na skutek topnienia śniegów lub długotrwałych deszczów
SJP.pl
doprowadzić do stanu topnienia; topiąc rozpuścić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. topić, roztapiać)
(1.1) dokonany od|roztapiać. (albo topić)
czasownik zwrotny dokonany roztopić się
(2.1) dokonany od|roztapiać się. (albo topić się)
Wiktionary
IPA: rɔsˈtɔpʲit͡ɕ, AS: rostopʹić
Wiktionary
rzecz. roztopy nmos.
Wiktionary
doprowadzić do stanu topnienia; topiąc rozpuścić
SJP.pl
1. przejść ze stanu stałego w płynny; stopnieć, roztopić się;
2. rozpuścić się w płynie;
3. zniknąć lub zmniejszyć się znacznie; stopnieć
SJP.pl
1. przejść ze stanu stałego w płynny; stopnieć, roztopić się;
2. rozpuścić się w płynie;
3. zniknąć lub zmniejszyć się znacznie; stopnieć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z roztopem, dotyczący roztopu
Wiktionary
rzecz. roztop mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) meteorol. czas odwilży i topnienia śniegu
(1.2) błoto i kałuże powstałe w skutek odwilży
forma rzeczownika.
(2.1) plural|roztop.
Wiktionary
Roztopy – zjawisko na przedwiośniu, kiedy średnia dobowa temperatura powietrza przekroczy 0 °C. Trwa ono aż do całkowitego stopienia się zalegającej pokrywy śnieżnej i lodowej. Są jedną z przyczyn powodzi.
Wikipedia
(1.1) W okresie roztopów zalewa nam piwnicę.
Wiktionary
rzecz. roztapianie n., roztop mrz., roztopienie n.
czas. roztapiać ndk., roztopić dk.
przym. roztopniały
Wiktionary
(1.1) odwilż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. wylot blaszanego instrumentu dętego
forma czasownika.
(2.1) rozk. zob. roztrąbić.
Wiktionary
IPA: ˈrɔstrɔ̃mp, AS: rostrõmp
Wiktionary
rzecz. trąba ż., trąbka ż.
Wiktionary
(1.1) dźwięcznik, czara głosowa
Wiktionary
potocznie: rozgłaszać plotkę, pogłoskę, wieść
SJP.pl
potocznie: rozgłosić plotkę, pogłoskę, wieść
SJP.pl
przyzwyczaić organizm do zmniejszonego wysiłku fizycznego przez coraz mniej intensywny trening
SJP.pl
przyzwyczaić organizm do zmniejszonego wysiłku fizycznego przez coraz mniej intensywny trening
SJP.pl
przyzwyczajać organizm do zmniejszonego wysiłku fizycznego przez coraz mniej intensywny trening
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) tylko w wyrażeniach osoba niewykształcona ale roztropna w postępowaniu
Wiktionary
rzecz. roztropność ż., nieroztropność ż.
przym. roztropny, nieroztropny
przysł. roztropnie, nieroztropnie
Wiktionary
(1.1) mądrala
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób roztropny
Wiktionary
rzecz. roztropność ż., roztropek mos.
przym. roztropny
Wiktionary
(1.1) rozważnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: roztropnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: roztropny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działanie z namysłem
Wiktionary
Roztropność – cnota moralna, która wyraża się umiejętnością dobierania właściwych środków prowadzących do celu. Jest zasadą doskonalenia postępowania człowieka.
Człowiek roztropny korzysta z rozumu, który powinien dostarczać elementów osądu czy też kryteriów oceny. Potrafi też zasięgnąć rady u innych.
Roztropność jest jedną z czterech cnót kardynalnych w chrześcijaństwie. Pod pojęciem roztropności oddaje się często starożytne pojęcie fronesis.
Wikipedia
przym. roztropny
przysł. roztropnie
rzecz. roztropek mos.
Wiktionary
(1.1) ostrożność, rozsądek, rozwaga
Wiktionary
rozważny, rozsądny;
1. działający z namysłem, rozsądkiem;
2. będący wyrazem czyjejś rozwagi, czyjegoś rozsądku, np. roztropne spojrzenie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) kierujący się rozsądkiem, a nie postępujący pochopnie
(1.2) świadczący o roztropności
Wiktionary
(1.1) Konstytucjonaliście chodzi o roztropną troskę o dobro wspólne.
Wiktionary
rzecz. roztropek mos., roztropność ż.
czas. roztropić dk.
przysł. roztropnie
Wiktionary
(1.1) bystry, mądry, odpowiedzialny, ostrożny, przezorny, rozsądny, rozważny
(1.2) mądry, przemyślany, rozsądny
Wiktionary
wielki, ozdobny kielich, mający kształt zwierzęcia, używany dawniej do wznoszenia toastów i do dekoracji stołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztrwaniać.
Wiktionary
lekkomyślnie stracić, przehulać majątek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. roztrwaniać)
(1.1) lekkomyślnie wydać pieniądze; nierozsądnie stracić majątek
Wiktionary
rzecz. roztrwoniciel mos., roztrwonienie n.
czas. trwonić
Wiktionary
(1.1) przehulać
Wiktionary
rzadko: roztryskiwać się - tryskając, rozpraszać się; rozpryskiwać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. roztrząsnąć, roztrząść)
(1.1) potrząsając, rozrzucać coś
(1.2) rozpatrywać szczegółowo
Wiktionary
rzecz. roztrząsanie n.
Wiktionary
(1.2) analizować, rozważać
Wiktionary
maszyna rolnicza równomiernie rozrzucająca obornik
SJP.pl
dawniej: poszerzyć obszar przez wykarczowanie przyległego lasu
SJP.pl
brak uwagi, roztargnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztrzepać.
Wiktionary
czas. roztrzepać dk.
przym. roztrzepany
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
potocznie: człowiek roztargniony
SJP.pl
potocznie: nieumiejący się skupić; nieuważny, roztargniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do nieuwagi i chaotyczności
Wiktionary
(1.1) Lucjan jest zbyt roztrzepany do tej roboty.
Wiktionary
czas. roztrzepać dk.
rzecz. trzepacz mos./mrz., roztrzepanie n., roztrzepaniec mos., roztrzepanica ż.
Wiktionary
(1.1) roztargniony
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny mydleńcowatych
SJP.pl
Roztrzeplin, mydleniec (Koelreuteria Laxmann) – rodzaj roślin z rodziny mydleńcowatych. Obejmuje trzy gatunki, z których dwa rosną w Chinach (roztrzeplin wiechowaty K. paniculata i K. bipinnata), a trzeci – K. elegans – na Tajwanie i wyspach Fidżi. Roztrzeplin wiechowaty rośnie jako gatunek introdukowany i zdziczały na Półwyspie Koreańskim, w Japonii i Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|roztrzepywać.
Wiktionary
czas. roztrzepywać ndk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
1. pełen zdenerwowania, drżenia, napięcia; rozdrażniony, rozdygotany, napięty;
2. będący objawem zdenerwowania;
3. zniszczony lub podniszczony na skutek długiego używania; zdezelowany, uszkodzony, rozklekotany
SJP.pl
1. przywracać do przytomności, trzeźwości; otrzeźwiać;
2. roztrzeźwiać się - doprowadzać się do przytomności, trzeźwości; otrzeźwiać się
SJP.pl
1. przywrócić do przytomności, trzeźwości; otrzeźwić;
2. roztrzeźwić się - doprowadzić się do przytomności, trzeźwości; otrzeźwić się
SJP.pl
1. potocznie: uderzając stopami lub kopytami, ugnieść, zniszczyć;
2. spowodować, że ktoś zaczął tupać (tańczyć);
3. roztupać się - zacząć tupać i nie chcieć przestać; roztańczyć się
SJP.pl
potocznie:
1. uderzając stopami lub kopytami, ugniatać, niszczyć;
2. rozluźniać chodzeniem lub ruchem;
3. roztupywać się -
a) zaczynać tupać i nie chcieć przestać;
b) rozluźniać się w trakcie tupania
SJP.pl
potocznie: gotowy do zmian lub zrozumienia kogoś; otwarty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. przechodzenie substancji stałej do roztworu w wyniku reakcji chemicznej z rozpuszczalnikiem (lub innym składnikiem roztworu);
Wiktionary
Roztwarzanie (rozpuszczanie chemiczne) – zjawisko chemiczne polegające na przechodzeniu substancji stałej do roztworu, połączone z reakcją tej substancji z rozpuszczalnikiem lub innym składnikiem roztworu.
Przykładowym procesem jest roztwarzanie żelaza w kwasie solnym.Optycznie zjawisko jest podobne do rozpuszczania fizycznego (stopniowe przechodzenie żelaza do roztworu – stopniowe ubywanie widocznej masy żelaza), jednak przyczyną tego stanu jest reakcja:
Wikipedia
czas. roztwarzać ndk., roztworzyć dk.
rzecz. roztwór mrz.
Wiktionary
mieszanina jednorodna rozpuszczalnika i substancji rozpuszczanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji tworząca jedną fazę, występującą w różnych stanach skupienia;
Wiktionary
Roztwór – jednorodna mieszanina dwóch lub więcej związków chemicznych lub pierwiastków chemicznych. Skład roztworów określa się przez podanie stężenia składników. W roztworach zwykle jeden ze związków chemicznych jest nazywany rozpuszczalnikiem, a drugi substancją rozpuszczaną. Który z dwóch związków uznać za rozpuszczalnik, jest właściwie kwestią umowną, wynikającą z praktyki i tradycji.
Wikipedia
(1.1) Gdy w roztworze krystalicznym zajdą odpowiednie warunki, zaczyna formować się kryształ.
Wiktionary
IPA: ˈrɔstfur, AS: rostfur
Wiktionary
rzecz. roztwarzanie n., roztworzenie n.
Wiktionary
związany z roztworem chemicznym (np. prężność roztwórcza metalu)
SJP.pl
rzadko: rozpuścić, rozcieńczyć
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. roztwierać)
(1.1) dokonany od|roztwierać.
czasownik dokonany (ndk. roztwarzać)
(2.1) dokonany od|roztwarzać.
Wiktionary
IPA: rɔsˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: rostfožyć
Wiktionary
(1.1)
:: czas. roztwierać ndk.
:: rzecz. roztwarcie n., roztworzenie n., roztwieranie n.
:: przym. roztworzysty
(2.1)
:: czas. roztwarzać ndk.
:: rzecz. roztwór m., roztworzenie n., roztwarzanie n.
Wiktionary
roztyć się - bardzo utyć, dużo przybrać na wadze
SJP.pl
Roztylice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów.
Wieś jest siedzibą sołectwa Roztylice, w skład którego wchodzą również miejscowości Nagorzyce i Witosławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Na południe od wsi położona jest Góra Witosławska oraz rozciąga się rezerwat przyrody Małe Gołoborze.
Wikipedia
potocznie: taki, który się roztył; roztyły
SJP.pl
roztywać się - bardzo przybierać na wadze
SJP.pl
potocznie: rozgnieść coś miękkiego, rozdeptać
SJP.pl
zdolność myślenia, analizowania, wnioskowania i pojmowania; umysł; intelekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdolność ludzkiego umysłu do operowania pojęciami abstrakcyjnymi lub zdolność analitycznego myślenia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) — Co mnie jednak dziwi najmocniej, — prawiła — to okoliczność, że na podobnych lalkach nie poznają się mężczyźni. Dla żadnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi…
Wiktionary
IPA: ˈrɔzũm, AS: rozũm
Wiktionary
rzecz. rozumność ż., rozumowanie n., rozumienie n., zrozumienie n.
:: zdrobn. rozumek m.
czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.
przym. rozumny, rozumowy
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
(1.1) umysł, mądrość, rozsądek, roztropność; stpol. smysł
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Rozumice (cz. Rozumice, niem. Rösnitz) – wieś położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Kietrz.
Wikipedia
1. pojmować, wiedzieć, uświadamiać coś sobie;
2. wykazywać zrozumienie dla kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zrozumieć)
(1.1) pojmować coś, interpretować coś, mieć świadomość mechanizmów zdarzeń
(1.2) usłyszeć co zostało powiedziane
Wiktionary
(1.1) Tłumaczę mu moje stanowisko, ale on niczego nie rozumie.
Wiktionary
IPA: rɔˈzũmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: rozũmʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. zrozumiałość ż., rozum mrz., rozumek mrz., rozumność ż., zrozumienie n., rozumowanie n., rozumienie n.
czas. rozumować ndk., zrozumieć dk.
przym. rozumny, rozumowy, dorozumiany
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
(1.1-2) pot. kumać, czaić, jarzyć, łapać, kapować
Wiktionary
dawniej: mniemanie, przekonanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozumieć.
(1.2) zakres, w jakim ktoś coś rozumie
(1.3) sposób pojmowania, sposób traktowania czegoś
Wiktionary
Os
Wikipedia
(1.2) Test ma na celu sprawdzenie rozumienia materiału przez uczniów.
(1.3) Jego rozumienie ich wzajemnych relacji z czasem zmieniło się.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: rozũmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zrozumiałość ż., rozum m., rozumek m., rozumność ż., zrozumienie n., rozumowanie n.
czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.
przym. rozumny, rozumowy
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozumny, rozsądny, rzeczowy, sensowny
Wiktionary
(1.1) Należało rozumnie ocenić sytuację, podjąć decyzję i działać wedle tej ostatniej.
Wiktionary
IPA: rɔˈzũmʲɲɛ, AS: rozũmʹńe
Wiktionary
rzecz. rozum mrz., rozumowanie n., rozumienie n., rozumność ż.
czas. rozumować, rozumieć
przym. rozumny, rozumowy
Wiktionary
(1.1) mądrze, inteligentnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozumnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozumny
SJP.pl
kierowanie się rozumem; rozsądek, rozwaga, roztropność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozumne; cecha tych, którzy są rozumni
Wiktionary
rzecz. rozum m., rozumek m., rozumienie n., zrozumienie n., rozumowanie n.
czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.
przym. rozumny, rozumowy
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
1. mający rozum; rozsądny, mądry;
2. dawniej: dotyczący rozumu; rozumowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma wiedzę i rozsądek; także. świadczący o posiadaniu wiedzy, rozsądku i zdolności racjonalnego myślenia
Wiktionary
IPA: rɔˈzũmnɨ, AS: rozũmny
Wiktionary
rzecz. rozumność ż., rozum mrz., rozumowanie n., rozumienie n., zrozumienie n.
czas. rozumować ndk., rozumieć ndk., zrozumieć dk.
przym. rozumowy
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
(1.1) mądry, inteligentny, niegłupi; pot. z głową
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) psych. rozpatrywać w myślach, wyciągając w tym czasie wnioski
Wiktionary
rzecz. rozum mrz., rozumowanie n., zrozumienie n., rozumienie n., rozumność ż.
czas. rozumieć
przysł. rozumnie
przym. rozumny, rozumowy
Wiktionary
sposób myślenia, dowodzenia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wywód myślowy, sposób wnioskowania
(1.2) odczasownikowy od|rozumować.
Wiktionary
Rozumowanie – proces myślowy polegający na uznaniu za prawdziwe danego przekonania lub zdania na mocy innego przekonania lub zdania uznanego za prawdziwe już uprzednio.
W znaczeniu potocznym rozumowanie poprawne to rozumowanie wymagające zastosowania reguł logiki, oraz uznanych za prawdziwe aksjomatów - np.: praw nauki (zobacz też paranauka), systemów prawnych, dogmatów religijnych, regulaminów, zasad kulturowych, obyczaju, tradycji, czy autorytetu.
Wikipedia
(1.1) Dowód matematyczny jest formalnym rozumowaniem, korzystającym z zasad logiki, aksjomatów, założeń twierdzenia i wcześniej udowodnionych twierdzeń.
Wiktionary
rzecz. rozum m., rozumek m., rozumność ż., zrozumienie n., rozumienie n.
czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.
przym. rozumny
przysł. rozumnie, rozumowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rozumem, dotyczący rozumu
(1.2) wykorzystujący rozum
Wiktionary
(1.2) (…) Jest czymś oczywistym, także dla tych, którzy negatywnie oceniają wartość poznania rozumowego, że poznanie to jest charakterystyczne dla poznania filozoficznego, podczas gdy poznanie przez wiarę, jest domeną poznania teologicznego.
Wiktionary
rzecz. zrozumienie n., rozum mrz., rozumność ż., rozumienie n.
czas. rozumieć, rozumować ndk.
przysł. rozumnie, rozumowo
przym. rozumny
Wiktionary
(1.1-2) umysłowy, intelektualny, mentalny, konceptualny
Wiktionary
rzadko: rozpościerać na kształt wachlarza
SJP.pl
czasownik
(1.1) rozcieńczać coś wodą
Wiktionary
rzecz. wodowanie n., rozwodnienie n., woda ż.
czas. rozwodnić dk.
przym. wodny
Wiktionary
dzielnica Stalowej Woli
SJP.pl
1 dzielnica miasta:
2 miejscowości w Polsce:
Ukraina:
Wikipedia
mieszkaniec Rozwadowa
SJP.pl
mieszkanka Rozwadowa
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Rozwadówka – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sosnówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Sosnówka. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 339 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Sosnówka.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Mikołaja.
Wikipedia
→ Rozwadów
SJP.pl
Rozwadowski – polskie nazwisko, nosiły je następujące znane osoby:
Wikipedia
przestarzale: rozdzielić kłócących się
SJP.pl
1. zdolność trafnego, realnego oceniania sytuacji i właściwego wobec nich zachowania się, skłonność do namysłu, refleksji przed działaniem; rozsądek, roztropność, ostrożność, rozważność;
2. dawniej: zastanawianie się nad czymś, rozważanie czegoś, naradzanie się; namysł, rozważność;
3. w handlu: określona ilość towaru dodana do jakiejś jego wagi jako zrównoważenie jego ubytku, strat w czasie przewożenia, pakowania, ważenia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) namysł, refleksja, umiejętność rozsądnego przemyślenia czegoś przed działaniem
Wiktionary
(1.1) W tej sytuacji zimna rozwaga to może być zbyt mało.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvaɡa, AS: rozvaga
Wiktionary
rzecz. rozważność ż., rozważacz m., rozważanie n., rozważenie n.
czas. wyważyć, rozważać ndk., rozważyć dk.
przym. rozważny
przysł. rozważnie, nierozważnie
Wiktionary
(1.1) roztropność
Wiktionary
waląc, uderzając burzyć, niszczyć, rozbijać na kawałki, sprawiać, że coś się rozsypuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwalać.
Wiktionary
czas. rozwalać ndk.
Wiktionary
w technice: przyrząd służący do rozwalcowywania rur w kołnierzach i innych elementach łączonych z rurami na stałe
SJP.pl
1. zburzyć uderzając;
2.otworzyć, rozłożyć niedbale;
3. potocznie: rozstrzelać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwalać)
(1.1) dokonany od|rozwalać.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvalʲit͡ɕ, AS: rozvalʹić
Wiktionary
rzecz. rozwałka ż.
Wiktionary
dawniej: ruina, rumowisko
SJP.pl
rzadko: taki, który się szeroko rozpościera; szeroki, rozległy, rozłożysty
SJP.pl
1. zburzyć uderzając;
2.otworzyć, rozłożyć niedbale;
3. potocznie: rozstrzelać
SJP.pl
kwiat, rozwar wielkokwiatowy
SJP.pl
Rozwar wielkokwiatowy (Platycodon grandiflorus) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych. Należy do monotypowego rodzaju Platycodon. Występuje w stanie dzikim w Azji wschodniej (od Chin, poprzez południowo-wschodnią Syberię, Daleki Wschód Rosji, Półwysep Koreański po Japonię. Poza tym rozprzestrzeniony w uprawie jako roślina ozdobna; uprawiany także w Polsce.
Wikipedia
otworzyć (się)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przestrzeń zawarta pomiędzy częściami czegoś, co jest otwarte
Wiktionary
rzecz. rozwieranie n.
czas. łozewrzyć, ozewrzyć, ozewrzić, rozwierać ndk., rozewrzeć dk.
Wiktionary
rzadko o niektórych zwierzętach i maszynach: rozwarczać się - zaczynać głośno warczeć
SJP.pl
taki, który się rozwarczał
SJP.pl
Rozwarowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Obszar miejscowości został włączony do obszaru specjalnej ochrony ptaków Bagna Rozwarowskie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwarstwiać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvarˈstfʲjä̃ɲɛ, AS: rozvarstfʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozwarstwienie n., warstwa ż., warstewka ż., warstwica ż., uwarstwienie n.
czas. rozwarstwiać ndk., rozwarstwić dk.
przym. warstwowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podział na warstwy
Wiktionary
Rozwarstwienie, delaminacja – uszkodzenia materiału kompozytowego, zwłaszcza laminatów polegające na utracie spójności poszczególnych warstw składowych. Polega na postępującym odspajaniu włókien konstrukcyjnych od lepiszcza („matrycy”), którym są połączone. Dochodzi do niego szczególnie wówczas, gdy na materiał kompozytowy działają częste zmienne siły odkształcające, w tym także wynikające ze zmian temperatury. Procesowi sprzyjają błędy technologiczne, bardzo częste w amatorskiej produkcji laminatów, głównie nadmierne rozcieńczanie żywicy ze względów oszczędnościowych lub dla ułatwienia laminowania. Innymi czynnikami mogą być: brak preparacji włókien szklanych powodujący złe przyleganie żywicy, nieodpowiednie warunki termiczne w trakcie utwardzania żywicy oraz niewłaściwy skład żywicy w szczególności rodzaj utwardzacza).
Wikipedia
rzecz. rozwarstwianie n., warstwa ż.
Wiktionary
taki, którego kąt jest rozwarty, większy niż 90 stopni, np. kątownik, trójkąt rozwartokątny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozwarte
Wiktionary
przym. rozwarty
rzecz. rozwieranie n.
czas. ozewrzić, ozewrzyć, łozewrzyć
Wiktionary
1. taki, który jest lekko rozchylony, np. rozwarte usta;
2. w matematyce: kąt rozwarty - kąt większy od kąta prostego, a mniejszy od półpełnego
SJP.pl
1. książkowo: przemyśliwać jakąś sprawę, jakieś zagadnienie, zastanawiać się nad czymś, rozpatrywać coś; analizować;
2. w handlu: dzielić coś na części za pomocą wagi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozważyć)
(1.1) książk. zastanawiać się, rozpatrywać jakąś kwestię, wnikliwie analizując
(1.2) hand. dzielić coś na części, ważąc je
Wiktionary
(1.1) audio|Pl-długo rozważałem czy warto tam pójść.ogg. Długo rozważałem, czy warto tam pójść.
(1.2) Kiedy przyszła do mnie Halinka, właśnie rozważałam ten pyszny schabik, który przywiozła dla nas ciotka ze wsi.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvaʒat͡ɕ, AS: rozvažać
Wiktionary
rzecz. rozwaga ż., rozważność ż., rozważacz m., rozważanie n., rozważenie n.
czas. wyważyć, rozważyć dk.
przym. rozważny
przysł. rozważnie
Wiktionary
(1.1) deliberować, przemyśliwać, rozpatrywać
Wiktionary
rzadko: pomieszczenie, w którym dokonuje się ważenia towaru i dzielenia go na określone porcje
SJP.pl
1. książkowo: przemyśliwać jakąś sprawę, jakieś zagadnienie, zastanawiać się nad czymś, rozpatrywać coś; analizować;
2. w handlu: dzielić coś na części za pomocą wagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozważać.
(1.2) książk. wynik czyichś przemyśleń
Wiktionary
(1.1) Rozważanie tego wszystkiego przyprawiło mnie tylko o ból głowy.
(1.2) Snuł długie rozważania, aż słuchacze posnęli.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvaˈʒãɲɛ, AS: rozvažãńe
Wiktionary
rzecz. rozwaga ż., rozważność ż., rozważacz m., rozważenie n.
czas. wyważyć, rozważać ndk., rozważyć dk.
przym. rozważny
przysł. rozważnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozważyć.
Wiktionary
rzecz. rozwaga ż., rozważność ż., rozważacz m., rozważanie n.
czas. wyważyć, rozważać ndk., rozważyć dk.
przym. rozważny
przysł. rozważnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozważny
Wiktionary
rzecz. rozważność ż., rozważenie n., rozważanie n., rozwaga ż.
przym. rozważny
czas. rozważać, rozważyć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozważnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozważny
SJP.pl
rozwaga; rzadko:
1. zdolność trafnego, realnego oceniania sytuacji i właściwego wobec nich zachowania się, skłonność do namysłu, refleksji przed działaniem; rozsądek, roztropność, ostrożność;
2. dawniej: zastanawianie się nad czymś, rozważanie czegoś, naradzanie się; namysł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozważne; cecha tych, którzy są rozważni
Wiktionary
przym. rozważny
przysł. rozważnie
rzecz. rozwaga ż., rozważanie n., rozważenie n.
czas. rozważać, rozważyć, wyważyć
Wiktionary
1. taki, który działa z rozwagą, robi coś z rozsądkiem, zastanawia się przed rozpoczęciem działania; przezorny, roztropny, rozsądny, racjonalny;
2. będący objawem czyjegoś rozsądku, czyjejś rozwagi, np. rozważna decyzja; sensowny, przemyślany, mądry
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) postępujący ostrożnie, z namysłem, rozwagą
(1.2) świadczący o rozwadze, roztropności
Wiktionary
(1.1) Niby, że chłopiec powinien być odważny a dziewczynka lękliwa, chłopiec ruchliwszy, dziewczynka spokojna, chłopiec lekkomyślny, dziewczynka rozważna.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvaʒnɨ, AS: rozvažny
Wiktionary
rzecz. rozwaga ż., rozważność ż., rozważacz m., rozważanie n., rozważenie n.
czas. wyważyć dk., rozważać ndk., rozważyć dk.
przysł. rozważnie
Wiktionary
(1.1-2) roztropny
Wiktionary
1. książkowo: przemyśleć jakąś sprawę, jakieś zagadnienie, zastanowić się nad czymś, rozpatrzyć coś; przeanalizować;
2. w handlu: podzielić coś na części za pomocą wagi
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozważać)
(1.1) zob. rozważać. (zastanawiać się)
(1.2) zob. rozważać. (dzielić)
Wiktionary
(1.1) Rozważyłem wszystkie za i przeciw i postanowiłem zmienić pracę.
(1.2) Dostałam dwa kilo tego pysznego schabu i rozważyłam na trzy równe porcje, dla mnie, dla Krysi i dla Halinki.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvaʒɨt͡ɕ, AS: rozvažyć
Wiktionary
rzecz. rozwaga ż., rozważność ż., rozważacz m., rozważanie n., rozważenie n.
czas. wyważyć, rozważać ndk.
przym. rozważny
przysł. rozważnie
Wiktionary
(1.1) przemyśleć, rozpatrzeć
Wiktionary
1. potocznie: rozstrzelanie;
2. rozwałka sosnowa - brunatny pluskwiak, szkodnik lasów sosnowych; rozwałek sosnowy; korowiec sosnowy
SJP.pl
1. potocznie: rozstrzelanie;
2. rozwałka sosnowa - brunatny pluskwiak, szkodnik lasów sosnowych; rozwałek sosnowy; korowiec sosnowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przen. rozstrzelanie, egzekucja
(1.2) pot. przen. zły stan, złe samopoczucie, poczucie rozbicia wewnętrznego
Wiktionary
IPA: rɔzˈvawka, AS: rozvau̯ka
Wiktionary
czas. rozwalić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwałkowywać)
(1.1) rozpłaszczyć przez wałkowanie
(1.2) pot. przen. rozwlec wypowiedź
czasownik zwrotny dokonany rozwałkować się (ndk. rozwałkowywać się)
(2.1) ulec rozpłaszczeniu poprzez wałkowanie
Wiktionary
(1.1) Poproś go, żeby rozwałkował ciasto.
Wiktionary
rzecz. rozwałkowanie n., wałkowanie n., wałek mrz.
czas. wałkować ndk., rozwałkowywać ndk., rozwałkowywać się ndk.
Wiktionary
(1.1) wywałkować
(1.2) wywałkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwałkować.
Wiktionary
rzecz. wałek mrz.
czas. rozwałkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwałkowywać.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozweselić)
(1.1) zob. rozweselić.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɛˈsɛlat͡ɕ, AS: rozveselać
Wiktionary
czas. rozweselić dk., weselić się ndk.
rzecz. rozweselacz m., rozweselenie n., rozweselanie n., wesele n., weselnik mos.
przym. wesoły
przysł. wesoło
Wiktionary
(1.1) rozbawiać, cieszyć, rozśmieszać, weselić
Wiktionary
osoba lub rzecz wprawiająca w dobry humor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozweselać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɛsɛˈlãɲɛ, AS: rozveselãńe
Wiktionary
czas. rozweselać, rozweselić
przym. wesoły
rzecz. weselnik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozweselić.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɛsɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: rozveselẽńe
Wiktionary
czas. rozweselić, rozweselać
przym. wesoły
rzecz. weselnik mos.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozweselać)
(1.1) sprawić, że ktoś jest wesoły
Wiktionary
(1.1) Piotrek umie mnie rozweselić, nawet gdy mam doła.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɛˈsɛlʲit͡ɕ, AS: rozveselʹić
Wiktionary
aspekt niedokonany rozweselać ndk.
czas. weselić się ndk.
rzecz. rozweselacz m., rozweselenie n., rozweselanie n., weselnik mos.
przym. wesoły
przysł. wesoło
Wiktionary
(1.1) rozbawić, ucieszyć, rozśmieszyć
Wiktionary
rozwełnić się - dawniej: rozfalować się
SJP.pl
dawniej: rozfalowany
SJP.pl
wiejąc, rozrzucić coś na wszystkie strony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwiązywać)
(1.1) dokonany od|rozwiązywać.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvʲjɔ̃w̃zat͡ɕ, AS: rozvʹi ̯õũ̯zać
Wiktionary
rzecz. rozwiązywanie n., rozwiązanie n.
czas. rozwiązywać ndk.
Wiktionary
rzadko o problemie, zadaniu itp.: dający się rozwiązać, rozstrzygnąć; rozstrzygalny, rozwiązywalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) załatwienie czegoś, poradzenie sobie z czymś; wynik, rezultat jakiegoś działania
(1.2) konsekwencja, wynik poszukiwań
(1.3) zaprojektowanie lub zrealizowanie planów architektonicznych, artystycznych
(1.4) poród, przyjście dziecka na świat
(1.5) mat. wynik
(1.6) przerwanie jakiejś działalności; rezygnacja z tworzonego wcześniej związku (lub relacji, grupy)
(1.7) odczasownikowy od|rozwiązać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobrym rozwiązaniem byłoby zakończenie tej działalności i usunięcie wszelkich jej przejawów, łącznie z zablokowaniem możliwości powrotu do obecnego, patowego stanu.
(1.3) Wprowadziliśmy tu wiele nowatorskich rozwiązań, np. ten łuk nad oknem.
(1.4) Kiedy rozwiązanie? Za dwa miesiące, właśnie wczoraj wybraliśmy łóżeczko.
(1.5) To rozwiązanie nie zgadza się z tym podanym na końcu książki – przelicz powtórnie.
(1.7) Strasznie mnie denerwuje rozwiązanie się sznurowadła, kiedy akurat się gdzieś spieszę.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲjɔ̃w̃ˈzãɲɛ, AS: rozvʹi ̯õũ̯zãńe
Wiktionary
czas. rozwiązywać ndk., rozwiązać dk.
Wiktionary
(1.1) rezultat
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozwiąźle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozwiązły
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) likwidować węzeł lub splątanie
(1.2) likwidować pęta wiążące kogoś
(1.3) dochodzić do wyniku zadania, testu
(1.4) szukać sposobu usunięcia problemu
(1.5) szukać odpowiedzi na zagadkę
(1.6) likwidować instytucję lub organizację
(1.7) likwidować zgromadzenie
(1.8) praw. zakończyć umowę
(1.9) zakończyć małżeństwo
czasownik zwrotny niedokonany
(2.1) o suple, sznurze: przestawać być zawiązanym
(2.2) o człowieku: przestawać być związanym
(2.3) o problemie, trudnej sytuacji: znikać
(2.4) o zagadce: ujawniać odpowiedź
(2.5) o instytucji, organizacji: ulegać samolikwidacji
(2.6) o zgromadzeniu: rozpraszać się
Wiktionary
(1.3) Uczeń rozwiązywał zadanie przy tablicy.
(1.3) Chcę siedzieć w domu, pić gorącą herbatę z cytryną i rozwiązywać krzyżówki.
(1.4) Myślę, że inżynier chemik rozwiąże ten problem.
(1.4) To w zabawie dzieci rozwijają empatię, uczą się negocjować, zawierać kompromisy oraz rozwiązywać konflikty.
(1.5) Detektywi Scotland Yardu rozwiązują pozornie nierozwiązywalne tajemnice badając najdrobniejsze szczegóły na miejscu zbrodni.
(1.6) Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲjɔ̃w̃ˈzɨvat͡ɕ, AS: rozvʹi ̯õũ̯zyvać
Wiktionary
rzecz. rozwiązanie n., półrozwiązanie n., rozwiązywanie n., rozwiązywalność ż.
przym. rozwiązywalny
czas. rozwiązać, porozwiązywać
Wiktionary
(1.1) odwiązywać
(1.2) odwiązywać
(1.6) kasować, likwidować, zamykać
Wiktionary
1. o problemie, zadaniu itp.: dający się rozwiązać, rozstrzygnąć; rozstrzygalny, rozwiązalny;
2. o umowie, kontrakcie itp.: dający się rozwiązać, zerwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwiązywać.
Wiktionary
czas. rozwiązywać, rozwiązać
Wiktionary
rozwiązły tryb życia; rozpusta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozwiązłe; cecha tych, którzy są rozwiąźli
Wiktionary
przym. rozwiązły
przysł. rozwiąźle
Wiktionary
(1.1) rozpasanie
Wiktionary
niemoralny, rozpustny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemoralny, rozpustny
Wiktionary
(1.1) Szyfrant nie może mieć długów, przyjmować narkotyków ani prowadzić rozwiązłego trybu życia.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvʲjɔ̃w̃zwɨ, AS: rozvʹi ̯õũ̯zu̯y
Wiktionary
rzecz. rozwiązłość ż.
przysł. rozwiąźle
Wiktionary
(1.1) frywolny, libertyński, nieprzyzwoity, obsceniczny, perwersyjny, rozpustny, sprośny, wulgarny, wyuzdany; pot. zbereźny, zboczony; przest. wszeteczny, nierządny, zdrożny, dekadencki, hulaszczy, rozpasany, upadły, zdemoralizowany, zdeprawowany, daw. gw-pl|Poznań|rozwiozły.
Wiktionary
1. rzadko: wprawiać w wibrowanie;
2. rozwibrowywać się - zaczynać intensywnie wibrować
SJP.pl
świadczący o braku równowagi wewnętrznej, o braku opanowania
SJP.pl
rozwidlić się - rozdzielić się na odnogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym coś się rozdziela na odnogi
Wiktionary
Bifurkacja – w szerszym znaczeniu: rozwidlenie się (rozdzielenie) na dwa lub więcej ramion rzeki, pasma górskiego, prądu morskiego, struktury geologicznej itp.
Wikipedia
(1.1) Po piętnastu minutach jazdy dojechaliśmy do rozwidlenia dróg w pięciu kierunkach.
(1.1) W rozwidleniu gałęzi ptaki uwiły sobie gniazdo.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲiˈdlɛ̃ɲɛ, AS: rozvʹidlẽńe
Wiktionary
rzecz. widły nmos., widelec m.
czas. rozwidlać się
Wiktionary
(1.1) rozgałęzienie, bifurkacja
Wiktionary
rozwidlić się - rozdzielić się na odnogi
SJP.pl
taki, który się rozwidlił, mający odnogi, odgałęzienia
SJP.pl
kobieta, która się rozwiodła; rozwódka
SJP.pl
taki, który się rozwiódł, uzyskał rozwód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się rozwiódł
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna, który się rozwiódł
Wiktionary
rzecz. rozwiedzenie n., rozwodzenie n., rozwód mrz., rozwódka ż.
czas. rozwieść dk., rozwodzić ndk.
przym. rozwodowy
Wiktionary
(2.1) rozwodnik
Wiktionary
drobny stawonóg słodkowodny; dafnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. organizm planktonowy z rzędu wioślarek (nazwa systematyczna|Cladocera|ref=tak.), podgromady liścionogów (nazwa systematyczna|Phyllopoda|ref=tak.)
Wiktionary
Dafnia, rozwielitka (Daphnia) – rodzaj słodkowodnych stawonogów zaliczanych do grupy wioślarek. Mają 2 pary czułków: pierwsza pełni rolę narządu czuciowego, druga stanowi główny narząd ruchu (rozwielitki poruszają się skokami) oraz 5 par odnóży tułowiowych, pełniących funkcje filtracyjne. Rozmiary ich ciała wahają się od 1 do 6 mm, samce są znacznie mniejsze od samic. Żywią się glonami, bakteriami i zawiesiną organiczną, którą odfiltrowują z wody.
Wikipedia
(1.1) Głównymi filtratorami w zooplanktonie są wioślarki – rozwielitki i słoniczki.
(1.1) Suszonych rozwielitek używam jako karmy dla ryb akwariowych.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲjɛˈlʲitka, AS: rozvʹi ̯elʹitka
Wiktionary
(1.1) dafnia
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Roźwienica (do 14 lutego 1968 Rożwienica) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, siedziba gminy Roźwienica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Roźwienica
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. rozewrzeć)
(1.1) otwierać, szczególnie jeśli szeroko
(1.2) rozkładać szeroko
czasownik zwrotny niedokonany rozwierać się (dk. rozewrzeć się)
(2.1) otwierać się
Wiktionary
IPA: rɔzˈvʲjɛrat͡ɕ, AS: rozvʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. rozwieracz, rozwierak, rozwieranie
czas. rozewrzeć (się)
Wiktionary
Hak chirurgiczny (rozwieracz, retraktor) – narzędzie chirurgiczne służące do odsuwania od siebie struktur anatomicznych (np. brzegów ran, mięśni i innych tkanek) podczas operacji, aby zapewnić chirurgowi odpowiednie odsłonięcie pola operacyjnego oraz do podtrzymywania i ochrony różnych narządów wewnętrznych podczas przeprowadzania operacji.
Wikipedia
przyrząd podobny do agrafki, stosowany przy wyjmowaniu haczyka z pyska ryby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwierać.
Wiktionary
rzecz. rozwarcie n., rozwartość ż.
czas. łozewrzyć, ozewrzyć, ozewrzić, rozwierać ndk., rozewrzeć dk.
przym. rozwarty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwiercać.
Wiktionary
Rozwiercanie – rodzaj obróbki wiórowej otworów walcowych, którego celem jest poprawienie dokładności wymiarowo-kształtowej oraz chropowatości obrabianych powierzchni. Stosuje się je do otworów wstępnie wywierconych, odkutych, czy odlanych. Rozwiercanie przeprowadza się za pomocą rozwiertaków, głównie na wiertarkach.
Kinematyka rozwiercania jest taka sama jak w przypadku innych obróbek wykonywanych na wiertarkach i zależy od stosowanego urządzenia.
Wikipedia
rzecz. wiertło n., rozwiertak mrz., wiertarka ż., rozwiercenie n., wiertareczka ż.
czas. rozwiercać ndk.
Wiktionary
komórka niewytwarzająca zarodników, występująca u grzybów podstawczaków; cystyda
SJP.pl
Cystyda, rozwierka (łac. cystidium) – płonna komórka, która wraz z elementami rozrodczymi – podstawkami (basidium) – tworzy hymenium grzybów. Cystydy rozdzielają podstawki od siebie i stąd pochodzi ich polska nazwa – rozwierki. Czasami cystydy występują pod hymenium (w warstwie subhymenium). Zazwyczaj cystydy są większe od podstawek i wystają ponad hymenium. Ich rola nie jest dokładnie znana, przypuszcza się, że mają za zadanie mechanicznie oddzielać podstawki od siebie, by nie dochodziło do ich zlepiania się, mogą pomagać w utrzymaniu wilgotności, działając jak pułapki powietrzne, mogą pełnić funkcje obronne przed drapieżnikami, takimi jak skoczogonki. Przypuszcza się także, że intensywny metabolizm cystyd może prowadzić do nagrzania otoczenia, co pomaga wyzwolić się zarodnikom.
Wikipedia
1. powiększenia otworu za pomocą wiertła;
2. otwór powiększony za pomocą wiertła
SJP.pl
1. urządzenie do powiększania średnicy otworów; rozwiertak, rozwiertarka;
2. przestarzale: pracownik obsługujący maszyny i urządzenia do pogłębiania otworów
SJP.pl
1. urządzenie do powiększania średnicy otworów; rozwiertacz, rozwiertarka;
2. element urządzenia do powiększania średnicy otworów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. narzędzie do poszerzania otworów;
Wiktionary
Rozwiertak – narzędzie służące do końcowej obróbki otworu walcowego lub stożkowego przy wymaganej wyższej klasie dokładności.
Osiągane są dokładności wykonania otworów w klasach od IT5 do IT7.
Stosuje się kolejno zwykle dwa rodzaje rozwiertaków – zdzierak i wykańczak, które usuwają 0,1÷0,2 mm naddatku. Rozwiertaki mogą być ręczne lub maszynowe. Mają one parzystą liczbę ostrzy od 4 do kilkunastu. Linia ostrza jest najczęściej nachylona pod kątem od 5° do 45° (do osi rozwiertaka) w kierunku przeciwnym do kierunku skrawania.
Wikipedia
rzecz. wiercenie n., wiertarka ż., wiertnica ż., wiertnictwo n., zdrobn. wiertareczka ż., zgrub. wiertara ż., wiertniczy m., odwiert m., wiertnica ż., wwiercanie n., wwiercenie n., wiertnia ż., wiertło m., dowiercanie n., dowiercenie n., nawiercanie n., nawiercenie n., odwiercanie n., odwiercenie n., ponawiercanie n., przewiercanie n., przewiercenie n., wywiercenie n., wywiercanie n., rozwiercanie n., rozwiercenie n., zdrobn. wiertełko n.
czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić dk., przewiercać ndk., wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.
przym. wiertniczy
przysł. wiertniczo
Wiktionary
urządzenie do powiększania średnicy otworów; rozwiertak, rozwiertacz
SJP.pl
chrząszcz z podrodziny korników, występujący w wielu gatunkach
SJP.pl
1. doprowadzić do czyjegoś rozwodu; rzadziej: udzielić rozwodu;
2. rozwieść się:
a) uzyskać rozwód, rozejść się ze współmałżonkiem;
b) rzadziej: omówić lub opisać kogoś, coś bardzo szczegółowo, rozwlekle
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwodzić)
(1.1) dokonany od|rozwodzić.
czasownik zwrotny dokonany rozwieść się (ndk. rozwodzić się)
(2.1) dokonany od|rozwodzić się.
Wiktionary
(2.1) Lecz gdy kobieta – a tak jest w przypadku większości kobiet – chce wyjść za mąż i, co dotyczy 30% kobiet, chce rozwieść się zgodnie z literą prawa i zasadami przyzwoitości, nie ma na to najmniejszej możliwości.
Wiktionary
rzecz. rozwód mrz., rozwodnik mos., rozwódka ż., rozwodzenie n., rozwiedzenie n., rozwiedziony mos., rozwiedziona ż.
czas. rozwodzić ndk.
przym. rozwiedziony
Wiktionary
powiesić wiele rzeczy w wielu miejscach
SJP.pl
wieszać wiele rzeczy w wielu miejscach
SJP.pl
czasownik
(1.1) wieszając rozkładać coś
Wiktionary
rzecz. rozwieszanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwieszać.
Wiktionary
czas. rozwieszać
Wiktionary
o wietrze: wiejąc, rozrzucać coś na wszystkie strony
SJP.pl
przetransportować jakieś rzeczy w wybrane miejsca
SJP.pl
odwijać coś zapakowanego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozwinąć)
(1.1) rozprostowywać coś zwiniętego
(1.2) rozpakowywać, odwijając opakowanie
(1.3) kształtować w kimś pewną cechę, umiejętność
(1.4) rozbudowywać
(1.5) mówić więcej na jakiś temat
(1.6) prowadzić długotrwałą operację o rosnącej skali
(1.7) zwiększać zasób istniejącej wiedzy
(1.8) wojsk. formować szyk
(1.9) mat. przedstawiać w postaci sumy
(1.10) mat. przedstawiać w postaci ułamka dziesiętnego;
(1.11) o prędkości: osiągać
czasownik zwrotny niedokonany rozwijać się (dk. rozwinąć się)
(2.1) rozprostowywać się
(2.2) stawać się rozwiniętym z opakowania
(2.3) o cechach charakteru lub umiejętnościach: zwiększyć swój potencjał
(2.4) rozbudowywać się
(2.5) o wątku w rozmowie: prowadzić do kolejnych wniosków
(2.6) o operacji, działalności: stawać się coraz większą
(2.7) wojsk. o jednostce bojowej: rozprzestrzeniać się według ustalonego planu
(2.8) przechodzić kolejne stadia rozwoju
(2.9) o kwiatach, pąkach: rozchylać się
(2.10) mat. być przedstawianym w postaci sumy
(2.11) mat. być przedstawianym w postaci ułamka dziesiętnego
Wiktionary
(1.1) Rozwiń tapetę i sprawdź czy nie ma wad.
(1.2) Starannie opakowywałam ten prezent prawie godzinę a ty go rozwijasz drąc papier na strzępy?
(1.3) Rozwijaj pełną miłości dobroć względem wszystkich istot, bez rozróżniania.
(1.4) W bieżącym roku firma szybko rozwijała swoją działalność na rynku europejskim.
(1.4) Musimy dalej rozwijać te plany.
(1.5) Ciekawe. Czy mógłbyś dalej rozwijać ten wątek?
(1.6) Rozwijamy kampanię marketingu bezpośredniego dla naszego klienta.
(1.6) Niemcy błyskawicznie rozwijali atak.
(1.7) Nasz zespół rozwija teorię macierzy unimodularnych.
(1.8) Samoloty rozwijały szyk bojowy.
(1.9) Wzory skróconego mnożenia rozwijają wyrażenia postaci (a\pm b)^n
(1.9) Funkcje można rozwijać np. w szereg Fouriera, albo Taylora.
(1.10) Jeśli rozwijamy dziesiętnie liczby wymierne, dostajemy zawsze ułamek okresowy.
(1.11) Ten samochód rozwija prędkość 250 kilometrów na godzinę.
(2.1) Rulon rozwijał się na podłodze.
(2.2) Prezent z wolna rozwijał się sam. Chyba był źle zawiązany.
(2.3) Jej umiejętności komputerowe szybko się rozwijały.
(2.4) Nasz biznes ładnie się rozwija.
(2.5) Rozmowa rozwijała się w kierunku, który niezbyt mi odpowiadał.
(2.6) Atak rozwijał się zgodnie z planem.
(2.7) Armia bułgarska rozwijała się wzdłuż północnej granicy Grecji.
(2.8) I jak się rozwija nasze maleństwo?
(2.9) Zegar kwiatowy działa dzięki temu, że różne kwiaty rozwijają się o różnych godzinach.
(2.10) Przedziałem zbieżności jest zbiór liczb rzeczywistych, więc funkcja rozwija się w szereg potęgowy w każdym punkcie swojej dziedziny.
(2.11) Liczby niewymierne rozwijają się w ułamki nieokresowe.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvʲijät͡ɕ, AS: rozvʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. rozwijanie n., rozwinięcie n., rozwój m.
czas. rozwinąć, porozwijać, zwijać
przym. rozwinięty, rozwojowy, rozwijalny
Wiktionary
(1.2) otwierać, rozpakowywać, zdejmować opakowanie
(1.4-5,7) poszerzać, uzupełniać
(1.6) rozkręcać
Wiktionary
1. urządzenie do rozprostowywania czegoś zwiniętego; rozwijarka;
2. dawniej: osoba zwiększający zasięg, intensywność czegoś albo ulepszająca coś
SJP.pl
odwijać coś zapakowanego
SJP.pl
Ewolwenta (łac. evolvens, rozwijający) albo rozwijająca krzywej K – krzywa wykreślona przez punkt leżący na prostej toczącej się po krzywej K. Krzywa K jest dla swojej ewolwenty ewolutą.
Wikipedia
o figurze stereometrycznej, powierzchni: dający się przekształcić na płaszczyznę z zachowaniem długości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dający się rozwinąć
Wiktionary
(1.1) Mógłbyś mi przynieść rozwijalną taśmę mierniczą?
Wiktionary
rzecz. rozwijanie n.
czas. rozwijać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwijać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: rozvʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. rozwój mrz., rozwinięcie n.
czas. rozwijać ndk., rozwinąć dk.
przym. rozwojowy, rozwinięty, rozwijalny
Wiktionary
urządzenie do rozprostowywania czegoś zwiniętego; rozwijacz
SJP.pl
1. rozpleść coś splątanego, zamotanego; rozsupłać, rozplątać;
2. znaleźć rozwiązanie czegoś zawikłanego; rozwiązać, rozgmatwać;
3. rozwikłać się:
a) o węźle, plątaninie itp.: zostać rozplątanym, rozsupłanym; rozsupłać się;
b) wyjaśnić się, rozwiązać się, rozgmatwać się
SJP.pl
1. rozplątywać coś splątanego, zamotanego; rozsupływać;
2. szukać rozwiązanie czegoś zawikłanego; rozwiązywać;
3. rozwikływać się:
a) o węźle, plątaninie itp.: być rozplątywanym, rozsupływanym; rozsupływać się;
b) wyjaśniać się, rozwiązywać się
SJP.pl
odwinąć coś zapakowanego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwijać)
(1.1) dokonany od|rozwijać.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: rozvʹĩnõńć
Wiktionary
rzecz. rozwinięcie n., rozwój mrz., rozwijanie n.
czas. rozwijać
przym. rozwojowy
Wiktionary
odwinąć coś zapakowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwinąć.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲĩˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: rozvʹĩńė̃ńće
Wiktionary
czas. rozwijać ndk., rozwinąć dk.
rzecz. rozwój mrz., rozwijanie n.
przym. rozwojowy, rozwinięty
Wiktionary
odwinąć coś zapakowanego
SJP.pl
odwinąć coś zapakowanego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który osiągnął odpowiedni stopień rozwoju, dobrze ukształtowany
(1.2) o kwiatach, pączkach: taki, który się rozwinął
Wiktionary
(1.1) Dzieciak był bardzo rozumny i nad wiek rozwinięty.
(1.2) Gościnną była, uprzejmą i wyglądała jak tylko co rozwinięty kwiat dzikiej róży.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvʲĩˈɲɛ̃ntɨ, AS: rozvʹĩńẽnty
Wiktionary
rzecz. rozwój m., rozwijanie n., rozwinięcie n.
czas. rozwijać ndk.
przym. rozwojowy
Wiktionary
(1.1) zaawansowany, rozbudowany
Wiktionary
rozwiośniać się - rzadko: stawać się wiosennym, nabierać cech wiosny
SJP.pl
1. wprawić w szybki ruch obrotowy;
2. rozwirować się - wprawić się w szybki ruch obrotowy
SJP.pl
1. wprawiać w ruch wirowy; rozkręcać;
2. rozwirowywać się - nabierać rozpędu w wirowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozwlekać.
Wiktionary
rzecz. rozwlekłość ż., rozwleczenie n.
czas. rozwlekać ndk., rozwlec dk.
przym. rozwlekły
przysł. rozwlekle
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rozwlekły
Wiktionary
rzecz. rozwlekłość ż., rozwlekanie n.
przym. rozwlekły
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rozwlekle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozwlekły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co rozwlekłe
Wiktionary
rzecz. rozwlekanie n., rozwleczenie n.
czas. rozwlekać ndk., rozwlec dk.
przym. rozwlekły
przysł. rozwlekle
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zawierający nadmiar treści, często niespójnej
(1.2) ze zbyt długim czasem trwania
(1.3) rozciągający się na znacznej przestrzeni
Wiktionary
(1.1) I znów nic się nie dowiem z rozwlekłej relacji teściowej.
(1.2) Witold mówi w sposób tak rozwlekły, jak jakaś ciamciaramcia.
(1.3) Zamiast lasu i dzikiej łąki na odziedziczonym przez Jolkę terenie znajdują się rozwlekłe nieużytki rolne.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvlɛkwɨ, AS: rozvleku̯y
Wiktionary
rzecz. rozwlekłość ż., rozwlekanie n., rozwleczenie n.
czas. rozwlekać ndk., rozlec dk.
przysł. rozwlekle
Wiktionary
(1.1) rozgadany, niespójny, zawiły, dygresyjny
(1.2) przeciągły, długotrwały, przewlekły, długo trwający, chroniczny
(1.3) rozległy, szeroki
Wiktionary
sądowne rozwiązanie związku małżeńskiego na żądanie jednego lub obojga małżonków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. rozwiązanie małżeństwa w formie określonej prawem;
Wiktionary
Rozwód – rozwiązanie ważnego związku małżeńskiego przez sąd na żądanie jednego lub obojga małżonków. Rozwód oprócz śmierci współmałżonka, uznania go za zmarłego i unieważnienia małżeństwa jest jedną z okoliczności kończących małżeństwo. Wśród rozwodów można wyróżnić dwa typy:
Wikipedia
(1.1) Krystyna ciężko przeżyła rozwód rodziców.
(1.1) Adam załamany rozwodem rodziców uciekł z domu.
Wiktionary
IPA: ˈrɔzvut, AS: rozvut
Wiktionary
rzecz. rozwodnik m., rozwódka ż., rozwiedziony m., rozwiedziona ż., rozwiedzienie n., rozwodzenie n.
czas. rozwodzić ndk., rozwieść dk.
przym. rozwodowy, rozwiedziony
Wiktionary
kobieta, która się rozwiodła; rozwiedziona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która się rozwiodła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gośka dała się wygadać udręczonej świeżej rozwódce, nie przerywając, gdy ta ze szczegółami relacjonowała zajścia w sądzie i stoczony przed chwilą spór z matką.
Wiktionary
rzecz. rozwód m., rozwodzenie n., rozwiedzenie n., rozwiedziony m., rozwiedziona ż.
:: fm. rozwodnik m.
czas. rozwodzić ndk., rozwieść dk.
przym. rozwiedziony
Wiktionary
(1.1) rozwiedziona
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozwadniać)
(1.1) dokonany od|rozwadniać.
Wiktionary
IPA: rɔzˈvɔdʲɲit͡ɕ, AS: rozvodʹńić
Wiktionary
przym. wodny
rzecz. wodowanie n.
czas. rozwadniać
Wiktionary
mężczyzna, który się rozwiódł; rozwiedziony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, który się rozwiódł
Wiktionary
(1.1) Dopiero po dwudziestce dowiedziałam się, że mój tato był rozwodnikiem.
Wiktionary
rzecz. rozwód m.
:: fż. rozwódka ż.
przym. rozwodowy
czas. rozwieść, rozwodzić
Wiktionary
→ rozwód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący rozwodu
Wiktionary
(1.1) Na mojej sprawie rozwodowej czułem się jak jakiś najgorszy element aspołeczny. Sędzina mnie pyta, czy piłka nożna jest dla mnie ważniejsza niż moja żona.
Wiktionary
rzecz. rozwód m., rozwodnik m., rozwiedziony mos.
przym. rozwiedziony
Wiktionary
1. doprowadzać do czyjegoś rozwodu; rzadziej: udzielać rozwodu;
2. rozwodzić się:
a) uzyskiwać rozwód, rozchodzić się ze współmałżonkiem;
b) rzadziej: omawiać lub opisywać kogoś, coś bardzo szczegółowo, rozwlekle
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) udzielać komuś rozwodu
czasownik zwrotny rozwodzić się
(2.1) dokonywać rozwodu, uzyskiwać rozwód
(2.2) mówić lub pisać o czymś rozlegle, ze szczegółami
Wiktionary
(2.1) Przed chwilą miałem małe dziecko, a kobieta, z którą je miałem odchodzi, rozwodzimy się. I ona zabiera dziecko.
(2.1) Teraz ludzie rozwodzą się na potęgę, czyli znów są singlami…. dla mnie to szok, ilu w Poznaniu jest singli…
(2.2) Zanadto może długo rozwodzę się nad temi drobnostkami, wszakże trudno mi oderwać się od tych uroczych wspomnień, niepodobna mi kilką słowy zbyć najszczęśliwszą epokę mojego życia.
Wiktionary
rzecz. rozwód m., rozwodnik m., rozwódka ż., rozwodzenie n., rozwiedzenie n., rozwiedziony m., rozwiedziona ż.
czas. rozwieść dk.; wodzić ndk., wieźć ndk.
przym. rozwiedziony
Wiktionary
proces zmian, przeobrażeń, przechodzenia do stanów doskonalszych lub bardziej złożonych pod jakimś względem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) proces przemian prowadzący do osiągnięcia lepszego, bardziej zaawansowanego stanu
(1.2) następstwo zdarzeń, dzianie się kolejnych rzeczy
(1.3) proces zmian w organizmie lub jego części następujący z czasem życia bądź z kolejnymi pokoleniami
Wiktionary
biologia rozwoju
rozwój człowieka
Wikipedia
(1.3) Chirurg nie zdecydował się na operację z powodu rozwoju nowotworu.
Wiktionary
IPA: ˈrɔzvuj, AS: rozvui ̯
Wiktionary
rzecz. niedorozwój m., rozwinięcie n., rozwijanie n.
czas. rozwijać ndk., rozwinąć dk.
przym. rozwojowy, rozwinięty, niedorozwinięty, nierozwinięty
przysł. rozwojowo
Wiktionary
(1.1) progres, rozwijanie się, postęp, ewolucja, doskonalenie (się)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rozwojowe; cecha tych, którzy są rozwojowi
Wiktionary
przym. rozwojowy
przysł. rozwojowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący rozwoju
(1.2) taki, który rozwija się, jest w danym stadium rozwoju
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɔˈjɔvɨ, AS: rozvoi ̯ovy
Wiktionary
przysł. rozwojowo
rzecz. rozwojowość ż., rozwój m., rozwijanie n., rozwinięcie n.
czas. rozwijać (się) ndk., rozwinąć (się) dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. med. wydalanie luźnego lub wodnistego stolca
Wiktionary
Biegunka, potocznie rozwolnienie (łac. diarrhoea) – objaw kliniczny polegający na zwiększonej częstotliwości wypróżnień (według WHO ≥3/24h) lub zwiększonej ilości stolca (powyżej 200 g w ciągu doby), wraz ze zmianą konsystencji na płynną lub półpłynną. Biegunce może towarzyszyć stan ogólnego osłabienia, gorączka, kurczowe bóle brzucha. Objaw ten trwający do 14 dni określany jest jako biegunka ostra, natomiast utrzymanie się objawów chorobowych ponad 4 tygodnie kwalifikuje do rozpoznania biegunki przewlekłej (niektórzy autorzy wyróżniają biegunkę uporczywą – trwającą od 2 do 4 tygodni).
Wikipedia
(1.1) Surowa fasola zawiera lektyny, które mogą wywołać wymioty, nudności i rozwolnienie.
Wiktionary
czas. rozwalniać ndk., rozwolnić dk.
przym. wolny
temsłow. wolno-
Wiktionary
(1.1) biegunka, laksacja, posp. sraczka; gw-pl|Górny Śląsk|durchfal.
Wiktionary
1. drąg umieszczony podłużnie w wozie gospodarskim, łączący przednią i tylną część podwozia;
2. w budownictwie: pozioma belka odgraniczająca otwory drzwiowe i okienne w drewnianych ścianach lub dzieląca poziomo ściany na mniejsze pola; rygiel;
3. potocznie: człowiek gruby, otyły
SJP.pl
1. drąg umieszczony podłużnie w wozie gospodarskim, łączący przednią i tylną część podwozia;
2. w budownictwie: pozioma belka odgraniczająca otwory drzwiowe i okienne w drewnianych ścianach lub dzieląca poziomo ściany na mniejsze pola; rygiel;
3. potocznie: człowiek gruby, otyły
SJP.pl
Rygiel – w budownictwie, przeważnie poziomy element konstrukcyjny, belka rozpięta pomiędzy dwoma słupami. W budownictwie drewnianym określany również jako rozwora.
Współcześnie nazywa się tak przede wszystkim belki o konstrukcji żelbetowej lub stalowej, wykorzystywane w konstrukcji szkieletowej budynków.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: rozwora;
2. przyrząd chirurgiczny, używany przy różnego rodzaju zabiegach do rozwierania zewnętrznych części ciała; rozwieracz
SJP.pl
proces rozwożenia czegoś, np. mleka
SJP.pl
dostarczać osoby lub rzeczy w różne miejsca
SJP.pl
dawniej: osoba, która rozwozi coś
SJP.pl
kobieta, która rozwozi coś
SJP.pl
dawniej: bardzo wrzaskliwy
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) doprowadzać do wściekłości
Wiktionary
rzecz. wściekłość ż.
czas. rozwścieczyć dk.
przym. rozwścieczony
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) wyrażający przypływ wściekłości
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od rozwścieczyć
Wiktionary
rzecz. rozwścieczanie n., rozwścieczenie n.
czas. rozwścieczać ndk., rozwścieczyć dk.
Wiktionary
(1.1) rozsierdzony, wściekły
Wiktionary
rozwścieknąć się - potocznie: wpaść w silny gniew; rozwściec się
SJP.pl
taki, który się rozwściekł; rozwścieczony
SJP.pl
rozwyć się - zacząć głośno wyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyjątkowo swobodne zachowanie świadczące o braku hamulców, rozpasanie
Wiktionary
(1.1) Woźna w naszym akademiku twierdzi, że rozwydrzenie studentek sięgnęło już zenitu.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzvɨˈḍʒɛ̃ɲɛ, AS: rozvyḍžẽńe
Wiktionary
czas. rozwydrzyć
rzecz. wydrzę n., wydra ż.
Wiktionary
(1.1) rozzuchwalenie, rozpasanie
Wiktionary
potocznie: zuchwały, samowolny, nieznośny
SJP.pl
rozwywać się - zaczynać wyć na dobre
SJP.pl
rozwzdychać się - zacząć wzdychać na dobre
SJP.pl
rozwzdychiwać się - rzadko: zaczynać wzdychać
SJP.pl
1. rozdrabniać materiały włókniste; defibrować
2. rozwłókniać się - dzielić się na włókna
SJP.pl
urządzenie do rozdrabniania materiałów włóknistych, np. drewna; defibrator
SJP.pl
1. dokonać defibracji
2. rozwłóknić się - rozdzielić się na włókna
SJP.pl
zakaźna choroba skórna u świń, mogąca przenieść się na inne zwierzęta, a nawet człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. groźna dla ludzi zakaźna choroba świń wywoływana przez nazwa systematyczna|Erysipelothrix rhusopathiae., włoskowca różycy;
(1.2) archit. rozeta (architektoniczny ornament w kształcie rozwiniętej róży)
(1.3) archit. rozeta (rodzaj okrągłego okna)
(1.4) rzad. poet. kwiat róży
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ustaliliśmy, że wiele świń było chorych na różycę i mykoplazmozę, które się leczy lub stosuje szczepienia.
Wiktionary
IPA: ruˈʒɨt͡sa, AS: ružyca
Wiktionary
rzecz. róża ż., Róża ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Różycki (forma żeńska: Różycka; liczba mnoga: Różyccy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
mający cechy podobne do różycy - choroby zakaźnej skóry
SJP.pl
1. wirusowa choroba zakaźna występująca głównie u dzieci;
2. mały kwiatek róży;
3. ozdoba w kształcie małego kwiatu róży; część kwiatu kalafiora lub brokułu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Róża
Wiktionary
Różyczka (łac. rubella), także odra niemiecka – choroba zakaźna wywoływana przez wirus różyczki, występująca wyłącznie u człowieka. Klasyczne objawy obejmują krótkotrwałą wysypkę plamisto-grudkową i powiększenie węzłów chłonnych. Wysypka pojawia się od 14 do 17 dni po zakażeniu i zazwyczaj trwa 3 dni. Początkowo obejmuje tylko głowę, stopniowo jednak przechodzi na klatkę piersiową i kończyny górne i dolne. Oprócz tego wystąpić może gorączka, ból gardła i osłabienie, a osób dorosłych często obecny jest też ból i zapalenie stawów. Czasem stwierdza się zapalenie spojówek, zapalenie jąder bądź ich bolesność. Objawy są zazwyczaj łagodne i u ponad 50% zakażonych infekcja może przebiegać bezobjawowo. Powikłania różyczki nie są częste, a prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest większe u dorosłych niż u dzieci. Powikłania obejmują nieprawidłowe krwawienia, obrzęk jąder, zapalenie nerwów oraz zapalenie mózgu.
Wikipedia
(1.1) Przed śmiercią myślał o Różyczce.
Wiktionary
rzecz. róża ż., Róża ż., róż mrz.
przysł. różowo
przym. różowy
Wiktionary
(1.1) Rózia
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Rozyna – hrabina Almaviva, postać fikcyjna, stworzona przez Beaumarchais’go, centralna postać jego trzech komedii: Cyrulik sewilski, Wesele Figara i Wyrodna Matka. Wychowanica doktora Bartolo, żona hiszpańskiego hrabiego. Swoją sławę zawdzięcza przede wszystkim Mozartowi (Wesele Figara) i Rossiniemu (Cyrulik sewilski).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim
SJP.pl
Różyniec (dawniej niem. Rosenthal) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Gromadka.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rozyny lub z nią związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Rożyńsk (lub Różyńsk) (niem. Rosinsko) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Od 1 stycznia 1973 do 30 czerwca 1976 roku istniała gmina Różyńsk, którą po zlikwidowaniu rozdzielono pomiędzy gminy: Ełk, Orzysz i Stare Juchy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzadko: rozpuszczać, rozpinać żagle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczuwanie żalu i rozgoryczenia
Wiktionary
(1.1) Mimo wysiłku oficerów zatriumfowali zbuntowani, których w mieście podejmowano jak bohaterów, wyzwalając swe rozżalenie do francuskiego okupanta za ograniczenia handlowe spowodowane stanem wojennym, które skazywały liworneńczyków na wegetację, gdy nie tak dawno jeszcze opływali w dostatki.
Wiktionary
rzecz. rozżalanie n.
czas. rozżalać ndk., rozżalić dk.
Wiktionary
1. potocznie: taki, który rozżarł się - zaczął jeść bardzo dużo, bez umiaru;
2. dawniej: taki, który rozżarł się - rozzłościł się, wpadł w wielki gniew; rozgniewany, rozjątrzony, zły
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika → rozeżreć się
przymiotnik
(2.1) daw. zajadły, zaciekły, zapamiętały, zażarty, rozjuszony, rozzłoszczony, rozwścieczony
Wiktionary
(2.1) On (Hektor), rozżarty, już na nich z nową mocą godzi, / Już, stojąc, na swych woła, ale nie uchodzi. / Jak pasterz pilnujący trzód na bujnej paszy, / Głodnego lwa od bydła niełatwo odstraszy…
(2.1) Złoto brzęczy, ten daje, a tamten odbiera, / Ów, że przegrał, za siebie coraz się obziera, / Ktoś mu przyniósł nieszczęście. Piotr przegrał na kralkę, / Byłby i więcej przegrał, szczęściem postrzegł balkę, / Posunął się, a miejsca gdy lepszego siąga, / Już nietrwożny, jak siedzi, zgrał się do szeląga. / Zgrał się, a nowy Tytan, zjadłością rozżarty, / Jak Ossę i Pelijon.
Wiktionary
IPA: rɔʒˈːartɨ, AS: ro•žarty
Wiktionary
(2.1) zajadły, zaciekły, zapamiętały, zażarty, rozjuszony, rozzłoszczony, rozwścieczony, zapalczywy, zacietrzewiony, rozindyczony, rozjuszony, roznamiętniony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozżarzyć)
(1.1) rozgrzewać przedmiot do temperatury wystarczająco wysokiej, aby zmieniły się jego kolor lub gęstość
(1.2) rozgrzewać przedmiot do temperatury powodującej jego spalanie się bez widocznego płomienia
czasownik zwrotny niedokonany rozżarzać się (dk. rozżarzyć się)
(2.1) rozgrzewać się do temperatury rozpoczynającej proces spalania
(2.2) zaczynać świecić jaskrawym, czerwonym lub czerwonawym światłem
Wiktionary
rzecz. żar m., żarliwość ż.
czas. rozżarzyć dk., wyżarzać ndk., wyżarzyć dk., żarzyć ndk.
przym. rozżarzony, żarliwy
przysł. żarliwie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) emitujący dużą ilość żaru
Wiktionary
czas. rozżarzać
Wiktionary
potocznie:
1. wzbudzać w kimś gniew; rozjuszać, rozjątrzać;
2. rozżerać się:
a) stawać się złym, wściekłym; rozjątrzać się, rozjuszać się;
b) zaczynać jeść dużo i łapczywie
SJP.pl
występowanie po sobie dwóch samogłosek w sąsiadujących sylabach; hiatus; hiat
SJP.pl
Rozziew (hiatus, hiat) – sąsiedztwo dwóch samogłosek bądź wewnątrz wyrazu (na przykład boa, moa – tak zwany hiatus wewnętrzny), bądź też na styku dwóch wyrazów (hiatus zewnętrzny). W wielu językach istnieje tendencja do unikania rozziewu, może być ona realizowana przez:
Wikipedia
przestarzałe: zdjąć obuwie
SJP.pl
dawniej: ożywiać
SJP.pl
1. rozpromieniać złocistymi blaskami;
2. nadawać czemuś złoty kolor; ozłacać, złocić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozzłościć)
(1.1) doprowadzać do złości
czasownik zwrotny niedokonany rozzłaszczać się (dk. rozzłościć się)
(2.1) wpadać w złość
Wiktionary
rzecz. rozzłaszczanie n.
czas. rozzłościć
Wiktionary
1. nadać złoty kolor, zabarwić na kolor złota;
2. rozzłocić się - pokryć się złotym kolorem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozzłaszczać)
(1.1) spowodować u kogoś złość
czasownik zwrotny dokonany rozzłościć się (ndk. rozzłaszczać się)
(2.1) zacząć odczuwać złość
Wiktionary
rzecz. rozzłoszczenie n.
czas. rozzłaszczać ndk.
przym. rozzłoszczony
Wiktionary
(1.1) rozgniewać, rozjuszyć, rozwścieczyć, wkurwić, wkurzyć, wnerwić, zdenerwować
(2.1) rozgniewać się, rozwścieczyć się, wkurwić się, wkurzyć się, wnerwić się, zdenerwować się
Wiktionary
wyrażający złość, gniew; rozgniewany
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozłączyć)
(1.1) powodować oddzielanie się uprzednio połączonych jednostek
czasownik zwrotny niedokonany rozłączać się (dk. rozłączyć się)
(2.1) tracić łączność
Wiktionary
rzecz. rozłączanie n., rozłączenie n., rozłąka ż.
czas. rozłączyć dk.
przym. rozłączalny, rozłączny
przysł. rozłącznie
Wiktionary
(1.1) oddalać, oddzielać, rozdzielać, separować
Wiktionary
dający się rozłączyć; rozłączny
SJP.pl
kreska dzieląca wyraz na części; znak przeniesienia; dywiz
SJP.pl
Rozłącznik (ang. switch) – połącznik przeznaczony do włączania i wyłączania określonych prądów roboczych, w tym również przeciążeniowych, zdolny do długotrwałego przewodzenia swego znamionowego prądu cieplnego oraz do krótkotrwałego przewodzenia określonych prądów zwarciowych.
Wikipedia
Zbiór (dawniej także mnogość) – pojęcie pierwotne aksjomatycznej teorii mnogości (zwanej też teorią zbiorów) leżące u podstaw całej matematyki; idealizacja intuicyjnie rozumianego zbioru (zestawu, kolekcji) utworzonego z elementów (komponentów, składowych), która jest efektem abstrahowania od wewnętrznej struktury modelowanego obiektu i wzajemnych zależności między jego elementami (np. hierarchii, czy kolejności).
Wikipedia
1. oddzielny;
2. dający się rozłączyć; rozłączalny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozłączać)
(1.1) dokonany od|rozłączać.
czasownik zwrotny dokonany rozłączyć się (ndk. rozłączać się)
(2.1) dokonany od|rozłączać się.
Wiktionary
rzecz. rozłączanie n., rozłączenie n., rozłąka ż.
czas. rozłączać ndk.
przym. rozłączalny, rozłączny
przysł. rozłącznie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozładowywać)
(1.1) rozpakować coś, opróżnić z ładunku
(1.2) fiz. elektr. pozbawić akumulator, kondensator itp. ładunku elektrycznego; także o całym urządzeniu z akumulatorem
(1.3) przen. zlikwidować gęstą atmosferę, usunąć napięcie, złagodzić konflikt lub trudną sytuację
(1.4) przen. uwolnić emocje, zwykle negatywne, dać upust popędom
czasownik zwrotny dokonany rozładować się (ndk. rozładowywać się)
(2.1) fiz. elektr. o akumulatorze, kondensatorze, przewodniku, elektroskopie itp.: zostać pozbawionym ładunku elektrycznego; także o całym urządzeniu z akumulatorem
(2.2) przen. o nieciekawej atmosferze lub trudnej sytuacji: rozwiązać się, zakończyć się
(2.3) przen. uwolnić swoje emocje, zwykle negatywne, dać upust własnym popędom; uspokoić się
Wiktionary
(1.1) Rozładuj samochód, a ja w tym czasie zrobię obiad.
(1.2) Nie mogłam zadzwonić, bo moja komórka była rozładowana.
(1.2) Jeśli będziesz wciąż przeglądał zdjęcia, to rozładujesz telefon.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzwaˈdɔvat͡ɕ, AS: rozu̯adovać
Wiktionary
aspekt niedokonany rozładowywać
rzecz. rozładowanie n., rozładowywanie n., rozładunek m., rozładownia ż.
czas. ładować
Wiktionary
(1.1) wyładować
(1.2) wyładować
(2.2) wyładować się
(2.3) wyładować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozładować.
Wiktionary
czas. ładować, rozładować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. rozładować)
(1.1) niedokonany od|rozładować.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzwadɔˈvɨvat͡ɕ, AS: rozu̯adovyvać
Wiktionary
czas. rozładować, ładować
rzecz. rozładowywanie n.
Wiktionary
osoba zajmująca się rozładowywaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozładowywać.
Wiktionary
IPA: ˌrɔzwadɔvɨˈvãɲɛ, AS: rozu̯adovyvãńe
Wiktionary
czas. rozładowywać, rozładować, ładować
Wiktionary
opróżnianie czegoś z ładunku; wyładunek
SJP.pl
Rozładunek – jedno z zadań realizowanych przy przyjmowaniu towarów. Rozładunek następuje z wykorzystaniem posiadanych środków transportu wewnętrznego (np. wózków unoszących prowadzonych) i urządzeń przeładunkowych. Na przebieg rozładunku ma wpływ postać ładunku, rodzaj środka transportu i typ frontu przeładunkowego.
Wikipedia
1. rzadko: zrobić z kogoś łajdaka, sprawić, że ktoś zaczyna prowadzić niemoralny tryb życia; zdemoralizować, zgorszyć, zdeprawować;
2. rozłajdaczyć się - stać się łajdakiem, zacząć prowadzić niemoralny tryb życia; rozpuścić się, znikczemnieć, rozpaskudzić się
SJP.pl
1. rzadko: zrobić z kogoś łajdaka, sprawić, że ktoś zaczyna prowadzić niemoralny tryb życia; zdemoralizować, zgorszyć, zdeprawować;
2. rozłajdaczyć się - stać się łajdakiem, zacząć prowadzić niemoralny tryb życia; rozpuścić się, znikczemnieć, rozpaskudzić się
SJP.pl
chwilowe oddalenie od bliskiej osoby lub miejsca, powodujące tęsknotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozstanie się
Wiktionary
rzecz. rozłączenie n., rozłączanie n.
czas. rozłączyć dk., rozłączać ndk.
Wiktionary
podzielenie się całości na wiele części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) utrata jedności
Wiktionary
rzecz. rozłamanie n., rozłamek mrz., rozłamowiec mos., rozłamywanie n.
czas. rozłamać dk., rozłamywać ndk.
przym. rozłamowy
Wiktionary
(1.1) podział, rozbrat, rozdział, rozdzielenie się
Wiktionary
1. członek stronnictwa utworzonego poprzez rozłam jakiejś organizacji, partii politycznej itp.;
2. zwolennik wprowadzenia rozłamu w łonie jakiejś organizacji, partii politycznej itp.
SJP.pl
potocznie: rozchodzić;
1. rozluźnić buty przez chodzenie w nich;
2. rozruszać mięśnie, zesztywniałą część ciała przez chodzenie
SJP.pl
Wikipedia
rozłobuzowywać się - zaczynać łobuzować bez umiaru
SJP.pl
rozłoga;
1. rozległy, pusty teren;
2. pęd boczny roślin będący organem rozmnażania wegetatywnego; wić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wydłużone pędy niektórych roślin, które płożą się – pod lub tuż nad powierzchnią ziemi;
Wiktionary
Rozłóg (niecka korazyjna) – rodzaj nieckowatej doliny, charakteryzującej się niewielkim spadkiem dna i łagodnymi zboczami, o dość stałym kącie nachylenia stoków, bez ich załamań. Granica między górną częścią doliny a graniczącą z nią wierzchowiną jest równie stopniowa i łagodna.
Wikipedia
IPA: ˈrɔzwuk, AS: rozu̯uk
Wiktionary
przym. rozłogowy
Wiktionary
1. rozległy, pusty teren; rozłóg;
2. pęd boczny roślin będący organem rozmnażania wegetatywnego; wić, rozłóg;
3. w łowiectwie: rozstaw łopat w porożu jakiegoś zwierzęcia
SJP.pl
Rozłoga (niem. Zehnhäuser) – część miasta Wałbrzycha, położona w jego zachodniej części, w rejonie ulicy Dąbrowskiego.
Rozłoga to dawniej samodzielna miejscowość. W latach 1945–50 wchodziła w skład miasta Biały Kamień w powiecie wałbrzyskim. 1 stycznia 1951 wraz z Białym Kamieniem włączona do Wałbrzycha.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający rozłóg
Wiktionary
rzecz. rozłóg
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu pleśniakowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rozłożyć.
Wiktionary
czas. rozkładać, rozłożyć
przym. rozłożysty
rzecz. rozkładanka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rozkładać)
(1.1) postawić coś złożonego w swej okazałości
(1.2) położyć jeden obok drugiego
(1.3) podzielić coś na mniejsze części, odcinki, składowe
(1.4) wydobyć elementy składowe z określonej całości
(1.5) doprowadzić do zgnicia
(1.6) ustawić kilka rzeczy daleko od siebie
czasownik zwrotny dokonany rozłożyć się (ndk. rozkładać się)
(2.1) zająć jakiś teren
(2.2) umiejscowić się szeroko
(2.3) przybrać pozycję poziomą
(2.4) ulec podziałowi na mniejsze składowe
(2.5) zostać podzielonym na poszczególne części, odcinki, etapy, itp.
(2.6) podupaść na zdrowiu
(2.7) podupaść moralnie czy materialnie
(2.8) ulec zgniciu
Wiktionary
(1.2) Bezdomny spał na kartonach rozłożonych obok śmietnika.
Wiktionary
rzecz. rozłożenie n., rozkładanka ż.
przym. rozkładany, rozłożysty
czas. rozkładać
Wiktionary
(1.1) rozwinąć, rozpostrzeć, rozszerzyć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: rozłożysto, rozłożyście
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rozłożysty
SJP.pl
rozłożony szeroko, na dużym obszarze
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) znacznie rozpostarty
Wiktionary
(1.1) Orzeł wielki, o skrzydłach rozłożystych / i długich piórach, / pokryty pstrym pierzem, / przyleciał nad Liban / i zabrał wierzchołek cedru.
(1.1) Ambrowce tworzą rozłożyste systemy korzeniowe.
Wiktionary
rzecz. rozłożenie n.
czas. rozkładać ndk., rozłożyć dk.
przym. rozkładany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. roślina z rodziny baldaszkowatych; babia sól;
2. dawniej: rozpadlina; szpara;
3. dawniej: grabież, rabunek
SJP.pl
czasownik
(1.1) otworzyć orzech
(1.2) podzielić na części
Wiktionary
suchy owoc niektórych roślin, zawierający jedno nasienie
SJP.pl
Rozłupek (Schistidium Bruch & Schimp.) – rodzaj mchu należący do rodziny strzechwowatych (Grimmiaceae). Występuje w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Azji, Australii, na wyspach atlantyckich, wyspach Australii i Oceanii i Antarktyce.
Wikipedia
suchy owoc niektórych roślin, zawierający jedno nasienie
SJP.pl
Rozłupnia (łac. schizocarpium, ang. schizocarp) – owoc pojedynczy, dwu- lub wielonasienny, zamknięty, suchy i rozpadający się. Rozpada się zwykle na jednonasienne, zamknięte i niepękające rozłupki (często nazywane też owockami), w których elementy owocni pozostają zrośnięte z nasieniem. Rozłupnie powstają ze słupka zrosłoowockowego (synkarpicznego), przy czym z pojedynczych owocolistków powstają albo poszczególne rozłupki, albo z jednego owocolistka powstają dwie jednonasienne rozłupki (np. u ogórecznikowatych i jasnotowatych). Poszczególne owocki nierzadko połączone są znajdującym się między nimi organem zwanym karpoforem. Dwunasienne rozłupnie występują u roślin z rodziny selerowatych i marzanowatych, czteronasienne u ogórecznikowatych i jasnotowatych, wielonasienne u ślazowatych i wilczomleczowatych.
Wikipedia
w botanice: rodzaj owocu suchego, pękającego na części jednonasienne (rozłupki)
SJP.pl
Rozłupnia (łac. schizocarpium, ang. schizocarp) – owoc pojedynczy, dwu- lub wielonasienny, zamknięty, suchy i rozpadający się. Rozpada się zwykle na jednonasienne, zamknięte i niepękające rozłupki (często nazywane też owockami), w których elementy owocni pozostają zrośnięte z nasieniem. Rozłupnie powstają ze słupka zrosłoowockowego (synkarpicznego), przy czym z pojedynczych owocolistków powstają albo poszczególne rozłupki, albo z jednego owocolistka powstają dwie jednonasienne rozłupki (np. u ogórecznikowatych i jasnotowatych). Poszczególne owocki nierzadko połączone są znajdującym się między nimi organem zwanym karpoforem. Dwunasienne rozłupnie występują u roślin z rodziny selerowatych i marzanowatych, czteronasienne u ogórecznikowatych i jasnotowatych, wielonasienne u ślazowatych i wilczomleczowatych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. raz (pojedyncza realizacja czynności)
liczebnik mnożny
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. raz (jednokrotnie)
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|roz, rouz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Róża
Wiktionary
rzecz. Róża ż.
Wiktionary
[czytaj: er-PE] skrót od: Rzeczpospolita Polska
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = Rzeczpospolita Polska;
Wiktionary
(1.1) We wtorek prezydent RP wręczył nominacje profesorskie 166 naukowcom, nadając im w ten sposób tytuły profesora.
Wiktionary
IPA: ɛr‿ˈpɛ, AS: er‿pe
Wiktionary
skrót łacińskiego: recipe - napis na receptach oznaczający "przyjmij" (odczytywany jako cały wyraz)
SJP.pl
[czytaj: er-pe-A] skrót od: Republika Południowej Afryki - państwo w Afryce
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = geogr. polit. Republika Południowej Afryki
Wiktionary
(1.1) W RPA znajduje się najdalej wysunięty na południe punkt Afryki.
Wiktionary
IPA: ɛr‿pɛ‿ˈa, AS: er‿pe‿a
Wiktionary
skrót od:
1. remote procedure call - zdalne wywołanie procedury;
2. resistive plate chamber - komora płytowo-oporowa
SJP.pl
1. skrót od: role-playing game, gra tocząca się w fikcyjnym świecie, istniejącym tylko w wyobraźni grających, w której gracze wcielają się w role fikcyjnych postaci;
2. komputerowa gra fabularna; cRPG;
3. skrót od: Report Program Generator, język programowania
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: osoba grająca w gry fabularne (RPG); erpegowiec
SJP.pl
skrót od:
1. Roztoczański Park Narodowy;
2. Reverse Polish Notation - odwrotna notacja polska, system rachunkowy stosowany w kalkulatorach
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = polit. Ruch Państw Niezaangażowanych;
(1.2) = Roztoczański Park Narodowy;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) NAM
źródła.
== RPN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = mat. inform. reverse polish notation → ONP, odwrotna notacja polska
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) NAM
źródła.
== RPN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = mat. inform. reverse polish notation → ONP, odwrotna notacja polska
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) NAM
źródła.
== RPN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = mat. inform. reverse polish notation → ONP, odwrotna notacja polska
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: er-pe-O] skrót od: Rzecznik Praw Obywatelskich
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) = praw. adm. Rzecznik Praw Obywatelskich;
Wiktionary
IPA: ɛr‿pɛ‿ˈɔ, AS: er‿pe‿o
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Rada Polityki Pieniężnej;
Wiktionary
IPA: ɛr‿pɛ‿ˈpɛ, AS: er‿pe‿pe
Wiktionary
skrót
(1.1) = rękopis
Wiktionary
skrót od:
1. Rzecznik Praw Ucznia;
2. Rzecznik Praw Ubezpieczonych
SJP.pl
symbol używany przy zapisie ciśnienia tętniczego
SJP.pl
Wikipedia
rybosomowy kwas rybonukleinowy
SJP.pl
wyraz naśladujący odgłos upadku czegoś; rum, rrum
SJP.pl
skrót od: rzeczywista roczna stopa oprocentowania - całkowity koszt kredytu ponoszony przez kredytobiorcę; rrso
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = finans. Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania;
Wiktionary
wyraz naśladujący odgłos upadku czegoś; rum, rrrum
SJP.pl
klasa jachtu
SJP.pl
[czytaj: er-es-A] znany system kryptograficzny, skrót od pierwszych liter nazwisk twórców: Rivest-Shamir-Adleman
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = Ruch Społeczeństwa Alternatywnego
Wiktionary
IPA: ɛr‿ɛs‿ˈa, AS: er‿es‿a
Wiktionary
skrót od: Reichssichercheittshauptamt - Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. urazy na skutek chronicznego przeciążenia mięśni i ścięgien;
Wiktionary
IPA: ɛr‿ɛs‿ˈi, AS: er‿es‿i
Wiktionary
popularny format danych do różnego rodzaju subskrypcji, najczęściej wiadomości
SJP.pl
RSS (skrót od nazwy Really Simple Syndication, RDF Site Summary itd.) – standard rozpowszechniania informacji oparty na znacznikach XML do prezentowania nowości ze stron internetowych na bieżąco. Pliki w takim formacie wgrywane są do czytników RSS, żeby te mogły potem przedstawiać najświeższe informacje na bieżąco w czytelnej formie i w jednolitym interfejsie. Potocznie takie pliki nazywa się „kanałami RSS”.
Wikipedia
skrót od francuskiego: répondez s'il vous plaît [czytaj: reponDE silwuPLE], proszę o odpowiedź; zwrot używany na zaproszeniach, oznaczający potrzebę potwierdzenia przybycia; r.s.v.p., R.S.V.P.
SJP.pl
skrót od: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza "Prasa-Książka-Ruch"
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza;
Wiktionary
(1.1) Według stanu na 21 maja 1991 r., na 19 firm zachodnich, bądź z udziałem kapitału obcego, 8 stało się współwłaścicielami tytułów b. RSW i ulokowało swój kapitał w 11 tytułach.
Wiktionary
skrót od: Księga Rut - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Rut
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Rut
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ru, Ruth
* czeski: (1.1) Rt
* esperanto: (1.1) Rut
* hiszpański: (1.1) Rut
* włoski: (1.1) Rt
źródła.
== Rt (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Kniha Rút → Księga Rut
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈrut, AS: ḱśẽŋga rut
Wiktionary
(1.1) Rut
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = rad. telew. radiowo-telewizyjne centrum nadawcze
Wiktionary
(1.1) RTCN Kalisz Mikstat transmituje dwa programy TVP.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Hg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Hg i liczbie atomowej 80;
Wiktionary
Rtęć (Hg, łac. hydrargyrum, z gr. ὑδράργυρος hydrargyros ‘wodne srebro’) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Uznana za pierwiastek przez Lavoisiera. Rtęć jest jedynym metalem występującym w warunkach normalnych w stanie ciekłym.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma rtęć?
(1.1) Związki rtęci powoli akumulują się w organizmach, zabijają więc powoli.
Wiktionary
IPA: r̥tɛ̃ɲt͡ɕ, AS: r̦tẽńć
Wiktionary
rzecz. rtęcica ż., rtęciówka ż., ortęć ż., metylortęć ż.
przym. rtęciowy, rtęciawy, rtęcioorganiczny
Wiktionary
(1.1) symbol. Hg, daw. merkuriusz, przen. żywe srebro
Wiktionary
choroba spowodowana akumulacją rtęci w organizmie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rtęciować.
Wiktionary
rzecz. niertęciowanie n., rtęciówka ż.
czas. rtęciować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. elektr. wysokociśnieniowa lampa rtęciowa;
Wiktionary
Wysokociśnieniowa lampa rtęciowa (pot. rtęciówka) – rodzaj lampy wyładowczej, w której światło powstaje dzięki wyładowaniu elektrycznemu w parach rtęci. W odróżnieniu od niskoprężnych lamp rtęciowych zwanych potocznie świetlówkami, w których następuje wyładowanie jarzeniowe, w wysokociśnieniowych lampach rtęciowych zachodzi wyładowanie łukowe. Lampa tego rodzaju była wynalazkiem amerykańskiego inżyniera Petera Coopera Hewitta.
Wikipedia
rzecz. rtęć ż., rtęcica ż., rtęciowanie n., ortęć ż., ortęcianie n., ortęciowanie n.
czas. rtęciować ndk., ortęciać ndk., ortęciować dk.
przym. rtęciowy, rtęciówkowy, rtęcicowy, rtęciawy, ortęciowy
przysł. rtęciowo
Wiktionary
przymiotnik od: rtęć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. dotyczący rtęci, związany z rtęcią
Wiktionary
IPA: r̥tɛ̃ɲˈt͡ɕɔvɨ, AS: r̦tẽńćovy
Wiktionary
rzecz. rtęciówka ż., rtęć ż., ortęć ż.
Wiktionary
(1.1) daw. merkurialny
Wiktionary
skrót od: Rich Text Format, w informatyce: format plików pozwalający na ich wymianę pomiędzy różnymi edytorami tekstu
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Read The Frequently Asked Questions - przeczytaj odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania; RTFF, FTFM
SJP.pl
skrót od: Read The Fucking FAQ - przeczytaj cholerne odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania; FTFAQ, RTFM
SJP.pl
skrót od: Read The Fucking Manual - przeczytaj tę cholerną instrukcję; RTFF, RTFAQ
SJP.pl
rentgenogram; rtg.
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = med. techn. rentgenogram, zdjęcie rentgenowskie
skrótowiec w funkcji przymiotnika relacyjnego
(2.1) = rentgenowski
Wiktionary
Zdjęcie rentgenowskie, rentgenogram, potocznie rentgen, prześwietlenie, w skrócie RTG, rtg. – dwuwymiarowy obraz rejestrowany podczas prześwietlania wiązką promieniowania rentgenowskiego organów osoby poddanej rentgenografii, będącej jedną z podstawowych technik diagnostycznych w medycynie.
Pierwsze zdjęcie rentgenowskie całego ciała ludzkiego wykonał 1 lipca 1934 roku Arthur Fuchs z amerykańskiej firmy Kodak.
Wikipedia
(1.1) Dostałem skierowanie na RTG kręgosłupa.
Wiktionary
IPA: ɛr‿tɛ‿ˈɟɛ, AS: er‿te‿ǵe
Wiktionary
(1.1) rtg.
Wiktionary
rentgenogram; RTG
SJP.pl
skrót w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = med. rentgen
Wiktionary
(1.1) rentgen, rentgenogram, prześwietlenie; skr. RTG
Wiktionary
[czytaj: er-te-EL] stacja telewizyjna
SJP.pl
skrót od: rotmistrz
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. rotmistrz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rotmistrz mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) rtm.
źródła.
== rtm. (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = wojsk. rotmistr → rotmistrz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. rotmistrz mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rotmistrz mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) rtm.
źródła.
== rtm. (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = wojsk. rotmistr → rotmistrz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = rad. telew. radiowo-telewizyjny ośrodek nadawczy
Wiktionary
(1.1) RTON Gubałówka uruchomiono w 1958 roku.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci;
Wiktionary
skrót od: Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej;
Wiktionary
[czytaj: er-te-FAŁ] określenie obejmujące odbiorniki radiowe (radioodbiorniki) i telewizyjne (telewizory)
SJP.pl
symbol rutenu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
element ewolucji narciarskiej, obciążający tył nart
SJP.pl
język z rodziny bantuidalnych, będący językiem urzędowym w Ruandzie; rwanda
SJP.pl
Rwanda (Republika Rwandy, dawniej Ruanda) – państwo w środkowo-wschodniej Afryce o powierzchni 26,4 tys. km². Rwanda graniczy z: Burundi (290 km), Demokratyczną Republiką Konga (217 km), Tanzanią (217 km) i Ugandą (169 km). W 2024 roku w Rwandzie mieszkało 13,6 mln osób. Językami urzędowymi są: rwanda, angielski i francuski. Stolicą państwa jest Kigali. Od 2006 roku Rwanda podzielona jest na 5 prowincji (dawniej było ich 12). Walutą Rwandy jest frank rwandyjski.
Wikipedia
obywatel Ruandy (Rwandy); Rwandyjczyk
SJP.pl
obywatelka Ruandy (Rwandy); Rwandyjka
SJP.pl
przymiotnik od: Ruanda (Rwanda); rwandyjski
SJP.pl
skrót od: rubel
SJP.pl
skrót
(1.1) = rubel
Wiktionary
(1.1) Po roku pracy w Prokuratorii otrzymałem pierwszy stopień urzędowy — asesora. Pensja była stosunkowo niewielka: 750 rub. rocznie, czyli 62 rub. 50 kop. miesięcznie [...].
Wiktionary
(1.1) symbol. ₽, RUB
Wiktionary
potocznie o rubaszce, koszuli męskiej noszonej powszechnie w XIX wieku w Rosji
SJP.pl
[czytaj: rubaj] czterowiersz znany z literatury muzułmańskiego Wschodu; rubajjat, rubajat, rubaj
SJP.pl
krótki wiersz o tematyce refleksyjno-filozoficznej popularny w literaturze Bliskiego Wschodu; rubai, rubajat, rubajjat
SJP.pl
krótki wiersz o tematyce refleksyjno-filozoficznej popularny w literaturze Bliskiego Wschodu; rubai, rubaj, rubajjat
SJP.pl
Rubajjat, rubajt do-bajt (pers. < arab. Rubāʿī, l.mn. Rubāʿīyāt) – krótki, czterowierszowy utwór poetycki o treści przeważnie filozoficznej.
Spolszczona nazwa tego gatunku – rubajjat – przyjęła się głównie za sprawą tłumaczeń czterowierszy perskiego poety Omara Chajjama. Właśnie dzięki jego twórczości rubajjat perski zyskał sławę niemal na całym świecie. Cechą rubajjatu jest monorymiczność. Wiersze rymują się według następujących schematów:
Wikipedia
krótki wiersz o tematyce refleksyjno-filozoficznej popularny w literaturze Bliskiego Wschodu; rubai, rubajat, rubaj
SJP.pl
Rubajjat, rubajt do-bajt (pers. < arab. Rubāʿī, l.mn. Rubāʿīyāt) – krótki, czterowierszowy utwór poetycki o treści przeważnie filozoficznej.
Spolszczona nazwa tego gatunku – rubajjat – przyjęła się głównie za sprawą tłumaczeń czterowierszy perskiego poety Omara Chajjama. Właśnie dzięki jego twórczości rubajjat perski zyskał sławę niemal na całym świecie. Cechą rubajjatu jest monorymiczność. Wiersze rymują się według następujących schematów:
Wikipedia
koszula męska noszona powszechnie w XIX wieku w Rosji; rubacha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. koszula męska
Wiktionary
roślina zielna lub krzew z rodziny gruboszowatych; grubosz
SJP.pl
Grubosz, rubasznica (Crassula L.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Liczy co najmniej 209 gatunków występujących w różnych częściach świata, przy czym w ogromnej większości w południowej Afryce. Do polskiej flory należy tylko jeden dziko występujący gatunek – grubosz wodny zwany też uwrocią wodną (Crassula aquatica).
Wikipedia
przysłówek
(1.1) książk. w sposób rubaszny, bardzo swobodnie, bezceremonialnie
Wiktionary
(1.1) Codziennie grywał z nami w siatkówkę, a pewnego dnia zaprosił na piwo do restauracji przy deptaku. Był rubasznie przyjacielski.
(1.1) – Trochę niebezpieczne miejsce dla księdza, co Krzychu? – rzucił rubasznie. – Jedna pokusa obok drugiej, a każda ma dłuższe nogi i lepsze cycki od następnej.
Wiktionary
rzecz. rubaszność ż.
przym. rubaszny
Wiktionary
stawać się rubasznym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: rubasznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rubaszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rubaszne; cecha tych, którzy są rubaszni
Wiktionary
przym. rubaszny
przysł. rubasznie
Wiktionary
prosty, swobodny, bezceremonialny, niezwracający uwagi na formy towarzyskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prosty, dosadny, bezceremonialny, swobodny w sposobie zachowania, poufale żartobliwy, frywolny
Wiktionary
(1.1) Tomek również zaobserwował, że ustawiczne docinki rubasznego bosmana Nowickiego pod adresem carskiego agenta zjednały im sympatię Goldów.
Wiktionary
IPA: ruˈbaʃnɨ, AS: rubašny
Wiktionary
rzecz. rubaszność ż.
przysł. rubasznie
Wiktionary
(1.1) książk. pantagrueliczny
Wiktionary
w muzyce: tempo chwiejne, zmienne, dowolne, dające wykonawcy swobodę wydłużania pewnych wartości rytmicznych kosztem skracania innych
SJP.pl
Rubato (z wł., dosł. „obrabowanie”) – chwiejność tempa wynikająca z dowolnego wydłużania i skracania dźwięków podczas wykonywania utworów. Grane w taki sposób, by średni rytm na przestrzeni frazy lub taktu granego rubato był zgodny z oryginalnym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, położone nad rzeką Alej, stolica rejonu rubcowskiego;
Wiktionary
Rubcowsk (ros. Рубцовск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, centrum administracyjne rejonu rubcowskiego.
Miasto położone w południowej części Kraju Ałtajskiego, na brzegu rzeki Alej, dopływu Obu, 318 km od Barnaułu.
Wikipedia
przym. rubcowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rubcowskiem, dotyczący Rubcowska
Wiktionary
rzecz. Rubcowsk mrz.
Wiktionary
smyczkowy instrument muzyczny, wywodzący się z rebabu (rababu), rozpowszechniony w Europie od wczesnego średniowiecza do XVIII wieku; rebek, rubella
SJP.pl
jednostka monetarna Rosji, równa stu kopiejkom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Rosji i niektórych krajów dawniej wchodzących w skład ZSRR, wcześniej używana w Cesarstwie Rosyjskim;
Wiktionary
Rubel (ros. рубль – rubl; biał. рубе́ль – rubiel) – nazwa waluty używanej obecnie w Federacji Rosyjskiej, we własnych odmianach na Białorusi i Naddniestrzu (oficjalnie część Mołdawii) oraz w nieuznawanych republikach: Abchazji i Osetii Południowej (oficjalnie części Gruzji), Doniecku i Ługańsku (oficjalnie części Ukrainy).
Wikipedia
(1.1) Ilu rublom odpowiada jeden dolar?
(1.1) Oddać w banku osiemset rubli, aha… Do Lublina wysłać trzy albumy, tuzin portmonetek… Właśnie!… Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów… Z kolei odebrać transport… Zmonitować rymarza za nieodesłanie walizek… Bagatela!… Napisać list do Stasia… Bagatela…
Wiktionary
IPA: ˈrubɛl, AS: rubel
Wiktionary
rzecz. rublówka ż., Rublowka ż.
:: zdrobn. rubelek m.
przym. rublowy, rublowski
Wiktionary
zdrobnienie od: rubel
SJP.pl
czerwonawa odmiana turmalinu, używana głównie do celów ozdobnych; rubellit
SJP.pl
Rubellit (rubelit) – różowa, różowoczerwona, karminowoczerwona, czerwona, niekiedy ciemnoczerwona (turmalin Bordeaux), fioletowa, purpurowa, pomarańczowa, przezroczysta lub przeświecająca odmiana elbaitu. Minerał należący do grupy turmalinów, rzadki.
Nazwa minerału pochodzi od łac. rubellus = czerwonawy.
Wikipedia
smyczkowy instrument muzyczny, wywodzący się z rebabu (rababu), rozpowszechniony w Europie od wczesnego średniowiecza do XVIII wieku; rebek, rubeba
SJP.pl
Różyczka (łac. rubella), także odra niemiecka – choroba zakaźna wywoływana przez wirus różyczki, występująca wyłącznie u człowieka. Klasyczne objawy obejmują krótkotrwałą wysypkę plamisto-grudkową i powiększenie węzłów chłonnych. Wysypka pojawia się od 14 do 17 dni po zakażeniu i zazwyczaj trwa 3 dni. Początkowo obejmuje tylko głowę, stopniowo jednak przechodzi na klatkę piersiową i kończyny górne i dolne. Oprócz tego wystąpić może gorączka, ból gardła i osłabienie, a osób dorosłych często obecny jest też ból i zapalenie stawów. Czasem stwierdza się zapalenie spojówek, zapalenie jąder bądź ich bolesność. Objawy są zazwyczaj łagodne i u ponad 50% zakażonych infekcja może przebiegać bezobjawowo. Powikłania różyczki nie są częste, a prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest większe u dorosłych niż u dzieci. Powikłania obejmują nieprawidłowe krwawienia, obrzęk jąder, zapalenie nerwów oraz zapalenie mózgu.
Wikipedia
czerwonawa odmiana turmalinu, używana głównie do celów ozdobnych; rubelit
SJP.pl
Rubellit (rubelit) – różowa, różowoczerwona, karminowoczerwona, czerwona, niekiedy ciemnoczerwona (turmalin Bordeaux), fioletowa, purpurowa, pomarańczowa, przezroczysta lub przeświecająca odmiana elbaitu. Minerał należący do grupy turmalinów, rzadki.
Nazwa minerału pochodzi od łac. rubellus = czerwonawy.
Wikipedia
Wikipedia
Peter Paul Rubens (1577-1640), malarz flamandzki
SJP.pl
Rubens – w funkcji imienia
Wikipedia
taki jak w twórczości Rubensa; o czyjejś figurze, zwłaszcza kobiety: pulchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla stylu Rubensa;
(1.2) bogaty w obfite krągłości, ale nie otyły
Wiktionary
rzecz. Rubens, Rubensowski
Wiktionary
(1.2) pulchny
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rubensa lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek organiczny występujący naturalnie w roślinach z rodziny marzanowatych;
Wiktionary
Rubiadyna – organiczny związek chemiczny, pochodna antrachinonu. Została po raz pierwszy wyizolowana z kłączy marzana barwierska (Rubia tinctorum, od którego wzięła swoją nazwę) i nazwana przez Edwarda Schuncka w 1852 roku . Ma działanie przeciwutleniające i hepatoochronne, jednak podejrzewa się ją również o działanie rakotwórcze dla nerek,
Wikipedia
(1.1) Eterowe pochodne rubiadyny również występują naturalnie.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Rb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Rb i liczbie atomowej 37;
Wiktionary
Rubid (Rb, łac. rubidium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali alkalicznych układu okresowego.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma rubid?
Wiktionary
IPA: ˈrubʲit, AS: rubʹit
Wiktionary
przym. rubidowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Rb
Wiktionary
→ rubid
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rubidu
Wiktionary
rzecz. rubid m.
Wiktionary
1. pas graniczny; strefa nadgraniczna; pogranicze;
2. fragment terenu mający określone znaczenie taktyczne lub strategiczne w czasie prowadzonych działań wojennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. strefa pograniczna, obszar przygraniczny
(1.2) wojsk. pas terenu, na którym odbywają się operacje wojenne
(1.3) daw. bezludny obszar leżący między krajami, bez określonej przynależności do któregoś z nich
(1.4) stpol. mord, rzeź, rąbanina
Wiktionary
Rubież (ros. рубе́ж, ukr. рубіж) – pas przygranicznej ziemi, kresy, granica, przygranicze. W terminologii wojskowej rubież oznacza pas terenu o znaczeniu taktycznym bądź strategicznym, na którym odbywają się operacje wojenne. Najbardziej wysunięta do przodu rubież to front.
Wikipedia
(1.1) Przemierzaliśmy północne rubieże Australii.
(1.2) Oddziały wroga osiągnęły rubież gór i wystawiły się na ogień sojusznika.
Wiktionary
IPA: ˈrubʲjɛʃ, AS: rubʹi ̯eš
Wiktionary
(1.1) kresy, pogranicze, gwara. rąbież
Wiktionary
1. nazwisko
2. kostka Rubika - zabawka w formie kostki składająca się z różnokolorowych sześcianów przesuwanych w płaszczyźnie poziomej i pionowej w celu uzyskania jednobarwnych ścian
SJP.pl
Wikipedia
w grze w pikietę: minimalna liczba punktów, które należy zdobyć, by ubiegać się o wygraną
SJP.pl
Rubikon (łac. Rubicō, wł. Rubicone) – rzeka w północnych Włoszech płynąca z Apeninów Północnych do Morza Adriatyckiego, do którego uchodzi na południe od Gatteo.
Wikipedia
1. minerał, czerwona odmiana korundu, cenny kamień szlachetny;
2. kolor ciemnoczerwony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. tlenek glinu, czerwona odmiana korundu;
(1.2) jubil. kamień szlachetny oszlifowany z rubinu (1.1)
(1.3) kolor taki jak rubin (1.1)
Wiktionary
Rubin – kamień szlachetny o barwie od różowawo-czerwonej do krwistoczerwonej, odmiana korundu, chemicznie tritlenek diglinu. Jego nazwa pochodzi od czerwonej barwy (z łac. rubens).
Wikipedia
(1.1) Rubiny są jednymi z najcenniejszych kamieni szlachetnych wykorzystywanych w jubilerstwie.
Wiktionary
IPA: ˈrubʲĩn, AS: rubʹĩn
Wiktionary
rzecz. Rubinówka ż., Rubinkowo n.
:: zdrobn. rubinek
przym. rubinowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) korund
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Rubinówka ż., Rubinkowo n.
:: zdrobn. rubinek
przym. rubinowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|niem|Rubin. < etym|łac|ruber.
uwagi.
Forma „źle|(tego) rubina.” jest błędna zarówno w dopełniaczu jak i bierniku liczby pojedynczej. W dopełniaczu poprawna jest tylko forma „(tego) rubinu”, a w bierniku – „(ten) rubin”.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ruby
* arabski: (1.1) ياقوت
* baskijski: (1.1) errubi; (1.2) errubi
* białoruski: (1.1) рубін m.; (1.2) рубін m.; (1.3) рубінавы
* bułgarski: (1.1) рубин m.; (1.2) рубин m.
* esperanto: (1.1) rubeno
* hebrajski: (1.1) רובין m. (rubin), אודם m. ('odem)
* hiszpański: (1.1) rubí m.
* interlingua: (1.1) carbunculo
* kataloński: (1.1) robí m.; (1.2) robí m.
* niemiecki: (1.1) Rubin m.; (1.2) Rubin m.
* nowogrecki: (1.1) ρουμπίνι n.
* rosyjski: (1.1) рубин m.
* sanskryt: (1.1) कुरुविन्द m. n.
* szwedzki: (1.1) rubin w.
* ukraiński: (1.1) рубін; (1.2) рубін; (1.3) рубіновий
* węgierski: (1.1) rubin; (1.2) rubin
* włoski: (1.1) rubino m.
źródła.
== rubin (język dolnołużycki.) ==
thumb|rubin (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rubin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: rubin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: rubin
(1.2) niewielkiej wielkości rubin
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pachołek
Wiktionary
(1.2) Znalazłem u jubilera w Katowicach pierścionek z rubinkiem dla ciebie.
Wiktionary
(1.2)
rzecz. rubin mrz.
przym. rubinkowy, rubinowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rubinowicz:
Wikipedia
czerwony o odcieniu rubinowym
SJP.pl
złoty o odcieniu rubinowym
SJP.pl
1. zrobiony z rubinu, zawierający rubiny;
2. mający kolor rubinu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z rubinu
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor rubinu
Wiktionary
rzecz. rubin m., rubinek m.
Wiktionary
[czytaj: RUbinsztajn] nazwisko, m.in. Artur Rubinstein (1887-1982) - pianista polski
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
moneta lub banknot o wartości jednego rubla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pot. geogr. zachodnie przedmieście Moskwy zamieszkałe przez bogatych Rosjan i rosyjską elitę polityczną;
Wiktionary
rzecz. rubel m., rubelek m., rublówka ż.
przym. rublowy, rublowski
Wiktionary
przymiotnik od: rubel (np. banknoty rublowe)
SJP.pl
dawniej:
1. napis umieszczony na aktach i informujący o ich treści;
2. czerwony atrament
SJP.pl
kalendarz kościelny zawierający harmonogram nabożeństw na poszczególne dni
SJP.pl
Rubrycela (łac. Directorium Divini Officii albo Ordo Divini Officii; pot. Dyrektorium) – w Kościele katolickim wydawnictwo, publikowane zazwyczaj jako rocznik, zawierające szczegółowy opis obchodów w roku liturgicznym dla kalendarza liturgicznego wydawcy, którym jest ordynariusz.
Wikipedia
zdrobnienie od: rubryka
SJP.pl
1. miejsce do wpisywania danych w formularzach, księgach rachunkowych itp.; pozycja;
2. stałe miejsce w czasopiśmie, poświęcone określonemu rodzajowi informacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) puste pole na formularzu, kwestionariuszu, księgach rachunkowych przeznaczone na umieszczenie w nim konkretnej informacji
(1.2) w czasopismach: dział poświęcony pewnemu odrębnemu rodzajowi informacji, powtarzający się w każdym numerze i mający tam stałe miejsce
(1.3) napis, tytuł w starych rękopisach wykonany czerwoną farbą
(1.4) rel. przepis kościelny, objaśniający ceremonię towarzyszącą modlitwie, nabożeństwu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tę rubrykę trzeba wpisać dane małżonka.
(1.1) Zapomniałem wpisać nazwisko do rubryki, ale w każdej chwili mogę uzupełnić braki.
Wiktionary
IPA: ruˈbrɨka, AS: rubryka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. rubryczka ż.
Wiktionary
roślina z rodziny różowatych, występująca w wielu gatunkach; malina
SJP.pl
Jeżyna, ożyna a. ostrężyna (Rubus L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Część przedstawicieli określana jest zwyczajowo w języku polskim malinami (gatunki o różnej przynależności w obrębie podrodzajów, które łączy czerwona barwa owoców i odpadanie ich od dna kwiatowego po dojrzeniu).
Wikipedia
[czytaj: rukola] jednoroczna, przyprawowa roślina zielna z rodziny kapustowatych (rodzaj sałaty), rosnąca dziko w Europie Południowej; rokietta siewna; rukola
SJP.pl
Rucewko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Złotniki Kujawskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. przemieszczanie się jakiegoś obiektu lub istoty;
2. trening wykonywany w celu nabycia większej sprawności fizycznej;
3. organizacja zawiązana w jakimś celu lub zespół czynności, działań podejmowanych w jakimś celu przez niezrzeszoną grupę osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. zmiana położenia w czasie;
(1.2) gest, ruszenie częścią ciała
(1.3) grupa ludzi dążących do jakiegoś celu politycznego lub społecznego
(1.4) w grach: ruszenie bierki, figury, zagranie kartą itp., kolejka
(1.5) sposób poruszania się na drodze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ruch planetaanet odbywa się po elipsach.
(1.2) Szuler dostrzegł umówiony ruch ręką swojego wspólnika i podbił stawkę.
(1.3) Bardzo nie lubię działaczek wszelkich ruchów feministycznych.
(1.4) W swoim ostatnim ruchu mistrz zaszachował przeciwnika.
Wiktionary
IPA: rux, AS: ruχ
Wiktionary
rzecz. ruchomość ż., ruchliwość ż., ruchawka ż., ruszanie n., ruchanie n., bezruch m., rozruch m., rozruszanie n., ruszenie n., ruchacz m., nieruchomość ż.
czas. ruszać ndk., ruszyć dk., ruchać ndk., poruszyć dk., poruszać ndk., wyruszyć dk., wyruszać ndk., rozruszać ndk.
przym. ruchowy, ruchomy, ruchliwy
przysł. ruchliwie, ruchowo, ruchomo
Wiktionary
(1.4) kolej, kolejka, posunięcie
Wiktionary
1. przestarzałe: poruszać, ruszać;
2. wulgarnie: mieć stosunek płciowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)
(1.2) daw. ruszać
czasownik zwrotny niedokonany ruchać się
(2.1) wulg. uprawiać seks ze sobą nawzajem
(2.2) wulg. miewać stosunki seksualne
(2.3) daw. ruszać się
Wiktionary
(1.1) W żołnierskich słowach (…): masz kij w dupie i mylisz buractwo z pewnością siebie. Babki bardziej interesuje to, czy masz pasję i jak się ruchasz, a nie twoja cefałka.
(1.2) Gospodyni idą! — zawołała dziewka, ruchając mocno koziełkiem w kierzance, jaże śmietana wypryskiwała wokoło.
(2.3) Wójt jeno ostał, kowal i tych kilku staruchów ledwie się ruchających (…)
(2.3) (…) i panujcie nad rybami morskiemi, i nad ptastwem powietrznem, i nade wszemi zwierzęty, które się ruchają na ziemi.
Wiktionary
IPA: ˈruxat͡ɕ, AS: ruχać
Wiktionary
rzecz. ruch m., ruchliwość ż., ruchacz n., ruchak ż., ruchomostwo n., ruchonosz m., ruchość ż., ruchanie n., ruchnięcie n., ruchaniec m., ruchanko n.
czas. ruchnąć dk., wyruchać dk., przeruchać dk., ruszać ndk., ruszyć dk.
przym. ruchliwy, ruchomy, ruchowy, ruchawy
przysł. ruchawo, ruchliwie, ruchomo, ruchomie
Wiktionary
(1.1) neutr. przest. chędożyć; wulg. pierdolić, jebać, dupczyć, ciupciać, ciumkać, rżnąć, rypać, młócić, bzykać, zapinać, dymać, chrobotać, walić, posuwać, kepcić
(2.1) wulg. bzykać się, ciupciać się, pierdolić się; neutr. kochać się, kopulować, spółkować, współżyć, uprawiać seks
Wiktionary
wulgarnie: osoba często uprawiająca seks; seksoholik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wulg. osoba, która uprawia dużo seksu
(1.2) daw. ten, który porusza
(1.3) grub. środ. policjant wydziału ruchu drogowego
Wiktionary
(1.1) Mówiła, że tata jest ruchacz i nas dużo naruchał, a teraz przepija pieniądze.
(1.2) Ci ruchacze wszech losów, monarchy podufalce.
Wiktionary
IPA: ˈruxat͡ʃ, AS: ruχač
Wiktionary
rzecz. ruchanie n., ruch m., ruchomość ż., ruchanko n.
czas. ruchać ndk., ruszać ndk.
przym. ruchomy, ruchliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. roln. pług z odkładnicą cylindryczną
(1.2) przest. techn. silnik
(1.3) przest. rzecz ruszająca się, ciało w ruchu
Wiktionary
czas. ruchać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ruchać.
Wiktionary
IPA: ruˈxãɲɛ, AS: ruχãńe
Wiktionary
czas. ruchać
rzecz. ruch mrz., ruchacz mos., ruchanko n.
przym. ruchomy, ruchowy
Wiktionary
potocznie: seks; bzykanko, dymanko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. stosunek płciowy, współżycie seksualne
Wiktionary
(1.1) Na koniec tyrady Karina wbiła mu szpilę, pytając, czy aby nie myli dobrego ruchanka z miłością, a Jerzulek obraził się, bo jego Magda to miłość, a nie jakieś tam ruchanko.
Wiktionary
rzecz. ruchanie n., ruchacz m.
czas. ruchać ndk., wyruchać dk.
Wiktionary
(1.1) bzykanie, bzykanko, dymanko, ruchanie, dupczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kurpie. kwiatek róży
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpustnica
Wiktionary
czas. ruchać
Wiktionary
potocznie: rozruchy, zamieszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rozruchy, zamieszki, społeczny niepokój
Wiktionary
(1.1) Z Polakami trudno coś zrobić przemocą i siłą. W Polsce po wojnie wydarzyło się pięć ruchawek, podczas gdy w pozostałych krajach socjalistycznych – coś trzy cztery. Władza edukowała się dosyć szybko, wiedziała, jak podchodzić do ludzi; co przejdzie, a co nie.
Wiktionary
rzecz. ruch mrz., nieruchomość ż.
czas. ruchać
przym. ruchomy
Wiktionary
dawniej: ruchliwość, żwawość
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ruchawy
SJP.pl
1. potocznie: ruchliwy, żwawy, rześki;
2. dawniej: ruszający się, ruchomy
SJP.pl
1. przestarzałe: poruszać, ruszać;
2. wulgarnie: mieć stosunek płciowy
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. slang. polit. członek Ruchu Palikota, później też Twojego Ruchu
Wiktionary
(1.1) Szczególnie żal nam Łukasza Gibały, dawnego ruchersa, który jako kandydat niezależny bił się o stolec prezydenta w Krakowie.
Wiktionary
(1.1) palikotowiec, palikociarz
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ruchliwie
SJP.pl
Hormogonium (l. mn. hormogonia), ruchliwka – wielokomórkowy twór występujący u nitkowatych sinic, służący do rozmnażania bezpłciowego (wegetatywnego). Hormogonia są zdolne do aktywnego ruchu oraz do odtworzenia całej nici. Znajdują się wewnątrz osłonek zwanych pochwami, z których wypełzają i przekształcają się w nowe fragmenty nici sinic. Mogą otoczyć się grubymi ścianami komórkowymi i przybrać charakter przetrwalnikowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ruchliwe; cecha tych, którzy są ruchliwi
Wiktionary
Ruchliwość nośników – w fizyce oraz chemii, wielkość wyrażająca związek między prędkością dryfu elektronów, jonów lub innych nośników ładunku, i zewnętrznym polem elektrycznym. Ruchliwością nazywa się czasem również sam proces ruchu skierowanego (dryfowania) nośników ładunku pod wpływem pola elektrycznego.
W przypadku ciał stałych ruchliwość elektronów oraz dziur (ruchliwość nośników ładunku) zależy od temperatury.
Wikipedia
przym. ruchliwy, ruchowy
przysł. ruchliwie
rzecz. ruszanie n., ruszenie n., ruch mrz.
czas. ruchać
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ruchliwy
SJP.pl
1. taki, który jest w nieustannym ruchu; ruszający się;
2. taki, w którym lub na którym trwa wzmożona aktywność w przemieszczaniu się jakichś obiektów lub istot;
3. czynny, obrotny, rzutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w nieustannym ruchu
(1.2) charakteryzujący się wzmożonym ruchem
Wiktionary
rzecz. ruchacz mos., ruch m., ruchliwość ż., ruszanie n., ruszenie n.
przysł. ruchliwie
czas. ruszać ndk., ruchać ndk.
przym. ruchowy
Wiktionary
(1.1) fertyczny, żwawy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. suknia (noszona przez kobietę)
(1.2) stpol. odzież
Wiktionary
IPA: ˈruxɔ, AS: ruχo
Wiktionary
Wikipedia
Ruchocinek – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Witkowo.
1973–1976 w gminie Powidz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ekon. rzecz stanowiąca czyjąś własność, dająca się przenosić;
Wiktionary
Ruchomość – rzecz ruchoma. Kodeks cywilny nie zawiera definicji ruchomości. Jest ona definiowana w doktrynie w sposób negatywny jako wszystko to, co nie jest nieruchomością. Ruchomość, w przeciwieństwie do nieruchomości, można fizycznie przenieść.
Wikipedia
(1.1) W oświadczeniu majątkowym należy ujawnić posiadane nieruchomości, a także ruchomości o wartości powyżej dziesięciu tysięcy złotych.
Wiktionary
IPA: ruˈxɔ̃mɔɕt͡ɕ, AS: ruχõmość
Wiktionary
rzecz. ruch m., ruszanie n., ruszenie n., ruchacz m., ruchomostka ż.
czas. ruszać, ruchać
przym. ruchomy
Wiktionary
(1.1) majątek ruchomy, mienie ruchome
Wiktionary
rzeczy dające się przenosić, stanowiące czyjąś własność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zdrobn. od ruchomość (własność dająca się przenosić)
Wiktionary
(1.1) Ruchomostka wdowy została zinwentowaną, ocenioną i wkrótce potém wystawioną na sprzedaż z publicznego targu.
Wiktionary
rzecz. ruchomość ż.
przym. ruchomy
przysł. ruchomo
czas. ruchać
Wiktionary
1. będący w ruchu; poruszający się;
2. dający się poruszyć, przesunąć; przenośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poruszający się
(1.2) dający się poruszać
(1.3) dający się przenosić
Wiktionary
(1.1) Rękę wyciągał do szarzejącego, ruchomego cienia, który teraz właśnie wychylił się zza lasu.
Wiktionary
IPA: ruˈxɔ̃mɨ, AS: ruχõmy
Wiktionary
rzecz. ruchomostka ż., ruchacz mos., ruszenie n., ruszanie n., ruch m., ruchanie n., ruchawka ż., ruchomość ż.
czas. ruszać ndk., uruchomić dk., ruchać ndk.
przysł. ruchomo
Wiktionary
(1.1) dynamiczny
(1.3) przenośny, mobilny
Wiktionary
1. człowiek, w którego pamięci najbardziej utrwalają się wyobrażenia ruchu;
2. potocznie: pracownik organizacji ruchu kolejowego
SJP.pl
mający związek z ruchem, polegający na ruchu; motoryczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ruchu
Wiktionary
rzecz. ruch m., ruchliwość ż., ruszanie n., ruchanie n.
czas. ruszać ndk., ruchać ndk.
przym. ruchliwy
Wiktionary
1. przemieszczanie się jakiegoś obiektu lub istoty;
2. trening wykonywany w celu nabycia większej sprawności fizycznej;
3. organizacja zawiązana w jakimś celu lub zespół czynności, działań podejmowanych w jakimś celu przez niezrzeszoną grupę osób
SJP.pl
→ ruta (roślina); rutowy
SJP.pl
Ruciane (niem. Rudczanny, od 1936 Niedersee) – dawniej odrębna miejscowość, obecnie dzielnica Rucianego-Nidy w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim.
Wikipedia
miasto w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim;
(1.2) geogr. adm. nazwa gminy w powiecie piskim, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Ruciane-Nida (do 1938 r. Rudczanny, a w latach 1938–1945 Niedersee) – miasto w Polsce, w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ruciane-Nida.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Ruciane-Nida liczyło 4073 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Pod względem historycznym Ruciane-Nida leży na Mazurach, na obszarze dawnej Galindii.
Wiktionary
przym. ruciańsko-nidzki
Wiktionary
mieszkaniec Rucianego-Nidy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Rucianego-Nidy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkaniec Rucianego-Nidy
SJP.pl
mieszkanka Rucianego-Nidy
SJP.pl
Rucianka – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Młynary. Wieś jest siedzibą sołectwa Rucianka, w którego skład wchodzi również miejscowość Nowe Sadłuki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Ruciane
SJP.pl
→ ruta (roślina); rutowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rutą, dotyczący ruty, zawierający rutę
Wiktionary
Ruciany – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Bielany. Ma status sołectwa. Leży nad Starą Rzeką.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Rozbitym Kamieniu.
Wikipedia
rzecz. ruta ż., rutka ż.
przym. rutowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ruty lub z nią związany
SJP.pl
Ruciny (biał. Руціны; ros. Рутины) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.
Wikipedia
[czytaj: rak] w rugby: walka o piłkę leżącą na ziemi; młyn spontaniczny
SJP.pl
Fragmenty gry:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: rak] w rugby: walka o piłkę leżącą na ziemi; młyn spontaniczny
SJP.pl
nazwisko rosyjskie
SJP.pl
poetycko: rzeczka, potok, strumień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poet. strumyk, potok, mały ciek
Wiktionary
2 cieki w Polsce:
miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Pani zabija pana; zabiwszy grzebie w gaju, na łączce przy ruczaju.
Wiktionary
IPA: ˈrut͡ʃaj, AS: ručai ̯
Wiktionary
(1.1) strumyk, potok, strumień, rzeczka
Wiktionary
strzępotek ruczajnik - motyl z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
surowiec mineralny, z którego uzyskuje się metale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi, osad, dzielnic i części miast w Polsce
(1.2) geogr. toponim, synonim dwuczłonowych nazw miejscowości i miast w Polsce, takich jak Maćkowa Ruda, Ruda Kameralna
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilku wsi na Ukrainie
(1.4) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Rumunii
(1.5) geogr. miejscowość we Włoszech, w prowincji Udine;
(1.6) geogr. miejscowość w Szwecji, w regionie Kalmar
(1.7) geogr. nazwa szeregu rzek, potoków i strug w Polsce
(1.8) geogr. nazwa kilku rzek w Rumunii
(1.9) geogr. chorwacka wyspa w Archipelagu Elafickim;
(1.10) mit. przedmuzułmańska bogini czczona w północnej i środkowej Arabii
Wiktionary
Ruda – kopalina, czyli skała lub minerał, z której uzyskuje się jeden lub więcej składników. Ruda w sensie przemysłowym to minerał zawierający związki metali. W rudach występują też inne związki chemiczne, mniej przydatne bądź stanowiące odpad np. tlenki, które tworzą skałę płonną.
Wikipedia
(1.1) Konstanty wprowadził się do Rudy z całą rodziną.
(1.2) Zabiorę dzieci na lodowisko do Rudy.
(1.7) Przez naszą wioskę płynie Ruda.
Wiktionary
(1.1-3) (1.7)
rzecz. ruda ż., rudzianin m., rudzianka ż., Rudawa ż., Rudka ż., Rudawka ż., rudzielec m.
przym. rudzki, rudy
Wiktionary
(1.2) Gawrych Ruda, Maćkowa Ruda, Nowa Ruda, Ruda Białaczowska, Ruda Bugaj, Ruda Godowska, Ruda Jeżewska, Ruda Kameralna, Ruda Komorska, Ruda Kozielska, Ruda Kościelna, Ruda Maleniecka, Ruda Mała, Ruda Milicka, Ruda Osowiecka, Ruda Pilczycka, Ruda Rzeczka, Ruda Różaniecka, Ruda Solska, Ruda Strawczyńska, Ruda Sułowska, Ruda Talubska, Ruda Tarnowska, Ruda Waplewska, Ruda Wieczyńska, Ruda Wielka, Ruda Wolińska, Ruda Wołoska, Ruda Zajączkowska, Ruda Śląska, Ruda Łańcucka, Ruda Żelazna, Ruda Żmigrodzka, Ruda Żurawiecka, Ruda-Bugaj, Ruda-Czernik, Ruda-Huta, Ruda-Kolonia, Ruda-Opalin, Ruda-Pniewnik, Ruda-Skroda, Ruda-Zagrody, Stara Ruda, Wał-Ruda
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim;
(1.2) wieś, siedziba gminy Ruda-Huta (1.1);
Wiktionary
Ruda-Huta – wieś w Polsce w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Ruda-Huta. Leży w Obniżeniu Dubieńskim nad strugą Gdolanką, przy linii kolejowej Chełm – Włodawa.
Do 1954 r. miejscowość należała do gminy Świerże. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
przym. rudzki
Wiktionary
(1.1) daw. Świerże (1867-1954)
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rudak – osada istniejąca co najmniej od XIV w., obecnie część urzędowa Torunia zlokalizowana na lewobrzeżnej części miasta.
Rudak charakteryzuje się zabudową przeważnie jednorodzinną, domami wybudowanymi w latach 90. XX wieku. W dzielnicy mieszczą się również ogródki działkowe o powierzchni około 100 ha. Na południu znajdują się kopalnie gliny i zakłady ceramiki budowlanej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rudan (per. رودان) – miasto w Iranie, w ostanie Hormozgan. W 2006 roku miasto liczyło 30 060 mieszkańców.
Wikipedia
skład rudy przy piecu hutniczym
SJP.pl
potocznie: kobieta o rudych włosach; ruda, rudzielec
SJP.pl
zbliżony do rudego, nie do końca rudy, prawie rudy
SJP.pl
Wikipedia
Rudawica (niem. Eisenberg) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Żagań; leży na skraju Borów Dolnośląskich nad Kwisą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
żelaziste skupienia i osady powstające w glebach podmokłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. twarda, rdzawa i żelazista warstwa gleby, utrudniająca przesiąkanie wody i hamująca rozwój korzeni;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rudawce tworzą się w procesach eluwialno-iluwialnych.
Wiktionary
IPA: ruˈdavʲjɛt͡s, AS: rudavʹi ̯ec
Wiktionary
(1.1) orsztyn
Wiktionary
teren podmokły ze stojąca wodą w rudym kolorze
SJP.pl
1. roślinożerny nietoperz z Azji lub Afryki; pies latający; 2 woda rudego koloru tworząca się na bagnach i grząskich terenach
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ssaków z podrzędu nietoperzy owocożernych, o małych uszach, wielkich oczach i pazurach na kciuku i długim palcu; żyją pojedynczo lub gromadnie w ciepłej strefie w Afryce, Azji i Australii
SJP.pl
Rudawkowate (Pteropodidae) – rodzina ssaków z podrzędu rudawkokształtnych (Pteropodiformes) w rzędzie nietoperzy (Chiroptera), obejmująca ok. 170 gatunków. Mają świetny wzrok i dobry węch. Żywią się owocami, kwiatami, liśćmi, także owadami; żyją pojedynczo lub w bardzo licznych koloniach.
Wikipedia
o cechach rudawkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
blond o odcieniu rudawym
SJP.pl
brązowy o odcieniu rudawym, kasztanowy, kasztanowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy o rudawym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Wina białe mogą być bezbarwne, bladożółte, jasnożółte, złociste, słomkowe, bursztynowe, pomarańczowe a nawet rudawobrązowe.
Wiktionary
brunatny o rudawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma rudawe skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌrudavɔˈskʃɨdwɨ, AS: rudavoskšydu̯y
Wiktionary
szary o rudawym odcieniu
SJP.pl
żółty o rudawym odcieniu
SJP.pl
złoty o rudawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik od: Rudaw, Rudawa, Rudawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rudawami, dotyczący Rudaw
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Brak rąk do pracy uległ spotęgowaniu po repatriacji Niemców z rudawskich ośrodków przemysłu włókienniczego.
Wiktionary
rzecz. Rudawy ż. lm.
przym. rudawy
Wiktionary
zbliżony do rudego, nie do końca rudy, prawie rudy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podbarwiony gdzieniegdzie rudą barwą
(1.2) zbliżony kolorem do rudego
Wiktionary
Rudawy (331.1; dawniej Góry Kruszcowe, niem. Erzgebirge, cz. Krušné hory) – pasmo górskie o długości ok. 150 km i szerokości ok. 40 km w północnych Czechach i południowo-wschodnich Niemczech (Saksonia) w sąsiedztwie doliny Łaby. Stanowi fragment Krainy Rudaw (cz. Krušnohorská subprovincie).
Wikipedia
(1.2) Chodziła boso, złotawy brąz jej łydek już w okolicy smukłych kostek płynnie przechodził w rudawy nalot etiopskiego pyłu.
Wiktionary
IPA: ruˈdavɨ, AS: rudavy
Wiktionary
rzecz. ruda ż., Rudawy nmos., rudzielec mos./mzw., Podrudawie n.
czas. rudzieć, zrudzieć
przym. rudy, rudawski
przysł. rudo, rudawo
Wiktionary
(1.1) ryżawy
(1.2) ryżawy
Wiktionary
roślina z rodziny złożonych, uprawiana jako kwiat ozdobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rudbeckia|L.|ref=Rudbeckia (Asteraceae)., rodzaj roślin z rodziny astrowatych o żółtych kwiatach;
(1.2) bot. roślina z rodzaju rudbekia (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dzikie kwiaty wystrzeliwały wzdłuż drogi – rudbekie, dzikie marchwie i pnące się kieliszniki.
Wiktionary
IPA: rudˈbɛca, AS: rudbeḱa
Wiktionary
przym. rudbekiowy
Wiktionary
przymiotnik od: Rudka
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Rudolf (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. ster statku wodnego;
2. wiosło;
3. stado saren, jeleni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. żegl. ster
(1.2) daw. wiosło
(1.3) przest. stado saren bądź jeleni
Wiktionary
(1.1) Sternik pochwycił za rudel. Kilka mocnych, miarowych poruszeń wiosłami i łódź jak delfin wyskoczyła z zatoki na pełne morze.
(1.3) Rudle saren po kilkanaście sztuk pasły się na polach kamieńskich niczym stada antylop
Wiktionary
stary, zniszczony budynek popadający w ruinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stary, zniszczony, walący się budynek
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) daw. pozostałości po zniszczonych budynkach
Wiktionary
(1.1) Komu starczyło sił, wlókł się po całym dniu żebraniny z powrotem do rudery, aby przetrwać pod dachem jeszcze jedną noc.
(2.1) Nie widziałem w całym kraju pól lepiej uprawionych, ani piękniejszego inwentarza, ani porządniejszych zabudowań gospodarskich — a masz wiedzieć, że p. Modest objąwszy przed czterema laty majątek po stryju, zastał tylko same rudera, długi, charty i konie wierzchowe.
Wiktionary
IPA: ruˈdɛra, AS: rudera
Wiktionary
przym. ruderowy
Wiktionary
(2.1) gruzy
Wiktionary
występujący samorzutnie na siedliskach wytworzonych przez człowieka
SJP.pl
zdrobnienie od: rudera
SJP.pl
przypominający wyglądem ruderę
SJP.pl
przymiotnik od: rudera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Rudolf
Wiktionary
Rudi – miejscowość i gmina w Mołdawii, w rejonie Soroca. W 2014 roku liczyła 1008 mieszkańców.
Leży 15 km od miasta Otaci, blisko Dniestru i granicy z Ukrainą. We wsi znajduje się Klasztor Świętej Trójcy założony w 1777 r. oraz jeden z punktów geodezyjnych Południka Struvego, wpisanego na listę dziedzictwa ludzkości UNESCO. W pobliżu malownicze wodospady.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Rudek
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miano
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Rudolf.
źródła.
== Rudi (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-Rudi.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|afrykanerski|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) Rudek
Wiktionary
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. nazwa kilku wsi na Ukrainie;
3. nazwa wielu cieków wodnych w Polsce;
4. góra w Sudetach
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rudkowski (ukr.: Рудковський, Рудьковський, ros.: Рудковский):
Wikipedia