oszustka

oszust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej, która oszukuje

Wiktionary

Oszustka (ang. The Cheat) – amerykański niemy film z 1915 roku w reżyserii Cecila B. DeMille.

Wikipedia

Patrz:

oszust

Przykłady

 (1.1) Sprytna oszustka zamiast kości dinozaura sprzedała turystom fragmenty szkieletu krowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈʃustka, AS: ošustka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oszustwo n., oszukaństwo n., oszukiwanie n., oszukanie n.

:: fm. oszust m.

 czas. oszukiwać ndk., oszukać dk.

 przym. oszukańczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szachrajka, krętaczka

Wiktionary


oszustwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

 (1.2) pot. świadome wprowadzenie kogoś w błąd dla własnej korzyści

Wiktionary

Oszustwo, wyłudzenie – przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rzecki poznaje, że w tej chwili toczy się tu sprawa przed sądem, że przemawia prokurator i że chodzi o grube oszustwo.

 (1.2) Na starożytnych igrzyskach olimpijskich zawodnik, który dopuścił się oszustwa, zmuszony był postawić pomnik Zeusowi, na którym wyryto jego imię i nazwisko oraz występek, którego się dopuścił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈʃustfɔ, AS: ošustfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oszukaństwo n., oszukiwanie n., oszust m., oszustka ż., oszukanie n.

 czas. oszukać dk., oszukiwać ndk.

 przym. oszukańczy

 przysł. oszukańczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) krętanina, matactwo, szalbierstwo, szarlataneria, szarlataństwo; pot. cygaństwo, granda, kanciarstwo, kancik, kant, krętactwo, macherka, macherstwo, machloja, machlojka, nabieranie, oszukaństwo, przekręt, przewalanka, przewałka, szacherka, szachrajstwo, szulerstwo, szwindel; reg. pozn. szmucha.

Wiktionary


oszwabiać

czasownik

 (1.1) pot. oszukiwać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔʃˈfabʲjät͡ɕ, AS: ošfabʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt dokonany oszwabić

 rzecz. szwab m., oszwabianie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. oszukiwać.

Wiktionary


oszwabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oszwabiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oszwabiać ndk.

Wiktionary


oszwabić

okpić, oszukać kogoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pejor. oszukać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten gość mnie oszwabił, cegłę mi pocztą wysłał zamiast telefonu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔʃˈfabʲit͡ɕ, AS: ošfabʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szwab m., oszwabienie n.

 czas. oszwabiać

Wiktionary


oszwabienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oszwabić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oszwabić

Wiktionary


oszwabka

potocznie: okpienie kogoś, oszustwo


SJP.pl


oszyć

dawniej: obszyć (przyszyć wzdłuż lub dookoła czegoś)


SJP.pl


oszydzić

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. okpić

Wiktionary


oszyldwachować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) daw. otoczyć szyldwachami, obstawić strażą, wartownikami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔʃɨldvaˈxɔvat͡ɕ, AS: ošyldvaχovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oszyldwachowanie

Wiktionary


oszyldwachowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oszyldwachować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔʃɨldvaxɔˈvãɲɛ, AS: ošyldvaχovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oszyldwachować

Wiktionary


oszynda

oszynda leszczynowiec - czerwony owad z rodziny chrząszczy


SJP.pl

Oszynda (Apoderus) – rodzaj chrząszczy z nadrodziny ryjkowców i rodziny podryjowatych.

Wikipedia


oszyński

obwód oszyński - obwód w Kirgistanie ze stolicą w Oszu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Oszem, dotyczący Oszu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Osz mrz.

Wiktionary


osłabiać

czasownik

 (1.1) sprawiać, że coś lub ktoś staje się słabszy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Częste zmiany podporządkowania operacyjnego oraz walka na różnych odcinkach frontu osłabiały efekty bojowe pułku morskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłabianie n., słabość ż.

Wiktionary


osłabiacz

roztwór chemiczny stosowany w fotografii czarno-białej w celu zmniejszenia gęstości optycznej obrazu


SJP.pl

Osłabiacz fotograficzny – kąpiel fotograficzna stosowana czasami jako kąpiel wykańczająca po wywołaniu i utrwaleniu obrazu fotograficznego. Służy do zmniejszenia gęstości optycznej obrazu przez usunięcie z błony fotograficznej, papieru fotograficznego lub innego podłoża, części osadzonego w ich emulsji osadu srebrowego.

Wikipedia


osłabiająco

osłabiać


SJP.pl

Patrz:

osłabiać

osłabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłabiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. osłabiać

Wiktionary


osłabić

czasownik przechodni dokonany (ndk. osłabiać)

 (1.1) dokonany od|osłabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔsˈwabʲit͡ɕ, AS: osu̯abʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słabość ż.

 przym. osłabiony

Wiktionary


osłabienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłabić.

 (1.2) med. stan złego samopoczucia fizycznego

Wiktionary

Powiązane:

 przym. osłabiony

Wiktionary


osłabiony

przymiotnik

 (1.1) med. odczuwający osłabienie; bez sił witalnych

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od osłabić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłabienie n.

 czas. osłabić dk.

 przym. osłabły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osłabły, wyczerpany, zmęczony

Wiktionary


osłabnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. słabnąć)

 (1.1) stracić siłę i aktywność; stać się wyczerpanym

 (1.2) stracić na sile, utracić intensywność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słabość ż., osłabłość ż., osłabnięcie n.

 przym. osłabły

 przysł. osłable

 czas. słabnąć, nasłabieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opaść z sił

 (1.2) zelżeć / zelżyć, złagodnieć, zmniejszyć się

Wiktionary


osłabły

taki, który osłabł, stał się słabszy, stracił siły


SJP.pl


osłaniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. osłonić)

 (1.1) okrywać coś czymś, odgradzać od czegoś, czynić coś niewidocznym

 (1.2) swoim położeniem uniemożliwiać zaatakowanie kogoś albo zabezpieczać kogoś lub coś przed czymś szkodliwym, niebezpiecznym

 (1.3) przen. chronić kogoś lub coś przed odpowiedzialnością albo czymś nieprzyjemnym, niebezpiecznym

czasownik zwrotny niedokonany osłaniać się (dk. osłonić się)

 (2.1) osłaniać (1.1) czymś siebie samego

 (2.2) osłaniać (1.2) jeden drugiego

 (2.3) osłaniać (1.3) jeden drugiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyciął (osobiście sadzony) żywopłot, który osłania (postawione własnym staraniem) garaże.

 (1.2) Odparowuje ciosy wrogów, ale dłoń trzymająca tarczę osuwa się bezwładnie. Już nie osłania ramion.

 (1.3) Jak by to więc miało wyglądać, rząd osłania polskie rafinerie przed konkurencją z tamtej strony, a nas wystawia na ogień?

 (2.1) Przed dworcem, na poboczu jezdni łachmaniarze osłaniają się szmatami i coś kombinują.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż., przysłona ż., osłonka ż.

 przysł. osłonowo

 przym. osłonowy

Wiktionary


osłaniający

osłaniać


SJP.pl

Patrz:

osłaniać

osłanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłaniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż.

 przysł. osłonowo

 przym. osłonowy

Wiktionary


osławiać

dawniej:
1. obmawiać, szkalować kogoś; zniesławiać;
2. osławiać się - zyskiwać złą sławę, opinię


SJP.pl


osławić

dawniej:
1. obmówić, oszkalować kogoś; zniesławić;
2. osławić się - zyskać złą sławę, opinię


SJP.pl


osławiony

mający złą sławę


SJP.pl


osłoda

to, co przynosi ukojenie, zadowolenie, zapomnienie; pociecha


SJP.pl


osłomuł

bezpłodny mieszaniec powstały ze skrzyżowania konia i oślicy; oślik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. mieszaniec ogiera konia i klaczy osła, bezpłodny;

Wiktionary

Osłomuł lub oślik – mieszaniec międzygatunkowy ogiera konia domowego z klaczą osła. Całkowicie bezpłodny. Zewnętrznie podobny bardziej do matki. Sierść szarej maści, na brzuchu jasna, posiada typowo ośle uszy oraz cienki zakończony pęczkiem ogon. Jest niższy i słabszy od muła i dlatego jest dużo rzadziej hodowany. Czasami wykorzystywany w zastępstwie osła w onoterapii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔsˈwɔ̃muw, AS: osu̯õmuu̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oślik

Wiktionary


osłona

1. ochrona przed czymś;
2. coś, co osłania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś, co osłania daną rzecz w celu chronienia jej lub przed nią

 (1.2) wojsk. manewr chroniący inne oddziały i umożliwiający im wykonanie misji

 (1.3) wojsk. oddział wykonujący manewr osłony (1.2)

 (1.4) pot. med. lek osłonowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdejmowanie osłony piły tarczowej może prowadzić do tragedii.

 (1.3) Dywizjon 8 stanowíł osłonę w kluczowym obszarze działań naszego szwadronu piechoty.

 (1.4) Zamiast brania osłony jadam po prostu kapustę kiszoną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈswɔ̃na, AS: osu̯õna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.

:: zdrobn. osłonka ż.

 przym. osłonowy

 przysł. osłonowo

 czas. osłaniać ndk., osłonić dk.

Wiktionary


osłonić

czasownik przechodni dokonany (ndk. osłaniać)

 (1.1) dokonany od|osłaniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔsˈwɔ̃ɲit͡ɕ, AS: osu̯õńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż., przysłona ż., osłonka ż.

 przysł. osłonowo

 przym. osłonowy

Wiktionary


osłonica

małe zwierzę morskie z typu strunowców


SJP.pl

Osłonice (Tunicata), strunoogonowe (Urochordata, Urocorda) – grupa strunowców o prostej budowie, przechodzących rozwój złożony. Są zwierzętami wyłącznie morskimi. Charakteryzują się obecnością zewnętrznej, organicznej osłonki – tuniki – o rozmaitej grubości i konsystencji, zbudowanej z tunicyny – węglowodanu niestrawnego, chroniącego przed drapieżnikami. Tunika pełni rolę szkieletu zewnętrznego, okresowo zrzucanego. W tunice znajdują się komórki tworzące krew, pigment i włókna kolagenowe.

Wikipedia


osłonice

małe zwierzę morskie z typu strunowców


SJP.pl

Osłonice (Tunicata), strunoogonowe (Urochordata, Urocorda) – grupa strunowców o prostej budowie, przechodzących rozwój złożony. Są zwierzętami wyłącznie morskimi. Charakteryzują się obecnością zewnętrznej, organicznej osłonki – tuniki – o rozmaitej grubości i konsystencji, zbudowanej z tunicyny – węglowodanu niestrawnego, chroniącego przed drapieżnikami. Tunika pełni rolę szkieletu zewnętrznego, okresowo zrzucanego. W tunice znajdują się komórki tworzące krew, pigment i włókna kolagenowe.

Wikipedia


osłonięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłonić.

Wiktionary


osłonin

Osłonin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt.

Wikipedia


osłonino

Osłonino (kaszb. Òsłónino, niem. Oslanin, dawniej Oslonino) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, nad Zatoką Pucką, u ujścia rzeki Gizdepki, na Kaszubach. Miejscowość z przystanią morską dla rybaków (pas plaży).

Wikipedia


osłoniony

dawniej: osłonięty


SJP.pl


osłonka

zdrobnienie od: osłona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: osłona

 (1.2) mała osłona

 (1.3) zool. błona osłaniająca niektóre komórki u zwierząt

 (1.4) bot. cienka błona osłaniająca zalążek

 (1.5) spoż. zewnętrzna powłoka wędlin

Wiktionary

Osłonka – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański na obszarze Żuław Wiślanych nad Szkarpawą. Wieś wchodzi w skład sołectwa Marzęcino.

Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

We wsi znajduje się strategiczna stacja pomp, która nie dopuszcza do zalania dużej części Żuław.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Skorupka stanowi wapienną osłonkę dla ptasiego zarodka.

 (1.5) Nie przepadam za kiełbasami w sztucznych osłonkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż., osłonienie n., przysłona ż.

 czas. osłaniać ndk., osłonić dk.

 przym. osłonny, osłonowy

 przysł. osłonowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) błonka, otoczka

Wiktionary


osłonkowy

osłonka


SJP.pl

Patrz:

osłonka

osłonny

inaczej: osłaniający, stanowiący osłonę


SJP.pl


osłonowo

przysłówek sposobu

 (1.1) osłaniając przed czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy leczeniu osłonowo używa się antybiotyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż., osłonka ż., osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.

 czas. osłaniać ndk., osłonić dk.

 przym. osłonowy

Wiktionary


osłonowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający działanie osłaniające, pełniący funkcję osłony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź jakiś preparat osłonowy, żeby nie było żadnych komplikacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłona ż., osłonka ż., osłanianie n., osłonienie n., przysłona ż.

 czas. osłaniać ndk., osłonić dk.

 przysł. osłonowo

Wiktionary


osłuch

metoda badania polegająca na osłuchiwaniu czegoś; auskultacja


SJP.pl


osłuchać

1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. osłuchiwać)

 (1.1) dokonany od|osłuchiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈswuxat͡ɕ, AS: osu̯uχać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. osłuchiwać

 rzecz. osłuchanie n.

 przym. osłuchowy

Wiktionary


osłuchanie

1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłuchać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. osłuchiwać, osłuchać dk.

Wiktionary


osłuchany

1. w medycynie: zbadać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. zbadać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchać się -
a) poznać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) spowszednieć wskutek częstego powtarzania


SJP.pl


osłuchiwać

1. w medycynie: badać stan niektórych narządów przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała badanego;
2. badać słuchowo pracę maszyny;
3. osłuchiwać się -
a) poznawać coś dzięki wielokrotnemu usłyszeniu;
b) powszednieć wskutek częstego powtarzania


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. osłuchać)

 (1.1) badać kogoś, słuchając wydawanych dźwięków przez niektóre narządy, np. stetoskopem

 (1.2) sprawdzać stan maszyn słuchem

czasownik zwrotny niedokonany osłuchiwać się (dk. osłuchać się)

 (2.1) przyzwyczajać się do czegoś dzięki wielokrotnemu powtarzaniu

 (2.2) rozpoznawać, rozumieć coś dzięki wielokrotnemu słyszeniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można więc sobie wyobrazić glacjologa, który z wielką lekarską słuchawką - stetoskopem z uwagą "osłuchuje" lodowy jęzor.

 (1.1) Pacjentkę owszem osłuchiwano codziennie, ale raczej dość staroświeckim sprzętem czyli stetoskopem położniczym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔswuˈxʲivat͡ɕ, AS: osu̯uχʹivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słuchanie n., osłuchanie n., osłuchiwanie n., słuch m., odsłuch m.

 czas. słyszeć ndk., osłuchać

 przym. osłuchowy

Wiktionary


osłuchiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|osłuchiwać.

 (1.2) med. zob. auskultacja.

Wiktionary

Osłuchiwanie (łac. auscultatio, ang. auscultation) – badanie lekarskie polegające na ocenie dźwięków (szumów, szmerów, tonów) pochodzących od niektórych narządów wewnętrznych, głównie od serca, płuc (wraz z dolnymi drogami oddechowymi), jamy brzusznej (perystaltyka), tętnic, a także tętna płodu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔswuxʲiˈvãɲɛ, AS: osu̯uχʹivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słuch m.

 czas. osłuchiwać

 przym. osłuchowy

Wiktionary


osłuchowy

dający się poznać przez osłuchanie; dotyczący osłuchu, osłuchiwania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. oparty na osłuchiwaniu, dotyczący osłuchiwaniu, wywnioskowany na podstawie osłuchiwania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłuch m., słuch m., osłuchiwanie n.

 czas. osłuchiwać ndk., osłuchać dk., słuchać ndk.

Wiktionary


osłupiać

zaskakiwać kogoś czymś, wprawiać w zdumienie; zdumiewać


SJP.pl


osłupiający

wprowadzający w osłupienie


SJP.pl


osłupiały

znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo zaskoczony, zdumiony, zdziwiony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osłupienie n., słup m.

 czas. osłupieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oszołomiony, zszokowany

Wiktionary


osłupić

zaskoczyć kogoś czymś, wprawić w zdumienie


SJP.pl


osłupieć

znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia


SJP.pl


osłupienie

znieruchomieć ze zdumienia lub przerażenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wielkie zaskoczenie, zdumienie

Wiktionary

Osłupienie (stupor) – zaburzenie poznawcze, do którego objawów należą akineza, mutyzm, brak reakcji na bodźce przy jednoczesnym zachowaniu przytomności (może być jednak ona nieznacznie przymglona).

Pacjent, mimo zachowania świadomości, nie reaguje na bodźce zewnętrzne, nie porusza się, nie mówi, wzrok ma utkwiony w jednym punkcie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. słup n., słupek mrz.

 czas. osłupieć dk.

 przym. osłupiały

Wiktionary


osłupkować

umieścić słupki w podłożu


SJP.pl


ot

potocznie: partykuła dodająca wypowiedzi odcień bagatelizowania, lekceważenia, np. "Dostał za to, ot, kilka złotych."


SJP.pl

partykuła

 (1.1) …podkreślająca lub wskazująca na nieistotność, błahość, zwyczajność następującego po niej składnika zdania

Wiktionary

Ѿ, ѿ – litera cyrylicy, obecnie nieużywana; ligatura liter Ѡ i Т, stąd współczesna nazwa litery – „Ot”, odpowiadająca głoskom które reprezentuje.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaszedłem, ot tak sobie, do Jolki.

 (1.1) Dostawanie kwiatów ot tak bez okazji jest dużo przyjemniejsze.

 (1.1) Ot, nie mieliśmy nic do roboty.

 (1.1) Dostał, ot, dwa złote.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔt, AS: ot

Wiktionary


ot-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. oto-

Wiktionary


otaborowywać

dawniej: otaczać taborem; otaborzać


SJP.pl


otaborzać

dawniej: otaczać taborem; otaborowywać


SJP.pl


otaczać

czasownik niedokonany

 (1.1) zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch)

 (1.2) rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan)

czasownik zwrotny niedokonany otaczać się

 (2.1) przen. gromadzić wokół siebie pewne przedmioty lub pewnych ludzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wojska rządowe otoczyły partyzantów w ich kryjówce.

 (1.2) Moje miasto rodzinne otaczają góry i lasy.

 (2.1) Lubię otaczać się w domu ładnymi przedmiotami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtat͡ʃat͡ɕ, AS: otačać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otoczenie n., otaczanie n., otoczak m., otoczka ż., makrootoczenie n., toczenie n. , toczeń m., taczka ż., tokarka ż.

 czas. toczyć, otoczyć, obtoczyć, obtaczać, wytoczyć, wytaczać, stoczyć, staczać, podtoczyć, podtaczać, wtoczyć, wtaczać

 przym. otoczakowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okrążać

Wiktionary


otaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otaczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otaczanie młodnika płotem ma na celu ochronę drzewek przed obgryzaniem ich kory przez zwierzęta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtaˈt͡ʃãɲɛ, AS: otačãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otoczyć, otaczać

 rzecz. tokarka ż., otoczenie, otoczak, otoczka, makrootoczenie

 przym. otoczakowy

Wiktionary


otaczarka

Otaczarka to maszyna drogowa służąca do produkcji masy bitumicznej. Nazwa pochodzi od procesu zachodzącego w maszynie - otaczanie składników mineralnych (kruszywa) spoiwem bitumicznym (poprzez mieszanie).

Wikipedia


otąg

roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; pałczak, cereus


SJP.pl


otagować

w informatyce: oznaczyć coś tagiem


SJP.pl


otagowywać

w informatyce: oznaczać coś tagami


SJP.pl


otakielować

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle); otaklować


SJP.pl


otaklować

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. taklować)

 (1.1) żegl. niedokonany od|taklować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. takielunek m., otaklowanie, otaklowywanie

 czas. taklować

Wiktionary


otaklowanie

zaopatrzyć statek w takielunek (maszty, liny, żagle)


SJP.pl


otaksować

1. określić cenę; oszacować
2. ocenić kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) hand. ocenić wartość materialną czegoś

 (1.2) książk. przen. uważnie przyjrzeć się komuś lub czemuś; ocenić spojrzeniem

Wiktionary


otaku

fan japońskiej popkultury, głównie anime i mangi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. miłośnik japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych;

Wiktionary

Otaku (jap. おたく lub オタク) – fan japońskiej popkultury, głównie anime, mangi i gier komputerowych w tym stylu. Termin stosowany głównie przez środowiska miłośników japońskiej popkultury jako określenie miłośnika takowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) geek, nerd

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|jap|おたく. (otaku)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) otaku

źródła.

== otaku (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-otaku.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) otaku

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtaku, AS: otaku

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) geek, nerd

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|jap|おたく. (otaku)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) otaku

źródła.

== otaku (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-otaku.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) otaku

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


otalgia

ból ucha najczęściej spowodowany schorzeniami bezpośrednio dotyczącymi ucha


SJP.pl

Otalgia (z łac.) – objaw polegający na "bólu ucha bez choroby ucha". Związany jest on z bogatym unerwieniem ucha. Choroby innych narządów głowy i szyi poprzez wspólne unerwienie mogą objawiać się bólem ucha. Otalgia może być objawem banalnych patologii w zakresie głowy i szyi, ale też groźnym objawem, sugerującym obecność nowotworu.

Wikipedia


otalkować

posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); obtalkować


SJP.pl


otamować

1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić


SJP.pl


otamowanie

1. odgrodzić tamą;
2. ograniczyć, przytłumić


SJP.pl

Otamowanie (ang. thought blocking) – zaburzenie myślenia mogące być objawem zaburzeń psychotycznych, objawiające się nagłym zatrzymaniem toku myślenia. Jeśli nastąpi ono w środku wypowiedzi, uwidacznia się jako przerwa w zdaniu, po czym pacjent kontynuuje je na inny temat, nie pamiętając, o czym mówił przed przerwaniem wątku.

Wikipedia


otańcować

1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; otańczyć;
2. potocznie: otańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, stańcować się, stańczyć się


SJP.pl


otańcowywać

1. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; otańczać, obtańczać, obtańcowywać;
2. potocznie: otańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, wytańcowywać się


SJP.pl


otańczać

tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, obtańcowywać


SJP.pl


otańczyć

1. rzadko: okrążyć coś, tańcząc wokół tego; obtańczyć, otańcować;
2. otańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańcować się, stańcować się, stańczyć się


SJP.pl


otanów

Otanów – (niem. Wuthenow), wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.

W latach 1954–1971 wieś była siedzibą gromady Otanów, po jej zniesieniu w gromadzie Myślibórz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


otarcie

1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzeć.

 (1.2) med. powierzchowna rana powstała w wyniku zdarcia naskórka

 (1.3) powierzchowne uszkodzenie powierzchni czegoś

Wiktionary

Otarcie (łac. excoriatio) – rana, która powstaje na skutek kontaktu skóry z szorstką powierzchnią (ściana, asfalt, chodnik) lub w wyniku kontaktu z przedmiotem, który ociera skórę z warstwy zrogowaciałej naskórka. Dochodzi do obnażenia brodawek skóry właściwej i krwawienia miąższowego (zwykle niewielkiego) lub wycieku płynu międzytkankowego. Rana może ulec zakażeniu i zropieniu (szczególnie w sytuacjach gdy w ranie zostaną ciała obce).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtarʲt͡ɕɛ, AS: otarʹće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otrzeć, ocierać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) obtarcie

Wiktionary


otargać

1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, obszarpać, obtargać;
2. otargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; obszarpać się, obtargać się


SJP.pl


otaria

ssak z rodziny uchatek, żyjący w dużych stadach na południu Ameryki Płd.


SJP.pl

„Otaria” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina:

  • „Otaria” – okręt podwodny typu Glauco z początku XX wieku
  • „Otaria” – okręt podwodny typu Glauco z okresu międzywojennego i II wojny światowej, pierwotnie zamówiony przez Portugalię jako „Espadarte”

Wikipedia


otarty

uszkodzony na powierzchni przez kontakt z innym ciałem podczas ruchu równoległego do tej powierzchni


SJP.pl


otaśmować

otoczyć, okleić taśmą; zataśmować


SJP.pl


otawa

potraw; trawa odrastająca po skoszeniu, drugi lub kolejny pokos danego roku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. drugi pokos siana;

Wiktionary

Potraw, otawa – odrost trawy na łące po wcześniejszym skoszeniu lub też ostatni (zwykle drugi) pokos siana pozyskiwany na początku jesieni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtava, AS: otava

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) potraw

Wiktionary


otchłań

1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) realna pusta, ogromna, głęboka lub wręcz bezdenna przestrzeń

 (1.2) przen. budzące grozę, mroczne metaforyczne miejsce, zło wciągające umysł, duszę, losy

 (1.3) rel. tymczasowy stan osób bezgrzesznych umarłych przed Zbawieniem albo bez chrztu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spojrzała na niebo. Niepokoiło ją – ta nieskończona otchłań błękitu, wisząca nad nią tak niewyobrażalnie wysoko.

 (1.2) Najazd hitlerowski rzucił świat w otchłań wojny, która trwała sześć lat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtxwãɲ, AS: otχu̯ãń

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czeluść, dziura, przepaść, głębia, bezdeń, odmęty

 (1.2) mrok

 (1.3) limbus, limbo, pandemonium

Wiktionary


otchłanie

1. głęboka przepaść;
2. ogromne, głębokie miejsce, zwykle niebezpieczne;
3. w średniowiecznej teologii chrześcijańskiej: miejsce pobytu dusz ludzi zmarłych przed Chrystusem bez chrztu


SJP.pl


otchłanny

niewyobrażalnie wielki


SJP.pl


otczestwo

rosyjskie imię odojcowskie


SJP.pl

Imię odojcowskie (także imię po ojcu) – nazwa osobowa w krajach słowiańskich, tworzona od imienia ojca, stosowana urzędowo w niektórych państwach.

Wikipedia


otczym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. ojczym

Wiktionary


otęchnięty

taki, który otęchł; otęchły


SJP.pl


otęchły

taki, który otęchł; otęchnięty


SJP.pl


otęczowywać

rzadko: otaczać, okrywać tęczą


SJP.pl


otek

zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)


SJP.pl


otello

zazdrosny mąż


SJP.pl

Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.

Wikipedia


otentegować

żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem o-, np. oprawić, ofoliować


SJP.pl


otępiająco

otępiać


SJP.pl

Patrz:

otępiać

otępić

uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić


SJP.pl


otępienie

uczynić kogoś nieczułym, niewrażliwym na coś; zobojętnić


SJP.pl

Otępienie, demencja (łac. dementia) – grupa chorób mózgu, powodujących długoterminowe i często postępujące obniżenie zdolności myślenia i zapamiętywania, które są na tyle poważne, że utrudniają, a często uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie. Inne objawy obejmują zaburzenia emocjonalne, kłopoty z komunikacją i językiem oraz utratę aktywności. Świadomość najczęściej pozostaje zachowana. Rozpoznanie otępienia wymaga stwierdzenia odmiany w codziennym funkcjonowaniu umysłowym dotkniętej nim osoby oraz ubytków większych niż można się spodziewać w danym wieku. Nie zaleca się przeprowadzania badań przesiewowych w kierunku demencji w populacji ogólnej.

Wikipedia


otępienny

otępienie, np. zespół otępienny


SJP.pl


othello

[czytaj: otello] dwuosobowa gra planszowa; otello, reversi


SJP.pl

Othello – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Adams. Według spisu w 2020 roku liczy 8549 mieszkańców.

W 2020 roku miasto ma najwyższy odsetek (3,6%) świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych.

Wikipedia


otiatra

lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otolog


SJP.pl


otiatria

dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otologia


SJP.pl

Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).

Wikipedia


otis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Kanadzie i USA

Wiktionary

Ludzie

  • Elisha Otis – konstruktor pierwszej bezpiecznej windy pasażerskiej
  • Elwell Otis – amerykański generał wojny hiszpańsko-amerykańskiej i amerykańsko-filipińskiej
  • Harrison Gray Otis – publicysta Los Angeles Times
  • James Otis – prawnik w kolonialnym Massachusetts
  • William Otis – wynalazca koparki z napędem parowym
  • Otis R. Bowen – były gubernator Indiany
  • Otis Redding – muzyk
  • Otis Grant – bokser

Wikipedia


otmar

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Otmar, Audomar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone ze starowysokoniemieckich ōt, "posiadłość, dobrobyt" i māri, "sławny". Imię to było nadawane w Polsce już w średniowieczu. Wśród świętych, Otmar, opat w Sankt Gallen.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Świętego Otmara czczą Szwajcarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtmar, AS: otmar

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Audomar

Wiktionary


otmęcki

przymiotnik od: Otmęt


SJP.pl


otmęt

dzielnica Krapkowic


SJP.pl

Otmęt (do 1946 Odmęt; niem. Ottmuth, czes. Otmút) – dzielnica Krapkowic, do 1954 wieś, w latach 1945–1954 siedziba gminy Otmęt.

Do historii miejscowości weszło uruchomienie w 1931 zakładów Baťa.

Wikipedia


otmice

Otmice (dodatkowa nazwa w j. niem. Ottmütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

W miejscowości jest stacja kolejowa Otmice.

Wikipedia


otmuchów

miasto w Polsce


SJP.pl

Otmuchów (hist. również Odmuchów, Odmachów, łac. Otmuchovia, niem. Ottmachau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Otmuchów. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 6179 mieszkańców.

Wikipedia


otmuchowianin

mieszkaniec Otmuchowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Otmuchowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtmuxɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: otmuχovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otmuchów m.

:: fż. otmuchowianka ż.

 przym. otmuchowski

Wiktionary


otmuchowianka

mieszkanka Otmuchowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Otmuchowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtmuxɔˈvʲjãnka, AS: otmuχovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otmuchów m.

:: fm. otmuchowianin

 przym. otmuchowski

Wiktionary


otmuchowski

przymiotnik od: Otmuchów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Otmuchów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kłopoty otmuchowskiego samorządu pogorszyła ubiegłoroczna zapaść finansów oświaty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtmuˈxɔfsʲci, AS: otmuχofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otmuchów, otmuchowianin, otmuchowianka

Wiktionary


oto

wyraz:
1. wskazujący, kierujący uwagę na kogoś, na coś;
2. poprzedzający podsumowanie;
3. wzmacniający dany element wypowiedzi;
4. wskazujący kogoś, coś jako wzór;
5. rozpoczynający człon lub całe zdanie będące objaśnieniem wcześniejszego


SJP.pl

zaimek wskazujący

 (1.1) w połączeniu z czasownikiem „być” wskazuje coś lub kogoś w bezpośrednim otoczeniu

partykuła

 (2.1) poprzedzenie zapytania w sytuacji, kiedy bezpośrednio w zdaniu pada odpowiedź

 (2.2) wzmocnienie zaimka

 (2.3) otwarcie wypowiedzi podsumowującej w zdaniu złożonym

 (2.4) otwarcie wypowiedzi nawiązującej do wcześniejszej fraza w zdaniu złożonym

Wiktionary

OTO
  • Oficerski Trybunał Orzekający
  • Ordo Templi Orientis
  • OTO (osobnosť televíznej obrazovky) – ankieta dotycząca telewizji w Słowacji
  • OTO – słoweński kanał telewizyjny
Oto
  • Oto – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Woodbury
  • Oto (ang. Oto Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Woodbury w USA
  • Kraj Dźwięku (Oto no Kuni) – fikcyjna kraina występująca w mandze i anime Naruto
  • Oto (lub też Otoe) – rdzenne plemię Indian z Ameryki Północnej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czekałeś na mnie? Oto jestem!

 (2.1) Oto co myślę – to jest kompletna bzdura!

 (2.2) Takie oto są skutki nadużywania alkoholu na wycieczkach z pracy.

 (2.3) Miłość, romantyzm, cudowne chwile szczęścia - oto moje wspomnienia z Monachium.

 (2.4) Wszedł prezes i oto zaległa cisza i zapanowała atmosfera pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtɔ, AS: oto

Wiktionary


oto-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek znaczeniowy z uchem, narządem słuchu i równowagi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) oto- + laryngolog = otolaryngolog

 (1.1) oto- + -logia = otologia

 (1.1) oto- + -skop = otoskop

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. ot-

Wiktionary


otochirurg

lekarz specjalizujący się w chirurgii uszu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się operacjami ucha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka w zakresie chirurgii ucha

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Będąc znakomitym otochirurgiem, zarabiał krocie.

 (2.1) Będąc znakomitą otochirurg, zarabiała krocie.

Wiktionary


otocjon

ssak z rodziny psów zamieszkujący afrykańskie obszary pustynne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. ssak afrykański przypominający psa i lisa, z charakterystycznymi długimi uszami;

Wiktionary

Otocjon wielkouchy, otocjon (Otocyon megalotis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), jedyny przedstawiciel rodzaju otocjon (Otocyon).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtɔt͡sʲjɔ̃n, AS: otocʹi ̯õn

Wiktionary


otocki

nazwisko


SJP.pl

Otocki – polski herb baronowski oraz hrabiowski, odmiana herbu Dołęga, nadany wraz z tytułem w Galicji.

Wikipedia


otoczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od otoczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otoczak m.

Wiktionary


otoczak

zaokrąglony i wygładzony na skutek transportu rzecznego fragment minerału lub skały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. kamień wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę;

 (1.2) archeol. narzędzie z dolnego paleolitu uzyskiwane z otoczaka (1.1) lub okruchu skały twardej, przystosowane do pracy przez odbicie odłupków na obwodzie;

Wiktionary

  • otoczak – kamień zaokrąglony i wygładzony przez wodę
  • narzędzie otoczakowe – narzędzie pierwotnych form ludzkich

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtɔt͡ʃak, AS: otočak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otoczenie n., otaczanie n., otoczka ż., makrootoczenie n., otok m., toczenie n.

:: zdrobn. otoczaczek m.

 czas. otoczyć dk., otaczać ndk., toczyć ndk.

 przym. otoczakowy, otoczkowy, otokowy

Wiktionary


otoczakowy

przymiotnik

 (1.1) związany z otoczakami, odnoszący się do otoczaków, złożony z otoczaków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtɔt͡ʃaˈkɔvɨ, AS: otočakovy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otoczyć dk., otaczać ndk.

 rzecz. otoczak m., otoczenie n., otaczanie n., otoczka ż., makrootoczenie n.

Wiktionary


otoczek

otoczka


SJP.pl


otoczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łącznie to, co znajduje się blisko ze wszystkich stron

 (1.2) ludzie, z którymi ma się najczęstsze kontakty, którzy są najbardziej znaczący

 (1.3) mat. dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty, zawierający dany punkt;

 (1.4) zbiór elementów, które nie wchodzą w skład danego systemu, organizacji, itp., jednak mają na niego wpływ

 (1.5) odczasownikowy od|otoczyć.

Wiktionary

Otoczenie, inaczej środowisko to wszystko co nie należy do układu.

  • otoczenie w matematyce – różnie definiowany typ zbioru obejmującego dany punkt lub ich zbiór
  • otoczenie (automaty komórkowe)
  • otoczenie (ang. surroundings) – w termodynamice, wszystko poza układem termodynamicznym
  • środowisko naturalne (ang. environment)
  • otoczenie polityczne (ang. political environment)
  • otoczenie społeczne, otoczenie jednostki, otoczenie rodzinne, otoczenie towarzyskie (towarzystwo),
  • otoczenie prawne – warunki prawne
  • otoczenie – wzięcie w okrążenie (milit.)
  • makrootoczenie (ekonomia)
  • mikrootoczenie (ekonomia)
  • mezootoczenie (ekonomia)
  • otoczenie przedsiębiorstwa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brzydkie otoczenie nie nastraja romantycznie.

 (1.2) Otoczenie bardzo zachęcało go do rzucenia palenia.

 (1.3) Okrąg jest brzegiem koła, gdyż dowolne otoczenie punktu na okręgu zawiera zarówno punkty należące, jak i nie należące do koła.

 (1.4) Otoczenie rynkowe ma wpływ na podejmowanie decyzji w firmie.

 (1.5) Otoczenie kamieni przeciwnika i zabranie im wszystkich oddechów powoduje bicie w grze go.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: otočńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otaczanie n., otoczka ż., otoczak m., makrootoczenie n., tokarka ż.

 czas. otoczyć dk., otaczać ndk.

 przym. otoczeniowy, otoczakowy

 przysł. otoczeniowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okolica, obszar dookoła, pobliże, sąsiedztwo

 (1.2) znajomi, bliscy, współpracownicy

 (1.5) oblężenie, okrążenie, osaczenie, oskrzydlenie

Wiktionary


otoczka

otoczka


SJP.pl

  • Otoczka bakteryjna – otacza i chroni komórki bakterii.
  • Otoczka mielinowa
  • Otoczka biaława
  • otoczka wirusowa
  • Otoczka – ciek wodny, rów, lewobrzeżny dopływ rzeki Regi w woj. zachodniopomorskim

Wikipedia


otoczkowiec

bakteria niewytwarzająca zarodników, mająca wyraźną otoczkę śluzowatą


SJP.pl


otocznia

owocnik grzybów z grupy otoczniaków i niektórych porostów; perytecjum


SJP.pl

  • otocznia (perytecjum) – rodzaj owocnika u grzybów workowych
  • Otocznia – wieś w Polsce położona w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. rypińskim, w gm. Skrwilno
  • Nowa Otocznia – wieś w Polsce, w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gm. Wiśniewo

Wikipedia


otoczniak

mikroskopijny grzyb z klasy workowców; jądrzak


SJP.pl


otocznik

strug profilowy o wklęsłej krawędzi ostrza noża; wałkownik


SJP.pl


otoczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. otaczać)

 (1.1) dokonany od|otaczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: otočyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otaczanie n., otoczak mrz., otoczenie n., tokarka ż.

 czas. otaczać

 przym. otoczakowy

Wiktionary


otofon

przyrząd akustyczny dla ludzi o słabym słuchu


SJP.pl


otok

1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obwódka wokół czapki wojskowej w formie kolorowej tasiemki;

 (1.2) obramowanie, obwódka

 (1.3) pasek służący do przytrzymywania psa myśliwskiego

 (1.4) herald. obramowanie tarczy herbowej, nie dotykające jej brzegu

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 7, w tym 4 podstawowe
  • Otok – część miasta Ostrołęka
  • Otok – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. bolesławieckim, w gminie Bolesławiec
  • Otok – część wsi Mielno w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Pakość
  • Otok – osada w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów
  • Otok – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Zadzim
  • Otok – część wsi Dobrzeń Mały w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Dobrzeń Wielki
  • Otok – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Gryfice

Miejscowości w Austrii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał dwie gwiazdki na otoku.

 (1.2) Nad drzwiami weselnymi ogromny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej z jej sukienką srebrną i złotym otokiem promieni na tle głębokiego szafiru (…)

 (1.3) Innym razem należało psa wyprowadzać w pole na otoku i w koralach, aby go zmuszać do należytego dociągania po zwietrzeniu zwierzyny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtɔk, AS: otok

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2) otoczka

Wiktionary


otoka

1. to, co otacza jakiś przedmiot, linia obwodząca coś wokół; okrąg, obwódka, obręcz;
2. kolorowa taśma obszyta wokół czapki żołnierskiej;
3. wystające obrzeże podeszwy;
4. w łowiectwie: linka lub rzemień, które służą do przytrzymywania psa myśliwskiego;
5. w technice: obrzeże z cienkiej warstwy metalu, powstające przy prasowaniu


SJP.pl

Otoka – tłuszcz jelitowy, topi się w temperaturze 30 °C.

  • Otoka – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie uńsko-sańskim, w gminie Bosanska Krupa
  • Otoka – wieś w Polsce, w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Łoniów

Wikipedia


otokar

imię męskie


SJP.pl

Otokar – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z elementów od (zdrowie, dobrobyt) i wakar (czujny, baczny).

Istnieje dwóch świętych patronów tego imienia: Otokar z Tegernsee, zmarły w 771, i Otokar III, margrabia Traungau, zmarły w 1164.

Otokar imieniny obchodzi 26 lutego i 9 maja.

Wikipedia


otokowy

1. związany z otokiem - kolorową tasiemką obszytą wokół czapki żołnierskiej, np. barwa otokowa;
2. rzadko: związany z otokiem - tym, co otacza jakiś przedmiot;
3. dawniej: związany z otoką - tym, co otacza jakiś przedmiot


SJP.pl


otolaryngolog

lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otorynolaryngolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób uszu i krtani

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób uszu i krtani

Wiktionary

Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Siostra jest otolaryngologiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtɔlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk, AS: otolarỹŋgolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otolaryngologia ż.

:: fż. otolaryngolożka ż.

 przym. otolaryngologiczny

Wiktionary


otolaryngologia

otorynolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby


SJP.pl

Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.

Wikipedia


otolaryngologiczny

otolaryngologiczny; otorynolaryngologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z otolaryngologią, dotyczący otolaryngologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otolaryngologia ż., otolaryngolog mos. / ż.

Wiktionary


otolaryngolożka

otolaryngolog


SJP.pl

Patrz:

otolaryngolog

otolemur

rodzaj ssaków naczelnych z rodziny galagowatych


SJP.pl

Otolemur (Otolemur) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Galaginae w obrębie rodziny galagowatych (Galagidae).

Wikipedia


otolit

ziarenko soli wapnia stanowiące część składową narządu zmysłu równowagi; statolit


SJP.pl

Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi (narząd otolitowy). U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe.

Wikipedia


otolitowy

otolit


SJP.pl

Patrz:

otolit

otolog

lekarz zajmujący się chorobami narządu słuchu i równowagi; otiatra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób uszu

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka otologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten przypadek wymagał zwołania konsylium z udziałem rynologa, foniatry i otologa.

 (2.1) Mama została skierowana przez panią otolog do otochirurga, bo potrzebna jest tympanoplastyka, aby poprawić słuch.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtɔlɔk, AS: otolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otologia ż.

:: fż. otolożka ż.

 przym. otologiczny

 przysł. otologicznie

Wiktionary


otologia

dział otolaryngologii, nauka o budowie i schorzeniach narządu słuchu i równowagi; otiatria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wet. specjalizacja zajmująca się fizjologią uszu i leczeniem ich chorób;

Wiktionary

Otologia lub otiatria (gr. οὖς = ucho, słyszenie, ous, dop. ὠτός, otos) – dział otorynolaryngologii zajmujący się fizjologią, rozpoznawaniem, diagnozowaniem i leczeniem chorób uszu (zaś otochirurgia zajmuje się leczeniem operacyjnym uszu).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) otiatria

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) laryngologia

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. otolog mos., otolożka ż.

 przym. otologiczny

 przysł. otologicznie

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|oto-|-logia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) otology

* baskijski: (1.1) otologia

* białoruski: (1.1) аталогія ż.

* duński: (1.1) otologi w.

* fiński: (1.1) otologia

* francuski: (1.1) otologie ż.

* hiszpański: (1.1) otología ż.

* niemiecki: (1.1) Otologie ż., Ohrenheilkunde ż.

* norweski (bokmål): (1.1) otologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) otologi m.

* nowogrecki: (1.1) ωτολογία ż.

* portugalski: (1.1) otologia ż.

* rosyjski: (1.1) отология ż.

* słowacki: (1.1) otológia ż.

* szwedzki: (1.1) otologi w.

* ukraiński: (1.1) отологія ż.

* włoski: (1.1) otoiatria ż., otologia ż.

źródła.

== otologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. otologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otolog mos., otolożka ż.

 przym. otologiczny

 przysł. otologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otiatria

Wiktionary


otologiczny

otologia


SJP.pl

Patrz:

otologia

otomana

rodzaj niskiej kanapy; sofa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niska kanapa lub sofa z bocznymi wałkami i miękkim oparciem

Wiktionary

Otomana, sofa (z franc. ottomane lub sofa, tur. soffa ‘kamienna ława’) – kanapa turecka, wyściełana, z poduszkami i bocznymi wałkami zamiast poręczy i miękkim oparciem.

Nazwa pojawiła się w Europie pod koniec XVII wieku wraz z modą orientalną. W drugiej połowie XVIII wieku pojawiło się kilka nazw dla odmian wyściełanych kanap i łóżek:

  • divan à la turque
  • lit à la turque
  • sopha
  • ottomane – gdy kanapa miała oparcie w kształcie wydłużonego owalu
  • sultane
  • turquise

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W kącie na otomanie siedział czarny kocur.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otomania ż., otomanka ż.

Wiktionary


otomania

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Imperium Otomańskie

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Otoman m., Otomanka ż., otomana ż.

 przym. otomański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* slovio: (1.1) Otomania

źródła.

== Otomania (slovio.) ==

ortografie. Отоманиа

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Otomania, Imperium Otomańskie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtɔ̃ˈmãɲja, AS: otõmãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otoman m., Otomanka ż., otomana ż.

 przym. otomański

Wiktionary


otomanka

zdrobnienie od: otomana (rodzaj małej kanapy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: otomana

 (1.2) mała otomana

 (1.3) rodzaj sofy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na otomance półleżała rozkapryszona birbantka, paląc cygaro.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otomana ż.

Wiktionary


otomański

przymiotnik

 (1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sąsiedniej ulicy znajdowała się siedziba otomańskiej ambasady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otomania ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osmański

Wiktionary


otomar

imię męskie


SJP.pl


otomi

język Indian mieszkających w Meksyku


SJP.pl

Otomi – autochtoniczna grupa etniczna środkowego Meksyku, posługująca się co najmniej 4 blisko spokrewnionymi językami. Zajmują się głównie rolnictwem.

Liczebność Otomich wykazuje tendencję spadkową, w połowie XIX wieku wynosiła 700 tysięcy, obecnie 250 tysięcy osób.

Wikipedia


otomin

Otomin (niem. Ottomin, do 1996 jako wieś Szadółki) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy nad jeziorem Otomińskim i w bezpośrednim sąsiedztwie Gdańska. Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Gdańska oraz Przewozy Autobusowe Gryf. Prowadzi tędy Szlak Skarszewski – zielony znakowany szlak turystyczny.

Wikipedia


otomino

Otomino (kaszub. Òtomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo i na turystycznym szlaku Kartuskim.

11 marca 2024 otwarto przystanek Otomino na wyremontowanej w latach 2022-2023 linii kolejowej nr 229. Linia kolejowa dzieli wieś na dwie nieoficjalne części Otomino Dolne i Otomino Górne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Miejscowość o podobnej nazwie: Otomin

Wikipedia


otoneurolog

specjalista zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi


SJP.pl


otoneurologia

dział otorynolaryngologii zajmujący się diagnostyką i leczeniem zaburzeń układu równowagi


SJP.pl

Otoneurologia - dyscyplina medyczna, niebędąca specjalizacją lekarską, z pogranicza laryngologii, neurologii, neurochirurgii i okulistyki.

Zajmuje się anatomią, fizjologią i patologią narządu przedsionkowego, czyli zmysłem równowagi, którego zaburzenia manifestują się najczęściej zawrotami głowy oraz szumami usznymi.

W kręgu zainteresowań otoneurologii są też implanty ślimakowe i chirurgia guzów podstawy czaszki.

Wikipedia


otop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. opał na zimę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już my zebrali otop na zime.

Wiktionary


otopniały

taki, który otopniał; obtopniały


SJP.pl


otopnieć

stopić się z wielu stron; obtopnieć


SJP.pl


otopulóny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponury

Wiktionary


otorbiać

1. otaczać torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbiać się - otaczać się torebką z tkanki łącznej


SJP.pl


otorbić

1. otoczyć torebką wytworzoną z tkanki łącznej;
2. otorbić się - otoczyć się torebką z tkanki łącznej


SJP.pl

czasownik

 (1.1) med. otoczyć tkanką łączną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. torebka ż.

Wiktionary


otorowo

W Polsce
  • Otorowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Solec Kujawski
  • Otorowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Szamotuły
  • Otorowo – dawna gromada
  • Otorowo – dawna gmina

Wikipedia


otorynolaryngolog

lekarz zajmujący się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła; otolaryngolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Szwagierka jest otorynolaryngologiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtɔrɨ̃nɔlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk, AS: otorỹnolarỹŋgolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otorynolaryngologia ż.

 przym. otorynolaryngologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otolaryngolog

 (2.1) otolaryngolog

Wiktionary


otorynolaryngologia

otolaryngologia;
1. dział medycyny zajmujący się chorobami uszu, nosa, gardła i krtani;
2. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, nosa, ucha i szyi, a także zaburzeń głosu, słuchu i równowagi;

Wiktionary

Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Profesor jest konsultantem krajowym ds. otorynolaryngologii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otorynolaryngolog mos.

 przym. otorynolaryngologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. otolaryngologia

Wiktionary


otorynolaryngologiczny

otorynolaryngologia; otolaryngologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z otorynolaryngologią, dotyczący otorynolaryngologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otorynolaryngologia ż., otorynolaryngolog mos. / ż.

Wiktionary


otosek

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych


SJP.pl

Otocinclus – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Niektóre gatunki są popularnymi rybami akwariowymi z grupy glonojadów.

Wikipedia


otoski

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych


SJP.pl


otosklerotyczny

otoskleroza


SJP.pl

Patrz:

otoskleroza

otoskleroza

przewlekłe schorzenie ucha środkowego i wewnętrznego o nieznanych przyczynach, objawiające się narastającym niedosłuchem, któremu zwykle towarzyszą szumy w uszach i zawroty głowy


SJP.pl

Otoskleroza (łac. otosclerosis) – choroba kosteczek ucha środkowego, która stopniowo prowadzi do utraty słuchu. Dolegliwość ta występuje rodzinnie; częściej dotyka kobiety między 15 a 30 rokiem życia. Może znacznie pogłębić się w czasie ciąży.

Wikipedia


otoskop

przyrząd posiadający własne źródło światła, służący do oglądania ucha zewnętrznego i środkowego w celach diagnostycznych; wziernik uszny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. przyrząd laryngologiczny do badania wnętrza ucha;

Wiktionary

Otoskop – narzędzie laryngologiczne służące do wziernikowania ucha. Jest to cylindrycznie zwinięta metalowa trąbka w kształcie stożka o różnej średnicy. Istnieją otoskopy zwykłe, wyposażone w urządzenia optyczne i oświetlane pośrednio przy użyciu lampy czołowej, oraz otoskopy elektryczne z własnym źródłem światła. Istnieją także tzw. wideootoskopy dzięki którym możliwe jest oglądanie wziernikowanego ucha na monitorze.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtɔskɔp, AS: otoskop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otoskopia ż.

 przym. otoskopowy

 przysł. otoskopowo

Wiktionary


otoskopia

oglądanie przewodu słuchowego zewnętrznego i błony bębenkowej przez wziernik uszny - otoskop; wziernikowanie ucha


SJP.pl

Otoskopia, wziernikowanie ucha – jest to badanie fizykalne ucha, w którym ocenia się przewód słuchowy zewnętrzny i pośrednio ucho środkowe przez ocenę błony bębenkowej. W przypadku perforacji błony bębenkowej ogląda się też zawartość jamy bębenkowej.

Wikipedia


ototoksyczność

szkodliwość dla narządu słuchu


SJP.pl

Leki ototoksyczne – niejednorodna grupa leków, które podane ogólnie lub miejscowo wywierają niepożądane, toksyczne i uszkadzające działanie na narząd słuchu. Różnią się między sobą pod względem farmakologicznym i wskazań terapeutycznych. Ototoksyczne działanie leków może ujawnić się na każdym odcinku drogi słuchowej, jednak najbardziej podatny na ich toksyczne działanie jest ślimak.

Wikipedia


ototoksyczny

szkodliwy dla narządu słuchu


SJP.pl


otóż

wzmocnione "oto"


SJP.pl

partykuła

 (1.1) nawiązuje do innej wypowiedzi, rozpoczynając komentarz lub jej uzupełnienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po tym wstępie przystąpmy do rzeczy. Otóż pragnę gorąco ci zakomunikować, że mamy do spełnienia, to znaczy ty i ja, to znaczy ludzkość, wielką i szlachetną misję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtuʃ, AS: otuš

Wiktionary

Powiązane:

 partykuła oto

Wiktionary


otóżby

partykuła "otóż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego


SJP.pl


otp

skrótowiec

 (1.1) = wojsk. Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dowództwo OTP podjęło decyzję o rozszerzeniu działań.

Wiktionary


otrąbić

1. trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś; odtrąbić;
2. ogłosić coś uroczyście; obtrąbić


SJP.pl


otrancki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Otranto, dotyczący Otranto

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żadna z powieści Mostowskiej nie zawiera charakterystycznych dla angielskiego romansu grozy akcentów antyfeudalnych. Choć ród Koniecpolskich wyginął, (…) to nie stało się tak z powodu popełnionych występków, które „pogrzebały” na przykład ród Manfreda pod gruzami zamku otranckiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otranto n.

Wiktionary


otranto

1. cieśnina Morza Śródziemnego;
2. miasto i gmina we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w południowo-wschodnich Włoszech, położone na Półwyspie Salentyńskim nad cieśniną Otranto (1.2);

 (1.2) geogr. cieśnina łącząca Morze Adriatyckie z Morzem Jońskim i oddzielające od siebie półwyspy Apeniński i Bałkański;

Wiktionary

Otranto – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Lecce.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 5273 osoby, 69,4 os./km².

W latach 1480–1481 miasto okupowali Turcy. Zamordowali 800 mieszkańców, którzy nie chcieli przejść na islam. W roku 2013 męczennicy z Otranto zostali uznani za świętych.

Miejscowość tę w 1836 roku odwiedził Juliusz Słowacki przed udaniem się na wyspę Korfu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) „Istnieje hipoteza — powiada Muratow — że Matteo przystąpił do malowania swoich Rzezi pod wpływem wiadomości o zajęciu Otranta przez Turków, która napełniła przerażeniem całe Włochy. Rozgrywające się na ulicach Otranta sceny gwałtów i rzezi na zawsze już utkwiły w wyobraźni Mattea.”

 (1.1) W 1480 roku miasto Otranto na Półwyspie Apenińskim zdobyli Turcy w imieniu Muhammada II. „Z 22 tysięcy mieszkańców pozostało pono przy życiu zaledwie 10 000” i rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan. Według tradycji, ośmiuset chrześcijanom, którzy nie chcieli przyjąć islamu, poderżnięto gardła. W roku 1771 beatyfikował ich papież Klemens XIV, a kanonizował w 2013 roku papież Franciszek.

 (1.2) Głębokość cieśniny Otranto jest duża, a panujące tu silne prądy powodowały stałe rwanie się sieci.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. otrancki

Wiktionary


otrawić

1. w poligrafii: usunąć tło z kliszy siatkowej za pomocą trawienia
2. dawniej: otruć


SJP.pl


otręba

nazwisko


SJP.pl

osoby:

  • Adam Otręba – polski muzyk rockowy, gitarzysta, muzyk zespołu Dżem
  • Beno Otręba – polski muzyk rockowy, gitarzysta basowy, muzyk zespołu Dżem.

miejscowość w Polsce:

  • Otręba – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik.

Wikipedia


otrębiasty

trąbka otrębiasta - gatunek grzybów z rodziny strzępiakowatych


SJP.pl


otrębowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z otrębami, dotyczący otrębów; zawierający otręby

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otręby nmos.

 przym. otrębiany

Wiktionary


otrębski

nazwisko


SJP.pl


otrębusy

Otrębusy – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wikipedia


otręby

otoczka ziarna zbóż pozostała po przemiale na mąkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) roln. spoż. łuski nasion i zarodki ziarna pozostałe po jego zmieleniu, używane jako cenna pasza treściwa lub dodawane do potraw;

Wiktionary

Otręby – produkt uboczny powstały z przemiału zbóż (pszenicy, owsa, żyta lub ryżu), a także z przemiału zbóż rzekomych (gryki, quinoa). W skład otrąb zbożowych wchodzi w głównej mierze zewnętrzna warstwa ziarna, to jest warstwa owocowo nasienna. Głównymi produktami przemiału są: mąka, kasze oraz otręby.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtrɛ̃mbɨ, AS: otrmby

Wiktionary

Powiązane:

 przym. otrębiany, otrębowy

Wiktionary


otremba

nazwisko


SJP.pl


otręt

zakaźna choroba narządów płciowych koni i bydła rogatego


SJP.pl


otrętwa

rodzaj roślin z rodziny bobowatych; psia róża


SJP.pl


otrok

dawniej:
1. młodzieniec, chłopiec, wyrostek; pacholę;
2. sługa, chłop, pachołek, najemnik;
3. pogardliwie: mężczyzna;
4. u Turków: stary żołnierz otrzymujący żołd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. (także gwara.) chłopiec, młodzieniec niepełnoletni

 (1.2) daw. (także gwara.) chłop, sługa, najemnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Co myślicie, że bedym fórt otrokym? → Co sądzicie, że będę ciągle wykorzystywany?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) młokos

Wiktionary


otropić

w łowiectwie: ustalić miejsce pobytu zwierzyny na podstawie tropów


SJP.pl


otruć

podać komuś truciznę


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. truć, otruwać)

 (1.1) spowodować objawy choroby lub śmierć poprzez działanie trucizny

czasownik zwrotny dokonany otruć się (ndk. truć się, zatruwać się)

 (2.1) zażyć truciznę

 (2.2) doznać zatrucia pokarmowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podejrzewano, że papieża otruł agent bezpieki.

 (1.1) Czyżbyś zamierzał go otruć?

 (2.1) Mężczyzna otruł się przez niewierną żonę.

 (2.2) Chyba otrułam się tymi frutti di mare.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrucie n., trucie n., truciciel mos./mrz.

 czas. otruwać ndk., truć ndk.

Wiktionary


otrupek

otrupka Westwooda - gatunek mrówki


SJP.pl


otrupka

otrupka Westwooda - gatunek mrówki


SJP.pl


otrupkowate

o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

Otrupkowate (Byrrhidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) sprężykokształtnych (Elateriformia) i nadrodziny otrupków (Byrrhoidea).

Wikipedia


otrupkowaty

o cechach otrupkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


otruty

podać komuś truciznę


SJP.pl


otruwać

rzadko: pozbawiać życia za pomocą trucizny; truć


SJP.pl


otryntno

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ponuro, smutno

Wiktionary


otrząchać

potocznie: otrząsać


SJP.pl


otrząchnąć

gwarowo: otrząsnąć


SJP.pl


otrząsać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrząsnąć)

 (1.1) niedokonany od|otrząsnąć.

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) przeprowadzać otrzęsiny

czasownik zwrotny niedokonany otrząsać się (dk. otrząsnąć się)

 (3.1) niedokonany od|otrząsnąć się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈṭʃɔ̃w̃sat͡ɕ, AS: oṭšõũ̯sać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrząsanie n., otrząśnięcie n., trzęsienie n., strząsanie n., strząśnięcie n., wytrząsanie n., wytrząśnięcie n., otrzęsiny nmos.

 czas. otrząsnąć dk., trząść ndk., strząsnąć dk., strząsać ndk., wytrząsnąć dk., wytrząsać ndk.

 przym. otrzęsinowy

Wiktionary


otrząsacz

w rolnictwie: mechaniczne urządzenie do oczyszczania na sucho, a niekiedy również transportowania z kopców na środki transportowe buraków i innych warzyw okopowych


SJP.pl


otrząsanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrząsać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otrząsnąć, otrząsać ndk.

 rzecz. otrzęsiny nmos.

Wiktionary


otrząść

1. strącić coś z siebie
2. wstrząsnąć się na skutek niemiłego uczucia
3. powrócić do równowagi psychicznej po bolesnych doświadczeniach


SJP.pl


otrzaskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzaskać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otrzaskać dk.

Wiktionary


otrzaskiwać

potocznie:
1. zaznajamiać z czymś;
2. otrzaskiwać się - zaznajamiać się z czymś, przyzwyczajać się do czegoś


SJP.pl


otrząsnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. otrząsać)

 (1.1) energicznie czymś ruszając, zrzucić z niego coś

czasownik zwrotny dokonany otrząsnąć się (ndk. otrząsać się)

 (2.1) energicznie się poruszając, zrzucić coś z siebie

 (2.2) przen. wrócić do normy emocjonalnej po przykrym lub gwałtownym doświadczeniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrząsanie n., otrząśnięcie n., trzęsienie n., strząsanie n., strząśnięcie n., wytrząsanie n., wytrząśnięcie n.

 czas. otrząsać ndk., trząść ndk., strząsnąć dk., strząsać ndk., wytrząsnąć dk., wytrząsać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otrząść

 (2.1) otrząść się

 (2.2) otrząść się

Wiktionary


otrzebić

wytrzebić;
1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz


SJP.pl


otrzeć

1. usunąć wierzchnią warstwę;
2. osuszyć; wyczyścić; wytrzeć;
3. otrzeć się - znaleźć się blisko czegoś;
4. otrzeć się - zetknąć się z czymś;
5. otrzeć się - nabrać ogłady


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ocierać)

 (1.1) dokonany od|ocierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔṭʃɛt͡ɕ, AS: oṭšeć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocierać

 rzecz. otarcie n.

Wiktionary


otrzepki

krótkie włókna pozostające w czasie trzepania konopi, lnu itp.


SJP.pl


otrzepywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzepać)

 (1.1) lekko uderzając, usuwać z czegoś jakiś materiał

czasownik zwrotny niedokonany otrzepywać się (dk. otrzepać się)

 (2.1) lekko uderzając siebie samego, usuwać z powierzchni swojego ciała jakiś materiał

 (2.2) lekko uderzając siebie wzajemnie, usuwać wzajemnie z powierzchni ciała jakiś materiał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Siedziała na ławce i otrzepywała stopy z piasku, żeby włożyć buty.

 (2.1) Wciągniętemu w ciekawą rozmowę czas mija szybko i wreszcie, otrzepując się, wychodzę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. trzepacz m., trzepaczka ż., otrzepanie n., otrzepywanie n., trzepanie n., trzepanko n., trzepnięcie n., strzepywanie n., strzepanie n., strzepnięcie n., utrzepywanie n., utrzepanie n., wytrzepywanie n., wytrzepanie n., trzepak m., potrzepywanie n., potrzepnięcie n., trzepot m., trzepotanie n., zatrzepotanie n.

 czas. otrzepać dk., trzepać ndk., trzepnąć dk., strzepywać ndk., strzepać dk., strzepnąć dk., utrzepywać ndk., utrzepać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., potrzepywać ndk., potrzepać dk., trzepotać n., zatrzepotać dk.

 przym. trzepotliwy, trzepaczkowy, trzepakowy, trzepnięty

 przysł. trzepotliwie

Wiktionary


otrzęsinowy

otrzęsiny


SJP.pl

Patrz:

otrzęsiny

otrzęsiny

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) uczn. stud. zabawa związana z przyjmowaniem uczniów najmłodszych roczników szkół średnich lub wyższych uczelni;

 (1.2) daw. stud. średniowieczny zwyczaj poddawania żaka wstępującego na uniwersytet różnym żartobliwym próbom

Wiktionary

Otrzęsiny – rytualny akt inicjacji do danej grupy, pełniący często rolę obrzędu przejścia, zakończenia procesu dojrzewania, wzajemnej integracji czy chrztu bojowego, polegający na celowym, bądź również prowokacyjnym wykorzystywaniu niższych hierarchią osób, do ustalonej wcześniej czynności. Akt ten może przybrać różnorakie formy, począwszy od imprezy integracyjnej, poprzez zastosowanie wobec uczestników żartobliwych prób, zadań czy turniejów, a skończywszy na praktykowaniu agresji poprzez znęcanie, nękanie czy upokarzanie danej osoby, przy zastosowaniu wobec niej fizycznej lub psychicznej przemocy, często zagrażającej zdrowiu lub życiu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. trzęsionka ż., trząsanie n., trząśnięcie n., otrząsanie n., otrząśnięcie n., wstrząs m., trzęsawka ż.

 czas. trząsać ndk., trząść ndk., otrząsać ndk., otrząść dk.

Wiktionary


otrzewna

błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy;

Wiktionary

Otrzewna (łac. peritoneum) – błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną i jamę miednicy.

Jak inne błony surowicze, zbudowana jest z blaszki właściwej błony surowiczej (lamina propria serosae), łącznotkankowej, bogatej we włókna sprężyste, którą wyścieła nabłonek jednowarstwowy płaski zwany mesothelium. Wydziela on płyn otrzewnowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chyba właśnie rozciął otrzewną, miał krew na rękach, a z otworu brzusznego wystawały kiszki. Widziałem olbrzymią ilość krwi, wypływającej z ciała na blat stołu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. otrzewnowy, wewnątrzotrzewnowy

Wiktionary


otrzewnowo

otrzewnowy


SJP.pl

Patrz:

otrzewnowy

otrzewnowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z otrzewną, dotyczący otrzewnej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrzewna ż.

Wiktionary


otrzeźwiający

otrzeźwiać


SJP.pl

Patrz:

otrzeźwiać

otrzymać

1. zostać odbiorcą czegoś; dostać coś;
2. uzyskać, osiągnąć coś;
3. wyprodukować coś z czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. otrzymywać)

 (1.1) zob. otrzymywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój program otrzymał subwencję.

 (1.1) Właśnie otrzymałem bardzo przykrą wiadomość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: oṭšmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrzymanie n.

 czas. trzymać

Wiktionary


otrzymanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzymać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. trzymać, otrzymać dk.

Wiktionary


otrzymywać

dostawać, uzyskiwać coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. otrzymać)

 (1.1) dostawać, być odbiorcą

 (1.2) uzyskiwać, osiągać, wyprodukować coś z czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś otrzymałem pensję.

 (1.2) Gałkę muszkatołową otrzymuje się z jądra nasiona muszkatołowca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: oṭšỹmyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otrzymywanie n.

 czas. trzymać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dostawać

 (1.2) uzyskiwać

Wiktionary


otrzymywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otrzymywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. trzymać, otrzymywać ndk.

Wiktionary


ottawa

stolica Kanady


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Kanady;

 (1.2) geogr. rzeka w Kanadzie;

Wiktionary

Ottawa – stolica i czwarte pod względem wielkości miasto Kanady; położone we wschodniej części prowincji Ontario, na południowym brzegu rzeki Ottawa. Aglomeracja stołeczna, z Gatineau na północnym brzegu Ottawy, ma 1 146 790 mieszkańców. Obecnym merem Ottawy jest Jim Watson.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ostatnim czasie kanadyjska stolica Ottawa stała się prawdziwym centrum białoruskiej sztuki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈːava, AS: o•tava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ottawianin m., ottawianka ż.

 przym. ottawski

Wiktionary


ottawianin

mieszkaniec Ottawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ottawy; osoba z tego miasta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtːaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: o•tavʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ottawa ż.

:: fż. ottawianka ż.

 przym. ottawski

Wiktionary


ottawianka

mieszkanka Ottawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ottawy; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtːaˈvʲjãnka, AS: o•tavʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ottawa ż.

:: fm. ottawianin mos.

 przym. ottawski

Wiktionary


ottawski

przymiotnik od: Ottawa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Ottawa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈːafsʲci, AS: o•tafsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ottawianka ż., ottawianin mos., Ottawa ż.

Wiktionary


otterhound

[czytaj: [oterhałnt] rasa psów gończych


SJP.pl

Otterhound (pies na wydry) – rasa psa, należąca do grupy psów gończych. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


otto

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

 (1.2) nazwisko niemieckiego teologa;

Wiktionary

Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W nowożytnej ikonografii świeckiej oset należał do obiegowych symboli wanitatywnych i mortualnych – czego szczególnie wyrazistymi przykładami są holenderskie martwe natury, malowane np. przez Jana Davidsz de Heem czy Otto Marseusa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtːɔ, AS: o•to

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ottoński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ottoński

frazeologia.

etymologia.

 etym|germ.

uwagi.

 (1.1) W wyniku odmiany fleksyjnej powstała inna wersja tego imienia – Otton. Spotykane są również wersje Odo i Oddon.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* łotewski: (1.1) Oto m.

* rosyjski: (1.1) Отт m., Отто m.; (1.2) Отто m.

* szwedzki: (1.1) Otto

źródła.

== Otto (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Simplificationalizer-Otto.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|m. Otto

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ottoman

tkanina obiciowa, z jednej strony w prążki z drugiej gładka


SJP.pl


ottomański

przymiotnik

 (1.1) daw. turecki z epoki Imperium Otomańskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sąsiedniej ulicy znajdowała się siedziba ottomańskiego konsulatu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osmański

Wiktionary


ottomany

tkaniny obiciowe z różnych materiałów, z jednej strony w prążki z drugiej gładkie


SJP.pl


otton

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Otto, Otton, Odo, Odon – imię męskie pochodzenia germańskiego. W języku starowysokoniemieckim zapisywano je jako Audo, Odo, Oddo, Oto, Otto, Hotto. Wywodzi się od germańskiego słowa *audha (dziedzictwo, majątek). Mogło być też skróceniem dawnych imion germańskich takich jak Audobercht, Audomar, Otmar, Otfried, Otokar. Popularne było w średniowieczu, nosiło je wielu cesarzy i książąt niemieckich z dynastii Ludolfingów. W polszczyźnie pojawiło się już u zarania jej dziejów, gdyż w 1000 roku ówczesny książę Bolesław nazwał tak swego syna. W najwcześniejszych zapiskach pojawiały się formy Otto i Oto, później także Hoto i Hotto. Znajdująca się także w użyciu wersja Otton, Odon powstała pod wpływem języka łacińskiego w wyniku odmiany fleksyjnej (analogicznie do np. Hugo, Hugon).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na prawo znajduje się grobowiec opata Ottona z XII wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Ottonowy, ottoński

Wiktionary


ottoni

instrumenty dęte blaszane w orkiestrze


SJP.pl


ottonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ottona lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Ottona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na te nasze Dni Ottonowe mamy dzisiaj bardzo szczególnych i cennych Gości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otton mos.

Wiktionary


ottoński

dotyczący dynastii Ottonów


SJP.pl


otucha

pociecha, pocieszenie, pokrzepienie, osłoda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadzieja wynikająca z przekonania, że będzie lepiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lekarz dodał otuchy pacjentom po operacji.

 (1.1) – Zobaczysz, że to się uda! – zawołał Piotr z otuchą. – Tylko jazda do roboty!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtuxa, AS: otuχa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otuszyć ndk., potuszać ndk., potuszyć dk., tuszyć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadzieja, ufność, wiara

Wiktionary


otulać

obtulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. otulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się


SJP.pl


otulacz

1. tkaninowy śpiworek do otulania małych dzieci;
2. worek do otulania różnych przedmiotów


SJP.pl


otulak

nazwisko


SJP.pl


otulić

obtulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. otulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się


SJP.pl


otulina

  • otulina – warstwa betonu od krawędzi elementu żelbetowego bądź sprężonego do krawędzi zbrojenia
  • otulina – wydzielony obszar ochronny wokół chronionego przyrodniczo terenu

Wikipedia


otulisko

dawniej:
1. coś, otacza coś innego ze wszystkich stron;
2. coś, co okrywa kogoś lub coś innego dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.


SJP.pl


otumaniać

1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie


SJP.pl


otumaniająco

otumaniać


SJP.pl

Patrz:

otumaniać

otumanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otumaniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtũmãˈɲä̃ɲɛ, AS: otũmãńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otumaniać, otumanić

 rzecz. otumanienie

Wiktionary


otumaniały

1. wprowadzać w błąd, pozbawiać możliwości logicznego myślenia; ogłupiać, bałamucić;
2. doprowadzać kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzać;
3. otumaniać się - otumaniać samego siebie


SJP.pl


otumanić

1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie


SJP.pl


otumaniony

1. wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia; ogłupić, zbałamucić;
2. doprowadzić kogoś do częściowej utraty świadomości przez działanie środkami odurzającymi; odurzyć;
3. otumanić się - otumanić samego siebie


SJP.pl


otunit

minerał, uwodniony fosforan uranylo-wapniowy, silnie promieniotwórczy; autunit


SJP.pl

Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji.

Wikipedia


otupać

tupiąc, oczyścić buty z czegoś, np. z błota


SJP.pl


otuski

Otusz


SJP.pl

Patrz:

Otusz

otusz

wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim


SJP.pl

Otusz – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Buk.

Wikipedia


otułek

rodzaj z rodziny otułkowatych


SJP.pl


otułka

błotniarka otułka - gatunek ślimaka z rodziny błotniarkowatych


SJP.pl


otułkowate

rodzina roślin z rzędu mirtowców; Vochysiaceae


SJP.pl


otułkowaty

o cechach otułkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


otwarcie

1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób otwarty, szczery, uczciwy, jawny

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) odczasownikowy od|otworzyć.

 (2.2) uroczystość założenia, uruchomienia czegoś

 (2.3) szach. początkowa faza partii szachów;

 (2.4) karc. pierwsza odzywka w licytacji brydżowej;

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) — Byłeś na otwarciu tej wystawy? — Nie, bo poszedłem na otwarcie „Biedronki”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈfarʲt͡ɕɛ, AS: otfarʹće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwieracz m., otwór m., otworek m., otwornica ż., otwartość ż., otworzenie n., otwieranie n.

 czas. otworzyć dk., otwierać ndk.

 przym. otwarty, otworowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szczerze

 (2.3) debiut

Wiktionary


otwarciej

stopień wyższy od przysłówka: otwarcie


SJP.pl


otwartość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest otwarte, skierowane do wszystkich

 (1.2) cecha tego, kto jest otwarty: gotowy na przyjęcie nowych idei lub nieskrywający swoich uczuć lub myśli

 (1.3) szczerość, bezpośredniość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otwartość projektu związana jest również z tym, że jej oferta jest skierowana nie tylko do młodzieży, która została rekrutowana, ale i ich zainteresowanych kolegów, włączanych w tryb klubowego działania, i rodziców (…).

 (1.2) Dlatego ważną, a zarazem trudną cechą doradcy jest autentyczna otwartość i chęć poznania, a nie zaklasyfikowania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otwieracz mrz., otwornica ż.

 czas. otwierać ndk., otworzyć dk.

 przym. otwarty

 przysł. otwarcie

Wiktionary


otwarty

1. niemający granic, niczym nieograniczony;
2. o sklepie, wystawie itp.: czynny;
3. przeznaczony dla wszystkich;
4. jawny, nieukrywany, oczywisty;
5. szczery, niezakłamany;
6. gotowy na przyjęcie nowych propozycji


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: otworzyć

przymiotnik

 (2.1) niestawiający przeszkód do wejścia / przejścia, niczym nieokolony

 (2.2) o sklepie: czynny, działający

 (2.3) o problemie, kwestii: do tej pory nierozwiązany, wciąż podlegający dyskusji;

 (2.4) ogólnie dostępny, nieobłożony ograniczeniami

 (2.5) o człowieku: nieukrywający swoich intencji, uczuć

 (2.6) inform. mający dostępny kod źródłowy

 (2.7) niczym nie osłonięty, z dostępem do wnętrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słońce świeciło do środka przez otwarte okno.

 (2.1) Przechodziło się do niego przez otwarte podwórze sąsiadów.

 (2.2) Chyba jest już za późno, żebyśmy w tej wiosce znaleźli jakiś otwarty sklep. Boję się, że dzisiaj na kolację będziemy jeść same konserwy.

 (2.4) Absolwenci prawa krytykują obecne egzaminy adwokackie i żądają wprowadzenia ustawy, która umożliwi otwarty dostęp do zawodów prawniczych.

 (2.5) To bardzo otwarty człowiek. Zawsze mówi, co mu leży na sercu.

 (2.6) Ta firma nie dostarcza otwartych sterowników do swoich kart graficznych; nie można ich samodzielnie poprawić i ponownie skompilować.

 (2.7) Chodził po mieście z otwartymi ranami na brzuchu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈfartɨ, AS: otfarty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otwartość ż., otwór m., otworek m., otwieracz m., otwornica ż.

 czas. otwierać ndk., otworzyć dk.

 przysł. otwarcie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) czynny, działający

 (2.3) nierozstrzygnięty, dyskusyjny

 (2.5) szczery

Wiktionary


otwierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. otworzyć)

 (1.1) powodować, że coś przestaje być zamknięte

 (1.2) rozpoczynać działanie jakiejś instytucji, firmy itp.; także. robić to szczególnie uroczyście, oddawać do użytku

 (1.3) o prezencie: rozpakowywać

 (1.4) rozchylać przylegające do siebie części

 (1.5) rozkładać coś złożonego, rozpościerać

 (1.6) znajdować się na czele, prowadzić

 (1.7) med. operacyjnie udostępniać wnętrze jamy ciała do zabiegu lub operacji

 (1.8) inform. uruchamiać program, ściągać stronę internetową, wyświetlać plik

 (1.9) przen. daw. ukazywać, odsłaniać

czasownik zwrotny niedokonany otwierać się (dk. otworzyć się)

 (2.1) przestawać być zamkniętym

 (2.2) być zakładanym, rozpoczynać swoją działalność

 (2.3) ulegać rozchyleniu lub rozpostarciu

 (2.4) rozchylać się szeroko

 (2.5) ujawniać swoje myśli, emocje, pragnienia

 (2.6) stawać się gotowym na przyjęcie czegoś

 (2.7) stawać się osiągalnym

 (2.8) o ranie itp. zaczynać krwawić lub ropieć

 (2.9) inform. uruchamiać się, wyświetlać się, ładować się

 (2.10) przen. odsłaniać się, ukazywać się w całości

 (2.11) przen. wychodzić na coś, być od strony czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otwieraj drzwi przed gośćmi.

 (1.2) Każdego ranka to on musi otwierać sklep.

 (1.2) Naszą autostradę otwierano dwa razy – raz dla polityków i dziennikarzy, a drugi raz pół roku później dla kierowców.

 (1.3) Otwieraj już te prezenty! Nie mogę się doczekać.

 (1.4) Tak rozmawiając, stryj mój otwierał i zamykał książkę z radością studenta (…)

 (1.5) Otwierała szeroko ramiona wybiegając z willi na powitanie dzieci.

 (1.6) Pochód pierwszomajowy otwierał przewodniczący naszego związku zawodowego.

 (1.7) Dentysta otwierał mi kanał aż dwie godziny, bo pomylił rentgeny.

 (1.8) Zawsze jak otwieram ten program, to komputer mi się wyłącza.

 (1.9) Droga prowadziła kręto i otwierała coraz to inne niespodziane, chwiejne, drobne rysy krajobrazu.

 (2.1) Gdy otwierały się wrota, po raz pierwszy mogli zajrzeć do środka.

 (2.2) Jutro otwiera się nowa galeria. Idziesz?

 (2.4) Te kwiaty otwierają się rano i zamykają na wieczór.

 (2.5) On już się przed nami otwierał, ale ty jak zawsze wszystko zepsułaś.

 (2.6) Od kilku lat Szwajcarzy otwierają się na Europę.

 (2.7) Dzięki temu otwierają się nowe możliwości.

 (2.8) Rana mu się znowu otwiera.

 (2.9) Ten film strasznie długo się otwiera.

 (2.10) Za przylądkiem otwierał się brzeg piaszczysty, jałowy, miejsce bezpłodne litego piasku.

 (2.11) Okna otwierały się na piękny ogród.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈfʲjɛrat͡ɕ, AS: otfʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwartość ż., otwieracz m., otwieranie n., otwór m., otworowanie n., otwornica ż., otwierak m.

 czas. otworzyć dk.

 przym. otwarty, otwieralny, otworkowy

 przysł. otwarcie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.8) uruchamiać, włączać

Wiktionary


otwieracz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd służący do otwierania, np. konserw, butelek

Wiktionary

  • otwieracz do butelek
  • otwieracz do konserw

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔtˈfʲjɛrat͡ʃ, AS: otfʹi ̯erač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwieranie n., otworzenie n., otwór m., otwartość ż.

 czas. otwierać ndk., otworzyć dk.

 przym. otwarty

 przysł. otwarcie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. klucz

Wiktionary


otwierak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. ręczne narzędzie do otwierania obudów telefonów, smartfonów, laptopów itp.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otwierać

Wiktionary


otwieralny

dający się otwierać


SJP.pl


otwieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otwierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtfʲjɛˈrãɲɛ, AS: otfʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otwierać ndk.

 rzecz. otwieracz m., otwarcie n., otwartość ż.

 przym. otwarty

 przysł. otwarcie

Wiktionary


otwinowski

nazwisko


SJP.pl


otwocczanin

mieszkaniec Otwocka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Otwocka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtfɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: otfocčãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otwock m.

:: fż. otwocczanka ż.

 przym. otwocki

Wiktionary


otwocczanka

mieszkanka Otwocka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Otwocka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtfɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: otfocčãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otwock, otwocczanin

 przym. otwocki

Wiktionary


otwock

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim;

 (1.2) geogr. część miasta Głowno, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim

Wiktionary

Otwock – miasto w województwie mazowieckim, siedziba powiatu otwockiego.

Otwock leży w dawnej ziemi czerskiej historycznego Mazowsza, w Dolinie Środkowej Wisły, nad rzeką Świder. Wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej, a od centrum stolicy oddalony jest o około 23 km.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Latem 1940 r. w Otwocku osiadł rabin z Aleksandrowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwocczanin mos., otwocczanka ż.

 przym. otwocki

Wiktionary


otwocki

przymiotnik od: Otwock


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Otwock

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈfɔt͡sʲci, AS: otfocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Otwock m., otwocczanin m., otwocczanka ż.

Wiktionary


otwór

dziura, szpara, szczelina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziura lub wgłębienie

 (1.2) wlot przewodu

 (1.3) wylot przewodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczepan przyłożył do otworu oko i zobaczył pannę […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtfur, AS: otfur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwieracz m., otworowanie n., otwornica ż.

:: zdrobn. otworek m.

 czas. otworzyć dk., otwierać ndk., otworować ndk.

 przym. otwieralny, otwarty, otworowy

 przysł. otwarcie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szczelina, dziura, por, wpust

 (1.2) wlot, wejście

 (1.3) wylot, wyjście, ujście

Wiktionary


otworkowy

otworek


SJP.pl

Patrz:

otworek

otwornica

1. wąska piła ręczna do wyrzynania otworów i krzywizn w drewnie;
2. jednokomórkowy organizm słonowodny mający skorupkę z otworkami;
3. porost rosnący na skałach, korze i martwym drewnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. narzędzie lub jego część, do wykonywania otworów średnicy większej niż średnica wierteł

 (1.2) biol. mikroskopijny organizm jednokomórkowy z wapiennym pancerzykiem zaliczany do grupy otwornice (nazwa systematyczna|Foraminifera|ref=tak.);

 (1.3) mikol. nazwa systematyczna|Pertusaria|DC.|ref=tak., rodzaj porostów z rodzaju otwornicowatych (nazwa systematyczna|Pertusariaceae|ref=tak.);

 (1.4) mikol. porost z rodzaju otwornica (1.3)

Wiktionary

  • otwornica – przedstawiciel organizmów należących do otwornic (Foraminifera)
  • otwornica – rodzaj porostów

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwór m., otworek m., otworeczek m., otworzenie n., otwartość ż., pootwieranie n., otwornice nmos., otwornicowate nmos., otwornicowce nmos.

 czas. otwierać ndk., otworzyć dk., pootwierać dk.

 przym. otwarty

 przysł. otwarcie

Wiktionary


otwornice

grupa organizmów zaliczanych do królestwa protistów


SJP.pl

Otwornice (Foraminifera) – grupa organizmów należących do królestwa protistów.

Posiadają skorupki zbudowane z węglanu wapnia (CaCO3) lub ze zlepionych ziarenek piasku (otwornice aglutynujące). Pod względem trybu życia wyróżnia się otwornice planktoniczne oraz bentoniczne. Najstarsze otwornice pochodzą z kambru (era paleozoiczna). W pancerzykach znajdują się małe otworki (apertura), przez które otwornice mogą wypuszczać nibynóżki – retikulopodia. Otwornice mają duże znaczenie w oznaczaniu wieku skał, oraz warunków ich powstawania, zwłaszcza w przypadkach, kiedy jest dostępna mała ilość materiału skalnego (np. w rdzeniach wiertniczych).

Wikipedia


otworowy

przymiotnik od: otwór


SJP.pl


otworzyć

uczynić wnętrze czegoś dostępnym z zewnątrz


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. otwierać)

 (1.1) dokonany od|otwierać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy mógłbyś otworzyć butelkę?

 (1.1) Otworzył okno i zapatrzył się w gwiaździste niebo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: otfožyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otwarcie n., otwieracz m., otwór m., otworzenie n., otwartość ż., otwornica ż.

 przym. otwarty

 przysł. otwarcie

 czas. otwierać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. odewrzyć.

Wiktionary


otyle

przysłówek

 (1.1) w sposób otyły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niezwykle otyle wyglądający bachor stał z uśmiechem od ucha do ucha.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otycie n., otyłość ż., otyły mos.

 czas. otyć dk.

 przym. otyły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grubo, tłusto; rzad. korpulentnie

Wiktionary


otylia

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.

Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈtɨlʲja, AS: otylʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Tila.

Wiktionary


otylka

zdrobnienie od: Otylia (imię żeńskie)


SJP.pl


otympnie

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie

Wiktionary


otympno

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ponuro, posępnie

Wiktionary


otyń

miasto w Polsce


SJP.pl

Otyń (niem. Deutsch-Wartenberg, Wartenberg) – miasto w Polsce położone na historycznym Dolnym Śląsku, w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, nad rzeką Śląska Ochla. Otyń posiadał prawa miejskie w latach 1329–1945 i odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018.

Wikipedia


otynianin

mieszkaniec Otynia (miasta w Polsce)


SJP.pl


otynianka

mieszkanka Otynia (miasta w Polsce)


SJP.pl


otynkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|otynkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otynkować dk.

 rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.

Wiktionary


otynkowywać

pokrywać tynkiem; tynkować


SJP.pl


otyński

Otyń


SJP.pl

Patrz:

Otyń

otyrhły

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubiański, nieuprzejmy

Wiktionary


otyła

gruby, cierpiący na nadwagę


SJP.pl


otyłość

nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. szkodliwy dla zdrowia skutek spożywania zbyt dużych ilości jedzenia przy braku ruchu; poważna nadwaga;

Wiktionary

Otyłość (łac. obesitas) – choroba przewlekła o złożonej etiologii, którą definiuje się jako nieprawidłowe lub nadmierne nagromadzenie tłuszczu, które stanowi zagrożenie dla zdrowia. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość jako posiadanie wskaźnika BMI powyżej 30, z zastrzeżeniem, że może nie być to właściwa miara dla niektórych osób (zwłaszcza sportowców).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otyłość może być przyczyną wielu poważnych chorób.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtɨwɔɕt͡ɕ, AS: otyu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tycie n., utycie n., przytycie n., otyły mos.

 czas. tyć ndk., utyć dk., przytyć dk.

 przym. otyły

 przysł. otyle

 partyk. tyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korpulencja, tłustość, grubość

Wiktionary


otyłościowy

otyłość


SJP.pl

Patrz:

otyłość

otyły

gruby, cierpiący na nadwagę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o człowieku lub zwierzęciu: ważący o wiele za dużo; o dużej nadwadze

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) mężczyzna otyły (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak otyła panienka wygląda w mini z paska 15 cm materiału naprawdę niekorzystnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈtɨwɨ, AS: otyu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. otyłość ż., otyła ż.

 przysł. otyle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. gruby, tłusty, spasiony, z nadwagą

Wiktionary


otłowiec

wieś w Polsce


SJP.pl

Otłowiec – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, przy drodze krajowej nr 55.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


otłowski

nazwisko


SJP.pl


otłuc

spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu


SJP.pl


otłuczenie

spowodować stłuczenie, pęknięcie zewnętrznej warstwy przedmiotu


SJP.pl


otłukać

dawniej: otłukiwać - obijając ziarno, pozbawiać je łusek


SJP.pl


otłuściały

stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć


SJP.pl


otłuścić

1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem


SJP.pl


otłuścieć

stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, stłuścieć


SJP.pl


otłuszczać

1. smarować tłuszczem;
2. otłuszczać się - pokrywać się tłuszczem


SJP.pl


otłuszczenie

1. posmarować tłuszczem;
2. otłuścić się - pokryć się tłuszczem


SJP.pl


ouberiba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. kalarepa

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. tradycyjna śląska zupa z kalarepy gotowana na rosole

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oberiba ż.

Wiktionary


ouija

[czytaj: łidża] tabliczka z cyframi i literami używana w seansach spirytystycznych


SJP.pl

Ouija (czyt. wiːdʒə) – deska albo plansza z nadrukowanymi literami alfabetu oraz innymi znakami, które kolejno wskazywane (przez ducha lub osobę trzymającą wskaźnik – często odwrócony do góry dnem kieliszek) układają się w wyrazy tworzące odpowiedź na pytania zadawane przez członków seansu spirytystycznego.

„Ouija” jest znakiem towarowym firmy Hasbro.

Wikipedia


oun

skrótowiec

 (1.1) = ośrodkowy układ nerwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) CUN (centralny układ nerwowy)

Wiktionary


oupa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Opa.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dziadek.

źródła.

== oupa (język afrykanerski.) ==

thumb|oupa (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-oupa.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dziadek

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.

Wiktionary


oupik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|ołpa, opa, oupa, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.

Wiktionary


ouranozaur

[czytaj: uranozaur] rodzaj dinozaura z nadrodziny hadrozauroidów; uranozaur


SJP.pl

Uranozaur (Ouranosaurus) – dinozaur ptasiomiedniczny należący do hadrozauroidów (Hadrosauroidea).

Formalnie opisany w 1976 roku przez Philippe Taquet'a, francuskiego paleontologa. Jeden ze szkieletów jest prezentowany od 1975 roku w Museo di Storia Naturale di Venezia – nie wiadomo, czy jest to paratyp, czy drugi szkielet, czy jeszcze inny, nie wyróżniony jeszcze przez piśmiennictwo okaz. Szczątki paratypu znaleziono w 1970 roku, a zdobyto dwa lata później, natomiast skamieniałości weneckiego okazu zostały odkryte w 1973 roku podczas wyprawy francusko-włoskiej ekspedycji P. Taqueta i Giancarlo Ligabue. Taquet jednak w swej pracy, w której to opisał nowy takson dinozaura, nie wspomniał o współcześnie prezentowanym okazie z Wenecji, a jedynie o paratypie i holotypie.

Wikipedia


ouroboros

symbol określający wszechrzecz, jedność i nieskończoność, przedstawiany w postaci węża pożerającego swój ogon; uroboros


SJP.pl

Uroboros (stgr. Οὐροβόρος; także Urobor) – symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Powstał najpóźniej w starożytnym Egipcie, w XIV w. p.n.e.; był potem używany w starożytnej Grecji, średniowieczu i nowożytności.

Wikipedia


out

[czytaj: ałt] aut;
1. sytuacja, gdy piłka znajdzie się poza linią ograniczającą boisko, kort;
2. wprowadzenie piłki do gry spoza linii bocznej (np. w piłce nożnej);
3. obszar poza linią boiska


SJP.pl


outaouais

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. region administracyjny będący częścią Quebecu w Kanadzie;

Wiktionary

Outaouais (wymowa [utaˈwɛ]) – jeden z 17 regionów powstałych po reformie administracyjnej z 1997 roku w Quebecu, w Kanadzie. Znajduje się po północnej stronie granicznej rzeki Ottawa, oddzielającej prowincje Quebec i Ontario. Stolicą regionu jest miasto Gatineau, będące w składzie zespołu miejskiego Ottawy. Obszar Outaouais podzielony jest na 4 regionalne gminy hrabstwa oraz 75 gmin.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: utaˈwɛ

Wiktionary


outbred

[czytaj: ałtbred] w zootechnice: kojarzenie zwierząt spokrewnionych ze sobą w stopniu niższym niż średnie spokrewnienie stada; kojarzenie wolne, hodowla niekrewniacza


SJP.pl


outdoor

[czytaj: ałtdor]
1. reklama umieszczana na wolnym powietrzu, zwłaszcza plakat na ogromnej tablicy;
2. szkolenie dla pracowników przeprowadzane poza firmą, zwykle w formie grupowych wyjazdów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. hand. ogół aktywności uprawianej na świeżym powietrzu, rekreacja w plenerze

 (1.2) ekon. reklama zewnętrzna, w przestrzeni publicznej – na budynkach, przy drogach, na pojazdach itp.

Wiktionary

Reklama zewnętrzna (ang. outdoor advertising lub out-of-home advertising, OOH) – forma promocji stosowana w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Dociera do konsumentów przebywających poza domem, np. podczas drogi do pracy, zakupów czy podróży komunikacją miejską.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. outdoorowy

Wiktionary


outdoorowy

[czytaj: ałtdorowy]
1. usytuowany lub odbywający się na zewnątrz, w plenerze;
2. przeznaczony do noszenia na zewnątrz, w plenerze


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z outdoorem, dotyczący outdooru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. outdoor m.

Wiktionary


outfit

[czytaj: ałtfit] wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, look, stylówka, stylówa


SJP.pl


outing

[czytaj: ałting] ujawnienie preferencji seksualnych znanych osób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. socjol. mówienie, często publiczne, o czyjejś orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej bez zgody tej osoby;

Wiktionary

Outing – publiczne ujawnienie czyjejś przynależności do społeczności LGBT wbrew woli lub oczekiwaniom albo bez wiedzy tej osoby. Outing może dotyczyć osób publicznych, których przynależność do LGBT jest ujawniana do wiadomości społeczeństwa za pośrednictwem środków masowego przekazu.

Outingu nie należy mylić z coming outem, polegającym na samodzielnym i dobrowolnym ujawnieniu faktu bycia gejem, lesbijką, osobą biseksualną czy transpłciową.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. outowanie n., wyoutowanie n., aut m., aucik m., autowanie n.

 czas. outować ndk., wyoutować dk., autować ndk.

 przym. autowy

Wiktionary


outlander

samochód typu Mitsubishi Outlander


SJP.pl

Outlander – niemiecko-amerykański film z gatunku science fiction z 2008.

Wikipedia


outlet

[czytaj: ałtlet]
1. towar z kończących się serii produkcyjnych, posezonowych wyprzedaży lub zwrotów;
2. sklep z takimi towarami


SJP.pl

Outlet (z ang.) – sklep fabryczny, sprzedający towar wyłącznie jednego producenta. Obiekty tego typu często znajdują się przy fabrykach, choć nie jest to regułą.

Słowo „outlet” jest także używane jako określenie nieużywanego towaru pochodzącego z końcówek serii, nadwyżek produkcyjnych, licytacji, zwrotów konsumenckich, pozostałości niesprzedanych przez sklepy pierwotnego przeznaczenia danej marki. Są to kolekcje z ubiegłych sezonów, a także aktualne, zarówno w I jak i II gatunku, występujące często w niepełnych rozmiarach, lub zastępczych opakowaniach. Towar outletowy może również nie posiadać kompletnych metek oryginalnych (części lub wszystkich).

Wikipedia


outletowy

outlet [czytaj: ałtletowy]


SJP.pl


outlook

Outlook Express - program komputerowy służący do obsługi poczty elektronicznej


SJP.pl

  • Outlook.com (dawniej: Hotmail) – aplikacja internetowa firmy Microsoft, służąca do zarządzania informacjami osobistymi
  • Outlook Express – program pocztowy dołączany do starszych systemów Windows
  • Microsoft Outlook – program pocztowy z pakietu Microsoft Office
  • Outlook Web Access – strona internetowa umożliwiająca dostęp do konta pocztowego utworzonego na serwerze Microsoft Exchange
  • Outlook – miasto w USA, w stanie Montana, w hrabstwie Sheridan
  • Outlook – jednostka osadnicza w USA, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Yakima

Wikipedia


outować

[czytaj: ałtować] rzadko: autować;
1. w sporcie: zagrywać piłkę tak, że opuszcza ona pole gry;
2. potocznie: izolować;
3. potocznie: ujawniać czyjąś nieheteroseksualną orientację


SJP.pl


outplacement

[czytaj: ałtplejsment] pomoc oferowana przez przedsiębiorstwo zwalnianym pracownikom w znalezieniu nowej pracy


SJP.pl

Outplacement – program wsparcia w poszukiwaniu nowej pracy dla pracowników zwalnianych przez firmy grupowo lub indywidualnie. Termin „outplacement” pochodzi z języka angielskiego (pierwsze programy outplacementu były realizowane w USA i w Wielkiej Brytanii – patrz HISTORIA). W języku polskim próbowano tłumaczyć „outplacement” na „zwolnienia monitorowane”, ale termin ten nie przyjął się powszechnie i dzisiaj nie jest stosowany ani w literaturze fachowej tematu, ani na rynku komercyjnym. W dokumentach formalnych (np.: ustawach) outplacement bywa określany „programem aktywizacji zawodowej dla osób, u których doszło do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy”, tj. na rzecz pracowników będących w stanie rozwiązania umowy o pracę lub zagrożonych wypowiedzeniem. Definicje outplacementu wskazują również, że jest to „uczenie profesjonalistów, jak dawać sobie radę z utratą pracy”.

Wikipedia


outplacementowy

outplacement


SJP.pl

Patrz:

outplacement

outremer

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) dosł. zamorze; tereny zajęty przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej;

Wiktionary

Outremer (z francuskiego outre-mer – dosłownie „Zamorze”) – określenie używane w średniowieczu na oznaczenie terenów zajętych przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej. Był to pas nadbrzeżny od Małej Armenii na północy do Gazy na południu. Składał się z czterech państw: Hrabstwa Edessy, Księstwa Antiochii, Hrabstwa Trypolisu i Królestwa Jerozolimskiego.

Wikipedia


outro

[czytaj: ałtro] zakończenie, zwłaszcza do utworu muzycznego lub gry komputerowej


SJP.pl

  • Outro – nazwa ścieżki dźwiękowej kończącej album lub singiel
  • Outro – nazwa zakończenia gry komputerowej, najczęściej w formie animacji

Wikipedia


outside

[czytaj: ałtsajd] z angielskiego:
1. na zewnątrz;
2. zewnętrzny;
3. postronny


SJP.pl

  • 1.Outside – album koncepcyjny Davida Bowiego
  • „Outside” – singel George’a Michaela
  • „Outside” – singel Calvina Harrisa

Wikipedia


outsider

[czytaj: ałtsajder] autsajder;
1. człowiek nieakceptowany przez jakąś społeczność; wyrzutek;
2. osoba stojąca z boku, samowolnie izolująca się od społeczeństwa; samotnik;
3. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabsi od najlepszych w wyścigach, rozgrywkach, zawodach itp., mający niewielkie szanse na zwycięstwo;
4. przedsiębiorca kapitalistyczny nienależący do monopolu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) psych. człowiek pozostający na uboczu społeczeństwa, izolujący się lub odizolowany od społeczności;

 (1.2) sport. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabszy od rywali

 (1.3) ekon. przedsiębiorstwo, które nie przystąpiło do monopolu

Wiktionary

Outsider (z ang. outside – „na zewnątrz”), wyobcowany – człowiek pozostający na uboczu społeczeństwa, nieangażujący się bezpośrednio w bieżące sprawy. Termin ten został rozpowszechniony przez Colina Wilsona dzięki głośnej powieści wydanej w 1956 r. Outsider, gdzie zawarł kilka typów osobowości opisujących outsidera. Outsiderami nazywano hippisów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. autsajder m.

:: fż. outsiderka ż., autsajderka ż.

 przym. outsiderski, autsajderski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autsajder

 (1.2) autsajder

 (1.3) autsajder

Wiktionary


outsiderka

kobieta, dziewczyna nieangażująca się w życie społeczne; indywidualistka bądź samotniczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pozostająca na uboczu społeczeństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I znów charakter Żydówki postrzegany jest jako rezultat wychowania i stałej świadomości tego, że jest outsiderką, że nie należy do większości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. autsajder m., autsajderka ż.

:: fm. outsider m.

 przym. outsiderski, autsajderski

Wiktionary


outsiderski

outsider [czytaj: ałtsajderski]; autsajderski


SJP.pl


outsiderstwo

[czytaj: ałtsajderstwo] bycie outsiderem


SJP.pl


outsourcing

[czytaj: AŁTsors-ing] przekazanie funkcji wykonywanej dotychczas przez pracowników danego przedsiębiorstwa firmie zewnętrznej


SJP.pl

Outsourcing (skrót z ang. outside-resource-using) – wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych realizowanych przez nie samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom.

Wikipedia


outsourcingowy

[czytaj: ałtsors-ingowy] dotyczący przekazania funkcji wykonywanej dotychczas przez pracowników danego przedsiębiorstwa firmie zewnętrznej, np. kontrakt outsourcingowy


SJP.pl


outsourcować

[czytaj: ałtsorsować] przenosić zadania przedsiębiorstwa na dostawców zewnętrznych


SJP.pl


ouzo

[czytaj: uzo] anyżowa wódka grecka; uzo; ouzon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. bezbarwny, niesłodzony grecki likier anyżowy;

Wiktionary

Uzo (ngr. ούζο) – grecka wódka o smaku anyżowym i o zawartości alkoholu do 48%; zaliczana do aperitifów. Najpopularniejszy w Grecji napój alkoholowy.

Podawana zazwyczaj z wodą (w dodatkowej szklance); po rozcieńczeniu zmienia kolor na mleczny, podobnie jak inne aperitify wytwarzane na bazie anyżku (np. absynt).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ouzo zmienia kolor po dodaniu wody.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uzo

Wiktionary


ouzon

grecki likier anyżkowy; ouzo; uzo


SJP.pl


overall

owerol;
1. rodzaj kombinezonu roboczego, służącego do ochrony ubrań;
2. dres treningowy;
3. strój kobiecy mający fason podobny do kombinezonu o tej samej nazwie


SJP.pl


overarm

styl pływacki charakteryzujący się pływaniem na boku i przenoszeniem ręki do przodu ponad wodą; ower


SJP.pl


overbooking

[czytaj: ołwerbuking] sprzedawanie większej liczby biletów niż liczba miejsc w sali, samolocie itp.


SJP.pl

Overbooking, nadsprzedaż – sytuacja, planowana bądź przypadkowa, w której to przedsiębiorstwo sprzedające usługi turystyczne, np. hotel sprzedaje, świadomie bądź nieświadomie, więcej noclegów niż jest dostępnych pokojów. Overbooking stosuje się przeważnie w okresach dużego obłożenia hotelu w celu jak najlepszego wykorzystania miejsc, zmaksymalizowanie przychodu i ograniczenia strat, które powstają wskutek niezrealizowania niektórych rezerwacji.

Wikipedia


overburning

[czytaj: ołwerberning] w informatyce: metoda nagrywania płyt CD-R i CD-RW; nadpalanie


SJP.pl


overclocking

Przetaktowywanie (ang. overclocking), potocznie podkręcanie – zwiększanie szybkości pracy, a zarazem wydajności sprzętu komputerowego, poprzez podnoszenie częstotliwości zegara taktującego procesora, karty graficznej czy pamięci RAM za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zmiany odpowiednich ustawień BIOS-u (w przypadku CPU i RAM-u). W starszych modelach płyt głównych do przetaktowywania używano zworek lub przełączników DIP. Większość zaawansowanych overclockerów nierzadko ingeruje w elektronikę sprzętu, poddając ją skomplikowanym modyfikacjom.

Wikipedia


overdrive

[czytaj: owerdrajw] urządzenie obniżające ilość obrotów silnika w pojazdach mechanicznych, powodujące w ten sposób mniejsze zużycie paliwa


SJP.pl

Overdrive (potocznie „przester”) – efekt gitarowy, którego działanie polega na ścinaniu wierzchołków sygnału elektrycznego z gitary, dzięki czemu w obwiedni sygnału pojawia się płaski poziomy odcinek o stałej amplitudzie, czyli tzw. faza podtrzymania w sensie ADSR (od ang. wyrazów: attack – narastanie, decay – opadanie, sustain – podtrzymanie, release – zwolnienie). Ponieważ charakterystyki większości ograniczników amplitudy są asymptotyczne, więc formalnie faza podtrzymania jest początkowo bardzo płaską fazą opadania, ale ludzkie ucho nie jest w stanie wychwycić tak powolnego ubytku poziomu dźwięku.

Wikipedia


overdubbing

Overdubbing – dogranie części wokalnej lub instrumentalnej do wcześniej już nagranego materiału. Ma to na celu uzyskanie pożądanego efektu o charakterze artystycznym. Ważnym czynnikiem w overdubbingu jest mikser i reżyser dźwięku łączący materiał w całość.

Wikipedia


overkill

[czytaj: owerkil] światowe zasoby broni nuklearnej; czasem: zasoby broni nuklearnej konkretnego kraju, np. USA


SJP.pl

  • Overkill – album muzyczny zespołu Motörhead
  • Overkill – amerykański zespół muzyczny
  • Overkill – minialbum amerykańskiego zespołu thrash metalowego Overkill wydany w 1985 r.
  • Overkill (kryminalistyka) – termin w kryminalistyce

Wikipedia


overlock

[czytaj: owerlok] owerlok;
1. maszyna służąca do wykańczania szwów i skracania tkanin, przede wszystkim trykotowych;
2. czynność wykonywana przez maszynę o tej samej nazwie


SJP.pl


overlord

kryptonim operacji wykonanej przez aliantów w okresie VII-VIII 1944 na terenach północnej Francji, mającej na celu otworzenie drugiego frontu przeciwko wojskom niemieckim


SJP.pl

  • operacja Overlord – operacja sił morskich i powietrznych aliantów początkowej fazy kampanii zachodnioeuropejskiej, trwającej od 6 czerwca do końca sierpnia 1944
  • Overlord – seria przygodowych gier akcji
    • Overlord – gra komputerowa z 2007 roku
    • Overlord II – gra komputerowa z 2009 roku
  • Overlord – seria powieści typu light novel napisanych przez Kugane Maruyamę i zilustrowanych przez so-bin

Wikipedia


oversharing

[czytaj: ołwerszering] umieszczanie w sieci zbyt wielu prywatnych informacji


SJP.pl


oversize

[czytaj: ołwersajz]
1. styl modzie polegający na noszeniu luźnej odzieży;
2. luźne, zbyt duże ubranie


SJP.pl


oversize'owy

[czytaj: ołwersajzowy] środowiskowo o ubraniu: za luźne, zbyt duże


SJP.pl


oversizowy

[czytaj: ołwersajzowy] o ubraniu: luźny i sprawiający wrażenie za dużego; oversize


SJP.pl


overton

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Overton – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Dawson
  • Overton – jednostka osadnicza w stanie Nevada, w hrabstwie Clark
  • Overton – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Rusk

Gminy w USA:

  • Overton (ang. Overton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Bradford

Wikipedia


overturyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. zjawisko przesycenia jakiegoś miejsca, destynacji ruchem turystycznym ponad możliwości jego obsługi lub wywołujący dużą uciążliwość dla mieszkańców

Wiktionary


oviedo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Hiszpanii

Wiktionary

Oviedo (ast. Uviéu) – miasto w Hiszpanii, historyczna i współczesna stolica Asturii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kamilowi Syprzakowi, kołowemu Orlen Wisły Płock, na weekendowym turnieju w hiszpańskim Oviedo rozleciały się buty.

Wiktionary


ów

zaimek wyróżniający kogoś lub coś spośród innych


SJP.pl

zaimek przymiotny wskazujący

 (1.1) ten (o którym już była mowa)

 (1.2) bliżej nieokreślona osoba lub rzecz

 (1.3) daw. on

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zaim. ówdzie, owędy, owy

frazeologia.

 ten czy ów • tego czy owego

etymologia.

 etym|prasł|*ovъ..

 Błędem jest używanie formy „owe” jako formy rodzaju nijakiego, jedyną poprawną formą mianownika, biernika i wołacza tego rodzaju jest „owo”.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) that

* duński: (1.1) denne, dette

* esperanto: (1.1) tiu ĉi, ĉi tiu

* francuski: (1.1) celui-là

* hiszpański: (1.1) aquel

* interlingua: (1.2) aquelle

* łaciński: (1.1) ille

* niemiecki: (1.1) jener m.; (1.2) jener m.; (1.3) jener m.

* rosyjski: (1.1) тот, оный

źródła.

== ów (wenedyk.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jajo, jajko

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: uf, AS: uf

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ówdzie, owędy, owy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zaim. ówdzie, owędy, owy

frazeologia.

 ten czy ów • tego czy owego

etymologia.

 etym|prasł|*ovъ..

 Błędem jest używanie formy „owe” jako formy rodzaju nijakiego, jedyną poprawną formą mianownika, biernika i wołacza tego rodzaju jest „owo”.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) that

* duński: (1.1) denne, dette

* esperanto: (1.1) tiu ĉi, ĉi tiu

* francuski: (1.1) celui-là

* hiszpański: (1.1) aquel

* interlingua: (1.2) aquelle

* łaciński: (1.1) ille

* niemiecki: (1.1) jener m.; (1.2) jener m.; (1.3) jener m.

* rosyjski: (1.1) тот, оный

źródła.

== ów (wenedyk.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jajo, jajko

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


owa

zaimek

 (1.1) stpol. oto, tak też

forma zaimka.

 (2.1) ż. od ów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔva, AS: ova

Wiktionary


owacja

wyrażenie zbiorowego uznania przez tłum poprzez okrzyki, oklaski itp.; owacje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ostentacyjne i publiczne wyrażenie komuś uznania lub czci, w szczególności burzą braw

 (1.2) hist. w starożytnym Rzymie: przyznawana przez senat nagroda dla zwycięskiego wodza w postaci uroczystego wjazdu do Rzymu, mająca status niższy niż triumf;

Wiktionary

Owacja (łac. ovatio) – nagroda przyznawana w starożytnym Rzymie zwycięskiemu wodzowi, hierarchicznie niższa od triumfu.

Owację obchodzono z o wiele mniejszym przepychem, a odbywający ją wódz przechodził przez miasto pieszo bądź też przejeżdżał konno. Ubrany był w ozdobną togę, skromniejszą niż w czasie triumfu, z mirtowym wieńcem na skroni (corona ovalis). Towarzyszyli mu fleciści.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] dokument spotkał się z ciepłym przyjęciem – towarzyszyły mu okrzyki i owacje na stojąco.

 (1.1) Wspaniały występ solowy znanego aktora wzbudził owację publiczności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvat͡sʲja, AS: ovacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. owacyjny

 przysł. owacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brawa, aplauz, oklaski, wiwaty

Wiktionary


owacje

wyrażenie zbiorowego uznania przez tłum poprzez okrzyki, oklaski itp.; owacje


SJP.pl


owacyjny

książkowo: wyrażający zachwyt, uznanie, podziw; euforyczny, ekstatyczny, frenetyczny, entuzjastyczny


SJP.pl


owad

przedstawiciel gromady stawonogów charakteryzującej się ciałem złożonym z segmentów (głowa, tułów i odwłok)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. niewielkie zwierzę, zaliczane do stawonogów, posiadające trzy pary odnóży oraz zazwyczaj dwie pary skrzydeł;

 (1.2) daw. gw-pl|Podkarpacie. zazw. w lm. żywy inwentarz domowy

rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. owady (1.1)

Wiktionary

Owady, insekty (Insecta) – gromada stawonogów. Najbardziej zróżnicowana gatunkowo gromada zwierząt. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowane też do środowisk wodnych. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie w przyrodzie, są wśród nich owady zarówno pożyteczne, jak i szkodniki, komensale i pasożyty. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owady są najliczniejszą grupą zwierząt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔvat, AS: ovat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owady nmos., owadziarka ż., owadziarnia ż.

 przym. owadzi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) insekt, pot. robak

Wiktionary


owadek

zdrobnienie od: owad; owadzik


SJP.pl


owadobójczy

zabijający owady; insektobójczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) używany do zabijania owadów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvadɔˈbujt͡ʃɨ, AS: ovadobui ̯čy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) insektobójczy, dezynsekcyjny

Wiktionary


owadopylność

zapylanie kwiatów przez owady; entomogamia, entomofilia


SJP.pl

Owadopylność (entomogamia, entomofilia) – jeden z zoogamicznych sposobów zapylania oznaczający zapylanie kwiatów przez owady przenoszące pyłek.Owadopylność jest zależnością mutualistyczną, powstała na drodze koewolucji.

Wikipedia


owadopylny

o roślinach: zapylany przez owady


SJP.pl


owadożer

rodzaj ptaków z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl


owadożerca

organizm żywiący się owadami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwierzę lub roślina żywiąca się owadami

Wiktionary

Entomofag (z grec. éntomon = owad i phageín = jeść), owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomofagi dzieli się na pasożyty oraz drapieżniki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔvadɔˈʒɛrt͡sa, AS: ovadožerca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadożer m., owadożerność ż.

 przym. owadożerny

Wiktionary


owadożerne

rząd sskaków należący do szczepu łożyskowców


SJP.pl

Owadożerne (Insectivora) – niewielkie ssaki łożyskowe o prymitywnej budowie, żywiące się głównie owadami. Zasiedlają licznie wszystkie kontynenty z wyjątkiem Australii i Antarktydy. Prowadzą podziemny lub naziemny tryb życia.

Wikipedia


owadożerność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. sposób odżywiania się organizmów polegający na żywieniu się owadami

Wiktionary

Entomofag (z grec. éntomon = owad i phageín = jeść), owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomofagi dzieli się na pasożyty oraz drapieżniki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. owadożerca m., owadożer m., owadożerne nmos.

 przym. owadożerny

 przysł. owadożernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entomofagia

Wiktionary


owadożerny

odżywiający się owadami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. żywiący się owadami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gatunki żyjące w Polsce są wyłącznie owadożerne, więc zimą, gdy brakuje pokarmu, zapadają w głęboki sen.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvadɔˈʒɛrnɨ, AS: ovadožerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadożerność ż., owadożerca m.

Wiktionary


owadoznawca

specjalista w dziedzinie zoologii badającej owady; entomolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) entomolog

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziadek Karoliny, przedwojenny owadoznawca, badał populacje ciem w Beskidach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadoznawstwo n.

:: fż. owadoznawczyni ż.

 przym. owadoznawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entomolog

Wiktionary


owadoznawczy

związany z dziedziną zoologii badającą owady; entomologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do owadoznawstwa, związany z owadoznawstwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeremiasz pojedzie w lutym na olimpiadę owadoznawczą do Bielska-Białej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadoznawca m., owadoznawczyni ż., owadoznawstwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entomologiczny

Wiktionary


owadoznawczyni

specjalistka w dziedzinie zoologii badającej owady; entomolożka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) badaczka owadów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor Michalska była znaną owadoznawczynią, opublikowała kilka opracowań na temat trzmieli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadoznawstwo n.

:: fm. owadoznawca m.

 przym. owadoznawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entomolożka

Wiktionary


owadoznawstwo

dziedzina zoologii badająca owady; entomologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. zob. entomologia.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Entomolodzy zajmują się owadoznawstwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvadɔˈznafstfɔ, AS: ovadoznafstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owadoznawca m., owadoznawczyni ż.

 przym. owadoznawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entomologia

Wiktionary


owady

gromada stawonogów z podtypu tchawkowców (stanowiąca najliczniejszą grupę zwierząt), występująca we wszystkich środowiskach na całej kuli ziemskiej, mająca ogromne znaczenie w przyrodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Insecta|ref=tak., gromada stawonogów;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: owad

Wiktionary

Owady, insekty (Insecta) – gromada stawonogów. Najbardziej zróżnicowana gatunkowo gromada zwierząt. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowane też do środowisk wodnych. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie w przyrodzie, są wśród nich owady zarówno pożyteczne, jak i szkodniki, komensale i pasożyty. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaraz po chrząszczach łuskoskrzydłe stanowią drugą pod względem liczebności grupę owadów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owad mzw.

Wiktionary


owadzi

przymiotnik od: owad


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla owada; dotyczący, odnoszący się do owada

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nagle w celi dał się słyszeć owadzi bzyk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvad͡ʑi, AS: ovaʒ́i

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owad mzw.

Wiktionary


owadzik

zdrobnienie od: owad; owadek


SJP.pl


owadzisko

zgrubienie od: owad


SJP.pl


owak

potocznie: w inny sposób, inaczej


SJP.pl


owaki

potocznie: inny, różny (bez dalszego sprecyzowania różnic)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający cechę przeciwstawioną innej cesze, do której odnosimy słowo taki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inny

Wiktionary


owal

krzywa płaska, zamknięta, zbliżona kształtem do elipsy; kształt zbliżony do tej krzywej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. krzywa płaska, zamknięta, kształtem przypominająca elipsę;

 (1.2) kontur przypominający tę krzywą

Wiktionary

Owal (z łac. ovum – jajko) – figura posiadająca dwie osie symetrii, wykreślona przez odpowiednie połączenie czterech wycinków łuków o dwóch promieniach. Wycinki łuków są tak dobrane, że zachodzi płynne przejście z jednego promienia krzywizny w drugi. Punkt poruszający się po obwodzie owalu zawsze znajduje się na jednym z dwóch stałych promieni krzywizny – w przeciwieństwie do elipsy, gdzie promień krzywizny ulega ciągłej zmianie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.2) owal twarzy

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. owalność ż.

 przym. owalny

 przysł. owalnie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Oval., etym|franc|ovale. < etym|łac|ovum. → jajo

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oval

* baskijski: (1.1) obalo

* bułgarski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.

* czeski: (1.1) ovál m.; (1.2) ovál m.

* duński: (1.1) oval w.

* esperanto: (1.1) ovalo

* francuski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.

* górnołużycki: (1.1) owal m.

* hiszpański: (1.1) óvalo m.

* jidysz: (1.1) אָוואַל m. (owal)

* kataloński: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.

* niemiecki: (1.1) Oval n.

* nowogrecki: (1.1) ωοειδές n.

* portugalski: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.

* rosyjski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.

* rumuński: (1.1) oval n.; (1.2) oval n.

* słowacki: (1.1) ovál m.

* turecki: (1.2) oval şekil

* ukraiński: (1.1) овал m.

* włoski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.

źródła.

== owal (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geom. owal

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔval, AS: oval

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owalność ż.

 przym. owalny

 przysł. owalnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. owalność ż.

 przym. owalny

 przysł. owalnie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Oval., etym|franc|ovale. < etym|łac|ovum. → jajo

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oval

* baskijski: (1.1) obalo

* bułgarski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.

* czeski: (1.1) ovál m.; (1.2) ovál m.

* duński: (1.1) oval w.

* esperanto: (1.1) ovalo

* francuski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.

* górnołużycki: (1.1) owal m.

* hiszpański: (1.1) óvalo m.

* jidysz: (1.1) אָוואַל m. (owal)

* kataloński: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.

* niemiecki: (1.1) Oval n.

* nowogrecki: (1.1) ωοειδές n.

* portugalski: (1.1) oval m.; (1.2) oval m.

* rosyjski: (1.1) овал m.; (1.2) овал m.

* rumuński: (1.1) oval n.; (1.2) oval n.

* słowacki: (1.1) ovál m.

* turecki: (1.2) oval şekil

* ukraiński: (1.1) овал m.

* włoski: (1.1) ovale m.; (1.2) ovale m.

źródła.

== owal (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geom. owal

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


owalen

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny;

Wiktionary

Owalen – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny, zbudowany z dziesięciu skondensowanych pierścieni benzenowych. Wykazuje podobieństwo do koronenu.

Owalen jest czerwonopomarańczowym związkiem, bardzo słabo rozpuszczalnym w rozpuszczalnikach takich jak benzen, toluen i dichlorometan. Jego roztwory wykazują zjawisko zielonej fluorescencji pod wpływem światła UV.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owalen jest słabo rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvalɛ̃n, AS: ovalẽn

Wiktionary


owalnica

dawny układ wsi w formie mocno wydłużonego placu obwiedzionego dwoma drogami obudowanymi domostwami; wieś placowa, oblicówka


SJP.pl

Okolnica, zwana też niekiedy okólnicą – rodzaj wsi, w której zagrody są ustawione zwarcie w krąg lub podkowę wokół środkowego placu (nawsia, majdanu). Okolnice były zakładane najczęściej na wykarczowanych polanach leśnych. Do wsi prowadziła jedna, czasami dwie, drogi. Pierwotnie majdan był zamykany i służył do gromadzenia spędzanych na noc zwierząt gospodarskich, zapewniając im ochronę przed drapieżnikami. Ustawione ciasno w kręgu zabudowania ułatwiały także mieszkańcom obronę przed atakującymi nieprzyjaciółmi.

Wikipedia


owalny

mający kształt owalu, elipsy, podłużny i zaokrąglony; elipsowaty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geom. mający kształt owalu

 (1.2) przypominający kształtem owal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Więc najpierw ten mur z owalnymi dziurami, za którym z pewnością ukrywa się Tajemniczy Ogród.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvalnɨ, AS: ovalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owal m., owalność ż.

 przysł. owalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. jajowaty

Wiktionary


owalowaty

przypominający kształtem owal


SJP.pl


owamten

potocznie: zaimek sygnalizujący zakończenie wyliczania, np. "Nie ten, nie tamten, nie owamten."


SJP.pl


owamto

potocznie: zaimek sygnalizujący zakończenie wyliczania, np. "On nigdy nie chce przyjść, bo to, bo tamto, bo owamto."; siamto


SJP.pl


owamty

potocznie: bliżej nieokreślony, niesprecyzowany


SJP.pl


owantować

osadzić na statku wanty


SJP.pl


owantowanie

osadzić na statku wanty


SJP.pl


owarowywać

rzadko: obwarowywać


SJP.pl


owarunkować

dawniej: postawić coś jako warunek, poczynić zastrzeżenie


SJP.pl


owarzać

dawniej: warzyć


SJP.pl


owatować

nałożyć podatek VAT


SJP.pl


owca

ssak z rodziny pustorożców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Ovis|ref=tak., zwierzę hodowlane o białej wełnie;

 (1.2) zool. samica owcy (1.1)

Wiktionary

Owca (Ovis) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owca Dolly była pierwszym w historii ssakiem, który przyszedł na świat wskutek sklonowania komórek dorosłego osobnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔft͡sa, AS: ofca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owczę n., owczarstwo n., owczarz mos., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek mzw., owczarzenie n.

:: zdrobn. owieczka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczak

sargus owczak - gatunek ryby z rodziny prażmowatych


SJP.pl


owczarczak

nazwisko


SJP.pl


owczarczyk

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. pomocnik owczarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owczarz miał do pomocy kilku owczarczyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owczarstwo n., owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarz m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarek

rasa psów o różnym przeznaczeniu (pasterskie, stróżujące, tropiące etc.), występująca w kilkudziesięciu odmianach, najpopularniejszą z nich jest owczarek niemiecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. duży, silny pies o różnym przeznaczeniu (pasterski, stróżujący, tropiący itp.), występujący w kilkudziesięciu odmianach

Wiktionary

Rasa psów

  • Biały owczarek szwajcarski
  • Owczarek australijski (typ amerykański)
  • Owczarek australijski – Kelpie
  • Owczarek belgijski
  • Owczarek belgijski Groenendael
  • Owczarek belgijski Malinois
  • Owczarek bułgarski
  • Owczarek francuski Beauceron
  • Owczarek francuski Briard
  • Owczarek kataloński
  • Owczarek kaukaski
  • Owczarek niemiecki
  • Owczarek południoworosyjski Jużak
  • Owczarek staroangielski Bobtail
  • Owczarek szetlandzki
  • Owczarek szkocki długowłosy
  • Owczarek środkowoazjatycki
  • Polski owczarek nizinny
  • Polski owczarek podhalański

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔfˈt͡ʃarɛk, AS: ofčarek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarzenie n.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pies pasterski

Wiktionary


owczarka

rasa psów o różnym przeznaczeniu (pasterskie, stróżujące, tropiące etc.), występująca w kilkudziesięciu odmianach, najpopularniejszą z nich jest owczarek niemiecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. żona owczarza

 (1.2) przest. pasterka owiec

Wiktionary

Owczarka (niem. Schafberg, 796 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Lasockiego Grzbietu.

Położony jest w południowej części Lasockiego Grzbietu, w bocznym ramieniu, odchodzącym ku północnemu wschodowi od Kopiny, na zachód od ostatnich zabudowań Opawy. Zachodnie zbocza opadają stromo do doliny Srebrnika, wschodnie opadają łagodnie w stronę Opawy. Na południowym zachodzie łączy się z Kopiną, a na północnym wschodzie z Pańską Górą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Spotkaliśmy schodzącą z hali owczarkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarczyk m., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.

:: fm. owczarz m.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarkowaty

owczarek, np. owczarkowata suczka


SJP.pl


owczarnia

1. pomieszczenie przeznaczone dla owiec;
2. ośrodek hodowli owiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. pomieszczenie gospodarskie dla owiec;

 (1.2) zootechn. stado owiec stanowiące własność hodowcy

 (1.3) zootechn. hodowla owiec

 (1.4) bibl. wspólnota kościoła

Wiktionary

  • owczarnia – budynek w którym trzyma się owce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tradycyjnie owczarnia służyła jako miejsce całodobowego pobytu owiec tylko w zimie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owczę n., Owczarnia ż., owca ż., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarek m., owczarzenie n., owieczka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarski

dotyczący owczarza, owczarstwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z owczarstwem lub owczarzem, dotyczący owczarstwa lub owczarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owczarstwo n., owczarz mos., owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy

Wiktionary


owczarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. produkcja zwierzęca obejmująca chów i hodowlę owiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polskie owczarstwo było kiedyś głównym źródłem mięsa na stołach Polaków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarz

pomocnik bacy, młodszy pasterz owiec; juhas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hodowca owiec

 (1.2) osoba wypasająca owce

Wiktionary

  • Katarzyna Owczarz – polska aktorka dubbingowa
  • Karolina Owczarz – polska bokserka i zawodniczka mieszanych sztuk walki (MMA)
  • Łukasz Owczarz – polski siatkarz
  • Radek Owczarz – polski perkusista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po śmierci ojca, przyjaciel jego, owczarz dworski, Szymon Brzost, wziął Klemensa do owczarni i tam go przezimował, dzieląc się z nim swoją strawą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarstwo n., owczarczyk m., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.

:: fż. owczarka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarzak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dominika Owczarzak – polska koszykarka
  • Jerzy Owczarzak – polski szachista, trener i sędzia szachowy

Wikipedia


owczarzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hodowanie owiec, wypasanie owiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owczarzenie po halach stało się sensem jego życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczę n., owieczka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczarzyć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) rzad. prowadzić hodowlę owiec

 (1.2) rzad. być pasterzem owiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Do jesieni owczarzyli po beskidzkich łąkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarstwo n., owczarzenie n., owczę n., owieczka ż.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary


owczę

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. młode owcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matki rozpoznają głosy owcząt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n., owieczka ż.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jagnię, jagniątko, owieczka

Wiktionary


ówcześnie

przysłówek czasu

 (1.1) książk. wtedy, wówczas

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ówczesny

 rzecz. ówczesność

Wiktionary


ówczesność

czasy, o których była mowa


SJP.pl


ówczesny

właściwy wcześniej wspomnianym czasom


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) właściwy wcześniej wspomnianym czasom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z plemięemienia Medów wywodziła się ówczesna aryjska arystokracja oraz magowie - kapłani starożytnego kultu mazdejskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ufˈt͡ʃɛsnɨ, AS: ufčesny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ówcześnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. tamtoczesny, daw. tegoczesny

Wiktionary


owczok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sweter z owczej wełny

Wiktionary


owczor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pasterz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owczor szeł, a owieczki za nim.

Wiktionary


owczy

związany z owcą, dotyczący owcy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z owcami, pochodzący od owcy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔft͡ʃɨ, AS: ofčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owieczka ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczarski

Wiktionary


owczyna

1. skóra owcza wraz z wełną;
2. współczujące określenie owcy (biedna, chora itp.)


SJP.pl


owdowiały

taki, któremu zmarła żona i został wdowcem


SJP.pl


owdowić

dawniej: umrzeć, pozostawiając współmałżonka wdowcem lub wdową


SJP.pl


owdowieć

zostać wdową lub wdowcem, osobą, której zmarł współmałżonek


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) zostać wdowcem lub wdową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Helena owdowiała w 1960.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wdowieństwo n., owdowienie n., wdowa ż., wdowiec mos., wdówka ż.

 czas. wdowieć ndk., owdowić dk.

 przym. owdowiały

Wiktionary


owdzie

ówdzie;
1. w innym miejscu, gdzieś indziej;
2. dawniej: w owym miejscu, tam, tutaj


SJP.pl

zaimek

 (1.1) w innym miejscu, nie tutaj

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu rosły grusze, ówdzie jabłonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈuvʲd͡ʑɛ, AS: uvʹʒ́e

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) owdzie

Wiktionary


owędy

inną drogą, tamtędy; zwykle w wyrażeniu "tędy (i) owędy" - tu i tam, różnymi drogami


SJP.pl

zaimek

 (1.1) inną drogą, ani tędy, ani tamtędy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvɛ̃ndɨ, AS: ovndy

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ów

Wiktionary


owędzać

przesycać coś dymem; obwędzać


SJP.pl


owędzić

przesycić coś dymem; obwędzić


SJP.pl


owen

[czytaj: ołen] nazwisko obce


SJP.pl

Geografia

Niemcy

  • Owen – miasto w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w powiecie Esslingen

Australia

  • Owen – miasto w stanie Australia Południowa

Wikipedia


owenista

zwolennik owenizmu


SJP.pl


owenistka

owenista [czytaj: ołenistka]


SJP.pl


owenizm

[czytaj: ołenizm] teoria polityczna i społeczna walijskiego socjalisty utopijnego, pisarza i działacza Roberta Owena (1771-1858)


SJP.pl

Robert Owen (ur. 14 maja 1771 w Newtown, zm. 17 listopada 1858) – walijski działacz socjalistyczny, pionier ruchu spółdzielczego. Odrzucał własność prywatną. Uważał, że robotnicy z danego terenu powinni łączyć się w organizacje związkowe bądź spółdzielcze i w ich ramach rozdysponowywać między siebie owoce swej pracy.Znana jest również jego działalność filantropijna – w zorganizowanej przez siebie kolonii robotniczej uwzględniał potrzeby dzieci robotników i zapewniał im wzorową opiekę.

Wikipedia


ower

styl pływacki charakteryzujący się pływaniem na boku i przenoszeniem ręki do przodu ponad wodą; overarm


SJP.pl


owerlok

overlock;
1. maszyna służąca do wykańczania szwów i skracania tkanin, przede wszystkim trykotowych;
2. czynność wykonywana przez maszynę o tej samej nazwie


SJP.pl

Owerlok (z ang. overlock) – rodzaj ściegu krawieckiego służącego do łączenia, zabezpieczania lub ozdobnego wykańczania elementów odzieży i innych wyrobów przemysłu odzieżowego. Niezbędny przy produkcji odzieży wykonanej z materiałów elastycznych, np. dzianin. Nazwa ta również odnosi się do maszyn szwalniczych wykonujących ten ścieg.

Wikipedia


owerlokowy

owerlok


SJP.pl

Patrz:

owerlok

owernia

kraina historyczna i region administracyjny w centralnej Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. region w środkowej Francji;

Wiktionary

Owernia (fr. Auvergne, wymowa; owern. Auvèrnhe, Auvèrnha) – region administracyjny w centralnej Francji. Na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku, został połączony z Rodanem-Alpami, tworząc tym samym nowy region Owernia-Rodan-Alpy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym roku chciałbym zwiedzić Owernię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvɛrʲɲja, AS: overʹńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owerniak mos., Owernianka ż., Owerniaczka ż., owerniacki mrz.

 przym. owernijski, owerniacki

Wiktionary


owernia-rodan-alpy

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. region administracyjny Francji w jej południowo-wschodniej części, przy granicy z Szwajcarią i Włochami;

Wiktionary

Owernia-Rodan-Alpy (fr. Auvergne-Rhône-Alpes, wymowa) – region administracyjny Francji. Utworzony na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku. Powstał poprzez połączenie dwóch wcześniej istniejących regionów – Owernii i Rodanu-Alp. Stolicą nowo powstałego regionu jest Lyon.

Wikipedia


owerniacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Owerniakami albo Owernią, dotyczący Owerniaków albo Owernii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. dialekt owerniacki;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie znaczy to, abym był bardzo biegły w mej perygordczyźnie: nie więcej mam w niej ćwiczenia niż w niemieckim i nie troszczę się o to; ot, język sobie jak inne dookoła, w tej czy innej prowincji, poatweński, sentongeński, angomoryński, limuzyński, owerniacki, miętki, rozciągły, niechlujny.

 (1.1) Niektóre owerniackie wsie wysyłały część ludzi na długie okresy, a migranci wracali dopiero, gdy im się poszczęściło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owernia ż., Owerniak mos., Owernianka ż.

 przym. owernijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) owernijski

Wiktionary


owerniak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Owernii; osoba z tej krainy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właściciel restauracji, jowialny, czerwony na twarzy, skory do żartu Owerniak (…), przyglądał się z uśmieszkiem koncertowi zapełniania żołądków przez swych gości.

 (1.1) Ten przebiegły Owerniak rozważał sprawy polityki zagranicznej wyłącznie pod kątem spraw wewnętrznych.

 (1.1) W Paryżu Owerniacy pracowali jako woziwodowie, nosiwodowie, tragarze.

 (1.1) Jeszcze Suger, piewca zjednoczenia Francji wokół króla, przeciwstawiał „Franków" Owerniakom, opisując wyprawę Ludwika VI przeciwko nim podobnie, jak wojny z wrogami zewnętrznymi (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owernia ż.

:: fż. Owernianka ż., Owerniaczka ż., Owernijka ż.

 przym. owerniacki, owernijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Owernijczyk

Wiktionary


owernianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Owernii; kobieta z tej krainy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakkolwiek Ludwika rodowitą była Owernianką, przedstawiała w sobie wytworny typ piękności, jaki nader rzadko daje się napotykać wśród czerstwych cór owych okolic.

 (1.1) – Niepodobna?! — podchwyciła Owernianka, — Otóż ja panu powiadam, że tak jest.

 (1.1) Świeży zapach zieleni i stajni unosił się pod olbrzymimi, zielonymi czubami drzew, a ulicą przechodziły powolnym, poważnym krokiem Owernianki (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owernia ż.

:: fm. Owerniak mos.

 przym. owerniacki, owernijski

Wiktionary


owernijczyk

mieszkaniec Owernii (krainy historycznej i regionu we Francji)


SJP.pl


owernijka

mieszkanka Owernii (krainy historycznej i regionu we Francji)


SJP.pl


owernijski

dotyczący Owernii, krainy historycznej i regionu administracyjnego we Francji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Owernią, dotyczący Owernii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właściciel firmy miał lekki owernijski akcent, ale ważniejszy był ton jego głosu, sprawiający wrażenie, że zwraca się do rozmówcy z czubka jednego z wulkanów tego regionu.

 (1.1) Stała rekrutacja nowych członków w Europie i lawinowy nieomal wzrost ilości dóbr zakonnych nadawanych joannitom na terenie całego kontynentu spowodowały konieczność podziału rycerzy na grupy narodowościowo-terytorialne, zwane później „językami”. Powstało ich osiem: prowansalski, owernijski, francuski, włoski, aragońsko-kataloński i wyodrębniony z niego później kastylijsko-portugalski, a także niemiecki i angielski.

 (1.1) Ze wszystkich opinii miarkując, nie przestawała być damą, w salonie naśladującą (i jak!) swadę jakiejś swej znajomej farmerki, jakiejś prostej kobiety, uczciwej rzetelnej rubachy owernijskiej czy burgundzkiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owernianka ż., Owerniak mos., Owernia ż., owerniacki mrz.

 przym. owerniacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) owerniacki

Wiktionary


owerol

overall;
1. rodzaj kombinezonu roboczego, służącego do ochrony ubrań;
2. dres treningowy;
3. strój kobiecy mający fason podobny do kombinezonu o tej samej nazwie


SJP.pl


owersztag

manewr polegający na przejściu dziobem statku żaglowego przez linię wiatru


SJP.pl


owełka

roślina z rodziny srebrnikowatych o pięknych, dużych kwiatach, rosnąca w Afryce; protea królewska


SJP.pl


owełkowate

rodzina roślin drzewiastych z rzędu srebrnikowców, o barwnych kwiatach zebranych w kwiatostany i skórzastych liściach, często srebrzystych na spodniej stronie, występujących wyłącznie na półkuli południowej; srebrnikowate


SJP.pl


owełkowaty

o cechach owełkowatych (rodzina roślin drzewiastych); srebrnikowaty


SJP.pl


owełnica

owełnica lucernianka - drobny owad z rodziny chrząszczy


SJP.pl

Owełnica (Subcoccinella) – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i plemienia Epilachnini. Obejmuje dwa opisane gatunki. Występuje w palearktycznej Eurazji.

Wikipedia


owh

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = hand. ogólne warunki handlowe

Wiktionary


owiać

1. wiejąc, otoczyć coś dymem, zapachem itp.;
2. spowić coś (mgłą, ale również w znaczeniu przenośnym, np. duchem, tajemnicą);
3. wianiem oczyścić zboże z plew


SJP.pl


owianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|owiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiewka ż., owiewanie n.

 czas. owiać dk., owiewać ndk., wiać ndk.

Wiktionary


owić

rzadko: opleść dookoła; spowić


SJP.pl


owicyd

chem. pestycyd służący do niszczenia jaj owadów lub roztoczy, które są szkodnikami roślin


SJP.pl


owidiusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) staroż. liter. starożytny poeta rzymski;

 (1.2) imię|polski|m.

Wiktionary

Owidiusz, właśc. Publiusz Owidiusz Nazo (łac. Publius Ovidius Naso), niekiedy Publiusz Owidiusz Nazon (ur. 20 marca 43 p.n.e. w Sulmonie, zm. 17 lub 18 n.e. w Tomi) – poeta rzymski, często określany mianem najwybitniejszego elegika starożytności. Należał do młodszego pokolenia pisarzy epoki Augusta, uważany jest – obok Wergiliusza i Horacego – za jedną z najważniejszych postaci w dziejach poezji łacińskiej i europejskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Można tę pracę uznać za jeden z powodów wygnania Owidiusza z Rzymu.

 (1.2) Mijając Owidiusza na schodach, rozmawiała przez komórkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owid m.

 przym. Owidiuszowy, owidiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Owid

Wiktionary


owidiuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Owidiusza lub z nim związany


SJP.pl


owidzki

nazwisko


SJP.pl


owiecki

nazwisko


SJP.pl


owieczka

1. młoda owca, jagnię;
2. przenośnie o ludziach kierowanych przez kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: owca

 (1.2) młoda owca

 (1.3) rel. członek chrześcijańskiej wspólnoty religijnej

Wiktionary

Owieczka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Łukowica. Leży nad potokiem Słomka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Łukowica. W 2021 miejscowość liczyła 352 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ta owieczka nie jest urocza?

 (1.3) Potem bardzo wymownie i z wielkim przejęciem się ostrzegał swoje owieczki, aby jako prostaczkowie, ubodzy niby owi ptakowie niebiescy, a zatem mili Bogu, nie słuchali rozmaitych fałszywych mędrców…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvʲjɛt͡ʃka, AS: ovʹi ̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owca ż., owczę n., owczarstwo n., owczarz m., owczarczyk m., owczarka ż., owczarnia ż., owczarek m., owczarzenie n.

 czas. owczarzyć ndk.

 przym. owczy, owczarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wierny, parafianin

Wiktionary


owieńczać

rzadko: otaczać wieńcem


SJP.pl


owies

roślina zbożowa o kwiatostanie w kształcie wiechy z kłosami otulonymi plewami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roln. nazwa systematyczna|Avena|L.|ref=tak., roślina zbożowa należąca do rodziny wiechlinowatych, mających kwiatostan w kształcie wiechy;

 (1.2) roln. ziarno owsa (1.1)

Wiktionary

Owies (Avena L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 25 gatunków. Rośliny te występują w Europie, Azji i północnej oraz wschodniej Afryce. Kilka gatunków jest uprawianych, głównie owies zwyczajny A. sativa, do najbardziej uciążliwych chwastów należy owies głuchy A. fatua.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mleko owsiane zwykle robi się z owsa, wody i oleju słonecznikowego, ale można je też wzbogacić wapniem, wanilią i witaminami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔvʲjɛs, AS: ovʹi ̯es

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owsianka ż., owsica ż., owsiak m.

:: zdrobn. owsik m., owiesek m.

 przym. owsiany, owsikowy, owsicowy

Wiktionary


owiesek

zdrobnienie od: owies


SJP.pl


owiesno

Owiesno (niem. Habendorf, do XIX w. także Owesno) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów, między wzgórzami Bielawskimi a Niemczańskimi.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Owiesno. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wikipedia


owieśny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. owsiany

Wiktionary


owiew

w technice: owiewanie, owianie


SJP.pl


owiewać

o wietrze, mgle itp.: wiejąc, otaczać kogoś lub coś


SJP.pl


owiewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|owiewać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiewka n., owianie n.

 czas. owiewać ndk., owiać dk., wiać ndk.

Wiktionary


owiewka

opływowa osłona używana do zmniejszenia oporu powietrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) aerodynamiczna osłona w konstrukcji pojazdu lub samolotu;

Wiktionary

Owiewka – wyprofilowana osłona aerodynamiczna stosowana w konstrukcji statków powietrznych (w szczególności podwozia), samochodów wyścigowych, motocykli itp. Celem stosowania owiewki osłaniającej wystające części pojazdu jest zmniejszenie ich oporu aerodynamicznego lub interferencyjnego – np. przy przejściu kadłuba w skrzydło.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈvʲjɛfka, AS: ovʹi ̯efka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiewanie n., owianie n.

 czas. owiewać ndk., wiać ndk., owiać dk.

Wiktionary


owiewowy

owiew


SJP.pl

Patrz:

owiew

owijać

zawijać, obwijać, okręcać, okrywać, otulać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. owinąć)

 (1.1) otaczać szczelnie, osłaniać dookoła

czasownik zwrotny niedokonany owijać się (dk. owinąć się)

 (2.1) okręcać czym samego siebie

 (2.2) otaczać co, wijąc się wokół tego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvʲĩjat͡ɕ, AS: ovʹĩi ̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owijacz m., owijak m., owijarka ż., owijka ż., owijanie n., owinięcie n.

 czas. owinąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okładać, okręcać, otulać, zawijać

 (2.1) okręcać się, okrywać się, otulać się, zawijać się

 (2.2) obejmować, okrążać, okręcać się, oplatać, otaczać

Wiktionary


owijacz

pas tkaniny służący do owijania nóg poniżej kolan


SJP.pl

Owijacz – rodzaj długiego, prostokątnego kawałka płótna, owijanego spiralnie na nodze od kostki do kolana, zakończonego trokami do wiązania.

Zakładane na trzewik i na spodnie owijacze stosowane były jako część umundurowania piechoty i strzelców konnych w wielu krajach, także w Polsce.

Wikipedia


owijak

1. pas tkaniny służący do owijania nóg poniżej kolan, używany zwłaszcza przez żołnierzy piechoty przed II wojną światową; owijacz;
2. narzędzie bosmańskie, używane przy motowiązaniu


SJP.pl


owijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okręcanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvʲĩˈjãɲjɛ, AS: ovʹĩi ̯ãńi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 czas. owijać, owinąć

Wiktionary


owijka

1. to, co służy do owinięcia czegoś; osłonka;
2. zabezpieczenie antypoślizgowe umieszczane na rączkach np. rowerów, rakiet tenisowych itp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1)  coś co służy do owinięcia czegoś, osłonka

 (1.2)  zabezpieczenie antypoślizgowe na kierownicy

Wiktionary

Owijka – taśma owijana wokół kierownicy roweru szosowego, której zadaniem jest zapobiegnięcie ślizganiu się rąk, zapewniając przy tym dobrą kontrolę roweru podczas jazdy.

W kierownicy szosowej nie stosuje się tzw. „rączek” – tak jak w przypadku innych konstrukcji – przez wzgląd na to, iż kolarz podczas jazdy korzysta z całej jej długości, co jest z kolei spowodowane konstrukcją tejże kierownicy.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. owijać

Wiktionary


owinąć

obwinąć;
1. okręcić coś czymś dookoła, np. w celu ochrony przed czymś; zawinąć;
2. owinąć się:
a) obtoczyć coś dookoła;
b) otulić z każdej strony


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. owijać)

 (1.1) dokonany od|owijać.

czasownik zwrotny dokonany owinąć się (ndk. owijać się)

 (2.1) dokonany od|owijać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ovʹĩnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owijanie n., owinięcie n.

 czas. owijać ndk.

Wiktionary


owiraptor

Wikipedia


owisać

dawniej: obwisać


SJP.pl


owista

zwolennik teorii głoszącej, że w jaju znajduje się miniaturowy osobnik dorosły; owulista


SJP.pl


owiynzi

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wołowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owiynzi miynso je zdrowsze jako świński.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiynzina ż., owiynziok m.

Wiktionary


owiynzina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. wołowina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiynziok m.

 przym. owiynzi

Wiktionary


owiynziok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. choreogr. trzyczęściowy taniec górali śląskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owiynzina ż.

 przym. owiynzi

Wiktionary


owlec

dawniej:
1. powlec, zawlec;
2. ubrać kogoś w coś; wdziać; włożyć coś; oblec;
3. powłóczyć coś


SJP.pl


owlekać

dawniej:
1. powlekać, zawlekać;
2. ubierać kogoś w coś; wdziewać; wkładać coś, oblekać;
3. włóczyć coś


SJP.pl


owoc

1. występujący u roślin okrytozalążkowych wytwór zalążni słupka kwiatowego;
2. rezultat działań, wynik, skutek;
3. potocznie, zbiorowo: płody drzew oraz krzewów owocowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. organ rozrodczy roślin, powstający z zalążni, zawierający nasiona;

 (1.2) przen. skutek pewnych działań

 (1.3) kulin. mięsisty i słodki owoc (1.1) lub owocostan różnych roślin, który można spożywać na surowo

Wiktionary

Owoc (łac. fructus) − w znaczeniu botanicznym występujący u roślin okrytozalążkowych organ powstający z zalążni słupka, zawierający w swym wnętrzu nasiona, osłaniający je i ułatwiający rozsiewanie.

Część owocu otaczająca nasiona określa się mianem owocni (perykarpu). Gdy w powstaniu organu otaczającego nasiona biorą udział inne części rośliny niż słupek – twór taki określany jest mianem owocu pozornego. Gdy w jednym kwiecie występuje większa liczba słupków wolnych (słupkowie apokarpiczne), wtedy powstające z nich owoce tworzą owoc zbiorowy na wspólnym dnie kwiatowym (np. malina, jaskier). Natomiast z kilku kwiatów zebranych w skupiony kwiatostan powstają owocostany (morwa, kłębek buraka, figowiec, ananas).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owocem dyni jest nibyjagoda o zróżnicowanym kształcie i wielkości.

 (1.2) Owocem naszej ciężkiej pracy nie zawsze są sukcesy.

 (1.3) W jego diecie musi być więcej owoców i warzyw.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔvɔt͡s, AS: ovoc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocowość ż., owocność ż., owocarstwo n.

:: zdrobn. owocek m.

 czas. owocować ndk., zaowocować dk.

 przym. owocny, owocowy, owocarski

 przysł. owocowo, owocnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rezultat, skutek, plon

Wiktionary


owocanka

owocanka południówka - owad z rodziny nasionnicowatych, szkodnik roślin uprawnych


SJP.pl


owocarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie na owoce, często dekoracyjne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owoc m., owocek m., owocówka ż., owocowość ż., owocność ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocnik m., owocowiec m.

:: zgrub. owocara ż.

 czas. owocować ndk., zaowocować dk.

 przym. owocowy, owocny

 przysł. owocowo, owocnie

Wiktionary


owocarnia

1. dawniej: pomieszczenie do przechowywania owoców;
2. sklep z owocami


SJP.pl


owocarski

dotyczący owocarza, owocarstwa


SJP.pl


owocarz

sadownik lub sprzedawca owoców


SJP.pl


owoce

1. występujący u roślin okrytozalążkowych wytwór zalążni słupka kwiatowego;
2. rezultat działań, wynik, skutek;
3. potocznie, zbiorowo: płody drzew oraz krzewów owocowych


SJP.pl

Owoc (łac. fructus) − w znaczeniu botanicznym występujący u roślin okrytozalążkowych organ powstający z zalążni słupka, zawierający w swym wnętrzu nasiona, osłaniający je i ułatwiający rozsiewanie.

Część owocu otaczająca nasiona określa się mianem owocni (perykarpu). Gdy w powstaniu organu otaczającego nasiona biorą udział inne części rośliny niż słupek – twór taki określany jest mianem owocu pozornego. Gdy w jednym kwiecie występuje większa liczba słupków wolnych (słupkowie apokarpiczne), wtedy powstające z nich owoce tworzą owoc zbiorowy na wspólnym dnie kwiatowym (np. malina, jaskier). Natomiast z kilku kwiatów zebranych w skupiony kwiatostan powstają owocostany (morwa, kłębek buraka, figowiec, ananas).

Wikipedia


owocek

zdrobnienie od: owoc


SJP.pl


owocnia

część owocu powstała ze ścianek zalążni słupka kwiatowego lub z płonnych elementów kwiatu; perykarp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. część owocu, powstająca ze ściany zalążni;

Wiktionary

Owocnia (perykarp) – część owocu, powstająca ze ściany zalążni (tj. z jednego lub wielu owocolistków). Jeżeli owocnia powstaje z zalążni dolnej jest nazywana ścianą owocu. Owocnia otacza nasiona do czasu osiągnięcia przez nie dojrzałości, a w przypadku owoców beznasiennych (partenokarpicznych) buduje cały owoc.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲa, AS: ovocʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owoc, owocnik, owocowanie

 czas. owocować

 przym. owocowy, owocny

 przysł. owocnie, owocowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) perykarp

Wiktionary


owocnica

błonkówka z rodzaju pilarzy składająca jaja w zawiązkach owoców drzew owocowych


SJP.pl


owocnie

przysłówek

 (1.1) w sposób owocny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pracował owocnie w wielu instytucjach społecznych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲɛ, AS: ovocʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. owocny, owocowy

 rzecz. owocarka ż., owocnia ż., owoc

 czas. owocować, zaowocować

Wiktionary


owocniej

stopień wyższy od przysłówka: owocnie


SJP.pl


owocniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: owocny


SJP.pl


owocnik

wytwór grzybni grzybów wyższych, nadziemny lub podziemny, zbudowany ze zbitych strzępek tkanki rzekomej; wytwarza zarodniki i służy do rozmnażania się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mikol. zbita część grzybni, występująca u grzybów wyższych, tworząca zarodniki;

Wiktionary

Owocnik, karpofor, sporofor, sporokarp – zbita część grzybni, w której na zewnątrz lub wewnątrz powstają zarodniki płciowe (mejospory). Owocniki występują głównie u grzybów wyższych; workowców i podstawczaków. Ich budowa jest charakterystyczna dla różnych grup grzybów. Wyróżnia się w nich dwa rodzaje grzybni: płonną – hamatecjum, stanowiącą rusztowanie – i zarodnionośną – hymenium (obłocznię), w której wytwarzane są zarodniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owocniki podstawczaków są zbudowane z trzonu i kapelusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvɔt͡sʲɲik, AS: ovocʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owoc mrz., owocnia ż., owocarka ż.

 przym. owocny, owocowy

 czas. zaowocować

Wiktionary


owocnikować

o grzybach: wydawać owocniki


SJP.pl


owocnikowce

podrodzina nietoperzy


SJP.pl

Owocnikowce (Stenodermatinae) – podrodzina ssaków z rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Wikipedia


owocnikowy

owocnik


SJP.pl

Patrz:

owocnik

owocność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co owocne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. owocny

 rzecz. owoc mrz., owocarka ż.

 czas. zaowocować

Wiktionary


owocny

przynoszący zyski, dobry, udany


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) dający rezultaty, przynoszący korzyści

 (1.2) przest. rodzący owoce, obfitujący w nie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta zaledwie kilkugodzinna sesja była jednak na tyle owocna, że Wexler zdecydował się na dalszą pracę z tą samą ekipą, tyle że w Nowym Jorku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈvɔt͡snɨ, AS: ovocny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owoc m., owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocność ż., owocarka ż.

 czas. owocować, zaowocować

 przym. owocowy

 przysł. owocowo, owocnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korzystny, skuteczny

 (1.2) współcz. owocowy

Wiktionary


owocobranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrod. jesienne zbiory owoców

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do owocobrania zatrudniliśmy dwudziestu Ukraińców.

Wiktionary


owocodajny

rodzący owoce, bogaty w owoce


SJP.pl


owocojad

rodzaj ptaków z rodziny bławatnikowatych


SJP.pl


owocolistek

Wikipedia


owoconośny

rodzący owoce


SJP.pl


owocorodny

dostarczający owoców


SJP.pl


owocostan

owoc wielokrotny; owoce powstałe z jednego kwiatostanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. owoce z jednego kwiatostanu;

Wiktionary

Owocostan, owoc złożony – owoce powstające z przeobrażenia całych kwiatostanów. W różnych źródłach termin jest różnie ujmowany. W wąskim ujęciu owocostany tworzone są nie tylko z zalążni, ale też z pozostałych części kwiatostanu takich jak: dno kwiatowe, okwiat, liście przykwiatowe i oś kwiatostanu. Takie owocostany po dojrzeniu w całości odpadają od rośliny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔstãn, AS: ovocostãn

Wiktionary


owocować

czasownik

 (1.1) rodzić owoce

 (1.2) przen. przynosić konsekwencje, rezultaty jakiegoś działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Takie działania już zaczynają owocować - powiedział reporterowi "Detektywa" jeden z utajnionych specjalistów grupy "Obcy".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: ovocovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owocarka ż., owocowanie n., owocnia ż., owoc

 przym. owocny, owocowy

 przysł. owocnie

 czas. zaowocować

Wiktionary


owocowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|owocować.

Wiktionary

Owocowanie to przekształcanie się całej zalążni lub tylko jej części i dna kwiatowego (np. gruszki, jabłka, truskawki) w owoc, natomiast zalążków w nasiona u roślin wyższych, natomiast u roślin niższych wykształcają się w trakcie owocowania różnego typu zarodniki.

W czasie tego procesu ze ściany zalążni formuje się owocnia natomiast wewnątrz zalążków rozwija się zarodek. Owoc gromadzi materiały zapasowe usuwając jednocześnie nadmiar wody.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. zaowocować, owocować ndk.

 rzecz. owoc mrz., owocnia ż., owocarka ż.

 przym. owocny, owocowy

Wiktionary


owocowiec

1. statek przystosowany do transportu owoców;
2. część nazwy systematycznej wielu owadów żerujących na owocach, np. przędziorek owocowiec, krasanka owocowiec, pędruś owocowiec;
3. potocznie: ciasto z owocami


SJP.pl

Owocowiec (Artibeus) – rodzaj ssaków z podrodziny owocnikowców (Stenodermatinae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Wikipedia


owocowość

cecha czegoś zrobionego z owoców, smakującego lub pachnącego jak owoc


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co owocowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. owocowy

 rzecz. owoc mrz., owocarka ż.

 czas. zaowocować

Wiktionary


owocowy

1. zrobiony z owoców, np. wino owocowe;
2. wydający jadalne owoce, np. krzew owocowy;
3. powiązany ze sprzedażą i przetwórstwem owoców, np. dział owocowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który jest zrobiony z owoców, smakuje lub pachnie jak owoc

 (1.2) dotyczący owoców, związany z owocami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mamo! Kup mi jakiś sok owocowy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvɔˈt͡sɔvɨ, AS: ovocovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owoc m., owocnik m., owocnia ż., owocówka ż., owocowanie n., zaowocowanie n., owocowość ż., owocarka ż.

 czas. owocować, zaowocować

 przym. owocny

 przysł. owocowo, owocnie

Wiktionary


owocożer

rodzaj ptaków z rodziny gołębiowatych


SJP.pl


owocożerność

owocożerny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. sposób odżywiania się zwierząt, także człowieka, polegający na żywieniu się owocami

Wiktionary

Patrz:

owocożerny

Powiązane:

 przym. owocożerny

 przysł. owocożernie

Wiktionary


owocożerny

przymiotnik

 (1.1) zool. żywiący się owocami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy ten dziwny ssak jest mięsożerny, miodożerny, owadożerny, owocożerny, czy trawożerny?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owocożerność ż.

Wiktionary


owocożery

rodzaj ptaków z rodziny gołębiowatych


SJP.pl

Trerony, owocożery (Raphinae) – podrodzina ptaków z rodziny gołębiowatych (Columbidae).

Wikipedia


owocoznawca

specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach owocowych; pomolog


SJP.pl


owocoznawstwo

nauka o drzewach i krzewach owocowych; pomologia


SJP.pl


owocyt

komórka jajowa; oocyt


SJP.pl


owocześnie

owoczesny


SJP.pl

Patrz:

owoczesny

owoczesny

przestarzałe: właściwy wcześniej wspomnianym czasom; ówczesny


SJP.pl


owodnia

wewnętrzny płat błony otaczającej płód u kręgowców; amnion


SJP.pl

Wikipedia


owodniowce

kręgowiec (gad, ptak i ssak), u którego w rozwoju zarodkowym pojawiają się błony płodowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Amniota|Haeckel|ref=tak., klad obejmujący kręgowce zdolne do rozwoju zarodkowego na lądzie;

Wiktionary

Owodniowce (Amniota) – klad obejmujący kręgowce, mające zdolność rozwoju zarodkowego na lądzie (gady, ptaki i ssaki). Uzyskały ją dzięki wytworzeniu błon płodowych, które tworzą środowisko dla właściwego rozwoju zarodka.

W kladystyce przedstawiane są jako część grupy czworonogich obejmującą zauropsydy i synapsydy, które rozdzieliły się od siebie w karbonie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na tablicy przedstawiony został kladogram owodniowców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owodnia ż.

Wiktionary


owodniowiec

kręgowiec (gad, ptak i ssak), u którego w rozwoju zarodkowym pojawiają się błony płodowe


SJP.pl


owodniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z owodnią, dotyczący owodni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. woda ż., bezwodzie n., owodnia ż.

Wiktionary


owogeneza

proces tworzenia się u człowieka i zwierząt dojrzałej komórki jajowej z pierwotnych komórek płciowych; oogeneza


SJP.pl

Oogeneza, owogeneza – zachodzący w jajnikach proces powstawania i dojrzewania komórek jajowych.

Jego pierwszym etapem jest wytworzenie z nabłonka płciowego oogoniów, które aktywnie dzielą się mitotycznie tworząc w końcu diploidalne oocyty I rzędu gromadzące żółtko (materiał zapasowy). Te dzielą się natomiast mejotycznie (niesymetrycznie) na haploidalne oocyty II rzędu oraz ciałka kierunkowe (polocyty). Oocyty II ulegają następnie kolejnemu niesymetrycznemu podziałowi mejotycznemu, odcinając kolejne ciałka kierunkowe oraz tworząc ootydę, która ostatecznie różnicuje się w komórkę jajową.

Wikipedia


owoglobulina

proteina występująca głównie w białku jaj


SJP.pl


owolaktarianin

wegetarianin, którego dieta obejmuje także mleko, produkty mleczne oraz jaja; laktoowowegetarianin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wegetarianin jedzący jajka i przetwory mleczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jestem owolaktarianinem od 6. roku życia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvɔlaktarʲˈjä̃ɲĩn, AS: ovolaktarʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owolaktarianizm m.

:: fż. owolaktarianka ż.

 przym. owolaktariański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) laktoowowegetarianin

Wiktionary


owolaktarianizm

forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie jaj i produktów mlecznych; laktoowowegetarianizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jajek i przetworów mlecznych;

Wiktionary

Laktoowowegetarianizm lub owolaktarianizm (łac. lactus ‘mleko’, ovo ‘jajo’) – odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jaj oraz mleka i jego przetworów, a także miodu. Laktoowowegetarianie nie spożywają mięsa, ryb oraz produktów pochodzących z uboju, takich jak: podpuszczka (składnik serów) czy żelatyna (składnik galaretek).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔvɔlaktarʲˈjä̃ɲism̥, AS: ovolaktarʹi ̯ä̃ńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owolaktarianin m., owolaktarianka ż.

 przym. owolaktariański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) laktoowowegetarianizm

Wiktionary


owolaktarianka

kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso i ryby, ale dopuszczającą mleko, produkty mleczne i jaja; laktoowowegetarianka


SJP.pl


owolog

ornitolog badający ptasie jaja; oolog


SJP.pl


owologia

dziedzina ornitologii zajmująca się badaniem jaj ptasich; oologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. dział ornitologii zajmujący się jajami, w szczególności ptasimi – ich budową, ubarwieniem, wielkością, kształtem i zmiennością;

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) oologia

Wiktionary


owoskop

przyrząd służący do prześwietlania jaj ptactwa domowego celem sprawdzenia ich świeżości lub kontroli zarodka


SJP.pl

Owoskop (ooskop) (łac. ovum „jajo” + gr. skopeín „patrzeć”) – przyrząd służący do prześwietlania ptasich jak i innych jaj, aby sprawdzić ich świeżość lub rozwój zarodka.

Wikipedia


owowegetarianin

osoba niejedząca mięsa i ryb, lecz dopuszczająca w swojej diecie jajka


SJP.pl


owowegetarianizm

forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie jaj


SJP.pl

Owowegetarianizm (ovo – łac. jajko) – odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jaj. Owowegetarianie nie spożywają mięsa (w tym mięsa ryb) i przetworów mlecznych, a także innych produktów pochodzących z uboju zwierząt, takich jak żelatyna.

Wikipedia


owowegetarianka

owowegetarianin


SJP.pl

Patrz:

owowegetarianin

owoż

przestarzale: otóż (partykuła wprowadzająca nową wypowiedź); owóż


SJP.pl

zaimek przysłowny

 (1.1) przest. … rozpoczynający komentarz lub uzupełnienie poprzedniej wypowiedzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owóż nie może być inaczej, tylko on ją z rzezi salwował i gdzieś wywiózł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔvuʃ, AS: ovuš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otóż, tak więc, zatem

Wiktionary


owp

1. Obóz Wielkiej Polski - organizacja polityczna działająca w latach 1926-33;
2. Organizacja Wyzwolenia Palestyny - palestyńska organizacja polityczna powstała w roku 1964


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) = polit. Organizacja Wyzwolenia Palestyny;

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (2.1) = polit. Obóz Wielkiej Polski;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze raz mógł zginąć w roku 1985, kiedy w odpowiedzi na kolejne zamachy minister obrony Icchak Rabin, po konsultacji z premierem Szimonem Peresem, dał rozkaz zbombardowania tuniskiej kwatery OWP.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔ‿vu‿ˈpɛ, AS: o‿vu‿pe

Wiktionary


owręż

rodzaj krzywej


SJP.pl


owrężenie

wykres kształtu kadłuba statku


SJP.pl

Owręże, owręż – przekrój poprzeczny kadłuba jednostki pływającej. Jest jednym z elementów rysunku teoretycznego kadłuba statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania kadłuba.

Oznaczany jest na rysunku technicznym jako koło z wpisanymi w nie dwiema literami "C" (z czego jedna jest odwrócona) stykającymi się na środku koła.

Wikipedia


owrzódka

owrzódka konwaliowa - gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych


SJP.pl


owrzodzenie

okryć się wrzodami


SJP.pl

Wikipedia


owrzodzeniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z owrzodzeniem, dotyczący owrzodzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owrzodzenie n.

Wiktionary


owrzodziały

okryć się wrzodami


SJP.pl


owrzodzieć

okryć się wrzodami


SJP.pl


owrzodzony

przymiotnik

 (1.1) med. mający wrzody albo pokryty wrzodami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wrzód mrz., wrzodzik mrz.

 czas. wrzodzieć ndk.

 przym. wrzodowy

Wiktionary


ows

skrótowiec

 (1.1) = ogólne warunki spedycyjne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔ‿vu‿ˈɛs, AS: o‿vu‿es

Wiktionary


owsiak

nazwisko


SJP.pl

Owsiak – nazwisko polskie.

  • Jerzy Owsiak (ur. 1953) – polski społecznik, twórca Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy
  • Stanisław Owsiak (ur. 1946) – polski ekonomista, członek Rady Polityki Pieniężnej

Wikipedia


owsiakowy

przymiotnik

 (1.1) należący do Owsiaka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Owsiak

Wiktionary


owsianeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: owsianka

Wiktionary

Owsianeczka – dawny zaścianek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. owsianka ż.

Wiktionary


owsianka

1. potrawa przygotowana z płatków owsianych;
2. słoma z wymłóconego owsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zupa z płatków owsianych na mleku lub wodzie;

 (1.2) roln. słoma z owsa używana jako pasza dla zwierząt;

 (1.3) icht. zob. słonecznica.;

Wiktionary

  • owsianka – potrawa przyrządzona z płatków owsianych
  • owsianka – pasza dla zwierząt
  • owsianka – inna nazwa słonecznicy pospolitej, gatunku ryby z rodziny karpiowatych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔfʲˈɕãnka, AS: ofʹśãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owies m., owsik mrz./mzw.

 przym. owsiany

Wiktionary


owsiankowy

owsianka


SJP.pl

Patrz:

owsianka

owsiany

przymiotnik od: owies


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący owsa; zrobiony z owsa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owies mrz., owsianka ż., owsik mrz./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|owieśny.

Wiktionary


owsica

choroba przewodu pokarmowego wywoływana przez pasożyty zwane owsikami; enterobioza


SJP.pl

Owsica, enterobioza (łac. enterobiosis, oxyuriasis) – inwazyjna choroba pasożytnicza spowodowana przez drobnego nicienia – owsika ludzkiego (Enterobius vermicularis).

Wikipedia


owsik

1. mały pasożyt występujący w jelitach ssaków, głównie u dzieci;
2. inna nazwa niektórych roślin z rodziny traw, m.in.:
a) owies głuchy;
b) owies szorstki;
c) owsik złocisty - konietlica;
d) owsik wyniosły - rajgras wyniosły a. francuski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Enterobius vermicularis|ref=tak., owsik ludzki, nicień pasożytujący w jelicie człowieka;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zdrobn. od: owies

 (2.2) bot. pot. owies szorstki

 (2.3) bot. zob. owsik złocisty., konietlica łąkowa

 (2.4) bot. zob. owsik wyniosły., rajgras wyniosły

Wiktionary

  • owsik ludzki – pasożyt
  • owsik wyniosły – gatunek trawy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔfʲɕik, AS: ofʹśik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owies m., owsianka ż., owsica ż., owsiak m., owiesek m.

 przym. owsiany, owsikowy, owsicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. rupia

 (2.1) owiesek

 (2.2) owies szorstki

 (2.3) konietlica łąkowa

 (2.4) rajgras wyniosły

Wiktionary


owsiki

1. mały pasożyt występujący w jelitach ssaków, głównie u dzieci;
2. inna nazwa niektórych roślin z rodziny traw, m.in.:
a) owies głuchy;
b) owies szorstki;
c) owsik złocisty - konietlica;
d) owsik wyniosły - rajgras wyniosły a. francuski


SJP.pl

Owsik ludzki (Enterobius vermicularis, syn. Oxyuris vermicularis) – robak pasożytniczy typu nicieni barwy białawej. Osiąga rozmiary: samica ok. 1 cm, a samiec ok. 3 mm. Pasożytuje wyłącznie w organizmie człowieka, w jelicie grubym, wyrostku robaczkowym oraz końcowym odcinku jelita cienkiego. Żywi się wyssaną treścią jelitową oraz zawartymi w niej substancjami. Samice żyją około 4 tygodni, a samce giną zaraz po zaplemnieniu.

Wikipedia


owsiński

nazwisko


SJP.pl


owsisko

1. zgrubienie od: owies;
2. pole obsiane owsem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. ściernisko po owsie

Wiktionary

Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.

Wikipedia


owszejki

przysłówek

 (1.1) stpol. całkiem, w ogóle, zupełnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A widząc to biskupowie i lucemiernicy, iż Jezus owszejki już chodzić nie może, bojąc sie, aby na drodze nie umarł, kazali jednemu człowiekowi Szymunowi idąc ze wsi, aby on wziął krzyż Jezusowy.

 (1.1) To wszytko w jego moc dał, / Jedno mu drzewo zakazał, / By go owszejki nie ruszał / Ani się na nie pokuszał (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔfˈʃɛjci, AS: ofšei ̯ḱi

Wiktionary


owszem

partykuła potwierdzająca wypowiedź rozmówcy; tak


SJP.pl

partykuła

 (1.1) odpowiedź twierdząca, potwierdzająca słowa rozmówcy (także na pytanie z partykułą nie)

 (1.2) z dodatkowym zdaniem, zaprzeczającym słowom rozmówcy: odpowiedź przecząca

spójnik / partykuła

 (2.1) książk. wprowadzenie zdania będącego potwierdzeniem i intensyfikacją zdania poprzedniego

Wiktionary

Owszem – debiutancka płyta zespołu Zmaza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiedziałeś o tym? – Owszem.

 (1.1) Nie masz przy sobie ani grosza? – Owszem.

 (1.2) Chyba nie pójdziesz tam teraz? – Owszem, pójdę.

 (2.1) Nikt mu złego słowa nie powiedział, owszem, nawet go chwalili.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔfʃɛ̃m, AS: ofšẽm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) tak, dokładnie, dokładnie tak, racja, właśnie, jak najbardziej, naturalnie, oczywiście, rzecz jasna, w rzeczy samej, ano, faktycznie, istotnie, naprawdę, nie inaczej, no, no tak, rzeczywiście, w istocie, przest. zaiste

 (2.1) a nawet, ba, co więcej, nawet lepiej, powiem więcej

Wiktionary


owulacja

uwolnienie dojrzałej komórki jajowej z dojrzałego pęcherzyka jajnikowego do jajowodu lub jamy ciała u kobiet i samic ssaków; jajeczkowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. fizj. proces wytwarzania komórek jajowych u ssaków płci żeńskiej;

Wiktionary

Owulacja, jajeczkowanie (łac. ovulatio) – jeden z elementów cyklu miesiączkowego (efektem owulacji jest uwolnienie gamet żeńskich czyli komórek jajowych). U ssaków w trakcie owulacji pęka pęcherzyk Graafa, do jajowodu lub jamy ciała uwalniana jest komórka jajowa oraz następuje wydzielenie hormonu hamującego następną owulację, która u większości kręgowców odbywa się w regularnych cyklach. U kobiet owulacja występuje co ok. 28 dni, mniej więcej między 13. a 15. dniem przed wystąpieniem krwawienia. Niepoprawnym jest stwierdzenie, że jajeczkowanie ma miejsce w połowie cyklu, ponieważ długości jego trwania są zróżnicowane. Wystąpienie owulacji uwarunkowane jest również czynnikami zewnętrznymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z dwunastu sztuk krów, u których stwierdzili mnogą owulację, jedynie trzy krowy urodziły bliźnięta.

 (1.1) U kobiet owulacja występuje co ok. 28 dni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owulowanie n.

 czas. owulować

 przym. owulacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jajeczkowanie

Wiktionary


owulacyjny

dotyczący owulacji, związany z owulacją (np. proces owulacyjny, testy owulacyjne)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. związany z owulacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kora nadnerczy wydziela zbyt małe ilości estrogenów dla podtrzymania funkcji owulacyjnej jajników.

 (1.1) W czasie całego cyklu miesięcznego, tylko w ciągu 36 godzin (tyle trwa faza owulacyjna) może dojść do zapłodnienia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owulacja ż., owulowanie n.

 czas. owulować ndk.

Wiktionary


owulista

zwolennik teorii głoszącej, że w jaju zawarty jest miniaturowy osobnik dorosły


SJP.pl


owulować

przechodzić (przejść) owulację, czyli jajeczkowanie; jajeczkować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) biol. przechodzić owulację

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owulacja ż., owulowanie n.

 przym. owulacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jajeczkować

Wiktionary


owulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|owulować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. owulacja ż.

 czas. owulować ndk.

 przym. owulacyjny

Wiktionary


owy

dawniej: ów (ten, ten właśnie)


SJP.pl

zaimek

 (1.1) daw. ów

forma zaimka.

 (2.1) daw. nmos. od: ów (= owe)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kto tedy widział owy kocioł z kaszą / Lub ową izbę – ten łatwo zrozumie, / Jaki gwar powstał w tylu pułków tłumie, …

 (2.1) Nuż owy rzezane kabatki, nuż owy pontaliki, nuż owy zawiesiste delijki, jeden drugiemu się równając, nic nie patrząc na stan i na majętności swoje (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔvɨ, AS: ovy

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. ów

Wiktionary


ówże

zaimek "ów" wzmocniony partykułą "-że"


SJP.pl


owładać

1. brać we władanie, w posiadanie;
2. o uczuciach, namiętnościach: opanowywać kogoś


SJP.pl


owładnąć

1. wziąć we władanie, objąć w posiadanie; zawładnąć, zagarnąć;
2. o uczuciach, namiętnościach: opanować, ogarnąć, zawładnąć


SJP.pl


owłaszać

rzadko: owłaszać się - pokrywać się włosami; uwłaszać się


SJP.pl


owłosić

rzadko: owłosić się - pokryć się włosami; uwłosić się


SJP.pl


owłosienie

rzadko: owłosić się - pokryć się włosami; uwłosić się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) włosy na ciele człowieka lub zwierzęcia

 (1.2) włoski na liściach lub innych częściach roślin

Wiktionary

  • ogólnie włos jako część owłosienia
  • owłosienie ciała

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔvwɔˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: ovu̯ośė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. włos m., włosie n., włosy nmos., włoch mrz., włosięta nmos.

 przym. owłosiony, włochaty

Wiktionary


owłosiony

pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłoszony, uwłoszony, uwłosiony


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który ma włosy, owłosienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek ma seksownie owłosioną klatę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔvwɔˈɕɔ̃nɨ, AS: ovu̯ośõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. włosięta nmos., włoch mrz., włos m., owłosienie n., włosek m., włosiennica ż.

 przym. włosowy, włosisty, uwłosiony, włochaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kosmaty, porosły włosami, włosisty

Wiktionary


owłoszony

pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłosiony, uwłoszony, uwłosiony


SJP.pl


oxazepam

lek o działaniu przeciwlękowym, będący czynnym metabolitem diazepamu i chlordiazepoksydu; oksazepam


SJP.pl


oxeladin

środek przeciwkaszlowy


SJP.pl


oxer

przeszkoda w jeździectwie; okser


SJP.pl

Okser (także oxer) – w jeździeckich skokach przez przeszkody przeszkoda przenośna złożona, składająca się z dwóch stacjonat o zasadniczo tej samej wysokości (pierwsza powinna być o kilka centymetrów niższa, aby przeszkoda była widoczna dla konia), pokonywana jednym skokiem (jednoczłonowa). Wysokość przeszkody oraz jej szerokość zależą od klasy konkursu.

Wikipedia


oxford

miasto w Anglii; Oksford


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) zob. Oksford.

Wiktionary

Oksford (ang. Oxford) – miasto w południowej Anglii nad rzeką Tamizą, stolica hrabstwa Oxfordshire, w dystrykcie Oksford. Znane jest przede wszystkim jako siedziba Uniwersytetu Oksfordzkiego (University of Oxford), najstarszego anglojęzycznego uniwersytetu świata. Oksford od XIX w. nazywany jest „miastem rozmarzonych wież” (ang. city of dreaming spires).

Wikipedia


oxfordzki

Oxford; oksfordzki


SJP.pl


oxycort

[czytaj: oksykort] preparat leczniczy zawierający antybiotyk, stosowany w stanach zapalnych skóry, występujących razem z zakażeniem bakteryjnym i w alergiach


SJP.pl


oxyterracyna

antybiotyk stosowany obecnie m.in. jako substancja czynna w preparatach używanych w bakteryjnych stanach zapalnych skóry


SJP.pl


oyrzanowski

nazwisko


SJP.pl


oz

wąski wał zbudowany z piasków i żwirów naniesionych przez wody płynące szczelinami wewnątrzlodowcowymi; esker


SJP.pl

partykuła

 (1.1) partykuła wzmacniająca następującą po niej wypowiedź

Wiktionary

Muzyka

  • Oz – fiński zespół muzyczny
  • -Oz- – japoński zespół visual kei, grający głównie rock alternatywny
  • OZ – polski zespół rockowy Oddział Zamknięty, który zyskał popularność w Polsce w latach 80.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oż ty idioto!

Wiktionary


ożaglać

stawiać żagle (wciągać je na maszt lub sztag albo rozwijać z rei)


SJP.pl


ożaglić

postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglować


SJP.pl


ożaglować

postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić


SJP.pl


ożaglowanie

postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. określony zespół żagli na statku żaglowym

Wiktionary

Ożaglowanie – wszystkie żagle na statku żaglowym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. żagiel mrz., żagielek mrz., żeglarstwo n.

 przym. żeglowny, żeglugowy

Wiktionary


ożaglowany

postawić żagle (wciągnąć je na maszt lub sztag albo rozwinąć z rei); ożaglić


SJP.pl


ozalid

materiał światłoczuły uczulony związkami dwuazowymi, wykorzystywany w drukarstwie do kopiowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) druk. wydruk kontrolny publikacji po wykonaniu impozycji składek;

Wiktionary

Ozalid – materiał światłoczuły uczulony związkami dwuazowymi, wykorzystywany w drukarstwie, a dawniej w architekturze i inżynierii do kopiowania. Ma szary kolor (kiedyś fioletowy).

W poligrafii ozalidy oznaczały próbne (robocze) wydruki przeznaczone do sprawdzenia przez klienta, wykonane techniką ozalidową z materiałów światłoczułych (klisz), z których, po akceptacji i wprowadzeniu poprawek, naświetlane były ostateczne formy drukowe (tzw. blachy) do druku offsetowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wykonawca musi dostarczyć wydruk próbny (ozalid kolorowy) oraz proof (cromalin) okładki. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈzalʲit, AS: ozalʹit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ozalidowy

Wiktionary


ozalidowy

przymiotnik od: ozalid


SJP.pl


ozan

ludowy pieśniarz i poeta; aszyk; akyn; żyrau


SJP.pl

Ozan – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Ain.

Wikipedia


ożanka

roślina z rodziny wargowych o purpurowych albo żółtych kwiatach, mająca właściwości lecznicze


SJP.pl

Ożanka (Teucrium L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje około 290 gatunków. Rozprzestrzenione są one na całym świecie, głównie w Eurazji, sięgając po Australię i Nową Zelandię, przy czym najbardziej zróżnicowane są w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce występuje 5 gatunków.

Wikipedia


ożankowy

1. ożanka;
2. przetacznik ożankowy - gatunek rośliny z rodziny babkowatych


SJP.pl


ożarów

miasto w województwie świętokrzyskim


SJP.pl

Ożarów – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Ożarów. Prawa miejskie w latach 1569–1869 i ponownie od 1988. W latach 1975–1998 Ożarów administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Ożarów liczył 4594 mieszkańców. Herbem Ożarowa jest herb szlachecki Rawa, którym pieczętował się m.in. ród hrabiów Ożarowskich.

Wikipedia


ożarowianin

1. mieszkaniec Ożarowa;
2. mieszkaniec Ożarowa Mazowieckiego


SJP.pl


ożarowianka

1. mieszkanka Ożarowa;
2. mieszkanka Ożarowa Mazowieckiego


SJP.pl


ożarowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Ożarowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, na terenie Małopolski, w powiecie tarnogórskim, w gminie Ożarowice, siedziba gminy.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ożarowice. W latach 1973–1996, była siedzibą gminy Tąpkowice, w 1977 zmienionej na gmina Ożarowice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.

We wsi był przystanek kolejowy Ożarowice.

Wikipedia


ożarowicki

przymiotnik od: Ożarowice


SJP.pl


ożarowski

przymiotnik od: Ożarów, Ożarów Mazowiecki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ożarowem, dotyczący Ożarowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ożarów mrz.

Wiktionary


ożarty

dawniej, dziś gwarowo: obżarty, najedzony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pijany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był żeś wczora zaś ożarty, żeś przegroł galoty w karty? (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożyrok mos.

 czas. ożreć się

Wiktionary


ozawa

[czytaj: oDZAła albo oZAła] nazwisko


SJP.pl


ozdabiać

czasownik

 (1.1) czynić coś ładniejszym lub strojniejszym

czasownik zwrotny niedokonany ozdabiać się (dk. ozdobić się)

 (2.1) stroić siebie samego, upiększać się, sprawiać, że wygląda się ładniej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mają papier, który umieją ozdabiać różnokolorowymi obrazami…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔzˈdabʲjät͡ɕ, AS: ozdabʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdobność ż., ozdoba, ozdobnik, ozdobienie, ozdabianie

 czas. ozdobić, zdobić

 przym. ozdobny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przystrajać, dekorować, upiększać

Wiktionary


ozdabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ozdabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔzdaˈbʲjä̃ɲɛ, AS: ozdabʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ozdabiać

 rzecz. ozdoba ż.

Wiktionary


ozdjęciować

potocznie: obfotografować


SJP.pl


ozdoba

element zdobniczy obiektu, zwykle niemający wartości użytkowej, natomiast stanowiący o odczuciach estetycznych obserwatora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś, co ozdabia; dodatek upiększający coś

 (1.2) coś lub ktoś, z czego można być dumnym

 (1.3) daw. gw-pl|Podkarpacie. omasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To złoto, srebro i ozdoby tej komnaty do kogo należą?

 (1.2) Toteż zapraszają ją wszędzie, bo to niemała ozdoba salonu taka figura.

 (1.2) Żona uczciwa ozdoba mężowi • I napewniejsza podpora domowi; (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔzˈdɔba, AS: ozdoba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdobnik m., ozdabianie n., ozdobienie n., zdobienie n., ozdabiacz m.

:: zdrobn. ozdóbka ż.

 czas. ozdabiać ndk., ozdobić dk., przyozdobić dk., zdobić ndk.

 przym. ozdobny, zdobny, zdobniczy

 przysł. ozdobnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dekoracja, stroik

 (1.2) chluba

Wiktionary


ozdobić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|ozdabiać.

czasownik zwrotny dokonany ozdobić się (ndk. ozdabiać się)

 (2.1) upiększyć siebie samego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Makata na ścianie za bufetem była ozdobiona banknotami z całego świata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈzdɔbʲit͡ɕ, AS: ozdobʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ozdabiać, zdobić

 przym. ozdobny

 rzecz. ozdoba ż., ozdobnik m., ozdobność ż., zdobienie n.

 przysł. ozdobnie

Wiktionary


ozdobnica

błonkówka z rodziny mrówkowatych


SJP.pl


ozdobnie

przysłówek

 (1.1) w sposób ozdobny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdoba ż., ozdobnik mrz., ozdobność ż.

 czas. ozdobić

 przym. ozdobny

Wiktionary


ozdobniej

stopień wyższy od przysłówka: ozdobnie


SJP.pl


ozdobniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ozdobny


SJP.pl


ozdobnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. szt. element, który zdobi

 (1.2) druk. materiał zecerski służący do otrzymywania ornamentów

 (1.3) muz. dźwięki upiększające, dające urozmaicenie, ożywiające, uzupełniające melodię

Wiktionary

Ozdobnik – element melodii wprowadzający dodatkowe dźwięki mające charakter ornamentów.

W dawnych czasach stosowanie ozdobników zależało od smaku i inwencji wykonawcy, lecz z czasem ustalono pewien zasób standardowych ozdobników i zasady ich zapisu. Ozdobniki nie zwiększają czasu trwania taktu i wykonywane są kosztem czasu dźwięku, który ozdabiają, lub dźwięku poprzedzającego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈzdɔbʲɲik, AS: ozdobʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdoba ż., zdobienie n., ozdobienie n.

:: zdrobn. ozdóbka ż.

 czas. ozdabiać ndk., zdobić ndk., ozdobić dk.

 przym. ozdobny, zdobniczy

 przysł. ozdobnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ornament

 (1.3) fiorytura

Wiktionary


ozdobnikowy

przymiotnik od: ozdobnik


SJP.pl


ozdobność

ozdobny charakter czegoś; dekoracyjność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ozdobne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdoba ż., ozdobienie n.

 czas. ozdobić dk., ozdabiać ndk.

 przym. ozdobny

 przysł. ozdobnie

Wiktionary


ozdobny

1. posiadający ozdoby;
2. o wymowie, stylu: obfitujący w przenośnie zwroty retoryczne;
3. będący ozdobą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący ozdobę; o cechach właściwych ozdobie

 (1.2) o wymowie, stylu: obfitujący w przenośnie, zwroty retoryczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był to ozdobny ogródek, w którym hodowano aloesy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈzdɔbnɨ, AS: ozdobny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdoba ż., ozdóbka ż., zdobienie n., zdobnictwo n., ozdobność ż., ozdobnik m.

 czas. ozdabiać ndk., ozdobić dk., zdobić ndk., przyozdobić dk., przyozdabiać ndk.

 przym. zdobniczy, zdobny

 przysł. ozdobnie, zdobniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dekoracyjny, ornamentowy, zdobny

 (1.2) barokowy, kwiecisty, napuszony, pompatyczny

Wiktionary


ozdrowieńczy

uzdrowieńczy;
1. odnoszący się do ozdrowieńca, osoby powracającej do zdrowia po długiej chorobie; rekonwalescencyjny;
2. w przenośni: taki, który niesie poprawę; uzdrawiający


SJP.pl


ozdrowienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) powrót do zdrowia, zwalczenie choroby

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozdrowieniec m., zdrowie n.

 czas. ozdrowieć dk., zdrowieć ndk.

 przysł. zdrowo

Wiktionary


ozdrowieniec

osoba powracająca do zdrowia; uzdrowieniec, rekonwalescent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. książk. osoba, która wraca do zdrowia po jakiejś chorobie

Wiktionary

Ozdrowieniec – osoba, u której ustąpiły objawy choroby zakaźnej.

Zgodnie z Ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi z dnia 5 grudnia 2008 określenie ozdrowieniec zarezerwowane jest dla osoby, u której ustąpiły objawy choroby zakaźnej. W języku potocznym, jak również według Słownika Języka Polskiego, mianem ozdrowieńca określa się każdą niedawno chorującą osobę czy rekonwalescentów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔzdrɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: ozdrovʹi ̯ė̃ńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrowie n., zdrówko n., zdrowienie n., ozdrowienie n., wyzdrowienie n.

 czas. zdrowieć ndk., ozdrowieć dk., wyzdrowieć dk.

 przym. zdrowy, ozdrowieńczy

 przysł. zdrowo, niezdrowo

 wykrz. zdrówko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rekonwalescent

Wiktionary


oze

skrót od: odnawialne źródła energii


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = odnawialne źródło energii;

Wiktionary

  • Oze – miejscowość we Francji
  • Park Narodowy Oze – park narodowy Japonii
  • (7358) Oze – planetoida z grupy Amora
  • OZE – skrótowiec od nazwy odnawialne źródła energii
  • Oze – pięćdziesiąty siódmy duch Goecji

Wikipedia


ozeasz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

 (1.2) bibl. Księga Ozeasza;

Wiktionary

Ozeasz (hebr. ‏הושע‎, „Oszua” skrót od Jehoszua, Hoszea, które znaczy: Jahwe jest zbawieniem) – prorok Starego Testamentu, znany z księgi Ozeasza; syn Beeriego. Jest jednym z dwunastu proroków Biblii, znanych jako tzw. prorocy mniejsi. Według Talmudu był największym prorokiem swojego pokolenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powiedz Ozeaszowi, by zabrał lornetkę.

 (1.1) Sprawdzimy, ile razy ten czasownik pojawia się u Ozeasza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Hoser m./ż.

:: zdrobn. Ozeaszek m.

 przym. Ozeaszowy

Wiktionary


ozeaszek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Ozeasz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ozeasz m.

Wiktionary


ozeaszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ozeasza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Ozeaszowym nauczaniu zauważyć można wpływy wcześniejszych proroków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ozeasz mos.

Wiktionary


ozębna

unaczyniona i unerwiona tkanka łączna otaczająca korzeń zęba; wiąże go ze ścianą zębodołu, tworzy więzadła zęba


SJP.pl

Ozębna, więzadło przyzębne (łac. periodontium), desmodont (tj. więzadło przyzębia) – tkanka wypełniająca przestrzeń między cementem korzeniowym a kością wyrostka zębodołowego, łącząca jednocześnie obie struktury.

Zbudowana jest z dwóch typów tkanki łącznej: włóknistej (o układzie regularnym) oraz wiotkiej (bogatej w komórki, naczynia i nerwy).

Wikipedia


ozębnowy

ozębna


SJP.pl

Patrz:

ozębna

ożebrowywać

umacniać konstrukcję odpowiednimi belkami


SJP.pl


ożędka

jednoroczna roślina z rodziny kapustowatych, występująca na wysypiskach, przydrożach, polach zbóż oraz w miejscach ciepłych o podłożu gliniastym i zasobnym w wapń


SJP.pl

Wikipedia


ozeki

mistrz sumo


SJP.pl

Ōzeki (jap. 大関 ōzeki) – mistrz, druga pod względem ważności ranga w sumō. Jest to jedyna ranga, z której można zostać promowanym do rangi wielkiego mistrza – yokozuny. Do czasu wprowadzenia rangi yokozuny, ōzeki był najwyższym tytułem w grupie san'yaku. Jest to najwyższa ranga na jaką można zostać zarówno awansowanym, jak i z niej zdegradowanym.

Wikipedia


ozena

zanikowy, cuchnący nieżyt nosa


SJP.pl

Przewlekły zanikowy cuchnący nieżyt nosa, ozena (łac. ozaena lub rhinitis chronica atrophica foetida) – rzadka choroba występująca głównie u kobiet. Była znana już w starożytności, na co wskazują egipskie papirusy ją opisujące, z 1700 roku p.n.e.. Jej etiologia nie jest do końca wyjaśniona. Opisana została w 1876 roku przez Bernharda Fränkla, który podał klasyczną triadę objawów.

Wikipedia


ożenek

zawarcie związku małżeńskiego przez mężczyznę; żeniaczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. reg. zawarcie małżeństwa przez mężczyznę; poślubienie kobiety

Wiktionary

  • małżeństwo
  • Ożenek – utwór Nikołaja Gogola

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przygotowania do ożenku trwały długo.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ożenić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żeniaczka

Wiktionary


ożenić

1. dać komuś kobietę za żonę, spowodować, że ktoś zawrze związek małżeński z kobietą;
2. ożenić się - zawrzeć związek małżeński z kobietą


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. żenić)

 (1.1) dać komuś kobietę za żonę, spowodować zawarcie związku małżeńskiego z kobietą

 (1.2) slang. sprzedać, dealować

czasownik zwrotny dokonany ożenić się (ndk. żenić się)

 (2.1) zawrzeć związek małżeński z kobietą

 (2.2) kwestion. zawrzeć związek małżeński

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ożenisz mi trochę krylu?

 (2.1) Jego rodzice nie byli zadowoleni, gdy ożenił się ze swoją daleką kuzynką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈʒɛ̃ɲit͡ɕ, AS: ožńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożenek m., żona ż., ożenienie n., żoncia ż.

Wiktionary


ożenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ożenić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ožẽńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ożenić

 rzecz. żona ż.

Wiktionary


ozewrzić

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroko otworzyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozwieranie n., rozwarcie n., rozwartość ż.

 czas. rozwierać ndk., rozewrzeć dk., gwara. ozewrzyć dk., łozewrzyć dk.

 przym. rozwarty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwara. ozewrzyć, łozewrzyć

Wiktionary


ozewrzyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szeroko otworzyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ano kie tak, to nie ma redy, to me jus jedz, ino zeby mi zaś nie było żol długo umierać, to se na brzyzku siednij, ozewrzyj kute, a jo skocem do tobie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozwieranie n., rozwarcie n., rozwartość ż.

 czas. rozwierać ndk., rozewrzeć dk., gwara. ozewrzić dk., łozewrzyć dk.

 przym. rozwarty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwara. ozewrzić, łozewrzyć

Wiktionary


ożeż

w wyrażeniu: ożeż ty! - wykrzyknienie o charakterze ekspresywnym; oż ty!, o żeż ty!


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wykrzyknienie o charakterze ekspresyjnym

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ożeż ty

Wiktionary


ozi

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = osobowe źródło informacji;

Wiktionary


oziasz

imię męskie


SJP.pl


oziębiacz

urządzenie chłodnicze; chłodnik


SJP.pl


oziębialnictwo

chłodnictwo


SJP.pl


oziębiarka

maszyna służąca do obniżania temperatury i do wytwarzania sztucznego lodu


SJP.pl


oziębienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oziębić.

 (1.2) fiz. spadek temperatury

 (1.3) meteorol. zepsucie się pogody

 (1.4) osłabienie relacji między osobami lub instytucjami

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W warunkach klimatu umiarkowanego proces oziębienia pośmiertnego trwa zwykle 16-20 godzin.

 (1.3) W połowie września nastąpiło oziębienie i właściciele zaczęli grzać.

 (1.4) Jakie skutki pociągnęło za sobą oziębienie stosunków pomiędzy obu krajami?

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oziębić dk., oziębiać ndk.

 przym. oziębły

 przysł. ozięble

 rzecz. oziębiacz mrz., oziębialnictwo n., oziębialnik mrz., oziębianie n., oziębiarka ż., oziębłość ż.

Wiktionary


ozięble

przysłówek

 (1.1) chłodno, bez uczuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Burmistrz zawsze traktował nas ozięble.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oziębienie n., oziębłość ż.

 czas. oziębić dk., oziębiać ndk.

 przym. oziębły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oschle

Wiktionary


ozięblej

stopień wyższy od przysłówka: ozięble


SJP.pl


ozięblejszy

stopień wyższy od przymiotnika: oziębły


SJP.pl


oziębnąć

oziębić się;
1. stać się zimniejszym;
2. stać się obojętnym, mniej przyjaznym


SJP.pl


oziębłość

1. dystans wobec kogoś lub czegoś, brak emocjonalnej więzi; oschłość, obojętność, chłód;
2. oziębłość płciowa - zaburzenie występujące głównie u kobiet polegające na niezdolności do przeżywania orgazmu; anorgazmia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zobojętnienie, oschłość, brak żywszych uczuć

 (1.2) seks. osłabienie popędu płciowego, hipolibidemia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedną z głównych przeszkód do osiągnięcia świętości jest oziębłość duchowa. Jak możemy określić człowieka oziębłego? Oziębły jest taki człowiek, który chciałby służyć Bogu, ale pod warunkiem, że nic go to nie będzie kosztowało (…).

 (1.2) Powodem ich rozwodu była oziębłość męża.

 (1.2) Wśród czterech tysięcy kobiet w grupie czterdziesto-, pięćdziesięcioletnich, które zaczęły współżyć w dwudziestym ósmym — trzydziestym roku życia, stwierdziłam w sześćdziesięciu ośmiu procentach oziębłość seksualną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈʑɛ̃mbwɔɕt͡ɕ, AS: oźmbu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oziębienie n.

 czas. oziębić dk., oziębiać ndk.

 przym. oziębły

 przysł. ozięble

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewrażliwość

 (1.2) hipolibidemia

Wiktionary


oziębły

pozbawiony żywszych uczuć, odnoszący się z rezerwą do kogoś lub czegoś, np. oziębłe stosunki, oziębły ton; chłodny, obojętny, oschły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się z rezerwą

 (1.2) seks. chłodny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Moja Kasia jest coś ostatnio zbyt oziębła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oziębienie n., oziębłość ż.

 czas. oziębić dk., oziębiać ndk.

 przysł. ozięble

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezuczuciowy, niewrażliwy, obojętny, oschły, szorstki

Wiktionary


oziewicz

nazwisko


SJP.pl


ozimczanin

mieszkaniec Ozimka (miasta w Polsce)


SJP.pl


ozimczanka

mieszkanka Ozimka (miasta w Polsce)


SJP.pl


ozimecki

przymiotnik od: Ozimek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ozimkiem, dotyczący Ozimka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ozimek mrz.

Wiktionary


ozimek

miasto w Polsce


SJP.pl

Ozimek (niem. Malapane) – miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ozimek.

Ozimek położony jest nad rzeką Małą Panwią (prawy dopływ Odry), na Równinie Opolskiej, na pograniczu Niziny i Wyżyny Śląskiej, na Górnym Śląsku, w odległości 10 km od kompleksu jezior turawskich. Rozciąga się pomiędzy drogą krajową nr 46 a linią kolejową nr 144.

Wikipedia


ozimina

zboże ozime (czyli pochodzące z jesiennego siewu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. zboże wysiewane jesienią

Wiktionary

  • Rośliny ozime – uprawne rośliny jednoroczne
  • Ozimina – powieść Wacława Berenta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pola okrywały się już ciemnoszmaragdowym puchem ozimin, dobywających się cieniutkimi źdźbłami, co jak mgła przysłaniały zagony z lekka wygięte, podobne do rąk długich, oplatających w miłosnym uścisku pierś ziemi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔʑĩˈmʲĩna, AS: oźĩmʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zima ż.

 przym. ozimy, oziminny, zimowy

 przysł. zimą, zimowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zboże ozime, pszenica ozima

Wiktionary


oziminny

przymiotnik

 (1.1) daw. i gwara. przym. od: ozimina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zasiew oziminny żytem i pszenicą wczas zacząć potrzeba, (…) pilnie pospieszając, aby się za ciepła zboże na zimę zakorzeniło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozimina ż.

 przym. ozimy

Wiktionary


oziminy

zboże ozime (czyli pochodzące z jesiennego siewu)


SJP.pl


ozimość

zdolność rośliny do przetrwania okresu zimowego (po zasianiu jesienią)


SJP.pl


ozimówka

1. śmietka ozimówka - owad z rodziny śmietkowatych, groźny szkodnik zbóż;
2. rolnica ozimówka - gatunek rolnicy występujący w Polsce


SJP.pl


ozimy

siany na jesień, potrzebujący do rozwoju niskich temperatur


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) roln. przeznaczony do jesiennego siewu, pochodzący z jesiennego siewu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈʑĩmɨ, AS: oźĩmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozimina ż., zima ż.

 przym. zimowy, oziminny

 przysł. zimą, zimowo

Wiktionary


oziorsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w obwodzie królewieckim, w Rosji;

 (1.2) geogr. adm. miasto zamknięte w rosyjskim obwodzie czelabińskim;

Wiktionary

  • Oziorsk – miasto w obwodzie czelabińskim w Rosji
  • Oziorsk – miasto w obwodzie królewieckim w Rosji

Wikipedia

Powiązane:

 przym. oziorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Darkiejmy

Wiktionary


oziorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Oziorskiem, dotyczący Oziorska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oziorsk mrz.

Wiktionary


ozjasz

imię męskie


SJP.pl

Azariasz (hebr. Azarjahu) lub Ozjasz (także Uzjasz; hebr. Uzzijahu, moją siłą jest Jahwe) – król starożytnej Judy. Jego panowanie przypada na lata 791–739 p.n.e.

Wikipedia


ozma

1. księżniczka Ozma - postać z serialu animowanego "W krainie czarnoksiężnika Oza";
2. projekt Ozma - pionierski eksperyment SETI z 1960 roku, który miał na celu znalezienie śladów obcych w odległych systemach


SJP.pl

Ozma – druga płyta studyjna zespołu Melvins wydana w 1989 roku przez firmę Boner Records.

Wikipedia


ożmytek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kawałek, resztka

Wiktionary


ozn

skrót od:
1. Obóz Zjednoczenia Narodowego - organizacja polityczna działająca w latach 1937-39; Ozon;
2. Okręgowy Związek Narciarski


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = hist. polit. Obóz Zjednoczenia Narodowego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postulatem OZN-u było m.in. „wydatne zmniejszenie liczby Żydów w Polsce”.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Ozon

Wiktionary


ozn-owiec

członek OZN-u (Ozonu, Obozu Zjednoczenia Narodowego); ozonowiec


SJP.pl


oznaczać

czasownik

 (1.1) wyrażać określoną treść

 (1.2) być oznaką

 (1.3) znakować, wyróżniać, robić znak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykrzyknik albo trupia czaszka oznaczają niebezpieczeństwo.

 (1.2) Woda na Marsie oznacza, że może istnieć tam życie.

 (1.2) Brak białka w moczu nie oznacza, że go w ogóle nie wydalamy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔzˈnat͡ʃat͡ɕ, AS: označać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odznaka ż., znaczek mrz., znakownik mrz., oznaka ż., oznaczanie n., znak, znaczenie

 czas. znaczyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znaczyć

 (1.2) wskazywać, świadczyć

 (1.3) znaczyć, znakować, znamionować, cechować

Wiktionary


oznaczalność

w analizie chemicznej: możliwość oznaczenia daną metodą analityczną określonego składnika w badanym materiale


SJP.pl


oznaczalny

możliwy do oznaczenia


SJP.pl


oznaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oznaczać.

 (1.2) nauk. czynność laboratoryjna prowadząca do określenia parametrów danego preparatu

Wiktionary

  • oznaczanie – w biologii, określanie nazwy taksonu
  • oznaczanie – w chemii, ilościowe określanie zawartości składników roztworu, mieszaniny gazów czy ciała stałego
  • oznaczanie – w logice, relacja między nazwą a jej desygnatem; także jakakolwiek relacja między znakiem a tym, do czego znak ten się odnosi („odnoszenie się”)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Średnika używa się w niektórych językach programowania do oznaczania zakończenia poszczególnych instrukcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔznaˈt͡ʃãɲɛ, AS: označãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oznaczać

 rzecz. oznaka ż.

Wiktionary


oznaczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oznaczyć.

 (1.2) etykietka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odznaka ż., oznaka ż.

 przym. znakowy

Wiktionary


oznacznik

umowne oznaczenie czegoś; symbol liczbowy lub literowy


SJP.pl


oznaczoność

dawniej: wyrazistość, konkretność, jednoznaczność


SJP.pl


oznaczony

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mat. o układach równań: taki, którego rozwiązaniem jest dokładnie jedna para liczb;

Wiktionary


oznaczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. oznaczać)

 (1.1) dokonany od|oznaczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary kocur dokładnie oznaczył swoje terytorium moczem.

 (1.1) Gajowy oznaczył farbą drzewa do wycinki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈznat͡ʃɨt͡ɕ, AS: označyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oznaka ż., znakownik mrz., znaczek mrz., odznaka ż.

 przym. znaczący, znakowy

Wiktionary


oznajmiać

informować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadamiać, komunikować, oświadczać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oznajmić)

 (1.1) podawać wiadomość w sposób oficjalny, uroczysty lub zdecydowany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oznajmianie n., oznajmienie n.

 czas. oznajmić dk., oznajmować ndk.

 przym. oznajmujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) donosić, informować, komunikować, ogłaszać, oświadczać, podawać do wiadomości, składać oświadczenie, daw. oznajmować

Wiktionary


oznajmić

poinformować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadomić, zakomunikować, oświadczyć


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|oznajmiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Niestety, nie zdał Pan – oznajmił egzaminator beznamiętnym głosem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔzˈnajmʲit͡ɕ, AS: oznai ̯mʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oznajmienie n.

 czas. oznajmiać

Wiktionary


oznajmienie

poinformować o czymś oficjalnie lub uroczyście; zawiadomić, zakomunikować, oświadczyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oznajmić.

 (1.2) jęz. równoważnik zdania

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oznajmić, oznajmiać

Wiktionary


oznajmować

dawniej: oznajmiać; dziś żywe tylko w imiesłowie współczesnym "oznajmujący"


SJP.pl


oznajmujący

dawniej: oznajmiać; dziś żywe tylko w imiesłowie współczesnym "oznajmujący"


SJP.pl


oznaka

1. to, po czym da się poznać jakiś stan lub proces; objaw, przejaw, symptom, sygnał;
2. przedmiot będący symbolem przynależności do jakiejś organizacji lub pełnienia jakiejś funkcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) objaw świadczący o czymś; dowód, znak czegoś

 (1.2) przedmiot, który jest symbolem, znakiem czegoś

Wiktionary

  • oznaka – symptom; taki przedmiot, że z jego obecności dowiedzieć można się o obecności innego przedmiotu na podstawie więzi naturalnej
  • oznaka – pojęcie zbliżone do pojęcia odznaki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spóźnianie się nie zawsze jest oznaką braku szacunku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔzˈnaka, AS: oznaka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oznaczać ndk., oznaczyć dk., oznakować dk.

 rzecz. oznaczanie n., oznaczenie n., odznaka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przejaw, objaw, symptom

Wiktionary


oznakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) opatrzenie znakami

 (1.2) zbiór znaków dotyczących czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oznakować dk.

 rzecz. znakownik mrz.

 przym. znakowy

Wiktionary


oznakowość

coś, po czym poznajemy jakiś stan lub proces


SJP.pl


oznakowy

taki, po którym można poznać jakiś stan lub proces


SJP.pl


oznamować

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ogłaszać z ambony

Wiktionary


ożóg

1. kij do poprawiania ognia w piecu piekarskim
2. opalone drzewo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) opalone drzewo (np. po pożarze lasu), tląca się głownia

 (1.2) rodzaj prymitywnego pogrzebacza, kij do poprawiania ognia w piecu piekarskim

 (1.3) zwęglona broń, miecz o częściowo przypalonej głownifakt.

Wiktionary

  • opalone drzewo (np. po pożarze lasu), też: głownia (płonące lub tlące się polano)
  • rodzaj prymitywnego pogrzebacza, kij do poprawiania ognia w piecu

Wikipedia

Powiązane:

 czas. żec

Wiktionary


ożogowski

nazwisko


SJP.pl


ozoja

gatunek słodkiego, aromatycznego wina


SJP.pl


ozokeryt

kopalna mieszanina stałych węglowodorów, powstająca w następstwie odgazowania ropy naftowej; wosk ziemny


SJP.pl

Ozokeryt, dawniej: wosk ziemny – mieszanina stałych wielkocząsteczkowych węglowodorów, głównie n- i izoparafinowych. Nazwa została nadana przez Ernsta Friedricha Glockera w 1833 r.

Wikipedia


ozon

odmiana tlenu; gaz o charakterystycznym zapachu i błękitnej barwie; silny utleniacz, stosowany do odkażania wody i odświeżania powietrza


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = hist. polit. Obóz Zjednoczenia Narodowego;

Wiktionary

Ozon (stgr. ὄζον [ódzōn] – pachnący), tritlen lub trójtlen (O3) – alotropowa odmiana tlenu składająca się z trójatomowych cząsteczek.

Posiada silne własności aseptyczne i toksyczne, w związku z czym stosowany jest przy dezynfekcji wody. Naturalnie gromadzi się w stratosferze tworząc warstwę ozonową, która pochłania część promieniowania z zakresu nadfioletu o długości fali między 200 nm a 300 nm dochodzącego ze Słońca do Ziemi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: oˈtsoːn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. OZN

Wiktionary


ozonator

urządzenie wytwarzające ozon z tlenu pod wpływem mikrowyładowań elektrycznych; ozonizator


SJP.pl


ozonek

związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonid


SJP.pl

Ozonki – grupa niestabilnych, reaktywnych związków chemicznych powstających pod wpływem ozonu. Mają właściwości utleniające i wybuchowe, rozkładają się w obecności wody.

Wikipedia


ozonid

związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonek


SJP.pl


ozonidy

związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonek


SJP.pl


ozonit

środek dezynfekujący i wybielający


SJP.pl


ozonizacja

poddawanie czegoś działaniu ozonu; ozonowanie


SJP.pl


ozonizator

urządzenie wytwarzające ozon z tlenu pod wpływem mikrowyładowań elektrycznych; ozonator


SJP.pl


ozonizować

poddawać coś działaniu ozonu


SJP.pl


ozonizowanie

poddawać coś działaniu ozonu


SJP.pl


ozonki

związek organiczny powstały przez przyłączenie cząsteczki ozonu do podwójnego wiązania między atomami węgla; ozonid


SJP.pl

Ozonki – grupa niestabilnych, reaktywnych związków chemicznych powstających pod wpływem ozonu. Mają właściwości utleniające i wybuchowe, rozkładają się w obecności wody.

Wikipedia


ozonoliza

metoda określania miejsca podwójnego wiązania w alkenach


SJP.pl

Ozonoliza - technika analityczna ustalania struktury chemicznej węglowodorowej części organicznych związków chemicznych opierająca się na reakcji chemicznej ozonu z tymi związkami i jednocześnie nazwa samej reakcji.

Analiza produktów hydrolizy tworzących się ozonków umożliwia określenie niektórych aspektów budowy organicznych związków chemicznych. Między innymi można tą metodą określić miejsce występowania wiązania podwójnego w alkenach:

Wikipedia


ozonosfera

warstwa atmosfery ziemskiej na wysokości od 10 do 50 km nad powierzchnią Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warstwa zwiększonej koncentracji ozonu w stratosferze Ziemi;

Wiktionary

Ozonosfera (warstwa ozonowa, powłoka ozonowa) – warstwa zwiększonej koncentracji ozonu w stratosferze. Za obszar jej występowania przyjmuje się wysokości 10–50 lub 20–40 km nad poziomem morza. Najwyższe stężenie ozonu występuje na wysokości około 32 km nad powierzchnią Ziemi. Na tej wysokości stężenie ozonu może wynosić nawet 15 części na milion (0,0015%).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ozonosfera jest warstwą ochronną bardzo ważną dla życia na Ziemi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) warstwa ozonowa, powłoka ozonowa

Wiktionary


ozonoterapia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. terapia ozonem

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|ozon|-terapia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ozone therapy

* włoski: (1.1) ozonoterapia ż.

źródła.

== ozonoterapia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|o.ʣo.no.te.ra.ˈpi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ozonoterapia

odmiana.

 (1.1) lp. ozonoterapia; lm. ozonoterapie

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈzɔ̃nɔtɛˈrapʲja, AS: ozõnoterapʹi ̯a

Wiktionary


ozonować

dezynfekować wodę przy użyciu ozonu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) chem. poddawać coś działaniu ozonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔzɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ozõnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozon m., ozonowanie n., ozonizacja ż.

 przym. ozonowy

Wiktionary


ozonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ozonować.

Wiktionary

Ozonowanie – technologia oczyszczania i dezynfekcji z wykorzystaniem ozonu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔzɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ozõnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ozonować

 rzecz. ozon m.

 przym. ozonowy

Wiktionary


ozonowiec

członek Ozonu (OZN-u, Obozu Zjednoczenia Narodowego); OZN-owiec


SJP.pl


ozonowski

dotyczący Ozonu (OZN-u); OZN-owski


SJP.pl


ozonowy

dotyczący ozonu, wykonywany przy użyciu ozonu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. związany z ozonem, wykorzystujący ozon

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔzɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ozõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ozon m., ozonowanie n.

 czas. ozonować

Wiktionary


ozór

język (zwłaszcza zwierzęcia); jęzor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. mięso z języka zwierzęcia

 (1.2) pot. przen. język człowieka

 (1.3) kulin. odpowiednio przyrządzony ozór (1.1) bydlęcy

Wiktionary

Ozór – pojęcie z zakresu technologii żywności, oznaczające język zwierzęcy jako element podrobów. Razem z wszystkimi podrobami zaliczany jest do ubocznych artykułów poubojowych. Nazwą tą określa się także dania przyrządzone z języków zwierzęcych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nie lubię tej Maryśki, na mój widok zawsze wywala ozór.

 (1.3) Na drugie danie podano ozór w galarecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔzur, AS: ozur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. ozorek m.

 przym. ozorkowy

Wiktionary


ozorek

1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach


SJP.pl

Fistulina Bull. (ozorek) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia


ozorka

1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach


SJP.pl

Wikipedia


ozorków

1. języczek, jęzorek;
2. potrawa z języka bydlęcego;
3. gatunek grzyba pasożytującego na dębach


SJP.pl

Ozorków – miasto nad rzeką Bzurą, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim. Miasto znajduje się 20 km na północ od Łodzi. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do tzw. „małego” województwa łódzkiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 18 064 mieszkańców.

Wikipedia


ozorkowianin

mieszkaniec Ozorkowa


SJP.pl


ozorkowianka

mieszkanka Ozorkowa


SJP.pl


ozorkowski

przymiotnik od: Ozorków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ozorkowem, dotyczący Ozorkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ozorków mrz.

Wiktionary


ozornica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gw-pl|Tykocin. kobieta gadatliwa, wygadana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) Zarno wszyćko dokumentnie rzeknę, z czego się pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu, co jestem niewinowaty a Dominikowa cygan jest baba, pleciuch i ozornica zapowietrzona!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. jęzornica, jęzorzysta

Wiktionary


ozorowice

Ozorowice (niem. Sponsberg) – wieś w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Wisznia Mała. Na północ od miejscowości rozciągają się Wilczyńskie Lasy.

Wikipedia


ozorowski

nazwisko


SJP.pl


ozorowy

przymiotnik od: ozór


SJP.pl


ożota

roślina zielna z rodziny astrowatych, bylina światłolubna i ciepłolubna, kwitnąca od lipca do września na suchych murawach, słonecznych wzgórzach i zaroślach; gatunek tej rośliny (ożota zwyczajna) chroniony w Polsce


SJP.pl

Ożota (Linosyris) – rodzaj roślin wyróżniany w niektórych ujęciach systematycznych w obrębie rodziny astrowatych. Współcześnie klasyfikowany do rodzaju Galatella (Galatella sect. Linosyris (Rchb. f.) Tzvelev), rzadziej do rodzaju aster Aster mającego w takim ujęciu szeroki i polifiletyczny charakter.

Wikipedia


ozotypia

zabytkowa metoda fotograficzna, stosowana do powielania rysunków


SJP.pl


ozowy

związany z ozem, dotyczący ozu


SJP.pl


ożółcić

dawniej: posmarować żółtą barwą


SJP.pl


ożralec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pijak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożralica ż.

Wiktionary


ożralica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pijaczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożralec m.

Wiktionary


oźrebić

oźrebić się - o klaczy: urodzić, wydać potomstwo; zaźrebić się, wyźrebić się


SJP.pl


oźrebiony

o klaczy: taka, która urodziła źrebię; zaźrebiony


SJP.pl


ożreć

ożreć się - potocznie: zjeść za dużo; obeżreć się, objeść się, przejeść się


SJP.pl


ozuć

dawniej: włożyć, nałożyć obuwie; wzuć, obuć


SJP.pl


ożumiech

wieś w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim


SJP.pl

Ożumiech – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Krzynowłoga Mała. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia


ożumieski

Ożumiech


SJP.pl

Patrz:

Ożumiech

ozurgecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ozurgeti, dotyczący Ozurgeti

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ozurgeti n.

Wiktionary


ozurgeti

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Gruzji, stolica regionu Guria;

Wiktionary

Ozurgeti (gruz. ოზურგეთი) – miasto w zachodniej Gruzji, stolica regionu Guria, siedziba gminy Ozurgeti.

Prawa miejskie posiada od 1840 roku. W latach 1934–1989 oficjalna nazwa miasta brzmiała Macharadze, na cześć Filipe Macharadze, gruzińskiego działacza komunistycznego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ozurgecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Macharadze (1934-1989)

Wiktionary


ozusować

nałożyć na pracodawcę obowiązek płacenia składek ZUS za pracownika


SJP.pl


ozusowywać

nakładać na pracodawcę obowiązek płacenia składek ZUS za pracownika


SJP.pl


ozuwać

1. wkładać, nakładać obuwie; wzuwać, obuwać;
2. rzadko o bucie: ubierać, osłaniać nogę


SJP.pl


ozwać

przestarzałe: ozwać się -
a) zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos;
b) o zwierzętach: wydać głos;
c) dać się słyszeć, rozlec się


SJP.pl


ozwany

taki, który się ozwał


SJP.pl


ożwiowate

rodzina roślin z rzędu dereniowców, obejmująca około 330 gatunków


SJP.pl

Wikipedia


ożwiowaty

o cechach ożwiowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


ożyć

powrócić do życia, do pełni sił; odżyć; odrodzić się


SJP.pl


ożydle

gwarowo:
1. klapy surduta, kamizelki, sukmany;
2. brzegi rozpięcia u koszuli


SJP.pl


ożygla

sukulent z rodziny kaktusowatych pochodzący z Ameryki Południowej


SJP.pl


ożygon

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drań, nicpoń

Wiktionary


ożyna

regionalnie: ostrężyna; ostrężnica;
1. krzew z rodziny różowatych, wyróżniający się soczystymi, smacznymi, czarnymi owocami, kształtem przypominającymi nieco maliny; jeżyna fałdowana;
2. owoc tej rośliny; jeżyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Kraków., gw-pl|Bukowina. jeżyna (krzew)

 (1.2) reg-pl|Kraków., gw-pl|Bukowina. jeżyna (owoc)

Wiktionary

Jeżyna, ożyna a. ostrężyna (Rubus L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Część przedstawicieli określana jest zwyczajowo w języku polskim malinami (gatunki o różnej przynależności w obrębie podrodzajów, które łączy czerwona barwa owoców i odpadanie ich od dna kwiatowego po dojrzeniu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tu i ówdzie rosły krzaki czarnych ożyn.

 (1.2) Mama zrobiła konfiturę z ożyn.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) jeżyna; reg. ostrężyna, dziady, gw-pl|Bukowina|ożyniorka.

Wiktionary


ożynki

gwarowo: dożynki


SJP.pl


ożypałkowate

rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; pałkowate, rogożowate


SJP.pl


ożypałkowaty

o cechach ożypałkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


ożyrok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. pijak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W szynku łod rana ożyroki piją sznapsa. → W barze od rana pijacy piją wódkę.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ożreć się dk.

 przym. ożarty

Wiktionary


ozyrys

w starożytnym Egipcie: bóg zaświatów i sędzia zmarłych, mąż i brat Izydy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitegip. staroegipski bóg śmierci i odrodzonego życia, wielki sędzia zmarłych;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. planeta spoza Układu Słonecznego;

Wiktionary

Ozyrys (/oʊˈsaɪrɪs/, z egipskiego wsjr) – w mitologii egipskiej bóg śmierci i odrodzonego życia, Wielki Sędzia zmarłych. Syn bogini Nut i boga Geba, brat Seta, Izydy i Neftydy. Poślubił Izydę, był władcą ziemi, podziemi i krainy umarłych (Pola Jaru). Miał dwóch synów: Anubisa z Neftydą i Horusa z Izydą. Główny ośrodek kultu: Abydos i Busiris.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈzɨrɨs, AS: ozyrys

Wiktionary


ozywać

przestarzale: zwracać się bezpośrednio do kogoś, zabierać głos


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) powracać do życia

 (1.2) stawać się pełnym życia, energii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. życie n.

 przysł. życiowo

Wiktionary


ożywczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ożywcze

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ożywczy

 przysł. ożywczo

Wiktionary


ożywczy

pobudzający do życia, działania


SJP.pl


ożywiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ożywić)

 (1.1) przywracać do życia

 (1.2) pobudzać, wywoływać ożywienie

 (1.3) sprawiać, że coś stanie się intensywniejsze

czasownik zwrotny niedokonany ożywiać się

 (2.1) stawać się bardziej energicznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Świat zaczynały właśnie podbijać nowe idee i nowe trendy w sztuce. Nie dotarły jeszcze do Krakowa, ale ożywiały już Paryż i Wiedeń.

 (2.1) Nawet matka ożywiała się i stawiała przed Gawriłą karafkę wiśniówki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożywianie n., życie n., ożywienie

 przym. żywy, ożywiony

 czas. żyć

 przysł. życiowo, żywcem

Wiktionary


ożywiacz

używany przez straż pożarną i ratownictwo górnicze przyrząd ułatwiający stosowanie sztucznego oddychania


SJP.pl


ożywiająco

ożywiać


SJP.pl

Patrz:

ożywiać

ożywić

1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ożywiać)

 (1.1) przywrócić do życia

 (1.2) pobudzić, wywołać ożywienie

 (1.3) sprawić, że coś stanie się intensywniejsze

czasownik zwrotny dokonany ożywić się (ndk. ożywiać się)

 (2.1) stać się bardziej energicznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lekarze nie potrafią ożywić zmarłego.

 (1.2) Ten muzyk na pewno ożywi publiczność na swoim koncercie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożywianie n., życie n., ożywienie

 przym. ożywiony

 przysł. życiowo, żywcem

Wiktionary


ożywienie

1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ożywić.

 (1.2) podniecenie, poruszenie

Wiktionary

Animizacja (łac. anima - dusza), inaczej ożywienie – literacki środek stylistyczny, polegający na nadaniu przedmiotom nieożywionym lub pojęciom abstrakcyjnym, cech istot żywych, np. „Morze ryczy”, „Chmura goni chmurę”, „Proch przyjął proch". Szczególnym przypadkiem animizacji jest antropomorfizacja w odniesieniu do przedmiotów nieożywionych, gdy przypisuje się im cechy ludzkie.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ożywić dk., ożywiać ndk.

 rzecz. ożywianie n.

 przym. ożywiony

 przysł. żywcem

Wiktionary


ożywiony

1. uczynić żywym, przywrócić do życia;
2. nadać żywy wygląd czemuś, pobudzić, wywołać ożywienie;
3. ożywić się - nabrać życia; rozruszać się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się gwałtownością

 (1.2) o dużej intensywności

 (1.3) z temperamentem pełnym energii

 (1.4) obdarzony życiem

 (1.5) wprawiony w ruch jakby żywy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ożywianie n., ożywienie n.

 czas. ożywiać ndk., ożywić dk.

 przym. ożywczy

 przysł. ożywczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burzliwy, gorący, gwałtowny, huczny, namiętny, narwany, rozogniony

 (1.2) intensywny

 (1.3) aktywny, dziarski, energiczny, żwawy

 (1.4) żywy

 (1.5) animowany

Wiktionary


ożywonia

roślina z rodziny wargowych, stosowana w przemyśle perfumeryjnym i przy produkcji likierów; bazylek


SJP.pl


ożłopać

opić się; ożłopać się - potocznie:
1. napić się za dużo; nażłopać się;
2. upić się; nachlać się, nagrzać się, narąbać się, nawalić się


SJP.pl


ożłopanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ożłopać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ożłopać dk.

Wiktionary


ożłopany

taki, który się ożłopał (napił się na dużo lub upił się)


SJP.pl


oładek

regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładka, ołatka


SJP.pl


oładka

regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładek, ołatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. placuszek z tartych ziemniaków i mąki, racuszek

 (1.2) kulin. smażony placek drożdżowy z mąki

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: oładek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na drugie danie podano kotlety z oładkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈwatka, AS: ou̯atka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) placuszek, racuszek, białystok|oładek., reg. oładzie lm.

Wiktionary


ołatka

regionalnie o małym placku z mąki lub tartych kartofli, smażonym na tłuszczu; oładek, oładka


SJP.pl


oława

1. miasto w Polsce;
2. gmina wiejska w Polsce;
3. miasto na Litwie;
4. rzeka na Śląsku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w południowo-zachodniej Polsce, dopływ Odry;

 (1.2) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim;

 (1.3) geogr. miasto na Litwie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Płynąc Oławą widzieliśmy z kajaka wilki.

 (1.2) Średni przepływ wynosi w Oławie 3,43 m³/s.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oławianin mos., oławianka ż.

 przym. oławski

Wiktionary


oławianin

mieszkaniec Oławy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Oławy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ou̯avʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oława ż.

:: fż. oławianka ż.

 przym. oławski

Wiktionary


oławianka

mieszkanka Oławy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Oławy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwaˈvʲjãnka, AS: ou̯avʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oława ż.

:: fm. oławianin m.

 przym. oławski

Wiktionary


oławski

przymiotnik od: Oława


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Oława

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈwafsʲci, AS: ou̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oława, oławianin, oławianka

Wiktionary


ołberiba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. oberiba.

Wiktionary


ołdak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anna Ołdak – polska piosenkarka
  • Janusz Ołdak – polski bokser
  • Stefan Ołdak – polski inżynier
  • Zofia Ołdak – polska reżyserka, animatorka i operatorka filmowa

Wikipedia


ołdakowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Ołdakowski/Ołdakowska:

  • Adam Ołdakowski (ur. 1955) – polski polityk i inżynier
  • Jan Ołdakowski (ur. 1972) – polski urzędnik, polityk, menedżer kultury i muzealnik
  • Jerzy Ołdakowski (1883–?) – polski samorządowiec
  • Kazimierz Ołdakowski (1878–1940) – polski inżynier technolog
  • Marek Ołdakowski (1936–2012) – polski pisarz, publicysta i dziennikarz
  • Mariusz Ołdakowski (1920–2005) – oficer Polskiej Marynarki Wojennej

Wikipedia


ołdrzychowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ołdrzychowicami, dotyczący Ołdrzychowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ołdrzychowice nmos.

Wiktionary


ołeksij

ukraińskie imię męskie


SJP.pl


ołgać

oszukać kogoś


SJP.pl


ołgiwać

przestarzale: okłamywać


SJP.pl


ołomuniec

miasto w Czechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Czechach;

Wiktionary

Ołomuniec (cz. Olomouc, niem. Olmütz, hanacki Olomóc albo Holomóc, łac. Eburum albo Olomucium) – miasto statutarne na Morawach we wschodniej części Czech, na Obniżeniu Górnomorawskim, u ujścia Młyńskiego Potoku i Bystrzycy do Morawy. Jest stolicą kraju ołomunieckiego, powiatu Ołomuniec, a także archidiecezji Kościoła rzymskokatolickiego i Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego oraz eparchii Kościoła Prawosławnego Czech i Słowacji. Stanowi historyczną stolicę Moraw i jest głównym miastem regionu etnograficznego Haná.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyjechało kilku filatelistów z Ołomuńca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwɔ̃ˈmũɲɛt͡s, AS: ou̯õmũńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołomuńczanin mos., ołomuńczanka ż.

 przym. ołomuniecki

Wiktionary


ołomuniecki

przymiotnik od: Ołomuniec


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do czeskiego miasta Ołomuniec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiadomo, co zaprowadziło Arona Gajera - jak wówczas mawiano - przed kratki sądowe i w konsekwencji do ołomunieckiego kryminału.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ołomuniec m.

Wiktionary


ołoniec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii;

Wiktionary

Ołoniec (ros. Олонец, karelski Anus lub Anuksenlinnu, fiń. Aunus) – miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie wchodzącej w skład tego państwa Republiki Karelii.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ołoniecki

Wiktionary


ołoniecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ołońcem, dotyczący Ołońca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ołoniec mrz.

Wiktionary


ołów

1. pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 82 i symbolu Pb, metal wykorzystywany np. do wyrobu rur, amunicji;
2. coś wytworzonego z ołowiu (metalu), zwłaszcza kula, śrut


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pb i liczbie atomowej 82;

 (1.2) peryfr. pocisk wystrzeliwany z broni strzeleckiej

Wiktionary

Ołów (Pb, łac. plumbum) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 82. Należy do metali ciężkich, jest miękki i kowalny, ma też względnie niską temperaturę topnienia. Świeżo cięty jest białawo-niebieski, na powietrzu matowieje do matowej szarości. Ma najwyższą liczbę atomową ze wszystkich stabilnych pierwiastków, kończy trzy szeregi rozpadu cięższych pierwiastków promieniotwórczych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ołów?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔwuf, AS: ou̯uf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołowica ż., ołowian m., ołowin m., ołowianka ż., ołówek m., ołóweczek m.

 przym. ołowiowy, ołowiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Pb

 (1.2) kula, pocisk, śrut

Wiktionary


ołóweczek

zdrobnienie od: ołówek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: ołówek

 (1.2) mały ołówek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwuˈvɛt͡ʃɛk, AS: ou̯uveček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołówek m., ołów m.

 przym. ołówkowy

Wiktionary


ołówek

1. przyrząd do pisania z wkładem grafitowym
2. obrazek narysowany ołówkiem; technika jego wykonania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd służący do pisania, mający rysik z grafitu, można go zmazywać;

Wiktionary

Ołówek – narzędzie do pisania lub rysowania na papierze lub drewnie. Cechuje się czarnym lub ciemnoszarym kolorem pisma oraz możliwością starcia naniesionego za jego pomocą napisu.

Metalowe zakończenie akselbantów noszonych przy współczesnym umundurowaniu jest pozostałością przymocowywanego do nich dawniej kawałka ołowiu, który spełniał rolę ołówka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wyjściem do szkoły włożył do piórnika ołówek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈwuvɛk, AS: ou̯uvek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołów m.

:: zdrobn. ołóweczek m.

 przym. ołówkowy, ołowiany, ołowiowy

Wiktionary


ołowian

sól kwasu ołowianego; ołowin


SJP.pl


ołowianka

ołowiany ciężarek zawieszony na lince, do mierzenia głębokości wody; sonda


SJP.pl

Ołowianka (niem. Bleihof) – wyspa w Gdańsku na rzece Motławie i Kanale na Stępce, położona w dzielnicy Śródmieście.

Wikipedia


ołowianoniebieski

niebieski o odcieniu ołowianym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru niebieskiego o odcieniu ołowianym

Wiktionary


ołowianoszary

szary o odcieniu ołowianym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru szarego o odcieniu ołowianym

Wiktionary


ołowiany

1. zrobiony z ołowiu
2. mający kolor ołowiu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z ołowiu, związany z ołowiem, dotyczący ołowiu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przen. taki, który ma cechy podobne do ołowiu, np. barwę, ciężar

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwɔˈvʲjãnɨ, AS: ou̯ovʹi ̯ãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołów m., ołówek m., ołowica ż., ołowiowanie n.

 czas. ołowiować ndk.

 przym. ołowiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ołowiowy

Wiktionary


ołowica

przewlekłe zatrucie ołowiem; saturnizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zatrucie ołowiem

Wiktionary

Ołowica, saturnizm – zatrucie ołowiem powodujące osłabienie, bezsenność, brak łaknienia, zaburzenia widzenia i uszkodzenia wewnętrznych narządów ciała (wątroby oraz nerek). Dodatkowo poprzez wiązanie się z niektórymi enzymami mogą uszkadzać krwinki czerwone, a także komórki układu nerwowego. Substancją wiążącą ołów (Pb) w organizmie jest chelaton, dlatego też stosuje się go w leczeniu ołowicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U drukarzy wówczas wystąpiły objawy ołowicy jak: zaparcie, bóle brzucha, spadek masy ciała, osłabienie i drażliwość.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołów mrz., ołówek mrz.

 przym. ołowiany, ołowiawy, ołowicowy, ołowiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) saturnizm

Wiktionary


ołowin

sól kwasu ołowianego; ołowian


SJP.pl


ołowionośny

obfitujący w ołów; dostarczający ołowiu; zawierający ołów


SJP.pl


ołowioryt

wariant metalorytu, polegający na wycinaniu wypukłego reliefu za pomocą rylców drzeworytniczych i dłut w ołowianej płytce


SJP.pl


ołowiowy

przymiotnik od: ołów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ołowiem, dotyczący ołowiu; wykonany z ołowiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołów mrz., ołówek mrz., ołowica ż., ołowiowanie n.

 czas. ołowiować ndk.

 przym. ołowiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ołowiany

Wiktionary


ołówkowe

świadczenie pieniężne pracodawcy na rzecz pracownika, którego dziecko uczęszcza do szkoły; kredkowe, piórnikowe


SJP.pl


ołówkowy

1. ołówek;
2. mający kolor grafitu ołówka;
3. mający podłużny, wąski kształt


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do ołówka

 (1.2) wykonany ołówkiem

 (1.3) przypominający wyglądem lub kształtem ołówek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔwufˈkɔvɨ, AS: ou̯ufkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołówek m., ołóweczek m.

Wiktionary


ołownica

roślina z rodziny zawciągowatych, rosnąca zwykle na niżu na piaszczystych glebach oraz na górskich łąkach


SJP.pl

Ołownik, ołownica (Plumbago) – rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae). Obejmuje od ok. 12 do ok. 17 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Rosną zwykle na obszarach suchych i skalistych.

Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, szczególnie popularny jest ołownik uszkowaty, jednak na obszarach występowania przymrozków rośliny z tego rodzaju wymagają uprawy w szklarniach.

Wikipedia


ołownicowate

rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu goździkowców; zawciągowate


SJP.pl

Ołownicowate, zawciągowate (Plumbaginaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych z grupy dwuliściennych właściwych. Należy do niej 21–29 rodzajów z około 725–830 gatunkami. Duże różnice w ujęciu taksonomicznym zaliczanych tu roślin wynikają z problemów jakie stwarza duży udział taksonów powstających w wyniku apomiksji i poliploidii (zwłaszcza w grupie szeroko ujmowanego rodzaju Limonium). Są szeroko rozprzestrzenione na kuli ziemskiej, szczególnie licznie występują w obszarze śródziemnomorskim oraz w Azji. Do rodzimej flory Polski należy tylko zawciąg pospolity (Armeria maritima), poza tym uprawiane są rośliny z rodzaju zatrwian (Limonium) i ołownik (Plumbago).

Wikipedia


ołownicowaty

o cechach ołownicowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


ołownik

afrykańskie pnącze z rodziny ołownicowatych; plumbago


SJP.pl

Ołownik (niem. Launingken, 1938–1945 Sanden) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Budry.

Do sołectwa Ołownik należą: wieś Ołownik oraz osady Ołownik i Pochwałki.

Przysiółkami wsi Ołownik są Rososze (dawniej Ławniki) i Rożny (dawniej PGR Piotrowo).

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie suwalskim.

Wikipedia


ołowski

nazwisko


SJP.pl


ołpa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|opa, oupa, oupik, upa, staraszek, starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.

Wiktionary


ołtarny

przymiotnik

 (1.1) rzad. rel. związany z ołtarzem; będący częścią wyposażenia ołtarza

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ołtarzowy

Wiktionary


ołtarz

1. miejsce składania ofiar religijnych;
2. stół ofiarny przeznaczony do odprawiania mszy w chrześcijaństwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

Wiktionary

Ołtarz (łac. altare, altarium) – znane we wszystkich religiach miejsce składania ofiar.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔwtaʃ, AS: ou̯taš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołtarz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Ara

Wiktionary


ołtarzew

wieś w Polsce


SJP.pl

Ołtarzew – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Ożarów Mazowiecki. Ma status sołectwa.

Wikipedia


ołtarzewski

Ołtarzew (wieś w Polsce)


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Konstanty Ołtarzewski − polski szlachcic, urzędnik staropolski, poseł na Sejm
  • Wojciech Ołtarzewski − polski kick-bokser

Wikipedia


ołtarzowy

przymiotnik

 (1.1) rel. związany z ołtarzem; będący częścią wyposażenia ołtarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołtarz mrz., ołtarzyk mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ołtarny

Wiktionary


ołtarzyk

1. zdrobnienie od: ołtarz;
2. mały ołtarz lub udekorowana figurka;
3. obraz lub rzeźba noszona w czasie procesji; feretron


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: ołtarz

 (1.2) mały ołtarz kościelny

 (1.3) figurka lub obraz w mieszkaniu, udekorowany świecami i/lub kwiatami

 (1.4) obraz, rzeźba noszona w czasie procesji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔwˈtaʒɨk, AS: ou̯tažyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ołtarz m.

 przym. ołtarzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) feretron

Wiktionary


ołupić

dawniej: obłupić


SJP.pl


p

litera polskiego alfabetu oznaczająca spółgłoskę "p"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła dwudziestej drugiej litery polskiego alfabetu;

skrót

 (2.1) = bibl. List świętego Piotra

Wiktionary

P (pe, minuskuła: p) – szesnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta druga litera alfabetu polskiego i oznacza głoskę [p].

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (2.1) 1 P, 2 P, 3 P

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

 (2.1) BibliaPL.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* esperanto: (2.1) Pet

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}

źródła.

== P (język afrykanerski.) ==

ortografie.

 odpowiednik arabski: پ

wymowa.

 IPA|p.

znaczenia.

litera

 (1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ, AS: pe

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

 (2.1) BibliaPL.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* esperanto: (2.1) Pet

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}

źródła.

== P (język afrykanerski.) ==

ortografie.

 odpowiednik arabski: پ

wymowa.

 IPA|p.

znaczenia.

litera

 (1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: p; nazwa litery: pee

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

 (2.1) BibliaPL.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* esperanto: (2.1) Pet

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|P.}}

źródła.

== P (język afrykanerski.) ==

ortografie.

 odpowiednik arabski: پ

wymowa.

 IPA|p.

znaczenia.

litera

 (1.1) P, majuskuła szesnastej litery alfabetu afrykanerskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: p; nazwa litery: pee

Wiktionary


p-ko

skrót

 (1.1) praw. przeciwko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jednocześnie wydaje się celowe to, aby elektroniczne postępowanie upominawcze umożliwiało skierowanie pozwu p-ko podmiotom nie mającym siedziby w Polsce a nadto umożliwienie wyboru waluty pozwu.

Wiktionary


p-kształtny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt litery P

Wiktionary


p-ta

skrót od: poczta (czytany jako cały wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = poczta

Wiktionary


p.

1. skrót od: pan, pani, panna (czytany jako cały odmienny wyraz);
2. skrót od: piętro (czytany jako cały, odmienny wyraz);
3. skrót od: punkt (czytany jako cały, odmienny wyraz);
4. skrót od: patrz (czytany jako cały wyraz); pkt


SJP.pl

skrót

 (1.1) = punkt

 (1.2) = pan

 (1.3) = pani

 (1.4) = panna

 (1.5) = piętro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pkt

Wiktionary


p.-gr.

skrót od: późnogrecki


SJP.pl


p.-łac.

skrót od: późnołaciński


SJP.pl


p.a.

skrót

 (1.1) z powinszowaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ ˈa, AS: pe a

Wiktionary


p.c.

skrót

 (1.1) z pożegnaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿ce

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) p.p.c., t.t.l.

Wiktionary


p.ch.

skrót od: post Christum (po Chrystusie); n.e.


SJP.pl


p.chr.

skrót od: przed Chrystusem; p.n.e.


SJP.pl


p.f.

skrót

 (1.1) dla powinszowania, złożenia gratulacji, życzeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈːf, AS: p•‿ef

Wiktionary


p.f.v.

skrót

 (1.1) na odwiedziny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ːf‿ˈːaw, AS: p•‿e•‿fa

Wiktionary


p.k.s.

[czytaj: pe-ka-ES] skrót od: prawo karne skarbowe; pks


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = praw. prawo karne skarbowe

Wiktionary


p.m.

P.M.;
1. [czytaj: pi-EM] skrót od: post meridiem (po południu), używany w języku angielskim przy oznaczaniu godziny;
2. skrót od: post mortem (po śmierci);
3. skrót od: pro memoria (dla pamięci, na pamiątkę)


SJP.pl

  • PM – kod przypisany Saint-Pierre i Miquelon według standardu ISO 3166-1 alfa-2
  • PM (ang. private message) – prywatna wiadomość, wysyłana w grze, forum lub irc
  • PM – pole minowe
  • PM – punkt medyczny
  • PM – posterunek meteorologiczny
  • PM – radziecki pistolet samopowtarzalny PM (ПМ)
  • PM – angielskie określenie pory doby, z łac. post meridiem – po południu
  • pm – pistolet maszynowy
  • pm – pułk moździerzy
  • pm – piechota morska
  • p.m. (ang. Project Manager) – Menedżer projektu
  • mikroskopijne cząstki pyłu zawieszonego (ang. particulate matter)
  • modulacja fazy (ang. phase modulation)
  • Radio PM

Wikipedia


p.n.e.

skrót od: przed naszą erą (czytany jako całe wyrażenie)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = przed naszą erą

Wiktionary

przed naszą erą (p.n.e.) – wyrażenie i skrót stosowane w języku polskim oznaczające datę przed początkiem „naszej ery” kalendarzowej. Początek „naszej ery” wiązany jest z datą narodzin Jezusa Chrystusa.

Stosowany jest też skrót AC, od łac. ante Christum (lub a.a.C. – anno ante Christum = w roku przed Chrystusem), zaś w języku angielskim stosuje się BC i BCE (ang. Before Christ i Before Common Era). Pod koniec XVIII wieku do nazwania roku przed datą narodzenia Chrystusa stosowano skrót A.Chr.n. (Ante Christum natum).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Syria to jedno z najstarszych państw świata, którego początki sięgają drugiego tysiąclecia p.n.e.

 (1.1) Ten filozof urodził się w piątym roku p.n.e.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pʃɛd‿ˈnaʃɔ̃w̃ ˈɛrɔ̃w̃, AS: pšed‿našõũ̯ erõũ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przed Chr.

Wiktionary


p.o.

[czytaj: pe-O]
1. skrót od: przysposobienie obronne - przygotowanie obywateli na wypadek zagrożeń takich jak klęski żywiołowe, wojna, realizowane głównie wśród młodzieży jako przedmiot lekcyjny; PO;
2. skrót od: pełniący obowiązki


SJP.pl

skrót

 (1.1) = pełniący obowiązki;

Wiktionary

p.o. – skrót używany np. w polityce, biznesie i w wojsku, oznaczający osobę, która zastępuje inną, gdy ta nie może pełnić swoich funkcji (np. w wyniku choroby lub śmierci). Stanowi on skrót słów pełniący obowiązki i pisany jest po nazwisku danej osoby, a przed określeniem funkcji osoby zastępującej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiceprezydent USA George H. W. Bush był p.o. prezydenta w czasie operacji prezydenta Reagana w roku 1985.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ ˈɔ, AS: pe o

Wiktionary


p.o.b.

skrótowiec

 (1.1) ang. Post Office Box → skrzynka pocztowa

Wiktionary


p.p.

skrót od: praemissis praemittendis (z łaciny: powiedziawszy na początku, co powiedzieć należało)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = ekon. stat. punkt procentowy;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) p.p.

źródła.

== p.p. (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego

 (1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) p.p.

źródła.

== p.p. (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego

 (1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) p.p.

źródła.

== p.p. (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = past participle → gram. imiesłów czasu przeszłego

 (1.2) = percentage point → ekon. stat. punkt procentowy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


p.p.c.

skrót

 (1.1) z pożegnaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿pe‿ce

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) p.c., t.t.l.

Wiktionary


p.p.m.

skrót od: poniżej poziomu morza (czytany jako całe wyrażenie)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = pod poziomem morza, poniżej poziomu morza;

Wiktionary

p.p.m. – skrót używany w geografii do określenia terminu pod poziomem morza lub poniżej poziomu morza, czyli poniżej umownej granicy 0 m, na której znajduje się przyjęty poziom morza. Miejsce poniżej poziomu morza nazywa się depresją.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najniższy punkt w Polsce położony jest na wysokości 1,8 m p.p.m., niedaleko miejscowości Raczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt‿pɔˈʑɔ̃mɛ̃m ˈːɔʒa, AS: pot‿poźõmẽ• moža

Wiktionary


p.p.t.

skrót

 (1.1) = pod poziomem terenu;

Wiktionary

Sk

Wikipedia


p.r.

skrót od: poste restante (sposób wysyłania i odbioru przesyłek pocztowych); PR


SJP.pl

skrót

 (1.1) z podziękowaniem

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈːr, AS: p•‿er

Wiktionary


p.r.v.

skrót

 (1.1) na rewizytę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ːr‿ˈfaw, AS: p•‿er‿fa

Wiktionary


p.s.

[czytaj: pe-ES] skrót od: postscriptum - dopisek na końcu listu; PS


SJP.pl


p.s.a.

skrót

 (1.1) praw. = prosta spółka akcyjna

Wiktionary


p.t.

skrót (czytany jako całe wyrażenie) łacińskiego: pleno titulo - pełnym tytułem, z zachowaniem odpowiednich tytułów (formuła grzecznościowa używana w języku pisanym)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = pleno titulo; grzecz. z zachowaniem wszystkich należnych tytułów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Informujemy P.T. klientów, że w dniu dzisiejszym sklep otwarty jest do godziny 14:15.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿te

Wiktionary


p.w.

skrót od: pod wezwaniem (czytany jako całe wyrażenie); pw.


SJP.pl

Zbiór miary zero – zbiór mierzalny rozważanej przestrzeni mierzalnej (X,{\mathfrak {M}}) „nieistotny” z punktu widzenia zadanej na niej miary \mu , tzn. dowolny zbiór A\in {\mathfrak {M}} spełniający \mu (A)=0. Podzbiory zbiorów miary zero nazywa się zaniedbywalnymi (w szczególności każdy zbiór miary zero jest zaniedbywalny); jeśli miara jest zupełna (tj. zbiory zaniedbywalne są mierzalne), to z jej monotoniczności wynika też, że każdy zbiór zaniedbywalny jest miary zero, co oznacza, że wtedy pojęcia te są równoważne.

Wikipedia


p0lka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. pot. pogardliwe określenie kobiety roszczeniowej, której publiczne zachowanie przynosi wstyd

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) P0lka z kochankiem doprowadzili do śmierci 3-latka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polka ż.

Wiktionary


p2p

  • Peer-to-peer – model komunikacji w sieci komputerowej
  • P2P – Fenyloaceton, organiczny związek chemiczny z grupy ketonów
  • p2p – person-to-person – płatności e-mailowe

Wikipedia


pa

poufałe pożegnanie


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. wyraz używany przy pożegnaniu z bliską osobą bądź dzieckiem, a także przez dzieci

Wiktionary

Geografia
  • pā – obronne osiedle lub forteca maoryska na Nowej Zelandii
  • Pensylwania (stan w USA) (PA) – skrót nazwy stanu USA
Jednostki
  • paskal – 1 Pa = 1 N/m² (jednostka ciśnienia)
  • pikoamper, 1 pA = 10-12 A (jednostka natężenia prądu elektrycznego)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) No to pa, muszę już lecieć.

 (1.1) Jestem umówiona do fryzjera. Pa, pa. I pamiętaj, że widzimy się jutro.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pa, AS: pa

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

 jak przygraj, to nie pa

etymologia.

uwagi.

 często używany w formie podwojonej

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bye

* czeski: (1.1) pa

* esperanto: (1.1) ĝis, ĝis la

* nowopruski: (1.1) ērdiw

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|cześć, pa, do widzenia.}}

* ukraiński: (1.1) па, па-па

źródła.

== pa (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-pa.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ojciec

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cześć, na razie, do widzenia

Wiktionary


pa'anga

Paʻanga – jednostka monetarna Tonga od 1967 r. 1 paʻanga = 100 seniti.

Wikipedia


pa'anga

jednostka pieniężna Tonga, państwa w Oceanii (1 pa'anga = 100 seniti)


SJP.pl


pa-pa

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca instrument dęty

Wiktionary


paa

Państwowa Agencja Atomistyki


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Państwowa Agencja Atomistyki

Wiktionary

Paa (Tata) to bollywoodzki dramat rodzinny wyreżyserowany w 2009 roku przez R. Balakrishnana (R. Balki). W rolach głównych ojciec i syn Amitabh Bachchan i Abhishek Bachchan oraz Vidya Balan. To film o mężczyźnie, który skupiony na własnych marzeniach przemiany świata zaparł się ojcostwa. Spotkawszy po latach swego 12-letniego syna powoli dorasta do odpowiedzialności za relacje wobec kobiety i dziecka, którymi nie umiał się zaopiekować przed laty. Film pokazuje też problem dziecka chorego na progerię (przedwczesne starzenie się), manipulacje prasą podczas walki politycznej, jednak w centrum pozostaje dojrzewanie relacji ojcowsko-synowskiej. Kontynuacją dramatu ma być Maa, film podejmujący temat matki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɛ‿a‿ˈː, AS: pe‿•‿a

Wiktionary


paam

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pam, pamm

Wiktionary


paarski

Paary


SJP.pl

Patrz:

Paary

paary

wieś w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim;

Wiktionary

Paary – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Kilka gospodarstw wsi leży w woj. podkarpackim.

Wieś jest sołectwem w gminie Susiec. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 550 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkał w Paarach — wsi oddalonej od Maził o milę. Kierowniczce wydało się nieprawdopodobne, by nauczyciel chciał chodzić sześć kilometrów w jedną i tyleż w drugą stronę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paarski

Wiktionary


pab

rzadko: bar, w którym podaje się głównie piwo i zakąski; pub


SJP.pl


pabialgina

preparat o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym; cibalgin; cibalgina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. farm. polski preparat przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i uspokajający, produkowany jako jasnożółty proszek, tabletki i czopki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwa handlowa: Pabialgin (Pabialgin neo, Pabialgin P)

Wiktionary


pabiamid

biały, krystaliczny proszek bez zapachu, najprostszy lek z grupy sulfamidów; sulfanilamid


SJP.pl

Sulfanilamid (łac. sulfanilamidum) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu p-aminobenzenosulfonowego, najprostszy sulfonamid stosowany jako lek bakteriostatyczny.

Po podaniu doustnym łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, przenikając do tkanek i płynu mózgowo-rdzeniowego. Dawniej stosowany doustnie; jednak od połowy lat 70. XX w. jego stosowanie wewnętrzne w lecznictwie zostało zarzucone całkowicie. Związek wykazuje działanie bakteriostatyczne w stosunku do różnych bakterii, głównie gronkowców i paciorkowców. Mechanizm działania bakteriostatycznego uwarunkowany jest położeniem grupy aminowej w stosunku do grupy sulfamoilowej w pozycji para. Wynika z tego podobieństwo strukturalne kwasu p-aminobenzoesowego. Dochodzi do wypierania tego kwasu ze związków wewnątrzkomórkowych. Powstają obce dla komórki substancje, uniemożliwiające tworzenie się, niezbędnego do życia komórki bakteryjnej kwasu foliowego.

Wikipedia


pabian

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|m.

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. D. od Pabiana

Wiktionary

Fabian – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „należący do Fabiusza” (mężczyzny z rodu Fabiuszów). Nazwa rodowa Fabiuszy wywodzi się zaś od łac. faba (bób) i pierwotnie oznaczała osobę zajmującą się uprawą bobu. Chrześcijańskim patronem tego imienia jest św. Fabian, papież.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Są Pabiany i nie ma Pabian.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabiana ż.

Wiktionary


pabiana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|ż.

forma rzeczownika.

 (2.1) lp. D. od Pabian

 (2.2) lp. B. od Pabian

Wiktionary

Fabiana (również Pabiana) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów. Żeński odpowiednik męskiego imienia Fabian.

Imię rzadkie w Polsce. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 140 kobiet o imieniu Fabiana nadanym jako imię pierwsze oraz 62 kobiety noszące imię Fabiana jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Jest Pabian i nie ma Pabiana.

 (2.2) Widzę Pabiana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabian mos.

Wiktionary


pabianek

zdrobnienie od: Pabiana (imię żeńskie)


SJP.pl


pabianice

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie łódzkim;

Wiktionary

Pabianice – miasto w województwie łódzkim, siedziba powiatu pabianickiego. Drugie co do liczby mieszkańców miasto aglomeracji łódzkiej. Pabianice należą do Związku Miast Polskich. Pod względem powierzchni miasto znajduje się na 10. pozycji w województwie łódzkim, a 150. w Polsce. Były miastem duchownym kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie szadkowskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. Patronem miasta jest św. Maksymilian Maria Kolbe.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pabianiczanin m., pabianiczanka ż.

 przym. pabianicki, podpabianicki

Wiktionary


pabianicki

przymiotnik od: Pabianice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Pabianice

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpabʲjä̃ˈɲit͡sʲci, AS: pabʹi ̯ä̃ńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabianice nmos., pabianiczanin mos., pabianiczanka ż.

Wiktionary


pabianiczanin

mieszkaniec Pabianic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pabianic

 (1.2) osoba pochodząca z Pabianic, urodzona w Pabianicach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sonda uliczna: Czy pabianiczanie znają tabliczkę mnożenia?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabianice nmos.

:: fż. pabianiczanka ż.

 przym. pabianicki

Wiktionary


pabianiczanka

mieszkanka Pabianic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pabianic

 (1.2) kobieta pochodząca z Pabianic, urodzona w Pabianicach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabianice nmos.

:: fm. pabianiczanin m.

 przym. pabianicki

Wiktionary


pabianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabiany lub z nią związany


SJP.pl


pabianka

zdrobnienie od: Pabiana (imię żeńskie)


SJP.pl

Pabianka – struga lewy dopływ Dobrzynki o długości 9,21 km i szerokości do 2 m.

Płynie na Wyżynie Łódzkiej, przepływa przez Pabianice. Bierze swój początek jako rów melioracyjny. Duży dopływ wody jest w okolicach ul. Potokowej, gdzie woda wypływa z rury odprowadzającej zanieczyszczoną wodę z dużą ilością żelaza – woda ta powstaje w procesie odżelaziania wody pitnej w pobliskim zakładzie ujęcia wody. Do lat osiemdziesiątych XX wieku źródło Pabianki znajdowało się między Pawlikowicami a Dąbrową, od lat dziewięćdziesiątych XX wieku jest wyschnięte. W centrum miasta uchodzi do Dobrzynki.

Wikipedia


pabiankowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabianka lub z nim związany


SJP.pl


pabianostwo

Pabian z żoną; Pabianowie


SJP.pl


pabianowie

imię męskie


SJP.pl


pabianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pabiana lub z nim związany


SJP.pl


pabich

nazwisko


SJP.pl


pabisiak

nazwisko


SJP.pl


pabjańczyk

nazwisko


SJP.pl


pablo

obce imię męskie


SJP.pl

Pablo – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Lake.

Wikipedia


pabst

  • Friedrich Pabst (?–1943)– inżynier, architekt, twórca planu Pabsta (plan urbanistyczny dla Warszawy w czasie II wojny światowej)
  • Friedrich Pabst – właściciel gruntów, polityk (członek niemieckiego Reichstagu)
  • Waldemar Pabst (1880–1970) – niemiecki wojskowy
  • Georg Wilhelm Pabst (1885–1967) – austriacki reżyser

Wikipedia


pac

1. regionalnie: wielki szczur
2. w Polsce międzywojennej: pułk artylerii ciężkiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gwara. droga

 (1.2) daw. gwara. pielgrzymka, wędrówka do miejsc świętych

Wiktionary

Osoby:

  • Erin Pac – amerykańska bobsleistka
  • Jan Pac
  • Jerzy Pac – litewski wojewoda
  • Józef Piotr Pac – litewski generał
  • Kazimierz Michał Pac – litewski pisarz
  • Krzysztof Zygmunt Pac – litewski kanclerz
  • Ludwik Michał Pac – litewski generał
  • Michał Pac
  • Mikołaj Pac
  • Piotr Pac – litewski podskarbi
  • Piotr Michał Pac – litewski starosta
  • Stanisław Pac – litewski podstoli
  • Stefan Pac – litewski podkanclerzy
  • Adrian Neville – brytyjski wrestler

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pątnik mos., pątniczka ż.

Wiktionary


paca

w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie w kształcie gładkiej deseczki z uchwytem, służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; packa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. bud. narzędzie murarskie w formie krótkiej deski z rękojeścią do wyrównywania zaprawy na murze

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: pac

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp. ter. od: pacać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Murarz przy pomocy pacy wygładza tynk na ścianie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacanie n., pacnięcie n.

:: zdrobn. packa ż.

 czas. pacać ndk., pacnąć dk.

 wykrz. pac

Wiktionary


pacać

potocznie, rzadko: uderzać, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. pacnąć)

 (1.1) niedokonany od|pacnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpat͡sat͡ɕ, AS: pacać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pac mzw./mrz., pacnięcie n., pacanie n., packa ż.

 czas. pacnąć dk.

 wykrz. pac

Wiktionary


pacak

nazwisko


SJP.pl


pacan

pogardliwie o osobie głupiej, nieinteligentnej, naiwnej lub niemającej szerszych horyzontów myślowych, zainteresowań; dureń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. głupiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co się gapisz, pacanie?!

Wiktionary


pacanek

zdrobnienie od: pacan, mające jednocześnie charakter pobłażania


SJP.pl


pacanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uderzanie packą

forma rzeczownika.

 (2.1) Ms. lp.; W. lp. od: pacan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozległo się Andrzejowie pacanie za muchami po stole.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pac mzw./mrz., paca ż., packa ż., pacnięcie n.

 czas. pacać ndk., pacnąć dk.

 wykrz. pac

Wiktionary


pacanów

pogardliwie o osobie głupiej, nieinteligentnej, naiwnej lub niemającej szerszych horyzontów myślowych, zainteresowań; dureń


SJP.pl

Pacanów – miasto w południowej Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Pacanów

Siedziba tejże gminy. Stanowi ważny ośrodek usługowy dla rolnictwa. Leży przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 73 (Wiśniówka – Jasło) i drogi krajowej nr 79 (Warszawa – Bytom).

Wikipedia


pacanowianin

mieszkaniec Pacanowa (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


pacanowianka

mieszkanka Pacanowa (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


pacanowski

przymiotnik od: Pacanów


SJP.pl


pacato

określenie wykonawcze: łagodnie, spokojnie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) muz. spokojnie, łagodnie

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|włoski.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pacato (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) pokojowy

 (1.2) cichy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|włoski.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pacato (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) pokojowy

 (1.2) cichy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pace

za pozwoleniem, z całym szacunkiem (dla opinii dopiero co wygłoszonej) - zapowiedź wyrażenia zastrzeżeń lub opinii negatywnej


SJP.pl

Osoby o nazwisku Pace:

  • Kate Pace – kanadyjska narciarka
  • José Carlos Pace – kierowca formuły 1

Miejscowości w Polsce:

  • Pace – wieś położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk

Wikipedia


pacek

1. przyrząd do zabijania much
2. w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; paca


SJP.pl

Osoby noszące to nazwisko:

  • Bogusław Pacek – gen. dyw. Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej
  • Grzegorz Pacek – reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych
  • Jerzy Pacek – Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Sławomir Pacek – aktor filmowy
  • Stefan Pacek – polski felietonista i autor aforyzmów
  • Stanisława Pacek – Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Wiesław Pacek – Sprawiedliwy wśród Narodów Świata

Wikipedia


pacemaker

[czytaj: pejsmejker] zawodnik dyktujący szybkie tempo w pierwszej części biegu na dystans


SJP.pl


pacemakerka

pacemaker [czytaj: pejsmejkerka]


SJP.pl


pacewicz

nazwisko


SJP.pl


pach

wykrzyknik, często powtarzany, naśladujący odgłos wybuchu lub stukotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. woń zwierzęcia, którą wyczuł pies myśliwski

 (1.2) gwara. węch u psów

Wiktionary

Pach – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Amelinie.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. pąchać ndk., pąszyć ndk.

Wiktionary


pacha

1. wgłębienie między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej, występujące u ludzi i niektórych ssaków;
2.
a) otwór na ramię w ubraniu;
b) część ubrania znajdująca się w miejscu pachy anatomicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. wgłębienie pod stawem ramiennym;

 (1.2) kraw. wcięcie w górnej części garderoby na wszycie rękawa

Wiktionary

Dół pachowy (łac. fossa axillaris) – przestrzeń, która oddziela klatkę piersiową od ramienia. Powiększa się podczas unoszenia kończyny górnej, największa jest zaś przy odwiedzonym ramieniu pod kątem 45 stopni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał łaskotki pod pachami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaxa, AS: paχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachwina ż., paszka ż.

 przym. pachowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dół pachowy

Wiktionary


pachamama

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rel. andyjska i inkaska bogini utożsamiana z ziemią i przyrodą;

Wiktionary

Pachamama lub Mama Pacha (kecz. Matka Ziemia) – inkaska bogini ziemi, zapewniająca żyzność pól i płodność, wyobrażana pod postacią smoczycy, opiekunka siewu i żniw, odpowiedzialna za trzęsienia ziemi. Pachamama uznawana jest za małżonkę boga stwórcy Pacha Kamaqa, a w innej wersji mitu – boga słońca Inti. Za święte zwierzę bogini Pachamamy uznaje się lamę. Podczas chrystianizacji Peru przez Hiszpanów, Pachamama identyfikowana była z Maryją. W ramach kultu Pachamamy składano ofiary z dzieci.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|qu|Pachamama.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pachamama

* francuski: (1.1) Pachamama ż.

* hiszpański: (1.1) Pachamama ż.

* keczua: (1.1) Pachamama

* niemiecki: (1.1) Pachamama ż.

źródła.

== Pachamama (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) rel. Pachamama

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|qu|Pachamama.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pachamama

* francuski: (1.1) Pachamama ż.

* hiszpański: (1.1) Pachamama ż.

* keczua: (1.1) Pachamama

* niemiecki: (1.1) Pachamama ż.

źródła.

== Pachamama (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) rel. Pachamama

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pacharzina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pęcherz

Wiktionary


pachciarka

dawne określenie na kobietę dzierżawiącą od kogoś całe gospodarstwo rolne lub jego część


SJP.pl


pachciarski

przymiotnik od: pachciarz; dotyczący pachciarza lub powiązany w jakiś sposób z pachciarzem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. odnoszący się do pachciarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.

 czas. pachtować ndk.

 przym. pachtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzierżawczy

Wiktionary


pachciarstwo

dawniej: proces dzierżawienia od kogoś całego gospodarstwa rolnego lub jego części


SJP.pl


pachciarz

dawniej: osoba dzierżawiąca od kogoś gospodę, trzodę itp.; arendarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba trzymająca coś w pachcie, dzierżawie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacht mrz.

 czas. pachtować ndk.

 przym. pachciarski, pachtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzierżawca

Wiktionary


pachelbel

nazwisko


SJP.pl

Pachelbel:

  • Johann Pachelbel
  • (4972) Pachelbel (1989 UE7), planetoida

Wikipedia


pachinko

Pachinko (jap. パチンコ) – japońska gra automatowa, przypominająca połączenie bilardu i pinballa, ale pozbawiona „łapek” (ang. flippers).

Wikipedia


pachira

tropikalne drzewo afrykańskie z rodziny ślazowatych, np. baobab, durian


SJP.pl


pachla

nazwisko


SJP.pl


pachnąć

wydzielać woń, zapach, który jest zwykle przyjemny, być pełnym przyjemnego zapachu; pachnieć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) książk. wydzielać jakiś zapach, zwykle przyjemny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pokoju pachnęło miętą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: paχnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 ims. pachnący

 rzecz. pachnidło n., pachnięcie n.

 przym. pachnący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. pachnieć.

Wiktionary


pachnący

pełen aromatu, wydzielający przyjemny zapach; aromatyczny, wonny


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: pachnąć, pachnieć

przymiotnik

 (2.1) taki, który wydziela łatwo wyczuwalny zapach, najczęściej przyjemny

 (2.2) bot. człon nazwy roślin charakteryzujących się intensywnym zapachem

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Róże są bardziej pachnące od fiołków.

 (2.1) Ludzie pachnący prażonym bobem, który nosili w zanadrzu, a przy tym wiecznie schrypnięci i spotnieli od gry w morę po rogach ulic i perystylach, nie zasługiwali w jego oczach na miano ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paxˈnɔ̃nt͡sɨ, AS: paχnõncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachnidło n.

 czas. pachnąć, pachnieć

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1-2) wonny

Wiktionary


pachniak

nazwisko


SJP.pl


pachniarz

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. nos

Wiktionary


pachnica

pachnica dębowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych; pachnica próchniczka


SJP.pl


pachnidło

perfumy, pachnący kosmetyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. olejek lub perfumy

Wiktionary

Pachnidło: Historia pewnego mordercy (niem. Das Parfum. Die Geschichte eines Mörders) – powieść niemieckiego pisarza Patricka Süskinda, wydana w 1985 roku. Jej bohater, Jan Baptysta Grenouille, nieślubny syn paryskiej handlarki rybami, obdarzony jest nieprawdopodobnym węchem – postrzega świat wyłącznie przez pryzmat tego zmysłu. Początkowo pomocnik garbarza, potem czeladnik perfumiarski, na skutek obsesyjnej pogoni za idealnym zapachem popełnia szereg morderstw.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paxʲˈɲidwɔ, AS: paχʹńidu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pachnieć, pachnąć

 rzecz. zapach

 ims. pachnący

 przym. pachnący

Wiktionary


pachnieć

wydzielać woń, zapach, który jest zwykle przyjemny, być pełnym przyjemnego zapachu; pachnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wydzielać jakiś zapach, zwykle przyjemny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowe mydło pięknie pachnie i ma fantastyczny kolor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaxʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: paχʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachnidło n., zapach m., pachnięcie n., pachnienie n.

 czas. zapachnieć dk.

 przym. pachnący, zapachowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pachnąć, wonieć

Wiktionary


pachnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pachnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pachnąć, pachnieć

Wiktionary


pachnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pachnieć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pachnieć

Wiktionary


pachnik

północnoeuropejski leśny owad z rodziny żukowatych z podrzędu chrząszczy wielożernych, zamieszkujący gnijące pnie drzew, głównie dębów i wierzb; pachnica


SJP.pl


pachnolit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z gromady halogenków, jednowodny heksafluoroglinian sodowo-wapniowy;

Wiktionary

Pachnolit – minerał z gromady halogenków, jednowodny heksafluoroglinian sodowo-wapniowy.

Jest produktem rozpadu kryolitu.

Kruche, cienkie kryształy niemal zawsze w formie pseudorombowych zbliźniaczeń, również w formie skupień drobnoziarnistych i gruboziarnistych, zbite masy, nacieki.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pachnolitowy

Wiktionary


pachnotka

gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny jasnotowatych, hodowany w krajach azjatyckich dla owoców, z których następnie otrzymuje się olej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny jasnotowatych

Wiktionary

Pachnotka bazyliowata, p. krzewiasta, p. zwyczajna (Perilla frutescens (L.) Britton) – gatunek roślin z rodziny jasnotowatych, reprezentant monotypowego rodzaju pachnotka Perilla. Współcześnie gatunek rozpowszechniony jest w Azji na obszarze od Himalajów po Japonię, ale pochodzi prawdopodobnie z cienistych siedlisk leśnych u podnóża Himalajów rozciągających się od Pakistanu na wschód. Roślina rozprzestrzeniana jest jako uprawna, popularna zwłaszcza w Azji Wschodniej, Europie południowo-wschodniej i na południu USA. Jako dziczejący gatunek introdukowany występuje m.in. na Ukrainie.

Wikipedia


pachocki

nazwisko


SJP.pl


pacholak

nazwisko


SJP.pl


pacholątko

mały chłopiec nieumiejący jeszcze mówić, niemowlę; pacholęctwo


SJP.pl


pacholczak

nazwisko


SJP.pl


pacholczyk

nazwisko


SJP.pl


pacholę

1. dawne określenie na chłopca, wyrostka;
2. dawne określenie na chłopca do posług służącego we dworze szlacheckim lub w mniejszych, zamożnych gospodarstwach; giermek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. chłopiec

 (1.2) giermek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na co będą potrzebne – pytało pacholę — / Trójkąty, czworoboki, koła, parabole?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈxɔlɛ, AS: paχole

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacholęctwo n.

 przym. pacholęcy

Wiktionary


pacholec

nazwisko


SJP.pl


pacholęctwo

mały chłopiec nieumiejący jeszcze mówić, niemowlę; pacholątko


SJP.pl


pacholęcy

taki, który jest właściwy pacholęciu, należy do pacholęcia lub taki, do którego należą pacholęta; chłopięcy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy pacholęciu, należący do pacholęcia

 (1.2) złożony z pacholąt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacholę n., pacholęctwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chłopięcy, szczenięcy

Wiktionary


pacholica

dawniej: dziewczyna do posług; sługa, służąca, dziewka, gosposia


SJP.pl


pacholik

zdrobnienie od: pachoł - słupek pełniący rolę ostrzegawczą i ochronną, stawiany na jezdniach lub torowiskach w konkretnym celu


SJP.pl


pacholski

nazwisko


SJP.pl


pachomiusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.

Wiktionary

  • Pachomiusz Starszy – egipski mnich, twórca pierwszej reguły zakonnej
  • Pachomiusz Młodszy – bohater legendarnego żywota
  • Pachomiusz I - patriarcha Konstantynopola
  • Pachomiusz II - patriarcha Konstantynopola
  • Pachomiusz - imię męskie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zasady życia mnichów zostały przez Pachomiusza skodyfikowane, przyjmując postać reguły.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Pachomiuszowy

Wiktionary


pachomiuszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Pachomiusza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozmiłował się w Pachomiuszowym sposobie życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pachomiusz mos., Pachomiuszek mos.

Wiktionary


pachowicz

nazwisko


SJP.pl


pachówka

szarobrunatny gatunek owada zaliczany do rodziny zwójkowatych, zamieszkujący tereny krajów euroazjatyckich i północnoamerykańskich


SJP.pl


pachowski

nazwisko


SJP.pl


pachowy

przymiotnik od: pacha; powiązany, należący do pachy anatomicznej lub jej okolic


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pachą, dotyczący pachy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacha ż.

Wiktionary


pachoł

słupek na pokładzie statku lub nabrzeżu, na który zakłada się cumy; poler


SJP.pl

Pachoł, Pachola (słow. Pachoľa) – znajdujący się w grani głównej Tatr Zachodnich szczyt o wysokości 2166 m n.p.m. Położony jest w tej grani pomiędzy Banówką (2178 m), od której oddziela go Banikowska Przełęcz (2043 m), a Spaloną Kopą (2087 m), od której oddziela go niewielka Spalona Przełęcz (2046 m). Wznosi się ponad dziką, wypełnioną rumowiskiem skalnym Doliną Spaloną, doliną Parzychwost i polodowcowym kotłem Głęboki Worek w Dolinie Głębokiej. Na Pachole następuje załamanie grani głównej, zmienia ona tu kierunek z południowego wschodu na północny wschód. Pachoł jest też zwornikiem. W zachodnim kierunku odchodzi od niego krótka grańka, zakończona kulminacją Płaczliwego rozgałęziającą się na dwie odnogi: południowo-zachodnią Zawraty i zachodnią z lekkim odchyleniem na południe. Pomiędzy nimi znajduje się Głęboki Żleb.

Wikipedia


pachołek

człowiek pełniący jakieś posługi u kogoś lub pomocnik, który służy w magistracie, sądzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek pełniący służbę

 (1.2) pogard. człowiek zachowujący się jak sługa

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) słupek służący do obkładania cum i szpringów

 (2.2) słupek ostrzegawczy stojący przy drodze

Wiktionary

  • pachołek – sługa, pomocnik
  • pachołek – element służący do obkładania cum i szpringów.
  • pachołek drogowy
  • Wzgórze Pachołek w Gdańsku, w dzielnicy Oliwa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pachołcy jechali za swoim panem.

 (2.1) Marynarz zdjął cumy z pachołków.

 (2.2) Wzdłuż zakrętu ustawiono kilka pachołków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈxɔwɛk, AS: paχou̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachoł m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pachoł, sługa, reg. śl. rubinek.

 (1.2) sługus, lokaj

 (2.1) pachoł, poler, knecht

Wiktionary


pacht

dawniej:
1. najem, dzierżawa; arenda;
2. opłata za dzierżawę; arenda;
3. to, co dzierżawca osiąga z najmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. dzierżawa, arenda

 (1.2) dzierżawne, czynsz

Wiktionary

Pacht – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Kawęczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Podczas II wojny światowej, w latach 1941–1942 kolonia była częścią getta wiejskiego Czachulec.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paxt, AS: paχt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachciarz m.

 przym. pachciarski, pachtowy

 czas. pachtować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzierżawa; przest. arenda

 (1.2) dzierżawne

Wiktionary


pachta

1. w gwarze młodzieżowej: kradzież owoców lub warzyw z działek i ogrodów;
2. dawniej:
a) najem, dzierżawa; arenda, pacht;
b) opłata za dzierżawę; arenda, pacht


SJP.pl


pachtować

dawniej: mieć coś w pachcie, dzierżawie; dzierżawić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. mieć w pachcie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.

 przym. pachciarski, pachtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzierżawić

Wiktionary


pachtowy

przymiotnik od: pacht; taki, który dotyczy, odnosi się do pachtu, dzierżawy; dzierżawny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. związany z pachtem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachciarz mos., pacht mrz.

 czas. pachtować ndk.

 przym. pachciarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzierżawny

Wiktionary


pachucki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Krzysztof Pachucki – polski fizyk teoretyczny
  • Leon Pachucki – polski wojskowy
  • Marcin Pachucki – polski prawnik, ekonomista i urzędnik

Wikipedia


pachulski

nazwisko


SJP.pl


pachuta

nazwisko


SJP.pl

Pachuta – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Clarke.

Wikipedia


pachwina

1. miejsce znajdujące się między dolną, boczną częścią brzucha a wewnętrzną powierzchnią górnej części uda;
2. część liścia znajdująca się między górną stroną nasady tego liścia a jego łodygą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. zagłębienie między dolną (u człowieka) lub tylną (u zwierząt) boczną częścią podbrzusza a wewnętrzną powierzchnią górnej części uda

 (1.2) bot. miejsce między górną stroną nasady liścia a łodygą

 (1.3) spoż. mięso wieprzowe z pachwiny (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy zauważyłeś kiedykolwiek przedtem jakiś guz w pachwinie?

 (1.2) Kwiatostany wyrastają w pachwinach liści szczytowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paxˈfʲĩna, AS: paχfʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacha ż.

 przym. pachwinowy

Wiktionary


pachwinowy

przymiotnik od: pachwina; związany z pachwiną, umiejscowiony w pachwinie lub w okolicach pachwiny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pachwiną, dotyczący pachwiny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponadto u roztoczy udział w osmoregulacji biorą organy pachwinowe i papille genitalne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pachwina ż.

Wiktionary


pachycefalozaur

rodzaj dinozaura żyjącego w późnej kredzie


SJP.pl

Pachycefalozaur (Pachycephalosaurus, ze starożytnej greki "grubogłowy jaszczur", od pachy – "gruby", cephale – "głowa" i sauros – "jaszczur") – rodzaj grubogłowego dinozaura żyjącego w późnej kredzie (dokładniej mastrycht) w dzisiejszej Ameryce Północnej. Jego pozostałości znaleziono w Montanie, Dakocie Południowej i Wyoming. Rodzaj obejmuje jeden gatunek, P. wyomingensis. Należał on do ostatnich nieptasich dinozaurów sprzed wymierania kredowego. Zsynonimizowano z nim inny rodzaj z zachodniej Ameryki Północnej zwany wcześniej Tylosteus.

Wikipedia


pachycefalozaury

infrarząd roślinożernych dinozaurów ptasiomiednicznych z podrzędu marginocefali


SJP.pl

Pachycefalozaury (Pachycephalosauria) – infrarząd dwunożnych, roślinożernych dinozaurów ptasiomiednicznych z podrzędu marginocefali. Pachycefalozaury miały szeroki zakres występowania geograficznego i były mocno zróżnicowane.

Wikipedia


pachydermia

zgrubienie skóry wynikające z przyrostu tkanki łącznej oraz z brodawkowatego rozrostu naskórka, uznawane za stan przedrakowy


SJP.pl

Pachydermia, inaczej skórzastość (łac. pachydermia laryngis) – termin opisujący odpowiednik rogowacenia białego błon śluzowych (leukoplakia) z lokalizacją w krtani.

Pachydermia uznawana jest za stan przedrakowy.

Wikipedia


pachyzaur

rodzaj dinozaura z grupy prozauropodów; plateozaur


SJP.pl


pacia

gęsta substancja powstała wskutek rozrobienia ciała stałego w płynie; paćka, papka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. paćka.

Wiktionary


paciać

potocznie: grzebać w czymś miękkim lub mokrym


SJP.pl


paciaja

substancja o gęstej konsystencji powstała po rozrobieniu jakiegoś ciała stałego w cieczy; paćka, pacia, papka


SJP.pl


pacianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paciać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paciać ndk.

Wiktionary


paciepnica

paciepnica ziemniaczana - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


SJP.pl


pacierz

1. modlitwa poranna lub wieczorna
2. dawniej: kręgosłup, krzyż
3. dawna ludowa miara czasu, oznaczająca czas potrzebny na odmówienie modlitwy "ojcze nasz" (ok. 25 sekund)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. zbiór modlitw chrześcijańskich;

 (1.2) rel. Modlitwa Pańska (Ojcze nasz)

 (1.3) pot. modlitwa (chrześcijańska)

 (1.4) daw. kręgosłup

 (1.5) pot. miara czasu równa około 25 sekundom

Wiktionary

Pacierz – zbiór modlitw obejmujący zwykle:

  • Modlitwę Pańską (Ojcze Nasz),
  • Pozdrowienie anielskie (Zdrowaś Maryjo),
  • Skład apostolski (Wierzę w Boga),
  • Dziesięć przykazań,
  • Dwa przykazania miłości,
  • modlitwę do Anioła Stróża (Aniele Boży),
  • inne modlitwy, zależnie od stopnia rozbudowania pacierza.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpat͡ɕɛʃ, AS: paćeš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paciorki nmos., pacierzówka ż., zdrobn. paciorek

 przym. pacierzowy, paciorkowcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) modlitwa

 (1.4) kręgosłup

Wiktionary


pacierzów

wieś położona w województwie śląskim


SJP.pl

Pacierzów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.

W latach 1954-1957 wieś była siedzibą władz gromady Pacierzów, po jej zniesieniu w gromadzie Kłomnice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


pacierzówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wiośl. przest. łódź mająca za osnowę jeden pacierz (deskę)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kajak wyeliminował wiosłowe pacierzówki i płaskodenki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpat͡ɕɛˈʒufka, AS: paćežufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacierz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilówka

Wiktionary


pacierzowy

pacierz


SJP.pl

Patrz:

pacierz

pacifica

[czytaj: paSYfika lub paS-Ifika]
1. samochód typu Chrysler Pacifica;
2. rzadko: gitara elektryczna typu Yamaha Pacifica


SJP.pl

  • AMD-V – technologia wprowadzona w procesorach firmy AMD, wspomagająca sprzętowo zarządzanie zasobami maszyn wirtualnych
  • Chrysler Pacifica – samochód osobowy
  • Pacifica – miasto w Stanach Zjednoczonych w Kalifornii

Wikipedia


pacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pat m.

Wiktionary


paciorecznik

bylina z rodziny paciorecznikowatych; kanna


SJP.pl

Wikipedia


paciorecznikowate

o cechach paciorecznikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Wikipedia


paciorecznikowaty

o cechach paciorecznikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


paciorek

1. zdrobnienie od: pacierz;
2. kuleczka lub kostka z otworem na nić; koral, koralik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pacierz, wieczorna modlitwa dziecięca

 (1.2) pojedynczy mały koralik nanizany na nitkę lub sznurek, np. w różańcu

 (1.3) daw. w liczbie mnogiej jako synonim różańca czy koronki

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Paciorek

  • Antoni Paciorek – polski duchowny katolicki, biblista i tłumacz
  • Barbara Paciorek-Paleta – polska malarka
  • Franciszek Paciorek – polski duchowny katolicki
  • Jaromír Paciorek – czeski piłkarz
  • Stanisław Paciorek – polski malarz i scenograf teatralny
  • Karol Paciorek – polski youtuber

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bartusiu, zmówiłeś już paciorek?

 (1.2) Pustelnik robił różańce z paciorków, które przywozili mu ludzie ze wsi.

 (1.3) U pasa ojca Jozafata dyndały franciszkańskie paciorki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacierz m., paciorkowiec m., paciorki nmos.

 przym. paciorkowy, paciorkowcowy

Wiktionary


paciorki

sznurek z nanizanymi kuleczkami; korale


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) stpol. różaniec

 (1.2) nitka z nawleczonymi koralikami

forma rzeczownika.

 (2.1) M., D. i W. lm. od: paciorek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wymówżesz wreszcie te paciorki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈt͡ɕɔrʲci, AS: paćorʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacierz m., paciorek m., paciorkowiec m.

 przym. pacierzowy, paciorkowy

Wiktionary


paciorkiewicz

nazwisko


SJP.pl


paciorkowaty

podobny do paciorka, niewielkiej kulki wykonanej z drewna lub z innego materiału, posiadającej otwory na nić lub taki, który przypomina sznur tych kulek; paciorkowy


SJP.pl


paciorkowcowy

wywołany, spowodowany przez działanie paciorkowców lub w jakiś inny sposób powiązany z paciorkowcami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. związany z paciorkowcem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paciorek m., paciorkowiec m., pacierz m.

Wiktionary


paciorkowiec

1. bakteria chorobotwórcza; streptokok;
2. paciorkowiec zapalenia płuc - bakteria wywołująca m.in. zapalenie płuc, opon mózgowych i opłucnej; pneumokok;
3. rodzaj krzaczkowatego glona; Cystoseira


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) biol. bakteria, która układa się w pary lub łańcuszki

Wiktionary

Paciorkowce, streptokoki (łac. Streptococcus – nazwa pochodząca od greckiego "streptos" oznaczającego coś łatwo wyginającego się) – rodzaj kulistych bakterii Gram dodatnich, tlenowych lub względnie beztlenowych. Ich podziały zachodzą wzdłuż jednej osi i dlatego rosną one w łańcuchu lub parach.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. paciorkowcowy

 rzecz. paciorek mrz., paciorki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) streptokok

Wiktionary


paciorkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jacek Paciorkowski – polski inżynier, prezydent Częstochowy
  • Jerzy Paciorkowski – polski prawnik i działacz państwowy
  • Konrad Paciorkowski – polski piłkarz

Wikipedia


paciorkowy

podobny do paciorka, niewielkiej kulki wykonanej z drewna lub z innego materiału, posiadającej otwory na nić lub taki, który przypomina sznur tych kulek; paciorkowaty


SJP.pl


paciornica

szarobeżowy owad z rzędu muchówek zaliczany do rodziny pryszczarkowatych


SJP.pl

  • paciornica (Monilinia) – rodzaj grzybów
  • paciornica (Contarinia) – rodzaj owadów

Wikipedia


paciuk

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. kresy. reg. wileński szczur

 (1.2) roln. kresy. lwów. świnia

 (1.3) roln. reg. warchlak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy twoim śmietniku paciuki badziają się.

Wiktionary


paciuszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


paciyrz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kręgosłup

Wiktionary


pacjencja

dawniej: cierpliwość


SJP.pl


pacjencki

pacjent


SJP.pl

Patrz:

pacjent

pacjent

1. chora osoba zwracająca się o poradę do lekarza, będąca pod opieką lekarza;
2. środowiskowo: pacjent zero - pierwszy nosiciel choroby zakaźnej zidentyfikowany na początku epidemii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej;

Wiktionary

Pacjent – osoba korzystająca ze świadczeń opieki zdrowotnej, niezależnie od tego, czy jest zdrowa, czy chora (definicja Światowej Organizacji Zdrowia).Inna definicja za pacjenta uznaje:

  • osobę otrzymującą opiekę medyczną
  • klienta lekarza, dentysty itd.

niezależnie, czy jest zdrowy, czy chory.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pacjentom z zakażeniami bakteryjnymi nie wolno opuszczać piętra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpat͡sʲjɛ̃nt, AS: pacʹi ̯ẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. pacjentka ż.

 przym. pacjencki

Wiktionary


pacjentka

chora kobieta zwracająca się o poradę do lekarza, będąca pod opieką lekarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pozostająca pod opieką lekarską lub zwracająca się do lekarza o poradę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lekarz stwierdził, że pacjentka powinna zostać poddana zabiegowi abrazji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈt͡sʲjɛ̃ntka, AS: pacʹi ̯ntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacjencja ż.

:: fm. pacjent m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chora

Wiktionary


pacjentorok

środowiskowo: jednostka obliczeniowa równa jednemu rokowi leczenia pacjenta, używana w badaniach klinicznych


SJP.pl


packa

1. przyrząd do zabijania much
2. w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; paca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyrząd do zabijania much

 (1.2) rzem. bud. narzędzie do nakładania zaprawy na ścianę

 (1.3) sport. prymitywna drewniana rakieta do nauki gry w tenisa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Celina zrzuciła packą na muchy babciną filiżankę.

 (1.2) Pan Janek zaczął packą wygładzać świeży tynk na ścianie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpat͡ska, AS: packa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pac mzw./mrz., paca ż., pacanie n., pacnięcie n.

 czas. pacać ndk., pacnąć dk.

 wykrz. pac

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klapka, łapka

 (1.2) paca

Wiktionary


paćkać

brudzić, rozmazywać, rozcierać na czymś substancję o gęstej konsystencji


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) pot. brudzić, maczać w lepkiej i gęstej substancji

 (1.2) pot. źle, niechlujnie malować

czasownik zwrotny niedokonany paćkać się

 (2.1) pot. brudzić, maczać siebie w lepkiej i gęstej substancji

 (2.2) pot. brudzić, maczać siebie nawzajem w lepkiej i gęstej substancji

 (2.3) pot. bawić się w lepkiej i gęstej substancji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szelmy, chcą mnie do ruiny doprowadzić tą swoją pomadą! […] Odkąd bawimy tutaj, spotrzebowały tłuszczu co najmniej z dwunastu świń […] Potrzebne doprawdy wyrzucać tyle pieniędzy po to, aby sobie gęby paćkać!

 (1.2) Jaki obraz teraz paćkasz? — zwrócił się złośliwie do znajomego adepta malarstwa.

 (2.1) Nie ma dnia, żeby mój synek nie paćkał się jedzeniem.

 (2.2) Gdy jesteśmy nad jeziorem, zawsze paćkamy się z siostrą mułem z dna.

 (2.1,3) Mój pies lubi się paćkać w błocie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paćka ż., paćkanie n., spaćkanie n., upaćkanie n., zapaćkanie n., napaćkanie n.

 czas. spaćkać dk., upaćkać dk., zapaćkać dk., napaćkać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pacykować

Wiktionary


paćkanina

potocznie o rysunku, obrazie, który został wykonany nieumiejętnie albo niestarannie


SJP.pl


paćkowaty

taki, który przypomina paćkę, substancję o gęstej konsystencji lub taki, który jest skomplikowany, niejasny, niezrozumiały


SJP.pl


paćkowski

nazwisko


SJP.pl


packraft

mała, przenośna łódź pontonowa


SJP.pl


packshot

[czytaj: pakszot] fotografia lub zbiór fotografii umieszczany w ogłoszeniu lub filmie reklamowym


SJP.pl

Packshot – używany w branży reklamowej termin określający przedstawienie produktu za pomocą statycznego lub ruchomego obrazu.

Interaktywne packshoty, tzw. obrotowe, uzyskuje się wykonując sekwencję zdjęć, pokazującą produkt pod różnymi kątami, którą następnie składa się w prezentację. Tego typu packshoty najczęściej używane są w e-commerce.

Wikipedia


pacnąć

potocznie:
1. uderzyć, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą;
2. upaść z charakterystycznym odgłosem; klapnąć


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. pacać)

 (1.1) pot. uderzyć w coś, zwykle szeroką, płaską powierzchnią

 (1.2) pot. upaść miękko z charakterystycznym odgłosem, klapnąć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pac mzw./mrz., pacnięcie n., pacanie n., packa ż.

 czas. pacać ndk.

 wykrz. pac

Wiktionary


pacnięcie

potocznie:
1. uderzyć, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą;
2. upaść z charakterystycznym odgłosem; klapnąć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pacnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pacnąć, pacać

 wykrz. pac

 rzecz. pac mzw./mrz.

Wiktionary


paco

w budownictwie: ręczne narzędzie murarskie w kształcie gładkiej deseczki z uchwytem, służące do nakładania i rozprowadzania zaprawy; packa


SJP.pl

Paco, właśc. Francisco Jémez Martín (ur. 18 kwietnia 1970 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpański trener i piłkarz, grający na pozycji środkowego obrońcy.

Wikipedia


pacółtowo

1. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim;
2. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Pacółtowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie
  • Pacółtowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Grunwald

Wikipedia


pacółtowski

Pacółtowo


SJP.pl

Patrz:

Pacółtowo

pacta

[czytaj: pakta] zbiór umów lub zobowiązań wobec kogoś


SJP.pl


pacuk

nazwisko


SJP.pl


pacura

nazwisko


SJP.pl


pacuła

nazwisko


SJP.pl


pacyent

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. pacjent

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pewien pacyent, dosyć zresztą zamożny, umarł, jak się to zdarza wielu pacyentom, nie zdążywszy napisać testamentu.

 (1.1) Kiedy schodziłem ze schodów, wyszedł z pokoju dawny mój pacyent i zamknął za sobą drzwi starannie na klucz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pacjent

Wiktionary


pacyfa

symbol pokoju; pacyfka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) znak, symbol pacyfizmu i pokoju;

Wiktionary

Pacyfa – symbol pacyfizmu, znak pokoju. Jego twórcą jest brytyjski projektant Gerald Holtom, który do opracowania symbolu wykorzystał alfabet semaforowy, używany dawniej przez marynarzy: na kole umieścił litery N i D tego alfabetu (ang. Nuclear Disarmament – nuklearne rozbrojenie). Czasami spotyka się błędny pogląd, jakoby pierwotnym pomysłodawcą symbolu był lord Bertrand Russell. W latach 60. i 70. XX wieku był zwykle używany przez ruch hippisowski.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈt͡sɨfa, AS: pacyfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfizm m., antypacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., antypacyfista m., antypacyfistka ż., Pacyfik m., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.

:: zdrobn. pacyfka ż.

 czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.

 przym. pacyfistyczny, pacyficzny, pacyfikacyjny, antypacyfistyczny

 przysł. pacyfistycznie, pacyficznie

Wiktionary


pacyficzka

rodzaj ptaków z rodziny monarek


SJP.pl


pacyficzny

charakterystyczny dla Pacyfiku (Oceanu Spokojnego), żyjący w Pacyfiku; typ pacyficzny - odmiana rasy żółtej człowieka (charakterystyczny dla mieszkańców azjatyckiego wybrzeża Oceanu Spokojnego)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zamieszkujący Pacyfik, związany z Pacyfikiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfka ż., Pacyfik mrz., pacyfa ż.

 przym. transpacyficzny

Wiktionary


pacyfik

największy i najgłębszy naturalny zbiornik wodny na Ziemi; Ocean Spokojny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Ocean Spokojny.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Ocean Spokojny, Pacyfik, Ocean Wielki – największy, najgłębszy i najstarszy, obok Atlantyku, zbiornik wodny na Ziemi. Z powierzchnią równą 155,6 mln km² zajmuje 30% całej powierzchni Ziemi. Oficjalnymi równoważnymi nazwami polskimi, są Ocean Spokojny oraz Pacyfik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ich celem jest odebranie Japonii wszystkich wysp na Pacyfiku, które zostały przez nią zajęte (…)

 (2.1) Grzegorz XVI kanonizował Pacyfika 26 maja 1839.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈt͡sɨfʲik, AS: pacyfʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfa ż., pacyfista m., pacyfistka ż., pacyfizm m., pacyfka ż.

 przym. pacyficzny, pacyfistyczny, transpacyficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ocean Spokojny

Wiktionary


pacyfikacja

brutalne tłumienie wszelkich buntów, powstań narodowych siłą zbrojną oraz prowadzenie polityki terroru wobec ludności okupowanego terytorium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tłumienie buntu, powstania, strajku itp., zwykle przy użyciu siły zbrojnej;

Wiktionary

Pacyfikacja (od łac. pax „pokój”) – uspokojenie, wprowadzenie pokoju.

Termin ma kilka znaczeń:

  1. Tłumienie – przemocą bądź innymi środkami przymusu bezpośredniego – manifestacji, powstania, buntu itp.
  2. Użycie sił zbrojnych (wojska, żandarmerii, policji) w celu stłumienia niepokojów i przejawów niezadowolenia bądź oporu wobec władzy (np. Akcja „Wisła” w 1947 roku na terenie południowo-wschodniej Polski).
  3. Ekspedycja karna okupanta na określonym terytorium, której celem jest masakra ludności cywilnej; stosowana na szeroką skalę na ziemiach polskich przez okupanta niemieckiego w latach 1939–1945. Pacyfikacje przeprowadzały najczęściej oddziały żandarmerii wojskowej, policji i SS, czasami również Wehrmachtu. Najbardziej znane pacyfikacje na ziemiach polskich to te w miejscowościach: Borów, Cyców, Huta Pieniacka, Jamy, Kajetanowice, Kaszyce, Kitów, Krasowo-Częstki, Krusze, Kulno, Lipniak-Majorat, Łążek, Michniów, Milejów, Mrozy, Ochotnica Dolna, Olszanka, Rajsk, Różaniec, Skłoby, Smoligów, Sochy, Sumin, Szczecyn, Wanaty, Stróżki, Torzeniec i wiele innych. Według szacunkowych obliczeń pacyfikacje na ziemiach polskich w latach 1939–1945 pochłonęły ok. 20 tysięcy istnień ludzkich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas izraelskiej pacyfikacji na Zachodnim Brzegu Jordanu zginął Palestyńczyk, a dwóch zostało rannych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpat͡sɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: pacyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfikator m., pacyfista mos., pacyfistka ż., pacyfa ż., pacyfka ż., pacyfizm m.

 czas. pacyfikować, spacyfikować

 przym. pacyfikacyjny

Wiktionary


pacyfikacyjny

związany z pacyfikacją


SJP.pl


pacyfikator

osoba, która bierze udział w pacyfikacji, używa siły zbrojnej do stłumienia buntów, powstań narodowych


SJP.pl

Wikipedia


pacyfikatorka

pacyfikator


SJP.pl

Patrz:

pacyfikator

pacyfikatorski

tyczący się zwolenników pacyfizmu, działający tak, jak zwolennicy pacyfizmu


SJP.pl


pacyfikał

bogato zdobiony, zazwyczaj srebrny relikwiarz w kształcie krzyża lub monstrancji w kościele katolickim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. rel. rodzaj relikwiarza lub świętego wizerunku podawany wiernym do uczczenia pocałunkiem w dawnej liturgii łacińskiej;

Wiktionary

Pacyfikał (z łac. pacificale, od pacificus – pokój czyniący) – dawny sprzęt liturgiczny w Kościele katolickim.

Pacyfikał wprowadzono jako namiastkę pocałunku pokoju - przekazywanego wśród duchowieństwa podczas odprawiania mszy - początkowo w formie prostokątnej lub owalnej tabliczki ze stopką, bez relikwii, którą podawano wiernym do ucałowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W gablocie muzeum diecezjalnego stały ozdobne pacyfikały.

Wiktionary


pacyfikować

brutalnie tłumić bunty, powstania narodowe przy użyciu siły zbrojnej oraz prowadzić politykę terroru wobec ludności okupowanego terytorium


SJP.pl


pacyfista

zwolennik pacyfizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwolennik pacyfizmu

Wiktionary

Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pacyfizm m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.

:: fż. pacyfistka ż.

 czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.

 przym. pacyfistyczny

Wiktionary


pacyfistka

zwolenniczka pacyfizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: pacyfista

Wiktionary

Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpat͡sɨˈfʲistka, AS: pacyfʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfizm m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.

:: fm. pacyfista m.

 czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.

 przym. pacyfistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antymilitarystka

Wiktionary


pacyfistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób pacyfistyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfa ż., pacyfizm m., pacyfka ż.

 przym. pacyfistyczny

Wiktionary


pacyfistyczny

przymiotnik od: pacyfizm; powiązany z pacyfizmem i z jego zwolennikami lub propagujący, głoszący hasła pacyfizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pacyfizmu lub związany z pacyfistami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Troska o cierpienia innych, dążenie do likwidacji głodu na Ziemi, są wyrazem nastawienia pacyfistycznego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., pacyfa ż., pacyfka ż., Pacyfik mrz.

 przysł. pacyfistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokojowy, antywojenny

Wiktionary


pacyfizm

ruch społeczny i polityczny, którego głównym celem jest propagowanie pokoju i potępianie wszelkich działań wojennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pogląd głoszący pokój i konieczność zaprzestania wojen

Wiktionary

Pacyfizm (łac. pac- od pax dpn. pacis „pokój” oraz -ficus od facere „czynić”) – ruch społeczno-polityczny dążący do pokoju, potępiający wojny, a także przygotowania do nich. Pacyfiści domagają się ustanowienia trwałego pokoju między narodami oraz chcą, aby wszelkie konflikty rozwiązywane były zgodnie z literą prawa międzynarodowego bez uciekania się do użycia sił zbrojnych. Pacyfizm można podzielić na różne nurty: część z nich wyraża aprobatę wobec niektórych wojen (np. wojny obronnej), inne natomiast charakteryzują się jednolitym stosunkiem do każdej wojny, niezależnie od jej przyczyny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pacyfista m., pacyfa ż., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.

:: fż. pacyfistka ż.

 czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.

 przym. pacyfistyczny

 przysł. pacyfistycznie

Wiktionary


pacyfka

symbol pokoju; pacyfa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od pacyfa

Wiktionary

Pacyfa – symbol pacyfizmu, znak pokoju. Jego twórcą jest brytyjski projektant Gerald Holtom, który do opracowania symbolu wykorzystał alfabet semaforowy, używany dawniej przez marynarzy: na kole umieścił litery N i D tego alfabetu (ang. Nuclear Disarmament – nuklearne rozbrojenie). Czasami spotyka się błędny pogląd, jakoby pierwotnym pomysłodawcą symbolu był lord Bertrand Russell. W latach 60. i 70. XX wieku był zwykle używany przez ruch hippisowski.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pacyfa ż., pacyfizm m., antypacyfizm m., pacyfista m., pacyfistka ż., antypacyfista m., antypacyfistka ż., Pacyfik m., pacyfikacja ż., pacyfikowanie n., spacyfikowanie n.

 czas. pacyfikować ndk., spacyfikować dk.

 przym. pacyfistyczny, pacyficzny, pacyfikacyjny, antypacyfistyczny

 przysł. pacyfistycznie, pacyficznie

Wiktionary


pacyka

dawniej:
1. deszczułka z rączką do wygładzania wapna;
2. przenośnie: zaprawa murarska, tynk


SJP.pl


pacykarski

dotyczący pacykarza, pacykowania


SJP.pl


pacykarz

pogardliwe określenie na kiepskiego malarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. murarz-tynkarz

 (1.2) pogard. kiepski malarz-artysta

 (1.3) środ. teatr. aktor, który niedbale nakłada sobie charakteryzację

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pacykować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) malarzyna

Wiktionary


pacykować

nieumiejętnie lub niedbale malować


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. wypacykować)

 (1.1) pot. pejor. malować w nieudolny sposób (artystycznie, dla konserwacji lub dla nadania określonego koloru)

 (1.2) przest. nakładać zaprawę na mur, wygładzać zaprawę

czasownik zwrotny niedokonany pacykować się (dk. wypacykować się)

 (2.1) pot. pejor. malować się w nieudolny bądź przesadny sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powinna siedzieć tu na dole, powiadam, w tej kuchni teraz, w tej chwili, a nie pacykować szminką gębę we własnym pokoju na górze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacykarz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) tynkować

Wiktionary


pacyna

gwarowo: gruda błota, gliny, gruzu itp.; pecyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. gruda ziemi, błota, gliny, gruzu

 (1.2) pot. głowa

Wiktionary

Pacyna – wieś sołecka (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Pacyna.

Pacyna uzyskała lokację miejską około 1519 roku, zdegradowana przed 1579 rokiem. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Pacyna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈt͡sɨ̃na, AS: pacna

Wiktionary


pacynka

niewielka lalka teatralna nakładana na dłoń i poruszana palcami aktora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. lalka nakładana na dłoń i poruszana palcami;

Wiktionary

Pacynka – rodzaj lalki teatralnej nakładanej na dłoń jak rękawiczka i poruszanej palcami aktora-animatora.

Aktor zwykle trzyma rękę w górze nad parawanem. Palce poruszają głowę i ręce lalki. Pacynkę można nałożyć na palce w różny sposób np. głowa na palec wskazujący, kciuk i palec serdeczny obsługują ręce lalki; głowa na dwóch stykających się kciukach, pozostałe palce obu rąk stanowią dłonie pacynki.W przypadku lalek o większych rozmiarach animator umieszcza dłoń w głowie pacynki, kontrolując jej mimikę. Ciało pacynki jest wtedy zawieszone na jego przedramieniu.
Najprostsza pacynka to skarpetka naciągnięta na rękę. Taką formę miał Pan Cerowany – pacynka występująca w dobranockach telewizyjnych w Polsce pod koniec lat 60. XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zosia klaskała w ręce uszczęśliwiona widokiem podrygującej pacynki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈt͡sɨ̃nka, AS: pacnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacynkarz mos.

 przym. pacynkowy

Wiktionary


pacynkowy

przymiotnik od: pacynka; związany, dotyczący pacynek lub wprawiany w ruch tak, jak pacynki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pacynki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pacynka ż.

Wiktionary


pacyński

przymiotnik od: Pacyna


SJP.pl


pączek

1. zawiązek pędu liścia lub kwiatu, zwykle ochraniany przez twardawe łuski;
2. nadziewane i smażone na tłuszczu ciastko, najczęściej kuliste i słodkie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) cuk. spoż. wypiek przypominający kształtem kulę, smażony w głębokim tłuszczu, często lukrowany lub posypywany cukrem;

 (1.2) cuk. spoż. pączek serowy lub wiedeński; zob. oponka.

 (1.3) zdrobn. od: pąk

Wiktionary

Pączek (staropol. i śl. krepel) – w kuchni polskiej, ciastko przygotowane z pszennego ciasta drożdżowego, uformowanego na kształt lekko spłaszczonej, mieszczącej się w dłoni kuli i usmażonego w głębokim tłuszczu (smalcu, fryturze wołowej, oleju lub ceresie, dawniej również na klarowanym maśle) na kolor ciemnozłoty. Tradycyjnie pączki nadziewa się konfiturą lub marmoladą przed smażeniem. Współcześnie zdarzają się pączki nadziewane dopiero po usmażeniu: zazwyczaj marmoladą wieloowocową lub konfiturą różaną, rzadziej likierem, budyniem, czekoladą, a nawet twarogiem. Gotowy pączek jest zwykle lukrowany lub oprószony cukrem pudrem, może być też posypany kandyzowaną skórką pomarańczową lub polany czekoladą. Maria Śleżańska w swoim przepisie na „pączki doskonałe” zalecała posypanie ich, zaraz po usmażeniu, cukrem zmieszanym z tartą skórką cytrynową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na ostatki kupiłam dziesięć pączków z dżemem i dwa z czekoladą.

 (1.3) Nasza jabłonka wypuszcza pączki zwykle w marcu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: põṇček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąk m., pączkarnia ż., pączkowanie n., wypączkowanie n., Pączewo n.

:: zdrobn. pączuś m., pączuszek m.

 czas. pączkować ndk., wypączkować dk.

 przym. pączkowy, pąkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lwów|pampuch., reg. śl. krepel.

 (1.2) oponka, pączek wiedeński, gniazdko

Wiktionary


paczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paczyć.

Wiktionary


pacześny

gwarowo: zrobiony z grubego płótna utkanego z paczesi; zgrzebny


SJP.pl


pączewo

Pączewo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz przy drodze wojewódzkiej nr 222 i na trasie (zlikwidowanej obecnie) linii kolejowej Starogard Gdański-Smętowo Graniczne.

Wikipedia


paczka

1. pewna ilość czegoś zapakowana i przewiązana sznurkiem lub czymś podobnym; pakunek;
2. niewielka grupka ludzi zaprzyjaźnionych ze sobą, połączona wspólnymi sprawami, zainteresowaniami;
3. potocznie o prędkości równej stu kilometrom na godzinę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poczt. przesyłka pocztowa nie mieszcząca się lub nie nadająca się do wysłania listem;

 (1.2) pot. grupa przyjaciół

 (1.3) hand. zawartość małego opakowania

 (1.4) spódniczka baletowa;

 (1.5) prezent na choinkę

Wiktionary

  • paczka – plik, stos, ułożone razem kilka takich samych przedmiotów
  • paczka – spódniczka baletowa
  • paczka pocztowa – rodzaj przesyłki pocztowej
  • Paczka – album zespołu Krzak

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadałam paczkę na poczcie.

 (1.2) Jak tylko zdam maturę, zbieram moją paczkę i jedziemy na Mazury.

 (1.3) Wczoraj kupiłem paczkę gum.

 (1.5) Mikołaj przyniósł paczki. W mojej paczce, oprócz rodzynek w czekoladzie, znalazłem orzechy, czekoladę i gitarę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpat͡ʃka, AS: pačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczkownia ż., paczkarnia ż., paczkarka ż., paczkowanie n.

:: zdrobn. paczuszka ż.

:: zgrub. paka ż.

 czas. rozpakowywać, paczkować ndk., pakować ndk.

 przym. paczkowy, paczkowany, opakowaniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) znajomi, kumple, reg. pozn. eka.

 (1.3) opakowanie

 (1.4) tutu

Wiktionary


paczkarka

urządzenie służące do pakowania czegoś lub dzielenia czegoś na odpowiedniej wielkości części


SJP.pl


paczkarnia

pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkownia, pakownia, pakowalnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sklep z pączkami

 (1.2) miejsce wypieku pączków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Nowej Hucie otwarto nową pączkarnię niedaleko zalewu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pączek m., pączuś m., pączkarz m., pączkowanie n., wypączkowanie n.

 czas. pączkować ndk., wypączkować dk.

 przym. pączkowy

Wiktionary


pączkojad

naliściak pączkojad - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


paczkomacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od paczkomat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczkomat m.

Wiktionary


paczkomat

automatyczna skrytka pocztowa do odbierania i nadawania przesyłek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. automat do nadawania i odbioru paczek;

Wiktionary

Automat paczkowy (pot. paczkomat) – system automatycznych skrytek pocztowych (lub terminali pocztowych) służący do nadawania i odbierania przesyłek. Urządzenia rozlokowane są w miejscach publicznych, często w najbliższej okolicy supermarketów, stacji benzynowych lub kampusów uniwersyteckich. Większość automatów jest dostępna 24 godziny na dobę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poczta Polska chce postawić dwa tysiące paczkomatów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczkomacik mrz.

 przym. paczkomatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) automat paczkowy

Wiktionary


paczkomatowy

paczkomat


SJP.pl

Patrz:

paczkomat

paczkomatoza

potocznie: zbyt liczne występowanie w przestrzeni publicznej paczkomatów


SJP.pl


paczkorok

jednostka oznaczająca rok palenia po jednej paczce (20 sztuk papierosów) dziennie


SJP.pl


paczków

miasto w Polsce


SJP.pl

Paczków (niem. Patschkau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Paczków. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego województwa opolskiego.

Miasto leży historycznie na Dolnym Śląsku, na Przedgórzu Sudeckim, na Obniżeniu Otmuchowskim na południowo-zachodnim krańcu województwa opolskiego nad Nysą Kłodzką, położone między sztucznymi zbiornikami wodnymi Jeziorem Otmuchowskim i nowymi zbiornikami, zwanymi Topola i Kozielno, razem tworzącymi Zalew Paczkowski.

Wikipedia


paczkować

umieszczać odpowiednią ilość jakiegoś towaru w pudełku lub w czymś podobnym, przygotowując go do sprzedaży; pakować w paczki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) bot. wypuszczać z pędów pączki

 (1.2) biol. rozmnażać się przez pączkowanie

 (1.3) pot. mnożyć się, powstawać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pączek mrz., pączkarnia ż., pąk mrz., pączkowanie n.

 przym. pączkowy

Wiktionary


paczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pączkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pączek m., pączkarnia ż., pąk mrz.

 czas. pączkować ndk.

 przym. pączkowy

Wiktionary


paczkowianin

mieszkaniec Paczkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Paczkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paczków m.

:: fż. paczkowianka ż.

 przym. paczkowski

Wiktionary


paczkowianka

mieszkanka Paczkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Paczkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paczków m.

:: fm. paczkowianin m.

 przym. paczkowski

Wiktionary


pączkowiec

gatunek kwiatu polnego o cienkiej łodydze, wąskich liściach i kolorowych kwiatach, najczęściej pomarańczowych lub czerwonych


SJP.pl


paczkownia

pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, pakownia, pakowalnia


SJP.pl


paczkowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Paczkowo – osada w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn
  • Paczkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Swarzędz
    • Paczkowo – przystanek kolejowy tamże

Wikipedia


paczkowski

przymiotnik od: Paczków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paczkowem, dotyczący Paczkowa

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Paczkowski:

  • Alfred Paczkowski (1909–1986) – lekarz, cichociemny
  • Andrzej Paczkowski (ur. 1938) – historyk
  • Celestyn Paczkowski (ur. 1962) – franciszkanin
  • Cyprian Paczkowski (1893–1947) – działacz komunistyczny, prezydent Płocka
  • Dariusz Paczkowski (ur. 1971) – grafficiarz, performer i animator życia kulturalnego
  • Jan Paczkowski (1852–1928) – przemysłowiec
  • Janusz Paczkowski – generał
  • Jerzy Paczkowski (1909–1945) – poeta, satyryk
  • Józef Paczkowski (1861–1933) – historyk, archiwista
  • Paweł Paczkowski (ur. 1993) – piłkarz ręczny
  • Rafał Paczkowski (ur. 1962) – realizator dźwięku
  • Szymon Paczkowski (ur. 1962) – polski muzykolog
  • Romuald Paczkowski (1878–1940) – prawnik
  • Zbigniew Paczkowski (ur. 1933) – polityk

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pat͡ʃˈkɔfsʲci, AS: pačkofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paczków mrz., paczkowianin mos., paczkowianka ż.

Wiktionary


paczkowy

taki, który przekazywany jest komuś w paczce lub taki, który zajmuje się paczkami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. związany z pączkami, przeznaczony na pączki

 (1.2) zdrobn. pąkowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zastanawiam się, jak spalić kalorie po wczorajszym pączkowym obżarstwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: põṇčkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pączkowanie n., pąk mrz., pączkarnia ż., pączek

 czas. pączkować

Wiktionary


pączkożerca

żartobliwie: człowiek lubiący jeść pączki


SJP.pl


paczółtowice

Paczółtowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice.

Wikipedia


paczucha

zgrubienie od: paczka


SJP.pl


paczula

1. roślina z rodziny wargowych występująca w Afryce i w Azji, uprawiana dla wielobarwnych liści; koleus; pokrzywa amerykańska;
2. olejek otrzymywany z tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. potoczna nazwa koleusa Blumego

 (1.2) olejek eteryczny z liści paczulki wonnej, a także perfumy wytwarzane z tego olejku

Wiktionary

  • paczula – jedna z potocznych nazw koleusa Blumego
  • paczula – olejek eteryczny i perfumy otrzymywane z paczulki wonnej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paczulka ż.

 przym. paczulowy

Wiktionary


paczulka

1. pochodząca z Azji południowej roślina o silnym zapachu;
2. perfumy zawierające olejek eteryczny wydzielany przez paczulkę


SJP.pl


paczulowy

przymiotnik do: paczula; dotyczący paczuli lub taki, który jest zrobiony, wyprodukowany z paczuli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący paczuli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczula ż.

Wiktionary


pączunio

zdrobniale o pączku; pączuś, pączuszek


SJP.pl


pączuś

1. zdrobniale o pączku (nadziewanym i smażonym na tłuszczu ciastku, najczęściej kulistym i słodkim); pączuszek;
2. żartobliwe określenie na osobę otyłą


SJP.pl


paczusia

zdrobnienie od: paczka; paczuszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. paczuszka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczuszka ż.

Wiktionary


paczuski

nazwisko


SJP.pl


pączuszek

1. zdrobniale o pączku (zawiązku pędu liścia lub kwiatu, zwykle ochranianym przez twardawe łuski);
2. zdrobniale o pączku (nadziewanym i smażonym na tłuszczu ciastku, najczęściej kulistym i słodkim); pączuś


SJP.pl


paczuszka

zdrobnienie od: paczka; paczusia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: paczka

 (1.2) mała paczka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pod choinką leżała tylko maleńka paczuszka z czerwoną kokardką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈt͡ʃuʃka, AS: pačuška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakowacz mos., paczka ż., paczkowanie n., paczusia ż.

 czas. paczkować ndk.

 przym. paczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) paczusia

Wiktionary


paczuszkowy

przymiotnik od: paczuszka


SJP.pl


paczyć

1. zwykle o wilgoci lub wodzie: wykrzywiać, wyginać coś łukowato;
2. paczyć się - zwykle o przedmiotach drewnianych: zmieniać właściwy kształt, wykrzywiać się, wyginać pod wpływem wilgoci


SJP.pl


paczyna

długie wiosło bez okucia, pomocne przy pływaniu po głębokiej wodzie


SJP.pl

Paczyna (niem. Gross Patschin) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Toszek.

W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Paczyna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Do sołectwa Paczyna należą Wrzosy.

Wikipedia


paczyński

nazwisko


SJP.pl

Paczyński (Paczyńska):

  • Adam Wacław Paczyński, hrabia z Tęczyna (? – 1727)
  • Bohdan Paczyński (1940, Wilno – 2007, Princeton), polski astronom i astrofizyk
  • Stanisław Paczyński (1923–2002), szopkarz krakowski
  • Artur Paczyński (* 1974), polski pływak specjalizujący się w stylu klasycznym, rekordzista Polski

Wikipedia


pacławski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Pacławia, związany z Pacławiem

Wiktionary

  • Jan Pacławski
  • Mirosław Emil Pacławski
  • Ryszard Pacławski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dogoniliśmy ich, gdy zatrzymali się na pacławskim skrzyżowaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pacław mrz., pacławianin mos., pacławianka ż.

Wiktionary


pad

szybkie przypadnięcie ciałem do powierzchni ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północnych Włoszech;

Wiktionary

Włochy:

  • Pad – rzeka, dopływ Morza Adriatyckiego

Inne:

  • Pad – jednostajny dźwięk uzyskiwany poprzez syntezator
  • Powszechny dostęp do defibrylacji (PAD)
  • Choroba tętnic obwodowych (peripheral artery disease)

Zobacz też:

  • D-pad – element kontrolerów gier wideo, w Polsce szerzej znany jako „krzyżak” lub „krzyżyk”.
  • dżojpad (gamepad, pad) – rodzaj kontrolerów gier wideo,
  • Rust en Pad
  • touchpad

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Turyn to największe miasto położone nad Padem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pat, AS: pat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Padania ż.

 przym. padański

Wiktionary


padać

1. szybko zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą
2. ginąć nagłą śmiercią
3. być zdobywanym przez wroga
4. spadać, zlatywać
5. być wyczerpanym
6. np. o spojrzeniu: trafiać na coś
7. np. o deszczu: spadać na ziemię


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. paść)

 (1.1) w sposób gwałtowny zmieniać pozycję z pionowej na poziomą

 (1.2) zlatywać, lecieć w dół

 (1.3) o terytorium: ulegać przed siłami nieprzyjaciela

 (1.4) z podmiotem nieżywotnym nastąpić, wybrać cel, zostać wylosowanym

 (1.5) ginąć gwałtowną śmiercią

 (1.6) o zwierzętach: zdychać

 (1.7) meteorol. o opadach atmosferycznych: opadać na powierzchnię (z podmiotem domyślnym w 3 os. lp rodzaju nijakiego)

 (1.8) pot. o bateriach: wyczerpywać się

 (1.9) pot. o urządzeniach: psuć się

czasownik przechodni niedokonany (dk. pedzieć)

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. powiadać, opowiadać, mówić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panna Zuzanna padła zemdlona.

 (1.3) Szczecin padł po dość krótkiej obronie.

 (1.4) Wygrana padła na 2, 4 oraz 7. Spojrzenie moje padło na Elwirę.

 (1.5) Janek Wiśniewski padł.

 (1.6) Od wejścia do UE zaczęły mi padać krowy.

 (1.7) Znów pada śnieg z deszczem. Wczoraj znów padało.

 (2.1) Starka padali, co przed wojną sam mieszkało kupa Niemców. → Babcia mówiła, że przed wojną mieszkało tu dużo Niemców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpadat͡ɕ, AS: padać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-9) rzecz. pad m., padałka ż., padlina ż., padło n., padalec m., padanie n., padnięcie n.; czas. paść dk.; przym. padlinowy, padaczkowy, padaczkowaty, padalczy; wykrz. padnij

 (2.1) czas. pedzieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spadać

 (1.5) ginąć

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|godać., łozprawiać

Wiktionary


padaczka

1. choroba układu nerwowego charakteryzująca się nagłymi napadami drgawek i utratą przytomności; epilepsja;
2. potocznie:
a) awaria, zawieszenie się urządzenia;
b) coś lichego, nietrwałego, bezwartościowego; padaka, tandeta, syf, szajs


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych;

Wiktionary

Padaczka, epilepsja – grupa przewlekłych chorób neurologicznych charakteryzujących się napadami padaczkowymi. Napad padaczkowy jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Napady są epizodami o różnym nasileniu, od krótkich i prawie niezauważalnych, po długie, silne wstrząsy. Napady powtarzają się i nie mają bezpośredniej przyczyny, natomiast napady pojawiające się na skutek konkretnej przyczyny nie muszą wiązać się z tą chorobą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dzieciństwie miewał częste napady padaczki.

 (1.1) W nocy ratowałem chłopca z padaczką, który spadł z łóżka. Gdzie był personel?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈdat͡ʃka, AS: padačka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. padaczkowy, padaczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) epilepsja, kaduk

Wiktionary


padaczkowaty

taki, który przypomina padaczkę lub taki, który jest zbliżony do objawów padaczki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający padaczkę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpadat͡ʃkɔˈvatɨ, AS: padačkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padaczka ż.

 przym. padaczkowy

Wiktionary


padaczkowiec

potocznie o osobie dotkniętej padaczką (epilepsją, chorobą neurologiczną objawiającą się występowaniem napadów drgawkowych)


SJP.pl


padaczkowy

będący czymś typowym dla padaczki, charakteryzujący, występujący podczas padaczki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z padaczką (epilepsją)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielokrotnie karetki pogotowia ratunkowego wyjeżdżały do osób, które zasłabły, cierpiały na ataki padaczkowe, do pacjentów z cukrzycą, kłopotami z sercem, nadciśnieniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpadat͡ʃˈkɔvɨ, AS: padačkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padaczka ż.

 przym. padaczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) epileptyczny

Wiktionary


padahastasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; skłon do przodu z dłońmi włożonymi pod stopy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skłon rękami do nóg

Wiktionary


padaka

beznadzieja, padaczka; potocznie:
1. beznadziejna sytuacja;
2. coś złego, nieudanego; syf, tandeta, szajs, badziewie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. chłam, coś beznadziejnego, coś uważane w powszechnej opinii za beznadziejne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś Big Brother był padaką, a teraz ludzie tym żyją, stąd więcej pojebów ze skrzywioną psychiką.

Wiktionary


padalcowate

1. o człowieku: złośliwy, nikczemny, podły;
2. o cechach padalcowatych (rodzina jaszczurek)


SJP.pl

Padalcowate (Anguidae) – rodzina jaszczurek z infrarzędu Diploglossa w rzędzie łuskonośnych (Squamata). Obejmuje formy zarówno wtórnie beznogie, jak i czworonożne, zamieszkujące najrozmaitsze biotopy i strefy klimatyczne. W Europie występuje padalec zwyczajny, żółtopuzik bałkański i padalec peloponeski.

Wikipedia


padalcowaty

1. o człowieku: złośliwy, nikczemny, podły;
2. o cechach padalcowatych (rodzina jaszczurek)


SJP.pl


padalec

beznoga jaszczurka z rodziny padalcowatych o wąskim, wydłużonym ciele pokrytym lśniącymi, zazwyczaj brunatnymi łuskami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Anguis|ref=tak., rodzaj beznogiej jaszczurki;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) przen. pot. pogard. osoba podła, której postępowanie wzbudza odrazę

Wiktionary

Anguis – rodzaj jaszczurek z podrodziny w Anguinae w rodzinie padalcowatych (Anguidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈdalɛt͡s, AS: padalec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) padalec zwyczajny, jaszczurka

 (2.1) gad, bydlę, gnida, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, menda, plugawiec, skurczybyk, sobaka, swołocz, szubrawiec, szuja

Wiktionary


padang

miasto w Indonezji


SJP.pl

Padang – miasto w Indonezji na Sumatrze nad Oceanem Indyjskim; ośrodek administracyjny prowincji Sumatra Zachodnia. W 2022 roku miasto zamieszkiwało ok. 919 tys. mieszkańców.

Ważny ośrodek handlowy regionu rolniczego (uprawa m.in. kauczukowca, kopry, kawy, przypraw, tytoniu, herbaty, rattanu); w pobliskim zagłębiu Umbilin wydobycie węgla kamiennego. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz drzewny. Ważny port morski Telukbayur, dwa porty lotnicze (Tabing i Minangkabau), uniwersytet (Universitas Andalas zał. 1955).

Wikipedia


padanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|padać.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kąt padania

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad

 czas. padać, paść, upadać

 wykrz. padnij

 przym. zapadkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) falling

źródła.

== padanie (slovio.) ==

ortografie. падание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) upadek

odmiana.

 (1.1) lm. padanies

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈdãɲɛ, AS: padãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad

 czas. padać, paść, upadać

 wykrz. padnij

 przym. zapadkowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż., pad, opad

 czas. padać, paść, upadać

 wykrz. padnij

 przym. zapadkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) falling

źródła.

== padanie (slovio.) ==

ortografie. падание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) upadek

odmiana.

 (1.1) lm. padanies

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


padański

przymiotnik od: Pad (rzeka)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Padem (rzeką we Włoszech)

 (1.2) związany z Padanią (krainą we Włoszech)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pad mrz., Padania ż.

Wiktionary


padawan

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) film. uczeń Jedi w uniwersum „Gwiezdnych wojen”

Wiktionary

Jedi (wym. ['ʤɛdaɪ]) – w świecie Gwiezdnych wojen starożytny zakon złożony z wojowników obdarzonych nadnaturalnymi zdolnościami opartymi na Mocy. Rolą zakonu jest utrzymanie pokoju w Republice Galaktycznej oraz zwalczanie antagonistycznych względem nich Sithów. Ich charakterystyczną bronią są miecze świetlne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpædəˌwɑn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. padawański

Wiktionary


padawański

przymiotnik

 (1.1) dotyczący padawana

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padawan

Wiktionary


padałka

rzadko: owoc, który spadł na ziemię; spad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. owoc, który spadł z drzewa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zapomniano o padałkach, suchych liściach i o „wszelkich nasionach chwastów”.

Wiktionary


paddington

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) jedna z dzielnic Londynu;

 (1.2) jedna z podmiejskich dzielnic Sydney;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) fikcyjny miś z dziecięcej bajki;

Wiktionary

Paddington – dzielnica w środkowym Londynie, położona na terenie gminy City of Westminster, uprzednio posiadająca status dystryktu metropolitalnego (metropolitan borough; 1900-1965).

Do XIX wieku obszar ten miał charakter wiejski. Na terenie dzielnicy znajduje się dworzec Paddington, obsługujący połączenia kolejowe w kierunku zachodnim, oraz szpital St Mary's Hospital.

Wikipedia


paddock

[czytaj: padok] ogrodzony teren przy torze wyścigowym, po którym oprowadza się konie przed kolejną gonitwą; padok


SJP.pl

  • Charlie Paddock
  • Paddock Wood – miasto w hrabstwie Kent w Anglii
  • (15551) Paddock – planetoida

Gminy w USA:

  • Paddock (ang. Paddock Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Otter Tail
  • Paddock (ang. Paddock Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Gage
  • Paddock (ang. Paddock Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Holt

Wikipedia


padel

sport zawierający elementy tenisa i squasha


SJP.pl

Padel – sport rakietowy. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie sport jest znany jako paddle. Padel zawiera w sobie zarówno elementy tenisa jak i squasha.

Wikipedia


pademelon

rodzaj ssaka z podrodziny kangurów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Thylogale|Gray|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów występującego w Australii, Tasmanii i Nowej Gwinei;

 (1.2) zool. ssak z rodzaju pademelon (1.1)

Wiktionary

Pademelon (Thylogale) – rodzaj ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Masa ciała samców pademelona może wynosić nawet 12 kilogramów.

Wiktionary


paderborn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. uniwersyteckie miasto powiatowe w Niemczech, położone we wschodniej części kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia;

Wiktionary

Paderborn – uniwersyteckie miasto powiatowe w Niemczech, położone we wschodniej części kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Detmold, siedziba powiatu Paderborn oraz rzymskokatolickiej archidiecezji. Leży przy źródłach rzeki Pader.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. paderborneński

Wiktionary


paderborneński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paderbornem, dotyczący Paderbornu (miasta w Niemczech)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do tego układu przystąpił biskup monasterski, Maksymilian Droste-Vischering, trewirski, Jerzy Hommer, paderborneński, Klemens Ledebur i polecali proboszczom błogosławić małżeństwa mieszane bez żądania gwarancji, przepisanych prawem kanonicznym.

 (1.1) Nie ograniczył się w swej pracy tylko do diecezji paderborneńskiej, lecz objął nią w miarę możliwości diecezję kolońską i monasterską, a sporadycznie odwiedzał i inne części Niemiec, w których znajdowali się Polacy.

 (1.1) A zatem w pierwszej kolejności wymienił on czterech dostojników kościelnych z terenu Saksonii, to jest Reinharda halbersztadzkiego, Henryka paderborneńskiego i Widela mindeńskiego, tudzież opata korbejskiego Erchanberta.

 (1.1) Wyraz trzeba poświadczony jest w znaczeniu ofiary pogańskiej u Słowian zachodnich już przez zapiskę z r. 785 w kapitularzu paderborneńskim (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paderborn mrz./n.

Wiktionary


paderewski

nazwisko


SJP.pl

  • Osoby o nazwisku Paderewski:
    • Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) – pianista, kompozytor, polityk, premier Polski
    • Józef Paderewski (1871–1958) – nauczyciel gimnazjalny, przyrodni brat Ignacego
    • Stanisław Paderewski (1875–1914) – inżynier górniczy, oficer Legionów Polskich, przyrodni brat Ignacego
  • Inne:
    • Paderewski – polski pociąg pancerny z okresu II wojny światowej
    • Paderewski – liceum i szkoła podstawowa w Lublinie

Wikipedia


padewczyk

mieszkaniec Padwy (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec regionu Padwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starszy Padewczyk przyprowadził na targ swojego osła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Padwa ż., padewczyk mos., padewka ż.

 przym. padewski

Wiktionary


padewka

mieszkanka Padwy (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Padwy; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Padwa ż., Padewczyk mos.

:: fm. padewczyk mos.

 przym. padewski

Wiktionary


padewski

przymiotnik od: Padwa, Padew Narodowa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Padwy, związany z Padwą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Antoni przywiózł padewskich smakołyków.

 (1.1) Środowisko padewskie od schyłku XIV w. skupiało grupę bardzo dobrych uczonych prawników: Franciszka Zabarellę, Pawła z Castro, Rafała Fulgosiusa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Padwa ż., Padewczyk m., padewczyk m., padewka ż.

Wiktionary


padlewski

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Padlewski (1938–2000) – polityk i dyplomata
  • Juliusz Padlewski-Skorupka (1884–1940) – podpułkownik piechoty WP
  • Leon Julian Padlewski (1870–1943) – profesor, bakteriolog, ojciec Romana
  • Roman Padlewski (1915–1944) – skrzypek, kompozytor, dyrygent
  • Stanisław Padlewski (1947–2002) – nauczyciel, polityk, trener siatkarski
  • Władysław Padlewski (1814–1863) – ziemianin, ojciec Zygmunta
  • Włodzimierz Padlewski (1904–2007) – architekt i projektant wnętrz
  • Zygmunt Padlewski (1836–1863) – generał powstania styczniowego

Wikipedia


padlina

rozkładające się ciało zdechłego zwierzęcia, będące pożywieniem dla zwierząt padlinożernych i wszystkożernych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwierzęce zwłoki

Wiktionary

Padlina – określenie zwierzęcych zwłok, które przeszły w stan rozpadu gnilnego. Określenia tego nie używa się w stosunku do zwłok ludzkich.

Padlina jest podstawowym pokarmem wielu drapieżników i zwierząt wszystkożernych, takich jak diabły tasmańskie, hieny, kondory i sępy. Padlina to także siedlisko występowania bezkręgowców zaliczanych do nekrofauny.

Niektóre rośliny potrafią wytwarzać zapach rozkładającej się padliny, by zwabić zapylające je owady, takie jak muchy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawyugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈdlʲĩna, AS: padlʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padanie n., padnięcie n., padło n.

 czas. paść dk., padać ndk., padnąć dk.

 przym. padlinowy, padły, padnięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścierwo, reg. śl. myrcha.

Wiktionary


padliniec

padliniec pospolity - gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych


SJP.pl


padlinówka

1. trupnica padlinówka - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych;
2. padlinówka cesarska - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych


SJP.pl


padlinowy

związany w jakiś sposób z padliną (np. mączka padlinowa), odnoszący się do padliny, rzadziej zwierząt padlinożernych


SJP.pl


padlinożerca

zwierzę, którego głównym pożywieniem jest padlina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zool. zwierzę żywiące się padliną

Wiktionary

Padlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. grabarze, hieny czy sępy.

Nekrofagi (necrophaga), trupojady – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do znanych padlinożerców należą hieny i sępy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpadlʲĩnɔˈʒɛrt͡sa, AS: padlʹĩnožerca

Wiktionary

Powiązane:

 przym. padlinożerny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nekrofag, trupojad

Wiktionary


padlinożerność

padlinożerny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest padlinożerne

Wiktionary

Padlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. grabarze, hieny czy sępy.

Nekrofagi (necrophaga), trupojady – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga).

Wikipedia

Patrz:

padlinożerny

Powiązane:

 przym. padlinożerny

 przysł. padlinożernie

Wiktionary


padlinożerny

taki, którego głównym pożywieniem jest padlina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. żywiący się padliną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - To nie są ślady ludzkich zębów - mówili wtedy uczeni. - Albo zostawiły je zwierzęta padlinożerne, albo powstały wskutek wietrzenia, albo praktykowanego gdzieniegdzie całopalenia zwłok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpadlʲĩnɔˈʒɛrnɨ, AS: padlʹĩnožerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padlinożerność ż., padlinożerstwo n., padlinożerca m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nekrofagiczny

Wiktionary


padlista

osoba grająca w padla


SJP.pl


padlistka

kobieta grająca w padla


SJP.pl


padlowy

padel


SJP.pl

Patrz:

padel

padma

lek ziołowy o działaniu przeciwzapalnym i antyoksydacyjnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. główna rzeka Bangladeszu

Wiktionary


padmasana

pozycja medytacyjna w jodze; pozycja kwiatu lotosu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan, rodzaj siadu skrzyżnego, w którym lewa stopa znajduje się na prawym udzie, a prawa stopa na lewym udzie;

Wiktionary

Padmasana, pozycja lotosu (dewanagari: पद्मासन, trl. padmāsana) – pozycja stosowana przy medytacji, znana już w starożytnych Indiach. Pozycja lotosu to specyficzny rodzaj siadu skrzyżnego, w którym lewa stopa znajduje się na prawym udzie oraz prawa stopa na lewym udzie. Podeszwy stóp powinny być skierowane do góry, a kręgosłup i plecy – wyprostowane.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pozycja lotosu, lotos

Wiktionary


padnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: padʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: padʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paść

 rzecz. napadacz mos./mrz., zapadka ż., padlina ż.

 przym. zapadkowy

Wiktionary


padnięty

potocznie: skrajnie zmęczony, wyczerpany; zmordowany, skonany, wypruty, wycięty


SJP.pl


padniewko

Padniewko – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno granicząca od wschodu bezpośrednio z Mogilnem. Wieś jest siedzibą sołectwa Padniewko, w którego skład wchodzą również miejscowości Baba, Kopczyn i Szerzawy. W podziale na regiony fizycznogeograficzne Padniewko, leży w prowincji Niż Środkowoeuropejski, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckie, makroregionie Pojezierze Wielkopolskie i mezoregionie Pojezierze Gnieźnieńskie.

Wikipedia


padniewo

Padniewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.

Wikipedia


padnij

1. rzucić się na ziemię; przewrócić się;
2. zginąć gwałtowną śmiercią;
3. o kraju, mieście: dostać się w ręce nieprzyjaciela;
4. spaść, zlecieć


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wojsk. komenda wojskowa nakazująca szybkie położenie się na ziemi

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: paść

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpadʲɲij, AS: padʹńii ̯

Wiktionary

Powiązane:

 czas. padać ndk.

 rzecz. padanie n.

Wiktionary


padok

ogrodzony teren przy torze wyścigowym, po którym oprowadza się konie przed kolejną gonitwą; paddock


SJP.pl

Padok (ang. Paddock) – ogrodzony, piaszczysty albo trawiasty plac przeznaczony do wychowu młodych koni oraz do ich rekonwalescencji po przebytych chorobach i urazach. Padoki przy hipodromach i torach wyścigów konnych służą dżokejom do ostatecznego przygotowania się do zawodów przed wyjściem na tor, dosiadania konia i autoprezentacji publiczności, graczom i bukmacherom.

Wikipedia


padolino

środowiskowo: próba wymuszenia faulu w piłce nożnej


SJP.pl


padovana

padwana, padwan, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. padwan.

Wiktionary


padovano

nazwisko


SJP.pl


padół

miejsce położone nisko, niżej od otaczającego je terenu; nizina; wąwóz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podn. lub żart. ziemia jako przeciwieństwo nieba, miejsce życia doczesnego

 (1.2) daw. dziś książk. teren lub miejsce położone nisko, niżej od otaczającego je terenu

Wiktionary

Padół – podłużna, wklęsła forma terenu o osi, która nie ma spadku zwróconego w jedną stronę, co różni padół od doliny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole (…)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ziemia

 (1.2) dolina, kotlina, niecka, nizina, rynna, zagłębienie

Wiktionary


padre

ojciec, najczęściej w odniesieniu do opata, abata, ojca przełożonego w zakonach włoskich


SJP.pl


padrone

główny przywódca jednej z włoskich mafii lub ogólniej o fiszy (ważnej osobistości, najczęściej bogatej i wpływowej)


SJP.pl


paduan

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. padwan

Wiktionary


paduch

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. łotr

Wiktionary

  • Paduch – dolina w Ojcowskim Parku Narodowym
  • Józef Paduch (1787-1861) – polski ksiądz katolicki, proboszcz w Cieszynie i Strumieniu, honorowy obywatel Cieszyna
  • Marzena Paduch – polska polityk, posłanka na Sejm

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== paduch (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) łotr, drań

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpadux, AS: paduχ

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== paduch (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) łotr, drań

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paduk

trwałe i twarde drewno sandalinu


SJP.pl

Paduk lub padouk (padauk) – gatunek drewna pozyskiwany z afrykańskiego drzewa gatunku pterokarpus sandałowy (Pterocarpus sandalinus). Jest to drewno twarde, trwałe, o rysunku zbliżonym do mahoniu i o charakterystycznym głębokim czerwonawym odcieniu.

Wikipedia


paduna

lina biegnąca od szczytu stengi lub bramstengi do burt statku z tyłu za wantami; parduna


SJP.pl


padwa

miasto i prowincja we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Włoszech;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Wenecja Euganejska;

Wiktionary

Padwa (wł. Padova, łac. Patavium, wen. Pàdova/Pàdoa) – miasto i gmina na północy Włoch w regionie Wenecji Euganejskiej, położone na Nizinie Padańskiej w jej północno-wschodniej części nad rzeką Bacchiglione. Jest trzecim co do wielkości miastem pod względem liczby ludności w regionie po Wenecji i Weronie. Liczba mieszkańców Padwy (w granicach miasta) wynosi ok. 208 tysięcy na obszarze 93,03 km², co czyni je pierwszym miastem w Wenecji Euganejskiej pod względem gęstości zaludnienia. Miasto jest stolicą prowincji Padwa (wł. Provincia di Padova), w której mieszka 930 848 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) We wrześniu zwiedziliśmy bazylikę w Padwie.

 (1.1) Dla wenecjan Padwa była (a może nadal jest?) miastem grzechu.

 (1.1) (…) spośród około 1000 polskich studentów, którzy w XVI wieku edukowali się w Padwie, wywodziło się 49 późniejszych biskupów i opatów oraz 38 wojewodów i kasztelanów. Odsetek sięgający niemal 10 procent! Bez jakiejkolwiek przesady można stwierdzić, że Padwa była prawdziwą kuźnią polskich kadr urzędniczych i kościelnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpadva, AS: padva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Padewczyk mos., padewczyk mos., padewka ż., padwan mrz., padwana ż.

 przym. padewski

Wiktionary


padwan

padwana, padovana, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. renesansowa pieśń miłosna;

 (1.2) choreogr. powolny taniec włoski

Wiktionary

Padwan, padwana (od miasta Padwa), gatunek pieśni lub piosenki miłosnej pojawiający się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku. Zbliżony pod wieloma względami do renesansowej poezji włoskiej. Charakteryzuje się rozmaitością rytmiczną i stroficzną oraz specyficznymi formami wypowiedzi i nastroju. Padwanami nazywano również utwory pokrewne madrygałom.

Obecny był również w polskiej poezji.


Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Padwa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) padwana, padovana, paduan

 (1.2) padwana, padovana, paduan

Wiktionary


padwana

padwan, padovana, pawana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca


SJP.pl


padyszach

tytuł dawnych władców tureckich, szachów perskich oraz od okresu międzywojennego najważniejszych osób rządzących Afganistanem; osoba nosząca ten tytuł


SJP.pl

Padyszach (pers. پادشاه, pâd(e)šâh; tur. پادشاه, padişah) – tytuł władcy odpowiadający tytułowi króla lub cesarza, którego nazwa pochodzi od perskiego słowa pâd(e)šâh (dosł. „opiekun-król”), opartego na tytule szach (czyli król). Był on używany przez kilku monarchów państw islamskich, m.in.:

  • Persji – szachinszach Iranu;
  • Turcji – sułtani Imperium Osmańskiego;
  • Afganistanu – królowie Afganistanu;
  • Indii – władcy Imperium Wielkich Mogołów.

Wikipedia


padło

ciało martwego zwierzęcia, będące w trakcie rozkładu lub pozostałości po tym ciele w postaci kości; padlina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. zob. padlina.

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. n. lp. przesz. od paść

 (2.2) 3. os. n. lp. przesz. od padnąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wiosnę jedną i drugą chłopi mieli zagarnąć obszar, przechodzący ich siły i możności, pozostawić go pustym, a położywszy się przy nim jak zły pies przy padle, warczeć głucho na widok każdego przechodnia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. padlina ż.

 czas. padać ndk., paść dk., padnąć dk.

 przym. padły

Wiktionary


padły

taki, który padł


SJP.pl


paella

tradycyjna potrawa hiszpańska z ryżu z szafranem i różnymi dodatkami, np. kawałkami kurczaka, pomidorami, krewetkami itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. jednogarnkowa potrawa z ryżu z szafranem i z dodatkami np. mięsa królika, kurczaka, owoców morza, ślimaków, grzybów, fasoli, pomidorów i innych warzyw, przygotowywana na specjalnej patelni z dwoma uchwytami, specjalność kuchni hiszpańskiej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Specjalnością tej restauracji jest paella z owocami morza.

Wiktionary


paenula

okrycie wierzchnie z kapturem, używane w starożytnym Rzymie


SJP.pl

Paenula (z gr. φαίνολη phaínolē – płaszcz) – rzymskie wierzchnie okrycie bez rękawów, rodzaj peleryny z grubej tkaniny, odzież niższych warstw społecznych.

Był to wełniany lub skórzany (paenula scortea), obszerny płaszcz, często z kapturem, spinany na ramieniu lub pod brodą, w kształcie półkloszowej peleryny sięgającej do połowy łydek. Noszony zwłaszcza przez mieszkańców wsi i podczas niepogody, używany był jako strój podróżny, przez żołnierzy i niewolników, rozpowszechniony także wśród pierwszych chrześcijan. Najpewniej był pierwowzorem ornatu.

Wikipedia


paetz

[czytaj: pec] nazwisko


SJP.pl


paf

wykrzyknienie naśladujące odgłos wystrzału lub odgłos przypominający wystrzał; często w wyrażeniu: pif, paf


SJP.pl


pafawag

Państwowa Fabryka Wagonów


SJP.pl

skrótowiec grupowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = kolej. hist. Państwowa Fabryka Wagonów;

Wiktionary

Alstom Polska S.A. – oddział we Wrocławiu – zakład produkcji taboru oraz wyposażenia kolejowego, istniejący we Wrocławiu od 1832 roku, znane na przestrzeni lat pod wieloma nazwami (zobacz: podsumowanie nazewnictwa). W ofercie przedsiębiorstwa znajdują się lokomotywy elektryczne, nadwozia lokomotyw, ramy wózków, czy kolejowe systemy sygnalizacyjne i aparatura elektryczna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pafaˈvaɡ, AS: pafavag

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. Bombardier Transportation Polska

Wiktionary


pafawagowiec

pracownik Państwowej Fabryki Wagonów oraz osoba związana w jakiś inny sposób z tą fabryką


SJP.pl


pafijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Pafos

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈfʲijsʲci, AS: pafʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pafos n.

Wiktionary


paflagonia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytna kraina w północnej części Azji Mniejszej nad południowym brzegiem Morza Czarnego między Bitynią na zachodzie a Pontem na wschodzie;

Wiktionary

Paflagonia (gr. Παφλαγονία, Paphlagonίa) – starożytna kraina w północnej części Azji Mniejszej (ob. Turcja) nad południowym brzegiem Morza Czarnego między Bitynią na zachodzie a Pontem na wschodzie. Na południu graniczyła z Frygią (późniejsza Galacja). Według Strabona, geografa greckiego, zachodnią granicą regionu była rzeka Parthenius (ob. Bartın), a wschodnią Halys (ob. Kızılırmak).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Paflagończyk

 przym. paflagoński

Wiktionary


paflagoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paflagonią, dotyczący Paflagonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paflagonia ż.

Wiktionary


pafnucek

zdrobnienie od: Pafnucy (imię męskie)


SJP.pl


pafnuckowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pafnucka lub z nim związany


SJP.pl


pafnucostwo

Pafnucy z żoną; Pafnucowie


SJP.pl


pafnucowie

Pafnucy z żoną; Pafnucostwo


SJP.pl


pafnucowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pafnucego lub z nim związany


SJP.pl


pafnucy

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Pafnucy – imię męskie pochodzenia egipskiego, pierwotnie wywodzące się jednak od koptyjskiego papnute, paphnuti – „człowiek Boży, sługa Boży”. Według innego źródła imię ma pochodzenie greckie.

W Polsce imię pozostaje rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 2 mężczyzn o imieniu Pafnucy nadanym jako imię pierwsze oraz 5 mężczyzn noszących imię Pafnucy jako imię drugie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nazywam się Pafnucy i jestem stolarzem z Goleszowa.

Wiktionary


pafos

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru;

Wiktionary

Pafos (gr. Πάφος) – miasto i gmina (gmina miejska) w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos, na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru. Zajmuje obszar o powierzchni 18,09 km², a w 2021 r. było zamieszkiwane przez 37 297 osób, co czyniło je czwartym pod względem liczby ludności miastem kraju. Jeden z dwóch największych i najważniejszych ośrodków turystycznych wyspy (obok Ajia Napy).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pafijski

Wiktionary


pafp

skrótowiec

 (1.1) = Polsko-Amerykański Fundusz Przedsiębiorczości

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pafp, AS: pafp

Wiktionary


pagacz

nazwisko


SJP.pl


pagaczewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Janusz Pagaczewski (1906-1975) – sejsmolog, astronom
  • Julian Pagaczewski
  • Stanisław Pagaczewski

Wikipedia


pagaj

1. krótkie wiosło z charakterystycznym, owalnym piórem;
2. pogardliwe określenie na osobę nieuczynną, niepomocną, także nielubianą w jakimś otoczeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. żegl. krótkie wiosło z jednym piórem, służące do wiosłowania bez użycia dulki, np. w kanadyjce

Wiktionary

Wiosło – ręczny pędnik łodzi wykonany z drewna, tworzyw sztucznych, lekkich stopów metali lub kombinacji tych materiałów. Ze względu na budowę wiosła dzieli się na:

  • jednopiórowe (szalupowe);
  • jednopiórowe (pagaj, kanadyjskie);
  • dwupiórowe – kajakowe;
  • pychowe (z okutym piórem).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zawodnik sprawnie wiosłował pagajem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaɡaj, AS: pagai ̯

Wiktionary


pagajować

wiosłować pagajami, krótkimi wiosłami z charakterystycznymi, owalnymi piórami


SJP.pl


pagajowaty

1. taki, którego kształt jest podobny do pióra pagaja; owalny, jajowaty;
2. taki, który jest nieuczynny, niepomocny, nielubiany w jakimś środowisku lub taki, który przypomina taką osobę


SJP.pl


paganini

Niccolò Paganini (ur. 27 października 1782 w Genui, zm. 27 maja 1840 w Nicei) – włoski skrzypek, altowiolista, gitarzysta, wirtuoz i kompozytor. Uznawany za jednego z najwybitniejszych wirtuozów skrzypiec.

Wikipedia


pagart

Polska Agencja Artystyczna; Pagart


SJP.pl

Pagart, właściwie Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Agencja Artystyczna „Pagart” – agencja artystyczna powstała w Warszawie 31 grudnia 1956, mająca na celu m.in. promowanie polskich artystów. Początkowo siedziba agencji mieściła się w Warszawie przy ulicy Senatorskiej 13/15, natomiast od 6 lutego 1970 przy warszawskim pl. Zwycięstwa 9.

Wikipedia


pagart-owski

PAGART (Polska Agencja Artystyczna); pagartowski


SJP.pl


pagartowski

związany z Polską Agencją Artystyczną; PAGART-owski


SJP.pl


pageant

[czytaj: pedżent] przedstawienie dawnego teatru angielskiego


SJP.pl


paged

skrót od: Polska Agencja Eksportu Drewna; PAGED


SJP.pl

Paged Spółka Akcyjna (akronim od słów Polska Agencja Eksportu Drewna) – polskie przedsiębiorstwo przemysłu drzewnego z siedzibą w Warszawie, od 10 października 1996 notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Wikipedia


pagemaker

[czytaj: pejdżmejker] program typu DTP (desktop publishing)


SJP.pl


pager

[czytaj: pejdżer] rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; beeper; biper


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. elektroniczne urządzenie używane do komunikowania się poprzez krótkie informacje odczytywane z wyświetlacza;

Wiktionary

Pager – aparat abonencki pracujący w sieci przywoławczej, używany do przesyłania drogą radiową krótkich informacji osobie znajdującej się w zasięgu jednego z nadajników połączonych z centralą przywoławczą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proszę mu wysłać wiadomość na pager.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛjd͡ʒɛr, AS: pei ̯ǯer

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biper, beeper

Wiktionary


pagerowy

[czytaj: pejdżerowy] przymiotnik od: pager; działający, obsługiwany tak, jak pager lub wysłany za pomocą pagera


SJP.pl


pągiel

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) smarkacz, małolat

Wiktionary


pagina

liczba wskazująca numer strony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) druk. miejsce zawierające liczbę wskazującą numer strony lub inne informacje o wydawnictwie (książki, czasopisma itp.);

Wiktionary

Pagina (bieżąca, zwykła) (łac. stronica) – liczba oznaczająca numer stronicy; może być umieszczana u góry (pagina górna) lub u dołu (pagina dolna), pośrodku oraz w układzie lewa – prawa (zazwyczaj po lewej stronie znajduje się na kolumnie parzystej – verso, a po prawej stronie – na kolumnie nieparzystej – recto). Pagina ma za zadanie ułatwić czytelnikowi poruszanie się po tekście publikacji. Wyróżnia się dwa rodzaje paginy:

  1. Paginę zwykłą (paginację), która zawiera tylko numery kolejnych stron publikacji.
  2. Paginę żywą, która zawiera – oprócz numeracji stronic – tekst informujący o zawartości merytorycznej danej części książki, rozdziału, podrozdziału itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈɟĩna, AS: paǵĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paginacja ż., paginator mos.

 czas. paginować ndk.

Wiktionary


paginacja

numeracja stron książki, czasopisma itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) numeracja kolejnych stron (czasopisma, książki itp.)

Wiktionary

Paginacja – przypisywanie kolejnych liczb (lub wyrażeń liczbowych) do kolejnych stron rękopisu, druku lub strony internetowej. Jedna z dwóch metod numeracji obok foliacji polegającej na numerowaniu kolejnych kart.

Paginacja jest sposobem liczenia i porządkowania wszystkich zapisanych stron znajdujących się w publikacji, niezależnie od tego, czy są one opatrzone liczbą (strony liczbowane), czy też są jej pozbawione (strony nieliczbowane, w bibliografiach oznaczane skrótem nlb.). W archiwistyce liczbowania dokonuje się za pomocą umieszczenia na danej stronie paginy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpaɟĩˈnat͡sʲja, AS: paǵĩnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagina ż.

 czas. paginować

Wiktionary


paginatka

wiersz nad kolumną druku, który zawiera prócz numeru stronicy powtórzenie tytułu dzieła, jego części lub rozdziału, a w encyklopediach i słownikach pierwsze i ostatnie hasło strony; żywa pagina


SJP.pl


paginator

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. osoba numerująca strony publikacji i rękopisów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagina ż.

Wiktionary


paginować

numerować, nadawać kolejne numery dokumentowi


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) druk. numerować kolejno strony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Paginuj dokumenty zwykłym, miękkim ołówkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaɟĩˈnɔvat͡ɕ, AS: paǵĩnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagina ż., paginacja ż., paginowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) foliować

Wiktionary


paginowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paginować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaɟĩnɔˈvãɲɛ, AS: paǵĩnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paginować

Wiktionary


pagoda

buddyjska budowla sakralna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. azjatycka budowla o wielu kondygnacjach zaznaczonych z zewnątrz wystającymi daszkami

 (1.2) rel. świątynia buddyjska o architekturze pagody (1.1)

Wiktionary

Pagoda – w buddyjskiej architekturze sakralnej na Dalekim Wschodzie (Chiny, Korea, Nepal i Japonia) rodzaj wielokondygnacyjnej wieży, służącej do przechowywania relikwii. Stanowi jeden z budynków znajdujących się w zespole klasztoru buddyjskiego, oprócz innych budowli, takich jak sala zebrań, biblioteka itd. Wywodzi się pod względem funkcji od indyjskiej stupy, lecz architektonicznie bardziej od starożytnych chińskich wież obserwacyjnych. Na ostateczną formę pagód chińskich wpłynęła tradycja wznoszenia wielokondygnacyjnych budowli typu lou, znanych już w starożytności, choć na przestrzeni wieków pagody występowały w wielu typach i o zróżnicowanych formach architektonicznych. Poszczególne kondygnacje pagody są kryte odrębnymi dachami najczęściej z narożnikami podgiętymi ku górze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostre i ścięte piramidy ułożone z warstw czarnych, żółtych, niebieskich; ciemnozielone pagody z jasnymi dachami; wysmukłe wieże, których każdy ganek ma inny kolor, świątynie indyjskie, fortece cyklopów, wielopiętrowe ściany w pasy szafirowe, złote i czerwone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɡɔda, AS: pagoda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagodyt m.

 przym. pagodowy

Wiktionary


pagodowy

odnoszący się do pagody


SJP.pl


pagodyt

minerał, zbita odmiana pirofyllitu; agalmatolit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. agalmatolit.

Wiktionary

Agalmatolit (stgr. ἄγαλμα, ἄγαλματος ágalma, agálmatos „ozdoba” + λίθος líthos „kamień”), inaczej pagodyt – surowiec mineralny. Jest to zwięzła odmiana pirofyllitu.

Minerału tego używa się już od czasów prehistorycznych (głównie w Chinach). W szczególności służy do wytwarzania przedmiotów ozdobnych o niewielkich rozmiarach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pagoda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) agalmatolit

Wiktionary


pagon

patka przyszywana do ubiorów wojskowych, ubiorów cywilnych o kroju sportowym oraz do mundurów harcerskich; naramiennik, szlifa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. pasek materiału naszyty na ramieniu munduru

Wiktionary

Naramiennik (także: pagon, dawniej: epolet, galon) – element odzieży (zwłaszcza mundurów), w postaci paska materiału umieszczonego na wysokości barku. Często wykorzystywany jako miejsce umieszczania oznaki stopnia wojskowego lub przynależności organizacyjnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpaɡɔ̃n, AS: pagõn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) epolet, galon, naramiennik, naszywka

Wiktionary


pagony

patka przyszywana do ubiorów wojskowych, ubiorów cywilnych o kroju sportowym oraz do mundurów harcerskich; naramiennik, szlifa


SJP.pl

Naramiennik (także: pagon, dawniej: epolet, galon) – element odzieży (zwłaszcza mundurów), w postaci paska materiału umieszczonego na wysokości barku. Często wykorzystywany jako miejsce umieszczania oznaki stopnia wojskowego lub przynależności organizacyjnej.

Wikipedia


pagór

zgrubienie od: pagórek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zgrub. od: pagórek

 (1.2) geogr. wyniosłość typu pagórkowatego o wysokości względnej do 100 m;

 (1.3) przen. stos lub wybrzuszenie

Wiktionary

Pagór – wyniosłość typu pagórkowatego większych rozmiarów, o wysokości względnej do 100 m.

Pagóry wyróżniają się w otoczeniu zdecydowanie silniejszym nachyleniem stoku. Wierzchołki pagórów są zazwyczaj okrągłe.

Mniejszą wyniosłością jest pagórek, większą zaś wzgórze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wierzchołki pagórów są zazwyczaj okrągłe.

 (1.3) W samym środku podwórka wyrósł pagór gratów i starych szmat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagóreczek mrz., pagórek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.

 przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy

 przysł. pagórkowato, góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) górka, pagórek, wzgórek, wzgórze

 (1.3) góra, pagórek, sterta

Wiktionary


pagórczysty

pofałdowany, pokryty licznymi pagórkami (np. teren pagórczysty) lub garbaty, wyglądem podobny do pagórka; pagórkowaty, pagórzysty


SJP.pl


pagóreczek

niewielki pagórek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pagórek

 (1.2) mały pagórek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na piaskowych pagóreczkach puściła się macierzanka i zakwitły różowe nieśmiertelniki, jałowiec jak plamaamy tu i owdzie osiadł na piasku a i brzózki wyrastają na niewdzięcznej glebie.

 (1.2) Tak samo na kartoflanych Alpach złociły się pagóreczki skwarków, gorących wprawdzie, że podniebienie można sobie było sparzyć, lecz cudnie słonych i nadzwyczaj smakowitych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagór mrz., pagórek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.

 przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy

 przysł. pagórkowato, góra

Wiktionary


pagórek

niewysokie wzniesienie terenu o łagodnym stoku; wzgórze, wzgórek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielkie wzniesienie, zazwyczaj od kilku do kilkudziesięciu metrów

 (1.2) przen. sterta czegoś

Wiktionary

Pagórek – niewielka wyniosłość o wysokości względnej od paru do parudziesięciu metrów, która wyraźnie zarysowuje się w terenie. Pagórki różnią się od otoczenia zdecydowanie silniejszym nachyleniem stoku i każdy z nich wyodrębnia się od pozostałych. Średnica pagórków sięga do kilkuset metrów, a jego wierzchołki są mniej lub bardziej okrągłe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pas publicznego traktu przecinał okolicę, ciągnąc się po falistych pagórkach i rozpłaszczonych nizinach.

 (1.2) Jeńcy złożyli na placu broń tworząc z niej spory pagórek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɡurɛk, AS: pagurek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagórkowatość ż., prapagórek mrz.

:: zdrobn. pagóreczek mrz.

:: zgrub. pagór mrz.

 przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy

 przysł. pagórkowato, góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) górka, pagór, wzgórze, wzgórek

 (1.2) kopiec, stos, sterta, górka

Wiktionary


pagórkowato

przysłówek sposobu

 (1.1) będąc pokrytym pagórkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obszar ukształtowany pagórkowato przecinają koryta strumieni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., pagór mrz., pagórek mrz., pagóreczek mrz., pagórkowatość ż., prapagórek mrz.

 przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy

 przysł. góra

Wiktionary


pagórkowatość

cecha terenu pagórkowatego, pofałdowanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posiadanie pagórkowatej powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W symbolice trójwzgórze oznacza góry, wyżynę lub po prostu pagórkowatość terenu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagór mrz., pagórek mrz., pagóreczek mrz., prapagórek mrz.

 przym. pagórkowy, pagórkowaty, górski, górniczy

 przysł. pagórkowato, góra

Wiktionary


pagórkowaty

pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórzysty, pagórzasty, wzgórkowaty, wzgórzysty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nierówny; taki, który jest pokryty pagórkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brzegi przeważnie pagórkowate i tylko na niewielkich odcinkach niskie i podmokłe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaɡurkɔˈvatɨ, AS: pagurkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prapagórek mrz., pagórek m., pagórkowatość ż., pagór m., pagóreczek m.

 przym. pagórzysty, pagórzasty, pagórkowy

 przysł. pagórkowato

Wiktionary


pagórkowy

pagórek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pagórkiem, dotyczący pagórka

Wiktionary

Patrz:

pagórek

Powiązane:

 rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., pagór mrz., prapagórek mrz., pagórek

 przym. pagórkowaty

 przysł. pagórkowato

Wiktionary


pagórzasty

pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzysty, wzgórkowaty, wzgórzysty


SJP.pl


pagórze

zgrubienie od: pagórek


SJP.pl


pagórzysty

pokryty licznymi pagórkami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzasty, wzgórkowaty, wzgórzysty


SJP.pl


pągowiec

2 miejscowości w Polsce:

  • Pągowiec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Stara Błotnica
  • Pągowiec – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Raków

Wikipedia


pągowski

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Pągowski (ur. 1953) – polski artysta grafik, autor około tysiąca plakatów
  • Bogumił Pągowski herbu Pobóg – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1790 roku
  • Konstanty Pągowski (1890–1967) – polski aktor teatralny i filmowy
  • Marcin Pągowski (ur. 1978) – polski pisarz fantasy
  • Stefan Pągowski (ur. 1937) – polski i kanadyjski inżynier, historyk II wojny światowej
  • Zdzisław Pągowski (1909–1976) – polski artysta malarz

Wikipedia


pagrus

ryba z rodziny prażmowatych


SJP.pl

Pagrus – rodzaj morskich ryb z rodziny prażmowatych (Sparidae). Nazwą zwyczajową pagrus określany jest też Pagrus pagrus.

Wikipedia


paguma

paguma chińska - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych; łaskun chiński


SJP.pl

Paguma chińska, łaskun chiński (Paguma larvata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).

Wikipedia


pagus

dawna jednostka podziału terytorialnego w plemiennych państwach germańskich z głównym ośrodkiem w postaci grodu; gau


SJP.pl


pah

[czytaj: pah] skrót od: Polska Akcja Humanitarna


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Polska Akcja Humanitarna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na miejscu, w Libanie, PAH nawiązała współpracę z Zakonem Księży Salezjanów, którzy prowadzą szkołę w mieście Fidar na północ od Bejrutu. Celem pomocy było dotarcie do części z 21 tys. uchodźców wewnętrznych przebywających w 79 obozach w regionie Jabail.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pax, AS: paχ

Wiktionary


pahlavi

  • Pahlawi – dynastia panująca w Iranie w latach 1925–1979
  • Pahlawi – wymarły język irański
  • Pahlawi – alfabet używany niegdyś do zapisu niektórych języków irańskich
  • Pahlawi – dawna nazwa miasta Bandar-e Anzali
  • Order Pahlawiego – najwyższe odznaczenie irańskie

Wikipedia


pahlawi

dawny język z grupy języków irańskich zachowany w literaturze i napisach na monetach; pehlewi


SJP.pl

  • Pahlawi – dynastia panująca w Iranie w latach 1925–1979
  • Pahlawi – wymarły język irański
  • Pahlawi – alfabet używany niegdyś do zapisu niektórych języków irańskich
  • Pahlawi – dawna nazwa miasta Bandar-e Anzali
  • Order Pahlawiego – najwyższe odznaczenie irańskie

Wikipedia


pai

artykuł spożywczy z ciasta oraz owoców albo warzyw, mięsa albo przetworów, spożywany po upieczeniu


SJP.pl


paignion

krótki, żartobliwy wiersz w poezji starogreckiej lub grupa, tomik takich wierszy


SJP.pl


paine

Paine – miasto w Chile, położone w południowej części regionu metropolitalnego Santiago. W mieście znajduje się węzeł drogowy-G-46, G-531 i G-548 i stacja węzłowa. Przez miasto przebiega droga panamerykańska Ruta 5.

Wikipedia


paintball

[czytaj: pejntbol] gra polegająca na strzelaniu do siebie kulkami z farbą za pomocą specjalnych karabinków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) gra zespołowa, w której zawodnicy pozorują walkę, strzelając do siebie nawzajem z broni pneumatycznej nabojami wypełnionymi farbą;

Wiktionary

Paintball – rodzaj gry zespołowej, polegającej na prowadzeniu pozorowanej walki przy użyciu markerów, urządzeń zbliżonych kształtem i zasadą działania do broni pneumatycznej, które za pomocą sprężonego powietrza lub dwutlenku węgla wyrzucają kulki wypełnione farbą na bazie żelatyny spożywczej. Trafienie przeciwnika, podczas którego kulka rozbija się, pozostawiając kolorowy ślad (nazywany przez graczy splatem) na ciele, masce bądź markerze zawodnika, powoduje jego eliminację z gry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas zajęć ze „szkoły przetrwania” uczestnicy nauczyli się budować szałas, posługiwać się krzesiwem i rywalizowali w paintballu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paintballowiec m.

 przym. paintballowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paintballowiec m.

 przym. paintballowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|ang|paintball.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paintball

* czeski: (1.1) paintball m.

* niemiecki: (1.1) Paintball m.

źródła.

== paintball (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-paintball.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) paintball

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paintballowiec

[czytaj: pejntbolowiec] zawodnik grający w paintball


SJP.pl


paintballowy

paintball [czytaj: pejntbolowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z baintballem, dotyczący paintballa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paintball m.

Wiktionary


paintbox

[czytaj: pejntboks] urządzenie dające możliwość wykonywania zdjęć trikowych poprzez wymazywanie lub dorysowywanie poszczególnych elementów na tym zdjęciu


SJP.pl


paisley

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Szkocji, w zespole miejskim Glasgow;

 (1.2) geogr. miasto w USA, w stanie Ontario

 (1.3) geogr. miasto w USA, w stanie Oregon

Wiktionary

Miejscowości w Wielkiej Brytanii:

  • Paisley – miasto w Szkocji, w zespole miejskim Glasgow

Miejscowości w USA:

  • Paisley – jednostka osadnicza w stanie Floryda, w hrabstwie Lake
  • Paisley – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Lake

Inne:

  • paisley – motyw w zdobnictwie tkanin

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacek wyemigrował jak wszyscy jego znajomi i pracuje w Paisley na budowie.

Wiktionary


paiż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. mała tarcza używana przez rycerzy konnych

Wiktionary

Paiż, paiża – mała tarcza kawaleryjska, u dołu prostokątna lub zaokrąglona, u góry skośnie ścięta, czasem z wykrojem na oparcie kopii. Używana przez jazdę polską w XVI wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpajiʃ, AS: pai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. paiża

Wiktionary


paiża

metalowa tarcza do opierania kopii, używana przez polską jazdę w XVI wieku


SJP.pl

Paiż, paiża – mała tarcza kawaleryjska, u dołu prostokątna lub zaokrąglona, u góry skośnie ścięta, czasem z wykrojem na oparcie kopii. Używana przez jazdę polską w XVI wieku.

Wikipedia


paj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. okrągły placek z nadzieniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paj, AS: pai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tarta

Wiktionary


paja

artykuł spożywczy z ciasta oraz owoców albo warzyw, mięsa albo przetworów, spożywany po upieczeniu


SJP.pl


pajac

1. potocznie: osoba zachowująca się lub ubrana niepoważnie, dziwacznie; błazen;
2. zabawka o komicznym wyglądzie, zazwyczaj z ruchomymi kończynami zawieszonymi na sznurkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) komiczna postać w dawnej krotochwili

 (1.2) przen. pogard. ktoś zachowujący się niepoważnie, bez godności

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) figurka z drewna lub tektury, o komicznym wyglądzie, zwykle z ruchomymi kończynami poruszanymi za pomocą sznurka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pajace umilali czas wielu władcom.

 (1.2) Ale z ciebie pajac!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpajat͡s, AS: pai ̯ac

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajacowanie n.

:: zdrobn. pajacyk m.

 czas. pajacować ndk.

 przym. pajacowaty, pajacowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arlekin, klaun, błazen, trefniś

 (1.2) błazen, trefniś

Wiktionary


pajacerka

potocznie: niepoważne zachowanie, wygłupianie się; pajacowanie


SJP.pl


pajacować

wygłupiać się, zachowywać się niepoważnie, zgrywać się; błaznować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. pejor. zachowywać się w sposób nieadekwatny, głupi i ostentacyjny zarazem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był już trochę podchmielony, więc rzecz jasna, że zaczął pajacować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajac mos./mzw., pajacyk mos./mzw.

 przym. pajacowaty, pajacowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wygłupiać się, błaznować; pot. wydurniać się, świrować; stpol. błaźnić

Wiktionary


pajacowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygłupianie się, zachowywanie się w sposób niepoważny, błazeński

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajac m., pajacyk m.

 czas. pajacować ndk.

 przym. pajacowaty, pajacowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błaznowanie, głupawka

Wiktionary


pajacowaty

taki, który przypomina pajaca, błazna lub taki, który zachowuje się jak pajac; błazeński


SJP.pl


pajacyk

1. niewielki pajac;
2. rodzaj lekkiego ubranka dla dziecka, będący połączeniem majteczek i bluzeczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zdrobn. od: pajac

 (1.2) ćwiczenie gimnastyczne wykonywane w podskoku, z wykonaniem rozkroku i klaśnięciem nad głową

 (1.3) dziecięce ubranie z połączonych rajtuz i koszulki, rozpinane z przodu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bóg sobie zrobił dwa pajacyki.

 (1.2) W ramach rozgrzewki zróbcie trzydzieści pajacyków.

 (1.3) Rampers, czyli letni pajacyk z krótkimi rękawkami i krótkimi nogawkami to doskonały element garderoby na ciepłe dni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈjat͡sɨk, AS: pai ̯acyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajac m., pajacowanie n.

 czas. pajacować ndk.

 przym. pajacowaty, pajacowski

Wiktionary


pajacyki

1. niewielki pajac;
2. rodzaj lekkiego ubranka dla dziecka, będący połączeniem majteczek i bluzeczki


SJP.pl


pajączek

1. niewielki pająk;
2. ażurowy, promienisty motyw w hafcie i koronkarstwie, kształtem przypominający pająka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: pająk

Wiktionary

Pajączek – najstarszy polski edytor HTML, rozwijany w latach 1996-2013, zdobywca wielu nagród. W 2021 został zaktualizowany, a jego nazwa zmieniona na Pająk V6.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈjɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: pai ̯õṇček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczak mzw., pająk m., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż.

 przym. pająkowaty

Wiktionary


pajączkowaty

wielkością lub wyglądem zbliżony do pająka, głównie niewielkiego bądź przypominający sieć pajęczą (np. pajączkowaty labirynt)


SJP.pl


pajączkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Franciszek Pajączkowski – polski historyk teatru, bibliotekarz, filozof
  • Jerzy Pajączkowski-Dydyński – polski wojskowy
  • Józef Pajączkowski – polski polityk
  • Karol Pajączkowski – polski urzędnik
  • Narcyz Pajączkowski – austriacki urzędnik
  • Stefan Pajączkowski – polski prawnik, wojskowy
  • Włodzimierz Pajączkowski – polski lekarz

Wikipedia


pająk

1. drapieżny stawonóg z gromady pajęczaków, mający osiem nóg, gruczoł jadowy i żywiący się głównie owadami; np. tarantula, ptasznik;
2. stroik ludowy wykonany ze słomy i bibuły, wieszany pod sufitem;
3. rodzaj żyrandola;
4. powóz o wysokich kołach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) arachn. ośmionożny pajęczak budujący pajęczyny;

 (1.2) folk. rodzaj ludowej ozdoby zawieszanej pod sufitem izby;

 (1.3) daw. duży, ozdobny, mocno rozgałęziony żyrandol

 (1.4) pot. przen. elektron. układ zmontowany bez użycia płytki drukowanej, poprzez zlutowanie ze sobą wyprowadzeń elementów

 (1.5) sport. jeden z przyrządów używanych podczas gry w snookera

 (1.6) karc. odmiana pasjansa

Wiktionary

  • pająk – zwierzę należące do rzędu pajęczaków
Przedmioty
  • pająk – dekoracja
  • pająk – przyrząd używany podczas gry w snookera
  • pająk – urządzenie sportowo-rehabilitacyjne
Geografia
  • Pająk – miejscowość w gminie Konopiska, powiat częstochowski, województwo śląskie
  • Pająk – zbiornik wodny w miejscowości Pająk

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czarne wdowy to najniebezpieczniejsze pająki świata.

 (1.2) Swą niewielką izdebkę przyozdobiła pająkami z kolorowej bibułki i słomek.

 (1.3) Pod wysokim sklepieniem sali skrzyły się silnym światłem kryształowe pająki.

 (1.4) Zlutuj ten układ na pająka, sprawdzimy, czy on w ogóle działa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpajɔ̃ŋk, AS: pai ̯õŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczarz m., pajęczarka ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczak m., pajęczynówka ż., pajęczyca ż., pajęcznica ż., pajęczynowcowate n.

:: zdrobn. pajączek m.

 przym. pajęczy, pająkowaty, pająkowy

Wiktionary


pająki

1. drapieżny stawonóg z gromady pajęczaków, mający osiem nóg, gruczoł jadowy i żywiący się głównie owadami; np. tarantula, ptasznik;
2. stroik ludowy wykonany ze słomy i bibuły, wieszany pod sufitem;
3. rodzaj żyrandola;
4. powóz o wysokich kołach


SJP.pl

Pająki (Araneae) – najliczniejszy rząd pajęczaków, należy do niego 50 tys. opisanych gatunków. Są to zwierzęta głównie lądowe, o rozmiarach od 0,5 mm do 12 cm ciała i do ok. 32 cm rozstawu odnóży.

Często samice są większe od samców.

Wikipedia


pająkokształtny

spawęki pająkokształtne - rząd stawonogów z gromady pajęczaków; tępoodwłokowce


SJP.pl


pająkowaty

taki, który kształtem przypomina pająka lub taki, który ma cechy charakterystyczne dla pająków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający pająka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polatuje niezgrabnie przy oknie lub nisko nad podłogą rozcapierzając pokracznie swoje długie, pająkowate odnóża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpajɔ̃ŋkɔˈvatɨ, AS: pai ̯õŋkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pająk mzw., pajączek mzw., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczarz mos., pajęczarka ż., pajęczak mzw., pajęczynówka ż., pajęcznica ż.

 przym. pajęczy

Wiktionary


pająkowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do pająka

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący pająka, określający pająka

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla pająka, mający cechy pająka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pająk mrz.

Wiktionary


pajda

większy kawałek, większa kromka chleba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. duża kromka chleba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzymał w ręku pajdę chleba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpajda, AS: pai ̯da

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. pajdka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skiba

Wiktionary


pajdak

nazwisko


SJP.pl


pajdeja

ideał wykształcenia i wychowania greckiego w okresie hellenistycznym


SJP.pl


pajdka

kromka chleba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. pajda

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpajtka, AS: pai ̯tka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajda

Wiktionary


pajdocentryczny

przymiotnik od: pajdocentryzm; związany z pajdocentryzmem, dotyczący pajdocentryzmu lub mający charakter pajdocentryzmu


SJP.pl


pajdocentryzm

kierunek w pedagogice polegający na ujmowaniu konkretnych zagadnień związanych ze szkołą i nauczaniem wyłącznie z punktu widzenia dziecka


SJP.pl

Wikipedia


pajdokracja

pedokracja;
1. rządy ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
2. sprawująca władzę grupa ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
3. nadmierne skupianie się na realizacji wszystkich potrzeb dziecka z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. pejor. rządy ludzi bardzo młodych i niedoświadczonych;

 (1.2) polit. pejor. grupa ludzi sprawująca pajdokrację (1.1)

 (1.3) przen. pedag. uprzywilejowanie potrzeb dzieci z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań

Wiktionary

Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).

Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia:

  1. W polityce: forma rządów, w której władzę sprawują osoby nieletnie, niedojrzałe, niedoświadczone, w oryginalnym znaczeniu – dzieci, szczególnie w myśli Janusza Korczaka czy metafizyce i zarządzaniu.
  2. W mediach: nadmierne skupianie się na młodej kohorcie, co wpływa na infantylizację programów telewizyjnych i sztuk teatralnych.
  3. W pedagogice: przecenianie potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pedokracja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pedokracja, infantokracja

Wiktionary


pajdokrata

bardzo młoda, zazwyczaj niedoświadczona osoba, która sprawuje rządy


SJP.pl


pajdokratka

bardzo młoda, zazwyczaj niedoświadczona kobieta, która sprawuje rządy


SJP.pl


pajdokratyczny

pajdokracja


SJP.pl

Patrz:

pajdokracja

pajdologia

dział nauki zajmujący się badaniem rozwoju dziecka i opisywaniem zachowań towarzyszących temu rozwojowi


SJP.pl


pajęczak

małe drapieżne zwierzę bezkręgowe, należące do pajęczaków (gromady stawonogów), np. pająk, skorpion


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę bezkręgowe z sześcioma nogami i odwłokiem

Wiktionary

Pajęczaki (Arachnida) – gromada stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców. Obejmuje około 112 tysięcy opisanych gatunków współczesnych, ale ich faktyczna liczba przekraczać może milion. Ponadto znanych jest około 2 tysięcy gatunków wymarłych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pamiętajcie, że przetchlinki mają pajęczaki, wije i owady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajączek mzw., pająk mrz., Pajęczak mrz., pajęczaki lm nm., pajęczarka ż., pajęczarz mos., pajęcznica ż., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczynówka ż.

 przym. pająkowaty, pajęczy

Wiktionary


pajęczaki

gromada drapieżnych stawonogów z podtypu szczękoczułkowców (licząca kilkadziesiąt tysięcy gatunków), żyjących głównie na lądzie jako pasożyty lub saprofagi, oddychających płucotchawkami


SJP.pl

Pajęczaki (Arachnida) – gromada stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców. Obejmuje około 112 tysięcy opisanych gatunków współczesnych, ale ich faktyczna liczba przekraczać może milion. Ponadto znanych jest około 2 tysięcy gatunków wymarłych.

Wikipedia


pajęczański

przymiotnik od: Pajęczno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pajęcznem, dotyczący Pajęczna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pajęczno n., pajęcznianin m., pajęcznianka ż.

Wiktionary


pajęczarka

1. kobieta korzystająca nielegalnie z aparatu radiowego lub telewizyjnego;
2. potocznie o kobiecie okradającej strychy


SJP.pl


pajęczarski

dotyczący, tyczący się pajęczarstwa lub właściwy pajęczarzowi, pajęczarce


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pajęczarstwem, dotyczący pajęczarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O ich pajęczarskim procederze głośno było w całej rodzinie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczarstwo n., pajęczarz mos., pajęczarka ż.

Wiktionary


pajęczarstwo

potocznie o nielegalnym korzystaniu z aparatów telewizyjnych lub radiowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. używanie odbiorników radiowych lub telewizyjnych bez płacenia abonamentu

 (1.2) pot. nadawanie transmisji radiowych bez posiadania ustalonych prawem zezwoleń

Wiktionary

Phreaking (lub phreak) – łamanie zabezpieczeń sieci telefonicznych, najczęściej celem uzyskania połączenia darmowego lub tańszego niż tradycyjne. Osoba trudniąca się tą działalnością to phreak lub phreaker (od phone freak – z ang. dosłownie telefoniczny maniak).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oskarżyli dziadków o pajęczarstwo i kazali zapłacić grzywnę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczarz mos., pajęczyna ż.

 przym. pajęczarski

Wiktionary


pajęczarz

1. człowiek korzystający z radio lub telewizji bez uiszczania opłat
2. potocznie o złodzieju okradającym strychy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba korzystająca z odbiorników bez płacenia abonamentu

 (1.2) pot. osoba kradnąca (nielegalnie pobierająca) energię elektryczną

 (1.3) środ. podkradacz prania na strychu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowe przepisy uderzą w wieloletnich pajęczarzy.

 (1.3) Sąsiedzi zaczaili się i w końcu dorwali tego pajęczarza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczak mzw., telepajęczarz mos., pająk m., pajęczarstwo n., pajęczyca ż., pajęczyna ż.

 przym. pajęczarski, pająkowaty

Wiktionary


pajęcznianin

mieszkaniec Pajęczna (miasta w Polsce)


SJP.pl


pajęcznianka

mieszkanka Pajęczna (miasta w Polsce)


SJP.pl


pajęcznica

rodzaj roślin z rodziny szparagowatych


SJP.pl

Pajęcznica (Anthericum L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Tradycyjnie zaliczano tu 65 gatunków, w większości afrykańskich, ale większość z nich przeklasyfikowana została do rodzaju zielistka (Chlorophytum). Obejmuje 8 gatunków, przy czym przynależność tu czterech gatunków wschodnioafrykańskich podawana jest w wątpliwość. Wątpliwości nie budzi przynależność do rodzaju czterech gatunków występujących w Europie, z zasięgami obejmującymi także Azję Mniejszą i północno-zachodnią Afrykę. Do flory Polski należą dwa gatunki: pajęcznica liliowata A. liliago i pajęcznica gałęzista A. ramosum.

Wikipedia


pajęcznik

dawniej, dziś tylko regionalnie: wrzesień, głównie w odniesieniu do dwóch ostatnich tygodni tego miesiąca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wrzesień

 (1.2) stpol. październik

 (1.3) stpol. listopad

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za niedługo będzie pajęcznik. Trzeba będzie zbierać wrzosy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈjɛ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: pai ̯ṇčʹńik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) listopad, paździerzeń

 (1.3) listopad, październik, wrzesień

Wiktionary


pajęczno

miasto w Polsce


SJP.pl

Pajęczno – miasto w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, położone na północnym skraju Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w zakolu Warty.

Miasto królewskie w tenucie brzeźnickiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.

Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pajęczno, a w latach 1956–1975 i od roku 1999 siedziba powiatu pajęczańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Było miastem królewskim.

Wikipedia


pajęczy

przymiotnik od: pająk; zrobiony, wykonany przez pająka lub w jakiś inny sposób związany z pająkami


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do pająka

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący pająka, określający pająka

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla pająka, mający cechy pająka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pajęcze nici, targane przez wiatr, pękły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈjɛ̃n͇t͡ʃɨ, AS: pai ̯ṇčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczak mzw., pająk mzw./mrz., pajęczyca ż., pajęczyna ż., pajęczynka ż.

 przym. pająkowaty

Wiktionary


pajęczyca

samica pająka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica pająka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy tylko pajęczycy uda się zatopić szczękoczułki w ciele ofiary, zwykle zastyga na pewien czas, do kilku minut, czekając aż ustaną konwulsje..

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡sa, AS: pai ̯ẽṇčyca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pająk m., pajączek m., pajęczak m., pajęczyna ż., pajęczynka ż., pajęczarz m., pajęczarka ż., pajęcznica ż.

 przym. pająkowaty, pajęczy

Wiktionary


pajęczyna

pojedyncza nić lub siatka takich nici, które zostały wykonane z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sieć tkana przez pająka

 (1.2) nici z pajęczyny (1.1)

 (1.3) pot. przen. rzecz przypominająca pajęczynę (1.1)

 (1.4) skryte działanie wielu osób

 (1.5) łow. sieć z cienkich nici do łowienia ptaków

 (1.6) środ. kradzież bielizny ze strychu

Wiktionary

Pajęczyna (sieć pajęcza, sieć łowna) – struktura przestrzenna wytwarzana przez pająki z nici przędnej, głównie przeznaczona do zdobywania pokarmu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po przyjeździe na działkę zauważyłem pajęczyny w domu.

 (1.3) U nas w serwerowni jest taka pajęczyna, że sami nie wiemy co jest z czym połączone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨ̃na, AS: pai ̯ẽṇčna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pająk m., pajączek m., pajęczyca ż., pajęczynówka ż., pajęczak m., pajęczarka ż., pajęczarz m., pajęczyniarz m., pajęczarstwo n., pajęczaki

:: zdrobn. pajęczynka ż.

 przym. pajęczynowy, pajęczy, pajęczasty, pajęczynowaty, pająkowaty

 przysł. pajęczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sieć, białystok|pajucina.

 (1.3) gmatwanina, kłębowisko, plątanina

Wiktionary


pajęczynka

zdrobnienie od: pajęczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pajęczyna

 (1.2) drobna, cienka pajęczyna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpajɛ̃n͇ˈt͡ʃɨ̃nka, AS: pai ̯ẽṇčnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczak mzw., pajęczyna ż., pajęczynówka ż., pająk m., pajączek m., pajęczyca ż.

 przym. pajęczynowy, pajęczy, pająkowaty, pajęczynowaty

Wiktionary


pajęczynowato

pajęczynowaty


SJP.pl

Patrz:

pajęczynowaty

pajęczynowaty

przypominający pajęczynę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający pajęczynę, mający cechy pajęczyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pajęczynowcowate nmos., pajęczyna, pajęczynka

 przysł. pajęczynowato

Wiktionary


pajęczynowcowate

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Botryobasidiaceae|Jülich|ref=tak., rodzina grzybów w rzędzie pieprznikowców;

Wiktionary

Pajęczynowcowate (Botryobasidiaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieprznikowców (Cantharellales).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaobserwowano pajęczynowcowate żyjące na martwym drewnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pająk m., pajęczyna ż., pajęczynowiec m.

 przym. pajęczynowy, pajęczy, pajęczasty, pajęczynowaty

 przysł. pajęczo

Wiktionary


pajęczynówka

opona mózgowo-rdzeniowa otaczająca mózg


SJP.pl

Pajęczynówka, opona pajęcza (łac. arachnoidea) – jedna z trzech opon mózgowo-rdzeniowych, znajdująca się pomiędzy oponą twardą i miękką. Od strony zewnętrznej zrasta się z oponą twardą. Od wewnątrz oddzielona jest od opony miękkiej wąską przestrzenią (przestrzeń podpajęczynówkowa), wypełnioną płynem mózgowo-rdzeniowym, składającym się głównie z wody. Jest bardzo cienka i delikatna. Z oponą miękką łączy się za pomocą pasm przypominających pajęczynę (beleczek pajęczynówki). Jest nieunaczyniona i nieunerwiona.

Wikipedia


pajęczynowy

przymiotnik od: pajęczyna; taki, który wygląda jak pajęczyna lub pod jakimiś innymi względami jest jak pajęczyna


SJP.pl


pajek

nazwisko


SJP.pl


pajero

[czytaj: padżero] samochód typu Mitsubishi Pajero


SJP.pl


pajeta

zwykle w liczbie mnogiej: złociste frędzle u cekinów używane w hafciarstwie; pajetka


SJP.pl

Cekin, pajeta, pajetka – ozdoba, będąca cienką błyszczącą blaszką z dziurką umożliwiającą przymocowanie do materiału.

Cekiny mogą mieć różne kolory i kształty, choć najczęściej są okrągłe. Powszechnie używa się ich do ozdabiania ubrań, torebek, biżuterii i innych akcesoriów, najczęściej damskich i o charakterze wieczorowym. Często wykorzystywane są również jako element zdobniczy w regionalnych strojach ludowych, np. w Polsce i w Hiszpanii.

Wikipedia


pajetka

zwykle w liczbie mnogiej: złociste frędzle u cekinów używane w hafciarstwie; pajeta


SJP.pl

Cekin, pajeta, pajetka – ozdoba, będąca cienką błyszczącą blaszką z dziurką umożliwiającą przymocowanie do materiału.

Cekiny mogą mieć różne kolory i kształty, choć najczęściej są okrągłe. Powszechnie używa się ich do ozdabiania ubrań, torebek, biżuterii i innych akcesoriów, najczęściej damskich i o charakterze wieczorowym. Często wykorzystywane są również jako element zdobniczy w regionalnych strojach ludowych, np. w Polsce i w Hiszpanii.

Wikipedia


pajewo

Pajewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Tykocin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Męczenników w Radulach lub do parafii Parafia Trójcy Przenajświętszej w Tykocinie.

Wikipedia


pajewski

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Pajewski − generał brygady Wojska Polskiego
  • Janusz Pajewski – polski historyk
  • Krzysztof Pajewski – ujednoznacznienie
  • Lew Pajewski – rosyjski duchowny prawosławny, badacz historii regionalnej ziemi brzeskiej
  • Melchizedek (Pajewski) – białoruski biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego

Wikipedia


pajok

racja żywnościowa, najczęściej wojskowa, wydawana w ściśle określonych ilościach i o określonej porze


SJP.pl


pajor

nazwisko


SJP.pl


pajsa

1. zdawkowa moneta indyjska (100 pajs = 1 rupia indyjska);
2. zdawkowa moneta nepalska (100 pajs = 1 rupia nepalska);
3. zdawkowa moneta pakistańska (100 pajs = 1 rupia pakistańska);
4. zdawkowa moneta bangladeska (100 pajs = 1 taka)


SJP.pl

Wikipedia


pajśle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zob. pajszle.

Wiktionary


pajszle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. potrawa z podrobów przyrządzanych na kwaśno

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żyd. pejsy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja zrobiła pajszle na obiod.

 (1.2) Żydzi noszóm pajszle.

Wiktionary


pajuci

plemię indiańskie, odgałęzienie Szoszonów


SJP.pl

Pajutowie, Pajuci (nazwa własna ‘Pī ūt, ang. Paiute – „Prawdziwi Ute” lub „Wodni Ute”) – plemię Indian północnoamerykańskich z szoszońskiej grupy języków uto-azteckich, zamieszkujące w przeszłości stany Arizona i Kalifornia (Pajutowie Południowi nazywani przez białych Kopaczami) oraz Idaho, Nevada, Oregon i Utah (Pajutowie Północni zwani Wężami, od nazwy rzeki Snake, nad którą zamieszkiwali) w Stanach Zjednoczonych.

Wikipedia


pajucina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. pajęczyna

Wiktionary


pajuk

w krajach bałkańskich członek straży magnata


SJP.pl


pajut

członek plemienia indiańskiego; Pajuta


SJP.pl


pajuta

członek plemienia indiańskiego; Pajuta


SJP.pl


pajutka

członkini plemienia indiańskiego


SJP.pl


pajza

roczna roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych, uprawiana głównie na kaszę; proso japońskie, chwastnica zbożowa


SJP.pl

Chwastnica zbożowa, proso japońskie, pajza (Echinochloa frumentacea Link) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Pochodzi z tropikalnej, środkowej i wschodniej Afryki oraz Indii. Rośnie szeroko rozprzestrzeniony w Afryce, południowej i wschodniej Azji, Australii, Brazylii, w Ameryce Północnej i środkowej Europie. W Polsce był odnotowany w Szczecinie w latach 30. XX wieku, ale informacja nie jest uznawana za w pełni wiarygodną.

Wikipedia


pak

1. ostatni produkt frakcjonowanej destylacji smoły węglowej
2. wieloletni, dryfujący lód morski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zawiązek liścia, pędu lub kwiatu na roślinie;

Wiktionary

Geografia

Tajlandia

  • Pak Kret – miasto

Osoby

  • Alperen Pak – turecki piłkarz
  • Law Hon Pak – hongkoński bokser
  • Ludwik Pak – polski aktor

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ŋk, AS: põŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąkla ż., pączkowanie n., wypączkowanie n.

:: zdrobn. pączek m.

 czas. pączkować ndk., wypączkować dk.

 przym. pąkowy, pączkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pączek

Wiktionary


paka

1. skrzynia do pakowania przedmiotów;
2. duża paczka, duży pakunek;
3. potocznie: areszt, więzienie; ciupa;
4. potocznie: duże, zgrane towarzystwo;
5. potocznie: bagażowa część samochodu ciężarowego;
6. duży gryzoń z tropikalnych lasów Ameryki Południowej i Środkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: paczka

 (1.2) duża paczka, duże pudełko

 (1.3) pot. więzienie

 (1.4) pot. mot. naczepa samochodu ciężarowego

 (1.5) środ. pot. stówa

 (1.6) zool. nazwa systematyczna|Cuniculus paca|ref=tak., gatunek dużego gryzonia;

 (1.7) zool. zwierzę z gatunku paka (1.6)

 (1.8) jęz. język z grupy sepik-rami, z rodziny języków indopacyficznych

Wiktionary

  • paka – zgrubienie od paczka
  • PaKA – Przegląd Kabaretów Amatorskich
  • pakowate – rodzina ssaków, obejmująca m.in. pakę nizinną i pakę górską
W Chorwacji
  • Paka – wieś w żupanii pożedzko-slawońskiej, w gminie Čaglin.
  • Paka – wieś w żupanii varażdińskiej, w mieście Novi Marof

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) I pełno ludzi w każdym wagonie, • A w jednym krowy, a w drugim konie, […] • W dziewiątym – same tuczone świnie, • W dziesiątym – kufry, paki i skrzynie […].

 (1.3) To jest nielegalne! Chcesz trafić do paki?!

 (1.4) Jacek wiózł na pace meble do nowego mieszkania kuzynki.

 (1.5) Ej, koleś, wisisz mi dwie paki za przysługę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaka, AS: paka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paczka ż., paczkowanie n., pakowanie n., spakowanie n., paker m., pakowacz m., pakowarka ż., pakowaczka ż.

 czas. paczkować ndk., pakować ndk., spakować dk.

 przym. paczkowy, opakowaniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pudło

 (1.3) pudło, koza, ciupa, pierdel

 (1.7) świnka brazylijska

Wiktionary


pakajs

powstająca na chłodnych morzach pokrywa lodowa tworząca pola spiętrzonego lodu rozdzielone szczelinami wodnymi; pak lodowy


SJP.pl


pakamera

skład, magazyn na towary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pomieszczenie, w którym przechowywane i pakowane są towary

 (1.2) pot. schowek, magazynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Znaleźliśmy się w długim hallu, ona rozejrzała się i pchnęła jakieś drzwi. Wnętrze, w którym znaleźliśmy się, robiło wrażenie pakamery. Na podłodze leżały szczątki fotela na biegunach, rozwalony zegar ścienny (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpakãˈmɛra, AS: pakãmera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kamera ż.

:: zdrobn. pakamerka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skład, magazyn

Wiktionary


pakamerka

zdrobnienie od: pakamera; niewielkie pomieszczenie służące do przechowywania towarów


SJP.pl


pakarana

jedyny przedstawiciel gryzoni z rodziny o tej samej nazwie, zasiedlający wilgotne lasy tropikalne na wschodnich terenach południowoamerykańskich wyżyn


SJP.pl

Pakarana Branickiego (Dinomys branickii) – gryzoń żyjący w Ameryce Południowej (w zachodniej części dorzecza Amazonki i u podnóży Andów) – od Kolumbii do Boliwii. Nazwa zwierzęcia w języku Indian Tupi oznacza „fałszywa paka” ze względu na znaczne podobieństwo do gryzonia paka należącego do rodziny Cuniculidae. Pakarana Branickiego jest jedynym znanym żyjącym przedstawicielem rodziny pakaranowatych (Dynomyidae).

Wikipedia


pakaranowate

o cechach pakaranowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl

Wikipedia


pakaranowaty

o cechach pakaranowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl


pakarz

osoba zatrudniona przy pakowaniu towarów; pakowacz


SJP.pl


pakcik

żartobliwe zdrobnienie od: pakt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pakt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie pakt, lecz tylko mały pakcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakt m.

Wiktionary


pakebot

dawny rosyjski okręt łącznikowy


SJP.pl


paker

program komputerowy do zmniejszania wielkości plików poprzez kompresję danych; archiwizator, archiwizer, kompresor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. silnie umięśniony mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. inform. program do kompresji danych

Wiktionary

  • Program do kompresji plików
  • kulturysta
  • paker (wentyl iniekcyjny) – urządzenie pozwalające na wprowadzenie kompozycji iniekcyjnej pod ciśnieniem do rysy lub pęknięcia w betonie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chodziła z jednym pakerem, ale już poszedł w odstawkę.

 (2.1) Używam wciąż pakera ściągniętego w zeszłym roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpakɛr, AS: paker

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paka ż., pakernia ż., pakowacz mos., pakowanie n., paczka ż.

 czas. pakować ndk., zapakować dk., spakować dk., pakować się ndk., rozpakować dk., rozpakować się dk., rozpakowywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ABS, mięśniak, pakowacz

Wiktionary


pakerka

paker


SJP.pl

Patrz:

paker

pakernia

potocznie: siłownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. posp. siłownia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈkɛrʲɲa, AS: pakerʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakers mos., pakowanie n., paker mos./mrz.

 czas. rozpakowywać, pakować ndk.

 przym. napakowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siłownia

Wiktionary


pakhaus

zespół portowych magazynów lub pojedynczy budynek w dokach wykorzystywany jako taki magazyn


SJP.pl


pakiecik

zdrobnienie od: pakiet


SJP.pl


pakier

potocznie: silny, dobrze zbudowany mężczyzna; paker


SJP.pl


pakiet

1. rzeczy zapakowane oraz zawinięte w papier lub związane czymś;
2. pewna ilość czegoś tworząca zazwyczaj jakiś przedział tematyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kilka rzeczy spakowanych razem

 (1.2) inform. jednostka danych przekazywana z komputera źródłowego do docelowego z wykorzystaniem sieci komputerowej, np. internetu;

Wiktionary

  • pakiet akcji
    • pakiet kontrolny
  • pakiet instalacyjny
  • pakiet programów
    • pakiet biurowy
      • pakiet zintegrowany
    • pakiet graficzny
    • pakiet internetowy
  • pakiet (statut autonomiczny) – ustawa autonomiczna dla Południowego Tyrolu
  • pakiet telekomunikacyjny
  • pakiet – rodzaj suportu rowerowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy może mi pan pomóc przenieść ten pakiet papierów?

 (1.2) Szukam programu, który pozwala śledzić wysyłane pakiety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpacɛt, AS: paḱet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakietowiec m., pakietówka ż.

:: zdrobn. pakiecik m.

 przym. pakietowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paczka, plik, zawiniątko

 (1.2) datagram

Wiktionary


pakietować

1. tworzyć pakiety z całości jakiegoś ładunku, w celu ułatwienia transportu tego ładunku;
2. prasować złom metalowy w specjalnych prasach, formując pakiety


SJP.pl


pakietowiec

kulista lub owalna bakteria tworząca kolonie podobne do sześcianów; sześcianek


SJP.pl


pakietowo

pakietowy


SJP.pl

Patrz:

pakietowy

pakietowy

taki, który został podzielony na pakiety


SJP.pl


pakietyzacja

segregacja jakichś informacji polegająca na umieszczaniu ich w zbiorach tematycznych lub zawierających te same bądź podobne treści


SJP.pl


pakietyzować

łączyć w pakiety; pakietować


SJP.pl


pąkiew

bezzieleniowy pasożyt roślinny z rodziny cynomoriowatych, rosnący nad Morzem Śródziemnym; cynomorium


SJP.pl


pakistan

państwo w Azji ze stolicą w Islamabadzie; Islamska Republika Pakistanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji;

Wiktionary

Pakistan, Islamska Republika Pakistanu (urdu ‏اسلامی جمہوریۂ پاکستان‎ trl. Islāmī Jamhūriyat Pākistān, trb. Islami Dźamhurijat Pakistan; ang. Islamic Republic of Pakistan) – państwo w południowej części Azji, położone wzdłuż Indusu i liczące ponad 200 milionów mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Większość mieszkańców Pakistanu to muzułmanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈcistãn, AS: paḱistãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pakistańczyk m., Pakistanka ż.

 przym. pakistański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Pakistańczyk m., Pakistanka ż.

 przym. pakistański

frazeologia.

etymologia.

 etym|urd|پاکستان.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) Pakistan

* angielski: (1.1) Pakistan

* arabski: (1.1) باكستان

* aramejski: (1.1) ܦܐܩܣܛܐܢ

* asamski: (1.1) পাকিস্তান

* baskijski: (1.1) Pakistan

* beludżi: (1.1) پاکستان

* bengalski: (1.1) পাকিস্তান

* bhodźpuri: (1.1) पाकिस्तान

* białoruski: (1.1) Пакістан m.

* bośniacki: (1.1) Pakistan

* bułgarski: (1.1) Пакистан m.

* czeski: (1.1) Pákistán m.

* duński: (1.1) Pakistan n.

* esperanto: (1.1) Pakistano

* farerski: (1.1) Pakistan n.

* francuski: (1.1) Pakistan m.

* gruziński: (1.1) პაკისტანი

* gudźarati: (1.1) પાકિસ્તાન

* hindi: (1.1) पाकिस्तान

* hiszpański: (1.1) Pakistán m., Paquistán m.

* inuktitut: (1.1) ᐸᑭᔅᑕᓐ

* islandzki: (1.1) Pakistan

* japoński: (1.1) パキスタン

* jidysz: (1.1) פּאַקיסטאַן (pakistan)

* kannada: (1.1) ಪಾಕಿಸ್ತಾನ

* kaszmirski: (1.1) पाकिस्‍तान

* koreański: (1.1) 파키스탄

* krymskotatarski: (1.1) Pakistan

* litewski: (1.1) Pakistanas m.

* luksemburski: (1.1) Pakistan n.

* łaciński: (1.1) Pakistania

* malajalam: (1.1) പാകിസ്താൻ

* malediwski: (1.1) ޕާކިސްތާން

* marathi: (1.1) पाकिस्तान

* niderlandzki: (1.1) Pakistan n.

* niemiecki: (1.1) Pakistan n.

* nowogrecki: (1.1) Πακιστάν n.

* orija: (1.1) ପାକିସ୍ତାନ

* ormiański: (1.1) Պակիստան

* paszto: (1.1) پاکستان

* pendżabski: (1.1) پاکستان

* perski: (1.1) پاکستان

* portugalski: (1.1) Paquistão

* rosyjski: (1.1) Пакистан m.

* rumuński: (1.1) Pakistan n.

* sanskryt: (1.1) पाकिस्तान

* slovio: (1.1) Pakistania (Пакистаниа)

* słowacki: (1.1) Pakistan m.

* sorani: (1.1) پاکستان

* szwedzki: (1.1) Pakistan

* tamilski: (1.1) பாக்கித்தான், பாக்கிசுத்தான்

* turecki: (1.1) Pakistan

* tybetański: (1.1) པ་ཀི་སི་སྟན

* urdu: (1.1) پاکستان

* węgierski: (1.1) Pakisztán

* włoski: (1.1) Pakistan

* zazaki: (1.1) Pakıstan

* żmudzki: (1.1) Pakėstans

źródła.

== Pakistan (język afrykanerski.) ==

thumb|Pakistan (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. Pakistan

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pakistańczyk

obywatel Pakistanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Pakistanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobiety będące celem Pakistańczyków często umierały w niewoli lub popełniały samobójstwo, podczas gdy inne próbowały ucieczki do Indii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaciˈstãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: paḱistãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pakistan mrz.

:: fż. Pakistanka ż.

 przym. pakistański

Wiktionary


pakistanka

obywatelka Pakistanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Pakistanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakiejś Pakistanki nie przepuszczono przez granicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaciˈstãŋka, AS: paḱistãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pakistan mrz.

:: fm. Pakistańczyk mos.

 przym. pakistański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Pakistan mrz.

:: fm. Pakistańczyk mos.

 przym. pakistański

frazeologia.

etymologia. etymn|Pakistan|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Pakistańczyk.

* arabski: (1.1) باكستانية ż.

* bułgarski: (1.1) пакистанка ż.

* esperanto: (1.1) pakistananino

* francuski: (1.1) Pakistanaise ż.

* hiszpański: (1.1) paquistaní ż.

* kataloński: (1.1) pakistanesa ż.

* nowogrecki: (1.1) Πακιστανή ż.

* słowacki: (1.1) Pakistanka ż.

* włoski: (1.1) pachistana ż., pakistana ż.

źródła.

== Pakistanka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Pakistanka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pakistański

związany z Pakistanem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Pakistanem, dotyczący Pakistanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wojna indyjsko-pakistańska zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem armii indyjskiej, która w ciągu kilkunastu dni rozbiła wojska pakistańskie w Pakistanie Wschodnim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaciˈstãj̃sʲci, AS: paḱistãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pakistan m., Pakistańczyk m., Pakistanka ż., pakistańskość ż.

Wiktionary


pąkla

morski skorupiak o ciele pokrytym wapiennymi płytkami tworzącymi twardy pancerz ochronny


SJP.pl

Pąkle (Balanomorpha) – rząd wąsonogów z infragromady toraczkowców. Osobniki dorosłe są osiadłe i mają ciało chronione pancerzykiem z płytek wapiennych.

Wikipedia


paklak

gruby, najczęściej lniany lub bawełniany materiał wykorzystywany niegdyś jako worek na mąkę lub zboże; pakłak


SJP.pl


pakli

spójnik

 (1.1) stpol. jeśli, jeżeli

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|starop|pak|li.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|jeżeli.

źródła.

== pakli (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

spójnik

 (1.1) jeśli zaś, jeżeli zaś

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaklʲi, AS: paklʹi

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|starop|pak|li.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|jeżeli.

źródła.

== pakli (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

spójnik

 (1.1) jeśli zaś, jeżeli zaś

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paklitaksel

alkaloid terpenowy stosowany w terapiach nowotworowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) syntetyczny lek przeciwnowotworowy

Wiktionary

Wikipedia


paklon

gatunek klonu


SJP.pl

Klon polny, paklon (Acer campestre L.) – gatunek drzewa z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). Występuje w południowej i środkowej Europie, na Kaukazie i w Azji Mniejszej. W Polsce rozpowszechniony na Pogórzu Karpackim, w dolinie Wisły, na Śląsku Górnym i Dolnym, w Wielkopolsce i Kujawach. Status gatunku na Pomorzu niepewny – prawdopodobnie jest tu tylko zawleczony, podobnie jak na pojedynczych stanowiskach w Polsce północno-wschodniej.

Wikipedia


pakora

kawałki warzyw lub grzybów panierowane w mące z soczewicy, słynna potrawa kuchni indyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. indyjska przekąska z kawałków warzyw zanurzonych w cieście z besanu i smażonych w głębokim oleju;

Wiktionary

Pakora – popularna przekąska kuchni indyjskiej, zwłaszcza na południu Indii. Kawałki warzyw zanurza się w cieście z besanu i smaży w głębokim oleju. Tradycyjnie pakory są spożywane z herbatą jako przekąska, ale niektóre restauracje podają je również jako przystawkę przed głównym daniem.

Wikipedia


pakość

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w powiecie inowrocławskim;

Wiktionary

Pakość (łac. Pacossum, niem. Pakosch) – miasto w Polsce położone nad Notecią w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pakość. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pakościanin mos., pakościanka ż.

 przym. pakoski

Wiktionary


pakościanin

mieszkaniec Pakości


SJP.pl


pakościanka

mieszkanka Pakości


SJP.pl


pakoski

przymiotnik od: Pakość


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odprzymiotnikowy od|Pakość.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pakość ż.

Wiktionary


pakosz

nazwisko


SJP.pl

  • Pakosz – część miasta Kielce

Osoby o nazwisku Pakosz:

  • Czesław Pakosz (1776 – po 1812) – generał brygady Wojska Polskiego
  • Irena Pakosz (Irena Czuta; ur. 1966) – polska lekkoatletka,
  • Jan Pakosz (1738–?) – sędzia grodzki smoleński, pisarz grodzki smoleński, starosta petelski
  • Kazimierz Krzysztof Pakosz (ok. 1675–1728) – starosta rzeczycki, chorąży, poseł
  • Konstanty Pakosz (ok. 1732–1789) – major 4. Regimentu Pieszego Buławy Polnej Litewskiej
  • Marcin Pakosz (1874-1930) – działacz SDKPiL, rewolucjonista
  • Michał Pakosz (1888-1938) – generał brygady Wojska Polskiego
  • Trojan Józef Feliks Pakosz (zm. 1696) – sędzia ziemski połocki, pisarz ziemski połocki, poseł sejmiku połockiego na sejm zwyczajny

Wikipedia


pakosław

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce

Wiktionary

  • Pakosław – imię
W Polsce
  • Pakosław – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Iłża
  • Pakosław – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Lwówek
  • Pakosław – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Pakosław
  • Pakosław – osada wsi Popowo w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Będzino

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Pakosława ż.

Wiktionary


pakosława

imię żeńskie


SJP.pl

Pakosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Pako- ("znów, więcej") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "ta, która chce (ma) więcej sławy". W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1382 rok).

Pakosława imieniny obchodzi 15 lutego.

Męski odpowiednik: Pakosław.

Wikipedia


pakosławek

zdrobnienie od: Pakosław (imię męskie)


SJP.pl


pakosławice

wieś w Polsce


SJP.pl

Pakosławice (niem. Bösdorf, Beuthmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice. Siedziba gminy Pakosławice.

Wikipedia


pakosławicki

przymiotnik od: Pakosławice


SJP.pl


pakosławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosławy lub z nią związany


SJP.pl


pakosławka

zdrobnienie od: Pakosław (imię męskie)


SJP.pl


pakosławkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosławka lub z nim związany


SJP.pl


pakosławostwo

Pakosław z żoną; Pakosławowie


SJP.pl


pakosławowie

imię męskie


SJP.pl


pakosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pakosława lub z nim związany


SJP.pl


pakosławski

Pakosław (wieś w Polsce)


SJP.pl


pakować

1. układać coś w paczce, walizce albo w innym podobnym przedmiocie lub owijać coś w papier, folię;
2. narażać siebie lub kogoś na kłopotliwą lub nieprzyjemną sytuację;
3. ćwiczyć na siłowni


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) umieszczać rzeczy razem w paczce, bagażu, plecaku

 (1.2) pot. slang. wysiłkowo ćwiczyć na siłowni, podnosić ciężary w celu wzmocnienia mięśni

 (1.3) pot. (często przenośnie) umieszczać, wsadzać coś gdzieś (najczęściej w dużych ilościach) w sposób szybki, niechlujny

czasownik zwrotny niedokonany pakować się (dk. brak)

 (2.1) umieszczać przed podróżą swoje rzeczy w torbach, walizkach itp.

 (2.2) pot. włazić, wciskać się, pchać się gdzieś; za wszelką cenę chcieć się dostać / wejść gdzieś; także wtrącać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pakuję plecak, zabieram aparat i jadę w góry.

 (1.2) Od roku pakuję codziennie rano po pół godziny.

 (1.3) W Chinach za takie coś pakują do pierdla.

 (1.3) (…) i przyznam, że ona pakuje w siebie niezłą kasę, żeby wyglądać, jak wygląda.

 (2.2) Artyści nie powinni pakować się do polityki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈkɔvat͡ɕ, AS: pakovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakowanie n., pakernia ż., pakers m., pakunek m., upakowanie n., paczka ż., paker mrz./mos.

 czas. spakować dk., przypakować dk., zapakować dk., przepakować dk., przepakowywać ndk., dopakować dk., dopakowywać ndk., napakować dk., wypakować dk., wypakowywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) upychać

 (1.2) wyciskać

 (2.2) wpychać się, wtryniać się

Wiktionary


pakowacz

1. osoba zatrudniona przy pakowaniu towarów; pakarz;
2. potocznie: mężczyzna dobrze zbudowany, często chodzący na siłownię, stosujący zwykle substancje przyspieszające przyrost tkanki mięśniowej; koks, paker


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna, który trudni się pakowaniem;

Wiktionary

Pakowacz – pracownik wykonujący pakowanie lub opakowywanie wyrobu, zabezpieczanie go i przygotowanie do transportu.

Praca ta może być całkowicie ręczna, z użyciem urządzeń lub wspomagana maszynami. Może dotyczyć opakowań jednostkowych, zbiorczych lub transportowych (wysyłkowych).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paczka ż., paka ż., paczuszka ż., paczkowanie n., pakowanie n., zapakowanie n., upakowanie n., spakowanie n., wypakowywanie n., wypakowanie n., paker m., pakerka ż., pakowalnia ż., pakownia ż., paczkownia ż., dopakowywanie n., dopakowanie n., paczkarka ż.

:: fż. pakowaczka ż.

 czas. paczkować ndk., pakować ndk., spakować dk., zapakować dk., wypakowywać ndk., wypakować dk., upakować dk., dopakowywać ndk., dopakować dk.

 przym. paczkowy, pakowy, pakowalniczy, opakowaniowy

Wiktionary


pakowaczka

1. kobieta zatrudniona przy pakowaniu towarów;
2. maszyna służąca do pakowania towarów; pakowarka


SJP.pl


pakowalnia

pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, paczkownia, pakownia


SJP.pl


pakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umieszczanie rzeczy razem w paczce, bagażu, plecaku

 (1.2) pot. inform. kompresowanie danych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpakɔˈvãɲɛ, AS: pakovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pakować, wypakowywać, rozpakowywać

 rzecz. paker mos./mrz., pakowacz mos., opakowanie n., pakunek mrz., spakowanie n., wpakowanie n., paka ż., zapakowanie n., paczkowanie n., pakernia ż.

 przym. opakowaniowy, napakowany

Wiktionary


pakowarka

maszyna służąca do pakowania towarów; pakowaczka


SJP.pl


pąkowie

pączki okrywające drzewo lub krzew


SJP.pl


pąkówka

wczesna faza pączkowania roślin, a także: pąk takiej rośliny, zaczątek pędu liścia lub kwiatu


SJP.pl


pakownia

pomieszczenie w jakimś przedsiębiorstwie, w którym pakuje oraz składuje się zapakowane towary; paczkarnia, paczkownia, pakowalnia


SJP.pl


pakowniej

stopień wyższy od przysłówka: pakownie


SJP.pl


pakowniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pakowny; bardziej pakowny


SJP.pl


pakowność

cecha przedmiotu mogącego pomieścić bardzo wiele czegoś


SJP.pl


pakowny

taki, do którego dużo się zmieści


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pojemny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Torby są pakowne, zmieścisz w nich letnie, wyprzedażowe łupy lub spakujesz się na cały weekend.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈkɔvnɨ, AS: pakovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakowność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojemny, ładowny

Wiktionary


pakowski

nazwisko


SJP.pl


pakowy

1. przeznaczony do pakowania czegoś, np. pakier pakowy;
2. pak


SJP.pl

Patrz:

pak

pakożer

rodzaj ssaka z rodziny psowatych, podobnego do łasicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Speothos venaticus|Lund|ref=tak., niewielki drapieżny ssak z rodziny psowatych, występujący w środkowej i południowej Ameryce

 (1.2) zool. nazwa systematyczna|Speothos|Lund|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny psowatych;

Wiktionary

Pakożer (Speothos) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Futro pakożera jest ciemniejsze na ogonie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pakożer leśny, pies leśny

Wiktionary


paksowiec

członek Stowarzyszenia "PAX", świeckiej organizacji katolickiej; PAX-owiec


SJP.pl


paksowski

związany ze Stowarzyszeniem "PAX", świecką organizacją katolicką; PAX-owski


SJP.pl


pąksowy

przymiotnik

 (1.1) gwara. pąsowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. ponso, spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowy, daw. ponso, daw. ponsowy, gwara. pęksowy

Wiktionary


pakt

umowa, ugoda, zwłaszcza układ międzynarodowy o charakterze politycznym; * forma mianownika "pakta" przestarzała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. umowa międzynarodowa o charakterze politycznym lub wojskowym

Wiktionary

  • Pakt – polski zespół muzyczny istniejący w latach 1969–1974
  • Pakt – polski serial telewizyjny z 2015 roku, adaptacja norweskiego serialu Układ
  • Pakt – powieść Hilary Norman

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy Rosja wycofała się z paktu?

 (1.1) Ten pakt między rządem a związkami zawodowymi ustanawia fundamenty lepszej przyszłości dla pracujących.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pakt, AS: pakt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paktowanie n., pakcik mrz.

 czas. paktować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umowa, porozumienie, układ, traktat, konwencja, ugoda

Wiktionary


paktofonika

Paktofonika (w skrócie PFK) – polski zespół hip-hopowy. Grupę założyli w 1998 r. Piotr „Magik” Łuszcz (znany wcześniej z występów w zespole Kaliber 44) oraz Sebastian „Rahim” Salbert, wkrótce do składu dołączył Wojciech „Fokus” Alszer. Z grupą współpracowali Sebastian „DJ Bambus” Michalski i Marcin „Sot” Zięba. Wszyscy ci muzycy współtworzyli kolektyw PFK Kompany z Piotrem „DJ-em Haemem” Jończykiem, Rafałem „Śliwką Tuitam” Śliwiakiem, Tomaszem „Sivem” Łykiem, Dariusz „Kipperem” Łamaczem, Ewą „Meą” Rapacz i Wojciechem „Minixem” Kotowiczem. Grupa została rozwiązana w 2003 roku, w niespełna trzy lata po śmierci Magika. Działalność koncertową kontynuowało PFK Kompany, a Rahim, Fokus i DJ Bambus utworzyli grupę Pokahontaz.

Wikipedia


paktować

prowadzić rokowania, negocjacje w sprawie zawarcia pokoju, rozejmu lub w sprawie jakiegoś układu, ugody


SJP.pl


paktowy

związany z umową, ugodą lub podobnym, zwłaszcza międzynarodowym układem o charakterze politycznym


SJP.pl


paku

1. ostatni produkt frakcjonowanej destylacji smoły węglowej
2. wieloletni, dryfujący lód morski


SJP.pl

Pirapitinga (Piaractus brachypomus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny piraniowatych (Serrasalmidae).

Wikipedia


pakulanka

twarde, wytrzymałe tworzywo z lnu łączonego z nylonem, służące głównie do wyrobu lin, nici


SJP.pl

Pakulanka – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów.

Wikipedia


pakulany

zrobiony z pakuł; pakułowy


SJP.pl


pakularka

maszyna służąca do przerabiania słomy na pakuły oraz do oczyszczania pakuł ze zdrewniałych części słomy


SJP.pl


pakulenie

tworzenie się zbitych kłębków włosia na sierści niektórych zwierząt, głównie psów, kotów i innych zwierząt domowych


SJP.pl


pakulić

rzadko: tworzyć zbite kłębki włosia


SJP.pl


pakulski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dawid Pakulski – polski piłkarz
  • Jerzy Pakulski – polski pianista jazzowy, kompozytor, pedagog muzyczny, redaktor muzyczny
  • Krzysztof Pakulski – polski operator filmowy
  • Marcin Pakulski – polski lekarz

Wikipedia


pakuneczek

zdrobnienie od: pakunek


SJP.pl


pakunek

1. jakieś rzeczy spakowane w coś i zawinięte razem; paczka;
2. materiał o odpowiednich własnościach wytrzymałościowych, dobrej odporności chemicznej i cieplnej, używany do uszczelniania; szczeliwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzeczy opakowane razem w papier, folię itp.

 (1.2) techn. włókno konopne do uszczelniania połączeń hydraulicznych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈkũnɛk, AS: pakũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakowanie

:: zdrobn. pakuneczek

 czas. pakować, rozpakowywać

 przym. napakowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paczka

 (1.2) pakuły

Wiktionary


pakunki

1. jakieś rzeczy spakowane w coś i zawinięte razem; paczka;
2. materiał o odpowiednich własnościach wytrzymałościowych, dobrej odporności chemicznej i cieplnej, używany do uszczelniania; szczeliwo


SJP.pl


pakunkowy

nadający się do pakowania, służący do pakowania


SJP.pl


pakuła

nazwisko


SJP.pl

Pakuła – nazwisko

Wikipedia


pakułowy

przymiotnik od: pakuły; zrobiony z pakuł lub w jakiś inny sposób związany z pakułami


SJP.pl


pakuły

krótkie, splątane, zazwyczaj lniane lub konopiane włókna, z których potem zostanie wyrobiona gruba przędza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) techn. włókno konopne lub lniane do uszczelniania połączeń hydraulicznych i jako wyściółka tapicerska;

Wiktionary

  • pakuły – rodzaj włókna z konopi, lnu lub juty używany m.in. jako szczeliwo hydrauliczne.

Dwie miejscowości w Polsce:

  • Pakuły – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Radoszyce
  • Pakuły – wieś w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Woźniki, będąca częścią sołectwa Kamieńskie Młyny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈkuwɨ, AS: pakuu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakuł m., pakuła ż., Pakuła ż., Pakulina ż., Pakulanka ż.

 przym. pakułowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pakunek

Wiktionary


pąkwiel

pasożyt roślinny z rodziny gałecznicowatych


SJP.pl


pakłak

gruby, najczęściej lniany lub bawełniany materiał wykorzystywany niegdyś jako worek na mąkę lub zboże; paklak


SJP.pl


pal

1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = elektron. liniowa zmiana faz (jeden ze standardów nadawania koloru w analogowym sygnale telewizyjnym);

 (1.2) = elektron. programowalna tablica logiczna (układ elektroniczny na matrycy PLD);

 (1.3) = hist. adm. Polska Akademia Literatury;

 (1.4) = hist. wojsk. Polska Armia Ludowa;

Wiktionary

Andora:

  • Pal – wieś w parafii La Massana

Osoby:

  • Armit Pal – indyjski lekkoatleta
  • George Pal – węgiersko-amerykański reżyser
  • Josef Pal – amerykański piłkarz
  • Oksana Pal – rosyjska piłkarka ręczna
  • Subrata Pal – indyjski piłkarz
  • Jakob Pál – węgiersko-austriacki lekarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Telewizja w Polsce przeszła na system PAL w 1994 r.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pal, AS: pal

Wiktionary


pal-owiec

palowiec;
1. członek lub żołnierz PAL-u (Polskiej Armii Ludowej);
2. członek PAL-u (Polskiej Akademii Literatury)


SJP.pl


pal-owski

PAL (Polska Armia Ludowa); palowski


SJP.pl


pala

1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców


SJP.pl

  • Pala – miasto w Czadzie
  • Pala – parafia (freguesia) w gminie Mortágua, w Portugalii
W Estonii
  • Pala – wieś w gminie Pala
  • Pala – wieś w prowincji Harjumaa, w gminie Kuusalu
  • Pala – wieś w prowincji Harjumaa, w gminie Kõue
  • Pala – wieś w prowincji Järvamaa, w gminie Türi
  • Pala – miasto
  • Gmina Pala – gmina wiejska

Wikipedia


paląca

1. niecierpliwa, pilna np. sprawa
2. kobieta cierpiąca na nikotynizm
3. np. przyprawa wywołująca ostrość w ustach


SJP.pl


palach

1. element konstrukcyjny budowli w kształcie słupa wbijany lub formowany w gruncie;
2. słup do przywiązywania czegoś lub ogradzania terenu;
3. zaostrzony drewniany kół, na który wbijano dawniej skazańców


SJP.pl

  • Palach (właśc. (1834) Palach) – planetoida

Wikipedia


palacjum

starożytny lub wczesnośredniowieczny pałac albo twierdza, zamek, szczególnie z rozbudowanym systemem fortyfikacji; palatium (częściej)


SJP.pl


palacki

palacz (rzadko)


SJP.pl


palący

osoba nałogowo paląca tytoń; palacz


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika palić

przymiotnik

 (2.1) książk. przen. pilny

 (2.2) książk. przen. dojmujący, dotkliwy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) osoba paląca papierosy

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Rząd zdecydował się rozwiązać palącą kwestię bezrobocia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɔ̃nt͡sɨ, AS: palõncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie n., paląca ż.

 czas. palić ndk.

 przym. palny

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) palacz; reg. śl. kurzok.

Wiktionary


palacz

1. osoba nałogowo paląca tytoń lub podobne używki;
2. pracownik podtrzymujący ogień w piecach hutniczych, kotłach parowych lub systemach ogrzewających


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która pali tytoń, zwykle nałogowo

 (1.2) ktoś, kto zawodowo pali w piecu;

 (1.3) ogólnie – ten, kto coś spala

 (1.4) daw. podpalacz

 (1.5) daw. przen. ten, kto jeździ samochodem

Wiktionary

Palacz – pracownik obsługujący palenisko pieca lub kotła. Tradycyjne określenie pracownika obsługującego parowóz na kolei oraz palacza w kotłowniach miejskich i na statkach lub okrętach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W naszej firmie nie zatrudniamy palaczy, bo dyrektor kaszle od dymu papierosowego.

 (1.2) Przez kilka miesięcy pracowałem jako palacz w kotłowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalat͡ʃ, AS: palač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palarnia ż., podpalacz m., palnik m.

:: fż. palaczka ż.

 czas. palić, rozpalać

 przym. palny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palący, fajczarz; reg. śl. kurzok.

 (1.2) daw. palicz, palarz

 (1.5) automobilista

Wiktionary


palaczka

1. kobieta nałogowo paląca tytoń lub podobne używki;
2. pracowniczka podtrzymująca ogień w piecach hutniczych, kotłach parowych lub systemach ogrzewających


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która pali (np. papierosy, tytoń, opium itp.)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja babcia jest nałogową palaczką, potrafi wypalić nawet dwie paczki dziennie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlat͡ʃka, AS: palačka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palić ndk., rozpalać ndk., rozpalić dk., wypalić dk., wypalać dk., przypalić dk., przypalać ndk., podpalić dk., podpalać ndk.

 rzecz. palnik m., palenie n., rozpalenie n., rozpalanie n., wypalenie n., wypalanie n., przypalenie n., przypalanie n., podpalenie n., podpalanie n.

:: fm. palacz m.

 przym. palny, palnikowy

Wiktionary


palade

Palade − wieś w Estonii, w prowincji Hiuma, w gminie Pühalepa.

Wikipedia


paladyn

sławny, znakomity rycerz będący zazwyczaj także ulubieńcem panującego


SJP.pl

Paladyn (łac. palatinus, wł. paladino) – wybitny rycerz, wzór cnót rycerskich.

Określeniem tym w literaturze średniowiecznej nazywano niektórych, archetypicznych wojowników, najczęściej 12 parów Karola Wielkiego (stanowiących zarazem jego drużynę przyboczną). Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa comes palatinus (hrabia pałacowy), oznaczającego zarządcę dworu królewskiego, który zastępował monarchę przy wydawaniu sądów.

Wikipedia


paladynka

paladyn


SJP.pl

Patrz:

paladyn

paladyński

paladyn


SJP.pl

Patrz:

paladyn

palafit

rodzaj obronnego osiedla na palach, budowanego na przybrzeżnych wodach jezior i rzek


SJP.pl

Palafit – budynek lub osada wzniesiona na platformach opartych na palach.

Palafity stanowią popularny sposób konstrukcji domostw na terenach okresowo narażonych na zalanie podczas obfitych opadów w porze deszczowej, np. w Azji Południowo-Wschodniej. Taki sposób budowy chroni również mieszkańców i spiżarnie przed gadami i gryzoniami. Palafity wykazują ogromną różnorodność, jeżeli chodzi o konstrukcję, od prostych chatek krytych strzechą z liści palmowych, po okazałe, masywne domostwa o skomplikowanej strukturze i wymyślnych zdobieniach. Odrębne style takiego budownictwa wykształciły między innymi indonezyjskie plemiona Bataków, Toradżów czy Minangkabau

Wikipedia


palajski

język palajski: martwy język z terenów starożytnej Anatolii i terenów graniczących z Azją Mniejszą, zaliczany wraz z językiem luwijskim do grupy języków hetyckich


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dosł. staroż. związany z krainą Pala w Anatolii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język palajski, należący do języków anatolijskich;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pala ż.

Wiktionary


palak

nazwisko


SJP.pl


palankin

rodzaj krytej lektyki z Dalekiego Wschodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ozdobna lektyka z dachem i firankami

Wiktionary

Palankin (ben. পালকি) – dawny środek transportu w formie krytej lektyki zaopatrzonej w dach i firanki, używany na Dalekim i Środkowym Wschodzie, w szczególności w Indiach i Chinach. Noszony był przez tragarzy za pomocą drążków. W przypadku długich podróży do obsługi palankinu najmowano trzy zmiany tragarzy – do 12 osób – oraz jednego tragarza do niesienia bagażu.

Średnia prędkość podczas podróżowania palankinem wynosiła około 6–6,5 km na godzinę.

Wikipedia


palant

1. gra polegająca na podbijaniu piłeczki kijem;
2. kij do tej gry; piłatyk, podbijak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) sport. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i gumowej piłeczki;

 (1.2) sport. reg. zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i tzw. kluchy

 (1.3) sport. kij służący do grania w palanta (1.1-2)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. obraźliwy zwrot do mężczyzny, który wzbudza lekceważenie lub pogardę

Wiktionary

Palant – zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i piłeczki. Podobne gry to niemiecki Schlagball, rosyjska łapta, fińskie pesäpallo oraz rumuńska oina.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Miałem do wyboru: siedzieć pod bombami jak palant lub walczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalãnt, AS: palãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palantowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szlagbal.

 (1.2) kujawy|klucha.

 (1.3) podbijak

 (2.1) pot. dureń, głąb, głupek, pacan, patafian, skurczybyk; wulg. chuj, dupek, fiut, kutafon

Wiktionary


palantka

palant; idiotka, kretynka


SJP.pl


palantowy

przymiotnik od: palant


SJP.pl


palarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie do palenia ziaren kawy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlarka, AS: palarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie

 czas. palić

 przym. palny

Wiktionary


palarnia

1. pomieszczenie lub miejsce przeznaczone do palenia tytoniu;
2. zakład, w którym następuje proces przetwarzania produktów roślinnych przez palenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wydzielone pomieszczenie przeznaczone do palenia papierosów, tytoniu (obok miejsc, w których nie wolno palić)

 (1.2) miejsce, w którym robi się/wytwarza coś dzięki procesowi palenia

Wiktionary

Palarnia – według definicji Komisji Zdrowia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej: „wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia tytoniu zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał na zewnątrz”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wydaje mi się, że nauczycielki spędzają prawie całe przerwy w palarni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlarʲɲa, AS: palarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palacz mos., palnik mrz., palenie n.

 czas. palić ndk., rozpalać ndk.

 przym. palny

Wiktionary


palatalizacja

zmiękczanie spółgłoski na skutek wzniesienia środkowej części języka ku podniebieniu twardemu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fonet. zjawisko wymowy polegające na zmiękczaniu spółgłoski, czyli na dodawaniu artykulacji środkowopodniebiennej, pod wpływem sąsiadującej z nią samogłoski;

Wiktionary

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkową artykulacją środkowopodniebienną (obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np. w języku polskim spółgłoska /p/ wymawiana jest różnie w zależności od otoczenia – w formie psa /p/ jest twarde, niepalatalne, lecz w pies przechodzi w spalatalizowane, miękkie /p’/, pisane jako: pi. Palatalizacja oznaczana jest w IPA znakiem [ʲ] w indeksie górnym, np. [, , ]. Dźwięki spalatalizowane oznacza się również znakiem /’/, np. /g’/, /d’/, /f’/ (zwłaszcza w slawistyce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dyspalatalizacja ń przed wymienionymi spółgłoskami pociąga za sobą jako zjawisko hiperpoprawne wtórną palatalizację w tej samej pozycji n, np. powińszowanie, lańca, rozłańczać, jutrzeńka.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palatalizować ndk., spalatalizować dk.

 rzecz. palatalizowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmiękczenie

Wiktionary


palatalizować

o spółgłosce: ulegać zmiękczaniu na skutek wzniesienia środkowej części języka ku podniebieniu twardemu


SJP.pl


palatalność

miękkość spółgłosek uzyskana poprzez wzniesienie środkowej części języka ku podniebieniu twardemu


SJP.pl


palatalny

o spółgłosce: miękki poprzez wzniesienie środkowej części języka ku podniebieniu twardemu


SJP.pl


palatium

starożytny lub wczesnośredniowieczny pałac albo twierdza, zamek, szczególnie z rozbudowanym systemem fortyfikacji; palacjum (rzadziej)


SJP.pl

Palatium (wzgórze rzymskie Palatyn) – nazwa używana dla określenia starożytnego lub średniowiecznego głównego budynku zamku (niem. Palas), pałacu cesarza, króla lub biskupa. W budynku znajdowały się: sala reprezentacyjna, komnaty władcy i na ogół kaplica zamkowa.

Wikipedia


palatografia

metoda badań fonetycznych oparta na analizie śladów kontaktów języka z podniebieniem twardym przy wymawianiu głosek; umiejętność robienia i odczytywania palatogramów


SJP.pl

Palatografia (łac. palatum „podniebienie” + stgr. γράφω gráphō „piszę”) – metoda badawcza w fonetyce polegająca na badaniu artykulacji dźwięków przez obserwowanie kontaktu podniebienia górnego z językiem podczas artykulacji. Badania przeprowadza się albo metodą tradycyjną, albo elektroniczną – ten dział nosi nazwę elektropalatografii.

Wikipedia


palatograficzny

dotyczący palatografii


SJP.pl


palatogram

wykres przedstawiający zasięg i rodzaj kontaktów górnej powierzchni języka z podniebieniem twardym w czasie wymawiania poszczególnych głosek


SJP.pl


palatum

z łaciny: podniebienie (górna część jamy gębowej kręgowców)


SJP.pl


palatyn

w historii zastępca władcy zarządzający wojskiem; wojewoda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. jedno z siedmiu rzymskich wzgórz;

Wiktionary

  • Palatyn (wzgórze)
  • palatyn (tytuł)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od czasów Oktawiana Augusta na Palatynie budowano pałace cesarskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palatyn m., palatynat m., palatium n., Palatynat mrz.

 przym. palatyński, palatynacki

Wiktionary


palatynacki

Palatynat; palatyński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palatynatem, dotyczący Palatynatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palatyn mos., Palatynat mrz., Palatyn mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palatyński, daw. falcgrafski

Wiktionary


palatynat

1. urząd, godność palatyna;
2. ziemia, prowincja na dawnych terenach niemieckich podlegająca władzy palatyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu;

Wiktionary

Palatynat (niem. Pfalz), historycznie także Palatynat Reński (Rheinpfalz) – kraina historyczna w zachodnich Niemczech na zachód od Renu. Obecnie wchodzi w skład kraju związkowego Nadrenia-Palatynat i części Badenii-Wirtembergii (Heidelberg).

Główne miasta: Ludwigshafen am Rhein, Kaiserslautern, Frankenthal (Pfalz), Neustadt an der Weinstraße, Landau in der Pfalz, Heidelberg, Spira, Mannheim, Pirmasens, Zweibrücken.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bieg wypadków wskazuje jednak, że udzielenie wydatnej pomocy Palatynatowi w ówczesnej sytuacji militarnej, wobec słabości sił badeńskich, spowodowałoby natychmiastowy marsz naprzód stojącego nad Neckarem korpusu wojsk gen. Peuckera i zamiast Palatynatu – Badenia znalazłaby się w ręku wroga.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palatynacki, palatyński

 rzecz. Palatyn mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Palatynat Reński

Wiktionary


palatyńczyk

mieszkaniec Palatynu (wzgórza w starożytnym Rzymie)


SJP.pl


palatynka

szeroki szal (bądź pelerynka), używany przez panie w XVII-XVIII w.


SJP.pl


palatyński

1. Palatyn;
2. Palatynat; palatynacki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z osobą lub tytułem palatyna, dotyczący palatyna

 (1.2) związany z Palatynatem, dotyczący Palatynatu

 (1.3) hist. związany z Palatynem, dotyczący Palatynu (wzgórza w Rzymie)

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do palatyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Co do księstwa Dwóch Mostów, to drogą sukcesji przypadło ono – jak już wspomnieliśmy – Gustawowi Samuelowi Leopoldowi z palatyńskiego rodu Wittelsbachów.

 (1.3) Dla mnie same pałace palatyńskie nie byłyby mieszkaniem godnym ciebie, więc chciałbym także, by ci nie brakło niczego z tych ozdób i wygód, do których z dzieciństwa przywykłaś.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palatyn mos., Palatyn mrz., Palatynat mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) daw. falcgrafski

Wiktionary


palatyństwo

urząd, funkcja palatyna (władcy)


SJP.pl


palau

język urzędowy Palau


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. jedno z wyspiarskich państw położonych w Oceanii;

 (1.2) geogr. miejscowość we Włoszech;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (2.1) geogr. rdzenny mieszkaniec Palau (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicą Palau jest miasto Ngerulmud na wyspie Babelthuap.

 (2.1) Tradycyjnymi zajęciami Palau są rybołówstwo oraz uprawa palmy kokosowej i trzciny cukrowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalaw, AS: palau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palauańczyk mos., Palauanka ż., palau m.

 przym. palauski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Republika Palau

 (2.1) Palauańczyk

Wiktionary


palauańczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Palau

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palau n.

:: fż. Palauanka ż.

 przym. palauski

Wiktionary


palauanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Palau

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Palau n.

:: fm. Palauańczyk mos.

 przym. palauski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Palauańczyk.

* czeski: (1.1) Palauanka ż.

* słowacki: (1.1) Palaučanka ż.

źródła.

== Palauanka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Palauanka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palau n.

:: fm. Palauańczyk mos.

 przym. palauski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Palau n.

:: fm. Palauańczyk mos.

 przym. palauski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Palauańczyk.

* czeski: (1.1) Palauanka ż.

* słowacki: (1.1) Palaučanka ż.

źródła.

== Palauanka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Palauanka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


palauski

Palau (państwo na Oceanie Spokojnym)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palau, dotyczący Palau

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palau n., Palauańczyk mos., Palauanka ż.

Wiktionary


palawan

wyspa archipelagu filipińskiego


SJP.pl

Palawan – wyspa na Filipinach o powierzchni 12 188,6 km². Mieszka na wyspie 994 101 mieszkańców (2015). Wchodzi w skład prowincji Palawan.

Wyspa o bardzo wydłużonym (425 km), wąskim (do 40 km) kształcie, długość linii brzegowej 1354,1 km; powierzchnia górzysta (najwyższe wzniesienie – Mount Mantalingajan, 2086 m n.p.m.), zalesiona; uprawa palmy kokosowej, kauczukowca, ryżu, trzciny cukrowej, batatów; rybołówstwo, pozyskiwanie drewna; rudy niklu, manganu, miedzi, chromu, w pobliżu eksploatacja ropy naftowej.

Wikipedia


palawański

Palawan (wyspa archipelagu filipińskiego)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palawanem, dotyczący Palawanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palawan mrz.

Wiktionary


palawer

rzadko o nonsensie, bzdurze, głównie w odniesieniu do czyjejś niefortunnej, absurdalnej wypowiedzi


SJP.pl


palba

strzelanina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. strzelanina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalba, AS: palba

Wiktionary


palcacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od palcat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie palcat, lecz tylko mały palcacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palcat m.

Wiktionary


palcat

1. dawniej: kij używany do ćwiczeń w szermierce
2. gruby kij
3. krótki, sztywny bacik do poganiania konia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. krótki pejcz do dyscyplinowania konia wierzchowego

Wiktionary

  • Palcat – szpicruta, krótki bat skokowy
  • Palcat – broń drzewcowa

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpalt͡sat, AS: palcat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. palcacik mrz.

Wiktionary


palcatka

drewniana, lekko zakrzywiona pałeczka używana do gry na cymbałach lub podobnych instrumentach


SJP.pl


palcatować

dawniej: bić palcatem (kijem)


SJP.pl


palcaty

1. dawniej: kij używany do ćwiczeń w szermierce
2. gruby kij
3. krótki, sztywny bacik do poganiania konia


SJP.pl


palce

część buta


SJP.pl

  • Palec (anatomia)
    • palec ręki
    • palec stopy
  • palec – element maszyny służący do przenoszenia ruchu
  • palec cynkowy – pojęcie z zakresu biologii molekularnej
  • Palec – ostaniec w grupie Ostańców Jerzmanowickich na Wyżynie Olkuskiej
  • Palec – skała w szczytowych partiach Kasprowego Wierchu
  • Palec – skała w Dolinie Bolechowickiej na Wyżynie Częstochowskiej
  • Palec – skała w grupie skał Kroczyckich na Wyżynie Częstochowskiej
  • Palec – turnia w Pośrednim Wierszyku w słowackich Tatrach Wysokich

Wikipedia


palcochód

zwierzę, które podczas przemieszczania się przenosi ciężar ciała tylko na palce


SJP.pl


palcochodne

o cechach palcochodnych (ssaków, które stojąc, chodząc lub biegając, nie podpierają się całą powierzchnią stóp lecz używają jedynie pewnych odcinków palców)


SJP.pl

Palcochody (łac. digitigrada) – zwierzęta, których kończyny podczas stania bądź chodzenia kontaktują się z podłożem jedynie za pomocą członów palcowych.

Do palcochodów zaliczane są ptaki, psowate, kotowate oraz wiele innych ssaków wyłączając stopochody (łac. plantigrada) np. naczelne, niedźwiedziowate oraz kopytochody (łac. unguligrada) np. koniowate, bydło.

Wikipedia


palcochodność

przystosowanie jakiegoś zwierzęcia polegające na przenoszeniu ciężaru ciała podczas chodzenia lub biegania tylko na palcach


SJP.pl

Palcochody (łac. digitigrada) – zwierzęta, których kończyny podczas stania bądź chodzenia kontaktują się z podłożem jedynie za pomocą członów palcowych.

Do palcochodów zaliczane są ptaki, psowate, kotowate oraz wiele innych ssaków wyłączając stopochody (łac. plantigrada) np. naczelne, niedźwiedziowate oraz kopytochody (łac. unguligrada) np. koniowate, bydło.

Wikipedia


palcochodny

o cechach palcochodnych (ssaków, które stojąc, chodząc lub biegając, nie podpierają się całą powierzchnią stóp lecz używają jedynie pewnych odcinków palców)


SJP.pl


palcoskrzydłowce

takson obejmujący ogół gadów latających z okresu jurajskiego i kredowego


SJP.pl


palcoskrzydłowiec

gad latający z okresu jurajskiego i kredowego


SJP.pl


palcoskrzydły

mający błony rozpięte między palcami, służące do latania


SJP.pl


palcówa

zgrubienie od: palcówka


SJP.pl


palcować

1. przebierać, uderzać palcami podczas gry na jakimś instrumencie klawiszowym;
2. brudzić jakąś powierzchnię pozostawiając na niej odciski palców


SJP.pl


palcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|palcować.

Wiktionary

  • palcowanie – we fryzjerstwie, jedna z dwóch podstawowych technik strzyżenia włosów z wykorzystaniem nożyczek zwykłych lub maszynki do strzyżenia i wąskiego grzebienia.
  • palcowanie (aplikatura) – w muzykologii, sposób układania palców oraz zapis kolejności użycia palców podczas gry na instrumencie muzycznym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. palcówka ż., palec mrz.

 czas. palcować ndk.

Wiktionary


palcowaty

przypominający kształtem ludzki palec


SJP.pl


palcóweczka

pieszczotliwie: palcówka (zaspokajanie potrzeb seksualnych poprzez penetrację, pieszczoty przy użyciu palców)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: palcówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalt͡suˈvɛt͡ʃka, AS: palcuvečka

Wiktionary


palcówka

1. krótkie ćwiczenie muzyczne dla wyrobienia technicznej biegłości palców;
2. w grach karcianych: wybór jednego z alternatywnych wariantów rozgrywki, podjęty bez żadnych logicznych przesłanek;
3. zaspokajanie potrzeb seksualnych poprzez penetrację, pieszczoty przy użyciu palców;
4. w żargonie wędkarskim: sztuczna muszka wykonana domowym sposobem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. ćwiczenie palców w celu nabrania biegłości w operowaniu nimi podczas gry

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. dokument osobisty z odciskiem palca

 (1.3) pot. pobudzanie narządów płciowych palcami

 (1.4) jęz. daktylologia

 (1.5) spoż. cienka, twarda, podsuszana kiełbasa z mięsa wieprzowego;

Wiktionary

  • Palcówka – polska nazwa niemieckiego dowodu osobistego, wprowadzonego na terenach okupowanej Polski w 1939
  • Palcówka – rodzaj cegły
  • Palcówka – sposób gry na gitarze
  • Palcówka – forma zachowań seksualnych
  • Palcówka – kiełbasa wieprzowa
  • palcówka – potoczne określenie błędu podczas pisania tekstu na maszynie do pisania lub klawiaturze komputera, polegające na przypadkowym użyciu błędnego klawisza

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nauczyciel na każdej lekcji zadaje mi nową palcówkę do nauczenia się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: palˈt͡sufka, AS: palcufka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palcować ndk.

 przym. palcowy, palczasty

 rzecz. palcowanie n., palec mrz., paluszek mrz.

Wiktionary


palcownik

rodzaj ssaka z rodziny lotopałankowatych


SJP.pl

Palcownik (Dactylopsila) – rodzaj ssaków z rodziny lotopałankowatych (Petauridae).

Wikipedia


palcowy

przymiotnik od: palec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z palcem, dotyczący palca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paluszek mrz., palec m., palcówka ż.

Wiktionary


palczak

1. rybka o długości 8-12 cm;
2. ssak będący jedynym przedstawicielem rodziny o tej samej nazwie, zwierzę wielkości kota, o dużych oczach i głowie, długich palcach, pazurach i ogonie; palczak madagaskarski; aj-aj


SJP.pl

Biologia:

  • Palczak madagaskarski – gatunek ssaka naczelnego

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Palczak – polski ekonomista i polityk, poseł na Sejm
  • Edward Palczak – polski inżynier mechanik

Zobacz też:

  • Palczakowate – monotypowa rodzina ssaków naczelnych

Wikipedia


palczakowate

o cechach palczakowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Palczakowate (Daubentoniidae) – monotypowa rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu palczakokształtnych (Chiromyiformes) w podrzędzie lemurowych (Strepsirrhini).

Wikipedia


palczakowaty

o cechach palczakowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


palczasto

przysłówek

 (1.1) w kształcie rozstawionych palców

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palec m., paluszek m., palczatka ż.

 przym. palczasty

Wiktionary


palczasty

1. taki, który ma palce;
2. taki, który ma kontur dłoni z rozstawionymi palcami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający palce

 (1.2) będący w kształcie zbliżonym do dłoni z rozstawionymi palcami

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dziecko - zaczytane - nie drgnęło. Wtedy chwyciła palczasty, ostry liść palmowy i przysunęła się cicho do córki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palec m., paluszek m., palczatka ż., palcówka ż.

 przysł. palczasto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dłoniasty

Wiktionary


palczatka

roślina z rodziny traw, uprawiana głównie w Afryce i na terenach krajów euroazjatyckich ze względu na zawartość olejków eterycznych; cytronela


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roślina z rodziny trawy o liściach wąskich, szarozielonych i okrytych włoskami, mająca wiechę złożoną palczasto

Wiktionary

Palczatka (Cymbopogon K. P. J. Spreng.) – rodzaj traw z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą do niego 52 gatunki. Występują na obszarach o klimacie ciepłym w Azji Południowej, Afryce, Ameryce Południowej i Środkowej, południowej części Ameryki Północnej, Australii, na wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego, w Europie tylko w Czarnogórze.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. palec m.

 przym. palczasty

 przysł. palczasto

Wiktionary


palczewice

Palczewice (do 1945 niem. Palzwitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo nad jeziorem Kopań.

Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 94 stałych mieszkańców.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.W pobliżu tej miejscowości planowana była budowa elektrowni atomowej, lecz po protestach mieszkańców okolicznych wsi projekt porzucono.

Wikipedia


palczewski

nazwisko


SJP.pl


palczowice

Palczowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Zator.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie śląskim województwa krakowskiego.

Wikipedia


palczywość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zgaga

Wiktionary


palearktyczny

związany z Palearktyką, odnoszący się do Palearktyki, występujący na terenach Palearktyki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. zool. związany z Palearktyką, dotyczący Palearktyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palearktyka ż.

Wiktionary


palearktyka

obszar zoogeograficzny obejmujący Europę, północną Afrykę i Azję po Himalaje oraz dział wodny rzek Jangcy i Huang He


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. zool. najrozleglejszy lądowy rejon zoogeograficzny, leżący w obrębie Holarktyki, a obejmujący całą Europę, północną i środkową Azję oraz północną Afrykę

Wiktionary

Kraina palearktyczna, in. Palearktyka – kraina zoogeograficzna obejmująca całą Europę, Wyspy Kanaryjskie, Azory, Maderę, Wyspy Zielonego Przylądka, Afrykę powyżej zwrotnika Raka, Półwysep Arabski poza pasem przybrzeżnym zaliczanym do krainy etiopskiej, Wyspy Japońskie, Azję Mniejszą i te regiony Azji, które leżą na północ od Himalajów. Jest największą powierzchniowo krainą zoogeograficzną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Występuje w całej Palearktyce norniki bure stają się plagaagą upraw roślinnych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palearktyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kraina palearktyczna

Wiktionary


palec

1. jeden z najczęściej pięciu członków zakańczających dłoń, stopy człowieka lub kończyny u zwierząt;
2. część rękawicy okrywająca palec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) u człowieka i zwierzęcia: jedno z pięciu cienkich zakończeń dłoni lub stopy

 (1.2) techn. element maszyny w kształcie sztyftu, który służy do przekazywania ruchu

 (1.3) część rękawiczki przykrywająca palce (1.1)

 (1.4) daw. kciuk

 (1.5) stpol. tyczka

Wiktionary

  • Palec (anatomia)
    • palec ręki
    • palec stopy
  • palec – element maszyny służący do przenoszenia ruchu
  • palec cynkowy – pojęcie z zakresu biologii molekularnej
  • Palec – ostaniec w grupie Ostańców Jerzmanowickich na Wyżynie Olkuskiej
  • Palec – skała w szczytowych partiach Kasprowego Wierchu
  • Palec – skała w Dolinie Bolechowickiej na Wyżynie Częstochowskiej
  • Palec – skała w grupie skał Kroczyckich na Wyżynie Częstochowskiej
  • Palec – turnia w Pośrednim Wierszyku w słowackich Tatrach Wysokich

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skaleczyłam się w mały palec podczas krojenia chleba.

 (1.3) Jakie śmieszne rękawiczki - każdy palec w innym kolorze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalɛt͡s, AS: palec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paluch mrz., palcowanie n., palcówka ż., paliczek mrz.

:: zdrobn. paluszek mrz.

:: zgrub. paluch mrz.

 czas. palcować ndk.

 przym. palcowy, palczasty

 przysł. palczasto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. parst

 (1.4) kciuk

Wiktionary


paleciak

potocznie: ręczny wózek widłowy do transportu bliskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ręczny wózek do przewożenia palet wyposażony w podnośnik hydrauliczny;

Wiktionary

Wózek ręczny paletowy unoszący (potocznie paleciak) – potoczna nazwa ręcznego wózka widłowego służącego głównie do przemieszczania na krótkich dystansach ładunków umieszczonych na paletach oraz podnoszenia ich na wysokość do 20 centymetrów. Z uwagi na wysokość unoszenia wózki tego typu określane są w Polskich Normach jako wózki paletowe unoszące – a nie jak często błędnie się określa jako wózki podnośnikowe. Wózki podnośnikowe służą do podnoszenia palet z ładunkiem na większe wysokości, na przykład w celu ułożenia palety na regale.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paleta ż., paletka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wózek paletowy

Wiktionary


palecznik

rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny krępieniowatych


SJP.pl

Wikipedia


paleczny

nazwisko


SJP.pl

Paleczny – nazwisko.

Osoby o nazwisko Paleczny:

  • Bogusław Paleczny (ur. 9 maja 1959 w Szczecinie, zm. 2 czerwca 2009 w Tarnowskich Górach) – polski duchowny katolicki, kamilianin, działacz społeczny na rzecz pomocy bezdomnym, autor muzyki religijnej.
  • Piotr Paleczny (ur. 10 maja 1946 w Rybniku) – polski pianista i pedagog muzyczny.
  • Tadeusz Paleczny (ur. 18 sierpnia 1955 w Wadowicach) – socjolog kultury, narodu i stosunków etnicznych.

Wikipedia


palej

nazwisko


SJP.pl


palembang

miasto w Indonezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Indonezji w południowej części Sumatry;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. palembański

Wiktionary


palembański

dotyczący Palembangu, miasta w Indonezji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palembangiem, dotyczący Palembangu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po palembańskiej konferencji przywódców religijnych Biuro Polityczne KC PKI (= Partai Komunis Indonesia, Komunistyczna Partia Indonezji) wydało oświadczenie wzywające do zaniechania prowokacyjnych akcji, które zagrażają jedności kraju.

 (1.1) W skutek jednej z najważniejszych umów ustąpiono wyspę Banka (= Bangka), należącą dotychczas do sułtana palembańskiego, posiadającego najwygodniejsze położenia dla ułatwienia handlu naszego z Chinami uwsp..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palembang mrz.

Wiktionary


palemka

niewielka palma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: palma

 (1.2) mała palma

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kobieta codziennie podlewała palemkę posadzoną na wiosnę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palma ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmowe lm nm., palmy lm nm.

 przym. palmowy

Wiktionary


palemon

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) historyczne imię męskie;

Wiktionary

Palemon – imię męskie pochodzenia greckiego, którego patronem jest pustelnik z czasów cesarza Dioklecjana, przyjaciel i mistrz św. Pachomiusza.

Palemon imieniny obchodzi 11 stycznia.

Według wczesnonowożytnych przekazów Palemon był uciekinierem z Rzymu, który wraz ze swoimi kompanami osiedlili tereny dzisiaj nazywane Litwą. Była to legenda mająca na celu legitymizacje władzy wielkich rodów litewskich. W zależności od przekazu różni się powód ucieczki księcia Palemona. Nigdy nie udowodniono jego istnienia, lecz wśród Litwinów uważany jest za ich protoplastę. Mit palemoński zyskał popularność podobną do polskiego mitu sarmackiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Palemon obchodzi imieniny 11 stycznia.

 (1.1) Bez wątpienia gusła pogańskie i ustawiczne ogniopalenie były wprowadzone przez Palemona na Żmudź i do Litwy (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palemon m.

:: fż. Palemona ż.

 przym. Palemonowy

Wiktionary


palencia

Palencia – miasto w północnej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León, nad rzeką Carrión (dorzecze Duero), ośrodek administracyjny prowincji Palencia. Około 82 tys. mieszkańców (2007).

Ośrodek przemysłowo-handlowy regionu rolniczego głównie za sprawą uprawy zbóż. W mieście istnieje dość rozwinięty przemysł szczególnie: maszynowy, metalowy, włókienniczy i spożywczy. Węzeł kolejowy i drogowy, także ośrodek turystyczny.

Wikipedia


palenica

  • palenica – rodzaj pieczywa
  • Palanycia – ukraiński dron rakietowy

Wikipedia


palenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) proces spalania, palenia się

 (1.2) zwyczaj palenia papierosów, tytoniu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Palenie zapałek dawało mi zawsze ogromną frajdę.

 (1.2) Jedyną rzeczą u babci, która mnie zawsze denerwowała, było jej notoryczne palenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛ̃ɲɛ, AS: palńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paliwo n., palarnia ż., palacz ż., palaczka ż., palnik mrz., palarka ż., palność ż., zapalenie n., palący m., spalanie n., spalenie n., zapałka ż., przypalenie n.

 czas. odpalić, odpalać, palić ndk., spalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., podpalać ndk., podpalić ndk., zapalać ndk., zapalić ndk.

 przym. palny, palący

 ims. palący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spalanie

Wiktionary


palenisko

główna część pieca, przeznaczona do spalania paliwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. część pieca lub urządzenia, w którym pali się ogień

Wiktionary

Palenisko – część pieca lub kotła, w którym odbywa się spalanie paliwa, przystosowana do wielokrotnego użytkowania.

Palenisko zazwyczaj składa się z komory spalania, którą wykłada się najczęściej materiałem odpornym na działanie wysokiej temperatury, np. ceramicznym oraz z rusztu.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. palić, wypalać

 przym. palny, paleniskowy

Wiktionary


paleniskowy

przymiotnik od: palenisko; będący częścią paleniska lub w jakikolwiek inny sposób odnoszący się do paleniska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do paleniska, mający związek z paleniskiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenisko n.

Wiktionary


palenque

Ekwador:

  • Palenque – miasto w Ekwadorze, w prowincji Los Ríos
  • Palenque – kanton w Ekwadorze, w prowincji Los Ríos

Meksyk:

  • Palenque – miasto w Meksyku, w stanie Chiapas
  • Park Narodowy Palenque – stanowisko archeologiczne położone w stanie Chiapas w Meksyku.

Wikipedia


paleo-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z dawnymi czasami, prehistorią

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) paleoantropologia • paleobiologia • paleobotanika • paleogeografia • paleografia • paleoklimatologia • paleolit • paleomagnetyzm • paleotemperatura • paleozoik

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleo-

* białoruski: (1.1) палеа-

* bułgarski: (1.1) палео-

* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* francuski: (1.1) paléo-

* hiszpański: (1.1) paleo-

* nowogrecki: (1.1) παλαιο-

* rosyjski: (1.1) палео-

* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* ukraiński: (1.1) палео-

* włoski: (1.1) paleo-

źródła.

== paleo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|pa.le.o.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) paleo-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛɔ, AS: paleo

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleo-

* białoruski: (1.1) палеа-

* bułgarski: (1.1) палео-

* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* francuski: (1.1) paléo-

* hiszpański: (1.1) paleo-

* nowogrecki: (1.1) παλαιο-

* rosyjski: (1.1) палео-

* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* ukraiński: (1.1) палео-

* włoski: (1.1) paleo-

źródła.

== paleo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|pa.le.o.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) paleo-

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παλαιός. (palaiós) → starodawny, dawny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleo-

* białoruski: (1.1) палеа-

* bułgarski: (1.1) палео-

* czeski: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* francuski: (1.1) paléo-

* hiszpański: (1.1) paleo-

* nowogrecki: (1.1) παλαιο-

* rosyjski: (1.1) палео-

* słowacki: (1.1) paleo-, pale-, pal-

* ukraiński: (1.1) палео-

* włoski: (1.1) paleo-

źródła.

== paleo- (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|pa.le.o.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) paleo-

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paleoamerykański

odnoszący się do Metysów zamieszkujących obecnie terytorium obu Ameryk, głównie Ameryki Południowej


SJP.pl


paleoantropolog

specjalista, naukowiec zajmujący się badaniem budowy i rozwoju człowieka żyjącego w okresie prehistorycznym oraz badaniem przyczyn ewolucji tego człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) antrop. biol. badacz zajmujący się opisaniem ewolucji człowieka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Teraz paleoantropologom z Republiki Południowej Afryki i Szwecji udało się ponownie przesunąć wiek homo sapiens i to aż o 170 tysięcy lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleoantropologia ż.

 przym. paleoantropologiczny

Wiktionary


paleoantropologia

nauka zajmująca się badaniem budowy i rozwoju człowieka żyjącego w okresie prehistorycznym oraz badaniem przyczyn ewolucji tego człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) antrop. biol. nauka o ewolucji człowieka;

Wiktionary

Paleoantropologia (gr. palaiós „stary, dawny”; ánthrōpos „człowiek”; lógos „słowo, nauka”) – dział antropologii zajmujący się zróżnicowaniem kopalnych form przedludzkich i ludzkich oraz ich filogenezą. Wyróżnia się dwie podstawowe gałęzie tej nauki:

  • paleontropologia fizyczna – jej badania obejmują analizę morfologiczno-porównawczą kopalnych szczątków, ich datowanie oraz rekonstrukcję. Paleoantropologia próbuje ustalić drogę ewolucji człowieka, czyli antropogenezę i pokrewieństwa pomiędzy zróżnicowanymi ludzkimi populacjami.
  • paleontropologia kulturowa – zajmuje się znalezieniem początków kultury ludzkiej (której najstarsze przejawy są utożsamiane z produkcją narzędzi) oraz jej ewolucją w czasie. Opisuje m.in. powstawianie różnych zachowań i wytworów kulturowych (np. obrządek pogrzebowy, instrumenty muzyczne, dzieła plastyczne).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kreacjoniści ignorują dorobek współczesnej paleoantropologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔãntrɔpɔˈlɔɟja, AS: paleoãntropoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleoantropolog mos.

 przym. paleoantropologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nauka

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) antropologia, paleontologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleoantropolog mos.

 przym. paleoantropologiczny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|paleo-|antropologia.

uwagi.

 (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleoanthropology

* baskijski: (1.1) paleoantropologia

* białoruski: (1.1) палеаантрапалогія ż. (paleaantrapalogìâ)

* bułgarski: (1.1) палеоантропология ż. (paleoantropologiâ)

* francuski: (1.1) paléoanthropologie ż.

* hiszpański: (1.1) paleoantropología ż.

* nowogrecki: (1.1) παλαιοανθρωπολογία ż.

* rosyjski: (1.1) палеоантропология ż. (paleoantropologiâ)

* ukraiński: (1.1) палеоантропологія ż. (paleoantropologìâ)

* włoski: (1.1) paleoantropologia ż.

źródła.

== paleoantropologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. paleoantropologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paleoantropologiczny

związany z paleoantropologią, dotyczący, odnoszący się do paleoantropologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) antrop. biol. związany z paleoantropologią, dotyczący paleoantropologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleoantropologia ż., paleoantropolog mos.

Wiktionary


paleoarchaik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. jeden z okresów geologicznych;

Wiktionary

Paleoarchaik (ang. Paleoarchean)

  • w sensie geochronologicznym: druga era archaiku, trwająca 400 milionów lat (od 3600 do 3200 milionów lat temu). Paleoarchaik jest młodszy od eoarchaiku, a starszy od mezoarchaiku.
  • w sensie chronostratygraficznym: drugi eratem eonotemu archaicznego, wyższy od eoarchaiku a niższy od mezoarchaiku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈlɛɔarˈxajik, AS: paleoarχai ̯ik

Wiktionary


paleoastronauta

osoba zajmująca się teoriami zakładającymi lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich; paleoastronautyk


SJP.pl


paleoastronautyczny

związany z nauką formułującą hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich, odnoszący się do tej nauki


SJP.pl


paleoastronautyk

nauka formułująca hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich


SJP.pl


paleoastronautyka

nauka formułująca hipotezy zakładające lądowanie na Ziemi w minionych epokach przedstawicieli cywilizacji pozaziemskich


SJP.pl

Paleoastronautyka, starożytni astronauci – pseudonaukowa idea, mówiąca, że inteligentne istoty pozaziemskie odwiedzały Ziemię i kontaktowały się z ludźmi w czasach starożytnych i prehistorycznych. Zwolennicy tej hipotezy sugerują, że kontakt ten wpłynął znacząco na rozwój współczesnej kultury, technologii, religii i biologii człowieka.

Wikipedia


paleoaustralijczyk

przedstawiciel prymitywnej grupy istot człowiekowatych, żyjący w okresie plejstocenu na terenach Australii i Nowej Zelandii


SJP.pl


paleoaustralijski

należący do paleoaustralijczyka lub charakterystyczny dla paleoaustralijczyka, właściwy paleoaustralijczykowi


SJP.pl


paleoazjata

przedstawiciel ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji


SJP.pl


paleoazjatycki

odnoszący się do przedstawicieli ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji; paleosyberyjski


SJP.pl


paleobiogeograf

specjalista badający rozmieszczenie zwierząt i roślin w różnych okresach geologicznych


SJP.pl


paleobiogeografia

nauka zajmująca się badaniem występowania różnych organizmów na Ziemi w różnych okresach geologicznych oraz omawianiem czynników wpływających na rozmieszczenie tych organizmów


SJP.pl

Paleobiogeografia – nauka zajmująca się rozmieszczeniem organizmów roślinnych i zwierzęcych na Ziemi w minionych epokach geologicznych.

Istnienie zróżnicowania paleobiogeograficznego na Ziemi jest cechą fanerozoiku. W prekambrze właściwie wszystkie taksony miały rozmieszczenie globalne.

Wikipedia


paleobiogeograficzny

związany z paleobiogeografią, dotyczący, odnoszący się do paleobiogeografii


SJP.pl


paleobiolog

specjalista, naukowiec badający zależności między budową organizmów kopalnych, a ich funkcjami, przystosowaniem do środowiska i związkami z innymi organizmami tego okresu geologicznego


SJP.pl

Paleobiologia – nurt w paleontologii zajmujący się biologiczną interpretacją danych paleontologicznych.

Mianem paleobiologii określana też bywa sama paleontologia, gdy zajmuje się zagadnieniami biologicznymi, a nie systematyką.

Wikipedia


paleobiologia

kierunek w paleontologii badający zależności między budową organizmów kopalnych a ich funkcjami, przystosowaniem do środowiska i powiązaniami z innymi organizmami tego okresu geologicznego


SJP.pl

Paleobiologia – nurt w paleontologii zajmujący się biologiczną interpretacją danych paleontologicznych.

Mianem paleobiologii określana też bywa sama paleontologia, gdy zajmuje się zagadnieniami biologicznymi, a nie systematyką.

Wikipedia


paleobiologiczny

związany z paleobiologią, dotyczący, odnoszący się do paleobiologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z paleobiologią, dotyczący paleobiologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleobiologia ż.

Wiktionary


paleobiolożka

paleobiolog


SJP.pl

Patrz:

paleobiolog

paleobotaniczka

paleobotanik


SJP.pl

Patrz:

paleobotanik

paleobotaniczny

związany z paleobotaniką, dotyczący, odnoszący się do paleobotaniki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paleobotaniką, dotyczący paleobotaniki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleobotanika ż., paleobotanik mos.

Wiktionary


paleobotanik

specjalista, naukowiec badający skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz zajmujący się wyjaśnianiem sposobów przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwoju


SJP.pl


paleobotanika

nauka badająca skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz wyjaśniająca sposoby przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwój; paleofitologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nauka o roślinach kopalnych;

Wiktionary

Paleobotanika – dział paleontologii zajmujący się morfologią porównawczą, anatomią i rozmieszczeniem roślin kopalnych żyjących w minionych epokach geologicznych, których szczątki dotrwały do naszych czasów w postaci skamieniałości nasion, owoców, pyłku, zarodników, liści i fragmentów organów wegetatywnych, np.: pni, korzeni, kory oraz odcisków i ośródek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Badania prowadzone w Zakładzie Paleobotaniki obejmują historię rozwoju flory i przemiany szaty roślinnej w oparciu o metodę analizy pyłkowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔbɔˈtãɲika, AS: paleobotãńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleobotanik m.

 przym. paleobotaniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paleofitologia

Wiktionary


paleocen

najstarsza epoka paleogenu i jednocześnie pierwsza epoka starszego trzeciorzędu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. najstarsza epoka paleogenu

 (1.2) geol. najniższy oddział paleogenu

Wiktionary

Paleocen (ang. Paleocene)

  • w sensie geochronologicznym: najstarsza epoka paleogenu, trwająca około 10 milionów lat (od 66,0 do 56,0 mln lat temu). Paleocen jest młodszy od późnej kredy a starszy od eocenu. Dzieli się na trzy wieki: dan, zeland i tanet.
  • w sensie chronostratygraficznym: najniższy oddział paleogenu, wyższy od górnej kredy a niższy od eocenu. Dzieli się na trzy piętra: dan, zeland i tanet.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. paleoceński

Wiktionary


paleoceński

przymiotnik od: paleocen


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący paleocenu, związany z paleocenem, występujący lub powstały w paleocenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleocen m.

Wiktionary


paleochrześcijański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do pierwszych chrześcijan, związany z pierwszymi chrześcijanami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W muzeum we wnętrzu prawej nawy bazyliki konstantyńskiej prezentowane są fragmenty sarkofagów paleochrześcijańskich z przełomu III i IV wieku.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starochrześcijański, wczesnochrześcijański

Wiktionary


paleodemograf

badacz rozwoju i struktury ludności w różnych epokach


SJP.pl


paleodemografia

nauka badająca rozwój ludzkości w różnych epokach i wpływ tej ludzkości na środowisko


SJP.pl


paleodemograficzny

związany z paleodemografią, dotyczący, odnoszący się do paleodemografii


SJP.pl


paleoekolog

specjalista w dziedzinie paleoekologii


SJP.pl


paleoekologia

kierunek w paleontologii badający zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a przystosowaniem do środowiska i warunkami ekologicznymi ich życia


SJP.pl

Paleoekologia – dziedzina nauki, będąca kierunkiem paleontologii oraz dziedziną ekologii ewolucyjnej, badająca ekologię kopalnych gatunków roślin i zwierząt czy ekosystemów.

Zajmuje się m.in. rekonstruowaniem budowy i funkcjonowania zbiorowisk roślin, warunków środowiska (zwłaszcza klimatu) w minionych epokach geologicznych, badaniem zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a ich przystosowaniem się do środowiska oraz warunkami ekologicznymi ich życia. Badania paleoekologiczne wykonywane są na podstawie:

  • szczątków roślin i zwierząt,
  • analizy pyłkowej (palinologia),
  • datowania w stosunku do organizmów kopalnych i warstw sedymentacyjnych,
  • fizycznych pomiarów prób skał, minerałów i powietrza (uwięzionego np. w bursztynie lub lodzie),
  • metod izotopowych, analizy chemicznej,
  • metod mineralogicznych i geologicznych.

Wikipedia


paleoekologiczny

przymiotnik od: paleoekologia; typowy dla paleoekologii - kierunku w paleontologii badającego zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a przystosowaniem do środowiska i warunkami ekologicznymi ich życia (np. badania paleoekologiczne)


SJP.pl


paleoendemit

endemit (roślina lub zwierzę zamieszkujące ograniczony obszar geograficzny, specyficzny dla tego gatunku) z okresu prehistorycznego


SJP.pl

Paleoendemity – gatunki występujące na jednym tylko, ograniczonym w naturalny sposób i zwykle małym obszarze (jak wyspa, góry), które dawniej miały znacznie większy areał występowania. Są zwykle gatunkami wymierającymi.

Przykładami typowych paleoendemitów są lasy wawrzynolistne oraz dracena właściwa – tzw. „drzewo smocze” (Dracaena draco), występujące jedynie na Wyspach Kanaryjskich.

Wikipedia


paleoetnolog

specjalista w dziedzinie paleoetnologii


SJP.pl


paleoetnologia

nauka badająca i opisująca stopniową ewolucję człowieka na podstawie jego kopalnych szczątków


SJP.pl


paleoetnologiczny

związany z paleoetnologią, dotyczący, odnoszący się do paleoetnologii


SJP.pl


paleofitologia

nauka badająca skamieniałości roślin występujących niegdyś na Ziemi oraz wyjaśniająca sposoby przystosowania się tych roślin do środowiska i ich rozwój; paleobotanika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. paleobotanika.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) instytut / katedra / zakład paleofitologii

synonimy.

 (1.1) paleobotanika

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) paleontologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleofitolog m.

 przym. paleofitologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleophytology

* francuski: (1.1) paléophytologie ż.

* hiszpański: (1.1) paleofitologìa ż.

* niemiecki: (1.1) Paläophytologie ż.

* rosyjski: (1.1) палеофитология ż.

* ukraiński: (1.1) палеофітологія ż.

* włoski: (1.1) paleofitologia ż.

źródła.

== paleofitologia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|pa.le.o.fi.to.lo.ˈʤi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. paleofitologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔfʲitɔˈlɔɟja, AS: paleofʹitoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleofitolog m.

 przym. paleofitologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paleobotanika

Wiktionary


paleofitologiczny

związany z paleofitologią, dotyczący, odnoszący się do paleofitologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paleofitologią, dotyczący paleofitologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleofitologia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paleobotaniczny

Wiktionary


paleofityczny

związany z paleozoicznym okresem rozwoju świata roślinnego, w którym zaczęły pojawiać się paprocie i paprotniki


SJP.pl


paleofizyczny

związany z paleofizyką, dotyczący, odnoszący się do paleofizyki


SJP.pl


paleofizyk

nauka badająca właściwości materii w minionych epokach geologicznych i opisująca zjawiska, które zachodziły niegdyś w tej materii


SJP.pl


paleofizyka

nauka badająca właściwości materii w minionych epokach geologicznych i opisująca zjawiska, które zachodziły niegdyś w tej materii


SJP.pl


paleogen

starszy okres trzeciorzędu, obejmujący paleocen, eocen oraz oligocen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. jeden z okresów geologicznych w kenozoiku;

Wiktionary

Paleogen (z gr. παλαιός 'stary' i γένος 'ród') – najstarszy okres ery kenozoicznej, trwający od 66,0 mln do 23,03 mln lat temu. Dzieli się na następujące epoki/oddziały:

  • paleocen od 66,0 do 56,0 mln lat temu,
  • eocen od 56,0 do 33,9 mln lat temu,
  • oligocen od 33,9 do 23,03 mln lat temu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paleogen to starszy okres ery kenozoicznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈɔɡɛ̃n, AS: paleogẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paleogeński

Wiktionary


paleogeniczny

dotyczący, odnoszący się do paleogenu, występujący w okresie paleogenu


SJP.pl


paleogeński

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący paleogenu, występujący, powstały w paleogenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔˈɡɛ̃j̃sʲci, AS: paleogĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleogen m.

Wiktionary


paleogeograf

specjalista z zakresu paleogeografii (działu nauki zajmującego się badaniem wcześniejszych okresów geologicznych Ziemi)


SJP.pl


paleogeografia

dział nauki zajmujący się badaniem wcześniejszych okresów geologicznych Ziemi


SJP.pl

Paleogeografia – jeden z działów geologii historycznej, zajmujący się rekonstrukcją położenia dawnych lądów, mórz i oceanów na kuli ziemskiej w przeszłości geologicznej.

Wikipedia


paleogeograficzny

związany z paleogeografią, dotyczący, odnoszący się do paleogeografii


SJP.pl


paleogeomorfolog

specjalista w dziedzinie paleogeomorfologii


SJP.pl


paleogeomorfologia

dział geomorfologii zajmujący się badaniem i rekonstruowaniem rzeźby powierzchni Ziemi w ubiegłych okresach geologicznych


SJP.pl


paleogeomorfologiczny

związany z paleogeomorfologią, dotyczący, odnoszący się do paleogeomorfologii


SJP.pl


paleognatyczne

o cechach paleognatycznych (infragromada ptaków)


SJP.pl

Wikipedia


paleognatyczny

o cechach paleognatycznych (infragromada ptaków)


SJP.pl


paleograf

naukowiec, specjalista badający dzieje i rozwój pisma, narzędzi i materiałów piśmiennych


SJP.pl


paleografia

nauka pomocnicza historii badająca dzieje i rozwój pisma, narzędzi i materiałów piśmiennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) badanie dziejów pisma i rozwoju narzędzi piśmienniczych;

Wiktionary

Paleografia (gr. παλαιός palaiós „stary”, γράφω graphō „piszę”) – jedna z nauk pomocniczych historii, zajmująca się badaniem rozwoju pisma w procesie historycznym. Paleografia zajmuje się także badaniem środowiska, w jakim żył i tworzył dany pisarz, jak również rozpoznawaniem skrótów (brachygrafia) i „rozszyfrowywaniem” (odczytywaniem) dawnego pisma np. minuskuła karolińska, tekstura, bastarda, antykwa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleograf

 przym. paleograficzny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|paleo-|-grafia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleography

* baskijski: (1.1) paleografia

* białoruski: (1.1) палеаграфія ż.

* bułgarski: (1.1) палеография ż.

* francuski: (1.1) paléographie ż.

* galicyjski: (1.1) paleografía ż.

* hiszpański: (1.1) paleografía ż.

* niemiecki: (1.1) Paläografie ż.

* nowogrecki: (1.1) παλαιογραφία ż.

* rosyjski: (1.1) палеография ż.

* ukraiński: (1.1) палеографія ż.

* węgierski: (1.1) paleográfia

* włoski: (1.1) paleografia ż.

źródła.

== paleografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) paleografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔˈɡrafʲja, AS: paleografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleograf

 przym. paleograficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleograf

 przym. paleograficzny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|paleo-|-grafia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleography

* baskijski: (1.1) paleografia

* białoruski: (1.1) палеаграфія ż.

* bułgarski: (1.1) палеография ż.

* francuski: (1.1) paléographie ż.

* galicyjski: (1.1) paleografía ż.

* hiszpański: (1.1) paleografía ż.

* niemiecki: (1.1) Paläografie ż.

* nowogrecki: (1.1) παλαιογραφία ż.

* rosyjski: (1.1) палеография ż.

* ukraiński: (1.1) палеографія ż.

* węgierski: (1.1) paleográfia

* włoski: (1.1) paleografia ż.

źródła.

== paleografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) paleografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paleograficzny

związany z paleografią, dotyczący, odnoszący się do paleografii


SJP.pl


paleografka

paleograf


SJP.pl

Patrz:

paleograf

paleohebrajski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. jęz. związany z odmianą alfabetu fenickiego używaną w starożytności do zapisywania języka hebrajskiego biblijnego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod względem graficznym, specyficzną cechą rękopisów paleohebrajskich jest z reguły pewna staranność zapisu oraz niewielka liczba korekt.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starohebrajski

Wiktionary


paleoklimat

klimat, który panował w dawnych epokach geologicznych


SJP.pl


paleoklimatolog

naukowiec, specjalista badający klimat, jaki panował w minionych epokach geologicznych i historycznych


SJP.pl


paleoklimatologia

nauka badająca klimat, jaki panował w minionych epokach geologicznych i historycznych


SJP.pl

Wikipedia


paleoklimatologiczny

związany z paleoklimatologią, dotyczący, odnoszący się do paleoklimatologii


SJP.pl


paleoklimatyczny

dotyczący, odnoszący się do paleoklimatu


SJP.pl


paleolit

epoka kamienia łupanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archeol. epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.;

Wiktionary

Paleolit (gr. παλαιός, palaiós 'stary', λίθος, líthos 'kamień'), starsza epoka kamienia, epoka kamienia łupanego – pierwszy okres epoki kamienia, jedna z epok prehistorii, najstarszy i najdłuższy etap w dziejach rozwoju społeczności ludzkiej. Rozpoczyna się z chwilą pojawienia się form przedludzkich zdolnych do wytwarzania prymitywnych narzędzi (otoczaki, pięściaki i rozłupce). W historii geologicznej odpowiada epoce plejstocenu (2,58 mln – 11,7 tys. lat temu) i początkowi holocenu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najstarsze odkryte dotąd psie szczątki pochodzą z epoki górnego paleolitu i są datowane na okres 13-17 000 lat p.n.e.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈɔlʲit, AS: paleolʹit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paleolityczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starsza epoka kamienia, epoka kamienia łupanego

Wiktionary


paleolityczny

dotyczący, odnoszący się do paleolitu, występujący w okresie paleolitu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) żyjący / mający miejsce w paleolicie lub pochodzący/wywodzący się z niego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: paleolʹityčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleolit m.

Wiktionary


paleolog

specjalista w dziedzinie paleologii


SJP.pl


paleologia

nauka zajmująca się badaniem dziejów ludzkości w minionych epokach geologicznych na podstawie wykopalisk; archeologia


SJP.pl


paleologiczny

związany z paleologią, dotyczący, odnoszący się do paleologii


SJP.pl


paleologowie

specjalista w dziedzinie paleologii


SJP.pl

Dynastia Paleologów (gr. Παλαιολόγος, l.mn. Παλαιολόγοι) – ostatnia dynastia władająca Cesarstwem Bizantyjskim, najdłużej ze wszystkich dynastii, przez niemal dwa wieki, od 1259 do 1453 roku.

Wikipedia


paleomagnetyczny

związany z paleomagnetyzmem, odnoszący się do paleomagnetyzmu


SJP.pl


paleomagnetyka

nauka o szczątkowym magnetyzmie ziemskim, mająca na celu określanie wieku skał


SJP.pl


paleomagnetyzm

nauka zajmująca się badaniem oddziaływań grawitacyjnych w minionych epokach geologicznych i wpływem tych oddziaływań na pozostałe elementy Układu Słonecznego


SJP.pl

Paleomagnetyzm – magnetyczne właściwości każdej skały ziemskiej zawierającej minerały ferromagnetyczne. Także: dział geofizyki badający przeszłość pola geomagnetycznego w skali geologicznej.

W trakcie powstawania skał (wylewnych lub osadowych) utrwala się ziemskie pole magnetyczne istniejące w danym momencie – azymut (deklinacja) i inklinacja bieguna magnetycznego. Magnetyzacja szczątkowa zależy też od natężenia pola magnetycznego w momencie powstawania skały.

Wikipedia


paleomongolski

odnoszący się do ludów zamieszkujących niegdyś tereny środkowej i południowej Azji, charakterystyczny dla tych ludów


SJP.pl


paleont.

skrót od: paleontologia, paleontologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


paleontol.

skrót od: paleontologia, paleontologiczny


SJP.pl


paleontolog

naukowiec badający historię życia na Ziemi na podstawie szczątków organizmów roślinnych i zwierzęcych zachowanych w warstwach skorupy ziemskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) biol. naukowiec zajmujący się badaniem organizmów kopalnych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) specjalistka z zakresu paleontologii

Wiktionary

Paleontologia (gr. παλαιός palaiós „stary”, ṓn „istniejący”, λόγος lógos „nauka”) – nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości. Za pioniera paleontologii uważa się francuskiego uczonego, Gorgesa-Louisa Leclerca, który w XVIII w. wykazał, że skamieniałości to w rzeczywistości szczątki wymarłych organizmów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Amerykańscy i rumuńscy paleontolodzy odkryli w Rumunii szczątki nieznanego dotychczas dinozaura, który przypomina mięsożernego welociraptora.

 (1.1) Badaniem pradawnych organizmów zajmują się paleontolodzy, genetycy oraz ewolucjoniści.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔ̃ˈntɔlɔk, AS: paleõntolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleontologia ż.

 przym. paleontologiczny

Wiktionary


paleontologia

nauka zajmująca się badaniem historii życia na Ziemi w minionych epokach geologicznych na podstawie szczątków organizmów żyjących niegdyś na jej powierzchni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. nauka o organizmach kopalnych;

Wiktionary

Paleontologia (gr. παλαιός palaiós „stary”, ṓn „istniejący”, λόγος lógos „nauka”) – nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości. Za pioniera paleontologii uważa się francuskiego uczonego, Gorgesa-Louisa Leclerca, który w XVIII w. wykazał, że skamieniałości to w rzeczywistości szczątki wymarłych organizmów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nowy gatunek ptaka sprzed 29 mln lat odkrył pod Rzeszowem tamtejszy pasjonat paleontologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔ̃ntɔˈlɔɟja, AS: paleõntoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleontolog mos.

 przym. paleontologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) biologia

meronimy.

 (1.1) mikropaleontologia, paleobiologia, paleoantropologia, paleobotanika, paleozoologia

pokrewne.

 rzecz. paleontolog mos.

 przym. paleontologiczny

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|paleo-|ontologia. < etym|gr|παλαιός|ὄν|λόγος|-ία. (palaiós + ón + lógos + -íā)

uwagi.

 (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleontology

* baskijski: (1.1) paleontologia

* białoruski: (1.1) палеанталогія ż.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) палеанталёгія ż.

* bułgarski: (1.1) палеонтология ż.

* czeski: (1.1) paleontologie ż.

* duński: (1.1) palæontologi w.

* francuski: (1.1) paléontologie ż.

* hiszpański: (1.1) paleontología ż.

* niemiecki: (1.1) Paläontologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) paleontologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) paleontologi m.

* nowogrecki: (1.1) παλαιοντολογία ż.

* portugalski: (1.1) paleontologia ż.

* rosyjski: (1.1) палеонтология ż.

* ukraiński: (1.1) палеонтологія ż.

* węgierski: (1.1) paleontológia, őslénytan

* włoski: (1.1) paleontologia ż.

źródła.

== paleontologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) nauk. paleontologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paleontologiczny

związany z paleontologią, odnoszący się do paleontologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z paleontologią, dotyczący paleontologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleontologia ż., paleontolog mos.

Wiktionary


paleontolożka

paleontolog


SJP.pl

Patrz:

paleontolog

paleopatolog

specjalista z zakresu paleopatologii (działu antropologii powiązanego z patologią, badającego zmiany chorobowe u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych)


SJP.pl


paleopatologia

dział antropologii powiązany z patologią, badający zmiany chorobowe u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych


SJP.pl

Paleopatologia – dział nauki, powiązany z ar­cheologią, antropologią i medycyną, zajmujący się zmianami chorobowymi dającymi się stwierdzić w badaniach szczątków ludzi, a także innych zwierząt i roślin, pochodzących z populacji pradziejowych i historycznych. Oprócz określenia jednostki chorobowej dostarcza informacji też o jej przyczynie, zmienności i drogach rozprzestrzeniania się. Badania paleopatologiczne wymagają ścisłej współpracy badacza z lekarzami.

Wikipedia


paleopatologiczny

związany z paleopatologią, odnoszący się do paleopatologii


SJP.pl


paleoproterozoik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. jeden z okresów geologicznych;

Wiktionary

Paleoproterozoik – pierwsza z trzech er proterozoiku, trwała od 2,5 mld do 1,6 mld lat temu. W paleoproterozoiku doszło do stabilizacji kontynentów. Uformował się pierwszy prawdziwy superkontynent, łączący ponad 75% mas lądowych planety: Kolumbia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paleoproterozoik to pierwsza z trzech er proterozoiku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛɔˌprɔtɛrɔˈzɔjik, AS: paleoproterozoi ̯ik

Wiktionary


paleopsychologia

system twierdzeń, poglądów zajmujący się omawianiem powstawania i przebiegu procesów psychicznych oraz motywów zachowań ludzi w prehistorii


SJP.pl


paleopsychologiczny

związany z paleopsychologią, odnoszący się do paleopsychologii


SJP.pl


paleoslawista

specjalista zajmujący się badaniem powstania narodów słowiańskich i ich rozwoju w okresie prehistorycznym


SJP.pl


paleoslawistyczny

związany z paleoslawistyką, odnoszący się paleoslawistyki


SJP.pl


paleoslawistyka

nauka zajmująca się badaniem czynników, które w minionych epokach geologicznych przyczyniły się w do ukształtowania języka narodów słowiańskich


SJP.pl


paleostomatologia

dział paleopatologii zajmujący się badaniem schorzeń uzębienia u ludzi żyjących w minionych epokach geologicznych


SJP.pl


paleostomatologiczny

związany z paleostomatologią, odnoszący się do paleostomatologii


SJP.pl


paleosyberyjski

odnoszący się do przedstawicieli ciemnoskórej rasy antropologicznej występującej na terenach północnej Azji; paleoazjatycki


SJP.pl


paleotelewizja

model telewizji, w którym największy nacisk kładzie się na edukację


SJP.pl


paleotelewizyjny

paleotelewizja


SJP.pl

Patrz:

paleotelewizja

paleotemperatura

temperatura charakteryzująca minione epoki geologiczne oraz ogół skutków wywołanych przez nią


SJP.pl


paleotyp

zabytek dawnej sztuki drukarskiej; inkunabuł


SJP.pl


paleozoiczny

przymiotnik od: paleozoik; występujący w okresie paleozoiku lub w jakiś inny sposób związany z paleozoikiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący paleozoiku, występujący, powstały w paleozoiku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔzɔˈjit͡ʃnɨ, AS: paleozoi ̯ičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleozoik mrz.

Wiktionary


paleozoik

trzecia era w dziejach Ziemi, dzieląca się na sześć okresów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. era w dziejach Ziemi;

Wiktionary

Paleozoik (z gr. πᾰλαιός – dawny i ζωή – życie) – termin ma dwa znaczenia:

  • w sensie geochronologicznym – najstarsza era fanerozoiku, trwająca około 291 milionów lat (od 541,0 ± 1,0 do 251,902 ± 0,024 mln lat temu). Paleozoik dzieli się na sześć okresów: kambr, ordowik, sylur, dewon, karbon i perm. Nieformalnie paleozoik czasami jest dzielony na starszy paleozoik (obejmujący kambr, ordowik i sylur) oraz młodszy paleozoik (obejmujący dewon, karbon i perm).
  • w sensie chronostratygraficznym – najniższy eratem fanerozoiku, wyższy od neoproterozoiku, niższy od mezozoiku. Dzieli się na sześć systemów: kambr, ordowik, sylur, dewon, karbon, perm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paleozoik dzieli się na sześć okresów: kambr, ordowik, sylur, dewon, karbon i perm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔˈzɔjik, AS: paleozoi ̯ik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paleozoiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) era paleozoiczna

Wiktionary


paleozoolog

naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem świata fauny w minionych epokach geologicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista zajmujący się badaniem zwierząt, które żyły w minionych epokach geologicznych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) specjalistka z zakresu paleozoologii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) zoolog, paleontolog

 (2.1) zoolog, paleontolog

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleozoologia ż.

 przym. paleozoologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) палеазаолаг m.; (2.1) палеазаолаг ż.

* bułgarski: (1.1) палеозоолог m.

* rosyjski: (1.1) палеозоолог m.; (2.1) палеозоолог ż.

* szwedzki: (1.1) paleozoolog w.

* ukraiński: (1.1) палеозоолог m.; (2.1) палеозоолог ż.

* włoski: (1.1) paleozoologo m.; (2.1) paleozoologa ż.

źródła.

== paleozoolog (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) paleozoolog

odmiana.

 (1.1) en paleozoolog, paleozoologen, paleozoologer, paleozoologerna

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔzɔˈːlɔk, AS: paleoz•olok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleozoologia ż.

 przym. paleozoologiczny

Wiktionary


paleozoologia

nauka zajmująca się badaniem świata fauny w minionych epokach geologicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o zwierzętach kopalnych;

Wiktionary

Paleozoologia (od gr. palaios – dawny, stary + zoon – zwierzę) – dział paleontologii badający zachowane w skałach osadowych szczątki lub ślady aktywności życiowej zwierząt z minionych okresów geologicznych.

Takie znaleziska określa się mianem skamielin lub skamieniałości. Zadaniem paleozoologii jest znalezienie, rozpoznanie i zaklasyfikowanie skamieniałości. Czasami jest to możliwe dopiero po rekonstrukcji wyglądu zwierzęcia, którego dokonuje się na podstawie sfosylizowanych szczątków, poprzez porównanie z formami współczesnymi lub już wcześniej opisanymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skoro czytasz książki o dinozaurach, to można powiedzieć, że interesujesz się paleozoologią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛɔzɔːˈlɔɟja, AS: paleoz•oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleozoolog m.

 przym. paleozoologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) paleontologia, zoologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paleozoolog m.

 przym. paleozoologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paleozoology

* baskijski: (1.1) paleozoologia

* białoruski: (1.1) палеазаалогія ż.

* bułgarski: (1.1) палеозоология ż.

* francuski: (1.1) paléozoologie ż.

* galicyjski: (1.1) paleozooloxía ż.

* hiszpański: (1.1) paleozoología ż.

* niemiecki: (1.1) Paläozoologie ż.

* rosyjski: (1.1) палеозоология ż.

* ukraiński: (1.1) палеозоологія ż.

* włoski: (1.1) paleozoologia ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paleozoologiczny

związany z paleozoologią, odnoszący się do paleozoologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zool. związany z paleozoologią, dotyczący paleozoologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleozoologia ż., paleozoolog mos.

Wiktionary


palermianin

mieszkaniec Palermo (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Palermo; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary dyrektor Teatro Massimo - palermianin od pokoleń - tłumaczył mi kiedyś, dlaczego jego szofer ma jasne oczy. Otóż, babka szofera pochodzi z takiej wioski, którą założył pewien wiking.

 (1.1) To jest typowe w Europie Zachodniej, że się siedzi na zewnątrz przy stolikach, rozmawia, patrzy na ludzi, nikt się nie krępuje. Więc usiedliśmy przy takim stoliku, patrząc na defilujące przed nami tłumy palermian, i postanowiliśmy zamówić coś do picia.

 (1.1) Dziennik genueński Corriere Mercantille z 24. stycznia donosi z Neapolu bez daty, że jeszcze 9 statków parowych ma być wyprawionych z wojskiem na Sycylię. Zbuntowani palermianie wezwani przez jenerała Saucheo do złożenia broni, mieli odpowiedzieć, iż chcą bój dalej prowadzić uwsp..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palermo n.

:: fż. palermianka ż.

 przym. palermski, palermiański, palermitański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palermitanin (forma bazująca na włoskiej)

Wiktionary


palermianka

mieszkanka Palermo (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Palermo; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palermo n.

:: fm. palermianin mos.

 przym. palermski, palermiański, palermitański

Wiktionary


palermiański

Palermo; palermski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabrali ze sobą swojego przyjaciela i współpracownika z lotnej brygady palermiańskiej policji, Renata Cortesego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.

 przym. palermski, palermitański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palermski, palermitański

Wiktionary


palermitanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) palermianin, mieszkaniec Palermo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pędził tak, że przyboczni jego oficerowie tracili go czasem z oczu; jeden z nich, palermitanin, przez pięć dni go szukał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palermo n., palermianin mos., palermianka

 przym. palermski, palermiański, palermitański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palermianin

Wiktionary


palermitański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wówczas parlament palermitański ogłosił pospolite ruszenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.

 przym. palermski, palermiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palermski, palermiański

Wiktionary


palermo

miasto we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we Włoszech, na Sycylii;

Wiktionary

Palermo (wł. Palermo, sycyl. Palermu lub Paliemmu w dialekcie palermiańskim, gr. Πάνορμος) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Palermo. Panormos powstało już w starożytności, jako kolonia fenicka. Według danych na rok 2009 gminę zamieszkiwało 657 936 osób, 4140,6 os./km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Główne zabytki Palermo to pozostałości murów rzymskich, punickiej nekropolii i pałac królewski.

 (1.1) W czasach największej świetności w samym tylko Palermo było trzysta meczetów.

 (1.1) Ale i renesans Florencji czy Rzymu, albo złote, a rękami niewiernych haftowane arabeski Palerma i Monreale, to także miejsca, w których stosunkowo najłatwiej budzi się coś w rodzaju estetyczno-religijnej ekstazy.

 (1.1) Wszędzie kurze są jednakowe, czy w Palermie, czy w Rzymie, czy w Michałowie, czy choćby tutaj, na Brackiej. A ze świata to ja widziałem akurat tyle: kurze i pałace, i hrabiom drzwi otwierałem, i wino nalewałem. Wszędzie jednakowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛrmɔ, AS: palermo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palermianin mos., palermianka ż., palermitanin mos.

 przym. palermski, palermiański, palermitański

Wiktionary


palermski

Palermo; palermiański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palermo, dotyczący Palermo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Umiał zrzucić z siebie cuchnącą patynę palermskiej biedy i powstrzymać ślinkę cieknącą mu na widok świata, któremu wychodził naprzeciw.

 (1.1) Obaj wychowali się w palermskiej dzielnicy Kalsa, kopali z rówieśnikami na ulicy piłkę, których po latach odnaleźli w przeciwnej drużynie, często w rolach miejscowych bossów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palermitanin mos., Palermo n., palermianin mos., palermianka ż.

 przym. palermiański, palermitański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palermiański, palermitański

Wiktionary


paleski

nazwisko


SJP.pl

Paleski (biał. Палескі; ros. Полесский; hist. Krystynów, biał. Крысьці́нава) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie łuninieckim, w sielsowiecie Łunin, przy drodze republikańskiej .

Znajduje tu się przystanek kolejowy Chwajeckaje, położony linii Homel – Łuniniec – Żabinka.

Wikipedia


paleśnica

Paleśnica – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.

Wikipedia


palester

nazwisko


SJP.pl


palestra

1. ogół adwokatów; adwokatura;
2. kij do podbijania piłki w niektórych grach;
3. miejsce w starogreckich gimnazjonach, w którym szkolono się w zapasach i w walce na pięści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. ogół adwokatów

 (1.2) hist. początkowo: część gimnazjonu, gdzie ćwiczono zapasy walkę na pięści; później: budynek z otwartym dziedzińcem, łaźniami, szatniami itp.

 (1.3) hist. rejenci, notariusze i aplikanci sądowi w dawnej Polsce

 (1.4) przest. kancelaria adwokacka

 (1.5) przest. zawód adwokata, rejenta, notariusza, aplikanta sądowego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. palestrant

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac. palaestra < etym|gr|παλαίστρα. (palaístra)

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛstra, AS: palestra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestrant

Wiktionary


palestrancki

palestrant


SJP.pl

Patrz:

palestrant

palestrant

dawniej: prawnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. członek palestry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlɛstrãnt, AS: palestrãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestra ż.

Wiktionary


palestrina

Palestrina – miasto i gmina w środkowych Włoszech, dawne Praeneste, leżące na zboczu Apeninów, w regionie Lacjum (obecnie Lazio), w prowincji Rzym, 37 km na wschód od Rzymu, z którym w starożytności łączyła je Via Praenestina. Według danych z roku 2004 gminę zamieszkiwało 16 469 osób, 358 os./km².

Wikipedia


palestyna

kraina historyczna na Bliskim Wschodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. azjatycka kraina na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego;

 (1.2) polit. pot. Autonomia Palestyńska

 (1.3) geogr. pot. osiedle biedoty w wałbrzyskiej dzielnicy Sobięcin

 (1.4) geogr. toponim, nazwa kilkunastu przysiółków i kolonii wiejskich w Polsce

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] udaliśmy się do Palestyny i dwunastego dnia po opuszczeniu Aleksandrii stanęliśmy w Jerozolimie […]

 (1.2) Wkrótce władze norweskie przekażą Palestynie 10 milionów dolarów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈstɨ̃na, AS: palestna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestynologia ż., Palestyńczyk mos., Palestynka ż.

 przym. palestyński

Wiktionary


palestyńczyk

mieszkaniec Palestyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Palestyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dla Palestyńczyków Boże Narodzenie to praktycznie święto narodowe - na jego obchody zjeżdżają się ważni politycy państwowi, ambasadorzy, a tłumy muzułmanów i chrześcijan wypełniają główny plac Betlejem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈstɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: palestĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palestyna ż.

:: fż. Palestynka ż.

 przym. palestyński

Wiktionary


palestynka

mieszkanka Palestyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Palestyny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈstɨ̃ŋka, AS: palestŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palestyna ż.

:: fm. Palestyńczyk mos.

 przym. palestyński

Wiktionary


palestynolog

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauk. specjalista w dziedzinie palestynologii

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) nauk. specjalistka w dziedzinie palestynologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Rzymie poznał włoskiego palestynologa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestynologia ż.

 przym. palestynologiczny

Wiktionary


palestynologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o Palestynie i ludach ją zamieszkujących

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzięki badaniom naukowym prowadzonym przez franciszkanów powstała współczesna palestynologia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestynolog mos., Palestyna ż.

 przym. palestynologiczny

Wiktionary


palestynologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z palestynologią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor właśnie wrócił z kongresu palestynologicznego w Rzymie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palestynolog ż./mos.

Wiktionary


palestyński

związany z Palestyną


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Palestyną, dotyczący Palestyny lub jej mieszkańców

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szefela była to żyzna, nadmorska nizina palestyńska, ciągnąca się od granicy Galilei ku południowi, słynna z uprawy oliwek i sykomor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛˈstɨ̃j̃sʲci, AS: palestĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palestyna ż., Palestyńczyk mos., Palestynka ż., palestyńskość ż.

Wiktionary


palestyńsko-izraelski

dotyczący zarówno Palestyny jak i Izraela


SJP.pl


paleta

1. płaska, zazwyczaj owalna płytka służąca do rozrabiania farb;
2. duży, bogaty wybór czegoś;
3. platforma służąca do przenoszenia dużych towarów za pomocą specjalnych wózków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) znormalizowana drewniana platforma ułatwiająca przeładunek towarów;

 (1.2) pot. towar mieszczący się na palecie (1.1)

 (1.3) specjalna owalna deseczka służąca artyście-malarzowi do mieszania farb;

 (1.4) hist. kamienna lub drewniana płyta do mieszania kosmetyków

 (1.5) szt. zakres kolorów charakterystyczny dla danego artysty-malarza, stylu lub szkoły malarskiej

 (1.6) uporządkowany zestaw wybranych kolorów;

 (1.7) pot. dostępny duży wybór rodzajów czegoś, np. towarów

Wiktionary

  • paleta barw – uporządkowany zestaw kolorów
  • paleta (platforma) – drewniana konstrukcja do transportu towarów
  • paleta (przyrząd) – przyrząd malarski, służący do mieszania farb

Osoby:

  • Dominika Paleta – polska aktorka
  • Ludwika Paleta – polska aktorka

Zabytki sztuki egipskiej:

  • paleta Narmera
  • paleta z Munsza’at Izzat

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈlɛta, AS: paleta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleciak m., paletowiec m., paletyzacja ż., paletyzator mrz., paletyzowanie n., paletka ż.

 przym. paletowy

 czas. paletyzować

Wiktionary


paletka

1. rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny pielęgnicowatych; dyskowiec;
2. potocznie: rakietka do tenisa stołowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: paleta

 (1.2) pot. sport. rakietka do gry w tenisa stołowego

 (1.3) pot. sport. rakieta do gry w tenisa ziemnego lub badmintona

 (1.4) icht. ryba słodkowodna z rodziny pielęgnicowatych;

Wiktionary

Paletka zielona, paletka brązowa, paletka, (Symphysodon aequifasciatus) – gatunek ryby z rodziny pielęgnicowatych, występującej w dorzeczu Amazonki. Dawniej nazwą paletka określano wszystkie ryby z rodzaju Symphysodon.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈlɛtka, AS: paletka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleta m., paleciak m.

 przym. paletowy, paletkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rakietka

 (1.3) rakieta

Wiktionary


paletko

1. liche, lekkie palto;
2. niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paltko, palteczko, płaszczyk


SJP.pl


paletowy

przymiotnik od: paleta; związany z paletą, odnoszący się do palety


SJP.pl


paletyzacja

proces transportu dużych towarów za pomocą platform unoszonych przez specjalne wózki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. układanie towaru na paletach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛtɨˈzat͡sʲja, AS: paletyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleta, paletyzator, paletyzowanie

 czas. paletyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paletyzowanie

Wiktionary


paletyzator

urządzenie do automatycznego pakowania pudełek i zgrzewek butelkowych na paletach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie do układania towaru na paletach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛtɨˈzatɔr, AS: paletyzator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzowanie

 czas. paletyzować

Wiktionary


paletyzer

urządzenie używane do przenoszenia dużych towarów z jakiegoś miejsca na specjalne platformy transportowe


SJP.pl


paletyzować

segregować, układać coś w grupki (palety), z których każda zawiera rzeczy o podobnych właściwościach, cechach


SJP.pl

czasownik

 (1.1) układać towar na paletach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: paletyzovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzowanie, paletyzator

Wiktionary


paletyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) układanie towaru na paletach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalɛtɨzɔˈvãɲɛ, AS: paletyzovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paleta, paletyzacja, paletyzator

 czas. paletyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paletyzacja

Wiktionary


palget

część windy okrętowej w kształcie bębna, na którą nawijane są liny lub łańcuchy kotwiczne


SJP.pl


pali

jeden z języków średnioindyjskich, spokrewniony z sanskrytem; język palijski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, mający duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego, jeden z prakrytów używany w tekstach buddyjskich

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: palić

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: pal

Wiktionary

  • Język pali – wymarły język średnioindyjski
  • Pali – wieś w Czarnogórze, w gminie Bijelo Polje
  • Pali – miasto w środkowych Indiach w stanie Madhya Pradesh
  • Pali – miasto w zachodnich Indiach w stanie Maharashtra nad Oceanem Indyjskim
  • Pali – miasto w północnych Indiach w stanie Radżastan
  • Pali – miasto w północnych Indiach w środkowej części stanu Uttar Pradesh (dystrykt Hardoi)
  • Pali – miasto w północnych Indiach w południowo-zachodniej części stanu Uttar Pradesh (dystrykt Lalitpur)
  • Pali – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Lumbini w dystrykcie Arghakhanchi
  • Pali – dystrykt w północnych Indiach w stanie Radżastan
  • Pali Gap – wzgórze na Hawajach
  • Pali Gap – utwór Jimiego Hendriksa

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) palijski

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. palijski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|pali|pāli., pāḷi

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pali

* baskijski: (1.1) paliera

* bengalski: (1.1) পালি (pali)

* birmański: (1.1) ပါဠိ

* chiński standardowy: (1.1) 巴利语

* esperanto: (1.1) palio

* fiński: (1.1) pali

* francuski: (1.1) pali

* hebrajski: (1.1) פאלי

* hindi: (1.1) पालि ż.

* hiszpański: (1.1) pali m.

* japoński: (1.1) パーリ語

* kataloński: (1.1) pali m.

* khmerski: (1.1) ភាសាបាលី

* koreański: (1.1) 팔리어

* newarski: (1.1) पली

* pali: (1.1) pāli, pāḷi

* pendżabski: (1.1) ਪਾਲੀ

* tajski: (1.1) ภาษาบาลี

źródła.

== pali (język hawajski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) klif

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalʲi, AS: palʹi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palijski

Wiktionary


palia

ryba z rodziny łososiowatych


SJP.pl


paliatyw

1. środek lub zabieg przynoszący ulgę, łagodzący objawy choroby, ale nie leczący jej
2. przenośnie: środek mało skuteczny; półśrodek


SJP.pl

Medycyna paliatywna (łac. pallium „płaszcz”) – priorytetowa dziedzina medycyny, a także specjalizacja lekarska, która obejmuje opiekę nad pacjentami znajdującymi się w terminalnym (paliatywnym) stadium nieuleczalnej choroby. Celem medycyny paliatywnej nie jest wyleczenie chorego ani też zatrzymanie procesu chorobowego, ale przede wszystkim poprawienie jakości życia osób w tym stadium choroby, łagodzenie cierpień fizycznych, psychicznych i socjalnych.

Wikipedia


paliatywny

1. przynoszący chwilową ulgę, ale nie leczący; uśmierzający, łagodzący
2. przenośnie: mający charakter półśrodka; mało skuteczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) uśmierzający ból lub łagodzący objawy choroby, lecz nieusuwający jej przyczyn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paliatyw m.

 przysł. paliatywnie

Wiktionary


palić

1. podtrzymywać ogień
2. oświetlać
3. niszczyć ogniem
4. wypalać, prażyć
5. wdychać dym np. cygara
6. piec, parzyć
7. wywoływać pieczenie
8. palić się:
a) płonąć
b) świecić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) niszczyć coś za pomocą ognia

 (1.2) wdychać dym tytoniowy z papierosa, fajki itp.; czynić to nałogowo

 (1.3) o silniku spalinowym, pojeździe z takim silnikiem: zużywać jakąś ilość paliwa

 (1.4) utrzymywać coś świecącym

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) dorzucać drewno, węgiel i inne materiały łatwopalne do ognia, aby podtrzymać płomień

 (2.2) pot. parzyć, piec (wywoływać ból na ciele)

czasownik zwrotny niedokonany palić się (dk. brak)

 (3.1) ulegać działaniu ognia, niszczeć pod wpływem ognia

 (3.2) dawać światło, ciepło, dym, płonąc lub żarząc się

 (3.3) być opanowanym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie

 (3.4) odczuwać do kogoś silny pociąg seksualny

 (3.5) mieć na coś wielką ochotę

Wiktionary

Palić (cyr. Палић, węg. Palics) – miasto w Serbii, w Wojwodinie, w okręgu północnobackim, w mieście Subotica. Leży w regionie Baczka, przy granicy z Węgrami, nad jeziorem Palić. W 2011 roku liczyło 7771 mieszkańców.

Miasto stanowi ośrodek ruchu turystycznego ze względu na swoje położenie nad jeziorem. Centralnym punktem miasta jest secesyjny "Wielki Park", w którym mieści się m.in. ogród zoologiczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) — Czy ma pan ogień? — Nie, nie palę.

 (1.3) Ten samochód pali 7 litrów benzyny na sto kilometrów.

 (1.4) Nie pal światła, już zrobiło się jasno.

 (2.1) Od lat nie palimy w tym starym piecu.

 (2.2) Kieliszek wódki palił go w gardło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalʲit͡ɕ, AS: palʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie n., palący m., paląca ż., paliwo n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., palenisko n., palarka ż., palnik mrz., dopalacz mrz., niedopał mrz., niedopałek m., niedopałka ż., napaleniec mos., opalacz mrz./mos., opalarka ż., opalarnia ż., opalenizna ż., podpalacz mos., podpalaczka ż., przepalanka ż., przypalenizna ż., spalarka ż., spalarnia ż., spalenisko n., spalenizna ż., spalinowiec mrz., spaliny nmos., upał mrz., wypalacz mos., wypalanka ż., wypalenisko n., zapalacz mrz./mos., zapalarka ż., zapaleniec mos., zapalnica ż., zapalniczka ż., zapalnik mrz., zapalność ż., zapałka ż., zapał mrz., dopalenie n., dopalanie n., nadpalenie n., nadpalanie n., napalenie n., napalanie n., odpalenie n., odpalanie n., opalenie n., opalanie n., podopalanie n., podpalenie n., podpalanie n., ponadpalanie n., ponapalanie n., poopalanie n., popalenie n., popalanie n., poprzepalanie n., porozpalanie n., powypalanie n., pozapalanie n., przepalenie n., przepalanie n., przypalenie n., przypalanie n., rozpalenie n., rozpalanie n., spalenie n., spalanie n., upalenie n., upalanie n., wypalenie n., wypalanie n., zapalanie n., zapalenie n.

 czas. dopalić dk., dopalać ndk., nadpalić dk., nadpalać ndk., napalić dk., napalać ndk., odpalić dk., odpalać ndk., opalić dk., opalać ndk., podopalać dk., podpalić dk., podpalać ndk., ponadpalać dk., ponapalać dk., poopalać dk., popalić dk., popalać ndk., poprzepalać dk., porozpalać dk., powypalać dk., pozapalać dk., przepalić dk., przepalać ndk., przypalić dk., przypalać ndk., rozpalić dk., rozpalać ndk., spalić dk., spalać ndk., upalić dk., upalać ndk., wypalić dk., wypalać ndk., zapalić dk., zapalać ndk.

 przym. palący, palny, napalony, niepalny, palony, podpalany, pozapalny, rozpalony, spaleniowy, spalinowy, spalony, upalny, wypalany, wypaleniskowy, zapalnie, zapalny, zapalony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spalać

 (1.2) ćmić; slang. jarać, kopcić, fajczyć; białystok|reg. śl. kurzyć.; gw-pl|Górny Śląsk|bakać.

Wiktionary


palica

regionalnie: duża pałka, laska


SJP.pl

  • Palica – broń biała
  • Palica – szata liturgiczna w obrządku bizantyjskim

Wikipedia


palicki

nazwisko


SJP.pl


paliczek

jedna z kości palców kończyny górnej lub dolnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. mała kość palców stopy i dłoni;

 (1.2) zdrobn. pal, palik

Wiktionary

Kości palców, paliczki, człony palców (łac. ossa digitorum, phalanges digitorum) – kości należące do dystalnych części kończyn kręgowców lądowych, tworzące palce stóp i palce rąk. Ich liczba jest zmienna gatunkowo, określana za pomocą formuły palcowej, podającej liczby członów w kolejnych palcach. Formuła palcowa u ssaków wynosi 2-3-3-3-3, u pozostałych owodniowców 2-3-4-5-4, u płazów ogoniastych 2-2-3-2-0 w kończynie przedniej (czteropalczastej) i 2-2-3-3-2 w kończynie tylnej, u płazów bezogonowych 2-2-3-3-0 w czteropalczastej kończynie przedniej i 2-2-3-4-3 w kończynie tylnej. W wyniku zmian przystosowawczych w budowie kończyn, u wielu niższych taksonów liczba członów palców jest jednak odmienna od podstawowej formuły palcowej, często mniejsza w wyniku redukcji palców, albo pozornie większa, gdy zwapniałe chrząstki stawowe imitują dodatkowe człony.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈlʲit͡ʃɛk, AS: palʹiček

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. palec m., paluszek m.

 (1.2) rzecz. pal m., palik m.

Wiktionary


paliczkowy

przymiotnik od: paliczek; odnoszący się paliczka lub układu paliczków - kości palców kończyny górnej lub dolnej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paliczkiem, dotyczący paliczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paliczek m.

Wiktionary


palijski

język palijski - jeden z języków średnioindyjskich, spokrewniony z sanskrytem; pali


SJP.pl


palik

mały, cienki pal; mikropal, minipal, kołek, tyczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały, cienki pal

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalʲik, AS: palʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pal m., paliczek mrz., palisada ż.

 czas. palikować

 przym. palikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kołek, tyczka

Wiktionary


palikir

stolica Mikronezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Mikronezji;

Wiktionary

Palikir – stolica Sfederowanych Stanów Mikronezji od 1989, położona na wyspie Pohnpei. Ludność: 6674 mieszkańców (2010). Ośrodek usługowy i turystyczny; na północny wschód od miasta – port lotniczy, na południe – College of Micronesia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Palikiru|Ms=Palikirze.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. palikirczyk mos., palikirka ż.

 przym. palikirski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Palikir

* czeski: (1.1) Palikir m.

* galicyjski: (1.1) Palikir

* hiszpański: (1.1) Palikir

* niemiecki: (1.1) Palikir n.

* rosyjski: (1.1) Паликир m.

* słowacki: (1.1) Palikir m.

* szwedzki: (1.1) Palikir

* ukraiński: (1.1) Палікір m.

* węgierski: (1.1) Palikir

* włoski: (1.1) Palikir ż.

źródła.

== Palikir (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Palikir

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlʲicir, AS: palʹiḱir

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palikirczyk mos., palikirka ż.

 przym. palikirski

Wiktionary


palikirczyk

mieszkaniec Palikiru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Palikiru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲiˈcirt͡ʃɨk, AS: palʹiḱirčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palikir mrz.

:: fż. palikirka ż.

 przym. palikirski

Wiktionary


palikirka

mieszkanka Palikiru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Palikiru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲiˈcirka, AS: palʹiḱirka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palikir mrz.

:: fm. palikirczyk mos.

 przym. palikirski

Wiktionary


palikirski

dotyczący Palikiru, stolicy Mikronezji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Palikir

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲiˈcirsʲci, AS: palʹiḱirsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palikir mrz., palikirczyk mos., palikirka ż.

Wiktionary


palikot

nazwisko


SJP.pl


palikować

1. osadzać w gruncie paliki w celu ogrodzenia jakiegoś terenu lub przygotowania jakiegoś obszaru do uprawy roślin tyczkowych;
2. przywiązywać coś do palika


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) podwiązywać rośliny uprawne (np. pomidory) do palika

 (1.2) uwiązywać zwierzę na pastwisku do palika

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: palʹikovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pal m., palik m., palikowanie n., palowanie n.

 czas. palować

 przym. palowy, palikowy

Wiktionary


palikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|palikować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲikɔˈvãɲɛ, AS: palʹikovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palikować

 rzecz. pal mrz.

Wiktionary


palikówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Palikówka – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Krasne.

Wieś Palikówka położona jest pomiędzy Rzeszowem a Łańcutem. Administracyjnie należy do gminy Krasne i powiatu rzeszowskiego. Palikówka obejmuje obszar 707 ha i leży na wysokości 193 m n.p.m. Pierwsza udokumentowana data powstania wsi Palikówka to rok 1409. Nazwa wsi wywodzi się od pala czyli portu, przystani rzecznej. Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała do klucza Łąka Lubomirskich.

Wikipedia


palikowy

taki, który został zbudowany z palików lub przy pomocy palików


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z palikiem, dotyczący palika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palik m.

 czas. palikować

Wiktionary


palilalia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. med. objaw chorobowy polegający na mimowolnym powtarzaniu własnych słów, lub sylab;

Wiktionary

Palilalia – objaw chorobowy polegający na mimowolnym powtarzaniu własnych słów lub sylab. Jest to tik, występujący m.in. u osób z zespołem Tourette’a, zespołem Aspergera i autyzmem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój chrześniak cierpi na palilalię.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) zaburzenie

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πάλιν. (pálin) + etym|gr|λαλιά. (laliá)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) palilalia

* bułgarski: (1.1) палилалия ż.

* fiński: (1.1) palilalia

* francuski: (1.1) palilalie ż.

* hiszpański: (1.1) palilalia ż.

* niderlandzki: (1.1) palilalie ż.

* niemiecki: (1.1) Palilalie ż.

* portugalski: (1.1) palilalia ż.

* rosyjski: (1.1) палилалия ż.

* włoski: (1.1) palilalia ż.

źródła.

== palilalia (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) psych. med. palilalia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


palimbakch

antyczna trzysylabowa stopa wierszowa; antybakchej, antybakch, palimbakchej


SJP.pl


palimpsest

rękopis na pergaminie, z którego usunięto tekst pierwotny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. rękopis spisany na używanym już wcześniej materiale piśmienniczym, z którego usunięto poprzedni tekst;

 (1.2) med. częściowy lub całkowity zanik pamięci w wyniku upojenia alkoholowego;

 (1.3) przen. wieloznaczna wypowiedź, o wielowarstwowej semantyce

Wiktionary

  • Palimpsest – rękopis spisany na używanym już wcześniej materiale piśmiennym, z którego usunięto poprzedni tekst
  • Palimpsest alkoholowy – częściowy lub całkowity zanik pamięci w wyniku upojenia alkoholowego
  • Palimpsest (planetologia) – struktura geologiczna powstała w wyniku przekształcenia dawnego krateru na księżycach lodowych
  • Palimpsest – polski film z 2006 roku w reżyserii Konrada Niewolskiego
  • Palimpsest – powieść Catherynne M. Valente

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zmieniając twardość promieni, utrwaliwszy wyjęty z odlewu szczątek, zdobyli na koniec zawiły palimpsest — rodzaj bezładnej gmatwaniny liter i małych krążków, być może pieczątek.

 (1.2) Jednym z podstawowych objawów zatrucia alkoholem są palimpsesty alkoholowe, potocznie nazywane utratą świadomości, czy tak zwanym „urwanym filmem”.

 (1.3) Inni porównywają te dni do apokryfów, wsuniętych potajemnie między rozdziały wielkiej księgi roku, do palimpsestów, skrycie włączonych pomiędzy jej stronice, albo do tych białych nie zadrukowanych kartek, na których oczy, naczytane do syta i pełne treści, broczyć mogą obrazami i gubić kolory na tych pustych stronicach, coraz bladziej i bladziej, ażeby wypocząć na ich nicości, zanim wciągnięte zostaną w labirynty nowych przygód i rozdziałów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlʲĩmpsɛst, AS: palʹĩmpsest

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palimpsestowość ż.

 przym. palimpsestowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) codex rescriptus

Wiktionary


palindrom

wyraz, wyrażenie lub zdanie brzmiące tak samo przy czytaniu od lewej strony do prawej, jak i odwrotnie, np. kajak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz lub zdanie brzmiące tak samo przy czytaniu od lewej strony do prawej, jak i odwrotnie (np. kajak, zaraz);

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Palindromy to takie wyrazy lub całe zdania, które czytane wspak są takie same.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlʲĩndrɔ̃m, AS: palʹĩndrõm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palindromiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) echosłowo (echozdanie), słowo lustrzane (zdanie lustrzane)

Wiktionary


palindromiczny

palindrom


SJP.pl

Patrz:

palindrom

palindromowy

palindrom


SJP.pl

Patrz:

palindrom

palingenetyczny

przymiotnik od: palingeneza (np. magma palingenetyczna, cechy palingenetyczne)


SJP.pl


palingeneza

1. według teorii Haeckla: występowanie u zarodka cech odpowiadających kolejnym etapom rozwoju rodowego;
2. w filozofii: teoria wiecznych powrotów, reinkarnacja;
3. proces zachodzący w głębi skorupy ziemskiej prowadzący do nagromadzenia wtórnej magmy; anateksis


SJP.pl

Palingeneza może oznaczać:

  • palingeneza światów – koncepcja filozoficzna,
  • inaczej reinkarnacja,
  • w teorii Ernsta Haeckla – występowanie u zarodka cech zanikłych u dorosłych osobników, odpowiadających kolejnym etapom filogenezy danego taksonu,
  • palingeneza – proces geologiczny,
  • Palingeneza – poemat historiozoficzny Antoniego Langego.
  • Palingeneza anno domini 2011 – utwór muzyczny oparty na tekście i partyturze Jarosława Pijarowskiego
  • Palingeneza – tytuł książki Romana Bugaja

Wikipedia


palinka

węgierska wytrawna wódka owocowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. rodzaj węgierskiej wódki z owoców;

Wiktionary

Pálinka – rodzaj owocowej brandy bądź wódki produkowanej tradycyjnie w krajach Kotliny Panońskiej. Produkowana jest z owoców lub ich wytłoczyn: śliwy, gruszy, jabłoni, moreli, czereśni lub morwy. Zawartość alkoholu waha się od ok. 35% do nawet 70%, w zależności od tego, czy była destylowana raz lub dwa razy.

Wikipedia


palinodia

utwór literacki, w którym autor odwołuje swoje stanowisko wyrażone uprzednio w innym utworze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. liter. utwór literacki, którego autor, w formie satyrycznej, odwołuje swoje uprzednio wyrażone poglądy;

Wiktionary

Palinodia (gr. παλινωδία = odwołanie) – znana od starożytności forma artystyczna, w której autor odwołuje swój pogląd przedstawiony we wcześniejszym utworze. Oba utwory łączy formalne podobieństwo.

Nazwa pochodzi od utworu żyjącego na przełomie VII i VI wieku p.n.e. greckiego poety Stezychora. Poemat ten jest odwołaniem wcześniejszych słów poety piętnujących cudzołóstwo Heleny Trojańskiej. Trzy wersy Palinodii umieszczone zostały w dialogu Platona Fajdros:

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παλινῳδία. (palinōdía)

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) palinodia ż.

* nowogrecki: (1.1) παλινωδία ż.

* słowacki: (1.1) palinódia ż.

źródła.

== palinodia (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|pa.li.'no.ðja.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) palinodia

odmiana.

 (1) lm. palinodias

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲĩˈnɔdʲja, AS: palʹĩnodʹi ̯a

Wiktionary


palinolog

naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin


SJP.pl


palinologia

dział botaniki zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin; palynologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nauka o pyłkach oraz zarodnikach roślin

Wiktionary

Palinologia (gr.  palýnein ‘przyprószyć’, ‘sypać’, λόγος logos ‘nauka’) – dział botaniki, której przedmiotem badań jest pyłek roślin nasiennych, zarodniki mszaków, paprotników i grzybów oraz niektóre inne obiekty, określane łączną nazwą palinomorf. Głównymi celami palinologii są:

  • ustalenie taksonomii palinomorf oraz, o ile to możliwe, ich powiązań z roślinami macierzystymi;
  • ustalenie wieku osadów na podstawie zawartych w nich palinomorf (palinostratygrafia);
  • odtwarzanie historii szaty roślinnej w minionych okresach geologicznych (m.in. analiza pyłkowa).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) botanika

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. palinolog m.

 przym. palinologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) palynologie ż.

* galicyjski: (1.1) palinoloxía ż.

* hiszpański: (1.1) palinología ż.

* nowogrecki: (1.1) παλυνολογία ż.

* słowacki: (1.1) palynológia ż.

źródła.

== palinologia (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. palinologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲĩnɔˈlɔɟja, AS: palʹĩnoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palinolog m.

 przym. palinologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) botanika

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. palinolog m.

 przym. palinologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) palynologie ż.

* galicyjski: (1.1) palinoloxía ż.

* hiszpański: (1.1) palinología ż.

* nowogrecki: (1.1) παλυνολογία ż.

* słowacki: (1.1) palynológia ż.

źródła.

== palinologia (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. palinologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


palinologiczny

związany z palinologią, odnoszący się do palinologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. związany z palinologią, dotyczący palinologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palinologia ż., palinolog mos.

Wiktionary


paliński

nazwisko


SJP.pl


palio

1. tradycyjny wyścig konny w strojach historycznych, odbywający się w niektórych miastach włoskich;
2. samochód typu Fiat Palio Weekend


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) rel. społ. tradycyjny festyn na cześć Matki Boskiej z procesją i wyścigiem konnym odbywający się w Sienie i innych miastach Toskanii;

Wiktionary

Palio (wł. Palio di Siena, Il Palio, a w Sienie Palio delle contrade) — odbywający się we włoskim mieście Siena słynny toskański festyn na cześć Matki Boskiej, który sięga swoją tradycją czasów średniowiecza.

Kulminacyjnym punktem tego święta, którym żyje całe miasto i przyciąga tysiące turystów z całego świata, jest otwarta dla widzów, niezwykle emocjonująca, choć trwająca jedynie trzy okrążenia wokół placu, gonitwa konna. Wyścig rozgrywany jest dwa razy do roku 2 lipca i 16 sierpnia o godzinie 19 na głównym placu Sieny Piazza del Campo.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) święto, festyn

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|Palio. < etym|łac|pallium.

uwagi.

tłumaczenia.

* włoski: (1.1) Palio m.

źródła.

== Palio (język włoski.) ==

thumb|Palio (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) rel. społ. Palio (święto)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


paliowy

dawniej: w kolorze słomy; jasnożółty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. mający kolor słomy; jasnożółty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlʲjɔvɨ, AS: palʹi ̯ovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jasnożółty

Wiktionary


palisada

1. ogrodzenie z grubych, ostro zakończonych pali; ostrokół, częstokół
2. rząd pali wbitych dla podtrzymania mostu lub umocnienia zbocza, skarpy itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. obronne ogrodzenie z pali, często zaostrzonych

Wiktionary

Palisada, częstokół – element dawnego budownictwa obronnego w postaci ogrodzenia składającego się z drewnianych, zazwyczaj ostro zakończonych pali, wbitych jeden przy drugim, prosto lub ukośnie w ziemię spełniający rolę struktury zaporowej, defensywnej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) ostrokół, częstokół

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. palisadowy

 rzecz. pal mrz., palik mrz., palowanie n.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|palissade.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) palisade, stockade

* białoruski: (1.1) частакол m.

* czeski: (1.1) palisáda ż.

* duński: (1.1) palisade w.

* esperanto: (1.1) palisaro

* hiszpański: (1.1) valla ż., empalizada ż., palizada ż.

* interlingua: (1.1) palissada

* kaszubski: (1.1) palisada ż., ogarda ż., ogroda ż.

* niemiecki: (1.1) Palisade ż.

* norweski (bokmål): (1.1) palisade m.

* norweski (nynorsk): (1.1) palisade m.

* nowogrecki: (1.1) πασσαλοφράκτης m., πασσαλόπηγμα n.

* rosyjski: (1.1) палисад m.

* sanskryt: (1.1) आफलक

* szwedzki: (1.1) palissad w.

* ukraiński: (1.1) палісад m., частокіл m.

źródła.

== palisada (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) palisada, ostrokół

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palisadowy

 rzecz. pal mrz., palik mrz., palowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ostrokół, częstokół

Wiktionary


palisadować

tworzyć, budować palisady w celu umocnienia elementów dużych konstrukcji lub zabezpieczenia stromych zboczy gór


SJP.pl


palisadowaty

zbliżony do palisady, zbudowany tak, jak palisada (np. palisadowaty układ komórek) lub pełniący rolę podobną do roli palisady


SJP.pl


palisadowy

przymiotnik od: palisada; taki, który pod względem ułożenia własnych elementów przypomina układ palików w palisadzie lub taki, który jest w jakiś inny sposób związany z palisadą


SJP.pl


palisander

drewno wielu gatunków drzew tropikalnych z rodzaju dalbergia; mebel wykonany z tego drewna


SJP.pl

Palisander – drewno drzew tropikalnych z rodzaju dalbergia (kostrączyna) Dalbergia.

Wikipedia


palisandrowy

wykonany z palisandru (np. meble palisandrowe)


SJP.pl


palit

Palit Microsystems, (HK) Ltd – dostawca, producent i dystrybutor akceleratorów graficznych opartych na układach firmy NVIDIA dla komputerów PC, założony w roku 1988, z siedzibą główną w Hongkongu, swoje fabryki posiada w Chinach, ma także swój oddział na Tajwanie i europejski oddział na terenie Niemiec.

Wikipedia


palium

w starożytnym Rzymie rodzaj wierzchniego okrycia męskiego, prostokątny płat tkaniny wełnianej, dowolnie drapowany i upinany na ramieniu fibulą; pallium


SJP.pl


paliusz

element stroju liturgicznego w postaci białej, wełnianej taśmy z sześcioma krzyżykami wyszytymi czarnym jedwabiem, będący oznaką władzy arcybiskupiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. element liturgicznego stroju metropolity;

Wiktionary

Paliusz (łac. pallium, płaszcz) – element stroju liturgicznego katolickich metropolitów, noszony na ramionach pas z białej wełny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Benedykt XVI od dnia inauguracji swojego pontyfikatu do 29 czerwca 2008 używał w liturgii paliusza zbliżonego formą do paliuszy wschodnich.

Wiktionary


paliwko

zdrobnienie od: paliwo


SJP.pl


paliwo

najczęściej płynna substancja używana do napędzania silników i maszyn lub używana do rozpalania i podtrzymywania ognia w piecach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) substancja palna używana do napędzania silników i maszyn lub do palenia w piecach;

Wiktionary

Paliwo – substancja wydzielająca przy intensywnym utlenianiu (spalaniu) duże ilości ciepła. Energia uzyskana ze spalania paliwa wykorzystywana jest przez:

  • maszynę (silnik cieplny) lub zespół maszyn i urządzeń (siłownia cieplna) do produkcji energii mechanicznej
  • kocioł do celów grzewczych lub procesów technologicznych.

Najważniejszą cechą paliw jest ich ciepło spalania i wartość opałowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paliwo tak poszło w górę, że nie stać mnie na dojazd do pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈlʲivɔ, AS: palʹivo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palność ż., palenie n.

:: zdrobn. paliwko n.

:: zgrub. paliwsko n.

 czas. odpalać, palić ndk., palić się ndk.

 przym. paliwowy, palny

Wiktionary


paliwochłonność

stopień pochłaniania paliwa podczas pracy silników lub maszyn


SJP.pl


paliwochłonny

zużywający dużo paliwa; paliwożerny, paliwożerczy


SJP.pl


paliwoda

dawniej:
1. człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny;
2. człowiek nerwowy, porywczy;
3. oszust, kłamca; łgarz, blagier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny

 (1.2) daw. człowiek nerwowy, skłonny do gniewu

 (1.3) daw. człowiek mający skłonność do opowiadania kłamstw

Wiktionary

Integralna część wsi w Polsce

Wg TERYT jesy 1
  • Paliwoda – przysiółek wsi Biestrzynnik w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Ozimek.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pędziwiatr, trzpiot

 (1.2) narwaniec, postrzeleniec; przest. gwałtownik, raptus

 (1.3) kłamca, kłamczuch, bajczarz, łgarz, picer; pot. bajerant; książk. blagier

Wiktionary


paliwoenergetyczny

związany z przetwarzaniem paliwa na energię elektryczną (np. przemysł paliwoenergetyczny); paliwowo-energetyczny (częściej)


SJP.pl


paliwomierz

licznik wskazujący ilość paliwa w jakimś zbiorniku; paliwowskaz


SJP.pl


paliwooszczędny

taki, który podczas swojej pracy zużywa niewielkie ilości paliwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zużywający relatywnie mało paliwa do pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzrośnie zapotrzebowanie na maszyny paliwooszczędne i ekologiczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲivɔːʃˈt͡ʃɛ̃ndnɨ, AS: palʹiv•oščndny

Wiktionary


paliwowo-energetyczny

związany z przetwarzaniem paliwa na energię elektryczną (np. przemysł paliwowo-energetyczny); paliwoenergetyczny (rzadziej)


SJP.pl


paliwowskaz

licznik wskazujący ilość paliwa w jakimś zbiorniku; paliwomierz


SJP.pl


paliwowy

przymiotnik od: paliwo; związany z paliwem, odnoszący się do paliwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paliwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bank specjalizuje się w obsłudze sektora paliwowego, jednak pełnił również funkcje uniwersalnej instytucji finansowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲiˈvɔvɨ, AS: palʹivovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paliwo n.

 czas. odpalać

Wiktionary


paliwożerczy

rzadko: zużywający dużo paliwa; paliwożerny, paliwochłonny


SJP.pl


paliwożerność

potocznie: cecha tego, co zużywa wiele paliwa


SJP.pl


paliwożerny

zużywający dużo paliwa; paliwochłonny, paliwożerczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zużywający relatywnie dużo paliwa do pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Firma skasowała wtedy paliwożerny (30 litrów benzyny na "setkę") i wiekowy wehikuł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalʲivɔˈʒɛrnɨ, AS: palʹivožerny

Wiktionary


palka

podwójny, prasowany, zwykle czworokątny kawałek lnianego płótna, którym przykrywa się hostię i patenę na kielichu w czasie mszy; palla


SJP.pl

Wikipedia


palkiewicz

nazwisko


SJP.pl


palla

1. wierzchnie okrycie kobiece w starożytnym Rzymie;
2. podwójny, prasowany, zwykle czworokątny kawałek lnianego płótna, którym przykrywa się hostię i patenę na kielichu w czasie mszy; palka


SJP.pl


pallad

pierwiastek chemiczny, niklowiec, srebrzystobiały metal szlachetny (symbol Pd)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pd i liczbie atomowej 46;

Wiktionary

Pallad (Pd, łac. palladium) – pierwiastek chemiczny z grupy niklowców w układzie okresowym, należący do triady platynowców lekkich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma pallad?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalːat, AS: pa•lat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palladianista mos., palladianizm mrz.

 przym. palladowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Pd

Wiktionary


pallada

mit. gr. prastara bogini władców i ich pałaców mieszczących się na akropolach miast; Pallas; Atena; Pallas Atena


SJP.pl

  • Pallada (Atena) – w mitologii greckiej przydomek bogini Ateny
  • Pallada (Pallas) – w mitologii greckiej nimfa, córka Trytona, towarzyszka zabaw bogini Ateny

Wikipedia


palladianista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) architekt, przedstawiciel palladianizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nową rezydencję zaprojektował znakomity palladianista, architekt królewski, Tylman z Gameren, Holender z pochodzenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpalːadʲjä̃ˈɲista, AS: pa•ladʹi ̯ä̃ńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palladianizm m., pallad m., palladion m., Pallas ż.

 przym. palladiański, palladowy

Wiktionary


palladianizm

osiemnastowieczny nurt w architekturze europejskiej nawiązujący do wzorców architektury z okresu klasycyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. klasycyzujący styl w architekturze zapoczątkowany przez włoskiego artystę Andrea Palladio i oparty na jego koncepcjach;

Wiktionary

Palladianizm – styl w architekturze inspirowany twórczością Andrei Palladia. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechują: konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie wielkiego porządku obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do porządków antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach protestanckich, zwłaszcza w Holandii i Anglii, gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny barokowi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpalːaˈdʲjä̃ɲism̥, AS: pa•ladʹi ̯ä̃ńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palladianista m., pallad m., palladion m., Pallas ż.

 przym. palladiański, palladowy

Wiktionary


palladiański

1. przymiotnik od: Palladio;
2. przymiotnik od: palladianizm; związany z palladianizmem, charakterystyczny dla palladianizmu


SJP.pl


palladion

dawniej: talizman, amulet o magicznej mocy, chroniący przed złem; palladium


SJP.pl

Palladion (stgr. παλλάδιον palládion, łac. palladium) – w mitologii greckiej i rzymskiej magiczny posążek Ateny o przydomku Pallas.

Według mitu palladion miał być przez Zeusa zrzucony z Olimpu Dardanosowi lub jego potomkowi Ilosowi – założycielowi Troi. Ponieważ według wierzeń Troi nie można było zdobyć, dopóki palladion będzie się znajdował w tamtejszej świątyni Ateny, Diomedes z Odyseuszem (w innej wersji Demofont) nocą wykradli święty posążek.

Wikipedia


palladium

dawniej: talizman, amulet o magicznej mocy, chroniący przed złem; palladion


SJP.pl

  • Pallad, (łac. palladium) – metal z X grupy pobocznej
  • Forum Palladium – forum wybudowane w 97 r. w Rzymie
  • Palladium – grecki posąg Ateny Pallas
  • Palladium – warszawskie byłe kino, obecnie klub muzyczny związany z Uniwersytetem Warszawskim
  • Hollywood Palladium – teatr na Sunset Strip otwarty w 1940
  • London Palladium – londyński teatr
  • Palladium – system operacyjny opracowany przez Microsoft
  • Palladium – pismo wydawane przez Edwarda Whelana
  • Palladium – centrum handlowe w Pradze

Wikipedia


palladowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|palladować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepalladowanie n.

 czas. palladować ndk.

Wiktionary


palladowy

pallad


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. jubil. met. dotyczący palladu, związany z palladem, wykonany z palladu, zawierający pallad

Wiktionary

Patrz:

pallad

Powiązane:

 rzecz. pallad m., palladianista mos., palladianizm mrz.

Wiktionary


pallas

1. w mitologii greckiej: prastara bogini władców i ich pałaców mieszczących się na akropolach miast; Pallada; Atena; Pallas Atena;
2. jedna z asteroid


SJP.pl

Astronomia

  • Pallas – duża planetoida klasy B w Układzie Słonecznym
  • Pallas – krater uderzeniowy na Księżycu

Ludzie

O imieniu Pallas

  • Pallas (Marek Antoniusz Pallas) – wpływowy wyzwoleniec na dworze cesarza Klaudiusza, brat rzymskiego zarządcy Judei Antoniusza Feliksa
  • Pallas – jedna z żon Heroda Wielkiego

Wikipedia


pallasyt

meteoryt, rodzaj syderolitu


SJP.pl

Pallasyty to obok mezosyderytów jedna z dwóch głównych grup meteorytów żelazno-kamiennych.

Grupa została nazwana na cześć Piotra Pallasa, który w 1772 roku odkrył w okolicach Krasnojarska dużą bryłę żelaza meteorytowego. Nazwano ją Żelazem Pallasa, która później dała nazwę całej grupie meteorytów. Pallasyty należą do rzadkich typów meteorytów.

Wikipedia


pallawicinia

rodzaj mszaków z rzędu plechowatych


SJP.pl


pallawiciniowate

rodzina mszaków z rzędu plechowatych


SJP.pl


pallium

w starożytnym Rzymie rodzaj wierzchniego okrycia męskiego, prostokątny płat tkaniny wełnianej, dowolnie drapowany i upinany na ramieniu fibulą; palium


SJP.pl


pallotyn

członek zakonu pallotynów, zakonu męskiego prowadzącego działalność misyjną i duszpasterską; palotyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego;

Wiktionary

Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus CatholiciSAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Formacja zakonna u pallotynów dzieli się na: wstępną, podstawową i stałą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pallotynka ż.

 przym. pallotyński

Wiktionary


pallotyni

zakon męski założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat; palotyni


SJP.pl

Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus CatholiciSAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.

Wikipedia


pallotynka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, zajmującego się działalnością misyjną i duszpasterską, odpowiednika zakonu pallotynów; palotynka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tegoroczne rekolekcje odbyły się w Gnieźnie na początku Wielkiego Postu w domu sióstr pallotynek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pallotyn mos.

 przym. pallotyński

Wiktionary


pallotynki

zakon żeński założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat, odpowiednik zakonu pallotynów; palotynki


SJP.pl

Siostry Pallotynki (właściwie Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, skrót: SAC) – żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne założone przez św. Wincentego Pallottiego, a sprowadzone do Polski przez ks. Alojzego Majewskiego w 1934. Dewiza zgromadzenia brzmi: Dla nieskończonej Chwały Bożej.

W 2009 prowincja polska sióstr obchodziła 75–lecie istnienia na ziemiach polskich.

Wikipedia


pallotyński

odnoszący się do członka zakonu pallotynów lub pallotynek, charakterystyczny dla tych zakonów; palotyński


SJP.pl


palm

jednostka długości w amerykańskim i angielskim systemie miar


SJP.pl

Palm – określenie palmtopa pracującego pod kontrolą systemu operacyjnego Palm OS.

Pierwotnie określenie Palm stosowano tylko do urządzeń wyprodukowanych przez firmę Palm lub 3com. Jednymi z większych producentów urządzeń z Palm OS były także firmy Handspring, Sony i Tapwave, których produkty również określało się mianem Palmów. Handspring w 2004 roku został wykupiony przez Palm (wówczas „palmOne”). Sony w 2004 roku, a Tapwave w 2005 roku zaprzestało produkcji urządzeń z Palm OS.

Wikipedia


palma

1. drzewo tropikalne;
2. gałązka przystrojona kwiatami, święcona w kościele katolickim w Palmową Niedzielę;
3. zwycięstwo, pierwszeństwo; pierwsze miejsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Palma de Mallorca.

 (1.2) geogr. zob. Palma Soriano.

Wiktionary

  • palmy – rodzina roślin rosnących w klimatach ciepłych i tropikalnych
    • palma betelowa (palma kateszowa)
    • palma brazylijska
    • palma cukrowa
    • palma daktylowa
    • palma dum
    • palma kokosowa
    • palma chilijska (palma miodowa)
    • palma olejowa
  • palma wielkanocna
  • Palma – marka margaryny produkowana od 1972 roku przez Bielmar

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Palma de Mallorca.

 (1.2) zobtłum|Palma Soriano.

źródła.

== Palma (język farerski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|farerski|ż.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Palma de Mallorca.

 (1.2) zobtłum|Palma Soriano.

źródła.

== Palma (język farerski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|farerski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


palmacyt

skamieniały pień palmowy


SJP.pl


palmariański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miejscowością El Palmar de Troya, dotyczący tej miejscowości

 (1.2) związany z palmarianizmem, dotyczący palmarianizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palmarianizm m., palmarianin m., palmarianka ż.

Wiktionary


palmatka

gruby, szeroki rzemień, który służył w dawnych szkołach do bicia uczniów po dłoni


SJP.pl


palmbook

[czytaj: palmbuk] rzadko: minikomputer wielkości dłoni z ciekłokrystalicznym ekranem dotykowym; palmtop


SJP.pl


palmeta

ornament z rozchodzących się promieniście płatków, przypominający kielich kwiatu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. szt. dekoracyjny motyw w kształcie ułożonego wachlarzowo liścia palmy

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pal.ˈme.ta

Wiktionary


palmetka

niewielki ornament z rozchodzących się promieniście płatków, przypominający kielich kwiatu


SJP.pl


palmetkowy

dotyczący, odnoszący się do palmetki, mający formę palmetki


SJP.pl


palmetowy

dotyczący palmety, mający formę palmety (np. ornament palmetowy)


SJP.pl


palmiarnia

oszklone, utrzymujące wilgoć i odpowiednią temperaturę pomieszczenie, w którym hoduje się palmy lub inne rośliny egzotyczne; palmiera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogrod. szklarnia, w której uprawia się tropikalne rośliny osiągające duże rozmiary, przede wszystkim palmy;

Wiktionary

Palmiarnia – rodzaj wysokiej szklarni przystosowanej do uprawy i eksponowania w strefie klimatu umiarkowanego palm. W szerszym znaczeniu określa się tym mianem wszelkie duże szklarnie, w których uprawiane są i eksponowane rośliny osiągające duże rozmiary i pochodzące z krajów tropikalnych. Palmiarnie budowane są w ogrodach botanicznych, w parkach, dawniej także w parkach przypałacowych, a mogą być także samodzielnymi jednostkami budowanymi i zarządzanymi przez miasta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwiedzając palmiarnię widzieliśmy też te duże akwaria.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: palˈmʲjarʲɲa, AS: palmʹi ̯arʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palmy nmos., palmowe nmos., palmowce nmos., palmiczka ż., palma ż., palemka ż.

 przym. palmowy

Wiktionary


palmiczka

niewielka palma bez pnia, o charakterystycznych, wachlarzowatych liściach; karłatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Chamaerops humilis|L.|ref=tak., wiecznie zielona roślina z rodziny arekowatych;

Wiktionary

Karłatka niska, chamerops niski, palmiczka (Chamaerops humilis L.) – gatunek wiecznie zielonej rośliny z rodziny arekowatych (Arecaceae). Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju karłatka (Chamaerops). Jako łatwy gatunek do uprawy, sadzony jest także poza swym pierwotnym zasięgiem (np. w południowej Francji), w tym uprawiany jest jako roślina doniczkowa. Owoce są niejadalne i nie mają wartości użytkowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Elipsoidalne owoce palmiczki są niejadalne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palmowe nmos., palma ż., palemka ż., palmiarnia ż., palmowce lm nm., palmy lm nm.

 przym. palmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karłatka niska, karłatka, chamerops niski

Wiktionary


palmiera

oszklone, utrzymujące wilgoć i odpowiednią temperaturę pomieszczenie, w którym hoduje się palmy lub inne rośliny egzotyczne; palmiarnia


SJP.pl


palmira

1. starożytne miasto w Syrii; Palmyra;
2. miasto w Kolumbii;
3. miasto w Wenezueli;
4. miasto na Kubie


SJP.pl

  • Palmira – starożytne miasto w Syrii
  • Palmira – miasto w Kolumbii
  • Palmira – miasto w Wenezueli
  • Palmira – imię żeńskie
  • Palmira – miasto na Kubie
  • Palmira – gmina na Kubie

Zobacz też:

  • Palmyra
  • Palmiry

Wikipedia


palmireński

przymiotnik od: Palmira (miasto w Syrii; Palmyra); palmyreński, palmyrski


SJP.pl


palmiro

1. starożytne miasto w Syrii; Palmyra;
2. miasto w Kolumbii;
3. miasto w Wenezueli;
4. miasto na Kubie


SJP.pl


palmirski

przymiotnik od: Palmiry


SJP.pl


palmiry

podwarszawska wieś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś położona w województwie mazowieckim, której okolice były miejscem kaźni Polaków podczas okupacji niemieckiej;

Wiktionary

Palmiry – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Czosnów. Leży w Kotlinie Warszawskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dniach 20 i 21 czerwca 1940 w Palmirach koło Warszawy Niemcy rozstrzelali kilkaset osób. Byli wśród nich prawnicy, publicyści, przemysłowcy, ludzie ze świata sztuki, oficerowie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. palmirski

Wiktionary


palmitowy

kwas palmitowy: biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitynowy, palmityna (częściej)


SJP.pl


palmityna

biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitowy (rzadziej), kwas palmitynowy


SJP.pl

Palmityna, olej palmitynowy, (C
15
H
31
COO)
3
C
3
H
5
– organiczny związek chemiczny z grupy trójglicerydów, triester glicerolu i kwasu palmitynowego.

Wikipedia


palmitynowy

kwas palmitynowy: biała nieprzezroczysta lub półprzezroczysta substancja występująca w olejach i tłuszczach roślinnych oraz zwierzęcych, używana do produkcji mydła; kwas palmitowy (rzadziej), palmityna


SJP.pl


palmofon

palmtop z funkcją telefonu komórkowego


SJP.pl

Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).

Wikipedia


palmojad

gatunek padlinożernego ptaka z rodziny jastrzębiowatych; rakama


SJP.pl

Palmojad, rakama (Gypohierax angolensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Gypohierax. Występuje na terenie Afryki Subsaharyjskiej.

Wikipedia


palmolive

[czytaj: palmoliw] wyrób marki Palmolive


SJP.pl

Palmolive – marka mydła oraz innych produktów kosmetycznych i środków czystości należąca do amerykańskiego koncernu Colgate-Palmolive Company. Produkty tej marki sprzedawane są w 88 krajach świata.

Marka stworzona została w czerwcu 1899 roku przez B. J. Johnson Soap Company (zał. 1864) z siedzibą w Milwaukee, w stanie Wisconsin. Pierwotnie pod marką sprzedawane były kostki mydła toaletowego, głównymi składnikami którego były olej palmowy i oliwa z oliwek (do nich nawiązuje nazwa marki); pomocniczym składnikiem było masło kakaowe. Mydło wyróżniało się od wielu konkurencyjnych produktów niższą zasadowością, przez co było łagodniejsze dla skóry. Charakterystyczną cechą mydła był jego oliwkowozielony kolor.

Wikipedia


palmowate

rodzina roślin drzewiastych występująca głównie w strefie międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej; palmy, arekowate


SJP.pl

Wikipedia


palmowaty

o cechach palmowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


palmowce

1. rząd roślin z klasy jednoliściennych;
2. rodzina ptaków, do której należy kilkanaście gatunków z rzędu wróblowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecales|Bromhead|ref=tak., rząd roślin zaliczanych do jednoliściennych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Liście palmowców są dłoniasto lub pierzasto złożone.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palmowe nmos., palmiczka ż., palemka ż., palma ż., palmiarnia ż., palmy lm nm.

 przym. palmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arekowce

Wiktionary


palmowe

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecidae|Takht.|ref=tak., podklasa roślin należących do klasy jednoliściennych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kwiaty palmowych zazwyczaj są wiatropylne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palma ż., palemka ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmy lm nm.

 przym. palmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arekowe

Wiktionary


palmowiec

1. gatunek niewielkiego ptaka z rzędu wróblowych;
2. przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych


SJP.pl

Palmowiec (Dulus dominicus) – gatunek małego ptaka, będący jedynym przedstawicielem rodziny palmowców (Dulidae) w rzędzie wróblowych (Passeriformes). Przez niektórych autorów bywa włączany do rodziny jemiołuszek (Bombycillidae). Występuje endemicznie na wyspie Haiti i pobliskich małych wysepkach. Nie wyróżnia się podgatunków.

Wikipedia


palmowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Palmowski – polski działacz na Warmii, gawędziarz i pieśniarz ludowy, rolnik
  • Janusz Palmowski – polski samorządowiec
  • Sawa Palmowski – polski duchowny prawosławny
  • Tadeusz Palmowski – polski geograf
  • Władysław Palmowski – katolicki duchowny, społecznik, opiekun potrzebujących, kapelan „Solidarności”

Wikipedia


palmowy

przymiotnik od: palma, przypominający palmę, charakterystyczny dla palmy lub w jakiś inny sposób związany z palmą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z palmy

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części palmy

 (1.3) będący częścią palmy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: palˈmɔvɨ, AS: palmovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palmy nmos., palmowe nmos., palmiczka ż., palmowce nmos., palma ż., palemka ż., palmiarnia ż.

Wiktionary


palmożer

rodzaj ptaków z rodziny bławatnikowatych


SJP.pl


palmtop

minikomputer wielkości dłoni z ciekłokrystalicznym ekranem dotykowym; palmbook


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. komputer kieszonkowy, który mieści się w dłoni;

Wiktionary

Palmtop (komputer podręczny, ang. personal digital assistant, PDA) – zminiaturyzowany komputer mieszczący się w dłoni lub kieszeni. Wyposażony w miniaturową klawiaturę fizyczną, albo wyświetlaną na ekranie lub w oprogramowanie do rozpoznawania pisma ręcznego.

We wczesnych latach XXI wieku palmtopy stopniowo zostały prawie całkowicie wyparte przez smartfony, które oferowały podobne funkcje (iPhone od 2007 roku, Android od 2008 roku).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ładowarka samochodowa jest idealnym rozwiązaniem dla osób, które często podróżują ze swoim palmtopem. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalm̥tɔp, AS: palm̦top

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PDA

Wiktionary


palmy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Arecaceae|ref=tak., rodzina roślin zaliczana do jednoliściennych;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: palma

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Specyficzny pień palm nazywany jest kłodziną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palemka ż., palma ż., palmiarnia ż., palmiczka ż., palmowce lm nm., palmowe lm nm.

 przym. palmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arekowate

Wiktionary


palmyra

1. starożytne miasto w Syrii; Palmira;
2. atol na Pacyfiku;
3. nazwa wielu miejscowości i gmin w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Syrii, w północnej części Pustyni Syryjskiej;

 (1.2) geogr. niewielki atol w północnej części Oceanu Spokojnego, położony na południe od Hawajów;

Wiktionary

  • Palmyra – miasto w Syrii
  • Palmyra – atol na Pacyfiku
  • Palmyra – dawna nazwa wsi Palmiry

Miejscowości w USA:

  • Palmyra – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Macoupin
  • Palmyra – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Harrison
  • Palmyra – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Somerset
  • Palmyra – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Marion
  • Palmyra – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Otoe
  • Palmyra – miasto w stanie New Jersey, w hrabstwie Burlington
  • Palmyra – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Wayne
  • Palmyra – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Wayne
  • Palmyra – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Lebanon
  • Palmyra – jednostka osadnicza w stanie Utah, w hrabstwie Utah
  • Palmyra – jednostka osadnicza i stolica hrabstwa w stanie Wirginia, w hrabstwie Fluvanna
  • Palmyra – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Jefferson
  • Palmyra – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Jefferson

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. palmyreńczyk mos., palmyrenka ż.

 przym. palmyreński

 (1.2)

 przym. palmyrański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Palmira

Wiktionary


palmyrański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palmyrą, dotyczący Palmyry (terytorium Stanów Zjednoczony)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palmyra ż.

Wiktionary


palmyreński

przymiotnik od: Palmyra (miasto w Syrii; Palmira); palmireński, palmyrski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Palmyrą, dotyczący Palmyry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Palmyra ż.

Wiktionary


palmyrski

przymiotnik od: Palmyra (miasto w Syrii; Palmira); palmyreński, palmireński


SJP.pl


palnąć

potocznie:
1. uderzyć, ugodzić, walnąć;
2. zrobić, powiedzieć coś lekkomyślnego, nierozważnego, bez namysłu; chlapnąć;
3. strzelić z broni palnej


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) pot. uderzyć

 (1.2) pot. powiedzieć coś bez sensu

 (1.3) pot. wystrzelić z broni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak ja cię palnę w mordę, to zobaczysz!

 (1.2) Ale palnąłem głupotę!

 (1.3) Ale żeś palnął z tej bazooki!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: palnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uderzyć, strzelić, walnąć, wulg. pieprznąć, wulg. jebnąć, wulg. pierdolnąć, wulg. piznąć, rypnąć

 (1.3) strzelić

Wiktionary


palnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|palnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palnąć

Wiktionary


palnik

urządzenie lub część jakiegoś większego urządzenia, służące do wytwarzania niewielkiego płomienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie wytwarzające płomień, służące do spawania metali

 (1.2) część kuchenki gazowej, w której wytwarza się płomień, na której stawia się naczynia do gotowania

 (1.3) każda inna część urządzenia wytwarzająca płomień

 (1.4) pot. element grzewczy kuchenki elektrycznej

 (1.5) przen. pot. głowa

Wiktionary

Palnik jest urządzeniem technicznym, przeznaczonym do wytwarzania wysokich temperatur poprzez spalanie gazu, względnie innego paliwa.

Paliwo jest mieszane przed lub wewnątrz dyszy, która służy do odpowiedniego ukierunkowania mieszanki zasilającej. Spalanie następuje w otaczającym powietrzu (np. palnik Bunsena) lub czystym tlenie (np. palnik acetylenowo-tlenowy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zapaliłam palnik i postawiłam czajnik na małym ogniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalʲɲik, AS: palʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., rozpalanie n., palenia n., spalenie n., spalanie n., popalenie n., popalanie n., podpalanie n., podpalenie n., upalanie n., upalenie n.

 czas. odpalić, rozpalać, palić ndk., spalić dk., spalać ndk., popalić dk., popalać ndk., podpalić dk., podpalać ndk., upalać ndk., upalić dk.

 przym. palny, palnikowy

Wiktionary


palnikowy

palnik


SJP.pl

Patrz:

palnik

palność

cecha jakiejś substancji będącej w stanie się zapalić, poddającej się procesowi palenia lub spalania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest palne; cecha tych, którzy są palni

Wiktionary

Palność – zdolność materiału do podtrzymywania ognia.

Wartość palności jest oznaczana jako współczynnik OI (ang. Oxygen Index), który wyraża procentową zawartość tlenu w mieszance z azotem niezbędną do podtrzymania palenia się materiału, którego temperatura w chwili zapłonu wynosiła 20 °C.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paliwo n., paliwko n., palenie n.

 czas. odpalić, palić ndk.

 przym. palny

 przysł. palnie

Wiktionary


palny

taki, który jest w stanie się zapalić, poddać procesowi palenia lub spalania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony do palenia lub spalania

 (1.2) taki, który jest w stanie się zapalić

 (1.3) o broni: miotający pociskiem na skutek spalania ładunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wskutek użycia materiału palnego zniszczono wiele starych, drewnianych domków.

 (1.3) Oddał trzy strzały z broni palnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalnɨ, AS: palny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palący m., paląca ż., paliwo n., palarnia ż., palacz m., palaczka ż., palnik m., palenisko n., niedopałek m., palenie n., zapalniczka ż., spaliny nmos., palarka ż., zapalenie n., palność ż.

 czas. palić ndk., rozpalać, dopalać ndk., dopalić dk., napalać się ndk., napalić się dk., napalić dk., odpalać ndk., odpalić dk., opalać ndk., opalić dk., przypalać ndk., przypalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., zapalać ndk., zapalić dk.

 przym. palący, niepalny, zapalony

Wiktionary


palolo

odrzucona tylna część ciała wieloszczeta, zawierająca jaja i plemniki


SJP.pl

  • robaki palolo – rodzaj bezkręgowców poławianych w strefie subtropikalnej
  • Pālolo – obszar niemunicypalny w hrabstwie Honolulu na Hawajach

Wikipedia


palometa

gatunek jadalnej ryby z rodziny ostrobokowatych


SJP.pl

  • nazwą palometa określane są dwa różne gatunki ryb z rodziny ostrobokowatych:
    • sierpik palometa (Trachinotus goodei)
    • parona (Parona signata)
  • Palometa Jordan & Evermann, 1896 – synonim rodzaju Peprilus

Wikipedia


palomino

o maści konia: jasnobrązowy o żółtawym odcieniu; izabelowaty


SJP.pl

  • palomino – jedna z ras koni
  • palomino – jedna z maści konia
  • palomino (palomino fino) – odmiana winorośli właściwej, używana do produkcji sherry

Wikipedia


palonek

1. granulowana substancja, która po połączeniu z cyrkonem tworzy bardzo trwały materiał wykorzystywany w budownictwie;
2. sposób specyficznego przyprawiania nalewek spirytusowych, polegający na zapaleniu trunku i późniejszym jego zgaszeniu cukrem


SJP.pl


palonka

1. granulowana substancja, która po połączeniu z cyrkonem tworzy bardzo trwały materiał wykorzystywany w budownictwie;
2. sposób specyficznego przyprawiania nalewek spirytusowych, polegający na zapaleniu trunku i późniejszym jego zgaszeniu cukrem


SJP.pl


paloność

cecha czegoś, co jest palone (wyprażone w wysokiej temperaturze)


SJP.pl


palony

wyprażony w wysokiej temperaturze


SJP.pl


palotyn

członek zakonu pallotynów, zakonu męskiego prowadzącego działalność misyjną i duszpasterską; pallotyn


SJP.pl


palotyni

zakon męski założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat; pallotyni


SJP.pl

Pallotyni, właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (łac. Societas Apostolatus CatholiciSAC) – katolicka wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w 1. połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy z ludźmi świeckimi.

Wikipedia


palotynka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, zajmującego się działalnością misyjną i duszpasterską, odpowiednika zakonu pallotynów; pallotynka


SJP.pl


palotynki

zakon żeński założony w XIX wieku we Włoszech, prowadzący działalność misyjną i duszpasterską, kształcący zaangażowany w życie Kościoła laikat, odpowiednik zakonu pallotynów; pallotynki


SJP.pl


palotyński

odnoszący się do członka zakonu palotynów lub palotynek, charakterystyczny dla tych zakonów; pallotyński


SJP.pl


palować

1. tworzyć system drewnianych pali na jakimś terenie w celu przygotowania tego terenu pod budowę;
2. przytwierdzać coś do pala utwierdzonego w gruncie


SJP.pl


palowanie

system, układ pali wbitych w grunt, których celem jest umacnianie go i tworzenie obszaru pod budowę jakiegoś obiektu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|palować.

Wiktionary

Palowanie – jedna z grup robót fundamentowych polegająca na osadzaniu w gruncie przy użyciu odpowiednich technologii stałych pali.

W procesie palowania można wyróżnić fazy:

  • wciskanie, wbijanie lub wkręcanie pala lub rury obsadowej i wiercenie otworu
  • formowanie trzonu pala
  • prace pomocnicze

Wikipedia

Powiązane:

 czas. palikować, palować ndk.

 rzecz. pal mrz., palisada ż.

Wiktionary


palowe

dawna opłata uiszczana za miejsce przy brzegu przeznaczone do cumowania statku


SJP.pl

Palowe (funtcoll) – cło od towarów i statków cumujących w portach, pobierane przez władze miast pruskich (Elbląg, Gdańsk). Ściągano je na potrzeby Hanzy od połowy XIV wieku, w XV wieku częściowo na rzecz państwa krzyżackiego, a po wojnie trzydziestoletniej - skarbów miejskich. Od końca XVI wieku część palowego zasilała skarb Rzeczypospolitej.

Wikipedia


palowice

Palowice (niem. Pallowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie rybnickim, w gminie Czerwionka-Leszczyny. Wieś leży historycznie na Górnym Śląsku.

W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Palowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Według danych z 30 czerwca 2011 roku wieś liczyła 1468 mieszkańców.

Wikipedia


palowiec

PAL-owiec;
1. członek lub żołnierz PAL-u (Polskiej Armii Ludowej);
2. członek PAL-u (Polskiej Akademii Literatury)


SJP.pl


palownica

maszyna budowlana używana do wiercenia w gruncie otworów o znacznej średnicy i osadzania w nich pali


SJP.pl


palowniczy

wytwórca pali


SJP.pl


palowski

przymiotnik od: PAL (Polska Armia Ludowa); PAL-owski


SJP.pl


palowy

przymiotnik od: pal; taki, którego elementami składowymi są pale, taki, który zbudowany jest z pali lub taki, który w jakiś inny sposób może wykorzystywać pale


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z palem, dotyczący pala

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pal m.

 czas. palikować

Wiktionary


palpacja

metoda diagnostyki medycznej polegająca na badaniu dotykiem; obmacywanie


SJP.pl

Palpacja (łac. palpatio), inaczej omacywanie – metoda diagnostyki medycznej, która polega na takim macaniu palcami (badanie dotykiem), aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej. Palpacja jest używana przez lekarzy w badaniu narządów, głównie klatki piersiowej i brzucha, a także do oceny tętna.

Wikipedia


palpacyjny

związany z palpacją


SJP.pl


palpitacja

zbyt silne i szybkie bicie serca spowodowane stanami nerwicowymi, zaburzeniami rytmu serca lub innymi wadami serca; kołatanie serca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zbyt szybkie bicie serca;

Wiktionary

Palpitacja, kołatanie serca – objaw podmiotowy polegający na nieprzyjemnym odczuciu silnej, przyspieszonej lub nieprawidłowej akcji serca. Chociaż jest objawem chorobowym, może występować także u osób zdrowych. Jest jednym z najczęstszych powodów zgłaszania się pacjentów do kardiologa. Kołatanie serca rzadko jest objawem groźnej choroby.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. palpitować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kołatanie serca

Wiktionary


palteczko

niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paletko, paltko, płaszczyk


SJP.pl


paltko

niewielkie palto przeznaczone zazwyczaj dla dzieci; paletko, palteczko, płaszczyk


SJP.pl


palto

ciepłe, wierzchnie ubranie, zwykle używane jako płaszcz zimowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ciepłe okrycie wierzchnie do noszenia głównie zimą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I tak prędko po kolei odrywali się od stołu, rzucali nie dokończony obiad, kiwali głowami nie mając czasu na inne pożegnania i wybiegali ubierając się już w palta na schodach, i lecieli do fabryk, porywani tymi świstami, co jak kanonada rozlegały się nad miastem i zwoływały do pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaltɔ, AS: palto

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. paltko n., palteczko n.

Wiktionary


paltocik

zdrobnienie od: paltot; stare, liche palto


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od paltot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paltot m.

Wiktionary


paltocina

stare, liche palto; paltocik


SJP.pl


paltot

dawne określenie na palto, ciepłe, wierzchnie ubranie, zwykle używane jako płaszcz zimowy


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) daw. palto

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaltɔt, AS: paltot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paltocik

Wiktionary


paltowy

palto


SJP.pl

Patrz:

palto

paltynosa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, w okręgu Suczawa

Wiktionary

Paltynosa (rum. Păltinoasa) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Paltynosa. W 2011 roku liczyła 2509 mieszkańców.

Wikipedia


paluch

1. duży palec u nogi;
2. zgrubienie od: palec;
3. potocznie: pendrive; pendrak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) anat. duży palec u nogi;

 (1.2) zgrub. od: palec

Wiktionary

  • Paluch – pierwszy palec stopy
  • Paluch (raper) – polski raper, były członek zespołu Aifam
  • Paluch (Warszawa) – osiedle w granicach dzielnicy Włochy w Warszawie
  • Paluch koślawy – schorzenie
  • Paluch (broń) – metalowa obrączka obejmująca kciuk, zapożyczona z szabel zachodnioeuropejskich, ułatwiająca operowanie szablą i zabezpieczająca wewnętrzną stronę dłoni przed ześlizgującym się ostrzem przeciwnika
  • Kazimierz Paluch – podróżnik, harcerz, masażysta, specjalista w leczeniu chorób kręgosłupa
  • Paluchów – część wsi Dęba
  • Paluchy (strongman) (ang. Fingal’s Fingers) – konkurencja zawodów siłaczy
  • Paluchy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Sieniawa
  • „Na Paluchu” – Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt w Warszawie
  • Tomcio Paluch – fikcyjna postać z angielskiego folkloru

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Państwo i Kościół od stuleci wkładają w życie dwojga ludzi swoje brudne paluchy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpalux, AS: paluχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palec m.

:: zdrobn. paluszek m.

Wiktionary


paluchowski

nazwisko


SJP.pl


paludament

1. rodzaj udrapowanych firanek nad sceną
2. w starożytnym Rzymie: płaszcz wojskowy noszony przez cesarza i naczelnego wodza; paludamentum


SJP.pl


paludamentum

w starożytnym Rzymie: płaszcz wojskowy noszony przez cesarza i naczelnego wodza; paludament


SJP.pl

Wikipedia


paludarium

akwaterrarium bądź terrarium do hodowli zwierząt bagiennych lub pochodzących z deszczowego lasu tropikalnego, takich jak płazy i żółwie błotne


SJP.pl

Paludarium – rodzaj akwaterrarium bądź terrarium o wysokiej wilgotności powietrza, przeznaczonego do hodowli roślin i zwierząt bagiennych lub pochodzących z deszczowego lasu tropikalnego – głównie płazów lub żółwi błotnych. Nazwa paludarium pochodzi od łacińskich słów palus (bagno, moczary) i arium (zamknięty pojemnik).

Wikipedia


paludolog

hydrolog badający bagna


SJP.pl


paludologia

nauka o ewolucji i tworzeniu się bagien; bagnoznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o bagnach;

Wiktionary

Paludologia (łac. palus, paludis „bagno” i gr. logos „nauka”), hydrologia bagien – nauka wchodząca w skład hydrologii. Interesuje się bagnem, jego związkami z otaczającym go środowiskiem, bada procesy wymiany wody pomiędzy nimi. Zajmuje się bilansem wodnym bagna, kształtowaniem się odpływu z tegoż bagna, jego ustrojem cieplnym, parowaniem zeń, określa reguły rządzące tworzeniem się bagiennej sieci hydrograficznej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpaludɔˈlɔɟja, AS: paludoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paludolog m.

 przym. paludologiczny

Wiktionary


paludologiczny

dotyczący paludologii


SJP.pl


palus

nazwisko


SJP.pl


palusiński

nazwisko


SJP.pl


paluszak

nazwisko


SJP.pl


paluszek

1. zdrobnienie od: palec; niewielki, zazwyczaj najmniejszy palec u rąk i u nóg lub ogólnie o jakimkolwiek palcu, który jest mały;
2. rodzaj ciastka w kształcie chudej, długiej pałeczki;
3. potocznie o standardowej baterii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: palec

 (1.2) pot. elektr. mała cylindryczna bateria typu AA lub AAA

 (1.3) kulin. przekąska z cienkiego wypieku, zwykle z solą;

 (1.4) kulin. panierowane rybne filety w małych, podłużnych porcjach;

Wiktionary

  • Paluszek – część wsi Gadowskie Holendry

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wystarczy mu podać mały paluszek, a złapie za całą rękę!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palec m., paluch m., paliczek m., palusznik m., palcówka ż.

 przym. palcowy, paluszkowy, palczasty

 przysł. palczasto

Wiktionary


paluszki

1. zdrobnienie od: palec; niewielki, zazwyczaj najmniejszy palec u rąk i u nóg lub ogólnie o jakimkolwiek palcu, który jest mały;
2. rodzaj ciastka w kształcie chudej, długiej pałeczki;
3. potocznie o standardowej baterii


SJP.pl

Paluszki – przysiółek wsi Kasina Wielka w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Mszana Dolna.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa nowosądeckiego.

Wikipedia


paluszkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Felicjan Paluszkiewicz – katolicki zakonnik, pisarz i publicysta
  • Hanna Paluszkiewicz – polska prawnik, karnista, radca prawny,
  • Janusz Paluszkiewicz – polski aktor teatralny i filmowy
  • Marian Paluszkiewicz – polski pedagog, polonista

Wikipedia


paluszkowy

przymiotnik od: paluszek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paluszkiem, dotyczący paluszka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paluszek m.

Wiktionary


palusznik

roślina z rodziny traw


SJP.pl

Palusznik (Digitaria Haller) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 263–270 gatunków. Rośliny te występują głównie w strefie międzyzwrotnikowej, ale też w obu strefach umiarkowanych. Na północy Europy i Ameryki Północnej oraz w Chile, Nowej Zelandii i wielu wyspach oceanicznych przedstawiciele rodzaju rosną jako rośliny introdukowane. Taki też status mają dwa gatunki występujące w Polsce – palusznik krwawy D. sanguinalis i palusznik nitkowaty D. ischaemum (aczkolwiek status tego drugiego jest niepewny).

Wikipedia


paluszyński

nazwisko


SJP.pl


palynologia

dział botaniki zajmujący się badaniem ziaren pyłku i zarodników roślin; palinologia


SJP.pl

Palinologia (gr.  palýnein ‘przyprószyć’, ‘sypać’, λόγος logos ‘nauka’) – dział botaniki, której przedmiotem badań jest pyłek roślin nasiennych, zarodniki mszaków, paprotników i grzybów oraz niektóre inne obiekty, określane łączną nazwą palinomorf. Głównymi celami palinologii są:

  • ustalenie taksonomii palinomorf oraz, o ile to możliwe, ich powiązań z roślinami macierzystymi;
  • ustalenie wieku osadów na podstawie zawartych w nich palinomorf (palinostratygrafia);
  • odtwarzanie historii szaty roślinnej w minionych okresach geologicznych (m.in. analiza pyłkowa).

Wikipedia


pam

1. wykrzyknik naśladujący głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał;
2. wykrzyknik naśladujący nucenie; mmm


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał

Wiktionary

Cyklon Pam – cyklon tropikalny, który w marcu 2015 roku spustoszył archipelag Vanuatu i wyrządził szkody na kilku innych archipelagach Oceanu Spokojnego. Jest uważany za najgorszą katastrofę naturalną w historii Vanuatu.

Na obszarze Vanuatu cyklon spowodował śmierć 16 osób oraz zniszczył sporą część infrastruktury państwa, odcinając od świata blisko 60 wysp, w tym od dostaw wody pitnej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) paam, pamm

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pam (język walijski.) ==

wymowa.

 IPA|pam.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) dlaczego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paam, pamm

Wiktionary


pamela

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Pamela – imię żeńskie pochodzenia literackiego, wymyślone przez XVI-wiecznego poetę Philipa Sidneya na użytek poematu Arkadia w 1590 roku. W 1740 roku Samuel Richardson uczynił osobę o tym imieniu tytułową bohaterką powieści Pamela, czyli Cnota nagrodzona. Powieść tę sparodiował szybko Henry Fielding, pisząc swój debiut literacki An Apology for the Life of Mrs. Shamela Andrews, przyczyniając się do upowszechnienia imienia Pamela.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* kataloński: (1.1) Pamela ż.

* włoski: (1.1) Pamela ż.

źródła.

== Pamela (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Pamela.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈmɛla, AS: pãmela

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* kataloński: (1.1) Pamela ż.

* włoski: (1.1) Pamela ż.

źródła.

== Pamela (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Pamela.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pamfil

a) dawniej: walet trefl
b) rodzaj gry w karty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. karc. rodzaj karty do gry; walet treflowy;

 (1.2) daw. karc. dama atutowa w grze w mariasza

 (1.3) daw. karc. rodzaj gry w karty;

Wiktionary

  • Pamfil (imię)
  • pamfil (karta)
  • pamfil (gra karciana)
  • Pamfil z Cezarei
  • Pamfilos z Amfipolis

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpãw̃fʲil, AS: pãũ̯fʹil

Wiktionary


pamfila

a) dawniej: walet trefl
b) rodzaj gry w karty


SJP.pl


pamfilia

starożytna kraina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. kraina w Azji Mniejszej i późniejsza prowincja rzymska;

Wiktionary

Pamfilia, Pamfylia, Pamphylia (gr. Παμφυλία Pamphylía), dawniej Mopsopia – w starożytności kraina w południowej Azji Mniejszej, pomiędzy Licją i Cylicją, od północy granicząca z Pizydią. W kierunku południkowym rozciągająca się od Morza Śródziemnego do gór Taurus (obecnie obszar tureckiej prowincji Antalya).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biblia mówi nam, że apostołowie mówili w językach Partów, Medów, Elamitów, Kapadocjan, mieszkańców Pontu, Mezopotamii, Judei, Azji, Rzymu, Krety, Egiptu, Pamfilii, Frygii i Libii.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pamfilijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Pamfylia, Mopsopia

Wiktionary


pamfilijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pamfilią, dotyczący Pamfilii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pamfilia ż.

Wiktionary


pamfleciarz

1. osoba amatorsko pisząca pamflety, utwory publicystyczne lub literackie ośmieszające i krytykujące określone osoby, grupy społeczne lub instytucje polityczne;
2. osoba lubiąca czytać pamflety


SJP.pl


pamflecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pamflet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie pamflet, lecz tylko marny pamflecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamflet m.

Wiktionary


pamflecista

autor piszący pamflety


SJP.pl


pamflecistka

pamflecista


SJP.pl

Patrz:

pamflecista

pamflet

utwór publicystyczny lub literacki ośmieszający i krytykujący określone osoby, grupy społeczne, instytucje polityczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. satyryczny utwór publicystyczny lub literacki mający na celu zdemaskowanie, ośmieszenie i poniżenie osoby, grupy, środowiska społecznego lub instytucji

Wiktionary

Pamflet – utwór publicystyczny lub literacki, nierzadko anonimowy, zmierzający do zdemaskowania, ośmieszenia i poniżenia osoby, środowiska społecznego, instytucji. Posługuje się ekspresywną retoryką, przejaskrawieniami w sformułowaniach, elementami satyrycznymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpãw̃flɛt, AS: pãũ̯flet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamflecista m., pamflecistka ż., pamflecik mrz.

 przym. pamfletowy

Wiktionary


pamfletowy

pamflet


SJP.pl

Patrz:

pamflet

pamiąteczka

zdrobnienie od: pamiątka


SJP.pl


pamiątka

1. przedmiot mający przypominać jakąś osobę, miejsce lub zdarzenie;
2. zapamiętany obraz przeszłości, pamięć o kimś lub o czymś, wspomnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drobny przedmiot lub znak przypominający jakieś zdarzenie, miejsce albo osobę

Wiktionary

Pamiątka – termin wieloznaczny, potocznie oznaczający drobny przedmiot przypominający jakąś osobę, jakieś miejsce lub zdarzenie. W dawnej polszczyźnie oznaczało wspomnienie, pamięć o kimś lub o czymś

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z każdych zagranicznych wakacji przywozimy mnóstwo pamiątek.

 (1.1) Spójrz, ta blizna to pamiątka po operacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈmʲjɔ̃ntka, AS: pãmʹi ̯õntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiątkarstwo n., pamięć ż., pamiętnik m., pamiętnikarstwo n., pamiętnikarz m., Pamiątka ż., pamiętanie n., zapamiętanie n., pamięciówka ż., pamiętliwość ż., upamiętnianie n., upamiętnienie n.

 czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., upamiętniać ndk., upamiętnić dk.

 przym. pamięciowy, pamiątkowy, pamiętliwy, pamiętny

 przysł. pamiątkowo, pamięciowo, pamiętliwie

Wiktionary


pamiątkarski

przymiotnik od: pamiątkarstwo; związany z pamiątkarstwem, dotyczący, podobny do pamiątkarstwa


SJP.pl


pamiątkarstwo

produkcja przedmiotów sprzedawanych potem jako pamiątki


SJP.pl


pamiątkarz

wytwórca lub sprzedawca pamiątek


SJP.pl


pamiątkowo

Pamiątkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły.

Wikipedia


pamiątkowy

1. przymiotnik od: pamiątka; podobny lub taki, jak pamiątka, charakterystyczny dla pamiątki;
2. przypominający coś, co się już wydarzyło, mający przywołać myśli o kimś lub o czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest pamiątką, pozostałością po czymś lub po kimś

 (1.2) taki, który został wykonany, aby upamiętniać coś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczestnicy biegu narciarskiego otrzymali pamiątkowe dyplomy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãmʲjɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: pãmʹi ̯õntkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiątka ż., pamięć ż., pamiątkarstwo n., pamiętnik mrz.

Wiktionary


pamięć

1. zdolność umysłu do zachowywania wrażeń, przeżyć, utrwalania informacji
2. pamiętanie, wspominanie
3. urządzenie przechowujące informacje, stosowane głównie w komputerach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdolność umysłu do zapamiętywania – przechowywania wspomnień, informacji itp.;

 (1.2) fakt zachowania informacji, możliwość przypominania sobie – indywidualnie albo w umyśle i kulturze zbiorowości

 (1.3) techn. zdolność niektórych materiałów do powracania do utraconego, pierwotnego kształtu

 (1.4) inform. podzespół lub urządzenie przechowujące dane;

Wiktionary

Pamięć – zdolność do rejestrowania i ponownego przywoływania wrażeń zmysłowych, skojarzeń, informacji, występująca u ludzi, niektórych zwierząt i w komputerach. W każdym z tych przypadków proces zapamiętywania ma całkowicie inne podłoże fizyczne oraz podlega badaniom naukowym na podstawie różnych zestawów pojęć.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkanie pozostało w mojej pamięci jako miłe wspomnienie.

 (1.2) Pamięć minionych wydarzeń jest potrzebna, by dokonać bilansu życiowego.

 (1.4) Mój pecet ma 3 GB pamięci operacyjnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãmʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: pãmʹi ̯ė̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiątka ż., pamiętnik m., pamięciówka ż., pamiętliwość ż., pamiętniczek m., niepamięć ż.

 czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., zapamiętywać ndk., upamiętniać ndk., popamiętać dk.

 przym. pamiętny, pamięciowy, pamiętliwy, pamiątkowy

 przysł. pamiętnie, pamięciowo, pamiętliwie, na pamięć, z pamięci

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pamiętanie

 (1.2) pamiętanie, wspomnienie

 (1.3) pamięć kształtu

Wiktionary


pamięciologia

studia badające rolę pamięci w kulturze i społeczeństwie; memory studies


SJP.pl


pamięciologiczny

pamięciologia


SJP.pl

Patrz:

pamięciologia

pamięciówa

zgrubienie od: pamięciówka


SJP.pl


pamięciówka

potocznie: tekst, który należy opanować pamięciowo, wykuć, zawierający np. liczne definicje, nazwy własne, daty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. wiedza do opanowania na pamięć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiątka ż., pamięć ż., pamiętanie n., zapamiętanie n., spamiętanie n.

 czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk., spamiętać dk.

 przym. pamiętny, pamięciowy

 przysł. pamięciowo, pamiętnie

Wiktionary


pamięciowość

umiejętność szybkiego zapamiętywania, kojarzenia pewnych faktów, łatwość w przywoływaniu w pamięci tego, co już było; pamiętliwość


SJP.pl


pamięciowy

przymiotnik od: pamięć; doskonalący pamięć, łatwo zapamiętywany lub w jakiś inny sposób powiązany z pamięcią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pamięcią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãmʲjɛ̇̃ɲˈt͡ɕɔvɨ, AS: pãmʹi ̯ė̃ńćovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamięć ż., pamiętnik m., pamiętniczek m., pamiątka ż., pamięciówka ż.

 czas. pamiętać

 przym. pamiętliwy

 przysł. pamięciowo

Wiktionary


pamięciożerny

o oprogramowaniu, programach komputerowych: wykorzystujący znaczne zasoby pamięci komputerowej


SJP.pl


pamiętać

1. mieć zdolność do przyswajania, przechowywania w mózgu i odtwarzania w jakichś okolicznościach tego, co już było;
2. wykazywać się troską o coś lub o kogoś, myśleć o czymś, o kimś;
3. mieć żal do kogoś, żywić urazę do kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przechowywać informacje w pamięci i potrafić je odtwarzać

 (1.2) (o przedmiotach) pochodzić z dawnych czasów

 (1.3) dbać, troszczyć się o kogoś lub o coś

 (1.4) mieć żal, odczuwać urazę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych.

 (1.2) Moneta odnaleziona przez archeologów pamięta czasy Bolesława Chrobrego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈmʲjɛ̃ntat͡ɕ, AS: pãmʹi ̯ntać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamięć ż., pamiątka ż., pamiętnik m., pamiętniczek m., pamiętanie n., pamięciówka ż.

 przym. pamięciowy, pamiętny, pamiętliwy

 czas. zapamiętać dk., zapamiętywać ndk., popamiętać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) myśleć

Wiktionary


pamiętanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pamiętać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãmʲjɛ̃nˈtãɲɛ, AS: pãmʹi ̯ẽntãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pamiętać

 rzecz. pamiątka ż., pamięciówka ż.

Wiktionary


pamiętliwość

umiejętność szybkiego zapamiętywania, kojarzenia pewnych faktów, łatwość w przywoływaniu w pamięci tego, co już było; pamięciowość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pamiętliwe; cecha tych, którzy są pamiętliwi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pamiętliwy

 przysł. pamiętliwie

 rzecz. pamiątka ż., pamiętniczek mrz., pamięć ż.

Wiktionary


pamiętliwszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pamiętliwy; bardziej pamiętliwy


SJP.pl


pamiętliwy

1. pamiętający długo doznane krzywdy, przykrości itp.;
2. dawniej:
a) dbający o kogoś, o coś; troskliwy, dbały, pieczołowity;
b) mający dobrą pamięć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pamiętający długo urazy, doznane krzywdy, przykrości itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) Ale dodaje też, że prezydent jest politykiem pamiętliwym, potrafi czekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiętliwość ż., pamiątka ż., pamięć ż.

 przym. pamięciowy

 czas. pamiętać

Wiktionary


pamiętniczek

zdrobnienie od: pamiętnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pamiętnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãmʲjɛ̃ntʲˈɲit͡ʃɛk, AS: pãmʹi ̯ẽntʹńiček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamiętnik m., pamięć ż., pamiętliwość ż.

 czas. pamiętać

 przym. pamiętnikowy, pamięciowy

Wiktionary


pamiętniczkowy

przymiotnik od: pamiętniczek; mający postać niewielkiego pamiętnika, powiązany z pamiętniczkiem


SJP.pl


pamiętnie

przysłówek

 (1.1) od pamiętny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamięć ż., pamięciówka ż., pamiętność ż.

Wiktionary


pamiętniej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: pamiętnie


SJP.pl


pamiętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pamiętny


SJP.pl


pamiętnik

1. mały album, zeszyt do wpisywania komuś na pamiątkę rymowanek, wierszy;
2. notatki regularnie prowadzone przez kogoś, zawierające informacje o bieżących wydarzeniach;
3. utwór literacki, w którym autor przedstawia wydarzenia, w których sam brał udział, zazwyczaj interpretując je i opisując towarzyszące im uczucia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wspomnienia spisywane przez kogoś, zwykle na własne potrzeby

 (1.2) eduk. albumik do umieszczania wierszy, aforyzmów, pamiątkowych wpisów itp., zwykle używany przez dzieci w wieku szkolnym

 (1.3) liter. utwór literacki opisujący wydarzenia z życia bohatera, opierający się na jego wspomnieniach i przeżyciach

Wiktionary

Pamiętnik – gatunek literatury stosowanej, relacja prozatorska o zdarzeniach, których autor był uczestnikiem bądź naocznym świadkiem. Pamiętnik (w przeciwieństwie do dziennika) opowiada o zdarzeniach z pewnego dystansu czasowego, w związku z czym kształtuje się dwupłaszczyznowość narracji: autor pamiętnika opowiadać może nie tylko o tym, jak zdarzenia przebiegały, lecz może ujawniać również swoje stanowisko wobec nich w chwili pisania.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pamiętnikarstwo n., pamiętnikarz m., pamiętnikarka ż., pamiątka ż., pamiętniczek m., pamięć ż.

 czas. pamiętać ndk., zapamiętać dk.

 przym. pamiętnikarski, pamiątkowy, pamięciowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. memuar, książk. raptularz

 (1.2) daw. sztambuch

Wiktionary


pamiętnikarka

kobieta pisząca pamiętniki lub zajmująca się pamiętnikarstwem


SJP.pl


pamiętnikarski

przymiotnik od: pamiętnikarstwo; odnoszący się do pamiętnikarstwa, związany z pamiętnikarstwem, charakterystyczny dla pamiętnikarstwa


SJP.pl


pamiętnikarstwo

1. dział piśmiennictwa obejmujący pamiętniki, dzienniki i diariusze;
2. pisanie pamiętników


SJP.pl


pamiętnikarz

osoba pisząca pamiętniki lub zajmująca się pamiętnikarstwem


SJP.pl


pamiętnikować

pisać pamiętnik


SJP.pl


pamiętnikowy

przymiotnik od: pamiętnik; mający charakter pamiętnika, odnoszący się do pamiętnika


SJP.pl


pamiętność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pamiętne; cecha tych, którzy są pamiętni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pamiętny

 przysł. pamiętnie

Wiktionary


pamiętny

1. ważny, godny pamięci, taki, który się długo pamięta;
2. pamiętający o kimś lub o czymś, troszczący się o coś lub o kogoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który długo się pamięta; godny zapamiętania; zapadający w pamięć

 (1.2) daw. taki, który przechowuje w pamięci

 (1.3) daw. taki, który troszczy się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pamięć ż., pamiętność ż., pamięciówka ż., pamiątka ż.

 czas. pamiętać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezapomniany

 (1.2) pomny

 (1.3) pieczołowity, troskliwy

Wiktionary


pamir

łańcuch górski w Azji Centralnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rozległy region górski w Azji Środkowej stanowiący węzeł orograficzny, od którego rozchodzą się pasma Hindukusz, Karakorum, Kunlun i inne;

 (1.2) geogr. hydron. rzeka we wschodnim Tadżykistanie i w północno-zachodnim Afganistanie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyższe rejony Pamiru pokryte są śniegiem przez cały rok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãmʲir, AS: pãmʹir

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pamiry nmos., Pamirczyk mos., Pamirka ż., pamirski mrz.

 przym. pamirski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. Pamiry

Wiktionary


pamirski

przymiotnik od: Pamir (góry w Azji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pamirem, dotyczący Pamiru

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język pamirski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pamir mrz., Pamiry nmos.

Wiktionary


pamiry

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) rzad. geogr. łańcuch górski w Azji Centralnej;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pamir mrz., Pamirczyk mos., Pamirka ż., pamirski mrz.

 przym. pamirski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pamir

Wiktionary


pamiyntać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. pamiętać

Wiktionary


pamm

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca głośny dźwięk instrumentu lub wystrzał

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pam, paam

Wiktionary


pampa

rozległa, trawiasta równina stepowa w Ameryce Południowej; pampas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. południowoamerykański step

Wiktionary

  • pampa – formacja roślinna
  • Pampa – rodzaj ptaków
  • Pampa – kraina geograficzna w Argentynie
  • Pampa – miasto w USA

Zobacz też:

  • La Pampa – prowincja w Argentynie

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. pampasowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) panpa

* czeski: (1.1) pampa

* hiszpański: (1.1) pampa ż.

* słowacki: (1.1) pampa ż.

* węgierski: (1.1) pampa

źródła.

== pampa (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. pampa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pampasowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. pampasowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) panpa

* czeski: (1.1) pampa

* hiszpański: (1.1) pampa ż.

* słowacki: (1.1) pampa ż.

* węgierski: (1.1) pampa

źródła.

== pampa (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. pampa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pampas

rozległa, trawiasta równina stepowa w Ameryce Południowej; pampa


SJP.pl


pampasowiec

gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; wilk grzywiasty


SJP.pl

Pampasowiec (Chrysocyon) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Wikipedia


pampasowy

1. pampas;
2. trawa pampasowa - rodzaj roślin z rodziny traw; gynerium, kortaderia, okolcz srebrzysty;
3. nibylis pampasowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; lis pampasowy, lisoszakal, aguraszi, lis Azary;
4. ocelot pampasowy - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych; kot pampasowy, kolokolo;
5. sarniak pampasowy - gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych; jeleń pampasowy;
6. tukotuko pampasowy - gatunek gryzonia z rodziny tukotukowatych


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakterystyczny dla pampasów, mający cechy lub właściwości przypisywane pampasom

przymiotnik relacyjny

 (2.1) odnoszący się do pampasów, mający związek z pampasami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naszym oczom ukazał się krajobraz pampasowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pampasowiec mzw., pampasy nmos., pampa ż.

Wiktionary


pampasy

stepy Ameryki Południowej; pampa; rzadziej: pampas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. równinne stepy o klimacie umiarkowanym w Ameryce Południowej;

Wiktionary

Pampa (z języka keczua) – formacja roślinna o charakterze stepowym tj. z dominacją traw, ale też udziałem zarośli. Stanowiła największy kompleks roślinności trawiastej na półkuli południowej zajmując około 700 tys. km² w Ameryce Południowej – we wschodniej Argentynie, w Urugwaju i południowo-wschodniej Brazylii. W środkowej części rozcina ją rozległe estuarium La Platy. Niemal w całości formacja ta została zamieniona w obszary rolnicze i zurbanizowane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do fauny pampasów należą m.in. kapibary i lisoszakale.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pampasowy

Wiktionary


pampeluna

miasto w północnej Hiszpanii, stolica regionu Navarra; Pamplona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnej Hiszpanii, stolica prowincji Nawarra;

Wiktionary

Pampeluna (hiszp. Pamplona, bask. Iruña lub Iruñea) – miasto w północnej Hiszpanii (193 tys. mieszkańców), stolica prowincji Nawarra. Miasto jest położone na wysokości 449 m n.p.m., nad rzekami Arga, Sadar i Elorz, w odległości 87 km od San Sebastián, 434 km od Barcelony oraz 411 km od Madrytu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wylądujemy na lotnisku w Pampelunie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pampeluńczyk mos., pampelunka ż.

 przym. pampeluński

Wiktionary


pampeluńczyk

mieszkaniec Pampeluny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pampeluny; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 2003 r., po dwóch miesiącach w śpiączce, zmarł Fermín Etxeberria, pampeluńczyk, który upadł podczas biegu i uderzył głową w bruk.

 (1.1) – Miasto, które znasz, zniknie. Cicha, spokojna Pampeluna odejdzie w niebyt. Nastanie istny szał – ostrzegają mnie pampeluńczycy dwa dni przed najsłynniejszą fiestą świata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pampeluna ż.

:: fż. pampelunka ż.

 przym. pampeluński

Wiktionary


pampelunka

mieszkanka Pampeluny (miasta w Hiszpanii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pampeluny; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pampeluna ż.

:: fm. pampeluńczyk mos.

 przym. pampeluński

Wiktionary


pampeluński

Pampeluna (miasto w Hiszpanii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pampeluną, dotyczący Pampeluny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śmierć Sancho III i podział ziem państwa pomiędzy jego synów oznaczały de facto koniec istnienia rozległego władztwa pampeluńskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pampeluna ż., pampeluńczyk mos., pampelunka ż.

Wiktionary


pamper

regionalnie: pajac


SJP.pl


pamperek

zdrobniale o pamperze (niegdyś, dziś tylko gwarowo lub żartobliwie o osobie zachowującej się niepoważnie, śmiesznie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Poznań. rysunek lub zabawka przedstawiająca małego ludzika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dzieciństwie często bawiłem się pamperkami.

 (1.1) Narysuj mi jakiegoś ładnego pamperka.

Wiktionary


pampero

chłodny i porywisty wiatr wiejący z południa w kierunku północnej części Argentyny i Urugwaju


SJP.pl

Wikipedia


pampers

pot. ktoś młody, o niewielkim doświadczeniu zawodowym, ale pełen ambicji i przekonany o swej nieomylności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. niedoświadczony pracownik

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. jednorazowa pielucha

Wiktionary

Pieluszka, pielucha – kawałek chłonnego materiału, absorbujący mocz noworodka, niemowlęcia i małego dziecka, a także osób chorych, które samodzielnie nie kontrolują potrzeb fizjologicznych. Obecnie w Polsce najczęściej stosowane są pieluszki jednorazowe potocznie nazywane, od marki jednego z producentów, pampersami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bogu ducha winne pampersy zarobią najmniej.

 (2.1) Zużyte pampersy walają się przy śmietniku.

Wiktionary


pampersik

zdrobnienie od: pampers


SJP.pl


pampersować

potocznie: zakładać pieluchę jednorazową


SJP.pl


pampersowy

1. odnoszący się do pampersów, związany z pampersami, ich produkcją (np. materiał pampersowy, wata pampersowa);
2. żartobliwie: związany z niemowlakiem (np. urodziny pampersowe)


SJP.pl


pampersy

pot. ktoś młody, o niewielkim doświadczeniu zawodowym, ale pełen ambicji i przekonany o swej nieomylności


SJP.pl


pamplona

miasto w północnej Hiszpanii, stolica regionu Navarra; Pampeluna


SJP.pl

  • Pamplona, czyli Pampeluna – miasto w Hiszpanii
    • Pamplona – stacja kolejowa
  • Pamplona – miasto w Kolumbii
  • Pamplona (Estanislau de Figueiredo Pamplona, 1904-1973) – brazylijski piłkarz

Wikipedia


pampóń

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rolnik, chłop

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bamber, bauer.

Wiktionary


pampuch

rodzaj pączka z mąki pszennej smażonego na tłuszczu; racuch, parowaniec


SJP.pl

Pampuchy (pyzy, pyzy drożdżowe, pączki/bułki/kluski na parze, kluski parowe/parowane, parzaki, parowańce, parowce, paruchy, ruchańce, ruchane kluski, śl. buchty) – w kuchni polskiej, rodzaj dużych klusek (pączków, pyz) wyrabianych z ciasta drożdżowego i gotowanych na parze. Ugotowana kluska ma kształt kulisty, płaski od spodu, a konsystencję sprężystą, pulchną i miękką.

Wikipedia


pampuszek

zdrobnienie od: pampuch


SJP.pl


pamuk

nazwisko


SJP.pl


pamuła

nazwisko


SJP.pl

Pamuła – regionalna słodko-kwaśna zupa owocowa, gotowana przede wszystkim z suszonych owoców, zagęszczana mąką i zabielana słodką śmietaną, podawana zwykle do picia.

Zupa z suszu wywodzi się z kuchni chłopskiej, z obszaru Galicji. Nazwa „pamuła” pochodzi od łacińskiego słowa „famulus” co oznaczało parobka, pomocnika, biedaka. Początkowo wytwarzana była tylko z dzikich gruszek, które zbierano i suszono jesienią. Zupy z owoców gotowanych (a więc i z suszonych) spożywa się głównie w okresie zimowym.

Wikipedia


pan

1. mężczyzna;
2. władca czegoś;
3. nauczyciel szkolny


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego lub żeńskiego, nazwa własna

 (1.1) = Polska Akademia Nauk;

Wiktionary

pan

  • pan – gra karciana
  • pan – starożytne chińskie naczynie rytualne

Pan

  • Pan (Kyrios) – tytuł Jezusa Chrystusa
  • Pan – w mitologii greckiej bóg pasterzy, rogaty i koźlonogi
  • Pan – księżyc Saturna
  • Pan – planetoida o numerze katalogowym 4450
  • Pan – czytnik grup dyskusyjnych
  • Pan – nazwa systematyczna rodzaju szympans z rodziny człowiekowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Instytut Nauk Prawnych PAN jest jednym z najstarszych instytutów w Polskiej Akademii Nauk. W 2006 roku obchodził swoje pięćdziesięciolecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãn, AS: pãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. PAN-owski, panowski

Wiktionary


pan-owski

PAN (Polska Akademia Nauk); panowski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z PAN-em, dotyczący PAN-u

Wiktionary

Powiązane:

 skr. PAN

 przym. panowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panowski

Wiktionary


pana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk., gw-pl|Poznań., także środ. sport. przebita opona

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. od: pan

zaimek dzierżawczy

 (3.1) twój lub jego w formie grzecznościowej

Wiktionary

  • PANA – Polska Agencja Nadzoru Audytowego

Miejscowości:

  • Pana – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie Christian
  • Pana (ang. Pana Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Christian
  • Pana – miasto w Gabonie

Wikipedia

Przykłady

 (3.1) Pana pies się odnalazł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãna, AS: pãna

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Panne. → defekt

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panacea

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bogini i uosobienie leczenia za pomocą panaceum; córka Asklepiosa i Epione oraz siostra Higiei, Iaso, Ajgle, Akeso, Podalejriosa i Machaona;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 2878, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1980 r.;

 (1.3) geogr. jednostka osadnicza w stanie Floryda w USA;

Wiktionary

Panacea – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Wakulla.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Panacea porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnaˈt͡sɛa, AS: pãnacea

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panaceum n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Panakeja

Wiktionary


panaceum

środek leczniczy, który leczy wszystkie choroby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. lek (środek) na wszystko; superlekarstwo

 (1.2) książk. przen. środek na wszystkie dolegliwości, kłopoty i trudności

Wiktionary

Panaceum (łac. panacea, gr. πανάκεια panákeia, od pan „wszystko” i ákos „lekarstwo”) – domniemany środek leczniczy przeciw wszystkim chorobom, poszukiwany przez alchemików, spotykany w legendach i mitach. Rolę panaceum przypisywano m.in. teriakowi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fałszywy znachor przekonywał, że jego lek to panaceum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnaˈt͡sɛwũm, AS: pãnaceũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panacea ż.

Wiktionary


panaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pan

Wiktionary


panadol

środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy


SJP.pl

Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.

Wikipedia


panafrykanista

zwolennik, osoba należąca do ruchu politycznego zapoczątkowanego wśród Murzynów amerykańskich, podkreślającego głównie konieczność ich politycznego współdziałania


SJP.pl


panafrykanistka

panafrykanista


SJP.pl

Patrz:

panafrykanista

panafrykanizm

ruch polityczny zapoczątkowany wśród Murzynów amerykańskich, podkreślający głównie konieczność ich politycznego współdziałania


SJP.pl

Wikipedia


panafrykański

1. przymiotnik od: panafrykanizm; związany z ideami panafrykanizmu, odnoszący się do panafrykanizmu;
2. odnoszący się do całej Afryki


SJP.pl


panagia

ozdoba noszona przez duchownych prawosławnych, wyglądem przypominająca kolczyk z owalną, bogato zdobioną ramką okalającą wizerunek jednego z męczenników


SJP.pl

Pano Panaja (gr. Πάνω Παναγιά) – wieś w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos. W 2011 roku liczyła 481 mieszkańców.

Leży u podnóża gór Trodos. W pobliżu miejscowości znajduje się zabytkowy monastyr Chrisorojatisa. W Pano Panaja urodził się Makarios III (1913–1977), pierwszy prezydent Cypru. W domu, gdzie się urodził obecnie znajduje się muzeum.

Wikipedia


panagiar

ramka okalająca wizerunek jednego z męczenników, będąca częścią panagii (ozdoby noszonej przez duchownych prawosławnych, wyglądem przypominającej kolczyk)


SJP.pl


panaks

gatunek reliktowej byliny z rodziny araliowatych, której korzeń używany jest w lecznictwie i kosmetyce; ginseng, gin-seng, żeń-szeń


SJP.pl


panalbański

obejmujący swym zasięgiem wszystkie tereny Albanii, odnoszący się do wszystkich terenów Albanii


SJP.pl


panam

1. letni, jasny kapelusz wyplatany z włókien palmy rosnącej w Południowej Ameryce; także kapelusz słomkowy o tym kształcie
2. tkanina naśladująca plecionkę tych kapeluszy; rodzaj splotu stosowanego w tych kapeluszach


SJP.pl


panama

1. letni, jasny kapelusz wyplatany z włókien palmy rosnącej w Południowej Ameryce; także kapelusz słomkowy o tym kształcie
2. tkanina naśladująca plecionkę tych kapeluszy; rodzaj splotu stosowanego w tych kapeluszach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;

 (1.2) geogr. stolica Panamy (1.1);

Wiktionary

Panama, Republika Panamy (hiszp. Panamá, República de Panamá) – państwo w Ameryce Centralnej, położone na Przesmyku Panamskim, łączącym Amerykę Północną i Południową, pomiędzy Morzem Karaibskim na północy a Oceanem Spokojnym na południu. Graniczy z Kostaryką na zachodzie i Kolumbią na wschodzie. Powierzchnia kraju wynosi 75 420 km², a liczba ludności – 3 928 646 (2021). Stolicą i największym miastem jest miasto Panama.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Językiem oficjalnym Panamy jest hiszpański.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnãma, AS: pãnãma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panamczyk mos., Panamka ż., panamczyk mos., panamka ż., panama ż., panamaks m.

 przym. panamski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Panamczyk mos., Panamka ż., panamczyk mos., panamka ż., panama ż., panamaks m.

 przym. panamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - kraje Ameryki Północnej

tłumaczenia.

* albański: (1.1) Panama

* angielski: (1.1) Panama; (1.2) Panama City

* arabski: (1.1) بنما ż., egiparab|باناما. ż.

* baskijski: (1.1) Panama

* białoruski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.

* bułgarski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.

* czeski: (1.1) Panama

* esperanto: (1.1) Panamo; (1.2) Panamurbo

* farerski: (1.1) Panama n.

* francuski: (1.1) Panama m.

* gruziński: (1.1) პანამა

* hiszpański: (1.1) Panamá m.

* kataloński: (1.1) Panamà m.

* koreański: (1.1) 파나마

* łaciński: (1.1) Panamia ż.; (1.2) Panamaria ż.

* łotewski: (1.1) Panama ż.

* niemiecki: (1.1) Panama n.

* nowogrecki: (1.1) Παναμάς m.

* rosyjski: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.

* słowacki: (1.1) Panama ż.; (1.2) Panama ż.

* szwedzki: (1.1) Panama n.; (1.2) Panama City n.

* turecki: (1.1) Panama

* ukraiński: (1.1) Панама ż.; (1.2) Панама ż.

* węgierski: (1.1) Panama

* włoski: (1.1) Panama m., Panamá m.; (1.2) Panama ż., Panamá ż.

źródła.

== Panama (język albański.) ==

thumb|Panama (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Panama

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panamaks

statek, którego wielkość wraz z ładunkiem pozwala na przepłynięcie przez system śluz Kanału Panamskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) mors. największy statek jaki może przepłynąć przez Kanał Panamski;

Wiktionary

Panamax – zbitka słów Panama i maksimum. Określa się tak statek o maksymalnych wymiarach gabarytowych, umożliwiających żeglugę przez Kanał Panamski.

Wielkość statku ograniczają wymiary śluz wodnych, wynoszące 305 m długości, 33,5 m szerokości oraz 26 m głębokości (śluza Pedro Miguel 12,55 m). Typowy Panamax to masowiec lub kontenerowiec o maksymalnych wymiarach:

  • 294,1 m długości
  • 32,3 m szerokości
  • 12,0 m zanurzenia
  • 57,9 m wysokości od linii wodnej do najwyżej położonego punktu statku

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Panama ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panamax

Wiktionary


panamczyk

mieszkaniec Panamy (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Panamy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnãmt͡ʃɨk, AS: pãnãmčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panama ż., panamczyk m., panamka ż., panama ż.

:: fż. Panamka ż.

 przym. panamski

Wiktionary


panameryka

organizacja międzynarodowa zrzeszająca wszystkie (poza Kubą) państwa Ameryki Łacińskiej, USA i Kanadę; Unia Panamerykańska (w latach 1910-48), Organizacja Państw Amerykańskich (od 1948 r.)


SJP.pl


panamerykanista

zwolennik doktryny politycznej głoszącej jedność, wspólnotę krajów kontynentu amerykańskiego pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych


SJP.pl


panamerykanizm

doktryna polityczna głosząca jedność, wspólnotę krajów kontynentu amerykańskiego pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. doktryna polityczna wzywająca do zjednoczenia krajów obu Ameryk pod wodzą Stanów Zjednoczonych

Wiktionary

Panamerykanizm (gr. πᾶν- pân- „wszech-” + Ameryka) – idea i ruch polityczny postulujące zbliżenie i współpracę państw Ameryki Północnej i Południowej, odmiana pannacjonalizmu.

Panamerykanizm został zainicjowany w pierwszej połowie XIX w. w Ameryce Łacińskiej, odrodził się w końcu XIX wieku w USA; w XX wieku modyfikował cele i formy działania (polityka dobrego sąsiedztwa, Sojusz dla Postępu); od 1948 jest realizowany m.in,przez OPA.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. panamerykański

 przym. panamerykański

Wiktionary


panamerykański

przymiotnik od: panamerykanizm; charakterystyczny dla panamerykanizmu, odnoszący się do panamerykanizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polit. odnoszący się do całej Ameryki, zarówno Ameryki Północnej, jak i Ameryki Południowej

 (1.2) związany z ideą panamerykanizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Caudillo ma aspiracje regionalne, a nawet panamerykańskie, chce przywrócić świetność boliwijskiej ojczyźnie, być przywódcą stada.

 (1.1) Wczoraj panamerykańskie organizacje medyczne podawały, że zginęło od 50 do stu tysięcy osób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panamerykanizm mrz.

Wiktionary


panamka

1. mieszkanka Panamy (miasta)
2. mały kapelusz; panama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Panamy

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Panama, panamczyk, panamka

:: fm. Panamczyk

 przym. panamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Panamczyk.

* bułgarski: (1.1) панамка ż.

* esperanto: (1.1) panamanino

* kataloński: (1.1) panamenya ż.

* łotewski: (1.1) panamiete ż.

* słoweński: (1.1) Panamka ż.

* włoski: (1.1) panamense ż.

źródła.

== Panamka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) Panamka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnãmka, AS: pãnãmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panama, panamczyk, panamka

:: fm. Panamczyk

 przym. panamski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Panama, panamczyk, panamka

:: fm. Panamczyk

 przym. panamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Panamczyk.

* bułgarski: (1.1) панамка ż.

* esperanto: (1.1) panamanino

* kataloński: (1.1) panamenya ż.

* łotewski: (1.1) panamiete ż.

* słoweński: (1.1) Panamka ż.

* włoski: (1.1) panamense ż.

źródła.

== Panamka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) Panamka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panamowy

wykonany z tkaniny naśladującej plecionkę charakterystyczną dla letnich kapeluszy wyplatanych z włókien palm rosnących w Południowej Ameryce lub podobny do tej tkaniny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący panamy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Regularny splot panamowy (jeśli grubość wątku i osnowy są takie same) daje na tkaninie efekt szachownicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panama ż.

Wiktionary


panamski

związany z Panamą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Panama

 (1.2) odnoszący się do miasta Panama

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Kanał Panamski • Zatoka Panamska • Przesmyk Panamski • Basen Panamski

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Panamanian

* baskijski: (1.1) panamar

* białoruski: (1.1) панамскі; (1.2) панамскі

* bułgarski: (1.1) панамски; (1.2) панамски

* czeski: (1.1) panamský

* esperanto: (1.1) panama

* farerski: (1.1) panamaskur

* francuski: (1.1) panaméen

* hiszpański: (1.1) panameño

* kataloński: (1.1) panameny

* niemiecki: (1.1) panamaisch

* rosyjski: (1.1) панамский

* słowacki: (1.1) panamský

* słoweński: (1.1) panamski

* szwedzki: (1.1) panamansk

* ukraiński: (1.1) панамський

* węgierski: (1.1) panamai

* włoski: (1.1) panamense; (1.2) panamense

źródła.

== panamski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) panamski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnãmsʲci, AS: pãnãmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. panamka ż., panamczyk mos., Panamka, Panamczyk, Panama

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Panamanian

* baskijski: (1.1) panamar

* białoruski: (1.1) панамскі; (1.2) панамскі

* bułgarski: (1.1) панамски; (1.2) панамски

* czeski: (1.1) panamský

* esperanto: (1.1) panama

* farerski: (1.1) panamaskur

* francuski: (1.1) panaméen

* hiszpański: (1.1) panameño

* kataloński: (1.1) panameny

* niemiecki: (1.1) panamaisch

* rosyjski: (1.1) панамский

* słowacki: (1.1) panamský

* słoweński: (1.1) panamski

* szwedzki: (1.1) panamansk

* ukraiński: (1.1) панамський

* węgierski: (1.1) panamai

* włoski: (1.1) panamense; (1.2) panamense

źródła.

== panamski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) panamski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panarabista

zwolennik ruchu politycznego głoszącego potrzebę pojednania się wszystkich krajów ludów arabskich


SJP.pl


panarabistka

panarabista


SJP.pl

Patrz:

panarabista

panarabizm

ruch polityczny głoszący potrzebę pojednania się wszystkich krajów ludów arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. doktryna głosząca zjednoczenie wszystkich ludów arabskojęzycznych;

Wiktionary

Panarabizm (z gr. pan = „wszystko” + „Arabowie”) – doktryna polityczna głosząca zjednoczenie wszystkich ludów arabskojęzycznych. Jego początki wiążą się z rozwojem arabskiego nacjonalizmu w XIX wieku. Ruch ten przyczynił się do powstania w 1945 roku Ligi Państw Arabskich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpãnaˈrabʲism̥, AS: pãnarabʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panarabista m., Arabia ż.

 przym. panarabski

Wiktionary


panarabski

przymiotnik od: panarabizm; charakterystyczny dla panarabizmu, odnoszący się do panarabizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z panarabizmem, głoszący zjednoczenie ludów arabskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1958 roku wojskowi obalili monarchię, a w 1968 roku władzę przejęła panarabska partia Baas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnaˈrapsʲci, AS: pãnarapsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panarabizm m., Arabia ż.

Wiktionary


panas

nazwisko


SJP.pl

Janusz Panasewicz, właśc. Jan Panasewicz (ur. 18 stycznia 1956 w Lipsku) – polski wokalista rockowy, frontman zespołu Lady Pank, autor tekstów utworów muzycznych. Uznawany za jednego z najważniejszych polskich wokalistów rockowych.

Wikipedia


panasewicz

nazwisko


SJP.pl

Panasewicz:

  • Janusz Panasewicz, właśc. Jan Panasewicz (ur. 1956) – polski wokalista rockowy
  • Panasewicz (album)

Wikipedia


panasiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Panasiewicz – polski grafik, wykładowca
  • Alicja Panasiewicz – polska artystka wizualna, wykładowczyni
  • Katarzyna Panasiewicz – polska agronomka, wykładowczyni

Wikipedia


panasiuk

nazwisko


SJP.pl


panasonic

[czytaj: panasonik] produkt marki Panasonic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) techn. urządzenie (magnetowid, telewizor, itp.) marki Panasonic

Wiktionary

Wikipedia


panatenaje

w starożytnych Atenach: obchodzone co cztery lata, najstarsze i największe święto ku czci bogini Ateny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) hist. święto ku czci Ateny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszelako najciekawsze i najbardziej znamienne dla Panatenajów były zawody w biegu czwórek z tzw. apobatami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnatɛ̃ˈnajɛ, AS: pãnatẽnai ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. panatenajski

Wiktionary


panatenajski

1. igrzyska panatenajskie (Panatenaje)
2. amfora panatenajska - napełniona oliwą, służyła jako puchar dla zwycięzcy igrzysk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Panatenajami, dotyczący Panatenajów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panatenaje nmos.

Wiktionary


panathinaikos

[czytaj: panafinajKOS lub panafiNAJkos] klub sportowy z Aten (stolicy Grecji)


SJP.pl

  • Panathinaikos AO – grecki klub piłkarski
  • Panathinaikos BC – grecki klub koszykarski
  • Panathinaikos VC – grecki klub siatkarski

Wikipedia


panazjatycki

związany z doktryną, ruchem politycznym głoszącym potrzebę pojednania się wszystkich krajów azjatyckich


SJP.pl


panbiologizm

przekonanie bądź swoistego rodzaju wyobrażenie roślin jako ludzi i ludzi jako roślin, przekonanie o roślinności ciał i cielesności roślin


SJP.pl


panbratowanie

tworzenie jedności, całości z elementów o podobnych cechach, szczególnie w odniesieniu do kultury, pochodzenia (np. panbratowanie społeczeństwa)


SJP.pl


pańćatantra

zbiór sanskryckich bajek dydaktycznych z pierwszych wieków n.e., występujący w 5 księgach (o poróżnieniu przyjaciół, o ich zdobywaniu, o wojnie i pokoju, o utracie zdobytego mienia, o nierozważnym postępowaniu); Pańczatantra


SJP.pl

Pańćatantra, Pańczatantra (sans. पञ्चतन्त्र - pięcioksiąg) – najsławniejszy zbiór bajek (ponad 200) powstały w Indiach między IV a III wiekiem p.n.e.

Według przedmowy do Pańcatantry jej twórcą był bramin Wisznu Śarman, który stworzył ją dla oddanych mu pod opiekę synów króla Amaratśaki.

Pańczatantrę na język polski przełożyły Wanda Markowska i Anna Milska (1956)

Wikipedia


pancerfaust

ręczna broń przeciwpancerna, stosowana przez wojsko niemieckie w czasie drugiej wojny światowej; panzerfaust


SJP.pl

Panzerfaust – niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku z okresu II wojny światowej.

Wikipedia


pancerka

pojazd pancerny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. wojsk. pojazd pancerny

 (1.2) środ. wojsk. pociąg pancerny

 (1.3) pot. rodzaj bransoletki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na stacji kolejowej Kalinkowicze dowódca baterii zaimprowizował „pancerkę”, sadowiąc jedno z dział na platformaatformie kolejowej.

 (1.3) W prezencie dostała bransoletkę pancerkę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pancernik

Wiktionary


pancerniacki

pancerniak


SJP.pl

Patrz:

pancerniak

pancerniaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od pancerniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancerniak m.

Wiktionary


pancerniaczka

pancerniak


SJP.pl

Patrz:

pancerniak

pancerniak

potocznie: żołnierz walczący w opancerzonym pojeździe bojowym; pancernik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. wojsk. żołnierz wojsk pancernych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈt͡sɛrʲɲak, AS: pãncerʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancernik m., pancerz m., pancerzownica ż., opancerzenie n., opancerzanie n., pancerny m.

:: zdrobn. pancerniaczek m.

 czas. opancerzyć, opancerzać

 przym. pancerny, opancerzony

Wiktionary


pancerniczy

odnoszący się do zadań żołnierza wojsk pancernych, sprzętu używanego przez takiego żołnierza podczas zadań lub ogólnie powiązany z takim żołnierzem


SJP.pl


pancernik

1. ssak z rodziny szczerbaków o grzbiecie pokrytym pancerzem rogowo-kostnym;
2. opancerzony okręt wojenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. niewielki ssak o pancerzu złożonym z ruchomych tarczek;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) mar. wojsk. silnie opancerzony okręt, wyposażony w działa bardzo dużego kalibru;

Wiktionary

Pancernik – klasa dużych, silnie opancerzonych i uzbrojonych pełnomorskich okrętów artyleryjskich, stanowiących trzon największych flot wojennych od czasu powstania klasy pancerników w drugiej połowie XIX wieku do okresu II wojny światowej.

Przeznaczeniem pancerników było zapewnienie panowania na morzach poprzez wygrywanie bitew artyleryjskich i niszczenie wrogich jednostek nawodnych wszystkich klas. Pierwsze pancerniki pojawiły się w latach 60. XIX wieku i z miejsca zastąpiły drewniane okręty liniowe w roli najpotężniejszych jednostek floty, przejmując także ich nazwę w niektórych językach (zobacz niżej). Pod koniec XIX wieku, od generacji przeddrednotów, charakterystyki pancerników uległy ustaleniu jako okręty o wyporności pełnej ponad 9000 ton, z artylerią główną kalibru 254 mm i więcej, ze stalowym kadłubem i napędem parowym. Później parametry te jeszcze wzrastały. Szczyt znaczenia pancerniki miały podczas wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905) i I wojny światowej, istotną rolę odgrywały także podczas II wojny światowej, aczkolwiek utraciły wtedy swój prymat na rzecz lotniskowców. W latach 1870 do 1949 ukończono 390 pancerników. Po II wojnie światowej klasa ta stopniowo zanikła, jedynie nieliczne pozostające w służbie okręty używane były w bardzo ograniczonym zakresie do lat 90. XX wieku. Polska nie posiadała w swojej marynarce okrętów tej klasy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pancerniki żyją głównie w Ameryce.

 (2.1) Po wojnie znaczenie pancerników spadło na rzecz lotniskowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈt͡sɛrʲɲik, AS: pãncerʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancerny mos., pancerz, pancerzyk, pancerniak, pancerzownica

 przym. pancerny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peba, tatusja, żółwiec

 (2.1) okręt liniowy, drednot

Wiktionary


pancernikowate

o cechach pancernikowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Pancernikowate (Dasypodidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu pancernikowców (Cingulata). Wyróżnia się najczęściej 7 gatunków, aczkolwiek istnieją rozbieżności w pracach różnych autorów. Tułów okrywa pancerz złożony z płyty ramiennej, płyty miednicznej i kilku ruchomych pasów pomiędzy nimi. Raczej owadożerne bądź wszystkożerne, wiodą najczęściej samotny tryb życia. Występuje opóźniona implantacja oraz poliembrionia, z jednego zarodka powstaje od 2 do 8 identycznych zarodków.

Wikipedia


pancernikowaty

o cechach pancernikowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


pancernikowce

przedstawiciel rzędu lądowych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych


SJP.pl

Wikipedia


pancernikowiec

przedstawiciel rzędu lądowych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych


SJP.pl


pancerność

pancerny


SJP.pl

Patrz:

pancerny

pancerny

pokryty pancerzem, czymś twardym jak pancerz lub przeznaczony na pancerze; pancerzowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma pancerz

 (1.2) wojsk. związany z wojskami pancernymi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) wojsk. żołnierz wojsk pancernych

 (2.2) hist. żołnierz noszący pancerz

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.2) rower pancerny

synonimy.

 (1.1) opancerzony

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pancerz m., pancerzyk m., pancernik m., pancerniak m., opancerzanie n., opancerzenie n., pancerzownica ż.

 czas. opacerzać ndk., opancerzyć dk.

 przym. pancerzowy, pancerniacki

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|pancerz|-ny.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) shellproof; (1.2) armored

* górnołużycki: (1.1) pancerny; (1.2) pancerny

* hiszpański: (1.1) blindado, acorazado; (1.2) blindado

* nowogrecki: (1.1) τεθωρακισμένος; (1.2) τεθωρακισμένος

źródła.

== pancerny (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) pancerny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancerz m., pancerzyk m., pancernik m., pancerniak m., opancerzanie n., opancerzenie n., pancerzownica ż.

 czas. opacerzać ndk., opancerzyć dk.

 przym. pancerzowy, pancerniacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opancerzony

Wiktionary


pancerz

1. fragment zbroi rycerskiej pokryty żelaznymi płytami chroniącymi przed obrażeniami powodowanymi poprzez uderzenia podczas walk;
2. twarda płyta chroniąca jakąś część czegoś;
3. twarda okrywa ciał niektórych zwierząt;
4. postawa kogoś, kto bez względu na zaistniałą sytuację nie chce pokazywać swoich uczuć lub angażować się w jakieś sprawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. u niektórych zwierząt: fragment twardej skóry lub innej powierzchni chroniący narządy wewnętrzne przed uszkodzeniem mechanicznym; ubranie o takiej cesze;

 (1.2) wojsk. metalowa powłoka wokół pojazdu, okrętu chroniąca jego załogę przed zagrożeniem; metalowa powłoka chroniąca dowolny przedmiot przed zniszczeniem mechanicznym

Wiktionary

  • pancerz – twarda powłoka ciała zwierząt
  • pancerz – inaczej zbroja, rodzaj uzbrojenia ochronnego zakładanego na ciało użytkownika
  • pancerz – osłona chroniąca pojazdy wojskowe, stosowana także w fortyfikacjach
    • pancerz ceramiczny
    • pancerz reaktywny
  • pancerz wspomagany – urządzenie mocowane na zewnątrz ciała użytkownika, którego celem jest wzmocnienie siły jego mięśni

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niechcący nadepnąłem jakiegoś żuka, ale miał gruby pancerz i uciekł.

 (1.2) Ten czołg ma bardzo gruby pancerz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãnt͡sɛʃ, AS: pãnceš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancernik m., pancerniak m., pancerzownica ż.

:: zdrobn. pancerzyk m.

 przym. pancerny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) osłona

Wiktionary


pancerzowce

największa gromada skorupiaków


SJP.pl

Pancerzowce, skorupiaki wyższe (Malacostraca) – gromada najwyżej uorganizowanych skorupiaków (Crustacea).

Wikipedia


pancerzowiec

1. niewielki owad z rodziny prusakowatych, występujący w pobliżu siedlisk człowieka;
2. niewielki wóz opancerzony;
3. skorupiak wyższy; przedstawiciel podgromady skorupiaków obejmujacej m.in. raki i kraby


SJP.pl


pancerzownica

lekka broń przeciwpancerna używana przez piechotę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. ręczna broń przeciwpancerna

Wiktionary

Granatnik przeciwpancerny (dawniej: pancerzownica) – rodzaj granatnika przeznaczonego do niszczenia wozów bojowych i umocnień polowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W krzakach zaczaił się żołnierz z pancerzownicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnt͡sɛʒɔvʲˈɲit͡sa, AS: pãncežovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancerny mos., pancerz, pancerniak, pancernik

 przym. pancerny

Wiktionary


pancerzowy

pokryty pancerzem, czymś twardym jak pancerz lub przeznaczony na pancerze; pancerny


SJP.pl


pancerzyk

niewielki pancerz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pancerz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pancerz m., pancernik mrz./mzw.

 przym. pancerny

Wiktionary


pancerzykowaty

wiciowiec pancerzykowaty: jeden z kilku gatunków planktonu roślinnego wód stałych, którego rozwojowi towarzyszy wydzielanie chlorofilu


SJP.pl


pancetta

dojrzewający boczek wieprzowy


SJP.pl

Wikipedia


pancewicz

nazwisko


SJP.pl


panchreston

[czytaj: panKREston] wyjaśnienie uniwersalne, zwykle zbyt uproszczone, mające pasować do każdej sytuacji


SJP.pl


panchromatyczność

możliwość reakcji jakichś substancji, przedmiotów lub części ciała istoty żywej na różne odcienie, barwy; barwoczułość


SJP.pl


panchromatyczny

reagujący na różne odcienie, barwy; barwoczuły


SJP.pl


panchromazja

zmiana degeneracyjna komórek, występująca u kobiet po menopauzie, charakteryzująca się wytworzeniem nietypowych, zazwyczaj walcowatych kształtów tych komórek


SJP.pl


panchroniczny

odnoszący się do długotrwałości jakiegoś zjawiska dotyczącego ogółu, większej liczby ludzi, zwierząt lub roślin (np. zjawisko panchroniczne)


SJP.pl


pańcia

1. pieszczotliwie: właścicielka jakiegoś zwierzęcia domowego (zwłaszcza psa), jego pani;
2. potocznie: kobieta głupia i pretensjonalna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. iron. a. pogard. o kobiecie przesadnie wystrojonej, niezbyt błyskotliwej

 (1.2) pot. iron. o właścicielce zwierzęcia domowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Byłem w kinie, ale jakaś pańcia w kapeluszu zasłoniła mi pół ekranu.

 (1.2) Azorku, chodź do pańci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãɲt͡ɕa, AS: pãńća

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pańciowaty

 rzecz. paniusia ż., pani ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paniusia

Wiktionary


pańcio

zdrobnienie od: pan (właściciel psa)


SJP.pl


pancur

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. punk, mężczyzna należący do subkultury punk

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãnt͡sur, AS: pãncur

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pancurzyć

 przym. pancurski

 rzecz. pancura

Wiktionary


pancura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. punkówa, kobieta należąca do subkultury punk

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈt͡sura, AS: pãncura

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pancurzyć

 przym. pancurski

 rzecz. pancur

Wiktionary


pańczatantra

zbiór sanskryckich bajek dydaktycznych z pierwszych wieków n.e., występujący w 5 księgach (o poróżnieniu przyjaciół, o ich zdobywaniu, o wojnie i pokoju, o utracie zdobytego mienia, o nierozważnym postępowaniu); Pańćatantra


SJP.pl

Pańćatantra, Pańczatantra (sans. पञ्चतन्त्र - pięcioksiąg) – najsławniejszy zbiór bajek (ponad 200) powstały w Indiach między IV a III wiekiem p.n.e.

Według przedmowy do Pańcatantry jej twórcą był bramin Wisznu Śarman, który stworzył ją dla oddanych mu pod opiekę synów króla Amaratśaki.

Pańczatantrę na język polski przełożyły Wanda Markowska i Anna Milska (1956)

Wikipedia


panczen

łyżwy wyścigowe o długich i cienkich ostrzach, używane przez sportowców uprawiających łyżwiarstwo szybkie


SJP.pl


panczena

łyżwa wyścigowa o długim i cienkim ostrzu; panczen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. łyżwa o długim, cienkim ostrzu, przeznaczona do jazdy szybkiej na lodzie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãn͇ˈt͡ʃɛ̃na, AS: pãṇčna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panczenista m., panczenistka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. wyścigówka

Wiktionary


panczenista

sportsmen uprawiający łyżwiarstwo szybkie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. łyżwiarz jeżdżący na panczenach, uprawiający łyżwiarstwo szybkie

Wiktionary

Łyżwiarstwo szybkie – dyscyplina zimowa, w której celem zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego dystansu po torze lodowym. Sportowca uprawiającego łyżwiarstwo szybkie nazywa się panczenistą.

Łyżwiarze startują w parach i każdy z nich jedzie na zmianę po torach wewnętrznym i zewnętrznym. Zawodnicy jadący w danej parze nie eliminują się wzajemnie, ważny jest jedynie czas, jaki osiągnął każdy z nich (przy ustalaniu klasyfikacji bierze się pod uwagę czasy wszystkich zawodników).Światową czołówkę w łyżwiarstwie szybkim stanowią obecnie zawodnicy pochodzący z Holandii, gdzie dyscyplina ta cieszy się dużą popularnością. Coraz większą rolę odgrywa nowoczesny sprzęt, przede wszystkim kostiumy zawodników, które muszą cechować się dobrą aerodynamiką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpãn͇t͡ʃɛ̃ˈɲista, AS: pãṇčẽńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panczena ż.

:: fż. panczenistka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łyżwiarz szybki

Wiktionary


panczenistka

sportsmenka uprawiająca łyżwiarstwo szybkie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. forma żeńska od: panczenista

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãn͇t͡ʃɛ̃ˈɲistka, AS: pãṇčẽńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panczenista, panczena

Wiktionary


panczenlama

najwyższy, lamaicki dostojnik duchowny w Tybecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. duchowny tybetański, najwyższy obok dalajlamy;

Wiktionary

Panczenlama (tyb.: པན་ཆེན་བླ་མ, Wylie: pan-chen bla-ma, ZWPY: Bainqên Lama) – duchowny buddyjski, uważany za drugiego w hierarchii przywódcę duchowego buddyjskiej szkoły Gelugpa.

Obecny XI Panczenlama (Gendun Czokji Nima) (ur. 1989) został porwany i uwięziony przez władze Chin. Zgodnie z tradycją jest on odpowiedzialny za odnalezienie i intronizację kolejnego dalajlamy – duchowego i politycznego przywódcy Tybetu. Rząd chiński oficjalnie wyznaczył swojego kandydata na panczenlamę.

Wikipedia


panczenowy

odnoszący się do łyżwiarstwa szybkiego, związany z łyżwiarstwem szybkim lub łyżwami przeznaczonymi do uprawiania tego łyżwiarstwa


SJP.pl


panczeny

łyżwy wyścigowe o długich i cienkich ostrzach, używane przez sportowców uprawiających łyżwiarstwo szybkie


SJP.pl


panda

1. ssak z rodziny niedźwiedziowatych występujący w 2 gatunkach:
a) panda wielka - zwierzę wielkości niedźwiedzia żyjące w lasach bambusowych, mające gęstą, czarno-białą sierść; niedźwiedź bambusowy;
b) panda mała - zwierzę prowadzące nocny, nadrzewny tryb życia, o rdzawym lub rdzawobrązowym ubarwieniu;
2. samochód typu Fiat Panda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. panda mała

 (1.2) zool. panda wielka

Wiktionary

  • pandy (Ailuridae) − rodzina ssaków z rzędu drapieżnych
  • panda – rodzaj drapieżnego ssaka z rodziny niedźwiedziowatych
  • panda wielka (Ailuropoda melanoleuca) − duży ssak o czarno-białym ubarwieniu występujący na terenie Chin, zaliczany do rodziny niedźwiedziowatych
  • pandka ruda, panda mała, panda mniejsza, panda czerwona (Ailurus fulgens) − niewielki ssak o rdzawym ubarwieniu zaliczany do rodziny pandkowatych
  • Panda – nazwa naukowa rodzaju roślin z rodziny Pandaceae
  • Panda – dwumiejscowy samolot ultralekki produkowanym przez Aero-service Jacek Skopiński
  • Fiat Panda − samochód osobowy, którego producentem jest FIAT
  • Kung Fu Panda – amerykański film animowany z 2008 roku
  • Panda Security – przedsiębiorstwo zajmujące się bezpieczeństwem komputerowym
  • „Panda” – singel Desiignera
  • Panda – skała w województwie śląskim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpãnda, AS: pãnda

Wiktionary


pandan

drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandanowiec, pochutnik


SJP.pl

Pandan, pochutnik – rodzaj roślin z rodziny pandanowatych obejmujący ok. 700 gatunków, występujących w tropikach Afryki, Azji, Australii i Polinezji. Rosną często w lasach namorzynowych.

Wikipedia


pandanowate

o cechach pandanowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Wikipedia


pandanowaty

o cechach pandanowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pandanowiec

drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandan, pochutnik


SJP.pl


pandanowy

pandan


SJP.pl

Patrz:

pandan

pandawowie

pięciu synów Pandu opisanych w Mahabharacie


SJP.pl

Pandawowie (dewanagari पाण्डव) – pięciu opisanych w Mahabharacie synów Pandu (dewanagari पांडु) i jego dwóch żon (Kunti i Madri):

  • Ardźuna – pochodzący od Indry
  • Bhima – pochodzący od Waju
  • Judisztira – pochodzący od Jamy
  • Nakula i
  • Sahadewa – bliźniacy pochodzący od Aświnów

Trzech pierwszych było synami Kunti, dwóch pozostałych było bliźniakami zrodzonymi z Madri.

Poślubili wspólnie Draupadi.



Wikipedia


pandeizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. filoz. poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem;

Wiktionary

Pandeizm (gr. pan i łac. deus) – kombinacja panteizmu i deizmu. Są to poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem, pogląd religijny zakładający istnienie jakiejś nieokreślonej dokładnie duchowej siły sprawczej, która stworzyła świat materialny i prawa nim rządzące, jednak nie ingeruje ona obecnie bezpośrednio w jego działanie. Według deistów istnienie tej siły sprawczej wyjaśnia racjonalną strukturę świata i stałość praw fizyki.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pandeista m., pandeistka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) połączenie „panteizmu” i „deizmu”; etym|gr|πάν. (pán) i etym|łac|deus.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) pandeïsme

* angielski: (1.1) pandeism

* estoński: (1.1) pandeism

* fiński: (1.1) pandeismi

* francuski: (1.1) pandéisme

* hiszpański: (1.1) pandeísmo m.

* niemiecki: (1.1) Pandeismus m.

* nowogrecki: (1.1) παντεϊσμός

* portugalski: (1.1) pandeísmo m.

* rosyjski: (1.1) пандеизм m.

* rumuński: (1.1) pandeism ż.

* szwedzki: (1.1) pandeism w.

* turkmeński: (1.1) pandeizm

* węgierski: (1.1) pandeizmus

* włoski: (1.1) pandeismo m.

źródła.

== pandeizm (język turkmeński.) ==

ortografie.

wymowa. IPA|pæn'deɪ'ĭz'əm.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pandeizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈdɛjism̥, AS: pãndei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pandeista m., pandeistka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pandeista m., pandeistka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) połączenie „panteizmu” i „deizmu”; etym|gr|πάν. (pán) i etym|łac|deus.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) pandeïsme

* angielski: (1.1) pandeism

* estoński: (1.1) pandeism

* fiński: (1.1) pandeismi

* francuski: (1.1) pandéisme

* hiszpański: (1.1) pandeísmo m.

* niemiecki: (1.1) Pandeismus m.

* nowogrecki: (1.1) παντεϊσμός

* portugalski: (1.1) pandeísmo m.

* rosyjski: (1.1) пандеизм m.

* rumuński: (1.1) pandeism ż.

* szwedzki: (1.1) pandeism w.

* turkmeński: (1.1) pandeizm

* węgierski: (1.1) pandeizmus

* włoski: (1.1) pandeismo m.

źródła.

== pandeizm (język turkmeński.) ==

ortografie.

wymowa. IPA|pæn'deɪ'ĭz'əm.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pandeizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pandekta

część kodeksu napisanego przez Justyniana na podstawie pism prawników rzymskich; pandekty, digesta


SJP.pl


pandekty

część kodeksu napisanego przez Justyniana na podstawie pism prawników rzymskich; pandekta, digesta


SJP.pl


pandemia

1. rodzaj epidemii obejmującej swym zasięgiem bardzo duże obszary;
2. pokój, wzajemny sojusz i zgoda wszystkich narodów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. globalna epidemia, obejmująca duże obszary (kraj, kontynent lub cały świat)

 (1.2) książk. idealny sojusz wszystkich narodów egzystujących w pokoju i zgodzie

Wiktionary

Pandemia (gr. pan „wszyscy”, demos „lud”) – nazwa epidemii o szczególnie dużych rozmiarach, na dużym obszarze, obejmującej kraje, a nawet kontynenty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Światu grozi pandemia ptasiej grypy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈdɛ̃mʲja, AS: pãndmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pandemiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) endemia

hiperonimy.

 (1.1) epidemia

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. pandemiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πανδημία. (pandēmía) → cała ludność < etym2|gr|πᾶς|πᾶν., rodzaj nijaki od πᾶς → całkowity, cały + etym2|gr|δῆμος|δῆμος. (dḗmos) → lud

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) pandemie

* albański: (1.1) pandemi ż.

* angielski: (1.1) pandemic

* arabski: (1.1) جائحة ż. (jāʾiḥa)

* asturyjski: (1.1) pandemia ż.

* azerski: (1.1) pandemiya

* baskijski: (1.1) pandemia

* białoruski: (1.1) пандэмія ż.

* bośniacki: (1.1) pandemija ż.

* bułgarski: (1.1) пандемия ż.

* chiński standardowy: (1.1) 大流行病 (dà liúxíngbìng), 瘟疫 (wēnyì)

* chorwacki: (1.1) pandemija ż.

* czeski: (1.1) pandemie ż.

* duński: (1.1) pandemi w.

* esperanto: (1.1) pandemio

* estoński: (1.1) pandeemia

* farerski: (1.1) heimsfarsótt ż.

* fiński: (1.1) pandemia

* francuski: (1.1) pandémie ż.

* galicyjski: (1.1) pandemia ż.

* gruziński: (1.1) პანდემია (ṗandemia)

* hindi: (1.1) महामारी ż. (mahāmārī)

* hiszpański: (1.1) pandemia ż.

* ido: (1.1) pandemio

* indonezyjski: (1.1) pandemi

* interlingua: (1.1) pandemia

* irlandzki: (1.1) paindéim ż.

* islandzki: (1.1) heimsfaraldur m.

* japoński: (1.1) 大流行, パンデミック (pandemikku)

* jidysz: (1.1) פּאַנדעמיע ż. (pandemye)

* kantoński: (1.1) 瘟疫 (wan1 jik6)

* kataloński: (1.1) pandèmia ż.

* kirgiski: (1.1) пандемия

* koreański: (1.1) 범유행

* litewski: (1.1) pandemija ż.

* łaciński: (1.1) pandemia ż.

* łotewski: (1.1) pandēmija ż.

* macedoński: (1.1) пандемија ż.

* malajski: (1.1) pandemik

* niderlandzki: (1.1) pandemie ż.

* niemiecki: (1.1) Pandemie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) pandemi m.

* nowogrecki: (1.1) πανδημία ż.

* portugalski: (1.1) pandemia ż.

* prowansalski: (1.1) pandemia ż.

* rosyjski: (1.1) пандеми́я ż.

* rumuński: (1.1) pandemie ż.

* serbski: (1.1) пандемија / pandemija ż.

* słowacki: (1.1) pandémia ż.

* słoweński: (1.1) pandemija ż.

* szwedzki: (1.1) pandemi w.

* tadżycki: (1.1) пандемия

* tagalski: (1.1) pandemya

* tajski: (1.1) โรคระบาดทั่ว (rôok-rá-bàat-tûua)

* tatarski: (1.1) pandemiya / пандемия

* turecki: (1.1) pandemie

* turkmeński: (1.1) pandemiýa

* ukraiński: (1.1) пандемія ż.

* uzbecki: (1.1) pandemiya

* węgierski: (1.1) pandémia, világjárvány

* wietnamski: (1.1) dịch lớn

* włoski: (1.1) pandemia ż.

źródła.

== pandemia (język asturyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pandemia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pandemiczny

1. związany z pandemią - epidemią obejmująca swym zasięgiem bardzo duże obszary; pandemijny;
2. związany z bardzo częstym występowaniem i bardzo szybkim rozpowszechnianiem się jakiegoś negatywnego zjawiska, np. rozmiary pandemiczne


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z pandemią; mający charakter pandemii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W obecnej pandemicznej sytuacji ponowne otwarcie ogrodu zoologicznego jest całkowicie niemożliwe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pandemia ż.

Wiktionary


pandemijny

związany z pandemią - epidemią obejmująca swym zasięgiem bardzo duże obszary; pandemiczny


SJP.pl


pandemioza

sytuacja wywołana pandemią COVID-19 oraz zbyt intensywnymi, uciążliwymi działaniami mającymi na celu jej ograniczenie; covidoza, kowidoza


SJP.pl


pandemoniczny

pandemonium


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pandemonium, dotyczący pandemonium

Wiktionary

Patrz:

pandemonium

Powiązane:

 rzecz. pandemonium n.

Wiktionary


pandemonium

1. królestwo władcy piekieł i demonów
2. pot. o miejscu, gdzie panuje straszny chaos, zgiełk; piekło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. przerażająca sytuacja, wydarzenie, miejsce

 (1.2) książk. królestwo władcy piekieł i demonów

Wiktionary

  • Pandemonium (Pandæmonium) – stolica piekła, pałac w poemacie Raj utracony Johna Miltona
  • Pandemonium – polska grupa muzyczna, grająca muzykę metalową
  • Pandemonium – album kompilacyjny tajwańskiej grupy Chthonic
  • Pandemonium (Pandæmonium) – album studyjny brytyjskiej grupy Killing Joke
  • Pandemonium – album studyjny amerykańskiej grupy The Time
  • Pandemonium – album studyjny amerykańskiej grupy Cavalera Conspiracy
  • Pandemonium! – gra video wydana w 1996 roku przez Crystal Dynamics

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Istne pandemonium z kolei wybuchło, kiedy w oknie budynku pojawił się sam Kaka…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãndɛ̃ˈmɔ̃ɲũm, AS: pãndẽmõńũm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pandemoniczny

 przysł. pandemonicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chaos, zamieszanie

 (1.2) piekło

Wiktionary


pandeterministyczny

przymiotnik: pandeterminizm; typowy, charakterystyczny dla pandeterminizmu, koncepcji filozoficznej zakładającej uwarunkowanie wszystkich zjawisk od przyczyn stworzonych przez ogół społeczności, większą liczbę ludzi lub zjawisk powiązanych ze sobą w określony sposób (np. pogląd pandeterministyczny), związany z taką koncepcją


SJP.pl


pandeterminizm

koncepcja filozoficzna zakładająca uwarunkowanie wszystkich zjawisk od przyczyn stworzonych przez ogół społeczności, większą liczbę ludzi lub zjawisk powiązanych ze sobą w określony sposób


SJP.pl


pandialekt

zespół cech kilku dialektów (regionalnych odmian języka) spotykanych na większym obszarze


SJP.pl

Regiolekt, interdialekt – postdialektalna odmiana językowa, zajmująca pozycję pośrednią między mową miejscową (gwarą) a językiem standardowym. Od standardu odróżnia się naleciałościami gwarowymi, zwykle nieuświadamianymi lub trudno usuwalnymi. Regiolektem posługuje się duża grupa przedstawicieli grupy etnicznej, ponieważ jego terytorium obejmuje obszar szeregu sąsiednich dialektów, w tym nie tylko wsie, ale także miasta i osady typu miejskiego.

Wikipedia


pandiatonizm

styl w muzyce wykorzystujący swobodny dobór dźwięków szeregu diatonicznego i odrzucający tradycyjny podział na konsonanse i dysonanse


SJP.pl


pandit

tytuł nadawany w Indiach uczonym braminom oraz założycielom sekt religijnych; osoba nosząca ten tytuł


SJP.pl

  • Pandit – sanskrycki tytuł nadawany erudytom hinduistycznym
  • Panditdźi – Szanowny Pan Pandit
  • Pandit Nehru – określenie używane wobec Jawaharlal Nehru
  • Pandit – Pudźari (przewodzący ceremoniom wedyjskim), bramin z dźati Pande
  • Pandit (imię męskie)
  • Pandit (imię żeńskie) – np. siostra J.Nehru : Pandit Widźaja Lakszmi
  • Pandici kaszmirscy

Wikipedia


pandka

pandka ruda - niewielki ssak południowoazjatycki; panda mała


SJP.pl

Ailurini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny Ailurinae w obrębie rodziny pandkowatych (Ailuridae).

Wikipedia


pandkowate

o cechach pandkowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Pandkowate, pandowate, pandy (Ailuridae) – rodzina ssaków z podrzędu psokształtnych (Caniformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora), klasyfikowana do niedawna jako podrodzina pandowatych (Ailurinae) w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae), a wcześniej do szopowatych. Do rodziny zaliczana jest obecnie tylko pandka ruda oraz spokrewnione z nią gatunki wymarłe.

Wikipedia


pandkowaty

o cechach pandkowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


pandora

starogrecki, trójstrunowy instrument muzyczny o wąskiej szyjce należący do grupy chordofonów szarpanych; pandura (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitgr. pierwsza kobieta na Ziemi, zesłana przez Zeusa jako kara dla ludzi, otworzywszy swój prezent ślubny otrzymany od bogów, uwolnić miała wszelkie nieszczęścia nękające odtąd ludzkość;

 (1.2) astr. jeden z księżyców Saturna;

 (1.3) astr. planetoida o numerze 53 z głównego pasa asteroid;

Wiktionary

Pandora – w mitologii greckiej to pierwsza kobieta na Ziemi, którą Zeus zesłał jako karę dla ludzi za to, że Prometeusz złożył fałszywą ofiarę Zeusowi. Na rozkaz Zeusa Hefajstos ulepił z gliny i wody pierwszą kobietę, którą charyty i hory pięknie przyodziały. Atena nauczyła ją prac domowych, Afrodyta obdarowała urodą, a Hermes podzielił się z nią swoimi cechami charakteru: kłamstwem, fałszem i pochlebstwem i zaprowadził do Epimeteusza, który pojął ją za żonę wbrew ostrzeżeniom swojego brata, Prometeusza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy uruchomiliśmy tę rubrykę w naszym czasopiśmie, poczuliśmy się trochę winni, jak Pandora po otwarciu swojej puszki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈdɔra, AS: pãndora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pandora ż.

Wiktionary


pandowaty

1. o cechach pandowatych (rodzina ssaków);
2. kirysek pandowaty - gatunek ryby akwariowej


SJP.pl


pandur

zbrojny sługa dawnych magnatów węgierskich i chorwackich, a w okresie wczesnego oświecenia także żołnierz nieregularnych formacji piechoty węgierskiej, chorwackiej lub tureckiej


SJP.pl

  • Pandurzy – rodzaj wojsk pieszych na terenie Austro-Węgier
  • Pandur – współczesny austriacki transporter opancerzony
  • SMS Pandúr – austro-węgierski niszczyciel

Wikipedia


pandura

starogrecki, trójstrunowy instrument muzyczny o wąskiej szyjce należący do grupy chordofonów szarpanych; pandora (częściej)


SJP.pl


pandurina

instrument muzyczny, chordofon szarpany, odmiana mandoli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. zob. mandora.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mandola, mandora

Wiktionary


pandurski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. wojsk. związany z pandurami, dotyczący pandurów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ukazami cesarzowej Elżbiety Piotrowny z 1752 i 1753 r. utworzono Nową Serbię, zwaną również Słowianoserbią, na której terytorium zaczęto formować husarskie i pandurskie pułki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pandur mos.

Wiktionary


pandż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-wschodnim Afganistanie i w południowym Tadżykistanie;

Wiktionary

Pandż (dawniej: Piandż, tadż. Панҷ) – rzeka w północno-wschodnim Afganistanie i w południowym Tadżykistanie. Długość – 1125 km, powierzchnia zlewni – 114 tys. km².

Pandż powstaje w wysokich górach pogranicza Pamiru i Hindukuszu z połączenia rzek Pamir i Wachan. Na całej swej długości stanowi granicę afgańsko-tadżycką. Początkowo płynie na zachód, u stóp gór Hindukuszu zatacza łuk na północ, a potem z powrotem na południe i dalej płynie na zachód. Przyjmuje prawy dopływ Murgab, a następnie łączy się z Wachszem, tworząc Amu-darię.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U stóp gór Hindukuszu Pandż zatacza łuk na północ.

Wiktionary


pańdżabi

język z grupy indyjskich


SJP.pl


pandższir

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;

Wiktionary

  • Pandższer – prowincja w Afganistanie
  • Pandższer – rzeka w Afganistanie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Duża mapa Pandższiru wisi na ścianie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pandższirski

Wiktionary


pandższirski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pandższirem, dotyczący Pandższiru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pandższir mrz.

Wiktionary


panecki

Panki (wieś w Polsce)


SJP.pl


paneczek

ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego; panek


SJP.pl


panegiryczny

przymiotnik od: panegiryk; mający charakter panegiryku, odnoszący się do panegiryku, jego cech charakterystycznych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący panegiryku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panegiryk m., panegiryzm mrz.

Wiktionary


panegiryk

uroczysty tekst pochwalny, sławiący konkretną osobę, czyn; utwór często pełen przesadzonego zachwytu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. uroczysty tekst pochwalny, sławiący konkretną osobę, czyn;

Wiktionary

Panegiryk – gatunek literatury stosowanej, uroczysty tekst pochwalny (mowa, wiersz, list, toast, itp.) sławiący jakąś osobę, czyn, wydarzenie; pełen przesadnego zachwytu, często o charakterze pochlebczym. W starożytnej Grecji nazwą tą określano również mowy wygłaszane na pogrzebach wybitnych osobistości, wodzów i polityków, sławiące ich zasługi obywatelskie i patriotyczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kałużyńskiemu co prawda zdarzało się pisać chwalebne panegiryki pod adresem sztuki doby komunizmu, ale po latach potrafił przyznać się do błędu, czego nie można powiedzieć o wielu jego młodszy kolegach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnɛˈɟirɨk, AS: pãneǵiryk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panegirysta m., panegirystka ż., panegirzysta m., panegirzystka ż., panegiryzm m., panegiryzowanie n.

 czas. panegiryzować ndk.

 przym. panegiryczny

Wiktionary


panegirysta

1. osoba przesadnie wychwalająca coś lub kogoś
2. autor panegiryków; panegirzysta


SJP.pl


panegirystka

panegirysta; panegirzystka


SJP.pl


panegiryzm

przesadne schlebianie komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przesadne wychwalanie kogoś lub czegoś, bezkrytyczna wypowiedź o charakterze pochlebstwa

 (1.2) liter. zespół cech charakterystycznych dla literackich panegiryków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panegiryk m., panegirysta m., panegirystka ż., panegirzysta m., panegirzystka ż., panegiryzowanie n.

 czas. panegiryzować ndk.

 przym. panegiryczny

 przysł. panegirycznie

Wiktionary


panegiryzować

przesadnie schlebiać komuś, wychwalać jakiś czyn, zdarzenie lub ideę


SJP.pl


panegirzysta

1. osoba przesadnie wychwalająca coś lub kogoś
2. autor panegiryków; panegirysta


SJP.pl


panegirzystka

panegirzysta; panegirystka


SJP.pl


panek

ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego


SJP.pl

  • Panek – część miasta Chęciny położona w województwie świętokrzyskim w powiecie kieleckim
  • Panek – wzniesienie, piąty najwyższy szczyt Wzgórz Bielawskich
  • Panek – przedsiębiorstwo z siedzibą w Warszawie, utworzone przez Macieja Panka

Wikipedia


panekla

rodzaj aksamitu


SJP.pl

Panekla (panécla) – rodzaj aksamitu, który posiada włókienną okrywę i jest przeplatany dodatkami z barwnej przędzy, bądź złotymi lub srebrnymi nitkami.

Wikipedia


panel

1. płaski kawałek drewna, z którego tworzy się większą powierzchnię;
2. przednia część urządzenia, na której znajduje się system przyrządów sterowniczych;
3. publiczna dyskusja, podczas której następuje wymiana poglądów;
4. ankieta polegająca na zadawaniu identycznych pytań tej samej grupie ludzi co pewien czas;
5. rodzaj wymiennego pakietu czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. płaski, modułowy element konstrukcyjny

 (1.2) bud. ozdobna płyta z tworzywa lub kompozytu pokrywająca powierzchnię

 (1.3) techn. tablica z elementami sterowniczymi, gniazdami

 (1.4) publiczna dyskusja z udziałem wielu dyskutantów, przedstawicieli z różnych środowisk

Wiktionary

Automatyka

  • panel sterowniczy

Energetyka

  • panel słoneczny
    • kolektor słoneczny
    • ogniwo słoneczne

Materiałoznawstwo

  • w budownictwie prostokąt dowolnego materiału (drewno, kompozyt, metal itp) jako materiał wykończeniowy, izolacyjny
    • panel próżniowy
    • panel SIP

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈpãnɛl, AS: pãnel

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. panelista m., panelistka ż., panelowość ż.

    :: zdrobn. panelik m.

     przym. panelowy

     przysł. panelowo

    Wiktionary


panelik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od panel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panel m., panelista mos.

Wiktionary


panelista

osoba biorąca udział w panelu - publicznej dyskusji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba biorąca udział w panelu dyskusyjnym jako członek zespołu ekspertów lub specjalistów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panel m., panelik m., panelowość ż., panelizacja ż., panelówka ż.

:: fż. panelistka ż.

 czas. panelować ndk.

 przym. panelowy

 przysł. panelowo

Wiktionary


panelistka

panelista


SJP.pl

Patrz:

panelista

panelówka

potocznie: piła panelowa


SJP.pl


panelowy

przymiotnik od: panel; taki, którego część stanowią panele, odnoszący się do paneli


SJP.pl


panendoskop

rodzaj endoskopu używanego do diagnostyki dwunastnicy, żołądka i przełyku


SJP.pl


panendoskopia

badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wziernikowanie górnego odcinka przewodu pokarmowego;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Towarzyszące panendoskopii znieczulenie ogólne może spowodować udar mózgu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gastrofiberoskopia, gastroskopia

Wiktionary


panenteistyczny

dotyczący panenteizmu


SJP.pl


panenteizm

pogląd religijny i filozoficzny, łączący panteizm z teizmem poprzez uznanie istnienia przyrody w bóstwie


SJP.pl

Panenteizm (gr. pán en theós – wszystko w Bogu) – pogląd religijno-filozoficzny, który wyznaje połączenie teizmu z panteizmem.

W teizmie Bóg zachowuje osobową odrębność od świata, w panteizmie zaś immanentnie istnieje w świecie. Aby połączyć ze sobą te dwa poglądy, panenteiści wskazują na element łączący obie tezy: Bóg zawiera w sobie cały świat, ale świat go nie wyczerpuje.

Wikipedia


panerotyczny

przymiotnik od: panerotyzm; odnoszący się do panerotyzmu, jego cech charakterystycznych


SJP.pl


panerotyzm

miłość o silnym podłożu zmysłowym, odnosząca się do większej liczby ludzi, dotycząca jakiejś grupy społecznej


SJP.pl


paneuropa

czcionka drukarska charakteryzująca się identyczną grubością linii pionowych i poziomych


SJP.pl

Międzynarodowa Unia Paneuropejska – organizacja promująca paneuropeizm, ideę zjednoczenia Europy.

Poprzednikami idei byli m.in. Immanuel Kant, Jeremy Bentham, Victor Hugo, Giuseppe Mazzini, czy Teodor Korwin Szymanowski. Jej autorstwo jest przypisywane austriackiemu dyplomacie i hrabiemu Richardowi Coudenhove-Kalergiemu, który jako pierwszy ją gruntownie opracował i określił plan jej realizacji.

Wikipedia


paneuropeista

zwolennik koncepcji dążącej do zjednoczenia krajów kontynentu europejskiego pod względem politycznym oraz ekonomicznym


SJP.pl


paneuropeistka

paneuropeista


SJP.pl

Patrz:

paneuropeista

paneuropeizm

koncepcja dążąca do zjednoczenia krajów kontynentu europejskiego pod względem politycznym oraz ekonomicznym


SJP.pl

Międzynarodowa Unia Paneuropejska – organizacja promująca paneuropeizm, ideę zjednoczenia Europy.

Poprzednikami idei byli m.in. Immanuel Kant, Jeremy Bentham, Victor Hugo, Giuseppe Mazzini, czy Teodor Korwin Szymanowski. Jej autorstwo jest przypisywane austriackiemu dyplomacie i hrabiemu Richardowi Coudenhove-Kalergiemu, który jako pierwszy ją gruntownie opracował i określił plan jej realizacji.

Wikipedia


paneuropejski

przymiotnik od: paneuropeizm; związany z paneuropeizmem, odnoszący się do głównych założeń paneuropeizmu, charakterystyczny dla paneuropeizmu


SJP.pl


paneuropejskość

paneuropejski


SJP.pl

Patrz:

paneuropejski

panew

część łożyska ślizgowego; panewka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. spore, płytkie naczynie służące do gotowania, smażenia, warzenia itp.

 (1.2) techn. zob. panewka.

Wiktionary

Panew – rodzaj patelni; płytkie metalowe naczynie o dość dużej powierzchni, mające zastosowanie w sztuce kulinarnej do pieczenia, smażenia lub gotowania; także w warzelniach soli (np. Ciechocinek, Læsø) do stężania solanki przez odparowywanie w stanie wrzenia w celu otrzymania soli warzonej.

Nazwa pochodzi z niem. Pfanne i cz. pánev < swn. pfanna < p.łac. panna < łac. patina → płaska miska, patelnia

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpãnɛf, AS: pãnef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panewka ż., Panewniki lm nm.

Wiktionary


panewka

1. część łożyska ślizgowego; panew;
2. owalne lub okrągłe zagłębienie w kości, tworzące część stawu, w której znajduje się główka innej kości; acetabulum;
3. w dawnej broni palnej: zagłębienie na proch w górnej części lufy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. wojsk. hist. zagłębienie na proch strzelniczy potrzebny do wystrzelenia pocisku z lufy dawnej broni palnej;

Wiktionary

  • panewka – element dawnej broni palnej
  • panewka – część łożyska ślizgowego
  • panewka – część stawu
    • panewka stawu biodrowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy Rafał wyjrzał, wszyscy trzej z konia opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę, bo oto zdjęli z plecyeców karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli razem huknąć ponownie w wywalone okno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panew ż.

 przym. panewkowy

Wiktionary


panewkowy

przymiotnik od: panewka


SJP.pl


panewnicki

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Panewnik, związany z Panewnikami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jadąc Panewnicką, dojedziecie na Stare Panewniki.

 (1.1) Przez Lasy Panewnickie przebiega Szlak Dwudziestopięciolecia PTTK.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panewniki nmos., panewniczanin m., panewniczanka ż.

 przym. podpanewnicki

Wiktionary


panewniczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Panewnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworcu w Katowicach panewniczanie wsiadają do dwunastki albo do czterdzieści osiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panewniki nmos.

:: fż. panewniczanka ż.

 przym. panewnicki

Wiktionary


panewniczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Panewnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proboszcz z ambony strofował panewniczanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panewniki lm nm.

:: fm. panewniczanin m.

 przym. panewnicki

Wiktionary


panewniki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. część dzielnicy Katowic;

Wiktionary

Panewniki (d. Panewnik) – część Katowic, położona w zachodnim rejonie miasta, w dzielnicy Ligota-Panewniki, nad Kłodnicą.

Powstały one w XVI wieku w sąsiedztwie Kuźnicy Pszczyńskiej prawdopodobnie jako osada służebna, dla której wytwarzała panwie. W XVII wieku w jednym z przysiółków wsi – Kokocińcu, została wybudowana kuźnica, która działała do XVIII wieku. W 1902 roku do Panewnik przybyli franciszkanie, którzy postawili klasztor oraz neoromańską bazylikę św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP konsekrowaną w 1908 roku. Wokół niej wytworzyła się nowa część gminy – Nowe Panewniki. Gminę Panewniki włączono 1 kwietnia 1951 roku do Katowic, a w 1992 roku Panewniki stały się częścią dzielnicy Ligota-Panewniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) audio|Pl-po nowym roku pojedziemy z dzieciakami zobaczyć szopkę do Panewnik.ogg. Po Nowym Roku pojedziemy z dzieciakami zobaczyć szopkę do Panewnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panewniczanin mos., panewniczanka ż., panew ż.

 przym. panewnicki, podpanewnicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Panewnik

Wiktionary


panfil

najwyższa karta w mariaszu (dawnej grze rosyjskiej, podobnej do eukera, w Polsce popularnej w okresie wczesnego romantyzmu)


SJP.pl

Nazwisko

  • Grzegorz Panfil – tenisista polski
  • Jan Panfil – polski specjalista ochrony przyrody
  • Józef Panfil – polski artysta malarz
  • Łukasz Panfil – polski lekkoatleta
  • Marcin Panfil – polski lekkoatleta
  • Tomasz Panfil – polski historyk, nauczyciel akademicki
  • Wanda Panfil-González – polska lekkoatletka

Inne

  • Panfil lub Pamfil (gra karciana)
  • Panfil lub Pamfil (karta)

Wikipedia


panfobia

chorobliwy lęk, którego źródłem jest wszystko; pantafobia


SJP.pl


panga

1. gatunek słodkowodnej ryby z rzędu sumokształtnych, poławiany gospodarczo i hodowany w celach konsumpcyjnych, sprowadzany do Europy w dużych ilościach z wietnamskich hodowli, w Polsce sprzedawany w postaci mrożonych filetów;
2. ryba z rodziny ostrobokowatych, występująca na Oceanie Indyjskim, Pacyfiku oraz Atlantyku, rzadziej spotykana w wodach słonawych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. ryba z gatunku nazwa systematyczna|Megalaspis cordyla|ref=tak.;

 (1.2) icht. sum rekini;

 (1.3) icht. ryba z rodzaju nazwa systematyczna|Pangasius|ref=tak., określana jako sum panga;

Wiktionary

  • Panga (ryba)
  • miejscowości w Estonii:
    • Panga – w gminie Ridala
    • Panga – w gminie Mustjala
  • miejscowości w Dolinie Katmandu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpãŋɡa, AS: pãŋga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sum rekini

 (1.3) sum panga

Wiktionary


pangea

według teorii Wegenera: wielki kontynent, który w mezozoiku rozpadł się na mniejsze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geol. superkontynent, który powstał w permie i rozpadł się w jurze;

Wiktionary

Pangea (gr. Pangea – Wszechziemia) – superkontynent istniejący na Ziemi w okresie pomiędzy 300 a 180 milionów lat temu. Pangea nie była pierwszym superkontynentem w dziejach Ziemi, ale jest z nich niewątpliwie najbardziej znanym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W okresie jurajskim Pangea rozpadła się na dwie części: północną, Laurazję, i południową, Gondwanę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãŋˈɡɛa, AS: pãŋgea

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παν|γῆ. (wszystko + ziemia)

uwagi.

tłumaczenia.

* asturyjski: (1.1) Panxea ż.

* bułgarski: (1.1) Пангея ż.

* esperanto: (1.1) Pangeo

* francuski: (1.1) Pangée ż.

* hiszpański: (1.1) Pangea m.

* japoński: (1.1) パンゲア大陸

* kataloński: (1.1) Pangea m., Pangaea m.

* łotewski: (1.1) Pangeja ż.

* nowogrecki: (1.1) Παγγαία ż.

* rosyjski: (1.1) Пангея ż.

* słowacki: (1.1) Pangea ż.

* węgierski: (1.1) Pangea

* włoski: (1.1) Pangea ż.

źródła.

== Pangea (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|paŋ.ˈxe.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) geol. Pangea

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pangen

materialna cząsteczka powstająca w każdej komórce organizmu, reprezentująca jej właściwości i przenoszona z obiegiem krwi do komórek rozrodczych, którą opisuje koncepcja dziedziczności Hugona de Vriesa


SJP.pl


pangeneza

teoria dziedziczności zakładająca istnienie specyficznych ciałek pośredniczących w procesie dziedziczenia, którymi są gemule według Karola Darwina lub pangeny według Hugona de Viresa


SJP.pl

Pangeneza (gr. pan 'wszech' i génesis 'narodzenie, pochodzenie') – hipoteza w biologii rozwoju zaproponowana przez Hipokratesa, a wykorzystywana przez Karola Darwina do wytłumaczenia uznawanej przez siebie zasady dziedziczenia cech nabytych. Zakładała ona, że komórki wszystkich narządów i tkanek wytwarzają drobniutkie kopie lub zaczątki (gemmule), następnie wydzielane do krwiobiegu i transportowane do gruczołów płciowych, gdzie następowało na ich bazie formowanie gamet.

Wikipedia


pangermanista

zwolennik systemu poglądów głoszącego potrzebę zjednania wszystkich narodów germańskich


SJP.pl


pangermanistka

zwolenniczka systemu poglądów głoszącego potrzebę zjednania wszystkich narodów germańskich


SJP.pl


pangermanizm

niemiecki system poglądów głoszący potrzebę pojednania wszystkich ludów germańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. nacjonalistyczna doktryna polityczna postulująca zjednoczenie wszystkich ludów germańskich

Wiktionary

Pangermanizm (niem. Pangermanismus, Alldeutschtum) – nacjonalistyczna idea i ruch polityczny, powstałe na przełomie XIX i XX wieku, stawiający sobie za cel zjednoczenie w jednym państwie wszystkich ludów pochodzenia germańskiego. Pod koniec XIX w. stała się częścią niemieckiego ekspansjonizmu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pan-Germanism

* baskijski: (1.1) pangermanismo

* fiński: (1.1) pangermanismi

* francuski: (1.1) pangermanisme m.

* górnołużycki: (1.1) pangermanizm m.

* hiszpański: (1.1) pangermanismo m.

* japoński: (1.1) 汎ゲルマン主義

* niemiecki: (1.1) Pangermanismus m.

* portugalski: (1.1) pangermanismo m.

* rosyjski: (1.1) пангерманизм m. (pangermanizm)

* słoweński: (1.1) pangermanizem m.

* szwedzki: (1.1) pangermanism w.

* ukraiński: (1.1) пангерманізм m. (pangermanizm)

* węgierski: (1.1) pángermanizmus

* włoski: (1.1) pangermanismo m.

źródła.

== pangermanizm (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) polit. pangermanizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pan-Germanism

* baskijski: (1.1) pangermanismo

* fiński: (1.1) pangermanismi

* francuski: (1.1) pangermanisme m.

* górnołużycki: (1.1) pangermanizm m.

* hiszpański: (1.1) pangermanismo m.

* japoński: (1.1) 汎ゲルマン主義

* niemiecki: (1.1) Pangermanismus m.

* portugalski: (1.1) pangermanismo m.

* rosyjski: (1.1) пангерманизм m. (pangermanizm)

* słoweński: (1.1) pangermanizem m.

* szwedzki: (1.1) pangermanism w.

* ukraiński: (1.1) пангерманізм m. (pangermanizm)

* węgierski: (1.1) pángermanizmus

* włoski: (1.1) pangermanismo m.

źródła.

== pangermanizm (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) polit. pangermanizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pangermański

dotyczący pangermanizmu


SJP.pl


pangloss

obłędny optymista, którego optymizm przynosi niekończące się nieszczęścia, będący częstą postacią w utworach antycznych i nowożytnych


SJP.pl


pangolin

ssak należący do rodziny łuskowców, żyjący w wilgotnych lasach Azji i Afryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. pot. łuskowiec

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trop padł na łuskowce, drobne ssaki zwane też pangolinami, pośród których wiele gatunków jest zagrożonych z powodu masowego odławiania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãŋˈɡɔlʲĩn, AS: pãŋgolʹĩn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łuskowiec

Wiktionary


pangram

zdanie w zadaniu logicznym, łamigłówce zawierające wszystkie litery alfabetu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zdanie, w którym zostały użyte wszystkie litery alfabetu;

Wiktionary

Pangram (gr. pan gramma – każda litera) – krótkie zdanie zawierające wszystkie litery danego języka. Może stanowić zabawę słowną, często jest jednak również wykorzystywane do sprawdzania poprawności danych tekstowych, poprawności wyświetlania lub drukowania znaków itp. Szczególnie dopracowane pangramy zawierają każdą literę tylko w jednym wystąpieniu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pangram

* esperanto: (1.1) ĉiuliteraĵo, pangramo

* niemiecki: (1.1) Pangramm n.

źródła.

== pangram (język angielski.) ==

wymowa.

 amer. IPA|ˈpæn.ɡɹæm.

 audioUS|En-us-pangram.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. pangram

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãŋɡrãm, AS: pãŋgrãm

Wiktionary


panharmonicon

instrument muzyczny z grupy instrumentów mechanicznych składający się z większości instrumentów orkiestrowych, mogący imitować koncerty grane przez orkiestrę


SJP.pl


panhellenista

osoba popierająca nowogrecki ruch polityczny i społeczny dążący do zjednoczenia wszystkich Greków rozproszonych w granicach dawnego cesarstwa bizantyjskiego


SJP.pl


panhellenistka

panhellenista


SJP.pl

Patrz:

panhellenista

panhellenizm

nowogrecki ruch polityczny i społeczny dążący do zjednoczenia wszystkich Greków rozproszonych w granicach dawnego cesarstwa bizantyjskiego


SJP.pl

Panhellenizm – idea zjednoczenia Greków w granicach cesarstwa bizantyjskiego.

W XIX/XX wieku nacjonalistyczny ruch nowogrecki dążący do zjednoczenia Greków na ziemiach dawnego Cesarstwa Bizantyjskiego. Niepodległa Wielka Grecja miała objąć Tesalię, Epir, Macedonię, Wyspy Egejskie (z Kretą i Cyprem) oraz wybrzeże Azji Mniejszej.

Wikipedia


panhelleński

przymiotnik od: panhellenizm; związany z panhellenizmem, odnoszący się do głównych założeń panhellenizimu, charakterystyczny dla panhellenizmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący wszystkich Greków, obejmujący wszystkich Greków

 (1.2) dotyczący panhellenizmu, związany z panhellenizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sława wyroczni delfickiej była tak wielka, że jej przepowiednie miały znaczący wpływ na religię, politykę i prawa starożytnej Grecji, a Delfy stały się panhelleńskim sanktuarium.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panhellenista mos., panhellenizm mrz., helleński mrz.

 przym. helleński

Wiktionary


pani

1. kobieta;
2. forma grzecznościowa (pani Kowalska, proszę pani itd.);
3. kobieta sprawująca władzę; władczyni;
4. kobieta stojąca na czele domu, rodziny; gospodyni;
5. środowiskowo: nauczycielka, zwłaszcza wychowawczyni młodszych dzieci;
6. bogaczka;
7. dawniej: właścicielka dóbr ziemskich, magnatka, arystokratka;
8. dawniej, dziś żartobliwie: żona, małżonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) oficjalna pisana forma grzecznościowa pani

zaimek osobowy

 (2.1) druga osoba liczby pojedynczej, rodzaj żeński, oficjalna pisana forma grzecznościowa pani jako odpowiednik Ty

Wiktionary

Pani – miesięcznik dla kobiet wydawany w Polsce przez Wydawnictwo Bauer.

Wikipedia


paniąteczko

przestarzałe zdrobnienie od: paniątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od pan, paniątko

Wiktionary


paniątko

1. ironicznie określenie na małą, niegrzeczną dziewczynę;
2. niemowlę lub małe dziecko o bardzo delikatnej urodzie, a także dziecko pełniące szczególną rolę w rodzinie lub w jakimś innym otoczeniu


SJP.pl


paniberyjski

przymiotnik od: paniberyzm; związany z paniberyzmem, odnoszący się do głównych założeń paniberyzmu, charakterystyczny dla paniberyzmu


SJP.pl


paniberysta

osoba popierająca koncepcję dążącą do zjednoczenia wszystkich ludów wywodzących się z terenów Półwyspu Iberyjskiego


SJP.pl


paniberystka

kobieta popierająca koncepcję dążącą do zjednoczenia wszystkich ludów wywodzących się z terenów Półwyspu Iberyjskiego


SJP.pl


paniberyzm

koncepcja wspólnego rozwoju całego Półwyspu Iberyjskiego bez podziału na regiony i państwa; iberyzm


SJP.pl


panichida

prawosławne nabożeństwo żałobne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. prawosławne nabożeństwo żałobne;

Wiktionary

Panichida lub panachida (z grec.: παννυχίς, πανυχίς, παννυχίδης – „całonocna”) – w Kościołach chrześcijańskich obrządku wschodniego nabożeństwo żałobne, śpiewany odpowiednik łacińskiego requiem, przy obchodach szczególnych rocznic i wydarzeń, dnia urodzenia, na dzień imienin, oraz na okazję modlitwy za zmarłego w dniu jego pogrzebu, w trzeci, dziewiąty i czterdziesty dzień po śmierci i w kolejne rocznice. Jest odprawiane w cerkwi lub nad grobem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obok wywołanych w każdym przez tę śmierć domysłów o przesunięciach i możliwych zmianach w hierarchii służbowej, które mogły nastąpić na skutek tej śmierci, sam fakt śmierci dobrego znajomego wywołał u wszystkich, którzy się o niej dowiedzieli, jak zwykle uczucie radości, że umarł on, a nie ja (…) Dobrzy zaś znajomi, tak zwani przyjaciele Iwana Iljicza, mimo woli pomyśleli przy tym także, iż teraz muszą zadość uczynić bardzo nudnym obowiązkom tego, co wypada, i pojechać na panichidę oraz z kondolencyjną wizytą u wdowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãɲiˈxʲida, AS: pãńiχʹida

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panahida

Wiktionary


panicz

1. ironiczne określenie na młodego eleganckiego mężczyznę przyzwyczajonego do wygodnego życia;
2. niedorosły syn w zamożnej rodzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. niepełnoletni syn w szlacheckiej, zamożnej rodzinie

 (1.2) iron. mężczyzna młody, elegancki, żyjący wygodnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz panicz zawsze jada śniadania o godzinie ósmej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãɲit͡ʃ, AS: pãńič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pan m., pani ż., panna ż., panienka ż., paniusia ż., państwo mos., panisko n., panowanie n.

:: zdrobn. paniczyk m.

 czas. panować, opanować

 przym. paniczowski, pański, Pański

 przysł. pańsko

Wiktionary


paniczny

taki, któremu towarzyszy panika, wywołujący panikę, popłoch


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który cechuje się paniką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panika ż., panikarz m., panikara ż., paniczność ż., panikowanie n., spanikowanie n.

 czas. panikować ndk., spanikować dk.

 przysł. panicznie

Wiktionary


paniczowski

panicz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący panicza

Wiktionary

Patrz:

panicz

Powiązane:

 rzecz. panicz m., paniczyk m.

Wiktionary


paniczyk

zdrobnienie o odcieniu pejoratywnym od: panicz


SJP.pl


paniczykowaty

przystosowany, przyzwyczajony do wygody, wygodnego życia, bogactwa lub taki, który uważa się za lepszego, ważniejszego od innych


SJP.pl


paniczykowski

paniczyk


SJP.pl

Patrz:

paniczyk

panię

1. dawniej: młody syn wielkiego, możnego pana; młody panicz;
2. (tylko w liczbie mnogiej) w dawnej Polsce szlacheckiej: możni panowie, magnaci


SJP.pl


panieć

nabierać cech właściwych panom (arystokratom, bogaczom)


SJP.pl


panieneczka

zdrobnienie od: panienka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: panienka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãɲɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: pãńẽnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panienka

Wiktionary


panienka

1. bardzo młoda zazwyczaj sympatyczna dziewczyna, lubiana przez otoczenie, szanowana;
2. eufemistyczne określenie na prostytutkę;
3. potoczna nazwa grzyba o nazwie muchomor rdzawobrązowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) młoda dziewczyna

 (1.2) eufem. o prostytutce

 (1.3) daw. córka chlebodawców

Wiktionary

Panienka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo, na zachodnim krańcu Ozu Mieszkowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pãˈɲɛ̃nka, AS: pãńnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panieństwo n., Panna ż., panicz m., panna ż.; zdrobn. panieneczka ż., paniusia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. prostytutka.

Wiktionary


panienkowaty

z wyglądu lub z zachowania przypominający panienkę, mający cechy podobne do panienki


SJP.pl


panieński

należący do panny, charakterystyczny dla panny, jej zachowań, postępowań


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do panny, będący jej własnością

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z panną, dotyczący panny

przymiotnik jakościowy

 (3.1) taki, jak u panny

 (3.2) przest. dziewiczy

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) W latach panieńskich chodziłam z ojcem na spacery nad Olzę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pannica ż., panna ż., panieństwo n., Panna ż.

 przym. Pański

Wiktionary


panieńskość

ogół cech charakterystycznych dla panny, zachowanie, postępowanie charakterystyczne dla panny, kobiety


SJP.pl


panieństwo

1. stan cywilny kobiety niezamężnej; nieposiadanie męża, niezamężność;
2. dziewictwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bycie panną

 (1.2) daw. dziewictwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Porodziła Go w radości, w panieństwa Swego całości: / Wydała kwiat z Siebie, którego początek jest w niebie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. panować ndk., opanować dk.

 rzecz. panna ż., pan mos., pani ż., panicz mos., paniczyk mos., panienka ż., paniusia ż., Panna ż., pannica ż., pannisko n., pannuńcia ż., pannusia ż.

 przym. panieński, pański, Pański

Wiktionary


panieńszczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Panieńszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Jastków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Jastków. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1630 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Jastkowie.

Wikipedia


panier

jajko z mąką i bułką tartą, stosowane do obtaczania przed smażeniem mięs, ryb i jarzyn; panierka


SJP.pl

Panier (IPA: /paˈnje/), rogówka – rodzaj stelaża noszonego w XVIII wieku w celu zwiększenia szerokości sukni, a składającego się z 3-8 obręczy najczęściej wykonanych z fiszbinu, rzadziej z wikliny, cienkiej stali czy pikowanego włosia; również suknia opierająca się na takim stelażu.

Wikipedia


panierka

jajko z mąką i bułką tartą, stosowane do obtaczania przed smażeniem mięs, ryb i jarzyn; panier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. mieszanina produktów do obtaczania smażonego mięsa, ryb, warzyw lub grzybów

 (1.2) kulin. chrupiąca powłoka na panierowanej potrawie

Wiktionary

Panierowanie – w sztuce kulinarnej obtaczanie w panierce produktu przeznaczonego do smażenia.

Tradycyjna panierka składa się z substancji wiążącej (rozmącone jajko albo mleko) i mąki lub bułki tartej. Najczęściej stosuje się następujące kompozycje:

  • jajko/mleko i bułka tarta (np. do kotletów schabowych),
  • jajko i mąka (do ryb).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przygotowanie panierki zajęło mi kilka minut.

 (1.2) Babcine panierki są zawsze takie chrupiące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panier mrz., panierowanie n.

 czas. panierować ndk.

 przym. panierowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panier

 (1.2) panier

Wiktionary


panierować

przygotowywać mięso, ryby lub warzywa do smażenia poprzez obtaczanie ich w jajku z mąką i bułką tartą


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) kulin. obtaczać mięso, rybę, grzyby lub warzywa w panierce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panier m., panierka ż., panierowanie n.

 przym. panierowany

Wiktionary


panierowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. obtaczanie mięsa, ryb, grzybów lub warzyw w panierce;

Wiktionary

Panierowanie – w sztuce kulinarnej obtaczanie w panierce produktu przeznaczonego do smażenia.

Tradycyjna panierka składa się z substancji wiążącej (rozmącone jajko albo mleko) i mąki lub bułki tartej. Najczęściej stosuje się następujące kompozycje:

  • jajko/mleko i bułka tarta (np. do kotletów schabowych),
  • jajko i mąka (do ryb).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpãɲɛrɔˈvãɲɛ, AS: pãńerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panier m., panierka ż.

 czas. panierować ndk.

Wiktionary


panierowany

przymiotnik

 (1.1) obtoczony panierką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panierka ż.

 czas. panierować

Wiktionary


panierung

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. panierka

Wiktionary


paniewo

W Polsce
  • Paniewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Topólka
  • Paniewo – część wsi Skulska Wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Skulsk
  • Paniewo – dawna gromada
  • Paniewo – jezioro w gminie Płaska, w pow. augustowskim, w woj. podlaskim
  • Paniewo – śluza na Kanale Augustowskim

Wikipedia


panika

1. uczucie nagłego strachu, lęku przed kimś lub przed czymś, ogarniające zwykle większą grupę ludzi lub zwierząt;
2. nerwowy pośpiech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nagły, nierzadko bezpodstawny strach, przerażenie (często dotyczy grup ludzi, tłumu)

Wiktionary

Panika – pojęcie psychologiczne określające uczucie nagłego lęku o skrajnie wysokim nasileniu.

Uczucie paniki jest jednym z komponentów napadu paniki - objawu psychopatologicznego, który obserwuje się m.in. w przebiegu zaburzeń lękowych, zaburzeń afektywnych, niekiedy zaburzeń psychotycznych i innych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybuch spowodował panikę wśród publiczności obecnej na defiladzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãɲika, AS: pãńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pan mos., panikarz mos., panikara ż., panikarka ż., panikowanie n.

 czas. panikować ndk., spanikować dk.

 przym. paniczny, panikarski, spanikowany

 przysł. panicznie, panikarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popłoch

Wiktionary


panikara

kobieta łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś; panikarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: panikarz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãɲiˈkara, AS: pãńikara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panika ż., panikarz m., panikarstwo n.

:: zdrobn. panikarka ż.

 przym. panikarski, paniczny

 czas. panikować ndk., spanikować dk.

Wiktionary


panikarka

kobieta łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś; panikara


SJP.pl


panikarski

taki, który wywołuje panikę lub taki, któremu towarzyszy panika


SJP.pl


panikarstwo

ogół skutków wywołanych przez panikę, uczucie lęku przed kimś lub przed czymś lub nerwowy pośpiech


SJP.pl


panikarz

osoba łatwo wpadająca w panikę, często ogarniana przez nagłe uczucie lęku przed kimś lub przed czymś


SJP.pl


panikować

wpadać w panikę, być ogarnianym przez uczucie nagłego strachu, lęku przed kimś lub przed czymś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) wpadać w panikę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie panikuj tak! To tylko mała drzazga.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panika ż., panikarz m., panikarka ż., panikara ż., panikarstwo n., panikowanie n.

 przym. panikarski, paniczny, spanikowany

 czas. spanikować dk.

Wiktionary


panikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|panikować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. panikować

 rzecz. spanikowanie n., panika ż.

 przym. paniczny

Wiktionary


panin

przymiotnik

 (1.1) rzad. przest. należący do pani

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Andriej Panin – rosyjski aktor filmowy i telewizyjny
  • Cristian Panin – rumuński piłkarz
  • Grigorij Panin – rosyjski hokeista
  • Kostiantyn Panin – ukraiński piłkarz
  • Nikita Panin (strona ujednoznaczniająca)
  • Nikołaj Panin – rosyjski łyżwiarz i trener

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pani ż.

 przym. paniny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paniny

Wiktionary


panindianizm

rodzaj więzi ponadplemiennej jednoczący wszystkie ludy indiańskie


SJP.pl

Panindianizm – współczesne zjawisko społeczne polegające na osiąganiu lub dążeniu do ponadplemiennej jedności tubylczych ludów Ameryki Północnej, zwanych Indianami.

Za prekursorów współczesnego panindianizmu uważa się takich twórców wojskowo-politycznych sojuszy północnoamerykańskich Indian z XVIII w., jak Pontiak, Joseph Brant i – przede wszystkim – Tecumseh. Po zakończeniu w 1871 roku okresu zawierania przez USA traktatów z indiańskimi narodami, osiedleniu Indian w rezerwatach i ustaniu z końcem XIX w. indiańskich wojen zaczęło dochodzić do częstszych spotkań tubylczych Amerykanów z różnych plemion i kręgów kulturowych Ameryki Północnej.

Wikipedia


panindiański

panindianizm


SJP.pl

Patrz:

panindianizm

panindyjski

obejmujący swym zasięgiem wszystkie tereny Indii, odnoszący się do wszystkich terenów Indii i ludzi zamieszkujących te tereny, wywodzących się z tych terenów


SJP.pl


panini

przymiotnik (potoczny) od: pani


SJP.pl

  • Giovanni Paolo Panini – włoski malarz i architekt
  • Panini Comics – wydawca komiksów i czasopism
  • Pāṇini – gramatyk indyjski
  • Panini – singel Lil Nas X
  • panini – w kuchni włoskiej, rodzaj kanapek
  • Panini – włoskie przedsiębiorstwo sprzedające naklejki, karty, komiksy i czasopisma

Wikipedia


paniny

przymiotnik (potoczny) od: pani


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) należący do pani

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pani ż.

 przym. panin

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. panin

Wiktionary


panipat

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. miasto w Indiach

Wiktionary

Panipat (hindi: पानीपत) – miasto w Indiach, w stanie Hariana. W 2001 miasto to zamieszkiwało 261 665 osób.

W mieście rozwinęło się rzemiosło, a także przemysł włókienniczy oraz spożywczy.

Wikipedia


panisko

zgrubienie od: pan; poufale lub z politowaniem o panu


SJP.pl


panislamista

zwolennik poglądu religijnego i politycznego głoszącego potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu


SJP.pl


panislamistka

panislamista


SJP.pl

Patrz:

panislamista

panislamistyczny

przymiotnik od: panislamizm; związany z panislamizmem, odnoszący się do głównych założeń panislamizmu, charakterystyczny dla panislamizmu; panislamski


SJP.pl


panislamizm

pogląd religijny i polityczny głoszący potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doktryna religijno-polityczna, która głosi potrzebę zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu

Wiktionary

Panislamizm (z gr. pan = 'wszystko' + 'islam') – doktryna religijno-polityczna głosząca potrzebę zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu i wyzwolenia się spod wpływów europejskich. Koncepcja ta powstała na Bliskim Wschodzie w XIX w. Za twórcę panislamizmu uważa się Dżamala ad-Din al-Afghaniego.

Czasem na hasła panislamskie powołują się niektóre ugrupowania fundamentalistyczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako czynnik konsolidujący wykorzystywano ideę panislamizmu w walce o niepodległość (np. w Algierii) i nadal się ją wykorzystuje, czego przykładem są fundamentalistyczne grupy islamskie walczące w indonezyjskiej prowincji Aceh (…).

 (1.1) Ich konsekwencją było narodzenie się panislamizmu, pojmującego islam już nie jako obejmującą wszystkie sfery życia kulturę, ale jako religię, stanowiącą wyróżnik tożsamości narodowej wszystkich muzułmanów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panislamista m.

 przym. panislamski

Wiktionary


panislamski

przymiotnik od: panislamizm; związany z panislamizmem, odnoszący się do głównych założeń panislamizmu, charakterystyczny dla panislamizmu; panislamistyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący całego świata islamu

 (1.2) rel. polit. związany z panislamizmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panislamizm m.

 przym. panislamistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) panislamistyczny

Wiktionary


paniuchna

potoczne określenie na kobietę, zazwyczaj ładną, podobającą się innym


SJP.pl


paniusia

potoczne określenie na kobietę, zazwyczaj mało inteligentną i pretensjonalną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lekcew. kobieta, zwykle młoda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza wychowawczyni zachowuje się na lekcji jak jakaś paniusia z innego świata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panieństwo n., pani ż., pańcia ż., panienka ż., panicz mos., panna ż.

Wiktionary


paniynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. panienka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lepsze jest wineczko jako woda, / lepszo jest paniynka jako wdowa.

Wiktionary


pank

1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punk, punkowiec, pankowiec;
2. wykonawca, twórca punk rocka; pankowiec, punk, punkowiec, pankrockowiec, punkrockowiec


SJP.pl


pankejk

potocznie: naleśnik


SJP.pl

Naleśnik amerykański lub amerykański placek, placuszek, pankejks, pankejk (ang. American pancake, flapjack, slapjack, griddle cake albo hotcake) – amerykańska wersja europejskiego naleśnika z ciasta naleśnikowego z dodatkiem środka spulchniającego (drożdży, sody lub proszku do pieczenia).

Wikipedia


pankejkowy

pankejk


SJP.pl

Patrz:

pankejk

panki

ironiczne określenie na mężczyznę mającego zbyt wysokie mniemanie o sobie, pochlebiającego sobie, wywyższającego się, zarozumiałego


SJP.pl

Panki – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Panki. Miejscowość jest siedzibą gminy Panki.

Miejsce jednej z potyczek powstania styczniowego 26 lutego 1863 roku.

Wikipedia


pankiewicz

nazwisko


SJP.pl

Pankiewicz – nazwisko polskie (ros. i ukr. Панкевич, wym. ros. Pankiewicz, ukr. Pankewycz) występujące w Polsce, na Białorusi i Ukrainie oraz w Rosji. W Polsce na początku lat 90. nosiło je 3157 osób.

W 2016 w Niemczech w książkach telefonicznych nazwisko Pankiewicz występowało 28 razy, natomiast Pankevich 2 razy.

Wikipedia


panklastyt

płynny materiał wybuchowy i łatwopalny używany jako dodatek do mieszanek paliwowych rakiet


SJP.pl

Panklastyt – ciekły materiał wybuchowy złożony z ciekłego paliwa oraz ciekłego tetratlenku diazotu (N
2
O
4
) jako utleniacza. Paliwem mogą być np. disiarczek węgla, nafta, benzyna, oleje roślinne itp. i ich mieszaniny. Wg opisów z XIX w. panklastyty są odporne na uderzenie i ogień (ulegają spaleniu, a nie wybuchowi), a do wybuchu konieczne jest zastosowanie detonatora. Ich niekorzystną cechą jest generowanie podczas wybuchu dużych ilości szkodliwych tlenków azotu, co stanowi zagrożenie dla środowiska i osób znajdujących się w pobliżu miejsc wykonywania wybuchów.

Wikipedia


panko

japońska grubo kruszona bułka tarta z białego chleba, używana jako panierka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. rodzaj panierki ze zmielonego na proszek suchego pieczywa, niekiedy z przyprawami; półprodukt pochodzący z kuchni japońskiej

Wiktionary


pankooperatyzm

utopijna, dziewiętnastowieczna, angielska doktryna społeczna, upatrująca w organizowaniu spółdzielni drogę do rozwiązania konfliktów społecznych i obalenia ustroju kapitalistycznego; kooperatyzm, integralizm spółdzielczy


SJP.pl


pańków

nazwisko


SJP.pl

Pańków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tarnawatka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Tarnawatka. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 270 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Krzyża Świętego w Szarowoli.

Wikipedia


pankówa

w gwarze młodzieżowej: dziewczyna będąca punkiem lub ubierająca się podobnie do punków; punkówa, punkówna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) członkini subkultury punk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pamiętaj też, aby samej poeksperymentować, by uzyskać niepowtarzalny wygląd. Widziałaś kiedykolwiek dwie identyczne pankówy?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. punk m., punkówa ż.

:: fm. punk m., punkowiec m.

 przym. punkowy, punkowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) punkówa

Wiktionary


pankowaty

ironicznie: mający zbyt wysokie mniemanie o sobie, wywyższający się, zarozumiały


SJP.pl


pankowiec

1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej; punkowiec, punk, pank;
2. wykonawca, twórca punk rocka; pank, punk, punkowiec, pankrockowiec, punkrockowiec


SJP.pl


pankowski

nazwisko


SJP.pl


pankowy

1. przymiotnik od: pank; charakterystyczny dla panków, zachowujący, ubierający się tak, jak pank; punkowy;
2. odnoszący się do punk rocku, typowy, charakterystyczny dla punk rocku; punkowy, pankrockowy, punkrockowy


SJP.pl


pankracek

zdrobnienie od: Pankracy (imię męskie)


SJP.pl


pankracjon

rodzaj starożytnej, olimpijskiej walki będącej połączeniem zapasów z boksem; pankration


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. hist. staroż. połączenie boksu i zapasów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pankracy mos.

Wiktionary


pankracjum

rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych


SJP.pl

Wikipedia


pankrackowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pankracka lub z nim związany


SJP.pl


pankracostwo

Pankracy z żoną; Pankracowie


SJP.pl


pankracowie

Pankracy z żoną; Pankracostwo


SJP.pl


pankracowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pankracego lub z nim związany


SJP.pl


pankracy

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

 (1.2) pot. nazwa programu telewizyjnego dla dzieci pt. „Piątek z Pankracym” lub „Okienko Pankracego”;

Wiktionary

Pankracy – imię męskie pochodzenia greckiego. Oznacza „wszechmocny”, a powstało przez złożenie gr. παν (pan – „wszystko, wszech-”) i κρατος (kratos – „moc, siła”). W chrześcijaństwie prawosławnym imię to używane jest jako przydomek Chrystusa; posiada ono również swojego świętego patrona. Pankracy imieniny obchodzi 3 kwietnia i 12 maja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 12 maja przypadają imieniny Pankracego.

 (1.2) Lubiłeś oglądać Pankracego?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãŋˈkrat͡sɨ, AS: pãŋkracy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pankracjon mrz., pankration mrz.

 przym. przest. gwara. Pankracowy

Wiktionary


pankracyk

zdrobnienie od: Pankracy (imię męskie)


SJP.pl


pankration

rodzaj starożytnej, olimpijskiej walki będącej połączeniem zapasów z boksem; pankracjon


SJP.pl

Pankration (gr. παγκράτιον od πᾶν − całkowita, wszech oraz κρατός − siła, moc, władza) − dyscyplina sportowa w starożytnej Grecji, będąca połączeniem boksu i zapasów, wprowadzona do programu starożytnych igrzysk olimpijskich w 648 roku p.n.e.

Wikipedia


pankreatoblastoma

rzeczownik

 (1.1) med. rzadki nowotwór trzustki występujący poniżej 14 roku życia, o małej złośliwości

Wiktionary


pankreaton

jednostka anatomiczna i czynnościowa trzustki złożona z pęcherzyka wydzielniczego i przewodu wyprowadzającego


SJP.pl


pankreatyna

preparat otrzymywany ze świeżej trzustki wieprzowej lub wołowej, stosowany w lecznictwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. leczniczy wyciąg ze zwierzęcej trzustki

Wiktionary


pankreozymina

peptydowy hormon przewodu pokarmowego zbudowany z 33 reszt aminokwasowych, wydzielany przez błonę śluzową dwunastnicy; cholecystokinina


SJP.pl

Cholecystokinina (CCK, dawniej znana również jako pankreozymina; ATC: V04 CK02) – rodzina hormonów peptydowych, działających w obrębie układu pokarmowego oraz ośrodkowego układu nerwowego.

Wydzielana jest m.in. przez śluzówkę dwunastnicy i jelita czczego.

Wikipedia


pankrockowiec

[czytaj: pankrokowiec] wykonawca, twórca punk rocka; pank, pankowiec, punk, punkowiec, punkrockowiec


SJP.pl


pankrockowy

[czytaj: pankrokowy] przymiotnik od: pank rock (punk rock, punkrock, punk); odnoszący się do pank rocka, charakterystyczny dla pank rocka; punkrockowy, punkowy, pankowy


SJP.pl


panleukopenia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. wysoce zaraźliwa, wirusowa choroba kotowatych przebiegająca z objawami zapalenia układu pokarmowego i leukopenią;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) zakaźne zapalenie jelit kotów, tyfus koci, nosówka kotów, agranulocytoza

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) panleukopenia, feline distemper

* fiński: (1.1) kissarutto

* niemiecki: (1.1) Panleukopenie

* perski: (1.1) پنلوکوپنی

* portugalski: (1.1) panleucopenia

źródła.

== panleukopenia (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) wet. panleukopenia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnlɛwkɔˈpɛ̃ɲa, AS: pãnleu̯kopńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakaźne zapalenie jelit kotów, tyfus koci, nosówka kotów, agranulocytoza

Wiktionary


panlogistyczny

przymiotnik od: panlogizm; związany z panlogizmem, odnoszący się do głównych założeń panlogizmu, charakterystyczny dla panlogizmu


SJP.pl


panlogizm

koncepcja filozoficzna utożsamiająca prawa istnienia z prawami rozumu, głoszona przez G.W. Hegla


SJP.pl

Wikipedia


panmiksja

swobodne, zazwyczaj przypadkowe kojarzenie się roślin lub zwierząt zapładniających się krzyżowo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. przypadkowe, krzyżowe i swobodne kojarzenie się osobników jednej populacji

Wiktionary

Panmiksja – krzyżowanie losowe.

Swobodne rozmnażanie się w obrębie danej zbiorowości.Oznacza to kojarzenie się z równym prawdopodobieństwem osobników z każdej części danej populacji.

W populacjach ludzkich oznacza to brak tendencji do dobierania sobie partnera pod kątem cech dziedzicznych. Odchylenia od panmiksji wywoływane są przez krzyżowanie wybiórcze.

Wikipedia


panmuzułmański

głoszący potrzebę politycznego i kulturalnego zjednoczenia wszystkich wyznawców islamu, dążący do tego zjednoczenia


SJP.pl


panna

1. niezamężna kobieta
2. dziewczyna, narzeczona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór równikowy, w Polsce widoczny wiosną;

 (1.2) astr. astrol. szósty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 (24) sierpnia do 22 września;

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Panny (1.2)

Wiktionary

  • panna – kobieta, która nie pozostawała w związku małżeńskim; także stara panna (zobacz też: kawaler)
Nazwy własne
  • Panna – gwiazdozbiór
  • Panna – znak zodiaku
  • Panna – rzeka, dopływ Noteci
  • Panna – rzeka górska w Polsce, w woj. dolnośląskim, w Sudetach Wschodnich
  • Panna – potok w Beskidzie Niskim, lewobrzeżny dopływ Jasiołki


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panna bywa w legendach identyfikowana z Dike lub Astrają.

 (1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Panny jest Spika, zwana też Kłosem Panny.

 (1.1) Konstelacja Panny góruje o północy w kwietniu.

 (1.1) W Pannie znajduje się wiele galaktyk.

 (1.2) Panna to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Lwie, a przed Wagą.

 (1.2) Pod koniec sierpnia Słońce wchodzi w znak Panny.

 (1.2) Panną, jednym z letnich, ziemskich i zmiennych znaków zodiaku, rządzi planeta Merkury.

 (2.1) Ona zachowuje się jak typowa Panna.

 (2.1) Mój tata jest zodiakalną Panną, a mama – zodiakalnym Bliźniakiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpãnːa, AS: pã•na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panna ż., pannica ż., panienka ż., panneczka ż., pannusia ż., pannuńcia ż., pannisko n., panieństwo n.

 przym. panieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Vir

 (1.2) symbol.

Wiktionary


panneau

[czytaj: paNO] dekoracyjnie obramowana płaszczyzna ścienna, wypełniona malowidłem lub płaskorzeźbą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. wklęsłość lub wypukłość na ścianie pokryta ozdobnym reliefem lub malowidłem i ozdobnie obramowana

Wiktionary

Panneau (fr. płaszczyzna) – każda płaszczyzna dekoracyjna lub dekorowana o kształcie pola prostokątnego, utworzona w efekcie architektonicznego podziału płaszczyzny ściany.

Element jest charakterystyczny dla okresu baroku i rokoka. Dekoracja może być wykonana dowolną techniką (płaskorzeźba, malowidło, tkanina itp.) na każdej powierzchni, np. ściany, sufitu, boazerii, płaszczyzny mebli itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pãˈnɔ, AS: pãno

Wiktionary


pannica

pannisko; ekspresywnie:
1. dorastająca dziewczyna;
2. niezamężna kobieta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyrośnięta dziewczyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na trzepaku siedziała pannica i majdała nogami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panieństwo n., panna ż., Panna ż.

 przym. panieński

Wiktionary


pannisko

pannica; ekspresywnie:
1. dorastająca dziewczyna;
2. niezamężna kobieta


SJP.pl


pannoński

1. ostrożeń pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
2. chaber pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
3. pszonak pannoński - roślina z rodziny ciborowatych;
4. krwawnik pannoński - roślina z rodziny astrowatych;
5. groszek pannoński - roślina z rodziny bobowatych;
6. koniczyna pannońska - roślina z rodziny bobowatych


SJP.pl


pannus

1. strzępy chmur poniżej chmury opadowej warstwowo-deszczowej;
2. zapalenie rogówki, w wyniku którego tworzy się unaczyniona tkanka łączna; występuje zwykle w jagliczym zapaleniu spojówek


SJP.pl

Wikipedia


panoczek

z politowaniem o panu, chłopcu


SJP.pl


panofiksy

futro baranie z krótkim włosem


SJP.pl


panofsky

[czytaj: panofski] nazwisko


SJP.pl


panoftalmia

ropne zapalenie całej gałki ocznej


SJP.pl


panometr

cyfrowa kamera panoramiczna wykorzystywana do tworzenia wirtualnych panoram i zdjęć przedstawianych potem jako trójwymiarowe


SJP.pl


panonia

dawna prowincja rzymska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) staroż. geogr. prowincja rzymska położona między Sawą a Dunajem;

Wiktionary

Panonia (łac. Pannonia) – w starożytności prowincja rzymska położona między Sawą a Dunajem (dzisiejsze tereny zachodnich Węgier, wschodniej Austrii, północnej Chorwacji, Słowenii oraz północno-zachodniej Serbii).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. panoński

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Pannonia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pannonia

* azerski: (1.1) Pannoniya

* baskijski: (1.1) Panonia

* białoruski: (1.1) Панонія ż.

* bośniacki: (1.1) Panonija ż.

* bułgarski: (1.1) Панония ż.

* chorwacki: (1.1) Panonija ż.

* czeski: (1.1) Panonie ż.

* esperanto: (1.1) Panonio

* estoński: (1.1) Pannoonia

* fiński: (1.1) Pannonia

* francuski: (1.1) Pannonie ż.

* galicyjski: (1.1) Panonia ż.

* gruziński: (1.1) პანონია (p'anonia)

* hiszpański: (1.1) Panonia ż.

* indonezyjski: (1.1) Panonia

* japoński: (1.1) パンノニア (pannonia)

* kataloński: (1.1) Pannònia ż.

* kazachski: (1.1) Паннония

* litewski: (1.1) Panonija ż.

* niemiecki: (1.1) Pannonien

* perski: (1.1) پانونیا

* portugalski: (1.1) Panônia ż., Panónia ż.

* rosyjski: (1.1) Паннония ż.

* serbski: (1.1) Панонија ż.

* slovio: (1.1) Panonia

* słowacki: (1.1) Panónia ż.

* szwedzki: (1.1) Pannonien

* tajski: (1.1) พันโนเนีย (phannonia)

* ukraiński: (1.1) Паннонія ż.

* uzbecki: (1.1) Pannoniya

* włoski: (1.1) Pannonia ż.

źródła.

== Panonia (język baskijski.) ==

thumb|Panonia (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) staroż. geogr. Panonia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnɔ̃ɲja, AS: pãnõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. panoński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. panoński

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Pannonia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pannonia

* azerski: (1.1) Pannoniya

* baskijski: (1.1) Panonia

* białoruski: (1.1) Панонія ż.

* bośniacki: (1.1) Panonija ż.

* bułgarski: (1.1) Панония ż.

* chorwacki: (1.1) Panonija ż.

* czeski: (1.1) Panonie ż.

* esperanto: (1.1) Panonio

* estoński: (1.1) Pannoonia

* fiński: (1.1) Pannonia

* francuski: (1.1) Pannonie ż.

* galicyjski: (1.1) Panonia ż.

* gruziński: (1.1) პანონია (p'anonia)

* hiszpański: (1.1) Panonia ż.

* indonezyjski: (1.1) Panonia

* japoński: (1.1) パンノニア (pannonia)

* kataloński: (1.1) Pannònia ż.

* kazachski: (1.1) Паннония

* litewski: (1.1) Panonija ż.

* niemiecki: (1.1) Pannonien

* perski: (1.1) پانونیا

* portugalski: (1.1) Panônia ż., Panónia ż.

* rosyjski: (1.1) Паннония ż.

* serbski: (1.1) Панонија ż.

* slovio: (1.1) Panonia

* słowacki: (1.1) Panónia ż.

* szwedzki: (1.1) Pannonien

* tajski: (1.1) พันโนเนีย (phannonia)

* ukraiński: (1.1) Паннонія ż.

* uzbecki: (1.1) Pannoniya

* włoski: (1.1) Pannonia ż.

źródła.

== Panonia (język baskijski.) ==

thumb|Panonia (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) staroż. geogr. Panonia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panoński

przymiotnik od: Panonia (starożytna prowincja rzymska)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Panonią, dotyczący Panonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panonia ż.

Wiktionary


panoplia

panoplium;
1. pełne uzbrojenie greckich żołnierzy w czasach starożytnych oraz rycerzy w Średniowieczu;
2. motyw zdobniczy, którego elementami są miecze, sztylety, części uzbrojenia i sztandary


SJP.pl


Panoplium (armatura, spolia hostium, z greckiego πανοπλíα) – motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów, często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.

Wikipedia


panoplium

panoplia;
1. pełne uzbrojenie greckich żołnierzy w czasach starożytnych oraz rycerzy w Średniowieczu;
2. motyw zdobniczy, którego elementami są miecze, sztylety, części uzbrojenia i sztandary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z elementów uzbrojenia, sztandarów i proporców

Wiktionary


Panoplium (armatura, spolia hostium, z greckiego πανοπλíα) – motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów, często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.

Wikipedia


panoplozaur

rodzaj dinozaura z rodziny nodozaurów


SJP.pl

Wikipedia


panopticum

[czytaj: panoptikum] panoptikum;
1. zbiór osobliwości lub wystawa rzeczy osobliwych;
2. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające zazwyczaj jakieś sławne osoby


SJP.pl

  • Panoptikum – gabinet osobliwości
  • Panoptikum – gabinet figur woskowych

Wikipedia


panoptikalny

osobliwy, niezwykły; panoptykalny


SJP.pl


panoptikum

panopticum;
1. zbiór osobliwości lub wystawa rzeczy osobliwych;
2. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające zazwyczaj jakieś sławne osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. muzeum lub wystawa, która zawiera zbiór osobliwości

 (1.2) książk. muzeum, w którym eksponatami są woskowe figury przedstawiające sławne osoby; gabinet figur woskowych

 (1.3) książk. zbiór osobliwych rzeczy, osób, pojęć itp.

Wiktionary

  • Panoptikum – gabinet osobliwości
  • Panoptikum – gabinet figur woskowych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpãnɔpˈtʲikũm, AS: pãnoptʹikũm

Wiktionary


panoptykalny

osobliwy, niezwykły; panoptikalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezwykły, dziwny

Wiktionary


panoptykon

model więzienia i sposobu nadzoru, zaprojektowany przez angielskiego prawnika i filozofa Jeremy'ego Benthama oraz jego brata Samuela


SJP.pl

  • Panoptikon – model więzienia zaprojektowany przez Jeremy’ego Benthama
  • Panoptikon – polski film z 2010 roku
  • Panopticon – album grupy Isis
  • The Panopticon – powieść Jenni Fagan z 2012 roku
  • Fundacja Panoptykon – polska fundacja działająca na rzecz prawa do prywatności

Wikipedia


panora

tkanina jedwabna, półjedwabna lub bawełniana


SJP.pl


panorama

1. rozległy widok jakiegoś krajobrazu, oglądany zwykle z miejsca położonego wyżej;
2. rysunek przedstawiający taki widok, duże malowidło rozpięte na wewnętrznej ścianie okrągłego budynku;
3. budynek, w którym znajduje się tego typu malowidło;
4. obszerne przedstawienie jakiegoś zagadnienia w utworze literackim lub jakiegoś zdarzenia w filmie, animacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rozległy, szeroki widok

Wiktionary

Geografia

  • panorama – rozległy widok
  • Panorama – miasto i gmina w Brazylii, w stanie São Paulo
  • Panorama – miasto w Grecji
  • Panorama – miejscowość w Kanadzie, ośrodek sportów zimowych
  • Panorama Park – miasto w Stanach Zjednoczonych
  • Grań Panorama (Panorama Ridge) – grzbiet górski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wokół rozciągała się piękna panorama górska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnɔˈrãma, AS: pãnorãma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panoramiczność ż.

 przym. panoramiczny

 przysł. panoramicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) widok

Wiktionary


panoramiczność

wrażenie przestrzenności, rozległości wyświetlanego, pokazywanego obrazu, cecha charakterystyczna dla panoram


SJP.pl


panoramiczny

1. przedstawiony za pomocą panoramy, stwarzający wrażenie panoramy; panoramowy;
2. o filmie, animacji: wyświetlany na szerokim ekranie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ukazuje panoramę, pełen obraz czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnɔrãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: pãnorãmʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panorama ż., panoramiczność ż.

 przysł. panoramicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szeroki, rozległy, pełny

Wiktionary


panoramować

tworzyć panoramę, uzyskiwać wrażenie przestrzenności, rozległości wyświetlanego albo pokazywanego obrazu


SJP.pl


panoramowy

przedstawiony za pomocą panoramy, stwarzający wrażenie panoramy; panoramiczny


SJP.pl


panorowy

przymiotnik od: panora


SJP.pl


panosza

dawny rycerz służebny, głównie z Małopolski


SJP.pl

Wikipedia


panoszyć

panoszyć się - rządzić się, wynosić się nad innych, nadużywać władzy; przenośnie: występować w dużej ilości, panować, szerzyć się


SJP.pl


panować

1. królować, być władcą
2. rządzić czymś
3. kontrolować coś
4. górować nad czymś (np. "Ruiny zamku panowały nad miastem.")
5. występować w określonym czasie (np. "Panował straszny upał.")


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zapanować)

 (1.1) być panem, władcą kraju, królestwa

 (1.2) być panem, przywódcą czegoś

 (1.3) podporządkowywać coś sobie, mieć władzę nad czymś

 (1.4) występować, pojawiać się

 (1.5) pot. określać kogoś mianem pana, podczas gdy ta osoba nie widzi takiej potrzeby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie / i chlubicie się mnogością narodów, / bo od Pana otrzymaliście władzę, / od Najwyższego panowanie

 (1.3) Nie umiesz panować nad nerwami.

 (1.4) Po wizycie Laury w naszym domu panował radosny nastrój.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãˈnɔvat͡ɕ, AS: pãnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panowanie n., panicz mos., pan mos., pani ż., państwo n., panek mos., panieństwo n.

 czas. zapanować dk., opanować dk., opanowywać ndk.

 przym. pański, opanowany, Pański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) władać, rządzić, królować

 (1.2) przewodzić

Wiktionary


panowanie

okres, w którym panujący sprawuje władzę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|panować.

 (1.2) władza

 (1.3) okres władzy danego monarchy

Wiktionary

Panowanie – władza sprawowana przez osobę (monarchę) w państwie o ustroju monarchicznym; również okres sprawowania rządów przez panującego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Było to w dwunastym roku panowania Nabuchodonozora, który królował nad Asyrią w wielkim mieście Niniwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãnɔˈvãɲɛ, AS: pãnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. panować, opanować

 rzecz. panicz m., pan m., pani ż., państwo n.

 przym. Pański, opanowany

Wiktionary


panowice

Panowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Trzciel.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Kościół filialny parafii w Brójcach pw. Najświętszej Maryi Panny Rokitniańskiej.

9 lipca 2016 w wyniku pożaru spłonął XIX-wieczny pałac.

Wikipedia


panowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Janina Panowicz-Lipska – polska profesor nauk prawnych
  • Ludwik Panowicz – szef 47 Eskadry Towarzyszącej

Wikipedia


panowski

związany z Polską Akademią Nauk; PAN-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z PAN-em, dotyczący PAN-u

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wicestarosta Rafał Kwiatkowski wyjaśnił, że takim miejscem są tzw. pola panowskie w Jabłonnie.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. PAN

 przym. PAN-owski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PAN-owski

Wiktionary


panpatriotyzm

ogólny, powszechny patriotyzm pojęty jako cecha łącząca osoby, najczęściej tej samej narodowości lub o podobnych przekonaniach


SJP.pl


panpoetycki

przymiotnik od: panpoetyzm; charakterystyczny, typowy dla panpoetyzmu, kierunku artystycznego nawiązującego do niektórych założeń futuryzmu i kubizmu, szukającego inspiracji wśród subkultur lub większych skupisk społeczności, nawiązujący do założeń tego kierunku (np. sztuka panpoetycka) lub jakoś inaczej z nim związany


SJP.pl


panpoetyzm

kierunek artystyczny nawiązujący do niektórych założeń futuryzmu i kubizmu, szukający inspiracji wśród subkultur lub większych skupisk społeczności


SJP.pl


panpsychiczny

dotyczący panpsychizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) filoz. związany z panpsychizmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panpsychizm m.

Wiktionary


panpsychizm

pogląd charakterystyczny dla filozofii renesansowej, według którego wszystkie istniejące obiekty obdarzone są właściwościami psychicznymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. pogląd, który głosi, iż wszystkie obiekty materialne obdarzone są właściwościami psychicznymi

Wiktionary

Panpsychizm – doktryna filozoficzna głosząca, że każda rzecz ma swój umysłowy czy wewnętrzno-psychiczny aspekt. Niewielu z panpsychistów podpisałoby się pod tezą, iż wszystko obdarzone jest umysłem, łącznie z kijami i kamieniami, znacznie częściej powiadają oni, że rzeczom właściwe są różne stopnie wewnętrznych, subiektywnych, czy quasi-świadomościowych aspektów, w pewnych przypadkach podobnych do naszej świadomości. W pełni rozwiniętymi umysłami dysponowałyby jedynie obiekty o złożoności zbliżonej do złożoności człowieka. Jednak nie jest łatwo precyzyjnie określić, w jakim stopniu wszystkim rzeczom czasoprzestrzennym mają przysługiwać takie subiektywne, umysłowe aspekty. W większości przypadków stanowisko to jest głoszone przez tych, którzy kwestionują możliwość, aby to, co umysłowe, miałoby być powodowane czy budowane z czynników wyzbytych jakichkolwiek jakości umysłowych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. panpsychiczny

Wiktionary


panseksualista

osoba odczuwająca seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej


SJP.pl


panseksualistka

kobieta odczuwająca seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej


SJP.pl


panseksualizm

1. seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; panseksualność, omniseksualizm, omniseksualność;
2. postrzeganie wszelkich zjawisk życia w kategoriach seksualnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. seks. postrzeganie wszelkich zjawisk w świecie przez pryzmat seksualny;

 (1.2) seks. pociąg do osób niezależnie od ich płci, bądź tożsamości płciowej

Wiktionary

Panseksualizm – pogląd, według którego głównym motorem ludzkiego działania jest popęd seksualny, każde działanie można wytłumaczyć motywami seksualnymi. Obecnie teoria ta nie znajduje potwierdzenia. Zarzut panseksualizmu często stawiany jest psychoanalizie, ze względu na twierdzenie Freuda o fundamentalnym znaczeniu libido (choć Freud rozumiał libido szerzej niż jedynie popęd seksualny i się od takiego podejścia odżegnywał).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., panseksualista mos., panseksualistka ż., panseksualność ż.

 przym. panseksualny

 przysł. panseksualnie

Wiktionary


panseksualność

seksualny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej; panseksualizm, omniseksualizm, omniseksualność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. pociąg do osób niezależnie od ich płci, bądź tożsamości płciowej;

Wiktionary

Panseksualność, omniseksualność — seksualny, romantyczny lub emocjonalny pociąg do osób niezależnie od ich płci lub tożsamości płciowej. Osoby panseksualne mogą określać siebie jako osoby „ślepe na płeć” (ang. gender-blind), zapewniając, że kwestie płci kulturowej i płci nie są czynnikami wpływającymi na ich romantyczny lub seksualny pociąg do innych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. panseksualizm m., seks mrz.

 przym. panseksualny

 przysł. panseksualnie

Wiktionary


panseksualny

dotyczący panseksualizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) psych. dotyczący panseksualizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Wiedniu Zygmunt Freud szkicował już zresztą swoją panseksualną wizję świata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., panseksualizm m., panseksualność ż.

Wiktionary


pański

należący do pana


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kult. rel. odnoszący się do Boga, związany z Bogiem, w szczególności Chrystusem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W święto Przemienienia Pańskiego w 2000 r. na Świętej Górze Grabarce odbyły się główne uroczystości związane z wielkim jubileuszem chrześcijaństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pan mos., Pan mos., panicz mos., pani ż., panna ż., panowanie n., pańszczyzna ż., panieństwo n., zapanowanie n., panisko n., paniczyk m.

 czas. panować ndk., zapanować dk.

 przym. pański, panieński

 przysł. pańsko

Wiktionary


pańskie

ziemie należące do pana


SJP.pl

Integralne części miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 18
  • Pańskie – część miasta Mszana Dolna
  • Pańskie – część wsi Wygnanka w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Sosnówka
  • Pańskie – część wsi Łąkta Dolna w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Trzciana
  • Pańskie – część wsi Łoniowa w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Dębno
  • Pańskie – część wsi Adamierz w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Olesno
  • Pańskie – część wsi Kryg w woj. małopolskim, w pow. gorlickim, w gminie Lipinki
  • Pańskie – część wsi Kasina Wielka w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Mszana Dolna
  • Pańskie – część wsi Poręba Wielka w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Niedźwiedź
  • Pańskie – część wsi Skomielna Czarna w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Tokarnia
  • Pańskie – część wsi Siołkowa w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Grybów
  • Pańskie – część wsi Łabowa w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łabowa
  • Pańskie – część wsi Skawa w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Raba Wyżna
  • Pańskie – część wsi Spytkowice w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Spytkowice
  • Pańskie – część wsi Zakrzów w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Stryszów
  • Pańskie – część wsi Żarówka w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Radomyśl Wielki
  • Pańskie – część wsi Szkodna w woj. podkarpackim, w pow. ropczycko-sędziszowskim, w gminie Sędziszów Małopolski
  • Pańskie – część wsi Malawa w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Krasne
  • Pańskie – część wsi Łodygowice w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Łodygowice

Wikipedia


pańskość

poczucie własnej wartości połączone z klasą, wysoką kulturą osobistą przypisywaną dżentelmenom


SJP.pl


panslawista

zwolennik ruchu politycznego opartego na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich


SJP.pl


panslawistka

zwolenniczka ruchu politycznego opartego na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich


SJP.pl


panslawistyczny

odnoszący się do panslawizmu lub panslawisty; pansłowiański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. związany z panslawizmem, dotyczący panslawizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panslawizm mrz., panslawista mos., panslawistka ż.

Wiktionary


panslawizm

ruch polityczny oparty na idei zjednoczenia wszystkich ludów słowiańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. ruch ideowy dążący do zjednoczenia Słowian bazujący na jedności kulturowo-językowej narodów słowiańskich;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pãw̃ˈslavʲism̥, AS: pãũ̯slavʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panslawista m., panslawistka ż.

 przym. panslawistyczny

Wiktionary


pansofia

ruch filozoficzno-religijny zmierzający do osiągnięcia wiedzy uniwersalnej, zapoczątkowany w Niemczech w XVI w.


SJP.pl

Pansofia (gr. „wszechmądrość, wszechwiedza” od pan „wszystko” i sophia „mądrość, wiedza”) – ruch filozoficzno-religijny odnoszący się do osiągnięcia wiedzy uniwersalnej. W kontekście pedagogicznym powiązany z Janem Ámosem Komeńskim.

Wikipedia


pansoficzny

posiadający, prezentujący pełną wiedzę o świecie, wynikający z takiej wiedzy (np. pansoficzne pochodzenie) lub stwarzający możliwość jej nabycia


SJP.pl


pansomatyzm

pogląd filozoficzny głoszący, że istnieją tylko rzeczy, konkrety, które można w jakiś sposób poczuć, zobaczyć oraz negujący samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków; konkretyzm, reizm


SJP.pl


panspermia

koncepcja powstania życia na ziemi, według której cząstki żywej materii przedostały się na ziemię wraz promieniowaniem świetlnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. koncepcja rozprzestrzeniania się "zarodników" życia we wszechświecie;

Wiktionary

Panspermia (ze starogr. πᾶν (pan) – wszystko i σπέρμα (sperma) – nasienie) – hipoteza, zgodnie z którą życie rozprzestrzenia się wśród ciał niebieskich dzięki naturalnym procesom, np. poprzez meteoryty. Przykładem panspermii jest hipoteza, że życie na Ziemi nie powstało na niej, ale dostało się na nią w postaci prostych jednokomórkowych organizmów lub ich przetrwalników z innych ciał niebieskich. Początków panspermii można doszukać się u greckiego filozofa Anaksagorasa. W XIX i XX wieku podobne hipotezy wysuwali m.in. J.J. Berzelius w 1834 r., W. Thomson (późniejszy lord Kelvin) w 1871 r. i Svante Arrhenius w 1908 r. W hipotezie Arrheniusa organizmy miały być przenoszone wskutek ciśnienia światła – tzw. radiopanspermia. Ten mechanizm jest jednak skuteczny jedynie w przypadku ciał o rozmiarach rzędu 0,001 mm. Tak małe ciało nie stanowiłoby ochrony przed promieniowaniem kosmicznym. Dlatego obecnie rozważa się hipotezę przenoszenia organizmów za pośrednictwem meteoroidu, planetoidy lub komety. W szerszym znaczeniu panspermia dotyczy możliwości rozprzestrzeniania się życia w Kosmosie.

Wikipedia


panspermizm

teoria głosząca powstanie życia na Ziemi za sprawą mikroorganizmów pochodzących z meteorytów


SJP.pl

Panspermia (ze starogr. πᾶν (pan) – wszystko i σπέρμα (sperma) – nasienie) – hipoteza, zgodnie z którą życie rozprzestrzenia się wśród ciał niebieskich dzięki naturalnym procesom, np. poprzez meteoryty. Przykładem panspermii jest hipoteza, że życie na Ziemi nie powstało na niej, ale dostało się na nią w postaci prostych jednokomórkowych organizmów lub ich przetrwalników z innych ciał niebieskich. Początków panspermii można doszukać się u greckiego filozofa Anaksagorasa. W XIX i XX wieku podobne hipotezy wysuwali m.in. J.J. Berzelius w 1834 r., W. Thomson (późniejszy lord Kelvin) w 1871 r. i Svante Arrhenius w 1908 r. W hipotezie Arrheniusa organizmy miały być przenoszone wskutek ciśnienia światła – tzw. radiopanspermia. Ten mechanizm jest jednak skuteczny jedynie w przypadku ciał o rozmiarach rzędu 0,001 mm. Tak małe ciało nie stanowiłoby ochrony przed promieniowaniem kosmicznym. Dlatego obecnie rozważa się hipotezę przenoszenia organizmów za pośrednictwem meteoroidu, planetoidy lub komety. W szerszym znaczeniu panspermia dotyczy możliwości rozprzestrzeniania się życia w Kosmosie.

Wikipedia


państewko

państwo obejmujące niewielki obszar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: państwo

 (1.2) niewielkie państwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przed rokiem 1480 psy przypominające osobniki tej rasy pojawiały się prawie wyłącznie na włoskich obrazach i można przypuszczać, że to z dworów książąt państewek włoskich moda na papillony rozszerzała się stopniowo na resztę Europy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. państwo n., upaństwowienie n., państwowość ż.

 czas. upaństwowić dk.

 przym. państwowy, wewnątrzpaństwowy

Wiktionary


państwo

wewnętrznie zorganizowana społeczność zamieszkująca określone terytorium, mająca swój rząd, suwerenność i określone prawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) oficjalna pisana forma grzecznościowa państwo

Wiktionary

Państwo – termin, który odnosi się do różnych aspektów organizacji życia zbiorowego. Może być rozumiany jako:

  • struktura administracyjna – organizacja społeczeństwa regulująca działania jednostek i grup za pomocą własnych norm prawnych,
  • organizacja polityczna – wspólnota terytorialna podporządkowana suwerennej władzy, pojmowanej jako prawomocne stosowanie przymusu lub jako korporacja terytorialna z samorodną władzą zwierzchnią i osobowością prawną,
  • gwarant praw jednostek – instytucja odrębna od społeczeństwa, powołana w celu ochrony uprawnień obywateli,
  • aktualizacja idei etycznej – realizacja określonego porządku moralnego w życiu zbiorowym,
  • porządek prawny – normatywna struktura, w której organami prawa są zarówno instytucje władcze, jak i obywatele.

Wikipedia


państwotwórczy

taki, który przyczynia się do powstawania państw, ich wewnętrznego zespalania i organizowania ich polityki; państwowotwórczy


SJP.pl


państwowa

1. odnoszący się do państwa, tworzący, stanowiący państwo, reprezentujący państwo, zarządzający, rządzący państwem;
2. dostępny dla ogółu ludności; publiczny


SJP.pl


państwowiec

osoba przedkładająca dobro państwa, któremu służy, nad interesy swoje i partyjne


SJP.pl


państwówka

potocznie:
1. państwowy sektor gospodarczy;
2. instytucja państwowa


SJP.pl


państwowoadministracyjny

odnoszący się do administracji jakiegoś państwa, charakterystyczny dla tej administracji


SJP.pl


państwowoprawny

odnoszący się do praw obowiązujących wszystkich obywateli jakiegoś państwa, charakterystyczny dla tych praw


SJP.pl


państwowość

1. zespół cech charakterystycznych dla państwa;
2. niezależność państwowa, odrębność, suwerenność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zespół właściwości cechujących państwo; także. odrębność, niezależność państwowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemięemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãj̃ˈstfɔvɔɕt͡ɕ, AS: pãĩ ̯stfovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. państwo n., państewko n., państwowiec m., państwówka ż.

 przym. państwowy

 przysł. państwowo

Wiktionary


państwowotwórczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest państwowotwórcze; cecha tych, którzy są państwowotwórczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. państwowotwórczy

 przysł. państwowotwórczo

Wiktionary


państwowotwórczy

taki, który przyczynia się do powstawania państw, ich wewnętrznego zespalania i organizowania ich polityki; państwotwórczy


SJP.pl


państwowowychowawczy

związany z państwem, jego rządem i narodem oraz działalnością wychowawczą


SJP.pl


państwowy

1. odnoszący się do państwa, tworzący, stanowiący państwo, reprezentujący państwo, zarządzający, rządzący państwem;
2. dostępny dla ogółu ludności; publiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) będący w posiadaniu lub pod kontrolą państwa, ustanowiony lub sprawowany przez państwo; odnoszący się do państwa, związany z państwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nauka na państwowej uczelni powinna być bezpłatna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãj̃ˈstfɔvɨ, AS: pãĩ ̯stfovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. państwo n., państewko n., państwowość ż.

 czas. upaństwowić, upaństwawiać

Wiktionary


państwoznawca

specjalista w zakresie nauki, wiedzy o państwie


SJP.pl


państwoznawczy

związany z nauką, wiedzą o państwie


SJP.pl


państwoznawczyni

specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o państwie


SJP.pl


państwoznawstwo

nauka, wiedza o państwie


SJP.pl


pańszczyzna

darmowa praca chłopów na pańskim polu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. bezpłatna i przymusowa praca chłopów na rzecz właściciela ziemskiego w zamian za nadział gruntu;

 (1.2) pot. przen. uciążliwy obowiązek

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na ziemiach polskich najszybciej zniesiono pańszczyznę w zaborze pruskim.

 (1.2) Większość załogi traktuje pracę w godzinach ponadwymiarowych jako przykrą i nieznośną pańszczyznę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãj̃ˈʃt͡ʃɨzna, AS: pãĩ ̯ščyzna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pańskie n.

 przym. pańszczyźniany, pański, Pański

Wiktionary


pańszczyźniany

przymiotnik od: pańszczyzna; odnoszący się do pańszczyzny, oparty na pańszczyźnie, stosujący lub wykonujący pańszczyznę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pańszczyzną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pańszczyzna ż.

Wiktionary


pansłowiański

odnoszący się do panslawizmu lub panslawisty; panslawistyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) obejmujący wszystkie kraje słowiańskie

 (1.2) związany z panslawizmem

 (1.3) jęz. związany z językiem międzysłowiańskim

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słowianizm mrz., Słowianin m., Słowianka ż., słowiańszczyzna ż., Słowiańszczyzna ż., słowiańskość ż.

 przym. słowiański, późnosłowiański, wczesnosłowiański, zachodniosłowiański, wschodniosłowiański, południowosłowiański, północnosłowiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wszechsłowiański, ogólnosłowiański

 (1.2) panslawistyczny

 (1.3) międzysłowiański

Wiktionary


pantagruel

Gargantua i Pantagruel, pełny tytuł Życie Gargantui i Pantagruela (oryg. fr. La vie de Gargantua et de Pantagruel) – pięciotomowa powieść François Rabelais opisująca losy dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela.

Wikipedia


pantagrueliczny

nieznający miary w korzystaniu z uciech, rubaszny, bezceremonialny (od bohatera fantastyczno-satyrycznej epopei "Gargantua i Pantagruel" F. Rebelais'go)


SJP.pl


pantagruelizm

postawa charakteryzująca się używaniem życia, żywiołowym, spontanicznym zachowaniem i rubasznym humorem (od bohatera fantastyczno-satyrycznej epopei "Gargantua i Pantagruel" F. Rebelais'go)


SJP.pl


pantaleon

średniowieczny instrument muzyczny będący swoistego rodzaju połączeniem fortepianu z cymbałami; pantalon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Pantaleon – imię męskie pochodzenia greckiego (gr. Πανταλέων). Wywodzi się ze złożenia słów παντα oznaczającego "wszystko" i λέων oznaczającego "lew". Według innej wersji gr. Παντελεήμων (Pantelejmon) - „najmiłościwszy”.

Pantaleon imieniny obchodzi 27 lipca.

Wezwanie św. Pantaleona nosi zabytkowy kościół św. Pantaleona w Kolonii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozgniewanemu Pantaleonowi wypadł sekator z ręki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantaleon mrz.

Wiktionary


pantalion

średniowieczny instrument muzyczny będący połączeniem fortepianu i ksylofonu


SJP.pl


pantalon

średniowieczny instrument muzyczny będący swoistego rodzaju połączeniem fortepianu z cymbałami; pantaleon


SJP.pl


pantalonada

groteskowa farsa, błaznowanie, bufonada, zazwyczaj kiepskie przedstawienie komiczne, rodzaj burleski


SJP.pl


pantalone

jedna z najstarszych postaci z commedia dell'arte, przedstawiana jako starzec, kochliwy i zrzędny kupiec weneckiego pochodzenia; pantalon


SJP.pl

Wikipedia


pantalonki

rodzaj bardzo szerokich spodni


SJP.pl


pantalony

żartobliwe określenie na portki lub spodnie, najczęściej szerokie, poszerzane lub niezgrabne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) bielizna z długimi nogawkami

Wiktionary

Pantalony (z fr. pantalon) – spodnie, także mundurowe w wojsku, m.in. polskim w pierwszej połowie XIX wieku. W innym znaczeniu to bielizna przykrywająca nogi, noszona przez kobiety, dziewczęta i bardzo młodych chłopców w końcu pierwszej połowy XIX wieku.

Wikipedia


pantalowice

Pantalowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Kańczuga.

Wikipedia


pantarka

udomowiony ptak z rzędu kuraków, o białym, szarym lub niebieskawym upierzeniu w jasne cętki; perliczka, perlica


SJP.pl

Wikipedia


pantałyk

tylko w wyrażeniu: zbić (zbijać) kogoś z pantałyku - pozbawić (pozbawiać) kogoś pewności siebie, wprawić (wprawiać) w zakłopotanie; zbić (zbijać) kogoś z tropu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tylko w zwrocie zbić z pantałyku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtawɨk, AS: pãntau̯yk

Wiktionary


panteista

osoba głosząca poglądy utożsamiające Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wyznająca panteizm

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãntɛˈjista, AS: pãntei ̯ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panteizm m.

:: fż. panteistka ż.

 przym. panteistyczny

Wiktionary


panteistka

kobieta głosząca poglądy utożsamiające Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami


SJP.pl


panteistyczny

przymiotnik od: panteizm; związany z panteizmem, odnoszący się do głównych założeń panteizmu, charakterystyczny dla panteizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy panteizmowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panteizm mrz., panteista mos.

Wiktionary


panteizm

pogląd filozoficzny i religijny utożsamiający Boga z przyrodą i zachodzącymi w niej zjawiskami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. rel. pogląd, że Bogiem jest wszechświat, ubóstwienie natury;

Wiktionary

Panteizm (z gr. pan „wszystko”, theos „Bóg”) – pogląd filozoficzno-religijny (niekiedy teologiczny) utożsamiający wszystko z Bogiem lub absolutem. Neguje istnienie boga osobowego, głosi zaś przenikanie absolutu we wszystkie substancje jakie istnieją. Panteizm często łączył się z ideami rozumnego rozwoju wszechświata, jedności, wieczności oraz żywości świata materialnego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. panteista m., panteistka ż.

 przym. panteistyczny

 przysł. panteistycznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|παν|θεός.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z|pandeizm.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pantheism

* azerski: (1.1) panteizm

* baskijski: (1.1) panteismo

* białoruski: (1.1) пантэізм m.

* duński: (1.1) panteisme w.

* esperanto: (1.1) panteismo

* francuski: (1.1) panthéisme m.

* hiszpański: (1.1) panteísmo m.

* kataloński: (1.1) panteisme m.

* niemiecki: (1.1) Pantheismus m.

* rosyjski: (1.1) пантеизм m.

* szwedzki: (1.1) panteism w.

* ukraiński: (1.1) пантеїзм m.

* węgierski: (1.1) panteizmus

* włoski: (1.1) panteismo m.

źródła.

== panteizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. rel. panteizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtɛjism̥, AS: pãntei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. panteista m., panteistka ż.

 przym. panteistyczny

 przysł. panteistycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. panteista m., panteistka ż.

 przym. panteistyczny

 przysł. panteistycznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|παν|θεός.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z|pandeizm.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pantheism

* azerski: (1.1) panteizm

* baskijski: (1.1) panteismo

* białoruski: (1.1) пантэізм m.

* duński: (1.1) panteisme w.

* esperanto: (1.1) panteismo

* francuski: (1.1) panthéisme m.

* hiszpański: (1.1) panteísmo m.

* kataloński: (1.1) panteisme m.

* niemiecki: (1.1) Pantheismus m.

* rosyjski: (1.1) пантеизм m.

* szwedzki: (1.1) panteism w.

* ukraiński: (1.1) пантеїзм m.

* węgierski: (1.1) panteizmus

* włoski: (1.1) panteismo m.

źródła.

== panteizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. rel. panteizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


panten

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Niemcy

1 gmina:

  • Panten – gmina w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Herzogtum Lauenburg

Polska

Dawna nazwa:

  • Pątnów Legnicki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przełożonym szkoły katechetycznej wybrano Pantena z Aleksandrii.

Wiktionary


pantenol

alkohol polihydroksylowy, składnik leków i kosmetyków


SJP.pl

Pantenol, dekspantenol – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi polihydroksylowych, analog kwasu pantotenowego, jedna z substancji stanowiących witaminę B5. Dekspantenol (izomer D) ulega w organizmie przemianie do kwasu pantotenowego.

Wikipedia


panteon

1. grecka i rzymska świątynia, w której czczono wszystkie bóstwa;
2. ogół bóstw powiązanych z sobą w system zależności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) staroż. archit. w starożytnej Grecji i Rzymie świątynia poświęcona wszystkim bogom;

 (1.2) ogół bogów jakiejś religii;

 (1.3) archit. budynek lub budowla, w której spoczywają zwłoki lub pomniki wielkich ludzi

 (1.4) przen. ogół najwybitniejszych przedstawicieli narodu albo jakiejś dziedziny sztuki

Wiktionary

Panteon (gr. pantheon: pan – wszystek + theos – bóg) to:

  • w religiach politeistycznych – ogół bóstw,
  • w sztuce starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu – świątynia poświęcona wszystkim bogom.

Panteony były popularne zwłaszcza w okresie cesarstwa rzymskiego. Najbardziej znanym zabytkiem tego okresu jest Panteon w Rzymie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Posągi Buddy w odróżnieniu od bodhisattwów i innych postaci panteonu buddyjskiego rzeźbiono w prostych szatach, bez żadnych ozdób i klejnotów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtɛɔ̃n, AS: pãnteõn

Wiktionary


pantera

ssak z rodziny kotowatych (Panthera pardus); lampart, leopard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. lampart

 (1.2) pot. wojsk. czołg niemiecki;

Wiktionary

  • Pantera (Panthera pardus), znana też jako leopard, lampart, czy lampart plamisty – gatunek ssaka z rodzaju lampart (Panthera), podrodziny panter (Pantherinae), rodziny kotowatych (Felidae)
  • Pantera (Neofelis) – rodzaj taksonomiczny
  • Pantera (Pantherinae) – podrodzina

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na brzegach tych wąwozów widywali wielkie małpy, a niekiedy lwy i pantery, które gnieździły się w jaskiniach skalnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtɛra, AS: pãntera

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. panterka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lampart, leopard, rysiec; gw-pl|Górny Śląsk|pantyra.

Wiktionary


panterka

1. młoda pantera;
2. popularny w wojsku rodzaj wierzchniego okrycia w charakterystyczne brązowawe i zielonkawe plamy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pantera

 (1.2) deseń w plamaamy, przypominający kolorem i układem wzór na skórze pantery

 (1.3) środ. wojsk. okrycie wierzchnie (wiatrówka, skafander lub bluza) w kolorze ciemnozielonym w żółtobrunatne plamaamy

Wiktionary

Panterka (Chromileptes altivelis) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny strzępielowatych (Serranidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Chromileptes. Bywa prezentowana w dużych akwariach morskich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pãnˈtɛrka, AS: pãnterka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantera

Wiktionary


panterołak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) fant. człowiek, którego jedną z form jest pantera

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãntɛˈrɔwak, AS: pãnterou̯ak

Wiktionary


panteutoński

związany niegdyś z całą narodowością niemiecką, krzyżacką, łączący wszystkie osoby tej narodowości, dotyczący ich


SJP.pl


pantizokracja

sposób organizacji społeczeństwa, w którym wszyscy jednocześnie sprawują najważniejsze urzędy, obecnie uważany za utopię


SJP.pl


pantocyd

proszek dobrze rozpuszczający się w wodzie, którego roztwór używany jest do odkażania wody pitnej, a także do odkażania ran i skóry


SJP.pl


pantodonty

Pantodonty (Pantodonta) – podrząd lub rząd wymarłych ssaków łożyskowych.

Znane były od paleocenu (zamieszkiwały wtedy Azję i Amerykę Północną. Jeden zaś wczesny rodzaj, Alcidedorbignya, odnaleziony został w Ameryce Południowej. O ile w paleocenie dorastały rozmiarów dzisiejszego kota, o tyle w eocenie rozwinęły się z nich roślinożercy wielkości krowy, największe lądowe stworzenia tamtych czasów. Wymarły nagle w środkowym eocenie.

Wikipedia


pantofag

zwierzę wszystkożerne


SJP.pl

Wszystkożerność – sposób odżywiania się (pobierania pokarmu) polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pokarmem, zarówno mięsnym, jak i roślinnym – żywym lub martwym.

Zwierzęta wszystkożerne – nazywane też pantofagami (łac. pantophaga), omniwora (omnivora) lub wszystkożercami – stanowią w ekosystemie drugi i trzeci (lub dalszy) poziom konsumentów.

Wikipedia


pantofel

1. lekkie obuwie bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantoflarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) reg. rodzaj obuwia noszonego w domu

 (1.2) obuw. rodzaj lekkiego, płytkiego, wsuwanego buta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) rzad. pot. zob. pantoflarz.

Wiktionary

Pantofle – słowo pochodzące z języka włoskiego (pantofola, l.mn. pantofole) lub z języka francuskiego (pantoufle), początkowo określało miękki, wygodny i komfortowy rodzaj obuwia przeznaczony do użycia w domu (komfortowe kapcie, bambosze). Współcześnie pojęcie utożsamiane zazwyczaj z eleganckimi wyjściowymi półbutami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Do sukienki włożę niebieskie pantofle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtɔfɛl, AS: pãntofel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantoflarz mos., pantoflarstwo n.

:: zdrobn. pantofelek m.

 przym. pantoflarski, pantoflowy

Wiktionary


pantofelek

1. zdrobnienie od: pantofel;
2. pierwotniak, mikroskopijne żyjątko o wydłużonym ciele pokrytym rzęskami, przypominające kształtem pantofelek (bucik)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pantofel

 (1.2) mały pantofel

 (1.3) etui w kształcie małego pantofla

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Paramecium caudatum|Ehrenb.|ref=tak., gatunek pierwotniaka należący do typu orzęsków;

 (2.2) zool. jednokomórkowiec z gatunku pantofelek (2.1)

Wiktionary

Pantofelek (Paramecium caudatum), pantofelek ogoniasty – protist zwierzęcy (pierwotniak) należący do typu orzęsków (Ciliata) z podgromady równorzęsych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kopciuszek zgubił pantofelka na schodach zamku.

 (2.2) Ciało pantofelka przypomina kształtem podeszwę pantofla, stąd jego nazwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantofel m., pantofelnik m., pantoflarstwo n., pantoflarz m.

 przym. pantofelkowy, pantoflarski, pantoflowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pantofelek ogoniasty

 (2.2) pantofelek ogoniasty

Wiktionary


pantofelki

1. zdrobnienie od: pantofel;
2. pierwotniak, mikroskopijne żyjątko o wydłużonym ciele pokrytym rzęskami, przypominające kształtem pantofelek (bucik)


SJP.pl

Pantofelki (Paramecium) – rodzaj „protistów zwierzęcych” (Pierwotniaki) należące do typu orzęsków (Ciliata) z podgromady równorzęsych.

Protisty należące do tego rodzaju mają kształt wydłużony, cygarowaty, owalny lub pantofelkowaty. Osiągają rozmiar od 120 μm do 350 μm. Ciało z zewnątrz pokryte jest rzędami rzęsek oraz wyposażone w tzw. trichocysty. Rzęski pokrywające ciało służą do poruszania się i zdobywania pokarmu. Ciało otacza żywa osłona zwana pellikulą.

Wikipedia


pantofelkowy

przymiotnik od: pantofelek; odnoszący się do pantofelka, typowy, charakterystyczny dla pantofelka


SJP.pl


pantofelnik

jednoroczna bylina lub niski krzew o charakterystycznych niewielkich i owalnych kwiatach, najczęściej w kolorze pomarańczowym; pantoflik, kalceolaria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina ozdobna o dużych, barwnych, wargowych kwiatach

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pantofel m., pantofelek m., pantoflarz m.

Wiktionary


pantoflarski

przymiotnik od: pantoflarstwo; związany z pantoflarstwem, odnoszący się do pantoflarstwa


SJP.pl


pantoflarstwo

1. zawód pantoflarza, proces wyrabiania miękkiego domowego obuwia bez cholewek;
2. ironicznie o zachowaniu mężczyzny ulegającego we wszystkim żonie


SJP.pl


pantoflarz

1. osoba trudniąca się wyrabianiem miękkiego domowego obuwia bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantofel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna potulny, ulegający kobiecie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pantoflarz to jedno z określeń, których my faceci delikatnie mówiąc nie lubimy. Kojarzy się nam ze słabością, uległością, brakiem własnego zdania i indywidualności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pãnˈtɔflaʃ, AS: pãntoflaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantofel m., pantofelek m., pantoflarstwo n., pantofelnik mrz.

 przym. pantoflarski, pantoflowy

Wiktionary


pantofle

1. lekkie obuwie bez cholewek;
2. ironicznie o mężu ulegającym we wszystkim żonie; pantoflarz


SJP.pl

Pantofle – słowo pochodzące z języka włoskiego (pantofola, l.mn. pantofole) lub z języka francuskiego (pantoufle), początkowo określało miękki, wygodny i komfortowy rodzaj obuwia przeznaczony do użycia w domu (komfortowe kapcie, bambosze). Współcześnie pojęcie utożsamiane zazwyczaj z eleganckimi wyjściowymi półbutami.

Wikipedia


pantoflik

jednoroczna bylina lub niski krzew o charakterystycznych niewielkich i owalnych kwiatach, najczęściej w kolorze pomarańczowym; pantofelnik, kalceolaria


SJP.pl


pantoflisko

zgrubienie od: pantofel


SJP.pl


pantoflowy

1. przymiotnik od: pantofel; będący częścią pantofla (np. podeszwa pantoflowa), charakterystyczny dla tego typu obuwia, związany z nim;
2. rozprzestrzeniany ustnie w sposób plotkarski (np. wiadomość pantoflowa) lub związany z plotkarstwem (np. poczta pantoflowa)


SJP.pl


pantograf

1. przyrząd kreślarski do powiększania lub zmniejszania rysunków
2. nożycowy odbierak prądu na tramwajach i lokomotywach elektrycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd kreślarski do wykonywania powiększeń lub pomniejszeń;

 (1.2) przyrząd służący do pobierania prądu z napowietrznej sieci trakcyjnej przez pojazdy szynowe;

 (1.3) urządzenie służące do mocowania silnika przyczepnego na małych jachtach żaglowych;

 (1.4) rozbudowany przyrząd pełniący rolę wieszaka w nowoczesnych szafach.

Wiktionary

  • pantograf (przyrząd kreślarski) – przyrząd służący do powiększania i pomniejszania rysunków
  • rodzaj odbieraka prądu w elektrycznych pojazdach szynowych
  • pantograf (żeglarstwo) – urządzenie ułatwiające montaż silnika na jachtach
  • „Pantograf” – czasopismo Klubu Miłośników Starych Tramwajów w Łodzi
  • ruchome ramię przerzutki rowerowej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pãnˈtɔɡraf, AS: pãntograf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pantografowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odbierak prądu

Wiktionary


pantografia

zmienianie skali rysunku, mapy lub podobnych obrazów przy pomocy pantografu


SJP.pl


pantografowy

dotyczący pantografu


SJP.pl


pantokaina

silny środek do znieczuleń miejscowych lub odkażania przyrządów lekarskich


SJP.pl


pantokrator

motyw zdobniczy ukazujący Chrystusa jako sędziego siedzącego na potrójnej tęczy z otwartą księgą w ręku; Pantokrator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. przydomek Chrystusa jako władcy wszechmogącego

 (1.2) rel. przydomek Boga Ojca jako władcy wszechmogącego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. góra w Grecji, najwyższy szczyt na wyspie Korfu;

 (2.2) ikonogr. zob. pantokrator.

Wiktionary

Pantokrator (Wszechwładca, Pan wszystkiego, gr. Παντοκρατωρ) – w ikonografii przedstawienie Jezusa Chrystusa jako władcy i sędziego Wszechświata.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpãntɔˈkratɔr, AS: pãntokrator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantokrator m., pantokracja ż.

Wiktionary


pantometr

prototyp teodolitu, rodzaj przyrządu pomiarowego używanego niegdyś do pomiarów kątów poziomych i pionowych na określonym obszarze


SJP.pl

Pantometr – rodzaj przyrządu pomiarowego, który służy do geodezyjnych pomiarów kątów na określonym obszarze Ziemi.

Pantometr składa się z dwóch walców, na których znajduje się podziałka oraz przeziernik. Te walce są do siebie styczne oraz mogą one się obracać wokół wspólnej osi obrotu.

Pantometr jest jednym ze starszych rozwiązań konstrukcyjnych teodolitu.

Wikipedia


pantomima

widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest przez aktorów bez użycia słów, a jedynie za pomocą gestów i mimiki; pantomina, mimodram, mimodrama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest tylko za pomocą ruchu;

Wiktionary

Pantomima (mimodram) – rodzaj przedstawienia, w którym aktor (mim) nie używa głosu, tylko odgrywa przedstawienie, używając ruchu, mowy ciała i gestów. Często, ale nie zawsze, ma pomalowaną twarz na biało. Teatr pantomimy ma dwie typowe postacie. Pierwsza z nich to komedia służąca łatwej rozrywce. Zwykle unika ona poważnych tematów i skomplikowanej fabuły, gdyż ma przede wszystkim doprowadzić widza do śmiechu. Druga postać pantomimy może rozśmieszać nie mniej niż pierwsza, ale ma inny cel – wzbudza refleksję nad sensem życiowych zaangażowań człowieka. Prócz komicznych, podejmuje też poważne tematy, a czasem wzrusza. Wymaga ona od widza większego wysiłku wyobraźni i intelektu, dlatego jest w pewnym sensie sztuką elitarną i światową. Pantomima nie jest tańcem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Taniec dawał jej elegancję ruchów, poruszała się wyraziście, jak w pantomimie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpãntɔ̃ˈmʲĩma, AS: pãntõmʹĩma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantomimik mos., pantomimista m., pantomimistka ż.

 przym. pantomimiczny

 przysł. pantomimicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mimodram

Wiktionary


pantomimiczny

pantomimowy;
1. pantomima;
2. przekazujący informacje za pomocą gestów i mimiki, bez użycia słów


SJP.pl


pantomimik

sztuka przedstawiania pantomim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teatr. aktor mimiczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantomima ż., pantomimika ż., pantomimista mos.

 przym. pantomimiczny

 przysł. pantomimicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pantomimista, mim, mimik

Wiktionary


pantomimika

sztuka przedstawiania pantomim


SJP.pl


pantomimista

osoba wystawiająca pantomimy lub grająca w pantomimach; pantomimik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teatr. aktor występujący w pantomimie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na występy pantomimistów ludzie wcale nie walą drzwiami i oknami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pantomima ż., pantomimika ż., pantomimik mos.

 przym. pantomimiczny

 przysł. pantomimicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pantomimik, mim, mimik

Wiktionary


pantomimistka

kobieta wystawiająca pantomimy lub grająca w pantomimach


SJP.pl


pantomimowy

pantomimiczny;
1. pantomima;
2. przekazujący informacje za pomocą gestów i mimiki, bez użycia słów


SJP.pl


pantomina

widowisko sceniczne, w którym treść przekazywana jest przez aktorów bez użycia słów, a jedynie za pomocą gestów i mimiki; pantomima, mimodram, mimodrama


SJP.pl