związany z figurą
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pełna wdzięku, zgrabna, zręczna figurka; statuetka, posążek
SJP.pl
fikus;
1. roślina z rodziny morwowatych o wiecznie zielonych lub okresowo opadających liściach, uprawiana m.in. dla kauczuku, jadalnych owoców i jako roślina ozdobna; figowiec;
2. gatunek figowca o szerokich, skórzastych liściach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Fijaš – wieś (obec) na Słowacji w kraju preszowskim, powiecie Svidník.Fijaš położony jest w historycznym kraju Szarysz na szlaku handlowym z Węgier do Polski. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1414.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. bot. fiołek
Wiktionary
rzecz. fiołek m.
przym. fiołkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wyraz oznaczający fiknięcie, spadnięcie czegoś
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. machać, wywijać, zwykle nogami lub rękami; wierzgać;
2. skakać, spadać, wypadać;
3. prowokować, występować przeciwko komuś, sprzeciwiać się; podskakiwać;
4. tańczyć, zwłaszcza nieudolnie, ale ochoczo;
5. oddawać się uciechom cielesnym z partnerką, partnerem; baraszkować, figlować, pieścić się;
6. fikać (fajtać, machać, przewijać, wywijać) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewracać się, upadać;
b) robić przewrót, obracać się wokół własnej osi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fikać.
Wiktionary
rzecz. niefikanie n.
czas. fikać ndk.
Wiktionary
coś urojonego, wymysł, fantazja, pozór, złudzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś nierealnego, zmyślonego albo niemożliwego do wykonania
(1.2) liter. wszystko to co jest wymyślone przez autora, to co nie jest historyczną prawdą
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W celu utrwalenia swego panowania francuscy kolonizatorzy starali się podtrzymywać fikcję odrębności poszczególnych części Wietnamu, zwłaszcza Kochinchiny.
Wiktionary
przym. fikcyjny
Wiktionary
filozof, który jest zwolennikiem fikcjonalizmu lub prezentuje zbliżone do niego poglądy
SJP.pl
pogląd głoszony przez H. Vaihingera, według którego wszelkie pojęcia naukowe i filozoficzne są fikcjami metodologicznymi
SJP.pl
SJP.pl
Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.
Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).
Wikipedia
twórczość oparta na fikcji
SJP.pl
złudność, nierealność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fikcyjne
Wiktionary
przym. fikcyjny
przysł. fikcyjnie
Wiktionary
(1.1) nieprawdziwość, fałszywość
Wiktionary
nieprawdziwy, fantastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy fikcji; wymyślony, zmyślony, wyimaginowany, istniejący tylko pozornie
Wiktionary
(1.1) Wszystkie przedstawione w tej książce osoby i wydarzenia są fikcyjne.
Wiktionary
IPA: fʲikˈt͡sɨjnɨ, AS: fʹikcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. fikcja ż., fikcyjność ż.
przysł. fikcyjnie
Wiktionary
(1.1) fantastyczny, nierzeczywisty
Wiktionary
potocznie:
1. machnąć, wywinąć, zwykle nogami lub rękami; wierzgnąć;
2. skoczyć, spaść, wypaść;
3. sprowokować, wystąpić przeciwko komuś, sprzeciwić się; podskoczyć;
4. fiknąć (fajtnąć, machnąć, przewinąć, wywinąć) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewrócić się, upaść;
b) zrobić przewrót, obrócić się wokół własnej osi
SJP.pl
związek z grupy barwników żółciowych występujący głównie u sinic i krasnorostów
SJP.pl
Fikobiliny (gr. φύκος (fikos) – glon oraz łac. bilis – żółć) – chromofory występujące u sinic oraz w chloroplastach glaukocystofitów, krasnorostów i kryptomonad. Fikobiliny, jako jedyne barwniki fotosyntetyczne są rozpuszczalne w wodzie, w połączeniu z odpowiednimi białkami tworzą struktury antenowe zwane fikobilisomami, które przekazują energię pochłoniętych fotonów na cząsteczki chlorofili fotoukładu II.
Wikipedia
organiczny barwnik chemiczny koloru niebieskiego
SJP.pl
niebieski barwnik asymilacyjny z grupy fikobilin
SJP.pl
Fikocyjanina – niebieski barwnik, występujący u krasnorostów, kryptofitów i sinic. Ma właściwości fluorescencyjne i antyoksydacyjne. Barwnik jest kompleksem chromoforu nazywanego fikocyjanobiliną i białka. Fikocyjanina wchodzi w skład fikobilisomów.
Wikipedia
czerwony barwnik znajdujący się w niektórych roślinach
SJP.pl
Fikoerytryna (gr. phýkos – trawa morska, wodorost, erythrós – czerwony) – czerwony barwnik, występujący u krasnorostów, kryptofitów i sinic. Barwnik jest kompleksem chromoforu nazywanego fikoerytrobiliną i białka. Fikoerytryna wchodzi w skład fikobilisomów.
Wikipedia
brązowy barwnik znajdujący się w niektórych wodorostach
SJP.pl
żartobliwie: skok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skok połączony z szybkim obrotem całego ciała
Wiktionary
potocznie:
1. lekki obłęd, mania; fioł, fiś, hyś, hyź, bzik;
2. osoba, której zachowanie odbiega od normy; fioł;
3. proszek będący mieszanką kilku składników spożywczych, z którego można szybko przygotować danie lub napój;
4. nieotwieralne okno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mania, bzik
(1.2) przest. stały dzień imprez, przyjęć, spotkań
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fiksat mrz., fiksacja ż., fiksum n., postfiks mrz., prefiks mrz., afiks mrz., sufiks mrz., infiks mrz., interfiks mrz., afiksacja ż., afiks ż., fiksowanie n., sfiksowanie n., zafiksowanie n.
czas. fiksować ndk., sfiksować dk., zafiksować dk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|fixe. < etym|łac|fixus. → stały, nieodmienny
(1.2) skr. od: jour fixe
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fiks (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) umocować, przyczepić, ustalać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fʲiks, AS: fʹiks
Wiktionary
rzecz. fiksat mrz., fiksacja ż., fiksum n., postfiks mrz., prefiks mrz., afiks mrz., sufiks mrz., infiks mrz., interfiks mrz., afiksacja ż., afiks ż., fiksowanie n., sfiksowanie n., zafiksowanie n.
czas. fiksować ndk., sfiksować dk., zafiksować dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fiksat mrz., fiksacja ż., fiksum n., postfiks mrz., prefiks mrz., afiks mrz., sufiks mrz., infiks mrz., interfiks mrz., afiksacja ż., afiks ż., fiksowanie n., sfiksowanie n., zafiksowanie n.
czas. fiksować ndk., sfiksować dk., zafiksować dk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|fixe. < etym|łac|fixus. → stały, nieodmienny
(1.2) skr. od: jour fixe
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fiks (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) umocować, przyczepić, ustalać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. stan psychiczny polegający na uporczywym powtarzaniu szkodliwych dla siebie stanów i zachowań;
2. lekki obłęd; bzik, fiks;
3. ukierunkowanie spojrzenia w jednym punkcie powodujące zwężenie się pola widzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rodzaj obłędu polegającego na skupianiu się na jednej myśli lub zachowaniu;
(1.2) moment zatrzymania wzroku pomiędzy sakadami
Wiktionary
Fiksacja (łac. fixus - umocowany, stały) – jeden z mechanizmów obronnych znanych w psychologii.
Polega na kurczowym trzymaniu się wyuczonych mechanizmów przystosowania (myśli i zachowań), dzięki czemu nie dopuszcza się myśli, które mogłyby spowodować frustrację.Daje to krótkotrwały zysk psychologiczny w postaci zmniejszenia napięcia (co jest podstawowym zadaniem mechanizmów obronnych), jeśli zagrożenie minie, ale uniemożliwia przystosowanie się do niego.
Wikipedia
IPA: fʲiˈksat͡sʲja, AS: fʹiksacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fiks mrz., fiksat mrz., fiksum n., postfiks mrz., prefiks mrz., afiks mrz., sufiks mrz., infiks mrz., interfiks mrz., afiksacja ż., afiks ż., fiksowanie n., sfiksowanie n., zafiksowanie n.
czas. fiksować ndk., sfiksować dk., zafiksować dk.
przym. fiksacyjny
Wiktionary
(1.1) wariacja
Wiktionary
związany z fiksacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fiksacją, dotyczący fiksacji
Wiktionary
rzecz. fiksacja ż.
Wiktionary
potocznie: osoba ogarnięta manią, obsesją; maniak, wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba dotknięta fiksacją; człowiek przywiązany do obsesyjnej myśli, manii
(1.2) szaleniec, zapaleniec, maniak
Wiktionary
(1.1) Jan jest zupełnym fiksatem.
Wiktionary
IPA: ˈfʲiksat, AS: fʹiksat
Wiktionary
rzecz. fiks mrz., postfiks m., prefiks, afiks, sufiks, infiks, interfiks, afiksacja, afiks, fiksacja, fiksum
Wiktionary
wariatka
SJP.pl
dawniej: pomada lub kleisty płyn stosowany przy układaniu włosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. kosmet. pomada lub mazisty płyn stosowany do układania męskiej fryzury i wąsów;
Wiktionary
Pomada (fr. pommade – maść) – kosmetyk do pielęgnacji włosów dla nadania im połysku i miękkości oraz układania fryzury. Wytwarzany na bazie tłuszczu, wosku i substancji zapachowych. Pomady dzieli się na wodne, woskowe i kremowe, z których każda ma inną gęstość (kleistość) i daje inny efekt finalny.
Wikipedia
(1.1) Za szynkwasem stał gruby, baryłkowaty mężczyzna z wielką szramą na policzku i z zakręconymi po wilhelmowsku czarnymi wąsami, lśniącymi od fiksatuaru.
(1.1) Gładził jej głowę, twarz, ręce. Z jakąż radością poczuła znajomy zapach cygar, kochany zapach fiksatuaru!
Wiktionary
rzecz. fiksatuarowanie
czas. fiksatuarować, przech. fiksatuarować się
Wiktionary
płyn do utrwalania łatwo zacierających się rysunków, wykonanych pastelami, ołówkiem, węglem lub kredką; utrwalacz, fiksatywa
SJP.pl
płyn do utrwalania łatwo zacierających się rysunków, wykonanych pastelami, ołówkiem, węglem lub kredką; utrwalacz, fiksatyw
SJP.pl
Fiksatywa (fr. fixatif 'utrwalający' < łac. fixus 'stały'>) to ogólna nazwa grupy substancji chemicznych stosowanych w malarstwie i produkcji farb olejnych w celu skrócenia okresu schnięcia farby. Fiksatywy są najczęściej substancjami silnie trującymi. Do najprostszych fiksatyw należą sole ołowiu i miedzi. Występują w postaci kryształków, proszków, oraz ich roztworów; dobrze rozpuszczają się w wielu rozpuszczalnikach, m.in. terpentynie i olejach.
Wikipedia
przestarzałe:
1. werniks;
2. utrwalacz
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) poznań. drobiazgi
Wiktionary
1. potocznie: wariować, szaleć, tracić głowę; bzikować, świrować;
2. potocznie: psuć się; nawalać, wysiadać;
3. środowiskowo: ustalać, zatwierdzać, np. fiksować termin odjazdu;
4. środowiskowo: utrwalać, np. środek do fiksowania w fotografice
SJP.pl
przestarzałe: niegroźna dewiacja psychiczna, mania, dziwactwo; zwykle w wyrażeniu: mieć fiksum - być lekko obłąkanym, mieć manię na jakimś punkcie; fiksum-dyrdum, fiks, bzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mania, bzik
Wiktionary
IPA: ˈfʲiksũm, AS: fʹiksũm
Wiktionary
rzecz. fiks mrz., sufiks m., prefiks m., postfiks m., interfiks m., infiks m., fiksat m., fiksacja ż., afiks, afiksacja
Wiktionary
(1.1) fioł
Wiktionary
fiksum dyrdum; potocznie: mieć fiksum-dyrdum - być niespełna rozumu; mieć bzika (fioła, hopla, kota, kręćka, świra)
SJP.pl
rodzaj przyśpiewki w tekstach ludowych i dziecięcych
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) wykrzyknik oznaczający czynność szybką i sprawnie wykonaną
(1.2) żart. seks
Wiktionary
(1.1) Wszedł na drzewo kot, fiku-miku, pac – i już na ziemi na czterech łapkach stoi!
(1.2) Robiliśmy fiku-miku całą noc.
Wiktionary
IPA: ˌfʲiku‿ˈmʲiku, AS: fʹiku‿mʹiku
Wiktionary
(1.1) fik-mik, hokus-pokus
(1.2) figo-fago, umcia-umcia, bara-bara
Wiktionary
1. roślina z rodziny morwowatych o wiecznie zielonych lub okresowo opadających liściach, uprawiana m.in. dla kauczuku, jadalnych owoców i jako roślina ozdobna; figowiec;
2. gatunek figowca o szerokich, skórzastych liściach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. figowiec, rodzaj rośliny z rodziny morwowatych
Wiktionary
Fikus – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1138 osoby. Według nowszych, opartych na danych internetowych liczba wynosi 1027. Nazwisko pochodzi od łacińskiej nazwy gatunku roślin figowiec.
Wikipedia
(1.1) Moja ciotka hoduje piękne fikusy.
Wiktionary
IPA: ˈfʲikus, AS: fʹikus
Wiktionary
przym. fikusowy
Wiktionary
(1.1) figowiec, figa, drzewo figowe
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dziwacznie, zabawnie
(1.2) pomysłowo, sprytnie, przemyślnie
Wiktionary
(1.1) Wielkanocny stół naszej babuni był fikuśnie przybrany.
Wiktionary
rzecz. fikuśność ż.
przym. fikuśny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fikuśnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fikuśny
SJP.pl
→ fikuśny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fikuśne
Wiktionary
(1.1) Fikuśność tych błyskotek polegała na dziwacznie dobranych kolorach.
Wiktionary
przym. fikuśny
przysł. fikuśnie
Wiktionary
potocznie:
1. wymyślny, wyszukany;
2. zabawny, śmieszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. krotochwilny, zabawny
(1.2) pot. ciekawy, interesujący
(1.3) pot. przemyślny, pomysłowy, sprytny
Wiktionary
(1.1) Na komodzie miała poustawiane jakieś fikuśne figurki z porcelany.
(1.3) Do tego problemu można użyć fikuśnego rozwiązania.
Wiktionary
rzecz. fikuśność ż.
przysł. fikuśnie
Wiktionary
fyle, fyla; w starożytnej Attyce:
1. gmina składająca się z kilku związków rodowych (fratrii);
2. oddział żołnierzy wystawiony przez filę - gminę
SJP.pl
ubraniowa tkanina wełniana z przędzy czesankowej; fil à fil
SJP.pl
typ owłosienia ludzi rasy czarnej, mocno skręcone kępki włosów odsłaniające częściowo skórę głowy
SJP.pl
skrót od: filologia, filologiczny; filol.
SJP.pl
fyle, fyla; w starożytnej Attyce:
1. gmina składająca się z kilku związków rodowych (fratrii);
2. oddział żołnierzy wystawiony przez filę - gminę
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północno-wschodnim wybrzeżu USA, w stanie Pensylwania;
(1.2) geogr. hist. dawna grecka nazwa tureckiego miasta Alaşehir
(1.3) geogr. hist. ruiny starożytnego miasta w Ammanie w Jordanii
(1.4) geogr. zob. Nowa Filadelfia.
Wiktionary
Filadelfia (ang. Philadelphia, wym. [ˌfɪləˈdɛlfiə]) – miasto na północno-wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, w stanie Pensylwania, siedziba hrabstwa Philadelphia, u ujścia rzeki Delaware do Atlantyku. Największe pod względem liczby ludności miasto w Pensylwanii i szóste w kraju.
Wikipedia
IPA: ˌfʲilaˈdɛlfʲja, AS: fʹiladelfʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. filadelfijczyk mos., filadelfijka ż.
przym. filadelfijski
Wiktionary
mieszkaniec Filadelfii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Filadelfii; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Filadelfia ż.
:: fż. filadelfijka ż.
przym. filadelfijski
Wiktionary
mieszkanka Filadelfii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Filadelfii; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Filadelfia ż.
:: fm. filadelfijczyk mos.
przym. filadelfijski
Wiktionary
przymiotnik od: Filadelfia (miasto w Stanach Zjednoczonych)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Filadelfią, dotyczący Filadelfii (miasta w Stanach Zjednoczonych)
(1.2) hist. geogr. związany z Filadelfią, dotyczący Filadelfii (miasta w Azji Mniejszej)
Wiktionary
rzecz. filadelfijka ż., filadelfijczyk mos., Filadelfia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ornament w formie wstęgi, zwykle z odpowiednim napisem, widoczny na średniowiecznych malowidłach; banderola;
2. pergamin z zapisanymi wersetami z "Pięcioksięgu" Mojżesza, przywiązywany do czoła albo ramienia przez wyznawców religii mojżeszowej jako amulet
SJP.pl
Wikipedia
dwa pudełeczka z przymocowanymi rzemykami, zawierające zwitki pergaminowe z czterema cytatami z Biblii; tefilin
SJP.pl
Wikipedia
1. termoplastyczne tworzywo do drukarek 3D;
2. pojedyncze włókienko białkowe w komórce mięśniowej
SJP.pl
Filament (łac. filamentum) – wieloznaczny termin używany w biologii dla określenia cienkiego, długiego wyrostka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) u grzybów: przechodzeniu z formy drożdżakowatej przez formy kiełkujące z charakterystycznymi wypustkami nitkowatymi do nitkowatej pseudostrzępki;
Wiktionary
Filamentacja, kiełkowanie – proces transformacji morfologicznej u niektórych grzybów, polegający na przechodzeniu z formy drożdżakowatej (blastospora) przez strzępkę kiełkową (ang. germ tubes) z charakterystycznymi wypustkami nitkowatymi do nitkowatej pseudostrzępki (pseudohypha, pseudomycelium).
Wikipedia
(1.1) Pod pewnymi względami filamentacja bakterii i drożdżaków jest procesem odwrotnym do konidiacji.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilãmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: fʹilãmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. filament m.
przym. filamentacyjny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z filamentacją, dotyczący filamentacji
Wiktionary
IPA: ˌfʲilãmɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: fʹilãmẽntacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. filament m., filamentacja ż.
Wiktionary
rodzaj torbaczy z podrodziny kangurów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lagorchestes|Gould|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów występującego w Australii;
(1.2) zool. ssak z rodzaju filander (1.1)
Wiktionary
Filander (Lagorchestes) – rodzaj ssaków z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Wikipedia
(1.1) Spód ciała wymarłego filandra był szarobiały.
Wiktionary
rzecz. filanderek mzw.
Wiktionary
filanderek pręgowany - gatunek ssaka z rodziny kangurowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lagostrophus|Thomas|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny kangurowatych występującego w Australii
(1.2) zool. ssak z rodzaju filanderek (1.1)
(1.3) zdrobn. filander
(1.4) mały filander
Wiktionary
(1.1) Na kontynencie filanderki zostały wyparte przez owce, lisy oraz koty.
Wiktionary
rzecz. filander mzw.
Wiktionary
upodobanie, pociąg do mężczyzn
SJP.pl
człowiek wspomagający potrzebujących; dobroczyńca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się działalnością dobroczynną, wspomagający biednych i potrzebujących
Wiktionary
Filantropia (stgr. φιλανθρωπία philanthrōpia – dobroczynność, życzliwość; φιλάνθρωπος philánthrōpos – kochający ludzkość) – formalne i nieformalne działania osób oraz grup, instytucji i przedsiębiorstw, nakierowane na zaspokojenie potrzeb jednostek, wspólnot oraz społeczności lokalnych w wymiarach: materialnym, duchowym i moralnym oraz mające na celu kultywowanie tradycji, jak również reformy i zmiany społeczne.
Wikipedia
rzecz. filantropia ż.
:: fż. filantropka ż.
przym. filantropijny
Wiktionary
(1.1) dobroczyńca, dobrodziej
Wiktionary
udzielanie pomocy potrzebującym; dobroczynność, beneficencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bezinteresowne świadczenie pomocy
Wiktionary
Filantropia (stgr. φιλανθρωπία philanthrōpia – dobroczynność, życzliwość; φιλάνθρωπος philánthrōpos – kochający ludzkość) – formalne i nieformalne działania osób oraz grup, instytucji i przedsiębiorstw, nakierowane na zaspokojenie potrzeb jednostek, wspólnot oraz społeczności lokalnych w wymiarach: materialnym, duchowym i moralnym oraz mające na celu kultywowanie tradycji, jak również reformy i zmiany społeczne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dobroczynność, altruizm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filantrop mos., filantropijność ż.
przym. filantropijny
przysł. filantropijnie
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|φιλανθρωπία. → łaskawość, szczodrość
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) philanthropy
* bułgarski: (1.1) филантропия ż.
* francuski: (1.1) philanthropie ż.
* hiszpański: (1.1) filantropía ż.
* nowogrecki: (1.1) φιλανθρωπία ż.
* ukraiński: (1.1) філантропія ż.
* węgierski: (1.1) filantrópia
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilãnˈtrɔpʲja, AS: fʹilãntropʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. filantrop mos., filantropijność ż.
przym. filantropijny
przysł. filantropijnie
Wiktionary
(1.1) dobroczynność, altruizm
Wiktionary
dotyczący filantropii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z filantropią
Wiktionary
rzecz. filantropia ż., filantrop m.
Wiktionary
zwolennik ruchu pedagogicznego na rzecz oświaty, propagującego kształcenie także wśród niższych warstw społecznych oraz zeświecczenie oświaty; filantropista
SJP.pl
zwolennik ruchu pedagogicznego na rzecz oświaty, propagującego kształcenie także wśród niższych warstw społecznych oraz zeświecczenie oświaty; filantropinista
SJP.pl
pionowa podpora konstrukcji o przekroju wielobocznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wieloboczna, pionowa wolno stojąca podpora konstrukcji;
(1.2) przen. ktoś lub coś będące podporą, ostoją
(1.3) górn. nietknięta część górotworu, pozostawiona do podparcia stropu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nawy były od siebie oddzielone dwoma rzędami sześciokątnych filarów.
(1.2) Paweł był filarem stowarzyszenia, bez jego energii rozpadłoby się ono już dawno.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilar, AS: fʹilar
Wiktionary
rzecz. filarowanie n., filarowiec m.
:: zdrobn. filarek m.
przym. filarowy
Wiktionary
(1.1) podpora
Wiktionary
członek tajnego stowarzyszenia młodzieży polskiej (1820-23)
SJP.pl
Zgromadzenie Filaretów, potocznie: filareci (z gr. philáretos, miłośnik cnoty moralnej) – polskie tajne stowarzyszenie patriotyczne młodzieży wileńskiej założone przez Towarzystwo Filomatyczne (filomatów), działające w latach 1820–1823. Zgromadzenie Filaretów było najniższym hierarchicznie i zarazem najliczniejszym związkiem zależnym Towarzystwa Filomatycznego (do związku należeli filareci niżsi i filareci wyżsi, w 1822 związek liczył 172 członków). Jego prezesem był Tomasz Zan. Zlikwidowane zostało wskutek masowych aresztowań przez władze rosyjskie w 1823 po śledztwie prowadzonym przez komisję Nikołaja Nowosilcowa.
Wikipedia
przymiotnik od: filareta
SJP.pl
zdrobnienie od: filar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: filar
Wiktionary
(1.1) Poręcz wspierały ozdobne filarki.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlarɛk, AS: fʹilarek
Wiktionary
rzecz. filar m., filarowanie n., filarowiec m.
przym. filarowy
Wiktionary
Filaret – imię męskie pochodzenia greckiego, którego patronem jest św. Filaret, zwany Kalabryjczykiem (XI wiek).
Filaret imieniny obchodzi 6 kwietnia.
Znane osoby noszące imię Filaret:
Wikipedia
członek tajnego stowarzyszenia młodzieży polskiej (1820-23)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek tajnego patriotycznego stowarzyszenia młodzieży wileńskiej działającego w latach 1820 – 1823;
Wiktionary
miłość do złota, miłowanie pieniędzy, wielkie skąpstwo
SJP.pl
pasożyt z grupy nicieni
SJP.pl
przewlekła, tropikalna choroba zakaźna
SJP.pl
Wikipedia
ciąg filarów podpierających konstrukcję architektoniczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szereg filarów podtrzymujących konstrukcję architektoniczną
Wiktionary
(1.1) Taras był wsparty filarowaniem z dziesięciu ozdobnych, kwadratowych filarków.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilarɔˈvãɲɛ, AS: fʹilarovãńe
Wiktionary
rzecz. filar, filarek, filarowiec
przym. filarowy
Wiktionary
górnik pracujący na filarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) górn. górnik zajmujący się wybieraniem węgla z filarów
Wiktionary
IPA: ˌfʲilaˈrɔvʲjɛt͡s, AS: fʹilarovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. filar m., filarek m., filarowanie n.
przym. filarowy
Wiktionary
(1.1) górnik filarowy
Wiktionary
rząd filarów podtrzymujących konstrukcję architektoniczną; filarowanie
SJP.pl
przymiotnik od: filar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: filatelistyka, filatelistyczny; filatel.
SJP.pl
skrót od: filatelistyka, filatelistyczny; filat.
SJP.pl
kolekcjoner, znawca znaczków pocztowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolekcjoner lub znawca znaczków pocztowych
Wiktionary
Filatelistyka – rodzaj hobby polegającego na kolekcjonowaniu wszelkiego rodzaju walorów pocztowych (głównie znaczków pocztowych).
Filatelistyka powstała równocześnie z wprowadzeniem pierwszych znaczków pocztowych w 1840 r. Pierwsze stowarzyszenie zrzeszające filatelistów zorganizowano w Belgii w latach 50. XIX w., natomiast pierwsze polskie stowarzyszenie tego typu założono w Krakowie w 1893 r. W 1926 r. założono Międzynarodową Federację Filatelistyki, a w 1950 r. w Polsce powstał Polski Związek Filatelistów. Współcześnie liczbę osób zajmujących się filatelistyką szacuje się na około 200 mln.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filatelistyka ż.
:: fż. filatelistka ż.
przym. filatelistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) philatelist
* baskijski: (1.1) filatelista
* białoruski: (1.1) філатэліст m.
* bułgarski: (1.1) филателист m., тимброфил m.
* czeski: (1.1) filatelista m.
* duński: (1.1) filatelist w., frimærkesamler w.
* esperanto: (1.1) filatelisto, rzad. poŝtmarkisto
* fiński: (1.1) postimerkkeilijä
* hiszpański: (1.1) filatelista m., filatélico m.
* litewski: (1.1) filatelistas m.
* norweski (bokmål): (1.1) filatelist m., frimerkesamler m.
* norweski (nynorsk): (1.1) filatelist m., frimerkesamlar m.
* nowogrecki: (1.1) φιλοτελιστής m., γραμματοσυλλέκτης m.
* rosyjski: (1.1) филателист m.
* szwedzki: (1.1) filatelist w.
* ukraiński: (1.1) філателіст m.
* węgierski: (1.1) bélyeggyűjtő, filatelista
* włoski: (1.1) filatelista m., filatelico m.
źródła.
== filatelista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filatelista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. filatelistyka ż.
:: fż. filatelistka ż.
przym. filatelistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filatelistyka ż.
:: fż. filatelistka ż.
przym. filatelistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) philatelist
* baskijski: (1.1) filatelista
* białoruski: (1.1) філатэліст m.
* bułgarski: (1.1) филателист m., тимброфил m.
* czeski: (1.1) filatelista m.
* duński: (1.1) filatelist w., frimærkesamler w.
* esperanto: (1.1) filatelisto, rzad. poŝtmarkisto
* fiński: (1.1) postimerkkeilijä
* hiszpański: (1.1) filatelista m., filatélico m.
* litewski: (1.1) filatelistas m.
* norweski (bokmål): (1.1) filatelist m., frimerkesamler m.
* norweski (nynorsk): (1.1) filatelist m., frimerkesamlar m.
* nowogrecki: (1.1) φιλοτελιστής m., γραμματοσυλλέκτης m.
* rosyjski: (1.1) филателист m.
* szwedzki: (1.1) filatelist w.
* ukraiński: (1.1) філателіст m.
* węgierski: (1.1) bélyeggyűjtő, filatelista
* włoski: (1.1) filatelista m., filatelico m.
źródła.
== filatelista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filatelista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kolekcjonerka, znawczyni znaczków pocztowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która kolekcjonuje znaczki pocztowe
Wiktionary
IPA: ˌfʲilatɛˈlʲistka, AS: fʹilatelʹistka
Wiktionary
rzecz. filatelistyka ż.
:: fm. filatelista mos.
przym. filatelistyczny
przysł. filatelistycznie
Wiktionary
dotyczący filatelistyki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący filatelistyki, związany z filatelistyką
Wiktionary
(1.1) Pójdziemy do sklepu filatelistycznego po klaser na znaczki.
Wiktionary
rzecz. filatelista mos., filatelistka ż., filatelistyka ż.
Wiktionary
1. kolekcjonowanie znaczków pocztowych;
2. znawstwo znaczków pocztowych; markoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hobby polegające na kolekcjonowaniu artefaktów pocztowych;
Wiktionary
Filatelistyka – rodzaj hobby polegającego na kolekcjonowaniu wszelkiego rodzaju walorów pocztowych (głównie znaczków pocztowych).
Filatelistyka powstała równocześnie z wprowadzeniem pierwszych znaczków pocztowych w 1840 r. Pierwsze stowarzyszenie zrzeszające filatelistów zorganizowano w Belgii w latach 50. XIX w., natomiast pierwsze polskie stowarzyszenie tego typu założono w Krakowie w 1893 r. W 1926 r. założono Międzynarodową Federację Filatelistyki, a w 1950 r. w Polsce powstał Polski Związek Filatelistów. Współcześnie liczbę osób zajmujących się filatelistyką szacuje się na około 200 mln.
Wikipedia
(1.1) Moim głównym hobby jest filatelistyka.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilatɛˈlʲistɨka, AS: fʹilatelʹistyka
Wiktionary
rzecz. filatelista m., filatelistka ż.
przym. filatelistyczny
Wiktionary
1. materiał uzyskany ze zbitej, sprasowanej wełny lub sierści
2. gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców niektórych roślin; kutner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał ze zbitej wełny,
Wiktionary
Filc – wyrób włókienniczy otrzymywany przez spilśnianie tkanin, zwłaszcza wełnianych. Rozróżnia się dwa rodzaje filców: filce bite, uzyskiwane przez bezpośrednie folowanie włókien, oraz filce tkane, uzyskiwane przez folowanie powierzchni tkanin.
Wikipedia
IPA: fʲilt͡s, AS: fʹilc
Wiktionary
rzecz. filcak m., filcarz mos.
przym. filcowy, filcowaty
Wiktionary
(1.1) pilśń
Wiktionary
1. filcowy but;
2. grzebień do kociej i psiej sierści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik, który wyrabia filc, głównie na kapelusze
Wiktionary
(1.1) Jednakże pod koniec XVI w. pojawili się na przedmieściach tego miasta bardzo liczni filcarze, produkujący nie tylko nakrycia głowy, ale także kurtki, kołnierze, przykrycia na stoły.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilt͡saʃ, AS: fʹilcaš
Wiktionary
rzecz. filc m., filcowanie n., sfilcowanie n.
czas. filcować ndk., sfilcować dk.
przym. filcowy
Wiktionary
1. materiał uzyskany ze zbitej, sprasowanej wełny lub sierści
2. gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców niektórych roślin; kutner
SJP.pl
mający niektóre właściwości filcu; przypominający filc
SJP.pl
zbijać wełnę lub sierść w filc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|filcować.
Wiktionary
Filc – wyrób włókienniczy otrzymywany przez spilśnianie tkanin, zwłaszcza wełnianych. Rozróżnia się dwa rodzaje filców: filce bite, uzyskiwane przez bezpośrednie folowanie włókien, oraz filce tkane, uzyskiwane przez folowanie powierzchni tkanin.
Wikipedia
czas. filcować ndk.
rzecz. filcarz mos.
przym. filcowy
Wiktionary
1. zbity, sprasowany, sfilcowany;
2. o częściach roślin: pokryty gęstymi włoskami
SJP.pl
wojłokowy but z cholewką; walonka, walonek
SJP.pl
przymiotnik od: filc
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z filcu
Wiktionary
rzecz. filc mrz., filcarz mos., filcowanie n., sfilcowanie n.
czas. filcować ndk., sfilcować dk.
przym. filcowaty
Wiktionary
w gwarze więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych: rewizja
SJP.pl
rodzaj przędzy bawełnianej
SJP.pl
Fildekos (z franc. fil d'Ecosse, dosłownie szkocka nić) – rodzaj uszlachetnionej (poddanej wyczesywaniu i merceryzacji) przędzy bawełnianej z długich włókien, przeznaczonej do wyrobów dziewiarskich, np. do wyrobu bawełnianych pończoch i skarpet.
Wikipedia
związany z fildekosem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z przędzy bawełnianej używanej do wyrobów dziewiarskich, zwłaszcza pończoszniczych
Wiktionary
(1.1) Kupiła na targu sześć par najtańszych fildekosowych pończoch.
Wiktionary
dawniej: wyroby dziewiarskie, zwłaszcza pończochy z przędzy typu fildekos
SJP.pl
przyrząd pozwalający wzmacniać sygnały elektryczne
SJP.pl
[czytaj: fajl] dokument lub rysunek zapisany w pamięci komputera; plik
SJP.pl
File (arab. فيله, gr. Φιλαί) – egipska wyspa na Nilu na wysokości I katarakty. W czasach starożytnych na wyspie znajdował się ośrodek kultu Izydy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Fileasz – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „miłujący lub żyjący w przyjaźni”.
Imię nosił egipski męczennik z IV wieku, ścięty za panowania cesarza Dioklecjana. Fileasz, biskup z Thmuis, i Filoromus wymienieni są w Martyrologium Rzymskim.
Imię znane z powieści Juliusza Verne'a, w której Phileas Fogg, angielski dżentelmen, podejmuje się okrążyć świat w 80 dni.
Wikipedia
(1.1) Biskupa Fileasza ścięto 4 lutego 306 roku.
Wiktionary
1. maszyna do odcinania dwóch bocznych płatów mięsa (filetów) od kręgosłupa ryby;
2. pracownica wykonująca tę czynność ręcznie za pomocą noża
SJP.pl
zdrobnienie od: filet
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Filip (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
określenie zmian ewolucyjnych zachodzących podczas embrionalnego rozwoju narządów, które prowadzą do modyfikacji w budowie dorosłego człowieka
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny miodojadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Filemon – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa philé – „miłuję, kocham” lub od phil-mosýn – „przyjazność, życzliwość”, czyli „życzliwy, przyjazny”. Żyjący w czasach biblijnych Św. Filemon był jednym z adresatów listów św. Pawła.
Żeńska forma: Filemona.
Filemon imieniny obchodzi 8 marca, 21 marca i 22 listopada.
Wikipedia
IPA: fʲiˈlɛ̃mɔ̃n, AS: fʹilẽmõn
Wiktionary
wcześnie owocujące drzewko owocowe; filler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieczne pióro
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
W organach bezpieczeństwa Imperium Rosyjskiego:
Wikipedia
(1.1) filok
Wiktionary
1. oczyszczony z kości lub ości płat mięsa lub ryby;
2. ozdobna koronka wykonywana ręcznie przy użyciu specjalistycznych iglic;
3. ozdobna złocona linia na grzbiecie książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. płat czystego mięsa – bez skóry i kości
(1.2) koronka w postaci wiązanej siateczki, na której haftowany jest ornament
(1.3) ozdobna linia wykonana przez introligatora na okładce lub grzbiecie książki
Wiktionary
Francja:
Szwajcaria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈfʲilɛt, AS: fʹilet
Wiktionary
(1.1)
rzecz. fileciarka ż., filetowanie n., odfiletowanie n., wyfiletowanie n.
:: zdrobn. filecik m.
czas. filetować ndk., odfiletować dk., wyfiletować dk.
przym. filetowy
rzecz. fileta ż.
Wiktionary
narzędzie do wybijania ozdób introligatorskich
SJP.pl
1. porcjować i oczyszczać rybę lub mięso z ości lub kości;
2. robić filety
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kulin. sprawiać rybę (rzadziej drób, jarzyny), usuwając części niejadalne
Wiktionary
(1.1) Bezpośrednio po złowieniu, na statku, ryby są filetowane i mrożone w temperaturze - 30° C, co zapewnia najlepszą jakość i świeżość.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɛˈtɔvat͡ɕ, AS: fʹiletovać
Wiktionary
rzecz. filet m., filecik m., filetowanie n., wyfiletowanie n., odfiletowanie n., filetownik m., fileciarka ż., fileciarz m.
czas. wyfiletować dk., odfiletować dk.
przym. filetowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. odczasownikowy od|filetować.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɛtɔˈvãɲɛ, AS: fʹiletovãńe
Wiktionary
rzecz. filet m., filecik m., wyfiletowanie n., odfiletowanie n., filetownik m., fileciarka ż., fileciarz m.
czas. filetować ndk., wyfiletować dk., odfiletować dk.
przym. filetowy
Wiktionary
związany z filetem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrót od: filharmonia, filharmoniczny
SJP.pl
instytucja dysponująca stałym zespołem złożonym z instrumentalistów, śpiewaków pod kierunkiem dyrygenta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. instytucja organizująca koncerty muzyki poważnej, posiadająca własny skład muzyków
(1.2) pot. budynek, w którym odbywają się koncerty muzyki poważnej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy w naszej filharmonii będzie coś interesującego w ten weekend?
Wiktionary
IPA: ˌfʲilxarˈmɔ̃ɲja, AS: fʹilχarmõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. filharmonik mos., filharmonika ż., filharmonista m., filhamonistka ż.
przym. filharmoniczny, filharmonijny
Wiktionary
związany z filharmonią, dotyczący filharmonii
SJP.pl
1. członek orkiestry filharmonicznej
2. dawniej o melomanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. członek orkiestry filharmonicznej lub chóru filharmonicznego
Wiktionary
rzecz. filharmonia ż.
:: fż. filharmoniczka ż.
przym. filharmoniczny
Wiktionary
miłośnik antycznej Hellady; miłośnik Grecji, Greków
SJP.pl
1. rozmiłowanie się w antycznej Grecji;
2. ruch poparcia dla aspiracji niepodległościowych Gregów, istniejący na początku XIX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. umiłowanie kultury starożytnej Grecji;
(1.2) hist. ruch solidarnościowy z grecką walką narodowowyzwoleńczą w XIX w.
Wiktionary
Filhellenizm – postawa wyrażająca sympatię wobec Grecji i Greków; termin zwykle używany w odniesieniu do ruchu kulturalnego, literackiego i politycznego w XIX-wiecznej Europie.
Celem filhellenów było wsparcie Greków w ich „wybijaniu się na niepodległość”, czyli w wojnie narodowowyzwoleńczej z Imperium Osmańskim toczonej w latach 1821-1830. Termin ten jednak funkcjonował już w starożytności, oznaczając wtedy bądź Greka miłującego ojczyznę, bądź był tytułem przyznawanym czynnym sprzymierzeńcom sprawy Greków. Miłośników greckiej kultury nazywano filhellenami także w renesansie.
Wikipedia
rzecz. filhellen m., filhellenista m., filhellenistka ż., hellenofilia ż., hellenofil m., hellenofilka ż., hellenofilizm m.
przym. filohelleński, hellenofilski
Wiktionary
(1.1) hellenofilia, hellenofilizm
Wiktionary
sprzyjający Hellenom, Grekom
SJP.pl
oddział jakiejś instytucji, agenda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zarz. oddział przedsiębiorstwa, uczelni lub urzędu znajdujący się w innym miejscu niż centralny
(1.2) kośc. oddział administracji kościelnej nie stanowiący samodzielnej parafii
Wiktionary
Filia (łac. córka) – ekspozytura, agenda lub oddział (np. przedsiębiorstwa, uczelni, szkoły, urzędu, banku, instytucji), mający najczęściej swoją lokalizację poza miejscem funkcjonowania głównej, nadrzędnej jednostki.
Filia jest powiązana organizacyjnie i najczęściej również statutowo z głównym podmiotem, od którego jest zależna. Wykonuje zadania powierzone przez macierzystą jednostkę, pod jej nadzorem i kontrolą. Filie mogą być tworzone zarówno na terenie tego samego miasta, regionu czy kraju, jak i poza granicami państwa, w którym znajduje się jednostka nadrzędna (najczęściej w przypadku dużych, międzynarodowych przedsiębiorstw).
Wikipedia
(1.1) Biblioteka wojewódzka ma małą filię na moim osiedlu.
(1.2) Proboszcz odprawia msze we farze, zaś wikarzy i emeryt po filiach.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilʲja, AS: fʹilʹi ̯a
Wiktionary
przym. filialny
Wiktionary
(1.1) oddział
Wiktionary
1. książkowo: powiązanie, związek, zależność;
2. w genealogii: wzajemny stosunek pokrewieństwa dwóch osób;
3. w literaturoznawstwie: ustalanie zależności między fragmentami jednego dzieła;
4. w technice: stop o zmieniającej się zawartości jednego składnika w drugim;
5. w zootechnice: tworzenie nowych ras z innych już istniejących
SJP.pl
Filiacja (od łac. filiatio – wywodzenie syna od ojca) – rodzaj stosunku genealogicznego zachodzącego pomiędzy dwiema osobami, z których jedna pochodzi od drugiej.
Wikipedia
przymiotnik od: filiacja
SJP.pl
będący filią, należący do filii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do filii, związany z filią
Wiktionary
(1.1) Wikarzy odprawiają msze w kościołach i kaplicach filialnych.
Wiktionary
rzecz. filia ż.
Wiktionary
tyle co: filia
SJP.pl
uporczywe przedłużanie obrad parlamentu w celu opóźnienia podjęcia uchwał
SJP.pl
element nadający kształt włóknu syntetycznemu z roztworu lub stopu przędzalniczego; dysza przędzalnicza, filierka
SJP.pl
element nadający kształt włóknu syntetycznemu z roztworu lub stopu przędzalniczego; dysza przędzalnicza, filiera
SJP.pl
1. technika wykonywania ornamentów i przedmiotów, zwykle niewielkich rozmiarów, z drucików złotych i srebrnych łączonych w misterne desenie;
2. znak wodny na papierze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. technika złotnicza polegająca na zdobieniu lub wykonywaniu całego przedmiotu z cienkich drucików ułożonych w ażurową siatkę;
Wiktionary
Filigran – technika złotnicza polegająca na zdobieniu lub wykonywaniu całego przedmiotu z cienkich drucików ułożonych w ażurową siatkę.
W technice tej używa się drucików złotych i srebrnych. Skręca się je ze sobą (zazwyczaj po dwa), a następnie rozklepuje, w efekcie czego ich brzeg jest charakterystycznie ząbkowany. Tak przygotowane druciki układane są w ornamenty i przylutowywane bądź przyklejane do podłoża. Służą także do wykonywania całych przedmiotów, takich jak koszyki lub pudełka. Technika filigranu często jest łączona z granulacją. Stosowana była od starożytności, zwłaszcza przez Etrusków. Bardzo popularna we włoskim złotnictwie renesansowym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. filigranowy
rzecz. filigranowość n.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|filigrane.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) filigree, telkari, cift-isi
* bułgarski: (1.1) филигран m.
* rosyjski: (1.1) скань ż., филигрань ż.
* węgierski: (1.1) filigrán
źródła.
== filigran (język niemiecki.) ==
wymowa. audio|De-filigran.ogg.
IPA3|filiˈɡʀaːn.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) filigranowy
odmiana.
(1.1) odmiana-przymiotnik-niemiecki.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlʲiɡrãn, AS: fʹilʹigrãn
Wiktionary
przym. filigranowy
rzecz. filigranowość n.
Wiktionary
rzadko, przenośnie: rzecz lub osoba mała, krucha, delikatna; maleństwo, drobiazg, drobnostka, bibelocik
SJP.pl
Filigranistyka - nauka pomocnicza historii, zajmująca się badaniem znaków wodnych dawnych papierni.
Rozwinęła się w XIX wieku, na marginesie badań archiwalnych. Filigranistyka pomaga datować papierowe dokumenty, przybliżać lub określać rejon ich powstania, ułatwia także wykrywanie fałszerstw, zarówno dawnych jak i współczesnych. Wyniki badań filigranów stanowią też cenne źródło dla heraldyki.
Jednym z największych historyków papiernictwa była Jadwiga Siniarska-Czaplicka.
Wikipedia
wykonywać znaki wodne na papierze; znaczyć, oznaczać papier filigranami
SJP.pl
cecha przypisywana osobom lub przedmiotom o niewielkich rozmiarach; kruchość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest filigranowe; cecha tych, którzy są filigranowi
Wiktionary
przym. filigranowy
przysł. filigranowo
rzecz. filigran mrz.
Wiktionary
1. drobny, nieduży o delikatnych kształtach;
2. będący filigranem lub wykonany tą techniką;
3. ażurowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: filiokwe] z łaciny: i od syna; o pochodzeniu Ducha Świętego w religii chrześcijańskiej: od Ojca (i od Syna) pochodzi; zasadnicza różnica w doktrynie i credo Kościoła Rzymskiego i Prawosławnego, która doprowadziła do pierwszego wielkiego rozłamu chrześcijaństwa; w przenośni: jedno słowo będące przyczyną wielkiego sporu i konfliktu
SJP.pl
Filioque (łac. i Syna) – łaciński termin, przedmiot i synonim sporu teologicznego prawosławia z katolicyzmem, a pośrednio też z protestantyzmem, o sformułowanie dogmatyczne zawarte w przyjętej przez Zachód wersji nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary.
W następującym zdaniu Credo:
wstawiono wzmiankę o Synu:
Wikipedia
gwarowe przezwisko dawane zającowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Filip – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające lubiący konie lub przyjaciel koni (φίλος, philos = „przyjaciel, miłośnik” + ἵππος, hippos = „koń”).
Nosił je np. Filip II Macedoński, ojciec Aleksandra Wielkiego. Żeńskie odpowiedniki tego imienia to Filipina, Filipa. Nazwiska pochodzące od Filipa: Filipowicz, Filipczak, Filipek, Filipowski, Filipkowski. Nazwa państwa Filipiny pochodzi od imienia króla Hiszpanii Filipa II Habsburga.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Filip i jestem hipoterapeutą z Konina.
(1.1) 1, 6 i 26 maja przypadają imieniny Filipa.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilʲip, AS: fʹilʹip
Wiktionary
rzecz. filip m., filipin m., filipini m., filipon m., filipina ż., filipinka ż., Filippi n., Filipowa ż.
:: zdrobn. Filipek m.
:: fż. Filipa ż., Filipina ż.
przym. Filipowy, Filipkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filip m., filipin m., filipini m., filipon m., filipina ż., filipinka ż., Filippi n., Filipowa ż.
:: zdrobn. Filipek m.
:: fż. Filipa ż., Filipina ż.
przym. Filipowy, Filipkowy
frazeologia.
przysłowia: Benedykt w pole z grochem, Wojciech z owsem jedzie, Marek ze lnem, Filip tatarkę wywiedzie • na Filipa, gdy przymrozek spadnie, najgorsza zaraza na zboże przypadnie • na świętego Filipa dobrze się drze lipa
etymologia.
etym|gr|Φίλιππος. (filippos) < etym|gr|φίλιππος. (filippos) → miłośnik koni; lubiący konie; znający się na koniach < etym|gr|φίλος|ἵππος. (filos + hippos) → przyjaciel + koń
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Philip
* białoruski: (1.1) Піліп m.
* chiński standardowy: (1.1) 腓力
* czeski: (1.1) Filip m.
* francuski: (1.1) Philippe m.
* hiszpański: (1.1) Felipe m.
* interlingua: (1.1) Philippo
* japoński: (1.1) フィリップ
* kataloński: (1.1) Felip m.
* litewski: (1.1) Pilypas m.
* łaciński: (1.1) Philippus m.
* niderlandzki: (1.1) Filip m.
* niemiecki: (1.1) Philipp m.
* nowogrecki: (1.1) Φίλιππος
* portugalski: (1.1) Felipe m.
* rosyjski: (1.1) Филипп m.
* słowacki: (1.1) Filip m.
* szwedzki: (1.1) Filip w., Philip w.
* ukraiński: (1.1) Філіпп m., Пилип m.
* węgierski: (1.1) Fülöp
* włoski: (1.1) Filippo m.
źródła.
== Filip (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|chorwacki|m. Filip
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: filipiński
SJP.pl
gwarowe przezwisko dawane zającowi
SJP.pl
Filipa – żeński odpowiednik imienia Filip.
Chrześcijańskimi patronkami tego imienia są św. Filipa z Perge i bł. Filipa Mareria, która postanowiła zostać pustelnicą pod wpływem spotkania ze św. Franciszkiem z Asyżu, a także bł. Filipa de Chantemilan.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) starożytna świątynia Zeusa ufundowana przez Filipa II Macedońskiego w Olimpii ok. 339–300 p.n.e.;
Wiktionary
zdrobnienie od: Filip (imię męskie); Filek
SJP.pl
Filip Jan Marcinek, znany jako Filipek (ur. 10 sierpnia 1995 w Krotoszynie) – polski raper, freestyler, autor tekstów oraz freak fighter. Zawodnik bitew typu freestyle. Dwukrotny zwycięzca WBS (Wielka Bitwa Szczecińska) w roku 2014 oraz 2015, trzykrotny zwycięzca Bitwy o Południe w roku 2018, 2022 i 2023. Dwukrotnie zajął także trzecie miejsce na WBW (Wielka Bitwa Warszawska) w latach 2013 i 2014.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Filipiak:
Wikipedia
mieszkaniec Filippi (starożytnego miasta i kolonii rzymskiej na wybrzeżu wschodniej Macedonii)
SJP.pl
gwałtowna, pełna pasji mowa skierowana przeciwko komuś lub czemuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stanowcze, gwałtowne, oponujące mówienie;
(1.2) hist. staroż. jedno z przemówień Demostenesa lub Cycerona;
Wiktionary
Filipika – gwałtowna, ostra mowa wymierzona przeciwko komuś, ewentualnie ostre wystąpienie oskarżycielskie.
Nazwa pochodzi od trzech mów Demostenesa przeciwko Filipowi II Macedońskiemu wygłoszonych w IV wieku p.n.e. w okresie wzrostu potęgi macedońskiej. Tym samym mianem nazwał też swoje mowy przeciwko Markowi Antoniuszowi rzymski orator Cyceron (zob. Filipiki).
Wikipedia
(1.1) Marszałek Sejmu chciał przerwać filipikę posła.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲika, AS: fʹilʹipʹika
Wiktionary
członek zgromadzenia księży katolickich, założonego w 1564 roku w Rzymie przez św. Filipa Neri
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Filipa Nereusza;
Wiktionary
Filipini, inaczej oratorianie, łac. Congregatio Oratorii Sancti Philippi Neri (COr) – stowarzyszenie życia apostolskiego założone w 1551 przez św. Filipa Neri w Rzymie i zatwierdzone przez papieża Grzegorza XIII w 1575 r. bullą Copiosus in misericordia Deus.
Wikipedia
(1.1) Świętego Filipa pochowano w klasztorze filipinów w Rzymie.
Wiktionary
rzecz. Filip m., Filipiak ż./mos.
przym. filipiński
Wiktionary
(1.1) oratorianin
Wiktionary
członek zgromadzenia księży katolickich, założonego w 1564 roku w Rzymie przez św. Filipa Neri
SJP.pl
Filipina – żeński odpowiednik imienia Filip. Patronką tego imienia jest św. Róża Filipina Duchesne (1769–1852).
Filipina imieniny obchodzi 21 sierpnia, 20 września i 18 listopada.
Według danych z rejestru PESEL (stan na 19 stycznia 2024 r.) imię to jako pierwsze nosi 112 osób, zaś jako drugie 185 osób.
Znane osoby noszące imię Filipina:
Wikipedia
ptak z rzędu wróblowych, zamieszkujący wyspy Archipelagu Filipińskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Filipin
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: fʹilʹipʹĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Filipiny nmos.
:: fż. Filipinka ż.
przym. filipiński
Wiktionary
członek zgromadzenia księży katolickich, założonego w 1564 roku w Rzymie przez św. Filipa Neri
SJP.pl
Filipini, inaczej oratorianie, łac. Congregatio Oratorii Sancti Philippi Neri (COr) – stowarzyszenie życia apostolskiego założone w 1551 przez św. Filipa Neri w Rzymie i zatwierdzone przez papieża Grzegorza XIII w 1575 r. bullą Copiosus in misericordia Deus.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Filipiny lub z nią związany
SJP.pl
granat szturmowy, używany głównie w powstaniu warszawskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Filipin
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲĩnka, AS: fʹilʹipʹĩnka
Wiktionary
rzecz. Filipiny nmos., filipińskość ż.
:: fm. Filipińczyk mos.
przym. filipiński
Wiktionary
granat szturmowy, używany głównie w powstaniu warszawskim
SJP.pl
Filipinki – polski zespół wokalny utworzony w listopadzie 1959 przy Technikum Handlowym w Szczecinie z okazji 15-lecia szkoły, założony przez Jana Janikowskiego, nauczyciela ekonomii, towaroznawstwa i muzyki. Nazwa zespołu pochodzi od tytułu czasopisma dla dziewcząt „Filipinka”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. główny dialekt języka tagalskiego
Wiktionary
Język filipiński (oficjalna nazwa w latach 1937–1987 Pilipino, od 1987 roku Filipino) – jeden z dwóch języków urzędowych Filipin (drugim jest angielski). Jest to zaadaptowana postać języka tagalskiego, wzbogacona o słownictwo pochodzące z innych języków filipińskich. Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) filipiński, daw. pilipino
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Filipino
* fiński: (1.1) filipino
* francuski: (1.1) filipino m.
* hiszpański: (1.1) filipino m.
* niemiecki: (1.1) Filipino
* nowogrecki: (1.1) φιλιππινέζικα n. lm. (philippinézika)
* portugalski: (1.1) filipino m.
* tagalski: (1.1) wikang Filipino
* ukraiński: (1.1) філіпіно n. (filipino)
* włoski: (1.1) filippino m.
źródła.
== filipino (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. filipiński, filipino
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲĩnɔ, AS: fʹilʹipʹĩno
Wiktionary
(1.1) filipiński, daw. pilipino
Wiktionary
związany z Filipinami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Filipinami, odnoszący się do państwa Filipiny
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲĩj̃sʲci, AS: fʹilʹipʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Filipiny nmos., Filipińczyk mos., Filipinka ż., filipińskość ż., filipin mos.
Wiktionary
członek zgromadzenia księży katolickich, założonego w 1564 roku w Rzymie przez św. Filipa Neri
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. państwo w Azji;
Wiktionary
Filipiny, oficjalnie Republika Filipin (fil. Pilipinas, Republika ng Pilipinas; hiszp. Filipinas, República de Filipinas; ang. Philippines, Republic of the Philippines) – państwo wyspiarskie w Azji Południowo-Wschodniej, położone na Archipelagu Filipińskim na Oceanie Spokojnym.
Wikipedia
(1.1) Językiem urzędowym na Filipinach jest język tagalog.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈpʲĩnɨ, AS: fʹilʹipʹĩny
Wiktionary
rzecz. Filipińczyk mos., Filipinka ż.
przym. filipiński
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Republika Filipin
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
członek odłamu prawosławia wyłonionego po reformie Kościoła prawosławnego w Rosji, nieuznający małżeństwa i służby wojskowej; filipowiec
SJP.pl
sekta, odłam prawosławia wyłoniony po reformie Kościoła prawosławnego w Rosji, nieuznający małżeństwa i służby wojskowej
SJP.pl
Filiponi (także: filipowcy, staropomorcy) – jedna ze wspólnot rosyjskich staroobrzędowców, zaliczana do bezpopowców.
W przeszłości wyraz filiponi był używany jako synonimiczne określenie staroobrzędowców, w szczególności ich społeczności zamieszkałych w Polsce i Prusach Wschodnich. Obecnie takie stosowanie tego terminu uważa się za niepoprawne.
Wikipedia
sekta, odłam prawosławia wyłoniony po reformie Kościoła prawosławnego w Rosji, nieuznający małżeństwa i służby wojskowej
SJP.pl
Filip z małżonką; Filipowie
SJP.pl
gwarowe przezwisko dawane zającowi
SJP.pl
Filipów – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Filipów. Siedziba gminy Filipów.
Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1570 roku, zdegradowany w 1870 roku. W końcu XVIII wieku jako miasto królewskie położone było w starostwie niegrodowym filipowskim w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. Za II RP siedziba zarówno gminy Filipów, jak i gminy Czostków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Filipowa
Wiktionary
rzecz. Filipów m.
:: fż. filipowianka ż.
przym. filipowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Filipowa
Wiktionary
rzecz. Filipów m.
:: fm. filipowianin m.
przym. filipowski
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Filipowic
Wiktionary
rzecz. Filipowice nmos., filipowiczanin m., filipowiczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Filipowicz (forma żeńska: Filipowicz/Filipowiczowa/Filipowiczówna, liczba mnoga: Filipowiczowie) – polskie nazwisko notowane od XIV wieku. Pochodzi od imienia Filip.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Filipowic
Wiktionary
rzecz. Filipowice nmos.
:: fż. filipowiczanka ż.
przym. filipowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Filipowic
Wiktionary
rzecz. Filipowice nmos.
:: fm. filipowiczanin m.
przym. filipowicki
Wiktionary
Filip z małżonką; Filipostwo
SJP.pl
członek odłamu prawosławia wyłonionego po reformie Kościoła prawosławnego w Rosji, nieuznający małżeństwa i służby wojskowej; filipon
SJP.pl
przymiotnik od: Filipów, Filipowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Filipowa
Wiktionary
rzecz. Filipów m., filipowianin m., filipowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Filipa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Filipa
Wiktionary
rzecz. Filip mos., Filipek mos.
Wiktionary
starożytne miasto w Macedonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. w starożytności miasto we wschodniej Macedonii założone przez Filipa II, gdzie przed bitwą (w 42 r. p.n.e.) Brutusowi ukazała się zjawa przepowiadająca mu śmierć;
Wiktionary
Filippi (łac. Philippi, gr. Φἱλιπποι Philippoi) – starożytne miasto greckie, następnie kolonia rzymska, w pobliżu wybrzeży Morza Egejskiego, na terenie obecnej Macedonii Wschodniej, na dawnej Via Egnatia i w bliskości obecnej autostrady Egnatia Odos.
W 2016 roku stanowisko archeologiczne w Filippi wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
(1.1) W 30 roku p.n.e. cesarz August uznał Filippi za kolonię rzymską i przesłał więcej kolonistów.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlʲipʲːi, AS: fʹilʹi•pʹi
Wiktionary
rzecz. Filip mos., filipianin
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
minerał z grupy zeolitów, uwodniony glinokrzemian wapnia i potasu
SJP.pl
Phillipsyt (Filipsyt) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga W. Phillipsa. Minerał znany od 1825 r. – phillipsyt-K; (phillipsyt-Na od 1998 r.; phillipsyt-Ca od 1998 r.)
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na obszarze Palestyny, zamieszkana przez Filistynów
Wiktionary
Filistea (hebr. פלשת) – obszar kontrolowany przez konfederację pięciu miast-państw filistyńskich (Ekron, Gaza, Gat, Aszkelon i Aszdod) w południowo-zachodnim Lewancie.
Wikipedia
(1.1) Czy Żydzi podbili Filisteę?
Wiktionary
rzecz. Filistyn m., Filistynka ż.
przym. filistyński
Wiktionary
1. człowiek bez aspiracji, małostkowy, obojętny na dobro ogółu; drobnomieszczanin;
2. dawniej: członek korporacji studenckiej niebędący studentem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek o ciasnych ambicjach, gustach czy poglądach
(1.2) członek korporacji akademickiej, który został absolwentem uczelni;
Wiktionary
Filister – w korporacjach akademickich nazwa używana na określenie korporantów, którzy ukończyli studia. Filistrzy zobowiązani są do duchowego, organizacyjnego i finansowego wspierania członków czynnych, czyli studentów. Zbierają się podczas dorocznego komerszu korporacji i należą do organizacji filisterskich.
Wikipedia
(1.1) rzecz. filisterstwo n.
Wiktionary
(1.1) kołtun, prostak, obskurant
Wiktionary
kobieta bez aspiracji, małostkowa, obojętna na dobro ogółu; drobnomieszczanka
SJP.pl
właściwy filistrom
SJP.pl
sposób myślenia i postępowania właściwy filistrom; bezideowość, kołtuństwo, drobnomieszczaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bezideowość, kołtuństwo, małostkowość, ograniczoność
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈstɛrstfɔ, AS: fʹilʹisterstfo
Wiktionary
rzecz. filister m., filisterka ż.
przym. filisterski
Wiktionary
stawać się małostkowym, obojętnym na dobro ogółu, nabywać cech filistra
SJP.pl
członek dawnego indoeuropejskiego ludu, zaliczanego do tzw. Ludów Morza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Filistei;
Wiktionary
(1.1) Dawid strzepał skórę Filistynowi.
(1.1) Tutaj zaczynają się ziemie Filistynów.
Wiktionary
rzecz. Filistea ż.
:: fż. Filistynka ż.
przym. filistyński
Wiktionary
starożytny lud
SJP.pl
Filistyni (hebr. פְּלִשְׁתִּים Pəlištîm – „przybysze”, „wędrowcy”; eg. P-r-s-t; arab. فلستيون Filastin) – starożytny lud o nieokreślonym pochodzeniu, który zamieszkiwał południowe wybrzeża Kanaanu, w okresie pomiędzy XII a VII wiekiem p.n.e. Zaliczali się do tzw. Ludów Morza, po klęsce zadanej im przez Egipcjan osiedlili się w Lewancie, gdzie szybko zasymilowali się z miejscową ludnością kananejskiego pochodzenia. Na zajmowanym przez siebie obszarze Filistyni stworzyli konfederację miast-państw. W VIII wieku p.n.e. miasta filistyńskie dostały się pod panowanie Asyrii. W VII wieku p.n.e. zostali włączeni do państwa nowobabilońskiego, ostatecznie tracąc swoją niezależność. Głównym źródłem informacji na temat Filistynów jest biblijny Stary Testament, jednak najstarszymi przekazami odnośnie do tego ludu są płaskorzeźby umieszczone w świątyni faraona Ramzesa III w Medinet Habu, w którym zostają przedstawieni jako Peleset. W III wieku p.n.e. Filistyni ulegli hellenizacji, całkowicie tracąc swoją odrębność kulturalną.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka Filistei
Wiktionary
(1.1) Z daleka przypatrywała się im Filistynka z niemowlęciem na ręku.
Wiktionary
rzecz. Filistea ż.
:: fm. Filistyn m.
przym. filistyński
Wiktionary
dotyczący Filistynów, właściwy Filistynom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. hist. dotyczący Filistei lub Filistynów; pochodzący z Filistei
Wiktionary
(1.1) Karawana dotarła wreszcie do ziem filistyńskich.
(1.1) Archeolodzy odnaleźli ceramikę filistyńską z X w. przed Chr.
Wiktionary
rzecz. Filistea ż., Filistyn m., Filistynka ż.
Wiktionary
skała pochodzenia magmowego lub osadowego
SJP.pl
zdrobnienie od: filiżanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od filiżanka
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiʒãˈnɛt͡ʃka, AS: fʹilʹižãnečka
Wiktionary
rzecz. filiżanka ż.
Wiktionary
czarka z uszkiem, najczęściej porcelanowa lub fajansowa, używana do herbaty, kawy, czekolady, niektórych zup itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielkie naczynie z uszkiem, z którego pije się gorące napoje
(1.2) pot. kulin. miara objętości równa pojemności filiżanki (1.1)
Wiktionary
Filiżanka – niewielkie naczynie, czarka, najczęściej z uszkiem służąca do picia napojów takich jak kawa czy herbata. Zazwyczaj używane z odpowiednim spodkiem.
Filiżanki z dwoma uszkami służące do podawania zup to bulionówki.
Pierwsze filiżanki sprowadzone do Europy z Japonii nie miały uszek, podobnie jak ich europejskie imitacje pochodzące z Miśni. Tradycyjnie wyrabiane są z porcelany lub fajansu.
Wikipedia
(1.1) Potłukłam moją ulubioną filiżankę. Został tylko spodek.
(1.2) Mam ochotę na filiżankę gorącej czekolady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilʲiˈʒãnka, AS: fʹilʹižãnka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. filiżaneczka ż.
przym. filiżankowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z filiżanką, dotyczący filiżanki
Wiktionary
rzecz. filiżanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. pot. przejście, wstawka na perkusji
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|fill. → wypełnić, uzupełnić
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fill (język albański.) ==
thumb|fill (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) nić, nitka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
wcześnie owocujące drzewko owocowe; filer
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj widowiska z użyciem zapisanych sekwencji ruchomych obrazów;
2. taśma złożona z szeregu następujących po sobie zdjęć fotograficznych;
3. ogół utworów filmowych;
4. przezroczysta błona celuloidowa do zapisywania zdjęć;
5. cienka warstwa substancji na powierzchni ciała stałego, np. warstwa kosmetyku na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. telew. utwór audiowizualny na jakiś temat; nośnik, na którym jest nagrany taki utwór;
(1.2) fot. światłoczuła taśma filmowa lub fotograficzna
(1.3) cienka i przejrzysta warstwa jakiejś substancji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten film to bardzo wzruszająca komedia romantyczna.
(1.1) Wszystkie filmy na tym kanale były na jedno kopyto.
(1.2) Zrobiłem tyle zdjęć, że skończył mi się film.
Wiktionary
IPA: fʲilm, AS: fʹilm
Wiktionary
rzecz. filmówka ż., filmowiec m., filmowanie n., sfilmowanie n.
:: zdrobn. filmik m.
:: zgrub. filmidło n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
Wiktionary
(1.1) obraz
(1.2) klisza, błona
(1.3) błona, warstewka
Wiktionary
skrót od: filmowy, filmoznawstwo (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rodzaj druku przy użyciu naciągniętej na ramę gęstej siatki; sitodruk, filmodruk, serigrafia, drukowanie sitowe
SJP.pl
marny film; szmira, gniot, chała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od: film
(1.2) pot. kiepski film
Wiktionary
IPA: fʲilˈmʲidwɔ, AS: fʹilmʹidu̯o
Wiktionary
rzecz. film m., filmik m., filmówka ż., filmowiec m., filmowanie n., sfilmowanie n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
Wiktionary
zdrobniale o filmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: film
(1.2) krótki film
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. film m., filmidło n., filmowość ż., filmówka ż., filmowiec m., filmiarz m., filmowanie n., sfilmowanie n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|film.
* kaszubski: (1.2) filmik m.
* nowogrecki: (1.1) φιλμάκι ż., ταινιούλα ż.; (1.2) φιλμάκι
* ukraiński: (1.1) фільмик m.
źródła.
== filmik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) filmik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilmʲik, AS: fʹilmʹik
Wiktionary
rzecz. film m., filmidło n., filmowość ż., filmówka ż., filmowiec m., filmiarz m., filmowanie n., sfilmowanie n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. film m., filmidło n., filmowość ż., filmówka ż., filmowiec m., filmiarz m., filmowanie n., sfilmowanie n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przysł. filmowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|film.
* kaszubski: (1.2) filmik m.
* nowogrecki: (1.1) φιλμάκι ż., ταινιούλα ż.; (1.2) φιλμάκι
* ukraiński: (1.1) фільмик m.
źródła.
== filmik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) filmik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj druku przy użyciu naciągniętej na ramę gęstej siatki; sitodruk, filmdruk, serigrafia, drukowanie sitowe
SJP.pl
spis lub zestaw filmów związanych ze sobą tematycznie lub będących dziełem jednego twórcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. zestawienie lub wykaz filmów powiązanych z określoną osobą, grupą, gatunkiem, tematem lub innym kryterium
Wiktionary
(1.1) W filmografii Meryl Streep znajdziemy wiele znakomitych ról, które przyniosły jej liczne nagrody.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) filmography
* baskijski: (1.1) filmografia
* słowacki: (1.1) filmografia ż.
źródła.
== filmografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filmografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący filmografii
SJP.pl
kobieta poświęcająca chorobliwie dużo czasu na oglądanie filmów
SJP.pl
osoba poświęcająca chorobliwie dużo czasu na oglądanie filmów
SJP.pl
poświęcanie chorobliwie dużo czasu na oglądanie filmów
SJP.pl
specjalista w zakresie nauki o filmie; filmoznawca
SJP.pl
nauka o filmie; filmoznawstwo
SJP.pl
Filmoznawstwo (również: wiedza o filmie lub filmologia) – dyscyplina humanistyczna, zajmująca się naukową refleksją nad filmem. Obejmuje trzy zasadnicze dziedziny: teorię filmu (z historią myśli filmowej), historię filmu oraz krytykę filmową. W kręgu zainteresowań filmoznawców znajduje się także wiele innych przenikających się dyscyplin, np. antropologia filmu, teoria nowych mediów i audiowizualności.
Wikipedia
skatalogowany zbiór filmów i materiałów filmowych, gromadzonych w archiwach i wytwórniach filmowych, także prywatnie; archiwum filmowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skatalogowany zbiór materiałów filmowych; także prywatna kolekcja filmów
Wiktionary
(1.1) Wczoraj przejrzałem filmotekę domu kultury.
(1.1) Mam w swojej filmotece wszystkie filmy Barei.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilmɔˈtɛka, AS: fʹilmoteka
Wiktionary
przym. filmoteczny
rzecz. filmówka ż.
Wiktionary
psychoterapia z udziałem filmów; kinoterapia
SJP.pl
robić zdjęcia filmowe, nakręcać film
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfilmować)
(1.1) nagrywać coś kamerą filmową
Wiktionary
(1.1) Toć nas akurat filmują, a ten z pięściami, z gębą wściekłą, Jezu – cała Polska zobaczy!
(1.1) Redaktor Słomczyński ustawił się na tle sejmowego okrąglaka i gestem dał znać kamerzyście, że może filmować.
Wiktionary
IPA: fʲilˈmɔvat͡ɕ, AS: fʹilmovać
Wiktionary
rzecz. film m., filmik m., filmidło n., filmowanie n., filmówka ż., sfilmowanie n.
przym. filmowy
Wiktionary
(1.1) kręcić, pot. kamerować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nagrywanie filmu
Wiktionary
czas. filmować
rzecz. film mrz., filmidło n., filmik mrz., sfilmowanie n.
przym. filmowy
Wiktionary
(1.1) pot. kamerowanie
Wiktionary
1. osoba związana z produkcją filmów;
2. operator filmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. telew. człowiek pracujący w branży filmowej
Wiktionary
(1.1) Uznani amerykańscy filmowcy od lat chętnie odwiedzają Stary Kontynent.
Wiktionary
rzecz. film m., filmidło n., filmik mrz., filmowość ż., filmówka ż., sfilmowanie n.
przym. filmowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szkoła filmowa, zwykle szkoła wyższa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Norbert ukończył warszawską filmówkę w ubiegłym roku.
Wiktionary
rzecz. film m., filmik m., filmidło n., filmowiec m., sfilmowanie n., filmoteka ż.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przym. filmowy
przym. filmowo
Wiktionary
zespół cech zapewniający pozytywny odbiór jakiegoś tematu przez widza
SJP.pl
związany z filmem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z filmem, dotyczący filmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki jak w filmie bądź pasujący do filmu
Wiktionary
(1.1) O bieżącej produkcji filmowej można przeczytać w internecie.
(1.1) Włosi szukają plenerów filmowych na Podkarpaciu.
Wiktionary
IPA: fʲilˈmɔvɨ, AS: fʹilmovy
Wiktionary
rzecz. filmowanie n., film m., filmik m., filmidło n., filmówka ż., filmowiec m., filmowość ż., sfilmowanie n.
czas. filmować ndk., sfilmować dk.
przysł. filmowo
Wiktionary
(1.1) ekranowy
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki o filmie; filmolog
SJP.pl
dotyczący nauki o filmie; filmologiczny
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki o filmie
SJP.pl
nauka o filmie; filmologia
SJP.pl
Filmoznawstwo (również: wiedza o filmie lub filmologia) – dyscyplina humanistyczna, zajmująca się naukową refleksją nad filmem. Obejmuje trzy zasadnicze dziedziny: teorię filmu (z historią myśli filmowej), historię filmu oraz krytykę filmową. W kręgu zainteresowań filmoznawców znajduje się także wiele innych przenikających się dyscyplin, np. antropologia filmu, teoria nowych mediów i audiowizualności.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tradycyjne greckie ciasto w formie cienkich płatów – surowe przygotowywane i sprzedawane jako półprodukt
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
IPA: ˈfʲilɔ, AS: fʹilo
Wiktionary
związek chemiczny wywodzący się od naftochinonu; fitomenadion, fitonation, witamina K1
SJP.pl
Witamina K – grupa organicznych związków chemicznych, będących pochodnymi 2-metylo-1,4-naftochinonu, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego. Poprzez uczestnictwo w syntezie protrombiny w wątrobie, warunkuje ona prawidłowy przebieg procesów krzepnięcia krwi. Uczestniczy także w metabolizmie układu kostnego. Do witamin K zaliczane są dwa naturalne związki rozpuszczalne w tłuszczach:
Wikipedia
Filochoros z Aten (gr. Φιλόχορος ὁ Ἀθηναῖος ok. 345 — 260 p.n.e.) – starożytny grecki historyk.
Pełnił funkcję oficjalnego państwowego kapłana-wróżbity (mantis). W kręgu jego zainteresowań znajdowały się studia historyczne i literackie (m.in. nad tragediami Eurypidesa i Sofoklesa), sporządził m.in. zbiór inskrypcji attyckich poświęconych prawu, sprawom administracyjnym czy kalendarzom. Badania te pozwoliły napisać mu Attydę (Ατθίς) – liczącą 17 ksiąg kronikę dziejów Aten od czasów mitycznych do roku 262 p.n.e. Był także autorem szeregu mniejszych dzieł takich jak O ofiarach, O świętach, O dniach, O oczyszczeniach, O świątyniach, O ateńskich igrzyskach, O ateńskich misteriach. Z jego twórczości zachowało się ponad 200 różnych fragmentów.
Wikipedia
Filodemos z Gadary (stgr. Φιλόδημος Philodemos, ur. ok. 110 p.n.e. – zm. ok. 39 p.n.e.) – grecki poeta i filozof ze szkoły epikurejskiej. Przez ponad 30 lat mieszkał w Italii, gdzie założył własną szkołę, opartą na naukach Epikura.
Wikipedia
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny obrazkowatych, rosnące w strefie zwrotnikowej Ameryki; kilka gatunków hoduje się w doniczkach ze względu na duże, dekoracyjne, skórzaste liście
SJP.pl
Filodendron (Philodendron Schott) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący ponad 700 gatunków (w tym 465 opisanych), występujących w tropikalnej Ameryce, od Meksyku i Antyli do Paragwaju i Argentyny. Jest to drugi co do liczności, po anturium, rodzaj w rodzinie obrazkowatych.
Wikipedia
glon morski o plesze przypominającej liść; liściak
SJP.pl
sprzyjający Francji, Francuzom; profrancuski
SJP.pl
[czytaj: filofan] plecionka z kolorowych żyłek utworzona metodą pętelkową
SJP.pl
Filofun – plecionka wykonywana metodą pętelkową z różnobarwnych żyłek lub sznurków.
Znane wzory podają wykorzystanie 3. lub 4. ściegów zaplatanych krzyżowo jeden za drugi. Plecionki mogą mieć prosty kształt lub tworzy się z nich skomplikowane struktury: bransolety, breloki i inne ozdoby, a nawet rzeźby. Do zaplatania filofunów wykorzystuje się zwykle od 2. do 8. żyłek lub sznurków, chociaż zdarzają się przypadki, w których filofuny wykonane są np. z 10. żyłek.
Wikipedia
dotyczący filogenezy lub filogenetyki
SJP.pl
nauka o rozwoju rodowym poszczególnych grup organizmów; filogenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział biologii, gałąź ewolucjonizmu, zajmująca się badaniem filogenezy grup systematycznych roślin lub zwierząt;
Wiktionary
Filogenetyka – dział biologii zajmujący się badaniem drogi rozwojowej (filogenezą) organizmów. Przedmiotem zainteresowania filogenetyki są organizmy żyjące współcześnie oraz kopalne, ich pochodzenie i relacje pokrewieństwa. W swoich badaniach korzysta z osiągnięć paleontologii, genetyki i innych nauk przyrodniczych.
Wikipedia
przym. filogenetyczny
Wiktionary
(1.1) filogenia
Wiktionary
rozwój rodowy współczesnych gatunków (np. człowieka, dębu) lub wyższych jednostek systematycznych (np. kręgowców, bakterii, paprotników), wywodzących się od wspólnego pnia, ustalany na podstawie badań porównawczych form kopalnych i współczesnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. droga rozwoju rodowego grup systematycznych organizmów;
Wiktionary
Filogeneza (gr. φυλη – gatunek, ród i γενεσις – pochodzenie) – droga rozwoju rodowego, pochodzenie i zmiany ewolucyjne grupy organizmów, zwykle gatunków. Termin wprowadzony w 1866 roku przez Ernsta Haeckla w Generelle Morphologie der Organismen. Zmienił jednak swoje znaczenie – Haeckel opisał filogenezę jako historię rozwoju paleontologicznego gatunków.
Wikipedia
(1.1) W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców.
Wiktionary
przym. filogenetyczny
Wiktionary
nauka o rozwoju rodowym poszczególnych grup organizmów; filogenetyka
SJP.pl
upodobanie, pociąg do kobiet; kobieciarstwo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprzyjający hitleryzmowi
Wiktionary
przym. hitlerowski
Wiktionary
(1.1) prohitlerowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieczne pióro
Wiktionary
(1.1) filer
Wiktionary
roślina z rodziny kaktusowatych, rosnąca w międzyzwrotnikowej strefie Ameryki; epifilum; zygokaktus
SJP.pl
kolekcjoner pocztówek
SJP.pl
kolekcjonowanie pocztówek
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: gościnność, serdeczność wobec gości
SJP.pl
owad z nadrodziny mszyc; winiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mit. postać z mitologii greckiej, król Tesalii, łucznik, spadkobierca łuku Heraklesa i zabójca Parysa;
Wiktionary
Filoktet (gr. Φιλοκτήτης Philoktḗtēs, łac. Philoctetes) – w mitologii greckiej król Tesalii, łucznik, spadkobierca łuku Heraklesa.
Uchodził za syna Pojasa i Demonassy. Był przyjacielem Heraklesa, świadkiem ostatnich chwil życia herosa. Odziedziczył po nim jego niezawodny łuk i strzały, bez których Troja, jak głosiła przepowiednia wieszcza Helenosa, nie mogła być zdobyta. Był jednym z zalotników Heleny, dlatego zgodnie ze złożoną przysięgą wyruszył, by przyłączyć się do oblężenia Troi. Podczas wyprawy na Troję ukąsił go w palec u nogi wąż lub, według innej wersji, zranił się własną strzałą. Była to kara za zdradzenie miejsca, w którym spoczywały prochy Heraklesa, choć Filoktet przyrzekał mu, że zachowa to w tajemnicy. Rana zaczęła ropieć, dlatego Grecy zostawili Filokteta na wyspie Lemnos. W dziesiątym roku wojny został sprowadzony przez Odyseusza pod Troję. Wyleczony przez synów Asklepiosa, Podalejriosa i Machaona (lekarzy armii greckiej) mógł dalej walczyć. Gdy Parys zginął od strzały Filokteta, wtedy Troja mogła zostać zdobyta. Filoktet wrócił do ojczyzny.
Wikipedia
(1.1) Tych, co mieszkali w Metonie i w Taumakii powabnej, • Co Meliboją władali i Olizoną skalistą, • Wiódł z okrętami siedmioma wyborny łucznik Filoktet.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlɔktɛt, AS: fʹiloktet
Wiktionary
przym. Filoktetowy
Wiktionary
skrót od: filologia, filologiczny; fil.
SJP.pl
specjalista w zakresie filologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. specjalista w dziedzinie filologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) jęz. specjalistka w dziedzinie filologii
Wiktionary
Filologia – nauka humanistyczna badająca literaturę kręgu cywilizacyjnego lub narodu. Głównym przedmiotem jej badań jest tekst z perspektywy języka, właściwości literackich i treści kulturalno-historycznej, a celem – jego komentarz i interpretacja. W innym ujęciu: dyscyplina językoznawcza zajmująca się badaniem wypowiedzi i systemów językowych z wykorzystaniem metod i osiągnięć literaturoznawstwa, historii, filozofii, etnografii i archeologii.
Wikipedia
(1.1) Królewska Akademia Języka Baskijskiego mianował polskiego filologa Jana Brauna członkiem honorowym Królewskiej Akademii Języka Baskijskiego w roku 2000.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlɔlɔk, AS: fʹilolok
Wiktionary
rzecz. filolożka ż., filologia ż.
przym. filologiczny
Wiktionary
(2.1) filolożka
Wiktionary
dział nauk humanistycznych, obejmujący badania nad językiem i literaturą jakiegoś narodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dyscyplina humanistyczna, zajmująca się językiem i literaturą jakiegoś narodu lub kręgu cywilizacyjnego;
(1.2) pot. wydział wyższej uczelni, na którym wykłada się nauki filologiczne
Wiktionary
Filologia – nauka humanistyczna badająca literaturę kręgu cywilizacyjnego lub narodu. Głównym przedmiotem jej badań jest tekst z perspektywy języka, właściwości literackich i treści kulturalno-historycznej, a celem – jego komentarz i interpretacja. W innym ujęciu: dyscyplina językoznawcza zajmująca się badaniem wypowiedzi i systemów językowych z wykorzystaniem metod i osiągnięć literaturoznawstwa, historii, filozofii, etnografii i archeologii.
Wikipedia
(1.2) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔˈlɔɟja, AS: fʹiloloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. filolog m., filolożka ż.
przym. filologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filolog m., filolożka ż.
przym. filologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) philology
* arabski: (1.1) فقه اللغة
* baskijski: (1.1) filologia
* białoruski: (1.1) філалогія ż.
* bośniacki: (1.1) filologija ż.
* bułgarski: (1.1) филология ż.
* chorwacki: (1.1) filologija ż.
* fiński: (1.1) filologia
* francuski: (1.1) philologie ż.
* hiszpański: (1.1) filología ż.
* kaszubski: (1.1) filologiô ż.
* kataloński: (1.1) filologia ż.
* litewski: (1.1) filologija ż.
* macedoński: (1.1) филологија ż.
* nowogrecki: (1.1) φιλολογία ż.; (1.2) φιλολογία ż.
* rosyjski: (1.1) филология ż.
* serbski: (1.1) филологија ż.
* słoweński: (1.1) filologija ż.
* szwedzki: (1.1) filologi w.
* ukraiński: (1.1) філологія ż.
* węgierski: (1.1) filológia
* włoski: (1.1) filologia ż.
źródła.
== filologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dotyczący badań nad językiem i literaturą jakiegoś państwa lub kręgu cywilizacyjnego;
2. dotyczący wydziału uniwersytetu, na którym prowadzone są studia związane z tymi badaniami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: filologia
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Ligia i studiuję filologię klasyczną na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: fʹiloloǵičny
Wiktionary
rzecz. filolożka ż., filolog m., filologia ż.
przysł. filologicznie
Wiktionary
→ filolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. specjalistka w dziedzinie filologii
Wiktionary
(1.1) Jedna z nauczycielek o swej koleżance filolożce opowiada, że ta spokojnie mogłaby zrezygnować z pracy i utrzymywać się jedynie z udzielania dodatkowych lekcji.
Wiktionary
rzecz. filologia ż.
:: fm. filolog
przym. filologiczny
przysł. filologicznie
Wiktionary
(1.1) filolog
Wiktionary
Towarzystwo Filomatyczne (Towarzystwo Filomatów), tajne stowarzyszenie młodzieży w Wilnie działające os 1817 do 1823 roku
SJP.pl
Towarzystwo Filomatyczne, potocznie: Towarzystwo Filomatów, filomaci (z gr. miłośnicy nauki) – polskie tajne stowarzyszenie studentów i absolwentów Uniwersytetu Wileńskiego działające w latach 1817–1821, a następnie bez nazwy i ze zmienioną organizacją wewnętrzną do 1823. Pierwotnym celem związku było samokształcenie, wzajemna pomoc w nauce oraz ćwiczenie się w sztuce pisania. Towarzystwo Filomatyczne wypracowało własny program moralny oraz stworzyło sieć związków zależnych o rozbudowanych celach i programie działania. Kres istnieniu Towarzystwa Filomatycznego położyło śledztwo w sprawie tajnych związków młodzieży i studentów Uniwersytetu Wileńskiego prowadzone przez kuratora Nikołaja Nowosilcowa w latach 1823–1824.
Wikipedia
przymiotnik od filomata
SJP.pl
członek tajnego stowarzyszenia młodzieży wileńskiej, istniejącego od r. 1817 do 1823, założonego przez A. Mickiewicza, T. Zana, J. Jeżowskiego, mającego cele społeczno-patriotyczne i samokształceniowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek stowarzyszenia miłośników nauk i filozofii, ruchu zapoczątkowanego przez towarzystwo paryskie w 1788
(1.2) członek wileńskiego towarzystwa filomatów (1.1), działającego w latach 1817-1821;
Wiktionary
Filomata – kwartalnik ukazujący się w latach 1929–1996. Do 1939 ukazywał się we Lwowie, następnie od 1957 w Krakowie. Czasopismo poświęcone było kulturze antycznej, recepcji kultury antycznej, dydaktyką języków klasycznych i kultury antycznej. Pierwszym redaktorem naczelnym był: Ryszard Gansiniec. Kontynuacją pisma „Filomata” jest „Nowy Filomata”.
Wikipedia
przym. filomatyczny
Wiktionary
(1.1-2) war. filomat
Wiktionary
Filomela – w mitologii greckiej siostra Prokne, żony króla Daulis w Fokidzie Tereusa.
Tereus zgwałcił Filomelę i uciął jej język, aby o zdradzie nie dowiedziała się Prokne. Filomela utkała peplos, w którego deseniu umieściła słowa – klucz, dzięki którym Prokne dowiedziała się o losie siostry. Mszcząc się siostry zabiły Itysa – syna Prokne i Tereusa – i podały jego ciało w potrawie Tereusowi.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Filomen – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające „przyjaciel siły”, od φιλος (philos) – „przyjaciel” i μενος (menos) – „siła, moc”. Wśród patronów tego imienia – św. Filomen, wspominany razem ze śwśw. Klementynem i Teodotem.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Filomena – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od gr. φίλος („drogi; miły; przyjaciel”) i μενος („męstwo, siła życiowa”). W Polsce stosowane od XIV wieku.
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 872 kobiety o imieniu Filomena nadanym jako imię pierwsze oraz 740 kobiet noszących imię Filomena jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób.
Wikipedia
(1.1) Pomogłem Filomenie poukładać segregatory.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔ̃ˈmɛ̃na, AS: fʹilõmẽna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Philumena., etym|łac|Philomena.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Philomena, Filomena
* francuski: (1.1) Philomène ż.
* łaciński: (1.1) Philumena ż.
* niemiecki: (1.1) Philomena ż.
* rosyjski: (1.1) Филомена ż.
* włoski: (1.1) Filomena ż.
źródła.
== Filomena (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Filomeny lub z nią związany
SJP.pl
Filomen z małżonką; Filomenowie
SJP.pl
Filomen z małżonką; Filomenostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Filomena lub z nim związany
SJP.pl
1. Filon z Aleksandrii (ok. 25 r. p.n.e.-przed 50 r. n.e.), żydowski filozof i teolog;
2. Filon z Bizancjum - (III w. p.n.e.), grecki mechanik i pisarz;
3. imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Filon – imię męskie pochodzenia greckiego, gr. Φιλων (Filon), które pochodzi od φιλεω (fileo) – "kochać" i oznacza "kochający". Patronem tego imienia jest św. Filon, wspominany razem ze św. Agatopodem.
Filon imieniny obchodzi 25 kwietnia.
Wikipedia
(1.1) Wypożyczyłem książkę o Filonie z Aleksandrii.
Wiktionary
IPA: ˈfʲilɔ̃n, AS: fʹilõn
Wiktionary
przychylne lub entuzjastyczne nastawienie do tego, co nowe
SJP.pl
ogół poglądów filozoficznych głoszonych przez żydowskiego myśliciela, Filona z Aleksandrii, będących połączeniem elementów filozofii wschodnich i starogreckich
SJP.pl
Filon z małżonką; Filonowie
SJP.pl
Filon z małżonką; Filonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Filona lub z nim związany
SJP.pl
dotyczący filopatrii
SJP.pl
dawniej, środowiskowo: zamiłowanie pedagogiczne do pracy z dziećmi
SJP.pl
cienka i nitkowata wypustka cytoplazmatyczna u niektórych pierwotniaków oraz komórek organizmów wielokomórkowych
SJP.pl
sprzyjający Rosji, Rosjanom; prorosyjski
SJP.pl
odnoszący się do filosemity, właściwy filosemicie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się filosemityzmem, związany z filosemitami
Wiktionary
rzecz. filosemityzm mrz., filosemita mos.
Wiktionary
osoba przyjaźnie nastawiona do Żydów; semita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kult. osoba sprzyjająca Żydom
Wiktionary
(1.1) Pisarzowi przyklejono łatkę filosemity.
Wiktionary
rzecz. filosemityzm mrz.
:: fż. filosemitka ż.
przym. filosemicki
Wiktionary
przyjazne nastawienie do Żydów; semityzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. postawa polegająca na pozytywnym stosunku do Żydów i kultury żydowskiej;
Wiktionary
Filosemityzm (gr. philos = „przyjaciel”, „miłujący”; semicki – dotyczący Semitów, w tym przypadku: Żydów) – postawa polegająca na pozytywnym stosunku do Żydów, umiłowanie Żydów.
Wikipedia
(1.1) Wysłuchaliśmy wykładu na temat filosemityzmu polskich monarchów.
Wiktionary
rzecz. filosemita mos., filosemitka ż.
przym. filosemicki
Wiktionary
(1.1) judofilstwo
Wiktionary
sposób rozmieszczenia liści na łodydze rośliny; ulistnienie
SJP.pl
Wikipedia
1. o lampie naftowej: kopcić
2. powoli rozsuwać i oglądać otrzymane karty dla wywołania wśród graczy nastroju napięcia
3. oszukiwać w kartach
4. podglądać
SJP.pl
czasownik
(1.1) gwara więzienna wyglądać czegoś lub kogoś, zwłaszcza policji
(1.2) kopcić
Wiktionary
(1.1) Józef wlazł na daszek przybudówki i stamtąd filował, czy się kto nie zbliża. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: fʲiˈlɔvat͡ɕ, AS: fʹilovać
Wiktionary
rzecz. filowanie n.
Wiktionary
(1.1) patrzeć, obserwować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|filować.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔˈvãɲɛ, AS: fʹilovãńe
Wiktionary
czas. filować
Wiktionary
Filowirusy (łac. Filoviridae) – grupa (w randze rodziny) ssRNA(−) wirusów obejmująca dwa wirusy: Marburg i Ebola. Są one identyczne pod względem cech morfologicznych, ale różnią się cechami biologicznymi i antygenowymi.
Wikipedia
skrót od: filozofia, filozoficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. przędza jedwabna z gorszych gatunków jedwabiu naturalnego;
2. odpadki jedwabne, wyczeski jedwabne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przędza jedwabna używana do haftowania
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔˈzɛla, AS: fʹilozela
Wiktionary
człowiek zajmujący się rozważaniem ważnych zagadnień; myśliciel; mędrzec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. filoz. specjalista w zakresie filozofii
(1.2) przen. iron. człowiek przemądrzały
Wiktionary
Filozofia (stgr. φιλοσοφία od: stgr. φίλος – „miły, ukochany” i stgr. σοφία – „mądrość”, tłumaczone jako „umiłowanie mądrości”) – różnie definiowany element kultury umysłowej. Obejmuje te krytyczne rozważania, które jednocześnie:
Wikipedia
(1.1) Arystoteles był greckim filozofem.
Wiktionary
IPA: fʲiˈlɔzɔf, AS: fʹilozof
Wiktionary
rzecz. filozofia ż., filozoficzność ż., filozofowanie n.
:: fż. filozofka ż.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filozofia ż., filozoficzność ż., filozofowanie n.
:: fż. filozofka ż.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
frazeologia.
nie śniło się filozofom • co gospodarz, to filozof
etymologia.
etym|łac|philosophus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) philosopher
* arabski: (1.1) فيلسوف m. (faīlasūf)
* baskijski: (1.1) filosofo
* białoruski: (1.1) філосаф m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) філёзаф m.
* bułgarski: (1.1) философ m.
* chorwacki: (1.1) filozof m.
* czeski: (1.1) filozof m.
* dolnołużycki: (1.1) filozof m.
* duński: (1.1) filosof w.
* esperanto: (1.1) filozofo
* fiński: (1.1) filosofi
* francuski: (1.1) philosophe m.
* galicyjski: (1.1) filósofo m.
* górnołużycki: (1.1) filozof m.
* hiszpański: (1.1) filósofo m.
* interlingua: (1.1) philosopho
* irlandzki: (1.1) fealsamh
* islandzki: (1.1) heimspekingur m.
* japoński: (1.1) 哲学者 (てつがくしゃ, tetsugakusha)
* jidysz: (1.1) פֿילאָסאָף m. (filosof)
* kaszubski: (1.1) filozófa m.
* kataloński: (1.1) filòsof m.
* kazachski: (1.1) пәлсапашы, философ
* litewski: (1.1) filosofas m.
* łaciński: (1.1) philosophus m.
* łotewski: (1.1) filozofs m.
* niderlandzki: (1.1) filosoof m.
* niemiecki: (1.1) Philosoph m.; (1.2) Philosoph m.
* norweski (bokmål): (1.1) filosof m.
* nowogrecki: (1.1) φιλόσοφος m.
* perski: (1.1) فیلسوف (filosuf)
* rosyjski: (1.1) философ m.
* serbski: (1.1) философ m., филозоф m.
* slovio: (1.1) filozofnik (филозофник)
* słowacki: (1.1) filozof m.
* słoweński: (1.1) filozof m.
* szwedzki: (1.1) filosof w.
* turecki: (1.1) felsefeci
* ukraiński: (1.1) філософ m.
* węgierski: (1.1) filozófus, bölcsész
* wietnamski: (1.1) nhà triết học, triết gia, triết nhân
* włoski: (1.1) filosofo m.
źródła.
== filozof (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|filǒzof.
dzielenie|fi|lo|zof.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) filozof
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. nauka wieloelementowa, zajmująca się próbą wyjaśnienia przyczyny i sensu bytu, miejscem człowieka we wszechświecie, teorią poznania, logiką i teorią wartości, etyką i estetyką
2. rzecz trudna do zrozumienia, zrealizowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dyscyplina zajmująca się rozważaniami na temat istoty bytu, źródeł poznania itp.;
(1.2) zbiór zasad stanowiących podstawy czegoś
Wiktionary
Filozofia (stgr. φιλοσοφία od: stgr. φίλος – „miły, ukochany” i stgr. σοφία – „mądrość”, tłumaczone jako „umiłowanie mądrości”) – różnie definiowany element kultury umysłowej. Obejmuje te krytyczne rozważania, które jednocześnie:
Wikipedia
(1.1) Tematem dyskusji była filozofia oraz przedmioty pokrewne.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔˈzɔfʲja, AS: fʹilozofʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. filozof mos., filozofka ż., filozofowanie n.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
Wiktionary
(1.2) światopogląd, zasada
Wiktionary
1. cecha czegoś związanego z filozofią;
2. cecha czegoś charakterystycznego dla człowieka mądrego i doświadczonego
SJP.pl
odnoszący się do filozofii lub filozofa; związany z filozofią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z filozofią, dotyczący zagadnień filozofii
(1.2) przen. zrównoważony, doświadczony, pełen przemyśleń
Wiktionary
(1.1) Retoryka Trenów jest funkcją wielkiego monologu filozoficznego.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔzɔˈfʲit͡ʃnɨ, AS: fʹilozofʹičny
Wiktionary
rzecz. filozofia ż., filozofijka ż., filozof m., filozofka ż., filozofizm m., filozofowanie n.
czas. filozofować ndk.
przysł. filozoficznie
Wiktionary
zdrobnienie od: filozofia
SJP.pl
kobieta filozof
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta filozof
Wiktionary
Filozofia (stgr. φιλοσοφία od: stgr. φίλος – „miły, ukochany” i stgr. σοφία – „mądrość”, tłumaczone jako „umiłowanie mądrości”) – różnie definiowany element kultury umysłowej. Obejmuje te krytyczne rozważania, które jednocześnie:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filozofia ż., filozoficzność ż., filozofowanie n.
:: fm. filozof m.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
frazeologia.
etymologia.
forma żeńska od filozof
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) filósofa ż.
* kataloński: (1.1) filòsofa ż.
* litewski: (1.1) filosofė ż.
* niemiecki: (1.1) Philosophin ż.
* nowogrecki: (1.1) φιλόσοφος ż.
* słowacki: (1.1) filozofka ż.
źródła.
== filozofka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filozofka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲilɔˈzɔfka, AS: fʹilozofka
Wiktionary
rzecz. filozofia ż., filozoficzność ż., filozofowanie n.
:: fm. filozof m.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filozofia ż., filozoficzność ż., filozofowanie n.
:: fm. filozof m.
czas. filozofować ndk.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
frazeologia.
etymologia.
forma żeńska od filozof
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) filósofa ż.
* kataloński: (1.1) filòsofa ż.
* litewski: (1.1) filosofė ż.
* niemiecki: (1.1) Philosophin ż.
* nowogrecki: (1.1) φιλόσοφος ż.
* słowacki: (1.1) filozofka ż.
źródła.
== filozofka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filozofka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zajmować się filozofią;
2. snuć ogólne refleksje o życiu; rozmyślać, mędrkować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) filoz. uprawiać filozofię
(1.2) pot. mądrzyć się, mędrkować
Wiktionary
(1.2) Trzeba jej powiedzieć, żeby przestała filozofować.
Wiktionary
rzecz. filozofia ż., filozof mos., filozofka ż., filozofowanie n.
przym. filozoficzny
przysł. filozoficznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|filozofować.
Wiktionary
czas. filozofować ndk.
rzecz. filozofka ż., filozofia ż., filozof mos.
przym. filozoficzny
Wiktionary
1. zdawkowa moneta bahrajńska (1000 filsów = 1 dinar Bahrajnu);
2. zdawkowa moneta iracka (1000 filsów = 1 dinar iracki);
3. zdawkowa moneta jemeńska (100 filsów = 1 rial jemeński);
4. zdawkowa moneta jordańska (1000 filsów = 1 dinar jordański);
5. zdawkowa moneta kuwejcka (100 filsów = 1 dinar Kuwejtu);
6. zdawkowa moneta Zjednoczonych Emiratów Arabskich (100 filsów = 1 dirham)
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
1. przegroda lub urządzenie do oczyszczania gazu lub cieczy metodą filtrowania;
2. filtr fotograficzny - kolorowa płytka fotograficzna nakładana na obiektyw w celu zmiany natężenia barw;
3. substancja chroniąca przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych, zawarta w niektórych kosmetykach; protektor;
4. w informatyce: rodzaj programu dokonującego selekcji bądź prostego przekształcenia danych wejściowych;
5. w budownictwie: filtr igłowy - długa, cienka rura ze stali zakończona ostrzem, zaopatrzona w filtr i połączona z pompą ssącą; urządzenie służące do obniżania poziomu wód gruntowych i odprowadzania ich poza miejsce budowy; igłofiltr;
6. filtr elektrostatyczny - aparat służący do usuwania pyłów z gazu, w którym na dodatnich elektrodach osadzają się naładowane ujemnie cząstki pyłu lub mgły; elektrofiltr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) błona lub warstwa, zaprojektowana do przepuszczania jedynie pewnej grupy substancji i zatrzymywania innych
(1.2) opt. materiał przepuszczający tylko promieniowanie w pewnym zakresie częstotliwości lub określonej polaryzacji
(1.3) elektron. fragment obwodu elektrycznego odpowiedzialny za tłumienie sygnałów w określonym przedziale częstotliwości
Wiktionary
Filtr – błona lub warstwa zaprojektowana do przepuszczania jedynie pewnych grup substancji, a zatrzymywania innych:
Wikipedia
(1.1) Było tyle brudu w filtrze powietrza, że silnik nie odpalał.
(1.2) Aby zniwelować odbicia świetlne, należy przy fotografowaniu stosować filtr polaryzacyjny.
Wiktionary
IPA: fʲiltr̥, AS: fʹiltr̦
Wiktionary
rzecz. filtrat m., filtrowanie n., filtracja ż., przefiltrowanie n.
czas. filtrować ndk., przefiltrować dk.
przym. filtracyjny
Wiktionary
przepuszczanie przez filtr; filtrowanie, sączenie, przesączanie
SJP.pl
Filtracja (sączenie) – metoda oddzielania substancji stałych od cieczy i gazów, poprzez mechaniczne zatrzymanie jednego ciała stałego w przegrodach porowatych (filtrach) przy użyciu odpowiednich aparatów. Ciecz lub gaz otrzymywane po filtracji nazywa się filtratem. Filtracja jest najczęściej stosowanym sposobem oddzielania ciał stałych od cieczy.
Wikipedia
przymiotnik od: filtracja
SJP.pl
część ciekła lub gazowa materiału filtracyjnego, uwolniona w procesie filtracji od cząstek ciał stałych; przesącz
SJP.pl
Filtracja (sączenie) – metoda oddzielania substancji stałych od cieczy i gazów, poprzez mechaniczne zatrzymanie jednego ciała stałego w przegrodach porowatych (filtrach) przy użyciu odpowiednich aparatów. Ciecz lub gaz otrzymywane po filtracji nazywa się filtratem. Filtracja jest najczęściej stosowanym sposobem oddzielania ciał stałych od cieczy.
Wikipedia
zwierzę wodne odcedzające z wody za pomocą narządów filtracyjnych pokarm, głównie zwierzęta planktonowe
SJP.pl
Filtratory – funkcjonalna grupa troficzna bezkręgowców wodnych odżywiająca się małymi fragmentami (poniżej 1 mm) detrytusu i cząstek organicznych, odfiltrowywanych z wody. Występują różnorodne przystosowania anatomiczne i behawioralne do filtrowania sestonu.
Przykłady filtratorów: chruściki (Hydropsychidae, Brachycentrus), jętki, muchówki z rodziny Simuliidae, małże, pąkle.
Wikipedia
wybierać, sortować spośród określonego zbioru jednostek odpowiadających nam pod konkretnymi względami lub odrzucać ze zbioru te jednostki które nie spełniają określonych wymogów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odfiltrować, przefiltrować)
(1.1) oczyszczać, przepuszczając przez filtr
(1.2) będąc filtrem, zatrzymywać szkodliwe czynniki
(1.3) przen. wykluczać z zakresu działania coś niepożądanego
Wiktionary
rzecz. filtr mrz., filtrowanie n.
przym. filtrowy
Wiktionary
(1.1) cedzić, odfiltrowywać, przefiltrowywać, przesączać, sączkować, sączyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces przepuszczania czegoś przez filtr
Wiktionary
Filtr – błona lub warstwa zaprojektowana do przepuszczania jedynie pewnych grup substancji, a zatrzymywania innych:
Wikipedia
(1.1) Podstawowymi funkcjami nerki są filtrowanie i oczyszczanie krwi.
Wiktionary
IPA: ˌfʲiltrɔˈvãɲɛ, AS: fʹiltrovãńe
Wiktionary
rzecz. filtracja ż., filtr m., filtrat m.
przym. filtracyjny, filtrowany
czas. filtrować
Wiktionary
(1.1) sączenie, przesączanie
Wiktionary
związany z filtrem
SJP.pl
1. zespół urządzeń do uzdatniania wody wodociągowej;
2. zakład uzdatniający tę wodę
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: filut
SJP.pl
kolekcjoner etykiet z pudełek po zapałkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolekcjoner etykiet z pudełek od zapałek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. filumenistyka
:: fż. filumenistka
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φίλος. → miłośnik + etym|łac|lumen. → światło + -ista
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phillumenist
* niemiecki: (1.1) Phillumenist m.
* rosyjski: (1.1) филуменист m.
* słowacki: (1.1) filumenista m.
* ukraiński: (1.1) філуменіст m.
źródła.
== filumenista (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) filumenista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. filumenistyka
:: fż. filumenistka
Wiktionary
dotyczący filumenistyki
SJP.pl
kolekcjonowanie etykiet z pudełek po zapałkach
SJP.pl
Filumenistyka (gr. philéō = lubię + łac. lumen = światło, ozdoba) – dziedzina nauki i pasji hobbystycznej, która zajmuje się zbiorami etykiet zapałczanych oraz historią niecenia i użytkowania ognia.
Pierwsi filumeniści pojawili się w połowie XIX wieku. Większą popularność filumenistyka zyskała w latach 30. XX wieku, najpierw w Wielkiej Brytanii, potem także w innych krajach. Polscy filumeniści są zrzeszeni razem z filatelistami w Polskim Związku Filatelistów. W Bystrzycy Kłodzkiej znajduje się jedno z niewielu na świecie muzeów filumenistycznych.
Wikipedia
w stolarstwie: płaszczyzna otoczona wypukłą listwą; płycina, ramiak, filung
SJP.pl
w stolarstwie: płaszczyzna otoczona wypukłą listwą; płycina, ramiak, filunek
SJP.pl
lista pokwitowań doręczonej korespondencji
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Filip (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Filuś – kot księżnej Izabeli Czartoryskiej, pierwszy polski zwierzęcy aeronauta. Jego tragiczny w skutkach, pierwszy i ostatni lot odbył się w 1786 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. figlarz, żartowniś, dowcipniś;
2. pejoratywnie: spryciarz, cwaniak, krętacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) spryciarz albo żartowniś, figlarz
(1.2) daw. gw-pl|Warszawa. oszust
Wiktionary
rzecz. filuteria ż.
przym. filuterny
Wiktionary
1. zdrobnienie od filut;
2. loczek
SJP.pl
zalotność, figlarność
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: filuternie
SJP.pl
zachowanie figlarne, zalotne, prowokujące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest filuterne; cecha tych, którzy są filuterni
Wiktionary
przym. filuterny
przysł. filuternie
Wiktionary
urokliwy, figlarny, zalotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żartobliwy i trochę prowokujący
Wiktionary
(1.1) Spojrzała na niego z filuternym uśmiechem.
Wiktionary
IPA: ˌfʲiluˈtɛrnɨ, AS: fʹiluterny
Wiktionary
rzecz. filut mos., filuterność ż.
Wiktionary
1. skłonność do żartów i kokieterii; filuteria, filuterność;
2. pejoratywnie: skłonność do oszustwa
SJP.pl
figlarka, spryciarka
SJP.pl
Wikipedia
krótki wyrostek widoczny w preparatach elektromikroskopowych na komórkach licznych bakterii; pila
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. rodzaj wyrostka w komórkach bakterii;
Wiktionary
Fimbria – włosowata struktura komórkowa. Niektóre bakterie posiadają ich setki. Występują u bakterii Gram-ujemnych, głównie z rodzaju Enterobacteriaceae (wyjątkowo u Gram-dodatnich – rodzaj Corynebacterium). Ich główną funkcją jest ułatwianie przylegania bakterii do innej komórki (np. w celu zainfekowania jej), czyli adhezji. Odmianą fimbrii pełniących ważną rolę w procesie zwanym koniugacją są fimbrie płciowe lub inaczej pile.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. klin
Wiktionary
finfa;
1. dawniej: dym puszczany komuś w nos;
2. przenośnie: złośliwy żart, kawał; afront, obraza
SJP.pl
wrodzone zwężenie napletka; stulejka
SJP.pl
w żeglarstwie: jednoosobowy jacht mieczowy; jacht klasy Finn, finn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości fińskiej, obywatel Finlandii, mieszkaniec Finlandii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marszałek Carl Gustaw Mannerheim był prawdziwym Finem, chociaż prawie zupełnie nie mówił po fińsku.
Wiktionary
IPA: fʲĩn, AS: fʹĩn
Wiktionary
rzecz. finka ż., fińskość ż.
:: fż. Finka ż.
przym. fiński
Wiktionary
skrót od: finis
SJP.pl
Język fiński (fiń. suomen kieli, suomi [ˈsuomi]) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej. Najbliżej jest spokrewniony m.in. z językiem estońskim oraz językami ludów północno-zachodniej Rosji, dalsze pokrewieństwo łączy go z językiem węgierskim.
Wikipedia
w muzyce operowej: fragment zamykający akt lub całą operę
SJP.pl
rodzaj winiety w książce, bogate zdobienie, ornament umieszczany na końcu rozdziału zazwyczaj w kształcie trójkąta opartego na wierzchołku lub kolumny na której opiera się tekst
SJP.pl
Finalik – jeden z rodzajów winiety, czyli bogatego zdobienia w książce.
Tego typu zdobienie umieszczane jest na końcu rozdziału lub całości tekstu książki i najczęściej ma ogólny kształt zbliżony do trójkąta opartego na wierzchołku. Czasem trójkąt ten może przypominać kolumnę, o którą opiera się koniec tekstu. Pole finalika wypełniane jest zazwyczaj ornamentami, formami figuratywnymi lub zawiera scenkę rodzajową. Finalik w postaci kolumny podpierającej tekst nazywany jest też cul-de-lampe.
Wikipedia
główny dźwięk w skali modalnej (np. grecka lub kościelna) odpowiadający pierwszemu stopniowi w skali dur-moll
SJP.pl
Tonus Finalis, finalis (łac. końcowy) to w skalach kościelnych dźwięk, na którym utwór się kończy. Jest dźwiękiem podstawowym, wspólnym dla danej skali autentycznej jak i wywodzącej się z niej plagalnej. Jego odpowiednikiem w skalach systemu dur-moll (który powstał ze stopniowego przekształcania skal kościelnych) jest tonika.
Wikipedia
1. zawodnik, który doszedł do finału w rozgrywkach sportowych, konkursie, teleturnieju, zwyciężając w poprzednich rozgrywkach, etapach;
2. zwolennik finalizmu - odmiany teologii, poglądu, według którego rozwój świata i społeczeństwa zmierza do jakiegoś ostatecznego celu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. uczestnik finału w zawodach sportowych lub konkursie
(1.2) filoz. zwolennik finalizmu
Wiktionary
Finalista! – pierwsze DVD zespołu Pidżamy Porno, wydane przed zawieszeniem działalności w 2007 roku. Zawiera materiał koncertowy nagrany w Krakowie, Wrocławiu i Warszawie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. finał
:: fż. finalistka ż.
:: przym. finałowy, finalny
(1.2) rzecz. finalizm m.
:: przym. finalistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por. półfinalista, ćwierćfinalista
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) finalist
* baskijski: (1.1) finalista
* bułgarski: (1.1) финалист m.
* czeski: (1.1) finalista m.
* duński: (1.1) finalist w., finaledeltager w.
* hiszpański: (1.1) finalista m.; (1.2) finalista m.
* nowogrecki: (1.1) φιναλίστ m.
* słowacki: (1.1) finalista m.; (1.2) finalista m.
* ukraiński: (1.1) фіналіст m.
źródła.
== finalista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) finalista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnaˈlʲista, AS: fʹĩnalʹista
Wiktionary
(1.1) rzecz. finał
:: fż. finalistka ż.
:: przym. finałowy, finalny
(1.2) rzecz. finalizm m.
:: przym. finalistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. finał
:: fż. finalistka ż.
:: przym. finałowy, finalny
(1.2) rzecz. finalizm m.
:: przym. finalistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por. półfinalista, ćwierćfinalista
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) finalist
* baskijski: (1.1) finalista
* bułgarski: (1.1) финалист m.
* czeski: (1.1) finalista m.
* duński: (1.1) finalist w., finaledeltager w.
* hiszpański: (1.1) finalista m.; (1.2) finalista m.
* nowogrecki: (1.1) φιναλίστ m.
* słowacki: (1.1) finalista m.; (1.2) finalista m.
* ukraiński: (1.1) фіналіст m.
źródła.
== finalista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) finalista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zawodniczka, która doszła do finału w rozgrywkach sportowych, konkursie, teleturnieju, zwyciężając w poprzednich rozgrywkach, etapach;
2. zwolenniczka finalizmu - odmiany teologii, poglądu, według którego rozwój świata i społeczeństwa zmierza do jakiegoś ostatecznego celu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczestniczka finału w zawodach sportowych lub konkursie
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnaˈlʲistka, AS: fʹĩnalʹistka
Wiktionary
zob. finalista.
Wiktionary
dotyczący finalizmu
SJP.pl
doprowadzenie do końca; ukończenie
SJP.pl
przymiotnik od: finalizacja
SJP.pl
odmiana teologii, pogląd, według którego rozwój świata i społeczeństwa zmierza do jakiegoś ostatecznego celu
SJP.pl
Finalizm – w filozofii historii pogląd, że dzieje stale zmierzają do określonego z góry celu, który jako realizacja wszystkiego, co w nich zalążkowo zawarte, stanowi ich rozwiązanie i zakończenie oraz nadaje im sens. Często analogicznie do finalizmu historiozoficznego sądzi się, że ten sam cel mają przed sobą także natura i świat jako całość.
Wikipedia
ostatecznie załatwiać; doprowadzać do końca, kończyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfinalizować)
(1.1) doprowadzać coś do końca (finału)
czasownik zwrotny niedokonany finalizować się (dk. sfinalizować się)
(2.1) dobiegać do końca; być doprowadzanym do finału
Wiktionary
(1.1) W wyniku referendum został odwołany - prawo demokracji. Ale paradoksalnie wójt miał przestać pracować dla gminy w czasie, gdy z powodzeniem finalizował kilka najważniejszych inwestycji.
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: fʹĩnalʹizovać
Wiktionary
rzecz. finalizowanie, finalizacja, finał
przym. finalny, finałowy
czas. sfinalizować
Wiktionary
(1.1) kończyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|finalizować.
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnalʲizɔˈvãɲɛ, AS: fʹĩnalʹizovãńe
Wiktionary
czas. finalizować
rzecz. finał m.
przym. finałowy, finalny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. ostatecznie, koniec końców, wreszcie
Wiktionary
rzecz. finał m., finisaż mrz.
przym. finalny, finałowy
Wiktionary
inaczej końcowy, gotowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. końcowy
Wiktionary
rzecz. finisaż mrz., finał mrz., finalista mos., finalistka ż., finalizowanie n., sfinalizowanie n.
czas. finalizować ndk., sfinalizować dk.
przym. finałowy
przysł. finalnie
Wiktionary
skrót od: finansowy
SJP.pl
środki pieniężne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogół spraw związanych z pieniędzmi, kosztami, płaceniem
(1.2) pot. zasoby pieniężne
Wiktionary
Finanse – stosunki ekonomiczne polegające na gromadzeniu, podziale i wydatkowaniu zasobów pieniężnych.
Wikipedia
(1.1) Finanse i inwestycje to bardzo praktyczny kierunek studiów
(1.2) Jego finanse były na wyczerpaniu.
Wiktionary
przym. finansowy
przysł. finansowo
czas. finansować
rzecz. finansista mos.
Wiktionary
posiadacz finansów, kapitałów; kapitalista, bankier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie finansów
Wiktionary
Finansista – człowiek obeznany z zagadnieniami finansowymi, w nauce finansów (nauce o finansach), rzeczoznawca w sprawach finansowych. Potocznie również określenie dla kapitalisty, bankiera, posiadacza kapitału finansowego.
Obecnie w terminologii ekonomicznej jest to określenie dla szeregu stanowisk związanych z finansami, między innymi:
Wikipedia
rzecz. finanse lm.
przym. finansowy
czas. finansować
przysł. finansowo
Wiktionary
posiadaczka finansów, kapitałów
SJP.pl
ekspansja sfery finansowej w gospodarce
SJP.pl
Finansjalizacja (ang. financialization) – ekspansja sfery finansowej w gospodarce, polegająca na rosnącej roli rynków i instytucji finansowych oraz upowszechnianiu kryteriów finansowych w funkcjonowaniu życia gospodarczego i społecznego. Jest ona wynikiem deregulacji rynków finansowych oraz ograniczenia nadzoru państwa nad instytucjami, takimi jak: banki, fundusze inwestycyjne, giełdy i inne. Proces ten został zapoczątkowany w latach 70. XX w. w USA i w krajach Europy zachodniej. Dało to uczestnikom rynków większe możliwości przeprowadzania operacji o charakterze spekulacyjnym oraz pozwoliło bankom na poszerzanie akcji kredytowej, przy jednoczesnym podnoszeniu poziomu ryzyka podejmowanych działań. Innym czynnikiem sprzyjającym finansjalizacji była liberalizacja rynku pracy, postęp technologiczny i globalizacja rynków finansowych.
Wikipedia
ogół finansistów, bankierów, kapitalistów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiorowość finansistów, bankierów, kapitalistów
Wiktionary
czas. finansować
przysł. finansowo
przym. finansowy
Wiktionary
dostarczać środków pieniężnych na coś, pokrywać koszty jakiegoś przedsięwzięcia, jakiejś działalności, udzielać funduszów; opłacać, subsydiować, subwencjonować, dotować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfinansować)
(1.1) dostarczać finansów
Wiktionary
rzecz. finanse lm. nmos., finansista mos., finansjera ż., finansowanie n., finansowiec mos.
przym. finansowy
przysł. finansowo
Wiktionary
(1.1) fundować, opłacać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|finansować.
Wiktionary
(1.1) Finansowanie opieki nad osobami starszymi to duże wyzwanie dla społeczeństwa.
Wiktionary
czas. finansować ndk.
przym. finansowy
Wiktionary
pracownik aparatu finansowego państwa, przedsiębiorstwa, instytucji
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pod względem finansów, pieniędzy
Wiktionary
(1.1) Włochy: sędziowie będą finansowo odpowiadać za błędy.
Wiktionary
rzecz. finanse lm., finansista m., finansistka ż., finansjera ż.
czas. finansować ndk.
przym. finansowy
Wiktionary
skarbowość, finanse
SJP.pl
przymiotnik od: finanse
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący finansów
Wiktionary
(1.1) Jako ekonomista jestem przeciwny nawet oddłużaniu, gdyż sprzyja to niefrasobliwości w polityce finansowej.
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnãw̃ˈsɔvɨ, AS: fʹĩnãũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. finanse nmos., finansista m., finansjera ż., finansowanie n.
czas. finansować ndk., sfinansować dk.
przysł. finansowo
Wiktionary
(1.1) ekonomiczny
Wiktionary
1. zakończenie, rozwiązanie, koniec;
2. końcowy ustęp utworu muzycznego lub zakończenie utworu literackiego;
3. w sporcie: ostateczna rozgrywka pomiędzy zwycięzcami poprzednich eliminacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) koniec, zakończenie
(1.2) sport. końcowe zawody między zwycięzcami eliminacji mające na celu wyłonienie ostatecznego zwycięzcy rozgrywek
(1.3) muz. ostatnia część cyklu sonatowego lub suitowego
(1.4) muz. zakończenie aktu lub całej opery, przedstawienia
Wiktionary
(1.1) W finale Ligi Światowej siatkarzy w 2012 r. reprezentacja Polski pokonała reprezentację Stanów Zjednoczonych 3:0.
Wiktionary
IPA: ˈfʲĩnaw, AS: fʹĩnau̯
Wiktionary
rzecz. finisaż mrz., finalista m., finalistka ż., finalizowanie n.
czas. finalizować ndk.
przym. finałowy, finalny
przysł. finalnie
Wiktionary
(1.1) koniec
Wiktionary
→ finał
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący finału, dziejący się w finale
Wiktionary
(1.1) Festiwal tradycyjnie kończą dwa koncerty —sobotni laureatów (godz. 16.00) i niedzielny finałowy (godz. 16.00).
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnaˈwɔvɨ, AS: fʹĩnau̯ovy
Wiktionary
rzecz. finisaż mrz., finał m., finalista m., finalistka ż., finalizowanie n.
czas. finalizować
przysł. finalnie
przym. finalny, półfinałowy
Wiktionary
wieloryb atlantycki z podrzędu waleni; finwal
SJP.pl
[czytaj: fincz] nazwisko
SJP.pl
Finch jest jednym z amerykańskich post-hardcore'owych/alternatywnych zespołów z Temecula, Kalifornia.
Wikipedia
Finder – program komputerowy pełniący funkcję powłoki systemowej i menedżera plików w systemach Mac OS do wersji 9.x i systemie A/UX. W systemie macOS pełni funkcję wyłącznie menedżera plików – powłoką systemową jest Aqua.
Wikipedia
[czytaj: fędesjeklista] artysta tworzący w duchu fin de siecle (dekadenckie tendencje w końcu XIX wieku)
SJP.pl
[czytaj: fędesjeklizm] nawiązywanie do stylu i motywów artystycznych epoki fin de siècle pod koniec XIX wieku
SJP.pl
[czytaj: fędesjeklowy] odnoszący się do fin de siècle'u; dekadencki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała, porcelanowa filiżanka w formie czarki bez ucha, zwykle zdobiona ornamentem geometrycznym lub roślinny, używana na Bliskim Wschodzie
Wiktionary
określenie muzyczne: koniec
SJP.pl
Fine – ród u Celtów iryjskich i brytyjskich.
W okresie wspólnoty rodowej fine eksploatował wspólnie pastwiska, lasy i nieużytki. Ziemia uprawna stanowiła wspólną własność, niepodzielną lub dzieloną do uprawy przez coroczne losowanie. Ród ponosił wspólną odpowiedzialność za długi i przestępstwa członków rodu. Fine opiekował się nieślubnymi dziećmi.
Wikipedia
[czytaj: fajnlajn] rodzaj tatuażu z delikatnymi konturami, bez mocnych linii oraz cieni
SJP.pl
subtelność, delikatność, wyrafinowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) subtelność, wytworność, wyrafinowanie
Wiktionary
IPA: fʲĩˈnɛzʲja, AS: fʹĩnezʹi ̯a
Wiktionary
przym. finezyjny
przysł. finezyjnie
rzecz. finezyjność
Wiktionary
(1.1) delikatność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: finezyjnie
SJP.pl
precyzja, subtelność, delikatność w wykonani czegoś lub postępowaniu
SJP.pl
pełen finezji, subtelny, delikatny, wyrafinowany, precyzyjny
SJP.pl
fimfa;
1. dawniej: dym puszczany komuś w nos;
2. przenośnie: złośliwy żart, kawał; afront, obraza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dym papierosowy złośliwie wypuszczony komuś w twarz
(1.2) daw. złośliwy żart zrobiony komuś
Wiktionary
Finfa – dawna osada. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Lebiedziewo.
Wikipedia
(1.1) Bo szewc Marek, był to lew. / Lecz umiał finfą zakurzyć, / W głowę mierzyć, w brzuch uderzyć, / Zażyć z mańki, zwalić z nóg.
(1.2) Ku uciesze współtowarzyszy frant puścił stróżowi taką finfę, że ów długo się po niej pozbierać nie mógł.
Wiktionary
Fingal (irl. Contae Fhine Gall) – jednostka administracyjna w Irlandii, wchodząca w skład tradycyjnego hrabstwa Dublin. Populacja hrabstwa w 2011 roku wynosiła 273 991 mieszkańców.
Na jego terenie mieści się m.in. Port lotniczy Dublin.
Hrabstwo powstało 1 stycznia 1994 roku.
W zabytkowej wieży Martello w Howth w Fingal znajduje się muzeum sprzętu radiowego i fonograficznego Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio
Wikipedia
[czytaj: fingerbajk] środowiskowo: miniaturowy rowerek do wykonywania trików przy pomocy palców
SJP.pl
[czytaj: fingerbord] miniaturowa deskorolka przeznaczona na dwa palce
SJP.pl
Fingerboard (w skrócie FB) – miniaturowa deskorolka, wyposażona w koła, deck, trucki i inne części podobne do tych w dużej deskorolce. Charakterystyczną cechą fingerboardu jest dokładne odwzorowanie konstrukcji deskorolki, łącznie z charakterystycznym zawieszeniem, pozwalającym na poprzeczny skręt osi, pod wpływem asymetrycznego nacisku na deskę.
Wikipedia
środowiskowo: miniaturowy skatepark przeznaczony dla fingerboardów
SJP.pl
Fingerpark – miejsce przeznaczone do jazdy i wykonywania trików na fingerboardzie. Znajdują się w nim elementy, które wielkością dostosowane są do rozmiarów deseczki.
Wyposażenie fingerparków jest albo produkowane przez wyspecjalizowane firmy, albo wytwarzane przez samych fingerriderów (kupowane elementy są relatywnie drogie).
Wikipedia
pobudzenie narządów płciowych partnera rękami, palcami; palcówka
SJP.pl
udawać, zmyślać, fałszować, pozorować
SJP.pl
z łaciny: koniec
SJP.pl
uroczyste zakończenie wystawy artystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uroczyste zakończenie wystawy, zazwyczaj dzieł sztuki, ale także innych osiągnięć, np. naukowych lub dorobku miasta
Wiktionary
(1.1) 30 września zapraszamy na finisaż wystawy „Listy do tych, co daleko”, pierwszej wystawy czasowej w nowym budynku muzeum.
Wiktionary
IPA: fʲĩˈɲisaʃ, AS: fʹĩńisaš
Wiktionary
rzecz. finał m., finalista m., finalistka ż., finisz m., finito n., finiszowanie n.
czas. finiszować ndk.
przym. finiszowy, finalny, finałowy
przysł. finalnie, finałowo
Wiktionary
końcowy odcinek wyścigu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. najbardziej zacięty, ostatni odcinek wyścigu, biegu, rozgrywający się tuż przed metą
(1.2) przen. końcowa część jakiegoś przedsięwzięcia lub wydarzeń
Wiktionary
IPA: ˈfʲĩɲiʃ, AS: fʹĩńiš
Wiktionary
rzecz. finiszowanie n., finisaż mrz.
czas. finiszować
czas. finiszowy
Wiktionary
osoba pilnująca ruchu na pasie lądowania samolotu
SJP.pl
1. rozwijać największą szybkość na końcowym odcinku wyścigu, na finiszu;
2. potocznie: być w końcowej fazie jakichś działań, kończyć coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sport. dobiegać, dojeżdżać do mety wyścigu
(1.2) przen. kończyć jakieś przedsięwzięcie, czynność
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩɲiˈʃɔvat͡ɕ, AS: fʹĩńišovać
Wiktionary
rzecz. finisaż mrz., finisz m., finiszówka ż., finiszowanie n.
przym. finiszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|finiszować.
Wiktionary
rzecz. finisz mrz., finisaż mrz., niefiniszowanie n.
czas. finiszować ndk.
Wiktionary
związany z finiszem
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający nakaz zakończenia czegoś; basta, dosyć, dość, koniec, kwita, szlus
SJP.pl
w językoznawstwie: określony w odniesieniu do kategorii czasu i trybu, zwykle również osoby
SJP.pl
w filozofii:
1. pogląd, według którego Wszechświat posiada granice, jest skończony w czasie i przestrzeni;
2. założenie, że każdy proces jest skończony
SJP.pl
Finityzm – nurt filozofii matematyki, będący skrajną odmianą konstruktywizmu. Zwolennicy finityzmu uznają istnienie obiektów matematycznych o tyle, o ile są one dane „bezpośrednio” (jak na przykład liczby naturalne), lub dają się skonstruować z takich obiektów za pomocą skończonej liczby kroków. „Umiarkowany” konstruktywizm dopuszcza również konstrukcje o nieskończonej liczbie kroków pod warunkiem, że są one jednoznacznie opisane. W szczególności dozwolone są konstrukcje obiektów oparte na indukcji matematycznej.
Wikipedia
krótki, nieskładany nóż o zakrzywionym ostrzu; nóż fiński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kobieta narodowości fińskiej lub obywatelka Finlandii
Wiktionary
Finka, nóż fiński – nóż używany zwykle przez harcerzy i turystów. Ma głownię długości około 12 cm, rękojeść najczęściej z tworzywa sztucznego i skórzaną pochewkę. Zwykle posiada jelec.
Oryginalna finka – puukko – to nóż z Finlandii. Szwedzkie noże o tej samej konstrukcji noszą nazwę Mora od miejsca produkcji. Na przestrzeni dziejów nóż w pochwie puukko był najważniejszym osobistym narzędziem Finów, noszonym stale przy pasie.
Wikipedia
(1.1) Chociaż jestem Finką, nie lubię zażywać kąpieli w saunie.
Wiktionary
IPA: ˈfʲĩnka, AS: fʹĩnka
Wiktionary
rzecz. Finlandia ż., fińskość ż., finka ż., fiński m.
:: fm. Fin m.
przym. fiński, profiński, antyfiński
Wiktionary
[czytaj: FINkelsztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
balast płetwowy na jednostce pływającej, w którym cała płetwa jest wykonana z ciężkiego materiału i spełnia funkcję balastu
SJP.pl
Finkil, inna nazwa to balast płetwowy - stała płetwa balastowa na jachcie przytwierdzona od spodu do stępki (kilu) w jej części środkowej lub środkowo-tylnej. Wykonana jest w całości z ciężkiego materiału (tzn. nie zawiera specjalnego balastu umieszczonego w jej dolnej części).
Wikipedia
obywatel Finlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Finlandii
Wiktionary
rzecz. Finlandia ż., finlandyzacja ż., finlandyzowanie n.
:: fż. Finlandka ż.
czas. finlandyzować ndk.
przym. finlandzki
Wiktionary
1. państwo w Europie ze stolicą w Helsinkach; Republika Finlandii;
2. marka wódki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie ze stolicą w Helsinkach;
Wiktionary
Finlandia, Republika Finlandii (fiń. Suomi, Suomen tasavalta; szw. Finland, Republiken Finland) – państwo unitarne w Europie Północnej, będące republiką. Graniczy od zachodu ze Szwecją, od północy z Norwegią i od wschodu z Rosją. Od zachodu i południa ma ponadto dostęp do Morza Bałtyckiego i do Zatoki Fińskiej. Zaliczana do krajów nordyckich. Jej stolicą są Helsinki, które wraz z miastami Espoo i Vantaa tworzą obszar metropolitalny; kolejnym największym obszarem miejskim jest Tampere, położone około 180 kilometrów na północ od Helsinek.
Wikipedia
(1.1) Mieszkam w Finlandii od roku.
Wiktionary
IPA: fʲĩnˈlãndʲja, AS: fʹĩnlãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Finka ż., finlandzkość ż., finlandyzacja ż., finlandyzowanie n., Finlandczyk mos., Finlandka ż.
czas. finlandyzować ndk.
przym. finlandzki, finlandyzacyjny
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Finlandii, peryfr. kraj tysiąca jezior
Wiktionary
obywatelka Finlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Finlandii
Wiktionary
rzecz. Finlandia ż., finlandyzacja ż.
:: fm. Finlandczyk mos.
czas. finlandyzować ndk.
przym. finlandzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filologia fińska
Wiktionary
(1.1) Ania zgłębia finlandystykę.
Wiktionary
(1.1) Finlandia
Wiktionary
(1.1) filologia fińska
Wiktionary
proces lub stan ograniczenia przez mocarstwo swobody polityki zagranicznej innego państwa przy równoczesnej znacznie słabszej ingerencji w politykę wewnętrzną; głównie w odniesieniu do charakteru stosunków między Finlandią a ZSRR po 1944 r.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. ograniczenie przez obce mocarstwo swobody polityki zagranicznej innego państwa, w zamian za zmniejszenie interwencji w jego politykę wewnętrzną;
Wiktionary
Finlandyzacja (fiń. suomettuminen) – ograniczenie przez obce mocarstwo swobody polityki zagranicznej innego państwa w zamian za brak interwencji w politykę wewnętrzną. Termin ten został wymyślony przez niemieckiego dziennikarza jako opis relacji Związku Radzieckiego i Finlandii w czasie zimnej wojny. Ich kształt był konsekwencją wojny zimowej oraz dużej dysproporcji sił obu krajów. Twórcą i realizatorem tej polityki był fiński prezydent Urho Kekkonen.
Wikipedia
(1.1) Finlandyzacja bywa ceną za uratowanie resztek suwerenności.
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩnlãndɨˈzat͡sʲja, AS: fʹĩnlãndyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. finlandyzowanie n., Finlandia ż., Finlandczyk mos., Finlandka ż.
czas. finlandyzować
przym. finlandzki
Wiktionary
ograniczać suwerenność sąsiedniego państwa
SJP.pl
dotyczący Finlandii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Finlandia
Wiktionary
(1.1) Trzy razy górnicy gościli dziennikarzy finlandzkich, greckich, niemieckich i brytyjskich, dwukrotnie – włoskich i hiszpańskich.
Wiktionary
IPA: fʲĩnˈlãnt͡sʲci, AS: fʹĩnlãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Finlandia ż., Finlandczyk mos., Finlandka ż., finlandzkość ż., finlandyzacja ż., finlandyzowanie n.
czas. finlandyzować
Wiktionary
(1.1) fiński
Wiktionary
[czytaj: fin] w żeglarstwie: jednoosobowy jacht mieczowy; jacht klasy Finn, fin
SJP.pl
Wikipedia
najwytrawniejszy jerez hiszpański
SJP.pl
dotyczący Finów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Finów lub Finlandii, pochodzący z Finlandii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. ugrofiński język używany przez Finów;
Wiktionary
Język fiński (fiń. suomen kieli, suomi [ˈsuomi]) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej. Najbliżej jest spokrewniony m.in. z językiem estońskim oraz językami ludów północno-zachodniej Rosji, dalsze pokrewieństwo łączy go z językiem węgierskim.
Wikipedia
(1.1) Fińska flaga jest niebiesko-biała.
(2.1) On mówił tylko trochę po fińsku.
Wiktionary
IPA: ˈfʲĩj̃sʲci, AS: fʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Fin m., Finka ż., finka ż., fińskość ż.
Wiktionary
(1.1) finlandzki
Wiktionary
dotyczący Finlandii i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem fińskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem fińskim
(1.3) spisany, stworzony w języku fińskim
Wiktionary
IPA: ˌfʲĩj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: fʹĩĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. ruch wykonany dla zmylenia przeciwnika, zwykle podczas walki szermierczej;
2. dawniej: podstęp, sztuczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztuczka, trick, manewr, podstęp
(1.2) sport. zmylenie przeciwnika
Wiktionary
Aloza, aloza finta (Alosa alosa) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny śledziowatych (Clupeidae).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) fortel
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|finta.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) fint w.; (1.2) fint w.
* włoski: (1.1) finta; (1.2) finta
źródła.
== finta (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wybieg, podstęp
(1.2) sport. zwód
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfʲĩnta, AS: fʹĩnta
Wiktionary
(1.1) fortel
Wiktionary
firma finansowa działająca wyłącznie w internecie
SJP.pl
Technologie finansowe określane jako Fintech lub FinTech (ang. financial technology) – wszelkiego typu innowacje technologiczne w sektorze finansów. Tego samego określenia używa się również jako nazwy firm, które oferują rozwiązania innowacyjne dla sektora finansowego dotyczące instrumentów finansowych oraz usług.
Wikipedia
drobiazg, faramuszka, błahostka
SJP.pl
wieloryb atlantycki z podrzędu waleni; finbak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę z gatunku płetwal zwyczajny, nazwa systematyczna|Balaenoptera physalus|ref=tak.;
Wiktionary
Płetwal zwyczajny, finwal (Balaenoptera physalus) – gatunek ssaka morskiego z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae), występujący we wszystkich oceanach. Jest drugim co do wielkości zwierzęciem na Ziemi (po płetwalu błękitnym), dorastającym do 27 metrów długości.
Wikipedia
zdrobnienie od fiok
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Teodor (gr. θεός + δῶρον – bóg + dar, tj. „dar boży, darowany przez boga”) – imię męskie pochodzenia greckiego. Por. Diodor.
W Polsce nadawane co najmniej od XIII wieku i zapisywane m.in. w postaci: Tader, Chodor (wschsł.), Teodor, Todor, C(z)ader, C(z)eder. Odpowiednikiem znaczeniowym tego imienia wśród imion staropolskich jest Dadzbog, Bożydar, Bogdan, Bohdan.
Wikipedia
1. przestarzałe: lok, pukiel lub inny element pretensjonalnego uczesania;
2. dawniej: strój, fatałaszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pretensjonalnie wyglądający lok
Wiktionary
IPA: fʲjɔk, AS: fʹi ̯ok
Wiktionary
rzecz. fiokowanie n., wyfiokowanie n.
:: zdrobn. fioczek m.
czas. fiokować ndk., wyfiokować dk.
przym. fiokowy
Wiktionary
1. przestarzałe: lok, pukiel lub inny element pretensjonalnego uczesania;
2. dawniej: strój, fatałaszek
SJP.pl
potocznie: fiokować się - ubierać się, stroić się z przesadną elegancją
SJP.pl
skrót
(1.1) = farm. fiolka
Wiktionary
naczynie z wąską szyjką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fiolet
Wiktionary
(1.1) To nie fiolet, lecz tylko blady fiolecik.
Wiktionary
rzecz. fiolet m., fiołek mrz.
przym. fioletowy
Wiktionary
barwa powstała ze zmieszania czerwieni i błękitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor fioletowy;
Wiktionary
Barwa fioletowa (fiolet) – światło o długości od 380 do 450 nm.
Kolor fioletowy można uzyskać na kilka sposobów:
Wikipedia
(1.1) Fiolet bardzo dobrze ci pasuje.
Wiktionary
rzecz. fioletowienie n.
:: zdrobn. fiolecik mrz.
czas. fioletowieć
przym. fioletowy, fioletowawy
przysł. fioletowo
Wiktionary
czerwończyk fioletek - motyl z rodziny modraszkowatych, objęty ochroną ścisłą
SJP.pl
Fioletek (Klais guimeti) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje w Ameryce Centralnej i północno-zachodniej części Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
zbliżony do fioletowego, nie do końca fioletowy, prawie fioletowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) w kolorze podobnym do fioletowego
Wiktionary
(1.1) Pomalowana na niebiesko lampa u sufitu, nadając twarzom jakiś odcień fioletowawy, czyniła wrażenie dość niesamowite.
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔˈvavɨ, AS: fʹi ̯oletovavy
Wiktionary
rzecz. fiolet m.
przym. fioletowy
przysł. fioletowawo, fioletowo
Wiktionary
stawać się fioletowym
SJP.pl
stawać się fioletowym
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem fioletowej barwy, z obecnością fioletu
Wiktionary
Fioletowo – wieś w Armenii, w prowincji Lorri. W 2011 roku liczyła 1325 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Pomalował samochód na niebiesko i czarno, a nie na fioletowo.
Wiktionary
rzecz. fiolet ż., fioletowość ż., fioletowawość ż., fioletowienie n., fiołek mrz.
czas. fioletowić ndk.
przym. fioletowy, fioletowawy, fioletowiutki, nadfioletowy
przysł. fioletowawo, fioletowiutko
Wiktionary
w części fioletowy, w części biały
SJP.pl
fioletowy i czerwony
SJP.pl
w części fioletowy, w części różowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa kolory: fioletowy i różowy
Wiktionary
(1.1) Nigdy jeszcze nie widziałem fioletowo-różowego autobusu.
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔ‿ruˈʒɔvɨ, AS: fʹi ̯oletovo‿ružovy
Wiktionary
(1.1) różowo-fioletowy
Wiktionary
w części fioletowy, w części żółty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fioletowy i żółty
Wiktionary
(1.1) Zakładasz fioletowo-żółte trampki do kościoła? Bez żartów...
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔ‿ˈʒuwtɨ, AS: fʹi ̯oletovo‿žuu̯ty
Wiktionary
czarny o fioletowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru czarnego o odcieniu fioletowym
Wiktionary
czerwony z odcieniem fioletowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) czerwony o fioletowym odcieniu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletowy dziób
Wiktionary
górzak fioletowogłowy, trogon fioletowogłowy - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletową głowę
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: fʹi ̯oletovogu̯ovy
Wiktionary
(1.1) fioletogłowy, fioletołbisty
Wiktionary
niebieski o odcieniu fioletowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o fioletowym odcieniu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletowe pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔˈpʲjurɨ, AS: fʹi ̯oletovopʹi ̯ury
Wiktionary
purpurowy o fioletowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) purpurowy o fioletowym odcieniu
Wiktionary
różowy o odcieniu fioletowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy z odcieniem fioletowym
Wiktionary
(1.1) Nigdzie nie mogę kupić fioletoworóżowych spodni. Chyba sobie pofarbuję te szare.
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔruˈʒɔvɨ, AS: fʹi ̯oletovoružovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fioletowe; cecha tych, którzy są fioletowi
Wiktionary
przym. fioletowy
przysł. fioletowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletowe skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: fʹi ̯oletovoskšydu̯y
Wiktionary
motylik fioletowouchy - gatunek ptaka z rodziny astryldowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletowe włosy lub sierść
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvɔˈvwɔsɨ, AS: fʹi ̯oletovovu̯osy
Wiktionary
(1.1) fioletowłosy
Wiktionary
zielony o fioletowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o fioletowym odcieniu
Wiktionary
mający kolor fioletu, fiołkowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor siódmego pasma tęczy, taki jak kolor kwiatu fiołka lub w kolorze powstałym przez zmieszanie barwnika czerwonego i niebieskiego;
Wiktionary
Barwa fioletowa (fiolet) – światło o długości od 380 do 450 nm.
Kolor fioletowy można uzyskać na kilka sposobów:
Wikipedia
(1.1) Te ściany są fioletowe.
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛˈtɔvɨ, AS: fʹi ̯oletovy
Wiktionary
rzecz. fiolet m., fiolecik m., fiołek mrz., fioletowość ż., fioletowienie n., fioletek m.
czas. fioletowieć ndk.
przym. fioletowawy
przysł. fioletowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma fioletowe włosy lub sierść
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔlɛtɔvˈwɔsɨ, AS: fʹi ̯oletovu̯osy
Wiktionary
(1.1) fioletowowłosy
Wiktionary
strój biskupi
SJP.pl
ampułka, flakonik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) małe, szklane naczynie z zatyczką;
Wiktionary
Fiolka (łac. phiola) – szklany pojemnik do przechowywania leków do wstrzykiwań, o ściankach grubszych niż ampułka, o pojemności 10-50 ml. Zamykana jest gumową zatyczką, dodatkowo zabezpieczoną metalowym kapslem. Środek zatyczki nie jest zakryty kapslem i ma zmniejszoną grubość, co ułatwia wkłucie igły do pobrania zawartości. Fiolka powinna być obojętna fizycznie i chemicznie.
Wikipedia
IPA: ˈfʲjɔlka, AS: fʹi ̯olka
Wiktionary
przym. fiolkowy
Wiktionary
(1.1) ampułka
Wiktionary
napełniać fiolki jakąś substancją, lekarstwami
SJP.pl
wyspa duńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa Danii, położona między Półwyspem Jutlandzkim a Zelandią;
Wiktionary
Fionia (duń. Fyn) – trzecia pod względem wielkości wyspa Danii, położona między Półwyspem Jutlandzkim a Zelandią (i połączona z nimi mostami ponad Wielkim i Małym Bełtem). Administracyjnie wyspa należy do regionu Dania Południowa. W latach 1970–2006 należała do okręgu Fionia.
Wikipedia
(1.1) Fionia jest trzecią pod względem wielkości wyspą Danii.
Wiktionary
wąska zatoka morska o stromych, skalistych brzegach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. rodzaj głębokiej zatoki wrzynającej się w ląd;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. jeźdz. zimnokrwisty koń prymitywnej, norweskiej rasy
Wiktionary
Fiord – rodzaj głębokiej zatoki, mocno wcinającej się w głąb lądu, często rozgałęzionej, z charakterystycznymi stromymi brzegami, powstałej przez zalanie żłobów i dolin polodowcowych.
Fiordy są charakterystycznym elementem peryglacjalnego krajobrazu wybrzeży Norwegii oraz Szkocji, Grenlandii, Islandii, Nowej Zelandii, półwyspu Labrador, chilijskiej Patagonii i Alaski.
Wikipedia
(1.1) Fiordy powstały przez zalanie żłobów i dolin polodowcowych.
Wiktionary
IPA: fʲjɔrt, AS: fʹi ̯ort
Wiktionary
przym. fiordowy
Wiktionary
(2.1) koń fiordzki, fiording
Wiktionary
mały, silny koń zaprzęgowy; fiord, fiordyng, koń fiordzki
SJP.pl
Wikipedia
związany z fiordem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fiordem, dotyczący fiordów
Wiktionary
rzecz. fiord mrz.
Wiktionary
mały, silny koń zaprzęgowy; fiord, fiording, koń fiordzki
SJP.pl
koń fiordzki - norweska rasa koni pociągowych; fiord, fiording, fiordyng
SJP.pl
ACF Fiorentina (znany jako Fiorentina) – włoski klub piłkarski założony 29 sierpnia 1926 roku jako AC Fiorentina. Zespół ma siedzibę we Florencji, od sezonu 2004/2005 nieprzerwanie występuje w rozgrywkach Serie A.
Fiorentina jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów w kraju – ma na koncie dwa tytuły mistrza kraju zdobyte w 1956 i 1969 roku, sześć Pucharów Włoch i jeden Superpuchar Włoch. W rozgrywkach międzynarodowych jest jedynym klubem w Europie, który zagrał w finałach czterech głównych turniejów klubowych. Zespół z Florencji zwyciężył w Pucharze Zdobywców Pucharów 1960/1961 pokonując w finałowym dwumeczu Rangers F.C. ponadto dotarł do finału Pucharu Mistrzów 1956/1957, w którym przegrał z Realem Madryt wystąpił w finale Pucharu UEFA (1989/1990) gdzie we „włoskim” dwumeczu poległ z Juventusem oraz zmierzył się z West Ham United w finale Ligi Konferencji Europy 2022/2023. Fiorentina to również finalista Ligi Konferencji Europy w sezonie 2023/24; w decydującym o triumfie meczu w tych rozgrywkach drużyna z Florencji uległa greckiemu Olympiakosowi 0:1.
Wikipedia
samochód typu Fiat Fiorino
SJP.pl
Fiorino di camera (fiorino pontificio) – złota moneta papieska z okresu późnego średniowiecza i renesansu.
Początkowo, w drugiej połowie XIV wieku, emitowana w Awinionie dla rozliczeń finansowych prowadzonych przez izbę skarbową (kamerę) ówczesnych antypapieży. Będąca odpowiednikiem florenckiej monety wysokowartościowej (florena), wybijana była z czystego złota (24-karatowego) przy masie jednostkowej 3,54 g i w liczbie 63 sztuk z grzywny tego kruszcu.
Wikipedia
w muzyce wokalnej: ozdobnik w postaci efektownej figuracji melodycznej na jednej sylabie śpiewanego tekstu; fiorytura
SJP.pl
Fioritura – ozdobnik polegający na opisaniu dźwięku podstawowego przy pomocy kilku, rzadziej kilkunastu nut, o drobnych wartościach rytmicznych. Mają one rozmaity przebieg, na przykład szybkich pasaży.
Wikipedia
w muzyce wokalnej: ozdobnik w postaci efektownej figuracji melodycznej na jednej sylabie śpiewanego tekstu; fioritura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ozdobniki w śpiewie
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɔrɨˈtura, AS: fʹi ̯orytura
Wiktionary
(1.1) belcanto
Wiktionary
1. bzik, mania;
2. dziwak, wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zgrubienie od słowa fiołek
(1.2) pot. bzik
(1.3) pot. dziwak
Wiktionary
(1.1) Taki wielki kwiat, to chyba fioł a nie fiołek!
(1.2) Chcę pokochać anioła, który ma na moim punkcie fioła. (M. Peszek: [http://www.youtube.com/watch?v=E8040gz0xCw SMS])
(1.3) Musimy na niego uważać, bo to kompletny fioł.
Wiktionary
IPA: fʲjɔw, AS: fʹi ̯ou̯
Wiktionary
rzecz. fiołek, fiołeczek
czas. wyfiołkować
przym. fiołkowy, fiołkowaty, wyfiołkowany
Wiktionary
(1.1) fiołek, bratek
(1.2) bzik, fiksum
(1.3) dziwak, oryginał, szaleniec
Wiktionary
zdrobnienie od: fiołek
SJP.pl
roślina zielna, roczna lub trwała z rodziny fiołkowatych, o kwiatach najczęściej fioletowych, u niektórych gatunków pięknie pachnących; rośnie w strefie umiarkowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Viola|L.|ref=Viola (L.)., rodzaj roślin zielnych z rodziny fiołkowatych rosnący w strefie umiarkowanej;
(1.2) bot. roślina z rodzaju fiołek (1.1)
(1.3) kwiat fiołka (1.2)
(1.4) łow. jasne zakończenie lisiego ogona
(1.5) środ. przestępcze tanie wino owocowe
(1.6) pot. siniec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. środ. polit. agent policji
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na kuchennym parapecie stoją fiołki i pelargonie w kamionkowych cache-pot.
(1.3) Fiołki mają dwa płatki skierowane w górę i trzy w dół.
Wiktionary
IPA: ˈfʲjɔwɛk, AS: fʹi ̯ou̯ek
Wiktionary
rzecz. fioł m., fiołkowate nmos., fiolet m., fiolecik m.
:: zdrobn. fiołeczek m.
czas. wyfiołkować dk., fioletowić ndk.
przym. fiołkowy, fiołkowaty, fioletowy
przysł. fiołkowo, fioletowo
Wiktionary
(1.3) reg. śl. karafioł., reg. śl. karafijoł., stpol. fijałka
Wiktionary
roślina zielna, roczna lub trwała z rodziny fiołkowatych, o kwiatach najczęściej fioletowych, u niektórych gatunków pięknie pachnących; rośnie w strefie umiarkowanej
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach fiołkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Fiołkowce (Violales Perleb) - wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych rząd głównie roślin drzewiastych należący do klasy dwuliściennych. Należy do niego ponad 3000 gatunków.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: fiołkowy i różowy
Wiktionary
(1.1) różowo-fiołkowy
Wiktionary
gołąbek fiołkowonogi - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych
SJP.pl
różowy o odcieniu fiołkowym
SJP.pl
[czytaj: fjołkowy lub fijołkowy]
1. związany z fiołkami, złożony z fiołków;
2. mający kolor fiołków, fioletowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do fiołków, zrobiony z fiołków
(1.2) koloru fiołków, fioletowy
Wiktionary
(1.1) Obok tradycyjnych, z dodatkiem tymianku lub miodu, można tam kupić musztardę kakaową, herbacianą, fiołkową, koniakową, szampanową i dziesiątki innych.
(1.2) Pani Konstancja przynosi koszyk z kolorowymi pisankami. Wyjmuje ostrożnie fiołkową, na której olbrzym z siekierą usiłuje zabić maleńkiego ptaszka.
Wiktionary
rzecz. fiołek m., fioł m., fijałka ż.
przysł. fiołowo
Wiktionary
skrót od: Fédération Internationale de la Presse Cinématographique, Międzynarodowa Federacja Prasy Filmowej (stowarzyszenie zrzeszające organizacje i pojedyncze osoby związane z krytyką filmową)
SJP.pl
silnie toksyczny biocyd wykorzystywany do zwalczania owadów i pajęczaków
SJP.pl
Fipronil – organiczny związek chemiczny, pochodna fenylopirazolu. Składnik insektycydów (głównie przeciwko karaluchom, komarom, szarańczom, kleszczom i pchłom) używanych w postaci cieczy, aerozolu bądź granulatu. Zastosowanie fipronilu obejmuje cztery główne obszary: ochronę roślin uprawnych i ozdobnych przed owadami i roztoczami roślinożernymi, zwalczanie szkodników w miastach, zastosowania weterynaryjne, zastosowania w hodowli zwierząt domowych i bydła oraz w hodowli ryb.
Wikipedia
(skrót od: Fédération Internationale de Résistance) Międzynarodowa Federacja Bojowników Ruchu Oporu, organizacja międzynarodowa zrzeszająca walczących z faszyzmem podczas II wojny światowej
SJP.pl
ozdobna zasłona na okno, zwykle z przejrzystej tkaniny; firanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. hand. ozdobna zasłona na okno z półprzezroczystej tkaniny
Wiktionary
Firanka – ozdobna osłona na okno, najczęściej biała, zazwyczaj z delikatnej tkaniny (tiulu, batystu, koronki).
Stosowana jako osłona przed wlatującymi owadami, a także, podobnie jak zasłona, ma za zadanie chronić intymność mieszkańców przed spojrzeniami przechodniów.
Wikipedia
(1.1) Danka zdjęła firany i zamoczyła je na całą noc w wodzie z proszkiem.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. firanka ż., firaneczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gardina.
Wiktionary
zdrobnienie od: firanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: firanka
Wiktionary
IPA: ˌfʲirãˈnɛt͡ʃka, AS: fʹirãnečka
Wiktionary
rzecz. firana ż., firanka ż.
Wiktionary
ozdobna zasłona na okno, zwykle z przejrzystej tkaniny; firana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdobny, przezroczysty materiał wieszany w oknie
(1.2) gwara. więz. kraty w więziennym oknie
(1.3) daw. gwara. więz. kosz w więziennym oknie
Wiktionary
Firanka – ozdobna osłona na okno, najczęściej biała, zazwyczaj z delikatnej tkaniny (tiulu, batystu, koronki).
Stosowana jako osłona przed wlatującymi owadami, a także, podobnie jak zasłona, ma za zadanie chronić intymność mieszkańców przed spojrzeniami przechodniów.
Wikipedia
(1.1) Chciałbym mieć czerwonego mercedesa z błękitnymi firankami.
Wiktionary
IPA: fʲiˈrãnka, AS: fʹirãnka
Wiktionary
rzecz. firana ż.
:: zdrobn. firaneczka
Wiktionary
(1.1) zasłonka, reg. śl. gardinka.
Wiktionary
dawniej:
1. kobieta niepoważna, lekkomyślna; szaławiła, trzpiotka;
2. modnisia, strojnisia, lalusia
SJP.pl
1. lekceważąco: człowiek niepoważny, lekkomyślny; trzpiot, szaławiła, lekkoduch;
2. przestarzałe: modniś, strojniś, goguś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. ktoś pusty i lekkomyślny
(1.2) przest. modniś
Wiktionary
Fircyk, pustak, świstak, kawaler modny, petit-maître – postać występująca w polskich i francuskich utworach komediowych i wierszach okresu Oświecenia. Charakteryzowała się bezrefleksyjnym naśladowaniem francuskiej mody, zwyczajów, sposobu bycia, rozrzutnością, co wiązało się następnie z próbą bogatego ożenienia się, pogardą dla rodzimej tradycji, filozofią carpe diem. Fircyk nie był postacią wykreowaną przez pisarzy, ale przeniknął do literatury z prawdziwego życia. Pojawiał się już m.in. w komediach Franciszka Bohomolca czy Ignacego Krasickiego, był on wtedy przedstawiany jednoznacznie negatywnie, a jego sposób bycia wyśmiewany. W komediach obyczajowych warszawskich fircyk urósł do rangi jednej z postaci naczelnych – obok damy modnej, waleta i subretki. Zmienił się wtedy sposób przedstawiania fircyka. Komediopisarze nadali mu cechy pozytywne i indywidualne, zaprzestając piętnowania tej postaci – jej ocenę pozostawiali odbiorcy. Zofia Wołoszyńska wyodrębnia dwa typy fircyków: fircyka prymitywnego i fircyka duchownego. O ile ten pierwszy typ charakteryzuje się bezrefleksyjnym przejęciem mody, stylu życia, zachowania na wzór francuski, przy jednoczesnym ignorowaniu filozofii i polityki wieku Oświecenia, to drugi jest wytworem tej epoki. Świadomie odrzucił tradycyjną moralność i sposób myślenia, nie zastępując jej jednak nową filozofią, ale chęcią "przeżycia rozkoszy", postawą hedonistyczną.
Wikipedia
rzecz. fircykowość ż.
:: fż. fircyczka ż.
czas. fircykować ndk.
przym. fircykowy, fircykowaty
Wiktionary
(1.1) lekkoduch, letkiewicz, szałaput, świszczypała, pędziwiatr, paliwoda, pustak, szaławiła, trzpiot, wartogłów, wietrznik, szałaputa
Wiktionary
wyglądający jak fircyk; niepoważny; trzpiotowaty
SJP.pl
[czytaj: FAjebol] jacht regatowy dwuosobowy o dużej powierzchni żagla
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: FAjerflaj] typ jednoosobowego jachtu regatowego klasy międzynarodowej o średniej powierzchni ożaglowania
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: FAjerfoks] popularna przeglądarka stron WWW
SJP.pl
Firefox, pełna nazwa Mozilla Firefox – wieloplatformowa przeglądarka internetowa o otwartym kodzie źródłowym oparta na silniku Gecko, stworzona i rozwijana przez Mozilla Foundation, Mozilla Corporation oraz wolontariuszy. Rozpowszechniana jest na licencji MPL.
Wikipedia
1. staropolska moneta miedziana;
2. dawniej:
a) drobnostka, głupstwo, bagatela;
b) osoba bez znaczenia;
3. regionalnie: roztrzepana dziewczyna; trzpiotka
SJP.pl
mała firma; biznesik
SJP.pl
Firestone Tire and Rubber Company – amerykańskie przedsiębiorstwo produkujące opony założone w 1900 roku przez Harveya S. Firestone’a w Akron. Od początku istnienia przedsiębiorstwo było głównym dostawcą opon dla firmy Ford Motor Company.
Na początku lat '70. XX wieku, przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję opon radialnych, które miały gwarantować dłuższą żywotność, jednak wprowadzono je w dużym pośpiechu i dopiero po czasie podczas wewnętrznych testów zaobserwowano rozwarstwianie się opony podczas jazdy. Pomimo odkrycia usterki Firestone nadal je produkował i dopiero pod naciskiem agencji ochrony konsumentów i amerykańskiej administracji został zmuszony do odebrania od klientów 10 milionów wadliwych opon. W następnych latach udowodniono firmie, że wiedziała wcześniej o wadzie produktu, co spowodowało utratę zaufania klientów.
Wikipedia
drobny materiał justunkowy, charakteryzujący się szerokością równą stopniowi pisma, stosowany w typografii do oddzielania czcionek; czwartnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. kwadrat, którego bok ma długość odpowiadającą wielkości aktualnie użytego stopnia pisma;
Wiktionary
Firet – pomocnicza, bezwymiarowa jednostka miary stosowana w typografii, służąca do wyrażania wielkości różnych parametrów za pomocą ułamka lub wielokrotności wartości użytego stopnia pisma. Wartość firetu równa 1 odpowiada aktualnie używanemu stopniowi pisma. Wyrażana jest jako kwadrat o boku równym danemu stopniowi pisma. Oznacza to, że firetem można określać wielkości zarówno w poziomie, jak i w pionie.
Wikipedia
(1.1) W wyjustowanym tekście dopuszcza się odległości międzywyrazowe od 1/5 do 3 firetów. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈfʲirɛt, AS: fʹiret
Wiktionary
[czytaj: FAjerłol] program zabezpieczający komputer przed atakami z Internetu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: FAjerłajr] w informatyce: nazwa szybkiego złącza cyfrowego stosowanego do podłączania urządzeń do komputera; fire wire
SJP.pl
FireWire – standard łącza szeregowego umożliwiającego szybką komunikację i synchroniczne usługi w czasie rzeczywistym. Opracowany w roku 1995 dla komputerów osobistych i cyfrowych urządzeń optycznych. Rozwijany do 2013 r. przez firmę Apple Inc. Jest zdefiniowany w dokumencie IEEE 1394.
Wikipedia
1. staropolska moneta miedziana;
2. dawniej:
a) drobnostka, głupstwo, bagatela;
b) osoba bez znaczenia;
3. regionalnie: roztrzepana dziewczyna; trzpiotka
SJP.pl
dawniej: figiel; potem tylko w zwrocie: stroić firleje - stroić żarty, figlować, robić głupstwa
SJP.pl
Nazwy:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Firleja
Wiktionary
rzecz. Firlej m.
:: fż. firlejanka ż.
przym. firlejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Firleja
Wiktionary
rzecz. Firlej m.
:: fm. firlejanin m.
przym. firlejski
Wiktionary
mieszkaniec Firleja (wsi w województwie lubelskim i łódzkim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. figle, żarty z kogoś
(1.2) gwara. składkowa, zimowa zabawa dziewcząt
(1.3) gwara. świecidełka zakładane na firleje (1.2)
Wiktionary
IPA: fʲirˈlɛjɛ, AS: fʹirlei ̯e
Wiktionary
1. mieszkanka Firleja (wsi w województwie lubelskim i łódzkim);
2. gwarowo: drewniany przyrząd do mieszania płynów i substancji sproszkowanych; mątewka
SJP.pl
Mątewka – przyrząd kuchenny, przeważnie wykonany z drewna. Wykorzystywany jest najczęściej do mieszania składników surowego ciasta, przy zagęszczaniu sosu mąką lub śmietaną i do podobnych czynności. Mątewka znana jest na całym świecie.
W Polsce, w zależności od regionu, znana jest też pod nazwami: rogalka, kłótewka, mątwica, kołotuszka, kwirlejka, koziołek, firlatek, krążyk, fryga. Przytoczone słowa są jedynie przykładami różnego nazewnictwa i nie wyczerpują wszystkich wariantów i określeń.
Wikipedia
dawniej: figiel; potem tylko w zwrocie: stroić firleje - stroić żarty, figlować, robić głupstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, w rejonie rohatyńskim obwodu iwanofrankowskiego Ukrainy;
Wiktionary
Firlejów – część wsi Wola Więcławska w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Michałowice.
W latach 1975–1998 Firlejów administracyjnie należał do województwa krakowskiego.
Wikipedia
przym. firlejowski
Wiktionary
(1.1) hist. Maciejów (przed 1570), Lipówka (na podstawie nazwy ukraińskiej)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Marmuszowice, wieś na Ukrainie (polski egzonim wariantowy);
Wiktionary
Andrejówka, Firlejówka (ukr. Андріївка, Andrijiwka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim, w hromadzie Krasne, nad rzeką Gołogórką, w pobliżu linii kolejowej Krasne-Złoczów. W 2021 roku liczyła 1500 mieszkańców.
Wikipedia
przym. firlejówecki
Wiktionary
(1.1) Marmuszowice
Wiktionary
→ Firlej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Firleja
Wiktionary
rzecz. Firlej m., firlejanin m., firlejanka ż.
Wiktionary
euroazjatycka bylina z rodziny goździkowatych, o kwiatach czerwonych, różowych, rzadziej białych; w Polsce pospolita firletka poszarpana, o różowych kwiatach, rosnąca na podmokłych łąkach
SJP.pl
Firletka (Lychnis L.) – tradycyjnie wyróżniany do końca XX wieku rodzaj roślin z rodziny goździkowatych, później zwykle ujmowany jako podrodzaj w obrębie rodzaju lepnica Silene subg. Lychnis. Obejmuje ok. 25–30 gatunków. Przedstawiciele tego taksonu występują w strefie umiarkowanej w Europie, Azji oraz w północnej Afryce. W Polsce dziko rośnie jeden gatunek – firletka poszarpana Lychnis flos-cuculi ≡ Silene flos-cuculi.
Wikipedia
1. przedsiębiorstwo;
2. nazwa przedsiębiorstwa zarejestrowana i chroniona prawnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przedsiębiorstwo
(1.2) praw. zarejestrowana urzędowo nazwa, pod którą przedsiębiorca działa;
(1.3) przen. ustalona opinia, reputacja
Wiktionary
Firma – nazwa, pod którą przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą lub zawodową. Nie jest ona składnikiem przedsiębiorstwa (2013). Prawo do firmy jest prawem podmiotowym przysługującym każdemu przedsiębiorcy.
Wikipedia
(1.1) Mój wujek otworzył niedawno kolejną firmę.
(1.2) Firmą jest imię i nazwisko osoby fizycznej lub nazwa osoby prawnej.
Wiktionary
IPA: ˈfʲirma, AS: fʹirma
Wiktionary
rzecz. firmowanie n., firmówka ż.
czas. firmować ndk.
przym. firmowy, wewnątrzfirmowy
Wiktionary
(1.1) przedsiębiorstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od firmament
Wiktionary
rzecz. firmament m.
Wiktionary
sklepienie niebieskie, niebo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieboskłon, sklepienie niebieskie, niebo
(1.2) przen. coś stałego, stabilnego, niewzruszonego
Wiktionary
Sfera niebieska, firmament, sklepienie niebieskie – abstrakcyjna sfera o nieokreślonym promieniu otaczająca obserwatora znajdującego się na Ziemi, utożsamiana z widzianym przez niego niebem. Dawniej uznawano, że sfera niebieska jest rzeczywistą kopułą, dziś wiadomo, że jest to tylko złudzenie optyczne, a sformułowanie to jest używane jedynie w zwrotach językowych, jak np.:
Wikipedia
(1.1) Aborygeni pustyni doskonale znają każdą gwiazdę na firmamencie, od pierwszej, aż do czwartej wielkości i większość z nich, o ile nie wszystkie, ma związany z sobą odpowiedni mit.
Wiktionary
IPA: fʲirˈmãmɛ̃nt, AS: fʹirmãmẽnt
Wiktionary
rzecz. firmamencik mrz.
Wiktionary
rozkaz, rozporządzenie skierowane przez szacha, sułtana lub wezyra do podwładnych albo lenników; ferman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. oficjalny dokument wystawiony przez sułtana w państwie muzułmańskim;
Wiktionary
Firman – w dawnych państwach muzułmańskich określenie oficjalnych dokumentów wystawianych przez władcę (sułtana). Firman zawierał osobisty pisemny rozkaz i był pieczętowany sułtańską pieczęcią. Słowo pochodzi od perskiego słowa farmân (فرمان), znaczącego dekret lub nakaz. W sułtańskiej Turcji używana była forma ferman.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) firman
* węgierski: (1.1) fermán
źródła.
== firman (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. firman
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) firman
* węgierski: (1.1) fermán
źródła.
== firman (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. firman
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) występowanie w roli fikcyjnego właściciela firmy
Wiktionary
Firmanctwo (od firmant – osoba firmująca, dająca swoje nazwisko jako firmę) – działanie jednej osoby pod szyldem i firmą innej osoby (pod cudzą firmą) – celem zatajenia osoby faktycznie prowadzącej działalność. Koniecznym elementem tej formy działalności jest zgoda osoby, do której należy firma.
Wikipedia
(1.1) Kontrowersyjna wydaje się być kwestia, czy zgodnie z brzmieniem art. 113 OrdPU odpowiedzialność z tytułu firmanctwa należy ograniczyć tylko do posługiwania się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, czy też rozumując szerzej, jako firmanctwo można uznać także posługiwanie się pseudonimem innej osoby, np. w internetowym serwisie aukcyjnym.
Wiktionary
IPA: fʲirˈmãnt͡stfɔ, AS: fʹirmãnctfo
Wiktionary
rzecz. firmant mos.
Wiktionary
osoba użyczająca nazwiska jakiemuś przedsięwzięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba użyczająca swego nazwiska, firmująca jakieś przedsięwzięcie
Wiktionary
IPA: ˈfʲirmãnt, AS: fʹirmãnt
Wiktionary
rzecz. firmanctwo n.
czas. firmować ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. słup
Wiktionary
potocznie: właściciel firmy
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Firmin – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „należący do Firmusa” lub stanowiące spieszczenie imienia Firmus, które z kolei pochodzi od słowa firmus, 'mocny, pewny, stały, trwały'.Wśród patronów - św. Firmin (biskup Amiens).
Wikipedia
rubryka w prasie, w której prezentowane są różne firmy
SJP.pl
1. dawać jakiemuś przedsiębiorstwu, jakiejś imprezie itp. swoje nazwisko jako firmę;
2. użyczać czemuś swego autorytetu, sankcjonować coś
SJP.pl
czasownik
(1.1) podpisywać nazwą firmy
(1.2) przen. użyczać swego autorytetu
Wiktionary
(1.2) Byłem zdecydowanie przeciwny tej hecy. Uważałem, że partia pod żadnym warunkiem nie może jej tolerować, a tym bardziej firmować, bo na dłuższą perspektywę wyrządzi to jej ogromną szkodę.
Wiktionary
IPA: fʲirˈmɔvat͡ɕ, AS: fʹirmovać
Wiktionary
rzecz. firma ż., firmowanie n., firmant
przym. firmowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|firmować.
Wiktionary
IPA: ˌfʲirmɔˈvãɲɛ, AS: fʹirmovãńe
Wiktionary
czas. firmować
rzecz. firma ż.
przym. firmowy
Wiktionary
1. papier firmowy, format strony z naniesionym znakiem firmy i jej danymi;
2. rodzaj przekładanego ciasta;
3. przedmiot oznakowany marką firmy, która go wytworzyła
SJP.pl
→ firma
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z firmą, dotyczący firmy
Wiktionary
(1.1) Utrudnił mu określenie brak znaku firmowego, co się przy naczyniach Amphory często zdarza.
Wiktionary
rzecz. firma ż., firmówka ż., firmowanie n.
czas. firmować ndk.
Wiktionary
[czytaj: fermłer] w informatyce: oprogramowanie wewnętrzne, wbudowane w dane urządzenie, sterujące jego pracą
SJP.pl
Oprogramowanie sprzętowe, oprogramowanie wbudowane, oprogramowanie układowe, oprogramowanie wewnętrzne, mikrooprogramowanie (ang. firmware) – oprogramowanie zainstalowane na stałe w urządzeniu, zapewniające podstawowe procedury jego obsługi.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z firmwarem, dotyczący firmware'u
Wiktionary
rzecz. firmware m.
Wiktionary
1. śnieg wiosenny w postaci ziarnistej, nielepiący się i ułatwiający wykonywanie ewolucji narciarskich;
2. ziarnisty lód powstały w wyniku kilkukrotnego topnienia i zamarzania śniegu
SJP.pl
Firn – forma przejściowa między śniegiem i lodem firnowym. Gęstość: 0,4–0,8 g/cm3. Powstaje w wyniku przeobrażenia luźnych kryształów śniegu w agregaty ziaren lodu o średnicy dochodzącej do kilku milimetrów. Proces ten zachodzi podczas wielokrotnego podtapiania, a następnie zamarzania śniegu. Nie bez znaczenia jest też nacisk warstw nadległych – czyli kumulującego się śniegu.
Wikipedia
rodzaj pokostu do pokrywania wyrobów ceramicznych stosowany w starożytnej Grecji
SJP.pl
Firnis (niem. werniks, z łac. vernix, vernisium) – rodzaj materiału do angobowania wyrobów ceramicznych stosowany w starożytnej Grecji.
Sporządzany z glinki zawierającej tlenek żelaza, zmieszanej z węglanem sodu i węglanem potasu, z dodatkiem wywarów roślinnych, po przefermentowaniu. Powlekano nim naczynia, następnie suszono, malowano i wypalano. Podczas wypalania firnis ulegał stopieniu, trwale łączył się z podłożem i wskutek redukcji tlenu zyskiwał odpowiednią barwę.
Wikipedia
związany z firnem
SJP.pl
[czytaj: fert] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
dźwięk f podwyższony o pół tonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk f podwyższony o półton;
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. F♯
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|feses|fes|f|fis|fisis.
(1.1) por|eisis|ges.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) F-sharp
* niemiecki: (1.1) Fis n.
źródła.
== fis (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fis
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fʲis, AS: fʹis
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|feses|fes|f|fis|fisis.
(1.1) por|eisis|ges.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) F-sharp
* niemiecki: (1.1) Fis n.
źródła.
== fis (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fis
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) symbol. F♯
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku fis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku fis (w zapisie nutowym z sześcioma krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji Fis-dur (1.1)
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku fis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku fis (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji fis-moll (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈfʲis‿mɔl, AS: fʹis‿mol
Wiktionary
[czytaj: fiszer] nazwisko wielu sławnych postaci, gł. pochodzenia niemieckiego
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: fiskus] skarb cesarski w starożytnym Rzymie; fiskus
SJP.pl
Fiskus (łac. fiscus – koszyk na pieniądze) – oznaczał za czasów Cesarstwa Rzymskiego skarb prywatny cesarza w odróżnieniu od aerarium, tj. skarbu państwowego, zarządzanego przez senat.
Z ugruntowaniem jednak absolutyzmu, fiskus oznaczał w ogóle skarb państwa.
Wikipedia
instrument z klawiaturą, w którym źródłem dźwięku są metalowe blaszki wzbudzane przez tłoczone za pomocą miechów powietrze, używany często zamiast organów w mniejszych pomieszczeniach, np. w kaplicach; harmonium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. instrument muzyczny z grupy instrumentów dętych klawiszowych;
Wiktionary
Fisharmonia (z fr. harmonium) – instrument muzyczny z grupy instrumentów dętych klawiszowych – idiofonów ze stroikami przelotowymi. Wyglądem zewnętrznym przypomina pianino "ścięte" nisko nad klawiaturą.
Wikipedia
(1.1) Potrafię grać na pianinie, to pewnie dałabym radę nauczyć się grać na fisharmonii.
(1.1) Pułkownik Stark postawił lampę na fisharmonii, stojącej przy drzwiach.
Wiktionary
(1.1) przest. harmonium
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: fiszka] środowiskowo: rodzaj krótkiej deskorolki z tworzywa sztucznego; fiszka
SJP.pl
[czytaj: fiszmob] chrześcijański happening z muzyką i tańcami
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: wariować, robić głupie rzeczy
SJP.pl
[czytaj: fis-is] dźwięk f podwyższony o dwa półtony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk f podwyższony o cały ton;
Wiktionary
Fisis – dźwięk, którego częstotliwość dla fisis¹ wynosi około 391,9 Hz. Jest to podwyższony za pomocą podwójnego krzyżyka dźwięk f. Dźwięki enharmonicznie równoważne to: g i asas.
Wikipedia
IPA: ˈfʲisʲis, AS: fʹisʹis
Wiktionary
fiskus;
1. skarb państwa;
2. w starożytnym Rzymie: finanse cesarskie
SJP.pl
Fisk – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie Butler.
Wikipedia
prowadzenie przez państwo polityki podatkowej
SJP.pl
Fiskalizacja - proces przestawienia działania pamięci fiskalnej urządzenia fiskalnego z trybu szkoleniowego na tryb fiskalny.
Od momentu wykonania fiskalizacji kwoty raportów dobowych są magazynowane w pamięci nieulotnej i niekasowalnej. Na podstawie zapisów w pamięci fiskalnej następuje generowanie miesięcznych raportów dla celów podatkowych.
Wikipedia
polityka skarbowa zmierzająca do osiągnięcia jak największych wpływów z podatków i opłat
SJP.pl
Fiskalizm (łac. fiscus „koszyk” lub „skrzyneczka z wikliny do przechowywania pieniędzy”) – polityka państwa polegająca na dążeniu do osiągnięcia jak największych wpływów do budżetu poprzez nakładanie kolejnych obciążeń podatkowych na podatników.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fiskalne; cecha tych, którzy są fiskalni
Wiktionary
przym. fiskalny
przysł. fiskalnie
rzecz. fiskus mzw./mrz.
Wiktionary
dotyczący skarbu państwa; skarbowy, podatkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący podatków, skarbu państwa albo dochodów państwa
(1.2) daw. chciwy
Wiktionary
(1.1) W roku fiskalnym 2006, Ministerstwo Finansów ściągnęło więcej podatków niż w ciągu dwóch poprzednich lat podatkowych.
Wiktionary
rzecz. fiskus mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) podatkowy, skarbowy
Wiktionary
1. potocznie: organ administracyjny ściągający podatki
2. skarb państwa
3. skarb cesarski w starożytnym Rzymie; fiscus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) hist. w starożytności skarb cesarski w Rzymie
(1.2) ekon. praw. skarb państwa;
(1.3) pot. organy administracyjne odpowiadające za ściąganie podatków
Wiktionary
Fiskus (łac. fiscus – koszyk na pieniądze) – oznaczał za czasów Cesarstwa Rzymskiego skarb prywatny cesarza w odróżnieniu od aerarium, tj. skarbu państwowego, zarządzanego przez senat.
Z ugruntowaniem jednak absolutyzmu, fiskus oznaczał w ogóle skarb państwa.
Wikipedia
(1.3) Roman o niczym innym nie myśli, tylko o tym, jak oszukać fiskusa.
Wiktionary
IPA: ˈfʲiskus, AS: fʹiskus
Wiktionary
rzecz. fiskalizm m., fiskalizacja ż., fiskalność ż., fiskalista m.
przym. fiskalny
Wiktionary
(1.3) skarbówka
Wiktionary
związany z fiskusem
SJP.pl
potocznie: niemądry, niespełna rozumu, zachowujący się dziwacznie; stuknięty, szurnięty, kopnięty
SJP.pl
arachid, orzeszek ziemny, orzeszek arachidowy;
1. owoc orzecha ziemnego zawierający jadalne nasiona;
2. jadalne nasiono owocu orzecha ziemnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. jadalne nasiono orzachy podziemnej
Wiktionary
(1.1) Schrupał kilka fistaszków, popijając je piwem.
Wiktionary
przym. fistaszkowy
Wiktionary
(1.1) arachid, orzech ziemny, orzeszek arachidowy, pot. żydek
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) spoż. zrobiony z fistaszków, zawierający fistaszki
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z fistaszkami, odnoszący się do fistaszków
Wiktionary
rzecz. fistaszek mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fistballem, dotyczący fistballu
Wiktionary
rzecz. fistball m.
Wiktionary
technika seksualna polegająca na penetracji pochwy lub odbytu przy użyciu całej dłoni
SJP.pl
Wikipedia
1. piszczałka organowa o wysokim brzmieniu;
2. głos męski stosowany przy jodłowaniu; falset;
3. rodzaj owrzodzenia występującego w głęboko położonych obszarach ciała; przetoka
SJP.pl
Wikipedia
podobny do fistuły; przetokowy
SJP.pl
ważna osobistość
SJP.pl
u wielorybów bezzębnych: substancja rogowa tworząca płyty na podniebieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. substancja rogowa na podniebieniu wielorybów
(1.2) kraw. drut lub płytka nadające ubraniom sztywność i pożądaną formę
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od fiszbina
Wiktionary
Fiszbiny (niem. Fischbein) – płyty rogowe zwisające z podniebienia w jamie gębowej wieloryba (fiszbinowca), z każdej strony, w liczbie od 150 do 300. Kostne podniebienie ma na środku wystający duży grzebień, do którego są przyczepione fiszbiny. U nasady, płyty fiszbiny mają grubość męskiego ramienia, a długość jednej może wynosić nawet cztery metry. Wolne brzegi są postrzępione i przypominają końskie włosie.
Wikipedia
(1.2) Fiszbiny w biustonoszach albo się kocha albo nienawidzi.
Wiktionary
rzecz. fiszbina ż., fiszbinik mrz., fiszbinowce lm nm., fiszbinowiec m.
przym. fiszbinowy
Wiktionary
cienki pręt do usztywniania elementów damskiego ubioru; fiszbin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fiszbin
Wiktionary
rzecz. fiszbin m.
Wiktionary
jedna z grup waleni charakteryzująca się występowaniem rogowych płytek zamiast zębów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mysticeti|Cope|ref=tak., klad ssaków z rzędu waleni;
Wiktionary
Fiszbinowce (Mysticeti) – infrarząd ssaków z podrzędu waleni (Catacea) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla). Obejmuje szeroko rozprzestrzenione i zróżnicowane mięsożerne ssaki morskie z rodzin: walowatych, płetwalowatych, walenikowatych i pływaczowatych. Obecnie wyróżnia się 15 gatunków. Uważano niegdyś, że walenie wyewoluowały z Mesonychidae, lecz dowody molekularne wskazują na ich bliskie pokrewieństwo z parzystokopytnymi. Fiszbinowce oddzieliły się od zębowców około 34 milionów lat temu.
Wikipedia
(1.1) Młode fiszbinowców zazwyczaj rodzą się na wiosnę.
Wiktionary
rzecz. fiszbin mrz.
przym. fiszbinowy
Wiktionary
waleń bezzębny
SJP.pl
przymiotnik od: fiszbin, fiszbina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z fiszbinu
Wiktionary
rzecz. fiszbin mrz., fiszbinowce lm nm.
Wiktionary
cienki pręt do usztywniania elementów damskiego ubioru; fiszbin
SJP.pl
Fiszbiny (niem. Fischbein) – płyty rogowe zwisające z podniebienia w jamie gębowej wieloryba (fiszbinowca), z każdej strony, w liczbie od 150 do 300. Kostne podniebienie ma na środku wystający duży grzebień, do którego są przyczepione fiszbiny. U nasady, płyty fiszbiny mają grubość męskiego ramienia, a długość jednej może wynosić nawet cztery metry. Wolne brzegi są postrzępione i przypominają końskie włosie.
Wikipedia
Wikipedia
1. karteczka, na której zapisuje się notatki;
2. kartka w katalogu bibliotecznym;
3. w grach hazardowych: znaczek do płacenia w czasie gry, wymieniany później na pieniądze;
4. środowiskowo: rodzaj krótkiej deskorolki z tworzywa sztucznego; fishka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała kartka z informacją
(1.2) bibliot. kartka w kartotece
(1.3) znaczek do płacenia w czasie gry, wymieniany na pieniądze
Wiktionary
Fiszka (fr. fiche) – kartka w kartotece dotycząca określonego hasła i zawierająca związane z nim informacje lub notatki. Fiszki wykorzystuje się m.in. w katalogach bibliotecznych. Te tzw. fiszki bibliograficzne zawierają tytuł książki, jej autora, miejsce i rok wydania itp. (zob. zapis bibliograficzny). Fiszki wykorzystuje się także w innego rodzaju katalogach. Mianem tym można w znaczeniu ogólniejszym określić dowolną, zwykle niewielkich rozmiarów, kartkę zawierającą notatki.
Wikipedia
IPA: ˈfʲiʃka, AS: fʹiška
Wiktionary
(1.2) liczman, szton, żeton
Wiktionary
środowiskowo: sporządzać notatki na fiszkach, gromadzić informacje, notując je na fiszkach
SJP.pl
zwinięty kawałek skóry, irchy lub papieru, służący do rozcierania na rysunku kredki, ołówka, węgla lub pasteli; wiszor; wiszorek
SJP.pl
chustka kwadratowa lub trójkątna noszona przez kobiety, charakterystyczna dla mody empiru i biedermeieru
SJP.pl
w brydżu - poparcie w kolorze partnera
SJP.pl
Wikipedia
celebryta zajmujący się tematyką fitness; fit celebryta, fit-celebryta
SJP.pl
celebrytka zajmująca się tematyką fitness; fit celebrytka, fitcelebrytka
SJP.pl
przyrząd do mierzenia średnicy drzew; klupa; średnicomierz
SJP.pl
Ѳ (fita) – litera wczesnej cyrylicy wzorowana na greckiej Θ (theta).W systemie liczbowym cyrylicy ma wartość 9.
Wikipedia
kobieta prowadząca blog o tematyce fitness
SJP.pl
celebryta zajmujący się tematyką fitness; fit celebryta, fit-celebryta
SJP.pl
celebrytka zajmująca się tematyką fitness; fit celebrytka, fit-celebrytka
SJP.pl
[czytaj: fitnes] ćwiczenia z użyciem specjalistycznego sprzętu w celu poprawienia kondycji fizycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rekreacyjne ćwiczenia gimnastyczne wykonywane na specjalnych przyrządach i pod okiem instruktora;
Wiktionary
Fitness – rodzaj gimnastyki rekreacyjnej.
Wikipedia
(1.1) W czwartki chodzę na zajęcia fitnessu.
Wiktionary
IPA: ˈfʲitnɛs, AS: fʹitnes
Wiktionary
[czytaj: fitneska] kobieta uprawiająca ćwiczenia z użyciem specjalistycznego sprzętu w celu poprawienia kondycji fizycznej
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rośliną, roślinnością
Wiktionary
(1.1) fito- + patologia = fitopatologia
Wiktionary
IPA: ˈfʲitɔ, AS: fʹito
Wiktionary
temsłow. -fit
Wiktionary
zespół organizmów roślinnych zasiedlających dno zbiorników wodnych (bental)
SJP.pl
Fitobentos – zespół organizmów tradycyjnie zaliczanych do roślin związanych z dnem zbiornika wodnego lub cieku i strefą przydenną (bentalem). Część bentosu. Czasem zakres ten jest ograniczany ze względu na rozmiar organizmów, tj. większe rośliny (rośliny naczyniowe, ramienice, gałęzatka itp.) nie są określane jako fitobentos, lecz jako makrofity. Według innych klasyfikacji makrofity związane z dnem również należą do bentosu. Drobne glony przyczepione do podłoża określane są z kolei jako mikrofitobentos (peryfiton), przy czym niektórzy autorzy rozgraniczają zespoły bentosu i peryfitonu, do pierwszej kategorii zaliczając wyłącznie organizmy zasiedlające dno, a do drugiej organizmy osiadłe na przedmiotach ponad dnem, gdyż warunki (zwłaszcza natlenienie i inne warunki fizyczno-chemiczne) w tych dwóch strefach różnią się. Do fitobentosu należą organizmy zaliczane według współczesnej taksonomii do różnych królestw biologicznych – oprócz glonów zaliczanych obecnie do roślin, takich jak drobne zielenice czy krasnorosty, również glony zaliczane do protistów (tzw. protisty roślinopodobne), jak okrzemki, a także do bakterii, czyli sinice. Inni przedstawiciele tych grup mogą wchodzić w skład fitoplanktonu, a nawet te same organizmy mogą w zależności od warunków trafiać do planktonu (tychoplankton).
Wikipedia
biolog zajmujący się życiem roślin
SJP.pl
dział biologii zajmujący się życiem roślin
SJP.pl
Botanika (gr. botanē = zieleń, owoc, roślina), roślinoznawstwo – dział biologii zajmujący się roślinami. Obejmuje całokształt wiedzy o świecie roślin i związanych z nimi zjawiskach. Szeroki zakres problematyki jest przyczyną wyodrębniania licznych, w różnym stopniu samodzielnych działów, wymagających stosowania swoistych metod i technik badawczych.
Wikipedia
dotyczący fitobiologii
SJP.pl
botanik specjalizujący się w badaniu i klasyfikowaniu fitocenoz, czyli zbiorowisk roślinnych; fitosocjolog
SJP.pl
dział botaniki, nauka o zbiorowiskach roślinnych i prawidłowościach w klasyfikowaniu roślin; fitosocjologia
SJP.pl
przymiotnik od: fitocenoza
SJP.pl
konkretne skupisko roślinne wchodzące w skład danej biocenozy; biocenoza roślinna
SJP.pl
Fitocenoza (biocenoza roślinna) – zbiorowisko roślinne wchodzące w skład określonej biocenozy i stanowiące w jej obrębie wyodrębniające się, niepowtarzalne zjawisko przyrodnicze. Fitocenoza jest podstawową jednostką roślinności. Jest bytem realnym w odróżnieniu od abstrakcyjnego zespołu roślinnego. Cechą wyróżniającą konkretną fitocenozę jest inna niż w sąsiedztwie kombinacja gatunków roślin zorganizowanych w zbiorowisko w podobnych warunkach ekologicznych, biogeograficznych i historycznych.
Wikipedia
dział fizjologii roślin, nauka o procesach chemicznych zachodzących w żywych roślinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dział fizjologii roślin, nauka badająca roślinne związki organiczne i procesy chemiczne zachodzące w roślinach;
Wiktionary
Wikipedia
przym. fitochemiczny
Wiktionary
dotyczący fitochemii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący fitochemii, substancji roślinnych i procesów chemicznych zachodzacych w roślinach
Wiktionary
(1.1) […] ma charakter fitochemiczny, gdyż dotyczy nielotnych kwasów w leczniczej roślinie kozłek lekarski — Valeriana officinalis. Badacz wyosobnił z korzeni rośliny dwa związki, które poddał analizie.
Wiktionary
rzecz. fitochemia ż.
Wiktionary
rodzaj chromoproteiny odmiennej od chlorofilu, aktywowanej odpowiednią ilością światła i będącej czynnikiem regulującym procesy wymagające odpowiedniego natężenia promieniowania słonecznego, takie jak np. wzrost i kiełkowanie
SJP.pl
Fitochrom jest fotoreceptorem, barwnikiem używanym przez rośliny w reakcjach na światło lub jego brak. Maksimum absorpcji barwnika przypada na długości fal odpowiadające światłu czerwonemu i dalekiej czerwieni. Wiele roślin wykorzystuje fitochrom do określenia czasu odpowiedniego na kwitnięcie poprzez określenie dnia i nocy. Zmiany w zawartości poszczególnych form fitochromu pozwalają regulować reakcje związane z cyklem dobowym. Fitochrom reguluje również kiełkowanie nasion, wzrost wydłużeniowy siewek, wielkość i kształt liści, syntezę chlorofilu oraz prostowanie się hipokotyli lub epikotyli siewek roślin dwuliściennych.Cząsteczka fitochromu jest chromoproteiną, składa się z części białkowej połączonej z barwnikiem.
Wikipedia
substancja lotna lub ciekła o działaniu bakteriobójczym, grzybobójczym i pierwotniakobójczym; fitoncyd
SJP.pl
przymiotnik od: fitocyd
SJP.pl
drobnoustroje roślinne występujące w powierzchniowych warstwach gleby
SJP.pl
substancja pochodzenia roślinnego, pochodna estrogenu stosowana w lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. fizj. występująca w roślinach, dowolna niesterydowa substancja (włączając izoflawony i lignany), która jest strukturalnie lub funkcjonalnie podobna do estrogenu ssaków, mająca za zadanie zwiększać odporność rośliny na choroby, a u ssaków działająca jako słaby agonista lub antagonista estrogenu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeżyny zawierają także liczne związki fitochemiczne, takie jak flawonoidy, antocyjany, taniny i fitoestrogeny, które pomagają w zapobieganiu chorobom (…)
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|fito-|estrogen.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phytoestrogen
* baskijski: (1.1) fitoestrogeno
* czeski: (1.1) fytoestrogen m.
* fiński: (1.1) fytoestrogeeni
* francuski: (1.1) phytoestrogène m.
* hiszpański: (1.1) fitoestrógeno m.
* indonezyjski: (1.1) fitoestrogen
* japoński: (1.1) フィトエストロゲン (fitoesutorogen)
* kataloński: (1.1) fitoestrogen m.
* portugalski: (1.1) fitoestrógeno m.
* rosyjski: (1.1) фитоэстроген m.
* rumuński: (1.1) fitoestrogen n.
* słowacki: (1.1) fytoestrogén m.
* ukraiński: (1.1) фітоестроген m.
* włoski: (1.1) fitoestrogeno m.
źródła.
== fitoestrogen (język indonezyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. fizj. fitoestrogen
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwierzę roślinożerne przystosowane do pobierania i przyswajania żywych części roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) roślinożerca
Wiktionary
Fitofag (gr. phytón – roślina, phageín – jeść), roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin (w tym przechowywanymi przez ludzi nasionami, owocami i suszem).
W ekosystemie roślinożercy stanowią pierwszy poziom konsumentów. Termin roślinożerca może odnosić się do pojedynczego organizmu, konkretnego gatunku (charakteryzuje formę odżywiania gatunku jak i jego rolę w ekosystemie), jak również może odnosić się do grupy gatunków o wspólnej cesze ekologicznej (roślinożerność). Do fitofagów należą m.in. przeżuwacze, wiele gatunków owadów, nicieni i pasożytniczych grzybów.
Wikipedia
(1.1) roślinożerca
Wiktionary
roślinożerność
SJP.pl
Fitofag (gr. phytón – roślina, phageín – jeść), roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin (w tym przechowywanymi przez ludzi nasionami, owocami i suszem).
W ekosystemie roślinożercy stanowią pierwszy poziom konsumentów. Termin roślinożerca może odnosić się do pojedynczego organizmu, konkretnego gatunku (charakteryzuje formę odżywiania gatunku jak i jego rolę w ekosystemie), jak również może odnosić się do grupy gatunków o wspólnej cesze ekologicznej (roślinożerność). Do fitofagów należą m.in. przeżuwacze, wiele gatunków owadów, nicieni i pasożytniczych grzybów.
Wikipedia
dotyczący fitofagii
SJP.pl
ogół badań dotyczących metod otrzymywania i stosowania środków ochrony roślin; fitofarmakologia
SJP.pl
ogół badań dotyczących metod otrzymywania i stosowania środków ochrony roślin; fitofarmacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nauka o działaniu leków wytworzonych z ziół
Wiktionary
Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w profilaktyce i terapii chorób. Pojęcie to jest również używane dla określenia gałęzi medycyny alternatywnej zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.
Wikipedia
(1.1) Wykłady z fitofarmakologii prowadził jakiś profesor z Katowic.
(1.1) Zakonnik twierdził, że fitofarmakologia może być idealnym uzupełnieniem medycyny konwencjonalnej.
Wiktionary
rzecz. farmakologia ż.
przym. fitofarmakologiczny
Wiktionary
(1.1) fitoterapia, ziołolecznictwo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z fitofarmakologią, dotyczący fitofarmakologii
Wiktionary
rzecz. fitofarmakologia ż.
Wiktionary
nauka badająca okresowe zjawiska w życiu roślin
SJP.pl
związany z nauką badającą okresowe zjawiska w życiu roślin
SJP.pl
specjalista w zakresie fizjologii roślin
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem poszczególnych zjawisk zachodzących w żywej roślinie, procesów odpowiedzialnych za te zjawiska i mechanizmów uczestniczących w regulacji tych procesów; fizjologia roślin
SJP.pl
Fizjologia roślin, fitofizjologia – nauka zajmująca się badaniem procesów życiowych roślin, funkcjami ich organów oraz warunków w jakich realizowane są funkcje życiowe roślin. Fizjolodzy roślin zajmują się badaniem procesów biofizycznych, takich jak transpiracja, procesów biochemicznych takich jak fotosynteza, oddychanie komórkowe oraz procesów wzrostu i rozwoju. Jest jedną z gałęzi botaniki i fizjologii. Jest też mocno powiązana z biochemią i biofizyką. Fizjologia roślin zajmuje się badaniem zjawisk i procesów zachodzących na różnych poziomach organizacji biologicznej:
Wikipedia
dotyczący fitofizjologii (np. badania fitofizjologiczne)
SJP.pl
choroba ziemniaków i pomidorów wywoływana przez grzyby zaliczane do mączniaków rzekomych, objawiająca się żółtawymi plamami na liściach, sinawymi na bulwach lub brunatnymi na owocach pomidorów; zaraza ziemniaka
SJP.pl
mający pochodzenie roślinne, powstały ze szczątków organizmów roślinnych (np. skały fitogeniczne)
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem rozmieszczenia roślin na powierzchni kuli ziemskiej i ich związku ze środowiskiem geograficznym; geografia roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział biogeografii i geobotaniki zajmujący się badaniem rozmieszczenia roślin na kuli ziemskiej;
Wiktionary
Fitogeografia (geografia roślin) – dział biogeografii i botaniki (dokładniej geobotaniki) zajmujący się badaniem rozmieszczenia roślin na kuli ziemskiej i jego przyczynami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) geografia roślin
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fitogeograf m.
przym. fitogeograficzny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fito-|geografia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phytogeography
* bułgarski: (1.1) фитогеография ż.
* czeski: (1.1) fytogeografie
* francuski: (1.1) phytogéographie ż.
* hiszpański: (1.1) fitogeografía ż.
* nowogrecki: (1.1) φυτογεωγραφία ż.
* rosyjski: (1.1) фитогеография ż.
* serbski: (1.1) фитогеографија
* węgierski: (1.1) növényföldrajz
* włoski: (1.1) fitogeografia ż., geobotanica ż.
źródła.
== fitogeografia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ˌfitoʤeograˈfia.
dzielenie|fi|to|ge|o|gra|fi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. fitogeografia, geografia roślin
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲitɔɡɛɔˈɡrafʲja, AS: fʹitogeografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fitogeograf m.
przym. fitogeograficzny
Wiktionary
(1.1) geografia roślin
Wiktionary
dotyczący fitogeografii
SJP.pl
dział botaniki zajmujący się systematyką oraz opisem świata roślin
SJP.pl
hormon roślinny wytwarzany przez rośliny niebiałkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. hormon, związek chemiczny wytwarzany przez organizmy roślinne, wpływający na ich procesy fizjologiczne
Wiktionary
Hormony roślinne, fitohormony (gr. φυτοορμόνη) – grupa związków organicznych należących do regulatorów wzrostu i rozwoju roślin. Kryterium uznania związku za fitohormon jest wywoływanie reakcji w organizmie rośliny w stężeniach rzędu 10-6 mol dm-3 lub mniejszych. Hormony roślinne nie muszą wykazywać działania poza miejscem ich wytwarzania, miejsce wytwarzania może być jednocześnie miejscem reakcji. Znane są związki wykazujące aktywność biologiczną analogiczną do naturalnie wytwarzanych w roślinie. Syntetyczne regulatory wzrostu i rozwoju roślin (np. 1-Metylocyklopropen) są wykorzystywane w rolnictwie i ogrodnictwie.
Wikipedia
(1.1) Fitohormony mogą działać stymulująco lub hamująco.
Wiktionary
IPA: ˌfʲitɔˈxɔrmɔ̃n, AS: fʹitoχormõn
Wiktionary
(1.1) hormon roślinny, bioregulator roślinny
Wiktionary
przymiotnik od: fitohormon
SJP.pl
klimat lokalny wytworzony pod wpływem określonego zbiorowiska roślinnego, np. klimat lasu sosnowego, torfowiska, dżungli
SJP.pl
Fitoklimat (mikroklimat pola uprawnego) – specyficzny mikroklimat, na którego kształtowanie decydujący wpływ wywierają zwarte i wysokie łany roślin. Jest to mikroklimat panujący w nadziemnej części szaty roślinnej i strefie korzeniowej roślin.
Wikipedia
związek organiczny, alkohol o budowie łańcuchowej występujący np. w chlorofilach, filochinonie oraz w tokoferolu
SJP.pl
Fitol – organiczny związek chemiczny należący do rodziny alkoholi. Jest nienasyconym alkoholem diterpenowym. Wraz z pochodną porfiryny tworzy chlorofil, w którym pełni funkcję kotwicy dla całej cząsteczki, wbudowując się w błonę chloroplastu. Używany jest do półsyntezy tokoferolu – witaminy E oraz filochinonu, czyli witaminy K.
Wikipedia
lek stosowany w chorobach układu moczowego, ułatwiający wydalanie kamieni i piasku, działający moczopędnie, przeciwzapalnie, przeciwbólowo i bakteriostatycznie
SJP.pl
ogół zabiegów, których celem jest zmiana naturalnych czynników niekorzystnych dla uprawy roli (jak np. zbyt ostry klimat, za duże parowanie wody z gleby, silne wiatry) przez zalesianie, zadrzewianie lub uprawę roślin specjalnych
SJP.pl
Fitomelioracja (gr. phytón - roślina + łac. melioratio ~ naprawa, ulepszenie) – melioracja biologiczna, poprawianie produktywności gleb i możliwości wykorzystania gruntów przez zakładanie upraw odpowiednio dobranych gatunków roślin.
Rośliny drzewiaste liśćmi i gałązkami opadającymi na ściółkę wzbogacają glebę w próchnicę, systemem korzeniowym przebijają zwięzłe warstwy gleby, umożliwiając ruch wody i przewietrzanie gleby, poprawiają też mikroklimat.
Wikipedia
witamina K1; fitonation, filochinon
SJP.pl
Witamina K – grupa organicznych związków chemicznych, będących pochodnymi 2-metylo-1,4-naftochinonu, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego. Poprzez uczestnictwo w syntezie protrombiny w wątrobie, warunkuje ona prawidłowy przebieg procesów krzepnięcia krwi. Uczestniczy także w metabolizmie układu kostnego. Do witamin K zaliczane są dwa naturalne związki rozpuszczalne w tłuszczach:
Wikipedia
substancja lotna lub ciekła o działaniu bakteriobójczym, grzybobójczym i pierwotniakobójczym; fitocyd
SJP.pl
przymiotnik od: fitoncyd
SJP.pl
roślina płożąca się, występująca w tropikalnych lasach deszczowych
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: nazwa własna rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa własna rośliny
Wiktionary
IPA: fiˈtɔ̃ɲĩm
Wiktionary
dział paleontologii i botaniki zajmujący się badaniem roślin z minionych epok geologicznych na podstawie kopalnych szczątków i odcisków tych roślin
SJP.pl
specjalista w zakresie fitopatologii
SJP.pl
Fitopatologia (gr. φυτόν phyton „roślina”, πάθος pathos „cierpienie”, λόγος logos „nauka”) – nauka zajmująca się chorobami roślin, często nazywana patologią roślin.
Wikipedia
nauka zajmująca się chorobami roślin oraz ich rozpoznawaniem, metodami zwalczania i zapobiegania im; patologia roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nauk. dział botaniki, nauka o chorobach roślin i zwalczaniu tychże chorób;
Wiktionary
Fitopatologia (gr. φυτόν phyton „roślina”, πάθος pathos „cierpienie”, λόγος logos „nauka”) – nauka zajmująca się chorobami roślin, często nazywana patologią roślin.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) botanika
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fitopatolog m.
przym. fitopatologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fito-|patologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phytopathology, plant pathology
* arabski: (1.1) علم أمراض النبات m.
* azerski: (1.1) fitopatologiya
* baskijski: (1.1) fitopatologia
* białoruski: (1.1) фітапаталогія ż.
* bułgarski: (1.1) фитопатология ż.
* fiński: (1.1) fytopatologia
* francuski: (1.1) phytopathologie ż.
* gruziński: (1.1) ფიტოპათოლოგია (pit'op'atologia)
* hindi: (1.1) पादप रोगविज्ञान (pādapa rōgavijñāna), फायटोपैथोलोजी (phāyaṭōpaithōlōjī)
* hiszpański: (1.1) fitopatología ż.
* japoński: (1.1) furi|植物病理学|しょくぶつびょうりがく. (shokubutsu byōrigaku)
* kazachski: (1.1) фитопатология
* koreański: (1.1) 식물병리학 (singmulbyŏngnihak)
* łotewski: (1.1) fitopatoloģija ż., augu patoloģija ż.
* nowogrecki: (1.1) φυτοπαθολογία ż. (fytopathología)
* rosyjski: (1.1) фитопатология ż.
* słowacki: (1.1) fytopatológia ż.
* syngaleski: (1.1) ශාක ව්යාධි විද්යාව (śāka vyādhi vidyāva)
* ukraiński: (1.1) фітопатологія ż.
* włoski: (1.1) fitopatologia ż.
źródła.
== fitopatologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. nauk. fitopatologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfʲitɔpatɔˈlɔɟja, AS: fʹitopatoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. fitopatolog m.
przym. fitopatologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) botanika
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fitopatolog m.
przym. fitopatologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fito-|patologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phytopathology, plant pathology
* arabski: (1.1) علم أمراض النبات m.
* azerski: (1.1) fitopatologiya
* baskijski: (1.1) fitopatologia
* białoruski: (1.1) фітапаталогія ż.
* bułgarski: (1.1) фитопатология ż.
* fiński: (1.1) fytopatologia
* francuski: (1.1) phytopathologie ż.
* gruziński: (1.1) ფიტოპათოლოგია (pit'op'atologia)
* hindi: (1.1) पादप रोगविज्ञान (pādapa rōgavijñāna), फायटोपैथोलोजी (phāyaṭōpaithōlōjī)
* hiszpański: (1.1) fitopatología ż.
* japoński: (1.1) furi|植物病理学|しょくぶつびょうりがく. (shokubutsu byōrigaku)
* kazachski: (1.1) фитопатология
* koreański: (1.1) 식물병리학 (singmulbyŏngnihak)
* łotewski: (1.1) fitopatoloģija ż., augu patoloģija ż.
* nowogrecki: (1.1) φυτοπαθολογία ż. (fytopathología)
* rosyjski: (1.1) фитопатология ż.
* słowacki: (1.1) fytopatológia ż.
* syngaleski: (1.1) ශාක ව්යාධි විද්යාව (śāka vyādhi vidyāva)
* ukraiński: (1.1) фітопатологія ż.
* włoski: (1.1) fitopatologia ż.
źródła.
== fitopatologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. nauk. fitopatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący fitopatologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z fitopatologią, dotyczący fitopatologii, chorób roślin
Wiktionary
rzecz. fitopatologia ż., fitopatolog mos. / ż.
Wiktionary
część planktonu składająca się z drobnych organizmów roślinnych zawieszonych w toni wodnej; plankton roślinny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. mikroskopijne organizmy roślinne oraz sinice, które biernie unoszą się w wodzie, nie posiadając zdolności ruchu lub tylko w znacznie ograniczonym zakresie;
Wiktionary
Fitoplankton – mikroskopijne organizmy roślinne (w tym glony niezaliczane do królestwa roślin w niektórych systemach taksonomicznych) oraz sinice (należące do prokariontów), żyjące w wodzie, nie posiadające zdolności ruchu lub tylko w znacznie ograniczonym zakresie.
Wikipedia
(1.1) Fitoplankton jest najważniejszą grupą producentów pierwotnych w większości zbiorników wodnych. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˌfʲitɔˈplãŋktɔ̃n, AS: fʹitoplãŋktõn
Wiktionary
przym. fitoplanktonowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) plankton
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fitoplanktonowy
frazeologia.
etymologia. etym|gr.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phytoplankton
* baskijski: (1.1) fitoplankton
* białoruski: (1.1) фітапланктон m.
* czeski: (1.1) fytoplankton m.
* hiszpański: (1.1) fitoplancton m.
* nowogrecki: (1.1) φυτοπλαγκτόν n., φυτοπλαγκτό n.
* rosyjski: (1.1) фитопланктон m.
* ukraiński: (1.1) фітопланктон m.
* włoski: (1.1) fitoplancton m.
źródła.
== fitoplankton (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. fitoplankton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Fitoremediacja (gr. phyto – roślina, łac. remedium – środek zaradczy) – technologia wykorzystująca rośliny wyższe w procesie oczyszczania środowiska (gleby, wód gruntowych i powierzchniowych, osadów ściekowych oraz powietrza). Metoda opiera się na praktycznym zastosowaniu trzech typów odpowiedzi fizjologicznej roślin wobec zanieczyszczeń obecnych w środowisku – wykluczania, akumulacji oraz hiperakumulacji.
Wikipedia
dotyczący stanu sanitarnego roślin
SJP.pl
część biosfery, strefa kuli ziemskiej obejmująca wszelkie organizmy roślinne
SJP.pl
Fitosfera (gr. phytón – roślina, sphaira – kula) – część biosfery tworzona przez rośliny. Biomasa fitosfery stanowi ponad 99% biomasy całej biosfery.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. bot. składnik odżywczy znajdujący się w owocach i warzywach
Wiktionary
(1.1) Ważną cechą fitoskładników jest ich aktywność przeciwutleniająca czyli zdolność usuwania wolnych rodników.
Wiktionary
specjalista w zakresie fitosocjologii
SJP.pl
dział botaniki, nauka o zbiorowiskach roślinnych i prawidłowościach w klasyfikowaniu roślin; socjologia roślin; fitocenologia
SJP.pl
Fitosocjologia, fitocenologia, fitocenotyka – dział botaniki (dyscyplina botaniczna), którego przedmiotem badań jest roślinność. Zajmuje się badaniem zbiorowisk roślinnych występujących w naturze, tj. fitocenoz oraz ich klasyfikowaniem (zob. syntaksonomia). Celem fitosocjologii jest stworzenie empirycznego modelu roślinności za pomocą kombinacji gatunków charakteryzującej unikatowe jednostki roślinności zwane syntaksonami. Nazewnictwo syntaksonów jest ustalane zgodnie z Międzynarodowym Kodem Nomenklatury Fitosocjologicznej (International Code of Phytosociological Nomenclature).
Wikipedia
dotyczący fitosocjologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z fitosocjologią, dotyczący fitosocjologii
Wiktionary
rzecz. fitosocjologia ż.
Wiktionary
sterol pochodzenia roślinnego (otrzymywany np. z soi); stosowany w medycynie jako substytut hormonalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. sterol pochodzenia roślinnego
Wiktionary
Fitosterole, sterole roślinne – grupa steroli wytwarzanych przez rośliny. Znanych jest ponad 150 różnych steroli roślinnych. Sterole wytwarzane przez rośliny są elementem strukturalnym błon komórkowych i cytoplazmatycznych, uczestniczą w regulacji procesów wewnątrzkomórkowych oraz pełnią funkcję substancji obronnych przed roślinożercami. Wiele steroli roślinnych po połączeniu z cukrem tworzy glikozydy, będące substancją obronną oraz znajdujące zastosowanie jako leki.
Wikipedia
IPA: ˌfʲitɔˈstɛrɔl, AS: fʹitosterol
Wiktionary
terapeuta zajmujący się leczeniem za pomocą roślin, głównie ziół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lecząca ziołami i ich pochodnymi
Wiktionary
(1.1) Byliśmy szukać porady u fitoterapeuty z Krakowa.
Wiktionary
rzecz. fitoterapia ż.
:: fż. fitoterapeutka ż.
przym. fitoterapeutyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lecząca ziołami i ich pochodnymi
Wiktionary
(1.1) Obok sklepu zielarskiego w czwartki przyjmuje fitoterapeutka z Krakowa.
Wiktionary
rzecz. fitoterapia ż.
:: fm. fitoterapeuta mos.
przym. fitoterapeutyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fitoterapią, dotyczący fitoterapii
Wiktionary
rzecz. fitoterapeutka ż., fitoterapeuta mos., fitoterapia ż.
Wiktionary
(1.1) ziołoleczniczy
Wiktionary
gałąź medycyny wykorzystująca lecznicze działanie niektórych surowców roślinnych; ziołolecznictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. farm. dział medycyny i farmakologii zajmujący się stosowaniem ziół w lecznictwie
Wiktionary
Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w profilaktyce i terapii chorób. Pojęcie to jest również używane dla określenia gałęzi medycyny alternatywnej zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.
Wikipedia
(1.1) Na przestrzeni wieków fitoterapia rozwijała się też w domach zakonnych.
Wiktionary
rzecz. fitoterapeuta mos., fitoterapeutka ż.
przym. fitoterapeutyczny
Wiktionary
(1.1) fitofarmakologia, ziołolecznictwo
Wiktionary
toksyczne działanie substancji chemicznych na organizmy roślinne, wykorzystywane w rolnictwie do niszczenia chwastów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest toksyczne dla roślin
Wiktionary
Fitotoksyczność – toksyczność substancji względem roślin. Niekorzystny wpływ (toksyczny) substancji często obserwuje się przy nieprawidłowym stosowaniu pestycydów, ich nadużywaniu lub zbiegiem w czasie stosowania niekorzystnych warunków pogodowych. Fitotoksyczność wykazuje wiele herbicydów, przez co służą do zwalczania chwastów w roślinach uprawnych.
Wikipedia
przym. fitotoksyczny
przysł. fitotoksycznie
Wiktionary
przymiotnik od: fitotoksyczność
SJP.pl
klimatyzowana komora do hodowli roślin
SJP.pl
Fitotron – komora, pomieszczenie lub zestaw pomieszczeń do uprawy roślin, wyposażone w urządzenia do klimatyzacji, sztucznego oświetlenia i wentylacji. Wyposażane jest w układy automatyki umożliwiające uzyskanie i monitorowanie wymaganych warunków w odpowiednich cyklach. Wykorzystywana w laboratoriach do wykonywania symulacji warunków klimatycznych i fizycznych (np. fotoperiodyzm, jarowizacja).
Wikipedia
potocznie: pasować, mieć odpowiednie wymiary
SJP.pl
kwas fitowy - przeciwutleniacz występujący naturalnie w większości nasion
SJP.pl
przedstawiciel wymarłego podrzędu wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; parazuch
SJP.pl
wymarły podrząd wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; parazuchy
SJP.pl
Fitozaury (Phytosauria, syn. Parasuchia) – rząd archozaurów z kladu Crurotarsi o budowie pokrojowo przypominającej krokodyle. Takson monotypowy, obejmuje jedną rodzinę – Phytosauridae.
Fitozaury charakteryzowały się wydłużoną wąską głową z długim pyskiem uzbrojonym w liczne, stożkowate zęby (około 200) i nozdrzami przesuniętymi znacznie do tyłu. Kończyny rozstawione szeroko, przednie nieznacznie krótsze od tylnych dobrze przystosowane do chwytania i utrzymywania zdobyczy zakończone ostrymi pazurami. Ogon potężny, bocznie spłaszczony, służył do pływania, podczas którego kończyny prawdopodobnie były złożone wzdłuż ciała.Prawdopodobnie były także zdolne do szybkiego biegu na krótkie dystanse. Stopy szerokie, utrzymujące zwierzę na bagnistej ziemi.Mimo zewnętrznego podobieństwa nie są blisko spokrewnione z krokodylami.Najbardziej znacząca różnica między nimi a krokodylami to rozmieszczenie nozdrzy w czaszce. Fitozaury miały nozdrza umieszczone blisko głowy albo powyżej poziomu oczu podczas gdy krokodyle mają nozdrza umieszczone daleko w przodzie przy końcu pyska. Były też pokryte potężną tarczą z łusek. Wypełniały tę samą niszę, którą zajmują dzisiaj krokodyle prowadząc ziemnowodny tryb życia wzdłuż brzegów słodkowodnych jezior i rzek podczas późnego triasu. Sądząc po budowie pyska były głównie rybożerne. Osiągały przeciętnie od 3 do 8 metrów długości, niektóre gatunki dochodziły jednak nawet do 12 metrów. Były jednymi z większych lądowych drapieżników okresu triasowego. Prawdopodobnie wymarły podczas wymierania późnotriasowego. Nieliczne skamieniałości sugerują możliwość przetrwania niektórych fitozaurów do wczesnej jury (znany jedynie z zębów "Megalosaurus" terquemi z hettangu Francji, fragment żuchwy przypisywany fitozaurowi z rodzaju Mystriosuchus z Anglii); jednak zdaniem Barretta i Xu (2012) część rzekomych skamieniałości jurajskich fitozaurów nie należy do przedstawicieli tej grupy, innych nie można jednoznacznie zidentyfikować, a jeszcze inne w rzeczywistości są kośćmi fitozaurów żyjących w triasie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny akantowatych, pochodząca z Ameryki Południowej
SJP.pl
Wikipedia
sól wapniowo-magnezowa kwasu inozytosześciofosforowego, występująca w nasionach zbóż i roślin oleistych
SJP.pl
Fityna – organiczny związek chemiczny, sól wapniowa-magnezowa kwasu inozytolosześciofosforowego, występującego powszechnie w świecie roślin, szczególnie obficie w nasionach zbóż i roślin oleistych w ziarnach aleuronowych tworzy okrągłe globoidy, dawniej stosowana w lecznictwie.
Wikipedia
związany z fityną
SJP.pl
Fitzcarraldo – niemiecki dramat filmowy z 1982 roku w reżyserii Wernera Herzoga.
Produkcja filmu trwała 12 lat, a samo kręcenie zdjęć 2 lata. W scenach przenoszenia statku nie zastosowano żadnych efektów specjalnych, choć statek ważył 340 ton. Zdjęcia kręcono w Peru i Brazylii.
Wikipedia
Wikipedia
1. wyraz naśladujący gwizdanie; fiut
2. wyraz wyrażający podziw, uznanie
3. wykrzyknienie wyrażające szybkie zniknięcie kogoś, czegoś; ziu
SJP.pl
fiu bździu; mieć fiu-bździu w głowie - być niepoważnym, nieodpowiedzialnym; mieć pstro w głowie, mieć zielono w głowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś błahego, niepoważnego
Wiktionary
IPA: ˈfʲju ˈbʲʑd͡ʑu, AS: fʹi ̯u bʹźʒ́u
Wiktionary
rzecz. fiu-bziu
Wiktionary
(1.1) siu-bździu, koszałki-opałki, tere-fere, banialuki, grub. pierdoły, przest. kipki-opałki, przest. koszały-opały, przest. koszyczki-opałeczki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fiut
Wiktionary
(1.1) To nie fiut, lecz tylko mały fiucik.
Wiktionary
rzecz. fiut m.
wykrz. fiut
Wiktionary
potocznie: gwizdać, świstać; fiukać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Fiuk – przysiółek wsi Sieradza w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Żabno.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa tarnowskiego.
W miejscowości był przystanek kolejowy Fiuk.
Wikipedia
potocznie: gwizdać, świstać; fiuczeć
SJP.pl
suche koryto rzeczne w obszarach śródziemnomorskich; fiumare
SJP.pl
Fiumara – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Reggio Calabria.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1201 osób, 200,2 os./km².
Wikipedia
suche koryto rzeczne w obszarach śródziemnomorskich; fiumara
SJP.pl
Fiumare, l.poj. fiumara (z wł. fiume – rzeka) – rzeki okresowe, występujące w basenie Morza Śródziemnego, zwłaszcza we Włoszech (zwłaszcza w Kalabrii). W porze suchej ich koryta są niemal lub zupełnie suche, niosąc wodę tylko w porze deszczowej lub po obfitych opadach.
Wikipedia
przestarzale: błahostka, głupstwo, drobiazg
SJP.pl
Rijeka (wł. Fiume, niem. St. Veit am Flaum, także Pflaum) – miasto w północno-zachodniej Chorwacji, stolica żupanii primorsko-gorskiej, siedziba miasta Rijeka. Leży nad Zatoką Rijecką Morza Adriatyckiego, na wzgórzach u podnóża masywu Risnjak. W 2021 roku liczyło 108 622 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: fjumiczino] miasto nieopodal Rzymu z dużym portem lotniczym
SJP.pl
Fiumicino – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym.W miejscowości znajduje się międzynarodowe lotnisko "Leonardo da Vinci", obsługujące Rzym. Do 1992 roku było częścią dzielnicy miasta Rzymu o nazwie Municipio XIV.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 44 074 osoby, 206,9 os./km².
Wikipedia
1. wulgarne określenie męskiego członka;
2. obraźliwie o mężczyźnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) posp. wulg. penis
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) posp. pogard. mężczyzna, facet
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) reg. syrop z buraków cukrowych;
wykrzyknik
(4.1) przest. …stosowany do wyrażenia sytuacji, gdy coś szybko przeminęło, skończyło się lub ktoś uciekł, zniknął
Wiktionary
Wikipedia
(4.1) Cudowny, wymyślony świat, w którym żyłam przez kilka dni, rozwiewał się niczym dym, fiut, przepadło, nie ma już nic.
(4.1) Tutaj pracowałem u ogrodnika i co dzień rano chodziłem z kwiatami na targ. Ale teraz już fiut – trzepnął palcami – skończyło się z wysługiwaniem szkopom…
(4.1) — Zbyszko (chwyta za kapelusz): Żmija! — Juliasiewiczowa: Byłam pewna. Kapelusz w rękę i fiut! Najlepszy punkt wyjścia.
Wiktionary
IPA: fʲjut, AS: fʹi ̯ut
Wiktionary
rzecz. fiucik mrz.
Wiktionary
(1.1) wulg. chuj, kutas, neutr. członek, penis
(3.1) cukrop
(4.1) fiu, myk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: fiut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. posp. zdrobn. od: fiut
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) posp. pogard. obraźliwie o mężczyźnie
Wiktionary
w budownictwie: okno, którego nie można otworzyć; fiks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. środek do utrwalania makijażu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) utrwalacz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|fixer.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fixer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fixer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fot. utrwalacz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) utrwalacz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|fixer.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fixer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fixer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fot. utrwalacz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
system notowań według kursu jednolitego, wyznaczenie kursu jednolitego
SJP.pl
Fixing – jest to sposób ustalenia jednolitej ceny danego dobra lub usługi w oparciu o mechanizm inny niż rynkowy. W większości krajów fixing może być przeprowadzany jedynie przez instytucje, które zostały do tego uprawnione (np. organy nadzorujące dany rynek, banki centralne).
Wikipedia
potocznie: lekki obłęd, mania; zwykle w wyrażeniach "mieć fizia" albo "dostać fizia" - być niespełna rozumu; bzik, hyś, hyź, fiś
SJP.pl
skrót od: fizyka, fizyczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: fizyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. uczn. eduk. fizyka (przedmiot)
(1.2) pot. środ. uczn. lekcja fizyki
Wiktionary
Fiza (hindi: फ़ीज़ा,ا) – indyjski film wyreżyserowany w 2000 roku przez Khalid Mohameda. Film jest dramatem społecznym, filmem rodzinnym i jednocześnie musicalem. W rolach głównych znani indyjscy aktorzy Jaya Bhaduri, Hrithik Roshan i Karisma Kapoor. Tematem filmu jest miłość siostry do brata na tle pogromów między hinduistami i muzułmanami i wyrosłego z tego terroru.
Wikipedia
(1.1) Dostałam pałę z fizy.
Wiktionary
IPA: ˈfʲiza, AS: fʹiza
Wiktionary
(1.1-2) fizyka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grub. prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌfʲizdrɨˈɡalska, AS: fʹizdrygalska
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
materiał watopodobny używany przez krawców do usztywniania odzieży; flizelina
SJP.pl
Flizelina (z niem. Vlieseline), ew. fizelina – włóknina powstała z termicznego połączenia włókien syntetycznych (m.in. polipropylenowych, polieterosulfon), bądź ich sklejenia. Stosowana w krawiectwie do usztywniania i modelowania kształtu wyrobów odzieżowych, np. bluzek, marynarek i żakietów. Flizeliny odzieżowe są pokryte masami termoplastycznymi (zwanymi klejem) nanoszonymi w postaci punktowej lub proszkowej. Masy te mają niski poziom topliwości (ok. 100 stopni). Proces podklejania opiera się na wykorzystaniu różnicy topliwości masy termoplastycznej i włókien polipropylenowych i polieterosulfonowych.
Wikipedia
barwnik naturalny z grupy flawonów, występujący w postaci glikozydu w drewnie, m.in. sumaku; stosowany do barwienia wełny, skór
SJP.pl
potocznie: lekki obłęd, mania; zwykle w wyrażeniach "mieć fizia" albo "dostać fizia" - być niespełna rozumu; bzik, hyś, hyź, fiś
SJP.pl
twarz, oblicze; fizys
SJP.pl
skrót od: fizjologia, fizjologiczny; fizjol.
SJP.pl
lekarz stosujący metodę fizjatrii, specjalista w zakresie fizjoterapii; fizjoterapeuta
SJP.pl
leczenie polegające na działaniu na organizm człowieka lub jego części różnych postaci energii, np. mechanicznej, cieplnej, elektrycznej, świetlnej, wytwarzanych za pomocą różnych aparatów; fizjoterapia
SJP.pl
oparty na fizjatrii, związany z fizjoterapią; fizjoterapeutyczny
SJP.pl
geografia fizyczna
SJP.pl
przestarzałe: wyraz twarzy; oblicze; wygląd zewnętrzny; fizjonomia
SJP.pl
przestarzale: umiejętność określania charakteru i usposobienia człowieka z wyglądu jego twarzy (fizjognomii) i całego ciała; fizjonomika
SJP.pl
specjalista w dziedzinie fizjografii
SJP.pl
opis przyrodniczy kraju, obejmujący geologię, geomorfologię, sieć rzeczną, klimat, gleby, roślinność i świat zwierzęcy
SJP.pl
Krajoznawstwo (dawniej krajopisarstwo, krainopisarstwo, ziemiopisarstwo) – szeroko pojęty zbiór wszelkich (nie tylko geograficznych) wiadomości o danym kraju, a także gromadzenie wiadomości z zakresu geologii, meteorologii, świata roślinnego i zwierzęcego.
Wikipedia
oparty na fizjografii, odnoszący się do fizjografii
SJP.pl
jeden z twórców albo zwolennik fizjokratyzmu
SJP.pl
oparty na fizjokratyzmie, będący w duchu fizjokratyzmu; stworzony przez fizjokratów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z fizjokratyzmem
Wiktionary
IPA: ˌfʲizʲjɔkraˈtɨt͡ʃnɨ, AS: fʹizʹi ̯okratyčny
Wiktionary
rzecz. fizjokratyzm mrz., fizjokrata mos.
Wiktionary
szkoła ekonomiczna powstała we Francji w drugiej połowie XVIII w., której filozoficzną podstawą była idea "porządku naturalnego" i wynikająca z niej zasada wolnej konkurencji, a za jedyne źródło bogactwa uważane było rolnictwo
SJP.pl
Fizjokratyzm (fr. physiocratie, z gr. φύσις — przyroda i κράτος — siła, władza) – szkoła ekonomiczna stworzona we Francji przez François Quesnaya w drugiej połowie XVIII wieku. Jej hasła były związane z ideą porządku naturalnego. Fizjokraci akcentowali znaczenie pracy, rolnictwa i ziemi jako jedynych źródeł bogactwa.
Wikipedia
skrót od: fizjologia, fizjologiczny; fizj.
SJP.pl
specjalista w zakresie fizjologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie fizjologii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fʲiˈzʲjɔlɔk, AS: fʹizʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. fizjologia ż.
przym. fizjologiczny
przysł. fizjologicznie
Wiktionary
1. dział biologii, nauka o czynnościach organizmów żywych, ich narządów, tkanek i komórek;
2. ogół procesów życiowych organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o mechanizmach rządzących przebiegiem czynności życiowych organizmów
(1.2) procesy życiowe organizmu
Wiktionary
Fizjologia (łac. physiologia, gr. φυσιολογία, od φύσις „natura”, λόγος „nauka”) – nauka o mechanizmach rządzących przebiegiem czynności życiowych organizmów.
Można ją podzielić w zależności od badanego poziomu organizacji żywej materii na:
Wikipedia
(1.1) W czasie pierwszego okresu szkolenia należy również przeprowadzać zajęcia z zakresu anatomii i fizjologii ciała, hydrografii itp.
(1.2) Spotykała tu inne uczennice szkoły baletowej, podobnie niepewne, czujące się nieswojo, zażenowane własną fizjologią.
Wiktionary
rzecz. fizjolog m.
przym. fizjologiczny
przysł. fizjologicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pod względem fizjologii, z punktu widzenia fizjologii
Wiktionary
rzecz. fizjolog mos., fizjologia ż.
przym. fizjologiczny
Wiktionary
1. dotyczący naturalnych czynności organizmu, zachodzący w organizmie w warunkach normalnych; naturalny, organiczny;
2. zmysłowy, seksualny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do naturalnych czynności organizmu
(1.2) dotyczący działu fizjologii
(1.3) pot. związany z popędem
Wiktionary
(1.1) Cechy fizjologiczne tej grupy zwierząt pozwalają przetrwać tak niedogodne warunki jakie spotykamy w Arktyce.
(1.2) Spojrzenie fizjologiczne na ten problem ułatwi nam zrozumienie mechanizmu utraty kontroli nad chodzeniem w chorobie.
Wiktionary
rzecz. fizjologia ż., fizjolog m.
przysł. fizjologicznie
Wiktionary
(1.1) naturalny, prawidłowy, organiczny
Wiktionary
wyraz twarzy; oblicze; wygląd zewnętrzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rysy twarzy, twarz
(1.2) wygląd czegoś, cechy charakterystyczne
Wiktionary
rzecz. fizys ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: fizjonomia
SJP.pl
umiejętność określania charakteru i usposobienia człowieka z wyglądu jego twarzy (fizjonomii) i całego ciała; fizjognomika (przestarzale)
SJP.pl
Fizjonomika (gr. φύσις, physis – natura; γνώμων, gnōmōn – wskazówka, oznaka) – pseudonauka utrzymująca, że wygląd twarzy, jej cech charakterystycznych decyduje u człowieka o jego przynależności do określonej grupy charakterologicznej, a nawet może decydować o powodzeniu w życiu i całym losie. Fizjonomicy przewidują lub rozpoznają właściwości umysłowe i postawy uczuciowe badanego na podstawie twarzy, postury i czynności wykonywanych bezwiednie.Najwięcej wiadomości uzyskują jednak z twarzy. Zależnie od „szkoły” dzielą ją na trzy lub dwie strefy. Według trzystrefowego podziału:
Wikipedia
osoba umiejąca trafnie określić charakter człowieka na podstawie obserwacji rysów twarzy; znawca fizjonomiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna posiadający umiejętność rozpoznawania właściwości umysłowych i emocji osoby z wyglądu jego twarzy i ciała
Wiktionary
(1.1) Szukanie podobieństwa ludzi do zwierząt i koordynowanie wspólnych cech było, grubo przede mną, ulubionym zajęciem fizjonomisty Lavatera (…).
Wiktionary
rzecz. fizjonomika ż.
:: fż. fizjonomistka
przym. fizjonomiczny
Wiktionary
lekarz zajmujący się zaburzeniami czynności organizmu wywołanymi chorobą
SJP.pl
dziedzina patologii i fizjologii zajmująca się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby; patofizjologia
SJP.pl
Fizjologia patologiczna, patofizjologia – dział fizjologii i patologii, zajmujący się badaniem zmian i zaburzeń w pracy komórek, narządów i układów (pokarmowego, nerwowego, limfatycznego itd.) organizmu będących wynikiem choroby.
Wikipedia
przymiotnik od: fizjopatologia; związany w jakiś sposób z fizjopatologią, dziedziną patologii i fizjologii zajmującą się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby (np. badania fizjopatologiczne); patofizjologiczny
SJP.pl
operacja plastyczna przeszczepienia tkanek w obrębie tego samego organizmu w celu uzupełnienia ubytku tkanki lub skorygowania wady; autoplastyka
SJP.pl
lekarz stosujący metodę fizjoterapii; specjalista w zakresie fizjoterapii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. terapeuta, specjalista od fizjoterapii
Wiktionary
Fizjoterapeuta – zawód zaufania publicznego stanowiący zarazem samodzielny zawód medyczny, absolwent 4-letnich podyplomowych studiów specjalizacyjnych (specjalista fizjoterapii), studiów magisterskich lub licencjackich o kierunku rehabilitacja ruchowa lub fizjoterapia (różnice w kompetencjach). Część fizjoterapeutów posiada również dodatkowo stopnie naukowe (doktor, doktor habilitowany) lub tytuł naukowy (profesor).
Wikipedia
IPA: ˌfʲizʲjɔtɛraˈpɛwta, AS: fʹizʹi ̯oterapeu̯ta
Wiktionary
rzecz. fizjoterapia ż.
:: fż. fizjoterapeutka ż.
przym. fizjoterapeutyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapeutka, specjalistka od fizjoterapii
Wiktionary
rzecz. fizjoterapia ż.
:: fm. fizjoterapeuta m.
przym. fizjoterapeutyczny
Wiktionary
oparty na fizjoterapii, związany z fizjoterapią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z fizjoterapią, dotyczący fizjoterapii
Wiktionary
rzecz. fizjoterapia ż., fizjoterapeuta mos., fizjoterapeutka ż.
Wiktionary
leczenie polegające na działaniu na organizm człowieka lub jego części różnych postaci energii, np. mechanicznej, cieplnej, elektrycznej, świetlnej, wytwarzanych za pomocą różnych aparatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda leczenia usprawniającego poprzez stymulowania organizmu bodźcami fizycznymi
Wiktionary
Fizjoterapia (ang. physical therapy, physiotherapy, PT) – usługi świadczone przez fizjoterapeutów osobom i populacjom w celu rozwijania, utrzymywania i przywracania ich maksymalnej sprawności oraz poprawy funkcjonowania przez całe życie. Usługi te są świadczone w sytuacjach, w których ruch i funkcja są zagrożone przez proces starzenia się, urazy, ból, choroby, zaburzenia, warunki lub czynniki środowiskowe, i przy zrozumieniu, że funkcjonalny ruch ma zasadnicze znaczenie dla zdrowia.
Wikipedia
rzecz. fizjoterapeuta mos., fizjoterapeutka ż.
przym. fizjoterapeutyczny
Wiktionary
(1.1) fizykoterapia
Wiktionary
badanie wydolności fizycznej organizmu
SJP.pl
miejsce o okreolonych warunkach fizyczno-geograficznych
SJP.pl
dawniej: otrzymywanie form drukarskich bezpośrednio z samego przedmiotu; autoplastyka
SJP.pl
1. środowiskowo: student Akademii Wychowania Fizycznego;
2. potocznie: pracownik fizyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pogard. pot. ktoś, kto pracuje fizycznie (sprzątacz, kopacz, sztauer itp.)
(1.2) slang. pot. student Akademii Wychowania Fizycznego
Wiktionary
(1.1) Poszedłem na studia żeby nie zostać fizolem, jak moi bracia.
Wiktionary
rzecz. fizyczność ż., fizyk m., fizyka ż.
:: zdrobn. fizolek m.
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie
Wiktionary
1. gatunek fasoli;
2. brazylijska potrawa z fasoli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Phaseolus vulgaris|ref=tak., gatunek fasoli
(1.2) kulin. brazylijska potrawa z fiżonu (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈfʲiʒɔ̃n, AS: fʹižõn
Wiktionary
(1.1) fasola, fasola zwykła
Wiktionary
alkaloid występujący w nasionach bobotrutki kalabarskiej, stosowany w leczeniu jaskry; eseryna
SJP.pl
Fizostygmina, eseryna – organiczny związek chemiczny, alkaloid indolowy będący inhibitorem acetylocholinoesterazy. Pozyskiwana jest z Physostigma venenosum.
Wikipedia
góralska potrawa wigilijna w postaci zupy z fasoli i suszonych śliwek
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się naukowo fizyką;
2. nauczycielka fizyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. forma żeńska od: fizyk
(1.2) pot. nauczycielka fizyki
Wiktionary
(1.1) Była bardzo zdolną fizyczką.
(1.2) Ona była fizyczką w mojej szkole średniej.
Wiktionary
IPA: fʲiˈzɨt͡ʃka, AS: fʹizyčka
Wiktionary
rzecz. fizyka ż.
:: fm. fizyk m.
przym. fizyczny
przysł. fizycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dostępny zmysłom
(1.2) w sposób odnoszący się do zjawisk fizyki
(1.3) w sposób odnoszący się do ciała
Wiktionary
rzecz. fizyczność ż., fizyczny mos., fizyk mos., fizyka ż., fizol mzw., fizyczka ż.
przym. fizyczny, fizykalny
Wiktionary
(1.1) materialnie, namacalnie, zmysłowo
(1.2) fizykalnie
(1.3) cieleśnie
Wiktionary
dotyczący geografii fizycznej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od geografia fizyczna
Wiktionary
IPA: ˌfʲizɨt͡ʃnɔɡɛɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: fʹizyčnogeografʹičny
Wiktionary
→ fizyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest związane z wyglądem zewnętrznym człowieka
(1.2) cecha tego, co jest związane z organizmem człowieka
(1.3) cecha tego, co jest związane z seksualnością i popędem płciowym
(1.4) to, co jest dostępne zmysłom ludzkim
Wiktionary
IPA: fʲiˈzɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: fʹizyčność
Wiktionary
rzecz. fizyka ż., fizyk m., fizol mzw.
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie, fizykalnie
Wiktionary
(1.1) powierzchowność, aparycja, fizjonomia
(1.3) zmysłowość, seksualność, płciowość
(1.4) fizykalność, namacalność, obserwowalność
Wiktionary
1. dotyczący fizyki, zjawisk, którymi zajmuje się fizyka;
2. materialny, dostępny zmysłom;
3. dotyczący ciała ludzkiego; cielesny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z fizyką i zjawiskami, którymi ona się zajmuje
(1.2) służący do badań w dziedzinie fizyki
(1.3) dostępny zmysłom
(1.4) dotyczący przyrody, ukształtowania powłoki skorupy ziemskiej
(1.5) dotyczący wyglądu zewnętrznego człowieka
(1.6) dotyczący organizmu człowieka
(1.7) wykonujący pracę wymagającą siły mięśni; także. oparty na sile mięśni
(1.8) dotyczący wyrobienia sportowego
(1.9) seksualny
(1.10) rzeczywisty, realny, dosłowny
Wiktionary
(1.4) Praca analitycznego umysłu produkująca naukę jest w kulturze ludzkiej organem praktycznego oswajania środowiska fizycznego.
(1.6) Po doznaniach fizycznego bólu i umysłowej niemocy przyszło zdumienie.
Wiktionary
IPA: fʲiˈzɨt͡ʃnɨ, AS: fʹizyčny
Wiktionary
rzecz. fizyka ż., fizyczka ż., fizyk mos., fizyczność ż., fizykalizm m., fizol mzw.
przym. fizykalny
przysł. fizycznie, fizykalnie
Wiktionary
(1.3) materialny, fizykalny, substancjalny, widoczny, widzialny, zmysłowy
(1.6) cielesny, somatyczny
(1.8) ruchowy, motoryczny
(1.9) cielesny, intymny, płciowy, seksualny, zmysłowy; pot. łóżkowy; przest. alkowiany
(1.10) faktyczny
Wiktionary
1. naukowiec zajmujący się fizyką; potocznie: szkolny nauczyciel fizyki;
2. dawniej: lekarz, zwłaszcza urzędowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) naukowiec zajmujący się fizyką
(1.2) pot. nauczyciel fizyki
(1.3) daw. lekarz urzędowy
Wiktionary
Fizyk – uczony rozwijający fizykę lub nauczyciel tej dziedziny nauki. Fizycy-naukowcy badają materię i zjawiska zachodzące w naturze. Pojęcie to czasem obejmuje astronomów.
Fizyk naukowiec bada i wyjaśnia zjawiska oraz procesy zachodzące we Wszechświecie, od mikroświata po kosmos. Prowadzi badania naukowe, których celem jest poznanie podstawowych praw fizyki i stosowanie wyników tych badań w praktyce, na przykład przy konstruowaniu urządzeń. Fizyk odkrywa związki i zależności między zdarzeniami i zjawiskami fizycznymi oraz opisuje je za pomocą aparatu matematycznego.
Wikipedia
(1.1) Obecnie fizycy odrzucają hipotezę istnienia eteru.
Wiktionary
IPA: ˈfʲizɨk, AS: fʹizyk
Wiktionary
rzecz. fizyka ż.
:: fż. fizyczka ż.
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie
temsłow. fizyko-
Wiktionary
nauka przyrodnicza zajmująca się badaniem ogólnych właściwości materii i zjawisk w niej zachodzących oraz wykrywaniem ogólnych praw, którym te zjawiska podlegają
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem właściwości i oddziaływań materii;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: fizyk
Wiktionary
Fizyka (z stgr. φύσις, physis – „natura”) – podstawowa nauka przyrodnicza badająca najbardziej fundamentalne i uniwersalne właściwości materii i energii, ich przemiany oraz oddziaływania między nimi. Do opisu zjawisk fizycznych używa się wielkości fizycznych takich jak odległość, miara kąta, czas, masa, temperatura czy ładunek elektryczny; są one wyrażane pojęciami matematycznymi takimi jak liczba, skalar, wektor i tensor, przez co fizyka jest zaliczana do nauk ścisłych. Fizyka doświadczalna znajduje między tymi wielkościami korelacje zwane prawami, a fizyka teoretyczna je wyjaśnia za pomocą hipotez, modeli i całych teorii. Fizycy przewidują wyniki przyszłych pomiarów dwojako:
Wikipedia
(1.1) Fizyka tworzy matematyczne modele zjawisk, dopasowane do wyników dotychczasowych eksperymentów, a na ich podstawie próbuje przewidzieć nowe, nieodkryte zjawiska. Dopiero ich eksperymentalne sprawdzenie potwierdza poprawność teorii fizycznej.
Wiktionary
IPA: ˈfʲizɨka, AS: fʹizyka
Wiktionary
rzecz. fizyk m., fizyczka ż., fizyczność ż., fizykalizm m., fizol mzw.
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka, dziedzina / gałąź nauki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) astrofizyka, fizyka cząstek elementarnych
pokrewne.
rzecz. fizyk m., fizyczka ż., fizyczność ż., fizykalizm m., fizol mzw.
przym. fizyczny, fizykalny
przysł. fizycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* amharski: (1.1) ፊዚካ
* angielski: (1.1) physics
* arabski: (1.1) فيزياء
* asamski: (1.1) পদাৰ্থবিজ্ঞান (pôdārtʰôbijñān)
* baskijski: (1.1) fisika
* bengalski: (1.1) পদার্থবিদ্যা (pôdārtʰôbidæ)
* białoruski: (1.1) фізіка ż.
* birmański: (1.1) ရူပဗေဒ (rupa.beda.)
* bułgarski: (1.1) физика ż.
* chiński standardowy: (1.1) pupr|物理学. / ptrad|物理學. (wùlǐxué)
* chorwacki: (1.1) fizika ż.
* czeski: (1.1) fyzika ż.
* duński: (1.1) fysik w.
* esperanto: (1.1) fiziko
* farerski: (1.1) alisfrøði ż.
* fiński: (1.1) fysiikka
* francuski: (1.1) physique ż.
* gruziński: (1.1) ფიზიკა (ṗizika)
* hakka: (1.1) tradycyjny 物理學 / uproszczony 物理学 (vu̍t-lî-ho̍k)
* hindi: (1.1) भौतिक विज्ञान (bʰôtik vijñān)
* hiszpański: (1.1) física ż.
* interlingua: (1.1) physica
* inuktitut: (1.1) ᐆᒫᑦᓱᓕᕆᓂᖅ / umaatsuliriniq
* islandzki: (1.1) eðlisfræði
* japoński: (1.1) 物理学 (ぶつりがく, butsurigaku)
* kannada: (1.1) ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ (bʰautašāstra)
* kantoński: (1.1) 物理學 (mat6 lei5 hok6)
* kaszubski: (1.1) fizyka ż.
* kataloński: (1.1) física ż.
* koreański: (1.1) 물리학 (mullihak)
* laotański: (1.1) ວັດຖຸວິທະຍາ (vâttʰuvitʰañā)
* luksemburski: (1.1) Physik ż.
* malajalam: (1.1) ഭൗതികശാസ്ത്രം (bʰāutikšāstraṃ)
* minnan: (1.1) tradycyjny 物理學 / uproszczony 物理学 (bu̍t-lí-ha̍k)
* niemiecki: (1.1) Physik ż.
* nowogrecki: (1.1) φυσική ż. (fysikí)
* ormiański: (1.1) ֆիզիկա (fizika)
* pendżabski: (1.1) ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ m. (bhautik vigiān)
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|fizyka.}}
* rosyjski: (1.1) физика ż.
* rumuński: (1.1) fizică
* słowacki: (1.1) fyzika ż.
* słoweński: (1.1) fyzika ż.
* syngaleski: (1.1) භෞතික විද්යාව (bʰautika vidyāva)
* szwedzki: (1.1) fysik w.
* tajski: (1.1) ฟิสิกส์ (fis̄iks̄̒)
* tamilski: (1.1) இயற்பியல் (iyaṛpiyal)
* telugu: (1.1) భౌతిక శాస్త్రము (bʰautika šāstramu)
* tigrinia: (1.1) ፈልደት (fäldät)
* ukraiński: (1.1) фізика ż.
* võro: (1.1) füüsiga
* wenecki: (1.1) fìxica ż.
* węgierski: (1.1) fizika
* włoski: (1.1) fisica ż.
* wolof: (1.1) jëmm
źródła.
== fizyka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fizyka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. koncepcja zastąpienia języków wszystkich nauk empirycznych językiem fizyki;
2. pogląd, według którego całe psychiczne życie człowieka można zredukować do zjawisk fizycznych w jego mózgu
SJP.pl
Fizykalizm – pogląd filozoficzny, według którego wszystkie zjawiska (w tym psychiczne i biologiczne), a także pojęcia naukowe, dają się sprowadzić do pojęć z zakresu fizyki.
Nie zaprzecza on, że w świecie istnieje wiele zjawisk, które po zbyt pobieżnej analizie mogą wyglądać na niefizyczne, ale wszystkie one okazują się wyłącznie fizycznego charakteru. Dzięki temu nie wykracza się poza stwierdzanie jedynie ściśle mierzalnych i sprawdzalnych faktów, fakty o pseudo-niefizycznym charakterze należy badać dotąd, aż znajdzie się racjonalne, mierzalne, potwierdzalne w rzeczywistości fizycznej prawdziwe wyjaśnienie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fizykalne
Wiktionary
rzecz. fizykalizm m.
przym. fizykalny
przysł. fizykalnie
Wiktionary
dotyczący fizyki, fizyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący fizyki
Wiktionary
rzecz. fizykalność ż., fizyk mos., fizyczność ż., fizol mzw., fizyka ż.
przysł. fizykalnie, fizycznie
przym. fizyczny
Wiktionary
(1.1) fizyczny
Wiktionary
dział chemii zajmujący się fizycznymi podstawami przemian chemicznych, zależnościami między określonymi właściwościami fizycznymi a budową materii; chemia fizyczna
SJP.pl
Chemia fizyczna jest nauką zajmującą się badaniem zjawisk makroskopowych, atomowych, subatomowych i międzycząsteczkowych w układach chemicznych uwzględniając prawa i pojęcia fizyki. Stosuje się zasady i pojęcia fizyki, takie jak ruch, energia, siła, czas, termodynamika, chemię kwantową, mechanikę statystyczną, dynamikę i równowagę.
Chemia fizyczna, w odróżnieniu od fizyki chemicznej, jest głównie (ale nie zawsze) nauką makroskopową lub struktur makrocząsteczkowych, jako że większość zasad chemii fizycznej ma swoje podłoże na założeniach związanych z masą, niż ze strukturami cząsteczkowymi lub subatomowymi. Przykładem jest równowaga chemiczna czy koloidy.
Wikipedia
przymiotnik od: fizykochemia (np. proces fizykochemiczny, pomiary fizykochemiczne)
SJP.pl
naukowiec, specjalista w dziedzinie fizykochemii (chemii fizycznej)
SJP.pl
lekarz stosujący metody fizykoterapii, specjalista w zakresie fizjoterapii; fizjoterapeuta
SJP.pl
oparty na fizykoterapii, związany z fizjoterapią; fizjoterapeutyczny
SJP.pl
leczenie polegające na działaniu na organizm człowieka lub jego części różnych postaci energii, np. mechanicznej, cieplnej, elektrycznej, świetlnej, wytwarzanych za pomocą różnych aparatów; fizjoterapia
SJP.pl
Fizykoterapia – jedna z form fizjoterapii i część medycyny fizykalnej, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi bodźcami fizycznymi, pobieranymi z natury (Słońce, borowina) lub wytwarzanymi specjalnymi urządzeniami (krioterapia, prądy różnego rodzaju).
Wikipedia
1. w dawnym wojsku: żołnierz uzbrojony w fuzję;
2. w okresie II wojny światowej: żołnierz piechoty uzbrojony w ręczną broń maszynową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz piechoty uzbrojony w strzelbę skałkową (fuzję) w armiach XVII-XIX wieku; w okresie napoleońskim żołnierz lekkiej piechoty;
(1.2) przest. wojsk. podczas II wojny światowej żołnierz wspierającej piechoty uzbrojony w ręczną broń maszynową
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Będzie z ciebie fizylier, jak się patrzy. Do którego chcesz batalionu?
(1.2) Widzieliśmy, że przejeżdżające sznurem czołgi radzieckie obsadzał desant co najmniej paru fizylierów.
Wiktionary
kobieta fizylier
SJP.pl
twarz, oblicze; fizis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. twarz
Wiktionary
IPA: ˈfʲizɨs, AS: fʹizys
Wiktionary
rzecz. fizis war. ż., fizjonomia ż.
Wiktionary
(1.1) facjata, pychol, mordka, fizjonomia
Wiktionary
rodzaj adsorpcji
SJP.pl
Adsorpcja fizyczna lub mniej precyzyjnie fizysorpcja, to zjawisko lub proces adsorpcji na skutek działania sił oddziaływania międzycząsteczkowego - sił van der Waalsa (z wyłączeniem wiązań chemicznych - wówczas mówimy o adsorpcji chemicznej, czyli chemisorpcji) - pomiędzy cząsteczką adsorbatu a powierzchnią adsorbentu. Energia związana z procesem adsorpcji fizycznej (ciepło adsorpcji) jest z reguły rzędu kilku kJ/mol (rzadko kilkunastu kJ/mol), podczas gdy w przypadku adsorpcji chemicznej są to wielkości o rząd większe (ciepło reakcji chemicznej). Wielkość adsorpcji fizycznej silnie zależy od temperatury oraz ciśnienia lub stężenia adsorbatu, a obniżenie ciśnienia lub podwyższenie temperatury prowadzi do łatwej i szybkiej desorpcji.
Wikipedia
[czytaj: fiz] pieniący się, schłodzony i zmieszany napój alkoholowy z sokiem owocowym i wodą sodową
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Front Jedności Narodu (do roku 1956 Front Narodowy), polska instytucja społeczno-polityczna działająca w latach 1952-1983
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. stud. Front Jedności Narodu;
Wiktionary
skrót od: Federacja Konsumentów
SJP.pl
symbol flerowu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
skrót
(1.1) = floruit → książk. wprowadza przedział dat, określający okres aktywności danej osoby lub organizacji;
(1.2) = floren
Wiktionary
Floruit (w skrócie fl. lub flor.) – forma osobowa (3 os. l. poj. perfectum) łacińskiego czasownika floreo, florere, florui, oznaczająca „kwitł”, „kwitła”, „kwitło” i używana dla wskazania okresu, w którym ktoś (lub coś, np. jakaś szkoła, gatunek albo ruch społeczny czy polityczny) był aktywny.
Wikipedia
(1.1) Hans Klawincker (fl. 1586-1635 w Norymberdze)
Wiktionary
(1.1) floruit, skr. flor.
Wiktionary
format bezstratnej kompresji dźwięku
SJP.pl
FLAC (ang. Free Lossless Audio Codec) – format bezstratnej kompresji dźwięku z rodziny kodeków Ogg. Format ten jest rozwijany przez Xiph.Org Foundation, a jego wzorcowa implementacja jest wolnym oprogramowaniem.
29 stycznia 2003 Xiphophorus (obecnie Xiph.Org Foundation) przyjęła FLAC pod swój patronat. Obecnie są nim objęte m.in. Ogg Vorbis, Ogg Theora i Speex.
Wikipedia
1. duża flaszka, butelka lub jej zawartość;
2. żartobliwie: butelka wódki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. flaszka
(1.2) butelka dużych rozmiarów
(1.3) pot. butelka wódki
(1.4) kujawy. butla
Wiktionary
(1.2) Trzeba było kupić jakąś małą butelkę, a nie taką flachę!
(1.3) Zniechęcony jest i rozbity – // Ot, jak wczoraj mrugnął na Stacha, // To Michałek, cholerny prymityw, // Mu odmrugnął i w krzyk: – Co, jest flacha?
Wiktionary
IPA: ˈflaxa, AS: flaχa
Wiktionary
rzecz. flaszka, flaszeczka
Wiktionary
Flack – brytyjsko-amerykański serial telewizyjny (komediodramat) wyprodukowany przez CASM Films oraz Hat Trick Productions, którego twórcą jest Oliver Lansley. Serial jest koprodukcją amerykańskiej stacji Pop oraz brytyjskiej stacji W, który jest emitowany od 21 lutego 2019 roku.
Fabuła serialu opowiada o Robyn, amerykańskiej pracownicy PR w Londynie, której praca rujnuje jej życie prywatne.
Wikipedia
tracić sztywność, wiotczeć
SJP.pl
zdrobnienie od: flak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od flak
Wiktionary
rzecz. flak m., flaki nmos.
Wiktionary
zdrobnienie od: flaki (potrawa)
SJP.pl
Flaki (flaczki) – tradycyjna potrawa mięsna w formie gęstej zupy. Jej nazwa wywodzi się z jednego z głównych składników: oczyszczonych i pokrojonych w cienkie poprzeczne paski fragmentów żołądka wołowego. Dopuszczalne jest także użycie żołądków wieprzowych oraz jeleniowatych: jelenia, daniela, łosia.
Wikipedia
1. kolorowe chorągiewki na sznurku służące do ograniczenia terenu polowania z wytropioną zwierzyną; fladra;
2. naturalny rysunek słojów drewna lub żyłek kamienia o zawiłym lub splątanym układzie, wykorzystywany w rzemiośle artystycznym; mazer, mazerunek;
3. imitacja rysunków słojów malowana na drewnie w celu zastąpienia kosztownych oklein szlachetnych gatunków drewna; mazer, mazerunek
SJP.pl
Flader (871 m) – szczyt w Paśmie Radziejowej w Beskidzie Sądeckim. Znajduje się w bocznym grzbiecie tego pasma, odchodzącym od Małego Rogacza (1182 m) w południowym kierunku. Wyróżnia się w nim kolejno: grzbiet Pokrywisko (975 m), Ruski Wierch (933 m), Jasielnik (886 m) i Flader. Zachodnie i południowe stoki Fladra opadają do Białej Wody, która przy Kociubylskiej Skale zatacza łuk. Stoki wschodnie opadają do niewielkiego potoku Pod Jasielnik, uchodzącego do Białej Wody.
Wikipedia
gatunek niewielkiej flądry, żyjący w słonych wodach europejskich; stornia
SJP.pl
Stornia, flądra (Platichthys flesus) – gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae).
Wikipedia
kolorowe chorągiewki na sznurku służące do ograniczenia terenu polowania z wytropioną zwierzyną; flader
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. płaska ryba;
(1.2) pogard. o źle prowadzącej się kobiecie
(1.3) pogard. ktoś brudny i niechlujny
Wiktionary
Fladry (liczba pojedyncza: fladra) – sznury z przywiązanymi kawałkami materiału w jaskrawych barwach, zazwyczaj czerwonymi.
Początkowo fladry wykorzystywano w polowaniach, głównie na lisy i wilki, otaczając (fladrując) ostęp po wytropieniu w nim drapieżników. Powoduje to zatrzymanie zwierzyny w ofladrowanym terenie, ponieważ wiele zwierząt obawia się łopoczących, kolorowych chorągiewek, i nie przekracza wyznaczonej przez nie linii. Jednak wilk, który już raz przekroczy taką linię, przestaje się bać i będzie to robił za każdym razem.
Wikipedia
(1.1) Flądry charakteryzują się asymetrią budowy ciała..
(1.2) Dziś ta flądra przysyła do mnie jakiegoś draba z wymówieniem komornego.
(1.3) Trudno się dziwić, że te dzieci czasem są niedoprane, skoro ich matka to taka flądra.
Wiktionary
IPA: ˈflɔ̃ndra, AS: flõndra
Wiktionary
rzecz. flądrowate
:: zdrobn. fląderka
Wiktionary
(1.1) płastuga
(1.2) ździra, szmata
(1.3) niechluj, fleja, mamzela, flejtuch, brudas
Wiktionary
rząd morskich ryb promieniopłetwych; płastugi, bokopływy, płastugokształtne
SJP.pl
Flądrokształtne, płastugokształtne, płastugi, bokopływy (Pleuronectiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych występujących w większości mórz i oceanów, od tropikalnych po polarne, na różnych głębokościach. Niektóre gatunki wpływają do estuariów i rzek. Liczne gatunki są cenionymi rybami konsumpcyjnymi.Budową ciała i trybem życia przypominają chrzęstnoszkieletowe płaszczki, jednak nie są z nimi spokrewnione. Ich rozwój przebiegał odmiennie.
Wikipedia
o cechach flądrokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
1. malować na drewnie lub kamieniu słoje imitujące naturalne;
2. w łowiectwie: otaczać sznurkami z kolorowymi chorągiewkami teren polowania w celu osaczenia zwierzyny
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu flądrokształtnych; płastugowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) icht. rząd morskich ryb kostnoszkieletowych charakteryzujących się silnie spłaszczonym ciałem przystosowanym do przydennego trybu życia
Wiktionary
Flądrowate, flądry prawooczne (Pleuronectidae) – rodzina ryb flądrokształtnych. Większość gatunków morskich, niektóre wpływają do wód słonawych, rzadko spotykane w wodach słodkich. Mają duże znaczenie gospodarcze ze względu na smaczne mięso.
Wikipedia
przym. flądrowaty
rzecz. flądra ż.
Wiktionary
(1.1) płastugi; rzad. płastugokształtne, płastugowate
Wiktionary
1. potocznie: brudny, niechlujny;
2. o cechach flądrowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
ten, kto rozwiesza fladry w lesie; człowiek polujący z fladrami
SJP.pl
o drewnie: mający dużo fladrów (słojów); słoisty; słojowaty
SJP.pl
1. gatunek ryby; płastuga
2. osoba niechlujna, bałaganiarz
3. pogardliwie o kobiecie, która się źle prowadzi
SJP.pl
tkanina o określonych barwach i kształtach umocowana do drzewca; chorągiew; bandera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płat tkaniny określonego kształtu, barwy i znaczenia, przymocowywany do drzewca lub masztu
(1.2) chorągiew w barwach państwowych lub organizacyjnych, niekiedy z herbem lub godłem;
(1.3) inform. specjalne, dodatkowe pole wyróżniające w rekordzie, pliku lub rejestrze
Wiktionary
Flaga – płat tkaniny określonego kształtu i barwy (barw) przymocowywany do drzewca; może zawierać godła, symbole, wizerunki. Flaga jest znakiem rozpoznawczym, symbolem państwa (flaga państwowa), czasem również miast (flaga miejska) czy jednostek podziału administracyjnego, oddziału wojsk (sztandar), organizacji, np. politycznych, społecznych, kościelnych i sportowych, a także indywidualnej osoby.
Wikipedia
(1.1) Przy wywieszonej czerwonej fladze obowiązuje zakaz kąpieli.
(1.2) Flaga Polski jest dwukolorowa.
Wiktionary
IPA: ˈflaɡa, AS: flaga
Wiktionary
rzecz. flagowisko n., flagowiec m., flażka ż.
czas. flagować, oflagować
przym. flagowy
Wiktionary
(1.1) chorągiewka
(1.2) chorągiew, sztandar
(1.3) pole znacznikowe, pole wyróżnikowe, pole rozróżniające
Wiktionary
członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; biczownik, flagellant
SJP.pl
Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.
Wikipedia
członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; biczownik, flagellant
SJP.pl
Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.
Wikipedia
członkini bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, która zgodnie wędrowała wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowaną przez współbraci, nawołując do pokuty; flagellantka, biczowniczka
SJP.pl
białko wchodzące w skład wici bakterii
SJP.pl
Flagelina – białko budujące wić bakteryjną. Jest oznaczone jako: FliC.
Jego cząsteczki mają masę cząsteczkową 54000 i są zdolne do łączenia się w regularne struktury, które przypominają nici, spirale, a proces ten jest podobny do krystalizacji.
Wikipedia
członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelant, biczownik
SJP.pl
Flagelanci, flagellanci, biczownicy, kapnicy (łac. flagellum bat, bicz) – członkowie bractw religijnych, istniejących od XIII do XV wieku, głównie we Włoszech, Niemczech, później także w Hiszpanii i Polsce, które praktykowały publiczne biczowanie się jako formę pokuty. Początkowo byli pozytywnie oceniani przez Kościół katolicki i objęli znaczną część ludności różnych stanów. Zwłaszcza podczas wielkich epidemii charakterystyczne były procesje i wędrówki półnagich biczujących się do krwi kobiet i mężczyzn, często prowadzonych przez księży z krzyżami i flagami.
Wikipedia
członek bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, który zgodnie wędrował wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowanym przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelant, biczownik
SJP.pl
członkini bractwa religijnego, założonego we Włoszech w XIII wieku, która zgodnie wędrowała wraz z innymi w procesjach pokutniczych, biczując się i będąc biczowaną przez współbraci, nawołując do pokuty; flagelantka, biczowniczka
SJP.pl
[czytaj: flażolE] krótki flet podłużny z XVIII wieku; flażolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. niewielka piszczałka z ustnikiem dzióbkowym
(1.2) kulin. rodzaj drobnej jasnozielonej fasoli
Wiktionary
(1.1) Muzyk zagrał na flageolecie smutny kawałek.
(1.2) Fasolka typu flageolet charakteryzuje się niewielkimi, zielonkawymi ziarnami.
Wiktionary
(1.1) flażolet
(1.2) flażoletka
Wiktionary
w żeglarstwie: linka biegnąca od rei na maszcie sygnałowym ku dołowi, na której podnosi się flagi sygnałowe kodu
SJP.pl
Flaglinka – cienka, zwykle stalowa, linka biegnąca przez bloczek na maszcie sygnałowym. Służy do podnoszenia flag sygnałowych.
Wikipedia
umieszczać chorągiewki sygnałowe na skraju terenu, który ma być opylany z samolotów w celu zniszczenia szkodników
SJP.pl
o cechach flagowcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Wachlarzowcowate (Meripilaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
o cechach flagowcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. reprezentacyjny okręt danej floty; okręt flagowy;
2. coś, co reprezentuje daną dziedzinę ludzkiej działalności ze względu na swoją wysoką wartość;
3. rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców;
4. gatunek ptaka z rodziny cudowronek
SJP.pl
Flagowiec (Semioptera wallacii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae). Jest gatunkiem endemicznym, występuje na wyspach Molukach, we wschodniej Indonezji. To najdalej na zachód wysunięty gatunek ptaka z rodziny cudowronek.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kib. miejsce, w którym zbiera się się duża grupa kibiców machających flagami, masowe machanie flagami w jednym miejscu
Wiktionary
(1.1) Wielkie flagowisko na Górniku (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌflaɡɔˈvʲiskɔ, AS: flagovʹisko
Wiktionary
rzecz. flażka ż., flaga
czas. oflagować dk.
Wiktionary
związany z flagą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z flagą, dotyczący flagi
(1.2) o produkcie, sklepie itp. wyróżniający się, reprezentujący daną firmą lub instytucję
Wiktionary
rzecz. flażka ż., flaga ż.
Wiktionary
drzewce bandery na rufie statku lub jachtu; drążek flagowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. drzewce bandery na rufie;
Wiktionary
Flagsztok (drążek flagowy) – drzewce na którym zawieszana jest bandera. Pięta flagsztoka na statku handlowym, okręcie wojennym czy jachcie żaglowym umieszczana jest najczęściej na rufie jednostki bądź topie bezanmasztu. Na topie flagsztoka znajduje się jabłko z otworem, poprzez który przechodzi flaglinka.
Wikipedia
IPA: ˈflakʃtɔk, AS: flakštok
Wiktionary
(1.1) drążek flagowy
Wiktionary
[czytaj: fler] efektownie używanie akcesoriów barmańskich
SJP.pl
1. przedmiot obwisły, zmięty, flakowaty
2. przenośnie: człowiek słaby, bez woli i charakteru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. kulin. osłonka kiełbasy wykonana z jelita zwierzęcego
(1.2) kulin. część wołowego żołądka, produkt na zupę
(1.3) pot. zwiotczały, obwisły lub zmięty przedmiot
(1.4) pot. kiszka, jelito, część wnętrzności zwierzęcych lub ludzkich
(1.5) pot. człowiek bardzo słaby, wyczerpany, pozbawiony energii
Wiktionary
FlaK – w niemieckiej nomenklaturze wojskowej desygnata armaty przeciwlotniczej. Jest to skrót od słowa Flugabwehrkanone (również Fliegerabwehrkanone) czyli dosłownie działo obrony przeciwlotniczej.
Wikipedia
IPA: flak, AS: flak
Wiktionary
rzecz. flaczarka ż., flaczarnia ż., flaczarz mos., flaki nmos., flakowatość ż.
:: zdrobn. flaczek mrz., flaczki nmos.
czas. flaczeć ndk., sflaczeć dk., flakowacieć ndk., sflakowacieć dk.
przym. flakowaty, flakowy
Wiktionary
1. kiszki, jelita, wnętrzności
2. potrawa z przedżołądków wołowych lub cielęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. zupa z różnych części żołądka wołowego lub cielęcego pokrojonego w cienkie paski gotowana na wywarze z włoszczyzny;
(1.2) spoż. części żołądka wołowego lub cielęcego, produkt na flaki (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: flak
Wiktionary
* flaki – rodzaj potrawy
Wikipedia
(1.1) Znany jest również wariant flaków, w którym zamiast żołądków wołowych wykorzystuje się żołądki lub mięso drobiowe, a potrawę nazywa się flakami drobiowymi.
Wiktionary
IPA: ˈflaci, AS: flaḱi
Wiktionary
rzecz. flak mrz., flaczek mrz., flaczki lm nm.
Wiktionary
(1.1) flaczki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ozdobna buteleczka służąca zwłaszcza do perfum;
2. naczynie szklane lub kryształowe na cięte kwiaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. wąski wazon
(1.2) butelka na perfumy
(1.3) płynna zawartość flakonu (1.2)
(1.4) kraków. butelka wódki
Wiktionary
Flakon – jeden z ostańców w Grupie Borsuka w rezerwacie przyrody Skamieniałe Miasto na Pogórzu Ciężkowickim, w mieście Ciężkowice w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie miejsko-wiejskiej Ciężkowice. Znajduje się w Grupie Borsuka pomiędzy skałami Orzeł, Mała Baszta i Jajo. W informatorze turystycznym skały te opisywane są jako Pieczarki i zaznaczone na mapie Geoportalu.
Wikipedia
(1.1) Włóż kwiaty do flakonu, zanim zwiędną.
Wiktionary
IPA: ˈflakɔ̃n, AS: flakõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. flakonik m., flakoniczek m.
Wiktionary
(1.1) flakonik, flakoniczek
Wiktionary
zdrobnienie od: flakonik
SJP.pl
mały flakon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: flakon
(1.2) książk. mały flakon
Wiktionary
(1.2) Wyjęła z torebki flakonik perfum.
Wiktionary
rzecz. flakon mrz.
Wiktionary
(1.2) buteleczka, flaszeczka
Wiktionary
stawać się flakowatym
SJP.pl
potocznie: brak jędrności; obwisłość, gumowatość, rozciągliwość, wiotkość
SJP.pl
potocznie:
1. taki, który jest wiotki, stracił jędrność; sflaczały, obwisły, gumowaty, zwiotczały;
2. taki, który stracił energię; słaby, osłabły
SJP.pl
związany z flakiem
SJP.pl
Flakturm (wieża dział obrony przeciwlotniczej) – schrony w kształcie wieży budowane w czasie II wojny światowej w Berlinie, Hamburgu i Wiedniu. Pełniły rolę schronu, ale także platform dla artylerii przeciwlotniczej (z języka niemieckiego Flugabwehrkanone lub Fliegerabwehrkanone, w skrócie FLAK).
Wikipedia
skrót od: flamandzki
SJP.pl
Język flamandzki – belgijska odmiana standardowego języka niderlandzkiego. Używana przez Flamandów. Niektórzy uczeni uznają ją za język odrębny od niderlandzkiego.
Niektórzy autorzy uważają stosowanie terminu „język flamandzki” w odniesieniu do belgijskiego standardu języka niderlandzkiego za niewłaściwe.
Wikipedia
przestarzale: kobieta będąca czyjąś przelotną sympatią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta będąca obiektem przygodnej miłostki, kochanka
Wiktionary
obraz szkoły flamandzkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna narodowości flamandzkiej
Wiktionary
(1.1) Delegacja Flamandów współuczestniczy w wodowaniu nowej korwety.
Wiktionary
rzecz. Flamandczyk mos., flamandzki mrz.
:: fż. Flamandka ż.
przym. flamandzki
Wiktionary
(1.1) Flamandczyk
Wiktionary
mężczyzna narodowości flamandzkiej; Flamand
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna narodowości flamandzkiej
Wiktionary
rzecz. Flamand mos., flamandzki mos.
:: fż. Flamandka ż.
przym. flamandzki
Wiktionary
cechy malarstwa flamandzkiego; malarstwo flamandzkie
SJP.pl
1. rzadko: kraina w zachodniej części Belgii; Flandria;
2. belgijska partia o profilu socjaldemokratycznym, działająca w wspólnocie niderlandzkojęzycznej
SJP.pl
Flandria (nld. Vlaanderen, fr. Flandre, niem. Flandern) – kraina historyczno-geograficzna położona na terenach Belgii, Francji i Niderlandów wzdłuż wybrzeża Morza Północnego.
Obejmuje terytoria dawnego Hrabstwa Flandrii, ale jej granice mogą być przy tym różnie określane, niekoniecznie jako prosta kontynuacja dawnego hrabstwa. Niekiedy, zwłaszcza w Belgii, termin „Flandria” używany jest na określenie wszystkich ziem zamieszkiwanych przez Flamandów i objętych zasięgiem języka flamandzkiego czy też jako określenie Regionu Flamandzkiego, jednostki federalnej Belgii, a nie jedynie terytorialno-kulturowej kontynuacji samego hrabstwa Flandrii.
Wikipedia
kobieta narodowości flamandzkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości flamandzkiej
Wiktionary
rzecz. flamandzki mrz., Flandria ż.
:: fm. Flamand mos., Flamandczyk mos.
przym. flamandzki
Wiktionary
dotyczący Flandrii, Flamandów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do regionu w północnej części Belgii, Flandrii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt, etnolekt, język używany we Flandrii; jeden z trzech języków urzędowych w Belgii
Wiktionary
(1.1) Jestem wielkim wielbicielem malarstwa flamandzkiego.
(2.1) Flamandzki jest jednym z języków oficjalnych Belgii.
Wiktionary
rzecz. Flamandczyk mos., Flamand mos., Flamandka ż.
Wiktionary
(2.1) język flamandzki, skr. flam.
Wiktionary
1. posługujący się językiem flamandzkim;
2. napisany w języku flamandzkim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem flamandzkim
SJP.pl
długopis o końcówce z filcu lub innego tworzywa, do rysowania grubą kreską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj pióra wypełnionego tuszem i mającego kawałek filcu zamiast stalówki
Wiktionary
Pisak (cienkopis, flamaster, mazak, marker) – jest to rodzaj długopisu, wewnątrz którego znajduje się porowaty rdzeń nasączony tuszem. Końcówka pisząca jest również porowata, dzięki czemu tusz powoli przepływa na powierzchnię papieru czy innego materiału. Dostępna jest ich szeroka gama kolorów i rodzajów tuszu.
Wikipedia
(1.1) Ku oburzeniu babci Karolinka pomalowała sobie paznokcie czerwonym flamastrem spirytusowym.
Wiktionary
IPA: flãˈmastɛr, AS: flãmaster
Wiktionary
(1.1) pisak, mazak
Wiktionary
długopis o końcówce z filcu lub innego tworzywa, do rysowania grubą kreską
SJP.pl
podpalać potrawę tuż przed jej podaniem (np. płonące szaszłyki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. sposób podawania potrawy, polegający na oblaniu mocnym alkoholem i podpaleniu
(1.2) kulin. podpalenie potrawy podczas jej przygotowywania
Wiktionary
Flambirowanie – sposób podawania potrawy polegający na oblaniu lub skropieniu dania alkoholem i podpalenia go (tzw. płonący półmisek). Flambiruje się między innymi smażone banany lub mięso. Do flambirowania używa się wyłącznie mocnych alkoholi (40–60%).
Wikipedia
(1.2) Tylko trunki z wysoką zawartością alkoholu mogą być użyte do flambirowania jedzenia.
Wiktionary
IPA: ˌflãmbʲirɔˈvãɲɛ, AS: flãmbʹirovãńe
Wiktionary
czas. flambirować ndk.
Wiktionary
[czytaj: flambłaJĄ] styl w sztuce późnogotyckiej; gotyk płomienisty
SJP.pl
Flamboyant – kierunek w schyłkowym okresie architektury późnego gotyku, nazywany płomienistym.
Występował przede wszystkim na terenie Francji w XV i XVI wieku. Cechowała go drobiazgowość i nadmiar detali, rzeźby. Łuki stały się ostrzejsze, przegięte w formie "oślego grzbietu", w detalach wykorzystywano kształt płomienia lub rybiego pęcherza. Jednocześnie dążono do uproszczenia konstrukcji.
Wikipedia
[czytaj: flejm] zażarta kłótnia przez internet; flejm, flame war
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: jeden spośród 15 kapłanów wchodzących w skład pontyfików; flamin
SJP.pl
Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie służący konkretnemu bogu.
Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Wśród nich najwyższy rangą był flamen Jowisza, zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa (flamen Martialis) i Kwiryna (flamen Quirinalis). Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom, jak Wulkan, Flora, Pomona.
Wikipedia
[czytaj: flamenko] rytmiczny taniec Cyganów hiszpańskich; muzyka do tego tańca
SJP.pl
Flamenco – zjawisko kulturowe, związane z folklorem andaluzyjskich Romów, obejmujące muzykę, śpiew, taniec, strój i zachowania. Jego tradycja pochodzi z Andaluzji i tam do dziś można oglądać jego wykonanie.
W 2010 roku flamenco zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie: jeden spośród 15 kapłanów wchodzących w skład pontyfików; flamen
SJP.pl
duży ptak o długim dziobie zgiętym w połowie ku dołowi, wysokich nogach, długiej szyi oraz białym upierzeniu z różowym nalotem; czerwonak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak brodzący o białoróżowym upierzeniu;
Wiktionary
Flaming karmazynowy, czerwonak, flaming, flaming amerykański, flaming karaibski, czerwonak różowy (Phoenicopterus ruber) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae), zamieszkujący rejon Karaibów i Galapagos. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Może będę machał nogami zawieszonymi na żyrandolu albo codziennie łaskotał się piórem flaminga?
(1.1) Jest to kraina ptaków, gdzie żerują m.in. stada różowych i białych flamingów.
Wiktionary
IPA: ˈflãmʲĩŋk, AS: flãmʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. flamingowe nmos.
Wiktionary
(1.1) czerwonak, flaming amerykański, flaming karaibski, czerwonak różowy
Wiktionary
duży ptak o długim dziobie zgiętym w połowie ku dołowi, wysokich nogach, długiej szyi oraz białym upierzeniu z różowym nalotem; czerwonak
SJP.pl
Flamingi, czerwonaki, czerwonakowate (Phoenicopteridae) – rodzina ptaków z monotypowego rzędu flamingowych (Phoenicopteriformes).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu flamingowych; flamingi, czerwonaki, czerwonakowate
SJP.pl
o cechach flamingowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków neognatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phoenicopteriformes|Fürbringer|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Flamingowe (Phoenicopteriformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu flamingowych należy jedna rodzina.
Wiktionary
rzecz. flaming mzw.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Flaminiusza, związany z Flaminiuszem
Wiktionary
(1.1) Choć niebo w listopadzie zamglone i dżdżyste, / Na flamińskim gościńcu kłębi się kurzawa.
Wiktionary
rzecz. Flaminiusz mos.
Wiktionary
Flammarion – nazwa zwyczajowa jednej z dwóch jednostek gospodarczych: wydawnictwa Flammarion oraz Grupy Flammarion.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie: welon ślubny koloru ognistoczerwonego
SJP.pl
Flammeum – welon ślubny koloru ciemnożółtego używany w starożytnym Rzymie, najważniejszy element stroju rzymskiej panny młodej.
Jego nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa flamma (płomień), stąd niekiedy podaje się, że miał kolor czerwony. Przeczą temu jednak opisy flammeum (o żółtym kolorze welonu pisał Pliniusz Starszy) oraz przedstawienia plastyczne (np. malowidło na ścianie jednej z pompejańskich willi).
Wikipedia
deser, babeczka budyniowa polana karmelem
SJP.pl
młoda roślina wyhodowana z nasienia, do czasu jej przesadzenia; sadzonka, rozsada, flanca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. sadzonka roślinna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: flanca
Wiktionary
(1.1) Wzięłyśmy na targu trochę flanców pomidorów malinowych.
Wiktionary
IPA: flãnt͡s, AS: flãnc
Wiktionary
rzecz. flanca ż., flancowanie n.
czas. flancować ndk.
Wiktionary
(1.1) flanca, rozsada, sadzonka
Wiktionary
młoda roślina wyhodowana z nasienia, do czasu jej przesadzenia; sadzonka, rozsada, flanc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. sadzonka roślinna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: flanc
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wzięłyśmy na targu trochę flanc pomidorów malinowych.
Wiktionary
rzecz. flanc mrz., flancowanie n.
czas. flancować ndk.
Wiktionary
(1.1) flanc, rozsada, sadzonka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrod. sadzonka
Wiktionary
(1.1) ablyjger, szczypek, szczypka
Wiktionary
sadzić, rozsadzać flance
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ogrod. sadzić siewki do gruntu
Wiktionary
(1.1) Regina cały ranek flancowała pomidory i miętę.
Wiktionary
rzecz. flanc mrz., flanca ż., flancowanie n.
czas. przeflancować dk., przeflancowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|flancować.
Wiktionary
czas. flancować ndk.
rzecz. flanc mrz., flanca ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Belgia:
Stany Zjednoczone:
Osoby:
Wikipedia
1. kraina historyczna w Europie, nad Morzem Północnym;
2. region autonomiczny w Belgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna we Francji, Belgii i Holandii
(1.2) geogr. adm. region Belgii;
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) Region Flamandzki
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Flandryjczyk m., Flandryjka ż., Flamandka ż.
przym. flandryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi. dla belgijskiego regionu Flandrii używa się formy przymiotnika flamandzki, a dla nazw mieszkańców Flamand i Flamandka
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Flanders; (1.2) Flanders
* baskijski: (1.1) Flandria; (1.2) Flandria
* białoruski: (1.1) Фландрыя ż.; (1.2) Фландрыя ż.
* bułgarski: (1.1) Фландрия ż.; (1.2) Фландрия ż.
* francuski: (1.1) Flandre ż.; (1.2) Flandre ż.
* niderlandzki: (1.1) Vlaanderen n.; (1.2) Vlaanderen n.
* niemiecki: (1.1) Flandern n.
* słowacki: (1.1) Flámsko n.
* węgierski: (1.1) Flandria; (1.2) Flandria
źródła.
== Flandria (ido.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Flandria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈflãndrʲja, AS: flãndrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Flandryjczyk m., Flandryjka ż., Flamandka ż.
przym. flandryjski
Wiktionary
(1.2) Region Flamandzki
Wiktionary
mieszkaniec Flandrii (krainy historycznej lub regionu autonomicznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Flandrii
Wiktionary
rzecz. Flandria ż.
:: fż. Flandryjka ż.
przym. flandryjski
Wiktionary
mieszkanka Flandrii (krainy historycznej lub regionu autonomicznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Flandrii
Wiktionary
rzecz. Flandria ż.
:: fm. Flandryjczyk mos.
przym. flandryjski
Wiktionary
→ Flandria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Flandrią, dotyczący Flandrii
Wiktionary
rzecz. Flandria ż., Flandryjczyk mos., Flandryjka ż.
Wiktionary
miękka, ciepła wełniana lub bawełniana tkanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. miękka tkanina bawełniana lub wełniana, pokryta delikatnym meszkiem, stosowana do wyrobu m.in. koszul, piżam i pościeli;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od babci dostałam koszulę nocną z różowej flaneli.
Wiktionary
IPA: flãˈnɛla, AS: flãnela
Wiktionary
przym. flanelowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|futerbach.
Wiktionary
bawełniana tkanina z meszkiem, imitująca wełnianą flanelę
SJP.pl
zdrobnienie od: flanela (miękka, ciepła wełniana lub bawełniana tkanina)
SJP.pl
zrobiony z flanelki (np. kocyk flanelkowy, kaftanik flanelkowy)
SJP.pl
przymiotnik od: flanela; zrobiony z miękkiej, ciepłej wełnianej lub bawełnianej tkaniny (np. koszula flanelowa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z flaneli
Wiktionary
(1.1) Ojciec podarował matce flanelową koszulę nocną.
Wiktionary
rzecz. flanela ż.
Wiktionary
(1.1) z flaneli
Wiktionary
żartobliwie: spacerować
SJP.pl
flanka; skrzydło czegoś, bok; w dawnej terminologii wojskowej: boczne skrzydło, boczna placówka, boczna wieża twierdzy
SJP.pl
1. bok, skrzydło szyku wojskowego;
2. boczny pas boiska, na którym najczęściej rozgrywa piłkę skrzydłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. skrzydło szyku wojskowego
(1.2) boczna wieża twierdzy
(1.3) sport. boczna część boiska
Wiktionary
(1.1) Dwie dywizje wyszły na naszą flankę.
Wiktionary
IPA: ˈflãnka, AS: flãnka
Wiktionary
rzecz. flankier m.
czas. flankować ndk.
przym. flankowy
Wiktionary
(1) flank
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. środ. perfumy nawiązujące (nazwą czy zapachem) do poprzedniego zapachu z tej samej serii;
Wiktionary
Flanker - termin stosowany w branży perfumeryjnej na określenie perfum, które pod pewnymi względami bazują bądź nawiązują do podstawowej (zazwyczaj pierwszej) wersji istniejącego pachnidła, lub są jego rozwinięciem, ich skład jest na ogół jednak w znacznym stopniu zmodyfikowany. Flanker jest to kolejna edycja, kontynuacja bazowego zapachu, albo wariacja na jego temat.
Wikipedia
(1.1) Flakon zamówiłam po jednym teście nadgarstkowym i nie żałuję :) To bardzo udany flanker.
Wiktionary
żołnierz konny z grupy ubezpieczającej z boku oddział kawalerii
SJP.pl
1. otaczać coś z boku albo z obu stron;
2. obwarowywać flankami twierdzę;
3. nacierać na nieprzyjaciela z boku, otaczać wojsko nieprzyjaciela; oskrzydlać, brać we dwa ognie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oflankować)
(1.1) otaczać czymś z boku
(1.2) wojsk. nacierać na nieprzyjaciela z boku, otaczać
Wiktionary
(1.1) Trzecia Dywizja flankowała niemiecki Trzynasty Korpus.
Wiktionary
IPA: flãŋˈkɔvat͡ɕ, AS: flãŋkovać
Wiktionary
rzecz. flanka ż., flankowanie n.
Wiktionary
(1.2) oskrzydlać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|flankować.
Wiktionary
Flankowanie – manewr taktyczny, polegający na zaatakowaniu wroga od skrzydła (flanki), stosowany głównie w piechocie w walce mniejszych oddziałów. Według taktyki amerykańskiej, flankowanie składa się z czterech faz (4 x F):
Wikipedia
czas. flankować ndk.
Wiktionary
skierowany na flankę, na bok, na boki; boczny
SJP.pl
występ otaczający obwód różnych części instalacji, np. rurociągu; kołnierz, kryza
SJP.pl
bardzo jasne światło rozbłyskowe, używane do dawania sygnału lub oświetlania terenu; raca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. rakieta świetlna dająca sygnałowe światło rozbłyskowe; rakieta umocowana na spadochronie służąca do oświetlenia terenu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈflara, AS: flara
Wiktionary
[czytaj: flesz]
1. typ pamięci stosowany w kartach pamięci i innych nośnikach danych, np. pendrive'ach;
2. technologia tworzenia udźwiękowionych, niewielkim animacji, popularna w internecie;
3. krótki, zwykle poniżej minuty, telewizyjny materiał informacyjny;
4. rodzaj psychopatycznego zaburzenia, występującego po zażyciu niektórych narkotyków, np. heroiny;
5. lampa błyskowa w aparacie fotograficznym; flesz
SJP.pl
Wielka Brytania:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: fleszbek] spontaniczne krótkotrwałe przypomnienie sobie przebytych w przeszłości doznań psychotycznych, pojawiające się w wyniku stresu, zmęczenia, spożycia alkoholu lub środków halucynogennych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
duża flaszka, butla
SJP.pl
Flasza (663 m n.p.m.) – szczyt w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Ropa, położony w zachodniej części Beskidu Niskiego, nad wsią Klimkówka.
Szlaki piesze
Wikipedia
lekceważąco lub żartobliwie o flaszce
SJP.pl
zdrobnienie od: flaszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. pot. zdrobn. od: flaszka; mała flaszka
(1.2) pieszcz. pot. zawartość flaszeczki (1.1)
Wiktionary
(1.1) W apteczce stała flaszeczka z jakimiś kroplami.
(1.1) Heniek przyniósł flaszeczkę czegoś mocniejszego, napijmy się.
Wiktionary
IPA: flaˈʃɛt͡ʃka, AS: flašečka
Wiktionary
rzecz. flacha ż., flaszka ż.
Wiktionary
(1.1) buteleczka
Wiktionary
choroba gąsienic jedwabnika; martwota
SJP.pl
1. naczynie szklane z wąską szyjką i małym otworem, służące do przechowywania płynów, butelka;
2. zawartość tego naczynia, np. flaszka wódki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: flasza
(1.2) pot. butelka, zwłaszcza wódki
(1.3) pot. zawartość flaszki (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na dnie flaszki niewiele już zostało.
Wiktionary
IPA: ˈflaʃka, AS: flaška
Wiktionary
rzecz. flasza ż.
:: zgrub. flacha ż.
:: zdrobn. flaszeczka ż.
przym. flaszkowy
Wiktionary
(1.2) butelka, flakon
Wiktionary
podobny kształtem do flaszki
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych, o wielu gatunkach drzew i krzewów rosnących w strefie zwrotnikowej
SJP.pl
Flaszowcowate (Annonaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych stanowiąca jedno z ich starszych odgałęzień linii rozwojowych w rzędzie magnoliowców Magnoliales. Liczy około 2300 gatunków zgrupowanych w 120–130 rodzajach. Są to drzewa, krzewy lub pnącza, występujące głównie w strefie międzyzwrotnikowej, w wilgotnych lasach równikowych. W strefie umiarkowanej rosną przedstawiciele rodzaju asymina Asimina we wschodniej Ameryce Północnej. Kwiaty zapylane są przez chrząszcze, rzadziej muchówki i wciornastki. Nasiona przenoszą zwykle ptaki żywiące się mięsistymi owocami. Rośliny te często zawierają alkaloidy z grupy izochinolinowych.
Wikipedia
o cechach flaszowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny flaszowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny flaszowcowatych;
(1.2) owoc flaszowca (1.1)
Wiktionary
Flaszowiec (Annona L.) – rodzaj roślin z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae). Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 166 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejne 32 taksony mają status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych). Występuje naturalnie w klimacie równikowym obu Ameryk. Większość z nich rodzi jadalne owoce. Gatunkiem typowym jest Annona muricata L.
Wikipedia
IPA: flaˈʃɔvʲjɛt͡s, AS: flašovʹi ̯ec
Wiktionary
przymiotnik od: flasza
SJP.pl
Znane osoby noszące nazwisko Flatau:
Wikipedia
sport wyczynowy na rowerze typu BMX, polegający na wykonywaniu różnych trików na płaskim terenie
SJP.pl
Akrobacje rowerowe – odmiana kolarstwa uprawiana na różnego rodzaju rowerach, których wspólną cechą jest wykonywanie rozmaitych ewolucji.
Wikipedia
[czytaj: flatLEJ] zdjęcie z perspektywy lotu ptaka, przedstawiające przedmioty leżące na płaskiej powierzchni; flat lay
SJP.pl
drgania części statku powietrznego (skrzydeł, usterzeń i in.)
SJP.pl
Flatter (ang. flutter – trzepotanie) – rodzaj aeroelastycznych drgań samowzbudnych skrzydła, lotek (w stałopłatach), usterzenia lub łopat wirników nośnych (w wiropłatach) powstających po przekroczeniu określonej prędkości, zwanej prędkością krytyczną flatteru. W budowlach wystawionych na działanie wiatru (zob. most Tacoma) występuje podobne zjawisko, jednak szczegółowy mechanizm powstawania jest inny.
Wikipedia
przymiotnik od: flatter
SJP.pl
[czytaj: floBER] Gustave Flaubert (1821-80), pisarz francuski
SJP.pl
[czytaj: flobertowski] taki jak u Gustave'a Flauberta, charakterystyczny dla Gustave'a Flauberta
SJP.pl
miękka tkanina wełniana lub półwełniana z przędzy zgrzebnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj grubej i bardzo miękkiej tkaniny wełnianej lub bawełnianej;
Wiktionary
Flausz – miękka, gruba tkanina wykonana z wełny lub mieszanki wełny z innymi włóknami, o splocie skośnym lub atłasowym. Charakteryzuje się gęstą, poddaną folowaniu i drapaniu okrywą włókienną. Najczęściej barwiona jednolicie, używana do szycia peleryn, kurtek i innych okryć wierzchnich.
Wikipedia
przym. flauszowy
Wiktionary
przymiotnik od: flausz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z flauszu
Wiktionary
rzecz. flausz mrz.
Wiktionary
w żeglarstwie: bezwietrzna pogoda na morzu; sztil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. sytuacja na morzu, gdy brak wiatru;
Wiktionary
Flauta (sztil, cisza morska) – określenie żeglarskie oznaczające brak wiatru. Pogoda bezwietrzna, prędkość wiatru 0,2 m/s (< 1 km/h), 0° w skali Beauforta). Lustrzana tafla wody.
Wikipedia
(1.1) Przy flaucie nie da się żeglować – trzeba uruchomić silnik.
Wiktionary
IPA: ˈflawta, AS: flau̯ta
Wiktionary
(1.1) cisza morska, sztil, 0 B; rzad. bezwietrze
Wiktionary
w partyturach: określenie fletu poprzecznego; flauto
SJP.pl
w partyturach: określenie fletu poprzecznego; flautino
SJP.pl
związek chemiczny z grupy flawonoidów, występujący w cytrusach
SJP.pl
grupa związków chemicznych występujących w owocach cytrusowych: hesperydyna, naringenina i eryodoctyol
SJP.pl
zewnętrzna część owocni owoców cytrusowych
SJP.pl
Flawedo – egzokarp (zewnętrzna warstwa) owoców cytrusowych. Jest zbudowany ze zgrubiałych komórek o niezdrewniałych ścianach, pomiędzy którymi znajdują się przestwory wypełnione olejkami eterycznymi.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Flawia – żeński odpowiednik imienia Flawiusz. Istnieje kilka świętych patronek tego imienia.
Wikipedia
(1.1) Nie powiedziałem Flawii o naszej sprawie.
Wiktionary
rzecz. Flawian mos., Flawiusz mos.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Flawian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Flawiuszów. Oznacza flavus - "żółty, płowy, złoty". Wśród patronów - m.in. św. Flawian II, biskup Antiochii.
Flawian imieniny obchodzi 28 stycznia, 14 lutego, 18 lutego, 24 lutego, 20 lipca i 23 sierpnia.
Żeński odpowiednik: Flawiana
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Flawiana – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Flawiuszów. Oznacza "należąca do Flawiusza, pochodząca od Flawiusza". Patronką tego imienia jest św. Flawiana z Auxerre.
Flawiana imieniny obchodzi 5 października.
Męski odpowiednik: Flawian
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Flawiany lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Flawiana lub z nim związany
SJP.pl
związek chemiczny pełniący razem z karotenoidami funkcję fotoreceptorów w fototropizmie
SJP.pl
1. przydomek rodowy członków rzymskiej dynastii cesarskiej panującej w latach 69-96;
2. imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Flawiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od imienia rzymskiego rodu Flawiuszów. Po łacinie znaczy "złoty".
Wikipedia
(1.1) Flawiusz kupi nowy skuter na wiosnę.
Wiktionary
IPA: ˈflavʲjuʃ, AS: flavʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Flawia ż.
Wiktionary
dynastia rzymska
SJP.pl
Flawiusze – dynastia w cesarstwie rzymskim panująca w latach 69–96. Należeli do niej:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Flawiusza lub z nim związany
SJP.pl
Flawiwirus jest rodzajem wirusów z rodziny Flaviviridae. Rodzaj ten obejmuje wirus Zachodniego Nilu, wirus dengi, wirus kleszczowego zapalenia mózgu, wirus żółtej gorączki, wirus Zika i kilka innych wirusów, które mogą prowadzić do zapalenia mózgu. Nazwa pochodzi od wirusa żółtej gorączki, który jest gatunkiem typowym dla rodzaju; słowo flavus oznacza żółty po łacinie.
Wikipedia
żółty barwnik ksantofilowy należący do karotenowców
SJP.pl
Flawoksantyna (E161a) – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Naturalny, żółtozłoty barwnik spożywczy. Jego niewielkie ilości można znaleźć w wielu gatunkach roślin.
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała.
Wikipedia
bezbarwna substancja krystaliczna, nierozpuszczalna w wodzie
SJP.pl
Flawon (z łac. flavus – żółty, płowy) – organiczny związek chemiczny, fenylowa pochodna chromonu. Tworzy heterocykliczny układ będący podstawową strukturą flawonoidów. Jest to bezbarwna substancja w postaci rozpuszczalnych w wodzie kryształów. Pochodne flawonu – flawony, flawonole i flawanony – są żółtymi barwnikami. Stosowany w kosmetykach. Występuje w owocach mandarynki.
Wikipedia
żółty barwnik roślinny pełniący funkcję przeciwutleniacza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) organiczny związek chemiczny występujący w roślinach, spełniający funkcję barwnika, przeciwutleniacza i naturalnego insektycydu oraz fungicydu
Wiktionary
Flawonoidy, związki flawonowe – organiczne związki chemiczne z grupy polifenoli. Występują w roślinach, spełniają funkcję barwników, przeciwutleniaczy i naturalnych insektycydów oraz fungicydów, chroniących przed atakiem ze strony owadów i grzybów. Większość z nich jest barwnikami zgromadzonymi w powierzchniowych warstwach tkanek roślinnych, nadając intensywny kolor i ograniczając szkodliwy wpływ promieniowania ultrafioletowego. Do 2003 r. poznano ok. 9000 flawonoidów.
Wikipedia
IPA: ˌflavɔ̃ˈnɔjit, AS: flavõnoi ̯it
Wiktionary
przym. flawonoidowy
Wiktionary
pochodna flawonu będąca żółtym barwnikiem roślinnym
SJP.pl
grupa hydroksylowych pochodnych flawonu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: flawon
SJP.pl
Flawoproteiny, enzymy flawinowe – grupa organicznych związków chemicznych, chromoproteinowych enzymów zaliczanych do oksydoreduktaz, w których grupę prostetyczną stanowi flawina. Występują powszechnie zarówno w komórkach roślinnych (np. jako fotoreceptory w aparatach szparkowych), jak i zwierzęcych.
Wikipedia
przymiotnik od: flawoproteina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zdrobn. od flaga
Wiktionary
(1.1) Przecięta światłem flażka w górę wzleci – • Wnet spełnia rozkaz w dymu fiolecie. • Kirem z kominów błękit zachmurzy, • Strzępkami burzy, mógłbyś rzec, kurzy.
Wiktionary
IPA: ˈflaʃka, AS: flaška
Wiktionary
rzecz. flaga ż., flagowiec m., flagowy m., flagowanie n., oflagowanie n., flagowisko n., flagowcowate nmos. lm.
czas. flagować ndk., oflagować dk.
przym. flagowy, flagowcowaty
Wiktionary
1. krótki flet podłużny z XVIII wieku; flageolet;
2. delikatny, miękki ton uzyskiwany na instrumentach smyczkowych lub strunowych przez lekkie dotknięcie struny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. niewielka piszczałka z ustnikiem dzióbkowym;
(1.2) muz. dźwięk wydobywany z instrumentu, np. przez delikatne przeciągnięcie smyczkiem;
(1.3) muz. rejestr organowy o typie fletowym
Wiktionary
Flażolet – sposób wydobywania dźwięku (np. z instrumentu strunowego) polegający na tym, że jedna składowa harmoniczna dominuje nad innymi, w szczególności nad tonem podstawowym.
Nazwy flażoletów pochodzą od interwałów, które uzyskałoby się ze struny przez jej skrócenie w danym punkcie i tak flażolet uzyskany przez dotknięcie struny w 1/2 długości to flażolet oktawowy, w 1/3 – kwintowy, w 1/4 – kwartowy, w 1/5 – wielkotercjowy, w 2/5 – wielkosekstowy i w 1/6 – małotercjowy.
Wikipedia
(1.1) Budowa flażoletu jest na tyle prosta, że mógł on zostać wynaleziony niezależnie w kilku miejscach.
Wiktionary
rzecz. flażoletka ż.
przym. flażoletowy
Wiktionary
(1.1) flageolet
Wiktionary
typ fasoli uprawiany dla jasnozielonych, niedojrzałych nasion; flageolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj drobnej jasnozielonej fasoli
Wiktionary
(1.1) Nałóż mi, proszę, troszkę tej flażoletki i tak ze trzy kartofelki.
Wiktionary
rzecz. flażolet mrz.
przym. flażoletowy
Wiktionary
(1.1) flageolet
Wiktionary
przymiotnik od: flażolet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z flażoletem, dotyczący flażoletu
Wiktionary
(1.1) Drugi dzień imprezy poświęcony został wydarzeniom dla rodzin z dziećmi: na Ostrowie Tumskim odbywały się warsztaty dla dzieci, gry terenowe, wycieczki oraz koncert flażoletowy.
Wiktionary
rzecz. flażolet mrz., flażoletka ż.
Wiktionary
[czytaj: FLEbile] określenie wykonawcze: żałośnie, płaczliwie, posępnie
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z żyłą
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) flebografia • flebolit • flebologia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φλεβο-. < etym|gr|φλέψ., φλεβός → żyła
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) flebo-
źródła.
== flebo- (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ˈflɛbo.
dzielenie|fle|bo-.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) flebo-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny paprotkowatych
SJP.pl
Flebodium (Phlebodium (R. Br.) J. Smith) – rodzaj roślin należący do rodziny paprotkowatych. Należą do niego trzy gatunki, których ojczyzną są tropikalne i subtropikalne rejony Ameryki.
Wikipedia
rentgenowska metoda badania żył, rodzaj angiografii
SJP.pl
Flebografia (synonim wenografia) – badanie polegające na podaniu do żyły środka cieniującego (tzw. kontrastu), umożliwiającego uwidocznienie jej światła i zobrazowanie na zdjęciu rentgenowskim; może być również składową angiografii tomografii komputerowej (angio-TK) i jądrowego rezonansu magnetycznego (angio-MR).
Wikipedia
kamień w naczyniach żylnych
SJP.pl
lekarz zajmujący się chorobami żył
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalizujący się we flebologii
Wiktionary
rzecz. flebologia ż.
:: fż. flebolożka ż.
przym. flebologiczny
przysł. flebologicznie
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się chorobami żył
SJP.pl
Flebologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką i chorobami żył. W Polsce od roku 1991 działa Polskie Towarzystwo Flebologiczne.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z flebologią, dotyczący flebologii
Wiktionary
rzecz. flebolożka ż., flebolog mos., flebologia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. lekarka specjalizująca się we flebologii
Wiktionary
rzecz. flebologia ż.
:: fm. flebolog ż.
przym. flebologiczny
przysł. flebologicznie
Wiktionary
upuszczenie krwi dokonywane dawniej przez cyrulików lub felczerów
SJP.pl
Puszczanie krwi (upuszczanie krwi, flebotomia) – zabieg pseudoleczniczy często wykonywany w dawnej praktyce medycznej. Znany już od starożytności i popularny aż do końca XIX w. Flebotomia polega na wycofaniu z układu krwionośnego znaczącej ilości krwi. Dawniej wierzono, iż zapobiega powstawaniu wielu chorób i przypadłości. Obecnie praktyka ta ze względu na brak potwierdzonej skuteczności jest zarzucona z wyjątkiem nielicznych przypadków. W przeszłości użycie tej metody może wydawać się uzasadnione jedynie w przypadkach nadciśnienia ze względu na brak znajomości innych środków leczniczych. Upuszczenie krwi mogło powodować korzystne objawy u pacjenta poprzez zmniejszenie ciśnienia krwi, co było wynikiem spadku objętości krwi w organizmie.
Wikipedia
zdrobnienie od: flet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od flet
Wiktionary
(1.1) To nie flet, lecz tylko mały flecik.
Wiktionary
rzecz. flet m., flecista m., flecistka ż.
przym. fletowy
Wiktionary
muzyk grający na flecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muzyk, który gra na flecie
Wiktionary
Flet – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów wargowych. Zazwyczaj ma postać cienkiej, pustej w środku rurki (istnieją również flety o innych kształtach, np. okaryna).
Najbardziej znanymi odmianami fletów są flet poprzeczny (mniejszy – flet piccolo), popularny instrument muzyki klasycznej, oraz flet prosty, instrument popularny w muzyce artystycznej do XVIII w., obecnie wykorzystywany do wykonywania muzyki dawnej, muzyki współczesnej pisanej na ten instrument, na zajęciach wychowania muzycznego w szkołach podstawowych, a nawet do leczenia astmy.
Wikipedia
IPA: flɛˈt͡ɕista, AS: flećista
Wiktionary
rzecz. flet m., fletnia ż.
:: fż. flecistka ż.
przym. fletowy
Wiktionary
muzyczka grająca na flecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która gra na flecie
Wiktionary
(1.1) Koncert flecistek został odwołany z powodu braku zainteresowania.
(1.1) W zespole mamy też wirtuozyjnie grającą flecistkę.
Wiktionary
IPA: flɛˈt͡ɕistka, AS: flećistka
Wiktionary
rzecz. flet m./mrz.
:: fm. flecista m.
przym. fletowy
Wiktionary
zdrobnienie od: flek
SJP.pl
stomatologiczna masa plastyczna stosowana do tymczasowego wypełnienia ubytków zębowych
SJP.pl
Fleczer – materiał stosowany w stomatologii, który pełni funkcję tymczasowego wypełnienia ubytków zęba.
Wikipedia
1. ślina zmieszana z produktami śluzówek dróg oddechowych; plwocina;
2. powolność charakteru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. śluzowa wydzielina dróg oddechowych
(1.2) psych. temperament, któremu właściwy jest brak gwałtownych emocji i poważna powolność działania
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. flegmatyk m., flegmatyczka ż., flegmatyczność ż.
przym. flegmisty, flegmatyczny
przysł. flegmatycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phlegm
* bułgarski: (1.2) флегма ż.
* duński: (1.2) flegma w.
* hiszpański: (1.1) flema ż., flegma ż.; (1.2) flema ż., flegma ż.
* norweski (bokmål): (1.2) flegma n.
* norweski (nynorsk): (1.2) flegma n.
* słowacki: (1.2) flegma ż.
* szwedzki: (1.2) flegma w.
* węgierski: (1.2) flegma
źródła.
== flegma (język hiszpański.) ==
wymowa.
IPA3|ˈfleɣ.ma.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. flegma
odmiana.
(1.1) lp. flegma; lm. flegmas
przykłady.
Wiktionary
rzecz. flegmatyk m., flegmatyczka ż., flegmatyczność ż.
przym. flegmisty, flegmatyczny
przysł. flegmatycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta bardzo powolna, bez emocji
Wiktionary
rzecz. flegma ż., flegmatyk mos.
przym. flegmatyczny
przysł. flegmatycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób flegmatyczny
Wiktionary
(1.1) Chodził tak jakoś flegmatycznie, czym doprowadzał Antosia do furii.
Wiktionary
rzecz. flegma ż., flegmatyczka ż., flegmatyczność ż., flegmatyk mos.
przym. flegmatyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: flegmatycznie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co flegmatyczne; cecha tych, którzy są flegmatyczni
Wiktionary
(1.1) Jego flegmatyczność jest irytująca.
Wiktionary
rzecz. flegma ż., flegmatyzacja ż., flegmatyzm m., flegmatyk m., flegmatyczka ż.
przym. flegmatyczny
przysł. flegmatycznie
Wiktionary
(1.1) powolność
Wiktionary
powolny, opanowany, nieulegający emocjom
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odznaczający się spokojem, mało pobudliwy, powolny
Wiktionary
(1.1) Nudzi mnie ten flegmatyczny angol.
Wiktionary
IPA: ˌflɛɡmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: flegmatyčny
Wiktionary
rzecz. flegmatyzm m., flegmatyzacja ż., flegmatyk m., flegmatyczka ż., flegmatyczność ż., flegmatyzowanie n., flegma ż.
czas. flegmatyzować
przysł. flegmatycznie
Wiktionary
człowiek opanowany, obojętny, powolny, spokojny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bardzo powolna, bez emocji
Wiktionary
Flegmatyk (gr. φλέγμα – śluz) – jeden z temperamentów wyróżnianych w teorii humoralnej. Wiązany był z przewagą wpływu śluzu na typ konstytucyjny człowieka. Wraz z rozwojem teorii humoralnej od starożytności do średniowiecza i wyróżnianego w niej podziału na cztery elementy, jako kolejne powiązania podawano starość, zimę, wodę (jako jeden z żywiołów), mózg, wieczór, biel, smak słony. Astrologicznym skojarzeniem były Ryby, Wodnik, Koziorożec i Księżyc. Podobnie jak w przypadku śluzu, miały mu odpowiadać cechy zimna i wilgoci.
Wikipedia
(1.1) Jej mąż, będąc flegmatykiem, nigdy nie podniósł na nią głosu.
Wiktionary
rzecz. flegmatyczność ż.
:: fż. flegmatyczka ż.
przym. flegmatyczny
przysł. flegmatycznie
Wiktionary
(1.1) flegma
Wiktionary
wprowadzanie do materiałów wybuchowych domieszek zmniejszających ich wrażliwość na bodźce mechaniczne, np. wstrząs lub uderzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces dodawnia do materiału wybuchowego substancji obniżającej jego wrażliwość na bodźce mechaniczne
Wiktionary
Wikipedia
substancja chemiczna dodawana do materiałów wybuchowych w celu zmniejszenia ich wrażliwości na uderzenie lub wstrząs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja zmniejszająca wrażliwość materiału wybuchowego na bodźce mechaniczne
Wiktionary
Wikipedia
cecha charakteru polegająca na przesadnym spokoju, słabym reagowaniu na bodźce zewnętrzne, powolnym wymawianiu słów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cecha charakteru odznaczająca się spokojem, opanowaniem, cierpliwością
Wiktionary
wprowadzać do materiałów wybuchowych domieszki zmniejszające ich wrażliwość na bodźce mechaniczne
SJP.pl
grzyb kapeluszowy z rodziny bedłkowatych; zasłonak
SJP.pl
śluzowaty, lepki, ciągnący się, podobny do flegmy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący flegmy (śluzu)
Wiktionary
ropne, szerzące się zapalenie tkanek miękkich, zwłaszcza tkanki łącznej; ropowica, phlegmone
SJP.pl
Ropowica, flegmona (łac. phlegmone) – zapalenie ropne, nieodgraniczone tkanką włóknistą czy ziarniną, obejmujące różne warstwy danego narządu i dotyczące luźnej tkanki łącznej, często podskórnej, wywołane mieszaniną drobnoustrojów, wśród których najczęstsze są paciorkowce.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Flegrą, dotyczący Flegry
Wiktionary
rzecz. Flegra ż.
Wiktionary
Fleischmann GmbH und Co. KG – zakład produkujący modele kolejowe w skalach H0 i N.
Wikipedia
(r. żeński) potocznie o kobiecie, dziewczynie niedbającej o estetykę wokół siebie, o czystość swoich ubrań; brudas; także o mężczyźnie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
(r. żeński) potocznie o kobiecie, dziewczynie niedbającej o estetykę wokół siebie, o czystość swoich ubrań; brudas; także o mężczyźnie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź., gw-pl|Poznań. flejtuch, zazwyczaj o kobiecie
Wiktionary
(1.1) Ta fleja się w ogóle nie myje.
Wiktionary
(1.1) flejtuch, niechluj, brudas, brudaska, kocmołuch, niedbalec, abnegat, abnegatka, reg. pozn. glajda.
Wiktionary
środowiskowo: kurtka z grubego nylonu, zapinana na gruby metalowy zamek, w Polsce kojarzona ze środowiskiem skinheadów i punków; flyers
SJP.pl
[czytaj: flejm] zażarta kłótnia przez internet; flame, flame war
SJP.pl
Flejm (rzadziej flame, ang. flame war) – kłótnia w Internecie, przeważnie prowadzona w obrębie forów, komentarzach do artykułów lub w serwisach społecznościowych. Bywa inicjowana celowym działaniem trolla, starającego się wyprowadzić z równowagi innych użytkowników. Najczęściej flejm zaczyna się od prowokacyjnego, niemerytorycznego wpisu jednego z użytkowników, często zawierającego agresywne i złośliwe komentarze. Wszczynanie tego typu kłótni bywa rozumiane jako zachowanie modne, „trendy”. Naukowcy wskazują, że flejm w internecie irytuje większość użytkowników. Jest on postrzegany jako „odchodzenie od uczciwego wyrażania sprzeciwu”.
Wikipedia
niechlujność, niechlujstwo;
1. brak dbałości o wygląd, czystość lub porządek w swoim otoczeniu;
2. cecha kogoś wykonującego coś niestarannie
SJP.pl
potocznie: niedbający o higienę, czystość i porządek; flejtuchowaty, niechlujny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny; brudas, fleja, niechluj, niechluja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) człowiek niechlujny, nieelegancki, niedbały, brudny
(1.2) kawałek cienkiej tkaniny, służący do owinięcia kuli w czarnoprochowej broni odprzodowej, brudzący się przy ładowaniu i wystrzale;
Wiktionary
Flejtuch (niem. fliegen – latać, das Tuch - tkanina) – kawałek cienkiej tkaniny lnianej lub bawełnianej, ewentualnie cienkiej skóry służący, po uprzednim natłuszczeniu, do owinięcia kuli podkalibrowej stosowanej w broni ładowanej odprzodowo. Flejtuch zazwyczaj ma kształt koła o średnicy ponad dwóch średnic kuli, dla której jest przygotowany.
Wikipedia
IPA: ˈflɛjtux, AS: flei ̯tuχ
Wiktionary
(1.1) fleja, abnegat, brudas, niechluj, flądra, kocmołuch, niedbalec, reg. pozn. glajda.
Wiktionary
potocznie: człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny; brudas, fleja, niechluj, niechluja
SJP.pl
potocznie: ogół cech charakteryzujących flejtucha - osobę brudną, niedbającą o czystość osobistą, swojej odzieży i otoczenia; niechlujstwo, niedbalstwo
SJP.pl
potocznie: niedbający o higienę, czystość i porządek; flejowaty, niechlujny
SJP.pl
zdrobnienie od: flejtuch
SJP.pl
potocznie: być osobą brudną, zaniedbaną, niedbającą o czystość osobistą, swojej odzieży i otoczenia; świntuszyć
SJP.pl
zewnętrzna warstwa skóry, gumy lub tworzywa sztucznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. ochronne umocnienie obcasa wykonane z gumy lub sztucznego tworzywa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Idę do sklepu obuwniczego, muszę kupić fleki, sznurówki i wkładki do butów.
Wiktionary
IPA: flɛk, AS: flek
Wiktionary
1. pospolicie: brutalnie kogoś kopać;
2. przenośnie: moralnie znęcać się nad kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opt. specjalny sprężynujący zawias, którym przyczepia się zausznik do okularów
(1.2) pot. środ. szlifierka kątowa
Wiktionary
(1.2) Nareszcie przeciąłem tę rurę fleksem.
Wiktionary
IPA: flɛks, AS: fleks
Wiktionary
rzecz. fleksa ż., fleksura ż., fleksybilność ż., fleksografia ż., fleksodruk m.
Wiktionary
(1.2) szlifierka kątowa; pot. środ. fleksa, gumówka, grajnerka, diaks, boszka, boszówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. szlifierka kątowa
Wiktionary
Szlifierka kątowa (pot. fleks, platerówka, gumówka, grajnerka, kątówka, fleksa, diaks, bakielitka, bosz, boszka lub boszówka) – narzędzie pneumatyczne lub elektryczne (na prąd stały DC jak i zmienny AC) oraz rzadko spotykane spalinowe, przeznaczone do cięcia, szlifowania, polerowania, a także satynowania.
Wikipedia
rzecz. fleks mrz.
Wiktionary
[czytaj: fleks-itarianin] wegetarianin, który okazjonalnie spożywa mięso
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba stosująca dietę z ograniczeniem produktów mięsnych, zasadniczo jarską
Wiktionary
rzecz. fleksitarianizm m.
:: fż. fleksitarianka ż.
przym. fleksitariański
Wiktionary
[czytaj: fleks-itarianizm] dieta roślinna dopuszczająca okazjonalne spożywanie mięsa; elastyczny wegetarianizm
SJP.pl
Fleksitarianizm (z ang. flexible – elastyczny), elastyczny wegetarianizm – dieta roślinna polegająca na okazjonalnym spożywaniu posiłków zawierających mięso lub ryby np. poza domem, na przyjęciach, w domach przyjaciół lub rodziny.
Pojęcie to zostało użyte po raz pierwszy przez Lindę Anthony 17 października 1992 roku. Pojęcia fleksitarianizm i semiwegetarianizm stosowane są zamiennie.
Wikipedia
[czytaj: fleks-itarianka] wegetarianka, która okazjonalnie spożywa mięso
SJP.pl
w językoznawstwie:
1. dział gramatyki zajmujący się odmianą wyrazów;
2. odmiana wyrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gram. odmiana wyrazów
(1.2) gram. dział gramatyki zajmujący się opisem odmiany wyrazów
Wiktionary
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Fleksja to ta część morfologii, która umożliwia wyrażanie relacji gramatycznych (składniowych) za pomocą form wyrazowych, poprzez zastosowanie sufiksów, rzadziej też prefiksów. Formy fleksyjne, dominujące w językach fleksyjnych, wyrażają funkcje składniowe; w innych językach podobną rolę pełni szyk wyrazów. Oprócz fleksji imiennej i fleksji czasownika wyróżnia się niekiedy fleksję przymiotników i przysłówków (stopniowanie).
Wikipedia
IPA: ˈflɛksʲja, AS: fleksʹi ̯a
Wiktionary
przym. fleksyjny
Wiktionary
przemysłowa technika druku polegająca na przenoszeniu obrazu za pomocą wypukłej formy drukowej wykonanej z polimeru lub z gumy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. technika druku wypukłego, w której forma drukowa wykonana jest z elastycznego tworzywa sztucznego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojczyzną fleksografii jest Ameryka Północna, gdzie do tej pory pozostała dominującą techniką druku na opakowaniach i nie tylko na nich.
Wiktionary
IPA: ˌflɛksɔˈɡrafʲja, AS: fleksografʹi ̯a
Wiktionary
przym. fleksograficzny
rzecz. fleks mrz.
Wiktionary
przyrząd do badania odporności materiałów na zginanie
SJP.pl
Fleksometr – urządzenie, które służy do badania odporności różnych materiałów (np. tkanin) na zginanie.
Wikipedia
mięsień umożliwiający zginanie kończyny; zginacz
SJP.pl
w geologii: schodkowe wygięcie ławic, warstw skalnych
SJP.pl
Fleksura (przegięcie) to ciągła dyslokacja tektoniczna pośrednia pomiędzy fałdem a uskokiem. Powstaje wskutek przemieszczenia warstw skalnych bez przerwania ich ciągłości. Bardzo często występuje jako przedłużenie uskoku.
Przegięcie prowadzi do ścieniania i rozciągania warstw skalnych, co może prowadzić do powstania budinażu.
Wikipedia
cecha języka wyrażająca się tym, że niektóre słowa są odmieniane przez przypadki, osoby, czasy itp.
SJP.pl
dotyczący fleksji, czyli odmiany wyrazów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. gram. dotyczący fleksji
Wiktionary
rzecz. fleksja ż.
Wiktionary
nazwisko, np.: Paul (1609-40), poeta niemiecki; Victor (1883-1949), amerykański reżyser filmowy; Ian Lancaster (1908-64), szkocki dziennikarz i pisarz, twórca postaci Jamesa Bonda
SJP.pl
Miejscowości w Kanadzie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Flemming (Flemingowie, Flemmingowie, von Flemming) – zniemczony flamandzki ród szlachecki, wywodzący się z Flandrii (dzisiejsza Belgia), zamieszkujący Pomorze Zachodnie od okresu średniowiecza (XIII w.) do XIX/XX wieku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w północnej części Niemiec, przy granicy z Danią;
Wiktionary
Flensburg (dolnoniem. i duń. Flensborg) – miasto portowe na prawach powiatu w północnej części Niemiec, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn (trzecie co do wielkości miasto w tym kraju związkowym po Kilonii i Lubece), w pobliżu granicy z Danią, nad Zatoką Flensburską. Szkoła i baza marynarki wojennej.
Wikipedia
przym. flensburski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Flensburgiem, dotyczący Flensburga
Wiktionary
rzecz. Flensburg mrz.
Wiktionary
w gwarze poznańskiej:
1. dokument;
2. rzadziej: pieczątka na dokumencie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. dokument
(1.2) poznań. rzad. pieczątka na dokumencie
Wiktionary
(1.1) Nie mogę znaleźć tych flepów.
(1.1) Muszę zanieść ten flep do magistratu.
Wiktionary
(1.1) dokument
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) sf. pozaziemski przedstawiciel gatunku o wyglądzie domowego kota, postać z uniwersum komiksów i filmów Marvela
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Fl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Fl i liczbie atomowej 114;
Wiktionary
Flerow (Fl, łac. flerovium) – pierwiastek chemiczny leżący w układzie okresowym w bloku p bezpośrednio pod ołowiem. Wszystkie znane izotopy są bardzo nietrwałe i nie występują na Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma flerow?
Wiktionary
przym. flerowowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Fl; daw. ununquadium
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący flerowu
Wiktionary
rzecz. flerow m.
Wiktionary
1. lampa błyskowa;
2. pchnięcie lub cięcie rzutem w szermierce;
3. polowe umocnienie obronne XVIII-XIX w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. lampa błyskowa aparatu fotograficznego
(1.2) publ. skrót wiadomości
Wiktionary
Flesz, skrót informacji, informacje w skrócie (ang. flash) – skrót najważniejszych informacji poza programem informacyjnym, trwający zwykle kilkadziesiąt sekund. Program informacyjny typu flesz prezentuje zwykle lektor, rzadziej prezenter. Flesze stanowią niekiedy zapowiedź głównego wydania programu informacyjnego (na przykład: Fakty TVN). Określenie to spotyka się najczęściej w odniesieniu do telewizji.
Wikipedia
specjalna budowla zewnętrzna, która umożliwia ostrzelanie ukrytych podejść nieprzyjaciela; strzałczan
SJP.pl
Strzałczan, flesza – niewielkie, otwarte, samodzielne dzieło fortyfikacji polowej lub półstałej o narysie bastionowym, jeden z rodzajów szańca.
Często nazwę tę stosuje się w odniesieniu do lunety, słoniczoła lub rawelinu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko „Fleszar”:
Wikipedia
Stanisława Fleszarowa-Muskat (1919-1989) - powieściopisarka, poetka, publicystka i dramaturg
SJP.pl
przymiotnik od: flesz, flesza
SJP.pl
1. instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych,
2. kielich lub kieliszek do wina, wysoki i wąski na krótkiej nóżce; czasem z pokrywą; używany zwł. w XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument muzyczny;
(1.2) muz. głos organowy o brzmieniu fletu (1.1)
(1.3) grub. posp. penis
Wiktionary
Flet – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów wargowych. Zazwyczaj ma postać cienkiej, pustej w środku rurki (istnieją również flety o innych kształtach, np. okaryna).
Najbardziej znanymi odmianami fletów są flet poprzeczny (mniejszy – flet piccolo), popularny instrument muzyki klasycznej, oraz flet prosty, instrument popularny w muzyce artystycznej do XVIII w., obecnie wykorzystywany do wykonywania muzyki dawnej, muzyki współczesnej pisanej na ten instrument, na zajęciach wychowania muzycznego w szkołach podstawowych, a nawet do leczenia astmy.
Wikipedia
(1.1) Naukę gry na flecie zaczęliśmy od melodii „Wyszły w pole kurki trzy”.
Wiktionary
IPA: flɛt, AS: flet
Wiktionary
rzecz. flecista m., flecistka ż., fletnia ż., flecik mrz.
przym. fletowy
Wiktionary
(1.3) fiut
Wiktionary
[czytaj: fleczer] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
ruchomy fragment krawędzi spływu steru lub lotki; flettner
SJP.pl
fletnia Pana - instrument dęty drewniany zbudowany z różnej długości piszczałek; multanki, syringa, syrynga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. instrument muzyczny dęty złożony z kilku piszczałek różnej długości; aerofon wargowy
Wiktionary
(1.1) Kto lubi kwiaty uroczych dni wiosny / Z różowem licem jutrzenki, / Wierzbowych fletni kto zna głos żałośny, / Niech tej posłucha piosenki.
Wiktionary
rzecz. flet mrz., flecista mos., fletnista mos., fletnistka ż., fletniarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na fletni
Wiktionary
(1.1) Po występie fletniarza zaśpiewa chór z Sycylii.
Wiktionary
rzecz. fletnista mos., fletnia ż.
Wiktionary
(1.1) fletnista
Wiktionary
muzyk grający na fletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na fletni
Wiktionary
(1.1) Na początku wystąpi niewidomy fletnista z Łotwy.
Wiktionary
rzecz. fletnia ż., fletniarz mos.
:: fż. fletnistka ż.
Wiktionary
(1.1) fletniarz
Wiktionary
kobieta lub dziewczyna grająca na fletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na fletni
Wiktionary
(1.1) Po koncercie fletnistki z Rumunii poszliśmy z Danusią na pizzę.
Wiktionary
rzecz. fletnia ż.
:: fm. fletnista mos.
Wiktionary
Fletnowo – (niem. Flötenau) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Dragacz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 326 mieszkańców. Jest ósmą co do wielkości miejscowością gminy Dragacz.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny wilgowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
przymiotnik od: flet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z fletem, dotyczący fletu
(1.2) przypominający brzmieniem flet
Wiktionary
(1.2) Samiec często wydaje dźwięczne, melodyjne, fletowe gwizdy podobne do „zofija fija”.
Wiktionary
rzecz. flet mrz., flecik mrz., flecista mos., flecistka ż.
Wiktionary
instrument muzyczny, flet poprzeczny; flotrowers
SJP.pl
ruchomy fragment krawędzi spływu steru lub lotki; fletner
SJP.pl
Klapka odciążająca, fletner – niewielki (zazwyczaj 6–8% powierzchni) element ruchomy, w postaci klapki umieszczanej na krawędzi spływu powierzchni sterowych statku powietrznego. Dzięki połączeniu flettnera z elementem stałym (np. statecznikiem) uzyskuje się odwrotne wychylenia klapki w stosunku do wychyleń sterów. Powoduje to wytworzenie siły aerodynamicznej, która na ramieniu od środka parcia klapki do osi zawiasu steru redukuje moment zawiasowy zmniejszając tym samym siły niezbędne do wychylenia sterów. Jej wadą jest zmniejszenie efektywności powierzchni sterowej, może też powodować wpadanie płatowca w drgania.
Wikipedia
miejscowości:
Wikipedia
trójmasztowy (trzymasztowy) żaglowiec handlowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. żegl. europejski XVII-wieczny żaglowiec trójmasztowy, używany w celach handlowych i wojennych;
Wiktionary
Fluita (fleuta) - to typ handlowego statku żaglowego, zbudowany przez budowniczych z Hoorn i rozwijany w Holandii od lat 90. XVI wieku, następnie używany także w innych krajach.
Fluita miała zaokrągloną rufę; nadbudówki (kasztele) były niższe, niż na galeonach. Burty fluity zwężały się w przekroju poprzecznym ku górze, co dawało gruszkowaty kształt przekroju kadłuba. Kadłub był przy tym dość smukły.
Wikipedia
(1.1) fluita
Wiktionary
pirat grasujący w XVII i XVIII wieku u wybrzeży kolonii hiszpańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. żegl. członek społeczności piratów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego w XVII wieku na Wielkich Antylach;
Wiktionary
Bukanier – członek społeczności piratów i myśliwych, składającej się ze zbiegów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego, osiedlających się od początku XVII wieku na Wielkich Antylach, będących wówczas posiadłością Hiszpanii.
Ich nazwa pochodzi od francuskiego słowa boucan (zapożyczonego z języka mieszkańców Wielkich Antyli), oznaczającego rodzaj grilla, za pomocą którego wędzono mięso upolowanych zwierząt, którym handlowano. Używane zamiennie określenie filibustier (lub flibustier) wywodzi się z francuskiego przekształcenia holenderskiego wyrazu vrijbueter, czyli wolny łowca łupów (z tego samego źródłosłowu pochodzi angielskie słowo freebooter, synonim pirata).
Wikipedia
(1.1) Ta portowa tawerna pamięta jeszcze czasy flibustierów.
Wiktionary
przym. flibustierski
Wiktionary
(1.1) bukanier, korsarz
Wiktionary
przymiotnik od: flibustier
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. właściwy flibustierom, piracki
Wiktionary
(1.1) (…) z biegiem czasu jednak flibustierski (piracki, rozbójniczy) styl życia Kozaków sam w sobie stał się siłą przyciągającą ludzi z zewnątrz.
Wiktionary
rzecz. flibustier m.
Wiktionary
[czytaj: flik] we Francji: pogardliwie o policjancie; flik
SJP.pl
Flickr – serwis internetowy stworzony do gromadzenia i udostępniania zdjęć cyfrowych online.
Serwis działa od lutego 2004 roku i jest produktem kanadyjskiej firmy Ludicorp z Vancouver. W marcu 2011 roku serwis Flickr został zakupiony przez Yahoo i w czerwcu tego roku wszystkie zdjęcia przeniesiono z Kanady na serwery w USA, co spowodowało, że od tej pory podlegają amerykańskiemu prawu federalnemu.
Wikipedia
dawniej: skrzydło okienne lub listewka do zawieszenia półki na ścianie; dawniej: fligel-adiutant - oficer pełniący służbę u boku panującego
SJP.pl
dawniej: przyboczny adiutant przy osobie panującego lub przy wyższym wojskowym
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. samolot
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Flieger.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|samolot.
źródła.
== fliger (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lotn. samolot
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Flieger.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|samolot.
źródła.
== fliger (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lotn. samolot
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Pszczyna. samolot
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fliger.
Wiktionary
pogardliwie: francuski policjant; flic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. we Francji: policjant
Wiktionary
(1.1) Spadajmy stąd, bo zaraz się fliki zlecą.
Wiktionary
IPA: flʲik, AS: flʹik
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|flic.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== flik (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) łatać, łata
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Flinders – rzeka okresowa w północno-wschodniej Australii, w stanie Queensland.
Długość rzeki wynosi 840 km, a powierzchnia dorzecza wynosi 108 000 km².
Źródła rzeki znajdują się w Wielkich Górach Wododziałowych, a uchodzi ona do zatoki Karpentaria.
Główne dopływy rzeki:
Większe miasta nad rzeką:
Wikipedia
szkło optyczne o dużym współczynniku załamania światła
SJP.pl
Wikipedia
myśliwska strzelba na śrut; fuzja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hydron. rzeka w Wielkopolsce, prawy dopływ Wełny;
Wiktionary
Wikipedia
szkło ołowiowe o dużym współczynniku załamania światła; szkło optyczne; flint
SJP.pl
1. mrożony napój z wina, brandy, rumu albo likieru, cukru i jajek
2. słodzony, gorący napój alkoholowy
3. koziołek wykonany w powietrzu w pewnych ćwiczeniach gimnastycznych, na łyżwach lub pod wodą przy nurkowaniu
SJP.pl
Holandia:
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: flipczart] spięte arkusze papieru dużego formatu umieszczane na specjalnym pionowym stojaku, służące do prezentacji; flip chart
SJP.pl
Flipchart – rodzaj tablicy demonstracyjnej, urządzenia konferencyjnego. Flipchart to lekka i łatwa w przenoszeniu tablica, posiadająca regulowaną wysokość. Występuje z dwoma rodzajami suchościeralnej powierzchni do pisania:
Wikipedia
flipper;
1. automat do gry w pinballa; pinball;
2. każdy z dwóch elementów do odbijania kulki w takim automacie
SJP.pl
Wikipedia
kobieta skupująca mieszkania lub domy i odsprzedająca je po remoncie w wyższych cenach; flipperka
SJP.pl
[czytaj: fliper] fliper;
1. automat do gry w pinballa; pinball;
2. każdy z dwóch elementów do odbijania kulki w takim automacie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) automat do gry z odbijająca się wewnątrz metalową kulką
(1.2) ruchoma część flippera (1.1), którą odbija się kulkę ręcznie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) spekulant mieszkaniowy
Wiktionary
Flipper (nazywany też pinballem lub bilardem elektrycznym) – automat do gry, w którym gracz za pomocą ruchomych łapek (z ang. flipper) odbija kulkę poruszającą się po nachylonej w jego kierunku planszy. Na samej planszy umieszczone są elementy, za których trafianie gracz zdobywa punkty. Gra kończy się, gdy metalowa kulka wpadnie określoną liczbę razy do otworu na dole planszy. Pierwszym flipperem był Triple Action, wyprodukowany w 1948 roku przez Steve'a Kordeka.
Wikipedia
(1.1) Na wagary często uciekaliśmy na flippery.
Wiktionary
IPA: ˈflʲipɛr, AS: flʹiper
Wiktionary
rzecz. flipping mrz.
Wiktionary
(1.1) bilard
Wiktionary
[czytaj: fliperka] kobieta skupująca mieszkania lub domy i odsprzedająca je po remoncie w wyższych cenach; fliperka
SJP.pl
[czytaj: fliping] szybki zakup, remont i sprzedaż nieruchomości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przełączanie kanałów pilotem telewizyjnym bez wyraźnego powodu
(1.2) ekon. spekulacyjny obrót mieszkaniami
Wiktionary
rzecz. flipper m.
Wiktionary
szybki zakup, remont i sprzedaż nieruchomości; flipping
SJP.pl
kobieta często flirtująca; podrywaczka, kokietka, flirciarka
SJP.pl
kobieta często flirtująca; podrywaczka, kokietka, flirciara
SJP.pl
dotyczący flirtu, a także charakterystyczny dla flirciarza lub flirciarki
SJP.pl
mężczyzna lubiący flirtować; bałamutnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna lubiący wzbudzać zainteresowanie kobiet poprzez flirtowanie z nimi
Wiktionary
(1.1) Z dziadka Alfreda jest stary flirciarz, on żadnej babce nie przepuści.
Wiktionary
rzecz. flircik mrz., flirt mrz., flirtowanie n., poflirtowanie n.
:: fż. flirciarka ż., flirciara ż.
przym. flirciarski
czas. flirtować ndk., poflirtować dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: flirt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od flirt
Wiktionary
(1.1) To nie flirt, lecz tylko mały flircik.
Wiktionary
rzecz. flirt m., flirciarz m., flirciarka ż., flirtowanie n.
czas. flirtować ndk.
Wiktionary
książkowo:
1. zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; umizgi, umizg (dawniej), konkury, amory, zalecanki, zaloty;
2. przygoda erotyczna; romans, miłostka;
3. gra towarzyska umożliwiająca rozmowę na tematy miłosne za pomocą przekazywanych kartek z pytaniami i odpowiedziami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótkotrwała miłostka, zalotna rozmowa;
(1.2) rodzaj gry towarzyskiej wykorzystującej karty z listą numerowanych pytań i odpowiedzi
Wiktionary
Flirt – zachowanie społeczne polegające zazwyczaj na prowadzeniu zalotnych rozmów i czynieniu kokieteryjnych gestów.
Słowo „flirt” pochodzi od starofrancuskiego conter fleurette, co znaczy „(próbować) kusić” przez upuszczanie płatków kwiatów. Ale conter fleurette pojawia w języku francuskim dopiero w XVII wieku, a słowo flirt w j. angielskim używano już od XVI wieku.
Wikipedia
(1.1) Przyjemny musi być flirt z tymi, którzy się w nas niegdyś durzyli, a których teraz spotykamy na nowo.
(1.2) Zagramy we flirta?
Wiktionary
IPA: flʲirt, AS: flʹirt
Wiktionary
rzecz. flirciarz m., flirciarka ż., flirciara ż., flirtowanie n., poflirtowanie n.
:: zdrobn. flircik m.
czas. flirtować ndk., poflirtować dk.
przym. flirciarski
Wiktionary
(1.1) romansik, miłostka, amory
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoba odczuwająca nieustanną potrzebę nawiązywania przelotnych związków miłosnych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) uprawiać flirt, prowadzić lekką, zalotną rozmowę towarzyską z osobą innej płci
(1.2) kokietować kogoś
Wiktionary
(1.1) Kąpał się i próbował flirtować z jakimiś przygodnymi i nietutejszymi dziewczętami.
(1.2) Flirtowała go, zresztą miała do niego feblik…
Wiktionary
rzecz. flirciara ż., flirciarka ż., flirciarz mos., flircik mrz., flirt mrz., flirtowanie n.
czas. poflirtować
przym. flirciarski
Wiktionary
(1.1) kokietować, romansować, uprawiać flirt
Wiktionary
człowiek trudniący się spławem drzewa; oryl, flisak
SJP.pl
Flisactwo (flis, osyłka) – rzeczny spław towarów.
Tradycja flisactwa kultywowana w Polsce, Austrii, Czechach, Niemczech, Łotwie i Hiszpanii została w grudniu 2022 roku wpisana na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
Wikipedia
związany z flisakiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z flisactwem i flisakami, dotyczący flisactwa lub flisaków
Wiktionary
(1.1) Kilkuset żeglarzy z całej Polski i z zagranicy przypomniało wczoraj gdańszczanom o flisackich tradycjach.
Wiktionary
rzecz. flisak m., flisactwo n.
Wiktionary
spław towarów rzeką przy wykorzystaniu tratw, szkut, galarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) domena flisaka
Wiktionary
Flisactwo (flis, osyłka) – rzeczny spław towarów.
Tradycja flisactwa kultywowana w Polsce, Austrii, Czechach, Niemczech, Łotwie i Hiszpanii została w grudniu 2022 roku wpisana na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
Wikipedia
rzecz. flisak m.
przym. flisacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od flisak
Wiktionary
rzecz. flisak m.
Wiktionary
flisacki
SJP.pl
człowiek trudniący się spławem drzewa; oryl, flis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. człowiek zawodowo trudniący się spławem rzecznymi tratwami drewna, zboża i innych towarów do portów morskich, zajmujący się flisactwem;
(1.2) zaw. współcz. przewoźnik turystów łódkami do miejsc niżej położonych;
Wiktionary
Flisak (oryl, flis) – przedstawiciel grupy zawodowej zajmującej się w dawnej Polsce flisem, czyli rzecznym spławem (transportem) towarów.
Jednym z tradycyjnych zajęć w górach było flisactwo. Flis, czyli rzeczny spław, był częstą formą transportu w górzystych regionach Słowacji i odbywał się przy pomocy tratw. Przewożono, czyli spławiano różnego rodzaju towary, np. drewno, piasek czy żywność. Najczęściej do spławu wykorzystywano takie rzeki jak Orawa, Wag, Poprad czy Dunajec.
Wikipedia
(1.1) W Toruniu zmierzch purpurą niebo znaczy, / A Wisłą, co skryta już jest pośród mgieł, / Jak we śnie spływają widmowi flisacy.
Wiktionary
IPA: ˈflʲisak, AS: flʹisak
Wiktionary
rzecz. flisaczek mos., flisactwo n., flis m.
przym. flisowski, flisowy, flisacki, flisowy
Wiktionary
(1.1) oryl, włóczek, szkutnik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gruby zespół osadów terygenicznych lub (rzadziej) wapiennych o charakterystycznym, naprzemiennym ułożeniu osadów gruboziarnistych i drobnoziarnistych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: flisz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z fliszem, dotyczący fliszu
Wiktionary
rzecz. flisz mrz.
Wiktionary
środek owadobójczy, zwykle płynny
SJP.pl
FliT (ukr. Фліт) – zespół muzyczny z Iwano-Frankiwska, założony w 2001 roku, grający muzykę, którą sami członkowie zespołu określają jako inteligentny punk rock.W grudniu 2003 r. Flit wydał debiutancki album „Світ такий...” Swit takyj.W kwietniu 2006 r. został wydany nowy album – „Заникай” Zanykaj.Najbardziej znaną piosenką zespołu jest „Їжачок” Jiżaczok
Wikipedia
rozpylać środki owadobójcze, zwłaszcza flity
SJP.pl
fliza;
1. dawniej: płyta ozdobna do wykładania ścian i podłóg;
2. kamień do rozcierania farby drukarskiej
SJP.pl
fliz;
1. dawniej: płyta ozdobna do wykładania ścian i podłóg;
2. kamień do rozcierania farby drukarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. płyta z kamienia, terakoty, fajansu, szkła itp., często ozdobna, stosowana jako wykładzina ścian i podłóg;
(1.2) kraków. pot. kafelek, płytka naścienna
Wiktionary
Fliza, fliz (l.m. flizy) – płyty do wykładania ścian i podłóg, kamienne, ceramiczne (glazurowane i nieglazurowane), szklane, z tworzyw sztucznych i innych.
Stosowane od czasów starożytnych w różnych epokach rozwoju architektury. Gładkie lub często zdobione dekoracją rytą, odciskaną lub malowaną o różnych motywach, tworząc w zespołach – zależnie od kształtu płyt i sposobu ich ułożenia – rozmaite kompozycje, pokrywające znaczne lub całe powierzchnie posadzek i ścian. Flizy układane są w szachownicę lub we wzory.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fliziarz m., flizowanie n., flizówka ż.
:: zdrobn. flizka ż.
czas. flizować
przym. flizowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|niem|Fliese.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|kafelek.
źródła.
== fliza (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kafelek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fliziarz m., flizowanie n., flizówka ż.
:: zdrobn. flizka ż.
czas. flizować
przym. flizowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fliziarz m., flizowanie n., flizówka ż.
:: zdrobn. flizka ż.
czas. flizować
przym. flizowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|niem|Fliese.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|kafelek.
źródła.
== fliza (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kafelek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
syntetyczny materiał watopodobny używany w krawiectwie do usztywniania odzieży; fizelina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał, cienki krawiecki wkład odzieżowy stosowany w celu usztywnienia lub stabilizacji szytej tkaniny;
Wiktionary
Flizelina (z niem. Vlieseline), ew. fizelina – włóknina powstała z termicznego połączenia włókien syntetycznych (m.in. polipropylenowych, polieterosulfon), bądź ich sklejenia. Stosowana w krawiectwie do usztywniania i modelowania kształtu wyrobów odzieżowych, np. bluzek, marynarek i żakietów. Flizeliny odzieżowe są pokryte masami termoplastycznymi (zwanymi klejem) nanoszonymi w postaci punktowej lub proszkowej. Masy te mają niski poziom topliwości (ok. 100 stopni). Proces podklejania opiera się na wykorzystaniu różnicy topliwości masy termoplastycznej i włókien polipropylenowych i polieterosulfonowych.
Wikipedia
(1.1) sztywnik
Wiktionary
potocznie: maszyna do układania kafelków; kafelkarka
SJP.pl
1. dawniej: osoba zajmująca się zawodowo układaniem fliz;
2. regionalnie: glazurnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kraków. glazurnik
Wiktionary
rzecz. fliza ż.
Wiktionary
ceramiczna płytka do wykładania ścian lub posadzek w budynkach; kafelek; płytka
SJP.pl
osoba układająca płytki, flizki; płytkarz
SJP.pl
układać płytki podłogowe lub ścienne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|flizować.
Wiktionary
czas. flizować ndk.
rzecz. fliza ż.
Wiktionary
przymiotnik od: fliz, fliza
SJP.pl
skrót od: List do Filemona - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. List świętego Pawła do Filemona
Wiktionary
IPA: ˈlʲizd ˌːɔ‿fʲilɛ̃ˈmɔ̃na, AS: lʹiz• do‿fʹilẽmõna
Wiktionary
[czytaj: flołt]
1. rodzaj wskaźnika giełdowego; free float;
2. rodzaj serwu w siatkówce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: flołtacja] unoszenie się na powierzchni bardzo słonej wody; floating
SJP.pl
[czytaj: flotarium] pomieszczenie do unoszenia się na powierzchni bardzo słonej wody
SJP.pl
[czytaj: flołting] unoszenie się na powierzchni bardzo słonej wody; floatacja
SJP.pl
Floating (Pływanie) – amerykański melodramat w reżyserii Williama Rotha z 1999.
Wikipedia
małokalibrowa broń palna, karabinek iglicowy; flower
SJP.pl
1. tkanka roślinna drzew i krzewów przewodząca wodę i inne substancje organiczne; łyko;
2. duża płaszczyzna lodu unosząca się na wodzie
SJP.pl
Łyko, in. floem (łac. phloem, z gr. φλοιός, phlóios) – żywa tkanka roślinna niejednorodna, wchodząca w skład zespołu tkanek przewodzących, pełniących funkcję przewodzącą w roślinach naczyniowych. Łyko przewodzi produkty fotosyntezy, czyli związki organiczne.
Ze względu na pochodzenie wyróżnia się łyko pierwotne i łyko wtórne.
Wikipedia
blog założony w celach marketingowych przez opłaconą osobę; fałszywy blog
SJP.pl
Flog – fałszywy blog, który w odróżnieniu od splogów jest pisany przez człowieka. Flogerzy podszywając się pod zwykłych użytkowników internetu są w rzeczywistości opłacani przez sponsorujące ich firmy. Ich wpisy na blogach mają na celu w ukryty dla innych osób rozreklamować produkty bądź usługi danej firmy. Poza tym flogerzy nawiązują bezpośredni kontakt z potencjalnymi klientami danej firmy i wpływają na rzetelność komunikacji z nimi, przedstawiając reklamowaną firmę zawsze w dobrym świetle.
Wikipedia
opłacony internauta prowadzący blog założony w celach marketingowych
SJP.pl
hipotetyczna, nieważka "materia ognia" mająca rzekomo być składnikiem każdej substancji palnej
SJP.pl
Teoria flogistonu (φλογιστόν) – teoria mechanizmu spalania powstała w XVII w., wywodząca się z wcześniejszych koncepcji alchemicznych. Zakładała występowanie w ciałach palnych substancji zwanej flogistonem. Późniejsze prace eksperymentalne, m.in. Łomonosowa i Lavoisiera, wykazały, że jest ona całkowicie błędna.
Wikipedia
minerał z grupy łyszczyków; brązowa mika
SJP.pl
Flogopit – pospolity minerał skałotwórczy z gromady krzemianów zaliczany do grupy mik.
Wikipedia
pęknięcie w elemencie stalowym, przypominające kształtem płatek śniegu
SJP.pl
pęknięcie w elemencie stalowym, przypominające kształtem płatek śniegu
SJP.pl
poddawać tkaninę obróbce w celu pokrycia jej drobnym meszkiem; zamszować
SJP.pl
maszyna do pokrywania powierzchni tkanin warstwą ciętych włókien; zamszowarka
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny wielosiłowatych; płomyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Phlox|ref=tak., roślina o długich łodygach i silnie pachnących kwiatach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: flɔks, AS: floks
Wiktionary
(1.1) płomyk
Wiktionary
jasny obszar w chromosferze Słońca; flokuła
SJP.pl
kłaczkowanie; proces łączenia się rozproszonych cząstek stałych w większe zespoły, odbywający się w ośrodku ciekłym, wykorzystywany często w przemyśle (np. w procesie oczyszczania ścieków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. chem. proces łączenia się drobnych cząsteczek w cieczy w większe grupy
Wiktionary
Flokulacja - końcowy etap niektórych rodzajów koagulacji tj. wypadania osadu z koloidów. Polega na tworzeniu się wiązań chemicznych między micelami, na skutek czego łączą się one w duże aglomeraty, które w widoczny sposób wyodrębniają się z roztworu koloidalnego tworząc osad lub mętną zawiesinę.
Wikipedia
przymiotnik od: flokulacja
SJP.pl
substancja przyspieszająca kłaczkowanie roztworu koloidowego; flokulator
SJP.pl
1. substancja przyspieszająca kłaczkowanie roztworu koloidowego; flokulant;
2. urządzenie do przeprowadzania procesu flokulacji
SJP.pl
jasny obszar w chromosferze Słońca; flokula
SJP.pl
duże skupiska cząstek powstałe w procesie flokulacji (kłaczkowania)
SJP.pl
[czytaj: flading] w informatyce: masowe wysyłanie wiadomości lub pustych pakietów w bardzo krótkich odstępach czasu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: florbol] gra zespołowa o zasadach podobnych do zasad hokeja na lodzie, gdzie krążek został zastąpiony piłeczką, a gracze poruszają się bez łyżew; unihokej
SJP.pl
Unihokej (ang. floorball) – sport drużynowy z pięcioma zawodnikami i bramkarzem w każdej drużynie. Zawodnicy do gry używają poliwęglanowych kijów zakończonych kompozytową blendą oraz ażurowej plastikowej piłki. Celem jest zwycięstwo w meczu poprzez zdobycie większej liczby bramek niż rywal.
Wikipedia
[czytaj: florboks] gniazda elektryczne i multimedialne umieszczone w jednym miejscu w podłodze
SJP.pl
1. styl skoku wzwyż (tyłem do poprzeczki), wymyślony przez R. D. Fosbury'ego;
2. rodzaj fryzury męskiej;
3. w informatyce: jednostka mocy obliczeniowej komputerów, określająca liczbę operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę; flops;
4. środowiskowo: wyłożenie trzech pierwszy kart na stół w Texas Hold'em;
5. środowiskowo: stacja dyskietek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka mocy obliczeniowej komputera, która oznacza jedną operację zmiennoprzecinkową na sekundę
(1.2) środ. inform. = stacja dysków
(1.3) środ. inform. = dyskietka
(1.4) sport. skok wzwyż, w trakcie którego zawodnik pokonuje poprzeczkę w pozycji na plecyecach
(1.5) środ. fryzj. męska fryzura modna w latach osiemdziesiątych XX w.: czub długich włosów spadających na oczy oraz wysoko podstrzyżonych włosów z boków i z tyłu
Wiktionary
Wikipedia
jednostka mocy obliczeniowej komputerów, określająca liczbę operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę; flop
SJP.pl
1. cienka tkanina jedwabna, bawełniana lub wełniana;
2. odzież z tejże tkaniny;
3. czarny materiał symbolizujący żałobę; kir
SJP.pl
skrót od:
a) floren;
b) florencki;
c) florentyński
SJP.pl
skrót
(1.1) = floren
(1.2) = florencki, florentyński
Wiktionary
Floruit (w skrócie fl. lub flor.) – forma osobowa (3 os. l. poj. perfectum) łacińskiego czasownika floreo, florere, florui, oznaczająca „kwitł”, „kwitła”, „kwitło” i używana dla wskazania okresu, w którym ktoś (lub coś, np. jakaś szkoła, gatunek albo ruch społeczny czy polityczny) był aktywny.
Wikipedia
rzecz. florystyka ż., florystka ż.
przysł. florystycznie
Wiktionary
ogół roślin występujących w określonym miejscu, środowisku lub epoce geologicznej; roślinność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini wiosny, kwiatów, roślinności w stadium kwitnienia i wszystkiego co rozkwita, utożsamiana z grecką nimfą Chloris;
(1.2) imię|polski|ż.;
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 8;
Wiktionary
Flora (z łac. Flora – rzymska bogini kwiatów) – ogół gatunków roślin występujących na określonym obszarze i publikacje zawierające ich opracowanie.
Wikipedia
(1.3) Flora porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisz, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈflɔra, AS: flora
Wiktionary
rzecz. flora ż., Floralia nmos., Florian m., Florianek m., Florek m., Floreczek m., Floruś m., Florunio m., Florcio m., Floriana ż., Florianka ż., Florianostwo mos. blp., Florianowa ż., Florianówna ż., Florczak m./ż., Florczakowa ż., Florczakówna ż., Florianowski m., Florianowska ż., flores m., floresik m., floresowatość ż., florystyka ż., florysta m., florystka ż.
:: zdrobn. Florka ż., Florcia ż., Floreczka ż., Florusia ż., Florunia ż.
:: fm. Florus m.
czas. floresować ndk.
przym. Florzyn, Florowy, Florusowy, Florianowy, Floriankowy, Florkowy, Florusiowy, Floruniowy, Florciowy, Florusowy, florystyczny, floresowy, floresowaty, floriański
przysł. floriańsko, florystycznie
Wiktionary
(1.1) Chloris
(1.2) zdrobn. Florka, Florcia, Floreczka, Florusia, Florunia
Wiktionary
Floralia (Ludi Florales) – rzymskie święto ku czci bogini Flory obchodzone od 28 kwietnia do 3 maja.
Podczas obchodów tego święta ustanowionego w 241 roku p.n.e. uczestnicy przystrajali się kwiatami. Nazywano je świętem młodości jako kojarzone ze świętowaniem miłości i wiosny. Połączone było z przedstawieniami scenicznymi i z odbywającymi się w cyrku igrzyskami, w których brały udział również kurtyzany. Towarzyszyły temu zabawy ludowe nacechowane dużą swobodą obyczajową.
Wikipedia
o motywie dekoracyjnym: roślinny, kwiatowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Florczaków
Wiktionary
rzecz. Florczaki nmos., florczaczanin m., florczaczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Florczaków
Wiktionary
rzecz. Florczaki nmos.
:: fż. florczaczanka ż.
przym. florczacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Florczaków
Wiktionary
rzecz. Florczaki nmos.
:: fm. florczaczanin m.
przym. florczacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Florczak (forma żeńska: Florczak/Florczakowa; liczba mnoga: Florczakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w centralnej Polsce, na Ziemi Łódzkiej oraz w Warszawie i jej okolicach.
Nazwisko można wywodzić od imienia Florian, pochodzącego od łacińskiego „Florianus” i dalej od wyrazu „florus” ‘kwitnący’.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: floreAL] ósmy miesiąc w kalendarzu Rewolucji Francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa ósmego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;
Wiktionary
Floréal (z łac. floreus = 'kwiecisty') – ósmy miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc wiosny. Trwał od 20 kwietnia do 19 maja.
Po floréalu następował miesiąc prairial.
Wikipedia
szermierz walczący na florety
SJP.pl
Floret – sportowa broń biała (zaliczana do broni kolnych).
Wikipedia
SJP.pl
Floret – sportowa broń biała (zaliczana do broni kolnych).
Wikipedia
zdrobnienie od: Florian (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Florencjusz
(1.2) imię|polski|m., zdrobn. od Florentyn
(1.3) imię|polski|m., zdrobn. od Florian
Wiktionary
Florek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Kutno.
Miejscowość wraz z wsią Michałów tworzy sołectwo Florek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Do 1990 r. w miejscowości Florek istniała stacja kolejowa.
Wikipedia
(1.1) Florek nie miał wielkiego szczęścia w kartach, ale był mistrzem blefu.
(1.2) Anegdota opowiedziana przez Florka wywołała wybuch wesołości.
(1.3) Panu Florkowi nie do śmiechu były żarty Włodka.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Florencjusz m.
(1.2)
rzecz. Florentyn m.
(1.3)
rzecz. Florian m.
Wiktionary
1. niedawna jednostka monetarna Holandii (1 floren = 100 centów), zastąpiona w 2002 r. przez euro; gulden;
2. złota moneta florencka bita od XIII w., w późniejszych czasach rozpowszechniona w wielu krajach europejskich, m.in. w Anglii i na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. numizm. trzynastowieczna złota moneta florencka, rozpowszechniona następnie w handlu i naśladowana w krajach europejskich;
(1.2) monet. brytyjska srebrna moneta wartości 2 szylingów, dziesiąta część funta; współcześnie moneta o wartości 10 pensów;
(1.3) monet. dawna jednostka monetarna Holandii, późniejszy gulden;
Wiktionary
Floren – złota moneta o masie ok. 3,5 grama, bita przez Florencję od 1252 roku. Jej stabilna wartość pozwoliła stać się główną złotą monetą w Europie. Od XIV w. była często naśladowana, m.in. przez państwa włoskie, Czechy, Węgry, Francję oraz Niderlandy. Jej weneckim odpowiednikiem był dukat nazywany później cekinem.
Wikipedia
(1.1) W Polsce floren stał się także oznaczeniem nie tylko monet złotych, ale i złotego jako obrachunkowej jednostki pieniężnej, zwanej też zwykle złotym polskim w odróżnieniu od złotego czerwonego.
Wiktionary
rzecz. Florencja ż.
przym. florencki, florenowy
Wiktionary
(1.1) floren aragoński / legnicki / polski
(1.3) gulden
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech;
(1.2) imię|polski|ż.;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce
(1.4) geogr. hist. Kleparz
Wiktionary
Florencja (wł. Firenze, MAF: [fiˈrɛnʦe]) – miasto w środkowych Włoszech, nad Arno, u stóp Apeninów, stolica Toskanii i prowincji Florencja, stolica Włoch w latach 1865–1871. W 2022 roku liczyła 362 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W tym roku odwiedzę Florencję i kilka innych miast Toskanii.
Wiktionary
IPA: flɔˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: florẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. florentczyk mos., florentyńczyk mos., Florentyńczyk mos., florentynka ż., floren m., Florencjusz m., Florentyna ż., Florentynka ż., flora ż., flores m., Florenty mos.
przym. florencki, florentyński, Florencjuszowy, florystyczny, florenowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Florencjusz, Florenty – imię męskie pochodzenia łacińskiego, występujące w Polsce już w XII wieku (1175 r.). Powstało ono od łac. przydomka Florentius, utworzonego poprzez dodanie przyrostka -ius od innego przydomka, Florens (łac. florens, -ntis — "kwitnący"). Istnieją liczni święci patroni tego imienia (nawet dwudziestu), m.in. św. Florencjusz z Populonii, biskup (IV wiek).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Florencjusz i interesuję się monastycyzmem starożytnym.
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., Florenty m., Florentyna ż.
:: zdrobn. Florek m.
przym. Florencjuszowy
Wiktionary
(1.1) Florenty; zdrobn. Florek
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Florencjusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Florencjusza
Wiktionary
(1.1) Agata nazbierała poziomek w Florencjuszowym zagajniku.
Wiktionary
rzecz. Florencjusz mos., Florek mos., Florencja ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Florencja; florentyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Florencją, dotyczący Florencji
Wiktionary
(1.1) W jednym z florenckich kościołów zobaczyć można tablicę nagrobną ukochanej Słowackiego.
Wiktionary
IPA: flɔˈrɛ̃nt͡sʲci, AS: florẽncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., florentczyk mos., florentynka ż., floren m., Florentynka ż., Florentyńczyk mos., florentyńczyk mos.
przym. florentyński
przysł. po florencku
Wiktionary
(1.1) florentyński
Wiktionary
mieszkaniec Florencji; florentyńczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Florencji, osoba wywodząca się z Florencji
Wiktionary
IPA: flɔˈrɛ̃nṭt͡ʃɨk, AS: florẽnṭčyk
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., florentyńczyk mos., Florentczyk mos., Florentyńczyk mos., Florentynka ż.
:: fż. florentynka ż.
przym. florencki
Wiktionary
(1.1) florentyńczyk
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Florencjusz, Florenty – imię męskie pochodzenia łacińskiego, występujące w Polsce już w XII wieku (1175 r.). Powstało ono od łac. przydomka Florentius, utworzonego poprzez dodanie przyrostka -ius od innego przydomka, Florens (łac. florens, -ntis — "kwitnący"). Istnieją liczni święci patroni tego imienia (nawet dwudziestu), m.in. św. Florencjusz z Populonii, biskup (IV wiek).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Florenty i interesuję się monastycyzmem italskim.
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., Florencjusz m., Florentyna ż.
:: zdrobn. Florek m.
Wiktionary
(1.1) Florencjusz; zdrobn. Florek
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Florentyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen Florentinus, utworzone od pierwotnego Florentius Istnieją liczni święci patroni tego imienia, m.in. św. Florentyn (+357), męczennik burgundzki wspominany 27 września.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Florencjusz i interesuję się monastycyzmem średniowiecznym.
Wiktionary
rzecz. Florentyna ż.
:: zdrobn. Florek m.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Florek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Żelazków;
Wiktionary
Florentyna – żeński odpowiednik imienia Florentyn. Patronką tego imienia jest św. Florentyna z Kartageny, siostra św. Izydora i św. Leandra z Sewilli.
Florentyna imieniny obchodzi: 20 czerwca i 16 października.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Florentyna i świetnie jeździła na snowboardzie.
(1.2) Zamieszkaliśmy we Florentynie we wrześniu 2017.
Wiktionary
rzecz. Florentyn m., Florenty m., Florencjusz m., Florencja ż., Florian mos.
Wiktionary
mieszkaniec Florencji; florentczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Republiki Florenckiej
Wiktionary
(1.1) Udziały Florentyńczyków w handlu z Lewantem zasługiwały na podziw.
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., florentyńczyk m., florentynka ż.
:: fż. Florentynka ż.
przym. florencki
Wiktionary
mieszkanka Florencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) obywatelka Republiki Florenckiej
Wiktionary
(1.1) Miała na imię Florentynka i ślicznie haftowała.
Wiktionary
rzecz. Florencja ż., florentyńczyk m., florentynka ż.
:: fm. Florentyńczyk m.
przym. florencki
Wiktionary
przymiotnik od: Florencja; florencki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Florencji, związany z Florencją
Wiktionary
(1.1) W jednym z florentyńskich kościołów zobaczyć można tablicę nagrobną ukochanej Słowackiego.
Wiktionary
rzecz. florentynka ż., Florencja ż.
przym. florencki
Wiktionary
(1.1) florencki
Wiktionary
zawiła linia naśladująca gałązkę z liśćmi i kwiatami
SJP.pl
Wyspy:
Miejscowości:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Floresem, dotyczący Floresu
Wiktionary
rzecz. Flores mrz.
Wiktionary
w kształcie floresów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zawiły deseń z zakrzywionych linii
Wiktionary
1. sportowa broń szermiercza o wąskiej klindze;
2. konkurencja szermiercza;
3. gatunek jedwabnej tkaniny otrzymywany po sprzędzeniu odpadków jedwabiu; szap
SJP.pl
Floret – sportowa broń biała (zaliczana do broni kolnych).
Wikipedia
przymiotnik od: floret
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z floretem lub z szermierką tą bronią
Wiktionary
rzecz. floret mrz., florecista mos., florecistka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący kwiat”. W Polsce używane bywało w formie Tworzyjan. Od Floriana wywodzi się także czeski neologizm Květoslav.
Żeński odpowiednik: Florianna, Floriana.
Wikipedia
(1.1) Nasz stary zakrystian ma na imię Florian.
(1.1) Florian Kowalewski był budowniczym, który pracował przy montażu mostów, m.in.: w Wilnie przez Wilię, Grodnie przez Niemen, Warszawie przez Wisłę.
(1.1) W Kościele katolickim na 4 maja przypada wspomnienie św. Floriana z Lauriacum, patrona strażaków i hutników oraz chroniącego od pożarów.
(1.1) Florianowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 4 maja, a także 5 listopada i 17 grudnia.
Wiktionary
IPA: ˈflɔrʲjãn, AS: florʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Florianowa ż., Florianówna ż., Florianostwo lm m., Florkowa ż., Florkówna ż., flores mrz., floresik mrz., floresowość ż., floresowatość ż., floresowanie n., florystyka ż., florysta mos., florystka ż., florystyczność ż.
:: zdrobn. Florianek mos., Florek mos., Floreczek mos., Floruś mos., Florunio mos., Florcio mos.
:: fż. Floriana ż.
czas. floresować ndk.
przym. Florianowy, Floriankowy, Florkowy, Florusiowy, Floruniowy, Florciowy, florystyczny, floresowy, floresowaty, floriański
przysł. floriańsko, florystycznie
zob. Flora, Florus, Floryn, Florenty, Florentyn, Florentyna, Florencjusz.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Florianek, Florek, Floreczek, Floruś, Florunio, Florcio
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Floriana – jedna z jednostek administracyjnych na Malcie. Zamieszkiwana przez 2205 osób. Położona na półwyspie Sciberras pomiędzy dwiema zatokami: Grand Harbour i Marsamxett, od północy graniczy ze stolicą – Vallettą. Co roku odbywa się tutaj międzynarodowy festiwal muzyczny Isle of MTV. Znajduje się tu jedyny na Malcie ogród botaniczny – Argotti Botanical Gardens, a także baza marynarki wojennej Hay Wharf.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Florian
Wiktionary
(1.1) Nauczymy Florianka puszczać latawce.
Wiktionary
rzecz. Florek mos., Florian mos., Flora ż.
przym. Floriankowy
Wiktionary
(1.1) Florek, Floreczek, Floruś, Florunio, Florcio
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Floriany lub z nią związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Florianka – osada część wsi Górecko Stare położona w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Józefów. Leży na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego.
Jest najbardziej wysuniętą na północny zachód miejscowością gminy i nie ma bezpośredniego połączenia z innymi miejscowościami w gminie. Ze względu na przepisy parku, nie można się tu dostać samochodem.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który odnosi się, należy do Florianka; taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Florianek
Wiktionary
(1.1) Zostawiłam Floriankowe buciki na werandzie.
Wiktionary
rzecz. Florian mos., Florianek mos., Flora ż.
Wiktionary
Florian z małżonką; Florianowie
SJP.pl
Florian z małżonką; Florianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Floriana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który odnosi się, należy do Floriana; taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Florian
Wiktionary
(1.1) W Florianowym sadzie rosną dorodne jabłonie i grusze oraz stare orzechy.
(1.1) Obok Florianowej chaty stoi przydrożna figura św. Floriana.
(1.1) Florianowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. florystyka ż., florysta mos., flora ż., Flora ż., Florian m., florystka ż.
przysł. florystycznie
Wiktionary
(1.1) Floriana (D. lp. – po rzecz.)
Wiktionary
związany ze świętym Florianem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze św. Florianem, dotyczący św. Floriana
(1.2) hist. mający związek z miastem Sankt Florian w Austrii
Wiktionary
(1.1) Barokowe zwieńczenie Bramy Floriańskiej zostało wykonane w 1660 roku.
(1.2) Faksymile „Psałterza floriańskiego” podarowano papieżowi.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Florian mos., Florianek mos.
:: przym. Florianowy
Wiktionary
hormon roślinny regulujący powstawanie kwiatu
SJP.pl
Wikipedia
antologia utworów różnych autorów
SJP.pl
Florilegium – w średniowiecznej łacinie określenie na zbiór cytatów pochodzących z dzieł najwybitniejszych autorytetów, najczęściej z dziedziny teologii lub filozofii. Słowo pochodzi z połączenia łacińskich słów flos oznaczającego „kwiat” i legere w znaczeniu „zbierać”, „zbiór”. Dosłownie więc był to „zbiór kwiatów” i termin ten był analogiczny do greckiego określenia antologia. Florilegia (liczba mnoga) najczęściej zawierały zbiory cytatów z dzieł Ojców Kościoła, innych pisarzy wczesnochrześcijańskich, rzadziej filozofów pogańskich lub autorów klasycznych (głównie Arystotelesa). Jednym z najsławniejszych florilegium był XIV-wieczny Manipulus florum autorstwa Tomasza Irlandczyka, który umieścił w nim cytaty zebrane w bibliotece Sorbony.
Wikipedia
waluta Aruby (terytorium zależnego Holandii)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Florek z małżonką
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Florka lub z nim związany
SJP.pl
trihydroksylowy fenol; 1,3,5-trihydroksybenzen
SJP.pl
nazwisko rosyjskie
SJP.pl
z łaciny: kwitł, był w rozkwicie; okres największego rozwoju, rozkwit
SJP.pl
przyimek
(1.1) książk. określenie poprzedzające datę lub przedział dat dla wskazania, kiedy dana osoba bądź też organizacja czy szkoła była aktywna;
Wiktionary
Floruit (w skrócie fl. lub flor.) – forma osobowa (3 os. l. poj. perfectum) łacińskiego czasownika floreo, florere, florui, oznaczająca „kwitł”, „kwitła”, „kwitło” i używana dla wskazania okresu, w którym ktoś (lub coś, np. jakaś szkoła, gatunek albo ruch społeczny czy polityczny) był aktywny.
Wikipedia
(1.1) Hans Klawincker, floruit 1586-1635 w Norymberdze, w Niemczech
Wiktionary
IPA: ˈflɔrujit, AS: florui ̯it
Wiktionary
rzecz. flora ż., florysta m., florystka ż., florystyka ż.
przysł. florystycznie
Wiktionary
(1.1) skr. fl., flor.; działał / działała, czynny / czynna
Wiktionary
1. półwysep w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. półwysep w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej;
(1.2) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Floryda (ang. Florida, State of Florida; wymowa: /ˈflɒrɪdə/) – stan na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych, na półwyspie Floryda otoczonym przez wody Zatoki Meksykańskiej na zachodzie i Oceanu Atlantyckiego na wschodzie. Floryda graniczy na północy z Alabamą i Georgią.
Wikipedia
(1.1) Floryda została odkryta w 1513 roku.
Wiktionary
IPA: flɔˈrɨda, AS: floryda
Wiktionary
przym. florydzki
Wiktionary
wyrażenie użyte dla ubarwienia wypowiedzi
SJP.pl
związany z Florydą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Florydą, dotyczący Florydy
Wiktionary
(1.1) W ubiegłym tygodniu obiecał florydzkim farmerom 25 mln dolarów z rządowych funduszy na walkę z insektami zjadającymi ich uprawy pomarańczy.
Wiktionary
IPA: flɔˈrɨt͡sʲci, AS: florycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Floryda ż.
Wiktionary
glikozyd występujący w korzeniach jabłoni, grusz, śliw i wiśni, tworzący kryształy bezbarwne i bezwonne; fizjologicznie oddziaływa podobnie jak chinina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Floryn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od imienia Florus, Florinus, „pochodzący od Florusa, syn Florusa, mały Florus”. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący”. Patronem imienia jest św. Floryn z VI lub VII wieku.
Żeńskim odpowiednikiem jest Floryna.
Floryn imieniny obchodzi 17 listopada.
Wikipedia
(1.1) Żeńskim odpowiednikiem imienia Floryn jest Floryna.
(1.1) W opactwie św. Floryna pokazano nam bibliotekę i zabytkowy kapitularz.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Floryna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Florynki
Wiktionary
rzecz. Florynka ż.
:: fż. florynczanka ż.
przym. florynecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Florynki
Wiktionary
rzecz. Florynka ż.
:: fm. florynczanin m.
przym. florynecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Florynki
Wiktionary
rzecz. Florynka ż., florynczanin m., florynczanka ż.
Wiktionary
przestarzałe: botanik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. ktoś, kto zajmuje się układaniem kwiatów
(1.2) przest. specjalista w zakresie florystyki
Wiktionary
IPA: flɔˈrɨsta, AS: florysta
Wiktionary
rzecz. Flora ż., florystyka ż.
:: fż. florystka ż.
przym. Florianowy, florystyczny
przyim. floruit
przysł. florystycznie
Wiktionary
(1.1) bukieciarz
Wiktionary
→ florysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaw. ktoś, kto zajmuje się układaniem kwiatów
(1.2) przest. specjalistka w zakresie florystyki
Wiktionary
(1.1) Pani Kinga jest florystką i pracuje w kwiaciarni przy cmentarzu.
Wiktionary
rzecz. Flora ż., florystyka ż.
:: fm. florysta mos.
przym. Florianowy, florystyczny
przyim. floruit
przysł. florystycznie
skr. flor.
Wiktionary
(1.1) bukieciarka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zgodnie z zasadami florystyki, jak florysta
Wiktionary
rzecz. Flora ż., Florian mos., florysta mos., florystka ż., florystyka ż.
przym. Florianowy, florystyczny
przyim. floruit
skr. flor.
Wiktionary
dotyczący florystyki - działu geografii roślin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z florystyką, dotyczący florystyki lub flory
(1.2) związany z florą, dotyczący flory
Wiktionary
rzecz. Florian mos., Florencja ż., Flora ż., florysta mos., florystka ż., florystyka ż.
przysł. florystycznie
Wiktionary
(1.2) roślinny
Wiktionary
dział geografii roślin zajmujący się inwentaryzacją gatunków roślin w określonych regionach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. dział geografii roślin i geobotaniki systematyzujący florę danego obszaru
(1.2) ogrod. sztuka układania kwiatów
Wiktionary
Florystyka, autochorologia, florystyczna geografia roślin, geobotanika florystyczna – dział botaniki, a ściślej geografii roślin i geobotaniki, zajmujący się inwentaryzacją flory w celu ustalania spisu gatunków roślin z podaniem ich stanowisk (rozmieszczenia) na określonym obszarze. W szerszym ujęciu zajmuje się badaniem zasięgów roślin, grupowaniem roślin według kryterium zasięgowego oraz powinowactwem florystycznym różnych obszarów, ich zróżnicowaniem florystycznym.
Wikipedia
(1.1) Badaniem zróżnicowania florystycznego zajmuje się florystyka.
(1.2) Za florystykę w bazylice odpowiada siostra Honorata.
Wiktionary
rzecz. Flora ż., Florian mos., florysta mos., florystka ż.
przym. Florianowy, florystyczny
przyim. floruit
przysł. florystycznie
skr. flor.
Wiktionary
(1.1) autochorologia, florystyczna geografia roślin, geobotanika florystyczna
(1.2) bukieciarstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warmia. płetwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jeźdz. kokarda z rozetką, którą dekoruje się zwycięskiego wierzchowca;
Wiktionary
Flot (fr., czyt. flo) – rozetka ze wstążek przypinana do końskiego ogłowia po skończonych zawodach. Przepisy stanowią, że jeśli nie można nagrodzić wszystkich, to udekorowana powinna być grupa najlepszych, stanowiąca przynajmniej jedną czwartą wszystkich uczestników.
Wikipedia
1. ogół okrętów wojennych i statków handlowych jakiegoś państwa;
2. potocznie o pieniądzach, gotówce; kasa, sałata, zielone, mamona;
3. środowiskowo: pojazdy używane w działalności przedsiębiorstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. żegl. zbiór jednostek pływających;
(1.2) mot. zbiór pojazdów, np. samochodów, ciężarówek, samolotów
(1.3) slang. pieniądze, w szczególności drobne nominały
Wiktionary
Flota – zespół statków podporządkowanych jednemu z przewoźników żeglugi lub państwu, którego mają banderę.
Najczęściej wyróżniane floty statków:
Wikipedia
(1.1) Nasza flota handlowa ostatnio bardzo się unowocześniła.
(1.2) Polski przewoźnik powiększył swoją flotę o 20 nowych samolotów.
(1.3) Adam chciał szybko flotę na nowe buty, więc mu pożyczyłem.
Wiktionary
IPA: ˈflɔta, AS: flota
Wiktionary
(1.1) marynarka
Wiktionary
metoda frakcjonowania drobnoziarnistych mieszanin ciał stałych; wykorzystuje różne stopnie zwilżalności ziaren ciała stałego cieczą - te o dobrej opadają na dno, te o złej są unoszone ku powierzchni cieczy
SJP.pl
Flotacja (z ang. float – wypływać) – metoda rozdziału rozdrobnionych ciał stałych, wykorzystująca różnice w zwilżalności składników. Produktem flotacji jest tzw. koncentrat flotacyjny.
Wikipedia
dotyczący flotacji - metody frakcjonowania drobnoziarnistych mieszanin ciał stałych
SJP.pl
produkt uzyskany w procesie flotacji
SJP.pl
podatność materiałów na polepszanie ich składu w procesie flotacji
SJP.pl
osoba zawodowo zarządzająca ogółem środków transportu firmy lub innej jednostki organizacyjnej
SJP.pl
dział huty lub kopalni, gdzie przeprowadza się flotację, czyli frakcjonowanie drobnoziarnistych mieszanin ciał stałych
SJP.pl
aparat służący do przeprowadzania flotacji; maszyna flotacyjna
SJP.pl
przymiotnik od: flota
SJP.pl
instrument muzyczny, flet poprzeczny; fletrowers
SJP.pl
1. większa grupa statków tego samego typu, np. rybackich;
2. zespół operacyjny marynarki wojennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. mar. jednostka wojskowa występująca w marynarce wojennej odpowiadająca dywizji piechoty.
(1.2) mar. grupa statków tego samego typu
Wiktionary
Flotylla – związek taktyczny mający w swoim składzie dywizjony i (lub) grupy okrętów jednej albo różnych klas oraz jednostki brzegowe. Flotylla okrętów składać się może z jednorodnych lub różnorodnych sił. Jest odpowiednikiem dywizji w Wojskach Lądowych oraz Siłach Powietrznych.
Także – większa grupa statków dowolnego typu (rybackich, jachtów, okrętów wojennych...) płynących razem. Termin pochodzący z języka hiszpańskiego.
Wikipedia
przym. flotyllowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z flotyllą, dotyczący flotylli
Wiktionary
rzecz. flotylla ż.
Wiktionary
[czytaj: flu] miękkość, brak wyrazistości; cecha charakterystyczna krawiectwa francuskiego
SJP.pl
[czytaj: floł] środowiskowo: płynne wykonywanie utworów hip-hopowych; nawijka
SJP.pl
Wikipedia
małokalibrowa ćwiczebna broń palna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) łow. małokalibrowa broń używana do polowań na drobne ptactwo i ryby
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈflɔvɛr, AS: flover
Wiktionary
przym. flowerowy
Wiktionary
(1.1) flobert, frankota, karabinek sportowy
Wiktionary
[czytaj: FLAłer PAłer] środowiskowo: masowy, pacyfistyczny ruch młodzieży w latach 60. XX wieku; flower power, dzieci kwiaty, dzieci-kwiaty, ruch hippisowski
SJP.pl
przymiotnik od: flower
SJP.pl
[czytaj: flałerstik] kijek z luźnymi taśmami na końcach do wykonywania trików; flower stick
SJP.pl
Diabelski kijek (l.mn. diabelskie kijki; ang. devilstick) – rodzaj sprzętu do wykonywania cyrkowych pokazów z zakresu żonglerki.
Pokaz polega na utrzymaniu w powietrzu większego kijka wyłącznie przy użyciu mniejszych kijków, za pomocą których wykonuje się obracanie, podrzucanie oraz szereg innych zręcznościowych sztuczek.
Wikipedia
[czytaj: flojd]
1. anglosaskie imię męskie;
2. nazwisko obce
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
skrót od: List do Filipian - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. List do Filipian
Wiktionary
IPA: ˈlʲizd ˌːɔ‿fʲiˈlʲipʲjãn, AS: lʹiz• do‿fʹilʹipʹi ̯ãn
Wiktionary
środek wzmacniający i konserwujący miękkie i porowate materiały budowlane
SJP.pl
nasycać materiały budowlane środkami konserwującymi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
urządzenie teatralne umożliwiające unoszenie i lot aktorów, używane głównie w okresie baroku i romantyzmu
SJP.pl
blaszany instrument dęty, odmiana sakshornu o wysokim dźwięku; skrzydłówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. skrzydłówka
Wiktionary
(1.1) Był nie tylko mistrzem gry na flugelhornie, grał również biegle na fortepianie.
Wiktionary
IPA: fluˈɡɛlxɔrn, AS: flugelχorn
Wiktionary
(1.1) skrzydłówka
Wiktionary
1. coś nieuchwytnego, co emanuje z człowieka lub przedmiotu i udziela się innym ludziom;
2. prąd psychiczny promieniujący z ludzkiego ciała;
3. puder w kremie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. prąd psychiczny, który wydostaje się z ciał ludzkich
(1.2) nastrój osoby, środowiska
(1.3) kosmet. płynna postać podkładu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈflujit, AS: flui ̯it
Wiktionary
(1.2) aura
Wiktionary
oparty na procesie tworzenia zawiesiny, roztworu
SJP.pl
roztwór wielkocząsteczkowego polimeru glukozy, stosowany jako płyn krwiozastępczy w przypadkach skrwawień, wstrząsu pourazowego i w oparzeniach; dekstran
SJP.pl
1. mający konsystencję fluidu (pudru w kremie do ujednolicania barwy twarzy) lub w jakiś inny sposób związany z fluidem;
2. wydzielający fluidy (prądy psychiczne emanujące głównie z ludzi) lub w jakiś inny sposób związany z fluidami
SJP.pl
1. coś nieuchwytnego, co emanuje z człowieka lub przedmiotu i udziela się innym ludziom;
2. prąd psychiczny promieniujący z ludzkiego ciała;
3. puder w kremie
SJP.pl
nieuchwytny, emanujący z człowieka lub przedmiotu i udzielający się innym ludziom; magnetyczny, mesmeryczny
SJP.pl
1. proces tworzenia się zawiesiny drobnych cząstek ciał stałych w płynie przepływającym z dołu do góry;
2. sposób tworzenia powłok przez umieszczenie nagrzanego przedmiotu w komorze z zawiesiną proszku materiału powłokowego w strumieniu gazu
SJP.pl
Fluidyzacja – proces powstawania tzw. złoża fluidalnego – dynamicznej zawiesiny drobnych cząsteczek ciała stałego w strumieniu gazu (rzadziej cieczy) poruszającego się z dołu do góry.
Zawiesinę tę tworzy się w urządzeniach zwanych fluidyzatorami. Zawiesina fluidalna powstaje, gdy prędkość porywania cząstek ciała stałego przez gaz jest równa prędkości ich opadania pod wpływem grawitacji.
Wikipedia
przymiotnik od: fluidyzacja
SJP.pl
aparat do przeprowadzania procesu fluidyzacji
SJP.pl
Fluidyzator to aparat do prowadzenia fluidyzacji. Schemat konstrukcji fluidyzatora przedstawiono na rysunku. Składa się z naczynia z podwójnym dnem: stałym i porowatym, przez które jest tłoczony gaz (z butli, z sieci lub dmuchawy). Naczynie napełnia się drobnymi cząstkami (proszkiem) ciała stałego poddawanego obróbce lub będącego materiałem w procesie technologicznym. Przepływ gazu regulowany jest za pomocą zaworu redukcyjnego. Przy ciśnieniu gazu przewyższającym parcie warstwy proszku następuje "upłynnienie" proszku - powstaje tzw. złoże fluidalne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. wydzielina z nosa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fluk (volapük.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. owoc
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fluk (volapük.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. owoc
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fluk (volapük.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. owoc
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) farm. lek przeciwgrzybiczy;
Wiktionary
Flukonazol (łac. fluconazolum) – organiczny związek chemiczny będący pochodną 1,2,4-triazolu, stosowany jako lek przeciwgrzybiczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: fluksja (obrzęk dziąseł na tle zapalnym);
2. dawna gra w karty
SJP.pl
obrzęk dziąseł na tle zapalnym
SJP.pl
przyrząd do pomiaru zmian strumienia indukcji magnetycznej
SJP.pl
Fluksometr – przyrząd do pomiaru zmian strumienia indukcji magnetycznej. Najprostszy fluksometr składa się z cewki pomiarowej (pełniącej rolę sondy) i odpowiedniego galwanometru mierzącego indukowany w cewce prąd elektryczny. Galwanometr powinien mieć mały opór elektryczny ramki, pomijalny moment zwracający spełniając warunki galwanometru balistycznego z tłumieniem ponadkrytycznym (całkującego).
Inne nazwy: strumieniomierz, strumieniomierz magnetoelektryczny, fluksomierz, weberomierz.
Wikipedia
1. zmienność w nasileniu procesów, zjawisk, odchylenia od stanu równowagi, od normy; płynność, niestałość, wahania
2. przypadkowe odchylenie wartości dowolnych wielkości fizycznych (np. temperatury, gęstości, prądu elektrycznego) od ich wartości średnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmienność, płynność, niestałość, falowanie, zmienność nasilenia, odstępstwo od średniej statystycznej lub od normy;
Wiktionary
Fluktuacja, wahania przypadkowe – przypadkowe, niedające się przewidzieć, odchylenia od wartości średniej zmiennej losowej – np. wielkości fizycznej – podlegającej stochastycznym zmianom w czasie i nie wykazujące żadnej tendencji.
Fluktuacje obecne są we wszelkich procesach stochastycznych, w fizyce zarówno w układach klasycznych, jak i kwantowych, także w ekonometrii, biologii itp. Związane są nieodłącznie z błędami statystycznymi oraz prognostycznymi. Występują jako składowa szeregu czasowego (trend + sezonowość + wahania przypadkowe).
Wikipedia
IPA: ˌfluktuˈwat͡sʲja, AS: fluktuu̯acʹi ̯a
Wiktionary
przym. fluktuacyjny
czas. fluktuować
Wiktionary
przymiotnik od: fluktuacja
SJP.pl
człowiek często zmieniający pracę
SJP.pl
w odniesieniu do zjawisk lub procesów: zmieniać swoje cechy w czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. pochodna benzodiazepiny o silnym działaniu nasennym, stosowana w premedykacji i do leczenia poważnych zaburzeń snu;
Wiktionary
Flunitrazepam – związek organiczny, pochodna benzodiazepiny, zsyntetyzowana w 1962 roku przez absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego Leona Sternbacha (1908–2005). Opatentowany w roku 1970. Próby kliniczne rozpoczęto w roku 1972, natomiast wprowadzono do lecznictwa w 1975 roku (Szwajcaria) pod nazwą handlową Rohypnol przez koncern farmaceutyczny Hoffmann-La Roche, początkowo w Europie, a od 1980 r. do lecznictwa światowego. W 1984 roku preparat wprowadzono do polskiego lecznictwa. W szczytowym okresie Rohypnol był dostępny w ponad 80 krajach.
Wikipedia
(1.1) Po połączeniu z alkoholem powoduje trwającą kilka godzin amnezję. Ta właściwość flunitrazepamu sprawia, że bywa on używany w celach przestępczych jako składnik pigułki gwałtu.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) benzodiazepina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|flunitrazepam. < etym2|ang|fluoro-|flu(oro)-|nitro-|nitr(o)-|-azepam|-azepam.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) flunitrazepam
* francuski: (1.1) flunitrazépam m.
* rosyjski: (1.1) флунитразепам m.
* węgierski: (1.1) flunitrazepám
źródła.
== flunitrazepam (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) chem. farm. flunitrazepam
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany jako środek antydepresyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. substancja czynna leków tymoleptycznych — stosowanych głównie w leczeniu zaburzeń depresyjnych i obsesyjno-kompulsyjnych;
Wiktionary
Fluoksetyna – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwdepresyjny, głównie w leczeniu zaburzeń depresyjnych oraz obsesyjno-kompulsyjnych. Ponadto znalazła zastosowanie w leczeniu bulimii, przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych, zespołu lęku napadowego i depresji w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (w połączeniu z olanzapiną). Należy do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Wikipedia
IPA: ˌfluwɔksɛˈtɨ̃na, AS: fluu̯oksetỹna
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu F i liczbie atomowej 9
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu F i liczbie atomowej 9;
Wiktionary
Fluor (F, łac. fluorum od fluorytu) – pierwiastek chemiczny, niemetal z grupy fluorowców w układzie okresowym. Fluor w stanie wolnym występuje w postaci dwuatomowej cząsteczki F
2. Jest żółtozielonym silnie trującym gazem o ostrym zapachu podobnym do chloru.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma fluor?
Wiktionary
IPA: ˈfluwɔr, AS: fluu̯or
Wiktionary
rzecz. fluorek m., fluorowiec m., fluoran m., fluoryzacja ż., fluoryt m., fluoryzowanie n., fluorescencja ż.
czas. fluoryzować ndk.
przym. fluorowy, fluoryzacyjny, fluorescencyjny, fluorytowy, fluorkowy
Wiktionary
(1.1) symbol. F
Wiktionary
sól kwasu fluorowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu fluorowodorowego;
Wiktionary
Fluorki – związki chemiczne, sole kwasu fluorowodorowego, w których występują jony F−
. Część z nich może być trująca w dużych stężeniach.
W wodzie rozpuszczalne są fluorki litowców, amonu, chromu(III), srebra, bizmutu, cyny(II) oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zalicza się fluorki berylowców, cynku, glinu, manganu(III), niklu, kobaltu, żelaza(II) i (III), ołowiu, miedzi oraz kadmu. Fluorki rtęci(I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.
Wikipedia
(1.1) Większość osób utożsamia ją z myciem zębów dwa razy dziennie, stosowaniem past zawierających fluorki lub inne składniki zwalczające próchnicę.
Wiktionary
rzecz. fluor mrz., fluoryt mrz.
przym. fluorkowy, fluorytowy
Wiktionary
związek organiczny
SJP.pl
Fluoren – organiczny związek chemiczny, węglowodór aromatyczny, trójcykliczny.
Wikipedia
chemiczny związek organiczny, barwnik syntetyczny; fluorosceina
SJP.pl
Fluoresceina – organiczny związek chemiczny, pochodna ksantenu będąca barwnikiem ksantenowym. W roztworach zasadowych fluoresceina wykazuje zielonożółtą fluorescencję, widoczną nawet przy rozcieńczeniu jak jeden do kilkudziesięciu milionów.
Sól disodowa fluoresceiny zwana jest uraniną lub żółcienią kwasową 73.
Wikipedia
emitowanie własnego światła na skutek pochłonięcia światła pochodzącego od innego źródła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. samorzutne świecenie niektórych substancji pod wpływwem różnych czynników (jak np. światło, promienie katodowe, promieniowanie nadfioletowe, promienie rentgenowskie) trwające dopóty, dopóki działają te czynniki
Wiktionary
Fluorescencja – zjawisko emitowania światła przez substancję uprzednio wzbudzoną poprzez pochłonięcie światła lub innego promieniowania elektromagnetycznego; rodzaj luminescencji. Zjawisko fluorescencji jest zjawiskiem występującym naturalnie.
Wikipedia
przym. fluorescencyjny
rzecz. fluor mrz., fluoryt mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: fluorescencja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fluorescencją, dotyczący fluorescencji, wykorzystujący zjawisko fluorescencji, oparty na fluorescencji
Wiktionary
rzecz. fluoryt mrz., fluor mrz., fluorescencja ż.
Wiktionary
łacińska nazwa fluoru (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
sól kwasu fluorowodorowego
SJP.pl
Fluorki – związki chemiczne, sole kwasu fluorowodorowego, w których występują jony F−
. Część z nich może być trująca w dużych stężeniach.
W wodzie rozpuszczalne są fluorki litowców, amonu, chromu(III), srebra, bizmutu, cyny(II) oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zalicza się fluorki berylowców, cynku, glinu, manganu(III), niklu, kobaltu, żelaza(II) i (III), ołowiu, miedzi oraz kadmu. Fluorki rtęci(I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.
Wikipedia
fluoryzować;
1. nasycać szkliwo zębów związkami fluoru;
2. dodawać do soli, wody wodociągowej itp. związki fluoru
SJP.pl
→ fluorek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z fluorkami, dotyczący fluorków
Wiktionary
rzecz. fluorek mrz., fluor mrz.
przym. fluorytowy
Wiktionary
metoda badania oka
SJP.pl
kwas fluoroborowy - związek chemiczny używany w galwanotechnice
SJP.pl
Fluoroforta – technika graficzna trawiona (ryt wklęsły), jak również odbitka wykonana tą techniką.
W technice fluoroforty jako matrycę stosuje się szklaną płytę. Powleka się ją werniksem, który jest odporny na kwas i rylcem wykonuje rysunek. W ten sposób zostają odsłonięte fragmenty szkła, które następnie poddaje się trawieniu kwasem fluorowodorowym. Z powodu kruchości szkła, odbitki nie można wykonać przy użyciu prasy. Wilgotny papier ułożony na matrycy, pokrytej uprzednio farbą, należy ubijać gęstą szczotką. Fluoroforta podobna jest do akwaforty, gdzie jako matrycę stosuje się płytę metalową, a rysunek trawiony jest za pomocą kwasu azotowego.
Wikipedia
fenol trójwodorotlenowy występujący w roślinach, stosowany jako wskaźnik do wykrywania obecności ligniny
SJP.pl
badanie rentgenowskie polegające na fotografowaniu obrazu powstającego na ekranie fluorescencyjnym podczas prześwietlania; rentgenofluorografia, fluororadiografia
SJP.pl
rodzaj substancji chemicznej
SJP.pl
badanie rentgenowskie polegające na fotografowaniu obrazu powstającego na ekranie fluorescencyjnym podczas prześwietlania; rentgenofluorografia, fluorografia
SJP.pl
chemiczny związek organiczny, barwnik syntetyczny; fluoresceina
SJP.pl
technika uzyskiwania obrazów (m.in. rentgenowskich) dzięki użyciu materiałów fluoryzujących
SJP.pl
Wikipedia
1. wprowadzać fluor do cząsteczek jakiejś substancji;
2. nasycać szkliwo zębów związkami fluoru; fluorkować, fluoryzować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czyszczenie zębów preparatem zawierającym związki fluoru w celu zapobiegania próchnicy
Wiktionary
Halogenowanie – reakcja chemiczna polegająca na addycji (dodaniu), substytucji (podstawieniu) lub przegrupowaniu atomów pierwiastków z grupy fluorowców (halogenów) do cząsteczek dowolnych związków chemicznych.
Wikipedia
czas. fluorować ndk.
Wiktionary
(1.1) fluoryzowanie
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca VII grupę główną układu okresowego: fluor, chlor, brom, jod, astat; halogeny
SJP.pl
Fluorowce, chlorowce, halogeny – pierwiastki chemiczne 17 (dawniej VIIA lub VII głównej) grupy układu okresowego. Są to fluor, chlor, brom, jod, astat oraz (zsyntetyzowany w drugiej połowie 2009) tenes. Nazwa „halogeny” pochodzi od greckich słów ἁλός „sól” i γένος „tworzyć”.
Wikipedia
wprowadzać atomy fluorowca (fluoru, chloru, bromu, jodu lub astatu) do cząsteczek związku organicznego
SJP.pl
każdy pierwiastek z XVII grupy układu okresowego; halogen
SJP.pl
1. nieorganiczny związek chemiczny, gaz lub ciecz, substancja silnie trująca;
2. zwyczajowa nazwa kwasu fluorowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z fluoru i wodoru;
Wiktionary
Fluorowodór, HF – nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z fluoru i wodoru. Jest to bezbarwna ciecz lub gaz o ostrym zapachu. Jego temperatura wrzenia jest niewiele niższa od temperatury pokojowej, co wyróżnia go spośród innych fluorowcowodorów (np. temp. wrz. HCl wynosi –85 °C). Spowodowane jest to występowaniem pomiędzy cząsteczkami tego związku silnych wiązań wodorowych.
Jego wodny roztwór nazywany jest kwasem fluorowodorowym.
Wikipedia
przym. fluorowodorowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z fluorowodorem, dotyczący fluorowodoru
Wiktionary
rzecz. fluorowodór mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: fluor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący fluoru
Wiktionary
rzecz. fluor mrz., fluoryt mrz.
przym. fluorytowy
Wiktionary
choroba wynikająca z nadmiernej ilości fluoru w organizmie, skutkująca uszkodzeniem zębów i kości oraz układu nerwowego
SJP.pl
Fluoroza – choroba, której objawy występują w szkliwie zębów, kościach i ścięgnach, których przyczyną jest zbyt duża zawartość fluoru w wodzie pitnej i pożywieniu. Choroba w swojej najlżejszej postaci objawia się plamami kredowymi na zębach. Plamy te wywołują nadżerkę szkliwa. Powoduje to zwiększenie kruchości i twardości szkliwa. U dorosłych fluoroza prowadzi do uszkodzenia nerwów. Choroba najbardziej niebezpieczna jest dla dzieci, które się intensywnie rozwijają, a także dla młodzieży.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fluoryt
Wiktionary
rzecz. fluoryt m.
Wiktionary
przyrząd do fluorymetrii (badania substancji poprzez pomiar natężenia emitowanego przez nią promieniowania fluoroscencyjnego)
SJP.pl
Spektrofluorymetria, fluorymetria, spektroskopia fluorescencyjna – rodzaj spektroskopii promieniowania elektromagnetycznego, w której analizuje się fluorescencję próbki wywołaną zazwyczaj światłem ultrafioletowym lub promieniowaniem rentgenowskim.
Wikipedia
minerał, fluorek wapnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. różnobarwny minerał z gromady halogenków, zawierający fluorek wapnia;
Wiktionary
Fluoryt – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady halogenków.
Nazwa pochodzi od łac. fluere = płynąć, z powodu zdolności tego minerału do obniżania temperatur topnienia szeregu innych minerałów (zastosowanie fluorytu jako topnika opisał w roku 1529 Georgius Agricola). Od jego nazwy pochodzi nazwa pierwiastka chemicznego – fluoru – oraz zjawiska fluorescencji.
Wikipedia
rzecz. fluor m., fluorek m., fluorowiec m., fluoran m., fluoryzacja ż., fluoryzowanie n., fluorescencja ż., fluorycik mrz.
czas. fluoryzować ndk.
przym. fluorowy, fluoryzacyjny, fluorescencyjny, fluorytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) miner. związany z fluorytem, dotyczący fluorytu
Wiktionary
rzecz. fluoryt mrz., fluor mrz., fluorek mrz.
przym. fluorowy, fluorkowy
Wiktionary
nasycanie czegoś fluorem, np. szkliwa zębów w profilaktyce przeciwpróchniczej
SJP.pl
przymiotnik od: fluoryzacja
SJP.pl
wykazywać właściwości fluorescencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świecenie blaskiem fluorescencyjnym
(1.2) czyszczenie zębów preparatem zawierającym związki fluoru w celu zapobiegania próchnicy
Wiktionary
rzecz. fluoryzacja ż., fluor mrz., fluoryt mrz.
czas. fluoryzować ndk.
przym. fluoryzacyjny
Wiktionary
(1.2) fluorowanie
Wiktionary
nieopioidowy lek przeciwbólowy o działaniu ośrodkowym
SJP.pl
Flupirtyna (łac. flupirtinum) – lek przeciwbólowy stosowany w leczeniu bólów związanych z układem ruchu.
Wikipedia
1. substancja ładowana do wielkich pieców między warstwy rudy i paliwa, wykorzystywana do oczyszczania rudy z domieszek;
2. łatwo topliwa substancja dodawana do ciasta z gliny, wypełniająca pory między jej cząstkami, ułatwiająca stapianie się w masę kamienistą w procesie wypalania wyrobów ceramicznych
SJP.pl
niesteroidowy antyandrogen stosowany w leczeniu zaawansowanych postaci raka gruczołu krokowego
SJP.pl
Flutamid (łac. flutamidum) – organiczny związek chemiczny, pochodna fenylopropanamidu. Substancja o silnym działaniu antyandrogennym. Stosowana jako lek w hormonoterapii, przede wszystkim raka gruczołu krokowego.
Wikipedia
flatter; aerodynamiczne drgania mechaniczne
SJP.pl
Flutter (początkowo znany jako Sky) – otwartoźródłowy zestaw narzędzi dla programistów przeznaczony do tworzenia natywnych, wieloplatformowych aplikacji mobilnych, komputerowych oraz internetowych, stworzony przez firmę Google.
Flutter został zapowiedziany w 2015 roku podczas konferencji Dart Developer Summit w 2015 roku, który pierwotnie umożliwiał tworzenie aplikacji na mobilny system operacyjny Android, obsługując renderowanie treści o częstotliwości nawet 120 klatek na sekundę. Flutter został wydany w maju 2017 roku.
Wikipedia
znajdujący się w rzece; rzeczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. związany z rzeką i jej działalnością
Wiktionary
(1.1) Badania potwierdzają obecność zanieczyszczeń metalami ciężkimi we współczesnych osadach fluwialnych.
Wiktionary
IPA: fluˈvʲjalnɨ, AS: fluvʹi ̯alny
Wiktionary
(1.1) rzeczny
Wiktionary
pochodzący z procesów zachodzących pod wpływem wód rzecznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. związany z odpływem wód roztopowych od lodowca
Wiktionary
IPA: ˌfluvʲjɔɡlaˈt͡sʲjalnɨ, AS: fluvʹi ̯oglacʹi ̯alny
Wiktionary
(1.1) wodnolodowcowy, rzecznolodowcowy
Wiktionary
urządzenie rejestrujące na wykresie poziom wody w rzece
SJP.pl
międzynarodowy ruch artystyczny, którego największy rozkwit przypadał na lata 60.-70.; wśród jego przedstawicieli: George Maciunas, Dick Higgins, Yoko Ono, Emmett Williams, Ann Noel
SJP.pl
Fluxus (z łac. „płynący”) – międzynarodowy ruch artystyczny w sztuce XX wieku patronujący działaniom wielu dziedzin (sztuki wizualne, poezja, muzyka) i artystom o różnych postawach i doświadczeniach sztuki, ale charakteryzujących się przekraczaniem wąskich specjalności, specyficznym humorem, dystansem do tradycyjnej sztuki. Nawiązywali do ruchu dada, inspiracją był dla nich Marcel Duchamp, a także John Cage.
Wikipedia
[czytaj: flajbol] wyścigi równoległe psich sztafet
SJP.pl
Flyball – psi sport, wyścigi równoległe psich sztafet. Zadanie każdego psa polega na przebiegnięciu przez cztery przeszkody do maszyny tzw. boxu, który po naciśnięciu przednimi łapami, wyrzuca piłkę. Następnie pies z piłką wraca do właściciela przez te same przeszkody. Wszystko w jak najkrótszym czasie. Sport ten uprawia się w drużynach, składających się z czterech psów.
Wikipedia
[czytaj: flajbuk] środowiskowo: ulotka z fragmentami różnych książek, zostawiana w miejscu publicznym w celu popularyzacji czytelnictwa
SJP.pl
[czytaj: flajers] środowiskowo: kurtka z grubego nylonu, zapinana na gruby metalowy zamek, w Polsce kojarzona ze środowiskiem skinheadów i punków; flejers
SJP.pl
Wikipedia
symbol femtometra, jednostki długości
SJP.pl
Wikipedia
Congregatio Filiarum Mariae Auxiliatricis, zakon salezjanek
SJP.pl
Wikipedia
(skrót od: Fédération Mondiale du Jeu de Dames) Światowa Federacja Warcabowa, organizacja zrzeszająca narodowe federacje warcabowe
SJP.pl
Institutum Franciscalium Missionariarum a Maria, zakon franciszkanek misjonarek Maryi
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = hist. polit. Federacja Młodzieży Walczącej;
Wiktionary
(1.1) W październiku 1984, niezależnie od FMW w Warszawie, powstała Gdańska Federacja Młodzieży Walczącej.
Wiktionary
skrót od: Filharmonia Narodowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
klauzula w umowach handlowych (z angielskiego: free on board; sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć towar na pokład statku); FOB
SJP.pl
strach, lęk przed czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwy, paniczny (często nieuzasadniony i uporczywy) lęk przed kimś lub przed czymś;
(1.2) pot. niechęć, antypatia, uprzedzenie
Wiktionary
Fobia (nowołac. phobia z stgr. φόβος phóbos „strach, lęk”) – zaburzenie nerwicowe, którego objawem osiowym jest uporczywy lęk przed określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem przyczyn go wywołujących i utrudniający funkcjonowanie w społeczeństwie. Fobie wywoływane są przez pewne sytuacje lub obiekty zewnętrzne wobec osoby przeżywającej lęk, które w praktyce nie są niebezpieczne. Zasadniczy obraz fobii to przesadne reakcje zaniepokojenia i trwogi, pomimo świadomości o irracjonalności własnego lęku oraz zapewnień, że obiekt strachu nie stanowi realnego zagrożenia.
Wikipedia
(1.1) Jej fobia jest na tyle silna, że może wywołać fizyczną reakcję i ślepą panikę.
Wiktionary
IPA: ˈfɔbʲja, AS: fobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Fobos m.
przym. fobijny, fobiczny
temsłow. -fob, -fobia
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lęk, strach, zaburzenie psychiczne, choroba psychiczna
hiponimy.
(1.1) aerofobia, agorafobia, akrofobia, androfobia, antropofobia, arachnofobia, batofobia, demonofobia, entomofobia, felinofobia, herpetofobia, hydrofobia, kancerofobia, klaustrofobia, kynofobia, musofobia, nekrofobia, neofobia, tanatofobia, tokofobia
(1.2) anglofobia
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Fobos m.
przym. fobijny, fobiczny
temsłow. -fob, -fobia
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φόβος. (fobos) → strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phobia
* arabski: (1.1) رهاب m. (ruhāb), egiparab|فوبيا.
* baskijski: (1.1) fobia
* białoruski: (1.1) фобія ż.
* bułgarski: (1.1) фобия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 恐惧症 (kǒngjùzhèng)
* czeski: (1.1) fobie ż.; (1.2) fobie ż.
* duński: (1.1) fobi w.
* esperanto: (1.1) fobio
* francuski: (1.1) phobie ż.; (1.2) antipathie
* hiszpański: (1.1) fobia ż.
* koreański: (1.1) 공포증 (komgp’ojŭng)
* niemiecki: (1.1) Phobie ż.
* nowogrecki: (1.1) φοβία ż.
* rosyjski: (1.1) фобия ż.
* słowacki: (1.1) fóbia ż.; (1.2) fóbia ż.
* szwedzki: (1.1) fobi w.
* turecki: (1.1) fobi
* ukraiński: (1.1) фобія ż.
* węgierski: (1.1) fóbia
* włoski: (1.1) fobia ż.; (1.2) fobia ż., antipatia ż.
źródła.
== fobia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. fobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. satelita Marsa; Phobos;
2. w mitologii greckiej: bóg i uosobienie strachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie strachu, towarzysz Aresa na polu bitwy;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. większy i bliższy z dwóch księżyców Marsa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fobos uchodził za syna Aresa i Afrodyty oraz brata Dejmosa.
Wiktionary
IPA: ˈfɔbɔs, AS: fobos
Wiktionary
rzecz. fobia ż., fobiczność ż.
przym. Fobosowy, fobiczny, fobijny
temsłow. -fob, -fobia
Wiktionary
(1.1) rzad. Strach
Wiktionary
[czytaj: foKAczia lub foKAczja] włoskie pieczywo w postaci płaskiego placka, serwowane zwykle jako przystawka oraz jako dodatek do innych potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. włoski płaski chleb, doprawiony olejem lub innymi składnikami, pieczony w piekarniku;
Wiktionary
Focaccia [fokˈat͡ʃːa] – potrawa kuchni włoskiej; rodzaj pieczywa, będącego podstawą pizzy. Każdy region Włoch może się pochwalić inną odmianą focaccii, od suchego, z solą, ziołami (rozmaryn, szałwia) polanego oliwą ciasta, do pulchnego, z suszonymi pomidorami i oliwkami. Zazwyczaj podawane na ciepło.
Focaccia serwowana jest jako przystawka oraz jako dodatek do innych potraw.
Wikipedia
(1.1) Podstawową różnicą pomiędzy focaccią a konwencjonalną pizzą jest czas wyrastania ciasta.
(1.1) Przy plażaaży dostaliśmy parę kawałków focaccii z ziołami i czarnymi oliwkami.
Wiktionary
potocznie: obrażenie się; zwykle w wyrażeniu "strzelić focha" - obrazić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. dąs
(1.2) daw. figiel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie strzelaj mi tu fochów gówniarzu, gdy do ciebie mówię!
Wiktionary
IPA: fɔx, AS: foχ
Wiktionary
rzecz. fochanie n., fochnięcie n.
czas. fochnąć się, fochać się, fochać ndk., fochnąć dk.
przym. foszasty
Wiktionary
potocznie: fochować się - obrażać się; foszyć się
SJP.pl
potocznie: niezadowolony lub obrażający się zbyt często; humorzasty, fosiasty
SJP.pl
zachowanie wyrażające niezadowolenie; kaprysy, grymasy, dąsy
SJP.pl
potocznie: fotografia, zdjęcie; fota, fotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. fotografia, zdjęcie
Wiktionary
(1.1) Strzelimy sobie focię na tle Ściany Płaczu.
Wiktionary
rzecz. fotografia ż., foto n., fotograf mos., fotografka ż., fotografika ż., fotografik mos., fotograficzka ż., fotografizm mrz., fotografowanie n., sfotografowanie n., fotka ż., fota ż.
czas. focić, fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
temsłow. foto-
Wiktionary
(1.1) fotografia, zdjęcie; pot. fota, fotka
Wiktionary
potocznie: robić zdjęcia, fotografować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. fotografować, robić zdjęcia
Wiktionary
(1.1) Podczas wyjazdu prawie nie rozmawialiśmy, Tomek wciąż focił jakieś roślinki.
Wiktionary
rzecz. focia ż.
czas. obfocić dk., sfocić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈfɔt͡sʲjuʃ, AS: focʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Fotis m.
przym. Focjuszowy, Fotisowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Focjusza
Wiktionary
(1.1) Dopiero w r. 869 na synodzie rzymskim potępiono synod Focjuszowy i zatwierdzono patriarchę Ignacego.
Wiktionary
IPA: ˌfɔt͡sʲjuˈʃɔvɨ, AS: focʹi ̯ušovy
Wiktionary
rzecz. Focjusz m., Fotis m.
Wiktionary
[czytaj: fokozo] określenie wykonawcze: ogniście, płomiennie
SJP.pl
[czytaj: fokus]
1. punkt, w którym zbiegają się po przejściu przez układ optyczny padające nań promienie równoległe; fokus; ognisko
2. w socjologii: zogniskowany wywiad grupowy; fokus
SJP.pl
Wikipedia
starożytna kraina w środkowej Grecji, nad Zatoką Koryncką; Fokida
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. zob. Fokida.
Wiktionary
Fokida lub Focyda (nowogr. Φωκίδα, starogr. Φωκίς) – kraina w środkowej Grecji nad Zatoką Koryncką, w której wznoszą się góry Parnas i Kirfis. Kraina należała w starożytności do Związku Etolskiego. Głównymi miastami były Elateja i ośrodek religijny Delfy. Według mitologii w tej krainie Prometeusz ulepił człowieka, a Edyp zabił swojego ojca, Lajosa.
Wikipedia
młode foki; foczę
SJP.pl
młode foki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. młode foki
Wiktionary
rzecz. foka ż., fokarium n., foczka ż.
:: zdrobn. foczątko n.
przym. foczy, fokowaty
Wiktionary
mała foka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: foka
(1.2) mała lub młoda foka
(1.3) młodz. dziewczyna atrakcyjna fizycznie
Wiktionary
Foczka mała, foka Rossa (Ommatophoca rossii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae), najrzadsza z antarktycznych fok.
Wikipedia
IPA: ˈfɔt͡ʃka, AS: fočka
Wiktionary
rzecz. foka ż., foczę n., fokarium n.
przym. foczy
Wiktionary
1. należący do foki, mający związek z foką, odnoszący się do foki, np. focze dzieci;
2. zrobiony z futra foki; fokowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z foką, dotyczący foki
(1.2) charakterystyczny dla foki, podobny do foki
Wiktionary
IPA: ˈfɔt͡ʃɨ, AS: fočy
Wiktionary
rzecz. foka ż., foczka ż., foczątko n., foczysko n., fokarium n., foczę n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od: foka
Wiktionary
organowy głos pryncypałowo-smyczkowy; fugara
SJP.pl
przymiotnik od: Fogarasz (miasto w Rumunii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fogaraszem, dotyczący Fogaraszu
Wiktionary
rzecz. Fogarasz mrz.
Wiktionary
miasto w Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów;
Wiktionary
Fogarasz (rum. Făgăraș, węg. Fogaras, niem. Fugreschmarkt) – miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów, nad rzeką Alutą u podnóża północnych stoków Gór Fogaraskich. Około 40,1 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. fogaraski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. wesołe miasteczko, plac zabaw
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: fodżja] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w południowych Włoszech, w Apulii; stolica prowincji Foggia (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w Apulii;
Wiktionary
Foggia – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Foggia.
Leży na nizinie Tavoliere.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 156 072 osoby, 288,1 os./km².
28 sierpnia 1867 urodził się tutaj kompozytor Umberto Giordano.
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Foggia.
Wikipedia
(1.1) Bez wsparcia lotniczego posuwanie się w kierunku Rzymu było ryzykowne, dlatego też podjęto decyzję zdobycia lotniska w Foggii. Zadanie to miała wykonać brytyjska dywizja powietrzno-desantowa, uderzając w kierunku Foggii przez port w Tarencie.
Wiktionary
przym. foggiański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Foggią, dotyczący Foggii
Wiktionary
(1.1) W okresie swego urlopu zdrowotnego Ojciec Pio mieszkał w jednym z foggiańskich klasztorów.
Wiktionary
rzecz. Foggia ż.
Wiktionary
Fogiel (nazwisko)
Fogiel:
Wikipedia
Foglar – ród Foglarów znany jest od końca XV w.
Jako swoją rodową siedzibę podawał w języku czeskim Studene Vode (w niemieckim Kaltwasser, a w polskim Zimna Woda). Podana miejscowość jest identyfikowana ze Studzienną (teraz jest dzielnicą Raciborza), której stara nazwa czeska to Studena Voda.
Wikipedia
małe działo odtylcowe na kule z ołowiu
SJP.pl
Foglerz (foglar, foglarz) (z fr. veuglaire, od aveugler – zaślepiać, zatykać otwór) – lekkie działo odtylcowe używane w końcu XV i w XVI wieku.
Strzelało kulami ołowianymi i używano go przede wszystkim do obrony zamków i murów miejskich. Jego specyficzną cechą było zastosowanie 4-5 prochownic (wymiennych komór z ładunkami prochowymi), które przed odpaleniem kolejno umieszczano w specjalnym wyżłobieniu w tylnej dennej części lufy. Zaletą foglerza była zwiększona szybkostrzelność w porównaniu z innymi ówczesnymi działami. Poważną wadę stanowiło natomiast nieszczelne dopasowanie prochownicy, powodujące uchodzenie gazów prochowych, a w konsekwencji – istotne zmniejszenie siły wyrzutu (prędkości początkowej) pocisku.
Wikipedia
[czytaj; Fojt] nazwisko
SJP.pl
magmowa skała głębinowa, odmiana sjenitu; sjenit nefelinowy
SJP.pl
Fojait – zasadowa skała magmowa o pochodzeniu wulkanicznym lub subwulkanicznym. Odpowiednik głębinowego foidowego syenitu (foidowego sjenitu). Fojait zaliczany jest do skał jawnokrystalicznych. Najczęściej barwy szarej lub ciemnoszarej. Zawiera 10–60% foidów (skaleniowców). W zależności od rodzaju występujących skaleniowców tworzy się lokalną nazwę skały. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF fojait zajmuje pole 11.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. ogień
(1.2) gw-pl|Poznań. pożar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapalniczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapalniczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. bosak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. strażak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. straż pożarna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wójt
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. por. etymn|niem|Vogt.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wójt.
źródła.
== fojt (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) dusić, dławić
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. por. etymn|niem|Vogt.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wójt.
źródła.
== fojt (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) dusić, dławić
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
główny żagiel na przednim maszcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. jeden z żagli pierwszego masztu;
(1.2) pot. żegl. fokmaszt
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: foka
Wiktionary
Fok – żagiel i jeden z podstawowych elementów ożaglowania występujący w formie sztaksla przedniego bądź żagla przymasztowego.
Jako sztaksel wieszany jest na sztagu umiejscowionym najbliżej przedniego masztu. W przypadku większej liczby sztaksli przednich fok występuje jako ostatni, najbliżej masztu (w kolejności za lataczem, kliwrem i bomkliwrem). W odróżnieniu od genui kryje grota w nieznacznym stopniu bądź też wcale.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1-2) szot foka
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1-2) rzecz. fokmaszt, foksztaksel
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|niderl|fok.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) jib, foresail; (1.2) foremast, fore-mast, foremost mast
* esperanto: (1.1) ĵibo
* francuski: (1.1) foc m.
* hiszpański: (1.1) foque m.
* niderlandzki: (1.1) fok m.
* niemiecki: (1.1) Fock ż.
* nowogrecki: (1.1) φλόκος m.
* włoski: (1.1) fiocco m.; (1.2) albero di trinchetto m.
źródła.
== fok (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zool. foka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɔk, AS: fok
Wiktionary
(1.1-2) rzecz. fokmaszt, foksztaksel
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1-2) rzecz. fokmaszt, foksztaksel
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|niderl|fok.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) jib, foresail; (1.2) foremast, fore-mast, foremost mast
* esperanto: (1.1) ĵibo
* francuski: (1.1) foc m.
* hiszpański: (1.1) foque m.
* niderlandzki: (1.1) fok m.
* niemiecki: (1.1) Fock ż.
* nowogrecki: (1.1) φλόκος m.
* włoski: (1.1) fiocco m.; (1.2) albero di trinchetto m.
źródła.
== fok (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zool. foka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ssak wodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. pot. morski ssak drapieżny;
(1.2) daw. uczn. stud. gw-pl|Radom. ocena niedostateczna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: fok
Wiktionary
Foka (Phoca) – rodzaj dużych, morskich ssaków z podrodziny Phocinae w obrębie rodziny fokowatych (Phocidae).
Wikipedia
(1.1) Gdy pojechaliśmy do zoo, Jacuś po raz pierwszy w życiu zobaczył fokę na żywo.
Wiktionary
IPA: ˈfɔka, AS: foka
Wiktionary
rzecz. fokarium n., fokowate lm nm.
:: zdrobn. foczka ż.
:: zgrub. foczysko n.
przym. foczy
Wiktionary
w filmoznawstwie: zabieg operatorski polegający na skoncentrowaniu światła na danym obiekcie lub ograniczeniu pola widzenia kamery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. ośrodek badawczy, w którym obserwuje się i hoduje foki
(1.2) zootechn. pawilon lub wybieg z fokami w ogrodzie zoologicznym
Wiktionary
Fokarium – ośrodek badawczy, którego celem jest odtworzenie zagrożonych gatunków fok.
Przeważnie fokarium składa się z budynków laboratoryjnych i szpitaliku, kilku dużych basenów z wodą morską, kilku małych basenów, które służą dla młodych lub chorych fok i specjalnych izolatek.
W Polsce funkcjonuje fokarium Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego – Fokarium w Helu.
Wikipedia
(1.1) W helskim fokarium przyszło na świat sześć młodych fok.
(1.2) W fokarium naszego zoo trzymamy cztery kotiki.
Wiktionary
rzecz. foczę n., foka ż., foczka ż., foczysko n.
przym. foczy
Wiktionary
1. skórzane lub aksamitne pasy podpinane pod narty dla ułatwienia wejścia na strome zbocze;
2. futro ze skór fok lub kotików
SJP.pl
Wikipedia
starożytna kraina w środkowej Grecji, nad Zatoką Koryncką; Focyda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. niewielka kraina w środkowej Grecji, na terenie której znajdowały się słynne z wyroczni Delfy i góra Parnas;
(1.2) adm. nomos w środkowej Grecji
Wiktionary
Fokida lub Focyda (nowogr. Φωκίδα, starogr. Φωκίς) – kraina w środkowej Grecji nad Zatoką Koryncką, w której wznoszą się góry Parnas i Kirfis. Kraina należała w starożytności do Związku Etolskiego. Głównymi miastami były Elateja i ośrodek religijny Delfy. Według mitologii w tej krainie Prometeusz ulepił człowieka, a Edyp zabił swojego ojca, Lajosa.
Wikipedia
rzecz. Fokijczyk mos., Fokidczyk mos.
przym. fokidyjski, fokidzki
Wiktionary
(1.1) war. Focyda
Wiktionary
przymiotnik od: Fokida (kraina w środkowej Grecji)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
samolot marki Fokker
SJP.pl
Fokker – holenderskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samolotów, założone 22 lutego 1912 roku przez Antona Fokkera.
Wikipedia
bocianie gniazdo na fokmaszcie
SJP.pl
środkowy żagiel pierwszego masztu żaglowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. pierwszy maszt od strony dziobu jednostek pływających, które posiadają co najmniej dwa maszty;
Wiktionary
Fokmaszt – pierwszy maszt od strony dziobu znajdujący się na większości jednostek pływających o napędzie żaglowym, posiadających co najmniej dwa maszty. Wyjątkiem są tylko jednostki dwumasztowe, posiadające pierwszy maszt wyższy od drugiego – w tym wypadku pierwszy maszt nazywany jest grotmasztem (a drugi bezanmasztem).
Wikipedia
rzecz. fok mrz.
Wiktionary
Wikipedia
fokowąs brodaty - gatunek największej foki arktycznej; foka wąsata, foka brodata
SJP.pl
Fokowąs brodaty, foka wąsata, foka brodata (Erignathus barbatus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Największa foka żyjąca w niewielkich stadach na terenie Arktyki. Znaczenie gospodarcze foki wąsatej jest nieduże. Poławiana głównie przez Inuitów.
Wikipedia
rodzina drapieżnych ssaków morskich z grupy płetwonogich
SJP.pl
Wikipedia
1. podobny do foki;
2. o cechach fokowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
zrobiony z futra foki; foczy
SJP.pl
pierwsza od dołu reja na fokmaszcie żaglowca
SJP.pl
skrótowa forma od:
1. foksterier;
2. fokstrot;
3. folksdojcz
SJP.pl
dawniej: dworzec kolejowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. ogród podmiejski będący miejscem rozrywki
(1.2) daw. dworzec kolejowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie tylko od święta, ale i w dni powszednie ulubionym miejscem spędzania czasu były liczne piwiarnie, kawiarniane ogródki i foksale.
(1.2) W wagonie ani słóweczka, panie mój kochany, ale potem na foksalu widziałam, że rozmawiali ze sobą.
Wiktionary
zdrobnienie od: foks (pies)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przedłużenie kolumny fokmasztu, służące do rozpinania górnych żagli skośnych; przedniak gniezdny
SJP.pl
angielska rasa psów używanych do polowań na lisy i dziki
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: foksterier (rasa psa myśliwskiego)
SJP.pl
zdrobnienie od: foksterier (rasa psa myśliwskiego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fokstrot
Wiktionary
rzecz. fokstrot m.
przym. fokstrotowy
Wiktionary
1. taniec towarzyski pochodzenia amerykańskiego;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) choreogr. taniec towarzyski w rytmie 4/4 (cztery czwarte);
Wiktionary
Fokstrot, foxtrot – amerykański taniec towarzyski, dotarł do Europy ok. 1918 roku; metrum parzyste, rytm synkopowany, tempo szybkie. Słowo „foxtrot” oznacza kłus lisa – pochodzi od nazwiska aktora Harry'ego Foxa, który wprowadził do tego tańca kroki kłusujące. Foxtrot uważany jest za jeden z najtrudniejszych tańców i nazywany „najtrudniejszym spacerem świata”.
Wikipedia
(1.1) Choć Maria nie umie tańczyć walca, w fokstrocie jest prawdziwą mistrzynią.
Wiktionary
IPA: ˈfɔkstrɔt, AS: fokstrot
Wiktionary
rzecz. fokstrocik mrz.
przym. fokstrotowy
Wiktionary
(1.1) slowfox ang., quickstep
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fokstrotem, dotyczący fokstrota; mający cechy fokstrota
Wiktionary
rzecz. fokstrot mzw., fokstrocik mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fokszanami, dotyczący Fokszan
Wiktionary
rzecz. Fokszany mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, w historycznej Mołdawii;
Wiktionary
Fokszany (rum. Focșani, niem. Fokschan) – stołeczne miasto okręgu Vrancea w Rumunii. Leży nad rzeką Milcov. W 2021 roku miasto liczyło 65 052 mieszkańców. W 1789 r. miała tu miejsce bitwa wojsk tureckich z wojskami rosyjsko-austriackimi, w której Turcy ponieśli klęskę.
W mieście tym swoją siedzibę ma klub piłkarski CSM Fokszany.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, meblarski oraz odzieżowy.
Wikipedia
przym. fokszański
Wiktionary
trójkątny żagiel na szkunerze; sztafok
SJP.pl
Sztafok – jeden z żagli zaliczanych do sztaksli przednich, trójkątny żagiel, ostatni od strony dziobu, położony najbliżej fokmasztu, występujący na dużych żaglowcach. W zależności od typu ożaglowania zamiast sztafok może nosić nazwę foksztaksla.
Wikipedia
górny, skośny żagiel na przednim maszcie statku; fortopsel
SJP.pl
1. punkt, w którym zbiegają się po przejściu przez układ optyczny padające nań promienie równoległe; focus; ognisko
2. w socjologii: zogniskowany wywiad grupowy; focus
SJP.pl
Fokus, właśc. Wojciech Alszer (ur. 13 marca 1980 w Katowicach) – polski raper, autor tekstów i producent muzyczny znany przede wszystkim z działalności w zespole Paktofonika, a także Pijani Powietrzem i Pokahontaz. Współlaureat nagrody Fryderyka z Paktofoniką.
Wikipedia
środowiskowo: fokusować się - skupiać się na czymś
SJP.pl
1. skrzynia drewniana używana do gaszenia wapna palonego
2. w budownictwie: część muru
3. rodzaj sieci rybackiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. kwas foliowy.
Wiktionary
Kwas foliowy (folacyna, witamina B9) – organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa folium, oznaczającego liść.
W organizmie człowieka jest syntezowany przez bakterie jelitowe, a jego biologicznie aktywną formą jest kwas lewomefoliowy (5-MTHF).
Wikipedia
IPA: ˌfɔlaˈt͡sɨ̃na, AS: folacỹna
Wiktionary
(1.1) witamina B9, witamina M, witamina B11
Wiktionary
przymiotnik od: folarz
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się folowaniem (zagęszczaniem) tkanin; pilśniarz
SJP.pl
rasowy koń pełnej krwi angielskiej
SJP.pl
Koń pełnej krwi angielskiej – jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych pochodząca z Anglii. Potocznie nazywany „folblutem“ (z niem. Vollblüter – pełnej krwi) lub „anglikiem“. Obecnie są to najszybsze konie na świecie, a rasa rozpowszechniła się na całym globie, wywierając wielki wpływ na niemalże wszystkie rasy obecnie hodowanych koni sportowych. Konie te hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Japonii i Francji
.
Wikipedia
1. druk reklamowy, propagandowy, informacyjny, zawierający zwykle opisy, zdjęcia, mapki lub dane dotyczące oferowanego towaru, usługi;
2. uporządkowany zbiór plików komputerowych; katalog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. zob. katalog.
(1.2) rodzaj druku reklamowego lub informacyjnego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zaproszeni goście otrzymali informacyjny folder, w którym Volkswagen pochwalił się przykładowymi akcjami.
Wiktionary
IPA: ˈfɔldɛr, AS: folder
Wiktionary
(1.1) katalog
(1.2) prospekt
Wiktionary
przestarzale: ulga, odpoczynek, pobłażanie, luz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. ulga, wytchnienie, odpoczynek
(1.2) przest. pobłażanie
(1.4) stpol. wojsk. rzemień ze sprzążką do kolby karabinka kawaleryjskiego; Gloger.
(1.5) stpol. posłuch
(1.6) gw-pl|Bukowina. drążek
Wiktionary
Folga – kolonia wsi Mierzawa w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław.
W latach 1975–1998 kolonia należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Wikipedia
IPA: ˈfɔlɡa, AS: folga
Wiktionary
czas. folgować ndk.
Wiktionary
1. przestawać powściągać swoje skłonności, pozwolić im panować nad sobą;
2. pozwalać komuś na większą swobodę; łagodzić rygory i ograniczenia
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. dawać upust czemuś, pozwalać sobie
(1.2) przest. zmniejszać siłę, intensywność oddziaływania, spowalniać tempo
Wiktionary
(1.1) Folgować pokusom.
(1.1) Folgować kaprysom.
Wiktionary
IPA: fɔlˈɡɔvat͡ɕ, AS: folgovać
Wiktionary
rzecz. folgowanie n., folga ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|folgować.
Wiktionary
czas. folgować ndk.
Wiktionary
1. cienka, delikatna blacha wyrabiana przez walcowanie;
2. cienki arkusz tworzywa sztucznego;
3. dawny taniec portugalski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienkie tworzywo w arkuszach lub rolkach;
Wiktionary
Folia – materiał wykonany najczęściej z metalu nieżelaznego lub z tworzywa sztucznego, o grubości do 2 mm (do wyrobu np. opakowań).
Wikipedia
(1.1) Po upieczeniu wyciągamy formy z piekarnika, wyjmujemy formę z sernikiem z kąpieli wodnej, odwijamy z folii, studzimy na blacie kuchennym.
Wiktionary
IPA: ˈfɔlʲja, AS: folʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. foliarka ż., foliowanie n., zafoliowanie n., foliówka ż., folióweczka ż., foliak m., foliaczek m., foliarz m., foliarstwo n.
:: zdrobn. folijka ż.
czas. foliować ndk., zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
1. numeracja kart w rękopiśmiennictwie;
2. warstwowe ułożenie materiałów blaszkowatych łupków krystalicznych lub ilastych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od foliak
Wiktionary
rzecz. folia ż., foliak m., foliarz m., foliarstwo n., foliowanie n., zafoliowanie n., folijka ż.
czas. foliować ndk., zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ogrod. tunel ogrodowy, namiot lub inspekt z przezroczystej folii z tworzywa sztucznego
Wiktionary
rzecz. folia ż., folijka ż., foliowanie n., zafoliowanie n., foliarz m., foliarstwo n., foliarka ż., foliówka ż., folióweczka ż.
:: zdrobn. foliaczek m.
czas. foliować ndk., zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
sól kwasu foliowego
SJP.pl
Kwas foliowy (folacyna, witamina B9) – organiczny związek chemiczny z grupy witamin B. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa folium, oznaczającego liść.
W organizmie człowieka jest syntezowany przez bakterie jelitowe, a jego biologicznie aktywną formą jest kwas lewomefoliowy (5-MTHF).
Wikipedia
foliał;
1. wielka, gruba księga;
2. książka w formacie folio
SJP.pl
→ foliarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. kobieta wierząca w teorie spiskowe
Wiktionary
rzecz. foliarz mos.
przym. foliarski
Wiktionary
maszyna do foliowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do foliowania
Wiktionary
rzecz. foliarz mos., foliak mrz., folia ż.
przym. foliarski
czas. foliować
Wiktionary
1. → folia, np. wyroby foliarskie;
2. → foliarz, np. foliarskie teorie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z foliarzami lub foliarstwem, dotyczący foliarzy lub foliarstwa
przymiotnik jakościowy
(2.1) posiadający cechy foliarzy lub foliarstwa
Wiktionary
(1.1) Gene był mechanikiem i domorosłym naukowcem. (…) Z tego co zauważyłem, radośnie podzielał foliarską teorię na temat przemagnesowania biegunów.
Wiktionary
rzecz. foliaczek mrz., folia ż., foliak m., folijka ż., foliarz m., foliara ż., foliarstwo n., foliowanie n., zafoliowanie n., ofoliowanie n., foliarka ż., foliówka ż., folióweczka ż., defoliacja ż., defoliant m.
czas. foliować ndk., zafoliować dk., ofoliować dk.
przym. foliowy
Wiktionary
potocznie:
1. wiara w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.;
2. ogół ludzi wierzących w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wiara w teorie spiskowe
Wiktionary
rzecz. foliarz mos., foliak mrz., foliaczek mrz., folia ż.
przym. foliarski
czas. foliować
Wiktionary
pejoratywnie: osoba wierząca w teorie spiskowe, pseudonaukowe, zjawiska paranormalne itp.; szurofoliarz, szur, szurysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. osoba, która wierzy w teorie spiskowe, zjawiska paranormalne, pseudonaukowe teorie itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rośnie w siłę cały ruch negacjonistów pandemii, zwanych też antycovidowcami, foliarzami czy wręcz covidiotami.
Wiktionary
rzecz. foliara ż., folia ż., foliak m., foliaczek m., foliarka ż., foliówka ż., folióweczka ż., foliarstwo n., foliowanie n., zafoliowanie n., folijka ż.
czas. foliować ndk., zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
foliant;
1. ogromna, gruba księga;
2. książka w formacie folio
SJP.pl
przymiotnik od: foliał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia;
(1.2) geogr. adm. gmina z siedzibą władz w mieście Foligno (1.1)
Wiktionary
Foligno (łac.: Fulginiae lub Fulginium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Perugia. Leży nad rzeką Topino.
Według danych na rok 2007 gminę zamieszkiwały 53 818 osoby, 274,7 os./km².
Wikipedia
mała folia do ochrony ekranu urządzenia elektronicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od folia
Wiktionary
rzecz. foliówka ż., foliarz mos., foliak mrz., foliaczek mrz., folia ż.
przym. foliarski, foliowy
czas. foliować
Wiktionary
follikularny;
1. mający budowę pęcherzykową;
2. związany z tworzeniem (się) pęcherzyków
SJP.pl
żeński hormon płciowy; estron
SJP.pl
Estron (łac. estronum) – organiczny związek chemiczny, ketonowo – hydroksylowa pochodna estranu. Jest steroidowym estrogenem o działaniu podobnym do estradiolu.
Jest to pierwszy żeński hormon płciowy, odkryty w 1929 przez późniejszego profesora Politechniki Gdańskiej Adolfa Butenandta. Za prace nad hormonami płciowymi Butenandt został uhonorowany w 1939 Nagrodą Nobla.
Wikipedia
hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulotropina, hormon folikulotropowy, FSH
SJP.pl
hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulostymulina, hormon folikulotropowy, FSH
SJP.pl
Hormon folikulotropowy, folikulotropina, FSH (od ang. follicle-stimulating hormone) – hormon tropowy, o budowie peptydowej, wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Działając wspólnie z hormonem luteinizującym, u kobiet pobudza dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i produkcję estrogenów, zaś u mężczyzn kontroluje czynność jąder.
Wikipedia
hormon folikulotropowy - hormon produkowany przez przysadkę mózgową; folikulostymulina, folikulotropina, FSH
SJP.pl
format wielkości arkusza raz złożonego na pół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) arkusz papieru jednokrotnie złożony, który tworzy dwie karty i cztery stronice;
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: folia
Wiktionary
Format bibliograficzny – określenie formatu książki, pochodzące od liczby złożeń arkuszy papieru tworzących jej składkę, stosowane do opisu druków wydawanych od końca XV do końca XVIII wieku. Ze względu na nieustandaryzowane wymiary produkowanego wówczas papieru powstające z niego książki miały zróżnicowane wysokości, których nie używano do klasyfikacji formatu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. foliowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) folio
* rumuński: (1.1) foaie, folio
źródła.
== folio (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-folio.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folio
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfɔlʲjɔ, AS: folʹi ̯o
Wiktionary
przym. foliowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. foliowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) folio
* rumuński: (1.1) foaie, folio
źródła.
== folio (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-folio.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folio
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
urządzenie służące do nanoszenia na przezroczysta folię obrazów lub tekstów, w celu rzutowania ich później na ekran
SJP.pl
karta przezroczystej folii z tekstem, obrazami, wykresami lub rysunkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) folia z odbitym na niej materiałem tekstowym i graficznym, którą za pomocą rzutnika (grafoskopu) wyświetla się na ekranie
Wiktionary
IPA: fɔˈlʲjɔɡrãm, AS: folʹi ̯ogrãm
Wiktionary
foliowa koperta kurierska
SJP.pl
pisak do pisania po folii i plastiku
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zafoliować)
(1.1) opakowywać w folię
Wiktionary
rzecz. folia ż., folijka ż., foliowanie n., zafoliowanie n., foliarz m., foliarstwo n., foliak m., foliaczek m., foliarka ż., foliówka ż., folióweczka ż.
czas. zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|foliować.
Wiktionary
Foliowanie – rodzaj poligraficznego laminowania.
Polega na pokryciu powierzchni druku folią z tworzyw sztucznych. Dzięki foliowaniu zadrukowana powierzchnia uzyskuje dodatkowe walory estetyczne, zostaje też usztywniona i zabezpieczona przed działaniem mechanicznym, chemicznym, promieniowaniem UV, czy wilgocią.
Wikipedia
rzecz. folia ż., foliaczek mrz., foliak mrz., foliarz mos.
czas. foliować ndk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. foliówka
Wiktionary
rzecz. foliarz mos., foliak mrz., folia ż.
przym. foliarski
czas. foliować
Wiktionary
potocznie: torba foliowa; reklamówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. jednorazowa torba foliowa
(1.2) pot. tunel foliowy
Wiktionary
Foliówka to określenie potoczne odnoszące się do:
Wikipedia
(1.1) Włożę ci to do foliówki, żeby ci się dobrze niosło.
(1.2) Nie kupujemy pomidorów. Mamy własne z foliówki.
Wiktionary
rzecz. folia ż., folijka ż., foliak mrz., foliownica ż., foliarz mos.
czas. foliować ndk., zafoliować dk.
przym. foliowy, foliarski
Wiktionary
(1.1) częstochowa|zrywka.
(1.2) foliak
Wiktionary
1. wykonany z folii, bardzo cienkiej blachy lub błony z tworzywa sztucznego;
2. kwas foliowy - organiczny związek chemiczny występujący głównie w warzywach liściastych; witamina B11
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z folią, dotyczący folii
(1.2) wykonany z folii
(1.3) druk. w formacie folio, związany z formatem folio
(1.4) biochem. zob. kwas foliowy.
Wiktionary
(1.2) W sklepach nie będzie darmowych torebek foliowych – zapowiada „Gazeta Prawna”.
Wiktionary
rzecz. folia ż., folijka ż., folio n., foliał m., foliowanie n., zafoliowanie n., ofoliowanie n., folian m., defoliacja ż., foliówka ż., foliaczek mrz., foliak mrz., foliarz mos.
czas. foliować ndk., zafoliować dk., ofoliować dk.
przym. foliarski
Wiktionary
hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową
SJP.pl
Hormon folikulotropowy, folikulotropina, FSH (od ang. follicle-stimulating hormone) – hormon tropowy, o budowie peptydowej, wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej. Działając wspólnie z hormonem luteinizującym, u kobiet pobudza dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i produkcję estrogenów, zaś u mężczyzn kontroluje czynność jąder.
Wikipedia
z łaciny: liść; określenie spotykane głównie na receptach
SJP.pl
gatunek muzyki rozrywkowej wywodzący się z muzyki ludowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. gatunek muzyki popularnej wywodzący się z muzyki ludowej;
Wiktionary
Muzyka folkowa – gatunek muzyki popularnej wywodzący się z muzyki ludowej. Często muzykę folkową określa się mianem europejskiej muzyki ludowej.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś słuchałem folku, teraz bardziej mi podchodzi muzyka klezmerska.
Wiktionary
IPA: fɔlk, AS: folk
Wiktionary
rzecz. folklor m., folklorystyka ż., folklorysta m., folklorystka ż., folkloryzm m.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folkowo, folklorystycznie
Wiktionary
(1.1) muzyka folkowa
Wiktionary
Izba Ludowa; (1849-1953) izba niższa parlamentu duńskiego
SJP.pl
Folketing, duń. Folketinget – duński parlament. W latach 1849–1953 Folketinget był izbą niższą duńskiego parlamentu. Od 1953, po zmianach w konstytucji, parlament jest jednoizbowy.
W parlamencie zasiada 179 członków (w tym po dwóch z Wysp Owczych i z Grenlandii) wybieranych w 17 okręgach co cztery lata.
Siedzibą Folketingu jest dawny zamek królewski Christiansborg w Kopenhadze.
Wikipedia
twórczość ludowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. ogół ludowej kultury i twórczości artystycznej, jak baśnie, pieśni, obrzędy, stroje, architektura, kuchnia itp.
Wiktionary
Folklor (ang. folk-lore „wiedza ludu”) – symboliczno-artystyczna dziedzina kultury ludowej, mająca charakter wieloskładnikowy, niejednolity i synkretyczny.
Wikipedia
(1.1) Wiara w utopce była na tyle mocno zakorzeniona, iż swój oddźwięk znalazła w folklorze chrześcijańskim.
Wiktionary
IPA: ˈfɔlklɔr, AS: folklor
Wiktionary
rzecz. folk m., folklorystyka ż., folklorysta m., folklorystka ż., folkloryzm m.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
(1.1) ludowość
Wiktionary
badacz ludowej twórczości artystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. osoba specjalizująca się w folklorystyce, badacz folkloru
Wiktionary
Folklorystyka – dyscyplina humanistyczna, obejmująca badania folkloru, mechanizmu jego funkcjonowania w kulturze oraz relacji zachodzących między folklorem a literaturą i kulturą masową. Czasem uznawana za jedną z dziedzin etnografii i antropologii kulturowej, jako że folklor jest elementem kultury ludowej, a ta przedmiotem badań etnografii.
Wikipedia
(1.1) Jej dziadek był znanym śląskim folklorystą.
Wiktionary
rzecz. folk m., folklorystyka ż., folkloryzm m.
:: fż. folklorystka ż.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kobieta specjalizująca się w folklorystyce, badaczka folkloru
Wiktionary
(1.1) Jego babka była znaną beskidzką folklorystką.
Wiktionary
rzecz. folk m., folklorystyka ż., folkloryzm m.
:: fm. folklorysta m.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób folklorystyczny
Wiktionary
(1.1) Pościel jest obszyta folklorystycznie zdobioną tkaniną, dzięki czemu Wyspiański uniknął barwnej monotonii.
Wiktionary
rzecz. folk m., folklor m., folklorysta mos., folklorystka ż., folklorystyka ż., folkloryzm mrz.
przym. folklorystyczny
Wiktionary
1. związany z ludową twórczością artystyczną;
2. związany z nauką badającą sztukę i kulturę ludową
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do folkloru lub folklorystyki, związany z folklorem lub folklorystyką
Wiktionary
(1.1) W Jabłonkowie zakończył się festiwal folklorystyczny.
Wiktionary
rzecz. folklor m., folk m., folklorystyka ż., folklorysta m., folklorystka ż., folkloryzm m.
przym. folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
(1.1) ludowy, etniczny, kulturowy
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem kultury ludowej, folkloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. szt. nauka badająca folklor;
Wiktionary
Folklorystyka – dyscyplina humanistyczna, obejmująca badania folkloru, mechanizmu jego funkcjonowania w kulturze oraz relacji zachodzących między folklorem a literaturą i kulturą masową. Czasem uznawana za jedną z dziedzin etnografii i antropologii kulturowej, jako że folklor jest elementem kultury ludowej, a ta przedmiotem badań etnografii.
Wikipedia
(1.1) Franciszek interesuje się folklorystyką beskidzką.
Wiktionary
rzecz. folk m., folklor m., folklorysta m., folklorystka ż., folkloryzm m.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
wykorzystywanie elementów sztuki ludowej w twórczości artystycznej, nawiązywanie do folkloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. nawiązywanie w sztuce i literaturze do elementów folklorystycznych;
Wiktionary
Folkloryzm – wybieranie elementów pochodzących z folkloru ludowego i cytowanie ich w oderwanym od pierwotnych znaczeń kontekście. Jako jeden z pierwszych termin ten zaproponował Józef Burszta w celu oddzielenia kategorii folkloru od folkloryzmu.
Wikipedia
(1.1) Wykład dotyczył folkloryzmu we współczesnej polskiej muzyce rozrywkowej.
Wiktionary
rzecz. folklor m., folk m., folklorystyka ż., folklorysta m., folklorystka ż.
przym. folklorystyczny, folkowy
przysł. folklorystycznie
Wiktionary
wykonawca lub fan folka
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób folkowy
Wiktionary
rzecz. folk m., folkowość ż.
przym. folkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest folkowe; cecha tych, którzy są folkowi
Wiktionary
przym. folkowy
przysł. folkowo
Wiktionary
związany z muzyką rozrywkową wywodzącą się z muzyki ludowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. związany z folkiem, dotyczący folku
Wiktionary
(1.1) Co tam słychać na polskiej scenie folkowej?
Wiktionary
rzecz. folk m., folklor m., folklorystyka ż., folklorysta m., folklorystka ż., folkloryzm m., folkowość ż.
przym. folklorystyczny
przysł. folkowo
Wiktionary
w okresie okupacji hitlerowskiej: mężczyzna znajdujący się na liście ludzi pochodzenia niemieckiego (często rzekomego), na której obecność gwarantowała wiele przywilejów w stosunku do pozostałej ludności polskiej; volksdeutsch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w okresie II wojny światowej w krajach okupowanych przez III Rzeszę: osoba narodowości niemieckiej lub pochodzenia niemieckiego wpisana na folkslistę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przy wbijaniu w ścianę gwoździa, na którym folksdojcz chciał powiesić portret Adolfa, tynk z sufitu odpadł.
Wiktionary
IPA: ˈfɔlɡzdɔjt͡ʃ, AS: folgzdoi ̯č
Wiktionary
rzecz.
:: fż. folksdojczka
Wiktionary
(1.1) volksdeutsch
Wiktionary
→ folksdojcz; volksdeutschka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w okresie okupacji hitlerowskiej kobieta wpisana na folkslistę
Wiktionary
(1.1) …ubiera się lepiej niż inni, ma żonę folksdojczkę i swoje przyzwyczajenia.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. folksdojcz m.
Wiktionary
lista obywateli pochodzenia niemieckiego w okupowanym przez Niemcy kraju w okresie okupacji hitlerowskiej, którzy zadeklarowali przynależność do narodowości niemieckiej; volkslista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w okresie okupacji hitlerowskiej: niemiecka lista narodowa, na którą wpisywano ludność pochodzenia niemieckiego krajów okupowanych;
Wiktionary
(1.1) Uchowali się cało i zdrowo we trójkę, dzięki czemu? Podpisali folkslistę.
Wiktionary
Follett – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Lipscomb.
Wikipedia
folikularny;
1. mający budowę pęcherzykową;
2. związany z tworzeniem (się) pęcherzyków
SJP.pl
[czytaj: falołers] użytkownik śledzący na bieżąco czyjś profil w serwisie społecznościowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) subskrybent serwisu społecznościowego lub agregatora treści
Wiktionary
[czytaj: faloł-ap] w hip-hopie: nawiązanie do utworu lub wersu przez przytoczenie lub sparafrazowanie go w tekście piosenki
SJP.pl
powierzchniowo spilśniać tkaninę, zwykle zgrzebną, przez gniecenie, wałkowanie itp.; foluszować
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przymiotnik od: Folsom
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Folta:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Folusza
Wiktionary
rzecz. Folusz m., foluszanin m., foluszanka ż.
Wiktionary
maszyna służąca do folowania tkanin; pilśniarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. włók. urządzenie do folowania sukna;
(1.2) budynek lub pomieszczenie mieszczące urządzenie do folowania;
Wiktionary
11 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Sukno gotowe idzie do folowania do młyna, zwanego foluszem, którego częścią najważniejszą jest stępa ze stęporami.
(1.1) Kompleks fabryczny składał się również z czesalni, folusza i magla sukienniczego.
Wiktionary
IPA: ˈfɔluʃ, AS: foluš
Wiktionary
rzecz. folusznia ż., folusznictwo n., folusznik mos., foluszowanie n.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszniczy, foluszowy
Wiktionary
(1.1) pilśniarka, spilśniarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Folusza
Wiktionary
rzecz. Folusz m.
:: fż. foluszanka ż.
przym. foluski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Folusza
Wiktionary
rzecz. Folusz m.
:: fm. foluszanin m.
przym. foluski
Wiktionary
zawód folusznika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. dział rzemiosła związany z wytwarzaniem sukna, profesja folusznika;
Wiktionary
Folusznictwo – gałąź rzemieślniczej i manufakturowej produkcji sukienniczej, zajmująca się folowaniem sukna, procesem mającym na celu oczyszczenie sukna z tłuszczów i kleju tkackiego, nadanie tkaninie puszystości i jej zagęszczenie (spilśnienie).
Wikipedia
(1.1) Od XIV wieku folusznictwo rozwijało się też w Rzeczpospolitej.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznik mos., foluszowanie n.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszniczy, foluszowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) włók. związany z folusznictwem, dotyczący folusznictwa
Wiktionary
(1.1) W 1845 roku w majątku były młyny, zakład foluszniczy i karczma.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznictwo n., folusznik mos., foluszowanie n.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszowy
Wiktionary
rzemieślnik trudniący się folowaniem; pilśniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wstępnie przygotowujący i czyszczący z tłuszczów i klejów tkaniny wełniane;
Wiktionary
Folusznik – rzemieślnik trudniący się przygotowywaniem tkanin i czyszczeniem ubrań.
Miejscem pracy folusznika był folusz. Folusznik folował sukno w celu zagęszczenia tkaniny i oczyszczenia jej z tłuszczów i klejów.
W polskim tłumaczeniu Nowego Testamentu greckie gnapheus, występujące w 9. rozdziale Ewangelii Marka, tłumaczone jest jako folusznik (Mk 9,3). Pojęcie to występuje również w Starym Testamencie (2 Krl 18,17; Iz 7,3 oraz 36,2; Mal 3,2).
Wikipedia
(1.1) Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznictwo n., foluszowanie n.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszniczy, foluszowy
Wiktionary
(1.1) pilśniarz
Wiktionary
powierzchniowo spilśniać tkaninę, zwykle zgrzebną, przez gniecenie, wałkowanie itp.; folować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) włók. poddawać tkaniny obróbce wstępnej, spilśniać ich powierzchnię
Wiktionary
(1.1) Następnie sukno foluszowano czyli wałkowano, aby stało się grubsze.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznictwo n., folusznik mos., foluszowanie n.
przym. foluszniczy, foluszowy
Wiktionary
(1.1) folować, pilśnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. poddawanie tkaniny obróbce wstępnej, spilśnianie jej powierzchni
Wiktionary
(1.1) Pod koniec XVI w. na Wypustach powstał młyn wodny, posiadający dwa koła wodne do mielenia zboża i jedno do foluszowania sukna.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznictwo n., folusznik mos.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszniczy, foluszowy
Wiktionary
(1.1) folowanie
Wiktionary
związany z foluszem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z foluszem, dotyczący folusza
Wiktionary
(1.1) Młyn miał jedno koło mączne, drugie zaś foluszowe.
Wiktionary
rzecz. folusz mrz., folusznia ż., folusznictwo n., folusznik mos., foluszowanie n.
czas. foluszować ndk.
przym. foluszniczy
Wiktionary
zdrobnienie od: folwark
SJP.pl
1. należący do folwarku, dotyczący folwarku;
2. przenośnie: grubiański, wulgarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący folwarku, związany z folwarkiem
Wiktionary
rzecz. folwark m.
Wiktionary
gospodarstwo rolne, część większego majątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. duże, samodzielne gospodarstwo rolne wraz z kompleksem budynków gospodarczych i mieszkalnych, a należące do dworu lub do właściciela ziemskiego;
(1.2) przen. własność wspólna lub sfera publiczna traktowana przez kogoś jak prywatna
(1.3) daw. dom mieszkalny, w którym mieszka właściciel wioski lub czeladź
(1.4) pot. na dużym przyjęciu dodatkowy stół dla dzieci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek pracował dawniej na folwarku przy koniach.
(1.1) W roku 1749 wysiano na folwarku pańskim 30 wierteli żyta, 4 pszenicy, 12 owsa, 18 jęczmienia, 3 grochu
(1.2) Ten prezes traktuje spółdzielnię jak swój folwark.
(1.3) W ciągu zimy na folwarku mieszka zaledwie kilka osób, nawet bydło wypędza się do stepów, niekiedy odległych o kilkaset kilometrów.
Wiktionary
IPA: ˈfɔlvark, AS: folvark
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. folwarczek m.
przym. folwarczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Fomalhaut (Alfa Piscis Austrini, α PsA) – najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Ryby Południowej i jednocześnie jedna z najjaśniejszych gwiazd półkuli południowej. Jest osiemnastą co do jasności gwiazdą na nocnym niebie. Od Słońca dzieli ją 25 lat świetlnych. Krąży wokół niej dysk pyłowy; zaobserwowano także obiekt, który mógł być planetą, jednak w toku dalszych obserwacji uznano go raczej za pozostałość po kolizji mniejszych ciał.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitcelt. istota nadprzyrodzona, najczęściej przedstawiana jako gigant, mająca zamieszkiwać Irlandię przed przybyciem Galów;
Wiktionary
(1.1) Już jako mężczyzna Lugh stał się wojownikiem i poprowadził wojska boskiego plemięemienia Tuatha przeciw Fomorianom w drugiej bitwie pod Magh Tuireadh.
Wiktionary
choroba roślin z rodziny krzyżowych, wywoływana przez pasożytnicze grzyby
SJP.pl
jednostka poziomu głośności dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka poziomu głośności
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) skr. Ph
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. foniatra mos./ż., fonia ż., fonacja ż., fonem m., fonetyka ż.
przym. foniczny, fonogeniczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|φωνή. (dźwięk, głos)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phon
* czeski: (1.1) fón m.
* niemiecki: (1.1) Phon n., Fon n.
* słowacki: (1.1) fón m.
* ukraiński: (1.1) фон m.
* włoski: (1.1) phon m.
źródła.
== fon (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik przechodni
(1.1) włók. prząść
(1.2) pleść, wyplatać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɔ̃n, AS: fõn
Wiktionary
rzecz. foniatra mos./ż., fonia ż., fonacja ż., fonem m., fonetyka ż.
przym. foniczny, fonogeniczny
Wiktionary
(1.1) skr. Ph
Wiktionary
skrót od: fonetyka, fonetyczny; fonet.
SJP.pl
wydawanie dźwięku przez człowieka, zwłaszcza wymawianie głosek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. w foniatrii: emisja głosu
Wiktionary
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.
Wikipedia
rzecz. fonia ż., fon m.
temsłow. -fonia
Wiktionary
(1.1) fonia
Wiktionary
przymiotnik od: fonacja
SJP.pl
zaburzenie wymowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od font
Wiktionary
rzecz. font m.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
delikatna, słodka plastyczna masa do dekorowania tortów; glazura, pomada
SJP.pl
Masa cukrowa (inaczej fondant lub lukier plastyczny) – stosowana w cukiernictwie masa wykonana głównie z cukru pudru oraz żelatyny, używana do powlekania gotowych ciast i wykonywania dekoracji.
Znajduje zastosowanie, podobnie jak masa marcepanowa, przede wszystkim przy produkcji tortów w stylu angielskim, a także amerykańskich cupcakes.
Wikipedia
[czytaj: fąDU] potrawa ze stopionej masy serowej (zwykle z dodatkiem białego wina), w której zanurza się kawałki pieczywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. szwajcarska i francuska potrawa z roztopionego sera i białego wina podawanego na gorąco, w którym macza się kawałki pieczywa lub warzyw;
(1.2) kulin. potrawa z kawałków mięsa lub warzyw, które umieszcza się na długim widelcu i zanurza we wrzącym tłuszczu
Wiktionary
Fondue (od fr. fondre – „roztapiać się”) – potrawa (rodzaj zupy serowej) przygotowana z gorącego sera i białego wina. Uważana za narodową potrawę kuchni szwajcarskiej, lecz bardzo popularna we Francji i Włoszech.
Jej specyficzna cecha to przyrządzanie na bieżąco przy stole z podgrzewanego garnka. Zależnie od regionu powstały różne przepisy odnoszące się do przypraw i dodatków. Podstawowe składniki fondue au fromage stanowią zawsze sery, co najmniej w dwóch gatunkach (najczęściej gruyère i ementaler lub appenzeller), białe wytrawne wino i kieliszek kirszu. Dodatek niewielkiej ilości mąki ziemniaczanej ułatwia zemulgowanie serowo-winnej masy i zapobiega jej rozwarstwieniu (zwarzeniu). Typowymi przyprawami do fondue są: pieprz biały, gałka muszkatołowa i czosnek.
Wikipedia
(1.1) Ten ser byłby dobry do fondue.
Wiktionary
jednostka fonetyczna języka; głoska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. najmniejsza jednostka mowy rozróżnialna dla użytkowników danego języka;
Wiktionary
Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy. Jest różnorodnie definiowany, ale zwykle o jego wyróżnianiu ma decydować rozróżnianie dzięki niemu znaczenia wyrazów. Fonem jest pojęciem abstrakcyjnym, realizowanym w rzeczywistej mowie przez głoski. Różne głoski będące realizacjami jednego fonemu to alofony.
Wikipedia
(1.1) Fonemy są realizowane w mowie przez głoski.
Wiktionary
IPA: ˈfɔ̃nɛ̃m, AS: fõnẽm
Wiktionary
rzecz. fon m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) głoska
pokrewne.
rzecz. fon m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phoneme
* baskijski: (1.1) fonema
* białoruski: (1.1) фанема ż.
* bułgarski: (1.1) фонема ż.
* duński: (1.1) fonem n.
* francuski: (1.1) phonème m.
* hiszpański: (1.1) fonema m.
* ido: (1.1) fonemo
* islandzki: (1.1) fónem n., hljóðan ż., hljóðungur m.
* jidysz: (1.1) פֿאָנעם ż. (fonem)
* niemiecki: (1.1) Phonem n.
* norweski (bokmål): (1.1) fonem n.
* norweski (nynorsk): (1.1) fonem n.
* nowogrecki: (1.1) φώνημα n.
* szwedzki: (1.1) fonem n.
* węgierski: (1.1) fonéma
źródła.
== fonem (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|fǒneːm.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. fonem
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nauka o systemach dźwiękowych języków; fonematyka
SJP.pl
związany z fonemem, dotyczący fonemu
SJP.pl
słuchawka lekarska służąca do osłuchiwania narządów wewnętrznych, zakończona membraną z lejkiem; stetoskop
SJP.pl
Stetoskop (z gr. στήθος, stēthos – „pierś” i σκοπή, skopé – „obserwacja, ogląd”), inna nazwa to fonendoskop – przyrząd diagnostyczny stosowany w medycynie, służący do osłuchiwania pacjenta, głównie jego klatki piersiowej, serca i jamy brzusznej.
Wikipedia
skrót od: fonetyka, fonetyczny; fon.
SJP.pl
specjalistka zajmująca się fonetyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się fonetyką
Wiktionary
IPA: fɔ̃nɛˈtɨt͡ʃka, AS: fõnetyčka
Wiktionary
rzecz. fonetyka ż., fonetyk mos.
przym. fonetyczny
przysł. fonetycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) tak, jak się wymawia; zgodnie z wymową
Wiktionary
(1.1) „Knife” czyta się fonetycznie jako /naɪf/.
Wiktionary
rzecz. fonetyk mos., fonetyczka ż., fonetyka ż.
przym. fonetyczny
Wiktionary
1. związany z wymową; dźwiękowy, głosowy;
2. pisownia fonetyczna - pisanie wyrazów zgodne z ich wymową
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. związany z fonetyką, dotyczący fonetyki
Wiktionary
(1.1) Każda litera i znak w alfabecie fonetycznym ma jedną, i tylko jedną, wymowę.
Wiktionary
rzecz. fonetyka ż., fonetyzacja ż., fonetyk m., fonetyczka ż., fonetyzowanie n.
czas. fonetyzować ndk.
przysł. fonetycznie
Wiktionary
(1.1) dźwiękowy, głosowy
Wiktionary
językoznawca zajmujący się fonetyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) językoznawca zajmujący się fonetyką
Wiktionary
(1.1) Nawet nasz najlepszy fonetyk nie potrafił zidentyfikować tego dialektu.
Wiktionary
IPA: fɔ̃ˈnɛtɨk, AS: fõnetyk
Wiktionary
rzecz. fonetyka ż.
:: fż. fonetyczka ż.
przym. fonetyczny
przysł. fonetycznie
Wiktionary
artykulacja głosek właściwa danemu językowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka zajmująca się opisywaniem głosek danego języka;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: fonetyk
Wiktionary
Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocą narządów mowy – fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).Fonetyka jako dziedzina badań jest starsza od fonologii, która opiera się w swojej praktyce na wiedzy z zakresu fonetyki. Mówi się często, że fonetyka koncentruje się na stronie materialnej aktów mowy, fonologia zaś na funkcji językowej fonicznych jednostek języka. Nie istnieje jednak ostra granica między tymi dyscyplinami badawczymi, ponieważ fonologia musi być oparta na fonetyce, zaś analiza fonologiczna jest warunkiem uprawiania fonetyki.Granice pomiędzy fonetyką a fonologią dobrze ilustruje następujący przykład: w języku polskim istnieje spółgłoska nosowa dziąsłowa (np. w wyrazie nos [n̪ɔs̪]) oraz spółgłoska nosowa miękkopodniebienna (np. w wyrazie bank ['bãŋk]). Obie głoski różnią się miejscem artykulacji w takim samym stopniu jak głoski [t] i [k] (pierwsza jest dziąsłowa, druga tylnojęzykowa). O ile jednak w tym drugim wypadku opisywana różnica w artykulacji służy do odróżniania form (np. kot : kok), o tyle w wypadku spółgłosek nosowych ta sama różnica miejsca artykulacji roli tej nie spełnia (np. nie ma słowa *['bãnk] obok ['bãŋk]). Na gruncie fonetyki opisuje się różnice w artykulacji obu spółgłosek nosowych bez wnikania w ich funkcje w języku, zaś na gruncie fonologii oba dźwięki uznaje się za uwarunkowane kontekstem warianty tego samego fonemu /n/. Co więcej, z punktu widzenia fonologii języka angielskiego ta sama różnica służy do odróżniania form (np. thin [θɪn] „cienki”: thing [θɪŋ] „rzecz”), czyli jest fonologicznie relewantna.
Wikipedia
(1.1) Po chrystologii mieliśmy jeszcze wykład z fonetyki pastoralnej.
Wiktionary
IPA: fɔ̃ˈnɛtɨka, AS: fõnetyka
Wiktionary
rzecz. fonetyk m., fonetyczka ż., fonetyczność ż., fonetyzacja ż., fonetyzowanie n., fon m.
czas. fonetyzować
przym. fonetyczny
przysł. fonetycznie
Wiktionary
(1.1) daw. głoskownia, daw. głosownia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przystosowywanie pisowni do wymowy;
Wiktionary
Fonetyzacja – proces polegający na przystosowywaniu, najczęściej pisowni, do wymowy, w metodyce szybkiego czytania nazywany także subwokalizacją.
Jeżeli w procesie czytania fonetyzacja zachodzi na poziomie myśli, możemy mówić o fonetyzacji wewnętrznej. W szczególnych przypadkach udział w czytaniu może brać dodatkowo aparat mowy - mówimy wtedy o fonetyzacji zewnętrznej, czyli artykulacji.
Wikipedia
rzecz. fonetyzowanie n., fonetyka ż.
czas. fonetyzować ndk.
przym. fonetyczny
Wiktionary
w telewizji i radiofonii: ogół sygnałów dźwiękowych zawartych w pasmie akustycznym, przesyłanych od nadajnika do odbiorników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rad. telew. sygnał dźwiękowy przesyłany z nadajnika do odbiornika radiowego, telewizyjnego itp., za pomocą fali elektromagnetycznej
(1.2) akust. reprodukowany dźwięk docierający do ucha słuchającego przy odtwarzaniu nagrania, projekcji filmu itp. w postaci fali akustycznej
(1.3) med. w foniatrii: emisja głosu
Wiktionary
rzecz. foniatria ż., fonacja ż., fon m.
temsłow. -fonia
Wiktionary
(1.3) fonacja
Wiktionary
osoba specjalizująca się w zakresie foniatrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem zaburzeń głosu, mowy i języka
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka foniatrii
Wiktionary
(1.1) Nauczyciele powinni od czasu do czasu odwiedzać foniatrę.
Wiktionary
IPA: fɔ̃ˈɲatra, AS: fõńatra
Wiktionary
rzecz. foniatria ż., fon m.
przym. foniatryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) laryngolog
(2.1) laryngolog
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. foniatria ż., fon m.
przym. foniatryczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) foniatra
* włoski: (1.1) foniatra m.; (2.1) foniatra ż.
źródła.
== foniatra (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. foniatra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się fizjologią i patologią głosu oraz leczeniem zaburzeń i wad wymowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. med. dział medycyny zajmujący się leczeniem i zaburzeniami wydawania głosu (przez człowieka);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Honorata wydała podręcznik do foniatrii w latach osiemdziesiątych.
Wiktionary
IPA: fɔ̃ˈɲatrʲja, AS: fõńatrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. foniatra m., fonia ż., fon m., foniatra m., foniatrystka ż.
przym. foniatryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. foniatra m., fonia ż., fon m., foniatra m., foniatrystka ż.
przym. foniatryczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fonia|-iatria. < etym|gr|φωνή|ἰατρεία. → głos + leczenie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phoniatry, phoniatrics
* baskijski: (1.1) foniatria
* bułgarski: (1.1) фониатрия ż.
* hiszpański: (1.1) foniatría ż.
* niemiecki: (1.1) Phoniatrie ż.
* nowogrecki: (1.1) φωνιατρική ż.
* rosyjski: (1.1) фониатрия ż.
* słowacki: (1.1) foniatria ż.
* szwedzki: (1.1) foniatri w.
* włoski: (1.1) foniatria ż.
źródła.
== foniatria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. foniatria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z foniatrią, dotyczący foniatrii
Wiktionary
rzecz. foniatra mos./ż., foniatria ż., foniatria mos.
Wiktionary
[czytaj: fonika] produkt marki Fonica
SJP.pl
Łódzkie Zakłady Radiowe Fonica (ZWAT, ŁZR Fonica, T-4) – łódzkie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją urządzeń i podzespołów telekomunikacyjnych i elektronicznych. Wchodziło w skład Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego Unitra, a od 1978 r. Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego Unitra-Dom.
Wikipedia
dotyczący dźwięku, głosu; dźwiękowy, głosowy, akustyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) udźwiękowiony komiks; rodzaj animacji, filmu, w którym do klatek komiksu dołączony jest dźwięk
Wiktionary
(1.1) Ostatnim etapem całego procesu jest zapisanie stworzonego przez nas foniksu w formie filmu na dysku komputera lub płycie DVD.
Wiktionary
technika będąca połączeniem fotografii z grafiką
SJP.pl
taki, który odtwarzany jest na sprzęcie audialnym; związany z techniką zapisu dźwięku (np. biblioteka fono i wideo); audio
SJP.pl
człowiek zajmujący się amatorsko nagrywaniem, odtwarzaniem utworów muzycznych, produkcji dźwiękowej itp.
SJP.pl
Fonochemia, sonochemia – dział chemii fizycznej obejmujący całokształt zagadnień dotyczących zastosowania ultradźwięków (i ewentualnie krótszych fal głosowych) w chemii.Fonochemia opisuje reakcje chemiczne inicjowane, katalizowane lub modyfikowane ultradźwiękami i efekty mechaniczne działania tych fal na środowisko. Nauka ta obejmuje również niezwykle ważne dla badań struktury zagadnienie zależności niektórych właściwości ultradźwięków od fizykochemicznych własności środowiska.
Wikipedia
wprowadzenie leku do skóry za pomocą ultradźwięków, stosowane w fizykoterapii
SJP.pl
szczególnie korzystna dyspozycja głosu do odtwarzania w filmach lub rozgłośniach radiowych
SJP.pl
charakteryzujący się szczególnie korzystną dyspozycją głosu do odtwarzania w filmach lub rozgłośniach radiowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o dźwięku: taki, który nadaje się do utrwalania na płycie lub taśmie i odtwarzania
Wiktionary
rzecz. fon m.
Wiktionary
urządzenie do zapisu i odtwarzania dźwięku, prototyp gramofonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. techn. dawne urządzenie nagrywające i odtwarzające dźwięk, zwykle z zastosowaniem na woskowych płyt lub wałków;
(1.2) hist. techn. dawny, prymitywny gramofon do płyt
Wiktionary
Fonograf (z gr. φωνή fonē, głos, oraz γραφή grafē, pisanie) – jedno z pierwszych urządzeń służących do zapisu i odtwarzania dźwięku, poprzednik gramofonu .
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fonografia ż.
przym. fonograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phonograph; (1.2) phonograph
* białoruski: (1.1) фанограф m.
* bułgarski: (1.1) фонограф m.
* rosyjski: (1.1) фонограф m.
* słowacki: (1.1) fonograf m.
* ukraiński: (1.1) фонограф m.
źródła.
== fonograf (język chorwacki.) ==
thumb|fonograf (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. techn. fonograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fonografia ż.
przym. fonograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fonografia ż.
przym. fonograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phonograph; (1.2) phonograph
* białoruski: (1.1) фанограф m.
* bułgarski: (1.1) фонограф m.
* rosyjski: (1.1) фонограф m.
* słowacki: (1.1) fonograf m.
* ukraiński: (1.1) фонограф m.
źródła.
== fonograf (język chorwacki.) ==
thumb|fonograf (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. techn. fonograf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. utrwalanie dźwięku na nośniku magnetycznym lub optycznym, np. płycie kompaktowej, winylowej;
2. wydawanie płyt lub kaset z nagranymi dźwiękami;
3. zbiór płyt danego zespołu lub wykonawcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapisywanie dźwięków na nośnikach danych np. płytach kompaktowych albo kasetach mangetofonowych
(1.2) działalność polegająca na wydawaniu nagrań muzycznych
(1.3) dorobek nagrań artysty lub zespołu muzycznego
Wiktionary
Fonografia (z gr. „zapis dźwięku”) – technika lub dział przemysłu zajmujący się zapisywaniem (i odtwarzaniem) dźwięku i muzyki.
Mianem fonografii określa się również dorobek nagrań artysty lub zespołu muzycznego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fonograficzny
rzecz. fonograf mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φωνή|γρᾰ́φειν. (phōnḗ+gráphein) → dźwięk + pisać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phonography
* baskijski: (1.1) fonografia
* niemiecki: (1.1) Phonographie ż., Tonaufzeichnung ż., Tonaufnahme ż.
* włoski: (1.1) fonografia ż.
źródła.
== fonografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) techn. fonografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfɔ̃nɔˈɡrafʲja, AS: fõnografʹi ̯a
Wiktionary
przym. fonograficzny
rzecz. fonograf mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fonograficzny
rzecz. fonograf mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φωνή|γρᾰ́φειν. (phōnḗ+gráphein) → dźwięk + pisać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phonography
* baskijski: (1.1) fonografia
* niemiecki: (1.1) Phonographie ż., Tonaufzeichnung ż., Tonaufnahme ż.
* włoski: (1.1) fonografia ż.
źródła.
== fonografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) techn. fonografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z fonografem, dotyczący fonografu
(1.2) związany z fonografią, dotyczący fonografii
Wiktionary
rzecz. fonografia ż., fonograf mrz.
Wiktionary
1. zapis dźwięku dokonany za pomocą fonografu, prototypu gramofonu;
2. nośnik, na którym zostały utrwalono utwory muzyczne;
3. znak graficzny odzwierciedlający dźwięk języka w niektórych systemach pisma
SJP.pl
Fonogram (z gr. phōnē, phōnēma 'dźwięk, głos' i gráphein 'skrobać, rytować, rysować, pisać'):
Wikipedia
kobieta uzależniona od telefonu komórkowego; maniaczka telefoniczna
SJP.pl
osoba uzależniona od telefonu komórkowego; maniak telefoniczny
SJP.pl
uzależnienie od telefonów komórkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. uzależnienie od telefonów komórkowych, smartfonów
Wiktionary
znak dodany do ideogramu w celu wyrażenia elementów gramatycznych; dopełnienie fonetyczne
SJP.pl
aparat do badania serca
SJP.pl
metoda obrazowania odgłosów pracy serca, stosowana w diagnostyce niektórych jego chorób
SJP.pl
Fonokardiografia - diagnostyczna metoda badania serca, polegająca na graficznym zapisie dźwiękowej pracy tego narządu. Zapisu tego dokonuje się łącznie z zapisem EKG. Fonokardiografy pozwalają na bardzo dokładną charakterystykę szmerów sercowych i dźwięków nadliczbowych, tzw. cwałów. Informacje te są jednak mało praktyczne i dlatego fonokardiografia jest najrzadziej stosowaną obecnie metodą diagnostyki kardiologicznej. Tylko niektóre wady wrodzone lub nabyte dają charakterystyczny fonokardiogram.
Wikipedia
graficzny zapis dźwięków serca, stosowany w diagnostyce medycznej
SJP.pl
aparat rejestrujący szmery naczyniowe czaszki
SJP.pl
skrót od: fonologia, fonologiczny
SJP.pl
instrument muzyczny
SJP.pl
Fonola – mechaniczny instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych. Ma formę skrzynki z wystającą korbą. Wewnątrz umieszczona jest wiatrownica, metalowe języczki (elementy dźwiękotwórcze), mieszki i wałki z perforowaną taśmą. Kręcąc korbą wprowadza się w ruch wałki oraz taśmę, której otwory przemieszczają się wzdłuż mechanizmu sterującego wentylami. Te z kolei otwierają drogę strumieniowi powietrza do języczków.
Fonola wynaleziona była około połowy XIX wieku do użytku domowego.
Wikipedia
magmowa skała wylewna o składzie mineralnym identycznym jak w fojaicie; dźwiękowiec
SJP.pl
Fonolit (echodolit) – wylewna, zasadowa, skała magmowa, niedosycona krzemionką, złożona głównie ze skaleni potasowych i skaleniowców. W składzie mineralnym nie zawiera wolnej krzemionki SiO2 w postaci kwarcu, krystobalitu lub trydymitu. SiO2 występuje jedynie jako składnik innych minerałów, od 44 do 52% w stosunku wagowym.
Wikipedia
specjalista w zakresie fonologii
SJP.pl
dział językoznawstwa zajmujący się nauką o fonemach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o fonemach i relacjach między nimi;
Wiktionary
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków. Stanowi jeden z działów językoznawstwa (lingwistyki). Fonemika czy fonematyka, podawane jako nazwy synonimiczne, odnoszą się tylko do jednej z teorii fonologicznych i nie mogą być traktowane jako pełny zamiennik nazwy „fonologia”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) lingwistyka, językoznawstwo
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fonolog m., fonolożka ż.
przym. fonologiczny
przysł. fonologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* asturyjski: (1.1) fonoloxía ż.
* białoruski: (1.1) фаналогія ż.
* bułgarski: (1.1) фонология ż.
* duński: (1.1) fonologi w.
* galicyjski: (1.1) fonoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) fonología ż.
* kataloński: (1.1) fonologia ż.
* niemiecki: (1.1) Phonologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) fonologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) fonologi m.
* nowogrecki: (1.1) φωνολογία ż.
* rosyjski: (1.1) фонология ż.
* słowacki: (1.1) fonológia ż.
* szwedzki: (1.1) fonologi w.
* ukraiński: (1.1) фонологія ż.
* węgierski: (1.1) fonológia
* wietnamski: (1.1) âm vị học
źródła.
== fonologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. fonologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfɔ̃nɔˈlɔɟja, AS: fõnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. fonolog m., fonolożka ż.
przym. fonologiczny
przysł. fonologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) lingwistyka, językoznawstwo
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fonolog m., fonolożka ż.
przym. fonologiczny
przysł. fonologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* asturyjski: (1.1) fonoloxía ż.
* białoruski: (1.1) фаналогія ż.
* bułgarski: (1.1) фонология ż.
* duński: (1.1) fonologi w.
* galicyjski: (1.1) fonoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) fonología ż.
* kataloński: (1.1) fonologia ż.
* niemiecki: (1.1) Phonologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) fonologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) fonologi m.
* nowogrecki: (1.1) φωνολογία ż.
* rosyjski: (1.1) фонология ż.
* słowacki: (1.1) fonológia ż.
* szwedzki: (1.1) fonologi w.
* ukraiński: (1.1) фонологія ż.
* węgierski: (1.1) fonológia
* wietnamski: (1.1) âm vị học
źródła.
== fonologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. fonologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z fonologią, dotyczący fonologii
Wiktionary
rzecz. fonologia ż., fonologiczność ż.
przysł. fonologicznie
Wiktionary
przyrząd do pomiaru natężenia dźwięku; składa się z mikrofonu i układu pomiarowego wskazującego lub rejestrującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) akust. przyrząd do mierzenia natężenia dźwięku
Wiktionary
Fonometr – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru natężenia dźwięku. Fonometr jest złożony z mikrofonu oraz z wskazującego bądź rejestrującego układu pomiarowego.
Wikipedia
IPA: fɔ̃ˈnɔ̃mɛtr̥, AS: fõnõmetr̦
Wiktionary
rzecz. fonometria ż., fon m.
przym. fonometryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fonometrią lub fonometrem, dotyczący fonometrii lub fonometru
Wiktionary
rzecz. fonometria ż., fonometr mrz.
Wiktionary
kwazicząstka stanowiąca kwant energii drgań sieci krystalicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. kwant energii drgań sieci krystalicznej
Wiktionary
Fonon (z gr. φωνή phonē, „dźwięk”) – kwazicząstka, kwant energii drgań sieci krystalicznej o bozonowych własnościach.
Fonony są wersją kwantową specjalnych typów drgań wibracyjnych nazywanych modami normalnymi mechaniki klasycznej. Znaczenie tego typu drgań polega na tym, że każde drganie sieci krystalicznej jest superpozycją drgań normalnych. Drgania normalne w mechanice klasycznej mają charakter falowy.W mechanice kwantowej mogą być opisywane korpuskularnie – są bozonowymi wzbudzeniami układu fermionów.
Wikipedia
(1.1) Fonony nie są cząstkami w sensie klasycznym – to cząstki wygodne matematycznie, które pomagają opisać fale drgań w sposób kwantowy.
Wiktionary
związany z fononem
SJP.pl
aparat rejestrujący szmery w płucach
SJP.pl
dźwięki, które są wynikiem ekspresji głosowej człowieka
SJP.pl
przyrząd do pomiaru i prezentacji obrazu fal dźwiękowych
SJP.pl
Fonoskopia (z gr. phone – dźwięk, skopeo – patrzę) – technika śledcza mająca na celu zbadanie autentyczności nagrania, odtworzenie i spisanie treści rozmowy, identyfikację mówcy na podstawie analizy mowy. Do jej zadań należy także korekcja nagrań, mająca na celu poprawienie wyrazistości i zrozumiałości mowy. W Polsce stosowana od początku lat 60. Pierwsza pracownia fonoskopii powstała w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej MO. Pierwsze publikacje z fonoskopii w Problemach Kryminalistyki, mające praktyczne znaczenie w uprawianiu tej dziedziny kryminalistyki, wyszły spod pióra Stanisława Błasikiewicza i Wiesława Bednarczyka, ekspertów ZK KGMO.
Wikipedia
przymiotnik od: fonoskop
SJP.pl
reakcja ruchowa zwierząt zachodząca pod wpływem zewnętrznych bodźców dźwiękowych, dodatnia w kierunku źródła dźwięku lub ujemna w kierunku przeciwnym, występująca np. u owadów
SJP.pl
Fonotaksja (gr. phōnḗ ‘dźwięk’; táxis ‘układ’) – jedna z taksji, będąca reakcją ruchową (przejawiającą się ustawieniem ciała bądź przemieszczaniem się) zwierzęcia w określonym kierunku, pod względem bodźca dźwiękowego. Wyróżnia się dwa rodzaje fonotaksji:
Wikipedia
metodologia badań językowych
SJP.pl
Fonotaktyka – dział fonologii zajmujący się analizą systemów fonologicznych pod względem właściwości syntagmatycznych. Celem fonotaktycznego opisu języka jest ustalenie ograniczeń dystrybucji (łączliwości) segmentów fonologicznych w tym języku, czyli określenie, jakie typy złożonych tekstowych struktur fonologicznych (typy fonologicznej struktury sylaby czy wyrazu fonologicznego) są w nim dopuszczalne.
Wikipedia
archiwum dźwiękowe, zbiór taśm magnetofonowych, płyt gramofonowych i innych nośników dźwięku z nagranymi utworami muzycznymi, audycjami, efektami akustycznymi itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce przechowywania nagrań dźwiękowych
Wiktionary
kolekcjoner kart telefonicznych
SJP.pl
zbieractwo kart telefonicznych
SJP.pl
Fonotelistyka (fonokartystyka, filostyka) – kolekcjonowanie kart telefonicznych. Ten rodzaj kolekcjonerstwa rozwinął się w Polsce wraz z pojawieniem się aparatów na karty magnetyczne (Urmet – 1990 r.) i aparatów na karty z układami elektronicznymi (Centertel – 1995 r. i TP SA – 1996 r.).
Wikipedia
metoda lecznicza wykorzystująca ultradźwięki do miejscowego oddziaływania na głębsze warstwy skóry; sonoterapia
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Alfons, Ildefons (imiona męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Ildefons (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. infant. imię męskie, poufała forma imienia Alfons
Wiktionary
rzecz. Alfons m., alfons m., Alfonsik m., Fonsik m.
przym. Alfonsowy, alfonsowaty
Wiktionary
(1.1) Alfonsik m., Fonsik m.
Wiktionary
zestaw znaków pisarskich dla danego urządzenia lub programu; czcionka, krój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj pisma dla komputera lub drukarki
Wiktionary
Font (ang., z łac. fons „źródło”) – komputerowy nośnik pisma, znaki zaprojektowane w formie wektorów lub bitmapy, zestaw krojów pisma o określonych wspólnych cechach zapisany w postaci elektronicznej, zazwyczaj w jednym pliku.
Wikipedia
IPA: fɔ̃nt, AS: fõnt
Wiktionary
rzecz. foncik mrz.
Wiktionary
[czytak: fątenBLO]
1. miasto we Francji;
2. szkoła Fontainebleau, kierunek artystyczny we Francji w XVI w.
SJP.pl
Fontainebleau – miasto i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Sekwana i Marna, 60 km na południowy wschód od Paryża, nad Sekwaną.
Według danych na rok 1999 gminę zamieszkiwały 15 942 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 93 osób/km². Wśród 1287 gmin regionu Île-de-France Fontainebleau plasuje się na 185. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1.
Wikipedia
Wikipedia
urządzenie składające się ze zbiornika (w formie basenu, czaszy lub misy) i trzonu z dyszą, z której tryska woda doprowadzona pod ciśnieniem; wodotrysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dekoracyjny element architektoniczny złożony ze zbiornika z wodą oraz otworu, przez który woda wpada do zbiornika;
(1.2) przen. pot. zwykle w lm.: fontanny: wzburzony strumień wody
Wiktionary
Fontanna (wodotrysk) – urządzenie wodne, najczęściej ozdobne, wyrzucające pod ciśnieniem wodę z dysz lub dyszy. Jest jednym z elementów tzw. małej architektury.
Jedna z konstrukcji składa się z basenu z przelewem i trzonu z dyszą. Do trzonu doprowadzona jest pod ciśnieniem woda, która tryska z jednej lub kilku dysz. Opadająca woda gromadzona jest w basenie. Basen może być złożony z jednej lub kilku mis różnej wielkości i różnego kształtu. Ilość wody w basenach regulowana jest za pomocą przelewów. Innym rodzajem fontann są takie, w których woda spływa w formie kaskad. Najbardziej znanym jej przykładem jest Fontanna di Trevi w Rzymie, która zasilana jest grawitacyjnie, wodą spływającą do niej akweduktem.
Wikipedia
(1.1) Uważam, że najpiękniejszą fontanną na świecie jest fontanna „di Trevi” w Rzymie.
(1.2) Stanisław nie pływa zbyt dobrze i zawsze niepotrzebnie wzbija wokół siebie fontanny wody.
Wiktionary
IPA: fɔ̃nˈtãnːa, AS: fõntã•na
Wiktionary
przym. fontannowy
rzecz. minifontanna ż.
Wiktionary
(1.1) wodotrysk
(1.2) strumień, rozbryzg
Wiktionary
przyrząd do nieinwazyjnego pomiaru ciśnienia płynu otaczającego mózg niemowlęcia
SJP.pl
1. fantazyjna kokarda noszona zamiast krawata w dawnej Francji;
2. ozdobny węzeł przy częściach ubioru;
3. czepek kobiecy noszony na przełomie XVII i XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) frędzla (frędzel) przy czepku
(1.2) fantazyjna kokarda noszona zamiast klasycznego krawata
(1.3) fryzj. hist. ozdoba kobiecej fryzury z koronek i wstążek wysoko upiętych nad czołem
(1.4) rodzaj miotełki z piór
Wiktionary
łagodny włoski ser owczy, żółty, o maleńkich oczkach i jasnobrązowej skórce
SJP.pl
Fontina lub fr. Fontine – rodzaj włoskiego sera, który jest produkowany z krowiego mleka. Ser ten jest zaliczany do serów podpuszczkowych, dojrzewających oraz półtwardych. Smak sera Fontina jest bardzo delikatny. Po dwumiesięcznym dojrzewaniu ser nadaje się do starcia na tarce. Ser Fontina jest wykorzystywany jako przyprawa do wielu różnych potraw.
Wikipedia
[czytaj: fudbuk] przedstawienie w internecie wszystkich dań zjedzonych w ciągu jednego dnia; food book
SJP.pl
[czytaj: FUdi] osoba kosztująca wiele nowych potraw, mająca obszerną wiedzę kulinarną
SJP.pl
[czytaj: fudis] osoba spożywająca zdrową żywność
SJP.pl
[czytaj: FUDpering] w gastronomii: łączenie rozmaitych składników w celu uzyskania nowego smaku
SJP.pl
[czytaj: fudporn] jedzenie przedstawione w zmysłowy sposób; food porn
SJP.pl
[czytaj: fudpornowy] związany z jedzeniem przedstawionym w zmysłowy sposób; food pornowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z food truckiem, dotyczący food trucka
Wiktionary
rzecz. food truck m.
Wiktionary
[czytaj: fulpruf] prosty w obsłudze
SJP.pl
[czytaj: fut] miara długości, inaczej stopa (30.5 cm)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: futbeg] gra w podbijanie nogami małej piłeczki wypełnionej piaskiem; gra w zośkę
SJP.pl
Footbag – nazwa zbiorcza pokrewnych dyscyplin sportu i przyrządu, który jest w nich wykorzystywany. Footbag w Polsce jest często nazywany grą w zośkę.
Wikipedia
[czytaj: futbol] popularny sport oparty na rywalizacji dwóch zespołów mających za zadanie skierować piłkę do bramki przeciwnika bez możliwości dotykania piłki ręką (z wyjątkiem bramkarza); futbol; piłka nożna
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: futing] treningowy bieg kondycyjny
SJP.pl
[czytaj: futi] gra drużynowa rozgrywana przez dwa 18-osobowe zespoły na boisku krykietowym przy użyciu piłki podobnej do tej używanej w rugby, sport o specyficznych zasadach łączący cechy piłki nożnej i rugby, bardzo popularny w Australii; futbol australijski
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) w niektórych grach pewna liczba punktów lub ruchów figur przyznawana słabszemu graczowi
2. w piłce nożnej: płaskie podanie do wybiegającego partnera; podanie prostopadłe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przest. fory
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fɔr, AS: for
Wiktionary
(1.1) war. fora, war. forta, war. fort
Wiktionary
1. dawniej: okrzyk wywołujący aktora zza kulis na scenę;
2. przestarzałe: okrzyk wyrażający żądanie natychmiastowego opuszczenia przez kogoś jakiegoś miejsca; precz; dziś tylko w związku frazeologicznym: fora ze dwora - wynocha, wynoś się
SJP.pl
forma rzeczownika|rodzaj=niemęskoosobowy.
(1.1) lm. M. od forum
(1.2) lm. B. od forum
(1.3) lm. W. od forum
wykrzyknik
(2.1) daw. precz!
(2.2) przest. bis!
Wiktionary
Niemcy:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Są fora i nie ma forów.
(1.2) Widzę fora.
(1.3) Moje drogie fora!
(2.1) Jeśli się jej coś nie podoba, śmiało może brać swoje graty i fora do ojca.
(2.1) KUCHARZ: Dosyć! Zbierać łachy i fora ze dwora.
(2.1) — Ejże[,] nie żartujcie ze mną! fora, won! pókiście cali! — zawołał[,] a oczy dzikim rozgorzały mu blaskiem.
(2.1) Zaraz mnie [mi] zapowiedział albo aukcją, albo fora z karczmy.
(2.1) Ustępuj z domu mojej siostry… fora…
(2.1) Dom ten w moim zarządzeniu cały. Kogo chcę przyjmę, kogo nie chcę, za drzwi fora!
(2.2) Wojewodzianka starsza i ciotka moja[,] na swój śpiew piękny otrzymały fora i huczne oklaski.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
(2.1) fora ze dwora
etymologia.
(1.1-3) zob. forum.
(2.1-2) etym|wł|fuora.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (2.1) get out!; (2.2) encore!
źródła.
== fora (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
forma rzeczownika|en.
(1.1) plural|forum.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) forums
Wiktionary
[czytaj: forps]
1. nazwisko;
2. obce imię męskie
SJP.pl
Forbes – amerykański dwutygodnik o tematyce biznesowej, założony w 1917 przez Bertiego Forbesa i Waltera Dreya.
Wikipedia
dawniej, dziś gwarowo: koronki
SJP.pl
zdrobnienie od: fort
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fort
Wiktionary
rzecz. fort m.
Wiktionary
[czytaj: fors-ing] metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości; forsing
SJP.pl
Forsing (forcing) – metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości względem aksjomatów Zermela-Fraenkla. Forsing to jedna z metod używanych w matematyce do ścisłego udowodnienia, że pewnych stwierdzeń nie można ani udowodnić, ani obalić (ten ostatni termin oznacza udowodnienie zaprzeczenia).
Wikipedia
samochód marki Ford
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód marki Ford
Wiktionary
Ford Motor Company – amerykański koncern, producent samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, z siedzibą w Dearborn, działający od 1903 roku.
Wikipedia
(1.1) Tego wieczora dwóch amerykańskich żołnierzy chwiejnym krokiem wyszło z baru, skatowało do nieprzytomności orzyszanina i zabrało mu forda focusa.
Wiktionary
IPA: fɔrt, AS: fort
Wiktionary
rzecz. fordyzm mrz.
Wiktionary
rzadko: płatny partner do tańca; żigolo, gigolo, fordanser, fortancerz
SJP.pl
rzadko: kobieta wynajmowana za opłatą jako partnerka do tańca; fordanserka, fortancerka
SJP.pl
płatny partner do tańca; żigolo, gigolo, fordancer, fortancerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) płatny partner do tańca
Wiktionary
rzecz. fż. fordanserka ż.
Wiktionary
kobieta wynajmowana za opłatą jako partnerka do tańca; fordancerka, fortancerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płatna partnerka do tańca
Wiktionary
rzecz. fm. fordanser mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. pokład dziobowy;
Wiktionary
Fordek, pokład dziobowy – powierzchnia pokładu statku w dziobowej części jednostki, znajdująca się nad forpikiem. Na żaglowcu fordek rozciąga się od dziobu do pierwszego masztu.
Wikipedia
1. wiatr wiejący od strony rufy; pełny wiatr;
2. kurs statku zgodny z kierunkiem tego wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mar. nazwa jednego z wiatrów pozornych, wiejącego z tyłu
(1.2) żegl. kurs z kierunku, z którego wieje wiatr rzeczywisty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) pełny wiatr
Wiktionary
przemysłowo-mieszkaniowa dzielnica Bydgoszczy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
specjalna metoda organizacji pracy i zarządzania wielkim przedsiębiorstwem kapitalistycznym
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: samochód marki Ford
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: forhend] forhend, forhand;
1. w tenisie, badmintonie itp.: uderzenie od strony ręki, która trzyma się rakietę lub rakietkę;
2. w hokeju: uderzenie z lewej strony kijem trzymanym niżej lewą ręką i na odwrót
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. forhend.
Wiktionary
Forhend (od ang. forehand, dłoń [ręki]) – w tenisie ziemnym, tenisie stołowym, badmintonie i speed-ballu uderzenie z prawej strony wewnętrzną stroną rakiety lub rakietki trzymanej w prawej ręce lub uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w lewej ręce. W hokeju nazwą tą określa się uderzenie kijem z prawej strony.
Wikipedia
zdrobnienie od: forma, foremka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: foremka
Wiktionary
IPA: ˌfɔrɛ̃ˈmɛt͡ʃka, AS: forẽmečka
Wiktionary
1. niewielka forma do pieczenia ciasta;
2. zabawka do robienia babek z piasku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: forma
(1.2) odpowiednio ukształtowany przedmiot do nadawania kształtu ciastu, glinie itp.
(1.3) zabawka do robienia babek z piasku
(1.4) kształtka do wykrawania ciastek
Wiktionary
(1.3) Muszę kupić Asi foremki, żeby miała się czym bawić na plażaaży.
Wiktionary
IPA: fɔˈrɛ̃mka, AS: forẽmka
Wiktionary
rzecz. forma ż., formowanie n., sformowanie n.
czas. formować ndk.
przym. foremny, foremkowy, formacyjny, formatywny
Wiktionary
→ foremka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z foremką, dotyczący foremki
(1.2) wyprodukowany w foremce
Wiktionary
(1.2) Dopiero tam większość mieszkańców mogła zjeść po kawałku z rekordowego bochna. – W Siewierzu istnieje tradycja pieczenia chleba foremkowego.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrɛ̃mˈkɔvɨ, AS: forẽmkovy
Wiktionary
rzecz. forma ż., foremka ż., formowanie n., sformowanie n., uformowanie n.
czas. formować, sformować, uformować
przym. formatywny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: foremnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: foremny
SJP.pl
narzędzie do nadawania odpowiednich kształtów odkuwkom
SJP.pl
związany z foremnikiem, dotyczący foremnika
SJP.pl
1. mający prawidłowy kształt; zgrabny;
2. wielokąt foremny - figura płaska, której wszystkie boki i kąty są równe;
3. wielościan foremny - bryła, której wszystkie powierzchnie są wielokątami foremnymi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. o prawidłowym, regularnym kształcie; kształtny, zgrabny
(1.2) geom. dla wielokątów: taki, którego wszystkie kąty wewnętrzne są równe, a boki równej długości;
(1.3) geom. dla wielościanów: ograniczony jednakowymi wielokątami foremnymi (1.1), którego wszystkie kąty dwuścienne są równe;
Wiktionary
(1.1) Ania ma cudownie foremny nos, nie wiem czemu ciągle narzeka, że jest brzydki.
(1.1) Ten piasek jest świetny. Babki, które stawialiśmy, są niezwykle foremne.
(1.2) Stosunek długości boku pięciokąta foremnego do długości jego przekątnej jest złotą liczbą.
(1.3) Wielościany foremne nazywane są także bryłami platońskimi, gdyż Platon jako pierwszy odnotował fakt istnienia ściśle określonej ich liczby. Do jego czasów znano jednak jedynie cztery z nich.
Wiktionary
IPA: fɔˈrɛ̃mnɨ, AS: forẽmny
Wiktionary
rzecz. forma ż., foremka ż., foremność ż., formowanie n.
czas. formować, uformować, deformować, zdeformować
przym. formowy, formatywny
przysł. foremnie
Wiktionary
(1.1) kształtny, zgrabny
Wiktionary
[czytaj: forsajt] metoda prognozowania koncentrująca się na formułowaniu scenariuszy przyszłości i przygotowaniu do zmian
SJP.pl
Wikipedia
anglosaskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
samochód typu Subaru Forester
SJP.pl
międzynarodowy, pozagiełdowy rynek walutowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) finans. międzynarodowy rynek walutowy;
Wiktionary
Forex, FX (ang. Foreign Exchange) – pozagiełdowy rynek walutowy w ramach którego banki, wielkie korporacje międzynarodowe, rządy, banki centralne oraz inwestorzy instytucjonalni z całego świata przeprowadzają operacje wymiany walut 24 godziny na dobę przy wykorzystaniu sieci telefonicznych, łączy informatycznych oraz systemów informacyjnych (np. Agencja Reutera).
Wikipedia
(1.1) Przeciętny inwestor indywidualny, według badań amerykańskiej Commodity Futures Trading Commission, traci na foreksie średnio 15000 dolarów, po czym rezygnuje.
Wiktionary
(1.1) Forex
Wiktionary
instytucja prowadząca forfaiting, wykupująca od eksportera z dyskontem weksle, którymi zapłacili zagraniczni klienci, i ściągająca od nich pieniądze we właściwym czasie
SJP.pl
usługa finansowa, skup wierzytelności, szczególnie wekslowych, powstających w transakcjach handlowych
SJP.pl
Umowa forfaitingu (franc. Forfaitage, niem. Forfaitierung) – umowa pośrednictwa w obrocie gospodarczym. Jej charakter na gruncie polskiego systemu prawa najpełniej obrazuje konstrukcja prawna polegająca na bezregresowym wykupie przez forfaitera, najczęściej jest nim bank lub wyspecjalizowana instytucja, wierzytelności terminowych, powstałych wskutek realizacji kontraktu.
Wikipedia
przymiotnik od: forfaiting
SJP.pl
pióropusz, zwykle ze strusich piór, na szyszakach rycerskich oraz zdobiący łby końskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. kita, pióropusz
(1.2) śrpol. przen. pukiel, lok
Wiktionary
IPA: ˈfɔrɡa, AS: forga
Wiktionary
[czytaj: forhend] forhend, forehand;
1. w tenisie, badmintonie itp.: uderzenie od strony ręki, która trzyma się rakietę lub rakietkę;
2. w hokeju: uderzenie z lewej strony kijem trzymanym niżej lewą ręką i na odwrót
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zasłona
Wiktionary
forehand, forhand;
1. w tenisie, badmintonie itp.: uderzenie od strony ręki, która trzyma się rakietę lub rakietkę;
2. w hokeju: uderzenie z lewej strony kijem trzymanym niżej lewą ręką i na odwrót
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. (w tenisie ziemnym, tenisie stołowym, badmintonie i speed-ballu) odbicie z prawej strony rakietą trzymaną w prawej ręce;
Wiktionary
Forhend (od ang. forehand, dłoń [ręki]) – w tenisie ziemnym, tenisie stołowym, badmintonie i speed-ballu uderzenie z prawej strony wewnętrzną stroną rakiety lub rakietki trzymanej w prawej ręce lub uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w lewej ręce. W hokeju nazwą tą określa się uderzenie kijem z prawej strony.
Wikipedia
(1.1) Dzięki doskonałemu forhendowi, w którym łączy potworną siłę z doskonałą techniką, przełamał zasadę, że Hiszpanie wygrywają tylko na kortach ziemnych.
(1.1) Rok temu porażkę na Wimbledonie Andriej tłumaczył względami natury osobistej, ale wróble na trawie Wimbledonu już ćwierkały, że romans z Anke jest dla niego ważniejszy niż forhendy lub bekhendy.
Wiktionary
przym. forhendowy, forehandowy
Wiktionary
(1.1) forehand
Wiktionary
[czytaj: foricenium] określenie stosowne przez J.Kochanowskiego dla tworzonych przez siebie krótkich lekkich utworów opisujących życie dworskie
SJP.pl
jednostka monetarna Węgier równa 100 fillerom; forynt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. oficjalna waluta Węgier;
Wiktionary
Forint (węg. magyar forint) – oficjalna waluta Węgier. Kod walutowy ISO 4217: HUF.
Po raz pierwszy forint pojawił się na Węgrzech w XIII wieku. Od 1868 do 1892 był węgierskim odpowiednikiem austriackich guldenów (w ramach monarchii austro-węgierskiej) i dzielił się na 100 krajcarów. W 1892 w jego miejsce pojawiła się korona węgierska (równa 100 fillérom), w 1926 zastąpiona pengő.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. forintowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) forint
* arabski: (1.1) فورنت مجري
* baskijski: (1.1) forint
* bułgarski: (1.1) форинт m.
* czeski: (1.1) forint
* francuski: (1.1) forint
* kataloński: (1.1) fòrint m.
* krymskotatarski: (1.1) forint
* węgierski: (1.1) forint
* włoski: (1.1) fiorino
źródła.
== forint (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-forint.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. forint
odmiana.
(1.1) lp. forint; lm. forints
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrʲĩnt, AS: forʹĩnt
Wiktionary
przym. forintowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. forintowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) forint
* arabski: (1.1) فورنت مجري
* baskijski: (1.1) forint
* bułgarski: (1.1) форинт m.
* czeski: (1.1) forint
* francuski: (1.1) forint
* kataloński: (1.1) fòrint m.
* krymskotatarski: (1.1) forint
* węgierski: (1.1) forint
* włoski: (1.1) fiorino
źródła.
== forint (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-forint.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. forint
odmiana.
(1.1) lp. forint; lm. forints
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rozwidlenie, odgałęzienie linii projektowej
Wiktionary
Fork (po ang. rozwidlenie) – sytuacja, w której rozwój projektu nie prowadzi już jedną drogą, ale rozwidla się na dwie lub więcej gałęzi.
Podział forków ze względu na powód, dla którego powstały:
Wikipedia
(1.1) Na bazie Linuxa Sorcerer powstały dwa forki: Lunar Linux oraz Source Mage.
Wiktionary
IPA: fɔrk, AS: fork
Wiktionary
dziobowa nadbudówka na żaglowcu, przeznaczona dla załogi
SJP.pl
Forkasztel - na dawnych żaglowcach, głównie średniowiecznych, było to pomieszczenie mieszkalne w postaci nadbudówki zbudowanej na pokładzie w dziobowej części jednostki. Zajmowane było przez załogę.
Wikipedia
Wikipedia
widełki używane przez piechotę w XVI i XVII wieku, służące do opierania na nich arkebuzów, muszkietów i hakownic
SJP.pl
Forkiet (staropol. soszka, kozia noga, widelec) – przyrząd w formie długiej tyczki zwieńczonej metalowymi widełkami służący do podpierania lufy przy strzelaniu z hakownicy lub muszkietu. W roli forkietu wykorzystywano również skrócone berdysze.
Wikipedia
Forkos (także Forkis, Forkys; gr. Φόρκος Phórkos, Φόρκυς Phórkys, łac. Phorcys) – w mitologii greckiej bóstwo morskie będące synem Gai i Pontosa. Jego żoną była jedna z jego sióstr – Keto. Wedle Teogonii Hezjoda z tego związku urodziły się trzy Forkidy zwane Grajami, dwa potwory morskie zwane Ketosami, trzy gorgony, Echidna i smok hesperyjski zwany Ladonem. Apollodoros w Bibliotece natomiast jako potomstwo Forkosa wymienia Skyllę.
Wikipedia
Forkos (także Forkis, Forkys; gr. Φόρκος Phórkos, Φόρκυς Phórkys, łac. Phorcys) – w mitologii greckiej bóstwo morskie będące synem Gai i Pontosa. Jego żoną była jedna z jego sióstr – Keto. Wedle Teogonii Hezjoda z tego związku urodziły się trzy Forkidy zwane Grajami, dwa potwory morskie zwane Ketosami, trzy gorgony, Echidna i smok hesperyjski zwany Ladonem. Apollodoros w Bibliotece natomiast jako potomstwo Forkosa wymienia Skyllę.
Wikipedia
włoski taniec zalotny w szybkim tempie i takcie 6/4 albo 6/8, modny zwłaszcza na początku XVII wieku; furlana
SJP.pl
Forlana – żywy taniec włoski w rytmie na 6/8 lub na 6/4, modny na początku XVII wieku w Wenecji, potem wprowadzony do Francji, gdzie jego rytmy i melodie wyzyskali kompozytorzy oper i baletów
Wikipedia
przedni luk na statku
SJP.pl
1. wygląd, zewnętrzny kształt czegoś;
2. układ jakichś elementów; budowa, struktura;
3. model, szablon, wzór;
4. w filozofii: wyraz wewnętrznej struktury rzeczy;
5. sposób zachowania; konwenans, etykieta;
6. naczynie do pieczenia;
7. naczynie do wykonywania odlewów w określonych kształtach;
8. sprawność fizyczna (lub psychiczna) człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zewnętrzny kształt
(1.2) kondycja fizyczna osoby
(1.3) cuk. naczynie do pieczenia ciast
(1.4) sposób robienia (mówienia, wyrażania) czegoś
(1.5) jęz. konstrukcja wyrazu;
(1.6) rodzaj naczynia do formowania jakiejś plastycznyastycznej masy
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Codziennie rano robię gimnastykę i dlatego jestem w dobrej formie.
(1.3) Najpierw należy zagnieść ciasto, następnie przelać je do formy, a potem wstawić do piekarnika.
(1.4) Nie mogę przyjąć referatu napisanego w tej formie.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrma, AS: forma
Wiktionary
rzecz. format mrz., formuła ż., formalność ż., formalista ż., formiarz m., formiernia ż., praforma ż.
:: zdrobn. foremka ż.
czas. formatować, formować, formułować, sformułować
przym. formalny, foremny, formierski, foremkowy, formatowy, formacyjny, formalistyczny, formatywny
przysł. foremnie, formalnie
Wiktionary
(1.1) kształt, wygląd, zarys
(1.2) stan, sprawność
(1.3) foremka, blaszka; gw-pl|Górny Śląsk|babowka.
(1.4) metoda, charakter, styl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od format
Wiktionary
(1.1) To nie format, lecz tylko mały formacik.
Wiktionary
rzecz. format m., formatka ż.
przym. formatowy, formatywny
Wiktionary
1. budowa czegoś, kształt, forma;
2. ugrupowanie polityczne;
3. ludzie żyjący w tej samej epoce i mający podobne wykształcenie i poglądy;
4. zespół muzyczny; kapela, band;
5. formacja roślinna - ekologicznie uwarunkowane zbiorowisko roślin o podobnych cechach;
6. według marksizmu: stopień rozwoju społecznego;
7. w geologii: zespół skał powstałych jednym okresie geologicznym;
8. wyraz mający określoną budowę słowotwórczą;
9. samodzielny oddział wojska;
10. rodzaj broni;
11. kształcenie zakonne, edukacja religijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa ludzi, których łączą określone poglądy
(1.2) wojsk. samodzielny oddział wojskowy
(1.3) geol. jednostka podstawowa w litostratygrafii
(1.4) formowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ale proszę pamiętać, że bigbitowcy to była formacja jednopokoleniowa. Autorzy tekstów mieli po tyle samo lat, co wykonawcy.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmat͡sʲja, AS: formacʹi ̯a
Wiktionary
przym. formacyjny, formatywny
rzecz. formator mos.
Wiktionary
przymiotnik od: formacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący formacji, związany z formacją
(1.2) taki, który uformował coś lub kogoś w istotny sposób, np. dziedzinę nauki, nurt sztuki, czyjś światopogląd
(1.3) rel. związany z formowaniem kogoś w wierze, jako katolika
Wiktionary
(1.1) Nowicjusz powinien przebywać w domu formacyjnym przez jeden rok.
Wiktionary
rzecz. formacja ż., reformacja ż., formator m., formatorka ż., forma ż., foremka ż., format m., formowanie n., uformowanie n., formacyjność ż., formatywność ż., reformowanie n., zreformowanie n., reformator m., reformatorka ż., formierz m., formiernia ż., reformy nmos.
czas. formować ndk., uformować dk., reformować ndk., zreformować dk.
przym. formatywny, formierski
przysł. formacyjnie
Wiktionary
blok kamienia łupanego o kształcie i wymiarach zbliżonych do kształtu i wymiarów przyszłego wyrobu lub będący jego wielokrotnością
SJP.pl
Formak – blok skalny łupany z przeznaczeniem na konkretny wyrób (lub jego krotność) tak, aby zminimalizować naddatek na dalszą obróbkę.
Wikipedia
związek organiczny, najprostszy aldehyd alifatyczny; aldehyd mrówkowy, metanal
SJP.pl
Aldehyd mrówkowy, formaldehyd, E240 (nazwa systematyczna: metanal), HCHO – organiczny związek chemiczny, pierwszy w szeregu homologicznym aldehydów. Został odkryty przez rosyjskiego chemika Aleksandra Butlerowa w 1859 roku. W handlu najczęściej spotyka się jego 35–40% roztwór w wodzie, zwany formaliną. Produktem polimeryzacji formaldehydu jest polioksymetylen (zwany także paraformaldehydem).
Wikipedia
przymiotnik od: formaldehyd
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z formaldehydem, dotyczący formaldehydu
Wiktionary
rzecz. formaldehyd mrz.
Wiktionary
wodny roztwór aldehydu mrówkowego, mający zastosowanie jako środek dezynfekcyjny lub konserwujący oraz służący do wyrobu tworzyw sztucznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. roztwór wodny formaldehydu, stosowany jako środek odkażający i konserwujący;
Wiktionary
Formalina – nasycony (35–40%) roztwór wodny formaldehydu (aldehydu mrówkowego), bezbarwna ciecz o drażniącym ostrym zapachu i smaku, silnie toksyczna i bakteriobójcza (ścina białka zarówno strukturalne, jak i enzymatyczne).
Jako środek wygodniejszy w użyciu zastępuje sam formaldehyd, który w warunkach normalnych jest gazem. Miesza się z etanolem, służącym do jej stabilizowania (czysta formalina ma tendencję do polimeryzacji do trioksanu lub polioksymetylenu).
Wikipedia
(1.1) (…) 29-latek sam przypadkowo obciął sobie palec u nogi. Przez rok trzymał go w słoiku z formaliną.
(1.1) Rühtgard poczuł dławienie w gardle, kiedy przyjrzał się potężnemu akwarium wypełnionemu formaliną, w którym stał dwumetrowy albinos o negroidalnych rysach.
Wiktionary
przym. formalinowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z formaliną, dotyczący formaliny; zawierający formalinę
Wiktionary
rzecz. formalina ż.
Wiktionary
osoba przypisująca formie wielkie znaczenie, stosująca się ściśle do obowiązujących przepisów; pedant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zbytnio przywiązujący wagę do formalności, zewnętrznych form działania
Wiktionary
IPA: ˌfɔrmaˈlʲista, AS: formalʹista
Wiktionary
rzecz. forma ż., formalizm m., formalność ż., formalizacja ż.
:: fż. formalistka ż.
przym. formalny, formalistyczny, formatywny
przysł. formalnie, formalistycznie
Wiktionary
(1.1) pedant, gorliwiec, nadgorliwiec, purysta, skrupulat, skrupulant
Wiktionary
kobieta przypisująca formie wielkie znaczenie, stosująca się ściśle do obowiązujących przepisów; pedantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zbytnio przywiązująca wagę do formalności, zewnętrznych form działania
Wiktionary
(1.1) Bibliotekarki nie są formalistkami i chociaż traci na tym statystyka, cieszą się każdym czytelnikiem — nawet, jeśli nie jest zarejestrowany. Martwią się jedynie tym, że „odpożyczane" książki czasem giną.
Wiktionary
rzecz. forma ż., formalizm m., formalność ż., formalizacja ż.
:: fm. formalista m.
przym. formalny, formalistyczny, formatywny
przysł. formalnie, formalistycznie
Wiktionary
(1.1) pedantka, purystka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób formalistyczny
Wiktionary
IPA: ˌfɔrmalʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: formalʹistyčʹńe
Wiktionary
przym. formalistyczny
rzecz. formalista mos., formalność ż., formalistka ż., formalistyczność ż.
przysł. formalnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest formalistyczne; cecha tych, którzy są formalistyczni
Wiktionary
przym. formalistyczny, formalny
przysł. formalistycznie
Wiktionary
1. przywiązujący nadmierną wagę do ustalonych form i przepisów;
2. wyrażający taką postawę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się formalizmem
Wiktionary
rzecz. formalizacja ż., forma ż., formalizm m., formalista m., formalistka ż., formalność ż., formalistyczność ż.
czas. formalizować ndk.
przym. formalny
przysł. formalistycznie, formalnie
Wiktionary
ścisłe, nadmiernie skrupulatne przestrzeganie ustalonych form i przepisów
SJP.pl
1. nadanie czemuś właściwych kształtów, doskonalenie formy czegoś;
2. procedura prowadząca nadania czemuś postaci sformalizowanej lub formalnego statusu prawnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) procedura, której celem jest przedstawienie danej teorii lub systemu w sformalizowanej postaci
(1.2) nadawanie nieformalnej organizacji statusu prawnego
Wiktionary
rzecz. formalność ż., formalista m., formalistka ż., formalizowanie n., sformalizowanie n., formularz m., forma ż., formowanie n., sformowanie n.
czas. formalizować ndk., sformalizować dk., formować ndk., sformować dk.
przym. formalny, formalistyczny
przysł. formalnie
Wiktionary
1. przywiązywanie nadmiernej wagi do ustalonych form i przepisów;
2. stanowisko w filozofii, sztuce, według którego wartość dzieła wynika w zasadniczym stopniu z jego formy;
3. w nauce: matematyczne sformułowanie zagadnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ścisłe trzymanie się litery przepisów w danym działaniu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. forma ż., formalność ż., formalista mos., formalistka ż.
przysł. formalnie
przym. formalny, formalistyczny
Wiktionary
1. nadawać czemuś dobrze określoną, ścisłą formę;
2. robiąc coś, przywiązywać nadmierną wagę do ustalonych form i przepisów;
3. formalizować się:
a) stawać się formalnym;
b) przybierać ścisłą formę
SJP.pl
czasownik
(1.1) nadawać określone reguły lub formę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|formalizować.
Wiktionary
czas. formalizować ndk.
rzecz. formalizacja ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zgodnie z przepisami
(1.2) uwzględniając formę
(1.3) pot. po prostu
Wiktionary
rzecz. forma ż., formalista mos., formalistka ż., formalizacja ż., formalizm mrz., formalność ż.
czas. formalizować, sformalizować
przym. formalistyczny, formalny, formatywny
przysł. formalistycznie
Wiktionary
(1.1) oficjalnie, urzędowo
(1.2) strukturalnie
(1.3) naprawdę, rzeczywiście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: formalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: formalny
SJP.pl
związany z gramatyką formalną (sposobem opisu języka formalnego)
SJP.pl
1. czynność wykonywana urzędowo, zgodnie z procedurą;
2. prosta czynność, konieczna dla zachowania ustalonych reguł postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynność wykonywana według przepisów, urzędowo
(1.2) czynność konieczna, ale nieistotna albo bardzo prosta
Wiktionary
(1.1) Załatwiłem wszystkie formalności związane z rejestracją samochodu.
(1.2) Egzamin na prawo jazdy był dla mnie czystą formalnością.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmalnɔɕt͡ɕ, AS: formalność
Wiktionary
rzecz. forma ż., formalizm m., formalista m., formalistka ż., formalizacja ż.
czas. formalizować ndk.
przym. formalny, formalistyczny, formatywny
przysł. formalnie, formalistycznie
Wiktionary
1. czynność wykonywana urzędowo, zgodnie z procedurą;
2. prosta czynność, konieczna dla zachowania ustalonych reguł postępowania
SJP.pl
związany z formalnością, dotyczący formalności
SJP.pl
1. odnoszący się do formy czegoś, a nie treści, istoty rzeczy;
2. wynikający z przepisów lub obowiązujących zasad;
3. potocznie: rzeczywisty, autentyczny, kompletny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny z pewnymi normami i przepisami, wymagany do utrzymania porządku
(1.2) dotyczący formy
(1.3) nieszczery, wymuszony
(1.4) pot. ścisły, prawdziwy, rzeczywisty
Wiktionary
(1.1) Republika Sacha to formalna nazwa Jakucji.
(1.2) Biegłość formalna tego twórcy budziła szacunek.
(1.3) Małżeństwo Krzysztofa i Janki to tylko formalny związek — sami przyznają, że pobrali się pod presją rodziców.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmalnɨ, AS: formalny
Wiktionary
rzecz. formalizm m., formalista m., formalista ż., formalistyczność ż., formalistyka ż., formalizacja ż., formalność ż., forma ż., formalistka ż.
przym. formalistyczny, formalnoprawny, formowy
przysł. formalnie
czas. formalizować
Wiktionary
(1.1) oficjalny, urzędowy, legalny
Wiktionary
amid kwasów karboksylowych
SJP.pl
Formamid – organiczny związek chemiczny z grupy amidów, pochodzący od kwasu mrówkowego i będący najprostszym przedstawicielem tej klasy związków. Stosowany jest w syntezie organicznej jako rozpuszczalnik oraz plastyfikator.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby o nazwisku Forman:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. grupa składowych widma dźwięku nadających mu swoistą barwę;
2. element, za pomocą którego dany wyraz został utworzony od swej podstawy słowotwórczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. składnik dźwięku nadający mu swoistą barwę
(1.2) jęz. element słowotwórczy formujący, kształtujący wyraz pochodny od podstawowego
Wiktionary
Wikipedia
przym. formantowy
rzecz. formanta ż., formanta metryczna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. zob. formanta metryczna.
Wiktionary
rzecz. formant mrz.
Wiktionary
związany z formantem, dotyczący formantu
SJP.pl
1. rozmiary książki, arkusza papieru, zdjęcia itp.
2. ogół cech ocenianych wysoko lub nisko
3. struktura pliku związana z określonym sposobem zapisu i odczytywania informacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozmiar arkusza papieru, książki itp.
(1.2) inform. rodzaj pliku związany z odpowiednim sposobem zapisu i odczytu
(1.3) ogół cech ocenianych wysoko lub nisko
Wiktionary
Format to, w ogólnym znaczeniu, reguły określające strukturę fizyczną, sposób rozmieszczenia, zapisu informacji danego typu. Inaczej: wzorzec, szablon.
Wikipedia
(1.1) Nasz instytut wydaje zeszyty naukowe w formacie A4.
(1.1) Moją jedyną pamiątką z tamtego okresu jest zdjęcie formatu pocztówkowego z zadartym rogiem.
(1.2) Jest wiele formatów plików dźwiękowych.
(1.2) W internecie są strony umożliwiające konwersję między formatami.
(1.2) Program odczytuje wszystkie formaty plików CAD.
(1.3) Na festiwalu pojawiły się gwiazdy wielkiego formatu.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrmat, AS: format
Wiktionary
rzecz. formatka ż., formatownik m., formatowanie n., sformatowanie ż., forma ż., formowanie n., sformowanie n.
:: zdrobn. formacik m.
czas. formatować ndk., sformatować dk., formować ndk., sformować dk.
przym. formatowy, formacyjny, formatywny
Wiktionary
(1.1) rozmiar, wielkość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. kilka kawałków forniru, które tworzą arkusz o wymaganych wymiarach
(1.2) poligr. strona tekstu przygotowana do powielenia techniką małej poligrafii
Wiktionary
IPA: fɔrˈmatka, AS: formatka
Wiktionary
rzecz. format m., formacik m., formatowanie n.
czas. formatować ndk., sformatować dk.
przym. formatowy, formatkowy, formatywny
Wiktionary
(1.3) formularz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z formatką, dotyczący formatki
Wiktionary
rzecz. formatka ż.
przym. formatywny
Wiktionary
mechanizm do nastawienia formatu na maszynie poligraficznej
SJP.pl
polityk wyznaczony przez głowę państwa (prezydenta, króla) do tworzenia większościowej koalicji parlamentarnej i rządu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba trudniąca się pomocą w jakimkolwiek rozwoju osobowości człowieka
(1.2) polit. polityk wybrany przez głowę państwa do sformowania rządu koalicyjnego, po wyborach parlamentarnych lub upadku poprzedniego gabinetu;
Wiktionary
Formator lub formateur – polityk wybrany przez głowę państwa do sformowania rządu koalicyjnego, po wyborach parlamentarnych lub upadku poprzedniego gabinetu. Rola formatora jest szczególnie ważna na scenie politycznej Belgii, Holandii, Luksemburga, Izraela oraz Czech. W tych krajach władza wykonawcza wybierana jest przez władzę ustawodawczą, zaś ordynacja proporcjonalna oraz system wielopartyjny powodują, że koalicje są częstym zjawiskiem.
Wikipedia
(1.1) Ksiądz Olek nałeżał do grupy formatorów oazowych.
(1.1) W spotkaniu wzięli udział formatorzy z różnych prowincji zakonnych.
Wiktionary
rzecz. forma ż., formacja ż., format m.
:: fż. formatorka ż.
czas. formować ndk.
przym. formacyjny, formatywny
Wiktionary
edukatorka wspierająca rozwój osobisty i duchowy człowieka
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) druk. poligr. inform. nadawać czemuś jakiś format, kształt
(1.2) inform. przystosowywać nośnik danych do pracy przez odpowiednie ustalenie jego systemu plików
(1.3) inform. pot. kasować zawartość dysku
Wiktionary
(1.1) Nie jestem poligrafem i nie będę formatował pracy magisterskiej - oddam prosty wydruk.
(1.2) Karta pamięci w moim nowym aparacie była dwukrotnie formatowana, a mimo tego zdjęcia nie zapisały się.
(1.3) Pirat nie wiedział, że nie ma sensu formatować dysku twardego, gdyż policja i tak zdoła odzyskać dane.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrmaˈtɔvat͡ɕ, AS: formatovać
Wiktionary
rzecz. format m., formatka ż., forma ż., formatowanie
przym. formatowy, formatywny
Wiktionary
(1.3) czyścić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|formatować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌfɔrmatɔˈvãɲɛ, AS: formatovãńe
Wiktionary
czas. formatować
rzecz. formatka ż., format m.
przym. formatowy, formatywny
Wiktionary
część formy typograficznej
SJP.pl
związany z formatem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z formatem, dotyczący formatu
Wiktionary
rzecz. format m., formacik m., formatka ż., formatowanie n., sformatowanie ż., forma ż., formowanie n., sformowanie n.
czas. formatować ndk., sformatować dk., formować ndk., sformować dk.
przym. formatywny
Wiktionary
w językoznawstwie: najmniejszy element w strukturze powierzchniowej generatywnego opisu zdania
SJP.pl
mający związek z procesem formowania się czegoś; kształtujący
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który coś formuje, ma wpływ na formowanie się czegoś
(1.2) taki, który powoduje, że coś się formuje
(1.3) taki, w czasie którego coś się formuje
Wiktionary
rzecz. forma ż., foremka ż., reforma ż., formatka ż., format m., formacik m., formacja ż., formatowanie n., uformowanie n., sformowanie n., sformatowanie n., reformowanie n., zreformowanie n., formatywność ż., reformacja ż., reformator m., reformatorek m., reformatorka ż., formierz m., formierka ż., formiernia ż., przeformatowanie n., przeformatowywanie n., formierstwo n., reformowalność ż., niereformowalność ż., formator m., formatorka ż., formacyjność ż., foremność ż., nieforemność ż., formalność ż., formalista m., formalistka ż., formularz m., formuła ż., formułka ż.
czas. formować ndk., sformować dk., uformować dk., formatować ndk., sformatować dk., reformować ndk., zreformować dk., przeformatować dk., przeformatowywać ndk., formułować ndk., sformułować dk.
przym. reformacyjny, reformowy, reformowalny, niereformowalny, formatkowy, formatowy, formierski, foremkowy, formatowy, formacyjny, foremny, nieforemny, formalnie, nieformalnie, formularzowy, formułowy
przysł. reformacyjnie, formacyjnie, foremnie, nieforemnie, formalnie, nieformalnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Formentera – druga co do wielkości wyspa wchodząca w skład Pitiuzów. Leży na południe od Ibizy. Czwarta co do wielkości wyspa Balearów. Stolicą i głównym miastem jest Sant Francesc de Formentera.
Wikipedia
roślina z rodziny liliowatych; len nowozelandzki
SJP.pl
Formia – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Latina.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 35 758 osób, 489,8 os./km².
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Formia.
Wikipedia
formierka;
1. maszyna do wykonywania form odlewniczych;
2. maszyna, w której obracający się ślimak wytłacza materiał plastyczny
SJP.pl
dział odlewni, w którym wyrabia się formy odlewnicze; formiernia
SJP.pl
osoba wykonująca formy do kształtowania materiałów przez odlewanie; formierz, giser
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
formiarka;
1. maszyna do wykonywania form odlewniczych;
2. maszyna, w której obracający się ślimak wytłacza materiał plastyczny
SJP.pl
dział odlewni, w którym wyrabia się formy odlewnicze; formiarnia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z formierstwem, dotyczący formierstwa
Wiktionary
rzecz. formierstwo n., forma ż.
przym. formacyjny, formatywny
Wiktionary
osoba wykonująca formy do kształtowania materiałów przez odlewanie; formiarz, giser
SJP.pl
oszklone, sztuczne mrowisko, służące do badań biologii mrówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. sztuczne mrowisko;
Wiktionary
Formikarium (łac. formica – mrówka) – rodzaj insektarium, sztuczne mrowisko przeznaczone do hodowli mrówek i obserwacji żyjących w nim mrówek. Dziedzina zoologii zajmująca się badaniem mrówek to myrmekologia.
W zależności od zastosowanego materiału wyróżnia się formikaria:
Wikipedia
(1.1) Formikarium składa się z części gniazdowej oraz wybiegu zwanego areną.
Wiktionary
starogrecki instrument muzyczny, chordofon szarpany; kitara
SJP.pl
Forminga (stgr. φόρμιγξ phórminks) – starogrecki instrument strunowy szarpany, bez gryfu, odmiana liry albo kitary.
Od liry i kitary odróżniał się większą liczbą strun. Podobnie jak kitara miał korpus rezonansowy w postaci drewnianego pudła, z wewnętrznie pustymi ramionami połączonymi poprzeczką zwaną jarzmem. Struny z włókien roślinnych, nawinięte z jednej strony na jarzmie, a z drugiej umocowane u dołu rezonatora, szarpane były plektronem, którego grający używał prawą ręką; lewa ręka skracała struny.
Wikipedia
artysta tworzący zgodnie z zasadami formizmu, traktujący formę jako nadrzędną w stosunku do treści
SJP.pl
krakowski ruch artystyczny z początku XX wieku, pokrewny kubizmowi, głoszący nadrzędną rolę formy w sztuce
SJP.pl
Formizm – polski awangardowy ruch literacko-artystyczny rozwijający się w latach 1917–1922, czerpiący inspirację z dokonań kubizmu, ekspresjonizmu i futuryzmu oraz sztuki ludowej; był jedną z dwóch, obok unizmu, oryginalnie polskich formacji awangardowych.
Wikipedia
lakier żywiczny używany do wymalowań zewnętrznych i wewnętrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwastmatyczny;
Wiktionary
Formoterol (łac. Formoterolum) – organiczny związek chemiczny, lek rozszerzający oskrzela, będący długodziałającym (>12 h) β2-mimetykiem (LABA). Formoterol ma wydłużony czas działania (do 12 godzin) w porównaniu z krótko działającymi β2 agonistami, takimi jak salbutamol (albuterol), które są skuteczne przez 4 godziny do 6 godzin. Formoterol ma stosunkowo szybki początek działania w porównaniu do innych LABA i jest skuteczny w ciągu 2-3 minut. W raporcie Global Initiative for Asthma z 2022 r. zaleca się skojarzenie formoterolu i wziewnego kortykosteroidu wziewnego w leczeniu zarówno zapobiegawczym, jak i łagodzącym objawy astmy u dorosłych. U dzieci nadal zaleca się stosowanie krótko działającego agonisty receptorów β2-adrenergicznych (np. salbutamolu). Podawany drogą wziewną zapobiega skurczowi oskrzeli. W Polsce występuje pod nazwami handlowymi: Atimos, Diffumax Easyhaler, Foradil, Forastmin, Oxis Turbuhaler, Oxodil, Zafiron jako preparat prosty oraz jako preparat złożony – Symbicort Turbuhaler z budezonidem, oraz Fostex z beklometazonem.
Wikipedia
(1.1) Lekarz zalecił Hance stosowanie formoterolu.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrmɔˈtɛrɔl, AS: formoterol
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Diffumax, Foradil, Forastmin, Oxis, Oxodil, Zafiron
Wiktionary
kształtujący formę
SJP.pl
nadawać kształt, formę; kształtować
SJP.pl
czasownik
(1.1) nadawać czemuś określoną formę, kształt
(1.2) o grupie ludzi: ustawiać się w pewnym porządku
(1.3) wyrabiać w kimś określone cechy lub postawy
(1.4) organizować coś powołując do życia
Wiktionary
(1.2) Gdy orszak się formował, Szarlej został z tyłu, dyskretnie wezwał ku sobie Reynevana i Samsona Miodka.
(1.3) I temat, i sami rozmówcy formują kształt idealnego człowieka epoki.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmɔvat͡ɕ, AS: formovać
Wiktionary
rzecz. forma ż., foremka ż., formowanie n., formiernia ż., format m., formator mos., formalizacja ż.
czas. uformować, sformować, rozformować
przym. foremny, foremkowy, formatowy, formacyjny, formatywny
przysł. foremnie
Wiktionary
dający się formować, możliwy do formowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|formować.
(1.2) techn. proces przygotowania nowych akumulatorów do pracy
Wiktionary
Formowanie może mieć następujące znaczenia szczegółowe:
Wikipedia
rzecz. nieformowanie n., forma ż., format mrz., sformowanie n., foremka ż., formalizacja ż.
czas. formować ndk., sformować dk.
przym. foremkowy, foremny, formatowy, formacyjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
instrument stomatologiczny wykorzystywany podczas zakładania plomby do ubytku na powierzchni stycznej zęba
SJP.pl
1. dział wytwórni, w którym wyrabia się formy;
2. pomieszczenie, w którym nadaje się ostateczne kształty wyrabianym w wytwórni przedmiotom
SJP.pl
związany z formą (naczyniem)
SJP.pl
przestarzale: Tajwan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. dawna nazwa wyspy Tajwan
(1.2) pot. Jednostka Wojskowa Formoza
Wiktionary
Wikipedia
w prawie rzymskim: dokument z roszczeniami powoda i zarzutami pozwanego, skierowany do prywatnego sędziego przez pretora; formuła
SJP.pl
forma użytkowa środka ochrony roślin, np. emulsja, proszek, granulat
SJP.pl
blankiet jakiegoś dokumentu do wypełnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) blankiet jakiegoś dokumentu do wypełnienia
(1.4) daw. zbiór formuł, księga informacyjna
Wiktionary
Formularz – wzór dokumentu z rubrykami do wypełnienia.
Aby dokument mógł być dowodem, musi spełniać określone wymagania formalne i merytoryczne. Wymagania te winny być wyszczególnione w instrukcji. Ta zwykle nie jest dostępna w chwili wystawiania dokumentu lub nie jest w ogóle znana wystawcy. Rozwiązaniem jest formularz – blankiet dokumentu z nadrukowanymi rubrykami i objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.
Wikipedia
(1.1) Tomek musiał wypełnić odpowiedni formularz, żeby założyć firmę.
(1.2) Aby zapisać się na konferencję, konieczne jest zgłoszenie udziału za pomocą formularza rejestracyjnego dostępnego online.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmulaʃ, AS: formulaš
Wiktionary
przym. formularzowy, formatywny
rzecz. formalizacja ż., formułowanie n.
czas. formułować
Wiktionary
(1.1) blankiet
Wiktionary
szablonowy, schematyczny
SJP.pl
1. stały tekst wypowiadany w pewnych okolicznościach;
2. ustalony sposób postępowania lub działania czegoś; prawidło;
3. symboliczny zapis zdania matematycznego lub skład związku chemicznego;
4. zasada organizacji i charakter jakiejś imprezy, partii politycznej; forma organizacyjna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przepis na daną czynność, sposób funkcjonowania czegoś
(1.2) kategoria wyścigów samochodowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Standardowa formuła podziękowania współmałżonkowi wypowiadana przez jubilatów nawiązywała literalnie do tej, którą wygłaszano w czasie ślubu cywilnego.
(1.2) W ubiegły wtorek rozpoczęły się starty w zawodach formuły 1.
Wiktionary
IPA: fɔrˈmuwa, AS: formuu̯a
Wiktionary
rzecz. formułowanie n., forma ż., formułka ż.
czas. formułować
przym. formatywny
Wiktionary
(1.1) przepis
Wiktionary
1. zdawkowy, stały tekst wypowiadany w pewnych okolicznościach;
2. wzór matematyczny lub fizyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od formuła
Wiktionary
rzecz. formuła ż., formułowanie n.
czas. formułować ndk.
przym. formatywny
Wiktionary
związany z formułką, dotyczący formułki
SJP.pl
wyrażać jakąś myśl, nadawać jej ściśle określoną formę słowną, precyzować, określać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sformułować)
(1.1) określać coś jasno i treściwie, ujmować w ścisłe wyrażenie
(1.2) wyrażać opinię, życzenia słowami
czasownik zwrotny niedokonany formułować się (dk. sformułować się)
(2.1) być formułowanym (1.1)
Wiktionary
rzecz. formularz mrz., formuła ż., formułowanie n., forma ż., formułka ż.
czas. sformułować dk.
przym. formatywny
Wiktionary
(1.1) ustalać
(1.2) wyrażać
Wiktionary
reszta acylowa kwasu mrówkowego; grupa formylowa
SJP.pl
Grupa aldehydowa – jednowartościowa grupa funkcyjna o wzorze −CHO, zbudowana z grupy karbonylowej, której atom węgla jest bezpośrednio związany z atomem wodoru. Grupa ta jest charakterystyczną grupą aldehydów i aldoz.
Jest to grupa silnie polarna, przy czym częściowy ładunek ujemny znajduje się na atomie tlenu, zaś dodatni na węglu. Powoduje to dużą reaktywność aldehydów w reakcji addycji nukleofilowej. Grupa aldehydowa jest płaska (trygonalna), co zwiększa podatność na atak nukleofila. Przyłączenie nukleofila do karbonylowego atomu węgla powoduje przejście z płaskiego układu trygonalnego do układu tetraedrycznego. Aldehydy są bardziej reaktywne od ketonów w analogicznej reakcji ze względu na mniejszą zawadę przestrzenną reaktywnego węgla.
Wikipedia
wprowadzanie do cząsteczki związku organicznego grupy formylowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|formylować.
Wiktionary
Formylowanie (formylacja) – reakcja chemiczna polegająca na wprowadzeniu do związku chemicznego grupy formylowej (aldehydowej), –CHO.
Przykładową reakcją formylowania jest reakcja Vilsmeiera-Haacka, np.:
Formylowanie jest reakcją o dużym znaczeniu biologicznym. M.in. biosynteza białka inicjowana jest przez N-formylometioninę, powstającą w wyniku formylacji metioniny przez formylową pochodną kwasu tetrahydrofoliowego:
Wikipedia
czas. formylować
Wiktionary
grupa formylowa - reszta acylowa kwasu mrówkowego; formyl
SJP.pl
dawniej robotnik folwarczny pracujący przy koniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zaw. najemny robotnik rolny z folwarku, obsługujący konie robocze i wykonujący nimi prace gospodarskie w majątkach ziemskich;
(1.2) daw. gwara. hak zaczepowy na końcu dyszla
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nareszcie wszyscy fornale pozaprzęgali konie do pługów i kiwając się na koniach, z biczami w rękach, rzędem jechali drogą jeden za drugim.
Wiktionary
rzecz. fornalka ż.
:: rzecz. Fornalski mos. / Fornalska ż.
przym. fornalski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe:
1. zaprzęg przydzielany fornalowi do pracy;
2. klacz wchodząca w skład zaprzęgu przydzielanego fornalowi do pracy;
3. furmanka, wóz, fura;
4. zajęcie fornala
SJP.pl
→ fornal
SJP.pl
Fornalski (forma żeńska: Fornalska, w liczbie mnogiej: Fornalscy) – polskie nazwisko typu patronimicznego. Pochodzi od rzeczownika fornal, oznaczającego woźnicę. W Polsce nazwiskiem tym posługuje się około 1000 osób, najwięcej w województwie świętokrzyskim.
Pierwszy podpis tym nazwiskiem pochodzi z roku 1653.
Pierwszy podpis nazwiskiem Fornal (Fornayl) pochodzi z 1423 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. fornir
Wiktionary
rzecz. forniernia ż.
przym. fornierowy
czas. fornierować ndk.
Wiktionary
zakład, w którym wyrabiane są forniry
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przest. fornirować
Wiktionary
rzecz. fornier m.
przym. fornierowy
Wiktionary
1. cienkie arkusze dobrego drewna, którymi okleja się wyroby z gorszego drewna; okleina;
2. cienkie płaty drewna, z których tworzy się sklejkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie;
Wiktionary
Fornir (z niem.) – cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie płaskie (styczne – w kierunku prostopadłym do włókien) lub obwodowe (łuszczenie). Płaty te mają grubość od 0,1 do 5,0 mm. Forniry dzielą się ze względu na zastosowanie na okleiny i obłogi. Fornir w zależności od efektowności rysunku (od gatunku drzewa) może być przeznaczony na sklejkę, okleinę (fornirowanie) lub drewno warstwowe prasowane.
Wikipedia
(1.1) Na fornir przeznacza się drewno okrągłe o dużych średnicach.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrʲɲir, AS: forʹńir
Wiktionary
czas. fornirować
przym. fornirowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. fornirować
przym. fornirowy
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Furnier.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wood veneer
* bułgarski: (1.1) фурнир m.
* niemiecki: (1.1) Furnier n.
* wilamowski: (1.1) forner m., fornjȳr m.
* włoski: (1.1) impiallacciatura ż.
źródła.
== fornir (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) zaopatrywać, dostarczać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pokrywać drewno fornirem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. okładać wyroby stolarskie fornirem
Wiktionary
rzecz. fornir mrz., fornirowanie n.
Wiktionary
(1.1) wykładać fornirem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fornirować.
Wiktionary
Fornirowanie – pokrywanie materiału, najczęściej drewnianego lub drewnopodobnego, warstwą drewna o wyższej jakości – forniru, dzięki czemu przy obniżonym koszcie można zbudować dany produkt (np. front mebli, drzwi), tak aby wyglądał jak zbudowany z litego i cenniejszego drewna.
Wikipedia
rzecz. niefornirowanie n.
czas. fornirować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: fornir
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fornirem; wykonany z forniru
Wiktionary
rzecz. fornir mrz.
Wiktionary
typ morskich bezkręgowców; kryzelnice
SJP.pl
urządzenie do badania refrakcji i zaburzeń widzenia obuocznego
SJP.pl
Foropter – urządzenie stosowane w okulistyce i optometrii służące do ustalenia wady wzroku. Zawiera wewnątrz soczewki sferyczne i cylindryczne, pryzmaty, różne filtry optyczne, cylinder skrzyżowany, otwór stenopeiczny i inne przybory.
Wikipedia
wymarły nielotny ptak występujący w miocenie na terenie Patagonii
SJP.pl
Fororak (Phorusrhacos) – rodzaj wielkich, wymarłych nielotnych ptaków z rodziny Phorusrhacidae, występujących w miocenie na terenie Patagonii, 20–14 milionów lat temu. Obejmuje jeden gatunek – Phorusrhacos longissimus.
Wikipedia
stawiać kogoś w uprzywilejowanej sytuacji, dawać fory
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dawać pierwszeństwo
Wiktionary
rzecz. forowanie n., fory nmos.
Wiktionary
(1.1) popierać, uprzywilejowywać
Wiktionary
uczestnik internetowego forum dyskusyjnego; forumowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) użytkownik forum (internetowego)
Wiktionary
(1.1) Użytkownicy forów wolą używać mniej poprawnej, lecz popularniejszej formy „forumowicz” nad „forowicz”.
Wiktionary
IPA: fɔˈrɔvʲit͡ʃ, AS: forovʹič
Wiktionary
rzecz. forum n., forumowicz m.
przym. forumowy, forowy
Wiktionary
(1.1) forumowicz
Wiktionary
kobieta wypowiadająca się na forum internetowym; forumowiczka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z forum (internetowym)
Wiktionary
rzecz. forum n., forumowicz m., forowicz m.
przym. forumowy
Wiktionary
(1.1) forumowy
Wiktionary
wodoszczelny przedział na dziobie lub rufie statku, zabezpieczający go przed zatopieniem w razie uszkodzenia; skrajnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. schowek pod pokładem dziobowym (fordekiem)
Wiktionary
Skrajnik dziobowy, forpik – pomieszczenie lub fragment wnętrza kadłuba zajmujące dziobową część jednostki pływającej. Pojęcie to może oznaczać pierwszy przedział kadłuba od dziobu do najbliższego poprzecznego elementu konstrukcyjnego, lub pierwsze większe pomieszczenie, lub też pierwszy z trzech głównych obszarów wnętrza kadłuba. Skrajnik dziobowy jest przykryty pokładem dziobowym.
Wikipedia
posterunek lub oddział zwiadowczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. przest. wysunięte stanowisko posterunkowe
(1.2) wojsk. wywiadowcza grupa wojskowa
(1.3) przen. książk. osoba lub zjawisko, które wyprzedza swoją epokę
Wiktionary
Awangarda (z fr. avant garde „straż przednia”) – oddział, pododdział maszerujący przed siłami głównymi związku taktycznego (oddziału). Stanowi element ubezpieczenia ugrupowania marszowego w marszu dofrontowym.
Wikipedia
IPA: fɔrˈpɔt͡ʃta, AS: forpočta
Wiktionary
(1.3) awangarda
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
pot. pieniądze; kasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieniądze
Wiktionary
(1.1) Prezes wychodzi z założenia, że w życiu najważniejsza jest forsa.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrsa, AS: forsa
Wiktionary
(1.1) szmal, sałata, hajs, kasa, kapucha
Wiktionary
potocznie: mający dużo pieniędzy, bogaty; kasiasty
SJP.pl
[czytaj: fors-ing] metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości; forcing
SJP.pl
Forsing (forcing) – metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości względem aksjomatów Zermela-Fraenkla. Forsing to jedna z metod używanych w matematyce do ścisłego udowodnienia, że pewnych stwierdzeń nie można ani udowodnić, ani obalić (ten ostatni termin oznacza udowodnienie zaprzeczenia).
Wikipedia
substancja czynna występująca w korzeniach pokrzywy indyjskiej, wykorzystywana leczniczo
SJP.pl
Forskolina – substancja zwiększająca stężenie cyklicznego AMP (cAMP) w komórkach.
Wikipedia
1. przeprowadzać coś siłą, narzucać coś komuś;
2. męczyć, przeciążać, nadwyrężać nadmiernym wysiłkiem;
3. pokonywać przeszkody terenowe, posuwać się z trudem po ciężkim do przebycia terenie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) popierać lub wprowadzać coś albo kogoś, naciskając, często przeciwko przeciwnym głosom
(1.2) męczyć, wysilać
(1.3) posuwać się z wysiłkiem, pokonując trudny teren
(1.4) przełamywać zabezpieczenia, przedostawać się przez struktury obronne
(1.5) utrzymywać płyny w warunkach, sprzyjających fermentacji
czasownik zwrotny niedokonany forsować się
(2.1) wysilać się, nadmiernie zużywać siły
Wiktionary
przym. forsowny
przyim. forsownie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: forsownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: forsowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest forsowne
Wiktionary
przym. forsowny
przysł. forsownie
Wiktionary
wykonywany z dużym nakładem sił, z wysiłkiem; męczący, intensywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. gw-pl|Kresy. woźnica
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
minerał, krzemian magnezu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Forsteryt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy oliwinów. Forsteryt należy do grupy minerałów rzadkich. Forsteryt znaleziony został w meteorytach żelaznych i w próbkach pyłu kosmicznego z sondy Stardust.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego handlowca i kolekcjonera minerałów Adolariusa Jacoba Forstera (1739–1806).
Wikipedia
przym. forsterytowy
Wiktionary
(1.1) chryzolit
Wiktionary
związany z forsterytem, dotyczący forsterytu
SJP.pl
ozdobny krzew ogrodowy, kwitnący na wiosnę, o licznych żółtych kwiatach rozwijających się przed liśćmi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Forsythia|Vahl|ref=tak., kwitnący wiosną krzew ozdobny o żółtych kwiatach;
Wiktionary
Forsycja (Forsythia Vahl) – rodzaj krzewów należący do rodziny oliwkowatych. Obejmuje 11 gatunków. Jeden gatunek (forsycja europejska F. europaea) występuje w południowo-wschodniej Europie, pozostałe we wschodniej Azji (w Chinach, Korei i Japonii). W naturze krzewy te rosną w suchych formacjach zaroślowych. Ich kwiaty zapylane są przez owady.
Wikipedia
[czytaj: forsajt] nazwisko obce
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
część cielęciny lub baraniny z nerką
SJP.pl
potrawa z różnych składników, np. z ugotowanych ziemniaków, pieczonego lub gotowanego mięsa, śmietany i utartego sera, albo z cebuli, śledzi, zapiekana lub podawana na zimno jako przystawka lub danie główne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. wieloskładnikowe mięsno-warzywne ragoût z dodatkiem sosu pomidorowego podawane na ciepło jako przystawka;
Wiktionary
Forszmak (od niem. Vorschmack, Vorgeschmack) – przystawka, najczęściej do głównego dania.
W zależności od miejsca i czasu może to być np. zapiekanka przygotowywana z ugotowanych ziemniaków, mielonego lub usiekanego mięsa (np. pieczonej cielęciny), siekanych śledzi, tartych jabłek, jaj, z dodatkiem śmietany, masła, tartej cebuli, doprawiona solą, pieprzem i zielem angielskim.
Wikipedia
wstrząs poprzedzający główne trzęsienie ziemi
SJP.pl
przestarzałe:
1. krótkometrażowy film reklamowy, zmontowany z najciekawszych scen zapowiadanego filmu; zwiastun, trailer, teaser;
2. podwoda
SJP.pl
Forszpan (niem. Vorspann) – w programach informacyjnych: kilkudziesięciosekundowy skrót najważniejszych informacji zawartych w danym serwisie, emitowany na początku serwisu; składa się zwykle z dwóch lub trzech, rzadziej czterech ujęć dla każdego newsa i jednego zdania wprowadzającego każdy materiał. Najczęściej z elementami oprawy graficznej charakterystycznej dla danej stacji. Nadawany również w radiu.
Wikipedia
lina łącząca na staku przedni maszt z bukszprytem lub dziobnicą; więź przednia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. lina biegnąca od topu do dziobu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) sztag (jeśli jest tylko jedna taka lina)
Wiktionary
1. umacniać grubymi deskami ściany wykopu, pokrywać deskami ściany lub strop budynku; szalować;
2. przegradzać pomieszczenie drewnianą ścianką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pierwszy rzut do pieca w piekarni
(1.2) gw-pl|Łódź. środ. normalna ilość wypiekanego chleba
Wiktionary
IPA: ˈfɔrʃup, AS: foršup
Wiktionary
przestarzale: zaliczka, zadatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. księg. kwota wypłacana z góry na rachunek całkowitej zapłaty za pracę wykonaną lub samo jej zamówienie
Wiktionary
(1.1) Powiedział to niezwykle uprzejmie i dodał: – Choroba babki musi cię drogo kosztować. Możesz wziąć forszus w kasie.
Wiktionary
(1.1) zadatek, zaliczka, akonto; zapomoga
Wiktionary
budowla obronna w systemie umocnień stałych; w XVII i XVIII w. przystosowana do samodzielnej obrony okrężnej, w XIX i XX w. - element twierdzy
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ciągle
Wiktionary
Fort (wł.) – budowla obronna przystosowana do obrony okrężnej stanowiąca element większego zespołu fortyfikacyjnego (np. twierdzy).
Forty wznoszono od XVII do początków XX w. zasadniczo grupowano je w zespoły zwane twierdzami fortowymi, choć w szczególnych wypadkach budowano również forty wydzielone (tzw. detaszowane) jako budowle samodzielne.
Wikipedia
(1.1) Co myślicie, że bedym fórt otrokym? → Co sądzicie, że będę ciągle wykorzystywany?
Wiktionary
[czytaj: for de frans] stolica Martyniki
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica i największe miasto Martyniki, francuskiego departamentu zamorskiego położonego na Karaibach;
Wiktionary
skrót od: fortepian, fortepianowy
SJP.pl
karta w grze (np. w brydżu) biorąca lewę jako jedna z ostatnich kart tego samego koloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. mocna karta biorąca lewę
(1.2) przest. brama, furta
Wiktionary
Forta – powieść science-fiction polskiego pisarza Michała Cholewy z 2014 roku. W 2015 roku została nagrodzona Nagrodą im. Janusza A. Zajdla. Jest trzecim tomem cyklu Algorytm Wojny. Należy do nurtu militarnej SF.
Wikipedia
IPA: ˈfɔrta, AS: forta
Wiktionary
miasto w Brazylii
SJP.pl
Fortaleza – miasto w północno-wschodniej Brazylii, port nad Oceanem Atlantyckim; stolica stanu Ceará; aglomeracja liczy 4 miliony mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, spożywczy, rafineryjny oraz rzemieślniczy.
Wikipedia
dawniej: mała wartownia znajdująca się na kresach państwa dla obrony granic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. mała wartownia znajdująca się na kresach państwa dla obrony granic
Wiktionary
Fortalicja (łac. fortalicium) – ogólna nazwa niewielkiej budowli posiadającej cechy obronne, określanej także jako turris. Nazwa ta przyjęta jest również dla tzw. dworów na kopcu i często strażnic. Były to obiekty przeważnie drewniane i wielu przypadkach stanowiły formę przejściową pomiędzy wieżą mieszkalną a dworem obronnym.
Wikipedia
(1.1) Najpierw stanęła tu drewniana fortalicja, spalona podczas krzyżackiej rajzy zakończonej bitwą pod Płowcami.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrtaˈlʲit͡sʲja, AS: fortalʹicʹi ̯a
Wiktionary
przestarzale: kobieta wynajmowana za opłatą jako partnerka do tańca; fordanserka, fordancerka
SJP.pl
przestarzale: płatny partner do tańca; żigolo, gigolo, fordancer, fordanser
SJP.pl
1. określenie wykonawcze: silnie, głośno;
2. fragment utworu muzycznego wykonywanego w sposób głośny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. głośno, silnie, mocno
Wiktionary
IPA: ˈfɔrtɛ, AS: forte
Wiktionary
(1.1) skr. f.
Wiktionary
określenie wykonawcze: szybkie przejście między grą głośną a cichą; fortepiano, fp
SJP.pl
1. umocniony obiekt wojskowy, silnie broniony i trudny do zdobycia obiekt, np. część miasta, zamek, fort;
2. w przenośni: coś dobrze zabezpieczonego przed dostępem osób niepowołanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. wojsk. fortyfikacja obronna, na którą składają się forty i umocnienia;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fɔrˈtɛt͡sa, AS: forteca
Wiktionary
rzecz. fortyfikacja ż., fort mrz.
czas. fortyfikować ndk., ufortyfikować dk.
przym. forteczny, fortyfikacyjny
Wiktionary
(1.1) twierdza
Wiktionary
zdrobnienie od: forteca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: forteca
Wiktionary
IPA: fɔrˈtɛt͡ʃka, AS: fortečka
Wiktionary
rzecz. fortyfikacja ż.
przym. fortyfikacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: forteca
SJP.pl
gwarowo: fortepian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. fortepian
Wiktionary
sprytna metoda pokonania trudności, osiągnięcia czegoś; podstęp, wybieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sprytne oszustwo, podstęp
Wiktionary
(1.1) […] Szwedów puśćmy, ale nie powiadajmy im, kto jesteśmy. Owszem, mówmy, żeśmy radziwiłłowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy ten oddział i dalej będziemy wycinali wszystkie, które spotkamy, bo hetman tylko przez fortel symulował, że do Szwedów przechodzi. (Henryk Sienkiewicz, Potop)
Wiktionary
IPA: ˈfɔrtɛl, AS: fortel
Wiktionary
(1.1) sztuczka, podstęp, oszustwo, trik, blef
Wiktionary
a) instrument strunowo-klawiszowy większy od pianina;
b) potocznie: lekcja gry na tym instrumencie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. klawiszowy instrument muzyczny, z poziomo umieszczonym pudłem rezonansowym;
Wiktionary
Fortepian (wł. pianoforte, skrót: pf. lub pfte.) – strunowy (chordofon), młoteczkowy, klawiszowy instrument muzyczny, zaliczany do rodziny cytr. Współczesny fortepian ma skalę od A2 (czasami najlepsze koncertowe od F2; instrumenty z początku XIX wieku od C1) do c5 (88 dźwięków/klawiszy). Typowy zakres częstotliwości dźwięków (przy stroju 440 Hz): od A2 = 27,50 Hz do c5 = ok. 4186,01 Hz.
Wikipedia
(1.1) „(…) A czwarty wagon pełen bananów, a w piątym stoi sześć fortepianów (…)”
Wiktionary
IPA: fɔrˈtɛpʲjãn, AS: fortepʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. fortepianista mos., fortepianistka ż.
przym. fortepianowy
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. skrzydło.
Wiktionary
zdrobnienie od: fortepian
SJP.pl
dawniej:
1. osoba grająca na fortepianie; pianista;
2. wytwórca lub stroiciel fortepianów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. przest. muzyk grający na fortepianie
(1.2) przest. wytwórca fortepianów
(1.3) przest. stroiciel fortepianów
Wiktionary
IPA: ˌfɔrtɛpʲjä̃ˈɲista, AS: fortepʹi ̯ä̃ńista
Wiktionary
rzecz. fortepian m.
przym. fortepianowy
Wiktionary
1. określenie wykonawcze: szybkie przejście między grą głośną a cichą; forte-piano, fp;
2. dawniej: fortepian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. akcentując dźwięk, po czym nagle ściszając
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) skr. fp
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fortepiano (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. fortepian
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) skr. fp
Wiktionary
przymiotnik od: fortepian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. związany z fortepianem
Wiktionary
rzecz. fortepian mrz., fortepianista mos.
Wiktionary
(1.1) pianistyczny, skr. fort.
Wiktionary
bank belgijski przejęty przez bank BNP Paribas
SJP.pl
[czytaj: forTISs-imo] określenie wykonawcze: bardzo silnie, bardzo mocno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. bardzo głośny, bardzo mocny
przysłówek
(2.1) muz. bardzo głośno, bardzo mocno
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(2.1) fortissimo possibile • forte fortissimo
synonimy.
antonimy.
pianissimo
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fortissimo (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fortissimo.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) muz. fortissimo
przysłówek
(2.1) muz. fortissimo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
górny, skośny żagiel na przednim maszcie statku; foktopsel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. topsel na fokmaszcie
Wiktionary
(1.1) foktopsel
Wiktionary
przymiotnik od: fort
SJP.pl
język programowania stworzony w latach 50. i nadal rozwijany; FORTRAN
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jeden z pierwszych języków programowania, przeznaczony do obliczeń numerycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fortran dysponuje wielką liczbą bibliotek, które pozwalają rozwiązać praktycznie każde zadanie numeryczne.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrtrãn, AS: fortrãn
Wiktionary
stelaż z kilku obręczy podszyty płótnem lub taftą, nadający nakładanej na niego spódnicy kształt stożka lub dzwonu; modny element stroju kobiecego w XVI-XVII wieku
SJP.pl
Fortugał (hiszp. verdugado, franc. vertugadin, ang. farthingale) – stelaż stosowany w ubiorze kobiecym od końca XV do XVII wieku w Europie, poszerzający biodra i nadający nakładanej na niego spódnicy kształt stożka lub dzwonu. Fortugałowi w jego najbardziej rozwiniętej formie towarzyszyła usztywniona góra sukni, spłaszczająca piersi i brzuch. Szyję zaś otaczała kryza. Wszystkie te elementy nadawały kobiecej sylwetce kształt krzyża.
Wikipedia
1. los, zwłaszcza dobry;
2. mienie, dobytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini ludzkich losów, szczęścia i nieszczęścia;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 19;
Wiktionary
Fortuna – w mitologii rzymskiej bogini kierująca ludzkimi losami jako bóstwo zarazem szczęścia i nieszczęścia.
Wikipedia
(1.1) Greckim odpowiednikiem Fortuny była bogini Tyche.
Wiktionary
rzecz. fortunarz mos., Fortunata ż., Fortunat mos., fortunat mos., fortunka ż., fortuna ż.
przysł. fortunnie
czas. pofortunić, fortunić
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fortunaty lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba sprzedająca losy na loterię.
Wiktionary
rzecz. fortunny mrz., fortuna ż., fortunka ż., fortunat mos., fortunatka ż., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.
czas. fortunić ndk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
przestarzale: człowiek bogaty, zamożny; bogacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Fortunata
Wiktionary
Fortunat – imię męskie pochodzenia łacińskiego.
Oznacza „mającego szczęście” lub „tego, któremu los sprzyja”. W innych językach spotykane zazwyczaj jako Fortunat lub Fortunatus; w litewskim – Fortūnas (Fortūnatas), w węgierskim – Szerencsés.
Imieniny obchodzi: 21 lutego, 23 kwietnia, 1 czerwca, 11 czerwca, 26 sierpnia, 28 sierpnia i 14 października.
Wikipedia
(1.1) Pamiętasz, kiedy Fortunata wywalili z roboty?
Wiktionary
rzecz. fortuna ż., fortunat mos., fortunka ż., fortunatka ż., fortunarz mos., Fortuna ż.
:: fż. Fortunata ż.
czas. pofortunić, fortunić ndk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
przestarzale: człowiek bogaty, zamożny; bogacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Fortunata – żeński odpowiednik łacińskiego imienia Fortunat, oznacza „uszczęśliwona”.
Odnotowano dwie święte patronki tego imienia.
Fortunata imieniny obchodzi 14 października i 20 listopada.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(1.1) Babka miała na imię Fortunata i pochodziła z Szombierek.
Wiktionary
rzecz. fortuna ż., fortunat mos., fortunka ż., fortunatka ż., fortunarz mos., Fortuna ż.
:: fm. Fortunat mos.
czas. pofortunić, fortunić ndk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
Fortunat z małżonką; Fortunatowie
SJP.pl
Fortunat z małżonką; Fortunatostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fortunata (Fortunaty) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) daw. darzyć, sprzyjać.
czasownik zwrotny niedokonany fortunić się
(2.1) daw. szczęścić się, powodzić się
Wiktionary
rzecz. fortunny mrz., fortunarz mos., fortuna ż., fortunka ż., fortunat mos., fortunatka ż., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.
czas. pofortunić dk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
zdrobnienie od: fortuna; majątek, kapitalik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od fortuna
(1.2) żart. majątek
(1.3) przest. dziecięca ruletka
Wiktionary
Fortunki (ang. fortunes, znaczenie pierwotne: wróżby) – zbiory cytatów popularne na Uniksie.Do czytania ich służy program fortune, który wybiera losowo jedną fortunkę (można ograniczyć zakres, np. tylko do krótkich fortunek lub fortunek na jakiś konkretny temat).
Zestawy fortunek tworzą często informatyczne kanały na IRC-u.
Wikipedia
(1.2) Dorobił się niezłej fortunki na przemycie.
Wiktionary
rzecz. fortunny mrz., fortuna ż., fortunat mos., fortunatka ż., fortunarz mos., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.
czas. pofortunić, fortunić ndk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zaznając szczęścia, z powodzeniem
Wiktionary
rzecz. fortunarz mos., fortunny mrz., fortuna ż., fortunka ż., fortunat mos., fortunatka ż., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.
czas. fortunić ndk., pofortunić dk.
przym. fortunny
Wiktionary
(1.1) korzystnie, pomyślnie, szczęśliwie, trafnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fortunnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fortunny
SJP.pl
pomyślny, udany, szczęśliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szczęśliwy, pomyślny
(1.2) taki, któremu się wiedzie
(1.3) daw. dotyczący fortuny, losu
(1.4) daw. dotyczący majątku, posiadłości, tego co jest fortuną
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. rodzaj tańca
Wiktionary
IPA: fɔrˈtũnːɨ, AS: fortũ•ny
Wiktionary
rzecz. Fortunata ż., Fortunat mos., fortunarz mos., fortuna ż., fortunka ż., fortuneczka ż., fortunat m.
czas. pofortunić, fortunić
przysł. fortunnie
Wiktionary
(1.1) udany
Wiktionary
umocnienie, budowla obronna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umocnienie, budowla obronna
(1.2) budowanie umocnień, obwarowań
(1.3) dział inżynierii wojskowej zajmujący się przygotowywaniem umocnień
Wiktionary
Fortyfikacja (z łac. fortificatio – umocnienie, a to od czasownika fortifico „wzmacniam, umacniam”) – zespół obiektów wojskowych w postaci odpowiednich budowli i urządzeń, przeznaczonych do prowadzenia działań obronnych.
Ponadto jest to dziedzina inżynierii wojskowej, która zajmuje się przygotowywaniem terenu do walki przez opracowanie, zaprojektowanie i zorganizowanie prac mających na celu wykonanie obiektów i zespołów fortyfikacyjnych służących do osłony wojsk i obszaru terytorium podczas działań bojowych.
Wikipedia
(1.1) Bastion jest wysuniętym do przodu punktem obronnym fortyfikacji.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrtɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: fortyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fort m., forteca ż., forteczka ż., fortyfikowanie n.
czas. fortyfikować ndk.
przym. forteczny, fortyfikacyjny
ims. ufortyfikowany
Wiktionary
(1.1) obwarowanie, umocnienia
Wiktionary
przymiotnik od: fortyfikacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fortyfikacją, fortyfikowaniem, dotyczący fortyfikacji
Wiktionary
rzecz. fortyfikacja ż., fort m., forteca ż., forteczka ż., fortyfikowanie n.
czas. fortyfikować ndk.
przym. forteczny
ims. ufortyfikowany
Wiktionary
1. umacniać coś konstrukcjami obronnymi; obwarowywać;
2. fortyfikować się - umacniać się na stanowisku obronnym przez budowę odpowiednich konstrukcji warownych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ufortyfikować)
(1.1) bud. wojsk. budować fortyfikacje; stawiać umocnienia obronne
czasownik zwrotny niedokonany fortyfikować się (dk. ufortyfikować się)
(2.1) bud. wojsk. być fortyfikowanym
Wiktionary
rzecz. forteca ż., fort mrz., fortyfikacja ż., fortyfikator mos., fortyfikowanie n.
czas. ufortyfikować dk.
przym. fortyfikacyjny, nieufortyfikowany
ims. ufortyfikowany
Wiktionary
(1.1) obwarowywać, umacniać
Wiktionary
Fortinbras – imię dwóch postaci fikcyjnych z tragedii Williama Shakespeare’a pod tytułem Hamlet.
Wikipedia
1. spotkanie (lub miejsce spotkania) poświęcone otwartej dyskusji na ważne tematy publiczne;
2. ogół członków takiego spotkania;
3. miejsce publicznych wystąpień, przemówień;
4. w starożytnym Rzymie: miejsce zebrań, sądów i targów;
5. w dawnej Polsce: sąd właściwy dla rozstrzygania danej sprawy;
6. w informatyce: forma grup dyskusyjnych w Internecie, służąca do wymiany informacji i poglądów między użytkownikami sieci przy użyciu przeglądarki internetowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. urb. rynek handlowy, główny plac w miastach starożytnego Rzymu;
(1.2) miejsce spotkań, publicznych wystąpień, dyskusji
(1.3) spotkanie poświęcone dyskusji na dany temat
(1.4) inform. zob. forum dyskusyjne.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spadkowi popularności usenetu towarzyszy wzrost popularności forów internetowych.
(1.2) Koordynacji działań służyć będzie również powołanie forum komunikacyjnego.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrũm, AS: forũm
Wiktionary
rzecz. forowicz m., forumowicz m.
przym. forumowy, forowy
Wiktionary
kobieta poświęcająca chorobliwie dużo czasu na dyskusje na forach internetowych
SJP.pl
osoba poświęcająca chorobliwie dużo czasu na dyskusje na forach internetowych
SJP.pl
poświęcanie chorobliwie dużo czasu na dyskusje na forach internetowych
SJP.pl
uczestnik internetowego forum dyskusyjnego; forowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. środ. użytkownik forum (internetowego)
Wiktionary
(1.1) Forumowicze, wraz z wydłużającym się stażem na forum, zaczynają coraz więcej pisać o swoim prywatnym życiu.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrũˈmɔvʲit͡ʃ, AS: forũmovʹič
Wiktionary
rzecz. forum n., forowicz m.
przym. forumowy, forowy
Wiktionary
(1.1) forowicz
Wiktionary
kobieta wypowiadająca się na forum internetowym; forowiczka
SJP.pl
związany z forum (grupą dyskusyjną w Internecie), dotyczący forum, np. spotkanie forumowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. związany z forum (internetowym)
Wiktionary
(1.1) Podczas gorącej, forumowej dyskusji często padają słowa, których nikt nie użyłby na żywo.
Wiktionary
IPA: ˌfɔrũˈmɔvɨ, AS: forũmovy
Wiktionary
rzecz. forum n., forumowicz m., forowicz m.
przym. forowy
Wiktionary
(1.1) forowy
Wiktionary
[czytaj: FORłerd]
1. w ekonomii: kontrakt, transakcja forward - transakcja przewidująca realizację towaru w późniejszym terminie, ale po uzgodnionej cenie;
2. w ekonomii: rynek obrotu towarowego, charakteryzujący się tym, że płatność za towar następuje wcześniej niż jego odbiór; rynek o przedłużonym terminie dostawy;
3. linia ataku w wielu grach sportowych
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
ciągnik do zrywki drewna
SJP.pl
Forwarder – wykorzystywany w leśnictwie ciągnik do nasiębiernej zrywki drewna krótkiego (kłód i wałków).
Są to maszyny samojezdne, których zadaniem jest załadunek, rozładunek drewna oraz przemieszczanie się w terenie leśnym.
Umożliwiają one:
Wikipedia
[czytaj: forłerdować] środowiskowo: przesyłać dalej za pomocą internetu
SJP.pl
względy u kogoś, protekcja, łaska, ulgowe traktowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dobrowolne ograniczenie własnej przewagi nad przeciwnikiem, np. by skłonić go do rywalizacji
(1.2) szczególne względy u kogoś
(1.3) protekcja, plecy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. forować
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|for. < etym|niem|vorgeben.
uwagi.
Dawniej używano także liczby pojedynczej, dziś już rzadko spotykanej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) handicap
* niemiecki: (1.1) Vorteil, Vorzug
źródła.
== fory (język malgaski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. pochwa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfɔrɨ, AS: fory
Wiktionary
czas. forować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. forować
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|for. < etym|niem|vorgeben.
uwagi.
Dawniej używano także liczby pojedynczej, dziś już rzadko spotykanej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) handicap
* niemiecki: (1.1) Vorteil, Vorzug
źródła.
== fory (język malgaski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. pochwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jednostka monetarna Węgier równa 100 fillerom; forint
SJP.pl
1. pomocnik woźnicy;
2. woźnica;
3. konny ordynans oficera w dawnym wojsku polskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. konny sługa z trąbką lub światłem poprzedzający karetę;
(1.2) daw. pomocnik stangreta
Wiktionary
Foryś (zdrobn. od forytarz, z niem. Vorreiter – dosł. „konny poprzedzający”) – dawniej u możnej szlachty konny pachołek z trąbką (w nocy ze światłem) poprzedzający karetę dla rozpoznania drogi.
W innej roli występował jako pomocnik stangreta powożącego wielokonnym zaprzęgiem. Zwykle jechał na koniu z przedniej pary w poczwórnym lub poszóstnym zaprzęgu.
W dawnym wojsku polskim foryś był konnym ordynansem oficera.
Wikipedia
IPA: ˈfɔrɨɕ, AS: foryś
Wiktionary
czas. forytować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) daw. cudzoziemiec
Wiktionary
IPA: fɔˈrɨstɛr, AS: foryster
Wiktionary
dawniej: wyróżniać, faworyzować
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. protegować, faworyzować
Wiktionary
IPA: ˌfɔrɨˈtɔvat͡ɕ, AS: forytovać
Wiktionary
rzecz. forytowanie n., foryś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|forytować.
Wiktionary
czas. forytować ndk.
Wiktionary
[czytaj: for-zac] arkusz papieru wielkości dwóch stron książki, którego jedna połowa jest przyklejona do wewnętrznej strony okładki; wyklejka
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: forcando] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; sforzato; sforzando; forzato
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. nagle akcentując
Wiktionary
(1.1) forzato, skr. fz
Wiktionary
[czytaj: forcato] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; forzando; sforzato; sforzando
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. nagle akcentując
Wiktionary
(1.1) forzando, skr. fz
Wiktionary
1. głęboki rów napełniony wodą, utworzony dla ochrony twierdzy, miasta itp.;
2. rów przy drogach, zwykle napełniony wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. zapora w postaci rowu otaczającego umocnienia;
Wiktionary
Fosa, rów forteczny (łac. fossa – rów, kanał) – Zapora fortyfikacyjna w postaci rowu otaczającego całość lub część umocnienia. Rowy (fosy) mogły być wypełnione wodą (mokre) bądź nie (suche). Aby dostać się legalnie do takiej twierdzy, należało opuścić zwodzony most. Fosa to duże utrudnienie dla najeźdźców, gdyż zdecydowanie komplikuje zdobycie obiektu.
Wikipedia
(1.1) Wiedźmin odwrócił głowę. Słyszał krzyki dzieci, bawiących się w wyschniętej, wewnętrznej fosie otaczającej zamkowe ogrody.
Wiktionary
IPA: ˈfɔsa, AS: fosa
Wiktionary
przym. fosowy
Wiktionary
(1.1) rów forteczny
Wiktionary
bogaty w energię ester fosforowy
SJP.pl
Fosfokreatyna – związek gromadzący energię w wiązaniach wysokoenergetycznych, występujący w tkance mięśniowej. Bierze udział w syntezie ATP, przekształcając się pod wpływem kinazy kreatynowej w kreatynę.
Stosowany jest jako lek w chorobach serca.
Wikipedia
przymiotnik od: fosfagen
SJP.pl
nazwa systematyczna fosforowodoru
SJP.pl
Fosforowodór, fosforiak, fosfina, PH
3 – nieorganiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zbudowana jest z fosforu i wodoru. Jest to bezbarwny, palny i bardzo toksyczny gaz.
Wikipedia
przymiotnik od: fosfan
SJP.pl
nawóz fosforowy
SJP.pl
Fosforany (nazwa systematyczna: tetraoksydofosforany(3−); w systemie Stocka: ortofosforany(V)) – związki chemiczne, pochodne kwasu fosforowego. Nazwa obejmuje zarówno sole, jak i estry kwasu fosforowego. W ogólniejszym ujęciu nazwa "fosforany" może dotyczyć także pochodnych innych kwasów fosforowych, m.in. metafosforanów i pirofosforanów.
Wikipedia
enzym roślinny i zwierzęcy regulujący zawartość fosforu w komórce
SJP.pl
Fosfatazy – grupa enzymów należących do hydrolaz, które hydrolizują wiązania fosfodiestrowe, usuwając z różnych cząsteczek (np. białek, kwasów nukleinowych, fosfolipidów) reszty fosforanowe, biorąc tym samym udział w procesach fosforylacji i defosforylacji. Mają szerokie spektrum aktywności (w przeciwieństwie do większości enzymów). W zależności od pH środowiska (5–8), w którym wykazują aktywność, dzielą się na:
Wikipedia
wzmożone wydalanie fosforanów z moczem
SJP.pl
związany z fosfatydem
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; kefalina
SJP.pl
tłuszcz złożony zawierający serynę
SJP.pl
wytwarzać powłokę ochronną w postaci warstwy fosforanów na powierzchni metali, zabezpieczając ją w ten sposób przed uszkodzeniami mechanicznymi lub tworząc powłokę zmniejszającą tarcie i będącą dobrym podkładem pod farby i lakiery; fosforanować, bonderyzować, parkeryzować
SJP.pl
związek chemiczny
SJP.pl
Fosforowodór, fosforiak, fosfina, PH
3 – nieorganiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zbudowana jest z fosforu i wodoru. Jest to bezbarwny, palny i bardzo toksyczny gaz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym rozkładający diestry fosforowe
Wiktionary
(1.1) Wymieńcie grupy fosfodiesteraz.
Wiktionary
IPA: ˌfɔsfɔdʲjɛstɛˈraza, AS: fosfodʹi ̯esteraza
Wiktionary
mieszanka fosforu i gipsu
SJP.pl
Fosfogips (fosforogips) – odpad będący produktem ubocznym otrzymywania kwasu fosforowego z fosforytów metodą ekstrakcji kwasem siarkowym:
Oprócz siarczanu wapnia, fosfogips zawiera także nierozłożone pozostałości surowca.
Wikipedia
fosfolipid; ester kwasu fosfatydowego występujący w komórkach organizmów żywych
SJP.pl
związek występujący w tkance mięśniowej, stanowi jedno ze źródeł energii dla skurczu mięśnia
SJP.pl
Fosfokreatyna – związek gromadzący energię w wiązaniach wysokoenergetycznych, występujący w tkance mięśniowej. Bierze udział w syntezie ATP, przekształcając się pod wpływem kinazy kreatynowej w kreatynę.
Stosowany jest jako lek w chorobach serca.
Wikipedia
enzym
SJP.pl
Fosfolipazy – grupa enzymów hydrolizujących fosfolipidy. Występują we wszystkich ludzkich tkankach oraz soku trzustkowym, należą do egzotoksyn bakteryjnych oraz wchodzą w skład śliny węży.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny stanowiący istotny składnik budowy błony komórkowej;
Wiktionary
Fosfolipidy (inaczej fosfatydy lub fosfotłuszczowce; skrót: PL, z ang. phospholipid) – grupa organicznych związków chemicznych, lipidy, które oprócz reszt glicerolu i wyższych kwasów tłuszczowych zawierają resztę kwasu fosforowego związanego z zasadą azotową, np. choliną.
Wikipedia
(1.1) Oleje rafinowane pozbawione są cennych z żywieniowego punktu widzenia fosfolipidów złożonych znajdujących się obok triacygliceroli w nasionach oleistych w ilości 0,5-3,5%. Największą zawartość fosfolipidów posiada olej rzepakowy (2,5%), olej sojowy (3,2%) i z kiełków kukurydzianych (2,0%).
Wiktionary
(1.1) fosfatyd, fosfotłuszczowiec
Wiktionary
związany z fosfolipidem, dotyczący fosfolipidu
SJP.pl
proces rozpadu zachodzący w komórkach
SJP.pl
substancja toksyczna dla roślin, stosowana jako roztwór wodny do oprysków, działająca różnie na rośliny w zależności od dawki
SJP.pl
przymiotnik od: fosfon
SJP.pl
białko złożone (proteid), zawierające grupy fosforowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. białko, które zawiera grupy fosforanowe (PO₄³⁻) przyłączone do reszt aminokwasów, zazwyczaj seryny, treoniny lub tyrozyny, w wyniku procesu zwanego fosforylacją
Wiktionary
Fosfoproteiny – grupa białek złożonych o charakterze kwasowym, w których grupy hydroksylowe reszt seryny i treoniny są zestryfikowane kwasem fosforowym. Mają zdolność wiązania jonów wapnia (Ca2+), przez co odgrywają istotną rolę w procesach gojenia się złamań kości.
Przykładami fosfoprotein są m.in.: kazeina w mleku, witelina i fosfityna w żółtku jaj, ichtulina w ikrze ryb, a także osteopontyna i sialoproteiny.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu P
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu P i liczbie atomowej 15;
Wiktionary
Fosfor (P, stgr. φωσφόρος phōsphóros ‘niosący światło’, łac. phosphorus) – pierwiastek chemiczny, niemetal. Jedynym stabilnym izotopem fosforu jest 31
P.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma fosfor?
Wiktionary
IPA: ˈfɔsfɔr, AS: fosfor
Wiktionary
rzecz. fosforek m., fosforyzacja ż., fosforyzowanie n., fosforan m., fosforyt m., fosforescencja ż., fosforylacja ż.
czas. fosforyzować ndk.
przym. fosforowy, fosforanowy, fosfinowy, fosfonowy
Wiktionary
(1.1) symbol. P
Wiktionary
sól kwasu fosforowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pochodna kwasu fosforowego;
Wiktionary
Fosforany (nazwa systematyczna: tetraoksydofosforany(3−); w systemie Stocka: ortofosforany(V)) – związki chemiczne, pochodne kwasu fosforowego. Nazwa obejmuje zarówno sole, jak i estry kwasu fosforowego. W ogólniejszym ujęciu nazwa "fosforany" może dotyczyć także pochodnych innych kwasów fosforowych, m.in. metafosforanów i pirofosforanów.
Wikipedia
(1.1) Stosowanie nawozów na bazie fosforanów wywołuje eutrofizację wód, w sensie – powoduje nadmierny wzrost glonów.
Wiktionary
rzecz. fosforanowanie n., fosfor mrz.
czas. fosforanować
przym. fosforanowy, fosforowy
Wiktionary
wytwarzać powłokę ochronną w postaci warstwy fosforanów na powierzchni metali, zabezpieczając ją w ten sposób przed uszkodzeniami mechanicznymi lub tworząc powłokę zmniejszającą tarcie i będącą dobrym podkładem pod farby i lakiery; fosfatyzować, bonderyzować, parkeryzować
SJP.pl
związany z fosforanem, dotyczący fosforanu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z fosforanem, dotyczący fosforanów
Wiktionary
rzecz. fosforan mrz., fosfor mrz.
przym. fosforowy
Wiktionary
sól kwasu fosforowego
SJP.pl
Fosforany (nazwa systematyczna: tetraoksydofosforany(3−); w systemie Stocka: ortofosforany(V)) – związki chemiczne, pochodne kwasu fosforowego. Nazwa obejmuje zarówno sole, jak i estry kwasu fosforowego. W ogólniejszym ujęciu nazwa "fosforany" może dotyczyć także pochodnych innych kwasów fosforowych, m.in. metafosforanów i pirofosforanów.
Wikipedia
związek fosforu
SJP.pl
długotrwałe świecenie przedmiotów po uprzednim ich naświetleniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. świecenie ciał wywołane uprzednim naświetlaniem i trwające po jego ustaniu;
Wiktionary
Fosforescencja – rodzaj fotoluminescencji, zjawisko świecenia niektórych substancji światłem własnym, wywołane uprzednim naświetleniem (lub napromieniowaniem pokrewnego rodzaju) z zewnątrz. Czas trwania fosforescencji jest relatywnie długi – od stosunkowo dużych części sekundy do wielu godzin, a mierzalny może być nawet po wielu miesiącach.
Wikipedia
IPA: ˌfɔsfɔrɛˈst͡sɛ̃nt͡sʲja, AS: fosforescẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. fosforescencyjny, fosforowy
rzecz. fosfor mrz.
Wiktionary
związek fosforu z wodorem, trujący, bezbarwny gaz o zapachu zgniłych ryb, pod względem właściwości chemicznych przypominający amoniak; fosforowodór
SJP.pl
Fosforowodór, fosforiak, fosfina, PH
3 – nieorganiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zbudowana jest z fosforu i wodoru. Jest to bezbarwny, palny i bardzo toksyczny gaz.
Wikipedia
związek fosforu
SJP.pl
Fosforki są związkami chemicznymi fosforu z mniej elektroujemnym pierwiastkiem lub pierwiastkami. Związki dwuskładnikowe są tworzone z większością pierwiastków o niższej elektroujemności, z wyjątkiem Hg, Pb, Sb, Bi, Te i Po. Zazwyczaj istnieje pewien zakres stechiometrii dla połączeń z danym pierwiastkiem; na przykład, potas posiada 9 fosforków: (K
3P, K
4P
3, K
5P
4, KP, K
4P
6 K
3P
7, K
3P
11, KP
10.3, KP
15), a nikiel ma ich osiem (Ni
3P, Ni
5P
2, Ni
12P
5, NiP
2, Ni
5P
4, NiP, NiP
2, NiP
3).
Wikipedia
nawóz bakteryjny używany do zakażania nasion roślin uprawnych
SJP.pl
Fosfobrąz (fosforobrąz) – stop miedzi i cyny z dodatkiem czerwonego fosforu, np. fosforobrąz CuSn10P (Polsce oznaczany jako B101) zawiera oprócz miedzi 10% cyny i 1% fosforu. Jest bardzo odporny na ścieranie i zgniatanie. Przykładowe zastosowanie to panewki w łożyskach ślizgowych o dużych wymaganiach materiałowych.
Wikipedia
enzymatyczne, odwracalne rozszczepienie wiązania glikozydowego przy udziale kwasu fosforowego
SJP.pl
obfitujący w fosfor; dostarczający fosforu; zawierający fosfor
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) chem. o związku organicznym: zawierający fosfor;
Wiktionary
(1.1) W tym roku UE wycofała np. większość preparatów fosforoorganicznych, charakteryzujących się bardzo złymi wskaźnikami toksykologii i ekotoksykologii.
Wiktionary
przyrząd do obserwacji procesu fosforescencji; fosfoskop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do mierzenia zmian natężenia fosforescencji
Wiktionary
IPA: ˌfɔsfɔˈrɔskɔp, AS: fosforoskop
Wiktionary
tworzyć fosforanową warstwę ochronną (antykorozyjną) na powierzchni stalowych przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fosforować.
Wiktionary
rzecz. niefosforowanie n.
czas. fosforować ndk.
Wiktionary
związek fosforu z wodorem, trujący, bezbarwny gaz o zapachu zgniłych ryb, pod względem właściwości chemicznych przypominający amoniak; fosforiak
SJP.pl
Fosforowodór, fosforiak, fosfina, PH
3 – nieorganiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zbudowana jest z fosforu i wodoru. Jest to bezbarwny, palny i bardzo toksyczny gaz.
Wikipedia
przymiotnik od: fosfor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący fosforu; zawierający fosfor
Wiktionary
rzecz. fosfor m., fosforek m., fosforyzacja ż., fosforyzowanie n., fosforan m., fosforyt m., fosforescencja ż., fosforylacja ż.
czas. fosforyzować ndk.
przym. fosforanowy, fosfinowy, fosfonowy
Wiktionary
świecący bladym blaskiem na skutek wcześniejszego naświetlenia
SJP.pl
Fosforylacja – reakcja przyłączenia reszty fosforanowej do nukleofilowego atomu dowolnego związku chemicznego. Zazwyczaj fosforylowane są grupy hydroksylowe (estryfikacja alkoholi) lub aminowe (tworzenie amidów). Przeciwieństwem fosforylacji jest defosforylacja.
Wikipedia
Fosforyny, nazwa Stocka: fosforany(III) – grupa organicznych związków chemicznych, pochodych kwasu fosfonowego (kwasu fosforawego). Z uwagi na tautomerię kwasu fosfonowego i znacznie większą trwałość formy H-fosfonianowej (HPO(OH)
2) względem formy fosforynowej (P(OH)
3), fosforyny występują przede wszystkim jako triestry o wzorze ogólnym P(OR)
3. Sole tego kwasu mają postać H-fosfonianów – zawierających aniony HPO2−
3 lub HP(OH)O−
2 – podobnie jak monoestry (HPO(OH)OR) i diestry (HPO(OR)
2).
Wikipedia
Fosforyny, nazwa Stocka: fosforany(III) – grupa organicznych związków chemicznych, pochodych kwasu fosfonowego (kwasu fosforawego). Z uwagi na tautomerię kwasu fosfonowego i znacznie większą trwałość formy H-fosfonianowej (HPO(OH)
2) względem formy fosforynowej (P(OH)
3), fosforyny występują przede wszystkim jako triestry o wzorze ogólnym P(OR)
3. Sole tego kwasu mają postać H-fosfonianów – zawierających aniony HPO2−
3 lub HP(OH)O−
2 – podobnie jak monoestry (HPO(OH)OR) i diestry (HPO(OR)
2).
Wikipedia
skała o dużej koncentracji fosforanów
SJP.pl
Fosforyty – skały osadowe o chemicznym lub organicznym pochodzeniu.
Wikipedia
przymiotnik od: fosforyt
SJP.pl
wypieranie w osadach węglanu wapnia przez fosforan
SJP.pl
Fosforytyzacja – długotrwały proces geologiczny polegający na wypieraniu w osadach węglanu wapnia (kalcytu) przez fosforan wapnia.
Wikipedia
1. zjawisko świecenia ciał bladym światłem przez jakiś czas po ich uprzednim naświetleniu; fosforescencja;
2. w chemii: reakcja przyłączenia grupy fosforowej do cząsteczki organicznej; fosforylacja
SJP.pl
1. odznaczać się fosforescencją, świecić w ciemności po uprzednim naświetleniu;
2. potocznie: błyszczeć, świecić zielonkawym światłem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fosforyzować.
Wiktionary
rzecz. niefosforyzowanie n., fosfor mrz.
czas. fosforyzować ndk.
przym. fosforowy
Wiktionary
1. odznaczać się fosforescencją, świecić w ciemności po uprzednim naświetleniu;
2. potocznie: błyszczeć, świecić zielonkawym światłem
SJP.pl
przyrząd do obserwacji procesu fosforescencji; fosforoskop
SJP.pl
związek nieorganiczny, bezbarwny, silnie trujący gaz o duszącej woni, bardzo aktywny chemicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wojsk. związek organiczny z grupy chlorków kwasowych, bezbarwny gaz o zapachu świeżo skoszonej trawy lub zgniłych owoców, stosowany jako bojowy środek trujący z grupy duszących w czasie I wojny światowej;
Wiktionary
Fosgen, COCl2 – organiczny związek chemiczny z grupy chlorków kwasowych. Jest to bezbarwny gaz, silnie trujący i duszący, o zapachu świeżo skoszonej trawy lub zgniłych owoców.
Wikipedia
(1.1) Podczas spalania polichlorku winylu mogą powstawać pewne ilości fosgenu.
Wiktionary
IPA: ˈfɔzɡɛ̃n, AS: fozgẽn
Wiktionary
rzecz. fosgenoksym
przym. fosgenowy
Wiktionary
(1.1) tlenochlorek węgla, dichlorek karbonylu, CG
Wiktionary
minerał, chlorowęglan ołowiu
SJP.pl
potocznie: niezadowolony lub obrażający się zbyt często; humorzasty, fochowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. dzielnica miasta Kolonowskie, w województwie opolskim, dawniej samodzielna miejscowość;
Wiktionary
Fosowskie (niem. Vossowska) – dzielnica miasta Kolonowskie w województwie opolskim, powiat strzelecki, nad rzeką Mała Panew. Niegdyś samodzielna osada, od końca XVIII wieku ośrodek hutnictwa, a w XIX wieku także ważny węzeł kolejowy.
Wikipedia
rzecz. fosowszczanin mos.
:: fż. fosowszczanka ż.
Wiktionary
(1.1) hist. Wosowska
Wiktionary
zwierzę drapieżne z rodziny Eupleridae, żyjące wyłącznie na Madagaskarze
SJP.pl
Miejscowości
Zwierzęta
Wikipedia
[czytaj: fos] nazwisko; m.in. Bob Fosse (1927-1987) - amerykański reżyser, aktor filmowy i choreograf
SJP.pl
Belgia:
Wikipedia
Ludzie:
Przedsiębiorstwa:
Wikipedia
zachowane w skałach szczątki oraz ślady działalności organizmów zwierzęcych i roślinnych z minionych epok geologicznych; skamieniałości; skamieliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. ogół procesów prowadzących do utrwalenia w osadzie organizmów roślinnych i zwierzęcych, bądź też śladów ich działalności życiowej;
(1.2) jęz. zjawisko zatrzymania procesu uczenia się języka obcego ze względu na osiągnięcie satysfakcjonującego poziomu jego znajomości;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fosylizacja prowadzi do powstawania skamieniałości.
Wiktionary
IPA: ˌfɔsɨlʲiˈzat͡sʲja, AS: fosylʹizacʹi ̯a
Wiktionary
przym. fosylizacyjny
Wiktionary
(1.1) kamienienie
Wiktionary
przymiotnik od: fosylizacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fosylizacją, dotyczący fosylizacji
Wiktionary
rzecz. fosylizacja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. mający skłonność do łatwego obrażania się
Wiktionary
(1.1) Wybredna jestem, foszasta i wredna.
Wiktionary
IPA: fɔˈʃastɨ, AS: fošasty
Wiktionary
rzecz. foch
czas. fochnąć się, fochać się
Wiktionary
(1.1) obrażalski
Wiktionary
zdrobnienie od: foch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. przest. deska, zwykle surowa, gruba
Wiktionary
(1.1) Sprzedam foszty dębowe sezonowane ponad 3 lata, grubość 5 cm, długość 3 m.
Wiktionary
rzecz. fosztowanie n.
czas. fosztować ndk.
Wiktionary
(1.1) tarcica
Wiktionary
potocznie: foszyć się - obrażać się; fochować się
SJP.pl
w fizyce: jednostka natężenia oświetlenia równa natężeniu oświetlenia powierzchni 1 cm^2, na którą pada równomiernie rozłożony strumień świetlny 1 lumena; jeden fot to natężenie światła równe 10^4 luksom (skrót: ph)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka natężenia światła w układzie CGS, równa jednemu lumenowi na centymetr kwadratowy i równoważna 10 000 luksów;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od fota
Wiktionary
Fot (ph) – fotometryczna jednostka natężenia światła, lub strumienia świetlnego przechodzącego przez dany obszar. Nie należy on do Układu SI, stosowany w systemie CGS. Nazwę wprowadził André Blondel w 1921 roku.
Wikipedia
(1.1) […] strumień promieniowania w tym przypadku jest mocą promieniowania wypływającego we wszystkich kierunkach z 1 cm² powierzchni świecącej. W fotometrii praktycznej wielkość ta nazywa się promiennością powierzchni świecącej i mierzona jest w fotach.
Wiktionary
IPA: fɔt, AS: fot
Wiktionary
(1.1) symbol. ph
Wiktionary
skrót od: fotografia, fotografika, fotograficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz); fotogr.
SJP.pl
skrót
(1.1) = fotografował
(1.2) = fotograf
(1.3) = fotografia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) skr. zdj.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. fotografować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fot. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = fotograficky → fotograficznie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔɡraˈfɔvaw|fɔˈtɔɡraf, AS: fotografovau̯|fotograf
Wiktionary
czas. fotografować
Wiktionary
(1.3) skr. zdj.
Wiktionary
w fizyce: jednostka natężenia oświetlenia równa natężeniu oświetlenia powierzchni 1 cm^2, na którą pada równomiernie rozłożony strumień świetlny 1 lumena; jeden fot to natężenie światła równe 10^4 luksom (skrót: ph)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. posp. fotografia, zdjęcie
Wiktionary
Fota (gr. Φώττα, tur. Dağyolu) – wieś na Cyprze, w dystrykcie Kirenia.
W wyniku inwazji tureckiej w 1974 obszar, w którym znajduje się miejscowość kontrolowany jest przez nieuznawaną na arenie międzynarodowej, proklamowaną w 1983 Turecką Republikę Cypru Północnego. Republika Cypryjska rości sobie prawa do tych terenów.
Wikipedia
(1.1) Coś ta fota ci nie wyszła.
(1.1) Wroniasty dawaj nowe foty co to za opindalanie się
Wiktionary
rzecz. foto n., fotograf mos., fotografka ż., fotografika ż., fotografik mos., fotograficzka ż., fotografizm mrz., fotografowanie n., sfotografowanie n., fotka ż., focia ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
temsłow. foto-
Wiktionary
(1.1) fotka, focia
Wiktionary
miejsce do zbiorowych naświetlań zastępczych lampą kwarcową
SJP.pl
zdrobnienie od: fotka
SJP.pl
1. szeroki, wygodny mebel do siedzenia, najczęściej wyściełany, mający poręcze;
2. siedzenie w pojeździe albo na sali widowiskowej (np. w kinie);
3. przenośnie: stanowisko, godność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj siedziska z oparciem na plecy i podłokietnikami;
(1.2) przen. stanowisko, urząd
Wiktionary
Fotel – rodzaj siedziska z oparciem na plecy wraz z podłokietnikami.Siedzisko fotela jest zwykle usytuowane niżej niż siedzisko krzesła (36–45 cm) i jest również od niego zdecydowanie szersze (50–55 cm). Podłokietniki montowane z boków siedziska dla wygody użytkownika są rozstawione w odległości ok. 55 cm od siebie i 60 cm od podłoża, zwykle tapicerowane.
Wikipedia
(1.1) Rozsiadł się wygodnie w fotelu.
Wiktionary
IPA: ˈfɔtɛl, AS: fotel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fotelik m.
przym. fotelowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zesel.
Wiktionary
mały fotel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fotel
Wiktionary
rzecz. fotel mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zeslik.
Wiktionary
związany z fotelem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący fotela
Wiktionary
rzecz. fotel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ojciec
Wiktionary
(1.1) Foter się śmioł zy mie chyba tydziyń.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fater.
Wiktionary
krzew z rodziny oczarowatych
SJP.pl
Fotergilla (Fothergilla L.) – rodzaj roślin należący do rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae R. Br. in Abel). Obejmuje dwa gatunki występujące naturalnie we wschodniej części Ameryki Północnej.
Fotergilla Gardena rośnie na mokradłach wzdłuż wschodniego wybrzeża USA, a fotergilla większa wzdłuż dolin rzecznych, w suchych lasach i na terenach skalistych, zwykle w krajobrazie wyżynnym i górskim. Kwiaty tych roślin zapylane są przez owady.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. od: foter
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|faterek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., współczesna forma imienia Focjusz
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Fotis i jestem synem greckich emigrantów.
Wiktionary
IPA: ˈfɔtʲis, AS: fotʹis
Wiktionary
rzecz. Focjusz m.
przym. Fotisowy, Focjuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Fotisa
Wiktionary
(1.1) Fotisowe mieszkanie jest dużo mniejsze od mojego.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtʲiˈsɔvɨ, AS: fotʹisovy
Wiktionary
rzecz. Fotis m., Focjusz m.
Wiktionary
potocznie: fotografia, zdjęcie; fota, focia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. fotografia, zdjęcie
Wiktionary
Fotka.com (dawniej Fotka.pl) – polski serwis społecznościowy uruchomiony 14 lutego 2001. Właścicielem serwisu jest firma Fotka Sp. z o.o. Sp. k., założona przez Rafała Agnieszczaka i Andrzeja Ciesielskiego.
Wikipedia
IPA: ˈfɔtka, AS: fotka
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż., fotograf m., fotografika ż., fotografik m., fotografizm m., fotogram m., fotografowanie n., foto ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
Wiktionary
1. pot.: fotografia,
2. związany z fotografowaniem, np. zakład foto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. pot. fotografia, zdjęcie
Wiktionary
FOTO – polski miesięcznik poświęcony fotografii (amatorskiej oraz profesjonalnej), wydawany od stycznia 1975 do roku 2013.
Wikipedia
(1.1) Daj mi swoje foto.
Wiktionary
IPA: ˈfɔtɔ, AS: foto
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż., fotograf ż., fotografka ż., fotka ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
Wiktionary
(1.1) fotografia, fotka, zdjęcie
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy ze światłem
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z fotografią
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) fotoalergia • fotobiologia • fotoemisja
(1.2) fotokomórka • fotoradar • fotoreportaż
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|φωτο-. < etym|gr|φῶς., φωτός → światło
(1.2) skr. od etymn|pol|fotografia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) foto-
* hiszpański: (1.1) foto-
* nowogrecki: (1.1) φωτο-
* włoski: (1.1) foto-; (1.2) foto-
źródła.
== foto- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|fo.to.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) foto-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfɔtɔ, AS: foto
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|φωτο-. < etym|gr|φῶς., φωτός → światło
(1.2) skr. od etymn|pol|fotografia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) foto-
* hiszpański: (1.1) foto-
* nowogrecki: (1.1) φωτο-
* włoski: (1.1) foto-; (1.2) foto-
źródła.
== foto- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|fo.to.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) foto-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
album na zdjęcia
SJP.pl
uczulenie skóry na światło, zwłaszcza ultrafioletowe, zwykle wywoływane innymi alergenami
SJP.pl
dotyczący fotoalergii, spowodowany fotoalergią, cierpiący na fotoalergię
SJP.pl
człowiek cierpiący na fotoalergię, uczulony na światło ultrafioletowe
SJP.pl
miłośnik fotografii, zajmujący się nią niezawodowo
SJP.pl
Fotoamator – polski film dokumentalny z roku 1998 w reżyserii Dariusza Jabłońskiego. Obraz pokazuje życie łódzkiego getta z dwóch perspektyw – Arnolda Mostowicza, lekarza żydowskiego pochodzenia więzionego w getcie i Waltera Geneweina, Austriaka, głównego księgowego getta.
Wikipedia
miłośniczka fotografii, zajmująca się nią niezawodowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. chem. materiał pracujący jako oświetlana anoda w ogniwie fotoelektrochemicznym
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔãˈnɔda, AS: fotoãnoda
Wiktionary
rzadko: aparat fotograficzny
SJP.pl
organizm samożywny (autotrof) posiadający zdolność wytwarzania materii organicznej ze związków nieorganicznych przy użyciu energii słonecznej
SJP.pl
Fotoautotrofy – autotroficzne organizmy pozyskujące pożywienie na drodze fotosyntezy. Zalicza się je do roślin, protistów i sinic. Dawniej wszystkie organizmy wyposażone w chlorofil zaliczano do jednego królestwa – roślin. Dopiero stosunkowo niedawno wykazano niezbicie, że zdolność do fotosyntezy nie jest dobrym kryterium oceny związków filogenetycznych. Jednakże i dziś jeszcze wielu naukowców posługuje się tym kryterium. Nowa klasyfikacja naukowa organizmów, przyjęta również w Polsce, zakłada jednak, że fotoautotrofy można znaleźć w aż trzech królestwach.
Wikipedia
specjalista badający zjawiska biologiczne zależne od działania światła
SJP.pl
Fotobiologia (z gr. φως, phōs – światło, βίος, bíos – życie, λόγος, lógos – nauka) – nauka interdyscyplinarna zajmująca się rolą promieniowania niejonizującego w biosferze, w tym jego korzystnym i niekorzystnym oddziaływaniem na żywe organizmy roślinne i zwierzęce oraz ich zbiorowiska (np. ekosystemy), jak również wykorzystywaniem promieniowania do przekazu informacji między organizmami.
Wikipedia
środowiskowo: blog ilustrowany zdjęciami lub składający się z samych zdjęć
SJP.pl
Fotoblog jest rodzajem internetowego pamiętnika, którego podstawową treść stanowią zdjęcia.
Wikipedia
środowiskowo: internauta prowadzący fotoblog
SJP.pl
fotografia, na której znalazła się nieoczekiwana osoba, rzadziej zwierzę lub rzecz
SJP.pl
kabina wyposażona w automat do robienia i wywoływania zdjęć; fotokabina
SJP.pl
Fotobudka (ang. photo booth) – zautomatyzowane urządzenie, które wykonuje zdjęcia i od razu je drukuje. Wykorzystywane głównie do wykonywania fotografii paszportowych, legitymacyjnych itp., także do celów rozrywkowych jako atrakcja podczas imprez, wesel itp.
Wikipedia
1. substancja w proszku dająca bardzo jasny błysk podczas spalania; magnezja;
2. krótki i bardzo jasny impuls świetlny uzyskany podczas spalania magnezji
SJP.pl
Proszek błyskowy (też magnezja lub fotobłysk) – proszek składający się z pyłu aluminiowego lub magnezowego lub pyłu stopu aluminium z magnezem i substancji utleniającej (na przykład chloranu potasu), podczas spalania, której uzyskuje się bardzo jasny błysk światła. Służy do wytworzenia światła magnezowego. Używany w pirotechnice do uzyskania efektów świetlnych w fajerwerkach oraz akustycznych w petardach.
Wikipedia
jeden z działów chemii zajmujący się reakcjami chemicznymi, które zachodzą wskutek działania światła na materiały światłoczułe
SJP.pl
Fotochemia – dział chemii badający reakcje fotochemiczne, czyli zachodzące pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego.
Promieniowanie elektromagnetyczne oddziałuje na układ reakcyjny na różne sposoby. W szczególności może ono prowadzić do:
Wikipedia
1. proces przygotowania form drukowych metodą fotochemiczną;
2. dział drukarni wykonujący formy drukowe tą metodą
SJP.pl
Fotochemigrafia to rodzaj chemigrafii, w której wykorzystywane są techniki fotograficzne, tj. światłoczuła warstwa płyty metalowej naświetlana jest np. przez kliszę fotograficzną, a następnie wywoływana. Dzięki temu powierzchnia płyty jest maskowana emulsją pozostałą po wywoływaniu. Pozwala to na wierne odzwierciedlenie projektu. W następnym etapie powierzchnia płyty poddawana jest chemicznej obróbce.
Wikipedia
metoda leczenia chorób skóry poprzez naświetlanie promieniowaniem ultrafioletowym
SJP.pl
rodzaj szkła; szkło fotochromowe
SJP.pl
przyciemniający się pod wpływem światła; fotochromowy, fotochromiczny
SJP.pl
Wikipedia
przyciemniający się pod wpływem światła; fotochromatyczny, fotochromowy
SJP.pl
zjawisko odwracalnej przemiany struktury związku chemicznego pod wpływem naświetlania; fotochromatyczność, fotochromia
SJP.pl
Wikipedia
przyciemniający się pod wpływem światła; fotochromatyczny, fotochromiczny
SJP.pl
okulary ze szkłami fotochromowymi
SJP.pl
reagujący na światło; światłoczuły
SJP.pl
ulegający fotodegradacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. depilacja za pomocą silnej wiązki światła, np. lasera
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔdɛpʲiˈlat͡sʲja, AS: fotodepʹilacʹi ̯a
Wiktionary
choroba skóry, która występuje przy fotosensybilizacji
SJP.pl
Fotodermatoza – choroba skóry spowodowana ekspozycją na światło słoneczne, związana z nadwrażliwością na promieniowanie UV, zależna od mechanizmów immunologicznych lub czynników egzogennych.
Nadwrażliwość mogą spowodować niektóre substancje znajdujące się w pożywieniu lub stosowane jako leki bądź kosmetyki, wykazujące tzw. działanie fototoksyczne. Do substancji tych należą niektóre środki spożywcze, barwniki, dziegcie, substancje roślinne. Gdy nadwrażliwość na promieniowanie wynika z zakłóceń układu odpornościowego, mówi się o fotoalergiach albo fotouczuleniach. Najczęstszym z nich jest tzw. polimorficzna osutka świetlna (ang. polymorphous light eruption, PLE), dotycząca 10-20% populacji.
Wikipedia
Fotodetektor – czujnik reagujący na światło. Fotodetektory przetwarzają światło na inne sygnały, w tym na sygnały elektryczne.
Wikipedia
lampa elektronowa lub element półprzewodnikowy, w których wartość płynącego przez nie prądu można kontrolować poprzez zmianę natężenia promieniowania
SJP.pl
Wikipedia
technika druku płaskiego; odbitka wykonana tą techniką; fototypia, fototypografia, heliografia, światłodruk
SJP.pl
Fotodysocjacja – reakcja chemiczna polegająca na rozpadzie na jony cząsteczek dowolnego związku chemicznego pod wpływem bombardowania go strumieniem fotonów. Inaczej jest to dysocjacja elektrolityczna inicjowana promieniowaniem elektromagnetycznym, np. światłem.
Wikipedia
grafik zajmujący się wyborem i przygotowywaniem zdjęć do druku, zwykle w gazetach codziennych i magazynach
SJP.pl
w fizyce: zjawisko emisji elektronów pod wpływem światła; efekt fotoelektryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. zob. efekt fotoelektryczny.
Wiktionary
Efekt fotoelektryczny (zjawisko fotoelektryczne, fotoefekt, fotoemisja) – zjawisko fizyczne polegające na emisji elektronów z powierzchni przedmiotu, zwane również precyzyjniej zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym – dla odróżnienia od wewnętrznego.
Wikipedia
(1.1) Potem potwierdził z dużą dokładnością równanie fotoefektu zaproponowane przez Einsteina.
Wiktionary
elektron wyzwolony z substancji przez foton wskutek działania promieniowania elektromagnetycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. elektron wyemitowany z powierzchni pewnego materiału na skutek działania promieniowania elektromagnetycznego
Wiktionary
Efekt fotoelektryczny (zjawisko fotoelektryczne, fotoefekt, fotoemisja) – zjawisko fizyczne polegające na emisji elektronów z powierzchni przedmiotu, zwane również precyzyjniej zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym – dla odróżnienia od wewnętrznego.
Wikipedia
(1.1) Ślady fotoelektronów wybitych z cząsteczek powietrza przez promieniowanie Roentgena możemy zobaczyć w komorze Wilsona […].
Wiktionary
przym. fotoelektronowy
Wiktionary
związany z fotoelektronem, dotyczący fotoelektronu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fotoelektronem, dotyczący fotoelektronu
Wiktionary
rzecz. fotoelektron mrz.
Wiktionary
zjawisko indukowania prądu elektrycznego w metalach lub półprzewodnikach pod wpływem padającego promieniowania świetlnego
SJP.pl
Efekt fotoelektryczny (zjawisko fotoelektryczne, fotoefekt, fotoemisja) – zjawisko fizyczne polegające na emisji elektronów z powierzchni przedmiotu, zwane również precyzyjniej zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym – dla odróżnienia od wewnętrznego.
Wikipedia
Fotoelement, element światłoczuły – element obwodu elektrycznego zmieniający swoje właściwości (najczęściej rezystancję) pod wpływem padającego na niego światła.
Do fotoelementów należą, między innymi, fotorezystory, fotodiody i fototranzystory.
Wikipedia
inaczej zjawisko fotoelektryczne
SJP.pl
Efekt fotoelektryczny (zjawisko fotoelektryczne, fotoefekt, fotoemisja) – zjawisko fizyczne polegające na emisji elektronów z powierzchni przedmiotu, zwane również precyzyjniej zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym – dla odróżnienia od wewnętrznego.
Wikipedia
przymiotnik od: fotoemisja
SJP.pl
związany z przetwarzaniem promieniowania świetlnego na energię elektryczną
SJP.pl
etui z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
organizm światłolubny
SJP.pl
urządzenie na linii mety do weryfikacji kolejności zawodników
SJP.pl
organizm cieniolubny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba odczuwająca dyskomfortu lub ból podczas ekspozycji oczu na światło
Wiktionary
rzecz. fotofobia ż.
Wiktionary
chorobliwy lęk przed światłem
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd służący do przenoszenia dźwięków na znaczne odległości za pomocą promieni świetlnych
SJP.pl
świecący narząd u niektórych gatunków zwierząt, np. form głębinowych
SJP.pl
Narząd świetlny, fotofor – emitujący światło narząd występujący w skórze niektórych gatunków ryb, spotykane również u głowonogów. Fotofory różnych gatunków mają różny stopień skomplikowania budowy – od stosunkowo prostych do złożonych na wzór budowy oka.
Wikipedia
forum internetowe poświęcone tematyce fotograficznej lub portal do prezentacji zdjęć
SJP.pl
Fosforylacja fotosyntetyczna, fotofosforylacja – proces zachodzący w fazie jasnej fotosyntezy w chloroplastach. Polega na wytworzeniu ATP z ADP i fosforanu nieorganicznego przy użyciu energii światła.
Wikipedia
gadżet z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
galeria fotografii
SJP.pl
gazeta z dużą liczbą fotografii i tekstem zredukowanym do minimum
SJP.pl
przysłówek
(1.1) korzystnie wyglądając na zdjęciach
Wiktionary
rzecz. fotogeniczność ż.
przym. fotogeniczny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: fotogeniczny
SJP.pl
korzystny wygląd na zdjęciach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fotogeniczne; cecha tych, którzy są fotogeniczni
Wiktionary
przym. fotogeniczny
przysł. fotogenicznie
Wiktionary
dobrze wyglądający na fotografii, nadający się do fotografowania
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) korzystnie wyglądający na zdjęciach
Wiktionary
(1.1) Może dlatego, że słyszałem w dzieciństwie, że jestem fotogeniczny, a zwłaszcza mój lewy profil jest po prostu zabójczy.
Wiktionary
rzecz. fotogeniczność ż.
przysł. fotogenicznie
Wiktionary
skrót od: fotografia, fotografika, fotograficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz); fot.
SJP.pl
osoba zajmująca się robieniem zdjęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się wykonywaniem fotografii, najczęściej zawodowo;
Wiktionary
(1.1) Ona jest świetnym fotografem koncertów i wydarzeń sportowych.
Wiktionary
IPA: fɔˈtɔɡraf, AS: fotograf
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografika ż., fotografik m., fotografia ż., fotografijka ż., fotka ż., fotografowanie n., sfotografowanie n., foto ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fota ż., focia ż., fotografika ż., fotografik m., fotografia ż., fotografijka ż., fotka ż., fotografowanie n., sfotografowanie n., foto ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|photographe.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* albański: (1.1) fotograf m.
* angielski: (1.1) photographer
* baskijski: (1.1) argazkilari, fotografo
* białoruski: (1.1) фатограф m.
* bułgarski: (1.1) фотограф m.
* duński: (1.1) fotograf w.
* esperanto: (1.1) fotisto, fotografisto
* francuski: (1.1) photographe m.
* hiszpański: (1.1) fotógrafo m.
* ido: (1.1) fotografisto
* interlingua: (1.1) photographo
* islandzki: (1.1) ljósmyndari m.
* kaszubski: (1.1) òdjimnik m.
* kataloński: (1.1) fotògraf m.
* litewski: (1.1) fotografas m.
* niemiecki: (1.1) mężczyzna Fotograf m., Photograph m., kobieta Fotografin ż.
* nowogrecki: (1.1) φωτογράφος m.
* rosyjski: (1.1) фотограф m.
* słowacki: (1.1) fotografista m., fotograf m.
* słoweński: (1.1) fotograf m.
* szwedzki: (1.1) fotograf w.
* ukraiński: (1.1) фотограф m.
* włoski: (1.1) fotografo m.
źródła.
== fotograf (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) fotograf
odmiana.
(1.1) lp. fotograf, fotografi; lm. fotografë, fotografët
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. technika tworzenia trwałych obrazów przedmiotów za pomocą klisz lub błon światłoczułych, na które działają promienie świetlne odbite od danych przedmiotów;
2. obraz przedmiotu otrzymywany w ten sposób; zdjęcie;
3. przenośnie: wierne odtworzenie, odbicie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieruchomy obraz rzeczywistości utrwalony aparatem fotograficznym
(1.2) sztuka wykonywania fotografii (1.1);
Wiktionary
Fotografia (ang. photography) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii.
Wikipedia
(1.1) Zrobiłem fotografię płonącego kościoła i opublikowałem ją w sieci.
(1.2) Fotografią będę się mógł zająć na poważnie dopiero na emeryturze.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔˈɡrafʲja, AS: fotografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. foto n., fotograf m., fotografka ż., fotografika ż., fotografik m., fotograficzka ż., fotografizm m., fotografowanie n., sfotografowanie n.
:: zdrobn. fotka ż., focia ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
temsłow. foto-
Wiktionary
(1.1) zdjęcie, foto, pot. fotka
(1.2) fotografika
Wiktionary
kobieta fotografik, artystka fotograf
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób fotograficzny
Wiktionary
rzecz. fotografia ż., fotograf mos., fotka ż., fota ż., focia ż.
przym. fotograficzny
czas. fotografować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fotografią, fotografowaniem, robieniem zdjęć
Wiktionary
(1.1) Przystosowałem moją łazienkę, aby mogła mi służyć a laboratorium fotograficzne.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: fotografʹičny
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż., fotograf m., fotografik m., fotka ż., fotografowanie n., sfotografowanie n., obfotografowanie n.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk., obfotografować dk.
przysł. fotograficznie
Wiktionary
(1.1) zdjęciowy
Wiktionary
zdrobnienie od: fotografia
SJP.pl
artysta fotograf wykonujący fotografie mające walory dzieł sztuki; określenie zastrzeżone dla członków Związku Polskich Artystów Fotografików
SJP.pl
Fotografika – termin utworzony przez Jana Bułhaka w latach 20. XX wieku w celu odróżnienia fotografów-artystów (fotografików) od rzemieślników (fotografów). Powstał przez połączenie słów fotografia i grafika. Jako dział grafiki nobilitował fotografię Bułhak podkreślając, że „fotografia jest sztuką plastyczną, jako nowa gałąź grafiki”.
Wikipedia
technika graficzna tworzenia obrazów bez użycia aparatu fotograficznego, wykorzystująca światłoczułe materiały fotograficzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. sztuka fotografii
(1.2) fot. technika wykonywania fotografii bez aparatu fotograficznego
Wiktionary
Fotografika – termin utworzony przez Jana Bułhaka w latach 20. XX wieku w celu odróżnienia fotografów-artystów (fotografików) od rzemieślników (fotografów). Powstał przez połączenie słów fotografia i grafika. Jako dział grafiki nobilitował fotografię Bułhak podkreślając, że „fotografia jest sztuką plastyczną, jako nowa gałąź grafiki”.
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔˈɡrafʲika, AS: fotografʹika
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., fotografia ż., fotka ż., fotograf mos., fotografik mos.
Wiktionary
dawniej: fotograf
SJP.pl
dawniej: kobieta fotograf (fotografka)
SJP.pl
kobieta zajmująca się robieniem zdjęć
SJP.pl
wykonywać fotografie, zdjęcia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfotografować)
(1.1) robić zdjęcie, robić fotografię
czasownik zwrotny niedokonany fotografować się (dk. sfotografować się)
(2.1) robić sobie zdjęcie, pozwalać na zrobienie sobie zdjęć
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie byłem związany zawodowo z lotnictwem, jednak lubię fotografować samoloty.
(2.1) Jak mogłaś fotografować się z tym nikczemnikiem?
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔɡraˈfɔvat͡ɕ, AS: fotografovać
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., sfotografowanie n., fotka ż., fotograf mos., fotografia ż., fotografowanie n., foto ż.
czas. sfotografować dk.
przym. fotograficzny
przysł. fotograficznie
skr. fot.
Wiktionary
(1.1) pstrykać, robić zdjęcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność wykonywania fotografii
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔɡrafɔˈvãɲɛ, AS: fotografovãńe
Wiktionary
rzecz. fota ż., focia ż., sfotografowanie n., fotografia ż., fotka ż., fotograf m., fotografka ż.
czas. fotografować ndk., sfotografować dk.
przym. fotograficzny
Wiktionary
1. artystyczne zdjęcie fotograficzne;
2. fotografia otrzymana metodą luksografii, bez użycia aparatu fotograficznego;
3. zdjęcie fotogrametryczne, służące do pomiaru sfotografowanych obiektów, stosowane w geodezji i kartografii;
4. dawniej: każde zdjęcie, fotografia
SJP.pl
Wikipedia
osoba zajmująca się fotogrametrią
SJP.pl
dział geodezji zajmujący się pomiarem terenów i obiektów przestrzennych, a także opracowywaniem map i planów geodezyjnych
SJP.pl
Fotogrametria – dziedzina nauki i techniki zajmująca się odtwarzaniem kształtów, rozmiarów i wzajemnego położenia obiektów w terenie na podstawie zdjęć fotogrametrycznych (fotogramów).
Praktycznym zastosowaniem fotogrametrii jest jej wykorzystanie jako źródła podczas tworzenia map. W geodezji służy jako pomoc przy pomiarach dużych obszarów i odległości. Jest też jedną z metod wyznaczania wysokości obiektów.
Wikipedia
związany z fotogrametrią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z fotogrametrią
Wiktionary
(1.1) Natomiast już w zeszłym roku wykonano naziemną i lotniczą inwentaryzację fotogrametryczną.
(1.1) Mapa fotogrametryczna mówiła prawdę najzupełniej nieużyteczną, bo ukazywała teren z lotu ptaka, w przeraźliwym pionowym skrócie.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔɡrãmɛˈtrɨt͡ʃnɨ, AS: fotogrãmetryčny
Wiktionary
rzecz. fotogrametria ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie fotogrametrii
SJP.pl
heliograwiura, heliografia;
1. metoda drukowania wklęsłego, w której formę drukową sporządzano przeprowadzając kopiowanie diapozytywu oryginału na papier pigmentowy;
2. odbitka zrobiona taką metodą
SJP.pl
Heliograwiura (fotograwiura) (gr. helio + grawiura) – rodzaj techniki druku wklęsłego, zbliżony do akwatinty, polegający na fotograficznym przenoszeniu obrazu na płytę metalową (najczęściej miedzianą) i wytrawienie za pomocą emulsji światłoczułej w ten sposób, by miejsca najjaśniejsze stworzyły najpłytsze zagłębienia. Wynaleziona w 1879 przez Karela Klíča.
Wikipedia
aparat do fotografowania Słońca
SJP.pl
kobieta odczuwająca nieustanną potrzebę robienia zdjęć
SJP.pl
osoba odczuwająca nieustanną potrzebę robienia zdjęć
SJP.pl
odczuwanie nieustannej potrzeby robienia zdjęć
SJP.pl
jonizacja pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego, przeważnie świetlnego
SJP.pl
Efekt fotoelektryczny (zjawisko fotoelektryczne, fotoefekt, fotoemisja) – zjawisko fizyczne polegające na emisji elektronów z powierzchni przedmiotu, zwane również precyzyjniej zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym – dla odróżnienia od wewnętrznego.
Wikipedia
kabina wyposażona w automat do robienia i wywoływania zdjęć; fotobudka
SJP.pl
urządzenie do treningu strzeleckiego w lotnictwie wojskowym, aparat fotograficzny umieszczony w miejscu karabinu lub działka pokładowego
SJP.pl
Fotokarabin – aparat fotograficzny lub kamera filmowa wycelowana i sprzężona z kierunkiem strzału lotniczego karabinu maszynowego. Fotokarabin ma zastosowanie głównie w lotnictwie, służy do treningu jak i rejestracji skuteczności ostrzału. Pierwsze fotokarabiny montowano w samolotach pod koniec I wojny światowej i mają zastosowanie do czasów obecnych.
Wikipedia
przyśpieszenie, bądź umożliwienie zajścia reakcji pod wpływem światła
SJP.pl
Fotokataliza – zmiana szybkości reakcji chemicznej lub jej inicjacji w wyniku działania promieniowania UV, promieniowania widzialnego lub podczerwieni, w obecności substancji (fotokatalizatora), która absorbuje światło i jest zaangażowana w przemiany chemiczne reagentów. W procesie wykorzystywane są najczęściej tlenki metali z grupy półprzewodników typu, takie jak tlenek cynku (ZnO), tlenek wolframu(VI) (WO
3), tlenek tytanu(IV) (TiO
2), tytanian strontu (SrTiO
3), wanadan bizmutu (BiVO
4), jak również siarczki (CdS, ZnS), a także związki węgla, np. grafitowy azotek węgla (g-C
3N
4) lub związki metaloorganiczne.
Wikipedia
katoda w której pod wpływem fotonów następuje emisja elektronów
SJP.pl
Fotokatoda to katoda wysyłająca elektrony pod wpływem światła. Fotokatoda jest podłączana do ujemnego bieguna napięcia zasilającego i stanowi ważny element wielu detektorów promieniowania zawierających lampy próżniowe, np. fotopowielacz.
Konstrukcja fotokatody opiera się na cienkiej warstwie materiału naniesionej na powierzchnię nośną. Warstwa ta może być nieprzeźroczysta, a wtedy emisja elektronów następuje z tej samej strony, z której pada światło. Fotokatody nieprzeźroczyste stosuje się w fotodiodach próżniowych, gdzie elektrody te mają kształt walca lub kuli otaczającej anodę. Fotokatody umieszczone są wewnątrz lampy.
Wikipedia
reakcja ruchowa zwierząt wywołana bodźcami świetlnymi
SJP.pl
med. metoda zabiegowa polegająca na usuwaniu chorych tkanek przy użyciu lasera
SJP.pl
kod odczytywany z użyciem aparatu cyfrowego telefonu komórkowego; kod QR
SJP.pl
Kody 2D, kody dwuwymiarowe (ang. 2D bar codes DataMatrix, QR Code, MaxiCode, Aztec Code) to dwuwymiarowa macierz binarna.
Jest to forma graficznego zapisu informacji w postaci dwuwymiarowych obrazków złożonych z czarno-białych kwadratów. Można zastosować je wszędzie tam, gdzie mała ilość miejsca nie pozwala na umieszczenie długiego tekstu. Ułatwiają również szybkie zapisywanie i przenoszenie informacji. Fotokody można zeskanować przy użyciu telefonu komórkowego z aparatem cyfrowym wyposażonego w aplikację do odczytywania fotokodów.
Wikipedia
rodzaj przyrządu pomiarowego służący m.in. do oznaczania stężeń cieczy barwnych
SJP.pl
metoda określania stężenia roztworu na podstawie jego barwy
SJP.pl
urządzenie, którego zasadniczą częścią jest fotoelement; stosowane m.in. w urządzeniach alarmowych, optycznych przyrządach pomiarowych, w układach automatyki przemysłowej itp.; komórka fotoelektryczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektron. urządzenie służące do pomiaru światła, przetwarzające sygnały optyczne na elektryczne
Wiktionary
Fotokomórka – element urządzeń elektronicznych służący do pomiaru światła wykonany jako fotodioda próżniowa lub półprzewodnikowa, fototranzystor, fotorezystor i innych elementów elektronicznych wrażliwych na padające na nie promieniowanie.
Fotokomórka próżniowa została wynaleziona w 1895 przez fizyków niemieckich Hansa Geitela i Juliusa Elstera. Odkryli oni, że promienie katodowe mogą być emitowane z katody po oświetleniu jej dowolnym światłem, a natężenie tych promieni jest wprost proporcjonalne do natężenia padającego światła.
Wikipedia
(1.1) Fotokomórki do bramy stosuje się jako dodatkowe zabezpieczenie użytkowników znajdujących się w pobliżu bramy. […] Działanie fotokomórek bramowych polega na zatrzymaniu ruchu bramy w momencie pojawienia się przeszkody w linii fotokomórek.
Wiktionary
przym. fotokomórkowy
Wiktionary
przymiotnik od: fotokomórka
SJP.pl
kopia wykonana metodą fotograficzną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biur. kopia dokumentu, druku, rękopisu itp. uzyskana techniką fotograficzną
Wiktionary
(1.1) Widać to wyraźnie na załączonej fotokopii.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔˈkɔpʲja, AS: fotokopʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) kserokopia
Wiktionary
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Wikipedia
wykonywać kopię czegoś techniką fotograficzną
SJP.pl
album zdjęciowy oprawiony w formie książki
SJP.pl
Fotoksiążka – książka wydrukowana w technologii cyfrowej, zaprojektowana przez indywidualnego autora z wybranych przez niego zdjęć i opisów. Może mieć różny format, zawartość i oprawę.
Przed wprowadzeniem na rynek fotoksiążek drukowanych w technologii cyfrowej, określenie to dotyczyło zazwyczaj drukowanej książki związanej z fotografią. Były to zbiory fotografii, książki techniczne traktujące o fotograficznych zasadach kompozycji, książki o sprzęcie fotograficznym lub publikacje z pokrewnej tematyki.
Wikipedia
kubek z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
pracownia, w której dokonuje się całościowej obróbki zdjęć fotograficznych; fotolaboratorium
SJP.pl
pracownia, w której dokonuje się całościowej obróbki zdjęć fotograficznych; fotolab
SJP.pl
1. metoda wykonywania form drukowych stosowanych w technice drukowania offsetowego;
2. metoda otrzymywania odpowiednich struktur na podłożu półprzewodnikowym
SJP.pl
Fotolitografia – proces pochodzący z technologii półprzewodnikowej polegający na odtworzeniu wzorów np. fotomasek na podłożu np. półprzewodnikowym. Celem wykonywania fotolitografii jest wykonanie jakiegoś rodzaju struktury o określonym wzorze. Zasada działania fotolitografii jest podobna do litografii w poligrafii.
Wikipedia
rozkład cząsteczek pod wpływem światła
SJP.pl
Fotoliza – reakcja fotochemiczna, której wynikiem jest rozkład cząsteczek związków chemicznych pod wpływem działania światła, np. na rodniki:
Innym przykładem fotolizy jest rozkład fotochemiczny jodku srebra w emulsji światłoczułej:
Wikipedia
świecenie nienagrzanego ciała pod wpływem działania na nie promieniowaniem widzialnym lub nadfioletowym, np. fluoryzacja, fosforyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. emisja fal elektromagnetycznych przez ciało w wyniku pochłonięcia fotonu;
Wiktionary
Fotoluminescencja – rodzaj luminescencji, emisja promieniowania elektromagnetycznego przez atomy, cząsteczki lub ciała stałe w wyniku pochłonięcia przez nie energii świetlnej z obszaru widzialnego, ultrafioletu lub podczerwieni.
Wikipedia
(1.1) Pomiary fotoluminescencji dają informacje o przerwie energetycznej materiału.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔlũmʲĩnɛˈst͡sɛ̃nt͡sʲja, AS: fotolũmʹĩnescẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. fotoluminescencyjny
Wiktionary
skrót od: fotomontaż
SJP.pl
zestaw zdjęć lotniczych jakiegoś obszaru odpowiednio przetworzonych, ułożonych i naklejonych na planszy; fotoplan
SJP.pl
Ortofotomapa, mapa fotograficzna – mapa, której treść przedstawiona jest obrazem aerofotograficznym (zwykle zdjęcia lotnicze lub satelitarne powierzchni ziemskiej) przetworzonym metodą różniczkową oraz przedstawiona w nawiązaniu do układu współrzędnych przyjętego odwzorowania kartograficznego. Inaczej zespół przetworzonych zdjęć lotniczych, dopasowanych do jednolitej skali i wpasowanych na punkty osnowy geodezyjnej (fotogrametrycznej).
Wikipedia
urządzenie fotograficzne w kabinie wykonujące serię zdjęć portretowych bez pomocy fotografa
SJP.pl
przyrząd do pomiaru natężenia źródeł światła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przyrząd służący do pomiaru natężenia oświetlenia i innych parametrów światła;
Wiktionary
Fotometr – przyrząd pomiarowy do pomiaru natężenia oświetlenia i innych parametrów światła. Stosowany m.in. w fotometrii, spektrofotometrii, technikach oświetleniowych i fotografii (światłomierz, eksponometr, luksomierz). W fotometrii płomieniowej służy do analizy spektralnej płomienia.
Wikipedia
rzecz. fotometria ż.
przym. fotometryczny
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z fotometrią, dotyczący fotometrii
Wiktionary
rzecz. fotometr mrz., fotometria ż.
Wiktionary
Fotopowielacz – rodzaj lampy próżniowej, detektor światła, stanowi rozwinięcie fotodiody próżniowej o powielacz elektronowy. Podobnie jak fotodioda zawiera fotokatodę i anodę, jednak pomiędzy nimi znajduje się powielacz elektronów zawierający co najmniej jeden stopień wzmacniający w postaci katody wtórnej nazywanej w powielaczach dynodą. Elektron wyemitowany z fotokatody pada najpierw na dynodę, gdzie wybija elektrony wtórne, które są następnie przyciągane przez anodę lub następną dynodę. W typowych lampach jedna dynoda daje trzy lub czterokrotne powielenie, a ilość stopni powielających wynosi od kilku do kilkunastu. Łącznie dając wzmocnienie rzędu 10 milionów razy.
Wikipedia
model pozujący do zdjęć fotograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) model pozujący do zdjęć
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔ̃ˈmɔdɛl, AS: fotõmodel
Wiktionary
rzecz. fotomodeling m.
:: fż. fotomodelka ż.
Wiktionary
czynności powiązane z zawodem fotomodela lub fotomodelki, np. pozowanie do zdjęć fotograficznych itp.
SJP.pl
modelka pozująca do zdjęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) modelka pozująca do zdjęć
Wiktionary
Model (mężczyzna), modelka (kobieta) – osoba zawodowo zajmująca się pozowaniem artyście (fotografowi, malarzowi, rzeźbiarzowi) lub demonstrowaniem strojów podczas pokazów mody.
Wikipedia
(1.1) Patrycja wie, że jest fotogeniczna, dlatego marzy jej się kariera fotomodelki.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔ̃mɔˈdɛlka, AS: fotõmodelka
Wiktionary
forma męska fotomodel
rzecz. fotomodeling
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
forma męska fotomodel
rzecz. fotomodeling
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|foto-|modelka.
uwagi. zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|fotomodel.
* niemiecki: (1.1) Fotomodell n.
* słowacki: (1.1) fotomodelka
* szwedzki: (1.1) fotomodell w.
* włoski: (1.1) fotomodella ż.
źródła.
== fotomodelka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fotomodelka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. obraz uzyskany poprzez zmontowanie kilku fotografii, ich wycinków lub innych elementów graficznych
2. metoda tworzenia takich obrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. obraz fotograficzny powstały przez manipulację lub skomponowanie kilku obrazów;
(1.2) fot. metoda tworzenia fotomontaży (1.1)
Wiktionary
Fotomontaż – obraz fotograficzny powstały z zestawienia, kombinacji i połączenia kilku (lub kilkunastu) fotografii – łączenie odbitek fotograficznych, technika powiększalnikowa w ciemni fotograficznej, wielokrotna ekspozycja, nakładanie zdjęć w komputerowych programach fotograficznych.
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔ̃ˈmɔ̃ntaʃ, AS: fotõmõntaš
Wiktionary
przym. fotomontażowy
Wiktionary
związany z fotomontażem, dotyczący fotomontażu
SJP.pl
robić fotomontaż
SJP.pl
elementarna jednostka promieniowania elektromagnetycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna o zerowej masie spoczynkowej i ładunku, kwant oddziaływania elektromagnetycznego;
Wiktionary
Foton (gr. φῶς – światło, w dopełniaczu – φωτός, nazwa stworzona przez Gilberta N. Lewisa) – cząstka elementarna z grupy bozonów, będąca nośnikiem oddziaływań elektromagnetycznych (bozon cechowania). Nie posiada ładunku elektrycznego ani momentu magnetycznego, jego masa spoczynkowa jest zerowa (m0 = 0), a liczba spinowa s ma wartość 1. Wykazuje dualizm korpuskularno-falowy, więc równocześnie ma cechy cząstki i fali elektromagnetycznej.
Wikipedia
(1.1) Foton przenosi oddziaływanie elektromagnetyczne.
Wiktionary
IPA: ˈfɔtɔ̃n, AS: fotõn
Wiktionary
przym. fotonowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fotonowy
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|φως., φοτος → światło
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) photon
* baskijski: (1.1) fotoi
* bułgarski: (1.1) фотон m.
* chorwacki: (1.1) foton
* czeski: (1.1) foton
* duński: (1.1) foton w.
* esperanto: (1.1) fotono
* fiński: (1.1) fotoni
* francuski: (1.1) photon
* hiszpański: (1.1) fotón
* islandzki: (1.1) ljóseind ż.
* jidysz: (1.1) פֿאָטאָן n. (foton)
* kataloński: (1.1) fotó m.
* nepalski: (1.1) प्रकाशाणु (prakaśanu)
* niemiecki: (1.1) Photon n.
* norweski (bokmål): (1.1) foton
* norweski (nynorsk): (1.1) foton
* nowogrecki: (1.1) φωτόνιο n.
* rosyjski: (1.1) фото́н
* szwedzki: (1.1) foton w.
* węgierski: (1.1) foton
* wietnamski: (1.1) photon
* włoski: (1.1) fotone
źródła.
== foton (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) fiz. foton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwa firmowa (Bydgoskich Zakładów Fotochemicznych Foton) roztworu obniżającego napięcie powierzchniowe wody, stosowanego do końcowego płukania błon fotograficznych
SJP.pl
Fotonal – środek do płukania negatywu w fotografii tradycyjnej (kąpiel płucząco-zmiękczająca do negatywów czarno-białych). Fotonal zawiera środki powierzchniowo czynne wspomagające proces suszenia negatywu po obróbce.
Wikipedia
wzrost rośliny w kierunku światła
SJP.pl
Fotonastia – reakcja ruchowa, rodzaj nastii, spotykana u wielu roślin, będąca reakcją na zmianę intensywności oświetlenia niezależną od kierunku padania światła (w odróżnieniu od fototropizmu). Mechanizm ruchu może polegać na nierównomiernym wzroście, podobnie jak w przypadku tropizmów lub odwracalnych zmianach turgoru.
Wikipedia
Naświetlarka, fotonaświetlarka – urządzenie wykorzystywane w poligrafii do nanoszenia metodą optyczną obrazu drukowego bezpośrednio na formę drukową lub na formę kopiową służącą później do wykonania formy drukowej.
Wyróżnia się kilka typów naświetlarek.
Wikipedia
neutron emitowany podczas reakcji fotojądrowej
SJP.pl
dziedzina nauki i techniki łącząca w sobie elementy optyki, elektroniki i informatyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dziedzina nauki zajmująca się badaniem zastosowań właściwości korpuskularnych światła w przesyłaniu informacji;
Wiktionary
Fotonika – interdyscyplinarna dziedzina nauki i techniki, łącząca dokonania optyki, elektroniki i informatyki w celu opracowywania technik i urządzeń wykorzystujących promieniowanie elektromagnetyczne (oprócz radiowego) do przenoszenia i przetwarzania informacji.
Wikipedia
(1.1) […] podstawową zaletą fotoniki jest fakt, że teorię od możliwości praktycznego zastosowania dzieli mały dystans.
Wiktionary
rzecz. fotonik m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fotonik m.
frazeologia.
etymologia.
internacjonalizm (por. etymn|ang|photonics., etymn|franc|photonique., etymn|niem|Fotonik., Photonik), od etymn|pol|foton.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) photonics
* francuski: (1.1) photonique ż.
* hiszpański: (1.1) fotónica ż.
* niemiecki: (1.1) Photonik ż., Fotonik ż.
źródła.
== fotonika (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) elektron. fotonika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
technika fotograficzna polegająca na znacznej ingerencji w obraz
SJP.pl
komórka fotoelektryczna, w której światło powoduje emisję elektronową z fotokatody; komórka fotoelektryczna emisyjna
SJP.pl
przymiotnik od: foton (np. silnik fotonowy, napęd fotonowy, energia fotonowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z fotonem, dotyczący fotonów
Wiktionary
rzecz. foton mrz.
Wiktionary
wysokiej jakości nadruk na płótnie malarskim przypominający obraz
SJP.pl
proces zachodzący w obecności światła, polegający na pobieraniu tlenu i wydzielaniu dwutlenku węgla przez komórki niektórych roślin; fotorespiracja
SJP.pl
Fotooddychanie, fotorespiracja – proces biochemiczny zachodzący na świetle w komórkach roślinnych, objawiający się pobieraniem tlenu i wydzielaniem dwutlenku węgla na drodze innej niż oddychanie komórkowe.
Biochemicznie proces fotooddychania związany jest z dwufunkcyjnością enzymu karboksylazy/oksygenazy rybulozo-1-5-bisfosforanu (RuBisCO), odpowiedzialnego zarówno za przyłączenie do rybulozo-1,5-bisfoforanu (RuBP) cząsteczki CO2, jak i cząsteczki O2 w chloroplastach podczas oświetlania. CO2 i O2 konkurują o miejsce katalityczne Rubisco. W wyniku przyłączenia tlenu do rybulozo-1-5-bisfosforanu powstaje jedna cząsteczka kwasu fosfoglicerynowego (jak w fazie ciemnej fotosyntezy) oraz jedna cząsteczka fosfoglikolanu, pierwszego (dwuwęglowego; C2) produktu fotooddychania. Stąd pochodzi inna nazwa fotooddychania – cykl C2.
Wikipedia
laserowy zabieg kosmetyczny wygładzający skórę i usuwający skórne przebarwienia
SJP.pl
metoda wykonywania form drukarskich dla druku płaskiego za pomocą fotografii reprodukcyjnej
SJP.pl
dotyczący fotooffsetu
SJP.pl
element baterii słonecznej, w którym energia promieniowania słonecznego zamieniana jest w energię elektryczną
SJP.pl
Ogniwo słoneczne, ogniwo fotowoltaiczne, ogniwo fotoelektryczne, fotoogniwo – przyrząd półprzewodnikowy, w którym następuje przemiana (konwersja) energii promieniowania słonecznego (światła) w energię elektryczną w wyniku zjawiska fotowoltaicznego. Poprzez wykorzystanie półprzewodnikowego złącza typu p-n, w którym pod wpływem fotonów o energii większej niż szerokość przerwy energetycznej półprzewodnika, elektrony przemieszczają się do obszaru n, a dziury (zob. nośniki ładunku) do obszaru p. Takie przemieszczenie ładunków elektrycznych powoduje pojawienie się różnicy potencjałów, czyli napięcia elektrycznego.
Wikipedia
element elektroniczny zmieniający oporność pod wpływem światła
SJP.pl
Fotorezystor (ang. Photoresistor), fotoopornik, opornik fotoelektryczny – przyrząd półprzewodnikowy, którego rezystancja ulega zmianie pod wpływem padającego na jego powierzchnię promieniowania elektromagnetycznego na przykład promieniowania widzialnego lub podczerwieni. Rezystancja elementu zależy od natężenia oświetlenia fotorezystora, jego rezystancja w ciemności jest bardzo duża i może osiągnąć wartość rzędu megaomów, przy silnym oświetleniu może zmaleć do kilku omów.
Wikipedia
powtarzająca się zmienność długości dnia i nocy (długi dzień i krótka noc lub odwrotnie)
SJP.pl
Wikipedia
zjawisko zależności rozwoju zwierząt i roślin od długości okresów światła i ciemności w ciągu doby
SJP.pl
Wikipedia
zestaw zdjęć lotniczych jakiegoś obszaru odpowiednio przetworzonych, ułożonych i naklejonych na planszy; fotomapa
SJP.pl
fotoplastykon; urządzenie do jednoczesnego oglądania wielu zdjęć stereoskopowych; lokal z takimi przyrządami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. techn. zob. fotoplastykon.
Wiktionary
Wikipedia
fotoplastikon; urządzenie do jednoczesnego oglądania wielu zdjęć stereoskopowych; lokal z takimi przyrządami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. techn. automat do prezentacji pojedynczych fotografii (przeźroczy) stereoskopowych, którego mechanizm przesuwczy co kilka sekund podawał nowe fotografie przed wizjer;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) war. fotoplastikon
Wiktionary
poduszka z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
polimer, którego właściwości są modyfikowane za pomocą światła, materiał stosowany m.in. w fotografii i przemyśle drukarskim
SJP.pl
Fotopolimeryzacja – proces polegający na polimeryzacji monomerów w obecności fotoinicjatora, który pod wypływem światła ultrafioletowego (UV) lub widzialnego (VIS) ulega rozpadowi z wytworzeniem centrów aktywnych (wolnych rodników, jonów), inicjujących reakcję polimeryzacji.
Wikipedia
poszewka z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. techn. urządzenie przetwarzające sygnał świetlny na elektryczny oraz wzmacniające ten sygnał;
Wiktionary
Fotopowielacz – rodzaj lampy próżniowej, detektor światła, stanowi rozwinięcie fotodiody próżniowej o powielacz elektronowy. Podobnie jak fotodioda zawiera fotokatodę i anodę, jednak pomiędzy nimi znajduje się powielacz elektronów zawierający co najmniej jeden stopień wzmacniający w postaci katody wtórnej nazywanej w powielaczach dynodą. Elektron wyemitowany z fotokatody pada najpierw na dynodę, gdzie wybija elektrony wtórne, które są następnie przyciągane przez anodę lub następną dynodę. W typowych lampach jedna dynoda daje trzy lub czterokrotne powielenie, a ilość stopni powielających wynosi od kilku do kilkunastu. Łącznie dając wzmocnienie rzędu 10 milionów razy.
Wikipedia
(1.1) Do wzmocnienia sygnału na detektorze najlepiej użyć fotopowielacza.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔpɔˈvʲjɛlat͡ʃ, AS: fotopovʹi ̯elač
Wiktionary
związany z fotopowielaczem, dotyczący fotopowielacza
SJP.pl
widzenie fotopowe - praca oka przy wystarczającej ilości światła
SJP.pl
prąd elektryczny wywołany zjawiskiem fotoelektrycznym; prąd fotoelektryczny
SJP.pl
W telekomunikacji fotoprąd występuje, gdy przepływa przez światłoczułe urządzenia, takie jak fotodiody, w wyniku czego wypromieniowuje moc.
Fotoprąd może wystąpić w wyniku efektów fotoelektrycznego, fotoelektronowego lub być skutkiem efektu fotowoltaicznego.
Fotoprąd może być wzmocniony przez wewnętrzny zysk spowodowany przez interakcje jonów i fotonów pod wpływem stosowanego pola, takiego jak występuje w spadku zbocza fotodiody (APD).
Wikipedia
prezent z nadrukowanym zdjęciem
SJP.pl
ochrona skóry przed promieniowaniem słonecznym
SJP.pl
zależność przewodnictwa elektrycznego półprzewodnika (lub nieprzewodnika) od pochłanianych przez niego fotonów
SJP.pl
Wikipedia
postrzeganie błysków światła bodźcem innym niż światło
SJP.pl
Fotopsja – objaw polegający na postrzeganiu błysków światła powstających w oczach lub w układzie nerwowym oraz na skutek pobudzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego bodźcem innym niż światło. Najczęściej wiąże się z tylnym odwarstwieniem ciała szklistego, migreną z aurą, aurą migrenową bez bólów głowy, odwarstwieniem siatkówki, zawałem płata potylicznego i deprywacją sensoryczną (tzw. halucynacje oftalmopatyczne).
Wikipedia
cyfrowy aparat fotograficzny lub kamera, wyposażone w czujnik ruchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie wyposażone w kamerę i czujnik ruchu, rejestrujące obraz w momencie wykrycia ruchu w pobliżu;
Wiktionary
Fotopułapka – urządzenie wyzwalane przez jakąś aktywność w otoczeniu samoczynnie (bez bezpośredniego udziału człowieka) i rejestrujące ją w postaci filmu lub zdjęć. Komercyjne kompaktowe fotopułapki znane są również pod nazwami kamera leśna i (rzadziej) kamera obserwacyjna.
Wikipedia
(1.1) Dzięki zapisowi z fotopułapek bydgoscy strażnicy miejscy ponownie ukarali sprawców zanieczyszczania miejsc publicznych.
Wiktionary
mobilna metoda płacenia rachunków przy pomocy kodu QR; fotowpłata
SJP.pl
urządzenie automatycznie fotografujące pojazdy przekraczające dopuszczalną prędkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie rejestrujące przekroczenie dopuszczalnej prędkości pojazdów, uwieczniające ten fakt na fotografii;
Wiktionary
Fotoradar – urządzenie służące do rejestrowania przekroczenia dopuszczalnej prędkości pojazdów. Jest montowane na statywie i może być zasilane z akumulatora albo umieszczone w obudowie na specjalnym słupie i wówczas zasilane z sieci miejskiej lub akumulatora. Fotoradar fotografuje pojazdy, które przekraczają określoną w danym miejscu prędkość. W zależności od sposobu umieszczenia może mierzyć prędkość pojazdu zbliżającego się lub oddalającego od obiektywu. Wtedy jednak nie może zarejestrować twarzy kierowcy, co może być ważne jeśli pojazd został pożyczony. W starszych urządzeniach zdjęcia są zapisywane na kliszy fotograficznej, w nowszych na elektronicznym nośniku danych lub przesyłane na bieżąco do centrali systemu.
Wikipedia
(1.1) Na mojej trasie do pracy ustawili trzy nowe fotoradary.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔˈradar, AS: fotoradar
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. sposób malowania obrazów, mających sprawiać wrażenie, że są fotografiami; malarstwo charakteryzujące się fotograficzną dokładnością;
Wiktionary
Wikipedia
przym. fotorealistyczny
przysł. fotorealistycznie
Wiktionary
przyrząd geodezyjny służący do aktualizowania map, przy wykorzystaniu zdjęć lotniczych
SJP.pl
komórka ciała reagująca na światło
SJP.pl
Fotoreceptory – receptory (białka lub specyficzne komórki) pochłaniające światło i uruchamiające określoną reakcję fizjologiczną w organizmie. Występują w organizmach roślinnych (fotoreceptory roślin) i zwierzęcych, w tym u człowieka.
Receptory wzrokowe stanowią wyspecjalizowane neurony siatkówki oka:
Wikipedia
relacja w postaci zdjęć fotograficznych lub filmowy i krótkiego komentarza; relacja fotograficzna
SJP.pl
rodzaj reportażu zawierającego zdjęcia i krótki tekst
SJP.pl
Fotoreportaż (foto (fotografia); łac. reportare: odnosić, zawiadamiać; fr. reportage: opowiadać) – „reportaż składający się z szeregu zdjęć fotograficznych lub filmowych i krótkiego tekstu wiążącego”. W tej formie reportażu fotografia przejmuje część roli tekstu informując o bieżących wydarzeniach. Zdjęcia do fotoreportażu są robione „na żywo”, „na gorąco”, tak, że odbiorca ma mieć wrażenie, że autor był dokładnie na miejscu, był uczestnikiem przedstawionych wydarzeń. Należy jednak zaznaczyć subiektywny charakter tego typu publikacji. „Wybrany moment wydarzenia powinien je zreasumować, niemniej może koloryzować reportaż wybierając co, kiedy i gdzie fotografujesz.” Zgodnie z intencją autora materiał ma wywołać u odbiorcy określone reakcje, np. fotografując protest od strony policji pilnującej porządku lub protestujących walczących o swoje racje może zostać pokazany zupełnie różny obraz sytuacji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna wykonujący zdjęcia na zlecenie redakcji lub agencji prasowej
Wiktionary
Fotoreporter – fotograf specjalizujący się w robieniu zdjęć bieżących wydarzeń (politycznych, społecznych, kulturalnych, sportowych itd.).
Odbiorcą efektów jego pracy są czasopisma oraz portale internetowe, organizatorzy wydarzeń, a także osoby uwiecznione na zdjęciach. Fotoreporterzy bywają delegowani przez zatrudniające ich redakcje lub agencje fotograficzne. Otrzymują też jednorazowe zlecenia na dokumentację konkretnej imprezy czy wydarzenia od organizatorów lub uczestników. Wielu fotoreporterów działa na własną rękę szukając później zbytu na swoje zdjęcia.
Wikipedia
(1.1) Wyrywał się policjantom i próbował kopnąć naszego fotoreportera.
(1.1) Przeszli kilka kroków w stronę recepcji, kiedy dopadł ich jeden z fotoreporterów, obwieszony aż trzema aparatami, fleszem i światłomierzem.
(1.1) Aparaty profesjonalne używane przez fotoreporterów kosztują dziesiątki tysięcy dolarów.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔrɛˈpɔrtɛr, AS: fotoreporter
Wiktionary
rzecz. fotoreporterstwo n., fotoreportaż m., fotoreporterka ż.
przym. fotoreporterski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fotoreporterstwo n., fotoreportaż m., fotoreporterka ż.
przym. fotoreporterski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) фоторепортер m.
* rosyjski: (1.1) фоторепортёр m.
* słowacki: (1.1) fotoreportér m.
* słoweński: (1.1) fotoreporter m.
* ukraiński: (1.1) фоторепортер m.
* węgierski: (1.1) fotóriporter
* włoski: (1.1) fotoreporter m., fotocronista m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: fotoreporter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub pracą fotoreportera
Wiktionary
rzecz. fotoreporter m., fotoreporterka ż., fotoreporterstwo n., fotoreportaż m.
Wiktionary
przymiotnik od: fotoreprodukcja
SJP.pl
proces zachodzący w obecności światła, polegający na pobieraniu tlenu i wydzielaniu dwutlenku węgla przez komórki niektórych roślin; fotooddychanie
SJP.pl
Fotooddychanie, fotorespiracja – proces biochemiczny zachodzący na świetle w komórkach roślinnych, objawiający się pobieraniem tlenu i wydzielaniem dwutlenku węgla na drodze innej niż oddychanie komórkowe.
Biochemicznie proces fotooddychania związany jest z dwufunkcyjnością enzymu karboksylazy/oksygenazy rybulozo-1-5-bisfosforanu (RuBisCO), odpowiedzialnego zarówno za przyłączenie do rybulozo-1,5-bisfoforanu (RuBP) cząsteczki CO2, jak i cząsteczki O2 w chloroplastach podczas oświetlania. CO2 i O2 konkurują o miejsce katalityczne Rubisco. W wyniku przyłączenia tlenu do rybulozo-1-5-bisfosforanu powstaje jedna cząsteczka kwasu fosfoglicerynowego (jak w fazie ciemnej fotosyntezy) oraz jedna cząsteczka fosfoglikolanu, pierwszego (dwuwęglowego; C2) produktu fotooddychania. Stąd pochodzi inna nazwa fotooddychania – cykl C2.
Wikipedia
Fotorezystor (ang. Photoresistor), fotoopornik, opornik fotoelektryczny – przyrząd półprzewodnikowy, którego rezystancja ulega zmianie pod wpływem padającego na jego powierzchnię promieniowania elektromagnetycznego na przykład promieniowania widzialnego lub podczerwieni. Rezystancja elementu zależy od natężenia oświetlenia fotorezystora, jego rezystancja w ciemności jest bardzo duża i może osiągnąć wartość rzędu megaomów, przy silnym oświetleniu może zmaleć do kilku omów.
Wikipedia
odpowiednio przygotowane zdjęcie fotograficzne modelu projektowanego obiektu przemysłowego z podaniem wymiarów, zastępujące rysunek w dokumentacji projektowej
SJP.pl
zdjęcie reklamowe, np. kadr z filmu, zdjęcie aktora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fotografia przedstawiająca aktora lub scenę teatralną albo filmową, wykorzystywana później do celów reklamowych;
Wiktionary
Fotos – fotografia, zdjęcie z filmu lub sztuki zwykle przedstawiające aktora lub scenę z filmu. Fotosy mogą być wykonywane na planie zdjęciowym, podczas kręcenia zdjęć, przez fotosistę. Służą do późniejszej reklamy, np. przez produkcję plakatów, ogłoszeń internetowych itp. Fotosy wykorzystywane są też do dokumentacji filmu lub sztuki, późniejszych opracowań i jako pamiątki.
Wikipedia
jednostka naświetlenia; naświetlenie równoważne jednemu dżulowi energii świetlnej padającej na 1cm^2 oświetlanej powierzchni
SJP.pl
zwiększanie się wrażliwości skóry na promieniowanie ultrafioletowe, np. jako wynik ubocznego działania leków
SJP.pl
czynnik uczulający skórę na promienie ultrafioletowe
SJP.pl
Fotosfera – widzialna, powierzchniowa warstwa gwiazdy (np. Słońca), emitująca na zewnątrz gwiazdy fale elektromagnetyczne w postaci światła widzialnego. Typ widmowy gwiazdy określony jest przez rozkład energii w widmie ciągłym fotosfery.
Postrzeganie fotosfery jako powierzchni gwiazdy wynika ze zmian optycznej przezroczystości materii dla głębszych warstw gwiazdy. Fotosfera to najbardziej wewnętrzna część atmosfery gwiazdy. Dla atmosfery słonecznej ma grubość kilkuset kilometrów. Jej temperaturę określa się na podstawie maksimum widma, przyrównując je do widma ciała doskonale czarnego. Dla Słońca temperatura ta wynosi ok. 6000 K.
Wikipedia
1. skład wykonany na materiale światłoczułym;
2. technika wykonywania składu metodą fotoskładową
SJP.pl
Fotoskład – sposób i miejsce przygotowania materiałów do druku, chronologicznie umiejscowione pomiędzy tradycyjną zecernią (patrz: zecerstwo) a współczesnym studiem DTP. Dziś jest to tradycyjna, wychodząca z użycia nazwa studia DTP.
Fotoskład był miejscem, gdzie materiały na potrzeby drukarni (tekst i obrazy) były formowane w obrazy kolumn metodą układania zadrukowanych kartek i przeźroczy na stole podświetlanym, gdzie następnie reprodukowano wszystko metodą fotograficzną. Klisze były przekazywane do drukarni w celu kopiowania na docelowe formy drukowe – blachy offsetowe.
Wikipedia
przymiotnik od: fotoskład
SJP.pl
efekt fotosprężysty - efekt wykorzystywany w pomiarach właściwości światłowodów
SJP.pl
rodzaj komiksu ze zdjęciami zamiast rysunków
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fotosyntezą, dotyczący fotosyntezy
Wiktionary
rzecz. fotosynteza ż., fotosyntetyzowanie n.
czas. fotosyntetyzować ndk.
Wiktionary
proces zachodzący w zielonych częściach roślin oraz w komórkach niektórych bakterii i sinic, polegający na wytwarzaniu związków organicznych z dwutlenku węgla i wody przy udziale energii świetlnej i chlorofilu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. bot. proces wytwarzania przez rośliny zielone i niektóre bakterie związków organicznych z dwutlenku węgla i wody przy udziale światła;
Wiktionary
Fotosynteza (stgr. φῶς – światło, σύνθεσις – łączenie) – proces wytwarzania związków organicznych z materii nieorganicznej zachodzący w komórkach zawierających chlorofil lub bakteriochlorofil, przy udziale światła. Jest to jedna z najważniejszych przemian biochemicznych na Ziemi. Proces ten utrzymuje wysoki poziom tlenu w atmosferze oraz przyczynia się do wzrostu ilości węgla organicznego w puli węgla, zwiększając masę materii organicznej kosztem materii nieorganicznej.
Wikipedia
(1.1) Materia organiczna wytwarzana w procesie fotosyntezy zapewnia życie nie tylko organizmom potrafiącym przeprowadzać ten proces, ale także wszystkim heterotrofom.
Wiktionary
przym. fotosyntetyczny
Wiktionary
Wikipedia
obrabiać zdjęcie lub film w programie graficznym; photoshopować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. fot. inform. korygować zdjęcie w programie graficznym, żeby wyglądało korzystniej
Wiktionary
(1.1) Nie wiem kto fotoszopował twoje zdjęcie, ale poprawki widać na pierwszy rzut oka.
Wiktionary
rzecz. Photoshop mzw., fotoszopowanie n., sfotoszopowanie n., wyfotoszopowanie n., photoshopowanie n., sphotoshopowanie n., wyphotoshopowanie n.
czas. sfotoszopować dk., wyfotoszopować dk., photoshopować ndk., sphotoshopować dk., wyphotoshopować dk.
Wiktionary
(1.1) photoshopować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. fot. inform. korygowanie zdjęcia w programie graficznym tak, żeby wyglądało korzystniej
Wiktionary
rzecz. Photoshop mzw., sfotoszopowanie n., wyfotoszopowanie n., photoshopowanie n., sphotoshopowanie n., wyphotoshopowanie n.
czas. fotoszopować ndk., sfotoszopować dk., wyfotoszopować dk., photoshopować ndk., sphotoshopować dk., wyphotoshopować dk.
Wiktionary
(1.1) fotomontowanie; war. photoshopowanie
Wiktionary
reakcja ruchowa całych organizmów (np. niektórych bakterii, glonów) uwarunkowana bodźcem świetlnym, dodatnia w jego kierunku lub ujemna w kierunku przeciwnym
SJP.pl
Fototaksja – jedna z taksji, jest to zjawisko reakcji na świetlne bodźce:
Zjawisko fototaksji u roślin następuje w chloroplastach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tapeta na ścianę w formie wielkoformatowej fotografii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔtaˈpɛta, AS: fototapeta
Wiktionary
specjalista w dziedzinie fototechniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie fototechniki
SJP.pl
skatalogowany zbiór fotografii
SJP.pl
Fototeka – zbiór fotografii, w szerszym znaczeniu także miejsce jego przechowywania lub placówka pełniąca nad nim pieczę, np.:
Wikipedia
aparat do przesyłania obrazów metodą fototelegrafii
SJP.pl
przekazywanie na odległość nieruchomych obrazów za pomocą fototelegrafu; telefotografia
SJP.pl
Fototelegrafia – rodzaj symilografii, w której stosuje się metody fotograficzne w procesie odbioru i utrwalania wiadomości. Przesyłanie obrazów na odległość za pośrednictwem prądu elektrycznego. Pierwsze doświadczenia z tej dziedziny przeprowadzał na początku XIX wieku H. Davy, któremu udało się odtwarzać proste znaki na płytce pokrytej jodkiem srebra, ulegającym rozkładowi pod wpływem prądu.
Wikipedia
przyrząd składający się z teodolitu i sprzęgniętej z nim kamery fotograficznej
SJP.pl
leczenie za pomocą promieni słonecznych lub ze sztucznych źródeł światła; światłolecznictwo, światłoterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. światłolecznictwo.
Wiktionary
Fototerapia (światłoterapia), czyli światłolecznictwo, helioterapia – nazwa określająca różne działania mające u podstawy leczenie światłem.
W fototerapii wykorzystuje się naturalne źródła światła (helioterapia) oraz źródła sztuczne (aktynoterapia).
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔtɛˈrapʲja, AS: fototerapʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) światłolecznictwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. element optoelektroniczny złożony z trzech warstw półprzewodnika o kolejno zmieniających się typach przewodnictwa;
Wiktionary
Fototranzystor – element optoelektroniczny złożony z trzech warstw półprzewodnika o kolejno zmieniających się typach przewodnictwa (n-p-n lub p-n-p). Łączy on w sobie właściwości fotodiody i wzmacniające działanie tranzystora.
Wikipedia
(1.1) Fototranzystor łączy w sobie właściwości fotodiody i wzmacniające działanie tranzystora.
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔtrãw̃ˈzɨstɔr, AS: fototrãũ̯zystor
Wiktionary
ruch części organizmu (zwłaszcza rośliny) w kierunku do źródła światła lub od niego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zwrócenie się rośliny w kierunku źródła światła lub w przeciwną stronę;
Wiktionary
Fototropizm – typ wzrostu (tropizm), w którym kierunek wzrostu wyznaczany jest przez kierunek padającego światła. Fototropizm najczęściej obserwujemy w roślinach, ale może występować także w innych organizmach, takich jak grzyby. Wzrost w kierunku światła to fototropizm dodatni, wzrost w kierunku przeciwnym to fototropizm ujemny. Większość pędów roślin, potrzebujących światła do fotosyntezy, wykazuje fototropizm dodatni. Natomiast korzenie wykazują zazwyczaj fototropizm ujemny, chociaż w ich zachowaniu dominującą rolę odgrywać może geotropizm. Pędy niektórych winorośli wykazują fototropizm ujemny, co pozwala im na wzrost w kierunku ciemnych obiektów i wspieranie się na nich.
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔˈtrɔpʲism̥, AS: fototropʹism̦
Wiktionary
technika druku płaskiego; odbitka wykonana tą techniką; fototypografia, fotodruk, heliografia, światłodruk
SJP.pl
technika druku płaskiego; odbitka wykonana tą techniką; fototypia, fotodruk, heliografia, światłodruk
SJP.pl
związany z fototypem, dotyczący fototypu
SJP.pl
półprzewodnikowy przyrząd fotoelektryczny dwustanowy, przełączany ze stanu załączenia do stanu wyłączenia (i odwrotnie) za pomocą promieniowania elektromagnetycznego
SJP.pl
Fototyrystor, LASCR (gr. phōtós – światło + tyrystor, ang. Light Activated Semiconductor Controlled Rectifier) – element optoelektroniczny, rodzaj tyrystora wyzwalanego promieniowaniem elektromagnetycznym.
Wikipedia
zmieniający energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. związany z przetwarzaniem światła słonecznego na energię elektryczną
Wiktionary
IPA: ˌfɔtɔvɔltaˈjit͡ʃnɨ, AS: fotovoltai ̯ičny
Wiktionary
rzecz. fotowoltaika ż.
Wiktionary
dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem światła słonecznego na energię elektryczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. elektr. dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem światła energii słonecznego na energię elektryczną;
(1.2) pot. ogniwo fotowoltaiczne; urządzenie służące do przetwarzania energii światła słonecznego na energię elektryczną
Wiktionary
Fotowoltaika (PV) – dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem światła słonecznego na energię elektryczną, czyli inaczej wytwarzanie prądu elektrycznego z promieniowania słonecznego przy wykorzystaniu zjawiska fotowoltaicznego.
Wikipedia
IPA: ˌfɔtɔvɔltaˈjika, AS: fotovoltai ̯ika
Wiktionary
przym. fotowoltaiczny
Wiktionary
mobilna metoda płacenia rachunków przy pomocy kodu QR; fotopłatność
SJP.pl
1. związany ze światłem;
2. strefa fotyczna - górna warstwa wód do głębokości około 1700 m, do której dociera światło słoneczne i mogą się w niej rozwijać organizmy roślinne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
złudne wrażenia świetlne lub barwne, powstające jako reakcja na podrażnienia receptorów wzrokowych
SJP.pl
[czytaj: fuKO, w odmianie fukolda, fukoldem itp] nazwisko francuskie
SJP.pl
[czytaj: fuKO] nazwisko, m.in. Jean Bernard Léon Foucault (1819-1868) - fizyk francuski
SJP.pl
Osoby:
Astronomia:
Technika:
Wikipedia
[czytaj: fałl] rzadko: faul - naruszenie przepisów gry, np. przez niedozwolony chwyt przeszkadzający przeciwnikowi w grze
SJP.pl
[czytaj: fałl] rzadko: faul - naruszenie przepisów gry, np. przez niedozwolony chwyt przeszkadzający przeciwnikowi w grze
SJP.pl
Belgia:
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: fuLE] w jeździectwie: krok koński w galopie
SJP.pl
[czytaj: furjE lub furjer] Jean Baptiste Joseph Fourier (1768-1830), baron, fr. matematyk i egiptolog, jeden z prekursorów fizyki mat.; pierwszy zastosował szeregi trygonometryczne do rozwiązania problemu przewodnictwa cieplnego (transformacja Fouriera)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: furierowski] oparty o dokonania matematyczne Fouriera, zwłaszcza związany z rozkładem zjawisk okresowych na szereg trygonometryczny; furierowski
SJP.pl
[czytaj: fusek] czeski fousek - rasa psów myśliwskich z grupy wyżłów
SJP.pl
zwolennik fowizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fowistyczne; cecha tych, którzy są fowistyczni
Wiktionary
rzecz. fowizm mrz., fowista mos.
przym. fowistyczny
przysł. fowistycznie
Wiktionary
→ fowizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z fowizmem, dotyczący fowizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy fowizmu
Wiktionary
rzecz. fowizm m., fowista m., fowistka ż., fowistyczność ż.
przysł. fowistycznie
Wiktionary
kierunek w malarstwie francuskim początku XX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w malarstwie francuskim początku XX wieku o bardzo żywej kolorystyce dzieł;
Wiktionary
Fowizm (fr. Les Fauves – dzikie zwierzęta, drapieżniki) – kierunek w malarstwie francuskim początku XX wieku, charakteryzujący się bardzo żywą i oderwaną od rzeczywistości kolorystyką dzieł.
Wikipedia
rzecz. fowista m., fowistka ż., fowistyczność ż.
przym. fowistyczny
Wiktionary
Wikipedia
Foxconn Group – tajwański międzynarodowy producent podzespołów i komponentów elektronicznych, dostarczający je na zlecenie globalnych wielobranżowych koncernów produkujących m.in. smartfony, komputery, samochody czy konsole do gier. Marka handlowa firmy Hon Hai Precision Industry Co. Ltd., działającej od 1974 roku z siedzibą w Tajpej.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: fuaJE] sala lub korytarz obok sali teatralnej, koncertowej, konferencyjnej itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. teatr. sala lub hol obok sali teatralnej, koncertowej, konferencyjnej itp., gdzie przebywa publiczność lub uczestnicy konferencji w czasie przerw, antraktów;
Wiktionary
Foyer (wym. fuaje) – duże i rozległe pomieszczenie (lub zespół pomieszczeń) w budynku teatru, opery, filharmonii, hali widowiskowej, kina itp., przylegające do widowni sali widowiskowej lub koncertowej, przeznaczone dla widzów do odpoczynku oraz spotkań towarzyskich, wykorzystywane przed rozpoczęciem spektaklu oraz w trakcie jego antraktów (przerw), ale bywa również miejscem uroczystości po zakończeniu spektaklu.
Wikipedia
(1.1) Przestronne foyer usytuowane na poziomie pierwszego piętra o powierzchni ok. 860 m², wykorzystywane jest na uroczyste przyjęcia po części artystycznej.
Wiktionary
skrót od: Fundusz Obsługi Zadłużenia Zagranicznego, państwowy fundusz celowy, powołany w Polsce na mocy ustawy z 15 lutego 1989 roku
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. oczerniać, oskarżać
Wiktionary
IPA: fɔwˈdrɔvat͡ɕ, AS: fou̯drovać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. skarga sądowa
Wiktionary
IPA: ˌfɔwdrɔˈvãɲɛ, AS: fou̯drovãńe
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
forte-piano
SJP.pl
skrót
(1.1) = muz. fortepiano
Wiktionary
Francuska Partia Komunistyczna, francuska partia komunistyczna działająca od roku 1920
SJP.pl
skrót od:
1. First Person Perspective - sposób przedstawiania świata z perspektywy oczu głównego bohatera, stosowany w grach komputerowych;
2. Federacja Polskiej Przedsiębiorczości
SJP.pl
Skrót fps może oznaczać:
Pisany wielkimi literami FPS:
Wikipedia
skrót od:
1. Festiwal Piosenki Żołnierskiej;
2. Festiwal Piosenki Żeglarskiej
SJP.pl
1. symbol fransu, pierwiastka chemicznego;
2. symbol franklina, jednostki fizycznej
SJP.pl
Frans (Fr, łac. francium) – pierwiastek chemiczny, przypuszczalnie najaktywniejszy metal alkaliczny, dawniej znany jako eka-cez lub aktyn-K.
Nazwa pochodzi od nazwy państwa – Francji. Odkryty w produktach rozpadu uranu-235 w 1939 roku we Francji przez Marguerite Perey.
Wikipedia
1. skrót od: frank;
2. skrót od: francuski; franc.
SJP.pl
skrót
(1.1) = monet. frank
(1.2) = francuski
Wiktionary
Język francuski (fr. langue française lub français) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ok. 80 mln ludzi: ok. 67 mln Francuzów, ok. 4,5 mln Belgów (czyli 42%), ok. 1,5 mln Szwajcarów (czyli 20%), a także ok. 8 mln mieszkańców kanadyjskich prowincji Quebec, Ontario i Nowy Brunszwik. Około 201 milionów osób na całym świecie używa francuskiego jako języka głównego (oszacowanie z 2009 r. według Międzynarodowej Organizacji Frankofonii), a 72 miliony jako drugiego języka codziennego (w tym w krajach Maghrebu). Wiele z tych osób mieszka w krajach, w których francuski jest jednym z języków urzędowych bądź powszechnie używanych (54 kraje). Paradoksalnie, w Algierii, Maroku i Tunezji, gdzie nie ma statusu języka urzędowego, jest bardziej rozpowszechniony niż w wielu krajach Czarnej Afryki, w których jest jedynym językiem urzędowym.
Wikipedia
(1.1)
:: rzecz. frank mrz., frankowicz mos., frankowiczka ż.
:: przym. frankowy
(1.2)
:: rzecz. francuski mrz.
:: przym. francuski
:: skr. franc.
Wiktionary
(1.2) war. franc.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Frąc:
Wikipedia
1. opłata pieniężna należna przewoźnikowi morskiemu za przewóz ładunku;
2. przewóz towarów;
3. przewożone towary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. przewóz towarów w określone miejsce jakimś środkiem transportu
(1.2) hand. ładunek, który transportowany jest podczas frachtu (1.1)
(1.3) hand. opłata pobierana przez przewoźnika za fracht (1.1)
(1.4) hand. dokument potwierdzający oddanie przewoźnikowi i przyjęcie przez niego ładunku słanego frachtem (1.1)
Wiktionary
Fracht (niem. Fracht) – opłata za przewóz towarów drogą morską.Stawki zwykle uzależnione są od masy i objętości przesyłki.
Fracht zasadniczo wypłacany jest po dostarczeniu towaru na miejsce przeznaczenia, w uzgodnionym terminie i w stanie nieuszkodzonym. Ponieważ transport morski był obarczony dużym ryzykiem niezależnie od starań przewoźnika, wypracowano najróżniejsze formy zabezpieczania interesów przewoźnika, takie jak: płatność z góry, płatność niezależna od wyniku lub częściowa, zastaw na przewożonym towarze.Może być też pobierana opłata za niewykorzystaną ładowność wynajętego środka transportu.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś lecąc do USA nadałem kilka kilogramów książek frachtem lotniczym.
(1.2) Chińczycy wynajmują część nabrzeża portowego i magazyny w Neapolu, większość frachtu chińskiego do Europy idzie bowiem tą drogą.
(1.3) Wielka obniżka frachtów morskich doprowadziła do tego, że dowóz zboża z Nowego Jorku do Liverpoolu kosztował taniej niż przewiezienie go z Królewca do Berlina.
Wiktionary
rzecz. frachtowiec m.
czas. frachtować ndk.
przym. frachtowy
Wiktionary
(1.4) list frachtowy, list przewozowy
Wiktionary
1. zawierać umowę o przewozie towaru drogą wodną;
2. przyjmować lub oddawać towar do przewozu drogą wodną
SJP.pl
statek handlowy do przewozu towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. statek handlowy przewożący towary drogą morską np. masowiec, kontenerowiec, drobnicowiec;
(1.2) sf. kosmiczny statek towarowy
Wiktionary
Frachtowiec – statek handlowy przewożący towary drogą morską, będący w dyspozycji przewoźnika, np. masowiec, kontenerowiec, zbiornikowiec, drobnicowiec. Termin ten wiąże się z wziętym z języka niemieckiego słowem fracht, który oznacza opłatę za przewóz towarów drogą morską. Stawki zwykle uzależnione są od masy i objętości przesyłki.
Wikipedia
(1.1) Niemieckie bombowce zaatakowały konwój brytyjskich frachtowców.
Wiktionary
rzecz. fracht mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: fracht; przewozowy, towarowy (np. list frachtowy, taryfa frachtowa, statek frachtowy)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Frącki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Giby. Leży nad Czarną Hańczą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
We wsi znajduje się wpisany do rejestru zabytków cmentarz wojenny z I wojny światowej (nr rej.: 421 z 31.01.1985)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: fraktokumulus] chmura kłębiasta postrzępiona
SJP.pl
[czytaj: fraktonimbus] chmura deszczowa potargana na fragmenty przez wiatr
SJP.pl
Fractonimbus – chmura deszczowa, potargana przez wiatr na strzępy
Wikipedia
[czytaj: fraktostratus] niska, postrzępiona chmura warstwowa
SJP.pl
Stratus fractus – gatunek chmur Stratus. Podobnie jak chmury Stratus nebulosus, występują na niskim poziomie 0 − 600 m. Jednak w odróżnieniu od nich mają postać niskich strzępków, a nie mglistej zasłony. Z czasem strzępy stają się coraz liczniejsze i mogą utworzyć niską warstwę chmur przysłaniającą niebo na znacznym obszarze. Mogą jednak mieć formę małych kłaczków, szybko przesuwających się z wiatrem. Stratus fractus mają zdolność do szybkiego i częstego zmieniania kształtu. Jeżeli występują z obniżającymi się chmurami Nimbostratus, Altostratus lub Cumulonimbus określane są jako pannus. Często chmurom Stratus fractus towarzyszy opad mżawki lub śniegu ziarnistego. Nie należy mylić ich z chmurami Cumulus fractus, występującymi wyżej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Frączek
Wiktionary
rzecz. Frączki nmos.
:: fż. frączanka ż.
przym. frączecki, frączkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Frączek
Wiktionary
rzecz. Frączki nmos.
:: fm. frączanin m.
przym. frączecki, frączkowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Frączek
Wiktionary
rzecz. Frączki nmos., frączanin m., frączanka ż.
przym. frączkowski
Wiktionary
(1.1) frączkowski
Wiktionary
1. zdrobnienie od: frak;
2. żartobliwie lub lekceważąco o wierzchnim ubraniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od frak
Wiktionary
rzecz. frak m.
przym. frakowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Frączek
Wiktionary
rzecz. Frączki nmos., frączanin m., frączanka ż.
przym. frączecki
Wiktionary
(1.1) frączecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zabicie przeciwnika w grze komputerowej i punkt za to
SJP.pl
Frag – anglojęzyczny termin oznaczający eliminację przeciwnika w grach komputerowych (zwykle z gatunku first-person shooter), premiowaną punktem dodawanym do wyniku rozgrywki. Terminologia „frag” po raz pierwszy pojawiła się w grze Doom z 1993 roku. Fragi są najczęściej stosowane w trybach gry wieloosobowej, na przykład deathmatch, w których celem jest uzyskanie jak największej liczby punktów za eliminację przeciwników.
Wikipedia
Fraget (pełna nazwa Józef Fraget) – fabryka wyrobów platerowanych założona w 1824 roku w Warszawie przez Alfonsa i Józefa Fragetów. Do wybuchu wojny w 1939 roku wytwarzała sztućce oraz galanterię stołową, tzw. platery.
Wikipedia
skrót od: fragment
SJP.pl
skrót
(1.1) = fragment
Wiktionary
(1.1) „Kukuczka marzył o zdobyciu wszystkich czternastu ośmiotysięczników. To marzenie się spełniło. Więc gdzie jeszcze tak gnał?” […] – fragm. książki “Lhotse’89. Ostatnia wyprawa Jerzego Kukuczki”.
Wiktionary
zdrobnienie od: fragment; urywek, niewielki fragment
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fragment
Wiktionary
(1.1) To nawet nie fragment, lecz tylko mały fragmencik.
Wiktionary
rzecz. fragment m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyodrębniona część czegoś
Wiktionary
Fragment – zachowana część zaginionego dzieła danego autora, bądź ogólniej jego zaginionej twórczości. Do fragmentów zaliczają się zarówno części kopii danego utworu, które dotrwały do naszych czasów (np. na papirusach), jak i wszystkie cytaty, streszczenia i opisy dzieła, zarówno w języku oryginału jak i tłumaczone, u innych autorów, którzy mieli dostęp do utworu przed jego zaginięciem.
Wikipedia
(1.1) Pisarz czytał fragmenty swojej nowej powieści.
(1.1) Z maszyny oderwał się spory fragment obudowy ochronnej, ale usterkę szybko naprawiono.
Wiktionary
IPA: ˈfraɡmɛ̃nt, AS: fragmẽnt
Wiktionary
rzecz. fragmentacja ż., fragmentowanie n.
:: zdrobn. fragmencik m.
czas. zdefragmentować, fragmentować ndk.
przym. fragmentaryczny
przysł. fragmentarycznie
Wiktionary
(1.1) część, kawałek, odłamek, urywek
Wiktionary
dzielenie całości na części, kawałkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podział na części, wydzielenie fragmentów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌfraɡmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: fragmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fragment m., fragmentowanie n.
przym. fragmentaryczny
Wiktionary
nieobejmowanie całości; wycinkowość, ułamkowość, połowiczność, pobieżność, migawkowość, ogólnikowość, niekompletność, niepełność, fragmentaryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fragmentaryczne; cecha tych, którzy są fragmentaryczni
Wiktionary
przym. fragmentaryczny
przysł. fragmentarycznie
Wiktionary
nie obejmujący całości, dotyczący części; niepełny, cząstkowy, wyrywkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący fragment, nieobejmujący całości
Wiktionary
rzecz. fragmentaryczność ż., fragment m., fragmentacja ż.
Wiktionary
ujęcie w sposób nieobejmujący całości czegoś
SJP.pl
rzadko: nieobejmowanie całości; wycinkowość, ułamkowość, połowiczność, pobieżność, migawkowość, ogólnikowość, niekompletność, niepełność, fragmentaryczność
SJP.pl
rozbijać na fragmenty; dzielić, rozdzielać, atomizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. zachodzenie procesu fragmentacji w systemie plików na twardym dysku
Wiktionary
rzecz. fragment mrz., fragmentacja ż.
czas. fragmentować ndk.
Wiktionary
typ podstawki u grzybów podstawczaków; heterobazydium, protobazydium
SJP.pl
Fragmobazydium (łac. phragmobasidium, l. mn. phragmobasidia) – rodzaj podstawek u grzybów. Charakteryzują się tym, że są podzielone przegrodami na kilka części. Istnieją dwa różne rodzaje fragmobazydiów. W typie Auricularia podstawki podzielone są na cztery pojedyncze komórki przez trzy przegrody poprzeczne, a w typie Tremella przez dwie przegrody podłużne. Przegrody powstają natychmiast po mejozie.
Wikipedia
system włókienek
SJP.pl
Fragmoplast – specyficzna dla komórek roślinnych struktura powstająca podczas cytokinezy. Jest zespołem mikrotubuli (MT) i mikrofilamentów (MF) ułożonych równolegle względem siebie i prostopadle do płaszczyzny podziału. Pośrodku płaszczyzny łącza się pęcherzyki transportujące polisacharydy i pektyny wytwarzane przez aparaty Golgiego. MT zapewniają ruch pęcherzyków do centralnej części płaszczymy równikowej, gdzie transportowane związki są deponowane w wyniku łączenia kolejnych pęcherzyków. Wraz z powiększaniem się przegrody pierwotnej (fragmosomu) mikrotubule w centrum są demontowane a przybywa ich na obrzeżach powstającej struktury. Średnica rozrastającego się torusa stopniowo powiększa się aż do zetknięcia się z błoną komórkową. Torus rozrasta się z prędkością 1 μm na minutę. Po zlaniu się błon wytwarzanego przez fragmoplast torusa z błoną komórkową pektyny znajdujące się pomiędzy błonami stają się blaszką środkową a powstająca podczas rozrastania się fragmosomu kaloza ulega hydrolizie. Odśrodkowe rozrastanie się przegrody pierwotnej zachodzi wyłącznie u roślin wyższych. U glonów, grzybów oraz w niektórych dzielących się komórkach roślin wyższych (bielmo, komórki macierzyste pyłku) przegroda pierwotna budowana jest dośrodkowo.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: fragoNAR] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) slang. neol. graczy komputerowych: wyeliminować przeciwnika z gry (zwłaszcza tymczasowo);
Wiktionary
IPA: fraˈɡɔvat͡ɕ, AS: fragovać
Wiktionary
rzecz. frag m., fragowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fragować.
Wiktionary
czas. fragować ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Kresy. bezpłatnie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|frei.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bezpłatnie.
źródła.
== fraj (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) ikra
(1.2) skrzek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|frei.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bezpłatnie.
źródła.
== fraj (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) ikra
(1.2) skrzek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌfrajbʲiˈtɛrka, AS: frai ̯bʹiterka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
bardzo duża radość, przyjemność z czegoś; gratka; uciecha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. radość, uciecha z czegoś
Wiktionary
(1.1) Ciągle mam taką samą frajdę, gdy oglądam ten film.
Wiktionary
IPA: ˈfrajda, AS: frai ̯da
Wiktionary
(1.1) radość, rozkosz, ubaw, uciecha, zabawa
Wiktionary
1. potocznie:
a) człowiek naiwny, łatwo dający się oszukać;
b) amator, początkujący;
2. środowiskowo: donosiciel; kapuś;
3. dawniej: kawaler, zalotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba dająca się łatwo nabrać, naiwna; osoba nadmiernie wierna normom moralnym, które przez innych nie są przestrzegane
(1.2) wulg. gwara więzienna osoba spoza kręgu subkultury więziennej
(1.3) przest. kawaler, zalotnik
Wiktionary
Frajer (ang. Loser) – amerykański film komediowy z 2000 roku.
Wikipedia
(1.1) Tomek to frajer – kasuje bilety, a przecież na pewno nie będzie tutaj chodził kanar.
Wiktionary
IPA: ˈfrajɛr, AS: frai ̯er
Wiktionary
rzecz. frajerstwo n.
:: fż. frajerka ż.
czas. sfrajerować się, frajerzyć się
przym. frajerski
Wiktionary
(1.1) frajerzyna, naiwniak, jeleń, lolek, durniacha, dureń
Wiktionary
kobieta niedoświadczona, naiwna, niezaradna
SJP.pl
kobieta niedoświadczona, naiwna, niezaradna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta naiwna, łatwowierna, niezaradna
(1.2) góry. kochanka
Wiktionary
(1.1) Facet zdradza ją na prawo i lewo, a ta frajerka bezgranicznie mu ufa.
(1.2) Harnasia własna zdradziła frajerka i za korale wydała Luptakom.
Wiktionary
IPA: fraˈjɛrka, AS: frai ̯erka
Wiktionary
rzecz. frajerstwo n.
:: fm. frajer mos.
przym. frajerski
Wiktionary
(1.1) pot. naiwniara
Wiktionary
frajerować się - potocznie: zachowywać się jak frajer; frajerzyć się
SJP.pl
→ frajer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. świadczący o byciu naiwniakiem
(1.2) pot. ujawniający fakt bycia nowicjuszem
Wiktionary
rzecz. frajer mos., frajerka ż., frajerstwo n.
Wiktionary
wszystko, co charakteryzuje frajera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) naiwność
Wiktionary
rzecz. frajer mos., frajerka ż.
przym. frajerski
Wiktionary
frajerzyć się - potocznie: zachowywać się jak frajer; frajerować się
SJP.pl
pogardliwie: osoba łatwowierna, niedoświadczona, niezaradna życiowo; frajer, naiwniak, fujara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. dziewczyna
Wiktionary
(1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
— Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki.
Wiktionary
rzecz. frajlina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. panna
Wiktionary
rzecz. frajla ż.
Wiktionary
dawny stopień wojskowy w niektórych armiach, odpowiadający starszemu szeregowcowi; gefrajter; gefrejter
SJP.pl
rodzaj surduta z wydłużonymi z tyłu połami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część męskiego stroju wieczorowego, rodzaj marynarki o połach obciętych z przodu i wydłużonych z tyłu;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. środ. polit. członek Frakcji Rewolucyjnej
Wiktionary
Frak, także white tie – najelegantszy męski strój wieczorowy, używany tylko przy szczególnie uroczystych okazjach, jak np. ślub lub uroczysty bal. Nie należy mylić go z żakietem (jaskółką). Zwyczajowo fraki noszą dyrygenci, zawodowi tancerze podczas turniejów tańca towarzyskiego oraz kelnerzy w eleganckich restauracjach (dla odróżnienia od gości używają czarnych muszek).
Wikipedia
(1.1) Na bankiecie było wielu mężczyzn we frakach.
Wiktionary
IPA: frak, AS: frak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fraczek m.
przym. frakowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. fraczek m.
przym. frakowy
frazeologia.
za mundurem panny sznurem, a za frakiem panny rakiem
etymologia.
(1.1) etym|franc.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tailcoat, tail coat, dress coat, white tie
* bułgarski: (1.1) фрак m.
* czeski: (1.1) frak m.
* niemiecki: (1.1) Frack m.
* rosyjski: (1.1) фрак m.
* słowacki: (1.1) frak m.
* ukraiński: (1.1) фрак m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wyodrębniona część większej całości;
2. odłam w ramach ugrupowania politycznego;
3. wydzielona część mieszaniny różnych substancji, posiadająca specyficzne właściwości;
4. część skały osadowej lub kruszywa o określonej wielkości ziaren;
5. czcionka mniejsza od podstawowej, służąca do oznaczania indeksów (górnych i dolnych), przypisów itp.;
6. dawniej: ułamek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. grupa partyjna, klub w parlamencie, który prezentuje odrębny program
(1.2) chem. wyodrębniona część składowa mieszaniny substancji o określonych właściwościach
(1.3) techn. część partii kruszywa o jednakowych wymiarach ziaren
(1.4) poligr. czcionki mniejsze od pisma podstawowego, umieszczane powyżej albo poniżej linii pisma
(1.5) stat. stosunek liczby obserwacji mających pewną właściwość do liczebności całej próby statystycznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nowy rząd będzie próbował zjednoczyć różne frakcje.
(1.2) Wirowanie to wykonuje się każdorazowo zlewając supernatant i wirując powtórnie, aż do uzyskania oczekiwanej frakcji.
Wiktionary
IPA: ˈfrakt͡sʲja, AS: frakcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. frakcjonowanie n., refrakcja ż., fraktal m., frakcyjność ż.
czas. frakcjonować
przym. frakcyjny, wewnątrzfrakcyjny, refrakcyjny
Wiktionary
(1.1) odłam, stronnictwo
(1.5) częstość
Wiktionary
osoba dążąca do utworzenia frakcji, odłamu wewnątrz ugrupowania politycznego, lub należąca działająca w takim odłamie
SJP.pl
dzielić mieszaninę na części o specyficznych własnościach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|frakcjonować.
Wiktionary
Frakcjonowanie – proces rozdziału składników mieszaniny (stałej, ciekłej, roztworu lub zawiesiny) w oparciu o różnice w ich właściwościach chemicznych lub fizycznych.
U wyboru podstawowej strategii frakcjonowania stoi optimum pomiędzy ilością zbieranych frakcji (a co za tym idzie ich wielkością), a ich homogennością pod względem zadanego składnika (im więcej mniejszych frakcji, tym wzrasta ilość tych, które będą jednorodne pod względem składnika, ale wzrasta też stopień skomplikowania procesu). Frakcjonowanie umożliwia izolację więcej niż jednego składnika wyjściowego preparatu w jednym procesie. To odróżnia frakcjonowanie od innych podobnych technik separacyjnych.
Wikipedia
rzecz. frakcja ż., frakcjonizm m., dyfrakcja ż.
czas. frakcjonować ndk.
przym. frakcyjny, dyfrakcyjny
Wiktionary
przymiotnik od: frakcja
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest frakcyjne; cecha tych, którzy są frakcyjni
Wiktionary
rzecz. frakcja ż.
przym. frakcyjny
przysł. frakcyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: frakcja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z frakcją, dotyczący frakcji; przynależący do frakcji
(1.2) chem. związany z frakcją, frakcjonowaniem
Wiktionary
rzecz. frakcja ż., frakcjonowanie n., refrakcja ż., fraktal m., frakcyjność ż.
czas. frakcjonować
przym. wewnątrzfrakcyjny, refrakcyjny
Wiktionary
(1.1) stronniczy
Wiktionary
przymiotnik od: frak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z frakiem, dotyczący fraka; stanowiący część fraka
(1.2) noszący frak
Wiktionary
rzecz. frak mrz., fraczek mrz., fraczkowy mos.
przym. fraczkowy
Wiktionary
skomplikowana figura geometryczna, charakteryzująca się swoistą regularnością w nieregularności i mająca wymiar ułamkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. matematyczny obiekt określany jako „samopodobny”, czyli charakteryzujący się m.in. tym, że podczas dowolnego powiększania jego fragmentów, stale zachowuje taką samą złożoność struktury;
Wiktionary
Fraktal (łac. fractus – złamany, cząstkowy, ułamkowy) w znaczeniu potocznym oznacza zwykle obiekt samopodobny (tzn. taki, którego części są podobne do całości) albo „nieskończenie złożony” (ukazujący coraz bardziej złożone detale w dowolnie wielkim powiększeniu). Ze względu na olbrzymią różnorodność przykładów matematycy obecnie unikają podawania ścisłej definicji i proponują określać fraktal jako zbiór, który posiada wszystkie poniższe charakterystyki albo przynajmniej ich większość:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. frakcja ż.
przym. fraktalny, frakcyjny
przysł. fraktalnie
frazeologia.
etymologia. etym2|łac|frango|fractus. → złamany
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfraktal, AS: fraktal
Wiktionary
rzecz. frakcja ż.
przym. fraktalny, frakcyjny
przysł. fraktalnie
Wiktionary
→ fraktal
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fraktalem, dotyczący fraktala
(1.2) przypominający kształtem fraktal
Wiktionary
rzecz. fraktal mrz.
Wiktionary
1. odmiana pisma gotyckiego o ostro łamanych liniach, powstała w XVI wieku;
2. w medycynie: złamanie, np. kończyny dolnej
SJP.pl
Wikipedia
związany z frakturą
SJP.pl
zakaźna choroba tropikalna o przebiegu podobnym do kiły; framboezja, jagodzica, malinica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. malinica, choroba wywoływana przez krętka bladego
Wiktionary
Malinica (frambezja, jagodzica) - bakteryjna choroba zakaźna, zaliczana do tzw. krętkowic endemicznych lub inaczej zwanych krętkowicami niewenerycznymi. Czynnikiem etiologicznym jest bakteria krętek blady (Treponema pallidum) subsp. pertenue
Do grupy krętkowic endemicznych zaliczamy także kiłę endemiczną i pintę.
Wikipedia
(1.1) malinica, jagodzica
Wiktionary
zakaźna choroba tropikalna o przebiegu podobnym do kiły; frambezja, jagodzica, malinica
SJP.pl
Malinica (frambezja, jagodzica) - bakteryjna choroba zakaźna, zaliczana do tzw. krętkowic endemicznych lub inaczej zwanych krętkowicami niewenerycznymi. Czynnikiem etiologicznym jest bakteria krętek blady (Treponema pallidum) subsp. pertenue
Do grupy krętkowic endemicznych zaliczamy także kiłę endemiczną i pintę.
Wikipedia
[czytaj: frejm] pojedyncza partia w snookerze; frejm
SJP.pl
Frame, lub w spolszczonej wersji frejm (z ang. rama) – pojedyncza partia w snookerze. Zwykle trwa około 15–30 minut, chociaż teoretycznie może trwać w nieskończoność, bo nie ma ograniczonego czasu gry, a we wszystkich turniejach rankingowych nie ma również ograniczonego czasu na pojedyncze uderzenie. Frame’a wygrywa zawodnik, który w momencie, gdy na stole nie ma już bil, ma więcej punktów. Jednak w praktyce, gdy zawodnik przegrywający potrzebuje więcej niż 3 snookery plus wszystkie bile ze stołu, frame najczęściej jest poddawany. Punkty zdobywa się poprzez wbijanie bil i faule (popełniane przez przeciwnika: np. wbicie białej bili do kieszeni). Frame może zostać poddany przez gracza, który aktualnie jest przy stole. Ze względów grzecznościowych i praktycznych (aby nie przerwać breaka), nie można się poddać, gdy gra przeciwnik.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Frampol – miasto w południowej części województwa lubelskiego, w powiecie biłgorajskim; siedziba gminy miejsko-wiejskiej Frampol.
Wikipedia
IPA: ˈfrãmpɔl, AS: frãmpol
Wiktionary
rzecz. frampolanin mos., frampolanka ż.
przym. frampolski
Wiktionary
mieszkaniec Frampola (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Frampola
Wiktionary
rzecz. Frampol m.
:: fż. frampolanka ż.
przym. frampolski
Wiktionary
mieszkaniec Frampola (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Frampola
Wiktionary
rzecz. Frampol m.
:: fm. frampolanin m.
przym. frampolski
Wiktionary
→ Frampol
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Frampola
Wiktionary
rzecz. Frampol m., frampolanin m., frampolanka ż.
Wiktionary
1. rama okna lub drzwi wmontowana w mur
2. zagłębienie w murze, w którym osadza się okno lub drzwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. wnęka w murze do osadzenia okna lub drzwi;
(1.2) bud. rama okna lub drzwi
Wiktionary
Framuga – wnęka pomiędzy licem ściany wewnątrz pomieszczenia a powierzchnią osadzonego okna (framuga okienna) lub drzwi (framuga drzwiowa).
Framuga podokienna – to wnęka pod oknem służąca do osadzenia grzejnika centralnego ogrzewania.
Objaśnienia etymologicznego tego określenia dokonał Eugeniusz Słuszkiewicz na łamach czasopisma „Język Polski”.
Wikipedia
(1.2) Ojciec oparł się o framugę drzwi i oglądał zaistniałą sytuację.
Wiktionary
IPA: frãˈmuɡa, AS: frãmuga
Wiktionary
(1.2) futryna
Wiktionary
zdrobnienie od: framuga
SJP.pl
Fran (ang. Frasnian)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
skrót od: francuski (czytany jako cały, odmienny wyraz); fr.
SJP.pl
skrót
(1.1) = francuski
Wiktionary
Język francuski (fr. langue française lub français) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ok. 80 mln ludzi: ok. 67 mln Francuzów, ok. 4,5 mln Belgów (czyli 42%), ok. 1,5 mln Szwajcarów (czyli 20%), a także ok. 8 mln mieszkańców kanadyjskich prowincji Quebec, Ontario i Nowy Brunszwik. Około 201 milionów osób na całym świecie używa francuskiego jako języka głównego (oszacowanie z 2009 r. według Międzynarodowej Organizacji Frankofonii), a 72 miliony jako drugiego języka codziennego (w tym w krajach Maghrebu). Wiele z tych osób mieszka w krajach, w których francuski jest jednym z języków urzędowych bądź powszechnie używanych (54 kraje). Paradoksalnie, w Algierii, Maroku i Tunezji, gdzie nie ma statusu języka urzędowego, jest bardziej rozpowszechniony niż w wielu krajach Czarnej Afryki, w których jest jedynym językiem urzędowym.
Wikipedia
potocznie:
1. kiła, syfilis (choroba weneryczna);
2. często o zabarwieniu ujemnym: cwana kobieta;
3. o kimś niegodziwym lub takim, wobec którego żywi się złe uczucia;
4. wyprysk, krosta;
5. przewlekła, dokuczliwa choroba;
6. coś denerwującego, wzbudzającego irytację, zwłaszcza dokuczliwy owad;
7. prostytutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. med. kiła, syfilis
(1.2) pot. dokuczliwa, ciągnąca się choroba
(1.3) pot. krosta
(1.4) obraź. o osobie niegodziwej, dokuczliwej
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Że też ty się musisz zawsze nad tą francą litować!
Wiktionary
IPA: ˈfrãnt͡sa, AS: frãnca
Wiktionary
rzecz. francuski mrz., Francuz mos.
przym. francuski
Wiktionary
potocznie:
1. kiła, syfilis (choroba weneryczna);
2. często o zabarwieniu ujemnym: cwana kobieta;
3. o kimś niegodziwym lub takim, wobec którego żywi się złe uczucia;
4. wyprysk, krosta;
5. przewlekła, dokuczliwa choroba;
6. coś denerwującego, wzbudzającego irytację, zwłaszcza dokuczliwy owad;
7. prostytutka
SJP.pl
Francja (fr. France, IPA: [fʁɑ̃s]), Republika Francuska (fr. République française [ʁe.py.blik fʁɑ̃.sɛz]) – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także terytoria na innych kontynentach. Francja metropolitalna rozciąga się od Morza Śródziemnego na południu do kanału La Manche i Morza Północnego na północy, oraz od Renu na wschodzie do Oceanu Atlantyckiego na zachodzie. Francuzi często nazywają swój kraj l’Hexagone (sześciokąt) – pochodzi to od kształtu Francji metropolitalnej.
Wikipedia
zdrobnienie od: Franciszek (imię męskie); Franek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. imię|polski|m. Franciszek
Wiktionary
[czytaj: franczeska] Piero della Francesca (ok. 1417-1492) - włoski malarz
SJP.pl
[czytaj: franczesko] włoskie imię męskie
SJP.pl
O św. Franciszku z Asyżu
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w środkowo-wschodniej Francji;
Wiktionary
Franche-Comté (wymowa, fɾɑ̃ʃə-kõte) – kraina historyczna i dawny region administracyjny (1956–2015) we wschodniej Francji, przy granicy ze Szwajcarią. Graniczył także z regionami: Alzacją, Lotaryngią, Szampanią-Ardenami, Burgundią i Rodanem-Alpami. W jego skład wchodziły cztery departamenty: Doubs, Górna Saona, Jura i Territoire-de-Belfort.
Wikipedia
(1.1) Hrabstwo Burgundii, Wolne Hrabstwo Burgundii, Wolne Hrabstwo
Wiktionary
[czytaj: franczajz-ing] rodzaj współpracy gospodarczej na podstawie umowy, w ramach której sprzedaje się firmie lub jakimś osobom prawa do prowadzenia działalności pod daną nazwą oraz sprzedaży towarów i usług innej firmy lub innych osób; franchizing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. zob. franczyza.
Wiktionary
Franczyza (również franchising, fr. franchise) – system sprzedaży towarów, usług lub technologii, który jest oparty na ścisłej i ciągłej współpracy pomiędzy prawnie i finansowo odrębnymi i niezależnymi przedsiębiorstwami: franczyzodawcą i jego indywidualnymi franczyzobiorcami. Franczyza zakłada też przepływ know-how od franczyzodawcy do franczyzobiorcy przez cały czas obowiązywania umowy franczyzowej. Istotą jest udzielenie praw (i przyjęcie obowiązków) poprzez zawarcie umowy franczyzy.
Wikipedia
(1.1) Najważniejsze walory franchisingu to uzyskanie znaku handlowego oraz nazwy sieci – czyli ważnych dla przedsiębiorców dobrego imienia i reputacji.
Wiktionary
przym. franchisingowy
Wiktionary
biorca franczyzowego systemu współpracy gospodarczej, strona umowy franczyzy uzyskująca prawo i przyjmująca obowiązek prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z koncepcją franczyzodawcy, jednak działająca we własnym imieniu i na własny rachunek; franchisebiorca, franczyzobiorca, franchisingobiorca, beneficjariusz, franczyzant, uczestnik sieci franchisingowej
SJP.pl
[czytaj: franczajzodawca] podmiot, który na podstawie umowy z daną firmą lub osobą pozwala na sprzedawanie swoich towarów i usług oraz korzystanie ze swojego znaku firmowego; franczyzodawca, franszyzodawca
SJP.pl
[czytaj: franczajz-ing] rzadko: rodzaj współpracy gospodarczej na podstawie umowy, w ramach której sprzedaje się firmie lub jakimś osobom prawa do prowadzenia działalności pod daną nazwą oraz sprzedaży towarów i usług innej firmy lub innych osób; franchising
SJP.pl
zdrobnienie od: Franciszek (imię męskie); Franek, Franio
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: frans-isko] hiszpańskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Franciszek – imię męskie wywodzące się z włoskiego określenia francesco oznaczającego "Francuza, Francuzika", jakim kupiec Piotr Bernardone (ojciec św. Franciszka z Asyżu) nazwał swego syna Jana, gdy ten wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem i pod takim imieniem znany jest powszechnie.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Franciszek i jestem fliziarzem z Krakowa.
(1.1) Liturgiczne wspomnienie św. Franciszka z Asyżu obchodzi się 4 października.
Wiktionary
IPA: frãɲˈt͡ɕiʃɛk, AS: frãńćišek
Wiktionary
rzecz. Franciszkowa ż., Franciszkówna ż., frania ż., Frania ż., franciszkanin mos., franciszkanka ż., franciszkanizm mrz., Franciszków mrz., Franciszkowo n.
:: zdrobn. Franek mos., Franio mos., Franuś mos.
:: fż. Franciszka ż.
przym. Franciszkowy, Franusiowy, Frankowy, franciszkański, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|Francek.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Franciszek
Wiktionary
Franciszka – żeński odpowiednik imienia Franciszek, pochodzi z języka włoskiego.
Franciszka imieniny obchodzi: 9 marca i 22 grudnia. Patronką jest św. Franciszka Rzymianka.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie św. Franciszki Rzymianki obchodzi się 9 marca.
(1.1) Pani Franciszka miała drobny feler: lubiła alkohol, to jest, przynajmniej trzy razy do roku, musiała się ululać w drobną kaszkę.
(2.1) Portret papieża Franciszka zawisł obok drzwi.
Wiktionary
IPA: frãɲˈt͡ɕiʃka, AS: frãńćiška
Wiktionary
rzecz. Franciszek mos., franciszkanizm mrz., franciszkanka ż., franciszkanin mos., Frank ż./mrz./mos.
przym. franciszkański, pofranciszkański
Wiktionary
zakon lub zgromadzenie zakonne, które przyjęło regułę św. Franciszka z Asyżu
SJP.pl
Zakony i zgromadzenia franciszkańskie – zakony i zgromadzenia zakonne Kościoła katolickiego, założone lub współzałożone przez św. Franciszka z Asyżu, bądź odwołujące się do jego osoby i duchowości. Obok nich istnieją zgromadzenia lub stowarzyszenia nawiązujące do św. Franciszka, ale pozostające poza obrębem Kościoła katolickiego.
Wikipedia
członek zakonu założonego przez św. Franciszka z Asyżu; minoryta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Franciszka z Asyżu;
Wiktionary
Zakon Braci Mniejszych (łac. Ordo Fratrum Minorum, siglum: OFM, pot. franciszkanie, franciszkanie brązowi) – katolicka wspólnota zakonna z grupy zakonów żebrzących z rodziny franciszkańskiej. Założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Jeden z największych zakonów katolickich (ponad 10 tys. braci). Do wspólnoty należą na równych prawach zarówno kapłani, jak i bracia niemający święceń kapłańskich. Kościół zalicza Braci Mniejszych do instytutów kleryckich.
Wikipedia
(1.1) Spotkałem wczoraj franciszkanina, miał na imię Masseo i nosił sandały.
(1.1) Franciszkanie przybyli do Polski w średniowieczu.
Wiktionary
rzecz. Franciszek mos., Franciszka ż., Franek mos., Franka ż., franciszkanizm mrz.
:: fż. franciszkanka ż.
przym. franciszkański, Frankowy, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
(1.1) brat mniejszy
Wiktionary
nurt filozoficzny opierający się na postawie chrześcijańskiej propagowanej przez św. Franciszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. hist. katolicki ruch religijny zapoczątkowany w XIII w. przez Franciszka z Asyżu, jeden z nurtów w duchowości chrześcijańskiej;
(1.2) liter. dwudziestowieczny nurt literacki nawiązujący do idei franciszkanizmu (1.1);
Wiktionary
Franciszkanizm − zainicjowany w Europie w XIII w. ruch religijny w łonie Kościoła katolickiego, którego pierwszymi protagonistami byli św. Franciszek z Asyżu i jego naśladowcy. W historiografii pojęcie to wiąże się z rozwojem zakonów franciszkańskich, natomiast w sztuce – wkład przedstawicieli wspólnot franciszkańskich w poszczególne jej dyscypliny oraz inspirację ideałami i motywami właściwymi dla duchowości franciszkańskiej.
Wikipedia
(1.1) Franciszkanizm wywarł przemożny wpływ na filozofię i teologię średniowiecza.
(1.1) O. Alojzy prowadził dziś wykłady o franciszkanizmie polskim.
Wiktionary
IPA: frãɲˈt͡ɕiʃkaɲism̥, AS: frãńćiškańism̦
Wiktionary
rzecz. Franciszek mos., Franciszka ż., franciszkanin mos., franciszkanka ż.
przym. franciszkański, Franciszkowy, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego reguły św. Franciszka z Asyżu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia franciszkańskiego
Wiktionary
(1.1) Podczas okupacji ukrywała się w klasztorze sióstr franciszkanek koło Murzasichla.
Wiktionary
IPA: frãɲˈt͡ɕiʃkãŋka, AS: frãńćiškãŋka
Wiktionary
rzecz. Franciszek m., Franciszka ż., franciszkanizm m.
:: fm. franciszkanin m.
przym. franciszkański, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego reguły św. Franciszka z Asyżu
SJP.pl
1. związany z zakonem franciszkanów; minorycki;
2. związany z zakonem franciszkanek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z franciszkanami lub franciszkankami, dotyczący franciszkanów lub franciszkanek
(1.2) hist. mający związek z panowaniem cesarza Franciszka II Habsburga
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do franciszkanów lub franciszkanek, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Przez rok od tego wyboru papież Franciszek słowami i czynami wielokrotnie dał dowody wierności franciszkańskiemu ideałowi.
(2.1) Nocowaliśmy w starym klasztorze franciszkańskim w Santiago.
Wiktionary
IPA: frãɲˈt͡ɕiʃkaɨ̃j̃sʲci, AS: frãńćiškaĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. franciszkanizm mrz., franciszkanin mos., franciszkanka ż., Franciszek mos., Franciszka ż., Franek mos., Franka ż.
przym. Franciszkowy, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
(1.1) minorycki
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób właściwy dla franciszkanów lub franciszkanek
Wiktionary
rzecz. franciszkanizm mrz., franciszkanin mos., franciszkanka ż., Franciszek mos., Franciszka ż., Franek mos., Franka ż.
przym. Franciszkowy, pofranciszkański, franciszkański
Wiktionary
Franciszek z małżonką; Franciszkowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Franciszka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Franciszkowo
(2.2) D. lp. od: Franciszków
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Franciszkowy
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy jajek od Franciszkowej.
(2.1-2) Jadę dziś do Franciszkowa na targ.
(3.1) Najnowsza Franciszkowa encyklika jest już dostępna w sieci.
Wiktionary
rzecz. Franciszek mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Franciszkowa
Wiktionary
rzecz. Franciszkowo n.
:: fż. franciszkowianka ż.
przym. franciszkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Franciszkowa
Wiktionary
rzecz. Franciszkowo n.
:: fm. franciszkowianin m.
przym. franciszkowski
Wiktionary
Franciszek z małżonką; Franciszkostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. córka Franciszka
Wiktionary
(1.1) Usiadłam w kościele za Franciszkówną.
Wiktionary
rzecz. Franciszek mos.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Franciszkowa
Wiktionary
rzecz. Franciszkowo n., franciszkowianin m., franciszkowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Franciszka (Franciszki) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) od Franciszek
Wiktionary
(1.1) Franciszkowy pokój nie jest rodzajem panteistycznej harmonii z energiami wszechświata.
Wiktionary
rzecz. Franciszek m., franciszkanizm mrz.
przym. franciszkański, pofranciszkański
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
państwo w Europie ze stolicą w Paryżu; Republika Francuska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w zachodniej Europie, ze stolicą w Paryżu;
Wiktionary
Francja (fr. France, IPA: [fʁɑ̃s]), Republika Francuska (fr. République française [ʁe.py.blik fʁɑ̃.sɛz]) – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także terytoria na innych kontynentach. Francja metropolitalna rozciąga się od Morza Śródziemnego na południu do kanału La Manche i Morza Północnego na północy, oraz od Renu na wschodzie do Oceanu Atlantyckiego na zachodzie. Francuzi często nazywają swój kraj l’Hexagone (sześciokąt) – pochodzi to od kształtu Francji metropolitalnej.
Wikipedia
(1.1) Francja jest dużym krajem europejskim.
Wiktionary
IPA: ˈfrãnt͡sʲja, AS: frãncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. francuski m., Francuzka ż., Francuz m., francuz mrz./mzw.
przym. francuski
czas. francuzieć
Wiktionary
(1.1) peryfr. trójkolorowi; gw-pl|Górny Śląsk|Francyjo.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wolny od opłaty; franko
SJP.pl
Portugalia:
Osoby:
Wikipedia