dawniej: wielki bęben tatarski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek narodu lub dawnego plemięemienia, posługującego się jednym z języków bałtyckich;
Wiktionary
(1.1) Bałtowie zamieszkują tereny nad wschodnim wybrzeżem Bałtyku.
Wiktionary
IPA: bawt, AS: bau̯t
Wiktionary
rzecz. Bałtyk m., Bałtyka ż.
:: fż. Bałtyjka ż.
przym. bałtyjski, bałtycki, nadbałtycki
temsłow. bałto-
Wiktionary
skrót od: bałtycki, bałtyjski
SJP.pl
specjalista w dziedzinie bałtologii; naukowiec badający kulturę i języki ludów nadbałtyckich; baltolog, bałtysta
SJP.pl
nauka o kulturze, języku i historii ludów nadbałtyckich; baltologia
SJP.pl
Bałtystyka, bałtologia lub filologia bałtycka – gałąź wiedzy humanistycznej, której głównym przedmiotem badań są języki, literatura, kultura oraz dzieje narodów bałtyjskich. Ze względu na podział tych narodów, można wydzielić jej poddyscypliny: lituanistykę, letonistykę oraz prutenistykę. W Polsce głównymi ośrodkami badań bałtystycznych są: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytet Warszawski.
Wikipedia
członek ludu indoeuropejskiego
SJP.pl
członek ludu indoeuropejskiego
SJP.pl
dotyczący Bałtosłowian, charakterystyczny dla Bałtosłowian
SJP.pl
dawniej: wielki bęben tatarski
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w województwie lubelskim;
2. wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Bałtowie – indoeuropejska grupa ludnościowa, zamieszkująca obszar Europy Środkowej, głównie południowo-wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego i posługująca się językami bałtyckimi.
Wikipedia
przymiotnik od: Bałtów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. → Bałtyk;
2. dotyczący Bałtów, charakterystyczny dla Bałtów; bałtyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bałtyku, związany z Bałtykiem
Wiktionary
(1.1) Łotwa leży pośrodku trzech republik bałtyckich.
(1.1) Biżuteria z bursztynu bałtyckiego ucieszyła panią kanclerz.
Wiktionary
IPA: bawˈtɨt͡sʲci, AS: bau̯tycʹḱi
Wiktionary
rzecz. bałtyckość ż., Bałtyk mrz., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyka ż.
przym. nadbałtycki, południowobałtycki, wschodniobałtycki, zachodniobałtycki, północnobałtycki
przysł. bałtycko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób bałtycki, tak jak robione jest na Bałtyku
Wiktionary
rzecz. bałtyckość ż., Bałtyk mrz., Bałtyka ż.
przym. bałtycki, nadbałtycki
Wiktionary
→ bałtycki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bałtyckie, bałtycki charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Bałtyk mrz.
przym. bałtycki
przysł. bałtycko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini narodu lub dawnego plemięemienia, posługującego się jednym z języków bałtyckich;
Wiktionary
IPA: bawˈtɨjka, AS: bau̯tyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Bałtyk m., Bałtyka ż.
:: fm. Bałt m.
przym. bałtyjski, bałtycki
temsłow. bałto-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto i port morski w Rosji, w obwodzie królewieckim, leżące po obu stronach Cieśniny Piławskiej;
Wiktionary
Bałtyjsk, Piława (ros. Балтийск, Bałtijsk; dawn. niem. Pillau) – miasto i port morski w Rosji, w obwodzie królewieckim, na Mierzei Wiślanej, po obu stronach Cieśniny Piławskiej u wejścia do Zalewu Wiślanego. W 2020 roku liczyło ok. 33,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W Bałtyjsku istniała jedna z największych bałtyckich baz marynarki wojennej ZSRR.
Wiktionary
rzecz. Bałtyk mrz., Bałtyka ż.
przym. bałtyjski
Wiktionary
(1.1) hist. Piława (do 1946)
Wiktionary
1. dotyczący Bałtów, charakterystyczny dla Bałtów; bałtycki;
2. → Bałtyjsk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) etn. związany z Bałtami
(1.2) geogr. związany z Bałtyjskiem
Wiktionary
rzecz. Bałtyka ż., Bałtyk mrz., Bałtyjsk mrz., Bałt mos., Bałtyjka ż.
przym. nadbałtycki
Wiktionary
Morze Bałtyckie; morze w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Morze Bałtyckie
Wiktionary
Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie. Połączone z Morzem Północnym przez Cieśniny Duńskie (Sund, Mały Bełt, Wielki Bełt), Kattegat, Skagerrak oraz Limfjorden.
Za zachodnią granicę Bałtyku Właściwego przyjmuje się cieśninę Sund i próg podwodny ciągnący się na głębokości 18–20 m od przylądka Gedser Odde (wyspa Falster) do przylądka Darsser Ort (wyspa Darß); na wschód od tej linii znajduje się akwen Bałtyku Zachodniego o powierzchni ok. 8000 km² nazywany przez Niemców także Ostsee (Morze Wschodnie); akwen ten obejmuje m.in. część wód Cieśnin Duńskich (oprócz Małego i Wielkiego Bełtu), a także mniejsze: Alsenbelt (płd. część Małego Bełtu), Fehmarnbelt, Langelandsbælt. Przynależność cieśnin duńskich i Kattegatu do Morza Bałtyckiego jest różnie ujmowana, w zależności od konwencji.
Wikipedia
(1.1) Na Bałtyku od kilku dni panuje sztorm.
Wiktionary
IPA: ˈbawtɨk, AS: bau̯tyk
Wiktionary
rzecz. bałtyckość ż., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyka ż., Bałtyjsk m., Bałtów m., Bałta ż., bałtystyka ż., bałtystka ż., bałtysta mos.
przym. bałtycki, nadbałtycki, bałtyjski, bałtowski, bałcki
przysł. bałtycko
temsłow. bałto-
Wiktionary
(1.1) Morze Bałtyckie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. kraton stanowiący do końca ordowiku samodzielny kontynent;
Wiktionary
Bałtyka – kraton, do końca ordowiku samodzielny kontynent. Współcześnie odpowiada jej prekambryjska platforma wschodnioeuropejska. Pod koniec ordowiku kolidowała z Awalonią, kiedy to zapoczątkowane zostały wczesnokaledońskie ruchy górotwórcze (faza takońska). Pod koniec syluru wskutek kolizji z Laurencją weszła w skład Laurosji.
Wikipedia
IPA: bawˈtɨka, AS: bau̯tyka
Wiktionary
rzecz. Bałtyk m., Bałt mos., Bałtyjka ż., Bałtyjsk m., Bałtów m., Bałta ż.
przym. bałtycki, nadbałtycki, bałtyjski, bałtowski, bałcki
przysł. bałtycko
temsłow. bałto-
Wiktionary
osoba badająca kulturę i języki ludów nadbałtyckich; baltolog; bałtolog
SJP.pl
specjalistka w zakresie bałtologii
SJP.pl
nauka o językach bałtyckich
SJP.pl
Bałtystyka, bałtologia lub filologia bałtycka – gałąź wiedzy humanistycznej, której głównym przedmiotem badań są języki, literatura, kultura oraz dzieje narodów bałtyjskich. Ze względu na podział tych narodów, można wydzielić jej poddyscypliny: lituanistykę, letonistykę oraz prutenistykę. W Polsce głównymi ośrodkami badań bałtystycznych są: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytet Warszawski.
Wikipedia
zapożyczenie leksykalne lub gramatyczne z języków bałtyckich
SJP.pl
Bałtyzm – zapożyczenie leksykalne lub gramatyczne z języków bałtyckich.
Jednym z najpopularniejszych bałtyzmów w języku polskim jest nazwa grupy etnicznej – Kurpie. Jest to zapożyczenie z języka pruskiego i oznacza „buty”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. hałas tworzony w kniei przez naganiaczy
(1.2) łow. gwara. oko
Wiktionary
(1.1) zgiełk, rozgwar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bałamut, gaduła
Wiktionary
czas. bałuszyć ndk.
Wiktionary
mieszkaniec Bałut
SJP.pl
mieszkanka Bałut
SJP.pl
Bałucianka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. mieszkanka Bałut
(1.2) łódź. prostaczka
Wiktionary
(1.1) Z Bałut jestem. Bałuciara ze mnie.
(1.2) Z niej to taka prawdziwa bałuciara, prymityw taki.
Wiktionary
forma męska bałuciarz
rzecz. Bałuty
przym. bałucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łódź. mieszkaniec Bałut
(1.2) łódź. chuligan
Wiktionary
(1.1) Jesteś chojniak czy bałuciarz?
(1.2) Wzięła takiego bałuciarza to jom potem tłukł.
Wiktionary
forma żeńska bałuciara
rzecz. Bałuty
przym. bałucki
Wiktionary
(1.2) chłopak z Bałut, Antek z Bałut
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mięta zielona
Wiktionary
(1.1) bałuszónka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mięta zielona
Wiktionary
(1.1) bałuszanka
Wiktionary
bałuszyć oczy - wytrzeszczać oczy w celu wypatrzenia czegoś lub ze zdziwienia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. dużo gadać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. hałasować
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. kłamać, mamić
Wiktionary
rzecz. bałucha mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dzielnica Łodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) jedna z dzielnic Łodzi;
Wiktionary
Bałuty – do 31 grudnia 1992 r. dzielnica Łodzi. Bałuty były drugą, co do wielkości, dzielnicą: obejmują pow. 78,9 km². Zamieszkuje je największa liczba ludności w stosunku do pozostałych dzielnic – ok. 191,6 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Mieszkam na Bałutach.
Wiktionary
IPA: baˈwutɨ, AS: bau̯uty
Wiktionary
rzecz. bałuciarz m., bałuciara ż., Bałuciak m.
przym. bałucki
Wiktionary
1. spieniona fala morska
2. wypchany cietrzew lub jego podobizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) figura człowieka ulepiona ze śniegu;
(1.2) etn. rel. figura bożka pogańskiego
(1.3) łow. wypchany cietrzew lub udająca go makieta używane na wabia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) książk. spieniona fala morska
(2.2) przest. wielka bryła, wielki kawał, słup; również jednostka bryłowa urobku np. soli; Gloger.
(2.3) stpol. słup, bryła soli
(2.4) stpol. drewniany kloc
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. pogard. głupek, tuman
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzieci ulepiły ogromnego bałwana.
(1.2) Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; poczęli czcić ich bałwany.
(2.2) Każdy bałwan ma mieć własną miarę łokci 4, tj. wzdłuż miar 3 a czwartą miarę wszerz, także i wmiąż.
(3.1) Ty bałwanie! Czemu to zrobiłeś?!
Wiktionary
IPA: ˈbawvãn, AS: bau̯vãn
Wiktionary
rzecz. bałwanica ż., bałwanienie n., zbałwanienie n.
:: zdrobn. bałwanek mzw.
czas. bałwanić ndk., bałwanieć ndk., zbałwanieć dk.
przym. bałwankowy, bałwaniasty
Wiktionary
(1.2) posążek, figurka
(2.1) grzywacz
(1.3) cień, bałwanek
(3.1) baran, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, idiota, imbecyl, jełop, kretyn, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, półgłówek
Wiktionary
1. figurka kaczki umieszczana na wodzie przez myśliwych
2. mały bałwan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: bałwan
(1.2) mały posążek
(1.3) mały bałwan śniegowy
(1.4) łow. gliniana figurka dzikiej kaczki umieszczana na wodzie w celu przywabienia kaczorów lub całych stad
(1.6) bałwan zabawka lub ozdoba
Wiktionary
Bałwanek, ang. The snowman – brytyjski film animowany z 1982 roku.
Wikipedia
(1.6) Na choince wisiały szklane szyszki, mikołaje i bałwanki.
Wiktionary
IPA: bawˈvãnɛk, AS: bau̯vãnek
Wiktionary
rzecz. bałwan m., bałwanica ż., bałwanienie n., bałwaństwo n.
czas. bałwanić (się), bałwanieć
przym. bałwaniasty, bałwanisty, bałwanowaty, bałwanowy, bałwański
Wiktionary
(1.5) bałwan, cień
Wiktionary
1. burzyć, spieniać wodę, tworzyć na niej wielkie fale;
2. bałwanić się:
a) o wodzie: burzyć się, spieniać się, kłębić się;
b) potocznie, o kimś: trwonić czas, barłożyć się
SJP.pl
obelżywie o kobiecie, dziewczynie nieinteligentnej
SJP.pl
Bałwanica (Cymodocea K.D.Koenig) – rodzaj traw morskich należący do rodziny bałwanicowatych (Cymodoceaceae), obejmujący 4 gatunki występujące w litoralu mórz i oceanów klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego Starego Świata.
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od mitycznej nereidy Cymodoce, opiekunki Posejdona.
Wikipedia
stawać się bałwanem; głupieć, tumanieć
SJP.pl
głupkowaty; potocznie:
1. nierozgarnięty, głupawy, przygłupi;
2. będący wyrazem głupoty, bezmyślności
SJP.pl
pogański, bałwochwalczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. pogański, bałwochwalczy
Wiktionary
IPA: bawˈvãj̃sʲci, AS: bau̯vãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
głupota
SJP.pl
dawniej: bożodrzew gruczołkowaty (gatunek rośliny z rodziny biegunecznikowatych)
SJP.pl
1. człowiek oddający cześć bożkom, bałwanom; poganin;
2. człowiek bezkrytycznie hołdujący jakimś zasadom, wielbiący kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) czciciel bożków
Wiktionary
(1.1) Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.
Wiktionary
rzecz. bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.
:: fż. bałwochwalczyni ż.
przym. bałwochwalczy
przysł. bałwochwalczo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bałwochwalczy
Wiktionary
przym. bałwochwalczy
rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bałwochwalcze; cecha tych, którzy są bałwochwalczy
Wiktionary
przym. bałwochwalczy
przysł. bałwochwalczo
rzecz. bałwochwalca mos., bałwochwalstwo n., bałwochwalczyni ż.
Wiktionary
właściwy bałwochwalcy; bezkrytyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bałwochwalstwem lub bałwochwalcą, dotyczący bałwochwalstwa
Wiktionary
(1.1) Kapłani oskarżyli ich o bałwochwalczy proceder.
Wiktionary
przysł. bałwochwalczo
rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.
Wiktionary
(1.1) pogański; przest. bałwański
Wiktionary
1. poganka;
2. przen. bezkrytyczna wielbicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czcicielka bożków
Wiktionary
rzecz. bałwochwalczość ż., bałwochwalstwo n.
:: fm. bałwochwalca m.
przym. bałwochwalczy
przysł. bałwochwalczo
Wiktionary
1. dawniej, w religii: uwielbiać, czcić jakiegoś bożka;
2. przenośnie: oddawać cześć komuś lub czemuś; czcić
SJP.pl
dawniej: bałwochwalczy
SJP.pl
oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idololatria; idolatria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. pejor. kult bożków (bałwanów);
(1.2) przen. bezkrytyczne uwielbienie osoby lub rzeczy
Wiktionary
Bałwochwalstwo, idolatria (gr. eidolon „obraz, posąg”, latreia „kult”) – grzech w religiach abrahamowych, polegający w podstawowym znaczeniu na oddawaniu czci wizerunkom bogów czy bóstw – bałwanom, idolom.W szerszym znaczeniu bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.
Wikipedia
(1.1) Prorocy opowiadali się jawnie przeciwko bałwochwalstwu członków narodu wybranego.
Wiktionary
rzecz. bałwochwalczyni ż., bałwochwalca mos., bałwochwalczość ż.
przym. bałwochwalczy
przysł. bałwochwalczo
Wiktionary
(1.1) idolatria, idololatria
Wiktionary
1. wędzony grzbiet jesiotra;
2. podkradanie się psa myśliwskiego na brzuchu ku zwierzynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. podkradanie się psa myśliwskiego na brzuchu ku zwierzynie
Wiktionary
Bałyk (ros. балык, z tureckiego słowa oznaczającego rybę) – wędzony filet ryby z pozostawioną skórą, zazwyczaj pochodzący z jesiotra lub pstrąga (ale też np. sazana, łososia, amura, czy szczupaka). Danie pochodzi najprawdopodobniej z Uzbekistanu, ale zostało spopularyzowane w kuchni rosyjskiej, gdzie jest przyrządzane na wiele różnych sposobów.
Wikipedia
rzecz. bałykowanie n.
czas. bałykować ndk.
Wiktionary
1. o psie myśliwskim: czołgać się, pełzać na brzuchu;
2. dawniej: chodzić na czworakach; raczkować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. (także. łódź.
(1.2) łow. o psie myśliwskim: czołgać się na brzuchu
Wiktionary
(1.1) Na ojców wyrzekacie, że głupie, a sami ani za grosz pomyślenia nie macie a jeno jak te dzieci, co jeszcze bałykują, cudze powtarzacie!
Wiktionary
rzecz. bałykowanie n., bałyk mrz.
Wiktionary
(1.1) raczkować
(1.2) pełzać, czołgać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. chodzenie na czworakach
(1.2) łow. o psie myśliwskim: czołganie się
Wiktionary
czas. bałykować
rzecz. bałyk mrz.
Wiktionary
(1.1) raczkowanie
(1.2) pełzanie
Wiktionary
[czytaj: bi-bi-s-i] skrót od: British Broadcasting Corporation (Brytyjska Korporacja Radiofoniczna); publiczna telewizja i radio w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
Bydgoski Bank Komunalny SA
SJP.pl
skrót od: Be Back Later - wracam później; bbl
SJP.pl
Baryłka (ang. barrel) – jednostka objętości (ok. 159 l) cieczy i ciał sypkich, poza krajami anglosaskimi używana głównie w handlu ropą naftową.
Wikipedia
skrót od: Biuro Bezpieczeństwa Narodowego
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = kulin. barbecue
Wiktionary
skrót od:
a) Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (organizacja polityczna działająca w latach 1928-1935);
b) Bezpartyjny Blok Wspierania Reform (partia polityczna działająca w latach 1993-1997)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
(1.2) = polit. Bezpartyjny Blok Wspierania Reform
Wiktionary
IPA: ˌbɛ‿bɛ‿vu‿ˈɛr, AS: be‿be‿vu‿er
Wiktionary
członek BBWR (Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem lub Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform); bebewuerowiec
SJP.pl
skrót od:
1. Biuro Certyfikacji;
2. Bank Częstochowa
SJP.pl
bc – uniksowy kalkulator dowolnej precyzji (zarówno przed, jak i po przecinku). Umożliwia operowanie liczbami w dowolnych systemach liczbowych (wejście możliwe w systemie maksymalnie szesnastkowym, wyjście w dowolnie dużym), wykonywanie skryptów itd.
Pierwotnie program opierał się na programie dc, tłumacząc zapis infiksowy na postfiksowy (odwrotna notacja polska), jednak obecnie wersja GNU jest autonomicznym programem.
bc posiada składnię podobną do języka C.
Wikipedia
[czytaj: be-ce-CE] skrót od: Business Centre Club - polska organizacja biznesowa
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: be-ce-GIE albo be-se-ŻE] (skrót od: bacille Calmette-Guérin albo bacillus Calmette-Guérin) rodzaj szczepionki przeciwgruźliczej
SJP.pl
[czytaj: be-CHA] skrót od: Bataliony Chłopskie - konspiracyjna organizacja polskiego ruchu ludowego podczas II wojny światowej
SJP.pl
skrótowiec, przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. …używany tylko w wyrażeniach „kod BCH”, „kodowanie BCH” i podobnych: związany z klasą kodów korekcyjnych generowanych przy użyciu wielomianów nad ciałami skończonymi
Wiktionary
(1.1) Główną zaletą kodów BCH jest możliwość dokładnego określenia liczby korygowanych błędów w czasie projektowania kodu.
Wiktionary
potocznie: członek BCh (Batalionów Chłopskich); bechowiec
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bd.; częściej: bdb., bdb (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bd; częściej: bdb., bdb (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de-be] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bdb.; rzadziej: bd lub bd. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: be-de-be] bardzo dobry, bardzo dobrze (ocena szkolna); bdb; rzadziej: bd. lub bd (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
skrót
(1.1) = eduk. bardzo dobry (ocena szkolna), też: bardzo dobre (zachowanie)
(1.2) = praw. bliższych danych brak
Wiktionary
(1.1) 5
Wiktionary
chorobliwy lęk związany z przekonaniem o nieestetycznym wyglądzie własnego ciała; dysmorfofobia
SJP.pl
(1.1) stpol. bdelium
Wiktionary
(1.1) Drogie kamienie, jeż to słowie bdelijum.
Wiktionary
(1.1) bdelion, bdelium
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. daw. gatunek drzewa nazwa systematyczna|Commiphora africana|ref=tak.
(1.2) bot. daw. żywica bdelionu (1.1)
Wiktionary
(1.2) Ta, która płynie około ziemi Hewilath, gdzie się rodzi złoto; a złoto tej ziemi jest najlepsze; i tam też znajdują bdelion i kamień onychin.
Wiktionary
(1.1-2) bdelium, stpol. bdelijum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. daw. gatunek drzewa nazwa systematyczna|Commiphora africana|ref=tak.
(1.2) bot. daw. żywica bdelium (1.1)
Wiktionary
Bdelium lub bdellium – wonna żywica wymieniona w Biblii, identyfikowana z żywicą drzewa lub krzewu Commiphora africana. Gatunek ten występuje w całej niemal Afryce.
Nazwa bdelium pochodzi od hebrajskiego słowa beḍōlaḥ, które występuje w dwóch miejscach w Biblii: w Księdze Liczb (11,7) i Księdze Rodzaju (2,12). W Biblii Tysiąclecia tłumaczenie to brzmi tak” „Manna zaś była podobna do nasion kolendra i miała wygląd bdelium”. W przypisie do tego słowa jest wyjaśnienie, że bdelium to rodzaj żywicy, a badacze roślin biblijnych N. H. Moldenke i A. L. Moldenke twierdzą, że jest to żywica z rośliny Commiphora africana.
Wikipedia
(1.2) Żywicę bdelium wymieniono razem ze złotem i onyksem wśród bogactw ziemi Chawila, którą okrążała rzeka Piszon (jedna z czterech odnóg rzeki wypływającej z Edenu).
Wiktionary
(1.1-2) bdelion, stpol. bdelijum
Wiktionary
Bank Depozytowo-Kredytowy SA
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = adm. baza danych odpadowych
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) seks. spektrum dobrowolnych relacji i zachowań seksualnych z zakresu dominacji, zadawania bólu, dyscypliny, kar i niewolenia;
Wiktionary
BDSM (ang. Bondage, Discipline/Dominance, Sadism/Submission, Masochism - "krępowanie", "dyscyplinowanie"/"dominacja", "sadyzm"/"uległość", "masochizm") – zbiór praktyk erotycznych skupionych wokół odczuwania bólu, relacji uległości i dominacji oraz różnego rodzaju fetyszy.
Wikipedia
przym. BDSM-owy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z BDSM-em, dotyczący BDSM-u
Wiktionary
rzecz. BDSM m.
skr. BDSM
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = slang. internetowy byle do weekendu
Wiktionary
1. nazwa litery B;
2. wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; bee;
3. w zwrotach (do) dzieci: brzydki, zły itp. lub coś brzydkiego, złego itp.
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. wyraz naśladujący dźwięk wydawany przez owcę lub barana
w funkcji przymiotnika
(2.1) w mowie skierowanej do dzieci: brzydki, zły, brudny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) jęz. nazwa litery b
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Beeeee! — beczała owca.
(2.1) Nie jedz tego, to jest be!
Wiktionary
IPA: bɛ, AS: be
Wiktionary
(1.1)
rzecz. beczenie n.
czas. beczeć ndk., zabeczeć dk., pobekiwać ndk.
Wiktionary
(2.1) fe, fuj
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., forma imienia Beata
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bea
źródła.
== Bea (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|biː.
homofony|b|be|bee.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Bea, forma imienia Beatrix
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Beaty lub z nią związany
SJP.pl
[czytaj: bigl] rasa psa gończego
SJP.pl
Beagle – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych, typu wyżłowatego. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji psy gończe małe. Podlega próbom pracy.
Wikipedia
beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. nowicjusz na uczelni, rozpoczynający studia, żak, fryc
Wiktionary
Bean – wieś w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford. Leży 25 km na północny zachód od miasta Maidstone i 31 km na wschód od centrum Londynu. W 2001 miejscowość liczyła 1557 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈbɛãn, AS: beãn
Wiktionary
rzecz. beania ż., beanus mos.
Wiktionary
(1.1) beanus
Wiktionary
dawniej:
1. okres, w którym nowo przyjęty żak poddawany był próbom cierpliwości, wytrzymałości itp.;
2. przyjęcie żaka do grona studentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okres poddawania żaków (beanów) próbom cierpliwości, czy wytrzymałości
Wiktionary
rzecz. bean, beanus
Wiktionary
beanus; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. głupiec, gamoń
SJP.pl
bean; dawniej:
1. nowo przyjęty na uczelnię student; żak
2. gamoń; głupiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. eduk. bean
Wiktionary
rzecz. beania ż., bean m.
Wiktionary
(1.1) bean
Wiktionary
[czytaj: bit]
1. rockowa muzyka rozrywkowa popularna w latach 60. XX wieku, charakteryzująca się silnie zaznaczonym rytmem; bit, bigbit, big-beat, mocne uderzenie;
2. w muzyce: równomierne uderzenie odmierzające kolejne takty utworu; bit
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Beata – żeński odpowiednik imienia Beat, pochodzi od łac. beatus oznaczającego błogosławiona, przynosząca szczęście, szczęśliwa.
W Polsce imię jest popularne w XXI wieku. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 279226 kobiet o imieniu Beata nadanym jako imię pierwsze (21. miejsce wśród imion żeńskich).
Wikipedia
(1.1) Czy ktoś pamięta ostatnie imieniny Beaty?
Wiktionary
IPA: bɛˈata, AS: beata
Wiktionary
rzecz. beatyfikowanie n., beatyfikant m., beatyfikantka ż., beatyfikator m., beatyfikatorka ż., beatyfikacja ż., Beatrycze ż.
:: zdrobn. Beatka ż., Becia ż.
:: fm. Beat m.
czas. beatyfikować ndk.
przym. Beatowy, beatyfikacyjny
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Beatka, Becia, Beti
Wiktionary
[czytaj: bitboks] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatboxing
SJP.pl
Beatbox – forma rytmicznego tworzenia dźwięków – np. perkusji, linii basowej, głosów zwierząt, scratchy za pomocą narządów mowy – ust, języka, krtani, gardła czy przepony. Technika, przez niektórych określana jako hip-hopowy odwrót od maszyn poprzez naśladowanie głosem rytmów i dźwięków, paradoksalnie inspirowana jest estetyką maszynistyczną.
Nazwę zjawiska można zapisać na kilka sposobów: "beatbox", "human beatbox", "beatboxing"; niekiedy funkcjonuje spolszczony "bitboks".
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk tworzący beatbox
Wiktionary
rzecz. beatbox m.
Wiktionary
[czytaj: bitboksing] rytmiczne tworzenie rozmaitych dźwięków przy pomocy narządów mowy, powiązane z kulturą hiphopową; beatbox
SJP.pl
zdrobnienie od: Beata (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Beata
Wiktionary
(1.1) Pojechałyśmy z panią Beatką odwiedzić pana Zdzisia.
Wiktionary
rzecz. Beata ż.
Wiktionary
(1.1) Becia, Beti
Wiktionary
[czytaj: bitelmania] fanatyczne uwielbienie zespołu muzycznego The Beatles
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zjawisko ogromnej popularności w latach 60. XX w. zespołu The Beatles;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach
SJP.pl
The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.
Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.
Wikipedia
[czytaj: bitels] bitels, bitles (rzadziej);
1. członek zespołu The Beatles;
2. potocznie: chłopak o długich włosach
SJP.pl
The Beatles – brytyjski rockowy zespół muzyczny z Liverpoolu, działający w latach 1960–1970. Przez większość tego okresu (w latach 1962–1969) w jego skład wchodzili John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr.
Beatlesi wywodzą się z zespołu The Quarrymen, w którym występowali Lennon, McCartney i Harrison. Do 1962 występowali głównie w Liverpoolu i Hamburgu, gdzie odbyli kilka serii koncertów i poznali swojego późniejszego menedżera, Briana Epsteina. W 1962 rozpoczęli współpracę z producentem George’em Martinem, z którym pracowali do końca działalności. W tym samym roku wydali debiutancki singiel „Love Me Do”, a w 1963 – pierwszy album pt. Please Please Me, który okazał się bestsellerem na terenie Wielkiej Brytanii. Na ten sam rok datuje się początki beatlemanii, czyli ogromnej popularności Beatlesów, charakteryzującej się histerycznymi reakcjami fanów. W 1964 zespół po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, a zrealizowany tam odcinek programu The Ed Sullivan Show z ich udziałem zgromadził największą telewizyjną publiczność w historii kraju. Beatlesi stali się tym samym prekursorami brytyjskiej inwazji, polegającej na rosnącej popularności brytyjskich muzyków w Stanach i na całym świecie.
Wikipedia
[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. owalna i płaska czapka z daszkiem z lat 60. XX wieku
(1.2) muz. gitara akustyczna typowa dla członków The Beatles
(1.3) skórzany but jeździecki z cholewką ponad kostkę i płaskim obcasem
Wiktionary
rzecz. bitelsówa ż., bitels m., beatles m.
przym. bitelsowski
Wiktionary
(1.1) bitelsówa
(1.3) rollingstonka, sztyblet
Wiktionary
[czytaj: bitelsówka] bitelsówka, bitlesówka;
1. płaska, owalna czapka z daszkiem, popularna w latach 60. XX wieku; bitelsówa;
2. rodzaj gitary akustycznej używanej m.in. przez członków grupy The Beatles;
3. skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; rollingstonka, sztyblet
SJP.pl
[czytaj: bitlesowski lub bitelsowski] bitelsowski, bitlesowski;
1. nawiązujący do twórczości zespołu The Beatles, taki jak w muzyce tego zespołu;
2. związany z subkulturą młodzieżową lat sześćdziesiątych XX wieku, naśladującą styl lansowany przez ten zespół
SJP.pl
[czytaj: bitnik] przedstawiciel grupy młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażający ten bunt w różnych ekscesach; bitnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. liter. członek amerykańskiego ruchu literacko-kulturowego lat pięćdziesiątych XX wieku
Wiktionary
Beatnicy, bitnicy (ang. beat generation) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50. XX w. w USA.
Wikipedia
(1.1) war. bitnik
Wiktionary
[czytaj: bitniks] grupa młodzieży zbuntowanej przeciwko normom społecznym i wyrażającej ten bunt w różnych ekscesach; bitnicy, beatnicy, the beat
SJP.pl
→ beat [czytaj: bitowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z beatem, dotyczący beatu
Wiktionary
(1.1) Piosenkarz skomponował także mszę beatową.
Wiktionary
rzecz. beat mrz.
Wiktionary
[czytaj: beatris]
1. obce imię żeńskie;
2. miasto w USA, w stanie Nebraska
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Inne:
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.
Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Beatrycze – imię żeńskie pochodzenia włoskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „przynosząca szczęście”. Użyte w Boskiej komedii Dantego.
Beatrycze imieniny obchodzi 18 stycznia, 13 lutego, 10 maja, 29 lipca, 29 sierpnia, 1 września i 25 listopada.
Wikipedia
IPA: ˌbɛaˈtrɨt͡ʃɛ, AS: beatryče
Wiktionary
rzecz. Beata ż.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
uznanie przez Kościół katolicki osoby zmarłej za błogosławioną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. oficjalne uznanie przez Kościół katolicki lub Cerkiew zmarłej osoby za błogosławioną i zezwolenie na jej lokalny kult;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Beatyfikację poprzedza proces beatyfikacyjny, w którym ustala się, czy dana osoba zasługuje na wyniesienie na ołtarze.
Wiktionary
IPA: ˌbɛatɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: beatyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. beatyfikowanie n., beatyfikant m., beatyfikantka ż., beatyfikator m., beatyfikatorka ż., Beata ż., Beat m.
czas. beatyfikować ndk.
przym. beatyfikacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: beatyfikacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący beatyfikacji, związany z beatyfikacją
Wiktionary
(1.1) Beatyfikację poprzedza proces beatyfikacyjny, w którym ustala się, czy dana osoba zasługuje na wyniesienie na ołtarze.
Wiktionary
rzecz. Beata ż., beatyfikowanie n., beatyfikacja ż.
czas. beatyfikować
Wiktionary
w Kościele katolickim: zaliczyć, zaliczać w poczet błogosławionych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rel. oficjalnie ogłaszać kogoś błogosławionym
Wiktionary
(1.1) Kościół beatyfikuje po wcześniejszym przeprowadzeniu procesu.
Wiktionary
rzecz. beatyfikacja ż., beatyfikowanie n., Beata ż.
przym. beatyfikacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. dokonywanie beatyfikacji
Wiktionary
rzecz. beatyfikacja ż., Beata ż.
czas. beatyfikować ndk.
przym. beatyfikacyjny
Wiktionary
[czytaj: bos]
1. region w północnej Francji;
2. region w Quebecu (prowincji Kanady)
SJP.pl
Beauce może oznaczać:
Wikipedia
[czytaj: boseran] rasa psów pasterskich; owczarek z Beauce, owczarek francuski beauceron
SJP.pl
Owczarek francuski Beauceron – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: bofort]1. François Beaufort de Vendôme, książę (1616-69), jeden z gł. przywódców frondy, admirał francuski;
2. Francis Beaufort (1774-1856), irlandzki fizyk i matematyk
SJP.pl
Antarktyda:
Australia:
Francja:
Wikipedia
[czytaj: bożoLE] czerwone wino burgundzkie, charakteryzujące się krótkim okresem dojrzewania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) enol. wino burgundzkie o lekkim, owocowym charakterze produkowane w okolicach francuskiego regionu Beaujolais;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaproszeni goście degustując beaujolais mogli oglądać akwarele, oleje, pastele, druk cyfrowy i rzeźby inspirowane częstochowska hutą.
Wiktionary
[czytaj: bomarSZE] nazwisko, m.in. Pierre Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799) - pisarz francuski
SJP.pl
Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, wym. [pjɛʁ bomaʁˈʃɛ] (ur. 24 stycznia 1732 w Paryżu, zm. 18 maja 1799 tamże) – francuski dramaturg i pisarz, zegarmistrz, harfista, śpiewak, kompozytor, dyplomata, finansista, wolnomularz, podejrzewany także o bycie szpiegiem.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: bowuAR] nazwisko, m.in. Simone de Beauvoir (1908-1986) - pisarka francuska
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) poznań. żart. malec
Wiktionary
mały kołnierzyk o zaokrąglonych rogach
SJP.pl
Bebe, właśc. María Nieves Rebolledo Vila (ur. 9 maja 1978 w Valencia de Alcántara) – hiszpańska piosenkarka.
Wikipedia
potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, brzucho, wancioch, wancioł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) posp. brzuch
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. żołądek
(1.3) gwara. więz. brzuch, żołądek
Wiktionary
(1.2) Żech sie naćkoł, aż mi bebech wywaliło.
Wiktionary
IPA: ˈbɛbɛx, AS: bebeχ
Wiktionary
rzecz. bebechy nmos.
czas. wybebeszyć dk.
przym. bebechowaty
Wiktionary
(1.3) gwara. więz. ambasada, bandzioch, samara
Wiktionary
przedstawiający rozterki duszy, ale w sposób zbyt powierzchowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. przedstawiający rozterki duszy ze zbyt prymitywną ekspresją
Wiktionary
rzecz. bebech mrz.
Wiktionary
pospolicie:
1. wnętrzności;
2. wewnętrzne części czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. wnętrzności, jelita, flaki
(1.2) pot. wewnętrzne części czegoś, np. samochodu lub urządzenia
(1.3) daw. pot. przezwisko osoby o wielkim brzuchu, w lp. wielki brzuch
Wiktionary
Bebechy (ukr. Бебехи) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie szeptyckim.
Wikipedia
(1.1) Zaś oglądacie te filmy, co w nich ino bebechy fruwają.
(1.2) Ten komputer kupiłem cztery lata temu, ale wymieniłem już większość bebechów.
Wiktionary
IPA: bɛˈbɛxɨ, AS: bebeχy
Wiktionary
rzecz. bebech m.
czas. wybebeszyć dk.
Wiktionary
(1.1) flaki, wnętrzności, trzewia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bebel:
Wikipedia
1. perkusyjny instrument muzyczny
2. cylindryczna lub wieloboczna podstawa kopuły
3. część składowa różnych maszyn i urządzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument muzyczny uderzany za pomocą specjalnych pałeczek;
(1.2) archit. wieloboczna, eliptyczna lub cylindryczna podbudowa pod kopułą;
(1.3) pot. grub. także gw-pl|Warszawa, Łódź. brzuch, zwłaszcza ciężarnej
(1.4) część jakiegoś urządzenia o kształcie walca
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobosz uderzał w bęben z całej siły.
(1.3) Ślubu jeszcze nie było, a ona już z bębnem chodzi.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃mbɛ̃n, AS: bẽmbẽn
Wiktionary
rzecz. bębnienie n., bębniarz m., bębnista m., odbębnianie n., odbębnienie n.
:: zdrobn. bębenek m.
czas. bębnić ndk., odbębniać ndk., odbębnić dk.
przym. bębnowy, bębenkowy
Wiktionary
(1.2) tambur
(1.3) brzuch, bęc
Wiktionary
1. część mechanizmu rewolweru;
2. mały bęben (instrument muzyczny), także zabawka;
3. potocznie błona bębenkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bęben
(1.2) muz. mały bęben, membranofon służący do grania rytmów
(1.3) anat. zob. błona bębenkowa.
(1.4) zasobnik na naboje w kolcie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A nasz synuś potrafi grać już na bębenku.
Wiktionary
IPA: bɛ̃mˈbɛ̃nɛk, AS: bẽmbẽnek
Wiktionary
rzecz. bęben m., bębnienie n., odbębnienie n., odbębnianie n., bębniarz m.
czas. bębnić ndk., odbębnić dk., odbębniać ndk.
przym. bębenkowy, bębnowy
Wiktionary
przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębniarz, bębenista, bębnista
SJP.pl
przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębniarz, bębeniarz, bębnista
SJP.pl
krótka broń palna z bębenkiem pełniącym funkcję magazynka; rewolwer
SJP.pl
przymiotnik od: bębenek
SJP.pl
potocznie:
1. usuwać organy wewnętrzne z zabitego zwierzęcia; patroszyć;
2. nieporządnie wyjmować coś z jakiegoś wnętrza, rozrzucać wokół; rozgrzebywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybebeszyć)
(1.1) pot. wyjmować wnętrzności z martwego zwierzęcia lub człowieka
(1.2) pot. bezładnie opróżniać coś, zwykle szukając czegoś
(1.3) pot. usiłować dokładnie poznać treść czegoś, np. dokumentu
Wiktionary
(1.2) Patrzący wilkiem milicjanci w hełmach w milczeniu bebeszyli plecaki.
Wiktionary
osoba należąca do BBWR (Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem lub Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform); BBWR-owiec
SJP.pl
związany z BBWR (Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem lub z Bezpartyjnym Blokiem Wspierania Reform); BBWR-owski
SJP.pl
solmizacja albo czytanie nut głosem z wymawianiem zgłosek: la, be, ce, de, me, fe, ge (dzisiaj: do, re, mi, fa, sol, la, si); bobizacja
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. łódź. gw-pl|Górny Śląsk. mówić niezrozumiale
(1.2) gw-pl|Poznań. mówić bzdury
Wiktionary
(1.1) pot. Co on tam beble pod nosem?
Wiktionary
IPA: ˈbɛblat͡ɕ, AS: beblać
Wiktionary
rzecz. beblanie n., beblok m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|beblać.
Wiktionary
czas. beblać ndk.
Wiktionary
bęblik strojny, bęblik dwuplamek - gatunki chrząszczy z rodziny bęblikowatych
SJP.pl
o cechach bęblikowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Bęblikowate (Malachiidae) – rodzina owadów z podrzędu chrząszczy wielożernych. Należą do niej drapieżne gatunki chrząszczy o metalicznym zabarwieniu.
Wikipedia
o cechach bęblikowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
zajęcie bębniarza
SJP.pl
przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębeniarz, bębenista, bębnista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba grająca na bębnach
Wiktionary
rzecz. bęben n., bębnienie n., bębenek mrz., odbębnianie n.
czas. bębnić
przym. bębnowy
Wiktionary
1. grać na bębnie;
2. uderzać w coś wielokrotnie wytwarzając niskie dźwięki;
3. potocznie: rozpowiadać coś, powtarzać wielokrotnie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) grać na bębnie
(1.2) wielokrotnie stukać, uderzać w coś powodując odgłos
(1.3) pot. wydawać głuche dźwięki
(1.4) pot. rozgłaszać coś
Wiktionary
(1.2) Jej kroki na kocich łbach bębnią jak niedawno kopyta końskie.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃mbʲɲit͡ɕ, AS: bẽmbʹńić
Wiktionary
rzecz. bęben m., bębenek m., bębnienie n., bębnista m., bębniarz m., bębeniarz m., bębenica m., bębenista m., odbębnianie n., bębnowanie n.
czas. odbębnić
przym. bębnowy, bębenkowy
Wiktionary
(1.1) bić
(1.2) stukać, walić, łomotać
(1.4) rozgłaszać, rozgadywać
Wiktionary
patologiczne zwiększenie objętości powietrza w żołądku i jelitach, któremu towarzyszy uczucie pełności; wzdęcie brzucha
SJP.pl
Wzdęcie, bębnica (łac. meteorismus, stgr. τύμπανο) – objaw chorobowy związany z obecnością nadmiernej ilości gazów w jelitach, odczuwany przez pacjenta jako uczucie wypełnienia jelit gazem. Jest to jeden z najczęściej występujących objawów ze strony układu pokarmowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bębnić.
Wiktionary
czas. bębnić
rzecz. bęben m., bębenek mrz., odbębnianie n., bębnowanie n., bębniarz mos.
przym. bębnowy
Wiktionary
przestarzale: osoba grająca na bębnie; bębeniarz, bębniarz, bębenista
SJP.pl
poddawać obróbce wibrościernej w mieszarce bębnowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. oczyszczanie drobnych odlewów przez ich wzajemne ocieranie się podczas ruchu w wolno obracającym się bębnie
Wiktionary
Obróbka wibrościerna (także: obróbka rotościerna, wibracyjno-ścierna, rotacyjno-ścierna; bębnowanie) – obróbka mechaniczna powierzchni niewielkich elementów prowadzona w tumblerach z wsadem tychże detali oraz materiału ściernego lub polerskiego. Stosowana najczęściej w jubilerstwie do polerowania biżuterii metalowej, elementów z tworzyw sztucznych, naturalnych kości i kamieni szlachetnych oraz procesach gratowania i odtłuszczania, a także w ręcznej elaboracji amunicji do czyszczenia uprzednio odstrzelonych łusek.
Wikipedia
rzecz. bęben m., bębnienie n.
czas. bębnować ndk., bębnić ndk.
Wiktionary
związany z bębnem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający postać bębna, wykorzystujący do działania bęben
(1.2) muz. dotyczący bębna lub bębnów, związany z bębnem
Wiktionary
rzecz. bęben m., bębenek m., bębnienie n., bębnista m., bębniarz m., bębeniarz m., bębenica m., bębenista m., odbębnianie n.
czas. odbębnić, bębnić
przym. bębenkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. straszydło
Wiktionary
Bobo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon z wierzeń słowiańskich. Innymi nazwami tej istoty są: bobok (Wielkopolska, Małopolska), babok (Kujawy), bebok (Śląsk), bobek, bobik (Kraj morawsko-śląski).
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|babok, babołk, bobok.
Wiktionary
[czytaj: bibop] bibop;
1. styl jazzowy charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, dużą improwizacją oraz ekspresją gry;
2. muzyka w tym stylu
SJP.pl
Bebop (również rebop, lub po prostu bop) – styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (ps. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Fats Navarro, Bud Powell. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją, bogatą rytmiką, skokowo rozwijaną melodią i przyspieszeniem frazy. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.
Wikipedia
potocznie: duży brzuch; beerceps, kałdun, bęben, bojler, maciek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żart. brzuch, a zwłaszcza gruby czyli tzw. mięsień piwny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. białystok. kujawy. duży brzuch
Wiktionary
(1.1) bebech, bęben, brzuszysko, kałdun, mięsień piwny, bebzon
Wiktionary
bebłek błotny - roślina roczna z rodziny krwawnicowatych, występująca na miejscach wilgotnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) poznań. pomyje
Wiktionary
(1.1) Wyglóndoł, jakby mu kto wymborek bebłów na glace wyloł.
Wiktionary
pac; potocznie:
1. wykrzyknik nazywający dźwięk spowodowany uderzeniem kogoś lub czegoś w coś, np.: Bęc! - spadały jabłka z drzewa.;
2. w użyciu czasownikowym: o uderzeniu kogoś lub czegoś w coś, np.: Stracił równowagę i bęc na ziemię.
SJP.pl
wykrzyknik onomatopeiczny
(1.1) …naśladujący odgłos upadku, uderzenia
(1.2) …naśladujący nagłe zdarzenie, nagłą czynność
(1.3) w użyciu czasownikowym: …o uderzeniu kogoś lub czegoś w coś
(1.4) w użyciu czasownikowym: …o nagłym zdarzeniu, nagłej czynności
Wiktionary
rzecz. bęcki
Wiktionary
(1.1) reg. śl. pac.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zakalcowaty
Wiktionary
[czytaj: beKO] nazwisko
SJP.pl
wojskowa kurtka polowa noszona w zimie przez polskich żołnierzy
SJP.pl
Bechatka (także Panterka) – potoczna nazwa kurtki polowej w zimie noszonej przez polskich żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych w składzie ubioru polowego zimowego. Obecnie zastępowane w Wojsku Polskim przez komplety goretexowe.
Wikipedia
czeski likier ziołowy; becherowka
SJP.pl
Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.
Wikipedia
czeski likier ziołowy; becherovka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czeski likier ziołowy;
Wiktionary
Becherovka – ziołowy likier z Czech. Zawiera wodę, wysokojakościowy alkohol, naturalny cukier i specyficzną gorzką mieszankę około 32 ziół i przypraw. Została wprowadzona do sprzedaży w 1807. Nazywana jest 13. źródłem karlowarskiego uzdrowiska. Właścicielem marki do końca II wojny światowej była rodzina Becher, a od 2023 jest nim koncern Maspex.
Wikipedia
IPA: ˌbɛxɛˈrɔfka, AS: beχerofka
Wiktionary
(1.1) becherovka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć, runąć
Wiktionary
potocznie: członek BCh (Batalionów Chłopskich); BCh-owiec
SJP.pl
Bechowiec – polski pistolet maszynowy opracowany i produkowany przez Henryka Strąpocia i grupę osób z Ostrowca. Produkowany w warunkach konspiracyjnych, od lata 1943 do lipca 1944. Wyprodukowano ok. 11 szt. Pistolety były używane przez żołnierzy Batalionów Chłopskich, od których pochodzi skrót nazwy umieszczonej na broni.
Wikipedia
przymiotnik od: BCh (Bataliony Chłopskie); BCh-owski
SJP.pl
[czytaj: bechsztajn] fortepian marki Bechstein
SJP.pl
przestarzale: wrogo usposabiać; jątrzyć, podpuszczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) podjudzać, jątrzyć, buntować, wrogo usposabiać
Wiktionary
rzecz. bechtanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) namawianie do złego, wrogie usposabianie
Wiktionary
czas. bechtać ndk.
Wiktionary
(1.1) judzenie, jątrzenie
Wiktionary
pancerz wschodni używany w Polsce w XVI i XVII wieku zamiast kolczugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. rodzaj pancerza pochodzącego ze wschodu, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą kolczugą;
Wiktionary
Bechter – rodzaj pancerza pochodzenia wschodniego, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą żelaznymi kółkami (plecionką kolczą). Płytki w pionie były połączone zachodząc na siebie, tworząc zwarte, pionowe rzędy, natomiast w poziomie połączone były z odstępami. Pancerz ten mógł być wyposażony w elementy wykonane wyłącznie z plecionki kolczej, takie jak rękawy czy fartuch. Bechter zakładano dzięki rozcięciu umiejscowionemu pod szyją lub z boku, zapinanemu na sprzączki lub zawiązywanemu rzemykami.
Wikipedia
(1.1) war. bechtyr
Wiktionary
zdrobnienie od: bet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużna pierzynka dla niemowląt, zginana w połowie;
(1.2) zdrobn. od bet
Wiktionary
Becik – rodzaj okrycia wypełnionego puchem, ociepliną lub cienką gąbką, którym przykrywa i otula się niemowlę. Klasyczny, używany niegdyś becik miał kształt długiego prostokąta. Dziecko kładło się na jednej połówce, druga służyła za przykrycie. Całość związywało się troczkami przyszytymi do boków. Część przy główce niemowlęcia często była obszyta falbanką.
Wikipedia
IPA: ˈbɛt͡ɕik, AS: bećik
Wiktionary
rzecz. bet m., becikowe n.
Wiktionary
(1.1) bet
Wiktionary
jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacane rodzicom za urodzenie dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świadczenie finansowe wypłacane rodzicom nowo narodzonego dziecka
Wiktionary
Jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka (potocznie: becikowe) – świadczenie rodzinne, przysługujące rodzicom dziecka, opiekunowi prawnemu bądź faktycznemu, z tytułu urodzenia się dziecka.
Warunki nabywania prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka określa ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Świadczenie wypłacane jest od 9 lutego 2006, jednorazowo, w wysokości 1000 zł. Od 1 stycznia 2013 r. prawo do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka, jest uzależnione od kryterium dochodowego, które wynosi 1922 zł miesięcznie w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Powyższe zmiany wynikają z ustawy z dnia 12 października 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, która w dniu 15 listopada 2012 r. została opublikowana w Dzienniku Ustaw (poz. 1255). Obejmuje wszystkie narodziny żywych dzieci począwszy od 9 listopada 2005.
Wikipedia
(1.1) Do otrzymania becikowego niezbędne jest zaświadczenie, że kobieta odbyła przynajmniej jedno badanie lekarskie w czasie ciąży.
Wiktionary
IPA: ˌbɛt͡ɕiˈkɔvɛ, AS: bećikove
Wiktionary
rzecz. becik m.
Wiktionary
[czytaj: bek] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: beker] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: BEkerman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bekers] nazwisko
SJP.pl
Beckers – szwedzka firma założona w 1865 roku, będąca jednym z największych producentów środków chemicznych. W Polsce w roku 2002 firma Beckers wraz z Polifarbem i Tikkurilą weszła w skład spółki TBD SA (od 2007 „Tikkurila Polska SA”).
18 grudnia 2020 roku ogłoszono przejęcie nordyckiego koncernu Tikkurila, właściciela marki Beckers, przez PPG Industries.
Wikipedia
[czytaj: beket] nazwisko, np. Samuel Beckett (1906-89), pisarz irlandzki
SJP.pl
Miejscowości:
Ludzie:
Wikipedia
[czytaj: bekham] nazwisko
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
potocznie:
1. dotkliwe pobicie kogoś; wycisk;
2. dotkliwa lekcja, nauczka
SJP.pl
[czytaj: bekMAnia] rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; bekmania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pospolita trawa pastewna podmokłych łąk eurazjatyckich;
Wiktionary
Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).
Wikipedia
IPA: bɛkˈmãɲja, AS: bekmãńi ̯a
Wiktionary
potocznie: uderzać z niewielką siłą
SJP.pl
potocznie:
1. przewrócić się;
2. uderzyć się o coś
SJP.pl
potocznie:
1. przewrócić się;
2. uderzyć się o coś
SJP.pl
potocznie: taki, który bęcnął w coś (uderzył się o coś)
SJP.pl
[czytaj: bekeREL] nazwisko, m.in. Antoine Henri Becquerel (1852-1908) - francuski fizyk i chemik; w 1896 r. odkrył promieniotwórczość uranu, za co w 1903 r. otrzymał Nagrodę Nobla
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: beKI] nazwisko
SJP.pl
obraźliwe określenie kogoś bezmyślnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pogard. osoba bezmyślna (i często leniwa)
(1.2) osoba leniwa
Wiktionary
(1.1) Ten bęcwał nawet nie odrobił zadań.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃nt͡sfaw, AS: bẽncfau̯
Wiktionary
rzecz. bandzwoł m.
Wiktionary
(1.1) bałwan, baran, błazen, cep, ciećwierz, ciołek, cymbał, debil, idiota, kapuściana głowa, matoł, półgłówek, przygłup, tępak, tłuk, jełop, osioł, niedołęga, niemrawiec, safanduła
(1.2) leń, próżniak, wałkoń
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. gw-pl|Kresy. komisariat
Wiktionary
(1.1) Na widok tej ostatniej, p. Arturowi wróciła cała jego fantazya, i przyznał w duchu, że jeśli Austryacy do dręczenia swoich więźni politycznych nie używają innych instrumentów, jak tylko takie, to w gruncie niema nic powabniejszego nad protokół w becyrku. sic.
Wiktionary
potocznie, lekceważąco: brzydko, fałszywie śpiewać
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. brzęczeć, buczeć
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃n͇t͡ʃɛt͡ɕ, AS: bẽṇčeć
Wiktionary
1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|beczeć.
Wiktionary
(1.1) Wówczas usłyszałem beczenie owieczek i ryki wołów. (z Odysei)
Wiktionary
IPA: bɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bečẽńe
Wiktionary
czas. beczeć
rzecz. bek mos./mrz.
Wiktionary
1. duże naczynie w kształcie walca o wypukłych ściankach, wykonywane często z drewnianych klepek ujętych blaszanymi obręczami;
2. figura akrobatyczna w lotnictwie;
3. beczka prochu - miejsce, gdzie może dojść do wojny lub gwałtownego konfliktu;
4. beczka śmiechu - sytuacja wywołująca śmiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cylindryczne naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, spiętych metalowymi obręczami, współcześnie również z innych materiałów;
(1.2) lotn. rodzaj akrobacji powietrznej;
(1.3) środ. mot. samochód mercedes model W123
(1.4) mat. bryła obrotowa o kształcie przypominającym beczkę (1.1);
(1.5) gw-pl|Bukowina. kwiat wierzby
(1.6) daw. środ. polit. członkini bojówki
Wiktionary
Beczka – cylindryczne, wyoblone pośrodku naczynie, tradycyjnie wykonywane z klepek drewnianych, najczęściej dębowych, spiętych metalowymi obręczami z taśmy zwanej bednarką.
Rzemieślnik wytwarzający beczki nazywany jest bednarzem. Przemysłowa wytwórnia beczek to beczkarnia. Kształt beczki pozwala stosunkowo łatwo przetaczać i manipulować nią przy przeładunku. Tradycyjne drewniane beczki powszechnie stosuje się przy fermentacji i dojrzewaniu piwa, wina, brandy, sherry czy whisky.
Wikipedia
(1.1) Jestem producentem beczek dębowych.
(1.2) Na pokazach lotniczych pilot zaprezentował beczkę.
Wiktionary
IPA: ˈbɛt͡ʃka, AS: bečka
Wiktionary
rzecz. beczkowatość ż.
:: zdrobn. beczułka ż.
czas. beczkować ndk.
przym. beczkowy, beczkowaty, beczułkowaty
Wiktionary
(1.5) kocanki, kocianki
Wiktionary
1. warsztat, w którym produkuje się beczki;
2. pomieszczenie, w którym przechowuje się beczki
SJP.pl
umieszczać coś w beczkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pakowanie czegoś do beczki
Wiktionary
rzecz. beczka ż., beka ż., beczkarnia ż.
czas. beczkować
przym. beczkowy, beczkowaty
przysł. beczkowo, beczkowato
Wiktionary
przypominający kształtem beczkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający beczkę
Wiktionary
(1.1) Młodszy - najwyraźniej czeladnik - był potężnie zbudowanym mężczyzną koło dwudziestki, z krótko ogoloną, beczkowatą głową na byczym karku.
Wiktionary
IPA: ˌbɛt͡ʃkɔˈvatɨ, AS: bečkovaty
Wiktionary
rzecz. beka ż., beczka ż., beczułka ż., beczkowanie n.
czas. beczkować
przym. beczkowy
przysł. beczkowato
Wiktionary
(1.1) pękaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) samochód lub przyczepa z cysterną (beczką) do przewozu wody lub innych płynów
Wiktionary
Beczkowóz – wóz konny z przymocowaną beczką na wodę. Pełnił rolę wozu strażackiego oraz zbiornika na wodę dla ludności.
Powszechność beczkowozów jeszcze po II wojnie światowej była spowodowana trudnościami w zaopatrzeniu w wodę ludności w małych miastach, które nie miały wodociągów, a studni niewystarczającą ilość. Poznań np. miał wodociąg dopiero od 1866 r., a Warszawa od 1886 r. i tylko w lewobrzeżnej części miasta. Mieszkańcy Pragi, Targówka, a także Czerniakowa i Powiśla, które otrzymały instalację wodociągową później, chodzili po wodę do studni lub beczkowozów z wiaderkami jak na wsi.
Wikipedia
IPA: bɛt͡ʃˈkɔvus, AS: bečkovus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z beczką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do beczki, mający związek z beczką, pochodzący z beczki
Wiktionary
(1.1) Napijmy się piwa beczkowego.
Wiktionary
rzecz. beczka ż., beczułka ż., beczkowanie n.
przym. beczkowaty
Wiktionary
brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885-1966, obecnie niepodległe państwo Botswana
SJP.pl
Beczuana (od głównego plemienia Tsuanów) – brytyjski protektorat w południowej Afryce, w latach 1885–1966. Obecnie jest to niepodległe państwo Botswana. W latach 1909–1966 protektorat zarządzany był przez Wysokiego Komisarza. W latach 1965–1966 stolicą protektoratu było Gaborone. W latach 1885–1965 stolicą protektoratu było Mahikeng; powodowało to, że stolica Beczuany była eksklawą na terytorium innego państwa (Związku Południowej Afryki, a później RPA).
Wikipedia
zdrobniale: beka
SJP.pl
zdrobnienie od: beczka; beczułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: beczułka
Wiktionary
rzecz. beczułka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: beczka; beczuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: beczka
(1.2) mała beczka
Wiktionary
(1.2) Psy bernardyny często przedstawiane są z beczułką alkoholu przytroczoną do szyi.
Wiktionary
IPA: bɛˈt͡ʃuwka, AS: bečuu̯ka
Wiktionary
rzecz. beka ż., beczka ż., beczułkowate nmos.
:: zdrobn. beczułeczka ż.
czas. beczkować ndk.
przym. beczkowy, beczkowaty, beczułkowaty
Wiktionary
(1.2) baryłka, antałek
Wiktionary
o kształcie przypominającym beczkę
SJP.pl
Wikipedia
o kształcie przypominającym beczkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kształcie beczułki
Wiktionary
rzecz. beczka ż., beczułka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy;
Wiktionary
Beczwa (cz. Bečva; niem. Betschwa, Betsch) – rzeka na Morawach w Czechach, największy lewy dopływ Morawy. Długość – 61,5 km, powierzchnia dorzecza – 1625,7 km². Należy do zlewiska Morza Czarnego.
Wikipedia
rzecz. Pobeczwie n.
przym. beczewski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Beda – imię męskie łączone z germańskim beadu, beado — "wojna, walka". Istnieje trzech świętych o tym imieniu, wśród nich najbardziej znanym jest Beda Czcigodny, angielski historyk, uczony i doktor Kościoła z VIII wieku.
Beda imieniny obchodzi 25 maja.
Wikipedia
(1.1) W 1899 roku papież Leon XIII podczas kanonizacji ogłosił Bedę doktorem Kościoła.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Beda.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bede
* czeski: (1.1) Beda m.
* francuski: (1.1) Bède m.
* hiszpański: (1.1) Beda m.
* łaciński: (1.1) Beda m.
* portugalski: (1.1) Beda m.
* rosyjski: (1.1) Беда m.
* słowacki: (1.1) Beda m.
* włoski: (1.1) Beda m.
źródła.
== Beda (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|m. Beda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przewodnik dla turystów; baedeker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) drukowany przewodnik turystyczny
Wiktionary
Bedeker – popularny przewodnik turystyczny wydawany przez niemieckie wydawnictwo Karla Baedekera. Właściwie baedeker od nazwiska wydawcy, ale przyjęła się spolszczona nazwa bedeker.
Wikipedia
(1.1) Ciotka Celina lubiła z bedekerem pod pachą włóczyć się ulicami Wrocławia.
Wiktionary
IPA: bɛˈdɛkɛr, AS: bedeker
Wiktionary
przymiotnik od: bedeker
SJP.pl
dawniej: woźny w zakładzie naukowym; pedel; tercjan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. woźny (w szkole)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) woźny, przest. tercjan
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
inna pisownia: pedel
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|woźny.
źródła.
== bedel (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bedel.wav.
znaczenia.
czasownik
(1.1) błagać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbɛdɛl, AS: bedel
Wiktionary
(1.1) woźny, przest. tercjan
Wiktionary
turecka hala handlowa, w której sprzedaje się kosztowne przedmioty; odpowiednik europejskich sukiennic
SJP.pl
Bedestan – kryty targ specjalizujący się w sprzedaży towarów wartościowych; w Imperium Osmańskim rodzaj hali handlowej przeznaczonej na kosztowne artykuły, np. tkaniny. Odpowiednik europejskich sukiennic. W średniowiecznych krajach arabskich analogiczne budowle nazywano kajsarijjami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bedford – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, ośrodek administracyjny hrabstwa Bedfordshire, w dystrykcie (unitary authority) Bedford, nad rzeką Great Ouse. W 2001 roku liczyło 82 448 mieszkańców, natomiast razem z miastem Kempston tworzy aglomerację liczącą 101 928 mieszkańców.
W pobliżu znajduje się fabryka cegieł, do której w latach 50. XX w. przyjechali pracownicy z Włoch, stanowiący dużą mniejszość w Bedford.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. poznań. grzyby
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Będkowo (niem. Bentkau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Obecna nazwa została zatwierdzona 12 listopada 1946.
Wikipedia
przymiotnik od: Będków, Będkowice
SJP.pl
Będkowski (Sternberg Odmienny) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Sternberg.
Wikipedia
przymiotnik od: Bedlno
SJP.pl
Będlewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew. Stacje kolejowe w pobliżu Będlewa: Stęszew, Mosina.
Wieś Bendlewo położona była w 1580 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Będlewo, po jej zniesieniu w gromadzie Stęszew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
potocznie: pies rasy bedlington terrier
SJP.pl
Bedlington – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie North East England, w hrabstwie Northumberland. W 2001 r. miasto to zamieszkiwało 15400 osób.
W Bedlington został wyhodowany pies rasy Bedlington terrier.
W tym mieście ma swą siedzibę klub piłkarski - Bedlington Terriers F.C.
Wikipedia
drobna muchówka z rodziny bedliszek; grzybolubka
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu muchówek; grzybiarkowate
SJP.pl
rodzina muchówek obejmująca ponad 1500 gatunków
SJP.pl
Grzybiarkowate, bedliszkowate, bedliszki, grzybiarki (Mycetophilidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i infrarzędu Bibionomorpha. Larwy są mykofagiczne, rzadko drapieżne, a wyjątkowo parazytoidalne.
Wikipedia
o cechach bedliszkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczeń (terminator) u bednarza; czeladnik bednarski
(1.2) syn bednarza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hanka zakochała się w przystojnym bednarczyku.
(1.2) Najstarszy bednarczyk ciągle gada o studiowaniu na uniwersytecie.
Wiktionary
IPA: bɛdˈnart͡ʃɨk, AS: bednarčyk
Wiktionary
rzecz. bednarz m., bednarstwo n., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarka ż.
przym. bednarski
Wiktionary
1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: zawód bednarza;
2. taśma stalowa walcowana na gorąco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inaczej bednarstwo
(1.2) inaczej bednarzowa
(1.3) kobieta bednarz
(1.4) bud. taśma stalowa o przekroju spłaszczonego prostokąta, zwijana w kręgi; używana m.in. w instalacjach odgromowych lub jako zbrojenie w stropach Kleina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dariusz twierdzi, że bednarka jest dzisiaj zupełnie nieopłacalna.
(1.2) Stara bednarka chce, by synowie kontynuowali zawód jej męża.
(1.3) Weronika wierzy, że będąc bednarką zbliży się do tradycji i wyzwoli się duchowo.
(1.4) Uchwyty do rynien wykonano z niedrogiej bednarki.
Wiktionary
IPA: bɛdˈnarka, AS: bednarka
Wiktionary
rzecz. bednarstwo n., bednarz m., bednarzowa ż., bednarczyk m.
przym. bednarski
Wiktionary
(1.1) bednarstwo
(1.2) bednarzowa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pracy bednarza, gdzie wytwarza się lub naprawia beczki ewentualnie inne naczynia z klepek
Wiktionary
(1.1) Sztuka teatralna zostanie wystawiona w starej bednarni.
Wiktionary
IPA: bɛdˈnarʲɲa, AS: bednarʹńa
Wiktionary
zob. bednarz.
Wiktionary
(1.1) beczkarnia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego;
Wiktionary
Bednarów – wieś w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego, założona w 1442 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bednarów w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego. Wieś liczy 2431 mieszkańców.
Znajduje tu się stacja kolejowa Bednarów, położona na linii Stryj – Iwano-Frankiwsk (odcinek dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej).
Wikipedia
przym. bednarowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący bednarza lub bednarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bednarza lub bednarstwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wystawie zaprezentowano wiele zaskakujących zastosowań wyrobów bednarskich.
Wiktionary
IPA: bɛdˈnarsʲci, AS: bednarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. bednarstwo n., bednarczyk mos., bednarz m., bednarka ż., bednarzowa ż.
Wiktionary
rzemiosło bednarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gałąź rzemiosła bądź przemysłu drzewnego związana z wytwarzaniem i naprawą drewnianych naczyń z klepek (beczek, balii, maselnic)
Wiktionary
Bednarstwo (staropol. Łagiewnik) – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem naczyń drewnianych techniką klepkową: beczek, kadzi, balii, fas, maselnic, dzieży i łopat do chleba, konewek, wiader, cebrzyków, wanienek, kufli. Bednarz wyrabia naczynia z drewna sosnowego, świerkowego, olchowego, lipowego, dębowego.
Wikipedia
(1.1) Moda na zdrową żywność i ludowe zdobnictwo daje realne szanse na dalszy rozwój bednarstwa w regionie.
Wiktionary
IPA: bɛdˈnarstfɔ, AS: bednarstfo
Wiktionary
rzecz. bednarz m., bednarczyk m., bednarka ż., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarzowanie n.
przym. bednarski
Wiktionary
(1.1) bednarka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzemieślnik wyrabiający naczynia z klepek lub z drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący i naprawiający drewniane naczynia z klepek, trudniący się bednarstwem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłem u bednarza dwie dębowe beczki.
Wiktionary
IPA: ˈbɛdnaʃ, AS: bednaš
Wiktionary
rzecz. bednarstwo n., bednarzowa ż., bednarnia ż., bednarka ż.
:: zdrobn. bednarczyk m.
przym. bednarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona bednarza
Wiktionary
(1.1) Wczoraj pomagałam bednarzowej w przygotowaniach do wesela.
Wiktionary
IPA: ˌbɛdnaˈʒɔva, AS: bednažova
Wiktionary
rzecz. bednarz m., bednarczyk mos., bednarstwo n., bednarzowanie n., bednarka ż.
przym. bednarski
Wiktionary
środowiskowo: wykonywać zawód bednarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajmowanie się bednarstwem, wykonywanie zawodu bednarza
Wiktionary
rzecz. bednarstwo n., bednarnia ż., bednarz m., bednarzowa ż.
czas. bednarzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kubeł
Wiktionary
IPA: ˈbɛdʲɲa, AS: bedʹńa
Wiktionary
(1.1) gbeł
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gatunek słodkowodnej ryby z rzędu aterynokształtnych; aterynka
SJP.pl
Aterynka madagaskarska, bedocja, bedocja madagaskarska, bedocja czarnopręga (Bedotia geayi) – gatunek słodkowodnej ryby aterynokształtnej z rodziny Bedotiidae. Gatunek sprowadzony do Europy w roku 1953. Bywa hodowany w akwarium domowym.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Będomin (kasz. Bãdomino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Nowa Karczma. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1284 roku w nadaniu księcia pomorskiego Mściwoja II na rzecz stryjecznej siostry Gertrudy. Na północ od Będomina znajduje się Jezioro Grabowskie. W będomińskim zabytkowym dworku szlacheckim z XVIII w. znajduje się Muzeum Hymnu Narodowego.
Wikipedia
przymiotnik od: Będomin
SJP.pl
wieś w województwie lubuskim
SJP.pl
Będów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Czerwieńsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie zaleszczyckim obwodu tarnopolskiego, położona nad rzeką Tupą;
Wiktionary
Bedrykowce (ukr. Бедриківці) – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
Zachodnią część wsi stanowi dawniej odrębna wieś Żerawka (lub Żyrawka).
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała strażnica KOP „Bedrykowce”.
Do 2020 w rejonie zaleszczyckim.
Wikipedia
przym. bedrykowiecki
Wiktionary
1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;
Wiktionary
Beduini (arab. بدو badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.
Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.
Wikipedia
(1.1) Jadąc z Jerozolimy do Jerycha widziałem obozowisko Beduinów.
(1.1) Był w Stanach Zjednoczonych, na wyspie Kubie, bił się z Beduinami w Afryce, polował na lwy i tygrysy i powrócił do kraju z ogorzałą twarzą, hartowny, poważny, ale już zupełnie spokojny.
Wiktionary
IPA: bɛˈdujĩn, AS: bedui ̯ĩn
Wiktionary
rzecz. beduin m., beduinka ż.
:: fż. Beduinka ż.
przym. beduiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. damski płaszcz z kapturem
Wiktionary
(1.1) Narzucił na żonę beduinę i podał jej ramię.
Wiktionary
rzecz. beduin mos., beduińskość ż., beduinka ż.
przym. beduiński
przysł. beduińsko
Wiktionary
(1.1) beduinka
Wiktionary
1. koczownik arabski;
2. potocznie, żartobliwie: Żyd
SJP.pl
Beduini (arab. بدو badū) – koczownicze lub półkoczownicze plemiona krajów arabskich, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Nazwa wywodzi się od arabskiego określenia pustyni i zamieszkujących ją koczowników.
Do XX wieku głównym zajęciem Beduinów była hodowla (wielbłądów, owiec i kóz). Niektóre klany Beduinów mieszkają w namiotach i odbywają dalekie wędrówki ze swoimi stadami w poszukiwaniu pastwisk. Chów zwierząt jednak nie zapewnia im wystarczających środków do życia.Beduini byli odrębnym społeczeństwem podległym własnym przywódcom. Często rabowali karawany, w tym również te, które podróżowały do Mekki. Każdy władca musiał liczyć się z siłą Beduinów. Służyli również do tłumienia buntów chłopów. W Egipcie sprawowali kontrolę nad żeglugą w delcie Nilu.
Wikipedia
koczowniczka arabska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini koczowniczych lub półkoczowniczych plemięemion krajów arabskich;
Wiktionary
rzecz. beduinka ż.
:: fm. Beduin mos.
przym. beduiński
Wiktionary
→ Beduini
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Beduinem; dotyczący Beduinów
Wiktionary
(1.1) Zatrzymamy się przy obozowisku beduińskim w drodze do Jerycha.
Wiktionary
rzecz. beduina ż., beduińskość ż., Beduin mos., beduin mos., Beduinka ż., beduinka ż.
przysł. beduińsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób beduiński, po beduińsku
Wiktionary
rzecz. beduin mos., beduińskość ż., beduinka ż., beduina ż.
przym. beduiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest beduińskie; cecha tych, którzy są beduińscy
Wiktionary
przym. beduiński
przysł. beduińsko
rzecz. beduina ż., beduin mos., beduinka ż.
Wiktionary
Będzelin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki.
W miejscowości znajduje się Szkoła Podstawowa im. Jana Brzechwy oraz Ochotnicza Straż Pożarna.
Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Będziechowo (kaszb. Bãzechòwò, Bãzëchòwò lub też Bãdzëkòwò, niem. Bandsechow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.
W czasie funkcjonowania gromad wieś była siedzibą gromady Bezwola. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
We wsi był przystanek kolejowy Będziechowo.
Wikipedia
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Będzienica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Iwierzyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Nockowej, należącej do dekanatu Sędziszów Małopolski, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie śląskim;
(1.2) geogr. jezioro na Pojezierzu Myśliborskim
Wiktionary
Będzin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, siedziba powiatu będzińskiego, w Zagłębiu Dąbrowskim, będącym historyczną częścią zachodniej Małopolski, nad rzeką Czarną Przemszą i Brynicą, na Wyżynie Śląskiej, na terenie Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP) i konurbacji katowickiej.
Wikipedia
(1.1) Od urodzenia mieszkam w Będzinie.
(1.2) Ostatnie wakacje spędziłem nad Będzinem.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃ɲd͡ʑĩn, AS: bẽńʒ́ĩn
Wiktionary
rzecz. będzinianin m., będzinianka ż.
przym. będziński
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Byńdzin.
Wiktionary
potocznie: będzinianin (mieszkaniec Będzina)
SJP.pl
mieszkaniec Będzina
SJP.pl
mieszkanka Będzina
SJP.pl
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Będzino (do 1945 r. niem. Alt Banzin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino przy drodze krajowej nr 11 i trasie linii kolejowej Koszalin-Kołobrzeg (przystanek Będzino). Miejscowość jest siedzibą gminy Będzino. Według danych z końca grudnia 2008 r. wieś miała 544 mieszkańców
Wikipedia
przymiotnik od: Będzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Będzinem, dotyczący Będzina; pochodzący z Będzina albo znajdujący się w nim
Wiktionary
Będziński (Bendziński) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Belina, z nobilitacji.
Wikipedia
(1.1) Do dnia dzisiejszego zachował się tylko jeden będziński kirkut.
Wiktionary
rzecz. Będzin mrz.
Wiktionary
Będzymin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Żuromin. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Floriana w Poniatowie.
Prywatna wieś szlachecka Będziemino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 563.
Wikipedia
1. grzyb z rodziny bedłkowatych
2. w potocznym wyrażeniu: to dla mnie bedłka - bagatela, głupstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. nazwa systematyczna|Agaricus|ref=tak., grzyb z rodziny bedłkowatych, z blaszkami na dolnej stronie kapelusza, występujący w gatunkach jadalnych (pieczarka, boczniak) i trujących (muchomor sromotnikowy)
(1.2) reg. grzyb w ogóle, w szczególności lichy, nieszlachetny
(1.3) reg. krosta na wargach dziecięcych
Wiktionary
IPA: ˈbɛtw̥ka, AS: betu̯̦ka
Wiktionary
(1.1) daw. bdła, daw. bedła, przest. bedłek
(1.2) bełek, bełtk, będka, bedka
Wiktionary
rodzina grzybów blaszkowatych; bedłki
SJP.pl
Pieczarkowate (Agaricaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców. W dawnych źródłach określana jako bedłkowate.
Wikipedia
o cechach bedłkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowe
SJP.pl
Grzyby blaszkowe, blaszkowce, grzyby agarikoidalne, grzyby pieczarkopodobne (łac. agaricoid fungi, agaricoic basidiomycetes) – grzyby kapeluszowe o blaszkowatym hymenoforze należące do typu podstawczaków (Basidiomycota). Nazwa pochodzi od blaszek lub rodzaju Agaricus (pieczarka). Są przeciwieństwem boletoid fungi (boletoid basidiomycetes) – grzybów kapeluszowych o rurkowatym hymenoforze (brak polskiej nazwy).
Wikipedia
dawna nazwa rzędu grzybów podstawkowych w klasie pieczarniaków; blaszkowce, pieczarkowce, bedłkowce
SJP.pl
grzyb z rzędu podstawkowych, o blaszkowym lub blaszkopodobnym hymenoforze; blaszkowiec, pieczarkowiec
SJP.pl
wyraz naśladujący zwierzęce beczenie, głównie owcy; be
SJP.pl
Bee – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Cusio Ossola.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 623 osoby, 207,7 os./km².
Wikipedia
[czytaj: BIczer] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: bif] środowiskowo: konflikt słowny raperów polegający na wytykaniu negatywnych cech przeciwnika w piosenkach hiphopowych
SJP.pl
Beef (ang. „kłótnia, sprzeczka”) – rodzaj konfliktu na tle artystycznym związany z szeroko pojętą kulturą hip-hop, dotyczy on zarówno DJ-ów, MC, jak i wytwórni płytowych. Beef składa się z co najmniej 2 dissów (wyzwisk). Swoimi korzeniami sięga wczesnych lat 70. XX w., zapoczątkowany przez nowojorskich DJ-ów, którzy występując w czasie swojego występu zachęcali uczestników do zabawy, jednocześnie podsycając entuzjazm zgromadzonych negatywnymi uwagami na temat innych wykonawców oraz zachwalaniem własnych umiejętności i osiągnięć.
Wikipedia
[czytaj: bifmaster] amerykańska rasa bydła mięsnego
SJP.pl
potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beemka, beemwica
SJP.pl
Beema (znany także jako: Bumer, Bummer, Bimmer, Bumier, ros. Бумер) – rosyjski dramat kryminalny z 2003 roku.
Film jest fabularnym debiutem reżyserskim Piotra Busłowa – absolwenta moskiewskiej szkoły filmowej. W 2006 roku reżyser nakręcił drugą część (Beema 2), której akcja rozgrywa kilka lat później.
Wikipedia
potocznie:
1. samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemwica;
2. mała, lekka żaglówka klasy BM
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. mot. samochód marki BMW (1.1)
(1.2) środ. mot. motocykl marki BMW (1.1)
Wiktionary
(1.1) Piotrek poderwał kolejną blacharę na tę swoją beemkę.
Wiktionary
IPA: bɛˈɛ̃mka, AS: beẽmka
Wiktionary
(1.1) bmw, BMW; pot. beema, beemwica, BMW-ica; środ. bawara, bawarka, beta, buma
(1.2) bmw, BMW; pot. beema, beemwica, BMW-ica; środ. bawara, bawarka, beta, buma
Wiktionary
potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; bejca, beema, beemka
SJP.pl
[czytaj: benhaker] nazwisko obce
SJP.pl
Leo Beenhakker (ur. 2 sierpnia 1942 w Rotterdamie, zm. 10 kwietnia 2025 tamże) – holenderski piłkarz, trener i działacz piłkarski.
Wikipedia
przymiotnik od: BN (Biblioteka Narodowa); BN-owski
SJP.pl
[czytaj: biper] rodzaj urządzenia elektronicznego do przekazywania wiadomości; biper; pager
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. brzęczyk
(1.2) telekom. pager
Wiktionary
(1.1) Spod kanapy usłyszeliśmy sygnał beepera.
Wiktionary
IPA: ˈbʲipɛr, AS: bʹiper
Wiktionary
(1.1) buzzer
Wiktionary
[czytaj: birceps] potocznie: bardzo duży brzuch; mięsień piwny, bojler, maciek
SJP.pl
[czytaj: birpong] zabawa, w której gracze trafiają piłeczką pingpongową do kubków z piwem po drugiej stronie stołu; beer pong
SJP.pl
[czytaj: betowen] nazwisko, np. Ludwig van Beethoven (1770-1827), kompozytor niemiecki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: betowenowski] dotyczący twórczości Beethovena, charakterystyczny dla Beethovena, mający cechy utworów Beethovena
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. dotyczący życia i muzyki Ludwiga van Beethovena, charakterystyczny, typowy dla Beethovena lub jego muzyki, taki jak u Beethovena
Wiktionary
(1.1) Już wiedzieli, że klapa, z Radia Santiago, które nie nadało zatem beethovenowskiej Symfonii heroicznej ani poloneza szopenowskiego, przygotowanych przez zamachowców na Dzień Triumfu.
Wiktionary
wróżka o wyglądzie wiedźmy, zgodnie z włoską tradycją przynosząca dzieciom prezenty na święto Trzech Króli
SJP.pl
Befana – wróżka o wyglądzie wiedźmy, dosyć złośliwa, która w tradycji włoskiej przynosi dzieciom prezenty w związku z Bożym Narodzeniem. Pełni tę samą rolę, co święty Mikołaj. Dzieci oczekują prezentów od Befany w noc z 5 na 6 stycznia w Święto Trzech Króli. Pochodzenie jej imienia ma przypuszczalnie związek z epifanią, czyli aktem objawienia.
Wikipedia
krawat stanowiący część szaty liturgicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj krawata w formie dwóch luźno zwisających sukiennych pasków, zwykle białych; atrybut duchownych chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych;
Wiktionary
Befka – krawat będący częścią szat liturgicznych używanych przez duchownych wielu Kościołów chrześcijańskich, współcześnie głównie luterańskich, kalwińskich, anglikańskich i metodystycznych. Dawniej używana także przez duchowieństwo katolickie. Nie należy jej mylić z koloratką, która jest elementem ubioru nieliturgicznego duchownych i często jest noszona pod strojem liturgicznym, a więc i pod befką. W okresie od XVII do XIX wieku befka stosowana była jednak także jako element pozaliturgicznego stroju duchownych protestanckich.
Wikipedia
[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor
SJP.pl
[czytaj: biforek] potocznie: spotkanie w gronie znajomych, poprzedzające główną imprezę towarzyską; beforka, biforek, biforka, bifor
SJP.pl
zdrobnienie od: befsztyk
SJP.pl
kawałek smażonego mięsa, najczęściej z polędwicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. gruby plaster mięsa wołowego, zwykle z polędwicy lub rostbefu, smażony lub grillowany
Wiktionary
Stek (ang. steak, ze staronordyjskiego steik, czyli „smażyć”) – potrawa z kawałka mięsa krojonego w poprzek włókien mięśniowych lub ryby krojonej w poprzek kręgosłupa. Mięso na steki zazwyczaj jest grillowane lub smażone z odrobiną oleju. Steki rybne można przyrządzić w piekarniku.
Wikipedia
(1.1) Odrazą napawa ją befsztyk krwisty, przepada natomiast za oleistą, mdłą chałwą.
Wiktionary
IPA: ˈbɛfʃtɨk, AS: befštyk
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. befsztyczek m.
przym. befsztykowy
Wiktionary
przymiotnik od: befsztyk
SJP.pl
tytuł urzędnika tureckiego; bej
SJP.pl
Beg (zapis stylizowany wielkimi literami: BEG) – singel izraelskiego piosenkarza i piosenkarki – Omera Adama oraz Netty.
Wikipedia
tytuł urzędnika tureckiego; bej
SJP.pl
Wikipedia
tytuł kobiet z książęcych rodów muzułmańskich w Indiach
SJP.pl
członek religijno-społecznego stowarzyszenia męskiego założonego około 1220 r. na wzór beginek, działającego w Niemczech, we Francji i we Włoszech, w Polsce od XVI w.; zlikwidowanego przez inkwizycję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. członek średniowiecznego heretyckiego bractwa propagującego ideał prostego życia
Wiktionary
Bégard (bret. Bear) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Côtes-d’Armor.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 4906 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 135 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Bégard plasuje się na 85. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 183.).
Wikipedia
(1.1) Gerward przeniósł begardów do swoich dóbr w Dobrzejewicach, gdzie przebywali do śmierci.
Wiktionary
religijno-społeczne stowarzyszenie męskie założone około 1220 roku na wzór beginek
SJP.pl
Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ciasto przyrządzane na oleju
Wiktionary
IPA: ˈbɛɟɛl, AS: beǵel
Wiktionary
antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine
SJP.pl
Wikipedia
antylski taniec podobny do rumby; biguine, beguine, béguine
SJP.pl
Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.
W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.
Wikipedia
zespół budynków wraz z podwórzem i ogrodem, zamieszkiwany przez beginki (niezamężne kobiety tworzące laicką wspólnotę religijną)
SJP.pl
Beginaż (niderl. begijnhof, fr. béguinage) – miejsce, gdzie mieszkały beginki. Beginaże powstawały głównie w średniowieczu. Najczęściej spotyka się beginaże na terenie północnej i północno-wschodniej Francji, Belgii, Holandii oraz zachodnich i północno-zachodnich Niemiec.Zwykle jest to zespół niewielkich domków z małym kościołem lub kaplicą i szpitalem, w pobliżu szpitala znajdował się dom matki przełożonej. Beginaż otoczony był murem, w którym znajdowała się jedna lub więcej bram, łączące beginaż z miastem. W beginażu znajdowały się zwykle także: izolatka dla zakaźnie chorych, stajnia, kurnik, browar, ogrody i łąka. Domy w beginażu mogły być jedno- lub wieloosobowe (te dla mniej zamożnych beginek i nowicjuszek). Kiedy kobieta została przyjęta do grona beginek i było ją na to stać mogła wynająć lub kupić jeden z domów należących do wspólnoty. Po jej śmierci dom ponownie stawał się własnością wspólnoty beginek.
Wikipedia
członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego
SJP.pl
członkini laickiego żeńskiego zgromadzenia religijnego
SJP.pl
Beginki i begardzi (beginat) – ruch religijny i społeczny wywodzący się z franciszkanizmu, głoszący, że człowiek może osiągnąć doskonałość bez pośrednictwa Kościoła, propagujący życie proste i ubogie.
Wikipedia
tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; bejlerbej; beglerbej
SJP.pl
tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; bejlerbej
SJP.pl
roślina ozdobna, doniczkowa i kwietnikowa; ukośnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Begonia|ref=tak., roślina pochodzenia tropikalnego, hodowana jako roślina doniczkowa lub kwietnikowa ze względu na ozdobne liście i różnobarwne kwiaty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na balkonie rosły surfinie i begonie.
Wiktionary
IPA: bɛˈɡɔ̃ɲja, AS: begõńi ̯a
Wiktionary
przym. begoniowy
Wiktionary
(1.1) ukośnica
Wiktionary
zdrobnienie od: begonia
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu dyniowców; ukośnicowate
SJP.pl
Wikipedia
rząd roślin z klasy dwuliściennych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z begonią, dotyczący begonii
Wiktionary
rzecz. begonia ż., begoniowate nmos.
Wiktionary
[czytaj: beGIN] antylski taniec w takcie 2/4, w tempie umiarkowanym, podobny do rumby; biguine, béguine
SJP.pl
Beguine – powolny taniec ludowy z Martyniki, w metrum 4/4, obecnie należący do kanonu tańca towarzyskiego.
W latach trzydziestych XX wieku był lansowany, lecz bez powodzenia, w Paryżu. Swą popularność zdobył dopiero dzięki Cole Porterowi i jego piosence Begin the Beguine zaśpiewanej w musicalu Jubilee (1935) a wystawionym na nowojorskim Broadwayu.
W żargonie polskich muzyków taniec ten zwany jest powszechnie beginką.
Wikipedia
potocznie: pracownik odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy w danym zakładzie pracy
SJP.pl
przymiotnik od: BHP, bhp (bezpieczeństwo i higiena pracy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. związany z BHP, albo z behapowcem
Wiktionary
[czytaj: behawior albo bihewior] w biologii: zachowanie się;
1. ogół reakcji lub każda uzewnętrzniająca się reakcja zwierzęcia;
2. sposób odpowiadania człowieka na bodźce zewnętrzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) antrop. biol. zachowanie się, odpowiadanie na bodźce środowiska
Wiktionary
Zachowanie (ang. behavior) – skoordynowane postępowanie organizmu w odniesieniu do określonego otoczenia w określonym czasie, różnego rodzaju reakcje na bodźce z otoczenia (układ bodziec – reakcja, ang. stimulus – reaction, S–R), np. wykonywane za pomocą grup mięśni reakcje ruchowe.
Wikipedia
(1.1) Pisał głównie o morfologii, taksonomii i behawiorze pająków współczesnych.
Wiktionary
rzecz. behawioryzm mrz., behawiorysta mos., behawiorystka ż.
przym. behawioralny, behawiorystyczny
przysł. behawioralnie, behawiorystycznie
Wiktionary
(1.1) zachowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest behawioralne
Wiktionary
rzecz. behawioryzm m.
przym. behawioralny, behawiorystyczny
przysł. behawioralnie
Wiktionary
związany z zachowaniem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. związany z zachowaniem (behawiorem)
Wiktionary
(1.1) Szkolenie psa opiera się na behawioralnych metodach nagradzania pozytywnych zachowań i ignorowania zachowań niepożądanych.
Wiktionary
IPA: ˌbɛxavʲjɔˈralnɨ, AS: beχavʹi ̯oralny
Wiktionary
rzecz. behawior mrz., behawioryzm mrz., behawiorysta mos., behawiorystka ż., behawioralność ż.
przym. behawiorystyczny
przysł. behawioralnie, behawiorystycznie
Wiktionary
[czytaj: behawiorysta albo bihewiorysta] zwolennik behawioryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedstawiciel lub zwolennik behawioryzmu
(1.2) specjalista zajmujący się terapią zachowania zwierząt towarzyszących człowiekowi, głównie psów
Wiktionary
IPA: ˌbɛxavʲjɔˈrɨsta, AS: beχavʹi ̯orysta
Wiktionary
rzecz. behawioryzm m.
:: fż. behawiorystka ż.
przym. behawioralny, behawiorystyczny
Wiktionary
kobieta zajmująca się behawiorystyką, czyli nauką o sposobach i motywach zachowania
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) psych. związany z behawiorystami, behawioryzmem
Wiktionary
rzecz. behawiorysta mos., behawioryzm mrz., behawior mrz., behawioralność ż.
przym. behawioralny
Wiktionary
behawiorystyka zwierząt - psychologia zajmująca się badaniem i analizą zachowań zwierząt
SJP.pl
[czytaj: behawioryzm albo bihewioryzm] ukształtowany w Ameryce kierunek psychologiczny XX wieku, zakładający, że przedmiotem badań psychologicznych może być tylko zachowanie się ludzi lub zwierząt, a nie niemożliwe do poznania procesy psychiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. podejście do psychologii skupiające się na obserwowalnym zachowaniu, negujące poznawalność umysłu i przeważnie zakładające, że zachowanie jest określane przez środowisko;
Wiktionary
Behawioryzm (ang. behavior lub behaviour – zachowanie) – filozofia nauki o zachowaniu ludzi oraz zwierząt. W podejściu tym uznaje się istotną rolę:
Wikipedia
(1.1) W "ortodoksyjnej" wersji behawioryzmu najpierw występuje reakcja, następnie zaś bodziec.
Wiktionary
rzecz. behawioralność ż., behawior m., behawiorysta m., behawiorystka ż.
przym. behawioralny, behawiorystyczny
Wiktionary
Behem (Behem I, Behm, Bem) – polski herb szlachecki, z nobilitacji.
Wikipedia
biblijny potwór, niepokonana bestia
SJP.pl
Behemot (hebr. בהמות Bəhēmôth, Behemot, B'hemot „bestie; zwierzęta”; arab, بهيموث albo بهموت Bahīmūth) – nieprzetłumaczone imię zwierzęcia wspomnianego w Księdze Hioba, 40,15. Wraz z Lewiatanem jest on przedstawiony jako stworzenie dowodzące wielkości i mocy stwórczej Jahwe w opozycji do Hioba. Przedstawiony jako postać podobna do hipopotama lub słonia.
Wikipedia
kwas behenowy - organiczny związek chemiczny, występujący w orzeszkach ziemnych
SJP.pl
kraina historyczna w środkowej Portugalii
SJP.pl
Mozambik:
Niemcy:
Portugalia:
Wikipedia
gatunek ssaka z podrodziny antylopowców; oryks pręgoboki
SJP.pl
tytuł urzędnika tureckiego; beg
SJP.pl
Bej (pierwotnie beg; tur. bey) – tureckie słowo oznaczające wodza (np. janczarów, Tatarów krymskich).
Tytuł używany na terytorium państw tureckich, w tym Imperium Osmańskiego i Uzbekistanu oraz Persji i państwa mogolskiego, dodawany do imion przedstawicieli możnowładztwa, szczególnie w odniesieniu do osób pochodzenia turkijskiego. Niekiedy skracany był do formy Be.
Wikipedia
[czytaj: beŻAR] nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbi
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej osobie; bejbe
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bejbe, bejbi
SJP.pl
bardzo rzadko: farba do drewna; bajca, bejca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara więzienna pijak
Wiktionary
IPA: bɛjt͡s, AS: bei ̯c
Wiktionary
1. farba do drewna; bajca;
2. zaprawa do nasion posiadająca właściwości grzybobójcze;
3. zaprawa farbiarska;
4. zaprawa z octu i korzeni do marynowania mięs;
5. potocznie: samochód lub motocykl marki BMW; beemka, beema, beemwica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. roztwór do barwienia drewna;
(1.2) chem. włók. substancja używana do barwienia w przemyśle włókienniczym i garbarskim
(1.3) chem. roln. środek grzybobójczy do dezynfekcji nasion i ziaren
(1.4) spoż. zaprawa do marynowania mięs
(1.5) slang. samochód marki BMW
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na twoim miejscu pociągnęłabym tę półkę jasnokasztanową bejcą.
Wiktionary
IPA: ˈbɛjt͡sa, AS: bei ̯ca
Wiktionary
rzecz. bejcowanie n.
Wiktionary
(1.4) bajca
Wiktionary
pokrywać powierzchnię, najczęściej drewnianą, bejcą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. pokrywanie powierzchni drewna bejcą
(1.2) rzem. w garbarstwie: oczyszczanie skóry przed jej garbowaniem
(1.3) roln. zaprawianie nasion środkami grzybobójczymi
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bejca ż.
czas. bejcować ndk.
Wiktionary
pokryty bejcą
SJP.pl
wiatr wiejący od dziobu pod kątem ostrym do linii symetrii statku; bajdewind
SJP.pl
Bajdewind, też bejdewind, ćwierćwiatr (z niem. bei dem Wind – dosł. przy wietrze) – nazwa jednego z wiatrów pozornych. Bajdewind wieje z kierunków: pomiędzy wiatrem wiejącym prostopadle do burt jednostki (półwiatr), a wiatrem wiejącym od strony kąta martwego, czyli od strony dziobu jednostki. W zależności od wielkości kąta martwego danej jednostki przedział ten wynosi od ok. 30° do ok. 80°.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. głupiec
Wiktionary
(1.1) I oto już stają! I oto ruszają! Już są o pół staja: elegant z Mosiny, pierdoła z Gądek i bejdok z Kłaja.
Wiktionary
choroba zakaźna skóry zaliczana do krętkowic niewenerycznych, wywołana przez treponemy
SJP.pl
Bejel – jedna z krętkowic niewenerycznych. Przewlekła choroba okresu dziecięcego, charakteryzująca się występowaniem zmian skórnych i błon śluzowych wywołaną przez Treponema endemicum, czyli bakterię, która nie powoduje zmian dotyczących zębów, oka i układu nerwowego.
Wikipedia
tytuł namiestnika zarządzającego prowincją w Turcji osmańskiej; beglerbeg; beglerbej
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. gw-pl|Warszawa. żyd
Wiktionary
w gwarze poznańskiej: pieniądz, zwykle polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg-pl|Poznań. pieniądz
Wiktionary
Bejm – ludowa nazwa niemieckiej monety 10-fenigowej stosowana do 1939 r. przez ludność niemiecką i polską na terenie byłego zaboru pruskiego.Stąd pochodzi gwarowe określenie poznańskie na pieniądze - bejmy.
Wikipedia
(1.1) Weź bejmy i leć po pyry.
(1.1) Kitram bejmy do kiejdy. → Chowam pieniądze do kieszeni.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ssaków z podrodziny antylop, występujący w Etiopii i Somalii
SJP.pl
Bejra somalijska (Dorcatragus megalotis) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju bejra (Dorcatragus).
Wikipedia
→ Bejrut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bejrutu (stolicy Libanu)
Wiktionary
(1.1) Nazajutrz izraelskie lotnictwo wojskowe zaatakowało bejruckie przedmieścia Shiyyah.
Wiktionary
IPA: bɛjˈrut͡sʲci, AS: bei ̯rucʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bejrut mrz., bejrutczyk mos., bejrutka ż.
Wiktionary
stolica Libanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Azji, na Bliskim Wschodzie, stolica Libanu;
(1.2) geogr. adm. muhafaza w zachodnim Libanie;
Wiktionary
Bejrut (arab. بيروت, Bayrūt, stgr. Βηρυτός) – stolica i największe miasto Libanu, leżące w środkowej części kraju. Liczy 2 060 363 mieszkańców (2012), większość pochodzenia arabskiego. Dawniej miasto było nazywane: Birutu, Berytos. Znajduje się w nim wiele zabytków i dobytku historycznego kraju.
Wikipedia
(1.1) Jeśli ktoś organizowałby kiedyś konkurs na miejsce na świecie, które pokazuje niezłomność człowieka, to moim zdaniem mógłby do tej kategorii nominować Bejrut.
Wiktionary
IPA: ˈbɛjrut, AS: bei ̯rut
Wiktionary
rzecz. bejrutczyk m., bejrutka ż.
przym. bejrucki
Wiktionary
(1.1) hist. Biruta, Berytus
Wiktionary
mieszkaniec Bejrutu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bejrutu
Wiktionary
IPA: bɛjˈruṭt͡ʃɨk, AS: bei ̯ruṭčyk
Wiktionary
rzecz. Bejrut mrz.
:: fż. bejrutka ż.
przym. bejrucki
Wiktionary
mieszkanka Bejrutu (stolicy Libanu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bejrutu
Wiktionary
(1.1) Nadine jest paryżanką? Nie, ona jest bejrutką.
Wiktionary
IPA: bɛjˈrutka, AS: bei ̯rutka
Wiktionary
rzecz. Bejrut mrz.
:: fm. bejrutczyk mos.
przym. bejrucki
Wiktionary
baseball, bejzbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. baseball (w spolszczonej pisowni)
(1.2) slang. kij bejsbolowy
Wiktionary
Baseball (pol. bejsbol) – sportowa gra zespołowa szczególnie popularna w Ameryce Północnej, Południowej i we wschodniej Azji.
Wikipedia
(1.2) Wdarł się z bejsbolem do meczetu.
Wiktionary
IPA: ˈbɛjzbɔl, AS: bei ̯zbol
Wiktionary
rzecz. baseball m., baseballista mos., baseballistka ż., bejsbolista m., bejsbolówka ż.
przym. baseballowy, bejsbolowy
Wiktionary
(1.1-2) baseball
Wiktionary
zawodnik uprawiający bejsbol; baseballista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto gra w bejsbol, zawodowo lub rekreacyjnie
Wiktionary
(1.1) Klub odwiedził amerykański bejsbolista polskiego pochodzenia.
Wiktionary
rzecz. bejsbol mrz.
:: fż. bejsbolistka ż.
przym. bejsbolowy
Wiktionary
(1.1) baseballista
Wiktionary
baseballówka; potocznie:
1. czapka z zaokrąglonym daszkiem;
2. kurtka mająca przy pasie oraz na zakończeniach rękawów ściągacze o tym samym wzorze;
3. kij do gry w baseball
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. sportowe nakrycie głowy, wykonane z miękkiego materiału, z twardym daszkiem, zazwyczaj z tyłu posiada regulowalne zapięcie
(1.2) lekkie okrycie wierzchnie wzorowane na bluzach amerykańskich klubów sportowych
Wiktionary
Bejsbolówka (także: baseballówka od ang. baseball cap) – sportowa czapka, wykonana z miękkiego materiału, z twardym daszkiem chroniącym oczy przed słońcem. Często posiada z tyłu pasek umożliwiający regulację rozmiaru. Pierwotnie noszona przez sportowców uprawiających baseball.
Wikipedia
(1.1) Irek lubi chodzić w bejsbolówce.
Wiktionary
rzecz. baseball mrz., bejsbol mrz., baseballista mos., bejsbolista mos., baseballistka ż., bejsbolistka ż.
przym. baseballowy, bejsbolowy
Wiktionary
→ bejsbol; baseballowy, bejzbolowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z baseballem, dotyczący baseballu
Wiktionary
(1.1) Podszedł do szafy, by wyjąć kij bejsbolowy który przywiózł ze Stanów, i przywalić nim w kaloryfer.
Wiktionary
rzecz. baseball m., bejsbol m., baseballista m., bejsbolista m., baseballistka ż., bejsbolistka ż., bejsbolówka ż.
przym. baseballowy
Wiktionary
(1.1) baseballowy
Wiktionary
wieś w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Bejsce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, siedziba gminy Bejsce.
Wikipedia
mieszkaniec Bejsca
SJP.pl
mieszkanka Bejsca
SJP.pl
popularna w gatunkach lirycznych Bliskiego Wschodu strofa dwuwersowa
SJP.pl
Bajt, bejt (z arab.) – typ wersu popularnego w poezji arabskiej i perskiej na Bliskim i Środkowym Wschodzie (zwłaszcza w gazelu i kasydzie). Składa się z określonej (zwykle parzystej) liczby stóp i posiada cezurę, która dzieli go na dwie równe części (półwersy), zwykle rymujące się ze sobą.
Wikipedia
baseball, bejsbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej
SJP.pl
potocznie:
1. głos owcy lub kozy;
2. głos niektórych innych zwierząt, podobny do głosu owcy lub kozy;
3. brzydki, fałszywy śpiew;
4. głośny płacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos beczenia zwierząt
(1.2) głośny płacz
(1.3) pot. odczasownikowy od|bekać.
(1.4) gw-pl|Bukowina. żarówka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. obrońca w drużynie sportowej
(2.2) daw. środ. polit. członek bojówki
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lm. od: beka
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Na łące słychać było głośne beki owiec.
(1.2) Najskuteczniejszą obroną maluchów jest zawsze wielki bek w obecności dorosłych.
(1.3) Beki przy obcych ludziach są jeszcze bardziej niekulturalne.
Wiktionary
IPA: bɛk, AS: bek
Wiktionary
rzecz. bekowisko n., beczenie n., bekanie n.
czas. beczeć ndk., bekać ndk., beknąć dk.
przym. bekliwy, zabeczany
Wiktionary
(1.2) ryk, płacz, wycie
(1.4) łampoczka
Wiktionary
1. zgrubienie od: beczka;
2. to, co znajduje się w dużej beczce;
3. przenośnie: otyły, gruby człowiek; tłuścioch, baryła, pulpet, spaślak;
4. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, brecha, polewka, zlewa, zlew, zwała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. nieistniejąca kaszubska osada rybacka w Polsce, w województwie pomorskim, u ujścia Redy;
(1.2) geogr. rezerwat przyrody w pobliżu dawnej osady Beka (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbɛka, AS: beka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. żyzna dolina w Libanie, 30 km na wschód od Bejrutu;
(1.2) geogr. adm. muhafaza we wschodnim Libanie obejmująca dolinę Bekaa (1.1);
Wiktionary
Dolina Bekaa (arab. البقاع = Al-Bika) - żyzna dolina w Libanie, położona w rowie (obniżeniu) tektonicznym pomiędzy górami Liban na zachodzie i pasmem górskim Antylibanu na wschodzie.
Ma 150 km długości, szerokość na dnie wynosi 8-14 km; wysokość dna 700–1100 m n.p.m. Odwadniana przez rzeki Orontes (Nahr al-Asi) i Litani (Nahr al-Litani). Często występują tu trzęsienia ziemi.
Wikipedia
(1.1) Al-Bika
(1.2) Al-Bika
Wiktionary
1. czkać, odbijać się
2. bekać się - u jeleni i danieli: dokonywać aktu płciowego
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) odbijać się
Wiktionary
(1.1) Pociągnął łyk piwa z kufla i beknął siarczyście aż obudził się kot śpiący na piecu.
Wiktionary
IPA: ˈbɛkat͡ɕ, AS: bekać
Wiktionary
rzecz. bek mrz.
czas. beknąć dk.
Wiktionary
dawna tuba strażacka do ogłaszania alarmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bekać.
(1.2) łow. akt płciowy u jeleni i danieli
Wiktionary
Odbijanie, bekanie – uwolnienie gazu z układu trawiennego (głównie z przełyku i żołądka) przez usta. Czynności tej towarzyszy często charakterystyczny dźwięk i czasami odór.
Wikipedia
rzecz. bek mos./mrz.
Wiktionary
(1.2) kopulacja, pokrywanie
Wiktionary
dawniej: bękartka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. o dziewczynie z nieślubnego związku („z nieprawego łoża”);
Wiktionary
(1.1) Główną bohaterką jest La Vecchia - bękarcica, czarownica oskarżana przez wiejską społeczność o najgorsze uczynki - od spędzania płodów i spółkowania z demonami po kradzieże i rytualne morderstwa.
Wiktionary
psuć się, marnieć, degenerować się
SJP.pl
zdrobnienie od: bękart
SJP.pl
ptak z rzędu wróblowych
SJP.pl
o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Bekardowate (Tityridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), podrzędu tyrankowców (Tyranni). Zasiedlają Amerykę Południową i Północną. Są to małej lub średniej wielkości ptaki, większość ma stosunkowo krótki ogon i duże głowy.
Wikipedia
o cechach bekardowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny bekardów
SJP.pl
1. pogardliwie: dziecko ze związku pozamałżeńskiego; bastard;
2. w DTP, potocznie: błąd łamania tekstu polegający na pozostawieniu na początku łamu samotnego ostatniego wiersza akapitu (wiersz zawieszony)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pogard. potomek z nieślubnego związku („z nieprawego łoża”);
(1.2) obraź. z niesmakiem o niegrzecznym dziecku
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że końcowy wiersz akapitu wypada na początku kolumny lub łamu;
(2.2) środ. druk. błąd składu typograficznego, polegający na tym, że pierwszy wiersz akapitu wypada samotnie na końcu kolumny lub łamu
(2.3) daw. gwara. górna część pieca kuchennego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten popularny malarz spłodził wielu bękartów.
(1.2) Te okropne bękarty drą się pod oknami tak, że pracować nie można.
(2.1) Naczelny załamał ręce: dawno nie widział w składzie tylu wdów i bękartów.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃ŋkart, AS: bẽŋkart
Wiktionary
rzecz. bękarctwo n., bękarstwo n.
:: fż. bękartka ż.
:: zdrobn. bękarciątko n., bękarcie n., bękarcik m.
przym. bękarci
Wiktionary
(1.1) bastard; wylęganiec
(1.2) bachor
(2.1) błąd składu
(2.2) błąd składu, sierota, szewc
Wiktionary
ptak łowny z rodziny bekasowatych, o upierzeniu brunatnym z czarnymi, płowymi lub rdzawymi wzorami, zamieszkujący podmokłe okolice Eurazji, Afryki i Ameryki Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak zamieszkujący tereny podmokłe;
Wiktionary
Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).
Wikipedia
(1.1) Piszczą żałośnie w trzcinach szpaki, kraczą kurki wodne, pogwizdują bekasy, huczą bąki, kwakają ukryte stada kaczek, smutnie pośpiewują rybitwy; rytmicznie wyrzucając do lotu skrzydła kołyszą się kulony, srokosze kują żelazo na gałązkach olszyn, a wysoko na gałęziach sosen edukują swe dzieci, obrzydliwie wrzeszcząc, wrony-matki. (S. Żeromski: Zapomnienie)
Wiktionary
IPA: ˈbɛkas, AS: bekas
Wiktionary
rzecz. bekasik m.
przym. bekasi
Wiktionary
tyczący się bekasa, np. bekasie pióro
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla bekasa; dotyczący, odnoszący się do bekasa
Wiktionary
Bekasi (indonez. Kota Bekasi) – miasto w Indonezji na wyspie Jawa w prowincji Jawa Zachodnia w zespole miejskim Dżakarty.
Według danych szacunkowych z 2013 roku miasto liczyło 2 543 676 mieszkańców oraz zajmuje powierzchnie ponad 210 km². Przez miasto przepływają trzy główne rzeki: Cakung, Bekasi, Sunter.
Wikipedia
IPA: bɛˈkaɕi, AS: bekaśi
Wiktionary
rzecz. bekas m., bekasik m., bekasowate nmos.
Wiktionary
średniej wielkości ptak łowny należący do rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Lymnocryptes minimus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
Wiktionary
Bekasik, bekas mały (Lymnocryptes minimus) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Lymnocryptes. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
IPA: bɛˈkaɕik, AS: bekaśik
Wiktionary
rzecz. bekas mzw., bekasowate lm nm.
przym. bekasi
Wiktionary
gatunek ptaka z rzędu żurawiowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aramus guarauna|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu żurawiowych;
Wiktionary
Bekaśnica (Aramus guarauna) – gatunek dużego ptaka, będącego jedynym przedstawicielem rodziny bekaśnic (Aramidae) z rzędu żurawiowych (Gruiformes). Zamieszkuje strefę międzyzwrotnikową Ameryki – od Meksyku i Florydy (Stany Zjednoczone) przez Karaiby po Argentynę. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
rodzina obejmująca ponad 80 gatunków ptaków z rzędu siewkowych, o charakterystycznych prostych i długich dziobach, których miękki czubek ułatwia odnajdywanie pożywienia w miękkim gruncie; występują na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)
SJP.pl
Bekasowate, słonkowate (Scolopacidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).
Wikipedia
o cechach bekasowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
jednostka miary radioaktywności w układzie SI
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI;
Wiktionary
Bekerel, Bq – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Próbka ma aktywność 1 Bq, gdy zachodzi w niej jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę. Na przykład, jeśli jądra atomowe danego ciała emitują 1000 cząstek alfa na sekundę wskutek rozpadów alfa (i jednemu rozpadowi odpowiada emisja jednej cząstki alfa oraz nie zachodzą inne rodzaje rozpadów), to aktywność tego ciała jest równa 1000 Bq, czyli 1 kBq.
Wikipedia
(1.1) skr. Bq
Wiktionary
backhand; w tenisie, ping-pongu itp.: uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce bądź ze strony prawej - trzymaną w lewej; w hokeju: przy uderzeniu z lewej strony kijem trzymanym niżej prawą ręką i na odwrót
SJP.pl
Bekhend (od ang. backhand, grzbiet ręki) – termin sportowy oznaczający uderzenie rakietą lub kijem w taki sposób, że w kierunku uderzenia skierowany jest grzbiet ręki. Zagrania takie spotykane są m.in. w tenisie, tenisie stołowym, speed-ballu, badmintonie i hokeju. W tenisie jest to uderzenie z lewej strony zewnętrzną stroną rakiety przez zawodników praworęcznych; u osób leworęcznych uderzenie z prawej strony.
Wikipedia
związany z bekhendem (backhandem); backhandowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. podwórkowa gra w piłkę jeden na jednego polegająca na obronie swojego obszaru i przebijaniu piłki na obszar przeciwnika
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|beka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawne męskie okrycie wierzchnie, podszyte futrem
SJP.pl
Bekiesza – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Cyców. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 372 mieszkańców.
Wikipedia
zdrobnienie od: bekiesza
SJP.pl
potocznie:
1. podobny do beku, beczenia;
2. skłonny do płaczu; mazgajowaty, płaksiwy
SJP.pl
rodzaj wieloletniej rośliny z rodziny traw; beckmannia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. beckmannia.
Wiktionary
Bekmania (Beckmannia Host) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w strefie umiarkowanej Europy (w zachodniej tylko jako introdukowane), Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie jako zadomowiony antropofit bekmania robaczkowata (B. eruciformis).
Wikipedia
IPA: bɛkˈmãɲja, AS: bekmãńi ̯a
Wiktionary
rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bekać)
(1.1) dokonany od|bekać.
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. ponieść karę
(2.2) gwara. więzienna ponieść karę
Wiktionary
(2.1) – A jakby życzliwa nie była, to się jej drugie oczko wyjmie – ciągnął z uśmiechem – i potem dobrze przechędoży. Za gwałt można beknąć, ale ślepa sprawców nie wskaże.
Wiktionary
IPA: ˈbɛknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: beknõńć
Wiktionary
rzecz. bek mrz., beknięcie n., bekanie n.
czas. bekać ndk.
Wiktionary
rzadko: brzydko, fałszywie zaśpiewać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|beknąć.
Wiktionary
czas. beknąć
Wiktionary
wyrób wędliniarski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. odpowiednio przygotowana półtusza z młodego tucznika (lub jej część)
(1.2) kulin. wędzonka z bekonu (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zootechn. tucznik przeznaczony na półtusze i wędzonkę
Wiktionary
Boczek – pojęcie z dziedziny technologii żywności, oznaczające jedną z zasadniczych części półtuszy wieprzowej oraz potrawy z niej wykonywane.
Wikipedia
(1.2) Na śniadanie jemy zwykle jajka na bekonie.
Wiktionary
IPA: ˈbɛkɔ̃n, AS: bekõn
Wiktionary
przym. bekonowy
rzecz. bekonik mrz.
Wiktionary
potocznie: tucznik przeznaczony na bekony
SJP.pl
zakład zajmujący się wyrobem bekonów
SJP.pl
produkcja bekonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bekon
Wiktionary
rzecz. bekon m.
Wiktionary
→ bekon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bekonem
przymiotnik
(2.1) zawierający bekon lub przypominający bekon smakiem, zapachem itp.
Wiktionary
(2.1) Kupiłam chipsy bekonowe na dworcu w snack-barze.
Wiktionary
rzecz. bekon mzw./mrz.
Wiktionary
1. godowy okres u niektórych zwierząt leśnych (danieli i jeleni);
2. miejsce, gdzie zbierają się niektóre zwierzęta leśne (daniele i jelenie) w okresie godowym
SJP.pl
Bekowisko – okres godowy i miejsce godów danieli (Dama dama). Bekowisko odbywa się zwykle od połowy października do połowy listopada. W tym czasie, podobnie jak byki jelenia, byk daniela wydaje charakterystyczne odgłosy i gromadzi wokół siebie kilka łań - „chmarę”. Bekowisko to okres polowań na daniele-byki.
Wikipedia
potocznie: śmieszny, zabawny, komiczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) slang. młodz. zabawny, śmieszny
Wiktionary
(1.1) Alka wysłała mi wczoraj bekowego snapa.
Wiktionary
IPA: bɛˈkɔvɨ, AS: bekovy
Wiktionary
rzecz. beka ż.
Wiktionary
potocznie o kobiecie (dziewczynce), ciągle płaczącej bez istotnego powodu; także o mężczyźnie (chłopcu) z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. ktoś skłonny do płaczu
Wiktionary
Beksa – amerykańska komedia muzyczna z 1990 roku, wyśmiewający tamtejsze stroje, zachowania, muzykę film satyryczny.
Wikipedia
(1.1) beksa-lala, mazepa, mazgaj, płaczek, płaksa
Wiktionary
(r. żeński) potocznie o dziewczynce łatwo wpadającej w płacz; także o chłopcu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) pot. ktoś (najczęściej dziecko), kto często płacze
Wiktionary
(1.1) Jeszcze nigdy nie widziałem takiej beksy-lali, wciąż się maże.
Wiktionary
IPA: ˌbɛksa‿ˈlala, AS: beksa‿lala
Wiktionary
(1.1) beksa, mazgaj, płaksa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Beksiński:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: beksiwie
SJP.pl
dawniej: skłonny do beku (płaczu); płaczliwy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bektaszyzmem, dotyczący bektaszyzmu
Wiktionary
rzecz. bektaszyta mos., bektaszyzm m., bektaszijja ż., bektaszysta m., bektaszystka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek wspólnoty religijnej bektaszijja, powstałej w XIII w., będącej synkretyczną odmianą islamu łączącej w sobie elementy chrześcijańskie, zaratusztriańskie, szamańskie i ezoteryczne
Wiktionary
rzecz. bektaszijja ż., bektaszyzm m.
:: fż. bektaszytka ż.
przym. bektaszycki
Wiktionary
śpiewający ptak wędrowny z rodziny drozdów; słowik szary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. słowik szary
Wiktionary
Słowik szary, bekwarek (Luscinia luscinia) – gatunek małego ptaka śpiewającego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Ptaki z tej grupy są najznakomitszymi śpiewakami. Śpiew ich jest donośny, niezwykle urozmaicony, o dużej skali tonów. Słowik przylatuje na tereny Polski w kwietniu-maju, a odlatuje do Afryki w sierpniu-wrześniu.
Wikipedia
IPA: bɛˈkfarɛk, AS: bekfarek
Wiktionary
jednostka logarytmicznej miary stosunku energii lub mocy dwu sygnałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. bezwymiarowa jednostka wyrażająca porównanie dwu wielkości równe logarytmowi dziesiętnemu ich stosunku, zwykle stosowana do określania głośności, mocy akustycznej źródła dźwięku, stopnia wzmocnienia sygnału itp.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od bela
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Bel to bardzo duża jednostka, odpowiadająca bardzo dużym zmianom w natężeniu dźwięku, dlatego w praktyce używa się mniejszej jednostki – dziesiątej części bela, czyli decybela.
Wiktionary
IPA: bɛl, AS: bel
Wiktionary
(1.1) skr. B
Wiktionary
[czytaj: beleTAŻ] pierwsze piętro pałacu lub domu o charakterze reprezentacyjnym, wyróżniające się większą wysokością pomieszczeń i bogatszą dekoracją; piano nobile
SJP.pl
1. gruba belka
2. zwój czegoś, najczęściej banknotów, materiału lub papieru
3. ilość papieru równa 10 ryzom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwój np. papieru, tkaniny
(1.2) opakowany prostopadłościan różnych sprasowanych materiałów np. wełny, liści tytoniu itp.
(1.3) włók. odmienna w różnych krajach jednostka masy
(1.4) druk. arkusze papieru w określonej liczbie
(1.5) duża belka
(1.6) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbɛla, AS: bela
Wiktionary
rzecz. belka ż., beluwa ż.
czas. belować
Wiktionary
roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, belladona, wilcza jagoda
SJP.pl
roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, belladona, beladona, wilcza jagoda
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1 gmina:
Palauska nazwa:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. grubas
Wiktionary
[czytaj: belkanto] styl muzyki wokalnej, a także technika wokalna w operze włoskiej XVII-XIX w.
SJP.pl
Bel canto, także belcanto (wł. dosłownie: piękny śpiew) – termin muzyczny używany w dwóch pokrewnych znaczeniach:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Republice Baszkortostanu, w azjatyckiej części Rosji;
Wiktionary
Belebej (ros. Белебей, Bielebiej; baszk. Бәләбәй, Bäläbäj) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu bielebiejewskiego. Miejscowość założono w 1715 roku, a prawa miejskie nadano w 1781.
W Belebeju urodzili się: Borys Nikołajewski, Władimir Bukowski, Inna Czurikowa.
Wikipedia
przym. belebejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Belebejem, dotyczący Belebeju
Wiktionary
(1.1) Frunze przeprowadził operację belebejską w gruncie rzeczy wbrew dowództwu Frontu.
Wiktionary
rzecz. Belebej mrz.
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: belka; mały, krótki odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: belka
Wiktionary
IPA: bɛˈlɛt͡ʃka, AS: belečka
Wiktionary
rzecz. belka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. belka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: belka
Wiktionary
Belek – miejscowość turystyczna w dystrykcie Serik, prowincji Antalya, południowo-zachodniej Turcji nad Morzem Śródziemnym.
Miasto leży około 30 km od lotniska w Antalyi na równinie rzeki Kopru Cayi, u podnóża gór Taurus.
Atrakcją turystyczną okolicy jest park krajobrazowy z ponad 100 gatunkami zamieszkujących go ptaków oraz usytuowany w sosnowym lesie wodospad Kursunlu z ukrytą pod nim jaskinią, do której można się dostać tylko przez lustro wody.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|balek.
Wiktionary
wymarły mięczak kopalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. nazwa systematyczna|Belemnitida|ref=tak. wymarły morski głowonóg;
Wiktionary
Belemnity (Belemnitida, z gr. belemnon – pocisk, strzała) – wymarły rząd morskich głowonogów należący do Decabrachia (dziesięciornice). Według niektórych systemów klasyfikacyjnych belemnity wraz z pokrewnymi rzędami (np. Aulacocerida i Phragmoteuthida) mają status nadrzędu Belemnoidea.
Wikipedia
(1.1) Belemnity pojawiły się w karbonie, a wymarły w eocenie.
Wiktionary
IPA: bɛˈlɛ̃mʲɲit, AS: belẽmʹńit
Wiktionary
w mitologii celtyckiej: bóg płodności i słońca
SJP.pl
Beli, Belenus („lśniący”) – w mitologii brytańskiej, szczególnie w Galii (później od Italii po Brytanię), bóg płodności i słońca, mający w swej pieczy owce i bydło. Jego małżonką była Belisama. W Irlandii znany był jako Bile („święte drzewo”). Mógł być identyczny z Belatu-Cadrosem.
Wikipedia
kopalny ślimak morski, mający symetryczną muszlę zwiniętą w jednej płaszczyźnie
SJP.pl
autor książek beletrystycznych
SJP.pl
przymiotnik od: beletrystyka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z beletrystyką
Wiktionary
rzecz. beletrystyka ż., beletryzowanie n.
Wiktionary
1. ogół utworów zaliczanych do literatury pięknej;
2. utwory narracyjno-fabularne pisane prozą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. twórczość prozatorska zaliczana do literatury pięknej, obejmująca powieść, opowiadanie, nowelę, reportaż literacki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbɛlɛˈtrɨstɨka, AS: beletrystyka
Wiktionary
rzecz. beletrysta m., beletrystka ż., beletryzacja ż., beletryzowanie n., beletryzator m., beletryzatorka ż.
czas. beletryzować ndk.
przym. beletryzacyjny, beletrystyczny
przysł. beletryzacyjnie, beletrystycznie
Wiktionary
(1.1) proza
Wiktionary
nadawanie tekstowi charakteru powieści, noweli, opowiadania itp.
SJP.pl
przymiotnik od: beletryzacja
SJP.pl
osoba zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną
SJP.pl
kobieta zajmująca się beletryzowaniem życiorysów, wspomnień itp., nadająca im formę beletrystyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. wplatanie elementów fikcji literackiej w narrację o zdarzeniach rzeczywistych
Wiktionary
(1.1) W XVI w. jest zadaniem szczególnie skomplikowanym, jako że wtedy właśnie ożywia się dwukierunkowy ruch: beletryzowaniu form użytkowych towarzyszy utylitaryzowanie form artystycznych.
Wiktionary
rzecz. beletryzacja ż., beletryzator m., beletryzatorka ż., beletrystyka ż., beletrysta m., beletrystka ż.
czas. beletryzować
przym. beletryzacyjny, beletrystyczny
przysł. beletryzacyjnie, beletrystycznie
Wiktionary
(1.1) beletryzacja
Wiktionary
największe miasto w Irlandii Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Irlandii Północnej,
Wiktionary
Belfast (angielska wymowa: [ˈbɛlfɑːst]; irl. Béal Feirste) – stolica i największe miasto Irlandii Północnej, zlokalizowane w dystrykcie Belfast (hrabstwo Antrim). Zajmuje powierzchnię 132,50 km², licząc 341 877 mieszkańców (2019 r.).
Wikipedia
(1.1) Pożar, który wybuchł w 1708, prawie doszczętnie strawił Belfast.
Wiktionary
IPA: ˈbɛlfast, AS: belfast
Wiktionary
rzecz. belfastczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Belfastu
Wiktionary
rzecz. Belfast mrz.
Wiktionary
1. potocznie: nauczyciel;
2. pomocnik nauczyciela w żydowskiej szkole elementarnej o charakterze religijnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. lub żart. nauczyciel
(1.2) gwara. więz. mądry, doświadczony więzień
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. nauczyciel w szkole średniej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Belfer prawił młodzieży tradycyjne kazanie przed wspólnym wyjściem do kina.
Wiktionary
IPA: ˈbɛlfɛr, AS: belfer
Wiktionary
rzecz. belferzyna mos., belferstwo n., belfrowanie n.
:: fż. belferka ż.
czas. belfrować ndk.
przym. belferski
przysł. belfersko
Wiktionary
grupa belfrów, nauczycieli
SJP.pl
1. pogardliwie: zawód, praca nauczyciela;
2. pogardliwie: nauczycielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. nauczycielka
(1.2) pot. wykonywanie zawodu nauczyciela
Wiktionary
(1.1) W technikum Gienek podkochiwał się w belferce.
(1.2) W każdym razie czuję najwyraźniej, iż jedyną uczciwą rzeczą, jaką winnam uczynić, jest poświęcenie tego lata belferce i rozpoczęcie istnienia o własnych siłach.
Wiktionary
rzecz. belferia ż., belferzyna mos., belferowanie n., belferstwo n., belfrowanie n., belferek mos.
:: fm. belfer mos.
czas. belfrować ndk.
przym. belferski
przysł. belfersko
Wiktionary
(1.1) nauczycielka; pot. profesorka
(1.2) bakalarstwo, belferowanie, belferstwo, nauczycielstwo
Wiktionary
przymiotnik od: belfer
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z belfrem, dotyczący belfra
Wiktionary
rzecz. belferka ż., belfer mos., belferskość ż., belfrowanie n.
czas. belfrować ndk.
Wiktionary
zawód nauczyciela; belferka
SJP.pl
[czytaj: belfi] potocznie: selfie damskich pośladków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Belfortem, dotyczący Belfortu
Wiktionary
rzecz. Belfort mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté;
Wiktionary
Belfort (niem. Beffert, Beffort, Befort) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Territoire de Belfort, położone nad rzeką Savoureuse, w Bramie Burgundzkiej – obniżeniu pomiędzy dwoma pasmami górskimi – Wogezami na północy a Jurą na południu. W 2017 roku populacja gminy wynosiła 48 423 mieszkańców.
Wikipedia
przym. belforcki
Wiktionary
ironicznie: pracować jako belfer (nauczyciel) w szkole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lekcew. lub żart. wykonywanie zawodu nauczyciela (belfra)
Wiktionary
rzecz. belfer m., belferzyna m., belferka ż., belferstwo n.
czas. belfrować
przym. belferski
Wiktionary
(1.1) belferka, nauczanie, uczenie
Wiktionary
1. koń ciężkiej, zimnokrwistej rasy; brabanson
2. frank belgijski; belga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Belgii
Wiktionary
Belg – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück, wchodzi w skład gminy związkowej Kirchberg (Hunsrück).
Wikipedia
(1.1) Coraz mniej liczni obywatele Belgii uważają się za Belgów.
Wiktionary
IPA: bɛlk, AS: belk
Wiktionary
rzecz. Belgia ż.
:: fż. Belgijka ż.
przym. belgijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) Europejczyk
hiponimy.
(1.1) Brabantczyk, brukselczyk, Flamand, Walon
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Belgia ż.
:: fż. Belgijka ż.
przym. belgijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Belgian
* arabski: (1.1) بلجيكي
* białoruski: (1.1) бельгіец m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэльгіец m.
* bułgarski: (1.1) белгиец m.
* czeski: (1.1) Belgičan m.
* duński: (1.1) belgier w.
* esperanto: (1.1) belgo
* fiński: (1.1) belgialainen
* francuski: (1.1) Belge m.
* hiszpański: (1.1) belga m.
* interlingua: (1.1) Belga
* kataloński: (1.1) belga m.
* litewski: (1.1) belgas m.
* niderlandzki: (1.1) Belg m.
* niemiecki: (1.1) Belgier m.
* norweski (bokmål): (1.1) belgier m.
* nowogrecki: (1.1) Βέλγος m.
* rosyjski: (1.1) бельгиец m.
* szwedzki: (1.1) belgare w., belgier w.
* turecki: (1.1) Belçikalı
* ukraiński: (1.1) бельгієць m.
* węgierski: (1.1) belga
* włoski: (1.1) belga m.
źródła.
== Belg (język manx.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Belgia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: belgijski
SJP.pl
skrót
(1.1) = belgijski
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== belg. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = belgický → belgijski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== belg. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = belgický → belgijski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== belg. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = belgický → belgijski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
frank belgijski; belg
SJP.pl
Belga – belgijska agencja prasowa, z siedzibą w Schaerbeek (Bruksela).Założona w sierpniu 1920 roku przez Pierre-Marie Oliviera i Maurice Travailleura.
Wikipedia
państwo w Europie ze stolicą w Brukseli; Królestwo Belgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie Zachodniej ze stolicą w Brukseli;
(1.2) hist. geogr. do początku XIX wieku: Niderlandy, ziemie położone nad Morzem Północnym między Francją a Niemcami
Wiktionary
Belgia, Królestwo Belgii (niderl. Koninkrijk België, fr. Royaume de Belgique, niem. Königreich Belgien) – państwo federacyjne w zachodniej Europie, w południowych Niderlandach. Belgia jest członkiem Unii Europejskiej, ONZ oraz NATO.
Wikipedia
(1.1) Urodziłem się w Belgii.
(1.2) Belgia, powszechne nazwisko krajów nadmorskich, między Francją i Niemcami. Belgia sprzymierzona zamyka 7. prowincyj Rzeczypospolitej Holenderskiej; reszta po części do domu austriackiego i korony francuskiej należy uwsp..
(1.2) Belgia, bywsze imię Niderlandu, teraz należącego do Francji i na departamenta podzielona uwsp.
Wiktionary
IPA: ˈbɛlʲɟja, AS: belʹǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belg mos., Belgijka ż., belgijskość ż.
przym. belgijski
Wiktionary
(1.1) Oficjalna nazwa: Królestwo Belgii
(1.2) Niderlandy
Wiktionary
dawniej: Belg (obywatel Belgii)
SJP.pl
1. inspekt o oknach dwuspadowych, zwróconych na wschód i zachód;
2. rodzaj porównawczej, sportowej gry scrabble
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Belgii
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Belgia ż.
:: fm. Belg mos.
przym. belgijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Belg.
* angielski: (1.1) Belgian
* arabski: (1.1) بلجيكية ż.
* białoruski: (1.1) бельгійка ż.
* bułgarski: (1.1) белгийка ż.
* czeski: (1.1) Belgičanka ż.
* esperanto: (1.1) belgino
* fiński: (1.1) belgialainen
* francuski: (1.1) Belge ż.
* hiszpański: (1.1) belga ż.
* kataloński: (1.1) belga ż.
* litewski: (1.1) belgė ż.
* niderlandzki: (1.1) Belgische ż.
* niemiecki: (1.1) Belgierin ż.
* nowogrecki: (1.1) Βελγίδα ż.
* rosyjski: (1.1) бельгийка ż.
* słowacki: (1.1) Belgičanka ż.
* szwedzki: (1.1) belgiska w.
* ukraiński: (1.1) бельгійка ż.
* włoski: (1.1) belga ż.
źródła.
== Belgijka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Belgijka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛlʲˈɟijka, AS: belʹǵii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Belgia ż.
:: fm. Belg mos.
przym. belgijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Belgia ż.
:: fm. Belg mos.
przym. belgijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Belg.
* angielski: (1.1) Belgian
* arabski: (1.1) بلجيكية ż.
* białoruski: (1.1) бельгійка ż.
* bułgarski: (1.1) белгийка ż.
* czeski: (1.1) Belgičanka ż.
* esperanto: (1.1) belgino
* fiński: (1.1) belgialainen
* francuski: (1.1) Belge ż.
* hiszpański: (1.1) belga ż.
* kataloński: (1.1) belga ż.
* litewski: (1.1) belgė ż.
* niderlandzki: (1.1) Belgische ż.
* niemiecki: (1.1) Belgierin ż.
* nowogrecki: (1.1) Βελγίδα ż.
* rosyjski: (1.1) бельгийка ż.
* słowacki: (1.1) Belgičanka ż.
* szwedzki: (1.1) belgiska w.
* ukraiński: (1.1) бельгійка ż.
* włoski: (1.1) belga ż.
źródła.
== Belgijka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Belgijka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ Belgia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Belgii lub Belgów
Wiktionary
(1.1) […] jednym z pierwszych artystów, którzy podjęli temat rwandyjskich czystek etnicznych, był autor komiksów – pochodzący z belgijskiego Liège Jean-Philippe Stassen.
Wiktionary
IPA: bɛlʲˈɟijsʲci, AS: belʹǵii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belgia ż., Belg m., Belgijka ż., belgijskość ż.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) antybelgijski
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. belg mzw., belgijka ż., Belgia ż., Belg m., Belgijka ż., belgijskość ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Belgian
* arabski: (1.1) بلجيكي
* białoruski: (1.1) бельгійскі
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) бэльгійскі
* bułgarski: (1.1) белгийски
* czeski: (1.1) belgický
* esperanto: (1.1) belga
* farerski: (1.1) belgiskur
* fiński: (1.1) belgialainen
* francuski: (1.1) belge
* hiszpański: (1.1) belga
* interlingua: (1.1) belge
* kataloński: (1.1) belga
* litewski: (1.1) belgiškas, belgų
* niderlandzki: (1.1) Belgisch
* niemiecki: (1.1) belgisch
* norweski (bokmål): (1.1) belgisk
* nowogrecki: (1.1) βέλγικος
* rosyjski: (1.1) бельгийский
* slovio: (1.1) belgju (белгйу)
* słowacki: (1.1) belgický
* słoweński: (1.1) belgijski
* szwedzki: (1.1) belgisk
* ukraiński: (1.1) бельгійський
* węgierski: (1.1) belga
* włoski: (1.1) belga
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Belgią i Holandią
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest belgijskie; cecha tych, którzy są belgijscy
Wiktionary
(1.1) Zastępcą zaś do spraw cywilnych został prezydent regencji kolońskiej, SS-Brf Eggert Reeder, reprezentant tradycji staropruskiej, wróg idei belgijskości.
Wiktionary
rzecz. belg mzw., Belgia ż., Belg mos., Belgijka ż.
przym. belgijski
przysł. belgijsko
Wiktionary
stolica Serbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Serbii;
Wiktionary
Belgrad (serb. Београд, Beograd [beǒɡrad], starożytne Singidunum, daw. Białogród, węg. Nándorfehérvár) – stolica i największe miasto Serbii położone na północy kraju przy ujściu Sawy do Dunaju; jugosłowiańskie miasto-bohater.
Wikipedia
(1.1) W drugiej połowie XX wieku Belgrad był stolicą Jugosławii.
Wiktionary
IPA: ˈbɛlɡrat, AS: belgrat
Wiktionary
rzecz. belgradczyk m., belgradka ż.
przym. belgradzki, podbelgradzki
Wiktionary
mieszkaniec Belgradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Belgradu
Wiktionary
IPA: bɛlˈɡraṭt͡ʃɨk, AS: belgraṭčyk
Wiktionary
rzecz. Belgrad mrz.
:: fż. belgradka ż.
przym. belgradzki
Wiktionary
mieszkanka Belgradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Belgradu
Wiktionary
IPA: bɛlˈɡratka, AS: belgratka
Wiktionary
rzecz. Belgrad mrz.
:: fm. belgradczyk mos.
przym. belgradzki
Wiktionary
→ Belgrad (stolica i największe miasto Serbii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Belgradem (stolicą Serbii)
Wiktionary
(1.1) Wierzyłem, że belgradzcy i lublańscy intelektualiści mogą zainspirować reformę jugosłowiańskiego społeczeństwa.
Wiktionary
IPA: bɛlˈɡrat͡sʲci, AS: belgracʹḱi
Wiktionary
rzecz. Belgrad mrz., belgradczyk mos., belgradka ż.
Wiktionary
jeden z upadłych aniołów i czterech piekielnych książąt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. jeden z upadłych aniołów w judaizmie i chrześcijaństwie;
Wiktionary
Belial, także: Beliar, Berial, Mroczny Starzec, Albatros (od hebr. בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, czyli połączenie 'blj' – negacja i 'ja'al' – użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Beliar
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym2|hebr|בליעל|בְלִיַּעַל.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Belial
* niemiecki: (1.1) Belial m.
źródła.
== Belial (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny, nazwa własna
(1.1) bibl. Belial
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) Beliar
Wiktionary
[czytaj: biliber] potocznie: fan Justina Biebera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. neol. fan Justina Biebera
Wiktionary
IPA: bɛˈlʲibɛr, AS: belʹiber
Wiktionary
rzecz.
:: fż. belieberka ż.
Wiktionary
polski herb szlachecki
SJP.pl
Wikipedia
polski herb szlachecki
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
żołnierz Pierwszego Pułku Ułanów Legionów Polskich, utworzonego w czasie I wojny światowej przez Władysława Zygmunta Belinę-Prażmowskiego
SJP.pl
Belizariusz, łac. Flavius Belisarius, gr. Βελισάριος (ur. ok. 505, zm. w marcu 565) – wódz armii rzymskiej (bizantyjskiej), który prowadził zwycięskie kampanie wojenne w czasach panowania Justyniana I Wielkiego.
Wikipedia
[czytaj: beliz]
1. państwo w Ameryce Środkowej;
2. miasto w Belize
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Belmopanie;
(1.2) geogr. miasto w Angoli
Wiktionary
Belize (w latach 1863–1981 Honduras Brytyjski) – państwo w Ameryce Środkowej leżące na półwyspie Jukatan, nad Morzem Karaibskim, od północy graniczące z Meksykiem (długość granicy 250 km), a na zachodzie z Gwatemalą (266 km). Jego stolicą jest Belmopan.
Wikipedia
IPA: bɛˈlʲizɛ, AS: belʹize
Wiktionary
rzecz. Belizenka ż., Belizeńczyk mos.
przym. belizeński, probelizeński, antybelizeński
Wiktionary
(1.1) daw. Honduras Brytyjski
Wiktionary
mieszkaniec miasta Belize
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Belize
Wiktionary
IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: belʹizẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Belize n.
:: fż. Belizenka ż.
przym. belizeński
Wiktionary
mieszkanka miasta Belize
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Belize
Wiktionary
IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃nka, AS: belʹizẽnka
Wiktionary
rzecz. Belize n.
:: fm. Belizeńczyk mos.
przym. belizeński
Wiktionary
→ Belize
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Belize, dotyczący Belize lub jego mieszkańców
Wiktionary
(1.1) Urzędnik szczególnie pilnie studiował belizeńską wizę, wstemplowaną na Madison Avenue w Nowym Jorku przez ciemnoskórą piękność konsulatu.
(1.1) Posterunek belizeński od gwatemalskiego oddziela pas ziemi niczyjej, który należy przejść pieszo w szpalerze zasieków granicznych i plątaninaątaniny dżungli.
Wiktionary
IPA: ˌbɛlʲiˈzɛ̃j̃sʲci, AS: belʹizẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Belize n., Belizeńczyk m., Belizenka ż.
przym. probelizeński, antybelizeński
Wiktionary
1. odcinek odpowiednio obrobionego pnia drzewa;
2. element konstrukcyjny budowli lub maszyn;
3. naszywka na naramienniku lub na rękawie munduru, będąca oznaką rangi wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długi, obrobiony pień drzewa
(1.2) techn. zwykle poziomy element konstrukcyjny przenoszący obciążenie
(1.3) wojsk. pot. naszywka oznaczająca rangę w służbach mundurowych
(1.4) techn. w wagach element łączący szalki i osadzony lub zawieszony punktowo
Wiktionary
Belka – poziomy lub ukośny element konstrukcyjny stosowany w budownictwie, przyjmujący obciążenia pionowe najczęściej pochodzące od poziomych żeber i płyt stropowych i przenoszący je na podpory (ściany, słupy, filary, kolumny). Belka pracuje głównie na zginanie i ścinanie; dodatkowo może też występować jej ściskanie lub rozciąganie. Może być wykonana z drewna, stali, betonu, żelbetu, czasem również z kamienia.
Wikipedia
(1.1) Musimy podeprzeć mur belkami.
(1.2) Ta belka potrzymuje dach.
(1.3) Oznaczeniem stopnia plutonowyutonowego są cztery poziome belki.
Wiktionary
IPA: ˈbɛlka, AS: belka
Wiktionary
rzecz. belkowanie n.
:: zdrobn. beleczka ż.
:: zgrub. bela ż.
przym. belkowy, belkowany
czas. belkować
Wiktionary
(1.1) bal, dyl, bierwiono, kłoda; gw-pl|Górny Śląsk|balek, belek.
(1.2) dyl, dźwigar, legar; gw-pl|Górny Śląsk|balek, belek.
Wiktionary
układać belki pod wiązania stropu, mostu
SJP.pl
układ belek podtrzymujących strop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|belkować.
(1.2) archit. hist. najwyższy, poziomy, trójdzielny człon starożytnych budowli spoczywający na kolumnach lub ścianach;
(1.3) archit. bud. zespół belek tworzących konstrukcję budowli;
Wiktionary
Pojęcie belkowanie ma dwa znaczenia:
Wikipedia
(1.2) W skład klasycznego belkowania wchodzi architraw, fryz i gzyms.
(1.3) Odłożył derkę, raz jeszcze przeciągnął dłonią po belkowaniu dachu.
Wiktionary
IPA: ˌbɛlkɔˈvãɲɛ, AS: belkovãńe
Wiktionary
rzecz. belka ż.
Wiktionary
(1.2) entablatura
Wiktionary
o suficie, moście: mający widoczne belki, stanowiące element konstrukcyjny
SJP.pl
przymiotnik od: belka
SJP.pl
przymiotnik od: belka
SJP.pl
śmigłowiec marki Bell
SJP.pl
Wikipedia
roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladonna, beladonna, beladona, wilcza jagoda
SJP.pl
roślina o trujących nasionach wykorzystywana w lecznictwie, w Polsce chroniona; belladona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Atropa belladonna|L.|ref=tak., pokrzyk wilcza jagoda
(1.2) bot. rzad. nazwa systematyczna|Amaryllis belladonna|L.|ref=tak., amarylis
(1.3) trucizna z pokrzyku wilczej jagody
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Patrz! otworzyłem swoich żył łodygi, / W których skraplają się lecznicze zorze / I wrą śmiertelnych trucizn belladonny.
Wiktionary
Bellamy – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Sumter.
Wikipedia
w mitologii greckiej:heros, bohater "Iliady" Homera
SJP.pl
Bellerofont (także Bellerofon, Bellerofontes, gr. Βελλεροφόντης Bellerophóntēs, łac. Bellerophon) – w mitologii greckiej heros, królewicz koryncki; bohater Iliady Homera.
Uchodził za syna Posejdona i Eurynome (Eurymeda). Jego „ludzkim” ojcem był król Glaukos, syn Syzyfa. Bawiąc się łukiem ojca zabił przypadkowo brata, za co został wygnany z dworu. Schronienie znalazł u króla Projtosa. Jego żona, Steneboja (Anateja), zakochała się w Bellerofoncie, ale ten nie odwzajemnił uczucia, za co oskarżyła go o zaloty do niej (motyw żony Putyfara). Król Projtos, nie chcąc naruszyć praw gościnności, wysłał Bellerofonta z listem do swego teścia, Jobatesa, króla Licji, by ten kazał zabić młodzieńca (stąd powiedzenie „list Bellerofonta”, łac. Bellerophontis litterae). Jobates wysłał Bellerofonta, aby zabił Chimerę, co ostatecznie mu się udało dzięki pomocy Pegaza, cudownego skrzydlatego rumaka, który wyskoczył z brzucha gorgony Meduzy, gdy Perseusz uciął jej głowę. Bellerofont zdołał okiełznać Pegaza. Wysłany na wojnę z Amazonkami powrócił z niej w triumfie, zabijając też po drodze atakujących z zasadzki zabójców. W nagrodę Jobates wydał za Bellerofonta swoją córkę Filonoe, z którą ten drugi miał troje dzieci: Isandrosa, Hippolochosa (ojca Glaukosa, który pod Troją zamienił zbroje z Diomedesem) i Laodamię (matkę Sarpendona). Z czasem utracił łaskę bogów z powodu pychy i został przez Zeusa strącony na ziemię, gdy próbował dostać się na Olimp na Pegazie; ślepy i chromy błąkał się później samotnie aż do śmierci.
Wikipedia
Bellingshausen (ros. Беллинсгаузен) – rosyjska (dawniej radziecka) stacja antarktyczna znajdująca się w Zatoce Collins na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych. Była to jedna z pierwszych założonych stacji podczas radzieckiej wyprawy w 1968 roku. Na terenie stacji znajduje się cerkiew Trójcy Świętej.
Wikipedia
Giovanni Bellini (1427 lub 1430-1516); wł. malarz epoki renesansu
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
1. w mitologii rzymskiej: bogini wojny;
2. miejscowość i gmina we Włoszech;
3. wyspa w archipelagu Wysp Salomona;
4. polskie wydawnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini wojny, utożsamiana z grecką Enyo;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 28;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bellona uchodziła niekiedy za siostrę albo żonę Marsa.
(1.1) Przed świątynią Bellony na Polu Marsowym w Rzymie przyjmowano wodzów powracających ze zwycięskiej wojny oraz dokonywano aktu wypowiedzenia wojny ludom niegraniczącym z rzymskim państwem.
(1.1) Atrybutami Bellony były: pochodnia, miecz lub włócznia.
(1.2) Bellona porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: bɛlˈːɔ̃na, AS: be•lõna
Wiktionary
(1.1) Duelona, Duellona; Enyo
Wiktionary
Bellotto:
Wikipedia
[czytaj: beluczczi] nazwisko obce
SJP.pl
[czytaj: belmąDO] nazwisko; m.in. Jean-Paul Belmondo - francuski aktor
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Belize;
Wiktionary
Belmopan – stolica Belize, położona w środkowej części kraju, około 80 km od wybrzeża Morza Karaibskiego, w dolinie rzeki Belize na wysokości 76 m n.p.m. Ludność miasta wynosi 16 435 mieszkańców (2007) – trzecie co do wielkości miasto w kraju.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Belmopanu|Ms=Belmopanie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. belmopanin mos., belmopanka ż.
przym. belmopański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Belmopan
* baskijski: (1.1) Belmopan
* bułgarski: (1.1) Белмопан m.
* czeski: (1.1) Belmopan
* słowacki: (1.1) Belmopan m.
* szwedzki: (1.1) Belmopan n.
* ukraiński: (1.1) Бельмопан
* węgierski: (1.1) Belmopan
* włoski: (1.1) Belmopan ż.
źródła.
== Belmopan (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Belmopan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛlˈmɔpãn, AS: belmopãn
Wiktionary
rzecz. belmopanin mos., belmopanka ż.
przym. belmopański
Wiktionary
mieszkaniec Belmopanu; belmopanin
SJP.pl
mieszkaniec Belmopanu; belmopańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Belmopanu
Wiktionary
IPA: ˌbɛlmɔˈpãɲĩn, AS: belmopãńĩn
Wiktionary
rzecz. Belmopan mrz.
:: fż. belmopanka ż.
przym. belmopański
Wiktionary
mieszkanka Belmopanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Belmopanu
Wiktionary
IPA: ˌbɛlmɔˈpãnka, AS: belmopãnka
Wiktionary
rzecz. Belmopan mrz.
:: fm. belmopanin mos.
przym. belmopański
Wiktionary
→ Belmopan (stolica Belize)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Belmopan
Wiktionary
IPA: ˌbɛlmɔˈpãj̃sʲci, AS: belmopãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Belmopan mrz., belmopanin mos., belmopanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
ryba z rzędu aterynokształtnych o bardzo smacznym mięsie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Belone belone|ref=tak., gatunek ryby morskiej o długim ciele;
Wiktionary
Belona, belona pospolita (Belone belone) – drapieżny gatunek morskiej ryby belonokształtnej z rodziny belonowatych (Belonidae). Poławiana dla smacznego mięsa.
Wikipedia
(1.1) Belony pływają w stadach blisko powierzchni wody.
Wiktionary
IPA: bɛˈlɔ̃na, AS: belõna
Wiktionary
(1.1) belona pospolita
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed ostrymi rzeczami (np. nożami, żyletkami)
Wiktionary
IPA: ˌbɛlɔ̃nɔˈfɔbʲja, AS: belõnofobʹi ̯a
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Belonokształtne (Beloniformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii).
Wikipedia
o cechach belonokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina ryb (około 25 gatunków) z gromady promieniopłetwych, występujących zarówno w morzach, jak i wodach słodkich głównie w strefach klimatu równikowego i podzwrotnikowego
SJP.pl
Belonowate (Belonidae) – rodzina drapieżnych ryb belonokształtnych (Beloniformes) charakteryzujących się silnie wydłużonym ciałem i długimi szczękami tworzącymi prosty dziób. Są poławiane gospodarczo.
Wikipedia
o cechach belonowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszać
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. majdać, dyndać
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Ale mi sie belonto w bebechach.
Wiktionary
rzecz. belontanie n., belowanie n.
czas. bałamoncić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|belontać.
Wiktionary
czas. belontać ndk.
Wiktionary
karciana gra hazardowa
SJP.pl
Belotka (Nemoossis belloci) – gatunek morskiej ryby z podrodziny belotkowatych (Pterothrissinae) w obrębie rodziny albulowatych (Albulidae).
Wikipedia
zwijać, formować coś w bele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wzdęcie
Wiktionary
czas. belontać
Wiktionary
1. bastion;
2. rodzaj machiny oblężniczej
SJP.pl
Beluarda lub beluard (z wł. baluardo) – początkowo obszerna baszta w fortyfikacji, w postaci tarasu, podobna do bastei. Użyta pierwotnie we Włoszech w XV w. W Polsce używana od XVI wieku do obrony najbardziej narażonych części fortyfikacji zamkowych, np. w Ogrodzieńcu i Tenczynku. Przyjmowała czasem formę baszty o dwóch kondygnacjach, lub wyposażonej częściowo lub całościowo w kazamaty. To także fragment fortyfikacji stałej
Inne znaczenie to dawne określenia na hulajgorod.
Wikipedia
mieszkaniec Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Beludżystanu
Wiktionary
(1.1) W XVI w. Beludżowie utworzyli kilka feudalnych księstw.
Wiktionary
rzecz. Beludżystan mrz., beludżi n.
:: fż. Beludżyjka ż.
przym. beludżyjski, beludżystański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język Beludżów;
Wiktionary
(1.1) W beludżi pisano nawet bajki.
Wiktionary
rzecz. beludżyjski mrz., Beludżystan mrz., Beludża mos., Beludżyjka ż.
przym. beludżyjski
Wiktionary
mieszkanka Beludżystanu (krainy w południowo-wschodniej Azji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. mieszkanka Beludżystanu
Wiktionary
rzecz. Beludżystan mrz., beludżi n.
:: fm. Beludża mos.
przym. beludżyjski, beludżystański
Wiktionary
→ Beludża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Beludżami, dotyczący Beludżów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język beludżyjski;
Wiktionary
rzecz. Beludżystan mrz., Beludża mos., Beludżyjka ż., beludżi mrz.
Wiktionary
1. kraina historyczna na Bliskim Wschodzie;
2. zachodnia prowincja Pakistanu;
3. Sistan i Beludżystan - ostan (prowincja) w południowo-wschodnim Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodniej Azji;
(1.2) geogr. adm. prowincja w południowo-zachodnim Pakistanie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koczownicza ludność Beludżystanu hodowała owce, wielbłądy, kozy i konie.
(1.2) Komunikacja w Beludżystanie zdaje się być słabo rozwinięta.
Wiktionary
rzecz. beludżyjski mrz., Beludża mos., beludżi n., Beludżyjka ż.
przym. beludżyjski, beludżystański
Wiktionary
→ Beludżystan; beludżyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Beludżystanem, dotyczący Beludżystanu
Wiktionary
rzecz. Beludża mos., Beludżystan mrz., Beludżyjka ż.
Wiktionary
sztuczna elegancja stylu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. beczkowóz (do wywozu nieczystości z szamba)
Wiktionary
(1.1) Jo żech mioł klank w mobilniku jak plompa z beluwy.
Wiktionary
rzecz. bela
Wiktionary
1. budowla ogrodowa (np. pałacyk, pawilon, altana) na wzniesieniu, z tarasem, z którego roztacza się rozległy widok;
2. część budowli wysunięta ponad dach, zwykle z tarasem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. widokowy budynek ogrodowy położony na wzniesieniu;
(1.2) archit. pałac usytuowany jak belweder (1.1), zwykle z rozległym widokiem na ogród
(1.3) archit. nadbudówka lub dodatkowe piętro nad najwyższym poziomem budynku, często z tarasem
(1.4) gw. więzienna areszt śledczy w Warszawie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bɛlˈvɛdɛr, AS: belveder
Wiktionary
rzecz. belwederczyk m.
przym. belwederski
Wiktionary
(1.4) gw. więzienna centralniak, mokotów
Wiktionary
uczestnik ataku na Belweder w Warszawie, rozpoczynającego powstanie listopadowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. uczestnik ataku na Belweder w Warszawie rozpoczynającego powstanie listopadowe;
Wiktionary
(1.1) Podchorążowie i belwederczycy, najściślej związani ze szlachtą, nie wyobrażali sobie jednak sprawy narodowej bez szlacheckiego kierownictwa i sami oddali władzę w ręce przeciwników.
Wiktionary
rzecz. belweder m.
przym. belwederski
Wiktionary
1. związany z belwederem, pałacykiem ogrodowym;
2. związany z Belwederem, pałacem w Warszawie, w Parku Łazienkowskim;
3. związany z urzędem Prezydenta RP, np. profesor belwederski - profesor mianowany przez Prezydenta RP
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z belwederem, dotyczący belwederu
(1.2) związany z warszawskim pałacem Belweder
Wiktionary
rzecz. belweder mrz., belwederczyk mos.
Wiktionary
potocznie:
1. ktoś zły, rodzaj wyzwiska;
2. diabeł, szatan, czart, bies
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. w chrześcijaństwie: demon, władca piekieł i złych duchów;
(1.2) rel. diabeł
Wiktionary
Belzebub (hebr. בעל זבוב *ba‘al zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much) – semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni) oskarżają Jezusa, że mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem bądź antychrystem. W niektórych kodeksach Nowego Testamentu pojawiają się ponadto inne greckie wersje zapisu Βεελζεβούλ, takie jak Βεζεβούλ i Βεελζεβούβ. Z tymi różnicami leksykalnymi nie wiążą się żadne nowe odcienie znaczeniowe. W celu pogodzenia tych rozbieżności leksykalnych, niektórzy egzegeci stosują zapisΒεελζεβούλ(β), który jednak nie wydaje się ani praktyczny, ani konieczny.
Wikipedia
(1.1) Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy».
Wiktionary
przymiotnik od: belzebub
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. podium, trybuna, w kościele – podwyższona przestrzeń wokół ołtarza
(1.2) hist. podwyższenie dla mówców na agorze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) mównica, trybuna, podium
Wiktionary
wanna podgrzewcza do przechowywania ciepłych potraw, stosowana głównie w zakładach gastronomicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podgrzewany szeroki pojemnik na żywność służący do utrzymywania temperatury potraw;
Wiktionary
Wikipedia
związany z bemarem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nurt w renesansowej literaturze włoskiej określany jako arystokratyczny humanizm, opierający się na dziełach P. Bembo, propagatora czystości formy literackiej i kontynuowania tradycji Cycerona i Petrarki
SJP.pl
minerał, wodorotlenek glinu; boehmit
SJP.pl
Bemit (także Boehmit) – minerał z gromady wodorotlenków. Główny składnik boksytów. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemiecko-czeskiego chemika Johanna Böhma (1895-1952), a nie od niemieckiego geologa i paleontologa Johannesa Böhma (1857-1938).
Wikipedia
znak w notacji muzycznej obniżający dźwięki o pół tonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. znak graficzny obniżający nutę o półton;
Wiktionary
Bemol (♭) – znak chromatyczny, obniżający wysokość dźwięku o pół tonu.
Bemol może być użyty jako znak przykluczowy (umieszczony bezpośrednio po kluczu). Obniża wówczas wszystkie dźwięki, na wysokości których jest zapisany na pięciolinii.
Wikipedia
(1.1) Aby obniżyć dźwięk o półton, wystarczy dopisać do niego bemol, jeśli chcemy o tę samą wysokość podwyższyć dźwięk, używamy krzyżyka.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃mɔl, AS: bẽmol
Wiktionary
(1.1) symbol. ♭
Wiktionary
przymiotnik od: bemol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bemowa
Wiktionary
(1.1) Tłum bemowian skanduje pod urzędem.
Wiktionary
rzecz. Bemowo n.
:: fż. bemowianka ż.
przym. bemowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bemowa
Wiktionary
rzecz. Bemowo n.
:: fm. bemowianin mos.
przym. bemowski
Wiktionary
dzielnica Warszawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Warszawy;
(1.2) geogr. część wsi Ścinawka Górna, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków
Wiktionary
Bemowo – dzielnica Warszawy, położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Wikipedia
(1.1) Od południa Bemowo graniczy z dzielnicami Włochy i Ursus.
Wiktionary
rzecz. bemowianin mos., bemowianka ż.
przym. bemowski
Wiktionary
→ Bemowo (dzielnica Warszawy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bemowa, związany z Bemowem
Wiktionary
(1.1) Film był wyświetlany w jednym z bemowskich kin.
Wiktionary
rzecz. Bemowo n., bemowianin mos., bemowianka ż.
Wiktionary
1. syn (w imionach arabskich); bin, ibn;
2. syn (w imionach hebrajskich)
SJP.pl
przyimek
(1.1) syn (w imionach arabskich)
(1.2) syn (w imionach hebrajskich)
Wiktionary
Belgia:
Holandia:
Iran:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
IPA: bɛ̃n, AS: bẽn
Wiktionary
(1.1) bin, ibn
Wiktionary
rodzaj transakcji w Azji Wschodniej
SJP.pl
Waranasi; miasto w Indiach
SJP.pl
Waranasi (hindi वाराणसी, Vārāṇasī; ang. Varanasi; hist. Benares, Kaśi) – miasto w północnych Indiach, w stanie Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem. W 2011 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: benczmark] test lub program komputerowy sprawdzający wydajność sprzętu lub oprogramowania
SJP.pl
Wikipedia
Benchmarking (badania porównawcze lub analiza porównawcza) – praktyka stosowana w zarządzaniu, polegająca na porównywaniu procesów i praktyk stosowanych przez własne przedsiębiorstwo, ze stosowanymi w przedsiębiorstwach uważanych za najlepsze w analizowanej dziedzinie. Wynik takiej analizy służy jako podstawa doskonalenia. Jest to praktyczna realizacja przysłowia: „trzeba się uczyć na błędach, ale lepiej uczyć się na błędach cudzych, niż na swoich”.
Wikipedia
dno zbiornika wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego;
Wiktionary
Bencz – pierwotne dno strefy przybrzeżnej zbiornika wodnego. Zazwyczaj zbudowane jest z części trudno rozpuszczalnych, trwałych na erozję. Bencz często jest zakrywany w wyniku sedymentacji materiałów pochodzących z abrazji brzegów zbiornika wodnego.
Wikipedia
IPA: bɛ̃n͇t͡ʃ, AS: bẽṇč
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Benderami, dotyczący Bender
Wiktionary
rzecz. Bendery mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Naddniestrzu, separatystycznej części Mołdawii, port nad Dniestrem;
Wiktionary
Wikipedia
przym. benderski
Wiktionary
(1.1) hist. Tehinia
Wiktionary
instrument perkusyjny, bęben o głębokim brzmieniu pochodzący z Afryki Północnej
SJP.pl
Bendir (arab. بندر) – instrument perkusyjny pochodzący z Afryki Północnej, najczęściej spotykany w Maroku. Jest to bęben obręczowy o głębokim brzmieniu charakteryzujący się połączeniem rezonującego brzęczenia (dzięki jelitowym sznurkom naciągniętym pod wewnętrzną płaszczyzną membrany) i możliwością zmian kolorytu powodowanym ruchami całością instrumentu. Bendir tradycyjnie grany palcami lub całą dłonią, trzymany jest jedną ręką, dla ułatwienia chwytu posiada w obręczy otwór na kciuk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: BEnidikt] nazwisko, m.in. Ruth Fulton Benedict (1887-1948) - amerykański antropolog kulturowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykty lub z nią związany
SJP.pl
dawniej: błogosławieństwo
SJP.pl
Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Benedykta
Wiktionary
Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.
Wikipedia
(1.1) Papież Benedykt został emerytem.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈnɛdɨkt, AS: bẽnedykt
Wiktionary
rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., benedykta ż., benedykt mrz., stpol. Bień
:: zdrobn. Benek m., Benuś m.
:: fż. Benedykta ż.
przym. benedyktyński, Benedyktowy, benedyktowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Benedykt
Wiktionary
Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.
Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.
Znane osoby o imieniu Benedykta:
Wikipedia
(1.1) Jeden z obrazów pani Benedykty wisi w miejskiej bibliotece.
(1.1) Podarujmy Benedykcie album o Tatrach.
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃nɛˈdɨkta, AS: bẽnedykta
Wiktionary
rzecz. Benedykt mos.
przym. pobenedyktyński
Wiktionary
Benedykt z małżonką; Benedyktowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benedykta lub z nim związany
SJP.pl
mnich, członek Zakonu św. Benedykta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) spoż. likier korzenno-ziołowy
Wiktionary
Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:
Wikipedia
(1.1) Do benedyktynów wstąpił jesienią 1966 roku.
(2.1) Czy reflektowałbyś na kieliszeczek benedyktyna?
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃nɛˈdɨktɨ̃n, AS: bẽnedyktỹn
Wiktionary
rzecz. Benedykt mos., benedyktyńskość ż.
:: fż. benedyktynka ż.
przym. pobenedyktyński, benedyktyński
przysł. benedyktyńsko
Wiktionary
męski zakon katolicki
SJP.pl
Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Dzieli się na gałęzie:
Wikipedia
1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakonnica z zakonu św. Benedykta
(1.2) likier o smaku ziołowo-korzennym
Wiktionary
Benedyktyn lub benedyktynka – likier złożony z ponad 40 rozmaitych ziół i korzeni, sporządzany od początku XVI w. do czasów rewolucji francuskiej przez benedyktynów z klasztoru Fécamp we Francji. Pierwotna receptura Benedictine D. O. (popularnie zwanej benedyktynką) opracowana została w 1510 r. przez włoskiego mnicha przebywającego w klasztorze Benedyktynów w Normandii. Początkowo trunek miał być lekiem na malarię.
Wikipedia
(1.1) W dobie józefinizmu zagarnięto klasztor panien benedyktynek w Jarosławiu.
Wiktionary
rzecz. Benedykt mos.
:: fm. benedyktyn mos.
przym. pobenedyktyński, benedyktyński
Wiktionary
1. likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktyn;
2. członkini katolickiego kontemplacyjnego zakonu żeńskiego: Mniszki Zakonu św. Benedykta
SJP.pl
Benedyktynki, Mniszki Zakonu św. Benedykta (łac. Moniales Ordinis Sancti Benedicti, O.S.B.) – żeński zakon klauzurowy.
Wikipedia
1. odnoszący się do zakonu benedyktynów;
2. przenośnie: wymagający precyzji i cierpliwości, np. praca benedyktyńska, cierpliwość benedyktyńska; żmudny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który wymaga wyjątkowej dokładności i poświęcenia dużej ilości czasu
przymiotnik dzierżawczy
(3.1) należący do benedyktynów, będący ich własnością
Wiktionary
(3.1) Szukaliśmy schronienia w starym klasztorze benedyktyńskim za rzeką.
Wiktionary
rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., Benedykt mos.
przym. pobenedyktyński
Wiktionary
(2.1) żmudny, mozolny, mrówczy
Wiktionary
dawniej: osoba świadcząca innym dobro; dobroczyńca, filantrop, dobrodziej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. dobroczyńca, fundator
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃nɛˈfaktɔr, AS: bẽnefaktor
Wiktionary
przym. benefaktorski
Wiktionary
dawniej: dotyczący benefaktora, związany z benefaktorem - dobroczyńcą, filantropem, np. portret benefaktorski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z benefaktorem, dotyczący benefaktora
Wiktionary
rzecz. benefaktor mos.
Wiktionary
dawniej: udzielanie pomocy potrzebującym; dobroczynność, filantropia
SJP.pl
1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: taki, który dotyczył beneficjum - warunkowego nadania ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenia za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
2. w Kościele katolickim: taki, który dotyczył beneficjum - urzędu związanego z dochodami
SJP.pl
osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjent
SJP.pl
1. osoba czerpiąca zyski z beneficjum, czyli z nadanych dóbr, ziemi lub urzędu; beneficjant;
2. w ekonomii: strona umowy franczyzy będąca dawcą, organizatorem sieci franczyzowej; franczyzodawca, franchisedawca, franchisodawca, franchisingodawca, franczyzer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba czerpiąca zyski, profity z czegoś
(1.2) hist. rel. osoba korzystająca z beneficjum
Wiktionary
Beneficjent – osoba otrzymująca pieniądze lub inne korzyści. Na przykład osoba, której udzielono kredytu albo na rzecz której została otwarta akredytywa, udzielona gwarancja lub poręczenie. W przypadku przelewów pieniężnych (zarówno lokalnych, jak i zagranicznych) – osoba, na rzecz której zostaje dokonany przelew.
Wikipedia
(1.1) Zwróciła się do dotychczasowych beneficjentów, by finansowali dalsze wysiłki.
Wiktionary
rzecz. benefit m., beneficjum n.
:: fż. beneficjentka ż.
Wiktionary
(1.1) beneficjant, profitent
Wiktionary
1. we wczesnym średniowieczu, zwłaszcza w zachodniej Europie: warunkowe nadanie ziemi, urzędu itp. wasalowi przez seniora jako wynagrodzenie za wykonywanie określonych z góry obowiązków;
2. w Kościele katolickim: urząd, z którym związane są dochody;
3. przenośnie: dochód, korzyść z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. akt nadania przez cesarza rzymskiego szczególnych przywilejów osobom zasłużonym
(1.2) hist. w średniowieczu: nadanie na określonych warunkach ziemi lub urzędu wasalowi przez seniora
(1.3) hist. dochodowy urząd w Kościele katolickim
(1.4) przen. korzyści płynące z czegoś
Wiktionary
Beneficjum (łac. beneficium, „dobrodziejstwo, uposażenie”) – pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. W następstwie zaczęto tak nazywać nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne. Z czasem termin zaczął metonimicznie oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.
Wikipedia
rzecz. beneficjent m., beneficjentka ż., benefit m.
Wiktionary
1. przedstawienie teatralne lub koncert organizowane dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów;
2. dawniej: impreza mająca na celu zdobycie dodatkowych dochodów dla artysty lub zespołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. przedstawienie organizowane na cześć artysty obchodzącego znaczący jubileusz pracy artystycznej;
(1.2) daw. impreza, której celem jest dodatkowe wynagrodzenie aktorów
Wiktionary
Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.
Wikipedia
(1.1) W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant oraz zaproszeni przez niego goście.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈnɛfʲis, AS: bẽnefʹis
Wiktionary
rzecz. benefisant m., benefisantka ż.
przym. benefisowy
Wiktionary
artysta, na cześć którego odbywa się przedstawienie lub koncert
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta, dla którego urządza się benefis
Wiktionary
Benefis – spektakl, koncert lub podobne wydarzenie zorganizowane dla uczczenia konkretnej osoby lub zespołu osób. Uroczystość ma charakter retrospektywny i najczęściej odbywa się z okazji jubileuszu. W benefisie uczestniczy uhonorowywany, czyli benefisant (formy niepoprawne: beneficjant, beneficjent) oraz zaproszeni przez niego goście.
Wikipedia
IPA: ˌbɛ̃nɛˈfʲisãnt, AS: bẽnefʹisãnt
Wiktionary
rzecz. benefis ż.
:: fż. benefisantka ż.
Wiktionary
artystka, na cześć której odbywa się przedstawienie lub koncert
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: benefisant
Wiktionary
(1.1) Benefisantka poprosiła gości o nieprzynoszenie kwiatów.
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃nɛfʲiˈsãntka, AS: bẽnefʹisãntka
Wiktionary
zob. benefisant.
Wiktionary
związany z benefisem - przedstawieniem teatralnym lub koncertem organizowanym dla uczczenia długoletniej pracy jednego z artystów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z benefisem, dotyczący benefisu
Wiktionary
rzecz. benefis m.
Wiktionary
dodatkowa korzyść w pracy
SJP.pl
Benefit – trzeci album grupy Jethro Tull, wydany w kwietniu 1970 roku. Po raz pierwszy w nagraniach wziął udział John Evan jako pianista i organista, chociaż nie był on jeszcze stałym członkiem grupy, jak również ostatnim, w którego nagraniu brał udział basista Glenn Cornick. Album osiągnął trzecie miejsce w rankingach sprzedaży w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benuś
SJP.pl
Benek – polsko-austriacki komediodramat z 2007 roku w reżyserii Roberta Glińskiego.
Zdjęcia kręcono w Bytomiu, Rudzie Śląskiej, Katowicach, Chorzowie i Świętochłowicach. Trwały one od 4 października do 11 listopada 2006 roku.
Wikipedia
unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Benelux, BENELUX
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. region w Europie Zachodniej, składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga;
Wiktionary
Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).
Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.
Wikipedia
(1.1) Monarchie przetrwały w Skandynawii, w krajach Beneluksu i w Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈnɛluks, AS: bẽneluks
Wiktionary
(1.1) war. Benelux
Wiktionary
unia gospodarcza obejmująca Belgię, Holandię i Luksemburg; Beneluks, BENELUX
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Beneluks.
Wiktionary
Beneluks, Benelux – region w Europie Zachodniej składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga. Słowo Benelux to skrót powstały z połączenia pierwszych sylab nazw tych państw (francuska/niderlandzka, w nawiasach polska nazwa): Belgique/België (Belgia), Nederland (Holandia), Luxembourg/Luxemburg (Luksemburg).
Pierwotnie określenie Benelux oznaczało jedynie unię celną wspomnianych państw.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) war. Beneluks
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
zob. Beneluks.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Beneluks.
źródła.
== Benelux (język angielski.) ==
thumb|Benelux (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Benelux, Beneluks
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈnɛluks, AS: bẽneluks
Wiktionary
(1.1) war. Beneluks
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Benesz – polskie nazwisko pochodzące od Beneš
Wikipedia
[czytaj: benetn] nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Benetton:
Wikipedia
roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; bennetyt
SJP.pl
Benetyty (Bennettitopsida, Cycadeoidopsida) – klasa roślin kopalnych należących do typu (gromady) nagonasiennych. Żyły w erze paleozoicznej i mezozoicznej od późnego permu do połowy późnej kredy. Benetyty czasem uważane są za oddzielny typ (gromadę) – Bennettitophyta.
Wikipedia
→ Benewent
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Benewentem, dotyczący Benewentu
Wiktionary
(1.1) Podczas gdy kuriała panuje we Włoszech środkowych, na południu kraju powstaje tzw. pismo benewenckie drogą kaligraficznego przekształcania młodszej kursywy rzymskiej.
(1.1) Dostatnie i wystawne życie wśród kanoników benewenckich czy neapolitańskich coraz mniej podobało się Benedyktowi, w miarę jak dorastał, i coraz boleśniej odczuwał rozdźwięk między ewangelią a życiem.
Wiktionary
rzecz. Benewent mrz.
przym. benewentański
Wiktionary
(1.1) benewentański
Wiktionary
miasto i gmina we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent (1.2);
(1.2) geogr. prowincja we Włoszech, w regionie Kampania;
Wiktionary
Benewent (wł. Benevento) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Benewent.
Wikipedia
(1.1) W sierpniu 871 r. książę Benewentu mógł tryumfować: w jego rękach znalazł się nie tylko siejący postrach Sawdan, pokonany emir Bari, ale i jego pogromca – cesarz Ludwik wraz ze swym skarbem, małżonką i dworem.
(1.1) Żadnej suwerenności nie miały wspomniane już księstwa Pontecorvo marszałka Bernadotte i Benewent Talleyranda: to władza czysto administracyjna. Talleyrand cenił sobie tytuł Altesse Serenissime, ale w swym Benewencie nigdy nie był (…).
(1.1) Manfred, syn Fryderyka, usiłował z mieczem w dłoni dochodzić praw do swego sycylijskiego dziedzictwa, zginął jednak w bitwie pod Benewentem w lutym owego brzemiennego w dramatyczne wydarzenia Roku Pańskiego tysiąc dwieście sześćdziesiątego ósmego sic. (...)
(1.1) Złożona z Murzynów lekka kawaleria wzięła udział w rozstrzygającej bitwie pod Benewentem w roku 1266, co znalazło swój wyraz na fresku z Tour Fernande w prowansalskim Pernes (lata osiemdziesiąty XIII wieku).
Wiktionary
rzecz. benewentana ż.
przym. benewencki, benewentański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. benewencki.
Wiktionary
(1.1) Interesującym świadectwem erozji tradycyjnego systemu pojęciowego i skutków, jakie zjawisko to niosło dla organizacji społecznej, jest norma prawna ogłoszona przez benewentańskiego księcia Arechisa w ostatniej ćwierci VIII w..
Wiktionary
rzecz. Benewent mos.
przym. benewencki
Wiktionary
(1.1) benewencki
Wiktionary
dawniej: przychylność, łaskawość, życzliwość
SJP.pl
[czytaj: benfika] portugalski klub piłkarski z Lizbony
SJP.pl
Benfica – miasto w Angoli, w prowincji Luanda.
Wikipedia
lekka, cienka tkanina o luźnym splocie, najczęściej jedwabna; muślin, muszlin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Południowej, w Indiach i Bangladeszu, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w USA
Wiktionary
Bengal – kraina historyczna w Azji Południowej, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską. Zachodnia część Bengalu leży w Indiach (stan Bengal Zachodni), a wschodnią stanowi Bangladesz.
Powierzchnia wynosi około 215,5 tysiąca km², a zamieszkuje ją około 235 milionów ludzi (2003), głównie Bengalczycy. Największe miasto tego regionu to Kolkata w Indiach.
Wikipedia
IPA: ˈbɛ̃ŋɡal, AS: bẽŋgal
Wiktionary
rzecz. Bengalczyk mos., Bengalka ż., bengalik m., bengali m., bengalski mrz.
przym. bengalski
Wiktionary
członek ludności zamieszkującej Bengal, krainę w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal
Wiktionary
(1.1) Skład ludności Bangladeszu jest niemal jednolity, dlatego że Bengalczycy stanowią dziewięćdziesiąt osiem procent.
Wiktionary
rzecz. Bengal mrz., Bengalia ż., bengalski mrz., bengali n.
:: fż. Bengalka ż.
przym. bengalski
Wiktionary
język bengalski będący językiem urzędowym w Indiach i Bangladeszu
SJP.pl
Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.
Wikipedia
kraina w Azji; Bengal
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
rodzaj tkaniny o płóciennym splocie, w której osnowa jest jedwabna, wątek zaś bawełniany (rzadziej z wełny czesankowej)
SJP.pl
członkini ludu zamieszkującego Bengal (krainę w Azji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal
Wiktionary
rzecz. Bengal mrz., Bengalia ż., bengalski mrz., bengali n.
:: fm. Bengalczyk mos.
przym. bengalski
Wiktionary
przymiotnik od: Bengal
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bengalem, dotyczący Bengalu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bengalski (1.1);
Wiktionary
Język bengalski (bengalski: বাংলা trl.: bāṃlā /baŋla/, ang. Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). Liczba osób używających bengalskiego jako drugiego języka wynosi około 70 mln.
Wikipedia
(1.1) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ŋˈɡalsʲci, AS: bẽŋgalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bengal m., Bengalczyk m., Bengalka ż., bengalik m., bengali m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem bengalskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bengalskim
(1.3) spisany, stworzony w języku bengalskim
Wiktionary
IPA: bɛ̃ŋˈɡalskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bẽŋgalskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Beniamina
Wiktionary
Beniamin – imię męskie pochodzenia biblijnego, oznaczające dosłownie „syn południa” lub „syn prawicy” (w języku hebrajskim północ jest utożsamiana z lewą, a południe z prawą stroną). Beniamin imieniny obchodzi 31 marca i 19 grudnia.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom w Polsce, Beniamin w 2017 roku zajmował 123. miejsce wśród imion męskich.
Wikipedia
(1.1) Pani Ela wypomniała Beniaminowi wczorajszą nieobecność.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈɲjãmʲĩn, AS: bẽńi ̯ãmʹĩn
Wiktionary
rzecz. beniamin mos., beniaminek mos., Beniaminów mrz.
:: zdrobn. Beniaminek mos.
:: fż. Beniamina ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Beniaminek
Wiktionary
ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Beniamin
Wiktionary
(1.1) Nie widziałyśmy Beniaminy chyba ze sto lat.
Wiktionary
rzecz. beniamin mos., Beniaminek mos., beniaminek mos., Beniaminów mrz.
:: fm. Beniamin mos.
Wiktionary
ulubieniec, pupil, beniamin;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od: Beniamin
Wiktionary
Beniaminek – zespół klubu sportowego, który awansował do danej ligi z niższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim awansie.
Do przywilejów beniaminka na ogół (choć nie zawsze) należy rozgrywanie pierwszego w sezonie meczu we własnym obiekcie.
Przeciwieństwem tego określenia jest spadkowicz – oznacza bowiem zespół, który spadł do danej ligi z wyższego szczebla rozgrywek i gra w niej pierwszy sezon po takim spadku.
Wikipedia
(1.1) Podwiozę Beniaminka do przedszkola.
Wiktionary
rzecz. Beniamin mos., beniamin mos., beniaminek mos./mzw.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniaminy lub z nią związany
SJP.pl
Beniamin z małżonką; Beniaminowie
SJP.pl
ulubieniec, pupilek, beniaminek;
1. ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej rozpieszczane dziecko;
2. osoba dorosła, najmłodsza w danym gronie, która jest faworyzowana;
3. przenośnie: osoba, którą otacza się szczególną opieką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Beniamina lub z nim związany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benity lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Benicjusz – imię męskie pochodzące od włoskiego serwity, św. Filipa Benicjusza (wł. Benizi). Imieniny obchodzi 23 sierpnia.
W innych językach:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Benigna – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Benignus, Benigny. Pochodzi od przymiotnika benigna, oznaczającego „dobroduszna, uprzejma, przyjazna, życzliwa”, który następnie stał się przydomkiem, a później imieniem. W Polsce po raz pierwszy zanotowane w XIV wieku, jednak w odniesieniu do osoby żyjącej w wieku XI. Patronką tego imienia jest bł. Benigna z Wrocławia (lub Trzebnicy).
Wikipedia
(1.1) Wspomniałem Benignie, że zapomniała o przypisach.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Benigny mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benigny lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Benigny, Benignus – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „uprzejmy”, „przyjazny”. Patronem imienia jest m.in. św. Benigny z Dijon, męczennik z II wieku.
Benigny imieniny obchodzi 13 lutego, 6 czerwca, 1 listopada i 9 listopada.
Żeński odpowiednik: Benigna
Wikipedia
(1.1) Nic nie mów Benignemu o ich wizycie.
Wiktionary
rzecz. Benigna ż.
Wiktionary
(1.1) Benignus
Wiktionary
1. państwo w Afryce ze stolicą w Porto Novo; Republika Beninu;
2. miasto w Nigerii;
3. zatoka Oceanu Atlantyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
Wiktionary
Benin (do 1975 pod nazwą Dahomej), oficjalnie Republika Beninu – państwo w Afryce nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z Burkina Faso, Nigrem, Nigerią i Togo, członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.
Wikipedia
(1.1) Benin jest państwem w Afryce.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃ɲĩn, AS: bẽńĩn
Wiktionary
rzecz. Benińczyk mos., Beninka ż.
przym. beniński
Wiktionary
(1.1) Republika Beninu
Wiktionary
obywatel Beninu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Beninu
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈɲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: bẽńĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Benin mrz.
:: fż. Beninka ż.
przym. beniński
Wiktionary
obywatelka Beninu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Beninu
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈɲĩŋka, AS: bẽńĩŋka
Wiktionary
rzecz. Benin mrz.
:: fż. Benińczyk mos.
przym. beniński
Wiktionary
przymiotnik od: Benin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Beninu, państwa w Afryce
Wiktionary
(1.1) W dahomejskim (obecnie: benińskim) plemięemieniu Huedas, bardzo tradycjonalnym i zatopionym w kulcie przeszłości, wcieleniem Istoty Najwyższej jest pyton.
Wiktionary
IPA: bɛ̃ˈɲĩj̃sʲci, AS: bẽńĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Benin mrz., Benińczyk mos., Beninka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Beniowski – poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego, którego pięć pierwszych pieśni powstało w latach 1840–1841 i zostało opublikowanych w 1841 roku. Pozostałe części poematu nie ukazały się za życia poety – wydał je Antoni Małecki w zbiorze Pism pośmiertnych Słowackiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Benisz (Behnisch, Boenisch) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Benedykta – żeńska forma imienia Benedykt. Może też występować w formie Benita.
Benedykta imieniny obchodzi 4 stycznia, 21 marca, 6 maja, 29 czerwca i 2 lipca.
Znane osoby o imieniu Benedykta:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Benedykt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino, i Spinoza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów pierścieniowych;
Wiktionary
Benitoit – minerał z grupy krzemianów pierścieniowych. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich.
Wikipedia
IPA: ˌbɛ̃ɲiˈtɔjit, AS: bẽńitoi ̯it
Wiktionary
[czytaj: bendżamin]
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Benn, właśc. Bencjon Rabinowicz (ur. 19 kwietnia 1905 w Białymstoku, zm. 1989 we Francji) – francuski artysta malarz pochodzenia żydowskiego, związany z École de Paris. Większa część jego twórczości jest inspirowana tematyką biblijną, a zwłaszcza Księgą Psalmów.
Wikipedia
[czytaj: benet] nazwisko, m.in. James Gordon Bennett (1841-1918) - amerykański dziennikarz i wydawca prasowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
roślina nagonasienna z epoki jurajskiej; benetyt
SJP.pl
[czytaj: BEni] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: BEni] obce imię męskie
SJP.pl
Benoit – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Bolivar.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbɛ̃nɔ̃n, AS: bẽnõn
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Bynek.
Wiktionary
członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie
SJP.pl
Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (łac. Congregatio Sanctissimi Redemptoris, siglum: CSsR, pot. redemptoryści) – katolickie zgromadzenie zakonne założone przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego 9 listopada 1732 roku. Głównym charyzmatem redemptorystów jest podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa w ramach życia apostolskiego, które łączy równocześnie głębokie oddanie się Bogu oraz głoszenie Ewangelii, szczególnie ubogim oraz najbardziej opuszczonym. Ewangelizacja odbywa się szczególnie poprzez prowadzenie rekolekcji, misji ludowych oraz zaangażowanie w misyjną działalność Kościoła na całym świecie. Według danych z 2021 roku redemptoryści posługują w 82 krajach na sześciu kontynentach (Europa, Afryka, Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania).
Wikipedia
członek zakonu benonitów, będącego częścią zakonu redemptorystów, która osiedliła się w XVIII w. przy kościele św. Benona w Warszawie
SJP.pl
Benon z małżonką; Benonowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benona lub z nim związany
SJP.pl
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Benowo (niem. Benhoff) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 602 z drogą wojewódzką nr 606 w odległości 8 kilometrów od Sztumu. Benowo znajduje się ok. 4–5 km na południowy wschód od rozgałęzienia Wisły na Nogat i Leniwkę.
Wikipedia
w hydrobiologii: dno zbiornika wodnego jako swoiste środowisko życia
SJP.pl
Bental, strefa bentoniczna (gr. bénthos 'głębina') – strefa denna zbiornika wodnego. Cechy charakterystyczne tej strefy to bardzo mała ilość światła lub jego brak, mała ilość tlenu, niska temperatura oraz większe ciśnienie. Organizmy zasiedlające strefę bentoniczną nazywane są bentosem.
Wikipedia
nazwa zwyczajowa herbicydu z grupy pochodnych azyny
SJP.pl
bentewi wielki, bentewi ciemny - gatunki ptaków z rodziny tyrankowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bentlej] samochód marki Bentley
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) samochód marki Bentley
Wiktionary
Bentley Motors Limited – brytyjski producent samochodów luksusowych, sportowych i SUV-ów z siedzibą w Crewe, działający od 1919 roku. Należy do niemieckiego koncernu Volkswagen Group.
Wikipedia
(1.1) Królowa Wielkiej Brytanii, Elżbieta II, podróżuje ekskluzywnym bentleyem.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃ntlɛj, AS: bẽntlei ̯
Wiktionary
ozdobione jedzenie na wynos zapakowane w charakterystyczne pudełko
SJP.pl
Bentō (jap. 弁当) – rodzaj posiłku kuchni japońskiej, mający postać pojedynczej porcji na wynos, kupowanej w punktach gastronomicznych lub przygotowywanej w domu.
Tradycyjne bentō składa się z ryżu, ryby lub mięsa, a także z pikli i gotowanych warzyw. Posiłek pakowany jest w odpowiednie pudełko (jap. 弁当箱 bentō-bako) – może to być zwykłe plastikowe, produkowane masowo opakowanie, bądź specjalne, wykonane z drewna i pokryte laką. Gotowe bentō jest w Japonii powszechnie dostępne, w takich miejscach, jak: sklepy spożywcze, stacje kolejowe, stacje benzynowe, kioski, domy towarowe, specjalne sklepy z bentō (jap. 弁当屋 bentō-ya).
Wikipedia
bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentoniczne); bentosowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu
Wiktionary
(1.1) Podwój prowadzi bentoniczny tryb życia.
Wiktionary
rzecz. bentoniczność ż., bentos mrz.
Wiktionary
(1.1) bentosowy
Wiktionary
skała osadowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała ilasta powstała w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego lub utworów piroklastycznych;
Wiktionary
Bentonit – osadowa skała ilasta składająca się głównie z montmorylonitu. Przybiera barwę białą, żółtą lub inną. Powstaje w wyniku przeobrażenia szkliwa wulkanicznego z popiołów i tufów wulkanicznych zachodzącego w wodzie morskiej.
Ma silne właściwości adsorpcyjne. Znajduje zastosowanie jako środek oczyszczający i odbarwiający.
Spotykany jest głównie w Rosji i Stanach Zjednoczonych. W Polsce występuje w okolicach Chmielnika (powiat kielecki) i w Karpatach.
Wikipedia
(1.1) Bentonit stosowany jest m.in. do usuwania skażeń środowiska.
Wiktionary
IPA: bɛ̃nˈtɔ̃ɲit, AS: bẽntõńit
Wiktionary
przym. bentonitowy
Wiktionary
przymiotnik od bentonit, np. złoża bentonitowe
SJP.pl
proces przeobrażania szkliwa zawartego w tufach i popiołach wulkanicznych, w wyniku którego powstaje bentonit
SJP.pl
organizmy (rośliny, zwierzęta, bakterie) zamieszkujące dno zbiorników wodnych i cieków; środowisko denne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. zespół organizmów zasiedlających dno zbiorników wodnych, penetrujących osady denne lub żyjących na ich powierzchni;
Wiktionary
Bentos (gr. βένθος bénthos – „głębina”) – zespół organizmów zwierzęcych związanych z dnem środowisk wodnych (słonych i słodkich, stojących i płynących), w tym także związanych z rozmaitymi strukturami obecnymi na dnie, a więc roślinami (fauna naroślinna), glonami, kamieniami (fauna nakamienna), szczątkami antropogenicznymi.
Wikipedia
(1.1) Jeżowce współtworzą bentos, wiodąc życie na dnie morskim.
Wiktionary
przym. bentosowy, bentoniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) mikrobentos, mezobentos, makrobentos
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bentosowy, bentoniczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|βένθος. (bénthos) → głębina
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) benthos
* francuski: (1.1) benthos m.
* niemiecki: (1.1) Benthos n.
* włoski: (1.1) bentos m., benthos m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bytujący w dnie zbiorników wodnych lub przytwierdzający się do jego powierzchni (np. glony bentosowe); bentoniczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. związany z bentosem, dotyczący bentosu
Wiktionary
(1.1) Zwierzę żyje w morzu, sprawnie nurkuje, polując na bentosową zdobycz.
Wiktionary
rzecz. bentos mrz.
Wiktionary
(1.1) bentoniczny
Wiktionary
zdrobnienie od: Benedykt, Benon (imiona męskie); Benek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuty lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Benwenut – imię męskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszedłeś".
Forma żeńska: Benwenuta
Benwenut imieniny obchodzi 22 marca, 5 maja i 27 czerwca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Benwenuta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego oznaczające "dobrze, że przyszłaś", forma żeńska imienia Benwenut.
Benwenuta imieniny obchodzi 30 października.
Osoby noszące to imię:
Wikipedia
Benwenut z małżonką; Benwenutowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Benwenuta lub z nim związany
SJP.pl
miasto w Chinach; Pensi
SJP.pl
Benxi (chiń. 本溪; pinyin Běnxī) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na południowy wschód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 083 983. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 566 855 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i rud żelaza oraz hutnictwa żelaza i przemysłu koksowniczego.
Wikipedia
[czytaj: benc] nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Wikipedia
najprostszy aldehyd aromatyczny, ciecz o zapachu gorzkich migdałów
SJP.pl
Aldehyd benzoesowy, benzaldehyd, C
6H
5CHO – organiczny związek chemiczny, najprostszy aldehyd aromatyczny.
Wikipedia
keton karbocykliczny, półprodukt do wyrobu wielu cennych barwników kadziowych, otrzymywany zwykle przez kondensację antrachinonu i gliceryny w środowisku kwasu siarkowego i w obecności opiłków żelaza
SJP.pl
środek pobudzający aktywność psychomotoryczną, likwidujący m.in. objawy zmęczenia i zwiększający zdolność koncentracji, łatwo uzależniający; psychedryna, amfetamina, potocznie: amfa
SJP.pl
Amfetamina, pot. speed lub feta – organiczny związek chemiczny, pochodna 2-fenyloetyloaminy, stymulant wykorzystywany w leczeniu ADHD, narkolepsji i otyłości. Odkryta w 1887, występuje w dwóch enancjomerach, którymi są lewoamfetamina i dekstroamfetamina. Nazwa amfetamina odnosi się zaś do racemicznej wolnej zasady, a więc składającej się z równomolowej mieszaniny czystych enancjomerów. Niemniej termin ten jest często używany nieformalnie do dowolnej mieszaniny enancjomerów, a nawet do czystych enancjomerów. Historycznie wykorzystywano ją do leczenia obrzęku nosa i zaburzeń depresyjnych. Stosuje się ją jako środek dopingujący oraz substancję nootropową, a także rekreacyjnie jako afrodyzjak i związek euforyzujący. Posiadanie i dystrybucja są ściśle kontrolowane w wielu krajach, z powodu znacznego ryzyka zdrowotnego, związanego z użyciem rekreacyjnym.
Wikipedia
ciekły, najprostszy (6 atomów węgla) węglowodór aromatyczny; wykorzystywany m.in. w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy arenów, najprostszy obojętny węglowodór aromatyczny;
Wiktionary
Benzen – organiczny związek chemiczny z grupy arenów. Jest to najprostszy karbocykliczny, obojętny węglowodór aromatyczny. Jego nieorganicznym analogiem jest borazyna.
Wikipedia
(1.1) Na kolokwium mieliśmy opisać otrzymywanie dwumetylobenzenu z benzenu.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃w̃zɛ̃n, AS: bẽũ̯zẽn
Wiktionary
przym. benzenowy
Wiktionary
(1.1) benzol
Wiktionary
związany z benzenem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z benzenem, dotyczący benzenu
Wiktionary
rzecz. benzen mrz.
Wiktionary
potocznie: benzodiazepiny
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy chinonów używany m. in. do produkcji barwników; chinon
SJP.pl
Wikipedia
organiczny związek chemiczny wchodzący w skład leków uspokajających i nasennych
SJP.pl
lek o działaniu uspokajającym, nasennym, przeciwlękowym i przeciwdrgawkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek mający działanie uspokajające, nasenne i zapobiegające drgawkom;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Benzodiazepiny działają przeciwlękowo, uspokajająco, przeciwdrgawkowo, wywołują ośrodkową relaksację mięśni i mają działanie amnestyczne (zaburzenia pamięci).
(1.1) Obecnie benzodiazepiny należą do leków powszechnie stosowanych cztery z nich — alprazolam, klonazepam, diazepam i lorazepam — znajdują się na liście 100 najczęściej przepisywanych leków w Stanach Zjednoczonych.
Wiktionary
(1.1) skr. BDZ
Wiktionary
żywica balsamiczna
SJP.pl
Żywica benzoesowa, styraks, benzoes, będźwin, benzoin (śrdw.-łac. benzoë – żywica balsamiczna, styrax, benzoinum), zwany niepoprawnie gumą Benjamina (w związku z jego ang. nazwą Benjamin gum) – żywica balsamiczna pozyskiwana z naciętych pni drzew z rodzaju styrak (Styrax), głównie styraka benzoesowego S. benzoin oraz S. tonkinensis, rosnących w Azji Wschodniej i Indiach. Żywica benzoesowa bardzo szybko weszła w poczet surowców leczniczych używanych także w Polsce, o czym świadczy m.in. obecność w spisie inwentarza krakowskiej apteki Wojciecha Rzęczycy z 1566 r., cytowanym przez Stanisława Pronia w „Musaeum Poloniae Pharmaceuticum”. Kolejnym ważnym śladem potwierdzającym farmaceutyczne wykorzystanie żywicy jest monografia w „Pharmacopoeia Regni Poloniae” z 1817 r. Widnieje tam pod nazwą „Benzoë” wraz z synonimami „Asa dulcis” i „Benzoes”. Jak podaje pierwsza polska farmakopea, żywica ta pozyskiwana była z gatunku Styrax benzoë z Sumatry. Najciekawszych informacji o tym surowcu dostarcza nam jednak wspomniany już „Komentarz do VII wydania farmakopei austryjackiej”.
Wikipedia
sól albo ester kwasu benzoesowego, substancja stosowana m.in. jako środek konserwujący produkty żywnościowe
SJP.pl
kwas benzoesowy, występuje w przyrodzie w wielu żywicach
SJP.pl
najprostszy keton aromatyczny
SJP.pl
Benzofenon (difenyloketon, keton difenylowy) – organiczny związek chemiczny, najprostszy keton aromatyczny. W małych ilościach powstaje w organizmie podczas metabolizmu niektórych benzodiazepin. Praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie, dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych. Stosowany do wyrobu leków, kosmetyków i środków owadobójczych. Pochodne bywają stosowane w filtrach przeciwsłonecznych.
Wikipedia
związek heterocykliczny, oleista, bezbarwna ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych; kumaron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny; bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych;
Wiktionary
Benzofuran (kumaron) – heterocykliczny organiczny związek chemiczny zbudowany ze skondensowanych pierścieni benzenu i furanu. Jest to bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych. Występuje w olejach lekkich otrzymywanych w procesie destylacji smoły węglowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kumaron
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) benzofuran
* arabski: (1.1) بنزوفوران m.
* czeski: (1.1) benzofuran m.
* esperanto: (1.1) benzofurano
* francuski: (1.1) benzofurane m.
* hiszpański: (1.1) benzofurano m.
* japoński: (1.1) ベンゾフラン
* niemiecki: (1.1) Benzofuran
* portugalski: (1.1) benzofurano m.
* szwedzki: (1.1) bensofuran
* węgierski: (1.1) benzofurán
źródła.
== benzofuran (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. benzofuran, kumaron
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃w̃zɔˈfurãn, AS: bẽũ̯zofurãn
Wiktionary
(1.1) kumaron
Wiktionary
paliwo silnikowe, benzyna z domieszką bioetanolu
SJP.pl
rodnik organiczny, reszta kwasowa kwasu benzoesowego
SJP.pl
związek organiczny
SJP.pl
Benzoina – organiczny związek chemiczny z grupy aromatycznych ketoalkoholi. Stosowany w środkach perfumeryjnych i zapachowych.
Wikipedia
syntetyczny środek znieczulający o działaniu miejscowym, stosowany tylko zewnętrznie w formie maści, olejków; anestezyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;
Wiktionary
Benzokaina, anestezyna (łac. Benzocainum, Anaesthesinum) – organiczny związek chemiczny, ester kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) i etanolu stosowany jako środek znieczulający o działaniu miejscowym.
Wikipedia
(1.1) Jak mój mały ząbkował, dawałam mu na dziąsła żel z benzokainą i przestawał płakać.
Wiktionary
IPA: ˌbɛ̃w̃zɔkaˈjĩna, AS: bẽũ̯zokai ̯ĩna
Wiktionary
(1.1) anestezyna, etoform
Wiktionary
ciecz będąca ubocznym produktem odgazowania węgla, zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uboczny produkt odgazowania węgla kamiennego, mieszanina benzenu, toluenu i ksylenu, oraz małych ilości tiofenu, pirydyny i fenolu;
Wiktionary
Benzol (benzol surowy) – mieszanina zawierająca głównie benzen, toluen i ksylen oraz – w mniejszych ilościach – tiofen, pirydynę i fenol.
Wikipedia
(1.1) Dawniej benzol był jednym z głównych źródeł węglowodorów aromatycznych.
Wiktionary
IPA: ˈbɛ̃w̃zɔl, AS: bẽũ̯zol
Wiktionary
rzecz. benzolownia ż.
przym. benzolowy
Wiktionary
oddział koksowni, w którym z gazu koksowniczego uzyskuje się benzol
SJP.pl
związany z benzolem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z benzolem, dotyczący benzolu
Wiktionary
rzecz. benzol mrz.
Wiktionary
nitryl kwasu benzoesowego
SJP.pl
Benzonitryl, nitryl kwasu benzoesowego, C
6H
5CN – organiczny związek chemiczny z grupy nitryli (najprostszy nitryl aromatyczny), pochodna benzenu. Jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym zapachu.
Stosowany jest jako rozpuszczalnik. Jego temperatura topnienia wynosi ok. −13 °C, a wrzenia ok. 191 °C. Otrzymuje się z niego polibenzonitryl.
Wikipedia
węglowodór aromatyczny, żółta, krystaliczna substancja
SJP.pl
Benzopireny, C20H12 – dwa organiczne związki chemiczne z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych.
Zbudowane są z pięciu skondensowanych pierścieni benzenowych. Zawierają czteropierścieniowy szkielet pirenu z dołączonym dodatkowym pierścieniem benzenowym. Możliwe są dwa izomery strukturalne, różniące się miejscem przyłączenia pierścienia benzenowego do pirenu.
Wikipedia
dwupierścieniowy związek heterocykliczny; indol
SJP.pl
półprodukt w produkcji barwników
SJP.pl
Wikipedia
pochodna benzenu, rodnik benzylowy - metylenobenzen
SJP.pl
Grupa benzylowa, potocznie benzyl, symbol Bn – grupa funkcyjna zbudowana z pierścienia benzenu z przyłączoną grupą metylenową (−CH2−). Półstrukturalnie zapisywana jest jako C6H5−CH2−.
Grupę benzylową często stosuje się jako grupę blokującą dla grup hydroksylowych oraz karboksylowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. pochodna piperazyny o wzorze sumarycznym C11H16N2, mająca działanie stymulujące;
Wiktionary
Benzylopiperazyna (BZP) – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym, pochodna piperazyny. Mechanizm działania benzylopiperazyny jest zbliżony do MDMA, a efekty działania porównywalne do amfetaminy.
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej nowelizacja zakładała zakaz handlu tymi specyfikami, które zawierały benzylopiperazynę, substancję działającą podobnie do amfetaminy, lecz od niej słabszą.
Wiktionary
przymiotnik od: benzyl
SJP.pl
mieszanina ciekłych węglowodorów zawierających w cząsteczce od 5 do 10 atomów węgla używana jako paliwo do silników spalinowych i jako rozpuszczalnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paliwo stosowane do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy;
Wiktionary
Benzyna (od łac. benzoe → nazwa żywicy jednego z drzew egzotycznych) – mieszanina ciekłych węglowodorów, jeden z głównych rodzajów paliwa stosowanego do napędu samochodów, samolotów i niektórych innych urządzeń posiadających silnik spalinowy. Stosowana także jako rozpuszczalnik.
Wikipedia
(1.1) Mój samochód spala dziesięć litrów benzyny na sto kilometrów.
Wiktionary
IPA: bɛ̃w̃ˈzɨ̃na, AS: bẽũ̯zỹna
Wiktionary
przym. benzynowy
rzecz. benzyniak mzw., benzynowiec mzw.
Wiktionary
(1.1) paliwo, wacha
Wiktionary
potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzynowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym
Wiktionary
(1.1) Zamierzasz kupić benzyniaka czy diesela?
Wiktionary
rzecz. benzyna ż., benzynowiec m.
przym. benzynowy
Wiktionary
(1.1) benzynowiec
Wiktionary
pracownik stacji benzynowej nalewający benzynę
SJP.pl
1. miernik poziomu benzyny w zbiorniku;
2. miernik prędkości przepływu benzyny;
3. miernik ilości przepływającej w układzie spalania benzyny
SJP.pl
potocznie: samochód o napędzie benzynowym; benzyniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. samochód o napędzie benzynowym
Wiktionary
(1.1) Kupiłeś nowy samochód? To benzynowiec czy ropniak?
Wiktionary
rzecz. benzyna ż., benzyniak m.
przym. benzynowy
Wiktionary
(1.1) benzyniak
Wiktionary
potocznie:
1. stacja benzynowa;
2. silnik wykorzystujący benzynę;
3. koralik mieniący się wieloma barwami jak benzyna
SJP.pl
Kozia Górka, Staw Kozia Górka lub Jezioro Bałki, Benzynówka, Baustelle (spolszczone: Bałsztele) – staw w Warszawie, w dzielnicy Praga-Południe.
Wikipedia
związany z benzyną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący benzyny, napędzany benzyną
Wiktionary
(1.1) Samochód wyposażony jest w silnik benzynowy o pojemności 1,2 l i o mocy 65 KM.
Wiktionary
rzecz. benzyna ż., benzyniak m., benzynowiec mzw.
Wiktionary
potocznie: zużywający duże ilości benzyny
SJP.pl
kraina historyczna w środkowej starożytnej Grecji, której głównym miastem były Teby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w środkowej Grecji;
(1.2) geogr. nomos w środkowej Grecji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Beocja położona na zachód od Attyki oraz na wschód od Ftiotydy i Fokidy, zasiedlona została już w starożytności, na początku II tysiąclecia p.n.e. przez Beotów. Najważniejszymi jej miastami były Teby i Orchomenos.
Wiktionary
IPA: bɛˈɔt͡sʲja, AS: beocʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Beota mos., Beotka ż.
przym. beocki
Wiktionary
przymiotnik od: Beocja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Beocja
(1.2) przen. nierozgarnięty, ograniczony, pozbawiony fantazji twórczej
Wiktionary
(1.1) Tam będzie Troja, tu - równina pod beockim Aulis, gdzie wedle mitu i kilku opowiadaczy wojska Hellady znieruchomiały w drodze do Troi.
Wiktionary
IPA: bɛˈɔt͡sʲci, AS: beocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Beocja
Wiktionary
mieszkaniec Beocji (krainy historycznej)
SJP.pl
mieszkanka Beocji (krainy historycznej)
SJP.pl
jednoroczna roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie; włośnica; czumiza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. środ. polit. skr. Berlin
(1.2) bot. włośnica ber
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: bɛr, AS: ber
Wiktionary
rzecz. Berlin, berlińczyk, berlinka
przym. berliński
Wiktionary
(1.2) czumiza, proso włoskie, włośnica ber
Wiktionary
odmiana gruszy; również owoc tej gruszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. anegdota, dowcip
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. baśń, opowieść
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bujda
Wiktionary
Bera – gmina w Hiszpanii, w Nawarze, o powierzchni 35,33 km². W 2011 roku gmina liczyła 3798 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. berać ndk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dowcip.
(1.2) zobtłum|baśń|opowieść.
(1.3) zobtłum|bujda.
źródła.
== bera (język islandzki.) ==
wymowa. IPA|ˈpɛːra.
znaczenia.
czasownik
(1.1) nieść
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
czas. berać ndk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. berać ndk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dowcip.
(1.2) zobtłum|baśń|opowieść.
(1.3) zobtłum|bujda.
źródła.
== bera (język islandzki.) ==
wymowa. IPA|ˈpɛːra.
znaczenia.
czasownik
(1.1) nieść
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. opowiadać, gawędzić
Wiktionary
rzecz. bera ż.
Wiktionary
przestarzałe: nauczyciel jazdy konnej; berejter
SJP.pl
potocznie: małe dziecko; brzdąc, bobas, maluch, bąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. małe dziecko
Wiktionary
IPA: ˈbɛrbɛt͡ɕ, AS: berbeć
Wiktionary
(1.1) malec, bąk, szkrab, fąfel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. wódka
(1.2) środ. przestępcze bimber
Wiktionary
1. potocznie: napój alkoholowy złej jakości, tanie wino, wódka lub samogon;
2. w gwarze więziennej lub łódzkiej: cienka, marna zupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tania, niesmaczna wódka, często z niepewnego źródła
(1.2) gw-pl|Poznań. bimber, spirytus, wódka, denaturat
(1.3) białystok. tanie wino
(1.4) łódź. rzadkie, niesmaczne jedzenie, zwłaszcza zupa
(1.5) gw. więzienna zupa
Wiktionary
(1.1) Gdzie wy kupiliście taką berbeluchę, ja tam wolę tego nie pić.
(1.4) Na wigilie gotowali siemieniuchę, zupę z siemienia lnianego, to taka szara, kleista mdła berbelucha.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrbɛˈluxa, AS: berbeluχa
Wiktionary
(1.1) bimber
(1.2) brynda, bryna
(1.4) bebelucha
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. rodzaj naczynia, beczułka z drzewa świerkowego na bryndzę, mleko lub wódkę
Wiktionary
(1.1) W kącie, przy berbenicy pełnej żentycy siedział zawsze jakiś wędrowiec, przysłuchiwał się, jak moja żona godziła gospodarzy (…).
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Bukowina. beczułka, gw-pl|Bukowina. dziżeczka, gw-pl|Bukowina. faska
Wiktionary
koń berberyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec północnej Afryki i Sahary pochodzenia chamito-semickiego;
Wiktionary
Barbar (również Berber, arab. بربر, Barbar) – miasto w północno-wschodnim Sudanie, w wilajecie Nahr an-Nil, położone nad Nilem. W 2010 roku miasto liczyło 27 254 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Berberowie stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim.
(1.1) Sam na pytanie, kim jestem, Berberem czy Arabem odpowiadam: Jestem Algierczykiem.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrbɛr, AS: berber
Wiktionary
rzecz. Berberia ż., berberyjskość ż., barbarzyńca m., barbarzyństwo n., barbaria ż.
:: fż. Berberyjka ż.
przym. berberski, berberyjski
Wiktionary
(1.1) Amazyg
Wiktionary
od XVI do XIX wieku: środkowe i zachodnie regiony Afryki Północnej (dzisiejsze Maroko, Algieria, Tunezja i Libia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraje Maghrebu, zamieszkiwane przez ludność berberyjską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ziemie Berberii leżą w Afryce.
Wiktionary
rzecz. Berber m., berberyjski mrz.
przym. berberyjski
Wiktionary
etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberzy
SJP.pl
Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.
Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:
Wikipedia
→ Berber; berberyjski (częściej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. berberyjski.
Wiktionary
(1.1) Mimo podboju arabskiego w VIII wieku ludność Maghrebu była wciąż niemal całkowicie berberska. Podobnie berberskiego pochodzenia byli w znakomitej większości zdobywcy Al-Andalus.
Wiktionary
IPA: bɛrˈbɛrsʲci, AS: berbersʹḱi
Wiktionary
rzecz. berberyjski mrz., Berber m., Berberyjka ż.
przym. berberyjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. berberyjski mrz., Berber m., Berberyjka ż.
przym. berberyjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|berberyjski.
* słoweński: (1.1) berberski
źródła.
== berberski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) berberyjski, berberski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkanka Berberii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini ludu Berberów
Wiktionary
Berberyjka (Atlantoxerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
IPA: ˌbɛrbɛˈrɨjka, AS: berberyi ̯ka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Berber m.
przym. berberyjski, berberski
Wiktionary
→ Berber; berberski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Berberami, dotyczący Berberów i terenów przez nich zasiedlonych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z podrodziny języków afroazjatyckich, używanych głównie w Maroku, Algierii, Libii i Nigrze;
Wiktionary
(1.1) Statków typu polacca używali berberyjscy piraci.
(2.1) Językami ergatywnymi są m.in. język baskijski, berberyjski, kurdyjski, tybetański, większość języków kaukaskich, niektóre języki australijskie.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrbɛˈrɨjsʲci, AS: berberyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Berber m., Berberyjka ż., Berberia ż.
przym. berberski
Wiktionary
(1.1) berberski
Wiktionary
alkaloid występujący w korzeniu berberysu
SJP.pl
Berberyna – organiczny związek chemiczny, izochinolinowy alkaloid pochodzenia roślinnego, należący do klasy protoberberyn. Występuje m.in. w berberysie, gorzkniku, Coptis chinensis, Arcangelisia flava, B. aquifolium czy B. aristata. Zawartość tego związku w korzeniach i łodygach berberysu wynosi ok. 1,24%, w kłączu gorzknika do 3%.
Wikipedia
krzew z rodziny berberysowatych występujący w klimacie ciepłym i umiarkowanym; kwaśnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych
Wiktionary
Berberys, kwaśnica (Berberis L.) – rodzaj krzewów z rodziny berberysowatych (Berberidaceae Juss.). Należy do niego ok. 450–500 gatunków, przy czym ich klasyfikacja i relacja względem rodzaju mahonia Mahonia pozostaje od dawna przedmiotem debaty naukowej. Rośliny te występują głównie w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, a poza tym w Ameryce Południowej. W Polsce rośnie dziko tylko berberys zwyczajny. Rośliny te zasiedlają zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.
Wikipedia
(1.1) Małe, jaskrawoczerwone jagody pochodzącego z Iranu krzewu berberysu mają orzeźwiający kwaskowy smak.
Wiktionary
IPA: bɛrˈbɛrɨs, AS: berberys
Wiktionary
rzecz. berberysowate nmos.
przym. berberysowy
Wiktionary
(1.1) kwaśnica
Wiktionary
zdrobnienie od: berberys
SJP.pl
o cechach berberysowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach berberysowatych
SJP.pl
związany z berberysem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z berberysem, dotyczący berberysu
(1.2) przyrządzony z owoców berberysu
Wiktionary
rzecz. berberys mrz.
Wiktionary
etnicznie rdzenna ludność Afryki Północnej i Sahary; Berberowie
SJP.pl
Berberowie (Berberzy, Amazygowie) – rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce.
Stanowią w większości odrębny typ somatyczny w ramach rasy białej, nazywany w nauce berberyjskim. Wielu ma do dziś niebieskie oczy, rude bądź jasne włosy. Wyróżnić można kilka grup Berberów, m.in.:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Barbara
Wiktionary
(1.1) Berbla to gryfno dziołcha. → Barbara to zgrabna dziewczyna.
Wiktionary
[czytaj: berSEZ] kołysanka, utwór liryczny o płynnej melodyce i kołyszącym rytmie
SJP.pl
Kołysanka – krótka piosenka, śpiewana w celu uśpienia dziecka. Jest to forma wywodząca się z tradycji pieśni ludowej. Posiada miarowy rytm i melodię imitującą kołysanie, przeważnie w metrum 3/4 lub 6/8. Odmiana poezji dziecięcej, również forma literacka. Łączy w sobie aspekt psychologiczno-kulturowy, słowo i muzykę.
Wikipedia
zdrobnienie od wielu imion męskich zakończonych na -bert (np. Norbert, Albert, Robert)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Robert
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Norbert
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Albert
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Hubert
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Herbert
(1.6) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma męskiego imienia Engelbert
Wiktionary
Lista postaci serialu Święta wojna – artykuł przedstawia bohaterów polskiego serialu telewizyjnego Święta wojna (1999–2009).
Wikipedia
rzecz. Engelbert mos.
Wiktionary
(1.1) Robercik
(1.2) Norbercik
(1.3) Albercik
(1.4) Hubercik
(1.5) Herbercik
(1.6) Engelbercik
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Berty lub z nią związany
SJP.pl
instrument muzyczny strunowy, szarpany, używany w orkiestrach mandolinowych do wykonywania partii basowych
SJP.pl
Berda (ukr. Берда, dawne nazwy Hipakiris, Agara) – rzeka na południu obwodu zaporoskiego Ukrainy.
Źródła rzeki znajdują się na Wyżynie Azowskiej, długość rzeki wynosi 125 km, a powierzchnia dorzecza 1760 km². Uchodzi do Morza Azowskiego koło miasta Berdiańsk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawny typ karabinu jednostrzałowego
SJP.pl
miasto i port na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i port nad Morzem Azowskim, położony na Ukrainie w obwodzie zaporoskim;
Wiktionary
Berdiańsk (ukr. Бердянськ) – miasto i port nad Morzem Azowskim, położone na Ukrainie w obwodzie zaporoskim, od marca 2022 pod okupacją rosyjską.
Ośrodek przemysłowy; rafineria ropy naftowej. W mieście znajduje się państwowy uniwersytet pedagogiczny.
Wikipedia
przym. berdiański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim;
Wiktionary
Berdyczów (ukr. Бердичів, Berdycziw; jid. באַרדיטשעװ, Bardiczew) – miasto w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hnyłopiat, prawym dopływem Teterewu.
W Berdyczowie rozwinął się przemysł maszynowy, spożywczy, obuwniczy oraz meblarski. W mieście znajduje się stacja kolejowa Berdyczów.
Wikipedia
IPA: bɛrˈdɨt͡ʃuf, AS: berdyčuf
Wiktionary
rzecz. berdyczowianin m., berdyczowianka ż.
przym. berdyczowski
Wiktionary
mieszkaniec Berdyczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Berdyczowa
Wiktionary
IPA: ˌbɛrdɨt͡ʃɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: berdyčovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Berdyczów m.
:: fż. berdyczowianka ż.
przym. berdyczowski
Wiktionary
mieszkanka Berdyczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Berdyczowa
Wiktionary
IPA: ˌbɛrdɨt͡ʃɔˈvʲjãnka, AS: berdyčovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Berdyczów m.
:: fm. berdyczowianin m.
przym. berdyczowski
Wiktionary
przymiotnik od: Berdyczów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Berdyczowem, dotyczący Berdyczowa
Wiktionary
IPA: ˌbɛrdɨˈt͡ʃɔfsʲci, AS: berdyčofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Berdyczów m., berdyczowianin m., berdyczowianka ż.
Wiktionary
szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu, rodzaj halabardy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. rodzaj broni drzewcowej, ciężki, szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu;
Wiktionary
Berdysz, bardysz (łac. barducium – siekierka) – broń drzewcowa piechoty będąca ciężkim, szerokim toporem o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu mierzącym około 1,8 metra.
Berdysz znany był już w starożytności, ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu, także w XIV wieku w Europie Wschodniej, gdzie był używany przez piechotę do walki z jazdą. W XVI i XVII wieku, szczególnie typowy dla piechoty moskiewskiej, między innymi oddziałów strzelców.
Wikipedia
IPA: ˈbɛrdɨʃ, AS: berdyš
Wiktionary
rzecz. berdysznik mos.
przym. berdyszowy
Wiktionary
(1.1) barta, topór, oksza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. mężczyzna uzbrojony w berdysz
Wiktionary
rzecz. berdysz mrz.
przym. berdyszowy
Wiktionary
przymiotnik od: berdysz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z berdyszem, dotyczący berdysza, wyposażony w berdysz
Wiktionary
rzecz. berdysz mrz., berdysznik mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
biblijne miasto w Tracji
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: beret
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od beret
Wiktionary
(1.1) Tam jest stoisko z nakryciami głowy, pooglądaj sobie bereciki.
Wiktionary
rzecz. beret mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy;
Wiktionary
Berehowo (pol. hist. Bereg Saski, ukr. Берегове – Berehowe, rus. Берегово – Berehowo, ros. Берегово – Bieriegowo, węg. Beregszász, niem. Bergsaß, cz. i słow. Berehovo) – miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy (na Zakarpaciu). 26,1 tys. mieszkańców [2004], z czego 48% Węgrów, 38% Ukraińców, 6% Romów, 5% Rosjan.
Wikipedia
rzecz. Bereg mrz., Berehowszczyzna ż.
przym. berehowski
Wiktionary
(1.1) hist. Bereg Saski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Berehowem, dotyczący Berehowa
Wiktionary
rzecz. Berehowo n.
Wiktionary
zabawa dziecięca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Berek lub ganiany, goniany – dziecięca gra ruchowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. jarząb brekinia
Wiktionary
Bereka (ukr. Берека) – rzeka w obwodzie charkowskim Ukrainy, prawy dopływ Dońca.
Długość rzeki wynosi 102 km, a powierzchnia dorzecza 2680 km².
Wikipedia
(1.1) Posadzimy bereki wzdłuż szosy do Kalisza.
Wiktionary
(1.1) brekinia, brzęk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. hist. dawniej Ejlat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 20 kwietnia przypadają imieniny Bereniki.
(1.1) Pani Bereniko, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɛ̃ˈɲika, AS: berẽńika
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Bereniczka ż., Berenisia ż., Nika ż.
przym.
:: gwara. przest. Bereniczyn, Berenikowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Bereniczka, Berenisia, Nika
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie kiwereckim obwodu wołyńskiego;
Wiktionary
Bereściany (ukr. Берестяне, Berestiane) – wieś na Ukrainie w rejonie łuckim obwodu wołyńskiego.
Wikipedia
przym. bereściański
Wiktionary
(1.1) hist. war. Bereszczany, Berestiany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w rejonie dąbrowickim obwodu rówieńskiego
Wiktionary
Bereście (869 m) – całkowicie porośnięty lasem szczyt w północno-wschodniej części Gór Leluchowskich, które w polskiej regionalizacji fizycznogeograficznej według Jerzego Kondrackiego zaliczone zostały do Beskidu Sądeckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 r. wraz z Górami Lubowelskimi do Pogórza Popradzkiego. Wraz z pobliskim szczytem Wysokie Bereście (894 m) tworzą samotny masyw nie łączący się z innymi wzniesieniami Gór Leluchowskich. Od południowej i zachodniej strony masyw ten oddzielony jest od nich doliną potoku Pusta, od północnej doliną jego dopływu (jest to tzw. Borsucza Dolina). Od wschodu z Wysokiego Bereścia opada kilka niskich i lesistych grzbietów tworzących wschodnie podnóże Gór Leluchowskich. Pomiędzy tymi grzbietami spływa Zimny Potok i potok Szczawnik.
Wikipedia
przym. bereścieński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Bereza (miasto na Białorusi, dawniej: Bereza Kartuska); bereskokartuski (dawniej)
SJP.pl
→ Bereza Kartuska (dawna nazwa Berezy, miasta na Białorusi); bereski (przymiotnik od obecnej nazwy)
SJP.pl
płaty kory brzozowej wykorzystywane w pszczelarstwie do wykładania dna barci
SJP.pl
Berest (j. łemkowski Берест) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Krynica-Zdrój.
Wikipedia
przymiotnik od: Beresteczko
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie horochowskim, nad Styrem;
Wiktionary
Beresteczko (ukr. Берестечко) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie łuckim, nad Styrem.
W XVI wieku było prywatnym miastem szlacheckim w województwie wołyńskim.
Do 2020 w rejonie horochowskim.
Wikipedia
rzecz. beresteczanin mos., beresteczanka ż.
przym. berestecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj okrągłego i płaskiego nakrycia głowy;
2. potocznie: głowa; dyńka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. płaskie, okrągłe nakrycie głowy, bez daszka, wykonane zazwyczaj z pilśni lub wełny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Następną grupę stanowili liczni pastorzy w wysokich jedwabnych cylindrach, długich czarnych surdutach o prostych kołnierzykach z białymi wypustkami koloratek przy wycięciu kamizelek; dalej grupa farmerów w szkockich beretach, którzy przypominali ciężkawą postawą dawnych hreczkosiejów sprzed blisko sześćdziesięciu lat (J. Verne: Zielony promień)
Wiktionary
IPA: ˈbɛrɛt, AS: beret
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. berecik m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|radiónka.
Wiktionary
rodzaj nakrycia głowy zbliżony kształtem do beretu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Łódź, Poznań, Kraków. zdrobn. beret
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. beret
Wiktionary
(1.1) Ojciec zawsze w beretce chodził.
Wiktionary
pistolet marki Beretta
SJP.pl
Beretta Holding S.A. – międzynarodowy holding grupujący firmy produkujące broń strzelecką. Jeden z największych holdingów militarnych na świecie, największy we Włoszech.
Holding Beretta powstała w 1995 roku po zakupie przez przedsiębiorstwo Fabbrica d’Armi Pietro Beretta S.p.A. włoskiego przedsiębiorstwa Luigi Franchi S.p.A. W grudniu 1999 roku do holdingu dołączyło fińskie przedsiębiorstwo Sako i włoskie Benelli Arms, a w 2000 Uberti Replicas.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bereza, Bereza Kartuska (biał. Бяроза, Biaroza; ros. Берёза, Bierioza) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu bereskiego. Miejscowość leży nad rzeką Jasiołdą, przy linii kolejowej Brześć – Baranowicze. W 2010 roku liczyła ok. 29,4 tys. mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim;
(1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie lubomelskim obwodu wołyńskiego ;
Wiktionary
Bereżce Wielkie (ukr. Великі Бережці, Wełyki Bereżci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim. W 2001 roku liczyła 1011 mieszkańców.
Wikipedia
przym. bereżecki
Wiktionary
(1.1) Bereźce
Wiktionary
więzień polityczny sanacyjnego obozu w Berezie Kartuskiej
SJP.pl
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Potok w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie dąbrowskim obwodu rówieńskiego
Wiktionary
Bereżki (dawniej Bereska, w latach 1977–1981 Brzeżki) – bieszczadzka wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 896, a dokładniej w miejscu, gdzie potok Bystry uchodzi do Wołosatego.
Wikipedia
przym. bereżecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego, położone nad rzeką Słuczą;
Wiktionary
Bereźne (ukr. Березне, Berezne) – miasto na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, siedziba rejonu berezieńskiego.
Bereźne leży na Wołyniu nad Słuczą.
Wikipedia
przym. berezieński
Wiktionary
(1.1) hist. Jędrzejów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, przepływająca przez obwód iwanofrankiwski i lwowski, prawy dopływ Dniestru
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie rokitnowskim obwodu rówieńskiego na Wołyniu, na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
przym. berezowski
Wiktionary
(1.1) war. hist. Berezowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w obwodzie odeskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berezowskiego;
(1.2) geogr. wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Zalesie;
Wiktionary
Wikipedia
przym. berezówecki, berezowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Berezowski (forma żeńska: Berezowska; liczba mnoga: Berezowscy) – polskie, rosyjskie i ukraińskie (ukr. Березовський, Berezowśkyj) nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1802 osoby. Nazwisko pochodzi od ukraińskiego słowa береза (bereza) lub rosyjskiego słowa берёза (bjerioza) dla brzozy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny;
Wiktionary
Bereźwica, Berezówka (biał. Бярэжвіца, Biareżwica; Бярозаўка, Biarozauka) – rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dzisny. Ma długość 53 km.
Wikipedia
1. miasto na Białorusi;
2. rzeka na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru;
(1.2) geogr. rzeka w środkowej Białorusi, prawy dopływ Niemna;
(1.3) geogr. miasto na Białorusi w obwodzie mińskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bitwa pod Berezyną wykazała niezwykłe męstwo i poświęcenie żołnierza francuskiego i polskiego.
(1.2) Źródła Berezyny znajdują się w centralnej części Wysoczyzny Mińskiej.
(1.3) W 1803 wzniesiono w Berezynie drewniany kościół katolicki.
Wiktionary
przym. berezyński
Wiktionary
przymiotnik od: Berezyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Berezyną, dotyczący Berezyny
Wiktionary
(1.1) Rejon berezyński leży w obwodzie mińskim.
Wiktionary
rzecz. Berezyna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. hałda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bergowa, bergowka.
Wiktionary
dekoracyjny gobelin z prostym wzorem, produkowany od XVII w. we Włoszech
SJP.pl
Bergama – miasto w zachodniej Turcji, w prowincji Izmir, historyczna nazwa: Pergamon. Według danych na rok 2000 miasto zamieszkiwało 52 173 osób.
W mieście rozwinął się przemysł bawełniany oraz skórzany.
Kompleks archeologiczny ruin starożytnego Pergamonu znajduje się na górującym nad współczesnym miastem akropolu. Na obrzeżach Bergamy znajduje się także inne stanowisko archeologiczne – ruiny dawnego Asklepiejonu.
Wikipedia
[czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska
SJP.pl
Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.
Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).
Wikipedia
[czytaj: bergamaska] dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, wykorzystywany w muzyce klasycznej; bergamaska, pergameska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kynol. rasa psa o długiej sierści;
Wiktionary
Wikipedia
dawny taniec włoski o żywym tempie, rozpowszechniony w Europie w okresie odrodzenia; pergameska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. choreogr. włoska pieśń do tańca lub taniec;
Wiktionary
Bergamaska (wł. bergamasca, od miasta Bergamo) – dawny ludowy taniec włoski, o żywym tempie i parzystym metrum, rozpowszechniony w Europie w XVI – XVII wieku. Opracowania muzyczne tego tańca pozostawili Girolamo Frescobaldi, Giovanni Salvatore, Samuel Scheidt i inni kompozytorzy.
Bergamaska była znana również w Polsce – jest zawarta w „Tabulaturze ostromeczewskiej” pochodzącej z ok. 1640 (pod zniekształconą nazwą Pagamoszka).
Wikipedia
rzecz. Bergamo n., bergamczyk mos., bergamończyk mos., bergamka ż., bergamonka ż.
przym. bergamski, bergamoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bergamo
Wiktionary
(1.1) Przyniesione do obozu części przekazywał jednemu ze strzelców alpejskich, bergamczykowi z batalionu «Tirano» (…)
(1.1) — Bergamczyk zawsze popiera bergamczyka.
(1.1) Gościła w Warszawie delegacja włoskiego miasta Bergamo, która przybyła do Polski na obchody 100-lecia Powstania Styczniowego, w którym zginął bergamczyk generał Francesco Nullo.
Wiktionary
rzecz. Bergamo n., bergamończyk mos.
:: fż. bergamonka ż., bergamka ż.
przym. bergamoński, bergamski
Wiktionary
(1.1) bergamończyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii;
(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Lombardia ze stolicą w Bergamo (1.1);
Wiktionary
Bergamo – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Bergamo, położone u południowych podnóży Alp Bergamskich. Dawna nazwa miejscowości to Bergomum.
W Bergamo w 1826 urodził się Francesco Nullo, pułkownik, przyjaciel i powiernik Giuseppe Garibaldiego, dowódca ochotników włoskich, tzw. garibaldczyków, którzy wzięli udział w polskim powstaniu styczniowym 1863. Bergamo posiada również swój klub piłkarski – Atalanta BC, w której grał między innymi Christian Vieri.
Wikipedia
(1.1) Przenieśmy się teraz (…) w rejon włoskiego miasta Bergamo w północnej Lombardii, słynącego jako ojczyzna technologii wielkopiecowej. W rejon Bergamo, gdzie w XVI wieku narodziły się nie tylko wielkie piece, ale najsławniejsza z masek komedii dell'arte, arlekin (…)
(1.1) W 463 roku z rozkazu Egidiusza Alanowie najechali na Italię. Zostali pobici w bitwie pod Bergamo i musieli się wycofać.
Wiktionary
rzecz. bergamczyk mos., bergamończyk mos., bergameńczyk mos., bergamonka ż., bergamka ż., bergamaska ż.
przym. bergamski, bergamoński, bergameński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bergamo
Wiktionary
(1.1) Te kilkanaście tysięcy rusznic bergamończyków może przynajmniej, jak sądzę, zdeptać tłuszczę miast, zasadzającą wiechę wolności.
(1.1) Poniżej na grani ciągnął się długi sznur ludzi. (…) Gdzieś wśród nich powinien być uparty jak przystało na bergamończyka Simone.
(1.1) Profesor Nullo Minissi, któremu imię nadano na cześć słynnego bergamończyka, jest nawet po kądzieli spokrewniony z rodem Nullo.
Wiktionary
rzecz. Bergamo n.
:: fż. bergamonka ż.
przym. bergamoński, bergamski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɡãˈmɔ̃j̃sʲci, AS: bergãmõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. bergamczyk mos., bergamaska ż., Bergamo n., bergamończyk m., bergamonka ż., bergamka
przym. bergamski
Wiktionary
(1.1) bergamski
Wiktionary
1. drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, pokrewne pomarańczy, uprawiane głównie na europejskim wybrzeżu śródziemnomorskim i na Kaukazie; pomarańcza bergamota;
2. odmiana gruszy o owocach kulistych, używanych najczęściej na przetwory; też: owoc tej gruszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. pomarańcza bergamota.
(1.2) zob. pysznogłówka szkarłatna.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) bergamotka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bergamotka ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|bergamotta.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|pomarańcza bergamota.
(1.2) zobtłum|pysznogłówka szkarłatna.
źródła.
== bergamota (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pomarańcza bergamota (owoc)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɡãˈmɔta, AS: bergãmota
Wiktionary
rzecz. bergamotka ż.
Wiktionary
(1.1-2) bergamotka
Wiktionary
1. odmiana gruszy o spłaszczonych owocach, używanych do przetworów i deserów; bergamota;
2. owoc tej odmiany gruszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. bergamota.
(1.2) kosmet. spoż. olejek eteryczny z bergamotki (1.1); zapach bergamotki (1.1); stosowany m.in. do produkcji herbaty Earl Grey i w przemyśle kosmetycznym
(1.3) bot. zob. pysznogłówka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Kupiłam sobie balsam do ciała z bergamotką.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɡãˈmɔtka, AS: bergãmotka
Wiktionary
rzecz. bergamota ż.
przym. bergamotowy
Wiktionary
(1.1) bergamota, pomarańcza bergamota
(1.2) olejek bergamotowy
Wiktionary
przymiotnik od: bergamota
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bergamo, dotyczący Bergamo
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) Alpy Bergamskie
synonimy.
(1.1) bergamoński
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bergamończyk mos., bergamczyk mos., Bergamo n., bergamaska ż.
przym. bergamoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bergamask
* czeski: (1.1) bergamský
* francuski: (1.1) bergamasque
* łaciński: (1.1) Bergomensis
* niemiecki: (1.1) bergamaskisch, Bergamasker
* rosyjski: (1.1) бергамский
* słowacki: (1.1) bergamský
* słoweński: (1.1) bergamski
* włoski: (1.1) bergamasco
źródła.
== bergamski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) bergamski, bergamoński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. bergamończyk mos., bergamczyk mos., Bergamo n., bergamaska ż.
przym. bergamoński
Wiktionary
(1.1) bergamoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) utopijny, fantastyczny archipelag z dziecięcego wiersza Jana Brzechwy
Wiktionary
Na wyspach Bergamutach – wiersz Jana Brzechwy, opublikowany w 1945, opisujący fikcyjny archipelag Bergamuty.
Wikipedia
(1.1) Na wyspach Bergamutach podobno jest kot w butach. Widziano także osła, którego mrówka niosła.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɡãˈmutɨ, AS: bergãmuty
Wiktionary
przym. bergamucki
Wiktionary
miasto w Norwegii
SJP.pl
Bergen – norweskie miasto i gmina leżąca w okręgu Vestland, na styku mórz Północnego i Norweskiego.
Bergen jest drugim co do wielkości miastem kraju, liczy 289 330 mieszkańców (2023). Nazywane jest bramą do fiordów i znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
niemiecki obóz koncentracyjny
SJP.pl
Konzentrationslager Bergen-Belsen – niemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1940–1945 w III Rzeszy w pobliżu miasta Bergen.
Wikipedia
mieszkaniec Bergen (miasta w Norwegii)
SJP.pl
rodzaj pochodzących z Azji bylin z rodziny skalnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. azjatycka roślina ozdobna;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bɛrˈɡɛ̃ɲja, AS: bergẽńi ̯a
Wiktionary
mieszkanka Bergen (miasta w Norwegii)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bergerac (wymowa, oksyt. Brageirac) – miasto i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Dordogne, wokół którego rozpościera się region winiarski Bergerac. W 2022 r. miasto zamieszkiwało 26 852 osób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. orkiestra górnicza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. górn. kierownik żupy
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɡmaˈɟistɛr, AS: bergmaǵister
Wiktionary
(1.1) berkmajster
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby:
Wikipedia
pistolet albo karabin maszynowy używany przez armię niemiecką podczas drugiej wojny światowej
SJP.pl
Tw 245 "Bergmann" – powojenne oznaczenie tramwaju elektrycznego serii 245, wytwarzanego w 1927 roku w Gdańskiej Fabryce Wagonów (niem. Danziger Waggon Fabrik) i eksploatowanego w Gdańsku. Przed wojną zwany był potocznie z niemieckiego Heubuder, ze względu na eksploatowanie tych pojazdów dla nowo otwartej linii nr 4 z Centrum na kąpielisko Stogi (Heubude).
Wikipedia
w dawnej Polsce: urzędnik górniczy w żupach krakowskich; bachmistrz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Franciszek (łac. Franciscus PP., wł. Francesco, hiszp. Francisco; właśc. Jorge Mario Bergoglio SJ; ur. 17 grudnia 1936 w Buenos Aires, zm. 21 kwietnia 2025 w Watykanie) – argentyński duchowny rzymskokatolicki, jezuita, 266. papież i 8. suweren Państwa Watykańskiego w latach 2013–2025.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|berga, bergowka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, bryła
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|berga, bergowa.
Wiktionary
nazwisko, np. Henri Bergson [czytaj: ąri bergSĄ] (1859 - 1941) - francuski pisarz i filozof, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1927, twórca intuicjonizmu
SJP.pl
Bergson może odnosić się do:
Wikipedia
koncepcja filozoficzna krytykująca wartość poznania intelektualnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. prąd filozoficzny i literacki krytykujący wartość poznania intelektualnego i podnoszący rangę intuicji;
Wiktionary
Bergsonizm – prąd literacki, ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem filozofii Henriego Bergsona (irracjonalizm, podniesienie rangi intuicji, wprowadzenie pojęcia pędu życiowego – élan vital, rozważania na temat schematyzmu języka, który hamuje poznanie zmieniającej się dynamicznie rzeczywistości).
Wikipedia
rzecz. bergsonista m.
Wiktionary
nawiązujący do koncepcji Henri Bergsona, francuskiego filozofa i pisarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego;
Wiktionary
Berhomet (ukr. Берегомет) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie wyżnickim obwodu czerniowieckiego.
Znajduje tu się stacja kolejowa Berhomet.
Wikipedia
przym. berhomecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. awitaminoza, choroba wywoływana ostrym niedoborem witaminy B1;
Wiktionary
Beri-beri – choroba układu nerwowego, której przyczyną jest niedobór witaminy B1.
Witamina B1 (tiamina) odgrywa istotną rolę w przemianie węglowodanów – umożliwia prawidłowe spalanie glukozy. Przy jej niedoborze w ustroju gromadzą się mleczany i kwas pirogronowy, co powoduje kwasicę mleczanową. Współcześnie najczęstszą przyczyną niedoboru witaminy B1 jest długotrwałe spożywanie alkoholu, co prowadzi do zmniejszenia jej wchłaniania. Inne przyczyny obejmują stosowanie furosemidu i operacje oraz choroby układu pokarmowego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
brazylijski jednostrunny instrument muzyczny
SJP.pl
Berimbau – jednostrunowy instrument muzyczny pochodzenia afrykańskiego charakterystyczny dla brazylijskiej sztuki walki – capoeira, rodzaj łuku muzycznego. Jest najważniejszym instrumentem w tzw. "bateria" i wyznacza rytm grających ("capoeiristas") w "roda" (wymowa "hoda").
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. pas lądu łączący Azję i Amerykę w okresie zlodowaceń;
Wiktionary
Beringia – istniejący w okresie zlodowaceń pas lądu łączący dzisiejszą Syberię w Azji z terenami północnej Kanady i Alaski w Ameryce Północnej. Ludzie zamieszkujący w przeszłości Beringię najprawdopodobniej byli przodkami dzisiejszych Indian. Beringia pokryta była roślinnością.
Wikipedia
(1.1) Badania wykazują, iż obszary Beringii pokryte były roślinnością.
Wiktionary
okres terroru w Związku Radzieckim w latach 1938 - 1953, kiedy sowieckim aparatem represji kierował Ławrentij Beria
SJP.pl
francuska rasa owcy domowej; berrichon
SJP.pl
promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97, pierwiastek należący do aktynowców, niewystępujący w przyrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Bk i liczbie atomowej 97;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Berkel jest aktynowcem.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrkɛl, AS: berkel
Wiktionary
przym. berkelowy
Wiktionary
(1.1) Bk
Wiktionary
koncepcja filozoficzna głosząca, że przedmiotem poznania mogą być jedynie subiektywne idee pochodzące od wrażeń zmysłowych
SJP.pl
George Berkeley (1685-1753), irlandzki filozof, biskup anglikański
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący berkelu
Wiktionary
rzecz. berkel m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawna rosyjska jednostka ciężaru równa dziesięciu pudom (ok. 164 kg); bierkowiec
SJP.pl
Berkowiec – rosyjska jednostka masy.
1 berkowiec = 163,81 kg = 10 pudów = 400 funtów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: baksze] brytyjska rasa świń; berkszyr
SJP.pl
Berkshire – hrabstwo ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South East England, położone na zachód od Londynu, w dolinie Tamizy i rzeki Kennet, uznawane za jedno z tzw. Home Counties. Do 1998 roku Berkshire pełniło funkcję administracyjną jako hrabstwo niemetropolitalne.
Wikipedia
świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire
SJP.pl
świnia rasy należącej do typu tłuszczowo-mięsnego; berkshire
SJP.pl
duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, o upierzeniu ciemnobrązowym, na głowie i ogonie - białym; birkut; bielik
SJP.pl
Berkut lub bierkut (transkrypcja z rosyjskiego: беркут)
Wikipedia
funkcjonariusz Berkutu, wyspecjalizowanej jednostki ukraińskiej milicji
SJP.pl
dawniej:
1. futrzana lub wojłokowa nakładka na but, używana w czasie mrozów;
2. rodzaj zimowego buta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. obuw. zimowy but z futra lub wojłoku nakładany na zwykłe obuwie
Wiktionary
IPA: ˈbɛrlat͡ʃ, AS: berlač
Wiktionary
(1.1) berleć, berlocie
Wiktionary
dawniej: rodzaj zimowego obuwia z futrem na zewnątrz
SJP.pl
zdrobnienie od: berlacz
SJP.pl
pojazd marki Berliet
SJP.pl
Berliet – były francuski producent samochodów osobowych, ciężarowych i innych pojazdów użytkowych z Vénissieux.
Wikipedia
czterokołowy pojazd konny; berlinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Niemiec;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w Stanach Zjednoczonych
(1.3) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Berlin – stolica, największe miasto Niemiec i zarazem kraj związkowy. Zajmuje powierzchnię ok. 891,70 km² i zamieszkuje go 3 878 100 osób (31 grudnia 2023). Jest największym miastem w Unii Europejskiej pod względem liczby mieszkańców w granicach administracyjnych.
Wikipedia
(1.1) Mój znajomy mieszka w Berlinie.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrlʲĩn, AS: berlʹĩn
Wiktionary
rzecz. ber mrz., berlińczyk m., berlinianka ż., berlinka ż., berliniak m.
przym. berliński, podberliński
Wiktionary
czterokołowy pojazd konny; berlinka
SJP.pl
Berlina to rodzaj karety konstrukcji rozworowej, tzn. takiej, gdzie pudło zawieszone było pomiędzy dwoma drągami. W XIX wieku znana już jako kareta czteroosobowa, zawieszona.Określenie berlina stosowane było w odniesieniu do trójbryłowych nadwozi samochodów (sedan), np. Fiat 125, Opel Rekord, szczególnie produkowanych lub przeznaczonych na rynki: włoski, portugalski, hiszpański i rumuński.
Wikipedia
mieszkaniec Berlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Berlina
Wiktionary
(1.1) On jest berlińczykiem, ale teraz mieszka w Warszawie.
Wiktionary
IPA: bɛrˈlʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: berlʹĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Berlin m., berlina ż., berlinka ż., berlińskość ż.
:: fż. berlinka ż., berlinianka ż.
przym. berliński
Wiktionary
nazwisko, m.in. Zygmunt Berling (1896-1980) - polski generał
SJP.pl
Wikipedia
mały statek żaglowy używany w XIII–XV wieku; balinger
SJP.pl
Wikipedia
samochód typu Citroën Berlingo
SJP.pl
Berlingo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Brescia.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 1864 osoby, 466 os./km².
Wikipedia
żołnierz Armii Wojska Polskiego dowodzonej przez generała Zygmunta Berlinga
SJP.pl
[czytaj: berlingłer] nazwisko
SJP.pl
mieszkanka Berlina; berlinka (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Berlina
Wiktionary
IPA: ˌbɛrlʲĩˈɲãnka, AS: berlʹĩńãnka
Wiktionary
rzecz. Berlin m., berlińczyk m., berlinka ż.
przym. berliński
Wiktionary
(1.1) berlinka
Wiktionary
1. potocznie: odcinek drogi z Berlina do Królewca, przebiegający przez Polskę;
2. dawny płaskodenny statek rzeczny, rodzaj barki;
3. dawny kryty powóz konny dla czterech osób, z dużymi oknami;
4. dawna srebrna moneta pruska;
5. przestarzale: berlinianka (mieszkanka Berlina)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Berlina
(1.2) żegl. nieduży, kryty, żaglowy statek rzeczny, używany do przewożenia towarów; transportowa duża łódź żaglowa;
(1.3) hist. podróżny resorowany pojazd konny z krytym, oszklonym nadwoziem i czterema lub dwoma miejscami siedzącymi
(1.4) hist. rodzaj tramwaju z końca XIX wieku
(1.5) numizm. pruska moneta srebrna, wybijana także z polskim stemplem
(1.6) spoż. rodzaj wędliny w postaci cienkiej kiełbaski, odmiana parówki
Wiktionary
Termin berlinka, odnoszący się do Berlina, może mieć wiele znaczeń:
Wikipedia
IPA: bɛrˈlʲĩnka, AS: berlʹĩnka
Wiktionary
rzecz. Berlin mrz., berlinianka ż.
:: fm. berlińczyk mos.
przym. berliński
Wiktionary
(1.1) berlinianka
Wiktionary
przymiotnik od: Berlin (stolica Niemiec)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Berlin
Wiktionary
Berliński, Berlińska, Berlińscy:
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj w świecie pamięta się dobrze zburzenie muru berlińskiego, a niedostatecznie pamięta się zdarzenia w Polsce.
Wiktionary
IPA: bɛrˈlʲĩj̃sʲci, AS: berlʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. ber mrz., Berlin m., berlińczyk m., berlinianka ż., berlinka ż.
Wiktionary
Berlioz:
Wikipedia
[czytaj: berlusKOni] nazwisko
SJP.pl
Silvio Berlusconi (wym. [ˈsilvjo berluˈsko:ni]; ur. 29 września 1936 w Mediolanie, zm. 12 czerwca 2023 tamże) – włoski polityk i przedsiębiorca. Trzykrotny premier Włoch (w latach 1994–1995, 2001–2006 i 2008–2011), stojący na czele czterech rządów. Założyciel partii Forza Italia, następnie twórca ugrupowań Lud Wolności i reaktywowanego FI, parlamentarzysta krajowy i europejski. Określany jako osoba dominująca przez kilkanaście lat we włoskiej polityce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Bermudów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mieszkaniec Bermudów
Wiktionary
rzecz. Bermudy nmos.
:: fż. Bermudka ż.
przym. bermudzki
Wiktionary
cienki skafander piankowy do nurkowania, z krótkimi nogawkami i rękawami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bermudów
Wiktionary
rzecz. Bermudy nmos.
:: fm. Bermudczyk mos.
przym. bermudzki
Wiktionary
letnie spodenki sięgające niemal do kolan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. terytorium zależne Wielkiej Brytanii na Bermudach (1.2);
(1.2) geogr. archipelag na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Środkowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Bermudy są pozostałością dawnego atolu.
Wiktionary
IPA: bɛrˈmudɨ, AS: bermudy
Wiktionary
rzecz. bermudy nmos., Bermudczyk mrz., Bermudka ż.
przym. bermudzki
Wiktionary
związany z Bermudami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bermudów
Wiktionary
rzecz. Bermudy nmos., Bermudka ż., Bermudczyk mos., bermudy nmos.
Wiktionary
wysoka czapka futrzana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysoka futrzana czapka;
Wiktionary
Bermyca (od niem. Bärenmütze – niedźwiedzia czapka) – wojskowe nakrycie głowy w kształcie wysokiej czapki, najczęściej wykonane lub przynajmniej pokryte niedźwiedzią skórą w oryginalnym kolorze.
Wikipedia
IPA: bɛrˈmɨt͡sa, AS: bermyca
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernadety lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) ofic. urz. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.
Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Bernadeta i doskonale grała w tenisa.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Bernadetka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Bernadetka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Bernadeta
Wiktionary
(1.1) Pojechałam na zakupy, podczas gdy Adam został w domu i bawił się z Bernadetką.
Wiktionary
rzecz. Bernadeta ż.
Wiktionary
(1.1) Bernadeta
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.
Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.
Wikipedia
[czytaj: bernaDOT] dynastia panująca w Szwecji od 1818 roku i w Norwegii w latach 1818-1905
SJP.pl
Bernadotte – dynastia panująca w Szwecji (od 5 lutego 1818) i Norwegii (od 5 lutego 1818 do 18 listopada 1905).
Jean Baptiste Bernadotte (marszałek napoleoński) został adoptowany przez króla Karola XIII i wyznaczony na następcę tronu 21 sierpnia 1810 roku. Po śmierci króla wstąpił na tron szwedzki jako Karol XIV Jan i norweski jako Karol III Jan (w obu królestwach była inna liczba władców o imieniu Karol, stąd różna numeracja). Po tym, jak Oskar II odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu i zerwał unię w 1905.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bernanki] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Francja:
Stany Zjednoczone:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Jeśli Bernard i ona psom oczy sprzedadzą, to muszą się świata wyrzec całego.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrnart, AS: bernart
Wiktionary
rzecz. Bernardowa ż.
przym. Bernardowy, bernardzki
Wiktionary
duży, silny pies o długiej sierści; bernardyn; rasa tych psów
SJP.pl
Bernarda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Bernard
Bernarda imieniny obchodzi 19 maja.
Wikipedia
zdrobnienie od: Bernard (imię męskie)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Bernadeta, Bernadetta – imię żeńskie, polski odpowiednik francuskiego imienia Bernadette, które jest zdrobnieniem imienia Bernadet utworzonego od imienia Bernard.
Zdrobnienia: Bernadka, Bernatka, Bernadzia, Bernadetka, Becia, Benia, Berni.
Wikipedia
Bernard z małżonką; Bernardowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernarda lub z nim związany
SJP.pl
członek zakonu założonego przez św. Franciszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|Bernardyna.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wasz pradziadek miał na imię Bernardyn.
Wiktionary
IPA: bɛrˈnardɨ̃n, AS: bernardỹn
Wiktionary
rzecz. bernardyn mos./mzw.
Wiktionary
duży, silny pies z rasy dogów; bernard
SJP.pl
Bernardyna – żeński odpowiednik imienia Bernardyn. Patronką tego imienia jest św. Bernardyna z Foligno.
Bernardyna imieniny obchodzi 21 września i 23 września (druga data na pamiątkę bł. Bernardyny Marii Jabłońskiej).
Wikipedia
roślina lecznicza; drapacz lekarski
SJP.pl
członek zakonu założonego przez św. Franciszka
SJP.pl
Bernardyni – zwyczajowa nazwa Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Źródłem tej nazwy zwyczajowej jest wezwanie pierwszego klasztoru: św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie. W tym znaczeniu jest ona rozumiana na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi.
Wikipedia
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
2. likier ziołowy
SJP.pl
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu;
2. likier ziołowy
SJP.pl
Bernardynki, Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu – żeński zakon z rodziny zakonów franciszkańskich, istniejący wyłącznie w Polsce.
Bernardynki pielęgnują tradycję adoracji Najświętszego Sakramentu w swoich świątyniach. Zakon ma charakter kontemplacyjno-klauzurowy. W czasie wolnym od modlitwy bernardynki zajmują się szyciem szat liturgicznych, wypiekiem hostii i komunikantów.
Wikipedia
1. związany z zakonem bernardynów;
2. pies bernardyński - duży, silny pies z rasy dogów; bernardyn, bernard
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zakonem bernardynów
Wiktionary
(1.1) Wygląda chłopak jak bernardyński prowincjał, zmężniał, opalił się, utył.
Wiktionary
rzecz. bernardyn mzw./mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bernardy lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bernatowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty, z nobilitacji.
Wikipedia
mieszkaniec Berna - miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec kantonu Berno
Wiktionary
Berneński pies pasterski – rasa psów, należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Typ dogowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
rzecz. Berno n., berneńczyk mos., bernenka ż.
:: fż. Bernenka ż.
przym. berneński
Wiktionary
mieszkanka Berna (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka kantonu Berno
Wiktionary
rzecz. Berno n., bernenka ż., berneńczyk mos.
:: fm. Berneńczyk mos.
przym. berneński
Wiktionary
przymiotnik od: Berno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Berno
Wiktionary
(1.1) Po pierwsze – i to właściwie już powinno argumentację wyczerpać – poprawka ta byłaby sprzeczna z konwencją berneńską, której Polska zobowiązała się przestrzegać.
Wiktionary
IPA: bɛrˈnɛ̃j̃sʲci, AS: bernẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Berneńczyk mos., Bernenka ż., Berno n., bernenka ż., berneńczyk mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bernesko] w literaturze: gatunek utworów satyryczno-komediowych, charakteryzujący się kontrastem między wyszukanym stylem a błahą lub wulgarną tematyką, popularny we Włoszech w XVI wieku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bernhardt:
Wikipedia
gęś żyjąca na wybrzeżach mórz półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. zamieszkująca półkulę północną gęś o czarnym dziobie
Wiktionary
Branta – rodzaj ptaków z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Wikipedia
IPA: bɛrʲˈɲikla, AS: berʹńikla
Wiktionary
masyw górski w Alpach Retyckich
SJP.pl
Szwajcaria:
Inne:
Wikipedia
nazwisko, m.in.: Gian Lorenzo Bernini, rzeźbiarz, malarz oraz architekt włoskiego baroku
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
1. stolica Szwajcarii
2. kanton w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Szwajcarii;
(1.2) geogr. kanton w Szwajcarii;
(1.3) geogr. daw. Brno
Wiktionary
Berno (niem. Bern, fr. Berne, wł. Berna, retorom. Berna, gsw. Bärn) – de facto stolica oraz czwarte co do wielkości i ludności miasto oraz gmina (niem. Einwohnergemeinde) w Szwajcarii, siedziba rządu (niem. Bundesstadt) i stolica kantonu Berno. Znajduje się w regionie administracyjnym Bern-Mittelland, oraz okręgu Bern-Mittelland.
Wikipedia
(1.1) Jogin poleciał do swoich uczniów do Berna.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrnɔ, AS: berno
Wiktionary
rzecz. berneńczyk mos., bernenka ż., Berneńczyk mos., Bernenka ż.
przym. berneński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany ze słowackim językoznawcą Antonem Bernolákiem i opracowanym przez niego standardem języka słowackiego
Wiktionary
rzecz. bernolakowiec mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bernsztajn, bernstajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. miner. bursztyn
Wiktionary
[czytaj: beriSZĄ] francuska rasa owcy domowej; beriszon
SJP.pl
[czytaj: bery] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Australii:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. w armii włoskiej: żołnierz oddziału piechoty zmotoryzowanej jednostek szybkich;
2. od połowy XIX wieku do II wojny światowej: żołnierz doborowych oddziałów piechoty włoskiej i sardyńskiej;
3. w XVIII wieku: strzelec w Tyrolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz włoskiej lekkiej piechoty zmechanizowanej;
Wiktionary
Bersalierzy (wł. Bersaglieri) – włoska formacja piechoty. Pierwotnie rodzaj strzelców celnych, współcześnie piechota zmotoryzowana. Jednostki bersalierów cechowały się zawsze dużą mobilnością i uważane są za formację elitarną.
Tradycyjnie charakterystycznym nakryciem głowy bersalierów są kapelusze vaira z pióropuszem wykonanym z piór głuszca zachodniego
Wikipedia
przym. bersalierski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z bersalierem, bersalierami, dotyczący bersaliera
Wiktionary
rzecz. bersalier mos.
Wiktionary
w sagach nordyckich: wojownik mający opinię niezwyciężonego, walczący z siłą i dzikością niedźwiedzia
SJP.pl
Berserk (berserker) – według podań historycznych był nieznającym strachu wojownikiem nordyckim. Wikinga będącego berserkiem ogarniał szał walki, który dodawał mu nadludzkiej siły.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kryta aleja w ogrodach XVI-XVII wieku; bindaż, kolebka
SJP.pl
Bindaż (niem. binden – wiązać), berceaux, chłodnik, kolebka – aleja obsadzona obustronnie drzewami lub pnączami, których pędy splatają się nad drogą tworząc sklepienie. Bindaże zakładane były w ogrodach począwszy od renesansu, jednak najbardziej popularne były w okresie baroku.
Wikipedia
1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona
SJP.pl
Francja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
1. żartobliwie: niemieckie działo oblężnicze; gruba berta;
2. dawniej: przybranie sukni w postaci dużego kołnierza lub falbany spadającej od szyi na dekolt i ramiona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Berta:
Wikipedia
(1.1) Zaręczył się z panną Bertą.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrta, AS: berta
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Berto
* francuski: (1.1) Berthe ż.
* rosyjski: (1.1) Берта ż.
* słowacki: (1.1) Berta ż.
* szwedzki: (1.1) Berta
* węgierski: (1.1) Berta
* włoski: (1.1) Berta ż.
źródła.
== Berta (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bertelsmann SE & Co. KGaA – międzynarodowy koncern mediowy założony w 1835 z siedzibą w Gütersloh, w Niemczech. Spółka działa w 63 krajach i zatrudnia ponad 100 tys. pracowników (stan na 30 czerwca 2007). W 2006 roku koncern odnotował przychody w wysokości 19,3 miliarda euro, zysk operacyjny (EBIT) wyniósł 1,87 miliarda euro, a dochód netto 2,4 miliarda euro. Od 1 stycznia 2008 do końca 2011 dyrektorem generalnym Bertelsmann AG był Hartmut Ostrowski.
Wikipedia
Osoby o nazwisku Berthier:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Bertold – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od starogermańskich słów berath „światły” i wald – „władca” i oznaczającego „światły władca”.
Bertold imieniny obchodzi 29 marca, 27 lipca i 14 grudnia.
Znane osoby noszące imię Bertold:
Wikipedia
Bertold z małżonką; Bertoldowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertolda lub z nim związany
SJP.pl
gęsto ulistnione drzewo dziko rosnące, obecnie występuje w Brazylii, Boliwii, Peru, Kolumbii, Gujanie i Wenezueli; orzech brazylijski
SJP.pl
Orzesznica wyniosła, orzesznica brazylijska, bertolecja (Bertholletia excelsa) – gatunek drzewa z rodziny czaszniowatych. W stanie dzikim występuje w tropikalnych lasach górnego dorzecza Amazonki, przede wszystkim w Boliwii (która jest największym eksporterem owoców orzesznicy), w zachodnich i północnych stanach Brazylii i w Peru. Nieliczne stanowiska można spotkać również w Kolumbii, Gujanie, Gujanie Francuskiej, Surinamie i Wenezueli.
Wikipedia
krystaliczny związek chemiczny niespełniający prawa stałości składu; związek niestechiometryczny, adaltonid
SJP.pl
Bertolidy, związki niestechiometryczne – związki chemiczne, które w przeciwieństwie do daltonidów nie spełniają prawa stałości składu. Nazwa pochodzi od nazwiska Claude'a Louisa Bertholleta.
Bertolidy można spotkać wśród stałych związków nieorganicznych oraz wielu polimerów syntetycznych. Przyczyną zmiennej zawartości różnych pierwiastków w związku mogą być defekty sieci krystalicznej lub występowanie nadmiaru atomów jednego ze składników, nietworzących wiązań chemicznych. Wprawdzie entropia sprawia, że każde ciało stałe jest do pewnego stopnia niestechiometryczne, jednak ze względów praktycznych termin ten stosuje się do związków, w których odstępstwa od stechiometrii są mierzalne i wynoszą co najmniej 1% wartości idealnej.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Bernardo Bertolucci (ur. 16 marca 1941 w Parmie, zm. 26 listopada 2018 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. samochód zaprojektowany i/lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone
Wiktionary
Bertone – byłe włoskie przedsiębiorstwo projektujące samochody seryjne jak i samochody koncepcyjne. Siedziba przedsiębiorstwa mieściła się w Turynie, we Włoszech. Styl Bertone jest bardzo charakterystyczny i rozpoznawalny nawet, jeśli są to samochody produkowane dla różnych koncernów. 18 grudnia 2014 roku firma ogłosiła bankructwo.
Wikipedia
(1.1) Pod budynek sądu podjechało srebrne bertone.
Wiktionary
(1.1) pot. bertonka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mot. samochód zaprojektowany lub produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bertone
Wiktionary
(1.1) bertone
Wiktionary
roślina zielna z rodziny astrowatych; maruna szarolistna, piretrum, złocień dalmatyński, zębownik
SJP.pl
Gminy:
Miejscowości:
Osoby o nazwisku Bertram:
Wikipedia
Bertram z małżonką; Bertramowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bertrama lub z nim związany
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, na Grodzieńszczyźnie, prawy dopływ Pyranki
Wiktionary
Berwianka (biał. Бярвенка Biarwienka)— rzeka w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, lewy dopływ rzeki Pyranki w dorzeczu Niemna. Długość 25 km. Powierzchnia zlewni 110 km². Średni spadek 0,7‰. Wypływa z Jeziora Długiego, uchodzi do Pyranki ok. 700 m na południowy zachód od wsi Prudy. Skanalizowana na całym swoim biegu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj morskich ryb promieniopłetwych, poławianych w celach spożywczych
SJP.pl
Beryks wspaniały, beryks szkarłatny (Beryx splendens) – gatunek morskiej ryby z rodziny beryksowatych (Berycidae).
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Be i liczbie atomowej 4;
(1.2) miner. minerał należący do grupy krzemianów pierścieniowych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) wojsk. karabinek automatyczny wyprodukowany przez Fabrykę Broni „Łucznik”;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Minerałem berylu jest akwamaryna.
(2.1) Dopóki atakujący byli daleko, nie było sensu ostrzeliwać z beryli kryjącej ich ciemności i rozbłysków ognia u wylotów luf.
(2.1) Zamówienia 5 tys. beryli – karabinków o stosowanym w NATO kalibrze 5,56 mm – domagali się demonstrujący pod koniec czerwca w Warszawie związkowcy z „Łucznika”.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrɨl, AS: beryl
Wiktionary
przym. berylowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Be
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał;
Wiktionary
Beryllonit – minerał, jego nazwa związana jest z obecnością berylu w minerale. Odkryty w 1888 roku przez Jamesa Dwighta.
Wikipedia
IPA: ˌbɛrɨlˈːɔ̃ɲit, AS: bery•lõńit
Wiktionary
rzadki minerał z rodziny krzemianów pierścieniowych, rodzaj sodalitu
SJP.pl
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca II grupę główną układu okresowego: beryl, magnez, wapń, stront, bar i rad; wapniowce
SJP.pl
Berylowce (metale ziem alkalicznych, wapniowce) – pierwiastki chemiczne 2 (daw. IIA lub II głównej) grupy układu okresowego pierwiastków: beryl (Be), magnez (Mg), wapń (Ca), stront (Sr), bar (Ba) i rad (Ra). Wszystkie są dwuwartościowe.
Wikipedia
każdy pierwiastek z drugiej grupy układu okresowego Mendelejewa: beryl, magnez, wapń, stront, bar lub rad; wapniowiec
SJP.pl
przymiotnik od beryl (pierwiastek, rzadziej minerał)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący berylu, związany z berylem
Wiktionary
(1.1) Wprowadzenie reflektora berylowego w reaktorze Ewa pozwoliło na zwiększenie mocy z 4 do 10 MW.
Wiktionary
IPA: ˌbɛrɨˈlɔvɨ, AS: berylovy
Wiktionary
rzecz. beryl m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przewlekła choroba układu oddechowego powodowana kontaktem z pyłem berylowym;
Wiktionary
Beryloza (przewlekła choroba berylowa, berylioza, ang. berylliosis, chronic beryllium disorder, CBD) – przewlekła choroba zawodowa wynikająca z zatrucia berylem, przede wszystkim spowodowana kontaktem z pyłem berylowym. Dotyczy uszkodzeń układu oddechowego, przede wszystkim płuc, ale mogą występować także obrażenia skóry. Klinicznie bardzo przypomina sarkoidozę.
Wikipedia
(1.1) pylica berylowa
Wiktionary
roślina z rzędu Bruniales
SJP.pl
minerał selenowy
SJP.pl
Berzelianit – minerał zawierający selen, należy do gromady siarczków i pokrewnych kruszców. Występuje rzadko.
Minerał znany od 1832 r. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Jönsa Jacoba Berzeliusa (1779–1848), który był jego odkrywcą.
Wikipedia
[czytaj: berSELjus] nazwisko
SJP.pl
Jöns Jacob Berzelius (ur. 20 sierpnia 1779 w Väversunda, zm. 7 sierpnia 1848 w Sztokholmie) – szwedzki chemik, lekarz i mineralog. Laureat Medalu Copleya.
Wikipedia
niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżerka
SJP.pl
Berżera (od fr. bergère – pasterka) – rodzaj głębokiego fotela rokokowego, typowego dla meblarstwa w stylu Ludwika XV i Ludwika XVI.
Jego cechami charakterystycznymi było pełne, zaokrąglone, nieco cofnięte oparcie (zaplecek), również nieco cofnięte i lekko rozchylone ramiona oraz niskie siedzisko z narzuconą luźno poduszką.
Wikipedia
1. utwór liryczny w poezji francuskiej XVIII w., o tematyce pastoralnej, miłosnej,
2. skoczny taniec w szybkim tempie, modny w XVI w.
SJP.pl
niski, szeroki fotel z nieco cofniętym oparciem pod plecy; berżera
SJP.pl
ozdobna laska będąca symbolem najwyższej władzy, głównie monarszej, także niektórych godności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ozdobna pałka będąca insygnium królewskim;
(1.2) eduk. (w szkołach wyższych) insygnium rektorskie
(1.3) bot. nazwa systematyczna|Pedicularis sceptrum-carolinum|L.|ref=tak., gnidosz królewski, gatunek półpasożytniczych roślin zielnych z rodzaju gnidosz;
(1.4) rodzaj drążka z poprzeczką, na której umieszcza się sokoła
(1.5) gwara. więzienna szczotka do czyszczenia toalet
Wiktionary
Berło (gr. sképtron, łac. sceptrum – kij) – ozdobna pałka będąca jednym z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.
Berło to godło i symbol najwyższej władzy króla lub cesarza. Znane było w starożytności jako laski osób starszych i pasterzy. Motyw króla-pasterza obecny był już u Sumerów - przedstawia się tak choćby Gudea, władca Lagasz. W okresie nowoasyryjskim symbolem władzy była maczuga z okrągłą głowicą. Ten archetyp przejął judaizm, a następnie chrześcijaństwo. Dało to początek pastorałowi biskupiemu jako symbolowi obrony „owieczek” (wiernych), a w kontekście świeckim - poddanych.
Wikipedia
(1.1) Berło jest jednym z trzech najczęściej spotykanych symboli władzy królewskiej, obok korony i jabłka.
Wiktionary
IPA: ˈbɛrwɔ, AS: beru̯o
Wiktionary
(1.1) daw. sceptr
(1.4) gwara. więzienna bejza, lola
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych
SJP.pl
Tulostoma Pers. (berłóweczka) – rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Wikipedia
w starożytnym Egipcie: bóstwo przedstawiane jako brodaty karzeł, opiekujące się rodzącymi matkami
SJP.pl
Francja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
naczynko na wonne zioła, używane przez Żydów w domu i bóżnicy, najczęściej w formie wieżyczki; balsaminka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. mąka z ciecierzycy, częsty składnik regionalnych kuchni na subkontynencie indyjskim;
Wiktionary
Besan, czasem mniej precyzyjnie ćana (hindi बेसन, besan, kannada ಕಡಲೆ ಹಿಟ್ಟು, kadale hittu) – rodzaj mąki otrzymywanej z jednej z indyjskich odmian ciecierzycy (Cicer arientinum). Używana jest w wielu krajach, a zwłaszcza w Indiach, gdzie stanowi istotny składnik wielu potraw lokalnej kuchni, m.in. pakory.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mąka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|tamil.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gram flour, besan, garbanzo bean flour, chickpea flour
* francuski: (1.1) farine de pois chiche ż.
* hindi: (1.1) बेसन m. (besan)
* hiszpański: (1.1) harina de garbanzos ż.
* kataloński: (1.1) farina de cigrons ż.
* szwedzki: (1.1) kikärtsmjöl n.
źródła.
== besan (język angielski.) ==
thumb|besan (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-besan.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. besan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Besarabii; osoba z tej krainy
Wiktionary
(1.1) Na celowniku znalazł się każdy, kto miał cokolwiek wspólnego z obcokrajowcami: ucierpieli Łotysze, Grecy, Besarabczycy.
Wiktionary
rzecz. Besarabia ż., Besarabianin mos., Besarabianka ż.
:: fż. Besarabka ż.
przym. besarabski
Wiktionary
(1.1) Besarabianin
Wiktionary
kraina między Dniestrem a Prutem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina położona między Dniestrem a Prutem, obecnie podzielona między Mołdawię i Ukrainę;
Wiktionary
Besarabia (rum. Basarabia, tur. Besarabya, ukr. Бесарабія) – kraina historyczno-geograficzna położona we Wschodniej Europie między dolnymi biegami Dniestru i Prutu. Obecnie jest częścią Mołdawii i Ukrainy. Współcześnie nazwy Besarabia używa się w znaczeniu historycznym, geograficznym i kulturowym.
Wikipedia
(1.1) Besarabia to część Mołdawii, którą anektowali Rosjanie.
(1.1) W styczniu 1918 r. wojska rumuńskie zajęły Besarabię i 9 kwietnia proklamowano przyłączenie jej do Rumunii.
Wiktionary
rzecz. Besarabczyk mos., Besarabka ż.
przym. besarabski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Besarabii; kobieta z tej krainy
Wiktionary
rzecz. Besarabia ż.. Besarabianin mos., Besarabianka ż.
:: fm. Besarabczyk mos.
przym. besarabski
Wiktionary
przymiotnik od: Besarabia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Besarabią, dotyczący Besarabii
Wiktionary
rzecz. Besarabia ż., Besarabczyk mos., Besarabka ż.
Wiktionary
1. otrzymywać stal w konwertorze Bessemera;
2. otrzymywać miedź z kamienia hutniczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hutn. wytapianie stali o bardzo niskiej zawartości siarki i fosforu w konwertorze Bessemera
(1.2) hutn. odzyskiwanie miedzi z kamienia hutniczego
Wiktionary
czas. besemerować
przym. besemerowski
Wiktionary
(1.1-2) konwertorowanie
Wiktionary
dział stalowni z piecami systemu Bessemera; konwertorownia
SJP.pl
1. hutniczy piec konwertorowy systemu Bessemera;
2. stal besemerowska - stal otrzymywana z takiego pieca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z procesem uzyskiwania stali wynalezionym przez Henry'ego Bessemera
Wiktionary
rzecz. besemerowanie n.
Wiktionary
(1.1) war. bessemerowski
Wiktionary
bęsica kwietniówka, bęsica osinówka - gatunki ciem z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
szczyt w Tatrach Zachodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Tatrach Zachodnich
(1.2) geogr. szczyt w Beskidzie Niskim
(1.3) geogr. szczyt w Beskidzie Śląskim
(1.4) geogr. potok, dopływ Bielczy
(1.5) geogr. potok, dopływ Kseni
(1.6) geogr. potok, dopływ Wilszni
(1.7) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Beskidek mrz., beskidnik mos., Beskidy nmos., Podbeskidzie n., beskidzkość ż.
przym. beskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. góra w Polsce, w Beskidzie Śląskim, w paśmie Baraniej Góry;
(1.2) geogr. jeden z wierzchołków Czerniawy Suchej w Beskidzie Makowskim
(1.3) geogr. góra w Beskidzie Niskim;
(1.4) geogr. potok w Polsce, w Beskidzie Śląskim
(1.5) geogr. część miasta Szczyrk w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim
(1.6) geogr. część miasta Ustroń, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim
(1.7) geogr. przysiółek wsi Koszarawa, w województwie śląskim, w powiecie żywieckim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z rzadkich w Polsce roślin na stokach Beskidka występuje wierzbownica zwieszona.
(1.4) Dzieci moczyły nogi w Beskidku, a my zjadłyśmy po kawałku murzynka.
Wiktionary
rzecz. Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.
przym. beskidzki, podbeskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
dawniej, regionalnie: zbójnik beskidzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. zbójnik operujący w Beskidach
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Beskidek mrz., Beskid mrz., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.
przym. beskidzki, podbeskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
pasmo górskie w Karpatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. pasmo górskie w Karpatach zewnętrznych;
Wiktionary
Beskidy (cz., słow. Beskydy, ukr. Бескиди, ang. Beskids, niem. Beskiden) – grupa pasm górskich w łańcuchu Karpat, rozciągająca się od rzeki Beczwy na zachodzie (Czechy) po rzekę Czeremosz (Ukraina) na wschodzie. Szerokość Beskidów wynosi 50–70 km, a ich długość ok. 600 km.
Wikipedia
(1.1) Spakowałam Leopoldzie: latarkę, kompas i mapę Beskidów.
Wiktionary
rzecz. Beskid mrz., Beskidek mrz., beskidnik mos., Podbeskidzie n., beskidzkość ż.
przym. beskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
(1.1) Beskid, daw. Bieskid, Bieszczad
Wiktionary
przymiotnik od: Beskid, Beskidy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Beskidów, związany z Beskidami, pochodzący z Beskidów
Wiktionary
(1.1) Stąd pochodził słynny Jura Proćpak zbójnik beskidzki i stąd "familia" Proćpaka podejmowała wyprawy.
(1.1) Był beskidzkim góralem, którego rodzina pochodzi z Istebnej.
Wiktionary
rzecz. beskidzkość ż., Beskidek mrz., Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm.
przym. podbeskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób beskidzki, po beskidzku
Wiktionary
rzecz. Beskidek mrz., Beskid mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm., beskidzkość ż.
przym. beskidzki, podbeskidzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest beskidzkie
Wiktionary
rzecz. Beskid mrz., Beskidek mrz., beskidnik mos., Beskidy lm nm.
przym. beskidzki, podbeskidzki
przysł. beskidzko
Wiktionary
→ Besko (wieś w Polsce)
SJP.pl
Besko (ukr. Босько) – wieś nad Wisłokiem położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Besko; siedziba gminy Besko.
W 2021 roku miejscowość zamieszkiwały 4050 osoby.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hultaj, cwaniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hultaj, cwaniak
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Łowicz. liliowy, w kolorze bzu
Wiktionary
1. długotrwały spadek cen towarów lub kursu papierów wartościowych na giełdzie
2. przenośnie o złym okresie w czyimś życiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. obniżenie kursu papierów wartościowych, cen towarów lub innych aktywów notowanych na giełdach;
Wiktionary
Bessa (fr. baisse, pot. rynek niedźwiedzia, ang. bear market) – długotrwały trend spadkowy cen papierów wartościowych lub towarów notowanych na giełdzie papierów wartościowych.
Potoczna nazwa nawiązuje do metody ataku niedźwiedzia – uderza łapą z góry na dół. Przeciwieństwem bessy jest hossa.
Wikipedia
(1.1) Dochód narodowy jest w bessie.
Wiktionary
IPA: ˈbɛsːa, AS: be•sa
Wiktionary
(1.1) rynek niedźwiedzia
Wiktionary
1. nazwisko, np. Henry Bessemer (1813 - 1898), angielski inżynier, wynalazca hutniczego pieca konwertorowego;
2. nazwa jednego z kilku miast w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zob. besemerowski.
Wiktionary
[czytaj: beserwiser] książkowo: ktoś, kto uważa się za najlepszego znawcę wszystkiego, za osobę wszechwiedzącą; przemądrzalec, ważniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. ktoś bezkrytycznie przekonany o swojej wiedzy, o tym że zna się na czymś najlepiej
Wiktionary
IPA: ˌbɛsɛrˈvʲisɛr, AS: beservʹiser
Wiktionary
rzecz. besserwisserstwo n.
:: fż. besserwisserka ż.
przym. besserwisserski
Wiktionary
(1.1) mądrala, przemądrzalec, wielepa
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki jak besserwisser, przemądrzały, zarozumiały
Wiktionary
rzecz. besserwisser mos.
Wiktionary
przemądrzałość, cecha typu: "ja wiem lepiej"
SJP.pl
1. nazwisko niemieckie, m.in. Benno Besson (1922-2006) - szwajcarski reżyser i aktor;
2. [czytaj: beSĄ albo beSON] nazwisko francuskie, m.in. Luc Besson (ur. 1959) - francuski reżyser, producent i scenarzysta
SJP.pl
Besson – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Allier.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Charles Herbert Best (1899-1978) - kanadyjski fizjolog i lekarz, współodkrywca insuliny
SJP.pl
Niderlandy:
Inne:
Wikipedia
1. dzikie, groźne zwierzę;
2. zły człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzikie, drapieżne zwierzę
(1.2) przen. zły człowiek, kanalia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tomek, twoja bestia mnie wczoraj ugryzła.
(1.2) Do więzienia trafiła istna bestia – zgwałcił i zamordował 40 kobiet.
Wiktionary
IPA: ˈbɛstʲja, AS: bestʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bestializm mrz., bestialność ż., bestialstwo n., bestiarium n., bestiariusz mrz.
:: zdrobn. bestyjka ż.
przym. bestialny, bestialski
przysł. bestialsko
Wiktionary
(1.1) zwierz, drapieżnik
(1.2) sadysta, potwór, bydlak, kanalia
Wiktionary
1. zezwierzęcenie, dzikość;
2. uprawianie stosunków płciowych ze zwierzętami, mające charakter seksualny lub rytualny
SJP.pl
właściwy bestii; bezwzględny, okrutny, dziki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. okrutny, niezwykle brutalny
Wiktionary
(1.1) Anthony Storr pisał: „Najbardziej odrażające przykłady okrucieństwa człowieka określamy powszechnie jako zwierzęce lub bestialskie, sugerując przez użycie tych przymiotników, że zachowanie takie jest charakterystyczne dla zwierząt znajdujących się na niższym – aniżeli my – poziomie rozwoju. W rzeczywistości jednak skrajnie zwierzęce zachowanie występuje wyłącznie u człowieka (…)”.
Wiktionary
IPA: bɛˈstʲjalsʲci, AS: bestʹi ̯alsʹḱi
Wiktionary
rzecz. bestia
przysł. bestialsko
Wiktionary
(1.1) bezlitosny, potworny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bestialski
Wiktionary
rzecz. bestia ż.
przym. bestialski
Wiktionary
1. okrutne postępowanie, krwiożerczość, zezwierzęcenie;
2. wyjątkowo okrutny czyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyjątkowe okrucieństwo; brutalny, nieludzki czyn
Wiktionary
Bestialstwo (gr. θηριότης, theriotes) – w etyce Arystotelesa, trwała dyspozycja upodabniająca człowieka do zwierzęcia stanowiąca przeciwieństwo niemożliwej do pełnego określenia „cnoty nadludzkej” upodabniającej człowieka do bóstwa.
W pierwszym rozdziale VII księgi Etyki nikomachejskiej (1145 b) Arystoteles określa ją jako obelżywe miano nadawane ludziom, którzy przekraczają miarę w nikczemności. Bestialstwo ma występować rzadko, najczęściej wśród barbarzyńców lub jako efekt choroby lub kalectwa. Arystoteles wprowadza tu na tle etyki złotego środka rozróżnienie pomiędzy trwałymi dyspozycjami etycznymi, których należy unikać (wadami etycznymi): nikczemnością, nieopanowaniem i właśnie bestialstwem. Przeciwieństwem nikczemności ma być dzielność etyczna, nieopanowania – opanowanie, bestialstwa – trudna do określenia „przechodząca nasze siły i poniekąd boska dzielność”. Bestialstwa nie można utożsamiać z nikczemnością, gdyż ani zwierzętom, którym ono przysługuje, ani bogom, którym przysługuje jego przeciwieństwo, nie przysługuje cnota we właściwym sensie. Bogom nie przysługuje cnota, gdyż doskonałość bogów jest czymś od niej wyższym – skoro więc cnota jest czymś innym niż „cnota nadludzka”, przeciwieństwo „cnoty nadludzkiej”, którym jest bestialstwo, nie może być tym samym, co przeciwieństwo cnoty ludzkiej, którym jest nikczemność.
Wikipedia
(1.1) To, co zrobili z jeńcami, było czystym bestialstwem.
Wiktionary
rzecz. bestia ż.
przym. bestialski
Wiktionary
zbiór utworów średniowiecznych osnutych na motywach zwierzęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gatunek literacki, utwór, w którym używa się motywów zwierzęcych w celu ukazania zasad religijnych i etycznych
Wiktionary
Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.
Wikipedia
rzecz. bestia
Wiktionary
(1.1) bestiariusz
Wiktionary
rodzaj opowieści, popularnej w średniowieczu, tłumaczącej zasady etyki chrześcijańskiej na przykładzie życia zwierząt
SJP.pl
Bestiariusz (średniow.-łac. bestiarium) – średniowieczny gatunek literacki, należący do tzw. literatury dydaktycznej, pisany wierszem lub prozą. Egzemplarze tekstu bestiariuszy były prawie zawsze iluminowane. Pierwowzorem gatunku był pochodzący z V w. łaciński przekład greckiego dzieła z II w. Physiologos. Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – do których komentarz objaśniał podstawowe dogmaty wiary i zasady etyki chrześcijańskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) rzad. reg-pl|Poznań. pstry
Wiktionary
produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseller
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny
Wiktionary
IPA: bɛstˈsɛlɛr, AS: bestseler
Wiktionary
(1.1) przebój
Wiktionary
przymiotnik od: bestseler (bestseller), np. bestselerowa powieść; bestsellerowy
SJP.pl
produkt (przede wszystkim książka, ale także np. płyta, komiks), który w danym okresie odnosi sukces na rynku, jest masowo wykupywany, bardzo popularny; bestseler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrze sprzedająca się książka, utwór muzyczny (płyta), filmowy czy inny;
Wiktionary
Bestseller („best” i „sell”, z ang. „najlepiej sprzedający się”) – książka, film, gra komputerowa lub szerzej – każdy produkt, który uzyskał najwyższą sprzedaż w swojej klasie.
Pojęcie bestselleru i kryterium wzrostu sprzedaży jako miary oddziaływania dzieła wiąże się ze sporządzaniem rozmaitych rankingów, jak radiowe listy przebojów, listy publikowane w rozmaitych czasopismach branżowych, głównie muzycznych, listy sprzedaży publikatorów itp. Ich powstanie wiąże się z burzliwym rozwojem kultury amerykańskiej w latach 20. i 30. XX wieku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przebój
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|bestseller.
uwagi.
forma równoważna: bestseler
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bestseller, best-seller
* białoruski: (1.1) бестселер m.
* duński: (1.1) bestseller w.
* hiszpański: (1.1) superventas m., éxito de ventas m.
* rosyjski: (1.1) бестселлер m.
* szwedzki: (1.1) bästsäljare w., storsäljare w., kioskvältare w.
* ukraiński: (1.1) бестселер m.
źródła.
== bestseller (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-bestseller.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bestseller
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛˈstsɛlɛr, AS: bestseler
Wiktionary
(1.1) przebój
Wiktionary
pisarz często tworzący bestsellery
SJP.pl
przymiotnik od: bestseller (bestseler), np. bestsellerowa powieść; bestselerowy
SJP.pl
1. doprowadzać do wściekłości; podjudzać, szczuć;
2. bestwić się - znęcać się nad kimś; pastwić się;
3. o zwierzętach: odczuwać pociąg płciowy; grzać się
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim
SJP.pl
Bestwin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Zduny.
Wieś położona jest 2 km na południe od Baszkowa, przy drodze do Rudy. W Bestwinie znajdują się 52 gospodarstwa, mieszkają tam 263 osoby. Charakterystycznym budynkiem jest Dom Strażaka, w którym znajduje się remiza, świetlica wiejska, przedszkole oraz bar. Do sołectwa należy przysiółek Rochy, leżący między Bestwinem a Zdunami.
Wikipedia
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce w pobliżu Bielska-Białej;
Wiktionary
Bestwina – wieś w Polsce, położona na obszarze historycznej Małopolski, w obecnym województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy Bestwina. Powierzchnia sołectwa wynosi 1353,6 ha, a liczba ludności 4999, co daje gęstość zaludnienia równą 341,2 os./km².
Wikipedia
IPA: bɛˈstfʲĩna, AS: bestfʹĩna
Wiktionary
zdrobnienie od: bestia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bestia
Wiktionary
(1.1) Utopiec to je bestyjo, kero wciągo pod woda. → Utopiec to jest bestia, która wciąga pod wodę.
Wiktionary
delikatny, ciepły sos z masła, mąki i mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. gęsty sos przyrządzany z masła, mąki, jajek i mleka lub śmietany;
Wiktionary
Beszamel (sos beszamelowy) – rodzaj sosu, przyrządzanego jako zasmażka z mąki na maśle, rozprowadzona mlekiem. Przyprawiany solą kuchenną, białym pieprzem, świeżo startą gałką muszkatołową i ewentualnie sokiem z cytryny. Należy do pięciu sosów bazowych w gastronomii.
Wikipedia
(1.1) Steward dodał za dużo gałki muszkatołowej do beszamelu i wszystko zepsuł.
Wiktionary
IPA: bɛˈʃãmɛl, AS: bešãmel
Wiktionary
przym. beszamelowy
Wiktionary
(1.1) sos beszamelowy
Wiktionary
zrobiony z beszamelu i cebuli (np. sos beszamelowo-cebulowy)
SJP.pl
związany z beszamelem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Czamu pasymy kozy na beszongu? → Dlaczego pasiemy kozy na nasypie?
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie
Wiktionary
rzecz. beszperactwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gałgaństwo, niewłaściwe postępowanie
Wiktionary
rzecz. beszperactwi n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) ostro strofować
Wiktionary
(1.1) Kierownik beształ nas za każdym razem, gdy spóźnialiśmy się do pracy choćby pół minuty.
Wiktionary
IPA: ˈbɛʃtat͡ɕ, AS: beštać
Wiktionary
rzecz. besztanie n., zbesztanie n.
czas. zbesztać dk.
Wiktionary
(1.1) ganić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|besztać.
Wiktionary
rzecz. zbesztanie n.
czas. besztać ndk., zbesztać dk.
Wiktionary
(1.1) łajanie, strofowanie, ruganie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. nasyp kolejowy
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Czamu pasymy kozy na beszungu? → Dlaczego pasiemy kozy na nasypie?
Wiktionary
kołderka dla niemowląt; becik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od: becik
(1.2) pot. pościel
(1.3) druga litera alfabetów semickich: m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego (ب), hebrajskiego (ב), syryjskiego (ܒ);
Wiktionary
Bet (ב , ب , ܒ) – druga litera alfabetów semickich, m.in. alfabetu fenickiego, hebrajskiego i syryjskiego.
Wikipedia
IPA: bɛt, AS: bet
Wiktionary
rzecz. becik mrz.
Wiktionary
Bet-Choron (lub Betoron, Bejt-Choron, Bethora, Beith Horon) („dom Horona”) – starożytne miasto z czasów biblijnych, położone przy ważnej drodze z Jerozolimy w górę doliny Ajalon. Miasto miało dwie części, oddalone o około 2 km, zwane Bet-Choron Górne (obecnie Beit ‘Ur al-Fauqa) oraz Bet-Choron Dolne (obecnie Beit ‘Ur al-Tahta). Strategiczne znaczenie miała przełęcz między obiema częściami.
Wikipedia
starożytne miasto w Palestynie, na południe od Jerozolimy
SJP.pl
miasto w Izraelu
SJP.pl
miasto w Izraelu
SJP.pl
1. jedna z liter alfabetu greckiego;
2. środowiskowo o aucie marki BMW;
3. samochód typu Lancia Beta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nazwa drugiej litery alfabetu greckiego, β;
Wiktionary
Beta (wita, stgr. βῆτα, nw.gr. βήτα, pisana Ββ lub ϐ) – druga litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 2.Beta pochodzi od litery alfabetu fenickiego bet . Od bety pochodzą łacińskie B i cyrylickie Б i В.
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel oznaczył kąt betą.
Wiktionary
IPA: ˈbɛta, AS: beta
Wiktionary
lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; betabloker
SJP.pl
organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; betakaroten, prowitamina A
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. prowitamina witaminy A, barwnik roślinny nadający niektórym owocom i warzywom pomarańczowy kolor;
Wiktionary
IPA: ˌbɛta‿kaˈrɔtɛ̃n, AS: beta‿karotẽn
Wiktionary
kwas beta-metyloguanidynooctowy - organiczny związek chemiczny występujący głównie w mięśniach i ścięgnach; kreatyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) neol. jeden z końcowych etapów tworzenia produktu, na ogół oprogramowania, gry komputerowej, polegający na udostępnieniu jego niedokończonej wersji wybranej grupie użytkowników celem znalezienia błędów
Wiktionary
(1.1) (…) no, powiedzmy, że byłem bardzo zaskoczony tym, jak przebiegł pierwszy oficjalny beta-test tej gry.
Wiktionary
osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; betatester, beta tester
SJP.pl
emitujący promienie beta; betapromieniotwórczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta
Wiktionary
(1.1) betapromieniotwórczy
Wiktionary
preparat zawierający tiaminę
SJP.pl
lek blokujący receptory beta w organizmie, co powoduje osłabienie oddziaływania adrenaliny, uspokojenie i zwolnienie akcji serca; beta-bloker
SJP.pl
związek organiczny, metylowa pochodna aminokwasu, występująca w małych ilościach w tkankach zwierzęcych, w znacznie większych - w roślinnych, mająca zastosowanie w medycynie i metalurgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek organiczny będący pochodną glicyny, występuje m.in. w burakach cukrowych, szpinaku czy pszenicy i stanowi produkt uboczny przemysłu cukrowniczego;
(1.2) chem. związek organiczny będący jonem obojnaczym, w którym ładunek dodatni nie sąsiaduje z ładunkiem ujemnym i zlokalizowany jest na atomie oniowym niepołączonym z żadnym atomem wodoru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W hodowli zwierząt betaina jest stosowana jako dodatek do paszy.
(1.2) Niektóre betainy wykorzystywane są w detergentach.
Wiktionary
przym. betainowy
Wiktionary
(1.1) betaina glicynowa, trimetyloglicyna, N,N,N-trimetyloglicyna, TMG, trimetyloamoniooctan
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany w chorobach wzroku i skóry; beta-karoten, prowitamina A
SJP.pl
β-Karoten – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, prowitamina witaminy A i najbardziej aktywny jej izomer. Neutralizuje rodniki w organizmie, stosowany jest jako lek w chorobach wzroku i skóry.
Wikipedia
miasto w Kolumbii
SJP.pl
Wikipedia
glikozyd, naturalny czerwony barwnik (E162); czerwień buraczana
SJP.pl
Betanina, czerwień buraczana, E162 – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów. Naturalny barwnik spożywczy koloru ciemnoczerwonego do fioletowego, otrzymywany z buraka ćwikłowego. W zastosowaniach spożywczych jest nieszkodliwa (zostaje całkowicie wydalona z organizmu wraz z moczem).
Wikipedia
1. mieszkanka Betanii
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej;
(1.2) mieszkanka Betanii
Wiktionary
rzecz. Betania ż.
:: fm. betańczyk m.
przym. betański
Wiktionary
(1.1) CSFB
Wiktionary
1. mieszkanka Betanii
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej
SJP.pl
Betanki, Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej (łac. Congregatio Sororum Familae Betanensis, CSFB) – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenie zakonne zatwierdzone 25 stycznia 1992 roku przez papieża Jana Pawła II.
Wikipedia
emitujący promienie beta; betaaktywny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. wytwarzający promieniowanie beta
Wiktionary
(1.1) betaaktywny
Wiktionary
radioterapia wykorzystująca promieniowanie beta
SJP.pl
osoba testująca jakość oprogramowania komputerowego przed jego wydaniem; beta-tester, beta tester
SJP.pl
rodzaj akceleratora cyklicznego do przyśpieszania elektronów
SJP.pl
Betatron – akcelerator indukcyjny, rodzaj akceleratora cyklicznego, służący do przyspieszania elektronów.
Wikipedia
związany z betatronem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z betatronem, dotyczący betatronu
Wiktionary
rzecz. betatron mrz.
Wiktionary
1. krzew pnący krajów tropikalnych; pieprz żuwny;
2. podniecający środek do żucia wytwarzany m.in. z liści tej rośliny, popularny na Wschodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. bibl. miasto wymienione w Biblii, utożsamiane z ruinami w pobliżu miejscowości Bajtin na Zachodnim Brzegu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I mieszkała pod palmą Debora między Rama i między Betel na górze Efraim, i chodzili do niej synowie Izraelscy na sąd.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. czerwony nadolbrzym w Orionie;
Wiktionary
Betelgeza (Betelgeuse, Alfa Orionis) – czerwony nadolbrzym w gwiazdozbiorze Oriona, dziewiąta pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie (+0,45m). Jest odległa od Słońca o około 640 lat świetlnych, jednak odległość jest wyznaczona z dużą niepewnością.
Wikipedia
(1.1) Z całą pewnością ozdobą zimowego nieba jest Orion z powodu swej wielkości i pięknych jasnych gwiazd: wspomnianego już Pasa Oriona oraz czerwonawej Betelgezy i bardzo jasnego Rigela.
Wiktionary
(1.1) Betelgeuse, α Orionis
Wiktionary
związany z betelem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z betelem
Wiktionary
rzecz. betel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. hist. nazwa antycznej sadzawki zlokalizowanej w północnej części starej Jerozolimy;
Wiktionary
Sadzawka Owcza lub Betesda (hebr. בית חסדא, beth hesda – „Dom miłosierdzia” lub „Dom łaski”) – sadzawka, czyli basen wodny w muzułmańskiej dzielnicy Jerozolimy, w dolinie Bet Zeta, obok Bazyliki św. Anny.
Wikipedia
(1.1) W Jerozolimie zaś znajduje się Sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków sic..
(1.1) Te widokówki kupiliśmy po zwiedzeniu Betesdy.
Wiktionary
(1.1) Sadzawka Owcza
Wiktionary
Betfage – aram. Bēt Pāgē (dom zielonych fig); starożytna miejscowość biblijna, położona na wschodnim zboczu Góry Oliwnej, niedaleko Betanii; sanktuarium franciszkanów Kustodii Ziemi Świętej, upamiętniające początek triumfalnego wjazdu Jezusa na osiołku do Jerozolimy.
Wikipedia
Bethesda – miejscowość spisowa (obszar niemunicypalny) w hrabstwie Montgomery w amerykańskim stanie Maryland. Należy do obszaru metropolitalnego Waszyngtonu. CNNMoney w 2012 roku uhonorowało je tytułem „najlepiej zarabiającego miasta” w Ameryce.
Wikipedia
Real Betis Balompié, hiszpański klub sportowy ze stolicy Andaluzji, założony w 1907 roku
SJP.pl
1. potocznie: coś mało ważnego; drobnostka, drobiazg, błahostka;
2. potocznie: coś łatwego; łatwizna, pryszcz, pestka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gwara. lichy, drobny nieszlachetny grzyb jadalny
(1.2) pot. przen. coś mało istotnego
Wiktionary
(1.2) Jak człowiek wierzy w siebie to cała reszta to betka / Nie ma takiej rury na świecie, której nie można odetkać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. betlejemski
Wiktionary
(1.1) Myślę, że Jezusikowi i Matce w stajence Betleemskiej nie mogło być lepiej.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Betlej – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko Betlej:
Wikipedia
miasto w Palestynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej części Palestyny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do Betlejemu pełni radości, / Śpieszmy powitać Jezusa małego (…)
(1.1) Rzemieślnicy z Betlejem wyrabiają pamiątki z masy perłowej.
Wiktionary
IPA: bɛˈtlɛjɛ̃m, AS: betlei ̯ẽm
Wiktionary
rzecz. betlejemczyk mos., betlejemka ż., betlejemita mos., betlejemitka ż., betlejka ż.
przym. betlejemski
Wiktionary
mieszkaniec Betlejem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Betlejem
Wiktionary
(1.1) Ahmed spotkał starszego betlejemczyka przed meczetem.
Wiktionary
rzecz. betlejemita m., Betlejem n., betlejka ż.
:: fż. betlejemitka ż., betlejemka ż.
przym. betlejemski
Wiktionary
(1.1) betlejemita
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Betlejem
Wiktionary
(1.1) Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla.
Wiktionary
rzecz. betlejemczyk m., Betlejem n., betlejka ż.
:: fż. betlejemitka ż., betlejemka ż.
przym. betlejemski
Wiktionary
(1.1) betlejemczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Betlejem
Wiktionary
(1.1) Żanna spotkała zgarbioną betlejemitkę w drodze na suk.
Wiktionary
rzecz. betlejemka ż., Betlejem n., betlejka ż.
:: fm. betlejemczyk m., betlejemita m.
przym. betlejemski
Wiktionary
(1.1) betlejemka
Wiktionary
mieszkanka Betlejem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Betlejem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Drogę zaszła im potężna betlejemka z koszem fig na głowie.
Wiktionary
rzecz. betlejemitka ż., Betlejem n., betlejka ż.
:: fm. betlejemczyk m., betlejemita m.
przym. betlejemski
Wiktionary
(1.1) betlejemitka
Wiktionary
przymiotnik od: Betlejem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Betlejem, związany z Betlejem
(1.2) odnoszący się do Bożego Narodzenia, związany z Bożym Narodzeniem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Betlejem lub betlejemitów, mający cechy lub właściwości przypisywane Betlejem lub betlejemitom
Wiktionary
(1.1) Betlejemską pasterkę transmitowała też polska telewizja.
(1.2) …specjalistyczna firma zdejmuje ze słupów świąteczne ozdoby w kształcie gwiazdy betlejemskiej.
(1.2) O, gwiazdo betlejemska, zaświeć na mym niebie.
Wiktionary
IPA: ˌbɛtlɛˈjɛ̃msʲci, AS: betlei ̯ẽmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Betlejem n., betlejemita mos., betlejemitka ż., betlejemczyk mos., betlejemka ż., betlejka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: szopka bożonarodzeniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. model stajenki betlejemskiej, zwykle ze żłobkiem i figurkami
Wiktionary
(1.1) Betlejka Michała jest jedną z największych w kraju.
(1.1) Budowę XVII-wiecznej podziemnej kaplicy zwanej Betlejką przypisuje się Jerzemu Ossolińskiemu.
Wiktionary
rzecz. Betlejem n., betlejemita mos., betlejemczyk mos., betlejemitka ż., betlejemka ż.
przym. betlejemski
Wiktionary
(1.1) szopka, stajenka, żłóbek; ; gw-pl|Górny Śląsk|betlyjka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szopka, jasełka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyłudzać, chodzić po prośbie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. stajenka, szopka
Wiktionary
twardy materiał budowlany z cementu, kruszywa i wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. materiał budowlany, powstały ze zmieszania piasku, żwiru lub innego kruszywa z roztworem materiałów wiążących;
(1.2) przen. iron. grupa konserwatystów lub nieusuwalnych notablów
(1.3) środ. przestępcze chleb
(1.4) drink zawierający jako główne składniki becherowkę i tonik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. iron. konserwatysta lub nieusuwalny notabl
(2.2) przen. iron. człowiek słabo przyswajający nowe wiadomości
Wiktionary
Beton – niejednorodny i wielofazowy kompozyt, powstały głównie z cementu, kruszywa i wody, które po wymieszaniu stają się ciałem lepkoplastyczno-stałym. Mieszanka ta dzięki hydratacji cementu przechodzi w ciało stałe, które w czasie dojrzewania wciąż zmienia swoje właściwości. Jest jednym z najbardziej powszechnych materiałów budowlanych we współczesnym budownictwie.
Wikipedia
(1.1) Zaprojektowano mur oporowy z betonu.
(1.2) Ależ z niego beton.
Wiktionary
IPA: ˈbɛtɔ̃n, AS: betõn
Wiktionary
rzecz. betonik mrz., betoniak mrz., betonit mrz., betonka, ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz mos., betoniara ż., betonowanie n., obetonowanie n., obetonowywanie n., wbetonowanie n., wybetonowanie n., zabetonowanie n.
czas. betonować ndk., obetonować dk., obetonowywać ndk., wbetonować dk., wybetonować dk., zabetonować dk.
przym. betonowy, betoniarski
przysł. betonowo
Wiktionary
(1.2) konserwa, konserwatyści, reakcjoniści, siły wsteczne, twardogłowi, wstecznicy
(2.1) konserwatysta, reakcjonista, twardogłowy, wstecznik
Wiktionary
potocznie: dom zbudowany z płyt betonowych i gotowych elementów
SJP.pl
zgrubienie od: betoniarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: betoniarka
Wiktionary
rzecz. betoniarka ż.
Wiktionary
1. maszyna wyrabiająca beton przez mieszanie cementu, żwiru, wody i piasku;
2. ciężarówka do przewożenia gotowego betonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. maszyna do wyrobu betonu
(1.2) mot. bud. samochód ciężarowy przystosowany do transportu mieszanki betonowej
Wiktionary
Betoniarka – urządzenie budowlane służące do mieszania cementu, wody oraz piasku i żwiru (jako kruszywa) w celu utworzenia jednorodnej masy (mieszanki betonowej).
Wikipedia
(1.1) Do zaspokojenia potrzeb niewielkiej budowy wystarczy jedna betoniarka.
(1.2) Przy betonowaniu mostu betoniarki jeździły jedna za drugą.
Wiktionary
IPA: ˌbɛtɔ̃ˈɲarka, AS: betõńarka
Wiktionary
rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarz m., betonowanie n.
:: zdrobn. betoniareczka ż.
czas. betonować ndk.
przym. betonowy, betoniarski
Wiktionary
(1.2) betonowóz, pot. gruszka
Wiktionary
wytwórnia wyrobów betonowych, stosowanych jako prefabrykaty budowlane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. techn. wytwórnia wyrobów betonowych
Wiktionary
Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.
Wikipedia
IPA: ˌbɛtɔ̃ˈɲarʲɲa, AS: betõńarʹńa
Wiktionary
rzecz. beton m., betoniak m., betonit m., betonownia ż., betoniarka ż., betoniarz m., betonowanie n.
przym. betonowy, betoniarski
czas. betonować ndk.
Wiktionary
(1.1) betonownia
Wiktionary
przymiotnik od: betoniarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem betoniarza
Wiktionary
rzecz. betoniarz mos., betoniarka ż., betoniarnia ż., beton mrz., betoniak m., betonit m., betonownia ż., betonowanie n.
czas. betonować ndk., zabetonować dk., wybetonować dk., obetonować dk., podbetonować dk.
przym. betonowy
Wiktionary
osoba zawodowo zajmująca się wytwarzaniem lub wylewaniem betonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik wyrabiający beton i przedmioty z betonu lub zatrudniony przy betonowaniu czegoś
Wiktionary
rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betonowanie n.
czas. betonować ndk.
przym. betonowy, betoniarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od beton
Wiktionary
rzecz. beton m.
Wiktionary
urządzenie do mieszania betonu
SJP.pl
przyrząd określający jakość betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się fali ultradźwiękowej
SJP.pl
Betonoskop – rodzaj urządzenia, które służy do określania właściwości betonu przez pomiar prędkości rozchodzenia się w nim fali ultradźwiękowej. Podczas badań wykorzystuje się ultradźwięki o częstotliwościach np. 24 kHz, 37 kHz, 54 kHz (jako typowych), oraz 82 kHz i 150 kHz.
Wikipedia
1. zalewać betonem lub budować z betonu;
2. w przenośni: utrwalać coś, czyniąc twardym, mocnym, niewzruszonym, np. betonować poglądy, stanowisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokrywać coś betonem
Wiktionary
(1.1) Najpierw wykopują fundamenty, potem je betonują.
Wiktionary
IPA: ˌbɛtɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: betõnovać
Wiktionary
rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betoniarka ż., betoniarz m., betoniarnia ż., betonownia ż., betonowanie n.
czas. zabetonowywać ndk., zabetonować dk., obetonować ndk., wybetonować dk.
przym. betonowy, betoniarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zalewanie lub pokrywanie czegoś betonem
Wiktionary
(1.1) Przy betonowaniu mostu betoniarki jeździły jedna za drugą.
Wiktionary
rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz m.
czas. betonować ndk.
przym. betonowy, betoniarski
Wiktionary
1. wytwórnia wyrobów betonowych i żelbetonowych stosowanych jako prefabrykaty budowlane;
2. zespół urządzeń do produkcji masy betonowej
SJP.pl
Betonownia – zespół urządzeń przeznaczony do produkcji masy betonowej od etapu pobrania kruszywa, aż do wydania masy betonowej.
Wikipedia
zrobiony z betonu i kamienia (np. budowla betonowo-kamienna)
SJP.pl
ciężarowy samochód przystosowany do przewożenia betonu
SJP.pl
Betonowóz lub betoniarka-samochód, potocznie gruszka do betonu – samochód ciężarowy przeznaczony do przewozu mieszanki betonowej. Mieszarka bębnowa zapobiega rozwarstwieniu znajdującej się w bębnie mieszanki betonowej.
Wikipedia
przymiotnik od: beton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z betonu
Wiktionary
(1.1) Drogi o nawierzchni betonowej należą w Polsce do rzadkości.
Wiktionary
IPA: ˌbɛtɔ̃ˈnɔvɨ, AS: betõnovy
Wiktionary
rzecz. beton m., betonit m., betoniak m., betonka ż., betonownia ż., betoniarnia ż., betoniarka ż., betoniarz m., betonowanie n.
czas. betonować ndk.
przym. betoniarski
Wiktionary
pogardliwie: nadmierne stosowanie betonu, zwykle powiązane z usuwaniem zieleni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. nadmierne wykorzystanie betonu w architekturze przestrzeni publicznych, często w połączeniu z likwidacją terenów zielonych;
Wiktionary
Betonoza – określenie stosowane wobec przestrzeni publicznych, w których zastosowano beton i/lub wyroby betonowe w ilościach nadmiarowych, co często wiąże się z likwidacją miejskiej zieleni i tym samym jej zalet dla miasta (np. zacienienie, obniżenie temperatury).
Wikipedia
(1.1) Po latach betonozy samorządy zaczęły na nowo obsadzać roślinami miejskie ulice i place, oddawać do użytku nowe skwery, parki kieszonkowe.
Wiktionary
postać biblijna
SJP.pl
Betsaida (hebr. בֵּית צַידָאּ, beth-tsaida; gr. Βηθσαϊδά, pol. Dom rybaka, Dom polowania lub Dom polowania/dziczyzny), Liwias, Julias (być może Bet-Ramta(?)) – biblijne miasto, obok Jerozolimy i Kafarnaum najczęściej wymieniana miejscowość w Ewangeliach. Położona była na terytorium Filipa Tetrarchy (jeden z synów Heroda Wielkiego), w pobliżu ujścia Jordanu do jeziora Genezaret. Betsaida wraz z Kafarnaum i Korozain zwane często są przez współczesnych uczonych „trójkątem ewangelicznym”, gdzie Jezus był najbardziej aktywny (Mt 11, 20–24; Łk 10, 13–15).
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
[czytaj: beti] obce imię żeńskie
SJP.pl
Betty – angielskie imię. Jest to zdrobnienie od imienia Elizabeth (Elżbieta).
Wikipedia
krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej; brzoza
SJP.pl
Wikipedia
biały barwnik zawarty w komórkach kory brzozowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, metabolit roślinny występujący m.in. w brzozie;
Wiktionary
Betulina – organiczny związek chemiczny z grupy trójterpenów, pięciocykliczny diol (dwuhydroksylowa pochodna lupenu) występujący w znacznych ilościach (do 30% w suchej masie) w korze brzozy (łac. Betula), od której wziął swą nazwę.
Betulinie przypisuje się charakterystyczny biały kolor kory brzozy. Kora ta stanowi płaszcz ochronny brzozy, który zapewnia odporność zarówno na silne nasłonecznienie, jak i niekorzystne temperatury. Betulinę można wyizolować z białej kory brzozy z wydajnością ok. 20% poprzez ekstrakcję chloroformem (do ekstrakcji można też użyć proste alkohole). Po raz pierwszy została uzyskana w roku 1788 przez rosyjskiego naukowca Tobiasa Lowitza (ros. Товий Егорович Ловиц).
Wikipedia
kwas betulinowy - kwas organiczny o działaniu bakteriobójczym
SJP.pl
wymięta pościel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. pościel
(1.2) pot. rzeczy osobiste
(1.3) reg. bukowski pow. sanocki: piżama
Wiktionary
(1.2) Tam się suszą bety naszego dzieciątka.
Wiktionary
IPA: ˈbɛtɨ, AS: bety
Wiktionary
→ Betyka (kraina w Hiszpanii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Betyką, dotyczący Betyki
Wiktionary
rzecz. Betyka ż.
Wiktionary
dawna kraina w południowej Hiszpanii
SJP.pl
Wikipedia
kamienny słup w świątyniach lub na otwartej przestrzeni, czczony przez ludy semickie jako siedziba bóstwa
SJP.pl
Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie i oznacza dom boga.
Wikipedia
Beveridge – miasto w Australii, w stanie Wiktoria.
Wikipedia
cykliczny akcelerator cząstek naładowanych; kosmotron; synchrotron protonowy
SJP.pl
[czytaj: bijonSI, bejonSE] obce imię żeńskie
SJP.pl
Beyoncé (wym. [biˈjɒnseɪ]) Giselle Knowles-Carter (ur. 4 września 1981 w Houston) – amerykańska piosenkarka muzyki pop i R&B, aktorka, autorka piosenek, producentka muzyczna, tancerka, reżyserka i businesswoman.
Wikipedia
krzew hodowany jako roślina ozdobna; lilak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor podobny do koloru kawy z mlekiem
(1.2) część odzieży w kolorze beżu (1.1)
przymiotnik
(2.1) mający kolor kawy z mlekiem
Wiktionary
Bez, dziki bez, bzowina (Sambucus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny piżmaczkowatych. Dawniej włączany był do przewiertniowatych (Caprifoliaceae) lub bzowatych. Obejmuje ponad 20 gatunków, występujących głównie na półkuli północnej w klimacie od umiarkowanego do podzwrotnikowego, w strefie równikowej rośliny te rosną w górach, na półkuli południowej w Ameryce Południowej oraz wschodniej Australii. W Polsce rosną dziko trzy gatunki: bez czarny (S. nigra), bez hebd (S. ebulus) i bez koralowy (S. racemosa).
Wikipedia
(1.1) Ona wybrała sportowy samochód, który miał wyraźny odcień beżu.
Wiktionary
IPA: bɛʃ, AS: beš
Wiktionary
przym. beżowy
Wiktionary
(2.1) beżowy
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …służący do tworzenia złożeń oznaczających brak czegoś
Wiktionary
(1.1) beznadziejny, bezmyślny, beztroski
Wiktionary
IPA: bɛz, AS: bez
Wiktionary
(1.1) a-, nie-
Wiktionary
ciastko z ubitej piany z białek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cuk. kulin. ciasto lub ciastko z białka ubitego z cukrem;
Wiktionary
Beza – słodki wyrób cukierniczy wykonany z masy z białek jaj kurzych i cukru pudru (lub cukru kryształowego) upieczonej w niskiej temperaturze. Używane na ciastka oraz torty, wówczas przekładane bądź ozdabiane różnego rodzaju kremami. Bezy, jako ciastka, często podawane są bez dodatków, występują wówczas najczęściej w postaci małych, nieregularnych stożków. W zależności od temperatury pieczenia, ilości cukru oraz stopnia ostudzenia, bezy w środku są kruche (wysoka temp.) bądź lekko ciągliwe (niska).
Wikipedia
(1.1) Poproszę dwie bezy i herbatę z cytrynką.
Wiktionary
IPA: ˈbɛza, AS: beza
Wiktionary
przym. bezowy
Wiktionary
pozbawiony abonamentu
SJP.pl
taki, który nie ma acetonu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. niezawierający acetonu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezadresowe; cecha tych, którzy są bezadresowi
Wiktionary
przym. bezadresowy
przysł. bezadresowo
Wiktionary
taki, który nie ma adresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający odbiorcy, adresata
Wiktionary
rzecz. bezadresowość ż.
Wiktionary
taki, który nie ma akcentu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, za który akcyza nie została zapłacona, choć być powinna
Wiktionary
IPA: ˌbɛzakt͡sɨˈzɔvɨ, AS: bezakcyzovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezalkoholowe; cecha tych, którzy są bezalkoholowi
Wiktionary
przym. bezalkoholowy
przysł. bezalkoholowo
Wiktionary
niezawierający alkoholu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niezawierający, pozbawiony alkoholu
(1.2) taki, w którym nie sprzedaje się alkoholu
Wiktionary
(1.1) Poproszę dwa piwa bezalkoholowe.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzalkɔxɔˈlɔvɨ, AS: bezalkoχolovy
Wiktionary
przysł. bezalkoholowo
rzecz. bezalkoholowość ż.
Wiktionary
(1.1) pot. bez dopingu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sytuacja, w której nie ma możliwości żadnego wyboru
Wiktionary
(1.1) Przedmiotem ironicznych demaskacji bywa pozór udający istotę rzeczy, pozór prawdy chcący uchodzić za prawdę samą, zadufanie w przebiegłość i siłę czy przywiązanie do pojęć fałszywych, słowem – pogląd o bezalternatywności tego, co zwykliśmy uważać za rzeczywiste.
Wiktionary
przym. bezalternatywny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jedyny możliwy, pozbawiony alternatywy
Wiktionary
rzecz. bezalternatywność ż.
Wiktionary
rodzaj żagla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. żagiel na bezanmaszcie
Wiktionary
Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.
Wikipedia
położony najbliżej rufy maszt żaglowca, ze skośnym żaglem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. tylny maszt co najmniej dwumasztowca o ożaglowaniu skośnym
(1.2) żegl. tylny maszt statku co najmniej dwumasztowego, niebędący grotmasztem
Wiktionary
Bezan – tylny żagiel na jednostce żaglowej, co najmniej dwumasztowej, pod warunkiem, że jest to ożaglowanie skośne (suche), np. na jolu, keczu, barkentynie, czy barku. Na brygantynie tylny maszt to zwykle grotmaszt, podobnie na brygu.
Wikipedia
trójkątny żagiel; apsel
SJP.pl
Apsel, bezansztaksel – żagiel należący do grupy sztaksli o kształcie trójkątnym. Zawieszany jest między grotmasztem i bezanmasztem na (zwykle wypinanym) sztagu bezanmasztu. Zastosowanie go w zwykłym takielunku dwumasztowym wymaga na ogół zrzucenia grota i wypięcia bomu na stałe, lub tylko na czas zwrotu, tzn. apsel praktycznie uniemożliwia halsowanie przy pełnym ożaglowaniu. Pierwszy raz zastosowany na keczu sztakslowym Vamarie w 1933 roku.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób ostateczny, kategorycznie
Wiktionary
(1.1) Dzielnicowy przerwał dyskusję bezapelacyjnie, każąć się wszystkim rozejść.
Wiktionary
rzecz. bezapelacyjność ż.
Wiktionary
(1.1) nieodwołalnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezapelacyjne
Wiktionary
przym. bezapelacyjny
przysł. bezapelacyjnie
Wiktionary
niedopuszczający sprzeciwu; nieodwołalny; ostateczny
SJP.pl
niezawierający argumentów
SJP.pl
1. strefa bezatomowa - obszar wolny od broni jądrowej;
2. w matematyce: miara bezatomowa - rodzaj miary, przy której dowolny zbiór miary dodatniej można podzielić na dwa zbiory również miary dodatniej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nieposiadający broni jądrowej
(1.2) nieposiadający elektrowni jądrowych
Wiktionary
(1.2) Jak się wydaje, powodem tego są różnice natury ideowej — Austria stoi na pozycji państwa bezatomowego w najszerszym tego słowa znaczeniu, podczas kiedy Czechy akceptują energię jądrową jako jedno ze źródeł energetycznych.
Wiktionary
w kartach: bez uprzywilejowanego koloru
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pozbawiony awarii
Wiktionary
rzecz. bezawaryjność ż.
przym. bezawaryjny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezawaryjne
Wiktionary
przym. bezawaryjny
przysł. bezawaryjnie
Wiktionary
(1.1) nieawaryjność, niezawodność
Wiktionary
odbywający się, przebiegający bez awarii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. działający bez problemów, awarii, usterek
Wiktionary
rzecz. bezawaryjność ż.
przysł. bezawaryjnie
Wiktionary
(1.1) nieawaryjny, niezawodny
Wiktionary
pozbawiony bakterii, wolny od bakterii; jałowy
SJP.pl
taki, który nie ma balastu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żegl. niemający balastu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezbarwny
Wiktionary
rzecz. bezbarwność ż.
przym. bezbarwny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezbarwnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezbarwny; bardziej bezbarwny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezbarwne
Wiktionary
(1.1) Psychastenia została opisana przez Janeta, który identyfikował ją z nerwicą natręctw. (…) Psychastenia to poczucie obcości, natręctwa i lęki, bezbarwność świata i obojętność wobec zjawisk w nim zachodzących.
Wiktionary
przym. bezbarwny
przysł. bezbarwnie
Wiktionary
1. przezroczysty;
2. niemający barwy, wyrazistego koloru;
3. mało interesujący, pozbawiony wyrazistości; nijaki, mdły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony barwy, mający kolor nieokreślony
(1.2) przen. niczym się nie wyróżniający
Wiktionary
(1.1) Na przystawionych do fotela stojakach chwiały się szklane pojemniki z bezbarwnymi płynami.
Wiktionary
IPA: bɛzˈbarvnɨ, AS: bezbarvny
Wiktionary
rzecz. bezbarwność ż.
przysł. bezbarwnie
Wiktionary
(1.1) achromatyczny
(1.2) szary, nijaki, przeciętny
Wiktionary
działający bez baterii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mogący działać bez baterii
Wiktionary
taki, który nie ma belki
SJP.pl
taki, który nie ma białka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezawierający białka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający biegunów
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbʲjɛɡũˈnɔvɨ, AS: bezbʹi ̯egũnovy
Wiktionary
1. nie wymagający posiadania biletu, np. odprawa bezbiletowa;
2. bez biletu, nieposiadający biletu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie posiada biletu; wykonany bez posiadania biletu
(1.2) taki, w którym nie wykorzystuje się biletów
Wiktionary
grzyb bez blaszek, z klasy podstawczaków (według dawnej taksonomii)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezbolesny
Wiktionary
(1.1) Ukończył przygotowanie korespondencyjnej metody by progresywnie odzwyczajać się bezboleśnie od tytoniu.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbɔˈlɛɕɲɛ, AS: bezboleśńe
Wiktionary
rzecz. bezbolesność ż.
przym. bezbolesny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest bezbolesne
Wiktionary
(1.1) Znieczulenie to wprowadzenie pacjenta w stan bezbolesności.
Wiktionary
przym. bezbolesny
przysł. bezboleśnie
Wiktionary
1. niewywołujący bólu;
2. niesprawiający przykrości; łagodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niepowodujący, niesprawiający bólu
Wiktionary
(1.1) Poddałem się bezbolesnej depilacji klatki piersiowej.
Wiktionary
rzecz. bezbolesność ż.
przysł. bezboleśnie
Wiktionary
(1.1) niebolesny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. rel. bezbożnictwo
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbɔˈʒɛ̃j̃stfɔ, AS: bezbožẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. bezbożnictwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.
przym. bezbożny
Wiktionary
(1.1) ateizm, ateuszostwo, bezbożność, bezbożnictwo
Wiktionary
kobieta bezbożna, niewierząca w istnienie Boga, sprzeciwiająca się dogmatom lub innym prawom religijnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dziś pot. lekcew. lub obraź. kobieta negująca istnienie boga lub bogów, występująca przeciw religii
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbɔʒʲˈɲit͡sa, AS: bezbožʹńica
Wiktionary
rzecz. bezbożnictwo n., bezbożność ż.
:: fm. bezbożnik m.
przym. bezbożny
przysł. bezbożnie
Wiktionary
występowanie przeciwko bogu i religii; niewiara w istnienie boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. postawa negująca istnienie Boga
Wiktionary
(1.1) Zbudowany na niesprawiedliwości, oszustwie, bezbożnictwie, deprawacji – ludożerczy system kapitalizmu państwowego doprowadził bogaty do niedawna kraj do zupełnej ruiny (…).
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbɔʒʲˈɲit͡stfɔ, AS: bezbožʹńictfo
Wiktionary
rzecz. bezbożeństwo n., bezbożność ż., bezbożnik m., bezbożnica ż.
przym. bezbożny
przysł. bezbożnie
Wiktionary
(1.1) ateizm, ateuszostwo, bezbożeństwo, bezbożność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przest. w sposób bezbożny
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bezbożność ż., bezbożnik m., bezbożnica ż., bezbożnictwo n.
przym. bezbożny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: bezbożny
SJP.pl
człowiek nie wierzący w żadnego Boga, bożka; ateista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. dziś pot. lekcew. albo obraź. osoba negująca istnienie Boga
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Widać to choćby w specyficznym obciążaniu Saula, który z charyzmatycznego przywódcy przemienił się w szaleńca i bezbożnika.
Wiktionary
IPA: bɛzˈbɔʒʲɲik, AS: bezbožʹńik
Wiktionary
rzecz. bezbożność ż., bezbożnictwo n.
:: fż. bezbożnica ż.
przym. bezbożny
przysł. bezbożnie
Wiktionary
(1.1) ateista
Wiktionary
→ bezbożny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. rel. postawa negująca istnienie Boga
(1.2) pejor. rel. rzecz, czyn będący przejawem bezbożności (1.1)
Wiktionary
IPA: bɛzˈbɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: bezbožność
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bezbożnictwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.
przym. bezbożny
przysł. bezbożnie
Wiktionary
(1.1) bezbożnictwo; przest. bezbożeństwo
(1.2) bezbożnictwo
Wiktionary
przestarzale:
1. niewierzący w Boga lub bogów; niereligijny, ateistyczny;
2. występujący przeciw religii, antyreligijny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. rel. negujący istnienie boga/Boga
(1.2) pejor. rel. niemiły Bogu, sprzeczny z przykazaniami Boga
Wiktionary
(1.2) Okrutna twa macocha na ołtarzach wiary
bezbożne Baalowi chce palić ofiary.
Wiktionary
IPA: bɛzˈbɔʒnɨ, AS: bezbožny
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bezbożność ż., bezbożnictwo n., bezbożeństwo n., bezbożnik m., bezbożnica ż.
przysł. bezbożnie
Wiktionary
(1.1) ateistyczny
Wiktionary
taki, który nie ma braku
SJP.pl
w sporcie: charakteryzujący się brakiem strzelonych bramek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. o meczu piłkarskim, o wyniku meczu piłkarskiego: zakończony remisem 0:0, zakończony bez strzelenia żadnej bramki
Wiktionary
(1.1) Piłkarska reprezentacja Polski gra bez jaj, ale jej trener po bezbramkowym remisie z Grecją jest oczywiście zadowolony.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzbrãmˈkɔvɨ, AS: bezbrãmkovy
Wiktionary
przysł. bezbramkowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. pozbawiony brwi
Wiktionary
(1.1) rzad. bezbrwiowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który nie ma brwi
Wiktionary
1. niemający brody (zarostu);
2. czubatka polska bezbroda - rasa kury czubatej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający brody (jako zarostu)
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bez możliwości obrony; w sposób pozbawiony obrony
Wiktionary
przym. bezbronny
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przymiotnika: bezbronny; bardziej bezbronny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezbronne; cecha tych, którzy są bezbronni
Wiktionary
przym. bezbronny
przysł. bezbronnie
Wiktionary
(1.1) bezsilność, bezsiła, bezradność, niemożność
Wiktionary
1. bez możliwości lub umiejętności obrony;
2. nieumiejący stawić czoła przeciwnościom; bezradny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający broni i możliwości obrony, obronienia się
Wiktionary
(1.1) Ciałem detektywa wstrząsnął lekki dreszcz. Ktoś buszował w apartamencie, podczas gdy on był praktycznie bezbronny.
Wiktionary
IPA: bɛzˈbrɔ̃nːɨ, AS: bezbrõ•ny
Wiktionary
rzecz. bezbronność ż.
przysł. bezbronnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. pozbawiony brwi
Wiktionary
(1.1) rzad. bezbrewny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) o obszarze bezgranicznie
(1.2) o uczuciu bezmiernie, ogromnie
Wiktionary
(1.1) Oparła się miękkiem dotknięciem swego ramienia na mojem ramieniu i tak szliśmy dalej po bezbrzeżnie pustych ulicach, nasłuchując ciągle, w której stronie huczą strzały.
(1.2) Czuła się tak znudzoną bezbrzeżnie, że żałosnym głosem prosiła wciąż uparcie, jak dziecko.
Wiktionary
rzecz. bezbrzeżność ż.
przym. bezbrzeżny
Wiktionary
ogromny, bezgraniczny; o bardzo dużym nasileniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający brzegów, krańców, nieograniczony
(1.2) o wielkim natężeniu, nasileniu
Wiktionary
przysł. bezbrzeżnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezbłędny, bez pomyłki
(1.2) pot. w sposób bezbłędny, bez zarzutu, budząc podziw lub uznanie
Wiktionary
(1.1) Dobry ostrzyciel potrafi bezbłędnie prowadzić ostrość, utrzymując ją na poruszającym się aktorze.
Wiktionary
rzecz. bezbłędność ż.
przym. bezbłędny
Wiktionary
(1.1) nieomylnie, poprawnie
(1.2) bombowo, doskonale, wspaniale, wystrzałowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak błędów, cecha tego, co jest pozbawione błędów
Wiktionary
IPA: bɛzˈbwɛ̃ndnɔɕt͡ɕ, AS: bezbu̯ẽndność
Wiktionary
przym. bezbłędny
przysł. bezbłędnie
Wiktionary
(1.1) poprawność
Wiktionary
1. niezawierający żadnych błędów, w pełni poprawny;
2. postępujący bez zarzutu, budzący podziw swą celnością; doskonały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wolny od błędu
(1.2) pot. postępujący w sposób budzący podziw
Wiktionary
(1.1) Słuch absolutny jest niczym innym jak słuchem doskonałym. Zdolność ta jest dość rzadko spotykana i polega na bezbłędnym rozpoznawaniu dźwięków bez żadnej pomocy – wyłącznie opierając się na własnej percepcji sensorycznej.
Wiktionary
rzecz. bezbłędność ż.
przysł. bezbłędnie
Wiktionary
(1.1) poprawny
(1.2) wspaniały, bombowy, cudowny, fantastyczny, fenomenalny, idealny, wdechowy, wystrzałowy
Wiktionary
taki, który nie ma błysku
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezcelowe
Wiktionary
przym. bezcelowy
Wiktionary
1. niemający określonego celu, niezmierzający do jakiegokolwiek celu;
2. daremny, bezskuteczny, zbędny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma konkretnego celu, sensu
Wiktionary
IPA: ˌbɛst͡sɛˈlɔvɨ, AS: bescelovy
Wiktionary
rzecz. bezcelowość ż.
przysł. bezcelowo
Wiktionary
(1.1) bezskuteczny, bezowocny, bezpłodny, bezproduktywny, czczy, daremny, nadaremny, nieskuteczny, płonny, próżny, syzyfowy
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: bezcennie
SJP.pl
wartość wyższa od wszelkiej możliwej do określenia ceny
SJP.pl
mający wielką wartość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający ogromną wartość
Wiktionary
IPA: bɛsˈt͡sɛ̃nːɨ, AS: bescẽ•ny
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., bezcennność ż.
Wiktionary
(1.1) drogocenny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezceremonialny
Wiktionary
(1.1) Bezceremonialnie wpadli do gospodarczych domów, rozłożyli się w stodołach, podwórkach i ogrodach, gdzie tylko było możliwe.
Wiktionary
rzecz. bezceremonialność ż.
przym. bezceremonialny
Wiktionary
(1.1) obcesowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezceremonialnie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezceremonialne; cecha tych, którzy są bezceremonialni
Wiktionary
(1.1) W beletrystyczno-publicystycznej formie ukazał bezpośredniość i bezceremonialność Amerykanów, szybko rosnące miasta, rozległe przestrzenie kontynentu, który przemierzał koleją, konno i pieszo, żyzne doliny, skalne pustkowia i dzikie zwierzęta.
Wiktionary
przym. bezceremonialny
przysł. bezceremonialnie
Wiktionary
(1.1) nonszalancja, obcesowość
Wiktionary
niezwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje, formy towarzyskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie robiący ceremonii, nie zwracający uwagi na ogólnie przyjęte zwyczaje lub formy towarzyskie
Wiktionary
(1.1) Będę bezceremonialny – musisz schudnąć.
Wiktionary
rzecz. bezceremonialność ż.
przysł. bezceremonialnie
Wiktionary
(1.1) obcesowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. bez charakteru, o słabym charakterze
Wiktionary
(1.1) małoduszny, pot. bez jaj, miękki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) meteorol. ukazując się bez chmur
Wiktionary
rzecz. bezchmurność ż.
przym. bezchmurny
przysł. bezchmurno
Wiktionary
(1.1) war. bezchmurno
Wiktionary
jasny, pogodny, bez chmur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakteryzujący się brakiem chmur
Wiktionary
(1.1) — Spało się bardzo dobrze — odpowiadała chmurka. — Niebo dzisiejszej nocy było bezchmurne, więc mogłyśmy się wszystkie porządnie wyspać.
Wiktionary
IPA: bɛsˈxmurnɨ, AS: besχmurny
Wiktionary
rzecz. bezchmurność ż., chmura ż., chmurka ż., chmurność ż., zachmurzenie n., zachmurzanie n., pochmurność ż.
czas. chmurzyć ndk., zachmurzyć dk.
przysł. bezchmurnie, chmurnie, pochmurnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niezawierający cholesterolu
Wiktionary
niemający ciała, nieistniejący fizycznie; niematerialny, asomatyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający ciała, nieistniejący fizycznie
Wiktionary
(1.1) niematerialny
Wiktionary
taki, który nie ma cienia
SJP.pl
nieznajdujący się pod ciśnieniem
SJP.pl
niezawierający cukru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niezawierający cukru
Wiktionary
(1.1) Poproszę o jakiś syrop bezcukrowy i ligninę.
Wiktionary
(1.1) niesłodzony
Wiktionary
coś, co jest poza czasem; bezczasowość
SJP.pl
Bezczas – druga płyta Szymona Wydry & Carpe Diem wydana 14 listopada 2005 roku nakładem wytwórni Universal Music Polska.
Album dotarł do 7. miejsca polskiej listy przebojów – OLiS i uzyskał status platynowej płyty.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak odczuwania upływu czasu lub stan niezależny od ograniczeń czasowych
Wiktionary
(1.1) Filozofowie, tacy jak Platon, rozważali bezczasowość w kontekście świata idei, gdzie wszystko istnieje w doskonałej formie, poza czasem i przestrzenią.
Wiktionary
przym. bezczasowy
przysł. bezczasowo
Wiktionary
1. niezwiązany z konkretnym czasem, terminem, epoką;
2. istniejący poza czasem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezwiązany z czasem, nie podlegający upływowi czasu
(1.2) poet. pozbawiony oznak czasu
(1.3) gram. bez określonego czasu
Wiktionary
(1.2) W tej dolinie panowała bezczasowa cisza.
Wiktionary
rzecz. czasownik mos./mrz., bezczasowość ż.
przysł. bezczasowo
Wiktionary
(1.1) nieprzemijający, ponadczasowy, wieczny, uniwersalny
Wiktionary
grupa niewielkich zwierząt przybrzeżnej strefy ciepłych mórz, bez czaszki i mózgu, ze szkieletem ograniczonym do struny grzbietowej
SJP.pl
Bezczaszkowce (Leptocardii) – gromada niewielkich zwierząt morskich zaliczanych do strunowców (Chordata). Obejmuje 30 gatunków. Są zwierzętami rozdzielnopłciowymi o rozwoju prostym. Najbardziej znanym bezczaszkowcem jest występujący w europejskich morzach lancetnik (Branchiostoma lanceolatum). Najstarsze bezczaszkowce (a zarazem strunowce) to Cathaymyrus oraz młodsza o 10 mln lat pikaia.
Wikipedia
przedstawiciel grupy zwierząt należących do strunowców
SJP.pl
bez wykształconej mózgoczaszki
SJP.pl
potocznie: osoba bezczelna, impertynent; bezczelnik
SJP.pl
Bezczel, właściwie Michał Andrzej Banaszek (ur. 18 stycznia 1984 w Białymstoku, zm. 21 września 2021 tamże) – polski raper. Członek białostockiego zespołu hip-hopowego Fabuła.
Raper współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: Peja, Kobra, Ten Typ Mes, Ero, Paluch, Lukasyno, Chada, Hukos, Cira, VNM, Zeus, Kaen, Szpaku, Z.B.U.K.U oraz Pyskaty.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezczelny
Wiktionary
IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlʲɲɛ, AS: beščelʹńe
Wiktionary
przym. bezczelny
rzecz. bezczelność ż., bezczelnik mos., bezczelnica ż.
Wiktionary
(1.1) arogancko, zuchwale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezczelnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezczelny
SJP.pl
przestarzale: osoba bezczelna, impertynent; bezczel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. człowiek bezczelny
Wiktionary
rzecz. bezczelność ż.
:: fż. bezczelnica ż.
przym. bezczelny
przysł. bezczelnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie
Wiktionary
(1.1) Zamiast porządnieć, wspinasz się na szczyt bezczelności.
(1.1) Nie oddałeś poprzedniego długu, a chcesz znów pożyczyć pieniądze? To bezczelność.
Wiktionary
IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlnɔɕt͡ɕ, AS: beščelność
Wiktionary
rzecz. bezczelnik mos., bezczelnica ż.
przym. bezczelny
przysł. bezczelnie
Wiktionary
(1.1) impertynencja, granda, kpina, hucpa, tupet, arogancja, zuchwałość
Wiktionary
świadomie, obraźliwie łamiący przyjęte normy społeczne; arogancki, chamski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cechujący się bezczelnością, zbytnią pewnością siebie, zuchwałością
(1.2) świadczący o bezczelności, nadmiernej pewności siebie
Wiktionary
(1.2) Za takie bezczelne zachowanie zostaniesz ukarany.
Wiktionary
IPA: bɛʃˈt͡ʃɛlnɨ, AS: beščelny
Wiktionary
rzecz. bezczelność ż., bezczelnik mos., bezczelnica ż.
przysł. bezczelnie
Wiktionary
(1.1) arogancki, bezwstydny, impertynencki, rozpanoszony, rozzuchwalony, zuchwały; pot. hucpiarski, tupeciarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. hańba, niesława
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od: bezcześcić
Wiktionary
rzecz. bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.
czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
Wiktionary
znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) znieważać coś, pozbawiać czci
Wiktionary
(1.1) Od kilku dni Ryszard spaceruje ulicami Warszawy i publicznie bezcześci symbole religijne.
Wiktionary
rzecz. bezcześć ż., bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.
czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk.
przym. bezczesny
Wiktionary
(1.1) brukać, hańbić, plugawić, profanować; podn. kalać, zbezczeszczać; okrywać hańbą
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. bezczasowy, bezterminowy
(1.2) daw. nie mający czci, bezecny, haniebny
Wiktionary
rzecz. bezcześć ż., bezczeszczenie n., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.
czas. bezcześcić ndk., zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk.
Wiktionary
znieważać coś, profanować, zwłaszcza obiekt kultu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) znieważanie czegoś, pozbawianie czci
Wiktionary
rzecz. bezcześć ż., zbezczeszczanie n., zbezczeszczenie n.
czas. zbezczeszczać ndk., zbezcześcić dk., bezcześcić ndk.
przym. bezczesny
Wiktionary
niemający czopa
SJP.pl
taki, który nie ma czółenka
SJP.pl
taki, który nie ma czujnika
SJP.pl
poetycko: bezczynność, bierność
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezczynny
Wiktionary
(1.1) Powinniśmy cieszyć się życiem bo nie zostaliśmy stworzeni żeby siedzieć bezczynnie i patrzeć jak życie przepływa obok.
Wiktionary
rzecz. bezczynność ż.
przym. bezczynny
Wiktionary
(1.1) nieaktywnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak aktywności
Wiktionary
(1.1) Bezczynność wpływa ujemnie na zdrowie.
Wiktionary
IPA: bɛʃˈt͡ʃɨ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: beščỹ•ność
Wiktionary
rzecz. bezczyn m.
przym. bezczynny
przysł. bezczynnie
Wiktionary
(1.1) nicnierobienie; poet. bezczyn
Wiktionary
1. nic nierobiący, niemający żadnego zajęcia;
2. niewypełniony jakimikolwiek zajęciami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nic nierobiący
(1.2) książk. niewypełniony działaniem
Wiktionary
(1.1) To cesarz Rudolf, co żmudził bezczynny, / Mogąc Italię ratować w złym kresie; / Dziś chorą leczyć próżno chce kto inny.
Wiktionary
IPA: bɛʃˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: beščỹ•ny
Wiktionary
rzecz. bezczynność ż.
przysł. bezczynnie
Wiktionary
(1.1) bierny
Wiktionary
niewymagający płacenia czynszu
SJP.pl
niemający członków
SJP.pl
potocznie:
1. sklep bezcłowy;
2. strefa bezcłowa
SJP.pl
niewymagający cła; niezawierający cła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieobjęty cłem; o zerowej stawce celnej
Wiktionary
(1.1) Podróżni najpierw się odprawiają, a dopiero potem biegną do sklepów bezcłowych.
Wiktionary
przysł. bezcłowo
rzecz. cło n.
Wiktionary
(1.1) wolnocłowy
Wiktionary
o zagranicznych czasopismach i książkach - rozprowadzany bez debitu (np. pisma bezdebitowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wydawnictwach: sprowadzany lub rozprowadzany bez zezwolenia
Wiktionary
(1.1) W stanie wojennym dom Topczewskich był kilkakrotnie przeszukiwany przez funkcjonariuszy SB i milicji, którzy rekwirowali wydawnictwa bezdebitowe, pisma związkowe, a nawet prywatną maszynę do pisania.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzdɛbʲiˈtɔvɨ, AS: bezdebʹitovy
Wiktionary
(1.1) podziemny, nielegalny, nieoficjalny
Wiktionary
brak oddechu, zatrzymanie czynności oddechowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. chorobowy lub wywołany celowo zanik oddechu;
Wiktionary
Bezdech (gr. απνοια, ang. apnea, łac. apnoe) – zanik przepływu powietrza przez drogi oddechowe (wentylacja płuc). Podczas bezdechu ustaje czynność mięśni oddechowych, a objętość płuc pozostaje niezmienna. Jednak wymiana gazowa ani oddychanie na poziomie tkankowym nie są zaburzone.
Wikipedia
(1.1) Bezdech jest zdecydowanie niebezpieczny, w najcięższych przypadkach może przyczynić się do niewydolności serca.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzdɛx, AS: bezdeχ
Wiktionary
rzecz. dech m., oddech m., wdech m., wydech m., przydech m.
Wiktionary
1. niemogący podjąć jakiejkolwiek decyzji;
2. niedecydujący o czymkolwiek; nierozstrzygający
SJP.pl
coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdno
SJP.pl
lekki ul drewniany, nierozbieralny i niemający dna, używany (głównie we wschodniej Polsce) do połowy XIX wieku
SJP.pl
1. niezwykle głęboki;
2. w przenośni: bezgraniczny; ogromny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydaje się nie mieć dna
(1.2) przen. o bardzo dużym natężeniu
Wiktionary
rzecz. bezdeń ż.
przysł. bezdennie
Wiktionary
(1.1) bardzo / niezmiernie głęboki
(1.2) bezgraniczny, niezgłębiony, ogromny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. niepowiązanych z żadnym wyznaniem
Wiktionary
(1.1) Do lokalnych kościołów bezdenominacyjnych należy połowa społeczeństwa.
Wiktionary
rzecz. denominacja ż.
przym. denominacyjny
Wiktionary
niemający ozdobnego wzoru na tkaninie, tapecie, posadzce itp.
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) meteorol. bez opadów deszczu
Wiktionary
(1.1) Dzień minął bezdeszczowo, choć prognozy zapowiadały opady.
Wiktionary
przym. bezdeszczowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się brakiem deszczu
Wiktionary
(1.1) Woda gruntowa jest głównym źródłem zasilania cieków w długotrwałych okresach bezdeszczowych.
(1.1) Ocieplenie metodą lekką mokrą należy wykonywać w bezdeszczowe dni, gdy temperatura powietrza wynosi 5-25 st. C.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzdɛʃˈt͡ʃɔvɨ, AS: bezdeščovy
Wiktionary
przysł. bezdeszczowo
Wiktionary
taki, który nie ma dętki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. niezawierający w swej konstrukcji dętki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bez wymogu wypłacania dewiz, bez obrotu dewizami
Wiktionary
coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdeń, bezdno
SJP.pl
coś, czego nie da się zmierzyć, ogarnąć; ogrom, bezmiar, bezdnia, bezdeń
SJP.pl
człowiek niemający dogmatów, nieopierający się na dogmatach
SJP.pl
potocznie: luźna czapka młodzieżowa malowniczo stercząca na głowie; beanie
SJP.pl
kobieta niemająca mieszkania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: bezdomny
Wiktionary
(1.1) Straż miejska pomogła bezdomnej, zawożąc ją na nocleg do schroniska.
Wiktionary
rzecz. bezdomność ż.
:: fm. bezdomny mos.
przym. bezdomny, bezdomy
przysł. bezdomnie
Wiktionary
bezdomny pies lub kot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) slang. bezdomny, bezpański pies lub kot
Wiktionary
(1.1) (…) prezent na Boże Narodzenie można zrobić bezdomnym czworonogom przez internet – mówi (…) prezes Fundacji NaszeZoo.pl, która prowadzi już trzecią edycję akcji „Gwiazdka dla bezdomniaka”
Wiktionary
rzecz. bezdomność ż., bezdomny m., bezdomna ż.
przym. bezdomny
przysł. bezdomnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nie posiadając domu
Wiktionary
rzecz. bezdomniak m., bezdomność ż., bezdomna ż., bezdomny mos.
przym. bezdomny, bezdomy
Wiktionary
→ bezdomny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. problem społeczny, charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania;
Wiktionary
Bezdomność – w ujęciu socjologicznym problem społeczny (zjawisko społeczne), charakteryzujący się brakiem miejsca zamieszkania (brakiem domu).
Bezdomność w ujęciu psychologicznym to kryzysowy stan egzystencji osoby nieposiadającej faktycznego miejsca zamieszkania, pozbawionej środków niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb, trwale wykorzenionej ze środowiska w wyniku rozpadu więzi społecznych i akceptującej swoją rolę społeczną. Jako stan ewidentnej i trwałej deprywacji potrzeb mieszkaniowych w sytuacji, gdy dotknięta bezdomnością osoba nie jest w stanie jej zapobiec, wiąże się z poważnym upośledzeniem psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka.
Wikipedia
(1.1) Bezdomność i ubóstwo grozi wielu uchodźcom.
Wiktionary
IPA: bɛzˈdɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: bezdõmność
Wiktionary
rzecz. bezdomniak m., bezdomny m., bezdomna ż.
przym. bezdomny, bezdomy
przysł. bezdomnie
Wiktionary
niemający domu, miejsca zamieszkania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma domu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba bezdomna (1.1), nie mająca domu, bez stałego miejsca zamieszkania
Wiktionary
Osoba bezdomna – osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy oraz niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.
Wikipedia
(1.1) Bezdomna kobieta siedziała na dworcowej ławce.
(2.1) Zimą przydatne są schroniska dla bezdomnych.
Wiktionary
IPA: bɛzˈdɔ̃mnɨ, AS: bezdõmny
Wiktionary
rzecz. bezdomność ż.
:: fż. bezdomna ż.
przym. bezdomy
przysł. bezdomnie
Wiktionary
(1.1) daw. bezdomy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. bezdomny
Wiktionary
przym. bezdomny
rzecz. bezdomna ż., bezdomność ż., bezdomny m.
przysł. bezdomnie
Wiktionary
potocznie: myjnia bezdotykowa
SJP.pl
1. niewymagający dotyku;
2. myjnia bezdotykowa - samoobsługowa myjnia samochodowa, w której używa się myjki ciśnieniowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający bez potrzeby dotyku
(1.1) odbywający się bez dotykania
Wiktionary
przysł. bezdotykowo
rzecz. niedotykalski mos.
przym. niedotykalski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający dowodu, niepoparty dowodem
Wiktionary
działający, przebiegający bez drgań
SJP.pl
manowce;
1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach
SJP.pl
Bezdroża (Sideways) – amerykański film z 2004 roku w reżyserii Alexandra Payne’a na podstawie powieści Rexa Picketta.
Wikipedia
manowce;
1. teren bez dróg i drogowskazów, trudny do przejścia;
2. niepewna sytuacja lub niosące ryzyko działania w nieznanych dziedzinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teren pozbawiony dróg
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy zapłonął nagle świat, bezdrożami szli przez śpiący las.
Wiktionary
(1.1) manowce
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdrożne
Wiktionary
przym. bezdrożny
przysł. bezdrożnie
Wiktionary
pozbawiony dróg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony drzew, charakteryzujący się brakiem drzew
(1.2) techn. niezawierający drewna, części drzewnych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdurne; cecha tych, którzy są bezdurni
Wiktionary
przym. bezdurny
przysł. bezdurnie
Wiktionary
przyziemny, przeciętny, prozaiczny
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: bezdusznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezduszny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezduszne
Wiktionary
przym. bezduszny
przysł. bezdusznie
Wiktionary
bezwzględny, nieczuły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający nieczuły i bezwzględny stosunek do otoczenia lub wyrażający taki stosunek
Wiktionary
(1.1) To najbardziej bezduszna osoba jaką znam; wszystkich wyzywa i poniża.
Wiktionary
IPA: bɛzˈduʃnɨ, AS: bezdušny
Wiktionary
rzecz. bezduszność ż.
przysł. bezdusznie
Wiktionary
niewydzielający dymu; niewydzielający dymu podczas spalania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niewydzielający dymu
Wiktionary
taki, który nie ma dysku
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bezsprzecznie, zdecydowanie, niezaprzeczalnie
Wiktionary
(1.1) Indie są bezdyskusyjnie najtańszym państwem jakie kiedykolwiek odwiedziliśmy!
Wiktionary
IPA: ˌbɛzdɨskuˈsɨjɲɛ, AS: bezdyskusyi ̯ńe
Wiktionary
przym. bezdyskusyjny
rzecz. bezdyskusyjność ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezdyskusyjne; cecha tych, którzy są bezdyskusyjni
Wiktionary
przym. bezdyskusyjny
przysł. bezdyskusyjnie
Wiktionary
niepodlegający dyskusji; bezsporny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niepodlegający dyskusji
Wiktionary
przysł. bezdyskusyjnie
rzecz. bezdyskusyjność ż.
Wiktionary
(1.1) bezsporny, kategoryczny, nieodwołalny, oczywisty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) praw. nieodziedziczony przez nikogo
Wiktionary
rzecz. dziedzictwo n.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób właściwy bezdzietności, osobom bezdzietnym; bez potomstwa
Wiktionary
(1.1) Te genetyczne powikłania u Zamoyskich sprawiły, że następne pokolenia umierały bezdzietnie.
Wiktionary
IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtʲɲɛ, AS: beźʒ́etʹńe
Wiktionary
rzecz. bezdzietność ż.
przym. bezdzietny
Wiktionary
(1.1) bezpotomnie
Wiktionary
książkowo: nieposiadanie dzieci, potomstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieposiadanie potomstwa;
Wiktionary
Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.
Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:
Wikipedia
(1.1) Dane demograficzne wskazują jednak wyraźnie, iż mamy współcześnie do czynienia z nasileniem się zjawiska bezdzietności w kulturze zachodniej.
Wiktionary
IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtnɔɕt͡ɕ, AS: beźʒ́etność
Wiktionary
przym. bezdzietny
przysł. bezdzietnie
Wiktionary
(1.1) bezpotomność
Wiktionary
książkowo: niemający dzieci, potomstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający dzieci, potomstwa
Wiktionary
(1.1) Starsza córka Janina jest bezdzietna, a brat Józef ma córkę Marię.
Wiktionary
IPA: bɛʑˈd͡ʑɛtnɨ, AS: beźʒ́etny
Wiktionary
rzecz. bezdzietność ż.
przysł. bezdzietnie
Wiktionary
(1.1) bezpotomny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) nie wydając dźwięku
Wiktionary
(1.1) Drzwi zamknęły się bezdźwięcznie.
Wiktionary
rzecz. bezdźwięczność ż.
przym. bezdźwięczny
Wiktionary
(1.1) cicho, milcząco
Wiktionary
SJP.pl
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.
Wikipedia
1. o cichym, przytłumionym brzmieniu; głuchy;
2. niebędący źródłem żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwiękowy;
3. w językoznawstwie: powstający bez drgania strun głosowych, np. spółgłoska bezdźwięczna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie wydający dźwięku (głosu)
(1.2) nie dający się usłyszeć
(1.3) jęz. o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe
Wiktionary
(1.3) Przy spółgłoskach dźwięcznych – b, g, d itd. – drgają wiązadła głosowe; przy bezdźwięcznych z kolei – t, p, k itp. – nie drgają.
Wiktionary
rzecz. dźwięczność ż.
Wiktionary
(1.1) niemy, bezgłośny, atoniczny
(1.2) niesłyszalny
Wiktionary
niewydający żadnych dźwięków; niesłyszalny, bezdźwięczny
SJP.pl
przyimek
(1.1) forma oboczna przyimka bez
Wiktionary
Bèze – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 569 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 24 osoby/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Bèze plasuje się na 411. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 320.).
W miejscowości źródło ma rzeka Bèze.
Wikipedia
(1.1) Idź beze mnie, ja zostaję tutaj.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzɛ, AS: beze
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. Występuje tylko w wyrażeniu beze mnie
tłumaczenia.
zobtłum|bez.
źródła.
== beze (język czeski.) ==
wymowa.
audio|Cs-beze.ogg.
znaczenia.
przyimek
(1.1) bez
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
niegodziwość, łajdactwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cecha tego, co bezecne
(1.2) coś odrażającego i haniebnego
Wiktionary
(1.1) Bezeceństwo jego postępowania wzbudzało powszechną dezaprobatę.
(1.2) Przestańcie oglądać te bezeceństwa w internecie.
Wiktionary
rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezecność ż.
przym. bezecny
przysł. bezecnie
Wiktionary
przemijający bez echa; odbywający się bez dźwięku
SJP.pl
→ bezecnik; łotrzyca, łajdaczka, nikczemnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta bezwstydna
Wiktionary
(1.1) Może to nie o jednę z tych bezecnic stawiasz życie na kartę!
Wiktionary
rzecz. bezeceństwo n., bezecność ż.
:: fm. bezecnik m.
przym. bezecny
przym. bezecnie
przysł. bezecnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w bezecny sposób
Wiktionary
rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezeceństwo n., bezecność ż.
przym. bezecny
Wiktionary
(1.1) sprośnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezecnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezecny
SJP.pl
hultaj, łobuz, urwipołeć, ziółko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bezwstydna
Wiktionary
(1.1) Powiedz, że jestem bezecnik, zbrodniarz, łajdak, bandyta, ale nie nazywaj mnie oszustem ani szpiegiem!
Wiktionary
rzecz. bezeceństwo n., bezecność ż.
:: fż. bezecnica ż.
przym. bezecny
przym. bezecnie
przysł. bezecnie
Wiktionary
→ bezecny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha tego, co bezecne; cecha tych, którzy są bezecni
Wiktionary
rzecz. bezeceństwo n., bezecnik m., bezecnica ż.
przym. bezecny
przym. bezecnie
przysł. bezecnie
Wiktionary
(1.1) niecność, podłość, nikczemność
Wiktionary
nieczysty, nieprzyzwoity, lubieżny, niemoralny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieprzyzwoity
(1.2) daw. pozbawiony czci i honoru
Wiktionary
(1.1) Choćbyś miał najbezecniejszy grzech na duszy, odpust za taką wojnę pewny i zbawienie pewne.
Wiktionary
rzecz. bezecnica ż., bezecnik mos., bezeceństwo n., bezecność ż.
przym. bezecnie
przysł. bezecnie
Wiktionary
dawniej: nieefektywnie
SJP.pl
nie powodujący emisji czegoś, np. dwutlenku węgla
SJP.pl
w handlu:
1. część towaru pozostająca na opakowaniu na skutek przylgnięcia, wsiąknięcia itp.;
2. bonifikata udzielona kupcowi za stratę na skutek przylgnięcia części towaru do opakowania itp.
SJP.pl
bez niego
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. bez niego
Wiktionary
(1.1) Nie wszystko, co dobrze wygląda w kolorze, jakkolwiek wyjdzie bezeń.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzɛ̃ɲ, AS: bezẽń
Wiktionary
o tłuszczach, zwłaszcza oleju rzepakowym: niezawierający kwasu erukowego
SJP.pl
przestarzale: osoba pozbawiona majątku ziemskiego w wyniku reformy rolnej w 1944 r. w Polsce; były ziemianin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. niestosujący się do żadnych zasad etyki
Wiktionary
(1.1) Czas zastanowić się, do której też Polska właściwie należy cywilizacji i jakiej mamy się trzymać etyki? Inaczej grozi nam stan acywilizacyjny i bezetyczny.
Wiktionary
przym. etyczny
rzecz. bezetyczność ż.
przysł. bezetycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma fabuły
Wiktionary
(1.1) afabularny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych
Wiktionary
(1.1) afleksyjny
Wiktionary
mający nieregularną, niewyraźną formę; bezkształtny
SJP.pl
pozbawiony garażu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma garażu
Wiktionary
o wielbłądach: niemający wypukłości na grzbiecie
SJP.pl
niezawierający gipsu
SJP.pl
taki, który nie ma gleby
SJP.pl
potocznie: dieta oparta na żywności bez glutenu; bezgluten
SJP.pl
potocznie:
1. żywność niezawierająca glutenu;
2. dieta oparta na żywności bez glutenu; bezglut
SJP.pl
bezglut; potocznie:
1. osoba nadwrażliwa na gluten;
2. osoba będąca na diecie bezglutenowej
SJP.pl
niezawierający glutenu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. biochem. pozbawiony glutenu, niezawierający glutenu
Wiktionary
(1.1) Właśnie upiekłam pyszne ciasto marchwiowe; jest bez jaj, bez mleka i bezglutenowe.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɡlutɛ̃ˈnɔvɨ, AS: bezglutẽnovy
Wiktionary
rzecz. gluten mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. taki, który objawia się bez gorączki
Wiktionary
(1.1) Grypa może jednak także przebiegać jako łagodna, bezgorączkowa choroba układu oddechowego.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɡɔrɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: bezgorõṇčkovy
Wiktionary
przym. podgorączkowy, gorączkowy
rzecz. gorączka, gorączkowość
przysł. bezgorączkowo
czas. gorączkować
Wiktionary
ogół transakcji finansowych przeprowadzanych bez użycia gotówki
SJP.pl
osoba, która woli płacić elektronicznie zamiast gotówką
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bank. bez użycia fizycznej gotówki; za pomocą instrumentów płatniczych elektronicznych lub bankowych
Wiktionary
(1.1) Rachunek został uregulowany bezgotówkowo - kartą płatniczą.
Wiktionary
przym. bezgotówkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) bank. księg. odbywający się bez udziału gotówki
Wiktionary
(1.1) Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu płatności za pośrednictwem banków.
Wiktionary
przysł. bezgotówkowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. w sposób bezgraniczny, w najwyższym stopniu
Wiktionary
(1.1) Facet zdradza ją na prawo i lewo, a ta frajerka bezgranicznie mu ufa.
Wiktionary
rzecz. bezgraniczność ż., bezgranicze n.
przym. bezgraniczny
Wiktionary
(1.1) bardzo, niezmiernie, ogromnie, nieskończenie
Wiktionary
niezmierność, bezkresność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgraniczne; cecha tych, którzy są bezgraniczni
Wiktionary
przym. bezgraniczny
przysł. bezgranicznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś
(1.2) taki, który jest pełny, ma duże nasilenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Nigdy nie zapomnę tych czarnych oczu, napełnionych bezgraniczną miłością.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɡrãˈɲit͡ʃnɨ, AS: bezgrãńičny
Wiktionary
rzecz. bezgraniczność ż., bezgranicze n.
przysł. bezgranicznie
Wiktionary
(1.1) nieograniczony, bezkresny
(1.2) niezmierny, nieograniczony
Wiktionary
dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgrunt
SJP.pl
dawniej: grząskie bagno, obszar trwale podmokły, miejsce, gdzie nie można dotrzeć do dna; bezgruncie
SJP.pl
ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami
SJP.pl
Bezgrzebieniowce (Ratitae) – termin odnoszący się do grupy ptaków cechujących się brakiem grzebienia na mostku, obejmujących przedstawicieli nadrzędu paleognatyczne poza kusaczami. Zaprzestano używania terminu bezgrzebieniowce w systematyce z uwagi na to, że wiele innych ptaków wtórnie niezdolnych do lotu, a będących bliskimi krewnymi ptaków latających, również nie posiada grzebienia.
Wikipedia
ptak niezdolny do lotu, niemający na mostku grzebienia, który jest miejscem przyczepu mięśni poruszającymi skrzydłami
SJP.pl
bezgrzebieniowy ptak - ptak nieposiadający grzebienia kostnego na mostku
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) rel. nie poddając się grzechowi
Wiktionary
rzecz. bezgrzeszność ż.
przym. bezgrzeszny
Wiktionary
(1.1) niewinnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgrzeszne; cecha tych, którzy są bezgrzeszni
Wiktionary
przym. bezgrzeszny
przysł. bezgrzesznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) poet. bez grzechu, wolny od grzechu, niewinny
Wiktionary
rzecz. bezgrzeszność ż.
przysł. bezgrzesznie
Wiktionary
(1.1) niewinny, czysty
Wiktionary
bez grzmotu, bez pioruna
SJP.pl
niemający grzywy
SJP.pl
potocznie: osoba niemająca gustu, dobrego smaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odprzym. brak smaku, brak gustu
(1.2) odprzym. pot. o osobie niemającej smaku, gustu
Wiktionary
(1.1) Co za bezguście, jak można pokazywać się publicznie w takich ciuchach?!
Wiktionary
(1.1) chała, szmira, kicz, miernota, syf, szajs
Wiktionary
dawniej: pozbawiony gustu, wykonany bez gustu; nieelegancki, nieszykowny, niegustowny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezgwiezdne
Wiktionary
przym. bezgwiezdny
przysł. bezgwiezdnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający gwiazd
Wiktionary
(1.1) Noc szła ciemna, bezgwiezdna i bezksiężycowa.
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., bezgwiezdność ż.
Wiktionary
charakteryzujący się brakiem gwiazd; bezgwiezdny
SJP.pl
wszoły bezgłaszczkowe - podrząd owadów z rzędu wszołów
SJP.pl
utrata dźwięczności głosu występująca najczęściej na skutek chorób krtani i strun głosowych; afonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. brak głosu
Wiktionary
Afonia (bezgłos) – utrata dźwięczności głosu. Przyczyną mogą być zaburzenia czynności krtani (porażenie nerwów krtaniowych lub zaburzenia nerwicowe), albo zniekształcenia fałdów głosowych spowodowane przez choroby zapalne lub nowotworowe krtani. Częściowa lub całkowita afonia jest częstym objawem nerwicy lękowej. Skrajny stopień histerycznej afonii z zupełną utratą mowy (nawet szeptanej) to apsityria.
Wikipedia
przysł. bezgłośnie
przym. głosowy
Wiktionary
(1.1) afonia
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bez słyszalnego głosu; bez żadnego dźwięku lub na granicy słyszalności
Wiktionary
rzecz. bezgłos mrz., bezgłosość ż., bezgłośność ż.
przym. bezgłosy, bezgłośny, głosowy
Wiktionary
(1.1) bezdźwięcznie, bezszelestnie, cicho, cichutko
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co nie daje się usłyszeć
Wiktionary
IPA: bɛzˈɡwɔɕnɔɕt͡ɕ, AS: bezgu̯ośność
Wiktionary
przym. bezgłośny
przysł. bezgłośnie
Wiktionary
(1.1) bezdźwięczność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo cichy lub wręcz niesłyszalny
Wiktionary
rzecz. bezgłośność ż.
przym. głosowy
przysł. bezgłośnie
Wiktionary
niewydający głosu; niemy
SJP.pl
1. wada rozwojowa płodu, polegająca na niewykształceniu głowy lub wykształceniu jej w formie szczątkowej; acefalia;
2. dawniej rzadko: zamęt, bezład, brak organizacji
SJP.pl
Wikipedia
1. niemający głowy;
2. niemający zakończenia w postaci główki (np. bezgłowa śrubka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który nie ma głowy; pozbawiony głowy
(1.2) przen. pozbawiony rozumu
Wiktionary
(1.1) Rzeźba składa się z 106 bezgłowych, żeliwnych figur o wysokości 285 cm każda.
Wiktionary
IPA: bɛzˈɡwɔvɨ, AS: bezgu̯ovy
Wiktionary
(1.2) bezmózgi, nierozumny, głupi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rel. taki, który nie ma specjalnego stroju zakonnego
Wiktionary
(1.1) Patrycja wstąpiła do bezhabitowego zgromadzenia zakonnego na Litwie.
Wiktionary
rzecz. habit mrz.
przym. habitowy
Wiktionary
niemający własnego herbu
SJP.pl
potocznie:
1. brak porządku, zamieszanie, bezład;
2. brak rządu, zarządu, kierownictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. brak organizacji, dyscypliny, porządku, spowodowane brakiem kierownictwa (głowy) lub bezmyślnością
Wiktionary
IPA: ˌbɛsxɔˈwɔvʲjɛ, AS: besχou̯ovʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) anarchia, chaos, bezład, rozprzężenie, rozprężenie, zamieszanie, nieład
Wiktionary
człowiek niemający ideologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. osoba niekierująca się żadną ideą, nie wyznająca żadnej idei
Wiktionary
(1.1) Nacjonaliści, czy narodowcy to ludzie o określonych, zdecydowanych poglądach. Do służb rekrutuje się raczej bezideowców, o giętkich karkach, takich żeby łatwo ich sobie było podporządkować.
Wiktionary
rzecz. bezideowość ż.
przym. bezideowy
przysł. bezideowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezideowy
Wiktionary
rzecz. bezideowiec mos., bezideowość ż.
przym. bezideowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) książk. niemający ugruntowanych przekonań, nie wyznający żadnej ideologii
Wiktionary
(1.1) Wandalizm na cmentarzu był dziełem bezideowych chuliganów.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzʲidɛˈɔvɨ, AS: bezʹideovy
Wiktionary
rzecz. bezideowiec mos., bezideowość ż.
przysł. bezideowo
Wiktionary
taki, który nie ma igły
SJP.pl
1. mała beza;
2. mały bez (krzew);
3. gra w karty podobna do mariasza
SJP.pl
Bezik – gra karciana pomiędzy dwiema, trzema lub czterema osobami, za pomocą połączonych kilku talii 32-kartowych (pikietowych, skatowych). Gracze otrzymują po 8 kart (lub więcej w zależności od wariantu), reszta stanowi tzw. talon i służy do uzupełniania kart w ręku w trakcie rozgrywki.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezimienne; cecha tych, którzy są bezimienni
Wiktionary
przym. bezimienny
przysł. bezimiennie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający imienia czy nazwy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otrzymałam wczoraj bardzo dziwny, bezimienny list.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzʲĩˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: bezʹĩmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. bezimienność ż.
przysł. bezimiennie
Wiktionary
(1.1) anonimowy, bezautorski, nieznany, nienazwany, bez imienia, bez nazwiska, bez nazwy
Wiktionary
niepowodujący powstania pola magnetycznego przy przepływie prądu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezinteresowny
Wiktionary
(1.1) Mam 13-letnią śliczną kotkę, którą bardzo lubię, a której muszę służyć bezinteresownie, i w dzień i w nocy, bo nieraz budzi mnie w nocy z jakimś życzeniem.
Wiktionary
rzecz. bezinteresowność ż.
przym. bezinteresowny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezinteresownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezinteresowny; bardziej bezinteresowny
SJP.pl
działanie ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynność, altruizm, filantropia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezinteresowne; cecha tych, którzy są bezinteresowni
Wiktionary
Bezinteresowność (od łac. interesse „korzyść, interes, dochód”) – w etyce taka cecha działania podmiotu, przy której celem działania nie jest korzyść podmiotu, ale dobro innej osoby. Bezinteresowność jako cecha działania podmiotu łączy się z altruizmem jako postawą etyczną, przy której człowiek działa dla dobra innych, nawet za cenę poświęcenia dobra własnego.
Wikipedia
(1.1) Kiedy człowiek postępuje z absolutną bezinteresownością — jak to robi pan Owsiak — pojawiają się natychmiast zastępy podejrzliwych, którzy oskarżają go o wszelkiego rodzaju potworności.
Wiktionary
przym. bezinteresowny
przysł. bezinteresownie
Wiktionary
działający ze szlachetnych pobudek, bez szukania dla siebie korzyści, zwłaszcza materialnych; dobroczynny, altruistyczny, filantropijny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie oczekuje korzyści ze swoich szlachetnych działań, czynów, dobrych uczynków
Wiktionary
(1.1) Uczy też, że jeśli nie potrafimy objąć miłością psa, konika polnego czy owcy, to nie będziemy również zdolni do bezinteresownej miłości do drugiego człowieka.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzʲĩntɛrɛˈsɔvnɨ, AS: bezʹĩnteresovny
Wiktionary
rzecz. interes mrz., bezinteresowność ż.
przysł. bezinteresownie
Wiktionary
w medycynie: pozwalający na zbadanie narządów bez sond i interwencji chirurgicznej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się bez inwestycji, nie wymagający podejmowania inwestycji
Wiktionary
(1.1) No i najważniejsze - uproszczenie procedur jest bezinwestycyjne, nic nie kosztuje.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzʲĩnvɛstɨˈt͡sɨjnɨ, AS: bezʹĩnvestycyi ̯ny
Wiktionary
organizmy zbudowane z komórek niezawierających jądra komórkowego; akariota
SJP.pl
Prokarionty, prokarioty, organizmy prokariotyczne (Prokaryota, Procaryota) – mikroorganizmy, w większości jednokomórkowe, których komórka nie zawiera jądra komórkowego oraz organelli komórkowych charakterystycznych dla eukariontów. Nazwa pochodzi od greckich słów pros („przed”) i karyon („orzech”, „jądro”). Pozostałe synonimy to: akariobionty, akariota, organizmy akariotyczne, anukleobionty, bezjądrowce, bezjądrowe, prokariota, protokarionty, przedjądrowce.
Wikipedia
organizm zbudowany z komórek niezawierających jądra komórkowego; protokariont, prokariont, przedjądrowiec, prajądrowiec, organizm prokariotyczny
SJP.pl
1. o jedzeniu: niezawierający jajek;
2. o mężczyźnie: pozbawiony charakteru; nijaki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. niezawierający jaj
Wiktionary
(1.1) Domowej roboty bezjajeczny majonez jest zaskakująco łatwy w przygotowaniu i smakuje znacznie lepiej niż kupny.
(1.1) Jak widać pomiędzy makaronami jajecznymi oraz bezjajecznymi istnieją różnice, które wynikają oczywiście z odróżniającego je składu.
Wiktionary
rzecz. jajczarstwo n., jajczarka ż.
Wiktionary
grupa zwierząt pozbawionych jam ciała w stadium dorosłym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który nie ma języka
Wiktionary
rodzina płazów bezogonowych; grzbietorody, grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób unikający przykrych konsekwencji, bez kary
Wiktionary
(1.1) W jacuzzi można sobie bezkarnie puszczać bąki.
(1.1) Wandale w Nowej Hucie czują się bezkarnie.
Wiktionary
rzecz. bezkarność ż.
przym. bezkarny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezkarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezkarny
SJP.pl
→ bezkarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pozostawanie bez ukarania
(1.2) uchodzenie przewinień bez kary, brak obaw przed ukaraniem
Wiktionary
(1.1) Dając dziecku autonomię, nie myl jej nigdy z bezkarnością.
Wiktionary
przym. bezkarny
przysł. bezkarnie
Wiktionary
1. pozostający bez kary;
2. taki, któremu winy uchodzą bez kary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który uchodzi bez kary
Wiktionary
(1.1) W małżeństwie jedna ze stron przeważnie dominuje drugą, stając się jej bezkarnym dręczycielem, fizycznym i moralnym.
Wiktionary
rzecz. bezkarność ż.
przysł. bezkarnie
Wiktionary
niezawierający kasy, np. bezkasowy sklep
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkastowe; cecha tych, którzy są bezkastowi
Wiktionary
przym. bezkastowy
przysł. bezkastowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie posiadający kast, nie podzielony na kasty
Wiktionary
rzecz. bezkastowość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) chem. odbywający się bez katalizatora
Wiktionary
IPA: ˌbɛskatalʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: beskatalʹityčny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) kulin. biochem. pozbawiony kazeiny, niezawierający kazeiny
Wiktionary
niemający kielicha, np. rura bezkielichowa - rura niemająca rozszerzonego końca
SJP.pl
niemający kierunku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający kierunku lub celu, nieukierunkowany
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezklasowe; cecha tych, którzy są bezklasowi
Wiktionary
(1.1) „Ochlokracja" sprzyjać miała bezklasowości podporządkowanego społeczeństwa, w którym posłuszeństwo zbudowano na strachu i przymusie pracy, a kultura materialna nie znajdywała bodźców do rozwoju.
Wiktionary
przym. bezklasowy
przysł. bezklasowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) socjol. nie mający klas, nie podzielony na klasy, nie wyróżniający klas
Wiktionary
rzecz. bezklasowość ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) niewyposażony w klozet
Wiktionary
rzecz. klozecik mrz., klozet mrz., klozetka ż.
przym. klozetowy
Wiktionary
niewymagający użycia kluczyka
SJP.pl
niezawierający kofeiny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezawierający kofeiny
Wiktionary
(1.1) …wpływa ona (kawa) niekorzystnie na funkcjonowanie układu nerwowego (…) Kofeina zwiększa ilość skurczów serca oraz może powodować ostry wzrost ciśnienia tętniczego (…) Osoby z nadciśnieniem lub innymi schorzeniami układu krążenia powinny więc z tej używki zrezygnować lub pić kawę bezkofeinową. Obecnie produkowane kawy bezkofeinowe nie różnią się praktycznie smakiem i aromatem od kaw tradycyjnych.
Wiktionary
IPA: ˌbɛskɔfɛjĩˈnɔvɨ, AS: beskofei ̯ĩnovy
Wiktionary
rzecz. kofeina ż.
przym. kofeinowy
Wiktionary
w botanice: niemający kolanek; bezczłonkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wojsk. (o broni strzeleckiej) niemający kolby
Wiktionary
niemający kolców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający kolców
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkolizyjne
Wiktionary
przym. bezkolizyjny
przysł. bezkolizyjnie
Wiktionary
odporny na kolizję, umożliwiający ruch pojazdów bez narażenia na kolizję
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nienarażony na kolizję
(1.2) umożliwiający ruch pojazdów bez kolizji
Wiktionary
(1.2) Tu musi być skrzyżowanie bezkolizyjne - twierdził Ryszard Piekło (LPR). - Estakady są budowane nawet w "dzikich" krajach.
Wiktionary
rzecz. bezkolizyjność ż.
przysł. bezkolizyjnie
Wiktionary
niemający koloru; bezbarwny
SJP.pl
cechujący się brakiem komórek, niezbudowany z komórek
SJP.pl
potocznie: osoba nieuznająca kompromisów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezkompromisowy
Wiktionary
przym. bezkompromisowy
Wiktionary
nieustępliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezkompromisowe
Wiktionary
(1.1) Impreza odbywała się w "Jaszczurach"; zaimponowała mi bezkompromisowość tamtejszych zawodników, choć i my w redakcji nie wylewaliśmy za kołnierz.
Wiktionary
przym. bezkompromisowy
Wiktionary
1. nieuznający sprzeciwu;
2. bezwzględny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieidący na kompromisy, nieuznający kompromisów
Wiktionary
(1.1) Mój głos był ożywiony, opinie bezkompromisowe, a mózg chłodny jak nigdy.
(1.1) Myśl integrystyczna jest w tym przypadku bezkompromisowa: należy dążyć do maksymalnego zadośćuczynienia.
Wiktionary
IPA: ˌbɛskɔ̃mprɔ̃mʲiˈsɔvɨ, AS: beskõmprõmʹisovy
Wiktionary
rzecz. bezkompromisowość ż.
przysł. bezkompromisowo
Wiktionary
(1.1) pryncypialny, zasadniczy, nieustępliwy
Wiktionary
niezawierający końcówek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. nie mający końcówki fleksyjnej
Wiktionary
niewymagający obecności konduktora, np. obsługa bezkonduktorska
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezkonfliktowy
Wiktionary
rzecz. bezkonfliktowość ż.
przym. bezkonfliktowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak konfliktów, niewszczynanie konfliktów
Wiktionary
(1.1) W sposobie prowadzenia obrad uwidacznia się głównie wzgląd na ich szybkość i sprawność (pod którym to pojęciem niestety zbyt często rozumie się bezkonfliktowość).
Wiktionary
przym. bezkonfliktowy
przysł. bezkonfliktowo
Wiktionary
(1.1) niekonfliktowość, zgodność
Wiktionary
nie zawierający konfliktów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie wywołujący konfliktów, stroniący od agresji, przyjazny
Wiktionary
rzecz. bezkonfliktowość ż.
przysł. bezkonfliktowo
Wiktionary
(1.1) pokojowy, spokojny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w taki sposób, któremu nikt nie może dorównać
Wiktionary
(1.1) Ale w New Hampshire 16 lutego wygrał bezkonkurencyjnie wśród swoich, co potwierdził w tak zwany superwtorek 8 marca. Wtedy wiadomo już było, iż tylko on może być kandydatem republikanów.
Wiktionary
rzecz. bezkonkurencyjność ż.
przym. bezkonkurencyjny
Wiktionary
(1.1) niezrównanie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezkonkurencyjne; cecha tego, kto jest bezkonkurencyjny
Wiktionary
przym. bezkonkurencyjny
przysł. bezkonkurencyjnie
Wiktionary
taki, któremu nie można dorównać; najlepszy; niezastąpiony
SJP.pl
niemający konia, pozbawiony konia
SJP.pl
niewymagający kontaktu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niewymagający kontaktu
Wiktionary
(1.1) Całodobowy bezkontaktowy zwrot książek umożliwiają książkomat i wrzutnia przy wejściu głównym.
Wiktionary
czas. kontaktować
Wiktionary
wolfia bezkorzeniowa - najmniejsza w Polsce roślina okrytonasienna z rodziny obrazkowatych; wolffia bezkorzeniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkorzystne; cecha tych, którzy są bezkorzystni
Wiktionary
przym. bezkorzystny
przysł. bezkorzystnie
Wiktionary
rodzina roślin bezkwiatowych; Liceaceae
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitsłow. istota półdemoniczna będąca rodzajem wampira
Wiktionary
cecha tego, co nie zawiera kosztów; bezpłatność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezkosztowe
Wiktionary
przym. bezkosztowy
Wiktionary
pozbawiony kosztów; bezpłatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma kół
Wiktionary
IPA: ˌbɛskɔˈwɔvɨ, AS: beskou̯ovy
Wiktionary
rzecz. koło n.
przyim. koło
Wiktionary
rzadko: niemający krańców; bezkresny, bezgraniczny, bezbrzeżny
SJP.pl
grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowe
SJP.pl
Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.
Wikipedia
grupa zwierząt wielokomórkowych bez szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki; bezkręgowce
SJP.pl
zwierzę nie mające kręgosłupa; bezkręgowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę nie mające szkieletu;
Wiktionary
Bezkręgowce (łac. Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.
Wikipedia
(1.1) We współczesnych klasyfikacjach wśród bezkręgowców wyróżnia się ponad 30 typów zwierząt, w tym niektóre bardziej spokrewnione z kręgowcami, niż z innymi bezkręgowcami.
Wiktionary
rzecz. kręgowiec mzw., bezkręgowy mzw.
przym. bezkręgowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkręgowe
Wiktionary
przym. bezkręgowy
przysł. bezkręgowo
rzecz. bezkręgowy mzw.
Wiktionary
o zwierzętach: niemający kostnego lub chrząstkowego szkieletu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. nieposiadający szkieletu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zwierzę nieposiadające szkieletu chrząstkowego lub kostnego
Wiktionary
(2.1) Po robakach i wymoczkach następują owady, po bezkręgowych — kręgowe i tak coraz wyżej, aż do Pana Stworzenia.
Wiktionary
rzecz. bezkręgowiec mzw., bezkręgowość ż.
Wiktionary
(2.1) bezkręgowiec
Wiktionary
pusta, ogromna przestrzeń bez granic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. rozległa przestrzeń sprawiająca wrażenie braku granic
Wiktionary
(1.1) Ponad głową rozpościerał się bezkres błękitnego nieba, którego nie mąciła ani jedna chmurka.
Wiktionary
rzecz. bezkresność ż.
przym. bezkresny
przysł. bezkreśnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezkresne; cecha tych, którzy są bezkresni
Wiktionary
przym. bezkresny
przysł. bezkresnie
rzecz. bezkres mrz.
Wiktionary
taki, który nie ma końca; nieskończony; rozległy, ogromny, niezmierzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma kresu (końca)
(1.2) bardzo rozległy; wydający się pozbawionym granic
Wiktionary
(1.2) A przecież w dzikich ostępach górskich i na bezkresnych obszarach pustynnych łatwo było zabłądzić lub wpaść w zasadzkę rozbójniczych Beduinów.
Wiktionary
IPA: bɛsˈkrɛsnɨ, AS: beskresny
Wiktionary
rzecz. bezkres m., bezkresność ż.
Wiktionary
(1.1) wieczny, nieskończony, bezgraniczny
(1.2) obszerny
Wiktionary
najszybsza technika poruszania się na biegówkach w biegach narciarskich
SJP.pl
czas między ustąpieniem jednego króla a objęciem władzy przez kolejnego; międzykrólewie, interregnum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres pomiędzy śmiercią lub abdykacją króla a koronacją jego następcy
(1.2) chaos, anarchia spowodowana brakiem osoby kierującej, rządzącej
Wiktionary
Bezkrólewie (łac. interregnum dosł. „międzykrólewie”) – okres między śmiercią lub abdykacją danego króla, a wstąpieniem na tron (koronacją) jego następcy.
Obu (polskiego i łacińskiego) terminów używa się też czasem, mając na myśli konkretne okresy historyczne, np. sytuację w Polsce po śmierci Władysława III Warneńczyka, portugalski kryzys w latach 1383–1385 lub lata 1332–1340 w historii Danii.
Głową państwa podczas bezkrólewia jest Interrex (→ regent).
Wikipedia
IPA: ˌbɛskruˈlɛvʲjɛ, AS: beskrulevʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. bezkról m.
Wiktionary
(1.1) interregnum
(1.2) anarchia, bezrząd, bezprawie, rozprężenie, rozprzężenie, rozstrój; pot. bezhołowie; przest. nierząd
Wiktionary
taki, który nie ma kropek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w sposób bezkrwawy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezkrwawe
Wiktionary
przym. bezkrwawy
Wiktionary
niewymagający rozlewu krwi; niekrwawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który obywa się bez rozlewu krwi
Wiktionary
(1.1) Po upadku komunizmu bezkrwawy, ale również błyskawiczny rozwód wzięli Słowianie tworzący Czechosłowację; na wschodzie Europy Ukraińcy i Białorusini rozstali się z braćmi Rosjanami.
Wiktionary
przym. bezkrwisty
przysł. bezkrwawo
rzecz. bezkrwawość ż.
Wiktionary
pozbawiony krwi; anemiczny, blady
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma w sobie wyrazistości
Wiktionary
brak krytycyzmu; bezkrytyczność
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezkrytyczny, bez słowa krytyki
Wiktionary
(1.1) Politycznie poprawne media tylko bezkrytycznie przytakują, nikt nie waży się krytykować decyzji.
Wiktionary
IPA: ˌbɛskrɨˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: beskrytyčʹńe
Wiktionary
rzecz. bezkrytycyzm m.
przym. bezkrytyczny
Wiktionary
(1.1) ślepo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezkrytycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezkrytyczny
SJP.pl
brak krytycyzmu; bezkrytycyzm
SJP.pl
nieumiejący ocenić krytycznie czegoś lub kogoś; łatwowierny, naiwny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony krytyki, całkowicie coś akceptujący bez słowa sprzeciwu
Wiktionary
IPA: ˌbɛskrɨˈtɨt͡ʃnɨ, AS: beskrytyčny
Wiktionary
rzecz. bezkrytyczność ż., bezkrytycyzm m.
przysł. bezkrytycznie
Wiktionary
(1.1) łatwowierny, naiwny, ufny, prostoduszny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pozbawiony widoku księżyca, światła księżycowego
Wiktionary
(1.1) Noc szła ciemna, bezgwiezdna i bezksiężycowa.
Wiktionary
coś bezkształtnego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o niewyraźnym, nieregularnym kszatłcie
(1.2) niesprecyzowany, niemal nieuchwytny
Wiktionary
(1.1) Daria poznała Franza po tatuażu na ramieniu, podobno okropnie wyglądał, był kawałkiem bezkształtnego, spopielonego mięsa.
(1.1) Między dwoma odłupkami filarów dostrzegłem zaklinowaną, bezkształtną bryłę.
Wiktionary
IPA: bɛsˈkʃtawtnɨ, AS: beskštau̯tny
Wiktionary
rzecz. bezkształtność ż.
przysł. bezkształtnie
Wiktionary
(1.2) amorficzny, bezpostaciowy
Wiktionary
niemający kurka
SJP.pl
taki, który nie ma kwiatów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. nie mający kwiatów (części roślinnych)
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający kwiatów (roślin)
Wiktionary
niemający kłów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. nie mający kłów
Wiktionary
potocznie: osoba będąca na diecie niezawierającej laktozy
SJP.pl
niezawierający laktozy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. biochem. pozbawiony laktozy, niezawierający laktozy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. niewielka rzeka w północnej Polsce i w Rosji (obwód królewiecki)
Wiktionary
rzecz. Bezledy lm.
Wiktionary
charakteryzujący się brakiem lasów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się brakiem lasów, niezalesiony
Wiktionary
(1.1) Trasa przecina w poprzek Kotlinę Raciborsko-Oświęcimską i przebiega przez tereny rolnicze i bezleśne.
Wiktionary
(1.1) niezalesiony
Wiktionary
duża ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wielka ilość, liczba czegoś
Wiktionary
Bezlik – skała na Wyżynie Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w lesie po północnej stronie zabudowanego obszaru Zastudnia (część wsi Suliszowice), administracyjnie w obrębie wsi Siedlec w powiecie częstochowskim, w gminie Janów. W rzadkim lesie na zboczu wzniesienia jest grupa kilku skał, na których uprawiana jest wspinaczka skalna. Bezlik wraz ze Skałą Pustelnika znajduje się na północnym stoku tego wzniesienia. Czasami obydwie te skały opisywane są pod jedną nazwą jako Skały Pustelnika.
Wikipedia
(1.1) Była zachwycona bezlikiem książek w jego domowej bibliotece.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzlʲik, AS: bezlʹik
Wiktionary
(1.1) ogrom
Wiktionary
rodzina mchów liściastych; bezlistowate
SJP.pl
mech z rodziny bezlistowatych, rosnący w miejscach ocienionych, nieco wilgotnych i kwaśnych
SJP.pl
Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.
Wikipedia
niemający liści; bezlisty
SJP.pl
niemający liści; bezlisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma liści
Wiktionary
(1.1) Na zimę drzewa liściaste stają się bezlistne.
(1.1) Idź do siwych strumieni swojego kraju, i pruchniej tam jak dąb bezlistny, co go wiatry nad Balwę nachyliły, aby nie zazieleniał więcej!
Wiktionary
IPA: bɛzˈlʲistnɨ, AS: bezlʹistny
Wiktionary
rodzina mchów liściastych; bezliściowate
SJP.pl
Bezlist (Buxbaumia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny bezlistowate Buxbaumiaceace i rzędu bezlistowce Buxbaumiales. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Ameryce Północnej, w rozproszeniu w strefie tropikalnej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku, w tym Nowej Zelandii. W Polsce rosną dwa gatunki z tego rodzaju – dość częsty, naziemny bezlist zwyczajny B. aphylla i bardzo rzadki, rosnący na starych pniach drzew bezlist okrywowy B. viridis. Ze względu na bardzo silną redukcję gametofitu, rośliny te stają się widoczne po wytworzeniu sporofitu. W tej postaci wyróżniają się charakterystycznymi, skośnymi puszkami zarodni.
Wikipedia
niemający liści; bezlistny
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) stpol. bez liku
Wiktionary
IPA: ˈbɛzlʲiʃ, AS: bezlʹiš
Wiktionary
(1.1) przezlisz
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezlitosny
Wiktionary
(1.1) Tymczasem prywatni wierzyciele i państwo bezlitośnie egzekwowali należności.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzlʲiˈtɔɕɲɛ, AS: bezlʹitośńe
Wiktionary
rzecz. bezlitosność ż.
przym. bezlitosny
Wiktionary
(1.1) okrutnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezlitośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezlitosny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest bezlitosny; cecha tego, co bezlitosne
Wiktionary
przym. bezlitosny
przysł. bezlitośnie
Wiktionary
niemający litości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) okrutny; taki, który nie ma litości
Wiktionary
Bezlitosny (hangul: 불한당, MOCT: Bul-han-dang) – południowokoreański film kryminalny z 2017 roku w reżyserii Byun Sung-hyuna. W głównych rolach wystąpili Sol Kyung-gu i Yim Si-wan.
Film miał swoją premierę w Korei Południowej 17 maja 2017 roku, a międzynarodową - w ramach sekcji "Midnight Screenings" na 70. MFF w Cannes 24 maja 2017 roku. W Polsce film po raz pierwszy został wyświetlony 6 kwietnia 2018 roku.
Wikipedia
(1.1) Bezlitosna rusycystka zostawiła siedmiu uczniów na drugi rok.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzlʲiˈtɔsnɨ, AS: bezlʹitosny
Wiktionary
rzecz. bezlitosność ż.
przysł. bezlitośnie
Wiktionary
(1.1) okrutny, bestialski
Wiktionary
ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak nielotny, o czarno-białym upierzeniu, przystosowany do życia w zimnym klimacie, poruszający się głównie pieszo lub pływaniem
Wiktionary
Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
(1.1) pingwin
Wiktionary
ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; pingwin
SJP.pl
Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
cecha czegoś niezamieszkanego przez ludzi
SJP.pl
charakteryzujący się brakiem ludzi; wyludniony, pusty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym
Wiktionary
(1.1) Jego powieść opisuje, jak rozbitek przeżył na bezludnej wyspie.
Wiktionary
IPA: bɛzˈludnɨ, AS: bezludny
Wiktionary
rzecz. bezludzie n.
przysł. bezludnie
Wiktionary
(1.1) niezaludniony, niezamieszkały / niezamieszkany, niezasiedlony
Wiktionary
aparat fotograficzny bez lusterka za obiektywem, odchylającego się w momencie robienia zdjęcia, w którym kadr obserwuje się na wbudowanym monitorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) fot. kompaktowy aparat fotograficzny z wymienną optyką
Wiktionary
Aparat bezlusterkowy z wymiennymi obiektywami (MILC, ang. Mirrorless Interchangeable Lens Camera), potocznie bezlusterkowiec (ang. mirrorless camera), alternatywnie EVIL (ang. Electronic Viewfinder Interchangeable Lens) – nazwa typu cyfrowego aparatu fotograficznego, posiadającego możliwość wymiany obiektywów montowanych w korpusie, w którym wyeliminowano optyczny układ wizjera z lustrem (stąd nazwa), matówką i pryzmatem pentagonalnym, a podgląd kadru wykonuje się na wbudowanym monitorze bądź ekranie wizjera.
Wikipedia
(1.1) O bezlusterkowcach słyszało już wiele osób, ale nie powstała żadna konkretna nazwa kategorii tego typu aparatów.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzlustɛrˈkɔvʲjɛt͡s, AS: bezlusterkovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. bezlusterkowy
rzecz. lustro n.
Wiktionary
(1.1) evil, hybryda
Wiktionary
partykuła oceniająca
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ponoć, prawdopodobnie
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Bezma Zeflik je chory? → Ponoć Józek się rozchorował?
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|snoci.
Wiktionary
modulant
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podobno, ponoć
Wiktionary
potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaskowiec
SJP.pl
potocznie: osoba nienosząca maseczki ochronnej podczas epidemii wirusa; bezmaseczkowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pszcz. pozbawiony matki pszczelej, bez matki
Wiktionary
rzecz. bezmatek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. rodzina pszczela pozbawiona matki pszczelej
Wiktionary
rzecz. bezmateczność ż.
przym. bezmateczny
Wiktionary
dawna prosta waga przesuwnikowa o stałym odważniku; waga rzymska, przezmian
SJP.pl
Bezmian, inaczej przezmian, waga rzymska, waga przesuwnikowa – waga składająca się z ramienia (rodzaj dźwigni dwustronnej) posiadającego na jednym końcu haczyk do zawieszenia ważonego przedmiotu, a na drugim stały obciążnik. Ważenie polegało na takim umiejscowieniu punktu zawieszenia dźwigni, aby była ona w położeniu poziomym. Na ramieniu zaznaczone były punkty oznaczające masę ważonego przedmiotu.
Wikipedia
ogromna przestrzeń lub ilość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niezmierzona, nieograniczona przestrzeń
Wiktionary
(1.1) Bezmiar wszechświata jest trudny do wyobrażenia.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzmʲjar, AS: bezmʹi ̯ar
Wiktionary
czas. mierzyć ndk.
przym. bezmierny
przysł. bezmiernie
Wiktionary
(1.1) bezkres
Wiktionary
niezwiązany z żadnym konkretnym miejscem
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezmierne
Wiktionary
przym. bezmierny
przysł. bezmiernie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ogromny tak, że aż niemożliwy do zmierzenia
Wiktionary
(1.1) Dla niego Franek, kowal, był czymś wielkim ze swoją bezmierną klatką piersiową, ze swymi masywnymi barkami i ze swymi szczeciniastymi i rudymi włosami.
Wiktionary
rzecz. bezmiar mrz., bezmierność ż.
Wiktionary
(1.1) nieograniczony, niezmierzony, nieskończony, bezgraniczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) o jedzeniu, diecie: niezawierający mięsa, pozbawiony mięsa
(1.2) o dniu, tygodniu itp.: taki, w którym nie je się mięsa, nie prowadzi się sprzedaży mięsa
Wiktionary
(1.1) Instytut Żywności i Żywienia przygotowuje zalecenia dotyczące wegetariańskiej diety dla szkół i przedszkoli. Uznano, że dieta bezmięsna jest zdrowa i może być stosowana u najmłodszych.
(1.2) W wielu katolickich domach piątek jest dniem bezmięsnym.
(1.2) Władze Vancouver wprowadziły dzień bezmięsny, jest to poniedziałek.
Wiktionary
IPA: bɛzˈmʲjɛ̃w̃snɨ, AS: bezmʹi ̯ẽũ̯sny
Wiktionary
rzecz. mięsny mrz., mięso n., mięsko n., mięsność ż., bezmięsność ż., mięsień m.
przym. bezmięśniowy, mięsny, mięśniowy
Wiktionary
(1.1) jarski, wegetariański
Wiktionary
osoba nie mająca własnego mieszkania
SJP.pl
dawniej: niemiłosierny - niemający litości
SJP.pl
niezawierający mleka
SJP.pl
niewytwarzanie się moczu na skutek schorzenia nerek lub niemożność wydalania go; anuria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. brak wydalania lub wytwarzania moczu;
Wiktionary
Bezmocz (łac. anuria) – dobowa ilość moczu mniejsza od 100 ml.
Bezmocz jest niebezpiecznym dla zdrowia i życia stanem patologicznym, spowodowanym np. przez uszkodzenie lub chorobę nerki, ucisk, zatkanie kanalików nerkowych czy zaburzenie krążenia nerkowego krwi. Bezmocz, zależnie od stanu, może być leczony farmakologicznie lub, w skrajnych przypadkach, może wymagać dializy zewnątrzustrojowej lub przeszczepu nerki.
Wikipedia
(1.1) Im dłużej trwa okres skąpomoczu i bezmoczu, rokowania stają się coraz gorsze.
Wiktionary
IPA: ˈbɛzmɔt͡ʃ, AS: bezmoč
Wiktionary
(1.1) anuria
Wiktionary
potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózgowiec
SJP.pl
1. niemający mózgu;
2. bezmyślny, głupi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający mózgu
(1.2) przen. pozbawiony rozumu
Wiktionary
(1.2) Nie wyrabiam, co za bezmózgi osioł z tego kolesia!
Wiktionary
IPA: bɛzˈmuzʲɟi, AS: bezmuzʹǵi
Wiktionary
rzecz. bezmózgowiec m.
Wiktionary
(1.2) bezrozumny, bezmyślny, bałwański, barani, debilny, debilowaty, durny, głupi, idiotyczny, kretyński, tępy
Wiktionary
wada wrodzona, polegająca na niewykształceniu się mózgu u płodu; anencefalia
SJP.pl
Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.
Wikipedia
1. potocznie: osoba głupia, bezmyślna; bezmózg;
2. w medycynie: płód dotknięty bezmózgowiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. dziecko z bezmózgowiem
(1.2) pot. obraź. osoba, która zachowuje się nierozsądnie, głupio lub bezmyślnie
Wiktionary
Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.
Wikipedia
rzecz. bezmózgowie n.
przym. bezmózgi
Wiktionary
pozbawiony mułu
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezmyślny, bez namysłu
Wiktionary
(1.1) Nie pchaj bezmyślnie tych koszulek do szafki, przecież się pogniotą.
Wiktionary
IPA: bɛzˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: bezmyśl̦ʹńe
Wiktionary
przym. bezmyślny
rzecz. bezmyślność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezmyślnie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest bezmyślny
Wiktionary
(1.1) Nie dość, że pił, to jeszcze nie zapiął pasów i jechał bez włączonych świateł – to podręcznikowy przykład bezmyślności za kierownicą samochodu!
Wiktionary
IPA: bɛzˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: bezmyśl̦ność
Wiktionary
przym. bezmyślny
przysł. bezmyślnie
czas. myśleć
Wiktionary
(1.1) bezrefleksyjność, beztroska, niefrasobliwość, lekkomyślność; pot. bezmózgowie, odmóżdżenie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nad niczym się nie zastanawia; także. świadczący o takiej cesze
(1.2) dokonany bez udziału świadomości
Wiktionary
(1.1) Twoje bezsensowne i bezmyślne postępowanie doprowadziło do tragedii.
Wiktionary
rzecz. bezmyślność ż.
przysł. bezmyślnie
Wiktionary
(1.1) bezrefleksyjny
Wiktionary
niezawierający nabiału
SJP.pl
grupa roślin rozmnażających się za pomocą zarodników, niemających kwiatów i prawdziwych korzeni
SJP.pl
potocznie: beznadziejny, beznadziejnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan desperacji, utraty nadziei, rozpacz
(1.2) pot. coś kiepskiego, beznadziejnego, bez wartości lub nie zapowiadającego się dobrze
Wiktionary
IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇ja, AS: beznaʒ́ėi ̯a
Wiktionary
rzecz. nadzieja ż., beznadziejność ż.
przym. beznadziejny
przysł. beznadziejnie
Wiktionary
(1.1) desperacja, rozpacz, melancholia, boleść, smutek, żal
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób niedający nadziei na poprawę ani sukces
(1.2) pot. bardzo źle, kiepsko
(1.3) bardzo mocno
Wiktionary
(1.2) – Śpiewasz beznadziejnie, zrezygnuj lepiej z tego konkursu…
Wiktionary
IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jɲɛ, AS: beznaʒ́ėi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. nadzieja ż., beznadziejność ż., beznadzieja ż.
przym. beznadziejny
Wiktionary
(1.2) wulg. do dupy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: beznadziejnie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co beznadziejne; stan beznadziei
Wiktionary
IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jnɔɕt͡ɕ, AS: beznaʒ́ėi ̯ność
Wiktionary
rzecz. beznadzieja ż.
przym. beznadziejny
przysł. beznadziejnie
Wiktionary
(1.1) rozpaczliwość, dramatyczność, tragiczność
Wiktionary
1. taki, który się nie podoba; okropny, straszny, potworny;
2. niedający szans na pomyślny wynik; rozpaczliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony wszelkiej nadziei
(1.2) kiepski, bardzo słaby
(1.3) iron. o znacznym nasileniu jakiejś cechy
Wiktionary
(1.1) Jego sytuacja finansowa jest beznadziejna, zadłużenie wielokrotnie przekroczyło dochody.
(1.2) Ten tekst jest beznadziejny, nie nadaje się do opublikowania.
Wiktionary
IPA: ˌbɛznaˈd͡ʑɛ̇jnɨ, AS: beznaʒ́ėi ̯ny
Wiktionary
rzecz. nadzieja ż., beznadzieja ż., beznadziejność ż.
przysł. beznadziejnie
Wiktionary
(1.1) bezwyjściowy, patowy
(1.3) straszny, okropny
Wiktionary
niewymagający nakładów pieniędzy, pracy lub energii
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób beznamiętny, pozbawiony namiętności
Wiktionary
przym. beznamiętny
rzecz. beznamiętność ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto lub co jest beznamiętne; obojętność, apatia
Wiktionary
(1.1) Beznamiętność, z jaką lekarz mówił o pacjencie i jego cierpieniu, zadziwiła słuchających go studentów medycyny.
Wiktionary
IPA: ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ, AS: beznãmʹi ̯ẽntność
Wiktionary
przym. beznamiętny
przysł. beznamiętnie
Wiktionary
(1.1) bezemocjonalność, obojętność, chłód, opanowanie, apatia
Wiktionary
bez emocji, nieokreślony, mdły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony emocji, emocjonalnego zaangażowania; obojętny, chłodny
Wiktionary
(1.1) – Niestety, nie zdał Pan. – oznajmił egzaminator beznamiętnym głosem.
Wiktionary
IPA: ˌbɛznãˈmʲjɛ̃ntnɨ, AS: beznãmʹi ̯ẽntny
Wiktionary
przysł. beznamiętnie
rzecz. beznamiętność
Wiktionary
(1.1) bezemocjonalny, obojętny, chłodny, opanowany, bezceremonialny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. nie mający narodowości, oderwany od jakiegokolwiek narodu
Wiktionary
rodzina roślin z gromady wątrobowców
SJP.pl
niezawierający nikotyny
SJP.pl
niemający nóg lub jednej nogi; beznożny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niemający nóg
(1.2) niemający jednej nogi
Wiktionary
(1.1) Węże są beznogimi gadami.
Wiktionary
IPA: bɛzˈnɔɟi, AS: beznoǵi
Wiktionary
(1.2) jednonogi
Wiktionary
niemający nosa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niemający nosa
Wiktionary
(1.1) Było w tym coś bezwstydnego, jakby zawinili nie napastnicy, lecz ich martwe ofiary. Twarze obciągnięte pergaminową skórą, beznose, z zapadniętymi oczodołami…
Wiktionary
IPA: bɛzˈnɔsɨ, AS: beznosy
Wiktionary
rzecz. nos mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma nóżek
Wiktionary
rzecz. nóżka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest beznożne; cecha tych, którzy są beznożni
Wiktionary
przym. beznożny
przysł. beznożnie
Wiktionary
niemający nóg lub jednej nogi; beznogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie posiadający wcale nóg
Wiktionary
rzecz. beznożność ż.
Wiktionary
(1.1) beznogi
Wiktionary
taki, który nie ma nut
SJP.pl
kulisty twór w żołądku przeżuwaczy (np. kóz, krów), powstający z niestrawnych cząstek pokarmu oraz połkniętej w czasie linienia sierści; w medycynie ludowej przypisywano mu właściwości magiczne i lecznicze; strut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wet. kulisty twór powstający w żołądkach przeżuwaczy z niestrawionych resztek pokarmu, sierści oraz włókien roślinnych;
(1.2) daw. odtrutka
Wiktionary
Bezoar (arab. bāzahr, pers. bād-zahr) – rzekomy kamień jelitowy, nagromadzenie niestrawionych substancji w żołądku zwierząt. Bezoary stwierdzane mogą być również u ludzi.
Wikipedia
(1.1) Bezoary były w średniowieczu uważane za talizmany, przypisywano im właściwości magiczne i lecznicze (używane były jako odtrutki).
Wiktionary
IPA: bɛˈzɔar, AS: bezoar
Wiktionary
przym. bezoarowy
Wiktionary
przymiotnik od: bezoar
SJP.pl
osoba będąca nosicielem jakiejś choroby, ale niemająca jej objawów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) med. bez objawów, symptomów
Wiktionary
(1.1) Zakażenie może przebiegać bezobjawowo lub w postaci gorączki, nocnych potów, bólów brzucha, zespołu złego wchłaniania, znacznego ubytku masy ciała, mykobakteriemii, limfadenopatii oraz niedokrwistości.
Wiktionary
rzecz. bezobjawowość ż.
przym. bezobjawowy
Wiktionary
niedający objawów swojej obecności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. taki, który nie daje objawów
Wiktionary
(1.1) 5–50% torbieli jest bezobjawowa i wykrywana przypadkowo.
Wiktionary
rzecz. bezobjawowość ż.
przysł. bezobjawowo
Wiktionary
niewymagający obsługi; automatyczny, samoczynny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający oczu
Wiktionary
(1.1) bezoki, daw. bezoczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. niemający oczu
Wiktionary
(1.1) bezoki, bezoczny
Wiktionary
w technice: niedający, niewytwarzający odpadów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie wytwarzający odpadów, nie powodujący powstawania odpadów
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma odpływu, nie uchodzi z niego żadna rzeka
Wiktionary
(1.1) W książce znajdziemy bowiem również rozdziały poświęcone łąkom, rzekom, kanałom i jeziorom, wśród których szczególne miejsce zajmują suchary, czyli bezodpływowe jeziora dystroficzne.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezodrzutowe
Wiktionary
przym. bezodrzutowy
przysł. bezodrzutowo
Wiktionary
bez odsetek
SJP.pl
niemający ogona; bezogonowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. niemający ogonka, wyrastający bezpośrednio z gałązki
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔɡɔ̃ŋˈkɔvɨ, AS: bezogõŋkovy
Wiktionary
(1.1) siedzący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezogonowe
Wiktionary
przym. bezogonowy
przysł. bezogonowo
Wiktionary
niemający ogona; bezogoniasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. biol. niemający ogona, czyli końcowej części tułowia
(1.2) techn. niemający ogona, czyli końcowej części konstrukcji
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔɡɔ̃ˈnɔvɨ, AS: bezogõnovy
Wiktionary
rzecz. bezogonowiec m., bezogonowość ż.
Wiktionary
skrót od: bezokolicznik, bezokolicznikowy
SJP.pl
niemający oczu lub jednego oka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający oczu
(1.2) niemający oka
Wiktionary
(1.1) bezoczny, daw. bezoczy
Wiktionary
niemający okien, np. bezokienny strych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający wcale okien
Wiktionary
(1.1) Było w południe na zewnątrz i na niebie świeciło gorące słońce, lecz w bezokiennym domu, gdzie siedzieliśmy, można myśleć, że teraz jest noc, ponieważ prawie nic nie dostrzegaliśmy.
Wiktionary
w językoznawstwie: podstawowa forma czasownika (np. robić, piec, kochać), która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, bez określenia osoby, rodzaju, liczby, czasu i trybu; infinitivus, infinitiwus, infinityw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu;
Wiktionary
Bezokolicznik (łac. infinitivus) – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu. W niektórych językach może jednak wyrażać niektóre z tych kategorii, np. w łacinie istnieją bezokoliczniki wyrażające czas i stronę, a w grece klasycznej dodatkowo także aspekt. Istnieją też języki (np. arabski, nowogrecki lub bułgarski) pozbawione form bezokolicznika.
Wikipedia
(1.1) Bezokolicznik jest nieosobową formą czasownika.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔkɔˈlʲit͡ʃʲɲik, AS: bezokolʹičʹńik
Wiktionary
przym. bezokolicznikowy, bezokoliczny
rzecz. okolica ż., okolicznik m.
Wiktionary
(1.1) skr. bezok., infinitiwus, infinitivus
Wiktionary
przymiotnik od: bezokolicznik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z bezokolicznikem, dotyczący bezokolicznika
Wiktionary
(1.1) Oba aspekty polskich czasowników mają swoje formy bezokolicznikowe.
Wiktionary
rzecz. bezokolicznik mrz., okolica ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezokoliczne
Wiktionary
przym. bezokoliczny
przysł. bezokolicznie
Wiktionary
niezawierający, niepotrzebujący oleju
SJP.pl
odbywający się bez operacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. taki, w którym nie wykonuje się operacji
Wiktionary
czas. operować
Wiktionary
(1.1) nieinwazyjny
Wiktionary
niestawiający oporu; bezoporowy
SJP.pl
niestawiający oporu; bezoporny
SJP.pl
pozbawiony opresji, zagrożenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezościste
Wiktionary
przym. bezościsty
przysł. bezościście
Wiktionary
pszenica bezoścista - odmiana pszenicy ozimej, której plewki nie są zakończone ością; gółka
SJP.pl
niedotyczący żadnej osoby
SJP.pl
czasownik w formie bezosobowej
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) od: bezosobowy
Wiktionary
(1.1) Idąc ku widowni zaczynają mówić, półgłosem, jakby bezosobowo.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔsɔˈbɔvɔ, AS: bezosobovo
Wiktionary
przym. bezosobowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie jest skierowany do żadnej osoby
Wiktionary
(1.1) Wyrażenia bezosobowe są zawsze w trzeciej osobie liczby pojedynczej i stoją na miejscu podmiotu.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔsɔˈbɔvɨ, AS: bezosobovy
Wiktionary
przysł. bezosobowo
Wiktionary
niemający ości (zwykle o roślinach, rybach)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. (o roślinie) nie pokryty ościami
Wiktionary
przypominający kolor beżowy
SJP.pl
zdrobnienie od: beżowy
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) odprzym. → beżowy
Wiktionary
(1.1) Polakierowałam paznokcie na beżowo.
Wiktionary
IPA: bɛˈʒɔvɔ, AS: bežovo
Wiktionary
zob. beżowy.
Wiktionary
brązowy o odcieniu beżowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) brązowy z odcieniem beżowym
Wiktionary
(1.1) Widziałaś może moją beżowobrązową łopatkę?
Wiktionary
IPA: ˌbɛʒɔvɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: bežovobrõũ̯zovy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezowocny, jałowo
Wiktionary
rzecz. bezowocność ż.
przym. bezowocny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezowocne
Wiktionary
rzecz. bezowocowość ż.
przym. bezowocny, bezowocowy
przysł. bezowocnie, bezowocowo
Wiktionary
(1.1) bezskuteczność, nieskuteczność, bezcelowość, bezpłodność, daremność
Wiktionary
nieprzynoszący rezultatów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. nieprzynoszący pomyślnych rezultatów
Wiktionary
(1.1) Moje starania o jej rękę są jak dotąd bezowocne.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzɔˈvɔt͡snɨ, AS: bezovocny
Wiktionary
rzecz. bezowocność ż.
przysł. bezowocnie
Wiktionary
(1.1) daremny, próżny, bezskuteczny
Wiktionary
kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym
SJP.pl
Bezowodniowce (Anamnia) – grupa kręgowców, które nie wytwarzają błon płodowych w rozwoju embrionalnym (w przeciwieństwie do owodniowców), w związku z czym ich rozwój związany jest nierozerwalnie ze środowiskiem wodnym. W ich rozwoju często występuje stadium larwalne.
Wikipedia
kręgowiec (krągłousty, ryba i płaz) niewytwarzający błon płodowych w rozwoju zarodkowym
SJP.pl
miodowy o odcieniu beżowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) miodowy z odcieniem beżowym
Wiktionary
(1.1) To beżowomiodowe ciasto jest całkiem smaczne. Jak się nazywa?
Wiktionary
IPA: ˌbɛʒɔvɔ̃mʲjɔˈdɔvɨ, AS: bežovõmʹi ̯odovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest beżowe; cecha tych, którzy są beżowi
Wiktionary
przym. beżowy
przysł. beżowo
Wiktionary
szary o odcieniu beżowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary z odcieniem beżowym
Wiktionary
(1.1) Skąd się wzięła ta plama na beżowoszarej spódnicy?
Wiktionary
IPA: ˌbɛʒɔvɔˈʃarɨ, AS: bežovošary
Wiktionary
przymiotnik od: beza
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor kawy z mlekiem lub piasku
Wiktionary
(1.1) Mój pierwszy samochód był beżowy.
Wiktionary
IPA: bɛˈʒɔvɨ, AS: bežovy
Wiktionary
rzecz. beżowość ż., beż m.
przysł. beżowo
przym. beż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezołowiowe
Wiktionary
przym. bezołowiowy
przysł. bezołowiowo
Wiktionary
niezawierający ołowiu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezawierający ołowiu
Wiktionary
(1.1) Podczas lutowania bezołowiowego na powierzchni oporników i kondensatorów powstawać mogą kulki kapilarne, przy czym, w zależności od przyczyny ich powstawania, mają one różne rozmiary.
Wiktionary
rzecz. bezołowiowość ż.
Wiktionary
zwykle o przedmiotach: niemający palców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma palców
Wiktionary
przym. bezpalcy
Wiktionary
(1.1) bezpalcy
Wiktionary
niemający palca, dwóch i więcej palców lub w ogóle ich niemający
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma palców
Wiktionary
przym. bezpalcowy
Wiktionary
taki, który nie ma paleniska
SJP.pl
niemający właściciela
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nienależący do nikogo, niemający właściciela
Wiktionary
(1.1) Dwunastoletnią dziewczynkę idącą do szkoły zaatakował bezpański pies.
Wiktionary
rzecz. bezpańskość ż.
Wiktionary
(1.1) niczyj
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpańskie; cecha tych, którzy są bezpańsci
Wiktionary
przym. bezpański
przysł. bezpańskie
Wiktionary
osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego państwa; apolita; apatryda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego z państw
Wiktionary
Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.
Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.
Wikipedia
(1.1) Trener i trzech chłopców uratowanych z jaskini Tham Luang nie mogą skorzystać z zaproszeń od klubów piłkarskich z Zachodu. Tajlandzkie media informują, że Ekkapol Chantawong i trzech jego podopiecznych to bezpaństwowcy, a skomplikowany status utrudnia im podróże nawet po kraju.
Wiktionary
rzecz. bezpaństwowość ż.
przym. bezpaństwowy
Wiktionary
(1.1) apatryda, apolita
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpaństwowe; cecha tych, którzy są bezpaństwowi
Wiktionary
Apatryda (gr. άπατρις „pozbawiony ojczyzny”), bezpaństwowiec (ang. stateless person) – osoba, której żadne państwo nie uznaje za swojego obywatela, czyli osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa.
Konwencja o statusie bezpaństwowców z 1954 definiuje w art. 1 bezpaństwowca jako osobę, która nie jest uznawana za obywatela żadnego państwa w zakresie obowiązywania jego prawa.
Wikipedia
rzecz. bezpaństwowiec mos.
przym. bezpaństwowy
Wiktionary
niebędący obywatelem żadnego państwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nie mający przynależności państwowej; nie należący do żadnego z państw
Wiktionary
rzecz. bezpaństwowiec m., bezpaństwowość ż.
Wiktionary
inform. niewymagający przekazania parametru
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezpardonowe
Wiktionary
przym. bezpardonowy
Wiktionary
nieliczący się z niczym, pozbawiony skrupułów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przen. ostry, brutalny, bezwzględny, pozbawiony skrupułów
(1.2) niedający albo niebiorący pardonu
Wiktionary
(1.1) W tekście przytoczono ostatnie wpisy polityka, który w bezpardonowy sposób krytykuje działania rządu i pomoc spółek skarbu państwa w walce z pandemią koronawirusa.
Wiktionary
przysł. bezpardonowo
rzecz. bezpardonowość ż.
Wiktionary
kobieta nienależąca do żadnej partii
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezpartyjne; cecha tego, kto bezpartyjny
Wiktionary
Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.
Wikipedia
przym. bezpartyjny
rzecz. partyjka ż., bezpartyjny mos.
Wiktionary
nienależący do żadnej partii politycznej; apartyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. nie należący do żadnego ze stronnictw albo partii politycznych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) polit. ktoś nie będący zrzeszony w partii (w kontekście historycznym ktoś spoza PZPR i jej satelitów)
Wiktionary
Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.
Wikipedia
rzecz. bezpartyjność ż., partia ż., partyjka ż.
Wiktionary
(1.1) niezależny, niezrzeszony
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie posiada pasm
Wiktionary
(1.1) Mikrostruktura blachy w stanie normalizowanym jest ferrytyczno-perlityczna pasmowa, natomiast po nagrzaniu do temperatury 920°C i następnym chłodzeniu natryskowym za pomocą dysz wodno-powietrznych jest jednorodna (bezpasmowa) ferrytyczno-bainityczna.
Wiktionary
rzecz. pasmo n.
przym. pasmowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie wymaga posiadania paszportu
(1.2) taki, który nie posiada paszportu
Wiktionary
(1.1) Erich Honecker przekazał mi przez telefon stanowisko władz NRD, że trzeba czasowo wstrzymać wielomilionowy ruch bezpaszportowy między naszymi krajami.
(1.2) Rosyjscy zawodnicy wystartowali jak gdyby nigdy nic w rywalizacji, jako… bezpaszportowi kolarze katalońskiego klubu Escola Ciclisme Catalunya.
Wiktionary
niezawierający pauzy
SJP.pl
brak perspektyw
SJP.pl
brak pestek
SJP.pl
1. niezawierający pestek;
2. o kobiecie: dotknięta zespołem MRKH (wrodzony brak lub niedorozwój macicy i pochwy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nie zawierający pestek
Wiktionary
(1.1) Wiem, że winogrona bezpestkowe są modyfikowane genetycznie, ale jednak wolę je jeść niż męczyć się z wyciąganiem gorzkich pestek.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɛˈstkɔvɨ, AS: bespestkovy
Wiktionary
przym. pestkowy
Wiktionary
1. stan braku zagrożeń;
2. potocznie: instytucja zajmująca się sprawami bezpieczeństwa publicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan braku zagrożenia, obawy, powodów do strachu; bycie bezpiecznym
Wiktionary
Bezpieczeństwo – stan dający poczucie pewności i gwarancję jego zachowania oraz szansę na doskonalenie.
Wikipedia
(1.1) Niedawna akcja policji miała na celu zwiększenie bezpieczeństwa w regionie.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspʲjɛˈt͡ʃɛ̃j̃stfɔ, AS: bespʹi ̯ečẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. zabezpieczenie n., bezpieczność ż., ubezpieczenie n., ubezpieczanie n., bezpieczniak mos.
czas. odbezpieczyć, ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., zabezpieczyć dk.
przym. bezpieczny, bezpieczeński
przysł. bezpiecznie
Wiktionary
(1.1) ochrona, pewność
Wiktionary
przymiotnik od: bezpieczniak
SJP.pl
pogardliwie: pracownik służb bezpieczeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. pot. funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa w PRL, agent służby bezpieczeństwa
Wiktionary
(1.1) W toku dalszej rozmowy esbek przystąpił do omówienia m.in. jego ucieczki za granicę. Tu zaobserwowałem u rozmówcy jego zdenerwowanie — zanotował wówczas bezpieczniak — stwierdził, że niechętnie rozmawia na te tematy.
Wiktionary
rzecz. bezpieczeństwo n., bezpiecznik m.
przym. bezpieczny
przysł. bezpiecznie
czas. odbezpieczyć
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezpieczny
Wiktionary
(1.1) Neon PZU z napisem „Z nami bezpieczniej” rzucał snop trupiego światła.
(1.1) W lokalach wyborczych można czuć się bezpiecznie dzięki przestrzeganiu wytycznych władz.
Wiktionary
IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃʲɲɛ, AS: bespʹi ̯ečʹńe
Wiktionary
przym. bezpieczny
rzecz. bezpieczeństwo n., ubezpieczenie n., ubezpieczanie n., zabezpieczenie n., zabezpieczanie n., bezpieczność ż., bezpieczniak mos.
czas. odbezpieczyć dk., ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., zabezpieczyć dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezpiecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezpieczny
SJP.pl
urządzenie zabezpieczające, np. przed skutkami nadmiernego obciążenia instalacji elektrycznej albo nadmiernego obciążenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podzespół chroniący przed nieprawidłowym działaniem urządzenia lub sieci (np. elektrycznej, gazowej);
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. funkcjonariusz służby bezpieczeństwa
Wiktionary
Bezpiecznik – podstawowy element zabezpieczający urządzenie, jego fragment lub użytkownika przed określonym czynnikiem zagrażającym. Należy on do grupy urządzeń zabezpieczających.
Wikipedia
(1.1) Było zwarcie i jonieczna będzie wymiana bezpiecznika.
(2.1) Tamci dwaj to byli bezpiecznicy.
Wiktionary
IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃʲɲik, AS: bespʹi ̯ečʹńik
Wiktionary
rzecz. zabezpieczenie n., bezpieczniak mos.
czas. odbezpieczyć
przym. bezpieczny
Wiktionary
(1.1) korek (bezpiecznik elektryczny)
(2.1) ubek, esbek
Wiktionary
przymiotnik od: bezpiecznik
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. beztroska
(1.2) stpol. śmiałość
Wiktionary
IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: bespʹi ̯ečność
Wiktionary
rzecz. bezpieczeństwo
przym. bezpieczny
przysł. bezpiecznie
czas. odbezpieczyć
Wiktionary
1. taki, któremu nie grozi niebezpieczeństwo;
2. niezagrażający nikomu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie jest zagrożony, któremu nic nie grozi
(1.2) taki, który nie stwarza zagrożenia
(1.3) stpol. odważny
(1.4) stpol. beztroski
Wiktionary
(1.1) Jeśli będzie się bawił w parku, będzie bezpieczny.
(1.2) Te wibracje zdecydowanie przekraczają bezpieczną normę.
Wiktionary
IPA: bɛsˈpʲjɛt͡ʃnɨ, AS: bespʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. piecza ż., bezpieczność ż., niebezpieczność ż., bezpieczeństwo n., niebezpieczeństwo n., bezpiecznik m., bezpieczniak m., bezpieka ż., odbezpieczanie n., odbezpieczenie n., zabezpieczanie n., zabezpieczenie n., ubezpieczanie n., ubezpieczenie n., ubezpieczyciel m., ubezpieczycielka ż.
czas. odbezpieczyć dk., odbezpieczać ndk., zabezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk.
przym. niebezpieczny, bezpiecznikowy, bezpieczniacki, ubezpieczeniowy
przysł. bezpiecznie, niebezpiecznie
Wiktionary
potoczna nazwa organów bezpieczeństwa publicznego istniejących w czasach PRL, mających na celu przede wszystkim utrwalenie ustroju komunistycznego i zwalczanie opozycji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. aparat bezpieczeństwa w PRL
(1.2) pot. pejor. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tajna policja na co dzień pilnuje ludzi, by nie zdołali przygotować jakiegoś buntu, który może zagrozić władzy. Od tego właśnie była w PRL bezpieka. Jednak gdy do buntu dochodziło, wkraczała armia.
Wiktionary
przym. bezpieczny
Wiktionary
sadzonka drzewa liściastego
SJP.pl
Odnowienie odroślowe – przykład odnowienia wegetatywnego roślin drzewiastych. Jest odnowieniem wynikłym z obudzenia pączków śpiących bądź przybyszowych znajdujących się na pniaku (na tzw. bezpieńkę) lub korzeniach. Drzewa powstałe z tego odnowienia mają duże przyrosty, jednak są krótkowieczne i chorowite (przejmują choroby na które było porażone drzewo podstawowe – mateczne).
Wikipedia
bezzałogowy statek powietrzny; drona, dron, bezzałogowiec
SJP.pl
taki, który nie wymaga pilota
SJP.pl
niemający piór; nieopierzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający piór
Wiktionary
(1.1) nieopierzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpodmiotowe; cecha tych, którzy są bezpodmiotowi
Wiktionary
przym. bezpodmiotowy
przysł. bezpodmiotowie
Wiktionary
niemający podmiotu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gram. taki, który nie zawiera podmiotu
Wiktionary
rzecz. bezpodmiotowość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezpodstawny
Wiktionary
(1.1) Zresztą książę nie bezpodstawnie podejrzewał, że chciano go oszukać.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔtˈstavʲɲɛ, AS: bespotstavʹńe
Wiktionary
rzecz. bezpodstawność ż.
przym. bezpodstawny
Wiktionary
(1.1) bezzasadnie
Wiktionary
nieuzasadniony, bez podstaw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieuzasadniony, niesłuszny, nie mający słusznych podstaw
Wiktionary
(1.1) Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
(1.1) Właśnie dlatego, że jestem z tą szkołą duchowo związany, nie jestem skory do bezpodstawnego krytykanctwa.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔtˈstavnɨ, AS: bespotstavny
Wiktionary
rzecz. bezpodstawność ż.
przysł. bezpodstawnie
Wiktionary
(1.1) nieusprawiedliwiony, nieuzasadniony, bezzasadny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. nieodprawiający pokuty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mors. nie mający pokładu
Wiktionary
członek odłamu staroobrzędowców w rosyjskiej cerkwi prawosławnej, która nie uznawała duchowieństwa (popów)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma pośredników ani ogniw pośrednich; taki, który trafia do kogoś lub czegoś wprost
(1.2) taki, który nie działa zgodnie z konwencjami lub konwenansami; jest szczery, naturalny
(1.3) taki, który nie jest oddzielony, jest tuż obok czegoś
Wiktionary
(1.1) Ludzie są zdolni do wywierania bezpośredniego wpływu na innych.
(1.2) Bezpośredni charakter Xawerego to cecha, której wielu mu zazdrości.
(1.3) Hotel znajduje się w bezpośrednim położeniu morza.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲi, AS: bespośredʹńi
Wiktionary
rzecz. bezpośredniość ż.
przysł. bezpośrednio
przym. średni
Wiktionary
(1.2) otwarty, szczery, naturalny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezpośrednio
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezpośredni
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezpośredni
Wiktionary
(1.1) Wisła jest jedną z rzek, która bezpośrednio wpada do Morza Bałtyckiego.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲɔ, AS: bespośredʹńo
Wiktionary
rzecz. bezpośredniość ż.
przym. bezpośredni, pośredni
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest bezpośredni
(1.2) cecha tego, co jest bezpośrednie
Wiktionary
Bezpośredniość (nłac. immedietas) – w sensie ogólnym relacja bezpośrednia to taka relacja, pomiędzy wyróżnionymi argumentami której nie uwzględnia się członu trzeciego (pośredniego).
W teorii poznania występuje pojęcie bezpośredniości poznawczej. Bezpośredność poznawcza to takie poznawcze ujęcie danego przedmiotu, w którym poznawany jest on bez udziału czynników nieprzezroczystych, takich jak sądy, rozumowania czy namysł dyskursywny. Bezpośredniemu poznawczo ujęciu przedmiotu przypisuje się charakter całościowy.
Wikipedia
(1.1) W beletrystyczno-publicystycznej formie ukazał bezpośredniość i bezceremonialność Amerykanów, szybko rosnące miasta, rozległe przestrzenie kontynentu, który przemierzał koleją, konno i pieszo, żyzne doliny, skalne pustkowia i dzikie zwierzęta.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔɕˈrɛdʲɲɔ̇ɕt͡ɕ, AS: bespośredʹńȯść
Wiktionary
przym. bezpośredni
przysł. bezpośrednio
Wiktionary
brak uporządkowanej budowy; amorfizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezpostaciowe
Wiktionary
Wikipedia
przym. bezpostaciowy
Wiktionary
amorficzny;
1. nieposiadający określonych, ustalonych kształtów;
2. w fizyce: niemający uporządkowanej strukturalnie budowy wewnętrznej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający, nie przyjmujący żadnej postaci
Wiktionary
rzecz. bezpostaciowość ż.
przysł. bezpostaciowo
Wiktionary
(1.1) bezkształtny, amorficzny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przest. książk. nie mając potomstwa
Wiktionary
(1.1) Z Adama zaś zrodzony syn Jan Bylczyński a ten miał czterech synów, Szymona, Pawła, Grzegorza i Stanisława, dwóch synów Szymon i Paweł bezpotomnie zeszli.
Wiktionary
rzecz. bezpotomność ż.
przym. bezpotomny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieposiadanie potomstwa
Wiktionary
Bezdzietność, bezpotomność – brak potomstwa danego osobnika, będący rezultatem czynników biologicznych lub celowej rezygnacji z rodzicielstwa.
Powody braku dzieci (u ludzi) bywają różne:
Wikipedia
IPA: ˌbɛspɔˈtɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: bespotõmność
Wiktionary
przym. bezpotomny
przysł. bezpotomnie
Wiktionary
(1.1) bezdzietność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający potomstwa, dzieci
Wiktionary
(1.1) Jednocześnie w wypadku bezpotomnej śmierci Jagiełły, strona polska zobowiązała się nie wybierać monarchy, będącego zarazem wielkim księciem litewskim, bez zgody Litwinów.
Wiktionary
IPA: ˌbɛspɔˈtɔ̃mnɨ, AS: bespotõmny
Wiktionary
rzecz. bezpotomność ż.
przysł. bezpotomnie
Wiktionary
(1.1) bezdzietny
Wiktionary
dawniej: niepotrzebny
SJP.pl
niemający przyczyny; bezprzyczynowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) nieodwołalnie, nieodwracalnie
Wiktionary
„Bezpowrotnie” – singel Kasi Kowalskiej z płyty Antidotum.
Wikipedia
(1.1) Te czasy minęły już bezpowrotnie.
(1.1) Marta utraciła go bezpowrotnie.
Wiktionary
rzecz. bezpowrotność ż.
przym. bezpowrotny
Wiktionary
1. taki, który przeminął i nie powróci;
2. niedający się zastąpić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest bez możliwości powrotu do stanu wcześniejszego
Wiktionary
(1.1) To była bezpowrotna decyzja.
Wiktionary
rzecz. bezpowrotność ż.
przysł. bezpowrotnie
Wiktionary
(1.1) nieodwołalny, nieodwracalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pszcz. ubogi w pożytek
Wiktionary
(1.1) Pszczoły zbierają ten miód aby przetrwać okres bezpożytkowy (brak kwiatów), czyli okres październik-kwiecień.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. taki, który nie uwzględnia nawiązania połączenia między urządzeniami
Wiktionary
(1.1) Protokoły bezpołączeniowe — na przykład UDP i ICMP — przesyłają zawsze pojedyncze pakiety danych, nie troszcząc się o wcześniejsze nawiązanie połączenia, układanie przesyłanych pakietów w logiczny ciąg i sprawdzanie, czy wysłane dane zostały w ogóle odebrane.
Wiktionary
1. stan, którego nie normują prawa;
2. czyn sprzeczny z prawem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. stan, w którym nie są ustanowione lub przestrzegane normy prawne
(1.2) praw. czyn bezprawny
Wiktionary
rzecz. bezprawność ż.
przym. bezprawny
przysł. bezprawnie
Wiktionary
(1.1) anarchia, samowola, warcholstwo
(1.2) bezprawność, nadużycie, nielegalność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezprawny, niezgodnie z prawem
Wiktionary
przym. bezprawny
rzecz. bezprawie n., bezprawność ż.
Wiktionary
(1.1) nieprawnie, nielegalnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezprawne
(1.2) praw. przedmiotowa cecha czynu sprawcy, ujmowana jako sprzeczność z obowiązującymi zasadami porządku prawnego
Wiktionary
Czyn bezprawny – zachowanie polegające na działaniu sprzecznym z prawem lub niedopełnieniu obowiązku wynikającego z normy prawnej, orzeczenia sądowego lub zobowiązania cywilnoprawnego.
W prawie cywilnym czyn bezprawny może być czynem niedozwolonym.
Wikipedia
rzecz. bezprawie n.
przym. bezprawny
przysł. bezprawnie
Wiktionary
(1.1-2) nielegalność
(1.1) nieprawność; pot. trefność
Wiktionary
1. niezgodny z prawem;
2. zabroniony przez prawo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. niezgodny z przepisami prawa
Wiktionary
rzecz. bezprawie n., bezprawność ż.
przysł. bezprawnie
Wiktionary
(1.1) nielegalny, nieprawny; pot. lewy, trefny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezprecedensowe
Wiktionary
przym. bezprecedensowy
przysł. bezprecedensowo
Wiktionary
będący bez precedensu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. bez precedensu
Wiktionary
(1.1) Ten personalny atak na 59-letniego Janukowycza według komentatorów ukraińskiej sceny politycznej był bezprecedensowy.
Wiktionary
rzecz. precedens mrz., bezprecedensowość ż.
Wiktionary
(1.1) bezprzykładny, jedyny w swoim rodzaju, niebywały, pierwszy, wyjątkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. zob. bezprzedrostkowy.
Wiktionary
(1.1) bezprzedrostkowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpretensjonalne; cecha tych, którzy są bezpretensjonalni
Wiktionary
przym. bezpretensjonalny
przysł. bezpretensjonalnie
Wiktionary
prosty, skromny, naturalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prosty, swobodny i naturalny
Wiktionary
(1.1) To wszystko utrzymane w rytmie bezpretensjonalnej zabawy, oparte na dobrych wzorach współczesnej hollywoodzkiej komedii sensacyjnej i balansujące na granicy pastiszu i mocnego kina akcji.
Wiktionary
rzecz. bezpretensjonalność ż.
przysł. bezpretensjonalnie
Wiktionary
(1.1) bezceremonialny, naturalny, nieskomplikowany, niewymuszony, niewymyślny, niewyszukany, normalny, prostolinijny, prosty, swobodny, zwyczajny, zwykły
Wiktionary
w Rosji po rewolucji październikowej: pozbawione opieki, bezdomne dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblematyczne; cecha tych, którzy są bezproblematyczni
Wiktionary
przym. bezproblematyczny
przysł. bezproblematycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezproblemowy
Wiktionary
rzecz. bezproblemowość ż.
przym. bezproblemowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezproblemowe; cecha tych, którzy są bezproblemowi
Wiktionary
przym. bezproblemowy
przysł. bezproblemowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie przysparza dodatkowych problemów
(1.2) taki, który nie odnosi się do żadnego ważnego problemu
Wiktionary
rzecz. bezproblemowość ż.
przysł. bezproblemowo
Wiktionary
(1.1) łatwy
(1.2) banalny
Wiktionary
niezawierający procentów
SJP.pl
niemający żadnej wartości produkcyjnej; bezowocny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nieprzynoszący żadnych efektów, korzyści
Wiktionary
(1.1) Badania odbywają się po umówieniu telefonicznym – tak, abyś nie tracił czasu na bezproduktywną wizytę w pracowni (…).
Wiktionary
przysł. bezproduktywnie
przym. produktywny
Wiktionary
(1.1) bezowocny, bezskuteczny, bezcelowy, bezpłodny, czczy, daremny, nadaremny, nieskuteczny, płonny
Wiktionary
niemający, nieroztaczający promieni (świetlnych smug)
SJP.pl
brak pruderii, czyli udawanej, fałszywej wstydliwości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpruderyjne; cecha tych, którzy są bezpruderyjni
Wiktionary
przym. bezpruderyjny
przysł. bezpruderyjnie
Wiktionary
bezwstydny, bez zahamowań moralnych, szczególnie w sferze seksualności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony pruderii, bez oznak zawstydzenia
Wiktionary
rzecz. bezpruderyjność ż.
przysł. bezpruderyjnie
Wiktionary
(1.1) nieskromny, swobodny, frywolny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Bezprym (ur. 986 lub 987, zm. 1032) – książę Polski od 1031 do 1032. W 1031 roku przejął władzę po niemiecko-ruskim ataku na Polskę. Według źródeł władca odznaczający się niezwykłym okrucieństwem. Zmarł zamordowany wiosną 1032. Za jego czasów być może miała miejsce tzw. reakcja pogańska.
Wikipedia
Bezprym z małżonką; Bezprymowie
SJP.pl
Bezprym z małżonką; Bezprymostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bezpryma lub z nim związany
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezpryncypialne; cecha tych, którzy są bezpryncypialni
Wiktionary
przym. bezpryncypialny
przysł. bezpryncypialnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezprzedmiotowe
Wiktionary
przym. bezprzedmiotowy
przysł. bezprzedmiotowo
Wiktionary
(1.1) pustość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający podstawy, przyczyny
Wiktionary
(1.1) Twoja uwaga jest w tym temacie kompletnie bezprzedmiotowa.
Wiktionary
przysł. bezprzedmiotowo
rzecz. bezprzedmiotowość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gram. nie mający przedrostka
Wiktionary
(1.1) bezprefiksalny
Wiktionary
niemający przedziałów
SJP.pl
nieskładający się z przerw
SJP.pl
dawniej: związany z brakiem przeszkód
SJP.pl
odbywający się, przebiegający bez przetargu
SJP.pl
cecha czegoś niezawierającego przewodów
SJP.pl
niemający przewodu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. taki, który obywa się bez przewodów elektrycznych
Wiktionary
(1.1) – To wspaniały wynalazek, telefon bezprzewodowy – wesoło zauważyła Mirka. – Nareszcie można porozmawiać w swoim pokoju.
Wiktionary
przysł. bezprzewodowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. taki, który nie ma akcentu lub na który nie pada akcent
(1.2) nie mający żadnych przycisków
Wiktionary
(1.1) Angielskie [o] jest samogłoską przyćmioną i zawsze krótką, i znachodzi się jedynie w zgłoskach bezprzyciskowych.
Wiktionary
(1.1) nieakcentowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha to, tego co nie ma przyczyny
Wiktionary
IPA: ˌbɛspʃɨt͡ʃɨ̃ˈnɔvɔɕt͡ɕ, AS: bespšyčỹnovość
Wiktionary
rzecz. przyczyna ż.
przym. bezprzyczynowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający przyczyny
Wiktionary
rzecz. bezprzyczynowość ż.
przysł. bezprzyczynowość
Wiktionary
(1.1) nieuzasadniony, bezpodstawny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezprzykładne
Wiktionary
przym. bezprzykładny
przysł. bezprzykładnie
Wiktionary
(1.1) wielkość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) książk. niedający się z niczym porównać
Wiktionary
(1.1) Epopea węgierska jest pasmem bohaterstw i bezprzykładnego, ofiarnego męstwa.
(1.1) - Przeżyliśmy bezprzykładny atak na ciało pedagogiczne - huknęła w mikrofon - Uczeń Aleksander Wielki wdarł się podstępem do pokoju nauczycielskiego.
Wiktionary
rzecz. bezprzykładność ż.
przysł. bezprzykładnie
przym. przykładowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gram. nie mający przyrostka
Wiktionary
(1.1) bezsufiksalny
Wiktionary
dawniej: pozbawiony przytomności, nieprzytomny
SJP.pl
niewytwarzający pyłu; bezpyłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. bezpyłowy.
Wiktionary
(1.1) bezpyłowy
Wiktionary
niewytwarzający pyłu; bezpylny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. nie powodujący pylenia, powstawania pyłu
Wiktionary
rzecz. pyłek mrz.
Wiktionary
(1.1) bezpylny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezpłatny, bez opłat(y)
Wiktionary
(1.1) W takiej sytuacji możemy tylko poradzić uczestniczenie w następnym nabożeństwie, bezpłatnie, choć można składać ofiary wedle ustalonego sposobu.
(1.1) Część z nich posiłki otrzymuje bezpłatnie, część za niewielką odpłatnością.
Wiktionary
IPA: bɛsˈpwatʲɲɛ, AS: bespu̯atʹńe
Wiktionary
rzecz. bezpłatność ż.
przym. bezpłatny
Wiktionary
(1.1) darmo, darmowo, gratis, gratisowo, nieodpłatnie, za Bóg zapłać, za darmo; pot. na ładne oczy, za darmochę, za frajer, za friko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, za który nie pobiera się opłaty
Wiktionary
(1.1) Na tym odcinku autostrady przejazd jest bezpłatny.
(1.1) …a przy tym powiadano, że sam prezydent (…) prezydentem był tylko dlatego (…), że nikogo innego nie było, któryby się podjął tego urzędu, bo jest na wyspie Nipu bezpłatny.
Wiktionary
IPA: bɛsˈpwatnɨ, AS: bespu̯atny
Wiktionary
rzecz. bezpłatność ż.
przysł. bezpłatnie
Wiktionary
(1.1) nieodpłatny, darmowy
Wiktionary
osobnik pozbawiony płci, niemający cech fizycznych określonej płci
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bezpłciowy; bez wyraźnych cech płciowych
(1.2) przen. bez wyrazu; bez charakterystycznych walorów
Wiktionary
rzecz. bezpłciowość ż.
przym. bezpłciowy
Wiktionary
(1.1) aseksualnie
(1.2) bezbarwnie, nijako
Wiktionary
brak określonej płci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezpłciowe
Wiktionary
przym. bezpłciowy
przysł. bezpłciowo
Wiktionary
1. niemający płci;
2. potocznie, przenośnie: niemający cech charakterystycznych, wyróżniających; nijaki, bezbarwny, nieokreślony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. niewykazujący cech płciowych; bez udziału płci
przymiotnik jakościowy
(2.1) pot. pogard. niemający charakteru
Wiktionary
(1.1) Budda często pojawia się jako androginiczna i bezpłciowa postać, jak na tym malowidle w klasztorze w Laosie.
Wiktionary
rzecz. bezpłciowość ż.
przysł. bezpłciowo
Wiktionary
(1.1) aseksualny
(2.1) aseksualny, nijaki, nieokreślony, bez ikry
Wiktionary
gatunek dużego ptaka z rzędu blaszkodziobych; gęś skąpopłetwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anseranas semipalmata|ref=tak., gatunek ptaka z rzędu blaszkodziobych;
Wiktionary
Bezpłetwiec, gęś skąpopłetwa (Anseranas semipalmata) – gatunek dużego ptaka, jedynego przedstawiciela rodziny bezpłetwców (Anseranatidae). Zamieszkuje bagna północnej Australii i południowej Nowej Gwinei; reintrodukowany w stanie Wiktoria (południowo-wschodnia Australia), gdzie dawniej był szeroko rozpowszechniony.
Wikipedia
(1.1) gęś skąpopłetwa
Wiktionary
morświnek bezpłetwy - gatunek morświna; morświn bezpłetwy
SJP.pl
1. brak zdolności dojrzałego osobnika do rozrodu;
2. bezowocność, bezskuteczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. nieodwracalny brak zdolności do rozrodu; cecha tego, kto bezpłodny, cecha tego, co bezpłodne
Wiktionary
Niepłodność – stan, w którym zachodzi niemożność zajścia w ciążę pomimo rocznego współżycia seksualnego z przeciętną częstotliwością 3–4 stosunków tygodniowo, bez stosowania jakichkolwiek środków antykoncepcyjnych.
Problem dotyczy 10–15% par w wieku reprodukcyjnym; w 35% przyczyna niepłodności leży po stronie kobiety i w tylu samo po stronie mężczyzny, a za 10% odpowiadają oboje. W 20% przypadków nie da się określić jednoznacznej przyczyny (niepłodność idiopatyczna).
Wikipedia
(1.1) Uprawiamy tylko petting, gdyż on bardzo boi się ciąży i twierdzi, że przerwanie pierwszej ciąży grozi bezpłodnością.
Wiktionary
przym. bezpłodny
przysł. bezpłodnie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) biol. taki, który nie może rozmnażać się
przymiotnik relacyjny
(2.1) przen. taki, który nie daje pożądanych wyników
Wiktionary
(1.1) Pozwalało ono, by bezpłodna żona przyprowadziła mężowi niewolnicę, a syna z takiego związku uznawano wtedy za legalnego dziedzica rodziny z wszelkimi prawami pierworodnego.
Wiktionary
rzecz. bezpłodność ż.
przysł. bezpłodnie
Wiktionary
(1.1) niepłodny, jałowy
(2.1) bezskuteczny, jałowy, daremny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie wytwarza płomienia
Wiktionary
mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec
SJP.pl
Bezpłytkowce, beztarczowce, beztarczowe (Aplacophora) – gromada małych, morskich mięczaków (Mollusca), pozbawionych muszli. Na powierzchni ich ciała występują spikule. Długość ich ciała mieści się w przedziale od 0,8 mm do 30 cm, zwykle poniżej 5 cm. Bezpłytkowce początkowo nie były włączane do mięczaków. Obecność tarki uznano za cechę pozwalającą je do nich zaliczyć. Od 1987 roku klasyfikowane są w randze odrębnej gromady.
Wikipedia
mały, morski mięczak pozbawiony muszli; beztarczowiec
SJP.pl
1. mech z rodziny skrętkowatych, którego jedynym przedstawicielem jest objęty ochroną w Polsce bezrąbek czterokanciasty;
2. bezrąbek sadowiec - pluskwiak z podrzędu piewików
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków; skoczkowate
SJP.pl
Skoczkowate, bezrąbkowate (Cicadellidae, dawniej Jassidae) – najliczniejsza rodzina małych pluskwiaków, obejmująca ponad 22 tysiące opisanych gatunków.
Wikipedia
niewymagający rachunku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezradny
Wiktionary
(1.1) W jego akcencie tyle było złośliwości, że major nie odpowiedział i bezradnie pozostał stać.
Wiktionary
rzecz. bezradność ż.
przym. bezradny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezradnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezradny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niemożność poradzenia sobie, zwłaszcza w trudnej sytuacji;
Wiktionary
Bezradność – stan psychiczny charakteryzujący się brakiem pomysłu na akceptowalne wyjście z trudnej sytuacji oraz zaniechaniem działania lub działaniem z góry skazanym na niepowodzenie. Występuje niezależnie od stanu rzeczywistej lub pozornej bezsilności. Najczęściej wynika z niemożności skupienia się nad problemem z powodu depresji, przerażającego strachu, załamania psychicznego, skrajnego pesymizmu, skrępowania fizycznego, upokarzającego wstydu, odurzenia, niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej.
Wikipedia
(1.1) Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia.
Wiktionary
IPA: bɛzˈradnɔɕt͡ɕ, AS: bezradność
Wiktionary
przym. bezradny
przysł. bezradnie
Wiktionary
(1.1) bezsilność, niemoc
Wiktionary
1. nieumiejący poradzić sobie w życiu lub w trudnej sytuacji;
2. wyrażający bezradność, bezsilność
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemogący lub nieumiejący sobie poradzić w życiu lub w trudnej sytuacji
Wiktionary
(1.1) W czwartym secie Włosi byli bezradni i przegrali z biało-czerwonymi 14:25.
Wiktionary
IPA: bɛzˈradnɨ, AS: bezradny
Wiktionary
rzecz. bezradność ż.
przysł. bezradnie
Wiktionary
(1.1) bezsilny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. smutno, w sposób pozbawiony radości
Wiktionary
przym. bezradosny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. smutny, pozbawiony radości
Wiktionary
przysł. bezradośnie
Wiktionary
potocznie: smartfon lub tablet, którego ekran nie jest otoczony ramkami obudowy
SJP.pl
niemający ramki lub mający bardzo wąskie ramki, np. smartfon bezramkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. zwłaszcza odlewanie metali: nie mający rdzenia
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezrefleksyjny
Wiktionary
rzecz. bezrefleksyjność ż.
przym. bezrefleksyjny
Wiktionary
(1.1) lekkomyślnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrefleksyjne; cecha tych, którzy są bezrefleksyjni
Wiktionary
przym. bezrefleksyjny
przysł. bezrefleksyjnie
Wiktionary
(1.1) bezmyślność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pozbawiony refleksji
Wiktionary
(1.1) W niektórych sytuacjach bezrefleksyjny konformizm może być tragiczny w skutkach, trzeba pamiętać, że czasem warto pozwolić sobie na zachowanie nonkonformistyczne.
Wiktionary
rzecz. bezrefleksyjność ż.
przysł. bezrefleksyjnie
Wiktionary
(1.1) bezmyślny
Wiktionary
kamizelka bez rękawów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. element stroju (kamizelka lub sukienka) bez rękawów, noszony na bluzkę lub sweter
Wiktionary
(1.1) Danusia miała na sobie śliczny bezrękawnik robiony szydełkiem.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzrɛ̃ŋˈkavʲɲik, AS: bezrẽŋkavʹńik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niemający rękawów
Wiktionary
(1.1) bezrękawy, bezrękawny, bezrękawkowy
Wiktionary
niemający rąk lub jednej ręki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający rąk
(1.2) niemający jednej ręki
Wiktionary
(1.1) Ja zaś widziałem, że wokół mojego dawnego szkolnego kolegi gromadzi się istna ludzka menażeria: bezręki, garbaty, ze szpotawą stopą, morfinista, nożownik i gwałciciel.
Wiktionary
IPA: bɛzˈrɛ̃ŋʲci, AS: bezrẽŋʹḱi
Wiktionary
(1.2) jednoręki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|bezreligijny.
Wiktionary
przym. bezreligijny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niezawierający w sobie elementów żadnej religii, nieodwołujący się w żaden sposób do religii
Wiktionary
(1.1) Człowiek bezreligijny nauczył się już bowiem radzić sobie we wszystkich ważnych sytuacjach życiowych „bez uciekania się do hipotezy roboczej — Bóg".
(1.1) Indyferentyzm o charakterze doktrynalnym występuje przynajmniej w dwóch formach: a) jako bezreligijny („naturalny"), b) jako religijny („nadprzyrodzony"). Indyferentyzm bezreligijny można odnaleźć w ateizmie i częściowo w deizmie.
Wiktionary
rzecz. bezreligijność ż.
Wiktionary
(1.1) niereligijny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. stan, w którym część osób zdolnych do pracy i chcących ją podjąć nie może jej znaleźć;
Wiktionary
Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.
Wikipedia
(1.1) W Poznaniu jest najniższe bezrobocie w kraju.
(1.1) W Hiszpanii jest najwyższe bezrobocie wśród państw UE.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzrɔˈbɔt͡ɕɛ, AS: bezroboće
Wiktionary
przym. bezrobotny
rzecz. bezrobotny m., bezrobotna ż.
Wiktionary
kobieta bez stałego płatnego zajęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta bez pracy
Wiktionary
(1.1) Życie bezrobotnej jest nie do pozazdroszczenia.
Wiktionary
rzecz. bezrobocie n.
:: fm. bezrobotny
przym. bezrobotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezrobotne
Wiktionary
przym. bezrobotny
Wiktionary
osoba niezatrudniona
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bez pracy, bez zajęcia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba bez pracy
Wiktionary
Bezrobocie – zjawisko społeczne polegające na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i pragnących ją podjąć nie znajduje zatrudnienia.
Wikipedia
(2.1) Powiatowy urząd pracy organizuje zajęcia aktywizacyjne dla osób bezrobotnych i poszukujących pracy.
Wiktionary
IPA: ˌbɛzrɔˈbɔtnɨ, AS: bezrobotny
Wiktionary
rzecz. bezrobocie n.
:: fż. bezrobotna ż.
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|elwer.
Wiktionary
niemający rogów; nierogaty, bezrożny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. nie mający rogów
Wiktionary
rzecz. bezrogość ż.
Wiktionary
(1.1) siuty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrogie; cecha tych, którzy są bezrodzy
Wiktionary
przym. bezrogi
przysł. bezrogo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. śrpol. (także. gwara.) przyszły rok
Wiktionary
nieposiadający własnego gospodarstwa rolnego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nie posiadający własnej ziemi, gospodarstwa rolnego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) bezrolny (1.1) chłop
Wiktionary
rzecz. bezrolność ż.
Wiktionary
niemający rowków
SJP.pl
rzadko: niemający rogów; nierogaty, bezrogi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób nieprzemyślany
Wiktionary
rzecz. bezrozumność ż.
przym. bezrozumny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezrozumne
Wiktionary
przym. bezrozumny
przysł. bezrozumnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma zdolności rozumowania; pozbawiony rozumu
(1.2) taki, który świadczy o braku rozumowania; pozbawiony rozsądku
Wiktionary
(1.1) Bezrozumne stworzenie nie potrafi pojąć ludzkich emocji.
Wiktionary
przysł. bezrozumnie
rzecz. bezrozumność ż.
Wiktionary
niezawierający rtęci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezawierający rtęci
Wiktionary
1. brak ruchu, zmian; nieruchomość;
2. u zwierząt: znieruchomienie będące reakcją obronną; akineza, akinezja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak ruchu
Wiktionary
(1.1) Mysz zastygła w bezruchy, słysząc huk sowy.
Wiktionary
rzecz. ruch mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wegański półprodukt lub potrawa będąca zamiennikiem ryby, przypominająca ją w smaku
Wiktionary
rzecz. bezrybie n.
przym. bezrybny
Wiktionary
miejsce, w którym nie ma ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, gdzie nie ma ryb
Wiktionary
rzecz. bezryba ż.
przym. bezrybny
Wiktionary
charakteryzujący się brakiem występowania ryb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, w którym nie ma ryb
Wiktionary
rzecz. bezrybie n., bezryba ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrymowe
Wiktionary
przym. bezrymowy
przysł. bezrymowo
Wiktionary
niezawierający rymów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. nie zawierający rymów
Wiktionary
rzecz. bezrymowość ż.
Wiktionary
(1.1) nierymowany
Wiktionary
anarchia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezrządne; cecha tych, którzy są bezrządni
Wiktionary
przym. bezrządny
przysł. bezrządnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak rządu, anarchia
Wiktionary
IPA: bɛzˈʒɔ̃ɲd͡ʑɛ, AS: bezžõńʒ́e
Wiktionary
niemający rzęs; bezrzęsy
SJP.pl
niemający rzęs; bezrzęsny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie mający rzęs
Wiktionary
niemający sęków; bezsękowy
SJP.pl
niemający sęków; bezsęczny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bezsenny, bez zaśnięcia
Wiktionary
(1.1) Noc za nocą leży bezsennie i czeka na niego, lecz on nie przychodzi.
Wiktionary
rzecz. bezsenność ż.
przym. bezsenny
Wiktionary
zaburzenie snu charakteryzujące się utrudnionym zasypianiem lub trwałym, przedwczesnym budzeniem się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. niemożność zaśnięcia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja bezsenność męczy mnie już drugą noc.
Wiktionary
IPA: bɛsˈːɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: be•sẽ•ność
Wiktionary
przym. bezsenny
przysł. bezsennie
Wiktionary
(1.1) insomnia; med. agrypnia
Wiktionary
spędzony bez spania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spędzony bez spania
Wiktionary
(1.1) Dopiero na korytarzu oprzytomniał na tyle, by przypomnieć sobie, gdzie jest, co robi i co to za jeden ten Drzymalski.Trzy bezsenne doby i teraz, ledwie zamknął powieki, łobuz raczył się odezwać.
Wiktionary
IPA: bɛsˈːɛ̃nːɨ, AS: be•sẽ•ny
Wiktionary
rzecz. bezsenność ż.
przysł. bezsennie
Wiktionary
(1.1) nieprzespany
Wiktionary
coś pozbawione sensu, logiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak sensu, uzasadnienia w czymś
(1.2) pot. coś pozbawione sensu
Wiktionary
(1.1) Coraz więcej pacjentów uskarża się na poczucie bezsensu i życiowej próżni.
Wiktionary
IPA: ˈbɛsːɛ̃w̃s, AS: be•sẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. bezsensowność ż.
przym. bezsensowny, bez sensu
przysł. bezsensownie, bez sensu
wykrz. bez sensu
Wiktionary
(1.2) nonsens, bezsensowność, absurd, absurdalność, niedorzeczność, nonsensowność; pot. bzdurność
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pozbawiony sensu
Wiktionary
IPA: ˌbɛsːɛ̃w̃ˈsɔvʲɲɛ, AS: be•sẽũ̯sovʹńe
Wiktionary
rzecz. bezsens m., bezsensowność ż.
przym. bezsensowny, bez sensu
przysł. bez sensu
wykrz. bez sensu
Wiktionary
(1.1) absurdalnie, nonsensownie, niedorzecznie, ni w pięć, ni w dziewięć, ni przypiął, ni przyłatał
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bezsensownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezsensowny
SJP.pl
brak logiki, brak sensu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak sensu czegoś
Wiktionary
(1.1) (…) większość ludzi wykonujących podobne prace jest świadoma ich bezsensowności. To by się zgadzało: nie jestem pewien, czy kiedykolwiek poznałem prawnika korporacyjnego, który nie uważałby swojej pracy za idiotyzm.
Wiktionary
rzecz. bezsens m.
przym. bezsensowny
przysł. bezsensownie
Wiktionary
(1.1) bezsens, nonsensowność, absurd, absurdalność, niedorzeczność
Wiktionary
niemający sensu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest pozbawiony sensu, uzasadnienia
Wiktionary
(1.1) Twoje bezsensowne i bezmyślne postępowanie doprowadziło do tragedii.
Wiktionary
IPA: ˌbɛsːɛ̃w̃ˈsɔvnɨ, AS: be•sẽũ̯sovny
Wiktionary
rzecz. bezsens m., bezsensowność ż.
przysł. bezsensownie, bez sensu
przym. bez sensu
wykrz. bez sensu
Wiktionary
(1.1) nonsensowny, absurdalny, bzdurny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezsensowe; cecha tych, którzy są bezsensowi
Wiktionary
przym. bezsensowy
przysł. bezsensowo
Wiktionary
dawniej: bezsensowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezserdeczne; cecha tych, którzy są bezserdeczni
Wiktionary
przym. bezserdeczny
przysł. bezserdecznie
Wiktionary
niezawierający siarki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. niezawierający siarki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezsilny
Wiktionary
rzecz. siła ż., bezsilność ż.
przym. bezsilny
licz. siła
Wiktionary
stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć
SJP.pl
stawać się bezsilnym, bezradnym; bezradnieć, bezwładnieć
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bezsilny
SJP.pl
niezawierający silnika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niemający silnika
Wiktionary
rzecz. siła ż.
licz. siła
Wiktionary
brak możliwości poradzenia sobie; niemoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezsilne; cecha osoby bezsilnej
Wiktionary
(1.1) Pomyślał o tych, którzy musieli zginąć z bezsilności, wspomniał, jak święta Elżbieta, kiedy żyła jeszcze na ziemi, ona, święta jego domu i jego dzieciństwa, szlachetna księżna Turyngii, wysoko znamienita pani, sama chodziła w najuboższe miejsca i przynosiła chorym pocieszenie i odświeżenie.
Wiktionary
rzecz. siła ż., bezsiła ż.
przym. bezsilny
przysł. bezsilnie
licz. siła
Wiktionary
(1.1) bezsiła, niemoc, bezradność, bezbronność
Wiktionary
1. niemający siły;
2. bezradny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie potrafi z czymś się zmagać
(1.2) bez sił, niezdolny do walki
Wiktionary
(1.1) Teściowa była bezsilna wobec tej sytuacji z Jurkiem.
Wiktionary
IPA: bɛɕˈːilnɨ, AS: be•śilny
Wiktionary
rzecz. bezsilność ż., bezsiła ż., bezsilnienie n.
czas. bezsilnieć ndk.
przysł. bezsilnie
Wiktionary
(1.1) bezradny, niezaradny, nieporadny
(1.2) bezbronny, schorzały, bezzębny, bezwładny, asteniczny, kruchy, adynamiczny, słaby, słabowity, wątły, cherlawy, scherlały
Wiktionary
brak energii, poczucie zrezygnowania
SJP.pl
1. taki, dla którego nie ma skali;
2. sieć bezskalowa - sieć o własnościach fraktalnych, np. Internet, sieć społeczna
SJP.pl
niemający skorupy
SJP.pl
bezskrzydlak pieszy - owad z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
Bezskrzydlak (Podisma) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.
Przedplecze tych owadów charakteryzuje się prozoną do półtora raza dłuższą od metazony, obecnością trzech wyraźnych bruzd poprzecznych, brakiem listewek bocznych, wyraźną listewką środkową oraz brakiem wcięcia na tylnym brzegu. Zazwyczaj pokrywy są krótkie, a tylne skrzydła szczątkowe lub całkiem zanikłe, ale występują również formy długoskrzydłe. Odwłok samca ma dwupłatowy, wcięty ostatni tergit. Samicę wyróżnia pokładełko z zębem u nasady płatów dolnych i brakiem zębów na wierzchołkach płatów.
Wikipedia
niemający skrzydeł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma skrzydeł
Wiktionary
IPA: bɛsˈːkʃɨdwɨ, AS: be•skšydu̯y
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez osiągnięcia oczekiwanego skutku
Wiktionary
(1.1) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.
Wiktionary
rzecz. bezskuteczność ż.
przym. bezskuteczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezskuteczne
Wiktionary
przym. bezskuteczny
przysł. bezskutecznie
Wiktionary
(1.1) nieskuteczność, daremność, bezcelowość, bezowocność
Wiktionary
niedający wyników, nieprzynoszący rezultatów; daremny, nadaremny, próżny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieprzynoszący żadnego z oczekiwanych skutków
(1.2) praw. o czynności prawnej taki, który pozostając co do zasady ważny, tymczasowo nie ma skutków prawnych do czasu uzyskania zgody osób trzecich albo będąc ważnym, ograniczony jest tak by nie łamać praw osób trzecich
Wiktionary
rzecz. bezskuteczność ż.
przysł. bezskutecznie
Wiktionary
(1.1) daremny, bezowocny, próżny, bezpłodny, czczy, nadaremny; stpol. darmy
Wiktionary
niepozostawiający śladów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezostawiający śladów
Wiktionary
przysł. bezśladowo
Wiktionary
o pokarmie: nie mający smaku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. nie wymagający smarowania, użycia smarów
Wiktionary
cechujący się brakiem śniegu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się brakiem śniegu
Wiktionary
(1.1) Brak szerokiej sieci gospodarstw agroturystycznych wynika również z niewielkich korzyści finansowych w okresie zimy, szczególnie tak ciepłej i bezśnieżnej jak w br.
Wiktionary
IPA: bɛɕˈːɲɛʒnɨ, AS: be•śńežny
Wiktionary
przysł. bezśnieżnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający soczewek
Wiktionary
stan niewydzielania soku żołądkowego przez zanikłą lub uszkodzoną błonę śluzową żołądka; achylia
SJP.pl
Bezsoczność (łac. achylia) – niewydzielanie soku żołądkowego z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu błony śluzowej żołądka. Bezpośrednim powodem tego stanu może być
Wikipedia
niezwierający soi
SJP.pl
niezawierający soli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie zawierający soli, pozbawiony soli
Wiktionary
w językoznawstwie: połączony bez użycia spójnika; asyndetyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. nie zawierający spójnika
Wiktionary
(1.1) asyndetyczny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w taki sposób, który nie wzbudza kontrowersji, sporów
Wiktionary
(1.1) Bezspornie podstawą sufizmu jest właściwie odczytywany, kontemplowany i interpretowany Koran.
Wiktionary
IPA: bɛsˈːpɔrʲɲɛ, AS: be•sporʹńe
Wiktionary
rzecz. spór m., sporność ż., bezsporność ż.
przym. bezsporny, sporny
Wiktionary
niebudzący wątpliwości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie budzi wątpliwości
Wiktionary
(1.1) Wpływ kontekstu na procesy zapamiętywania treści wiadomości, koncentrację uwagi odbiorcy oraz zakres interpretacji przekazu jest bezsporny.
(1.1) Brak na ten temat dokumentów, brak bezspornych relacji ustnych, wreszcie o "wieku" biblioteki nie świadczy ani katalog główny, ani karty czytelników.
Wiktionary
przysł. bezspornie
Wiktionary
(1.1) bezdyskusyjny, niezaprzeczalny, niewątpliwy, bezsprzeczny, niezbity, oczywisty, ewidentny, jednoznaczny, zrozumiały sam przez się, niepodważalny, namacalny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) od: bezsprzeczny
Wiktionary
(1.1) Kontynuowanie procesu dezinflacji w Polsce będzie bezsprzecznie wymagać działań z zakresu polityki kursowej.
(1.1) Latem tegoż roku doszło do wydarzenia, które wielu historyków uważa za humorystyczne, podczas gdy ukazuje ono bezsprzecznie, jak bardzo przywódca Hunkpapów nienawidził białych przybyszów ze Wschodu.
Wiktionary
IPA: bɛsˈːpʃɛt͡ʃʲɲɛ, AS: be•spšečʹńe
Wiktionary
rzecz. bezsprzeczność ż.
przym. bezsprzeczny, sprzeczny
Wiktionary
niedający się zaprzeczyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie budzi sprzeciwu
Wiktionary
przysł. bezsprzecznie
Wiktionary
serwer bezstanowy - serwer nie przechowujący żadnych informacji o kliencie
SJP.pl
ssak, którego układ pokarmowy, wydalniczy i rozrodczy nie ma wspólnego ujścia w steku
SJP.pl
niemający steru
SJP.pl
nietracenie czegoś, np. jakości, danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bezstratne
Wiktionary
rzecz. strata ż., utrata ż., utracenie n., stracenie n.
czas. stracić dk., utracić dk.
przym. bezstratny, stratny
przysł. stratnie, bezstratnie
Wiktionary
niepowodujący strat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) iron. rozrabiające dziecko „wychowywane bez stresowania”, zwłaszcza gdy rozrabia w obecności rodziców
Wiktionary
rzecz. bezstresowość ż.
przym. bezstresowy
przysł. bezstresowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bezstresowe; cecha tych, którzy są bezstresowi
Wiktionary
przym. bezstresowy
przysł. bezstresowo
rzecz. bezstresowiec mos.
Wiktionary
niewywołujący stresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie powodujący stresu, nie stresujący
Wiktionary
rzecz. bezstresowiec mos., bezstresowość ż.
przysł. bezstresowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) muz. nie mający stroiku
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bezstronny, obiektywnie
Wiktionary
(1.1) Od sędziego wymaga się czterech rzeczy: aby słuchał grzecznie, odpowiadał mądrze, rozważał sprawę trzeźwo i decydował bezstronnie.
Wiktionary
rzecz. bezstronność ż.
przym. bezstronny
Wiktionary
(1.1) sprawiedliwie
Wiktionary