1. długa gałązka; wić; łoza;
2. aparat ruchu jednokomórkowców; wić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka, elastyczna gałązka
Wiktionary
Witka (czes. Smědá, niem. Wittig) – rzeka w Czechach i w Polsce o długości 51,9 km (w granicach Polski – 5,9 km) i powierzchni dorzecza 331 km² (w granicach Polski – 60 km²), prawy dopływ Nysy Łużyckiej.
Rzeka wypływa z trzech potoków źródliskowych w Górach Izerskich: Bílá Smědá, Černá Smědá, Hnědá Smědá, w Czechach. Za główny potok źródliskowy uważa się Bílá Smědá wypływający z torfowisk między Smiedawską Górą a Izerą.
Wikipedia
rzecz. wić ż.
czas. wić
Wiktionary
(1.1) wić
Wiktionary
wszystko, co dotyczy życia i twórczości Witkacego
SJP.pl
specjalista w dziedzinie witkacologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) naukowiec zajmujący się witkacologią; znawca, badacz życia i twórczości Witkacego
Wiktionary
(1.1) Żywemu zainteresowaniu sztuką ze strony reżyserów i inscenizatorów towarzyszy ciekawość witkacologów oraz historyków XX-wiecznego teatru.
Wiktionary
rzecz. Witkacy mos., Witkacówka ż.
:: fż. witkacolożka ż.
przym. Witkacowski, witkacologiczny
Wiktionary
badania nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina badań naukowych zajmująca się życiem i spuścizną artystyczną Stanisława Ignacego Witkiewicza
Wiktionary
(1.1) Anna Micińska przez 40 lat zajmowała się Witkacym i stworzyła fundamenty witkacologii.
Wiktionary
rzecz. Witkacy m., Witkacówka ż., witkacolog m., witkacolożka ż., Witkiewicz m.
przym. Witkacowski, witkacologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: witkacologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z witkacologią, dotyczący witkacologii
Wiktionary
rzecz. Witkacy m., witkacologia ż., Witkacówka ż., witkacolog m., witkacolożka ż.
przym. Witkacowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naukowczyni zajmująca się witkacologią; znawczyni, badaczka życia i twórczości Witkacego
Wiktionary
(1.1) Ważną postacią numeru jest Anna Micińska, wybitna witkacolożka, edytorka i literaturoznawczyni, która pojawia się w artykule profesora Janusza Deglera (…)
Wiktionary
rzecz. Witkacy m., Witkacówka ż., Witkiewicz m.
:: fm. witkacolog ż.
przym. Witkacowski, witkacologiczny
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przynależny Witkacemu, będący jego własnością
Wiktionary
rzecz. Witkacy m., witkacologia ż., Witkacówka ż., witkacolog m., witkacolożka ż.
przym. witkacologiczny
Wiktionary
pseudonim Stanisława Ignacego Witkiewicza (1885-1939), dramatopisarza, malarza, teoretyka sztuki i filozofa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. pseudonim Stanisława Ignacego Witkiewicza, polskiego pisarza i malarza;
Wiktionary
Stanisław Ignacy Witkiewicz, ps. artystyczny „Witkacy” (ur. 24 lutego 1885 w Warszawie, zm. 18 września 1939 w Jeziorach) – polski pisarz, malarz, filozof, dramaturg i fotografik.
Wikipedia
(1.1) W Rosji Witkacemu zabrakło pieniędzy.
Wiktionary
rzecz. witkacologia ż., Witkacówka ż., witkacolog m., witkacolożka ż.
przym. Witkacowski, witkacologiczny
Wiktionary
1. Stanisław Witkiewicz (1851-1915) (ojciec Stanisława Ignacego), malarz, krytyk i pisarz;
2. Stanisław Ignacy Witkiewicz (pseud. Witkacy) (syn Stanisława) (1885-1939), dramatopisarz, malarz, teoretyk sztuki i filozof
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Stanisława Witkiewicza, charakterystyczny dla Stanisława Witkiewicza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. szt. dotyczący życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, charakterystyczny, typowy dla Witkiewicza lub jego twórczości, taki jak u Witkiewicza
Wiktionary
przym. Witkiewiczowski
Wiktionary
mieszkaniec Witkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Witkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Witkowicami, dotyczący Witkowic
Wiktionary
rzecz. Witkowice nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
Witkowo (1939-1945 niem. Wittingen) – miasto w Polsce, w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, położone na Równinie Wrzesińskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Witkowo.
Do 1927 roku miasto było siedzibą urzędu starostwa powiatu witkowskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego. Od 1999 roku Witkowo znajduje się w powiecie gnieźnieńskim, w północno-wschodniej części województwa wielkopolskiego. Witkowo to obecnie centrum administracyjne gminy miejsko-wiejskiej. Zajmuje 8,3 km² i zamieszkuje je ok. 7,8 tys. osób. W centrum miasta występuje zabudowa o charakterze zwartym.
Wikipedia
IPA: vʲitˈkɔvɔ, AS: vʹitkovo
Wiktionary
rzecz. witkowianin m., witkowianka ż.
przym. witkowski
Wiktionary
przymiotnik od: Witkowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Witkowa, związany z Witkowem
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Witkowo n., witkowianin m., witkowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Witka lub z nim związany
SJP.pl
ryba z rodziny dorszowatych; merlan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Merlangius merlangus|ref=tak., ryba atlatycka;
Wiktionary
Witlinek (Merlangius merlangus) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny dorszowatych (Gadidae). Poławiana gospodarczo na niewielką skalę, spotykana w akwariach publicznych.
Wikipedia
IPA: vʲiˈtlʲĩnɛk, AS: vʹitlʹĩnek
Wiktionary
(1.1) merlan
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Witnica (niem. Vietz) – miasto w zachodniej Polsce, w woj. lubuskim, w powiecie gorzowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Witnica.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. Witnica liczyła 6417 mieszkańców.
Miasto położone jest 26 km od Gorzowa Wielkopolskiego przy drodze wojewódzkiej nr 132 (relacji Gorzów Wielkopolski – Kostrzyn nad Odrą). Przez miasto przepływa rzeka Witna, która jest dopływem Warty. Na północny zachód od miasta znajduje się Jezioro Wielkie.
Wikipedia
IPA: vʲitʲˈɲit͡sa, AS: vʹitʹńica
Wiktionary
przym. witnicki
Wiktionary
przymiotnik od: Witnica
SJP.pl
mieszkaniec Witnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Witnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Witno (do 1945 niem. Wittenfelde) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Gryfice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Witold jest wybitnym arytmetykiem.
(1.1) Na początku piętnastego wieku książę Witold rozkazał wybudować pierwszy murowany zamek w Wilnie.
Wiktionary
IPA: ˈvʲitɔlt, AS: vʹitolt
Wiktionary
rzecz. Witoldowa ż.
:: fż. Witolda ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Witolda – żeński odpowiednik imienia Witold o znaczeniu „władająca ludem”.
W innych językach:
Witolda imieniny obchodzi: 15 czerwca, 12 października i 12 listopada.
Wikipedia
Witold z małżonką; Witoldowie
SJP.pl
Witold z małżonką; Witoldostwo
SJP.pl
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Witolda lub z nim związany
SJP.pl
Witoldzin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś sołecka, położona 8,5 km na południowy wschód od Szamotuł, 3 km na zachód od Pamiątkowa, przy drodze Pamiątkowo - Myszkowo.
Wikipedia
dzielnica Gdyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) dzielnica Gdyni
Wiktionary
Witomino (kaszb. Witomino) – dzielnica Gdyni powstała 23 stycznia 2019 roku z połączenia dotychczasowych dzielnic: Witomino-Leśniczówka oraz Witomino-Radiostacja. Obszar w 2010 roku zamieszkiwało oficjalnie 19 389 mieszkańców.
Wieś duchowna, należąca do klasztoru brygidek w Gdańsku położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gdańskim województwa pomorskiego. Witomino położone jest na terenie wzgórz, na których początki osadnictwa datuje się na 900 lat wstecz. Zostało przyłączone do Gdyni wraz z Działkami Leśnymi i Obłużem w 1933.
Wikipedia
(1.1) Na Witominie znajduje się duży cmentarz.
Wiktionary
IPA: ˌvʲitɔ̃ˈmʲĩnɔ, AS: vʹitõmʹĩno
Wiktionary
przym. witomiński
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Witomir – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w źródłach staropolskich.
Znane osoby nosząca imię Witomir:
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. lewy dopływ Bzury
SJP.pl
Witonia (dawniej miasto) – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Witonia. Siedziba gminy Witonia.
Wikipedia
przymiotnik od: Witonia
SJP.pl
nazwisko, np.
1. Wincenty Witos (1875-1945), brat Andrzeja, działacz ruchu ludowego, polityk, publicysta, rolnik;
2. Andrzej Witos (1878-1973), brat Wincentego, działacz ruchu ludowego, rolnik
SJP.pl
Wikipedia
Witostowice (niem. Schönjohnsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice, u stóp Wzgórz Strzelińskich.
Wikipedia
Wit z małżonką; Witowie
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Witosław, Witsław, Wicsław, Wicław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Wit(o)- („pan, władca”), i -sław („sława”). Mogło ono mieć charakter życzący i oznaczać „tego, który będzie sławnym panem”. Formą skróconą tego imienia był Witosz i Wisław, a żeńskimi odpowiednikami – odpowiednio Witosława i Wisława. W XII wieku (1136), jako Witosz, pojawił się w Bulli gnieźnieńskiej. Formami zdrobniałymi są Wit, Witek, Witko, Witaj, Witosz.
Wikipedia
masyw górski w Bułgarii
SJP.pl
Witosza (bułg. Витоша) – masyw górski w zachodniej Bułgarii na obrzeżach Sofii. Najwyższy szczyt Czarny Wierch wznosi się na 2290 metrów n. p. m., wysokość względna masywu Witosza dochodzi do 1100 metrów.
Dolne partie masywu porastają lasy iglaste z przewagą świerków i sosen. Na dużych wysokościach rozciąga się trawiasty płaskowyż. Znaczną część masywu zajmuje Obszar Chronionego Krajobrazu Witosza (Nature Park Vitosha).
Wikipedia
Witoszewo (niem. Kunzendorf) – wieś w Polsce położona na Pojezierzu Iławskim w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Witoszyce – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra.
Wikipedia
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa pięciu polskich miejscowości;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojciec Witosław całe swoje życie poświęcił katechizowaniu.
(2.1) Niemcy uciekli z Witosławia w czasie drugiej wojny światowej.
Wiktionary
(1.1) przym. Witosławowy
(2.1) rzecz. witosławianin mos., witosławianka ż.
(2.1) przym. witosławski, podwitosławski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Witosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Wit(o)- („pan, władca”), i -sława („sława”). Zanotowane zostało po raz pierwszy w 1265 r. Mogło ono mieć charakter życzący i oznaczać „tę, która będzie sławną panią”. Formą skróconą tego imienia jest Wisława, a męskimi odpowiednikami – odpowiednio Witosław i Wisław.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Witosławia
Wiktionary
(1.1) Nikt się nie przejmował witosławianami i ich problemami.
Wiktionary
rzecz. Witosław m.
:: fż. witosławianka ż.
przym. witosławski, podwitosławski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Witosławia
Wiktionary
(1.1) Witosławianki chciałyby mieć własny fitness klub.
Wiktionary
rzecz. Witosław m.
:: fm. witosławianin m.
przym. witosławski, podwitosławski
Wiktionary
Witosław z małżonką; Witosławowie
SJP.pl
Witosław z małżonką; Witosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Witosława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) od Witosław
Wiktionary
(1.1) Witosławowym konikiem jest tenis.
Wiktionary
rzecz. Witosław m.
przym. witosławski, podwitosławski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Witosławia, związany z Witosławiem
Wiktionary
(1.1) Będąc nastolatką, ciocia Józia wylegiwała się na witosławskich łąkach.
Wiktionary
rzecz. Witosław m., witosławianin m., witosławianka ż.
przym. podwitosławski, Witosławowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
3 cieki:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wita lub z nim związany
SJP.pl
Witowy – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Witold Kiejstutowicz, imię chrzestne Aleksander (dawniej katolickie Wigand) (lit. Vytautas, biał. Вітаўт, niem. Vitold lub Witold, Witaut, ros. Витовт Witowt ; ur. 1354 lub 1355 w Trokach (?), zm. 27 października 1430 w Trokach) – książę litewski z rodu Giedyminowiczów, w latach 1384–1389 książę grodzieński, brzeski, suraski, drohiczyński, wołkowyski, kamieniecki, w latach 1392–1401 namiestnik Litwy, od 1401 wielki książę litewski (Magnus Dux), syn Kiejstuta i kapłanki Biruty, brat stryjeczny króla Władysława II Jagiełły.
Wikipedia
Witramowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W latach 1973–77 w gminie Szkotowo.
Wikipedia
kompozycja wykonana z kawałków barwnego szkła ujętych w ołowiane ramki, często wystawiana w okna kościołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. ozdobna kompozycja wykonana z kawałków barwnego szkła wprawionego w okno zamiast szyb;
Wiktionary
Witraż – ozdobne wypełnienie okna, wykonane z kawałków kolorowego szkła wprawianych w ołowiane ramki osadzone między żelaznymi sztabami. Ramki stanowią kontur rysunku, kreskowanie na szkle lub malowanie na nim przeźroczystymi farbami oddaje charakterystyczne elementy (głowę, oczy, ręce, fałdowanie szat, cieniowanie figur). Witraże stosowano głównie w budownictwie sakralnym. Technika witrażu znana była w starożytności, jednak została rozpowszechniona od wczesnego średniowiecza, a rozwinęła się w sztuce gotyckiej. Renesans witrażownictwa nastąpił na przełomie wieków XIX i XX w sztuce secesji.
Wikipedia
(1.1) Pomiędzy służkami schodzącymi z żeber sklepienia umieszczono olbrzymie okna, w których znajdują się najstarsze w Paryżu gotyckie witraże.
Wiktionary
IPA: ˈvʲitraʃ, AS: vʹitraš
Wiktionary
rzecz. witrażysta m., witrażownik m., witrażystka ż., witrażownictwo n.
:: zdrobn. witrażyk m.
przym. witrażowy, witrażowniczy
Wiktionary
sztuka wykonywania witraży
SJP.pl
artysta zajmujący się wykonywaniem witraży; witrażysta
SJP.pl
przymiotnik od: witraż
SJP.pl
zdrobnienie od: witraż
SJP.pl
artysta zajmujący się wykonywaniem witraży; witrażownik
SJP.pl
artysta zajmujący się wykonywaniem witraży; witrażysta
SJP.pl
nóż pneumatyczny do wykonywania witrektomii
SJP.pl
chirurgiczne usunięcie ciała szklistego - żelu wypełniającego wnętrze gałki ocznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczne usunięcie składników patologicznych znajdujących się w obrębie ciała szklistego oka;
Wiktionary
Witrektomia – operacyjny zabieg okulistyczny polegający na usunięciu wszelakich składników patologicznych (np. wylewów krwawych) znajdujących się w obrębie ciała szklistego oka. Jest jednym ze sposobów usuwania mętów ciała szklistego.
Wikipedia
stężony kwas siarkowy
SJP.pl
Witriol, olej szklany, dawniej także witriolej (z śrdw-łac. vitriolum, od łac. vitrum, szkło + oleum, olej) – dawna nazwa stężonego kwasu siarkowego, który jest przezroczystą cieczą o szklistym wyglądzie i oleistej konsystencji. Nazwą tą określano także uwodnione siarczany metali dwuwartościowych, np.:
Wikipedia
Witrochromia – technika malowania na odwrocie przezroczystego podobrazia (najczęściej szkła).
W witrochromii maluje się farbami olejnymi lub wodorozcieńczalnymi na tylnej stronie tafli szklanej za pomocą pędzla lub piórka, tworząc obraz niejako „za szkłem”. Odwrotna jest też kolejność wykonywania poszczególnych warstw malunku (tło na końcu). Pozwala to uzyskać szczególną czystość i trwałość kolorów.
Wikipedia
1. taki jak u Witruwiusza, charakterystyczny dla Witruwiusza;
2. człowiek witruwiański - wizerunek nagiego mężczyzny wpisanego w okrąg i kwadrat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Witruwiuszem, dotyczący Witruwiusza, zgodnie z Witruwiuszem
Wiktionary
(1.1) Najsłynniejsza sangwina Leonarda, „Człowiek witruwiański”, znajduje się w zbiorach Luwru.
Wiktionary
rzecz. Witruwiusz mos.
Wiktionary
Marcus Vitruvius Pollio – rzymski architekt żyjący w I w. p.n.e.
Był konstruktorem machin wojennych za panowania Juliusza Cezara i Oktawiana Augusta. Twórca tzw. człowieka witruwiańskiego – opisu proporcji ludzkiego ciała zobrazowanego rysunkiem nagiego mężczyzny wpisanego w okrąg i kwadrat (własną wersję tego rysunku upowszechnił później Leonardo da Vinci).
Wikipedia
Witryfikacja (witrifikacja), zeszklenie – przemiana kinetyczna przejścia ze stanu ciekłego w stan szklisty. Nosi ona cechy przemiany fazowej II rzędu, ale nie jest przemianą termodynamiczną, bo nie prowadzi do utworzenia termodynamicznie stabilnej fazy.
Wikipedia
1. okno sklepowe, w którym wystawia się różne towary;
2. oszklona szafa przeznaczona do wystawiania różnych przedmiotów;
3. umieszczone pod jednym adresem w internecie informacje w postaci tekstu, obrazu lub dźwięku; strona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże okno sklepu przeznaczone na ekspozycję towaru;
(1.2) rodzaj przeszklonej szafki, w której wystawia się coś, np. ozdobną zastawę lub bibeloty;
(1.3) inform. strona internetowa, zwykle komercyjna, eksponująca coś, np. strona sklepu internetowego
(1.4) szklana szafa muzealna lub wystawiennicza
Wiktionary
Witryna – okno wystawowe w sklepie, oszklona i najczęściej oświetlona gablota lub szafa w muzeum. Witryna służy do eksponowania towarów, przedmiotów, dzieł sztuki. Dzisiejsze sklepy, a szczególnie ich wystawy są miejscem reklamy towarów sprzedawanych przez daną instytucję i z tego powodu powinno być odpowiednio duże i jednocześnie chronić wystawiony towar przed zniszczeniem, kradzieżą.
Wikipedia
IPA: vʲiˈtrɨ̃na, AS: vʹitrỹna
Wiktionary
rzecz. witryfikacja ż.
:: zdrobn. witrynka ż.
przym. witrynowy
Wiktionary
(1.1) wystawa
(1.2) witrynka
(1.3) serwis
(1.4) gablota
Wiktionary
zdrobnienie od: witryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: witryna
(1.2) mała witryna
Wiktionary
rzecz. witryna ż.
przym. witrynowy
Wiktionary
przymiotnik od: witryna
SJP.pl
składnik węgla kamiennego; węgiel szklisty
SJP.pl
Witryn – odmiana petrograficzna węgla kamiennego. Głównym jego składnikiem jest witryt.
Wikipedia
Witryłów (w latach 1977–1981 Wietrzna) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Dydnia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wieś leży na obszarze starego osadnictwa ruskiego, na lewym brzegu Sanu, przy ujściu potoku Witryłówka.
Wikipedia
[czytaj: wit] nazwisko obce
SJP.pl
Witt – nazwisko pochodzące od imion Wit i Witold, oznaczające "witać", "pozdrawiać kogoś przy spotkaniu", dawniej "przybywać". W roku 1994 w Polsce mieszkały 1772 osoby o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie pilskim (252).
Znane osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
[czytaj: witbrot] nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Wittenbergi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wittenbergi, osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Dość powiedzieć, że gdy w stuleciu XVI przeszło półtysięczna rzesza studencka wittenberczyków zapewniła Polsce potężny strumień nowego życia duchowego i religijnego — to wiek XVII przyniósł zupełne wyłączenie miasta Lutra z rozwoju umysłowego Polski.
Wiktionary
rzecz. Wittenberga mrz.
:: fż. wittenberka ż.
przym. wittenberski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto we wschodnich Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w środkowych Niemczech, leżące nad Łabą w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, centrum reformacji i miejsce działalności reformatora religijnego Marcina Lutra;
Wiktionary
Wittenberga (niem. Lutherstadt Wittenberg) – miasto powiatowe w środkowych Niemczech, leżące nad Łabą w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, siedziba powiatu Wittenberga. Centrum reformacji, znane z działalności Marcina Lutra, stąd jego oficjalna nazwa Lutherstadt Wittenberg (pol. Miasto Lutra Wittenberga).
Wikipedia
rzecz. wittenberczyk mos., wittenberka ż.
przym. wittenberski
Wiktionary
(1.1) Miasto Lutra Wittenberga
Wiktionary
mieszkanka Wittenbergi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wittenbergi
Wiktionary
rzecz. Wittenberga ż.
:: fm. wittenberczyk mos.
przym. wittenberski
Wiktionary
przymiotnik od: Wittenberga, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wittenbergą, dotyczący Wittenbergi
Wiktionary
rzecz. wittenberka ż., wittenberczyk mos., Wittenberga ż.
Wiktionary
[czytaj: WITgensztajn] nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wituchowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz.
Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Wituchowo należało do okręgu kwileckiego tego powiatu i stanowiło odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Samuel Kube. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 163 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 15 dymów (domostw).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zdrobnienie od: Wit, Witold (imiona męskie); Witek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imion: Wiktor, Witold, Witosław, Wit
Wiktionary
(1.1) Dziadziuś poszedł z Witusiem na spacerek do lasu.
Wiktionary
(1.1) Witek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny werbenowatych; werwena; werbena
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych obejmująca około 3000 gatunków drzew, krzewów lub roślin zielnych; werbenowate
SJP.pl
o cechach witułkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
gatunek wierzby stosowany w wikliniarstwie; wierzba wiciowa, wierzba krzewiasta, wierzba krzaczasta, konopianka
SJP.pl
Wierzba wiciowa, w. krzaczasta, w. krzewiasta, witwa, konopianka (Salix viminalis L.) – gatunek drzew lub krzewów z rodziny wierzbowatych. Popularnie nazywany też wierzbą energetyczną. Występuje naturalnie w środkowej Europie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: wic] potocznie: dowcip, żart, kawał; wic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. zawieja
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. bekać, o odbijaniu się
(1.2) gw-pl|Poznań. czkać
Wiktionary
(1.1) Co zjod, to womitowoł abo wiukoł.
(1.2) Zaś szczype odetchła i przyszła dó sie, ale jeszcze roz po roz wiukała.
Wiktionary
rzecz. wiukanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wiukać.
Wiktionary
czas. wiukać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wiwat
Wiktionary
(1.1) To nie wiwat, lecz tylko cichutki wiwacik.
Wiktionary
rzecz. wiwat m.
wykrz. wiwat
Wiktionary
pomieszczenie dostosowane do hodowli, obserwacji niedużych zwierząt ziemno-wodnych (np. płazów) w warunkach możliwie najbardziej zbliżonych do naturalnych; vivarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. pomieszczenie do przetrzymywania drobnych zwierząt lub roślin w warunkach maksymalnie zbliżonych do naturalnych;
Wiktionary
Wiwarium (lm. 'wiwaria' z łac. vivarium od vivo, vivere 'żyć, mieszkać') – ogólna nazwa sztucznego pomieszczenia służącego do przetrzymywania drobnych zwierząt lub roślin w warunkach maksymalnie zbliżonych do naturalnych, w celu ich prezentacji, chowu, hodowli lub badań. Do wiwariów nie zalicza się akwariów i wolier dla ptaków.
Wikipedia
(1.1) Przy szkolnej pracowni biologicznej mieliśmy wiwarium z jaszczurkami.
Wiktionary
rzecz. wiwifikacja ż.
Wiktionary
1. okrzyk wyrażający radość, uznanie;
2. ludowy taniec wielkopolsko-lubuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okrzyk wyrażający radość, entuzjazm
wykrzyknik
(2.1) niech żyje!, hurra!, brawo!
Wiktionary
Wiwat – polski taniec ludowy z Wielkopolski, w żywym tempie, dwu- lub trójmiarowy.
Wikipedia
(1.1) Tłum szalał — oklaskom i wiwatom nie było końca.
(2.1) — Wiwat! Niech żyje! — zawołał jeszcze raz, otworzył parasol i sfrunął na ziemię.
Wiktionary
rzecz. wiwatówka ż., wiwacik mrz.
czas. wiwatować ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wznosić okrzyki na czyjąś cześć
Wiktionary
(1.1) Tłum zaczął klaskać i wiwatować na cześć zwycięzcy.
Wiktionary
rzecz. wiwat m., wiwatowanie n., wiwatówka ż.
wykrz. wiwat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wiwatować.
Wiktionary
czas. wiwatować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. armatka do strzelania na wiwat
Wiktionary
(1.1) Armat nie mamy, jeno nasze wiwatówki, dobre do pukania w czasie uczt.
Wiktionary
IPA: ˌvʲivaˈtufka, AS: vʹivatufka
Wiktionary
rzecz. wiwat
czas. wiwatować
wykrz. wiwat
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: żywność, prowiant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żywność, prowiant, zapasy żywnościowe
(1.2) daw. przeżycie, utrzymanie
Wiktionary
(1.1) (…) o, zapachu, perfumo, lawendo • wielobarwna tęczująca tańcująca wstęgo • niewyczerpalna nigdy wiwendo (…)
Wiktionary
IPA: vʲiˈvɛ̃nda, AS: vʹivẽnda
Wiktionary
rzecz. wiwifikacja ż.
Wiktionary
ssak drapieżny; łasza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Viverra|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny wiwer w rodzinie wiwerowatych;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju wiwera (1.1)
Wiktionary
Wiwera (Viverra) – rodzaj ssaków z podrodziny wiwer (Viverrinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Wikipedia
rzecz. wiwery nmos., wiwerowate nmos.
przym. wiwerowaty
Wiktionary
mityczne stworzenie podobne do smoka, dwunożny gad z parą błoniastych skrzydeł, długą szyją i ogonem, często zakończonym jadowitym grotem; wywerna, wiwern
SJP.pl
Wiwern (wiwerna lub wywerna) – mityczny gad ze średniowiecznego bestiariusza, często utożsamiany ze smokiem.
Nazwa „wiwern” pochodzi z języka angielskiego (wyvern). W Wielkiej Brytanii wiwerny są szczególnie popularne, można je spotkać w ikonografii, legendach oraz w heraldyce. Wizerunki dwunogiego smoka przyniosły na Wyspy Brytyjskie, prawdopodobnie jako godła wojskowe rzymskie legiony, które z kolei przejęły ten symbol od Daków.
Wikipedia
mityczne stworzenie podobne do smoka, dwunożny gad z parą błoniastych skrzydeł, długą szyją i ogonem, często zakończonym jadowitym grotem; wywerna, wiwern
SJP.pl
Wiwern (wiwerna lub wywerna) – mityczny gad ze średniowiecznego bestiariusza, często utożsamiany ze smokiem.
Nazwa „wiwern” pochodzi z języka angielskiego (wyvern). W Wielkiej Brytanii wiwerny są szczególnie popularne, można je spotkać w ikonografii, legendach oraz w heraldyce. Wizerunki dwunogiego smoka przyniosły na Wyspy Brytyjskie, prawdopodobnie jako godła wojskowe rzymskie legiony, które z kolei przejęły ten symbol od Daków.
Wikipedia
rodzina ssaków drapieżnych; łasze, wiwery, łaszowate
SJP.pl
Wiwerowate, łaszowate, łasze (Viverridae) – rodzina ssaków z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora), występująca głównie w leśnych ekosystemach południowej i południowo-wschodniej Azji, w Afryce i w południowo-zachodniej Europie, głównie poprzez lasy tropikalne, aż do RPA. Żeneta serwalowata (Genetta servalina) zamieszkuje wyspę Zanzibar. Spokrewnione z łaszowatymi gatunki z rodziny Eupleridae występują na Madagaskarze, a Nandiniidae w Afryce. Łaszowate są blisko spokrewnione z hienowatymi (Hyaenidae), mangustowatymi (Herpestidae) i kotowatymi (Felidae).
Wikipedia
o cechach wiwerowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w rejonie ewenkijskim Kraju Krasnojarskiego Rosji, uchodzi do Dolnej Tunguzki;
Wiktionary
Rosja:
Zobacz też:
Wikipedia
minerał, uwodniony fosforan żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady fosforanów;
Wiktionary
Wiwianit (Vivianit) – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady fosforanów. Nazwa została mu nadana w 1817 r. przez Abrahama Gottloba Wernera na cześć pochodzącego z Kornwalii polityka i przemysłowca walijskiego, Johna Henry'ego Viviana (1785–1855).
Wikipedia
IPA: vʲiˈvʲjä̃ɲit, AS: vʹivʹi ̯ä̃ńit
Wiktionary
dawniej: ożywienie, obdarzenie życiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ożywienie, ponowne obdarzenie życiem
Wiktionary
rzecz. wiwenda ż., wiwarium n.
Wiktionary
1. doświadczalny zabieg na żywym zwierzęciu;
2. szczegółowa analiza czyjejś osobowości; krytyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. operacja, doświadczenie przeprowadzane in vivo, na żywym, nieuśmierconym uprzednio organizmie zwierzęcym;
Wiktionary
Wiwisekcja (łac. vivus ‘żywy’, sectio ‘rozcięcie’) – zabieg operacyjny wykonywany na żywym zwierzęciu w celach badawczych. Wiwisekcja jest przedmiotem protestów obrońców praw zwierząt, którzy wskazują na znaczenie różnic międzygatunkowych oraz postulują zastąpienie jej alternatywnymi metodami badań (np. badaniami na tkankach, symulacjami komputerowymi czy pełnym wykorzystaniem już zdobytych doświadczeń).
Wikipedia
rzecz. wiwisektor m.
przym. wiwisekcyjny
Wiktionary
dotyczący wiwisekcji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wiwisekcją, dotyczący wiwisekcji
Wiktionary
rzecz. wiwisekcja ż., wiwisektor m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto przeprowadza wiwisekcje
Wiktionary
rzecz. wiwisekcja ż.
przym. wiwisekcyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj klubowej imprezy z elementami przebierania się, używania masek i intensywnie święcącch gadżetów
Wiktionary
Wiksa (również wixa, od niem. wichser) – rodzaj imprezy klubowej.
Wikipedia
(1.1) wiksa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. icht. bieługa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wiza
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wyz, bieługa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. wyz m., wizina ż., wizyna ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bieługa.
źródła.
== wiz (język staro-wysoko-niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) biały
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: vʲis, AS: vʹis
Wiktionary
rzecz. wyz m., wizina ż., wizyna ż.
Wiktionary
(1.1) wyz, bieługa
Wiktionary
dokument zezwalający na wjazd do danego kraju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. turyst. pisemne pozwolenie na przekroczenie granicy państwowej wydawane przez organy odwiedzanego kraju;
Wiktionary
Wiza (z fr. visa) – pisemne zezwolenie na przekroczenie granicy lub pobyt na terenie obcego państwa wystawiane cudzoziemcom przez przedstawicielstwa dyplomatyczne lub konsularne (konsulaty) tegoż państwa. W niektórych wypadkach może być też uzyskana na przejściach granicznych. Wiza ma zazwyczaj postać naklejki umieszczonej w paszporcie lub innym dokumencie podróży, może też mieć postać stempla lub wpisu.
Wikipedia
(1.1) Polacy potrzebują wizy, aby wyjechać do USA, a obywatele USA jadący do Polski – nie.
Wiktionary
IPA: ˈvʲiza, AS: vʹiza
Wiktionary
czas. wizować ndk.
przym. wizowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) wiza turystyczna • wiza tranzytowa
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. wizować ndk.
przym. wizowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|visa. < etym2|łac|video|visa. → (rzeczy) widziane
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) vizë ż.
* angielski: (1.1) visa
* arabski: (1.1) إذن الدخول, تأشيرة, سمة, تأشيرة دخول, egiparab|فيزا.
* baskijski: (1.1) bisa
* białoruski: (1.1) віза ż.
* bułgarski: (1.1) виза ż.
* chorwacki: (1.1) viza ż.
* czeski: (1.1) vízum n.
* duński: (1.1) visum n.
* fiński: (1.1) viisumi
* francuski: (1.1) visa
* górnołużycki: (1.1) wizum m.
* gruziński: (1.1) ვიზა
* hausa: (1.1) biza
* hiszpański: (1.1) visado m., visa ż.
* islandzki: (1.1) vegabréfsáritun ż.
* japoński: (1.1) 査証 (さしょう)
* koreański: (1.1) 비자
* łotewski: (1.1) vīza ż.
* macedoński: (1.1) виза ż.
* niemiecki: (1.1) Visum n.
* norweski (bokmål): (1.1) visum n.
* nowogrecki: (1.1) βίζα ż.
* rosyjski: (1.1) ви́за ż.
* serbski: (1.1) виза ż.
* szwedzki: (1.1) visum n.
* turecki: (1.1) vize
* turkmeński: (1.1) wiza
* ukraiński: (1.1) віза ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Wiżajny (miejscowość, jezioro)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
(1.2) geogr. jezioro w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
Wiktionary
Wiżajny – wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, na Suwalszczyźnie, siedziba gminy Wiżajny. Dawniej miasto; uzyskały lokację miejską w 1620 roku, zdegradowane w 1870 roku.
Wikipedia
(1.1) W 2013 roku sery z Wiżajn i Rutki otrzymały certyfikat Doceń Polskie, potwierdzający wysoką jakość.
Wiktionary
przym. wiżajeński
Wiktionary
Wizard to zespół muzyczny z Niemiec grający power metal, założony w 1989 roku w Bocholt.
Założycielem zespołu był Sven D'Anna, który postanowił stworzyć zespół wraz ze swoim sąsiadem Michael Maassem, który odszedł z zespołu.
Wikipedia
sztuka dobierania makijażu, modelowania twarzy
SJP.pl
środowiskowo: użytkowniczka portalu internetowego Wizaż.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hobbistka zajmująca się dobieraniem fryzury, ubrań, makijażem, ale w odróżnieniu od wizażystki, nie trudniąca się tym zawodowo
Wiktionary
rzecz. wizaż mrz., wizażystka ż., wizażysta mos.
Wiktionary
specjalista od makijażu, modelowania twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się tworzeniem czyjegoś wizerunku (dobieraniem fryzury, ubrań itp.); także osoba świadcząca usługi w dziedzinie makijażu artystycznego
Wiktionary
IPA: ˌvʲizaˈʒɨsta, AS: vʹizažysta
Wiktionary
rzecz. wizaż
:: fż. wizażystka
Wiktionary
(1.1) stylista
Wiktionary
specjalistka od makijażu, modelowania twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka zajmująca się tworzeniem czyjegoś wizerunku (dobieraniem fryzury, ubrań itp.); także świadcząca usługi w dziedzinie makijażu artystycznego
Wiktionary
(1.1) Mam umówioną wizytę u wizażystki, muszę zrobić wrażenie na tej zagranicznej delegacji.
Wiktionary
IPA: ˌvʲizaˈʒɨstka, AS: vʹizažystka
Wiktionary
rzecz. wizaż m.
:: fm. wizażysta m.
Wiktionary
(1.1) stylistka
Wiktionary
1. podobizna, portret;
2. dowód, świadectwo czegoś; przykład, wzór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwowzór, odbicie, obraz
(1.2) sposób, w jaki dana osoba jest przedstawiana i postrzegana
Wiktionary
Wizerunek – podobizna osoby utrwalona w postaci obrazu, rysunku, fotografii bądź sposób percepcji danej osoby (np. polityka przez jego elektorat) lub rzeczy.
Sąd Najwyższy stwierdził, iż aby wizerunek był objęty ochroną prawa cywilnego, musi być wykonany tak, aby dawał możliwość identyfikacji osoby przedstawionej, bez względu na sposób ujęcia (z przodu, z boku, etc.). Rozpoznawalność musi mieć natomiast charakter powszechny (nie ogranicza się do wąskiego kręgu osób).
Wikipedia
(1.2) Kształtowanie wizerunku wroga jest czynnością tak starą jak tworzenie malowideł naskalnych. Dziś jednak problem polega nie tyle na kreatywności twórców, ile raczej na nadużywaniu owych negatywnych wizerunków w praktyce politycznej (…)
Wiktionary
IPA: ˌvʲizɛˈrũnɛk, AS: vʹizerũnek
Wiktionary
(1.1) image
Wiktionary
wysoki, przenikliwy głos; gwizd; pisk; wizgot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wysoki, przenikliwy, przeraźliwy głos lub dźwięk
Wiktionary
(1.1) Pamiętam jak zbliżając się do tego rejonu (już po wojnie), słychać było przeraźliwy wizg kół na wyjeżdżonych szynach tramwajowych.
(1.1) Ostatni TIE wycelował i wystrzelił, podlatując z wizgiem silników.
Wiktionary
IPA: vʲisk, AS: vʹisk
Wiktionary
rzecz. wizgot mrz.
Wiktionary
(1.1) gwizd, pisk
Wiktionary
regionalnie: wizg - wysoki, przenikliwy głos, gwizd, pisk; wisk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. zob. wizg.
Wiktionary
rzecz. wizg mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. spoż. mięso z wiza (wyza), czyli bieługi, zwykle wędzone lub suszone
(1.2) gwara. wyżyna
Wiktionary
(1.1) Do dalszych przywozowych towarów należą: perły, drogie kamienie, i futra sobole, rysie, kunie, morskich myszy, lisie, niedźwiedzie i inszych źwierząt, których mnogość dostarczają lasy Północy i Wschodu; dalej przychodzą: wizina, śledzie i insze usolone albo zasuszone na wietrze ryby morskie (…) sic.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. wiz m., wyz m., wizyna ż.
(1.2)
rzecz. wyż m., wyżyna ż.
Wiktionary
(1.1) wizyna
(1.2) wyżyna
Wiktionary
wytwór czyjejś wyobraźni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) widzenie, przywidzenie
(1.2) obraz, plan czegoś stworzony w czyjejś wyobraźni
(1.3) obraz przesyłany drogą radiową, odbierany przez ekran telewizyjny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Widział ich śmierć w wizji.
(1.2) Politycy opozycji mają wizję naprawy państwa.
Wiktionary
rzecz. wizjonerstwo n.
przym. wizjonerski
Wiktionary
1. otwór w drzwiach umożliwiający oglądanie tego, co się dzieje na zewnątrz; judasz; przeziernik
2. przyrząd celowniczy broni; przeziernik; diopter
3. część przyrządu optycznego służąca do określenia właściwych granic wycinka obserwowanej przestrzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. otwór w drzwiach lub czasem w ścianie umożliwiający obserwowanie tego, co dzieje się po drugiej stronie
(1.2) techn. celownik aparatu fotograficznego, peryskopu i podobnych urządzeń
Wiktionary
Wizjer – część przyrządu optycznego (np. aparatu fotograficznego) służąca do określenia granic kadru; celownik pozwalający na wybór i ustalenie obiektu zdjęcia.
W aparatach fotograficznych stosowany jest najczęściej celownik lunetkowy, będące układem optycznym wbudowanym w korpus aparatu, w którym widoczny obraz jest pomniejszony.
Wikipedia
(1.1) Ktoś zapukał do drzwi, więc spojrzałem w wizjer i zobaczyłem policjanta.
(1.2) W fotografii cyfrowej do kadrowania wykorzystujemy wyświetlacz lub wizjer aparatu.
Wiktionary
IPA: ˈvʲizʲjɛr, AS: vʹizʹi ̯er
Wiktionary
(1.1) judasz, gwara więzienna lipo
Wiktionary
środowiskowo, przestarzale: wizjer w drzwiach więziennej celi
SJP.pl
przymiotnik od: wizjer
SJP.pl
1. osoba myśląca przyszłościowo, twórca śmiałych planów związanych z przyszłością;
2. osoba miewająca wizje; prorok, profeta, jasnowidz, jasnowidzący;
3. osoba żyjąca w świecie fantazji; marzyciel, utopista
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta myśląca przyszłościowo, autorka śmiałych planów związanych z przyszłością;
2. kobieta miewająca wizje; prorokini, profetka, jasnowidząca;
3. kobieta żyjąca w świecie fantazji; marzycielka, utopistka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy wizjonerowi, charakteryzujący się wizjonerstwem
Wiktionary
rzecz. wizja ż., wizjonerstwo n., wizjoner m.
Wiktionary
(1.1) proroczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) widzenie, przeżywanie wizji
(1.2) przedstawianie własnych wizji w twórczości artystycznej
Wiktionary
(1.2) Wizjonerstwo Słowackiego jest równe przeżyciu mistycznemu.
Wiktionary
IPA: ˌvʲizʲjɔ̃ˈnɛrstfɔ, AS: vʹizʹi ̯õnerstfo
Wiktionary
rzecz. wizja, wizjoner
przym. wizjonerski
Wiktionary
(1.1) proroctwo
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim;
Wiktionary
Wizna – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Wizna. Leży nad Narwią na historycznym Mazowszu.
Siedziba gminy Wizna. Dawniej miasto; uzyskała lokację miejską w 1400 roku, zdegradowana w 1870 roku. Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wiskim ziemi wiskiej województwa mazowieckiego. Miejsce obrad sejmików ziemskich ziemi wiskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku. Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Bożejewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Po powstaniu styczniowym Wizna utraciła prawa miejskie na podstawie carskiego dekretu.
(1.1) W XII wieku książę Bolesław nadał prawo spławiania towarów Narwią z Wizny do Makowa.
Wiktionary
rzecz. wiźnianin mos., wiźnianka ż.
przym. wiźniański
Wiktionary
mieszkaniec Wizny (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wizny
Wiktionary
(1.1) Wiźnianie nie mieli nic przeciwko muralom patriotycznym.
Wiktionary
rzecz. Wizna ż.
:: fż. wiźnianka ż.
przym. wiźniański
Wiktionary
mieszkanka Wizny (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wizny
Wiktionary
rzecz. Wizna ż.
:: fm. wiźnianin mos.
przym. wiźniański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wizny, związany z Wizną
Wiktionary
(1.1) Zwiedziliśmy pozostałości wiźniańskiego grodu wczesnopiastowskiego.
Wiktionary
rzecz. Wizna ż., wiźnianin mos., wiźnianka ż.
Wiktionary
gatunek norki żyjącej dziko w Ameryce Północnej; norka amerykańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Neovison||ref=tak., rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny łasic;
(1.2) zool. drapieżnik z rodzaju wizon (1.1)
(2.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Neovison vison|Schreber|ref=tak., gatunek drapieżnych ssaków z rodziny łasicowatych, występujących w stanie dzikim, w Ameryce Północnej;
(2.2) zool. drapieżnik z gatunku wizon (2.1)
Wiktionary
Łasice, łasice właściwe (Mustelinae) – podrodzina w rodzinie łasicowatych (Mustelidae), obejmująca najmniejsze ssaki w rzędzie drapieżnych (Carnivora).
Wikipedia
(1.1) Głowa wizona jest mała i dość płaska.
Wiktionary
(2.1) wizon amerykański, norka amerykańska
(2.2) wizon amerykański, norka amerykańska
Wiktionary
opatrzyć, opatrywać (paszport) wizą
SJP.pl
przymiotnik od: wiza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wizy
Wiktionary
(1.1) Loteria wizowa […] odbywa się corocznie od sześciu lat.
(1.1) Do końca czerwca ustawa wizowa ma trafić pod obrady wspólnej komisji Senatu i Izby Reprezentantów.
(1.1) A potem złożyli się na bilet i załatwili formalności wizowe, żeby tylko mogła być na placu Świętego Piotra w dniu inauguracji nowego pontyfikatu.
Wiktionary
rzecz. wiza ż.
przym. bezwizowy
Wiktionary
1. przedstawienie czegoś za pomocą obrazu;
2. wyobrażanie sobie czegoś
SJP.pl
Wizualizacja – ogólna nazwa graficznych metod tworzenia, analizy i przekazywania informacji. Za pomocą środków wizualnych ludzie wymieniają się zarówno ideami abstrakcyjnymi, jak i komunikatami mającymi bezpośrednie oparcie w rzeczywistości. W dzisiejszych czasach wizualizacja wpływa na sposób prowadzenia badań naukowych, jest rutynowo wykorzystywana w dyscyplinach technicznych i medycynie, służy celom dydaktycznym, a także bywa pojmowana jako środek wyrazu artystycznego.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wizualizacji
Wiktionary
rzecz. wizualizer mrz., wizualizacja ż., wizualizowanie n.
czas. wizualizować ndk., zwizualizować dk.
Wiktionary
urządzenie umożliwiające pokazywanie niewielkich przedmiotów lub dokumentów w powiększeniu
SJP.pl
Wizualizer (ang. document camera) - urządzenie z dziedziny wyposażenia biurowego służące do prezentacji. Umożliwia pokazanie na ekranie (w połączeniu z projektorem) lub na telewizorze czy też monitorze zarówno płaskiego (kartka w szczególności), jak i przestrzennego przedmiotu.Urządzenie to jest zwykle zbudowane w postaci podstawki, do której przymocowane jest ramię z kamerą i źródłem światła.
Wikipedia
Op-art (ang. op art, od optical art ‘sztuka optyczna’), in. wizualizm – kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia. Za okres szczytowy op-artu uznaje się lata 50. i 60. XX wieku.
Wikipedia
przedstawiać coś za pomocą obrazu, prezentować graficznie, ilustrować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zwizualizować)
(1.1) przedstawiać w postaci obrazu; prezentować graficznie
czasownik zwrotny niedokonany wizualizować się (dk. zwizualizować się)
(2.1) być wizualizowanym
Wiktionary
przym. wizualizacyjny, wizualny
Wiktionary
odbierany za pomocą wzroku, działający na wzrok, związany ze wzrokiem; wzrokowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dostrzegalny wzrokiem
Wiktionary
rzecz. wizualista mos., wizualistka ż., wizualizm mrz.
czas. wizualizować
przysł. wizualnie
Wiktionary
(1.1) naoczny, optyczny, widoczny, wzrokowy
Wiktionary
w geodezji: przestrzeń pomiędzy stanowiskiem instrumentu a punktem celowania, wolna od przeszkód uniemożliwiających dokonanie pomiarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przestrzeń wolna od przeszkód, zapewniająca dobre widzenie
Wiktionary
Wizura (szpara wzrokowa, wizjer, pot. wiziura) – część konstrukcyjna hełmu w postaci wąskiego poprzecznego otworu, umożliwiającego obserwację w przypadku gdy konstrukcja hełmu zasłania twarz użytkownika. Wizura stosowana była zwłaszcza w hełmach zamkniętych. Wycinano ją bezpośrednio w dzwonie hełmu, bądź w jego podnoszonej zasłonie (zob. przyłbica).
Wikipedia
przecinka, ścieżka leśna
SJP.pl
lud germański, zachodni odłam Gotów; Goci zachodni
SJP.pl
Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie, dosł: „leśni ludzie”, „mieszkańcy lasu” (łac. Visigothi) – lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki).
Wikipedia
dotyczący Wizygotów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. etn. związany z Wizygotami, dotyczący Wizygotów
Wiktionary
(1.1) Podkreśla się, że biskupi katoliccy popierali władców wizygockich i ułatwiali wewnętrzne przemiany.
Wiktionary
rzecz. Wizygot mos., Wizygotka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek ludu germańskiego, zachodniego odłamu Gotów;
Wiktionary
Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie, dosł: „leśni ludzie”, „mieszkańcy lasu” (łac. Visigothi) – lud germański, odłam Gotów. W IV wieku przyjęli arianizm (dzięki Biblii przetłumaczonej przez Wulfilę na język gocki).
Wikipedia
(1.1) Arabowie podbili Wizygotów w VIII wieku.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Wizygotka ż.
przym. wizygocki
Wiktionary
(1.1) Got zachodni, Terwing
Wiktionary
dotyczący wizji, mający charakter wizji; będący wytworem fantazji
SJP.pl
przestarzałe: wizjer
SJP.pl
odwiedziny, przybycie gdzieś w celach towarzyskich lub oficjalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pobyt u kogoś jako gość w celach towarzyskich lub oficjalnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszyscy pojechaliśmy z wizytą do naszej rodziny w Niemczech.
(1.1) Byłem zaskoczony wizytą sąsiada i nie miałem go czym poczęstować.
(1.1) W gazecie pisali o wizycie polskiego prezydenta w Stanach Zjednoczonych.
(1.1) Wujek nigdy nie lubił wizyt nieproszonych gości.
Wiktionary
IPA: vʲiˈzɨta, AS: vʹizyta
Wiktionary
rzecz. wizytownik mrz., wizytacja ż., wizytator mos., wizytatorka ż., wizytówka ż., wizytka ż., wizytowanie n., zwizytowanie n.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytowy, wizytówkowy
Wiktionary
(1.1) odwiedziny, pobyt, audiencja
Wiktionary
urzędowa wizyta władz danej instytucji, połączona z kontrolą; inspekcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeprowadzenie wizyty kontrolnej w instytucji lub obiekcie;
(1.2) komisja dokonująca kontroli instytucji zależnej
(1.3) daw. szpitalny obchód lekarski
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Takowe zezwolenie wydaje się na czas nieokreślony po wizytacji obiektu.
(1.2) Nigdy nie wpuszczono żadnej wizytacji na teren zakładu.
Wiktionary
rzecz. wizyta ż., wizytowanie n., wizytator mos., wizytatorka ż., wizytownik mrz.wizytówka ż., zwizytowanie n.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytacyjny, wizytatorski, powizytacyjny, wizytowy, wizytówkowy
Wiktionary
(1.1) kontrola, inspekcja, zwizytowanie
(1.2) kontrola
Wiktionary
dotyczący wizytacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wizytacją, dotyczący wizytacji
Wiktionary
(1.1) Nie zachowały się dawne księgi wizytacyjne pszczyńskiej parafii.
Wiktionary
rzecz. wizytacja ż., wizytator mos., wizytatorka ż., wizytowanie n., zwizytowanie n.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. powizytacyjny, wizytatorski
Wiktionary
osoba lub komisja kontrolująca podległe placówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przeprowadzająca wizytację
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po przemówieniu wizytatora zabrał głos dyrektor szkoły.
Wiktionary
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytacyjny, wizytowy, wizytatorski
rzecz. wizyta ż., wizytacja ż.
:: fż. wizytatorka ż.
Wiktionary
kobieta kontrolująca podległe placówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta przeprowadzająca wizytację
Wiktionary
(1.1) Poprzednim wizytatorkom to jakoś nie przeszkadzało.
Wiktionary
rzecz. wizytacja ż.
:: fm. wizytator mos.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytacyjny, wizytatorski, wizytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wizytatorem, dotyczący wizytatora
Wiktionary
rzecz. wizytownik mrz., wizytacja ż., wizytator mos., wizytatorka ż.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytacyjny, powizytacyjny
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wizyta
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wizyta
(1.2) rel. zakonnica z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Wiktionary
Wizytka – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzecz. zwizytowanie n., wizyta ż.
przym. wizytówkowy, wizytowy
czas. zwizytować, wizytować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wizytówka
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wizyta
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
SJP.pl
Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, łac. Ordo Visitationis Beatissimae Mariae Virginis – klauzurowe zgromadzenie zakonne – żeński zakon, w Polsce zwany potocznie siostrami wizytkami.
Nazwa wizytki wywodzi się od francuskiego czasownika: visiter – po polsku: odwiedzać. Nowo założone zgromadzenie miało bowiem początkowo charakter kontemplacyjno-czynny: wizytki wzorem Maryi nawiedzającej św. Elżbietę, udawały się z pomocą do ubogich i chorych.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zwizytować)
(1.1) przeprowadzać wizytację
(1.2) składać oficjalną wizytę
(1.3) daw. badać pacjenta
(1.4) daw. robić obchód w szpitalu
czasownik zwrotny niedokonany wizytować się (dk. brak)
(2.1) przest. wzajemnie się odwiedzać
Wiktionary
(1.1) Minister nalegała, by częściej wizytować placówkaacówki oświatowe.
(1.2) W maju papież będzie wizytował Rosję i Chiny.
(1.4) Lekarze właśnie wizytowali, gdy zadzwoniono z bloku operacyjnego.
Wiktionary
rzecz. wizytownik mrz., wizytatorka ż., wizyta ż., wizytacja ż., wizytator mos., wizytówka ż., wizytka ż., wizytowanie n., zwizytowanie n.
przym. wizytowy, wizytacyjny, wizytatorski
czas. zwizytować dk.
Wiktionary
(1.2) odwiedzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeprowadzanie wizytacji
Wiktionary
(1.1) Na końcu wizytowania już prawie nie mógł mówić.
Wiktionary
rzecz. wizytownik mrz., zwizytowanie n., niewizytowanie n., wizytacja ż., wizytówka ż., wizyta ż.
czas. zwizytować, wizytować ndk.
przym. wizytowy, wizytacyjny
Wiktionary
druk akcydensowy w formie małego kartoniku z nadrukowanym imieniem, nazwiskiem, adresem itp., współcześnie spełnia również funkcje reklamowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały kartonik z zapisanymi na nim danymi osobowymi lub firmowymi
(1.2) tabliczka na drzwiach z informacją o lokatorze
(1.3) dołączana do wiadomości e-mail informacja o danych osobowych lub firmowych nadawcy
(1.4) coś, czym się można pochwalić
Wiktionary
Wizytówka w sensie poligraficznym jest drukiem akcydensowym. Wizytówka to zazwyczaj prostokątny, podręczny kartonik, zapisany treścią zależną od rodzaju wizytówki. Towarzyszy chwilom nawiązywania znajomości, stając się elementem konwenansu. Jest oznaką uprzejmości i szacunku, a współcześnie może też pełnić funkcje reklamowe.
Wikipedia
(1.1) Wymiana wizytówek to częsty element spotkań handlowych.
(1.2) Zaraz zauważył widniejące na drewnianej wizytówce imię i nazwisko.
(1.3) Wiele programów pocztowych umożliwia dołączanie wizytówek do wysyłanej korespondencji.
(1.4) Tężnie i park stały się wizytówką nadodrzańskiego grodu.
Wiktionary
IPA: ˌvʲizɨˈtufka, AS: vʹizytufka
Wiktionary
rzecz. zwizytowanie n., wizyta ż., wizytacja ż., wizytowanie n., wizytownik mrz., wizytator mos., wizytatorka ż.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytowy, wizytówkowy
Wiktionary
(1.1) bilecik, bilet wizytowy, karta wizytowa; gw-pl|Górny Śląsk|wizytkarta.
(1.3) sygnaturka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wizytówką, dotyczący wizytówki
Wiktionary
(1.1) Weź udział w loterii wizytówkowej, do wygrania cenne nagrody!
Wiktionary
rzecz. wizytacja ż., wizyta ż., wizytka ż., wizytówka ż., wizytownik mrz.
Wiktionary
mały segregator na wizytówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biur. etui lub segregator do przechowywania wizytówek;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Władek dostał na Gwiazdkę wizytownik ze skóry.
Wiktionary
rzecz. wizyta ż., wizytacja ż., wizytowanie n., wizytator mos., wizytatorka ż., wizytówka ż.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przym. wizytowy, wizytówkowy, wizytatorski
Wiktionary
przymiotnik od: wizyta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wizytą, dotyczący wizyty
Wiktionary
(1.1) Oferujemy stroje wizytowe oraz sportowe.
Wiktionary
rzecz. wizytownik mrz., zwizytowanie n., wizyta ż., wizytacja ż., wizytator mos., wizytatorka ż., wizytówka ż., wizytka ż., wizytowanie n.
czas. wizytować ndk., zwizytować dk.
przysł. wizytowo
Wiktionary
(1.1) wyjściowy
Wiktionary
dawniej: błazen, żartowniś, wesołek, lekkoduch; szaławiła, wiła, sowizdrzał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) błazen, żartowniś
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: wiła
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. przesz. od: wić
Wiktionary
Wił (ukr. Віл) – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie kamieńskim. Liczy 202 mieszkańców
Do 2020 w rejonie lubieszowskim.
Wikipedia
boginka wodna, żeńskie bóstwo słowiańskie, piękna kobieta z długimi, złotymi albo czarnymi włosami, skora do zabaw, zwodząca na śmierć młodzieńców, ukazująca się często pod postacią łabędzia lub konia
SJP.pl
Wiła, samowiła, samodiwa – południowosłowiański i ruski odpowiednik południcy, mamuny i rusałki. Na zachodniej Słowiańszczyźnie znana w zdegradowanej formie jako straszydło lub demon sprowadzający na ludzi obłęd.
Wiły wywodziły się z dusz zmarłych młodo dziewczyn. Zamieszkiwały lasy (samowiły), góry (zagorkinie), rzeki i jeziora (brodarice) oraz obłoki (oblakinie). Potrafiły dosiadać obłoków i przesuwać je spojrzeniem. Zazwyczaj zjawiały się w gromadach, mogły przybrać postać pięknych skrzydlatych dziewcząt o lekkich i niemal przezroczystych ciałach, nagich lub kuso odzianych, ale także koni, łabędzi, sokołów lub wilków. Czasami zmieniały się też w wiry powietrzne. Według niektórych naukowców te wiry powietrzne przyjmowały kształty węży.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wiłkomirski:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
Wiktionary
Wiłkupie – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Wiżajny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Na północ od wsi przebiega granica z Litwą.
Wikipedia
(1.1) Młody mężczyzna zginął w wypadku w Wiłkupiach w gminie Wiżajny.
Wiktionary
przym. wiłkupski
Wiktionary
skrót od: Księga Wyjścia - druga księga Pisma Świętego, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Wyjścia
Wiktionary
Księga Wyjścia [Wj], Druga Księga Mojżeszowa [2 Mojż], Exodus [Ex] (hebr. שמות (Szemot) – „imiona" – od pierwszych słów księgi, gr. Εξοδος Exodos z Septuaginty) – druga księga Pisma Świętego.
Księga Wyjścia należy do Pięcioksięgu i tym samym do Starego Testamentu. Jest bardziej spójna i przejrzysta niż poprzedzająca ją Księga Rodzaju.
Wikipedia
(1.1) Wj 40,15
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈvɨjɕʨ̑a, AS: ḱśẽŋga vyi ̯śća
Wiktionary
(1.1) Wyj, 2 Mojż.
Wiktionary
Wjasa (dewanagari व्यास, trl. vyāsa, dosł. „zbieracz, kompilator”, również Wedawjasa (वेद व्यास, trl. veda vyāsa, ang. Veda Vyasa) – tytuł odnoszący się do wielu Indusów. Najczęściej używa się go w odniesieniu do starożytnego mędrca indyjskiego – Weda-Wjasy, któremu przypisuje się autorstwo Mahabharaty i Puran oraz podział Wedy na części.Uważany za kompilatora Brahmasutr.
Wikipedia
1. miejsce przeznaczone do wjeżdżania
2. wjechanie dokądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fakt wjechania dokądś, przybycia do jakiegoś miejsca
(1.2) miejsce, przez które można dokądś wjechać
Wiktionary
rzecz. wyjazd m.
czas. wjeżdżać
Wiktionary
przymiotnik od: wjazd
SJP.pl
wpierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wrzucić;
2. wjebać (komuś) - pobić (kogoś);
3. wjebać się:
a) wpaść, np. do rowu;
b) wpaść w kłopoty
SJP.pl
wpierdalać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wrzucać;
2. wjebywać (komuś) - uderzać, bić (kogoś); przyjebywać;
3. wjebywać się:
a) wpraszać się;
b) wpadać w kłopoty
SJP.pl
1. jadąc, znaleźć się gdzieś, dostać się dokądś;
2. jadąc, dostać się na powierzchnię czegoś wysokiego;
3. jadąc, wpaść na coś lub na kogoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wjeżdżać)
(1.1) dokonany od|wjeżdżać.
Wiktionary
IPA: ˈvʲjɛxat͡ɕ, AS: vʹi ̯eχać
Wiktionary
czas. jechać
rzecz. wjechanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wjechać.
Wiktionary
czas. wjechać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wjechać)
(1.1) jadąc, dostawać się dokądś
(1.2) jadąc, zmierzać ku górze danej trasy
(1.3) jadąc, wpadać na jakiś obiekt
Wiktionary
rzecz. wjazd mrz., wjeżdżanie n.
czas. jechać
Wiktionary
(1.3) najeżdżać, napadać, wpadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Albanii i Grecji, wypływająca z gór Pindos, uchodząca do Morza Adriatyckiego;
Wiktionary
Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji.
Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Jej źródła znajdują się w górach Pindos, w masywie Avgo na wysokości 1343 m n.p.m. Powierzchnia zlewni rzeki Wjosy wynosi 6704 km² z czego 4365 km² na obszarze Albani. Uchodzi do Morza Adriatyckiego. Uznawana za jeden z najmniej przekształconych systemów rzecznych Europy.
Wikipedia
gwarowo: podwinąwszy lub zawinąwszy jakąś część ubrania, włożyć
SJP.pl
Warszawskie Koleje Dojazdowe
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Warszawska Kolej Dojazdowa;
Wiktionary
(1.1) Jazda pociągiem WKD była całkiem przyjemna.
Wiktionary
IPA: vu‿ka‿ˈdɛ, AS: vu‿ka‿de
Wiktionary
(1.1) wukadka
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = wojewódzka komisja dialogu społecznego
Wiktionary
IPA: ˌvu‿ka‿dɛ‿ˈːs, AS: vu‿ka‿d•‿es
Wiktionary
skrót od: Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej i Turystki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wszechstronny konkurs konia wierzchowego
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. Wielkie Księstwo Litewskie
Wiktionary
(1.1) W WKL, obejmującym obok Litwy właściwej i Żmudzi rozległe terytoria ruskie, kształtował się własny system prawa, który poza prawem zwyczajowym litewskim zawierał znaczne elementy dawnego prawa ruskiego.
Wiktionary
(1.1) W.Ks.Lit., WXL, WXLit
Wiktionary
umocować coś wewnątrz czegoś za pomocą kleju
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wklejać)
(1.1) dokonany od|wklejać.
Wiktionary
IPA: ˈfklɛjit͡ɕ, AS: fklei ̯ić
Wiktionary
rzecz. klej mrz., wklejenie n., wklejanie n., wklejka ż.
czas. wklejać ndk., kleić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkleić.
Wiktionary
IPA: fklɛˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: fklei ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. wkleić
Wiktionary
oddzielna kartka doklejana do stronicy książki, zawierająca dodatkowe ilustracje, mapy, tabele itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. luźna kartka zaraz za okładką książki, nieprzyklejona na całej powierzchni okładki
Wiktionary
Wklejka – oddzielna, pojedyncza kartka w formacie równym formatowi stronicy lub od niej większym, wklejona przez falc do grzbietu książki lub czasopisma. Zawiera najczęściej mapę, tabelę lub inny materiał ilustracyjny; może być drukowana jedno- lub dwustronnie, może też różnić się papierem od reszty publikacji (np. wklejka na papierze kredowym w książce wydrukowanej na papierze drukarskim).
Wikipedia
1. klepiąc, wbić, wcisnąć coś głębiej, do środka;
2. potocznie: wpisać jakiś tekst do pamięci komputera za pomocą klawiatury
SJP.pl
1. klepiąc, wbijać, wciskać coś głębiej, do środka;
2. potocznie: wpisywać jakiś tekst do pamięci komputera za pomocą klawiatury
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wklepać)
(1.1) klepiąc, wciskać coś głębiej, do wewnątrz
(1.2) pot. przepisywać przy pomocy klawiatury (komputera, telefonu, maszyny do pisania itp.)
Wiktionary
(1.1) Chce mieć rozstępy, nie wklepywać codziennie tony kremów, nie kąpać się w płatkach róży, nie używać perfum, które wulgarnie uwydatniają seksowność.
Wiktionary
rzecz. wklepywanie n., wklepanie n., klepanie n., klepnięcie n., klepka ż.
czas. wklepać dk., klepać ndk., klepnąć dk.
przym. klepkowy
Wiktionary
stawać się wklęsłym, wgłębionym; zaklęsać, wpuklać się, zapadać się
SJP.pl
w odlewnictwie: wkładka stosowana do otrzymywania wyokrągleń w modelach lub rdzennicach
SJP.pl
stać się wklęsłym, wgłębionym; zaklęsnąć, wpuklić się, zapaść się
SJP.pl
stać się wklęsłym, wgłębionym; zaklęsnąć, wpuklić się, zapaść się
SJP.pl
o powierzchni wznoszącej się od środka ku brzegom; wgłębiony, zapadnięty, nieckowaty, wklęsły
SJP.pl
druk wklęsły
SJP.pl
Druk wklęsły (druk wgłębny) – jeden z trzech podstawowych sposobów druku (obok druku płaskiego i druku wypukłego), stosowany zarówno w grafice warsztatowej, jak i poligrafii.
Druk wklęsły polega na tym, że miejsca drukujące są położone poniżej miejsc niedrukujących. Farba drukowa pokrywa najpierw całą formę drukową, po czym z miejsc niedrukujących jest zabierana raklem, a następnie farba pozostawiona w zagłębieniach jest przenoszona na podłoże drukowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co wklęsłe
(1.2) wklęsłe, zagłębione miejsce
Wiktionary
rzecz. wklęśnięcie n.
czas. wklęsnąć dk.
przym. wklęsły
przysł. wklęsło
Wiktionary
(1.2) wgłębienie, zaklęsłość, zaklęśnięcie
Wiktionary
o powierzchni wznoszącej się od środka ku brzegom; wgłębiony, zapadnięty, nieckowaty, wklęśnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma zagłębienie lub odcinkowe obniżenie
(1.2) mat. o funkcji: taka, że jej wykres znajduje się pod styczną w każdym punkcie
Wiktionary
(1.1) Skąd wzięłaś ów srebrzysty minerał z wklęsłym bokiem, co leży na sekretarzyku?
Wiktionary
rzecz. wklęsłość ż., wklęśnięcie n.
czas. wklęsnąć dk.
przysł. wklęsło
Wiktionary
(1.1) wgłębiony, wklęśnięty, zapadnięty
Wiktionary
wpisać coś do komputera, klikając myszką
SJP.pl
wpisywać coś do komputera, klikając myszką
SJP.pl
dawniej: włączać w zakres czegoś; wliczać, zaliczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkluczać.
Wiktionary
rzecz. niewkluczanie n.
czas. wkluczać ndk.
Wiktionary
dawniej: włączyć w zakres czegoś; wliczyć, zaliczyć
SJP.pl
wielkokalibrowy karabin maszynowy; wukaem
SJP.pl
Wielkokalibrowy karabin maszynowy (skr. wkm) – karabin maszynowy zasilany amunicją wielkokalibrową (kaliber w przedziale 12–20 mm).
Najpowszechniejszym kalibrem wkm jest 12,7 mm (0.50 cala), spotykane są też 13,2 mm, 14,5 mm, 15 mm, 20 mm. Obecnie ten ostatni kaliber zalicza się do działek.
Wikipedia
potocznie: wpoić, mocno utrwalić
SJP.pl
potocznie: wpoić, mocno utrwalić
SJP.pl
umieścić wykolejone wagony z powrotem na szynach
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkolejać)
(1.1) kolej. umieścić wykolejony pojazd z powrotem na szynach
Wiktionary
rzecz. kolej ż.
Wiktionary
umieszczać wykolejone wagony z powrotem na szynach
SJP.pl
urządzenie służące do umieszczania wykolejonych wagonów z powrotem na szynach
SJP.pl
odkrywkowe wyrobisko górnicze
SJP.pl
wkopnąć;
1. zagłębić w ziemi poprzez kopanie;
2. pot.
a) zdradzić kogoś; wsypać;
b) wkopać komuś - pobić kogoś, skopać;
3. wkopać się:
a) wryć się w ziemię;
b) wcisnąć się w coś;
c) pot. zdradzić się; wsypać się;
d) pot. wplątać się w przykrą sprawę
SJP.pl
włączyć kopię do większej całości
SJP.pl
włączać kopię do większej całości
SJP.pl
wkopać;
1. kopiąc, zagłębić w ziemi;
2. umieścić coś gdzieś mocnym kopnięciem;
3. potocznie: postawić kogoś w trudnej, kłopotliwej sytuacji;
4. potocznie: zdradzić, wydać kogoś
SJP.pl
ze wszystkich stron czegoś, co znajduje się w środku; wokół; wokoło
SJP.pl
skrót od: Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)
SJP.pl
skrót od: Wojewódzka Komisja Planowania Gospodarczego
SJP.pl
skrót od: Wojskowa Komenda Rejonowa
SJP.pl
rzeka w Polsce, dopływ Narwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Polsce, dolny bieg prawego dopływu Narwi;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Niemczech;
Wiktionary
Wikipedia
przym. wkrzański
Wiktionary
(1.2) hist. Ukra
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wkroczyć)
(1.1) podn. krocząc, wchodzić gdzieś dostojnie; wstępować gdzieś wolno, z powagą
(1.2) zaczynać zajmować obcy obszar
(1.3) rozpoczynać postępowanie naprawiające naruszony ład
(1.4) rozpoczynać nowy etap
Wiktionary
rzecz. wkraczanie n., wkroczenie n.
czas. wkroczyć
Wiktionary
(1.1) wstępować
(1.3) interweniować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wkroplić)
(1.1) dodawać do czegoś płyn pojedynczymi kroplami
Wiktionary
(1.1) Kolbę zamykamy korkiem z wkraplaczem i do siarczynu wkraplamy 20-30 g stężonego kwasu siarkowego.
Wiktionary
IPA: ˈfkraplat͡ɕ, AS: fkraplać
Wiktionary
rzecz. wkraplanie n., wkroplenie n., wkraplacz m., kropla ż., kropelka ż.
czas. wkroplić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. przyrząd służący do precyzyjnego dozowania jakiegoś płynu i wlewania go do naczynia, w którym zachodzi reakcja chemiczna
(1.2) chem. zob. pipeta.
Wiktionary
Wkraplacz to naczynie laboratoryjne, które służy do precyzyjnego dozowania ciekłych substancji, zazwyczaj substratów do prowadzonej w kolbie reakcji chemicznej.
Typowy wkraplacz składa się z naczynia o kształcie cylindrycznym, stożkowym lub gruszkowym, które posiada z jednej strony szlif żeński, zaś z drugiej strony nóżkę z kranikiem i szlifem męskim.
Wikipedia
rzecz. kropla ż. kropelka ż., kropienie n., kroplenie n., zakraplanie n., zakroplenie n., zakrapianie n., zakropienie n., kropidło n., kroplówka ż.
:: zdrobn. kropelki nmos.
czas. wkraplać, kropić ndk., kroplić ndk., zakraplać ndk., zakroplić dk., zakrapiać ndk., zakropić dk.
przym. kroplisty
Wiktionary
(1.2) pipeta, pipetka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkraplać.
Wiktionary
IPA: fkraˈplãɲɛ, AS: fkraplãńe
Wiktionary
czas. wkraplać
rzecz. kropelka ż.
Wiktionary
wkraść się - dostać się gdzieś ukradkiem, niepostrzeżenie
SJP.pl
krojąc, wrzucać, wkładać do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wkręcić)
(1.1) kręcąc czymś, wsadzać to w coś, umocowywać w czymś
(1.2) wprowadzać w środek obracającego się układu mechanicznego
(1.3) pot. chytrze podsuwać coś komuś, zabiegać, by ktoś coś nabył
(1.4) pot. wprowadzać kogoś do jakiegoś środowiska używając protekcji
czasownik zwrotny niedokonany wkręcać się (dk. wkręcić się)
(2.1) być wkręcanym
(2.2) ulegać wciągnięciu przez obracające się elementy mechanizmu
(2.3) podstępem dostawać się gdzieś
Wiktionary
rzecz. wkręcanie n., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.
Wiktionary
(1.2) wciskać, wsadzać
(1.3) wciskać
Wiktionary
potocznie:
1. osoba wkręcająca coś;
2. osoba umyślnie wprowadzająca kogoś w błąd, zwykle dla żartu;
3. wkrętarka - urządzenie do wkręcania i wykręcania wkrętów lub śrub; wkręcarka;
4. coś wywołującego silne zainteresowanie i skłaniające do poświęcenia na to dłuższego czasu
SJP.pl
potocznie: kobieta umyślnie wprowadzająca kogoś w błąd, zwykle dla żartu
SJP.pl
potocznie: wywołujący duże zainteresowanie i zajmujący czyjś czas; wciągający
SJP.pl
dający się wkręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkręcać.
Wiktionary
czas. wkręcać ndk.
rzecz. wkrętak mrz.
Wiktionary
taki, którego umieszcza się w czymś poprzez kręcenie
SJP.pl
potocznie: wkrętarka - urządzenie do wkręcania i wykręcania wkrętów lub śrub; wkręcacz
SJP.pl
potocznie: silne zainteresowanie czymś i poświęcanie na to dużo czasu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkręcać)
(1.1) kręcąc czymś, wsadzić to w coś, umocować w czymś
(1.2) wprowadzić w środek obracającego się układu mechanicznego
(1.3) pot. chytrze podsunąć coś komuś
(1.4) pot. wprowadzić kogoś do jakiegoś środowiska, używając protekcji
czasownik zwrotny dokonany wkręcić się (ndk. wkręcać się)
(2.1) zostać wkręconym
(2.2) ulec wciągnięciu przez obracające się elementy mechanizmu
(2.3) podstępem dostać się gdzieś
Wiktionary
rzecz. wkręcenie n., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.
Wiktionary
1. mały wkręt - rodzaj śruby;
2. rodzaj małego kolczyka wkładanego w przekłutą część ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wkręt
Wiktionary
rzecz. wkręt m.
Wiktionary
potocznie: bardzo zainteresowany czymś i poświęcający temu dużo uwagi
SJP.pl
kreśląc, włączać coś, nanosić na rysunek
SJP.pl
kreśląc, włączyć coś, nanieść na rysunek
SJP.pl
1. rodzaj śruby z wyżłobieniem w łbie;
2. wkręcenie czegoś;
3. rodzaj kolczyka wkładanego w przekłutą część ciała; wkrętka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. śruba z nacięciem we łbie, umożliwiającym jej wkręcanie przy pomocy śrubokręta w miękki materiał bez konieczności wiercenia;
(1.2) pot. przen. żart, dowcip, oszukanie, wkręcenie kogoś
Wiktionary
Wkręt – gwintowany trzpień, zwykle o kształcie lekko stożkowym, stanowiący łącznik w połączeniu gwintowym. Prawie wszystkie wkręty mają łeb, przeważnie z nacięciem (najczęściej prostym lub krzyżowym). Gwinty wkrętów często nie są znormalizowane (czyli mogą mieć dowolny skok, w zależności od zastosowania).
Wikipedia
IPA: fkrɛ̃nt, AS: fkrẽnt
Wiktionary
rzecz. wkrętak mrz., wkrętarka ż., wkręcik mrz.
czas. wkręcać ndk., wkręcić dk.; wykręcać ndk., wykręcić dk.; przykręcać ndk., przykręcić dk.; dokręcać ndk., dokręcić dk.; wkręcać ndk., wkręcić dk.; pokręcać ndk., pokręcić dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: wkrętak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wkrętak
Wiktionary
rzecz. wkrętak m.
Wiktionary
ręczne narzędzie do wkręcania i wykręcania wkrętów lub śrub; śrubokręt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zob. śrubokręt.
Wiktionary
Wkrętak (śrubokręt) – jedno z podstawowych narzędzi ręcznych. Wkrętak składa się z rękojeści i grotu. W najprostszym wykonaniu jest to pręt (najczęściej stalowy, ale bywają wkrętaki z innych metali, np. z mosiądzu oraz z tworzyw sztucznych), na jednym końcu ścięty lub spłaszczony tak, że powstała w ten sposób wąska krawędź umożliwia wsunięcie jej w wycięcie w łbie wkręta, co następnie, poprzez obrót wkrętaka wokół osi, umożliwia obrócenie wraz z nim samego wkrętu. Przeciwległy koniec pręta (grotu) zazwyczaj umocowany jest w uchwycie (rękojeści), zazwyczaj z tworzywa sztucznego, ułatwiającym obracanie wkrętaka, choć czasem stosuje się rozwiązanie polegające na wygięciu przeciwległego końca w sposób umożliwiający obrót narzędziem.
Wikipedia
rzecz. wkręt m., wkrętarka ż., wkręcanie n., wkręcenie n.
:: zdrobn. wkrętaczek m.
czas. wkręcać ndk., wkręcić dk.; wykręcać ndk., wykręcić dk.; przykręcać ndk., przykręcić dk.; dokręcać ndk., dokręcić dk.; wkręcać ndk., wkręcić dk.; pokręcać ndk., pokręcić dk.
Wiktionary
(1.1) śrubokręt
Wiktionary
zdrobnienie od: wkrętarka
SJP.pl
urządzenie do wkręcania i wykręcania wkrętów lub śrub; wkręcarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie z napędem elektrycznym do szybkiego wkręcania i wykręcania wkrętów, śrub itp.
Wiktionary
Wkrętarka – urządzenie mechaniczne służące do wkręcania i wykręcania śrub, wkrętów itp. Dzięki łatwo wymiennym końcówkom z chwytem sześciokątnym narzędzie łatwo można dostosować do różnych zakończeń wkrętów. Po wymianie narzędzia może być także używane doraźnie np. przy pracach stolarskich do nawiercania, rozwiercenia, itp.
Wikipedia
rzecz. wkręt mrz., wkrętak mrz.
czas. wkręcać ndk., wkręcić dk.; wykręcać ndk., wykręcić dk.; przykręcać ndk., przykręcić dk.; dokręcać ndk., dokręcić dk.; wkręcać ndk., wkręcić dk.; pokręcać ndk., pokręcić dk.
Wiktionary
potocznie:
1. element wkręcany w gwintowany otwór innego elementu;
2. rodzaj kolczyka wkładanego w przekłutą część ciała; wkręt
SJP.pl
1. → wkręt;
2. potocznie: wywołujący duże zainteresowanie i zachęcający do poświęcenia czemuś dużej uwagi, np. wkrętowy iflm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkroczyć.
(1.2) o wojsku: wejście w granice kraju, rejonu
Wiktionary
(1.2) Po wkroczeniu Niemcy aresztowali wszystkich profesorów gimnazjalnych. Trzymali ich w okropnych warunkach i (zanim ich wypuścili) kazali im złożyć przyrzeczenie, że nie będą agitować przeciwko (okupantom) (…).
Wiktionary
IPA: fkrɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: fkročẽńe
Wiktionary
czas. wkroczyć dk., wkraczać ndk., kroczyć ndk.
rzecz. wkraczanie n.
Wiktionary
1. wchodzić gdzieś przeważnie wolno;
2. wchodzić w nowe stadium czegoś;
3. interweniować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wkraczać.
Wiktionary
rzecz. wkraczanie n., kroczenie n., krok m., wkroczenie n.
czas. wkraczać ndk.
Wiktionary
dodać coś krojąc (np. do zupy)
SJP.pl
1. wlać gdzieś jakiś płyn, lejąc kropelkami
2. potocznie: wlać komuś, zbić kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkroplić.
Wiktionary
IPA: fkrɔˈplɛ̃ɲɛ, AS: fkroplẽńe
Wiktionary
czas. wkroplić, wkraplać
rzecz. kropelka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkraplać)
(1.1) dokonany od|wkraplać.
Wiktionary
IPA: ˈfkrɔplʲit͡ɕ, AS: fkroplʹić
Wiktionary
rzecz. wkroplenie n., kropla, kropelka
czas. wkraplać
Wiktionary
po upływie krótkiego czasu; niedługo, niebawem, niezadługo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w niedługim czasie, w najbliższym czasie
Wiktionary
(1.1) Wkrótce na ekranach kin ukaże się nowy film tego słynnego reżysera.
Wiktionary
IPA: ˈfkrutt͡sɛ, AS: fkrutce
Wiktionary
(1.1) niedługo, niebawem, lada chwila, lada dzień, lada moment, tylko patrzeć (jak), wnet, zaraz, bezzwłocznie, niezwłocznie, na dniach, szybko, rychło
Wiktionary
krusząc coś, wsypywać, dodawać do czegoś; wdrabiać
SJP.pl
krusząc coś, wsypać, dodać do czegoś; wdrobić
SJP.pl
przymiotnik od: Wkra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rzeką Wkrą
Wiktionary
rzecz. Wkra ż.
Wiktionary
skrót od:
1. Wojskowy Klub Sportowy;
2. Wybrzeże Kości Słoniowej
SJP.pl
Wojskowa Komenda Uzupełnień
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = Wojskowa Komenda Uzupełnień;
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj dostałem list z WKU.
Wiktionary
IPA: vu‿ka‿ˈu, AS: vu‿ka‿u
Wiktionary
1. umocować coś w podłożu w wyniku kucia;
2. potocznie: opanować pamięciowo jakiś materiał; wykuć, zapamiętać, opanować;
3. wkuć się:
a) dostać się wgłąb czegoś w wyniku kucia;
b) potocznie: zdenerwować się na kogoś; wściec się, zirytować się, rozgniewać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkuwać)
(1.1) dokonany od|wkuwać.
Wiktionary
IPA: fkut͡ɕ, AS: fkuć
Wiktionary
1. rzadko: kuląc, wciskać w coś; wtulać;
2. wkulać się - kuląc się, wciskać się w coś; wtulać się
SJP.pl
1. rzadko: kuląc, wcisnąć w coś; wtulić;
2. wkulić się - kuląc się, wcisnąć się w coś; wtulić się
SJP.pl
taki, który przywarł do kogoś lub czegoś; wtulony
SJP.pl
wkupienie się do czegoś
SJP.pl
wkupić się:
1. dostać się gdzieś dzięki uiszczeniu odpowiedniej zapłaty lub podarowaniu czegoś;
2. w przenośni, w wyrażeniu: wkupić się w czyjeś łaski: pozyskać czyjeś łaski, przychylność
SJP.pl
taki, który się wkupił
SJP.pl
datek, poczęstunek mający pozwolić nowej osobie stać się członkiem jakiejś grupy; frycowe
SJP.pl
Wikipedia
wkupywać się:
1. dostawać się gdzieś dzięki uiszczeniu odpowiedniej zapłaty lub podarowaniu czegoś;
2. w przenośni: pozyskiwać czyjeś łaski, przychylność
SJP.pl
wulgarne:
1. zdenerwować;
2. wkurwić się - zdenerwować się
SJP.pl
wulgarne:
1. denerwować;
2. wkurwiać się - denerwować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wkurwić)
(1.1) wulg. wyjątkowo kogoś denerwować, drażnić
czasownik zwrotny niedokonany wkurwiać się (dk. wkurwić się)
(2.1) wulg. denerwować się, odczuwać gniew
Wiktionary
(1.1) Wkurwia mnie ten ciągły hałas pod moim oknem.
(2.1) Dopiero co zaczęliśmy rozmawiać, a ty już się wkurwiasz i twierdzisz, że się czepiam!
Wiktionary
IPA: ˈfkurvʲjät͡ɕ, AS: fkurvʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. kurwica ż., pokurwowanie n., nakurwianie n., kurwowanie n., kurwisko n., kurewka ż., wkurwienie, kurwa
ims. wkurwiony, wkurwiający
czas. kurwować, wkurwić dk.
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
przym. skurwiały, wkurwiony
Wiktionary
(1.1) wkurzać, wnerwiać, denerwować, wulg. podkurwiać
(2.1) wkurzać się, wściekać się, denerwować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. drażnienie, irytowanie, denerwowanie kogoś
Wiktionary
rzecz. wkurwienie n., kurwowanie n., nakurwianie n., pokurwowanie n., kurwa ż., kurewka ż., kurwisko n.
czas. kurwować
wykrz. kurwa
przym. skurwiały
partyk. kurwa
Wiktionary
wulgarne:
1. zdenerwować;
2. wkurwić się - zdenerwować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkurwiać)
(1.1) dokonany od|wkurwiać.
czasownik zwrotny dokonany wkurwić się (ndk. wkurwiać się)
(2.1) dokonany od|wkurwiać się.
Wiktionary
(1.1) Wkurwił mnie, byłam zła, zresztą ciągle udaję, że mi nie przeszło, chociaż już dawno mu wybaczyłam.
(2.1) Przyznaję, wkurwiłem się. W ogóle od czasu tej cholernej roboty w starej kopalni chodziłem podminowany jak posągi Buddy przez talibów. Byle gówno potrafiło wytrącić mnie z równowagi (…)
Wiktionary
IPA: ˈfkurvʲit͡ɕ, AS: fkurvʹić
Wiktionary
rzecz. kurwica ż., kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwowanie n., pokurwowanie n., wkurwienie n.
wykrz. kurwa
czas. wkurwiać, kurwować
przym. wkurwiony, skurwiały
przysł. kurewsko
partyk. kurwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. stan intensywnego zdenerwowania, rozdrażnienia, gniewu
(1.2) wulg. podrażnienie, poirytowanie, podenerwowanie kogoś
(1.3) wulg. odczasownikowy od|wkurwić.
Wiktionary
IPA: fkurˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: fkurvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wkurwianie n., kurwowanie n., pokurwowanie n., kurwa ż., kurewka ż., kurwisko n., kurwiszcze n., kurewstwo n.
czas. wkurwiać ndk., wkurwić dk., kurwować ndk.
przym. kurewski, skurwiały, wkurwiony
przysł. kurewsko
ims. wkurwiony
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) wnerwienie, wkurzenie
Wiktionary
wulgarnie: zdenerwowany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. odczuwający gniew, duże zdenerwowanie
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wkurwić
Wiktionary
IPA: fkurˈvʲjɔ̃nɨ, AS: fkurvʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. wkurwienie n., kurwa ż.
czas. wkurwiać ndk., wkurwić dk.
wykrz. kurwa
przym. skurwiały
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) wzburzony, zdenerwowany, wnerwiony
Wiktionary
denerwować kogoś, doprowadzać do złości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wkurzyć)
(1.1) niedokonany od|wkurzyć.
czasownik zwrotny niedokonany (dk. wkurzyć się)
(2.1) niedokonany od|wkurzyć się.
Wiktionary
rzecz. kurz mrz., zakurzenie n., wkurzenie n., wkurzanie n., niezakurzenie n., zakurzanie n., niezakurzanie n., odkurzacz mrz.
przym. kurny, zakurzony, wkurzony, niekurny, niezakurzony, niewkurzony, niezakurzany, niewkurzany
czas. odkurzać ndk., odkurzyć dk., wkurzyć ndk.
Wiktionary
(1.1) złościć, sierdzić, denerwować, gniewać, wulg. wkurwiać, wściekać, bulwersować, frustrować, wnerwiać
(2.1) złościć się, sierdzić się, denerwować się, gniewać się, wulg. wkurwiać się, wściekać się,frustrować się, wnerwiać się, bulwersować się
Wiktionary
denerwować kogoś, doprowadzać do złości
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. taki, który poczuł złość
Wiktionary
(1.1) Przez resztę dnia chodziłem wkurzony … Nie tylko dlatego, że nie zwiedziłem muzeum, ale również dlatego, że to, co było moim osobistym i bolesnym przeżyciem, nagle znów było roztrząsane w mediach.
Wiktionary
rzecz. wkurzenie n.
czas. wkurzać ndk., wkurzyć dk.
przym. wkurzający
przysł. wkurzająco
Wiktionary
(1.1) zdenerwowany, rozgniewany, rozzłoszczony; pot. wnerwiony, wpieniony; wulg. wpieprzony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wkurzać)
(1.1) pot. zezłościć lub zdenerwować kogoś
czasownik zwrotny dokonany wkurzyć się (ndk. wkurzać się)
(2.1) pot. zezłościć lub zdenerwować się na kogoś albo coś
Wiktionary
(1.1) Wieści o zadaniu domowym w weekend wkurzyły mnie.
(2.1) Jeśli wybierzesz Windows zamiast Linuxa, wkurzę się na ciebie.
Wiktionary
rzecz. kurz mrz., zakurzenie n., wkurzenie n., wkurzanie n., niezakurzenie n., zakurzanie n., niezakurzanie n., odkurzacz mrz.
przym. kurny, zakurzony, wkurzony, niekurny, niezakurzony, niewkurzony, niezakurzany, niewkurzany
czas. odkurzać ndk., odkurzyć dk., wkurzać ndk.
Wiktionary
(1.1) zezłościć, rozzłościć, rozsierdzić, zdenerwować, rozgniewać, wulg. wkurwić, wściec, zbulwersować, zgniewać, sfrustrować, wnerwić
(2.1) zezłościć się, rozzłościć się, rozsierdzić się, zdenerwować się, rozgniewać się, wulg. wkurwić się, wściec się, zbulwersować się, zgniewać się, sfrustrować się, wnerwić się
Wiktionary
potykając się, z trudem gdzieś wejść
SJP.pl
1. mocować coś w podłożu w wyniku kucia;
2. potocznie: opanowywać pamięciowo jakiś materiał; wykuwać, zapamiętywać, opanowywać;
3. wkuwać się:
a) dostawać się wgłąb czegoś w wyniku kucia;
b) potocznie: denerwować się na kogoś; wściekać się, irytować się, gniewać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wkuźwić)
(1.1) wulg. wyjątkowo kogoś denerwować, drażnić
czasownik zwrotny niedokonany wkuźwiać się (dk. wkuźwić się)
(2.1) wulg. denerwować się, odczuwać gniew
Wiktionary
(1.1) Wkuźwia mnie ten ciągły hałas pod moim oknem.
(2.1) Dopiero co zaczęliśmy rozmawiać, a ty już się wkuźwiasz i twierdzisz, że się czepiam!
Wiktionary
rzecz. pokuźwowanie n., nakuźwianie n., kuźwowanie n., kuźwisko n., kuziewka ż., wkuźwienie n., kuźwa ż., kuźwowość ż.
ims. wkuźwiony, wkuźwiający
czas. kuźwować, wkuźwić dk.
przysł. kuźwowo
wykrz. kuźwa
partyk. kuźwa
przym. skuźwiały, wkuźwiony, kuźwowy
Wiktionary
(1.1) wkużać, wnerwiać, denerwować, wulg. podkuźwiać
(2.1) wkużać się, wściekać się, denerwować się
Wiktionary
1. rzadko: umieszczać gdzieś na kwaterze, wprowadzać na kwaterę;
2. wkwaterowywać się - wprowadzać się; zakwaterowywać się
SJP.pl
1. wypełnienie czegoś (np. wkład chłonący);
2. element wymienny przedmiotów (np. wkład do długopisu, do segregatora);
3. pomoc w dokonaniu czegoś (mieć wkład w coś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co się wkłada w jakąś działalność (np. pieniądze)
(1.2) element wymienny długopisu
(1.3) to, co wkłada się do wnętrza czegoś
Wiktionary
(1.1) Pan Józef zgromadził wkład na dom.
(1.2) Muszę wymienić wkład w długopisie, bo mi się wypisał.
Wiktionary
IPA: fkwat, AS: fku̯at
Wiktionary
rzecz. wkładka ż., wkładanie n.
:: zdrobn. wkładzik m.
czas. wkładać ndk.
Wiktionary
(1.1) udział
(1.3) wsad
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. włożyć)
(1.1) umieszczać w środku czegoś
(1.2) ubierać się w coś
(1.3) położyć na czymś
(1.4) umieszczać coś pomiędzy innymi rzeczami
(1.5) o pieniądzach: inwestować
Wiktionary
(1.1) Nie wkładaj tutaj palca, bo się oparzysz.
(1.2) Idziemy w gości, nie wkładaj na siebie tego obleśnego swetra.
(1.4) Nie wkładaj palca między drzwi.
(1.5) Nie wkładaj wszystkich oszczędności w jeden interes.
Wiktionary
IPA: ˈfkwadat͡ɕ, AS: fku̯adać
Wiktionary
rzecz. wkładanie n., włożenie n., wkład m., wkładka ż., wkładca m.
czas. zakładać ndk., nakładać ndk.
Wiktionary
(1.1,4) wsadzać, umieszczać, wtykać, wpychać
(1.2) ubrać się
(1.3) kłaść, ładować, pakować, załadowywać
(1.5) lokować, inwestować, wnosić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkładać.
Wiktionary
IPA: fkwaˈdãɲɛ, AS: fku̯adãńe
Wiktionary
rzecz. wkład mrz., wkładka ż.
czas. wkładać ndk.; włożyć dk.
Wiktionary
w gwarze środowiskowej: ten, kto wnosi wkład w przedsiębiorstwo, kto wpłaca udział
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co wkłada się między jakieś powierzchnie, zwykle w celu wypełnienia, izolacji lub jako uzupełnienie czegoś
(1.2) wkładka (1.1), której zadaniem jest chłonięcie wilgoci, płynu
(1.3) pot. kawałek mięsa dodawany do zupy w celu zwiększenia jej kaloryczności
(1.4) druk. poligr. dodatek do książki, czasopisma lub wydawnictwa fonograficznego w postaci kolorowego prospektu, plakatu, tabeli itp., włożony luźno w środek
(1.5) druk. poligr. niezadrukowany kawałek papieru, znajdujący się między kartkami książki, mający chronić ilustracje w niej zawarte przed uszkodzeniem
(1.6) med. mechaniczny środek antykoncepcyjny w postaci spirali lub kapturka, umieszczany w macicy lub pochwie
(1.7) techn. część urządzenia wkładana między inne części w celu uszczelnienia, zabezpieczenia ich przed tarciem itp.
Wiktionary
(1.2) Wkładka przypomina wyglądem podpaskę, jest jednak od niej mniejsza, cieńsza i mniej chłonna. (z Wikipedii)
(1.4) Rozkładana, albumowa okładka w biało-czarne pasy, rozkładana wkładka z tekstami, również na tle biało-czarnych pasów, wszystko było dokładnie przemyślane i nieźle wydane.
Wiktionary
IPA: ˈfkwatka, AS: fku̯atka
Wiktionary
rzecz. wkładanie n., wkład m.
czas. wkładać ndk.
Wiktionary
wbić w coś przedmiot ostro zakończony
SJP.pl
wbić w coś przedmiot ostro zakończony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkłuć.
Wiktionary
Zastrzyk, iniekcja (łac. iniectio) – wprowadzenie roztworu (najczęściej leku) do tkanki za pomocą strzykawki z igłą.
Wikipedia
rzecz. wkłuwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wkłuwać.
Wiktionary
rzecz. wkłucie n.
czas. wkłuwać ndk.
Wiktionary
1. lejąc, wprowadzić ciecz do wnętrza czegoś;
2. potocznie: sprawić komuś lanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wlewać)
(1.1) dokonany od|wlewać.
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. zlać, zbić
czasownik zwrotny dokonany wlać się (ndk. wlewać się)
(3.1) dokonany od|wlewać się.
Wiktionary
(2.1) Dawno temu, ledwie pamięta pogrzeb. Samego ojca nie, tylko to, że parę razy wlał mu pasem. Nie wie za co, może co stłukł?
Wiktionary
rzecz. wlew m., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik m., wlewanie n., wlanie n.
czas. olać, oblewać, wlewać ndk.
przym. wlewowy
Wiktionary
(2.1) pot. zrobić / sprawić lanie, spuścić manto
Wiktionary
rzadko: wlatywać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik stanowczo zachęcający do wejścia do jakiegoś pomieszczenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. ciągnąc, przesuwać coś z trudem;
2. prowadzić kogoś na siłę, zmuszać do pójścia;
3. potocznie: brać ze sobą bez potrzeby coś uciążliwego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ciągnąć po ziemi
czasownik zwrotny wlec się
(2.1) ciągnąć się
(2.2) przemieszczać się powoli
Wiktionary
IPA: vlɛt͡s, AS: vlec
Wiktionary
czas. odwlekać ndk.
rzecz. wywłoka ż.
Wiktionary
(1.1) ciągnąć, włóczyć
(2.2) pełzać, ślimaczyć się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. lecąc, dostać się gdzieś, do wnętrza czegoś;
2. wpaść gdzieś, zostać wrzuconym (np. o piłce);
3. potocznie: bardzo szybko wbiec gdzieś, na kogoś lub na coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wlatać, wlatywać)
(1.1) wpaść do wnętrza czegoś lecąc
(1.2) pot. wpaść gwałtownie, nagle
Wiktionary
(1.1) A jak ten nietoperz wleciał do naszego domu?
(1.2) Tomek wleciał do klasy spóźniony.
Wiktionary
rzecz. wlecenie n.
Wiktionary
gruba lina spuszczana z balonu przed lądowaniem w celu wyhamowania
SJP.pl
otoczaki, żwiry, piaski wleczone po dnie, które w czasie ruchu nie tracą kontaktu z dnem
SJP.pl
miasto na Dolnym Śląsku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wleń (niem. Lähn) – miasto leżące na Dolnym Śląsku, w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wleń. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 1569 mieszkańców (898. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: vlɛ̃ɲ, AS: vlẽń
Wiktionary
rzecz. wlenianin m., wlenianka ż.
przym. wleński
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Wleń
SJP.pl
mieszkanka miasta: Wleń
SJP.pl
zgrubienie od: wlepka
SJP.pl
Wlepka (stosowana też pisownia vlepka) – mała, samoprzylepna forma plastyczna tworzona z myślą o ingerencji w przestrzeń publiczną, jeden ze środków wyrazu tzw. kultury niezależnej, pokrewny graffiti. Przylepiana na ogół bez zezwolenia, przez co traktowana jako wandalizm. Początkowo była to naklejka zawierająca rysunek (grafika, fotomontaż, zdjęcie), tekst albo jedno i drugie.
Wikipedia
1. umieszczać coś gdzieś poprzez przyklejenie; wklejać;
2. pospolite:
a) zmuszać kogoś do przyjęcia czegoś;
b) wyznaczać karę, karać kogoś
SJP.pl
1. umieścić coś gdzieś poprzez przyklejenie; wkleić;
2. pospolite:
a) zmusić kogoś do przyjęcia czegoś;
b) wyznaczyć karę, ukarać kogoś
SJP.pl
własnoręcznie wykonana mała naklejka samoprzylepna do rozlepiania w miejscach publicznych; vlepka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nalepka z rysunkami i tekstami umieszczana w środkach komunikacji publicznej lub innych miejscach publicznych; element street artu;
Wiktionary
Wlepka (stosowana też pisownia vlepka) – mała, samoprzylepna forma plastyczna tworzona z myślą o ingerencji w przestrzeń publiczną, jeden ze środków wyrazu tzw. kultury niezależnej, pokrewny graffiti. Przylepiana na ogół bez zezwolenia, przez co traktowana jako wandalizm. Początkowo była to naklejka zawierająca rysunek (grafika, fotomontaż, zdjęcie), tekst albo jedno i drugie.
Wikipedia
IPA: ˈvlɛpka, AS: vlepka
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., lepidło n., wlepkarz
Wiktionary
1. wprowadzenie do organizmu dożylnie, podskórnie lub doodbytniczo większej ilości płynu w celach leczniczych; infuzja, wlewka
2. otwór w zbiorniku służący do wlewania płynów
3. kanał, przez który przepływa ciekły metal do formy odlewniczej
SJP.pl
Wikipedia
lejąc, wprowadzać ciecz do wnętrza czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wlać)
(1.1) lejąc, wprowadzać ciecz do wnętrza czegoś
(1.2) przen. wywołać określone uczucie lub nastrój
czasownik zwrotny niedokonany wlewać się (dk. wlać się)
(2.1) dostawać się do wnętrza czegoś płynąc lub lejąc się
(2.2) przen. dostawać się do wnętrza czegoś w sposób podobny do cieczy
Wiktionary
(1.1) Ludzie przy stolikach i przy barze wlewają w siebie alkohol.
(1.1) Potem wlewał do środka jakieś płyny, wsypał czerwony proszek mrucząc "egipskie" zaklęcia.
(1.2) Wysadzając w powietrze i posyłając w zaświaty wrogów Korony, Bond wlewał w serca zachodnich widzów nadzieję i rozładowywał strach przed rzeczywistym zagrożeniem.
(2.2) Wreszcie na parter wlewa się cała fala studentów, najwyraźniej na gapę, a za nimi zziajani posiadacze biletów parterowych.
Wiktionary
IPA: ˈvlɛvat͡ɕ, AS: vlevać
Wiktionary
rzecz. wlew m., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik m., wlewanie n., wlanie n.
czas. olać, oblewać, wlać dk.
przym. wlewowy
Wiktionary
(1.2) dawać, napełniać, dodawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wlewać.
Wiktionary
IPA: vlɛˈvãɲɛ, AS: vlevãńe
Wiktionary
rzecz. wlew m., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik m., wlanie n.
czas. olać, wlewać ndk., wlać dk.
przym. wlewowy
Wiktionary
półfabrykat hutniczy w postaci bloku ze stali lub z innego metalu
SJP.pl
wprowadzenie do organizmu dożylnie, podskórnie lub doodbytniczo większej ilości płynu w celach leczniczych; wlew, infuzja
SJP.pl
metalowa forma do odlewania stali; zlewnica
SJP.pl
Wlewnica – niedzielona forma z żeliwa do odlewania wlewków, najczęściej stalowych.
Ze względu na niejednorodny skład odlanego materiału, wlewki przerabia się plastycznie.
Wikipedia
umożliwiający wlanie cieczy do jakiegoś zbiornika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w gminie Trzebiatów;
Wiktionary
Wlewo – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Trzebiatów, nad zachodnim brzegiem rzeki Regi. Według danych z 28 lutego 2009 wieś miała 180 mieszkańców. W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. We Wlewie znajduje się dworek oraz pozostałości starego, poniemieckiego cmentarza. Mieści się tu stajnia sportowo-hodowlana dla koni. W 2003 roku zostało utworzone "Sołectwo Wlewo", będące jednostką pomocniczą gminy Trzebiatów. Obejmuje ono jedynie wieś Wlewo, której mieszkańcy wybierają sołtysa i 5-osobową radę sołecką.
Wikipedia
przymiotnik od: wlew
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. wejść
Wiktionary
(1.1) Wlazła na drzewo i nie umie zleźć.
Wiktionary
czas. leźć, doleźć
Wiktionary
włączać coś do rachunku
SJP.pl
włączyć coś do rachunku
SJP.pl
skrót od: Wielki, np. Wlk. Brytania
SJP.pl
skrót
(1.1) = wielki
Wiktionary
skrót od: wielkopolski; wielkopol., wielkop.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wielkopolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wlot
Wiktionary
rzecz. wlot m.
Wiktionary
rzadko: osoba zamieszczająca na blogu głównie nagrania wideo; vloger
SJP.pl
rzadko: kobieta zamieszczająca na blogu głównie nagrania wideo; vlogerka
SJP.pl
rzadko: prowadzić internetowy pamiętnik w postaci nagrań wideo; vlogować
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Albanii, na wybrzeżu Adriatyku;
Wiktionary
Wlora (alb. Vlorë, Vlora; wł. Valona, gr. Βαλόνα) – miasto w Albanii na wybrzeżu Adriatyku. Liczba mieszkańców wynosiła w 2011 ok. 80 tysięcy. Stolica okręgu i obwodu Wlory.
Miasto nadmorskie, nad którym wznosi się wzgórze Kuzum-Baba – siedziba muzułmańskiej sekty bektaszytów.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, metalowy, chemiczny oraz elektrotechniczny.
Wikipedia
przym. wlorski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wlorą, dotyczący Wlory (miasta w Albanii)
Wiktionary
rzecz. Wlora ż.
Wiktionary
1. miejsce, przez które coś wlatuje, wpływa;
2. wlatywanie, przedostawanie się (do środka czegoś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) początkowa część rzeczy, do której coś wlatuje, wpada, wpływa lub wjeżdża
Wiktionary
(1.1) Grono pszczół skupionych przed wlotem do ula wyglądem przypomina brodę.
(1.1) Na Górnym Śląsku wlot kanału lub szamba nazywany jest „gulikiem”.
Wiktionary
rzecz. lot mrz., przelot mrz.
:: zdrobn. wlocik mrz.
czas. wlatywać ndk., wlecieć dk.
przym. wlotowy
Wiktionary
przymiotnik od: wlot
SJP.pl
lutując, umocować coś wewnątrz czegoś
SJP.pl
lutując, umocowywać coś wewnątrz czegoś
SJP.pl
skrót od: Windows Media Audio, w informatyce: jeden z formatów kompresji plików dźwiękowych, bardzo pogarszający jakość dźwięku
SJP.pl
Windows Media Audio (WMA) – format kompresji dźwięku stworzony przez Microsoft. W zamierzeniach producenta ma konkurować z formatem MP3.
Wikipedia
1. spowodować dla własnej korzyści, że ktoś znalazł się w kłopotliwej sytuacji; wmanewrować;
2. skłonić kogoś dla własnej korzyści do uwierzenia w to, co mu się mówi; wmówić
SJP.pl
1. dla własnej korzyści stawiać kogoś w kłopotliwej sytuacji; wmanewrowywać;
2. skłaniać kogoś dla własnej korzyści do uwierzenia w to, co mu się mówi; wmawiać
SJP.pl
wkroczenie, wstąpienie większej liczby maszerujących osób; wmaszerowanie
SJP.pl
[czytaj: wmar-zać] zostawać unieruchomionym przez lód, mróz
SJP.pl
[czytaj: wmar-znięty] taki, który wmarznął (zamarznął w czymś); wmarzły, wmarźnięty
SJP.pl
[czytaj: wmar-zły] taki, który wmarzł (zamarzł w czymś); wmarznięty, wmarźnięty
SJP.pl
wetrzeć coś w skórę, masując ją
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przekonywać kogoś o czymś, co nie jest prawdą
Wiktionary
(1.1) Nawet wmawiano mi parę razy, że człowiek wierzący ma zaakceptować chorobę, bo tak chciał Bóg.
Wiktionary
rzecz. wmawianie n., wmówienie n.
czas. wmówić dk.
Wiktionary
(1.1) imputować, insynuować
Wiktionary
1. zameldować kogoś w miejscu, w którym są już zameldowane inne osoby;
2. wmeldować się - potocznie: wpakować się;
a) wejść tam, gdzie nie jest się mile widzianym;
b) niespodziewanie zderzyć się, wpaść na coś lub na kogoś
SJP.pl
zamiatając wgarnąć coś miotłą, szczotką pod coś, do środka czegoś
SJP.pl
dawniej:
1. mieszając, dodać coś do czegoś; wmieszać; domieszać;
2. wcisnąć, włożyć (np. czapkę na głowę)
SJP.pl
1. wplątać kogoś w coś;
2. połączyć dwa składniki mieszając
SJP.pl
1. wmieszać przy użyciu miksera;
2. potocznie: wmiksować się - wkręcić się gdzieś, wmieszać się
SJP.pl
1. dodawać przy użyciu miksera;
2. potocznie: wmiksowywać się - wkręcać się w jakąś grupę ludzi
SJP.pl
skrót od: Wireless Markup Language, w informatyce: wersja języka XML, przystosowana do urządzeń przenośnych, wyposażonych w WAP
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. mniemanie
Wiktionary
IPA: vmʲɲɛ̃ˈmãɲɛ, AS: vmʹńẽmãńe
Wiktionary
skrót od: World Meteorological Organization - Światowa Organizacja Meteorologiczna
SJP.pl
wwikłać w coś; zaplątać; wplątać
SJP.pl
wplątywać w coś
SJP.pl
przekonać kogoś wbrew jego woli lub rozsądkowi
SJP.pl
zmusić do przyjęcia lub zjedzenia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wmuszać.
Wiktionary
rzecz. wmuszenie n., mus m., przymus m., przymuszanie n., przymuszenie n.
czas. wmuszać ndk., wmusić dk., musieć ndk., przymuszać ndk., przymusić dk.
przym. musowy, przymusowy
przysł. musowo, przymusowo
Wiktionary
rzadko, zwykle o wodzie: przenieść coś w głąb czegoś, np. gleby
SJP.pl
wmykać się - wchodzić gdzieś ukradkiem, po cichu
SJP.pl
wmyślać się - zastanawiać się nad czymś głęboko
SJP.pl
wmyślić się - zastanowić się nad czymś głęboko
SJP.pl
taki, który się wmyślił (zastanowił się nad czymś głęboko)
SJP.pl
potocznie: zjeść, zwłaszcza z apetytem; wszamać, wtrąbić, zmłócić
SJP.pl
błonkówka owadziarka z rodziny bleskotek; szkodnik grusz i jabłoni
SJP.pl
dawniej: czynić właściwością czyjejś natury
SJP.pl
1. zwabiać zwierzynę łowną za pomocą przynęty;
2. dawniej: wnęcać się - dostawać się gdzieś, wciskać się
SJP.pl
1. zwabić zwierzynę łowną za pomocą przynęty;
2. dawniej: wnęcić się - dostać się gdzieś, wcisnąć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. śrpol. (potem gw-pl|Podhale.) wnuk
Wiktionary
IPA: vnɛ̃ŋk, AS: vnẽŋk
Wiktionary
rzecz. wnęka, wnuk
Wiktionary
(1.1) wnuk, wnuczek
Wiktionary
wgłębienie w ścianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zagłębienie w ścianie, murze
(1.2) stpol. wnuczka
(1.3) anat. rodzaj szczeliny lub zagłębienia na powierzchni narządu, przez który wchodzą lub wychodzą naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne, nerwy.
Wiktionary
Wnęka – wgłębienie w ścianie. Wnęka może mieć różną głębokość, wysokość i szerokość. Może mieć proste krawędzie (bez ozdób) lub dekoracyjne wykończenie.
Wikipedia
(1.1) We wnęce stała wielka szafa.
(1.2) Wnęka wyrosła na przystojną młódkę.
Wiktionary
IPA: ˈvnɛ̃ŋka, AS: vnẽŋka
Wiktionary
(1.1) przym. wnękowy
(1.2) rzecz. wnęk, wnęczka
Wiktionary
(1.1) nisza
(1.2) wnuczka, stpol. synowica
Wiktionary
przymiotnik od: wnęka
SJP.pl
potocznie: wprowadzić w stan zdenerwowania
SJP.pl
potocznie: wprowadzać w stan zdenerwowania
SJP.pl
potocznie: wprowadzić w stan zdenerwowania
SJP.pl
potocznie: wprowadzić w stan zdenerwowania
SJP.pl
wkrótce, zaraz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w niedługim czasie od wskazanego momentu
Wiktionary
WNET (także Thirteen, channel 13) – niekomercyjna, amerykańska stacja telewizyjna w Newark, New Jersey, obejmująca swoim sygnałem obszar metropolitalnego Nowego Jorku. WNET jest sztandarową stacją telewizji publicznej PBS.
Studia i biura stacji WNET znajdują się na Manhattanie, w Midtown, a nadajnik na Empire State Building.
Wikipedia
(1.1) Ale wnet przestali o tym deliberować, gdyż żniwa były za pasem (…)
Wiktionary
(1.1) wkrótce, zaraz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. przynęta
Wiktionary
IPA: ˈvnɛ̃nta, AS: vnẽnta
Wiktionary
czas. nęcić
Wiktionary
(1.1) nęta
Wiktionary
mężczyzna lub samiec zwierzęcia cierpiący na wnętrostwo
SJP.pl
wrodzony brak jednego lub obu jąder w mosznie wskutek zatrzymania się ich w jamie brzusznej lub kanale pachwinowym
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący wnętrz budynków, związany z dekoracją wnętrz
SJP.pl
Architektura wnętrz – sztuka kształtowania wnętrz architektonicznych, obejmuje wystrój i wyposażenie ruchome z uwzględnieniem funkcji pomieszczenia. Architektura wnętrz jest dziedziną twórczości architektonicznej.
Wikipedia
wszystkie elementy obiektu oprócz jego elementów brzegowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przestrzeń, znajdująca się w środku czegoś
(1.2) duchowa strona człowieka, dusza, serce
(1.3) pomieszczenie w środku budowli wraz z wystrojem
(1.4) geom. zbiór takich punktów figury geometrycznej, że dla każdego z nich istnieje otoczenie zawarte w tej figurze
Wiktionary
Wnętrze – obudowana przestrzeń zamknięta znajdująca się wewnątrz budowli, służąca określonym potrzebom materialnym i kulturowym człowieka.
Na pojęcie wnętrza architektonicznego, oprócz samego pomieszczenia, składa się również wystrój jego ścian, sklepienia, sufitu oraz wyposażenie w sprzęty ruchome.
Wikipedia
(1.1) Mniej wody dostanie się w ten sposób do wnętrza twoich butów.
(1.2) Myślę, że każdy artysta jest ekshibicjonistą. Już sam występ na scenie ociera się o ekshibicjonizm. Twórczy ekshibicjonizm, powiedziałbym. Obnażamy się, pokazujemy swoje wnętrze na forum publicznym…
(1.3) Nacisnęła klamkę i drzwi jęknęły przejmująco, ukazując woniejące kurzem wnętrze.
Wiktionary
IPA: ˈvnɛ̃nṭʃɛ, AS: vnẽnṭše
Wiktionary
rzecz. wnętrzności nmos., wnętrzarstwo n., wnętrzarz m.
przym. wewnętrzny, wnętrzowy, wnętrzarski
przysł. wewnątrz, wewnętrznie
przyim. wewnątrz
Wiktionary
(1.1) środek
Wiktionary
pasożyt żyjący wewnątrz ciała żywiciela
SJP.pl
pasożyt żyjący wewnątrz ciała żywiciela
SJP.pl
Wikipedia
Endocarpon Hedw. (wnętrznik) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) anat. narządy wewnętrzne jamy brzusznej, klatki piersiowej oraz miednicy człowieka lub zwierzęcia
forma rzeczownika.
(2.1) przest. plural|wnętrzność.
Wiktionary
Trzewia, trzewa, potocznie wnętrzności (łac. viscera, gr. splanchnon) – narządy wewnętrzne zwierząt (w tym i człowieka), znajdujące się w jamach ciała. Należą do tej grupy narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej.
Trzewia występuje także u mięczaków jako narządy wewnętrzne, znajdujące się w worku trzewiowym.
Wikipedia
(1.1) Usunąć wnętrzności i odkroić głowę i ogon ryby.
Wiktionary
IPA: vnɛ̃nˈṭʃnɔɕt͡ɕi, AS: vnẽnṭšnośći
Wiktionary
rzecz. wnętrze n., wnętrostwo n.
przym. wewnętrzny
przysł. wewnętrznie, wewnątrz
przyim. wewnątrz
Wiktionary
(1.1) trzewia
Wiktionary
przymiotnik od: wnętrze
SJP.pl
potocznie: bardzo głośno; przenikliwie, donośnie, na cały głos
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) książk. bardzo głośno, przeraźliwie głośno
przymiotnik nieodmienny
(2.1) książk. bardzo głośny, przeraźliwie głośny
Wiktionary
w teologii chrześcijańskiej, o zmartwychwstałym Jezusie Chrystusie: wznieść się do nieba
SJP.pl
w teologii chrześcijańskiej, o zmartwychwstałym Jezusie Chrystusie: wznieść się do nieba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) rel. święto chrześcijańskie upamiętniające wstąpienie do nieba zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, obchodzone corocznie w 40. dniu od Zmartwychwstania Pańskiego (czwartek);
Wiktionary
Wniebowstąpienie – przeniesienie się osoby świętej do nieba za życia (nie po śmierci) wraz z ciałem (nie sama dusza). Dwie najbardziej znane postacie, którym przypisywane jest wniebowstąpienie, to Jezus Chrystus oraz Mahomet.
Wniebowstąpienie znane jest także w buddyzmie (mnich Śantidewa) i hinduizmie (bóg Kryszna).
Wikipedia
w teologii chrześcijańskiej, o zmartwychwstałym Jezusie Chrystusie: wznosić się do nieba
SJP.pl
święto kościelne związane z wstąpieniem Matki Boskiej do nieba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) rel. święto chrześcijańskie upamiętniające wzięcie Matki Boskiej do nieba;
(1.2) rel. przedmiot wiary chrześcijańskiej dotyczącej wzięcia do nieba z ciałem i duszą Najświętszej Maryi Panny
(1.3) szt. przedstawienie przeniesienia Maryi Panny do nieba w sztuce
Wiktionary
Wniebowzięcie – według teologii chrześcijańskiej to zabranie osoby świętej przez Boga do nieba za życia lub po śmierci wraz z ciałem i duszą.
Według Biblii Bóg zabrał do nieba dwie osoby:
Wikipedia
(1.1) W pierwszą niedzielę po Wniebowzięciu Górnoślązaczkom spieszno do Piekar.
(1.2) Nie wszyscy chrześcijanie uznają Wniebowzięcie za dogmat wiary.
(1.3) W jednym z ołtarzy bazyliki znajdowała się kopia „Wniebowzięcia” autorstwa Murilla.
Wiktionary
rzecz. wniebowzięcie n., Wniebowzięta ż.
przym. wniebowzięty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. peryfr. matka Jezusa Chrystusa
Wiktionary
(1.1) Bóg ukoronował Wniebowziętą na Królową Nieba i Panią świata.
Wiktionary
rzecz. wniebowzięcie n., Wniebowzięcie n.
przym. wniebowzięty
Wiktionary
(1.1) Maryja, Matka Boża, Bogarodzica, Bogarodzicielka, Bogurodzica, Boża Rodzicielka, Madonna, Maria, Maria z Nazaretu, Matka Najświętsza, Matka Pana, Matka Przenajświętsza, Najświętsza Maria Panna, Najświętsza Maryja Panna, Niepokalana, Przeczysta Panienka, Przeczysta Panna; podn. Królowa Nieba, Królowa Niebios; skr. MB, NMP
Wiktionary
bardzo zadowolony, szczęśliwy, w stanie euforii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przen. odczuwający szczęście
Wiktionary
(1.1) Michaś, cały wniebowzięty, pobiegł ze świadectwem do domu.
Wiktionary
rzecz. wniebowzięcie n., Wniebowzięcie n., Wniebowzięta ż.
Wiktionary
1. przenieść coś do budynku, pomieszczenia lub innej zamkniętej przestrzeni;
2. przenieść coś na miejsce położone wyżej;
3. dać coś jako wkład we wspólnotę;
4. złożyć wniosek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wnosić)
(1.1) dokonany od|wnosić.
Wiktionary
IPA: vʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: vʹńėść
Wiktionary
rzecz. wnoszenie n., wniesienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przemieszczenie czegoś w górę lub w pewne miejsce
(1.2) dodawanie (treści), uzupełnianie
Wiktionary
czas. wnieść, wnosić
rzecz. wnoszenie n.
Wiktionary
dawniej: wejść
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) daw. wejść
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|wnijście.
Wiktionary
(1.1) I postanowię przymierze Moje z tobą; i wnijdziesz do korabia ty i synowie twoi, żona twoja i żony synów twoich z tobą.
Wiktionary
rzecz. wnijście n.
Wiktionary
(1.1) daw. wniść
Wiktionary
dawniej: wejść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. wejście
Wiktionary
(1.1) Mimo znużenia nie mógł zamrużyć oka i oczyma szeroko otwartemi, patrzał na wnijście do namiotu.
Wiktionary
czas. wnijść dk.
Wiktionary
(1.1) wejście
Wiktionary
1. dostawać się do wnętrza czegoś, przenikać dokądś;
2. badać coś, zapoznawać się z czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wniknąć)
(1.1) przedostawać się do środka, przenikać
(1.2) zgłębiać jakąś kwestię, próbować ją zrozumieć
Wiktionary
(1.1) W przemyśle mięsnym mikrofale (MW) są stosowane przede wszystkim do rozmrażania bloków mięsnych. Zwykle używana jest częstotliwość 915 MHz, ponieważ mikrofale mogą wtedy wnikać na głębokość 10-15 cm.
(1.2) Przy pomocy abstrakcji matematycznych naukowcy mają możliwość wnikać głęboko w istotę zjawisk.
Wiktionary
czas. wniknąć dk.
rzecz. wnikanie n., wnikliwość ż.
przym. wnikliwy
przysł. wnikliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wnikać.
Wiktionary
IPA: vʲɲiˈkãɲɛ, AS: vʹńikãńe
Wiktionary
czas. wnikać
przysł. wnikliwie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wnikliwy
Wiktionary
rzecz. wnikliwość ż., wnikanie n.
czas. wnikać ndk.
przym. wnikliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wnikliwie
SJP.pl
skłonność do gruntownej analizy, do doszukiwania się sedna rzeczy, istoty czegoś; dociekliwość, dokładność, dogłębność, gruntowność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto wnikliwy, dociekliwy, uważny
Wiktionary
IPA: vʲɲikˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: vʹńiklʹivość
Wiktionary
przym. wnikliwy
przysł. wnikliwie
czas. wnikać
Wiktionary
(1.1) dociekliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wnikliwy
SJP.pl
1. analizujący, roztrząsający coś gruntownie, docierający do istoty czegoś; dogłębny, dociekliwy, dokładny, skrupulatny;
2. sprawiający wrażenie przenikającego głęboko, np. wnikliwe spojrzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgłębiający coś dokładnie, przenikający głęboko
Wiktionary
rzecz. wnikliwość ż.
przysł. wnikliwie
czas. wnikać
Wiktionary
(1.1) analityczny, dociekliwy, gruntowny, przenikliwy, subtelny
Wiktionary
dostać się do wnętrza czegoś, zbadać, zgłębić
SJP.pl
1. przemyślenie, wynik rozumowania;
2. twierdzenie wynikające z przesłanek;
3. postulat;
4. projekt zgłaszany pod obrady ciała kolegialnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wynik, rezultat przemyślenia czegoś; twierdzenie, przekonanie będące wynikiem rozumowania, rozmyślania
(1.2) pomysł, propozycja, projekt złożony do dyskusji i podjęcia decyzji o jego przyjęciu lub odrzuceniu
(1.3) urz. prośba przedstawiona w odpowiednim urzędzie
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Informujemy, że kryterium nr 2 oceny merytorycznej wniosków, dotyczące obszaru działalności będzie weryfikowane na podstawie dwóch list stanowiących załączniki do regulaminu naboru wniosków.
Wiktionary
IPA: ˈvʲɲɔsɛk, AS: vʹńosek
Wiktionary
rzecz. wnioskowanie n.
czas. wnioskować ndk.
Wiktionary
(1.1) konkluzja
(1.2) propozycja
(1.3) podanie, pismo, prośba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto wnioskuje, składa wniosek
Wiktionary
(1.1) Wnioskodawca powinien wyrazić zgodę na przetwarzanie danych osobowych.
Wiktionary
IPA: ˌvʲɲɔskɔˈdaft͡sa, AS: vʹńoskodafca
Wiktionary
forma żeńska wnioskodawczyni
Wiktionary
(1.1) ims. wnioskujący, petent
Wiktionary
kobieta występująca z wnioskiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. forma żeńska od: wnioskodawca
Wiktionary
(1.1) Wnioskodawczyni nie zaznaczyła, w jakim terminie chce ten urlop.
Wiktionary
IPA: ˌvʲɲɔskɔdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vʹńoskodafčỹńi
Wiktionary
rzecz. wnioskodawca m.
Wiktionary
1. wyciągać wnioski z przesłanek;
2. proponować, wnosić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wywnioskować)
(1.1) wywodzić wniosek
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawnioskować)
(2.1) starać się oficjalnie o coś
Wiktionary
rzecz. wniosek mrz., wnioskowanie n.
czas. wywnioskować dk., zawnioskować dk.
przym. wnioskowy
Wiktionary
(1.1) dedukować, domniemywać, przyjmować, sądzić, wnosić
Wiktionary
1. wyciągać wnioski z przesłanek;
2. proponować, wnosić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wnioskować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvʲɲɔskɔˈvãɲɛ, AS: vʹńoskovãńe
Wiktionary
rzecz. wniosek m.
czas. wnioskować
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) daw. wejść
Wiktionary
1. dawniej: do szczętu, całkiem, zupełnie
2. w związku frazeologicznym: obrócić coś wniwecz - unicestwić, zniszczyć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. całkiem, zupełnie
Wiktionary
(1.1) Pragnienie występnych wniwecz się obróci.
Wiktionary
czas. zniweczyć dk., niweczyć ndk.
Wiktionary
(1.1) całkiem, całkowicie, zupełnie, maksymalnie, kompletnie, totalnie
Wiktionary
wciągnąć coś cienkiego (np. nitkę, sznurek) do środka czegoś
SJP.pl
wciągać nitkę, drut, sznurek itp. do środka czegoś
SJP.pl
ptak, sowa ziemna
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wnorowski (forma żeńska: Wnorowska; liczba mnoga: Wnorowscy) – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 1800 osób
Osoby noszące nazwisko Wnorowski:
Wikipedia
wieś w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim
SJP.pl
Wnory-Kużele – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy.
Zaścianek szlachecki Kużele należący do okolicy zaściankowej Wnory położony był w drugiej połowie XVII wieku w powiecie tykocińskim ziemi bielskiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Szkaplerznej w Starych Wnorach.
Wikipedia
wieś w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim
SJP.pl
Wnory-Pażochy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kulesze Kościelne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Kuleszach Kościelnych.
Wikipedia
1. niosąc, umieszczać kogoś lub coś we wnętrzu lub na wierzchu czegoś;
2. przedstawiać, składać do rozpatrzenia, np. skargę;
3. książkowe: domyślać się, wyciągać wniosek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wnieść)
(1.1) przemieszczać coś w górę lub w pewne miejsce
(1.2) mieć swój wkład w czymś; dodawać (treści), uzupełniać
(1.3) przedstawiać, składać do rozpatrzenia (np. skargę, wniosek)
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) wyciągać wnioski
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna wnosi telewizor do pokoju.
(1.2) Pracując przy czymś, trzeba wnosić coś od siebie, a nie polegać na cudzych wskazówkach.
(1.3) Nie wiem, o co wnosi teraz pan minister, stojąc na mównicy.
Wiktionary
IPA: ˈvnɔɕit͡ɕ, AS: vnośić
Wiktionary
rzecz. wnoszenie n., wniesienie n.
czas. przenosić ndk., wznosić ndk.
Wiktionary
(1.1) nosić, dźwigać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wnosić.
Wiktionary
IPA: vnɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vnošẽńe
Wiktionary
czas. wnosić, wnieść, wznosić
rzecz. wniesienie n.
Wiktionary
skrót od: Wspólnota Niepodległych Państw - związek gospodarczy, polityczny i wojskowy Rosji oraz niektórych byłych republik związkowych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński albo nijaki
(1.1) = Wspólnota Niepodległych Państw;
Wiktionary
(1.1) 12 (= dwanaście) krajów byłego ZSRR utworzyło w grudniu 1991 (= tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego) roku WNP.
Wiktionary
IPA: vu‿ɛ̃n‿ˈpɛ, AS: vu‿ẽn‿pe
Wiktionary
przym. WNP-owski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z WNP, dotyczący WNP
Wiktionary
rzecz. WNP mrz.
skr. WNP
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów
Wiktionary
Szlak sygnalizacyjny Wnt tworzy szereg białek komórki odgrywających rolę w embriogenezie i karcynogenezie, a także fizjologicznych procesach zachodzących w prawidłowych komórkach dorosłych organizmów.
Wikipedia
IPA: vu‿ɛ̃n‿ˈtɛ, AS: vu‿ẽn‿te
Wiktionary
pieszczotliwie: wnuczek lub wnuczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od wnuk lub wnuczka
Wiktionary
(1.1) Moje wnuczę właśnie zaczęło chodzić.
Wiktionary
rzecz. wnuk mos., wnuś mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: wnuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: wnuk
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wnuczka
Wiktionary
Stawy w Rumoce – zespół trzynastu stawów rybnych w okolicy wsi Rumoka w powiecie mławskim, w województwie mazowieckim, w tym jedenastu nazwanych: Budy Duże, Karczurek, Moczydło, Połomia, Rudka, Staw Olszynowy, Staw przy Drodze, Staw Selektowy, Staw Zimowy, Wnuczek i Żuławy.
Wikipedia
(1.1) Ostatnio bardzo popularną metodą oszustwa jest oszustwo na wnuczka.
Wiktionary
IPA: ˈvnut͡ʃɛk, AS: vnuček
Wiktionary
rzecz. wnuk m., wnuczka ż.
:: zdrobn. wnusio m., wnuś m.
przym. wnuczkowy
Wiktionary
(1.1) wnusio
Wiktionary
córka syna bądź córki (w stosunku do dziadka lub babki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka syna lub córki
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: wnuczek
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Jak Twoja wnuczka ma na imię?
Wiktionary
IPA: ˈvnut͡ʃka, AS: vnučka
Wiktionary
rzecz. prawnuczka ż., wnuczęta nmos.
:: zdrobn. wnusia ż.
:: fm. wnuk m., wnuczek m.
przym. wnuczkowy
Wiktionary
(1.1) stpol. wnęka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wnuczkiem, dotyczący wnuka lub wnuczki
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do wnuka lub wnuczki
przymiotnik jakościowy
(3.1) właściwy wnukowi lub wnuczce
Wiktionary
(1.1) Zatrzymano króla mafii wnuczkowej.
Wiktionary
rzecz. wnuczek mos., wnuczka ż., wnuk mos., wnusio mos., wnuś mos.
Wiktionary
potocznie: młoda kobieta będąca partnerką znacznie starszego od siebie mężczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. młoda kobieta w związku ze znacznie starszym mężczyzną
Wiktionary
(1.1) Nie wypada nie zrobić wnuczkożonce dzidziusia, którego oboje zakochani noszą w nosidełku po trendy knajpach.
Wiktionary
pieszczotliwie: wnuk
SJP.pl
pieszczotliwie: wnuk
SJP.pl
wnukowy; dawniej:
1. będący własnością wnuka, należący do wnuka;
2. właściwy wnukowi
SJP.pl
syn syna lub córki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn córki lub syna
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Jestem wnukiem mojej babci i mojego dziadka.
Wiktionary
IPA: vnuk, AS: vnuk
Wiktionary
rzecz. wnęk m., wnuczę n., wnuczęta n. lm.
:: zdrobn. wnuczek m., wnusio m., wnuś m.
:: fż. wnuczka
przym. wnuczkowy
Wiktionary
(1.1) stpol. wnęk m.
Wiktionary
przestarzale: wnuczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wnuczka
Wiktionary
(1.1) wnuczka, stpol. synowica, wnęka, wnukiew
Wiktionary
przestarzale: wnuczka
SJP.pl
Wnuki (biał. Унукі; ros. Унуки) − wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wnuczka
Wiktionary
(1.1) wnuczka, stpol. synowica, wnęka, wnuka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wnuczy; dawniej:
1. będący własnością wnuka, należący do wnuka;
2. właściwy wnukowi
SJP.pl
pieszczotliwie o wnuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. wnuk
Wiktionary
rzecz. wnuczek m., wnuczę n., wnuczka ż., wnuk m.
przym. wnuczkowy
Wiktionary
pieszczotliwie o wnuczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. pieszcz. wnuczka
forma rzeczownika.
(2.1) zob. wnuś.
Wiktionary
(1.1) Wracając z banku planowaćanowała jeszcze wstąpić do piekarni po świeże rogaliki, oddać do wywołania film, który Krzysztof wypstrykał podczas świąt, i oczywiście odebrać z przedszkola swoją ukochaną wnusię.
Wiktionary
rzecz. wnuczka ż.
Wiktionary
(1.1) wnuczka
Wiktionary
zdrobnienie od: wnuk
SJP.pl
pętla używana przez kłusowników do chwytania zwierzyny; sidło
SJP.pl
kobieta chwytająca zwierzynę we wnyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kłusownik używający wnyków do chwytania zwierzyny
Wiktionary
rzecz. wnyki nmos., wnyk m.
przym. wnykowy
Wiktionary
pętla używana przez kłusowników do chwytania zwierzyny; sidło
SJP.pl
Sidła (wnyki) – pętle z drutu, linki stalowej, włosia i tym podobnych, zastawiane przez kłusowników na przejściach (przesmykach) zwierzyny. W Polsce używanie sideł jest przestępstwem.
Wikipedia
cienka, ażurowa tkanina
SJP.pl
Woal – cienka, mleczno prześwitująca tkanina o splocie włosowo-wątkowym. Produkowany z bawełny, włókien sztucznych (np. poliestrów lub poliamidów) lub z ich mieszanki. Używana w branży dekoracyjnej (np. w firankach) lub odzieżowej (np. w sukienkach).
Wikipedia
tiulowa ozdoba kapelusza, opuszczana na twarz kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przezroczysta zasłona na twarz stanowiąca przybranie damskiego kapelusza;
Wiktionary
Woalka – cienka, rzadka, przejrzysta tkanina do okrycia twarzy, najczęściej przymocowana do kapeluszy. Wykorzystywana jest jako ozdobny dodatek do stroju ślubnego lub pogrzebowego.
Wikipedia
(1.1) Przynieś mi ciemny płaszczyk i czarny kapelusz z woalką.
Wiktionary
IPA: vɔˈalka, AS: voalka
Wiktionary
rzecz. woal m.
czas. zawoalować dk.
Wiktionary
rzadko: zasłaniać woalem
SJP.pl
[czytaj: łobler]
1. drukowany element reklamowy zawieszany na półce, poruszający się pod wpływem powietrza; kiwak;
2. spinningowa przynęta wędkarska, imitująca niedużą rybę; wobler
SJP.pl
Wobbler, kiwak, kiwaczek (ang. to wobble, ruszać się nierównomiernie, kiwać się) – rodzaj materiału reklamowego, w którym treść reklamowa umieszczona jest na nośniku wprawianym w ruch poprzez podmuchy powietrza, dotyk, lub mechanicznie. Jest przynętą na klienta w miejscu sprzedaży.
Wikipedia
w stosunku do kogoś, czegoś
SJP.pl
przyimek
(1.1) (w odniesieniu) do; biorąc pod uwagę; uwzględniając, razem, wspólnie
(1.2) przed, w obliczu, naprzeciw
(1.3) względem
Wiktionary
(1.1) Wobec pańskiego zachowania na zebraniu nie widzę możliwości naszej dalszej współpracy.
(1.2) Staniesz wobec króla.
Wiktionary
IPA: ˈvɔbɛt͡s, AS: vobec
Wiktionary
rzecz. daw. obec ż., obcość, obecność
czas. obcować
Wiktionary
(1.1) w stosunku do, przy, razem
Wiktionary
spinningowa przynęta wędkarska, imitująca niedużą rybę; wobbler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wędk. sztuczna przynęta wędkarska na ryby drapieżne przypominająca wyglądem i ruchem ich pokarm;
Wiktionary
Wobler (ang. „to wobble” – telepać się) – sztuczna przynęta wędkarska imitująca naturalny pokarm ryb drapieżnych (ryby, owady, płazy itp.), wykonana z różnego rodzaju twardych materiałów, np.: drewna (najczęściej balsy), plastiku, stosowana w łowieniu ryb metodą spinningową i trollingową.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztuczna przynęta
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|wobbler. < etym|ang|wobble. → kiwać się, telepać się
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wobbler
* czeski: (1.1) wobler m., wobbler m.
* duński: (1.1) wobler w.
* niemiecki: (1.1) Wobbler m.
* ukraiński: (1.1) воблер m.
źródła.
== wobler (język czeski.) ==
thumb|woblery (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wędk. wobler
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztuczna przynęta
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|wobbler. < etym|ang|wobble. → kiwać się, telepać się
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wobbler
* czeski: (1.1) wobler m., wobbler m.
* duński: (1.1) wobler w.
* niemiecki: (1.1) Wobbler m.
* ukraiński: (1.1) воблер m.
źródła.
== wobler (język czeski.) ==
thumb|woblery (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wędk. wobler
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: wobler
SJP.pl
generator o automatycznie zmienianej częstotliwości
SJP.pl
Wobulator (od ang. wobble – wahać się) – elektroniczny przyrząd pomiarowy służący do badania charakterystyk częstotliwościowych filtrów lub innych układów elektronicznych (np. toru p.cz. radioodbiornika). Jest to specjalizowany generator, który wytwarza przebieg o częstotliwości zmieniającej się cyklicznie w zadanym zakresie (powoduje tzw. przemiatanie częstotliwości). Odczytu charakterystyki dokonuje się za pomocą oscyloskopu. Wobulator wytwarza dodatkowo przebieg pozwalający synchronizować oscyloskop.
Wikipedia
przyrząd elektroniczny do obserwacji na ekranie lampy oscyloskopowej zmian napięcia
SJP.pl
Wobuloskop – przyrząd elektroniczny, umożliwiający wizualną obserwację charakterystyk częstotliwościowych badanego układu, bądź wizualną analizę charakterystyki widmowej badanego sygnału. Dwoma głównymi elementami wobuloskopu są: wobulator i oscyloskop.
Wikipedia
przymiotnik od: wobuloskop
SJP.pl
płoć kaspijska, ryba
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = ekon. wolny obszar celny
(1.2) = wojsk. Wojska Obrony Cyberprzestrzeni
Wiktionary
IPA: vu‿ɔ‿ˈt͡sɛ, AS: vu‿o‿ce
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. pot. funkcjonariusz Wojsk Obrony Terytorialnej
Wiktionary
rzecz. WOT m., wotowiec m.
:: fż. wocistka ż.
przym. wotowski
skr. WOT
Wiktionary
(1.1) wotowiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. daw. wodór, pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. H; wodór m., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., lżeń m., wodoczyn m.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pierwiastek chemiczny
hiponimy.
(1.1) prot, deuter, tryt
holonimy.
(1.1) ortowodór, parawodór, woda
meronimy.
pokrewne.
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|woda.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wodór.
źródła.
== wod (tok pisin.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) słowo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) symbol. H; wodór m., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., lżeń m., wodoczyn m.
Wiktionary
skrót od: wodno-kanalizacyjny
SJP.pl
tlenek wodoru; najbardziej rozpowszechniony w przyrodzie związek nieorganiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zgrub. wódka
Wiktionary
Woda (tlenek wodoru; nazwa systematyczna IUPAC: oksydan) – związek chemiczny o wzorze H2O, występujący w warunkach standardowych w stanie ciekłym. W stanie gazowym wodę określa się mianem pary wodnej, a w stałym stanie skupienia – lodem. Słowo „woda” jako nazwa związku chemicznego może odnosić się do każdego stanu skupienia.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj waliliśmy wódę do późna w nocy.
Wiktionary
IPA: ˈvuda, AS: vuda
Wiktionary
rzecz. wódeczka ż., wódka ż., wódzia ż.
Wiktionary
bóg germański; Odyn
SJP.pl
Wodan, Wotan (również Woden, Wuotan) – germański bóg ojciec, bóg wojny, mistrz magii.
Przedstawiany był jako postać w towarzystwie dwóch wilków – znany później w Skandynawii jako Odyn. To on rozdzielał zwycięstwa, zsyłał choroby i uzdrawiał. Starożytni Rzymianie widzieli w nim Merkurego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. wódz
Wiktionary
→ wódka; wódkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wódką, dotyczący wódki
Wiktionary
(1.1) Mimo że o zgubnym wpływie nadużywania alkoholu też nie trzeba przekonywać, wódczana akcyza pozostanie na dotychczasowym poziomie.
Wiktionary
IPA: vuṭˈt͡ʃãnɨ, AS: vuṭčãny
Wiktionary
rzecz. woda ż., bezwodzie n., wódka ż., wódeczka ż., wódzia ż.
Wiktionary
(1.1) samogonny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: wódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: wódka
Wiktionary
(1.1) Wpadnij do mnie, napijemy się wódeczki.
Wiktionary
IPA: vuˈdɛt͡ʃka, AS: vudečka
Wiktionary
rzecz. wódka ż., wóda ż., wódzia ż., wodnik mos./mzw.
przym. wódczany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długi, wodoszczelny but gumowy, sięgający po pachwinę;
Wiktionary
(1.1) Młodzi strażacy poruszają się po rzece łodziami i ręcznie wyławiają ryby. Obserwowaliśmy ich w niedzielę. Długie wodery sięgające pasa, grube rękawice po łokcie, maseczki z solidnym filtrem na twarzy i na dokładkę kamizelki asekuracyjne.
Wiktionary
IPA: ˈvɔdɛr, AS: voder
Wiktionary
spodnie połączone z butami, używane przez wędkarzy i myśliwych; spodniobuty, wadery
SJP.pl
Wodery – rodzaj nieprzemakalnego obuwia wędkarskiego sięgającego do kroku, połączenie kaloszy i nieprzemakalnych spodni.
Wodery są zrobione z nieprzemakalnego (zazwyczaj gumowanego) materiału, czasem także ocieplanego. Wodery krótsze mocowane są na szelkach, dłuższe są w całości, z naramiennikami. Wodery najczęściej używane są przez wędkarzy, szczególnie przez wędkarzy muchowych, umożliwiają im wędkowanie stojąc w wodzie daleko od brzegu, np. w środku nurtu rzeki. Używane są także przez służby ratownicze, np. przez strażaków w trakcie powodzi.
Wikipedia
komediowy utwór sceniczny, łączący dialogi z tańcami oraz pantomimą; vaudeville
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. muz. teatr. widowisko komediowe lub farsowe z muzyką, piosenkami, pantomimą i baletem, z przewagą tekstu mówionego nad śpiewanym;
Wiktionary
Wodewil (fr. vaudeville) – muzyczna forma dramatyczna o komicznym charakterze, powstała we Francji w okresie baroku, łącząca tekst komediowy z piosenkami. Wodewil wpłynął na rozwój opery komicznej.
Wodewile komponował m.in. Jean-Jacques Rousseau (Le devin du village), Christoph Willibald Gluck (L'île de Merlin, La fausse esclave, Cythère assiegée) i Maciej Kamieński (Nędza uszczęśliwiona). Twórcą librett do wodewili był m.in. Charles-Simon Favart. W Polsce wodewil był główną muzyczną formą dramatyczną tworzoną w epokach klasycyzmu i romantyzmu (do czasów Stanisława Moniuszki).
Wikipedia
IPA: vɔˈdɛvʲil, AS: vodevʹil
Wiktionary
rzecz. wodewilista m., wodewilistka ż.
przym. wodewilowy, wodewilny
Wiktionary
(1.1) śpiewogra, singspiel, melofarsa
Wiktionary
aktor grający w wodewilach
SJP.pl
aktorka grająca w wodewilach
SJP.pl
przymiotnik od: wodewil
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wodewilem, dotyczący wodewilu
Wiktionary
(1.1) W 1928 roku Helena Rojówna pisze wraz z mężem sztukę o charakterze wodewilowym, stylizowaną na folklor podhalański.
Wiktionary
rzecz. wodewil mrz.
Wiktionary
Wikipedia
wysokoprocentowy napój alkoholowy; gorzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. wysokoprocentowy napój alkoholowy składający się z destylatu alkoholowego i wody, czasem z dodatkiem innych składników;
(1.2) stpol. kosmet. perfumy
Wiktionary
Wódka – wysokoprocentowy napój alkoholowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach spirytusu rektyfikowanego z wodą. Może mieć charakter czysty, bez dodatków lub smakowy. Zawartość alkoholu etylowego w wódce wynosi nie mniej niż 37,5% obj., zwykle 40% obj. Surowcami do produkcji wódek są produkty pochodzenia rolniczego, tradycyjnie zboża lub ziemniaki.
Wikipedia
(1.1) Do śledzia podano wódkę.
(1.1) Znów nalał sobie wódki nieznajomego.
Wiktionary
IPA: ˈvutka, AS: vutka
Wiktionary
rzecz. woda ż., Wódka ż.
:: zdrobn. wódeczka ż., wódzia ż.
:: zgrub. wóda ż.
przym. wódczany, wódkowy, wódecki
Wiktionary
(1.1) gorzała, gorzałka, okowita, slang. reg. wódzia, czysta, czyściocha, bańka, bania, berbelucha, gołda, kira, chira, hara, szmira, sznaps, szpachlówa, siwucha, ćmaga, ślepotka, mędrochna, mędroszka; reg. pozn. berbela., gw-pl|Górny Śląsk|woniączka., gw-pl|Śląsk Cieszyński|gorzołka, gorzoła.; warszawa|monopolka.; żart. lekarstwo, oranżadka, pocieszycielka, czysta ojczysta, woda rozmowna
Wiktionary
automat do sprzedaży wódki
SJP.pl
rzadko: picie wódki; libacja, pijatyka, biba
SJP.pl
potocznie: pić wódkę
SJP.pl
przymiotnik od: Wodniak
SJP.pl
kobieta uprawiająca sporty wodne
SJP.pl
osoba uprawiająca sporty wodne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mebl. szafka, na której stawia się miskę do mycia i dzban z wodą
(1.2) ent. zob. koziułka wodniarka.
Wiktionary
1. baśniowa nimfa wodna przebywająca w morzach, jeziorach, rzekach, wabiąca ludzi; rusałka
2. linia wodna, waterlinia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. żegl. krzywa wyznaczona na kadłubie przez poziom spokojnej wody, przy określonym stopniu załadowania jednostki pływającej;
(1.2) mit. słowiański demon zamieszkujący zbiorniki wodne, uznawana za partnerkę topielca; również zwłoki utopionej kobiety
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Wodnik mzw./mos., wodnistość ż., wodnik
czas. wodować
Wiktionary
(1.1) linia wodna
(1.2) topielica
Wiktionary
rodzaj grzybów podstawkowych z rzędu bedłkowców
SJP.pl
Hygrophorus Fr. (wodnicha) – rodzaj grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae).
Wikipedia
o cechach wodnichowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Wodnichowate (Hygrophoraceae Lotsy) – rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach wodnichowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu skalnicowców; wodnikowate
SJP.pl
o cechach wodnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny chruścieli
SJP.pl
ptak z rzędu wróblowatych
SJP.pl
Wodniczek (Micropotamogale) – rodzaj ssaków z rodziny wodnic (Potamogalidae).
Wikipedia
1. wypełniona płynem przestrzeń w obrębie cytoplazmy komórkowej; wakuola
2. niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Acrocephalus paludicola|ref=tak., gatunek wędrownego ptaka z rodziny trzciniaków, zamieszkującego wschodnią Europę i zachodnią Azję;
(1.2) ornit. ptak z gatunku wodniczka (1.1)
(1.3) biol. wakuola
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bezwodzie n., woda ż., wodnistość ż., wodnik m., wodnica ż., uwadnianie n., uwodnienie n., wódka m., nawadnianie n., nawodnienie n.
czas. uwadniać ndk., uwodnić, nawadniać ndk., nawodnić dk.
przym. wodny, wodnisty
Wiktionary
1. baśniowa postać przebywająca w wodzie;
2. gatunek pająka; topik;
3. wędrowny ptak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór równikowy, w Polsce widoczny częściowo latem i jesienią;
(1.2) astr. astrol. jedenasty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 21 stycznia do 19 (20) lutego;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Wodnika (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wodnik bywa w legendach identyfikowany z Ganimedesem albo Deukalionem.
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Wodnika jest Sadalsuud.
(1.1) Konstelacja Wodnika góruje o północy we wrześniu.
(1.1) W Wodniku znajduje się jedna z najbliższych Ziemi mgławic planetarnych – Ślimak.
(1.2) Wodnik to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Koziorożcu, a przed Rybami.
(1.2) Pod koniec stycznia Słońce wchodzi w znak Wodnika.
(1.2) Wodnikiem, jednym z zimowych, powietrznych i stałych znaków zodiaku, rządzą planetaanety Saturn i Uran.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowy Wodnik.
(2.1) Mój tata jest zodiakalnym Wodnikiem, a mama – zodiakalną Rybą.
Wiktionary
IPA: ˈvɔdʲɲik, AS: vodʹńik
Wiktionary
rzecz. wodnik mos./mzw., wodniczek mrz., wodnica ż., wodnicha ż., wodnikowatość ż., wodnikowate nmos., woda ż., wody nmos., wodowanie n., wodniactwo n., wodniak mos./mzw./mrz., wodniackość ż., wodnicowatość ż.
czas. wodować ndk.
przym. wodnikowaty, wodny, wodniacki, wodnicowaty
przysł. wodniacko
Wiktionary
(1.1) skr. Aqr
(1.2) symbol. ♒
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu skalnicowców; wodnicowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach wodnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z podklasy różowych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wodniście
SJP.pl
błękitny o wodnistym odcieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wodniste
Wiktionary
rzecz. bezwodzie n., woda ż., wódka ż., Wodnik m., wodnik m., wodniczka ż., wodniak m., wodzianka ż., wodnica ż., wodowanie n., zwodowanie n.
czas. wodować ndk., zwodować dk.
przym. wodny, wodnisty
Wiktionary
(1.1) lurowatość
Wiktionary
taki, który jest konsystencji wody lub taki, który zawiera duże ilości wody albo jakiejś innej cieczy podobnej do wody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający zbyt dużo wody
Wiktionary
rzecz. woda ż., wodnistość ż., wodnik mos./mzw.
przym. wodny
czas. wodować
Wiktionary
w gwarze śląskiej: wodnisty
SJP.pl
dotyczący wody i lądu; lądowo-wodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. ziemnowodny.
Wiktionary
(1.1) Żółwie wodno-lądowe żyją na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą i Australią.
Wiktionary
rzadko: składający się z wody i krwi
SJP.pl
rodzaj mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
rośliny wodnopączkowe - jedna z grup roślin skrytopączkowych, obejmująca rośliny wodne, których pączki odnawiające zimują w wodzie; hydrofity, rośliny wodne
SJP.pl
rośliny wodnopączkowe - jedna z grup roślin skrytopączkowych, obejmująca rośliny wodne, których pączki odnawiające zimują w wodzie; hydrofity, rośliny wodne
SJP.pl
rzadko: dotyczący prawa wodnego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od prawo wodne
Wiktionary
IPA: ˌvɔdnɔˈpravnɨ, AS: vodnopravny
Wiktionary
samolot przystosowany do lądowania na wodzie i startu z powierzchni wody; hydroplan, wodnopłatowiec, wodnosamolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot, który może lądować na wodzie lub z niej startować;
Wiktionary
(1.1) Dwa wodnopłaty majestatycznie kołysały się na falach.
Wiktionary
IPA: vɔdˈnɔpwat, AS: vodnopu̯at
Wiktionary
rzecz. wodnopłatowiec mrz./mzw.
Wiktionary
(1.1) hydroplan, wodnopłatowiec, wodnosamolot, amfibia
Wiktionary
samolot przystosowany do lądowania na wodzie i startu z powierzchni wody; hydroplan, wodnopłat, wodnosamolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) lotn. zob. wodnopłat.
Wiktionary
(1.1) Czy leciałaś kiedyś wodnopłatowcem?
Wiktionary
IPA: ˌvɔdnɔpwaˈtɔvʲjɛt͡s, AS: vodnopu̯atovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wodnopłat m.
Wiktionary
samolot przystosowany do lądowania na wodzie i startu z powierzchni wody; hydroplan, wodnopłat, wodnopłatowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot przystosowany do startowania z powierzchni wody i wodowania;
Wiktionary
Wodnosamolot (albo: hydroplan) – samolot przystosowany konstrukcyjnie do startu i lądowania (wodowania) z powierzchni wody.
Podstawowe rodzaje wodnosamolotów to:
Wikipedia
(1.1) Zaledwie cztery lata później japoński okręt-baza wodnosamolotów przeprowadził pierwszy w historii nalot z morza, a w 1916 r., podczas bitwy jutlandzkiej, lotnictwo pokładowe po raz pierwszy wzięło udział w działaniach floty.
Wiktionary
(1.1) hydroplan
Wiktionary
zawartość wody
SJP.pl
Wodność – parametr określający stan chmury lub mgły. Została ona zdefiniowana jako masa ciekłej lub zestalonej wody przypadająca na jednostkę objętości chmury (lub na jednostkę masy powietrza – wodność właściwa).
Wikipedia
szybowiec przystosowany do startowania i lądowania na powierzchni wody
SJP.pl
odnoszący się do wody, będący wodą lub cieczą, wprawiany w ruch za pomocą wody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nawiązujący do wody lub innych cieczy
(1.2) poruszający się po wodzie
(1.3) żyjący w wodzie lub na wodzie
(1.4) poruszany wodą lub inną cieczą
(1.5) sport. odbywający się w wodzie
(1.6) chem. o roztworze: rozcieńczany wodą
(1.7) gw-pl|Bukowina. wodnisty
Wiktionary
(1.1) To jest zbiornik wodny, chociaż chwilowo jest pusty.
(1.2) Popłynęliśmy na wyspę rowerem wodnym.
(1.3) Ptactwo wodne ma tutaj raj.
(1.4) Ten zegar wodny to pamiątka po moim dziadku.
Wiktionary
IPA: ˈvɔdnɨ, AS: vodny
Wiktionary
rzecz. woda ż., wodnik m., Wodnik mos./mzw.
przym. wodnisty
czas. rozwodnić, rozwadniać
Wiktionary
obecność nadmiaru wolnego płynu w jamie brzusznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wet. gromadzenie się przesięku w jamie otrzewnej;
Wiktionary
Wodobrzusze, puchlina brzuszna (łac. ascites) – stan, w którym dochodzi do nadmiernego nagromadzenia płynu w jamie otrzewnej niezależnie od przyczyny czy cech płynu, nazywanego również płynem puchlinowym. Wodobrzusze jest objawem, a nie osobną jednostką chorobową.
Wikipedia
(1.1) W chwili przybycia do kliniki stwierdzono u chorego wodobrzusze.
Wiktionary
nasiąkliwość wodą
SJP.pl
1. chłonący wodę; hydrochłonny;
2. wymagający dużej ilości wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rurociąg do transportu wody wraz z armaturą do czerpania i uzdatniania;
Wiktionary
Wodociąg – zespół urządzeń służących do zaopatrywania w sposób zorganizowany i ciągły odbiorców w wodę.
Urządzenia wodociągowe to ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód, sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody.
Wikipedia
(1.1) Pewna teoria dotycząca przyczyny upadku Cesarstwa Rzymskiego głosi, że Rzymianie zapadli na ołowicę, ponieważ ich wodociągi były wykonane z ołowiu.
(1.1) Historią Londynu jest seria pożarów, ponieważ Londyn nie miał wodociągów, gdy inne miasta były już objęte siecią rur wodnych.
(1.1) Z powodu mrozów w nocy pękły dwa wodociągi.
Wiktionary
IPA: vɔˈdɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: vodoćõŋk
Wiktionary
rzecz. zwodociągowanie n.
czas. zwodociągować
przym. wodociągowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|waserlajtung.
Wiktionary
potocznie: przedsiębiorstwo zajmujące się czerpaniem wody, uzdatnianiem i rozprowadzaniem jej do miejsc odbioru
SJP.pl
Wodociąg – zespół urządzeń służących do zaopatrywania w sposób zorganizowany i ciągły odbiorców w wodę.
Urządzenia wodociągowe to ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód, sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody.
Wikipedia
pracownik zajmujący się zagadnieniami dotyczącymi wodociągów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wodociągami
Wiktionary
rzecz. wodociąg m., zwodociągowanie n.
czas. zwodociągować
Wiktionary
ciek wodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. daw. wodór, pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1
Wiktionary
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wod m., wodorodek m., wodor m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) symbol. H; wodór m., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., lżeń m.
Wiktionary
dział wodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hydrol. granica pomiędzy sąsiednimi zlewniami lub dorzeczami
Wiktionary
Dział wód (dział wodny, rzadziej wododział) – umowna linia rozgraniczająca sąsiednie zlewnie lub dorzecza; dla wód powierzchniowych wyznacza się go na podstawie analizy ukształtowania terenu, a dla wód podziemnych w drodze rozpoznania wysokości zalegania zwierciadła wód podziemnych i układu utworów geologicznych.
Wikipedia
przym. wododziałowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) geogr. hydrol. związany z wododziałem
Wiktionary
rzecz. wododział m.
Wiktionary
urządzenie umożliwiające prowadzenie rozmów pod wodą
SJP.pl
poetycko: wodospad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poet. zob. wodospad.
Wiktionary
(1.1) Szła, gdzie przedziwne huczą wodogrzmoty, / Spływając szumną, kroplistą kurzawą / Po alabastrach gładkich ścian na złoty / Piasek przydrożny; […]
Wiktionary
przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, polegająca na wrodzonym lub nabytym nadmiernym gromadzeniu się płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu; hydrocefalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. nadmierne nagromadzenie płynów w układzie komorowym mózgu;
Wiktionary
Wodogłowie, hydrocefalia (łac. hydrocephalus) — zwiększenie objętości płynu mózgowo-rdzeniowego w układzie komorowym mózgu, które przeważnie powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego. U osób starszych wodogłowie może wywoływać bóle głowy, podwójne widzenie, zaburzenia równowagi, nietrzymanie moczu, zmiany osobowości i upośledzenie umysłowe. U niemowląt wodogłowie powoduje powiększanie się obwodu głowy (główka dziecka ma kształt gruszki), uwypuklenie i poszerzenie ciemiączek, poszerzenie szwów czaszkowych i opóźnienie rozwoju dziecka. Inne objawy mogą obejmować wymioty, senność, napady padaczkowe oraz objaw zachodzącego słońca.
Wikipedia
przym. wodogłowiowy
Wiktionary
(1.1) hydrocefalia, wodomózgowie
Wiktionary
leczenie wodą (np. kąpiele, natryski, nacierania); hydroterapia, hydropatia, aquaterapia, akwaterapia
SJP.pl
Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych stanach skupienia: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.
Wikipedia
Wodolej (bułg. Водолей) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wielkie Tyrnowo, w gminie Wielkie Tyrnowo. W 2024 roku liczyła 818 mieszkańców.
Wikipedia
potocznie: mówiący rzeczy oczywiste, nieważne w sposób rozwlekły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wodolot
Wiktionary
rzecz. wodolot m.
Wiktionary
statek wodny z płatami nośnymi pod kadłubem; hydrolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jednostka pływająca charakteryzująca się zainstalowanymi pod kadłubem płatami nośnymi, które powodują wynurzanie się kadłuba z wody wraz ze wzrostem prędkości jednostki;
Wiktionary
Wodolot – jednostka pływająca charakteryzująca się zainstalowanymi pod kadłubem płatami nośnymi (działającymi podobnie jak skrzydło samolotu), które powodują wynurzanie się kadłuba z wody wraz ze wzrostem prędkości jednostki. Dzięki wynurzeniu kadłuba zmniejszeniu ulegają opory ruchu i wodolot może osiągać prędkości przekraczające 50 węzłów. Wodoloty znajdują zastosowanie zarówno w żegludze śródlądowej i przybrzeżnej, w marynarce wojennej a także w żeglarstwie, w wyczynowych jachtach przeznaczonych do regat lub bicia rekordów prędkości.
Wikipedia
IPA: vɔˈdɔlɔt, AS: vodolot
Wiktionary
rzecz. wodolocik mrz.
Wiktionary
(1.1) hydropłat
Wiktionary
o zwierzętach i roślinach potrzebujących do życia środowiska wodnego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. dobrze rozwijający się w środowisku wodnym
Wiktionary
automat do sprzedaży wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do sprzedawania wody
Wiktionary
przyrząd samoczynnie mierzący objętość wody przepływającej w przewodach zamkniętych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. miernik pokazujący ilość zużytej wody;
Wiktionary
Wodomierz – przyrząd służący do pomiaru objętości przepływającej przewodem wodociągowym wody.
Jednostką miary stosowaną w wodomierzach jest m³ (metr sześcienny) lub galon.
Wodomierz pozwala określić zużycie wody przez odbiorcę, dzięki czemu jest możliwe ustalenie opłaty innej niż ryczałtowa. Wszystkie wodomierze posiadają tak zwany próg rozruchu, poniżej którego nie dokonują pomiaru wody, która przez nie przepływa.
Wikipedia
IPA: vɔˈdɔ̃mʲjɛʃ, AS: vodõmʹi ̯eš
Wiktionary
przymiotnik od: wodomierz
SJP.pl
urządzenie do wypłukiwania ziemi, piasku itp. za pomocą silnego strumienia wody; wodomiot; wodomiotacz; hydromonitor
SJP.pl
urządzenie do wypłukiwania ziemi, piasku itp. za pomocą silnego strumienia wody; wodomiot; hydromonitor
SJP.pl
Armatka wodna – urządzenie służące do miotania strumienia wody pod dużym ciśnieniem na odległość od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów, gdzie energia takiego strumienia wykorzystywana jest m.in. do hydromechanicznego urabiania gruntu, np. przy formowaniu skarp czy dna wykopu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. wyżłobienie na zboczu; miejsce ukrycia się zająców
Wiktionary
nadmierne nagromadzenie moczu w obrębie kielichów i miedniczek nerkowych oraz moczowodu w wyniku przeszkody jego odpływu do pęcherza
SJP.pl
Wodonercze (łac. Hydronephrosis) – rozszerzenie miedniczki i kielichów nerkowych z wtórnym do tego stanu zanikiem miąższu nerki. Możliwe jest prenatalne wykrywanie wodonercza. Wodonercze może się rozwijać przez wiele lat nie dając żadnych charakterystycznych objawów ze strony układu moczowego. Leczenie chirurgiczne nie jest wymagane we wszystkich przypadkach.
Wikipedia
nieprzepuszczający wody; niezalecana kalka z języka rosyjskiego; lepiej: wodoszczelny
SJP.pl
środowisko podziemnych wód zdolne do gromadzenia w sobie wody wolnej
SJP.pl
Warstwa wodonośna, aquifer, wodonosiec – powstała w sposób naturalny, lub ewentualnie utworzona sztucznie, podpowierzchniowa warstwa lub warstwy skał lub inny poziom geologiczny o wystarczającej porowatości i przepuszczalności, które umożliwiają znaczący przepływ wód podziemnych lub pobór znaczących ilości wód podziemnych. Jest to pojęcie z zakresu hydrodynamiki podziemnej, inżynierii złożowej i hydrogeologii.
Wikipedia
obfitujący w wodę
SJP.pl
wrodzona jaskra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wodoodporne
Wiktionary
(1.1) Kormorany, jak większość ptaków, posiadają gruczoł kuprowy, ale jego wydzielina nie daje piórom wodoodporności, jak ma to miejsce u innych ptaków wodnych, i po wyjściu na ląd muszą długo suszyć pióra.
Wiktionary
przym. wodoodporny
Wiktionary
(1.1) nieprzemakalność, nieprzesiąkliwość
Wiktionary
odporny na szkodliwe działanie wody
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odporny na działanie wody
Wiktionary
(1.1) Zaprawa jest wodoodporna, dlatego może być użyta w pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie: kuchniach, łazienkach, toaletach.
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔːtˈpɔrnɨ, AS: vod•otporny
Wiktionary
rzecz. wodoodporność ż.
Wiktionary
(1.1) nieprzemakalny, wodoszczelny, nieprzesiąkalny, nieprzesiąkliwy
Wiktionary
cecha czegoś zużywającego małe ilości wody
SJP.pl
pozwalający na zużywanie małej ilości wody
SJP.pl
miejsce w rzecze, jeziorze stawie gdzie zwierzęta najczęściej piją wodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce, w którym zwierzęta zwykle piją wodę
Wiktionary
IPA: vɔˈdɔpuj, AS: vodopui ̯
Wiktionary
roztocze zamieszkujące środowisko wodne
SJP.pl
roztocze zamieszkujące środowisko wodne
SJP.pl
Wodopójki – zwyczajowa nazwa roztoczy (Acari) zamieszkujących środowiska wodne. Podobnie jak powszechnie stosowana w hydrobiologii ich nazwa łacińska Hydracarina (z łaciny wodne roztocze) nie jest to nazwa taksonu, a nazwa grupy organizmów wydzielanej na podstawie kryteriów ekologicznych.
Wikipedia
brak szczelności wodnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność do wchłaniania, przepuszczania i oddawania wody
Wiktionary
(1.1) Przy renowacji istniejących lub budowie nowych boisk, poza znormalizowanymi wymiarami, płyty o trawiastym poroście powinny charakteryzować się odpowiednią wodoprzepuszczalnością, pojemnością wodną oraz zdolnością sorpcyjną i zasobnością w składniki pokarmowe.
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔpʃɛpuʃˈt͡ʃalnɔɕt͡ɕ, AS: vodopšepuščalność
Wiktionary
przym. wodoprzepuszczalny
Wiktionary
przepuszczający wodę; niewodoszczelny
SJP.pl
zapylanie roślin przez wodę
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1, najlżejszy z pierwiastków chemicznych, niemetal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1;
Wiktionary
Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Wodór jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Ma najmniejszą masę atomową, wynoszącą 1,00794 u. Najczęściej występującym izotopem wodoru jest prot (1
H), którego atom ma najprostszą możliwą budowę – składa się z jednego protonu i jednego elektronu.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma wodór?
(1.1) Wodór po raz pierwszy otrzymano sztucznie w reakcji metalu z kwasem.
Wiktionary
IPA: ˈvɔdur, AS: vodur
Wiktionary
rzecz. wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorkowy, wodorodowy, wodorodny
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) symbol. H; daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., lżeń m., wodoczyn m.
Wiktionary
związek wodoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z wodoru i innego pierwiastka chemicznego;
Wiktionary
Wodorki, dawniej wodorodki (od dawnej nazwy wodoru: wodoród) – związki chemiczne wodoru z innymi pierwiastkami.
Wikipedia
rzecz. wodór m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorkowy, wodorodowy, wodorodny
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) daw. wodorodek
Wiktionary
związek wodoru
SJP.pl
Wodorki, dawniej wodorodki (od dawnej nazwy wodoru: wodoród) – związki chemiczne wodoru z innymi pierwiastkami.
Wikipedia
→ wodorek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. dotyczący wodorku, związany z wodorkiem
Wiktionary
(1.1) Jonu wodorkowego wzór chemiczny|H⁻. naładowanego jednoujemnie nie należy mylić z jonem wodorowym wzór chemiczny|H⁺. naładowanym jednododatnie.
(1.1) Akumulator niklowo-wodorkowy (Ni-MH) jest to typ akumulatora, w którym katoda (elektroda dodatnia) zbudowana jest z niklu, a anoda (elektroda ujemna) ze stopu niklu, aluminium, manganu, magnezu i kobaltu. Napięcie pojedynczego ogniwa w akumulatorze niklowo-wodorkowym wynosi 1,2 V.
Wiktionary
rzecz. wodoczyn mrz., wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rurociąg do transportu wodoru
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. daw. wodór, pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1
Wiktionary
(1.1) Wodoród otrzymać także można prowadząc parę wodną wywiązującą się z wody ogrzewanej w retorcie, a przez mocno rozżarzoną rurę żelazną lub porcelanową napełnioną opiłkami żelaza lub wiązkami czystego drutu żelaznego; kwasoród wody łączy się bowiem z żelazem, tworząc niedokwas żelaza, a wszystek wodoród uchodzi rurką o i ujętym być może w słojach napełnionych wodą.
Wiktionary
rzecz. wodór, wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodor m., wod m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) symbol. H; wodór m., daw. wodorod m., wodor m., wod m., lżeń m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. chem. wodorek, nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z wodoru i innego pierwiastka chemicznego
Wiktionary
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) wodorek
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. daw. dotyczący wodoru (wodorodu), związany z wodorem (wodorodem), zasilany wodorem (wodorodem)
Wiktionary
(1.1) Gaz wodorodny połączony z gazem kwasorodnym za pomocą iskry elektrycznéy daie wodę. Gaz wodorodny z salétrorodnym daie gaz bagnisty.
Wiktionary
rzecz. wodoczyn mrz., wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) wodorowy, daw. wodorodowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. daw. dotyczący wodoru (wodorodu), związany z wodorem (wodorodem), zasilany wodorem (wodorodem)
Wiktionary
(1.1) Własność zapalną elektryczności okazał przez zapalenie eteru iskrą elektryczną również bawełny posypanej proszkiem kalafonji nareszcie na pistolecie elektrycznym przyrządzie blaszanym napełnionym gazem wodorodowym i zatkanego silnie korkiem gdy za zbliżeniem iskry elektrycznej gaz wodorodowy styka się z kwasorodem powietrza zapala się i przez prężenie powstałe ztąd wypycha siłą i hukiem korek.
Wiktionary
rzecz. wodoczyn mrz., wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m.
przym. wodorowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) wodorowy, daw. wodorodny
Wiktionary
nieorganiczny związek fluoru, w którym występuje on na -1 stopniu utlenienia
SJP.pl
związek chemiczny, wodorosól kwasu fosforowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wodorost
Wiktionary
rzecz. wodorost m.
Wiktionary
sól kwasu siarkowego powstała w wyniku zastąpienia jednego atomu wodoru metalem
SJP.pl
związek chemiczny, sól siarkowodoru powstała przez zastąpienie jednego wodoru metalem; hydrosiarczek
SJP.pl
Wodorosole, zwycz. sole kwaśne – związki chemiczne będące solami kwasów wieloprotonowych, których aniony zawierają atomy wodoru w grupie kwasowej.
Wikipedia
Wodorosole, zwycz. sole kwaśne – związki chemiczne będące solami kwasów wieloprotonowych, których aniony zawierają atomy wodoru w grupie kwasowej.
Wikipedia
1. najprostsza samożywna roślina plechowa; alga; glon
2. roślina bytująca w środowisku wodnym; hydrofit; roślina wodna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. miękka roślina rosnąca w wodzie;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wodorościk mrz.
Wiktionary
(1.1) hydrofit, trawa morska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chem. związek chemiczny złożony z anionu wodorotlenowego (OH−) i stabilnego kationu amonowego, metalu lub organicznego
Wiktionary
Wodorotlenki – związki chemiczne zawierające stabilny kation oraz anion wodorotlenowy OH−. Wodorotlenki mogą tworzyć zarówno kationy metali („M”) o różnej wartościowości (od I do IV), kation amonowy NH+4, jak również kationy organiczne, najczęściej czwartorzędowe związki amoniowe, np. wodorotlenek tetrametyloamoniowy (CH3)4N+OH−. Wzór ogólny wodorotlenków ma postać M(OH)x (gdzie x to liczba anionów wodorotlenkowych = wartościowości kationu). Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon.
Wikipedia
Wodorotlenki – związki chemiczne zawierające stabilny kation oraz anion wodorotlenowy OH−. Wodorotlenki mogą tworzyć zarówno kationy metali („M”) o różnej wartościowości (od I do IV), kation amonowy NH+4, jak również kationy organiczne, najczęściej czwartorzędowe związki amoniowe, np. wodorotlenek tetrametyloamoniowy (CH3)4N+OH−. Wzór ogólny wodorotlenków ma postać M(OH)x (gdzie x to liczba anionów wodorotlenkowych = wartościowości kationu). Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon.
Wikipedia
przymiotnik od: wodorotlenek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zwodorować)
(1.1) mot. chem. poddać procesowi wodorowania
Wiktionary
(1.1) Dlaczego warto wodorować silniki w naszych samochodach? Przede wszystkim zabieg jest bezpieczny, a przy tym: zmniejsza emisję spalin, zwiększa wydajność silnika, […], zmniejsza zużycie oleju i paliwa, zwiększa zasięg.
Wiktionary
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. chem. metoda oczyszczania silnika z nagaru polegająca na wprowadzeniu do dolotu silnika podczas jego pracy mieszaniny gazów: wodoru i tlenu (mieszanina piorunująca)
Wiktionary
rzecz. wodór m., wodorek m., woda ż., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m., wodoczyn m.
przym. wodorowy, wodorkowy, wodorodowy, wodorodny
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.2) uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, hydrogenoliza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu węglowego, w której tylko jeden atom wodoru uległ podstawieniu przez atom metalu;
Wiktionary
Wodorowęglany – grupa związków chemicznych, wodorosoli kwasu węglowego.
Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali (np. K) lub kation amonowy (NH+
4) oraz na aniony wodorowęglanowe (HCO−
3), np.:
Wikipedia
(1.1) Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali lub kation amonowy oraz na aniony wodorowęglanowe.
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔrɔˈvɛ̃ŋɡlãn, AS: vodorovẽŋglãn
Wiktionary
przym. wodorowęglanowy
Wiktionary
Wodorowęglany – grupa związków chemicznych, wodorosoli kwasu węglowego.
Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali (np. K) lub kation amonowy (NH+
4) oraz na aniony wodorowęglanowe (HCO−
3), np.:
Wikipedia
przymiotnik od: wodór
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. dotyczący wodoru, związany z wodorem, zasilany wodorem
Wiktionary
(1.1) Jeden rodnik wodorowy po cyklu reakcji daje w końcowej fazie reakcji aż trzy nowe rodniki wodorowe zdolne do aktywnego oddziaływania na kolejne cząsteczki w tym obojętne, co stanowi kolejny etap w łańcuchowym procesie spalania.
Wiktionary
rzecz. wodoczyn mrz., wodór m., wodorek m., woda ż., wodorowanie n., zwodorowanie n., uwodornianie n., uwodornienie n., nawodornienie n., daw. wodorod m., wodoród m., wodor m., wod m., wodorodek m.
przym. wodorkowy, wodorodowy, wodorodny
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
Wiktionary
(1.1) daw. wodorodowy, wodorodny
Wiktionary
taki, którego stężenie zmniejsza się po dodaniu wody
SJP.pl
wylot rynny odprowadzający wodę deszczową z mostu
SJP.pl
rozprzestrzenianie się drogą wodną nasion, zarodników i rozmnóżek; hydrochoria
SJP.pl
Hydrochoria (wodosiewność) – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania się nasion roślin i zarodników. Występuje często u roślin wodnych i błotnych (glony, kosaciec, olsza, grążel żółty i inne). Rzadziej u roślin rosnących na mniej wilgotnych stanowiskach np. u mchów, rozchodnika, wiesiołka. Wtedy zarodniki lub nasiona rozsiewane są dzięki deszczowi (deszczosiewność) lub wody ze zbiorników wodnych. Wśród roślin wybitnie lądowych hydrochoria występuje np. u palm, umożliwiając rozsiewanie się nasion palmy kokosowej i palmy seszelskiej na nawet bardzo odległe stanowiska (np. wyspy).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) swobodny, pionowy spadek wody rzecznej, spowodowany różnicą poziomów dna koryta rzeki
Wiktionary
Wodospad – swobodny, pionowy spadek wody rzecznej, spowodowany istnieniem w korycie rzeki wyraźnego progu skalnego o wysokości od kilku do kilkuset metrów. Wodospad występuje w górnych odcinkach biegu rzek, w miejscach, gdzie rzeka przecina warstwę twardych skał. Skały te, wymywane wolniej niż miękkie podłoże w dolnym biegu rzeki, tworzą stopień, z którego woda spada. Szereg wodospadów nazywa się kaskadą.
Wikipedia
(1.1) Huk wodospadu zagłuszył rozmowy turystów.
Wiktionary
IPA: vɔˈdɔspat, AS: vodospat
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. wodospadzik m.
Wiktionary
(1.1) katarakta, kaskada, siklawa
Wiktionary
zdrobnienie od: wodospad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: wodospad
(1.2) mały wodospad
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔˈspad͡ʑik, AS: vodospaʒ́ik
Wiktionary
rzecz. wodospad m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie przepuszczający wody
Wiktionary
(1.1) Jeśli chcesz zanurkować z zegarkiem na ręku, powinien być wodoszczelny.
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔˈʃt͡ʃɛlnɨ, AS: vodoščelny
Wiktionary
rzecz. wodoszczelność ż.
Wiktionary
ogół zabiegów leczniczych z użyciem wody w różnych stanach skupienia; aquaterapia, wodolecznictwo, hydroterapia, hydropatia
SJP.pl
Fontanna (wodotrysk) – urządzenie wodne, najczęściej ozdobne, wyrzucające pod ciśnieniem wodę z dysz lub dyszy. Jest jednym z elementów tzw. małej architektury.
Jedna z konstrukcji składa się z basenu z przelewem i trzonu z dyszą. Do trzonu doprowadzona jest pod ciśnieniem woda, która tryska z jednej lub kilku dysz. Opadająca woda gromadzona jest w basenie. Basen może być złożony z jednej lub kilku mis różnej wielkości i różnego kształtu. Ilość wody w basenach regulowana jest za pomocą przelewów. Innym rodzajem fontann są takie, w których woda spływa w formie kaskad. Najbardziej znanym jej przykładem jest Fontanna di Trevi w Rzymie, która zasilana jest grawitacyjnie, wodą spływającą do niej akweduktem.
Wikipedia
1. spuszczać nowy lub wyremontowany statek z doku na wodę;
2. napełniać wodą zbiornik parowozu lub wagonu kolejowego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) spuszczać statek na wodę
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) lecąc, osiadać na wodzie
Wiktionary
(1.1) W gdańskiej stoczni wodują dziś nowy kontenerowiec dla szwedzkiego armatora.
(2.1) Amerykański samolot rejsowy awaryjnie wodował na rzece Hudson.
Wiktionary
IPA: vɔˈdɔvat͡ɕ, AS: vodovać
Wiktionary
rzecz. woda ż., wodowanie n., wodnik m., wodnica ż., wodzianka ż., wodniak m., Wodnik mos./mzw.
czas. zwodować dk., odwodnić dk., uwodnić dk.
przym. wodnisty
Wiktionary
1. spuszczać nowy lub wyremontowany statek z doku na wodę;
2. napełniać wodą zbiornik parowozu lub wagonu kolejowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lotn. osadzanie samolotu lub kapsuły statku kosmicznego na wodzie;
(1.2) żegl. opuszczanie statku do wody po zbudowaniu lub remoncie;
Wiktionary
Wodowanie – wprowadzenie statku wodnego albo innej jednostki pływającej na wodę po budowie, remoncie, transporcie itp.
Wodowania można dokonać poprzez:
Wikipedia
(1.1) Fotografię wodowania kapsuły Apollo 15 opublikował miejscowy dziennik.
(1.2) Szczególnie uroczyste jest wodowanie jednostki nowo zbudowanej w stoczni połączone z chrztem i nadaniem nazwy.
Wiktionary
IPA: ˌvɔdɔˈvãɲɛ, AS: vodovãńe
Wiktionary
rzecz. wody lm nm., wodnistość ż., zwodowanie n., woda ż., wódka ż., wodnik mos./mzw., wodzianka ż., Wodnik mos./mzw., rozwadnianie n., rozwodnienie n., wodnica ż., wodniak mos./mrz., wodniaczka ż., odwodnianie n., odwodnienie n., uwadnianie n., uwodnienie n.
czas. wodować ndk., zwodować dk., rozwadniać ndk., rozwodnić dk., odwodniać ndk., odwodnić dk., uwadniać ndk., uwodnić dk.
przym. wodny, nawodny, podwodny, bezwodny
Wiktionary
przymiotnik od: wodowanie
SJP.pl
miejsce wodowania hydroplanu
SJP.pl
zbiornikowiec zaopatrujący statki w wodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd lub urządzenie służące do określania stanu wody w rzece lub jeziorze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na każdym z wodowskazów zanotowano spadki.
(1.1) Na Opolszczyźnie stany alarmowe są przekroczone na 16 wodowskazach.
Wiktionary
IPA: vɔˈdɔfskas, AS: vodofskas
Wiktionary
przym. wodowskazowy
Wiktionary
przymiotnik od: wodowskaz
SJP.pl
przejaw wścieklizny polegający na strachu przed wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. wet. jeden z poważnych objawów wścieklizny objawiający się bolesnymi skurczami krtani podczas picia wody, a nawet na jej widok
(1.2) med. wet. inne określenie wścieklizny
Wiktionary
(1.2) Pojęcie równości budzi w nim taką wściekłość jak woda w chorym na wodowstręt (…).
Wiktionary
(1.2) wścieklizna
Wiktionary
przestarzale: zbiornik wodny
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj małych ślimaków z rodziny źródlarkowatych, występujący w pięciu gatunkach
SJP.pl
rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych; źródlarkowate
SJP.pl
o cechach wodożytkowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
pies z rasy pochodzącej z Nowej Fundlandii; nowofundlandczyk; nowofundland
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. kynol. rasa psa wyhodowana na Nowej Fundlandii w Kanadzie
Wiktionary
(1.1) Dziadek zwykle spacerował ze swoim wodołazem wzdłuż Olzy.
Wiktionary
(1.1) nowofundland, nowofundlandczyk
Wiktionary
1. rzadko: kult religijny uprawiany głównie w Haiti i na południu USA, łączący elementy katolicyzmu z dawnymi wierzeniami afrykańskimi i spirytyzmem; wudu, voodoo, voudou;
2. ogólna nazwa bóstw u Fonów z Beninu; wodun, wodżu
SJP.pl
ogólna nazwa bóstw u Fonów z Beninu; wodu, wodżu
SJP.pl
dawniej:
1. pasożyt pęcherzykowaty, żyjący najczęściej w mózgu;
2. kołowacizna
SJP.pl
tlenek wodoru; najbardziej rozpowszechniony w przyrodzie związek nieorganiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. kurort leczniczy
(1.2) zob. wody płodowe.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: woda
Wiktionary
(1.1) Hrabina była ostatnio u wód.
(1.2) Dzwoń na pogotowie, Hance odeszły wody.
Wiktionary
IPA: ˈvɔdɨ, AS: vody
Wiktionary
rzecz. bezwodzie n., woda ż., wódka ż., wodnik m., Wodnik m., wodniak m., wodowanie n.
czas. wodować ndk.
przym. wodny, wodnisty
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wodynie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie. Ma status sołectwa.
Wieś jest siedzibą gminy Wodynie a także rzymskokatolickiej parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Dawniej miasto, także wieś szlachecka, w drugiej połowie XVI wieku położona była w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. Jako miasto Wodynie były lokowane trzy razy. Pierwsza lokacja w 1573 (72, 113). została uchybiona. Następnie Wodynie były miastem w latach 1661-1674 i 1739–1834. W 1830 roku były najmniejszym miastem w Królestwie Polskim, licząc zaledwie 140 mieszkańców, cztery lata później zostały zdegradowane do rzędu wsi. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wodynie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przywódca, komendant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dowodząca dowolną grupą
(1.2) przywódca plemienny
Wiktionary
(1.1) Grupą armii kieruje wódz.
Wiktionary
IPA: vut͡s, AS: vuc
Wiktionary
rzecz. wodzostwo n.
:: zdrobn. wodzuś m.
czas. wodzić
przym. wodzowski
Wiktionary
(1.1) przywódca
Wiktionary
1. dawniej, zwykle w liczbie mnogiej: lejce, cugle; dziś żywe w pewnych związkach wyrazowych, np. trzymać nerwy na wodzy - nie dać się wyprowadzić z równowagi;
2. dawniej: przewodzenie, kierownictwo; dziś żywe w pewnych związkach wyrazowych, np. pod czyjąś wodzą - pod czyimś dowództwem
SJP.pl
specjalny wózek ciągnięty przez wodzarkę w dźwignicy linotorowej
SJP.pl
element bomu, pozwalający wodzić go w dół i w górę
SJP.pl
1. dawniej, zwykle w liczbie mnogiej: lejce, cugle; dziś żywe w pewnych związkach wyrazowych, np. trzymać nerwy na wodzy - nie dać się wyprowadzić z równowagi;
2. dawniej: przewodzenie, kierownictwo; dziś żywe w pewnych związkach wyrazowych, np. pod czyjąś wodzą - pod czyimś dowództwem
SJP.pl
Wodze – skórzane, parciane lub gumowe pasy połączone z wędzidłem, przy pomocy których jeździec utrzymuje kontakt z pyskiem konia poprzez kiełzno i w ten sposób przekazuje koniowi sygnały.
Lejce, rzadziej też: lejc, wodze – dłuższe pasy wykorzystywane w podobnym celu w powożeniu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wodzić.
Wiktionary
czas. wodzić, zawieść, przewodzić
Wiktionary
żartobliwie: wódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieszcz. lub żart. wódka
Wiktionary
rzecz. woda ż., wodzionka ż., wódka ż., wóda ż., wódeczka ż.
przym. wódczany
Wiktionary
połączenie chemiczne zawierające wodę w postaci oddzielnych cząsteczek; hydrat
SJP.pl
Wikipedia
zupa z wody i rozdrobnionego chleba; wodzionka, kapłon, kapłonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. kulin. rodzaj zupy, ktorej podstawą są suche skórki od chleba bądź jego miąższ, woda oraz sól, czasem z dodatkiem smalcu, margaryny lub masła
Wiktionary
Wodzianka – prosta zupa znana na Śląsku i w Polsce Środkowej. Wodzianka występuje w wielu odmianach, ale w każdej podstawą są chleb i wrzątek. Maciej E. Halbański w swoim Leksykonie sztuki kulinarnej podał następującą definicję wodzianki: zupa przyrządzona z czerstwego chleba pokrajanego w kostkę, zalanego wrzątkiem, z dodatkiem roztartego z solą czosnku i tłuszczu, najlepiej smalcu ze skwarkami
.
Wikipedia
rzecz. bezwodzie n., wodowanie n., woda ż., wodnistość ż.
czas. wodować
Wiktionary
(1.1) reg. śl. wodźůnka.
Wiktionary
1. prowadzić dokądś;
2. o samicach niektórych ptaków: opiekować się pisklętami do momentu osiągnięcia przez nie samodzielności;
3. przesuwać coś po czymś;
4. wodzić się - chodzić z kimś wolnym krokiem w różne miejsca; dawniej: mocując się, przeciągać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) idąc prowadzić kogoś, odwiedzając kolejne miejsca
(1.2) przesuwać coś po jakiejś powierzchni
(1.3) o drobiu: wyprowadzać pisklęta
(1.4) o zwierzętach: prowadzić za wodze
Wiktionary
(1.1) Heniek wodził nas po różnych melinach w poszukiwaniu Staśka.
(1.2) Wodził oczyma po kartce, ale nie rozumiał ani słowa.
Wiktionary
IPA: ˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: voʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wodzenie n., wódz m., wodza ż., wywód mrz.
czas. dowodzić, odwodzić, przewodzić, przywodzić, uwodzić, wywodzić, zwodzić, zawodzić, powodzić się, wieść, powodzić, zawieść, zwieść, rozwodzić
Wiktionary
(1.1) wieść, prowadzić
(1.2) przesuwać, podążać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. ktoś, kto dowodzi, prowadzi, wiedzie
Wiktionary
rzecz.
:: fż. wodzicielka ż.
Wiktionary
(1.1) lider / leader, przywódca, wodzirej, wódz
Wiktionary
1. dawniej: kobieta, która prowadzi, wiedzie kogoś;
2. kura, gęś, kaczka, indyczka opiekująca się pisklętami w pierwszym okresie ich życia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Polskie nazwisko
Wikipedia
element lokomotywy
SJP.pl
Wodzidło, prowadnica, gubernakulum (łac. gubernaculum) – męski narząd rozrodczy niektórych nicieni.
Wodzidło ma postać zesklerotyzowanego, oskórkowego koryta, położonego w grzbietowej ścianie kieszonki steku, w pobliżu dystalnych części szczecinek kopulacyjnych (spikuli). Brzuszne ramię wodzidła określa się jako cuneus, a boczne wyrostki tego ramienia jako crura. W odsiebnej części występu wodzidła umieszczone mogą być drobne wyrostki nazywane titillae. Wodzidło zaopatrzone jest w dwie pary mięśni – parę cofaczy (łac. musculi gubernaculi retractores) i parę wodzicieli (łac. musculi gubernaculi seductores).
Wikipedia
owad z rzędu muchówek
SJP.pl
Wodzień (Chaoborus) – rodzaj owadów należący do rzędu muchówek i rodziny wodzieniowatych. Postacie dorosłe tych zwierząt – imago swoim wyglądem przypominają komary, jednakże w odróżnieniu od nich samice wodzienia nie kłują. Wodzienie przechodzą przeobrażenie zupełne.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wodzierady – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wodzierady
SJP.pl
część wodząca w planimetrze
SJP.pl
Wikipedia
Wodzinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Tuszyn, przy szosie łączącej Wolę Kamocką z Tuszynem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Główna ulica we wsi to ulica Srocka. Można nią dojechać do wsi Srock.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wodziński – polskie nazwisko.
Wikipedia
zupa z wody i rozdrobnionego chleba; wodzianka, kapłon, kapłonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. potrawa z czerstwego chleba, czosnku, tłuszczu zwierzęcego oraz wrzątku;
Wiktionary
Wodzianka – prosta zupa znana na Śląsku i w Polsce Środkowej. Wodzianka występuje w wielu odmianach, ale w każdej podstawą są chleb i wrzątek. Maciej E. Halbański w swoim Leksykonie sztuki kulinarnej podał następującą definicję wodzianki: zupa przyrządzona z czerstwego chleba pokrajanego w kostkę, zalanego wrzątkiem, z dodatkiem roztartego z solą czosnku i tłuszczu, najlepiej smalcu ze skwarkami
.
Wikipedia
(1.1) Zrobilimy wczorej wodzionka ze czosnkiem i szpyrkom.
Wiktionary
rzecz. wódzia ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|brołtzupa, brotzupa, waserzupe.
Wiktionary
człowiek, który prowadzi zabawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który prowadzi tańce na weselach i balach
(1.2) przywódca grupy osób
Wiktionary
Wodzirej – człowiek prowadzący tańce na weselach, balach, zabawach tanecznych.
Wodzireje stanowią grupę zawodową, która wypracowała szereg zasad działania, opartych na muzyce, słowie i tańcu. Tworzą nowe układy choreograficzne, prowadzą szkolenia taneczne i animacyjne. Doskonalą także zapowiedzi słowne podczas tańców, organizują grupę, reżyserują całe wydarzenia muzyczno-taneczne. Współcześnie ważną funkcją wodzireja jest aktywizacja i uczenie uczestników wesel zabawy i tańca, gdyż formy te ulegają stopniowo zanikowi.
Wikipedia
(1.1) Wasze wesele jest jednak udane, a wszystko dzięki wodzirejowi. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: vɔˈd͡ʑirɛj, AS: voʒ́irei ̯
Wiktionary
rzecz. wodzirejka ż.
Wiktionary
(1.2) przywódca
Wiktionary
1. funkcja wodzireja;
2. przewodzenie innym
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim;
(2.2) geogr. toponim, składnik nazwy miasta Wodzisław Śląski
Wiktionary
Wodzisław – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Wodzisław. Leży w widłach rzeki Mozgawy i jej dopływu Mozgawki, przy drodze ekspresowej S7.
Prawa miejskie od 1366, zdegradowany do rangi wsi 13 stycznia 1870. Status miasta odzyskał 1 stycznia 2021.
Wikipedia
(2.1) W 1869 Wodzisław utracił prawa miejskie.
Wiktionary
(2.1-2)
rzecz. wodzisławianin m., wodzisławianka ż.
przym. wodzisławski
Wiktionary
(2.2) Wodzisław Śląski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Wodzisława (imię żeńskie)
SJP.pl
1. mieszkaniec Wodziasławia;
2. mieszkaniec Wodzisławia Śląskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wodzisławia
(1.2) mieszkaniec Wodzisławia Śląskiego
Wiktionary
(1.2) Radek jest rodowitym wodzisławianinem, jego dziadkowie mieszkali w Wodzisławiu Śląskim jeszcze przed wojną.
Wiktionary
rzecz. Wodzisław m.
:: fż. wodzisławianka ż.
przym. wodzisławski
Wiktionary
1. mieszkanka Wodziasławia;
2. mieszkanka Wodzisławia Śląskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wodzisławia
(1.2) mieszkanka Wodzisławia Śląskiego
Wiktionary
(1.2) Na raut przyszły zacne wodzisławianki.
Wiktionary
rzecz. Wodzisław m.
:: fm. wodzisławianin m.
przym. wodzisławski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wodzisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Wodzisława (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wodzisławka lub z nim związany
SJP.pl
Wodzisław z małżonką; Wodzisławowie
SJP.pl
Wodzisław z małżonką; Wodzisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wodzisława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Wodzisław Śląski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wodzisławia, związany z Wodzisławiem
(1.2) odnoszący się do Wodzisławia Śląskiego, związany z Wodzisławiem Śląskim
Wiktionary
(1.1) W 1720 wybudowano wodzisławską synagogę.
(1.2) Wodzisław Śląski został siedzibą powiatu wodzisławskiego.
Wiktionary
rzecz. Wodzisław m., wodzisławianin mos., wodzisławianka ż.
Wiktionary
wódżitsu; żartobliwie:
1. wódka; gorzała, gorzałka, wódzia, sznaps;
2. picie wódki w dużych ilościach
SJP.pl
Wodzostwo - forma organizacji społeczno-politycznej o zhierarchizowanej i scentralizowanej formie, charakteryzująca się redystrybucyjnym systemem ekonomicznym. Rozwój wodzostwa i stabilizacja mogą doprowadzić do powstania struktury państwowej.
Wikipedia
ogólna nazwa bóstw u Fonów z Beninu; wodun, wodu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wodzyński
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w Karelii, uchodzi do jeziora Onega;
Wiktionary
Wodła (ros Водла) – rzeka w północno-zachodniej Rosji, w należącej do tego państwa Republice Karelii.
Długość ok. 149 km, powierzchnia dorzecza 13.700 km², średni przepływ – 130 m³/s.
Wypływa z jeziora Wodłoziero i wpada do jeziora Onega. Nad Wodłą leży rejonowe miasto Pudoż.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wogezami, dotyczący Wogezów, położony w Wogezach
Wiktionary
(1.1) Ale tylko w pewnym stopniu, bo już w kilkanaście lat po śmierci Kolumbana, zrodził się, i to w samym Luxeuil, protest przeciwko iroszkockiej skrajności. W wogeskim opactwie i gdzie indziej zniesiono po prostu najbardziej rażące punkty.
Wiktionary
rzecz. Wogezy nmos., wogezyt mrz.
Wiktionary
góry we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. pasmo górskie we wschodniej Francji;
(1.2) geogr. adm. francuski departament, położony w regionie Grand Est;
Wiktionary
Wogezy (fr. Vosges, niem. Vogesen) – pasmo górskie we wschodniej Francji, oddzielone Bramą Burgundzką od gór Jura. Stromo opadają ku Nizinie Górnoreńskiej. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od celtyckiego boga gór i lasów Vosegusa (również Vosagusa, Vosaciusa), później została przejęta przez Rzymian w Galii.
Wikipedia
(1.1) Jednostki niemieckie sforsowały Wogezy i pomaszerowały na Paryż.
Wiktionary
rzecz. wogezyt mrz.
przym. wogeski
Wiktionary
magmowa skała żyłowa z grupy lamprofirów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. geol. skała magmowa, odmiana lamprofiru
Wiktionary
(1.1) Geolodzy zaliczają wogezyt do lamprofirów właściwych.
Wiktionary
rzecz. Wogezy lm. nmos.
przym. wogeski
Wiktionary
związany z Wogułami, ludem ugrofińskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wogółami, dotyczący Wogółów (Mansów)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wogulski
Wiktionary
rzecz. Wogół mos., Wogółka ż.
Wiktionary
(1.1) mansyjski
(2.1) mansyjski
Wiktionary
dawniej: Mans - członek ludu zamieszkującego zachodnią Syberię
SJP.pl
dawniej: Mansowie - naród ugrofiński zamieszkujący zachodnią Syberię
SJP.pl
Mansowie (dawniej „Wogułowie”, w staroruskich kronikach „Jugrowie”, nazwa własna Mańś lub Moańś) – naród ugrofiński zamieszkujący zachodnią Syberię pomiędzy Uralem a rzeką Ob. Posługują się językiem mansyjskim, należącym do języków ugryjskich, oraz – coraz częściej – językiem rosyjskim.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wohyń – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Wohyń, ok. 10 km od Radzynia Podlaskiego.
Wohyń uzyskał lokację miejską w 1522 roku, zdegradowany w 1869 roku. Wohyń położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. Miasto ekonomii brzeskiej w drugiej połowie XVII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bialskopodlaskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Wohyń, gmina w województwie lubelskim
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
polski rycerz, wojownik z czasów średniowiecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. dawny wojownik
Wiktionary
Wojownik (dawniej: woj) – osoba zajmująca się walką (niekoniecznie profesjonalnie).
Wikipedia
(1.1) Ujrzała na widnokręgu pięciu wojów uzbrojonych w kusze i berdysze.
Wiktionary
(1.1) rycerz, wojownik
Wiktionary
skrót od:
1. województwo; wojew.;
2. wojewoda; wojew.;
3. wojewódzki; wojew.;
4. wojenny;
5. wojskowy; wojsk.
SJP.pl
skrót
(1.1) = województwo
Wiktionary
(1.1) Gdańsk leży w woj. pomorskim.
Wiktionary
IPA: ˌvɔjɛˈvut͡stfɔ, AS: voi ̯evuctfo
Wiktionary
żartobliwie: branie udziału w wojnie, walce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wojak
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wojak m.
Wiktionary
żartobliwie: branie udziału w wojnie, walce
SJP.pl
żołnierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. żołnierz, zwykle doświadczony
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Sturnella|ref=tak., ptak z rodziny kacykowatych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔjak, AS: voi ̯ak
Wiktionary
rzecz. wojsko n., wojska nmos., wojna ż., wojenka ż., wojskowy m., wojski m., wojaczka ż., wojowanie n., zawojowanie n., zwojowanie n., wywojowanie n., wojskowość ż.
:: zdrobn. wojaczek m.
czas. wojować ndk., zawojować dk., zwojować dk., wywojować dk.
przym. wojskowy, wojenny, wojujący
przysł. wojskowo
Wiktionary
(1.1) wojskowy, żołnierz; gw-pl|Górny Śląsk|wojok.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wojanów (do 1945 niem. Schildau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Mysłakowice, na pograniczu Kotliny Jeleniogórskiej i Rudaw Janowickich w Sudetach Zachodnich.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. wojownik
Wiktionary
(1.1) Z tyloma wojarzami miasta nie weźmiecie.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wojas – polskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją i sprzedażą obuwia skórzanego oraz drobnej galanterii skórzanej. Jest notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Spółka jest dostawcą butów dla administracji państwowej, wojska i leśnictwa. Produkty Wojas można nabyć w blisko 170 sklepach firmowych na terenie Polski, Słowacji, Czech, Białorusi. Około 10% sprzedaży to eksport, głównie do Ukrainy, Izraela, Mongolii, Litwy, Niemiec oraz Rosji.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wojaszówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, siedziba gminy Wojaszówka.
Miejscowość leży nad Wisłokiem. Przez wieś przechodzi droga wojewódzka (łącząca Krosno z drogą DW 988) oraz linia kolejowa Rzeszów – Jasło z przystankiem Wojaszówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
podróż, wycieczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. podróż, głównie zagraniczna
Wiktionary
(1.1) Kinga jutro wraca z wojaży po Ameryce.
Wiktionary
IPA: ˈvɔjaʃ, AS: voi ̯aš
Wiktionary
rzecz. wojażer mos., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
:: zdrobn. wojażyk mrz.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
(1.1) podróż, wycieczka, peregrynacja
Wiktionary
osoba podróżująca, zwłaszcza za granicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. podróżnik
Wiktionary
(1.1) Wit dużo jeździ po Azji, wszyscy mają go za wojażera.
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
:: fż. wojażerka ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
(1.1) podróżnik, globtroter
Wiktionary
→ wojażer; podróżniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. podróżniczka
Wiktionary
(1.1) Przedwojenne wojażerki pływały do Ziemi Świętej statkami.
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
:: fm. wojażer m.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
(1.1) podróżniczka, globtroterka
Wiktionary
→ wojażer
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. właściwy wojażom
(1.2) przest. związany z wojażerem lub wojażerką, dotyczący wojażera lub wojażerki
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) przest. należący do wojażera lub wojażerki
Wiktionary
(1.1) Wiszący na wieszaku kask kolonialny, będzie przypominał zwiedzającym o wojażerskim stylu życia właściciela rezydencji.
(1.2) Jego wojażerski ekwipunek mieści się w plecaku.
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażer m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
(1.1) podróżny, podróżniczy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. przest. tak jak wojażerowie, wojażując
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażer m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zbiór cech uważanych za typowe dla wojażera
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażer m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażowość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. przebywać drogę w celu odwiedzenia odległego miejsca
Wiktionary
(1.1) Dziadkowie w wakacje zawsze wojażowali.
Wiktionary
rzecz. wojaż mrz., wojażer mos., wojażyk mrz., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
(1.1) podróżować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wojażować.
(1.2) przest. podróżowanie, szczególnie poza granicami kraju
Wiktionary
(1.1) Gdy wyda już wszystkie pieniądze po dziadkach, skończy się to całe wojażowanie.
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażer mos., wojażerka ż., wojażerskość ż., wojażowość ż., wojażyk mrz.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zbiór cech uważanych za typowe dla wojaży
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażyk m., wojażer m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
przymiotnik od: wojaż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. podróżniczy
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażer m., wojażyk m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski
przysł. wojażersko
Wiktionary
zdrobnienie od: wojaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zdrobn. od: wojaż
Wiktionary
rzecz. wojaż m., wojażer m., wojażerka ż., wojażowanie n., wojażerskość ż., wojażowość ż.
czas. wojażować ndk.
przym. wojażerski, wojażowy
przysł. wojażersko
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Wojbor – imię słowiańskie złożone z dwóch członów: woj - wojownik i bor - walka. Może to oznaczać: walka wojownika, wojownik waleczny itd.
Wojbor imieniny obchodzi w dniu: 13 sierpnia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Część miasta:
Zobacz też: Wójcice Małe, Wójcice Wielkie
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wojciech, Wociech – staropolskie męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Wojciech w 2017 r. zajmował 9. miejsce w grupie imion męskich. W całej populacji Polaków Wojciech zajmował w 2017 r. 16. miejsce (317 857 nadań).
Wikipedia
(1.1) Na kiedy przypadają imieniny Wojciecha?
Wiktionary
IPA: ˈvɔjt͡ɕɛx, AS: voi ̯ćeχ
Wiktionary
rzecz. Wojciechowa ż., Wojciechówna ż., Wojciechostwo lm m., Wojtkowa ż., Wojtkówna ż., Wojtusiowa ż., Wojtusiówna ż., Wojciechów mrz., Wojciechowo n., Wojciechówka ż.
:: zdrobn. Wojtek mos., Wojtuś mos.
:: zgrub. Wojtas mos.
:: fż. Wojciecha ż.
przym. Wojciechowy, wojcieski, wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wojciecha, Wociecha – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członów oznaczających „ta, która cieszy jako żołnierz” czyli „wojownik pociecha”, „ta, której walka sprawia radość”. Żeński odpowiednik imienia Wojciech.
Wojciecha imieniny obchodzi 23 kwietnia i 29 lipca.
Wikipedia
Wojciech z małżonką; Wojciechowie
SJP.pl
Wojciech z małżonką; Wojciechostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu polskich gmin, wsi, osad i dawnych gromad;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Wojciech
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W lesie pod Wojciechowem widziano watahę wilków.
Wiktionary
rzecz. wojciechówczanin mos., Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., wojciechowianin mos., wojciechowianka ż.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Wojciecha
Wiktionary
(1.1) Na zebraniu brakowało tylko Wojciechowej.
Wiktionary
rzecz. Wojciechówka ż., wojciechówczanka ż., wojciechówczanin mos., Wojciech mos., wojciechowianin m., wojciechowianka ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wojciechówki
Wiktionary
(1.1) Na zawodach strażackich znowu zwyciężyli wojciechówczanie.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz., Wojciechówka ż.
:: fż. wojciechówczanka ż.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wojciechówki
Wiktionary
(1.1) Prababcia Krystyna była rodowitą wojciechówczanką.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechówka ż.
:: fm. wojciechówczanin m.
przym. wojciechówecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miejscowości Wojciechówka, związany z miejscowością Wojciechówka
Wiktionary
(1.1) Oni rozbili się przy szosie wojciechóweckiej.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz., Wojciechówka ż., wojciechowianin mos., wojciechowianka ż., wojciechówczanin mos., wojciechówczanka ż.
przym. wojciechowski
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Wojciechowo
(1.2) mieszkaniec miejscowości Wojciechów
Wiktionary
(1.1) Michał był rodowitym wojciechowianinem.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz.
:: fż. wojciechowianka ż.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Wojciechowo
(1.2) mieszkanka miejscowości Wojciechów
Wiktionary
(1.1) Wasza prababcia była rodowitą wojciechowianką.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz.
:: fm. wojciechowianin m.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
1. część miasta Ostrołęka;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wojciechowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wojciech z małżonką; Wojciechostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu wsi i części wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Wojciechówce nikt nie zgłaszał żadnych problemów.
Wiktionary
rzecz. Wojciech mos., Wojciechowa ż., wojciechówczanin mos., wojciechówczanka ż.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu polskich wsi, osad i części wsi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zapewne wybierzemy się w czerwcu do Wojciechowa na urodziny babci Danusi.
Wiktionary
rzecz. wojciechówczanin mos., Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechów mrz., wojciechowianin mos., wojciechowianka ż.
przym. wojciechowski, wojciechówecki
Wiktionary
przymiotnik od: Wojciechowo, Wojciechów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miejscowości Wojciechowo, związany z miejscowością Wojciechowo
(1.2) odnoszący się do miejscowości Wojciechów, związany z miejscowością Wojciechów
Wiktionary
Wojciechowski (forma żeńska Wojciechowska, l. mn: Wojciechowscy) – jedno z najpopularniejszych nazwisk w Polsce. Według bazy PESEL 17.01.2015 r. nosiło je 42 828 Polek i 41 864 Polaków. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka na terenie Mazowsza, Wielkopolski i Kujaw. Dawniej często spotykana była też pisownia „Woyciechowski”.
Wikipedia
(1.1) Oni rozbili się przy szosie wojciechowskiej.
Wiktionary
rzecz. Wojciechówka ż., wojciechówczanin mos., Wojciech mos., Wojciechowa ż., Wojciechowo n., Wojciechów mrz., wojciechowianin mos., wojciechowianka ż.
przym. wojciechówecki
Wiktionary
taki jak u Wojciecha, charakterystyczny dla Wojciecha
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wojcieszków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wojcieszków. Leży nad Małą Bystrzycą.
Miejscowość jest siedzibą gminy Wojcieszków oraz parafii rzymskokatolickiej Najświętszego Serca Pana Jezusa, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów.
Wikipedia
przymiotnik od: Wojcieszków
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wojcieszów (niem. Kauffung) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, położone nad rzeką Kaczawą, w Górach Kaczawskich, w Sudetach Zachodnich.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 3470 mieszkańców (679. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: vɔjˈt͡ɕɛʃuf, AS: voi ̯ćešuf
Wiktionary
rzecz. wojcieszowianin m., wojcieszowianka ż., Wojciech m.
przym. wojcieszowski
Wiktionary
mieszkaniec Wojcieszowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wojcieszowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wójcik (forma żeńska: Wójcik, Wójcikowa, Wójcikówna; liczba mnoga: Wójcikowie) – jedno z najstarszych nazwisk polskich. Notowane od początku XIII wieku. Obecnie jest to czwarte pod względem popularności nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL 22 stycznia 2025 roku nazwisko to nosiło 48 830 Polek i 47 981 Polaków. Łącznie nazwisko to nosiło 96 811 obywateli Polski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Wójcikiewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kobieta wójt; wójtka
SJP.pl
Wikipedia
kobieta wójt; wójtka
SJP.pl
Wójcina – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Mędrzechów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wojciuliszki (dodatkowa nazwa w j. litewskim – Vaičiuliškės) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wojda – część wsi Bliżów w Polsce, położonej w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Adamów.
W latach 1975–1998 Wojda administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Jest to niewielka osada położona tuż przy granicy Roztoczańskiego Parku Narodowego. Podczas II wojny światowej, w czasie wysiedleń Zamojszczyzny, pod koniec 1942 roku, miała tu miejsce jedna z pierwszych ważniejszych bitew, jaka dała początek powstaniu zamojskiemu, podczas której żołnierze Batalionów Chłopskich walczyli z siłami żandarmerii niemieckiej. Wioska została wówczas ostatecznie spalona przez Niemców. Obecnie znajduje się tu pomnik upamiętniający to wydarzenie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wojdat, lit. Vaidotas (ur. XIV wiek, zm. po 1401) – syn Kiejstuta, wielkiego księcia litewskiego. W wiarygodnych źródłach historycznych jest wspomniany jedynie dwukrotnie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wojdyła – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku nazwisko to nosiło 2680 polskich obywateli.
Osoby o nazwisku Wojdyła:
Wikipedia
Wojęcino – (do 1945 r. niem. Wojenthin) wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.
Miejscowość wywodzi swój rodowód ze średniowiecza - od XVI w. Należała wtedy do rodu von Bonin, który to ród ufundował nieistniejącą już kaplicę. W latach 1855–1945 należała do rodziny von Holtz z Manowa.
Wikipedia
Wojeniec – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Dziadkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Dziadkowicach.
Wikipedia
zdrobnienie od: wojna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wojna
Wiktionary
Wojenka:
Wikipedia
(1.1) Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani (…) (Wojenko, wojenko)
Wiktionary
IPA: vɔˈjɛ̃nka, AS: voi ̯ẽnka
Wiktionary
przym. wojenny
rzecz. wojna ż., wojski m., wojownik mos., wojak mzw./mos.
Wiktionary
związany z prowadzeniem wojny, istniejący, używany podczas wojny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wojną, odnoszący się do wojny
Wiktionary
(1.1) Od jakiegoś czasu interesuję się literaturą wojenną.
Wiktionary
IPA: vɔˈjɛ̃nːɨ, AS: voi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. wojna ż., wojski m.
:: zdrobn. wojenka ż.
czas. wojować ndk.
przysł. wojennie
przym. wojowniczy
Wiktionary
osoba czerpiąca przyjemność erotyczną z podglądania par uprawiających seks; voyeur, voyeurysta, podglądacz
SJP.pl
dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, oglądactwo, voyeuryzm, skopofilia, skoptofilia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) psych. seks. zob. oglądactwo.
Wiktionary
Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.
Wikipedia
(1.1) voyeuryzm, voyeryzm, skopofilia, skoptofilia
Wiktionary
woj.; skrót od:
1. województwo;
2. wojewoda;
3. wojewódzki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. zwierzchnik administracji rządowej na terenie województwa
(1.2) daw. hist. wojsk. najwyższy urzędnik dowodzący wojskiem
(1.3) daw. hist. jeden z urzędów senatorskich
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) adm. kobieta sprawująca urząd zwierzchnika administracji rządowej na terenie województwa
Wiktionary
Wojewoda (łac. comes palatinus „komes pałacowy, palatyn”) – organ administracji państwowej w Polsce, a w przeszłości także w innych krajach słowiańskich i bałkańskich: w Czechach, Rosji, Bułgarii, Mołdawii i Siedmiogrodzie.
W Czechach i na Węgrzech był to tytuł arystokratyczny odpowiadający polskiemu księciu (dux).
Wikipedia
(1.1) To była poważna impreza, na sali było pełno VIP-ów, prezydent miasta, wojewoda, kilku posłów i inne szychy.
(1.2) O kilka kroków za wojewodą wlokła się reszta komisarzy, a orszak zamykała dragonia […] (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)
Wiktionary
IPA: ˌvɔjɛˈvɔda, AS: voi ̯evoda
Wiktionary
rzecz. województwo n., wojewodzina ż., wojewodzin m., wojewodzic m., wojewodzianka ż., wojewodowanie n., wojewodziński mos.
czas. wojewodować ndk.
przym. wojewódzki, wojewodziński, wojewodzin
Wiktionary
skrót woj.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej o córce wojewody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. odojcowski tytuł córki wojewody
Wiktionary
rzecz. wojewoda mos., województwo n.
przym. wojewódzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) odojcowski tytuł syna wojewody
Wiktionary
rzecz. wojewoda mos., województwo n.
przym. wojewódzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. syn wojewodzica czyli wnuk wojewody
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona wojewodzicowicza
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wojewody, jego władzy, urzędu
Wiktionary
Wojewodzin – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.
Prywatna wieś szlachecka Wojewodzino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wąsoskim ziemi wiskiej województwa mazowieckiego. W okresie międzywojennym posiadłość ziemską miał tu Marcin Gardocki (252 ha).W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
rzecz. wojewoda mos., województwo n.
przym. wojewódzki
Wiktionary
(1.1) wojewodziński
Wiktionary
dawniej o żonie wojewody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. odmężowski tytuł żony wojewody
Wiktionary
rzecz. wojewoda mos., województwo n.
przym. wojewódzki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. dotyczący wojewody, należący do niego albo nakazany przez niego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. stronnik wojewody, osoba na służbie wojewody
Wiktionary
rzecz. wojewoda mos., województwo n.
przym. wojewódzki
Wiktionary
dotyczący województwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od województwo
Wiktionary
(1.1) Było tam parę osób. Ktoś z komitetu miejskiego, wojewódzkiego, komendant milicji miejskiej z Jastrzębia.
Wiktionary
IPA: ˌvɔjɛˈvut͡sʲci, AS: voi ̯evucʹḱi
Wiktionary
rzecz. wojewoda m., województwo n., wojewodzina ż., wojewodzin m., wojewodzic m., wojewodzianka ż., wojewodowanie n., wojewodziński mos.
czas. wojewodować ndk.
przym. wojewodziński, wojewodzin
Wiktionary
jednostka samorządu terytorialnego Polski, mająca największy zasięg terytorialny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. jednostka podziału administracyjnego wyższego stopnia w Polsce;
Wiktionary
Województwo – jednostka podziału administracyjnego najwyższego stopnia w Polsce, od 1990 r. jednostka zasadniczego podziału terytorialnego administracji rządowej, a od 1999 r. także jednostka samorządu terytorialnego.
Podział kraju na województwa ma swoje korzenie w okresie rozbicia dzielnicowego, stąd ich zróżnicowanie pod względem wielkości w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Pierwsze województwa powstawały w XIV w. Pierwotnie były to samodzielne zgromadzenia wojskowe na określonych terenach Polski, którymi zarządzali wyznaczani przez władcę wojewodowie (od: wodzić woje).
Wikipedia
(1.1) Aktualnie w Polsce jest 16 (= szesnaście) województw.
Wiktionary
IPA: ˌvɔjɛˈvut͡stfɔ, AS: voi ̯evuctfo
Wiktionary
rzecz. wojewoda mos., wojewodzina ż., wojewodzin m., wojewodzic m., wojewodzianka ż., wojewodowanie n., wojewodziński mos.
czas. wojewodować ndk.
przym. wojewódzki, wojewodziński, wojewodzin, wewnątrzwojewódzki
Wiktionary
(1.1) skr. woj.
Wiktionary
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wojkowice – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie będzińskim.
Wikipedia
IPA: ˌvɔjkɔˈvʲit͡sɛ, AS: voi ̯kovʹice
Wiktionary
mieszkaniec Wojkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wojkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wojkówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Wojaszówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wojmir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Woj- ("wojownik") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać kogoś, kto wojując zaprowadza spokój i dobro. W niektórych przypadkach imię to mogło utożsamiać się brzmieniowo z jedną z form imienia Wolimir.
Wojmir imieniny obchodzi 25 października i 11 grudnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Wojmir (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojmirka lub z nim związany
SJP.pl
Wojmir z małżonką; Wojmirowie
SJP.pl
Wojmir z małżonką; Wojmirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojmira lub z nim związany
SJP.pl
1. zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt zbrojny
2. gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. polit. zorganizowany konflikt zbrojny o dużej skali;
(1.2) karc. prosta gra karciana;
Wiktionary
Wojna – zorganizowany konflikt zbrojny między państwami, narodami lub grupami etnicznymi, religijnymi czy społecznymi. Pojęcie trudne do jednoznacznego zdefiniowania.
Wikipedia
(1.1) W czasie ostatniej wojny ten kraj został doszczętnie zniszczony.
(1.1) Współczesne wojny prowadzone są na wielu frontach jednocześnie.
(1.2) W lato Daria zajmowała się ogrodem, a Karol ze mną grał w wojnę.
Wiktionary
IPA: ˈvɔjna, AS: voi ̯na
Wiktionary
rzecz. wojak mos./mzw., woj m., wojownik m., wojsko n., wojski m.
:: zdrobn. wojenka ż.
czas. wojować
przym. wojenny, wojujący
Wiktionary
(1.1) konflikt (zbrojny)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Wojnar:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pluskwiak z rodziny tarczówek
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wojnicz
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie małopolskim;
Wiktionary
Wojnicz – miasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wojnicz. Wchodzi w skład aglomeracji tarnowskiej. Gród wzniesiony w X wieku należał do ciągu trzynastu zamków rycerskich zbudowanych w średniowieczu na wzniesieniach nad Dunajcem w Małopolsce, strzegących szlaku handlowego na Węgry biegnącego wzdłuż Wisły, Dunajca, Popradu, Wagu i Dunaju, stanowiąc część systemu fortyfikacyjnego państwa polskiego od strony Węgier. Dawna kasztelania wojnicka, jedna z najstarszych w Małopolsce. Miasto padło siedem razy ofiarą pożarów. Starostwo niegrodowe w Wojniczu miało siedzibę w Zamościu od 1277 r. (nie udało się ustalić pełnego katalogu starostów wojnickich). Od 1109 patronem parafii jest św. Wawrzyniec, męczennik na ruszcie; figuruje on także na tarczy herbowej miasta.
Wikipedia
IPA: ˈvɔjɲit͡ʃ, AS: voi ̯ńič
Wiktionary
rzecz. wojniczanin m., wojniczanka ż.
przym. wojnicki
Wiktionary
mieszkaniec Wojnicza (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wojnicza (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Wojnowo
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Wojnowska/Wojnowski
Wikipedia
potocznie: wojsko, służba wojskowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wojsko
Wiktionary
(1.1) Za dwa tygodnie idę do woja.
Wiktionary
IPA: ˈvɔjɔ, AS: voi ̯o
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wojsko.
źródła.
== wojo (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dyszel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żołnierz, wojak
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. powojować)
(1.1) książk. walczyć, brać udział w fizycznej bitwie
(1.2) pot. prowadzić z kimś spory o coś, zwalczać coś
(1.3) żart. bawić się w wojnę
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawojować)
(2.1) daw. podbijać, zdobywać, zwyciężać
Wiktionary
IPA: vɔˈjɔvat͡ɕ, AS: voi ̯ovać
Wiktionary
rzecz. wojowanie n., wojownik m., wojowniczka ż., wojna ż., wojsko n., wojak m., wojski m., wojaczka ż., wojowniczość ż.
czas. zawojować dk., powojować dk.
przym. wojenny, wojowniczy, wojaczy, przedwojenny, powojenny, wojujący
przysł. wojowniczo, wojskowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wojować.
Wiktionary
IPA: ˌvɔjɔˈvãɲɛ, AS: voi ̯ovãńe
Wiktionary
czas. wojować
przym. wojujący, wojowniczy
rzecz. wojownik mos., wojak mzw./mos.
Wiktionary
→ wojownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się walką
Wiktionary
Wojowniczka – trzeci album studyjny Gosi Andrzejewicz, wydany w 2009 roku.
Wikipedia
IPA: ˌvɔjɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: voi ̯ovʹńička
Wiktionary
rzecz. wojownik
czas. wojować
przym. wojowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność grupy ludzi do wszczynania walk
(1.2) cecha zachowania tj. skłonność do bójek
Wiktionary
przym. wojowniczy
czas. wojować ndk.
przysł. wojowniczo
rzecz. wojownik mos.
Wiktionary
(1.2) czupurność, zadziorność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) skłonny do walki
Wiktionary
(1.1) Zdumiewające jest jednak, jak rzadko kobiety, istoty słodkie i mało wojownicze, trafiają do celu!
(1.1) Natomiast pierwszy pilot ani myślał ukrywać swego nienawistnego zadowolenia, że złamią tej wojowniczej bestii planetarnyanetarnej kark.
Wiktionary
rzecz. wojownik m., wojowniczka ż., wojowniczość ż., wojaczka ż., woj m., wojsko n., wojskowość ż., wojna ż., wojowanie n., zawojowanie n., wojskowy mos.
czas. wojować ndk., zawojować
przym. wojskowy, wojenny, powojenny, przedwojenny, wojujący
przysł. wojowniczo, wojskowo
Wiktionary
(1.1) bojowy, bitny, buńczuczny
Wiktionary
1. uczestnik walk, żołnierz;
2. dzielna osoba walcząca o jakąś chlubną sprawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który walczy
(1.2) etn. członek ludu pierwotnego, który zajmuje się walką
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych
Wiktionary
Wojownik (dawniej: woj) – osoba zajmująca się walką (niekoniecznie profesjonalnie).
Wikipedia
(1.1) Wojownicy złożyli broń, którą następnie policja na wszelki wypadek zniszczyła.
(2.1) Wojowniki wspaniałe polują często parami.
Wiktionary
IPA: vɔˈjɔvʲɲik, AS: voi ̯ovʹńik
Wiktionary
rzecz. woj m., wojowniczość ż., wojna ż., wojenka ż., wojaczka ż., wojowanie n., zawojowanie n.
:: fż. wojowniczka ż.
czas. wojować ndk., zawojować dk.
przym. wojowniczy, wojenny, wojaczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wojsa (biał. Войса; ros. Войса) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Druja.
Wikipedia
owad z rzędu wojsiłkowatych, wielkości do 3 cm
SJP.pl
owad z rzędu wojsiłkowatych, wielkości do 3 cm
SJP.pl
Wojsiłki – stara ewolucyjnie grupa prawie 1000 gatunków owadów o charakterystycznym, ryjkowatym kształcie głowy, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu Mecoptera. Na świecie żyje współcześnie około 600 gatunków sklasyfikowanych w 9 rodzinach, a prawie 350 gatunków wymarłych znanych jest z odkryć paleontologicznych. Większość gatunków wojsiłek zasiedla strefy klimatu umiarkowanego i subtropikalnego. W Europie stwierdzono 21 gatunków, w tym 10 w Polsce. Występują w pobliżu strumieni, wśród drzew i krzewów.
Wikipedia
rodzina drapieżnych owadów z rzędu wojsiłek
SJP.pl
Wojsiłkowate (Panorpidae) – rodzina drapieżnych owadów z rzędu wojsiłek (Mecoptera) obejmująca około 420 współcześnie żyjących gatunków o zasięgu holarktycznym. Są szeroko rozprzestrzenione w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Europie występuje 16, a w Polsce 6 gatunków – ich rozmieszczenie w kraju jest słabo poznane. Przykładowym przedstawicielem jest wojsiłka pospolita (Panorpa communis).
Wikipedia
o cechach wojsiłkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
skrót od: wojskowy; woj.
SJP.pl
siły zbrojne danego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, liczba mnoga
(1.1) wojsk. regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔjska, AS: voi ̯ska
Wiktionary
rzecz. wojsko n., wojak mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) formacja
Wiktionary
urzędnik ziemski w dawnej Polsce sprawujący pieczę nad rodzinami i mieniem szlachty w czasie pospolitego ruszenia, pełniący też obowiązki sędziego w zastępstwie starosty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. urzędnik do spraw wojskowych w dawnej Polsce, pilnujący porządku podczas wyprawy wojennej; w średniowieczu podporządkowany kasztelanowi; w późniejszym okresie, jako niższy urzędnik ziemski, miał pieczę nad żonami i dziećmi szlachty w czasie trwania pospolitego ruszenia;
Wiktionary
Wojski (łac. tribunus) – urząd ziemski, który pojawił się w Polsce dzielnicowej, zachowany w zjednoczonym Królestwie Polskim, a w epoce nowożytnej wprowadzony w Wielkim Księstwie Litewskim.
Wikipedia
IPA: ˈvɔjsʲci, AS: voi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. wojsko n., wojskowość ż., woj m., wojak m., wojna ż., wojenka ż., wojaczka ż., wojskowy mos.
czas. wojować, zawojować
przym. wojskowy, wojenny, wojaczy
przysł. wojskowo
Wiktionary
siły zbrojne danego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zorganizowana grupa uzbrojonych ludzi przygotowanych do obrony kraju i walki na wojnie
(1.2) pot. grupa żołnierzy
(1.3) pot. obowiązkowa służba militarna obywateli, przeszkolenie bojowe
Wiktionary
Siły zbrojne (wojsko, armia) – organizacja zbrojna skupiająca w całość siły i środki wydzielone przez państwo do zabezpieczania jego interesów i prowadzenia walki. Jeden z podstawowych elementów aparatu państwowego umożliwiający zarówno samoobronę, jak i dokonywanie aktów agresji.
Wikipedia
(1.1) Polskie wojsko stacjonuje w Iraku.
(1.2) Drogą przez wieś szło wojsko i śpiewało.
(1.3) Kiedy idziesz do wojska?
Wiktionary
IPA: ˈvɔjskɔ, AS: voi ̯sko
Wiktionary
rzecz. wojskowość ż., wojskowy mos., wojak m., wojna ż., wojska n. lm., wojski m.
czas. wojować
przym. wojskowy, wewnątrzwojskowy, wojowniczy
przysł. wojskowo
Wiktionary
(1.1) armia, siły zbrojne
(1.3) służba wojskowa
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób właściwy dla wojska
Wiktionary
rzecz. wojsko n., wojskowość ż., wojskowy mos., wojak m., wojna ż., wojska n. lm., wojski m.
czas. wojować
przym. wojskowy, wewnątrzwojskowy, wojowniczy
Wiktionary
(1.1) żołniersko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt spraw dotyczących wojska
Wiktionary
Nauki wojskowe – jedna z dziedzin nauki w Polsce, wymieniona w Uchwale Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia 24 października 2005 w sprawie określenia dziedzin nauki i dziedzin sztuki oraz dyscyplin naukowych i artystycznych (Monitor Polski z dnia 12 grudnia 2005).
Wikipedia
rzecz. wojsko n., wojskowy m., wojski mos., wojak mzw./mos.
przym. wojskowy, wojowniczy
Wiktionary
przymiotnik od: wojsko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wojskiem, dotyczący wojska
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) żołnierz
Wiktionary
(1.1) Nad nami przeleciał właśnie wojskowy helikopter.
(2.1) Do autobusu wsiadł jakiś wojskowy z dziewczyną.
Wiktionary
IPA: vɔjˈskɔvɨ, AS: voi ̯skovy
Wiktionary
rzecz. wojsko n., wojak m., wojski m., wojskowość ż., wojaczka ż.
przysł. wojskowo
przym. wojowniczy
Wiktionary
(1.1) militarny, żołnierski
(2.1) żołnierz
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o wojsku
SJP.pl
związany z nauką, wiedzą o wojsku
SJP.pl
1. nauka, wiedza o wojsku;
2. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce
SJP.pl
Wojskoznawstwo – nauka o wojsku – kierunek studiów na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim oraz Uniwersytecie Łódzkim.
Interdyscyplinarny kierunek studiów obejmuje historię wojskowości, geografię i kartografię wojenną, geopolitykę, sztukę wojenną starożytności i nowożytną. Do programu włączono także wiedzę o systemie obronności państwa, zagadnienia związane z terroryzmem, funkcjonowaniem policji i straży granicznej.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔjswaf, AS: voi ̯su̯af
Wiktionary
rzecz. Wojsława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wojsława, Wojesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Woj- ("wojownik") i -sława ("sława"). Oznacza "tę, która zdobywa sławę w wojnach", "sławną wojowniczkę". Imię to mogło być skracane również do formy Wisława. Jego męskim odpowiednikiem jest Wojsław.
Wikipedia
zdrobnienie od: Wojsław (imię męskie)
SJP.pl
1. nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wojsławice
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojsławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Wojsław (imię męskie)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojsławka lub z nim związany
SJP.pl
Wojsław z małżonką; Wojsławowie
SJP.pl
Wojsław z małżonką; Wojsławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojsława lub z nim związany
SJP.pl
naczelnik gminy wiejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. urzędnik samorządowy stojący na czele gminy wiejskiej;
(1.2) hist. w średniowieczu: urzędnik stojący na czele miasta lokowanego na prawie niemieckim
Wiktionary
Wójt (pierwotnie z łac. vocatus, advocatus, od tego niem. Vogt) – urzędnik administracji lokalnej.
Wikipedia
(1.1) Jan Kowalski jest wójtem gminy Poronin.
Wiktionary
IPA: vujt, AS: vui ̯t
Wiktionary
rzecz. wójtowstwo n.
przym. wójtowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. fojt.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wojtal – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk.
Miejscowość pogranicza kaszubsko-borowiackiego nad Wdą, na obszarze kompleksu leśnego Borów Tucholskich i przy linii kolejowej Maksymilianowo – Gdynia. Przez Wojtal prowadzi turystyczny Szlak Kamiennych Kręgów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zgrub. imię|polski|m. Wojciech
Wiktionary
Wojtas, właśc. Wojciech Schmidt (ur. 4 lipca 1974 w Kielcach) – polski raper, autor tekstów i producent muzyczny znany z działalności w grupie Wzgórze Ya-Pa 3, której jest współzałożycielem. Z zespołem uzyskał nominację do Fryderyka.
Współpracował z takimi wykonawcami, jak Jajonasz, Liroy, Kajman, IGS, Peja, Abradab, Gutek, O.S.T.R., Fu, Waco, Molesta Ewenement, Pęku, Kali, Rahim, czy Grubson.
Wikipedia
(1.1) Posłuchaj Wojtasa, on dobrze mówi.
Wiktionary
zdrobnienie od: Wojciech (imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojtaska lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wojtaszyce (niem. Voigtshagen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Dobra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 146.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wojtczak (forma żeńska: Wojtczak/Wojtczakowa; liczba mnoga: Wojtczakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Wielkopolsce, na Ziemi Łódzkiej oraz w Warszawie i jej okolicach.
Nazwisko można wywodzić od imienia słowiańskiego Wojciech albo od rzeczownika pospolitego wójt. Podobną etymologię mają nazwiska „Wojtkiewicz” i „Wojtkowiak”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Wojciech (imię męskie)
SJP.pl
gwarowo: bocian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Wojciech
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wojtek pochodzi ze wsi leżącej niedaleko miejsca zamieszkania Ludmiły.
Wiktionary
IPA: ˈvɔjtɛk, AS: voi ̯tek
Wiktionary
rzecz. Wojciech m., Wojtuś m., Wojtas m., Wojciechowice nmos.
przym. Wojciechowy, Wojtkowy, Wojtusiowy
Wiktionary
(1.1) Wojtuś, Wojtas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kobieta wójt; wójcina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wojtek z małżonką
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojtka lub z nim związany
SJP.pl
1. urząd, godność wójta;
2. w dawnej Polsce: posiadłość nadana wójtowi
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: wójt
SJP.pl
Wójtowa – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Lipinki.
We wsi ma swoją siedzibę parafia św. Bartłomieja Apostoła, należąca do dekanatu Biecz, diecezji rzeszowskiej z zabytkowym drewnianym kościołem z XVI wieku i nowym murowanym z końca XX wieku.
Wieś królewska starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wójtowicami, dotyczący Wójtowic
Wiktionary
rzecz. Wójtowice nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wójtowicz, ili Wojtowicz, ili Woytowicz, ili Woitowicz, ili Wojtowiczi
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przestarzale: córka wójta
SJP.pl
małżonka wójta
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wójta, związany z wójtem
(1.2) dotyczący wójtostwa, związany z wójtostwem
Wiktionary
(1.1) Wszelkie zaś władze, a przedewszystkiem sędziowska i wójtowska, przeszły wprost z rąk szlachty do rąk chłopów.
Wiktionary
przymiotnik od: wójt
SJP.pl
zdrobnienie od: Wojciech; Wojtek
SJP.pl
zdrobnienie od: Wojciech (imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojtulka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Wojciech (imię męskie); Wojtek, Wojtuś
SJP.pl
zdrobnienie od: Wojciech (imię męskie); Wojtek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. Wojciech
Wiktionary
(1.1) Na Wojtusia z popielnika / iskiereczka mruga.
Wiktionary
rzecz. Wojciech m., Wojtek mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wojtusia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Karol Wojtyła (1920-2005), pierwszy papież Polak
SJP.pl
Wojtyła – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku nazwisko to nosiło 1728 polskich obywateli.
Osoby o nazwisku Wojtyła:
Wikipedia
taki jak u Wojtyły, właściwy Wojtyle, charakterystyczny dla twórczości Wojtyły itp.
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Wojtyły, Wojtyłowej lub Wojtyłów
Wiktionary
(1.1) Na tyłach Wojtyłowego domu znajdował się sklep jubilera.
(1.1) Wojtyłowy syn miał na imię Adam.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
taki, który zaciekle walczy o swoje poglądy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zaciekle walczący o swoje ideały
Wiktionary
IPA: ˌvɔjüˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: voi ̯üi ̯õncy
Wiktionary
rzecz. wojna ż., wojak m., wojowanie n.
czas. wojować ndk., zawojować dk., zawojowywać ndk.
przym. wojowniczy
Wiktionary
(1.1) zażarty, zacięty, zagorzały, zajadły, zapamiętały, zapiekły, zaprzysięgły
Wiktionary
prowincja w północnej Serbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. autonomiczny okręg w północnej Serbii ze stolicą w Nowym Sadzie;
Wiktionary
Wojwodina, Prowincja Autonomiczna Wojwodiny (Vojvodina, węg. Vajdaság) – autonomiczny okręg w północnej Serbii, zamieszkany przez 1,93 mln mieszkańców (2011), przede wszystkim Serbów (66% liczby ludności) i Węgrów (13%). Stolicą Wojwodiny jest Nowy Sad, inne większe miasta to Pančevo, Subotica, Zrenjanin, Sremska Mitrovica, Sombor, Kikinda i Vršac. Obejmuje serbskie części historycznych regionów Baczki, Banatu, Sremu i częściowo Mačvy.
Wikipedia
(1.1) Język rumuński jest językiem urzędowym w Rumunii, Mołdawii i Wojwodinie.
Wiktionary
rzecz. Wojwodińczyk mos., Wojwodinka ż.
przym. wojwodiński
Wiktionary
(1.1) adm. urz. Prowincja Autonomiczna Wojwodiny
Wiktionary
mieszkaniec Wojwodiny (prowincji w Serbii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wojwodiny
Wiktionary
rzecz. Wojwodina ż.
:: fż. Wojwodinka ż.
przym. wojwodiński
Wiktionary
mieszkanka Wojwodiny (prowincji w Serbii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wojwodiny
Wiktionary
rzecz. Wojwodina ż.
:: fm. Wojwodińczyk mos.
przym. wojwodiński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wojwodiną, dotyczący Wojwodiny, pochodzący z Wojwodiny
Wiktionary
rzecz. Wojwodińczyk mos., Wojwodinka ż., Wojwodina ż.
Wiktionary
niski gatunek filcu, używany na buty, derki, pokrycie jurt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filc gorszego gatunku lub wytwarzany tradycyjnymi metodami z wełny odpadowej (zwykle z runa owczego) i sierści zwierzęcej;
Wiktionary
Wojłok – filc gorszego gatunku lub wytwarzany tradycyjnymi metodami. W odróżnieniu od filcu wojłok ma mocno zróżnicowane włókna: od grubych wewnątrz do delikatnych po zewnętrznej stronie.
Wojłok produkowany jest z wełny odpadowej (zwykle z runa owczego) i sierści zwierzęcej, częściej rzemieślniczo niż przemysłowo. Stosuje się go do wyrobu chodników, koców, czapraków i derek, obuwia zimowego (walonek), pokryć jurt.
Określenie „wojłok” pochodzi z języków turkijskich.
Wikipedia
przypominający wyglądem lub konsystencją wojłok, podobny do wojłoku
SJP.pl
przymiotnik od: wojłok
SJP.pl
[czytaj: wok albo łok] rodzaj głębokiej patelni o półkulistym lub stożkowym dnie, wykorzystywanej w kuchni chińskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. głęboka patelnia w kształcie misy używana w kuchniach azjatyckich;
Wiktionary
Wok (chiń. upr. 镬; chiń. trad. 鑊) – naczynie przypominające miskę z jedną lub dwiema rączkami, służące do smażenia w ruchu, szybkiego przyrządzania potraw na ogniu, przeważnie wykorzystywane w kuchni chińskiej. Pozwala na bardzo wydajną obróbkę cieplną. Wok kantoński posiada dwie rączki („uszy”), natomiast nowsze woki mandaryńskie i pekińskie posiadają rączkę podobną do rączki patelni. Współcześnie woki mają często lekko spłaszczone dno, w celu dostosowania do pracy na kuchenkach indukcyjnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|wok.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wok
* czeski: (1.1) wok m.
* hiszpański: (1.1) wok m.
* kantoński: (1.1) 鑊 (wok6)
* niemiecki: (1.1) Wok m.
źródła.
== wok (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-wok.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. wok
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: wɔk, AS: u̯ok
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|wok.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wok
* czeski: (1.1) wok m.
* hiszpański: (1.1) wok m.
* kantoński: (1.1) 鑊 (wok6)
* niemiecki: (1.1) Wok m.
źródła.
== wok (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-wok.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. wok
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: słownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. słownik
Wiktionary
(1.1) Wokabularz trydencki zawiera ok. 500 polskich słów z łacińskimi odpowiednikami.
Wiktionary
IPA: ˌvɔkaˈbulaʃ, AS: vokabulaš
Wiktionary
(1.1) słownik
Wiktionary
mały wokabularz
SJP.pl
dawniej: powołanie, naturalna skłonność
SJP.pl
partia śpiewana w utworze muzycznym
SJP.pl
Śpiew – czynność polegająca na artystycznym operowaniu głosem podczas wykonywania utworu muzycznego; rodzaj działalności artystycznej człowieka, najstarszy typ wykonawstwa muzycznego.
Dyscyplina naukowo-artystyczna zajmująca się nauczaniem śpiewu i szkoleniem głosu nosi nazwę – wokalistyka.
Wikipedia
piosenkarz; śpiewak; solista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. śpiewak, nauczyciel śpiewu
(1.2) muz. kompozytor utworów wokalnych
(1.3) solista bądź członek większego zespołu wykonujący część głosową (wokalną) utworu muzycznego
Wiktionary
Śpiew – czynność polegająca na artystycznym operowaniu głosem podczas wykonywania utworu muzycznego; rodzaj działalności artystycznej człowieka, najstarszy typ wykonawstwa muzycznego.
Dyscyplina naukowo-artystyczna zajmująca się nauczaniem śpiewu i szkoleniem głosu nosi nazwę – wokalistyka.
Wikipedia
(1.1) Jan Kowalski jest wokalistą.
(1.3) Wejście wokalisty na scenę wywołało euforię wśród widzów koncertu.
Wiktionary
IPA: ˌvɔkaˈlʲista, AS: vokalʹista
Wiktionary
rzecz. wokalizm m., wokal m., wokalistyka ż., wokaliza ż., wokalizacja ż.
:: fż. wokalistka ż.
czas. wokalizować ndk.
przym. wokalny, wokalistyczny
przysł. wokalnie, wokalicznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od wokalista
Wiktionary
Śpiew – czynność polegająca na artystycznym operowaniu głosem podczas wykonywania utworu muzycznego; rodzaj działalności artystycznej człowieka, najstarszy typ wykonawstwa muzycznego.
Dyscyplina naukowo-artystyczna zajmująca się nauczaniem śpiewu i szkoleniem głosu nosi nazwę – wokalistyka.
Wikipedia
(1.1) Wokalistkę tego zespołu nawet lubię, ale nie będę jednak chodzić na ich koncerty.
Wiktionary
IPA: ˌvɔkaˈlʲistka, AS: vokalʹistka
Wiktionary
rzecz. wokalizm m., wokal m., wokalistyka ż., wokaliza ż., wokalizacja ż.
:: fm. wokalista m.
czas. wokalizować ndk.
przym. wokalny, wokalistyczny
przysł. wokalnie, wokalicznie
Wiktionary
dział muzyki obejmujący utwory przeznaczone do śpiewu, ich wykonanie, komponowanie
SJP.pl
śpiewanie melodii bez tekstu, polegające na powtarzaniu samogłoski lub sylaby
SJP.pl
Wokaliza (łac. vocalis „samogłoska”) – rodzaj śpiewu, polegający na wykonywaniu melodii na jednej samogłosce (najczęściej a). Może służyć jako ćwiczenie wokalne, a także być częścią utworu muzycznego (np. Vocalise Siergieja Rachmaninowa).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. proces, w którym półsamogłoska lub samogłoska zredukowana przekształca się w samogłoskę
(1.2) muz. dodanie śpiewu do utworu muzycznego
(1.3) jęz. oznaczenie samogłosek za pomocą specjalnych znaków diakrytycznych w językach takich jak arabski czy hebrajski (odpowiednio harakat i niqqud)
Wiktionary
IPA: ˌvɔkalʲiˈzat͡sʲja, AS: vokalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. wokalista m., wokalistka ż., wokaliza ż., wokalizm mrz., wokalistyka ż.
czas. wokalizować
przym. wokalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zasób, system samogłosek danego języka
Wiktionary
IPA: vɔˈkalʲism̥, AS: vokalʹism̦
Wiktionary
rzecz. wokal m., wokalista m., wokalistka ż., wokaliza ż., wokalizacja ż., wokalizowanie n.
czas. wokalizować ndk.
przym. wokalny, wokaliczny
przysł. wokalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wokalne; cecha tych, którzy są wokalni
Wiktionary
przym. wokalny
przysł. wokalnie
Wiktionary
związany ze śpiewem, przeznaczony do śpiewania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. związany ze śpiewaniem
Wiktionary
rzecz. wokal mrz., wokalista mos., wokalistka ż., wokalistyka ż., wokaliza ż., wokalizacja ż., wokalizm mrz., wokalność ż.
czas. wokalizować
przym. wokaliczny
przysł. wokalnie
Wiktionary
(1.1) głosowy, piosenkarski, śpiewaczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spis spraw sądowych, ułożony według kolejności ich rozpatrywania w danym dniu
Wiktionary
Wokanda (z łac. vocanda) – sprawy do wywołania (przez woźnego sądowego) – wykaz spraw sądowych w kolejności, w jakiej mają być w danym dniu rozpatrywane.
Ze słowem wokanda stosuje się określenia:
Wikipedia
(1.1) Co mamy dziś na wokandzie?
Wiktionary
IPA: vɔˈkãnda, AS: vokãnda
Wiktionary
vocativus, wokatyw, wołacz; w językoznawstwie:
1. ostatni przypadek w deklinacji łacińskiej (szósty z kolei), polskiej (siódmy) oraz niektórych innych językach, używany w momencie, gdy nadawca zwraca się do kogoś, rzadziej czegoś;
2. forma wyrazowa tego przypadka, np. Boże!, Polsko!, Krzysiu!
SJP.pl
wokatiwus, vocativus, wołacz; w językoznawstwie:
1. ostatni przypadek w deklinacji łacińskiej (szósty z kolei), polskiej (siódmy) oraz niektórych innych językach, używany w momencie, gdy nadawca zwraca się do kogoś, rzadziej czegoś;
2. forma wyrazowa tego przypadka, np. Boże!, Polsko!, Krzysiu!
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) społ. nurt społeczny świadomości i mobilizacji wobec niesprawiedliwości, rasizmu, dyskryminacji
Wiktionary
Woke (wymowa: [ˈwoʊk]) – wyrażenie pochodzące z afroamerykańskiej odmiany języka angielskiego, które pojawiło się w latach 30. XX wieku i oznaczało „przebudzoną” świadomość braku sprawiedliwości społecznej i rasizmu. W trakcie protestów wywołanych zastrzeleniem 18-letniego Afroamerykanina Michaela Browna w 2014 roku określenie to stało się powszechne, m.in. w szeregach ruchu Black Lives Matter. W tym kontekście sformułowanie pochodne „stay woke” rozwinęło się jako ostrzeżenie przed atakami policji i, bardziej ogólnie, jako wezwanie do bardziej wyczulonej i zdecydowanej reakcji na systemową dyskryminację.
Wikipedia
rzecz. wokeizm m.
Wiktionary
zespół urządzeń do przetwarzania sygnału mowy; vocoder
SJP.pl
Vocoder, właściwie Voice Encoder – elektroniczne urządzenie do syntezy dźwięku, w tym także mowy. Zostało wynalezione przez amerykańskiego inżyniera Homera Dudleya pracującego dla Bell Laboratories.
Vocoder pracował w dwóch trybach – analizującym i syntezującym. Naturalny dźwięk skanowany był po przeprowadzaniu go przez zespół filtrów o wąskich charakterystykach, dzielących słyszalne pasmo na szereg przedziałów. Wynik analizy przedstawiano graficznie w postaci grafu. Urządzenie mogło pracować w trybie syntezującym odtwarzając dźwięki analizowane wcześniej lub tworzyć zupełnie nowe.
Wikipedia
wzdłuż obwodu czegoś; wokoło
SJP.pl
przyimek
(1.1) ze wszystkich stron
Wiktionary
(1.1) Pszczoły latały wokół kwiatów.
Wiktionary
IPA: ˈvɔkuw, AS: vokuu̯
Wiktionary
rzecz. koło n.
przyim. koło
Wiktionary
(1.1) wokoło, wkoło, reg. śl. kole.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół banku, odbywający się wokół banku
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwbãŋˈkɔvɨ, AS: vokuu̯bãŋkovy
Wiktionary
rzecz. bank mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół basenu, odbywający się wokół basenu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwbasɛ̃ˈnɔvɨ, AS: vokuu̯basẽnovy
Wiktionary
rzecz. basen mrz., basenik mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół bazaru, odbywający się wokół bazaru
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwbazaˈrɔvɨ, AS: vokuu̯bazarovy
Wiktionary
rzecz. bazar mrz., bazarek mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół biblioteki, odbywający się wokół biblioteki
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwbʲiblʲjɔˈtɛt͡ʃnɨ, AS: vokuu̯bʹiblʹi ̯otečny
Wiktionary
rzecz. bibliotekarstwo n., biblioteka ż.
przym. biblioteczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół boiska, odbywający się wokół boiska
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwbɔjiˈskɔvɨ, AS: vokuu̯boi ̯iskovy
Wiktionary
rzecz. boisko n.
przym. boiskowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół cmentarza, odbywający się wokół cmentarza
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwt͡smɛ̃nˈtarnɨ, AS: vokuu̯cmẽntarny
Wiktionary
rzecz. cmentarz mrz., cmentarnictwo n.
przym. cmentarny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół fabryki, odbywający się wokół fabryki
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwfaˈbrɨt͡ʃnɨ, AS: vokuu̯fabryčny
Wiktionary
rzecz. fabryka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół gimnazjum, odbywający się wokół gimnazjum
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwʲɟĩmnaˈzʲjalnɨ, AS: vokuu̯ʹǵĩmnazʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. gimnazjum n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół jeziora, odbywający się wokół jeziora
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwʲjɛ̇ˈʑɔrnɨ, AS: vokuu̯ʹi ̯ėźorny
Wiktionary
rzecz. jezioro n., jeziorko n., jeziorzysko n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół katedry, odbywający się wokół katedry
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkatɛˈdralnɨ, AS: vokuu̯katedralny
Wiktionary
rzecz. katedra ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół kawiarni, odbywający się wokół kawiarni
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkavʲjarʲˈɲãnɨ, AS: vokuu̯kavʹi ̯arʹńãny
Wiktionary
rzecz. kawiarnia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół kina, odbywający się wokół kina
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwʲcĩˈnɔvɨ, AS: vokuu̯ʹḱĩnovy
Wiktionary
rzecz. kino n., kinowość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół klasztoru, odbywający się wokół klasztoru
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwklaˈʃtɔrnɨ, AS: vokuu̯klaštorny
Wiktionary
rzecz. klasztor m., klasztorek mrz.
przym. klasztorny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół klubu, odbywający się wokół klubu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkluˈbɔvɨ, AS: vokuu̯klubovy
Wiktionary
rzecz. klub mrz., klubowy mrz./mzw.
przym. klubowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół kopalni, odbywający się wokół kopalni
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkɔpalʲˈɲãnɨ, AS: vokuu̯kopalʹńãny
Wiktionary
rzecz. kopalnia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół kościoła, odbywający się wokół kościoła
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkɔɕˈt͡ɕɛlnɨ, AS: vokuu̯kośćelny
Wiktionary
zob. kościół.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół koszar, odbywający się wokół koszar
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwkɔʃaˈrɔvɨ, AS: vokuu̯košarovy
Wiktionary
rzecz. koszary nmos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół lotniska, odbywający się wokół lotniska
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwlɔtʲɲiˈskɔvɨ, AS: vokuu̯lotʹńiskovy
Wiktionary
rzecz. lotnisko n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół magazynu, odbywający się wokół magazynu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwmaɡazɨ̃ˈnɔvɨ, AS: vokuu̯magazỹnovy
Wiktionary
rzecz. magazyn mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół marketu, odbywający się wokół marketu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwmarkɛˈtɔvɨ, AS: vokuu̯marketovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół mostu, odbywający się wokół mostu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwmɔˈstɔvɨ, AS: vokuu̯mostovy
Wiktionary
rzecz. most mrz.
Wiktionary
wzdłuż obwodu czegoś; wokół
SJP.pl
przyimek
(1.1) wokół
przysłówek
(2.1) wokół
Wiktionary
IPA: vɔˈkɔwɔ, AS: vokou̯o
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych oznaczający położenie, występowanie czegoś lub ruch dookoła tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół obozu, odbywający się wokół obozu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwɔbɔˈzɔvɨ, AS: vokuu̯obozovy
Wiktionary
rzecz. obóz mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół ogrodu, odbywający się wokół ogrodu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwɔɡrɔˈdɔvɨ, AS: vokuu̯ogrodovy
Wiktionary
rzecz. ogród mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół opery, odbywający się wokół opery
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwɔpɛˈrɔvɨ, AS: vokuu̯operovy
Wiktionary
rzecz. opera ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół osiedla, odbywający się wokół osiedla
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwɔɕɛˈdlɔvɨ, AS: vokuu̯ośedlovy
Wiktionary
rzecz. osiedle n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół parkingu, odbywający się wokół parkingu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwparʲcĩŋˈɡɔvɨ, AS: vokuu̯parʹḱĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. parking m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół parku, odbywający się wokół parku
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwparˈkɔvɨ, AS: vokuu̯parkovy
Wiktionary
rzecz. park mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół pałacu, odbywający się wokół pałacu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwpawaˈt͡sɔvɨ, AS: vokuu̯pau̯acovy
Wiktionary
rzecz. pałac mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół peronu, odbywający się wokół peronu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwpɛrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: vokuu̯perõnovy
Wiktionary
rzecz. peron mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół portu, odbywający się wokół portu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwpɔrˈtɔvɨ, AS: vokuu̯portovy
Wiktionary
rzecz. port m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół przedszkola, odbywający się wokół przedszkola
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwpʃɛˈṭʃkɔlnɨ, AS: vokuu̯pšeṭškolny
Wiktionary
rzecz. przedszkole n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół restauracji, odbywający się wokół restauracji
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwrɛstawraˈt͡sɨjnɨ, AS: vokuu̯restau̯racyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. restauracja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół rynku, odbywający się wokół rynku
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwrɨ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vokuu̯rỹŋkovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół schroniska, odbywający się wokół schroniska
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwsxrɔ̃ɲiˈskɔvɨ, AS: vokuu̯sχrõńiskovy
Wiktionary
rzecz. schronisko n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół sklepu, odbywający się wokół sklepu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwsklɛˈpɔvɨ, AS: vokuu̯sklepovy
Wiktionary
rzecz. sklep mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół stacji, odbywający się wokół stacji
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwstaˈt͡sɨjnɨ, AS: vokuu̯stacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. stacja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół stadionu, odbywający się wokół stadionu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwstadʲjɔ̃ˈnɔvɨ, AS: vokuu̯stadʹi ̯õnovy
Wiktionary
rzecz. stadion mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół szkoły, odbywający się wokół szkoły
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwˈʃkɔlnɨ, AS: vokuu̯školny
Wiktionary
rzecz. szkoła ż.
czas. przeszkalać, przeszkolić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół szpitala, odbywający się wokół szpitala
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwʃpʲiˈtalnɨ, AS: vokuu̯špʹitalny
Wiktionary
rzecz. szpital mrz.
przym. szpitalniczy
Wiktionary
1. otaczający budynek teatru;
2. związany z twórczością teatralną; teatralny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół teatru, odbywający się wokół teatru
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwtɛaˈtralnɨ, AS: vokuu̯teatralny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół uczelni, odbywający się wokół uczelni
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwut͡ʃɛlʲˈɲãnɨ, AS: vokuu̯učelʹńãny
Wiktionary
rzecz. uczelnia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół uniwersytetu, odbywający się wokół uniwersytetu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwũɲivɛrsɨˈtɛt͡sʲci, AS: vokuu̯ũńiversytecʹḱi
Wiktionary
rzecz. uniwersytet m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół urzędu, odbywający się wokół urzędu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwuʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: vokuu̯užẽndovy
Wiktionary
rzecz. urząd mrz.
przym. urzędniczy
Wiktionary
znajdujący się naokoło uszu, zakładany wokół uszu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół więzienia, odbywający się wokół więzienia
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwvʲjɛ̃w̃ˈʑɛ̃nːɨ, AS: vokuu̯vʹi ̯ẽũ̯źẽ•ny
Wiktionary
rzecz. więzienie n., uwięzienie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół zakładu, odbywający się wokół zakładu
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwzakwaˈdɔvɨ, AS: vokuu̯zaku̯adovy
Wiktionary
rzecz. zakład m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wokół zamku, odbywający się wokół zamku
Wiktionary
IPA: ˌvɔkuwzãmˈkɔvɨ, AS: vokuu̯zãmkovy
Wiktionary
rzecz. zamek m.
Wiktionary
najmniejszy element przestrzeni w grafice trójwymiarowej
SJP.pl
Woksel (ang. volumetric picture element, w skrócie voxel) – najmniejszy element przestrzeni w grafice trójwymiarowej, w pewnym sensie odpowiednik piksela w grafice dwuwymiarowej. Przy użyciu wokseli scenę przedstawia się jako trójwymiarową tablicę, na przykład 512×512×512 wokseli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stanisław Wokulski – postać literacka, protagonista powieści Lalka Bolesława Prusa; postać Wokulskiego stała się w polskiej kulturze masowej symbolem przedsiębiorczości.
Wikipedia
skrót
(1.1) = wolumen, wolumin
Wiktionary
chęć, zdolność podejmowania pewnych decyzji czy działań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto Stalowa Wola w województwie podkarpackim
(1.2) geogr. adm. miasto Zduńska Wola w województwie łódzkim
(1.3) geogr. część miasta Poznań;
(1.4) geogr. część miasta Warszawa;
(1.5) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi, osad i części miast;
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Przeprowadzając się na Wolę mieliśmy już dwoje dzieci.
Wiktionary
rzecz. wolanin mos., wolanka ż.
przym. wolski
Wiktionary
odmiana gołębia domowego, mającego zdolność bardzo silnego rozdymania wola; garłacz; gardłacz
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
germańskie imię Szatana
SJP.pl
Woland (Valand, Faland, Wieland) – germańskie imię Szatana, pojawiające się w kilku wersjach legendy o Fauście. Prawdopodobnie znaczy „oszustwo”.
W dramacie Faust Goethego Mefistofeles raz mówi o sobie jako junkrze Wolandzie.
Wikipedia
mieszkaniec Woli (jednej z kilkudziesięciu wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Woli
(1.2) osoba pochodząca z Woli, urodzona w Woli
Wiktionary
(1.2) Miron jest rodowitym wolaninem.
Wiktionary
rzecz. Wola ż.
:: fż. wolanka ż.
przym. wolski
Wiktionary
mieszkanka Woli (jednej z kilkudziesięciu wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Woli
(1.2) kobieta pochodząca z Woli, urodzona w Woli
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Lora jest rodowitą wolanką.
Wiktionary
rzecz. Wola ż.
:: fm. wolanin m.
przym. wolski
Wiktionary
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. miejscowość na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wolanów
SJP.pl
Wolanowski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Wolański/Wolańska:
Wikipedia
1. pojazd konny, powóz;
2. przestarzałe: badminton; piłka używana w tej grze;
3. element sterownicy ręcznej w płatowcu; koło sterowe;
4. dawniej: draperia naszyta na suknię, spódnicę;
5. lekka suknia z falbanami, popularna w połowie XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. urządzenie sterujące lotkami i sterem wysokości;
(1.2) daw. kawałek drewna lub korka pokryty skórą z powtykanymi piórkami, który podbijano rakietkami; także sama gra;
(1.4) hist. czterokołowy pojazd na resorach, bez budy, używany w Polsce w XIX i w pierwszej połowie XX w.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔlãnt, AS: volãnt
Wiktionary
rzecz. woliera ż.
Wiktionary
volapük;
1. sztuczny język międzynarodowy;
2. niezrozumiały i zagmatwany język lub styl
SJP.pl
Volapük, wolapik (nazwa oznacza „język (ogólno)światowy” od ang. world „świat” i speak „mowa”) – język sztuczny opracowany w 1879 roku przez niemieckiego księdza Johanna Martina Schleyera, który wierzył, że robił to z nakazu Boga. Powstał w oparciu o łacinę, niemiecki, francuski i angielski, przy czym najwięcej elementów pochodzi z tego ostatniego.
Wikipedia
1. dawniej: człowiek handlujący wołami;
2. odmiana gołębia domowego; gardłacz; wolak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔlaʃ, AS: volaš
Wiktionary
rzecz. wolarz mos.
Wiktionary
(1.1) skr. Boo
Wiktionary
minerał z gromady krzemianów, odkryty przez Williama Hyde'a Wollastona; wollastonit
SJP.pl
wschodnioaustralijski torbacz z rodziny pałanek, fałd skórny z boków ciała umożliwia mu lot ślizgowy
SJP.pl
Wolatucha (Petauroides) – rodzaj ssaków z podrodziny leworków (Hemibelideinae) w obrębie rodziny pseudopałankowatych (Pseudocheiridae).
Wikipedia
rodzaj ssaków z podrodziny pseudopałanek
SJP.pl
Wolatuszka (Pseudochirulus) – rodzaj ssaków z podrodziny pseudopałanek (Pseudocheirinae) w obrębie rodziny pseudopałankowatych (Pseudocheiridae).
Wikipedia
przymiotnik od: Wolbórz
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Wolbórz – miasto w centralnej Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Wolbórz. Miejscowość jest siedzibą gminy Wolbórz. Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Bogusławice. W latach 1273–1795 miasto biskupów włocławskich w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Wolbórz zamieszkiwało 2328 osób.
Wikipedia
mieszkaniec Wolborza
SJP.pl
mieszkanka Wolborza
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wolbrom – miasto w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wolbrom w historycznym regionie Zagłębia Dąbrowskiego. Jest ośrodkiem przemysłu gumowego, drzewnego i metalowego.
Wikipedia
IPA: ˈvɔlbrɔ̃m, AS: volbrõm
Wiktionary
rzecz. wolbromianin m., wolbromianka ż.
przym. wolbromski
Wiktionary
mieszkaniec Wolbromia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wolbromia
Wiktionary
IPA: ˌvɔlbrɔ̃ˈmʲjä̃ɲĩn, AS: volbrõmʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Wolbrom m.
:: fż. wolbromianka ż.
przym. wolbromski
Wiktionary
mieszkanka Wolbromia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wolbromia
Wiktionary
IPA: ˌvɔlbrɔ̃ˈmʲjãnka, AS: volbrõmʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Wolbrom m.
:: fm. wolbromianin m.
przym. wolbromski
Wiktionary
Wolbromów (niem. Klein Neundorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Gryfów Śląski.
Wikipedia
przymiotnik od: Wolbrom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wolbromia, związany z Wolbromiem
Wiktionary
IPA: vɔlˈbrɔ̃msʲci, AS: volbrõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wolbrom m., wolbromianin m., wolbromianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Wólki (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wólki (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Wólka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
więzień niemieckiego obozu jenieckiego Oflag II C Woldenberg
SJP.pl
1. workowata część przełyku niektórych ptaków służąca do przechowywania pokarmu;
2. powiększony gruczoł tarczycy; struma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. powiększony, obrzmiały gruczoł
(1.2) med. patologia tarczycy, np. powiększenie gruczołu lub lokalizacja narządu za mostkiem
(1.3) zool. rozszerzenie przełyku służące do przechowywania i przenoszenia pokarmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) wole tarczycy
Wiktionary
dawniej: wołek (młody wół)
SJP.pl
czasownik modalny (dk. brak)
(1.1) bardziej lubić lub chcieć coś od czegoś innego
(1.2) zwykle w trybie przypuszczającym chcieć
Wiktionary
Wół – wykastrowany samiec bydła domowego z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych, przeznaczony do opasania lub do prac polowych w zaprzęgu. Woły zazwyczaj są silne, mało agresywne i powolne.
Wikipedia
(1.1) Ona woli gruszki od jabłek.
(1.1) Wolę kawę niż herbatę.
(1.2) Wolałbym nie iść dziś do szkoły.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlɛt͡ɕ, AS: voleć
Wiktionary
rzecz. wola ż.
Wiktionary
(1.1) preferować
(1.2) chcieć
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rodzaj uderzenia piłki w sporcie, volley
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. odbicie lub uderzenie piłki w locie przed dotknięciem przez nią podłoża (w tenisie lub piłce nożnej)
(1.2) pot. piłka odbita albo uderzona zanim dosięgnie podłoża
Wiktionary
Wolej (ang. volley) – w sporcie – wybicie lub uderzenie piłki w powietrzu, zanim zetknie się ona z ziemią.
Termin ten stosowany jest m.in. w tenisie i piłce nożnej.
Wikipedia
IPA: ˈvɔlɛj, AS: volei ̯
Wiktionary
rzecz. volley m.
Wiktionary
(1.1) volley
(1.2) volley
Wiktionary
wolemia szlachetna - australijskie drzewo iglaste
SJP.pl
Wolemia – pojęcie na pół żargonowe, określające stopień wypełnienia płynem (krwią) łożyska żylnego w znaczeniu adekwatności tego wypełnienia w odniesieniu do czynności układu krążenia (a nie objętości).
Pojęcie to stosowane jest zwykle z przedrostkami:
Wikipedia
Wolenice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Rozdrażew.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Wolenica należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Wolenica należała do okręgu koźmińskiego tego powiatu i stanowiła odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Antoni Stablewski. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 172 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 21 dymów (domostw).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
strzyżyk woleoczko - drobny ptak z rzędu wróblowatych, o prążkowanym, rdzawobrunatnym upierzeniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: łolf] nazwisko
SJP.pl
Wolff – nazwisko pochodzenia głównie germańskiego; czasami używane też jako imię. Możliwe, że pochodzi od nazwy zwierzęcia o nazwie wolf, co w języku niemieckim znaczy wilk.
Wikipedia
Wolfia (Wolffia Horkel ex Schleiden) – rodzaj pływających roślin wodnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 11 gatunków, występujących na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce jedynym przedstawicielem rodzaju jest rzadko spotykana wolfia bezkorzeniowa. Gatunki z tego rodzaju są najmniejszymi znanymi roślinami okrytonasiennymi.
Wikipedia
niemieckie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wolfgang – imię męskie pochodzenia germańskiego.
Wolfgang imieniny obchodzi 31 października.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(1.1) Wolfgang przeglądał zeszyt zapisany poematami – Nie gódź w ego bliźniego swego, znajdź do tego coś lepszego – przeczytał na głos.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlvɡãŋk, AS: volvgãŋk
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Volfgango
* łaciński: (1.1) Wolfgangus
* węgierski: (1.1) Farkas
* włoski: (1.1) Volfango m.
źródła.
== Wolfgang (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Wolfgang
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. najmniejsza wodna roślina kwiatowa na świecie; wolffia;
2. wolfia bezkorzeniowa - najmniejsza w Polsce roślina okrytonasienna z rodziny obrazkowatych; wolffia bezkorzeniowa
SJP.pl
Wolfia (Wolffia Horkel ex Schleiden) – rodzaj pływających roślin wodnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 11 gatunków, występujących na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce jedynym przedstawicielem rodzaju jest rzadko spotykana wolfia bezkorzeniowa. Gatunki z tego rodzaju są najmniejszymi znanymi roślinami okrytonasiennymi.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: łulfołits] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu W i liczbie atomowej 74; dawniej: tungsten
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu W i liczbie atomowej 74;
Wiktionary
Wolfram (W, łac. wolframium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od wolframitu, minerału, z którego wolfram został wyodrębniony po raz pierwszy. Dawna nazwa polska tungsten pochodzi od szwedzkich słów tung – ‘ciężki’ i sten – ‘kamień’; nazwa o takiej etymologii używana jest współcześnie w języku angielskim, francuskim i kilku innych.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma wolfram?
Wiktionary
IPA: ˈvɔlfrãm, AS: volfrãm
Wiktionary
rzecz. wolframian m.
przym. wolframowy
Wiktionary
(1.1) symbol. W; daw. tungstan, tungsten, tunstan, tunsten
Wiktionary
sól kwasu wolframowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu wolframowego
Wiktionary
IPA: vɔlˈfrãmʲjãn, AS: volfrãmʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. wolfram mrz.
Wiktionary
sól kwasu wolframowego
SJP.pl
białko błonowe retikulum endoplazmatycznego
SJP.pl
minerał, wolframian manganu i żelaza
SJP.pl
Wolframit – minerał z gromady wolframianów, jeden z najważniejszych minerałów wolframu. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od niem. Wolf = wilk i Rahm = brud, kopeć, piana, jak pogardliwie nazwano ten minerał, znalazłszy go w miejscu, w którym spodziewano się znaleźć cynę: (piana), była używana przez niemieckich górników; nawiązuje do trudności (tworzenie piany), jakie napotykano przy wytopie cyny z rudy zawierającej domieszki wolframitu (J.G. Wallerius, 1747 r.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wolframować.
Wiktionary
rzecz. niewolframowanie n.
czas. wolframować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: wolfram
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wolframu, wykonany z wolframu
Wiktionary
rzecz. wolfram m.
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
Wolfsburg – miasto na prawach powiatu w środkowych Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia, na wschód od Hanoweru i na północ od Brunszwiku. Ośrodek przemysłu samochodowego – zakłady Volkswagena.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wolfsburgiem (miastem w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Wolfsburg mrz.
Wiktionary
rasa psa stróżującego; szpic wilczy, szpic wilczasty
SJP.pl
Szpic wilczy (Szpic wilczasty lub wolfszpic) – rasa psa należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych. Typ lisowaty.
Wikipedia
przymiotnik od: wół
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy wołowi, należący do wołu
forma rzeczownika.
(2.1) D., C. i Ms. lp. od: wola
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: woleć
Wiktionary
IPA: ˈvɔlʲi, AS: volʹi
Wiktionary
rzecz. wół, wołek, wołowina
przym. wołowy
Wiktionary
wieś w województwie dolnośląskim, u podnóża Gór Sowich
SJP.pl
Wolibórz (niem. Volpersdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.
Wikipedia
Wikipedia
Wolice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Barcin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 359 mieszkańców. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Barcin.
Wikipedia
zależny od woli, dotyczący woli
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) psych. dotyczący woli, zależny od niej
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲit͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ, AS: volʹicʹi ̯õnalny
Wiktionary
przym. wolitywny, woluntarny
Wiktionary
(1.1) wolitywny, woluntarny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wolicki:
Wikipedia
Woliczno (niem. Golz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa koszalińskiego. W roku 2007 miejscowość liczyła 147 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Mielenko Drawskie.
Wikipedia
pomieszczenie w zoo, osłonięte siatką, przeznaczone dla ptaków latających; ptaszarnia, ptaszkarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obszerna klatka dla ptaków;
Wiktionary
Woliera (z franc. volière) – pomieszczenie lub jego zabudowana i odgrodzona część (siatką lub szkłem), w której przebywają ptaki. Musi być na tyle duża, aby mogły one w niej swobodnie latać. Należy również zamontować konary oraz sznury i inne przedmioty imitujące naturalne środowisko. Spotykane w ogrodach zoologicznych (często zgrupowane w ptaszarni) lub na terenach prywatnych.
Wikipedia
(1.1) W wolierach osadzono po parze rocznych puchaczy, które przebywały w nich przez okres 6 tygodni.
Wiktionary
IPA: vɔˈlʲjɛra, AS: volʹi ̯era
Wiktionary
przym. wolierowy
rzecz. wolant mrz.
Wiktionary
(1.1) ptaszarnia
Wiktionary
wieś położona w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Wolimierz (niem. Volkersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Leśna.
Przez Wolimierz przepływa potok Łużyca, oraz przez Starą Skibę płynie strumyk Złotniczka. Podzielona jest na dwie części: Nową Skibę (okolice kościoła) i Starą Skibę.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wolimir, Wolemir, Wolmir, Wolimierz – staropolskie imię męskie. Znaczenie imienia: "ten, który woli pokój". Imię to mogło przybierać także formę Wojmir.
Wolimir imieniny obchodzi 5 marca, 25 marca i 15 grudnia.
Osoby o tym imieniu:
Wikipedia
zdrobnienie od: Wolimir (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wolimirka lub z nim związany
SJP.pl
Wolimir z małżonką; Wolimirowie
SJP.pl
Wolimir z małżonką; Wolimirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wolimira lub z nim związany
SJP.pl
Wolimirzyce – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Szczaniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
wiórki drzewne używane do pakowania wyrobów łatwo tłukących się oraz wyrobu materiałów budowlanych; wełna drzewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Bałtyckim;
(1.2) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Toponimy:
Wikipedia
(1.1) Po wojnie trzydziestoletniej tereny Międzyzdrojów i całą wyspę Wolin opanowali Szwedzi.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlʲĩn, AS: volʹĩn
Wiktionary
rzecz. wolinianin m., wolinianka ż.
przym. woliński
Wiktionary
wiórki drzewne używane do pakowania wyrobów łatwo tłukących się oraz wyrobu materiałów budowlanych; wełna drzewna
SJP.pl
Wolina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, w gminie Nisko. Wolina graniczy z dzielnicą Podwolina miasta Nisko oraz wsiami: Racławice, Nowa Wieś i Przędzel. Na południowy wschód od miejscowości znajduje się Puszcza Sandomierska.
Wikipedia
mieszkaniec Wolina (miasta)
SJP.pl
Wolinianie (łac. Velunzani, Uelunzani) – plemię zachodniosłowiańskie zamieszkujące wyspę Wolin nad Zatoką Pomorską i ziemie przyległe, z głównym ośrodkiem w mieście Wolin.
Geograf Bawarski – anonimowy dokument z ok. 845 roku wymienia z nazwy plemię Wolinian, podając liczbę 70 zamieszkanych osad i miejscowości (łac. civitates). W porównaniu z innymi sąsiednimi plemionami słowiańskimi (Pomorzan, Wieletów) terytorium Wolinian było względnie małe, ale gęsto zaludnione, ponieważ szacuje się, że w XI wieku istniała jedna osada na cztery kilometry kwadratowe. Wg niektórych historyków, było to najsilniejsze plemię pomorskie, co wynikało z kontrolowania wieloetnicznego emporium handlowego na terenie dzisiejszego miasta Wolin, znanego wówczas jako Jomsborg, Jumne, Julin lub Vineta.
Wikipedia
mieszkaniec Wolina (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miasta Wolin
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲĩˈɲä̃ɲĩn, AS: volʹĩńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Wolin m., Wolinianin m., Wolinianka ż.
:: fż. wolinianka ż.
przym. woliński
Wiktionary
mieszkanka Wolina (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miasta Wolin
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲĩˈɲãnka, AS: volʹĩńãnka
Wiktionary
rzecz. Wolin, wolinianin, Wolinianin, Wolinianka
Wiktionary
przymiotnik od: Wolin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Wolina, związany z Wolinem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɔˈlʲĩj̃sʲci, AS: volʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wolin m., wolinianin mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wolisław – staropolskie imię męskie. Znaczenie imienia: "ten, który woli sławę" albo "ten, który sławi wolę". Jego żeńskim odpowiednikiem jest Wolisława.
Wolisław imieniny obchodzi 16 grudnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Wolisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wolisławka lub z nim związany
SJP.pl
Wolisław z małżonką; Wolisławowie
SJP.pl
Wolisław z małżonką; Wolisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wolisława lub z nim związany
SJP.pl
odnoszący się do woli, zależny od woli; woluntarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. zob. wolicjonalny.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲiˈtɨvnɨ, AS: volʹityvny
Wiktionary
przym. wolicjonalny
Wiktionary
(1.1) wolicjonalny
Wiktionary
nazwa kilkudziesięciu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny werbenowatych; klerodendron; szczęślin
SJP.pl
minerał z gromady krzemianów, odkryty przez Williama Hyde'a Wollastona; wolastonit
SJP.pl
Wollastonit – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego wynalazcy, lekarza, fizyka, botanika, mineraloga i chemika Williama Hyde’a Wollastona (1766-1828), który po raz pierwszy opisał ten minerał.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Valmiera, do 1917 Wolmar – miasto w północno-wschodniej części Łotwy, w Liwonii, nad Gaują, na skrzyżowaniu kilku ważnych dróg, ok. 100 km od Rygi, stolicy kraju, 50 km od granicy z Estonią, stolica novadsu Valmiera, 27 515 mieszkańców (2006).
Wikipedia
potocznie: czas wolny od pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. czas wolny od pracy, zajęć
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i ż. plural|wolny.
Wiktionary
Wolne – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Sztabin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.1) Ile wam dali tego wolnego?
(1.1) Zrobimy sobie wolne, gdy posprzątamy na zapleczu.
Wiktionary
rzecz. wolność ż., zwalnianie n., zwolnienie n.
czas. wolno, zwalniać ndk., zwolnić dk.
przym. wolny
przysł. wolno, z wolna
wykrz. wolnego, z wolna
Wiktionary
(1.1) czas wolny, pot. laba
Wiktionary
potocznie: czas wolny od pracy
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyraża wezwanie do zaniechania czynności
forma przymiotnika.
(2.1) zob. wolny.
Wiktionary
(1.1) Wolnego, druhowie! Najpierw sprawdzimy wasze dokumenty!
Wiktionary
rzecz. wolne n.
Wiktionary
(1.1) hola, stop, z wolna, za pozwoleniem
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wolnica czarniawa - gatunek błonkówki z rodziny nastecznikowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wolno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wolny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Wolniewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: wolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wolny
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: volʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. wolniuteńki, wolniutki, wolniuśki, wolny
przysł. wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko, wolno
temsłow. wolno-
czas. wolno
Wiktionary
zdrobnienie od: wolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wolny
Wiktionary
IPA: vɔlʲˈɲüɕci, AS: volʹńüśḱi
Wiktionary
przym. wolniusieńki, wolniuteńki, wolniutki, wolny
przysł. wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko, wolno
temsłow. wolno-
czas. wolno
Wiktionary
zdrobnienie od: wolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wolny
Wiktionary
IPA: ˌvɔlʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: volʹńutẽńḱi
Wiktionary
przym. wolniusieńki, wolniutki, wolniuśki, wolny
przysł. wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko, wolno
temsłow. wolno-
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: wolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wolny
Wiktionary
IPA: vɔlʲˈɲutʲci, AS: volʹńutʹḱi
Wiktionary
przym. wolniusieńki, wolniuteńki, wolniuśki, wolny
przysł. wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko, wolno
temsłow. wolno-
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) wolniuśki
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zdrobn. od: wolno
(1.2) bardzo wolno
Wiktionary
(1.1) Abigail się nie zatrzymała, bardzo wolniutko jadąc wciąż za nim.
Wiktionary
przym. wolno, powolny, wolniutki, wolniusieńki, wolniuteńki, wolniuśki, wolny
przysł. wolno, wolniuteńko
czas. wolno
temsłow. wolno-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. zwolnienie mieszkańców wsi, osady lub kolonii z podatków lub pańszczyzny trwające przez pewien czas od dnia jej założenia;
(1.2) hist. wieś, osada lub kolonia objęta wolnizną (1.1)
Wiktionary
Wolnizna (staropol. lgota) – stosowany w średniowieczu dla osadników osiedlających się w nowym miejscu przywilej pozwalający im na użytkowanie ziemi pańskiej bez ponoszenia za to stosownych opłat. Wolnizną określano też ziemię objętą ulgami gospodarczymi.
Wikipedia
(1.1) Po upływie wolnizny każdy kmieć został zobowiązany do płacenia z łanu czynszu w wysokości 12 groszy uiszczanych w dniu św. Marcina.
Wiktionary
(1.1) wola
(1.2) stpol. lgota
Wiktionary
modalny czasownik niewłaściwy określający dopuszczalność (np.: Czy wolno wejść?) czegoś, występujący w zdaniu w połączeniu z bezokolicznikiem; można
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wolny, powoli, bez pośpiechu
(1.2) swobodnie, w sposób luźny
czasownik niewłaściwy
(2.1) jest dozwolone, można, nie jest zabronione, mieć pozwolenie
Wiktionary
(1.1) Szedł wolno do szkoły.
(1.2) Puścili go wolno.
(1.2) Jadę wolno, bo mi wolno.
(2.1) Jadę wolno, bo mi wolno.
(2.1) Nie wolno śmiecić w parku.
(2.1) Teraz wolno wam iść do domu.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlnɔ, AS: volno
Wiktionary
przym. wolny, powolny, wolniusieńki, wolniuteńki, wolniutki, wolniuśki
przysł. powoli, wolniutko
temsłow. wolno-
rzecz. wolne n., powolniak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) powoli, nieśpiesznie, jak żółw
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, wskazujący, że to, co nazywa drugi człon złożenia, nie podlega żadnym ograniczeniom ani wpływom
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na niewielkie tempo tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
rzecz. wolność ż., pozwalnianie n., rozwolnienie n., rozwalnianie n., spowolnienie n., spowalnianie n., uwolnienie n., uwalnianie n., zwolnienie n., zwalnianie n.
czas. wolno, pozwalniać dk., rozwolnić dk., rozwalniać ndk., spowolnić dk., spowalniać ndk., uwolnić dk., uwalniać ndk., zwolnić dk., zwalniać ndk.
przym. wolny, wolniusieńki, wolniuteńki, wolniutki, wolniuśki
przysł. wolno, wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko
Wiktionary
(1.2) szybko-
Wiktionary
wolna amerykanka;
1. walka zapaśnicza, w której wszystkie chwyty są dozwolone;
2. postępowanie bez przestrzegania jakichkolwiek norm
SJP.pl
Wikipedia
mechanizm w rowerze łączący koła zębate i przekładnię łańcuchową z kołem, umożliwiający jazdę przy zatrzymanych pedałach
SJP.pl
Wolnobieg – mechanizm zębatkowo-zapadkowy lub cierny w rowerze łączący koła zębate i przekładnię łańcuchową z kołem. Celem montowania tego mechanizmu jest umożliwienie jazdy przy nieporuszanych pedałach (podczas jazdy, pedały rowerowe nie kręcą się wraz z obrotem koła, jak w układach klasycznych jednobiegowych). Mechanizm ten z technicznego punktu widzenia jest sprzęgłem jednokierunkowym, które umożliwia przeniesienie napędu z przekładni na koło oraz swobodny obrót koła w kierunku jazdy przy zatrzymanej lub nawet kręcącej się w przeciwnym kierunku zębatce.
Wikipedia
1. dawniej, potocznie: wzmocniony czasownik "wolno";
2. obecnie: tylko w wyrażeniu "wolnoć Tomku w swoim domku"
SJP.pl
potocznie: sklep bezcłowy; sklep wolnocłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wolny od płacenia cła
Wiktionary
(1.1) bezcłowy
Wiktionary
inform. (gł. o oprogramowaniu) dostępny dla każdego z możliwością używania, rozpowszechniania kopii oraz wglądu i modyfikacji jego kodu źródłowego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) ekon. taki, na którym panuje wolna konkurencja; oparty na wolnej konkurencji
Wiktionary
(1.1) Celem wolnokonkurencyjnej gospodarki prywatnej jest wyłącznie korzystne ustosunkowanie kosztów do wyników, a więc osiąganie zysków.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlnɔkɔ̃ŋkurɛ̃nˈt͡sɨjnɨ, AS: volnokõŋkurẽncyi ̯ny
Wiktionary
członkini stowarzyszenia wolnomularskiego; masonka, farmazonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini stowarzyszenia wolnomularskiego
Wiktionary
(1.1) Jej babka w młodym wieku została wolnomularką.
Wiktionary
rzecz. wolnomularstwo n.
:: fm. wolnomularz m.
przym. wolnomularski
Wiktionary
(1.1) masonka
Wiktionary
dotyczący wolnomularza, wolnomularstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wolnomularstwem, dotyczący wolnomularstwa
Wiktionary
(1.1) Miał zdjęcie dziadka w fartuszku wolnomularskim.
Wiktionary
rzecz. wolnomularz mos., wolnomularka ż., wolnomularstwo n.
Wiktionary
(1.1) masoński
Wiktionary
tajne stowarzyszenie międzynarodowe mające na celu duchowe doskonalenie jednostki, zbratanie wszystkich ludzi i walkę z przesądami; masoneria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) masoneria;
Wiktionary
Wolnomularstwo, masoneria lub sztuka królewska – międzynarodowy ruch społeczny o charakterze dyskretnym, mający na celu duchowe doskonalenie człowieka i braterstwa ludzi różnych religii, narodowości i poglądów, ruch etyczny, głoszący osiągnięcie celu dzięki przekazywaniu na drodze inicjacyjnej szczególnej metody wewnętrznego i społecznego rozwoju. Ruch ten charakteryzuje się istnieniem trójkątów masońskich, lóż wolnomularskich, obediencji oraz rozbudowanej symboliki i rytuałów. Masoneria obrosła licznymi legendami i bywa piętnowana przez rozmaite spiskowe teorie na swój temat. Nauka badająca historię wolnomularską i idee wolnomularskie nazywa się masonologią.
Wikipedia
(1.1) W krajach katolickich i prawosławnych przynależność do wolnomularstwa była zakazana przez Kościoły, ponieważ uważano, że loże rozsiewają antyklerykalizm i relatywizm etyczny.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlnɔ̃muˈlarstfɔ, AS: volnõmularstfo
Wiktionary
rzecz. wolnomularka ż., wolnomularz m.
przym. wolnomularski
Wiktionary
(1.1) masoneria
Wiktionary
członek stowarzyszenia wolnomularskiego; mason
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek stowarzyszenia wolnomularskiego
Wiktionary
Wolnomularstwo, masoneria lub sztuka królewska – międzynarodowy ruch społeczny o charakterze dyskretnym, mający na celu duchowe doskonalenie człowieka i braterstwa ludzi różnych religii, narodowości i poglądów, ruch etyczny, głoszący osiągnięcie celu dzięki przekazywaniu na drodze inicjacyjnej szczególnej metody wewnętrznego i społecznego rozwoju. Ruch ten charakteryzuje się istnieniem trójkątów masońskich, lóż wolnomularskich, obediencji oraz rozbudowanej symboliki i rytuałów. Masoneria obrosła licznymi legendami i bywa piętnowana przez rozmaite spiskowe teorie na swój temat. Nauka badająca historię wolnomularską i idee wolnomularskie nazywa się masonologią.
Wikipedia
(1.1) W Stanach Zjednoczonych mieszka około dwóch milionów wolnomularzy.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlnɔ̃ˈmulaʃ, AS: volnõmulaš
Wiktionary
rzecz. wolnomularstwo n.
:: fż. wolnomularka ż.
przym. wolnomularski
Wiktionary
(1.1) mason
Wiktionary
zwolennik wolnomyślicielstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna głoszący wolnomyślność
(1.2) filoz. zwolennik wolnomyślicielstwa
(1.3) pot. żart. człowiek wolno myślący, nierozgarnięty
Wiktionary
Wolnomyślicielstwo (ang. free-thinking) – ideologia, ruch społeczny zapoczątkowany w dobie Oświecenia przeciwny wszelkim dogmatom, zasadzający się na poglądzie, iż sądy należy formułować na podstawie wiedzy naukowej i rozumowania logicznego, bez odwoływania się do argumentów religijnych czy tradycji; określenie wolnomyśliciel bywa traktowane jako synonim określenia ateista, chociaż wolnomyśliciel niekoniecznie jest ateistą.
Wikipedia
rzecz. wolnomyślność ż., wolnomyślicielstwo n.
:: fż. wolnomyślicielka ż.
przym. wolnomyślicielski, wolnomyślny
przysł. wolnomyślnie
Wiktionary
zwolenniczka wolnomyślicielstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. światopogląd rozpowszechniony na przełomie XIX i XX wieku, opierający się na racjonalizmie, agnostycyzmie i laicyzacji życia publicznego;
Wiktionary
Wolnomyślicielstwo (ang. free-thinking) – ideologia, ruch społeczny zapoczątkowany w dobie Oświecenia przeciwny wszelkim dogmatom, zasadzający się na poglądzie, iż sądy należy formułować na podstawie wiedzy naukowej i rozumowania logicznego, bez odwoływania się do argumentów religijnych czy tradycji; określenie wolnomyśliciel bywa traktowane jako synonim określenia ateista, chociaż wolnomyśliciel niekoniecznie jest ateistą.
Wikipedia
IPA: ˌvɔlnɔ̃mɨɕlʲiˈt͡ɕɛlstfɔ, AS: volnõmyślʹićelstfo
Wiktionary
rzecz. wolnomyśliciel m.
przym. wolnomyślicielski, wolnomyślny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wolnomyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wolnomyślny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który głosi zasadę wolności myśli
Wiktionary
(1.1) Toteż nic dziwnego, że księgę tę nazwano wolnomyślnym poematem, pełnym zwątpienia i pesymizmu.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlnɔ̃ˈmɨɕl̥nɨ, AS: volnõmyśl̦ny
Wiktionary
rzecz. wolnomyślicielstwo n., wolnomyśliciel m., wolnomyślicielka ż., wolnomyślność ż.
przysł. wolnomyślnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wolne obroty, wolno wirujący
Wiktionary
(1.1) niskoobrotowy
Wiktionary
wolno spalający się
SJP.pl
podklasa roślin okrytonasiennych; rozdzielnopłatkowe
SJP.pl
o cechach wolnopłatkowych (podklasa roślin)
SJP.pl
związany z wolnymi rodnikami
SJP.pl
zwolennik gospodarki opartej na zasadach wolnego rynku; rynkowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ekon. związany z wolnym rynkiem
Wiktionary
(1.1) Przechodzenie od systemu totalitarnego do demokratycznego i wolnorynkowego wymaga głębokich zmian świadomości, ustawodawczych i organizacyjnych w zakresie zarządzania środowiskiem przyrodniczym.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlnɔrɨ̃ŋˈkɔvɨ, AS: volnorỹŋkovy
Wiktionary
rzecz. wolny rynek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. wolna wola, możliwość samodzielnego podejmowania decyzji, brak przymusu
(1.2) polit. niezależność państwowa
(1.3) więz. pozostawanie poza więzieniem
(1.4) praw. prawo obywatelskie
Wiktionary
Wolność – brak przymusu, możliwość działania zgodnie z własną wolą. Sytuacja, w której można dokonywać wyborów spośród wszystkich dostępnych opcji.
Wikipedia
(1.1) Każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i religii.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlnɔɕt͡ɕ, AS: volność
Wiktionary
przym. wolny, wolnościowy
temsłow. wolno-
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) niezależność, swoboda
(1.2) niepodległość, niezależność, autonomia, niezawisłość
(1.4) swoboda, prawo, przywilej
Wiktionary
zwolennik orientacji politycznej uznającej wolność kraju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik wolności, niezależności, uczestnik ruchu politycznego głoszącego hasła wolnościowe
Wiktionary
(1.1) A on sam coraz słabiej panuje nad zbieraniną różnej maści prawicowców, wolnościowców, narodowców i antyszczepionkowców.
Wiktionary
rzecz. wolnościowość ż., wolność ż.
przym. wolnościowy, wolny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wolnością, dotyczący wolności
Wiktionary
rzecz. wolność ż., wolnościowiec m., wolnościowość ż.
przym. wolny, wolski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. o silniku spalinowym: niewyposażony w turbodoładowanie
Wiktionary
(1.1) W salonach dominują modele z turbodoładowanymi jednostkami napędowymi, zaś silniki wolnossące powoli odchodzą do lamusa.
(1.1) Na sprzedaż wystawiono dostawczego seata z wolnossącym silnikiem wysokoprężnym typu 1.9 SDI.
Wiktionary
(1.1) atmosferyczny
Wiktionary
1. budynek wolnostojący - budynek niepołączony żadną ze ścian z innymi budynkami;
2. wanna wolnostojąca - wanna możliwa do ustawienia pośrodku pomieszczenia (nie do zabudowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezwiązany z podłożem, przesuwalny
Wiktionary
urządzenie elektryczne do wolnego gotowania potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do długotrwałego gotowania w niskiej temperaturze;
Wiktionary
Wolnowar – urządzenie elektryczne służące do gotowania potraw na wolnym ogniu, co wymaga podtrzymywania przez dłuższy (ok. 8-10 godzin) czas względnie niskiej temperatury ok. 80 stopni Celsjusza (w porównaniu do pieczenia, wrzenia czy smażenia). Pozwala to na wielogodzinne gotowanie bez nadzoru takich potraw jak gulasze, zupy, desery (jak np. fondue) i innych. Przygotowane potrawy nie tracą witamin oraz wartości odżywczych.
Wikipedia
1. mogący postępować zgodnie z własną wolą; samodzielny, niezależny;
2. będący na swobodzie, nieuwięziony;
3. o kraju: niebędący pod obcą okupacją; suwerenny, niepodległy, niezawisły;
4. nieskrępowany zewnętrznymi zasadami, zwyczajami, przepisami;
5. niezajęty pracą, obowiązkami;
6. niezajęty przez nikogo, przez nic;
7. niepołączony z nikim związkiem małżeński;
8. o ubraniu: nieprzylegający do ciała, luźny;
9. odbywający się, wykonywany powoli, bez pośpiechu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mogący postępować zgodnie z własną wolą
(1.2) nieobciążony czymś niekorzystnym
(1.3) niezajęty przez coś
(1.4) niebędący w związku, nieposiadający partnera / partnerki
(1.5) odbywający się bez pośpiechu
(1.6) mogący swobodnie się rozwijać i funkcjonować
(1.7) inform. będący wolnym oprogramowaniem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam wolny wybór: albo iść na zajęcia, albo na wagary.
(1.1) Rene odszedł z dużym ociąganiem, przekonując się raz jeszcze, jak ironicznie brzmi samo określenie „wolny związek" w stosunku do współżycia dwojga ludzi. Nie jest on chyba nigdy wolny — jak żaden ludzki związek, jeżeli ma być ludzki.
(1.2) Ten kraj jest wolny od dyktatury.
(1.3) Teraz jestem wolny, mogę Ci pomóc.
(1.4) Aktualnie jestem wolny, ale szukam partnerki.
(1.5) On jest bardzo wolny, bo mu się nie śpieszy.
(1.7) Ta dystrybucja Linuksa nie obsługuje mojej karty graficznej, bo dopuszczane są tam tylko wolne sterowniki.
Wiktionary
IPA: ˈvɔlnɨ, AS: volny
Wiktionary
rzecz. wolne n., wolność ż., pozwalnianie n., rozwolnienie n., rozwalnianie n., spowolnienie n., spowalnianie n., uwolnienie n., uwalnianie n., zwolnienie n., zwalnianie n., Wolny m./ż., Wolna ż.
czas. pozwalniać dk., rozwolnić dk., rozwalniać ndk., spowolnić dk., spowalniać ndk., uwolnić dk., uwalniać ndk., zwolnić dk., zwalniać ndk.
przym. zdrobn. wolniusieńki, wolniuteńki, wolniutki, wolniuśki
przysł. wolno, wolniusieńko, wolniuteńko, wolniutko, wolniuśko
temsłow. wolno-
Wiktionary
(1.1) niezależny, samodzielny, suwerenny
(1.3) odpoczywający, wypoczywający
(1.4) kawaler
(1.5) powolny, ślamazarny, nieśpieszny
Wiktionary
język należący do rodziny kongo-kordofańskiej
SJP.pl
Wolofowie (także: Wolof, Jolof, Djolof, Dżolof) – grupa etniczna w Senegalu, Gambii i Mauretanii. W Senegalu stanowią najliczniejszą grupę ludnościową.
Wolofowie zamieszkują w Senegalu głównie tereny na wschód i północ od Dakaru oraz wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, w Gambii głównie w zachodniej części kraju. W Mauretanii koncentrują się głównie na południowym zachodzie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wolontariat
Wiktionary
rzecz. wolontariat m.
Wiktionary
dotyczący wolontariatu; związany z dobrowolną pracą o nieodpłatnym charakterze
SJP.pl
woluntariat (rzadziej);
1. pracowanie gdzieś z własnej woli za darmo, zwłaszcza przy ludziach chorych, starszych, bezdomnych;
2. bezpłatna forma stażu w szpitalu odbywana przez lekarza zdobywającego specjalizację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrowolna, bezpłatna praca społeczna
Wiktionary
Wolontariat (łac. voluntarius – dobrowolny) – dobrowolna, bezpłatna, świadoma praca na rzecz innych osób lub całego społeczeństwa, wykraczająca poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie.
Wolontariusz to osoba pracująca na zasadzie wolontariatu. Według ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie wolontariuszem jest ten, kto dobrowolnie i świadomie oraz bez wynagrodzenia angażuje się w pracę na rzecz osób, organizacji pozarządowych, a także rozmaitych instytucji działających w różnych obszarach społecznych. Instytucje te nie mogą korzystać z pracy wolontariuszy przy prowadzonej działalności gospodarczej, czego wprost zakazuje ustawa.
Wikipedia
rzecz. wolontariusz m., wolontariuszka ż., wolontariacik mrz.
przym. wolontariacki
Wiktionary
1. osoba dobrowolnie pracująca bez wynagrodzenia w celu niesienia pomocy innym, np. opiekująca się nieuleczalnie chorymi lub bezdomnymi; woluntariusz (rzadziej);
2. praktykant wykonujący pracę bez wynagrodzenia dla nauczenia się zawodu; woluntariusz (rzadziej);
3. dawniej: ochotnik, żołnierz, który z własnej chęci wstąpił do wojska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która bez wynagrodzenia i dobrowolnie poświęca czas dla innych
(1.2) praktykant, zaznajamiający się z zawodem, pracujący bez wynagrodzenia
(1.3) daw. wojsk. ochotnik
Wiktionary
Wolontariat (łac. voluntarius – dobrowolny) – dobrowolna, bezpłatna, świadoma praca na rzecz innych osób lub całego społeczeństwa, wykraczająca poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie.
Wolontariusz to osoba pracująca na zasadzie wolontariatu. Według ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie wolontariuszem jest ten, kto dobrowolnie i świadomie oraz bez wynagrodzenia angażuje się w pracę na rzecz osób, organizacji pozarządowych, a także rozmaitych instytucji działających w różnych obszarach społecznych. Instytucje te nie mogą korzystać z pracy wolontariuszy przy prowadzonej działalności gospodarczej, czego wprost zakazuje ustawa.
Wikipedia
(1.1) W przyszłości chciałbym być wolontariuszem w schronisku dla zwierząt.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlɔ̃nˈtarʲjuʃ, AS: volõntarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. woluntariusz mos., wolontariat mrz., woluntariat mrz.
:: fż. wolontariuszka ż., woluntariuszka ż.
Wiktionary
(1.1) woluntariusz
Wiktionary
woluntariuszka (rzadziej);
1. kobieta dobrowolnie pracująca bez wynagrodzenia w celu niesienia pomocy innym, np. opiekująca się nieuleczalnie chorymi lub bezdomnymi;
2. praktykantka wykonująca pracę bez wynagrodzenia dla nauczenia się zawodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: wolontariusz
Wiktionary
(1.1) Jestem wolontariuszką w hospicjum.
Wiktionary
IPA: ˌvɔlɔ̃ntarʲˈjuʃka, AS: volõntarʹi ̯uška
Wiktionary
rzecz. wolontariusz, woluntariusz, woluntariuszka, wolontariat, woluntariat
Wiktionary
(1.1) woluntariuszka
Wiktionary
woluntaryzm;
1. kierowanie się wyłącznie własną wolą w podejmowaniu decyzji;
2. pogląd filozoficzny, według którego wola jest głównym czynnikiem w codziennym działaniu, przeciwstawiający się intelektualizmowi i sentymentalizmowi
SJP.pl
turysta oferujący nieodpłatną pomoc lokalnej społeczności
SJP.pl
turystyka w połączeniu z nieodpłatną pracą na rzecz lokalnej społeczności
SJP.pl
Wolonturystyka (inaczej turystyka wolontariacka) – dziedzina turystyki łącząca wyjazdy turystyczne z pracą wolontariacką.
Wikipedia
wywołujący chorobę tarczycy, zwaną wolem
SJP.pl
mający widoczne, powiększone wole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, siedziba władz rejonu wolskiego w obwodzie saratowskim, położone na prawym brzegu Wołgi;
Wiktionary
Wolsk (ros. Вольск) – miasto w Rosji, siedziba władz rejonu wolskiego w obwodzie saratowskim, rozmieszczone na prawym brzegu rzeki Wołga. Około 61 tys. mieszkańców (2020). Miasto zostało założone w 1690, w 1780 otrzymało prawa miejskie.
Wikipedia
przym. wolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. iron. Polska
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Ulice o tej nazwie:
Wikipedia
(1.1) Żądzić sic. Wolaki to sobie możecie w Wolsce. Rządzenie Polską zostawcie normalnym Polakom.
Wiktionary
IPA: ˈwɔlska, AS: wolska
Wiktionary
rzecz. Wolak mos., wolszczyzna ż., zwolszczenie n.
przym. wolacki, wolski
Wiktionary
przymiotnik od: Wola, Wola Krzysztoporska, Wola Mysłowska, Wola Prażmowska, Wola Uhruska, Wola Żarczycka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wolskiem, dotyczący Wolska – miasta w Rosji
(1.2) związany z Wolą, dotyczący Woli – miastem lub dzielnicą o tej nazwie
(1.3) pogard. związany z Wolską – pogardliwym określeniem na Polskę
Wiktionary
Osoby o nazwisku Wolski:
Wikipedia
rzecz. Wolska ż., wolanka ż., wolanin mos., Wolsk mrz., Wola ż.
Wiktionary
starożytne plemię italijskie ze środkowego Apeninu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wolsztyn (niem. Wollstein) – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu wolsztyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wolsztyn. Położony jest w zachodniej części województwa nad rzeką Dojcą, 72 km na południowy zachód od Poznania.W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
IPA: ˈvɔlʃtɨ̃n, AS: volštỹn
Wiktionary
rzecz. wolsztynianin m., wolsztynianka ż.
przym. wolsztyński
Wiktionary
mieszkaniec Wolsztyna
SJP.pl
mieszkanka Wolsztyna
SJP.pl
przymiotnik od: Wolsztyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wolsztyna, związany z Wolsztynem
Wiktionary
rzecz. Wolsztyn m., wolsztynianin m., wolsztynianka ż.
Wiktionary
jednostka napięcia elektrycznego, potencjału elektrycznego, a także siły elektromotorycznej; volt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wolta
Wiktionary
Wolt (V) – jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej, używana w układach jednostek miar SI, MKS i MKSA.
Wikipedia
IPA: vɔlt, AS: volt
Wiktionary
rzecz. woltaż m.
Wiktionary
(1.1) volt
Wiktionary
1. jazda w kółko na ujeżdżanym koniu;
2. zręczny obrót ciała, np. podczas walki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w zachodniej części Afryki;
(1.2) geogr. sztuczne jezioro w Ghanie;
(1.3) geogr. adm. jeden z regionów administracyjnych w Ghanie, w jej południowo-zachodniej części;
Wiktionary
Wikipedia
przym. woltański
rzecz. Woltańczyk mos., Woltanka ż.
Wiktionary
przyrząd do mierzenia ładunku elektrycznego przepływającego w określonym czasie przez dany obwód elektryczny; kulometr, kulombometr
SJP.pl
Wikipedia
Woltoamper, woltamper (oznaczenie: VA) – wolt × amper, jednostka miary mocy pozornej.
Woltoamper (oraz jego jednostki pochodne: kVA i MVA) jest jednostką używaną do określania mocy znamionowej niektórych urządzeń, na przykład transformatorów energetycznych lub zasilaczy awaryjnych.
Wikipedia
zespół metod elektrochemicznych stosowanych w badaniach fizykochemicznych i w analizie chemicznej
SJP.pl
Woltamperometria – technika analityczna, której podstawą jest pomiar zależności natężenie prądu – potencjał elektryczny w układzie elektrody pracującej i odniesienia zanurzonych w roztworze badanym zawierającym oznaczaną substancję i elektrolit podstawowy. Elektroda porównawcza (odniesienia) jest niepolaryzowana (np. elektroda kalomelowa), natomiast elektroda pracująca jest polaryzowaną obojętną i może to być:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. obywatel Górnej Wolty (współcz. Burkina Faso)
Wiktionary
rzecz. Wolta ż.
:: fż. Woltanka ż.
przym. woltański
Wiktionary
obywatelka Górnej Wolty (dawna nazwa Burkina Faso)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. obywatel Górnej Wolty (współcz. Burkina Faso)
Wiktionary
rzecz. Wolta ż.
:: fm. Woltańczyk mos.
przym. woltański
Wiktionary
przymiotnik od:
1. Wolta (rzeka w Afryce);
2. Górna Wolta (dawna nazwa Burkina Faso, państwa w Afryce); górnowoltański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Górną Woltą, dotyczący Górnej Wolty (współcz. Burkina Faso)
Wiktionary
rzecz. Wolta ż., Woltańczyk mos., Woltanka ż.
Wiktionary
(1.1) górnowoltański
Wiktionary
1. napięcie elektryczne wyrażane w woltach;
2. potocznie: procentowy poziom zawartości alkoholu w napoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. napięcie elektryczne wyrażane w woltach
Wiktionary
rzecz. wolt mrz.
Wiktionary
pisarz i filozof francuski (1694-1778); Voltaire
SJP.pl
Voltaire, pol. Wolter, właśc. François-Marie Arouet (ur. 21 listopada 1694 w Paryżu, zm. 30 maja 1778 tamże) – francuski pisarz epoki oświecenia, filozof, historyk i publicysta. Tworzył satyry, powieści, dramaty oraz „Listy”.
Prowadził ożywioną korespondencję (zachowały się 23 tysiące jego listów). Bulwersował opinię publiczną krytycyzmem i śmiałością przekonań. Wiele podróżował.
Wikipedia
zwolennik wolterianizmu; wolnomyśliciel
SJP.pl
doktryna światopoglądowo-polityczna Woltera głosząca filozoficzny sceptycyzm połączony z afirmacją rozumu, walkę z obskurantyzmem, tolerancję religijną
SJP.pl
Wolterianizm − koncepcje światopoglądowo-polityczne Voltaire`a reprezentujące filozoficzny sceptycyzm połączony z afirmacją rozumu, postulujące walkę z obskurantyzmem, krytykę światopoglądu religijnego z pozycji deistycznych i idee tolerancji religijnej.
Wikipedia
dotyczący wolterianizmu, wolterianina
SJP.pl
1. taki jak u Woltera, charakterystyczny dla utworów Woltera;
2. dawniej: fotel wolterowski - fotel o wysokim oparciu i niskim siedzeniu; wolter
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Woltera lub z nim związany
SJP.pl
pozaukładowa jednostka mocy elektrycznej biernej
SJP.pl
Woltoamper, woltamper (oznaczenie: VA) – wolt × amper, jednostka miary mocy pozornej.
Woltoamper (oraz jego jednostki pochodne: kVA i MVA) jest jednostką używaną do określania mocy znamionowej niektórych urządzeń, na przykład transformatorów energetycznych lub zasilaczy awaryjnych.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru napięcia i natężenia prądu; amperowoltomierz
SJP.pl
produkt zagęszczenia olejów mineralnych, zwierzęcych lub roślinnych za pomocą cichych wyładowań elektrycznych
SJP.pl
przyrząd do mierzenia napięcia prądu elektrycznego
SJP.pl
przyrząd do pomiaru napięcia prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. elektr. przyrząd do pomiaru napięcia elektrycznego;
Wiktionary
Woltomierz – przyrząd pomiarowy mierzący napięcie elektryczne.
Nazwa pochodzi od jednostki napięcia: wolta. Woltomierz włącza się równolegle do obwodu elektrycznego. Idealny woltomierz posiada nieskończenie dużą rezystancję wewnętrzną. W związku z tym oczekuje się pomijalnie małego poboru prądu przez cewkę pomiarową.
Wikipedia
IPA: vɔlˈtɔ̃mʲjɛʃ, AS: voltõmʹi ̯eš
Wiktionary
(1.1) woltometr
Wiktionary
przestarzale: woltyżerka (popisowa jazda na koniu)
SJP.pl
1. żołnierz lekkiej piechoty w armii napoleońskiej; tyralier;
2. jeździec cyrkowy
SJP.pl
Woltyżerowie (fr. voltigeur) - formacja wojskowa występująca w wojskach napoleońskich na początku XIX wieku. Były to jednostki wyborowe i wyszkolone do walki w tyralierze.
Wikipedia
1. kobieta uprawiająca jazdę akrobatyczną na koniu;
2. popisowa jazda na koniu w cyrku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeźdz. dyscyplina sportowa i rodzaj pokazów cyrkowych polegających na gimnastyce oraz akrobatyce na koniu;
Wiktionary
Woltyżerka – dyscyplina jeździecka, obecnie jako jedna z 7 dyscyplin wspierana jest przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). W dyscyplinie tej zawodnik lub grupa zawodników wykonuje zróżnicowane ćwiczenia gimnastyczne i akrobatyczne na galopującym, kłusującym lub stępującym koniu, prowadzonym na lonży.
Wikipedia
IPA: ˌvɔltɨˈʒɛrka, AS: voltyžerka
Wiktionary
rzadko: specjalizować się w ćwiczeniach akrobatycznych wykonywanych na galopującym koniu
SJP.pl
oprawny tom obejmujący całość dzieła, jego poszczególne części lub kilka różnych dzieł; wolumin, volumen
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do mierzenia objętości gazów
SJP.pl
1. oprawny tom, jednostka introligatorska, biblioteczna; wolumen, volumen;
2. książkowo: rękopis oprawny w grubą księgę; foliał;
3. książkowo: zapisany zwój papirusu lub pergaminu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojedynczy egzemplarz książki
(1.2) inform. wydzielona część w pamięci stałej komputera, w której przechowywane są informacje
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biblioteka wyprzedaje stare książki po dwa złote za wolumin.
(1.2) W trybie tym można połączyć w jeden logiczny wolumin kilka różnych dysków. Umożliwi to uzyskanie sporej pojemności przy wykorzystaniu kilku starych dysków, co stanowi atrakcyjne rozwiązanie zwłaszcza w przypadku serwera "budynkowego".
Wiktionary
IPA: vɔˈlũmʲĩn, AS: volũmʹĩn
Wiktionary
(1.1) vol.
Wiktionary
związany z woluminem - wydzielonym obszarem pamięci komputerowej umożliwiającej przechowywanie dużych ilości danych przez długi czas
SJP.pl
wolontariat (częściej);
1. pracowanie gdzieś z własnej woli za darmo, zwłaszcza przy ludziach chorych, starszych, bezdomnych;
2. bezpłatna forma stażu w szpitalu odbywana przez lekarza zdobywającego specjalizację
SJP.pl
wolontariusz (częściej);
1. osoba dobrowolnie pracująca bez wynagrodzenia w celu niesienia pomocy innym, np. opiekująca się nieuleczalnie chorymi lub bezdomnymi;
2. praktykant wykonujący pracę bez wynagrodzenia dla nauczenia się zawodu
SJP.pl
wolontariuszka (częściej);
1. kobieta dobrowolnie pracująca bez wynagrodzenia w celu niesienia pomocy innym, np. opiekująca się nieuleczalnie chorymi lub bezdomnymi;
2. praktykantka wykonująca pracę bez wynagrodzenia dla nauczenia się zawodu
SJP.pl
zwolennik woluntaryzmu
SJP.pl
wolontaryzm;
1. kierowanie się wyłącznie własną wolą w podejmowaniu decyzji;
2. pogląd filozoficzny, według którego wola jest głównym czynnikiem w codziennym działaniu, przeciwstawiający się intelektualizmowi i sentymentalizmowi
SJP.pl
Woluntaryzm (z łac. voluntas – wola) – termin wprowadzony przez Ferdinanda Tönniesa, oznaczający zespół poglądów szczególnie akcentujących rolę woli w etyce i życiu ludzkim. W woluntaryzmie wola jest najwyższą władzą człowieka.
Woluntaryzm przeciwstawia się intelektualizmowi (akcentującemu szczególnie rozum) oraz sentymentalizmowi (akcentującemu szczególnie uczucia i intuicję).
Wikipedia
dekoracyjny motyw w kształcie spirali lub zwoju; ślimacznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdobny ornament lub detal architektoniczny, czy rzeźbiarski w kształcie spirali albo zwoju;
Wiktionary
Woluta, ślimacznica – element architektoniczny i motyw ornamentacyjny w formie spirali lub zwoju.
Występuje w głowicach kolumn w architekturze greckiej i rzymskiej (w porządku jońskim, korynckim i kompozytowym). Jako ozdoba występował w sztuce asyryjskiej, perskiej oraz w okresie renesansu i baroku, w budowlach wzorowanych na stylu antycznym. Woluta stanowi najważniejszy element esownicy.
Wikipedia
IPA: vɔˈluta, AS: voluta
Wiktionary
przym. wolutowy
Wiktionary
(1.1) ślimacznica
Wiktionary
przymiotnik od: woluta
SJP.pl
tłuszczowiec występujący u bakterii w postaci ziaren służący jako materiał zapasowy
SJP.pl
Wolutyna – substancja zapasowa bakterii i niektórych grzybów znajdująca się w cytoplazmie w formie ziaren. Polimer fosforanowy, służący m.in. bakteriom do syntezy ATP.
Wikipedia
Wolverhampton – miasto i dystrykt metropolitalny w hrabstwie West Midlands w Anglii. Miasto leży na północny zachód od Birmingham i jest drugim co do wielkości w konurbacji West Midlands. W 2021 roku miasto liczyło 234 025 mieszkańców. Zachodnie dzielnice miasta, jak Bilston czy Heath Town leżą w okręgu tradycyjnie nazywanym Black Country. Miasto położone jest na Płaskowyżu Midland, na średniej wysokości 120 m n.p.m. Przez miasto nie przepływają duże rzeki, jednakże swoje źródła mają tu Penk River, River Tame oraz Smestow Brook, dopływ River Stour. Oznacza to, że miasto leży na granicy jednego z największych angielskich działów wodnych.
Wikipedia
Wolwanowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Proszowice.
W 1595 roku wieś położona w powiecie proszowickim województwa krakowskiego była własnością kasztelana małogoskiego Sebastiana Lubomirskiego.
Wikipedia
australijski ssak z rodziny torbaczy o krótkich łapkach i dobrze rozwiniętym tułowiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. australijski torbacz o brunatnoszarej sierści;
Wiktionary
Wombat (Vombatus) – rodzaj ssaka z rodziny wombatowatych (Vombatidae).
Wikipedia
IPA: ˈvɔ̃mbat, AS: võmbat
Wiktionary
rzecz. wombatowate
Wiktionary
o cechach wombatowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
Wombatowate, wombaty (Vombatidae) – rodzina ssaków z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia), prawdopodobnie blisko spokrewnionych z koalowatymi.
Wikipedia
o cechach wombatowatych (rodzina torbaczy)
SJP.pl
australijski ssak z rodziny torbaczy o krótkich łapkach i dobrze rozwiniętym tułowiu
SJP.pl
Wombatowate, wombaty (Vombatidae) – rodzina ssaków z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia), prawdopodobnie blisko spokrewnionych z koalowatymi.
Wikipedia
przejście w różnego rodzaju budowlach o charakterze amfiteatralnym; vomitorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. tunelowe przejście przez trybuny stadionu lub innej budowli amfiteatralnej
(1.2) archit. hist. w starożytnym Rzymie, przejście dla publiczności w murze cyrku
Wiktionary
dawniej: wymiotować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. gw-pl|Poznań. wymiotować
Wiktionary
(1.1) Jak sie miyszko koło knajpy, to już tak jes, że ci w bramie siurajóm abo womitujóm.
Wiktionary
rzecz. womitowanie n., daw. womity
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|womitować.
Wiktionary
czas. womitować ndk.
Wiktionary
dawniej: wymioty
SJP.pl
1. waluta Korei Południowej, 1 won = 100 jeonów (chonów);
2. waluta Korei Północnej, 1 won = 100 junów (chonów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. bodziec działający na zmysł powonienia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nad obu orszakami: tym, którego wozy i konie stały jak w ziemię wryte, i tym, który, w barwistych strojach, jak łan ściętych kwiatów na pozłacanej ziemi leżał, świeciło w górze, jasne, ale łagodne słońce i z woniami ambry, sandału, cynamonu, piżma, aloesu, przeciągały obłoki kadzidłowego dymu.
Wiktionary
IPA: vɔ̃ɲ, AS: võń
Wiktionary
rzecz. powonienie n., nawaniacz m., wonność ż.; stpol. wonianka, wonidło
przym. wonny
Wiktionary
(1.1) zapach
Wiktionary
won ton, wonton;
1. rodzaj pikantnych pierogów z nadzieniem mięsnym, pochodzący z kuchni chińskiej;
2. zupa z tymi pierogami
SJP.pl
gatunek rośliny rodzaju Osmanthus, należący do rodziny oliwkowatych
SJP.pl
Wończa, osmantus (Osmanthus) – rodzaj krzewów i małych drzew należący do rodziny oliwkowatych. Zalicza się do niego około 30–36 gatunków. Występują one w południowo-wschodniej Azji (tylko w Chinach rosną 23 gatunki) oraz w Ameryce Północnej. Wszystkie gatunki mają wonne kwiaty, a wończa pachnąca jest rośliną przyprawową.
Wikipedia
dawniej: wówczas
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) daw. w tamtym czasie; wówczas, wtedy
Wiktionary
(1.1) Głownią od pistoletu dała mu między oczy, a że się wonczas przyzostali, nikt nie widział i nikt nie gonił.
Wiktionary
(1.1) wówczas, wtedy; książk. podówczas; daw. naonczas, naówczas, natedy, natenczas, wtenczas
Wiktionary
[czytaj: łonder] nazwisko
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
Wonga (Leucosarcia melanoleuca) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Zamieszkuje obszar od Queenslandu do Gippslandu (Australia). Zasadniczo osiadły, ale w przypadku braku lub zbyt małej ilości pożywienia populacja południowa migruje na niewielkie odległości. Zasięg występowania to ok. 1 milion km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. węgiel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wódka
Wiktionary
rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny bobowatych
SJP.pl
książkowe: wydzielać woń, zapach, zwykle przyjemny; być pełnym jakiegoś zapachu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zawonieć)
(1.1) przest. książk. wydzielać woń, zapach
Wiktionary
(1.1) W komnacie matczynej było ciepło, woniało kadzidłem i dymem z jałowca. Na kominie strzelał ogień, odświeżając powietrze, Anusia leżała na wznak, drzemiąc.
Wiktionary
czas. zawonieć dk.
rzecz. woń ż., powonienie n., wonność ż.
przym. wonny
Wiktionary
(1.1) pachnieć
Wiktionary
owad dwuskrzydły
SJP.pl
owad dwuskrzydły
SJP.pl
Nabiareżnaja (biał. Набярэжная; ros. Набережная; hist. pol. Wońki) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, w sielsowiecie Honczary, nad lachowickim zbiornikiem retencyjnym na Szczarze.
Wikipedia
rodzina owadów dwuskrzydłych z rzędu muchówek; wońki, Sepsidae
SJP.pl
duży, zielony chrząszcz z rodziny kózkowatych, wydzielający woń piżma; jego larwy żerują w wierzbach
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wonnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wonny
SJP.pl
zapach, zwłaszcza przyjemny
SJP.pl
zapach, zwłaszcza przyjemny
SJP.pl
zapachowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydzielający woń – przyjemny zapach
Wiktionary
(1.1) W ogrodzie Amelii rośnie mnóstwo wonnych ziół i kwiatów.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃nːɨ, AS: võ•ny
Wiktionary
rzecz. wonność ż., wonności nmos., powonienie n., Wonna ż., woń ż.
czas. wonieć
przysł. wonnie
Wiktionary
(1.1) pachnący
Wiktionary
zastawne narzędzie służące do połowu ryb w jeziorach i rzekach
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: łudroł]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Osoby noszące nazwisko Woods:
Wikipedia
[czytaj: łutstok]
1. festiwal muzyczny organizowany przez fundację Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z pieniędzy uzyskanych od sponsorów; Przystanek Woodstock;
2. nazwa kilku miast w Kanadzie;
3. nazwa kilku miast, wsi i gmin w Stanach Zjednoczonych;
4. miejscowość w Anglii, w hrabstwie Oxfordshire;
5. nazwa festiwalu muzycznego, który odbył się w dniach 15, 16, 17 i 18 sierpnia 1969 roku w Bethel koło Nowego Jorku
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: łudstokowicz] uczestnik Woodstocku (festiwalu muzycznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. uczestnik festiwalu Pol’and’Rock Festival, dawniej „Przystanek Woodstock”
Wiktionary
rzecz. Woodstock n./m., woodstockowicz m.
:: fż. woodstokowiczka ż., woodstockowiczka ż.
przym. woodstockowy
Wiktionary
(1.1) woodstockowicz
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
Woody (dawniej Weringdale) – obszar niemunicypalny w hrabstwie Kern, w Kalifornii (Stany Zjednoczone), na wysokości 504 m.
Wikipedia
[czytaj: łufer] głośnik niskotonowy
SJP.pl
[czytaj: łulf] nazwisko, m.in. Virginia Woolf (1882-1941) - pisarka angielska
SJP.pl
[czytaj: wunerf] rodzaj ulicy na terenie mieszkaniowym, na której piesi i rowerzyści mają pierwszeństwo wobec pojazdów mechanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urb. rodzaj ulicy w mieście zaprojektowanej w celu zwiększenia bezpieczeństwa przede wszystkim pieszych i rowerzystów, którzy mają priorytet przed samochodami;
Wiktionary
Woonerf (niderlandzka wymowa: /ʋoːn.ɛrf/) – rodzaj ulicy w strefie zurbanizowanej, w której położono nacisk na wysoki poziom bezpieczeństwa, uspokojenie ruchu, atrakcyjność przestrzeni i funkcji komunikacyjnej z priorytetem dla pieszych i rowerzystów. Woonerf jest w założeniu przestrzenią publiczną, która łączy funkcje ulicy, deptaku, parkingu i miejsca spotkań mieszkańców. Podstawą projektowania ulicy tego typu jest rezygnacja z tradycyjnego podziału przestrzeni między jezdnię i chodniki oraz zastosowanie elementów małej architektury, co zniechęca kierowców do ruchu tranzytowego, nie wyklucza jednak możliwości wprowadzenia komunikacji miejskiej.
Wikipedia
(1.1) W artykule omówiony został rozwój koncepcji modernizacji ulic w polskich miastach zgodnie z zasadami woonerf.
(1.1) Na woonerfie bardzo ważną rolę pełnią bowiem meble miejskie, czyli ławki, stojaki na rowery, plac zabawace zabaw oraz drzewa i trawniki.
Wiktionary
Wojska Ochrony Pogranicza; dawna organizacja powołana do ochrony granic państwa, odpowiednik dzisiejszej Straży Granicznej
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Wojska Ochrony Pogranicza;
Wiktionary
IPA: vɔp, AS: vop
Wiktionary
rzecz. wopista mos.
Wiktionary
po drugiej wojnie światowej: żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz WOP, formacji ochrony granic Polski do 1991 roku
Wiktionary
(1.1) Staszek był wopistą na strażnicy w Stroniu Śląskim.
Wiktionary
IPA: vɔˈpʲista, AS: vopʹista
Wiktionary
rzecz. wopik m., wopistówka ż.
skr. WOP
przym. wopowski
Wiktionary
(1.1) pot. wopik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wapno
Wiktionary
Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe;
Wiktionary
IPA: vɔpr̥, AS: vopr̦
Wiktionary
przym. woprowski
Wiktionary
członek WOPR (Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego); woprowiec
SJP.pl
członek WOPR (Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego); WOPR-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: WOPR (Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe); WOPR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z WOPR-em, dotyczący WOPR-u
Wiktionary
rzecz. WOPR m.
skr. WOPR
Wiktionary
1. duży worek;
2. obwisła lub spuchnięta skóra pod oczami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży worek
(1.2) pot. obwisła skóra pod okiem
(1.3) wulg. worek mosznowy, jaja
Wiktionary
rzecz. woreczek mrz., worek mrz., wory nmos.
Wiktionary
(1.1) gwara. wańtuch; daw. miech, sak
(1.3) anat. moszna
Wiktionary
[czytaj: w-orać]
1. rzadkie: wprowadzić coś w głąb gleby poprzez oranie; przyorać;
2. worać się:
a) zaorać czyjąś część pola na swój użytek, przywłaszczyć ją sobie;
b) zagłębić się w coś, wbić się
SJP.pl
Wikipedia
ostry sos z soi, octu i innych składników
SJP.pl
Worcester (wymowa, /ˈwʊstə/) – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), o statusie city, ośrodek administracyjny hrabstwa Worcestershire, w dystrykcie Worcester. W 2021 roku miasto liczyło 105 465 mieszkańców. W mieście wynaleziono oraz długi czas produkowano sos Worcestershire.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Worcesterem, dotyczący Worcesteru
Wiktionary
rzecz. Worcester mrz.
Wiktionary
worczak zagnietek - gatunek pająka z rodziny worczakowatych
SJP.pl
o cechach worczakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Worczakowate (Gnaphosidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Grupa kosmopolityczna, obejmująca około 2250 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w ponad 130 rodzajach. Żyją głównie na ziemi, w ściółce i pod korą. Aktywnie polują na ofiary.
Wikipedia
o cechach worczakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
[czytaj: łord] program komputerowy do pisania tekstów
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego;
Wiktionary
Microsoft Word – procesor tekstu rozwijany przez przedsiębiorstwo Microsoft. Program po raz pierwszy wydany został 25 października 1983 pod nazwą Multi-Tool Word i przeznaczony był do pracy na systemach Xenix. Kolejne wersje powstawały dla IBM PC na systemach DOS (1983), Apple Macintosh z systemem Classic Mac OS (1985), AT&T Unix PC (1985), Atari ST (1988), OS/2 (1989), Microsoft Windows (1989), SCO Unix (1994) oraz macOS (dawniej OS X; 2001). Pierwotnie samodzielny program, później stał się częścią pakietu biurowego Microsoft Office. Od wersji 2.0 dla Windows dostępny jest w wersji polskiej.
Wikipedia
(1.1) W przyszłym tygodniu zdaję w WORD-zie egzamin teoretyczny na prawo jazdy.
(1.1) W ostatnim czasie drastycznie spadł poziom zdawalności egzaminów w radomskim WORD-zie.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: łord perfekt] program komputerowy, zaawansowany edytor tekstowy; Word Perfect
SJP.pl
WordPress – napisany w języku PHP system zarządzania treścią (CMS), zaprojektowany pierwotnie do obsługi blogów.
Wykorzystuje bazę danych MySQL i MariaDB. Rozpowszechniany jest na licencji GNU General Public License i jest dostępny bezpłatnie.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: worek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. worek
(1.2) mały worek
(1.3) zawartość małego worka
Wiktionary
Woreczek – (łac. sacculus) część ucha wewnętrznego, będąca fragmentem systemu służącego do utrzymania równowagi ciała, czyli błędnika błoniastego. Znajduje się on między ślimakiem a kanałami półkolistymi. Zawiera zgrubienie nabłonka zmysłowego, zwane plamką woreczka.
Wikipedia
IPA: vɔˈrɛt͡ʃɛk, AS: voreček
Wiktionary
rzecz. wory nmos., worek m., wór m., workowanie n.
czas. workować ndk.
przym. woreczkowy, woreczkowaty, workowy, workowaty
Wiktionary
przypominający kształtem woreczek, podobny do woreczka
SJP.pl
przymiotnik od: woreczek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od woreczek
Wiktionary
IPA: ˌvɔrɛt͡ʃˈkɔvɨ, AS: vorečkovy
Wiktionary
rzecz. worek, woreczek
przym. woreczkowaty, workowy, workowaty
czas. workować
Wiktionary
jednostka podziału administracyjnego w Etiopii
SJP.pl
Uereda (amh. ወረዳ, wereda) – jednostka podziału administracyjnego, niekiedy samorządowa, w Etiopii.
W skład ueredy wchodzi kilka kebelie, lub innych lokalnych organizmów administracyjnych, będących najmniejszymi z jednostek podziału terytorialnego Etiopii (odpowiadają polskim gminom). Ueredy najczęściej łączą się po kilka w strefy, tworzące kyllyle, niektóre ueredy nie należą do żadnej strefy i mają status „uered specjalnych”, pełniąc funkcję jednostek autonomicznych.
Wikipedia
pojemnik z płótna lub plastiku zwykle pozbawiony uchwytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miękki, elastyczny pojemnik wykonany z kawałków materiału, folii lub papieru;
(1.2) miara ilości: zawartość worka (1.1)
(1.3) pot. przen. zbyt luźne ubranie, sukienka
(1.4) bot. zarodnia u niektórych grzybów;
(1.5) zob. worek mosznowy., moszna
(1.6) geogr. wybiegnięcia terytorium państwa w głąb innych państw sąsiednich
Wiktionary
Worek – wiotki pojemnik podobny do torby, lecz pozbawiony specjalizowanego zamknięcia. Wykonuje się go głównie z juty, płótna, skóry, papieru bądź tworzyw sztucznych. Służy do przechowywania i transportu rozmaitych artykułów, w tym sypkich, lecz nie płynów. Jedną z jego odmian jest worek próżniowy – gadżet charakteryzujący się możliwością wypompowania z niego powietrza dla oszczędzenia miejsca.
Wikipedia
(1.1) Konie jednak nie mogły się za płotem pomieścić, więc chłopcy, rozkulbaczywszy je i zdjąwszy z nich naczynia blaszane i worki, popętali je tylko, by nie oddaliły się zanadto w poszukiwaniu trawy lub wody.
Wiktionary
IPA: ˈvɔrɛk, AS: vorek
Wiktionary
rzecz. wory m., workowanie m., workowatość ż., workowiec m., workowce nmos., woreczniak m.
:: zdrobn. woreczek m.
:: zgrub. wór m.
czas. workować ndk.
przym. workowy, woreczkowy, workowaty
Wiktionary
(1.1) sak, sakwa, mieszek, miech, reg. śl. bojtel.
(1.6) cypel
Wiktionary
[czytaj: łerkaholik] człowiek odczuwający nieustanną potrzebę wytężonej pracy; pracoholik, workaholik, workoholik
SJP.pl
[czytaj: łerkaholik] człowiek odczuwający nieustanną potrzebę wytężonej pracy; pracoholik, workaholic, workoholik
SJP.pl
potocznie, u ludzi: obwisła skóra pod oczami; wory
SJP.pl
[czytaj: łerkoholik] człowiek odczuwający nieustanną potrzebę wytężonej pracy; pracoholik, workaholik, workaholic
SJP.pl
gatunek podobnego do wiewiórki latającej torbacza, zamieszkujący kontynent australijski; lotopałanka
SJP.pl
pakować w worki
SJP.pl
czasownik
(1.1) pakować coś do worów
Wiktionary
IPA: vɔrˈkɔvat͡ɕ, AS: vorkovać
Wiktionary
rzecz. worek m., woreczek m., workowanie n., zaworkowanie n., wory nmos.
przym. workowy, woreczkowy, workowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|workować.
Wiktionary
czas. workować ndk.
rzecz. worek mrz., zaworkowanie n., woreczek mrz., wory nmos.
Wiktionary
1. przypominający kształtem worek, podobny do worka;
2. o ubraniu: zbyt luźny;
3. o cechach workowatych (nadrząd lub rodzina ssaków);
4. mrówkożer workowaty - gatunek ssaka z nadrzędu torbaczy;
5. lew workowaty - wymarły gatunek drapieżnego ssaka z nadrzędu torbaczy;
6. wilk workowaty - wymarły gatunek ssaka z rodziny wilkoworowatych; wilk tasmański, wilkowór tasmański
SJP.pl
1. przypominający kształtem worek, podobny do worka;
2. o ubraniu: zbyt luźny;
3. o cechach workowatych (nadrząd lub rodzina ssaków);
4. mrówkożer workowaty - gatunek ssaka z nadrzędu torbaczy;
5. lew workowaty - wymarły gatunek drapieżnego ssaka z nadrzędu torbaczy;
6. wilk workowaty - wymarły gatunek ssaka z rodziny wilkoworowatych; wilk tasmański, wilkowór tasmański
SJP.pl
1. lądowy ssak niższy rozwijający się w torbie na brzuchu matki; torbacz, torbowiec;
2. grzyb rozmnażający się przez zarodniki workowe lub przez pączkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Marsupialia|Illiger|ref=tak., nadrząd ssaków z podgromady żyworodnych;
(1.2) syst. mik. nazwa systematyczna|Ascomycota|Caval.-Sm.|ref=tak., gromada grzybów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. worek mrz., workowiec mzw.
Wiktionary
(1.1) war. torbacze
Wiktionary
1. lądowy ssak niższy rozwijający się w torbie na brzuchu matki; torbacz, torbowiec;
2. grzyb rozmnażający się przez zarodniki workowe lub przez pączkowanie
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie ułatwiające napełnianie worków
SJP.pl
przymiotnik od: worek
SJP.pl
[czytaj: łerkszop] seminarium, spotkanie artystyczny lub naukowe, mające na celu nabycie określonych umiejętności; warsztaty artystyczne lub naukowe
SJP.pl
Workshop – bezpłatny miesięcznik społeczno-kulturalny wydawany przez Fundację Laboratorium Reportażu, ISSN 1895-6157. Ukazuje się od października 2005 r.
Redakcja znajduje się w Warszawie w Laboratorium Reportażu Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Redaktorem naczelnym jest Marek Miller. Sekretarzem redakcji jest Krzysztof Sielicki.
Wikipedia
→ Workuta (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Workutą, dotyczący Workuty (miasta w Rosji)
(1.2) związany z Workutą, dotyczący Workuty (rzeki w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Workuta ż.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północy Federacji Rosyjskiej, w Republice Komi;
(1.2) geogr. rzeka w Federacji Rosyjskiej, na polarnym Uralu, prawy dopływ Usy;
Wiktionary
Workuta (ros. Воркута; komi: Вӧркута, Vörkuta) – miasto w Rosji, w republice Komi, nad rzeką Workutą (dorzecze Peczory), 160 km na północ od koła podbiegunowego. Nazwa miasta pochodzi z języka nienieckiego, co można przetłumaczyć jako dużo niedźwiedzi.
Wikipedia
(1.1) Tym razem los mnie rzucił hen na północ, w zapolarny dziki kraj Workuta.
Wiktionary
IPA: vɔrˈkuta, AS: vorkuta
Wiktionary
przym. workucki
Wiktionary
wirus komputerowy samoczynnie się rozprzestrzeniający; robak
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w zachodnich Niemczech, w Nadrenii-Palatynacie, port nad Renem;
Wiktionary
Wormacja (niem. Worms /vɔʁms/; jid. ווערמײַזע Wermajze; łac. Civitas Vangionum) – miasto na prawach powiatu w zachodnich Niemczech, w południowo-wschodniej części kraju związkowego Nadrenia-Palatynat. Port nad Renem. Jedno z najstarszych niemieckich miast. 31 grudnia 2019 r. liczyło 83 542 mieszkańców na powierzchni 108,77 km².
Wikipedia
przym. wormacki
Wiktionary
przymiotnik od: Wormacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wormacją, dotyczący Wormacji
Wiktionary
rzecz. Wormacja ż.
Wiktionary
Woroblin (przed 1 stycznia 1990 Wróblin) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Janów Podlaski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Janów Podlaski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 97 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Pratulinie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Bystrzycy Nadwórniańskiej
(1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodach penzeńskim, woroneskim i tambowskim Rosji, prawy dopływ Chopru
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ Woroneż; woronieski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Woroneżem, dotyczący Woroneża
Wiktionary
rzecz. Woroneż m.
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej; Woronież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, nad rzeką o tej samej nazwie;
(1.2) geogr. rzeka, lewy dopływ Donu;
Wiktionary
Woroneż (ros. Воронеж) – miasto obwodowe w Rosji, nad rzeką Woroneż (dopływ Donu). Znajduje się 486 km na południe od Moskwy, przy federalnej magistrali M4 „Don”. Aglomeracja woroneska liczy ponad 1,3 mln mieszkańców, a samo miasto (2020) 1 058 261 mieszkańców.
Wikipedia
przym. woroneski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Woronieccy – polski ród książęcy pochodzenia litewskiego bądź ruskiego, pieczętujący się herbem Korybut, będący gałęzią kniaziów Nieświckich.
Wikipedia
miasto w Federacji Rosyjskiej; Woroneż
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Ługańsk, nazwa w użyciu w latach 1935–58 i 1970–90;
Wiktionary
Ługańsk (ukr. Луганськ, Łuhansk; ros. Луга́нск, Ługansk) – miasto we wschodniej części Ukrainy, przy granicy z Rosją. Stolica obwodu ługańskiego. Leży w Donieckim Zagłębiu Węglowym. W latach 1935–1958 i 1970–1991 nosił nazwę Woroszyłowgrad. Od 2014 miasto okupowane przez prorosyjskich separatystów, w 2022 anektowane przez Federację Rosyjską, co nie zostało uznane międzynarodowo.
Wikipedia
przym. woroszyłowgradzki
Wiktionary
(1.1) współcz. Ługańsk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Woroszyłowgradem, dotyczący Woroszyłowgradu
Wiktionary
(1.1) W szybkim tempie idzie wydobycie rudy żelaza w Radzieckiej Ukrainie. Na jej podstawie wyrosły wielkie zakłady-giganty: „Azowstal”, „Kriworiżstal”, „Zaporożstal”, Kramatorskie Zakłady im. Stalina, Woroszyłowgradzkie Zakłady Budowy Parowozów, Charkowskie Zakłady Traktorów i wiele innych.
(1.1) Udałem się do kancelarii i prorektora Uralskiego Instytutu i przedstawiłem moje dokumenty z aspirantury woroszyłowgradzkiej.
Wiktionary
rzecz. Woroszyłowgrad mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Stawropol (Kaukaski), nazwa używana w latach 1935-1943
(1.2) geogr. hist. Ałczewsk, nazwa używana w latach 1931-62
Wiktionary
Ałczewsk (ukr. Алчевськ) – miasto na południowo-wschodniej Ukrainie, w obwodzie ługańskim, w Donieckim Zagłębiu Węglowym, oddalone 45 km od Ługańska. Stacja kolejowa.
Od 1961 miasto trzy razy zmieniało nazwy. Od 1931 do 1961 nazywało się Woroszyłowśk (Ворошиловск), później do 1991 Kommunarśk (Коммунарск), od 1991 nazywa się Ałczewsk.
Wikipedia
przym. woroszyłowski
Wiktionary
przypominający wyglądem wór
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka płynąca po terytorium Rosji i Ukrainy, lewy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Worskla (ukr. i ros. Ворскла Worskła) – rzeka płynąca po terytorium Rosji i Ukrainy, lewy dopływ Dniepru.
Długość rzeki wynosi 464 km, a powierzchnia dorzecza – 14 700 km².
Nad jej brzegami 12 lub 16 sierpnia 1399 rozegrała się bitwa między wojskami litewsko-ruskimi a tatarskimi.
Największym miastem nad Worsklą jest Połtawa.
W Epoce żelaza nad środkowym biegiem rzeki umiejscowione było Gelonos – port rzeczny, ośrodek metalurgii i handlu.
Wikipedia
(1.1) W bitwie pod Worsklą, w roku 1399 zginęło kilkudziesięciu litewsko-ruskich książąt, a Tatarzy zapuścili się aż na Wołyń.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
serwis internetowy o określonej tematyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. portal internetowy zajmujący się jedną określoną tematyką;
Wiktionary
Wortal – portal internetowy zajmujący się jedną określoną tematyką.
Termin pochodzi od określania „portal wertykalny”.
Wikipedia
(1.1) Marek prowadzi wortal filatelistyczny.
Wiktionary
Wortycyzm (ang. vorticism, od łac. vortex „zawirowanie, burza“) – awangardowy kierunek sztuk plastycznych powstały w Anglii na początku XX wieku, równoległy do kubizmu i włoskiego futuryzmu. Był odpowiedzią na tradycje akademickie i impresjonizm, stanowił specyficznie angielski przyczynek do modernizmu.
Wikipedia
potocznie, u ludzi: obwisła skóra pod oczami; worki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. powiększone fałdy skórne wiszące pod oczami
(1.2) pot. grub. męska moszna
forma rzeczownika.
(2.1) plural|wór.
Wiktionary
(1.1) Masz wielkie wory pod oczami, więc zdrzemnij się.
Wiktionary
IPA: ˈvɔrɨ, AS: vory
Wiktionary
rzecz. wór m., worek m., worki nmos., woreczek m., workowanie n.
czas. workować ndk.
przym. workowy, workowaty
Wiktionary
(1.1) worki
Wiktionary
w gwarze śląskiej i wielkopolskiej: woreczek
SJP.pl
[czytaj: w-orywać]
1. rzadkie: wprowadzać coś w głąb gleby poprzez oranie; przyorywać;
2. worywać się:
a) zaorywać czyjąś część pola na swój użytek, przywłaszczać ją sobie;
b) zagłębiać się w coś, wbijać się
SJP.pl
[czytaj: wos] skrót od: wiedza o społeczeństwie - przedmiot humanistyczny; wos.
SJP.pl
skrótowiec literowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = eduk. wiedza o społeczeństwie
(1.2) = kolej. wykaz ostrzeżeń stałych
Wiktionary
(1.1) Dostałam piątkę z WOS-u.
Wiktionary
IPA: vɔs, AS: vos
Wiktionary
(1.1) wos.
Wiktionary
skrót od: wiedza o społeczeństwie; WOS
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś; białystok|klekotun.
Wiktionary
substancja używana m.in. do wyrobu świec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plastycznyastyczna substancja o żółtawym kolorze, łatwo topliwa, nierozpuszczalna w wodzie, używana do produkcji świec, past do obuwia itp., stosowana w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym;
(1.2) przestęp. złoto
(1.3) przestęp. przedmioty pochodzące z kradzieży
Wiktionary
Woski – grupa substancji stałych pochodzenia naturalnego lub syntetycznego o stosunkowo niskiej temperaturze topnienia i małej lepkości w stanie stopionym. Parametry wosków są różnie określane przez różne źródła. Według Niemieckiego Towarzystwa Nauki o Tłuszczach woski mają następujące właściwości:
Wikipedia
(1.1) Nie polecam wosku sojowego, ponieważ jest komedogenny.
(1.1) W XVI wieku wosk był cennym i poszukiwanym na rynkach europejskich surowcem oraz jednym z podstawowych artykułów polskiego eksportu.
(1.4) Mały nakład oraz fakt, że to pierwszy discopolowy album wydany na wosku, może podbijać cenę z biegiem czasu.
Wiktionary
IPA: vɔsk, AS: vosk
Wiktionary
rzecz. woskowina ż., woszczyna ż., woskarka ż., woskownica ż., woskowanie n., woskarz n., woskoboiny lm., woskobojne n., woskobojnia ż., woskowiec m., woskodrzew m., woskopalma ż., woskownik m., woskowniczka ż., woskownictwo n., woskownicowate lm., woskówka ż., woskowatość ż.
:: zdrobn. woszczek m.
:: zgrub. woszczysko n.
czas. woskować ndk., nawoskować, woszczyć
przym. woskowy, woskowaty, woskowożółty, woskowny, woszczysty, nawoskowany, bezwoskowy, woskowniczy, woszczynowy
przysł. woskowo, woskowato
Wiktionary
maszyna wykańczalnicza do nakładania wosku na tkaniny runowe i polerowania ich powierzchni pokrytej woskiem, w celu nadania połysku
SJP.pl
dawniej: osoba wyrabiająca świece i inne woskowe przedmioty
SJP.pl
zawierający wosk, dostarczający wosku
SJP.pl
wosk syntetyczny składający się z polichloronaftalenów, otrzymywanych przez dłuższe chlorowanie naftalenu; biała, żółta lub brunatna substancja stosowana jako dielektryk w przemyśle elektrotechnicznym
SJP.pl
1. przypominający wosk, podobny do wosku;
2. zawierający wosk, pełen wosku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opakowanie żywności wielokrotnego użytku, najczęściej bawełniane i z dodatkiem wosku pszczelego
Wiktionary
(1.1) Jeśli jeszcze nie wiesz to woskowijka to idealna alternatywa dla folii spożywczej, aluminiowej czy innych opakowań jednorazowych na żywność.
Wiktionary
wydzielina gruczołów skóry przewodu słuchowego chroniąca go przed drobnymi ciałami obcymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. żółtawa, woskowata substancja wydzielana w przewodzie słuchowym zewnętrznym człowieka i wielu innych ssaków;
Wiktionary
Woskowina, wosk uszny (łac. cerumen) – żółtawa, woskowata substancja wydzielana w przewodzie słuchowym zewnętrznym człowieka i wielu innych ssaków. Odgrywa znaczącą rolę w oczyszczaniu i nawilżaniu przewodu słuchowego zewnętrznego oraz zapewnia ochronę przed niektórymi bakteriami, grzybami i owadami. Jest mieszaniną lepkiej wydzieliny gruczołów łojowych i mniej lepkiej ze zmodyfikowanych apokrynowych gruczołów potowych.Głównymi składnikami są końcowe produkty szlaku mewalonowego: skwalen, lanosterol i cholesterol.
Wikipedia
IPA: ˌvɔskɔˈvʲĩna, AS: voskovʹĩna
Wiktionary
rzecz. wosk mrz., woszczyna ż.
przym. woszczynowy
Wiktionary
(1.1) wosk uszny, woszczyna
Wiktionary
przymiotnik od: woskowina
SJP.pl
miękka skóra u nasady dzioba niektórych ptaków, np. gołębi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. ornit. miękka skóra pokrywająca nasadę dzioba (występuje u ptaków drapieżnych, sów, gołębi, a także u innych grup ptaków);
Wiktionary
Woskówka (ceroma) – miękka, silnie ukrwiona, zmodyfikowana skóra znajdująca się u niektórych ptaków przy nasadzie dzioba (szponiaste, grzebiące, gołębiowate, sowy, papugowe), lub powlekająca cały dziób (kaczkowate). W obrębie woskówki lub na jej skraju umieszczone są nozdrza. Często kontrastowo ubarwiona, zwłaszcza u samców. U ptaków drapieżnych woskówka jest żółta (u dorosłych) lub szara albo niebieska (u młodych).
Wikipedia
rzecz. wosk
przym. woskowy
Wiktionary
dawniej: zakład, w którym wytłaczano wosk
SJP.pl
1. wieloletnia roślina pnąca z rodziny toinowatych, uprawiana jako doniczkowa; hoja, hoya;
2. woskownica europejska - trujący krzew z rodziny woskownicowatych występujący nad Bałtykiem
SJP.pl
Woskownica (Myrica L.) – rodzaj roślin należący do rodziny woskownicowatych (Myricaceae). W zależności od ujęcia systematycznego należą tu tylko dwa gatunki albo ok. 55. W wąskim ujęciu należy tu tylko woskownica europejska M. gale występująca w Ameryce Północnej, północnej Europie i północno-wschodniej Azji oraz Myrica hartwegii – endemit Kalifornii. Zasięg rodzaju w szerokim ujęciu obejmuje różne kontynenty z wyjątkiem Antarktydy i Australii, ale jest bardzo porozrywany i zwykle brak tych roślin na rozległych obszarach lądowych wewnątrz kontynentów o klimacie ciepłym. W Polsce spotykana jest w naturze tylko woskownica europejska. Myrica faya uznana została za jeden ze 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu bukowców
SJP.pl
Woskownicowate (Myricaceae Blume) – rodzina roślin z rzędu bukowców. Obejmuje cztery rodzaje z 57 gatunkami. Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i Australii, przy czym zasięg rodziny jest bardzo porozrywany i zwykle brak jej przedstawicieli na rozległych obszarach lądowych wewnątrz kontynentów o klimacie ciepłym. W strefie tropikalnej rośliny te rosną na obszarach górskich. Do europejskiej i polskiej flory należy tylko jeden gatunek – woskownica europejska (Myrica gale).
Wikipedia
o cechach woskownicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel monotypowego rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
biały o odcieniu wosku
SJP.pl
żółty o woskowym odcieniu; żółtowoskowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru żółtego o odcieniu wosku
Wiktionary
(1.1) Thomas Wolf spostrzegł wówczas, że mężczyzna wygląda na chorego, zapisał w pamięci gorejące plamaamy na policzkach i woskowożółtą skórę jego rąk.
Wiktionary
rzecz. wosk mrz.
Wiktionary
1. przymiotnik od: wosk
2. wykonany, zrobiony z wosku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wosku, zrobiony z wosku
(1.2) przypominający wosk kolorem i konsystencją
Wiktionary
rzecz. woszczyna ż., wosk m., woskówka ż.
czas. woskować ndk.
Wiktionary
(1.2) woskowaty
Wiktionary
skrót od: Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy
Wiktionary
(1.1) Koncert ten odbywa się pod egidą WOŚP.
(1.1) Kwesta WOŚP przebiega spokojnie.
Wiktionary
IPA: vɔɕp, AS: vośp
Wiktionary
Wostok (ros. восток – wschód, jedna z głównych stron świata).
Wikipedia
jezioro w Polsce
SJP.pl
Woświn (niem. Wotschwien See) – jezioro na Pojezierzu Ińskim, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno, w dorzeczu Uklei. Jezioro znajduje się na obszarze pomiędzy miastami Węgorzyno i Dobra.
Wikipedia
roślina z rodziny dyniowatych
SJP.pl
Beninkaza szorstka, beninkaza woskodajna, woszcza szorstka (Benincasa hispida (Thunb.) Cogniaux) – gatunek rośliny tropikalnej z rodziny dyniowatych. Jest wykorzystywana od wieków w Azji jako warzywo. Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju Benincasa G. Savi, Bibliot. Ital. (Milan) 9: 158. 1818 (podrodzina Cucurbitoideae, plemię Benincaseae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Hymenelia Kremp. (woszczak) – rodzaj grzybów z klasy miseczniaków Lecanoromycetes. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
żółtobrunatna wydzielina gruczołów skóry przewodu słuchowego chroniąca go przed drobnymi ciałami obcymi; woskowina
SJP.pl
przymiotnik od: Woszczele
SJP.pl
Woszczkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Miejska Górka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
(14382) Woszczyk – planetoida z głównego pasa planetoid.
Wikipedia
1. plastry z wosku z komórkami na miód;
2. pozostałości po stopieniu i oczyszczeniu wosku;
3. żółtobrunatna wydzielina gruczołów skóry przewodu słuchowego, chroniąca go przed ciałami obcymi; woskowina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. odwirowany plaster pszczeli
(1.2) anat. wydzielina uszna
Wiktionary
Woszczyna – plastry pszczele niezawierające miodu ani czerwiu przeznaczone do wytopu wosku lub ponownego wykorzystania w ulu. Zwartość wosku zmniejsza się wraz z wiekiem woszczyny.
Wikipedia
rzecz. wosk mrz., woskowina ż.
przym. woskowy, woszczynowy
Wiktionary
(1.1) woskowina
Wiktionary
przymiotnik od: woszczyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z woszczyną, dotyczący woszczyny
Wiktionary
rzecz. wosk mrz., woskowina ż., woszczyna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
glon z klasy różnowiciowców, rosnący w wodzie lub na wilgotnej glebie
SJP.pl
Woszeria, prostnica (Vaucheria) – rodzaj glonów z klasy różnowiciowców z monotypowej rodziny Vaucheriaceae.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. kiełbasa
Wiktionary
skrót od:
1. Wojska Obrony Terytorialnej;
2. Warszawski Ośrodek Telewizyjny
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = Warszawski Ośrodek Telewizyjny
(1.2) = wojska obrony terytorialnej
Wiktionary
Wot – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Rapti w dystrykcie Rolpa. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2011 roku liczył on 832 gospodarstwa domowe i 4409 mieszkańców (2416 kobiet i 1993 mężczyzn).
Wikipedia
(1.1) Program zrealizował WOT w 1983 roku.
(1.2) Politycy opozycji często porównują WOT do ORMO, czy ZOMO twierdząc, że będą one wykorzystywane do tłumienia antyrządowych protestów.
Wiktionary
rzecz. wocista mos.
przym. WOT-owski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. wocista mos.
przym. WOT-owski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== WOT (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny, skrótowiec
(1.1) = grykomp. gra komputerowa World of Tanks;
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z WOT-em, dotyczący WOT-u
Wiktionary
rzecz. WOT m.
skr. WOT
Wiktionary
votum;
1. w Kościele katolickim: symboliczny przedmiot ofiarowany w jakiejś intencji, wieszany na ołtarzu, obrazie itp.;
2. dawniej:
a) uroczyste zobowiązanie; ślub, przyrzeczenie;
b) decyzja, głos w wyborach
SJP.pl
Dar wotywny, wotum dziękczynne – religijny dar składany w określonej intencji lub jako dowód wdzięczności, zazwyczaj w sanktuariach (kościołach) lub w miejscach pielgrzymek.
W starożytności pogańskiej często znane jako ex voto (łac. dosł. „ze ślubowania”) – dar symboliczny składany bóstwu jako dziękczynienie (agalma) albo ofiara błagalna. Miał postać niewielkich figurek terakotowych lub metalowych (najczęściej brązowych, ołowianych), płytek płaskorzeźbionych bądź malowanych (np. pinaksy) z kamienia lub terakoty, a nawet naczyń. Rzadszą formą wotum były posągi albo nieduże budowle.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. sędzia, który nie przewodniczy rozprawie, ale bierze udział w wydaniu wyroku
Wiktionary
rzecz. wotum n.
Wiktionary
dotyczący Wotiaków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wotiakami, dotyczący Wotiaków (Udmurtów)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wotiacki;
Wiktionary
rzecz. Wotiak mos., Wotiaczka ż.
Wiktionary
(1.1) udmurcki
(2.1) udmurcki
Wiktionary
dawniej: Udmurci (lud zamieszkujący Udmurcję i sąsiednie tereny)
SJP.pl
Udmurci (przest. Wotiacy) – naród ugrofiński, zamieszkujący Rosję.
W spisie powszechnym z 2010 roku 552 299 osób zdeklarowało narodowość udmurcką. Większość mieszka na terenie Republiki Udmurcji, a ponadto w Baszkortostanie, Tatarstanie, Mari El, obwodzie kirowskim i Kraju Permskim. Posługują się językiem udmurckim z grupy permskiej języków ugrofińskich.
Wikipedia
dawniej: Udmurtka (mieszkanka Umdurcji)
SJP.pl
dawniej: Udmurta (mieszkaniec Umdurcji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, w Udmurcji;
Wiktionary
Wotkińsk (ros. Воткинск, udmurcki Вотка) – miasto w europejskiej części Rosji, w Udmurcji. Około 96 tys. mieszkańców (2021).
W tym mieście urodził się Piotr Ilicz Czajkowski i tutaj znajduje się muzeum poświęcone jego osobie.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, uzbrojenia (Wotkinskij Zawod), środków transportu, drzewny oraz materiałów budowlanych.
Wikipedia
przym. wotkiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wotkińskiem, dotyczący Wotkińska
Wiktionary
rzecz. Wotkińsk mrz.
Wiktionary
uchwalać; składać śluby
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. głosować
(1.2) daw. uchwalać
(1.3) daw. ślubować
Wiktionary
rzecz. wotowanie n., wotum n.
przym. wotywny
Wiktionary
potocznie: żołnierz Wojsk Obrony Terytorialnej
SJP.pl
język należący do grupy języków ugrofińskich, używany w północno-wschodniej Rosji w okolicy Sankt Petersburga
SJP.pl
votum;
1. w Kościele katolickim: symboliczny przedmiot ofiarowany w jakiejś intencji, wieszany na ołtarzu, obrazie itp.;
2. dawniej:
a) uroczyste zobowiązanie; ślub, przyrzeczenie;
b) decyzja, głos w wyborach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. kult. przedmiot ofiarowany Bogu w jakiejś intencji, umieszczony w świątyni;
(1.2) daw. uroczyste zobowiązanie
(1.3) daw. głos oddawany w wyborach
Wiktionary
Wotum (z łac. votum) może się odnosić do:
Wikipedia
(1.1) Gablotę na wota powiesimy z lewej strony.
Wiktionary
rzecz. votum n., dewocjonalia nmos., wotant mos.
przym. wotywny
czas. wotować
Wiktionary
(1.1) votum
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wotami, dotyczący Wotów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wotycki;
Wiktionary
rzecz. Wotowie lm m.
przym. wotski, wocki
Wiktionary
(1.1) wocki, wotski
(2.1) wocki, wotski
Wiktionary
1. msza odprawiana w specjalnej intencji;
2. ranna msza śpiewana i grana
SJP.pl
Wotywa, msza wotywna – w Kościele katolickim jest to msza odprawiana w czyjejś/jakiejś intencji nie według formularza przypisanego na dany dzień, lecz według formularza odpowiadającego pobożności wiernych lub szczególnej okazji.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. ofiarowywany jako wotum
Wiktionary
(1.1) Przyniosła ze sobą świecę jako dar wotywny.
Wiktionary
rzecz. votum n., wotum
czas. wotować
Wiktionary
[czytaj: łał] wykrzyknik używany w mowie potocznej, wyrażający zachwyt, uznanie, zdziwienie itp.; łał
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …pot. wyrażający zachwyt, uznanie itp.
Wiktionary
Wikipedia
książkowo: zaimek przysłowny wskazujący, odsyłający do pewnego czasu w przeszłości lub przyszłości; w tym czasie, wtedy, wtenczas
SJP.pl
zaimek przysłowny wskazujący
(1.1) odsyła do okresu czasu, o którym mowa w danej wypowiedzi
(1.2) odsyła do sytuacji po spełnieniu określonego warunku
Wiktionary
(1.1) Byłem wówczas małym chłopcem, gdy ją po raz pierwszy zobaczyłem.
(1.2) Jeszcze dobiorę się do was, a wówczas nie chciałbym być w waszej skórze.
(1.2) Wydam towar dopiero wówczas, gdy dostanę pieniądze.
(1.2) Gdyby sprawy potoczyły się inaczej, wówczas może wszyscy by o tym zapomnieli.
Wiktionary
IPA: ˈvuft͡ʃas, AS: vufčas
Wiktionary
(1.1) wtedy, książk. podówczas, przest. wtenczas, przest. natenczas, daw. natedy
(1.2) wtedy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wójtowicz, ili Wojtowicz, ili Woytowicz, ili Woitowicz, ili Wojtowiczi
Wikipedia
Wikipedia
1. czterokołowy pojazd drewniany ciągniony przez konie;
2. potocznie: samochód, autobus, tramwaj * forma dopełniacza l.poj. "woza" możliwa tylko w przysłowiu "Przyszła (przyjdzie) koza do woza." - ktoś prosi (poprosi) o pomoc, którą wcześniej odrzucał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciągnięty przez konie lub inne zwierzęta pociągowe pojazd używany do podróżowania lub transportu, rzadko też jako mieszkanie
(1.2) zawartość wozu (1.1)
(1.3) pot. dowolny pojazd o co najmniej czterech kołach, również wagon
(1.4) pojazd o określonej specjalizacji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jadą wozy kolorowe taborami, jadą wozy kolorowe wieczorami (…).
(1.1) Przy powrozie na wozie wielki ciężar konie wlekły.
(1.2) Tej zimy spaliłam w piecu dwa wozy węgla.
(1.3) Mało dzisiaj jest wozów na parkingu.
(1.3) Tylko jeden z przedziałów klasy III, w piątym wozie od końca, nie poddawał się ogólnemu nastrojowi (…).
(1.4) Nie mogę zrobić reportażu, bo wszystkie wozy są dzisiaj w terenie.
Wiktionary
IPA: vus, AS: vus
Wiktionary
rzecz. podwozie n., nadwozie n., woźnica mos., powóz mrz., wozak mos., wozownia ż., wożenie n., wiezienie n.
:: zdrobn. wózek mrz.
czas. wozić ndk., wieźć ndk.
przym. wozowy, wózkowy
Wiktionary
(1.1) fura
Wiktionary
1. dawniej: człowiek trudniący się przewozem towarów wozem konnym;
2. robotnik górniczy napełniający wózki urobkiem; sypacz; ciskacz;
3. wozak leśny - robotnik leśny przemieszczający sortymenty drewna przy użyciu zaprzęgów konnych; zrywkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) woźnica, osoba prowadząca wóz
(1.2) robotnik zajmujący się transportem urobku w kopalni
Wiktionary
(1.1) woźnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. woźnica
Wiktionary
IPA: vɔˈzataʃ, AS: vozataš
Wiktionary
Woźbin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Cegłów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Jana Chrzciciela i Andrzeja Apostoła w Cegłowie.
Wikipedia
zdrobnienie od: wózek
SJP.pl
nieduży pojazd do przewożenia ludzi albo ciężarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: wóz
(1.2) mały pojazd kołowy;
(1.3) kolej. część podwozia pod wagonem w pojeździe szynowym;
(1.4) lotn. koła lub zespół kół w podwoziu samolotu
(1.5) przen. pot. samochód
(1.6) zob. wózek dziecięcy.
(1.7) zob. wózek inwalidzki.
Wiktionary
zobacz też: Wozzeck
Wikipedia
(1.2) Dawniej mleczarz rozwoził mleko wózkiem po całym miasteczku.
(1.5) Mariolka ma nowy, wypasiony wózek od swoich starych.
(1.7) Adam już od roku żyje na wózku.
Wiktionary
IPA: ˈvuzɛk, AS: vuzek
Wiktionary
rzecz. wozówka ż., wózkowy mos., wóz mrz., wózeczek mrz., wozak mos., wozik mrz., wozownia ż.
czas. wozić ndk., wieźć ndk., zawozić ndk., zawieźć dk.
przym. wózkowy
Wiktionary
(1.1) wózeczek, wozik
(1.5) fura, bryka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wozić.
Wiktionary
IPA: vɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vožẽńe
Wiktionary
czas. wozić, wieźć
rzecz. wóz mrz., Woźnica mzw., przewoźnik mos., wózkowy mos.
przym. wózkowy
Wiktionary
dawniej:
1. flegma, śluz z nosa, smark;
2. osoba zakatarzona
SJP.pl
1. transportować często ludzi lub przedmioty, poruszając się odpowiednim środkiem lokomocji;
2. potocznie: zwiedzać wiele miejsc, jeżdżąc z kimś;
3. wozić się - potocznie: brać coś w podróż
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wieźć)
(1.1) przemieszczać coś przy pomocy jakiegoś pojazdu
czasownik zwrotny wozić się
(2.1) przen. celowo wykorzystywać kogoś lub jakąś sytuację dla osiągnięcia korzyści
Wiktionary
IPA: ˈvɔʑit͡ɕ, AS: voźić
Wiktionary
rzecz. wożenie n., wóz m., wózek m., wozak m., woźnica m., Woźnica ż./mos./mzw., podwozie n.
czas. wieźć, zwozić, wywozić, wywieść, odwozić, odwieźć
przym. wozowy
Wiktionary
rodzaj wywrotki do jazdy w trudnym terenie
SJP.pl
Wozidło, wozidło technologiczne – rodzaj wywrotki przeznaczonej do transportu dużych ilości materiałów sypkich w trudnych warunkach terenowych, niedostępnych dla standardowych samochodów ciężarowych, np. w kopalniach odkrywkowych. Ze względu na konstrukcję wozidła dzielimy na przegubowe oraz sztywnoramowe.
Wikipedia
zdrobnienie od: wóz (głównie o samochodzie)
SJP.pl
tani, lichy wóz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, co rozwozi wodę
Wiktionary
Woziwoda (niem. Woziwoda, po 1900 Schüttenwalde) – osada w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Tuchola. Miejscowość jest częścią składową sołectwa Klocek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
(1.1) Właśnie w tem miejscu woziwody napełniali beczki, w których dostarczali wodę mieszkańcom miasta.
Wiktionary
uliczna handlarka sprzedająca swoje wyroby z wózka
SJP.pl
pomieszczenie do przechowywania wózków dziecięcych, rowerów itp.; wózkownia
SJP.pl
1. potocznie: wozić dziecko w wózku;
2. w piłce nożnej: dryblować;
3. w języku filmowym: płynnie przesuwać kamerę, filmować jadącą kamerą
SJP.pl
potocznie: osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim
SJP.pl
potocznie: kobieta poruszająca się na wózku inwalidzkim
SJP.pl
pomieszczenie do przechowywania wózków dziecięcych, rowerów itp.; wózkarnia
SJP.pl
przymiotnik od: wózek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wózkiem, dotyczący wózka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś, kto zajmuje się prowadzeniem wózka
Wiktionary
rzecz. wózek m., wóz m., wózeczek m., powóz m., powozownia ż., wozownia ż., wożenie n., powożenie n., zawożenie n., zawiezienie n., wiezienie n., zwożenie n., zwiezienie n.
Wiktionary
pracownica szkoły lub innej instytucji wykonująca w niej czynności pomocnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. pracownica szkoły wykonująca czynności pomocnicze
Wiktionary
(1.1) Przy drzwiach stała woźna i sprawdzała, czy każdy nosi tarczę.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. woźny m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Woźniak (forma żeńska: Woźniak, Woźniakowa, liczba mnoga: Woźniakowie) – jedno z najpopularniejszych nazwisk w Polsce. Według bazy PESEL 22.01.2025 r. nosiło je 43 310 Polek i 42 757 Polaków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
łac. Auriga; gwiazdozbiór nieba północnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;
Wiktionary
Woźnica (również furman, wozak) – osoba powożąca zaprzęgiem konnym, także saniami, za pomocą lejca, bata, również zawód (jeśli zajęcie jest trwałe).
W tonacji sielankowej obraz niebezpieczeństw czyhających na dawnych zawodowych kupców-woźniców znany jest np. na podstawie ballady Mickiewicza z elementami beletrystycznymi.
Wikipedia
(1.1) Na południowym zachodzie znajduje się Woźnica, pod nim – Byk.
Wiktionary
IPA: vɔʑˈɲit͡sa, AS: voźńica
Wiktionary
rzecz. woźnica m., wożenie n., przewożenie n., przewiezienie n., przewoźnik m.
czas. wozić ndk., przewozić ndk., przewieźć dk.
przym. Woźnicowy
Wiktionary
(1.1) skr. Aur
Wiktionary
przymiotnik od: Woźniki
SJP.pl
mieszkaniec Woźnik (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Woźnik (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
w dawnej Polsce: urzędnik dworski zajmujący się utrzymaniem powozów
SJP.pl
Woźniczy - (łac. praefectus curruum) w dawnej Polsce urzędnik dworski. Do jego obowiązków należało utrzymanie karet, wozów dworu królewskiego w należytym stanie oraz to, aby były wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem. Był przełożonym rzemieślników pracujących na potrzeby wozowni. Osoba piastująca to stanowisko musiała zawsze towarzyszyć obok kwatermistrza królewskiego i kwatermistrza dworu w podróżach Króla.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. część miasta Sieradz;
3. nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Woźniki (niem. Woischnik) – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Woźniki. Według danych opartych na badaniach GUS z 31 grudnia 2024, miasto miało 4100 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: vɔʑˈɲici, AS: voźńiḱi
Wiktionary
pracownik (najczęściej szkolny lub sądowy), pełniący funkcje pomocnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. pracownik szkoły wykonujący czynności pomocnicze
(1.2) daw. niższy urzędnik sądowy
Wiktionary
Woźny (łac. ministerialis) – pracownik sądowy (w Polsce; na Litwie i Ukrainie do końca XIX w.).
Gdy upoważnienia woźnego rozciągały się na teren całego województwa, wówczas był on nazywany potocznie generałem (od łac. ministerialis generalis).
Wikipedia
(1.1) Rzuciliśmy psu woźnego kawałek kiełbasy.
(1.2) Pan woźny mnie już prosi na salę. Muszę kończyć.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. woźna ż.
Wiktionary
w kalkulacji kosztów przewozów samochodowych: każdy dzień kalendarzowy, w którym dany pojazd opuścił swoje miejsce postoju niezależnie od przepracowanych godzin w ciągu doby
SJP.pl
jednostka obliczeniowa stosowana w transporcie kołowym, równa jednemu kilometrowi drogi wykonanej przez środki transportu w określonym czasie
SJP.pl
Wozokilometr (wkm) – stosowana zwyczajowo w transporcie kołowym jednostka miary długości drogi wykonanej przez środki transportu (wozy) w określonym czasie (np. doby, miesiąca, roku, wybranego kursu itp.), odpowiadająca kilometrowi – uwielokrotnionej podstawowej jednostce długości układu SI.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. hist. wojsk. dowódca, wódz powożący wozem
Wiktionary
(1.1) Wozokotczy wodzu Strumenu, czy widzisz nieprzyjaciela?
(1.1) Wybaw wozokotczego Kolmara, mój miły!
Wiktionary
IPA: vɔzɔ̃kɔtt͡ʃɨ, AS: vozõkotčy
Wiktionary
dłuższa boczna ściana cegły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. archit. wąska i długa powierzchnia cegły, ciosu, bloku
(1.2) przest. budynek lub pomieszczenie na wozy
Wiktionary
(1.1) Wątki ceglane można rozróżnić po sposobie ułożenia główek i wozówek cegieł.
Wiktionary
IPA: vɔˈzufka, AS: vozufka
Wiktionary
rzecz. wóz mrz., wózek mrz., wozik mrz., wozownia ż.
czas. wozić ndk., wozić się ndk.
przym. wozówkowy
Wiktionary
(1.2) wozownia
Wiktionary
→ wozówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bud. archit. związany z wozówką
Wiktionary
(1.1) Wiązanie wozówkowe jest łatwe i szybkie do wykonania.
Wiktionary
IPA: ˌvɔzufˈkɔvɨ, AS: vozufkovy
Wiktionary
rzecz. wozówka ż.
Wiktionary
budynek, w którym przechowywane są powozy, karety i inne pojazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. budynek przeznaczony do przechowywania wozów konnych
Wiktionary
Wozownia – budynek wykorzystywany na przechowywanie powozów, karet, konnych wozów strażackich, artyleryjskich oraz innych pojazdów wraz z ich wyposażeniem.
Dawniej znajdowały się w zespołach pałacowych, na zamku, kamienicy, w karczmie, w zajeździe, w willi, na dworach szlacheckich – tam, gdzie była ich potrzeba przechowywania lub gdzie mieszkał właściciel pojazdu. Drewniane o prostej konstrukcji lub ceglane o często bogatych zdobieniach. Zdarzało się, że łączono ze stajnią lub innymi budynkami folwarcznymi.
Wikipedia
(1.1) Właśnie idziemy zwiedzać łańcucką wozownię.
Wiktionary
rzecz. wóz m., wózek mrz., wózkowy mos., wozówka ż.
czas. wozić ndk.
przym. wozowy, wózkowy
Wiktionary
(1.1) powozownia
Wiktionary
dawniej: na wozach, wozami
SJP.pl
1. przeznaczony dla wozów, będący częścią wozów;
2. przewożony wozem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wozem, dotyczący wozu
Wiktionary
rzecz. wóz m., wozownia ż.
czas. wozić
Wiktionary
Wożuczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Rachanie. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 850.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesniego województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Rachanie, siedzibą rzymskokatolickiej parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 768 mieszkańców.
Wikipedia
Wozzeck – trzyaktowa opera z librettem i muzyką Albana Berga.
Wikipedia
zwierzę robocze, kastrowany samiec bydła domowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. wykastrowany samiec bydła domowego;
Wiktionary
Wół – wykastrowany samiec bydła domowego z rodziny wołowatych, rzędu parzystokopytnych, przeznaczony do opasania lub do prac polowych w zaprzęgu. Woły zazwyczaj są silne, mało agresywne i powolne.
Wikipedia
(1.1) Nie chciały w jarzmie chodzić woły podczas wiosny.
Wiktionary
IPA: vuw, AS: vuu̯
Wiktionary
rzecz. wołowina ż., wołowe n.
:: zdrobn. wołek mzw.
przym. wołowy, woli
Wiktionary
(1.1) stpol. karw
Wiktionary
przywoływać kogoś, wydać okrzyk
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzywać kogoś, kierować do kogoś głośne wołanie
(1.2) nazywać kogoś
(1.3) przekazywać coś krzykiem
(1.4) pot. żądać pewnej ceny (zwykle za usługę)
Wiktionary
(1.1) Tyle razy cię wołałem, a ty twierdzisz, że nic nie słyszałaś?
(1.2) W podstawówce wołali na mnie „Gałązka”.
(1.3) Niektórzy śmiali się, ale większość wołała: „zabierzecie go ze sceny!”.
(1.4) Oni wołają dwieście złotych za wymianę opon.
Wiktionary
IPA: ˈvɔwat͡ɕ, AS: vou̯ać
Wiktionary
rzecz. wołacz m., wołanie n., przywołanie n., zawołanie n.
czas. przywoływać ndk., przywołać dk., nawoływać ndk.
Wiktionary
(1.1) wzywać, prosić
(1.3) mówić, krzyczeć
Wiktionary
1. w językoznawstwie: ostatni przypadek w deklinacji łacińskiej (szósty z kolei), polskiej (siódmy) oraz niektórych innych językach, używany w momencie, gdy nadawca zwraca się do kogoś, rzadziej czegoś; vocativus, wokatiwus;
2. w językoznawstwie: forma wyrazowa tego przypadka, np. Boże!, Polsko!, Krzysiu!; vocativus, wokatiwus;
3. dawniej: ten, kto woła, ogłasza coś; herold
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. siódmy przypadek deklinacji polskiej, tworzy formę zwrotu do omawianego przedmiotu lub osoby, wykrzyknięcia do niego lub zwrócenia jego uwagi;
Wiktionary
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, piąty lub siódmy przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Wikipedia
(1.1) Wołaczem rzeczownika „Litwa” zaczyna się utwór „Pan Tadeusz”.
Wiktionary
IPA: ˈvɔwat͡ʃ, AS: vou̯ač
Wiktionary
rzecz. wołanie n., zawołanie n.
czas. wołać ndk.
przym. wołaczowy
Wiktionary
(1.1) wokatiwus
Wiktionary
→ wołacz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z wołaczem, dotyczący wołacza
Wiktionary
rzecz. wołacz mrz.
Wiktionary
przywoływać kogoś, wydać okrzyk
SJP.pl
Wołajowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Hrubieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 191 mieszkańców i była 27. co do wielkości miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Moniatyczach.
Wikipedia
zwierzę robocze, kastrowany samiec bydła domowego
SJP.pl
przywoływać kogoś, wydać okrzyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wołać.
(1.2) okrzyk, dźwięk dalekiego głosu
Wiktionary
Wołanie – siódmy album polskiej artystki muzycznej Antoniny Krzysztoń, który wydany został w 2000 roku.
Wikipedia
IPA: vɔˈwãɲɛ, AS: vou̯ãńe
Wiktionary
czas. wołać ndk.
rzecz. wołacz mrz., zawołanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w zachodniej Rosji europejskiej, przepływająca przez obwody nowogrodzki i leningradzki, wypływa z jeziora Ilmen i uchodzi do jeziora Ładoga;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na przykład nad Wołchowem przepływającym przez kraj Rusów cena niewolnika na początku IX w. wynosiła 60-75 dirhemów (ok. 255 gramów srebra).
Wiktionary
przym. wołchowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wołchowem, dotyczący Wołchowa
Wiktionary
rzecz. Wołchow mrz.
Wiktionary
w religii Słowian: wróżbita, mag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szaman, kapłan w religii słowiańskiej;
Wiktionary
Wołchw, pot. guślarz – w religii Słowian wróżbita, częściowo też mag, swego rodzaju odpowiednik szamana znanego z innych kultur pierwotnych. Po chrystianizacji wołchwów zaczęto nazywać „guślarzami”. Sztuka wróżenia wołchwów była powiązana z kultem boga chtonicznego Welesa, można w niej dostrzec aspekty animizmu i szamanizmu. Wieszcza Bojana uznawano także za „wnuka Welesowego”, co mogło świadczyć o jego powiązaniu z Welesem tudzież wołchwami.
Wikipedia
(1.1) Wołchwowie utrzymywali kontakty ze światem nadprzyrodzonym poprzez ekstazę wywołaną tańcem lub środkami odurzającymi.
Wiktionary
w wierzeniach Słowian: kapłanka, wróżbitka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Samary, przepływa przez obwód doniecki i dniepropetrowski;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wołczkowo (do 1945 niem. Völschendorf) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Dobra (Szczecińska). Leży na skraju Puszczy Wkrzańskiej u podnóża wału morenowego, tzw. Wału Bezleśnego, rozciągającego się na przestrzeni kilkunastu kilometrów – od Bezrzecza do brzegu Odry w Siadle Dolnym; ok. 3 km na zachód od szczecińskiego osiedla Głębokie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wołczyn (niem. Konstadt) – miasto w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie miejsko-wiejskiej Wołczyn, której jest siedzibą.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 5320 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈvɔwt͡ʃɨ̃n, AS: vou̯čỹn
Wiktionary
przym. wołczyński
Wiktionary
mieszkaniec Wołczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wołczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wołczyno – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Gryfice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wołczyn
SJP.pl
Wołdowo – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Przelewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych, szkodnik magazynów zbożowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: wół
(1.2) pieszcz. wół
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wołek, wołek, wołek i osiołek / Dzieciąteczko w żłobie, a w stajence mróz / Kto stworzył świat cały? Tylko jeden Bóg!
Wiktionary
rzecz. wół mzw., wołowina ż., wołowe n.
przym. wołowy, woli
Wiktionary
samochód marki Wołga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji przeduralskiej, największa i najdłuższa rzeka Europy, uchodzi do Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wołga jest najdłuższą rzeką Europy.
Wiktionary
IPA: ˈvɔwɡa, AS: vou̯ga
Wiktionary
rzecz. wołga ż., Powołże n., Wołgin m., Wołżski m.
przym. wołżański, nadwołżański, zawołżański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie rostowskim, port nad Donem;
Wiktionary
Wołgodońsk (ros. Волгодонск) – miasto w Rosji, w obwodzie rostowskim, port nad Donem (nad Cymlańskim Zbiornikiem Wodnym). Około 171 tys. mieszkańców (2020). Jedno z najmłodszych miast na południu Rosji, założony 27 lipca 1950 roku jako osiedle budowniczych Cymlańskiego Węzła Wodnego. Duży ośrodek przemysłowy i naukowy, energetyczne centrum południa Rosji.
Wikipedia
przym. wołgodoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wołgodońskiem, dotyczący Wołgodońska
Wiktionary
rzecz. Wołgodońsk mrz.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, położone nad Wołgą;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɔwˈɡɔɡrat, AS: vou̯gograt
Wiktionary
rzecz. wołgogradczyk mos., wołgogradka ż.
przym. wołgogradzki
Wiktionary
(1.1) hist. Carycyn, hist. Stalingrad
Wiktionary
mieszkaniec Wołgogradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wołgogradu
Wiktionary
rzecz. Wołgograd mrz.
:: fż. wołgogradka ż.
przym. wołgogradzki
Wiktionary
mieszkanka Wołgogradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wołgogradu
Wiktionary
rzecz. Wołgograd mrz.
:: fm. wołgogradczyk mos.
przym. wołgogradzki
Wiktionary
przymiotnik od: Wołgograd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Wołgogradem, dotyczący Wołgogradu
Wiktionary
rzecz. Wołgograd m., wołgogradczyk mos., wołgogradka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wołk (biał. Воўка, Wouka; ros. Волка, Wołka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie dzierżyńskim, w sielsowiecie Borowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wołkow, ros. Волков – rosyjskie nazwisko pochodzące od imienia Wołk
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wołkowyja – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Leży na pograniczu Gór Sanocko-Turczańskich i Bieszczadów, nad Jeziorem Solińskim, otoczona niewysokimi górami.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 894 i droga powiatowa 2279R.
W latach 1934–1954 i 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Wołkowyja, a 1954–1972 gromady Wołkowyja. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wołkowyja (wieś w Polsce); wołkowyski
SJP.pl
miasto na Białorusi
SJP.pl
Wołkowysk (biał. Ваўкавыск/Vaŭkavysk Waukawysk; ros. Волковыск, Wołkowysk) – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu wołkowyskiego, nad Wołkowyją, w pobliżu jej ujścia do Rosi; 44 tys. mieszkańców (2010); przemysł maszynowy, metalowy, elektrotechniczny, mineralny, drzewny, chemiczny, spożywczy; węzeł kolejowy.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Wołkowysk (miasto na Białorusi);
2. przymiotnik od: Wołkowyja (wieś w Polsce); wołkowyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od: Wołkowysk (miasta na Białorusi)
(1.2) przym. od: Wołkowyja (wsi w Podkarpackiem)
Wiktionary
Wołkowyski – polski herb szlachecki.
Wikipedia
(1.1)
rzecz. Wołkowysk m.
(1.2)
rzecz. Wołkowyja ż.
przym. wołkowyjski
Wiktionary
(1.2) wołkowyjski
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Wołnowacha (ukr. Волноваха) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim, administracyjne centrum rejonu wołnowaskiego. „Miasto-bohater Ukrainy” (2022).
Wołnowacha znajduje się na południu obwodu donieckiego, jest węzłem kolejowym na liniach Mariupol–Donieck i Mariupol–Zaporoże. Przez miasto przebiega droga N20 (Słowiańsk – Mariupol).
Wikipedia
mieszkaniec Wołoszczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna należący do jednej z grup etnicznych zamieszkujących pierwotnie Półwysep Bałkański, posługujących się językami wschodnioromańskimi;
(1.2) gw-pl|Bukowina. Rumun
Wiktionary
(1.1) Najstarsze pisemne wzmianki o Wołochach znajdujemy w źródłach bizantyńskich.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Wołoszka ż.
przym. wołoski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Postacie historyczne
Postacie literackie
Wikipedia
ukraińskie imię męskie
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w północno-zachodniej części Federacji Rosyjskiej;
(1.2) geogr. rzeka w obwodzie wołogodzkim, prawy dopływ Suchony
Wiktionary
Wołogda (ros. Вологда) – miasto obwodowe w Rosji, nad rzeką Wołogda (dorzecze Dwiny). Około 310 302 mieszkańców (2020).
Wikipedia
IPA: vɔˈwɔɡda, AS: vou̯ogda
Wiktionary
rzecz. wołogdzianin m., wołogdzianka ż.
przym. wołogodzki, wołogdziański, wołogdzki
Wiktionary
przymiotnik od: Wołogda (miasto i rzeka w Rosji); wołogodzki, wołogdzki
SJP.pl
przymiotnik od: Wołogda (miasto i rzeka w Rosji); wołogdziański, wołogodzki
SJP.pl
przymiotnik od: Wołogda (miasto i rzeka w Rosji); wołogdziański, wołogdzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wołogdą, dotyczący Wołogdy
Wiktionary
rzecz. Wołogda ż.
przym. wołogdzki, wołogdziański
Wiktionary
(1.1) wołogdzki, wołogdziański
Wiktionary
sztuczne tworzywo antykorozyjne, produkowane z włókien i żywicy fenolowej na terenie dawnego Związku Radzieckiego
SJP.pl
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Wołokołamsk (Wołok) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, 129 km na północny zachód od Moskwy. W 2020 liczyło 18 372 mieszkańców.
Znajduje się tu stacja kolejowa Wołokołamsk, położona na linii Moskwa - Siebież.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, materiałów budowlanych oraz spożywczy.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wołomin (dawn. Wołumin) – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, siedziba powiatu wołomińskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wołomin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego. Wołomin należy do aglomeracji warszawskiej.
Wikipedia
(1.1) Po trzecie, dziecko wyjechało z Wołomina wydolne krążeniowo i oddechowo, nie wymagało intubacji. Natomiast przed wyjazdem otrzymało leki przeciwdrgawkowe, które powodują zwiotczenie.
Wiktionary
IPA: vɔˈwɔ̃mʲĩn, AS: vou̯õmʹĩn
Wiktionary
rzecz. wołominianin m., wołominianka ż.
przym. wołomiński
Wiktionary
mieszkaniec Wołomina
SJP.pl
mieszkanka Wołomina
SJP.pl
przymiotnik od: Wołomin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wołomina, związany z Wołominem, pochodzący z Wołomina
Wiktionary
IPA: ˌvɔwɔ̃ˈmʲĩj̃sʲci, AS: vou̯õmʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wołomin m., wołominianin m., wołominianka ż.
Wiktionary
słowiańskie bóstwo
SJP.pl
Weles, Wołos (w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ) – bóg słowiański.
Podziemny bóg magii, przysiąg, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. W tym ostatnim wymiarze przypisuje się Welesowi opiekę nad bydłem, gdyż jego posiadanie było ówcześnie miernikiem dobrobytu. Aleksander Brückner sprzeciwił się jednak postrzeganiu Wołosa jako „bydlęcego boga” i wskazał na podobieństwo imienia bóstwa do imienia świętego Własa (czyli św. Błażeja, dla prawosławnych Słowian opiekuna bydła) jako prawdopodobne źródło pomyłki XI-wiecznych kronikarzy. W folklorze Weles przedstawiany jest jako władca zaświatów – Nawi, na której łąki wyprowadza dusze.
Wikipedia
wieś
SJP.pl
Wołosate (w latach 1977–1981 Roztoka, ukr. Волосате) – osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska.
Miejscowość leży na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego, w dolinie potoku Wołosatki górnego biegu Wołosatego, przy drodze wojewódzkiej nr 897. Jest dobrym punktem wypadowym na Tarnicę, a także rozpoczyna się tu Główny Szlak Beskidzki.
Wikipedia
związany z narodem Wołosów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wołoszczyzną (historycznym państwem), dotyczący Wołoszczyzny lub jej mieszkańców
(1.2) związany z Wołoszczyzną (krainą geograficzną), dotyczący Wołoszczyzny lub jej mieszkańców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) hist. umowna nazwa grupy dialektów, którymi posługiwali się Wołosi po wywędrowaniu w średniowieczu ze swojej bałkańskiej kolebki;
Wiktionary
Wołoski (biał. Валоскі, Wałoski; ros. Волоски) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie brzeskim, w sielsowiecie Czernie.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, do 12 kwietnia 1928 w powiecie kobryńskim, w gminie Zbirohi, następnie w powiecie brzeskim, w gminie Kosicze.
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Wikipedia
rzecz. Wołoszczyzna ż., Wołoch m., Wołoszka ż., Wołoskie n.
Wiktionary
(2.1) język wołoski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
państwo na Nizinie Wołoskiej istniejące od XIV w. do 1861 r.; Księstwo Wołoskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. państwo na Nizinie Wołoskiej istniejące od początku XIV w. do 1861 roku;
(1.2) geogr. kraina historyczno-geograficzna w Rumunii;
(1.3) geogr. kraina historyczno-geograficzna na Morawach;
(1.4) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie przemyślańskim;
(1.5) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie brzeżańskim;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Wołoch m., Wołoszka ż., wołoski mrz.
przym. wołoski
Wiktionary
(1.1) Hospodarstwo Wołoskie, Księstwo Wołoskie
Wiktionary
mieszkanka Wołoszczyzny (dawnego państwa na Nizinie Wołoskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kobieta należąca do jednej z grup etnicznych zamieszkujących pierwotnie Półwysep Bałkański, posługujących się językami wschodnioromańskimi;
Wiktionary
Wołoszka – ubiór wojskowy zwany też krakuską; długi do kolan, wcięty, mający na obu piersiach wzorem ludów zakaukaskich kieszonki na ładunki w postaci tulejek w liczbie 5–7 i więcej.
Wołoszka była m.in. ubiorem piechoty Wojska Polskiego okresu powstania krakowskiego.
Wikipedia
(1.1) Ludmiła miała nad biurkiem obraz z Wołoszką niosącą gliniany dzban.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Wołoch m.
przym. wołoski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
grzbiet w Tatrach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. szczyt w Tatrach Wysokich;
Wiktionary
Wołoszyn (niem. Walachenkopf, słow. 'Woloszyn, węg. Woľoszyn) – potężny grzbiet w Tatrach Wysokich, rozdzielający Dolinę Waksmundzką od Doliny Roztoki. W regionie przełęczy Krzyżne łączy się z masywem Koszystej, stanowiącym drugą z końcowych odnóg wschodniej grani Świnicy.
Wikipedia
(1.1) Najłatwiejsza droga zimą prowadzi na Wołoszyn od Krzyżnego.
Wiktionary
zwierzę robocze, kastrowany samiec bydła domowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wołów (łac. Wolavia, niem. Wohlau, cz. Volov) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu wołowskiego oraz gminy miejsko-wiejskiej Wołów, leżące na Wale Trzebnickim, na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
IPA: ˈvɔwuf, AS: vou̯uf
Wiktionary
rzecz. wół m., wołowina ż.
przym. wołowski, wołowy
Wiktionary
rodzina ssaków parzystokopytnych z podrzędu przeżuwaczy; krętorogie, pustorogie, pustorożce, pochworogie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Bovidae||ref=tak., rodzina ssaków parzystokopytnych z podrzędu przeżuwaczy;
Wiktionary
Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).
Wikipedia
(1.1) Wołowate preferują otwarte tereny trawiaste (stepy, tundry, sawanny) i pustynie.
Wiktionary
rzecz. wół m., wołowaty m.
Wiktionary
(1.1) daw. krętorogie, pustorogie, pustorożce
Wiktionary
1. przypominający woła, podobny do woła;
2. potocznie: ciężki, leniwy jak wół
SJP.pl
1. dotyczący woła lub krowy, np. wątroba wołowa;
2. zrobiony z wołowiny (mięsa woła lub krowy), np. pieczeń wołowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. mięso z wołu lub krowy
forma przymiotnika.
(2.1) lm. nmos. od: wołowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wezmę kilo śląskiej i trzy kilo wołowego z kością.
Wiktionary
rzecz. wół mzw., wołek mzw., wołowina ż., wołowinka ż.
przym. wołowy
Wiktionary
(1.1) wołowina; reg. śl. łowiyńzi, łowiyzi, bydle.
Wiktionary
mieszkaniec Wołowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wołowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wołowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Czernichów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mięso z krowy lub z wołu; wołowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso z wołu lub krowy;
(1.2) kulin. potrawa z wołowiny (1.1)
Wiktionary
Wołowina (mięso wołowe) – mięso otrzymane z bydła o wieku powyżej pół roku. Jest jednym z najważniejszych mięs kuchni europejskiej i kuchni amerykańskiej. Pięcioma największymi producentami wołowiny są: Stany Zjednoczone, Brazylia, kraje Unii Europejskiej, Chiny oraz Indie. Najdroższa na świecie jest wołowina Kobe.
Wikipedia
(1.1) Kup kilogram wołowiny.
(1.2) Dziś przyrządzę wołowinę na ostro.
Wiktionary
IPA: ˌvɔwɔˈvʲĩna, AS: vou̯ovʹĩna
Wiktionary
rzecz. wół m., wołowe n., wołek m.
:: zdrobn. wołowinka ż.
przym. wołowy, woli
Wiktionary
(1.1) wołowe; reg. śl. owiynzina.
Wiktionary
zdrobnienie od: wołowina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wołowina
(1.2) pieszcz. wołowina
Wiktionary
rzecz. wołowina ż., wołowe n.
przym. wołowy
Wiktionary
Wołowno (dawniej niem. Windtken) – wieś na Warmii w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jonkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wołów
SJP.pl
1. dotyczący woła lub krowy, np. wątroba wołowa;
2. zrobiony z wołowiny (mięsa woła lub krowy), np. pieczeń wołowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do krowy lub wołu
(1.2) kulin. zrobiony z wołowiny, zawierający wołowinę
Wiktionary
(1.2) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.
Wiktionary
IPA: vɔˈwɔvɨ, AS: vou̯ovy
Wiktionary
rzecz. wół mzw., wołek mzw., wolica ż., wołowina ż., wołowe n., Wołów mrz., wołowinka ż.
przym. woli, wołkowy, wołowaty
Wiktionary
(1.1) woli; reg. śl. owiynzi.
(1.2) reg. śl. owiynzi.
Wiktionary
kraina historyczna między górnym Bugiem a górną Prypecią i Słuczą, obecnie część Ukrainy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna na obszarze dziesiejszej zachodniej Ukrainy;
Wiktionary
Wołyń (ukr. Волинь, łac. Volhynia) – kraina historyczna w dorzeczu górnego Bugu oraz dopływów Dniepru: Prypeci, Styru, Horynia i Słuczy, obecnie część Ukrainy – obwody wołyński i rówieński, zachodnia część żytomierskiego i północne części tarnopolskiego i chmielnickiego.
Wikipedia
(1.1) Większa część Wołynia leży w dorzeczu Morza Czarnego.
(1.1) Nauczycielka opowiadała nam o Wołyniu i o Polakach sprzed wojny.
Wiktionary
IPA: ˈvɔwɨ̃ɲ, AS: vou̯ỹń
Wiktionary
rzecz. Wołynianin mos., Wołyniak mos., Wołynianka ż.
przym. wołyński
Wiktionary
mieszkaniec Wołynia (krainy); Wołynianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Wołynia
Wiktionary
Józef Zadzierski ps. Wołyniak, Zawisza (ur. 5 września 1923 w Kostopolu, zm. w nocy z 28 na 29 grudnia 1946 w Szegdach) – żołnierz Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, członek NOW, żołnierz oddziału Jana Kamera „Bolesława” oraz oddziału OP-44 NOW-AK por. Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana”, dowódca oddziału partyzanckiego NOW, oskarżany o zbrodnie wojenne.
Wikipedia
(1.1) Mnóstwo tam Wołyniaków, Ukraińców, Podolaków osiada, tworzy się towarzystwo miłe; są resursa dla młodego, jak ja, człowieka.
Wiktionary
rzecz. Wołyń mrz., Wołynianin mos.
:: fż. Wołyniaczka ż., Wołynianka ż.
przym. wołyński
Wiktionary
(1.1) Wołynianin
Wiktionary
mieszkaniec Wołynia (krainy); Wołyniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wołynia
Wiktionary
(1.1) — Aa!? — nie jesteś Polak, tylko Wołynianin z polską kulturą? — dobrze!
Wiktionary
rzecz. Wołyń mrz., Wołyniak mos.
:: fż. Wołynianka ż.
przym. wołyński
Wiktionary
(1.1) pot. Wołyniak
Wiktionary
mieszkanka Wołynia (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wołynia
Wiktionary
(1.1) Najstarszy syn cierpi na umyśle; drugi, Wincenty, żonaty z Wołynianką, prowadzi wszystkie interesa; trzeci służy w dyplomacyi rosyjskiej, czwarty w gwardyi w Petersburgu.
(1.1) Film opowiada o losach młodej Wołynianki podczas okupacji niemieckiej.
Wiktionary
rzecz. Wołyń mrz., Wołyniak mos.
:: fm. Wołynianin mos.
przym. wołyński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. → Wołyń;
2. obwód wołyński - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wołynia, związany z Wołyniem, pochodzący z Wołynia
Wiktionary
(1.1) Przemówienie powitalne wygłosił wojewoda pomorski Stefan Łaszewski, a straż honorową pełnili ułani wołyńscy.
Wiktionary
IPA: vɔˈwɨ̃j̃sʲci, AS: vou̯ỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wołyń m., Wołyniak mos., Wołynianin mos., Wołynianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Wołga (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wołgą, dotyczący Wołgi
Wiktionary
rzecz. Wołga ż.
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie wołgogradzkim, położone nad Wołgą;
Wiktionary
Wołżski (ros. Волжский) – miasto w Rosji (obwód wołgogradzki), nad Wołgą; 315 tys. mieszk. (2024). W mieście rozwinął się przemysł rafineryjny, chemiczny, maszynowy, metalowy, materiałów budowlanych oraz spożywczy. Port rzeczny; muzeum. Miasto powstało w 1951 r. w związku z budową Wołgogradzkiej (Wołżańskiej) Elektrowni Wodnej; prawa miejskie od 1954 r.
Wikipedia
przym. wołżski
rzecz. Wołga ż.
Wiktionary
Wikipedia
1. [czytaj: wu-PE] skrót od:
a) Wiedza Powszechna;
b) Wydawnictwo Poznańskie;
c) Wirtualna Polska;
2. skrót od: Wojsko Polskie (czytany jako całe, odmienne wyrażenie);
3. skrót od: Wyścig Pokoju (czytany jako całe, odmienne wyrażenie);
4. skrót od:
a) wielmożny pan (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); WPan;
b) wielmożna pani (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); WPani;
c) wielmożni państwo (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); WPaństwo
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wojsko Polskie;
(1.2) = Wiedza Powszechna;
(1.3) = wielmożni państwo
Wiktionary
(1.1) Generał Eugeniusz Kuszko w imieniu naczelnego dowódcy WP odczytał rozkaz o odznaczeniu pośmiertnym czołowych bohaterów powstania w getcie.
Wiktionary
IPA: vu‿ˈpɛ, AS: vu‿pe
Wiktionary
1. przemieszczać się do wnętrza czegoś;
2. zderzać się z kimś lub czymś;
3. spotykać się niespodziewanie;
4. ulegać działaniu silnych emocji;
5. mieć pewne cechy (np. mieć domieszkę innego koloru);
6. robić się wklęsłym;
7. popadać (np. w tarapaty);
8. domyślać się, sprawnie rozumować;
9. być dekonspirowanym lub przyłapanym na popełnieniu przestępstwa;
10. zakochiwać się;
11. zachodzić w ciążę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wpaść)
(1.1) przemieszczać się do wnętrza czegoś
(1.2) zderzać się z kimś lub czymś
(1.3) spotykać się niespodziewanie
(1.4) ulegać działaniu silnych emocji
(1.5) robić się wklęsłym
(1.6) popadać w kłopotliwy stan
(1.7) domyślać się, sprawnie rozumować
(1.8) być dekonspirowanym lub przyłapanym na popełnieniu czegoś niegodziwego lub zabronionego
(1.9) przen. pot. zakochiwać się
(1.10) przen. pot. niespodziewanie zachodzić w ciążę
(1.11) przychodzić z nieformalną wizytą
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) mieć pewne cechy, np. mieć domieszkę innego koloru
(2.2) o rzece, potoku: wpływać do innej rzeki, do jeziora lub do morza
Wiktionary
(1.1) Po dobrym uderzeniu kija, odbita bila wpada prosto do łozy.
(1.2) W stanie wskazującym na spożycie, zwykle wpadam na słup przed bramą domu i nabijam sobie guza.
(1.3) Przed biurem pracownicy często wpadają na dyrektora i nie udaje się im ukryć spóźnienia.
(1.4) Ojciec wpada w szał, gdy ogląda moje świadectwa.
(1.6) Przez swoją naiwność, Jacek wiecznie wpada w tarapaty.
(1.6) Mężczyźni jednak nie wpadają w syndrom współuzależnienia tak często, jak dzieje się to w przypadku kobiet.
(1.7) Na haju często wpadam na świetne pomysły.
(1.8) Wszyscy złodzieje wpadają podczas próby forsowania drzwi na zapleczu naszego sklepu.
(1.9) Ja, niestety, zawsze wpadam od pierwszego wejrzenia.
(1.10) Moi starzy wpadali dwa razy i teraz mam dwie młodsze siostrzyczki.
(1.11) Wpadał do mnie prawie co dzień.
(2.1) Ten brąz na tapicerce wpada lekko w mahoń.
Wiktionary
IPA: ˈfpadat͡ɕ, AS: fpadać
Wiktionary
rzecz. wpadka ż., wpadanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpadać.
Wiktionary
IPA: fpaˈdãɲɛ, AS: fpadãńe
Wiktionary
czas. wpadać
Wiktionary
kompromitacja, ujawnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pomyłka, błąd, gafa, faux pas
(1.2) pot. niechciana, nieplanowaćanowana ciąża
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈfpatka, AS: fpatka
Wiktionary
czas. wpadać
Wiktionary
(1.1) nietakt, uchybienie, potknięcie, niezręczność
Wiktionary
przymiotnik od: wpadka
SJP.pl
taki, który gdzieś wpadł; wpadły
SJP.pl
padając, lecąc, znaleźć się we wnętrzu czegoś
SJP.pl
doprowadzać do przyswojenia przez kogoś jakichś zasad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpajać.
Wiktionary
IPA: fpaˈjä̃ɲɛ, AS: fpai ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wpajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpakować.
Wiktionary
rzecz. paczka ż., pakowanie n., spakowanie n.
Wiktionary
skrót od: Wielmożny Pan; WP
SJP.pl
skrót od: Wielmożna Pani; WP
SJP.pl
wejść gdzieś, popisując się swoim wyglądem lub towarzystwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wparować.
Wiktionary
rzecz. para ż., sparowanie n.
Wiktionary
wciśnięty w coś lub mocno z czymś połączony
SJP.pl
padając, lecąc, znaleźć się we wnętrzu czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wpadać)
(1.1) dokonany od|wpadać.
Wiktionary
IPA: fpaɕt͡ɕ, AS: fpaść
Wiktionary
dopasować
SJP.pl
wpatrzeć się - zatrzymać na kimś lub na czymś wzrok długo, badawczo; wpatrzyć się
SJP.pl
wpatrzyć się - zatrzymać na kimś lub na czymś wzrok długo, badawczo; wpatrzeć się
SJP.pl
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wsunąć, wtranżolić, spałaszować, wszamać, opędzlować
SJP.pl
głębokość, na jaką wchodzi w inne ciało wbijany gwóźdź lub pal
SJP.pl
pędząc, zmuszać kogoś do wejścia gdzieś
SJP.pl
czasownik
(1.1) zmusić kogoś do wejścia gdzieś
(1.2) przen. doprowadzić do tego, że ktoś znalazł się w niekorzystnej sytuacji życiowej lub złym stanie
czasownik zwrotny wpędzać się
(2.1) doprowadzać się do złego stanu
Wiktionary
IPA: ˈfpɛ̃nd͡zat͡ɕ, AS: fpẽnʒać
Wiktionary
czas. wpędzić dk.
rzecz. wpędzenie, wpędzanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpędzać.
Wiktionary
czas. wpędzać ndk.
Wiktionary
pędząc, zmusić kogoś do wejścia gdzieś
SJP.pl
1. pełznąc, dostawać się, wsuwać się, wczołgiwać się do wnętrza czegoś, pod coś, na coś;
2. przenośnie o świetle, dymie, mgle, chłodzie: stopniowo, powoli wnikać, dostawać się gdzieś, do wnętrza czegoś
SJP.pl
1. pełznąc, dostać się, wsunąć się, wczołgać się do wnętrza czegoś, pod coś, na coś;
2. przenośnie o świetle, dymie, mgle, chłodzie: stopniowo, powoli wniknąć, dostać się gdzieś, do wnętrza czegoś
SJP.pl
taki, który gdzieś wpełznął; wpełźnięty, wpełzły
SJP.pl
1. pełznąc, dostać się, wsunąć się, wczołgać się do wnętrza czegoś, pod coś, na coś;
2. przenośnie o świetle, dymie, mgle, chłodzie: stopniowo, powoli wniknąć, dostać się gdzieś, do wnętrza czegoś
SJP.pl
wetknąć, wbić coś ostrym końcem
SJP.pl
wbić (zęby, paznokcie itp.) w coś miękkiego
SJP.pl
potocznie:
1. zdenerwować kogoś;
2. wpieklić się - zdenerwować się; wkurzyć się
SJP.pl
potocznie: wywoływać w kimś gniew; złościć; wkurzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpieniać.
Wiktionary
rzecz. niewpienianie n.
czas. wpieniać ndk.
Wiktionary
potocznie: wywołać w kimś gniew; rozzłościć; wkurzyć
SJP.pl
potocznie: bicie, lanie; manto, wpierdziel, wpiernicz
SJP.pl
potocznie:
1. rozdrażniony, zdenerwowany; wkurzony, wnerwiony, wpieniony;
2. niepotrzebnie zaangażowany w coś; uwikłany
SJP.pl
wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wrzucać;
2. jeść;
3. wpierdalać się:
a) ingerować, mieszać się, np. w czyjeś sprawy;
b) wpadać, np. do rowu;
c) wpadać w kłopoty
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wpierdolić)
(1.1) wulg. jeść
(1.2) wulg. rzad. denerwować, złościć
(1.3) wulg. sprawiać komuś lanie, zbijać, wlewać
(1.4) wulg. wrzucać
(1.5) wulg. wbijać
(1.6) wulg. strzelać
(1.7) wulg. wkładać
czasownik zwrotny niedokonany wpierdalać się (dk. wpierdolić się)
(2.1) wulg. wtrącać się
(2.2) wulg. wpadać na coś, zderzać się
(2.3) wulg. wchodzić gdzieś, w szczególności nieproszonym
Wiktionary
(1.1) Codziennie na śniadanie wpierdalam trzy miski płatków owsianych.
(1.2) Wpierdala mnie to!
(1.3) Tomek wpierdolił Krzyśkowi.
(1.4) Wpierdalaj ten worek do bagażnika.
(1.5) Gdzie wpierdolić ten gwóźdź?
(1.5) Osa wpierdoliła mi żądło w rękę.
(1.6) Musiałem wpierdolić w niego dwa magazynki.
(2.1) Nie wpierdalaj się w nie swoje sprawy!
(2.2) Wpierdoliłem się samochodem na słupek.
(2.3) Trzeba było dać mu w mordę za wpierdalanie się do mieszkania.
Wiktionary
IPA: fpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: fpʹi ̯erdalać
Wiktionary
czas. zapierdalać, wpierdolić dk., pierdolić ndk.
rzecz. wpierdol mrz., wpierdalanie n.
Wiktionary
(1.1) żreć
(1.2) wkurwiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpierdalać.
Wiktionary
rzecz. niewpierdalanie n., wpierdol mrz.
czas. zapierdalać, pierdolić, wpierdalać ndk.
Wiktionary
wulgarne: bicie, lanie; wpieprz, wpierdziel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wulg. dotkliwe pobicie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wpierdolić
Wiktionary
(1.1) Kochanie, a chcesz dostać wpierdol?
(1.1) Gdybym spotkał tego, kto to wymyślił to dałbym mu porządny wpierdol.
Wiktionary
IPA: ˈfpʲjɛrdɔl, AS: fpʹi ̯erdol
Wiktionary
rzecz. pierdoła m./ż., pierdolenie n., wpierdalanie n., wpierdolenie n.
czas. wpierdalać ndk., wpierdolić dk., pierdolić ndk., pierdzieć ndk.
przym. pierdolony
Wiktionary
(1.1) manto, lanie, bicie
Wiktionary
wjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wrzucić;
2. wpierdolić (komuś) - pobić (kogoś);
3. wpierdolić się:
a) wpaść, np. do rowu;
b) wpaść w kłopoty
SJP.pl
potocznie: bicie, lanie; manto, wpieprz, wpiernicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) posp. dotkliwe pobicie
(1.2) posp. wyczerpujący trening
(1.3) posp. poszerzająca horyzonty sytuacja życiowa
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wpierdzielić
Wiktionary
(1.1) Coś musieli nabroić, ale żaden nic nawet nie warknął. A dostali taki wpierdziel, że krew się lała, a oni nic.
(1.1) Pani kazała nam podać sobie ręce na zgodę, to sobie podaliśmy, ale żadnej zgody nie będzie, bo ja dalej tego Kuby nie lubię i jutro mu wpierdziel spuszczę za salą gimnastyczną.
(1.2) Wpierdziel na ostatnim wuefie był dla nas rzeczą nową.
(2.1) Kochany, wpierdziel całego arbuza przed snem i potem pogadamy!
(2.1) Nie wpierdziel Sabiny, bo ci nie pomoże!
Wiktionary
rzecz. wpierdzielanie n., wpierdzielenie n.
czas. wpierdzielać ndk., wpierdzielać się ndk., wpierdzielić dk., wpierdzielić się dk.
Wiktionary
(1.1) manto
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wpierdzielić)
(1.1) posp. denerwować kogoś
(1.2) posp. bić kogoś
(1.3) posp. uderzać w coś samochodem
(1.4) posp. zajadać ze smakiem
czasownik zwrotny niedokonany wpierdzielać się (dk. wpierdzielić się)
(2.1) posp. denerwować się
(2.2) posp. wtrącać się w rozmowę lub czyjąś sprawę
(2.3) posp. uderzać w coś lub niepożądanie wjeżdżać gdzieś samochodem
Wiktionary
(1.1) Musisz go tak cały czas wpierdzielać?
(1.2) Leszek wpierdzielał Kazikowi, ile razy ten dostawiał się do Zuzy.
(1.3) Przecież to Iza wpierdziela w ścianę, wjeżdżając do garażu.
(1.4) Młody wpierdzielał frytki z majonezem.
(2.1) Stary wpierdzielał się z byle powodu.
(2.2) Nie powinnaś wpierdzielać się w ich prywatne sprawy.
(2.3) Ile razy będziesz się jeszcze wpierdzielał do gnojówki za oborą?
Wiktionary
rzecz. wpierdziel mrz., wpierdzielanie n., wpierdzielenie n.
czas. wpierdzielić ndk., wpierdzielić się ndk.
Wiktionary
(1.1) wkurzać, wnerwiać
(1.2) prać, tłuc, wypłacać; wulg. przypieprzać
(1.3) walić, grzmocić; wulg. przypieprzać
(1.4) wsuwać, połykać, szamać, wtranżalać
(2.1) wkurzać się, wnerwiać się
(2.2) wtranżalać się
(2.3) wjeżdżać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. denerwowanie kogoś
(1.2) posp. bicie kogoś
(1.3) posp. uderzanie w coś samochodem
(1.4) posp. zjadanie ze smakiem
Wiktionary
(1.1) Kiedyś zapłacisz za to ciągłe wpierdzielanie szefa.
(1.2) Wpierdzielanie tym chłopakom, jednemu po drugim, niczego nie załatwi.
(1.3) I za wpierdzielanie autem można stracić prawko.
(1.4) Zawsze znajdzie czas na wpierdzielanie tej swojej porannej owsianki.
Wiktionary
rzecz. wpierdziel mrz., wpierdzielenie n.
czas. wpierdzielać ndk., wpierdzielać się ndk., wpierdzielić dk., wpierdzielić się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. zdenerwowanie kogoś
(1.2) posp. zbicie kogoś
(1.3) posp. uderzenie w coś samochodem
(1.4) posp. zjedzenie ze smakiem
Wiktionary
(1.1) Najwidoczniej zależało jej na wpierdzieleniu pana Janka.
(1.2) Szczycił się wpierdzieleniem kilku chłopakom pod dyskoteką.
(1.3) Pochwaliłeś się już staremu wpierdzieleniem audicą w murek pod remizą?
(1.4) Po wpierdzieleniu całej kaszanki wrzucił rondel do zlewu.
Wiktionary
rzecz. wpierdziel mrz., wpierdzielanie n.
czas. wpierdzielać ndk., wpierdzielać się ndk., wpierdzielić dk., wpierdzielić się dk.
Wiktionary
(1.1) wkurzenie, wnerwienie
(1.2) spranie, wtłuczenie, wypłacenie, manto, dokopanie; wulg. wpieprzenie
(1.3) grzmotnięcie, walnięcie, stuknięcie; wulg. przypieprzenie
(1.4) wsunięcie, zszamanie, połknięcie, wtranżolenie, zeżarcie, zżarcie; wulg. wpieprzenie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpierdzielać)
(1.1) posp. zdenerwować kogoś
(1.2) posp. pobić kogoś
(1.3) posp. uderzyć w coś samochodem
(1.4) posp. zjeść ze smakiem
czasownik zwrotny dokonany wpierdzielić się (ndk. wpierdzielać się)
(2.1) posp. zdenerwować się
(2.2) posp. wtrącić się w rozmowę lub czyjąś sprawę
(2.3) posp. uderzyć w coś lub niepożądanie wjechać gdzieś samochodem
Wiktionary
(1.1) W sobotę Łukasz wpierdzielił Karola na imprezie.
(1.2) Jakieś typy wpierdzieliły burmistrzowi pod restauracją.
(1.3) Wczoraj kobieta wpierdzieliła skodą w parkan pod pizzerią.
(1.4) Był tak głodny, że wpierdzielił całego indyka.
(2.1) Mówię ci, Halina wpierdzieliła się nie na żarty.
(2.2) Musiałeś wpierdzielić się w ich prywatną rozmowę?!
(2.3) Wpierdzieliłem się w rów koło cmentarza.
Wiktionary
rzecz. wpierdziel mrz., wpierdzielanie n., wpierdzielenie n.
czas. wpierdzielać ndk., wpierdzielać się ndk.
Wiktionary
(1.1) wkurzyć, wnerwić
(1.2) sprać, stłuc, wypłacić; wulg. przypieprzyć, pieprznąć
(1.3) walnąć, grzmotnąć; wulg. przypieprzyć, pieprznąć
(1.4) wsunąć, połknąć, zszamać
(2.1) wkurzyć się, wnerwić się
(2.3) wjechać
Wiktionary
potocznie: bicie, lanie; manto, wpieprz, wpierdziel
SJP.pl
najpierw, na początku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na początku, w pierwszej kolejności
(1.2) uprzednio, przedtem
Wiktionary
przysł. pierw, pierwej, najpierw, najsampierw
Wiktionary
1. zagłębiać w coś (np. zęby, paznokcie);
2. wpijać się - wrzynać; uwierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpijać.
Wiktionary
czas. wpijać ndk.
Wiktionary
wtykać, wbijać coś ostrym końcem
SJP.pl
mały element do wpinania, np. do butonierki
SJP.pl
1. wpisanie czegoś do rejestru, dokumentu urzędowego itp.;
2. tekst wpisany odręcznie do pamiętnika;
3. wiadomość na internetowym forum, blogu lub portalu społecznościowym; post;
4. opłata wnoszona podczas zapisywania się do jakiejś organizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) umieszczenie zapisu w jakimś tekście
(1.2) opłata ponoszona przy przystępowanie do jakiejś grupy
(1.3) praw. rejestracja w księdze urzędowej
(1.4) eduk. umieszczenie w dokumencie podpisu poświadczającego zaliczenie nauczanego przedmiotu
Wiktionary
Wpis (skrót od „Wiara, Patriotyzm i Sztuka”) – polski miesięcznik o tematyce społeczno-politycznej wydawany od 2010 r. w Krakowie. Ukazuje się w połowie miesiąca. Redaktorem prowadzącym jest Adam Sosnowski.
Wikipedia
rzecz. wpisanie n., wpisowe n., wpisywanie n., wpisik mrz., pisanina ż.
czas. wpisać dk., wpisywać ndk.
przym. wpisowy
Wiktionary
(1.1) wpisanie, post
(1.2) wpisowe
Wiktionary
umieścić tekst, notatkę w zeszycie, księdze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpisywać)
(1.1) dopisać w zeszycie, księdze
(1.2) geom. umieścić figurę w wielokącie tak, aby dotykała jego wszystkich boków
(1.3) geom. umieścić bryłę w wielościanie tak, aby dotykała jego wszystkich ścian
(1.4) wprowadzić tekst w rubrykę, pole w tabeli, formularzu, oknie komputerowym
czasownik zwrotny dokonany wpisać się (ndk. wpisywać się)
(2.1) umieścić osobiste pozdrowienia w pamiętniku, księdze pamiątkowej
(2.2) dopisać swoje nazwisko na listę
Wiktionary
IPA: ˈfpʲisat͡ɕ, AS: fpʹisać
Wiktionary
czas. wpisywać
rzecz. pisanina ż., wpis mrz., wpisanie
Wiktionary
(1.1) dopisać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpisać.
Wiktionary
IPA: fpʲiˈsãɲɛ, AS: fpʹisãńe
Wiktionary
czas. wpisać, wpisywać
rzecz. pisanie n., wpis mrz., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wpis
Wiktionary
(1.1) To nie wpis, lecz tylko mały wpisik.
Wiktionary
rzecz. wpis m.
Wiktionary
przymiotnik od: wpis
SJP.pl
przymiotnik od: wpis
SJP.pl
umieszczać tekst, notatkę w zeszycie, księdze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wpisać)
(1.1) umieszczać tekst, notatkę w zeszycie, księdze
czasownik zwrotny niedokonany wpisywać się (dk. wpisać się)
(2.1) umieszczać swoje notatki, sentencje w pamiątkowej księdze, sztambuchu
(2.2) umieszczać swoje nazwisko na jakiejś liście
(2.3) przen. stawać się trwałym elementem czegoś
Wiktionary
(1.1) Robotnicze i robotniczo-chłopskie pochodzenie wpisywano więc, komu się tylko dało, ale i tak procent był niziutki i była to najsłabsza strona naszej szkoły.
Wiktionary
IPA: fpʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: fpʹisyvać
Wiktionary
rzecz. wpis m., wpisanie n., wpisywanie n., wpisowe n., pisanina ż.
czas. wpisać dk., pisać ndk., pisywać ndk.
przym. wpisowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpisywać.
Wiktionary
IPA: ˌfpʲisɨˈvãɲɛ, AS: fpʹisyvãńe
Wiktionary
czas. wpisywać
rzecz. pisanie n., wpis mrz., pisanina ż.
Wiktionary
taki, który w coś się wplątał; zamieszany w coś
SJP.pl
wtrącić coś, dodać np. wpleść wstążkę w warkocz
SJP.pl
muchówka z rodziny narzępikowatych, pasożyt owiec; prukwa
SJP.pl
o cechach wpleszczowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Narzępikowate, wpleszczowate (Hippoboscidae) – rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich. Obejmuje blisko 800 gatunków, od w pełni uskrzydlonych do całkiem bezskrzydłych. Są hematofagicznymi ektopasożytami ssaków i ptaków. Charakteryzuje je larworodność. Większość rozwoju larwalnego ma miejsce w organizmie matki. Larwa po jego opuszczeniu natychmiast zmienia się w poczwarkę.
Wikipedia
o cechach wpleszczowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
przestarzałe: obok
SJP.pl
doprowadzić do przyswojenia przez kogoś jakichś zasad
SJP.pl
potocznie: w porządku, dobrze; w porząsiu, spoko, okej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) slang. zob. w porządku.
Wiktionary
przestarzale, książkowo: wśród, pośród, śród;
1. przyimek komunikujący, że ktoś lub coś jest otoczone jakimiś osobami, przedmiotami (np. Wpośród drzew stał on.); pomiędzy;
2. spójnik komunikujący, że ktoś lub coś, o czym mowa, należy do określonego zbioru (np. Wpośród tłumu była Ewa.); pomiędzy;
3. spójnik komunikujący, że to, o czym mowa, dotyczy danej grupy czy całości (np. Wpośród nas cieszy się zaufaniem.);
4. przyimek komunikujący o zjawiskach towarzyszących danemu zdarzeniu; podczas
SJP.pl
przyimek
(1.1) daw. wśród
(1.2) daw. w trakcie trwania czegoś
Wiktionary
(1.1) Dlatego kto by się chciał doszukać wpośród tej nowoczesności dawnego pejzażu i rytmu, to bardzo by się zawiódł.
Wiktionary
(1.1) pośród, wśród, między, pomiędzy, przest. śród
(1.2) podczas, w czasie, w trakcie, w ciągu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) stpol. w środku
Wiktionary
IPA: ˈfpɔɕʃɔt, AS: fpośšot
Wiktionary
1. na środku (np. zgiąć się wpół; wpół do piątej)
2. niezupełnie (np. na wpół przytomny)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przy podawaniu czasu: pół godziny przed pełną godziną lub pół godziny po pełnej godzinie
(1.2) w połowie, częściowo
(1.3) w połowie, w środkowej części; odnośnie ludzi: w pasie, w talii
Wiktionary
(1.1) Jest wpół do szóstej. (= jest 5:30 albo 17:30)
(1.1) Spotykamy się o wpół do ósmej.
(1.1) Stary zegar stojący w kącie pokoju wybił wpół po czwartej.
(1.2) Jagienka zaś odrzekła, na wpół z niechęcią, a na wpół ze smutkiem: (…)
(1.2) Zygfryd jechał na wpół przytomny, trawiony przez gorączkę.
(1.3) Obrońca złapał napastnika wpół i powalił go na ziemię tuż przed polem karnym.
Wiktionary
IPA: fpuw, AS: fpuu̯
Wiktionary
licz. pół
rzecz. połowica ż., połowinki
Wiktionary
przedrostek
(1.1) w połowie
Wiktionary
IPA: fpuw, AS: fpuu̯
Wiktionary
nie do końca ciepły, na wpół ciepły; półciepły
SJP.pl
bardzo tanio, za połowę ceny; półdarmo
SJP.pl
w sposób częściowo wyrażający drwinę; półdrwiąco, półkpiąco
SJP.pl
lekko drzemać; półdrzemać
SJP.pl
rzadko: trochę, częściowo filuterny; półfiluterny
SJP.pl
pozostawać w pozycji pośredniej między klęczeniem a staniem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nie całkiem martwy; o znikomych oznakach życia; ledwie żywy
Wiktionary
(1.1) war. na wpół martwy, półmartwy
Wiktionary
objęty w pasie
SJP.pl
obnażać częściowo, do połowy ciała
SJP.pl
1. obnażyć do połowy; półobnażyć;
2. półobnażyć się - obnażyć się do połowy; półobnażyć się
SJP.pl
częściowo omdlały, osłabły, słaniający się; na wpół omdlały, półomdlały
SJP.pl
pośredni między siedzeniem a leżeniem; półsiedzący
SJP.pl
spróchniały do połowy
SJP.pl
rzadko: trochę tajemniczy; półtajemny
SJP.pl
nie do końca uduszony
SJP.pl
rzadko: nie do końca wesoły, trochę wesoły
SJP.pl
zgniły do połowy
SJP.pl
pot.
1. wyczerpany, bardzo zmęczony;
2. rzadziej: bliski śmierci; ledwo żywy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. bardzo wyczerpany
Wiktionary
przym. żywy
Wiktionary
(1.1) półżywy
Wiktionary
[czytaj: wu-pe-PE]
1. skrót od: Wrocławski Park Przemysłowy;
2. skrót od: Warszawska Pielgrzymka Piesza;
3. skrót od: Wojskowy Przegląd Prawniczy (czasopismo)
SJP.pl
wpracować się -
1. przestarzale: zdobyć wprawę poprzez dłuższe wykonywanie określonych czynności;
2. działając przez pewien czas, zyskać zdolność właściwego wykonywania określonych działań
SJP.pl
wpracowywać się -
1. przestarzale: zdobywać wprawę poprzez dłuższe wykonywanie określonych czynności;
2. działając przez pewien czas, zyskiwać zdolność właściwego wykonywania określonych działań
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wprasowywać)
(1.1) prasując, wprowadzić substancję w jakiś materiał lub umocować coś na powierzchni jakiegoś materiału
(1.2) napierając na coś, wcisnąć to w coś lub docisnąć do czegoś
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzenie substancji w jakiś materiał lub umocowanie czegoś na powierzchni jakiegoś materiału w wyniku prasowania
(1.2) wciśnięcie czegoś lub dociśnięcie do czegoś w wyniku nacisku
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wprasować)
(1.1) niedokonany od|wprasować.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzanie substancji w jakiś materiał lub mocowanie czegoś na powierzchni jakiegoś materiału w wyniku prasowania
(1.2) wciskanie czegoś lub dociskanie do czegoś w wyniku nacisku
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
1. doświadczenie w wykonywaniu czegoś;
2. wprawianie się do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biegłość w wykonywaniu czegoś, nabyta w wyniku ćwiczeń, powtarzania jakiejś czynności
Wiktionary
(1.1) Tomek doszedł do wielkiej wprawy w rzucaniu pinezkami do celu.
Wiktionary
IPA: ˈfprava, AS: fprava
Wiktionary
rzecz. wprawka ż., wprawność ż.
czas. wprawiać ndk., wprawić dk.
przym. wprawny
przysł. wprawnie
Wiktionary
składnik spójnika złożonego łączącego zdania lub wyrażenia, oznaczającego, że treść jednego z nich jest niezgodna z tym, co wynika z treści drugiego
SJP.pl
fragment spójnika
(1.1) składnik spójnika złożonego łączącego zdania lub wyrażenia, oznaczającego, że treść jednego z nich jest zastrzeżeniem w stosunku do tego, co wynika z treści drugiego zdania
Wiktionary
(1.1) Wprawdzie nie każdy ma taką możliwość, ale jeśli ją masz, to skorzystaj.
Wiktionary
IPA: ˈfpravʲd͡ʑɛ, AS: fpravʹʒ́e
Wiktionary
rzecz. prawda ż.
wykrz. prawda
Wiktionary
(1.1) acz, książk. aczkolwiek, co prawda, przest. aliści, przest. atoli, chociaż, choć, książk. jakkolwiek, jednak, jednakże, lecz, natomiast, niemniej, tymczasem, przest. wszakże, przest. wszelako
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wprawić)
(1.1) umocowywać coś w czymś
(1.2) powodować jakiś stan psychiczny
(1.3) ćwiczeniami wdrażać kogoś, coś do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany wprawiać się (dk. wprawić się)
(2.1) wywoływać u siebie jakiś stan psychiczny
(2.2) ćwiczyć, aby nabyć wprawy
Wiktionary
rzecz. wprawa ż., wprawienie n., wprawianie n.
czas. wprawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wprawiać.
Wiktionary
czas. wprawiać ndk.
rzecz. wprawienie n.
Wiktionary
umocować coś w czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wprawiać)
(1.1) dokonany od|wprawiać.
Wiktionary
rzecz. wprawa ż., wprawienie n.
czas. wprawiać
Wiktionary
ćwiczenie wykonywane dla osiągnięcia biegłości, zwłaszcza ćwiczenie muzyczne lub wokalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ćwiczenie wykonywane dla osiągnięcia biegłości w jakiejś umiejętności
Wiktionary
IPA: ˈfprafka, AS: fprafka
Wiktionary
czas. wprawić (się) dk., wprawiać (się) ndk.
rzecz. wprawa, wprawienie dk., wprawianie ndk.
przym. wprawny
przysł. wprawnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z wprawą, sprawnie, biegle
Wiktionary
(1.1) Dziadek powąchał wódkę, skrzywił się na zapas, podniósł brodę do góry i wprawnie, jak bocian żabę, łyknął zawartość szklanki.
Wiktionary
IPA: ˈfpravʲɲɛ, AS: fpravʹńe
Wiktionary
rzecz. wprawa ż., wprawka ż., wprawienie n., wprawianie n.
czas. wprawić (się) dk., wprawiać (się) ndk.
przym. wprawny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wprawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wprawny
SJP.pl
mający wprawę w czymś; biegły, wyćwiczony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający w czymś wprawę
Wiktionary
IPA: ˈfpravnɨ, AS: fpravny
Wiktionary
rzecz. wprawa ż., wprawka ż.
przysł. wprawnie
Wiktionary
(1.1) doświadczony, fachowy, obeznany, umiejętny, wyćwiczony, wykwalifikowany, zaznajomiony
Wiktionary
1. w najkrótszej linii prostej od jakiegoś punktu, od kogoś;
2. bez jakiegokolwiek pośrednictwa;
3. szczerze, otwarcie;
4. po prostu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bezpośrednio
(1.2) szczerze, otwarcie, bez ogródek
(1.3) wręcz
Wiktionary
Wprost – polski tygodnik społeczno-polityczny wydawany od 1982, do 2000 w Poznaniu, następnie w Warszawie; od 2024 redaktorami zarządzającymi są: Szymon Krawiec i Bartosz Michalski. Ukazuje się w poniedziałek. W wersji papierowej wydawany do 30 marca 2020.
Wikipedia
(1.1) Często odpadki z obiektów turystycznych są składowane na dzikich wysypiskach albo nawet wrzucane wprost do oceanu lub jeziora.
(1.1) Gdy Wisła wzbierała i występowała z brzegów, Przeździecki, Tyrmand i Janek Hempel, syn profesora, wpływali kajakami wprost do baraku.
Wiktionary
IPA: fprɔst, AS: fprost
Wiktionary
(1.2) prosto z mostu; pot. bez owijania w bawełnę
Wiktionary
skrót
(1.1) = wprowadzenie
Wiktionary
(1.1) przedsł., przedm.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wprowadzić)
(1.1) zaczynać stosować jakąś zasadę/system
(1.2) wtajemniczać kogoś w coś
(1.3) powodować przybycie lub umieszczenie kogoś lub czegoś gdzieś lub w jakąś sytuację
(1.4) inform. umieszczać dane w programie, pamięci komputera
(1.5) przest. przen. rozpowszechniać, puszczać w obieg
(1.6) przest. wnosić, dostarczać coś z zewnątrz
(1.7) stpol. mnożyć (liczbę)
Wiktionary
(1.1) Kiedy zarządca wprowadzał nowe przepisy, nie wszyscy byli z nich zadowoleni.
(1.1) Wprowadzano różne innowacje, ale nie wszystkie przyniosły oczekiwane rezultaty.
(1.1) Na uwagę zasługuje fakt, że krajowy przemysł paszowy wprowadza różne technologie uzdatniania tych pasz, jak chociażby łuszczenie nasion bobiku i rzepaku.
(1.3) (…) wprowadzał ją do izby i gwarzyli przy ogniu o Zbyszku, o Litwie, o Krzyżakach i o wojnie (…)
Wiktionary
IPA: fprɔˈvad͡zat͡ɕ, AS: fprovaʒać
Wiktionary
rzecz. wprowadzanie n., wprowadzenie n., wprowadzka ż.
czas. prowadzać, prowadzić, powprowadzać, zaprowadzać, pozaprowadzać, przeprowadzać, wyprowadzać, odprowadzać, poodprowadzać, sprowadzać, nasprowadzać, rozprowadzać, porozprowadzać, wprowadzić
Wiktionary
(1.6) wnosić
(1.7) mnożyć, przest. multyplikować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wprowadzać.
Wiktionary
czas. zaprowadzać, wprowadzać ndk.
rzecz. wprowadzka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wstęp, prolog (np. w utworze literackim)
(1.2) wpisanie (hasła lub danych)
(1.3) podstawowe informacje z jakiejś dziedziny
(1.4) zastosowanie, dokonanie czegoś, ogłoszenie jakiegoś planu postępowania
(1.5) wpuszczenie
Wiktionary
(1.2) Miałem kłopoty z wprowadzeniem nazwisk do tego nowego systemu.
(1.3) Profesor z naszego uniwerka właśnie wydał swoje „Wprowadzenie do analizy matematycznej”.
(1.4) Dziś przypada kolejna rocznica wprowadzenia stanu wojennego.
Wiktionary
IPA: ˌfprɔvaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: fprovaʒẽńe
Wiktionary
czas. zaprowadzać, wprowadzić dk., wprowadzać ndk.
rzecz. wprowadzka ż.
Wiktionary
(1.1) przedmowa, introdukcja, intro
(1.3) wstęp, podstawy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wprowadzać)
(1.1) dokonany od|wprowadzać.
Wiktionary
(1.1) Zadzwoniono do drzwi i Renata wprowadziła mężczyznę o zmiętym wyglądzie i biegających nerwowo oczkach.
Wiktionary
IPA: fprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: fprovaʒ́ić
Wiktionary
czas. prowadzić, wprowadzać
rzecz. wprowadzka ż., wprowadzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zamieszkanie gdzieś, zwykle połączone z przeniesieniem tam swojego dobytku
Wiktionary
(1.1) Właśnie odebrałem klucze do nowego mieszkania, a chłopaki obiecali pomóc nam we wprowadzce.
Wiktionary
rzecz. wprowadzanie n., wprowadzenie n.
czas. wprowadzać ndk., wprowadzić dk.
Wiktionary
pryskając, wlać
SJP.pl
pryskając, wlewać
SJP.pl
1. przymocować za pomocą uprzęży konia, osła itp. do wozu, bryczki, pługa itp.;
2. zmusić kogoś do jakiś prac lub obowiązków;
3. wykorzystać coś do realizacji czegoś
SJP.pl
gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych
SJP.pl
włączać coś w przędzioną nić; wprzędywać
SJP.pl
włączać coś w przędzioną nić; wprzędać
SJP.pl
wprzęg linowy - automatyczne urządzenie wprzęgające wózek kolejki wiszącej do liny pociągowej
SJP.pl
1. zmuszać kogoś do prac lub obowiązków;
2. zaprzęgać zwierzęta pociągowe do wozu
SJP.pl
przestarzałe: w pierwszej kolejności; najpierw; przedtem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. zob. najpierw.
Wiktionary
(1.1) Nieprzyjaciel, nim Kamieniec oblegnie, musi wprzód Żwaniec pokruszyć, bo mu nijak obronny zamek za plecyecami sobie zostawiać.
Wiktionary
przysł. wprzódy
Wiktionary
(1.1) najpierw, wpierw; przest. wprzódy; daw. nasamprzód, najsampierw, najsamprzód, pierw, pierwej
Wiktionary
dawniej:
1. do przodu, przed siebie;
2. najpierw, naprzód, przedtem; wprzód
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. we wcześniejszym okresie, przedtem, najpierw
Wiktionary
(1.1) Zanim miałam na zawsze porzucić rozkosze miłości, chciałam wprzódy je poznać.
Wiktionary
IPA: ˈfpʃudɨ, AS: fpšudy
Wiktionary
przym. przedni
rzecz. przodek mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) przedtem, w pierwszej kolejności, najpierw, wpierw, wcześniej, przede wszystkim, pierwej, wprzód
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = wspólna procedura tranzytowa
Wiktionary
IPA: vu‿pɛ‿ˈtɛ, AS: vu‿pe‿te
Wiktionary
wbić, wprowadzić poprzez pukanie
SJP.pl
uderzając, wbijać coś
SJP.pl
rzadko: wpuklać się - stawać się wklęsłym, wciśniętym; wklęsać, zaklęsać
SJP.pl
rzadko: wpuklić się - stać się wklęsłym, wciśniętym; wklęsnąć, zaklęsnąć
SJP.pl
rzadko: taki, który się wpuklił (stał się wklęsłym, wgłębionym)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpuszczać)
(1.1) dokonany od|wpuszczać.
Wiktionary
(1.1) Zresztą, wpuszczę każdego, ktokolwiek przyjdzie skorzystać ze sprzętu w gabinecie, bo wiem, że przyniesie grosz na kawałek chleba, dla dzieci.
Wiktionary
IPA: ˈfpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: fpuśćić
Wiktionary
rzecz. wpuszczenie n., wpuszczanie n.
czas. puszczać, wpuszczać ndk.
Wiktionary
1. otwór umożliwiający dostanie się, wejście czegoś dokądś
2. techn. zagłębienie rowek w bocznej krawędzi
SJP.pl
Wikipedia
Wpustka (także eliminacja, ang. "endplay", "throw-in") to w brydżu sposób rozgrywki, polegający na zmuszeniu obrońcy do zagrania w sposób korzystny dla rozgrywającego, najczęściej polegający na wpuszczeniu go do ręki w momencie, w którym nie posiada już kart, w które mógłby zagrać ("odejść") bezpiecznie.
Wikipedia
wąskie dłuto o wydłużonym ostrzu, dostosowane kształtem do żłobionego wpustu
SJP.pl
specjalny rodzaj struga do robienia wpustów w deskach
SJP.pl
przymiotnik od: wpust
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wpuścić)
(1.1) pozwalać czemuś lub komuś dostać się gdzieś
(1.2) wkładać coś do wnętrza czegoś
(1.3) pot. stawiać kogoś w trudnej sytuacji
Wiktionary
rzecz. wpuszczenie n., wpuszczanie n.
czas. puszczać ndk., wpuścić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wepchnąć, wepchać)
(1.1) pchając, umieszczać w czymś
(1.2) pot. natrętnie zmuszać kogoś do przyjęcia lub zakupienia czegoś
(1.3) pot. umieszczać kogoś gdzieś na siłę
czasownik zwrotny niedokonany wpychać się (dk. wepchnąć się, wepchać się)
(2.1) pchając się, wchodzić w ciasne lub zatłoczone miejsce
(2.2) przedostawać się pod ciśnieniem
(2.3) pot. dostawać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem
Wiktionary
rzecz. wpychanie n.
czas. pchać
Wiktionary
(1.1) wciskać, wduszać, wtłaczać
(1.2) wciskać
(2.1) wciskać się, wpierać się, wtłaczać się
(2.2) wciskać się
(2.3) wmeldowywać się, wpieprzać się, wpierdalać się, wtarabaniać się, wtranżalać się, wtryniać się
Wiktionary
rzadko:
1. ten, co wpycha coś;
2. narzędzie do wpychania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpychać.
Wiktionary
czas. wpychać ndk.
Wiktionary
potocznie: jeść dużo i łapczywie; wsuwać, wtranżalać, pałaszować, wtrajać, szamać
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) polit. wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
Wiktionary
IPA: ˌvu‿pɛ‿zɛt‿i‿ˈbɛ, AS: vu‿pe‿zet‿i‿be
Wiktionary
uiszczać jakąś należność
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wpłacić)
(1.1) bank. dokonywać wpłaty, uiszczać kwotę pieniężną
Wiktionary
rzecz. dopłata ż., wpłata ż., wpłacanie n., wpłacenie n.
czas. wpłacić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpłacać.
Wiktionary
czas. wpłacać ndk.
rzecz. wpłacenie n.
Wiktionary
uiścić jakąś należność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpłacać)
(1.1) dokonać wpłaty; wnieść należność finansową
Wiktionary
rzecz. wpłacenie n., dopłata ż.
czas. wpłacać
Wiktionary
1. wpłacona kwota;
2. wpłacenie pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wpłacenie pieniędzy
Wiktionary
czas. wpłacać
rzecz. dopłata ż.
Wiktionary
bankomat z funkcjami wpłatomatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wpłatomat
Wiktionary
rzecz. wpłatomat m.
Wiktionary
urządzenie do przyjmowania wpłat gotówki na wskazane konto bankowe, w niektórych wersjach umożliwiające realizację czeku
SJP.pl
Wpłatomat, zwany również bankomatem do wpłat – urządzenie do przyjmowania wpłat na konta bankowe.
Wikipedia
płynąc bezpośrednio w wodzie (np. Pokonaliśmy wpław całe jezioro.)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) płynąc w wodzie o własnych siłach
Wiktionary
IPA: fpwaf, AS: fpu̯af
Wiktionary
rzecz. pława ż., pławka ż.
czas. pływać, pławić ndk., spławić dk., spławiać ndk.
przym. pławny, spławny
Wiktionary
w technice: umocować pale w gruncie przez oblewanie miejsc ich umieszczenia wodą
SJP.pl
1. mieć wpływ, wymusić zmianę;
2. przybyć do wnętrza drogą wodną
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|wpływać.
Wiktionary
(1.1) Według urzędników, zmiany nie wpłyną na liczbę zatrudnionych nauczycieli i na wysokość ich pensji.
Wiktionary
IPA: ˈfpwɨ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: fpu̯ỹnõńć
Wiktionary
przym. wpływowy
rzecz. wpłynięcie n., wpływanie n.
czas. wpływać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpłynąć.
Wiktionary
IPA: fpwɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: fpu̯ỹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. wpływ, wpływanie dk.
przym. wpływowy
czas. wpływać ndk., wpłynąć dk.
Wiktionary
1. oddziaływanie
2. zwykle w l.mn.: przychód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dostawanie się cieczy, substancji do jakiegoś zbiornika, pomieszczenia
(1.2) presja, oddziaływanie na coś lub kogoś
(1.3) najczęściej w lm.: korzystne znajomości, stosunki międzyludzkie
(1.4) wpłacone pieniądze (na konto, do kasy, do banku itp.)
Wiktionary
(1.2) Islamizm ma trzy główne cechy wyróżniające: wierność wobec świętego prawa (Szariatu), odrzucenie wpływów Zachodu oraz przeistoczenie wiary w ideologię.
(1.4) Organizacje pozarządowe apelują do premiera, aby nie obcinał im wpływów z 1 procenta.
Wiktionary
IPA: fpwɨf, AS: fpu̯yf
Wiktionary
czas. wpływać, wypływać
przym. wpływowy
rzecz. wpłynięcie n., wpływanie n.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wpłynąć)
(1.1) płynąc dostawać się na teren jakiegoś obszaru
(1.2) sprawiać, że ktoś lub coś zachowuje się w określony sposób: także. pociągać za sobą zachodzenie pewnych zjawisk; wywierać wpływ
(1.3) urz. o poczcie, pieniądzach, wnioskach itp.: zostawać dostarczonym
(1.4) mar. zawijać, przybijać do portu
(1.5) przen. unosząc się, dostawać się z zewnątrz do wnętrza
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) o ciekach wodnych: mieć ujście
Wiktionary
(1.1) To są kamienie Pierwszej Katarakty. Granitowe wrota, przez które Nil wpływa na terytorium Egiptu.
(1.2) Twórcę grupy, Aleksandra Bragina, kojarzono z półświatkiem, co wpływało niekorzystnie na jej wizerunek.
Wiktionary
IPA: ˈfpwɨvat͡ɕ, AS: fpu̯yvać
Wiktionary
rzecz. wpływ m., wpływanie n., wpłynięcie n.
przym. wpływowy
czas. wpłynąć
Wiktionary
(1.2) oddziaływać
(1.4) zawijać
(2.1) uchodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wpływać.
Wiktionary
IPA: fpwɨˈvãɲɛ, AS: fpu̯yvãńe
Wiktionary
rzecz. wpływ, wpłynięcie dk.
przym. wpływowy
czas. wpływać ndk., wpłynąć dk.
Wiktionary
ironicznie: badacz literatury, będący zwolennikiem teorii, że każdy utwór literacki powstaje jako wynik oddziaływania innych utworów literackich
SJP.pl
ironicznie: uznawanie, że czynnikami wywołującymi powstawanie jakichś dzieł oraz kształtującymi ich formę i styl są głównie wpływy innych dzieł i innych twórców
SJP.pl
Wpływologia – ironiczny termin określający zespół wywodzących się z pozytywizmu praktyk badawczych na gruncie nauki o literaturze, a czasem także innych nauk o sztuce (historii sztuki, muzykologii) lub historiografii.
Pozytywistyczna metodologia badań literackich zgodnie z ewolucjonizmem koncentrowała się na wynajdywaniu wzajemnych powiązań i zależności („wpływów”) między utworami literackimi. Prowadziło to do ignorowania problematyki wewnętrznej dzieła literackiego, a w skrajnej postaci do uznawania nawet najwybitniejszych utworów literackich za sumę zapożyczeń z dzieł innych pisarzy. XIX-wieczne literaturoznawstwo ewolucjonistyczne nie zajmowało się przy tym funkcjami tych zapożyczeń w utworze, zadowalając się jedynie poszukiwaniem jego historycznej genezy. Prowadziło to niejednokrotnie do stwierdzania „wpływów” opartego jedynie na domysłach, powstawania różnego typu nieuzasadnionych i dziwacznych teorii ewolucyjnego rozwoju literatury czy też pochodzenia konkretnych dzieł.
Wikipedia
dotyczący wpływologii
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wpływowy
SJP.pl
1. taki, z którym inni się liczą, posiadający wpływy, ustosunkowany;
2. dający możliwość wpływania, zapewniający wpływy;
3. środowiskowo: łatwo ulegający cudzym wpływom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający duży wpływ, autorytet
Wiktionary
(1.1) Dzięki niej mógł bywać w domach arystokratycznych, zwłaszcza u bardzo wpływowej Zofii z Branickich Odescalchi.
Wiktionary
IPA: fpwɨˈvɔvɨ, AS: fpu̯yvovy
Wiktionary
rzecz. wpływ m., wpływanie n., wpłynięcie n.
czas. wpływać ndk., wpłynąć dk.
Wiktionary
(1.1) możny, prominentny, ustosunkowany, ważny, wysoko postawiony
Wiktionary
1. oddziaływanie
2. zwykle w l.mn.: przychód
SJP.pl
Pojęcia związane z go – specyficzna terminologia stosowana w grze go.
W Polsce na ogół stosuje się terminy wywodzące się z języka japońskiego, jednak w niektórych przypadkach lepiej przyjęły się nazwy polskie lub angielskie.
Wikipedia
1. rowek, wgłębienie w czymś
2. brzeg naczynia
3. w górnictwie: wąska szczelina wykonana mechanicznie lub ręcznie w skale, ułatwiająca odstrzelenie kopaliny
4. w leśnictwie: podrąb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wgłębienie lub wcięcie w przedmiocie
(1.2) brzeg czegoś, zwłaszcza naczynia
(1.5) bot. wcięcie w blaszce liścia
(1.6) leśn. przestrzeń powstała po wyrąbaniu drzew z brzegu lasu
(1.7) leśn. poziome, klinowate wycięcie zrobione siekierą lub piłą w odziomku ścinanego drzewa od strony, w którą ma ono padać
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wrąbać
Wiktionary
Wrąb, zacios – połączenie ciesielskie elementów drewnianych wykonane przez nacięcie albo wcięcie w jednym lub w obu łączonych elementach. Nacięcia są tak dopasowane, aby umożliwić nasunięcie jednego elementu na drugi i zapewnić ich współpracę.
Wikipedia
(1.2) Napój przelał się przez wrąb, spłynął pienistą strużką na nieskazitelny obrus.
Wiktionary
czas. wrąbać, wrąbywać
Wiktionary
(1.7) podrąb
Wiktionary
1. pospolicie: zjeść ze smakiem; wszamać;
2. wrąbać się:
a) dostać się gdzieś przez rąbanie;
b) pospolicie: zaryć się w coś przez uderzenie;
c) pospolicie: dostać się gdzieś, wejść gdzieś
SJP.pl
Wrąbczynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Pyzdry. Niedaleko wsi znajduje się Nadwarciański Park Krajobrazowy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: wrąb
SJP.pl
1. pot. wplątywać kogoś w jakąś nieprzyjemną dla niego sprawę;
2. wplatać w tworzoną tkaninę nitki innego typu bądź innej barwy;
3. pot. wrabiać się - (rzadkie) nieświadomie zgadzać się na udział w nieprzyjemnej dla siebie sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wrabiać.
Wiktionary
czas. wrabiać ndk.
Wiktionary
1. kierować się w przeciwnym kierunku;
2. zacząć coś robić ponownie;
3. kontynuować; nawiązać do czegoś ponownie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wrócić)
(1.1) przybywać do miejsca, z którego się wyszło lub było poprzednio
(1.2) ponawiać myśl lub temat, o którym mówiło się lub myślało wcześniej
(1.3) przen. odzyskiwać przytomność, władze umysłowe, uspokajać się
czasownik przechodni niedokonany (dk. wrócić)
(2.1) przest. zwracać, przywracać
czasownik zwrotny wracać się
(3.1) cofać się, robić kilka kroków wstecz
Wiktionary
(1.1) Na święta wracam do domu.
(1.2) Nie chcę wracać do tej rozmowy. Wszystko już zostało wyjaśnione.
(1.3) Rano ojciec był bardzo zdenerwowany. Idź, zobacz czy już wrócił do siebie.
(2.1) Wiejskie powietrze wróciło jej siły.
(3.1) Synku, wróć się i posprzątaj papierki, które rozrzuciłeś na podłodze.
Wiktionary
IPA: ˈvrat͡sat͡ɕ, AS: vracać
Wiktionary
rzecz. zwrot m., zwrotnik m., zwrotka ż., wracanie n.
czas. nawracać ndk., odwracać ndk., powracać ndk., przewracać ndk., przywracać ndk., wywracać ndk., zawracać ndk., wrócić dk.
Wiktionary
czasownik "wracaj" wzmocniony partykułą "-żeż"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wracać.
Wiktionary
czas. wracać ndk.
Wiktionary
rzadko: włączać do rachunku; wliczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wrak
Wiktionary
rzecz. wrak m.
Wiktionary
1. rodząc przekazywać coś potomstwu;
2. wradzać się - wdawać się (w kogoś)
SJP.pl
1. zatopiony lub zniszczony statek;
2. pojazd nie nadający się do użytku;
3. człowiek schorowany lub wyczerpany psychicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) resztki uszkodzonego statku lub samolotu;
(1.2) pot. wyeksploatowany, zniszczony pojazd, maszyna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) przen. o człowieku schorowanym, niedołężnym, wyczerpanym fizycznie lub psychicznie
Wiktionary
Wrak – zatopiona lub poważnie uszkodzona jednostka pływająca opuszczona przez załogę. Określenie to używane jest często również w stosunku do zepsutych lub zniszczonych samochodów, samolotów i maszyn.
Wraki statków częściowo lub całkowicie zatopione na niewielkiej głębokości i utrzymujące się na wodzie lub tuż pod jej powierzchnią np. dzięki ładunkowi o dużym wyporze (drewno, puste beczki itp.), a nieogłoszone jeszcze w księgach locji jako stanowiące zagrożenie dla żeglugi, oznacza się znakiem odosobnione niebezpieczeństwo lub podwójnym znakiem kardynalnym według międzynarodowego systemu oznakowania nawigacyjnego.
Wikipedia
(1.1) Nurkowie wydobyli z morza wrak statku.
(1.2) Tym wrakiem, co stoi w garażu, raczej nie da się jeździć.
(2.1) Heniek jest w tej chwili wrakiem, tak go ta wódka zniszczyła.
Wiktionary
IPA: vrak, AS: vrak
Wiktionary
rzecz. wrakowisko n.
:: zdrobn. wraczek m.
przym. wrakowy
Wiktionary
(1.2) grat, rupieć, trup, ruina
(2.1) żywy trup, strzęp ludzki, strzęp człowieka, ruina
Wiktionary
jadalna ryba z rzędu strzępielowatych
SJP.pl
miejsce, gdzie zgromadzono wraki, zniszczone pojazdy i maszyny
SJP.pl
przymiotnik od: wrak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wrangel (ros. Врангель) – dawne osiedle typu miejskiego w Kraju Nadmorskim na Dalekim Wschodzie Rosji, obecnie część Nachodki. W 2002 roku zamieszkany przez 15 346 osób. Osiedle zostało zlikwidowane w 2004 roku.
We Wranglu znajduje się Port Wostocznyj, jeden z największych intermodalnych portów rosyjskich. Dociera do niego również odnoga Kolei Transsyberyjskiej.
Wikipedia
potocznie: spodnie marki Wrangler; wranglery
SJP.pl
Wrangle – wieś w Anglii, w hrabstwie Lincolnshire, w dystrykcie Boston. Leży 50 km na południowy wschód od Lincoln i 171 km na północ od Londynu.
Wikipedia
1. produkt marki Wrangler;
2. samochód typu Jeep Wrangler
SJP.pl
Wrangler – w ten sposób określani są najlepsi studenci na Uniwersytecie Cambridge. Najlepszy z najlepszych nazywany jest Senior Wrangler. Dla kontrastu najsłabszy ze studentów, któremu udało się zdać egzamin to wooden spoon (w tłumaczeniu drewniana łyżka).
Wikipedia
spodnie marki Wrangler
SJP.pl
[czytaj: wrap lub rap] kanapka z okrągłego chlebka i zawiniętym w środku nadzieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj kanapki wykonanej z okrągłego placekacka (np. tortilli czy pity) z zawiniętym w środku nadzieniem;
Wiktionary
Wrap (z ang. „zawinąć”) – rodzaj kanapki wykonanej z okrągłego płaskiego chlebka (np. meksykańska tortilla, arabska pita lub ormiański lawasz) z zawiniętym w środku nadzieniem.
Wrap różni się od tradycyjnej kanapki tym, że całkowicie spowija nadzienie. Natomiast kanapka składa się z wyraźnie widocznych dwóch warstw – górnej i dolnej. We wrapie nadzienie z reguły składa się z pokrojonego w plastry mięsa, drobiu lub ryby na zimno wraz z rozdrobnioną sałatą, pomidorami pokrojonymi w kostkę, smażonymi pieczarkami, boczkiem, cebulą, serem i sosem.
Wikipedia
IPA: rap, AS: rap
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czeskiemu księciu Wratysławowi przypisuje się założenie miasta Wrocławia.
Wiktionary
zdrobnienie od: Wratysław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wratysławka lub z nim związany
SJP.pl
Wratysław z małżonką; Wratysławowie
SJP.pl
Wratysław z małżonką; Wratysławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wratysława lub z nim związany
SJP.pl
Wikipedia
razem, wspólnie (z kimś, z czymś)
SJP.pl
przyimek
(1.1) książk. razem, wspólnie (z kimś)
(1.2) książk. równocześnie (z jakimś wydarzeniem)
(1.3) książk. razem, łącznie (z innymi zjawiskami, przedmiotami, faktami)
(1.4) stpol. w sam raz, w odpowiednim momencie
(1.5) daw. w tej chwili, natychmiast, nagle
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) stpol. idea, wyobrażenie
Wiktionary
(1.1) (…) księżna wraz z orszakiem wyruszyła z gościnnego Tyńca do Krakowa (…)
(1.2) Ta sytuacja uległa zasadniczej zmianie wraz z powstaniem NSZZ „Solidarność”, a następnie po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego.
(1.3) Za ową ścianą z książek umieściłam swoją sypialnię wraz z biurkiem i szpargałami (…)
Wiktionary
IPA: vras, AS: vras
Wiktionary
rzecz. raz m.
liczgł. raz
Wiktionary
przestarzale:
a) wbijać, wpychać, wtykać
b) wpajać, wszczepiać coś komuś
SJP.pl
przestarzale:
a) wetknąć, wepchnąć, wbić
b) wpoić, wszczepić coś komuś
SJP.pl
Wrażenie – pierwotny i najbardziej podstawowy proces poznawczy człowieka. Powstaje na skutek bezpośredniego działania bodźców ze świata zewnętrznego lub z wnętrza organizmu na zakończenia nerwowe (receptory), wywołując reakcję psychiczną. Jeden obiekt może jednocześnie działać na kilka rodzajów narządów zmysłowych, przez co jednocześnie można odczuwać kilka rodzajów wrażeń.
Wikipedia
przestarzale:
a) wetknąć, wepchnąć, wbić
b) wpoić, wszczepić coś komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) reakcja na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny;
Wiktionary
Wrażenie – pierwotny i najbardziej podstawowy proces poznawczy człowieka. Powstaje na skutek bezpośredniego działania bodźców ze świata zewnętrznego lub z wnętrza organizmu na zakończenia nerwowe (receptory), wywołując reakcję psychiczną. Jeden obiekt może jednocześnie działać na kilka rodzajów narządów zmysłowych, przez co jednocześnie można odczuwać kilka rodzajów wrażeń.
Wikipedia
(1.1) Świeżo oto ściskał rękę pani Emilii, i uścisk ów nie zostawił mu żadnego wrażenia, podczas gdy dziś jeszcze pamiętał ciepło dłoni panny Maryni i doznawał pewnego rodzaju dreszczu na samo o tym wspomnienie.
(1.1) To, z jaką prostotą i geniuszem Kim mówił o najbardziej skomplikowanych problemach, wyjadając ze słoika śmietanę, która od czasu do czasu kapała mu na ubranie, wywarło na mnie niezapomniane wrażenie.
Wiktionary
IPA: vraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vražẽńe
Wiktionary
rzecz. raz mrz., wrażliwość ż., wrażliwiec mos., wrażeniowiec mos.
przym. wrażeniowy, wrażliwy
czas. wrazić dk., wrażać ndk.
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) efekt, odczucie
Wiktionary
osoba łatwo ulegająca wrażeniom, kierująca się wrażeniami a nie rozsądnym mysleniem
SJP.pl
przymiotnik od: wrażenie
SJP.pl
przestarzale:
a) wetknąć, wepchnąć, wbić
b) wpoić, wszczepić coś komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) energicznie włożyć coś do czegoś innego
Wiktionary
(1.1) Podczas rodzinnej Wigilii Żaneta znów wraziła kij w mrowisko, poruszając temat aborcji.
Wiktionary
czas. razić ndk.
rzecz. wrażenie n., raz mrz.
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) włożyć, wsadzić
Wiktionary
potocznie: osoba bardzo wrażliwa, przeżywająca wszystko intensywnie; nadwrażliwiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba nadmiernie wrażliwa
Wiktionary
rzecz. wrażenie n., wrażliwość ż.
czas. uwrażliwiać ndk., uwrażliwić dk.
przym. wrażliwy
przysł. wrażliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wrażliwie
SJP.pl
1. podatność na bodźce, przeżywanie emocji; czułość, uczuciowość, tkliwość;
2. skłonność do obrażania się; przeczulenie, drażliwość;
3. podatność, brak odporności na coś; skłonność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. zdolność odbierania bodźców poprzez zmysły
(1.2) zdolność przeżywania emocji i odczuwania wrażeń; bycie wyczulonym
(1.3) słaba odporność, podatność
Wiktionary
IPA: vraʒˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: vražlʹivość
Wiktionary
rzecz. wrażenie n., wrażliwiec m., przewrażliwienie n., nadwrażliwość ż., raz mrz.
przym. wrażliwy
przysł. wrażliwie
licz. raz
Wiktionary
(1.1) czułość
(1.2) delikatność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wrażliwy
SJP.pl
1. łatwo, szybko, silnie reagujący na coś; czuły, uczuciowy, tkliwy;
2. skłonny do obrażania się; przeczulony, pobudliwy, drażliwy;
3. podatny na wpływy z zewnątrz, mało odporny; skłonny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wrażliwość, łatwo reaguje na bodźce zmysłowe
(1.2) taki, który ma dużą zdolność do odczuwania i przeżywania emocji
(1.3) taki, który ma słabą odporność
Wiktionary
IPA: vraʒˈlʲivɨ, AS: vražlʹivy
Wiktionary
rzecz. wrażenie n., raz mrz., wrażliwiec m., wrażliwość, przewrażliwienie
czas. uwrażliwić, przewrażliwić
przym. przewrażliwiony
przysł. wrażliwie
licz. raz
Wiktionary
(1.1) odczuwający, pobudliwy
(1.2) czuły, uczuciowy
(1.3) delikatny, podatny, słaby
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wraże; cecha tych, którzy są wraży
Wiktionary
przym. wraży
przysł. wrażo
Wiktionary
dawniej, dziś książkowo: związany z wrogiem, nieprzyjacielem; wrogi, nieprzyjazny, nieprzychylnie nastawiony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. wrogi
Wiktionary
rzecz. wrażość ż.
Wiktionary
skrótowiec, rodzaj żeński
(1.1) = wojsk. walka radioelektroniczna
Wiktionary
w górnictwie: wydrążać w kopalinie wąskie i długie szczeliny w celu uzyskania dodatkowej płaszczyzny odsłonięcia
SJP.pl
maszyna górnicza do wykonywania wrębów w caliźnie, poruszana za pomocą sprężonego powietrza lub elektryczności; wrębówka
SJP.pl
Wikipedia
górnik obsługujący wrębiarkę
SJP.pl
krążkownica wrębiasta - gatunek grzybów z rodziny krążkownicowatych
SJP.pl
w górnictwie: wydrążyć w kopalinie wąskie i długie szczeliny w celu uzyskania dodatkowej płaszczyzny odsłonięcia
SJP.pl
w górnictwie: wąska szczelina w skale, ułatwiająca odstrzelenie kopaliny; wrąb, szczelina wrębowa
SJP.pl
część wrębiarki złożona z noży wrębowych żłobiących wrąb w caliźnie
SJP.pl
przymiotnik od: wrąb, wręb; wrębowy
SJP.pl
maszyna górnicza urabiająca wzdłuż całego przodku ścianowego i usuwająca urobek ze ściany
SJP.pl
miał powstały przy wykonywaniu wrębów
SJP.pl
maszyna górnicza do wykonywania wrębów w caliźnie, poruszana za pomocą sprężonego powietrza lub elektryczności; wrębiarka
SJP.pl
przymiotnik od: wrąb, wręb; wrębny
SJP.pl
maszyna górnicza wykonująca wrąb w caliźnie i ładująca urobek na znajdujący się obok przenośnik
SJP.pl
książkowo:
1. partykuła podkreślająca, że jakaś cecha lub zjawisko mają większe natężenie, niż można się spodziewać (np. Wyglądał wręcz odrażająco.);
2. partykuła podkreślająca, że ma miejsce stan inny od tego, jaki przewidywaliśmy, słowo używane w związkach "wręcz przeciwnie a. odwrotnie", "wręcz przeciwny a. odwrotny" (np. Dało to wręcz przeciwne efekty.);
3. otwarcie, bez ogródek, wprost (np. Powiedział jej wręcz, że jej nie lubi.);
4. walka wręcz, walczyć wręcz - walka bezpośrednia, walczyć bezpośrednio
SJP.pl
partykuła
(1.1) …podkreślająca znaczenie wyrazu lub natężenie cechy
przysłówek
(2.1) bezpośrednio, otwarcie
forma czasownika.
(3.1) rozk. zob. wręczać.
Wiktionary
(1.1) Potraktowali mnie niedobrze. Byli wręcz bezczelni.
Wiktionary
IPA: vrɛ̃n͇t͡ʃ, AS: vrẽṇč
Wiktionary
czas. wręczać
Wiktionary
(1.1) zgoła, wprost
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wręczyć)
(1.1) dawać coś komuś, najczęściej do rąk własnych, zwykle w sposób uroczysty lub oficjalny
Wiktionary
(1.1) Na zakończenie roku szkolnego uczniowie wręczają nauczycielom kwiaty.
Wiktionary
IPA: ˈvrɛ̃n͇t͡ʃat͡ɕ, AS: vrẽṇčać
Wiktionary
rzecz. wręczyciel mos., wręczanie n., wręczenie n.
przysł. wręcz
partyk. wręcz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wręczać.
Wiktionary
IPA: vrɛ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: vrẽṇčãńe
Wiktionary
czas. wręczać ndk., wręczyć dk.
rzecz. wręczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wręczyć.
Wiktionary
IPA: vrɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vrẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. wręczyć dk., wręczać ndk.
rzecz. wręczanie n.
Wiktionary
oddać, podać komuś do rąk, najczęściej w sposób oficjalny, uroczysty
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. wręczać)
(1.1) oddać, podać komuś do rąk, najczęściej w sposób oficjalny, uroczysty
Wiktionary
(1.1) Prezydent wręczył weteranowi Krzyż Zasługi.
(1.1) Świadectwa wręczono nam w niezmiernie uroczystej atmosferze.
Wiktionary
IPA: ˈvrɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vrẽṇčyć
Wiktionary
rzecz. wręczanie n., wręczenie n.
Wiktionary
(1.1) dać, podać, przekazać
Wiktionary
przymiotnik od: Wręczyca Wielka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wredny, perfidnie
Wiktionary
przym. wredny
rzecz. wredność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wrednie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wredny
SJP.pl
fałszywość, podstępny charakter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wredne; cecha tych, którzy są wredni
Wiktionary
rzecz. wredota ż.
przym. wredny
przysł. wrednie
Wiktionary
1. świadomie złośliwy i robiący komuś przykrość; podły, nikczemny;
2. właściwy komuś podłemu, świadczący o podłości, np. wredny charakter; 4. trudny do zniesienia, nieprzyjemny, budzący niechęć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pełny podłości, fałszu
(1.2) pot. budzący niechęć, trudny do zniesienia
Wiktionary
(1.2) Moi byli sąsiedzi byli niezwykle wredni. Wchodzili do mojego mieszkania jak na swoje i robili awantury.
Wiktionary
IPA: ˈvrɛdnɨ, AS: vredny
Wiktionary
rzecz. wredność ż., wredota ż.
przysł. wrednie
Wiktionary
(r. żeński) potocznie: kobieta podła, nikczemna, bardzo nieuprzejma; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraź. kobieta nieuprzejma, kłótliwa, trudna w obyciu
Wiktionary
rzecz. wredność ż.
przym. wredny
Wiktionary
wręga;
1. boczne wycięcie w desce stosowane przy połączeniach na zakładkę;
2. element usztywniający w kadłubie statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wycięcie lub załamanie w elemencie konstrukcyjnym, najczęściej drewnianym, służące do spójnego połączenia z innym elementem
(1.2) pszcz. element konstrukcyjny korpusów ula wzmacniający ich łączenie
(1.3) szkut. lotn. jeden z elementów konstrukcyjnych tworzących szkielet łodzi lub samolotu;
Wiktionary
Wręg albo wręga – podstawowy poprzeczny element szkieletu statku o tradycyjnej (drewnianej lub stalowej) konstrukcji. Obecnie spotykany głównie w klasycznych jachtach drewnianych o konwencjonalnym poszyciu (karawelowym, zakładkowym lub słomkowym). Wręg jest drewnianym (czasem wzmacnianym przez stalowe okucie) elementem o relatywnie niewielkim przekroju, o krzywiźnie dopasowanej do wewnętrznej powierzchni kadłuba. Wręg może być od dołu połączony z dennikiem, a od góry z pokładnikiem, tworząc ramę wręgową usztywniającą kadłub. Jeśli rama wręgowa jest poszyta, np. sklejką lub klepkami tworzącymi jednolitą tarczę, nazywamy ją grodzią konstrukcyjną. Pozostałe wręgi, łączące się tylko ze stępką i wzdłużnikiem pokładowym, spełniają głównie rolę ściągającą i formującą dla klepek poszycia (zapobiegając ich rozchodzeniu się pod wpływem sił poprzecznych).
Wikipedia
(1.1) Deska z wręgiem to taka, w której jedna lub obie krawędzie zostały przycięte, by uformować stopień.
(1.2) W pasiece stacjonarnej problem ustawiania kondygnacji na styk czy z wręgami jest mało ważny.
(1.3) Krzywizna wręga jest dopasowana do wewnętrznej powierzchni kadłuba.
Wiktionary
IPA: vrɛ̃ŋk, AS: vrẽŋk
Wiktionary
rzecz. owrężenie
Wiktionary
(1.1-3) wręga
(1.2) falc, felc
(1.3) żebro
Wiktionary
wręg;
1. boczne wycięcie w desce stosowane przy połączeniach na zakładkę;
2. element usztywniający w kadłubie statku
SJP.pl
Wręg albo wręga – podstawowy poprzeczny element szkieletu statku o tradycyjnej (drewnianej lub stalowej) konstrukcji. Obecnie spotykany głównie w klasycznych jachtach drewnianych o konwencjonalnym poszyciu (karawelowym, zakładkowym lub słomkowym). Wręg jest drewnianym (czasem wzmacnianym przez stalowe okucie) elementem o relatywnie niewielkim przekroju, o krzywiźnie dopasowanej do wewnętrznej powierzchni kadłuba. Wręg może być od dołu połączony z dennikiem, a od góry z pokładnikiem, tworząc ramę wręgową usztywniającą kadłub. Jeśli rama wręgowa jest poszyta, np. sklejką lub klepkami tworzącymi jednolitą tarczę, nazywamy ją grodzią konstrukcyjną. Pozostałe wręgi, łączące się tylko ze stępką i wzdłużnikiem pokładowym, spełniają głównie rolę ściągającą i formującą dla klepek poszycia (zapobiegając ich rozchodzeniu się pod wpływem sił poprzecznych).
Wikipedia
biegacz wręgaty - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
robić wręgi za pomocą specjalnego struga, w różnego rodzaju deskach, płytach itp.
SJP.pl
rodzina morskich ryb z rzędu belonokształtnych; makreloszowate
SJP.pl
Makreloszowate, wręgowcowate (Scomberesocidae) – rodzina morskich ryb belonokształtnych (Beloniformes), bardzo blisko spokrewniona z belonowatymi. Makrelosz i sajra są cennymi gatunkami użytkowymi.
Wikipedia
hala fabryki, stoczni, w której wykonuje się wręgi do samolotów, łodzi itp.
SJP.pl
rodzaj struga do robienia wręgów w płytach, deskach itp.
SJP.pl
1. → wręg; 2 strug wręgowy - strug do robienia wręgów w drewnie; wręgownik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wręgi, dotyczący wręgą
Wiktionary
rzecz. wręga ż.
Wiktionary
[czytaj: restler] sportowiec uprawiający wrestling - widowiskowy sport rozgrywany na ringu
SJP.pl
Wrestling (ang. professional wrestling, pro wrestling; pol. zapasy zawodowe, zapasy profesjonalne) – rodzaj rozrywki sportowej, posiadającej elementy sportu walki i spektaklu. Wywodzi się z brytyjskiego rodzaju walk zwanego wolnoamerykanką. Największy wpływ na ukształtowanie się wrestlingu miały Stany Zjednoczone. Jest również popularny w Meksyku, gdzie powstał styl lucha libre, i w Japonii, w której powstał styl puroresu.
Wikipedia
[czytaj: restling] widowiskowy sport rozgrywany na ringu, rodzaj reżyserowanych walk zapaśniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. amerykańska odmiana zapasów z elementami popisów;
Wiktionary
Wrestling (ang. professional wrestling, pro wrestling; pol. zapasy zawodowe, zapasy profesjonalne) – rodzaj rozrywki sportowej, posiadającej elementy sportu walki i spektaklu. Wywodzi się z brytyjskiego rodzaju walk zwanego wolnoamerykanką. Największy wpływ na ukształtowanie się wrestlingu miały Stany Zjednoczone. Jest również popularny w Meksyku, gdzie powstał styl lucha libre, i w Japonii, w której powstał styl puroresu.
Wikipedia
IPA: ˈrɛstlʲĩŋk, AS: restlʹĩŋk
Wiktionary
nareszcie, w końcu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) nareszcie, w końcu
Wiktionary
(1.1) Wreszcie przyjechałeś! Tak długo na ciebie czekaliśmy!
(1.1) Czy wreszcie powiesz mi, o co ci właściwie chodzi?
Wiktionary
IPA: ˈvrɛʃʲt͡ɕɛ, AS: vrešʹće
Wiktionary
(1.1) nareszcie
Wiktionary
Wikipedia
strug o budowie podobnej do wręgownika, lecz o większej szerokości noża, służący do wykonywania wrężyn; płytnik
SJP.pl
przymiotnik od: wręg (wręga)
SJP.pl
boczne wycięcie w desce, podobne do wręgi, lecz płytsze i szersze
SJP.pl
[czytaj: rajt] nazwisko angielskie, m.in. Frank Lloyd Wright (1869-1959) - architekt amerykański
SJP.pl
Wikipedia
osoba malująca sprayem; graficiarz
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. polit. Węgierska Republika Ludowa;
Wiktionary
(1.1) WRL był niezbyt przyjemnym okresem historii Węgier.
Wiktionary
skrót od:
1. Wojewódzka Rada Narodowa - organ władzy państwowej w PRL;
2. Wolność, Równość, Niepodległość - konspiracyjna partia polityczna działająca w czasie II wojny światowej
SJP.pl
środowiskowo: Wrocław; wro
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = pot. Wrocław
Wiktionary
mały ptak z rodziny wikłaczy, gnieżdżący się w pobliżu domostw, w osiedlach i miastach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ornit. nazwa systematyczna|Passer domesticus|ref=tak., mały, pospolity ptak występujący w pobliżu osiedli ludzkich;
(1.2) ornit. nazwa niektórych gatunków ptaków z podrodziny wróbli (1.3), a w szczególności z rodzaju: nazwa systematyczna|Passer|ref=tak., nazwa systematyczna|Gymnoris|ref=tak., nazwa systematyczna|Carpospiza|ref=tak., nazwa systematyczna|Petronia|ref=tak.
(1.3) wróble ornit. nazwa systematyczna|Passerinae|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny wróblowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ania karmi wróble okruchami chleba.
Wiktionary
IPA: ˈvrubɛl, AS: vrubel
Wiktionary
rzecz. wróblica ż., wróbliczka ż., wróble lm., wróblowate lm., wróblowe lm.
:: zdrobn. wróbelek m.
przym. wróbli, wróblowaty
Wiktionary
(1.1) wróbel zwyczajny, wróbel domowy, jagodnik
Wiktionary
zdrobnienie od: wróbel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. wróbel
Wiktionary
(1.1) Raz wróbelek Elemelek znalazł w polu kartofelek.
Wiktionary
IPA: vruˈbɛlɛk, AS: vrubelek
Wiktionary
rzecz. wróbel mzw., wróblica ż., wróbliczka ż., wróblowate lm nm.
przym. wróbli
Wiktionary
1. pot. wplątać kogoś w jakąś nieprzyjemną dla niego sprawę;
2. wpleść w tworzoną tkaninę nitki innego typu bądź innej barwy;
3. pot. wrobić się - nieświadomie zgodzić się na udział w nieprzyjemnej dla siebie sytuacji
SJP.pl
1. rzadko: pisklę wróbla; wróblę;
2. dawniej: śnieżka (ptak z rodziny wikłaczy)
SJP.pl
pisklę wróbla; wróblę
SJP.pl
pisklę wróbla; wróblątko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Wróblew
SJP.pl
Wróblewski (forma żeńska: Wróblewska; liczba mnoga: Wróblewscy) – polskie nazwisko. Nazwisko pochodzi od słowa wróbel (gatunek ptaka).
Wikipedia
→ wróbel; wróblowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla wróbla; dotyczący, odnoszący się do wróbla
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wróbel
Wiktionary
IPA: ˈvrublʲi, AS: vrublʹi
Wiktionary
rzecz. wróbel, wróbelek, wróblica, wróbliczka
Wiktionary
samica wróbla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samica wróbla
(1.2) przen. spryciara
Wiktionary
(1.1) Czy łatwo jest odróżnić wróblicę od wróbla?
(1.2) Życie jest małą ściemniarą, / wróblicą, wygą, cwaniarą. / Plącze nam nogi i mówi idź!
Wiktionary
przym. wróbli
rzecz. wróbel mzw., wróbelek mzw.
Wiktionary
samiczka wróbla
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
o cechach wróblowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Passeridae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ptaków do której zaliczane są dwie podrodziny;
Wiktionary
Wróble, wróblowate (Passeridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wcześniej klasyfikowana jako podrodzina wikłaczowatych (Ploceidae). Do wróbli zalicza się około czterdziestu gatunków. Większość z nich to małe ptaki o długości 10–20 cm. Oryginalnie zamieszkiwały Afrykę i Eurazję. Gatunki przystosowane do życia pośród ludzi, głównie wróbel zwyczajny, skolonizowały wiele osad ludzkich na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Cynamończyk zaliczany jest do wróblowatych.
Wiktionary
rzecz. wróbel mzw., wróbelek mzw., wróblowe lm nm.
Wiktionary
o cechach wróblowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
1. → wróbel;
2. o cechach wróblowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Passeriformes|Linnaeus|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spośród wróblowych najmniejszym gatunkiem jest raniuszczyk.
Wiktionary
rzecz. wróbel mzw., wróblowate lm. nmos.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wróblowicami, dotyczący Wróblowic
Wiktionary
rzecz. Wróblowice nmos.
Wiktionary
1. przyjść do miejsca, w którym już się było;
2. zacząć robić coś ponownie lub po przerwie; powtórzyć się;
3. odzyskać poprzedni stan
SJP.pl
skrót
(1.1) = wrocławski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) pot. żart. Wrocław
Wiktionary
Wrocek – kot domowy rasy kot brytyjski, porzucony na wrocławskim dworcu autobusowym, a następnie adoptowany przez prezydenta Wrocławia Jacka Sutryka i mieszkający w Urzędzie Miejskim Wrocławia. Kot jest wykorzystywany w promocji miasta.
Wikipedia
(1.1) Sam kiedyś miałem przyjemność pracowania na ohapie we Wrocku w rozlewni wina.
Wiktionary
przym. podwrocławski
rzecz. wrocławianin mos., wrocławianka ż., Wrocław mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wrócić.
Wiktionary
IPA: vruˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: vrucẽńe
Wiktionary
czas. wrócić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. przyjść do miejsca, w którym już się było;
2. zacząć robić coś ponownie lub po przerwie; powtórzyć się;
3. odzyskać poprzedni stan
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wracać)
(1.1) dokonany od|wracać.
czasownik zwrotny dokonany wrócić się (ndk. wracać się)
(2.1) dokonany od|wracać się.
Wiktionary
IPA: ˈvrut͡ɕit͡ɕ, AS: vrućić
Wiktionary
czas. wracać, zawracać
rzecz. wrócenie n., zwrot mrz.
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Wrocisław, Wrocsław, Wrosław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Wroci- ("wrócić, wrócić się, przywrócić") i -sław ("sława"). Może zatem oznaczać "ten, który przywróci sławę". Polska nazwa miasta Wrocław pochodzi od jednej ze skróconych form tego imienia: Wrocisław → Wrocsław. Podobną etymologię ma nazwa stolicy Słowacji, Bratysława.
Wikipedia
(1.1) Czeskiemu księciu Wrocisławowi przypisuje się założenie naszego miasta.
Wiktionary
rzecz. Wrocław mrz.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wrocsława, Wrocława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Wroci- ("wrócić, wrócić się, przywrócić") i -sława ("sława"). Może zatem oznaczać "ta, która przywróci sławę".
Wrocsława imieniny obchodzi 23 stycznia i 17 maja.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wrocisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Wrocisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wrocisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Wrocisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wrocisławka lub z nim związany
SJP.pl
Wrocisław z małżonką; Wrocisławowie
SJP.pl
Wrocisław z małżonką; Wrocisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wrocisława lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wrocki – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto wojewódzkie nad Odrą, w południowo-zachodniej Polsce;
Wiktionary
Wrocław (niem. Breslau, śl.-niem. Brassel, Gruß-Brassel, łac. Vratislavia, cz. Vratislav) – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodniej Polsce, siedziba władz województwa dolnośląskiego i powiatu wrocławskiego. Położone w Europie Środkowej, na Nizinie Śląskiej, nad Odrą i czterema jej dopływami. Jest historyczną stolicą Dolnego Śląska, a także całego Śląska.
Wikipedia
(1.1) We Wrocławiu jeżdżą niebieskie tramwaje.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔt͡swaf, AS: vrocu̯af
Wiktionary
rzecz. wrocławianin mos., wrocławianka ż., wrocławiak mos., Wrocek mrz., Wrocisław mrz., Wrocławice nmos.
przym. wrocławski, podwrocławski, pozawrocławski
Wiktionary
(1.1) stpol. Wrocisław; skr. W-w
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wrocławiak
Wiktionary
rzecz. wrocławiak m.
Wiktionary
potocznie o mieszkańcu Wrocławia; wrocławianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Wrocławia
Wiktionary
IPA: vrɔt͡sˈwavʲjak, AS: vrocu̯avʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Wrocław m., wrocławianin m., wrocławianka ż.
:: zdrobn. wrocławiaczek m.
:: fż. wrocławiaczka ż.
przym. wrocławski, podwrocławski
Wiktionary
(1.1) wrocławianin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wrocławianka
Wiktionary
rzecz. wrocławianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Wrocławia; wrocławiak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wrocławia
(1.2) osoba pochodząca z Wrocławia, urodzona we Wrocławiu
Wiktionary
Grupa wydawnicza Wrocławianin – wydaje trzy magazyny:
Wikipedia
IPA: ˌvrɔt͡swaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: vrocu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Wrocław m., Wrocek m., wrocławiak m.
:: fż. wrocławianka ż.
przym. wrocławski, podwrocławski
Wiktionary
(1.1) pot. wrocławiak
Wiktionary
mieszkanka Wrocławia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wrocławia
(1.2) kobieta pochodząca z Wrocławia, urodzona we Wrocławiu
Wiktionary
IPA: ˌvrɔt͡swaˈvʲjãnka, AS: vrocu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Wrocław m., Wrocek m., wrocławiak m.
:: zdrobn. wrocławianeczka ż.
:: fm. wrocławianin m.
przym. wrocławski, podwrocławski
Wiktionary
Wrocławice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Wikipedia
→ Wrocław (miasto), → Wrocławskie (region)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: Wrocław
Wiktionary
(1.1) Przez 10 miesięcy wrocławskiej policji i prokuraturze nie udało się złapać sprawców kradzieży trzech milionów złotych z wrzutni bankowej.
Wiktionary
IPA: vrɔt͡sˈwafsʲci, AS: vrocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wrocław m., wrocławianin m., wrocławiak m., wrocławianka ż.
przym. podwrocławski
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. wradzać)
(1.1) przekazać coś poprzez urodzenie
czasownik zwrotny dokonany wrodzić się (ndk. wradzać się)
(2.1) urodzić się, mając cechę lub cechy obserwowalne w rodzinie
Wiktionary
(1.1) Z powodu wrodzonego pesymizmu Rozalia nie kupiła nigdy losu na żadną loterię.
(2.1) W kogo tyś się wrodziła, dziewczyno?
Wiktionary
rzecz. wradzanie, wrodzenie n.
czas. wradzać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) właściwy istocie żywej od urodzenia
Wiktionary
(1.1) Agresja ludzka jest wrodzona czy nabyta?
Wiktionary
IPA: vrɔˈd͡zɔ̃nɨ, AS: vroʒõny
Wiktionary
rzecz. wrodzoność
czas. wrodzić się dk., wradzać się ndk.
Wiktionary
(1.1) naturalny, przyrodzony, daw. pierworodny
Wiktionary
1. osoba lub grupa osób nieprzychylnie nastawiona do innej osoby lub grupy osób, np. wróg kobiet; nieprzyjaciel;
2. państwo, z którym prowadzi się wojnę; nieprzyjaciel;
3. wojsko nieprzyjaciela;
4. osoba zwalczająca coś, odnosząca się do czegoś z niechęcią, np. wróg palenia papierosów; przeciwnik;
5. coś, co szkodzi komuś lub czemuś, np.: Wrogiem pszczół jest wiatr.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nieprzyjaciel, osoba lub obiekt darzony negatywnymi uczuciami
(1.2) państwo, które jest w stanie wojny z innym państwem, oraz jego wojska
Wiktionary
(1.1) Czy pani mąż miał jakichś wrogów?
(1.2) Piętnastu naszych żołnierzy dostało się w ręce wroga.
Wiktionary
IPA: vruk, AS: vruk
Wiktionary
rzecz. wrogość ż.
przym. wrogi
przysł. wrogo
Wiktionary
(1.1) nieprzyjaciel
(1.1) nieprzyjaciel, przeciwnik
Wiktionary
nieprzyjazny, nieprzychylnie nastawiony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy wrogowi/nieprzyjacielowi, wrogo nastawiony; nieprzyjazny, nieżyczliwy
(1.2) o państwie: będący wrogiem, będący w stanie wojny z innym państwem
forma rzeczownika.
(2.1) daw. plural|wróg.
Wiktionary
(1.2) Wrogi statek pływał u wybrzeży wyspy.
(2.1) Wrogi, o Panie, pastwią się nade mną / I na mieszkanie dali otchłań ciemną.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔɟi, AS: vroǵi
Wiktionary
rzecz. wróg m., wrogość ż.
przysł. wrogo
Wiktionary
(1.1) niechętny, surowy; przest. wraży
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wrogi
Wiktionary
(1.1) Gdy wstała, kot zaczął wrogo syczeć.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔɡɔ, AS: vrogo
Wiktionary
rzecz. wrogość, wróg
przym. wrogi
Wiktionary
(1.1) nieprzyjaźnie
Wiktionary
Wrogocin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.
Wieś duchowna Wrogocino, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nieprzyjazne uczucia wobec kogoś albo czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieprzyjazny stosunek do kogoś lub czegoś
Wiktionary
IPA: ˈvrɔɡɔɕt͡ɕ, AS: vrogość
Wiktionary
rzecz. wróg m.
przym. wrogi
przysł. wrogo
Wiktionary
(1.1) animozja, antypatia, awersja, niechęć, nienawiść
Wiktionary
rolując, wprowadzić coś do wnętrza czegoś
SJP.pl
rolując, wprowadzać coś do wnętrza czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pospolity ptak z rodziny krukowatych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy
(1.1) = hist. Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego
Wiktionary
IPA: vrɔ̃n, AS: vrõn
Wiktionary
pospolity ptak z rodziny krukowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Corvus|Linnaeus|ref=tak., ptak z rodziny krukowatych;
(1.2) pogard. godło III Rzeszy
(1.3) daw. przen. kleks
forma przymiotnika.
(2.1) lp. ż. zob. wrony.
Wiktionary
Wrona siwa, wrona (Corvus corone) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję oraz niewielkie obszary w północnej Afryce. Zasadniczo wędrowny, choć duża część osobników jest już osiadła (zwłaszcza populacje miejskie). Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Kraczące przeraźliwie / Wrony dziś dach nasz obsiadły.
(1.2) Ślad po szwabskiej wronie długo pozostawał widoczny na dawnym Domu Partii.
(1.3) Malec sadzi wrony jak najęty.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔ̃na, AS: vrõna
Wiktionary
rzecz. Wronki nmos., Wronka ż., wroniec mzw.
:: zdrobn. wronka ż.
przym. wroni, wrony, wronowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Łódź, Poznań|glapa.
(1.2) gapa
(1.3) żyd
Wiktionary
mieszkaniec Wronek
SJP.pl
mieszkanka Wronek
SJP.pl
ptak należący do krukowatych, upierzenie czarne, czerwony dziób
SJP.pl
Wrończyk (Pyrrhocorax pyrrhocorax) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Występuje w zachodniej i południowej Europie, północno-zachodniej Afryce (izolowane populacje także w Etiopii) oraz zachodniej, środkowej i wschodniej Azji. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
Wikipedia
→ wrona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wrony, odnoszący się do wrony
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) taki, który należy do wrony
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla wrony, mający cechy wrony
Wiktionary
(3.1) Bardzo mi przyjemnie poznać, — rzekł Marks, wyciągając długą, kościstą rękę, bardzo podobną do wroniej nogi.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔ̃ɲi, AS: vrõńi
Wiktionary
rzecz. wroniec mzw./mrz., wrony mzw., wrona ż., wronka ż., Wronka ż., Wronki nmos.
przym. wrony
Wiktionary
1. podobny do wrony; wronowaty;
2. potocznie: związany z Wojskową Radą Ocalenia Narodowego
SJP.pl
pisklę wrony; wronię
SJP.pl
pisklę wrony; wroniątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. młode wrony
Wiktionary
(1.1) W gnieździe było troje wroniąt.
Wiktionary
1. podgatunek wrony siwej; wrona czarna, czarnowron;
2. rodzaj roślin z gromady widłaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Corvus corone corone|Linnaeus|ref=tak., ptak z rodziny krukowatych, cały czarny z zielonkawym połyskiem;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. nazwa systematyczna|Huperzia|Bernh.|ref=tak., trująca roślina należąca do rodziny widłakowatych, o pędach gęsto pokrytych drobnymi listkami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od gawrona wroniec różni się nieco sylwetką.
(2.1) Porośnięte wrońcem skałki oświetlały słabe promienie słońca.
Wiktionary
rzecz. wrony mzw., wrona ż., wronka ż., Wronki nmos., Wronka ż.
przym. wroni, wrony, wronowaty
Wiktionary
(1.1) war. czarnowron, wrona czarna
Wiktionary
Wroników – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wieś Wroników jest to bardzo stara miejscowość, należąca do rodu Jelitczyków herbu Koźlerogi, potomków słynnego Floriana Szarego.
Wikipedia
Wikipedia
zgrubienie od: wrona; wrońsko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: wrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w gminie Lubowidz;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Giżycko;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvrɔ̃nka, AS: vrõnka
Wiktionary
rzecz. wroniec mzw./mrz., wronka ż., wrona ż., gawron m., Wronki nmos.
przym. wroni, wroniecki, wronkowski
Wiktionary
zdrobnienie od: wrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim;
(1.2) geogr. adm. gmina w województwie wielkopolskim, z siedzibą we Wronkach (1.1);
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Świętajno;
(1.4) pot. środ. zakład karny we Wronkach (1.1);
Wiktionary
Wronki (niem. Wronke, Fronich) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wronki. Położone nad rzeką Wartą, ok. 58 km na północny zachód od centrum Poznania.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1383 roku, położone było w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.
Wikipedia
(1.4) Zbychu garuje we Wronkach od lutego.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔ̃ŋʲci, AS: vrõŋʹḱi
Wiktionary
rzecz. wronka ż., wrona ż., Wronka ż.
przym. wroni, wroniecki, wronkowski
Wiktionary
ogół cech typowych dla wrony
SJP.pl
podobny do wrony; wroniasty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wroński – nazwisko występujące przede wszystkim w Polsce, a także m.in. na Białorusi.
Niektóre osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
wyznacznik macierzy Wrońskiego
SJP.pl
Wrońskian – wyznacznik znajdujący zastosowanie w rachunku różniczkowym i równaniach różniczkowych, opracowany przez polskiego matematyka Józefa Hoene-Wrońskiego, nazwany tak na jego cześć.
Jednym z zastosowań jest użycie lematu Wrońskiego do znajdowania układów funkcji liniowo niezależnych.
Wikipedia
zgrubienie od: wrona; wronisko
SJP.pl
Wrońsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Konopnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W pobliżu wsi, za leśniczówką, znajdował się pomnik poległym "O utrwalanie władzy ludowej".
Wikipedia
przestarzale o koniu lub jego maści: barwy czarnej, kary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o maści konia i barwie innych zwierząt) czarny
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) koń o czarnym (wronym) umaszczeniu
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: wrona
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvrɔ̃nɨ, AS: vrõny
Wiktionary
rzecz. wroniec mzw./mrz., wrona ż., wronię n.
przym. wroni
Wiktionary
(1.1) kary
(2.1) karosz
Wiktionary
rzadko: wrosnąć;
1. rosnąc, zakorzenić się w coś;
2. stać się częścią czegoś
SJP.pl
grzyb pasożytniczy z klasy glonowców
SJP.pl
Peronospora Corda (wroślik) – rodzaj organizmów zaliczanych do lęgniowców.
Wikipedia
o cechach wroślikowatych (rodzina organizmów)
SJP.pl
Wroślikowate (Peronosporaceae de Bary – rodzina organizmów zaliczanych do królestwa chromistów (Chromista).
Wikipedia
o cechach wroślikowatych (rodzina organizmów)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu organizmów z klasy grzybopodobnych lęgniowców
SJP.pl
rodzina organizmów z królestwa chromistów, zaliczana do grzybopodobnych lęgniowców; wroślikowate
SJP.pl
o cechach wroślowatych (rodzina organizmów)
SJP.pl
przedstawiciel rodziny glonowców z klasy lęgniowców
SJP.pl
wróść;
1. rosnąc, zakorzenić się w coś;
2. stać się częścią czegoś
SJP.pl
rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców
SJP.pl
Diplomitoporus Domański (wrośniaczek) – rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
grzyb z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
Trametes Fr. (wrośniak) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Wikipedia
taki, który wrósł; wrosły
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej);
1. obcy twór w minerałach, zwykle drobny kryształ innego minerału; wrostek;
2. potocznie: włosek wrośnięty w skórę po goleniu lub depilacji
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) obcy twór w minerałach, zwykle drobny kryształ innego minerału; wrost;
2. element fonetyczny w rdzeniu wyrazu, będący wykładnikiem określonej formy gramatycznej; infiks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. element słowotwórczy umieszczany wewnątrz leksemu, np. morfem wewnątrz rdzenia wyrazu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvrɔstɛk, AS: vrostek
Wiktionary
rzecz. infiksacja
Wiktionary
(1.1) infiks
Wiktionary
rzadko: wrosnąć;
1. rosnąc, zakorzenić się w coś;
2. stać się częścią czegoś
SJP.pl
1. przestarzale: wielkie drzwi, najczęściej dwuskrzydłowe, dawniej np. w murach zamków, dziś w budynkach gospodarczych;
2. przenośnie:
a) punkt, w którym coś się rozpoczyna;
b) coś, co pozwala na osiągnięcie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wielkie drzwi frontowe
(1.2) przen. sposób, szansa na osiągnięcie czegoś znaczącego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszedłem do kościoła ogromnymi wrotami.
(1.1) Po śmierci chciałbym przekroczyć wrota do nieba.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔta, AS: vrota
Wiktionary
przym. wrotny
Wiktionary
(1.1) brama; daw. odrzwia, podwoje, wierzeje
Wiktionary
przedstawiciel jednego z typów zwierząt tkankowych
SJP.pl
Wikipedia
1. urządzenie z kółkami przymocowane do obuwia;
2. but z przymocowanymi od spodu kółkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. podeszwa przyczepiana do buta, wyposażona w kółka, umożliwiająca jazdę;
(1.2) inform. slang. informacja w treści listu elektronicznego o autorze cytowanego fragmentu;
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) małe wrota
Wiktionary
Wrotka (od ang. wrote – napisał) – zamieszczony na początku wiadomości internetowej krótki tekst informujący, zgodnie z prawem autorskim, o źródle cytowanej wypowiedzi.
Tekst taki może zawierać nazwę użytkownika (imię i nazwisko lub nick), jego adres poczty elektronicznej, datę i godzinę wysłania wiadomości i jej temat. Wrotka jest najczęściej wstawiana automatycznie przez newsreader lub program pocztowy. Niektóre z tych programów umożliwiają skonfigurowanie treści wrotki.
Wikipedia
(1.1) Zosia od rana jeździ na wrotkach.
(1.2) Twoja nowa wrotka jest bardzo zabawna.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔtka, AS: vrotka
Wiktionary
rzecz. wrotkarz mos.
przym. wrotkarski
Wiktionary
(1.1) roller
Wiktionary
kobieta jeżdżąca na wrotkach
SJP.pl
tor do jazdy na wrotkach; wrotkowisko
SJP.pl
dotyczący wrotkarza, związany z jazdą na wrotkach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wrotkarstwem, dotyczący wrotkarstwa
Wiktionary
rzecz. wrotkarstwo n., wrotka ż., wrotkarz m., wrotkartka ż.
Wiktionary
Wrotkarstwo – grupa dyscyplin sportowych uprawianych na wrotkach dwuśladowych (tradycyjnych) oraz jednośladowych (potocznie nazywanych rolkami). Uprawiane rekreacyjnie i wyczynowo.
Wikipedia
osoba jeżdżąca na wrotkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto jeździ na wrotkach, uprawia wrotkarstwo
Wiktionary
IPA: ˈvrɔtkaʃ, AS: vrotkaš
Wiktionary
rzecz. wrotka ż., wrotkarstwo n., wrotkarnia ż., wrotkowisko n.
:: fż. wrotkarka ż.
przym. wrotkowy, wrotkarski
Wiktionary
obuwie z przyczepionymi od spodu kółkami
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: jeździć na wrotkach
SJP.pl
tor do jazdy na wrotkach; wrotkarnia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wydzielony teren służący do jazdy i wykonywania różnych ewolucji na łyżworolkach lub deskorolkach; wrotowisko
SJP.pl
Wrotnów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Miedzna. Ma status sołectwa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Miedznie.
Wikipedia
1. używany dawniej przymiotnik od: wrota;
2. dawniej: wracający; powrotny
SJP.pl
wydzielony teren służący do jazdy i wykonywania różnych ewolucji na łyżworolkach lub deskorolkach; wrotnisko
SJP.pl
pospolita roślina zielna o dużych, pierzastych liściach i żółtopomarańczowych kwiatach zebranych w koszyczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Tanacetum|L.|ref=tak., roślina z rodziny astrowatych o dużych, pierzastych liściach i kwiatach zebranych w koszyczki;
Wiktionary
Wrotycz (Tanacetum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 140–160 gatunków. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej – w Europie, północnej Afryce, Azji oraz w Ameryce Północnej. W Polsce jako gatunki rodzime rosną: wrotycz baldachogroniasty T. corymbosum i wrotycz pospolity T. vulgare, natomiast jako zdziczałe i zadomowione: wrotycz maruna T. parthenium i wrotycz marunolistny T. parthenifolium. Rośliny z tego rodzaju rosną jako introdukowane w południowej części Ameryki Północnej, w Ameryce Południowej, w południowej Azji, w Australii i Nowej Zelandii oraz we wschodniej Afryce.
Wikipedia
(1.1) Wrotycz pospolity zyskał reputację jako środek odstraszający owady, szczególnie muchy.
Wiktionary
IPA: ˈvrɔtɨt͡ʃ, AS: vrotyč
Wiktionary
rozdestnica wrotyczówka - gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych
SJP.pl
poetycko: ten, kto przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbita, wróżbiarz, kabalarz, kabalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ezot. mężczyzna przepowiadający przyszłość
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wróżyć (się)
Wiktionary
(1.1) Chodziła po przepowiednie do starego wróża mieszkającego pod lasem.
Wiktionary
rzecz. wróżbitka ż., wróżbita mos., wróżbiarz mos., wróżbiarka ż., wróżenie n., wróżka ż.
czas. powróżyć dk., wróżyć ndk., wywróżyć dk.
Wiktionary
(1.1) wróżbiarz, wróżbita; daw. wieszczek; przest. wieszczbiarz
Wiktionary
1. przewidywanie przyszłości za pomocą kart, kryształowej kuli, wosku itd.; przepowiednia;
2. zjawisko uznane za zapowiedź czegoś; oznaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przepowiadanie przyszłości wraz z obrzędami towarzyszącymi temu
(1.2) zjawisko uznawane za zapowiedź czegoś
Wiktionary
Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) (łac. divinatio) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa). W środowisku naukowym wróżenie uznawane jest za pseudonaukę. Nie istnieje dowód potwierdzający skuteczność wróżenia.
Wikipedia
czas. wróżyć
rzecz. wróżbiarskość ż., wróżbiarka ż., wróżbiarstwo n., wróżbiarz m., wróżbita m., wróżka ż., wróżbitka ż., wróżenie n.
przym. wróżebny, wróżbiarski
przysł. wróżbiarsko
Wiktionary
(1.1) przepowiadanie, przepowiednia, wróżenie
(1.2) omen, proroctwo, przepowiednia, zapowiedź, znak
Wiktionary
kobieta, która przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbitka, wróżka, kabalarka, kabalistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. kobieta zajmująca się przepowiadaniem przyszłości
Wiktionary
(1.1) Ponoć Basi jakaś wróżbiarka przepowiedziała wielką wygraną.
Wiktionary
IPA: vruʒˈbʲjarka, AS: vružbʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. wróżbiarstwo n., wróż m., wróżbita m., wróżba ż., wróżka ż., wróżbitka ż., wróżenie n.
:: fm. wróżbiarz m.
czas. wróżyć ndk., wywróżyć dk.
przym. wróżebny, wróżbiarski
przysł. wróżbiarsko
Wiktionary
(1.1) wróżbitka, wróżka, kabalarka, kabalistka
Wiktionary
dotyczący wróżbiarza, wróżbiarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wróżbiarstwem, dotyczący wróżbiarstwa
Wiktionary
(1.1) Fach wróżbiarski wiedźma przejęła po matce.
Wiktionary
rzecz. wróżbitka ż., wróżba ż., wróżbiarka ż., wróżbiarskość ż., wróżbiarstwo n., wróżbiarz mos.
przysł. wróżbiarsko
czas. wróżyć
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób wróżbiarski
Wiktionary
rzecz. wróżba ż., wróżbiarka ż., wróżbiarskość ż., wróżbiarstwo n., wróżbiarz mos.
przym. wróżbiarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wróżbiarskie
Wiktionary
rzecz. wróżba ż., wróżbiarka ż., wróżbiarstwo n., wróżbiarz mos.
przym. wróżbiarski
przysł. wróżbiarsko
Wiktionary
(1.1) przest. wieszczbiarskość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) próby przepowiadania przyszłości za pomocą specjalnych przedmiotów i technik;
Wiktionary
Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) (łac. divinatio) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa). W środowisku naukowym wróżenie uznawane jest za pseudonaukę. Nie istnieje dowód potwierdzający skuteczność wróżenia.
Wikipedia
(1.1) Tylko pokazywanie niedorzeczności związanych z wróżbiarstwem daje realne, pozytywne skutki.
(1.1) Babka Salomea uprawiała wróżbiarstwo i miała mnóstwo materiałów na ten temat.
Wiktionary
rzecz. wróżka ż., wróżbitka ż., wróżbita mos., wróżbiarskość ż., wróżba ż., wróżbiarz mos., wróżenie n., wróżbiarka ż.
czas. wróżyć ndk., powróżyć dk.
przym. wróżbiarski
przysł. wróżbiarsko
Wiktionary
(1.1) mantyka; przest. wieszczbiarstwo
Wiktionary
ten, kto przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbita, wróż, kabalarz, kabalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ezot. człowiek przepowiadający przyszłość
Wiktionary
(1.1) Lecz obok, tych przodowników religji i oświaty, tuż obok, w jednej z takich samych brudnych, cuchnących izb, mieszkają i działają czarownicy, wróżbiarze i wiedźmy... tu też, gdzieś w pobliżu gnieździ się prastare pogaństwo.
(1.1) Zajmował się różnymi procederami, był sutenerem, fałszerzem pieniędzy, wróżbiarzem, magikiem i złodziejem, a zacierał za sobą ślady tak biegle, że policja karać go mogła co najwyżej za zuchwalstwo.
Wiktionary
IPA: ˈvruʒbʲjaʃ, AS: vružbʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. wróżbiarstwo n., wróż mos., wróżbita mos., wróżba ż., wróżebność ż., wróżka ż., wróżbitka ż., wróżenie n.
:: fż. wróżbiarka ż.
czas. powróżyć dk., wróżyć ndk., wywróżyć dk.
przym. wróżebny, wróżbiarski
przysł. wróżbiarsko
Wiktionary
(1.1) wróż, wróżbita; przest. wieszczbiarz; starop|czasownik.
Wiktionary
podniośle: ten, kto przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbiarz, wróż, kabalarz, kabalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ezot. osoba zajmująca się wróżeniem
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: wróżbit
Wiktionary
Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) (łac. divinatio) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa). W środowisku naukowym wróżenie uznawane jest za pseudonaukę. Nie istnieje dowód potwierdzający skuteczność wróżenia.
Wikipedia
rzecz. wróż mos., wróżba ż., wróżbiarka ż., wróżbiarstwo n., wróżbiarz mos., wróżenie n., wróżka ż., powróżenie n., wywróżenie n., wróżbitka ż.
czas. powróżyć dk., wróżyć ndk., wywróżyć dk.
Wiktionary
(1.1) jasnowidz, medium, wieszczek, wróż, wróżbiarz; przest. wieszczbiarz
Wiktionary
podniośle: kobieta, która przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbiarka, wróżka, kabalarka, kabalistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. kobieta zajmująca się przepowiadaniem przyszłości
Wiktionary
IPA: vruʒˈbʲitka, AS: vružbʹitka
Wiktionary
rzecz. wróżba ż., wróż m., wróżbiarz m., wróżbiarka ż., wróżka ż., wróżbiarstwo n., wróżenie n.
:: fm. wróżbita m.
czas. wróżyć ndk., wywróżyć dk.
przym. wróżebny, wróżbiarski
Wiktionary
zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa krewnego (lub na kimś z jego rodu); wendeta, wendetta, vendetta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. prawo krwawej rodowej zemsty za zabójstwo (lub obrazę) w krajach dawnej Europy południowej i wschodniej
(1.2) stpol. walka
Wiktionary
Wendeta, vendetta, wróżda – zemsta jednej grupy na drugiej za zabójstwo krewnego. Rodzi to stosunek społeczny oparty na wzajemnej morderczej wrogości.
Słowo „wendeta” (wł. vendetta z łac. vindicta) to termin określający krwawą zemstę. Bardzo stary, archaiczny obyczaj ludowy, wywodzący się z Sycylii i znany także na Korsyce, został zaadaptowany przez środowisko włoskich mafii czy syndykatów. Oznaczał „polowanie” całej mafijnej organizacji na osobę wskazaną przez ojca chrzestnego. Jeżeli osoba zdradziła rodzinę lub zabiła jej członka, zaczyna się polowanie na nią celem jej zlikwidowania.
Wikipedia
(1.1) wendetta, dintojra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. cecha tego, co wróżebne
Wiktionary
przym. wróżebny
rzecz. wróżbiarz mos.
Wiktionary
1. będący wróżbą, oznaką czegoś;
2. dotyczący wróżb, służący do wróżenia, np. świeca używana do celów wróżebnych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ezot. związany z wróżbą, dotyczący wróżby
Wiktionary
rzecz. wróżka ż., wróżbitka ż., wróżbiarz mos., wróżbiarka ż., wróżba ż., wróżebność ż.
Wiktionary
(1.1) mantyczny, proroczy, wieszczbiarski, wieszczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wróżyć.; ezot. przepowiadanie przyszłości
Wiktionary
Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) (łac. divinatio) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa). W środowisku naukowym wróżenie uznawane jest za pseudonaukę. Nie istnieje dowód potwierdzający skuteczność wróżenia.
Wikipedia
IPA: vruˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vružẽńe
Wiktionary
rzecz. wróżbiarstwo n., wróż mos., wróżba ż., wróżka ż., wróżbiarz m., wróżbiarka ż., wróżbita mos., wróżbitka ż.
czas. wróżyć ndk., wywróżyć dk.
Wiktionary
wieszczka;
1. kobieta, która przepowiada przyszłość z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbitka, wróżbiarka, kabalarka, kabalistka;
2. postać z baśni mająca moc czynienia czarów; czarodziejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. kobieta przepowiadająca przyszłość
(1.2) liter. baśniowa postać czyniąca czary;
(1.3) stpol. wróżba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna odwiedził wróżkę, aby dowiedzieć się trochę o przyszłości.
Wiktionary
IPA: ˈvruʃka, AS: vruška
Wiktionary
rzecz. wróż m., wróżbiarz m., wróżbita m., wróżba ż., wróżbiarka ż., wróżbitka ż., wróżbiarstwo n., wróżenie n.
czas. wróżyć dk., wywróżyć dk.
przym. wróżebny
Wiktionary
(1.1) wróżbiarka, wróżbitka, daw. ciota
(1.2) czarodziejka
Wiktionary
sklepienie w kształcie trójkąta sferycznego, stanowiące przejście od kwadratu podbudowy do podstawy kopuły; żagielek
SJP.pl
1. przepowiadać przyszłość, analizując jakiś układ, np. kart, fusów, gwiazd;
2. przewidywać w oparciu o znane sobie fakty;
3. być oznaką czegoś, co się stanie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) ezot. przepowiadać przyszłość, dawać wróżbę
(1.2) przen. (o obiektach, zjawiskach) zapowiadać
Wiktionary
IPA: ˈvruʒɨt͡ɕ, AS: vružyć
Wiktionary
rzecz. wróżbiarstwo n., wróżba ż., wróżbiarz m., wróżbiarka ż., wróż m., wróżka ż., wróżenie n., wróżbita mos., wróżbitka ż.
przym. wróżbiarski
Wiktionary
(1.1) przepowiadać, zwiastować, przest. astrologować
Wiktionary
1. wykrzyknik wyrażający złość; grr;
2. wykrzyknik wyrażający warczenie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca warczenie zwierzęcia, np. psa
(1.2) onomatopeja naśladująca warkot urządzeń
Wiktionary
IPA: vrːː, AS: v••r
Wiktionary
1. rzadko: ryjąc, wkopać w coś;
2. potocznie: opanować pamięciowo (materiał przed egzaminem); wkuć;
3. wryć się - zagłębić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) uderzając lub wciskając, zagłębić coś w miękkim podłożu
czasownik zwrotny dokonany wryć się (ndk. brak)
(2.1) uderzywszy lub wcisnąwszy się w miękkie podłoże, zagłębić się w nim
(2.2) utrwalić się w czyjejś świadomości na długi czas
Wiktionary
(1.1) I spostrzega teraz dopiero, że leży na płycie sarkofagu, którą czas strzaskał, w ziemię wrył i mchami przez wieki znów spoił.
(2.2) Ich krótka wizyta wryła się w pamięć wielu ludzi, zmieniła albo złamała im życie.
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: w niedługim czasie, rychło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. kaszubski herb szlachecki;
Wiktionary
Wrycza (Wrycz) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
potocznie:
1. pobić kogoś; wklupać;
2. zjeść coś; wszamać
SJP.pl
potocznie: wsadzać, wbijać w coś
SJP.pl
rysując, wkomponować coś w istniejący rysunek
SJP.pl
rysując, wkomponowywać coś w istniejący rysunek
SJP.pl
1. o cieczach: zmieniać swój stan skupienia w gazowy w odpowiedniej temperaturze; gotować się;
2. kłębić, burzyć się;
3. odczuwać gwałtowne uczucia, podniecać się, być wzburzonym;
4. być pełnym zgiełku, kipieć, tętnić życiem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
głośny, przeraźliwy krzyk, wołanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo głośny krzyk
Wiktionary
Wrzask – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.
Przed 2023 r. miejscowość była częścią wsi Gozdów.
Wikipedia
(1.1) Uczniowie nie przestawali hałasować i musiałem uciszyć ich wrzaski.
Wiktionary
przym. wrzaskliwy
przysł. wrzaskliwie
czas. wrzeszczeć, wrzasnąć
Wiktionary
(1.1) ryk, wycie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób wrzaskliwy; z wrzaskiem; bardzo głośno
Wiktionary
(1.1) Teraz natomiast zbliżyło się kilka łódeczek. Mali wioślarze, półnadzy chłopcy arabscy, wrzaskliwie usiłowali porozumieć się z załogą statku.
Wiktionary
rzecz. wrzask mrz., wrzaskul mos., wrzaskula ż., wrzaskliwość n., wrzaskun mrz.
czas. ndk. wrzeszczeć, dk. zawrzeszczeć
przym. wrzaskliwy
Wiktionary
(1.1) głośno, krzykliwie, hałaśliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wrzaskliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wrzaskliwy
SJP.pl
1. skory do wrzasku;
2. zbyt głośno brzmiący;
3. pełen wrzasku, hałasu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do wrzasku, wrzeszczenia
(1.2) przen. bardzo intensywny, o silnych kolorach, mocno przyciągający uwagę
Wiktionary
(1.1) Wrzaskliwe, wygadane przekupki w spódnicach sztywnych od krochmalu i wysokich bieluśkich czepkach.
Wiktionary
rzecz. wrzask m., wrzeszczenie n.
czas. wrzeszczeć ndk., wrzasknąć dk.
przysł. wrzaskliwie
Wiktionary
(1.1) krzykliwy
(1.2) krzykliwy
Wiktionary
1. powiedzieć lub zawołać coś bardzo głośno; krzyknąć;
2. wydać krzykliwy, ostry głos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wrzeszczeć)
(1.1) dokonany od|wrzeszczeć.
Wiktionary
IPA: ˈvʒasnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vžasnõńć
Wiktionary
rzecz. wrzask mrz.
Wiktionary
Wrząsowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Świątniki Górne, na terenie aglomeracji krakowskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krakowskim.
Wikipedia
wrząca ciecz; war; ukrop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciecz (najczęściej woda) w stanie wrzenia (zamieniania się w parę)
Wiktionary
Wrzenie – zjawisko przemiany cieczy w gaz (parę), podczas którego powstają i rosną pęcherzyki pary nasyconej w objętości cieczy. Wrzenie jest więc gwałtownym parowaniem nie tylko na powierzchni, ale także w całej objętości. Wrzenie wymaga dostarczania energii do wrzącego ciała, dlatego jest przejściem fazowym pierwszego rodzaju i jest procesem endotermicznym.
Wikipedia
(1.1) Żeby herbata była smaczna, należy zalać ją wrzątkiem i odczekać kilka minut.
Wiktionary
IPA: ˈvʒɔ̃ntɛk, AS: vžõntek
Wiktionary
rzecz. wrzenie n., warząchew ż.
czas. wrzeć ndk.
Wiktionary
(1.1) ukrop, war, białystok|kipiatok.
Wiktionary
urządzenie do przygotowywania gorącej wody na potrzeby domowe i utrzymywania jej w temperaturze 85-90 stopni Celsjusza
SJP.pl
hałas, gwar różnych zmieszanych głosów lub dźwięków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hałas, gwar różnych zmieszanych głosów lub dźwięków
(1.2) przen. wzburzenie, zamieszanie
Wiktionary
(1.1) Musiała jednak wrzawa wojenna uciszyć się o późnej godzinie, gdyż pamiętam jak byłem raptownie obudzony nagłą kanonadą przy różanej zorzy.
Wiktionary
IPA: ˈvʒava, AS: vžava
Wiktionary
rzecz. wrzenie n.
Wiktionary
wrzałka płaskozębna, wrzałka powojowa - gatunki błonkówki z rodziny smuklikowatych
SJP.pl
1. o cieczach: zmieniać swój stan skupienia w gazowy w odpowiedniej temperaturze; gotować się;
2. kłębić, burzyć się;
3. odczuwać gwałtowne uczucia, podniecać się, być wzburzonym;
4. być pełnym zgiełku, kipieć, tętnić życiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) fiz. gotować się, bulgotać od gorąca
(1.2) książk. przen. burzyć się, niepokoić się
czasownik
(2.1) przest. napierać, przeć, cisnąć
(2.2) przest. rwać się do kogoś, dyszeć gniewem, ostrzyć zęby
Wiktionary
(1.1) Poparzyłem się wrzącą zupą.
(1.2) Tłum zgromadzony na wiecu wrze i rzuca kamieniami w okna budynków rządowych.
(2.2) Byłoby przyszło do krwi, tak już na siebie warli.
Wiktionary
IPA: vʒɛt͡ɕ, AS: vžeć
Wiktionary
(1) war, wywar, odwar, wrzątek, wrzenie, zawrzeć
(2) przywrzeć
Wiktionary
(1.1) kipieć
Wiktionary
bezkręgowiec o ciele wydłużonym, spłaszczonym grzbieto-brzusznie, będący pasożytem dróg oddechowych ssaków, ptaków i gadów
SJP.pl
Wrzęchy (Pentastomida, pięciouste, Linguatulida) – podgromada pasożytów wewnętrznych. Znanych jest ok. 95 gatunków.
Wikipedia
podgromada pasożytów wewnętrznych; wrzęchy
SJP.pl
o cechach wrzęchowatych (podgromada pasożytów)
SJP.pl
wywoływana przez wrzęchę z rodzaju Porocephalus; porocefaloza
SJP.pl
bezkręgowiec o ciele wydłużonym, spłaszczonym grzbieto-brzusznie, będący pasożytem dróg oddechowych ssaków, ptaków i gadów
SJP.pl
Wrzęchy (Pentastomida, pięciouste, Linguatulida) – podgromada pasożytów wewnętrznych. Znanych jest ok. 95 gatunków.
Wikipedia
dawne urządzenie przeznaczone do zamykania bramy lub drzwi od wewnątrz; skobel
SJP.pl
Wrzeciądz (dawniej także w formach: rzeciądz, rzecządz, rzecądz, rzejcuz, rzecoz) – okucie budowlane, zamknięcie drzwi lub bramy, element w formie sztaby (lub płaskownika) z otworem współpracujący ze skoblem służący wraz z nim do mocowania kłódki, czasem (szczególnie w przeszłości) w formie krótkiego łańcucha, służącego do zamykania drzwi od wewnątrz.
Wikipedia
żółta biedronka o czarnych plamkach
SJP.pl
Wrzeciążka, biedronka wrzeciążka (Propylea quatuordecimpunctata) – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.
Wikipedia
dawniej: przędzarka przygotowawcza do przeróbki bawełny; wrzecienica, wrzecionarka, wrzecioniarka
SJP.pl
1. zdrobnienie od: wrzeciono;
2. część w zegarkach sprężynowych kieszonkowych lub morskich; kółko balansowe ze sprężyną (włosem)
SJP.pl
grupa bakterii mających kształt pałeczek o zaostrzonych biegunach
SJP.pl
rodzaj bakterii mających kształt pałeczek o zaostrzonych biegunach; Fusobacterium
SJP.pl
1. drewniany przyrząd do ręcznego przędzenia wełny;
2. element maszyny przędzalniczej;
3. wrzeciono kariokinetyczne - wrzecionowata struktura komórki zbudowana z włókien białka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. obrotowe narzędzie ręczne lub część kołowrotka do nawijania przędzy;
(1.2) techn. element obrabiarki w kształcie wału, służący do zamocowania narzędzia lub obrabianego przedmiotu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie lękaj się możny królu, przestań płakać o królowo! chociaż uśnie córka twoja, lecz obudzi się na nowo, bo nie umrze wtedy ona, gdy wrzecionem się ukłuje, lecz ją właśnie to ukłucie na sen długi zaczaruje.
Wiktionary
IPA: vʒɛˈt͡ɕɔ̃nɔ, AS: vžećõno
Wiktionary
rzecz. wrzecionowatość ż.
przym. wrzecionowy, wrzecionowaty
przysł. wrzecionowato
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przypominając kształtem wrzeciono
Wiktionary
rzecz. wrzeciono n., wrzecionowatość ż.
przym. wrzecionowy, wrzecionowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wrzecionowate
Wiktionary
rzecz. wrzeciono n.
przym. wrzecionowy, wrzecionowaty
przysł. wrzecionowato
Wiktionary
przypominający kształtem wrzeciono, podłużny i zwężający się ku końcom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem wrzeciono
Wiktionary
(1.1) Długoszpar posiada wrzecionowate ciało.
Wiktionary
rzecz. wrzeciono n., wrzecionowatość ż.
przym. wrzecionowy
przysł. wrzecionowato
Wiktionary
przymiotnik od: wrzeciono
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wrzecionem, dotyczący wrzeciona
Wiktionary
rzecz. wrzeciono n., wrzecionowatość ż.
przym. wrzecionowaty
przysł. wrzecionowato
Wiktionary
inaczej buzdyganek, roślina zielna rosnąca w Afryce, Azji i Europie południowej
SJP.pl
modulant, przysłówek
(1.1) stpol. rzekomo, podobno
Wiktionary
(1.1) war. wrzkomo
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wrzelów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Łaziska.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Łaziska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 212 mieszkańców.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wrzelowiec – wieś (1543–1824 miasto) w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Opole Lubelskie.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa lubelskiego.
Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Wrzelowiec i Wrzelowiec-Kierzki w gminie Opole Lubelskie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 455 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Wrzelowiec; wrzelowski
SJP.pl
przymiotnik od: Wrzelowiec; wrzelowiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. czas
Wiktionary
przym. wrzemienny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. doczesny
Wiktionary
IPA: vʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: vžẽmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. wrzemię n.
Wiktionary
1. o cieczach: zmieniać swój stan skupienia w gazowy w odpowiedniej temperaturze; gotować się;
2. kłębić, burzyć się;
3. odczuwać gwałtowne uczucia, podniecać się, być wzburzonym;
4. być pełnym zgiełku, kipieć, tętnić życiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. przechodzenie ze stanu ciekłego w gazowy
(1.2) oznaki niezadowolenia lub buntu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wrzątek mrz., wrzawa
czas. wrzeć
Wiktionary
(1.1) parowanie
(1.2) bunt, ferment, niepokój, rewolta, wrzawa, wzburzenie, zamieszanie, zamieszki
Wiktionary
potocznie:
1. wyznaczać coś komuś jako karę (np. mandat); wlepiać;
2. sprawiać komuś lanie, bić kogoś
SJP.pl
rubasznie: sprawić komuś lanie, zbić kogoś
SJP.pl
Wrześcienko (dawniej Wrzeście Szlacheckie, kaszb. Szlachecczé Wrzesce, niem. Adlig Freest) – osada w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko, przy trasie linii kolejowej Lębork – Łeba.
W latach 1975–1998 osada należała administracyjnie do województwa słupskiego.
Wikipedia
dziewiąty miesiąc roku kalendarzowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziewiąty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);
(1.2) stpol. listopad
Wiktionary
Wrzesień – dziewiąty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 30 dni.
Nazwa miesiąca (według Brücknera) pochodzi od kwitnących w tym miesiącu wrzosów (por. ukr. вересень / wereseń, błr. верасень / wierasień). Dawniej używano również nazwy pajęcznik od nici babiego lata. Łacińska nazwa September (‘siódmy miesiąc’; zobacz: kalendarz rzymski) została zapożyczona przez większość języków europejskich.
Wikipedia
(1.1) II wojna światowa rozpoczęła się pierwszego września 1939 (tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego) roku.
(1.1) W pierwszych dniach września spadły deszcze.
Wiktionary
IPA: ˈvʒɛɕɛ̇̃ɲ, AS: vžeśė̃ń
Wiktionary
przym. wrześniowy, wrzosowy
rzecz. wrzost mrz., wrzosk mrz., wrzosik mrz., werez mrz., weres mrz., wrześniak m., wrześniówka ż., wrzos m., wrzosowisko n.
Wiktionary
(1.1) daw. pajęcznik, september
(1.2) stpol. listopad, pajęcznik, październik
Wiktionary
przymiotnik od: Września
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Wrześni, związany z Wrześnią
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pan Skibiński zasygnalizował problem we wrzesińskim oddziale koncernu.
Wiktionary
IPA: vʒɛˈɕĩj̃sʲci, AS: vžeśĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Września ż., wrześnianin m., wrześnianka ż.
Wiktionary
krzew lub niewielkie drzewo z rodziny tamaryszkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Września (niem. Wreschen) – miasto w województwie wielkopolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Września i powiatu wrzesińskiego. Położone 50 km na wschód od Poznania, nad rzeką Wrześnicą.
Ważny węzeł komunikacji drogowej i kolejowej. Okolica równinna, rolnicza.
Wikipedia
(1.1) Pod Wrześnią leży Grabowo Królewskie.
Wiktionary
IPA: ˈvʒɛɕɲa, AS: vžeśńa
Wiktionary
rzecz. wrześnianin m., wrześnianka ż.
przym. wrzesiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: wrześniak
Wiktionary
(1.1) Ta kobyła to wrześniaczka.
Wiktionary
IPA: vʒɛɕˈɲat͡ʃka, AS: vžeśńačka
Wiktionary
zob. wrześniak.
Wiktionary
1. młody zając urodzony na jesieni;
2. koń urodzony we wrześniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. zool. źrebak urodzony na jesieni
(1.2) przest. łow. zając urodzony we wrześniu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) reg. miód z kwiatów wrzosu wyprodukowany we wrześniu
Wiktionary
(1.1) Rejestr zębowy wrześniaka zmienia się tylko do siódmego roku życia.
Wiktionary
IPA: ˈvʒɛɕɲak, AS: vžeśńak
Wiktionary
rzecz. wrzesień m., wrzos m., wrzosiec m., wrzosowiec m., wrzosownica ż., wrzosowisko n., wrzosowina ż., wrzosowate nmos.
:: fż. wrześniaczka ż.
przym. wrześniowy, wrzosowy, wrzosisty, wrzosowiskowy
Wiktionary
mieszkaniec Wrześni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wrześni
Wiktionary
IPA: vʒɛɕˈɲä̃ɲĩn, AS: vžeśńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Września ż.
:: fż. wrześnianka ż.
przym. wrzesiński
Wiktionary
mieszkanka Wrześni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wrześni
Wiktionary
Wrześnica Mała (Wrześnianka) – struga, lewy dopływ Wrześnicy o długości 13,07 km.
Wypływa na Pojezierzu Wielkopolskim na wysokości około 112 m n.p.m. Przepływa przez wsie: Czerniejewko, Gębarzewo, Goraniec, Golimowo. Uchodzi we wsi Noskowo.
Wikipedia
IPA: vʒɛɕˈɲãnka, AS: vžeśńãnka
Wiktionary
rzecz. Września ż.
:: fm. wrześnianin m.
przym. wrzesiński
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
2 cieki w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turyst. wycieczka za miasto we wrześniu
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Hudsonia|ref=tak., roślina z rodziny czystkowatych
Wiktionary
IPA: vʒɛɕˈɲufka, AS: vžeśńufka
Wiktionary
rzecz. wrzesień m.
przym. wrześniowy
Wiktionary
dotyczący września
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wrześniem, charakterystyczny dla września
Wiktionary
IPA: vʒɛɕˈɲɔvɨ, AS: vžeśńovy
Wiktionary
rzecz. wrzesień m., wrześniówka ż., wrześniak mrz./mzw.
przym. wrzosowy
Wiktionary
(1.1) daw. septembrowy
Wiktionary
dzielnica Gdańska
SJP.pl
Wrzeszcz (niem. Langfuhr) – część Gdańska, znajdująca się na północ od Śródmieścia, nad strugą Strzyżą. W latach 1992–2010 dzielnica Gdańska, współcześnie jego terytorium jest podzielone pomiędzy dwie dzielnice: Wrzeszcz Dolny i Wrzeszcz Górny.
Wikipedia
przymiotnik od: Wrzeszcz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) adm. dotyczący gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz lub w niej położony
Wiktionary
(1.1) Wiele zapomnianych lub mniej znanych kryminalnych historii rozegrało się na wrzeszczańskich ulicach i we wrzeszczańskich domach w pierwszej połowie XX wieku.
Wiktionary
rzecz. Wrzeszcz mrz., wrzeszczanin mos., wrzeszczanka ż.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) krzyczeć bardzo głośno i intensywnie
Wiktionary
(1.1) Nie wrzeszcz na swoich ludzi, winny jest intrygant i zleceniodawca, a nie wykonawcy. Może trzeba im więcej posmarować?
Wiktionary
IPA: ˈvʒɛʃt͡ʃɛt͡ɕ, AS: vžeščeć
Wiktionary
czas. wywrzaskiwać
rzecz. wrzask m., wrzeszczenie n.
przym. wrzaskliwy
przysł. wrzaskliwie
Wiktionary
(1.1) drzeć się, wydzierać się, pot. drzeć mordę, drzeć japę, piłować japę
Wiktionary
Wrzeszczewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Łask.
Wikipedia
Wrzeszczów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Przytyk.Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 740.
Wrzeszczów jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Marii Magdaleny. We wsi znajduje się zabytkowy kościół św. Marii Magdaleny oraz dwór, należący niegdyś do Stanisława Morsztyna – wojewody sandomierskiego.
Wikipedia
Wrzeszczyn (niem. Boberrullersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Jeżów Sudecki.
Wikipedia
Wrzeszewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Osiek.
Wikipedia
rzeźbiąc, umieszczać w czymś
SJP.pl
rzeźbiąc, umieścić w czymś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) stpol. rzekomo
Wiktionary
IPA: ˈfʃkɔ̃mɔ, AS: fškõmo
Wiktionary
(1.1) war. wrzekomo
Wiktionary
1. nagromadzenie ropy wskutek zakażenia tkanki bakteriami; ropień, czyrak;
2. przenośnie: zjawisko szkodliwe społecznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. głęboki ubytek skóry lub śluzówki, tzn. poniżej błony podstawnej naskórka / nabłonka;
(1.2) pot. ropień
(1.3) pot. czyrak
(1.4) stpol. osłabienie wynikające z choroby, niemoc
(1.5) stpol. choroba
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Widziałyście wrzody na twarzach tych ludzi?
Wiktionary
IPA: vʒut, AS: vžut
Wiktionary
rzecz. wrzodzik
przym. wrzodowy, owrzodzony
czas. wrzodzieć
Wiktionary
owrzodzenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: owrzodzony; wrzodowaty
SJP.pl
sprzyjający powstawaniu wrzodów
SJP.pl
dawniej: owrzodzony; wrzodny
SJP.pl
osoba chora na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy
SJP.pl
przymiotnik od: wrzód
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z wrzodami, dotyczący wrzodów
Wiktionary
rzecz. wrzód mrz., wrzodzik mrz.
czas. wrzodzieć ndk.
przym. owrzodzony
Wiktionary
ropne zapalenie skóry
SJP.pl
pokrywać się wrzodami
SJP.pl
mały wrzód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wrzód
Wiktionary
rzecz. wrzód m.
przym. owrzodzony, wrzodowy
Wiktionary
krzewinka o zimozielonych, bardzo drobnych listkach i drobnych fioletowych kwiatach, zakwitająca wczesną jesienią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wrzos zwyczajny - nazwa systematyczna|Calluna vulgaris|ref=tak., krzewinka o drobnych liściach i małych, różowofioletowych kwiatach rosnąca w dużych skupieniach, kwitnąca późnym latem i wczesną jesienią;
(1.2) bot. pot. zob. wrzosiec.
(1.3) kolor fioletoworóżowy, taki jak kolor kwiatów wrzosu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyniosłam z lasu trochę wrzosu i włożyłam do wazonu.
Wiktionary
IPA: vʒɔs, AS: vžos
Wiktionary
rzecz. wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzosik m., wrzost m., wrzosk m., weres m., werez m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos zwyczajny, zdrobn. wrzosik, daw./reg. wrzost, wrzosk, weres, werez
(1.2) wrzosiec, przest. wrzosień
(1.3) fioletoworóżowy, wrzosowy
(1.5) jałowiec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
krzew lub krzewinka o zimotrwałych, drobnych, igiełkowatych liściach i kwiatach białych lub różowych zebranych w baldachogrona, rosnąca w Afryce i Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Erica (Ericaceae)|L.|ref=tak., krzew z rodziny wrzosowatych o zimozielonych liściach;
Wiktionary
Wrzosiec (Erica L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Obejmuje ok. 840 gatunków. Ogromna większość występuje w Afryce – 760 gatunków rośnie w Afryce Południowej, 50 na Madagaskarze, 22 w górach wschodniej Afryki, pojedyncze na Wyżynie Abisyńskiej oraz innych wyżynach i górach Afryki zachodniej i równikowej. W basenie Morza Śródziemnego – w północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie oraz w Europie rosną w sumie 23 gatunki. Najdalej na północ – do Półwyspu Skandynawskiego i Islandii sięga wrzosiec bagienny Erica tetralix – jedyny przedstawiciel rodzaju rodzimy w Polsce. Liczne gatunki rosną na glebach kwaśnych, w tym bagiennych, ale niektóre rozwijają się na glebach powstających ze skał wapiennych. Liczne gatunki przystosowały się do oddziaływania pożarów. Kwiaty zapylane są zwykle przez pszczoły, część gatunków afrykańskich o większych kwiatach zapylana jest przez nektarniki.
Wikipedia
(1.1) Na początku XIX wieku odkryto nowy, zdaniem większości fajczarzy, najdoskonalszy surowiec – korzeń wrzośca.
Wiktionary
rzecz. wrześniak mzw./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. bot. wrzos
Wiktionary
rzecz. wrzos m., wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzost m., wrzosk m., weres m., werez m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos, wrzos zwyczajny, daw./reg. wrzost, wrzosk, weres, werez
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw./gwara. wrzos
Wiktionary
rzecz. wrzos m., wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzosik m., wrzost m., weres m., werez m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos, wrzos zwyczajny, wrzosik, daw./reg. wrzost, weres, werez
Wiktionary
o cechach wrzosowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. rodzina roślin krzewinkowych, krzewiastych lub drzew z rzędu wrzosowców;
Wiktionary
Wrzosowate (Ericaceae Juss.) – rodzina roślin krzewinkowych, krzewiastych lub drzew z rzędu wrzosowców (Ericales). Obejmuje ok. 4 tysiące gatunków skupionych w 126 rodzajach. Wrzosowate występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, sięgając głęboko w strefę arktyczną i subantarktyczną. Brak ich lub mają znikomy udział we florze wielkich pustyń, w strefie tropikalnej (poza górami) i na terenach zasolonych. Rośliny te preferują siedliska z kwaśnymi glebami. Do flory polskiej należy 13 rodzajów.
Wikipedia
(1.1) W korzeniach wrzosowatych występuje mikoryza wewnętrzna.
Wiktionary
rzecz. wrześniak mzw./mrz., wrzos mrz., wrzosowce lm nm.
Wiktionary
o cechach wrzosowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. rząd roślin okrytonasiennych z kladu astrowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców.
Wiktionary
rzecz. wrzos mrz., wrzosowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) dwurożne
Wiktionary
1. roślina z rodziny komosowatych;
2. przedstawiciel rośliny z rzędu wrzosowców
SJP.pl
Wikipedia
obszar porosły wrzosem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bezleśna formacja zimozielonych krzewinek, w której dominują wrzosy;
Wiktionary
Wrzosowisko – bezleśna, azonalna formacja zimozielonych krzewinek o charakterystycznym pokroju. Dominują w niej rośliny wrzosopodobne o kseromorficznych (erikoidalnych) liściach – niewielkich, zwykle wałeczkowatych. Wykształca się na siedliskach ubogich, zwykle wilgotnych, znajdujących się pod wpływem klimatu morskiego.
Wikipedia
(1.1) (…) Ze mną można tylko pójść na wrzosowisko • I zapomnieć wszystko (…)
Wiktionary
IPA: ˌvʒɔsɔˈvʲiskɔ, AS: vžosovʹisko
Wiktionary
rzecz. wrześniak m., wrzos m., wrzosiec m., wrzesień m., wrzosowość ż., Wrześniak m./ż.
przym. wrzosowy, wrzosowiskowy, wrzoścowy
przysł. wrzosowo
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru wrzosu, różowofioletowy
Wiktionary
(1.1) Czasami spod pokładów szarej, białej i wrzosowej farby błyśnie smuga ostrzejszego koloru.
Wiktionary
rzecz. wrzos m., wrzosiec m., wrzosowisko n., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw.
przym. wrześniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw./gwara. wrzos
Wiktionary
rzecz. wrzos m., wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzosik m., wrzosk m., weres m., werez m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos, wrzos zwyczajny, wrzosik, daw./reg. wrzosk, weres, werez
Wiktionary
czasownik
(1.1) rzucając, umieszczać coś w czymś
(1.2) pot. inform. umieszczać materiały w internecie
Wiktionary
(1.1) Śmieci należy wrzucać do śmietnika.
(1.1) Wrzuć do zupy trochę drobno pokrojonej natki pietruszki.
(1.2) Znacie jakąś stronę na którą można wrzucać filmiki?
(1.2) Prowadzenie szczęśliwego i barwnego życia staje się czymś w rodzaju etycznego obowiązku, a liczne zdjęcia wrzucane na Facebooka mają zaświadczać, jak świetnie nam to idzie.
Wiktionary
IPA: ˈvʒut͡sat͡ɕ, AS: vžucać
Wiktionary
rzecz. wrzutka ż., wrzucenie n., wrzucanie n., wrzutnia ż., wrzut m., niewrzucanie n.
czas. wrzucić dk., wrucić się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wrzucać.
Wiktionary
rzecz. wrzutka ż., wrzucenie n., wrzut m., wrzutnia ż.
czas. wrzucać ndk., wrzucić dk.
przym. wrzutowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wrzucić.
Wiktionary
rzecz. wrzutka ż., wrzucanie n., wrzut m., wrzutnia ż.
czas. wrzucić dk., wrzucać ndk.
przym. wrzutowy
Wiktionary
rzucając, umieścić coś w jakimś miejscu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wrzucać)
(1.1) zob. wrzucać.
Wiktionary
(1.1) Wystarczy włożyć odpowiedź do butelki, zakorkować i wrzucić do najbliższej wody.
Wiktionary
rzecz. wrzutka ż., wrzucanie n., wrzucenie n., wrzut m., wrzutnia ż.
czas. wrucić się, wrzucać ndk.
Wiktionary
wrzucenie czegoś do jakiegoś celu
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej:
1. upload pliku na serwis hostingowy;
2. obraza słowna; pojazd;
3. wsad w koszykówce
SJP.pl
1. w piłce nożnej: wysokie podanie piłki w pole karne;
2. potocznie: folder reklamowy umieszczany w gazecie lub skrzynce pocztowej;
3. środowiskowo: upublicznienie jakiejś plotki odwracającej uwagę od rzeczywistego problemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. w piłce nożnej wysokie podanie w pole karne
(1.2) w go sposób zabicia grupy kamieni poprzez postawienie ich w atari kamieniem, który sam jest w atari
Wiktionary
(1.2) Już myślałem, że uratuję te kamienie, kiedy zrobiła mi wrzutkę.
Wiktionary
IPA: ˈvʒutka, AS: vžutka
Wiktionary
czas. wrzucać, wrzucić
rzecz. wrzucanie n., wrzucenie n., wrzutnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) udostępniany przez instytucję publiczną zasobnik umożliwiający ludności zdawanie określonych obiektów, bez możliwości ich samodzielnego wyjęcia
Wiktionary
Trezor (wrzutnia) – zabezpieczona skrytka w banku umożliwiająca całodobowe deponowanie pieniędzy.
Pieniądze do trezora wrzucane są najczęściej w specjalnych kopertach, po czym trafiają do odpowiednio zabezpieczonego miejsca, zazwyczaj jakiegoś rodzaju szafy pancernej, do której dostęp mają wyłącznie uprawnieni pracownicy. Następnego dnia pieniądze są przeliczane. Ze względów bezpieczeństwa banki przeprowadzają odpowiednią weryfikację klientów zanim przyznają im dostęp do trezora. Trezor może mieć formę prostej wrzutni mechanicznej, ale może być także wyposażony w rozwiązania elektroniczne: klawiaturę, wyświetlacz, drukarkę fiskalną, głośnik, a także czujniki i kamery.
Wikipedia
(1.1) Przez całą dobę czynna jest samoobsługowa wrzutnia do zwrotu książek.
Wiktionary
IPA: ˈvʒutʲɲa, AS: vžutʹńa
Wiktionary
rzecz. wrzut mrz., wrzucanie n., wrzucenie n., wrzutka ż.
czas. wrzucać ndk., wrzucić dk.
przym. wrzutowy
Wiktionary
1. zagłębiać w czymś coś ostrego, wąskiego, cienkiego;
2. wrzynać się - o czymś wąskim lub ostrym: zagłębić się w czymś, tworząc ślad, bruzdę lub przecinając to
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = wojsk. wojska specjalne
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) = kolej. wyłącznik szybki
Wiktionary
Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły
Wikipedia
(1.1) Planowane jest wprowadzenie do WS przenośnego terminalu Link 16, co umożliwi dowodzenie w systemie sieciocentrycznym.
Wiktionary
IPA: vu‿ˈɛs, AS: vu‿es
Wiktionary
skrót od: w sprawie
SJP.pl
skrót
(1.1) = w sprawie
Wiktionary
(1.1) Akt oskarżenia ws. afery FOZZ.
Wiktionary
IPA: ˈf‿spravʲjɛ, AS: f‿spravʹi ̯e
Wiktionary
[czytaj: wu-es-A]
1. skrót od: Wojewódzki Sąd Administracyjny;
2. skrót od: Wyższa Szkoła Administracji
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. wojewódzki sąd administracyjny;
Wiktionary
1. sprawiać, że ciecz przesącza się, wsiąka w coś;
2. wsączać się: o cieczy lub wilgoci - wsiąkać, przenikać
SJP.pl
1. sprawić, że ciecz przesączy się, wsiąknie w coś;
2. wsączyć się: o cieczy, wilgoci - wsiąknąć, przeniknąć
SJP.pl
1. porcja materiału przeznaczona do pieca hutniczego itp.;
2. w koszykówce: włożenie piłki do kosza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) porcja materiałów wsadzana jednorazowo do jakiegoś urządzenia
(1.2) porcja rudy, koksu, złomu itp. przeznaczona do umieszczenia w piecu
(1.3) bank. kapitał niezbędny do prowadzenia jakiegoś przedsięwzięcia
(1.4) sport. koszykarski wrzut piłki do kosza, z wyskoku
(1.5) wsadzanie, wkładanie
Wiktionary
Wsad (ang. slam dunk) – zagranie w koszykówce polegające na specyficznym umieszczeniu przez zawodnika piłki w koszu (obręczy): zawodnik trzymając piłkę w ręce lub obu rękach nie wykonuje rzutu, ale wkłada ją do kosza; często potem łapiąc czy uwieszając się obręczy.
Wikipedia
IPA: fsat, AS: fsat
Wiktionary
rzecz. wsadka ż., wsadnica ż., wsadzarka ż., wsadzanie n., wsadzenie n.
czas. wsadzać ndk., wsadzić dk.
przym. wsadowy
Wiktionary
(1.2) namiar, nabój
Wiktionary
część pióra wiecznego, w której osadzona jest stalówka; szyjka
SJP.pl
urządzenie mechaniczne służące do ładowania wsadu oraz wyładowywania koksu
SJP.pl
przymiotnik od: wsad
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wsadzić)
(1.1) umieszczać gdzieś
(1.2) pomagać usadowić się
(1.3) pot. zamykać w więzieniu
Wiktionary
rzecz. wsad mrz., wsadzanie n.
czas. wsadzić
Wiktionary
(1.1) nakładać, umieszczać, wkładać
(1.2) władowywać
(1.3) przyskrzyniać, zamykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wsadzać.
Wiktionary
IPA: fsaˈd͡zãɲɛ, AS: fsaʒãńe
Wiktionary
rzecz. wsad m.
czas. wsadzić, wsadzać
Wiktionary
specjalne urządzenie mechaniczne, umieszczone na niedużej suwnicy albo na nieruchomym dźwigarze, służące do wsypywania materiału wsadowego do pieca hutniczego
SJP.pl
umieścic coś wewnatrz czegoś; wsunąć; wcisnąć; wetknąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wsadzać)
(1.1) dokonany od|wsadzać.
Wiktionary
czas. sadzić, wsadzać ndk.
rzecz. wsadzanie n., wsadzenie n., sadzarka ż., wsad m.
Wiktionary
skrót od: wschód, wschodni
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. wschodni
(1.2) = geogr. wschód
Wiktionary
1. strona świata, po której ukazuje się wschodzące Słońce;
2. wschodnia część kraju, regionu, itp.
3. pojawienie się Słońca lub innego ciała niebieskiego nad horyzontem;
4. wczesna pora dnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraje południowej i wschodniej Azji (np. Indie, Chiny, Japonia)
(1.2) kraje postkomunistyczne we wschodniej, środkowej i południowej Europie
(1.3) zob. Bliski Wschód.
(1.4) zob. Daleki Wschód.
(1.5) hist. zob. Bizantyjski Wschód.
Wiktionary
Strony świata, kierunki świata, ściślej: główne kierunki geograficzne, kierunki główne – cztery główne kierunki wyznaczone na powierzchni kuli ziemskiej. Ich określanie związane jest z właściwościami ruchu obrotowego Ziemi. Odbywa się on wokół osi ziemskiej. Punkty przecięcia osi ziemskiej z powierzchnią Ziemi to bieguny geograficzne: północny i południowy. Połączone są półokręgami noszącymi nazwę południków, które wyznaczają kierunek północ–południe. Kierunek wzdłuż południka o zwrocie do północnego bieguna geograficznego to kierunek północny, zaś do południowego bieguna geograficznego – południowy. Natomiast punkty, gdzie pojawia się albo znika Słońce za horyzontem w dniu równonocy, wyznaczają kierunki: wschodni i zachodni.
Wikipedia
(1.2) Na Wschodzie ludzie nie są tak bogaci, jak na Zachodzie.
Wiktionary
IPA: fsxut, AS: fsχut
Wiktionary
rzecz. wschód
czas. wschodzić
przym. wschodni
Wiktionary
(1.1) Orient
(1.2) Europa Wschodnia
(1.3) zob. Bliski Wschód.
(1.4) zob. Daleki Wschód.
(1.5) zob. Bizantyjski Wschód.
Wiktionary
przymiotnik od: wschód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający miejsce na wschodzie, dotyczący wschodu, skierowany na wschód
(1.2) dotyczący Europy Wschodniej, także Azji, zwykle w odniesieniu kulturowym lub ekonomicznym
Wiktionary
(1.1) Wschodnie obszary Polski są mniej zamożne niż zachodnie.
(1.2) Celnicy wykryli wschodnie podróbki markowych produktów.
Wiktionary
IPA: ˈfsxɔdʲɲi, AS: fsχodʹńi
Wiktionary
rzecz. wschód m., Wschód m., wschodzenie n.
czas. wschodzić ndk.
przysł. wschodnio
Wiktionary
dawniej, potocznie: mieszkaniec Niemieckiej Republiki Demokratycznej
SJP.pl
związany ze wschodnią Afryką, pochodzący ze wschodniej Afryki, charakterystyczny dla wschodniej Afryki itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Afryki Wschodniej, związany z Afryką Wschodnią
Wiktionary
związany ze wschodnią Australią, pochodzący ze wschodniej Australii, charakterystyczny dla wschodniej Australii itp.
SJP.pl
1. związany ze wschodnią Azją, pochodzący ze wschodniej Azji, charakterystyczny dla wschodniej Azji itp.;
2. związany z Azją Wschodnią (regionem fizycznogeograficznym)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Azją wschodnią
(1.2) zamieszkujący, występujący w Azji wschodniej
Wiktionary
(1.1) Znacznie później, bo dopiero w XVI wieku herbata, jako gotowy produkt, została sprowadzona do Europy. W 1517 roku ze wschodnioazjatyckich kolonii przywieźli ją Portugalczycy.
(1.1) Dobra passa minęła, gdy pojawiła się wschodnioazjatycka konkurencja.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do wschodniego Bałtyku, związany ze wschodnim Bałtykiem
Wiktionary
(1.1) Pojezierze Mazurskie stanowi część polskich Pojezierzy Wschodniobałtyckich.
Wiktionary
przym. bałtycki
Wiktionary
związany ze wschodnią Białorusią, pochodzący ze wschodniej Białorusi, charakterystyczny dla wschodniej Białorusi itp.
SJP.pl
związany ze wschodnimi Chinami, pochodzący ze wschodnich Chin, charakterystyczny dla wschodnich Chin itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wschodnią częścią Czech; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
mieszkaniec Europy Wschodniej
SJP.pl
mieszkanka Europy Wschodniej
SJP.pl
związany ze wschodnią Europą, pochodzący ze wschodniej Europy, charakterystyczny dla wschodniej Europy itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Europy Wschodniej, wywodzący się z Europy Wschodniej
Wiktionary
(1.1) Wschodnioeuropejscy politycy są często oskarżani o homofobię, odrzucają jednak tę krytykę jako nieuzasadnioną.
(1.1) Oskarżył on związek zawodowy o stosowanie „stalinowskich metod” w walce ze wschodnioeuropejską siłą roboczą.
Wiktionary
rzecz. Europa Wschodnia ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fryzją Wschodnią, dotyczący Fryzji Wschodniej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wschodniofryzyjski;
Wiktionary
rzecz. Fryzja Wschodnia ż.
Wiktionary
związany ze wschodnią Germanią, pochodzący ze wschodniej Germanii, charakterystyczny dla wschodniej Germanii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Germanami wschodnimi (np. Gotami, Wandalami)
Wiktionary
(1.1) W połowie III wieku z południowej Szwecji wtargnęli na południowe wybrzeże Bałtyku Herulowie, którzy, tak jak poprzednie plemięemiona wschodniogermańskie, wylądowali u ujścia Wisły.
Wiktionary
związany ze wschodnią Grenlandią, pochodzący ze wschodniej Grenlandii, charakterystyczny dla wschodniej Grenlandii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. dotyczący wschodniej części Karaibów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wschodnią częścią Karpat, dotyczący wschodniej części Karpat
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wywodzący się z Wschodniego Kaukazu
Wiktionary
IPA: ˌfsxɔdʲɲɔkawˈkasʲci, AS: fsχodʹńokau̯kasʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wschodnim Kazachstanem, dotyczący wschodniego Kazachstanu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z wschodnią częścią Korei, pochodzący lub mieszkający tam; leżący na wschodzie Korei
Wiktionary
związany ze wschodnią Małopolską, pochodzący ze wschodniej Małopolski, charakterystyczny dla wschodniej Małopolski itp.
SJP.pl
związany ze wschodnimi Niemcami, pochodzący ze wschodnich Niemiec, charakterystyczny dla wschodnich Niemiec itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. dotyczący wschodnich Niemiec; taki jak we wschodnich Niemczech
(1.2) dotyczący Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD)
Wiktionary
(1.2) W roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym czwartym tysiące młodych berlińczyków wzięło udział w nielegalnej demonstracji przeciwko wschodnioniemieckiemu rządowi.
Wiktionary
(1.2) enerdowski
Wiktionary
związany ze wschodnią Polską, pochodzący ze wschodniej Polski, charakterystyczny dla wschodniej Polski itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wschodnią Polską, dotyczący wschodniej Polski
Wiktionary
dotyczący Pomorza Wschodniego, pochodzący z Pomorza Wschodniego, charakterystyczny dla Pomorza Wschodniego itp.
SJP.pl
związany ze wschodnią Rosją, pochodzący ze wschodniej Rosji, charakterystyczny dla wschodniej Rosji itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wschodnią częścią Sachalinu; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Serbii wschodniej, związany z Serbią wschodnią lub jej mieszkańcami
Wiktionary
leżący, występujący na wschód od Morza Śródziemnomorskiego, charakterystyczny dla obszarów leżących na wschód od Morza Śródziemnomorskiego itp.
SJP.pl
związany ze wschodnią Syberią, pochodzący ze wschodniej Syberii, charakterystyczny dla wschodniej Syberii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wschodnią częścią Syberii
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z wschodnią częścią Słowacji; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Słowian wschodnich (Rosjan, Białorusinów, Ukraińców, Rusinów), związany ze Słowianami wschodnimi, dotyczący wschodniej Słowiańszczyzny
Wiktionary
IPA: ˌfsxɔdʲɲɔswɔˈvʲjä̃j̃sʲci, AS: fsχodʹńosu̯ovʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przym. pansłowiański
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Timoru Wschodniego
Wiktionary
IPA: ˌfsxɔdʲɲɔtʲĩˈmɔrsʲci, AS: fsχodʹńotʹĩmorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Timor Wschodni m.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o językach i kulturze krajów wschodnich; orientalista
SJP.pl
związany z nauką o językach i kulturze krajów wschodnich; orientalistyczny
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie nauki o językach i kulturze krajów wschodnich; orientalistka
SJP.pl
nauka o językach i kulturze krajów wschodnich; orientalistyka
SJP.pl
Wschodoznawstwo – interdyscyplinarny kierunek naukowy traktujący o terytorium państw byłego ZSRR.
Wschodoznawstwo łączy elementy nauki o stosunkach międzynarodowych, politologii, historii, ekonomii, kulturoznawstwa i filologii.
Dawniej (do 1939) pod pojęciem wschodoznawstwa rozumiano orientalistykę.
Jest kierunkiem studiów na uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Historii (daw. Wydziale Historycznym w Instytucie Wschodnim).
Wikipedia
1. wschodzenie, kiełkowanie roślin;
2. to, co wzeszło, wykiełkowało
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wschodzić.
Wiktionary
IPA: fsxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: fsχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. wschód m., wzejście n.
czas. wschodzić ndk., wzejść dk.
przym. wschodni
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wzejść)
(1.1) wychodzić zza horyzontu, zjawiać się na niebie (głównie o ciałach niebieskich)
(1.2) o roślinach: kiełkować, wychodzić z ziemi
(1.3) przest. rozpoczynać się, nadchodzić, brać początek
(1.4) przest. przen. uśmiechać się komuś (gdy dopisuje mu szczęście)
Wiktionary
(1.1) W lecie Słońce wschodzi wcześniej niż w zimie.
(1.1) Księżyc na nowiu wschodzi zza gór grzbietów…
(1.1) Jeno gdzieś na krańcach zaczynały wschodzić łuny dalekich pożarów.
(1.2) U nas w ogródku zaczyna wschodzić zieloniutka trawa.
(1.3) Wschodzi nowy rok, więc życzmy sobie, by był lepszy od poprzedniego.
Wiktionary
IPA: ˈfsxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: fsχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wschód m., Wschód m., wschodzenie n.
czas. przest. wschadzać ndk., przest. wzniść
przym. wschodni
temsłow. wschodnio-
Wiktionary
(1.1) świtać (jedynie o Słońcu)
(1.2) kiełkować
(1.3) rozpoczynać się, zaczynać się, nadchodzić, brać początek
(1.4) pot. uśmiechać się, pot. dopisywać
Wiktionary
miasto powiatowe w województwie lubuskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim;
Wiktionary
Wschowa (niem. Fraustadt) – miasto w województwie lubuskim, siedziba powiatu wschowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wschowa. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa leszczyńskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Wschowa liczyła 13 851 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Będąc we Wschowie, odwiedziliśmy wuja Alojzego.
(1.1) Za króla Jana II Kazimierza bito w mennicy we Wschowie miedziane szelągi, szóstaki oraz orty.
Wiktionary
IPA: ˈfsxɔva, AS: fsχova
Wiktionary
rzecz. wschowianin mos., wschowianka ż.
przym. wschowski
Wiktionary
mieszkaniec Wschowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wschowy
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj wschowianom nie udało się pokonać szlichtyngowian.
Wiktionary
rzecz. Wschowa ż.
:: fż. wschowianka ż.
przym. wschowski
Wiktionary
mieszkanka Wschowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wschowy
Wiktionary
(1.1) Wieniec dożynkowy przygotowany przez wschowianki został doceniony podczas dożynek diecezjalnych.
Wiktionary
rzecz. Wschowa ż.
:: fm. wschowianin m.
przym. wschowski
Wiktionary
przymiotnik od: Wschowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wschowy, związany ze Wschową
Wiktionary
(1.1) Siedzibą władz powiatu wschowskiego jest miasto Wschowa.
Wiktionary
rzecz. Wschowa ż., wschowianin mos., wschowianka ż.
Wiktionary
wściubiać, wściubiać się; potocznie:
1. wtykać coś gdzieś z trudem, zwłaszcza część ciała, np. nogę głowę, w przenośni: nos; wciskać, wpychać;
2. wściubiać się:
a) wkradać się, wciskać się, wtryniać się gdzieś;
b) wtrącać się w czyjeś sprawy, mieszać się do czegoś nieproszonym
SJP.pl
wściubić, wściubić się; potocznie:
1. wetknąć coś gdzieś z trudem, zwłaszcza część ciała, np. nogę głowę, w przenośni: nos; wcisnąć, wepchnąć;
2. wściubić się:
a) wkraść się, wcisnąć się, wtrynić się gdzieś;
b) wtrącić się w czyjeś sprawy, wmieszać się do czegoś nieproszonym
SJP.pl
kobieta interesująca się cudzymi sprawami; ciekawska
SJP.pl
ciekawski; interesujący się sprawami, które nie powinny go obchodzić; natrętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) natrętnie wtrącający się w cudze sprawy; ciekawski
Wiktionary
(1.1) Wylądował w Zakopanem mając za sobą ucieczkę z domu i ze szkoły średniej. Żywy, wesoły, wścibski, miejsca nigdzie nie zagrzał.
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕt͡ɕipsʲci, AS: fʹśćipsʹḱi
Wiktionary
rzecz. wścibstwo n.
Wiktionary
skłonność do interesowania się cudzymi sprawami, wtrącania się
SJP.pl
nadmierne, irytujace zainteresowanie
SJP.pl
1. potocznie: wywołać lub wpaść w gniew, złość;
2. wściec się - zachorować na wściekliznę
SJP.pl
1. potocznie: wywoływać u kogoś gniew, złość;
2. wściekać się:
a) potocznie: wpadać w złość, gniewać się;
b) chorować na wściekliznę
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wściec)
(1.1) doprowadzać kogoś do wściekłości
czasownik zwrotny niedokonany wściekać się (dk. wściec się)
(2.1) odczuwać i często okazywać niepohamowaną złość
Wiktionary
czas. wściec dk., wściec się dk.
rzecz. wścieklizna ż., wściekanie n., wściekłość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wściekać.
Wiktionary
rzecz. wściekłość ż., wścieklizna ż.
czas. wściekać ndk.
przym. wściekły
przysł. wściekle
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wściekły, w sposób wyrażający gniew, złość, wzburzenie
(1.2) z wielką siłą, energią, gwałtownie
(1.3) bardzo intensywnie
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕt͡ɕɛklɛ, AS: fʹśćekle
Wiktionary
przym. wściekły
rzecz. wściekłość ż., wścieklizna ż., wściekanie n.
Wiktionary
(1.2) zaciekle
(1.3) strasznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wściekle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wściekły; bardziej wściekły
SJP.pl
gatunek mrówki, np. wścieklica podobna, wścieklica zwyczajna
SJP.pl
Kapuza (od łac. cappa – nakrycie głowy, caput – głowa) – rodzaj męskiej czapki. Miała ona opuszczane klapy służące do osłonięcia uszu lub również karku. Używana była w Europie i Azji od czasów średniowiecza, lub nawet wcześniej. Wykonana była najczęściej z futra i wówczas określana była również nazwą pochodną od rodzaju futra, np. lisiurka – od lisa. Czasem kapuzy wykonywane były także z tkaniny, np. z sukna lub jedwabiu (znane z XVIII-wiecznej Polski).
Wikipedia
odzwierzęca wirusowa choroba zakaźna; wodowstręt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. wirusowa, zawsze śmiertelna choroba zakaźna niektórych zwierząt, mogąca przenieść się na człowieka;
(1.2) przen. wściekłość, gniew, furia
Wiktionary
Wścieklizna (łac. rabies) – niebezpieczna wirusowa choroba zakaźna zwierząt (niektórych ssaków), mogąca przenieść się na człowieka (antropozoonoza). Główną przyczyną śmierci jest niewydolność oddechowa.
Wikipedia
IPA: fʲɕt͡ɕɛkˈlʲizna, AS: fʹśćeklʹizna
Wiktionary
rzecz. wściekłość ż., wściekanie n.
czas. wściekać ndk., wściec dk.
przym. wściekły, wściekliznowy
przysł. wściekle
Wiktionary
(1.1) wodowstręt
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wścieklizną, dotyczący wścieklizny
Wiktionary
rzecz. wścieklizna ż.
Wiktionary
rzadko: wściec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo silna negatywna emocja, intensywna złość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jej niegrzeczne zachowanie doprowadziło mnie do wściekłości.
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕt͡ɕɛkwɔɕt͡ɕ, AS: fʹśćeku̯ość
Wiktionary
rzecz. wściekanie n., wścieklizna
przym. wściekły
przysł. wściekle
czas. rozwścieczać, wściekać
Wiktionary
1. potocznie: wywołać lub wpaść w gniew, złość;
2. wściec się - zachorować na wściekliznę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest bardzo zdenerwowany, rozgniewany, wzburzony
(1.2) o zwierzęciu: chory na wściekliznę
(1.3) pot. taki, który jest zaciekły, gwałtowny, intensywny
(1.4) o kolorze: rzucający się w oczy, intensywny
Wiktionary
Wściekły – polski film kryminalny z 1979 roku w reżyserii Romana Załuskiego, opowiadający historię seryjnego mordercy grasującego na terenie Polski.
Wikipedia
(1.1) Wściekli kibice zaczęli wygrażać sędziemu, który podjął kontrowersyjną decyzję.
(1.2) Zastrzelony przez myśliwego lis był wściekły.
(1.3) Wściekłe ataki gości przyniosły efekt w postaci wyrównującej bramki.
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕt͡ɕɛkwɨ, AS: fʹśćeku̯y
Wiktionary
rzecz. wściekłość ż., wścieklizna ż.
czas. wściekać (się)
przysł. wściekle
Wiktionary
(1.4) intensywny, mocny
Wiktionary
ścieląc, wkładać do środka, wciskać między pościel, pod narzutę; wściełać
SJP.pl
ścieląc, włożyć do środka, wcisnąć między pościel, pod narzutę; wesłać
SJP.pl
ścieląc, wkładać do środka, wciskać między pościel, pod narzutę; wścielać
SJP.pl
wścibiać; potocznie:
1. wtykać coś gdzieś z trudem, zwłaszcza część ciała, np. nogę głowę, w przenośni: nos; wciskać, wpychać;
2. wściubiać się:
a) wkradać się, wciskać się, wtryniać się gdzieś; wścibiać się;
b) wtrącać się w czyjeś sprawy, mieszać się do czegoś nieproszonym; wścibiać się
SJP.pl
wścibić, wścibić się; potocznie:
1. wetknąć coś gdzieś z trudem, zwłaszcza część ciała, np. nogę głowę, w przenośni: nos; wcisnąć, wepchnąć;
2. wściubić się:
a) wkraść się, wcisnąć się, wtrynić się gdzieś;
b) wtrącić się w czyjeś sprawy, wmieszać się do czegoś nieproszonym
SJP.pl
skrót od: Wyższe Seminarium Duchowne, Wyższa Szkoła Dziennikarstwa
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = eduk. Wyższe Seminarium Duchowne
(1.2) = eduk. Wyższa Szkoła Dziennikarstwa
Wiktionary
[czytaj: wu-es-E] skrót od: Wyższa Szkoła Ekonomiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = żegl. wyłączna strefa ekonomiczna;
(1.2) = eduk. nauk. wyższa szkoła ekonomiczna
(1.3) = eduk. nauk. Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie
Wiktionary
skrót od: Wyższa Szkoła Filmowa
SJP.pl
skrót od: Wyższa Szkoła Handlowa, Wyższe Studium Handlowe
SJP.pl
1. osada rolnicza;
2. mieszkańcy wsi; chłopi;
3. tereny pozamiejskie;
4. potocznie: coś niestosownego, nieciekawego lub prymitywnego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wojskowe Służby Informacyjne;
(1.2) = Wyższa Szkoła Inżynierska;
Wiktionary
wrzucić nasiona roślin w odpowiednio przygotowaną glebę; też: zasiać coś w plon główny
SJP.pl
zajmować miejsce w środku lokomocji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wsiąść)
(1.1) wchodzić do środka lokomocji
(1.2) pot. przen. usilnie kogoś krytykować
Wiktionary
(1.1) Co rano wsiadam do zatłoczonego trolejbusa.
(1.2) Dlaczego znów na niego tak wsiadasz? Odpuść mu dziś.
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕadat͡ɕ, AS: fʹśadać
Wiktionary
rzecz. wsiadanie n., wsiadany m., siad m., siadanie n., wysiadanie n., wysiadka ż., siedzenie n., przesiadanie n., przesiadka ż.
czas. siadać ndk., siedzieć ndk., usiedzieć dk., przesiesieć dk., wsiąść dk., wysiadać ndk., wysiąść dk., siąść dk., usiąść dk., przesiadaść ndk., przesiąść dk.
przym. przesiadkowy, wysiadkowy
wykrz. siad
Wiktionary
zajmować miejsce w środku lokomocji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wsiadać.
Wiktionary
IPA: fʲɕaˈdãɲɛ, AS: fʹśadãńe
Wiktionary
czas. wsiadać, siadać, wsiąść
rzecz. siad mrz.
wykrz. siad
Wiktionary
dawniej: sygnał dawany trąbką, nakazujący wsiadanie na konie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wojsk. daw. sygnał grany na trąbce, nakazujący wsiadanie na konie
Wiktionary
(1.1) Grunt, że w Polsce na wieść o jego działaniach zagrano wsiadanego i 23 marca - zapewne na polecenie ministra Józefa Becka - ogłoszono częściową mobilizację.
Wiktionary
czas. wsiadać, wsiąść
Wiktionary
minerał wypełniający szczeliny i najmniejsze pory w skale
SJP.pl
1. wsączać się, przenikać w głąb czegoś;
2. potocznie: ginąć, przepadać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wsiąkliwe
Wiktionary
przym. wsiąkliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wsiąkliwy
SJP.pl
1. o płynach: przeniknąć w głąb czegoś;
2. wejść gdzieś, stając się niezauważalnym;
3. przyzwyczaić się do czegoś nowego;
4. potocznie: zaginąć;
5. potocznie: przepaść bez wieści;
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wsiąkać)
(1.1) dokonany od|wsiąkać.
Wiktionary
IPA: ˈfʲɕɔ̃ŋknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: fʹśõŋknõńć
Wiktionary
rzecz. wsiąknięcie n., wsiąkanie n.
czas. wsiąkać ndk.
Wiktionary
taki, który wsiąknął
SJP.pl
1. o płynach: przeniknąć w głąb czegoś;
2. wejść gdzieś, stając się niezauważalnym;
3. przyzwyczaić się do czegoś nowego;
4. potocznie: zaginąć;
5. potocznie: przepaść bez wieści;
SJP.pl
zająć miejsce w środku lokomocji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wsiadać)
(1.1) dokonany od|wsiadać.
Wiktionary
(1.1) Czemu kolega nie wsiadł do autobusu, tylko w ostatniej chwili cofnął się na przystanek?
Wiktionary
IPA: fʲɕɔ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: fʹśõũ̯ść
Wiktionary
rzecz. wsiadany m., wsiadanie n., wsiądnięcie n., siad mrz.
czas. siadać, wsiadać ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
rzadko: posiekawszy, dodać coś do czegoś; wsiekać
SJP.pl
rzadko: posiekawszy, dodać coś do czegoś; wsiec
SJP.pl
błona wyścielająca wszystkie struktury wewnątrz serca oraz tworząca zastawki serca; endocardium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. wewnętrzna warstwa ściany serca;
Wiktionary
Wsierdzie (łac. endocardium) – w anatomii człowieka najbardziej wewnętrzna warstwa ściany serca, błona łącznotkankowa pokryta nabłonkiem jednowarstwowym płaskim, wyścielająca wewnętrzne powierzchnie jego jam (przedsionków i komór). Wsierdzie składa się z trzech warstw – tkanki podwsierdziowej (w której znajduje się sieć nerwów, naczyń krwionośnych i układu przewodzącego serca), blaszki właściwej wsierdzia i śródbłonka.
Wikipedia
IPA: ˈfʲɕɛrʲd͡ʑɛ, AS: fʹśerʹʒ́e
Wiktionary
przym. wsierdziowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od wsierdzie
Wiktionary
IPA: fʲɕɛrʲˈd͡ʑɔvɨ, AS: fʹśerʹʒ́ovy
Wiktionary
rzecz. wsierdzie n.
Wiktionary
roślina wsiewana w pole zajęte przez uprawę stanowiącą plon główny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: wsjo albo wsio] potocznie: wszystko
SJP.pl
zaimek rzeczowny nieokreślony
(1.1) pot. wszystko
Wiktionary
człowiek pochodzący ze wsi lub mieszkający na wsi; wsiok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. mieszkaniec wsi
Wiktionary
rzecz. wieś ż., wsiok mos., wsiowość ż., wsiowskość ż., wsiowy mos., wsiowa ż.
przym. wsiowski, wsiowy
przysł. wsiowsko
Wiktionary
(1.1) wsiok
Wiktionary
wsiór, wsiur, wiochman, wiochmen, wieśniak, czereśniak; pogardliwie:
1. człowiek pochodzący ze wsi lub mieszkający na wsi;
2. człowiek prymitywny, nieumiejący się odpowiednio zachować w towarzystwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. mieszkaniec wsi lub osoba wywodząca się ze wsi
(1.2) pot. pogard. człowiek nieobyty, prymitywny, niepotrafiący się zachować
Wiktionary
rzecz. wsiowa ż., wieś ż., wioska ż., wioseczka ż., wiocha ż., wsioch m., wsiowy m., wieśniak m., wieśniaczka ż., wiejskość ż.
przym. wiejski, wioskowy, wsiowy
Wiktionary
(1.1) pot. wsioch, wsiowy, wieśniak
(1.2) pot. bamber, gbur, prostak, prymityw
Wiktionary
wsiur, wiochman, wiochmen, wsiok, wieśniak, czereśniak; pogardliwie:
1. człowiek pochodzący ze wsi lub mieszkający na wsi;
2. człowiek prymitywny, nieumiejący się odpowiednio zachować w towarzystwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. mieszkanka wsi
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: wsiowy
Wiktionary
(1.1) Myślisz, że wsiowe chodzą rzadziej do fryzjera?
(2.1) Na ławce siedziały dwie wsiowe baby, czekając na autobus.
Wiktionary
rzecz. wieś ż., wsiok mos., wsiowość ż., wsiowskość ż., wsiowy mos.
:: fm. wsiowy mos.
przym. wsiowski, wsiowy
przysł. wsiowsko
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla wsi lub mieszkańców wsi; ludowość, wiejskość, wieśniactwo
SJP.pl
wieśniaczy, wieśniacki; pogardliwie:
1. pogardliwie: pochodzący ze wsi, charakterystyczny dla wsi; wiejski, rustykalny, kmiecy;
2. potocznie: nieumiejący się odpowiednio zachować w towarzystwie; niekulturalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wsią, dotyczący wsi
przymiotnik jakościowy
(2.1) pogard. niemodny, zacofany, mający cechy przypisywane wsi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pogard. o mieszkańcu wsi lub osobie pochodzącej ze wsi
Wiktionary
(2.1) Jeszcze nosisz te wsiowe sztruksy?
(3.1) W tamtym przedziale wsiowe buty pozdejmowały, udusić się można.
Wiktionary
rzecz. wsiowa ż., wsioch mos., wieś ż., wioska ż., wioseczka ż., wieśniak mos., wieśniaczka ż., wieśniactwo n., wsiok mos., wiejskość ż., wieśniaczość ż., wsiowość ż.
przym. wiejski, wioskowy, wieśniaczy
przysł. wiejsko, wsiowo, wieśniaczo
Wiktionary
(1.1) wiejski, wioskowy
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne;
Wiktionary
IPA: ˌvu‿ɛs‿i‿ˈpɛ, AS: vu‿es‿i‿pe
Wiktionary
wsiór, wiochman, wiochmen, wsiok, wieśniak, czereśniak; pogardliwie:
1. człowiek pochodzący ze wsi lub mieszkający na wsi;
2. człowiek prymitywny, nieumiejący się odpowiednio zachować w towarzystwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec wsi
Wiktionary
(1.1) wsiok
Wiktionary
pogardliwie:
1. kobieta pochodząca ze wsi lub mieszkająca na wsi;
2. kobieta prymitywna, nieumiejąca się odpowiednio zachować w towarzystwie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wielki słownik języka polskiego Polskiej Akademii Nauk;
(1.2) = Wielki słownik języka polskiego PWN
Wiktionary
(1.1) ofic. WSJP PAN
(1.2) ofic. WSJP PWN
Wiktionary
1. skrót od: Wytwórnie Sprzętu Komunikacyjnego;
2. marka polskich motocykli
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego
(1.2) motocykl produkowany przez WSK (1.1) w Świdniku;
Wiktionary
IPA: vu‿ɛs‿ˈka, AS: vu‿es‿ka
Wiktionary
rzecz. wueska ż.
Wiktionary
(1.2) wueska, fuma; żart. motór
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wskoczyć)
(1.1) niedokonany od|wskoczyć.
Wiktionary
(1.1) Kot wskakuje do samochodu.
Wiktionary
IPA: fskaˈcivat͡ɕ, AS: fskaḱivać
Wiktionary
rzecz. wskakiwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wskakiwać.
Wiktionary
czas. wskakiwać ndk.
Wiktionary
kreska, wrąb, punkt albo inny ruchomy lub nieruchomy znak na narzędziu pomiarowym, odpowiadający mierze na nim wywzorcowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) znak na urządzeniu pomiarowym, który odpowiada pewnej wartości;
(1.2) wektorowe przedstawienie sygnału sinusoidalnego stosowane w elektrotechnice
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fskas, AS: fskas
Wiktionary
rzecz. wskaźnik m., wskazówka ż.
czas. wskazywać, wskazać
przym. wskaźnikowy, wskazówkowy, wskazowy
Wiktionary
(1.2) wykres wskazowy, fazor, strzałka fazowa, wykres wektorowy
Wiktionary
1. pokazać, gdzie się ktoś lub coś znajduje;
2. zwrócić uwagę na coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wskazywać)
(1.1) zwrócić czyjąś uwagę na coś
(1.2) pokazać, gdzie ktoś albo coś się znajduje
(1.3) o przyrządach, urządzeniach: podać zmierzoną wartość
(1.4) poinformować o czymś, udzielić wskazówek
(1.5) wyznaczyć, polecić kogoś
czasownik zwrotny dokonany wskazać się (ndk. wskazywać się)
(2.1) zwrócić uwagę na siebie
Wiktionary
(1.1) Podczas tamtejszej konferencji wskazano listę gorących problemów dotyczących zagrożeń dla środowiska.
(1.2) Wskaż mi, Bożydarze, w którym miejscu odnajdę tę dawną świątynię.
(1.3) Prędkościomierz wskazał prędkość 220 km/h.
Wiktionary
rzecz. wskazanie n., wskaz mrz., wskazówka ż.
przym. wskazany
Wiktionary
(1.1) napomknąć
Wiktionary
1. pokazać, gdzie się ktoś lub coś znajduje;
2. zwrócić uwagę na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wskazać.
Wiktionary
IPA: fskaˈzãɲɛ, AS: fskazãńe
Wiktionary
czas. wskazać, wskazywać
rzecz. wskazówka ż., wskazywanie
przym. wskazany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) uważany za potrzebny, polecany jako korzystny
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wskazać
Wiktionary
rzecz. wskazanie n.
czas. wskazać dk., wskazywać ndk.
Wiktionary
(1.1) zalecany
Wiktionary
wskaźnica modrzewianeczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długi i cienki przedmiot do wskazywania
(1.2) techn. element miernika umożliwiający odczyt wielkości
(1.3) stat. liczbowe przedstawienie pewnej wielkości
(1.4) chem. związek chemiczny, który przez zmianę zabarwienia umożliwia ocenę odczynu
(1.5) inform. adres w pamięci
(1.6) mat. indeks dolny lub czasem górny w zapisie matematycznym, wprowadzany dla odróżnienia obiektów od siebie (np. wyrazów ciągu)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel pokazał wskaźnikiem Chiny na mapie.
(1.2) Poziom oleju odczytujemy na wskaźniku C.
(1.3) Dla odtworzenia populacji wskaźnik dzietności powinien wynosić nieco powyżej 2,2.
Wiktionary
IPA: ˈfskaʑɲik, AS: fskaźńik
Wiktionary
czas. wskazywać
rzecz. wskazówka ż., wskaz mrz.
przym. wskaźnikowy
Wiktionary
(1.3) stopa
Wiktionary
przymiotnik od: wskaźnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wskaźnikiem
Wiktionary
(1.1) Ostateczne rozpoznanie zawału ustala lekarz po wykonaniu badania EKG i badań poziomu tzw. enzymów wskaźnikowych we krwi.
(1.1) Początkowo informacje o składzie badanych gazów gromadzono metodami spektrofotometrycznymi oraz z użyciem wskaźnikowych rurek Drägera (H2S, tiole, disulfidy, disiarczek węgla, SO2, HF).
Wiktionary
IPA: ˌfskaʑɲiˈkɔvɨ, AS: fskaźńikovy
Wiktionary
rzecz. wskaz mrz., wskaźnik mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: wskazówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: wskazówka
Wiktionary
IPA: ˌfskazuˈvɛt͡ʃka, AS: fskazuvečka
Wiktionary
rzecz. wskazówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element ruchomy przyrządu pomiarowego, którego położenie określa na podziałce określoną wartość mierzonej wielkości;
(1.2) skierowana do kogoś porada, pouczenie dotyczące postępowania, podpowiedź, punkt wytyczny, informacja o czymś
(1.3) oznaka czegoś
Wiktionary
Wskazówka – element przyrządu pomiarowego analogowego (wskazówkowego), przesuwający się nad (lub obok) narysowanej skali.
Wikipedia
(1.1) Zegar stał. Znieruchomiałe wskazówki zasunięte jedna na drugą znaczyły godzinę dwunastą (…)
(1.2) Dawała mu przezorne rady i wskazówki dobrotliwe. Uczyła go niejednej mądrości życia (…)
(1.3) Umysł mój rozjaśnił się niespodzianie; była to dla mnie wskazówka do dojścia prawdy (…)
Wiktionary
IPA: fskaˈzufka, AS: fskazufka
Wiktionary
rzecz. wskaźnik m., wskaz m., wskazywanie n., wskazanie n.
:: zdrobn. wskazóweczka ż.
czas. wskazywać ndk., wskazać dk.
przym. wskazówkowy
Wiktionary
(1.2) rada, porada, instrukcja, pouczenie, sugestia
Wiktionary
osoba udzielająca wskazówek
SJP.pl
przymiotnik od: wskazówka
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokazywać gdzie się ktoś lub coś znajduje
(1.2) o przyrządach pokazywać wartość wielkości mierzonej
(1.3) przen. być znakiem czegoś, świadczyć o czymś
Wiktionary
(1.1) Czy może mi pan wskazać drogę do muzeum?
(1.2) Licznik wskazywał ponad 100 km/h.
Wiktionary
IPA: fskaˈzɨvat͡ɕ, AS: fskazyvać
Wiktionary
rzecz. wskaz mrz., wskazywanie n., wskazówka, wskazanie, wskaźnik
przym. wskazany
Wiktionary
(1.1) pokazywać, podawać
(1.3) świadczyć, znaczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, co wskazuje
Wiktionary
(1.1) wskaziciel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wskazywać.
Wiktionary
IPA: ˌfskazɨˈvãɲɛ, AS: fskazyvãńe
Wiktionary
czas. wskazywać
rzecz. wskazanie n., wskazówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wskoczyć.
Wiktionary
czas. wskoczyć
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wskakiwać)
(1.1) skacząc, dostać się na wierzch lub do środka czegoś
(1.2) posp. dostać się gdzieś szybko lub w ostatniej chwili
(1.3) o elementach mechanicznych: trafić we właściwy otwór
(1.4) pot. wstąpić do kogoś lub gdzieś na krótko
Wiktionary
(1.1) Żeby popisać się przed koleżankami z klasy, wziął deskorolkę i wskoczył na bardzo wysoki murek.
(1.2) Autobus już odjeżdżał z zatoczki, więc jął biec, krzyczeć, po czym wskoczył energicznie do środka.
(1.3) Męczyłem się z tymi zębatkami kilka godzin; dopiero teraz wskoczyły jedna w drugą.
(1.4) Miałam jeszcze chwilę wolnego czasu, więc wskoczyłam do sąsiadki, pogawędzić o dzisiejszej pogodzie.
Wiktionary
IPA: ˈfskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: fskočyć
Wiktionary
rzecz. skoczek mrz./mos./mzw., wyskok n., podskok mrz., skok, skakanie, skoczenie, skakanka
czas. skoczyć dk., podskoczyć dk., uskoczyć dk., przeskakiwać ndk., wyskakiwać ndk.
przym. skoczny
przysł. skocznie
Wiktionary
(1.1) naskoczyć
(1.2) wtargnąć, bryknąć
(1.3) wejść, zaskoczyć, zakleszczyć
(1.4) zajrzeć, odwiedzić; przen. posp. wpaść, podskoczyć
Wiktionary
w gwarze myśliwskiej: urządzenie w ogrodzeniu łowiska, pozwalające zwierzynie dostać się do wnętrza, a uniemożliwiające jej wyjście z ogrodzenia; skakanka
SJP.pl
dokonać czegoś, coś zrobić
SJP.pl
1. na wylot; na przestrzał;
2. do głębi; całkowicie;
3. przez całą długość czegoś; dookoła; wszędzie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. na wylot, na przestrzał, przez
Wiktionary
(1.1) Była na wskroś nowoczesna tą sztuczną nowoczesnością dziewcząt ładnych i zarozumiałych, ale absolutnie powierzchownych.
Wiktionary
IPA: fskrɔɕ, AS: fskroś
Wiktionary
(1.1) przez
Wiktionary
1. w wierzeniach: przywrócić życie umarłemu;
2. sprawić, że coś zaczyna ponownie istnieć, np. wskrzesić dawny zwyczaj
SJP.pl
1. osoba, która na nowo wprowadza coś w życie; odnowiciel;
2. osoba potrafiąca wskrzesić umarłego
SJP.pl
kobieta, która kogoś lub coś wskrzesiła
SJP.pl
1. w wierzeniach: przywracać życie umarłemu;
2. sprawiać, że coś zaczyna ponownie istnieć, np. wskrzeszać dawne zwyczaje
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wskrzesić)
(1.1) przywracać kogoś lub coś do życia lub istnienia
Wiktionary
1. w wierzeniach: przywrócić życie umarłemu;
2. sprawić, że coś zaczyna ponownie istnieć, np. wskrzesić dawny zwyczaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wskrzesić.
Wiktionary
skrót od: Wyższa Szkoła Kultury Społecznej i Medialnej (w Toruniu)
SJP.pl
z powodu czego, na skutek
SJP.pl
przyimek
(1.1) książk. zob. na skutek.
Wiktionary
(1.1) Wskutek czołowego zderzenia samochodu ciężarowego z autem osobowym na trasie drogi krajowej nr 7 koło Olsztynka zginęły trzy osoby. Wśród ofiar śmiertelnych znalazł się kierowca samochodu osobowego i dwóch jego pasażerów.
Wiktionary
IPA: ˈfskutɛk, AS: fskutek
Wiktionary
wślepiać się - wpatrywać się w kogoś lub w coś bardzo uważnie
SJP.pl
wślepić się - wpatrzyć się w kogoś lub w coś bardzo uważnie
SJP.pl
taki, który się wślepił
SJP.pl
zagranie piłkarskie polegające na rzuceniu się na murawę i sunięciu po niej z jedną nogą wyprostowaną do przodu, drugą podkurczoną, wykonywane np. w celu odebrania piłki rywalowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. w piłce nożnej manewr mający na celu odebranie piłki przeciwnikowi, polegający na wykonaniu po murawie ruchu ślizgowego nogami w kierunku piłki
Wiktionary
IPA: fʲɕlʲisk, AS: fʹślʹisk
Wiktionary
wsunąć do wnętrza, w głąb czegoś; wślizgnąć, wśliznąć
SJP.pl
wsunąć do wnętrza, w głąb czegoś; wślizgać, wśliznąć
SJP.pl
przymiotnik od: wślizg
SJP.pl
wsunąć do wnętrza, w głąb czegoś; wślizgnąć, wślizgać
SJP.pl
skrót od: Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa, Wyższa Szkoła Morska
SJP.pl
członek lub mieszkaniec WSM-u (Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej); wuesemowiec
SJP.pl
snując wpleść jakąś nitkę, ozdobne pasmo w tkaninę
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wielki słownik ortograficzny
Wiktionary
chów wsobny - w hodowli roślin lub zwierząt: łączenie osobników bardziej spokrewnionych niż przeciętna danej populacji
SJP.pl
zaprawić solą, włożyć sól w celu zakonserwowania; nasolić
SJP.pl
skrót od: Wyższa Szkoła Pedagogiczna
SJP.pl
skrót od:
1. współczesny;
2. współpracownik
SJP.pl
na wspak;
1. w przeciwnym niż normalnie kierunku; od tyłu, w tył;
2. odwrotnie niżby należało; na opak
SJP.pl
Wspak – czynność wykonywana w odwrotnej kolejności niż zazwyczaj. W językoznawstwie wyrażenie czytane na wspak to palindrom.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. przeciwieństwo kultury w filozofii Jana Stachniuka;
Wiktionary
Wspakultura – pojęcie występujące w filozofii kulturalizmu Jana Stachniuka, oznaczające przeciwieństwo kultury ujętej jako kolejna po ładzie naturalnym płaszczyzna rozwoju Wszechświata. Wspakultura jest równoznaczna z ustaniem bądź cofnięciem się w rozwoju procesu kulturowego.
Wikipedia
(1.1) Wspakultura łączy się z pełnym odwróceniem wszystkich podstawowych wartości kultury.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wspaniały
Wiktionary
(1.1) Ta sofa wspaniale wkomponowała się w nasze mieszkanie.
(1.1) To wspaniale, że się nie poddajesz!
Wiktionary
IPA: fspãˈɲalɛ, AS: fspãńale
Wiktionary
rzecz. wspaniałość ż.
przym. wspaniały
przysł. wspaniało
Wiktionary
(1.1) cudownie, fantastycznie, niezwykle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wspaniale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wspaniały
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. wspaniale, szlachetnie, wielkodusznie
Wiktionary
rzecz. wspaniałość ż.
przym. wspaniały
przysł. wspaniale
Wiktionary
(1.1) wspaniale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wspaniałomyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wspaniałomyślny; bardziej wspaniałomyślny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha, tego kto jest wspaniałomyślny; cecha tego, co jest wspaniałomyślne
Wiktionary
IPA: ˌfspãɲawɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: fspãńau̯õmyśl̦ność
Wiktionary
przym. wspaniałomyślny
przysł. wspaniałomyślnie
Wiktionary
(1.1) wielkoduszność, łaskawość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) szlachetny, potrafiący wybaczać; serdeczny, wyrozumiały
Wiktionary
IPA: ˌfspãɲawɔ̃ˈmɨɕl̥nɨ, AS: fspãńau̯õmyśl̦ny
Wiktionary
rzecz. wspaniałomyślność ż.
przysł. wspaniałomyślnie
Wiktionary
(1.1) wielkoduszny, łaskawy; daw. wielkomyślny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wspaniałe
Wiktionary
IPA: fspãˈɲawɔɕt͡ɕ, AS: fspãńau̯ość
Wiktionary
przym. wspaniały
przysł. wspaniale, wspaniało
Wiktionary
(1.1) cudowność, świetność, pot. genialność
Wiktionary
1. to, co wspaniałe, piękne, bogate;
2. przysmaki, smakowite potrawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o czymś wyjątkowo dobrym, pięknym lub lubianym
Wiktionary
Wspaniały (chin. trad. 玻璃樽, kant. Bor lei jun, pinyin Bo li zun; ang. Gorgeous, High Risk, Under Control) – hongkońsko-chiński film akcji z 1999 roku w reżyserii Vincenta Koka.
Wikipedia
(1.1) Jej pies jest wspaniały, ale wolę jej kota.
(1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował.
Wiktionary
IPA: fspãˈɲawɨ, AS: fspãńau̯y
Wiktionary
rzecz. wspaniałość ż.
przysł. wspaniale, wspaniało
Wiktionary
(1.1) cudowny, doskonały, idealny, świetny
Wiktionary
1. oprzeć o coś, podtrzymać czymś, dać podporę;
2. udzielić pomocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielenie pomocy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czas na realne wsparcie ofiar hejtu i edukację tych, którzy hejtują.
Wiktionary
IPA: ˈfsparʲt͡ɕɛ, AS: fsparʹće
Wiktionary
rzecz. wspieranie n.
czas. wspierać ndk., wesprzeć dk.
przym. wsparciowy
Wiktionary
związany z pomocą udzielaną komuś, np. grupa wsparciowa
SJP.pl
1. oprzeć o coś, podtrzymać czymś, dać podporę;
2. udzielić pomocy
SJP.pl
umieścić w czymś przez spawanie
SJP.pl
umieszczać w czymś przez spawanie
SJP.pl
1. przemieścić się wyżej;
2. wyprężyć ciało ku górze (np. unosząc się na palcach lub stając na tylnych łapach);
3. rosnąć, czepiając się podpory;
4. awansować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wspinać)
(1.1) jeźdz. ścisnąć konia ostrogami i ściągnąć uzdę, ażeby stanął na tylnych kończynach
czasownik zwrotny dokonany wspiąć się (ndk. wspinać się)
(2.1) przemieścić się w górę po czymś wysokim z pewnym trudem
Wiktionary
(2.1) wejść, wleźć, wgramolić się
Wiktionary
roślina zielna z rodziny bobowatych; wspięga chińska to wigna, wspięga pospolita - lobia
SJP.pl
Wspięga (Lablab) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. W zależności od ujęcia takson jest traktowany jako monotypowy lub obejmujący dwa gatunki. Gatunek wspięga pospolita pochodzi z Afryki, ale rozprzestrzeniony został na całym świecie. Drugi gatunek – L. prostrata – rośnie w zachodniej Australii.
Wikipedia
powodować powstawanie piany
SJP.pl
1. pomagać, pocieszać, popierać, dodawać otuchy, wspomagać;
2. podtrzymywać, podpierać, opierać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wesprzeć)
(1.1) dawać komuś wsparcie, pomoc, opiekę
(1.2) opierać o coś/na czymś
czasownik zwrotny niedokonany wspierać się (dk. wesprzeć się)
(2.1) opierać się o coś, trzymać się czegoś
(2.2) udzielać sobie wzajemnie pomocy, wspomagać się nawzajem
Wiktionary
(1.1) Wtedy, pamiętając / Przeszłość młodocianą, / Będę wspierał biednych, / Tak jak mnie wspierano.
(2.1) Na myśl o tem radość rozpierała mu tak piersi, że chwilami słabł i wspierał się na ramieniu Ursusa, nie mogąc iść o własnej mocy.
(2.2) Przyjaciele powinni się wspierać w trudnych chwilach.
Wiktionary
IPA: ˈfspʲjɛrat͡ɕ, AS: fspʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. wsparcie n., wspieranie n.
czas. wesprzeć dk.
Wiktionary
(1.1) pomagać, wspomagać
(1.2) opierać
(2.1) opierać się
Wiktionary
1. osoba, która udziela komuś pomocy;
2. w rugby: zawodnik wspomagający kolegów z drużyny walczących w pierwszej linii
SJP.pl
Bumsztak (wspieracz) – długi, ok. pięciometrowy drąg o grubości ok. 18 cm, z jednej strony zakończony rączką, służący do tzw. „bumsztakowania”, czyli manewrowania statkiem na płytkich wodach poprzez odpychanie się od dna. Wykorzystuje się go również podczas postoju statku, jeździe w górę rzeki przy płytkiej wodzie i odpychania się od brzegu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wspierać.
Wiktionary
Wspieranie – skonstruowana czynność ramion, tułowia z głową i nóg w celu przeniesienia ciężaru ciała ze zwisu do podporu dążąc głową ponad oś chwytu dłoni.
Wikipedia
IPA: fspʲjɛˈrãɲɛ, AS: fspʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. wspierać
rzecz. wsparcie n.
Wiktionary
(1.1) pomaganie
Wiktionary
zarejestrować śpiew na płycie gramofonowej lub taśmie
SJP.pl
rejestrować śpiew na płycie gramofonowej lub taśmie
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wspiąć)
(1.1) ściskać konia ostrogami i ściągać uzdę tak by stanął dęba
czasownik zwrotny niedokonany wspinać się (dk. wspiąć się)
(2.1) wznosić siebie samego na coś wysokiego
Wiktionary
IPA: ˈfspʲĩnat͡ɕ, AS: fspʹĩnać
Wiktionary
rzecz. wspinanie n.
Wiktionary
(2.1) wdrapywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto się wspina
(1.2) sport. turyst. osoba uprawiająca wspinaczkę
Wiktionary
Wspinaczka – przemieszczanie się w terenie na tyle stromym oraz trudnym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi.
W powyższej definicji mieszczą się tak różne działalności, jak wspinanie na kilkumetrowe kamienie (bouldering) i wchodzenie na ponad ośmiokilometrowe góry.
Wikipedia
(1.2) O sprawie trojga wspinaczy słyszał każdy, a kilka tygodni temu poszukiwaniami zdawała się żyć cała Polska.
Wiktionary
IPA: ˈfspʲĩnat͡ʃ, AS: fspʹĩnač
Wiktionary
rzecz. wspinanie n., wspięcie n., wspinaczka ż., wspinek mos.
czas. wspinać się ndk., wspiąć się dk.
przym. wspinaczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyprawa w strome, wysokie góry
(1.2) sport. dyscyplina sportowa polegająca na pokonywaniu stromych ścian
(1.3) pot. dążenie do osiągnięcia wysokich pozycji
(1.4) kobieta, która się wspina
Wiktionary
Wspinaczka – przemieszczanie się w terenie na tyle stromym oraz trudnym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi.
W powyższej definicji mieszczą się tak różne działalności, jak wspinanie na kilkumetrowe kamienie (bouldering) i wchodzenie na ponad ośmiokilometrowe góry.
Wikipedia
(1.1) Wspinaczka na Mount Everest to moje największe marzenie.
Wiktionary
IPA: fspʲĩˈnat͡ʃka, AS: fspʹĩnačka
Wiktionary
rzecz. wspinacz m., wspinanie n., wspinek mos.
czas. wspinać się, wspiąć się
przym. wspinaczkowy
Wiktionary
przymiotnik od: wspinaczka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany ze wspinaczką, przeznaczony do wspinania
Wiktionary
(1.1) Przed maturą, za namową jednego z profesorów, zapisał się na obóz wspinaczkowy.
Wiktionary
zob. wspinacz.
Wiktionary
(1.1) alpinistyczny, taterniczy, taternicki
Wiktionary
urządzenie do zabaw dla dzieci w postaci kilku drabinek ustawionych w czworobok, po których można się wspinać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wspinać.
Wiktionary
rzecz. wspinek m., wspinacz mos., wspinaczka ż.
czas. wspinać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ktoś, kto się wspina
Wiktionary
IPA: ˈfspʲĩnɛk, AS: fspʹĩnek
Wiktionary
rzecz. wspinacz, wspinaczka, wspinanie
czas. wspinać się
Wiktionary
współuczestnictwo; współudział w czymś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wraz z kimś lub czymś
Wiktionary
(1.1) Dokładnie pamiętam: był rok 1938, poszliśmy wspólnie z ojcem na wystawę obrazów Adama Chmielowskiego.
(1.1) Najpierw przyjechali Jan Józef Lipski i Jacek Kuroń, którzy chcieli się wspólnie zastanowić, jak zorganizować pomoc.
Wiktionary
IPA: ˈfspulʲɲɛ, AS: fspulʹńe
Wiktionary
rzecz. wspólnota ż., wspólnik m., wspólniczka ż., wspólnictwo n., wspólność ż., wspólnotowiec m., wspólnotowość ż.
przym. wspólny, wspólnotowy
Wiktionary
(1.1) wespół, razem, wraz, łącznie
Wiktionary
1. właściciel części spółki;
2. osoba biorąca udział w czymś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mająca wspólny udział w czymś
(1.2) osoba wspólnie uczestnicząca w występku czy przestępstwie
Wiktionary
Wspólnik – osoba, która wniosła wkład kapitałowy do spółki.
Wikipedia
(1.1) Bardzo się zapalał do każdego nowego pomysłu wspólnika.
(1.2) Szuler dostrzegł umówiony ruch ręką swojego wspólnika i podbił stawkę.
Wiktionary
rzecz. wspólnota ż., wspólnotowość ż., wspólnictwo n.
:: fż. wspólniczka ż., wspólnica ż.
przym. wspólny, wspólnotowy
przysł. wspólnie, wspólnotowo
Wiktionary
(1.1) towarzysz, partner, współpracownik, udziałowiec, akcjonariusz
(1.2) współsprawca, współwinny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jęz. o rzeczowniku mogący być używany w dwóch rodzajach gramatycznych i odmieniany tak samo w każdym z nich
Wiktionary
(1.1) Rzeczownikami wspólnorodzajowymi są np. beksa, gaduła, oferma czy niedołęga – każdy z nich można poprzedzić zarówno słowem ten, jak i ta, a przy tym zawsze odmienia się tak samo.
Wiktionary
IPA: ˌfspulnɔrɔd͡zaˈjɔvɨ, AS: fspulnoroʒai ̯ovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wspólne
Wiktionary
Wspólność – polska grupa literacka działająca w Gdańsku w latach 1976–1979.
Grupa, skupiająca głównie studentów, działała przy Kole Młodych ZLP w Gdańsku. Wywodziła się z wcześniejszej grupy Poetariat. Z grupą związani byli m.in. Anna Czekanowicz, Grzegorz Musiał, Zbigniew Joachimiak, Władysław Zawistowski, Waldemar Ziemnicki, Selim Chazbijewicz, Andrzej Grzyb, Waldemar Chyliński, Bronisław Tusk.
Wikipedia
rzecz. wspólnota ż.
przym. wspólny
przysł. wspólnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa ludzi / państw związanych podobnymi poglądami / dążeniami
(1.2) posiadanie wspólnych cech; wspólne posiadanie / przeżywanie czegoś
Wiktionary
Wspólnota – typ zbiorowości oparty na silnych, emocjonalnych więziach, nieformalnej strukturze, dominujący przede wszystkim w społeczeństwach pierwotnych.
W ujęciu Ferdinanda Tönniesa wspólnota (Gemeinschaft) jest przeciwstawnym typem zbiorowości wobec zrzeszenia (Gesellschaft) i charakteryzuje się tym, że więzi wytwarzane są w oparciu o pokrewieństwo lub braterstwo, kontrola społeczna sprawowana jest dzięki tradycji, natomiast podstawą gospodarki we wspólnotach jest własność zbiorowa.
Wikipedia
(1.1) Jak wspólnota międzynarodowa może pomagać ubogim krajom?
(1.2) Arabowie to wspólnota religijno-językowo-kulturowa, która skupia ludność uznającą język arabski za ojczysty.
Wiktionary
IPA: fspulˈnɔta, AS: fspulnota
Wiktionary
rzecz. wspólność ż., wspólnotowość ż., wspólnictwo n., wspólnik m., wspólniczka ż.
przym. wspólnotowy, wspólny
przysł. wspólnie
Wiktionary
potocznie: członek wspólnoty mieszkaniowej
SJP.pl
przymiotnik od: wspólnota
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wspólnoty, właściwy wspólnocie
Wiktionary
rzecz. wspólnota ż., wspólnik mos.
przysł. wspólnie
przym. wewnątrzwspólnotowy
Wiktionary
1. przeżywany, tworzony razem z innymi;
2. należący do wielu osób;
3. jednakowy dla wielu osób
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) należący lub używany przez kilka osób
(1.2) charakterystyczny w równym stopniu dla grupy osób lub rzeczy
(1.3) wykonywany razem przez kilka osób
Wiktionary
(1.1) Jadwiga mieszka z siostrą we wspólnym pokoju.
(1.2) Gościnność to cecha wspólna wszystkim mieszkańcom tej okolicy.
(1.2) Jedyną wspólną rzeczą, jaka łączy ten film z moją piosenką, jest tytuł.
Wiktionary
IPA: ˈfspulnɨ, AS: fspulny
Wiktionary
rzecz. spółka ż., spóła ż., pospółka ż., wspólnota ż., wspólnik m., wspólniczka ż., wspólność ż., wspólnictwo n.
przysł. wspólnie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|spólny.
Wiktionary
1. udzielać komuś wsparcia, pomocy materialnej lub moralnej;
2. wzmacniać, ułatwiać działanie czegoś;
3. wspomagać się:
a) wspomagać samego siebie;
b) wspomagać się nawzajem
c) gwarowo, dawniej: dorabiać się, bogacić;
d) wzmacniać się fizycznie, pokrzepiać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pomagać, wspierać materialnie; udzielać pomocy materialnej osobie, instytucji
(1.2) wspierać urządzenie
Wiktionary
(1.1) Wspomóżcie, dobrzy ludzie - mamrotał żebrak.
(1.2) Układ ten ma wspomagać główny procesor.
Wiktionary
IPA: fspɔ̃ˈmaɡat͡ɕ, AS: fspõmagać
Wiktionary
czas. pomagać, pomóc
rzecz. wspomożenie n., pomoc ż., wspomaganie n., pomocnictwo n.
przym. pomocny
Wiktionary
(1.1) pomagać
Wiktionary
1. udzielać komuś wsparcia, pomocy materialnej lub moralnej;
2. wzmacniać, ułatwiać działanie czegoś;
3. wspomagać się:
a) wspomagać samego siebie;
b) wspomagać się nawzajem
c) gwarowo, dawniej: dorabiać się, bogacić;
d) wzmacniać się fizycznie, pokrzepiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wspomagać.
Wiktionary
Świat Wspomaganych (ang. Uplift Universe) – cykl utworów amerykańskiego pisarza science fiction Davida Brina.
Przewodnim motywem książek jest pomysł ogromnej galaktycznej cywilizacji odpowiedzialnej za "wspomaganie" wszelkich znanych inteligentnych form życia oddychających tlenem. Ludzkość w tej historii jest anomalią, ponieważ nie ma żadnego znanego "patrona", który wspomagałby jej cywilizacyjny rozwój. Z tego powodu większość innych galaktycznych ras uważa, że ludziom brak podstawowego zrozumienia i szacunku dla subtelnej, pielęgnowanej od miliardów lat galaktycznej kultury.
Wikipedia
IPA: ˌfspɔ̃maˈɡãɲɛ, AS: fspõmagãńe
Wiktionary
czas. wspomagać, pomóc
Wiktionary
sięgać pamięcią do wydarzenia lub osoby znanej w przeszłości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wspomnieć)
(1.1) sięgać pamięcią do wydarzenia lub osoby z przeszłości
(1.2) mówić mimochodem, wzmiankować
Wiktionary
(1.1) Chętnie wspominam czasy, gdy służyłem w wojsku.
(1.2) Nauczyciel wspominał na lekcji o możliwej dacie egzaminu.
Wiktionary
IPA: fspɔ̃ˈmʲĩnat͡ɕ, AS: fspõmʹĩnać
Wiktionary
rzecz. wspomnienie n., wspominanie n.
czas. wspomnieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wspominać.
Wiktionary
IPA: ˌfspɔ̃mʲĩˈnãɲɛ, AS: fspõmʹĩnãńe
Wiktionary
czas. wspominać
Wiktionary
wspominek;
1. wspominanie osób lub zdarzeń z przeszłości;
2. coś przypominającego o jakichś zdarzeniach z przeszłości;
3. wzmianka, napomknięcie
SJP.pl
wspominek;
1. wspominanie osób lub zdarzeń z przeszłości;
2. coś przypominającego o jakichś zdarzeniach z przeszłości;
3. wzmianka, napomknięcie
SJP.pl
przymiotnik od: wspominkarz
SJP.pl
potocznie: modlitwy odmawiane w kościele za dusze zmarłych; wypominki
SJP.pl
przymiotnik od: wspominki
SJP.pl
sięgnąć pamięcią do wydarzenia lub osoby z przeszłości
SJP.pl
sięgnąć pamięcią do wydarzenia lub osoby z przeszłości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wspominać)
(1.1) dokonany od|wspominać.
Wiktionary
IPA: ˈfspɔ̃mʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: fspõmʹńėć
Wiktionary
czas. wspominać
rzecz. wspomnienie
Wiktionary
sięgnąć pamięcią do wydarzenia lub osoby z przeszłości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obraz przeszłości w pamięci
(1.2) przedmiot przypominający przeszłość
(1.3) utwór literacki dotyczący minionych przeżyć autora
(1.4) wzmianka, napomknięcie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To przykre wspomnienie już od dawna nie daje mi spokoju.
(1.4) Pobieżne wspomnienie o tym obrazie zawarto dopiero w najnowszej biografii artysty.
Wiktionary
IPA: fspɔ̃mʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: fspõmʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. wspominać ndk., wspomnieć dk.
przym. wspomnieniowy
Wiktionary
(1.1) reminiscencja, echo, retrospekcja, deja-vu, paramnezja
(1.2) pamiątka, souvenir
(1.3) memoar
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wspomnieniami, dotyczący wspomnień
Wiktionary
rzecz. wspomnienie n.
Wiktionary
1. udzielić komuś wsparcia, pomocy materialnej lub moralnej;
2. wzmocnić, ułatwić działanie czegoś; 2. wspomóc się:
a) wspomóc samego siebie;
b) wspomóc się nawzajem
c) gwarowo, dawniej: dorobić się, wzbogacić;
d) wzmocnić się fizycznie, pokrzepić
SJP.pl
wsparcie, zwykle w postaci pieniężnej; datek, jałmużna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielenie pomocy
Wiktionary
(1.1) I opiąć powiedział Pan Bog: Nie jest dobrze być człowieku samemu, uczyńmy jemu wspomożenie podobne k niemu.
(1.1) A gdy powstanie olbrzym Goliath, / by złamać młodość mą – / Błagają ciebie Syjon, Moria: / ku wspomożeniu zstąp!
Wiktionary
rzecz. wspomoga ż., wspomożyciel mos., wspomożycielka ż.
czas. wspomagać ndk., wspomóc dk.
Wiktionary
dawniej: osoba, która kogoś ratuje, pomaga, zwłaszcza materialnie
SJP.pl
1. dawniej: kobieta, która kogoś ratuje, pomaga, zwłaszcza materialnie;
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych
SJP.pl
dawniej: spiętrzenie, zator
SJP.pl
1. element konstrukcyjny podtrzymujący coś; wspornica, wspornik, podpora;
2. kamień sklepienia znajdujący się tuż nad wezgłowiem
SJP.pl
służący jako wspora lub podpora; wspornikowy
SJP.pl
wieszadło pojedyncze lub wielokrotne służące do podwieszania przewodów, kabli, rurociągów itp.
SJP.pl
1. element konstrukcyjny podtrzymujący coś; wspora, wspornik, podpora;
2. narzędzie do strugania drewna
SJP.pl
1. wspierający element konstrukcyjny w różnych maszynach i urządzeniach;
2. architektoniczna podpora sklepienia, balkonu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. podtrzymujący element architektoniczny osadzony w ścianie
(1.2) bud. część konstrukcji wystająca poza skrajną podporę
Wiktionary
Wspornik – element architektoniczny lub konstrukcyjny pełniący funkcję podpierającą. W architekturze jego zadaniem jest podtrzymanie elementu wystającego przed lico ściany wewnątrz (np. żebra sklepienia, posąg, parapet itp.) lub na zewnątrz (balkon, wykusz, pomost) budynku.
Wikipedia
(1.1) podpora
Wiktionary
stanowiący wspornik; wsporczy
SJP.pl
dawniej: taki, na którym coś się opiera, np. filary, łęki, wrota wsporne
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, wskazujący na wspólną z kimś cechę, na wspólne działanie itp.
Wiktionary
(1.1) przest. spół-
Wiktionary
1. osoba grająca w tym samym filmie lub teatrze, co ktoś inny;
2. przenośnie: osoba, która razem z inną coś udaje;
3. przenośnie: współuczestnik jakichś wydarzeń
SJP.pl
syndrom negatywnych zjawisk obejmujący alkoholika i jego rodzinę
SJP.pl
osoba będąca wspólnie z kimś autorem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jeden z dwóch lub więcej autorów tego samego dzieła
Wiktionary
Współautorstwo (w zależności od kontekstu także współtwórczość czy pisanie zespołowe, w pracach angielskojęzycznych spotykany jest termin Collaborative Writing, w skrócie CW) – sytuacja, w której utwór powstaje dzięki twórczej pracy więcej niż jednej osoby.
Wikipedia
(1.1) Nie jest zaś tak, jak Pan pisze, aby współautorka stłumiła w tym współautora. (E. Orzeszkowa: Listy do Tadeusza Garbowskiego)
Wiktionary
IPA: fspuwˈawtɔr, AS: fspuu̯au̯tor
Wiktionary
rzecz. współautorstwo n.
:: fż. współautorka ż.
przym. współautorski
Wiktionary
(1.1) współtwórca
Wiktionary
1. jedna z twórców dzieła literackiego, naukowego lub dzieła sztuki;
2. jedna z wynalazców, projektodawców wspólnego dzieła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta będąca jednym z dwóch lub więcej autorów tego samego dzieła
Wiktionary
(1.1) Nie jest zaś tak, jak Pan pisze, aby współautorka stłumiła w tym współautora.
Wiktionary
IPA: ˌfspuwawˈtɔrka, AS: fspuu̯au̯torka
Wiktionary
rzecz. współautorstwo n.
:: fm. współautor
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pracą, dziełem współautorów
Wiktionary
rzecz. współautor mrz.
Wiktionary
Współautorstwo (w zależności od kontekstu także współtwórczość czy pisanie zespołowe, w pracach angielskojęzycznych spotykany jest termin Collaborative Writing, w skrócie CW) – sytuacja, w której utwór powstaje dzięki twórczej pracy więcej niż jednej osoby.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. osoba, która wraz z kimś innym dopuszcza się kradzieży i morderstw
Wiktionary
(1.1) Śniło mi się, że uzbrojony w rewolwer, schwyciłem Olejarka i dwunastu jego współbandytów.
(1.1) Do tego w tamtych krajach przychodzi, że najgłówniejsi rozbójnicy w Kurdystanie otrzymują urzędy kajmakanów i innych zwierzchników, byle się tylko trochę ustatkowali; a ci znowu swoim współbandytom mniejsze rozdają posady administracyjne i policyjne.
Wiktionary
wspólne ucztowanie
SJP.pl
forma symbiozy zwierząt, polegająca na wykorzystywaniu przez jedno (komensal) np. odchodów lub resztek pożywienia zdobywanego przez drugie (gospodarz); komensalizm
SJP.pl
jeden z uczestników biesiady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) współuczestnik biesiady
Wiktionary
(1.1) Królewski łowczy zachęcił współbiesiadników do wzniesienia kielichów.
Wiktionary
rzecz. biesiadnik m., biesiada ż.
czas. biesiadować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest współbieżne; cecha tych, którzy są współbieżni
Wiktionary
Przetwarzanie współbieżne (ang. concurrent computing) – przetwarzanie oparte na współistnieniu wielu wątków lub procesów, operujących na współdzielonych danych. Wątki uruchomione na tym samym procesorze są przełączane w krótkich przedziałach czasu, co sprawia wrażenie, że wykonują się równolegle. W przypadku procesorów wielordzeniowych lub wielowątkowych, możliwe jest faktycznie współbieżne przetwarzanie. Tego rodzaju przetwarzanie jest też możliwe w architekturach wieloprocesorowych. W takiej sytuacji wydajność poszczególnych wątków zasadniczo nie jest degradowana przez inne wątki, z wyjątkiem sytuacji, kiedy wątki muszą rywalizować o wspólne zasoby, np. przepustowość magistral i urządzeń lub czas procesora, lub muszą synchronizować swoją pracę.
Wikipedia
przym. współbieżny
przysł. współbieżnie
Wiktionary
(program) współbieżny:
a) wykonywany w systemie wieloprogramowym;
b) tworzący własne podprocesy i koordynujący ich współpracę;
c) wykonywany jednocześnie z innymi programami w systemie wieloprocesorowym lub rozproszonym; program równoległy
SJP.pl
każdy człowiek w stosunku do drugiego człowieka; bliźni
SJP.pl
osoba walcząca wspólnie z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z tej samej wspólnoty zakonnej
Wiktionary
(1.1) Postanowił odwdzięczyć się współbraciom za okazaną podczas choroby życzliwość.
Wiktionary
rzecz. brat mos.
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) przest. konfrater
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. zwykle o instrumentach muzycznych: wydawać harmonijny dźwięk
Wiktionary
rzecz. współbrzmienie n.
czas. brzmieć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. jednoczesne brzmienie dźwięków
(1.2) liter. poet. zgodność głosek w dwóch szeregach fonicznych utworu lirycznego
(1.3) wywoływanie harmonijnego wrażenia w sposobie postępowania lub istnieniu dwóch podmiotów
Wiktionary
rzecz. brzmienie n.
czas. współbrzmieć ndk.
Wiktionary
kobieta, która wspólnie z kimś buduje coś
SJP.pl
osoba, która ćwiczy wspólnie z kimś innym
SJP.pl
ludzie żyjący w tym samym czasie, co ten, o kim mowa
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w obecnej epoce
(1.2) w sposób typowy dla dzisiejszej epoki
(1.3) w tej samej epoce z kimś lub czymś
Wiktionary
(1.1) Nie mogę wyobrazić siebie współcześnie w takich rajtuzach jak w średniowieczu chadzali paziowie czy giermkowie.
(1.2) Współcześnie filozofia korzysta z wiedzy ścisłej i analitycznej.
(1.3) Musicie uzmysłowić sobie, koledzy, że współcześnie do powstającego literackiego języka polskiego istotnie rosło poczucie tożsamości narodowej wśród elit polskich grup etnicznych.
Wiktionary
IPA: fspuwˈt͡ʃɛɕɲɛ, AS: fspuu̯čeśńe
Wiktionary
przym. współczesny
rzecz. współczesność
Wiktionary
(1.1) obecnie, dzisiaj, dziś, w dzisiejszych czasach, teraz
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: współcześnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: współczesny
SJP.pl
przestarzale: człowiek żyjący w tym samym czasie, co ten, o którym jest mowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co współczesne
Wiktionary
Współczesność – czasopismo literacko-artystyczne, wydawane w latach 1956 (październik) – 1971 w Warszawie, przez „grupę literacką »Współczesność«” (oznaczenie podawane do kwietnia 1957), początkowo w składzie: Leszek Szymański (redaktor naczelny), Roman Śliwonik (zastępca), Jerzy Kwiryn Siewierski, Andrzej Chąciński, jako organ literacki młodego pokolenia, najpierw miesięcznik, od nru 10 (luty 1958) jako dwutygodnik, do końca utrzymujący z nim więź.
Wikipedia
przym. współczesny
przysł. współcześnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) istniejący obecnie, teraz, aktualnie, teraźniejszy
(1.2) taki, który istnieje lub ma miejsce w tym samym czasie z innym
Wiktionary
(1.1) Nie podobają się mi współczesne samochody.
Wiktionary
IPA: fspuwˈt͡ʃɛsnɨ, AS: fspuu̯česny
Wiktionary
rzecz. współczesność ż.
przysł. współcześnie
Wiktionary
(1.1) teraźniejszy, aktualny, obecny; daw. tegoczesny
(1.2) równoczesny
Wiktionary
1. odczuwać żal i smutek z powodu złego powodzenia innych ludzi, ubolewać nad kimś; litować się;
2. dawniej: czuć to samo co inni
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) czuć emocjonalną bliskość z osobą cierpiącą
Wiktionary
(1.1) Dickens potrafi nadać swoim postaciom głębię i złożoność oraz sprawić, że czytelnik współczuje Scrooge'owi, pomimo że początkowo jest on postacią antypatyczną.
Wiktionary
IPA: ˈfspuwt͡ʃut͡ɕ, AS: fspuu̯čuć
Wiktionary
rzecz. współczucie
przysł. współczująco
Wiktionary
1. litość okazywana osobie cierpiącej, nieszczęśliwej; uczuciowa solidarność z osobą nieszczęśliwą;
2. dawniej: wspólne odczuwanie czegoś; wspólnota uczuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdolność emocjonalnej solidarności z cierpiącym, poszkodowanym
Wiktionary
Współczucie – stan emocjonalny, w którym jeden człowiek solidaryzuje się z inną osobą, współodczuwa. Może mieć to związek z przeżywanym przez nią cierpieniem czy wyrażaniem głębokiego ubolewania, okazywanego komuś nieszczęśliwemu. Współczucie w tym kontekście jest rodzajem niesienia pomocy emocjonalnej.
Wikipedia
(1.1) Żadne słowa współczucia z pewnością nie pomogą ci pogodzić się z tą ciężką stratą.
(1.1) Ale mówi płynnie w jidysz i ma naturalny talent do wywoływania współczucia u słuchaczy.
Wiktionary
IPA: fspuwˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: fspuu̯čuće
Wiktionary
czas. współczuć ndk.
Wiktionary
1. odczuwać żal i smutek z powodu złego powodzenia innych ludzi, ubolewać nad kimś; litować się;
2. dawniej: czuć to samo co inni
SJP.pl
Układ współczulny (łac. pars sympathica divisionis autonomici systematis nervosi) – jedna z dwóch głównych części autonomicznego układu nerwowego (obok układu przywspółczulnego), odpowiedzialna przede wszystkim za mobilizację organizmu. Zachowuje stałą aktywność, umożliwiającą utrzymanie homeostazy.
Wikipedia
1. liczba lub funkcja będąca mnożnikiem jakiegoś wyrażenia;
2. wielkość fizyczna określająca jakąś właściwość;
3. jeden z czynników mających wpływ na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeden z czynników oddziałujących
(1.2) fiz. wielkość liczbowa określająca pewne właściwości ciał
(1.3) mat. wartość stanowiąca mnożnik jakiejś wielkości lub wyrażenia matematycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Współczynnik mocy jest charakterystyczną wielkością odbiornika elektrycznego.
(1.2) Grecką literą ni bywa oznaczany kinematyczny współczynnik lepkości.
Wiktionary
przym. współczynnikowy
Wiktionary
(1.1) wskaźnik
(1.3) dzielnik, iloraz
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) działać razem, współpracować
Wiktionary
(1.1) Cały zastęp współdziałał w zdobywaniu tego trofeum.
Wiktionary
rzecz. współdziałanie n.
Wiktionary
(1.1) spółdziałać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współdziałać.
Wiktionary
Współdziałanie – uzgodnione ześrodkowanie wysiłków i działań różnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych co do zadań, czasu, miejsca, przestrzeni i ich taktyczno-operacyjnych możliwości w myśl ogólnego zamiaru osiągnięcia celu operacji czy walki.
Celem współdziałania jest takie wykorzystanie materialnych i moralnych możliwości poszczególnych rodzajów wojsk i sił zbrojnych do zorganizowanego działania, aby w najkorzystniejszych warunkach, przy jak najmniejszych stratach własnych, załamać wolę walki nieprzyjaciela i narzucić swoją wolę.
Wikipedia
czas. współdziałać ndk.
Wiktionary
1. wspólnie korzystać z czegoś;
2. w informatyce: dzielić zasoby (np. pliki, urządzenia zewnętrzne, miejsce w pamięci)
SJP.pl
będący czyimś dłużnikiem wspólnie z inną osobą
SJP.pl
egzystować jednocześnie z kimś lub czymś; współistnieć, współżyć, współwystępować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) egzystowanie jednocześnie z kimś lub czymś innym
Wiktionary
czas. współegzystować ndk.
Wiktionary
(1.1) koegzystencja, współistnienie, współżycie, współwystępowanie
Wiktionary
w słowotwórstwie: formant występujący równocześnie z innym
SJP.pl
osoba, która ufundowała coś wspólnie z kimś innym; jeden z fundatorów
SJP.pl
kobieta, która ufundowała coś wspólnie z kimś innym; jedna z fundatorów
SJP.pl
kobieta zajmująca się gospodarstwem wspólnie z kimś
SJP.pl
1. wzajemne oddziaływanie, dopełnianie się;
2. zharmonizowana gra aktorów
SJP.pl
wzajemnie się dopełniać w czasie jakiegoś działania
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzajemnie się dopełniać, działać wspólnie
Wiktionary
(1.1) Te dwa światy - precyzyjnie skomponowanego utworu wokalnego i jazzowej improwizacji - których połączenie wydawało się pomysłem karkołomnym, teraz doskonale współgrają.
Wiktionary
IPA: ˈfspuwɡrat͡ɕ, AS: fspuu̯grać
Wiktionary
rzecz. współgra ż., współgracz m., współgraczka ż., współgranie n., przygrywka ż.
czas. grać
Wiktionary
osoba grająca wspólnie z kimś innym
SJP.pl
wzajemnie się dopełniać w czasie jakiegoś działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współgrać.
Wiktionary
czas. współgrać ndk.
Wiktionary
członek grupy; grupowicz
SJP.pl
członkini grupy; grupowiczka
SJP.pl
wyznawca idei wspólnej z kimś innym
SJP.pl
osoba występująca z inicjatywą wspólnie z kimś; jeden z projektodawców
SJP.pl
kobieta występująca z inicjatywą wspólnie z kimś
SJP.pl
osoba lub przedsiębiorstwo dokonująca inwestycji wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta dokonująca inwestycji wspólnie z kimś
SJP.pl
istnieć jednocześnie z kimś lub czymś; współegzystować, współżyć, współwystępować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współistnieć.
(1.2) istnienie jednocześnie z czymś innym
Wiktionary
(1.2) Eli, pisarz uprawiający swój zawód po francusku i po malgasku, od lat bada warunki współistnienia dwóch języków.
(1.2) Temat współistnienia muzycznych tradycji kościelnych i świeckich jest dobrze widoczny w badaniach kulturoznawczych i muzykologicznych od ostatniej dekady XX w. w krajach europejskich postkomunistycznych.
Wiktionary
czas. współistnieć ndk.
Wiktionary
(1.1) koegzystencja
Wiktionary
dotyczący wspólnego, jednoczesnego istnienia z kimś lub z czymś
SJP.pl
w chrześcijaństwie: pojęcie określające relację między osobami Trójcy Świętej, polegającą na współistnieniu, współdziałaniu i współtworzeniu siebie nawzajem; homouzja
SJP.pl
Współistotność – wspólność natury. W teologii chrześcijańskiej termin określający relację między osobami Trójcy Świętej. W szczególności precyzował istnienie Ojca i Syna na tym samym poziomie czasowym i natury, gdzie Syn nie miał początku oraz nigdy nie było czasu, w którym nie było Syna. W tym znaczeniu Syn znalazł się na tej samej pozycji co sam Ojciec.
Wikipedia
o Trójcy Świętej: taki, który współistnieje, współdziała i współtworzy siebie nawzajem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. druga katedra ordynariusza diecezji
Wiktionary
Konkatedra, współkatedra, kościół konkatedralny – drugi kościół archidiecezji lub diecezji, druga siedziba biskupa diecezjalnego, ewentualnie miejsce rezydencji wikariusza biskupiego dla danego miasta (np. biskup Zbigniew Kraszewski, który krótko po powstaniu diecezji warszawsko-praskiej był proboszczem parafii konkatedralnej).
Wikipedia
(1.1) Nasz kościół nie jest katedrą tylko współkatedrą.
Wiktionary
(1.1) konkatedra, kościół konkatedralny
Wiktionary
kierownictwo sprawowane razem z kimś innym
SJP.pl
osoba zarządzająca czymś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba komentująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
w matematyce: najmniejsza moc zbioru współkońcowego
SJP.pl
W matematyce, zwłaszcza w teorii mnogości, współkońcowość \operatorname {cf} (\kappa ). zbioru częściowo uporządkowanego \kappa to najmniejsza moc zbioru współkońcowego w \kappa .
Wikipedia
zbiór współkońcowy - rodzaj zbioru matematycznego w teorii mnogości
SJP.pl
osoba konstruująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta konstruująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba tworząca coś razem z kimś innym; współtwórca
SJP.pl
osoba będąca kredytobiorcą wspólnie z kimś innym
SJP.pl
zgodny co do kształtu; homolograficzny
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gwara więzienna wspólnik
Wiktionary
IPA: ˈfspuwlas, AS: fspuu̯las
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. osoba, która wspólnie z kimś innym złożyła hołd seniorowi i została współposiadaczem lenna
Wiktionary
(1.1) Traktat lenny wykluczał bowiem linię margrabiów brandenburskich z praw do lenna, a rozporządzenie Zygmunta Augusta z roku 1563 o dołączeniu tej gałęzi rodziny Hohenzollernów do grona współlenników z Prus Książęcych było jedynie prywatnym aktem monarchy.
Wiktionary
zależność między wzajemnym położeniem punktów, które leżą na tej samej prostej
SJP.pl
Wikipedia
leżący na tej samej prostej (linii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. o wektorach leżący na prostej równoległej (w szczególnym przypadku tej samej)
(1.2) leżący na jednej linii
Wiktionary
(1.2) Jeśli trzy punkty na płaszczyźnie nie są współliniowe, tworzą one wierzchołki trójkąta.
Wiktionary
rzecz. współliniowość ż.
Wiktionary
(1.1) kolinearny
(1.2) kolinearny, współosiowy
Wiktionary
jeden z lokatorów mieszkających razem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, z kim się wspólnie mieszka
Wiktionary
IPA: ˌfspuwlɔˈkatɔr, AS: fspuu̯lokator
Wiktionary
rzecz.
:: fż. współlokatorka ż.
przym. współlokatorski
Wiktionary
(1.1) współmieszkaniec
Wiktionary
jedna z lokatorów mieszkających razem
SJP.pl
Współlokatorka (ang. The Roommate) – amerykański thriller z 2011 roku w reżyserii Christiana E. Christiansena. Wyprodukowany przez Screen Gems.
Wikipedia
w problemistyce: rodzaj zadania szachowego, w którym grę zaczynają czarne i pomagają białym w zamatowaniu czarnego króla; mat pomocniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szach. współdziałanie białych pionków z czarnymi w celu dania mata czarnemu królowi
Wiktionary
IPA: ˈfspuwmat, AS: fspuu̯mat
Wiktionary
urzędowo: mąż lub żona (w stosunku do drugiej osoby); małżonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jedno z małżonków w stosunku do drugiego
Wiktionary
Małżonkowie – osoby, które zawarły małżeństwo: mąż (mężczyzna) lub żona (kobieta). W legislacjach wielu państw małżonków mogą stanowić jeden mężczyzna i jedna kobieta (różnopłciowi małżonkowie monogamiczni). W niektórych państwach zalegalizowano małżeństwo osób tej samej płci (małżeństwo jednopłciowe, małżeństwo homoseksualne). W niektórych krajach legalne są również małżeństwa poligamiczne i wówczas małżonków stanowią: jeden mąż z wieloma żonami (wielożeństwo, poligynia) lub rzadziej jedna żona z wieloma mężami (wielomęstwo, poliandria).
Wikipedia
(1.1) Tutaj należy wpisać zawód współmałżonka i miejsce pracy.
Wiktionary
rzecz. małżonek mos.
Wiktionary
(1.1) lepsza połowa
Wiktionary
urzędowo: żona; małżonka
SJP.pl
książkowo: odpowiedniość w porównaniu z czymś; współmierność, proporcjonalność, porównywalność, ekwiwalencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest współmierne
Wiktionary
przym. współmierny
przysł. współmiernie
Wiktionary
(1.1) proporcjonalność
Wiktionary
książkowo: odpowiedni w porównaniu z czymś; adekwatny, proporcjonalny, porównywalny, ekwiwalentny
SJP.pl
mieszkać wspólnie z kimś innym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. mieszkać z kimś wspólnie
Wiktionary
rzecz. współmieszkanie n.
Wiktionary
(1.1) war. współzamieszkiwać; daw. kohabitować
Wiktionary
kobieta mieszkająca w tej samej miejscowości lub mieszkaniu co ktoś inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która wspólnie z innymi bierze udział w negocjacjach
Wiktionary
IPA: ˌfspuwnɛɡɔˈt͡sʲjatɔr, AS: fspuu̯negocʹi ̯ator
Wiktionary
rzecz. współnegocjatorka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wspólnie z innymi bierze udział w negocjacjach
Wiktionary
IPA: ˌfspuwnɛɡɔt͡sʲjaˈtɔrka, AS: fspuu̯negocʹi ̯atorka
Wiktionary
rzecz. współnegocjator
Wiktionary
obecny gdzieś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
obwiniony wespół z innymi; współwinny
SJP.pl
każdy z wielu obywateli tego samego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba będąca obywatelem tego samego państwa lub innego terenu, co ktoś inny
Wiktionary
(1.1) Ich niezasłużona zamożność razi wielu współobywateli, na których frustracji grają cymbaliści polityki.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. współobywatelka
Wiktionary
(1.1) daw. spółobywatel
Wiktionary
odczuć coś razem z kimś innym
SJP.pl
odczuwać coś razem z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współodczuwać.
Wiktionary
rzecz. niewspółodczuwanie n.
czas. współodczuwać ndk.
Wiktionary
wywierać wpływ wspólnie, łącznie z innymi osobami, czynnikami; współdziałać
SJP.pl
odkryć coś razem z kimś innym
SJP.pl
kobieta, która dokonała wspólnie z kimś odkrycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która razem z kimś ma udział w odkryciu czegoś
Wiktionary
rzecz. współodkrycie n., współodkrywanie n.
:: fm. współodkrywca m.
czas. współodkrywać ndk., współodkryć dk.
Wiktionary
bycie odpowiedzialnym za coś razem z inną osobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest współodpowiedzialne; cecha tych, którzy są współodpowiedzialni
Wiktionary
przym. współodpowiedzialny
przysł. współodpowiedzialnie, odpowiedzialnie
rzecz. odpowiedzialność ż.
Wiktionary
odpowiedzialny razem z inną osobą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ponosi odpowiedzialność wspólnie z inną osobą (innymi osobami)
Wiktionary
(1.1) Wolą toczyć boje wymyślając argumenty za dobroczynnym wpływem mięsa, niż przestać być współodpowiedzialni za mordowanie bezbronnych dzieci innych gatunków ([http://neurokultura.pl/vege/120-micha-j-bdkowski-dopoki-istniej-wegetarianie-bd-istniay-rownie-rzenie-wegaski-punkt-widzenia.html źródło]).
Wiktionary
IPA: ˌfspuwɔtpɔvʲjɛ̇ˈd͡ʑalnɨ, AS: fspuu̯otpovʹi ̯ėʒ́alny
Wiktionary
rzecz. współodpowiedzialność ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mat. opt. mający wspólne ognisko
Wiktionary
IPA: ˌfspuwɔɟɲiˈskɔvɨ, AS: fspuu̯oǵńiskovy
Wiktionary
(1.1) konfokalny
Wiktionary
osoba, która wspólnie z kimś planuje, organizuje jakieś przedsięwzięcie
SJP.pl
kobieta, która wspólnie z kimś planuje, organizuje jakieś przedsięwzięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest współosiowe; cecha tych
Wiktionary
przym. współosiowy
przysł. współosiowo
Wiktionary
oskarżona razem z kimś innym o udział w przestępstwie
SJP.pl
człowiek, przeciwko któremu wszczęto postępowanie sądowe, postawiony w stan oskarżenia jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
osoba, która wspólnie z kimś innym oskarża kogoś, wnosi skargę na kogoś
SJP.pl
oznaczając dany element, oznaczać jednocześnie inne elementy; konotować
SJP.pl
oznaczając dany element, oznaczyć jednocześnie inne elementy
SJP.pl
wspólne rządy dwóch lub kilku państw nad jakimś krajem; kondominium, condominium
SJP.pl
współuczestnik gier, zabaw itp.; współtowarzysz, wspólnik
SJP.pl
współuczestniczka gier, zabaw itp.; współtowarzyszka; wspólniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba podróżująca tym samym środkiem transportu, co ktoś inny
Wiktionary
(1.1) Nasza rozmówczyni opowiada, jak wraz ze współpasażerami autobusu przez cztery godziny stała w korku.
Wiktionary
rzecz. pasażer m., pasażerka ż.
:: fż. współpasażerka
przym. pasażerski, współpasażerski
Wiktionary
kobieta odbywająca podróż razem z kimś; towarzyszka podróży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta podróżująca tym samym środkiem transportu, co ktoś inny
Wiktionary
(1.1) Potwierdziła to współpasażerka z pociągu, której Łatyszenko pokazał ów wielki rewolwer, mówiąc w zaufaniu, że jedzie do Warszawy „załatwić porachunki”.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. współpasażer
Wiktionary
członek plemienia w stosunku do innych jego członków; plemieniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. członek jakiegoś plemięemienia w stosunku do innych członków tego plemięemienia
Wiktionary
(1.1) Prawdopodobnie już nasz jaskiniowy praprzodek potrafił za pomocą ognia zaalarmować współplemieńców.
(1.1) Grupy rządzące musiały sprostać tej sytuacji, tworząc struktury zdolne do sprawowania władzy nie tylko nad współplemieńcami króla, ale i nad rzymskim społeczeństwem.
Wiktionary
rzecz. współplemienność ż., współplemiennik m.
:: fż. współplemiennica ż.
przym. współplemienny
Wiktionary
(1.1) jednoplemieniec, rzad. współplemiennik
Wiktionary
podpisywać coś jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta, która podróżuje wraz z innymi
SJP.pl
osoba, która podróżuje razem z kimś innym; towarzysz podróży
SJP.pl
być współwłaścicielem czegoś
SJP.pl
osoba posiadająca coś wspólnie z inną osobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto posiada coś wspólnie z kimś innym
Wiktionary
(1.1) W przypadku małżeństwa oraz innych współwłaścicieli gospodarstwa rolnego nadaje się jeden numer identyfikacyjny osobie, na którą współmałżonek lub współposiadacz wyrazili zgodę.
Wiktionary
czas. współposiadać ndk.
Wiktionary
(1.1) współwłaściciel
Wiktionary
posiadanie pewnej rzeczy przez dwie lub więcej osób
SJP.pl
posiąść razem z inną osobą
SJP.pl
1. wspólne działanie kilku osób, firm lub państw;
2. działalność na czyjeś zlecenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wspólne działanie kilku podmiotów
(1.2) naganna moralnie działalność na czyjeś zlecenie
Wiktionary
Współpraca – zdolność tworzenia więzi i współdziałania z innymi, umiejętność pracy w grupie na rzecz osiągania wspólnych celów, umiejętność zespołowego wykonywania zadań i wspólnego rozwiązywania problemów.
Zdolność tę zalicza się do kompetencji emocjonalnych; umiejętność ta stanowi jeden z wyróżników kompetencji społecznych, które warunkują jakość relacji z innymi ludźmi.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim czasie nawiązaliśmy współpracę z kilkoma instytutami we Francji.
(1.2) Przez lata ukrywał swoją współpracę z SB.
Wiktionary
IPA: fspuwˈprat͡sa, AS: fspuu̯praca
Wiktionary
rzecz. współpracownik mos., współpracowniczka ż., współpracowanie n.
czas. współpracować ndk.
Wiktionary
(1.1) kooperacja, współdziałanie; przest. kolaboracja
(1.2) kolaboracja
Wiktionary
czasownik
(1.1) pracować wspólnie z kimś w celu osiągnięcia określonego rezultatu
(1.2) dodatkowo lub w niepełnym wymiarze pracować na rzecz jakiejś organizacji lub firmy
Wiktionary
IPA: ˌfspuwpraˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: fspuu̯pracovać
Wiktionary
rzecz. współpraca ż., współpracowanie n., współpracownik m., współpracowniczka ż.
przym. współpracowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współpracować.
Wiktionary
IPA: ˌfspuwprat͡sɔˈvãɲɛ, AS: fspuu̯pracovãńe
Wiktionary
rzecz. współpraca ż., współpracownik mos.
czas. współpracować
Wiktionary
(1.1) przest. kolaborowanie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta współpracująca
Wiktionary
rzecz. współpraca ż., współpracownik mos.
czas. współpracować
Wiktionary
(1.1) współpracownica
Wiktionary
osoba lub firma pracująca wspólnie z inną osobą lub firmą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub inny podmiot pracujący wspólnie z inną osobą lub podmiotem
Wiktionary
IPA: ˌfspuwpraˈt͡sɔvʲɲik, AS: fspuu̯pracovʹńik
Wiktionary
rzecz. współpraca ż., współpracowanie n.
:: fż. współpracowniczka ż.
czas. współpracować ndk.
Wiktionary
(1.1) partner, wspólnik
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. dotyczący rodzaju układu przepływu płynów w urządzeniach przepływowych, m.in. wymiennikach ciepła, w którym płyny poruszają się równolegle do siebie w tym samym kierunku
Wiktionary
(1.1) Współprądowe wymienniki ciepła cechują się mniejszą wydajnością od przeciwprądowych.
Wiktionary
rzecz. współprąd
Wiktionary
dodatkowy, wyspecjalizowany procesor wspomagający główny procesor komputera; koprocesor
SJP.pl
koprodukcja;
1. współpraca kilku osób lub przedsiębiorstw przy produkcji czegoś;
2. produkt powstały w wyniku takiej współpracy
SJP.pl
produkować wspólnie z kimś innym
SJP.pl
prowadzić wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta pełniąca funkcję przewodniczącego jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
człowiek pełniący funkcję przewodniczącego jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
przewodniczyć wspólnie z kimś innym
SJP.pl
przeżyć coś jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
przyczyna działająca jednocześnie z inną przyczyną
SJP.pl
przygotowywać wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba realizująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta realizująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
1. redagowanie pisma wspólnie z kimś innym;
2. kierowanie redakcją wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba redagująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta redagująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
regent sprawujący rządy wspólnie z kimś innym; członek regencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba z tego samego narodu
Wiktionary
(1.1) Wszyscy moi bracia i współrodacy jedli tam potrawy pogan.
Wiktionary
rzecz. rodak mos.
:: fż. współrodaczka ż.
Wiktionary
(1.1) rodak, pobratymiec, krajan, współziomek, ziomek; daw. kompatriota
Wiktionary
1. równający się czemuś, nie różniący się od czegoś; równy;
2. dorównujący komuś, równający się z kimś, nie gorszy (i nie lepszy) od kogoś pod jakimś względem; równy;
3. rzadko: o przekładzie, tłumaczeniu: taki, który dorównuje oryginałowi; kongenialny;
4. przestarzałe: taki, który dorównuje komuś, czemuś pod względem talentu; kongenialny
SJP.pl
kobieta rozmawiająca z kimś; rozmówczyni; interlokutorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współrządzić.
Wiktionary
czas. współrządzić
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) rządzić wspólnie z kimś
Wiktionary
IPA: fspuwˈʒɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: fspuu̯žõńʒ́ić
Wiktionary
rzecz. współrządzenie n.
Wiktionary
wielkość określająca położenie obiektu na linii, na płaszczyźnie, w przestrzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. liczba z zestawu określającego położenie punktu na linii, na płaszczyźnie, na powierzchni, w przestrzeni;
Wiktionary
Układ współrzędnych – odwzorowanie wzajemnie jednoznaczne przypisujące każdemu punktowi przestrzeni R^{n} skończony ciąg (n-krotkę) liczb rzeczywistych zwanych współrzędnymi punktu \mathbf {x} \in R^{n}.
Wikipedia
przym. współrzędny
przysł. współrzędnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co współrzędne
Wiktionary
przym. współrzędny
Wiktionary
człowiek pełniący funkcję scenarzysty jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
siostra zakonna w stosunku do sióstr z tego samego zakonu
SJP.pl
element lub składnik występujący razem z innymi w danym kontekście, tworząc jakąś całość
SJP.pl
potocznie: współlokator
SJP.pl
kobieta, która odziedziczyła spadek wspólnie z kimś
SJP.pl
człowiek należący do spisku wspólnie z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. jeden ze sprawców tego samego przestępstwa
Wiktionary
(1.1) Niemczyk to legenda polskiej mafii: złodziej samochodów, sprawca napadu na konwój z pieniędzmi, porywacz ludzi dla okupu, współsprawca zabójstwa innego legendarnego bossa gangsterskiego Andrzeja K. ps. Pershing.
Wiktionary
rzecz. współsprawstwo n.
:: fż. współsprawczyni
przym. współsprawczy
Wiktionary
(1.1) wspólnik, współwinny
Wiktionary
kobieta będąca wspólnie z kimś sprawcą tego samego przestępstwa
SJP.pl
pełnić jakąś funkcję wraz z kimś innym
SJP.pl
popełnienie przestępstwa razem z kimś innym
SJP.pl
Współsprawstwo – jedna z postaci sprawstwa. Polega na zrealizowaniu ustawowych znamion czynu zabronionego wspólnie i w porozumieniu z inną osobą (lub osobami). Konstrukcja ta pozwala na przypisanie odpowiedzialności każdemu ze współsprawców za to, co uczynili pozostali, jeżeli pozostawało to w ramach porozumienia.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co współśrodkowe
Wiktionary
przym. współśrodkowy
Wiktionary
mający wspólny środek; homocentryczny
SJP.pl
Współstrącanie, koprecypitacja – proces polegający na wytrącaniu wraz z osadem oznaczanego makroskładnika związków, które w danych warunkach są rozpuszczalne w roztworze. Współstrącają się te związki, których iloczyny rozpuszczalności nie są przekroczone wskutek ich małego stężenia lub dużej rozpuszczalności.
Wikipedia
osoba obejmująca sukcesję wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta obejmująca sukcesję wspólnie z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rzad. dźwięk złożony z chociaż jednej pary harmonicznych tonów
(1.2) przen. rzad. coś, co daje wzajemne zrozumienie
Wiktionary
(1.1) Wśród wielotonów na wyróżnienie zasługują wielotony harmoniczne zwane również współtonami.
Wiktionary
trwać jednocześnie z kimś lub z czymś; współistnieć
SJP.pl
osoba tworząca coś razem z kimś innym; współkreator
SJP.pl
Współautorstwo (w zależności od kontekstu także współtwórczość czy pisanie zespołowe, w pracach angielskojęzycznych spotykany jest termin Collaborative Writing, w skrócie CW) – sytuacja, w której utwór powstaje dzięki twórczej pracy więcej niż jednej osoby.
Wikipedia
kobieta, która stworzyła coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
1. tworzyć coś wspólnie z kimś innym;
2. przenośnie: mieć wpływ na system organizowania czegoś wraz z czymś innym, np. współtworzyć klimat przedstawienia
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) tworzyć coś wspólnie, razem
Wiktionary
rzecz. współtwórca m., współtwórczyni ż., współtworzenie n.
Wiktionary
ubolewać jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
uczestniczenie w czymś wspólnie z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczestnictwo w czymś razem z kimś innym
Wiktionary
IPA: ˌfspuwut͡ʃɛˈstʲɲit͡stfɔ, AS: fspuu̯učestʹńictfo
Wiktionary
rzecz. współuczestnik m., współuczestniczka ż.
czas. współuczestniczyć
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) uczestniczyć w czymś wspólnie z kimś
Wiktionary
(1.1) Delegacja Flamandów współuczestniczy w wodowaniu nowej korwety.
Wiktionary
rzecz. współuczestniczenie n., współuczestnictwo n., współuczestnik mos.
Wiktionary
(1.1) partycypować, występować
Wiktionary
osoba uczestnicząca w jakiejś akcji razem z kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik tego samego wydarzenia lub działania razem z kimś innym
Wiktionary
rzecz. współuczestnictwo n., współuczestniczenie n.
:: fż. współuczestniczka ż.
czas. współuczestniczyć ndk.
Wiktionary
Współudział (ang. Complicity) – brytyjski thriller z gatunku dramat z 2000 roku w reżyserii Gavina Millara, powstały na podstawie powieści Iaina Banksa. Wyprodukowana przez wytwórnię Carlton Films, J&M Entertainment i Talisman Films Limited.
Wikipedia
człowiek mający udziały w czymś wspólnie z kimś innym; jeden z udziałowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. chem. proces polegający na jednoczesnej hydrorafinacji frakcji pochodzących z przerobu ropy naftowej i biomasy, w wyniku którego powstają biowęglowodory ciekłe oraz biopropan w mieszaninie z węglowodorami z przerobu ropy naftowej; stosowane przy dodawaniu biopaliw do paliw naftopochodnych
Wiktionary
(1.1) Współuwodornienie wpisuje się w realizację w Unii Europejskiej wzrostu udziału energii odnawialnej w miksie energetycznym, który Polska w dużym stopniu realizuje przez dodawanie biokomponentów do paliw.
Wiktionary
współuzależniający się - wzajemnie się uzależniający
SJP.pl
zespół psychicznych zmian zachodzących u osób mieszkających z osobą uzależnioną od używek
SJP.pl
Współuzależnienie – utrwalona forma funkcjonowania w długotrwałej, trudnej i niszczącej sytuacji związanej z patologicznymi zachowaniami uzależnionej bliskiej emocjonalnie osoby (np. partnera lub członka rodziny), ograniczająca w sposób istotny swobodę wyboru postępowania, prowadząca do pogorszenia własnego stanu i utrudniająca zmianę własnego położenia na lepsze. Współuzależnienie może wystąpić również w relacjach między członkami rodziny, przyjaciółmi czy współpracownikami.
Wikipedia
człowiek będący uzależniony od czegoś jednocześnie z kimś innym
SJP.pl
użytkować wspólnie z kimś innym
SJP.pl
użytkować wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba użytkująca coś wspólnie z kimś innym
SJP.pl
osoba odbywająca podróż wspólnie z kimś innym; towarzysz podróży
SJP.pl
jedna z osób uprawnionych wspólnie do żądania określonego świadczenia od dłużnika
SJP.pl
kobieta, będąca jedną z osób uprawnionych wspólnie do żądania określonego świadczenia od dłużnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, z kim się jest wspólnie uwięzionym
Wiktionary
(1.1) Oddał współwięźniowi kromkę chleba.
Wiktionary
rzecz. więzień mos.
Wiktionary
wina obciążająca kogoś razem z kimś innym
SJP.pl
osoba, która wspólnie z innymi jest odpowiedzialna za coś
SJP.pl
kobieta, która zawiniła wspólnie z kimś innym
SJP.pl
kobieta wychowywana razem z kimś innym
SJP.pl
kobieta wychowywana razem z kimś innym
SJP.pl
kobieta zajmująca się wychowaniem i nauczaniem dzieci oraz opieką nad nimi wspólnie z kimś
SJP.pl
osoba będąca wspólnie z kimś wykonawcą czegoś
SJP.pl
kobieta będąca wspólnie z kimś wykonawczynią czegoś
SJP.pl
zaistnieć jednocześnie z kimś lub czymś
SJP.pl
istnieć jednocześnie z kimś lub czymś; współegzystować, współżyć, współistnieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) pojawiać się jednocześnie z czymś innym
Wiktionary
rzecz. współwystępowanie n.
Wiktionary
1. osoba wyznająca tę samą wiarę, co ktoś inny;
2. zwolennik tych samych poglądów, idei, teorii itp., co ktoś inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik tych samych poglądów
(1.2) wyznawca tej samej religii
Wiktionary
IPA: ˌfspuwvɨˈznaft͡sa, AS: fspuu̯vyznafca
Wiktionary
rzecz.
:: fż. współwyznawczyni
Wiktionary
(1.1) zwolennik, stronnik
Wiktionary
1. kobieta wyznająca tę samą wiarę, co ktoś inny;
2. zwolenniczka tych samych poglądów, idei, teorii itp., co ktoś inny
SJP.pl
Koregent (inaczej współkról, współwładca) – monarcha, który rządzi danym państwem razem z innym (lub kilkoma innymi), równym mu formalnie rangą i pozycją, monarchą. Pozycja koregentów w rzeczywistości nie zawsze jest równorzędna. W tych wypadkach, gdy jeden z władców posiada silniejszą pozycję, koregentem często nazywa się drugiego z monarchów, jak np. w przypadku młodszych synów monarchów, koronowanych za ich życia. Okres współrządów nazywany jest koregencją.
Wikipedia
kobieta, która sprawuje władzę wspólnie z kimś
SJP.pl
osoba posiadająca prawo do własności wraz z inną osobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ktoś, kto posiada coś wspólnie z kimś innym
Wiktionary
rzecz. współwłaścicielstwo n., współwłaścicielka ż., współwłasność n.
przym. współwłaścicielski
Wiktionary
kobieta posiadająca prawo do własności wraz z inną osobą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z współwłaścicielami, dotyczący współwłaścicieli, zachodzący między współwłaścicielami
Wiktionary
rzecz. współwłaściciel mos., współwłaścicielka ż., współwłaścicielstwo n.
Wiktionary
Współwłasność (łac. condominium) – znana polskiemu prawu cywilnemu odmiana własności.
Wikipedia
wzajemny związek zachodzący między rzeczami, zjawiskami itp. polegający na tym, że rzeczy nawzajem się określają; współzmienność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzajemna zależność obiektów, faktów, osób
Wiktionary
IPA: ˌfspuwzaˈlɛʒnɔɕt͡ɕ, AS: fspuu̯zaležność
Wiktionary
rzecz. zależność ż.
przym. współzależny
Wiktionary
zalotnik ubiegający się o względy tej samej kobiety co inni zalotnicy; rywal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rywal w zalotach
Wiktionary
(1.1) Tłumiąc w sobie nienawiść, powstałą na gruncie zazdrości, starał się poniżać współzalotnika tonem obojętnym, aby nie nadać mu zbyt wielkiej ceny.
Wiktionary
rzecz. zalotnica ż., zalotnik mos., zaloty lm nm.
czas. zalecać się ndk.
przym. zalotny
przysł. zalotnie
Wiktionary
(1.1) konkurent, rywal
Wiktionary
zamieszkać gdzieś wraz z kimś innym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. współzamieszkać)
(1.1) mieszkać razem z kimś
Wiktionary
(1.1) W przypadku śmierci członka spółdzielni-najemcy o prawa członkowskie musi wystąpić któraś z osób mu bliskich, współzamieszkujących.
Wiktionary
IPA: ˌfspuwzãmʲjɛˈʃʲcivat͡ɕ, AS: fspuu̯zãmʹi ̯ešʹḱivać
Wiktionary
rzecz. współzamieszkiwanie n.
czas. współzamieszkać dk.
Wiktionary
(1.1) war. rzad. współmieszkać; daw. kohabitować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|współzamieszkiwać.
Wiktionary
IPA: ˌfspuwzãmʲjɛʃʲciˈvãɲɛ, AS: fspuu̯zãmʹi ̯ešʹḱivãńe
Wiktionary
czas. współzamieszkiwać
Wiktionary
(1.1) kohabitacja
Wiktionary
wydać polecenie wraz z kimś innym
SJP.pl
ubieganie się o pierwszeństwo; rywalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rywalizacja grupy osób o pierwszeństwo w jakiejś dyscyplinie
Wiktionary
Konkurencja (łac. concurrentia ‘współzawodnictwo’) – jedna z antagonistycznych interakcji międzypopulacyjnych, w której dwie populacje tego samego lub różnych gatunków, zazwyczaj o podobnych wymaganiach środowiskowych, rywalizują o ten sam czynnik środowiskowy (np. pokarm, partnera, przestrzeń, światło, wodę, sole mineralne). Jest to jeden z zasadniczych czynników doboru naturalnego. Im bliżej dwa konkurujące gatunki są ze sobą spokrewnione i im bardziej podobne są ich wymagania życiowe, tym silniejsza będzie konkurencja między nimi (np. wypieranie szczura śniadego przez szczura wędrownego, konkurowanie chwastów z roślinami uprawnymi o światło i składniki mineralne czy rywalizacja hien z sępami o padlinę). Konkurencja jest ostrzejsza i bardziej zacięta także w przypadku wysokiego zagęszczenia populacji oraz znacznego deficytu zasobu, o który populacje ze sobą konkurują.
Wikipedia
(1.1) Jutro będą ogłoszone wyniki współzawodnictwa sportowego w naszej szkole.
Wiktionary
IPA: ˌfspuwzavɔdʲˈɲit͡stfɔ, AS: fspuu̯zavodʹńictfo
Wiktionary
rzecz. współzawodnik m., współzawodniczka ż.
czas. współzawodniczyć ndk.
Wiktionary
(1.1) rywalizacja, konkurowanie
Wiktionary
osoba ubiegająca się wraz z innymi osobami o pierwszeństwo w czymś lub o zdobycie czegoś
SJP.pl
osoba, która wspólnie z kimś dała początek czemuś, stworzyła coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mająca współudział w założeniu czegoś
Wiktionary
(1.1) W Kościele katolickim na 29 czerwca przypada święto ku czci św. św. Piotra i Pawła, współzałożycieli gminy chrześcijańskiej w Rzymie.
Wiktionary
rzecz. założyciel mos.
:: fż. współzałożycielka ż.
Wiktionary
kobieta, która wspólnie z kimś dała początek czemuś, stworzyła coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca współudział w założeniu czegoś
Wiktionary
(1.1) Odwiedziłyśmy grób współzałożycielki instytutu.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. współzałożyciel mos.
Wiktionary
osoba pochodząca z tej samej okolicy, miejscowości, regionu co ktoś inny; rodak
SJP.pl
w matematyce: pozostający w stałej relacji z czymś; kowariantny
SJP.pl
wzajemny związek zachodzący między rzeczami, zjawiskami itp. polegający na tym, że rzeczy nawzajem się określają; współzależność
SJP.pl
1. utrzymywać z kimś stały kontakt, wieść z kimś wspólne życie, obcować;
2. mieć z kimś stosunki seksualne, obcować;
3. dawniej: żyć współcześnie, w tym samym czasie, co kto inny;
4. o dwóch różnych organizmach żywych: żyć wspólnie, dostarczając sobie wzajemnie potrzebnych do życia substancji lub pasożytując
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) o człowieku: odbywać stosunek seksualny, kopulować
(1.2) mieszkać, żyć z kimś w jakiś sposób
(1.3) biol. żyć w symbiozie
Wiktionary
(1.1) Matka zdenerwowała się, gdy się dowiedziała, że jej córka współżyła przed ślubem.
(1.2) Staram się dobrze współżyć ze swoimi sąsiadami.
Wiktionary
IPA: ˈfspuwʒɨt͡ɕ, AS: fspuu̯žyć
Wiktionary
rzecz. współżycie n.
Wiktionary
(1.1) kochać się, uprawiać miłość, uprawiać seks, slang. seksić się, kopulować, wulg. pieprzyć się, pierdolić się
(1.2) żyć (zob. uwagi)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obcowanie z kimś, utrzymywanie z kimś kontaktu
(1.2) seks. utrzymywanie z kimś stosunków płciowych
Wiktionary
IPA: fspuwˈʒɨt͡ɕɛ, AS: fspuu̯žyće
Wiktionary
czas. współżyć ndk.
Wiktionary
bardzo rzadko: zająć się płomieniami, buchnąć ogniem; zapłonąć, zapalić się
SJP.pl
w górnictwie: zjawisko podnoszenia się okruchów skalnych ku powierzchni cieczy, w której są one zanurzone
SJP.pl
książkowo: pośród, śród, wpośród;
1. przyimek komunikujący, że ktoś lub coś jest otoczone jakimiś osobami, przedmiotami (np. Wśród drzew stał on.); pomiędzy;
2. spójnik komunikujący, że ktoś lub coś, o czym mowa, należy do określonego zbioru (np. Wśród tłumu była Ewa.); pomiędzy;
3. spójnik komunikujący, że to, o czym mowa, dotyczy danej grupy czy całości (np. Wśród nas cieszy się zaufaniem.);
4. przyimek komunikujący o zjawiskach towarzyszących danemu zdarzeniu (np. Wśród strzałów usłyszał jęk.); podczas
SJP.pl
przyimek
(1.1) w danym otoczeniu, między określonymi elementami (w czasie lub przestrzeni)
Wiktionary
(1.1) Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi: • Wstańcie, pasterze – Bóg się wam rodzi!
(1.1) Wśród wszystkich liczb pierwszych, tylko 2 jest liczbą parzystą.
Wiktionary
IPA: fʲɕrut, AS: fʹśrut
Wiktionary
rzecz. środek m., środeczek m., środa ż., środkowanie n., wyśrodkowanie n., środkowy mos.
czas. środkować ndk., wyśrodkować dk.
przym. środkowy
przyim. śród, środkowo
temsłow. śród-
Wiktionary
(1.1) pośród, pomiędzy, między
Wiktionary
1. zmienić pozycję na stojącą;
2. opuścić posłanie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wstawać)
(1.1) dokonany od|wstawać.
Wiktionary
(1.1) Tymczasem Alfa wstał, przyniósł butelkę piwa z baru i szklankę, nalewa, pije.
(1.1) - Pójdę zobaczyć, czy lekarz przyszedł. - Ela nagle wstała.
Wiktionary
IPA: fstat͡ɕ, AS: fstać
Wiktionary
czas. wstawać, postawić
rzecz. wstanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstać.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. przysz. prostego od: wstać
Wiktionary
czas. postawić, wstawać, wstać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wstępować)
(1.1) przyjść z krótką wizytą w pewnym celu
(1.2) wejść w szeregi jakiejś organizacji lub grupy
(1.3) zrobić krok na miejsce wyżej położone
(1.4) dostać się do wnętrza
Wiktionary
(1.1) Czy możemy na chwilę wstąpić do galerii, żeby sprawdzić, czy są jakieś wyprzedaże?
(1.2) Ile osób w tym roku wstąpiło do sekt?
Wiktionary
IPA: ˈfstɔ̃mpʲit͡ɕ, AS: fstõmpʹić
Wiktionary
rzecz. wstępowanie n., wstąpienie n., wstęp m., wstępniak m.
czas. wstępować ndk.
przym. wstępny
przysł. wstępnie
Wiktionary
(1.1) wejść, wpaść, zajść, wkroczyć, odwiedzić, złożyć wizytę, wniknąć, wprowadzić się, zajrzeć
(1.2) przystąpić, wpisać się, zapisać się, dołączyć się, przyłączyć się, zarejestrować się
(1.3) wejść, wznieść się, wdrapać się, wtrabanić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstąpić.
Wiktionary
IPA: fstɔ̃mˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: fstõmpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. wstąpić, wstępować
rzecz. wstępowanie n., wstęp mrz.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wstać)
(1.1) zmieniać pozycję ciała z leżącej lub siedzącej do stojącej
(1.2) wychodzić z posłania po śnie lub odpoczynku
(1.3) zaprzestawać wykonywania czynności, wykonywanej w pozycji siedzącej
(1.4) stać się zdolnym po chorobie do opuszczania łóżka
(1.5) przen. o słońcu: wschodzić
(1.6) przen. o dniu, nocy: rozpoczynać się
(1.7) przen. wzniecać powstanie
(1.8) przen. o wietrze: zaczynać wiać
Wiktionary
(1.1) Wstał z krzesła.
(1.2) Musiałem zacząć wcześniej wstawać, żeby na czas docierać do pracy.
(1.3) Wstał w końcu od książek.
(1.4) Pacjent już wstaje.
(1.5) Słyszał, jak pieją pierwsze koguty; nie otwierając oczu, przy zamkniętych okiennicach, wiedział, kiedy słońce wstaje.
(1.6) Słońce zagasło, ciemna noc wstaje
(1.7) Już Słowacja wstaje i okowy zwala
(1.7) W dwa lata później zerwała się znów cała Kozaczyzna do boju z Rzecząpospolitą. Wstał Chmielnicki silniejszy niż kiedykolwiek.
(1.8) Wstał z morza lekki wiatr.
Wiktionary
IPA: ˈfstavat͡ɕ, AS: fstavać
Wiktionary
czas. postawić, dk. wstać
rzecz. wstawanie, wstanie
Wiktionary
(1.1) podnosić się, powstawać, prostować się, dźwigać się, zrywać się, unosić się
(1.2) budzić się, zrywać się, zwlekać się
(1.5) wschodzić, budzić się
(1.6) zaczynać się, rozpoczynać się, budzić się
(1.7) powstawać, budzić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstawać.
(1.2) zmienianie pozycji ciała z leżącej lub siedzącej do stojącej
Wiktionary
czas. wstawać, postawić
Wiktionary
1. stawiać coś wewnątrz czegoś;
2. zakładać brakującą lub dodatkową część czegoś;
3. umieszczać coś w istniejącym tekście;
4. umieszczać tekst lub grafikę na stronie internetowej;
5. stawiać coś na kuchence, ogniu do ugotowania lub podgrzania;
6. dawniej:
a) pić napój alkoholowy;
b) nastawiać zwichniętą kość;
7. wstawiać się:
a) popierać kogoś, brać w obronę;
b) potocznie: upijać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wstawić)
(1.1) umieszczać coś w czym, na ogół w pozycji pionowej
(1.2) osadzać w czymś brakujące lub dodatkowe części
(1.3) dopisywać do tekstu
(1.4) pot. zaczynać gotowanie
czasownik zwrotny niedokonany wstawiać się (dk. wstawić się)
(2.1) brać w obronę
(2.2) pot. ulegać upojeniu alkoholowemu
Wiktionary
rzecz. wstawiennictwo n., wstawka ż., wstawianie n., wstawienie n.
przym. wstawiony
czas. stawiać, wstawić, postawić
Wiktionary
(1.1) umieszczać, wkładać
(1.2) osadzać, umieszczać, usadawiać
(1.3) wpisywać
(2.1) orędować, ujmować się
(2.2) upijać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstawiać.
Wiktionary
czas. postawić, wstawić, wstawiać ndk.
rzecz. wstawiennictwo n., wstawienie n., wstawka ż.
Wiktionary
1. postawić coś wewnątrz czegoś
2. założyć brakującą lub dodatkową część czegoś;
3. umieścić coś w istniejącym tekście;
4. umieścić tekst lub grafikę na stronie internetowej;
5. postawić coś na kuchence, ogniu do ugotowania lub podgrzania;
6. dawniej:
a) wypić napój alkoholowy;
b) nastawić zwichniętą kość;
7. wstawiać się:
a) poprzeć kogoś, wziąć w obronę;
b) potocznie: upić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wstawiać)
(1.1) dokonany od|wstawiać.
czasownik zwrotny dokonany wstawić się (ndk. wstawiać się)
(2.1) dokonany od|wstawiać się.
(2.2) pot. upić się alkoholem
Wiktionary
(1.1) Najpierw należy zagnieść ciasto, następnie przelać je do formy, a potem wstawić do piekarnika.
Wiktionary
rzecz. wstawiennictwo n., wstawianie n., wstawienie n., wstawka ż.
czas. stawiać ndk., stawić dk., postawić ndk., wstawiać ndk.
Wiktionary
ujmowanie się za kimś, wstawianie się za kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bronienie kogoś, ujmowanie się za kimś, zwykle w kontekście religijnym
Wiktionary
(1.1) Modlił się gorąco o wstawiennictwo świętego patrona.
Wiktionary
rzecz. wstawienniczość ż., wstawka ż., wstawianie n., wstawienie n., wstawiennik m., wstawienniczka ż.
czas. wstawiać ndk., wstawić dk.
przym. wstawienniczy
przysł. wstawienniczo
Wiktionary
(1.1) orędownictwo, przyczyna, intercesja
Wiktionary
mający na celu ubłaganie kogoś o coś, zwykle w czyimś imieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. ujmujący się za kimś
Wiktionary
1. postawić coś wewnątrz czegoś
2. założyć brakującą lub dodatkową część czegoś;
3. umieścić coś w istniejącym tekście;
4. umieścić tekst lub grafikę na stronie internetowej;
5. postawić coś na kuchence, ogniu do ugotowania lub podgrzania;
6. dawniej:
a) wypić napój alkoholowy;
b) nastawić zwichniętą kość;
7. wstawiać się:
a) poprzeć kogoś, wziąć w obronę;
b) potocznie: upić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element, część konstrukcji wstawione do całości
(1.2) motyw, element uzupełniający kompozycję architektoniczną, plastycznyastyczną
(1.4) element dodany do programu telewizyjnego lub radiowego o odmiennej funkcji i stylu
(1.5) to, co zostało wstawione do tekstu
(1.6) koronka o jednakowych, zwykle prostych brzegach wzdłużnych wstawiana miejscami do bielizny, a także do bluzek, sukien damskich
(1.7) bot. zwykle w lm.: wielokomórkowe utwory nitkowate znajdujące się między organami płciowymi mchów liściastych oraz niektórych grzybów
(1.8) daw. stawka
Wiktionary
(1.1) Plemniki ssaków zbudowane są z główki, wstawki i wici.
(1.1) Sporo instalacji gazowych posiada już w budynkach izolacyjne wstawki na przyłączach.
(1.2) Drewniane wstawki na elewacji pełnią funkcję dekoracyjną oraz urozmaicają prostą bryłę budynku.
(1.3) Dłuższe wypowiedzi malowniczo trącą folklorem i zawierają ludowe wstawki gwarowe.
(1.3) Otwarty organowym wstępem (…) przynosi porcję całkiem przyjemnego, chwytliwego gitarowego riffowania, zgrabnie uzupełnionego instrumentalną wstawką z użyciem syntezatora gitarowego.
(1.4) (…) programy telewizyjne są jak nigdy dotąd gęsto posiekane reklamami rozmaitych firm, co dodatkowo świadczy o zubożeniu właścicieli mediów, którzy bez litości faszerują każdy nadawany materiał możliwie zyskownymi wstawkami reklamowymi.
Wiktionary
rzecz. wstawianie n., wstawienie n., wstawiennictwo n.
czas. wstawiać ndk., wstawić dk.
przym. wstawienniczy, wstawiony
Wiktionary
przeznaczony do wstawiania
SJP.pl
merystem wstawowy - partia tkanki umiejscowiona w łodydze niektórych roślin, np. traw, umożliwiająca im wzrost na długość
SJP.pl
licha, marna wstążka
SJP.pl
zdrobnienie od: wstążka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: wstążka
Wiktionary
IPA: fstɔ̃w̃ˈʒɛt͡ʃka, AS: fstõũ̯žečka
Wiktionary
rzecz. wstężnica ż., wstążka
Wiktionary
1. wąski i długi pasek tkaniny;
2. kształt wąskiego, długiego, wijącego się pasma;
3. potocznie: makaron w kształcie długiego, wąskiego paska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdobny, wąski pasek tkaniny
(1.2) sport. przyrząd używany w gimnastyce artystycznej;
(1.3) inform. element interfejsu użytkownika, zastępujący tradycyjne menu i paski narzędzi;
(1.4) przen. coś wyglądającego na długie i wijące się
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziewczynka miała błękitną wstążkę we włosach.
(1.2) Wstążka nie może dotknąć ciała zawodniczki.
(1.4) Podczas lotu samolotem widziałam wstążki dróg i rzek.
Wiktionary
IPA: ˈfstɔ̃w̃ʃka, AS: fstõũ̯ška
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. wstęga ż.
:: zdrobn. wstążeczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szlajfka.
Wiktionary
przypominający wstążkę
SJP.pl
przymiotnik od: wstążka
SJP.pl
w kierunku przeciwnym do dotychczasowego
SJP.pl
przysłówek
(1.1) do tyłu (w czasie lub przestrzeni)
Wiktionary
(1.1) Patrząc wstecz myślę, że to był dobry pomysł.
Wiktionary
IPA: fstɛt͡ʃ, AS: fsteč
Wiktionary
rzecz. wsteczny m.
przym. wsteczny
Wiktionary
(1.1) wspak
Wiktionary
osoba zacofana pod względem kulturalnym, przeciwna zmianom, nowym ideom i postępowi; obskurant, obskurantysta, wstecznik, zacofaniec, konserwatysta
SJP.pl
1. pogardliwie, zwłaszcza w ideologii marksistowskiej: wyznawanie, głoszenie, lub działanie na rzecz poglądów sprzecznych z "postępowymi"; kierowanie się "wstecznymi" poglądami w działaniu;
2. w łowiectwie: zanikanie u niektórych samców odnóg w porożu (w wieku pełnego rozwoju zwierzęcia)
SJP.pl
osoba zacofana pod względem kulturalnym, przeciwna zmianom, nowym ideom i postępowi; obskurant, obskurantysta, wsteczniak, zacofaniec, konserwatysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wsteczne; cecha tych, którzy są wsteczni
Wiktionary
przym. wsteczny
przysł. wstecznie
Wiktionary
1. skierowany w tył, poruszający się do tyłu;
2. przestarzały, przeciwstawiający się postępowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kierunkiem wstecz, do tyłu
(1.2) taki który hołduje temu, co nienowoczesne, przestarzałe i przeciwstawia się postępowi
Wiktionary
IPA: ˈfstɛt͡ʃnɨ, AS: fstečny
Wiktionary
rzecz. wsteczność ż., uwstecznianie n., uwstecznienie n., wstecznik m., wstecznictwo n., wsteczniak m.
czas. uwsteczniać ndk., uwstecznić dk.
przysł. wstecznie, wstecz
Wiktionary
1. szeroka wstążka;
2. wijące się pasmo czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża (w szczególności szeroka) wstążka
(1.2) przen. długi obiekt, który wije się, meandruje
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rodzina złożyła na grobie wieniec udekorowany wstęgami.
Wiktionary
IPA: ˈfstɛ̃ŋɡa, AS: fstẽŋga
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. wstążka ż.
przym. wstęgowy
Wiktionary
(1.1) taśma; gw-pl|Górny Śląsk|szlajfa.
Wiktionary
wstęgor królewski - gatunek ryby głębinowej z rzędu strojnikokształtnych
SJP.pl
elfik wstęgoszyi - gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych
SJP.pl
w geologii o skałach i kamieniach: naprzemienne ułożenie warstewek o różnym natężeniu barwy
SJP.pl
w geologii: iły wstęgowane - drobnoziarniste skały osadowe, składające się głównie z minerałów ilastych i pyłu kwarcowego, występujące w różniących się barwą warstwach; iły wstęgowe
SJP.pl
przypominający wstęgę, podobny do wstęgi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający wstęgę, posiadający kształt wstęgi
Wiktionary
(1.1) Jedna wić jest poprzeczna, wstęgowata, a druga podłużna, gładka, skierowana ku tyłowi komórki.
Wiktionary
1. dawniej: odnoszący się do wstęgi, mający kształt wstęgi;
2. ceramika wstęgowa - naczynia gliniane o ornamentyce w kształcie wstęg, charakterystycznej dla kultury europejskiej plemion przedhistorycznych;
3. piła wstęgowa - piła w postaci taśmy stalowej z ostrzami (zębami) na brzegach, osadzona na dwóch obracających się tarczach, służąca do przecinania drewna;
4. w geologii: iły wstęgowe - drobnoziarniste skały osadowe, składające się głównie z minerałów ilastych i pyłu kwarcowego, występujące w różniących się barwą warstwach; iły wstęgowane
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wstęgą, dotyczący wstęgi
przymiotnik jakościowy
(2.1) przypominający kształtem wstęgę
Wiktionary
rzecz. wstężnica ż., wstęga ż.
Wiktionary
wyodrębniona graficznie początkowa część dzieła wprowadzająca w jego treść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wejście dokądś
(1.2) prawo wejścia dokądś
(1.3) początek jakiejś czynności
(1.4) w tytułach książek i nazwach wykładów: podstawowe zagadnienia
(1.5) początkowa część utworu literackiego lub muzycznego
(1.6) początkowy, wydzielony fragment książki, opisujący cel, historię jej powstania i wprowadzający w treść
Wiktionary
Wstęp (stgr. προοίμιον, łac. exordium) – początkowa część wypowiedzi. Zadaniem wstępu jest pozyskanie przez autora przychylności i uwagi odbiorcy oraz wyjaśnienie celu wypowiedzi. Teorią wstępu zajmuje się retoryka.
Wikipedia
(1.1) Wstęp tylko za okazaniem zaproszenia.
(1.2) Od czasu, gdy rozbiłem lampę, nie mam wstępu do tego klubu.
(1.3) Na wstępie podam zarys problemu.
(1.4) W końcu zaliczyłem wstęp do teorii obwodów!
(1.5) We wstępie Iliady znajduje się inwokacja do Muzy.
(1.5) We wstępie słychać delikatny fortepian i towarzyszącą mu gitarę.
(1.6) We wstępie tłumacz opisał trudności, jakich nastręczało oddanie w tłumaczeniu gier słownych oryginału.
Wiktionary
IPA: fstɛ̃mp, AS: fstẽmp
Wiktionary
rzecz. wstępniak m., wstępny m., wstępowanie n., wstąpienie n.
czas. wstępować ndk., wstąpić dk.
przym. wstępny
przysł. wstępnie
Wiktionary
(1.1) wejście
(1.2) prawo wejścia
(1.3) początek
(1.4) wprowadzenie, prolegomena, propedeutyka, podstawy
(1.5) preludium, przygrywka, uwertura, prolog, preambuła, introdukcja
(1.6) przedmowa, wprowadzenie, zapowiedź, przedsłowie, prolegomena
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wstępniak
Wiktionary
rzecz. wstępniak m.
Wiktionary
artykuł wstępny; edytorial
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) artykuł wstępny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wstęp m.
:: zdrobn. wstępniaczek m.
czas. wstąpić, wstępować
Wiktionary
część okrężnicy od zastawki krętniczo-kątniczej do prawego zgięcia wątrobowego; okrężnica wstępująca
SJP.pl
Okrężnica wstępująca, wstępnica (łac. colon ascendens) – w anatomii człowieka część okrężnicy, która obejmuje obszar od zastawki krętniczo-kątniczej (będąc przedłużeniem jelita ślepego) do zgięcia prawego (wątrobowego), gdzie przechodzi w okrężnicę poprzeczną. Okrężnica wstępująca ma około 15–20 cm długości i leży przy tylnej ścianie brzucha. Od przodu i z boków otacza ją otrzewna.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na wstępie, początkowo
Wiktionary
rzecz. wstęp m., wstępny mos.
czas. wstąpić, wstępować
przym. wstępny
Wiktionary
będący początkiem, odbywający się na początku; początkowy, przygotowawczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) robiony na początku (wstępie)
(1.2) dający prawo wstępu lub przejścia pewnego etapu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. przodek danej osoby;
Wiktionary
Wstępny lub antenat (l.mn. antenaci), ascendent (l.mn. ascendenci) – pojęcie używane w prawie i genealogii, oznaczające każdego przodka danej osoby: rodziców (ojca, matkę), dziadków (dziadka, babcię), pradziadków (pradziadka, prababcię), prapradziadków itd. Stosunek faktyczny pomiędzy daną osobą a jej wstępnym polega na tym, że ta pierwsza pochodzi od tego drugiego. Osoby te są spokrewnione ze sobą w linii prostej.
Wikipedia
(1.1) Wstępną czynnością jest umycie rąk, dopiero później możesz robić obiad.
(1.1) To są tylko wstępne ustalenia, wiele może się zmienić.
Wiktionary
IPA: ˈfstɛ̃mpnɨ, AS: fstẽmpny
Wiktionary
przysł. wstępnie
zob. wstęp.
Wiktionary
(1.1) propedeutyczny
(1.2) eliminacyjny, selekcyjny
(2.1) antenat, ascendent
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wstąpić)
(1.1) wejść gdzieś na krótko
(1.2) wchodzić gdzieś wyżej
(1.3) książk. wchodzić do wnętrza
(1.4) zostawać członkiem jakiejś organizacji, ugrupowania
(1.5) urz. stawać się elementem określonej relacji
(1.6) o uczuciu: ogarniać kogoś
(1.7) stawać się opanowanym przez coś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) We wtorki po szkole wstępuję do babci.
(1.1) Celina musi zawsze wstępować do tej samej drogerii?
(1.2) Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.
(1.3) Hobbity bały się wstępować w mroczną gęstwinę.
(1.4) Poetka wstępowała do partii dwukrotnie.
(1.4) Dziewczęta zazwyczaj wstępowały do karmelitanek po maturze.
(1.5) Jej synowie wstępowali w związki małżeńskie rok po roku.
(1.6) Wstępowała w nich nadzieja, gdy tylko było z oddali słychać dźwięk dzwonów.
(1.7) Ile razy z nim rozmawiała, jakby diabeł w nią wstępował.
Wiktionary
IPA: fstɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: fstẽmpovać
Wiktionary
rzecz. wstęp mrz., wstępny mos., wstępniak mrz., wstępowanie n., wstąpienie n.
czas. stąpać, wstąpić dk.
przym. wstępny
przysł. wstępnie
Wiktionary
(1.1) wpadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstępować.
Wiktionary
IPA: ˌfstɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: fstẽmpovãńe
Wiktionary
czas. wstępować, wstąpić
rzecz. wstąpienie n., wstęp mrz.
Wiktionary
rozdzielnopłciowy robak o wydłużonym ciele, żyjący a wodach morskich lub słodkich
SJP.pl
rozdzielnopłciowy robak o wydłużonym ciele, żyjący a wodach morskich lub słodkich
SJP.pl
Wstężnice (Nemertea), wstężniaki (Nemertini lub Nemertina) – typ zwierząt bezkręgowych o bardzo długim, robakokształtnym, obłym lub płaskim, nieczłonowanym ciele, w większości wodnych, przeważnie morskich. Charakterystyczną cechą (synapomorficzną) wstężnic jest obecność długiego, wysuwanego, chwytnego ryjka (proboscis), oddzielonego od jelita, uzbrojonego lub nie, osadzonego luźno w pochwie zwanej rynchocelem. Typ obejmuje co najmniej 900 szeroko rozprzestrzenionych gatunków.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zwierzę należące do typu nazwa systematyczna|Nemertea|ref=tak.;
(1.2) bot. rodzaj glonów z grupy zielenic
Wiktionary
Wstężnice (Nemertea), wstężniaki (Nemertini lub Nemertina) – typ zwierząt bezkręgowych o bardzo długim, robakokształtnym, obłym lub płaskim, nieczłonowanym ciele, w większości wodnych, przeważnie morskich. Charakterystyczną cechą (synapomorficzną) wstężnic jest obecność długiego, wysuwanego, chwytnego ryjka (proboscis), oddzielonego od jelita, uzbrojonego lub nie, osadzonego luźno w pochwie zwanej rynchocelem. Typ obejmuje co najmniej 900 szeroko rozprzestrzenionych gatunków.
Wikipedia
rzecz. wstęga ż., wstążka ż., wstążeczka ż.
przym. wstęgowy
Wiktionary
(1.1) wstężniak
Wiktionary
rodzina glonów z gromady zielenic
SJP.pl
o cechach wstężnicowatych (rodzina glonów)
SJP.pl
rząd glonów z gromady zielenic
SJP.pl
przedstawiciel rzędu glonów z gromady zielenic
SJP.pl
rodzaj lądowych ślimaków z rzędu trzonkoocznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wstręt
Wiktionary
rzecz. wstręt m.
Wiktionary
potocznie o człowieku niemiłym, złośliwym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pejor. lub niekiedy żart. osoba niemiła, wywołująca niechęć
Wiktionary
(1.1) Stało się to zaraz po tym, jak po raz kolejny usłyszałem w telewizji, że głównym zadaniem policji jest od jakiegoś czasu łapanie tych wstręciuchów, którzy jeżdżą samochodami bez zapiętych pasów bezpieczeństwa.
Wiktionary
rzecz. wstręt m., wstrętność ż.
:: zdrobn. wstręciuszek m.
:: fż. wstręciucha ż.
przym. wstrętny
przysł. wstrętnie
Wiktionary
(1.1) obrzydliwiec
Wiktionary
zdrobnienie od: wstręciucha
SJP.pl
zdrobnienie od: wstręciucha
SJP.pl
niechęć, obrzydzenie, odraza do kogoś, czegoś lub jakiejś okoliczności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) intensywne uczucie niechęci, odraza;
(1.2) daw. przeszkoda lub trudność
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Postępowanie polityków wywołuje we mnie wstręt.
(1.1) Rozejrzał się po pomieszczeniu i ze wstrętem wzdrygnął się, gdy dostrzegł biegnącego wzdłuż ściany karalucha.
Wiktionary
IPA: fstrɛ̃nt, AS: fstrẽnt
Wiktionary
rzecz. wstręciuch m., wstręciucha ż.
:: zdrobn. wstręcik m.
:: zgrub. wstręcizna ż.
przym. wstrętny
przysł. wstrętnie
Wiktionary
(1.1) obrzydzenie, awersja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wstrętny; paskudnie
Wiktionary
IPA: ˈfstrɛ̃ntʲɲɛ, AS: fstrẽntʹńe
Wiktionary
przym. wstrętny
rzecz. wstręt m., wstręciuch mzw.
Wiktionary
(1.1) strasznie, obrzydliwie, okropnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wstrętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wstrętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący obrzydzenie
(1.2) pot. powodujący rozczarowanie (czasem w tonie żartobliwym)
Wiktionary
(1.1) Co za wstrętne robale!
(1.2) Jesteś wstrętny, że nawet nie zadzwoniłeś!
Wiktionary
IPA: ˈfstrɛ̃ntnɨ, AS: fstrẽntny
Wiktionary
rzecz. wstręt mrz., wstręciuch mos., wstręciucha ż.
przysł. wstrętnie
Wiktionary
(1.1) obrzydliwy, ohydny, straszny, odrażający, paskudny, obleśny, obmierzły, obskurny, parszywy, przebrzydły, świński, uświniony, brudny, nieapetyczny, szkaradny, szpetny, koszmarny, odpychający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) silne, gwałtowne drgnięcie
(1.2) bardzo silna emocja
(1.3) zaburzenie dotychczasowego stanu rzeczy
(1.4) med. zaburzenia czynności organizmu występujące jako reakcja na ciężkie urazy, następstwo operacji itp.;
Wiktionary
Wstrząs (łac. commotus, ang. shock) – nagły kliniczny stan zagrożenia życia, w którym na skutek dysproporcji między zapotrzebowaniem a dostarczeniem odpowiedniej ilości tlenu i substancji odżywczych do komórek organizmu dochodzi do upośledzenia funkcji i niewydolności wielu narządów. Może mieć różne przyczyny, jednak przebieg w większości przypadków jest podobny i ma podobne skutki – może prowadzić do utraty przytomności, niewydolności wielonarządowej, a nawet zgonu.
Wikipedia
(1.1) Nastąpiły wstrząsy sejsmiczne w dolinie rzeki. Wstrząsy miały siłę czterech stopni w skali Richtera.
(1.2) Rozwód jej rodziców spowodował u niej wielki wstrząs emocjonalny.
(1.4) Jeżeli nieleczony pies przeżyje fazę ostrą zatrucia i nie wystąpi u niego wstrząs, wówczas rokowanie jest pomyślne.
Wiktionary
IPA: fsṭʃɔ̃w̃s, AS: fsṭšõũ̯s
Wiktionary
rzecz. wstrząsanie n., wstrząśnięcie n., wstrząsik mrz., otrzęsiny nmos.
czas. wstrząsać ndk., wstrząsnąć dk., trząść ndk., trząsać ndk.
przym. wstrząsowy
przysł. wstrząsowo
Wiktionary
(1.1) wstrząśnięcie
(1.2) szok, trauma, uraz
(1.3) szok
(1.4) szok, porażenie, uraz
Wiktionary
czasownik
(1.1) szybko czymś ruszać w te i we wte
(1.2) przen. przerażać, wzbudzać silne emocje
Wiktionary
(1.2) Jego żona napisała wstrząsającą książkę
Wiktionary
IPA: ˈfsṭʃɔ̃w̃sat͡ɕ, AS: fsṭšõũ̯sać
Wiktionary
rzecz. wstrząs m., wstrząsanie n., wstrząśnięcie n.
czas. wstrząsnąć, trząść, trząsać
przym. wstrząsowy
przysł. wstrząsowo, wstrząsająco
Wiktionary
w budownictwie: maszyna do mechanicznego wstrząsania czymś, ułatwiająca mieszanie, rozdzielanie, ściślejsze wypełnianie, a także zagęszczanie i ubijanie mas o konsystencji plastycznej, np. betonu; wstrząsak, wstrząsarka, wibrator
SJP.pl
przysłówek
(1.1) prowokując mocne wrażenie, powodując wstrząs
Wiktionary
(1.1) Kiecka Lidki okazała się być wstrząsająco niestosowna.
Wiktionary
czas. wstrząsać ndk., wstrząsnąć dk.
rzecz. wstrząsanie n., wstrząsacz mos./mrz., wstrząsak mrz., wstrząsarka ż.
Wiktionary
przerażający, wywołujący bardzo silne, gwałtowne emocje
SJP.pl
1. w budownictwie: maszyna do mechanicznego wstrząsania czymś, ułatwiająca mieszanie, rozdzielanie, ściślejsze wypełnianie, a także zagęszczanie i ubijanie mas o konsystencji plastycznej, np. betonu; wstrząsacz, wstrząsarka, wibrator;
2. w technice: część maszyny do wyrobu zapałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstrząsać.
Wiktionary
czas. wstrząsać ndk.
rzecz. wstrząs mrz.
przysł. wstrząsająco
Wiktionary
w budownictwie: maszyna do mechanicznego wstrząsania czymś, ułatwiająca mieszanie, rozdzielanie, ściślejsze wypełnianie, a także zagęszczanie i ubijanie mas o konsystencji plastycznej, np. betonu; wstrząsacz, wstrząsak, wibrator
SJP.pl
Wstrząsarka, wytrząsarka – urządzenie laboratoryjne służące do szybkiego i efektywnego mieszania małych objętości cieczy lub tworzenia zawiesin.
Jednym z kilku typów wstrząsarek jest, zwane żargonowo worteksem lub vortexem (od ang. vortex mixer), urządzenie mające silnik elektryczny z pionowo osadzonym wałkiem, na którego wystającym końcu osadzona jest gumowa nakładka wyprofilowana odpowiednio do kształtu dna próbówek i podobnych naczyń. Nakładka ta jest osadzona mimośrodowo w taki sposób, że gdy silnik pracuje, oscyluje ona po okręgu. Gdy do nakładki jest dociśnięte dno naczynia, jej drgania wprawiają w ruch ciecz w nim zawartą, która także zaczyna wirować, tworząc wir. Zapewnia to bardzo efektywne i szybkie mieszanie zawartości naczynia, a także dyspergowanie w cieczy osadów lub innych cząstek stałych. Wstrząsarki przeważnie są wyposażone w regulator szybkości obrotowej oraz we włącznik pracy ciągłej lub tymczasowej. Niektóre modele można włączać „automatycznie” dociśnięciem naczynia do nakładki lub przez czujnik podczerwieni wykrywający naczynie na niej obecne.
Wikipedia
wstrząsnąć;
1. wprawić w krótki, gwałtowny ruch; potrząsnąć, zatrząść;
2. wzbudzić silne emocje; poruszyć;
3. wstrząść się - ulec drganiom, skurczom, wstrząsom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wstrząs
Wiktionary
(1.1) To nie wstrząs, lecz tylko mały wstrząsik.
Wiktionary
rzecz. wstrząs m.
Wiktionary
1. wprawić w krótki, gwałtowny ruch; wstrząść, potrząsnąć, zatrząść;
2. wzbudzić silne emocje; wstrząść, poruszyć;
3. spowodować gwałtowne, nieoczekiwane zmiany;
4. wstrząsnąć się - ulec drganiom, skurczom, wstrząsom
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wstrząsać)
(1.1) dokonany od|wstrząsać.
czasownik zwrotny dokonany wstrząsnąć się (ndk. wstrząsać się)
(2.1) dokonany od|wstrząsać się.
Wiktionary
IPA: ˈfsṭʃɔ̃w̃snɔ̃ɲt͡ɕ, AS: fsṭšõũ̯snõńć
Wiktionary
czas. wstrząsać
rzecz. wstrząs mrz., wstrząśnięcie n., niewstrząśnięcie n., wstrząśnienie n., niewstrząśnienie n.
przysł. wstrząsająco
Wiktionary
1. wprawić w krótki, gwałtowny ruch; wstrząść, potrząsnąć, zatrząść;
2. wzbudzić silne emocje; wstrząść, poruszyć;
3. spowodować gwałtowne, nieoczekiwane zmiany;
4. wstrząsnąć się - ulec drganiom, skurczom, wstrząsom
SJP.pl
1. wprawić w krótki, gwałtowny ruch; wstrząść, potrząsnąć, zatrząść;
2. wzbudzić silne emocje; wstrząść, poruszyć;
3. spowodować gwałtowne, nieoczekiwane zmiany;
4. wstrząsnąć się - ulec drganiom, skurczom, wstrząsom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wstrząs
Wiktionary
czas. wstrząsnąć
Wiktionary
(1.1) wstrząśnięcie n.
Wiktionary
1. wprawić w krótki, gwałtowny ruch; wstrząść, potrząsnąć, zatrząść;
2. wzbudzić silne emocje; wstrząść, poruszyć;
3. spowodować gwałtowne, nieoczekiwane zmiany;
4. wstrząsnąć się - ulec drganiom, skurczom, wstrząsom
SJP.pl
odporny na wstrząsy; udaroodporny
SJP.pl
przymiotnik od: wstrząs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) środ. dyskoteka
Wiktionary
Wstrząsy lub Wężoidy (ang. Tremors) – amerykański film z gatunku: horror, czarna komedia, Sci-Fi wyreżyserowany w 1990 roku przez Rona Underwooda.
Wikipedia
IPA: ˈfsṭʃɔ̃w̃sɨ, AS: fsṭšõũ̯sy
Wiktionary
1. strzelenie z broni palnej w określony punkt;
2. w łowiectwie: miejsce, którędy pocisk dostał się do ciała dużego zwierzęcia łownego;
3. w piłce nożnej: posłanie piłki w określone miejsce po wielokrotnych próbach właściwego wycelowania
SJP.pl
próba uzyskania lepszej celności strzałów poprzez korektę błędów popełnionych przy poprzednich strzałach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstrzeliwać.
Wiktionary
czas. wstrzeliwać ndk.
rzecz. strzelec mos., strzelanina ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z umiarem
Wiktionary
rzecz. wstrzemięźliwość ż.
przym. wstrzemięźliwy
Wiktionary
(1.1) powściągliwie, umiarkowanie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wstrzemięźliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) powstrzymywanie się od czego
Wiktionary
Wikipedia
przym. wstrzemięźliwy
przysł. wstrzemięźliwie
Wiktionary
(1.1) abstynencja, powściągliwość, umiar
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wstrzemięźliwy
SJP.pl
umiejący powstrzymać się od pokus; powściągliwy, opanowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący umiar, potrafiący powstrzymać się od czego
(1.2) świadczący o zachowywaniu umiaru
Wiktionary
rzecz. wstrzemięźliwość ż.
przysł. wstrzemięźliwie
Wiktionary
(1.1) powściągliwy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wstrzyknąć)
(1.1) med. wprowadzać płyn do ciała za pomocą strzykawki
(1.2) techn. wprowadzać płyn lub gaz do czegoś pod ciśnieniem
Wiktionary
rzecz. wstrzykiwanie n., wstrzyknięcie n., strzykawka ż., zastrzyk mrz.
czas. wstrzyknąć dk.
przym. zastrzykowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstrzykiwać.
Wiktionary
czas. wstrzyknąć, wstrzykiwać ndk.
rzecz. strzykawka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wstrzykiwać)
(1.1) dokonany od|wstrzykiwać.
Wiktionary
(1.1) Co pan mi wstrzyknął!?
(1.1) Pani Basiu, proszę założyć Karemu dutkę, bo inaczej nie damy rady wstrzyknąć mu leku.
Wiktionary
rzecz. wstrzykiwanie n., strzykawka ż., wstrzyknięcie n.
czas. wstrzykiwać ndk.
przym. zastrzykowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wstrzymywać)
(1.1) dokonany od|wstrzymywać.
czasownik zwrotny dokonany wstrzymać się (ndk. wstrzymywać się)
(2.1) dokonany od|wstrzymywać się.
Wiktionary
rzecz. wstrzymywanie n., wstrzymanie n., trzymanie n.
czas. wstrzymywać ndk., trzymać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstrzymać.
Wiktionary
czas. trzymać, wstrzymywać ndk., wstrzymać dk.
rzecz. wstrzymywanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wstrzymać)
(1.1) powodować zatrzymanie czegoś, co ma się poruszać
(1.2) odkładać na później
czasownik zwrotny niedokonany wstrzymywać się (dk. wstrzymać się)
(2.1) nie pozwalać sobie na co
(2.2) nie wykonywać czegoś przez pewien czas
Wiktionary
rzecz. wstrzymywanie n., wstrzymanie n.
czas. trzymać, wstrzymać dk.
Wiktionary
(1.1) zatrzymywać
(1.2) zawieszać
(2.1) powstrzymywać się, powściągać się
(2.2) odczekiwać, zaprzestawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstrzymywać.
Wiktionary
czas. trzymać, wstrzymywać ndk., wstrzymać dk.
rzecz. wstrzymanie n.
Wiktionary
potocznie:
1. wprowadzić tekst, posługując się klawiaturą;
2. nauczyć się czegoś mechanicznie, bez zrozumienia; wklepać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wstukiwać)
(1.1) dokonany od|wstukiwać.
Wiktionary
IPA: ˈfstukat͡ɕ, AS: fstukać
Wiktionary
czas. wstukiwać
rzecz. wstukanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstukać.
Wiktionary
IPA: fstuˈkãɲɛ, AS: fstukãńe
Wiktionary
czas. wstukać, wstukiwać
Wiktionary
potocznie:
1. wprowadzać tekst, posługując się klawiaturą;
2. uczyć się czegoś mechanicznie, bez zrozumienia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wstukać)
(1.1) uderzając w klawisze, wprowadzać cyfry lub znaki do urządzenia
Wiktionary
(1.1) Każdy w inny sposób składa podpis, pisze na klawiaturze, a nawet wstukuje kod PIN podczas korzystania z bankomatu.
Wiktionary
IPA: fstuˈcivat͡ɕ, AS: fstuḱivać
Wiktionary
rzecz. wstukanie n. dk., wstukiwanie n. ndk.
czas. wstukać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wstukiwać.
Wiktionary
IPA: ˌfstuciˈvãɲɛ, AS: fstuḱivãńe
Wiktionary
czas. wstukiwać
Wiktionary
przykre uczucie doznawane przy ujawnieniu złego postępku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. niemiłe uczucie spowodowane świadomością zrobienia czegoś nieodpowiedniego, złego;
(1.2) uczucie onieśmielenia, zażenowania
(1.3) stpol. stygnięcie, ostyganie
Wiktionary
Wstyd - Strona internetowa Tymona Maliszewskiego i Adama Zaba
Wikipedia
(1.1) Agnieszka zaczerwieniła się ze wstydu.
(1.2) Bójka między kibicami obu drużyn była widowiskiem przynoszącym wstyd.
(1.2) Dzisiaj jest tylu magistrów, że aż wstyd mieć tylko średnie wykształcenie.
Wiktionary
IPA: fstɨt, AS: fstyt
Wiktionary
(1.1)
rzecz. wstydliwość ż., wstydzenie n., zawstydzenie n.
czas. wstydzić się ndk., zawstydzać ndk.
przym. wstydliwy
przysł. wstydliwie
ims. zawstydzony
(1.3)
czas. stydnąć, stygnąć
Wiktionary
(1.1) kompromitacja, upokorzenie, hańba, daw. gańba, pot. poruta, pot. obciach, pot. wiocha, książk. blamaż
(1.2) skrępowanie, zażenowanie, żenada
Wiktionary
roślina z rodziny liliowatych; knifofia
SJP.pl
Trytoma, knifofia, wstydlin (Kniphofia) – rodzaj roślin z rodziny złotogłowowatych. Obejmuje 70 gatunków. Większość gatunków (48) występuje w południowej części Afryki, zwłaszcza w Górach Smoczych. W górach Afryki środkowej rosną 22 gatunki (na północy sięgają do Kamerunu i Erytrei). Dwa opisano także z Madagaskaru, a jeden z Jemenu.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób wstydliwy
Wiktionary
rzecz. wstyd m., wstydliwość ż.
przym. wstydliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wstydliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wstydliwe; cecha tych, którzy są wstydliwi
Wiktionary
Wstydliwość (łac. Pudor, ang. modesty) – cnota naturalna, która chroni intymność osoby. Również cecha osoby, polegająca na częstym odczuwania emocji wstydu lub określana też jako skromność w ubiorze.
Wstydliwość jest ceniona w wielu religiach. m.in. w judaizmie, chrześcijaństwie, islamie (por. hidżab) i buddyzmie.
Rzymskim uosobieniem (personifikacją) tej cnoty jest Pudicitia.
Wikipedia
rzecz. wstyd m., zawstydzenie n.
przym. wstydliwy
przysł. wstydliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wstydliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łatwo odczuwający wstyd
(1.2) świadczący o wstydliwości
(1.3) powodujący odczucie wstydu
Wiktionary
(1.1) Nie wydawał się ani nieśmiały, ani wstydliwy.
(1.3) Ta wstydliwa choroba nie musi koniecznie wiązać się z bólem i często może przebiegać bezobjawowo.
Wiktionary
rzecz. wstyd mrz., wstydliwość ż.
czas. wstydzić się
przysł. wstydliwie
Wiktionary
(1.1) bojaźliwy, nieśmiały, płochliwy, skrępowany, skromny
(1.3) krępujący, nieprzyzwoity, niezręczny, żenujący
Wiktionary
potocznie: kobieta wstydliwa; wstydzioszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wstydliwa osoba
Wiktionary
potocznie: kobieta wstydliwa; wstydzioszka
SJP.pl
potocznie: kobieta wstydliwa; wstydziocha
SJP.pl
potocznie: kobieta wstydliwa; wstydziocha
SJP.pl
1. sunąc, umieścić coś na czymś lub wewnątrz czegoś; włożyć, nałożyć, wsadzić;
2. dać coś komuś niepostrzeżenie lub wbrew czyjejś woli; wetknąć, wepchnąć;
3. potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wszamać, wtranżolić, spałaszować, wpałaszować, opędzlować;
4. wsunąć się:
a) wejść gdzieś ukradkiem;
b) czołgając się, dostać się gdzieś; wpełznąć, wślizgnać się;
c) zostać wsuniętym, włożonym gdzieś, często mimowolnie, w miejsce niewłaściwe
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wsuwać)
(1.1) dokonany od|wsuwać.
czasownik zwrotny dokonany wsunąć się (ndk. wsuwać się)
(2.1) dokonany od|wsuwać się.
Wiktionary
rzecz. wsunięcie n., wsuwka ż., suw mrz.
czas. zasuwać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|styrczyć.
Wiktionary
w technice: wsuwanie, wsunięcie
SJP.pl
1. sunąc, umieszczać coś na czymś lub wewnątrz czegoś; wkładać, nasuwać
2. dawać coś komuś niepostrzeżenie
3. potocznie: jeść ze smakiem
4. wsuwać się:
a) wchodzić ukradkiem
b) czołgając się, dostawać się gdzieś; wpełzać
c) być wsuwanym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wsunąć)
(1.1) sunąć czymś, umieszczać to gdzieś
(1.2) dawać komu co w sposób skryty
(1.3) pot. jeść dużo i szybko
czasownik zwrotny niedokonany wsuwać się (dk. wsunąć się)
(2.1) sunąc się, dostawać się gdzieś
(2.2) wchodzić ukradkiem
(2.3) być wsuwanym gdzieś
Wiktionary
rzecz. wsuwanie n., wsuwka ż., suw mrz.
czas. zasuwać
Wiktionary
(1.1) umieszczać, wkładać
(1.2) dać ukradkiem, przekazywać
(1.3) jeść, pochłaniać, wcinać, zajadać, zjadać
Wiktionary
stopień łatwości wsunięcia czegoś
SJP.pl
dający się wsuwać
SJP.pl
w budownictwie drewnianym: krótkie deski, wsunięte między belki stropowe, uszczelniające pokrycie
SJP.pl
spinka przytrzymująca włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fryzj. spinka do włosów w postaci zagiętej, cienkiej i wąskiej metalowej blaszki
Wiktionary
IPA: ˈfsufka, AS: fsufka
Wiktionary
czas. zasuwać ndk., wsuwać ndk., wsunąć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań|szpanga.
Wiktionary
skrót od:
1. Wydział Spraw Wewnętrznych;
2. Wojskowa Służba Wewnętrzna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hist. wojsk. Wojskowa Służba Wewnętrzna;
Wiktionary
(1.1) Idzie żołnierz z długimi włosami • WSW go goni alejami.
Wiktionary
(1.1) współcz. ŻW
Wiktionary
dawniej: świecąc, wnikać w coś
SJP.pl
otwór służący do wsypywania materiałów sypkich lub w kawałkach do silosów, pionów zsypowych itp.
SJP.pl
1. worek z gęstej tkaniny, który po wypełnieniu pierzem stanowi poduszkę lub pierzynę;
2. potocznie: wpadnięcie, skompromitowanie się
SJP.pl
1. umieścić coś wewnątrz czegoś poprzez sypanie; nasypać
2. pot. zdradzić, wydać; wkopać, sypnąć
3. wsypać się:
a) wpaść gdzieś poprzez sypanie się
b) pot. zdradzić się, skompromitować się; wkopać się, wpaść
c) pot. zdradzić się wzajemnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) umieścić coś gdzieś dzięki sypaniu
(1.2) pot. zdradzić kogoś
czasownik zwrotny
(2.1) dostać się gdzieś poprzez sypanie
(2.2) pot. zdradzić się
(2.3) pot. zdradzić się wzajemnie
Wiktionary
(1.1) Wsyp do czajnika herbatę!
Wiktionary
IPA: ˈfsɨpat͡ɕ, AS: fsypać
Wiktionary
czas. wsypywać, wysypywać
rzecz. wsypanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wsypać.
Wiktionary
czas. wsypywać, wsypać dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: wsypa
SJP.pl
przymiotnik od: wsyp
SJP.pl
1. umieszczać coś wewnątrz czegoś poprzez sypanie
2. pot. zdradzać, wydawać; wkopywać, sypać
3. wsypywać się:
a) wpadać gdzieś poprzez sypanie się
b) pot. zdradzać się, kompromitować się; wkopywać się, wpadać
c) pot. zdradzać się wzajemnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) umieszczać coś sypkiego w czymś
Wiktionary
(1.1) - I nawet jesteś inteligentny - odparłam, wsypując chipsy do trzech wielkich mis.
Wiktionary
IPA: fsɨˈpɨvat͡ɕ, AS: fsypyvać
Wiktionary
rzecz. wsypanie n., wsypywanie n., wsyp m., wsypa ż.
czas. wsypać, sypać, odsypywać, odsypać, zsypywać, zsypać, przesypywać, przesypać, wysypywać
przym. wsypowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wsypywać.
Wiktionary
czas. wysypywać, wsypywać ndk.
Wiktionary
wciągać pod wpływem różnicy ciśnień
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) ssąc, wciągać coś
Wiktionary
urządzenie służące do wsysania
SJP.pl
rzadko:
1. taki, który łatwo ulega wsysaniu;
2. taki, który łatwo wsysa
SJP.pl
skrót od: Wyższa Szkoła Zarządzania
SJP.pl
potocznie albo pogardliwie człowiek nikczemny
SJP.pl
inaczej: przecież, toż
SJP.pl
partykuła
(1.1) …mająca nawiązywać do danej sytuacji, wypowiedzi i podkreślać jej prawdziwość, słuszność
Wiktionary
(1.1) Biblioteka szkolna tradycyjnie, chyba można już tak napisać, wszak to już po raz piąty, zaprasza do wzięcia udziału w konkursie tematycznie związanym z motywem miłości w literaturze.
Wiktionary
IPA: fʃak, AS: fšak
Wiktionary
(1.1) przecież, przecie, wszakże; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szak.
Wiktionary
partykuła "wszak" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
partykuła "wszak" połączona z końcówką czasownikową drugiej osoby "-eś" (np. "Wszakeś im winien rewanż.")
SJP.pl
"wszakoż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
partykuła
(1.1) … podkreślająca prawdziwość i oczywistość wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Lepiej wszakże, jeśli pomiędzy skałą a skamieniałością jest istotna różnica w składzie chemicznym.
Wiktionary
IPA: ˈfʃaɡʒɛ, AS: fšagže
Wiktionary
(1.1) przecież, przest. przecie, wszak; stpol. wżdy
Wiktionary
partykuła "wszakże" z dołączoną końcówką "by"; wzmocnione "wszakby"
SJP.pl
1. partykuła "wszakże" wzmocniona partykułą "-ż";
2. spójnik "wszakże" wzmocniony partykułą "-ż"
SJP.pl
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; zszamać, wtranżolić, spałaszować, wpałaszować, opędzlować
SJP.pl
1. potocznie: człowiek mający wszy;
2. pospolicie: człowiek nikczemny, bez godności;
3. obraźliwie: człowiek niedbający o swój wygląd fizyczny, zaniedbany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obraź. ktoś, kto ma wszy
(1.2) przest. reg., nędzarz, brudas, niechluj
(1.3) pot. posp. obraź. o kimś nikczemnym, podłym
Wiktionary
IPA: fʃaʃ, AS: fšaš
Wiktionary
rzecz. wesz ż., wszawica ż., wsza ż., wszoła ż., zawszawienie n., zawszenie n., odwszawianie n., odwszawienie n.
:: zdrobn. weszka ż.
czas. zawszawić dk., zawszyć dk., odwszawiać ndk., odwszyć dk.
przym. wszawy, zawszony
przysł. wszawo
Wiktionary
(1.3) śmieć, gnój
Wiktionary
chorobowe zmiany skórne wywołane przez wszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba powodowana bytowanie wszy na ciele ludzkim albo zwierzęcym, objawiająca się zmianami zapalnymi skóry;
Wiktionary
Wszawica (łac. pediculosis) – choroba zwierząt (w tym człowieka), powodująca zmiany skórne wywołane przez stawonogi – wszy.
Wikipedia
rzecz. wesz ż., wszarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wszawe; cecha tych, którzy są wszawi
Wiktionary
przym. wszawy
przysł. wszawo
Wiktionary
dawniej: mający wszy, zawszony
SJP.pl
zacząć jakąś działalność; dać czemuś początek; zapoczątkować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wszczynać)
(1.1) książk. zacząć jakąś działalność, akcję, dać początek czemuś
czasownik zwrotny dokonany wszcząć się (ndk. wszczynać się)
(2.1) książk. zacząć się, dać początek czemuś
Wiktionary
(1.1) Urząd wszczął dziś postępowanie w tej sprawie.
(2.1) Podczas spotkania wszczął się spór polityczny.
Wiktionary
rzecz. wszczęcie n., wszczynanie n.
czas. ndk. wszczynać
Wiktionary
(1.1) rozpocząć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wszcząć.
Wiktionary
rzecz. wszczynanie
czas. wszcząć ndk., wszczynać ndk.
Wiktionary
tkanka, narząd bądź proteza wszczepiane do organizmu w celu zastąpienia usuniętych, uszkodzonych lub nieczynnych tkanek lub narządów; implant
SJP.pl
Implant (z łac. im 'w' i plantare 'sadzić'), wszczep – ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu. Najczęściej stosowane są implanty zastępujące tkanki twarde.
Wikipedia
dający się wszczepić; nadający się do wszczepiania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wszczepiać)
(1.1) nauczyć czegoś kogoś
(1.2) med. wprowadzić lek lub szczepionkę do organizmu przez nakłucie lub nadcięcie naskórka
(1.3) med. wprowadzić z zewnątrz do organizmu tkankę lub protezę, zastępując nią usuniętą część
(1.4) med. implementować do organizmu urządzenie pobudzające pracę uszkodzonego narządu
(1.5) bot. ogrod. umieścić w tkance rośliny szczepkę rośliny szlachetnej
czasownik zwrotny dokonany wszczepić się (ndk. wszczepiać się)
(2.1) wrosnąć w coś
Wiktionary
(1.3) Miała wszczepioną endoprotezę i do wczoraj musiała czekać na kontrolę.
Wiktionary
rzecz. wszczepienie n., szczepienie n., wszczep m.
czas. szczepić
przym. szczepionkowy
Wiktionary
zaczynać; rozpoczynać; podejmować jakieś działanie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wszcząć)
(1.1) niedokonany od|wszcząć.
czasownik zwrotny niedokonany wszczynać się (dk. wszcząć się)
(2.1) niedokonany od|wszcząć się.
Wiktionary
(1.1) Kiedy przestaniesz wszczynać awantury na rodzinnych imprezach?
Wiktionary
rzecz. wszczynanie n., wszczęcie n.
czas. wszcząć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wszczynać.
Wiktionary
rzecz. wszczęcie
czas. wszczynać ndk., wszcząć ndk.
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Wszebąd, Świebąd, Siebąd – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- („wszystek, każdy, zawsze”) w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -bąd („być, istnieć, żyć”).
Wszebąd imieniny obchodzi 9 lipca.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Wszebor, Wszabor, Wświebor, Świebor, Śwsiebor, Siebor, Siabor, Szabor, Szebor, Wszeborz, Świeborz, Śwsieborz – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -bor ("walczyć, zmagać się"). Mogło oznaczać "ten, który zawsze podejmuje walkę". Pisownia z końcowym -rz prawdopodobnie jest zapisem imienia zdrobniałego, uformowanego przy użyciu przyrostka -jь, pod wpływem którego wygłosowe -r przeszło w -rz.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Wszebora, Świebora, Siabora, Szabora – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -bora ("walczyć, zmagać się"). Mogło oznaczać "ta, która zawsze podejmuje walkę".
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na powszechność czegoś
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na największe nasilenie czegoś
Wiktionary
(1.1) wszech- + obecność = wszechobecność
(1.2) wszech- + mocny = wszechmocny
Wiktionary
zaim. wszego
Wiktionary
(1.1) pan-
Wiktionary
w metafizyce: w najwyższym stopniu zupełny, absolutny, idealny; najdoskonalszy
SJP.pl
rzadko: kobiecość powszechna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobiecość powszechna, idea kobiecości
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. cała roślinność w lesie
Wiktionary
Wszechlek, panaks (Panax L.) – rodzaj roślin należący do rodziny araliowatych (Araliaceae). Obejmuje 13 gatunków. Występują one we wschodniej Azji (od Indochin po Japonię i Rosyjski Daleki Wschód oraz we wschodniej części Ameryki Północnej. Należą do niego dwa cenione gatunki roślin leczniczych wszechlek żeń-szeń i wszechlek pięciolistkowy.
Wikipedia
odnoszący się do wszystkich ludzi; ogólnoludzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miłość powszechna
Wiktionary
miłujący w najwyższym stopniu
SJP.pl
moc nieograniczona, absolutna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przymiot tego, kto posiada nieograniczoną moc
Wiktionary
(1.1) Bóg potrafi uczynić wszystko, chyba że sam nałożył sobie granice działania, np. w odniesieniu do wolnych stworzeń, których nie chce zmuszać swoją wszechmocą do dobrego działania.
(1.1) Polski myśliciel traktował scjentyzm jako zabobon o wszechmocy poznawczej nauki.
Wiktionary
rzecz. Wszechmogący mos., wszechmocność ż.
przym. wszechmocny, wszechmogący
przysł. wszechmocnie
Wiktionary
(1.1) omnipotencja, wszechpotęga, wszechwładza
Wiktionary
przysłówek
(1.1) używając wszechmocy
Wiktionary
rzecz. wszechmoc ż., wszechmocność ż.
przym. wszechmocny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wszechmocnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. nieograniczona moc
Wiktionary
(1.1) Ulec bożej wszechmocności zaszczytem było dla niego nie ciężarem.
Wiktionary
rzecz. wszechmoc ż.
przym. wszechmocny
przysł. wszechmocnie
Wiktionary
(1.1) wszechmoc
Wiktionary
mający nieograniczoną, absolutną moc; wszechmogący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający nieograniczoną moc, mogący wszystko
Wiktionary
IPA: fʃɛxˈmɔt͡snɨ, AS: fšeχmocny
Wiktionary
rzecz. wszechmocność ż., wszechmoc ż.
przysł. wszechmocnie
Wiktionary
(1.1) omnipotentny, wszechpotężny, wszechmogący, wszechwładny
Wiktionary
mający nieograniczoną, absolutną moc; wszechmocny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. Bóg
Wiktionary
(1.1) O Wszechmogący, przyjdź nam z pomocą!
Wiktionary
rzecz. wszechmoc ż.
przym. wszechmogący
Wiktionary
(1.1) Bóg
Wiktionary
rzadko: ocean
SJP.pl
dotyczący wszystkich wyznawców islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. wszechnica.
Wiktionary
1. wyższa uczelnia;
2. seria wykładów popularnonaukowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. uczelnia, szkoła wyższa
(1.2) eduk. cykl otwartych wykładów o charakterze popularnonaukowym
Wiktionary
(1.1) Wszechnica Mazurska ma siedzibę w Olecku.
(1.2) Uczestniczyłem w trzech wykładach w ramach wszechnicy polonistycznej.
Wiktionary
IPA: fʃɛxʲˈɲit͡sa, AS: fšeχʹńica
Wiktionary
przym. wszechnicowy
Wiktionary
przymiotnik od: wszechnica
SJP.pl
rzadko: niszczący wszystko, wszystkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obecność, występowanie wszędzie; cecha tego co wszechobecne
Wiktionary
Omniprezencja (wszechobecność) − atrybut boskości, polegający na znajdowaniu się wszędzie i w każdej rzeczy.
Według tej koncepcji, gdziekolwiek by człowiek nie był, słowa „bóg jest tutaj obecny” będą zawsze prawdziwe.
Wikipedia
IPA: ˌfʃɛxɔˈbɛt͡snɔɕt͡ɕ, AS: fšeχobecność
Wiktionary
przym. wszechobecny
Wiktionary
(1.1) omniprezencja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) obecny wszędzie, występujący wszędzie
Wiktionary
(1.1) Obsesję zachowania tajemnicy wyrażały wszechobecne ostrzeżenia „zakaz fotografowania”, umieszczane najczęściej na stacjach kolejowych, także tych najmniejszych.
Wiktionary
rzecz. wszechobecność ż.
Wiktionary
obejmujący swym zasięgiem wszystko i wszystkich; wszechogarniający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wszystko obejmujący
Wiktionary
(1.1) powszechny, totalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hydrol. kompleks wszystkich oceanów ziemskiego globu;
Wiktionary
Wszechocean (Ocean światowy) – ogólne określenie całości wód morskich na powierzchni Ziemi, tj. oceanów i wchodzących w ich skład mórz; główna część hydrosfery.
Wikipedia
(1.1) Wszechocean zawiera 97 % wody, która występuje na Ziemi.
Wiktionary
ogarniający swym zasięgiem wszystko i wszystkich; wszechobejmujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. mit. przydomek głównego bóstwa w panteonie lub boga-stwórcy, np. w mitologii skandynawskiej – Odyna, w słowiańskiej – Swaroga itp.
Wiktionary
(1.1) Nie szukałem wojen, nie składałem wielu przysiąg i łatwo ich nie łamałem, kiedy zaś duch mój opuści ciało, nie będę musiał odpowiadać przed Wszechojcem za zabójstwo krewnych czy niesprawiedliwe sądy.
Wiktionary
(1.1) Bóg Ojciec
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący wszystkich partii
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wszechpolak
Wiktionary
rzecz. wszechpolak m.
Wiktionary
członek lub zwolennik Młodzieży Wszechpolskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek lub sympatyk Młodzieży Wszechpolskiej
Wiktionary
Wszechpolak – pismo Młodzieży Wszechpolskiej założone w 1937 roku i wydawane w latach 1937–1939, a następnie konspiracyjnie w czasie okupacji niemieckiej 1944 i w początkach Polski Ludowej 1945–1946. Po reaktywacji ukazywał się (z 2 przerwami) w latach 1992–2007. Po raz kolejny wznowiony w lipcu 2016 roku.
Wikipedia
(1.1) Wszechpolak Bolesław (…), student historii w Słupsku, dwukrotnie był już dyscyplinarnie usuwany z miejscowych akademików za pobicie, awantury i groźby.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. wszechpolaczek m.
:: fż. wszechpolka ż.
przym. wszechpolski
Wiktionary
członkini lub zwolenniczka Młodzieży Wszechpolskiej
SJP.pl
odnoszący się do całej Polski; ogólnopolski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. odnoszący się do całej Polski, do wszystkich Polaków
Wiktionary
rzecz. wszechpolak mos., wszechpolka ż.
Wiktionary
(1.1) ogólnopolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. nieograniczona potęga
Wiktionary
przym. wszechpotężny
Wiktionary
odznaczający się wielką, nieograniczoną potęgą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który odznacza się nieograniczoną potęgą
Wiktionary
rzecz. wszechpotęga ż.
Wiktionary
rzadko: pożerający wszystko, wszystkich
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dosł. lub przen. konsumujący wszystko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. przepuszczający wszystkie częstotliwości sygnału, ale zmieniający ich fazę
Wiktionary
(1.1) Filtry wszechprzepustowe są zazwyczaj dołączane w sposób kaskadowy, następując za standardowym filtrem NOI o funkcji transmitancji H_1(z), […]
Wiktionary
odnoszący się do całej Rosji; ogólnorosyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Wszechrosją, dotyczący Wszechrosji
Wiktionary
IPA: ˌfʃɛxrɔˈsɨjsʲci, AS: fšeχrosyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. rosyjski mrz., Wszechrosja ż., Wszechruś ż.
przym. wszechruski, rosyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. Rosja, Imperium Rosyjskie
Wiktionary
rzecz. rosyjski mrz., Rosja ż., Ruś ż., Wszechrosja ż.
przym. rosyjski, wszechruski, wszechrosyjski
Wiktionary
wszystko, co istnieje, cały istniejący świat, wszechświat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wszystko, co istnieje
Wiktionary
(1.1) Władca wszechrzeczy nie ulęknie się osoby / ani nie będzie zważał na wielkość.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wszechstronny
Wiktionary
(1.1) Leonardo da Vinci był człowiekiem wszechstronnie wykształconym.
Wiktionary
rzecz. wszechstronność ż.
przym. wszechstronny
przysł. ze wszech stron
Wiktionary
(1.1) całościowo, kompleksowo, wielostronnie, różnokierunkowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wszechstronnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wszechstronny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wszechstronne
Wiktionary
przym. wszechstronny
przysł. wszechstronnie
Wiktionary
1. mający rozległe zainteresowania i wiele umiejętności, rozwijający działalność w wielu dziedzinach;
2. obejmujący rozległy zakres, uwzględniający wszystkie aspekty czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający rozległy zakres zainteresowań, rozwijający działalność w wielu dziedzinach, w równym stopniu dotyczący wszystkich dziedzin, aspektów czegoś
(1.2) obejmujący możliwie jak najwięcej aspektów czegoś
Wiktionary
rzecz. wszechstronność ż.
przysł. wszechstronnie
Wiktionary
(1.1) uniwersalny, renesansowy
(1.2) całościowy, kompleksowy, wielostronny, różnokierunkowy
Wiktionary
poziom rozwoju psychicznego charakterystycznego dla Boga, bytu absolutnego, zdolność poznania wszystkiego
SJP.pl
nieskończony w czasie i w przestrzeni zbiór ciał niebieskich; uniwersum, kosmos, Wszechświat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cała przestrzeń, czas, materia i energia; kosmos;
Wiktionary
Wszechświat (łac. universum) – wszystko, co istnieje fizycznie: cała czasoprzestrzeń oraz wszystkie wypełniające ją formy energii jak materia i pola fizyczne; synonim słów „natura” i „przyroda”. Bywa utożsamiany ze światem i rzeczywistością – niektóre doktryny filozoficzne twierdzą, że nie istnieje nic innego; przykłady takich stanowisk to fizykalizm, materializm i niektóre inne formy empiryzmu.
Wikipedia
(1.1) Istnienie wielu, może nawet nieskończenie wielu wszechświatów przyprawia o zawrót głowy niejednego fizyka, nie mówiąc już o tym, że jest to działanie wbrew słynnej brzytwie Ockhama.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɛxʲɕfʲjat, AS: fšeχʹśfʹi ̯at
Wiktionary
(1.1) kosmos
Wiktionary
przymiotnik od: wszechświat
SJP.pl
odnoszący się do wszystkich Słowian
SJP.pl
taki, który widzi wszystko, np. wszechwidzący wzrok Jezusa; wszystkowidzący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. wszechwiedzący, wiedzący wszystko
Wiktionary
książkowo: wiedza o wszystkim; wszystkowiedza
SJP.pl
Omniscjencja, wszechwiedza – pełna wiedza o wszystkich realnych i potencjalnych faktach i relacjach między faktami, czyli znajomość wszechrzeczy. Określenie, że ktoś jest wszechwiedzący oznacza, że wie o wszystkim: o wszystkich prawach natury oraz o wszystkim, co było, jest, będzie i mogłoby się wydarzyć we wszechświecie od początku do końca czasu. Dla przypadku istnienia czegoś takiego, jak wieloświat pierwszego rzędu czy wieloświaty dowolnie wyższych rzędów, wówczas o nich również wie wszystko.
Wikipedia
książkowo: taki, który wie wszystko, np. wszechwiedzący mędrzec; wszystkowiedzący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. wiedzący wszystko
Wiktionary
(1.1) przest. wszechwiedny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osoba sprawująca nieograniczoną władzę
Wiktionary
przym. wszechwładczy
rzecz. wszechwładza ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający władzę nad wszystkim
Wiktionary
rzecz. wszechwładca mos., wszechwładczość ż., wszechwładza ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wszechwładnie
SJP.pl
omnipotencja, wszechmoc; wszechwładza
SJP.pl
mający nieograniczoną władzę nad wszystkim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający nieograniczoną władzę nad wszystkim
Wiktionary
(1.1) Nadżarte próchnicą same padały na ziemię jakby w bałwochwalczym pokłonie przed wszechwładnym czasem.
Wiktionary
IPA: fʃɛɣˈvwadnɨ, AS: fšeγvu̯adny
Wiktionary
rzecz. wszechwładność ż.
przysł. wszechwładnie
Wiktionary
(1.1) wszechmogący, wszechmocny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przymiot tego, kto posiada nieograniczoną władzę
Wiktionary
(1.1) Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz.
Wiktionary
rzecz. wszechwładca mos., wszechwładztwo n.
przym. wszechwładczy
Wiktionary
powszechna zagłada
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wszeciech – alternatywna forma imienia Sieciech. Znaczenie imienia: "ten, któremu wszystko sprawia radość".
Wszeciech imieniny obchodzi 28 października
Wikipedia
Wszeciech z małżonką; Wszeciechowie
SJP.pl
Wszeciech z małżonką; Wszeciechostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wszeciecha lub z nim związany
SJP.pl
kobieta, dziewczyna, która się do wszystkiego wtrąca, wszędzie zajrzy, jest wszędzie obecna; wścibska, ciekawska
SJP.pl
1. taki, który wszędzie się zjawia, do wszystkiego się wtrąca;
2. taki, który jest obecny, który jest zdolny wszędzie się dostać
SJP.pl
→ wszędobylski; wszędobylstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wszędobylskie; cecha tych, którzy są wszędobylscy
Wiktionary
przym. wszędobylski
przysł. wszędobylsko
rzecz. Wszędybył mos./ż.
Wiktionary
Wszędołaz – prototypowy, lekki pojazd terenowy wykonany w Zakładzie Transportu Energetyki w Radomiu. Pojazd nie wszedł do produkcji seryjnej.
Wikipedia
przestarzałe: w każdym miejscu, w każdej sytuacji, w każdych okolicznościach; wszędzie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. wszędzie
Wiktionary
(1.1) Odchodzę do swego kraju, by wszędy głosić, że wielki jest faraon.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɛ̃ndɨ, AS: fšẽndy
Wiktionary
(1.1) zob. wszędzie.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w każdym miejscu
(1.2) do każdego miejsca
Wiktionary
(1.1) Posprzątałbyś w swoim pokoju! Wszędzie leżą śmieci.
(1.2) Śpiewałaś mi „Pójdę wszędzie z tobą” i „zrobię dla ciebie wszystko”.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɛ̃ɲd͡ʑɛ, AS: fšẽńʒ́e
Wiktionary
(1) wzdłuż i wszerz
(1.2) gdziekolwiek
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
dawniej: wszechobecny
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wszegniew, Świegniew, Śwsiegniew, Sięgniew – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -gniew ("gniew").
Wariant Sięgniew mógł powstać również wskutek skrócenia imienia Nasięgniew.
Wszegniew imieniny obchodzi 15 kwietnia.
Wikipedia
przestarzałe: każdego z wielu, każdego bez wyjątku
SJP.pl
zaimek upowszechniający ułomny
(1.1) daw. wszystkiego
Wiktionary
(1.1) […] pałacu kosztownego żadnego nie miał zbudowanego Pan wszego stworzenia.
Wiktionary
temsłow. wszech-
Wiktionary
wszelkiego rodzaju, gatunku
SJP.pl
zaimek przymiotny
(1.1) książk. wszelki
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Co pociągało za sobą wszelakie raporty, zapotrzebowania i różnorodne kartelusze.
Wiktionary
IPA: fʃɛˈlaci, AS: fšelaḱi
Wiktionary
rzecz. wszelakość ż.
zaim. wszelki
partyk. wszelako
przysł. wszelako
Wiktionary
partykuła
(1.1) książk. …uwydatniająca kontrast, treść przeciwną do wynikającej ze zdania poprzedniego
spójnik
(2.1) książk. …przyłączający zdanie lub wyrażenie niezgodne ze wcześniejszym kontekstem
przysłówek
(3.1) daw. w różny sposób
Wiktionary
(1.1) To pozornie trywialne zagadnienie zasługuje wszelako na baczną uwagę.
(2.1) Na przedstawienie przyszły setki ludzi, wszelako po antrakcie sala opustoszała z lekka.
(3.1) Między nami wszelako bywa: jednym gody, drugim głody…
Wiktionary
rzecz. wszelakość ż.
przym. wszelaki
zaim. wszelki, wszelaki
Wiktionary
(1.1) jednak, jednakże; daw. jednakowoż
(2.1) jednak, jednakże, wszakże, mimo to, pomimo to, mimo wszystko, niemniej jednak; daw. aliści, atoli, jednakowoż
(3.1) współcz. różnie, rozmaicie
Wiktionary
spójnik "wszelako" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
"wszelako" wzmocnione partykułą "-ż"; wszakoż, wszakże
SJP.pl
każdy, bez względu na różnice, wszystko jedno jaki
SJP.pl
zaimek przymiotny
(1.1) dotyczący wszystkich aspektów; każdy; wszystek
Wiktionary
(1.1) Musimy pokonać ich opór za wszelką cenę.
(1.1) A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɛlʲci, AS: fšelʹḱi
Wiktionary
zaim. wszelaki
sp. wszelako
partyk. wszelako
przysł. wszelako
Wiktionary
(1.1) każdy, wszystek, jakikolwiek, którykolwiek, wszelaki
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wszemir, Wszemiar, Świemir, Siemir, Siemar – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- („wszystek, każdy, zawsze”) w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -mir („pokój, spokój, dobro”).
W XXI wieku jest to imię rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 2 mężczyzn o imieniu Wszemir nadanym jako imię drugie.
Wszemir imieniny obchodzi 21 maja i 18 grudnia.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Wszemił, Świemił – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -mił ("miły"). Znaczenie imienia: "wszystkim miły", "lubiany przez wszystkich".
Wszemił imieniny obchodzi 12 maja i 22 listopada.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Wszemiła – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Wsze- ("wszystek, każdy, zawsze") w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -miła ("miła"). Znaczenie imienia: "wszystkim miła", "lubiana przez wszystkich".
Wszemiła imieniny obchodzi 22 listopada.
Wikipedia
Wszemiłowice – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie. Do 31 grudnia 2024 integralną część miejscowości stanowił przysiółek Jurczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wszerad, Świerad, Świrad – staropolskie imię męskie, złożone z członu Wsze- („wszystek, każdy, zawsze”) w różnych wersjach nagłosowych, oraz członu -rad („radosny, zadowolony”). Znaczenie imienia: „rad każdemu”.
Wszerad imieniny obchodzi 14 listopada, Świerad – 13 lipca.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Wszerad i pochodzę z Lądka-Zdroju.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɛrat, AS: fšerat
Wiktionary
rzecz. Świerad m., Wszeradów m., wszeradowianin m., wszeradowianka ż.
:: zdrobn. Wszeradek m.
przym. Wszeradowy, wszeradowski
Wiktionary
zdrobnienie od: Wszerad (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wszeradka lub z nim związany
SJP.pl
Wszerad z małżonką; Wszeradowie
SJP.pl
Wszerad z małżonką; Wszeradostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wszerada lub z nim związany
SJP.pl
w kierunku prostopadłym do długości; w poprzek; na szerokość
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z kierunkiem szerokości czegoś
Wiktionary
zachowanie lub postępowanie nieprzyzwoite i gorszące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. rozpusta, bezwstydność
(1.2) przest. bezwstydny, rozpustny postępek, słowo lub rzecz
Wiktionary
IPA: ˌfʃɛtɛˈt͡ʃɛ̃j̃stfɔ, AS: fšetečẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. wszetecznik mos., wszetecznica ż., wszeteczność ż.
przym. wszeteczny
przysł. wszetecznie
Wiktionary
(1.1) wszeteczność
(1.2) wszeteczność
Wiktionary
przestarzałe: kobieta lekkich obyczajów, prowadząca życie rozpustne; nierządnica, rozpustnica, ladacznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta rozwiązła i gorsząca swoim zachowaniem
Wiktionary
IPA: ˌfʃɛtɛt͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: fšetečʹńica
Wiktionary
rzecz. wszeteczeństwo n., wszeteczność ż.
:: fm. wszetecznik m.
przym. wszeteczny
przysł. wszetecznie
Wiktionary
(1.1) bezwstydnica, rozpustnica
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przest. rozpustnie, bezwstydnie
(1.2) przest. plugawo, gorsząco, nieprzyzwoicie, sprośnie
Wiktionary
IPA: fʃɛˈtɛt͡ʃʲɲɛ, AS: fšetečʹńe
Wiktionary
rzecz. wszetecznik, wszetecznica, wszeteczeństwo, wszeteczność
przym. wszeteczny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wszeteczny
SJP.pl
mężczyzna prowadzący swobodny, hulaszczy tryb życia, swoim zachowaniem gorszący innych; grzesznik, bezwstydnik, rozpustnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba rozwiązła i gorsząca swoim zachowaniem
Wiktionary
IPA: fʃɛˈtɛt͡ʃʲɲik, AS: fšetečʹńik
Wiktionary
rzecz. wszeteczeństwo n., wszeteczność ż.
:: fż. wszetecznica ż.
przym. wszeteczny
przysł. wszetecznie
Wiktionary
(1.1) bezwstydnik, rozpustnik
Wiktionary
przestarzałe: sprośność, nieprzyzwoitość;
1. bycie sprośnym, nieprzyzwoitym, gorszącym; frywolność, obsceniczność;
2. czyn, postępek sprośny, nieprzyzwoity lub rzecz sprośna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. rozpusta, bezwstydność
(1.2) przest. bezwstydny, rozpustny postępek, słowo lub rzecz
Wiktionary
IPA: fʃɛˈtɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: fšetečność
Wiktionary
przym. wszeteczny
rzecz. wszetecznik, wszetecznica, wszeteczeństwo
przysł. wszetecznie
Wiktionary
(1.1-2) wszeteczeństwo
Wiktionary
nieprzyzwoity, gorszący, oddający się rozpuście; sprośny, frywolny, obsceniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. bezwstydny, rozpustny
(1.2) przest. plugawy, gorszący, nieprzyzwoity, sprośny
Wiktionary
(1.1) Nie unikał bowiem grzechu wszetecznego, zwłaszcza gwałcenia dziewic, więc był dotknięty chorobą raka.
Wiktionary
IPA: fʃɛˈtɛt͡ʃnɨ, AS: fšetečny
Wiktionary
rzecz. wszetecznik mos., wszetecznica ż., wszeteczeństwo n., wszeteczność ż.
przysł. wszetecznie
Wiktionary
Wszewłoga (Meum) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego jeden (Meum athamanticum) lub trzy gatunki. Rośliny te rosną w północnej Afryce i Europie. W Polsce występuje jeden gatunek – wszewłoga górska (Meum athamanticum). Rośliny z tego rodzaju rosną na górskich łąkach.
Wszewłoga górska ma jadalne korzenie i w przeszłości była uprawiana jako warzywo.
Wikipedia
skrót od: Wyższa Szkoła Zarządzania i Marketingu
SJP.pl
szlifując, robić wgłębienie
SJP.pl
wszolinka pszczela - owad z rodziny wszolinkowatych pasożytujący w gniazdach pszczelich; jego larwy żywią się miodem i pierzgą, a dorosłe owady przebywają na ciele pszczół
SJP.pl
rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich
SJP.pl
o cechach wszolinkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
owad przystosowany do pasożytniczego trybu życia, przypominający pokrojem wesz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Mallophaga., owad pasożytniczy żyjący na skórze zwierząt; wesz zwierzęca;
(1.2) zool. daw. reg. nazwa systematyczna|Haematopinus eurysternus., wesz bydlęca
(1.3) zool. daw. reg. weszka
Wiktionary
IPA: fʃɔw, AS: fšou̯
Wiktionary
przym. wszołowaty
rzecz. wszołowica ż.
Wiktionary
owad przystosowany do pasożytniczego trybu życia, przypominający pokrojem wesz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
owad przystosowany do pasożytniczego trybu życia, przypominający pokrojem wesz
SJP.pl
Wszoły (Mallophaga, l. poj. wszoł) – owady wtórnie bezskrzydłe, przystosowane do pasożytniczego trybu życia. Grupa parafiletyczna, obecnie nie stanowi taksonu. Tradycyjnie klasyfikowana była w randze rzędu lub podrzędu.
Wikipedia
w rzemieślnictwie: wstawić część czegoś, np. materiału, w środek lub brakujący fragment czegoś
SJP.pl
w rzemieślnictwie: wstawiać część czegoś, np. materiału, w środek lub brakujący fragment czegoś
SJP.pl
Wojewódzki Sztab Wojskowy
SJP.pl
wstawić coś podczas szycia
SJP.pl
zaimek rzeczowny nieokreślony
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wszystko
Wiktionary
(1.1) Taki latopiyrz to gibko wszycko pozałatwio.
Wiktionary
zdrobnienie od: wszystek; wszyściuśki, wszyściutki, wszyściuteńki, wszyściusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: wszystek; wszyściuchny, wszyściutki, wszyściuśki, wszyściuteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wszystek
Wiktionary
(1.1) – Wszystkie – wszyściusieńkie detale spływają do mnie, o każdej porze dnia i nocy.
Wiktionary
IPA: ˌfʃɨɕt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: fšyśćüśė̃ńḱi
Wiktionary
zaim. wszystek, wszyściuchno, wszyściusieńko, wszyściuteńko, wszyściutko, wszyściuśko
przym. wszyściuchny, wszyściuteńki, wszyściutki, wszyściuśki
Wiktionary
zdrobnienie od: wszystek; wszyściuchny, wszyściutki, wszyściuteńki, wszyściusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wszystek
Wiktionary
IPA: fʃɨɕˈt͡ɕüɕci, AS: fšyśćüśḱi
Wiktionary
zaim. wszystek, wszyściuchno, wszyściusieńko, wszyściuteńko, wszyściutko, wszyściuśko
przym. wszyściuchny, wszyściusieńki, wszyściuteńki, wszyściutki
Wiktionary
zdrobnienie od: wszystek; wszyściuchny, wszyściutki, wszyściuśki, wszyściusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wszystek
Wiktionary
IPA: ˌfʃɨɕt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: fšyśćutẽńḱi
Wiktionary
zaim. wszystek, wszyściuchno, wszyściusieńko, wszyściuteńko, wszyściutko, wszyściuśko
przym. wszyściuchny, wszyściusieńki, wszyściutki, wszyściuśki
Wiktionary
zdrobnienie od: wszystek; wszyściuchny, wszyściuśki, wszyściuteńki, wszyściusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wszystek
Wiktionary
IPA: fʃɨɕˈt͡ɕutʲci, AS: fšyśćutʹḱi
Wiktionary
zaim. wszystek, wszyściuchno, wszyściusieńko, wszyściuteńko, wszyściutko, wszyściuśko
przym. wszyściuchny, wszyściusieńki, wszyściuteńki, wszyściuśki
Wiktionary
(1.1) wszyściuśki
Wiktionary
1. przestarzałe: każdy bez wyjątku, każdy z wielu; wszelki;
2. dawne, rzadkie: cały, od początku do końca, w przestrzeni, czasie, ilości itd.
SJP.pl
zaimek nieokreślony, odpowiadający rodzajowi męskoosobowemu
(1.1) ogół ludzi z danego zbioru
Wiktionary
(1.1) Zosia ma autografy wszystkich członków tego zespołu muzycznego.
(1.1) Ankieter pytał wszystkich o opinię.
(1.1) A wszyscy piszczą, a narzekają, jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę mają.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɨst͡sɨ, AS: fšyscy
Wiktionary
rzecz. wszystkoizm m.
zaim. wszystko, wszystek, wszystkie
Wiktionary
(1.1) każdy z …
Wiktionary
1. przestarzałe: każdy bez wyjątku, każdy z wielu; wszelki;
2. dawne, rzadkie: cały, od początku do końca, w przestrzeni, czasie, ilości itd.
SJP.pl
zaimek
(1.1) taki, który wyczerpuje cały zbiór nie pozostawiając nic
Wiktionary
(1.1) Wypiłem wszystko piwo, a tobie nic nie zostawiłem.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɨstɛk, AS: fšystek
Wiktionary
zaim. wszyscy, wszyściuchno, wszyściusieńko, wszyściuteńko, wszyściutko, wszyściuśko
przym. wszyściuchny, wszyściusieńki, wszyściuteńki, wszyściutki, wszyściuśki
Wiktionary
(1.1) wszelki, każdy, cały
Wiktionary
zaimek nieokreślony
(1.1) forma niemęskoosobowa od wszyscy
Wiktionary
(1.1) O tej porze już wszystkie dzieci dawno śpią.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɨstʲcɛ, AS: fšystʹḱe
Wiktionary
(1.1) zob. wszyscy.
Wiktionary
ogół rzeczy; pełność jakiegoś zbioru
SJP.pl
zaimek rzeczowny nieokreślony
(1.1) ogół rzeczy i spraw
(1.2) całe
Wiktionary
Wszystko – polski krótkometrażowy film fabularny z 2011 roku. Pierwszy polski film finansowany przez internautów.
Wikipedia
(1.1) To wszystko trzeba poprawić.
(1.1) Kupiłem wszystko, a wciąż nie mam nic.
(1.1) Ty ich nie widzisz, ale oni widzą wszystko.
(1.2) Kot wypił wszystko mleko z miski.
Wiktionary
IPA: ˈfʃɨstkɔ, AS: fšystko
Wiktionary
rzecz. wszystkoizm m.
zaim. wszyscy
Wiktionary
(1.1) całość, ogół, komplet, całokształt; gw-pl|Śląsk Cieszyński|wszycko.
(1.2) zob. wszystek.
Wiktionary
ironiczne: osoba dążąca do zdobycia wiedzy o wszystkim, do opanowania wiedzy z zakresu wielu dziedzin
SJP.pl
ironicznie, potocznie: dążenie do zdobycia wiedzy o wszystkim, do ogarnięcia wielu dziedzin, problemów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. iron. dążenie do zajmowania się wszystkim po trochu
Wiktionary
zaim. wszystko, wszyscy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. taki, za który można wszystko kupić
Wiktionary
IPA: ˌfʃɨstkɔˈkupnɨ, AS: fšystkokupny
Wiktionary
taki, który wszystko robi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. wszystko poruszający, wprawiający wszystko w ruch
Wiktionary
IPA: ˌfʃɨstkɔˈruxɨ, AS: fšystkoruχy
Wiktionary
1. książkowo: całość, pełnia;
2. rzadko: ogół rzeczy, sprawa otaczający kogoś, wszystko, co istnieje
SJP.pl
taki, który widzi wszystko, np. wszystkowidzący wzrok Jezusa; wszechwidzący
SJP.pl
książkowo: wiedza o wszystkim; wszechwiedza
SJP.pl
książkowo: taki, który wie wszystko, np. wszystkowiedzący mędrzec; wszechwiedzący
SJP.pl
Wszystkowiedzący – nowela autorstwa Stephena Kinga, opublikowana po raz pierwszy w zbiorze Im mroczniej, tym lepiej z 2024 roku.
Wikipedia
gatunek drapieżnego ssaka lądowego z rodziny łasicowatych; rosomak
SJP.pl
w zoologii: zwierzę odżywiające się różnymi rodzajami pokarmu, np. sójka, dzik; polifag, zwierzę wielożerne, zwierzę polifagiczne
SJP.pl
Wszystkożerność – sposób odżywiania się (pobierania pokarmu) polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pokarmem, zarówno mięsnym, jak i roślinnym – żywym lub martwym.
Zwierzęta wszystkożerne – nazywane też pantofagami (łac. pantophaga), omniwora (omnivora) lub wszystkożercami – stanowią w ekosystemie drugi i trzeci (lub dalszy) poziom konsumentów.
Wikipedia
1. w zoologii: żywienie się kilkoma rodzajami pokarmów, np. mięsnym i roślinnym; wielożerność, polifagia, polifagizm;
2. potocznie: jedzenie wszystkiego, niewybrzydzanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. sposób odżywiania się zwierząt polegający na braku specjalizacji pokarmowej;
Wiktionary
Wszystkożerność – sposób odżywiania się (pobierania pokarmu) polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pokarmem, zarówno mięsnym, jak i roślinnym – żywym lub martwym.
Zwierzęta wszystkożerne – nazywane też pantofagami (łac. pantophaga), omniwora (omnivora) lub wszystkożercami – stanowią w ekosystemie drugi i trzeci (lub dalszy) poziom konsumentów.
Wikipedia
(1.1) …zachodnie i północne populacje pozostały w lesie. Zmodyfikowały jedynie uzębienie w kierunku wszystkożerności, kosztem pierwotnych przystosowań do miękkiego pokarmu roślinnego.
Wiktionary
rzecz. mięsożerca m.
przym. wszystkożerny
Wiktionary
1. w zoologii: odżywiający się różnymi rodzajami pokarmu; polifagiczny, wielożerny;
2. potocznie: taki, który zje wszystko, nie wybrzydza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żywiący się różnorodnym pokarmem, zarówno mięsem, jak i roślinami
Wiktionary
(1.1) Wszystkożerne karaczany wschodnie są jednymi z niewielu zwierząt zdolnymi do strawienia keratyny.
Wiktionary
rzecz. wszystkożerca m., wszystkożerność ż.
Wiktionary
zaimek
(1.1) stpol. wszystko, wszystek
Wiktionary
zaszewka
SJP.pl
zaimek rzeczowny nieokreślony
(1.1) przest. wszystko
Wiktionary
(1.1) Potym wszędy rozlicżne kwiecia rozsadzono, • Wszytko równiucżko rostąc pięknie przystroiono. • Nuż ony Rozmaryny, ony Maierany, • Drugie ieszcze wonnyejsze co ich tu nie znamy. sic.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. taki, który kładzie kres wszystkiemu
Wiktionary
IPA: ˌfʃɨtkɔˈkrɔtnɨ, AS: fšytkokrotny
Wiktionary
kawałek materiały wszywany dla ozdoby w ubranie; wstawka
SJP.pl
Disulfiram – organiczny związek chemiczny, lek stosowany w leczeniu alkoholizmu, którego działanie polega na wpływie na metabolizm alkoholu etylowego.
Wikipedia
taki, który się wsłuchał; słuchający z uwagą, zasłuchany
SJP.pl
skrót od: wtorek
SJP.pl
skrót
(1.1) = wtorek
Wiktionary
potocznie: wnosić z trudem; wtaszczać, wtaskiwać, wtargiwać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sprawiać, że ktoś się o czymś dowiaduje
Wiktionary
(1.1) Wreszcie ktoś mnie wtajemniczył w sprawy firmy – do tej pory nic nie wiedziałem o działalności.
Wiktionary
IPA: ˌftajɛ̃mʲˈɲit͡ʃat͡ɕ, AS: ftai ̯ẽmʹńičać
Wiktionary
rzecz. tajemnica ż., wtajemniczanie, wtajemniczenie
czas. dk. wtajemniczyć
przym. tajemniczy, tajemny
przysł. tajemniczo
Wiktionary
(1.1) wprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtajemniczać.
Wiktionary
IPA: ˌftajɛ̃mʲɲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: ftai ̯ẽmʹńičãńe
Wiktionary
czas. wtajemniczać, wtajemniczyć
rzecz. wtajemniczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtajemniczyć.
Wiktionary
(1.1) Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie.
Wiktionary
rzecz. wtajemniczanie n., tajemnica ż.
czas. wtajemniczyć dk., wtajemniczać ndk.
przysł. tajemniczo
przym. tajemniczy
Wiktionary
kobieta mająca wiedzę nieznaną ogółowi
SJP.pl
ktoś mający wiedzę nieznaną ogółowi
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wtajemniczać)
(1.1) dokonany od|wtajemniczać.
Wiktionary
rzecz. wtajemniczanie n., wtajemniczenie n., tajemnica ż.
czas. wtajemniczać ndk.
przysł. tajemniczo
przym. tajemniczy, tajemny
Wiktionary
1. umieszczać coś w jakiejś stopionej substancji, zanim stwardnieje;
2. potocznie: przegrywać, robić coś źle;
3. wtapiać się:
a) być wtapianym;
b) przenośnie: stawać się częścią czegoś
SJP.pl
potocznie: wnieść coś z trudem; wtaskać, wtaszczyć, wtachać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtargać.
Wiktionary
czas. wtargać dk.
rzecz. starganie n., wytarganie n.
Wiktionary
potocznie:
1. wnosić z trudem; wtaszczać, wtachiwać, wtaskiwać;
2. pojawiać się gdzieś nagle i gwałtownie;
3. wchodzić dokądś przy użyciu siły
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) nagle przedostać się gdzieś niezgodnie z oczekiwaniami
Wiktionary
(1.1) Grupa nietrzeźwych osób wtargnęła na teren ogrodu zoologicznego przez dziurę w płocie, a potem dźgała kijem tygrysy.
Wiktionary
rzecz. wtargnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne pojawienie się, wejście gdzieś
Wiktionary
czas. wtargnąć dk.
Wiktionary
potocznie: wnosić z trudem; wtaszczać, wtachiwać, wtargiwać
SJP.pl
wtasować kartę - umieścić kartę w talii przez tasowanie
SJP.pl
wtasowywać karty - umieszczać karty w talii przez tasowanie
SJP.pl
potocznie:
1. wnosić z trudem; wtaskiwać, wtachiwać, wtargiwać;
2. wtaszczać się - wejść gdzieś z trudem
SJP.pl
skrót od: World Trade Center (Światowe Centrum Handlu) - kompleks budynków na Manhattanie w Nowym Jorku
SJP.pl
zaimek przysłowny wskazujący, odsyłający do pewnego czasu w przeszłości lub przyszłości; w tym czasie, wtenczas, wtenczas
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) w tym (określonym wcześniej w zdaniu) czasie
Wiktionary
(1.1) Pamiętam do tej pory, jak kupiłem pierwszy samochód. Miałem wtedy 28 lat.
(1.1) On mnie zaczepił, czy mam papierosa, ja powiedziałem, że nie. Wtedy on wyciągnął nóż i kazał mi oddawać portfel.
(1.1) Marek się prawdopodobnie zwolni w przyszłym miesiącu i wtedy poproszę o podwyżkę.
Wiktionary
IPA: ˈftɛdɨ, AS: ftedy
Wiktionary
(1.1) w tym czasie, w owym czasie, wówczas; przest. tedy, naówczas, natenczas, podówczas, wtenczas, wonczas; daw. natedy
Wiktionary
Wtelno – (niem. Wittelskirch) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Koronowo, 16 km na północny zachód od centrum Bydgoszczy.
Wikipedia
nagle, nieoczekiwanie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób nieoczekiwany
Wiktionary
(1.1) Wtem ktoś zakołatał.
Wiktionary
IPA: ftɛ̃m, AS: ftẽm
Wiktionary
(1.1) nagle; naraz; pot. ni stąd, ni zowąd; nieoczekiwanie; niespodziewanie; znienacka
Wiktionary
książkowo: zaimek przysłowny wskazujący, odsyłający do pewnego czasu w przeszłości lub przyszłości; w tym czasie, wtedy, wówczas
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) przest. wówczas
Wiktionary
(1.1) Gestapo aresztowało wtenczas kilkanaście tysięcy mieszkańców, których zawieziono do obozu w Płaszowie.
Wiktionary
IPA: ˈftɛ̃n͇t͡ʃas, AS: ftẽṇčas
Wiktionary
(1.1) przest. naówczas, natenczas, podówczas, wonczas; wtedy, wówczas, w tym czasie, w owym czasie; gw-pl|Górny Śląsk|wtynczos.
Wiktionary
żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem w-, np. wkruszyć, wgnieść
SJP.pl
skrót od: What The Fuck - co do cholery; wtf
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = mat. wielkie twierdzenie Fermata;
(1.2) = z ang. wulg. what the fuck? → co jest, do kurwy?
Wiktionary
IPA: vu‿tɛ‿ˈːf, AS: vu‿t•‿ef
Wiktionary
skrót od: World Trade Organization - Światowa Organizacja Handlu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = etymn|ang. World Trade Organization → ŚOH, Światowa Organizacja Handlu
Wiktionary
(1.1) ŚOH
Wiktionary
1. część koszuli; podpasze
2. wgłębienie w łusce naboju kulowego
SJP.pl
potocznie: wpadka, nieudane przedsięwzięcie, porażka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kompromitacja w następstwie niepowodzenia lub błędu
Wiktionary
(1.1) Raz po raz Balbina zaliczała kolejne wtopy.
Wiktionary
rzecz. topienie n., wtopienie n., wtapianie n.
czas. wtapiać ndk., wtopić dk., wtopić się dk.
Wiktionary
(1.1) blama, blamaż, gafa, kaszana, klops, kompromitacja, niepowodzenie, obciach, porażka, wpadka, wsypa
Wiktionary
1. umieścić coś w jakiejś stopionej substancji, zanim stwardnieje;
2. potocznie: przegrać, zrobić coś źle;
3. wtopić się:
a) zostać wtopionym;
b) przenośnie: stać się częścią czegoś
SJP.pl
akompaniament towarzyszący głównej melodii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. akompaniament towarzyszący głównej melodii
Wiktionary
IPA: ftur, AS: ftur
Wiktionary
drugi dzień tygodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drugi dzień tygodnia
Wiktionary
Wtorek (wtorek, (skrót wt.) – dzień tygodnia między poniedziałkiem a środą.
Wikipedia
(1.1) Spotkajmy się we wtorek po południu.
(1.1) Mamusia nie mogła doczekać się wtorków, bardzo lubiła spotkania w klubie seniora.
Wiktionary
IPA: ˈftɔrɛk, AS: ftorek
Wiktionary
przym. wtorkowy, wtóry
licz. wtóry
rzecz. wtórnik mrz.
Wiktionary
związany z wtorkiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy wtorkowi; dziejący się we wtorek
Wiktionary
(1.1) Muszę się pouczyć przed wtorkowym egzaminem.
Wiktionary
IPA: ftɔrˈkɔvɨ, AS: ftorkovy
Wiktionary
rzecz. wtorek m.
Wiktionary
drugi egzemplarz dokumentu, pisma; kopia, odpis, duplikat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. metoda artystycznej obróbki zdjęć retuszem i metodami fotograficznymi
(1.2) fiz. elektron. regenerator sygnału;
(1.3) drugi egzemplarz dokumentu
(1.4) urz. kopia dokumentu posiadająca taką samą moc urzędową jak oryginał
(1.5) pot. przedmiot mający na celu dokładne odtworzenie jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
Regenerator sygnału, wzmacniak, wtórnik, powtarzacz, repeater – urządzenie stosowane w telekomunikacji do regeneracji sygnału.
Zasięg transmisji sygnałów jest ograniczony na skutek zniekształceń, zakłóceń i pochłaniania energii w mediach transmisyjnych. Regeneracja przesyłanych sygnałów w torze transmisyjnym pozwala ten zasięg zwiększyć. Regeneratory działają w warstwie fizycznej sygnałów (pierwsza warstwa modelu OSI) i nie próbują interpretować transmitowanych przezeń danych pod kątem ich poprawności (spójności).
Wikipedia
(1.3) Najlepiej, jeśli wtórnik umowy weźmiesz do domu i uważnie zapoznasz się z jej treścią.
(1.4) Młody kierowca po przekroczeniu 20 punktów kierowany jest na kurs na prawo jazdy. Kierowcy doświadczeni muszą natomiast zaliczyć egzaminy państwowe (…). Natomiast o wtórnik prawa jazdy można wystąpić jedynie w przypadku zniszczenia, zagubienia lub kradzieży właściwego dokumentu.
Wiktionary
rzecz. wtórność ż., wtórowanie n., zawtórowanie n., Wtórek m., wtorek mrz., wtóropis mrz.
czas. wtórować ndk., zawtórować dk.
przym. wtóry, wtórny, powtórny
przysł. wtórnie, powtórnie
Wiktionary
(1.2) wzmacniacz, powtarzacz
(1.3) duplikat, kopia, odpis
(1.5) duplikat, kopia, replika
Wiktionary
zwierzę wielokomórkowe, u którego pierwotny otwór gębowy (pragęba) powstający w czasie rozwoju zarodkowego przekształca się w odbyt, natomiast właściwy otwór gębowy tworzy się na nowo po przeciwnej stronie ciała
SJP.pl
Wtórouste, wtórnogębowce (Deuterostomia) – klad zwierząt dwubocznie symetrycznych, u których w rozwoju embrionalnym z pragęby powstaje otwór odbytowy. Wtórouste są przeciwstawiane pierwoustym (Protostomia). Podział zwierząt zaliczanych do Bilateria na pierwouste i wtórouste wprowadził Karl Grobben w 1908 roku.
Wikipedia
zwierzę wielokomórkowe, u którego pierwotny otwór gębowy (pragęba) powstający w czasie rozwoju zarodkowego przekształca się w odbyt, natomiast właściwy otwór gębowy tworzy się na nowo po przeciwnej stronie ciała
SJP.pl
→ wtórny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wtórne; cecha tych, którzy są wtórni
Wiktionary
przym. wtórny, wtóry
przysł. wtórnie, powtórnie
rzecz. wtórnik mrz.
Wiktionary
nadtyp zwierząt dwubocznie symetrycznych; wtórouste, wtórnogębowce
SJP.pl
o cechach wtórnoustych (nadtyp zwierząt)
SJP.pl
1. powstały po raz drugi; ponowny;
2. mniej ważny; drugorzędny;
3. powstały w późniejszym okresie; pochodny; niepierwotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który powstał w wyniku przekształcenia, przetworzenia albo jako następstwo czegoś
(1.2) powstały, otrzymany po raz drugi
(1.3) mniej ważny od czegoś
(1.4) naśladowczy, nieoryginalny
Wiktionary
rzecz. wtórność ż., wtórnik m., wtórowanie n., wtórność ż.
czas. wtórować ndk.
przysł. wtórnie, po wtóre, powtórnie
licz. wtóry
przym. wtóry
Wiktionary
księgi wtórokanoniczne - księgi Starego Testamentu, które chrześcijaństwo włączyło do kanonu Biblii później niż pozostałe; odrzucone wcześniej przez protestantyzm i judaizm; księgi deuterokanoniczne
SJP.pl
o cechach wtóroustych (nadtyp zwierząt)
SJP.pl
Wtórouste, wtórnogębowce (Deuterostomia) – klad zwierząt dwubocznie symetrycznych, u których w rozwoju embrionalnym z pragęby powstaje otwór odbytowy. Wtórouste są przeciwstawiane pierwoustym (Protostomia). Podział zwierząt zaliczanych do Bilateria na pierwouste i wtórouste wprowadził Karl Grobben w 1908 roku.
Wikipedia
o cechach wtóroustych (nadtyp zwierząt)
SJP.pl
grać na instrumencie akompaniując komuś; śpiewać lub grać razem z kimś
SJP.pl
dawniej drugi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. drugi
Wiktionary
(1.1) Elfryda przychodzi na kirkut po raz wtóry po zmroku.
Wiktionary
rzecz. wtórność ż., wtórnik mrz., wtórowanie n., zawtórowanie n., Wtórek m., wtorek mrz.
czas. wtórować ndk., zawtórować dk.
przym. wtórny, powtórny
przysł. wtórnie, powtórnie
Wiktionary
(1.1) drugi; 2.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) Warszawski Transport Publiczny
Wiktionary
potocznie: szybko, łapczywie jeść lub pić
SJP.pl
potocznie:
1. szybko, łapczywie zjeść lub wypić;
2. wtrąbić się -
a) wypić zbyt dużo alkoholu; nachlać się, naprać się, narąbać się, strąbić się;
b) mocno w coś uderzyć; wrąbać (się)
SJP.pl
potocznie: odurzony alkoholem; naprany, nachlany, narąbany, upity
SJP.pl
czasownik
(1.1) dodawać słowo, uzupełniać wypowiedź, przerywając jednocześnie jej tok
(1.2) pozbawić kogoś wolności
(1.3) przen. sprawiać, że coś znajduje się w trudnym położeniu
czasownik zwrotny wtrącać się
(2.1) nadmiernie ingerować w cudze sprawy; zajmować się czymś, nie będąc o to proszonym
(2.2) włączać się do czyjejś rozmowy mimo niechęci rozmówców
Wiktionary
(1.1) W rozmowach wtrącał niekiedy, od niechcenia, bardzo swobodnie, rozmaite zwroty, matowe od patyny dawności.
Wiktionary
IPA: ˈftrɔ̃nt͡sat͡ɕ, AS: ftrõncać
Wiktionary
czas. wtrącić (się)
rzecz. wtrącenie n., wtrącanie n.
ims. wtrącony
Wiktionary
(2.1) ingerować, mieszać się, wulg. wpieprzać się, wulg. wpierdalać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtrącać.
Wiktionary
IPA: ftrɔ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: ftrõncãńe
Wiktionary
czas. wtrącać (się) ndk., wtrącić (się) dk.
rzecz. wtrącenie
Wiktionary
książkowo:
1. uwaga wtrącona do wypowiedzi, do tekstu;
2. w geologii: obcy twór odmienny od otaczającego go minerału lub skały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtrącić.
Wiktionary
IPA: ftrɔ̃nˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ftrõncẽńe
Wiktionary
czas. wtrącić
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wtrącać.
Wiktionary
(1.1) - Nie sądzę - wtrącił grzecznie Kloss - bym naprawdę mógł być użyteczny.
Wiktionary
IPA: ˈftrɔ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: ftrõńćić
Wiktionary
rzecz. wtrącenie n., wtrącanie
czas. wtrącać
Wiktionary
potocznie: jeść dużo i łapczywie; wsuwać, wtranżalać, pałaszować, opędzlowywać, szamać
SJP.pl
czasownik
(1.1) warsz., lwow. jeść
Wiktionary
(1.1) jeść, wtranżalać, wciągać, wpieprzać
Wiktionary
potocznie:
1. potocznie: jeść dużo i łapczywie; wsuwać, wtrajać, pałaszować, opędzlowywać, szamać;
2. wtranżalać się - wchodzić gdzieś bez pozwolenia; wpychać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wtranżolić)
(1.1) niedokonany od|wtranżolić.
czasownik zwrotny niedokonany wtranżalać się (dk. wtranżolić się)
(2.1) niedokonany od|wtranżolić się.
Wiktionary
rzecz. wtranżolenie n., wtranżalanie n., nawtranżalanie n.
czas. wtranżolić dk., nawtranżalać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. jedzenie czegoś dużo w sposób łapczywy
(1.2) pot. wchodzenie gdzieś bez pozwolenia, bez zaproszenia
Wiktionary
rzecz. wtranżolenie n., nawtranżalanie n.
czas. wtranżolić dk., wtranżalać ndk., nawtranżalać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zjedzenie czegoś dużo w sposób łapczywy
(1.2) pot. wejście gdzieś bez pozwolenia, bez zaproszenia
Wiktionary
rzecz. wtranżalanie n., nawtranżalanie n.
czas. wtranżolić dk., wtranżalać ndk., nawtranżalać się dk.
Wiktionary
potocznie:
1. zjeść, zwłaszcza zjeść łapczywie, z apetytem; wsunąć, wszamać, spałaszować, wpałaszować, opędzlować;
2. wtranżolić się - wejść gdzieś bez pozwolenia; wepchnąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wtranżalać)
(1.1) pot. zjeść czegoś dużo w sposób łapczywy
czasownik zwrotny dokonany wtranżolić się (ndk. wtranżalać się)
(2.1) pot. wchodzić gdzieś bez pozwolenia, bez zaproszenia
Wiktionary
rzecz. wtranżolenie n., wtranżalanie n., nawtranżalanie n.
czas. wtranżalać ndk., nawtranżalać się dk.
Wiktionary
książkowo:
1. dodany, wstawiony fragment niezharmonizowany z całością, wyodrębniający się z jednolitej całości; dygresja, wtrącenie;
2. wyraz, tekst, scena filmowa itp. włączone w daną całość; wstawka
SJP.pl
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wsunąć, wtranżolić, spałaszować, wszamać, opędzlować
SJP.pl
potocznie:
1. wtykać coś nie wiadomo gdzie; zapodziewać;
2. dawać lub sprzedawać coś komuś siłą;
3. wtryniać się - wchodzić, wciskać się gdzieś, zwłaszcza siłą, bezczelnie; wpakowywać się
SJP.pl
potocznie:
1. wetknąć coś nie wiadomo gdzie; zapodziać;
2. dać lub sprzedać coś komuś siłą;
3. wtrynić się - wejść, wcisnąć się gdzieś, zwłaszcza siłą, bezczelnie; wpakować się
SJP.pl
wtłoczenie pewnej ilości tryskającej lub płynnej substancji; wtryśnięcie
SJP.pl
wlać (rzadziej: wlewać) pod określonym ciśnieniem ciecz albo płynną masę do czegoś, np. do zbiornika; wtrysnąć (rzadziej: wtryskiwać), wtłoczyć (rzadziej: wtłaczać)
SJP.pl
urządzenie do wtryskiwania masy plastycznej do odpowiedniej formy
SJP.pl
Wtryskarka – obrabiarka do formowania wtryskowego tworzyw sztucznych. Składa się z zasobnika na surowiec w postaci granulatu oraz ogrzewanego cylindra, w którym tworzywo ulega uplastycznieniu. Tłok lub ślimak przetłacza stopione tworzywo do formy, w której zastyga ono (zestala się) w kształtkę zwaną również wypraską.
Wikipedia
robotnik obsługujący wtryskarkę
SJP.pl
Wtryskiwacz – integralna część starszych rozwiązań hydraulicznego systemu wtrysku paliwa, którego zadaniem jest:
Wikipedia
przymiotnik od: wtrysk
SJP.pl
potocznie: zjadać coś szybko, z apetytem; wtrząchać
SJP.pl
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wsunąć, wtranżolić, spałaszować, wszamać, opędzlować
SJP.pl
1. przyciskać, chować;
2. wtulać się - przyciskać się, przytulać się
SJP.pl
1. przycisnąć, schować;
2. wtulić się - przycisnąć się, przytulić się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się w kogoś lub coś wtulił, przylgnął do kogoś lub czegoś
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wtulić
Wiktionary
(1.1) Obudzimy się wtuleni w południe lata • Na końcu świata, • na wielkiej łące • Ciepłej i drżącej.
Wiktionary
IPA: ftuˈlɔ̃nɨ, AS: ftulõny
Wiktionary
rzecz. wtulenie n.
czas. wtulać ndk., wtulić dk.
Wiktionary
1. wtaczać, wprawiając w ruch obrotowy;
2. wturliwać się - wtaczać się, obracając się wokół własnej osi
SJP.pl
1. przyrząd na końcu przewodu, który wraz z gniazdkiem umożliwia zamknięcie obwodu elektrycznego;
2. osoba skierowana do jakiejś organizacji w celu szpiegowania;
3. w informatyce: dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; plug-in, plugin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. element umożliwiający podłączenie urządzeń elektrycznych, zasilanych z sieci elektrycznej do gniazda elektrycznego;
(1.2) przen. pot. osoba, która dzięki infiltracji w określonym środowisku zdobywa niedostępne dla ogółu informacje
(1.3) inform. dodatek do programu komputerowego zwiększający jego funkcjonalność
Wiktionary
Wtyczka (ang. plug-in, add-on), rozszerzenie (ang. extension) – dodatkowy moduł do programu komputerowego, który rozszerza możliwości produktu wyjściowego.
Stosowanie wtyczek jest coraz częstszym zabiegiem wśród twórców programów, a zwłaszcza tych tworzących otwarte oprogramowanie. Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość wyboru funkcjonalności, które użytkownik chce wykorzystywać w programie, a których nie potrzebuje. Poza tym odciąża to autora programu od pisania kodu nawet dla funkcji niszowych, a przerzuca to zadanie na zewnętrznych programistów. Jednak, aby możliwe było tworzenie wtyczek, programista musi od razu dla swojej aplikacji udostępnić i udokumentować API, czyli interfejs programistyczny.
Wikipedia
(1.1) Ta wtyczka nie pasuje do wszystkich gniazdek.
(1.3) Najpierw musisz pobrać i zainstalować wtyczkę blokującą niechciane reklamy.
Wiktionary
IPA: ˈftɨt͡ʃka, AS: ftyčka
Wiktionary
rzecz. wtyk mrz., wtykanie n., wetknięcie n.
:: zgrub. wtyka ż.
czas. wtykać ndk., wetknąć dk.
przym. wtyczkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szteker.
(1.2) szpieg
Wiktionary
przymiotnik od: wtyczka
SJP.pl
część elektrycznej płytki grzejnej doprowadzająca napięcie do uzwojenia grzejnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wtyczka
Wiktionary
(1.1) Ten wtyk tutaj nie pasuje.
Wiktionary
IPA: ftɨk, AS: ftyk
Wiktionary
rzecz. wtyczka ż., wtyka ż., wtykanie n., wetknięcie n.
czas. wtykać ndk., wetknąć dk.
przym. wtykowy
Wiktionary
(1.1) wtyczka
Wiktionary
potocznie: kapuś, donosiciel
SJP.pl
wkładać, wstawiać, wciskać coś między inne rzeczy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wetknąć)
(1.1) wkładać, wstawiać, wciskać coś między inne rzeczy
Wiktionary
IPA: ˈftɨkat͡ɕ, AS: ftykać
Wiktionary
rzecz. wtyczka ż., nawtykanie n., wetknięcie n., wtykanie n., wtyk mrz.
Wiktionary
(1.1) wkładać, wpychać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wtykać.
Wiktionary
IPA: ftɨˈkãɲɛ, AS: ftykãńe
Wiktionary
czas. wtykać ndk., wetknąć dk., nawtykać dk.
rzecz. wetknięcie, wtyk, wtyczka, nawtykanie
Wiktionary
rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych
SJP.pl
Wtykowate (Coreidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu różnoskrzydłych. Kosmopolityczna, ale najliczniej reprezentowana w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Obejmuje ponad 2570 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w ponad 500 rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi. W zapisie kopalnym znana od karniku w triasie.
Wikipedia
o cechach wtykowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wtenczas
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Warsztaty Terapii Zajęciowej
Wiktionary
IPA: vu‿tɛ‿ˈzɛt, AS: vu‿te‿zet
Wiktionary
potocznie: zbić kogoś mocno; wlać, wkropić, wpierniczyć
SJP.pl
1. tłuc jajko i wlewać jego zawartość do naczynia;
2. zagłębiać jakiś przedmiot;
3. potocznie: pisać coś, posługując się klawiaturą; wstukiwać, wklepywać;
4. potocznie: zdobywać gola;
5. potocznie: bić; lać, tłuc
SJP.pl
1. nazwa litery W;
2. jeden z głównych języków chińskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery w / W
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: wu wej] taoistyczna zasada postępowania w zgodzie z naturą i powszechnie obowiązującymi normami; wu-wej, wuwej
SJP.pl
taoistyczna zasada postępowania w zgodzie z naturą i powszechnie obowiązującymi normami; wuwej, wu-wei
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego;
Wiktionary
(1.1) Dodatkowym utrudnieniem był rozkaz szefa WUBP, aby wszystkich aresztowanych członków podziemia natychmiast przekazywać do Białegostoku.
Wiktionary
potocznie: toaleta, ubikacja; wucet, WC, klo, klop, klozet, kibel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wucet
Wiktionary
rzecz. wucet m.
Wiktionary
potocznie: toaleta, ubikacja; wuce, WC, klo, klop, klozet, kibel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ubikacja
Wiktionary
IPA: ˈvut͡sɛt, AS: vucet
Wiktionary
rzecz. wucecik mrz.
Wiktionary
(1.1) ubikacja, kibel, toaleta, klop, sracz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. wielka ilość, masa, mnóstwo
Wiktionary
(1.1) Gratów tam była wuchta, ale wywalił tę całą gemelę w cholerę, bo do niczego niezdatne klunkry.
Wiktionary
(1.1) pot. kupa, co niemiara, od groma
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pierwszy, starszy wiek lopingu (późnego permu), trwający 260,4 – 253,8 milionów lat temu;
Wiktionary
Wucziaping (chiń. 吴家坪; pinyin Wújiāpíng)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: Wiejski Dom Towarowy
SJP.pl
przymiotnik od: wudet, WDT (Wiejski Dom Towarowy)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. wojewódzki urząd do spraw bezpieczeństwa publicznego
Wiktionary
rodzaj magii pochodzenia afrykańskiego, opartej na kulcie przodków; voodoo; voudou
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. religia synkretyczna łącząca rdzenne wierzenia ludów Afryki z elementami katolicyzmu, popularna zwłaszcza na Haiti;
(1.2) rel. rytualne, islamskie obmycie ciała poprzedzające modlitwę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) war. voodoo
Wiktionary
potocznie o lekcji wychowania fizycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. przedmiot i lekcja wychowania fizycznego w szkołach
Wiktionary
(1.1) Nasz profesor od wuefu jest mistrzem w rzucie oszczepem.
Wiktionary
IPA: ˈvuwɛf, AS: vuu̯ef
Wiktionary
rzecz. wuefista m., wuefistka ż., wuefmen m., wf
przym. wuefowy
skr. wf, WF
Wiktionary
(1.1) wychowanie fizyczne, wf, WF
Wiktionary
motocykl marki WFM; WFM-ka
SJP.pl
przymiotnik od: WFM (Warszawska Fabryka Motocykli); WFM-owski
SJP.pl
nauczyciel wuefu; wuefmen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. eduk. nauczyciel uczący wuefu
Wiktionary
(1.1) Dziś wuefista dał nam wycisk, kazał nam zrobić dwadzieścia okrążeń dookoła boiska.
Wiktionary
IPA: ˌvuwɛˈfʲista, AS: vuu̯efʹista
Wiktionary
rzecz. wuef, wf
:: forma żeńska wuefistka
skr. wf, WF
Wiktionary
(1.1) wuefmen
Wiktionary
nauczycielka wychowania fizycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. eduk. nauczycielka wuefu, gimnastyki
Wiktionary
rzecz. wuef m., wuefmen m., WF m.
:: fm. wuefista m.
przym. wuefowy
skr. WF, wf
Wiktionary
potocznie: nauczyciel wychowania fizycznego; wuefista, WF-men
SJP.pl
potocznie: nauczycielka wychowania fizycznego; wuefistka, WF-menka
SJP.pl
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny stegozaurów
SJP.pl
Wikipedia
członek lub mieszkaniec WSM-u (Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej); WSM-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: WSM (Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa); WSM-owski
SJP.pl
potocznie: motocykl marki WSK
SJP.pl
WSK – marka polskich motocykli popularnych i produkowanych w latach 1955–1985 przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego PZL w Świdniku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowych Chinach, położone nad rzeką Jangcy, stolica prowincji Hubei;
Wiktionary
Wuhan ([wùhân]; chiń. upr. 武汉市; chiń. trad. 武漢市; pinyin Wǔhàn Shì) – miasto w środkowych Chinach, stolica prowincji Hubei.
Wikipedia
(1.1) Po kilku godzinach do Wuhanu wkroczyli Japończycy. Tym razem japońscy dowódcy nie dopuścili do masakry ludności cywilnej.
(1.1) W lipcu wyruszyłam w podróż z Jinmingiem, który studiował w Wuhanie, wielkim mieście nad Jangcy.
(1.1) W gazecie „Changjian Ribao" w Wuhanie zostało umieszczone żądanie sił prawicowych oddania Chińczykom Władywostoku, który stanowi jakoby «terytorium chińskie».
(1.1) W krótkim czasie czerwona flaga wzniosła się nad Nankinem, Wuhanem, Szanghajem, Si-anem i Cingtao, w październiku nad Kantonem. Niedobitki oddziałów kuomintangowskich zaczęły szukać schronienia na wyspie Tajwan.
Wiktionary
IPA: ˈwuxãn, AS: u̯uχãn
Wiktionary
przym. wuhański
Wiktionary
mieszkaniec Wuhanu - miasta w Chinach
SJP.pl
1. mieszkanka Wuhanu (miasta w Chinach);
2. potocznie: COVID-19 - ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana koronawirusem SARS-CoV-2; covidek, covidzik, covid, kowid, koronainfekcja
SJP.pl
→ Wuhan (miasto w Chinach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wuhanem, dotyczący Wuhanu
Wiktionary
rzecz. Wuhan mrz.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Ukrainie w obwodzie donieckim;
Wiktionary
Wuhłedar (ukr. Вугледар) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim.
Miasto przemysłowe założone w 1964 r. Prawa miejskie uzyskało w 1989 r.
Miasto zostało ostrzelane już pierwszego dnia inwazji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku: pocisk balistyczny z wyrzutni 9K79 Toczka uderzając obok szpitala zabił cztery osoby raniąc kolejne sześć. Od marca 2022 roku toczyły się walki o miasto, obrońcy odparli dwie zmasowane próby szturmu: w listopadzie 2022 i w styczniu-lutym 2023.
Wikipedia
przym. wuhłedarski
Wiktionary
brat matki lub ojca; mąż siostry matki lub siostry ojca; kuzyn matki lub mąż kuzynki matki; dalszy krewny; wujek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. wujek.
(1.2) zob. stary wuj.
Wiktionary
Wujek, wuj – współcześnie nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do krewnego, który jest bratem matki lub ojca albo powinowatego będącego mężem siostry matki lub ojca. Czasami wujkiem nazywa się również każdego dalszego krewnego lub powinowatego wyższego pokolenia.
Wikipedia
(1.1) Rodzony brat matki jest wujem, żona jego wujenką czyli wujną, syn bratem, córka siostrą rodzono-wujeczną.
(1.1) Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie desperował….
Wiktionary
IPA: vuj, AS: vui ̯
Wiktionary
rzecz. wujek m., wujko m., wujo m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujcio m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
Wiktionary
(1.1) wujek, reg. wujo, gw-pl|Śląsk Cieszyński|ujec., gw-pl|Górny Śląsk|uja, ujek.
(1.2) przedwieć, wujeczny dziadek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dziś gwara. zob. wujenka.
Wiktionary
rzecz. wujenka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujek m., wujko m., wujcio m., wuj m., wujo m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujeczny, wujowski, wujaszkowy, wujowy
Wiktionary
(1.1) wujenka, wujna, gwara. wujka, ciocia, ciotka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: wujek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pieszcz. wuj
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wujaszek zawsze przynosił cukierki i opowiadał ciekawe historie.
(1.1) Poczciwy wujaszek, tak o wszystkim pamięta, tak się wszystkim zajmuje! (M. Bałucki: Dom otwarty)
(1.1) Kochany wujaszek miał serduszko gorące… (A. Abrahamowicz: Jego zasady)
Wiktionary
IPA: vuˈjaʃɛk, AS: vui ̯ašek
Wiktionary
rzecz. wujek m., wujcio m., wujko m., wuj m., wujo m., wujostwo m., wujowie mos., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujcio, wujek
Wiktionary
rzadko: występować w roli wujaszka, opiekować się kimś jako (jak) wujaszek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. należący do wujaszka, właściwy wujaszkowi
Wiktionary
(1.1) Z daleka słychać było wujaszkowy śmiech.
Wiktionary
IPA: ˌvujaˈʃkɔvɨ, AS: vui ̯aškovy
Wiktionary
rzecz. wujaszek m., wujcio m., wujek m., wujko m., wuj m., wujo m., wujostwo m., wujowie mos., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujeczny
Wiktionary
poufale o wujku; wujaszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pieszcz. wuj
Wiktionary
(1.1) Wujcio zawsze przynosił cukierki i opowiadał ciekawe historie.
(1.1) Wezmę, wujciu… ale wujcio zaczeka na mnie… sam nie odejdzie… – szlochała dziewczynka całując jego ręce.
(1.1) Przyjdź do mnie jutro o wpół do dziewiątej, ale – wujciowi nie mów nic…
Wiktionary
IPA: ˈvujt͡ɕɔ, AS: vui ̯ćo
Wiktionary
rzecz. wujko m., wuj m., wujo m., wujek m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujenka ż., wujka ż., wujanka ż., wujna ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
Wiktionary
(1.1) wujaszek, wujek
Wiktionary
regionalnie: wujcio
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. wujeczny
Wiktionary
rzecz. wujeczny mos., wuj m., wujcio m., wujek m., wujenka ż., wujostwo m.
przym. wujeczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. wuj
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) wuj, wujek, stpol. synowiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wujek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wujeczna siostra
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: wujeczny
Wiktionary
IPA: vuˈjɛt͡ʃna, AS: vui ̯ečna
Wiktionary
rzecz. wujowie mos., wujeczny m., wujko m., wuj m., wujo m., wujek m., wujcio m., wujostwo m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż.
przym. wujeczny, wujkowy, wujowski, wujaszkowy, wujowy
Wiktionary
(1.1) kuzynka
Wiktionary
spokrewniony ze strony wujka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spokrewniony przez wuja
(1.2) dotyczący wuja
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. wujeczny (1.1) brat
Wiktionary
IPA: vuˈjɛt͡ʃnɨ, AS: vui ̯ečny
Wiktionary
rzecz. wujowie mos., wujeczna ż., wujko m., wuj m., wujo m., wujek m., wujcio m., wujostwo m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż.
przym. wujowy, wujkowy, wujowski, wujaszkowy, wujczony
Wiktionary
(1.1-2) starop|wujenny.
(2.1) kuzyn
Wiktionary
brat matki lub ojca; mąż siostry matki lub siostry ojca; kuzyn matki lub mąż kuzynki matki; dalszy krewny; wuj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) brat matki
(1.2) dziś także brat ojca (= stryj)
(1.3) mąż cioci
(1.4) dalszy krewny ze strony matki
(1.5) zool. nazwa systematyczna|Empis|ref=tak., dwuskrzydły, krótkonogi owad z rodziny wujkowatych
Wiktionary
Wujek, wuj – współcześnie nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do krewnego, który jest bratem matki lub ojca albo powinowatego będącego mężem siostry matki lub ojca. Czasami wujkiem nazywa się również każdego dalszego krewnego lub powinowatego wyższego pokolenia.
Wikipedia
(1.1) Wujek Łukasza jest strażakiem.
Wiktionary
IPA: ˈvujɛk, AS: vui ̯ek
Wiktionary
rzecz. wujko m., wuj m., wujo m., wujcio m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujenka ż., wujka ż., wujanka ż., wujna ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
Wiktionary
(1.1) wuj; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ujec., gw-pl|Górny Śląsk|uja, ujek.
(1.3) daw. pociot, daw. gw-pl|Elbląg|swak.
Wiktionary
zdrobnienie od: wujenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. wujenka
Wiktionary
(1.1) Konie wujeneczka sprzedała, powóz to samo, bo jej trzeba było pieniędzy na przepłacanie, żeby wuja uwolnić. (S. Żeromski: Wierna rzeka)
Wiktionary
IPA: ˌvujɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: vui ̯ẽnečka
Wiktionary
rzecz. wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujek m., wujko m., wujcio m., wuj m., wujo m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujeczny, wujowski, wujaszkowy, wujowy
Wiktionary
żona wuja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona wuja (brata matki)
Wiktionary
Wujek, wuj – współcześnie nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do krewnego, który jest bratem matki lub ojca albo powinowatego będącego mężem siostry matki lub ojca. Czasami wujkiem nazywa się również każdego dalszego krewnego lub powinowatego wyższego pokolenia.
Wikipedia
(1.1) To byli stryjostwo mojego tatki, a pani Rudecka jest moją wujenką, wprawdzie nie rodzoną, zawsze jednak pokrewieństwo.
Wiktionary
IPA: vuˈjɛ̃nka, AS: vui ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. wujowie mos., wujek m., wujcio m., wujostwo m., wujna ż., wujaszek m., wujanka ż., wuj m., wujka ż., wujko m., wujo m., wujeczny m., wujeczna ż.
:: zdrobn. wujeneczka ż.
przym. wujkowy, wujeczny, wujowski, wujaszkowy, wujowy, wujczony
Wiktionary
(1.1) wujna, gwara. wujanka, gwara. wujka, ciocia, ciotka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. zob. wujna.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) D. B. lp. zob. wujek.
Wiktionary
IPA: ˈvujka, AS: vui ̯ka
Wiktionary
rzecz. wujowie m./mos., wujek m., wujcio m., wujostwo mos., wujna ż., wujaszek m., wujanka ż., wuj m., zdrobn. wujeneczka
rzecz. wujenka, wujanka, wujna, wujek, wujko, wuj, wujo, wujostwo, wujaszek, wujeczny, wujeczna
przym. wujkowy, wujeczny, wujowski, wujaszkowy, wujeczna
Wiktionary
przestarzale: wujek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. zob. wujek.
Wiktionary
(1.1) To wujko mój jest; rodzony brat mojej nieboszczki matki.
(1.1) Krzysia trochę niezdrowa i nie przyjdzie, ale prosi, aby wujko choć pode drzwi podszedł, żeby go mogła powitać.
Wiktionary
rzecz. wujek m., wuj m., wujo m., wujcio m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujenka ż., wujka ż., wujanka ż., wujna ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujek, wuj, reg. wujo
Wiktionary
o cechach wujkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach wujkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
brat matki lub ojca; mąż siostry matki lub siostry ojca; kuzyn matki lub mąż kuzynki matki; dalszy krewny; wuj
SJP.pl
przymiotnik od: wujek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: wujek
Wiktionary
IPA: vujˈkɔvɨ, AS: vui ̯kovy
Wiktionary
rzecz. wuj m., wujo m., wujenka ż., wujanka ż., wujaszek m., wujcio m., wujko m., wujna ż., wujka ż., wujostwo m., wujeneczka ż., wujek m., wujowie mos., wujeczna ż., wujeczny mos.
przym. wujaszkowy, wujeczny, wujowski, wujowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dziś gwara. żona wuja (brata matki)
Wiktionary
Wujek, wuj – współcześnie nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do krewnego, który jest bratem matki lub ojca albo powinowatego będącego mężem siostry matki lub ojca. Czasami wujkiem nazywa się również każdego dalszego krewnego lub powinowatego wyższego pokolenia.
Wikipedia
rzecz. wujenka ż., wujanka ż., wujeneczka ż., wujka ż., wujek m., wujcio m., wujko m., wuj m., wujo m., wujaszek m., wujostwo m., wujowie mos., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujenka, wujanka
Wiktionary
regionalnie: wuj, wujek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. zob. wuj.
Wiktionary
rzecz. wujko m., wuj m., wujek m., wujcio m., wujostwo m., wujowie mos., wujaszek m., wujenka ż., wujka ż., wujanka ż., wujna ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wuj, wujek
Wiktionary
wuj z żoną; wujkowie, wujowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wuj z żoną
Wiktionary
(1.1) Wujostwo przychodzą do nas co niedzielę.
(1.1) Idziemy dziś na obiad do wujostwa.
Wiktionary
IPA: vuˈjɔstfɔ, AS: vui ̯ostfo
Wiktionary
rzecz. wujkowie m., wujowie m., wuj m., wujo m., wujcio m., wujko m., wujek m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
Wiktionary
(1.1) wujkowie; przest. wujowie
Wiktionary
przestarzałe: wuj z żoną; wujostwo, wujkowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. wuj z żoną
forma rzeczownika.
(2.1) M., W. lm. od: wuj
Wiktionary
(1.1) Idziemy dziś na obiad do wujów.
Wiktionary
IPA: vuˈjɔvʲjɛ, AS: vui ̯ovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. wujostwo m., wuj m., wujo m., wujcio m., wujko m., wujek m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujostwo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) należący do wuja, właściwy wujowi
Wiktionary
IPA: vuˈjɔfsʲci, AS: vui ̯ofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. wujowie mos., wujko m., wujcio m., wuj m., wujo m., wujek m., wujostwo m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujka ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujowy
Wiktionary
→ wuj (rzadko); wujowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. zob. wujowski.
Wiktionary
IPA: vuˈjɔvɨ, AS: vui ̯ovy
Wiktionary
rzecz. wujowie mos., wujko m., wujcio m., wuj m., wujo m., wujek m., wujostwo m., wujaszek m., wujenka ż., wujanka ż., wujna ż., wujeneczka ż., wujeczny m., wujeczna ż.
przym. wujkowy, wujowski, wujaszkowy, wujeczny
Wiktionary
(1.1) wujowski
Wiktionary
regionalnie: wuj, wujek
SJP.pl
potocznie: kolej WKD
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kolej miejsko-podmiejska funkcjonująca w Warszawie i okolicach
(1.2) pot. pociąg tej kolei
Wiktionary
(1.1) Wciąż jednak nie była znana dokładna trasa, którą miałaby kursować wukadka. (z Internetu)
(1.2) Teraz rozkład jazdy wieczornych wukadek nie będzie już tak łatwy do zapamiętania. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: vuˈkatka, AS: vukatka
Wiktionary
wielkokalibrowy karabin maszynowy; wkm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pojazd asenizacyjny do wywozu nieczystości płynnych
Wiktionary
przymiotnik od: Wuksniki, jezioro rynnowe na Pojezierzu Iławskim
SJP.pl
1. jezioro w Polsce;
2. dawna wieś nad jeziorem Wuksniki
SJP.pl
Wuksniki (niem. Wuchsnig) – dawna wieś położona nad jeziorem Wuksniki (na wschód od północnego krańca jeziora, na południe od wsi Mysłaki, poniżej drogi Mysłaki Małe – Bieniasze), wymieniana w dokumentach z 1305 jako wieś pruska na 6 włókach, pierwotna nazwa – Wuxtenyken.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszkaniec hotelu robotniczego
Wiktionary
(1.1) kaserniok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hotel. hotel robotniczy
Wiktionary
minerał, molibdenian ołowiu
SJP.pl
Wulfenit – minerał z gromady molibdenianów. Jest wtórną rudą molibdenu. Należy do grupy minerałów rzadkich.
W 2017 roku został uznany za oficjalny klejnot Arizony.
Wikipedia