rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba szkolona do walki z ogniem;
(1.2) najniższy stopień strażacki;
Wiktionary
Strażak – osoba pełniąca służbę w straży pożarnej. W części krajów, m.in. w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Nowej Zelandii strażacy działają w ramach zawodowych jednostek (np. PSP, straże zakładowe) lub wolontariatu (np. OSP).
Strażacy są przeszkoleni i wyposażeni w specjalistyczny sprzęt do walki z ogniem, częściowego lub całkowitego eliminowania skutków wypadków drogowych, katastrof budowlanych, klęsk żywiołowych, niektórych skutków terroryzmu oraz niesienia pomocy poszkodowanym i zagrożonym.
Wikipedia
(1.1) Podczas akcji ratowniczo-gaśniczej zginął młody strażak.
(1.1) Święty Florian jest patronem strażaków.
(1.1) Strażakom udało się szybko ugasić pożar.
Wiktionary
IPA: ˈstraʒak, AS: stražak
Wiktionary
rzecz. straż ż., strażniczka ż., strażactwo n.
:: zdrobn. strażaczek m.
przym. strażacki
Wiktionary
(1.1) daw. pożarnik
Wiktionary
określenie wykonawcze: zamaszyście, przenikliwie, rozdzierająco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. archit. budynek, niekiedy wysoki, w którym pełni się straż;
(1.2) hist. wojsk. budynek lub zespół budynków, w którym stacjonował pododdział ochraniający przydzielony odcinek granicy państwowej w Polsce
(1.3) hist. wojsk. pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza lub Straży Granicznej;
(1.4) przen. ostoja, świątynia w sensie kulturowym, społecznym itp.
(1.5) daw. strażniczka
(1.6) reg-pl| Śląsk Cieszyński, Żywiecczyzna. remiza, budynek straży pożarnej
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) W malborskich strażnicach rzadko czuwała straż zamkowa.
(1.2) Wieczorna grupa wartownicza już powróciła do strażnicy.
(1.3) Ze względu na trudne warunki terenowe strażnice mogły wystawiać placówkaacówki ochraniające granicę na odcinku od 3 do 7 kilometrów.
(1.6) Strażnica OSP wreszcie zostanie dokończona. Wreszcie, bo budynek czeka na to ponad 30 lat!
Wiktionary
rzecz. straż ż., strażnik m., strażniczka ż., Strażnica ż.
przym. strażniczy
Wiktionary
(1.1) pot. bocianówka
Wiktionary
potocznie: pomieszczenie dla strażnika
SJP.pl
kobieta pełniąca straż, pilnująca czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: strażnik
Wiktionary
IPA: straʒʲˈɲit͡ʃka, AS: stražʹńička
Wiktionary
rzecz. strażnica ż., strażak mos., strażnik, straż
przym. strażniczy
Wiktionary
mężczyzna pełniący straż, pilnuje czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba odpowiedzialna za pilnowanie mienia lub osób
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Strażnicy pilnowali ostatnio wybudowanego pałacu.
(1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.
Wiktionary
IPA: ˈstraʒʲɲik, AS: stražʹńik
Wiktionary
rzecz. straż ż., strażnica ż.
:: fż. strażniczka ż.
przym. strażniczy
Wiktionary
(1.1) wartownik, argus; gw-pl|Górny Śląsk|szucman.
Wiktionary
Strażów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Krasne.
Miejscowość jest siedzibą parafii Matki Bożej Królowej Polski, należącej do dekanatu Rzeszów Wschód, diecezji rzeszowskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
dawniej: strzec czegoś, czuwać nad kimś lub nad czymś, stać na straży; stróżować, wartować, baczyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) góry. dotyczący strągi, związany ze strągą
Wiktionary
rzecz. strąga ż.
Wiktionary
[czytaj: striker] osoba biegająca bez ubrania w miejscach publicznych
SJP.pl
[czytaj: striking] happening polegający na przebieganiu nago przez ulicę lub inne miejsce publiczne
SJP.pl
Streaking (ang. streak – iść szybko, spieszyć się, biec) – zdarzenie polegające na wbiegnięciu nago na imprezę masową, najczęściej sportową, by zwrócić na siebie uwagę widzów, i jak najdłuższym uciekaniu przed ochroną i policją. Niekiedy streakerzy wypisują na swoim ciele różne hasła. Streaking jest nielegalny i osoby uprawiające ten rodzaj aktywności są pociągane do odpowiedzialności karnej.
Wikipedia
[czytaj: strim] przekaz udostępniany na żywo w internecie
SJP.pl
[czytaj: strimer]
1. rodzaj komputerowej pamięci taśmowej, wykorzystywany głównie do sporządzania kopii informacji zapisanych na dysku magnetycznym;
2. rodzaj przynęty muchowej - sztuczna mucha zrobiona na wydłużonym haczyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. napęd taśmowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. osoba, która prowadzi transmisję na żywo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Taśmy do streamerów stanowią zdecydowanie najtańszy nośnik pod względem kosztów przechowywania 1 MB danych.
(2.1) Tutaj nauczysz się podstaw transmitowania, wyszlifujesz swoje umiejętności oraz znajdziesz porady i wskazówki streamerów, którzy kiedyś byli dokładnie w tym samym miejscu, co ty teraz.
Wiktionary
IPA: ˈstrʲĩmɛr, AS: strʹĩmer
Wiktionary
rzecz. streaming m., streamowanie n.
:: fż. streamerka ż. (2.1)
czas. streamować ndk.
Wiktionary
(1.1) war. strimer
Wiktionary
[czytaj: strimerka] kobieta udostępniająca na żywo w internecie obraz widziany na ekranie swojego komputera, smartfona itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. kobieta, która prowadzi transmisję na żywo
Wiktionary
rzecz. streaming mrz.
:: fm. streamer mos.
Wiktionary
[czytaj: striming] udostępnianie na żywo w internecie obrazu widzianego na ekranie swojego komputera, smartfona itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. technika dostarczania danych multimedialnych w sposób nieprzerywany, pozwalająca na słuchanie muzyki lub oglądanie wideo online
Wiktionary
Media strumieniowe (ang. streaming) – technika dostarczania informacji multimedialnej przez Internet, od dostawcy transmisji strumieniowej do użytkownika, w sposób nieprzerywany. Media strumieniowe opierają się na transmisji skompresowanych danych multimedialnych. Nie należy mylić mediów strumieniowych z multimedialnymi formatami plików (AVI).
Wikipedia
(1.1) Streaming to także popularne transmisje na żywo dostępne choćby na Facebooku.
Wiktionary
rzecz. streamer m., streamerka ż.
przym. streamingowy
Wiktionary
→ streaming [czytaj: strimingowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z streamingiem, dotyczący streamingu
Wiktionary
rzecz. streaming m.
Wiktionary
[czytaj: strimować] udostępniać na żywo w internecie obraz widziany na ekranie swojego komputera, smartfona itp.; strumieniować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|streamować.
Wiktionary
rzecz. niestreamowanie n.
czas. streamować ndk.
Wiktionary
[czyt: sztrEber] bezwzględny karierowicz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj tkaniny; stretch
SJP.pl
owijać coś (np. palety) przy pomocy stretchu; stretchować
SJP.pl
1. czerpać korzyści z prostytuowania się przez inną osobę;
2. dawniej: polecać, rekomendować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) praw. ułatwiać nierząd, namawiać do nierządu
(1.2) przest. polecać, rekomendować
Wiktionary
(1.2) Wiedz, że ledwie siadłeś w Kijowie na kibitkę, już te łajdaki, twoi przyjaciele, zaczęli (…) stręczyć kandydata na twoje miejsce!
(1.2) Radca stręczył nam kupno tej kamienicy.
Wiktionary
rzecz. stręczenie n., stręczyciel mos., stręczycielka ż., stręczycielstwo n.
przym. stręczycielski
Wiktionary
1. osoba, która trudni się ułatwianiem nierządu; sutener;
2. dawniej: pośrednik przy kupnie lub najmowaniu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek trudniący się ułatwianiem nierządu
(1.2) przest. hand. pośrednik przy kupnie lub najmie
Wiktionary
Stręczycielstwo – nakłanianie innych osób do prostytucji, w wielu państwach uznane za działanie karalne w rozumieniu prawa karnego.
W Polsce stręczycielstwo jest przestępstwem, określonym w art. 204 § 1, a także § 3 Kodeksu karnego, zagrożonym karą do 3 lat pozbawienia wolności. Kara surowsza (od roku do 10 lat pozbawienia wolności) przewidziana jest w przypadku, kiedy osoba uprawiająca prostytucję jest małoletnia.
Wikipedia
rzecz. stręczenie n., stręczycielka ż., stręczycielstwo n.
czas. stręczyć
przym. stręczycielski
Wiktionary
(1.1) rajfur, sutener, ciałokupiec
Wiktionary
1. kobieta, która trudni się ułatwianiem nierządu;
2. dawniej: pośredniczka przy kupnie lub najmowaniu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta ułatwiająca nierząd
Wiktionary
Stręczycielka (niderl. De koppelaarster) – obraz olej na desce pędzla holenderskiego malarza Gerrita van Honthorsta z 1625 roku.
Wikipedia
(1.1) Policji udało się zatrzymać stręczycielkę ze śródmieścia.
Wiktionary
rzecz. stręczycielstwo n., stręczenie n.
:: fm. stręczyciel m.
czas. stręczyć ndk.
przym. stręczycielski
Wiktionary
(1.1) przest. rajfurka; stpol. baba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przestępstwo polegające na nakłanianiu kogoś do nierządu;
Wiktionary
Stręczycielstwo – nakłanianie innych osób do prostytucji, w wielu państwach uznane za działanie karalne w rozumieniu prawa karnego.
W Polsce stręczycielstwo jest przestępstwem, określonym w art. 204 § 1, a także § 3 Kodeksu karnego, zagrożonym karą do 3 lat pozbawienia wolności. Kara surowsza (od roku do 10 lat pozbawienia wolności) przewidziana jest w przypadku, kiedy osoba uprawiająca prostytucję jest małoletnia.
Wikipedia
rzecz. stręczyciel m., stręczycielka ż.
przym. stręczycielski
czas. stręczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. miód
Wiktionary
(1.1) Ziemia mlekiem i strdzią płynąca.
Wiktionary
IPA: strɛt͡ɕ, AS: streć
Wiktionary
[czytaj: strit] sport wyczynowy na rowerze typu BMX, polegający na akrobatycznej jazdy po mieście, wskakiwaniu na murki, poręcze itp.
SJP.pl
Miejscowości w Anglii:
Wikipedia
[czytaj: stritbol] odmiana koszykówki rozgrywanej na niewielkim placu, w której biorą udział czteroosobowe drużyny, rzucające piłkę do jednego kosza
SJP.pl
Streetball (pol. koszykówka uliczna, ang. street – ulica, ball – piłka) – termin określający rekreacyjne odmiany gry w koszykówkę, najczęściej na wolnym powietrzu, z użyciem jednego lub dwóch koszów, odnoszący się do subkultury młodzieżowej. Od 2020 roku dyscyplina olimpijska (wersja 3×3).
Wikipedia
[czytaj: stritowy]
1. o ubraniach, sposobie ubierania się: codzienny, wygodny i niekonwencjonalny;
2. odpowiedni do używania w mieście, np. streetowy rower, plecak
SJP.pl
[czytaj: stritłer] styl w modzie łączący elementy mody hip-hopowej oraz japońskiej mody ulicznej
SJP.pl
[czytaj: stritłerowy] związany ze stylem w modzie łączącym elementy mody hip-hopowej oraz japońskiej mody ulicznej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący streetwearu
Wiktionary
[czytaj: stritłorker] pracownik socjalny docierający z pomocą do bezdomnych, narkomanów itp.
SJP.pl
[czytaj: stritłorking] pomoc społeczna polegająca na pracy z bezdomnymi, narkomanami itp. w miejscach, w których żyją na co dzień
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: stritłorkingowy] związany z pomocą społeczną polegającą na pracy z bezdomnymi, narkomanami itp. w miejscach, w których żyją na co dzień
SJP.pl
pewien obszar wydzielony z większego obszaru ze względu na charakterystyczne cechy; w geologii: warstwa, wycinek czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przestrzeń wydzielona ze względu na pewne cechy odróżniające ją od otoczenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wejście do strefy euro zmniejsza ryzyko wahań kursowych.
Wiktionary
IPA: ˈstrɛfa, AS: strefa
Wiktionary
rzecz. strefówka ż., strefizacja ż.
czas. strefizować ndk.
przym. strefowy, wewnątrzstrefowy
przysł. strefowo
Wiktionary
(1.1) pas, region, obszar, zona, rejon, sfera
Wiktionary
strefnić; rzadko:
1. uczynić coś trefnym;
2. strefić się - stać się trefnym
SJP.pl
czynić coś trefnym - niezgodnym z regułami Talmudu o zachowaniu czystości pokarmów; trefić
SJP.pl
strefnić się - rzadko: stać się trefnym; strefić się
SJP.pl
dzielić na strefy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest strefowe
Wiktionary
Strefowość – zjawisko zmiany komponentów krajobrazu wraz ze zmianą szerokości geograficznej.
Strefowość wynika z kulistego kształtu Ziemi, który decyduje o różnym kącie padania promieni słonecznych na Ziemię. Tak więc główna przyczyną strefowości jest kulisty kształt Ziemi oraz jej położenie w stosunku do Słońca. Kąt padania promieni słonecznych zmniejsza się od równika ku biegunowi. W ślad za tym zmienia się ilość energii cieplnej – im większy kąt padania tym więcej energii cieplnej. Obszary równikowe otrzymują od 4 do 5 razy więcej energii cieplnej niż obszary okołobiegunowe.
Wikipedia
przym. strefowy
przysł. strefowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strefą, dotyczący strefy
Wiktionary
(1.1) Formacje trawiaste dzieli się na strefowe lub azonalne odpowiednio do rozmieszczenia czynników warunkujących ich występowanie.
Wiktionary
rzecz. strefa ż., strefowość ż.
przysł. strefowo
przym. wewnątrzstrefowy
Wiktionary
popularny likier włoski produkowany z kilkudziesięciu gatunków ziół, korzeni i kory drzew rosnących w Apeninach
SJP.pl
Strega (włos. czarownica) – ziołowy likier pochodzenia włoskiego o zawartości alkoholu 40%. Produkuje się go z 70 różnych ziół i aromatów, przywołując sugestię eliksiru miłosnego. Nazwa likieru wywodzi się z legend o czarownicach z Benewent.
Wikipedia
[czytaj: sztrel] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: strajsend albo strejsand] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górn. korytarz w kopalni
Wiktionary
Strękowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nur.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nurskim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
tropikalna bylina z rodziny bananowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Strelitzia||ref=tak., rodzaj południowoafrykańskich roślin o efektownych kwiatach, należący do rodziny strelicjowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju strelicja (1.1)
(1.3) kwiat strelicji (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Salę udekorowano strelicjami specjalnie na tę okazję przywiezionymi z Holandii.
Wiktionary
rzecz. strelicjowate nmos.
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu imbirowców
SJP.pl
Strelicjowate (Strelitziaceae (K. Schum.) Hutch.) – rodzina bylin z rzędu imbirowców. Zalicza się tu 3 rodzaje z 12 gatunkami. Rodzaj Phenakospermum występuje w równikowej części Ameryki Południowej, strelicja w południowo-wschodniej Afryce, a pielgrzan na Madagaskarze. Kwiaty zapylane są przez owady, ptaki i lemury. Pielgrzan i strelicje uprawiane są jako rośliny ozdobne w ciepłym klimacie, strelicja królewska także jako kwiat cięty.
Wikipedia
o cechach strelicjowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o człowieku: będący w stanie podenerwowania; spięty, zdenerwowany, podenerwowany
SJP.pl
minerał z rzędu fosforanów wodnych
SJP.pl
Strengit – minerał z gromady fosforanów, nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga J. A. Strenga, należy do grupy minerałów rzadkich.
Wikipedia
potocznie: zmniejszyć wagę ciała intensywnym treningiem
SJP.pl
w bartnictwie: drzewo bartne z odłamanym wierzchołkiem
SJP.pl
ptak z rodziny dropi
SJP.pl
Strepet (Tetrax tetrax) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dropi (Otididae), zamieszkujący Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. Wyjątkowo zalatuje do Polski. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
określenie wykonawcze: hucznie, hałaśliwie, z całej siły
SJP.pl
[czytaj: streptokokus] bakteria chorobotwórcza; streptokok, paciorkowiec
SJP.pl
Paciorkowce, streptokoki (łac. Streptococcus – nazwa pochodząca od greckiego "streptos" oznaczającego coś łatwo wyginającego się) – rodzaj kulistych bakterii Gram dodatnich, tlenowych lub względnie beztlenowych. Ich podziały zachodzą wzdłuż jednej osi i dlatego rosną one w łańcuchu lub parach.
Wikipedia
Streptokinaza – pozakomórkowy enzym produkowany przez paciorkowce beta-hemolizujące, używany jako efektywny i tani lek fibrynolityczny w określonych przypadkach zawału mięśnia sercowego oraz zatorowości płucnej.
Należy do grupy leków fibrynolitycznych i działa poprzez aktywację plazminogenu, który przechodzi w plazminę. Okres biologicznego półtrwania streptokinazy wynosi 23 minuty.
Wikipedia
bakteria chorobotwórcza; paciorkowiec; streptococcus
SJP.pl
Streptolizyna – toksyna będąca czynnikiem zjadliwości u paciorkowców grupy A (Streptococcus pyogenes). Jej budowa oraz funkcja jest podobna do produkowanej przez pneumokoki pneumolizyny.
Wikipedia
antybiotyk wytwarzany przez niektóre gatunki bakterii z rodzaju Streptomyces, stosowany m.in. w leczeniu gruźlicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. chem. organiczny związek chemiczny o wzorze C21H39N7O12, antybiotyk wytwarzany przez pleśniaka Streptomyces griseus, używany przy leczeniu chorób spowodowanych przez gronkowce i paciorkowce oraz niektóre odmiany gruźlicy;
Wiktionary
Streptomycyna (łac. Streptomycinum) – organiczny związek chemiczny, lek należący do grupy antybiotyków aminoglikozydowych, o wąskim zakresie działania na niektóre bakterie Gram-ujemne oraz na prątka gruźlicy, który jest bakterią Gram-dodatnią.
Wikipedia
IPA: ˌstrɛptɔ̃mɨˈt͡sɨ̃na, AS: streptõmycỹna
Wiktionary
przym. streptomycynowy
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, antybiotyk o działaniu cytostatycznym
SJP.pl
Streptozotocyna (ATC: L 01 AD 04) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk o działaniu cytostatycznym uzyskiwany ze szczepu Streptomyces griseus. Jest inhibitorem replikacji DNA wykazującym szczególne powinowactwo do DNA komórek β trzustki. Łącząc się z matrycą DNA degraduje ją.
Wikipedia
stan napięcia powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji wyznaczonych sobie celów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. mobilizacja organizmu jako reakcja na negatywne bodźce;
Wiktionary
Stres (ang. stress ‘naprężenie’), napięcie psychiczne – psychologiczny stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki potrzeb, celów, zadań oraz wartości. Jest definiowany w psychologii jako dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki, a wymogami sytuacji (stresorem; bodźcem awersyjnym), charakteryzująca się brakiem równowagi psychicznej i fizycznej. Podejmowanie zachowań zaradczych jest próbą przywrócenia równowagi.
Wikipedia
(1.1) Wiele wcześniejszych badań kojarzyło obecność zwierząt domowych ze zmniejszonym stresem i lepszym zdrowiem.
Wiktionary
IPA: strɛs, AS: stres
Wiktionary
czas. stresować (się) ndk.
przym. stresowy, zestresowany
Wiktionary
(1.1) napięcie, niepokój, zdenerwowanie, przejęcie, obawa
Wiktionary
przekazać w zwięzły sposób treść tekstu, uwzględniając tylko najważniejsze wydarzenia, tematy czy zagadnienia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. streszczać)
(1.1) dokonany od|streszczać.
Wiktionary
(1.1) Ksiądz rektor zrobił nam kilka konferencji, na których streścił papieski tekst.
Wiktionary
IPA: ˈstrɛɕt͡ɕit͡ɕ, AS: streśćić
Wiktionary
rzecz. treść ż., streszczenie n.
przym. treściwy
czas. streszczać
Wiktionary
zdrobnienie od: stres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stres
Wiktionary
(1.1) To nie stres, lecz tylko mały stresik.
Wiktionary
rzecz. stres m.
Wiktionary
wywołujący stres psychiczny
SJP.pl
specjalista w zakresie badania i likwidowania przyczyn stresu
SJP.pl
czynnik powodujący stres
SJP.pl
Stresor – wewnętrzne lub zewnętrzne zdarzenie lub bodziec, który wywołuje stres. Ogólny zespół adaptacyjny to układ niespecyficznych fizjologicznych mechanizmów adaptacyjnych, który występuje w reakcji na ciągłe zagrożenia przez prawie każdy poważny stresor.
Wikipedia
powodujący stres
SJP.pl
wywoływać presję, stres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stresować.
Wiktionary
czas. stresować ndk.
Wiktionary
ciśnienie wywołane przez ruchy górotwórcze, działające w płytkich strefach skorupy ziemskiej; ciśnienie kierunkowe
SJP.pl
Wikipedia
wywoływać presję, stres
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. streścić)
(1.1) skracać jakąś wypowiedź lub tekst, zachowując najważniejsze jej elementy, przedstawiać w skondensowanej formie
czasownik zwrotny streszczać się
(2.1) pot. kończyć coś robić
Wiktionary
(1.1) Jasio streszcza książkę.
(2.1) Streszczaj się, bo zaraz wychodzimy.
Wiktionary
IPA: ˈstrɛʃt͡ʃat͡ɕ, AS: streščać
Wiktionary
rzecz. treść ż., streszczenie n. dk., streszczanie n. ndk.
czas. streścić dk.
przym. treściwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|streszczać.
Wiktionary
IPA: strɛʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: streščãńe
Wiktionary
czas. streszczać
rzecz. treść ż., streszczenie n.
Wiktionary
przekazanie w zwięzły sposób treści tekstu, uwzględniające tylko najważniejsze wydarzenia, tematy czy zagadnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyciąg, skrót
Wiktionary
Streszczenie – przekształcenie tekstu polegające na zmniejszeniu jego długości przy zachowaniu zasadniczych, wyróżnionych jego elementów: najważniejszych treści, problemów, w przypadku opracowań dzieł literackich podstawowej zawartości fabuły. Metody streszczenia zależą od charakteru opracowanego dzieła i funkcji jaką ma ono pełnić.
Wikipedia
(1.1) Trudno bez uśmiechu czytać streszczenie średniowiecznych podań, zebranie najdziwaczniejszy i potwornych bajek wypowiedziane z całą powagą przekonanego o ich prawdziwości historyka. (E. Orzeszkowa: O „Historii Cywilizacji Angielskiej” przez Henryka Tomasza Buckle'a)
Wiktionary
IPA: strɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: streščẽńe
Wiktionary
rzecz. streszczanie n., treść ż.
czas. streszczać, streścić
Wiktionary
(1.1) skrót, podsumowanie
Wiktionary
[czytaj: strecz] rodzaj tkaniny; strecz
SJP.pl
[czytaj: streczing] ćwiczenia fizyczne rozciągające mięśnie, poprawiające ukrwienie układu motorycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zestaw ćwiczeń fizycznych polegający na rozciąganiu mięśni celem ich uelastycznienia
Wiktionary
Stretching (ang. rozciąganie) – zestaw ćwiczeń fizycznych polegający na rozciąganiu mięśni w celu ich uelastycznienia, a także poprawieniu ukrwienia układu motorycznego i spowodowanie jego rozruszania. Jest naturalnym systemem ćwiczeń, który zaczerpnięty został m.in. z obserwacji zwierząt łownych wykonujących podobne "ćwiczenia" łączącym w sobie elementy gimnastyki i kulturystyki łącząc naprzemienne serie ćwiczeń dynamicznych i statycznych. Standardowy zestaw ćwiczeniowy trwa kilkanaście do kilkudziesięciu minut jednej sesji. Polega na kilkunastosekundowej, izometrycznej pracy (napinaniu) mięśnia oraz następnie powolnym rozluźnianiu go, a następnie rozciąganiu go przez następne kilkadziesiąt sekund. Podczas wykonywania ćwiczeń ważne jest często zachowanie koordynacji ruchowej, równomiernego oddechu i nieprzesadzanie z napinaniem mięśni (nie wolno przekraczać progu bólu). Stretching używany jest również jako powszechna, ale zaawansowana, forma rehabilitacji.
Wikipedia
[czytaj: streczingowy] związany z ćwiczeniami fizycznymi rozciągającymi mięśnie
SJP.pl
[czytaj: streczować] owijać coś (np. palety) przy pomocy stretchu; streczować
SJP.pl
przymiotnik od: stretch
SJP.pl
stretto; w muzyce:
1. kanon tematu występujący zwykle pod koniec fugi, mający charakter kulminacyjny;
2. rodzaj zakończenia utworu muzycznego z charakterystycznym stopniowym przyspieszaniem tempa
SJP.pl
Stretta – określenie zabiegu muzycznego polegającego na przyspieszeniu ruchu pod koniec danego utworu. Strettę można spotkać w zakończeniach oper lub ich części. Stretta (lub stretto) to rodzaj cody o charakterze przyspieszającym, zwłaszcza w większych formach muzycznych, jak symfonia czy opera.
Przykładem może być tutaj stretta Di quella pira z opery Trubadur (Il Trovatore) G. Verdiego.
Wikipedia
stretta; w muzyce:
1. kanon tematu występujący zwykle pod koniec fugi, mający charakter kulminacyjny;
2. rodzaj zakończenia utworu muzycznego z charakterystycznym stopniowym przyspieszaniem tempa
SJP.pl
Stretto (wł. ścieśniając) – w muzyce polifonicznej wejście tematu w nowym głosie przed jego zakończeniem w głosie poprzednim.
Jest to ostatnie przeprowadzenie imitacyjne tematu i odpowiedzi w utworze polifonicznym, mające charakter kadencyjny. W zależności od liczby głosów, w których równocześnie temat się zazębia, rozróżnia się stretto 2-, 3- i więcejgłosowe.
Wikipedia
gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej, potocznie nazywany węgorzem elektrycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Electrophorus electricus|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodzaju nazwa systematyczna|Electrophorus|ref=tak. o podłużnym kształcie i zdolności rażenia prądem elektrycznym;
(1.2) icht. ryba z gatunku strętwa (1.1)
Wiktionary
Strętwa (Electrophorus electricus) – gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej z rzędu Gymnotiformes, przedstawiciel rodzaju Electrophorus, klasyfikowany w rodzinie Gymnotidae, a wcześniej wyodrębniany jako jedyny przedstawiciel rodziny strętwowatych (Electrophoridae). Potocznie nazywany jest węgorzem elektrycznym – nie jest spokrewniony z węgorzokształtnymi. Nazwa węgorz nawiązuje do węgorzowatego kształtu ciała ryby, a epitet gatunkowy elektryczny – do obecności narządów elektrycznych.
Wikipedia
rzecz. strętwowate nmos.
przym. strętwowaty
Wiktionary
(1.2) pot. niepopr. węgorz elektryczny; przest. trzęsawiec
Wiktionary
o cechach strętwowatych (rodzina kręgowców)
SJP.pl
o cechach strętwowatych (rodzina kręgowców)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od strit
Wiktionary
(1.1) To nie strit, lecz tylko lekki stricik.
Wiktionary
rzecz. strit m.
Wiktionary
[czytaj: strikte] z łaciny: ściśle, dokładnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ścisły, dokładnie
Wiktionary
Stricte – minialbum polskiego rapera Donia, wydany 1 grudnia 2011 roku przez wydawnictwo muzyczne DL Promotion. Minialbum zawiera 11 kompozycji. Materiał był promowany teledyskiem do utworu „W ryj”.
Wikipedia
(1.1) Działalność naszej partii nie jest stricte polityczna.
Wiktionary
IPA: ˈstrʲiktɛ, AS: strʹikte
Wiktionary
(1.1) ściśle
Wiktionary
świst w krtani
SJP.pl
Stridor – świst krtaniowy, który wskazuje na zawirowania przepływu powietrza przez częściowo zwężone drogi oddechowe znajdujące się poza klatką piersiową.
Łacińskie słowo stridulus, od którego pochodzi nazwa świstu krtaniowego oznacza świszczący dźwięk.
Wrodzone nieprawidłowości budowy dróg oddechowych (głównie laryngomalacja) są odpowiedzialne za 87% przypadków stridoru występującego u niemowląt i dzieci.
Wikipedia
[czytaj: strigerować] środowiskowo: wywołać złość, oburzenie; zbulwersować
SJP.pl
August Strindberg (ur. 22 stycznia 1849 w Sztokholmie, zm. 14 maja 1912 tamże) – szwedzki pisarz, malarz i fotograf. Twórca dramatów, powieści, esejów i utworów poetyckich. Uznawany za ojca współczesnego teatru. Przedstawiciel naturalizmu i prekursor ekspresjonizmu.
Wikipedia
dotyczący Augusta Strindberga, charakterystyczny dla Augusta Strindberga, mający cechy Augusta Strindberga
SJP.pl
określenie wykonawcze: przyspieszając, zwiększając tempo; accelerando
SJP.pl
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
współpracownik gazety, nieetatowy korespondent
SJP.pl
rodzaj bielizny dla pań i panów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. rodzaj majtek, których tylną część stanowi bardzo wąski pasek materiału;
Wiktionary
Stringi (z ang. string – sznurek) – rodzaj majtek, przeważnie damskich (choć spotyka się także stringi męskie). Tylna ich część to wąski pasek materiału, niekiedy zbliżony grubością do sznurka (stąd nazwa), chowający się między pośladkami.
Wikipedia
(1.1) Noszę tylko stringi.
(1.1) Nie noszę stringów.
Wiktionary
IPA: ˈstrʲĩŋʲɟi, AS: strʹĩŋʹǵi
Wiktionary
[czytaj: strip-TIS, w odmianie: strip-tease'u - czytaj: strip-tizu itd.] występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; striptiz, striptease
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rybak wyspecjalizowany w patroszeniu ryb
Wiktionary
IPA: ˈstrʲipɛr, AS: strʹiper
Wiktionary
[czytaj: striptis] występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; striptiz, strip-tease
SJP.pl
Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.
Wikipedia
[czytaj: striptizer] mężczyzna rozbierający się w takt muzyki; striptizer
SJP.pl
[czytaj: striptizerka] kobieta rozbierająca się do naga w takt muzyki; striptizerka
SJP.pl
występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; strip-tease, striptease
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) erotyczny występ sceniczny połączony z rozbieraniem się do naga
Wiktionary
Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.
Wikipedia
IPA: ˈstrʲiptʲis, AS: strʹiptʹis
Wiktionary
rzecz. striptease m., striptizer m., striptizerka ż.
przym. striptizowy
Wiktionary
(1.1) striptease
Wiktionary
kobieta rozbierająca się do naga w takt muzyki; stripteaserka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wykonująca striptiz w lokalu rozrywkowym
(1.2) pot. techn. narzędzie do obierania czegoś, np. kabli z izolacji, krewetek z pancerzyka itp.
(1.3) pot. kulin. tusza kurczaka rozebrana z mięsa stosowana do gotowania rosołu
Wiktionary
Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.
Wikipedia
rzecz. striptiz m.
:: fm. striptizer m.
przym. striptizowy
Wiktionary
określenie wykonawcze: spokojnie, łagodnie, zlewając
SJP.pl
sekwens w różnych kolorach w pokerze; stryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. układ pięciu kolejnych kart różnego koloru w grze w pokera
(1.2) pot. zez
Wiktionary
IPA: strʲit, AS: strʹit
Wiktionary
rzecz. stricik mrz.
Wiktionary
Strobice (niem. Struwitz, 1936–1945 Struwendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
1. ciało tasiemców złożone z członków wyodrębniających się z szyjki;
2. forma polipa krążkopławów w trakcie rozrodu bezpłciowego
SJP.pl
Kłos zarodnionośny, kłos zarodniowy, sporofilostan, strobil, strobila – gęste skupienie drobnych liści zarodniowych (sporofilów) na szczycie pędów, mające postać szyszkowatego kłosa. Występuje u skrzypów, widłaków, niektórych paproci, sagowców. W kłosie zarodnionośnym znajdują się zarodnie wytwarzające zarodniki. U niektórych skrzypów kłosy zarodnionośne występują na wyspecjalizowanych pędach zarodnionośnych, u pozostałych roślin kłosy wyrastają na pędach pełniących równocześnie funkcje asymilacyjne. U niektórych gatunków, jak np. u widłaka goździstego sporofilostany są wyraźnie wyodrębnione, a u innych, jak np. u widliczki ostrozębnej, słabo odróżniają się od pędów płonnych. W niektórych przypadkach wyróżnia się makrostrobile (żeńskie), produkujące jedynie makrospory (zarodniki żeńskie) oraz mikrostrobile (męskie), produkujące jedynie mikrospory (zarodniki męskie).
Wikipedia
1. ciało tasiemców złożone z członków wyodrębniających się z szyjki;
2. forma polipa krążkopławów w trakcie rozrodu bezpłciowego
SJP.pl
Strobila – efekt procesu strobilizacji:
W botanice strobilą lub strobilem nazywany jest kłos zarodnionośny.
Wikipedia
rodzaj rozmnażania bezpłciowego u parzydełkowców; strobilizacja
SJP.pl
Strobilizacja, strobilacja – wielokrotny podział poprzeczny, w wyniku którego:
Wikipedia
rodzaj rozmnażania bezpłciowego u parzydełkowców; strobilacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. rodzaj rozmnażania bezpłciowego występujący u jamochłonów polegający na oddzielaniu się młodocianych form meduzy od polipa;
Wiktionary
Strobilizacja, strobilacja – wielokrotny podział poprzeczny, w wyniku którego:
Wikipedia
IPA: ˌstrɔbʲilʲiˈzat͡sʲja, AS: strobʹilʹizacʹi ̯a
Wiktionary
technika makijażu polegająca na konturowaniu twarzy rozświetlaczem
SJP.pl
1. urządzenie służące do pomiaru częstotliwości ruchu okresowego danego przedmiotu przez oświetlanie go błyskami o dużej częstotliwości;
2. aparat laryngologiczny do badania drgań wiązadeł głosowych podczas mówienia;
3. lampa dyskotekowa dająca silne i krótkotrwałe błyski światła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. lampa emitująca krótkie błyski światła o dużym natężeniu
Wiktionary
Efekt stroboskopowy występuje, gdy poruszające się ciało oświetlane jest migającym światłem. W przypadku ruchu obrotowego ciała lub ruchu o powtarzającym się wzorze następuje nieprawidłowe wrażenie zwolnienia, pozornego zatrzymania, a nawet odwrócenia kierunku ruchu. Jest wykorzystywany celowo do obserwacji i fotografowania ruchu ciał szybko poruszających się.
Wikipedia
1. technika obserwacji i rejestracji obrazów obiektów drgających, wykorzystująca efekt stroboskopowy;
2. badanie drgań wiązadeł głosowych podczas mówienia
SJP.pl
Strobów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Skierniewice.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego.
Interesująca wieś na skraju Wzniesień Łódzkich z dobrze zachowanym dworem z II połowy XIX w. i pozostałością parku krajobrazowego. Po roku 1913 dwór należał do rodziny Strakaczów, właścicieli nieistniejącego już browaru w Skierniewicach, słynnego z dobrej jakości piwa. Obecnie użytkowany jest przez Dom Dziecka. Rozległe stawy, powstałe ze spiętrzenia rzeki Łupie, będące własnością Okręgowego Związku Wędkarskiego, znane z obfitości ryb, przyciągają także okolicznych myśliwych, polujących tu na dzikie kaczki.
Wikipedia
grzyb niszczący drewno, najbardziej szkodliwy tzw. grzyb domowy
SJP.pl
Serpula (Pers.) Gray (stroczek) – rodzaj grzybów z rodziny stroczkowatych (Serpulaceae).
Wikipedia
o cechach stroczkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Stroczkowate (Serpulaceae Jarosch & Bresinsky) – rodzina grzybów znajdująca się według „Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist w rzędzie borowikowców (Boletales).
Wikipedia
o cechach stroczkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu żagwiowców
SJP.pl
Strocznikowate (Meruliaceae P. Karst.) – rodzina grzybów należąca do rzędu żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
o cechach strocznikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
wyodrębniona graficznie część wiersza, powtarzający się w utworze poetyckim kilkuwierszowy układ rytmiczny o określonym układzie rymów; zwrotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. część utworu lirycznego złożona z wersów
Wiktionary
Strofa (z łac. stropha), zwrotka – jednostka wierszowa, tworząca zestaw pewnej liczby wersów, wyodrębnionych w całość i oddzielonych przerwą graficzną od innej całości. Stanowi całość znaczeniową, rytmiczną, przeważnie też składniową i intonacyjną. Strofa występuje tylko w utworze lirycznym, pełni istotną funkcję w rytmice i intonacji. Strofy mogą występować w wierszach każdego rodzaju: białym, wolnym, sylabicznym, tonicznym, sylabotonicznym, ale w wierszu wolnym mogą nie mieć charakteru regularnego.
Wikipedia
(1.1) Ten wiersz jest podzielony na cztery strofy.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔfa, AS: strofa
Wiktionary
rzecz. zdrobn. strofka
przym. stroficzny
Wiktionary
(1.1) pot. zwrotka
Wiktionary
roślina z rodziny toinowatych; strofantus
SJP.pl
roślina z rodziny toinowatych; strofant
SJP.pl
glikozyd stosowany przy niewydolności serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. chem. glikozyd otrzymywany ze strofantu stosowany jako lek nasercowy
Wiktionary
g-Strofantyna (ouabaina) – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów, jedna ze strofantyn, zbudowana z reszty ramnozy i ouabageniny połączonych wiązaniem O-glikozydowym. Jest glikozydem nasercowym działającym jako inhibitor ATP-azy Na+/K+.
Wikipedia
rzecz. strofant
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) podzielony na strofy
Wiktionary
(1.1) Moim zdaniem wiersz ma większy rytm, gdy jest stroficzny.
Wiktionary
IPA: strɔˈfʲit͡ʃnɨ, AS: strofʹičny
Wiktionary
rzecz. strofa ż., strofka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: strofa (zwrotka)
SJP.pl
1. w matematyce: rodzaj krzywej płaskiej mającej równanie we współrzędnych biegunowych lub we współrzędnych prostokątnych;
2. zespół wersów wyodrębniony graficznie w tekście utworu poetyckiego i stanowiący odrębną całostkę treściową i kompozycyjną; występuje głównie w poezji współczesnej pisanej wierszem wolnym
SJP.pl
Wikipedia
pouczać, karcić, czynić naganę
SJP.pl
czasownik
(1.1) dawać komuś wyraźnie do zrozumienia, że jest się niezadowolonym z jego zachowania
Wiktionary
(1.1) Jego matka jest okropna. Zawsze strofuje go przy innych dzieciach.
Wiktionary
IPA: strɔˈfɔvat͡ɕ, AS: strofovać
Wiktionary
rzecz. strofowanie n.
Wiktionary
(1.1) besztać, łajać, rugać, robić wymówki, ganić, upominać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strofować.
Wiktionary
czas. strofować ndk.
Wiktionary
(1.1) besztanie, łajanie, ruganie
Wiktionary
pouczać, karcić, czynić naganę
SJP.pl
potrawa z pokrojonej w paski polędwicy, smażonej z mąką, cebulą i przyprawami; boeuf Stroganow, boeuf Strogonow
SJP.pl
Boeuf Stroganow (nazwa od bœuf – franc. „wołowina” i nazwiska rosyjskiego generała i urzędnika Aleksandra Grigorjewicza Stroganowa) – popularne danie, w Polsce nazywane Strogonow – poniekąd błędnie z racji oryginalnego nazewnictwa, ale tak jak w innych krajach świata, w Polsce przyjęła się nazwa, która funkcjonuje w gastronomii.
Wikipedia
Stroheim – miejscowość i gmina w Austrii, w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Eferding. Liczy ok. 1,6 tys. mieszkańców.
Wikipedia
1. elegancko kogoś ubierać; ozdabiać coś;
2. ustawiać instrumenty muzyczne nadając im właściwe brzmienie;
3. regulować odbiornik radiowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ubierać ozdobnie, odświętnie
(1.2) doprowadzać do stanu gotowości czy najlepszego porządku
(1.3) muz. nadawać instrumentom muzycznym odpowiednie brzmienie poprzez regulację naciągu strun
(1.4) pogard. przesadnie ubierać
czasownik zwrotny
(2.1) stroić się → ubierać się elegancko, wytwornie
Wiktionary
(1.1) Popatrz jak Ania stroi swoje lalki!
(1.2) Wczoraj stroiłem lutnię, a dziś na koncercie ukażę wam jej moc i piękno.
(1.3) Mariusz, stroi gitarę.
(1.4) Nie strój tak swojej córki, przecież do lasu jedzie, nie na bal!
Wiktionary
IPA: ˈstrɔjit͡ɕ, AS: stroi ̯ić
Wiktionary
rzecz. wystrój mrz., strojność ż., strój, strojenie, stroik
przym. strojny
przysł. strojnie
czas. wystroić, przystroić
Wiktionary
(1.1) dekorować, ozdabiać, zdobić, przystrajać, wystrajać
(1.2) nastrajać, tonować, nabierać tonu, ostrzyc, lamować, garnirować, podcinać
(1.4) przyodziewać
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztiglować.
Wiktionary
człowiek zajmujący się strojeniem instrumentów muzycznych (np.: fortepianów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która stroi instrumenty muzyczne
Wiktionary
IPA: strɔˈjit͡ɕɛl, AS: stroi ̯ićel
Wiktionary
rzecz. strój m., strojność ż.
czas. przystroić
przym. strojny
Wiktionary
kobieta zajmująca się strojeniem instrumentów muzycznych
SJP.pl
1. dekoracyjny dodatek do przedmiotu (np.: stroik do świeczki);
2. drobny element ubioru;
3. element instrumentu dętego, wzbudzający drgania słupa powietrza wytwarzającego dźwięk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: strój
(1.2) pot. ozdoba wykonana najczęściej z gałązek, sztucznych kwiatów i innych elementów dekoracyjnych
(1.3) muz. cienka listwa z trzciny lub metalowa blaszka służąca do wprowadzania w drganie słupa powietrza w środku rezonatora lub piszczałki w niektórych instrumentach
(1.4) etn. diadem przybrany wstążkami i kwiatami, stanowiący część kobiecego stroju regionalnego
(1.5) etn. daw. ozdobna opaska na głowę z koronki, jedwabiu itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mama uszyła stroik dla mojej ulubionej lalki.
(1.2) Na białym obrusie leżał wigilijny stroik.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔjik, AS: stroi ̯ik
Wiktionary
rzecz. strój mrz., strojność ż.
czas. stroić ndk., przystroić dk.
przym. stroikowy, ustrojowy, strojny
Wiktionary
(1.1) ubranko
(1.3) języczek
(1.5) czółko
Wiktionary
w muzyce:
1. piszczałka stroikowa - piszczałka, w której strumień wdmuchiwanego powietrza wprawia w drgania stroik;
2. widełki stroikowe - kamerton
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. elegancko kogoś ubierać; ozdabiać coś;
2. ustawiać instrumenty muzyczne nadając im właściwe brzmienie;
3. regulować odbiornik radiowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) leśn. chrust, drobne zielone gałęzie
(1.2) daw. tyka, żerdź wbita w ziemię do podpierania roślin
(1.3) daw. trzonek, stylisko
czasownik
(2.1) 2 os. lp. cz. teraźniejszego zob. stroić.
Wiktionary
Stroisz – gałęzie drzew iglastych (chrust) pozyskiwane dla celów dekoracyjnych (do wyrobu wieńców i stroików) oraz służące do okrywania zimą kwietników i rabat (naturalny materiał izolacyjny chroniący rośliny przed mrozem). Najczęściej używane są jedlina i świerczyna.
Wikipedia
(1.3) Splatał bowiem pierwotną sieć z wiklów, osadzał ją na stroiszu, czyli trzonku, lub podstępnie zastawiał.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔjiʃ, AS: stroi ̯iš
Wiktionary
przym. stroiszowy
Wiktionary
(1.3) trzonek, stylisko, dzierżak
Wiktionary
ubranie; specjalny ubiór (zestaw garderoby) noszony w pewnych okolicznościach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) określony rodzaj ubioru
(1.2) muz. odpowiednie ustawienie gitary lub innego instrumentu muzycznego
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od stroić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie wypada pojawić się na studniówce w nieodpowiednim stroju.
Wiktionary
IPA: struj, AS: strui ̯
Wiktionary
rzecz. strojniś m., strojnisia ż., stroiciel m., stroicielka ż., strojenie n., wystrojenie n., przystrajanie n., przystrojenie n., strojność ż., ustrój m., rozstrój m., nastrój m., nastrojowość ż., nastrajanie n., nastrojenie n., przestrajanie n., przestrojenie n., rozstrajanie n., rozstrojenie n., ustrajanie n., ustrojenie n.
:: zdrobn. stroik m., stroiczek m.
czas. stroić ndk., wystroić dk., przystrajać ndk., przystroić dk., nastrajać ndk., nastroić dk., przestrajać ndk., przestroić dk., rozstrajać ndk., rozstroić dk., ustrajać ndk., ustroić dk.
przym. strojny, ustrojowy, nastrojowy
przysł. strojnie, nastrojowo
Wiktionary
(1.1) ubiór, odzienie, ubranie
Wiktionary
Strojców – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Bolesław.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Miejscowość znajduje się nad rzeką Wisłą, około 80 km od Krakowa i 40 km od Tarnowa. Wieś utrzymuje się głównie z rolnictwa.
W Strojcowie jest placówka OSP.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
strojnica włoska - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
Strojnica (Graphosoma) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki te mają kontrastowe ubarwienie ciała, złożone z pasów barwy czarnej i czerwonej lub pomarańczowej. Przedplecze ich pozbawione jest młotkowatych wyrostków na przednio-bocznych krawędziach. Tarczka jest duża, językokształtna, przykrywająca większość powierzchni półpokryw.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób piękny i z szykiem
(1.2) rzad. zachowując zasady harmonii, porządku
(1.3) muz. przest. grając właściwe dźwięki
Wiktionary
rzecz. strój mrz., strojność ż.
przym. strojny
czas. przystroić, stroić
Wiktionary
(1.1) elegancko, ozdobnie, wykwintnie, wytwornie
(1.2) harmonijnie, zgodnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: strojnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: strojny
SJP.pl
Strojnik (Lampris guttatus), nazywany też „rybą księżycową” – gatunek ryby strojnikokształtnej z rodziny strojnikowatych (Lamprididae). Jest to jedyna znana ryba przeprowadzająca termoregulację, stanowiącą do pewnego stopnia odpowiednik stałocieplności u ptaków i ssaków.
Wikipedia
rząd morskich, głębinowych ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Strojnikokształtne (Lampridiformes) – rząd morskich, głębinowych ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący nieliczne gatunki o zróżnicowanym wyglądzie. Większość ma owalny lub wężowaty kształt ciała. Pojawiły się w paleogenie. Są rzadko spotykane i słabo poznane.
Wikipedia
żartobliwie: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; laluś, goguś, piękniś, fircyk
SJP.pl
strojnoczub amazoński - gatunek ptaka z rodziny bławatnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest strojne; cecha tych, którzy są strojni
Wiktionary
rzecz. strój m., strojenie n., przystrajanie n., przystrojenie n., stroik m., stroiciel m., stroicielka ż.
czas. wystroić, stroić ndk., przystrajać ndk., przystroić dk.
przym. strojny
przysł. strojnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. pięknie ubrany; wystrojony, elegancki;
2. pięknie ozdobiony; wytworny, ozdobny;
3. ubrany w coś, ozdobiony czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) elegancko ubrany
Wiktionary
(1.1) Wszystkie dziewczyny strojne były w korale.
Wiktionary
rzecz. strój mrz., stojnisia ż., stroiczka ż., stroik m., stroiciel m.; strojność ż.
czas. wystroić, przystroić, stroić ndk.
przysł. strojnie
Wiktionary
(1.1) stylowy, modny
Wiktionary
zawodnik siedzący za sternikiem i nadający tempo osadzie; szlakowy
SJP.pl
zawodnik siedzący za sternikiem i nadający tempo osadzie; szlakowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. sroka
Wiktionary
Osoby o nazwisku Stroka:
Wikipedia
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|stroka.
Wiktionary
dawniej: srokaty (mający sierść w łaty lub cętki); pstry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. srokaty
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pstry
Wiktionary
IPA: strɔˈkatɨ, AS: strokaty
Wiktionary
przysł. strokato
rzecz. stroka ż.
Wiktionary
[czytaj: strolować] potocznie: sprowokować, podpuścić i zdenerwować kogoś w internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzewo
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. strómek mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|strom.
Wiktionary
prawie prostopadły w stosunku do podłoża; pochyły; spadzisty
SJP.pl
Wikipedia
twór wapienny powstały głównie z sinic
SJP.pl
Stromatolity – formacje skalne złożone z cienkich lamin węglanu wapnia wytrąconego z wody morskiej jako efekt uboczny życia sinic. Mianem tym określane są również same skały węglanowe powstałe w miejscach wzrostu mat sinicowych.
Występują od archaiku do dziś, ale szczególnie liczne były w proterozoiku. Należą do najstarszych śladów życia na Ziemi. Występują w postaci warstw, izolowanych lub połączonych ze sobą kopułowatych form wzrostowych oraz form wielokątnych o laminach ugiętych miseczkowato. Najstarsze dotychczas odkryte stromatolity pochodzą sprzed 3,7 mld lat. Znaleziono je w formacji Isua na Grenlandii. Niewiele młodsze (o 220 mln lat) występują w kratonie Pilbara. Inne, liczące 3,4–3,5 mld lat, znaleziono w południowej Afryce (grupa Sebakiwian) oraz w Australii (grupa Warrawoona). Najszerzej spotyka się je w osadach sprzed 2,8–0,6 mld lat, choć znane są przykłady z późniejszych epok, w tym liczne formacje stromatolitowe z późnego triasu i środkowej jury znajdowane w Polsce. Zanik tego typu formacji był stopniowy i wynikał najprawdopodobniej z aktywności roślinożerców uniemożliwiających rozwój warstw sinic przez zdrapywanie glonów z powierzchni. Obecnie stromatolity są rzadkie i występują jedynie w szczególnych warunkach zasolenia lub nasycenia węglanem wapnia, gdzie nie występują roślinożercy.
Wikipedia
paleozoiczna gąbka pospolita, żyjąca na dnie mórz; stromatoporoid
SJP.pl
paleozoiczna gąbka pospolita, żyjąca na dnie mórz; stromatopora
SJP.pl
mieszkanka Strombergu
SJP.pl
Stromboli – wyspa w archipelagu Wysp Liparyjskich (część Włoch) na Morzu Tyrreńskim, o powierzchni blisko 12,4 km². Na wyspie mieszka ok. 600 osób. Wyspę tworzy czynny wulkan o wysokości 926 m, wznoszący się z głębokości ok. 2300 m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzewko
Wiktionary
rzecz. stróm mrz.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: stromejeryt] minerał, siarczek miedzi i srebra
SJP.pl
Stromeyeryt – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, jego nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika Friedricha Strohmeyera.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. szczyt w Górach Kaczawskich
SJP.pl
Stromiec – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminy Stromiec. Siedziba gminy Stromiec. Wieś zamieszkana jest przez 909 mieszkańców (2006).
Znajduje się na Mazowszu na terenie historycznego Zapilicza.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela.
Wikipedia
przymiotnik od: Stromiec
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: stromo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. stroma płaszczyzna, strome zbocze lub stok
Wiktionary
przym. stromy
przysł. stromo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. grapa.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pod dużym kątem w stosunku do podłoża
Wiktionary
IPA: ˈstrɔ̃mɔ, AS: strõmo
Wiktionary
rzecz. stromizna ż., stromość ż., Stroma ż., strom mrz.
przym. stromy
Wiktionary
mający stromy dach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
prawie prostopadły w stosunku do podłoża; pochyły; spadzisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nachylony pod dużym kątem w stosunku do poziomu, podłoża
Wiktionary
(1.1) Końcowe podejście na szczyt Giewontu jest bardzo strome.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔ̃mɨ, AS: strõmy
Wiktionary
rzecz. stromizna ż., stromość ż.
przysł. stromo
Wiktionary
(1.1) spadzisty
Wiktionary
1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z powierzchni kartki lub innych płaskich przedmiotów, zwykle w książce, gazecie, albumie itp.
(1.2) umowna część czegoś, znajdująca się przy brzegu, krawędzi tego czegoś
(1.3) praw. jedna z osób będąca sygnatariuszem umowy lub występująca jako podmiot w procesie;
(1.4) gram. forma zdania zależna od wzajemnego stosunku podmiotu i orzeczenia;
(1.5) mat. w algebrze: jedna z dwóch zależności w równaniu lub nierówności rozdzielić znakiem równości lub nierówności
(1.6) uczestnik wojny, także sporu, kłótni, negocjacji, rozmów, umowy, małżeństwa, itp.
(1.7) analizowana, wyszczególniona cecha czegoś
(1.8) część sceny teatralnej, widoczna dla publiczności, ale umownie niewidoczna dla niektórych postaci przedstawienia; przen. ubocze
(1.9) inform. skrócenie od|strona internetowa.
(1.10) inform. jednostka logiczna pamięci komputerowych;
(1.11) zob. strony.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na piętnastej stronie zaczyna się cykl ciekawych zdjęć.
(1.2) Jeśli nie ma chodnika, to należy iść lewą stroną drogi.
(1.3) Proces zakończył się, gdy strona pozwana zgodziła się wypłacić odszkodowanie.
(1.4) „Dom był kupiony przez ojca” to przykład zdania w stronie biernej.
(1.5) Jak widać, prawa strona jest tożsamościowo równa zeru.
(1.6) Za tymi drzewami znajduje się sztab strony przeciwnej.
(1.6) Strona ochrzczona ma prawo zawrzeć nowe małżeństwo ze stroną katolicką jeśli strona nieochrzczona zamieszkując najpierw w zgodzie bez obrazy Stwórcy, następnie odeszła bez uzasadnionej przyczyny.
(1.7) Z technicznej strony, ten projekt jest doskonały, ale niestety zbyt kosztowny.
(1.8) Aktor wygłosił długi monolog na stronie.
(1.9) Szczegółową ofertę można znaleźć na naszej firmowej stronie WWW.
(1.11) Jestem nowy w tych stronach.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔ̃na, AS: strõna
Wiktionary
rzecz. stronnik m., stronniczka ż., ustronie n., Stronie n., Ustronie n., stronienie n., stronniczość ż.
:: zdrobn. stroniczka ż.
:: zgrub. stronica ż.
czas. stronić ndk.
przym. stronniczy, postronny
przysł. stronniczo, postronnie
Wiktionary
(1.1) stronica, kartka; skr. str., s.
(1.9) witryna internetowa
Wiktionary
1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.
SJP.pl
minerał, węglan strontu
SJP.pl
Stroncjanit (strontianit) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od miejscowości Strontian w Szkocji, gdzie minerał ten został odkryty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. o piwie: o podwyższonej zawartości alkoholu i ekstraktu;
2. o papierosach: z większą zawartością nikotyny
SJP.pl
Miasta w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: strongmen] zawodnik uprawiający rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zob. siłacz.
Wiktionary
Strongman (pl. siłacz) – określenie zawodnika oraz dyscypliny sportu siłowego polegającej na podnoszeniu, podrzucaniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie.
W XIX wieku termin ten odnosił się do osoby prezentującej dużą siłę (zanim sporty siłowe zostały skodyfikowane jako podnoszenie ciężarów, trójbój siłowy itp.) lub cyrkowca, który wykonywał pokazy, np. unoszenia ciężarów ponad głową, zginania stali, rozrywania łańcuchów itp.
Wikipedia
(1.1) Patrik Baboumian, najsilniejszy weganin na świecie (…) udowadnia, że można być weganinem i strongmanem jednocześnie.
Wiktionary
(1.1) siłacz
Wiktionary
[czytaj: strongmenka] zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmenka, strongwoman
SJP.pl
zawodnik uprawiający rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongman
SJP.pl
zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmanka, strongwoman
SJP.pl
[czytaj: strongłomen] zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmenka, strongmanka
SJP.pl
mieszkaniec Stronia Śląskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stronia, Stronia Śląskiego lub Stronia Wsi
Wiktionary
IPA: strɔ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: strõńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Stronie n.
:: fż. stronianka ż.
przym. stroński
Wiktionary
mieszkanka Stronia Śląskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stronia, Stronia Śląskiego lub Stronia Wsi
Wiktionary
IPA: strɔ̃ˈɲãnka, AS: strõńãnka
Wiktionary
rzecz. Stronie n.
:: fm. stronianin ż.
przym. stroński
Wiktionary
tworzyć barierę między sobą a innymi osobami lub sprawami; alienować się, dystansować się, odgradzać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) trzymać się z dala
Wiktionary
rzecz. stronienie n., strona ż., stronnictwo n., stronnik mos.
Wiktionary
(1.1) izolować się, odsuwać się, omijać, separować się, unikać, trzymać się na uboczu
Wiktionary
każda ze stron kartki papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) każda z dwu płaszczyzn karty
(1.2) podn. pewien okres w dziejach
(1.3) daw. część postronna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przebrnąć przez tę stronicę nie jest lekko.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. stroniczka
przym. jednostronicowy
Wiktionary
(1.1) strona
(1.3) bok, strona
Wiktionary
dzielić na strony
SJP.pl
dzielić na strony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stronicować.
Wiktionary
Stronicowanie pamięci – w komputerowych systemach operacyjnych sposób zarządzania pamięcią, w którym komputer zapisuje i pobiera dane z pamięci dodatkowej do wykorzystania w pamięci podstawowej. Dane pobierane są z pamięci dodatkowej w blokach o jednakowym rozmiarze nazywanych stronami. Stronicowanie jest istotnym elementem implementacji pamięci wirtualnej, we współczesnych systemach operacyjnych, pozwalającym na przekroczenie ograniczeń komputera wynikających tak z ilości dostępnej pamięci (fizycznej), jak też np. wykorzystywanej architektury procesora (potrafiącego zaadresować mniejszą ilość pamięci niż faktycznie dostępna).
Wikipedia
czas. stronicować ndk.
Wiktionary
1. odnoszący się do stronicy, strony;
2. w informatyce: plik stronicowy - plik zapisany na nośniku (dysku), będący częścią pamięci wirtualnej; plik stronicowania
SJP.pl
zdrobnienie od: stronica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;
(1.2) zob. Stronie Śląskie.
(1.3) zob. Stronie Wieś.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstrɔ̃ɲɛ, AS: strõńe
Wiktionary
rzecz. stronianin m., stronianka ż., strona ż.
przym. stroński
Wiktionary
Stroniewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Domaniewice.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego. Była wsią klucza chruślińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Stronisław – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stroni- ("stronić, unikać") oraz członu -sław ("sława"). Oznacza prawdopodobnie "tego, który stroni od sławy".
Forma żeńska: Stronisława.
Stronisław imieniny obchodzi 28 sierpnia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Stronisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Stroni- ("stronić, unikać") oraz członu -sława ("sława"). Oznacza "tę, która stroni od sławy".
Forma męska: Stronisław.
Stronisława imieniny obchodzi 5 września.
Wikipedia
zdrobniale o stronie
SJP.pl
ugrupowanie, organizacja skupiająca ludzi o takich samych poglądach, np. politycznych, walczących o wspólne interesy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. zorganizowane ugrupowanie o wspólnych poglądach, działające wspólnie dla osiągnięcia określonych celów
Wiktionary
Partia polityczna, inaczej stronnictwo („partia” od łac. pars, część) – dobrowolna organizacja społeczna o określonym programie politycznym, mająca na celu jego realizację poprzez zdobycie i sprawowanie władzy lub wywieranie na nią wpływu.
Wikipedia
(1.1) W Rzeczypospolitej powstało kilka stronnictw, różniących się programem politycznym i strategią realizacji celów.
Wiktionary
rzecz. strona ż., stronica ż., stroniczka ż., stronniczość ż., stronnik mos., stronniczka ż.
czas. stronić ndk.
przym. stronniczy
przysł. stronami, stronniczo
Wiktionary
(1.1) formacja, frakcja, klub, koło, partia, stowarzyszenie, związek
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest stronniczy
Wiktionary
rzecz. stronnictwo n., strona ż.
przym. stronniczy
Wiktionary
1. kierujący się osobistymi sympatiami i uprzedzeniami; nieobiektywny;
2. świadczący o takiej postawie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kierujący się tylko określonym interesem; pozbawiony obiektywizmu
Wiktionary
rzecz. stronnictwo n., stronniczość ż., stronnik mos., strona ż.
przysł. stronniczo
Wiktionary
(1.1) nieobiektywny, niesprawiedliwy, subiektywny, tendencyjny, uprzedzony
Wiktionary
człowiek opowiadający się za kimś lub za czymś; zwolennik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek stający po czyjejś stronie, osobiście popierający jego sprawę
(1.2) zwolennik, popularyzator jakiejś idei
Wiktionary
rzecz. strona ż., stronnictwo n., stronniczka fż.
czas. stronić ndk.
przym. stronniczy
Wiktionary
(1.1) poplecznik
Wiktionary
Wikipedia
rzadko:
1. przewaga funkcji prawej lub lewej strony ciała;
2. brak obiektywizmu, bezstronności; tendencyjność, stronniczość
SJP.pl
Lateralizacja, inaczej stronność – asymetria czynnościowa prawej i lewej strony ciała ludzkiego, która wynika z różnic w budowie i funkcjach obu półkul mózgowych. Wyraża się np. większą sprawnością ruchową prawych kończyn niż lewych, a także rejestrowaniem przez mózg większej liczby bodźców zmysłowych dochodzących z jednej strony ciała.
Wikipedia
przymiotnik od: Stronie Śląskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący, związany ze Stroniem, Stroniem Śląskim lub Stroniem Wsią
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
IPA: ˈstrɔ̃j̃sʲci, AS: strõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Stronie n., stronianin m., stronianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Stronie Śląskie
SJP.pl
Strońsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wieś położona w odległości 12 km na południowy wschód od Sieradza, na wysokim brzegu pradoliny Warty, skąd roztacza się rozległy widok na Kotlinę Sieradzką. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1389 r., kiedy to wymieniono Stanisława Mikołaja de Strońsko. W 1873 r. na terenie przykościelnym odkrył cmentarzysko kultury pomorskiej Edmund Stawiski z Podłężyc. Znalazł tu także interesujące materiały kultury polskiej w postaci kafli. We wsi kościół pw. św. Urszuli i 11 Tysięcy Dziewic z I poł. XIII w., przebudowany w 1458 r. przez miejscowego dziedzica Strońskiego herbu Doliwa, rozbudowany w 1600 r., a w 1726 r. przez kasztelana spicymierskiego Kazimierza Walewskiego, także na początku XX w. Elementy stylu romańskiego zachowały się najlepiej na zewnętrznej stronie prezbiterium i części nawy, gdzie widoczna jest romańska faktura murów oraz dwa okna zamknięte półkoliście. Na absydzie arkadowy fryz z cegły oraz półokrągłe okienko na osi. Na zewnętrznej stronie muru prezbiterium charakterystyczne okrągłe wgłębienia – ślad po rytualnym nieceniu ognia przy użyciu świdra ogniowego. Najwartościowszym zabytkiem świątyni jest kamienny półokrągły tympanon, znajdujący się nad drzwiami w pd. kruchcie, przedstawiający legendarnego bazyliszka w obramieniu plecionkowego ornamentu. Jest to unikatowy w Polsce charakter zdobienia, wskazujący na skandynawskie lub tyrolskie pochodzenie tympanonu. Wyposażenie wnętrza kościoła barokowe – z XVII i XVIII w. W bocznym ołtarzu czczony przez miejscową ludność obraz Przemienienia Pańskiego z XVIII w. Dwie kropielnice z 1504 r. Tablica nagrobna z XIX w. rodziny Bemów, właścicieli pobliskiego Belenia, krewnych gen. Józefa Bema. Przetrwała wiadomość o proboszczu z okresu powstania styczniowego ks. Antonim Ślepowrońskim (ur. w 1807 r.), który "brał udział w powstaniu i miewał kazania podburzające". W pobliżu kościoła resztki podworskiego parku, a w nim pomnikowe okazy drzew. Kaplica cmentarna św. Krzyża, murowana, z ok. 1821 r. (klasycystyczna), restaurowana w 1926 r.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Sr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sr i liczbie atomowej 38;
Wiktionary
Stront (Sr, łac. strontium) – pierwiastek chemiczny z grupy berylowców (metali ziem alkalicznych) w układzie okresowym.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma stront?
Wiktionary
IPA: strɔ̃nt, AS: strõnt
Wiktionary
rzecz. stroncjanit m.
przym. strontowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Sr
Wiktionary
→ stront
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący strontu
Wiktionary
rzecz. stront m.
Wiktionary
1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) okolica
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lp. i M., B. plural|strona.
Wiktionary
Strony (dwumiesięcznik) – opolskie pismo społeczno-kulturalne, ukazuje się nieregularnie od lat 90. jako kontynuacja miesięcznika „Opole”.
„Strony” prezentują twórczość pisarzy oraz publicystów regionu i kraju, a także omawiają interesujące zjawiska z dziedziny teatru, muzyki czy plastyki. Reaktywowane w 2009, wśród autorów pierwszego numeru po reaktywacji (1-2, 2009) znaleźli się m.in. Olga Tokarczuk, Józef Baran, Karol Maliszewski, Jacek Gutorow, Mieczysław Orski, Irena Wyczółkowska.
Wikipedia
(1.1) Jestem nowy w tych stronach.
Wiktionary
1. płaszczyznowy, poziomy element pomiędzy kondygnacjami budowli, pełniący funkcję użytkową;
2. górna powierzchnia wyrobiska podziemnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. bud. poziomy element konstrukcyjny budynku, najczęściej rozdzielający dwie kondygnacje;
(1.2) geol. górna powierzchnia ograniczająca warstwę skalną
(1.3) stpol. trop
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: stropić
Wiktionary
Wikipedia
IPA: strɔp, AS: strop
Wiktionary
rzecz. stropodach m.
przym. stropowy
Wiktionary
w górnictwie: ruda, której warstwa (ława) leży w górze pokładu
SJP.pl
przestarzale: zbić z tropu; speszyć
SJP.pl
Wikipedia
nadać materiałom odporność na warunki tropikalne
SJP.pl
przestarzale: zbić z tropu; speszyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zmęczony
Wiktionary
Stropkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Zawidz. Ma status sołectwa. Leży nad Sierpienicą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
2 września 2011 w miejscowości miał wypadek motocyklowy Jarosław Wałęsa. Trafił do szpitala w stanie ciężkim.
Wikipedia
Stropodach – strop nad ostatnią kondygnacją budynku, który spełnia jednocześnie rolę dachu; jest to dach płaski. Cechą charakterystyczną takiego rozwiązania jest brak poddasza. Ze względów konstrukcyjnych i fizycznych (układ warstw) stropodachy dzielimy na:
Wikipedia
przymiotnik od: stropodach
SJP.pl
związany ze stropem, odnoszący się do stropu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od strop
Wiktionary
IPA: strɔˈpɔvɨ, AS: stropovy
Wiktionary
rzecz. strop m.
Wiktionary
dawniej: stroskać się - zmartwić się, zaniepokoić się czymś
SJP.pl
Stroszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Stroszowice (niem. Stroschwitz, 1936–1945 Straßendorf)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
zwykle o włosach, piórach, sierści:
1. czynić sterczącym, stojącym;
2. stroszyć się - wznosić się, sterczeć
SJP.pl
1. ktoś, kto pilnuje czegoś; dozorca; strażnik; wartownik;
2. przenośnie: nieodstępny towarzysz, obrońca, opiekun
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pilnująca np. budynku
Wiktionary
Stróż – obraz olejny namalowany przez polskiego malarza Henryka Rodakowskiego w 1868 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi.
Wikipedia
IPA: struʃ, AS: struš
Wiktionary
rzecz. stróża ż., stróżowa ż., stróżówka ż., stróżostwo n., stróżowanie n.
:: fż. stróżka ż.
przym. stróżowski
Wiktionary
(1.1) pot. cieć
Wiktionary
w dawnej Polsce: obowiązek pilnowania grodu
SJP.pl
Wikipedia
Strożęcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.
Do 1954 roku istniała gmina Strożęcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Gralewie.
Wikipedia
Stróżewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki i Kościół Ewangelicko-Augsburski.
Wieś sołecka - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. kobieta stróż;
2. żona dozorcy domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta-stróż
(1.2) daw. żona stróża
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstruʃka, AS: struška
Wiktionary
rzecz. stróżowa ż., stróżówka ż., stróżowanie n., stróż mos.
Wiktionary
praca osoby, która pilnuje porządku na jakimś terenie lub w jakimś budynku; dozorcostwo, dozorstwo
SJP.pl
dawniej: żona stróża; dozorczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona stróża
Wiktionary
(1.1) Weszli do domu. Pani z trwogą zapytała stróża: co słychać? — i dowiedziała się, że nic. W mieszkaniu, stróżowa także powiedziała jej, że nic nie słychać, a chory drzemał.
Wiktionary
rzecz. stróż mos., stróża ż., stróżówka ż., stróżostwo n., stróżowanie n., stróżka ż.
przym. stróżowski
Wiktionary
przestarzałe:
1. pełnić obowiązki stróża, dozorcy;
2. pilnować, strzec czegoś (kogoś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stróżować.
Wiktionary
rzecz. stróżowa ż., stróż m., stróżka ż., stróżówka ż.
czas. stróżować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pracy stróża
Wiktionary
Stróżówka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice.
Wikipedia
(1.1) Wszyscy potwierdzili, że w stróżówce świeciło się całą noc.
Wiktionary
rzecz. stróżowa ż., stróż ż., stróżka ż., stróżowanie n.
czas. stróżować ndk.
Wiktionary
w łowiectwie: blaszka spustowa sideł kłusowniczych (cewki, samołówki itp.)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Strubno – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
W drugiej połowie XVIII wieku wieś należała do Albrechta Zygmunta von Zeigut-Stanisławskiego.
Wikipedia
zaszkodzić czyjemuś zdrowiu
SJP.pl
1. podłużna, słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami, makiem, owocami itp.; strucla;
2. potocznie: stary, bezużyteczny przedmiot lub pojazd; rząch, rzęch, grat, gruchot, rupieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zob. strucla.
(1.2) przen. środ. mot. stary, pordzewiały samochód
Wiktionary
Strucla – wyrób ciastkarski; rodzaj pieczywa cukierniczego nietrwałego, w postaci podłużnej słodkiej bułki drożdżowej z nadzieniem.
Strucle często wypiekane są z ciasta zwiniętego w rulon, jak rolada. Spotyka się je również w formie zaplecionej, podobnie do chałki w warkocz (co ma odwoływać się do Dzieciątka Jezus zawiniętego w pieluszki).
Wikipedia
(1.2) Strucel poldek poszedł na żyletki, już nawet z popychu nie odpalał – siara kompletna, autobusem musiał jeździć – pojazdem dla szarej masy życiowych errorów!
Wiktionary
rzecz. strucla ż., strucelka ż.
przym. struclowy
Wiktionary
(1.2) parch, sztrucel
Wiktionary
zdrobnienie od: strucla
SJP.pl
podłużna, słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami, makiem, owocami itp.; strucel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. podłużna słodka bułka drożdżowa, nadziewana masą makową lub powidłami;
Wiktionary
Strucla – wyrób ciastkarski; rodzaj pieczywa cukierniczego nietrwałego, w postaci podłużnej słodkiej bułki drożdżowej z nadzieniem.
Strucle często wypiekane są z ciasta zwiniętego w rulon, jak rolada. Spotyka się je również w formie zaplecionej, podobnie do chałki w warkocz (co ma odwoływać się do Dzieciątka Jezus zawiniętego w pieluszki).
Wikipedia
(1.1) Mama upiekła dziś struclę.
Wiktionary
IPA: ˈstrut͡sla, AS: strucla
Wiktionary
rzecz. strucel m.
:: zdrobn. strucelka ż.
przym. struclowy
Wiktionary
bardzo cienkie, zwijane ciasto wypełnione jabłkami lub makiem, pieczone na maśle, podawane na ciepło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto francuskie zawijane z jabłkami lub nadzieniem z sera bądź maku, pieczone w rondlu z dużą ilością masła;
Wiktionary
Strudel – kruche, wielowarstwowe ciasto deserowe (podobne do półfrancuskiego), najczęściej ze słodkim nadzieniem (jabłkowym, wiśniowym), posypywane cukrem pudrem lub polewane śmietaną, często podawane na ciepło.
Najstarszy przepis na strudel (niem. Millirahmstrudel) z 1696 znajduje się w Bibliotece Miasta Wiednia (niem. Wiener Stadtbibliothek) w postaci rękopisu. Ciasto ma korzenie w podobnych ciastach z Bliskiego Wschodu – np. baklawa z kuchni tureckiej. Popularne na terenach dawnych Austro-Węgier, Galicji, np. we Lwowie czy Krakowie. Kojarzony z kuchnią austriacką – wiedeńską. Stał się popularny w XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Zjadłbym strudel z jabłkami.
Wiktionary
IPA: ˈstrudɛl, AS: strudel
Wiktionary
przym. strudlowy
Wiktionary
narzędzie stolarskie drewniane (rzadziej metalowe); hebel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. narzędzie stolarskie z wysuwanym ostrzem, używane do wyrównywania, wygładzania powierzchni drewna
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: struga
Wiktionary
Strug, hebel (z niem. Höbel) – ręczne narzędzie do obróbki skrawaniem drewna i materiałów drewnopochodnych (płyty wiórowe, pilśniowe itp.). Strug składa się ze stalowego ostrza osadzonego w korpusie z drewna, metalu lub innych tworzyw.
Wikipedia
IPA: struk, AS: struk
Wiktionary
rzecz. struganie n., strugaczka ż., strugarka ż., strużka ż., wystruganie n., zastruganie n.
czas. strugać ndk., wystrugać dk., zastrugać dk.
przym. strugowy
Wiktionary
(1.1) hebel; gw-pl|Górny Śląsk|hobel.
Wiktionary
1. ciecz płynąca, lejąca się wąskim pasmem
2. mała rzeczka, strumień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ciecz płynąca wąskim pasmem; płynąca, lejąca się woda, ciecz
(1.2) geogr. mała rzeczka
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: strug
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: strugać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Struga cieczy spływała z góry.
Wiktionary
IPA: ˈstruɡa, AS: struga
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. strużka ż.
przym. strugowy
Wiktionary
(1.2) potok, potoczek, strumyczek
Wiktionary
1. wygładzać powierzchnię czegoś drewnianego;
2. ścinać z drewna podłużne wióry w celu nadania mu odpowiedniego kształtu;
3. wycinać coś z drewna przy pomocy ostrego narzędzia;
4. ostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zastrugiwać, temperować;
5. usuwać nożem lub obieraczką zewnętrzną warstwę; obierać, skrobać;
6. potocznie: udawać kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) obrabiać drewno poprzez ścinanie podłużnych wiór
(1.2) wygładzać drewno
(1.3) wycinać, rzeźbić coś w drewnie ostrym narzędziem
(1.4) pot. udawać kogoś
(1.5) reg. ścinać wierzchnie warstwy
czasownik zwrotny niedokonany strugać się
(2.1) rzad. być struganym
Wiktionary
IPA: ˈstruɡat͡ɕ, AS: strugać
Wiktionary
rzecz. strug, strugacz, strugaczka, struganie, strugarka, strugarnia, strugnica
przym. strugarski, strugowy
czas. wystrugać
Wiktionary
(1.1) ciosać, heblować, ociosywać
(1.3) rzeźbić, wycinać, wyrzynać
(1.4) naśladować
(1.5) obierać, skrobać
Wiktionary
nazwisko, m.in. Arkadij i Boris Strugaccy - pisarze rosyjscy
SJP.pl
Arkadij Natanowicz Strugacki (Аркадий Натанович Стругацкий, ur. 28 sierpnia 1925 w Batumi, zm. 12 października 1991 w Moskwie) i Boris Natanowicz Strugacki (Борис Натанович Стругацкий, ur. 15 kwietnia 1933 w Leningradzie, zm. 19 listopada 2012 w Petersburgu) – rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie i krytycy fantastyki.
Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki. Zdobyli ogromną popularność zarówno w swej ojczyźnie, jak i poza jej granicami.
Wikipedia
osoba zawodowo obsługująca strugarkę
SJP.pl
potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugawka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) (dial. małopolski) techn. przyrząd do ostrzenia
Wiktionary
Temperówka – niewielki przyrząd służący do temperowania (ostrzenia) przyrządów kreślarskich, np. ołówków, kredek. Temperówki ręczne najczęściej mają niewielkie ostrze umieszczone w uchwycie ze stożkowym otworem. Włożenie ołówka do tego otworu i obracanie go w nim powoduje skrawanie cienkiego wióra z drewnianej oprawy ołówka z jednoczesnym kształtowaniem – ostrzeniem – jego grafitowego rdzenia. Istnieją także temperówki, w których ołówek obracany jest przy pomocy specjalnej przekładni napędzanej ręczną korbką lub niewielkim silniczkiem elektrycznym.
Wikipedia
rzecz. strug mrz.
czas. strugać
Wiktionary
(1.1) temperówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strugać.
Wiktionary
Struganie, gwarowo heblowanie - metoda obróbki skrawaniem polegająca na wiórowym usuwaniu materiału przez jednoostrzowe narzędzie wykonujące ruch prostoliniowy przerywany.
Wikipedia
czas. strugać ndk.
rzecz. strug mrz.
Wiktionary
rzadko: wystrugany przedmiot
SJP.pl
1. maszyna do obróbki płaszczyzn i powierzchni metalowych;
2. ręczne narzędzie do wygładzania powierzchni drewna; heblarka;
3. ręczne narzędzie do korowania i strugania powierzchni drewna; korownik, okrzesywaczka;
4. potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugawka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masz. obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn,
Wiktionary
Strugarka – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn.
Wikipedia
(1.1) Dłutownica to typ strugarki pionowej.
Wiktionary
IPA: struˈɡarka, AS: strugarka
Wiktionary
rzecz. strug mrz.
czas. strugać ndk., wystrugać dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|abrychta, abrychtmaszina.
Wiktionary
1. pomieszczenie przeznaczone do strugania tarcicy;
2. maszyna do strugania; strugarka
SJP.pl
dotyczący strugania
SJP.pl
potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugaczka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka
SJP.pl
1. wygładzać powierzchnię czegoś drewnianego;
2. ścinać z drewna podłużne wióry w celu nadania mu odpowiedniego kształtu;
3. wycinać coś z drewna przy pomocy ostrego narzędzia;
4. ostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zastrugiwać, temperować;
5. usuwać nożem lub obieraczką zewnętrzną warstwę; obierać, skrobać;
6. potocznie: udawać kogoś
SJP.pl
Strugienice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dworzanin, obsługujący przy stole podczas uczty wyłącznie władcę
SJP.pl
Strukczaszy (trukczaszy) – tytularny urzędnik dworski, później urząd ziemski i jedynie tytuł honorowy.
Jako urząd znany od XV wieku i pierwotnie określający dworzanina usługującego królowi (księciu) podczas uczty. Nazwa wywodzona od niemieckiego Truchsess (dosłownie: „ten, co drużynie [trucht] miejsce [przy stole] znaczy”) wskazuje, że do jego obowiązków należało nie tylko wyręczanie krajczego, ale i zastawianie stołu wraz z wyznaczaniem miejsc biesiadnikom według ich godności. Choć nierzadko uznawany za synonim krajczego, Gloger uważa go raczej za odpowiednik stolnika.
Wikipedia
układ i wzajemne zależności poszczególnych elementów stanowiących pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stały układ i wzajemne relacje elementów stanowiących całość
Wiktionary
Struktura (łac. structura „budowa, sposób budowania”):
1. rozmieszczenie elementów składowych danego układu i zespół relacji (wzajemnych powiązań) między tymi elementami, charakterystyczny dla tego układu; sposób, w jaki części pewnej całości są powiązane ze sobą. Struktura jest tym, co nadaje całości jedność; jest stałym elementem zorganizowanej całości.
Wikipedia
(1.1) Przez cały rok policja usiłowała rozgryźć strukturę siatki przestępczej.
(1.1) Struktury białek są często bardzo skomplikowane.
Wiktionary
IPA: strukˈtura, AS: struktura
Wiktionary
rzecz. strukturalizm m., strukturalista m., strukturalistka ż., strukturalizacja ż., strukturyzacja ż., strukturalizowanie n.
czas. strukturalizować
przym. strukturalny, strukturowy, strukturalistyczny, strukturalizacyjny
przysł. strukturalnie, strukturalistycznie
Wiktionary
(1.1) budowa
Wiktionary
dotyczący strukturalizmu
SJP.pl
wyodrębnienie struktury czegoś lub przypisanie czemuś jakiejś struktury - ściśle określonego układu wynikającego z połączenia elementów jakiejś całości; strukturyzacja
SJP.pl
Strukturalizacja – proces badawczy polegający na właściwym ukształtowaniu i stworzeniu hierarchii struktur. Wybrany przez siebie materiał należy uporządkować tak, by doprowadzić jednocześnie do wyodrębnienia w miarę logicznych układów, które powinny pomiędzy sobą zawierać pewne zgodne elementy i związki. Dzięki zastosowaniu strukturalizacji powstaje m.in. program nauczania oraz podręcznik edukacyjny.
Wikipedia
dotyczący strukturalizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. nauk. szt. interdyscyplinarny nurt filozoficzno-naukowy zajmujący się analizą struktury zjawisk, a nie ich genezą ani funkcją;
Wiktionary
Strukturalizm (z łac. structura) – nazwa różnych kierunków, występujących we współczesnych dyscyplinach naukowych zajmujących się analizą struktury badanych zjawisk, a nie ich genezą czy funkcją.
Wikipedia
(1.1) Mój mąż, jako ideologiczny zwolennik strukturalizmu, pozwolił Kubusiowi rozkręcić blender na części.
Wiktionary
rzecz. struktura ż., strukturalista m., strukturalistka ż., strukturalizacja ż., strukturyzacja ż., strukturalizowanie n.
czas. strukturalizować
przym. strukturalny, strukturowy, strukturalistyczny, strukturalizacyjny
przysł. strukturalnie, strukturalistycznie
Wiktionary
wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturyzować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strukturalizować.
Wiktionary
czas. strukturalizować ndk.
rzecz. strukturalizm mrz., struktura ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odnoszący się do struktury
Wiktionary
(1.1) Hemiceluloza jest bliska chemicznie i strukturalnie celulozie.
Wiktionary
rzecz. strukturalizm mrz., struktura ż.
przym. strukturalny
Wiktionary
uwzględniający wzajemne relacje poszczególnych elementów; odnoszący się do budowy czegoś; wynikający ze struktury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący struktury
Wiktionary
rzecz. struktura ż., strukturalizacja ż., strukturalizm mrz.
czas. strukturalizować ndk.
przysł. strukturalnie
Wiktionary
mający wpływ na powstawanie struktur
SJP.pl
rzadko: wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizować, strukturyzować
SJP.pl
wyodrębnienie struktury czegoś lub przypisanie czemuś jakiejś struktury - ściśle określonego układu wynikającego z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizacja
SJP.pl
wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizować, strukturować
SJP.pl
powiększony gruczoł tarczycy; wole
SJP.pl
Struma, starożytny Strymon (bułg. Струма, gr. Στρυμόνας – Strimonas) – rzeka w zachodniej Bułgarii i w północnej Grecji, w zlewisku Morza Egejskiego. Długość – 415 km (290 km w Bułgarii, 125 km w Grecji), powierzchnia zlewni – 10 797 km² (w Bułgarii, oprócz tego niewielkie obszary Grecji i Macedonii Północnej), średni przepływ 76,167 m³/s (w Marino Pole).
Wikipedia
operacyjne usunięcie tarczycy
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hydrol. mały naturalny ciek wodny;
(1.2) ciecz lejąca się wąskim pasmem
(1.3) przen. duża ilość poruszających się osób lub rzeczy
(1.4) inform. transmisja dostarczająca na życzenie skompresowane dane multimedialne przez Internet
Wiktionary
Strumień (strumyk) – mały naturalny ciek, zazwyczaj uchodzący do rzeki. Strumienie płyną w terenie o różnicowanej rzeźbie, w wąskim, płytkim korycie o niewielkim spadku i zlewni na ogół nieprzekraczającej 20 km². W Polsce są najczęściej spotykane na pogórzach i w najwyższych partiach pojezierzy. Strumienie okresowe mogą powstawać po silnych opadach deszczu, roztopach.
Wikipedia
(1.1) W górach, między skałami płynie wartki strumień.
(1.2) Z pękniętej rynny leci strumień wody.
(1.3) Ze wsi do miast napływał nieprzerwany strumień ludzi.
Wiktionary
IPA: ˈstrũmʲjɛ̇̃ɲ, AS: strũmʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. strumienica ż.
:: zdrobn. strumyk m., strumyczek m.
przym. strumieniowy, strumienicowy
Wiktionary
(1.1) strumyk, rzeczka, potok, struga
(1.2) struga, strużka
(1.3) potok
Wiktionary
1. rodzaj ssaków z rodziny chomikowatych;
2. gatunek ryby akwariowej z rzędu karpieńcokształtnych
SJP.pl
Strumieniak (Rheomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
mieszkaniec Strumienia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Strumienia (miasta w Polsce)
SJP.pl
urządzenie do przenoszenia cieczy, gazu lub ciała sypkiego, niemające części ruchomych; dzieli się na ejektory i iniektory
SJP.pl
Strumienica lub inżektor – urządzenie do przenoszenia cieczy, zawiesin, ciał sypkich oraz gazów. Strumienica musi być zasilana przez pompę, sprężarkę, lub parą z kotła. Działanie strumienicy polega na wytworzeniu różnicy ciśnień pomiędzy ciśnieniem w zbiorniku ssawnym a ciśnieniem w komorze tłocznej.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru zmian strumienia magnetycznego
SJP.pl
o wodach opadowych: spływać strumieniami po zboczach w czasie ulewy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strumieniować.
Wiktionary
Media strumieniowe (ang. streaming) – technika dostarczania informacji multimedialnej przez Internet, od dostawcy transmisji strumieniowej do użytkownika, w sposób nieprzerywany. Media strumieniowe opierają się na transmisji skompresowanych danych multimedialnych. Nie należy mylić mediów strumieniowych z multimedialnymi formatami plików (AVI).
Wikipedia
czas. strumieniować ndk.
Wiktionary
Strumieniówka (Locustella fluviatilis) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny świerszczaków (Locustellidae). Nie jest zagrożony.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Strumień (miasto)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: strumyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: strumień
Wiktionary
(1.1) Zosiu, przemyj sobie kolanko w strumyczku.
Wiktionary
rzecz. strumień mrz., strumyk mrz.
przym. strumieniowy, strumienicowy
Wiktionary
(1.1) strumyk
Wiktionary
strumycznik zwyczajny - gatunek owada z rzędu sieciarek
SJP.pl
Strumycznik zwyczajny (Osmylus fulvicephalus) – gatunek sieciarki z rodziny strumycznikowatych (Osmylidae). Występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej Europy. Jest jedynym występującym w Europie przedstawicielem tej rodziny. W Polsce jest rozprzestrzeniony na obszarze całego kraju.
Wikipedia
1. niewielki strumień; rzeczka;
2. mała strużka jakiejś cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od strumień
(1.2) mały strumień
(1.3) strużka cieczy
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.2) Między pagórkami wił się strumyk.
(1.3) Strumyki deszczu ściekały po szybie.
Wiktionary
IPA: ˈstrũmɨk, AS: strũmyk
Wiktionary
rzecz. strumień m.
:: zdrobn. strumyczek m.
przym. strumieniowy
Wiktionary
(1.1) strumyczek
(1.2) rzeczka, strużka, przest. ponik
Wiktionary
sprężysta nić odpowiednio naciągnięta, stanowiąca źródło dźwięku w instrumentach strunowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. naciągnięta sprężysta nić, będąca źródłem dźwięku w instrumentach strunowych;
(1.2) sport. elastyczna nić z jelit bydlęcych lub z tworzywa sztucznego, używana do wyrobu rakiet tenisowych
(1.3) bud. sprężający element konstrukcyjny
(1.4) zob. struna grzbietowa.
(1.5) zob. struna głosowa.
(1.6) zob. struna kosmiczna.
Wiktionary
Struna – źródło dźwięku (wibrator) w chordofonach (instrumentach strunowych). Struny mogą być wykonane z metalu, włókien naturalnych (m.in. jedwab), tworzywa sztucznego (przeważnie nylon), lub odpowiednio spreparowanych jelit zwierzęcych (instrumenty smyczkowe).
Wikipedia
IPA: ˈstrũna, AS: strũna
Wiktionary
rzecz. strunowiec mzw., podstrunnik mrz., strunowce lm nm.
przym. strunny, strunowy
przysł. strunowo
Wiktionary
(1.2) linka
Wiktionary
nowotwór łagodny umiejscowiony najczęściej w okolicy krzyżowo-ogonowej
SJP.pl
Struniak (łac. chordoma, ang. chordoma) – rzadki, wolnorosnący nowotwór złośliwy, wywodzący się z pozostałości struny grzbietowej. Pozostałości struny znajdują się najczęściej na stoku (clivus) kości potylicznej i w okolicy krzyżowo-guzicznej, i tam też najczęściej rozwija się struniak. Guz trzykrotnie częściej występuje u mężczyzn. Rozwija się zazwyczaj w średnim wieku, najczęściej w 4. dekadzie życia. W Stanach Zjednoczonych zapadalność roczną na struniaka szacuje się na 1:1 000 000, co daje 300 nowych zachorowań co roku w tym kraju.
Wikipedia
zdrobnienie od: struna
SJP.pl
część instrumentu strunowego, służąca do zaczepiania strun; strunociąg
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. wydobywający się ze strun
(1.2) daw. mający struny
Wiktionary
rzecz. struna ż.
Wiktionary
w budownictwie: beton sprężony
SJP.pl
Konstrukcja sprężona – konstrukcja żelbetowa, w której w sposób celowy i kontrolowany wprowadza się siły wewnętrzne przeciwdziałające efektom takim jak odkształcenia i rysy, wywoływanym przez obciążenia zewnętrzne.
Wikipedia
Wikipedia
typ bezkręgowych, morskich zwierząt wtóroustych; prastrunowce, półstrunowce, przedstrunowce, szparoskrzelne
SJP.pl
Półstrunowce (Hemichordata, z gr. hemi – pół + chorda – struna), przedstrunowce (Protochordata), strunogębe (Stomochordata), szparoskrzelne (Branchiotremata) – typ bezkręgowych, morskich zwierząt wtóroustych o cechach morfologicznych zbliżonych do strunowców (stąd nazwa typu), natomiast w rozwoju zarodkowym wykazujących cechy wspólne ze szkarłupniami. Występują wyłącznie w wodach morskich, głównie pełnosłonych, najczęściej w strefie dennej. Są wśród nich organizmy wolno żyjące i osiadłe, często kolonijne, tylko nieliczne pływają. Żywią się detrytusem i drobnymi organizmami morskimi.
Wikipedia
najbogatszy typ zwierząt wtóroustych, obejmujący około 44 tys. gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Chordata|Bateson|ref=tak., typ wtóroustych z królestwa zwierząt;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: strunowiec
Wiktionary
Strunowce (Chordata, od gr. i łac. chorda – struna) – zwierzęta dwubocznie symetryczne, wtórouste, które na jednym z etapów rozwoju osobniczego mają następujące sześć charakterystycznych cech budowy:
Wikipedia
(1.1) Najbardziej bazalną grupą strunowców są osłonice.
Wiktionary
rzecz. struna ż., strunowiec mzw.
Wiktionary
przedstawiciel najbogatszego typu zwierząt wtóroustych, u których w stadium zarodkowym lub przez całe życie występuje struna grzbietowa
SJP.pl
potocznie: torebka foliowa z zamknięciem strunowym; woreczek strunowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od struna
Wiktionary
IPA: strũˈnɔvɨ, AS: strũnovy
Wiktionary
rzecz. struna ż.
Wiktionary
sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny; strupień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny;
Wiktionary
Strup (łac. crusta) – w dermatologii, wykwit powstały wskutek zasychania płynu wysiękowego, treści ropnej lub krwi na powierzchni pęcherzyków i pęcherzy, owrzodzeń bądź nadżerek, albo ran.
Pod warstwą strupów zachodzi proces gojenia – im proces gojenia jest bardziej zaawansowany, tym przyleganie strupa do podstawy jest luźniejsze. Po odpadnięciu strupa pozostaje czasowe przebarwienie, lub jeśli pod powierzchnią strupa było owrzodzenie – pozostaje blizna.
Wikipedia
IPA: strup, AS: strup
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. strupek m.
Wiktionary
niewielki strup
SJP.pl
w medycynie: mający postać strupa, pokryty strupami
SJP.pl
taki, który strupiał (stał się trupem, zamarł, zmartwiał)
SJP.pl
Wikipedia
1. stać się trupem, umrzeć;
2. przenośnie: zamrzeć, znieruchomieć, np. z przerażenia
SJP.pl
Strupiechów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika w Czerwonce Liwskiej.
Wikipedia
sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny; strup
SJP.pl
zgrzybiałość, martwota, bezruch
SJP.pl
1. prawie martwy;
2. o poglądach, ideach itp.: zacofany, skostniały, nieaktualny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prawie martwy, obumierający ze starości
(1.2) nieaktualny, starodawny
Wiktionary
(1.2) Kto zdecydował politycznie? – strupieszały rząd londyński, gromada karierowiczów, która chciała Churchillowi się przypodobać, a która wykazała jedynie, że zapomniała Jałtę.
Wiktionary
IPA: ˌstrupʲjɛˈʃawɨ, AS: strupʹi ̯ešau̯y
Wiktionary
rzecz. strupieszenie n., strupieszałość ż.
czas. strupieszeć
Wiktionary
(1.2) przeżyty, skostniały, nienowoczesny
Wiktionary
wysychanie narządów wewnętrznych i skóry zwłok znajdujących się przez długi okres czasu w suchym, gorącym środowisku, np. na pustyni; strupieszenie, mumifikacja
SJP.pl
Mumifikacja (łac. mumificatio) – proces konserwacji zwłok zapobiegający rozkładowi. Oprócz mumii ludzkich na całym świecie znajdowane są mumie zwierzęce (głównie w Egipcie), były one robione tak samo jak ludzkie. Cel ich powstania to oddawanie czci bogom.
Wikipedia
popaść w martwotę, bezruch, marazm; zgrzybieć
SJP.pl
wysychanie narządów wewnętrznych i skóry zwłok znajdujących się przez długi okres czasu w suchym, gorącym środowisku, np. na pustyni; strupieszczenie, mumifikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) samoistny proces wysychania zwłok
Wiktionary
Mumifikacja (łac. mumificatio) – proces konserwacji zwłok zapobiegający rozkładowi. Oprócz mumii ludzkich na całym świecie znajdowane są mumie zwierzęce (głównie w Egipcie), były one robione tak samo jak ludzkie. Cel ich powstania to oddawanie czci bogom.
Wikipedia
rzecz. trupieszenie n.
czas. ukatrupić, strupieszeć dk., trupieszeć ndk.
przym. strupieszały
Wiktionary
(1.1) mumifikacja
Wiktionary
choroba drzew, krzewów i owoców, powodująca obumieranie i martwicę roślin oraz owoców
SJP.pl
mający wiele strupów, pokryty strupami
SJP.pl
duży, nielotny ptak o ciemnym upierzeniu występującym na tułowiu i (częściowo) szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak nielotny z rodziny strusiowatych;
Wiktionary
Strusie, strusiowate – monotypowy rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.
Wikipedia
(1.1) W niektórych zakątkach Polski można trafić na hodowle strusi.
Wiktionary
IPA: struɕ, AS: struś
Wiktionary
rzecz. strusina ż., strusiątko n., strusiowate nmos., strusię n., strusiarnia ż.
:: fż. strusica ż.
przym. strusi, strusiowaty
Wiktionary
→ struś; strusiowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strusiem, dotyczący strusia
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) taki, który należy do strusia
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od struś
Wiktionary
IPA: ˈstruɕi, AS: struśi
Wiktionary
rzecz. struś m., strusica ż., strusina ż., strusię n., strusiątko n., Struś m./ż., strusiarnia ż., strusiowate nmos.
przym. strusiowaty
Wiktionary
pomieszczenie dla strusi
SJP.pl
zdrobnienie od: strusię
SJP.pl
samica strusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samica strusia
Wiktionary
(1.1) Po wybiegu spacerowała strusica z młodym.
Wiktionary
rzecz. strusiarnia ż., strusina ż., strusiątko n., strusię n., strusiowate nmos.
:: fm. struś m.
przym. strusi, strusiowaty
Wiktionary
młode strusia
SJP.pl
mięso strusie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso ze strusia
(1.2) kulin. potrawa ze strusiny (1.1)
Wiktionary
Strusina – największa pod względem ludności dzielnica Tarnowa. Na koniec 2022 roku osiedle Strusina liczyło 12 959 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Na całym świecie strusina uznawana jest za przysmak, a w Polsce nie chcą jeść. Pan Kocik osobiście degustował strusie mięso.
Wiktionary
rzecz. struś m., strusica ż., strusiątko n., strusię n., strusiowate nmos., strusiarnia ż.
przym. strusi, strusiowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rząd oraz rodzina ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych; strusie
SJP.pl
Strusie, strusiowate – monotypowy rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.
Wikipedia
o cechach strusiowatych (rząd oraz rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Struszewo (kaszub. Strëszewò, niem. Strussow) – wieś kaszubska w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Borzytuchom.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
kulisty twór w żołądku przeżuwaczy (np. kóz, krów), powstający z niestrawnych cząstek pokarmu oraz połkniętej w czasie linienia sierści; bezoar
SJP.pl
Strut – dziesiąty album studyjny amerykańskiego wokalisty Lenny’ego Kravitza, który został wydany 23 września 2014 roku pod szyldem wytwórni Roxie Records założonej przez samego artystę.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; pleuropelt
SJP.pl
Wikipedia
zaszkodzić czyjemuś zdrowiu
SJP.pl
potocznie: szkodzić czyjemuś zdrowiu przez podawanie niewłaściwego pokarmu
SJP.pl
minerał, uwodniony fosforan amonowo-magnezowy
SJP.pl
Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mała struga, strumyk; strużyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: struga
(1.2) mała struga
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstruʃka, AS: struška
Wiktionary
rzecz. struga ż., strug mrz.
przym. strugowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szczurek.
Wiktionary
wióry, strużyny
SJP.pl
Strużki – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Osiek. Leży przy drodze krajowej nr 79.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Do 1954 roku Strużki były siedzibą (urzędem) gminy Tursko Wielkie.
Wikipedia
beton uzyskany z zaprawy cementowej, strużek (wiórków) drzew iglastych i wody; beton strużkowy
SJP.pl
Strużnica (niem. Neu Fischbach – Nowy Rybi Potok) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, powiecie karkonoskim, gminie Mysłakowice, w Rudawach Janowickich, w Sudetach Zachodnich.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie jeleniogórskim.
Strużnica była kolonią Karpnik. Nazwa pochodzi od potoku w którym było bardzo dużo pstrągów.
Wikipedia
mieniak strużnik - dzienny motyl z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. siennik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
strużka;
1. mała struga, strumyk;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) odpadki powstałe podczas obróbki metalu, drewna itp.; ostrużyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zwykle lm. strużyny, odpad, wiór powstający przy struganiu
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wióry, strużki
SJP.pl
Strużyny (niem. Flußvorwerk) – osada w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew. Wchodzi w skład sołectwa Goruńsko.
W latach 1975–1998 osada położona była w województwie gorzowskim.
Wikipedia
rzeka w dorzeczu Dniestru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka we wschodniej Polsce i na zachodniej Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Strwiąż (ukr. Стривігор lub Стрв'яж Strywihor lub Strw'jaż) – rzeka w południowo-wschodniej Polsce i na zachodniej Ukrainie, w dorzeczu Dniestru (zlewisko Morza Czarnego). Długość – 94 km, powierzchnia zlewni – 955 km², z tego 193 km² w Polsce. Źródła w Polsce, w Górach Sanocko-Turczańskich, w okolicach Ustrzyk Dolnych. Płynie na północny wschód, w okolicach Sambora wypływa na teren Kotliny Naddniestrzańskiej. Przyjmuje swój największy dopływ Błażiwkę, skręca na południowy wschód i w okolicy wsi Chłopczyce uchodzi do Dniestru.
Wikipedia
IPA: str̥fʲjɔ̃w̃ʃ, AS: str̦fʹi ̯õũ̯š
Wiktionary
ryba z rzędu okoniokształtnych zamieszkująca tropikalne rejony oceanów
SJP.pl
Strwolotka ( Dactylopterus volitans) – gatunek ryby z rodziny strwolotkowatych (Dactylopteridae).
Wikipedia
przestrzeń nad najwyższym stropem lub sklepieniem, pod pokryciem dachowym, jako najwyższa kondygnacja budynku; poddasze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. pomieszczenie w niektórych budynkach, znajdujące się pod samym dachem;
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Matka zabroniła dzieciom bawić się na strychu.
Wiktionary
IPA: strɨx, AS: stryχ
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. stryszek m.
przym. strychowy
Wiktionary
(1.1) poddasze; reg. pozn. łódź|góra., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|wyrch.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ceglarz, rzemieślnik wyrabiający dachówki
SJP.pl
Strycharz, ceglarz, cegielnik – rzemieślnik wyrabiający cegły. Forma żeńska – strycharka – pracownica cegielni wyrabiająca cegły ręcznie.
Też przyrząd do wyrównywania gliny w formie, rodzaj deseczki, zwany był strychulcem.
Wikipedia
jeden z najbardziej toksycznych alkaloidów o niezwykle gorzkim smaku, wykorzystywany jako trutka na szczury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. toksykol. silnie toksyczny alkaloid występujący w nasionach kulczyby;
Wiktionary
Strychnina – organiczny związek chemiczny, alkaloid występujący w nasionach kulczyby wroniego oka, posiadający silne właściwości toksyczne (LD50=16 mg/kg szczur, śmiertelne dawki doustne zarejestrowane dla dorosłych ludzi są rzędu 30–120 mg, choć znany jest przypadek przeżycia po spożyciu 3,75 g).
Wikipedia
(1.1) Badanie ujawniło symptomy zatrucia strychniną.
Wiktionary
IPA: strɨxʲˈɲĩna, AS: stryχʹńĩna
Wiktionary
przym. strychninowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z strychniną, dotyczący strychniny, zawierający strychninę
Wiktionary
rzecz. strychnina ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. muskać
Wiktionary
IPA: strɨˈxɔvat͡ɕ, AS: stryχovać
Wiktionary
rzecz. strychówka ż., strychowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strychować.
Wiktionary
Strychowanie – ocieranie jednej o drugą wewnętrznych części kończyn przednich lub tylnych w ruchu u konia, prowadzące do uszkodzenia pęcin. Jest rezultatem niewłaściwego sposobu poruszania się konia. Aby uchronić wierzchowca przed strychowaniem, zakłada się mu ochraniacze lub bawełniane bandaże chroniące pęciny.
Wikipedia
rzecz. niestrychowanie n.
czas. strychować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pędzel do smarowania chleba wodą przed włożeniem do pieca
Wiktionary
IPA: strɨˈxufka, AS: stryχufka
Wiktionary
czas. strychować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: strych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strychem, dotyczący strychu
Wiktionary
rzecz. strych mrz., stryszek mrz.
Wiktionary
ochraniacz zakładany na staw pęcinowy konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ochraniacz zakładany na pęciny zwierzętom pociągowym i wierzchowym dla zapobieżenia kaleczeniu („strychowaniu”)
(1.2) deseczka do usuwania nadmiaru towarów sypkich, np. zboża, poprzez przesuwanie jej po krawędzi naczynia - miary
(1.3) deseczka lub naprężony sznurek do obcięcia nadmiaru materiału, przesuwany po krawędzi formy do wyrobu cegieł, oraz wygładzania powierzchni cegły w czasie jej formowania
(1.4) łow. krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego
Wiktionary
IPA: strɨˈxulɛt͡s, AS: stryχulec
Wiktionary
1. sznur z pętlą stosowany do wieszania skazańców;
2. potocznie: kara śmierci przez powieszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. sznur zakończony pętlą zakładaną na szyję skazanym na śmierć przez powieszenie
(1.2) książk. przen. śmierć przez powieszenie
(1.3) daw. mors. na statku: odcinek liny zakończony z obu stron węzłami zawiązanymi w oka; także. odcinek łańcucha zakończony pierścieniami
Wiktionary
Powieszenie (łac. suspensio) – kara śmierci wykonywana poprzez uśmiercenie skazańca pętlą zawiązaną na jego szyi, która zaciska się pod jego własnym ciężarem, podczas zwisania z wysokości. Jedna z najstarszych metod egzekucji, wykonywana najczęściej na szubienicy.
Wikipedia
(1.1) Kat założył mordercy stryczek na szyję.
(1.2) Za zdradę czeka was stryczek!
Wiktionary
IPA: ˈstrɨt͡ʃɛk, AS: stryček
Wiktionary
(1.2) zob. powieszenie.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. stryjeczny
Wiktionary
rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryjostwo n., stryk m.
przym. stryjeczny, stryjny
Wiktionary
(1.1) stryjeczny, stryjny
Wiktionary
Stryczowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów.
Wieś w województwie sandomierskim była własnością Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła (Sierotki) w latach 1576–1578. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez miejscowość przepływa rzeczka Garbatka.
Wikipedia
wydawanie dźwięków przez wiele zwierząt bezkręgowych podczas pocierania różnych części ciała
SJP.pl
Strydulacja (stridulatio) – wydawanie dźwięków poprzez pocieranie różnych części ciała. Wiele zwierząt bezkręgowych, głównie owady, skorupiaki i pajęczaki, wykształciło wyspecjalizowane aparaty strydulacyjne – najczęściej znajdują się na skrzydłach i odnóżach.
Wikipedia
aparat strydulacyjny - narząd umożliwiający bezkręgowcom (głównie owadom i pajęczakom) wydawanie dźwięków poprzez pocieranie swoich części ciała
SJP.pl
potocznie: przestraszyć się; zestrachać się
SJP.pl
brat ojca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniestru;
(1.2) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim.
Wiktionary
Wikipedia
przym. stryjski
Wiktionary
brat ojca
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: stryj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. stryj, stryjek
Wiktionary
(1.1) W milczeniu dygnęła przed stryjaszkiem.
Wiktionary
rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjenka ż.
Wiktionary
(1.1) stryj; zdrobn. stryjek
Wiktionary
ekspresywnie: stryj (brat ojca)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. stryj
Wiktionary
rzecz. stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryjostwo m., stryk m.
przym. stryczny, stryjeczny, stryjny
Wiktionary
(1.1) stryj, stpol. stryk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: stryjek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący stryja, związany ze stryjem
Wiktionary
(1.1) Mój wnuk stryjeczny zna osobiście Kubicę.
Wiktionary
rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjec mos.
przym. stryczny, stryjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od stryj
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Ej, stryjek dziś taki surowy, kto to widział! (A. Dygasiński: As)
Wiktionary
IPA: ˈstrɨjɛk, AS: stryi ̯ek
Wiktionary
rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjaszek m., stryjcio m., stryjenka ż., stryjostwo n.
przym. stryjowski, stryjeczny, stryczny, stryjny
Wiktionary
(1.1) stryj, stryjaszek, stryjcio
Wiktionary
zdrobnienie od: stryjenka
SJP.pl
przestarzałe: żona stryja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona stryja
Wiktionary
Stryjenka (do połowy XIX w. stryjna) – wychodząca z powszechnego użycia nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do żony stryja, a więc żony brata ojca.
Współcześnie wobec stryjenki częściej używa się określenia ciocia.
Wikipedia
(1.1) Moja stryjenka ma rude włosy.
Wiktionary
IPA: strɨˈjɛ̃nka, AS: stryi ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjostwo n., stryjaszek mos., stryjcio mos., stryjec mos.
przym. stryjowski, stryczny, stryjny
Wiktionary
(1.1) ciotka, stryjna; gw-pl|Górny Śląsk|stryjno.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
Stryjewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Leży nad wschodnim brzegiem Jeziora Stryjewskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stryjkowo (niem. Sternberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żona stryja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. stryjenka
Wiktionary
Stryjenka (do połowy XIX w. stryjna) – wychodząca z powszechnego użycia nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do żony stryja, a więc żony brata ojca.
Współcześnie wobec stryjenki częściej używa się określenia ciocia.
Wikipedia
IPA: ˈstrɨjna, AS: stryi ̯na
Wiktionary
przym. stryczny, stryjny
rzecz. stryjec mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stryjenka
Wiktionary
Stryjno – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. stryjeczny
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: stryjna
Wiktionary
rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryk m., stryjostwo m.
przym. stryjeczny, stryczny
Wiktionary
(1.1) stryjeczny, stpol. stryczny
Wiktionary
regionalnie: stryj; stryju
SJP.pl
stryj z żoną
SJP.pl
przymiotnik od: Stryj (wieś w Polsce, ukraińskie miasto lub rzeka)
SJP.pl
brat ojca
SJP.pl
dawniej albo gwarowo: brat ojca; stryjek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. brat ojca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zob. stryczek.
(2.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. smażony placek ziemniaczany
Wiktionary
(1.1) A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go za winę, boś zawinił – i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał.
Wiktionary
IPA: strɨk, AS: stryk
Wiktionary
przym. stryczny, stryjny
rzecz. stryjec mos.
Wiktionary
(1.1) stryj, stryjec
Wiktionary
dawniej albo gwarowo: brat ojca; stryjek
SJP.pl
Stryków – miasto w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Stryków. Był miastem szlacheckim.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 3478 mieszkańców przy gęstości zaludnienia na poziomie 426,7 osoby/km².
Stryków położony jest w historycznej ziemi łęczyckiej, na obszarze Wzniesień Łódzkich, nad rzeką Moszczenicą, na północny wschód od Łodzi. W obrębie miasta znajduje się zalew o powierzchni 9 ha.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. robić na drutach
Wiktionary
(1.1) Oma pół tydnia śtrykowała mi mycka na zima.
Wiktionary
mieszkaniec Strykowa
SJP.pl
mieszkanka Strykowa
SJP.pl
Strykowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew. Strykowo leży na terenie Pojezierza Poznańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Stryków
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. narzekać
Wiktionary
IPA: strɨˈskɔvat͡ɕ, AS: stryskovać
Wiktionary
rzecz. stryskowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stryskować.
Wiktionary
czas. stryskować ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Stryszawa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w zachodniej części powiatu suskiego, siedziba gminy Stryszawa.
Wikipedia
przymiotnik od: Stryszawa
SJP.pl
zdrobnienie od: strych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki strych
Wiktionary
Stryszek – niestandaryzowana kolonia wsi Brzoza w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, gminie Nowa Wieś Wielka.
W latach 1975–1998 Stryszek należał do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
(1.1) Mógłbyś przynieść ze stryszku stary kuferek dziadka Janka?
Wiktionary
rzecz. strych mrz.
przym. strychowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Stryszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, siedziba gminy Stryszów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Stryszowa, Stryszów
SJP.pl
dawniej: sekwens w różnych kolorach w pokerze; strit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strywializować.
Wiktionary
czas. strywializować dk.
Wiktionary
stać się trywialnym, pospolitym; spospolicieć
SJP.pl
stać się trywialnym, pospolitym; spospolicieć
SJP.pl
skrót
(1.1) hist. wojsk. strzelec
(1.2) strzał
(1.3) med. strzykawka
Wiktionary
(1.1) Po otrzymaniu zlecenia dowódca oddziału kpt. Adam Borys „Pług”, cichociemny, wyznaczył do przeprowadzenia zamachu grupę żołnierzy z I plutonu, pod dowództwem st. strz. Jerzego Zborowskiego „Jeremiego”.
(1.2) Ponadto, jak na średni moździerz przystało, charakteryzuje się on wysoką szybkostrzelnością na poziomie 20 strz./min.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podlotek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kudłacz (człowiek)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kudłacz (zwierzę)
Wiktionary
czasownik
(1.1) zrzucać coś za pomcą potrząsania
Wiktionary
czas. otrząsać, otrząsnąć
rzecz. strząsanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrzucanie czegoś poprzez energiczne poruszanie
Wiktionary
czas. otrząsnąć, otrząsać, strząsać ndk., strząsnąć dk.
Wiktionary
(1.1) otrząsanie, obtrząsanie; reg. strząchanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) z dużą siłą rozbić na kawałki
(1.2) doznać poważnej kontuzji kostnej części ciała
czasownik zwrotny dokonany strzaskać się (ndk. brak)
(2.1) rozbić się na kawałki w wyniku uderzenia
(2.2) pot. mocno opalić się
Wiktionary
rzecz. strzaskanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzaskać.
Wiktionary
czas. strzaskać dk.
Wiktionary
1. moment, w którym z lufy broni palnej wylatuje pocisk; wypuszczenie strzały;
2. odgłos wystrzału;
3. wybuch ładunku w kopalni lub kamieniołomie zakładanego w celu odłupania kawałka skały;
4. uderzenie kierujące piłkę lub krążek w stronę bramki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. wystrzelenie strzały lub pocisku z broni
(1.2) sport. uderzenie, kopnięcie piłki
(1.3) pot. próba losowego zgadnięcia odpowiedzi
(1.4) pot. zapłodnienie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: strzała
Wiktionary
Strzał – moment, w którym z lufy broni palnej wylatuje pocisk. Strzałowi najczęściej towarzyszy huk, błysk i chmura gazów wylotowych.
Strzał – wyrzucenie pocisku z przewodu lufy broni palnej (pistoletu, karabinu, działa itp,), a także broni lub machiny miotającej takiej jak łuk, kusza, balista itp.. Jest to proces, w którym jest przekształcana energia potencjalna sprężyny lub ładunku prochowego w energię kinetyczną układu pocisk-broń-podstawa (ramię strzelającego). Z broni palnej, strzał jest złożonym zespołem procesów, w którym bardzo szybko zostaje przemieniona energia chemiczna prochu, początkowo w energię cieplną, a później kinetyczną pocisku. Po wzroście ciśnienia do odpowiedniej wartości pociskowi zostaje nadany ruch, którego prędkość stale wzrasta. Po wylocie z przewodu lufy pocisk porusza się pod wpływem siły bezwładności, grawitacji i siły oporu ośrodka. Niekiedy strzał jest nazywany również startem (odpaleniem) pocisku rakietowego.
Wikipedia
IPA: sṭʃaw, AS: sṭšau̯
Wiktionary
rzecz. ostrzał m., postrzał m., postrzelenie n., strzała ż., strzałka ż., strzałowy m., strzelec m., strzeliwo n., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanie n., strzelanina ż., wystrzał m., zastrzał m., strzelenie n.
czas. strzelać, strzelić, ostrzelać dk., postrzelić dk., rozstrzelać dk., ustrzelić dk., wystrzelić dk., zastrzelić dk.
przym. postrzelony, strzałowy, strzelecki, strzelniczy, wystrzałowy, strzelisty, strzelnicowy
przysł. wystrzałowo
Wiktionary
1. długi cienki pręt zakończony ostrzem z jednej strony, lotką z drugiej, przeznaczony do wystrzeliwania z łuku lub kuszy;
2. pień o prostym przebiegu od podstawy do wierzchołka, charakterystyczny dla drzew iglastych;
3. młodzieżowo: sygnał puszczany telefonem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;
Wiktionary
Strzała – pocisk przeznaczony do wystrzeliwania z łuku.
Wikipedia
IPA: ˈsṭʃawa, AS: sṭšau̯a
Wiktionary
(1.1) skr. Sge
Wiktionary
specjalna budowla zewnętrzna, która umożliwia ostrzelanie ukrytych podejść nieprzyjaciela; flesza
SJP.pl
Strzałczan, flesza – niewielkie, otwarte, samodzielne dzieło fortyfikacji polowej lub półstałej o narysie bastionowym, jeden z rodzajów szańca.
Często nazwę tę stosuje się w odniesieniu do lunety, słoniczoła lub rawelinu.
Wikipedia
zdrobnienie od: strzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: strzałka
Wiktionary
IPA: sṭʃaˈwɛt͡ʃka, AS: sṭšau̯ečka
Wiktionary
rzecz. strzałka ż., strzelec mos., strzelanina ż.
Wiktionary
1. znak wskazujący kierunek, mający postać schematycznie narysowanej strzały;
2. igła wskazująca na tarczy z podziałką odpowiednią wartość w urządzeniach pomiarowych;
3. zabawka składająca się z ostrza i plastikowych skrzydełek lub podobna, którą można rzucać do tarczy;
4. pasek białej sierści na czole konia;
5. jedna z dwóch kości goleni, łącząca się z piszczelą; kość strzałkowa;
6. bezkręgowiec morski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: strzała
(1.2) linia z grotem, symbol wskazujący kierunek albo miejsce
(1.3) metrol. wskazówka pokazująca wartość mierzonej wielkości fizycznej
(1.4) bot. nazwa systematyczna|Sagittaria|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych;
(1.5) anat. pot. kość strzałkowa;
(1.6) rzutka do gry w lotki
(1.7) pot. telekom. pojedynczy sygnał telefoniczny służący jako umowny znak
(1.8) pasek białej sierści na czole konia
(1.9) każda z dwóch bruzd w kopycie konia
(1.10) pot. tabliczka drogowskazu
(1.11) fiz. najwyższy punkt fali stojącej
(1.12) mat. w teorii kategorii: morfizm
(1.13) fiz. strzałka czasu: kierunek upływu czasu
(1.14) geom. strzałka łuku: odcinek stanowiący różnicę promienia koła prostopadłego do cięciwy ograniczającej odcinek koła oraz wysokości trójkąta wyznaczonego przez ramiona kąta środkowego i tę cięciwę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Strzałki służą do wskazywania kierunku lub relacji.
(1.7) Puść mi strzałkę jak dojedziesz do domu, żebym wiedziała, że wszystko w porządku.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃawka, AS: sṭšau̯ka
Wiktionary
rzecz. strzał m., strzelanie n., strzelenie n.
:: zgrub. strzała ż.
:: zdrobn. strzałeczka ż.
czas. strzałkować ndk., ostrzałkować dk., strzelać ndk., strzelić dk.
przym. strzałkowy, strzałowy, strzelniczy, strzelisty, strzelecki, strzelnicowy
przysł. strzałkowo
Wiktionary
(1.1) strzałeczka
(1.6) lotka, rzutka, dart
(1.7) pot. sygnał, głuchy
Wiktionary
1. znak wskazujący kierunek, mający postać schematycznie narysowanej strzały;
2. igła wskazująca na tarczy z podziałką odpowiednią wartość w urządzeniach pomiarowych;
3. zabawka składająca się z ostrza i plastikowych skrzydełek lub podobna, którą można rzucać do tarczy;
4. pasek białej sierści na czole konia;
5. jedna z dwóch kości goleni, łącząca się z piszczelą; kość strzałkowa;
6. bezkręgowiec morski
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przypominający ostrze strzały, podobny do strzałki
SJP.pl
Strzałkowice (niem. Nieder-Schützendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Ruja.
Wikipedia
Jakobinia, jakobinka, strzałkowiec (Justicia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny akantowatych (Acanthaceae). Obejmuje ok. 600–700 gatunków (współcześnie zalicza się tu szereg dawniej wyodrębnianych rodzajów takich jak: Adhotoda, Beloperone, Jacobinia, Monechma, Rugia). Występują one głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej z centrum zróżnicowania w Ameryce Południowej i Środkowej, także w ciepłym klimacie umiarkowanym. Rodzaj bardzo zróżnicowany i zasiedlający różnorodne siedliska – od pustyń i gór poprzez lasy po mokradła. Wiele gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, np. J. brandegeeana, J. suberecta, niektóre gatunki wykorzystywane są w ziołolecznictwie, np. J. adhatoda i J. gendarussa, rośliną jadaną jako warzywo jest J. klossi i J. ladanoides, halucynogenem jest J. pectoralis.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Strzałkowa, Strzałkowo, Strzałków
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ strzałka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze strzałką, mający postać strzałki
(1.2) anat. biegnący od przodu ku tyłowi
(1.3) anat. związany z strzałką (kością strzałkową)
Wiktionary
rzecz. strzałka ż., strzelanina ż., strzelec mos.
przym. strzelecki
Wiktionary
(1.2) sagitalny
Wiktionary
członek narodowego, węgierskiego ugrupowania z okresu II wojny światowej, opowiadającego się za współpracą z Niemcami
SJP.pl
przypominający strzałę, podobny do strzały
SJP.pl
górnik pracujący w kopalni przy robotach strzałowych
SJP.pl
wieczernica strzałówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
górnik pracujący w kopalni przy robotach strzałowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strzałem, dotyczący strzału
(1.2) związany ze strzałą, dotyczący strzały
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) górnik zajmujący się zakładaniem ładunków wybuchowych i ich detonacją
Wiktionary
rzecz. strzelec mos., strzelanina ż., strzelanie n., strzałka ż., strzał m., strzała ż.
czas. strzelać
przym. strzelecki
Wiktionary
Strzebielewo (do 1945 niem. Strebelow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, 10,5 km na północny zachód od Dolic (siedziby gminy) i 9 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). We wsi znajduje się przystanek kolejowy Strzebielewo Pyrzyckie, skąd można dojechać do Poznania, Szczecina i Świnoujścia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
Strzebielinko (kaszb. Strzebielinkò, niem. Strzebielinken, dawniej Strzebielino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino przy trasie linii kolejowej Wejherowo-Choczewo-Lębork (obecnie zawieszonej). Wieś jest częścią składową sołectwa Gniewino.
Wikipedia
Strzebielino (kaszb. Strzebielëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce, w pradolinie Łeby, na wschodnim skraju Puszczy Wierzchucińskiej.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 468, natomiast od południa omija ją droga ekspresowa S6. Kolejowy ruch pasażerski jest obsługiwany przez stację Strzebielino Morskie (od niedawna także przez trójmiejską SKM).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
chroniona ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
Strzęboszów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Ruda Maleniecka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania NMP w Rudzie Malenieckiej.
Wikipedia
mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś
(1.2) przestrzegać czegoś, być posłusznym czemuś, postępować zgodnie z czymś
czasownik zwrotny strzec się
(2.1) unikać czegoś, pilnować się, uważać
Wiktionary
IPA: sṭʃɛt͡s, AS: sṭšec
Wiktionary
rzecz. strzeżenie n.
Wiktionary
słomiane lub trzcinowe pokrycie dachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokrycie dachu wykonane ze słomy lub trzciny;
(1.2) przen. bujne, zmierzwione włosy
Wiktionary
Strzecha – pokrycie dachowe ze słomy lub trzciny wykonywane na dachach o dużym spadku. Obecnie przeżywa renesans w budownictwie regionalnym (zajazdy) jak i w budownictwie mieszkalnym.
Grubość strzechy na budynkach mieszkalnych to ok. 35 cm. Oryginalne dachy kryte strzechą można spotkać m.in. na Pogórzu Karpackim, Mazowszu, Polesiu, Kaszubach i w Zachodniopomorskiem.
Wikipedia
(1.1) Strzechę wykonywano dawniej ze słomy żytniej.
(1.1) Moją rzeczą jest podtrzymywać ogień oraz utykać gęsto strzechę, by nie przemokła od deszczu, i mocno, by wiatr nie poniósł jej na drzewa.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɛxa, AS: sṭšeχa
Wiktionary
rzecz. strześniak m., strzeszak m., strzecharz m., strzecharstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. duży kapelusz góralski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik kryjący dach strzechą
Wiktionary
(1.1) Widzieliśmy w skansenie strzecharzy pracujących na dachu starego spichlerza.
Wiktionary
rzecz. strzecha ż., strzecharstwo n.
Wiktionary
rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duży kapelusz góralski
Wiktionary
rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych
SJP.pl
rodzina mchów z rzędu strzechwowców
SJP.pl
Strzechwowate (Grimmiaceae Arn.) – rodzina mchów (prątników) z rzędu strzechwowców. Obejmuje 9–11 rodzajów z ok. 325 gatunkami spotykanymi na całym świecie. Do polskiej flory należy 56 gatunków z tej rodziny. Mchy te są kserofitami zasiedlającymi nagie, suche podłoża, zwykle piaski, skały, głazy i mury w nasłonecznionych miejscach.
Wikipedia
rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych
SJP.pl
Strzeganowice (niem. Paschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
Strzegocice – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno, ok. 4 km od Pilzna.
Wikipedia
miasto w województwie dolnośląskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim;
Wiktionary
Strzegom (łac. Stregovia, niem. Striegau, cz. Střihom) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzegom. Duży ośrodek kamieniarski – liczne kopalnie granitu strzegomskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 15 086 mieszkańców (286. miejsce w kraju).
Wikipedia
rzecz. strzegomianin m., strzegomianka ż.
przym. strzegomski
Wiktionary
mieszkaniec Strzegomia
SJP.pl
mieszkanka Strzegomia
SJP.pl
1. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim;
2. wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Strzegów
Wikipedia
przymiotnik od: Strzegowa, Strzegowo, Strzegów
SJP.pl
Strzekęcino (potocznie Strzekęcin, dawniej: niem. Streckenthin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Świeszyno.
Wikipedia
drapieżny chrząszcz z rodziny biegaczy; bombardier
SJP.pl
Strzel (Brachinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny strzelowatych. Obejmuje 359 opisanych gatunków.
Wikipedia
czasownik niedokonany (dk. strzelić)
(1.1) oddawać strzał z broni
(1.2) przen. uderzać
(1.3) przen. dawać dźwięk podobny do wydawanego przez broń palną
(1.4) pot. przen. zrobić coś szybko, nagle lub wyraziście
(1.5) pot. dawać zgadywaną odpowiedź na pytanie
(1.6) sport. kierować piłkę do bramki
(1.7) środ. żegl. zdejmować pozycję ciała niebieskiego sekstantem
(1.8) fot. wykonywać zdjęcie
Wiktionary
(1.1) Miał Apollo serdecznego przyjaciela w młodym Hiakintosie, którego uczył strzelać z łuku i grać na cytrze.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɛlat͡ɕ, AS: sṭšelać
Wiktionary
rzecz. Strzelce nmos., ostrzał m., postrzał m., postrzelenie n., strzał m., strzała ż., strzałka ż., strzałowy m., strzelec m., strzeliwo n., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanie n., strzelanina ż., wystrzał m., zastrzał m., strzelba ż., Strzelec mos., strzelenie n.
czas. strzelić, ostrzelać dk., postrzelić dk., rozstrzelać dk., ustrzelić dk., wystrzelić dk., zastrzelić dk.
przym. postrzelony, strzałowy, strzelecki, strzelniczy, wystrzałowy, strzelisty, strzelnicowy
Wiktionary
osoba, która strzela; strzelec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oddawanie strzału z broni
(1.2) wojsk. ćwiczenia, zajęcia ze strzelectwa
(1.3) sport. próba zdobycia gola przez skierowanie piłki do bramki przeciwnika
Wiktionary
IPA: sṭʃɛˈlãɲɛ, AS: sṭšelãńe
Wiktionary
rzecz. Strzelce nmos., strzałowy mos., strzał m., strzelec m., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanka ż., strzała ż., strzałka ż., postrzeleniec m., strzelba ż., Strzelec m., postrzał m., strzelistość ż., strzelenie n., rozstrzelanie n.
czas. strzelać ndk., strzelić dk., postrzelać ndk., postrzelić dk.
przym. strzelisty, strzelecki, strzałowy, strzelniczy, postrzałowy, strzelnicowy
temsłow. -strzelny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strzały z broni palnej padające jeden za drugim
Wiktionary
(1.1) Trzy osoby zginęły w wyniku strzelaniny, do której doszło we wtorek w moskiewskim sądzie obwodowym (…)
Wiktionary
rzecz. strzał mrz., strzała ż., strzałeczka ż., strzałka ż., strzelacz mos., strzelanka ż., strzelarka ż., strzelba ż., strzelczyni ż., strzelec mos., Strzelec mzw./mos., strzelectwo n., strzeliwo n., strzelnica ż., postrzał mrz., postrzałek mzw., postrzałka ż., postrzeleniec mos., przestrzał mrz., rozstrzał mrz., wystrzał mrz., zastrzał mrz., zestrzał mrz., dostrzelanie n., dostrzelenie n., nastrzelanie n., obstrzelanie n., obstrzeliwanie n., odstrzelanie n., odstrzeliwanie n., odstrzelenie n., ostrzelanie n., ostrzeliwanie n., poprzestrzelanie n., poprzestrzeliwanie n., porozstrzeliwanie n., postrzelanie n., postrzelenie n., powystrzelanie n., pozastrzelanie n., przestrzelanie n., przestrzeliwanie n., przestrzelenie n., przystrzelanie n., przystrzeliwanie n., przystrzelenie n., rozstrzelanie n., rozstrzeliwanie n., rozstrzelenie n., strzelanie n., strzelenie n., ustrzelenie n., wstrzelanie n., wstrzeliwanie n., wstrzelenie n., wystrzelanie n., wystrzeliwanie n., wystrzelenie n., zastrzelenie n., zestrzelanie n., zestrzeliwanie n., zestrzelenie n.
czas. dostrzelać dk., dostrzelić dk., nastrzelać dk., obstrzelać dk., obstrzeliwać ndk., odstrzelać dk., odstrzeliwać ndk., odstrzelić dk., ostrzelać dk., ostrzeliwać ndk., poprzestrzelać dk., poprzestrzeliwać ndk., porozstrzeliwać ndk., postrzelać dk., postrzelić dk., powystrzelać dk., pozastrzelać dk., przestrzelać ndk./dk., przestrzeliwać ndk., przestrzelić dk., przystrzelać dk., przystrzeliwać ndk., przystrzelić dk., rozstrzelać dk., rozstrzeliwać ndk., rozstrzelić dk., strzelać ndk., strzelić dk., ustrzelić dk., wstrzelać dk., wstrzeliwać ndk., wstrzelić dk., wystrzelać dk., wystrzeliwać ndk., wystrzelić dk., zastrzelić dk., zestrzelać ndk./dk., zestrzeliwać ndk., zestrzelić dk.
ims. postrzelony, rozstrzelony, strzelony, zastrzelony
przym. strzałowy, strzałowaty, strzałkowy, strzałkowaty, strzelecki, strzelniczy, odstrzałowy, postrzałowy, wystrzałowy
Wiktionary
(1.1) palba, strzelanka
Wiktionary
potocznie:
1. gra wideo polegająca na eliminowaniu przeciwników przy pomocy broni palnej;
2. film z licznymi scenami ukazującymi wymianę ognia z broni palnej;
3. strzelanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grykomp. gatunek gier cyfrowych, których rozgrywka opiera się na pokonywaniu przeciwników za pomocą broni palnej;
Wiktionary
Strzelanka lub shooter – jeden z podgatunków komputerowych gier akcji. Zazwyczaj koncentruje się na oddziaływaniu gracza na elementy otoczenia za pomocą broni palnej, a często także białej. Rozgrywka polega na kontroli postaci gracza i eliminacji wirtualnych przeciwników kierowanych przez sztuczną inteligencję lub innych graczy.
Wikipedia
(1.1) Destiny jest drugą najlepiej sprzedającą się marką strzelanek w Stanach Zjednoczonych.
(1.1) Jakie jest najlepsze Call of Duty? Ranking gier z legendarnej serii strzelanek.
Wiktionary
rzecz. strzelec mos., strzelba ż., strzelanie n., strzelanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długa śrutowa broń myśliwska;
(1.2) daw. jakakolwiek broń palna
(1.3) daw. ogół broni palnej
(1.4) daw. czynność strzelania
(1.5) daw. łow. polowanie
Wiktionary
Strzelba – rodzaj broni strzeleckiej przystosowanej do wystrzeliwania pocisków w formie: śrutu, loftek lub brenek. Najczęściej jest to broń gładkolufowa zaliczana do broni śrutowej.
Wikipedia
(1.1) Łatwo się było domyśleć, że Kali mówi nie o pentarkach, lecz o grubszej jakiejś zwierzynie; ukazawszy bowiem strzelbę Stasia przyłożył następnie palce do głowy na znak, że jest to zwierzyna rogata.
(1.1) Brat mój, Kazio, który korzystając z wakacji, całe dnie przesiadywał za domem, w stajniach, w lesie, ze strzelbą na koniu lub na łodzi, w tej chwili właśnie ujeżdżał pod wierzch na podwórzu folwarcznym młode konie ze stadniny.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɛlba, AS: sṭšelba
Wiktionary
rzecz. strzelec m., strzelanie n., strzelanka ż., strzelanina ż., strzelenie n.
czas. strzelać
przym. strzelecki
Wiktionary
(1.1) fuzja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Strzelbiccy herbu Sas, od lp. Strzelbicki (ukr. Стрільбицькі – Strilbycki; cer.-sł. Стрѣльбѣцкі – Strilbicki; ros. Стрельбицкий – Strielbickij) – ukraińsko-polski szlachecki ród herbu Sas.
Wikipedia
osoba zajmująca się strzelaniem z broni palnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w Polsce lub ich części;
(1.2) geogr. pot. Strzelce Krajeńskie
(1.3) geogr. pot. Strzelce Opolskie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie byłam w Strzelcach chyba już z dziesięć lat.
(1.2) Lucyna pochodzi ze Strzelec.
(1.3) Zamieszkali gdzieś pod Strzelcami po powrocie Zbyszka z wojska.
Wiktionary
rzecz. strzelczanin mos., strzelczanka ż., strzelec mos., Strzelec mos./mzw., strzelczyni ż., strzelczyk mos./mzw., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanie n., strzeleckość ż., strzelnica ż., Strzelcew mrz.
czas. strzelać ndk., strzelać się ndk., strzelić dk.
przym. strzelecki, strzelczy, strzelny
przysł. strzelecko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Strzelec (Krajeńskich, Opolskich lub Wielkich)
SJP.pl
mieszkanka Strzelec Krajeńskich, Opolskich, Wielkich
SJP.pl
przymiotnik od: Strzelce Krajeńskie, Strzelce Opolskie, Strzelce Wielkie; strzelecki (częściej)
SJP.pl
dawniej: strzelecki
SJP.pl
rodzaj z rzędu ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj z rzędu ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Strzelczyki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Szamocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
rodzina małych ryb okoniokształtnych; strzelczyki, pryskaczowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Toxotidae|Bleeker|ref=tak., rodzina ryb z podrzędu okoniowców;
Wiktionary
Strzelczykowate, strzelczyki, pryskaczowate (Toxotidae) – rodzina małych ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
(1.1) W estuariach występują ryby z rodziny strzelczykowatych.
Wiktionary
rzecz. strzelczyk mos./mzw.
Wiktionary
o cechach strzelczykowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Strzelczyn – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
kobieta umiejąca strzelać
SJP.pl
osoba zajmująca się strzelaniem z broni palnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny latem, nisko nad horyzontem;
(1.2) astr. astrol. dziewiąty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 22 listopada do 21 grudnia;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Strzelca (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Strzelec bywa w legendach identyfikowany z centaurem Chironem.
(1.1) W obrębie Strzelca znajduje się najobfitsza w gwiazdy część Drogi Mlecznej, leżąca w kierunku centrum Galaktyki.
(1.1) Konstelacja Strzelca góruje o północy w lipcu, zawiera liczne gromady gwiazd i świecące mgławice.
(1.2) Strzelec to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Skorpionie, a przed Koziorożcem.
(1.2) Pod koniec listopada Słońce wchodzi w znak Strzelca.
(1.2) Strzelcem, jednym z jesiennych, ognistych i zmiennych znaków zodiaku, rządzi planeta Jowisz.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowy Strzelec.
(2.1) Mój tata jest zodiakalnym Strzelcem, a mama – zodiakalną Panną.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɛlɛt͡s, AS: sṭšelec
Wiktionary
rzecz. strzelec mos., strzelczyni ż., strzelczyk mos./mzw., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanie n., strzeleckość ż., strzelnica ż.
czas. strzelać ndk., strzelać się ndk., strzelić dk.
przym. strzelecki, strzelczy, strzelny
przysł. strzelecko
Wiktionary
(1.1) skr. Sgr
(1.2) symbol. ♐
Wiktionary
Strzelęcin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wieś w sołectwie Strzelce - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP
Wikipedia
1. dotyczący strzelca, strzelectwa lub strzelania, np. broń strzelecka, zawody strzeleckie;
2. przymiotnik od: Strzelce Krajeńskie, Strzelce Opolskie, Strzelce Wielkie; strzelczański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do strzelectwa (sztuki strzelania, dyscypliny sportowej), związany ze strzelectwem
(1.2) odnoszący się do żołnierza wyspecjalizowanego w strzelaniu z broni palnej, związany z takim żołnierzem
(1.3) odnoszący się do zawodnika zdobywającego bramkę
(1.4) związany ze Strzelcami Opolskimi, dotyczący Strzelec Opolskich
(1.5) związany ze Strzelcami Krajeńskimi, dotyczący Strzelec Krajeńskich
(1.6) związany ze Strzelcami Wielkimi, dotyczący Strzelec Wielkich
(1.7) związany z miejscowością o nazwie Strzelce, dotyczący Strzelec
(1.8) związany ze Strzeleczkami, dotyczący Strzeleczek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziadek należał do związku strzeleckiego w Jabłonkowie.
Wiktionary
rzecz. obstrzał mrz., obstrzelanie n., obstrzeliwanie n., odstrzał mrz., odstrzelenie n., odstrzeliwanie n., ostrzał mrz., ostrzelanie n., ostrzeliwanie n., postrzał mrz., postrzelenie n., przestrzał mrz., przystrzelania n., przystrzelenie n., strzał mrz., strzała ż., strzałka ż., strzelanie n., strzelanina ż., strzelba ż., Strzelce nmos., Strzelce Krajeńskie nmos., Strzelce Opolskie nmos., Strzelce Wielkie nmos., strzelec mos., Strzelecki mos., strzelectwo n., Strzeleczki nmos., strzelenie n., strzelnica ż., wystrzał mrz., wystrzelanie n., zastrzał mrz., zastrzelenie n., Strzelec mos./mzw.
czas. obstrzelać, obstrzeliwać, odstrzelić, odstrzeliwać, ostrzelać, ostrzeliwać, postrzelić, przestrzelić, przystrzelać, przystrzeliwać, strzelać, strzelić, wystrzelać, wystrzelić, zastrzelić
przym. odstrzałowy, postrzałowy, strzałkowy, strzałowy, strzelisty, strzelniczy
przysł. strzeliście
Wiktionary
Strzelectwo – sztuka posługiwania się ręczną bronią palną i pneumatyczną, obejmująca aktywności o charakterze sportowym, myśliwskim, rekreacyjnym jak i bojowym.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Strzeleczki (dodatkowa nazwa w j. niem. Klein Strehlitz, cz. Střelečky) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położone jest w Kotlinie Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nie rzeka Biała.
Wikipedia
przymiotnik od: Strzelno; strzeliński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Strzelna, związany ze Strzelnem
Wiktionary
rzecz. Strzelno n., strzelnianin m., strzelnianka ż.
przym. strzeliński
Wiktionary
(1.1) strzeliński
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. strzelać)
(1.1) dokonany od|strzelać.
Wiktionary
(1.1) Próbowała kluczyć niezdarnie. Żołnierz strzelił i Rachela zatrzymała się.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɛlʲit͡ɕ, AS: sṭšelʹić
Wiktionary
rzecz. Strzelce nmos., postrzał mrz., strzelanie n., strzelec mos., Strzelec mos., strzał m., strzałka ż., strzelnica ż., strzelanie n., strzelenie n., strzelanina ż.
czas. strzelać ndk., wystrzeliwać ndk.
przym. strzelecki, strzelnicowy
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Strzelin (pol. hist. Strzelno, niem. Strehlen, cz. Střelín) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzelin i powiatu strzelińskiego. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Strzelina
SJP.pl
mieszkanka Strzelina
SJP.pl
1. przymiotnik od: Strzelin;
2. przymiotnik od: Strzelno; strzeleński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Strzelna, związany ze Strzelnem
(1.2) dotyczący Strzelina, związany ze Strzelinem
Wiktionary
rzecz. Strzelno n., strzelnianin m., strzelnianka ż., Strzelin m., strzelinianin m., strzelinianka ż.
przym. strzeleński
Wiktionary
(1.1) strzeleński
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: strzelisto, strzeliście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest strzeliste; cecha tych, którzy są strzeliści
Wiktionary
przym. strzelisty
przysł. strzeliście
rzecz. strzelanie n.
Wiktionary
1. bardzo wysoki i smukły;
2. płomienny, wzniosły, patetyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) smukły i bardzo wysoki (tak jak strzała)
(1.2) żarliwy, wzniosły i patetyczny
Wiktionary
(1.1) Dzieło mistrza Hanusza ciemniało przy białym strzelistym filarze jak niezwykła wieża.
Wiktionary
IPA: sṭʃɛˈlʲistɨ, AS: sṭšelʹisty
Wiktionary
rzecz. strzelistość ż., strzała ż., strzałka ż., strzał m., strzelec m., strzelanie n.
czas. strzelać ndk.
przysł. strzeliście, strzelisto
przym. strzelecki
Wiktionary
(1.1) wybujały, wysmukły, wyniosły
Wiktionary
mieszkaniec Strzelna
SJP.pl
mieszkanka Strzelna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jarmarczne miejsce rozrywki, w którym wygrywa się nagrody w zamian za trafne strzały z wiatrówki
(1.2) wojsk. miejsce ćwiczeń w strzelaniu do celu
(1.3) archit. wojsk. otwór strzelniczy w ścianie budowli obronnej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój tata wygrał misia na strzelnicy w wesołym miasteczku.
(1.2) Biatlonista był szybki, ale stracił przewagę na strzelnicy.
(1.2) Na strzelnicy na poligonie zdarzył się nieszczęśliwy wypadek.
Wiktionary
IPA: sṭʃɛlʲˈɲit͡sa, AS: sṭšelʹńica
Wiktionary
rzecz. Strzelce nmos., strzelanie n., strzelec m., strzał m., Strzelec m., strzelectwo n., postrzał m., postrzeleniec m., strzała ż., strzałka ż., strzelanina ż.
czas. strzelać ndk., strzelić dk., wystrzelić dk., postrzelić dk.
przym. strzelniczy, strzelecki, strzelnicowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szisbuda.
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szysztof.
(1.3) ambrazura
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strzelnicą, dotyczący strzelnicy
Wiktionary
rzecz. strzelanie n., strzelec mos., strzelnica ż., strzał mrz., Strzelec mos., strzelectwo n., postrzał mrz., postrzeleniec mos., strzała ż., strzałka ż., strzelanina ż.
czas. strzelać ndk., strzelić dk., wystrzelić dk., postrzelić dk.
przym. strzelniczy, strzelecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) służący do strzelania
Wiktionary
rzecz. strzał mrz., strzałka ż., strzelanie n., strzelec mos., strzelnica ż., strzelanina ż.
czas. strzelać, wystrzeliwać
przym. strzelecki, strzelnicowy
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Strzelno – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzelno. Leży 25 km na południe od Inowrocławia u zbiegu dróg krajowych DK15, DK25 i DK62. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Ośrodek przemysłowy, centrum handlowo-usługowe dla okolicy.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Strzelno liczyło 5611 mieszkańców.
Wikipedia
dawniej:
1. dotyczący strzelania; strzelniczy;
2. strzelisty, wysmukły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gwałtowny, porywczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Strzemecki (forma żeńska Strzemecka; liczba mnoga Strzemeccy) – polskie nazwisko. Noszą je około 442 osoby. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka na terenie miasta Łodzi, powiatu przysuskiego i miasta Krakowa. Strzemeccy należą do herbownych używających herbu Lubicz.
Wikipedia
Strzemeszno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Gąbin.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
W tej wsi urodzili się Wincenty Zakrzewski (1844-1918, historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Konrad Rakowski (1875-1916, krytyk literacki i teatralny).
Wikipedia
1. jedna z trzech kosteczek słuchowych w jamie bębenkowej u ssaków
2. taśma u dołu spodni zakładana pod stopę
3. ręczne narzędzie ogrodnicze osadzone na długim trzonku służące m.in. do spulchniania gleby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę
(1.2) anat. kosteczka słuchowa znajdująca się w uchu środkowym człowieka i ssaków;
(1.3) ogrod. narzędzie ogrodnicze w kształcie małego strzemienia osadzonego na długim trzonku, służące do spulchniania gleby i pielenia chwastów
Wiktionary
Strzemiączko (łac. stapes) – jedna z trzech (obok młoteczka i kowadełka) kosteczek słuchowych. Wraz z pozostałymi kosteczkami słuchowymi jest odpowiedzialne za przekazywanie drgań błony bębenkowej do ucha wewnętrznego. Strzemiączko jest najmniejszą kością ciała ludzkiego, mającą długość około 3 mm.
Wikipedia
(1.2) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.
Wiktionary
IPA: sṭʃɛ̃ˈmʲjɔ̃n͇t͡ʃkɔ, AS: sṭšẽmʹi ̯õṇčko
Wiktionary
rzecz. strzemię n., strzemienny mzw.
przym. strzemiączkowy, strzemienny
Wiktionary
część rzędu końskiego; metalowy kabłąk zawieszony na skórzanym pasie - puślisku, po jednym z obu stron siodła; ułatwia dosiadanie konia i jazdę wierzchem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hipol. parzysta część rzędu końskiego w formie stalowego kabłąka i poprzeczki, służąca do dosiadania wierzchowca i ułatwiająca utrzymanie się w siodle;
(1.2) uchwyt w kształcie litery U
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsṭʃɛ̃mʲjɛ, AS: sṭšẽmʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. strzemienne n., strzemienny mzw.
:: zdrobn. strzemiączko n.
przym. strzemienny
Wiktionary
staropolski toast wznoszony przy odjeździe gości
SJP.pl
staropolski toast wznoszony przy odjeździe gości
SJP.pl
przymiotnik od: strzemię (część rzędu końskiego)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strzemieniem, dotyczący strzemienia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) przest. pot. ostatnia podawana seria alkoholu przed rozejściem się grupy pijących
Wiktionary
(2.1) Potem była pożegnalna wódka z Odessy, strzemienny z Sacharowem, ostatnie informacje i pouczenia.
Wiktionary
rzecz. strzemię n., strzemienne n., strzemiączko n.
Wiktionary
(2.1) rozchodniak, rozchodniaczek; war. strzemienne
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: strzemię;
2. część ucha środkowego; strzemiączko
SJP.pl
dawniej, dziś uznawane za niepoprawne: uchwyt wygięty w kształcie litery U, służący jako oparcie dla stopy; strzemię
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Strzeniówka – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Nadarzyn.
Wikipedia
oderwany fragment tkaniny lub papieru o poszarpanych brzegach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poszarpana resztka czegoś
(1.2) paproch
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: strzępić
Wiktionary
(1.1) Jak cię dorwę, to rozerwę na strzępy!
(1.2) Sprzątnij te strzępy z podłogi.
Wiktionary
IPA: sṭʃɛ̃mp, AS: sṭšẽmp
Wiktionary
rzecz. zdrobn. strzępek
czas. strzępić
przym. strzępiasty
Wiktionary
(1.2) białystok|farfocel.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzepać.
Wiktionary
czas. strzepać dk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
1. nitkowata, rozgałęziona komórka tworząca wraz z innymi wegetatywne ciało grzybów - grzybnię;
2. roślina lecznicza; skrzyp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od strzęp
Wiktionary
rzecz. strzęp mrz.
Wiktionary
cegły wystające co druga w murze, zostawione tak specjalnie w celach zdobniczych; sztrab ; sztraba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. rodzaj wiązania murarskiego; cegły wystające co druga w murze, zostawione tak dla połączenia z murem dobudowanym później
(1.2) daw. frędzla
Wiktionary
Strzępia, strzępia ściany – element połączenia murowanych ścian, w której jedna ma być przyłączona do drugiej. Wyróżnia się zazębienia czołowe lub boczne. Ściany wymagają trwałego i mocnego wzajemnego połączenia i dlatego w ścianach nośnych w miejscu przylegania ścianek działowych wykonywane są strzępia zazębione boczne. Uzyskuje się to przez pozostawienie w co drugiej warstwie muru nośnego wnęki o głębokości 1/4 cegły.
Wikipedia
IPA: ˈsṭʃɛ̃mpʲja, AS: sṭšẽmpʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) sztraba, sztrab
(1.2) frędzla, frędzel, frędzelek
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Inocybe (Fr.) Fr. (strzępiak) – rodzaj grzybów z rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Strzępiakowate (Inocybaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach strzępiakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Strzępiarka – urządzenie do rozdrabniania odpadów powstałych w procesie demontażu pojazdów (głównie samochodów) wycofanych z eksploatacji.
W dokumentach wykonawczych zawarto szczegółowy opis wymogów dla tego urządzenia. Powinno być ustawione na utwardzonej, szczelnej powierzchni wyposażonej w system doprowadzania odcieków do separatora substancji ropopochodnych i wyposażone w:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający strzępiastą korę
Wiktionary
nastroszony, sterczący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o nierównych brzegach
(1.2) biol. mający brzeg lub formę przypominającą strzępy
Wiktionary
(1.1) Podczas suchej pogody może nie wydzielać charakterystycznego krwistego mleczka, ale i wówczas jest łatwa do odróżnienia dzięki oszronionemu trzonowi i strzępiastemu zazwyczaj brzegowi kapelusza.
Wiktionary
rzecz. strzęp mrz.
czas. strzępić ndk., postrzępić dk.
Wiktionary
przestarzale: strzępiasty
SJP.pl
ryba morska z rodziny strzępielowatych, żyjąca w wodach ciepłych i gorących
SJP.pl
ryba morska z rodziny strzępielowatych, żyjąca w wodach ciepłych i gorących
SJP.pl
Strzępielowate, strzępiele (Serranidae) – rodzina ryb okoniokształtnych. Większe gatunki poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie, a wiele spośród mniejszych spotyka się w hodowlach akwariowych.
Wikipedia
o cechach strzępielowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Strzępielowate, strzępiele (Serranidae) – rodzina ryb okoniokształtnych. Większe gatunki poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie, a wiele spośród mniejszych spotyka się w hodowlach akwariowych.
Wikipedia
o cechach strzępielowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. nitkowata, rozgałęziona komórka tworząca wraz z innymi wegetatywne ciało grzybów - grzybnię;
2. roślina lecznicza; skrzyp
SJP.pl
Strzępki (łac. hyphae) – nitkowate elementy, z których zbudowana jest grzybnia (plecha), czyli ciało grzybów. Strzępki mają postać nitkowatych, prostych lub pogiętych rurek wypełnionych cytoplazmą, w której znajdują się struktury komórkowe. Mogą składać się z komórek jednojądrowych lub wielojądrowych zwanych komórczakami.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych
SJP.pl
Strzęplica (Koeleria Pers.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 54 gatunki. Przedstawiciele rodzaju występują na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), stosunkowo rzadziej w strefie równikowej. Do flory Polski należą trzy gatunki: strzęplica nadobna K. macrantha, strzęplica piramidalna K. pyramidata i strzęplica sina K. glauca. Wyróżniana czasem jest też strzęplica polska K. grandis, utożsamiana jednak ze strzęplicą piramidalną.
Wikipedia
trzepiąc, usunąć coś z czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma postrzępione liście
Wiktionary
IPA: ˌsṭʃɛ̃mpɔˈlʲistnɨ, AS: sṭšẽmpolʹistny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma postrzępione skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌsṭʃɛ̃mpɔˈskʃɨdwɨ, AS: sṭšẽmposkšydu̯y
Wiktionary
1. poruszyć czymś szybko w górę i w dół; zatrzepotać;
2. pozbyć się czegoś
SJP.pl
rodzaj motyli dziennych z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
Strzepowo (do 1945 niem. Strippow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino.
Wikipedia
oderwany fragment tkaniny lub papieru o poszarpanych brzegach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzepywać.
Wiktionary
czas. strzepywać ndk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od strześniak
Wiktionary
rzecz. strześniak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. snopek dachowy
Wiktionary
rzecz. strzecha ż.
:: zdrobn. strześniaczek m.
Wiktionary
(1.1) strzeszak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od strzeszak
Wiktionary
rzecz. strzeszak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. snopek dachowy
Wiktionary
rzecz. strzecha ż., strześniak m.
:: zdrobn. strzeszaczek m.
Wiktionary
(1.1) strześniak
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Strzeszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Wikipedia
Strzeszowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Trzebiel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
Strzeszyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Laskowa.
Wieś duchowna, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trzewik
Wiktionary
odmiana kraba
SJP.pl
Strzeżenice (do 1945 niem. Streitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino, przy drodze powiatowej nr 3509Z z Mścic do Mielna.
Przy północnej zabudowie wsi płynie struga Strzeżenica. Na wschodnim krańcu miejscowości do Strzeżenicy uchodzi struga Strzeżka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzec.
Wiktionary
IPA: sṭʃɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sṭšežẽńe
Wiktionary
czas. strzec
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
Strzeżymir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Strzeży- ("strzec") oraz członu -mir ("pokój, spokój, dobro"). Oznacza "ten, który strzeże pokoju".
Staropolskie zdrobnienia: Strzeż, Strzeżak, Strzeżek, Strzeżk, Strzeżka (masc.), Strzeżko, Strzeżuch, Strzeżych, Strzeżyk; Strzech, Strzestko, Strzesz, Strzeszak, Strzeszek, Strzeszk, Strzeszka (masc.), Strzeszko.
Strzeżymir imieniny obchodzi 22 kwietnia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Strzeżysław, Strzedzsław, Strzecsław, Strzecław, Strzesław – staropolskie imię męskie, złożone z członu Strzeży- ("strzec") oraz członu -sław ("sława"). Oznacza "tego, który strzeże sławy".
Forma żeńska: Strzeżysława, Strzesława.
Strzeżysław imieniny obchodzi 2 stycznia i 15 maja.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Strzeżysława, Strzesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Strzeży- („strzec”) oraz członu -sława („sława”). Oznacza „tę, która strzeże sławy”. W źródłach poświadczone w XII wieku.
Strzeżysława imieniny obchodzi 5 lutego
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kłucie, ból
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. środa
Wiktionary
Strzoda – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 766 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 951 osoby. Nazwisko pochodzi od śląskiego wariantu strzoda słowa środa i jest najbardziej rozpowszechnione na Górnym Śląsku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|środa.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Tarnowskie Góry, w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim;
Wiktionary
Strzybnica (niem. Friedrichshütte) – część miasta i dzielnica Tarnowskich Gór położona w północno-zachodniej części miasta. Dawniej osiedle, a także samodzielne miasto.
Wikipedia
(1.1) Ciągły rozwój osadniczy Strzybnicy zapoczątkowano w 1786 roku.
Wiktionary
rzecz. strzybniok mrz., strzybniczanin mos., strzybniczanka ż.
przym. strzybnicki, strzybny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Strzybnicy, związany ze Strzybnicą
Wiktionary
(1.1) Wzięli ślub w strzybnickim kościele parafialnym.
Wiktionary
rzecz. Strzybnica ż., strzybniczanin mos., strzybniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. numizm. srebrnik
Wiktionary
rzecz. strzybło n., Strzybnica ż.
przym. strzybny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jubil. srebrny
Wiktionary
rzecz. strzybło n., Strzybnica ż., strzybniok mrz.
Wiktionary
bóg z mitologii słowiańskiej
SJP.pl
Strzybóg – w mitologii słowiańskiej bóg występujący w trzech źródłach wschodniosłowiańskich, którego kult mógł istnieć także w Polsce. Źródła nie informują o funkcjach boga, lecz współcześnie najczęściej interpretowany jako bóstwo wiatru, które rozdziela bogactwa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. gw-pl|Śląsk Cieszyński. srebro
Wiktionary
rzecz. strzybniok mrz.
przym. strzybny
Wiktionary
1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) skracać włosy, brodę lub sierść
(1.2) obcinać futro zwierząt na wełnę
(1.3) przycinać rośliny, np. trawę, gałęzie
czasownik zwrotny niedokonany strzyc się
(2.1) poddawać się strzyżeniu
(2.2) skracać włosy samemu sobie
Wiktionary
(1.1) Barber na rynku strzyże do wieczora.
(1.2) Juhasi strzygą owce wczesną wiosną.
(2.1) Strzygę się raz na miesiąc u fryzjerki naprzeciwko.
Wiktionary
rzecz. strzyża ż., strzyżenie n., postrzyżyny nmos., strzyżak mzw., strzyżarka ż., strzyżyk m., ostrzyżenie n., strzyże n., postrzyganie n.
czas. ostrzyc dk., postrzygać ndk.
przym. strzyżykowy, postrzyżynowy
Wiktionary
(1.1) podstrzygać
Wiktionary
1. według słowiańskich podań ludowych: dusza dziecka, urodzonego z zębami i wcześnie zmarłego, przybierająca różne postaci i strasząca ludzi;
2. w wierzeniach słowiańskich: wampirzyca żywiąca się ludzką krwią;
3. zjawa, widmo;
4. potocznie: o brzydkiej, mało interesującej kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitsłow. upiór karmiący się ludzką krwią, przybierający m.in. postać dziecka lub ptaka;
Wiktionary
Strzyga (rzadziej w męskiej postaci jako strzyg, strzygoń) – demon z wierzeń słowiańskich.
Wikipedia
(1.1) Strzygami zostawały dusze ludzi, którzy urodzili się z dwiema duszami, dwoma sercami i podwójnym szeregiem zębów, z czego ten drugi był słabo zauważalny.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɨɡa, AS: sṭšyga
Wiktionary
rzecz. strzyżak mzw.
Wiktionary
demon z wierzeń słowiańskich, męski odpowiednik strzygi; strzyg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitsłow. męski odpowiednik strzygi
Wiktionary
Strzyga (rzadziej w męskiej postaci jako strzyg, strzygoń) – demon z wierzeń słowiańskich.
Wikipedia
rzecz. strzygonia ż., strzyżak mzw.
Wiktionary
(1.1) strzygon, strzyż, strzyg, strzigoń
Wiktionary
motyl nocny z rodziny sówkowatych; strzygonia choinówka, sówka choinówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Panolis flammea., owad z rodziny sówkowatych;
Wiktionary
Strzygonia choinówka, sówka choinówka (Panolis flammea) – gatunek motyla z rodziny sówek (Noctuidae). Gatunek typowy rodzaju Panolis. Szkodnik drzew iglastych, głównie sosny. Występuje w całej Europie.
Wikipedia
(1.1) Ciała strzygoń są krępe i silnie owłosione.
Wiktionary
rzecz. strzygon mzw., strzygoń mzw.
Wiktionary
(1.1) sówka choinówka, strzygonia choinówka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
u samic wielu ssaków: wyrostek wymienia z ujściem gruczołów mlecznych
SJP.pl
Strzyk – wydłużona brodawka sutkowa o cylindrycznym kształcie i jednakowej grubości na całej długości zakończony stożkowato z ujściem gruczołów mlekowych, którymi zakończone jest wymię. W każdym ze strzyków przebiega kanał strzykowy, zakończony mięśniem zwieraczem powstrzymującym samoczynny wypływ mleka. Mięsień zwieracz stanowi równocześnie barierę ochroną przed wnikaniem do wymienia drobnoustrojów ze środowiska zewnętrznego.
Wikipedia
1. strzykacz sarni - gatunek muchówki z rodziny gzowatych;
2. strzykacz gwiazdkowaty - gatunek grzyba niejadalnego;
3. osoba zajmująca się zakażaniem wszy w celu uzyskania preparatu do produkcji szczepionki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się zakażaniem wszy;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) mikol. grzyb z rodziny gwiazdoszowatych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Strzykacze wprowadzali bakterie do jelita wszy z użyciem specjalnej kapilary.
Wiktionary
IPA: ˈsṭʃɨkat͡ʃ, AS: sṭšykač
Wiktionary
rzecz. strzykawka ż., strzykawa ż., strzykwa ż., strzykanie n., strzyknięcie n.
czas. strzykać ndk., strzyknąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzykać.
Wiktionary
czas. strzykać ndk.
rzecz. strzykawka ż., strzykacz mos./mzw.
Wiktionary
zgrubienie od: strzykawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: strzykawka
Wiktionary
rzecz. strzykawka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. narzędzie medyczne do wprowadzania płynnych leków pod skórę lub do mięśnia albo do pobierania płynów ustrojowych;
Wiktionary
Strzykawka − instrument medyczny z pojemnikiem z podziałką i tłokiem, służący do wykonywania zastrzyków lub do pobierania płynów ustrojowych (najczęściej krwi).
Wikipedia
rzecz. strzykwa ż., strzykanie n., ostrzykanie n., strzykacz m., wstrzykiwanie n., wstrzyknięcie n.
:: zdrobn. strzykaweczka ż.
czas. strzykać ndk., ostrzykać dk., wstrzykiwać ndk., wstrzyknąć dk.
przym. strzykawkowy, zastrzykowy
Wiktionary
(1.1) szpryca
Wiktionary
Strzykocin – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Według danych gminy z 5 czerwca 2009 osada miała 173 mieszkańców.
Wikipedia
przedstawiciel jednej z gromad należących do szkarłupni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Holothuroidea|ref=tak., zwierzę morskie z gromady zaliczanej do szkarłupni;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. strzykawka ż., strzykacz mos./mzw., strzykanie n., strzyknięcie n.
czas. strzykać ndk., strzyknąć dk.
Wiktionary
przedstawiciel jednej z gromad należących do szkarłupni
SJP.pl
Wikipedia
1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: strzyża
forma czasownika.
(3.1) rozk. 2 os. lp. zob. strzyc.
Wiktionary
(1.1) Strzyże zamieszkują suche i półsuche zarośla.
Wiktionary
rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.
Wiktionary
1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. strzyżenie owiec
(1.2) zootechn. nieobrobiona, świeżo ścięta wełna owiec
(1.3) zootechn. okres strzyżenia owiec
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsṭʃɨʒa, AS: sṭšyža
Wiktionary
rzecz. strzyżarka ż., strzyżenie n., wystrzyganie n., wystrzyżenie n.
czas. strzyc ndk., strzygnąć dk., wystrzyc dk., wystrzygać ndk.
przym. wystrzyżony
Wiktionary
(1.2) runo
Wiktionary
strzyżak sarni - gatunek muchówki z rodziny narzępikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. zob. strzyżak sarni.
Wiktionary
rzecz. strzyżenie n., wystrzyżenie n., strzyże n., Strzyżaków m., strzyga ż., strzygoń m.
czas. strzyc ndk., wystrzyc dk.
Wiktionary
(1.1) strzyżak sarni, strzyżak jelenica; pot. jeleniówka, sarniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. niewielki ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce
Wiktionary
(1.1) Widziałam strzyżale w parku w Panamie.
Wiktionary
rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyż mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. maszyna do strzyżenia wełny, futer
Wiktionary
IPA: sṭʃɨˈʒarka, AS: sṭšyžarka
Wiktionary
rzecz. strzyża ż., strzyżenie n., wystrzyganie n., wystrzyżenie n.
czas. strzyc ndk., strzygnąć dk., wystrzyc dk., wystrzygać ndk.
przym. wystrzyżony
Wiktionary
1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec
SJP.pl
Wikipedia
1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strzyc.
Wiktionary
IPA: sṭʃɨˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sṭšyžẽńe
Wiktionary
czas. strzyc
rzecz. strzyża ż., strzyżak mzw., strzyżarka ż.
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Strzyżewice
SJP.pl
Strzyżewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Strzyżno (niem. Streesen) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
Osada leży nad rzeką Małą Iną, 7 km na południe od Stargardu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Do Strzyżna można dojechać linią MPK Stargard nr: 37.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce Środkowej i Południowej
Wiktionary
(1.1) Widziałem strzyżonie w lesie w Nikaragui.
Wiktionary
rzecz. strzyż mzw., pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.
Wiktionary
1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny strzyżyków
SJP.pl
Strzyżów – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, na Pogórzu Strzyżowskim, nad Wisłokiem, 30 km od Rzeszowa. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzyżów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. rzeszowskiego. Strzyżów stanowi część dawnej ziemi sandomierskiej historycznej Małopolski; przed rozbiorami miasto było położone w powiecie pilzneńskim w województwie sandomierskim. Miasto powiatowe w latach 1896–1932, 1954–1975 i od 1999.
Wikipedia
mieszkaniec Strzyżowa
SJP.pl
mieszkanka Strzyżowa
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Strzyżów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: strzyż
(1.2) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Belize, Gwatemali, Hondurasie i Meksyku
Wiktionary
(1.2) Strzyżyczki zamieszkują wilgotne lasy liściaste tropiku i subtropiku.
Wiktionary
rzecz. strzyż mzw., pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.
Wiktionary
ptak owadożerny, podobny do wróbla, żyjący w Ameryce Północnej i Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały wędrowny ptak z rodziny strzyżyków, podobny do wróbla, zamieszkujący Amerykę Północną i Eurazję
Wiktionary
Strzyżyk zwyczajny, strzyżyk woleoczko, wole oczko (Nannus troglodytes) – gatunek małego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny strzyżyków (Troglodytidae).
Wikipedia
(1.1) Na niektórych wyspach strzyżyki je zamieszkujące są ciemniejsze i mocniej prążkowane.
Wiktionary
rzecz. strzyż mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyki lm nm.
czas. strzyc
Wiktionary
ptak owadożerny, podobny do wróbla, żyjący w Ameryce Północnej i Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Troglodytidae|Swainson|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych, obejmująca gatunki występujące w Ameryce i Eurazji;
Wiktionary
Strzyżyki (Troglodytidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad dziewięćdziesiąt gatunków.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie strzyżyki są owadożerne.
Wiktionary
rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyż mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw.
Wiktionary
Strzyżyno (kaszb. Strzëżëno, niem. Stresow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica nad rzeką Łupawą przy linii kolejowej Gdańsk - Stargard Szczeciński, z przystankiem Strzyżyno Słupskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
Studencki Teatr Satyryków
SJP.pl
Wikipedia
składający się ze stu arkuszy, wydrukowany na stu arkuszach itp.
SJP.pl
[czytaj: stju:art] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
szkocka dynastia
SJP.pl
Stewart lub Stuart – dynastia władców Szkocji od 1371 r., potem także Anglii od 1603 r.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stuarta lub z nim związany
SJP.pl
przenośnie: mający wiele kolorów, urozmaicony, różnorodny
SJP.pl
Stubienko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Stubno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
We wsi znajduje się dawna greckokatolicka cerkiew pw. Narodzenia Bogarodzicy. Świątynia została wzniesiona w 1849 r. na miejscu starszej drewnianej cerkwi. Cerkiew w Stubienku była filialną parafii w Stubnie (dekanat przemyski, po I wojnie – medycki). W 1785 roku wieś liczyła 493 mieszkańców, z tego 314 grekokatolików, 166 rzymskich katolików i 13 Żydów. W 1936 roku na 760 mieszkańców było 630 grekokatolików. Po wysiedleniu ludności greckokatolickiej po II wojnie światowej cerkiew nie była użytkowana. Od 1971 pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Stubnie. Remont budynku przeprowadzono w 1976 roku oraz w 2006 r. Ikonostas ze Stubienka znajduje się obecnie w nowej cerkwi greckokatolickiej w Mokrem.
Wikipedia
przymiotnik od: Stubno, gmina w województwie podkarpackim
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Stubno – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Stubno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Miejscowość liczy ok. 1500 mieszkańców, jest siedzibą gminy Stubno.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Polesiu na Ukrainie, lewy dopływ Horynia;
(1.2) geogr. rzeka na Ukrainie, prawobrzeżny dopływ dolnego Styru
Wiktionary
Stubła (ukr. Стубла) – rzeka na Polesiu, lewy dopływ Horynia. Długość – 62 km. Powierzchnia zlewiska – 593 km².
Miasto nad Stubłą – Klewań.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót od: studencki
SJP.pl
środowiskowo:
1. studia;
2. ogół studentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od studenciak
Wiktionary
rzecz. studenciak m.
Wiktionary
żartobliwie o studencie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. pot. żart. student (zwykle płci męskiej)
Wiktionary
(1.1) W zatęchło-ugodowy dom lojalnego urzędnika wpada wesoły studenciak uniwersytetu, niewątpliwie kawalarz, niewątpliwie świszczypała.
(1.1) A studenciaki to wykorzystują taksówkę na pocałunki. Ale to młode… niech im tam… wykorzystują dokumentnie nawet najkrótsze kursy, bo na krótkich tylko jeżdzą. Udajemy, że nie widzimy.
(1.1) Wykładowca traktuje ucznia bardziej jak kolegę niż kolejnego studenciaka, który zawraca mu głowę. Ten luz można było zauważyć także na egzaminach.
(1.1) — To był studenciak z inteligenckiego domu. Jest szansa, że założyli mu teczkę. Nawet jeśli wiele nie zebrali, to zawsze może pan znajdzie nazwiska lub adresy.
(1.1) W każdym dzienniku ta sama manifestacja i jakiś krzyczący studenciak.
(1.1) Jaki tam narkotyk… To tylko „trawka”! Trochę mocniejszy papieros i tyle. Wszystkie studenciaki to biorą!
Wiktionary
rzecz. studenciaczek mos.
Wiktionary
(1.1) studencik
Wiktionary
zdrobnienie od: student
SJP.pl
lekceważąco, z politowaniem o studencie
SJP.pl
→ student
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla studentów
(1.2) przeznaczony dla studentów
Wiktionary
IPA: stuˈdɛ̃nt͡sʲci, AS: studẽncʹḱi
Wiktionary
rzecz. studium n., student m., studencik m., studentka ż., studia nmos., studiowanie n.
czas. studiować ndk.
Wiktionary
osoba, która studiuje (w znaczeniu: pobiera naukę na wyższej uczelni)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która studiuje na wyższej uczelni;
Wiktionary
Student (łac. studere – starać się, przykładać się do czegoś) – w języku polskim w XXI wieku, osoba kształcąca się na studiach wyższych.
W dawnej Galicji mianem studenta zwykło się określać ucznia gimnazjum; słuchaczy uniwersytetu nazywano natomiast akademikami. Dawniej studentów nazywano żakami.
Wikipedia
(1.1) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.
Wiktionary
IPA: ˈstudɛ̃nt, AS: studẽnt
Wiktionary
rzecz. studia nmos., studiowanie n.
:: zdrobn. studencik m.
:: zgrub. studencina m.
:: fż. studentka ż.
czas. studiować, postudiować
przym. studencki
Wiktionary
(1.1) stpol. żak, daw. akademik
Wiktionary
1. ogół studentów; studenci;
2. dawniej: wybryk studencki
SJP.pl
kobieta student
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: student
Wiktionary
(1.1) Moja siostra jest studentką trzeciego roku.
Wiktionary
IPA: stuˈdɛ̃ntka, AS: studẽntka
Wiktionary
rzecz. studia nmos., studiowanie n., studencik m.
:: fm. student
czas. studiować ndk., postudiować dk.
przym. studencki
Wiktionary
środowiskowo: zmiany w sferze publicznej spowodowane potrzebami studentów
SJP.pl
1. nauka na wyższej uczelni
2. badania naukowe nad jakimś zagadnieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) eduk. kształcenie się na uczelni wyższej, zakończone dyplomem
(1.2) nauk. dyscyplina badań naukowych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: studio
(2.2) M., B. i W. lm. od: studium
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zamierzam iść na studia prawnicze.
Wiktionary
IPA: ˈstudʲja, AS: studʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) rzecz. student mos., studentka ż., studiowanie n.
:: przym. studencki
:: czas. studiować
(2.1) przym. studyjny
(2.2) czas. studiować ndk.
Wiktionary
(1.1) studiowanie; daw. studja
(1.2) daw. studja
Wiktionary
rzadkie: przeznaczony na studium, oparty na badaniu; studyjny
SJP.pl
1. pomieszczenie przeznaczone do realizacji audycji radiowych, programów telewizyjnych, nagrywania muzyki itp.;
2. pracownia artysty plastyka;
3. placówka zajmująca się działalnością artystyczną lub projektową;
4. niewielkie mieszkanie przeznaczone dla jednej osoby; kawalerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomieszczenie przeznaczone do nagrań dźwiękowych, audycji radiowych, telewizyjnych lub filmowych itp.
(1.2) pracownia artysty, np. malarza, fotografika itp.
(1.3) zakład prowadzący działalność usługową, najczęściej opartą na sztukach plastycznych lub poprawiającą wygląd ludzi, wnętrz itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zespół wszedł do studia na nagranie płyty.
(1.3) Ona prowadzi studio makijażu.
Wiktionary
IPA: ˈstudʲjɔ, AS: studʹi ̯o
Wiktionary
przym. studyjny
Wiktionary
(1.2) atelier
(1.3) salon
Wiktionary
1. kształcić się na wyższej uczelni; być studentem;
2. gruntownie, dokładnie poznawać coś;
3. potocznie: zgłębiać, wczytywać się w coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) eduk. uczyć się na uczelni wyższej; być na studiach
(1.2) uważnie czytać, zgłębiać temat
(1.3) wpatrywać się uważnie
Wiktionary
(1.1) Po skończeniu liceum mam zamiar studiować prawo.
(1.2) Jestem śpiący, bo wczoraj do późna w nocy studiowałem podręcznik do anatomii.
(1.3) Przez dłuższą chwilę studiował wyraz jej twarzy, zastanawiając się, czy nie żartuje.
Wiktionary
IPA: stuˈdʲjɔvat͡ɕ, AS: studʹi ̯ovać
Wiktionary
rzecz. studia nmos., studium n., student m., studencik m., studentka ż., studiowanie n.
przym. studencki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|studiować.
Wiktionary
IPA: ˌstudʲjɔˈvãɲɛ, AS: studʹi ̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. studium n., studia nmos., student mos., studentka ż.
czas. studiować ndk.
przym. studencki
Wiktionary
1. rozprawa naukowa na określony temat;
2. drobiazgowa analiza czegoś przedstawiona w książce lub filmie;
3. dzieło niemające charakteru wykończonej kompozycji, będące pracą przygotowawczą;
4. wydział wyższej uczelni; samodzielna szkoła wyższa lub policealna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eduk. nazwa uczelni, jej wydziału, a także innej szkoły lub jednostki badawczej albo rodzaj pobieranej nauki
(1.2) kompozycja szachowa;
(1.3) dokument, opracowanie zagadnienia
(1.4) przest. książk. odczasownikowy od|studiować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstudʲjũm, AS: studʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. student mos., studentka ż., studiowanie n.
czas. studiować ndk.
przym. studencki
Wiktionary
(1.2) etiuda
(1.3) opracowanie, analiza, także. szkic (sztuka)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dawna pisownia słowa: studia
Wiktionary
(1.1) Polaków było tu dużo na studjach, ale moja paczka składała się z 13 obiecujących młodzieńców, plus jeden małoobiecujący pies, półjamnik, imieniem Kajtuś.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym2|łac|studium|studia. < etym|łac|studium.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|studia.
źródła.
== studja (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, liczba mnoga
(1.1) eduk. studia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. otwór w ziemi z przyrządem do wydobywania wody;
2. zstępujący prąd powietrza powodujący chwilowe opadanie samolotu;
3. dawniej: miejsce otoczone wysokimi budynkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) głęboki otwór w ziemi wraz z urządzeniem do pobierania wody;
(1.2) speleol. każdy pionowy podziemny korytarz lub sztolnia
(1.3) przen. miejsce otoczone wysokimi ścianami, np. domów albo skał
(1.4) lotn. zstępujący prąd powietrza
Wiktionary
Studnia – pionowe (czasami skośne) ujęcie wód podziemnych, sztuczny otwór wiercony lub kopany, sięgający do poziomu wodonośnego.
Dzięki obecności urządzeń technicznych takich jak obudowa, kołowrót, pompa, rurociąg itp. możliwy jest stały pobór wody ze studni.
Wikipedia
(1.1) Studnia na podwórzu była bardzo głęboka.
Wiktionary
IPA: ˈstudʲɲa, AS: studʹńa
Wiktionary
rzecz. studzienka ż., studniczek mzw., studniarz mos., studniarstwo n., Studnica ż.
przym. studzienny, studniarski, studniowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: studniarz
SJP.pl
1. dawniej: studnia
2. przenośnie: źródło, zdrój
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj skorupiaka z rzędu obunogów
SJP.pl
Studniczek, kiełż podziemny, nifargus (Niphargus) – rodzaj żyjących w wodach podziemnych skorupiaków z rzędu obunogów. Ciało przezroczyste lub śnieżnobiałe. Oczy zupełnie zanikły lub zachowały się szczątkowo. Czułki niezbyt długie, ostatnia para odnóży odwłokowych mocno wydłużona, rozgałęziona na dwie części i wygięta ku górze, płytka ogonowa częściowo rozszczepiona. Żyjące w Polsce gatunki mają ok. 1 cm długości ciała.
Wikipedia
przypominający budową studnię, wąski i otoczony wysokimi ścianami
SJP.pl
zabawa uczniów klasy maturalnej, organizowana na sto dni przed maturą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. bal, zabawa odbywająca się na ok. 100 dni przed egzaminem maturalnym
(1.2) żart. pierwsze 100 dni trwania czegoś, czyichś rządów itp.
Wiktionary
Studniówka – potoczna nazwa balu przedmaturalnego, który odbywa się w przybliżeniu sto dni przed rozpoczynającymi się w maju maturami.
Studniówki zwykle odbywają się w styczniu lub w lutym. W balu udział biorą uczniowie klas maturalnych z osobami towarzyszącymi oraz z zaproszonymi przez nich nauczycielami, którzy uczyli ich przez okres szkoły średniej. Zazwyczaj obowiązują stroje wieczorowe.
Wikipedia
(1.1) Tradycyjnie na studniówce uczniowie i nauczyciele tańczą poloneza.
(1.2) Z okazji studniówki Tuska prezes kolejny raz bardzo ostro zaatakował rząd.
Wiktionary
IPA: stuˈdʲɲufka, AS: studʹńufka
Wiktionary
rzecz. studniówkowicz m., studniówkowiczka ż.
przym. studniówkowy, studniowy
przysł. studniówkowo
Wiktionary
uczestnik studniówki
SJP.pl
uczestniczka studniówki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze studniówką, dotyczący studniówki
Wiktionary
rzecz. studniówka ż.
Wiktionary
trwający sto dni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze studnią, dotyczący studni
(1.2) taki, który trwa sto dni
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. studnia ż.
(1.2)
:: rzecz. studniówka ż.
Wiktionary
potocznie: banknot o wartości stu dolarów
SJP.pl
mający wartość stu dolarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta o nominale 100 dukatów
Wiktionary
IPA: ˌstudukaˈtufka, AS: studukatufka
Wiktionary
przym. studukatowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wartość / liczący / wynoszący 100 dukatów
Wiktionary
IPA: ˌstudukaˈtɔvɨ, AS: studukatovy
Wiktionary
rzecz. studukatówka
Wiktionary
mający sto dwadzieścia lat, trwający sto dwadzieścia lat itp.; stodwudziestoletni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający sto dwadzieścia minut
Wiktionary
(1.1) dwugodzinny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) inform. taki, który zawiera sto dwadzieścia osiem bitów
(1.2) inform. taki, który działa w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości stu dwudziestu ośmiu bitów
Wiktionary
IPA: ˌstudvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔbʲiˈtɔvɨ, AS: studvuʒ́est•ośmʹi ̯obʹitovy
Wiktionary
przymiotnik od: studio
SJP.pl
członek zakonu kontemplacyjnego
SJP.pl
członkini zakonu kontemplacyjnego
SJP.pl
ostudzająco;
1. w sposób obniżający temperaturę czegoś; chłodząco, ochładzająco, schładzająco, oziębiająco;
2. w sposób zmniejszający intensywność czyjegoś zaangażowania uczuciowego w coś;
3. w sposób wpływający na zmniejszenie tempa rozwoju czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: Studzianki
SJP.pl
nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Studzień – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Chodów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Zobacz też: Studzieńczyna
Wikipedia
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Studzienice
SJP.pl
Wikipedia
regionalnie: potrawa z wieprzowych nóg w galarecie
SJP.pl
Zimne nóżki, także: auszpik, reg. pozn. galart, reg. łódz. drygle, reg. kuj. zylc, reg. studzienina, pot. meduza – zimna przekąska, galareta mięsna przyrządzana z nóżek wieprzowych lub wołowych i warzyw, tradycyjnie podawana z octem lub sokiem z cytryny.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: studnia;
2. właz kanalizacyjny umożliwiający dostęp do kanału ściekowego;
3. studzienka ściekowa - wybetonowany zbiornik pod powierzchnią jezdni lub chodnika, odprowadzający wodę ze ścieków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze studzienką, dotyczący studzienki
Wiktionary
rzecz. studzienka ż.
Wiktionary
skrzydlik studziennik - gatunek mchu z rodziny skrzydlikowatych
SJP.pl
Studziennik – przysiółek wsi Polanka Wielka w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Polanka Wielka.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.
Wikipedia
dotyczący studni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
[czytaj: stu-ełrowy] mający wartość stu euro
SJP.pl
[czytaj: staf] potocznie: marihuana; gańdźa, gandzia, gandża, maryśka, marycha, staf
SJP.pl
Wikipedia
mający wartość stu franków
SJP.pl
1. rzadkie: mający sto gęb;
2. stugębna plotka, fama itp. - plotka, fama itp. rozgłaszana przez wiele osób
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. ważący 100 gramów;
2. przeznaczony na 100 gramów czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który waży sto gramów
Wiktionary
IPA: ˌstuɡrãˈmɔvɨ, AS: stugrãmovy
Wiktionary
mający sto głów
SJP.pl
a) będący wielkości stu hektarów;
b) posiadający sto hektarów ziemi (np. rolnik stuhektarowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający sto hektarów
Wiktionary
(1.1) Władze miasta na stuhektarowym odłogu wybudują domy mieszkalne.
Wiktionary
przym. hektarowy
Wiktionary
[czytaj: sztur] nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Wikipedia
1. posługujący się stoma językami;
2. napisany w stu językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się stoma językami
SJP.pl
odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos powstający przy zderzeniu twardych przedmiotów
wykrzyknik onomatopeiczny
(2.1) dźwięk. wyraz naśladujący odgłos stukania
Wiktionary
(1.1) Stuk kół pociągu nie pozwalał mi zasnąć.
Wiktionary
IPA: stuk, AS: stuk
Wiktionary
rzecz. stukot m., stukanie n., stuknięcie n.
czas. nastukać, stukać ndk., stuknąć dk.
przym. nastukany
Wiktionary
(1.1) stukot
(2.1) puk
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący odgłos stukania; stuku-puku; stuku, puk
SJP.pl
1. lekko uderzać czymś w coś twardego, zwykle powodując powstanie charakterystycznego odgłosu;
2. wydawać odgłos powstający przy uderzaniu czymś w coś twardego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. stuknąć)
(1.1) powodować charakterystyczny dźwięk, uderzając w twardą powierzchnię
(1.2) wydawać odgłos będąc uderzanym lub obijając się o coś
(1.3) pot. uderzać kogoś lub coś
(1.4) pot. pisać na klawiaturze
(1.5) pot. niezbyt mocno uderzać autem
(1.6) wulg. odbywać stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany stukać się (dk. stuknąć się)
(2.1) uderzać częścią ciała w coś twardego
(2.2) uderzać o siebie nawzajem
Wiktionary
czas. nastukać dk.
rzecz. stuk m., stukanie n.
wykrz. stuk
przym. nastukany
Wiktionary
(1.1) kołatać, pukać
(1.3) bić, grzmocić, uderzać, walić
(1.6) grzmocić, pieprzyć, pukać, posuwać, jebać, ruchać, walić
Wiktionary
1. mały chrząszcz z rodziny kołatkowatych;
2. środowiskowo: donosiciel, denuncjator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stukać.
(1.2) dźwięk powstający, gdy ktoś stuka
Wiktionary
IPA: stuˈkãɲɛ, AS: stukãńe
Wiktionary
czas. nastukać, stukać ndk.
przym. nastukany
rzecz. stuk mrz.
wykrz. stuk
Wiktionary
(1.1-2) pukanie
(1.2) stukot
Wiktionary
1. uciążliwe, głośne stukanie;
2. odgłos powstający przy stukaniu
SJP.pl
składający się ze stu kartek
SJP.pl
bojowy samolot nurkujący marki Stukas, używany podczas drugiej wojny światowej; sztukas
SJP.pl
Junkers Ju 87 Stuka (z niem. Sturzkampfflugzeug) – niemiecki bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej. Zaprojektowana przez Hermanna Pohlmanna i oblatana 17 września 1935 maszyna swój chrzest bojowy przeszła w 1938 roku podczas wojny domowej w Hiszpanii. W niemieckiej propagandzie samolot stał się symbolem wielkości Luftwaffe.
Wikipedia
odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot
SJP.pl
Stuki (biał. Стукі; ros. Стуки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Żyrmuny.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Żyrmuny.
Wikipedia
1. ważący 100 kilogramów;
2. przeznaczony na 100 kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość stu kilometrów, wynoszący sto kilometrów
SJP.pl
potocznie: stukilogramowy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. stukać)
(1.1) dokonany od|stukać.
Wiktionary
IPA: ˈstuknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: stuknõńć
Wiktionary
czas. nastukać
przym. nastukany
rzecz. stuk mrz.
wykrz. stuk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stuknąć.
Wiktionary
czas. nastukać
przym. nastukany
rzecz. stuk mrz.
wykrz. stuk
Wiktionary
potocznie: odbiegający od normy i świadczący o niezrównoważeniu; szurnięty, walnięty, rąbnięty, puknięty, kopnięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. niezrównoważony psychicznie
Wiktionary
(1.1) niemądry, nienormalny, niespełna rozumu, porąbany, rąbnięty, szurnięty, trzepnięty, walnięty, zwariowany
Wiktionary
składający się ze stu koni, np. silnik stukonny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 100 koron
Wiktionary
IPA: ˌstukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: stukorõnovy
Wiktionary
odgłos powstający przy uderzaniu twardymi przedmiotami; stukotanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powtarzający się rytmicznie dźwięk powstały przy uderzaniu o twarde przedmioty
Wiktionary
(1.1) Rozległ się usypiający, nieco niewprawny stukot klawiszy maszyny do pisania.
Wiktionary
rzecz. stuk mrz., stukotanie n., stukotliwość ż.
czas. stukotać ndk.
przym. stukotliwy
wykrz. stuk
Wiktionary
(1.1) turkot
Wiktionary
odgłos powstający przy uderzaniu twardymi przedmiotami; stukotanie
SJP.pl
spalanie stukowe - wybuchowe, nierównomierne spalanie paliw w silnikach tłokowych; spalanie detonacyjne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma sto kół
Wiktionary
IPA: ˌstukɔˈwɔvɨ, AS: stukou̯ovy
Wiktionary
występujący sto razy; stokrotny
SJP.pl
odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący odgłos stukania; stuk-puk; stuku, puk
SJP.pl
gra karciana
SJP.pl
1. delikatnie zbliżać do siebie, powodując, że coś zamyka się lub zmniejsza; skulać, kurczyć;
2. stulać się - zamykać się; skulać się
SJP.pl
mężczyzna stuletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w wieku przynajmniej 100 lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca przynajmniej 100 lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: stulatka
Wiktionary
Stulatek – osoba, która osiągnęła wiek 100 lat. Znacznie rzadziej zdarzają się przypadki superstulatków, czyli osób, które dożyły 110 lat. Szacuje się, że do tego wieku dożywa 1 na 1000 stulatków. Najstarszym człowiekiem w historii, którego wiek został dostatecznie udokumentowany, była Jeanne Calment, w chwili śmierci mająca 122 lata i 164 dni.
Wikipedia
(1.1) W uroczystych obchodach rocznicy bitwy nad Bzurą wzięło udział dwoje stulatków, żołnierz i sanitariuszka.
(2.1) Po babci został nam kredens – przepiękny stulatek.
Wiktionary
IPA: stuˈlatɛk, AS: stulatek
Wiktionary
rzecz. stulecie n.
:: fż. stulatka ż.
przym. stuletni
Wiktionary
kobieta albo samica zwierząt mająca sto lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca sto lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca sto lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: stulatek
Wiktionary
(1.1) W uroczystych obchodach rocznicy bitwy nad Bzurą wzięła udział stulatka, która była sanitariuszką.
(1.2) Po babci została nam szafa – przepiękna stulatka.
Wiktionary
IPA: stuˈlatka, AS: stulatka
Wiktionary
rzecz. stulecie n.
:: fm. stulatek m.
przym. stuletni
Wiktionary
kobieta albo samica zwierząt mająca sto lat
SJP.pl
1. okres stu lat; wiek;
2. setna rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wiek, sto lat
(1.2) setna rocznica
Wiktionary
Stulecie, Wiek (skrót: w.) – jednostka miary czasu równa 100 latom, liczona od roku kończącego się cyframi "01" do najbliższego roku kończącego się dwoma zerami, np. od 1501 do 1600 to wiek XVI. W odniesieniu do lat przed naszą erą (p.n.e.) wiek zaczyna się rokiem z dwoma zerami, a kończy cyframi "01", np. od 500 p.n.e. do 401 p.n.e. to wiek V wiek p.n.e. Numery wieków w języku polskim zapisuje się zwyczajowo cyframi rzymskimi.
Wikipedia
(1.1) Oto waza sprzed trzech stuleci; jest bardzo cenna.
(1.2) Dyrekcja przeoczyła stulecie szkoły i nie zorganizowała żadnej uroczystości.
Wiktionary
IPA: stuˈlɛt͡ɕɛ, AS: stuleće
Wiktionary
rzecz. stulatek m., stulatka ż.
przym. stuletni
Wiktionary
(1.1) wiek
Wiktionary
pejoratywnie: życiowy nieudacznik, szczególnie w relacjach damsko-męskich; przegryw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) neol. pot. pogard. człowiek płci męskiej popadły w stan marazmu życiowego, ofiara losu
Wiktionary
(1.1) Życie stulejarza to pasmo ciągłych porażek.
Wiktionary
rzecz. stulejka ż.
Wiktionary
wrodzone zwężenie napletka członka męskiego; fimoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wrodzone zwężenie napletka uniemożliwiające jego ściągnięcie poza żołądź prącia;
Wiktionary
Stulejka (łac. phimosis) – męskie schorzenie wrodzone lub nabyte polegające na zwężeniu ujścia napletka, które uniemożliwia (stulejka całkowita) lub utrudnia (stulejka częściowa) ściąganie napletka (we wzwodzie lub w stanie spoczynku penisa). Łacińska nazwa pochodzi od greckiego słowa φῑμός, czyli kaganiec.
Wikipedia
IPA: stuˈlɛjka, AS: stulei ̯ka
Wiktionary
rzecz. stulejarz m.
Wiktionary
mający sto lat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający sto lat
(1.2) trwający sto lat
Wiktionary
(1.2) W Polsce trwa już stuletni wysiłek społeczny ukierunkowany na ochronę Tatr.
Wiktionary
IPA: stuˈlɛtʲɲi, AS: stuletʹńi
Wiktionary
rzecz. stulatek m., stulatka ż., stulecie n., stuletniość ż.
Wiktionary
(1.1-2) sekularny; gw-pl|Śląsk Cieszyński|storoczni.
Wiktionary
1. delikatnie zbliżyć do siebie, powodując, że coś się zamknie lub zmniejszy; skulić, skurczyć;
2. stulić się - zamknąć się; skulić się
SJP.pl
roślina z rodziny kapustowatych; stulisz właściwy
SJP.pl
Stulicha (Descurainia Webb & Berthel.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Liczy ok. 40–45 gatunków, występujących głównie w Ameryce Północnej (30 gatunków) i na wyspach Makaronezji (7 gatunków). Jeden gatunek – stulicha psia (D. sophia) jest kosmopolityczny i występuje także we florze Polski jako jedyny przedstawiciel rodzaju. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego botanika i aptekarza – François Descuraina (1658-1740).
Wikipedia
mający wartość stu lirów
SJP.pl
1. mający sto liści lub bardzo wiele liści, płatków;
2. róża stulistna - róża o różowych lub czerwonych kwiatach, ozdobna lub hodowana do wyrobu perfum, konfitur; centyfolia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający sto (wiele) liści/płatków
Wiktionary
(1.1) Z obu stron każdéj drogi, szérokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od nich kwiaty marchewnika, słały się po drzewach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świéciły brodawniki i kurza ślepota, liliowe skabiozy polne wyléwały ze swoich stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy delikatnéj mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swoich wysokich łodygach, rumianością zawadiacką postawą stwierdzając, nadaną im nazwę kozaków.
Wiktionary
roślina z rodziny krzyżowych
SJP.pl
Stulisz (Sisymbrium L.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Obejmuje 41 do 48 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w strefach umiarkowanych i subtropikalnych na Starym Świecie, poza tym w Ameryce Północnej i jako rośliny introdukowane na innych kontynentach. W Polsce dwa gatunki rosną jako rodzime, a 7 dalszych jako przybysze zadomowieni lub przejściowo zawlekani.
Wikipedia
a) mający pojemność stu litrów;
b) zawierający sto litrów czegoś
SJP.pl
1. delikatnie zbliżyć do siebie, powodując, że coś się zamknie lub zmniejszy; skulić, skurczyć;
2. stulić się - zamknąć się; skulić się
SJP.pl
mający wartość stu marek
SJP.pl
biegacz specjalizujący się w biegach na dystansie stu metrów
SJP.pl
dystans o długości stu metrów
SJP.pl
mający długość stu metrów, wynoszący sto metrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający sto metrów długości, szerokości, wysokości albo sto metrów kwadratowych powierzchni
Wiktionary
(1.1) Krótka, niespełna stumetrowa ścianka jest przez swą znaczną stromość poważną przeszkodą wspinaczkową.
Wiktionary
IPA: ˌstũmɛˈtrɔvɨ, AS: stũmetrovy
Wiktionary
rzecz. stumetrówka ż.
Wiktionary
a) liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 100 000 000;
b) liczący sto milionów czegoś
SJP.pl
mający długość stu mil, wynoszący sto mil
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający sto minut
Wiktionary
[czytaj: stjuningować] zmodyfikować coś (np. komputer, pojazd) w sposób poprawiający wydajność lub odpowiadający czyimś szczególnym potrzebom; podrasować
SJP.pl
[czytaj: stjuningować] zmodyfikować coś (np. komputer, pojazd) w sposób poprawiający wydajność lub odpowiadający czyimś szczególnym potrzebom; podrasować
SJP.pl
mający sto nóg; stunożny
SJP.pl
mający sto nóg; stunogi
SJP.pl
mający sto oczu; mający wiele oczu
SJP.pl
mający sto oczu
SJP.pl
1. składający się ze stu osób;
2. przeznaczony dla stu osób
SJP.pl
budowla sakralna, głównie buddyjska
SJP.pl
Stupa (sanskr. स्तूप stūpa; pali थुप thūpa, taj. เจติย czedi; laot. that; jap. 卒塔婆 sotoba, kopiec, szczyt) – najprostszy typ budowli sakralnej buddyjskiej, rzadziej dźinijskiej, wywodzącej się z Indii, pełniącej funkcję relikwiarza. Ze względu na architekturę jest niezwykle odporna na trzęsienia ziemi. Na terenie Sri Lanki ten typ budowli nosi nazwę dagoby, w Tajlandii – czedi, w Birmie - zedi lub paya, w Indonezji – candi, w Bhutanie, Nepalu i w Tybecie – czortenu, w Mongolii – suburganu. Buddyjska stupa symbolizuje oświecony stan Buddy.
Wikipedia
stopień wyrąbany w śniegu lub lodzie ułatwiający wspinaczkę
SJP.pl
dawniej, pogardliwie: policjant, bezmyślny służbista; stupajka
SJP.pl
dawniej, pogardliwie: policjant, bezmyślny służbista; stupaja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mający sto pięter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki który ma sto pięter; wysoki na sto pięter
Wiktionary
(1.1) Na zachód od rzeki Sac, gdzie wilki grasowały pośród bagien, stoi stupiętrowy bank LaSalle, perła architektury.
Wiktionary
IPA: ˌstupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: stupʹi ̯ẽntrovy
Wiktionary
knot złożony ze skręconych nitek bawełnianych, wymoczony w wodzie z saletrą i mączką prochową, dawny rodzaj zapalnika
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stupniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski. Wchodzi w skład sołectwa Kożyno.
Wikipedia
mający sto pól, np. warcaby stupolowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający sto pól
Wiktionary
zaburzenie psychiczne objawiające się znacznym zahamowaniem ruchowym i ograniczeniem reakcji na bodźce zewnętrzne; osłupienie, drętwica
SJP.pl
Osłupienie (stupor) – zaburzenie poznawcze, do którego objawów należą akineza, mutyzm, brak reakcji na bodźce przy jednoczesnym zachowaniu przytomności (może być jednak ona nieznacznie przymglona).
Pacjent, mimo zachowania świadomości, nie reaguje na bodźce zewnętrzne, nie porusza się, nie mówi, wzrok ma utkwiony w jednym punkcie.
Wikipedia
Stuposiany (w latach 1977–1981 Łukasiewicze) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży w pobliżu ujścia Wołosatego do Sanu przy drodze wojewódzkiej nr 896.
Wieś jest siedzibą sołectwa Stuposiany, w którego skład wchodzą również miejscowości Procisne i Pszczeliny.
Wikipedia
potocznie: stuprocentowa okazja
SJP.pl
stanowiący sto procent czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający 100% czegoś
(1.2) taki, którego jest się pewny w 100%
(1.3) typowy, mający wszystkie cechy kogoś, czegoś
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Stupsk – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Stupsk.
Miejscowość jest siedzibą gminy Stupsk oraz rzymskokatolickiej parafii św. Wojciecha.
Stupsk leży około 11 km na południowy wschód od Mławy, przy trasie kolejowej linii nr 9 (Warszawa-Gdańsk). Przystanek kolejowy nazywa się Stupsk Mazowiecki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Stupsk (miejscowość)
SJP.pl
potocznie: ochraniacz przeciwśnieżny, zapobiegający dostaniu się śniegu do wnętrza buta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ochraniacz na nogę mający kształt rurki, wykonany z wodoodpornego i odpornego na zabrudzenia materiału;
Wiktionary
(1.1) Po nałożeniu na spodnie stuptuty pokrywają nogi od kolan aż po kostki wraz z górnymi częściami butów.
Wiktionary
mający sto ramion, odnóg itp.
SJP.pl
stać się Turkiem, przyjąć wiarę mahometańską; poturczyć się, sturczyć się
SJP.pl
1. skłonić kogoś do przyjęcia islamu (zrobić go Turkiem); sturczyć wielu; poturczyć;
2. sturczyć się - stać się Turkiem, przyjąć wiarę mahometańską; poturczyć się, sturczeć
SJP.pl
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych
SJP.pl
Sturisoma – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Spotykane w hodowlach akwariowych.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trącać
Wiktionary
banknot o wartości stu rubli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) banknot o nominale 100 rubli
Wiktionary
(1.1) Ja myślę, bez urazy jaśnie pana, że prędzej w pańskiej sadzawce zdybalibyśmy jesiotra aniżeli jedną sturublówkę w okolicy.
Wiktionary
IPA: ˌsturuˈblufka, AS: sturublufka
Wiktionary
przym. sturublowy
Wiktionary
mający wartość stu rubli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość / liczący / wynoszący 100 rubli
Wiktionary
(1.1) Pomogło też że, niespecjalnie kryjąc się, w książkę na biurku wsadził sturublowy banknot.
Wiktionary
IPA: ˌsturuˈblɔvɨ, AS: sturublovy
Wiktionary
rzecz. sturublówka
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trącić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stos
Wiktionary
1. mający sto stopni (w jakiejś skali);
2. mający sto stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który liczy sto stron
Wiktionary
1. zawierający sto świec;
2. żarówka stuświecowa - żarówka mająca moc stu watów
SJP.pl
stonować;
1. zmniejszyć, złagodzić jaskrawość, ostrość rysunku, malowidła;
2. przenośnie: złagodzić ostrość, agresywny ton czegoś
SJP.pl
rzadko:
1. zmniejszać, łagodzić jaskrawość, ostrość rysunku, malowidła; tonować;
2. przenośnie: łagodzić ostrość, agresywny ton czegoś
SJP.pl
a) ważący sto ton;
b) mieszczący sto ton czegoś;
c) mogący unieść sto ton
SJP.pl
[czytaj: sztutgarcki] przymiotnik od: Stuttgart, miasto w południowej części Niemiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Stuttgartem, dotyczący Stuttgartu
Wiktionary
rzecz. Stuttgart m., stuttgartczyk mos., stuttgartka ż.
Wiktionary
[czytaj: sztutgart] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica i największe miasto kraju związkowego Badenia-Wirtembergia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pociąg jedzie dopiero ze Stuttgartu.
Wiktionary
rzecz. stuttgartczyk mos., stuttgartka ż.
przym. stuttgarcki
Wiktionary
[czytaj: sztutgartczyk] mieszkaniec Stuttgartu
SJP.pl
[czytaj: sztutgartka] mieszkanka Stuttgartu (miasta w Niemczech)
SJP.pl
[czytaj: sztuthof] hitlerowski obóz koncentracyjny
SJP.pl
Wikipedia
statek o wyporności stu tysięcy ton
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od sto tysięcy
Wiktionary
(1.1) To była moja stutysięczna edycja w Wikipedii.
Wiktionary
IPA: ˌstutɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: stutyśẽṇčny
Wiktionary
rzecz. sto tysięcy m.
Wiktionary
mający moc stu watów
SJP.pl
składający się ze stu wierszy
SJP.pl
Stużno – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Opoczno.
Do 1954 roku istniała gmina Stużno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Doroty w Petrykozach.
Wikipedia
banknot o nominale stu złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta lub banknot którego wartość wynosi sto złotych
Wiktionary
IPA: ˌstuzwɔˈtufka, AS: stuzu̯otufka
Wiktionary
przym. stuzłotowy
Wiktionary
mający wartość stu złotych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający wartość stu złotych
(1.2) wynoszący sto złotych
Wiktionary
(1.1) Tło banknotu stuzłotowego stanowi siatka giloszowa.
Wiktionary
rzecz. stuzłotówka ż.
Wiktionary
w liturgii katolickiej: rodzaj szarfy zakładanej przez kapłana do mszy świętej i innych czynności liturgicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. szata liturgiczna prezbiterów w formie wstęgi sukna;
Wiktionary
Stuła od łac. stola (długa szata) – szata liturgiczna używana w liturgii wielu Kościołów chrześcijańskich.
W liturgii rzymskiej rodzaj szarfy zakładanej przez kapłana (na szyję, końce zwisają swobodnie na piersiach) i diakona (ukośnie, na lewym ramieniu) do mszy i wszelkich innych czynności liturgicznych. Do mszy zakładana jest pod ornat, może być skrzyżowana na piersiach (w rytach zachodnich, na mszy trydenckiej musi) i przewiązywana cingulum. Diakoni przepasują się stułą ukośnie, z lewego ramienia na prawą stronę. Kolor stuły, podobnie, jak barwa ornatu czy kapy, zależy albo od obchodu liturgicznego danego dnia, albo od spełnianego obrzędu. Dla przykładu, przy spowiedzi używa się stuły fioletowej. Stuła kapłana jest symbolem belki krzyża, którą niósł Chrystus oraz łaski uświęcającej, która zdobi duszę kapłana.
Wikipedia
(1.1) Odprawiał nabożeństwo bez ornatu, w samej stule.
(1.1) Różny sposób noszenia stuły przez diakona i kapłana wskazuje na różny zakres obowiązków.
(1.1) Ojciec Mieczysław ma stułę z San Giovanni Rotondo.
Wiktionary
gatunek jamochłonów
SJP.pl
Hydra (stułbia) – rodzaj stułbiopławów (Hydrozoa) obejmujący około 30 gatunków, w tym występujące w Polsce:
Wikipedia
przedstawiciel jednej z gromad nalezących do parzydełkowców
SJP.pl
Wikipedia
gromada zwierząt należących do parzydełkowców
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj kapeluszowych grzybów z rodziny szczeciniakowatych
SJP.pl
Coltricia Gray (stułka) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae). W Europie występują 3 gatunki.
Wikipedia
1. zgrubiałe, twarde miejsce na czymś;
2. stwardnienie rozsiane - przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego; sclerosis multiplex
SJP.pl
Stwardnienie (łac. sclerosis) w medycynie jest określeniem patologii polegającej na zmianie spoistości tkanki na większą w przebiegu danego procesu chorobowego. Może odnosić się do:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stwardniały
Wiktionary
1. powoływać kogoś lub coś do istnienia; kreować, tworzyć, robić;
2. powodować coś, np. stwarzać przychylną atmosferę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) powoływać do istnienia
(1.2) stawać się przyczyną czegoś
Wiktionary
(1.1) Pan Bóg uśmiechał się, stwarzając pingwina.
(1.2) Zbyt bliska odległość od stacji benzynowej i restauracji stwarzała zagrożenie.
Wiktionary
czas. tworzyć, dk. stworzyć
rzecz. tworzywo n., twórca mos., twórczyni ż., stwórca mos., stwarzanie n., stwór mzw.
przym. wytwórczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stwarzać.
Wiktionary
rzecz. stworzenie n., stworzonko n., stworzątko n., stworzeńko n., stworek m., stwórca m., Stwórca m., stwórczyni ż., stworzyciel m., Stworzyciel m., stworzycielka ż., stwór mzw.
czas. stwarzać ndk., stworzyć dk.
przym. stwórczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. stwierdzić)
(1.1) dochodzić do wniosku
(1.2) mówić z przekonaniem
Wiktionary
czas. stwierdzić
rzecz. stwierdzanie n., stwierdzenie n., twierdzenie n.
Wiktionary
(1.1) dowiadywać się, konstatować, przekonywać się, ustalać, uznawać
(1.2) poświadczać, potwierdzać, przekonywać, świadczyć, zapewniać, zaświadczać
Wiktionary
dający się stwierdzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wypowiedź stwierdzająca coś, wypowiedź wyrażająca przekonanie o czymś
Wiktionary
IPA: stfʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: stfʹi ̯erʒẽńe
Wiktionary
rzecz. stwierdzanie n., twierdzenie n.
czas. stwierdzić dk., stwierdzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. stwierdzać)
(1.1) dokonany od|stwierdzać.
Wiktionary
IPA: ˈstfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: stfʹi ̯erʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. stwierdzenie n., stwierdzanie n., twierdzenie n.
czas. stwierdzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawobrzeżny dopływ Prypeci;
Wiktionary
Stwiha (biał. Сцвіга, Scwiha; ros. Ствига, Stwiga; ukr. Ствига, Stwyha) – rzeka na Ukrainie i Białorusi, będąca prawobrzeżnym dopływem Prypeci.
Długość rzeki wynosi 178 km, powierzchnia dorzecza 5440 km². Źródła rzeki znajdują się na Polesiu Wołyńskim (Ukraina) w okolicach wsi Budki Snowidowickie - 60 km na wsch. od miejscowości Sarny. Ujście Stwihy znajduje się w okolicach wsi Pahost - 10km na wsch. od Turowa.
Wikipedia
Stwolno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Rawicz.
Wikipedia
istota o dziwnym, niesamowitym wyglądzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) dziwna, często odrażająca istota
(1.2) gw-pl|Poznań. stworzenie
Wiktionary
Potwór, monstrum, bestia (łac. zły omen, cud) – określenie szerokiej grupy fikcyjnych stworzeń występujących w mitologii, legendach, wierzeniach ludowych oraz literaturze grozy. Stworzenia takie zwykle cechują się przerażającym wyglądem, a także agresywnym zachowaniem, często utożsamianym z wcieleniem zła.
Wikipedia
(1.1) Oto, ani mniej, ani więcej, tylko stwór najniebezpieczniejszy i najszkodliwszy na ziemi, który się zwie: bazyliszek.
Wiktionary
IPA: stfur, AS: stfur
Wiktionary
rzecz. stwórca mos., stwórczyni ż., stworzyciel m., stworzycielka ż., stwarzanie n., stworzenie n.
:: zdrobn. stworek m.
czas. stwarzać ndk., stworzyć dk.
przym. stwórczy
Wiktionary
(1.1) potwór, poczwara, stwora
Wiktionary
stwór, poczwara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba, postać
Wiktionary
w religiach monoteistycznych: Bóg; Przedwieczny, Wszechdoskonały, Wszechwidzący, Wszechwiedzący, Wszechmogący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. książk. Bóg, twórca świata (szczególnie w religiach monoteistycznych); istota duchowa, która spowodowała powstanie świata zgodnie z wiarą: żydów, muzułmanów, chrześcijan;
Wiktionary
Stwórca, Stworzyciel, Bóg Stwórca – istota (często Bóg), która zgodnie z wierzeniami powszechnymi w wielu religiach i mitologiach miała powołać świat i ludzi do istnienia.
Wikipedia
(1.1) - Ten album [Puff Daddy "Thank You"] jest podziękowaniem dla Stwórcy. Niesie silny, pozytywny przekaz - mówił Hezekiah Walker, współtwórca płyty.
(1.1) Ziemia była pełna gwałtu i zbrodni, a w tym zamieszaniu nie zwracano uwagi na ostrzegający głos Stwórcy.
(1.1) Jeżelim, Stwórco, posiadł Słowo, dar Twój świetny, / Spraw, by mi serce biło gniewem oceanów, / Bym, jak dawni poeci, prosty i szlachetny, / Wichurą krwi uderzał w możnych i tytanów.
(1.1) Zbyt ufałaś méj cnocie, zbyt swéj własney sic. [własnej] sile, / I nazbyt ognia Stwórca wlał w nasze istoty.
(1.1) Tak, tak, Boże ojca mego, Boże dziedzictwa Izraela, Władco nieba i ziemi, Stwórco wód i Królu wszelkiego stworzenia, wysłuchaj modlitwy mojej!
Wiktionary
rzecz. stwarzanie n., stwórca mos.
Wiktionary
(1.1) Bóg, Najwyższy, Opatrzność, Stworzyciel, Wiekuisty, Wszechmocny
Wiktionary
przymiotnik od: stwórca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy Stwórcy: istocie boskiej
(1.2) właściwy stwórcy: osobie, która coś stworzyła lub potrafi stworzyć
Wiktionary
(1.1) Jako siła stwórcza [Kāne] był ojcem wszystkiego, co żyje.
Wiktionary
rzecz. stwarzanie n., stworzenie n., stwór mzw., stwórca mos.
czas. tworzyć
Wiktionary
zdrobnienie od: stwór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: stwór
(1.2) mała, nierzeczywista istota
Wiktionary
IPA: ˈstfɔrɛk, AS: stforek
Wiktionary
rzecz. stwarzanie n., stwórca mos., stwór, stworzenie
Wiktionary
istota żywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwierzę lub człowiek
(1.2) odczasownikowy od|stworzyć.
Wiktionary
Stworzenie świata – akt, w którym bóg, bogowie, najwyższa istota transcendentna, praprzyczyna, arché, powołuje do istnienia materię, przestrzeń i czas.
W podstawowych systemach filozoficznych świat został stworzony lub zaistniał za przyczyną odpowiednio:
Wikipedia
(1.1) To małe stworzenie jest piękne!
(1.2) Stworzenie tego spisu zajęło mi cały wieczór.
Wiktionary
IPA: stfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: stfožẽńe
Wiktionary
rzecz. stworek m., twór m., twórczość ż., twórca m., twórczyni ż., stwórca m.
:: zdrobn. stworzonko n.
czas. tworzyć ndk., stworzyć dk.
przym. twórczy, stwórczy
przysł. twórczo
Wiktionary
(1.1) istota, kreatura, stwór
(1.2) kreacja, utworzenie, zrobienie
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: stworzenie (dziecko lub zwierzę); istotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. istotka; człowieczek, dzieciątko, zwierzątko
Wiktionary
(1.1) Cóż w tym wszystkim zawinił synek, stworzonko maleńkie, kruszynka urocza.
(1.1) Nagle z krzaków wysunęło się małe, różowożółte stworzonko ze spiczastymi uszami i kusym, grajcarkowatym ogonkiem.
(1.1) A co by to była za satysfakcja, panie, mieć w domu takie miluchne stworzonko, taką … taką dzierlateczkę.
Wiktionary
rzecz. stwarzanie n., stworzenie n., stwórca mos.
Wiktionary
1. powołać kogoś lub coś do istnienia; wykreować, wykonać, zrobić;
2. spowodować coś, np. stworzyć przychylną atmosferę;
3. przenośnie: nadać komuś lub czemuś jakieś cechy, np. stworzyć zupełnie inną osobę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. stwarzać)
(1.1) dokonany od|stwarzać.
Wiktionary
(1.1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Wiktionary
IPA: ˈstfɔʒɨt͡ɕ, AS: stfožyć
Wiktionary
rzecz. twórca m., tworzywo n., twórczość ż., twórczyni ż., stwórca mos., stworzenie n., stwarzanie n., stwór mzw.
przysł. twórczo
czas. stwarzać, tworzyć
przym. wytwórczy
Wiktionary
ten, kto stworzył; stwórca
SJP.pl
składający się z wersów, wierszowany
SJP.pl
numerowanie wierszy połączone z umieszczaniem na marginesach cyfr oznaczających kolejne wersy
SJP.pl
Stychometria – numerowanie wierszy w danym tekście, połączone z umieszczaniem na marginesach cyfr, oznaczających kolejne wersy lub w przypadku prozy linijki druku.
Starożytni Grecy oraz Rzymianie mieli zwyczaj mierzyć długość swoich dzieł literackich liczbą linii. Przede wszystkim dzieła poetyckie miały numerowane i liczone wersety. W dziełach Homera linia zawierała około 36 liter i 16 sylab. Tak odmierzone linie nazywane były στιχοι, albo επη.
Wikipedia
żywy dialog w dramacie wierszowanym, będący wymianą jednowersowych replik, zachowujących taki sam porządek metryczny, a często również składniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. dynamiczny, zbudowany z krótkich, jednowierszowych replik dialog w dramacie;
Wiktionary
Stychomytia – w antycznym dramacie greckim żywiołowy dialog postaci scenicznych, złożony z jednowersowych replik wypowiadanych naprzemiennie (wypowiedź każdej z dwóch postaci składa się z jednego, pełnego wiersza).W przypadku dwuwierszowych wypowiedzi stosuje się nazwę dystychomytia. Jeżeli wypowiedzi bohaterów dopełniają się w obrębie jednego wersu, mówimy o haplostychomytii. Przykładem stychomytii są wersy 730-757 Antygony, zaś dystychomytii wersy 106-131 Króla Edypa. Stychomytia występuje też w Hippolytosie uwieńczonym Eurypidesa:
Wikipedia
IPA: ˌstɨxɔ̃ˈmɨtʲja, AS: styχõmytʹi ̯a
Wiktionary
temsłow. -stych
Wiktionary
pierwszy miesiąc roku kalendarzowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwszy miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);
(1.2) stpol. luty
Wiktionary
Styczeń – pierwszy miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 31 dni. Styczeń jest miesiącem zimowym na półkuli północnej, a letnim na południowej.
Wikipedia
(1.1) W styczniu było mroźno i padał śnieg.
Wiktionary
IPA: ˈstɨt͡ʃɛ̃ɲ, AS: styčẽń
Wiktionary
przym. styczniowy
Wiktionary
(1.1) ledzień, tyczeń
(1.2) luty, strąpacz, siecień
Wiktionary
1. w technice: część styku bezpośrednio przylegająca do innego elementu instalacji elektrycznej;
2. dawniej, rzadko: miejsce dotknięcia się połączenia; styk, styczność
SJP.pl
prosta styczna do krzywej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. linia prosta mająca punkt wspólny z krzywą lub powierzchnią, nieprzecinająca jej w tym punkcie;
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. od styczny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyrostki stawowe ustawione są w płaszczyźnie czołowej, na stycznej do obwodu koła, co znacznie ułatwia ruchy skrętne w tej części kręgosłupa.
Wiktionary
rzecz. styczność ż.
czas. stykać się ndk.
przym. styczny
przysł. stycznie
Wiktionary
elektromechaniczne urządzenie włączające i wyłączające obwody elektryczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. urządzenie elektromechaniczne do zamykania i przerywania obwodów elektrycznych średniej mocy;
Wiktionary
Stycznik – elektryczny łącznik mechanizmowy, przestawiany w sposób inny niż ręczny, o tylko jednym położeniu spoczynkowym styków ruchomych, zdolny do załączania, wyłączania i przewodzenia prądu w normalnych warunkach pracy obwodu, a także przy przeciążeniach.
Wikipedia
IPA: ˈstɨt͡ʃʲɲik, AS: styčʹńik
Wiktionary
rzecz. styk m., stykówka ż., stykanie n., tykanie n., tknięcie n., zestyk mrz.
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, stykać się ndk., tykać ndk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stycznikiem, dotyczący stycznika
Wiktionary
rzecz. zestyk mrz., stycznik m., styk mrz., stykówka ż.
czas. stykać, zetknąć
Wiktionary
przymiotnik od: styczeń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący stycznia, dziejący się w styczniu
Wiktionary
(1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: stɨt͡ʃʲˈɲɔvɨ, AS: styčʹńovy
Wiktionary
rzecz. styczeń m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zetknięcie się z kimś lub czymś
(1.2) cecha tego, co styczne
(1.3) geom. posiadanie wspólnej stycznej
Wiktionary
(1.1) Jako nauczyciel i dyrektor szkoły wielokrotnie miałem styczność z hejtem wśród uczniów i od razu reagowałem z pełną stanowczością.
Wiktionary
rzecz. styczna ż., styk mrz., stykanie n.
czas. stykać ndk., styknąć dk.
przym. styczny, stykowy
Wiktionary
(1.1) kontakt
Wiktionary
stykający się z czymś w jednym punkcie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stykający się w jednym punkcie; taki, który przylega do czegoś
(1.2) zbiegający się w danym zagadnieniu
Wiktionary
rzecz. styczna ż., styczność ż., styk mrz.
czas. stykać
przysł. stycznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. stygnąć
Wiktionary
IPA: ˈstɨdnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: stydnõńć
Wiktionary
rzecz. wstyd
czas. stygnąć
Wiktionary
dawniej: wysoka czapka; kłobuk, kołpak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) poet. związany ze Styksem, dotyczący Styksu
Wiktionary
(1.1) O małoś do stygijskich nie zaniósł mnie błoni, • Żem przedwcześnie nie ujrzał Kocytu, Charona • Żeglarza, trójgłowego psa, sądu Minosa, • Gromady cieni, co jest światła pozbawiona (…)
Wiktionary
IPA: stɨˈɟijsʲci, AS: styǵii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Styks m.
przym. styksowy
Wiktionary
(1.1) styksowy
Wiktionary
rodzaj dinozaura z rodziny pachycefalozaurów; stenotol
SJP.pl
Stygimoloch (Stygimoloch spinifer) – dinozaur z rodziny pachycefalozaurów (Pachycephalosauridae); jego nazwa znaczy "ciernisty diabeł".
Żył w epoce późnej kredy (68-65 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 3 m, wysokość ok. 1,7 m masa ok. 70 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (stany Montana, Wyoming).
Wikipedia
Stygmasterol, C
29H
48O – organiczny związek chemiczny z grupy steroli. Występuje naturalnie w ziarnie soi. Jest wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym oraz przy syntezie hormonów.
Wikipedia
1. znak, którym piętnowano w starożytności niewolników;
2. znamię, znak, piętno;
3. rana na ciele przypominająca rany z ukrzyżowanego ciała Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przen. piętno, znamię, oznaka
(1.2) rel. rana pojawiająca się na ciele mistyków chrześcijańskich przeżywających w ekstazie Mękę Pańską;
(1.3) szt. przedstawienie w sztuce rany w boku lub kończynie u świętych mistyków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Minione wydarzenia wyciskają piętno na osobowościach ludzi i narodów, zostają oni naznaczeni stygmatem czasu.
(1.2) Po śmierci świętego stygmaty w jego boku, na dłoniach i stopach przestały być widoczne.
(1.3) Witrażysta krwistą barwą wprawionego szkła zaznaczył stygmat w boku świętego Franciszka.
Wiktionary
IPA: ˈstɨɡmat, AS: stygmat
Wiktionary
rzecz. stygmatyczka ż., stygmatyk mos., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.
czas. stygmatyzować ndk.
Wiktionary
(1.1) odcisk, piętno, ślad, znak, znamię
(1.2) rana, blizna
Wiktionary
kobieta, u której pojawiają się stygmaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta ze śladami ran Chrystusowych na ciele
Wiktionary
Stygmatyczka – spektakl telewizyjny Sceny Faktu Teatru Telewizji z 2008 w reżyserii Wojciecha Nowaka, opowiadający o losach mistyczki chrześcijańskiej Wandy Boniszewskiej, siostry z bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów.
Autor scenariusza oparł się głównie na wspomnieniach zmarłej w opinii świętości zakonnicy, radzieckich dokumentach sądowych, operacyjnych dokumentach polskich i radzieckich służb bezpieczeństwa. Wykorzystane zostały też wspomnienia kard. Henryka Gulbinowicza, ks. Jana Pryszmonta oraz kapucyna o. Gabriela Bartoszewskiego.
Wikipedia
(1.1) W sąsiedniej wsi mieszkała stygmatyczka mająca widzenia Pana Jezusa umęczonego i świętych.
(1.1) Zaświadczył, że niejednokrotnie widział, jak stygmatyczce otwierały się rany na dłoniach i stopach.
Wiktionary
rzecz. stygmat mrz., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.
:: fm. stygmatyk mos.
czas. stygmatyzować ndk.
Wiktionary
osoba, u której pojawiają się stygmaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba ze śladami ran Chrystusowych na ciele
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przypuszcza się, że pierwszym stygmatykiem był Paweł Apostoł.
(1.1) W boku stygmatyka wciąż otwierała się rana, brocząc krwią.
Wiktionary
rzecz. stygmat mrz., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.
:: fż. stygmatyczka ż.
czas. stygmatyzować ndk.
Wiktionary
1. publiczne potępianie jakiejś osoby lub grupy; piętnowanie;
2. w religii: pojawienie się u kogoś stygmatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publiczne potępianie danej osoby lub grupy
(1.2) proces nadawania, często negatywnych, określeń osobom, grupom lub kategoriom społecznym
Wiktionary
Stygmatyzacja, naznaczanie – proces nadawania określeń dotyczących zachowania jednostkom, grupom społecznym lub kategoriom społecznym, w wyniku czego przyjmują one nadane im cechy i zaczynają działać zgodnie z przypisanymi im etykietami.
Wikipedia
(1.1) Stygmatyzacja islamu w rezultacie zamachów terrorystycznych z 11 września 2001, 11 marca 2004, czy 7 lipca 2005 sprawia, że bycie muzułmaninem w Europie (czy szerzej – na Zachodzie) nie jest rzeczą łatwą.
Wiktionary
IPA: ˌstɨɡmatɨˈzat͡sʲja, AS: stygmatyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stygmat m., stygmatyzm m., stygmatyk m., stygmatyczka ż.
czas. stygmatyzować ndk.
Wiktionary
(1.1) odrzucanie, nękanie
(1.2) naznaczanie
Wiktionary
1. występowanie u kogoś stygmatów;
2. w optyce: właściwość układu soczewek polegająca na skupianiu się promieni światła wychodzących z jednego punktu (nieleżącego na głównej osi układu) również w jednym punkcie
SJP.pl
Wikipedia
naznaczać, nadawać stygmaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stygmatyzować.
Wiktionary
czas. stygmatyzować ndk.
rzecz. stygmatyk mos., stygmat mrz., stygmatyczka ż.
Wiktionary
1. miejsce, w którym dotykają się linie, powierzchnie;
2. powiązanie różnych zjawisk, zazębianie się, pogranicze dziedzin;
3. połączenie elementów układu elektrycznego zapewniające przepływ prądu;
4. część urządzenia dobrze przewodząca prąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. element obwodu, pozwalający włączać lub wyłączać przepływ prądu
(1.2) miejsce, w którym dotykają się dwie płaszczyzny, figury itp.
Wiktionary
IPA: stɨk, AS: styk
Wiktionary
rzecz. styczność ż., stykówka ż., stycznik mrz., zestyk mrz., stykanie n., tykanie n., tknięcie n.
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać ndk., tykać ndk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy, styczny
Wiktionary
(1.1) kontakt
Wiktionary
przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia; przytykać; przykładać
SJP.pl
Wikipedia
przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia; przytykać; przykładać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zetknąć)
(1.1) przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia
(1.2) powodować spotkanie, znajomość dwóch lub więcej osób
czasownik zwrotny niedokonany stykać się (dk. zetknąć się)
(2.1) przylegać do czegoś
(2.2) wchodzić z kimś lub z czymś w bezpośredni kontakt
(2.3) sąsiadować ze sobą, współwystępować z czymś
Wiktionary
rzecz. styczność ż., styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.
czas. tknąć dk., tykać ndk., zetknąć dk., wytknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać ndk., potknąć się dk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy, styczny
Wiktionary
1. w gwarze śląskiej: starczyć, wystarczyć;
2. styknąć się - zetknąć się, spotkać się
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wystarczyć
Wiktionary
stykowa odbitka fotograficzna, uzyskiwana w konsekwencji położenia naświetlonej błony fotograficznej bezpośrenio na papier światłoczuły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. odbitka fotograficzna służąca do uzyskania wglądówek, wykonana przez naświetlenie papieru światłoczułego przez negatywy położone bezpośrednio na tym papierze
Wiktionary
IPA: stɨˈkufka, AS: stykufka
Wiktionary
rzecz. styk m., stycznik m., stykanie n., tykanie n., tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, stykać się ndk., tykać ndk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ styk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stykiem, dotyczący styku
Wiktionary
rzecz. styczność ż., zestyk mrz., styk m., stycznik mrz., stykówka ż.
czas. stykać, zetknąć
Wiktionary
mit. gr. jedna z rzek w Hadesie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. główna rzeka Hadesu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Charon przewoził przez Styks zmarłych.
Wiktionary
przym. stygijski, styksowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mitgr. odnoszący się do Styksu, dotyczący Styksu
Wiktionary
rzecz. Styks m.
przym. stygijski
Wiktionary
1. cechy charakteryzujące sztukę jakiejś epoki, jakiegoś twórcy lub regionu;
2. sposób bycia, ubierania się charakterystyczny dla jakiejś osoby;
3. w sporcie: wykonywanie odpowiednich ruchów charakterystycznych dla danej dyscypliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób wyrażania się; sposób mówienia, pisania;
(1.2) sposób czyjegoś postępowania, zachowania
(1.3) zespół cech charakterystycznych dla danego regionu, epoki itp.
(1.4) sport. ruchy właściwe danej dyscyplinie sportowej
(1.5) rodzaj starożytnego przyrządu do pisania, rylec
(1.6) inform. wygląd elementu strony HTML, nadawany za pomocą CSS
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W utworze tym styl podniosły splata się ze stylem potocznym.
(1.2) Ona ma własny styl, ponieważ nie podoba jej się aktualna moda młodzieżowa.
(1.3) Ratusz został zbudowany w stylu gotyckim w XV wieku.
(1.4) Sportowiec płynął 100 (= sto) metrów stylem grzbietowym.
Wiktionary
IPA: stɨl, AS: styl
Wiktionary
rzecz. stylistyka ż., stylista mos., stylistka ż., stylizacja ż., stylizatorstwo n., stylizator mos., stylizowanie n.
przym. stylistyczny, stylowy
przysł. stylowo
czas. stylizować ndk.
Wiktionary
(1.5) rylec
Wiktionary
pierścienica z gromady skąposzczetów
SJP.pl
Stylaria (Stylaria lacustris (Linnaeus, 1767)) – gatunek wolno żyjącej wodnej pierścienicy z rodziny Naididae z podgromady skąposzczetów. Zwierzę można łatwo rozpoznać po długim, skierowanym do przodu czułku znajdującym się na główce.
Wikipedia
węglowodór wielopierścieniowy stosowany jako scyntylator (substancja emitująca światło pod wpływem promieniowania jonizującego); stilben
SJP.pl
Stylben (stilben) – organiczny związek chemiczny z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych i nienasyconych. Występuje w dwóch odmianach izomerycznych trans i cis (izostilben). Tworzy bezbarwne lub żółtawe kryształy. Łatwo polimeryzuje tworząc polimer – polistilben.
Wikipedia
barwnik stilbenowy; barwnik syntetyczny do barwienia tkanin lub papieru
SJP.pl
1. inaczej: desmin
2. inaczej: heulandyt
SJP.pl
1. potoczne zdrobnienie od: styl (język);
2. plecha wtórna niektórych porostów; trzoneczek;
3. regionalnie: małe stylisko; rączka, trzonek
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu owadów z rzędu błonkówek; trzonkówka, stylikówka
SJP.pl
Trzonkówki, zwane również stylikowcami, stylikówkami lub stylikoodwłokimi (Apocrita) – podrząd owadów z rzędu błonkówek.
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu owadów z rzędu błonkówek; trzonkówka, stylikówka
SJP.pl
[czytaj: stajling]
1. stylizacja fryzury;
2. projektowanie modnych przedmiotów użytkowych
SJP.pl
utwór geologiczny o postaci niewielkich słupków, piramidek lub stożków, występujący na płaszczyźnie warstw wapieni i dolomitów; stylolit
SJP.pl
drewniany, podłużny uchwyt narzędzia ręcznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drewniany, podłużny uchwyt narzędzia
Wiktionary
Stylisko – uchwyt ręcznych narzędzi gospodarskich, budowlanych, ogrodniczych, broni i sprzętu alpinistycznego. Zamiennie stosuje się również nazwę – trzonek lub drzewce. Nazwa stosowana także w odniesieniu do krótkiej ręcznej broni obuchowej.
Wikipedia
1. pisarz lub mówca oceniany z punktu widzenia wartości jego stylu;
2. osoba tworząca czyjś wizerunek poprzez dobór odpowiedniej fryzury, makijażu, ubioru itp.;
3. projektant modnych przedmiotów użytkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pisarz, mówca oceniany ze względu na jego styl
(1.2) osoba tworząca czyjś wizerunek, doradzając odpowiedni strój, makijaż, fryzurę itp.
(1.3) projektant mody, fryzur, wnętrz itp.
Wiktionary
Stylista (2008) – amerykański program typu reality show, wyprodukowany przez stację The CW o tematyce mody. Pomysłodawcą show jest Eli Holzman.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) wizażysta
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. styl m., stylizacja ż., stylizowanie n.
:: fż. stylistka ż.
czas. stylizować ndk., wystylizować dk.
przym. stylistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) стилист m.; (1.3) стилист m.
* duński: (1.2) stylist w.; (1.3) stylist w.
* górnołużycki: (1) stilist m.
źródła.
== stylista (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stylista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: stɨˈlʲista, AS: stylʹista
Wiktionary
rzecz. styl m., stylizacja ż., stylizowanie n.
:: fż. stylistka ż.
czas. stylizować ndk., wystylizować dk.
przym. stylistyczny
Wiktionary
(1.2) wizażysta
Wiktionary
→ stylista
SJP.pl
Stylistka (oryg. Personal Shopper) – francusko-niemiecki thriller z 2016 roku w reżyserii Oliviera Assayasa. Główną rolę w filmie zagrała amerykańska aktorka Kristen Stewart. Zdjęcia kręcono w Paryżu, Pradze i Omanie (m.in. w Maskacie).
Premiera filmu odbyła się 17 maja 2016 roku podczas 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Siedem miesięcy później, 14 grudnia, obraz trafił do kin na terenie Francji.
Wikipedia
w języku, literaturze, sztuce: wynikający ze stylu, związany ze stylem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stylistyką, dotyczący stylistyki
Wiktionary
rzecz. stylistyka ż., stylista m., stylistka ż., stylizacja ż., stylizowanie n., wystylizowanie n., stylówa ż., styl mrz.
czas. stylizować ndk., wystylizować dk.
przym. stylowy
przysł. stylistycznie, stylowo
Wiktionary
osoba zajmująca się stylistyką
SJP.pl
1. nauka o stylu; dział literaturoznawstwa i językoznawstwa zajmujący się opisem i analizą stylów językowych;
2. styl charakterystyczny dla twórcy, dzieła lub epoki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. jęz. dział nauki zajmujący się opisem i analizą stylów językowych
(1.2) liter. archit. muz. szt. styl charakterystyczny dla danego twórcy lub dzieła
Wiktionary
Stylistyka – dyscyplina z pogranicza nauki o literaturze i językoznawstwa, zajmująca się sposobami językowego ukształtowania wypowiedzi, analizująca tekst pod względem celowości, przydatności i stosowności użytych w nim środków językowych.
Stylistyka wykorzystuje na swoje potrzeby wszystkie działy nauki o języku: fonetykę, aby móc zbadać wartość brzmieniową tekstu; morfologię i słowotwórstwo, które mogą być pomocne np. przy rozpoznawaniu użytych przez autora form fleksyjnych lub neologizmów; składnię, gdyż budowa zdań także wpływa na stylistyczną wartość tekstu; semantykę, która pomaga ocenić zasadność użytego słownictwa. Nauka o stylu wykształciła także szeroki zakres własnych pojęć (środki stylistyczne, style, stylizacje), niezbędnych do badania tekstu.
Wikipedia
rzecz. styl mrz.
czas. stylizować ndk.
przym. stylowy, stylistyczny
Wiktionary
dawny, wschodni asceta, który spędzał życie na szczycie wysokiego słupa; słupnik
SJP.pl
1. stylistyczne opracowanie tekstu;
2. celowe wprowadzenie do utworu literackiego lub dzieła sztuki cech określonego stylu; stylizowanie;
3. w plastyce: dekoracyjne kształtowanie formy przedstawionych postaci lub przedmiotów;
4. zestawienie różnych elementów tak, aby tworzyły całość jednorodną stylistycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadawanie czemuś pewnego stylu
(1.2) nakładanie makijażu i przygotowanie modelki lub modela do zdjęć, pokazu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. styl mrz., stylista mos., stylówa ż.
czas. stylizować
przym. stylizowany, stylistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: stylizacja
SJP.pl
osoba stylizująca coś
SJP.pl
kobieta stylizująca coś; stylistka
SJP.pl
stylizacja, zwłaszcza przesadna, fałszywa lub niepotrzebna
SJP.pl
1. upodabniać wypowiedź ustną lub tekst pisany do założonego stylu;
2. w plastyce: stosować ornamentykę w przedstawianiu postaci lub przedmiotów, zmieniając ich kształt i zdobnictwo;
3. stylizować się - naśladować kogoś w zachowaniu lub ubiorze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wystylizować)
(1.1) dokonywać stylizacji
(1.2) dokonywać stylistycznego opracowania tekstu
czasownik zwrotny niedokonany stylizować się (dk. wystylizować się)
(2.1) naśladować kogoś w zachowaniu lub w wyglądzie, ubiorze itd.
Wiktionary
rzecz. stylistyka ż., stylizacja ż., stylizowanie n., stylizator m., stylizatorka ż., styl m., stylista mos., stylówa ż.
przym. stylowy, stylizacyjny, stylizatorski, stylizowany, stylistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stylizować.
Wiktionary
czas. stylizować ndk.
rzecz. stylista mos., stylistka ż., styl m.
przym. stylistyczny
Wiktionary
1. upodabniać wypowiedź ustną lub tekst pisany do założonego stylu;
2. w plastyce: stosować ornamentykę w przedstawianiu postaci lub przedmiotów, zmieniając ich kształt i zdobnictwo;
3. stylizować się - naśladować kogoś w zachowaniu lub ubiorze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cechy pewnego stylu, przedstawiony lub sformułowany na wzór określonego stylu
Wiktionary
(1.1) Język postaci dramatu "Dzika kobieta" jest stylizowany na żargon środowiskowy.
Wiktionary
IPA: ˌstɨlʲizɔˈvãnɨ, AS: stylʹizovãny
Wiktionary
rzecz. stylizacja ż.
czas. stylizować ndk.
Wiktionary
dawniej: taśma do odtwarzania i rejestracji dźwięków; stil, stilo
SJP.pl
w starożytnych świątyniach greckich i rzymskich: cokół stanowiący podstawę kolumnady
SJP.pl
Wikipedia
utwór geologiczny o postaci niewielkich słupków, piramidek lub stożków, występujący na płaszczyźnie warstw wapieni i dolomitów; styliolit
SJP.pl
metoda badania stylu pisarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) statystyczna analiza tekstu pod względem cech jego stylu w celu ustalenia jego autorstwa lub chronologii;
Wiktionary
Stylometria (gr. στῦλος „słup” i μέτρον „miara”) – metoda analizy dzieła sztuki dla ustalenia statystycznej charakterystyki stylu autora. Służy głównie rozstrzyganiu kwestii autorstwa dzieł anonimowych bądź chronologii przekazu. Założenia stylometrii przedstawił w roku 1890 Wincenty Lutosławski, w pracy „Principes de stylometrie”.
Wikipedia
(1.1) Za początek ery komputerowej w stylometrii uważa się zwykle badania atrybucyjne nad nowojorskimi pismami ulotnymi z czasów kampanii o ratyfikację konstytucji USA.
Wiktionary
przym. stylometryczny
przysł. stylometrycznie
Wiktionary
stilon (rzadziej);
1. mocne włókno poliamidowe;
2. tkanina z włókna o tej samej nazwie
SJP.pl
Polikaprolaktam, poliamid-6, PA-6 – organiczny związek chemiczny z grupy poliamidów.
Wikipedia
delikatne damskie pończochy
SJP.pl
mający wpływ na tworzenie się stylu
SJP.pl
potocznie: wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, outfit, stylówka, look
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. stylizacja, zestawienie elementów ubioru, dodatków, fryzury, makijażu itp.
Wiktionary
(1.1) Widziałeś Michaśkę? Niezłą ma stylówę.
Wiktionary
rzecz. stylizacja ż., stylista m., stylistka ż.
czas. stylizować ndk.
przym. stylistyczny
Wiktionary
potocznie: nadawać tekstowi styl graficzny
SJP.pl
potocznie: wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, outfit, stylówa, look
SJP.pl
1. posiadający ustalony styl, utrzymany w jakimś jednorodnym stylu;
2. będący w dobrym stylu; gustowny;
3. odnoszący się do stylu w literaturze, sztuce, sporcie itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest utrzymany w określonym stylu
(1.2) taki, który jest w dobrym stylu
(1.3) taki, który odnosi się do stylu w literaturze, sztuce, sporcie itp.
Wiktionary
zob. styl.
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o stylach
SJP.pl
związany z nauką, wiedzą o stylach
SJP.pl
nauka, wiedza o stylach
SJP.pl
1. pałeczka do obsługi urządzeń elektronicznych z ekranem dotykowym; rysik;
2. rylec do pisania na tabliczkach powleczonych woskiem, używany w starożytnym Rzymie; styl
SJP.pl
Wikipedia
1. zachęcanie do jakiejś aktywności; bodziec, podnieta, pobudka;
2. w biologii: pobudzanie organizmu (np. jego narządów, tkanek) przez bodźce, np. chemiczne, fizyczne; stymulowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pobudzanie do aktywności, rozwoju
(1.2) biol. wywoływanie stanu pobudzenia w organizmie przez bodziec zewnętrzny
Wiktionary
rzecz. stymulator mrz., stymulowanie n., stymulant mrz.
czas. stymulować ndk., wystymulować dk.
Wiktionary
(1.1) aktywizacja, animacja, pobudka, pobudzanie, podnieta, stymulowanie
(1.2) aktywacja, pobudzenie
Wiktionary
przymiotnik od: stymulacja
SJP.pl
w medycynie: środek farmakologiczny przywracający pacjentowi chęć działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bodziec wzmagający procesy życiowe, zob. stymulator.
(1.2) książk. bodziec, zob. stimulus.
Wiktionary
Stymulanty – substancje psychoaktywne działające zazwyczaj pobudzająco. Zwykle powodują wiele skutków ubocznych, tym więcej im mocniejsze pobudzenie. Najsilniejsze stymulanty legalnie dostępne są tylko na receptę.
Stymulanty zwiększają aktywność układu współczulnego lub ośrodkowego układu nerwowego. Niektóre stymulanty powodują pewien rodzaj euforii, szczególnie te, które oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy. Niektóre stymulanty używane są w medycynie w celu: podtrzymywania czujności i przeciwdziałania zmęczeniu, szczególnie w sytuacjach gdy sen jest niemożliwy (na przykład podczas prowadzenia pojazdów), zapobiegania chorobowemu zmęczeniu i senności (jak w przypadku narkolepsji), odchudzania (fentermina, benzfetamina) czy podnoszenia zdolności koncentracji i skupienia (zwłaszcza w przypadku ADHD). Rzadziej (i tylko wybrane preparaty z grupy Inhibitorów MAO) stosuje się w leczeniu depresji. Stymulanty są często nadużywane przez ludzi chcących zwiększyć swoją sprawność psychiczną i produktywność, a także przez osoby chore na anoreksję. Są też popularne w użyciu rekreacyjnym, ze względu na euforię jaką powodują.
Wikipedia
(1.1) Kortyzol jest stymulantem i nie pozwoli ci zasnąć. Gdy w końcu ci się to uda, po przebudzeniu jego stężenie będzie o wiele niższe, niż powinno, a ty przez resztę dnia będziesz się czuła zmęczona.
(1.1) (…) marihuana w małych ilościach, podobnie jak w niewielkich ilościach spożywany alkohol, jest tylko stymulantem.
(1.2) Wynika to stąd, że sektor usług rynkowych w Polsce po roku 1989 był głównym stymulantem wzrostu gospodarczego (…)
Wiktionary
rzecz. stymulator m., stymulacja ż., stymulowanie n.
czas. stymulować ndk.
przym. stymulacyjny
przysł. stymulacyjnie
Wiktionary
1. w medycynie: aparat pobudzający komórki żywego organizmu, powodujący wytwarzanie określonych bodźców, np. stymulator (rozrusznik) serca; pobudzacz;
2. w biologii: preparat fizyczny lub chemiczny pobudzający procesy życiowe organizmu, np. stymulator wzrostu roślin;
3. książkowo: czynnik zachęcający do podjęcia jakiegoś działania, np. stymulator zmian, rozwoju, postępu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynnik pobudzający działanie, bodziec, stymulant
Wiktionary
(1.1) Nadużycie kawy może stać się stymulatorem tendencji samobójczych.
Wiktionary
rzecz. stymulacja ż., stymulowanie n., stymulant m.
czas. stymulować ndk.
przym. stymulacyjny
przysł. stymulacyjnie
Wiktionary
1. wzmagać procesy życiowe organizmu poprzez bodziec, impuls; pobudzać, podniecać;
2. książkowo: pobudzać do jakiegoś działania, do wzmożonej aktywności; zachęcać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pobudzać do działania
Wiktionary
IPA: ˌstɨ̃muˈlɔvat͡ɕ, AS: stỹmulovać
Wiktionary
rzecz. stymulacja ż., stymulowanie n., stymulator mrz., stymulant m.
przym. stymulacyjny
Wiktionary
(1.1) aktywizować, animować, dopingować, mobilizować, motywować, pobudzać, zachęcać, zagrzewać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stymulować.
Wiktionary
IPA: ˌstɨ̃mulɔˈvãɲɛ, AS: stỹmulovãńe
Wiktionary
czas. stymulować
rzecz. stymulator mrz., stymulant m., stymulacja ż.
Wiktionary
1. wzmagać procesy życiowe organizmu poprzez bodziec, impuls; pobudzać, podniecać;
2. książkowo: pobudzać do jakiegoś działania, do wzmożonej aktywności; zachęcać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. zwiększający aktywność organizmu
Wiktionary
(1.1) Pobudzony stymulującym działaniem alkoholu, mogłem dalej rozmyślać na temat minionych czasów.
(1.1) Kofeina zawarta w kawie jest związana z kwasem octowym i zostaje uwolniona dopiero w czasie prażenia ziaren. Właśnie tej substancji organicznej należy przypisać właściwości stymulujące.
(1.1) Środki stymulujące, poprawiające samopoczucie, zmniejszające potrzebę łaknienia i snu, dają poczucie większej wydolności fizycznej i umysłowej.
(1.1) Nigdy nie zaczynaj dnia od środków stymulujących (kawa, herbata[,] czy papieros), ponieważ wywołany przez nie stres hamuje trawienie.
Wiktionary
przysł. stymulująco
Wiktionary
(1.1) pobudzający
Wiktionary
ryba z rodziny stynkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Osmerus eperlanus|ref=tak., mała ryba o dużych łuskach;
Wiktionary
Stynka (Osmerus eperlanus) – anadromiczna ryba z rodziny stynkowatych (Osmeridae).
Wikipedia
IPA: ˈstɨ̃nka, AS: stỹnka
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Stynkokształtne (Osmeriformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) z grupy przedkolcopłetwych, obejmujący gatunki anadromiczne, tzn. spędzające większość życia w morzu, a na tarło wpływające do wód słodkich. W zapisie kopalnym znane są z pokładów paleogenu.
Wikipedia
o cechach stynkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Stynkowate (Osmeridae) – rodzina niedużych, anadromicznych ryb stynkokształtnych (Osmeriformes). Są poławiane gospodarczo. Najstarsze ślady stynkowatych w zapisie kopalnym znane są z pokładów paleocenu (Speirsaenigma lindoei).
Wikipedia
o cechach stynkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. uczta pogrzebowa;
2. u ludów pierwotnych: uczta obrzędowa ku czci zmarłego;
3. w gwarze miejskiej: zabawna historia, heca;
4. w gwarze studenckiej: stypendium socjalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. gastr. poczęstunek organizowany po pogrzebie;
Wiktionary
Stypa (też uczta pogrzebowa, konsolacja, od łac. consolatio – ulga, pociecha) – u Słowian uroczysta uczta organizowana z powodu śmierci kogoś bliskiego lub znanej osoby, wojownika albo wodza. Uczty takie organizowano na cmentarzach zwanych żalnikami, co u Słowian wschodnich i południowych przetrwało w postaci połączonych z ucztowaniem obchodów Zaduszek.
Wikipedia
(1.1) uczta pogrzebowa, konsolacja
Wiktionary
dotyczący stypendium, związany ze stypendium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stypendium, dotyczący stypendiów
Wiktionary
rzecz. stypendium n., stypendysta mos., stypendystka ż.
Wiktionary
pomoc finansowa udzielana na jakiś czas studentom, uczniom, pracownikom naukowym, artystom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomoc finansowa udzielana osobom kształcącym się lub prowadzącym badania naukowe
(1.2) nauka, studia lub badania naukowe finansowane przez daną instytucję
(1.3) kośc. ofiara za odprawienie mszy
Wiktionary
Stypendium – jednostronne świadczenie pieniężne ze strony osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, przyznane za osiągnięcie określonego wyniku w danej dziedzinie nauki lub sztuki albo w celu umożliwienia kontynuowania nauki, prowadzenia badań naukowych lub prac w dziedzinie sztuki.
Wikipedia
(1.1) Jeśli planowaćanujesz nowe projekty ekologiczne, możesz ubiegać się o stypendium.
(1.2) Najwięcej praktycznych umiejętności zdobyłam będąc na stypendium w Australii.
(1.3) Za przyjęte stypendium mszalne kapłan winien odprawić mszę zgodnie z intencją ofiarodawcy.
Wiktionary
IPA: stɨˈpɛ̃ndʲjũm, AS: stypẽndʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. stypendysta mos., stypendystka ż.
przym. stypendialny
Wiktionary
(1.2) grant
(1.3) ofiara
Wiktionary
osoba otrzymująca stypendium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która otrzymuje stypendium, jest na stypendium
Wiktionary
(1.1) W tym akademiku mieszkają stypendyści z Afryki.
Wiktionary
rzecz. stypendium n.
:: fż. stypendystka ż.
przym. stypendialny
Wiktionary
kobieta otrzymująca stypendium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna, kobieta, która otrzymuje stypendium, jest na stypendium
Wiktionary
(1.1) Na naszym roku są trzy stypendystki z Ukrainy.
Wiktionary
rzecz. stypendium n.
:: fm. stypendysta m.
przym. stypendialny
Wiktionary
ujednolicić, sprowadzić do jednego typu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. umowa, zobowiązanie oparte na kontrakcie;
2. warunek kontraktu, umowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. polit. praw. umowa, ugoda lub inne zobowiązanie
Wiktionary
Stypulacja (łac. stipulatio – przyrzeczenie) – w prawie rzymskim forma zawarcia zobowiązania, należąca do grupy kontraktów werbalnych (słownych, łac. obligationes verbis contractæ).
Jej istotą była wymiana określonych formą pytań i odpowiedzi pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem (stipulator). Stypulacja cieszyła się niezwykłą popularnością, ze względu na upodobanie starożytnych Rzymian do dokonywania czynności prawnych w sposób werbalny, oraz ze względu na fakt, że w treści porozumienia można było zawrzeć dowolne zobowiązanie, przeważnie jednak pieniężne. Upodobniało to stypulację do nieformalnych i nieposiadających ochrony prawnej umów (pacta nuda); w przeciwieństwie do nich stypulacja, jako akt formalny, była zaskarżalna.
Wikipedia
IPA: ˌstɨpuˈlat͡sʲja, AS: stypulacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stypulowanie n.
czas. stypulować ndk.
Wiktionary
zastrzegać warunki w umowie, stawiać jako warunek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rzad. praw. wymagać, określać, przewidywać, zastrzegać, postulować, nakazywać
Wiktionary
(1.1) Obowiązujący w Kalifornii wariant tego aktu normatywnego stypulował, że każda osoba wystawiająca czerwoną flagę, sztandar lub odznakę (lub flagę, sztandar, odznakę bądź też jakiekolwiek inne urządzenie dowolnego koloru) w jakimkolwiek miejscu publicznym bądź miejscu spotkań, podczas dowolnego zgromadzenia publicznego albo też na jakimkolwiek budynku, jako znak, symbol lub emblemat sprzeciwu wobec zorganizowanej formy rządu, zachętę lub stymulację działań anarchistycznych albo pomoc wywrotowej propagandzie, popełnia zbrodnię.
(1.1) Postępowanie karne toczyło się dalej w oparciu o ordynans St. Paul dotyczący przestępstw motywowanych uprzedzeniami, który stypulował, iż zakazane jest umieszczanie tak na terenie publicznym, jak i prywatnym symboli, przedmiotów, graffiti itp. (w szczególności płonącego krucyfiksu oraz nazistowskiej swastyki), odnośnie do których osoba dopuszczająca się wspomnianego czynu wiedziała lub miała racjonalne powody wiedzieć, że wzbudzają one gniew, wzburzenie albo uczucie resentymentu w innych osobach z powodu rasy, koloru skóry, wyznawanego credo, religii lub płci.
(1.1) Wszak nawet traktaty europejskie, choć względom mniemanego wiecznego pokoju poświęciły ciało Polski, i choć bez nas o nas stanowiły – nie poświęciły nigdy jéj ducha, lecz stypulowały Jego narodowe tchnienie we wszystkich trzech częściach i żądały dla nas odpowiednich temu duchowi instytucyi.
(1.1) Przejawia się w popieraniu preferencji, które dana osoba miałaby w sytuacji hipotetycznej, dokładnie tak, jak to stypuluje warunkowa refleksja.
(1.1) Jeżeli sprzedawca znajdzie się w konieczności sprzedania nieruchomości za bezcen, niéma innéj rady jak warować sobie możliwość odkupu; akcyi bowiem rescissyjnéj dla pokrzywdzenia stypulować nie można, a przynajmniéj byłoby niestosowne i niepraktyczne (…)
Wiktionary
IPA: ˌstɨpuˈlɔvat͡ɕ, AS: stypulovać
Wiktionary
rzecz. stypulacja, stypulowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stypulować.
Wiktionary
IPA: ˌstɨpulɔˈvãɲɛ, AS: stypulovãńe
Wiktionary
czas. stypulować
rzecz. stypulacja ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawy dopływ Prypeci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie i Białorusi; prawy dopływ Prypeci;
Wiktionary
Styr (ukr. Стир Styr, ros. i biał. Стыр Styr) – rzeka na Ukrainie i Białorusi; prawy dopływ Prypeci.
Długość rzeki – 483 km, powierzchnia zlewiska – 13 100 km².
Źródła w pobliżu Brodów w obwodzie lwowskim; przepływa przez obwody rówieński i wołyński; na Białorusi w rejonie brzeskim wpada do Prypeci.
Wikipedia
1. potocznie: bardzo kogoś zmęczyć;
2. dawniej: zmarnować, zniszczyć, nadwerężyć coś głównie przez ciężką pracę, trudy, zmartwienia itp.; sterać
SJP.pl
drzewo lub krzew występujące w klimacie zwrotnikowym i podzwrotnikowym w wielu gatunkach, żywica niektórych jest wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym i perfumeryjnym
SJP.pl
Styrak, styraksowiec (Styrax L.) – rodzaj roślin z rodziny styrakowatych. Obejmuje 126 gatunków. Są to drzewa i krzewy w większości rosnące w strefie tropikalnej i subtropikalnej wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz w Ameryce Północnej i Południowej. Nieliczne sięgają stref umiarkowanych. Jeden gatunek – styrak lekarski S. officinalis występuje we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i w południowej Europie. Rośliny te rosną w lasach i na terenach skalistych, ich kwiaty są zapylane przez owady.
Wikipedia
rodzina drzew i krzewów z rzędu wrzosowców; styrakowcowate, styraksowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach styrakowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach styrakowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach styrakowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny styrakowatych; styraks
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z infrarzędu ceratopsów
SJP.pl
Styrakozaur (Styracosaurus) – rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy ceratopsów żyjącego w późnej kredzie, w kampanie i mastrychcie (około 83,5–65,5 mln lat temu) na obszarze Ameryki Północnej. Jego skamieniałości były znajdywane w kanadyjskiej prowincji Alberta. Miał od czterech do sześciu rogów wyrastających z chroniącej szyję kryzy, mniejsze rogi na policzkach oraz jeden róg nosowy, dochodzący do 60 cm długości i 15 cm szerokości. Funkcja rogów i kryzy była przedmiotem wieloletnich debat.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny styrakowatych; styrakowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żywica pozyskiwana z drzew z rodzaju styrak (nazwa systematyczna|Styrax|L.|ref=tak.)
Wiktionary
Żywica benzoesowa, styraks, benzoes, będźwin, benzoin (śrdw.-łac. benzoë – żywica balsamiczna, styrax, benzoinum), zwany niepoprawnie gumą Benjamina (w związku z jego ang. nazwą Benjamin gum) – żywica balsamiczna pozyskiwana z naciętych pni drzew z rodzaju styrak (Styrax), głównie styraka benzoesowego S. benzoin oraz S. tonkinensis, rosnących w Azji Wschodniej i Indiach. Żywica benzoesowa bardzo szybko weszła w poczet surowców leczniczych używanych także w Polsce, o czym świadczy m.in. obecność w spisie inwentarza krakowskiej apteki Wojciecha Rzęczycy z 1566 r., cytowanym przez Stanisława Pronia w „Musaeum Poloniae Pharmaceuticum”. Kolejnym ważnym śladem potwierdzającym farmaceutyczne wykorzystanie żywicy jest monografia w „Pharmacopoeia Regni Poloniae” z 1817 r. Widnieje tam pod nazwą „Benzoë” wraz z synonimami „Asa dulcis” i „Benzoes”. Jak podaje pierwsza polska farmakopea, żywica ta pozyskiwana była z gatunku Styrax benzoë z Sumatry. Najciekawszych informacji o tym surowcu dostarcza nam jednak wspomniany już „Komentarz do VII wydania farmakopei austryjackiej”.
Wikipedia
rzecz. styrak m., stiraks m.
przym. styrakowy, styraksowy
Wiktionary
(1.1) żywica benzoesowa, benzoes, będźwin, benzoin, stiraks
Wiktionary
rodzina drzew i krzewów z rzędu wrzosowców; styrakowcowate, styrakowate
SJP.pl
o cechach styraksowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
potocznie: bardzo zmęczony, wyczerpany wykonywaniem ciężkiej pracy; wykończony, sterany, utyrany, zatyrany, spracowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo zmęczony, przepracowany
Wiktionary
IPA: stɨˈrãnɨ, AS: styrãny
Wiktionary
czas. tyrać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. włożyć, wcisnąć
Wiktionary
związek aromatyczny z alkenowym łańcuchem bocznym, używany do produkcji polistyrenu i kauczuku syntetycznego; winylobenzen
SJP.pl
Styren (winylobenzen) – organiczny związek chemiczny, węglowodór aromatyczny z alkenowym łańcuchem bocznym. Jest związkiem wyjściowym do produkcji polistyrenu.
Wikipedia
kraj związkowy w Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w środkowej Europie, podzielona między Austrię i Słowenię;
(1.2) geogr. adm. kraj związkowy w południowej Austrii ze stolicą w Grazu;
Wiktionary
Styria (niem. Steiermark, słoweń. Štajerska) – kraina historyczna w środkowej Europie. Obecnie większość Styrii należy do Austrii (zob. Styria (Austria)), a południowa część, zwana też Styrią Dolną – do Słowenii (zob. Styria (Słowenia)).
Wikipedia
rzecz. Styryjczyk mos., Styryjka ż.
przym. styryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. trznadel
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternal, sternadel.
Wiktionary
styropianowe opakowanie do przewożenia rozmaitych towarów; styroboks
SJP.pl
styropianowe opakowanie do przewożenia rozmaitych towarów; styroboks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. polistyren ekstrudowany; materiał izolacyjny wykorzystywany w budownictwie
Wiktionary
Polistyren ekstrudowany (XPS, potocznie styrodur) – materiał izolujący ze spienionego polistyrenu o odmiennych od styropianu właściwościach, otrzymany metodą ciągłej ekstruzji płyt (wytłaczanie przez głowicę szczelinową). Jest stosowany m.in. w budownictwie.
Wikipedia
(1.1) W porównaniu ze styropianem styrodur jest mniej nasiąkliwy i dużo twardszy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. polistyren o mikroporowatej strukturze, najczęściej w formie kształtek, bloków lub płyt, wykorzystywany jako materiał do izolacji cieplnej, dźwiękowej i elektrycznej;
(1.2) pot. pogard. środowisko dawnych działaczy solidarnościowej opozycji w PRL, sprawujących władzę w Polsce po przełomie 1989 roku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palenie styropianu w niskiej temperaturze (…) powoduje powstanie związków kancerogennych.
Wiktionary
przym. styropianowy
Wiktionary
pejoratywnie: nieestetyczne ocieplanie elewacji budynków styropianem
SJP.pl
ocieplać budynek styropianem
SJP.pl
pogardliwie: członek antykomunistycznej, demokratycznej opozycji związanej z "Solidarnością"
SJP.pl
przymiotnik od: styropian
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. dotyczący lub zrobiony ze styropianu
Wiktionary
(1.1) Po ułożeniu każdej warstwy dla zapewnienia właściwej izolacji cieplnej do płyt zewnętrznego deskowania od strony wewnętrznej przymocowujemy płyty styropianowe.
Wiktionary
rzecz. styropian m.
Wiktionary
nadmierne stosowanie styropianu, oszpecenie budynku ociepleniem ze styropianu
SJP.pl
rodzaj materiału izolacyjnego, spieniony polistyren
SJP.pl
mieszkaniec Styrii (kraju związkowego w Austrii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Styrii
Wiktionary
IPA: stɨˈrɨjt͡ʃɨk, AS: styryi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Styria ż.
:: fż. Styryjka ż.
przym. styryjski
Wiktionary
mieszkanka Styrii (kraju związkowego w Austrii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Styrii
Wiktionary
rzecz. Styria ż.
:: fm. Styryjczyk mos.
przym. styryjski
Wiktionary
przymiotnik od: Styria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Styrią, dotyczący Styrii
Wiktionary
rzecz. Styria ż., Styryjczyk mos., Styryjka ż.
Wiktionary
Styrzyniec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska.
Wieś jest sołectwem w gminie Biała Podlaska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 453 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białej Podlaskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) niedokonany od|stłoczyć.
Wiktionary
IPA: ˈstwat͡ʃat͡ɕ, AS: stu̯ačać
Wiktionary
rzecz. stłaczanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stłaczać.
Wiktionary
IPA: stwaˈt͡ʃãɲɛ, AS: stu̯ačãńe
Wiktionary
czas. stłaczać
Wiktionary
potocznie: zgnieść, zdusić, stłumić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stłoczyć.
Wiktionary
IPA: stwɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: stu̯očẽńe
Wiktionary
czas. stłoczyć
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) zgromadzić coś ciasno na relatywnie małej przestrzeni, upchać, zbić
czasownik zwrotny stłoczyć się
(2.1) zgromadzić się w jednym miejscu, ciasno skupiając się; zbić się; skupić się
Wiktionary
IPA: ˈstwɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: stu̯očyć
Wiktionary
rzecz. stłoczenie n.
Wiktionary
1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) zniszczyć jakąś kruchą rzecz, rozbijając ją na kawałki
(1.2) doznać stłuczenia – drobnego urazu wskutek uderzenia o coś
(1.3) zbić kogoś
czasownik zwrotny stłuc się
(2.1) rozpaść się na kawałki z powodu uderzenia
(2.2) pot. zbić jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Jacek stłukł babci wazon piłką.
(1.2) Jacek stłukł sobie kolano podczas gry w piłkę.
(1.3) Jacek stłukł kolegę na długiej przerwie.
(2.1) Wczoraj stłukła się kolejna filiżanka z porcelanowego kompletu.
(2.2) Moi synowie stłukli się po szkole.
Wiktionary
IPA: stwut͡s, AS: stu̯uc
Wiktionary
rzecz. stłuczenie n., stłuczka ż., tłuczek m., tłuczenie n., tłuczeń mrz.
czas. tłuc, utłuc, obtłuc, wytłuc, przytłuc
Wiktionary
(1.1) rozbić, roztrzaskać, potłuc
(1.2) obić
(1.3) zbić, obić, pobić
(2.1) rozbić się, roztrzaskać się, potłuc się
(2.2) pobić się
Wiktionary
1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stłuc.
Wiktionary
Stłuczenie, kontuzja (łac. contusio) – jest to zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki powstałe w wyniku urazu mechanicznego polegające na zgnieceniu komórek, rozerwaniu włókien substancji międzykomórkowej, uszkodzeniu naczyń i nerwów. Stłuczona tkanka jest niezdolna do pełnienia swojej funkcji. Objawy zależą od funkcji uszkodzonej tkanki.
Wikipedia
IPA: stwuˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: stu̯učẽńe
Wiktionary
czas. stłuc, tłuc
rzecz. tłuczenie n., tłuczeń mrz., stłuczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół szklanych pozostałości po stłuczonych przedmiotach, recyklingowy surowiec szklarski
(1.2) pot. niegroźny wypadek, zazwyczaj samochodowy
(1.3) techn. pęknięnte, stłuczone naczynie, zwykle w procesie produkcji szkła użytkowego
(1.4) zootechn. pęknięnte, stłuczone jajko w procesie produkcji jaj spożywczych lub piskląt do chowu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stłuczkę szklaną można przetopić w hucie i ponownie wykorzystać.
(1.2) Po tej stłuczce nigdy już nie wsiadła na motor.
(1.3) Pięć stłuczek na zmianę to górna dopuszczalna ilość.
(1.4) Odpowiednia zawartość wapnia i fosforu w karmie dla kur zmniejsza ilość stłuczek.
Wiktionary
IPA: ˈstwut͡ʃka, AS: stu̯učka
Wiktionary
rzecz. tłuczeń m., tłuczka ż., tłuk m., tłuczek m., stłuczenie n., tłuczenie n., potłuczenie n., wytłuczenie n., utłuczenie n., tłukliwość ż.
czas. stłuc dk., tłuc ndk., potłuc dk., wytłuc dk., utłuc dk.
przym. tłukący, nietłukący, tłuczniowy, tłuczkowy, tłukliwy
Wiktionary
(1.1) tłuczka
(1.2) kraksa, kolizja; pot. dzwon
Wiktionary
1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś
SJP.pl
1. drobny kawałek czegoś stłuczonego;
2. rzadko: miejsce stłuczone; stłuczenie
SJP.pl
1. zlikwidować coś, nie dać się czemuś rozwinąć; zdławić, zgnieść;
2. zahamować jakiś odruch, nie dając tym poznać czegoś po sobie;
3. spowodować, że coś jest mniej słyszalne
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tłumić)
(1.1) dokonany od|tłumić.
Wiktionary
czas. tłumić
rzecz. tłumik mrz.
Wiktionary
1. zlikwidować coś, nie dać się czemuś rozwinąć; zdławić, zgnieść;
2. zahamować jakiś odruch, nie dając tym poznać czegoś po sobie;
3. spowodować, że coś jest mniej słyszalne
SJP.pl
nasycić tłuszczem
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, otłuścieć
SJP.pl
natłuszczać;
1. nasycać tłuszczem;
2. stłuszczać się - nasycać się tłuszczem
SJP.pl
nasycić tłuszczem
SJP.pl
Stłuszczenie, zwyrodnienie tłuszczowe – gromadzenie się kropelek tłuszczu w komórkach narządów miąższowych: wątroby, nerek, mięśnia sercowego.
W zależności od mechanizmu i następstw wyróżniane są dwa typy stłuszczenia: właściwe zwyrodnienie tłuszczowe oraz nacieczenie tłuszczowe. Zwyrodniające jest formą obumierania komórek i polega na ujawnieniu się tłuszczu wewnątrzkomórkowego wchodzącego w skład struktury cytoplazmy, zwykle w postaci połączeń z białkami. Działanie czynników szkodliwych (np. zatrucie fosforem) rozbija te połączenia i wówczas tłuszcz uwidacznia się w postaci drobnych kropelek. Nacieczenie tłuszczowe jest z kolei wyrazem nadmiernego gromadzenia się tłuszczu energetycznego lub stanowiącego surowiec do syntezy i jest następstwem obniżenia sprawności czynnościowej komórek. Nacieczenie tłuszczowe spotyka się najczęściej w wątrobie.
Wikipedia
mocno obrośnięty tłuszczem, np. stłuszczona wątroba
SJP.pl
dawna drobna moneta francuska mająca wartość 1/20 franka; sou
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = eduk. samorząd uczniowski
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛs‿ˈu, AS: es‿u
Wiktionary
język z rodziny bantu, używany w krajach Afryki Wschodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język używany we wschodniej części Afryki;
Wiktionary
Język suahili, także: swahili (kiswahili) – język z rodziny bantu używany w Afryce Środkowej i Wschodniej (Tanzania, Kenia, Demokratyczna Republika Konga, Uganda), gdzie pełni funkcję języka kontaktowego. Zapisywany zarówno alfabetem łacińskim (obecnie), jak i arabskim (dawniej). Składa się z około 20 dialektów (kiamu, kimwita, kingwana i inne). Najczęściej używanym (tzw. standard swahili) jest dialekt unguja wywodzący się z Zanzibaru. Językiem suahili jako ojczystym posługuje się około 800 tysięcy ludzi.
Wikipedia
(1.1) Język suahili jest językiem wehikularnym w Afryce Wschodniej.
Wiktionary
IPA: ˌsuwaˈxʲilʲi, AS: suu̯aχʹilʹi
Wiktionary
przym. suahilijski
Wiktionary
związany z Suahili, ludem afrykańskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z suahili, dotyczący suahili
Wiktionary
(1.1) Właśnie ruszyła suahilijska Wikipedia.
Wiktionary
rzecz. suahili n., suahilijskość ż.
przysł. suahilijsko
Wiktionary
filolog języka suahili
SJP.pl
filolożka języka suahili
SJP.pl
filologia języka suahili
SJP.pl
rodzaj liczydła chińskiego
SJP.pl
Suanpan (chin .trad.: 算盘, chin. upr.: 算盤, pinyin: suànpán) – chińska odmiana europejskiego abaku. Każdy z drutów w suanpanie dzieli się na dwie części: jedną z pięcioma kulkami i drugą z dwoma każdym o "wartości" pięciu kulek z pierwszej części drutu. Na suanpanie można szybko wykonywać: mnożenie, dzielenie, dodawanie, odejmowanie, pierwiastkowanie kwadratowe i sześcienne. Wynalezione najpóźniej w XII wieku.
Wikipedia
[czytaj: słaz-i] język urzędowy Eswatini i RPA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. polit. dawna nazwa państwa Eswatini;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gospodarka Suazi niemal całkowicie zależy od rolnictwa.
Wiktionary
rzecz. Suazyjka ż., Suazyjczyk m.
przym. suazyjski
Wiktionary
(1.1) ofic. Królestwo Eswatini; hist. Ngwane
Wiktionary
1. przedstawiciel ludu Suazi;
2. obywatel Suazi; Ngwanejczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Suazi
Wiktionary
IPA: ˌsuwaˈzɨjt͡ʃɨk, AS: suu̯azyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Suazi n., Suazyjka ż.
przym. suazyjski
Wiktionary
(1.1) Ngwanejczyk
Wiktionary
1. przedstawicielka ludu Suazi;
2. obywatelka Suazi; Ngwanejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Suazi
Wiktionary
IPA: ˌsuwaˈzɨjka, AS: suu̯azyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Suazi n., Suazyjczyk m.
przym. suazyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Suazi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Suazi
Wiktionary
IPA: ˌsuwaˈzɨjsʲci, AS: suu̯azyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Suazi n., Suazyjczyk m., Suazyjka ż.
Wiktionary
(1.1) hist. ngwanejski
Wiktionary
1. środowiskowo: subskrypcja kanału w serwisie internetowym;
2. subwoofer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. skr. subskrypcja (np. kanału internetowego, podcastu itp.)
(1.2) pot. skr. subwoofer
Wiktionary
IPA: sup, AS: sup
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na relację podległości, przyporządkowania
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na dolne, niskie położenie, lub pod spodem czegoś
(1.3) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na następstwo w kolejności
(1.4) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na pochodzenie, potomność
(1.5) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na mniejszą, niewystarczającą ilość
(1.6) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na położenie w bliskości, przy granicy
Wiktionary
(1.1) sub- + kontynent = subkontynent
(1.2) sub- + soniczny = subsoniczny
(1.4) sub- + domena = subdomena
(1.6) sub- + polarny = subpolarny
Wiktionary
IPA: sup, AS: sup
Wiktionary
(1.1) pod-
(1.2) pod-
(1.5) niemal
(1.6) pod-, przy-
Wiktionary
ptak o upierzeniu zbliżonym do szaty ostatecznej, charakterystycznej dla danego gatunku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. taki, który znajduje się w wysokim piętrze gór lub dla niego charakterystyczny
Wiktionary
IPA: ˌsubalˈpɛjsʲci, AS: subalpei ̯sʹḱi
Wiktionary
1. podrzędność, wtórność, podporządkowanie;
2. w logice: wywodzenie sądu szczegółowego z sądu ogólnego, np. wczoraj cały dzień padało (sąd ogólny) => wczoraj w południe padało (sąd szczegółowy);
3. w średniowiecznej filozofii: koncepcja zredukowania wszystkich nauk do teologii, a teologii do Pisma Świętego
SJP.pl
położony w okolicach południowego koła podbiegunowego, właściwy tym obszarom
SJP.pl
oddanie w dzierżawę majątku dzierżawionego; poddzierżawa
SJP.pl
położony w okolicach północnego koła podbiegunowego; podbiegunowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z obszarem wokół Arktyki, dotyczący obszaru wokół Arktyki
Wiktionary
(1.1) Fauna Islandii należy do krainy subarktycznej królestwa palearktycznego.
Wiktionary
rzecz. Subarktyka ż.
Wiktionary
samochód marki Subaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Subaru (jap. スバル) – japońska marka samochodów osobowych produkowanych przez przedsiębiorstwo Subaru Corporation (do 2017 roku noszące nazwę Fuji Heavy Industries), założona 15 lipca 1953 roku. Nazwa Subaru oznacza w języku japońskim Plejady, które zostały umieszczone w logo firmy.
Wikipedia
(1.1) Zygfryd pracował w fabryce Subaru przez dwadzieścia lat.
Wiktionary
rzecz. subaru n.
Wiktionary
mniejszy od atomu, będący częścią atomu
SJP.pl
nieświadome odbieranie bardzo słabych bodźców, wpływających na zachowanie się człowieka
SJP.pl
Subcepcja (ang. subception) – zjawisko polegające na odbieraniu bodźców ze świata zewnętrznego, jednak eksponowanych zbyt krótko lub zbyt słabych, aby mogły zostać świadomie zarejestrowane. Subcepcja, zwana także „postrzeganiem nieświadomym”, ma wpływ na nasze zachowanie, chociaż nie zdajemy sobie z tego sprawy. W związku z tym bywa wykorzystywana jako metoda psychomanipulacji, np. w reklamie.
Wikipedia
zaburzenie psychiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zaburzenie o objawach podobnych depresji, ale o mniejszym natężeniu
Wiktionary
środowiskowo: implant podskórny
SJP.pl
duchowny katolicki niższy od diakona, spełniający pomocnicze czynności liturgiczne
SJP.pl
Subdiakon (łac. subdiaconus), w Kościołach Wschodnich: hipodiakon (gr.: ὑποδιάκονος, hipodiakon ὑπο- pod- i διάκονος 'sługa') – chrześcijanin ustanowiony do bezpośredniej pomocy celebransowi i diakonowi podczas sprawowania liturgii.
Wikipedia
święcenia duchownych w Kościele katolickim, uprawniające do pełnienie funkcji subdiakona
SJP.pl
adres internetowy utworzony w ramach domeny głównej lub domeny wyższego poziomu; poddomena
SJP.pl
Subdomena – adres internetowy, który przynależy do domeny głównej lub domeny wyższego poziomu
System DNS zezwala maksymalnie na 127 poziomów zagnieżdżenia, 63 znaki na etykietę jednego poziomu z ograniczeniem długości całego adresu do 255 znaków.
Wikipedia
Subdominanta (łac. sub = pod; dominans = panujący; skr. S) – czwarty stopień gamy durowej lub molowej znajdujący się w odległości kwarty czystej w górę lub kwinty czystej w dół od toniki (dlatego zwana jest też dominantą dolną). Jeden z trzech głównych stopni gamy obok toniki i dominanty.
Wikipedia
zjawisko nasuwania się na siebie płyt litosfery (oceanicznej pod kontynentalną) często powodujące trzęsienia Ziemi
SJP.pl
Subdukcja w teorii tektoniki płyt proces polegający na wciąganiu lub wpychaniu jednej płyty litosferycznej pod drugą (oceaniczną lub kontynentalną). Strefy subdukcji są jednym z rodzajów granic zbieżnych (konwergentnych, kolizyjnych) płyt litosfery. Na ogół zagłębia się (czyli ulega subdukcji) płyta oceaniczna, lecz w kilku przypadkach obserwuje się też subdukcję płyty kontynentalnej (np. pod Himalajami).
Wikipedia
węższa, wyspecjalizowana część większej dziedziny
SJP.pl
obszar powierzchni ziemi zamieszkiwany przez ludzi jedynie przez jakiś czas; paraekumena
SJP.pl
Subekumena – obszar na kuli ziemskiej zamieszkany przez człowieka jedynie okresowo (np. półpustynie przez koczowników czy też tereny polarne przez polarników) bądź niezamieszkany, ale wykorzystywany gospodarczo (np. kopalnie cyny w Boliwii na wysokości 5400 m n.p.m.).
Wikipedia
podrównikowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. subemitent inwestycyjny – podmiot, który na podstawie zawartej z emitentem albo wprowadzającym zobowiązuje się do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych oferowanych w ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania
(1.2) praw. subemitent usługowy – podmiot, który na podstawie zawartej z emitentem albo wprowadzającym zobowiązuje się do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych danej emisji, oferowanych wyłącznie jemu w celu dalszego ich zbywania w ofercie publicznej
Wiktionary
Subemitent inwestycyjny – podmiot zobowiązujący się do kupna od emitenta na własny rachunek całości lub części oferowanych walorów, na które subskrybenci nie zapisali się w wyznaczonym terminie. Subemitent spełnia rolę gwaranta, iż określona ilość oferowanych przez emitenta walorów będzie wykupiona.
Wikipedia
IPA: ˌsubɛ̃ˈmʲitɛ̃nt, AS: subẽmʹitẽnt
Wiktionary
charakterystyczny dla subendemitu
SJP.pl
roślina lub zwierzę mające główny ośrodek występowania w określonej strefie geograficznej albo okolicy, lecz przekraczające nieco swymi zasięgami ten obszar
SJP.pl
Subendemit – gatunek organizmu, który występuje głównie w określonej strefie geograficznej lub okolicy, jednak przekracza nieco swym zasięgiem ten teren i w mniejszej ilości osobników lub na niewielkiej liczbie stanowisk można go spotkać w bliskich okolicach swojego głównego obszaru występowania.
Wikipedia
erozja występująca pod powierzchnią ziemi
SJP.pl
substancja pełniąca funkcję podobną do wosków, występująca w ścianach komórkowych korka, egzodermy i w tzw. ścianach skorkowaciałych
SJP.pl
Suberyna – hydrofobowa substancja złożona przede wszystkim z długołańcuchowych kwasów tłuszczowych oraz ich estrów z alkoholami alifatycznymi. W porównaniu do kutyny zawiera kwasy o dłuższych łańcuchach węglowych (od 16 do 30 atomów węgla), a dodatkowo różne kwasy nienasycone i dikarboksylowe.
Występuje u roślin w ścianach komórek korka i wchodzi w skład pasemek Caspary'ego w endodermie.Pełni funkcję wzmacniającą i termoizolacyjną.
Wikipedia
Subfundusz – wydzielony portfel w funduszu inwestycyjnym z wydzielonymi subfunduszami. Praktycznie jest to quasi-fundusz wydzielony wewnątrz głównego funduszu inwestycyjnego, nie posiadający osobowości prawnej, posiadający za to własne ograniczenia inwestycyjne, cel inwestycyjny, wysokość opłat, osobno wyceniany (i wyniki prezentowane są w osobnym sprawozdaniu finansowych ‘jednostkowym’, stanowiącym część sprawozdania finansowego całego funduszu) itp. Zobowiązania jednego subfunduszu nie obciążają pozostałych subfunduszy. Większość przepisów dotyczących funduszy inwestycyjnych stosuje się odpowiednio.
Wikipedia
pojęcie używane w matematyce przy badaniu funkcji wypukłych
SJP.pl
Subróżniczka, subgradient, subpochodna (podróżniczka, podgradient, podpochodna) – pojęcia pojawiające się w analizie wypukłej, czyli badaniu funkcji wypukłych, często w powiązaniu z optymalizacją wypukłą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. muzułmański sznur modlitewny, rodzaj różańca
Wiktionary
Subha (arab. سبحة – różaniec) lub tasbih (arab. تسبيح) – muzułmański sznur modlitewny składający się z 33 paciorków lub z trzech części po 33 paciorki, pomagający w wymawianiu wszystkich 99 tzw. atrybutów (imion) Allaha. Subha jest używana niekiedy w czasie modlitwy salat, szczególnie w czasie postu i hadżdżu (pielgrzymki), gdy modlący się muzułmanin wychwala 99 „pięknych imion Boga” (Allaha).
Wikipedia
dawniej: postępowanie egzekucyjne mające na celu sprzedaż dóbr dłużnika w drodze licytacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. praw. wywłaszczenie na mocy wyroku sądowego
Wiktionary
(1.1) A może to był swojego czasu jaki wielki posesjonat, który skupował dobra drogą licytacyj, subhastacyj, komplanacyj, transakcyj i cesyj?
Wiktionary
IPA: ˌsupxaˈstat͡sʲja, AS: supχastacʹi ̯a
Wiktionary
[czytaj: subjektum] w językoznawstwie: podmiot (jako część zdania); subiekt
SJP.pl
dawniej: trud, kłopot, problem, zamieszanie
SJP.pl
1. sprzedawca w sklepie; ekspedient
2. w filozofii: osoba poznająca i działająca, przeciwstawiona światu zewnętrznemu jako przedmiotowi poznania; podmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. sprzedawca w sklepie
(1.2) filoz. osoba poznająca i działająca, przeciwstawiona światu zewnętrznemu będącemu przedmiotem poznania
(1.3) stpol. osoba
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rzad. jęz. zob. podmiot.
Wiktionary
(1.1) (…) stary subiekt istotnie był jakiś niewyraźny i swemu pryncypałowi nie patrzył w oczy.
Wiktionary
IPA: ˈsubʲjɛkt, AS: subʹi ̯ekt
Wiktionary
(1.1) ekspedient, sprzedawca
(1.2) podmiot
Wiktionary
1. uczynienie czegoś subiektywnym, stronniczym;
2. uzależnienie procesu poznania od indywidualnych sposobów percepcji
SJP.pl
1. wyrażanie wyłącznie swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; stronniczość, jednostronność, tendencyjność;
2. kierunek filozoficzny zakładający, że przedmiot poznania istnieje zależnie od umysłu poznającego; idealizm subiektywny
SJP.pl
Wikipedia
1. oceniać lub przedstawiać coś subiektywnie;
2. subiektywizować się - zaczynać być postrzeganym subiektywnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób subiektywny, nieobiektywnie
Wiktionary
rzecz. subiektywność ż.
przym. subiektywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: subiektywnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: subiektywny; bardziej subiektywny
SJP.pl
wyrażanie wyłącznie swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; subiektywizm, stronniczość, jednostronność, tendencyjność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest subiektywne; cecha tych, którzy są subiektywni
Wiktionary
przym. subiektywny
przysł. subiektywnie
Wiktionary
wyrażający wyłącznie swój punkt widzenia, kierujący się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; indywidualny, stronniczy, jednostronny, tendencyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stronniczy, odznaczający się subiektywizmem
(1.2) psych. filoz. zależny od podmiotu poznającego
Wiktionary
(1.2) Procesy orientacji mogą być rozpatrywane w wymiarze zjawisk zarówno obiektywnych, jak i subiektywnych (psychicznych).
Wiktionary
IPA: ˌsubʲjɛkˈtɨvnɨ, AS: subʹi ̯ektyvny
Wiktionary
rzecz. subiektywizm m., subiektywność ż., subiektywizm m.
przysł. subiektywnie
Wiktionary
(1.1) nieobiektywny, tendencyjny, jednostronny, uznaniowy
(1.2) osobisty, indywidualny
Wiktionary
Subintabulat – zabezpieczenie wierzytelności poprzez obciążenie hipoteką innej wierzytelności zabezpieczonej hipotecznie. Wierzyciel uprawniony z tytułu subintabulatu może dochodzić zapłaty własnej wierzytelności bezpośrednio od właściciela nieruchomości (zazwyczaj dłużnika wierzytelności obciążonej) z pominięciem wierzyciela wierzytelności hipotekowanej (wierzyciela hipotecznego, intabulowanego). Równocześnie właściciel nieruchomości ma obowiązek zapłaty długu hipotecznego nie swojemu wierzycielowi, lecz właśnie wierzycielowi subintabulowanemu. Od tego obowiązku nie zwalnia go nawet fakt, iż wierzytelność wierzyciela subintabulowanego nie jest jeszcze wymagalna.
Wikipedia
określenie wykonawcze: nagle, szybko
SJP.pl
mniejszy od jądra atomu, będący częścią jądra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. długa broń palna zasilana amunicją karabinową, mająca lufę krótszą niż 45 centymetrów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsupkaˈrabʲĩn, AS: supkarabʹĩn
Wiktionary
przym. karabinowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długa broń palna wyposażona w krótką, krótszą niż karabinek lufę
Wiktionary
Subkarabinek – rodzaj skróconego karabinka (najczęściej automatycznego) zasilanego amunicją pośrednią, wyposażonego w lufę o długości do 350 mm.
Subkarabinki pojawiły się w wyniku poszukiwania broni o wymiarach zbliżonych do pistoletów maszynowych, ale zasilanych amunicją pośrednią i będących skróconymi odmianami karabinków automatycznych. Ze względu na niewielkie rozmiary i wagę, broń tego typu sprawdza się w czasie walki w ciasnych przestrzeniach (np. w okopach lub budynkach), oraz jako broń do samoobrony dla załóg pojazdów, obsługi ciężkiego sprzętu (np. artylerii) czy wojsk inżynieryjnych (np. saperzy). Zastosowanie amunicji pośredniej, zapewnia jednocześnie lepsze osiągi, względem stosowanych wcześniej w tej roli pistoletów maszynowych.
Wikipedia
(1.1) Obecnie subkarabinki coraz częściej zastępują pistolety maszynowe.
Wiktionary
IPA: ˌsupkaraˈbʲĩnɛk, AS: supkarabʹĩnek
Wiktionary
w językoznawstwie i teorii informacji: postać tego samego kodu, ale przekazywana innym kanałem informacji
SJP.pl
konto pomocnicze, będące częścią konta głównego
SJP.pl
kontrakt na prace podwykonawcze
SJP.pl
1. masyw lądu wielkich rozmiarów, mniejszy jednak niż kontynent, np. Grenlandia, Australia (bez wysp przybrzeżnych);
2. rozległa, wyodrębniająca się część kontynentu, np. Półwysep Indyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. ląd wielkich rozmiarów, lecz mniejszy niż kontynent lub stanowiący jego wydzieloną, szczególną część;
Wiktionary
Subkontynent, podkontynent – zwarta, duża powierzchnia lądowa, stanowiąca część kontynentu. Kryterium pozwalającym wyróżniać subkontynent jest jego pewna odmienność w stosunku do całości kontynentu. Odmienność tę określają czynniki przyrodnicze, m.in. budowa geologiczna, obecność barier naturalnych (góry, morza), oraz geopolityczne i społeczno-ekonomiczne, np. odmienność religijna, kulturowa czy gospodarcza.
Wikipedia
IPA: ˌsupkɔ̃nˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: supkõntỹnẽnt
Wiktionary
przym. subkontynentalny
rzecz. kontynent mrz.
Wiktionary
dotyczący masywu lądu wielkich rozmiarów, mniejszego niż kontynent
SJP.pl
przymiotnik od: Subkowy (wieś w województwie pomorskim)
SJP.pl
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Subkowy (kaszb. Subkòwë) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, siedziba gminy Subkowy na trasie linii kolejowej nr 131 Chorzów Batory – Tczew i przy drodze krajowej nr 91. Wieś jest siedzibą sołectwa Subkowy w którego skład wchodzi również miejscowość Małe Subkowy. Transport publiczny obsługiwany jest przez prywatne przedsiębiorstwo transportowe na trasie Tczew – Subkowy.
Wikipedia
1. normy zwyczajowe przyjęte w jakiejś grupie, odmienne od przyjętych przez ogół społeczeństwa; podkultura;
2. grupa społeczna o normach zwyczajowych odmiennych od przyjętych przez ogół społeczeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. zespół zjawisk kulturowych, częściowo autonomiczny wobec kultury dominującej tworzone przez jakąś grupę osób;
(1.2) socjol. grupa osób przyjmująca zasady, normy i wzorce subkultury (1.1)
Wiktionary
Subkultura (z łac. m.in.: sub „pod”; „w obrębie” + kultura) – zespół zjawisk kulturowych, częściowo autonomiczny wobec kultury dominującej, jednakże nigdy niezrywający całkowicie związków z tą kulturą.
Relacje subkultury z kulturą dominującą (obecnie najczęściej popularną) oraz z innymi subkulturami (np. z subkulturami w obrębie tzw. kultury wysokiej, kultury niskiej, itd.) są zwykle skomplikowane, bowiem część dominujących treści kulturowych subkultury – siłą rzeczy – z kulturą dominującą i z innymi subkulturami podzielają, część po swojemu przetwarzają, a część aktywnie odrzucają (kontestując, buntując się przeciwko nim) lub pomijają (traktując je obojętnie lub neutralnie).Z punktu widzenia nauk o kulturze błędem jest często potocznie występujące utożsamianie subkultury z grupą społeczną, która treści kulturowe wytwarza i reprezentuje.
Wikipedia
przym. subkulturowy
Wiktionary
przymiotnik od: subkultura
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do subkultury, związany z subkulturą
Wiktionary
rzecz. subkultura ż.
Wiktionary
w medycynie: powodujący stan zbliżony do śmierci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. med. osłabiający znacznie żywotność organizmu, ale nie powodujący natychmiastowej śmierci
Wiktionary
(1.1) Wzrost i rozwój roślin pszenicy może być także modyfikowany przez zastosowanie niektórych związków pochodzenia naturalnego oraz subletalnych dawek niektórych herbicydów.
Wiktionary
upoważnienie do korzystania z utworu, którego udziela licencjobiorca, a nie twórca utworu; podlicencja
SJP.pl
1. przejście substancji ze stanu stałego bezpośrednio w stan gazowy
2. uszlachetnienie, uwznioślenie czegoś
3. jeden z obronnych mechanizmów osobowości polegający na przesunięciu popędu na inny, zastępczy obiekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zmiana stanu skupienia ze stałego na gazowy, z pominięciem fazy ciekłej;
Wiktionary
Sublimacja – przemiana fazowa bezpośredniego przejścia ze stanu stałego w stan gazowy z pominięciem stanu ciekłego. Zjawisko odwrotne do sublimacji to resublimacja.
Po raz pierwszy najdokładniej proces ten opisał nieznany alchemik średniowieczny zwany pseudo-Geberem. W następnych wiekach sublimacja stała się procesem powszechnie stosowanym w laboratoriach chemicznych. Sublimację wykorzystuje się w laboratoriach i w przemyśle do oczyszczania oraz względnie wydzielania z mieszanin jodu, kamfory, salmiaku, naftalenu, antracenu i innych substancji.
Wikipedia
(1.1) Suchy lód w temperaturze pokojowej ulega sublimacji.
Wiktionary
przym. sublimacyjny
rzecz. sublimowanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: sublimacja
SJP.pl
chlorek rtęci stosowany do dezynfekcji przedmiotów niemetalowych, jako odczynnik analityczny, pestycyd, w fotografii i technikach graficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zwyczajowa nazwa chlorku rtęci(II);
Wiktionary
Chlorek rtęci(II), pot. sublimat, HgCl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na II stopniu utlenienia. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, silnie trujący. Związek ten stosowany jest jako katalizator w syntezie organicznej, a także jako środek dezynfekujący w stężeniu 0,1%. Jest także stosowany w recepturze aptecznej, m.in. do sporządzania białej maści rtęciowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sublimowanie n.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Sublimat. < etym|franc|sublimé.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) corrosive sublimate
* esperanto: (1.1) sublimato, sublimaĵo
* francuski: (1.1) sublimé m.
* niemiecki: (1.1) Sublimat n.
* węgierski: (1.1) szublimát
źródła.
== sublimat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) sublimat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: subˈlʲĩmat, AS: sublʹĩmat
Wiktionary
rzecz. sublimowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sublimowanie n.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Sublimat. < etym|franc|sublimé.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) corrosive sublimate
* esperanto: (1.1) sublimato, sublimaĵo
* francuski: (1.1) sublimé m.
* niemiecki: (1.1) Sublimat n.
* węgierski: (1.1) szublimát
źródła.
== sublimat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) sublimat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Sublimator – sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe służące do oczyszczania i wyodrębniania związków chemicznych za pomocą sublimacji.
Sublimator laboratoryjny składa się ze zbiornika, w którym się umieszcza stałą mieszaninę, chłodnicy laboratoryjnej w kształcie palca, oraz oliwki lub kranika, do którego przyłącza się wąż od pompy próżniowej. Zbiornik ze stałą mieszaniną ogrzewa się do temperatury, w której zachodzi sublimacja przy danym ciśnieniu dla związku chemicznego, który chce się wyodrębnić. Ciśnienie reguluje się przy pomocy pompy próżniowej i reduktora. Sublimujący związek osadza się na palcu chłodzącym w postaci kryształów. Po zakończeniu procesu ostrożnie wyciąga się palec chłodzący wraz z osadzonymi na nim kryształami i zdrapuje je do innego naczynia.
Wikipedia
limit ustalony na podzbiór czegoś co łącznie podlega limitowi wyższego rzędu
SJP.pl
1. w chemii i fizyce: przechodzić ze stanu stałego w gazowy (z pominięciem stanu ciekłego);
2. w psychologii: przenosić swoje problemy lub potrzeby na zastępczy obiekt, np. działalność artystyczną;
3. udoskonalać, uszlachetniać, uwznioślać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sublimować.
Wiktionary
rzecz. sublimacja ż., sublimat m.
czas. sublimować ndk.
przym. sublimacyjny, sublimatowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. geogr. strefa dna zbiornika wodnego, poniżej granicy występowania roślinności;
Wiktionary
Sublitoral (łac. sub „pod”) – strefa dna zbiornika wodnego granicząca z litoralem, poniżej granicy występowania roślinności. To strefa tuż poniżej litoralu, często w miejscu gdzie zaczyna się bardziej (niż w litoralu) gwałtowny spadek dna. Na tym stoku gromadzi się dużo szczątków pochodzenia litoralnego - trudniej rozkładalne części roślinności twardej, muszle mięczaków itp.
Wikipedia
(1.1) W odróżnieniu od litoralu (strefa styku morza z lądem), dno sublitoralu jest zawsze zanurzone pod wodą.
Wiktionary
przym. sublitoralny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. geogr. związany z sublitoralem, dotyczący sublitoralu
Wiktionary
rzecz. sublitoral m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. poddzierżawa, podnajem
Wiktionary
IPA: ˌsublɔˈkat͡sʲja, AS: sublokacʹi ̯a
Wiktionary
osoba wynajmująca część mieszkania od głównego lokatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec podnajmujący część mieszkania od gospodarza
Wiktionary
Sublokator – polska czarna komedia filmowa z 1966 roku w reżyserii Janusza Majewskiego, nakręcona na podstawie własnego scenariusza. Film opowiada historię tytułowego sublokatora z klasy inteligenckiej (Jan Machulski), osaczonego w willi przez trzy kobiety reprezentujące różne pokolenia (Barbara Ludwiżanka, Katarzyna Łaniewska, Magdalena Zawadzka).
Wikipedia
(1.1) Widywałam mojego sublokatora praktycznie tylko w weekendy, bo wciąż harował w restauracji.
Wiktionary
rzecz. sublokatorstwo n.
:: fż. sublokatorka ż.
przym. sublokatorski
Wiktionary
kobieta wynajmująca część mieszkania od głównego lokatora
SJP.pl
Sublokatorka (oryg. Single White Female) – thriller amerykański z 1992 roku w reżyserii Barbeta Schroedera.
Wikipedia
bycie sublokatorem
SJP.pl
Submedianta (łac. sub 'przed', 'pod', ang. sub 'pod'; wł. mediante z łac. medians, -ntis 'dzielący na połowy'; ang. submediant) – zwana inaczej mediantą dolną lub mediantą VI stopnia; w skali durowej lub molowej (systemu dur-moll) nazwa VI stopnia gamy.
Wikipedia
cząstka o średnicy od 5*10^-7 do 2*10^-5 cm, mogąca być obserwowana za pomocą ultramikroskopu
SJP.pl
dostrzegalny pod mikroskopem; mikroskopijny
SJP.pl
dawniej:
1. poddanie się przedstawionym warunkom, oficjalna akceptacja narzuconych zasad;
2. uniżoność, pokora, uległość
SJP.pl
środowiskowo: zasubskrybować kanał w serwisie internetowym; zasubować
SJP.pl
znajdujący się blisko obszarów pokrytych wiecznym śniegiem
SJP.pl
cecha elementów subnormalnych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Subocz (lit. Subačius) – miasto na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, 14 km od Kupiszek.
Znajduje tu się stacja kolejowa Subocz, położona na linii Radziwiliszki – Rakiszki.
Wikipedia
niewystarczający, nie najlepszy z możliwych w jakichś warunkach
SJP.pl
przebiegający poniżej orbity
SJP.pl
podporządkowanie się dyscyplinie; dyscyplina, zdyscyplinowanie, posłuszeństwo, posłuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podporządkowanie się dyscyplinie, zdyscyplinowanie
Wiktionary
rzecz. subordynowanie n., subordynacjonizm m.
czas. subordynować ndk.
Wiktionary
(1.1) posłuszeństwo, karność, uległość, przest. sforność, powolność
Wiktionary
teoria teologiczna rozpowszechniona w II i III wieku, według której Logos, utożsamiany z Jezusem, podporządkowany Bogu, i Duch Świętych, podporządkowany Bogu oraz Logosowi, są boskimi siłami, za pomocą których Bóg kieruje światem; teorię subordynacjonizmu odrzucono ostatecznie na Soborze Nicejskim I
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. hist. pogląd teologiczny, według którego Syn Boży i Duch Święty są podporządkowani Bogu Ojcu;
Wiktionary
Subordynacjonizm − pogląd chrześcijański twierdzący, że Chrystus jest podporządkowany Bogu Ojcu. Wyniknął on z zastosowania filozofii neoplatońskiej do doktryny o Trójcy Świętej – w subordynacjonizmie Ojciec emanuje Syna, a Syn emanuje Ducha Świętego. Przez to Chrystus jest podporządkowany Ojcu i ma wobec niego niższą pozycję, podobnie jak Duch Święty, który stoi niżej od Ojca i Syna.
Wikipedia
(1.1) Który sobór potępił subordynacjonizm?
Wiktionary
rzecz. subordynacja ż.
Wiktionary
zmuszać (zmusić) kogoś do przestrzegania zasad dyscypliny służbowej; dyscyplinować (zdyscyplinować), podporządkowywać (podporządkować)
SJP.pl
taki, który przestrzega służbowej dyscypliny; zdyscyplinowany, posłuszny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
w Związku Radzieckim: dobrowolna praca społeczna wykonywana w dzień przedświąteczny, zazwyczaj w sobotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czyn społeczny w Rosji i krajach postradzieckich, organizowany zwykle w soboty
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rel. hist. członek jednego z odłamów prawosławia powstałego w XVI w.
Wiktionary
Czyn społeczny – w okresie PRL nieodpłatne prace wykonywane na rzecz społeczeństwa, zwykle w dni wolne od pracy (przy czym soboty były wtedy również dniami roboczymi).
Wikipedia
(1.1) Na Ukrainie mamy taką tradycję subotników… w soboty zbieraliśmy się i sprzątaliśmy nasze otoczenie, bo lubimy, jak jest czysto wokół nas.
(2.1) Zamieszkują Jelenowkę Rosjanie należący do sekty subotników, a więc świętujących sobotę zamiast niedzieli. Obie sekty, mołokanie i subotnicy, utrzymują między sobą oziębłe stosunki i nie zawierają mieszanych małżeństw.
Wiktionary
środowiskowo: subskrybować kanał w serwisie internetowym
SJP.pl
[czytaj: sabprajm] kredyt bankowy o wyższym oprocentowaniu, udzielany osobie o gorszych możliwościach finansowych
SJP.pl
Podregion (subregion, NUTS 3) – pojęcie z nomenklatury jednostek terytorialnych do celów statystycznych w Polsce, związane z klasyfikacją NUTS. Każde z województw grupuje kilka podregionów, a podregion grupuje kilka niższych jednostek tj. powiatów. Od 1 stycznia 2018 roku w Polsce wyodrębnia się 73 podregiony.
Wikipedia
związany z obszarem mniejszym od regionu, wyodrębnionym ze względu na charakterystyczny zespół cech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z subregionem, dotyczący subregionu
Wiktionary
(1.1) Współpraca subregionalna w Europie środkowej podkreśla specyficzność kultury politycznej, aby nie powiedzieć, kultury w ogóle, państw biorących w niej udział.
Wiktionary
rzecz. subregion mrz., subregionalność ż.
przysł. subregionalnie
Wiktionary
1. aktorka grywająca w komediach, farsach, rolę sprytnej pokojówki;
2. dawniej: pokojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. teatr. rola sprytnej pokojówki będącej sprężyną intryg
(1.2) przest. teatr. aktorka grająca takie role
(1.3) przest. pokojówka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: subˈrɛtka, AS: subretka
Wiktionary
(1.3) pokojówka
Wiktionary
surogacja;
1. nabycie praw wierzyciela przez osobę, która zapłaciła cudzy dług;
2. zasada mówiąca, iż do majątku odrębnego należy nie tylko to, co się w nim w chwili powstania znajdowało, lecz również to wszystko, co zostało nabyte później
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. przejęcie praw wierzyciela przez tego, kto spłaca jego długi;
(1.2) zasada, wedle której w skład majątku odrębnego wchodzi oprócz tego, co się w nim znajdowało w chwili jego powstania, także to, co później weszło w jego skład
Wiktionary
Subrogacja (łac. subrogatio; inaczej podstawienie) – instytucja prawa cywilnego polegająca na wstąpieniu w prawa zaspokojonego wierzyciela. Wierzytelność może być spłacona przez osobę trzecią w całości lub do określonej wysokości. Cechą charakterystyczną cesji ustawowej jest nabycie praw przez osobę trzecią tylko do wysokości dokonanej zapłaty. Subrogacja regulowana jest przepisami art. 518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
Wikipedia
IPA: ˌsubrɔˈɡat͡sʲja, AS: subrogacʹi ̯a
Wiktionary
1. związany z Afryką Subsaharyjską (Czarną Afryką);
2. podkowiec subsaharyjski - gatunek nietoperza z rodziny podkowcowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do terenów Afryki na południe od Sahary, związany z tymi terenami
Wiktionary
(1.1) Tylko jedno afrykańskie państwo subsaharyjskie oficjalnie popiera używanie środka – jest nim RPA, które zalegalizowało go w 2001 roku.
Wiktionary
przym. saharyjski
Wiktionary
o rzece: taka, której bieg jest prostopadły do upadu warstw i równoległy do biegu warstw
SJP.pl
odnoszący się do subskrybenta, związany z subskrybentem, np. zobowiązania subskrybenckie
SJP.pl
osoba korzystająca z subskrypcji (na publikacje, papiery wartościowe lub mechanizmu na stronie WWW)
SJP.pl
kobieta korzystająca z subskrypcji (na publikacje, papiery wartościowe lub mechanizmu na stronie WWW)
SJP.pl
1. urzędowo: zobowiązać się, zobowiązywać się do kupna czegoś, np. akcji, publikacji;
2. w informatyce: skorzystać, korzystać z subskrypcji - usługi pozwalającej na regularne otrzymywanie określonych informacji
SJP.pl
czasownik
(1.1) urz. zobowiązywać się do kupna czegoś, np. akcji, publikacji
(1.2) skorzystać, korzystać z subskrypcji
Wiktionary
(1.1) Od dawna subskrybuję kilka magazynów popularnonaukowych.
(1.2) Subskrybuję newsletter sklepu.
Wiktionary
rzecz. subskrybowanie n., subskrypcja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|subskrybować.
Wiktionary
czas. subskrybować
rzecz. subskrypcja ż.
Wiktionary
1. emisja własna papierów wartościowych, z przeprowadzenia przez właściciela zapisów na zakup określonej liczby oferowanych papierów, np. akcji, obligacji;
2. pisemne zobowiązanie do nabycia akcji, obligacji lub innych papierów wartościowych;
3. prawne zobowiązanie do nabycia określonej publikacji, często połączone z przedpłatą;
4. w informatyce: mechanizm, który wysyła na pobrane i skatalogowane uprzednio w bazie danych e-maile określone informacje, np. newslettery, oferty handlowe, informacje o nowościach na stronie;
5. w informatyce: korzystanie z takiego mechanizmu; subskrybowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) formalne (pisemne lub elektroniczne) zobowiązanie do nabycia lub wykupienia czegoś cyklicznie wydawanego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. subskrybent mos., subskrybentka ż., subskrybowanie n.
czas. subskrybować
przym. subskrypcyjny
Wiktionary
dotyczący subskrypcji, związany z subskrypcją, np. cena, umowa, przedpłata subskrypcyjna
SJP.pl
mały znak poniżej linii litery; indeks dolny, frakcja dolna
SJP.pl
w informatyce: program komputerowy do subskrypcji
SJP.pl
w fizyce: taki, którego prędkość jest mniejsza od prędkości dźwięku (rozchodzenia się fal dźwiękowych), czyli mniejsza niż 330 m/s; poddźwiękowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający prędkość mniejszą od prędkości dźwięku w powietrzu
Wiktionary
IPA: ˌsupsɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: supsõńičny
Wiktionary
(1.1) poddźwiękowy
Wiktionary
1. jednorodna materia o charakterystycznych właściwościach fizycznych i chemicznymi;
2. istota czegoś, zbiór najważniejszych cech określających coś jednoznacznie;
3. w filozofii: samoistny byt będący podmiotem przemian i nośnikiem atrybutów;
4. w prawie: nieruchomość wraz z strukturą, przeznaczeniem i walorami użytkowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. klasa przedmiotów materialnych, mających w danych warunkach jednakowe właściwości fizyczne i chemiczne, mikroskopowo zaś - identyczną budowę molekularną (cząsteczkową)
(1.2) filoz. byt samoistny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tych substancji nie wolno ze sobą mieszać!
Wiktionary
IPA: supˈstãnt͡sʲja, AS: supstãncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. substancjalność ż.
przym. substancjalny
Wiktionary
(1.1) materiał
Wiktionary
dotyczący substancjalizmu
SJP.pl
1. dotyczący rodzaju danej substancji;
2. przestarzałe: istotny, zasadniczy, pełen treści; treściwy, pożywny
SJP.pl
w językoznawstwie: rzeczownik; substantiwum
SJP.pl
w językoznawstwie: rzeczownik; substantivum
SJP.pl
substantywizacja, urzeczownikowienie; w językoznawstwie:
1. użycie innej części mowy w funkcji rzeczownika;
2. przekształcenie przymiotnika, liczebnika lub zaimka dzierżawczego w rzeczownik
SJP.pl
substantywacja, urzeczownikowienie; w językoznawstwie:
1. użycie innej części mowy w funkcji rzeczownika;
2. przekształcenie przymiotnika, liczebnika lub zaimka dzierżawczego w rzeczownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. przejście jakiejś części mowy do kategorii rzeczowników, użycie innej części mowy w funkcji rzeczownikowej
(1.2) jęz. przekształcenie przymiotnika, liczebnika, zaimka dzierżawczego w rzeczownik
Wiktionary
(1.1) Zdanie „Na chodniku stał ślepy” jest przykładem substantywizacji przymiotnika „ślepy”.
(1.2) Przykładami substantywizacji są wyrazy: leniwiec (od „leniwy”), czwartek (od „czwarty”).
Wiktionary
IPA: ˌsupstãntɨvʲiˈzat͡sʲja, AS: supstãntyvʹizacʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) substantywacja, urzeczownikowienie
(1.2) substantywacja
Wiktionary
substantywizować się - przekształcać (przekształcić) się w rzeczownik; rzeczownikować się, substantywować się
SJP.pl
1. w językoznawstwie: odnoszący się do rzeczownika, o funkcji rzeczownikowej, odrzeczownikowy;
2. barwnik substantywny - barwnik przylegający do podłoża samoistnie, przede wszystkim dzięki adsorpcji, bez pomocy zaprawy; barwnik bezpośredni
SJP.pl
dawniej:
1. przekształcać w rzeczownik;
2. substantywować się - przekształcać się w rzeczownik; rzeczownikować się, substantywizować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co substraktywne
Wiktionary
przym. substraktywny
Wiktionary
1. podstawa, podkład;
2. jedna z substancji wyjściowych reakcji chemicznych;
3. język ludności pierwotnej, na który nawarstwia się język ludności napływowej; podłoże językowe
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący substratu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. reakcja chemiczna polegająca na podstawieniu atomu jednego pierwiastka w miejsce atomu innego pierwiastka w związku organicznym;
2. zastąpienie czegoś czymś, podstawienie;
3. w prawie: przeniesienie pełnomocnictwa na inną osobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zastąpienie jednych rzeczy, pojęć, usług itp. innymi
(1.2) wzajemna zastępowalność dóbr o podobnych właściwościach
(1.3) przeniesienie pełnomocnictwa na inną osobę
(1.4) psych. jeden z mechanizmów obronnych, polegający na zastępowaniu nieosiągalnych celów celami łatwiejszymi;
(1.5) chem. reakcja chemiczna polegająca na wymianie jednego lub kilku atomów w cząsteczce związku chemicznego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsupstɨˈtut͡sʲja, AS: supstytucʹi ̯a
Wiktionary
przym. substytucyjny
rzecz. substytut
czas. substytuować
Wiktionary
(1.4) przeniesienie, sublimacja, kompensacja
Wiktionary
1. książkowo: zastąpić, zastępować;
2. w prawie: wyznaczyć, wyznaczać substytuta, osobę upoważnioną przez pełnomocnika do zastępowania go w ramach pełnomocnictwa, jakie uzyskał od osoby, którą reprezentuje
SJP.pl
surowiec lub materiał zastępczy stosowany w przypadku braku produktu właściwego; zamiennik; namiastka; erzac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś stosowanego zastępczo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. osoba upoważniona przez pełnomocnika do zastępowania go
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. substytucja ż., substytuowanie n.
czas. substytuować ndk.
przym. substytucyjny
Wiktionary
(1.1) zamiennik, namiastka, surogat
(2.1) zastępca
Wiktionary
dotyczący subsumcji
SJP.pl
podporządkowywać (podporządkować) szczegóły ogólnemu pojęciu, podciągać (podciągnąć) pod coś
SJP.pl
w logice: podporządkowanie jednego pojęcia ogólniejszemu, pewnego szczególnego przypadku ogólnej regule
SJP.pl
Wikipedia
zasada, według której każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy; zasada subsydialności, pomocniczość (zasada pomocniczości), subsydiarność (zasada subsydiarności)
SJP.pl
posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy; subsydiarny
SJP.pl
zasada, według której każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy; zasada subsydiarności, pomocniczość (zasada pomocniczości), subsydialność (zasada subsydialności)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zasada, według której decyzje powinny być podejmowane na najniższym możliwym szczeblu, a na wyższym tylko wtedy, gdy takie ich podjęcie da o wiele lepsze rezultaty;
Wiktionary
Zasada pomocniczości (subsydiarności, subsydiarność, z łac. subsidium 'pomoc, wsparcie, siły rezerwowe') – zasada mówiąca o tym, że każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy lub same jednostki działające w ramach społeczeństwa. Idea subsydiarności sięga swoimi korzeniami czasów starożytnych, jako zasada jest także ważnym elementem katolickiej nauki społecznej.
Wikipedia
IPA: ˌsupsɨˈdʲjarnɔɕt͡ɕ, AS: supsydʹi ̯arność
Wiktionary
rzecz. subsydialność ż., subsydium n.
przym. subsydiarny, subsydialny
Wiktionary
(1.1) subsydialność
Wiktionary
posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy; subsydialny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy
Wiktionary
(1.1) Sprawa wróciła do prokuratury, ale ta nie znalazła podstaw, by postawić zarzuty członkom zarządu Lux Veritatis, więc Watchdogowi pozostał tylko subsydiarny akt oskarżenia.
Wiktionary
rzecz. subsydiarność ż., subsydialność ż., subsydium n., subsydiowanie n.
czas. subsydiować ndk.
przym. subsydialny
przysł. subsydiarnie
Wiktionary
(1.1) praw. subsydialny; neutr. akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, poboczny, pomocniczy, pomocny, posiłkowy, uzupełniający, wspierający, wspomagający
Wiktionary
udzielać (udzielić) bezzwrotnej pomocy finansowej instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; subwencjonować, dotować, finansować
SJP.pl
bezzwrotna pomoc finansowa udzielana instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotacja, subwencja, dofinansowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. pomoc finansowa udzielona osobie prawnej, jednostce organizacyjnej lub osobie fizycznej przeznaczona na konkretny rodzaj działalności
Wiktionary
Subwencja (łac. subventio „zapomoga”) – nieodpłatna i bezzwrotna pomoc finansowa udzielana najczęściej przez państwo określonym podmiotom (np. partiom politycznym, jednostkom samorządu terytorialnego, prywatnym przedsiębiorstwom, organizacjom społecznym i osobom fizycznym) dla wsparcia ich działalności.
Wikipedia
IPA: supˈsɨdʲjũm, AS: supsydʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. subsydiarność ż., subsydialność ż., subsydiowanie n.
czas. subsydiować ndk.
przym. subsydiarny, subsydialny
przysł. subsydiarnie
Wiktionary
(1.1) subwencja, dotacja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób subtelny, delikatny; z taktem, z umiarem
Wiktionary
(1.1) Za oknami ostatnia w tym roku biała noc przechodziła subtelnie, acz zauważalnie w szary świt zwykłego dnia.
Wiktionary
IPA: supˈtɛlʲɲɛ, AS: suptelʹńe
Wiktionary
przym. subtelny
rzecz. subtelność
Wiktionary
(1.1) delikatnie, taktownie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: subtelnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: subtelny; bardziej subtelny
SJP.pl
człowiek przesadnie subtelny
SJP.pl
człowiek przesadnie subtelny
SJP.pl
zdrobnienie od: subtelny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: subtelny
Wiktionary
IPA: ˌsuptɛlʲˈɲutʲci, AS: suptelʹńutʹḱi
Wiktionary
1. → subtelny;
2. drobny szczegół; niuans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co subtelne
(1.2) niewielka, drobna różnica
(1.3) subtelny szczegół, drobiazg
Wiktionary
Wikipedia
IPA: supˈtɛlnɔɕt͡ɕ, AS: suptelność
Wiktionary
przym. subtelny
przysł. subtelnie
Wiktionary
(1.1) łagodność, delikatność, wykwintność, finezja, wytworność
(1.2) niuans
Wiktionary
1. odznaczający się taktownym sposobem bycia, umiejętnością nieurażania ludzi; wrażliwy, czuły, tkliwy;
2. świadczący o takich cechach;
3. odznaczający się delikatnością budowy lub kształtów; kruchy, delikatny;
4. o niewielkiej intensywności lub nasileniu; słaby, nieznaczny, łagodny;
5. dostrzegający niuanse, wychwytujący nieznaczne różnice; wrażliwy, wyczulony, wnikliwy;
6. wyrażony w oględnej i często wymyślnej formie, wyrafinowany;
7. o jakiejś sprawie lub sytuacji: wymagający delikatności, dyskrecji i taktu; drażliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się delikatnością (o człowieku)
(1.2) taktowny
(1.3) o delikatnym kształcie
(1.4) o niewielkim natężeniu, nieznaczny
(1.5) wnikliwy, biorący pod uwagę szczegóły
Wiktionary
(1.5) Geofizycy i geologowie wymyślili jeszcze bardziej subtelną metodę datowania skał.
Wiktionary
IPA: supˈtɛlnɨ, AS: suptelny
Wiktionary
przysł. subtelnie
rzecz. subtelność ż.
Wiktionary
(1.1) delikatny
(1.2) delikatny, wyszukany
(1.3) filigranowy, delikatny
(1.4) łagodny, delikatny, nieznaczny
(1.5) wnikliwy, wyszukany, wyrafinowany
Wiktionary
układ liczący w arytmometrze komputera cyfrowego służący do obliczania różnicy dwóch liczb
SJP.pl
Subtraktor – cyfrowy układ kombinacyjny, który wykonuje operacje odejmowania dwóch (lub więcej) liczb dwójkowych.
Tak jak w przypadku sumatora, w ogólnych obliczeniach na wielobitowych liczbach, trzy bity biorą udział w wykonywaniu odejmowania dla każdego bitu różnicy: odjemna (A_{i}), odjemnik (B_{i}) i pożyczka od poprzedniego (mniej znaczącego) bitu (C_{i}). Wynikiem jest bit różnicy (D_{i}) i bit pożyczki (przeniesienie) C_{i+1}. Operację wykonaną przez subtraktor, czyli A_{i}-B_{i}-C_{i}, można zapisać jako -2C_{i+1}+D_{i}, gdzie:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. strefa geograficzna i klimatyczna na Ziemi położona między tropikiem i strefą umiarkowaną, równolegle na południe oraz na północ od równika
Wiktionary
(1.1) Strzyżyczki zamieszkują wilgotne lasy liściaste subtropiku i tropiku.
Wiktionary
rzecz. tropik mrz.
Wiktionary
znajdujący się w okolicach zwrotnika; podzwrotnikowy, półtropikalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. podzwrotnikowy.
Wiktionary
(1.1) Strefa klimatów subtropikalnych jest jedną z pięciu głównych stref klimatycznych.
Wiktionary
przym. tropikalny
Wiktionary
polipeptyd produkowany przez bakterie
SJP.pl
rozwój terenów podmiejskich przy jednoczesnym wyludnianiu się centrum miasta
SJP.pl
Suburbanizacja (od ang. suburb – przedmieście) – jedna z faz rozwoju miasta, polegająca na wyludnianiu się centrum i rozwoju strefy podmiejskiej.
Wynikiem suburbanizacji jest rozwój infrastruktury (zabudowa mieszkaniowa, punkty handlowo-usługowe, połączenia komunikacyjne) na obszarach podmiejskich oraz tworzenie się tzw. miast-sypialni, których mieszkańcy dojeżdżają do pracy w centrum miasta.
Wikipedia
związany z rozwojem terenów podmiejskich przy jednoczesnym wyludnianiu się centrum miasta
SJP.pl
dzielnica na krańcach wielkiego miasta; przedmieście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przedmieście, zwłaszcza w amerykańskiej wersji – ogromnego obszaru na obrzeżu wielkiego miasta, zabudowanego jednakowymi posesjami
Wiktionary
IPA: subˈurbʲjũm, AS: suburbʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. suburbanizacja ż.
Wiktionary
wariant w obrębie innego wariantu; podwariant
SJP.pl
[czytaj: sabłej] rzadko: podziemny środek komunikacji miejskiej; kolej podziemna, metro
SJP.pl
Subway (wcześniej Pete’s Super Submarines) – nazwa sieci franczyzowych barów szybkiej obsługi, która oferuje przede wszystkim kanapki, sałatki oraz wrapy.
Marka należy do Doctor’s Associates, Inc. (DAI) i posiada 42 500 barów w 111 krajach (stan na marzec 2019). Wszystkie lokale Subway działają na zasadzie franczyzy i są własnością franczyzobiorców. Subway jest jedną z trzech największych marek barów fast food pod względem liczby lokalizacji, obok Yum! Brands (36 000 lokali KFC i Pizza Hut) i McDonald’s (36 000).
Wikipedia
bezzwrotna pomoc finansowa udzielana instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotacja, subsydium, dofinansowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomoc finansowa, dotacja, stypendium
Wiktionary
Subwencja (łac. subventio „zapomoga”) – nieodpłatna i bezzwrotna pomoc finansowa udzielana najczęściej przez państwo określonym podmiotom (np. partiom politycznym, jednostkom samorządu terytorialnego, prywatnym przedsiębiorstwom, organizacjom społecznym i osobom fizycznym) dla wsparcia ich działalności.
Wikipedia
(1.1) Mój program otrzymał subwencję.
Wiktionary
IPA: subˈvɛ̃nt͡sʲja, AS: subvẽncʹi ̯a
Wiktionary
czas. subwencjonować
przym. subwencyjny
Wiktionary
(1.1) dotacja, subsydium
Wiktionary
udzielać bezzwrotnej pomocy finansowej instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotować, subsydiować, finansować
SJP.pl
przymiotnik od: subwencja
SJP.pl
dyskredytacja dominujących i znaturalizowanych norm społecznych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sabłufer] wyspecjalizowany głośnik przetwarzający najniższe częstotliwości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) techn. głośnik służący do odtwarzania dźwięków o bardzo małych częstotliwościach;
Wiktionary
Subwoofer (głośnik superniskotonowy) – dodatkowy głośnik w systemach stereo lub w wielokanałowych, najczęściej w zestawach kina domowego, służący do odtwarzania dźwięków o bardzo małych częstotliwościach (w granicach 20–250 Hz). Stosowanie subwoofera podyktowane jest względami ekonomicznymi (efektywne odtwarzanie niskich dźwięków wymaga głośników o bardzo dużej średnicy membrany i dużych mocy wzmacniacza) i uzasadnione właściwościami słuchu (w zakresie bardzo małych częstotliwości słyszenie kierunkowe jest ograniczone).
Wikipedia
(1.1) Głośniki satelitarne (…) też nie należą do najmniejszych, co w połączeniu z doskonałym subwooferem daje dobre brzmienie zestawu.
Wiktionary
IPA: sabˈwufɛr, AS: sabu̯ufer
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) subwoofer
* czeski: (1.1) subwoofer
źródła.
== subwoofer (język angielski.) ==
thumb|subwoofer (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) techn. subwoofer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. sypać
Wiktionary
rzecz. sucica ż.
Wiktionary
[czytaj: SAketasz] amerykańska potrawa z fasoli i kukurydzy
SJP.pl
Succotash – danie podawane w Stanach Zjednoczonych na Święto Dziękczynienia. W najprostszej wersji jest to kukurydza z fasolą.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły
SJP.pl
Wikipedia
Suchacz (do 1945 niem. Succase) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Suchań jest miastem pomorskim.
Wiktionary
IPA: ˈsuxãɲ, AS: suχãń
Wiktionary
rzecz. suchanianin m., suchanianka ż., suchaniak m.
przym. suchański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec miasta: Suchań
SJP.pl
mieszkanka miasta: Suchań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. spowiedź
Wiktionary
rzecz. suchatelnica ż.
Wiktionary
(1.1) spowiydź
Wiktionary
dzielnica Gdańska
SJP.pl
Suchanino (dawniej: Zochanino, Zochanike, Suchanke, Zianke, Zichanke, Cyganki, Cygańska Góra, kaszub. Cëgónczi lub też Cëganczi, niem. Zigankenberg) – część miasta Gdańska, a także jego mieszkaniowa i administracyjna dzielnica, położona na zachód od Śródmieścia.
Wikipedia
Suchanówko – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Jest położona na wschód od Suchania (siedziby gminy) i na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Suchań
SJP.pl
1. kromka wysuszonego pieczywa, nadającego się do przechowywania przez dłuższy czas, zalecana przy dolegliwościach żołądkowych;
2. potocznie: osoba bardzo chuda; chuderlak;
3. potocznie: sucha gałąź, uschnięte drzewo; suszka;
4. w slangu młodzieżowym: nieudany dowcip, kiepski żart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. specjalnie wysuszony kawałek pieczywa, przygotowany do dłuższego przechowywania
(1.2) slang. nieśmieszny żart
(1.3) środ. przestępcze chleb
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. o kimś wyjątkowo szczupłym, chudym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Weź na ten biwak paczkę sucharów.
(2.1) Przyjęli na moje miejsce takiego suchara, nie wiem, czym on żyje.
Wiktionary
IPA: ˈsuxar, AS: suχar
Wiktionary
rzecz. susza ż., suchotnik m., suchotnica ż., susz m., suszka ż., suchość ż., suszenie n., wysuszenie n., podsuszanie n., zasuszanie n., zasuszenie n., podsuszenie n., suszak m., suszarka ż.
:: zdrobn. sucharek m.
czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., podsuszać ndk., podsuszyć dk., zasuszać ndk., zasuszyć dk.
przym. suchy, suszarkowy, suchotniczy, suszony
przysł. sucho
Wiktionary
zdrobnienie od: suchar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kromka wysuszonego pieczywa, nadającego się do przechowywania przez dłuższy czas, zalecana przy dolegliwościach żołądkowych;
2. potocznie: osoba bardzo chuda; chuderlak;
3. potocznie: sucha gałąź, uschnięte drzewo; suszka;
4. w slangu młodzieżowym: nieudany dowcip, kiepski żart
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. konfesjonał
Wiktionary
(1.1) Widziałach farorza iść do suchatelnicy. → Widziałam, jak proboszcz szedł do konfesjonału.
Wiktionary
rzecz. suchanie n.
Wiktionary
(1.1) spowiydnica
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Suchatówka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo.
Wikipedia
trochę suchy
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Suchecki (forma żeńska: Suchecka; liczba mnoga: Sucheccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5357 osób.
Wikipedia
1. w Kościele katolickim: powtarzający się co kwartał trzydniowy okres służący odnowie duchowej wiernych poprzez obchody liturgiczne; suche dni;
2. dawniej: zapłata kwartalna za coś
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Suchedniów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, położone na Płaskowyżu Suchedniowskim. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Suchedniów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.
Na terenie miasta znajduje się podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 6,7 ha i zagospodarowana w 100%.
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Karol i jestem mieszkańcem Suchedniowa.
Wiktionary
rzecz. suchedniowianin mos., suchedniowianka ż.
przym. suchedniowski
Wiktionary
mieszkaniec Suchedniowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Suchedniowa
Wiktionary
(1.1) Suchedniowianie uczestniczyli w miejskim festynie.
Wiktionary
rzecz. Suchedniów mrz.
:: fż. suchedniowianka ż.
przym. suchedniowski
Wiktionary
mieszkanka Suchedniowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Suchedniowa
Wiktionary
(1.1) Już na początku wyścigu suchedniowianka objęła prowadzenie.
Wiktionary
rzecz. Suchedniów mrz.
:: fm. suchedniowianin mos.
przym. suchedniowski
Wiktionary
przymiotnik od Suchedniów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Suchedniowem, dotyczący Suchedniowa
Wiktionary
rzecz. Suchedniów mrz., suchedniowianin mos., suchedniowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z Suchymi dniami, dotyczący Suchych dni
Wiktionary
(1.1) Jeśli jesteśmy przy tradycyjnych postach, osobiście od pewnego czasu praktykuję m.in. posty suchedniowe.
Wiktionary
rzecz. suche dni nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Suchekomnaty (Gołekownaty, Komnaty, Kownaty, Suche Komnaty, Suchekownaty) – polski i tatarski herb szlachecki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w powiecie żarskim;
Wiktionary
Suchleb – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Lipinki Łużyckie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
Suchlica (niem. do 1945 r. Neu Zicher) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Dębno. Według danych z 2013 r. miejscowość liczyła 145 mieszkańców.
Miejscowość została założona w 1 poł. XIX w. jako kolonia Sarbinowa pod nazwą Stein Buch, następnie do 1945 r. była kolonią wsi Cychry pod nazwą Neu Zicher. Polska nazwa Suchlica została nadana w 1948 r.
Wikipedia
1. roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), rzadziej z szarłatowatych (amarantowatych), o suchych kwiatach, utrzymujących się długo po ścięciu, uprawiana na rabatach, głównie do wyrobu suchych bukietów, dekoracji, wieńców itp.; nieśmiertelnik, suchokwiat;
2. rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; kocanka, suchołuska
SJP.pl
Suchlin (Rhodanthe Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje 46 gatunków, wszystkie będące endemitami Australii, w większości (36 gatunków) rosnącymi w zachodniej części tego kontynentu. Rośliny siedlisk półpustynnych.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) bez wilgoci
(1.2) przen. w sposób pozbawiony emocji, oschle
Wiktionary
(1.1) Na grządce było tak sucho, że wszystkie cebulki tulipanów po prostu uschły.
(1.2) – Zostawiam cię i biorę Kubusia ze sobą – powiedziała sucho.
Wiktionary
przym. suchy
rzecz. suchar mos./mrz., suchość ż., suchoty lm.
czas. suszyć, wysuszyć, zasuszyć, podsuszyć, przysuszyć
Wiktionary
(1.2) beznamiętnie, oschle
Wiktionary
o urządzeniach: niemający kontaktu z wodą
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Suchy Dąb (wieś w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
roślina z rodziny przewiertniowatych; wiciokrzew; lonicera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. zdrewniały podrodzaj wiciokrzewu, w odróżnieniu od formy pnącej, do której odnosi się ogólna nazwa rodzaju wiciokrzew;
Wiktionary
Wiciokrzew, suchodrzew (Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej, na południe sięgając do Meksyku, północnej Afryki, Jawy i Filipin. W Polsce występują trzy gatunki rodzime: wiciokrzew pomorski (L. periclymenum), czarny (L. nigra) i pospolity (L. xylosteum). Zadomowionymi antropofitami są wiciokrzew przewiercień (L. caprifolium), wiciokrzew tatarski (L. tatarica), wiciokrzew Maacka (L. maackii) i wiciokrzew Bella (L. × bella). Rośliny z tego rodzaju rosną zwykle w lasach i zaroślach.
Wikipedia
(1.1) W Polsce dziko rosną dwa gatunki suchodrzewów.
Wiktionary
IPA: suˈxɔḍʒɛf, AS: suχoḍžef
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Xerocomellus Šutara (suchogrzybek) – rodzaj grzybów wielkoowocnikowych należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae), którego gatunkiem typowym jest Xerocomellus chrysenteron. Do tego rodzaju należą m.in. gatunki wcześniej klasyfikowane jako podgrzybki (Xerocomus).
Wikipedia
żartobliwie: szczupła osoba, o drobnej budowie ciała i małej muskulaturze, zwłaszcza w odniesieniu do klatki piersiowej; chudzielec, chudzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba z chudą klatką piersiową
Wiktionary
roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), rzadziej z szarłatowatych (amarantowatych), o suchych kwiatach, utrzymujących się długo po ścięciu, uprawiana na rabatach, głównie do wyrobu suchych bukietów, dekoracji, wieńców itp.; nieśmiertelnik, suchlin
SJP.pl
Wikipedia
→ Suchy Las (wieś w Polsce); sucholeski
SJP.pl
Sucholaski (niem. Sucholasken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
W 1935 roku władze niemieckie zmieniły urzędowa nazwę wsi na Rauschenwalde.
Wikipedia
1. wilkosz sucholub - gatunek pająka z rodziny pogońcowatych;
2. grojnik sucholub - gatunek pluskwiaka
SJP.pl
1. o roślinach: przystosowany do życia w suchach miejscach; kserofilny;
2. konik sucholubny - gatunek owada z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. dobrze rozwijający się w środowisku suchym
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Suchoń (964 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Krowiarek, leżący w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na północy europejskiej części Rosji na wschód od jeziora Ładoga, tworzy Dwinę po połączeniu się z Jugiem;
Wiktionary
Suchona (ros. Сухона) – rzeka na północy europejskiej części Rosji na wschód od Jeziora Ładoga uważana za górny bieg Dwiny, którą tworzy po połączeniu z rzeką Jug.
Nazwa tej rzeki, podobnie jak rzeki Iżmy, pochodzi od nieznanego ludu, który zamieszkiwał północną Rosję i Syberię zanim pojawiły się tam ludy słowiańskie i ugrofińskie. Charakterystyczne dla pozostałej po nim najstarszej warstwy nazewniczej, dotyczącej rzek, są nazwy zakończone na -na, -ma, -ga, -enga i -ksa.
Wikipedia
duży, azjatycki ptak wodny z rodziny kaczkowatych; gęś łabędzionosa, gęś garbonosa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, kserofit
SJP.pl
roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, kserofit
SJP.pl
Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.
Wikipedia
roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorośl, kserofit
SJP.pl
Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
technika ryta, nazywana inaczej suchą igłą, która polega na żłobieniu igłą metalowej powierzchni
SJP.pl
Sucha igła, suchoryt – technika graficzna druku wklęsłego, w której formę drukową tworzy się za pomocą stalowej igły na wypolerowanej płycie miedzianej, cynkowej lub mosiężnej. Igła, zagłębiając się w powierzchnię płyty, pozostawia rowek oraz wystający wiórek metalowy, zatrzymujące farbę. Tak powstały rysunek daje efekt tak zwanego dymka obok głównej kreski. Na odbitce sprawia to wrażenie szkicu ołówkowego.
Wikipedia
Suchorzewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Suchorzów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Baranów Sandomierski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Miejscowa ludność wyznania katolickiego przynależy do Parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Baranowie Sandomierskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co suche
Wiktionary
rzecz. susza ż., susz m., suszka ż., suszonka ż., suchar m., sucharek m., suszarnia ż., suszarka ż., suszak m., suchoty nmos., suchotnik m., suchotnica ż., suszenie n.
czas. wysuszyć, suszyć ndk.
przym. suchy, suchutki, suchuteńki, suchusieńki, suchawy, suchotniczy
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
mogący być wytartym na sucho
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ścieralny na sucho, mogący być wytartym bez użycia płynów
Wiktionary
IPA: ˌsuxɔɕt͡ɕɛˈralnɨ, AS: suχośćeralny
Wiktionary
potocznie:
1. suchość;
2. długotrwały zastój lub brak czegoś; posucha;
3. to, że coś jest zbyt suche albo gdzieś jest zbyt sucho
SJP.pl
kobieta chora na suchoty; gruźliczka
SJP.pl
1. kobieta wychudzona, zabiedzona;
2. kobieta chora na gruźlicę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z suchotami (współcz. gruźlica)
Wiktionary
rzecz. suchar mos./mrz., suchoty nmos., suchotnik mos., suchotniczka ż.
Wiktionary
(1.1) współcz. gruźliczy; przest. tuberkuliczny
Wiktionary
1. osoba chora na gruźlicę;
2. potocznie: ktoś zabiedzony, chudy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. med. mężczyzna chorujący na gruźlicę
Wiktionary
(1.1) Grupa suchotników siedziała na leżakach przed sanatorium.
(1.1) Suchotniki jedne, kaszlą od rana do wieczora.
Wiktionary
IPA: suˈxɔtʲɲik, AS: suχotʹńik
Wiktionary
rzecz. suchoty lm., suchar m., suchość ż., schnięcie n.
:: fż. suchotnica ż., suchotniczka ż.
czas. schnąć ndk.
przym. suchy, suchotniczy
przysł. sucho
Wiktionary
(1.1) gruźlik
Wiktionary
trawa występująca w wielu gatunkach; najczęściej spotykany gatunek - suchotraw twardy (rosnący jako chwast przydrożny)
SJP.pl
Suchotraw (Sclerochloa) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą tu trzy gatunki występujące na obszarze od południowej Europy do zachodniej Azji. W Polsce występuje jeden gatunek introdukowany – suchotraw twardy S. dura.
Wikipedia
dawniej: gruźlica płuc, rzadziej gardła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. med. gruźlica
(1.2) przest. ścisłe poszczenie
(1.3) przest. postne jedzenie
Wiktionary
Gruźlica (łac. tuberculosis, TB – tubercule bacillus) – powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna), ale może również atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę. Inne mykobakterie takie jak Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum, Mycobacterium canetti czy Mycobacterium microti wywołują choroby zwane mykobakteriozami i z reguły nie infekują zdrowych osób dorosłych, natomiast są często spotykane u osób z upośledzeniem odporności, np. w przebiegu AIDS.
Wikipedia
rzecz. suszka ż., suszak mrz., suchotnik m., suchotnica ż., suchotniczość ż., suchość ż., suszarka ż., suszenie n.
przym. suchotniczy, suchy
przysł. suchotniczo, sucho
czas. suszyć, wysuszyć
Wiktionary
(1.1) gruźlica, przest. tuberkuloza, reg. śl. tubera.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Suchowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Borów.
Wikipedia
gorący i suchy wiatr wiejący na stepach i obszarach pustynnych Ukrainy, Rosji i Kazachstanu
SJP.pl
Suchowiej – gorący i suchy wiatr południowy, południowo-wschodni lub wschodni; wiejący latem w europejskiej części Rosji, na stepach Ukrainy i w Kazachstanie; jego prędkość dochodzi do 20 m/s. Suchowiej powoduje wzrost temperatury do 35–40 °C i spadek wilgotności względnej do 10–15%.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi i ich części w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie
SJP.pl
Suchowola – miasto w woj. podlaskim, w powiecie sokólskim, położone nad rzeką Olszanką. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Suchowola. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Suchowola liczyła 2034 mieszkańców.
Suchowola składa się z dwóch sołectw: Suchowola Białostocka (część południowa) i Suchowola Fabryczna (część północna). W granicach Suchowoli znajduje się także część miasta Podgaje.
Wikipedia
mieszkaniec Suchowoli (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Suchowoli (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Suchowola
SJP.pl
przymiotnik od: Suchożebry; suchożebrski
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Suchożebry – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Suchożebry. Ma status sołectwa. Położona przy drodze krajowej nr 63.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; kocanka, suchlin
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: suchy; bardziej suchy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stolica Abchazji, regionu autonomicznego w Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego;
Wiktionary
Suchumi (gruz. სოხუმი, Sochumi; abchaski Аҟәа, Akła; ros. Сухум, Suchum) – de iure stolica republiki autonomicznej Abchazji wchodzącej w skład Gruzji, jednak de facto stolica państwa nieuznawanego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Suchumi|Ms=Suchumi.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. suchumski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Сухумі m.
* rosyjski: (1.1) Сухуми m.
* szwedzki: (1.1) Suchumi
źródła.
== Suchumi (język szwedzki.) ==
thumb|Suchumi (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Suchumi
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: suˈxũmʲi, AS: suχũmʹi
Wiktionary
przym. suchumski
Wiktionary
przymiotnik od: Suchumi (stolica Abchazji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Suchumi (miastem w Abchazji w Gruzji)
Wiktionary
rzecz. Suchumi n.
Wiktionary
zdrobniale: suchy; suchutki, suchuśki, suchuteńki, suchusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: suchy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: suchy
Wiktionary
IPA: ˌsuxuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: suχuśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. suszka ż., suchość
przym. suchy, suchutki, suchuteńki
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
zdrobnienie od: suchy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: suchy
Wiktionary
IPA: ˌsuxuˈtɛ̃ɲci, AS: suχutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. suszka ż., suchość
przym. suchy, suchutki, suchusieńki
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
zdrobnienie od: suchy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: suchy
Wiktionary
IPA: suˈxutʲci, AS: suχutʹḱi
Wiktionary
rzecz. suszka ż., suszenie n., suchość
przym. suchy, suchuteńki, suchusieńki
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie wilgotny; pozbawiony wilgoci
(1.2) przen. pot. szczupły
(1.3) przen. kulin. o chlebie: bez masła/ omasty
(1.4) meteorol. charakteryzujący się małą ilością opadów lub bezdeszczowy
(1.5) przen. pot. pozbawiony emocji
(1.6) o dźwięku: muz. przypominający w brzmieniu trzask, łamanie czegoś twardego
Wiktionary
Polska:
Szwajcaria:
Wikipedia
(1.1) Pranie było suche po kilku godzinach.
(1.2) Jejku, ale ta modelka jest sucha!
(1.3) Podaj mi tę suchą kromkę.
Wiktionary
IPA: ˈsuxɨ, AS: suχy
Wiktionary
rzecz. suszenie n., suszak m., susza ż., susz m., suszarka ż., suszarnia ż., suszka ż., suchar m., suchoty, suchotnik m., suchość ż., Suszyca ż.
czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., przesuszyć dk., przesuszać ndk.
przym. suchotniczy
:: zdrobn. suchutki, suchuteńki, suchusieńki
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
(1.2) chudy, kościsty
(1.5) beznamiętny, drętwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. sztucznie usypane wzniesienie
Wiktionary
czas. suć ndk.
rzecz. sucie n.
Wiktionary
(1.1) współcz. kopiec
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: suto
SJP.pl
[czytaj: sukre] jednostka monetarna Ekwadoru obowiązująca do 9 września 2000 roku, równa 100 centavos
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Boliwii;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Sucre|Ms=Sucre.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.
przym. sukryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) Sucre
* czeski: (1.1) Sucre
* hiszpański: (1.1) Sucre
* niemiecki: (1.1) Sucre n.
* słowacki: (1.1) Sucre n.
* szwedzki: (1.1) Sucre n.
* włoski: (1.1) Sucre ż.
źródła.
== Sucre (język czeski.) ==
thumb|Sucre (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Sucre
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsukrɛ, AS: sukre
Wiktionary
rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.
przym. sukryjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.
przym. sukryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) Sucre
* czeski: (1.1) Sucre
* hiszpański: (1.1) Sucre
* niemiecki: (1.1) Sucre n.
* słowacki: (1.1) Sucre n.
* szwedzki: (1.1) Sucre n.
* włoski: (1.1) Sucre ż.
źródła.
== Sucre (język czeski.) ==
thumb|Sucre (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Sucre
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. sucha, pikantna kiełbasa wołowa (niekiedy z baraniny lub koniny), tradycyjnie wyrabiana w kuchni bałkańskiej i bliskowschodniej
Wiktionary
(1.1) W Turcji występują trzy najpopularniejsze odmiany sucuka, różniące się kształtem i rodzajem użytych przypraw.
Wiktionary
Sucumin – wieś kociewska na Pojezierzu Starogardzkim w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański przy drodze krajowej nr 22.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
suka, psica; pejoratywnie:
1. kobieta, dziewczyna;
2. kobieta zmieniająca często partnerów seksualnych;
3. kobieta bezwzględna i złośliwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. suka, psicafakt.
(1.2) obraź. pejor. kobieta zmieniająca często partnerów seksualnychfakt.
(1.3) obraź. pejor. kobieta bezwzględna i złośliwafakt.
Wiktionary
(1.3) Ta kobieta to zimna sucz.
Wiktionary
rzecz. suka ż.
Wiktionary
1. miasto w Rumunii;
2. rzeka w Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, w historycznej Mołdawii, stolica okręgu Suczawa;
(1.2) geogr. rzeka w północno-wschodniej Rumunii, w górnym odcinku graniczna z Ukrainą, prawy dopływ Seretu;
(1.3) geogr. adm. okręg w północnej Rumunii;
Wiktionary
Suczawa (rum. Suceava, ukr. Сучава, jid. שאָץ Szoc) – miasto w historycznej Mołdawii w Rumunii, stolica okręgu Suczawa oraz Bukowiny rumuńskiej.
Według danych z 2002 w Suczawie mieszka 252 Polaków. Suczawa jest siedzibą Związku Polaków w Rumunii.
Wikipedia
rzecz. suczawianin mos., suczawianka ż.
przym. suczawski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, na Bukowinie;
Wiktionary
Suczawica (rum. Sucevița) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Suczawica. W 2011 roku liczyła 1471 mieszkańców.
Jest położona w północnej części Mołdawii, na Bukowinie, przy drodze łączącej Kimpulung i Radowce.
W Suczawicy znajduje się obronny monastyr z malowaną cerkwią pod wezwaniem Zmartwychwstania z końca XVI w., ostatnią ze słynnych malowanych cerkwi Bukowiny (fundacja hospodarów mołdawskich z rodu Mohyłów).
Wikipedia
przym. suczawicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Suczawicą, dotyczący Suczawicy
Wiktionary
rzecz. Suczawica ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Suczawa (miasto w Rumunii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Suczawą, dotyczący Suczawy
Wiktionary
rzecz. Suczawa ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Suczki (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
zdrobnienie od: suka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: suka
(1.2) pot. samica psa
(1.3) ładna kobieta
(1.4) wulg. pejor. kobieta, zwłaszcza źle prowadząca się
Wiktionary
(1.1) Aza się oszczeniła i mamy teraz trzy małe pieski i cztery małe suczki.
(1.2) Pojechaliśmy do weterynarza z naszą suczką, bo coś popiskuje.
Wiktionary
rzecz. suczysko n., suczynka ż., suka ż., sunia ż.
przym. suczy, sukowaty
przysł. suczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób suczy
Wiktionary
rzecz. suczka ż., suczynka ż., suczysko n., suka ż.
przym. suczy, sukowaty
Wiktionary
miasto we wschodnich Chinach; Suzhou
SJP.pl
Wikipedia
charakterystyczny dla suki (samicy psa), należący do suki, np. sucza głowa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do suki
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący suki, określający sukę, używany przy suce
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla suki, mający cechy suki
Wiktionary
rzecz. suczynka ż., suczka ż., suczysko n., suka ż., sunia ż.
przym. sukowaty
przysł. suczo
Wiktionary
pieszczotliwie lub z politowaniem o suce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zdrobn. od: suka
Wiktionary
(1.1) Psie wesele rozpierzcha się na wszystkie strony, a suczynka, skamląc żałośnie i zapadając się po brzuch w śnieżnym pyle, pędzi do naszego wykrotu.
Wiktionary
rzecz. suczka ż., suczysko n., suka ż.
przym. suczy, sukowaty
przysł. suczo
Wiktionary
zgrubienie od: suka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od suka
Wiktionary
(1.1) Dziadek trzyma dwa stare suczyska, z którymi wychodzi na spacery do parku.
Wiktionary
rzecz. sunia ż., suczka ż., suczynka ż., suka ż.
przym. suczy, sukowaty
przysł. suczo
Wiktionary
skrót
(1.1) = sudecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji przeduralskiej, dopływ Wołgi
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sudakiem, dotyczący Sudaku
Wiktionary
rzecz. Sudak mrz.
Wiktionary
lek na zapalenie błony śluzowej nosa, zatok przynosowych i ucha środkowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sudak (ukr. Судак, krm. Sudaq, ros. Судак) – miasto w południowo-wschodniej części Krymu nad Morzem Czarnym.
W 2007 roku kompleks forteczny Sudaku został wpisany na ukraińską listę informacyjną UNESCO – listę obiektów, które Ukraina zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
sudamek szczawiak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
1. region geograficzny w Afryce;
2. Republika Sudanu; państwo w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w północno-wschodniej Afryce;
(1.2) geogr. hist. kraina historyczno-geograficzna w Afryce;
Wiktionary
Sudan, oficjalnie Republika Sudanu – państwo położone w północno-wschodniej części Afryki nad Morzem Czerwonym.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Sudanu jest Chartum.
Wiktionary
IPA: ˈsudãn, AS: sudãn
Wiktionary
rzecz. Sudańczyk m., Sudanka ż., sudan m.
przym. sudański
Wiktionary
(1.1) Republika Sudanu
Wiktionary
obywatel Sudanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sudanu, obywatel Sudanu albo Sudanu Południowego
Wiktionary
(1.1) W każdym razie nie był tak dziki jak inni Sudańczycy z dangalowego plemięemienia, i niewola w jego domu mogłaby być znośniejsza.
Wiktionary
IPA: suˈdãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: sudãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Sudan m.
:: fż. Sudanka ż.
przym. sudański
Wiktionary
gatunek trawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sudanu, obywatelka Sudanu albo Sudanu Południowego
Wiktionary
(1.1) Nigdy przedtem ani też nigdy potem nie widziałem kobiet tak pięknych jak Sudanki.
Wiktionary
IPA: suˈdãnka, AS: sudãnka
Wiktionary
rzecz. Sudan m.
:: fm. Sudańczyk m.
przym. sudański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Sudan m.
:: fm. Sudańczyk m.
przym. sudański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) سودانية ż.
* białoruski: (1.1) суданка ż.
* bułgarski: (1.1) суданка ż.
* francuski: (1.1) Soudanaise ż.
* hiszpański: (1.1) sudanesa ż.
* kataloński: (1.1) sudanesa ż.
* nowogrecki: (1.1) Σουδανή, Σουδανέζα
* rosyjski: (1.1) суданка ż.
* słowacki: (1.1) Sudánka ż.
* słoweński: (1.1) Sudanka ż.
* ukraiński: (1.1) суданка ż.
* włoski: (1.1) sudanese ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Sudanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Sudanu, związany z Sudanem
Wiktionary
(1.1) Zaraz po obiedzie wpakowano po dziesięć osób do trzech terenowych toyot, które ciągnąc za sobą tumany kurzu pojechały w kierunku granicy sudańskiej.
Wiktionary
IPA: suˈdãj̃sʲci, AS: sudãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sudan m., Sudańczyk m., Sudanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Sudety
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sudetami, dotyczący Sudetów
Wiktionary
(1.1) Analiza lasów sudeckich wskazuje na bardzo niski stopień urozmaicenia i duży (zbyt duży) udział świerka.
Wiktionary
IPA: suˈdɛt͡sʲci, AS: sudecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sudety nmos.
przym. podsudecki, przedsudecki, śródsudecki, sudeckoniemiecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Niemcami sudeckimi lub z Krajem Sudetów, dotyczący Niemców sudeckich lub Kraju Sudetów
Wiktionary
rzecz. Niemiec sudecki
przym. sudecko-niemiecki, sudetoniemiecki, sudecki
przysł. po sudeckoniemiecku
Wiktionary
(1.1) sudecko-niemiecki, sudetoniemiecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kraina historyczna w Szwecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Södermanland, kraina historyczna w Szwecji;
Wiktionary
przym. sudermański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sudermanią, dotyczący Sudermanii
Wiktionary
rzecz. Sudermania ż.
Wiktionary
góry w Polsce, Czechach oraz w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. łańcuch górski na pograniczu Polski i Czech, rozciągającym się pomiędzy Doliną Łaby a Bramą Morawską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najwyższym szczytem Sudetów jest Śnieżka.
Wiktionary
IPA: suˈdɛtɨ, AS: sudety
Wiktionary
przym. sudecki
Wiktionary
(1.1) Kraina Sudecka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. łódź, czółno
Wiktionary
(1.1) Zbliż do lądu! Posłuchaj, jak śpiewamy cudnie! / Nikt tu jeszcze na czarnym nie przemknął się sudnie (…)
Wiktionary
[czytaj: sudokrem] krem do pielęgnacji skóry marki Sudocrem
SJP.pl
popularna liczbowa gra logiczna, wywodząca się z Japonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) japońska łamigłówka, w której zadaniem jest uzupełnienie diagramu tak, aby w każdej kolumnie, każdym wierszu oraz każdym mniejszym kwadracie znalazło się po jednej cyfrze od 1 do 9;
Wiktionary
Sudoku (jap. 数独 sūdoku; od sūji wa dokushin ni kagiru, czyli cyfry muszą być pojedyncze) – łamigłówka, której celem jest wypełnienie diagramu 9 × 9 w taki sposób, aby w każdym wierszu, w każdej kolumnie i w każdym z dziewięciu pogrubionych kwadratów 3 × 3 (zwanych „blokami” lub „podkwadratami”) znalazło się po jednej cyfrze od 1 do 9.
Wikipedia
(1.1) Michał zajął pierwsze miejsce w ogólnopolskich zawodach w sudoku.
Wiktionary
IPA: suˈdɔku, AS: sudoku
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodzie pskowskim Rosji, lewy dopływ Szełoni
Wiktionary
przym. sudomski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sudomą, dotyczący Sudomy
Wiktionary
rzecz. Sudoma ż.
Wiktionary
kultura sudowska - kultura archeologiczna epoki żelaza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
służący z niższej kasty w Indiach; siudra
SJP.pl
Śudra (dewanagari शूद्र, transliteracja śūdra, ang. Shudra) – najniższa spośród czterech warn – statusów społecznych. Wyżej w hierarchii stoją wajśjowie, jeszcze wyżej kszatrijowie, a najwyżej bramini. Tradycyjnie nie przysługuje im odprawienie ceremonii upanajana.Przeznaczeniem śudrów jest służenie trzem wyższym klasom. Wywodzeni ze stóp Puruszy.
Przykłady zawodów i prac typowych dla warny sudrów:
Wikipedia
Sudzin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Żytno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
Sudzinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Żytno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
Sue (jap. 須恵町 Sue-machi) – miasto w Japonii, na wyspie Kiusiu, w prefekturze Fukuoka. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 28 628 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 1755,2 os./km².
Wikipedia
składany wachlarz japoński, ogi, sensu
SJP.pl
W Japonii istnieje wiele rodzajów wachlarzy, mających niekiedy zastosowania artystyczne, ceremonialne, czy nawet bojowe.
Wikipedia
przymiotnik od: Suez (miasto w Egipcie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Suezem
Wiktionary
rzecz. Suez mrz., suezyjczyk mos., suezyjka ż.
Wiktionary
1. miasto w Egipcie;
2. prowincja gubernatorska w Egipcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Egipcie;
Wiktionary
Suez (arab. السويس, As-Suways; egip. arab. Is-Suwēs; gr. Clysma) – miasto portowe w północno-wschodnim Egipcie, stolica muhafazy Suez. Położone jest na południowym krańcu Przesmyku Sueskiego, nad Zatoką Sueską, a w jego pobliżu znajduje się wejście do Kanału Sueskiego. Miasto zostało kompletnie zniszczone po wojnie Izraelsko-arabskiej w 1967 roku, przebudowano je po ponownym otwarciu kanału, w 1975 roku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. suezyjczyk mos., suezyjka ż.
przym. sueski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) السويس
* bośniacki: (1.1) Suec
* bułgarski: (1.1) Суец m.
* francuski: (1.1) Suez
* hiszpański: (1.1) Suez
* portugalski: (1.1) Suez
* rumuński: (1.1) Suez
* słowacki: (1.1) Suez m.
* turecki: (1.1) Süveyş
* ukraiński: (1.1) Суе́ц m.
* węgierski: (1.1) Szuez
* włoski: (1.1) Suez
źródła.
== Suez (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Suez
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsuwɛs, AS: suu̯es
Wiktionary
rzecz. suezyjczyk mos., suezyjka ż.
przym. sueski
Wiktionary
mieszkaniec Suezu (miasta w Egipcie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Suezu
Wiktionary
rzecz. Suez mrz.
:: fż. suezyjka ż.
przym. sueski
Wiktionary
mieszkanka Suezu (miasta w Egipcie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Suezu
Wiktionary
rzecz. Suez mrz.
:: fm. suezyjczyk mos.
przym. sueski
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej, rozpiętej na dwóch połączonych drągach, używanej do odłowu ryb ze stawów; szufata
SJP.pl
Sufata – narzędzie rybackie wykonane z sieciowej tkaniny rozpiętej między trzonkami, służące do odłowu ryb ze stawów.
Wikipedia
Wikipedia
jeden z dwóch najwyższych urzędników starożytnej Kartaginy
SJP.pl
Sufeci (łac. suffetes, fenickie špt) – rodzaj urzędników fenickich, w Kartaginie i innych miastach fenickich na wybrzeżu Morza Śródziemnego najwyżsi urzędnicy państwowi. Ze względu na niedostatek źródeł i ich niejasność rzeczywiste funkcje i znaczenie sufetów nie są całkowicie zrozumiałe.
Wikipedia
[czytaj: safek] angielska rasa owcy domowej
SJP.pl
Suffolk – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne we wschodniej Anglii, w regionie East of England, położone nad Morzem Północnym, na obszarze krainy geograficzno-historycznej zwanej Anglią Wschodnią (East Anglia).
Wikipedia
zwolennik, propagator sufizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca sufizmu, mistyk muzułmański
Wiktionary
Sufizm (arab. taṣawwuf تصوف) – zbiorcze określenie rozmaitych nurtów mistycznych w islamie. Jest on próbą osiągnięcia jedności z boskim Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach (qawwali), studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufich byli Rabia Al-Basri, Dżunajd, Al-Halladż, Al-Ghazali, Ibn ʾArabi i Rumi.
Wikipedia
IPA: ˈsufʲi, AS: sufʹi
Wiktionary
rzecz. sufizm m.
przym. suficki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sufit
Wiktionary
(1.1) To nie sufit, lecz tylko mały suficik.
Wiktionary
rzecz. sufit m.
przym. sufitowy
Wiktionary
dotyczący sufizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z sufizmem
Wiktionary
(1.1) W każdy piątek, około godziny 11:00, w starym meczecie w Duisi zbiera się kobiece bractwo sufickie należące do wirdu Kunta-Hadżi Kisszijewa.
Wiktionary
IPA: suˈfʲit͡sʲci, AS: sufʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. sufizm m., sufi m.
Wiktionary
cząstka słowotwórcza występująca w formacjach słowotwórczych po rdzeniu; przyrostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. gram. afiks występujący za rdzeniem; przyrostek;
(1.2) inform. napis, który jest końcówką innego napisu;
Wiktionary
Przyrostek, sufiks (z łac. suffixus „dołączony” od sub „pod” i fixus „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówką fleksyjną). Mimo to ścisłe rozgraniczenie morfemów gramatycznych i słowotwórczych nie zawsze jest możliwe. Danemu wyrazowi może towarzyszyć jeden, kilka lub brak sufiksów („sufiks zerowy”).
Wikipedia
(1.1) W słowie „kotek” „-ek” jest sufiksem.
(1.2) Aby połączenie działało poprawnie trzeba zmienić sufiks DNS.
Wiktionary
IPA: ˈsufʲiks, AS: sufʹiks
Wiktionary
rzecz. afiksacja ż., fiksacja ż., fiksat m., fiksum n., fiks mrz.
przym. sufiksowy, sufiksalny
Wiktionary
(1.1) przyrostek, końcówka
Wiktionary
tworzenie nowych wyrazów przy pomocy sufiksów
SJP.pl
utworzony za pomocą sufiksu; będący sufiksem; przyrostkowy
SJP.pl
przymiotnik od: sufiks
SJP.pl
powierzchnia ograniczająca pomieszczenie od góry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. górna ściana pomieszczenia
Wiktionary
Sufit – dolna, widoczna z pomieszczenia część stropu, wyprawiona najczęściej tynkiem lub pokryta innego rodzaju wykończeniem.
Sufit podwieszany – sufit o lekkiej konstrukcji, umieszczony poniżej stropu, aby utworzyć np. specjalną przestrzeń (tzw. przestrzeń technologiczna) na instalacje. Bywa też montowany z innych powodów np. dekoracja, wygłuszenie lub obniżenie wysokości pomieszczenia. Najczęściej stosowany w obiektach użyteczności publicznej. Sufit podwieszany bywa wykonany z płyt gipsowo-kartonowych, na lekkiej konstrukcji stalowej ocynkowanej, mocowanej do stropu wieszakami, lub w przypadku gdy nie ma stropu, bezpośrednio do konstrukcji więźby dachowej. Stosowane są także tzw. rozwiązania systemowe, czyli sufity opracowane i kompletowane przez poszczególnych producentów. Oparte są na zasadzie: lekka konstrukcja nośna montowana do elementów stałych (konstrukcyjnych) budynku i widoczne z pomieszczenia wypełnienie w postaci płyt, kaset, listew. Lekka konstrukcja składa się z szeregu profili nośnych mocowanych przy pomocy wieszaków. Liniowy układ profili nośnych krzyżuje się z dodatkowymi profilami, które mogą być widoczne na powierzchni sufitu. Pomiędzy profilami montowane są płyty np. z wełny mineralnej pokryte fakturą (zazwyczaj każdy z systemów proponuje cały szereg typów faktur do wyboru). Zamiast płyt z wełny stosowane są także kasety z blachy pełnej lub perforowanej, tworzyw sztucznych itp.
Wikipedia
(1.1) Co dla ciebie jest sufitem, dla mnie jest podłogą.
Wiktionary
IPA: ˈsufʲit, AS: sufʹit
Wiktionary
rzecz. sufitówka ż., podsufitka ż., suficiarz m.
:: zdrobn. suficik m.
przym. sufitowy
Wiktionary
(1.1) strop, sklepienie; daw. sklep
Wiktionary
wyznawca sufizmu (kierunku mistyczno-ascetycznego w islamie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) informacja trudna do zweryfikowania
Wiktionary
środowiskowo:
1. myśleć; dumać, główkować;
2. szaleć, wariować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z sufitem, dotyczący sufitu
Wiktionary
IPA: ˌsufʲiˈtɔvɨ, AS: sufʹitovy
Wiktionary
rzecz. sufit m., suficik m., sufitówka ż.
Wiktionary
kierunek mistyczno-ascetyczny w islamie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. muzułmański mistycyzm;
Wiktionary
Sufizm (arab. taṣawwuf تصوف) – zbiorcze określenie rozmaitych nurtów mistycznych w islamie. Jest on próbą osiągnięcia jedności z boskim Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach (qawwali), studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufich byli Rabia Al-Basri, Dżunajd, Al-Halladż, Al-Ghazali, Ibn ʾArabi i Rumi.
Wikipedia
(1.1) Bezspornie podstawą sufizmu jest właściwie odczytywany, kontemplowany i interpretowany Koran. Z niego sufi czerpią przede wszystkim inspirację dla wyznawanej przez siebie filozofii szacunku dla człowieka […], poszanowania dla innych religii […], pokoju […] oraz nieposzlakowanego postępowania […]
Wiktionary
IPA: ˈsufʲism̥, AS: sufʹism̦
Wiktionary
przym. suficki
rzecz. sufi
Wiktionary
(1.1) mistycyzm
Wiktionary
rzadko: popularna potrawa grecka w postaci szaszłyka wieprzowego, drobiowego lub baraniego; souvlaki, suvlaki
SJP.pl
osoba odpowiadająca za koordynację i zgodność z planem przebiegu przedstawienia, w szczególności podpowiadająca aktorowi zza kurtyny lub ze specjalnego miejsca na scenie w sytuacji, gdy aktor zapomni tekstu podczas inscenizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. osoba podpowiadająca aktorom tekst roli na próbach i podczas przedstawień w sposób niewidoczny dla widza;
Wiktionary
Sufler – w teatrze lub operze osoba podpowiadająca aktorowi lub śpiewakowi pierwsze słowa tekstu na kilka sekund przed ich wypowiedzeniem. Obecnie sufler znajduje się za kulisami, niewidoczny dla widzów; dawniej miał swoje miejsce w tzw. budce suflera, często usytuowanej na proscenium, przykryty przed publicznością ozdobną muszlą. Suflerzy zazwyczaj nie wychodzą na scenę. Często też suflerzy zasiadali na górnej części sceny.
Wikipedia
IPA: ˈsuflɛr, AS: sufler
Wiktionary
czas. suflerować ndk., suflować ndk.
przym. suflerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z suflerem, dotyczący suflera
Wiktionary
rzecz. sufler mos.
czas. suflerować ndk., suflować ndk.
Wiktionary
rodzaj deseru przyrządzanego z białek ubitych na pianę i roztartych owoców lub warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. lekka pieczona potrawa przyrządzana na bazie żółtek utartych z cukrem lub masłem oraz piany ubitej z białek, podawana na gorąco;
Wiktionary
Suflet – rodzaj lekkiego, podawanego na gorąco wypieku, przyrządzanego na bazie utartych z cukrem lub masłem żółtek jaj oraz piany ubitej z białek. Dodatkowe składniki masy na suflet to np. bułka tarta, orzechy, migdały, przeciery owocowe albo warzywne.
Wikipedia
(1.1) Po wyjęciu z piekarnika suflet szybko opada, należy go więc zapiekać tuż przed podaniem.
Wiktionary
IPA: ˈsuflɛt, AS: suflet
Wiktionary
wykonywać pracę suflera, podpowiadać aktorom tekst
SJP.pl
wypłukiwanie cząstek minerałów przez wody podziemne
SJP.pl
Sufozja (ang. piping, soil piping, tunnel erosion) – proces geologiczny, geomorfologiczny i hydrodynamiczny polegający na mechanicznym ewentualnie chemicznym wypłukiwaniu cząstek gleby (minerałów) lub skał przez wodę opadową oraz podziemną, która infiltruje poprzez glebę lub skałę.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z sufraganią, odnoszący się do sufraganii
Wiktionary
rzecz. sufragan mos., sufragania ż.
Wiktionary
w Kościele katolickim: biskup pomocniczy, podległy biskupowi diecezji lub metropolicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. biskup diecezji sufragalnej;
(1.2) daw. pot. biskup pomocniczy
Wiktionary
Biskup sufragan (łac. episcopus suffraganeus) – biskup diecezjalny sufraganii, czyli diecezji lub archidiecezji należącej do metropolii, a niebędącej stolicą metropolitalną.
Biskup sufraganii jest sufraganem względem metropolity.
Sufraganem nie jest biskup diecezji podlegającej bezpośrednio Stolicy Apostolskiej (episcopus exemptus).
Wikipedia
(1.1) Dodatkowych informacji dostarczyła odkryta niedawno inskrypcja poświadczająca, że kościół był poświęcony przez Jarosława sufragana działającego w imieniu biskupa krakowskiego Zbigniewa.
Wiktionary
rzecz. sufragania ż.
przym. sufragalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. diecezja należąca do metropolii, lecz nie będąca jej stolicą;
Wiktionary
Sufragania – w Kościele katolickim diecezja, która należy do prowincji (metropolii), ale nie jest jej stolicą. Sufraganiami zazwyczaj są zwykłe diecezje, jednak zdarzają się też archidiecezje. Na czele sufraganii stoi biskup sufragan.
Wikipedia
rzecz. sufragan mos.
przym. sufragalny
Wiktionary
zwolennik sufrażyzmu
SJP.pl
każda członkini kobiecej grupy powstałej w połowie XIX wieku, domagającej się praw wyborczych dla kobiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. działaczka walcząca o prawa wyborcze dla kobiet na przełomie XIX i XX wieku (głównie w krajach anglosaskich);
Wiktionary
Sufrażyzm (łac. suffragium – głos wyborczy) – ruch aktywistyczny działający w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych walczący o prawa wyborcze dla kobiet w końcu XIX i na początku XX wieku, zwłaszcza przed rozpoczęciem I wojny światowej. Sufrażystkami nazywano w szczególności członkinie założonej w roku 1903 w Wielkiej Brytanii organizacji Women's Social and Political Union. Celem ruchu sufrażystek było przyznanie pełnych lub częściowych praw wyborczych kobietom. Ruch sufrażystek był częścią pierwszej fali feminizmu, która kończy się wraz z realizacją postulatów ruchu.
Wikipedia
(1.1) Po tym, jak angielska sufrażystka Emmeline Pankhurst poprowadziła marsz na parlament i wraz ze swoimi towarzyszkami stoczyła kilkugodzinną bitwę z policją, było wiadomo, że kobiety już nie ustąpią.
Wiktionary
rzecz. sufrażyzm m., antysufrażyzm m., sufrażetka ż.
:: fm. sufrażysta m.
przym. sufrażystowski
Wiktionary
(1.1) emancypantka, sufrażetka
Wiktionary
ruch działający na przełomie XIX i XX w. w Wielkiej Brytanii i USA, walczący o prawa wyborcze dla kobiet
SJP.pl
Sufrażyzm (łac. suffragium – głos wyborczy) – ruch aktywistyczny działający w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych walczący o prawa wyborcze dla kobiet w końcu XIX i na początku XX wieku, zwłaszcza przed rozpoczęciem I wojny światowej. Sufrażystkami nazywano w szczególności członkinie założonej w roku 1903 w Wielkiej Brytanii organizacji Women's Social and Political Union. Celem ruchu sufrażystek było przyznanie pełnych lub częściowych praw wyborczych kobietom. Ruch sufrażystek był częścią pierwszej fali feminizmu, która kończy się wraz z realizacją postulatów ruchu.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Specjalistyczny Urząd Górniczy
Wiktionary
Sugajno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brzozie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
podsuwać komuś nie wprost jakieś rozwiązanie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) stanowić poszlakę dla jakiegoś wniosku
(1.2) podsuwać komuś nie wprost jakieś rozwiązanie
(1.3) czynić aluzję
Wiktionary
(1.1) Odkrycie pewnych antybiotyków w żywności drobiowej silnie sugeruje dalsze użycie tych leków pomimo zakazu wprowadzonego w życie w 2005 roku przez amerykańską Agencję Żywności i Leków.
(1.2) Rzeczywiście, przemilczałem część informacji, ale, niech pan sobie przypomni, sugerowałem, by zaczął pan poszukiwania w warszawskim WDM-ie.
(1.2) Władze oświatowe Łodzi sugerowały dyrektorom szkół, aby nie płacili za zastępstwa doraźne, tylko rozliczali je w ramach tzw. godziny karcianej.
Wiktionary
IPA: ˌsuɡɛˈrɔvat͡ɕ, AS: sugerovać
Wiktionary
rzecz. sugestia ż., sugerowanie n.
Wiktionary
(1.1) książk. kazać sądzić, podsuwać myśl, proponować, skłaniać ku, wskazywać
(1.2) naprowadzać, poddawać, podpowiadać, pot. podrzucać, podsuwać, radzić, suponować
(1.3) czynić aluzje, dawać do zrozumienia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sugerować.
Wiktionary
IPA: ˌsuɡɛrɔˈvãɲɛ, AS: sugerovãńe
Wiktionary
czas. sugerować
Wiktionary
1. wpływanie na czyjeś postępowanie, poglądy;
2. podsumowanie jakichś opinii;
3. potocznie: propozycja, namowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przekonywanie kogoś;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: suˈɡɛstʲja, AS: sugestʹi ̯a
Wiktionary
czas. sugerować
przym. sugestyjny, sugestywny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sugestywny
Wiktionary
rzecz. sugestywność ż.
przym. sugestywny
Wiktionary
(1.1) dobitnie, jasno, wyraziście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sugestywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sugestywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sugestywne; cecha tych, którzy są sugestywni
Wiktionary
przym. sugestywny
przysł. sugestywnie
Wiktionary
silnie działający na myśli i wyobraźnię; wyrazisty, ekspresywny, ekspresyjny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wywierający silny wpływ na czyjeś myśli i wyobraźnię, narzucający komuś sposób myślenia; bardzo przekonujący
Wiktionary
(1.1) Afisz musi być przejrzysty, zawierać zatem tylko sugestywne hasła, a nie wywody czy uzasadnienia.
Wiktionary
IPA: ˌsuɡɛˈstɨvnɨ, AS: sugestyvny
Wiktionary
rzecz. sugestywność ż., sugestia ż.
przysł. sugestywnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. jubil. rzadki minerał z gromady krzemianów, przyjmujący barwy w odcieniach różu i fioletu, wykorzystywany w jubilerstwie;
Wiktionary
Sugilit – minerał z gromady krzemianów; krzemian pierścieniowy. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich, słabo znanych.
Nazwa pochodzi od odkrywcy minerału – japońskiego petrografa Ken-ichi Sugiego (1901–1948).
Wikipedia
(1.1) Iwona miała na sobie przepiękny naszyjnik z sugilitów.
Wiktionary
IPA: suˈɟilʲit, AS: suǵilʹit
Wiktionary
(1.1) krzemian pierścieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim; prawy dopływ Kołymy;
Wiktionary
Sugoj, Buksunda (ros. Сугой) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim; prawy dopływ Kołymy. Długość 347 km, powierzchnia dorzecza 26 100 km².
Źródła w Górach Kołymskich, opływa od wschodu i północy Góry Omsukczańskie, płynie w głębokiej dolinie, dzieląc się na ramiona. W dorzeczu występują złoża węgla kamiennego.
Zasilanie śniegowo-deszczowe; zamarza od października do maja.
Wikipedia
gatunek antylopy występujący w Azji, sumak;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Saiga|Gray|ref=tak., rodzaj ssaków kopytnych z rodziny wołowatych;
(1.2) zool. kopytny z rodzaju suhaków (1.1)
(1.3) kulin. mięso suhaka (1.1)
Wiktionary
Suhak stepowy, dawniej także: suhak (Saiga tatarica) – gatunek ssaka kopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae). Jego pierwsze ślady pochodzą ze środkowego plejstocenu. Przez większość systematyków suhak uważany jest za antylopę (Antilopinae).
Wikipedia
(1.1) W plejstocenie suhaki zamieszkiwały Amerykę Północną.
(1.3) Nie wolno jeść suhaka.
Wiktionary
Mohamed Suharto (ur. 8 czerwca 1921 w Kemusuk, zm. 27 stycznia 2008 w Dżakarcie) – polityk indonezyjski, wojskowy i prezydent Indonezji w latach 1967–1998.
Wikipedia
japońskie malarstwo czarno-białe, w którym stosuje się tusz do malowania na papierze lub jedwabiu, popularne w XIV-XVII wieku
SJP.pl
dotyczący samobójstwa; samobójczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. związany z samobójstwem w ujęciu naukowym
Wiktionary
(1.1) Zachowania suicydalne u osób osadzonych mogą mieć związek z próbą manipulacji mającą na celu zdobycie maksymalnej kontroli nad otoczeniem, w jakim się znajdują.
Wiktionary
IPA: ˌsujit͡sɨˈdalnɨ, AS: sui ̯icydalny
Wiktionary
rzecz. suicydolog mos., suicydolożka ż., suicydologia ż., suicydalność ż.
przym. suicydologiczny
przysł. suicydalnie
Wiktionary
(1.1) samobójczy
Wiktionary
specjalista w zakresie badania samobójstw i ich przyczyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekspert w dziedzinie suicydologii, specjalista od badania i zapobiegania samobójstwom
Wiktionary
(1.1) Czy zatem media nie powinny w ogóle poruszać tego tematu? Wydaje się, że najlepszy będzie tu „złoty środek”, czyli rozsądna współpraca mediów i suicydologów mająca na celu nie popychanie do samobójstwa, ale odwodzenie od niego (przez np. popularyzację informacji o pracy placówkaacówek pomagających ludziom zagrożonych samobójstwem).
Wiktionary
rzecz. suicydologia ż.
:: fż. suicydolożka ż.
przym. suicydologiczny, suicydalny
Wiktionary
interdyscyplinarna nauka badająca zjawisko samobójstwa w różnych społeczeństwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. interdyscyplinarna nauka zajmująca się problematyką samobójstw i szeroko pojętą autodestruktywnością;
Wiktionary
Suicydologia – interdyscyplinarna nauka zajmująca się samobójstwami, próbami samobójczymi oraz szeroko pojętą autodestruktywnością.
Wikipedia
IPA: ˌsujit͡sɨdɔˈlɔɟja, AS: sui ̯icydoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. suicydolog mos., suicydolożka ż.
przym. suicydologiczny, suicydalny
Wiktionary
dotyczący suicydologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) psych. związany z suicydologią, dotyczący suicydologii
Wiktionary
IPA: ˌsujit͡sɨdɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: sui ̯icydoloǵičny
Wiktionary
rzecz. suicydologia ż., suicydolog mos.
przym. suicydalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekspertka w dziedzinie suicydologii, specjalistka od badania i zapobiegania samobójstwom
Wiktionary
rzecz. suicydolog mos., suicydologia ż.
przym. suicydalny
Wiktionary
utwór muzyczny złożony z kilku kontrastujących ze sobą części o charakterze tanecznym, biesiadnym; partita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wieloczłonowy utwór złożony z kontrastujących ze sobą elementów;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: suita (utwór muzyczny)
SJP.pl
[czytaj: suiWISM] z francuskiego: skłonność do bezkrytycznego wykonywania poleceń przełożonych, przywódców
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
bazar, handlowa dzielnica muzułmańska; czarszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. bazar w krajach Bliskiego Wschodu lub handlowa dzielnica muzułmańska, często pod dachem;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: suka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Suk to najważniejsze miejsce w każdym arabskim mieście. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: suk, AS: suk
Wiktionary
(1.1) czarszy
Wiktionary
1. samica psa;
2. obraźliwie o kobiecie;
3. potocznie o samochodzie policyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica psa domowego lub innego zwierzęcia psowatego
(1.2) przen. wulg. pejor. kobieta, zwłaszcza źle prowadząca się
(1.3) przen. wulg. obraź. pejor. kobieta zimna, złośliwa lub niewdzięczna
(1.4) przen. wulg. mężczyzna uległy seksualnie innemu mężczyźnie
(1.5) etn. muz. staropolski smyczkowy instrument muzyczny, z grupy chordofonów ludowych, przypominający skrzypce;
(1.6) etn. odzież. duży kołnierz opadający na plecy w sukmanie będącej elementem męskiego stroju Krakowiaków wschodnich
(1.7) przen. slang. samochód policyjny, szczególnie przeznaczony do przewozu więźniów
(1.8) przen. środ. kolej. lokomotywa spalinowa serii SU45 lub SU46
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasza suka i pies sąsiada mają szczenięta.
(1.3) Co za suka!
(1.4) Dobra suka z niego, nikt tak nie ciągnie lachy jak on!
(1.7) Gliny właśnie zwinęły Józka do suki.
Wiktionary
IPA: ˈsuka, AS: suka
Wiktionary
rzecz. sucz ż.
:: zdrobn. suczka ż., sunia ż.
:: zgrub. suczysko n.
przym. suczy, sukowaty
przysł. suczo
Wiktionary
(1.2) wulg. dziwka, kurwa, kurwiszcze, kurwiszon, lafirynda, lampucera, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara
(1.3) sucz, suczysko, wredola, ropela
Wiktionary
Sukarno, także Bung Karno (ur. 6 czerwca 1901 w Surabai, zm. 21 czerwca 1970 w Dżakarcie) – pierwszy prezydent niepodległej Indonezji.
Wikipedia
1. w prawie: dziedziczyć (odziedziczyć), otrzymywać (otrzymać) w spadku;
2. dawniej: następować (nastąpić) po kimś lub po czymś
SJP.pl
1. pomyślny wynik jakiegoś przedsięwzięcia, osiągnięcie zamierzonego celu
2. zdobycie sławy, majątku, wysokiej pozycji itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) korzystny wynik
(1.2) osiągnięcie bogactwa, sławy; zrobienie kariery
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Operacja usunięcia wyrostka robaczkowego zakończyła się sukcesem.
(1.2) Helena wyjechała do Londynu, by zrobić tam karierę, ale nie osiągnęła sukcesu.
Wiktionary
IPA: ˈsukt͡sɛs, AS: sukces
Wiktionary
rzecz. sukcesik mrz.
Wiktionary
antonimy.
(1.1-2) porażka
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sukcesik mrz.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac.
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) success; (1.2) success
* arabski: (1.1) نجاح, فلاح
* baskijski: (1.1) arrakasta; (1.2) arrakasta
* czeski: (1.1) úspěch m., zdar m.; (1.2) úspěch m.
* dolnołużycki: (1.1) wuspěch
* duński: (1.1) succes w.
* esperanto: (1.1) sukceso
* francuski: (1.1) succès m., réussite ż.; (1.2) succès m., réussite ż.
* hebrajski: (1.1) חצלחה
* hiszpański: (1.1) éxito m.; (1.2) éxito m.
* jidysz: (1.1) הצלחה ż. (hacloche), באַגליק m. (baglik), סוקצעס m. (sukces)
* kaszubski: (1.1) zwënéga ż., dobiwk m.; (1.2) sznërga ż.
* niderlandzki: (1.1) succes n.
* niemiecki: (1.1) Erfolg m.
* norweski (bokmål): (1.1) lykke m., suksess m.; (1.2) suksess m.
* nowogrecki: (1.1) επιτυχία ż.; (1.2) επιτυχία ż.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.2) {{PJM|powodzenie.}}
* rosyjski: (1.1) успех
* slovio: (1.1) uspeh (успех)
* szwedzki: (1.1) framgång w.; (1.2) succé w.
* ukraiński: (1.1) успіх m.
* węgierski: (1.1) siker
* włoski: (1.1) riuscita ż., successo m.; (1.2) successo m.
źródła.
== sukces (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) mieć powodzenie, sukces, udany
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: sukces
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od sukces
Wiktionary
(1.1) To nie sukces, lecz tylko mały sukcesik.
Wiktionary
rzecz. sukces m.
Wiktionary
1. dziedzictwo, spadek;
2. prawo dziedziczenia tronu, jego następstwo;
3. w biologii: ukierunkowany, rozciągnięty w czasie proces zastępowania w danym miejscu zbiorowisk roślinnych przez inne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. uporządkowany, stopniowy proces kierunkowych zmian biocenozy, powodujących przeobrażenie się prostych ekosystemów w bardziej złożone
(1.2) praw. spadek po kimś; dzieła lub dobra kulturowe pozostałe po przodkach
(1.3) dziedziczenie praw do tronu
(1.4) przejęcie po kimś wysokiego stanowiska
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Co do księstwa Dwóch Mostów, to drogą sukcesji przypadło ono – jak już wspomnieliśmy – Gustawowi Samuelowi Leopoldowi z palatyńskiego rodu Wittelsbachów.
Wiktionary
przym. sukcesyjny
rzecz. sukcesywność ż.
Wiktionary
1. dziedzic, spadkobierca;
2. potomek, następca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przejmująca stanowisko po kimś
(1.2) osoba dziedzicząca tron
(1.3) osoba dziedzicząca majątek
(1.4) osoba rozwijająca ideę poprzednika
Wiktionary
(1.1) następca
(1.2) następca (tronu)
(1.3) spadkobierca
Wiktionary
1. spadkobierczyni
2. następczyni, zwłaszcza następczyni tronu
SJP.pl
przymiotnik od: sukcesja
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób sukcesywny
Wiktionary
(1.1) Będziemy sukcesywnie dokupować kolejne tomy.
Wiktionary
przym. sukcesywny
rzecz. sukcesywność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sukcesywnie
SJP.pl
dokonywanie czegoś etapami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sukcesywne
Wiktionary
rzecz. sukcesja ż.
przym. sukcesywny
przysł. sukcesywnie
Wiktionary
następujący kolejno, jeden po drugim lub fazami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dokonuje się etapami
Wiktionary
(1.1) Wraz ze swym bliskim krewniakiem, dobrze znanym żółto kwitnącym rozchodnikiem ostrym, rozchodnik biały stanowi początkowe stadium w sukcesywnym rozwoju roślinności, którego ogniwem końcowym musiał być tu niegdyś, dziś już nie istniejący, las dębowy.
Wiktionary
rzecz. sukcesywność ż.
przysł. sukcesywnie
Wiktionary
kopalna żywica drzew iglastych z trzeciorzędu; bursztyn, jantar
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Świcy;
Wiktionary
Sukiel – jezioro położone w Olsztynie na terenie osiedla Likusy.
Wikipedia
licha, marna sukienka
SJP.pl
zdrobnienie od: sukienka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: sukienka
Wiktionary
IPA: ˌsucɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: suḱẽnečka
Wiktionary
rzecz. sukienka ż., sukienkowy mos.
przym. sukienkowy
Wiktionary
lekki strój kobiecy, okrywający tułów i część nóg oraz ręce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: suknia
(1.2) kraw. kobiece ubranie, okrywające tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, zazwyczaj z lekkiego materiału;
(1.3) mała suknia dla dziewczynki
(1.4) pot. strój duchownego przypominający suknię
(1.5) szt. drogocenna nakładka z drogocennych kruszców i kamieni zakładana na ikonę
Wiktionary
Suknia (sukienka) – wierzchni jednoczęściowy strój, okrywający tułów z ramionami oraz część nóg, często także ręce. Dawniej określenie obejmowało także ubiór męski, współcześnie tylko kobiecy.
Wikipedia
(1.2) Przy nim dziewczę, w zielonej sukience jak ruta
(1.4) Na dziedziniec seminarium wylegli faceci w sukienkach.
Wiktionary
IPA: suˈcɛ̃nka, AS: suḱẽnka
Wiktionary
rzecz. sukienczyna ż., sukno n., suknia ż., sukiennik ż., sukiennice nmos., sukienkowy m.
:: zdrobn. sukieneczka ż.
przym. sukienkowy, sukniowy, sukienny
Wiktionary
(1.2) pot. kiecka
(1.4) habit, sutanna
Wiktionary
lekki strój kobiecy, okrywający tułów i część nóg oraz ręce
SJP.pl
→ sukienka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tematem sukienki, dotyczący sukienki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. obraź. ksiądz, kapłan, duchowny Kościoła katolickiego
Wiktionary
(2.1) […] rozumiem nabijać się, gdy coś dotyczy nas, na przykład gdyby jakiś rozpasany sukienkowy chciał zdelegalizować ateizm — to tak. Ale śluby? Co nas to? To wewnętrzny problem sukienkowych i wiernych.
Wiktionary
IPA: ˌsucɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: suḱẽŋkovy
Wiktionary
rzecz. sukienka ż.
:: zdrobn. sukieneczka
Wiktionary
(2.1) klecha
Wiktionary
dawniej:
1. sklep, skład z suknem;
2. fabryka sukna
SJP.pl
średniowieczny budynek handlowy, mieszczący kramy, składy i kantory kupców handlujących suknem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. archit. dawny miejski budynek z podcieniami, gdzie handlowano m.in. suknem;
Wiktionary
Sukiennice – handlowy budynek, w którym znajdowały się kramy (lub składy) najczęściej z suknem (stąd nazwa). Zazwyczaj umieszczano je na środku rynku w europejskich miastach, które leżały na szlakach handlowych. Często budowano je tuż obok lub w ramach budynku ratusza. Wznoszono je od średniowiecza do XVII wieku, do XVIII na Białorusi. Również później budowano obiekty wzorowane na sukiennicach, między innymi w Przystajni (około 1914 roku) i Radymnie (około 1918 roku).
Wikipedia
(1.1) W podcieniach miejskich sukiennic sprzedawane są pamiątki.
Wiktionary
rzecz. sukiennik m., Sukiennik ż./mos., Sukiennicki mos., Sukiennicka ż.
przym. sukienny
Wiktionary
zawód sukiennika; wyrób sukna; handel suknem
SJP.pl
Sukiennictwo – gałąź rzemiosła zajmująca się przerobem wełny, wyrobem tkanin wełnianych; również gałąź handlu obejmująca obrót suknem. Osoba wykonująca zawód to sukiennik. Obiektem, w którym sprzedawano sukna, były sukiennice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sukiennictwo – gałąź rzemiosła zajmująca się przerobem wełny, wyrobem tkanin wełnianych; również gałąź handlu obejmująca obrót suknem. Osoba wykonująca zawód to sukiennik. Obiektem, w którym sprzedawano sukna, były sukiennice.
Wikipedia
przestarzałe:
1. dotyczący sukna, wykonany z sukna;
2. dotyczący produkcji lub sprzedaży sukna, np. fabryka sukienna
SJP.pl
zdrobnienie od: suknia; sukienka
SJP.pl
japońska potrawa z mięsa wołowego, warzyw i tofu; sukiyaki
SJP.pl
wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. posp. o mężczyźnie wzbudzającym niechęć, pogardę
Wiktionary
IPA: suˈcĩŋkɔt, AS: suḱĩŋkot
Wiktionary
(1.1) drań, bydlę, wulg. sukinsyn
Wiktionary
wulgarne wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. obraźliwie do mężczyzny lub o mężczyźnie
Wiktionary
(1.1) Czego tu szukasz, sukinsynu? Wypieprzaj stąd!
Wiktionary
IPA: suˈcĩw̃sɨ̃n, AS: suḱĩũ̯sỹn
Wiktionary
(1.1) wulg. skurwysyn; posp. sukinkot
Wiktionary
[czytaj: sukijaki] japońska potrawa z mięsa wołowego, warzyw i tofu; sukijaki
SJP.pl
Sukiyaki (jap. 鋤焼 sukiyaki; częściej すき焼き) – rodzaj popularnej, japońskiej potrawy jednogarnkowej typu nabe-mono.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. prowizoryczna budowla stawiana na żydowskie święto Sukkot, Święto Szałasów
(1.2) rel. stała altanka lub drewniany ganek przy bożnicy, służący do obchodów święta Sukkot
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kuczka
(1.2) kuczka
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) szałas, namiot
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Sukkot
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sukkah, succah
* czeski: (1.1) suka ż.
* francuski: (1.1) soukka ż.
* hebrajski: (1.1) סוכה ż.
* hiszpański: (1.1) sucà ż.
* jidysz: (1.1) סוכה
* kataloński: (1.1) sucà ż.
* niemiecki: (1.1) Sukka, Laubhütte ż.
* portugalski: (1.1) sucà ż.
* rosyjski: (1.1) сукка ż.
źródła.
== sukka (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) skarpeta, skarpetka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsukːa, AS: su•ka
Wiktionary
rzecz. Sukkot
Wiktionary
(1.1) kuczka
(1.2) kuczka
Wiktionary
żydowskie święto dziękczynienia za zebrane plony zbóż i owoców, w późniejszych czasach upamiętniające wyjście Izraelitów z Egiptu i wędrówkę po pustyni; Sukot; Kuczki; Święto Namiotów; Święto Szałasów
SJP.pl
Wikipedia
zły demon przybierający postać pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn we śnie; sukub; sukkubus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mit. rodzaj mitycznego demona pod postacią pięknej kobiety kuszącego erotycznie mężczyzn we śnie;
Wiktionary
Sukkub (śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod”) – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”).
Wikipedia
(1.1) sukub, sukkubus
Wiktionary
zły demon objawiający się pod postacią pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn podczas snu; sukkub; sukub
SJP.pl
długie męskie okrycie wierzchnie, noszone dawniej przez chłopów; sukman
SJP.pl
długie męskie okrycie wierzchnie, noszone dawniej przez chłopów; sukman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. długie męskie okrycie wierzchnie z sukna lub wełny, dołem rozszerzane, dawniej powszechnie noszone przez chłopów;
Wiktionary
Sukmana (z węg. szokmány od tur. çekman – sukno, ubranie) – dawne męskie okrycie wierzchnie z sukna samodziałowego (prosta tkanina z krosna ręcznego), długie do kostek lub kolan, rozszerzane poniżej pasa, z długimi do nadgarstków rękawami, dopasowane na piersiach. Rzadko barwione, zwykle w kolorze naturalnej, jasnej wełny, szarawe, bure lub brązowe.
Wikipedia
(1.1) Kościuszko przedstawiany był najczęściej jako bohater spod Racławic, w sukmanie i czapce krakusce, często na galopującym koniu.
Wiktionary
IPA: sukˈmãna, AS: sukmãna
Wiktionary
rzecz. suknia ż.
Wiktionary
(1.1) siermięga, reg. sierak
Wiktionary
licha, marna sukmana
SJP.pl
zdrobnienie od: sukmana
SJP.pl
1. pogardliwie: ksiądz; klecha, katabas, sukienkowy, labuś;
2. dawniej:
a) osoba nosząca sukmanę;
b) krawiec szyjący sukmany
SJP.pl
licha, nędzna sukmana
SJP.pl
zdrobnienie od: sukmana
SJP.pl
wierzchni strój kobiecy, jednoczęściowy, okrywający tułów i nogi, często także ręce; zwłaszcza strój uroczysty, bogaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. część kobiecej garderoby okrywająca tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, wkładana zazwyczaj na uroczyste okazje;
(1.2) łow. sierść zwierzyny płowej i dzika lub upierzenie ptaków
(1.3) daw. ubiór, strój wierzchni męski albo kobiecy, ubranie
Wiktionary
Suknia (sukienka) – wierzchni jednoczęściowy strój, okrywający tułów z ramionami oraz część nóg, często także ręce. Dawniej określenie obejmowało także ubiór męski, współcześnie tylko kobiecy.
Wikipedia
(1.3) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną.
Wiktionary
IPA: ˈsucɲa, AS: suḱńa
Wiktionary
rzecz. sukno n., sukiennik m., sukiennice nmos., sukiennictwo n., sukmana ż.
:: zdrobn. sukienka ż.
przym. sukniowy, sukienny, sukienniczy
Wiktionary
gruba tkanina wełniana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gęsta, zgrzebna tkanina wełniana;
Wiktionary
Sukno – tkanina wełniana, zgrzebna, powierzchniowo spilśniana, drapana i strzyżona.
Wikipedia
IPA: ˈsuknɔ, AS: sukno
Wiktionary
rzecz. suknia ż., sukienka ż., sukiennice nmos., sukiennik mos.
przym. sukienny, sukienniczy
Wiktionary
żydowskie święto dziękczynienia za zebrane plony zbóż i owoców, w późniejszych czasach upamiętniające wyjście Izraelitów z Egiptu i wędrówkę po pustyni; Sukkot; Kuczki; Święto Namiotów; Święto Szałasów
SJP.pl
Sukkot (סוכות), pol. Święto Szałasów (Namiotów), zwane też Kuczki – żydowskie święto rozpoczynające się pięć dni po święcie Jom Kipur, a dwa tygodnie po rozpoczęciu roku wg kalendarza żydowskiego.
Święto należy do świąt radosnych i upamiętnia mieszkanie w szałasach i namiotach (sukka, szałas, kuczka w hebr.: סוכה – Suka) podczas ucieczki Izraelitów z Egiptu i wędrówki do Kanaanu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek o działaniu ochronnym na śluzówkę żołądka i jelit, jak również przeciwdziałający hiperfosfatemii w mocznicy
Wiktionary
(1.1) Jeszcze możemy zaordynować choremu sukralfat.
Wiktionary
IPA: suˈkralfat, AS: sukralfat
Wiktionary
(1.1) nazwa handlowa: Venter
Wiktionary
pochodna sacharozy, stosowana jako bezkaloryczny słodzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. spoż. substancja słodząca, słodsza 600 razy od zwykłego cukru, pochodna sacharozy o zerowej kaloryczności;
Wiktionary
Sukraloza, E955 – organiczny związek chemiczny, pochodna sacharozy, w której trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. Jest stosowana jako słodzik niedostarczający do organizmu kalorii, gdyż nie jest metabolizowany. Na rynku spożywczym dystrybuowana pod nazwą handlową Splenda, przy czym produkt ten zawiera 1,1% sukralozy oraz maltodekstrynę i glukozę jako wypełniacze.
Wikipedia
(1.1) E955
Wiktionary
mieszkaniec Sucre (konstytucyjnej stolicy Boliwii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Sucre; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Sucre n.
:: fż. sukryjka ż.
przym. sukryjski
Wiktionary
mieszkanka Sucre (konstytucyjnej stolicy Boliwii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Sucre; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Sucre ż.
:: fm. sukryjczyk mos.
przym. sukryjski
Wiktionary
→ Sucre (konstytucyjna stolica Boliwii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sucre, dotyczący Sucre
Wiktionary
rzecz. Sucre n., sukryjczyk mos., sukryjka ż.
Wiktionary
zły demon przybierający postać pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn we śnie; sukkub; sukkubus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. demon, który pod postacią kobiety obcuje z mężczyzną podczas snu
Wiktionary
Sukkub (śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod”) – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”).
Wikipedia
IPA: ˈsukup, AS: sukup
Wiktionary
roślina o małej powierzchni parowania, występująca głównie na półpustyniach strefy gorącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina przystosowana do życia na gorących półpustyniach, posiadająca grube mięsiste pędy bądź liście, służące do gromadzenia wody;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wielu przedstawicieli sukulentów hoduje się jako rośliny ozdobne.
Wiktionary
IPA: suˈkulɛ̃nt, AS: sukulẽnt
Wiktionary
przym. sukulentny
Wiktionary
(1.1) roślina gruboszowata
Wiktionary
wąż dusiciel z rodziny boa; gatunek anakondy, żyjący w Ameryce Południowej
SJP.pl
dawniej: pomoc, wsparcie; odsiecz, ratunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. odsiecz, pomoc, posiłki, wsparcie
Wiktionary
IPA: ˈsukurs, AS: sukurs
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Sulamita (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wyspa w Indonezji; Celebes
SJP.pl
Celebes, Sulawesi – indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego i Wielkich Wysp Sundajskich. Z powierzchnią równą 174 600 km² znajduje się na 11. miejscu listy największych wysp świata.
Celebes ma nieregularny, rozczłonkowany kształt – stanowiące dużą część wyspy cztery półwyspy oddzielone są głęboko wcinającymi się zatokami. Wyspa ta nie ma nizin przybrzeżnych. Wyspę opływają morza: Flores, Banda, Moluckie, Celebes. Terytorium Celebesu jest górzyste, występują liczne wulkany – zarówno aktywne, jak i wygasłe. Najwyższym z nich jest Soputan (1827 m n.p.m.). W centrum wyspy znajdują się Góry Molengraffa, z najwyższym szczytem jest Rantekombola 3455 m n.p.m. (według innych źródeł jest nim Rantemario 3478 m n.p.m.). W dolinach śródgórskich i rowach tektonicznych oddzielających poszczególne pasma leżą liczne jeziora. Klimat równikowy wybitnie wilgotny, średnia roczna suma opadów: 2000 mm. Cechuje się nierównomiernym rozkładem opadów w ciągu roku. Wyspa pokryta jest wiecznie zielonymi lasami równikowymi. W kotlinach śródgórskich ukształtowała się formacja przypominająca sawannę. Uprawia się głównie palmę kokosową, ryż, kawę oraz kauczukowiec. Na wyspie eksploatuje się rudy niklu i żelaza oraz szlachetne odmiany drewna.
Wikipedia
1. → Sulawesi (wyspa w Indonezji); celebeski;
2. wyrak sulaweski - gatunek ssaka z rodziny wyrakowatych;
3. futrzak sulaweski - gatunek gryzonia z rodziny myszowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sulawesi, dotyczący Sulawesi (inaczej Celebes)
Wiktionary
rzecz. Sulawesi n.
Wiktionary
(1.1) celebeski
Wiktionary
Sulborowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
W 2011 wieś zamieszkiwało 168 osób.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Łukasza w Skórkowicach.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Sulechów (dawniej oraz tuż po wojnie Cylichów; niem. Züllichau) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sulechów. Wchodzi w skład Lubuskiego Trójmiasta.
Według danych GUS z 31 grudnia 2022 w mieście zamieszkiwało 15 676 osób.
Wikipedia
mieszkaniec Sulechowa
SJP.pl
mieszkanka Sulechowa
SJP.pl
Sulechówko (niem. Klein Soltikow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Malechowo.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim. Inne miejscowości z prefiksem Sulech: Sulechowo, Sulechów, Sulechówek
Wikipedia
przymiotnik od: Sulechowo, Sulechów
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sulęcin (niem. Zielenzig) – miasto powiatowe w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sulęcin.
Według danych GUS z 31 grudnia 2021 r. miasto miało 9864 mieszkańców.
Wikipedia
Sulęcinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy. Wieś zamieszkana przez 1534 mieszkańców (stan na styczeń 2010 r.)
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Na dworcu PKP w Sulęcinku swój koniec ma szlak turystyczny Osowa Góra – Sulęcinek
Wikipedia
mieszkaniec Sulęcina
SJP.pl
mieszkanka Sulęcina
SJP.pl
przymiotnik od: Sulęcin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Sulęczyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sulęczyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Sulęczyno (kaszub. Sëlëczëno; niem. Sullenschin lub Sullenczin, daw. Suleczyno) – duża kaszubska wieś letniskowa w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno na Pojezierzu Kaszubskim, nad rzeką Słupią, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 228.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawny ciepły but pilśniowy lub podbity futrem
SJP.pl
dawny ciepły but pilśniowy lub podbity futrem
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Salomon – imię męskie pochodzenia semickiego. Pochodzi od hebr. imienia שְׁלֹמֹה (Shelomo) należącego do słynnego z mądrości króla Izraela – Salomona. Istnieje kilku świętych katolickich o tym imieniu.
Salomon imieniny obchodzi: 13 marca, 2 września i 28 września.
Wikipedia
(1.1) Te mury pochodzą z czasów Sulejmana Wspaniałego.
Wiktionary
rzecz. Salomon ż./mos.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Sulejów – miasto w powiecie piotrkowskim, województwie łódzkim, siedziba gminy Sulejów, nad rzeką Pilicą i strugą Radońką. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 6177 mieszkańców. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. piotrkowskiego. Po zbudowaniu w latach 1969–1973 tamy na Pilicy w Smardzewicach (w pobliżu Tomaszowa Mazowieckiego) i spiętrzeniu rzeki, w pobliżu miasta powstał Zalew Sulejowski. Miasto położone jest 15 km od Piotrkowa Trybunalskiego i 64 km od Łodzi.
Wikipedia
mieszkaniec Sulejówka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sulejówka (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Sulejówek
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Sulejówek – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim. Sulejówek należy do aglomeracji warszawskiej.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 21 428 mieszkańców, będąc 25. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
mieszkaniec Sulejowa
SJP.pl
mieszkanka Sulejowa
SJP.pl
przymiotnik od: Sulejów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Soule, dotyczący Soule
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt języka baskijskiego używany w Soule
Wiktionary
rzecz. Soule n., Suletyjczyk m., Suletyjka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek chemiczny stosowany przy leczeniu zapalenia płuc i czerwonki
Wiktionary
Sulfadiazyna (łac. sulfadiazinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, sulfonamid o działaniu bakteriostatycznym.
Wikipedia
(1.1) W Wietnamie faszerują ryby sulfadiazyną.
Wiktionary
chemoterapeutyk o działaniu bakteriostatycznym
SJP.pl
Sulfadimetoksyna (łac. sulfadimetoxinum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy sulfonamidów, amid kwasu sulfanilowego i 2,6-dimetoksypirymidyny. Stosowany u ludzi tylko w Rosji, jako chemioterapeutyk w monoterapii oraz w połączeniu z 6-metylouracylem (2,4-dihydroksy-6-metylopirymidyną), trimekainą i chloramfenikolem (zewnętrznie, w postaci maści). Jest jednym z sulfonamidów długo działających (powyżej 20 h) (inne to sulfabromometazyna i sulfaetoksypirydazyna), dlatego podaje się go raz na dobę.Występuje pod nazwami handlowymi Madroxin, Di-Methox i Albon. W Polsce w roku 2017 dopuszczona była do sprzedaży w postaci preparatu złożonego Polisulfalent (sole sodowe sulfadimetoksyny, sulfadimidyny i sulfatiazolu).
Wikipedia
Wikipedia
środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfonamid
SJP.pl
środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfonamid
SJP.pl
Siarkowodór (sulfan), H2S – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorków kowalencyjnych, połączenie siarki i wodoru. W warunkach normalnych jest bezbarwnym, palnym gazem, którego silny, charakterystyczny zapach zgniłych jaj jest wyczuwalny w bardzo niewielkich stężeniach. Jest silnie toksyczny, wdychany w stężeniu ok. 750 mg/m3 w ciągu kilku minut prowadzi do zgonu.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, najprostszy sulfonamid, używany jako środek bakteriostatyczny
SJP.pl
Sulfanilamid (łac. sulfanilamidum) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu p-aminobenzenosulfonowego, najprostszy sulfonamid stosowany jako lek bakteriostatyczny.
Po podaniu doustnym łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, przenikając do tkanek i płynu mózgowo-rdzeniowego. Dawniej stosowany doustnie; jednak od połowy lat 70. XX w. jego stosowanie wewnętrzne w lecznictwie zostało zarzucone całkowicie. Związek wykazuje działanie bakteriostatyczne w stosunku do różnych bakterii, głównie gronkowców i paciorkowców. Mechanizm działania bakteriostatycznego uwarunkowany jest położeniem grupy aminowej w stosunku do grupy sulfamoilowej w pozycji para. Wynika z tego podobieństwo strukturalne kwasu p-aminobenzoesowego. Dochodzi do wypierania tego kwasu ze związków wewnątrzkomórkowych. Powstają obce dla komórki substancje, uniemożliwiające tworzenie się, niezbędnego do życia komórki bakteryjnej kwasu foliowego.
Wikipedia
nawóz siarkowy
SJP.pl
lek z grupy sulfonamidów stosowany w stanach zapalnych skóry i na zakażone rany
SJP.pl
Sulfatiazol – organiczny związek chemiczny, lek z grupy sulfonamidów. Jest to krystaliczny, bezzapachowy proszek, trudno rozpuszczalny w wodzie.
Działanie: chemioterapeutyk o silnym działaniu bakteriostatycznym z grupy sulfonamidów.
Rozpuszczalność:
Wikipedia
sulfan, siarczek organiczny, organiczny związek chemiczny będący pochodną kwasu siarkowodorowego, w którym atomy wodoru zostały zastąpione grupami alifatycznymi bądź aromatycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. tioeter
Wiktionary
Tioetery (sulfidy) – grupa siarkoorganicznych związków chemicznych, siarkowych analogów eterów o wzorze ogólnym R−S−R (R ≠ H).
Mają ostry i nieprzyjemny zapach. Są reaktywniejsze niż odpowiadające im etery.
Otrzymywanie sulfidów:
Są podatne na utlenianie do sulfotlenków i sulfonów.
Wikipedia
(1.1) Sulfidy są siarkowymi analogami eterów.
Wiktionary
IPA: ˈsulfʲit, AS: sulfʹit
Wiktionary
(1.1) tioeter, przest. siarczek
Wiktionary
Sulfitacja, siarkowanie – sposób utrwalania pulpy, przecierów owocowych przez użycia gazowego dwutlenku siarki lub roztworem kwasu siarkawego lub soli tego kwasu w stężeniu nie wyższym niż 0,125%.
Sulfitację stosuje się podczas fermentacji alkoholowej dla zahamowania rozwoju drożdży i zapobiegania procesom utleniania i ciemnienia.
Wikipedia
chlorek kwasu sulfonowego stosowany w syntezie organicznej
SJP.pl
związek chemiczny z grupy sulfonów (związków siarko-organicznych, zawierających grupę -SO2-)
SJP.pl
Sulfony – grupa związków siarkoorganicznych o ogólnym wzorze R–SO2–R', gdzie R, R' to grupy alkilowe lub arylowe. Substancje chemicznie obojętne, bez zapachu, dobrze krystalizujące i odporne na środki redukujące.
Otrzymywane są zazwyczaj poprzez utlenianie odpowiednich tioeterów lub sulfotlenków, np.:
Wikipedia
syntetyczny środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfamid
SJP.pl
Sulfonamidy (sulfamidy) – grupa organicznych związków chemicznych będących amidami kwasów organosulfonowych. Wzór ogólny: R1SO2NR2R3 (gdzie R1 – dowolna grupa organiczna; R2, R3 – H lub grupa organiczna).
Wikipedia
syntetyczny środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfamid
SJP.pl
Sulfonamidy (sulfamidy) – grupa organicznych związków chemicznych będących amidami kwasów organosulfonowych. Wzór ogólny: R1SO2NR2R3 (gdzie R1 – dowolna grupa organiczna; R2, R3 – H lub grupa organiczna).
Wikipedia
Grupa sulfonowa (−SO
2OH) – jednowartościowa grupa funkcyjna występująca w kwasach sulfonowych (zarówno aromatycznych, jak i alifatycznych).
Wikipedia
związek chemiczny z grupy sulfonów (związków siarko-organicznych, zawierających grupę -SO2-)
SJP.pl
Sulfony – grupa związków siarkoorganicznych o ogólnym wzorze R–SO2–R', gdzie R, R' to grupy alkilowe lub arylowe. Substancje chemicznie obojętne, bez zapachu, dobrze krystalizujące i odporne na środki redukujące.
Otrzymywane są zazwyczaj poprzez utlenianie odpowiednich tioeterów lub sulfotlenków, np.:
Wikipedia
związek organiczny występujący m.in. w czosnku, rzodkiewce i roślinach z rodziny kapustowatych
SJP.pl
Sulfotlenki – grupa organicznych związków chemicznych o wzorze ogólnym R'R"S=O (R', R" = grupa alkilowa lub arylowa).
Wikipedia
1. w chemii: dodanie siarki lub łączenie z siarką;
2. pokrywanie roślin cienkim nalotem siarki w celu ochrony przed chorobami grzybowymi
SJP.pl
Sulgostów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Suligostów, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego.
Do 1870 istniała gmina Sulgostów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Macieja Apostoła w Klwowie.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sulibor – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -bor ("walczyć, zmagać się"). Może oznaczać "obiecujący walkę" albo "ten, który lepiej walczy".
Sulibor imieniny obchodzi 3 października i 17 listopada.
Wikipedia
Sulibor z żoną; Suliborowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulibora lub z nim związany
SJP.pl
1. lekka włócznia będąca wyposażeniem lekkiej jazdy polskiej, używana do XVI wieku;
2. broń myśliwska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kopia (broń)
Wiktionary
Wikipedia
1. lekka włócznia będąca wyposażeniem lekkiej jazdy polskiej, używana do XVI wieku;
2. broń myśliwska
SJP.pl
Sulice – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno, 0,7 km na północ od drogi krajowej nr 20 ze Stargardu do Gdyni. Na zachód od jeziora znajdują się Jezioro Storkowskie Górne oraz Jezioro Storkowskie Dolne.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Sulisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Suli- („obiecywać” albo „lepszy, możniejszy”) i -sława. Może oznaczać „ta, która cieszy się lepszą sławą od innych”. W źródłach polskich poświadczone jako Sulisława (1228) i zdrobnienie Sulichna (1136).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulichny lub z nią związany
SJP.pl
Sulicice (kaszb. Sëlëcëce, niem. Sulitz, dawniej Sulicice, Sulice) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa przy drodze wojewódzkiej nr 213 i w pobliżu skrzyżowania ww. drogi z drogą wojewódzką nr 215.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Sulikowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sulikowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
przymiotnik od: Sulimierzyce
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Sulimir, Sulimiar, Sulmir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "przynoszący/obiecujący/lepszy pokój".
Sulimir imieniny obchodzi 7 lutego, 30 maja i 30 października.
Zob. też:
Wikipedia
Sulimir z żoną; Sulimirowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulimira lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. środkowe ramię ujściowe Dunaju
Wiktionary
Sulina – miasto w Rumunii, w okręgu Tulcza, w regionie Dobrudży. Miasto leży u ujścia jednej z odnóg Dunaju o tej samej nazwie. Według danych szacunkowych na rok 2011 liczy 3663 mieszkańców.
W mieście znajduje się latarnia morska, cerkiew i cmentarz osób związanych z morzem. Sulina jest najbardziej wysuniętym na wschód miastem Rumunii i największą po Tulczy miejscowości w delcie Dunaju. Sulina nie jest bezpośrednio połączona z rumuńską siecią drogową i można do niej dotrzeć tylko drogą wodną, zarówno po Dunaju, jak i po Morzu Czarnym.
Wikipedia
Sulinowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
Wieś klucza żnińskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, położona była w XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 244 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Sulirad – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -rad ("radosny, zadowolony"). Znaczenie imienia: "obiecujący radość".
Sulirad imieniny obchodzi 30 maja i 23 sierpnia.
Wikipedia
Sulirad z żoną; Suliradowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulirada lub z nim związany
SJP.pl
Suliradzice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Krośnice.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Suliszka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wierzbica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego. 1 stycznia 2003 roku częścią wsi Suliszka stała się ówczesna wieś Pod Lasem.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Królowej Polski w Łączanach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Suliszowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Żarki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Na wzgórzu koło wsi są pozostałości Strażnicy Suliszowice wchodzącej w skład średniowiecznego systemu obronnego Orlich Gniazd. Jest wiele skał wapiennych, w których znajdują się jaskinie, m.in. Jaskinia Suliszowicka. Na niektórych skałach uprawiana jest wspinaczka skalna. Są to skały: Biedruniowa, Dębia Skała, Brama Suliszowicka, Hajduczek, Jagodowa, Kazalnica Suliszowicka, Kapuśniak, Markowa Skała, Masztowa, Molenda, Muminek, Okap Suliszowicki, Panda, Skała pod Prądem, Samcowizna, Skała we Wsi (U Chłopa), Studnia, Torkowa Skała.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Sulisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Suli- („obiecywać” albo „lepszy, możniejszy”) i -sława. Może oznaczać „ta, która cieszy się lepszą sławą od innych”. W źródłach polskich poświadczone jako Sulisława (1228) i zdrobnienie Sulichna (1136).
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulisławy lub z nią związany
SJP.pl
Sulisław z żoną; Sulisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulisława lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dwukołowy, jednokonny wózek wyścigowy; sulky
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Sulkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Świercze. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: salki] dwukołowy, jednokonny wózek wyścigowy; sulki
SJP.pl
Sulki lub Sulky – odkryty dwukołowy, lekki pojazd zaprzęgowy, ciągnięty przez kłusaka. Pierwsze sulki skonstruowano w 1893 w USA. Początkowo używali ich farmerzy jako środka transportu. W Anglii od XIX wieku stosowany do wyścigów kłusaków w zaprzęgu.
Wikipedia
Sulla, właśc. Lucjusz Korneliusz Sulla Felix (łac. Lucius Cornelius Sulla Felix; ur. 138 p.n.e., zm. 78 p.n.e. w Puteoli) – rzymski polityk i wojskowy. Dwukrotny konsul (88 oraz 80 p.n.e.). W latach 82–79 p.n.e. dyktator Republiki Rzymskiej.
Wikipedia
Sulmice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Skierbieszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Skierbieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 283 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w województwie wielkopolskim;
2. wieś w województwie łódzkim
SJP.pl
Sulmierzyce (niem. Sulmirschütz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim. Miasto stanowi gminę miejską.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.
Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego, należały do starostwa odolanowskiego, pod koniec XVI wieku leżały w powiecie kaliskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Sulmierzyce
SJP.pl
mieszkaniec Sulmierzyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sulmierzyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
Sulmin (niem. Richthof, kaszub. Sulmino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo na turystycznym Szlaku Kartuskim. Wieś posiada połączenie autobusowe z Kartuzami przez Żukowo. W miejscowości znajduje się Klub Sportowy Sulmin oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. Na 2016 planowano rewaloryzację zabytkowego parku podworskiego.
Wikipedia
Sulmów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów. Dawniej Schulymowo, Sulimów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Miejscowość istnieje przynajmniej od XIII w. W XVIII w. była w posiadaniu rodziny Jabłkowskich herbu Wczele. Znajduje się tam park dworski, ślad kultury szlacheckiej na tym terenie. Ruiny pałacu (w stylu neoklasycznym) zostały wysadzone w 1973 r. Na początku XX wieku Sulmów przeszedł w ręce Henryka Glotza a następnie jego wnuka Jana Unruga, który ok. 1935 r. majątek zapisał Towarzystwu "Opieka" (lub jego oddziałowi łódzkiemu ?), które organizowało tu kolonie letnie dla swoich podopiecznych, dzieci bezrobotnych rodziców z Łodzi.
Wikipedia
Sulmówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
Sulnikowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. Ma status sołectwa.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nowomiejskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1785 roku jako wieś duchowna wchodziło w skład klucza czarnostowskiego biskupstwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Sulnowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie. Usytuowana jest w północnej części gminy Świecie. Utworzona została uchwałą nr 94/91 Rady Miejskiej w Świeciu z 14 stycznia 1991 r. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 702 mieszkańców. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Świecie.
W latach 1991–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
dawna strzelba myśliwska
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: sulfur] z łaciny: siarka (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Sulpicjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie nazwisko. Jego etymologia jest niejasna, można przypuszczać, że etruska.
Żeński odpowiednik: Sulpicja.
Wikipedia
1. filipiński archipelag;
2. morze w południowo-zachodnich Filipinach;
3. filipińska prowincja;
4. lud austronezyjski
SJP.pl
Wikipedia
1. drapieżna ryba o nagim ciele, płaskiej głowie z dużym otworem gębowym i charakterystycznymi wąsami;
2. waluta Uzbekistanu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. Śląski Uniwersytet Medyczny;
Wiktionary
Wikipedia
1. wynik dodawania;
2. zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk; ogół;
3. jakaś ilość pieniędzy; kwota;
4. w Kościele katolickim: główna, uroczysta msza, odbywająca się w niedziele i święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. wynik dodawania
(1.2) pewna ilość pieniędzy
(1.3) zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk, wrażeń
(1.4) kośc. w liturgii katolickiej: główna uroczysta msza odprawiana w dni świąteczne
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: sum
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Suma 2 i 3 to 5.
(1.2) W efekcie zbiórki zgromadzono sumę stu tysięcy złotych.
(1.4) Po sumie organista zaintonował „Boże, coś Polskę”.
Wiktionary
IPA: ˈsũma, AS: sũma
Wiktionary
rzecz. podsumowanie n., podsumowywanie n., posumowanie n., resumowanie n., subsumowanie n., sumariusz mrz., sumator mrz., sumowalność ż., sumowanie n., zasumowanie n., zesumowanie n., zesumowywanie n., zsumowanie n., zsumowywanie n.
:: zdrobn. sumka ż.
czas. podsumować dk., podsumowywać ndk., posumować dk., resumować ndk., subsumować ndk., sumować ndk., zasumować dk., zesumować dk., zesumowywać ndk., zsumować dk., zsumowywać ndk.
przym. sumacyjny, sumaryczny, sumowalny
Wiktionary
(1.2) kwota
(1.4) gw-pl|Poznań|wielka msza.
Wiktionary
rodzaj puenty, charakterystyczny dla literatury barokowej
SJP.pl
Sumacja – rodzaj puenty, charakterystyczny dla literatury barokowej. Polega na zebraniu wszystkich najważniejszych elementów wiersza, by poprzez pomysłowe ich połączenie wywołać nowy, zaskakujący efekt. Występuje jako nagromadzenie na końcu utworu wyrazów, które pojawiły się wcześniej w wierszu. Przykładem sumacji jest wiersz Daniela Naborowskiego Na oczy królewny angielskiej, która była za Fryderykiem, falcgrafem reńskim, obranym królem czeskim.
Wikipedia
1. gatunek antylopy z azjatyckich stepów; suhak;
2. drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych rosnące w strefie podzwrotnikowej i umiarkowanej;
3. garbnik z liści sumaka garbarskiego;
4. rodzaj dywanu bez puszystej okrywy, wyrabiany przede wszystkim na Kaukazie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rhus|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny nanerczowatych i obejmujący ok. 250 gatunków;
(1.2) kulin. przyprawa z sumaka (1.1) o kwaśnym smaku
Wiktionary
Sumak (Rhus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny nanerczowatych. Obejmuje 54 gatunki roślin, przy czym w dawniejszym szerokim ujęciu włączano tu ok. 250 gatunków. Większość gatunków z rodzaju występuje w Ameryce Północnej (od Kostaryki po Kanadę), jeden rośnie na Hawajach, 6 w Azji wschodniej, jeden (sumak garbarski R. coriaria) w Azji południowo-zachodniej i basenie Morza Śródziemnego, w tym w południowej Europie. W Polsce występuje często uprawiany i zadomowiony już antropofit – sumak octowiec R. typhina.
Wikipedia
(1.1) Krzewy sumaka syryjskiego dorastają do 3 m i nie mają specjalnych wymagań glebowych, jednak bardzo źle znoszą niskie temperatury i najlepiej czują się w klimacie śródziemnomorskim…
(1.2) Sumak to kwaskowata przyprawa o pięknym kolorze, popularna w kuchni arabskiej (zwłaszcza libańskiej) i tureckiej.
Wiktionary
IPA: ˈsũmak, AS: sũmak
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|سماق. (summāq) z syriackiego
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) sumac, sumach; (1.2) sumac, sumach
* arabski: (1.1-2) سماق
* baskijski: (1.1) zumake
* francuski: (1.1) sumac; (1.2) sumac
* hiszpański: (1.1) zumaque; (1.2) zumaque
* kataloński: (1.1) sumac m.
* łaciński: (1.1) Rhus ż.
* perski: (1.1-2) سماق
źródła.
== sumak (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. sumak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sumara (także: Simala, Soemara) – broń biała pochodząca z Celebesu w Indonezji.
Wikipedia
Sumariusz – spis, rejestr, wyciąg z aktów, dokumentów, ze zbiorów archiwalnych, z różnych dzieł. W sumariuszu kościelnym znajduje się m.in. alfabetyczny spis osób ochrzczonych lub tych, które zawarły małżeństwo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sumaryczne
Wiktionary
przym. sumaryczny
przysł. sumarycznie
Wiktionary
podsumowujący wiadomości z danego zagadnienia; zawierający wszystkie elementy czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wynikiem sumowania
Wiktionary
rzecz. suma ż., sumka ż., sumator m., sumowanie n., zsumowanie n., sumaryczność ż.
czas. sumować ndk., zsumować dk.
przysł. sumarycznie
Wiktionary
układ liczący w maszynie cyfrowej
SJP.pl
Wikipedia
wyspa w Azji Południowo-Wschodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. indonezyjska wyspa w archipelagu Wielkich Wysp Sundajskich;
Wiktionary
Sumatra (indonez. Sumatera) – wyspa w Azji Południowo-Wschodniej, w Archipelagu Malajskim, w grupie Wielkich Wysp Sundajskich; w całości należy do Indonezji. Na północnym wschodzie Cieśnina Malakka oddziela Sumatrę od Półwyspu Malajskiego; na południowym wschodzieCieśnina Sundajska oddziela ją od Jawy.
Szósta pod względem powierzchni wyspa świata.
Wikipedia
(1.1) Najgęściej zaludniona jest północ Sumatry oraz pogórze zachodniej części wyspy.
Wiktionary
IPA: sũˈmatra, AS: sũmatra
Wiktionary
rzecz. Sumatryjczyk mos., Sumatryjka ż., Sumatrzanin mos., Sumatrzanka ż.
przym. sumatryjski, sumatrzański
Wiktionary
→ Sumatra (wyspa w Indonezji); sumatrzański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sumatrą, dotyczący Sumatry
Wiktionary
rzecz. Sumatra ż., Sumatryjczyk mos., Sumatrzanin mos., Sumatrzanka ż., Sumatryjka ż.
przym. sumatrzański
Wiktionary
(1.1) sumatrzański
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny guramiowatych
SJP.pl
Parosphromenus – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny guramiowatych (Osphronemidae). Niektóre gatunki są hodowane w akwariach.
Wikipedia
→ Sumatra (wyspa w Indonezji); sumatryjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sumatry, związany z Sumatrą, pochodzący z Sumatry
Wiktionary
IPA: ˌsũmaˈṭʃãj̃sʲci, AS: sũmaṭšãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sumatra ż.
przym. sumatryjski
Wiktionary
część Mezopotamii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hist. starożytna kraina leżąca w południowej Mezopotamii;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. etn. mieszkaniec Sumeru (1.1)
Wiktionary
Sumer (Szumer, Sumeria; sum. 𒌦 𒊕 𒈪 𒂵 Ki-en-gir, hebr. שִׁנְעָר Szinear – por. Rdz 10:10) – starożytna kraina leżąca w południowej części Mezopotamii (dzisiaj południowy Irak). Zamieszkiwali ją Sumerowie, którzy stworzyli wysoko rozwiniętą cywilizację uznawaną za kolebkę kultur Bliskiego Wschodu i Europy. Wybudowali na terenie Mezopotamii szereg miast, z których największe to: Eridu, Ur, Lagasz, Umma, Uruk, Kisz, Sippar.
Wikipedia
(1.1) Elam sąsiadował z Sumerem.
(2.1) Przy próbach ustalenia czasu pojawienia się Sumerów nad Tygrysem i Eufratem dochodzi do rozbieżności.
Wiktionary
IPA: ˈsũmɛr, AS: sũmer
Wiktionary
rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., sumeryjski mrz.
przym. sumeryjski, sumerski
Wiktionary
(2.1) Sumeryjczyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz sumeryjski użyty jako ideogram w innym języku zapisywanym pismem klinowym
Wiktionary
(1.1) W przepisie tym spotykamy dwa terminy, z których jeden jest niewłaściwie oddany w postaci sumerogramu na wyraz akadyjski, a drugi błędnie przetłumaczony z języka akadyjskiego na polski.
Wiktionary
specjalista w zakresie sumerologii
SJP.pl
Sumerologia – dział asyrologii zajmujący się odczytywaniem pisma klinowego zapisanego w języku sumeryjskim.
Do najstarszych na świecie obok staroegipskiego należy właśnie piśmiennictwo sumeryjskie. Literatura w tym języku pojawiła się już na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia p.n.e. Nauka ta powstała w XX wieku za sprawą badań archeologicznych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sumerowie (sum. 𒊕𒈪, saĝ-ĝi6-ga, tłum. „czarnogłowi”) – starożytny lud nieznanego pochodzenia, który pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. stworzył cywilizację w południowej Mezopotamii – Sumer. Posługiwali się językiem sumeryjskim i pismem klinowym. Na początku II tysiąclecia p.n.e. Sumerowie zostali podbici przez napływających Amorytów i wchłonięci przez nowo powstałe państwo – Babilonię. Z czasem ulegli semityzacji.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Sumerem albo Sumeryjczykami, dotyczący Sumeru albo Sumeryjczyków
Wiktionary
rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., Sumer mrz., sumeryjski mrz.
przym. sumeryjski
Wiktionary
(1.1) sumeryjski
Wiktionary
część Mezopotamii
SJP.pl
dotyczący Sumeru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziw
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zamieszanie
Wiktionary
mieszkaniec Sumeru (części Mezopotamii); Sumer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. mieszkaniec Sumeru
Wiktionary
(1.1) Sumeryjczykom przypisuje się wynalezienie brązu i koła.
Wiktionary
rzecz. Sumer mos./mrz., sumeryjski mrz.
:: fż. Sumeryjka ż.
przym. sumeryjski, sumerski
Wiktionary
(1.1) Sumer
Wiktionary
mieszkanka Sumeru (części Mezopotamii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. etn. mieszkanka Sumeru
Wiktionary
(1.1) Kilka Sumeryjek schodziło ku rzece.
Wiktionary
rzecz. Sumer mos./mrz., sumeryjski mrz.
:: fm. Sumeryjczyk mos.
przym. sumeryjski, sumerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Sumerem albo Sumeryjczykami, dotyczący Sumeru albo Sumeryjczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język sumeryjski;
Wiktionary
rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., Sumer mrz.
przym. sumerski
Wiktionary
(1.1) sumerski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługiwał się językiem sumeryjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługiwali się językiem sumeryjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku sumeryjskim
Wiktionary
IPA: ˌsũmɛˈrɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: sũmeryi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Azerbejdżanie, położone nad Morzem Kaspijskim;
Wiktionary
Sumgait (azer. Sumqayıt; ros. Сумгаит, Sumgait; Сумгайыт, Sumgajyt) – miasto we wschodnim Azerbejdżanie, położone nad Morzem Kaspijskim, u nasady Półwyspu Apszerońskiego, na jego północnym brzegu. Leży w odległości 35 km na północ od stolicy kraju Baku. Współrzędne geograficzne: 40°35′N 49°38′E. Ludność: 262,4 tys. (2003). Sumgait to trzecie pod względem liczby ludności miasto kraju. Pod względem administracyjnym Sumgait jest jednym z jedenastu miast wydzielonych (şəhər).
Wikipedia
przym. sumgaicki
Wiktionary
o wąsach: duży i długi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. młody, niedorosły sum
(1.2) pot. iron. zdrobn. od sumienie
Wiktionary
(1.1) Według moich obserwacji na rzece Siti, jednym z dopływów rzeki Mołogi sumiątka trzymają się tutaj przez pierwszy okres na bystrzynach, za kamieniami, w towarzystwie ślizów, piskorzy i głowaczy, którymi po miesiącu lub dwóch zaczynają się żywić.
(1.2) Zastanawiam się, gdzie podziewa się tak wrażliwe sumiątko farmaceutów, kiedy bez oporów polecają biednym na oko emerytom cudowne preparaty na serce.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. sum m., sumik m.
przym. sumiasty
(1.2)
rzecz. sumienie n., sumienność ż.
przym. sumienny
przysł. sumiennie
Wiktionary
świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny; zdolność oceny własnego postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ci, których dręczy głód, mogą liczyć tylko na tych, których z tego powodu dręczy sumienie.
(1.1) Pod hasłem „precz z absolutyzmem” domagano się wolności zgromadzeń, sumienia i wyznania.
Wiktionary
IPA: sũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sũmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. sumienność ż.
przym. sumienny
przysł. sumiennie
Wiktionary
(1.1) daw. sumnienie; stpol. sąmnienie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z wielką starannością w działaniu
Wiktionary
(1.1) Mój szef uważa, że sumiennie wypełniam swoje obowiązki.
Wiktionary
rzecz. sumienność n., sumienie n.
przym. sumienny
Wiktionary
(1.1) starannie, skrzętnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sumiennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sumienny
SJP.pl
→ sumienny; skrupulatność, rzetelność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osoby, która rzetelnie wypełnia swoje obowiązki
Wiktionary
rzecz. sumienie n.
przym. sumienny
przysł. sumiennie
Wiktionary
(1.1) obowiązkowość, pieczołowitość, pilność, rzetelność, skrupulatność, staranność; książk. akrybia; przest. reg. akuratność
Wiktionary
postępujący zgodnie z sumieniem; uczciwy; rzetelny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) skrupulatnie wywiązujący się z podjętych obowiązków
(1.2) wykonywany dokładnie, rzetelnie
Wiktionary
rzecz. sumienie n., sumienność ż.
przysł. sumiennie
Wiktionary
(1.1-2) obowiązkowy, pieczołowity, pilny, rzetelny, skrupulatny, solidny, staranny; przest. reg. akuratny
Wiktionary
nazwa kilku gatunków ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od sum
(1.2) icht. sum z gatunku o niewielkich rozmiarach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bud. poziomy element konstrukcyjny ściany sumikowo-łątkowej
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sum m., sumiątko n.
przym. sumiasty
Wiktionary
o cechach sumikowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Sumikowate (Ictaluridae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes). Większe gatunki są poławiane gospodarczo jako ryby konsumpcyjne, a mniejsze hodowane w akwariach.
Wikipedia
o cechach sumikowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zawodnik sumo; sumoka, sumotori
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec uprawiający sumo
Wiktionary
Sumita (jap. 住田町 Sumita-chō) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Iwate. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 5 045 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 15,1 os./km².
Wikipedia
rzecz. sumo n., sumotori m.
Wiktionary
zawodniczka sumo; sumoczka
SJP.pl
dawniej: sumitować się - tłumaczyć się, usprawiedliwiać się
SJP.pl
zdrobniale: suma (pewna ilość)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pewna kwota
(1.2) daw. skórzana sakwa
Wiktionary
(1.1) Uzbieraliśmy niezłą sumkę i mogliśmy wreszcie pojechać do Wenecji.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. suma ż., sumowanie n.
:: czas. sumować ndk., sumować się ndk., zsumować dk., zsumować się dk.
Wiktionary
(1.1) kwota
Wiktionary
1. utwór artystyczny będący podsumowaniem rozważań autora
2. w średniowieczu: podręcznik obejmujący jakąś dziedzinę wiedzy
SJP.pl
Summa (śr. łac. suma, kapitał, treść) – średniowieczny gatunek literacki charakterystyczny zwłaszcza dla średniowiecznej filozofii i teologii scholastycznej. Summa jest całościowym kompendium, podręcznikiem mającym obejmować jakąś całą dziedzinę wiedzy albo całokształt myśli.
Gatunek rozwinął się zwłaszcza w wieku XIII.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. sumienie
Wiktionary
przym. sumnienny
Wiktionary
rodzaj zapasów japońskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. rodzaj zapasów, japoński sport narodowy;
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: suma
Wiktionary
Sumo (jap. 相撲; 角力 sumō) – japoński sport narodowy, japoński odpowiednik zapasów, znany od początku VIII wieku. Zawodnicy nazywają się rikishi lub sumō-tori. Walki w ramach sześciu wielkich turniejów sumo noszą nazwę ō-zumō
Wikipedia
IPA: ˈsũmɔ, AS: sũmo
Wiktionary
rzecz. sumita m., sumotori m.
Wiktionary
zawodniczka sumo; sumitka
SJP.pl
zawodnik sumo; sumita, sumotori
SJP.pl
rząd ryb kostnoszkieletowych, w większości słodkowodnych, o ciele nagim, pokrytym śluzem lub łuskami przekształconymi w płytki kostne
SJP.pl
Wikipedia
o cechach sumokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. o kształcie suma
Wiktionary
(1.1) Kirysek pstry jest rybką sumokształtną.
Wiktionary
rzecz. sum mzw.
Wiktionary
zapaśnik sumo; sumita, sumoka
SJP.pl
czasownik
(1.1) dodawać, podliczać
(1.2) uogólniać
(1.3) osiągać kwintesencję
Wiktionary
IPA: sũˈmɔvat͡ɕ, AS: sũmovać
Wiktionary
czas. podsumowywać
rzecz. podsumowanie n., suma ż., sumowanie n.
przym. sumaryczny
Wiktionary
dodawać
Wiktionary
cecha wielu wielkości matematycznych, fizycznych i chemicznych; addytywność
SJP.pl
dający się sumować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sumować.
Wiktionary
Sumowanie – operacja dodawania ciągu liczb, której wynikiem jest suma. Jeśli liczby są dodawane kolejno od lewej do prawej, to pośrednie wyniki nazywa się sumami częściowymi lub cząstkowymi. Sumowane liczby (zwane składnikami) mogą być całkowite, rzeczywiste lub zespolone. Oprócz liczb sumowaniu mogą podlegać również inne wielkości: wektory, macierze, wielomiany, lub ogólnie, elementy grupy addytywnej (a nawet monoid). Dla ciągów o skończonej liczbie takich elementów sumowanie zawsze zwraca dobrze określoną sumę.
Wikipedia
IPA: ˌsũmɔˈvãɲɛ, AS: sũmovãńe
Wiktionary
czas. sumować
rzecz. podsumowanie n., suma ż.
przym. sumaryczny
Wiktionary
1. taki jak u suma, o cechach suma; sumiasty;
2. rekin sumowaty - gatunek ryby akwariowej; rekinek sumowaty, rekin sumiasty
SJP.pl
Sumowate (Siluridae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes) obejmująca około 102 gatunków. Niektóre mają duże znaczenie gospodarcze jako ryby konsumpcyjne.
Wikipedia
1. taki jak u suma, o cechach suma; sumiasty;
2. rekin sumowaty - gatunek ryby akwariowej; rekinek sumowaty, rekin sumiasty
SJP.pl
podrząd ryb promieniopłetwych z rzędu karpiokształtnych; Siluroidei
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu ryb promieniopłetwych z rzędu karpiokształtnych
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Sumowo
Wikipedia
Wikipedia
dawniej: nakład pieniężny, koszt, wydatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wydatek, koszt
Wiktionary
IPA: sũmpt, AS: sũmpt
Wiktionary
1. → Sumy;
2. obwód sumski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sumami, dotyczący Sum (miasta na Ukrainie)
Wiktionary
rzecz. Sumy nmos., Sumszczyzna ż.
Wiktionary
1. wynik dodawania;
2. zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk; ogół;
3. jakaś ilość pieniędzy; kwota;
4. w Kościele katolickim: główna, uroczysta msza, odbywająca się w niedziele i święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej Ukrainie;
Wiktionary
Sumy (ukr. Суми) – miasto w północno-wschodniej części Ukrainy nad rzeką Pseł, przy granicy z Rosją, stolica obwodu sumskiego.
Wikipedia
(1.1) W 1877 r. dotarła do Sum kolej. Położone na pograniczu guberni rosyjskich i ukraińskich miasto miało duże znaczenie handlowe (…)
Wiktionary
rzecz. Sumszczyzna ż.
przym. sumski
Wiktionary
[czytaj: san] dziennik brytyjski; The Sun
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w należącej do tego państwa Republice Karelii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsũna, AS: sũna
Wiktionary
1. poruszać się płynnie, posuwiście;
2. pchając lub ciągnąc, przesuwać po czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) poruszać się płynnie, posuwiście
(1.2) pchając lub ciągnąc, przesuwać po czymś
Wiktionary
(1.1) Mikrobus sunie powoli po wąskich uliczkach przedmieść Londynu.
(1.2) Wycinak sunęło się po lodzie, nóż ścinał trzcinę równo z taflą lodu.
Wiktionary
IPA: ˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: sũnõńć
Wiktionary
rzecz. osuwisko n., suwak m., suwnica ż., przesunięcie n., sunięcie n., suw mrz.
czas. suwać, posunąć, posuwać, przesunąć, przesuwać, wysunąć, wysuwać, zsunąć, zsuwać, zasuwać
przym. posuwisty
przysł. posuwiście
Wiktionary
cieśnina Morza Bałtyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. cieśnina łącząca Morze Bałtyckie z Morzem Północnym przez cieśniny Kattegat i Skagerrak, oddzielająca duńską Zelandię od szwedzkiej Skanii;
Wiktionary
Sund (duń. Øresund [ˈøːɐsɔnˀ], szw. Öresund [œrəˈsɵnːd]) – cieśnina na Morzu Bałtyckim, należąca do Cieśnin Duńskich, oddzielająca Zelandię (Dania) na zachodzie od Skanii (Szwecja) na wschodzie. Łączy Morze Bałtyckie z cieśniną Kattegat i dalej przez Skagerrak z Morzem Północnym.
Wikipedia
(1.1) Na pierwszą wieść o monarchistycznym zamachu stanu w Sztokholmie Duńczycy przystąpili do ekwipowania swojej floty w Sundzie i podnieśli w stan pogotowia oddziały wojskowe w Norwegii.
Wiktionary
przym. sundzki
Wiktionary
cieśnina Oceanu Spokojnego; Cieśnina Sundajska
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sandej] porcja lodów z dodatkiem orzechów, bitej śmietany, syropu itp.
SJP.pl
lud zamieszkujący południowo-zachodnią część Jawy
SJP.pl
Sundajczycy (sundajski urang Sunda) – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca południowo-zachodnią część Jawy. Posługują się językiem sundajskim z rodziny austronezyjskiej. Są blisko spokrewnieni z Jawajczykami. Pod względem liczebności stanowią drugą grupę etniczną Indonezji po Jawajczykach. Tworzą znaczną część inteligencji Jawy. Od XV wieku wyznają islam w odmianie sunnickiej.
Wikipedia
członek ludu lud zamieszkującego południowo-zachodnią część Jawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel narodu zamieszkującego zachodnią część wyspy Jawy;
Wiktionary
rzecz. sundajski mrz.
:: fż. Sundajka ż.
przym. sundajski
Wiktionary
członkini ludu zamieszkującego południowo-zachodnią część Jawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka narodu zamieszkującego zachodnią część wyspy Jawy;
Wiktionary
Sundajka (Sundasciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
rzecz. sundajski mrz.
:: fm. Sundajczyk mos.
przym. sundajski
Wiktionary
1. → Sunda;
2. nosacz sundajski - gatunek ssaka naczelnego z rodziny makakowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sundajczykami, dotyczący Sundajczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język sundajski;
Wiktionary
rzecz. Sundajczyk mos., Sundajka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem sundajskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem sundajskim
(1.3) spisany, stworzony w języku sundajskim
Wiktionary
IPA: sũnˈdajskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: sũndai ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
[czytaj: SANderland] miasto w Anglii
SJP.pl
Sunderland – miasto przemysłowe i portowe w północno-wschodniej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie Tyne and Wear, w dystrykcie metropolitalnym Sunderland, położone nad Morzem Północnym, u ujścia rzeki Wear.
W mieście rozwinął się przemysł stoczniowy, maszynowy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych, szklarski, ceramiczny oraz spożywczy.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Sundu, związany z Sundem
Wiktionary
(1.1) Szacuje się, że zbudowany na przełomie XX i XXI wieku Most Sundzki, łączący do tej pory Kopenhagę z Malmö, osiągnie swoją maksymalną przepustowość za kilkanaście lat.
Wiktionary
rzecz. Sund m.
Wiktionary
nazwisko; dynastia chińska panująca w latach 960-1279
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Mandżurii w Chinach, prawobrzeżny i zarazem największy dopływ Amuru;
Wiktionary
Sungari (chiń. upr. 松花江; pinyin Sōnghūa Jiāng; Wade-Giles Sung-hua Chiang) – rzeka w Mandżurii w Chinach, prawobrzeżny, największy dopływ Amuru.
Wikipedia
przym. sungaryjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sungari, dotyczący Sungari
Wiktionary
rzecz. Sungari ż.
Wiktionary
1. pieszczotliwie: suka (samica psa);
2. młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, lachon
SJP.pl
Belgia:
Cypr:
Włochy:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
1. pieszczotliwie: suka (samica psa);
2. młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, lachon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. suka
Wiktionary
Sunia lub Całun – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.
Wikipedia
rzecz. suka ż.
:: zdrobn. suczka ż.
:: zgrub. suczysko n.
przym. suczy, sukowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sunąć.
Wiktionary
czas. sunąć, zasuwać
rzecz. osuwisko n., suwnica ż., suw mrz.
Wiktionary
w islamie: zbiór opowieści dotyczących wypowiedzi i sposobu postępowania Mahometa, stanowiący uzupełnienie Koranu; Sunna
SJP.pl
Sunna (arab. as-sunnah „droga, ścieżka”) – w islamie sunnickim jest to zbiór opowieści z życia Mahometa, jego opinie dotyczące wiary oraz prowadzenia życia. W innych odłamach, np. w szyizmie, do podstawowej sunny dodane zostały opowieści związane z jego następcami, uznawanymi przez dany odłam islamu. Ze względu na niechronologiczną strukturę Koranu oraz zasadę unieważnienia (zawartą w Koranie w wersie 2:106) znajomość sunny jest wymogiem niezbędnym do znajomości prawa islamu.
Wikipedia
członek odłamu wyznawców islamu uznającego Sunnę za równorzędne z Koranem źródło objawienia
SJP.pl
Sunnizm (arab. أهل السنة) – jeden z trzech głównych odłamów islamu (pozostałe to szyizm i charydżyzm) wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny, uznający wszystkich kalifów do 1258 r. za prawowitych następców Mahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkich muzułmanów. Sami siebie określają jako „ludzie tradycji i wspólnoty” (arab. أهل السنة والجماعة Ahl al-Sunna wa’l-Dżama’ah).
Wikipedia
→ sunnita
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z sunnitami lub sunnizmem
Wiktionary
IPA: sũɲˈːit͡sʲci, AS: sũ•ńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sunna ż., sunnizm m., sunnita m., sunnitka ż.
Wiktionary
członek odłamu wyznawców islamu uznającego Sunnę za równorzędne z Koranem źródło objawienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca sunnickiego odłamu islamu - sunnizmu
Wiktionary
IPA: sũɲˈːita, AS: sũ•ńita
Wiktionary
rzecz. sunnizm mrz., Sunna ż.
:: fż. sunnitka ż.
przym. sunnicki
Wiktionary
→ sunnita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyznawczyni sunnickiego odłamu islamu - sunnizmu
Wiktionary
rzecz. sunnizm mrz., Sunna ż.
:: fm. sunnita mos.
przym. sunnicki
Wiktionary
odłam islamu wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny
SJP.pl
Sunnizm (arab. أهل السنة) – jeden z trzech głównych odłamów islamu (pozostałe to szyizm i charydżyzm) wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny, uznający wszystkich kalifów do 1258 r. za prawowitych następców Mahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkich muzułmanów. Sami siebie określają jako „ludzie tradycji i wspólnoty” (arab. أهل السنة والجماعة Ahl al-Sunna wa’l-Dżama’ah).
Wikipedia
w islamie: zbiór opowieści dotyczących wypowiedzi i sposobu postępowania Mahometa, stanowiący uzupełnienie Koranu; Sunna
SJP.pl
Stephen Obayan Sunday (ur. 17 września 1988 w Lagos) – nigeryjski piłkarz grający jako defensywny pomocnik. Posiada także hiszpański paszport. Od 2016 roku gra w Real Salt Lake. Znany jako Sunny.
Sunday Stephen Obayan swoją karierę rozpoczynał w lokalnym klubie Ebedei FC z Lagos, miejscu swojego urodzenia w Nigerii. Po pewnym czasie został podstawowym zawodnikiem swojego klubu. Po grze w zespole Ebedei wyemigrował do Hiszpanii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka zachodniej Rosji, na terenie Osetii Północnej, Inguszetii i Czeczenii, prawy dopływ rzeki Terek;
Wiktionary
Wikipedia
przym. sunżeński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Sunżą (rzeką na Przedkaukaziu)
Wiktionary
rzecz. Sunża ż.
Wiktionary
rasa psa; fiński lapphund
SJP.pl
Fiński lapphund - jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych szpiców pasterskich. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
język należący do grupy ugro-fińskiej; urzędowy język w Finlandii
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) śląsk. geogr. polit. Słowacja
Wiktionary
SUP;
1. deska do utrzymywania się na wodzie i poruszania się przy pomocy wiosła;
2. sport wodny wykorzystujący taką deskę
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
skrót od: supremum (w matematyce: górna granica, kres zbioru liczb)
SJP.pl
super, ekstra, hiper; potocznie:
1. w użyciu przymiotnikowym: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny;
2. w użyciu przysłówkowym: wspaniale, fantastycznie, znakomicie, świetnie
SJP.pl
ekstra, hiper;
1. w użyciu przymiotnikowym: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny;
2. w użyciu przysłówkowym: wspaniale, fantastycznie, znakomicie, świetnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wspaniały, świetny, doskonały
przysłówek
(2.1) pot. wspaniale, świetnie, doskonale
wykrzyknik
(3.1) pot. entuzjastyczna zgoda
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsupɛr, AS: super
Wiktionary
przysł. superowo
Wiktionary
(1.1, 2.1) pot. w dechę
Wiktionary
potocznie: niezwykle aktywny, przejawiający inicjatywę ponad miarę; hiperaktywny
SJP.pl
potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superaśny
SJP.pl
sędzia polubowny, rozstrzygający niezgodne opinie arbitrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. sędzia przewodniczący sądowi polubownemu, wybierany przez arbitrów obu stron sporu
Wiktionary
(1.1) Novotel rzeczywiście w ubiegłym roku odrzucił propozycję powołania wspólnych rzeczoznawców i superarbitra w celu dokonania niezależnej wyceny spornego gruntu.
Wiktionary
potocznie: mistrz, ekspert, czempion
SJP.pl
potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superancki
SJP.pl
nadwyżka towarów lub gotówki, stwierdzona przez porównanie stanu rzeczywistego z rachunkowością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. nadwyżka towaru lub pieniędzy stwierdzona na podstawie porównania stanu faktycznego i stanu wynikającego z ewidencji
(1.2) ekon. nadwyżka pieniędzy w stosunku do bilansu zysków i strat, jaki był przewidywany
(1.3) daw. nadmierna liczba lub ilość czegokolwiek lub kogokolwiek
Wiktionary
Superata – jest to określenie związane z praktyką handlową. Oznacza sytuację, kiedy utarg w kasie w danym przedsiębiorstwie jest wyższy, niż wynikałoby to z sumy wartości sprzedanych towarów czy usług. Jest to sytuacja niepożądana przede wszystkim dlatego, że ilość towarów ulega zmniejszeniu bez zarejestrowanej sprzedaży i może to powodować problemy z właściwą ich ewidencją. Kiedy pojawią się rozbieżności, należy wykonać remanent.
Przeciwieństwem superaty jest manko.
Wikipedia
(1.1) I – paradoksalnie – lepiej mieć manko niż superatę. Pierwsze można zwrócić z własnych pieniędzy, ale drugie oznacza, że albo oszukuje się klientów, albo – nie daj Boże – wprowadza do sklepu i sprzedaje własny towar.
(1.2) Tylko Czechy miały lekką superatę w budżecie, tzn. odrobinę większe wpływy niż wydatki.
(1.3) […] Rzewuskiego późne wieki wspomną jak dopust Boży, kiedy w superacie po tych wielmożach pozostają w kraju obce hordy, sprowadzone przez nich, wspaniałomyślna protekcja imperatorowej i król pruski gospodarzący w Wielkopolsce.
Wiktionary
(1.3) nadmiar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. fiz. klaster atomów mający takie same właściwości, jak atom pewnego innego pierwiastka chemicznego
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) C. lm. od superata
Wiktionary
(1.1) Półprzewodniki są stosowane w każdej dziedzinie życia, a superatomy mogłyby znacznie zwiększyć transfer elektronów.
Wiktionary
potocznie: świetny samochód; superbryka
SJP.pl
bakteria oporna na większość leków
SJP.pl
potocznie:
1. bank, z którego klienci są bardzo zadowoleni;
2. bank, który ma mocniejszą pozycję na rynku od pozostałych
SJP.pl
ktoś wyjątkowo bogaty
SJP.pl
bohater komiksu, filmu animowanego, fabularnego itp. walczący ze złem (np. z przestępczością, w obronie środowiska naturalnego), mający ponadprzeciętne, często nadludzkie, zdolności (np. umiejętność latania, wielką siłę, zdolność czytania w myślach), zwykle ubrany w charakterystyczny kostium, często stosujący pomocne w walce akcesoria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. film. pozytywny bohater literacki, filmowy lub komiksowy posiadający nadprzyrodzone zdolności i walczący o uratowanie ludzkości przed złoczyńcami;
Wiktionary
Superbohater – fikcyjny bohater komiksów, filmów, seriali, gier lub książek zwalczający szeroko pojęte zło (najczęściej przestępczość) i najczęściej posiadający nadzwyczajne umiejętności. Termin został spopularyzowany wraz z pojawieniem się stworzonej przez Joego Shustera i Jerry’ego Siegela postaci Supermana, w magazynie Action Comics vol. 1 #1 (czerwiec 1938). Od końca lat 30. XX wieku historie o kostiumowych superherosach zdominowały amerykański rynek komiksowy, przenikając również do innych mediów. Powstało wiele filmów, książek i gier komputerowych zawierających superbohaterów.
Wikipedia
IPA: ˌsupɛrbɔˈxatɛr, AS: superboχater
Wiktionary
rzecz.
:: fż. superbohaterka ż.
przym. superbohaterski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z superbohaterem, dotyczący superbohatera
Wiktionary
rzecz. superbohater m.
Wiktionary
potocznie: świetny samochód; superauto
SJP.pl
długotrwały okres wzrostu cen surowców lub aktywów
SJP.pl
potocznie: wyśmienite, smaczne danie (potrawa)
SJP.pl
[czytaj: superdisko] potocznie: wyjątkowo udane, dobrze zorganizowane disko; superdisko
SJP.pl
potocznie: wyjątkowo udane, dobrze zorganizowane disko; superdisco
SJP.pl
potocznie: wspaniała, fantastyczna dziewczyna
SJP.pl
potocznie: bardzo długi
SJP.pl
w psychoanalizie: wewnętrzna reprezentacja wartości moralnych i ideałów uznawanych przez daną społeczność, przekazywanych dziecku przez rodziców w procesie socjalizacji; nadjaźń, nadświadomość
SJP.pl
Superego, nadświadomość – jedna ze struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym, obok ego oraz id.
Superego stanowi wewnętrzną reprezentację wartości moralnych i ideałów uznawanych przez daną społeczność, które przekazywane są dziecku przez rodziców w procesie socjalizacji. Jest to instancja „moralna”, dążąca do doskonałości (w przeciwieństwie do id kierującego się zasadą przyjemności). Główne funkcje superego to hamowanie impulsów id, przekonywanie ego, aby cele realistyczne zastąpiło moralnymi.
Wikipedia
ekslibris umieszczony (wytłoczony) na zewnętrznej stronie oprawy; superekslibrys (przestarzałe)
SJP.pl
Superekslibris (z łac. super – wyższy, ex libris – z ksiąg) – szczególna forma ekslibrisu, znaku własnościowego książki, stanowiąca część wystroju introligatorskiego oprawy.
Superekslibrisy pojawiły się wcześniej niż właściwe ekslibrisy, wklejane na osobnych karteczkach na wewnętrznej stronie okładki, już w XIV w. Zazwyczaj wykonane były techniką tłoczenia, często ze złoceniem, i przedstawiały motywy heraldyczne lub inicjały, najczęściej umieszczane centralnie w polu oprawy. Stosowane najczęściej na bibliofilskich oprawach skórzanych, ale czasem również płóciennych i papierowych.
Wikipedia
przestarzałe: superekslibris, ekslibris umieszczony (wytłoczony) na zewnętrznej stronie oprawy
SJP.pl
rodzaj krzywej płaskiej
SJP.pl
Superelipsa, krzywa Lamé – krzywa płaska opisana we współrzędnych kartezjańskich równaniem:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gram. odpowiadający na pytanie „na kim? na czym?”
Wiktionary
(1.1) W języku węgierskim liczby od 11 do 19 i od 21 do 29 tworzone są z wykorzystaniem sufiksu superesywnego.
Wiktionary
[czytaj: superFUD] nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superjedzenie, superżywność
SJP.pl
Wikipedia
popularna nazwa amerykańskiego bombowca B-29
SJP.pl
Wikipedia
uniwersalny nawóz sztuczny
SJP.pl
Wikipedia
Supergigant – najmłodsza olimpijska konkurencja narciarstwa alpejskiego, rozgrywana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn, pośrednia w swoim charakterze między zjazdem a slalomem gigantem.
Supergigant to druga z konkurencji szybkościowych. Dla mężczyzn różnica poziomów między startem a metą wynosi 500–650 m, a dla kobiet 400–600 m. Bramki w supergigancie niczym nie różnią się od tych w zjeździe. Ich szerokość wynosi 6–8 m. Zawody składają się z jednego szybkiego przejazdu. Główne różnice między zjazdem a supergigantem polegają na tym, że trasa supergiganta jest bardziej kręta, a przed startem nie ma żadnych treningów.
Wikipedia
astronomiczna jednostka organizacji materii obejmująca gromady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. zgrupowanie ogromnej liczby grup i gromad galaktyk;
Wiktionary
Supergromada – zgrupowanie setek lub tysięcy grup i gromad galaktyk. Supergromady są jednymi z największych znanych struktur we Wszechświecie. Istnienie supergromad wskazuje na to, że galaktyki są rozłożone we Wszechświecie nierównomiernie, nawet w dużych skalach. Większość z nich łączy się w grupy i gromady, przy czym grupy zawierają do 50 galaktyk, a gromady do kilku tysięcy. Te grupy i gromady, a także dodatkowe odizolowane galaktyki, tworzą razem większe struktury zwane właśnie supergromadami.
Wikipedia
(1.1) Niektóre badania wskazują, że supergromady mogą być zorganizowane w regularną siatkę ośmiościanów, połączonych wierzchołkami.
Wiktionary
rzecz. gromada ż.
Wiktionary
1. w biologii: umowna kategoria systematyczna, określająca najważniejsze linie rozwojowe eukariontów;
2. w muzyce: zespół złożony ze sławnych instrumentalistów i wokalistów; superzespół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zespół all stars
Wiktionary
Supergrupa – w muzyce, głównie rockowej, zespół składający się ze znanych z wcześniejszej kariery instrumentalistów i wokalistów. Wyjątkowo zdarza się forma superzespół. W jazzie, gdzie wspólne występowanie muzyków związanych z różnymi grupami jest bardziej powszechne, podobne znaczenie ma nazwa zespół all stars.
Wikipedia
gwiazda filmowa, piosenkarka, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazdor, superstar, megagwiazda, megagwiazdor
SJP.pl
Supergwiazda (ang. Superstar) – amerykańska komedia romantyczna z 1999 roku w reżyserii Bruce'a McCullocha.
Wikipedia
gwiazdor filmowa, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, superstar, megagwiazda, megagwiazdor
SJP.pl
typ kolumny głośnikowej
SJP.pl
wielka głupota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) radioodbiornik, który wykorzystuje zasadę przemiany częstotliwości poprzez mieszanie sygnału wielkiej częstotliwości z sygnałem lokalnego generatora;
Wiktionary
Superheterodyna (łac. super- 'ponad-', gr. hetero- ‘różne’ i dyna ‘moc’) – radioodbiornik wykorzystujący zasadę przemiany częstotliwości poprzez mieszanie sygnału wielkiej częstotliwości z sygnałem lokalnego generatora (heterodyny).
Wikipedia
potocznie: wielki hit; megahit, superprzebój, megaprzebój
SJP.pl
lampa elektronowa stosowana w kamerach telewizyjnych; emitron
SJP.pl
Nadkażenie, superinfekcja – powikłanie polegające na tym, że do istniejącego zakażenia dołącza się i rozwija kolejne, wywołane innym patogenem. Do takiej sytuacji dochodzi na przykład, gdy do toczącego się wirusowego zapalenia dróg oddechowych dochodzi infekcja bakteryjna, powodując zapalenie oskrzeli.
Wikipedia
potocznie: świetna, przejrzysta instrukcja
SJP.pl
Superinteligencja lub nadludzka inteligencja – hipotetyczny agent przewyższający intelektualnie każdego istniejącego człowieka, praktycznie we wszystkich aspektach, w tym również kreatywnością, mądrością i umiejętnościami społecznymi. Hipotetycznymi przykładami superinteligencji mogą być postludzie, sztuczne inteligencje lub przedstawiciele cywilizacji pozaziemskich. „Superinteligencja” to również określenie poziomu inteligencji takiej osoby.
Wikipedia
Wikipedia
przełożony w zakonie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
duży, luksusowy jacht, zwykle o długości 24-60 m
SJP.pl
Superjednostka – budynek mieszkalny w Katowicach, usytuowany w dzielnicy Śródmieście, przy alei W. Korfantego 16-32, w pobliżu ronda gen. J. Ziętka. Wzniesiony został w drugiej połowie lat 60. XX wieku według projektu architekta Mieczysława Króla i konstruktora Franciszka Klimka. Jest jednym z największych budynków tego typu w Polsce, w którym znajdują się łącznie 764 mieszkania. Jest w zarządzie Katowickiej Spółdzielni Mieszkaniowej.
Wikipedia
nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superfood, superżywność
SJP.pl
kicz w najwyższym stopniu
SJP.pl
konkurencja w narciarstwie alpejskim (slalom oraz skrócony zjazd lub supergigant)
SJP.pl
Superkombinacja – jedna z konkurencji w narciarstwie alpejskim, w 2005 roku wprowadzona przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS). Składa się z jednego przejazdu slalomu oraz skróconego zjazdu (lub z supergiganta). Oba przejazdy mogą być rozgrywane w dowolnej kolejności.
2 lutego 2007 r. w Aare (Szwecja) prezes FIS, Gian Franco Kasper, zapowiedział, że superkombinacja zastąpi rywalizację w tradycyjnej kombinacji alpejskiej podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 r.
Wikipedia
komitet, którego członkowie należą do różnych partii politycznych lub organizacji
SJP.pl
superkomórka burzowa - rodzaj burzy z wirującym prądem wstępującym powietrza
SJP.pl
Wikipedia
Superkomputer – komputer znacznie przewyższający możliwościami powszechnie używane komputery, w szczególności dysponujący wielokrotnie większą mocą obliczeniową. Określenie pojawiło się w latach 60. XX w. w odniesieniu do komputerów produkowanych przez CDC i później przez przedsiębiorstwo Cray. Były one produkowane w dziesiątkach egzemplarzy i kosztowały po kilka milionów dolarów. Współcześnie większość superkomputerów to pojedyncze egzemplarze, zaprojektowane i wyprodukowane na zamówienie, zazwyczaj z seryjnie produkowanych procesorów i innych podzespołów. Koszty ich produkcji sięgają miliarda dolarów.
Wikipedia
komputerowiec o szczególnych kwalifikacjach, nieprzeciętnych umiejętnościach itp.
SJP.pl
ląd, w skład którego wchodzi więcej niż jeden współczesny kontynent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. masa lądu składająca się z więcej niż jednego współczesnego kontynentu;
Wiktionary
Superkontynent – wielka masa lądu, w skład której wchodził więcej niż jeden współczesny kontynent (płyta kontynentalna). Ponieważ sama definicja kontynentu jest umowna i sporna, podobnie jest z definicją superkontynentu. Zazwyczaj używa się jej w odniesieniu do dawnych okresów geologicznych, kiedy to współczesne kontynenty tworzyły większe całości. Niektóre superkontynenty obejmowały nieomal wszystkie obszary lądowe ówczesnego globu ziemskiego, inne skupiały mniejsze części (ale zawsze były one zlepkiem współczesnych kontynentów lub ich znacznych części). Powstawanie superkontynentów w historii Ziemi wynika z ruchów, jakim podlegają płyty litosfery, zgodnie z teorią tektoniki płyt.
Wikipedia
IPA: ˌsupɛrkɔ̃nˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: superkõntỹnẽnt
Wiktionary
rzecz. kontynent mrz.
Wiktionary
związany z lądem będącym połączeniem wszystkich kontynentów
SJP.pl
Księżyc w pełni znajdujący się w najbliżej odległości od Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. astr. księżyc w pełni, obserwowany w syzygijnym perygeum;
Wiktionary
Superksiężyc – potoczna i astrologiczna nazwa Księżyca w pełni, znajdującego w syzygijnym perygeum swojej orbity. Księżyc osiąga wówczas najmniejszą odległość od Ziemi. Według danych NASA w tym położeniu Księżyc dla obserwatorów jest do 14% większy i świeci do 30% jaśniej niż w apogeum. Opinie o możliwości wywoływania przez Księżyc w tym położeniu szczególnie niszczycielskich zjawisk, jak fale oceaniczne, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, nie mają potwierdzenia w badaniach zjawisk przyrody.
Wikipedia
Wikipedia
Superkwas – kwas (lub mieszanina kwasów) o wyjątkowo dużej mocy. Najczęściej przyjmuje się, że superkwas to układ kwasowy, który posiada w danych warunkach większą kwasowość niż 100% kwasu siarkowego lub w przypadku kwasów Lewisa – od pentafluorku antymonu (SbF
5). Termin dotyczy zazwyczaj układów niewodnych, a do porównywania mocy superkwasów stosuje się funkcję kwasowości Hammetta H0.
Wikipedia
superlatiwus; superlatyw; w językoznawstwie:
1. stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
2. przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym
SJP.pl
superlativus; superlatyw; w językoznawstwie:
1. stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
2. przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka
Wiktionary
(1.1) stopień najwyższy
Wiktionary
1. superlatiwus; superlativus; w językoznawstwie:
a) stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
b) przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym;
2. zwykle w liczbie mnogiej: słowa wyrażające zachwyt;
3. nieraz przesadnie dodatnia ocena kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka
(1.2) zob. superlatywy.
Wiktionary
rzecz. superlatywizm mrz., superlatywność ż., superlatywy lm nm.
przym. superlatywny
Wiktionary
(1.1) stopień najwyższy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przesadne posługiwanie się superlatywami
Wiktionary
rzecz. superlatyw mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stanowiący superlatyw
Wiktionary
rzecz. superlatyw mrz., superlatywy nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) słowa uznania
forma rzeczownika.
(2.1) plural|superlatyw.
Wiktionary
(1.1) Wypowiadając się o nim w samych superlatywach, wpłynął na decyzję rady.
Wiktionary
rzecz. superlatyw mrz.
przym. superlatywny
Wiktionary
potocznie: bardzo lekki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: supermaczo] mężczyzna niezwykle przystojny, dobrze zbudowany, mający silny charakter i nadzwyczajny umysł; supermen i macho w jednym
SJP.pl
[czytaj: SUpermen] potocznie: mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; supermen, supermężczyzna
SJP.pl
Superman (jego alter ego – Clark Kent, urodzony jako Kal-El) – fikcyjna postać (superbohater), znany z serii komiksów wydawanych przez DC Comics, oraz wszelkich adaptacji związanych z tą postacią. Został stworzony przez Joego Shustera i Jerry’ego Siegela. Po raz pierwszy pojawił się w magazynie Action Comics vol. 1 #1 (czerwiec 1938 roku).
Wikipedia
bieg dłuższy od maratonu, liczący nawet kilkaset kilometrów
SJP.pl
Ultramaraton – bieg długodystansowy na dystansie większym niż maraton, czyli powyżej 42,195 km.
Co roku rozgrywane są oficjalne mistrzostwa świata i Europy na dystansie 100 km oraz w biegu 24-godzinnym (24 h). Inne popularne dystanse ultramaratońskie to: 50 km, 100 mil oraz 6h, 12h, 48h.Najbardziej znani na świecie ultramaratończycy to: Grek Janis Kuros i Amerykanin Scott Jurek.
Wikipedia
osoba startująca w supermaratonie
SJP.pl
o biegu: mający charakter supermaratonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od supermarket
Wiktionary
(1.1) To nie supermarket, lecz tylko nędzny supermarkecik.
Wiktionary
rzecz. supermarket m.
Wiktionary
duży, wielobranżowy sklep samoobsługowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. ogromny, samoobsługowy sklep wielobranżowy;
Wiktionary
Supermarket – sklep o powierzchni sprzedażowej od 400 m² do 2499 m² prowadzący sprzedaż głównie w systemie samoobsługowym, oferujący szeroki asortyment artykułów żywnościowych oraz artykułów nieżywnościowych częstego zakupu.
Wikipedia
(1.1) Przeciwko budowie nowego supermarketu protestują drobni handlarze.
Wiktionary
IPA: ˌsupɛrˈmarkɛt, AS: supermarket
Wiktionary
przym. supermarketowy
rzecz. supermarkecik mrz., market mrz.
Wiktionary
(1.1) hipermarket, supersam, megasam
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z supermarketem, dotyczący supermarketu
Wiktionary
rzecz. supermarket m.
Wiktionary
potocznie: zbyt liczne występowanie w jakichś miejscach supermarketów
SJP.pl
mający potężną masę, np. supermasywna czarna dziura - czarna dziura o masie rzędu milionów lub miliardów mas Słońca
SJP.pl
maszyna oparta na najnowocześniejszej technologii
SJP.pl
[czytaj: SUpermen] potocznie: mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; superman, supermężczyzna
SJP.pl
→ supermen; supermanka
SJP.pl
Supermenka – piosenka Kayah, drugi singel z płyty Zebra, wydany w maju 1997. W utworze wykorzystano fragment piosenki Steviego Wondera I Just Called to Say I Love You. Nagrania zrealizowano w studiu nagraniowym CCS Studio w Warszawie w styczniu i lutym 1997 roku. Piosenka i wideoklip Supermenka były nominowane do nagrody Fryderyk i otrzymały nominacje do nagród Machinery'97. Piosenka Supermenka otrzymał także nagrodę radiowców Playbox.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pot. żart. mający ewidentne cechy męskie
Wiktionary
(1.1) Adam jest supermęskim facetem.
Wiktionary
mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; supermen, superman
SJP.pl
1. wielkie, potężne miasto;
2. bardzo piękne, przyjazne miasto
SJP.pl
nadnaturalna umiejętność superbohatera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. potężne państwo, posiadające broń atomową
Wiktionary
Supermocarstwo (ang. superpower) – państwo (mocarstwo) dysponujące największym potencjałem politycznym, militarnym oraz gospodarczym i mogące w skuteczny sposób kreować stosunki globalne, przez co ma większe znaczenie od pozostałych mocarstw.
Wikipedia
(1.1) Ameryka powoli urosła do roli supermocarstwa.
Wiktionary
rzecz. mocarstwo n.
przym. mocarstwowy
Wiktionary
wyjątkowo silny lub wytrzymały
SJP.pl
bardzo znany model
SJP.pl
Supermodel – drugi studyjny album amerykańskiej grupy Foster the People, wydany 14 marca 2014 roku przez wytwórnię Columbia Records.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo znana modelka
Wiktionary
Supermodelka – określenie dobrze zarabiającej modelki, zazwyczaj mającej dobrą reputację na całym świecie i mającej doświadczenie zarówno w zakresie mody luksusowej, jak i modelingu komercyjnego. Termin „supermodelka” został rozpowszechniony w latach 80. XX wieku.
Wikipedia
rzecz. supermodel m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górna, płynna warstwa znad osadu; roztwór znad osadu
Wiktionary
(1.1) Po uzyskaniu odpowiedniego poziomu miana zakaźnego zbiera się supernatant, który następnie poddaje się oczyszczeniu z resztek komórek.
Wiktionary
IPA: ˌsupɛrˈnatãnt, AS: supernatãnt
Wiktionary
(1.1) nadsącz
(1.1) ciecz nadosadowa
Wiktionary
gwiazda zmienna o jasności wzrastającej jednocześnie z wyrzucaniem przez nią zewnętrznych warstw materii, przypuszczalnie w związku z przekształcaniem się w gwiazdę neutronową; supernowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. supernowa;
Wiktionary
Supernowa – termin określający kilka rodzajów kosmicznych eksplozji powodujących powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach lub miesiącach staje się niemal niewidoczny. Są dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe bądź zachodzi proces pochłaniający promieniowanie (kreacja par, fotodezintegracja), a zmniejszenie ciśnienia promieniowania powoduje zapadanie się gwiazdy pod własnym ciężarem; bądź też biały karzeł tak długo pobierał materię z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara, co doprowadziło do eksplozji termojądrowej. W obydwu przypadkach eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy.
Wikipedia
IPA: ˌsupɛrˈnɔva, AS: supernova
Wiktionary
gwiazda zmienna o jasności wzrastającej jednocześnie z wyrzucaniem przez nią zewnętrznych warstw materii, przypuszczalnie w związku z przekształcaniem się w gwiazdę neutronową; supernova
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. gwiazda, której jasność gwałtownie wzrosła na skutek wybuchowego odrzucenia przez nią swoich zewnętrznych warstw;
Wiktionary
Supernowa – termin określający kilka rodzajów kosmicznych eksplozji powodujących powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach lub miesiącach staje się niemal niewidoczny. Są dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe bądź zachodzi proces pochłaniający promieniowanie (kreacja par, fotodezintegracja), a zmniejszenie ciśnienia promieniowania powoduje zapadanie się gwiazdy pod własnym ciężarem; bądź też biały karzeł tak długo pobierał materię z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara, co doprowadziło do eksplozji termojądrowej. W obydwu przypadkach eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy.
Wikipedia
(1.1) Pierwiastki chemiczne cięższe od żelaza powstają w wybuchach supernowych.
(1.1) Najlepszymi świecami standardowymi do pomiaru parametru Hubble’a są dwa rodzaje gwiazd: Cefeidy oraz supernowe.
Wiktionary
IPA: ˌsupɛrˈnɔva, AS: supernova
Wiktionary
(1.1) supernova
Wiktionary
potocznie: niezwykle sprzyjająca okazja, przewyższająca inne
SJP.pl
Superorganizm, nadorganizm – koncepcja istnienia organizmu składającego się z wielu mniejszych organizmów tego samego gatunku. Odnosi się ona zwłaszcza do kolonii owadów społecznych. Ich kasty porównuje się do różnych narządów jednego osobnika, a poszczególne osobniki – do komórek. Niektórzy postulują odniesienie superorganizmu także do ludzi.
Wikipedia
rodzaj lampy analizującej, której działanie jest oparte na zjawisku fotoemisji i procesie wybierania elementów obrazu ładunkowego za pomocą wiązki elektronów; ortikon obrazowy
SJP.pl
potocznie: bardzo oryginalny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) młodz. bardzo pozytywnie
Wiktionary
(1.1) Patrz, jak te neony się superowo odbijają na tafli fontanny.
Wiktionary
przysł. super
przym. super
wykrz. super
Wiktionary
(1.1) młodz. cool, coolersko, ekstra, odjazdowo, odlotowo, super; pot. w dechę
Wiktionary
uwolnienie w jednym czasie kilku lub kilkunastu komórek jajowych z pękniętych dojrzałych pęcherzyków jajnikowych
SJP.pl
Superowulacja - uwolnienie w jednym czasie kilku (kilkunastu) komórek jajowych z pękniętych dojrzałych pęcherzyków jajnikowych. Superowulacja może być procesem naturalnym bądź stymulowanym przez człowieka. Stosowana u samic dawczyń komórek jajowych w technice przenoszenia zarodków, w wyniku czego można znacznie zwiększyć liczbę potomstwa zwierząt o pożądanych cechach.
Superowulacje można wywołać podając PMSG (eCG) iniekcyjnie po wcześniejszej synchronizacji cyklu przez gestageny.
Wikipedia
potocznie: fajny, doskonały, fajowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) młodz. bardzo atrakcyjny
Wiktionary
1. potężne państwo mające wpływ na politykę światową; supermocarstwo;
2. państwo idealne
SJP.pl
hiperparametr;
1. w uczeniu maszynowym: parametr, którego wartość jest ustawiana przed rozpoczęciem procesu uczenia;
2. w statystyce bayesowskiej: parametr a priori
SJP.pl
pełnia księżyca zbiegająca się z najbliższym punktem jego orbity wokół Ziemi
SJP.pl
potocznie: bardzo podniecający
SJP.pl
potocznie: wspaniały, świetny pokój
SJP.pl
wspaniały, genialny pomysł
SJP.pl
potocznie: bardzo popularny
SJP.pl
państwo o ogromnej sile ekonomicznej i militarnej
SJP.pl
potocznie: niezwykle potężny
SJP.pl
w fizyce: złożenie pól lub stanów kwantowych, np. nakładanie się fal
SJP.pl
Superpozycja – własność rozwiązań równania różniczkowego przejawiająca się w tym, że suma dwóch rozwiązań także jest rozwiązaniem równania. W podstawowym sensie własność ta może zostać wyrażona w inny sposób przez twierdzenie, że przestrzeń rozwiązań równania jest przestrzenią liniową. Tak wyrażone twierdzenie pozostaje prawdziwe, jeśli równanie różniczkowe jest liniowe.
Wikipedia
w boksie zawodowym: waga superpółśrednia - kategoria wagowa o limicie 154 funtów (69,853 kg); waga juniorśrednia
SJP.pl
Superprodukcja – polski film komediowy z 2002 roku w reżyserii Juliusza Machulskiego. Zdjęcia trwały 29 dni – od 22 kwietnia do 20 maja 2002 r.
Wikipedia
w kryminalistyce: technika polegająca na nakładaniu obrazu czaszki na różne zdjęcia fotograficzne głów osób o domniemanym podobieństwie
SJP.pl
Superprojekcja – metoda identyfikacji zwłok na podstawie czaszki opracowana w latach 30. XX wieku. Polega na nakładaniu na wyseparowane zdjęcie czaszki zdjęcia domniemanej osoby wykonanego za jej życia i porównywaniu punktów antropometrycznych. Jeśli główne punkty się pokrywają, można z dużą pewnością stwierdzić, że czaszka i zdjęcie należały do tej samej osoby.
Wikipedia
wielki przebój, hit; superhit
SJP.pl
Superpuchar – trofeum w sporcie klubowym. Zazwyczaj jest to jeden mecz, pod koniec sezonu (lub na początku kolejnego) pomiędzy zwycięzcą ligi krajowej, a zdobywcą pucharu kraju (np. Superpuchar Polski pomiędzy zwycięzcą Ekstraklasy, a zdobywcą Pucharu Polski).W przypadku gdy zwycięzca ligi jest też zwycięzcą pucharu, grają oni z drużyną, która zajęła drugie miejsce w jednych z tych rozgrywek. W piłce nożnej istnieje również Superpuchar Europy pomiędzy zwycięzcą Ligi Mistrzów, a Ligi Europy.
Wikipedia
potocznie: bardzo płaski
SJP.pl
Hiperrealizm, superrealizm lub fotorealizm – kierunek w malarstwie XX wieku, którego celem jest przedstawianie rzeczywistości z jak największą precyzją. Termin ten po raz pierwszy zastosował Daniel Abadie w odniesieniu do twórców amerykańskich odtwarzających na płótnach fotografię.
Wikipedia
Superrecenzent – tajny recenzent w przewodzie habilitacyjnym powoływany przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów już po kolokwium habilitacyjnym (komisja powoływała dwóch). Jego opinia była decydująca w kwestii nadania habilitantowi stopnia doktora habilitowanego. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów prowadziła listę specjalistów według dyscyplin i dziedzin KBN. Urząd superrecenzenta został zlikwidowany w 2006 roku po zmianie przepisów o nadawaniu stopni naukowych.
Wikipedia
połączenie kilku ministerstw
SJP.pl
w polityce: rząd ponadpaństwowy
SJP.pl
potocznie: duży sklep samoobsługowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. hand. duży sklep samoobsługowy
Wiktionary
Supersam – wielki sklep samoobsługowy, większy od samu i mniejszy od megasamu.
Supersamy zaczęły powstawać w Polsce w pierwszej połowie lat 60. XX wieku. Pierwszy sklep tego rodzaju został otwarty 6 czerwca 1962 roku w Warszawie.
Obiekt pod tą nazwą działał również m.in. w Poznaniu (supersam „Kasia” przy ul. 27 Grudnia, zamknięty w 2018) oraz Kaliszu (przy al. Wojska Polskiego 53a).
Wikipedia
(1.1) Mówisz, że kupiłaś te śledzie w supersamie?
Wiktionary
zaim. sam
rzecz. sam mrz., samosia ż.
Wiktionary
Supersamiec (ang. Superbad) – amerykańska komedia z 2007 roku.
Wikipedia
[czytaj: superskołp] format rejestracji obrazu filmowego, w którym nakręcono tylko kilka filmów
SJP.pl
metoda treningowa polegająca na wykonywaniu dwóch ćwiczeń jedno po drugim, bez przerwy między nimi
SJP.pl
monokryształy zbudowane z naprzemiennych warstw o różnym składzie chemicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. periodyczna struktura krystaliczna, najczęściej składająca się z następujących po sobie studni kwantowych
Wiktionary
IPA: suˈpɛrʲɕɛ̇t͡ɕ, AS: superʹśėć
Wiktionary
przym. supersieciowy, sieciowy
rzecz. sieć ż.
Wiktionary
potocznie: nadzwyczaj silny, bardzo silny; ekstrasilny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) naddźwiękowy
Wiktionary
IPA: ˌsupɛrsɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: supersõńičny
Wiktionary
(1.1) ponaddźwiękowy, naddźwiękowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) efektowne, bogate widowisko, spektakl
Wiktionary
gwiazda filmowa, piosenkarka, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, supergwiazdor, megagwiazda, megagwiazdor
SJP.pl
Wikipedia
stop o dużej żarowytrzymałości i żaroodporności; nadstop
SJP.pl
1. droga posiadająca dwie jezdnie, zwykle rozdzielone pasem zieleni; droga dwujezdniowa;
2. środowiskowo: globalna, zintegrowana, szerokopasmowa sieć multimedialna
SJP.pl
język ludności napływowej, który nawarstwia się na język ludności miejscowej
SJP.pl
Teoria superstrun – wersja teorii strun, która łączy ją z supersymetrią. Wersja teorii superstrun, M-teoria, jest jedną z proponowanych teorii wszystkiego. M-teoria przewiduje, że teoria superstrun opisuje tylko część rzeczywistości.
Teoria superstrun mieści w sobie wszystkie symetrie modelu standardowego i GUT. Jest to także najbardziej obiecująca kwantowa teoria grawitacji, ponieważ jako pierwsza w historii fizyki poddaje się kwantowej renormalizacji.
Wikipedia
kobieta mająca sto dziesięć lub więcej lat
SJP.pl
Superstulatek (ang. supercentenarian) – osoba, która osiągnęła wiek 110 lat lub więcej. Wiek ten osiąga ok. jeden na tysiąc stulatków. Według Gerontology Research Group na całym świecie żyje około 300–450 takich osób, około 70 jest zweryfikowanych przez GRG (między innymi na podstawie Księgi rekordów Guinnessa).
Wikipedia
kobieta mająca sto dziesięć lub więcej lat
SJP.pl
zwolennik, przedstawiciel supersurrealizmu - kierunku w sztuce, którego celem jest skrajnie surrealistyczne przedstawienie rzeczywistości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. hipotetyczne posiadanie przez każdą cząstkę elementarną odpowiednika różniącego się od niej całkowitością spinu;
Wiktionary
Supersymetria (SUSY) – hipotetyczna symetria z zakresu fizyki cząstek elementarnych przekształcająca bozony w fermiony. Nie zaobserwowano jak dotąd żadnych supersymetrycznych partnerów.
Jeżeli stan kwantowy fermionu oznaczymy jako |F\rangle , a bozonu jako |B\rangle , to supersymetria generowana jest przez przekształcenie:
Wikipedia
(1.1) Zespół Norvala Fortsona z Uniwersytetu w Waszyngtonie znalazł inny sposób na wyśledzenie cząsteczek przewidywanych przez supersymetrię.
Wiktionary
przym. supersymetryczny
Wiktionary
potocznie: nadzwyczaj szybki, bardzo szybki; ekstraszybki, ultraszybki
SJP.pl
tajny w najwyższym stopniu; ściśle tajny
SJP.pl
Supertalent – widowisko studyjne, emitowane na antenie TVP 2, prowadzone przez Beatę Sadowską. Pierwszy odcinek emitowany był 7 października 2006 r.
Program ma na celu wyszukania osoby z charakterem i wyjątkową osobowością. Osoba, która wygra ten program, podpisze kontrakt z telewizją.
Wikipedia
taki, który kosztuje niewiarygodnie mało
SJP.pl
sztuczny nawóz fosforowy
SJP.pl
Supertomasyna – nawóz fosforowy otrzymywany przez stapianie mielonych fosforytów z węglanem sodu. Supertomasyna jest termofosfatem sodowym.
Głównym składnikiem supertomasyny jest Ca
2Na
2P
2O
8, związek ten nie jest rozpuszczalny w wodzie, przez co nie jest bezpośrednio dostępny dla roślin, pod wpływem kwasów glebowych przekształca się w formy dostępne dla roślin. Nawóz zawiera 26–27% P
2O
5 i około 42% wapnia w przeliczeniu na CaO.
Wikipedia
duży statek rybacki, wyposażony w urządzenia przetwórcze, w którego ładowniach może się pomieścić ponad 1000 ton ryb; supertrawler
SJP.pl
duży statek rybacki, wyposażony w urządzenia przetwórcze, w którego ładowniach może się pomieścić ponad 1000 ton ryb; supertrauler
SJP.pl
potocznie: wspaniałe urodziny
SJP.pl
szczególny weekend obfitujący w wydarzenia, oferty lub rozrywki
SJP.pl
Wikipedia
psychoterapeuta nadzorujący pracę innych psychoterapeutów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. w USA: dzień (wtorek) na początku lutego lub marca w roku wyborów prezydenckich, kiedy w największej liczbie stanów odbywają się prawybory;
Wiktionary
Superwtorek (ang. Super Tuesday) – w Stanach Zjednoczonych dzień (wtorek), na początku lutego lub marca w roku wyborów prezydenckich, kiedy w największej liczbie stanów odbywają się prawybory (z ang. primaries), na których wybierani są delegaci na konwencje partyjne (na nich dochodzi do oficjalnej nominacji kandydatów danej partii na prezydenta).
Wikipedia
(1.1) „Superwtorek” był wielkim sukcesem faworytów partyjnych, ulubieńców establishmentu. Obaj dysponowali ogromnymi pieniędzmi i opłacili sobie bardzo profesjonalne kampanie.
(1.1) Ale w New Hampshire 16 lutego wygrał bezkonkurencyjnie wśród swoich, co potwierdził w tak zwany superwtorek 8 marca. Wtedy wiadomo już było, iż tylko on może być kandydatem republikanów.
Wiktionary
płaski wulkan o komorze magmowej rzędu kilkunastu tysięcy kilometrów sześciennych, powstały na skutek potężnej eksplozji magmy
SJP.pl
Superwulkan – wulkan, który powstaje wskutek potężnej eksplozji magmy zalegającej w ogromnym zbiorniku kilka kilometrów pod powierzchnią ziemi. Taka komora magmowa ma z reguły objętość kilkunastu tysięcy kilometrów sześciennych. Po erupcji superwulkanu pozostaje ślad w postaci zapadłego krateru – gigantycznej kaldery o średnicy kilkudziesięciu kilometrów. W odróżnieniu od zwykłych wulkanów, superwulkany są płaskie. Na powierzchni ziemi nad nimi przebiegają zjawiska hydrotermalne: gejzery, fumarole, solfatary. Magma zalegająca pod superwulkanem nie musi eksplodować, może ulec przekształceniu w nieszkodliwy batolit. Może także dojść do spokojnego wylewu lawy, który będzie trwał miesiącami i będzie stosunkowo nieszkodliwy.
Wikipedia
wydajny w najwyższym stopniu, nadzwyczaj, bardzo wydajny
SJP.pl
nagroda powstała przez kumulację wcześniejszych nagród
SJP.pl
[czytaj: super-zabawa] potocznie: wspaniała zabawa; superimpreza, ekstrazabawa
SJP.pl
[czytaj: super-załr] rodzaj dużego dinozaura z rodziny diplodoków
SJP.pl
Superzaur (Supersaurus) – rodzaj dużego zauropoda z rodziny diplodoków (Diplodocidae). Jego nazwa oznacza "nad-jaszczur". Został odkryty w górnojurajskich warstwach formacji Morrison w Kolorado w 1972 r. Jest on jednym z największych znanych dinozaurów i mógł osiągać 33–34 m długości i 35–40 t masy. Żył w towarzystwie takich dinozaurów jak karnozaur allozaur czy spokrewniony z superzaurem diplodok.
Wikipedia
[czytaj: super-ziemia] skalista planeta pozasłoneczna o masie większej niż masa Ziemi
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: super-znafca] potocznie: bardzo dobry znawca
SJP.pl
[czytaj: super-znafczyni] potocznie: bardzo dobra znawczyni
SJP.pl
nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superfood, superjedzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. żywność pochodzenia roślinnego o wysokiej wartości odżywczej (np. wysokiej zawartości polifenoli lub antyoksydantów) mająca korzystne działanie na zdrowie
Wiktionary
(1.1) (…) mówiąc o superżywności, nie chodzi nam o suplementy wielowitaminowe czy wyciągi z egzotycznych roślin. Te nadzwyczajne produkty to warzywa i owoce oraz kilka innych popularnych składników diety.
Wiktionary
węzeł lub przypadkowy splot splątanego sznurka, nici itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) splot, który powstał w miejscu związania splątania sznurka, nici, łańcuszka itd.
Wiktionary
Węzeł zwykły (inaczej supeł lub półsztyk) – najprostszy rodzaj węzła.
Jest stosowany we wspinaczce i żeglarstwie m.in. jako węzeł zabezpieczający inny węzeł przed rozwiązaniem. Czasem stosowany jako zabezpieczenie liny przed wysunięciem się z bloczka lub kipy, jednak w tym celu lepiej stosować ósemkę.Zawiązany na linie złożonej podwójnie tworzy pętlę nieruchomą zwaną kluczką.
Wikipedia
rzecz. supełkowanie n.
:: zdrobn. supełek m.
czas. wysupłać, supełkować ndk.
przym. supełkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: supeł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od supeł
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. supeł mrz.
czas. wysupłać
Wiktionary
rotacja zewnętrzna części kończyny, np. przedramienia, stopy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. ruch polegający na obrocie dystalnej części kończyny do zewnątrz w stosunku do jej długiej osi;
Wiktionary
Supinacja (łac. supinatio) inaczej odwracanie, rotacja zewnętrzna − obrót dystalnej części kończyny na zewnątrz w stosunku do jej długiej osi, tj. od skrętoległego do równoległego położenia kości promieniowej i łokciowej względem siebie.
Wikipedia
(1.1) odwracanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w łacinie: imienna forma czasownika wyrażająca zamiar, cel
SJP.pl
Supinum – forma czasownika występująca w stosunkowo niewielu językach, która wyraża pewną celowość, zwykle w połączeniu z czasownikami ruchu (w prasłowiańskim i staro-cerkiewno-słowiańskim tylko po nich). Języki słowiańskie utraciły w zasadzie konstrukcję supinum poza nielicznymi (wspomnianymi niżej) wyjątkami, w języku polskim w podobnej konstrukcji celowej używa się bezokolicznika: przyjechałem (przybyłem, przyszedłem itp.) na wieś odpocząć, tzn. „aby odpocząć, dla odpoczynku, w celu odpoczynku, na odpoczynek”.
Wikipedia
węzeł lub przypadkowy splot splątanego sznurka, nici itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od suplement
Wiktionary
rzecz. suplement m.
Wiktionary
1. dodatek uzupełniający dzieło, mogący stanowić odrębny tom;
2. dodatek, uzupełnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tom zawierający uzupełnienie jakiegoś dzieła
(1.2) przest. uzupełnienie czegoś, dodatek do czegoś
(1.3) spoż. farm. środek zawierający składniki odżywcze mający stanowić uzupełnienie diety, zob. suplement diety.
Wiktionary
Suplement (łac. supplementum „dodatek, uzupełnienie”) – w wydawnictwach encyklopedycznych i słownikowych – zazwyczaj w podzielonych na kilka tomów, wydawanych przez kilka kolejnych lat – dodatkowy tom lub tomy, wydany na końcu serii, w którym znajdują miejsce hasła przeoczone lub jeszcze nieistniejące w chwili przystępowania do redagowania wydania. Podaje się tam też, dla haseł już istniejących, dodatkowe znaczenia, które pojawiły się w trakcie wydawania dzieła, albo niezaistniałe wcześniej fakty.
Wikipedia
(1.3) (…) mówiąc o superżywności, nie chodzi nam o suplementy wielowitaminowe czy wyciągi z egzotycznych roślin. Te nadzwyczajne produkty to warzywa i owoce oraz kilka innych popularnych składników diety.
Wiktionary
rzecz. suplementacja ż., suplementowanie n., suplemencik mrz.
czas. suplementować ndk.
przym. suplementowy, suplementarny
Wiktionary
wzbogacanie diety niezbędnymi witaminami i składnikami mineralnymi
SJP.pl
Suplement diety – środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny nie będący lekiem. Są wprowadzane do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.
Wikipedia
uzupełniający; suplementowy
SJP.pl
1. dostarczać substancji uzupełniających niedobory w organizmie;
2. uzupełniać o suplement diety;
3. dodawać do codziennej diety;
4. suplementować się - zażywać suplementy diety
SJP.pl
w byłej Galicji: zastępca etatowego nauczyciela w szkołach średnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zastępca etatowego nauczyciela w Galicji
Wiktionary
(1.1) Suplent zdradza nowoczesne skłonności poetyckie, te najgorsze od czasu, kiedy istnieje poezja.
Wiktionary
rzecz. suplencina
Wiktionary
chwyt zapaśniczy mający na celu przerzucenie przeciwnika za siebie; souplesse
SJP.pl
Wikipedia
tworzenie form fleksyjnych danego wyrazu na podstawie różnych tematów fleksyjnych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) jęz. należący do tego samego wzorca odmiany, ale mający inne brzmienie, niezwiązane pokrewieństwem etymologicznym z formą wyjściową
Wiktionary
(1.1) Formami supletywnymi w języku polskim są np. słowa „człowiek” i „ludzie”.
Wiktionary
rzecz. supletywizm m.
Wiktionary
dawniej: prośba (później: skarga), zwykle na piśmie
SJP.pl
Suplika (z łac. supplicare „błagać, prosić”) – pisemna prośba, skarga lub zapytanie kierowane do seniora przez wasala, rozpowszechnione głównie w XVIII w., kierowane do właściciela dóbr ziemskich przez chłopów, ale także mieszczan, Żydów, cechy, niekiedy niższych oficjalistów.
Wikipedia
1. katolicka pieśń błagalna;
2. dawniej: prośba, skarga, zwykle pisemna; suplika
SJP.pl
Suplikacja (łac. supplicatio, „błaganie, prośba”) – śpiew chóralny o melodii chorałowej w poezji liturgicznej; katolicka pieśń błagalna. Suplikacja ma charakter błagalny, śpiewana jest w okresach klęsk żywiołowych oraz nieszczęść.
Wikipedia
dawniej: osoba składająca suplikę (prośbę lub skargę na piśmie)
SJP.pl
dawniej:
1. wnosić pisemną prośbę o coś;
2. pokornie prosić o coś
SJP.pl
zmiękczać surowy jedwab
SJP.pl
1. przypuszczać, zakładać, domyślać się;
2. podsuwać komuś jakąś myśl
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zakładać, przypuszczać, mniemać
Wiktionary
IPA: ˌsupɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: supõnovać
Wiktionary
rzecz. supozycja ż., suponowanie n., presuponowanie n.
czas. presuponować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|suponować.
Wiktionary
czas. suponować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od suport
Wiktionary
rzecz. suport m.
Wiktionary
materiał budowlany, pustak wykonany z gazobetonu
SJP.pl
1. wspornik, podstawa;
2. ruchoma część obrabiarki, w której mocowane są narzędzia;
3. część roweru, w której mocowana jest oś korby z zębatką napędzającą;
4. solista lub zespół, którego wystąpienie poprzedza występ głównej gwiazdy koncertu; support;
5. grupa specjalistów świadcząca usługi pomocy technicznej dla pracowników; helpdesk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ruchomy element narzędzi mechanicznych do mocowania narzędzi tnących
(1.2) techn. pedał rowerowy wraz z osią;
(1.3) techn. element podpierający u podstawy konstrukcji
(1.4) muz. solista lub zespół muzyczny rozgrzewający publiczność, którego występ poprzedza wyjście na scenę gwiazdy koncertu;
(1.5) grupa specjalistów świadcząca wsparcie dla pracowników
Wiktionary
Suport rowerowy – część układu napędowego roweru - ułożyskowany wałek, wkręcany do tulei, zwanej mufą suportu, która znajduje się w miejscu łączenia rury podsiodłowej i rury dolnej ramy. Do suportu montuje się korby i zestaw przednich koron, potocznie nazywanych zębatkami.
Suportem nazywa się też czasem samą tuleję, w którą wkręca się wałek suportowy.
Wikipedia
(1.4) Początkowo występowałem jako suport przed koncertami swojego nauczyciela śpiewu, a teraz sam śpiewam na scenie.
Wiktionary
IPA: ˈsapɔrt, AS: saport
Wiktionary
rzecz. support m., suportowanie n., suporcik mrz.
czas. suportować ndk.
przym. suportowy
Wiktionary
(1.3) wspornik, podstawa
(1.4) support
(1.5) helpdesk, wsparcie techniczne, pomoc techniczna
Wiktionary
1. książkowo: założenie przyjęte tymczasowo, o którym jeszcze nie wiadomo, czy jest prawdziwe; przypuszczenie, koniektura, domniemanie, hipoteza;
2. w logice: rola znaczeniowa danego wyrażenia w wypowiedzi (w zdaniu), odnosząca się do określonego desygnatu (supozycja prosta, np.: Dałem "psu" jeść.), do wszystkich swoich desygnatów (supozycja formalna, np: "Pies" jest czworonogiem.) lub wyrazu, który określa desygnat (supozycja równokształtna, np.: Wyraz "pies" jest krótki.)
SJP.pl
Supozycja – rola znaczeniowa, jaką przypisuje się danej nazwie.
Supozycja danej nazwy może być:
Wikipedia
[czytaj: saport] solista lub zespół występujący przed gwiazdą koncertu; suport
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) zob. suport.
Wiktionary
Od ang. słowa support – "wspomagać"
Wikipedia
rzecz. suport m., suportowanie n.
czas. suportować ndk.
przym. suportowy
Wiktionary
[czytaj: saportować] występować na koncercie jako support (przed główną gwiazdą)
SJP.pl
samochód typu Toyota Supra
SJP.pl
Supra (gruz.: სუფრა) – tradycyjna gruzińska uczta, z którą łączy się zespół rytuałów.
Supra jest symbolem gościnności społeczeństwa gruzińskiego i stanowi tło dla wszystkich ważnych wydarzeń w życiu Gruzinów. Spełnia ona kilka funkcji społecznych: żywieniową, relaksacyjną, komunikacyjną, wychowawczą i edukacyjną, duchową i religijną.
Wikipedia
dawniej: adapter firmy Supraphon
SJP.pl
koncepcja głosząca istnienie świata nadprzyrodzonego
SJP.pl
dawniej: nadprzyrodzony, nadnaturalny; ponadnaturalny
SJP.pl
malowidło lub płaskorzeźba nad drzwiami; naddźwiernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. dekoracyjny element w formie malowidła, płaskorzeźby lub sztukaterii umieszczony ponad drzwiami;
Wiktionary
Supraporta (łac. supra portam - nad drzwiami) – naddźwiernik, dekoracyjne panneau lub płyta umieszczone nad drzwiami, ujęte w obramowanie z drewna lub stiuku. Wypełnione dekoracją w formie fresku, płaskorzeźby, sztukaterii, malatury na płótnie itp.
Początki stosowania sięgają renesansowego budownictwa pałacowego. Jako jeden ze szczegółów architektonicznego dekorowania wnętrz rozpowszechnił się w okresie baroku, rokoka i klasycyzmu do końca XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) naddźwiernik
Wiktionary
hormon, mediator układu nerwowego należący do katecholamin, wytwarzany przez rdzeń nadnerczy i zakończenia włókien pozazwojowych współczulnego układu nerwowego; adrenalina
SJP.pl
1. przymiotnik od: Supraśl (miejscowość w województwie podlaskim);
2. przymiotnik od: Supraśl (dopływ Narwi); supraślański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od Supraśl
Wiktionary
rzecz. Supraśl m., supraślanin m., supraślanka ż.
Wiktionary
miejscowość w województwie podlaskim
SJP.pl
Supraśl – miasto w Polsce położone w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Supraśl. Położone jest nad rzeką Supraślą, na Wysoczyźnie Białostockiej, jest otoczone Puszczą Knyszyńską. Leży na obszarze dawnej ekonomii grodzieńskiej. Zaliczane do aglomeracji białostockiej.
Wikipedia
mieszkaniec Supraśla
SJP.pl
mieszkanka Supraśla
SJP.pl
przymiotnik od: Supraśl (dopływ Narwi); supraski
SJP.pl
płyta wiórowo-cementowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. płyta wiórowo-cementowa, stosowana jako wykładzina dźwiękochłonna, izolacja cieplna, do budowy lekkich ścian działowych itp.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: supremum
Wiktionary
(1.1) Do ocieplenia konstrukcji należy użyć zatem grubej warstwy supremy albo uzupełnić ocieplenie warstwą z innego lekkiego materiału termoizolacyjnego. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: suˈprɛ̃ma, AS: suprẽma
Wiktionary
(1.1) strużkobeton
Wiktionary
zwierzchnictwo albo przewaga nad kimś lub nad czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwierzchnictwo, przewaga nad kimś lub czymś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsuprɛ̃ˈmat͡sʲja, AS: suprẽmacʹi ̯a
Wiktionary
przym. supremacyjny
Wiktionary
(1.1) dominacja, hegemonia, inicjatywa, lepszość, majoryzacja, przewaga, wyższość
Wiktionary
zwolennik supremacji
SJP.pl
1. władza papieża nad Kościołem katolickim;
2. zwierzchność, górowanie, przewaga
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. dotyczący suprematyzmu
Wiktionary
rzecz. suprematyzm m., suprematysta m.
Wiktionary
artysta reprezentujący kierunek w malarstwie z nurtu abstrakcji geometrycznej
SJP.pl
kierunek w sztuce abstrakcyjnej, który zakładał oderwanie się od rzeczywistości, dążył do upraszczania form (malowanie figur geometrycznych, linii)
SJP.pl
Suprematyzm (z łac. supremus 'najwyższy' i gr. ισμός przyrostek oznaczający jakąś dziedzinę) – kierunek w sztuce abstrakcyjnej stworzony przez rosyjskiego malarza polskiego pochodzenia Kazimierza Malewicza w 1915 roku.
Suprematyzm zakładał całkowite oderwanie sztuki od rzeczywistości, dążenie do maksymalnego uproszczenia form, a przede wszystkim do zerwania z narracją i przedmiotowością w sztuce. Nazwa tego kierunku pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „najwyższy”, mającego zdaniem Malewicza ukazać kierunek, w którym powinna zmierzać sztuka – poszukiwania istoty odwzorowania. Malewicz próbuje pokazać najmniejszą jednostkę w sztuce – „malarski atom”.
Wikipedia
w matematyce: górna granica, kres zbioru liczb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. najmniejsza liczba taka, że wszystkie elementy danego zbioru są od niej mniejsze lub równe
Wiktionary
Kres (kraniec) dolny, infimum (łac. infimus „najniższy”) oraz kres (kraniec) górny, supremum (łac. supremus „najwyższy”) – pojęcia oznaczające odpowiednio: największe z ograniczeń dolnych oraz najmniejsze z ograniczeń górnych danego zbioru, o ile takie istnieją. Pojęcia te można określić w dowolnych zbiorach częściowo uporządkowanych, najczęściej jednak oba te terminy są używane w odniesieniu do zbiorów liczbowych.
Wikipedia
(1.1) kres górny
Wiktionary
procesy komórkowe prowadzące do zniesienia lub osłabienia skutków mutacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zniweczenie, zniesienie czegoś, powstrzymywanie
(1.2) biol. ogół procesów zachodzących w komórce, które prowadzą do zniesienia lub osłabienia skutków mutacji
(1.3) biol. zniesienie lub osłabienie zdolności komórek organizmu do produkowania przeciwciał pod wpływem antygenu
(1.4) psych. mechanizm obronny polegający na świadomym odwróceniu uwagi od świadomej treści psychicznej, wskutek czego staje się przedświadoma; hamowanie impulsów i pragnień nieakceptowanych przez superego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. suprymowanie n., supresant m.
czas. suprymować ndk.
Wiktionary
(1.2) rewersja mutacji
(1.4) stłumienie
Wiktionary
gen mogący znosić fenotypowy efekt mutacji w innych genach
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. znosić, kasować, zwijać
Wiktionary
IPA: ˌsuprɨ̃ˈmɔvat͡ɕ, AS: suprỹmovać
Wiktionary
rzecz. suprymowanie n., supresja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|suprymować.
Wiktionary
czas. suprymować ndk.
rzecz. supresja ż.
Wiktionary
robić na czymś supły, plątać coś
SJP.pl
w rolnictwie: aparat do zawiązywania snopów
SJP.pl
jeden spośród 114 rozdziałów Koranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Wołgi;
Wiktionary
Wikipedia
miasto w Indonezji; Surabaya
SJP.pl
Surabaja (Surabaya) – miasto w Indonezji, stolica prowincji Jawa Wschodnia, licząca razem z przedmieściami 5 mln mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Surabaja, Surabaya (miasto w Indonezji)
SJP.pl
[czytaj: surabaja] miasto w Indonezji; Surabaja
SJP.pl
Surabaja (Surabaya) – miasto w Indonezji, stolica prowincji Jawa Wschodnia, licząca razem z przedmieściami 5 mln mieszkańców.
Wikipedia
Suradówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Wielgie.
Wikipedia
przymiotnik od: Surakarta (miasto w Indonezji)
SJP.pl
miasto w Indonezji
SJP.pl
Surakarta – miasto w Indonezji na Jawie w prowincji Jawa Środkowa; zwane potocznie Solo; współrzędne geograficzne 7°35′S 110°49′E; 555 tys. mieszkańców (2005).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w środkowej Gruzji, w regionie Wewnętrzna Kartlia;
Wiktionary
Surami (gruz. სურამი) – osiedle typu miejskiego w środkowej Gruzji, w regionie Kartlii Wewnętrznej. Według danych szacunkowych na rok 2014 liczyło 7 492 mieszkańców. Uzdrowisko i ośrodek wypoczynkowy. Miejsce śmierci znanej poetki Łesi Ukrainki.
Wikipedia
przym. suramski
Wiktionary
lek przeciwpierwotniakowy stosowany w leczeniu zakażeń
SJP.pl
Suramina – organiczny związek chemiczny, lek przeciwpierwotniakowy stosowany dożylnie w leczeniu zakażeń, leiszmaniozy i trypanosomozy; inhibitor działania czynnika wzrostu naskórka. Hamuje rozwój nowotworowych klonów komórkowych niezależnych od wpływu androgenów. Ponieważ charakteryzuje się dużą toksycznością stosowanie jej w lecznictwie jest ograniczone.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Surami, dotyczący Surami
Wiktionary
rzecz. Surami n.
Wiktionary
przymiotnik od: Suraż
SJP.pl
miasto w Indiach
SJP.pl
Surat (gudżarati: સુરત) – trzecie co do wielkości miasto zachodnich Indii.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. miasto w Rosji;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Suraż (białorus. Сураж) – miasto w woj. podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Suraż. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. białostockiego.
Suraż leży w Dolinie Górnej Narwi, nad Narwią, przy Narwiańskim Parku Narodowym.
Wikipedia
mieszkaniec Suraża
SJP.pl
mieszkanka Suraża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w południowo-wschodnim Uzbekistanie, prawy dopływ Amu-darii;
Wiktionary
przym. surchandaryjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Surchan-darią, dotyczący Surchan-darii
Wiktionary
rzecz. Surchan-daria ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
logopeda zajmujący się osobami głuchymi i niedosłyszącymi
SJP.pl
uczenie mówienia osób niesłyszących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział logopedii, dotyczy zaburzeń mowy związanych z wadami słuchu
Wiktionary
Surdologopedia (łac. surdus – głuchy, gr. logos – słowo, gr. paideia – nauka) – to dział logopedii, zajmującej się leczeniem i rehabilitacją mowy u osób głuchych lub niedosłyszących.
Wikipedia
dotyczący surdologopedii
SJP.pl
pedagog zajmujący się nauczaniem i wychowaniem osób głuchych i niedosłyszących
SJP.pl
dział pedagogiki specjalnej obejmujący zagadnienia nauczania i wychowania głuchoniemych
SJP.pl
Surdopedagogika (łac. surdus – głuchy) – dział pedagogiki specjalnej. Zajmuje się nauczaniem i wychowaniem osób głuchych i niedosłyszących, a także ich rodzinami i otoczeniem. Ponadto obejmuje też profilaktykę, diagnostykę i poradnictwo osobom z grupy ryzyka.
Wikipedia
zdrobnienie od: surdut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od surdut
Wiktionary
rzecz. surdut m., surdutowiec mos., surdutowy mos.
przym. surdutowy
Wiktionary
1. wizytowy ubiór męski z ciemnego materiału; długa, dwurzędowa marynarka;
2. męskie okrycie wierzchnie; sukmana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. wizytowy ubiór męski z ciemnego materiału; długa, dwurzędowa marynarka;
(1.2) kraw. męskie okrycie wierzchnie; sukmana
Wiktionary
Surdut – męski strój wizytowy w formie długiej marynarki, szczególnie popularny na przełomie XIX i XX wieku.
Dawniej surdut był strojem zarówno dziennym jak i wieczorowym. Do czasów współczesnych jednak zachowała się jedynie jego dzienna wersja. Niekiedy surdutem nazywa się także pospolitą w dawnej wsi kapotę.
Wikipedia
IPA: ˈsurdut, AS: surdut
Wiktionary
rzecz. surducina ż., surdutowiec mos.
:: zdrobn. surducik m.
przym. surdutowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna noszący się na sposób miejski, w surducie
Wiktionary
(1.1) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną.
Wiktionary
rzecz. surdut mrz., surducik mrz., surducina ż., surdutowy mos.
przym. surdutowy
Wiktionary
(1.1) przest. surdutowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kraw. związany z surdutem, dotyczący surduta
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. mężczyzna noszący się na sposób miejski, w surducie
Wiktionary
rzecz. surdut mrz., surducik mrz., surducina ż., surdutowiec mos.
Wiktionary
(2.1) surdutowiec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przyrząd do ściszania i zmiany barwy dźwięków w instrumentach muzycznych; tłumik, sordino, sordyna
SJP.pl
1. dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych; pochette
2. urządzenie w instrumentach muzycznych, służące do tłumienia dźwięku i zmiany jego barwy; surdyna; tłumik
SJP.pl
Surdynka – dawny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec, wykorzystywany w epoce baroku przez nauczycieli tańca.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: siur] potocznie: oczywiście, na pewno
SJP.pl
Francja:
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: serf]
1. jazda na desce na morskiej fali;
2. jazda na nartach wodnych ciągniętych przez motorówkę;
3. taniec towarzyski, w którym partnerzy tańczą oddzielnie
SJP.pl
związek chemiczny adsorbujący się na powierzchni układu i zmieniający jej energię swobodną; tensyd, tenzyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek zmniejszający napięcie powierzchniowe cieczy
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj surfaktantu, stosowany powszechnie jako antybiotyk
SJP.pl
[czytaj: serfer]
1. człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfista (rzadziej);
2. użytkownik Internetu - sieci komputerowej; internauta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba uprawiająca surfing
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. surfing m.
:: fż. surferka ż.
czas. surfingować, surfować
przym. surfingowy, surferski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) surfer
* baskijski: (1.1) surflari
* esperanto: (1.1) ondorajdanto, ondorajdisto, także. surfanto, surfisto
* francuski: (1.1) surfeur m.
* hawajski: (1.1) heʻe nalu
* hiszpański: (1.1) surfista m.
* niemiecki: (1.1) Wellenreiter m., Surfer m.
* nowogrecki: (1.1) σερφίστας m.
* ukraiński: (1.1) серфінгіст m.
* włoski: (1.1) surfista m.
źródła.
== surfer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Simplificationalizer-surfer.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-surfer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sport. surfer
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. surfing m.
:: fż. surferka ż.
czas. surfingować, surfować
przym. surfingowy, surferski
Wiktionary
[czytaj: serferka]
1. kobieta uprawiająca surfing lub windsurfing;
2. użytkowniczka Internetu - sieci komputerowej; internautka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która uprawia surfing
Wiktionary
IPA: surˈfɛrka, AS: surferka
Wiktionary
rzecz. surfing m.
:: fm. surfer ż.
czas. surfingować, surfować
przym. surfingowy, surferski
Wiktionary
[czytaj: serfing] surfowanie;
1. jazda na desce po grzbiecie fali oceanicznej, morskiej;
2. przeglądanie zasobów Internetu, odwiedzanie stron WWW
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sport. ślizganie się na specjalnie przystosowanej do tego desce unoszącej się na fali morskiej;
Wiktionary
Surfing – jazda (ślizg) na przystosowanej do tego specjalnej desce, unoszonej przez czoło fali morskiej. Największy efekt osiąga się na przybrzeżnych falach oceanicznych. Deska wyposażona w żagiel służy do uprawiania windsurfingu, deski do uprawiania kitesurfingu napędzane są rodzajem latawca – paralotni. Jednym z rodzajów surfingu jest bodyboard, czyli ślizg na desce w pozycji leżącej.
Wikipedia
rzecz. surfer m., surferka ż., surfowanie n.
czas. surfować ndk., surfingować ndk., serfować ndk.
przym. surfingowy
Wiktionary
[czytaj: serfingować] pływać na desce surfingowej; surfować, serfować
SJP.pl
[czytaj: serfingowiec] człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfer, surfista
SJP.pl
[czytaj: serfingowy] przymiotnik od: surfing, np. deska surfingowa, żagiel surfingowy
SJP.pl
roślina z rodziny petuniowatych, hodowana jako roślina rabatowa i balkonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Petunia|ref=tak., roślina ozdobna, odmiana petunii, pochodząca z Japonii
Wiktionary
Surfinia – grupa odmian petunii ogrodowej (Petunia ×hybrida hort. ex Vilm). Nazwą tą określa się liczne odmiany petunii o zwisających pędach. Pierwsze odmiany surfinii wyhodowali Japończycy przy zastosowaniu technik inżynierii genetycznej. W Europie surfinia pojawiła się dopiero pod koniec lat 90. XX wieku. Jest w całej Europie i w Polsce pospolicie uprawiana jako roślina ozdobna.
Wikipedia
(1.1) Na balkonie rosły surfinie i begonie.
Wiktionary
[czytaj: serfista] rzadko: człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfer (częściej)
SJP.pl
[czytaj: serfować] serfować;
1. pływać na desce surfingowej; surfingować;
2. spędzać czas, przeglądając strony internetowe
SJP.pl
czasownik
(1.1) sport. uprawiać surfing
(1.2) inform. przeglądać strony internetowe
Wiktionary
rzecz. surfing m., surfowanie n., surfer mos., surferka ż.
czas. serfować
Wiktionary
(1.1-2) war. serfować
(1.1) surfingować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|surfować.
Wiktionary
rzecz. niesurfowanie n., surfing m.
czas. serfować, surfować ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Surgutem, dotyczący Surgutu
Wiktionary
rzecz. Surgut mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym – Jugrze;
Wiktionary
Surgut (ros. Сургут) – miasto w Rosji, w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym. Surgut położony jest w Rejonie Surguckim i stanowi jego ośrodek administracyjny, sam jednak nie wchodzi w skład rejonu, stanowiąc, podobnie jak wszystkie duże miasta na terenie Okręgu – miasto wydzielone Chanty-Mansyjskiego OA – Jugry.
Wikipedia
przym. surgucki
Wiktionary
w matematyce: takie odwzorowanie zbioru A na zbiór B, że każdy element zbioru B przyporządkowany jest co najmniej jednemu elementowi zbioru A; surjekcja
SJP.pl
Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:
Wikipedia
cecha suriekcji
SJP.pl
Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:
Wikipedia
mielone mięso ryby, np. paluszki krabowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. mielone, rozdrobnione mięso ryby
Wiktionary
Surimi (jap. すり身) – pasta wykonana z ryb lub innego mięsa. Termin ten może również odnosić się do wielu azjatyckich potraw, które używają tej pasty jako głównego składnika. Jest dostępny w wielu kształtach, formach i teksturach, często używany jest do imitowania tekstury i koloru mięsa homara, kraba, grillowanego węgorza japońskiego lub skorupiaków.
Wikipedia
(do 1975 Gujana Holenderska) Republika Surinamu; państwo w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Paramaribo;
(1.2) geogr. rzeka w Surinamie (1.1);
(1.3) geogr. miasto na Mauritiusie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Gujanie są obecnie położone trzy kraje: Gujana (Kooperacyjna Republika Gujany), Surinam (Gujana Holenderska) i Gujana Francuska (francuski departament zamorski).
Wiktionary
IPA: suˈrʲĩnãm, AS: surʹĩnãm
Wiktionary
rzecz. Surinamczyk m., Surinamka ż.
przym. surinamski, antysurinamski, prosurinamski
Wiktionary
(1.1) Republika Surinamu; daw. Gujana Holenderska
Wiktionary
obywatel Surinamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Surinamu
Wiktionary
IPA: ˌsurʲĩˈnãmt͡ʃɨk, AS: surʹĩnãmčyk
Wiktionary
rzecz. Surinam m.
:: fż. Surinamka ż.
przym. surinamski
Wiktionary
obywatelka Surinamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Surinamu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Surinam m.
:: fm. Surinamczyk m.
przym. surinamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) сурынамка ż.
* bułgarski: (1.1) суринамка ż.
* hiszpański: (1.1) surinamesa ż.
* niemiecki: (1.1) Surinamerin ż.
* rosyjski: (1.1) суринамка ż.
* słoweński: (1.1) Surinamka ż.
* ukraiński: (1.1) суринамка ż.
* włoski: (1.1) surinamese ż.
źródła.
== Surinamka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Surinamka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsurʲĩˈnãmka, AS: surʹĩnãmka
Wiktionary
rzecz. Surinam m.
:: fm. Surinamczyk m.
przym. surinamski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Surinam m.
:: fm. Surinamczyk m.
przym. surinamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) сурынамка ż.
* bułgarski: (1.1) суринамка ż.
* hiszpański: (1.1) surinamesa ż.
* niemiecki: (1.1) Surinamerin ż.
* rosyjski: (1.1) суринамка ż.
* słoweński: (1.1) Surinamka ż.
* ukraiński: (1.1) суринамка ż.
* włoski: (1.1) surinamese ż.
źródła.
== Surinamka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Surinamka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Surinamem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z państwem Surinam, dotyczący państwa Surinam
(1.2) związany z rzeką Surinam, dotyczący rzeki Surinam
(1.3) związany z miastem Surinam, dotyczący miasta Surinam
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) dolar surinamski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.
przym. prosurinamski, antysurinamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Surinamese
* baskijski: (1.1) surinamdar
* białoruski: (1.1) сурынамскі
* bułgarski: (1.1) суринамски
* czeski: (1.1) surinamský
* farerski: (1.1) surinamskur
* francuski: (1.1) surinamien
* niemiecki: (1.1) surinamisch
* rosyjski: (1.1) суринамский
* słowacki: (1.1) surinamský
* słoweński: (1.1) surinamski
* szwedzki: (1.1) surinamesisk
* ukraiński: (1.1) суринамський
* włoski: (1.1) surinamese
źródła.
== surinamski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) surinamski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌsurʲĩˈnãmsʲci, AS: surʹĩnãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.
przym. prosurinamski, antysurinamski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.
przym. prosurinamski, antysurinamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Surinamese
* baskijski: (1.1) surinamdar
* białoruski: (1.1) сурынамскі
* bułgarski: (1.1) суринамски
* czeski: (1.1) surinamský
* farerski: (1.1) surinamskur
* francuski: (1.1) surinamien
* niemiecki: (1.1) surinamisch
* rosyjski: (1.1) суринамский
* słowacki: (1.1) surinamský
* słoweński: (1.1) surinamski
* szwedzki: (1.1) surinamesisk
* ukraiński: (1.1) суринамський
* włoski: (1.1) surinamese
źródła.
== surinamski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) surinamski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitind. solarne bóstwo wedyjskie, personifikacja słońca występujące również w późniejszych tekstach mitologii indyjskiej;
Wiktionary
Surja (sanskr. सूर्य sūrya „słońce”) – solarne bóstwo wedyjskie, personifikacja słońca występujące również w późniejszych tekstach mitologii indyjskiej. Bóg Surja przemierza przestrzeń wokół góry Meru w swym rydwanie w okresie doby.
Jeden z nawagraha, władał niedzielą, zsyłał niepokój, choroby i cierpienia.
Wikipedia
w matematyce: takie odwzorowanie zbioru A na zbiór B, że każdy element zbioru B przyporządkowany jest co najmniej jednemu elementowi zbioru A; suriekcja
SJP.pl
Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. gier inform. materiał będący surowcem do budowy obiektów/przedmiotów w grze, surowce
Wiktionary
(1.1) Podeślij trochę surki.
Wiktionary
IPA: ˈsurka, AS: surka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Białorusi w rejonie werenowskim obwodu grodzieńskiego;
Wiktionary
Surkonty (biał. Сурканты, ros. Сурконты) – wieś na Białorusi, w rejonie werenowskim obwodu grodzieńskiego, leżąca na skraju Puszczy Ruskiej, 20 km na północny zachód od Lidy.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Aleksiej A. Surkow (1899-1983) - poeta rosyjski
SJP.pl
instrument dęty z drewna lub kości słoniowej, używany dawniej jako wojskowy instrument sygnałowy; zurna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. hist. instrument muzyczny o przenikliwym brzmieniu, wykonany z drewna lub kości słoniowej, pochodzenia azjatyckiego; używany w wojsku jako instrument sygnalizacyjny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A jak poszedł król na wojnę, • Grały jemu surmy zbrojne, • Grały jemu surmy złote • Na zwycięstwo, na ochotę… (M. Konopnicka: A jak poszedł król...)
Wiktionary
IPA: ˈsurma, AS: surma
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|tur|surna. < etym|pers|. sūrnā(j) < etym|pers. sūr + nāi → uroczystość + flet
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) zurna ż.
źródła.
== surma (język wotycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) śmierć
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Surmaczówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Wiązownica. Leży nad Lubaczówką dopływem Sanu.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W latach 1945–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 18 Polaków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
W 1908 roku we wsi powstała jednoklasowa szkoła ludowa.
Wikipedia
drzewo z rodziny bignoniowatych o sercowatych liściach; katalpa
SJP.pl
Surmia, katalpa (Catalpa Scop.) – rodzaj roślin z rodziny bignoniowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 8 do 13 gatunków. W Chinach występują cztery gatunki, dwa we wschodniej części Stanów Zjednoczonych i cztery na Wielkich Antylach (Kubie i Haiti). W Polsce uprawiane są trzy gatunki.
Uprawiane są jako rośliny ozdobne. Wykorzystywane jest także ich drewno.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
o cechach surmiowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach surmiowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Surmówka (niem. Surmowen, 1938–1945 Surmau) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
subrogacja;
1. nabycie praw wierzyciela przez osobę, która zapłaciła cudzy dług;
2. zasada mówiąca, iż do majątku odrębnego należy nie tylko to, co się w nim w chwili powstania znajdowało, lecz również to wszystko, co zostało nabyte później
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. zastępowanie jednego składnika majątku innym
(1.2) praw. udostępnianie przez kobietę własnego łona zapłodnionej in vitro komórce jajowej innej kobiety lub utrzymanie dziecka w fazie prenatalnej i urodzenie go dla innych osób
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Artykuł omawia zasadę surogacji, zgodnie z którą przedmioty majątkowe nabyte w zamian za przedmioty wchodzące w skład majątku osobistego małżonka, stanowią majątek osobisty tego małżonka.
Wiktionary
rzecz. surogat mrz., surogatka ż., surogator mos.
przym. surogatowy
Wiktionary
działalność kobiety, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom; macierzyństwo zastępcze
SJP.pl
związany z działalnością kobiety, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom
SJP.pl
produkt zastępczy; namiastka; ersatz; erzac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz zastępcza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. sędzia duchowny, członek konsystorzu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zamiast oryginalnego składnika użyto surogatu, rodem z Chin.
Wiktionary
rzecz. surogacja ż., surogatka ż., surogator mos.
przym. surogatowy
Wiktionary
(1.1) namiastka
Wiktionary
kobieta, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom; matka zastępcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) matka zastępcza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌsurɔˈɡatka, AS: surogatka
Wiktionary
rzecz. surogat mos./mrz., surogacja ż.
Wiktionary
w dawnej Polsce: wyznaczany przez sejm zastępca starosty grodowego lub pisarza ziemskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zastępca starosty grodowego lub pisarza ziemskiego w dawnej Polsce
Wiktionary
rzecz. surogacja ż., surogat mos./mrz., surogatka ż.
przym. surogatowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z surogatem, dotyczący surogatu
Wiktionary
rzecz. surogacja ż., surogat mos./mrz., surogatka ż., surogator mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna odżwiający się pokarmem nie poddanym obróbce termicznej w wysokiej temperaturze
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. jadalny grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych
Wiktionary
(1.1) witarianin
(2.1) gołąbek
Wiktionary
grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych, jadalny; serowiatka; gołąbek
SJP.pl
zdrobnienie od: surówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: surówka
Wiktionary
rzecz. surówka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
serum;
1. osocze krwi pozbawione fibryny oraz innych składników wytrącających się podczas krzepnięcia krwi;
2. preparat leczniczy lub zapobiegawczy, zawierający ciała odpornościowe; biopreparat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. przesącz osocza krwi
(1.2) farm. preparat zawierający przeciwciała przeciw konkretnym czynnikom chorobotwórczym
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. surowicówka ż.
przym. surowiczy, surowy
Wiktionary
(1) serum
(1.2) antytoksyna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z surowicą, dotyczący surowicy
Wiktionary
rzecz. surowica
Wiktionary
materiał podlegający dalszej przeróbce na półwyroby lub wyroby gotowe; tworzywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja występująca w przyrodzie, która jest przetwarzana i wykorzystywana w przemyśle
Wiktionary
Surowiec – materiał przeznaczony do dalszej przeróbki. Surowce są produktami przemysłu wydobywczego, rolnictwa, leśnictwa lub powstają w wyniku przerobu odpadów.
Szczególne rodzaje surowców:
Wikipedia
IPA: suˈrɔvʲjɛt͡s, AS: surovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. surowcowy, surowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: surowo
SJP.pl
Surowizna (niem. Wildbruch) – bagno położone w zachodniej części Pobrzeża Szczecińskiego w obrębie Wzgórz Bukowych (województwo zachodniopomorskie, powiat gryfiński, gmina Stare Czarnowo).
Surowizna jest bagnem w środkowej części Puszczy Bukowej, stanowi zachodnią część Wielkiego Moczaru. Wypływa stąd Suchy Potok. Nazwa wywodzi się od staropolskiego „surowy”, co znaczyło dawniej: „wilgotny, cieknący”.
Wikipedia
1. potrawa z surowych jarzyn lub owoców
2. niebielone płótno lniane lub bawełniane
3. cegła niewypalona
4. stop żelaza z węglem oraz z krzemem, manganem, fosforem i siarką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. potrawa przyrządzana z surowych warzyw lub owoców;
(1.2) włók. niebielone płótno lniane lub bawełniane
(1.3) hutn. stop żelaza z węglem oraz z krzemem, siarką, fosforem, manganem i innymi składnikami, używany do produkcji stali, staliwa lub żeliwa;
(1.4) chem. spirytus surowy;
Wiktionary
Zobacz też: Surówki
Wikipedia
IPA: suˈrufka, AS: surufka
Wiktionary
przym. surówkowy, surowy
rzecz. suróweczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: surówka
SJP.pl
część cukrowni, w której buraki poddawane są wstępnemu przerobowi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób nieprzetworzony, prosto z natury
(1.2) bezwzględnie wymagająco
(1.3) nie uznając żadnych wytłumaczeń i okoliczności łagodzących
(1.4) w sposób pozbawiony ozdób lub wygód
Wiktionary
Surowo – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Terespol.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
(1.1) Możemy
(1.3) Religia Żydów surowo zabraniała wytwarzać i czcić wizerunki Boga.
Wiktionary
rzecz. surowość ż.
przym. surowy
Wiktionary
(1.1) naturalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha człowieka, który stosuje restrykcyjne zasady, jest wymagający i stanowczy
(1.2) cecha środowiska lub warunków życia, które są nieprzyjazne, trudne i niekorzystne
(1.3) cecha estetyki lub stylu, który jest minimalistyczny, pozbawiony wygód i ozdób
(1.4) cecha przepisów prawnych, które są rygorystyczne i przewidują dotkliwe kary
(1.5) cecha potrawy lub jej składników, które nie zostały ugotowane, usmażone czy upieczone
Wiktionary
(1.1) Była znana z surowości wobec swoich uczniów.
(1.1) Surowością swojego charakteru budził respekt, a czasem wręcz strach.
(1.2) Było coś pięknego w surowości tego pustynnego krajobrazu.
(1.2) Podczas ekspedycji naukowcy zmagali się z surowością arktycznych warunków.
(1.3) Surowość minimalistycznego wnętrza sprawiała, że było ono bardzo nowoczesne.
(1.3) Brutalizm to styl architektoniczny charakteryzujący się surowością formy i użyciem betonu jako głównego materiału konstrukcyjnego.
(1.4) Byłem zaskoczony surowością mandatu.
(1.4) Surowość przepisów ruchu drogowego ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa.
(1.5) Weganie cieszyli się surowością buraków w tej sałatce.
(1.5) Surowość ryb w sushi była zachwycająca.
Wiktionary
IPA: suˈrɔvɔɕt͡ɕ, AS: surovość
Wiktionary
przym. surowy
przysł. surowo
Wiktionary
(1.1) rygoryzm, srogość
(1.3) prostota
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: surowy
SJP.pl
1. o żywności: w stanie naturalnym (np. surowe warzywa);
2. potocznie: niemający doświadczenia, ogłady towarzyskiej (np. surowy pracownik);
3. książkowo:
a) bardzo wymagający (np. surowa nauczycielka); wyrażający surowość (np. surowe spojrzenie);
b) nieuznający żadnych okoliczności łagodzących (np. surowy wyrok);
c) pozbawiony ozdób (np. surowy dom);
d) pozbawiony wygód (np. surowe warunki);
e) o klimacie: mroźny (np. surowa zima);
f) o surowcach, półfabrykatach: nieprzetworzony (np. surowe drewno)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który bezwzględnie wymaga wykonania jakiejś czynności, przestrzegania jakichś zasad, nieuznający sprzeciwu, wymagający, bezwzględny, niewyrozumiały; także będący wyrazem tej cechy
(1.2) nieuznający okoliczności łagodzących ani wyjątków; ostry, rygorystyczny, konsekwentny
(1.3) kulin. taki, który nie jest ugotowany, usmażony lub upieczony
(1.4) o klimacie: zimny, ostry, o niskiej temperaturze
(1.5) taki, który jest pozbawiony wszelkich ozdób
(1.6) taki, który jest pozbawiony wszelkich wygód
(1.7) o surowcach: niepoddany obróbce
Wiktionary
(1.1) Pod wpływem surowego wzroku egzaminatora przerażona studentka raz za razem plątać sięątała się i traciła wątek wypowiedzi.
(1.3) Atrakcją tygodnia azjatyckiego w naszej restauracji była surowa ryba z chrzanem wasabi.
(1.4) Nadzwyczaj surowa zima spowodowała popękanie instalacji wodociągowej na działkach.
(1.5) Gospodyni wieczoru wystąpiła w surowej czarnej sukni i bez makijażu.
Wiktionary
IPA: suˈrɔvɨ, AS: surovy
Wiktionary
rzecz. surowizna ż., surówka ż., surowiec m., surowość ż., surowica ż.
przym. surowcowy, surowicowy, surówkowy, surowiczny
:: zdrobn. surowiuśki
przysł. surowo, surowcowo
Wiktionary
(1.1) bezwzględny, srogi, niewyrozumiały
(1.2) bezwzględny, ostry, rygorystyczny, konsekwentny
(1.3) nieugotowany, świeży
(1.5) prosty, skromny
(1.6) spartański
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = sanitarne urządzenie rozdrabniająco-przetłaczające – służy do wymuszonego (maceracja, przetłaczanie) odprowadzania ścieków bytowych z urządzeń sanitarnych oddalonych lub poniżej kanalizacji grawitacyjnej
Wiktionary
SURP (sanitarne urządzenie rozdrabniająco-przetłaczające) – urządzenie pozwalające na odprowadzenie ścieków sanitarnych z przyborów instalowanych w oddaleniu lub poniżej kanalizacji grawitacyjnej.
SURP przystawkowy składa się ze zbiornika / obudowy, silnika elektrycznego, pompy z rozdrabniaczem, zaworu zwrotnego, presostatu (automatyczny wyłącznik), króćca tłocznego.
Wikipedia
IPA: surp, AS: surp
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. tropikalna choroba zwierząt, mechanicznie przenoszona przez bąki;
Wiktionary
Surra – pasożytnicza choroba koni, koniowatych, bydła, słoni i wielbłądów powodowana przez świdrowca Evansa (Trypanosoma evansi). Choroba występuje w Afryce północnej, Azji oraz w Ameryce Środkowej i Południowej. Przenoszona mechanicznie przez bąki z rodziny Tabanidae oraz owady należące do rodzajów Stomoxys, Glossina, Lyperosia. U koniowatych okres wylęgania się choroby trwa od 5 do 60 dni. Konie zwykle chorują ostro z nawracającą gorączką, obrzękami i postępującym wyniszczeniem. Może również wystąpić u bydła, zwykle w formie przewlekłej. Choroba w ciągu kilku tygodni doprowadza do śmierci zwierzęcia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) choroba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|marathi.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) surra
* francuski: (1.1) surra ż.
* niemiecki: (1.1) Surra ż.
* włoski: (1.1) surra ż.
źródła.
== surra (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) wet. surra
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) choroba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|marathi.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) surra
* francuski: (1.1) surra ż.
* niemiecki: (1.1) Surra ż.
* włoski: (1.1) surra ż.
źródła.
== surra (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) wet. surra
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik, przedstawiciel surrealizmu w sztuce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta tworzący zgodnie z zasadami surrealizmu, członek grupy surrealistycznej
Wiktionary
IPA: ˌsurːɛaˈlʲista, AS: su•realʹista
Wiktionary
rzecz. surrealizm m.
:: fż. surrealistka ż.
przym. surrealistyczny
przysł. surrealistycznie
Wiktionary
(1.1) nadrealista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest surrealistyczne; cecha tych, którzy są surrealistyczni
Wiktionary
przym. surrealistyczny
przysł. surrealistycznie
rzecz. realność ż.
Wiktionary
1. dotyczący surrealizmu, surrealistów; nadrealistyczny;
2. nierealny, mało rzeczywisty, często dziwaczny, groteskowy; surrealny, absurdalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. szt. związany z surrealizmem, wywodzący się z surrealizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) pot. taki, który jest nierealny, niedorzeczny, przypominający marzenie senne
Wiktionary
IPA: ˌsurːɛalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: su•realʹistyčny
Wiktionary
rzecz. surrealizm m., surrealista m., surrealistka ż., surrealistyczność ż., realność ż.
przysł. surrealistycznie
Wiktionary
(1.1) nadrealistyczny
Wiktionary
kierunek artystyczny w literaturze i sztuce, ukształtowany w latach dudziestych XX w., w założeniu którego za pomocą obrazu wyrażano swoje wnętrze, podświadomość, wizje, sny, halucynacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. kierunek artystyczny w literaturze i sztuce, ukształtowany w latach dwudziestych XX w., w założeniu którego wyrażano swoje wnętrze, podświadomość, wizje, sny, halucynacje itp. w oderwaniu od rzeczywistości;
Wiktionary
Surrealizm (zwany także nadrealizmem) – kierunek w sztuce powstały w 1920 roku we Francji, początkowo występujący wyłącznie w literaturze, później w sztukach plastycznych, filmie i teatrze. Termin ten stworzył w 1917 roku Guillaume Apollinaire.
Wikipedia
IPA: ˌsurːɛˈalʲism̥, AS: su•realʹism̦
Wiktionary
rzecz. surrealista m., surrealistka ż., realność ż.
przym. surrealistyczny
przysł. surrealistycznie
Wiktionary
(1.1) nadrealizm
Wiktionary
nierealny, mało rzeczywisty, często dziwaczny, groteskowy; surrealistyczny, absurdalny
SJP.pl
Surrey – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne w południowo-wschodniej Anglii, w regionie South East England, położone na południe od Londynu, jedno z tzw. Home Counties.
Powierzchnia hrabstwa wynosi 1663 km², a liczba ludności – 1 132 400 (2011). Ośrodkiem administracyjnym jest Reigate (do 2020 roku było nim Kingston upon Thames, poza granicami hrabstwa, na terenie Wielkiego Londynu). Największym miastem jest Woking, innymi większymi miastami są Guildford, Walton-on-Thames, Ewell, Esher, Camberley, Redhill, Leatherhead i Epsom.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. aparatura pozwalająca na uzyskanie iluzji dochodzenia dźwięków ze wszystkich stron
(1.2) dźwięk uzyskiwany dzięki surround (1.1)
przymiotnik
(2.1) pozwalający na uzyskanie złudzenia dźwięku otaczającego
Wiktionary
wąż z rodziny grzechotnikowatych, największy z węży jadowitych Ameryki Południowej
SJP.pl
[czytaj: surwiwal] rodzaj rozrywki, sportu polegający na przebywaniu w ekstremalnych warunkach i wykonywaniu trudnych zadań fizycznych; surwiwal, szkoła przetrwania, obóz przetrwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. szkoła przetrwania
Wiktionary
Wikipedia
IPA: surˈvʲival, AS: survʹival
Wiktionary
rzecz. survivalowiec mos.
przym. survivalowy
Wiktionary
[czytaj: surwiwalowiec] miłośnik survivalu; surwiwalowiec
SJP.pl
→ survival [czytaj: surwiwalowy]; surwiwalowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z survivalem, dotyczący survivalu
Wiktionary
rzecz. survival mrz.
Wiktionary
rodzaj rozrywki, sportu polegający na przebywaniu w ekstremalnych warunkach i wykonywaniu trudnych zadań fizycznych; survival, szkoła przetrwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. szkoła przetrwania
Wiktionary
Sztuka przetrwania (inaczej: survival z ang. survival) – rodzaj aktywności człowieka skierowanej na gromadzenie wiedzy i umiejętności związanych z przetrwaniem w warunkach ekstremalnych.
Wikipedia
rzecz. surwiwalowiec mos.
przym. surwiwalowy
Wiktionary
miłośnik surwiwalu; survivalowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto uprawia surwiwal
Wiktionary
(1.1) Około trzydziestu przedstawionych jadalnych roślin to garstka z ponad 200, których doliczył się dr Łukasz Łuczaj, surwiwalowiec smakujący rośliny i bezkręgowce.
Wiktionary
rzecz. surwiwal mrz.
Wiktionary
→ surwiwal; survivalowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z surwiwalem, dotyczący surwiwalu
Wiktionary
rzecz. surwiwal mrz.
Wiktionary
mały drapieżnik z rodziny łaszowatych, występuje w południowej Afryce na terenach półpustynnych i sawannach, tworząc charakterystyczne kolonie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. mały i smukły ssak drapieżny występujący w Afryce;
Wiktionary
Surykatka (Suricata) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny Mungosinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestidae).
Wikipedia
IPA: ˌsurɨˈkatka, AS: surykatka
Wiktionary
spichrzel surynamski - gatunek chrząszcza z rodziny spichrzelowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. brat żony
Wiktionary
(1.1) szurza, szurzyn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
długi skok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długi, gwałtowny skok
Wiktionary
Wikipedia
IPA: sus, AS: sus
Wiktionary
czas. susać
Wiktionary
Susano-o, Susa-no-o (jap. 須佐之男命 Susa-no-o-no-mikoto), Takehayasusanoo no Mikoto (jap. 建速須佐之男命 Mąż Zsyłający Opady Wywołane Jego Potężnym Kichaniem) – jedno z ważniejszych bóstw japońskiej religii shintō, porywczy i brutalny pan wiatrów oraz burzy. Brat bogini słońca Amaterasu oraz boga księżyca Tsukuyomiego.
Wikipedia
przewodnośc bierna
SJP.pl
Susceptancja (podatność) – część urojona admitancji, czyli przewodność bierna.
Oznaczenie B, jednostka simens.
Wikipedia
dawny urzędnik sądowy przyjmujący zeznania, pomocnik notariusza
SJP.pl
jedna z dystrybucji systemu Linux
SJP.pl
Wikipedia
niewielki futrzany gryzoń, zapadający w długi sen zimowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Spermophilus|F. Cuvier|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny afrowiórek, występujący w Eurazji;
(1.2) zool. gryzoń z rodzaju suseł (1.1)
Wiktionary
Suseł (Spermophilus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Systematyka taksonu podlegała wielu zmianom. W Polsce dla gatunków, które według wcześniejszego podziału należały do Spermophilus (sensu lato), używano nazwy ‘suseł’.
Wikipedia
(1.2) W gablocie stały wypchane susły.
Wiktionary
IPA: ˈsusɛw, AS: suseu̯
Wiktionary
przym. suśli
Wiktionary
[czytaj: suszarnia] punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się sushi; sushi bar, suszarnia
SJP.pl
[czytaj: suszi lub suśi] japońska potrawa w postaci krążków marynowanego ryżu z surową rybą lub owocami morza owiniętych liściem nori; suszi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. spoż. japońska potrawa z ryżu zaprawionego octem ryżowym z różnymi dodatkami w postaci owoców morza, ryb, warzyw, grzybów oraz jajek;
Wiktionary
Sushi (jap. 寿司, 鮨, 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (su) oraz różnych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, a także omletu japońskiego (tamago-yaki), tofu, ziarna sezamowego (goma). Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.
Wikipedia
IPA: ˈsuʃʲi, AS: sušʹi
Wiktionary
rzecz. suszi n., susharnia ż.
Wiktionary
[czytaj: suszimaster lub susimaster] osoba zawodowo przyrządzająca sushi; sushi master
SJP.pl
[czytaj: suszimaserka lub susimasterka] kobieta zawodowo przyrządzająca sushi
SJP.pl
[czytaj: susziżerca] potocznie: wielbiciel sushi
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Susiec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Miejscowość leży na pograniczu Roztocza Środkowego, Roztocza Wschodniego, Równiny Biłgorajskiej i Płaskowyżu Tarnogrodzkiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa zamojskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Susiec
SJP.pl
przymiotnik od miejscowości: Sucha Beskidzka, Susz
SJP.pl
Suska – część wsi Śniadków Górny w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory.
W latach 1975–1998 Suska administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wszystkich Świętych w Sobieniach-Jeziorach.
Wikipedia
przymiotnik od miejscowości: Sucha Beskidzka, Susz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Sucha Beskidzka
(1.2) odnoszący się do wsi Sucha
(1.3) odnoszący się do wsi Suche
(1.4) odnoszący się do miasta Susz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsusʲci, AS: susʹḱi
Wiktionary
Suskrajowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chmielnik.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Jedną z ostatnich właścicielek wsi była Tekla z Daszyńskich, primo voto Puchacka, secundo voto Kędzierska (1773-1882), zmarła 1 czerwca 1882. Właścicielka Suskrajowic dożyła 109 lat.
Wikipedia
o zającu: dać susy, skoczyć
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych
SJP.pl
w Kościele katolickim: wymierzyć, wymierzać karę suspensy (zawieszenia osoby duchownej w pełnieniu obowiązków)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) udzielać kary suspensy
Wiktionary
rzecz. suspendowany m., suspendowanie n., suspensa ż., suspensorium n.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od suspendować
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) duchowny, któremu udzielono kary suspensy
Wiktionary
rzecz. suspensa ż., suspendowanie n., suspensorium n.
czas. suspendować ndk.
Wiktionary
[czytaj: saspens lub suspens] zabieg stosowany w filmach, powieściach w celu utrzymania odbiorcy w napięciu albo zaskoczenia go nieoczekiwanym zwrotem akcji; suspensja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. film. wstrzymanie biegu akcji lub jej niespodziewany zwrot
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsuspɛ̃w̃s, AS: suspẽũ̯s
Wiktionary
rzecz. suspensa ż.
Wiktionary
1. w Kościele katolickim: zawieszenie osoby duchownej w jej prawach;
2. wydane przez uprawniony organ generalne zwolnienie określonej osoby lub grupy osób od obowiązku przestrzegania pewnej normy prawnej; instytucja już na wczesnym etapie monarchii stanowej ujmowana jako nadużycie władzy królewskiej i znoszona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. kara stosowana wobec duchownych, polegająca na zakazie lub ograniczeniu możliwości pełnienia czynności przynależnych z racji stanu lub funkcji;
(1.2) przest. zawieszenie kogoś w urzędowaniu
(1.3) przest. zawieszenie mocy obowiązującego prawa
Wiktionary
Suspensa (zawieszenie) – kara kościelna w Kościele katolickim stosowana tylko wobec duchownych, polegająca na zakazie lub ograniczeniu suspendowanym kapłanom możliwości pełnienia przez nich czynności im przynależnych z racji stanu, funkcji (odprawiania mszy świętej, wykonywania jurysdykcji, nauczania, podejmowania aktów władzy, pobierania dochodów).
Wikipedia
rzecz. suspendowany mos., suspendowanie n., suspens mrz., suspensja ż., suspensorium n.
czas. suspendować ndk.
Wiktionary
1. zabieg stosowany w filmach, powieściach (przede wszystkim sensacyjnych) w celu utrzymania odbiorcy w napięciu albo zaskoczenia go nieoczekiwanym zwrotem akcji; suspens
2. zawiesina
SJP.pl
Suspensja – dosłownie: zawieszenie.
Wikipedia
ochraniacz genitaliów
SJP.pl
Wieszadełko (łac. suspensor) – w biologii termin mający różne znaczenia:
Wikipedia
podpaska mosznowa noszona przy schorzeniach jąder
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opaska podwieszająca i osłaniająca męskie genitalia;
Wiktionary
Suspensorium (łac. suspensus ‘zawieszony’) – dodatek do męskiego stroju popularny w średniowieczu.
Pojawił się w wieku XV jako odpowiedź na nowe trendy w modzie męskiej, skrócenie elementów ubioru męskiego, tuniki i dubletu, co skutkowało odsłonięciem genitaliów i spotykało się ze słowami krytyki ze strony pruderyjnej części społeczeństwa.
Wikipedia
rzecz. suspendowany mos., suspensa ż.
czas. suspendować
Wiktionary
Suspensywność – stan prawny towarzyszący zazwyczaj dewolutywności, polegający na wstrzymaniu wykonania zaskarżanego orzeczenia (zarządzenia, decyzji) do czasu wydania rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy i utrzymania w mocy lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia (zarządzenia, decyzji). Suspensywność występuje w procedurze administracyjnej, administracyjnosądowej, cywilnej oraz karnej.
Wikipedia
zawieszający uprawomocnienie
SJP.pl
dawniej: podejrzenie, posądzenie
SJP.pl
[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, sussex
SJP.pl
[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, sussex
SJP.pl
[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, susseks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hrabstwo w południowo-wschodniej Anglii nad kanałem La Manche;
(1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości i hrabstw w krajach anglojęzycznych;
(1.3) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowej Anglii w latach 477–860
Wiktionary
Sussex – historyczne hrabstwo w południowo-wschodniej Anglii nad kanałem La Manche, o terytorium zbliżonym do wczesnośredniowiecznego królestwa Sussex. Graniczy od północy z hrabstwem Surrey, od północnego wschodu z hrabstwem Kent i od zachodu z hrabstwem Hampshire. Ze względów administracyjnych dzieli się na hrabstwa West Sussex i East Sussex oraz City of Brighton and Hove. Hove zostało wydzielone w 1997 r., a status city uzyskało w 2000. Do tego czasu w hrabstwie Sussex status city posiadało jedynie miasto Chichester.
Wikipedia
(1.1) Hrabstwo Sussex graniczy od zachodu z hrabstwem Hampshire.
(1.2) Piosenkarz urodził się w Sussexie w stanie New Jersey.
(1.3) W przeciwieństwie do pozostałych królestw anglosaskich nie istnieje żadna autentyczna lista królów Susseksu.
Wiktionary
rzecz. saseks mzw., susseks mzw.
Wiktionary
określenie wykonawcze (używane w muzyce wokalnej): szepcząc
SJP.pl
dawniej: utrzymanie; sustentacja
SJP.pl
dawniej: utrzymanie; sustencja
SJP.pl
1. wysuszone owoce, warzywa, zioła;
2. potocznie: suche gałęzie odłamane od drzewa; chrust
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. suszony produkt – spożywczy lub przemysłowy
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: suszyć
Wiktionary
Susz (niem. Rosenberg in Westpreußen) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, nad Jeziorem Suskim na trasie linii kolejowej Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny. Przez miasto przebiegają dwie drogi wojewódzkie: nr 515 i nr 521. Miejscowość jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Susz.
Wikipedia
rzecz. suchość ż., suszak mrz., suszarka ż., suszarnia ż., suszenie n., suchar mos./mrz.
przym. suchy
czas. wysuszyć
Wiktionary
długi okres charakteryzujący się brakiem lub niedoborem opadów atmosferycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długotrwały okres bez opadów atmosferycznych;
Wiktionary
Susza – długotrwały okres bez opadów atmosferycznych lub nieznacznym opadem w stosunku do średnich wieloletnich wartości i wysoką temperaturą. Prowadzi do znacznego wyczerpania zasobów wodnych w dorzeczu.
Susza powoduje przesuszenie gleby, zmniejszenie lub całkowite zniszczenie upraw roślin alimentacyjnych (a co za tym idzie klęski głodu), zmniejszenie zasobów wody pitnej, a także zwiększone prawdopodobieństwo katastrofalnych pożarów.
Wikipedia
(1.1) Susza spowodowała nieurodzaj, a w konsekwencji klęskę głodu.
Wiktionary
IPA: ˈsuʃa, AS: suša
Wiktionary
rzecz. suszenie n., wysuszenie n., zasuszenie n., przesuszenie n., suchar mos./mrz.
czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., zasuszyć dk., przesuszyć dk.
przym. suchy
przysł. sucho
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od suszak
Wiktionary
rzecz. suszak m.
Wiktionary
słup z żerdkami, na których układa się i suszy siano; ostew, ostrew, ostrewka, ostwica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. słup z żerdkami, na których układa się i suszy siano
Wiktionary
IPA: ˈsuʃak, AS: sušak
Wiktionary
rzecz. suszenie n., wysuszenie n., przesuszenie n., ususzenie n., suszarnia ż., suszarka ż., suchość ż., susz m., suszka ż., Suszyca ż., Sucha ż., suchoty nmos. lm., osuch m., susza ż.
:: zdrobn. suszaczek m.
czas. suszyć ndk., wysuszać ndk., wysuszyć dk., ususzyć dk., przesuszać ndk., przesuszyć dk., podsuszać ndk., podsuszyć dk., obsuszać ndk., obsuszyć dk., dosuszać ndk., dosuszyć dk., osuszać ndk., osuszyć dk., zasuszać ndk., zasuszyć dk.
przym. suchy, suszarkowy
przysł. sucho
Wiktionary
(1.1) ostew, ostrew, ostrewka, ostwica
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Susz
SJP.pl
mieszkanka miasta: Susz
SJP.pl
Wikipedia
zgrubienie od: suszarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: suszarka
Wiktionary
rzecz. suszarka ż.
Wiktionary
1. przyrząd do osuszania strumieniem powietrza;
2. miejsce, na które kładzie się coś mokrego, aby obeschło;
3. potocznie: policyjny miernik prędkości pojazdu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie elektryczne do suszenia strumieniem powietrza
(1.2) konstrukcja, na której coś zawiesza się lub kładzie, by obeschło
(1.3) żart. ręczny radar policyjny do pomiaru prędkości pojazdów
Wiktionary
Suszarka – przedmiot lub urządzenie służące do suszenia, np.
Wikipedia
(1.1) Grzesiu, po wyjściu z toalety umyj ręce i koniecznie wysusz je pod suszarką elektryczną.
(1.3) — Masz miśków z suszarką na dwieście dwunastym — Dzięki, dzięki, kolego. Szerokości, przyczepności. Bajo!.
Wiktionary
IPA: suˈʃarka, AS: sušarka
Wiktionary
rzecz. suszenie n., suszak m., susz m., suszka ż., Suszyca ż., suchoty nmos., osuch m., suszarnia ż., suszareczka ż., suchość ż., suchar mos./mrz.
czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., osuszać ndk., osuszyć dk.
przym. suchy
Wiktionary
(1.2) suszak, ociekacz
Wiktionary
urządzenie elektryczne pełniące funkcje suszarki i lokówki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z suszarką, dotyczący suszarki
Wiktionary
rzecz. suchar mos./mrz., suszarka ż.
Wiktionary
1. miejsce z urządzeniami do suszenia czegoś;
2. żartobliwie: punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się sushi; susharnia, sushi bar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, pomieszczenie, w którym coś się suszy, np. pranie, produkty spożywcze
Wiktionary
Suszarnia – osada leśna wsi Lubienia w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody.
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lubieni.
Wikipedia
IPA: suˈʃarʲɲa, AS: sušarʹńa
Wiktionary
rzecz. suszka ż., suszenie n., susz m., suszarka ż., suszak mrz., suchość ż.
czas. suszyć, wysuszyć
przym. suchy
przysł. sucho, na sucho
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się utrwalaniem produktów przez suszenie
SJP.pl
pracownik suszarni; suszarz
SJP.pl
robotnik zatrudniony w suszarni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie śląskim w powiecie pszczyńskim, w gminie o tej samej nazwie;
Wiktionary
Suszec (niem. Sissetz) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Suszec.
Miejscowość jest siedzibą gminy Suszec. Jeszcze na początku 2017 roku na terenie gminy znajdowała się kopalnia węgla kamiennego „Krupiński”. Kopalnia została zamknięta, a pracownicy przeniesieni lub zwolnieni.
Wikipedia
(1.1) W nocy z wtorku na środę złodzieje ukradli z kuchennych mebli 4400 zł w jednym z domów w Suszcu.
Wiktionary
przym. suszecki
rzecz. suszczanin mos., suszczanka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sucho
SJP.pl
1. przyrząd do osuszania papieru z atramentu, rodzaj przycisku z przymocowaną do podstawy bibułą; bibularz;
2. substancja chemiczna przyśpieszająca schnięcie olejów, dodawana do farb olejnych i pokostów; sykatywa;
3. w leśnictwie: obumarłe drzewo;
4. potocznie: roślina o niewiędnących, zasychających kwiatach, np. nieśmiertelnik;
5. potocznie: suszone owoce, warzywa, grzyby; susz;
6. regionalnie: suche drzewo, sucha gałąź;
7. regionalnie: konopie o kwiatach męskich; płaskoń, płoskoń, płaskun, płoskonka
SJP.pl
Suszek – osada w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Zapędowo.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
W pobliżu wsi, nad jeziorem, znajduje się Hydrobiologiczna i Algologiczna Ścieżka Dydaktyczna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawianie, że coś jest suche, pozbawianie wody lub wilgoci
(1.2) spoż. utrwalanie żywności polegające na obniżeniu zawartości wody
Wiktionary
Suszenie – zespół operacji technologicznych, mających na celu zredukowanie zawartości rozpuszczalnika (np. wody) w produkcie.
Suszenie ciał stałych wykonuje się poprzez odparowanie rozpuszczalnika – dostarczenie ciepła i przepływ gazu nad substancją suszoną lub obniżenie ciśnienia (suszenie próżniowe). Jeśli usuwany rozpuszczalnik znajduje się w fazie stałej i sublimuje, proces suszenia określa się jako liofilizacja. Obniżenie prężności pary wodnej nad ciałem suszonym uzyskuje się także przez umieszczenie go w naczyniu (eksykatorze) razem ze środkiem o właściwościach higroskopijnych, tj. pochłaniającym wilgoć (np. bezwodny CaCl2 lub P2O5).
Wikipedia
IPA: suˈʃɛ̃ɲɛ, AS: sušẽńe
Wiktionary
rzecz. suszka ż., susza ż., suszak mrz., suszarka ż., susz m., wysuszenie n., ususzenie n., suchoty nmos., suchość ż., suchar m., sucharek n., suszarnia ż.
czas. osuszyć dk., suszyć ndk., wysuszyć dk., ususzyć dk.
przym. suchy, suchutki, suszony
przysł. sucho, suchutko
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzadko: japońska potrawa w postaci krążków marynowanego ryżu z surową rybą lub owocami morza owiniętych liściem nori; sushi
SJP.pl
Sushi (jap. 寿司, 鮨, 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (su) oraz różnych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, a także omletu japońskiego (tamago-yaki), tofu, ziarna sezamowego (goma). Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.
Wikipedia
1. przyrząd do osuszania papieru z atramentu, rodzaj przycisku z przymocowaną do podstawy bibułą; bibularz;
2. substancja chemiczna przyśpieszająca schnięcie olejów, dodawana do farb olejnych i pokostów; sykatywa;
3. w leśnictwie: obumarłe drzewo;
4. potocznie: roślina o niewiędnących, zasychających kwiatach, np. nieśmiertelnik;
5. potocznie: suszone owoce, warzywa, grzyby; susz;
6. regionalnie: suche drzewo, sucha gałąź;
7. regionalnie: konopie o kwiatach męskich; płaskoń, płoskoń, płaskun, płoskonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. martwe drzewo stojące
(1.2) chem. rurka do suszenia
(1.4) bot. roślina o zasychających, niewiędnących kwiatach
(1.8) farb. substancja dodawana do farb olejnych i pokostów, przyśpieszająca ich wysychanie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. susza ż., susz m., suszonka ż., suchar m., sucharek m., suszarnia ż., suszarka ż., suszak m., suchoty nmos., suchotnik m., suchotnica ż., suszenie n., suchość n.
czas. wysuszyć dk., zasuszyć dk., suszyć ndk.
przym. suchy, suchutki, suchuteńki, suchusieńki, suchawy, suchotniczy
przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko
Wiktionary
(1.3) bibularz
(1.5) płaskun, płaskoń
Wiktionary
Suszkowice – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
rzadko: suszone ziemniaki
SJP.pl
1. powodować, że coś staje się suche, suchsze przez odparowanie wody w wyniku działania wysokiej temperatury;
2. suszyć się:
a) stawać się suchym; wysychać, schnąć;
b) suszyć ubranie na sobie; osuszać się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który przeszedł proces suszenia
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od suszyć
Wiktionary
(1.1) Można zaoszczędzić czas, gotując jednorazowo całą torebkę suszonych strączków i zamrażając je w mniejszych porcjach.
Wiktionary
rzecz. susza ż., suszenie n., wysuszenie n., suchar mos./mrz.
czas. suszyć ndk., wysuszyć dk.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) roln. ogrod. odporny na suszę
Wiktionary
1. wysuszone owoce, warzywa, zioła;
2. potocznie: suche gałęzie odłamane od drzewa; chrust
SJP.pl
Suszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 160 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Nowosiółkach.
Wikipedia
1. powodować, że coś staje się suche, suchsze przez odparowanie wody w wyniku działania wysokiej temperatury;
2. suszyć się:
a) stawać się suchym; wysychać, schnąć;
b) suszyć ubranie na sobie; osuszać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) powodować, że coś staje się suchsze przez odparowanie wody
(1.2) pot. przen. być spragnionym, odczuwać potrzebę napicia się czegoś
czasownik zwrotny niedokonany suszyć się
(2.1) stawać się suchym
(2.2) suszyć (1.1) samego siebie
Wiktionary
(1.1) W dolnej wnęce, przy podłodze, suszono drewno na rozpałkę, niekiedy trzymano kurczęta lub króliki.
(1.1) Ciepłe, duszne powietrze podziemnych korytarzy suszyło zawilgoconych przechodniów.
(1.2) O, jak mnie suszy, czy naprawdę nie macie czegoś do picia?
Wiktionary
IPA: ˈsuʃɨt͡ɕ, AS: sušyć
Wiktionary
rzecz. suszarka ż., suszak m., suszarnia ż., suchoty nmos., suszenie n., susza ż., suchość ż., wysuszenie n., suchar mos./mrz.
przym. suchy, suszony
czas. wysuszyć
Wiktionary
(2.1) wysychać, schnąć
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; sączykufel, wydmikufel
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Suszyński – polski herb szlachecki, używany przez kilkanaście rodzin.
Wikipedia
rodzaj gryzoni z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
Susłogon (Urocitellus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
sutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. sutek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sutek
przym. sutkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sut (język uzbecki.) ==
thumb|sut (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mleko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: sut, AS: sut
Wiktionary
rzecz. sutek
przym. sutkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sutek
przym. sutkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== sut (język uzbecki.) ==
thumb|sut (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mleko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzad. sutanna
Wiktionary
rzecz. sutanna ż.
:: zdrobn. sutanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: sutanna
(1.2) rel. spodnia część stroju ministranckiego, w kolorze liturgicznym, osłaniająca nogi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ministranci ubrali komeżki i zielone sutanki.
Wiktionary
rzecz. sutana ż., sutanna ż.
przym. sutannowy
Wiktionary
strój duchownych katolickich, długa, czarna suknia zapinana na guziczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. długa szata noszona przez duchownych wyznań chrześcijańskich;
Wiktionary
Sutanna (z wł. sottano – spódnica), w kościołach wschodnich podraznik – wierzchni ubiór duchownych, w różnym kolorze, zależnym od stanowiska w hierarchii, zwany też rewerendą. Noszenie sutann zalecił papież Sykstus V w 1589 r. konstytucją Cum sacrosanctum.
Wikipedia
(1.1) Ulicą szedł ksiądz w sutannie.
Wiktionary
IPA: suˈtãnːa, AS: sutã•na
Wiktionary
rzecz. sutana ż.
:: zdrobn. sutanka ż.
przym. sutannowy
Wiktionary
(1.1) stpol. sutana
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący sutanny, związany z sutanną
Wiktionary
(1.1) Klaryski mają dobry materiał sutannowy, kiedyś u nich szyłem sutanki dla ministrantów.
Wiktionary
rzecz. sutanna ż.
:: zdrobn. sutanka ż.
Wiktionary
(1.1) na sutanny
Wiktionary
wyrób w postaci sznureczka oplecionego krzyżującymi się skośnie nićmi, używany m.in. do ozdabiania sukien, zasłon, a także jako naszywki przy mundurach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rękodzielnicza technika wykonywania ozdób i biżuterii z zaplatanych, kolorowych sznurków, koralików i kamieni ozdobnych
(1.2) biżuteria lub ozdoba wykonana techniką sutasz (1.1)
(1.3) sznurek wykorzystywany w technice sutasz (1.1)
Wiktionary
gruczoł mleczny u ssaków; sutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. gruczoł mlekowy ssaków,
(1.2) w rodzaju ludzkim: sutka, brodawka sutkowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas czesania suki zauważyłam powiększony sutek.
(1.2) Sutki prawidłowe przed okresem pokwitania są identyczne u obu płci.
Wiktionary
IPA: ˈsutɛk, AS: sutek
Wiktionary
rzecz. sut mrz., pot. zgrub. suty
przym. sutkowy
Wiktionary
(1.1) gruczoł mlekowy, wymię, pierś
(1.2) brodawka sutkowa, sutka
Wiktionary
człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, rajfur, kupler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek czerpiący zysk z nierządu innych osób
Wiktionary
Sutenerstwo – czerpanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę. Zwykle jest powiązane ze stręczycielstwem (nakłanianiem do uprawiania prostytucji) i kuplerstwem (ułatwianiem uprawiania prostytucji), a czasami z innymi przestępstwami, jak handel ludźmi oraz stosowanie gróźb i przemocy wobec prostytutek. Oprócz indywidualnych sutenerów, jest to jedno z pól działalności, którą zajmują się zorganizowane grupy przestępcze.
Wikipedia
IPA: suˈtɛ̃nɛr, AS: sutẽner
Wiktionary
rzecz. sutenerstwo n.
przym. sutenerski
Wiktionary
(1.1) alfons
Wiktionary
związany z sutenerstwem lub sutenerem
SJP.pl
czerpanie zysków materialnych z cudzego nierządu; stręczycielstwo
SJP.pl
Sutenerstwo – czerpanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę. Zwykle jest powiązane ze stręczycielstwem (nakłanianiem do uprawiania prostytucji) i kuplerstwem (ułatwianiem uprawiania prostytucji), a czasami z innymi przestępstwami, jak handel ludźmi oraz stosowanie gróźb i przemocy wobec prostytutek. Oprócz indywidualnych sutenerów, jest to jedno z pól działalności, którą zajmują się zorganizowane grupy przestępcze.
Wikipedia
pomieszczenie mieszkalne lub biurowe położone poniżej poziomu gruntu; suteryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część budynku znajdująca się pod parterem, często poniżej poziomu terenu, przystosowana do celów mieszkalnych
Wiktionary
Kondygnacja – część budynku zawarta między bezpośrednio nad sobą położonymi stropami.
W zależności od położenia kondygnacji można mówić o parterze, stanowiącym poziom, na którym znajduje się główne wejście, piętrach, czyli poziomach położonych powyżej parteru oraz piwnicy, której powierzchnia podłogi leży niżej, niż powierzchnia otaczającego budynek terenu. Ostatnie piętro położone bezpośrednio pod dachem spadzistym jest określane jako poddasze, ewentualnie mansarda, zaś używana jako np. pomieszczenie mieszkalne lub handlowe płytka piwnica – suterena. W przypadku bardziej skomplikowanych układów przestrzennych (np. split levels) występują półpiętra, znajdujące się pomiędzy głównymi poziomami budynku. Jako półpiętro można określać też mezzanino. W mowie potocznej uznaje się często piętro za synonim kondygnacji.
Wikipedia
(1.1) Podczas wojny cała nasza rodzina mieszkała w suterenie kamienicy na Targówku.
(1.1) Ale oto staje mu w oczach inny dom: suterena, wilgotny grób, pełen śmierdzącej pary.
Wiktionary
IPA: ˌsutɛˈrɛ̃na, AS: suterẽna
Wiktionary
rzecz. sutereniarz m.
przym. suterenowy
Wiktionary
(1.1) przyziemie, piwnica mieszkalna, pot. suteryna
Wiktionary
pomieszczenie mieszkalne lub biurowe położone poniżej poziomu gruntu; suterena
SJP.pl
[czytaj: SAderlend] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: sutek
SJP.pl
forma rzeczownika.
(1.1) D. lp. od: sutek
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gw-pl|Bukowina. doba
Wiktionary
IPA: ˈsutka, AS: sutka
Wiktionary
1. wyrostek sutkowaty - wyrostek w części sutkowej kości skroniowej;
2. mleczaj sutkowaty - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Sutno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Mielnik. W niewielkiej odległości przepływa rzeka Bug.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Niemirowie.
Wikipedia
wielka ilość czegoś; obfitość, bogactwo
SJP.pl
w literaturze staroindyjskiej: lakoniczna wypowiedź, aforyzm w postaci prozatorskiej strofy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. w buddyzmie: pismo kanoniczne, z naukami Buddy lub późniejszymi komentarzami;
(1.2) rel. w hinduizmie: rodzaj kompozycji tekstu bazującej na aforyzmach
Wiktionary
Sutra (sans. सूत्र, sūtra; pali sutta, co znaczy „księga” lub „pismo”; chiń. jing 經; kor. kyŏng 경; jap. kyō 経; wiet. kinh; tyb. མདོ, Wylie mdo) – nazwa religijnych ksiąg buddyjskich lub hinduskich. W buddyzmie sutry zawierają nauki Buddy: jego wykłady, dyskusje z uczniami i słuchaczami. W hinduizmie termin sutra oznacza mniej więcej „aforyzm” i odnosi się do mądrości wyrażonej w zwięzły sposób.
Wikipedia
(1.1) Niech ta sutra przynosi pożytek wszystkim czującym istotom dopóki każdy nie osiągnie oświecenia.
Wiktionary
IPA: ˈsutra, AS: sutra
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: suty
SJP.pl
1. występujący w dużej ilości; sowity, obfity;
2. o zapłacie, honorarium: wysoki, szczodry, hojny;
3. o tkaninie, ubraniu: szeroki, luźny, obszerny, fałdzisty
SJP.pl
skrót od: Sport Utility Vehicle - samochód sportowo-użytkowy
SJP.pl
stolica Fidżi; Suwa
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Fidżi;
Wiktionary
Suva – stolica Fidżi (od 1877), położona na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy Viti Levu, w Dystrykcie Centralnym, w prowincji Rewa. Stolica archidiecezji rzymskokatolickiej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.
przym. suwański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) سوفا
* baskijski: (1.1) Suva
* czeski: (1.1) Suva
* słowacki: (1.1) Suva ż.
* szwedzki: (1.1) Suva
* ukraiński: (1.1) Сува
* włoski: (1.1) Suva ż.
źródła.
== Suva (język czeski.) ==
thumb|Suva (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Suva
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.
przym. suwański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.
przym. suwański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) سوفا
* baskijski: (1.1) Suva
* czeski: (1.1) Suva
* słowacki: (1.1) Suva ż.
* szwedzki: (1.1) Suva
* ukraiński: (1.1) Сува
* włoski: (1.1) Suva ż.
źródła.
== Suva (język czeski.) ==
thumb|Suva (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Suva
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: suwLAki] popularna potrawa grecka w postaci szaszłyka wieprzowego, drobiowego lub baraniego; souvlaki, suflaki
SJP.pl
Suwlaki (ngr. σουβλάκι suwlaki, lm σουβλάκια suwlakia) – popularna mięsna potrawa grecka typu szaszłykowego, znana w licznych odmianach.
W wersji serwowanej w gastronomii suwlakia składają się z kawałków mięsa wieprzowego (kalamakia chirino) albo kurczaka (kalamakia kotopulo), niekiedy owiniętych plasterkami boczku (kotobeikon), nadzianych na rożenek („szpadkę”) i pieczonych na ruszcie. Podawane tak jak gyros: na talerzu lub w placku pita, z sosem tzatziki, warzywami itp.
Wikipedia
część cyklu pracy silnika tłokowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. w silnikach, maszynach, urządzeniach mechanicznych: ruch jednego elementu względem drugiego na pewnej długości, np. ruch tłoka w cylindrze w silniku spalinowym
Wiktionary
Suw – ruch posuwisto-zwrotny, jaki wykonują tłoki w spalinowych silnikach tłokowych posuwisto-zwrotnych, liczony od jednego skrajnego położenia tłoka do drugiego skrajnego położenia tłoka. Liczba suwów w nazwie rodzaju silnika (np. silnik dwu-, cztero-, pięciosuwowy) podpowiada z ilu suwów tłoka składa się pełny cykl (albo ile wszystkich suwów tłoka przypada na jeden suw w którym wykonywana jest praca).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) suw ssania • suw sprężania • suw pracy (suw roboczy) • suw wydechu
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ruch
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.
czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.
przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stroke
* niemiecki: (1.1) Hub m., Takt m.
źródła.
== suw (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) woda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: suf, AS: suf
Wiktionary
rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.
czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.
przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ruch
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.
czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.
przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stroke
* niemiecki: (1.1) Hub m., Takt m.
źródła.
== suw (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) woda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś
SJP.pl
Wikipedia
1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś
SJP.pl
1. mały zamek błyskawiczny;
2. część cyrkla redukcyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od suwak
Wiktionary
rzecz. suwak m., suw mrz.
czas. zasuwać
Wiktionary
element zespołu odrzutowego broni automatycznej
SJP.pl
Suwadło – element zespołu odrzutowego broni automatycznej, który przesuwając się pod wpływem ciśnienia gazów prochowych (do tyłu) i sprężyny powrotnej (do przodu) napędza pozostałe elementy automatyki broni. Powoduje w ten sposób zaryglowanie lub odryglowanie zamka.
Wikipedia
1. zamek błyskawiczny; ekler;
2. ruchoma, przesuwna część przyrządu, poruszająca się w prowadnicy;
3. ruchoma część piszczałki puzonu;
4. gryzoń z rodziny chomikowatych; zamieszkuje pustynie i półpustynie Azji i północnej Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ruchomy element przyrządu przesuwający się w prowadnicy
(1.2) pot. zamek błyskawiczny
(1.3) inform. pasek przesuwania
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Meriones|Illiger|ref=tak., niewielki ssak z podrodziny myszoskoczków;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. suw mrz., suwnica ż.
:: zdrobn. suwaczek mrz./mzw.
czas. zasuwać ndk., sunąć ndk., suwać ndk.
przym. suwakowy, suwnicowy
Wiktionary
(1.2) ekler, zamek błyskawiczny, zamek
Wiktionary
mieszkaniec Suwałk; suwałczanin
SJP.pl
mieszkanka Suwałk; suwałczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Suwałki, Suwalskie (Suwalszczyzna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Suwałkami, dotyczący Suwałk
Wiktionary
(1.1) Powstały gubernie: warszawska, kaliska, piotrkowska, radomska, kielecka, lubelska, siedlecka, płocka, łomżyńska i suwalska, zarządzane przez: gubernatora, wicegubernatora i rząd gubernialny.
Wiktionary
IPA: suˈvalsʲci, AS: suvalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Suwałki nmos., Suwalszczyzna ż., Suwalskie n., suwałczanin mos., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.
przym. podsuwalski
Wiktionary
przymiotnik od: Suwałki, Suwalskie (Suwalszczyzna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. Suwalszczyzna.
Wiktionary
Suwalszczyzna (łac. Sudovia, lit. Suvalkija, ros. Сувалкщина, niem. Sudauen) – polsko-litewska kraina historyczna z centrum w Suwałkach i o zmiennym zasięgu terytorialnym.
Wikipedia
rzecz. Suwałki nmos., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.
przym. suwalski
Wiktionary
(1.1) Suwalszczyzna
Wiktionary
kraina geograficzna położona częściowo w Polsce i na Litwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-wschodniej Polsce oraz w południowo-zachodniej Litwie w okolicy Suwałk;
Wiktionary
Suwalszczyzna (łac. Sudovia, lit. Suvalkija, ros. Сувалкщина, niem. Sudauen) – polsko-litewska kraina historyczna z centrum w Suwałkach i o zmiennym zasięgu terytorialnym.
Wikipedia
(1.1) Ile pułków mamy na Suwalszczyźnie?
Wiktionary
IPA: ˌsuvalˈʃt͡ʃɨzna, AS: suvalščyzna
Wiktionary
rzecz. Suwałki lm nm., Suwalskie n., suwałczanin mos., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.
przym. suwalski
Wiktionary
(1.1) Suwalskie
Wiktionary
mieszkaniec Suvy, stolicy Fidżi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Suvy
Wiktionary
IPA: suˈvãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: suvãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Suva ż.
:: fż. suwanka ż.
przym. suwański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|suwać.
Wiktionary
czas. zasuwać, suwać ndk.
rzecz. osuwisko n., suwnica ż., suwnicowy mos., suw mrz.
przym. suwnicowy
Wiktionary
mieszkanka Suwy (Suvy), stolicy Fidżi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Suvy
Wiktionary
IPA: suˈvãnka, AS: suvãnka
Wiktionary
rzecz. Suva ż.
:: fm. suwańczyk mos.
przym. suwański
Wiktionary
1. przymiotnik od: Suva (stolica Fidżi);
2. przymiotnik od: Suwa (miasto i jezioro w Japonii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Suva
Wiktionary
IPA: suˈvãj̃sʲci, AS: suvãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. suwańczyk mos., suwanka ż., Suva ż.
Wiktionary
1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś
SJP.pl
Suwała – kolonia w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Suwałk; suwalczanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Suwalszczyzny
Wiktionary
(1.1) Zima dała Suwałczanom nieźle popalić w tym roku.
Wiktionary
rzecz. Suwałki nmos., Suwalskie n., suwałczanin m., suwałczanka ż.
:: fż. Suwałczanka ż.
przym. suwalski
Wiktionary
mieszkanka Suwałk; suwalczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Suwalszczyzny
Wiktionary
rzecz. Suwałki nmos., Suwalskie n., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż.
:: fm. Suwałczanin m.
przym. suwalski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, stolica Suwalszczyzny;
Wiktionary
Suwałki (jid. סואוואַלק, lit. Suvalkai) – miasto na prawach powiatu w północno-wschodniej Polsce w województwie podlaskim, położone nad rzeką Czarna Hańcza. Siedziba władz powiatu suwalskiego.
W latach 1975–1998 siedziba władz województwa suwalskiego. Drugi co do wielkości ośrodek województwa podlaskiego oraz centrum kulturalne polskiej Suwalszczyzny. Jednocześnie największe miasto całej historycznej Suwalszczyzny i największe miasto we współczesnej Polsce na ziemiach, które w okresie od 1569 do 1795 r. w ramach Rzeczypospolitej Obojga Narodów wchodziły w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. Miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego.
Wikipedia
(1.1) Herb Suwałk przedstawia wizerunki św. Romualda i św. Rocha, trzy góry zwieńczone koroną, umieszczony nad koroną krzyż i czarnego psa.
Wiktionary
rzecz. Suwalskie n., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż., Suwałczanin m., Suwałczanka ż.
przym. suwalski
Wiktionary
podarunek, upominek pamiątkowy; souvenir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. drobny pamiątkowy upominek
Wiktionary
(1.1) — Ja rozumiem — powiada Tata — że chcesz suwenir od lubego mieć dzień i noc przy sobie, ale czy nie mogłabyś napisać o coś portatywniejszego?
(1.1) Mamie przywiozłem z Krakowa cztery suweniry: dwa magnesy, maskotkę i pocztówkę.
Wiktionary
IPA: suˈvɛ̃ɲir, AS: suvẽńir
Wiktionary
(1.1) souvenir
Wiktionary
przestarzałe zdrobnienie od: suwenir
SJP.pl
w średniowieczu niezależny władca niepodlegający niczyjej zwierzchności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. władca lub podmiot sprawujący niezależną władzę zwierzchnią;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) numizm. monet. złota moneta angielska o wartości jednego funta (20 szylingów)
Wiktionary
Suweren (fr. souverain, najwyższy i ang. sovereign, suwerenny) – podmiot sprawujący niezależną władzę zwierzchnią.
Prawa suwerena przynależą: urzędującym monarchom, pretendentom do tronów i tytularnym monarchom, papieżowi, niektórym wschodnim patriarchom (np. patriarsze Konstantynopola) oraz narodom rządzącym się w systemie demokratycznym (gdzie funkcjonuje zasada suwerenności ludu).
Wikipedia
rzecz. suwerenność ż.
przym. suwerenny
Wiktionary
(1.1) zwierzchnik
(2.1) funt
Wiktionary
1. zdolność do samodzielnego, niezależnego od innych podmiotów, sprawowania władzy nad określonym terytorium, grupą osób lub samym sobą;
2. posiadanie władzy zwierzchniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. niezależność od innych państw, ich władz lub instytucji
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest suwerenne; cecha tych, którzy są suwerenni
Wiktionary
Suwerenność (z ang. sovereign „suweren(ny)” i fr. souverain „najwyższy” od łac. super „nad; dodatkowo”) – zdolność do samodzielnego, niezależnego od innych podmiotów, sprawowania władzy politycznej nad określonym terytorium, grupą osób lub samym sobą. Suwerenność państwa obejmuje niezależność w sprawach wewnętrznych i zewnętrznych.
Wikipedia
IPA: ˌsuvɛˈrɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: suverẽ•ność
Wiktionary
rzecz. suweren m., niesuwerenność ż.
przym. suwerenny, niesuwerenny
przysł. suwerennie, niesuwerennie
Wiktionary
(1.1) niepodległość, niezawisłość, niezależność
Wiktionary
1. niepodległy, niezależny od innego państwa;
2. panujący, mający władzę zwierzchnią;
3. niezależny, niezawisły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezależny od innego państwa lub władzy
(1.2) mający władzę zwierzchnią
Wiktionary
rzecz. suwerenność ż., suweren m.
przysł. suwerennie
Wiktionary
(1.1) niepodległy, niezależny, samodzielny
Wiktionary
mieszkaniec Suwy
SJP.pl
mieszkanka Suwy
SJP.pl
przymiotnik od: Suwa (stolica Fidżi)
SJP.pl
Suwin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Somianka. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Sowino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: suwmiarka
Wiktionary
rzecz. suwmiarka ż.
Wiktionary
przyrząd służący do mierzenia długości i szerokości przedmiotów oraz średnic i głębokości otworów, składający się z suwaka przesuwanego po prowadnicy oraz ze szczęk obejmujących przedmiot w czasie pomiaru; przymiar przesuwkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. przyrząd do pomiaru drobnych długości;
Wiktionary
Suwmiarka – warsztatowy przyrząd pomiarowy, służący do szybkiego pomiaru wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych elementów. Zakresy pomiarowe suwmiarek obejmują przedział od 0 do 150 mm (standardowo) lub nawet do 3000 mm.
Wikipedia
IPA: suvˈmʲjarka, AS: suvmʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. suwmiareczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mauzerka.
Wiktionary
1. rodzaj wielkiego dźwigu do transportu i przeładunku;
2. rodzaj urządzenia do ćwiczeń kulturystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. rodzaj dźwignicy poruszającej się po torach, wyposażonej w przesuwny podnośnik;
Wiktionary
Suwnica – dźwignica pracująca w ruchu przerywanym wyposażona w mechanizm podnoszenia i opuszczania: wciągarka lub wciągnik. Przeznaczona do przemieszczania materiałów w pionie i poziomie w przestrzeni ograniczonej długością toru jazdy, wysokością podnoszenia i opuszczania oraz szerokością mostu.
Wikipedia
IPA: suvʲˈɲit͡sa, AS: suvʹńica
Wiktionary
rzecz. suwak m., suwnicowy m., suwnicowa ż., suwanie n., sunięcie n., suw mrz.
czas. suwać, sunąć, zasuwać, zasunąć
przym. suwnicowy, suwny, przesuwny
Wiktionary
→ suwnica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. odnoszący się do suwnicy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) robotnik obsługujący suwnicę
Wiktionary
rzecz. suwnica ż., suwak m., suwadło n., suwarka ż., suwanie n., suw mrz.
czas. zasuwać, suwać ndk.
Wiktionary
tarcie suwne - opór występujący przy przesuwaniu dwóch ciał stykających się powierzchniami płaskimi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
starożytne miasto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowym Iranie, w ostanie Chuzestan;
Wiktionary
Suza (pers. شوش - Shūsh) – miasto w starożytnym Elamie, jedna z jego stolic; obecnie leży w ostanie Chuzestan w Iranie, na terenie identycznie nazwanego, liczącego około 50 000 mieszkańców, współczesnego miasta, ok. 24 km na płd.-zach. od 400-tysięcznego miasta Dezful.
Wikipedia
rzecz. Suzjana ż.
przym. suzański, suzjański
Wiktionary
instrument muzyczny z grupy aerofonów ustnikowych
SJP.pl
Suzafon – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych, odmiana helikonu o bardzo dużej, szerokiej czarze głosowej skierowanej ku przodowi, znajdującej się nad głową grającego. Został skonstruowany w 1893 r. według pomysłu kapelmistrza i kompozytora Johna Philipa Sousy i stąd nazwany suzafonem (potocznie w orkiestrach dętych zwany słoneczkiem). Niektóre źródła za pierwszego konstruktora suzafonu podają C.G. Conna, który skonstruował swój suzafon w 1898 roku.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Suzą, dotyczący Suzy
Wiktionary
rzecz. Suza ż.
przym. suzjański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe w Rosji, położone w obwodzie włodzimierskim;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie kostromskim uchodząca do rzeki Tiobzy w dorzeczu Wołgi
Wiktionary
Suzdal (ros. Суздаль) – miasto (od 1778) w Rosji w obwodzie włodzimierskim, 11 tysięcy mieszkańców (2008). Położone nad rzeką Kamienką, dopływie Nerli. Miasto należy do tzw. Złotego Pierścienia Rosji. W czasie II wojny światowej w Suzdalu znajdował się obóz dla jeńców polskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Suzdalu|Ms=Suzdalu.
(1.2) kolokacje rzeka|D=Suzdalu|N=Suzdalem.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
(1.2) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. suzdalski
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ros|Суздаль.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Suzdal
* białoruski: (1.1) Суздаль m.
* bułgarski: (1.1) Суздал m.
* czeski: (1.1) Suzdal m.
* esperanto: (1.1) Suzdal
* francuski: (1.1) Souzdal
* niemiecki: (1.1) Susdal
* nowogrecki: (1.1) Σούζνταλ n.
* rosyjski: (1.1) Суздаль m.
* słowacki: (1.1) Suzdaľ m.
* ukraiński: (1.1) Суздаль m.
* węgierski: (1.1) Szuzdal
źródła.
== Suzdal (język angielski.) ==
thumb|Suzdal (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Suzdal (miasto)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. suzdalski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Suzdalem, dotyczący Suzdalu
Wiktionary
rzecz. Suzdal mrz.
Wiktionary
w średniowieczu: najwyższy senior niebędący niczyim wasalem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w feudalizmie: najwyższy senior niebędący niczyim wasalem
Wiktionary
Suzeren (fr. suzerain) – w ustroju lennym był to senior, który nie był niczyim wasalem. Najczęściej suzerenem był monarcha (ale nie każdy).
Nazwa suzeren została utworzona przez analogię do suweren (fr. souverain, najwyższy i ang. sovereign, suwerenny) przez dodanie przedrostka sus (fr. nad).
Wikipedia
IPA: suˈzɛrɛ̃n, AS: suzerẽn
Wiktionary
[czytaj: sudżoł] miasto w Chinach w delcie Jangcy; Suczou
SJP.pl
Wikipedia