związek chemiczny zmniejszający wytwarzanie kwasu moczowego w organizmie; allopurynol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. med. lek, inhibitor oksydazy ksantynowej;
Wiktionary
Allopurynol, allopurinol (łac. allopurinolum) – organiczny związek chemiczny, izomer hipoksantyny. Stosowany jako lek. Jest inhibitorem oksydazy ksantynowej, zmniejsza wytwarzanie ksantyn i kwasu moczowego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje lek|D=allopurinolu|B=allopurinol|N=allopurinolem.
synonimy.
(1.1) allopurynol
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allopurinol
* niemiecki: (1.1) Allopurinol
* rosyjski: (1.1) аллопуринол m.
* węgierski: (1.1) allopurinol
* włoski: (1.1) allopurinolo m.
źródła.
== allopurinol (język angielski.) ==
thumb|allopurinol (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farm. allopurinol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌalːɔpuˈrʲĩnɔl, AS: a•lopurʹĩnol
Wiktionary
(1.1) allopurynol
Wiktionary
związek chemiczny zmniejszający wytwarzanie kwasu moczowego w organizmie; allopurinol
SJP.pl
Allopurynol, allopurinol (łac. allopurinolum) – organiczny związek chemiczny, izomer hipoksantyny. Stosowany jako lek. Jest inhibitorem oksydazy ksantynowej, zmniejsza wytwarzanie ksantyn i kwasu moczowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. neol. rzad. odczuwanie pociągu seksualnego
Wiktionary
Alloseksualność, alloseksualizm (także: zedseksualność, zedseksualizm) – termin oznaczający przeciwieństwo aseksualności, oznaczający regularne odczuwanie pociągu seksualnego. Nie określa on, w stosunku do kogo jednostka odczuwa pociąg – sygnalizuje jedynie jego odczuwanie. Analogicznym zjawiskiem do alloseksualności, lecz dotyczącym pociągu romantycznego, jest alloromantyczność (alloromantyzm).
Wikipedia
rzecz. alloseksualista mos., alloseksualistka ż., alloseksualność ż.
przym. alloseskualny
Wiktionary
chromosom, który odpowiada za wykształcanie się płci; alosom, heterosom, heterochromosom
SJP.pl
Chromosomy płci, heterochromosomy, allosomy – chromosomy determinujące płeć u rozdzielnopłciowych organizmów eukariotycznych. Płeć osobnika determinuje ich obecność lub ich liczba w stosunku do liczby autosomów.
U człowieka występują 22 pary chromosomów autosomalnych i jedna para chromosomów płci, która odpowiada za determinację płci. Łącznie kariotyp człowieka tworzą 23 pary chromosomów. Osobnik posiadający chromosomy XX jest płci żeńskiej, natomiast osobnik z jednym chromosomem X i jednym chromosomem Y – będzie płci męskiej.X jest większy od Y i zawiera więcej genów. Y zawiera gen SRY determinujący płeć męską. Płeć determinowana jest zatem przez chromosom otrzymany od ojca. W tej sytuacji samce są płcią heterogametyczną, bo mogą wytwarzać dwa rodzaje gamet, a samice płcią homogametyczną. Gen SRY powoduje tworzenie się jąder, a one testosteronu, który z kolei warunkuje drugorzędowe cechy płciowe: prącie, nasieniowody i inne.
Wikipedia
związany z allosomem, dotyczący allosomu
SJP.pl
przeszczepianie narządów, tkanek lub ich części pochodzących od tego samego osobnika; homotransplantacja, alotransplantacja
SJP.pl
Allotransplantacja, alotransplantacja (gr. ἄλλος allos, inny) – przeszczepienie narządu, komórek lub tkanek pochodzących od innego przedstawiciela tego samego gatunku (najczęściej o podobnym genotypie).
Przykładem allotransplantacji jest przeszczepienie narządu w obrębie rodzeństwa niebędącego bliźniakami jednojajowymi.
Wikipedia
występowanie tego samego pierwiastka w odmianach różniących się od siebie budową wewnętrzną; alotropia, polimorfizm
SJP.pl
antygen swoisty dla każdego organizmu; u człowieka jest ich 27
SJP.pl
Allotyp (gr. ἄλλος „inny”) – różnice antygenowe immunoglobulin u osobników tego samego gatunku zdeterminowane przez allel kodujący stałą część łańcucha immunoglobulin.
Allotypy są ważne w powikłaniach po przetaczaniu krwi oraz w badaniach sądowolekarskich (na przykład przy dochodzeniu ojcostwa). U człowieka wykazano 27 allotypów.
Wikipedia
dwunożny karnozaur z okresu jurajskiego; alosaur; alozaur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Allosaurus|ref=tak., rodzaj dużego, jurajskiego teropoda z rodziny allozaurów;
Wiktionary
Allozaur (Allosaurus) – rodzaj dużego teropoda z rodziny allozaurów (Allosauridae) należącej do karnozaurów (Carnosauria). żyjącego w późnej jurze, 155–145 mln lat temu. Nazwa Allosaurus, oznaczająca „inny jaszczur”, pochodzi od greckich słów αλλος/allos („inny”, „dziwny”) oraz σαυρος/sauros („jaszczur”). Pierwsze szczątki z pewnością należące do przedstawicieli tego rodzaju zostały opisane w 1877 roku przez Othniela Charlesa Marsha. Jako jeden z pierwszych dobrze poznanych teropodów przez długi czas wzbudzał zainteresowanie kręgów pozapaleontologicznych i był dinozaurem często pojawiającym się w filmach fabularnych i dokumentalnych.
Wikipedia
(1.1) Mamusiu, kup tę figurkę allozaura, właśnie brakuje mi do kolekcji.
Wiktionary
Allport może odnosić się do:
Wikipedia
[czytaj: aLÜR] dawniej: sposób zachowania się, wygląd
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
zbiór informacji różnego rodzaju; rocznik, który zawiera dane, artykuły z określonej dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj publikacji;
(1.2) stpol. kalendarz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jest on także wydawcą pofestiwalowych almanachów, w których zamieszczane są literackie próbki uczestników imprezy.
Wiktionary
IPA: alˈmãnax, AS: almãnaχ
Wiktionary
przym. almanachowy
Wiktionary
związany z almanachem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z almanachem; taki jak w almanachach
Wiktionary
rzecz. almanach m.
Wiktionary
dawny taniec dworski o umiarkowanym tempie wywodzący się z Niemiec; almanda, allemande
SJP.pl
dawny taniec dworski o umiarkowanym tempie wywodzący się z Niemiec; almand, allemande
SJP.pl
1.minerał z grupy granatów, kamień półszlachetny wykorzystywany w jubilerstwie; jego ciemnoczerwona odmiana nazywana jest karbunkułem;
2.fioletowa odmiana spinelu rubinowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, granat o czerwonym kolorze, także z odcieniem niebieskawym, wykorzystywany w jubilerstwie, o składzie chemicznym: Fe3Al2(SiO4)3
Wiktionary
Almandyn – minerał z grupy granatu, z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od Alabanda, starożytnego miasta w Turcji, skąd został po raz pierwszy opisany i gdzie szlifowano najpiękniejsze okazy tych kamieni.
Jest uznawany za oficjalny minerał stanowy Connecticut.
Wikipedia
(1.1) Był to klejnot prosty w zamyśle, a przez to niesłychanie elegancki, złota plecionka o kształcie zbliżonym do trójkąta, zdobiona emalią, wysokości 11,5 cm, wysadzana opalami i czerwonawymi almandynami.
Wiktionary
przym. almandynowy
Wiktionary
najwyższa góra łańcucha Sierra de Gredos w Hiszpanii
SJP.pl
Abu Aamir Muhammad Ibn Abdullah Ibn Abi Aamir, Al-Hadżib Al-Mansur, w Europie znany jako Almanzor, أبو عامر محمد بن عبد الله بن أبي عامر الحاجب المنصور (ur. ok. 938, zm. 8 sierpnia 1002) – faktyczny władca Al-Andalus w drugiej połowie X wieku. Za jego rządów, muzułmańska Hiszpania przeżyła swój złoty wiek.
Wikipedia
w starożytności i średniowieczu: schowek w murze, szafa lub skrzynia do przechowywania broni i innych cennych przedmiotów: książek, dokumentów itp.; armaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. mebel do przechowywania szat lub sprzętów
Wiktionary
(1.1) war. armaria; stpol. almaryja, almarya, olmarya, wolmarya; gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, odmaryj.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. mebel do przechowywania sukien
Wiktionary
(1.1) war. stpol. olmarya, wolmarya
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. mebel do przechowywania szat lub sprzętów
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna
Wiktionary
(1.1) war. almaria, armaria; stpol. almarya, olmarya, wolmarya; gw-pl|Górny Śląsk|almaryjo, odmaryj.
(1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryjo, odmaryj, olmaryj, olmaryja, olmaryjo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
Wiktionary
(1.1) szrank
Wiktionary
męski płaszcz o kroju kolistym, bez rękawów; peleryna
SJP.pl
hinduska tancerka kultowa, pełniąca służbę przy świątyni Buddy; bajadera
SJP.pl
podwyższenie na środku bóżnicy (podium z pulpitem); almemor; bima
SJP.pl
podwyższenie na środku bóżnicy (podium z pulpitem); bima; almemar
SJP.pl
samochód typu Nissan Almera
SJP.pl
Almería (wym. /almeˈɾia/) – miasto w południowej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, stolica prowincji Almería, 411 km od Madrytu. Liczy 194 203 mieszkańców (2015) i posiada 296,32 km² powierzchni. Obecna nazwa pochodzi od arabskiego słowa Al-Mariyya, oznaczającego wieżę obserwacyjną.
Wikipedia
przymiotnik od: Almeria (miasto w Hiszpanii)
SJP.pl
niewielki ssak owadożerny; myszoryjek
SJP.pl
Almik (Solenodon) – rodzaj ssaków z rodziny almikowatych (Solenodontidae).
Wikipedia
o cechach almikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach almikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dynastia berberska
SJP.pl
Almorawidzi (arab. المرابطون al-Murabitun) – ruch religijny, później dynastia berberyjska z Sahary. Nazwa al-Murabitun oznacza mieszkańcy klasztoru (ribat – klasztor).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kraw. futrzana peleryna noszona dawniej przez osoby duchowne
Wiktionary
Almucja (in.almuzja) – część składowa uroczystego ubioru kanoników niektórych katedr i kolegiat; pierwotnie nakrycie głowy zbliżone do kaptura; od XIV element ten przekształcił się w pelerynkę z kapturem wykonanym z futra. W końcu przybrała formę futrzanego pasa, noszonego z lewego ramienia, jako znak godności kanonicznej.
Wikipedia
(1.1) Dawne almucje okrywały głowę i plecy.
Wiktionary
drzewo almugowe - wiecznie zielone drzewo z rzędu sandałowców; drzewo sandałowe, sandałowiec
SJP.pl
okrąg na sklepieniu niebieskim równoległy do horyzontu; almukantarat
SJP.pl
Almukantarat – koło małe na sferze niebieskiej, którego płaszczyzna jest równoległa do płaszczyzny horyzontu astronomicznego. Almukantaraty przechodzą przez punkty o stałej wysokości nad horyzontem. Występują w horyzontalnym układzie współrzędnych.
Wikipedia
okrąg na sklepieniu niebieskim równoległy do horyzontu; almukantar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. mały okrąg na sklepieniu niebieskim łączący punkty o tej samej wysokości nad horyzontem;
Wiktionary
Almukantarat – koło małe na sferze niebieskiej, którego płaszczyzna jest równoległa do płaszczyzny horyzontu astronomicznego. Almukantaraty przechodzą przez punkty o stałej wysokości nad horyzontem. Występują w horyzontalnym układzie współrzędnych.
Wikipedia
stop lub spiek proszków aluminium, niklu, kobaltu z żelazem i domieszką miedzi; alniko, alnico
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: alniko] stop lub spiek proszków aluminium, niklu, kobaltu z żelazem i domieszką miedzi; alniko, alni
SJP.pl
Wikipedia
stop lub spiek proszków aluminium, niklu, kobaltu z żelazem i domieszką miedzi; alni, alnico
SJP.pl
Wikipedia
atrybut osobowości powiązany z kolektywizmem, w którym ludzie skupiają uwagę i działania na innych osobach, a nie na sobie; allocentryzm
SJP.pl
rozprzestrzenianie diaspor (np. zarodników, nasion, owoców) z udziałem czynników zewnętrznych, np. wody, wiatru, zwierząt lub człowieka; allochoria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rozprzestrzenianie diaspor przy pomocy czynników zewnętrznych
Wiktionary
(1.1) war. allochoria, obcosiewność
Wiktionary
w socjologii: osoba niebędąca rdzennym mieszkańcem danego obszaru; allochton
SJP.pl
będący alochtonem, składający się z alochtonów (np. ludność alochtoniczna, skały alochtoniczne); allochtoniczny
SJP.pl
w ustroju feudalnym: ziemia wolna od lenna; alodium
SJP.pl
w ustroju feudalnym: ziemia wolna od lenna; alod
SJP.pl
Termin Alodia może oznaczać m.in.:
Wikipedia
dotyczący alodium, dziedziczny, a nie lenny
SJP.pl
w ustroju feudalnym: ziemia wolna od lenna; alod
SJP.pl
Alodium (łac. allodium) – funkcjonująca w średniowiecznym systemie prawa feudalnego forma własności nieruchomości. Była to ziemia stanowiąca nieograniczoną własność, wolną od zobowiązań i ciężarów feudalnych, czym różniła się od lenna. Nazywana również własnością bezwarunkową oraz własnością dziedziczną.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. met. wytwarzanie warstwy fosforanów na powierzchni przedmiotów z aluminium, poprzez zanurzanie ich w wodnym roztworze zawierającym tlenek chromu, kwas ortofosforowy i fluorek sodu;
Wiktionary
Alodynowanie jest procesem powierzchniowej obróbki aluminium, polegającym na wytworzeniu na powierzchni metalu warstwy tlenku glinu. W przeciwieństwie do procesu anodowania aluminium, przy alodynowaniu nie używa się prądu.Obróbka polega na zanurzeniu przedmiotu kolejno w kąpieli utleniającej, a następnie w kąpieli uszczelniającej. W efekcie powstaje żółtozielona powłoka tlenkowa.
Wikipedia
czas. alodynować
Wiktionary
wysuszony sok z liści różnych gatunków aloesu, działający przeczyszczająco; alona
SJP.pl
Aloes (Aloe L.) – rodzaj jednoliściennych sukulentów liściowych. Liczy ok. 590 gatunków (różnice zależą od ujęcia systematycznego taksonów). Należą do niego formy drzewiaste, krzewiaste, byliny, niekiedy liany. Zasięg występowania roślin z tego rodzaju obejmuje Półwysep Arabski, Afrykę i Madagaskar. Gatunkiem typowym jest Aloe perfoliata L.
W Polsce uprawia się go w doniczkach.
Wikipedia
bylina z rodziny liliowatych o mięsistych liściach zakończonych kolcami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Aloë|L.|ref=tak., rodzaj sukulentów liściowych;
(1.2) farm. wyciąg z aloesu (1.1)
Wiktionary
Aloes (Aloe L.) – rodzaj jednoliściennych sukulentów liściowych. Liczy ok. 590 gatunków (różnice zależą od ujęcia systematycznego taksonów). Należą do niego formy drzewiaste, krzewiaste, byliny, niekiedy liany. Zasięg występowania roślin z tego rodzaju obejmuje Półwysep Arabski, Afrykę i Madagaskar. Gatunkiem typowym jest Aloe perfoliata L.
W Polsce uprawia się go w doniczkach.
Wikipedia
(1.1) Był to ozdobny ogródek, w którym hodowano aloesy.
Wiktionary
IPA: aˈlɔɛs, AS: aloes
Wiktionary
przym. aloesowy
Wiktionary
roślina z rodziny liliowatych, o mięsistych, tworzących różyczki liściach, często pokrytych brodawkami
SJP.pl
osoka aloesowata - roślina z żabiściekowatych, o dużych białych kwiatach, rosnąca w wodach słodkich Eurazji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny aloesowatych
Wiktionary
rzecz. aloesowate nmos.
Wiktionary
zrobiony z aloesu i ziół, zawierający aloes i zioła (np. napój aloesowo-ziołowy)
SJP.pl
przymiotnik od: aloes
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący aloesu, zrobiony z aloesu
Wiktionary
IPA: ˌalɔɛˈsɔvɨ, AS: aloesovy
Wiktionary
rzecz. aloes m.
Wiktionary
pozornie bezpostaciowa mieszanina różnych minerałów ilastych; allofan
SJP.pl
stolica Niue
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Niue;
Wiktionary
Alofi – stolica Niue, państwa stowarzyszonego z Nową Zelandią. Miasto położone jest na zachodnim wybrzeżu wyspy Niue, nad zatoką Alofi, w miejscu, gdzie znajduje się jedyna przerwa w rafie koralowej otaczającej wyspę. Alofi w 2006 roku liczyło 627 mieszkańców. Alofi jest drugą najmniejszą stolicą na świecie, pod względem liczby ludności (zaraz po Ngerulmud, stolicy Palau).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Alofi|Ms=Alofi.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alofijczyk mos., alofijka ż.
przym. alofijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Alofi (język szwedzki.) ==
thumb|Alofi (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Alofi
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈlɔfʲi, AS: alofʹi
Wiktionary
rzecz. alofijczyk mos., alofijka ż.
przym. alofijski
Wiktionary
mieszkaniec Alofi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Alofi
Wiktionary
IPA: ˌalɔˈfʲijt͡ʃɨk, AS: alofʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Alofi n.
:: fż. alofijka ż.
przym. alofijski
Wiktionary
mieszkanka Alofi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alofi
Wiktionary
IPA: ˌalɔˈfʲijka, AS: alofʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Alofi n.
:: fm. alofijczyk mos.
przym. alofijski
Wiktionary
→ Alofi (stolica Niue)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alofi, dotyczący Alofi
Wiktionary
rzecz. Alofi n., alofijczyk mos., alofijka ż.
Wiktionary
głoska różniąca się od innej głoski tylko cechą fonetyczną, a nie funkcją; wariant fonetyczny fonemu; allofon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wariant fonemu, inaczej: alofony to głoski reprezentujące ten sam fonem
Wiktionary
Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego. Przykładowo w języku polskim [ɲ̟] i [j̃] są alofonami fonemu /ɲ/. Dźwięk [j̃] pojawia się na przykład w wyrazie państwo ([ˈpäj̃s̪t̪fɔ]), gdyż fonem /ɲ/ przed spółgłoskami szczelinowymi realizowany jest jako [j̃] (tzw. rozsunięcie artykulacyjne). W innych kontekstach fonetycznych, na przykład w wyrazie sanie ([ˈs̪äɲ̟ɛ]) będzie on realizowany jako [ɲ̟].. Alofony zapisywane są w transkrypcji fonetycznej, nie są zapisywane w transkrypcji fonologicznej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. spotykana jest też pisownia allofon
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allophone
* baskijski: (1.1) alofono
* białoruski: (1.1) алафон m.
* esperanto: (1.1) alofono
* francuski: (1.1) allophone m.
* hiszpański: (1.1) alófono m.
* niemiecki: (1.1) Allophon n.
* nowogrecki: (1.1) αλλόφωνο n.
* rosyjski: (1.1) аллофон m.
źródła.
== alofon (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) alofon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈlɔfɔ̃n, AS: alofõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. spotykana jest też pisownia allofon
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allophone
* baskijski: (1.1) alofono
* białoruski: (1.1) алафон m.
* esperanto: (1.1) alofono
* francuski: (1.1) allophone m.
* hiszpański: (1.1) alófono m.
* niemiecki: (1.1) Allophon n.
* nowogrecki: (1.1) αλλόφωνο n.
* rosyjski: (1.1) аллофон m.
źródła.
== alofon (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) alofon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: alofon
SJP.pl
właściwość roślin polegająca na zapylaniu się kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; allogamia, obcopylność
SJP.pl
Zapłodnienie krzyżowe, alogamia – rodzaj zapłodnienia polegający na zlaniu się gamet pochodzących od różnych osobników tego samego gatunku. Występuje u roślin dwupiennych oraz zwierząt rozdzielnopłciowych, a także u niektórych gatunków hermafrodytycznych. Podczas tego procesu dochodzi do rekombinacji pomiędzy materiałem genetycznym obu osobników, co zwiększa zróżnicowanie w populacji, zapewniając jej tym samym lepsze przystosowanie do zmian zachodzących w środowisku.
Wikipedia
o roślinach: zapylany pyłkiem pochodzącym z innych kwiatów (np. krzewy alogamiczne); allogamiczny, obcopylny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z alogamią, dotyczący alogamii
Wiktionary
rzecz. alogamia ż.
Wiktionary
rozwój gatunków; allogeneza
SJP.pl
składniki alogeniczne - podstawowe składniki okruchowych skał osadowych; składniki allogeniczne
SJP.pl
wywołujący coś obcego, jakiś rodzaj obcości itp.
SJP.pl
brak logiki w postępowaniu, twierdzeniach, dowodach, itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co alogiczne
Wiktionary
przym. alogiczny
przysł. alogicznie
Wiktionary
(1.1) nielogiczność
Wiktionary
nielogiczny; sprzeczny z zasadami logiki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) stanowiący skutek błędnego rozumowania
(1.2) niewyprowadzający z faktów prawidłowych wniosków
Wiktionary
rzecz. alogiczność ż., alogizm m.
przysł. alogicznie
Wiktionary
(1.1) nielogiczny
(1.2) nielogiczny
Wiktionary
1. nielogiczność;
2. pogląd filozoficzny negujący możliwość poznania rzeczywistości za pomocą logicznego myślenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak logiki w czymś
(1.2) filoz. pogląd, który neguje możliwość poznania rzeczywistości za pomocą logiki
Wiktionary
przym. alogiczny
przysł. alogicznie
Wiktionary
(1.1) nielogiczność
Wiktionary
graficzna odmiana litery; allograf
SJP.pl
hawajska formuła powitania i pożegnania
SJP.pl
Aloha to:
Wikipedia
[czytaj: aluA] zawartość kruszcu w monetach; próba
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Alojzy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Lojz, Lojzik, Lojzek.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Alojza, Alojzja – imię żeńskie pochodzenia germańskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: Alojzy
SJP.pl
zdrobnienie od: Alojzy
SJP.pl
zdrobnienie od: Alojzy (imię męskie)
SJP.pl
Alojzy z małżonką; Alojzowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aˈlɔjzuf, AS: aloi ̯zuf
Wiktionary
rzecz. alojzowianin m., alojzowianka ż.
przym. alojzowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Alojzowa
Wiktionary
IPA: ˌalɔjzɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: aloi ̯zovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Alojzów m.
:: fż. alojzowianka ż.
przym. alojzowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alojzowa
Wiktionary
IPA: ˌalɔjzɔˈvʲjãŋka, AS: aloi ̯zovʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Alojzów, alojzowianin
przym. alojzowski
Wiktionary
Alojzy z małżonką; Alojzostwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Alojzowa, związany z Alojzowem
Wiktionary
IPA: ˌalɔjˈzɔfsʲci, AS: aloi ̯zofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Alojzów m., alojzowianin m., alojzowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Alojzego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Alojzy – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa alwisi oznaczającego „mądry”. Popularne od XVII wieku. Na gruncie francuskim imię to zidentyfikowało się z imieniem Ludwik (Chlodowich, Chlodwich) i przyjęło formę Louis, a w języku włoskim Luigi (również Aloisio).
Wikipedia
(1.1) Będąc we Wschowie, odwiedziliśmy wuja Alojzego.
Wiktionary
IPA: aˈlɔjzɨ, AS: aloi ̯zy
Wiktionary
1. w ekonomii: przyporządkowanie środków (budżetowych, produkcji, materiałowych) do poszczególnych gałęzi produkcji, przedsiębiorstw;
2. w księgowości: uznanie dopisanej pozycji w rachunku;
3. przemieszczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) planowyanowe rozdysponowanie czegoś;
(1.2) ekon. rozdzielenie środków produkcyjnych lub pieniędzy na różne cele, inne niż dotychczasowe
(1.3) księg. uznanie dopisanej pozycji w rachunku
Wiktionary
Alokacja zasobów – przypisywanie zasobów do możliwości ich użycia. Zakres możliwości alokacyjnych jest zależny od stanu techniki i wielkości zasobów w gospodarce.
Wikipedia
(1.2) Przyczynę bezrobocia stanowi błędna alokacja kapitału i związane z tym niewłaściwe postępowanie przedsiębiorstw.
Wiktionary
IPA: ˌalɔˈkat͡sʲja, AS: alokacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. alokowanie n., dyslokacja ż., lokowanie n., lokum n., realokacja ż.
czas. alokować, lokować, ulokować, dyslokować
przym. alokacyjny, alokowany
Wiktionary
(1.1) dystrybucja, rozdział, przydzielanie
Wiktionary
dotyczący alokacji (np. ryzyko alokacyjne, decyzje alokacyjne)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych; zakleśń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Alocasia|(Schott) G. Don|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju alokazji (1.1)
Wiktionary
Alokazja, zakleśń (Alocasia (Schott) G. Don) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, liczący 79 gatunków, pochodzących z obszaru od wschodnich Himalajów, przez tropikalne i subtropikalne regiony Azji, do tropikalnych rejonów zachodniego Pacyfiku i wschodniej Australii. Niektóre gatunki są endemitami.
Wikipedia
przym. alokazjowy
Wiktionary
(1.2) zakleśń
Wiktionary
rozdzielać (rozdzielić) środki na różne cele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. dokonywanie podziału środków na poszczególne cele
Wiktionary
czas. alokować
rzecz. alokacja ż.
Wiktionary
tlenek aluminium topiony elektrycznie, używany jako materiał ścierny
SJP.pl
przestarzale: uroczyste przemówienie lub uroczysty zwrot rozpoczynający przemówienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uroczysta przemowa;
(1.2) zwrot rozpoczynający uroczystą przemowę
Wiktionary
Alokucja (łac. allocutio) – w starożytnym Rzymie mowa wygłaszana przed bitwą przez wodza do żołnierzy, później również uroczysta przemowa napominająca lub zachęcająca do dobrych czynów. Współcześnie to pojęcie oznacza uroczyste przemówienie papieża do określonej kategorii osób, np. sędziów Roty Rzymskiej lub kardynałów na konsystorzu (allokucja konsystorialna). Allokucje są publikowane w dzienniku urzędowym Stolicy Apostolskiej – Acta Apostolice Sedis.
Wikipedia
(1.1) Przed bitwą rzymski wódz wygłaszał alokucję do żołnierzy.
(1.1) Papież Franciszek wygłosił alokucję do kolegium kardynalskiego.
Wiktionary
(1.1) oracja
Wiktionary
związany z alokucją
SJP.pl
wróżenie za pomocą kryształków soli
SJP.pl
Alomancja (także: halomancja) – starożytna metoda wróżbiarstwa, w której do wróżenia wykorzystuje się sól. Polega na odczytywaniu przypadkowych wzorów, które tworzy sól, rozsypana, rzucona w powietrze albo w ogień.
Ze starożytnej sztuki wróżenia za pomocą soli wywodzą się przesądy z nią związane, między innymi zwyczaj rzucania soli przez lewe ramię lub wiara w to, że rozsypanie soli przynosi pecha.
Wikipedia
zjawisko nierównomiernego rozwoju danego narządu w stosunku do innych organów lub całego ciała, powodujące zmianę proporcji ciała; allometria
SJP.pl
w językoznawstwie: funkcjonalnie obojętny wariant morfemu; allomorf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. odmiana morfemu, która ma inną postać fonologiczną, ale wyraża tę samą funkcję lub znaczenie
Wiktionary
wysuszony sok z liści różnych gatunków aloesu, działający przeczyszczająco; aloe
SJP.pl
Wikipedia
pseudonim literacki będący nazwiskiem innej osoby, zwykle żyjącej współcześnie z osobą używającą tego pseudonimu; allonim
SJP.pl
1. hiszpańskie imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Dámaso Alonso (1898-1990) - hiszpański poeta, filolog i krytyk literacki
SJP.pl
alonżka;
1. zaginana i rozkładana wkładka większa od kartek książki, zawierająca tablice, mapy itp.;
2. dodatek do czeku lub weksla na dodatkowe informacje
SJP.pl
Wikipedia
alonż;
1. zaginana i rozkładana wkładka większa od kartek książki, zawierająca tablice, mapy itp.;
2. dodatek do czeku lub weksla na dodatkowe informacje
SJP.pl
allopata;
1. lekarz stosujący alopatię;
2. zwolennik alopatii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz stosujący alopatię
Wiktionary
IPA: ˌalɔˈpata, AS: alopata
Wiktionary
rzecz. alopatia ż.
przym. alopatyczny
Wiktionary
metoda leczenia polegająca na stosowaniu środków wywołujących w organizmie chorego objawy przeciwne objawom choroby; allopatia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda leczenia za pomocą środków wywołujących efekty przeciwne niż choroba;
Wiktionary
Alopatia, allopatia (gr. ảλλος, allos – odmienny, inny i πάθος, pathos – cierpienie) – nazwa metod leczenia zgodnych z zasadą „przeciwne leczy się przeciwnym”, po łacinie Contraria contrariis curantur. Termin został wprowadzony przez Samuela Hahnemanna w roku 1807 w celu odróżnienia opracowanej przez niego metody leczenia, którą nazwał homeopatią. Do ówczesnej alopatii Hahnemann zaliczył na przykład: upuszczanie krwi z żył, terapie z użyciem pijawek, przykładanie do skóry rozgrzanych do czerwoności elementów stalowych, podawanie doustne lub doodbytnicze soli metali ciężkich takich jak kalomel i arszenik by wywołać wymioty lub purgację jelit, lewatywy z dymu tytoniowego, kąpiele we wrzątku czy podtapianie. W opracowaniu z 1807 Hahnemann do aloterapii zaliczany jest również jedyny powszechnie znany wówczas lek Laudanum (bazujący na opium), zioła (na przykład preparaty zawierające driakiew) lub wydzieliny zwierzęce zawierające kantarydynę, a także złożone mieszanki składników zwierzęcych, roślinnych i mineralnych jak teriak.
Wikipedia
(1.1) Hahnemann zaproponował coś jako alternatywę. Skoro, jak widział, alopatia nie działa za dobrze, czas stworzyć coś odwrotnego.
Wiktionary
rzecz. alopata m., alopatka ż.
przym. alopatyczny
przysł. alopatycznie
Wiktionary
allopatka;
1. lekarka stosująca alopatię;
2. zwolenniczka alopatii
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób alopatyczny
Wiktionary
rzecz. alopatia ż.
Wiktionary
→ alopatia; allopatyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z alopatią
Wiktionary
rzecz. alopatia ż., alopata mos.
Wiktionary
łysienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. łysienie
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: aloplastyka (np. operacja aloplastyczna, wkładki aloplastyczne)
SJP.pl
zastępowanie uszkodzonych tkanek ludzkich sztucznymi, stosowane wobec wielu ofiar wypadków
SJP.pl
organizm zawierający w jądrach komórek somatycznych więcej niż dwa niehomologiczne, diploidalne zespoły chromosomów; alloploid
SJP.pl
połączenie się genomów różnych gatunków; alloploidalność
SJP.pl
zwielokrotnienie zespołów chromosomów u osobnika powstałego już ze zmieszania gatunków (połączenie genomów różnych gatunków), np. tetraploid AABB
SJP.pl
dwunożny karnozaur z okresu jurajskiego; alozaur; allozaur
SJP.pl
chromosom, który odpowiada za wykształcanie się płci; allosom, heterosom, heterochromosom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) genet. chromosom, który decyduje o płci organizmu
Wiktionary
przym. alosomowy
Wiktionary
(1.1) chromosom płciowy, war. allosom
Wiktionary
związany z alosomem
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Alosza (ukr. Aльоша; ros. Алёша), właśc. Ołena Ołeksandriwna Topola (ukr. Олена Олександрівна Топол; ros. Алёна Александровна Тополя, Alona Aleksandrowna Topola), z d. Kuczer (ukr. i ros. Кучер) (ur. 14 maja 1986 w Zaporożu) – ukraińska piosenkarka i kompozytorka. Reprezentantka Ukrainy w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji (2010).
Wikipedia
narząd, tkanka lub jej część pobierana od jednego osobnika i wszczepiana innemu tego samego gatunku
SJP.pl
przeszczepianie narządów, tkanek lub ich części pochodzących od tego samego osobnika; homotransplantacja, allotransplantacja
SJP.pl
Allotransplantacja, alotransplantacja (gr. ἄλλος allos, inny) – przeszczepienie narządu, komórek lub tkanek pochodzących od innego przedstawiciela tego samego gatunku (najczęściej o podobnym genotypie).
Przykładem allotransplantacji jest przeszczepienie narządu w obrębie rodzeństwa niebędącego bliźniakami jednojajowymi.
Wikipedia
jedna z dwóch lub więcej postaci jakiejś substancji, zwłaszcza pierwiastka
SJP.pl
Alotropia – zjawisko występowania w tym samym stanie skupienia różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego, różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi. Odmiany alotropowe pierwiastka mogą różnić się między sobą strukturą krystaliczną lub liczbą atomów w cząsteczce.
Wikipedia
występowanie tego samego pierwiastka w odmianach różniących się od siebie budową wewnętrzną; allotropia, polimorfizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. fiz. zjawisko występowania, w tym samym stanie skupienia, różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi;
Wiktionary
Alotropia – zjawisko występowania w tym samym stanie skupienia różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego, różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi. Odmiany alotropowe pierwiastka mogą różnić się między sobą strukturą krystaliczną lub liczbą atomów w cząsteczce.
Wikipedia
(1.1) Alotropia jest szczególnym przypadkiem polimorfizmu, czyli różnopostaciowości substancji.
Wiktionary
IPA: ˌalɔˈtrɔpʲja, AS: alotropʹi ̯a
Wiktionary
przym. alotropowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. alotropowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) allotropy
* baskijski: (1.1) alotropia
* białoruski: (1.1) алатропія ż.
* bułgarski: (1.1) алотропия ż.
* czeski: (1.1) alotropie
* francuski: (1.1) allotropie ż.
* hiszpański: (1.1) alotropía ż.
* niderlandzki: (1.1) allotropie
* niemiecki: (1.1) Allotropie ż.
* nowogrecki: (1.1) αλλοτροπία
* portugalski: (1.1) alotropia ż.
* rosyjski: (1.1) аллотропия ż.
* rumuński: (1.1) alotropie ż.
* słowacki: (1.1) alotropia ż.
* słoweński: (1.1) alotropija
* ukraiński: (1.1) алотропія ż.
* węgierski: (1.1) allotrópia
* włoski: (1.1) allotropia ż.
źródła.
== alotropia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. fiz. alotropia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek AL (Armii Ludowej); aelowiec; AL-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: AL (Armia Ludowa); AL-owski, aelowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z AL (Armią Ludową)
Wiktionary
skr. AL
Wiktionary
(1.1) aelowski, AL-owski
Wiktionary
1. gatunek ryby z rodziny śledziowatych;
2. aloza parposz - gatunek ryby z rodziny śledziowatych; parposz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Alosa alosa|ref=tak., planktonożernyanktonożerna ryba na tarło wędrująca z mórz lub Atlantyku do rzek;
Wiktionary
Aloza, aloza finta (Alosa alosa) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny śledziowatych (Clupeidae).
Wikipedia
(1.1) Alozy odżywiają się głównie zooplanktonem.
Wiktionary
IPA: aˈlɔza, AS: aloza
Wiktionary
(1.1) aloza finta
Wiktionary
dwunożny karnozaur z okresu jurajskiego; alosaur; allozaur
SJP.pl
Allozaur (Allosaurus) – rodzaj dużego teropoda z rodziny allozaurów (Allosauridae) należącej do karnozaurów (Carnosauria). żyjącego w późnej jurze, 155–145 mln lat temu. Nazwa Allosaurus, oznaczająca „inny jaszczur”, pochodzi od greckich słów αλλος/allos („inny”, „dziwny”) oraz σαυρος/sauros („jaszczur”). Pierwsze szczątki z pewnością należące do przedstawicieli tego rodzaju zostały opisane w 1877 roku przez Othniela Charlesa Marsha. Jako jeden z pierwszych dobrze poznanych teropodów przez długi czas wzbudzał zainteresowanie kręgów pozapaleontologicznych i był dinozaurem często pojawiającym się w filmach fabularnych i dokumentalnych.
Wikipedia
rodzina dinozaurów gadziomiednicznych
SJP.pl
1. w mitologii germańskiej: istota pośrednia między bogiem a człowiekiem; alb
2. demoniczna istota płci męskiej utożsamiana z wampirem lub inkubusem (jej żeński odpowiednik to mara)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = adm. leśn. Administracja Lasów Państwowych
Wiktionary
Wikipedia
1. gładka i błyszcząca tkanina z wełny peruwiańskich lam; alpaka;
2. w gwarze uczniowskiej: tanie, marne wino; bełt, jabol, pryta, siara, wińsko, mózgotrzep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. jabol.
Wiktionary
Jabol (także: alpaga, bełt, jabcok, mamrot, pryta, siara, wino marki wino, wino patykiem pisane, żur i in.) – potoczne określenie taniego wina owocowego niskiej jakości, najczęściej jabłkowego lub wiśniowego.
Wikipedia
(1.1) Złożyliśmy się na alpagę i obaliliśmy ją w parku.
Wiktionary
IPA: alˈpaɡa, AS: alpaga
Wiktionary
przym. alpagowy
Wiktionary
(1.1) jabol, bełt, siara, tanie wino
Wiktionary
związany z alpagą, dotyczący alpagi
SJP.pl
1. zwierzę domowe z rodziny wielbłądowatych; wełna z alpaki
2. gładka i błyszcząca tkanina; alpaga
3. stop miedzi z niklem i cynkiem; nowe srebro; argentan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Vicugna pacos|ref=tak., południowoamerykański, udomowiony gatunek lamy;
(1.2) wełna z lamy (1.1)
(1.3) gładka, wełniana tkanina w pasy;
(1.4) chem. stop miedzi, cynku i niklu o białym kolorze; nowe srebro;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cyrk Arena nie ukrywa: będą wielbłądy, konie, lamy, alpaki, słoń, osioł, psy.
Wiktionary
IPA: alˈpaka, AS: alpaka
Wiktionary
przym. alpakowy
Wiktionary
pomieszczenie dla alpak
SJP.pl
terapeuta leczący z pomocą alpaki
SJP.pl
dotyczący terapii z udziałem alpaki
SJP.pl
terapia z udziałem alpaki
SJP.pl
związany z alpaką, dotyczący alpaki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z alpaki (stopu)
Wiktionary
rzecz. alpaka ż.
Wiktionary
popularny w przemyśle motoryzacyjnym i lotniczym, odporny na korozję stop odlewniczy; silumin
SJP.pl
Silumin, alpaks, Al-Si – odlewniczy stop aluminium z krzemem o stężeniu 2–30%, najczęściej 5–13,5% oraz innymi (o mniejszym udziale procentowym) dodatkami, takimi jak miedź, magnez, mangan, nikiel i tytan. Jest odporny na korozję, o dobrej lejności, małym skurczu i małą skłonnością do pękania na gorąco. Stosowany głównie w przemyśle motoryzacyjnym (żarowytrzymałość), lotniczym (stopy lekkie), okrętowym (odporność na wodę morską) i konstrukcyjnym (możliwość wykonania złożonych kształtów).
Wikipedia
1. sportowiec uprawiający narciarstwo alpejskie, specjalizujący się w biegu zjazdowym lub slalomie;
2. rzadko: mieszkaniec Alp;
3. alpejczyk gończy krótkonożny - rasa psa gończego średniej wielkości;
4. pies tej rasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec obszaru Alp
Wiktionary
rzecz. Alpy nmos., alpejczyk mos., alpejka ż.
:: fż. Alpejka ż.
przym. alpejski
Wiktionary
zawodniczka uprawiająca narciarstwo alpejskie, specjalizująca się w biegu zjazdowym lub slalomie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka obszaru Alp
Wiktionary
rzecz. Alpy nmos., alpejczyk mos., alpejka ż.
:: fm. Alpejczyk mos.
przym. alpejski
Wiktionary
przymiotnik od: Alpy; alpijski (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alpami, dotyczący Alp
(1.2) związany z orogenezą alpejską
Wiktionary
(1.1) Zawody w narciarstwie alpejskim rozgrywane były na każdych zimowych igrzyskach olimpijskich od olimpiady w 1936 w Garmisch-Partenkirchen, Niemcy.
(1.1) Karpaty powstały w wyniku orogenezy alpejskiej.
Wiktionary
IPA: alˈpɛjsʲci, AS: alpei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Alpejka ż., Alpejczyk mos., Alpy nmos., alpejczyk mos., alpejka ż., alpinista mos., alpinistka ż., alpinistyka ż., alpinarium n., alpidy nmos.
przym. podalpejski, alpinistyczny
Wiktionary
drewniany ludowy instrument dęty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zob. róg alpejski.
Wiktionary
IPA: alˈpɛ̃nxɔrn, AS: alpẽnχorn
Wiktionary
(1.1) róg alpejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. żerdź o długości od 1,5 do ponad 2,5 metra, zaopatrzona z jednej strony w grot, używana przez turystów wędrujących po górach;
Wiktionary
Alpensztok (niem. Alpenstock – „alpejska laska”) – pierwotnie leszczynowa żerdź (bogatsi zaopatrywali się w trwalsze, ale droższe kije bambusowe) długości od 1,5 do nawet ponad 2,5 metra, używana przez turystów wędrujących po górach – tak po Alpach, jak i na przykład na ziemiach polskich, na przykład po Tatrach. Na jednym końcu kija znajduje się zazwyczaj ostry metalowy grot, po przeciwnej stronie kij przystosowany jest do wygodnego i pewnego uchwytu, nawet poprzez rękawicę. Niegdyś koniec ten często po prostu owijano na przykład rzemieniem; dodatkowo zaopatrywano go w pętlę przeznaczoną na nadgarstek, zapobiegającą zgubieniu alpensztoka, który jako sprzęt wspomagający alpinistów jest – tak jak ciupaga – poprzednikiem współcześnie używanych czekanów. Jako sprzęt turystyczny nadal bywa wykorzystywany, zazwyczaj jednak współczesne alpensztoki wykonuje się z lżejszych od drewna lub bambusa materiałów (aluminium, tworzywa sztuczne), są też na ogół nieco krótsze lub mają regulowaną długość.
Wikipedia
materiał magnetyczny
SJP.pl
Alperm – materiał magnetyczny, stop żelaza i aluminium. Nazwa pochodzi od słowa aluminium oraz łac. ferrum ‘żelazo’. Zawiera od 10 do 17% wagowych glinu, najczęściej spotykanym składem jest 16% Al, reszta Fe. Inne nazwy to alfenol i alfer.
Wikipedia
Alphonse – składający się tylko z jednej wyspy zamieszkałej przez mniej niż 300 osób, atol w archipelagu Alphonse, zaliczony do jednej z pięciu grup Wysp Zewnętrznych na Seszelach. Powierzchnia wyspy wynosi 1,74 km². Całkowity obszar atolu o średnicy ponad 3 km, składający się z płaskiej rafy i laguny wynosi około 8 km². Wyspa została odkryta 28 stycznia 1730 przez kawalera Alphonse de Pontevez, dowodzącego francuską fregatą Le Lys.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. bot. tocja karpacka
Wiktionary
(1.1) współcz. tocja karpacka, tocja alpejska
Wiktionary
mający cechy typowe dla fałdowych łańcuchów górskich powstałych wskutek orogenezy alpejskiej
SJP.pl
łańcuchy górskie powstałe w czasie orogenezy alpejskiej, odznaczające się ostrymi kształtami i dużymi wysokościami, np. Alpy, Apeniny, Himalaje, Karpaty, Kaukaz
SJP.pl
Alpidy – orogeny wypiętrzone w trakcie orogenezy alpejskiej.
Są to najwyższe i najmłodsze góry na Ziemi. Należą do nich między innymi: Himalaje, Alpy, Pireneje, Karpaty, Andy, Apeniny, Góry Betyckie, Góry Dynarskie, Kordyliery.
W Polsce alpidy obejmują Karpaty, w tym Tatry i Pieniny.
Wikipedia
rzadko: alpejski (przymiotnik od: Alpy)
SJP.pl
część ogrodu botanicznego, na którym uprawiane są rośliny górskie; ogród skalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. ogród skalny roślin wysokogórskich;
Wiktionary
Alpinarium – ogród zbudowany ze skał, kamieni i ziemi, w którym odtwarzane jest górskie środowisko naturalne z roślinami wysokogórskimi, czasem także arktycznymi, które mają podobne wymagania. Alpinaria stanowią działy ekologiczne wielu ogrodów botanicznych i różnią się od ogrodów skalnych tym, że naśladują warunkami siedliskowymi i składem gatunkowym odpowiednio górskie lub arktyczne układy roślinności. W ogrodach skalnych uprawia się w celach dekoracyjnych różnorodne rośliny ozdobne.
Wikipedia
(1.1) W pobliżu starej oranżerii, w miejscu dawnego labiryntu, utworzył on około 1910 alpinarium i sprowadził do Oliwy szereg alpejskich roślin.
Wiktionary
IPA: ˌalpʲĩˈnarʲjũm, AS: alpʹĩnarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. alpinista mos., alpinistka ż.
przym. alpejski
Wiktionary
(1.1) skalniak
Wiktionary
roślina z rodziny imbirowatych, mająca zastosowanie w lecznictwie
SJP.pl
Wikipedia
rajd szlakami górskimi
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Alpinian – imię męskie pochodzenia łacińskiego.
Zachował się przekaz, że Alpinian towarzyszył świętemu Marcjalisowi; grób Alpiniana ma znajdować się obok grobu wymienionego świętego.
W Polsce imię bardzo rzadko spotykane, np. w XIX wieku wystąpiło na Wołyniu. W styczniu 2025 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, nie było informacji o wystąpieniu tego imienia jako pierwszego lub drugiego.
Wikipedia
wyczynowiec uprawiający alpinistykę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uprawiająca alpinizm;
(1.2) badacz, znawca Alp
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po dwóch dniach wyprawa alpinistów osiągnęła szczyt.
Wiktionary
IPA: ˌalpʲĩˈɲista, AS: alpʹĩńista
Wiktionary
rzecz. alpejka ż., Alpy, alpiniada ż., alpinistyka ż., alpinizm m., alpinarium n.
:: fż. alpinistka ż.
przym. alpinistyczny, alpejski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wspinacz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alpejka ż., Alpy, alpiniada ż., alpinistyka ż., alpinizm m., alpinarium n.
:: fż. alpinistka ż.
przym. alpinistyczny, alpejski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|alpinus. → alpejski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uprawiająca alpinizm
Wiktionary
IPA: ˌalpʲĩˈɲistka, AS: alpʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. alpejka ż., Alpy, alpiniada ż., alpinistyka ż., alpinizm m., alpinarium n.
:: fm. alpinista m.
przym. alpinistyczny, alpejski
Wiktionary
→ alpinizm, → alpinistyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący alpinizmu lub alpinistów
Wiktionary
(1.1) Zaczął sprowadzać do kraju sprzęt alpinistyczny, a później także turystyczny
Wiktionary
IPA: ˌalpʲĩɲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: alpʹĩńistyčny
Wiktionary
rzecz. Alpy nmos., alpinista m., alpinistka ż., alpinizm m., alpinistyka ż.
przym. alpejski
Wiktionary
forma turystyki wysokogórskiej uprawianej przez osoby o dużych umiejętnościach wspinaczki i stosujących specjalny sprzęt; alpinizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. dosł. uprawiana w Alpach wspinaczka górska
(1.2) sport. szerzej: wspinaczka wysokogórska
(1.3) wspinaczka górska z użyciem specjalistycznego sprzętu
Wiktionary
Alpinizm, wspinaczka górska – wielowyciągowa wspinaczka uprawiana w terenie górskim wymagająca specjalistycznego sprzętu wspinaczkowego (lina, uprząż, haki itp.), jak też umiejętności niezbędnych do wspinania i korzystania ze sprzętu to cechy wyróżniające wspinaczkę górską. Do jej szczególnych przypadków należy taternictwo i himalaizm.
Wikipedia
(1.3) W panelu po wykładzie o alpinistyce przemysłowej wzięli udział studenci UŚ-u.
Wiktionary
rzecz. alpinista m., alpinistka ż., Alpy nmos., alpinizm m.
przym. alpinistyczny, alpejski
Wiktionary
(1.1) alpinizm
(1.2) alpinizm
(1.3) alpinizm
Wiktionary
forma turystyki wysokogórskiej uprawianej przez osoby o dużych umiejętnościach wspinaczki i stosujących specjalny sprzęt; alpinistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dosł. uprawiana w Alpach wspinaczka górska
(1.2) szerzej: wspinaczka wysokogórska
(1.3) wspinaczka górska z użyciem specjalistycznego sprzętu
Wiktionary
Alpinizm, wspinaczka górska – wielowyciągowa wspinaczka uprawiana w terenie górskim wymagająca specjalistycznego sprzętu wspinaczkowego (lina, uprząż, haki itp.), jak też umiejętności niezbędnych do wspinania i korzystania ze sprzętu to cechy wyróżniające wspinaczkę górską. Do jej szczególnych przypadków należy taternictwo i himalaizm.
Wikipedia
(1.1) Od sześciu lat uprawiam alpinizm w Szwajcarii.
Wiktionary
IPA: alˈpʲĩɲism̥, AS: alpʹĩńism̦
Wiktionary
rzecz. alpejka ż., alpinista m., alpinistka ż., Alpy nmos., alpinistyka ż.
przym. alpinistyczny
Wiktionary
(1.1) alpinistyka
(1.2) alpinistyka
(1.3) alpinistyka, wspinaczka górska, taternictwo, himalaizm, andynizm, pireneizm
Wiktionary
produkt firmy Alpinus
SJP.pl
Alpinus – polskie przedsiębiorstwo, a zarazem marka, założone w 1990 r. z inicjatywy polskich himalaistów – Artura Hajzera, Janusza Majera oraz Ryszarda Wareckiego. Specjalizowała się w produkcji i dystrybucji specjalistycznej odzieży i sprzętu do różnych aktywności outdoorowych od turystyki i wspinaczki górskiej, przez rower, aż po bieganie i żeglarstwo.
Wikipedia
lek psychotropowy wykazujący silne, krótkotrwałe działanie przeciwlękowe, uspokajające i przeciwdrgawkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. anksjolityk z grupy benzodiazepin o szybkim, krótkotrwałym działaniu;
Wiktionary
Alprazolam (łac. alprazolamum) – organiczny związek chemiczny, triazolowa pochodna benzo-1,4-diazepiny. Stosowany jako lek anksjolityczny, w szczególności w leczeniu zespołu lęku napadowego i zespole lęku uogólnionego. Wykazuje szybkie i silne, lecz krótkotrwałe działanie przeciwlękowe, uspokajające, miorelaksacyjne, przeciwdrgawkowe oraz amnestyczne poprzez wpływ na receptor GABA. Praktycznie nie podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę (biodostępność przy podaniu doustnym osiąga ponad 90%).
Wikipedia
(1.1) Skutki uboczne alprazolamu, w związku z podobnym mechanizmem działania, są zasadniczo podobne do innych benzodiazepin.
Wiktionary
kraina w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. górzysta kraina w południowej Hiszpanii, stanowiąca część Andaluzji, odizolowana pasmami górskimi od reszty Półwyspu Iberyjskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. alpuharski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alpuharą, dotyczący Alpuhary
Wiktionary
(1.1) W Paryżu natomiast Ksawery Branicki przygotowywał w swej Alhambrze ogromne święcone, na którym miano podać szynki z alpuharskich prosiąt karmionych żmijami.
Wiktionary
rzecz. Alpuhara ż.
Wiktionary
1. w mitologii germańskiej: istota pośrednia między bogiem a człowiekiem; alb
2. demoniczna istota płci męskiej utożsamiana z wampirem lub inkubusem (jej żeński odpowiednik to mara)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższy łańcuch górski Europy, ciągnący się łukiem od wybrzeża Morza Śródziemnego po dolinę Dunaju w okolicach Wiednia;
Wiktionary
Alpy (fr. Alpes, niem. Alpen, wł. Alpi, słoweń. Alpe, ret. Alps, łac. Alpes) – najwyższy łańcuch górski Europy, ciągnący się łukiem od wybrzeża Morza Śródziemnego w okolicy Savony po dolinę Dunaju w okolicach Wiednia. Łańcuch ma długość około 1200 km, szerokość od 150 do 250 km i zajmuje powierzchnię około 220 tys. km².
Wikipedia
(1.1) Najwyższym szczytem Alp jest Mont Blanc.
Wiktionary
IPA: ˈalpɨ, AS: alpy
Wiktionary
rzecz. alpejka ż., Alpejka ż., Alpejczyk mos., alpinista m., alpinistka ż., alpinistyka ż., alpinizm m.
przym. alpejski, alpinistyczny
Wiktionary
korzeń mandragory, któremu przypisywano właściwości magiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. przypominający człowieka korzeń mandragory, któremu przypisywano właściwości magiczne;
Wiktionary
Alrauna (z niem.) – korzeń mandragory lekarskiej (Mandragora officinarum), któremu w średniowieczu przypisywano właściwości magiczne.
Silnie zgrubiały, rozgałęziony korzeń mandragory uważany był za środek magiczny. Magiczne właściwości miał jedynie korzeń o humanoidalnych kształtach. Najczęściej szukano go pod szubienicą, skąd odpadające części ciała wisielca miały zapewniać mandragorze doskonałą pożywkę. Według niektórych podań mandragora wyrastała z nasienia skazańca, wytryskającego tuż przed jego śmiercią.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Alraune.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mandrake root
* niemiecki: (1.1) Alraune ż.
źródła.
== alrauna (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. mandragora
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: alˈrawna, AS: alrau̯na
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Alraune.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mandrake root
* niemiecki: (1.1) Alraune ż.
źródła.
== alrauna (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. mandragora
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: olRAJT] w porządku; all right
SJP.pl
stop żelaza, aluminium i krzemu, stosowany do wyrobu elektromagnesów
SJP.pl
Alsifer – stop aluminium (w nazwie al od łac. aluminium 'glin'), krzemu (si od łac. silicium) oraz żelaza (fer od łac. ferrum).
Stop ten jest magnetycznie miękki. Wykorzystuje się go (w postaci odlewów) w charakterze osłon magnetycznych, a także przy produkcji kadłubów przyrządów oraz maszyn elektrycznych.
Wikipedia
światowy koncern energetyczny i transportowy
SJP.pl
Alstom – międzynarodowy koncern działający w sektorze niskoemisyjnego, zrównoważonego transportu. Jeden z globalnych prekursorów kolei dużych prędkości, a obecnie m.in. pociągów zasilanych wodorem oraz pociągów autonomicznych (ATO – ang. automatic train operation). Aktualne portfolio produktów Alstom obejmuje m.in. koleje dużych prędkości, pociągi metra, pociągi jednoszynowe oraz tramwaje, a także zintegrowane systemy i usługi w zakresie sterowania ruchem kolejowym (ang. signalling) oraz rozwiązania w zakresie mobilności cyfrowej. Na całym świecie w użyciu znajduje się obecnie około 150 tys. pojazdów Alstom.
Wikipedia
rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny krasnolicowatych; alstromeria
SJP.pl
Alstremeria, alstromeria, krasnolica (Alstroemeria L.) – rodzaj roślin jednoliściennych liczący ok. 65 gatunków. Zasięg tego rodzaju obejmuje środkową część Ameryki Południowej – od Chile po Ekwador na zachodzie i do Argentyny i środkowej Brazylii na wschodzie. Wiele gatunków oraz odmian uprawianych jest z powodu oryginalnych i trwałych kwiatów w celach ozdobnych jako rośliny ogrodowe lub na kwiaty cięte.
Wikipedia
rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny krasnolicowatych; alstremeria
SJP.pl
1. niski głos kobiecy lub chłopięcy;
2. partia utworu śpiewana tym głosem;
3. środowiskowo o instrumencie muzycznym o skali zbliżonej do głosu altowego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = med. biochem. ang. alanine transaminase / alanine aminotransferase → aminotransferaza alaninowa
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ALT, ALAT
źródła.
== ALT (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = med. biochem. alanine transaminase / alanine aminotransferase → aminotransferaza alaninowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. złotogłów
Wiktionary
IPA: alˈtãmbas, AS: altãmbas
Wiktionary
1. miasto w Brazylii;
2. miasto w Meksyku;
3. miasto w Kolumbii;
4. jaskinia w Hiszpanii
SJP.pl
Wikipedia
budowla ogrodowa o niewielkich rozmiarach, służąca do wypoczynku i chroniąca przed deszczem lub słońcem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekki, niewielki ogrodowy budynek;
(1.2) uczn. samochód
Wiktionary
Altana (chłodnik, ciennik) – lekka budowla, często ażurowa, stawiana w ogrodzie, nierzadko ozdobna, również niewielki plac zacieniony przez krąg drzew. Ma za zadanie chronić przed deszczem i słońcem. Miejsce spotkań i odpoczynku. Zazwyczaj stawiana w punktach widokowych lub jako akcent na zakończeniu osi kompozycyjnych ogrodu.
Wikipedia
(1.1) Sprzeczamy się, która altana w naszym ogrodzie piękniejsza: różana czy chmielowa?
Wiktionary
IPA: alˈtãna, AS: altãna
Wiktionary
rzecz. altannik m.
:: zdrobn. altanka ż.
przym. altanowy
Wiktionary
(1.1) altanka, pawilon ogrodowy, daw. kiosk; przest. chłodnik, ciennik; reg. śl. lauba.
Wiktionary
niewielka altana; budowla ogrodowa o lekkiej konstrukcji, służąca do wypoczynku i chroniąca przed deszczem lub słońcem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: altana
(1.2) ogrod. mały, letni domek, zwłaszcza na ogrodzie działkowym
Wiktionary
Altanka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Sochaczew. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
(1.2) W naszym ogrodzie różanym nie ma altanki.
Wiktionary
IPA: alˈtãnka, AS: altãnka
Wiktionary
rzecz. altana ż., altannik m.
przym. altanowy
Wiktionary
przymiotnik od: altanka
SJP.pl
ptak z rzędu wróblowatych; budnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Ptilonorhynchidae|ref=tak.;
Wiktionary
Altanniki (Ptilonorhynchidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), najbliżej spokrewniona z korołazami (Climacteridae). Występują w Australii, na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach.
Wikipedia
rzecz. altana ż., altanka ż.
Wiktionary
ptak z rzędu wróblowatych; budnik
SJP.pl
Altanniki (Ptilonorhynchidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), najbliżej spokrewniona z korołazami (Climacteridae). Występują w Australii, na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach.
Wikipedia
fundacja powstała na mocy zapisu testamentowego lub darowizny, związana z określonym ołtarzem jakiegoś kościoła
SJP.pl
Altaria (z łac. altare – ołtarz, fundusz albo zapis na utrzymanie ołtarza lub kaplicy w kościele) – rodzaj fundacji (prebendy) kościelnej, której celem jest sprawowanie kultu przez altarystę przy wyznaczonym specjalnie do tego celu ołtarzu. Uposażenie altarii było związane z ołtarzem w kościele kolegiackim lub parafialnym, rzadziej innym.
Wikipedia
związany z altarią
SJP.pl
dawniej: duchowny katolicki opiekujący się ołtarzem; altarzysta
SJP.pl
Wikipedia
kapłan posiadający prawo do dochodów ustalonych w akcie fundacyjnym altarii
SJP.pl
Altavista – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia, w hrabstwie Campbell.
Wikipedia
przenośny przyrząd, używany do wyznaczania współrzędnych geograficznych, czasu i azymutu
SJP.pl
Altazymut (łac. alt(itudo) - wysokość + azymut) – przyrząd do pomiarów astronomiczno-geodezyjnych używany w XVIII i XIX w. Urządzenie to miało za zadanie pomiar wysokości azymutów ciał niebieskich.
Wikipedia
samochód typu Seat Altea
SJP.pl
Wikipedia
ciężka, przetykana złotymi nićmi tkanina, bardzo kosztowna, używana w dawnej Polsce na ubiory i stroje kościelne; złotogłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. daw. ciężka błyszcząca tkanina jedwabna przetykana złotą nicią
Wiktionary
(1.1) Między altembasem i złotogłowiem ta była różnica, że w altembasie osnowa jedwabna a wątek złoty, w złotogłowiu zaś wątek jedwabny a osnowa złota.
Wiktionary
IPA: alˈtɛ̃mbas, AS: altẽmbas
Wiktionary
przym. altembasowy
Wiktionary
związany z altembasem
SJP.pl
miasto w Saksonii
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Niemczech
SJP.pl
Wikipedia
chromatyczne podwyższenie lub obniżenie dźwięku skali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. irytacja, niepokój, zdenerwowanie
(1.2) daw. sfałszowanie aktu prawnego
(1.3) muz. podwyższenie lub obniżenie dźwięku należącego do skali lub akordu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aż nareszcie, kiedy już panią Madejową zupełna miała chwycić alteracja, drzwi stuknęły ociężale, do gospody wszedł Dziurbacki.
(1.1) O mościwi mi panowie! W istnej błąka alteracji moich wdzięków przedsięwzięcie, że was tylu w tym momencie rzuca splendor na mój domek!
Wiktionary
[czytaj: alterkatio] z łaciny: sprzeczka;
1. figura retoryczna oratorstwa antycznego;
2. literacka odmiana dialogu złożonego z krótkich pytań i odpowiedzi
SJP.pl
członek ruchu antyglobalistycznego; antyglobalista
SJP.pl
Ruch alterglobalistyczny – ruch społeczno-polityczny aktywny w większości państw świata, różnorodny ideowo i niejednolity organizacyjnie. Za cel stawia sobie radykalną zmianę obecnych stosunków ekonomicznych, ekologicznych i społecznych, m.in. poprzez budowanie globalnego społeczeństwa obywatelskiego.
Wikipedia
przeciwny globalizacji, mający na celu jej zahamowanie; antyglobalistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący alterglobalizmu i alterglobalistów
Wiktionary
IPA: ˌaltɛrɡlɔbalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: alterglobalʹistyčny
Wiktionary
rzecz. alterglobalizm m., alterglobalista m.
Wiktionary
ruch społeczno-polityczny sprzeciwiający się korzyściom płynącym z procesów globalizacji; antyglobalizm
SJP.pl
Ruch alterglobalistyczny – ruch społeczno-polityczny aktywny w większości państw świata, różnorodny ideowo i niejednolity organizacyjnie. Za cel stawia sobie radykalną zmianę obecnych stosunków ekonomicznych, ekologicznych i społecznych, m.in. poprzez budowanie globalnego społeczeństwa obywatelskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. nieporozumienie, spór, sprzeczka
Wiktionary
IPA: ˌaltɛrkaˈt͡sɨja, AS: alterkacyi ̯a
Wiktionary
1. występowanie wymienne; wymiana, oboczność
2. występowanie na przemian co najmniej dwu różnych elementów
3. oboczność głosek występująca w tematach i rdzeniach wyrazów
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alternacyjne
Wiktionary
przym. alternacyjny
przysł. alternacyjnie
Wiktionary
dotyczący alternacji; wymienny (np. języki alternacyjne)
SJP.pl
Alternarioza – grzybowa choroba roślin wywołana przez gatunki z rodzaju Alternaria. Do ważniejszych alternarioz należą:
Wikipedia
w językoznawstwie: głoska lub inny element języka podlegający alternacji
SJP.pl
Wikipedia
1. układ zero-jedynkowy, w którym bodziec czynny na jednym tylko dowolnym wejściu wywołuje reakcję czynną jedynego wyjścia;
2. prądnica prądu przemiennego, często trójfazowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. prądnica prądu przemiennego;
(1.2) slang. chłopak, którego cechuje alternatywny ubiór i słuchanie niekonwencjonalnej muzyki
Wiktionary
Alternator (łac. alterno ‘wymieniam’, ‘przemieniam’) – prądnica prądu przemiennego, często trójfazowa. Służy do zmiany energii mechanicznej w prąd przemienny. Stosowany jest powszechnie jako źródło prądu w pojazdach mechanicznych. W alternatorze prąd jest wytwarzany w nieruchomych uzwojeniach stojana przez wielobiegunowe, wirujące pole magnetyczne wirnika. Pierwszy alternator skonstruował Nikola Tesla w 1891 i opatentował go w USA pod numerem 447921.
Wikipedia
(1.1) Jerzy kupił był już samochód, kiedy odkrył, że ma on niesprawny alternator.
Wiktionary
IPA: ˌaltɛrˈnatɔr, AS: alternator
Wiktionary
rzecz. alternatywka ż.
Wiktionary
(1.2) alternatyw, fż. alternatywka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. chłopak, którego cechuje alternatywny ubiór i słuchanie niekonwencjonalnej muzyki
Wiktionary
rzecz. alternatywka ż.
Wiktionary
(1.1) alternator, fż. alternatywka
Wiktionary
1. dwie wykluczające się możliwości, np. mieć alternatywę;
2. sytuacja wymagająca wyboru między dwiema wykluczającymi się możliwościami, np. stanąć przed alternatywą;
3. potocznie: inna możliwość, inne rozwiązanie, np. alternatywa dla planu gospodarczego;
4. w logice: zdanie złożone współrzędnie (połączonych spójnikiem "lub" lub "albo"), prawdziwe wówczas, gdy choćby jedno ze zdań składowych jest prawdziwe; suma logiczna; wyraz często używany w błędnym znaczeniu "jedna z możliwości", np.: Miał dwie alternatywy. (poprawnie: Miał dwie możliwości.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) log. suma logiczna; zdanie złożone współrzędnie, prawdziwe, gdy jedno ze zdań składowych jest prawdziwe;
(1.2) pot. sytuacja konieczności wyboru między dwiema wykluczającymi się możliwościami
Wiktionary
Alternatywa, suma logiczna, alternatywa zwykła, alternatywa nierozłączna, alternatywa łączna – zdanie logiczne o postaci p lub q, gdzie p, q są zdaniami. W logice matematycznej alternatywę zapisuje się p\,\lor \,q. Alternatywa p lub q jest zdaniem prawdziwym, gdy co najmniej jedno z jej zdań składowych p, q jest prawdziwe.
Wikipedia
(1.1) Przykładem alternatywy logicznej jest fraza: „Prawda lub fałsz to prawda”.
(1.2) Mam alternatywę: albo studia, albo w kamasze.
(1.2) Najgorsze jest to, że nie mam żadnej sensownej alternatywy!
Wiktionary
IPA: ˌaltɛrnaˈtɨva, AS: alternatyva
Wiktionary
rzecz. alternatywka ż.
przym. alternatywny
Wiktionary
(1.1) suma logiczna, dysjunkcja
(1.2) możliwość, opcja, wybór, dylemat
Wiktionary
potocznie: chłopak o alternatywnych upodobaniach i zachowaniach
SJP.pl
potocznie: chłopak o alternatywnych upodobaniach i zachowaniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. uczn. dziewczyna, którą cechuje alternatywny ubiór i słuchanie niekonwencjonalnej muzyki
Wiktionary
(1.1) Alternatywki już nie są alternatywne, bo obecnie jest tyle alternatywek, że bardziej wyróżniają się z tłumu dziewczyny, które nie są alternatywkami.
Wiktionary
rzecz. alternatywa ż.
:: fm. alternator, alternatyw
przym. alternatywny
Wiktionary
1. cecha tego, co dopuszcza jedną z dwóch możliwości, np. alternatywność oferty;
2. rzadko: przeciwstawianie się temu, co tradycyjne i oficjalnie uznane, bycie w opozycji do nurtu oficjalnego
SJP.pl
W algebrze o grupoidzie G mówi się, że jest lewostronnie alternatywny, jeśli (xx)y=x(xy) dla każdego x i y w G oraz prawostronnie alternatywny, jeśli y(xx)=(yx)x dla każdego x i y w G. O grupoidzie będącym zarazem lewo- jak i prawostronnie alternatywnym mówi się krótko, iż jest alternatywny.
Wikipedia
1. dopuszczający jedną z dwóch możliwości, np. oferta alternatywna;
2. dotyczący jednej z dwóch możliwości, np. wyjście alternatywne;
3. przeciwstawiający się temu, co tradycyjne i oficjalnie uznane, stojący w opozycji do nurtu oficjalnego, np. medycyna alternatywna;
4. rządy alternatywne - gabinety zmieniające się w zależności od tego, która partia zyska w wyborach większość parlamentarną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który daje możność wyboru jednej z dwóch wykluczających się możliwości
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który przeciwstawia się temu, co tradycyjne i oficjalnie uznawane
Wiktionary
(1.1) Nie musisz jednak uprawiać seksu bez zabezpieczenia ani poddać się całkowitej abstynencji. Dla takich kobiet jak ty wymyślono kondomy z alternatywnego tworzywa.
(2.1) Alternatywki już nie są alternatywne, bo obecnie jest tyle alternatywek, że bardziej wyróżniają się z tłumu dziewczyny, które nie są alternatywkami.
Wiktionary
rzecz. alternatywa ż., alternatywka ż., alternatywność ż.
przysł. alternatywnie
Wiktionary
(1.1) wariantywny
Wiktionary
1. w językoznawstwie, o głoskach lub innych elementach języka: ulegać wymianie, występować obocznie;
2. w architekturze: występować naprzemiennie;
3. rzadko: występować wymiennie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. o morfemach lub fonemach etymologicznie pokrewnych, ale różniących się fonetycznie: występowanie w sposób oboczny
Wiktionary
rzecz. alternacja ż.
czas. alternować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. poświęcając się dla innych
Wiktionary
rzecz. alterocentryczność ż., alterocentryzm mrz.
przym. alterocentryczny
Wiktionary
(1.1) altruistycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alterocentryczne; cecha tych, którzy są alterocentryczni
Wiktionary
rzecz. alterocentryzm mrz.
przym. alterocentryczny
przysł. alterocentrycznie
Wiktionary
książkowo: dotyczący alterocentryzmu, wynikający z alterocentryzmu - postawy bezinteresownej troski o dobro innych, gotowości do poświęceń, np. altruistyczna pomoc, altruistyczne zasady; bezinteresowny, altruistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. poświęcający się dla innych
Wiktionary
rzecz. alterocentryczność ż., alterocentryzm mrz.
przysł. alterocentrycznie
Wiktionary
(1.1) altruistyczny
Wiktionary
książkowo: postawa bezinteresownej troski o dobro innych, gotowość do poświęceń, przeciwieństwo egoizmu; altruizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poświęcanie się dla innych
Wiktionary
rzecz. alterocentryczność ż.
przym. alterocentryczny
przysł. alterocentrycznie
Wiktionary
(1.1) altruizm
Wiktionary
1. dawniej: unosić się gniewem
2. podwyższać lub obniżać dźwięk składowy akordu lub skali diatoniczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|alterować.
Wiktionary
czas. alterować
rzecz. zalterowanie n.
Wiktionary
samochód typu Nissan Altima
SJP.pl
lotniczy przyrząd pokładowy służący do pomiaru wysokości lotu; altymetr
SJP.pl
Wysokościomierz – przyrząd pokładowy stosowany na praktycznie wszystkich rodzajach statków powietrznych, a także w sportach uprawianych w urozmaiconym terenie. Jest to czuły barometr wskazujący wysokość dzięki pomiarowi ciśnienia powietrza i wyskalowany w metrach, stopach lub kilometrach. Ciśnienie odniesienia może być podane w hPa (QNH) w większości krajów świata, calach słupka rtęci (inHg) w Ameryce Północnej, zaś w krajach byłego ZSRR w mmHg.
Wikipedia
jedna z metod geodezji satelitarnej stosowana do wyznaczania geoidy i parametrów pola grawitacyjnego Ziemi na obszarze mórz i oceanów; altymetria
SJP.pl
śródgórski płaskowyż w Andach Środkowych; Wyżyna Boliwijska
SJP.pl
Altiplano – płaskowyż śródgórski w Andach Środkowych, w Boliwii (Park Narodowy Sajama), Peru i północnym Chile (Park Narodowy Lauca).
Znajduje się na wysokości 3300–3800 m n.p.m. Występują kotliny bezodpływowe. Znajdują się jeziora (m.in. Titicaca, Poopó), a także solniska (Salar de Uyuni). Występuje roślinność półpustynna (puna) oraz największe na świecie złoża rudy cyny.
Wikipedia
Czas snu (także alczeringa, alcziranga lub altjeringa; (ang. Dreamtime, w językach aborygeńskich malchera, alcheringa, mura-mura, Tjukurrpa i inne) – mitologia australijskich Aborygenów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
samochód typu Suzuki Alto
SJP.pl
Angola:
Argentyna:
Brazylia:
Wikipedia
[czytaj: altokumulus] chmura w postaci białej lub szarej ławicy; chmura średnia kłębiasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. kłębiasta chmura średniego piętra;
Wiktionary
Altocumulus [łac.] (Ac), chmury średnie kłębiaste – rodzaj chmur piętra średniego złożonych z białych lub szarych drobnych członów, małych obłoków, a niekiedy przylegających do siebie i tworzących warstwę.
W odróżnieniu od chmur pierzastych kłębiastych (Cirrocumulus) człony są większe niż koniec palca wyciągniętej w ich stronę ręki. Chmury średnie kłębiaste składają się z kropel wody, ale nie są to chmury opadowe. Występują w klimacie Polski w przedziale wysokości od około 2000 do 5000 m, niekiedy od około 2400 do 6100 m. Chmury tego rodzaju mają grubość od 200 do 700 m. Utrzymują się stosunkowo krótko.
Wikipedia
chmura średnia warstwowa
SJP.pl
Altostratus [łac.] (As – chmura średnia warstwowa) – chmura w postaci grubej i gęstej, niebieskiej albo szarej warstwy, przez którą słońce lub księżyc przeświecają jak przez szkło matowe. Składa się z kropel wody oraz kryształków lodu. Często pokrywa całe niebo, a czasem towarzyszy jej opad drobnego deszczu lub śniegu. Występuje na wysokości od 2 do 5 km.
Symbol, którym oznacza się chmury typu altostratus:
Wikipedia
przymiotnik od: altostratus
SJP.pl
muzyk płci męskiej grający na altówce; alcista; altowiolista; altysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. człowiek grający na altówce
Wiktionary
IPA: ˌaltɔvʲjɔlʲĩˈɲista, AS: altovʹi ̯olʹĩńista
Wiktionary
rzecz. altowiolista m., altowiolistka ż.
:: fż. altowiolinistka ż.
Wiktionary
(1.1) altowiolista, alcista, altysta
Wiktionary
muzyk płci żeńskiej grający na altówce; alcistka; altowiolistka; altystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: altowiolinista
Wiktionary
(1.1) Altowiolinistka zagrała piękny koncert.
Wiktionary
IPA: ˌaltɔvʲjɔlʲĩˈɲistka, AS: altovʹi ̯olʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. altowiolinista m., altowiolista m., altowiolistka ż.
Wiktionary
muzyk płci męskiej grający na altówce; alcista; altowiolinista; altysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na altówce
Wiktionary
Altówka (wł. viola, skrót: vla.) – muzyczny instrument strunowy z grupy chordofonów smyczkowych. Altówka jest nieco większa od skrzypiec, ma niższy, głębszy i łagodniejszy ton. Pomimo większych rozmiarów altówkę trzyma się podczas gry tak samo jak skrzypce, opierając ją na ramieniu (po stronie o słabszej lateralizacji). Składa się z podłużnego pudła rezonansowego (w razie potrzeby zaopatrzonego w żeberko) z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku (podstawku), napinane są za pomocą stożkowatych naciągów (kołków).
Wikipedia
(1.1) Altowiolista zagrał piękny koncert.
Wiktionary
IPA: ˌaltɔvʲjɔˈlʲista, AS: altovʹi ̯olʹista
Wiktionary
rzecz. altowiolinista mos.
:: fż. altowiolistka ż.
Wiktionary
(1.1) altowiolinista, alcista, altysta
Wiktionary
muzyk płci żeńskiej grający na altówce; alcistka; altowiolinistka; altystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na altówce
Wiktionary
(1.1) Altowiolistka zagrała piękny koncert.
Wiktionary
IPA: ˌaltɔvʲjɔˈlʲistka, AS: altovʹi ̯olʹistka
Wiktionary
rzecz. altowiolinista m., altowiolinistka ż.
:: fm. altowiolista m.
Wiktionary
(1.1) altowiolinistka, alcistka, altystka
Wiktionary
instrument smyczkowy o 4 strunach, strojony o kwintę niżej od skrzypiec; viola; wiola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. smyczkowy instrument muzyczny;
Wiktionary
Altówka (wł. viola, skrót: vla.) – muzyczny instrument strunowy z grupy chordofonów smyczkowych. Altówka jest nieco większa od skrzypiec, ma niższy, głębszy i łagodniejszy ton. Pomimo większych rozmiarów altówkę trzyma się podczas gry tak samo jak skrzypce, opierając ją na ramieniu (po stronie o słabszej lateralizacji). Składa się z podłużnego pudła rezonansowego (w razie potrzeby zaopatrzonego w żeberko) z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku (podstawku), napinane są za pomocą stożkowatych naciągów (kołków).
Wikipedia
(1.1) Dopiero współcześnie, wraz z rozwojem sztuki instrumentacji, zaczęto traktować altówkę jako samodzielny instrument, nadając mu ważniejszą rolę w orkiestrze symfonicznej.
Wiktionary
IPA: alˈtufka, AS: altufka
Wiktionary
rzecz. alcista mos., alt
przym. altowy
Wiktionary
(1.1) wiola
Wiktionary
związany z altówką
SJP.pl
przymiotnik od: alt (np. głos altowy, saksofon altowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. dotyczący altu, określający alt
przymiotnik jakościowy
(2.1) muz. charakterystyczny dla altu, mający cechy altu
Wiktionary
rzecz. alt mrz., kontralt mrz., alcistka ż., alcista mos., altówka ż., altysta mos., altystka ż., alcik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Zagłębie Dąbrowskie
Wiktionary
(1.1) Pojadymy banom do Altrajchu.
Wiktionary
człowiek uczynny, gotowy do poświęceń, stawiający dobro innych ponad własne interesy; idealista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bezinteresownie służąca innym, poświęcająca się ich sprawom
Wiktionary
Altruizm (fr. altruisme, od łacińskiego rdzenia alter – inny, drugi) – działanie na korzyść innych; dobrowolne ponoszenie pewnych kosztów przez jednostkę na rzecz innej jednostki lub grupy; zachowanie przeciwstawne egoizmowi. Altruizm może występować zarówno wśród ludzi, jak i innych gatunków, np. owadów. Jest to podstawowe pojęcie socjobiologii.
Wikipedia
(1.1) Doktor Judym z „Ludzi bezdomnych” był altruistą.
Wiktionary
IPA: ˌaltruˈjista, AS: altrui ̯ista
Wiktionary
rzecz. altruizm m.
:: fż. altruistka ż.
przym. altruistyczny
przysł. altruistycznie
Wiktionary
książkowo: kobieta uczynna, stawiająca dobro innych ponad własne interesy; idealistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta bezinteresownie służąca innym, poświęcająca się ich sprawom
Wiktionary
IPA: ˌaltruˈjistka, AS: altrui ̯istka
Wiktionary
rzecz. altruizm m.
:: fm. altruista m.
przym. altruistyczny
przysł. altruistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób altruistyczny
Wiktionary
rzecz. altruitka ż., altruizm m., altruista m., altruistka ż., altruistyczność ż.
przym. altruistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest altruistyczne; cecha tych, którzy są altruistyczni
Wiktionary
rzecz. altruitka ż., altruizm m., altruista m., altruistka ż.
przym. altruistyczny
przysł. altruistycznie
Wiktionary
książkowo: dotyczący altruizmu, wynikający z altruizmu - postawy bezinteresownej troski o dobro innych, gotowości do poświęceń, np. altruistyczna pomoc, altruistyczne zasady; bezinteresowny, alterocentryczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy altruizmowi lub altruiście – osobie pomagającej, myślącej o innych; przeciwny wobec egoizmu
Wiktionary
(1.1) […] człowiek niewierzący może być heroiczny, altruistyczny, wieść życie moralne i być – w potocznym rozumieniu tego słowa – święty, i to świętszy od bardzo wielu chrześcijan.
Wiktionary
IPA: ˌaltrujiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: altrui ̯istyčny
Wiktionary
rzecz. altruitka ż., altruizm m., altruistyczność ż., altruista m., altruistka ż.
przysł. altruistycznie
Wiktionary
(1.1) książk. alterocentryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. żartobliwa forma poetycka w formie apelatywnego dwuwiersza nakłaniającego do altruistycznych zachowań
Wiktionary
rzecz. altruizm m., altruista m., altruistka ż., altruistyczność ż.
przym. altruistyczny
przysł. altruistycznie
Wiktionary
bezinteresowna troska o dobro innych, gotowość do poświęceń, przeciwieństwo egoizmu; alterocentryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bezinteresowna chęć służenia innym ludziom, poświęcenia się ich sprawom;
Wiktionary
Altruizm (fr. altruisme, od łacińskiego rdzenia alter – inny, drugi) – działanie na korzyść innych; dobrowolne ponoszenie pewnych kosztów przez jednostkę na rzecz innej jednostki lub grupy; zachowanie przeciwstawne egoizmowi. Altruizm może występować zarówno wśród ludzi, jak i innych gatunków, np. owadów. Jest to podstawowe pojęcie socjobiologii.
Wikipedia
(1.1) Doktor Judym z „Ludzi bezdomnych” charakteryzuje się altruizmem.
Wiktionary
IPA: alˈtrujism̥, AS: altrui ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. altruitka ż., altruistyczność ż., altruista m., altruistka ż.
przym. altruistyczny
przysł. altruistycznie
Wiktionary
(1.1) alterocentryzm
Wiktionary
[czytaj: alctajrer] austriacka rasa kur
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd pokładowy używany w samolotach do pomiaru wysokości; altimetr
SJP.pl
Wysokościomierz – przyrząd pokładowy stosowany na praktycznie wszystkich rodzajach statków powietrznych, a także w sportach uprawianych w urozmaiconym terenie. Jest to czuły barometr wskazujący wysokość dzięki pomiarowi ciśnienia powietrza i wyskalowany w metrach, stopach lub kilometrach. Ciśnienie odniesienia może być podane w hPa (QNH) w większości krajów świata, calach słupka rtęci (inHg) w Ameryce Północnej, zaś w krajach byłego ZSRR w mmHg.
Wikipedia
jedna z metod geodezji satelitarnej stosowana do wyznaczania geoidy i parametrów pola grawitacyjnego Ziemi na obszarze mórz i oceanów; altimetria
SJP.pl
Altymetria (łac. altus – wysoki, gr. metréō – mierzę) – technika pomiarów zmian wysokości powierzchni oceanu i pomiarów wysokości nad powierzchnią ziemi.
Wikipedia
1. muzyk grający na altówce; altowiolinista; altowiolista; alcista;
2. osoba śpiewająca altem; alcista, alt;
3. muzyk grający na instrumencie o skali zbliżonej do skali głosu altowego (np. na saksofonie altowym); alcista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. alcista.
Wiktionary
IPA: alˈtɨsta, AS: altysta
Wiktionary
rzecz. alcista, alcistka, altystka, alt
przym. altowy
Wiktionary
(1.1) alcista
Wiktionary
1. muzyk płci żeńskiej grający na altówce; alcistka; altowiolistka; altowiolinistka;
2. kobieta śpiewająca altem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. alcistka.
Wiktionary
IPA: alˈtɨstka, AS: altystka
Wiktionary
rzecz. alcistka, alcista, altysta, alt
przym. altowy
Wiktionary
(1.1) alcistka
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z aluminium (glinem)
Wiktionary
IPA: ˈalu, AS: alu
Wiktionary
1. stop aluminium i cynku z dodatkiem krzemu;
2. blacha obustronnie pokryta takim stopem
SJP.pl
używany dawniej w laboratoriach chemicznych gliniany garnuszek w kształcie gruszki
SJP.pl
stop aluminium, manganu i krzemu o bardzo wysokiej odporności na korozję
SJP.pl
Aludur – stop aluminium z krzemem i manganem. Cechuje się wysoką odpornością na korozję. W związku z tym wykorzystuje się go przy produkcji przewodów linii wysokiego napięcia i innych elementów konstrukcyjnych, które bywają narażone na złe warunki eksploatacji.
Wikipedia
potocznie: felga z aluminium; alus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. felga z aluminium
Wiktionary
Felga – metalowa część koła, na którą nakładana jest opona.
We współczesnych samochodach felga ma za zadanie wentylować elementy układu hamulcowego (tarczę/bęben, przewody hamulcowe, zacisk). Felgi najczęściej są wykonywane ze stopu aluminium lub stali, a felgi wyczynowe z lekkiego i wytrzymałego magnezu lub włókna węglowego.
Felgi dzieli się na kilka typów:
Wikipedia
IPA: ˌaluˈfɛlɡa, AS: alufelga
Wiktionary
(1.1) alus, felga aluminiowa
Wiktionary
potocznie: folia aluminiowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. folia aluminiowa
Wiktionary
IPA: ˌaluˈfɔlʲja, AS: alufolʹi ̯a
Wiktionary
aluminiowa felga; alufelga, alus
SJP.pl
materiał wybuchowy kruszący, będący mieszaniną azotanu amonowego, trójnitrotoluenu i metalicznego glinu; stosowany gł. do wybuchów podwodnych oraz do robót skalnych; amonal
SJP.pl
Amonal – kruszący materiał wybuchowy, rodzaj amonitu. Są to mieszaniny wybuchowe złożone z azotanu amonu, aluminium i trotylu lub innego silnego materiału wybuchowego, np. DNT lub RDX. Mają wysoką temperaturę produktów wybuchu, ze względu na silnie egzotermiczną reakcję utleniania glinu, która w amonalach przebiega głównie zgodnie z równaniem:
Wikipedia
stop niklu wykorzystywany do budowy termoelementów, zawiera 2% manganu, 2,2% aluminium, 1,4% krzemu
SJP.pl
Alumel – stop niklu zawierający 0,8–2% manganu, 1,8–2,5% aluminium, 0,8–2% krzemu i domieszki żelaza i kobaltu.
Oporność elektryczna właściwa ok. 0,32×10−7 Ω. Wrażliwy na działanie siarki i węgla. Wykorzystywany przy wyrobie termoogniw, przewodów kompensacyjnych i oporników o długim czasie pracy w temperaturze do 1000 °C.
Wikipedia
w technice: natryskiwanie aluminium na stal i wyżarzanie do powstania zgorzeliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) met. powlekanie wyrobów metalowych powłoką ochronną z aluminium
Wiktionary
czas. alumetować ndk.
Wiktionary
zasadowy siarczan glinu
SJP.pl
pokrywać coś warstwą aluminium
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaaluminiować)
(1.1) nakładać warstwę aluminium na inne materiały w celu nadania im pożądanych właściwości, takich jak odporność na korozję, estetyka czy przewodność elektryczna
Wiktionary
(1.1) Firma aluminiuje blachy, aby poprawić ich właściwości odpornościowe.
Wiktionary
rzecz. aluminiowanie n., aluminium n.
przym. aluminiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. pokrywanie czegoś warstwą aluminium
Wiktionary
Kaloryzowanie, naglinowywanie, aluminiowanie dyfuzyjne – rodzaj obróbki cieplnej polegającej na nasycaniu przypowierzchniowej warstwy przedmiotu glinem. Są trzy podstawowe sposoby kaloryzowania, które w zależności od ośrodka, w którym się je przeprowadza, można podzielić na:
Wikipedia
rzecz. aluminium n.
czas. aluminiować ndk.
przym. aluminiowy
Wiktionary
zrobiony ze szkła oraz aluminium
SJP.pl
wykonany z aluminium, zawierający aluminium (np. stop aluminiowy, folia aluminiowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z aluminium
(1.2) związany z aluminium, dotyczący aluminium
Wiktionary
(1.1) Maszt jest słupem drewnianym, aluminiowym lub z innego materiału.
Wiktionary
IPA: ˌalũmʲĩˈɲɔvɨ, AS: alũmʹĩńovy
Wiktionary
rzecz. aluminium n., aluminiowanie n.
czas. aluminiować ndk.
Wiktionary
(1.1-2) glinowy
Wiktionary
minerał, uwodniony siarczan glinu
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13, lekki srebrzystobiały metal, kruchy i łamliwy, jako składnik stopów wykorzystywany do produkcji wielu produktów, np. puszek do napojów; glin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. glin
Wiktionary
Aluminium – glin o czystości technicznej, zawierający różne ilości zanieczyszczeń, zależnie od metody otrzymywania. W wyniku rafinacji elektrolitycznej otrzymuje się aluminium zawierające 99,950–99,955% Al. Aluminium hutnicze, otrzymywane przez elektrolizę tlenku glinu w stopionym kriolicie, zawiera 99,0–99,8% Al.
Wikipedia
(1.1) Aluminium jest bardzo lekkim metalem.
Wiktionary
IPA: ˌalũˈmʲĩɲũm, AS: alũmʹĩńũm
Wiktionary
rzecz. aluminon m., aluminiowanie n.
czas. aluminiować ndk.
przym. aluminiowy
Wiktionary
(1.1) chem. glin; symbol. Al
Wiktionary
Algrafia, aluminografia (z niem. Algraphie) — jedna z pierwszych technik druku płaskiego, wynaleziona w 1892 roku. Po raz pierwszy zastosowana przez Josefa Scholza w Moguncji. W technice tej formą drukową jest cienka płyta aluminiowa, szlifowana, następnie ziarnowana i pokrywana materiałem światłoczułym. Na tej powłoce nanoszony jest negatyw rysunku.
Wikipedia
przymiotnik od: aluminografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hutn. met. proces metalurgiczny, będący egzotermiczną reakcją chemiczną, w której glin (aluminium) reaguje z tlenkiem metalu, redukując ten tlenek do metalu i tworząc przy tym tlenek glinu (Al₂O₃) oraz wydzielając duże ilości ciepła
Wiktionary
Aluminotermia – proces metalurgiczny otrzymywania metali poprzez redukcję ich tlenków sproszkowanym lub zgranulowanym glinem. Substraty tworzą mieszankę termitową, która reaguje z wydzieleniem dużych ilości ciepła, na skutek czego jej temperatura dochodzi do 3773 K (3500oC), jest to wyższa temperatura niż ta podczas palenia magnezu (3100oC)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|aluminium|-o-|-termia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aluminothermy, aluminothermic process
* hiszpański: (1.1) aluminotermia ż.
* słowacki: (1.1) aluminotermia ż.
* włoski: (1.1) alluminotermia ż.
źródła.
== aluminotermia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|a.lu.mĩ.no.ˈteɾ.mja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) met. chem. aluminotermia
odmiana.
(1) lm. aluminotermias
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|aluminium|-o-|-termia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aluminothermy, aluminothermic process
* hiszpański: (1.1) aluminotermia ż.
* słowacki: (1.1) aluminotermia ż.
* włoski: (1.1) alluminotermia ż.
źródła.
== aluminotermia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|a.lu.mĩ.no.ˈteɾ.mja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) met. chem. aluminotermia
odmiana.
(1) lm. aluminotermias
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: aluminotermia
SJP.pl
1. słuchacz seminarium duchownego; kleryk;
2. absolwent w wyższych uczelniach anglosaskich;
3. w dawnej Polsce: uczeń kształcony i utrzymywany przez jakąś szkołę
SJP.pl
Wikipedia
zakład, w którym uczniowie otrzymywali bezpłatnie naukę i utrzymanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zakład zapewniający bezpłatnie mieszkanie, opiekę i naukę; Gloger.
(1.2) daw. dom dla inwalidów wojennych; Gloger.
Wiktionary
Alumnat – Zakład Dla Inwalidów Wojennych w Tykocinie – wzniesiony w latach 1633–1647 jako przytułek i szpital dla żołnierzy weteranów pochodzenia szlacheckiego i wyznania katolickiego. Trzeci tego typu obiekt w Polsce (po alumnatach przy kaplicy św. Trójcy na ul. Długiej w Warszawie i przy Monasterze Zarubskim w Trechtymirowie) i jedyny tego typu zachowany do dzisiejszych czasów, zaliczający się do najstarszych w Europie.
Wikipedia
IPA: aˈlũmnat, AS: alũmnat
Wiktionary
żel glinowy, uwodniony tlenek glinu
SJP.pl
krystaliczny tlenek glinu, stosowany do wyrobu krążków szlifierskich i tygli ogniotrwałych
SJP.pl
związany z alundem
SJP.pl
zdrobnienie od: Alina (imię żeńskie)
SJP.pl
polska firma, dostawca systemów zewnętrznych rolet aluminiowych oraz rolowanych bram garażowych i przemysłowych
SJP.pl
Aluprof SA – spółka powołana w 2006 r. przez Grupę Kapitałową Kęty, którą utworzono na bazie dwóch już istniejących spółek zależnych:
Wikipedia
środowiskowo: felga z aluminium; alufelga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. mot. alufelga
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|alufelga.
źródła.
== alus (język fiński.) ==
wymowa.
IPA|ˈɑlus., IPA3|ˈɑ̝lus̠.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) statek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈalus, AS: alus
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|alufelga.
źródła.
== alus (język fiński.) ==
wymowa.
IPA|ˈɑlus., IPA3|ˈɑ̝lus̠.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) statek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
handlowa nazwa leku neutralizującego kwas solny, stosowanego w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy; algeldrat
SJP.pl
zdrobnienie od: Alicja (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeka w Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rumunii, lewy dopływ Dunaju;
(1.2) geogr. okręg w południowo-wschodniej Rumunii
Wiktionary
Aluta (rum. Olt) – rzeka w Rumunii, lewy dopływ Dunaju o długości 615 km i powierzchni dorzecza 24 050 km².
Rzeka wypływa ze źródeł na południe od przełęczy Bicaz w górach Hășmaș, płynie przez Karpaty Wschodnie i Karpaty Południowe, między Górami Fogaraskimi i Górami Sybińskimi tworzy głęboki Przełom Czerwonej Wieży, przecina przedpole Karpat i Nizinę Wołoską, a do Dunaju uchodzi naprzeciw bułgarskiej miejscowości Čerkovica, w pobliżu Islaz.
Wikipedia
przym. alucki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Alutorami, dotyczący Alutorów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język alutorski;
Wiktionary
rzecz. Alutorowie lm m.
Wiktionary
naniesiony przez rzeki (np. osady aluwialne, aluwialne złoża złota)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. pochodzący z aluwiów
(1.2) geol. przest. odnoszący się do współczesnego nam okresu geologicznego
Wiktionary
(1.1) Równina aluwialna Nilu od tysięcy lat jest źródłem żyznych gleb wykorzystywanych w rolnictwie.
Wiktionary
rzecz. aluwia nmos., aluwium n.
Wiktionary
(1.1) napływowy, osadowy
(1.2) holoceński
Wiktionary
1. osad nagromadzony przez wody na dnie koryta rzeki;
2. młodsza epoka polodowcowa czwartorzędu; epoka holoceńska, holocen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. osady powstające w procesie akumulacji na skutek działalności wód płynących;
(1.2) daw. geol. najmłodsza epoka geologiczna, holocen;
Wiktionary
Aluwium (l. mn. aluwia, od łac. alluere – obmywać, oblewać) – osady powstające w procesie akumulacji na skutek działalności wód płynących.
Aluwia wypełniają większość dolin rzecznych i w przypadku osadów deponowanych bezpośrednio przez działalność rzeki odnosi się do nich węższe określenie „osady fluwialne”. W wąskich dolinach górskich strumieni osady aluwialne ograniczone są praktycznie tylko do bezpośredniego sąsiedztwa koryta. W przypadku szerokich dolin dużych rzek budują rozległe płaskie dna z terasami. Na tarasie zalewowym, po którym wody płyną wolniej, osadza się materiał drobniejszy, zwykle zawierający dużo substancji organicznej. Stąd bardzo urodzajna żyzność gleb aluwialnych – mad.
Wikipedia
IPA: aˈluvʲjũm, AS: aluvʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. aluwialny
Wiktionary
(1.2) holocen
Wiktionary
niewyraźna przymówka odwołująca się do czegoś, o czym nie można powiedzieć wprost; napomknienie; podtekst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzmianka mająca wywołać skojarzenie z czymś, o czym się nie chce lub o czym nie można powiedzieć wprost
Wiktionary
Aluzja (łac. allusio) – nawiązanie do czegoś, kogoś; przywołanie nie wprost danej sprawy. Z reguły aluzje są łatwe do odgadnięcia przez odbiorcę wypowiedzi.
Wikipedia
(1.1) Spektakl „Czwarta siostra” został nazwany przez recenzentów ironiczną aluzją do Czechowa.
Wiktionary
IPA: aˈluzʲja, AS: aluzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aluzyjność ż.
przym. aluzyjny
przysł. aluzyjnie
Wiktionary
(1.1) napomknienie, podpowiedź, sugestia, wskazówka
Wiktionary
zdrobnienie od: aluzja
SJP.pl
sztuka używania domysłów, niewyraźnie i nie bezpośrednio mówienie o pewnych rzeczach tak, aby wzbudzić skojarzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co jest aluzyjne
Wiktionary
rzecz. aluzja ż., aluzyjka ż.
przym. aluzyjny
przysł. aluzyjnie
Wiktionary
dotyczący aluzji, wynikający z aluzji, pełen aluzji (np. aluzyjna wypowiedź, aluzyjny charakter wiersza)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aluzją; zawierający aluzje lub posługujący się aluzjami; będący aluzją
Wiktionary
rzecz. aluzja ż., aluzyjność ż.
:: zdrobn. aluzyjka ż.
przysł. aluzyjnie
Wiktionary
(1.1) napomykający
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: bardzo atrakcyjny, modny mężczyzna, mający powodzenie u kobiet
SJP.pl
Alwar – imię męskie pochodzenia germańskiego, oznaczające „strażnik wszystkiego/wszystkich”.
Alwar imieniny obchodzi 19 lutego, jako wspomnienie bł. Alwareza (Alwara) z Kordoby.
Znane osoby noszące imię Alwar:
Wikipedia
[czytaj: alwesz] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
preparat do ochrony nasion przed larwami much
SJP.pl
wędrowny poeta-mistyk związany z tradycją bhakti, śpiewający w świątyniach hymny na cześć boga Wisznu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Alwar – imię męskie pochodzenia germańskiego, oznaczające „strażnik wszystkiego/wszystkich”.
Alwar imieniny obchodzi 19 lutego, jako wspomnienie bł. Alwareza (Alwara) z Kordoby.
Znane osoby noszące imię Alwar:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Alwar i pochodzę z Salamanki.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Alwar – imię męskie pochodzenia germańskiego, oznaczające „strażnik wszystkiego/wszystkich”.
Alwar imieniny obchodzi 19 lutego, jako wspomnienie bł. Alwareza (Alwara) z Kordoby.
Znane osoby noszące imię Alwar:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Alwarez i pochodzę z Santiago.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. mężczyzna, który obnosi się przed wszystkimi swoimi partnerkami; lovelas
(1.2) slang. ktoś wystylizowany, przylizany
Wiktionary
(1.1) Ten koleś to skończony alwaro; codziennie wstawia na fejsa samojebki z panienkami i jakieś chore pedalskie zdjęcia.
(1.2) – Widziałaś tego kolesia w różowej koszulce? – No, niezły z niego alwaro.
Wiktionary
rzecz. alwarro m., alvaro m., alwar m., alwarzysta mos.
przym. alwarowy
Wiktionary
(1.1-2) alwarro, alvaro
Wiktionary
przymiotnik od: alwar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. pot. związany z alwarem, dotyczący alwara
Wiktionary
rzecz. alwar mzw., alwaro mos., alwarro mos., alwarzysta mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. alwaro
Wiktionary
(1.1) – Te, widziałeś tego gościa? Ma chłopak branie. – Noo, niezły z niego alwarro.
Wiktionary
rzecz. alwaro m., alvaro m., alwar m., alwarzysta mos.
przym. alwarowy
Wiktionary
(1.1) alwaro, alvaro
Wiktionary
zagłębienie w owocnikach grzybów, np. smardza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest alweolarne
Wiktionary
przym. alweolarny
przysł. alweolarnie
Wiktionary
spółgłoska alweolarna - spółgłoska, której miejscem artykulacji są dziąsła, np. sz, ż, cz, dż; spółgłoska dziąsłowa
SJP.pl
zagłębienie w owocnikach grzybów, np. smardza
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Alwernia – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Alwernia.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r. miasto miało 3232 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Alwerni|Ms=Alwerni. • herb Alwerni
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. alwernianin mos., alwernianka ż.
przym. alwernijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Alwernia
* niemiecki: (1.1) Alwernia n.
* rosyjski: (1.1) Альверня
źródła.
== Alwernia (język angielski.) ==
thumb|city hall in Alwernia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Alwernia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: alˈvɛrʲɲa, AS: alverʹńa
Wiktionary
rzecz. alwernianin mos., alwernianka ż.
przym. alwernijski
Wiktionary
mieszkaniec Alwerni (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Alwerni
Wiktionary
rzecz. Alwernia ż.
:: fż. alwernianka ż.
przym. alwernijski
Wiktionary
mieszkanka Alwerni (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alwerni
Wiktionary
rzecz. Alwernia ż.
:: fm. alwernianin mos.
przym. alwernijski
Wiktionary
→ Alwernia; alwerniański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z miastem Alwernia, dotyczący miasta Alwernia
Wiktionary
rzecz. Alwernia ż., alwernianin mos., alwernianka ż.
Wiktionary
region administracyjny i kraina historyczna we wschodniej Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna Francji, położony w północno-wschodniej części kraju nad Renem;
(1.2) hist. geogr. adm. region administracyjny we Francji zajmujący historyczną Alzację (1.1) (zniesiony w 2015 roku)
Wiktionary
Alzacja (fr. Alsace, al. Elsàss, niem. Elsass) – kraina historyczna w północno-wschodniej Francji, nad Renem, w regionie administracyjnym Grand Est, w departamentach Dolny Ren na północy i Górny Ren na południu. Historyczna Alzacja obejmowała jeszcze niewielki obszar wokół miasta Belfort, który obecnie tworzy departament Territoire de Belfort. Od 1982 roku do 31 grudnia 2015 roku odrębny region administracyjny.
Wikipedia
IPA: alˈzat͡sʲja, AS: alzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Alzatczyk mos., Alzatka ż.
przym. alzacki
Wiktionary
→ Alzacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Alzacją
Wiktionary
(1.1) Strasburg w średniowieczu był centrum reformacji, mieszkał tam alzacki reformator Martin Butzer.
Wiktionary
IPA: alˈzat͡sʲci, AS: alzacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Alzacja ż., Alzatczyk m., Alzatka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Alzacją-Lotaryngią, dotyczący Alzacji-Lotaryngii (prowincji Cesarstwa Niemieckiego)
Wiktionary
rzecz. Alzacja-Lotaryngia ż.
Wiktionary
mieszkaniec Alzacji (regionu administracyjnego i krainy historycznej we wschodniej Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mieszkaniec Alzacji lub osoba płci męskiej pochodząca z tego regionu
Wiktionary
IPA: alˈzaṭt͡ʃɨk, AS: alzaṭčyk
Wiktionary
rzecz. Alzacja ż.
:: fż. Alzatka ż.
przym. alzacki
Wiktionary
mieszkanka Alzacji (regionu administracyjnego i krainy historycznej we wschodniej Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Alzacji lub osoba płci żeńskiej pochodząca z tego regionu
Wiktionary
IPA: alˈzatka, AS: alzatka
Wiktionary
rzecz. Alzacja ż.
:: fm. Alzatczyk m.
przym. alzacki
Wiktionary
[czytaj: alc-hajmer] potocznie: choroba Alzheimera (choroba ośrodkowego układu nerwowego o takich objawach jak: otępienie, problemy z pamięcią, orientacją przestrzenną, myśleniem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) med. pot. zob. choroba Alzheimera.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po szczepionkach ludzie głupieją, można zapaść na autyzm, alzheimera, astmę, katar sienny – przekonują antyszczepionkowcy.
Wiktionary
wyraz, zwykle powtórzony, zachęcający do jedzenia, używany zwykle w odniesieniu do dzieci
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. akademia medyczna
(1.2) = eduk. akademia morska
(1.3) = eduk. akademia muzyczna
Wiktionary
IPA: a‿ˈɛ̃m, AS: a‿ẽm
Wiktionary
[czytaj: aMAbile] określenie wykonawcze: wdzięcznie, mile
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. członek odłamu franciszkanów zapoczątkowanego we Włoszech;
Wiktionary
(1.1) Założycielem amadeitów był reformator franciszkański Portugalczyk Amadeusz Silva.
Wiktionary
rzecz. Amadeusz m.
Wiktionary
(1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, bernardyn, obserwant, alkantaryn, dyskalceata
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poczynania Amadeusza wynosiły go ponad przeciętność.
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈdɛwuʃ, AS: ãmadeu̯uš
Wiktionary
rzecz. amadeita mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. amadeita mos.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) amor + deus
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Амадэй m.
* czeski: (1.1) Amadeus
* francuski: (1.1) Amadeus
* hiszpański: (1.1) Amadeo
* kataloński: (1.1) Amadeu m.
* łaciński: (1.1) Amadeus
* niemiecki: (1.1) Amadeus m.
* rosyjski: (1.1) Амадей m.
* słowacki: (1.1) Amadej
* szwedzki: (1.1) Amadeus
* węgierski: (1.1) Amadeusz, Amadé
* włoski: (1.1) Amedeo
źródła.
== Amadeusz (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|węgierski|m. Amadeusz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Amadeusz z małżonką; Amadeuszowie
SJP.pl
Amadeusz z małżonką; Amadeuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Amadeusza lub z nim związany
SJP.pl
tytułowy bohater romansu rycerskiego z XIII-XIV w.
SJP.pl
Amado – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Arizona, w hrabstwie Santa Cruz.
Wikipedia
gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych, np. amadyna obrożna
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny astryldowatych; amadyna wspaniała
SJP.pl
Amadyniec, potocznie amadyna wspaniała (Chloebia gouldiae) – gatunek ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Występuje w północnej Australii. Ze względu na swój wygląd jest chętnie hodowany w klatkach. Wskutek importu tego ptaka z naturalnego środowiska jego liczebność malała, jednak obecnie w Australii handel tymi ptakami jest zakazany. IUCN uznaje amadyńca za gatunek najmniejszej troski.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
miasto w Japonii
SJP.pl
Amagasaki (jap. 尼崎市 Amagasaki-shi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Hyōgo.
W mieście rozwinął się przemysł stoczniowy, elektrotechniczny, maszynowy, chemiczny, materiałów budowlanych oraz włókienniczy.
Wikipedia
nieposiadający właściwości magnetycznych, niereagujący na pole magnetyczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie reagujący na działanie magnesu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. mrówka
Wiktionary
(1.1) Zaś mie bajsła amajza.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. zaburzenie lękowe polegające na obawie przed jazdą samochodem;
Wiktionary
Amaksofobia − panika, lęk i obawa przed jazdą samochodem, rodzaj zaburzenia lękowego z grupy fobii. Amaksofobia spotykana jest rzadko, znacznie częściej spotykane są jednak jej odmiany obejmujące np. lęk przed dużą prędkością, lęk przed jazdą samochodem w roli pasażera, lęk przed skręcaniem w lewo czy parkowaniem między dwoma samochodami.
Wikipedia
libańska partia polityczna
SJP.pl
Wikipedia
żłobkowany element, zwieńczający wieżę w indyjskich budowlach sakralnych
SJP.pl
Amalaka – element architektoniczny o kształcie pierścieniowym ze żłobkowanymi ścianami bocznymi, który wieńczy wieżową część śikhary.
Amalaka kształtem przypomina zgnieciony indyjski owoc o nazwie amalaka (Liściokwiat garbnikowy - Mirobalanus embilica).
Wikipedia
koczownicze plemię semickie lub związek plemion opisane w Biblii
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Amalekitą, dotyczący Amalekity
Wiktionary
rzecz. Amalekita m.
Wiktionary
członek koczowniczego plemienia semickiego lub związku plemion opisanego w Biblii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) etn. hist. bibl. członek koczowniczego semickiego plemięemienia, które zamieszkiwało północną część półwyspu Synaj oraz Negeb, opisywanego w Starym Testamencie jako wrogie Żydom;
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Amalekitka ż.
przym. amalekicki
Wiktionary
miasto w południowych Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w Kampanii; ważny średniowieczny ośrodek handlowy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Joannici (szpitalnicy). Ten najstarszy z zakonów rycerskich wziął początek od założonego przez kupców włoskich z Amalfi ok. 1050 r. w Jerozolimie szpitala przy kościele św. Jana Chrzciciela.
Wiktionary
rzecz. amalfitanin mos., amalfitańczyk mos.
przym. amalfitański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Amalfi, osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Zmusił amalfitańczyków do wydania mu mumii świętej Trifonemy (…)
(1.1) Szczególną rolę dla amalfitańczyków odgrywał handel z muzułmanami, którym dostarczano wielkie ilości drewna - głównie na budowę statków i żelaza.
Wiktionary
rzecz. Amalfi n., amalfitanin m.
przym. amalfitański
Wiktionary
(1.1) amalfitanin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Amalfi, osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Odtąd Amalfitanie puszczają się na dalsze wyprawy do miast włoskich, do Konstantynopola i do Afryki (…)
(1.1) Amalfitanie wystawiwszy szpital przy kościele świętego Jana w Jerozolimie dla podróżnych swego narodu uposażyli go hojnie funduszami corocznie z Europy nadsyłanymi uwsp..
Wiktionary
rzecz. Amalfi n., amalfitańczyk mos.
przym. amalfitański
Wiktionary
(1.1) amalfitańczyk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Amalfi
Wiktionary
(1.1) W efekcie pod koniec dziesiątego wieku weneckie i amalfitańskie żagle były stale obecne na wodach Złotego Rogu, zatoki w Konstantynopolu.
(1.1) A może jednak założyciel joannitów pochodził z Amalfi? Przemawiałaby za tym duża aktywność kupców amalfitańskich w Ziemi Świętej w połowie XI wieku oraz ich szczodrość przy fundowaniu szpitala i kościoła.
Wiktionary
rzecz. Amalfi n., amalfitanin mos., amalfitańczyk mos.
Wiktionary
stop jakiegoś metalu z rtęcią; amalgamat, ortęć
SJP.pl
1. uzyskanie danego metalu przez odparowanie rtęci z ich stopu (amalgamatu);
2. pokrywanie powierzchni czegoś amalgamatem
SJP.pl
Amalgamat (ortęć) – ogólna nazwa stopów metali, w których jednym z podstawowych składników jest rtęć. Tworzy się poprzez rozpuszczenie innych metali w rtęci w warunkach otoczenia. Stopy te można również uważać za roztwory, przy czym mogą to być roztwory o ciekłym lub stałym stanie skupienia. Amalgamaty tworzy większość metali. Do wyjątków należy żelazo, które może być wykorzystywane do produkcji naczyń do przechowywania amalgamatów. Po ogrzaniu rtęć wyparowuje całkowicie z amalgamatów, co wykorzystywane jest podczas ekstrakcji srebra lub złota z rudy za pomocą rtęci.
Wikipedia
1. stop jakiegoś metalu z rtęcią; ortęć, amalgam;
2. przenośnie: mieszanina przeróżnych elementów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) met. stop rtęci z innym metalem;
(1.2) przen. mieszanina różnych elementów
Wiktionary
Amalgamat (ortęć) – ogólna nazwa stopów metali, w których jednym z podstawowych składników jest rtęć. Tworzy się poprzez rozpuszczenie innych metali w rtęci w warunkach otoczenia. Stopy te można również uważać za roztwory, przy czym mogą to być roztwory o ciekłym lub stałym stanie skupienia. Amalgamaty tworzy większość metali. Do wyjątków należy żelazo, które może być wykorzystywane do produkcji naczyń do przechowywania amalgamatów. Po ogrzaniu rtęć wyparowuje całkowicie z amalgamatów, co wykorzystywane jest podczas ekstrakcji srebra lub złota z rudy za pomocą rtęci.
Wikipedia
rzecz. amalgam m., amalgamacja ż., amalgamator m., amalgama ż., amalgamowanie n.
czas. amalgamować
przym. amalgamatowy
Wiktionary
(1.1) amalgam, ortęć; przest. amalgama
(1.2) amalgam, mieszanina, zlepek; przest. amalgama
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mieszalnik
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. amalgamat, amalgam, amalgamacja
czas. amalgamować
przym. amalgamatowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* interlingua: (1.1) amalgamator
źródła.
== amalgamator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) amalgamator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãmalɡãˈmatɔr, AS: ãmalgãmator
Wiktionary
rzecz. amalgamat, amalgam, amalgamacja
czas. amalgamować
przym. amalgamatowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. amalgamat, amalgam, amalgamacja
czas. amalgamować
przym. amalgamatowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* interlingua: (1.1) amalgamator
źródła.
== amalgamator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) amalgamator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący amalgamatu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z amalgamatem; wykonany z amalgamatu
Wiktionary
rzecz. amalgamat mrz., amalgam mrz., amalgamator mrz., amalgamowanie n.
przym. amalgamować ndk.
Wiktionary
1. uzyskiwać dany metal przez odparowywanie rtęci z ich stopu (amalgamatu); także: tworzyć stopy rtęci z metalami (amalgamaty);
2. pokrywać powierzchnię czegoś amalgamatem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamalgamować)
(1.1) chem. tworzyć amalgamaty, rozpuszczać metale w rtęci
(1.2) techn. pokrywać amalgamatem
(1.3) met. wydobywać czysty metal z kruszcu za pomocą rtęci
(1.4) łączyć różne, odmienne elementy w jedną całość, w jednolitą strukturę
czasownik zwrotny niedokonany amalgamować się (dk. zamalgamować się)
(2.1) być amalgamowanym
(2.2) stawać się jednością
Wiktionary
(1.4) łączyć, mieszać, scalać, zlewać
(2.2) łączyć się, mieszać się, scalać się, zlewać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. met. pozyskiwanie metali szlachetnych z rud za pomocą rtęci
Wiktionary
rzecz. amalgamacja ż., amalgamat m.
czas. amalgamować
przym. amalgamatowy
Wiktionary
(1.1) amalgamacja
Wiktionary
dotyczący amalgamatu; amalgamatowy
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 284, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1889 r.;
Wiktionary
Amalia, Amelia – imię pochodzące od starogermańskiego słowa amel/amal – 'pracowity', 'niezmordowany', od którego wyprowadza się imiona Amelberga i Amalberga. Kilkakrotnie w historii zdobywało dużą popularność. W Polsce pojawiło się już w XIV wieku. Często spotykane było w epoce romantyzmu. Od kilku lat znowu należy do popularnych.
Wikipedia
(1.2) Amalia porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: ãˈmalʲja, AS: ãmalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Amalka ż.
:: war. Amelia ż.
Wiktionary
(1.1) war. Amelia; zdrobn. Amalka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Amalii lub z nią związany
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
król Jerozolimy
SJP.pl
Emeryk, Amalaryk, Amalryk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”. Emeryk może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich, oznaczającego „zawsze bogaty”.
Wikipedia
1. w mitologii greckiej: koza (w niektórych przekazach - nimfa), karmicielka małego Zeusa; Amalteja;
2. róg Amaltei - róg obfitości (symbol dobrobytu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. największy z wewnętrznych księżyców Jowisza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Księżyc Jowisza Amaltea to zlepek lodowego gruzu o gęstości mniejszej, niż gęstość wody.
Wiktionary
1. w mitologii greckiej: koza (w niektórych przekazach - nimfa), karmicielka małego Zeusa; Amaltea;
2. róg Amaltei - róg obfitości (symbol dobrobytu)
SJP.pl
Amalteja (także Amaltea; gr. Ἀμάλθεια Amáltheia, łac. Amalthea) – w mitologii greckiej jedna z nimf; opiekunka Zeusa w dzieciństwie.
Uchodziła za córkę króla Krety. Opiekowała się Zeusem w czasie jego ukrycia w grocie na Krecie. Według innej wersji była to koza, która karmiła Zeusa, a jej złamany róg miał moc ciągłego napełniania się jedzeniem (tak zwany róg obfitości lub róg Amaltei). Ze skóry kozy Zeus sporządził egidę.
Wikipedia
gwarancja bezpieczeństwa wydawana przez władców muzułmańskich w celu ochrony życia i mienia wyznawców religii innej niż islam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) wojsk. izraelska agencja wywiadu wojskowego;
(1.2) liter. fikcyjny kontynent z mitologii Śródziemia w powieściowym cyklu J.R.R. Tolkiena;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mosad ma faktyczny monopol na zbieranie materiałów wywiadowczych za granicą, z wyjątkiem pewnych zadań wojskowych w miejscach zwykle niezbyt odległych od granic Izraela – w które może angażować się Aman.
Wiktionary
zdrobnienie od: amant
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 725, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1911 r.;
Wiktionary
Amanda – imię żeńskie, podstawowe znaczenie słowa
Pozostałe znaczenia:
Wikipedia
(1.1) W Polsce coraz częściej spotyka się oryginalne imiona, jak na przykład Amanda.
(1.2) Amanda porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: ãˈmãnda, AS: ãmãnda
Wiktionary
gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych; bengalik czerwony (pospolity, tygrysi)
SJP.pl
Bengalik czerwony, bengalik pospolity, amandawa, bengalik tygrysi (Amandava amandava) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae), zamieszkujący południową i południowo-wschodnią Azję – od Pakistanu i Indii po Półwysep Indochiński oraz wyspy: Hajnan, Jawa i Małe Wyspy Sundajskie. Introdukowany w wielu rejonach świata. Popularny ptak hodowlany.
Wikipedia
wieś w województwie śląskim
SJP.pl
Amandów (niem. Amandhof) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
substancja trująca zawarta w muchomorze sromotnikowym
SJP.pl
α-Amanityna – organiczny związek chemiczny, cykliczny oligopeptyd z grupy amanitotoksyn. Występuje m.in. w muchomorze sromotnikowym i muchomorze jadowitym; dużą zawartość amanityny stwierdzono również w hełmówce obrzeżonej. Amanityna jest cyklicznym oktapeptydem zawierającym kilka nietypowych aminokwasów.
Wikipedia
Ama-no-hashidate (jap. 天橋立; lit. „most do nieba”) – wąska mierzeja o długości ok. 3,3 km, porośnięta około 8 tys. sosen, spinająca brzegi zatoki Miyazu.
Jest to jeden z „trzech słynnych pejzaży” w Japonii (jap. Nihon-sankei), w pobliżu miasta Miyazu, nad zatoką Miyazu (Morze Japońskie), w prefekturze Kioto.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. żartobliwie: kochanek, wielbiciel, adorator; kochaś, utrzymanek, uwodziciel;
2. aktor odtwarzający role kochanków, adoratorów lub uwodzicieli, głównie ze względu na odpowiednie warunki fizyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. film. aktor specjalizujący się w rolach kochanków, uwodzicieli
(1.2) pot. żart. lub iron. kochanek lub adorator
(1.3) pot. uczn. przystojny chłopak
Wiktionary
Amant (fr. amant) – aktor obsadzany w roli kochanka bądź uwodziciela, wyróżniający się urodą i wdziękiem; jego żeńskim odpowiednikiem jest amantka. Znanymi amantami filmowymi byli m.in.: Rudolph Valentino, Gérard Philipe, Jean Gabin, Eugeniusz Bodo, Aleksander Żabczyński, Clark Gable, Cary Grant, Gregory Peck, Paul Newman, Robert Redford, Antonio Banderas i Ralph Fiennes, a amantkami filmowymi m.in.: Audrey Hepburn, Greta Garbo, Ingrid Bergman, Marlene Dietrich, Pola Negri, Jadwiga Smosarska i Catherine Deneuve.
Wikipedia
(1.1) Co ze mnie za amant? Amantami można było nazywać przedwojennych aktorów.
(1.2) Widziałam tego jej amanta, jak szedł do niej wczoraj.
Wiktionary
IPA: ˈãmãnt, AS: ãmãnt
Wiktionary
rzecz.
:: fż. amantka ż.
Wiktionary
(1.2) adorator, absztyfikant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel, pot. bawidamek, kochaś, lowelas
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwwirusowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. farm. organiczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna adamantanu;
Wiktionary
Amantadyna, 1-aminoadamantan – organiczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna adamantanu.
Stosowana jest jako lek, głównie na grypę typu A. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, wydalana jest w formie niezmienionej przez nerki z moczem. Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu tego leku pacjentom z miażdżycą naczyń mózgowych i padaczką. Nie należy stosować w ciąży i niedługo planując zapłodnienie oraz w okresie laktacji.
Wikipedia
(1.1) Oprócz opisanych wyżej antymetabolitów zasad pirymidynowych i purynowych używane są od dawna jako środki przeciwwirusowe pochodne adamantanu: amantadyna i rimantadyna.
Wiktionary
1. żartobliwie: kochanka, wielbicielka, adoratorka; miłośnica, kochanica, uwodzicielka;
2. aktorka odtwarzająca role kochanek, adoratorek lub uwodzicielek, głównie ze względu na odpowiednie warunki fizyczne
SJP.pl
Amant (fr. amant) – aktor obsadzany w roli kochanka bądź uwodziciela, wyróżniający się urodą i wdziękiem; jego żeńskim odpowiednikiem jest amantka. Znanymi amantami filmowymi byli m.in.: Rudolph Valentino, Gérard Philipe, Jean Gabin, Eugeniusz Bodo, Aleksander Żabczyński, Clark Gable, Cary Grant, Gregory Peck, Paul Newman, Robert Redford, Antonio Banderas i Ralph Fiennes, a amantkami filmowymi m.in.: Audrey Hepburn, Greta Garbo, Ingrid Bergman, Marlene Dietrich, Pola Negri, Jadwiga Smosarska i Catherine Deneuve.
Wikipedia
1. kolor różowoczerwony z odcieniem fioletowym;
2. roślina zielna z rodziny szarłatowatych, uprawiana jako roślina ozdobna lub ze względu na jadalne liście; szarłat, amarantus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor, jeden z odcieni czerwieni;
(1.2) bot. roślina z rodziny szarłatowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miał na sobie pomarańczową koszulę sięgającą kolan, która w półmroku natychmiast zmieniła barwę i zaświeciła mocnym amarantem, obcisłe, białe spodnie i sandały z rzemykami oplatającymi łydki.
Wiktionary
IPA: ãˈmarãnt, AS: ãmarãnt
Wiktionary
przym. amarantowy, amarantowaty
rzecz. amarantka ż.
Wiktionary
(1.2) szarłat
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. niewielki ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Lagonosticta|ref=tak.
Wiktionary
Amarantka czerwonodzioba, amarantka senegalska (Lagonosticta senegala) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae), występujący w Afryce Subsaharyjskiej. Zamieszkuje stepy i sawanny, aż do granic pustyń: na północy Sahary, na południu Kalahari. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Ubarwienie amarantki wzbudza zachwyt.
Wiktionary
rzecz. amarant mrz., amarantowate lm nm.
czas. amarantowieć ndk.
przym. amarantowy, amarantowaty
przysł. amarantowo
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu goździkowców, licząca około 900 gatunków występujących głównie na obszarach o klimacie tropikalnym, rosnących jednak obecnie na całym świecie jako chwasty i rośliny ruderalne; szarłatowate
SJP.pl
1. o odcieniu amarantowym;
2. o cechach amarantowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o odcieniu amarantowym
(1.2) bot. o cechach roślin z rodziny amarantowatych
Wiktionary
rzecz. amarant m., amarantus m., amarantowate nmos., Amarant m., Amaranta ż., amarantowienie n., amarantka ż.
czas. amarantowieć ndk.
przym. amarantowy
przysł. amarantowo
Wiktionary
amarantowy i biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: amarantowy i biały
Wiktionary
(1.1) Amarantowo-biały, Lechitów / wolny znak, ja wolny znak. / Królewskich wieńców chwały, / wolności biały ptak.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający jasny kolor fioletowy, przechodzący w amarant
Wiktionary
(1.1) Józia schowała kredki do swojego amarantowofioletowego tornistra.
(1.1) W biskupim ogrodzie suszy się amarantowofioletowa sutanna.
Wiktionary
(1.1) różowofioletowy
Wiktionary
różowoczerwony z odcieniem fioletowym (np. amarantowe róże)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący amarantu, związany z amarantem
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor różowoczerwony o odcieniu fioletowym, taki jak kolor kwiatu amarantu
Wiktionary
(2.1) Suknię miała amarantową, obfitymi draperiami obwieszoną, a z tyłu w ogromną turniurę zaopatrzoną.
Wiktionary
IPA: ˌãmarãnˈtɔvɨ, AS: ãmarãntovy
Wiktionary
rzecz. amarant m., amarantus m., amarantowate nmos., Amarant m., Amaranta ż., amarantowienie n., amarantka ż.
czas. amarantowieć ndk.
przym. amarantowaty
przysł. amarantowo
Wiktionary
roślina zielna z rodziny szarłatowatych, uprawiana jako roślina ozdobna lub ze względu na jadalne liście; szarłat, amarant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Amaranthus cruentus|ref=tak., zob. szarłat wyniosły. (szarłat wiechowaty)
Wiktionary
Szarłat (Amaranthus) – rodzaj roślin należących do rodziny szarłatowatych. Obejmuje ok. 70–94 gatunków. Rodzaj jest współcześnie kosmopolityczny, przy czym najwięcej gatunków występuje w strefie międzyzwrotnikowej, zwłaszcza w tropikalnej i subtropikalnej Azji i Ameryce. Wiele gatunków zostało szeroko rozprzestrzenionych i występują jako gatunki inwazyjne poza swym pierwotnym zasięgiem. W Polsce wszystkie gatunki są obce, 5 jest zadomowionych, a 9 przejściowo dziczejących.
Wikipedia
IPA: ˌãmaˈrãntus, AS: ãmarãntus
Wiktionary
przym. amarantowy, amarantowaty
Wiktionary
gatunek ryby z rodziny prażmowatych
SJP.pl
Amarel (Diplodus vulgaris) – gatunek ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Wikipedia
rodzaj wiśni o jasnej, przezroczystej skórce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Prunus cerasus var. amarena., odmiana wiśni pospolitej
(1.2) bot. drzewo odmiany amarena (1.1)
(1.3) pot. spoż. tani wiśniowy napój alkoholowy
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈrɛ̃na, AS: ãmarẽna
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) kulin. ciastka (bezy, makaroniki) migdałowe
Wiktionary
IPA: ˌãmarɛtˈtʲĩɲi, AS: ãmarettʹĩńi
Wiktionary
1. ciasteczko z gorzkimi migdałami
2. włoski likier o smaku migdałowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. likier o smaku migdałowym;
(1.2) kulin. kruche ciastko z migdałami
Wiktionary
Amaretto [a.maˈret.to] – napój alkoholowy wywodzący się z Włoch, o słodkim, lekko gorzkawym smaku. Jest to czerwonobursztynowy likier wytwarzany z użyciem migdałów lub czasem z pestek moreli, brzoskwiń, wiśni i innych. Czasami wykorzystuje się także zioła lub aromat waniliowy. Zawartość alkoholu wynosi zazwyczaj kilkanaście do trzydziestu procent objętościowych. Nazwa likieru wywodzi się z Włoch, lecz na świecie znane są likiery o tej nazwie produkowane we Francji, Holandii lub w Niemczech.
Wikipedia
IPA: ˌãmaˈrɛtːɔ, AS: ãmare•to
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) staroż. związany z okresem panowania faraona Echnatona i jego bezpośrednich następców lub ze stanowiskiem archeologicznym Tell el-Amarna
Wiktionary
(1.1) Za dwa dni egzamin, a ja nie odróżniam okresu wczesnodynastycznego od amarneńskiego.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mot. jeden z modeli samochodu marki Volkswagen
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podjechał pod urząd nowym amarokiem.
Wiktionary
rzecz. Amarok m.
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. utyskiwać, żalić się
Wiktionary
IPA: ˌãmarɨˈkɔvat͡ɕ, AS: ãmarykovać
Wiktionary
rzecz. amarykowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|amarykować.
Wiktionary
czas. amarykować ndk.
Wiktionary
ozdobna bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; amarylis; amaryllis; amarylka
SJP.pl
ozdobna bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; amaryllis; amarylek; amarylka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Amaryllis|L.|ref=Amaryllis (Amaryllidaceae)., monotypowy rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych;
Wiktionary
Amarylis (Amaryllis L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych, obejmujący dwa gatunki pochodzące z Afryki Południowej. Gatunek amarylis nadobny występuje endemicznie w Cape Floralw Prowincji Przylądkowej Zachodniej. Z uwagi na rozpowszechnienie tego gatunku w uprawie jako rośliny ozdobnej, został introdukowany do Ameryki Północnej, Ameryki Środkowej, Europy, Australii i Nowej Zelandii. W 1998 r. populacja amarylisów występujących endemicznie na półkach skalnych na pustyni Richtersveld w Prowincji Przylądkowej Północnej została po badaniach uznana za odrębny gatunek amarylisa: Amaryllis paradisicola, różniący się od amarylisa nadobnego głównie dużo szerszymi i krótszymi, owłosionymi liśćmi oraz tworzeniem większej liczby kwiatów, o nieco innej budowie.
Wikipedia
IPA: ˌãmaˈrɨlʲis, AS: ãmarylʹis
Wiktionary
przym. amarylisowaty
Wiktionary
(1.1) amarylek
Wiktionary
przypominający amarylis, mający niektóre cechy amarylisu (rośliny cebulowej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający amarylis, mający cechy amarylisu
Wiktionary
rzecz. amarylis mrz.
Wiktionary
ozdobna bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; amarylis; amaryllis; amarylek
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych, rozpowszechnionych w okolicach zwrotnikowych i podzwrotnikowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Amaryllidaceae|J. St.-Hil.|ref=tak., rodzina bylin jednoliściennych z rzędu szparagowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Między listkami a pręcikowiem amarylkowatych występują przydatki.
Wiktionary
przym. amarylkowaty
Wiktionary
o cechach amarylkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny amarylkowatych
Wiktionary
rzecz. amarylkowate nmos.
Wiktionary
rząd roślin z klasy jednoliściennych
SJP.pl
Amarylkowce (Amaryllidales Bromhead) – rząd roślin należący do klasy jednoliściennych.
Wikipedia
ozdobna bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; amarylis; amarylek; amarylka
SJP.pl
Amarylis nadobny (Amaryllis belladonna L.) – gatunek rośliny z rodzaju amarylis z rodziny amarylkowatych, pochodzący z Afryki Południowej, introdukowany do Ameryki Północnej, Ameryki Środkowej, Europy, Australii i Nowej Zelandii.
Wikipedia
wada rozwojowa polegająca na wrodzonym braku zawiązka gruczołu sutkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitjap. bogini słońca w mitologii japońskiej;
Wiktionary
Wikipedia
Amati – rodzina włoskich lutników działających w XVI i XVII w. w Cremonie. Oprócz skrzypiec budowali altówki i wiolonczele. Instrumenty te dzięki swemu szlachetnemu brzmieniu mają obecnie bezcenną wartość.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed kurzem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἄμαθος. → kurz + etymn|pol|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) amatofobia ż.
źródła.
== amatofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.ma.to.fo.ˈbi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. amatofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãmatɔˈfɔbʲja, AS: ãmatofobʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἄμαθος. → kurz + etymn|pol|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) amatofobia ż.
źródła.
== amatofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.ma.to.fo.ˈbi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. amatofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
substancja trująca zawarta w muchomorze sromotnikowym
SJP.pl
mieszanina azotanu amonu z trotylem
SJP.pl
Amatole (saletroty) – grupa kruszących materiałów wybuchowych, których głównymi składnikami są azotan amonu (saletra amonowa) i trotyl. Stanowią podgrupę materiałów amonowo-saletrzanych i mają zastosowanie zarówno cywilne (jako górnicze materiały wybuchowe), jak i wojskowe. Podobnymi mieszaninami są sznajderyt (azotan amonu i dinitronaftalen) oraz amonale (azotan amonu i aluminium, także z trotylem).
Wikipedia
1. osoba zajmująca się czymś nieprofesjonalnie, niemająca doświadczenia w danej dziedzinie;
2. miłośnik czegoś, osoba znajdująca w czymś przyjemność; człowiek zajmujący się czymś hobbistycznie;
3. osoba mająca upodobanie w czymś, lubiąca coś;
4. osoba chętna do nabycia czegoś, zainteresowana czymś; reflektant (odmiana "amatorowie" przestarzała)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik, ktoś oddany czemuś
(1.2) osoba, która oddaje się czemuś hobbistycznie, niezawodowo
(1.3) ktoś, kto wykonuje coś kiepsko i niefachowo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jacek jest amatorem sportu.
(1.2) Jacek jest sportowcem amatorem.
(1.3) W kierowaniu samochodem, Jacek to tylko amator.
Wiktionary
IPA: ãˈmatɔr, AS: ãmator
Wiktionary
rzecz. amatorstwo n., amatorszczyzna ż.
:: fż. amatorka ż.
przym. amatorski
przysł. amatorsko
Wiktionary
(1.1) miłośnik, wielbiciel, pasjonat
(1.2) hobbysta
(1.3) dyletant, laik
Wiktionary
niezawodowiec, miłośniczka, wielbicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta-amator
(1.2) pot. amatorszczyzna
Wiktionary
przym. amatorski
przysł. amatorsko
rzecz. amatorszczyzna ż.
:: fm. amator mos.
Wiktionary
związany z amatorem (np. amatorski sport, amatorskie próby)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany, uprawiany przez amatora
(1.2) taki, który jest nieudolny, niefachowy
Wiktionary
(1.1) Ona jest amatorskim fotografem.
(1.2) To tłumaczenie na duński jest niestety zupełnie amatorskie.
Wiktionary
rzecz. amator m., amatorka ż., amatorszczyzna ż., amatorskość ż.
przysł. amatorsko
Wiktionary
(1.1-2) nieprofesjonalny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób amatorski
Wiktionary
rzecz. amatorszczyzna ż., amator mos., amatorka ż.
przym. amatorski
Wiktionary
1. hobby, zamiłowanie do czegoś
2. nieprofesjonalne uprawianie sportu
3. brak fachowości, znajomości rzeczy; amatorszczyzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak fachowości
Wiktionary
rzecz. amator mos., amatorszczyzna ż.
Wiktionary
brak fachowości, znajomości rzeczy; amatorstwo, dyletanctwo, niefachowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. działanie lub twórczość wykonywana w sposób amatorski, zwykle bez odpowiedniego przygotowania, umiejętności czy profesjonalizmu
Wiktionary
(1.1) Ten projekt wygląda jak czysta amatorszczyzna – brakuje w nim precyzji i dopracowania.
Wiktionary
rzecz. amator m., amatorka ż., amatorstwo n.
przym. amatorski
przysł. amatorsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjny słodki japoński napój, niskoalkoholowy lub bezalkoholowy, wytwarzany ze sfermentowanego ryżu
Wiktionary
Wikipedia
amerykańska firma specjalizująca się w handlu internetowym
SJP.pl
Amazon.com, Inc. (wym. [ˈæməzɒn]) – amerykańskie przedsiębiorstwo handlowe, spółka akcyjna założona w 1994 w Seattle. Zajmuje się handlem elektronicznym (e-handlem) B2C i prowadzi największy na świecie sklep internetowy.
Wikipedia
gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Amazonetka (Amazonetta brasiliensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
region w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dorzecze Amazonki i tropikalny las tego dorzecza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Brazylii, w dżungli Amazonii odkryto nieznane do tej pory plemię.
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈzɔ̃ɲja, AS: ãmazõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Amazonka ż., amazonit m., amazonka ż.
przym. amazoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Amazonka ż., amazonit m., amazonka ż.
przym. amazoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Amazonia
* asturyjski: (1.1) Amazonia
* bośniacki: (1.1) Amazonija
* esperanto: (1.1) Amazonio
* estoński: (1.1) Amasoonia
* rosyjski: (1.1) Амазо́ния ż.
* słowacki: (1.1) Amazónia ż.
* ukraiński: (1.1) Амазонія ż.
* włoski: (1.1) Amazzonia ż.
źródła.
== Amazonia (język asturyjski.) ==
thumb|Amazonia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Amazonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał z grupy skaleni, odmiana zielonego mikroklinu (glinokrzemianu potasu); wykorzystywany w jubilerstwie; kamień amazoński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał w kolorze zielonym, występujący głównie w skałach magmowych, używany w jubilerstwie jako kamień ozdobny;
(1.2) daw. miner. zielony jadelit
Wiktionary
Amazonit (synonim: kamień amazoński) – minerał z gromady krzemianów. Minerał, jest zieloną lub niebieskozieloną odmianą skalenia zwanego mikroklinem; kamień półszlachetny. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Choć nazwa jego pochodzi od rzeki Amazonki, w prawdziwej Amazonii ten minerał nie występuje lub papug z rodzaju Amazona, gdzie zielona barwa przypomina kolor ich skrzydeł. Pierwotnie tą nazwą określano zielone jadeity.
Wikipedia
(1.1) Teresa miała na sobie przepiękny naszyjnik z amazonitów.
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈzɔ̃ɲit, AS: ãmazõńit
Wiktionary
rzecz. Amazonka ż., Amazonia ż., amazonka ż.
przym. amazoński
Wiktionary
1. kobieta jeżdżąca konno;
2. damski strój do konnej jazdy;
3. żartobliwie: kobieta waleczna;
4. kobieta, której amputowano pierś z powodu nowotworu;
5. tępoogonowa papuga średniej wielkości; papuga zielona;
6. gatunek mrówki o rudym ubarwieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Ameryce Południowej;
(1.2) mitgr. członkini plemięemienia wojowniczych kobiet;
Wiktionary
Amazonka (port. Rio Amazonas, hiszp. Río Amazonas) – rzeka Ameryki Południowej o największym średnim przepływie na Ziemi. Jej długość jest sprawą kontrowersyjną, najczęściej podawana jest wartość 6400 km, jednak według innych źródeł jest to pierwsza rzeka na świecie pod względem długości (7040 km), o 390 km dłuższa od Nilu. Amazonka ma największe na świecie dorzecze (o powierzchni ok. 7 mln km²) i największe zasoby wodne, w jej dorzeczu wyrastają największe lasy tropikalne. Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od błędnie tłumaczonej nazwy amacunu – „niedźwiedź wodnych chmur”, którą rozpropagował w Europie, po roku 1540 Hiszpan, Francisco de Orellana, który jako pierwszy przepłynął rzekę z Andów do ujścia.
Wikipedia
(1.1) Amazonka jest najdłuższą rzeką na Ziemi.
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈzɔ̃nka, AS: ãmazõnka
Wiktionary
rzecz. Amazonia ż., amazonit m., amazonka ż.
przym. amazoński
Wiktionary
1. kobieta jeżdżąca konno;
2. damski strój do konnej jazdy;
3. żartobliwie: kobieta waleczna;
4. kobieta, której amputowano pierś z powodu nowotworu;
5. tępoogonowa papuga średniej wielkości; papuga zielona;
6. gatunek mrówki o rudym ubarwieniu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. walka Amazonek z Grekami;
Wiktionary
Amazonomachia (gr. Ἀμαζονομαχία Amazonomachía, od Ἀμαζών Amazṓn ‘Amazonka’ i μάχη máchē ‘walka’, ‘bitwa’) – w mitologii greckiej walka Amazonek z Grekami.
Z Amazonkami walczyli m.in. Achilles, Bellerofont, Dionizos, Herakles, Tezeusz.
Wikipedia
IPA: ˌãmazɔ̃nɔ̃ˈmaxʲja, AS: ãmazõnõmaχʹi ̯a
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z firmą Amazon
Wiktionary
→ Amazonia (kraina), → Amazonka (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Amazonią
(1.2) mitgr. związany z Amazonkami
Wiktionary
(1.1) Świat dżungli amazońskiej zamieszkuje wiele ciekawych gatunków zwierząt.
Wiktionary
IPA: ˌãmaˈzɔ̃j̃sʲci, AS: ãmazõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Amazonia ż., Amazonka ż., amazonka ż., amazonit mrz.
Wiktionary
skrót od:
1. ambasada;
2. ambasador
SJP.pl
skrót
(1.1) = ambasador
Wiktionary
(1.1) Amb. Cichocki i Konsul Generalny RP w Charkowie Janusz Jabłoński odwiedzili we wtorek i środę najdalej na wschód Ukrainy aktywne polskie stowarzyszenia w Siewierodoniecku i w Kramatorsku.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. upicie się, stan wskazujący na spożycie alkoholu
(1.2) pot. trudna sytuacja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stary, więcej nie piję. Wczoraj taka amba, że zapomnij.
(1.2) Chłopie, niezła amba, trzy lufy z majzy na czysto, a jutro wywiadówka. Starą chyba pokręci!
(1.3) Nie jedź przez Świecko, bo tam celnicy dostają amby, zwłaszcza latem. Lepiej przez Słubice.
Wiktionary
IPA: ˈãmba, AS: ãmba
Wiktionary
(1.1) bomba, lufa, śruba, faza, dym
(1.3) palma
(1.4) amba z przerzutami, amba z przerzutą, amba z przerzutką
Wiktionary
dawniej: brednie, androny, mrzonki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. brednie, niedorzeczności, androny, przywidzenia, mrzonki
Wiktionary
1. w sztuce współczesnej: opakowywanie różnych obiektów, np. budowli lub fragmentów naturalnego krajobrazu; emballage, empaquetage;
2. w handlu:
a) opakowanie;
b) koszty opakowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nurt w sztuce współczesnej wykorzystujący opakowania codziennego użytku do celów artystycznych
Wiktionary
Ambalaż (fr. emballage – opakowanie) – działalność w sztuce współczesnej, która jest związana z opakowywaniem, zasłanianiem, okrywaniem przedmiotów, fragmentów architektury, natury. Największe ambalaże tworzył Christo (opakowania budynków, wybrzeży, wąwozów oraz wysp). W Polsce ambalaże stosował Tadeusz Kantor.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. testowanie silnika poprzez kolejne zwiększenia i zmniejszenia jego obrotów
Wiktionary
dawniej:
1. kłopot sprawiany przez jakąś osobę lub rzecz;
2. trudna, przykra sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. trudna, kłopotliwa sytuacja
Wiktionary
Ambaras (stylizowany zapis Ambara$) – trzeci album polskiego duetu Małach/Rufuz, którego premiera odbyła się 8 kwietnia 2016. Wydawnictwo ukazało się nakładem wytwórni Prosto.Gościnnie na albumie usłyszymy: Bonusa RPK, Jano z Polskiej Wersji, HDS-a, TPS-a oraz francuskiego rapera Sacrifice. Za skrecze i cuty odpowiada związany z grupą DJ Grubaz.
Single promujące album: „Korytarz“ oraz „Butlipan“.
Płyta uplasowała się na 3. miejscu polskiej listy sprzedaży OLiS.
Wikipedia
(1.1) Z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.
Wiktionary
IPA: ãmˈbaras, AS: ãmbaras
Wiktionary
rzecz. ambarasowanie n.
czas. ambarasować ndk., zaambarasować dk.
Wiktionary
przestarzałe: sprawiać kłopoty, przysparzać trudności, niepokoić; wprawiać w zakłopotanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. sprawianie kłopotów, przysparzanie trudności, zmartwień, wprawianie w zakłopotanie
Wiktionary
rzecz. ambaras m., ambarasowność ż.
czas. ambarasować
przym. ambarasowny
Wiktionary
(1.1) zawstydzanie
Wiktionary
przestarzałe: sprawiać kłopoty, przysparzać trudności, niepokoić; wprawiać w zakłopotanie
SJP.pl
[czytaj: ambarkuMIAN albo ambarKUmian] nazwisko
SJP.pl
dawniej: wsiadanie, załadowywanie się na statek
SJP.pl
załadowywać coś na statek lub wsiadać na statek
SJP.pl
przedstawicielstwo dyplomatyczne najwyższej rangi, reprezentujące interesy państwa w państwie goszczącym; także: budynek tego przedstawicielstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stała instytucja (misja dyplomatyczna) o najwyższej randze, utrzymywana przez państwo w innym kraju lub przy organizacji międzynarodowej;
(1.2) wydzielony budynek lub teren, gdzie mieści się ambasada (1.1)
(1.3) gwara więzienna brzuch, żołądek
Wiktionary
Ambasada – stała misja dyplomatyczna, którą kieruje szef misji pierwszej klasy (ambasador). Tą nazwą określany jest także budynek lub lokal zajmowany przez misję. Jest zasadą, iż ambasada znajduje się w stolicy państwa, z którym utrzymywane są stosunki dyplomatyczne.W dyplomacji watykańskiej odpowiednikiem ambasady jest nuncjatura apostolska. W przypadku krajów członkowskich Wspólnoty Narodów, które wymieniają wysokich komisarzy, odpowiednikiem ambasady jest wysoka komisja, natomiast w przypadku Unii Europejskiej odpowiednik ambasady prowadzony w krajach trzecich to Delegatura Unii Europejskiej. Odpowiednikiem ambasady w relacjach z organizacją międzynarodową jest stałe przedstawicielstwo.
Wikipedia
(1.1) Minister Spraw Zagranicznych skierował do ambasad na całym świecie instrukcje postępowania podczas aktualnego kryzysu.
(1.2) Grupa ekstremistów podpaliła ambasadę.
Wiktionary
IPA: ˌãmbaˈsada, AS: ãmbasada
Wiktionary
(1.1) rzecz. ambasador m., ambasadorka ż., ambasadorstwo n.
Wiktionary
(1) nuncjatura; konsulat
(1.3) gwara więzienna bandzioch, bebech, samara
Wiktionary
najwyższy rangą przedstawiciel dyplomatyczny jakiegoś państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. urz. przedstawiciel dyplomatyczny państwa lub organizacji międzynarodowej
(1.2) przen. rzecznik, obrońca danej sprawy, interesu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wysokiej jakości tkanina wełniana
Wiktionary
Ambasador – szef misji dyplomatycznej pierwszej klasy, reprezentujący państwo wysyłające wobec władz innego państwa lub organizacji międzynarodowej.
Państwo może akredytować szefa misji w więcej niż jednym państwie, jednak tylko po poinformowaniu o tym państw przyjmujących. Wymogiem tego jest brak sprzeciwu ze strony państw przyjmujących. Stolica Apostolska nie zgadza się natomiast, aby akredytowany przy niej ambasador pełnił jednocześnie misję przy Republice Włoskiej. Istnieje także różnica w nazewnictwie szefa papieskiej misji dyplomatycznej, którego zwyczajowo nazywa się nuncjuszem.
Wikipedia
(1.1) Podczas bankietu, attaché dyskretnie zalecał się do córki ambasadora.
(2.1) Kaśka kupiła przepiękny płaszcz z ambasadora.
Wiktionary
IPA: ˌãmbaˈsadɔr, AS: ãmbasador
Wiktionary
rzecz. ambasadorowa ż., ambasadorostwo n., ambasada ż., ambasadorówna ż.
:: fż. ambasadorka ż.
przym. ambasadorski, ambasadowy, ambasadzki
czas. ambasadorować
Wiktionary
1. najwyższa rangą przedstawicielka dyplomatyczna państwa;
2. rzeczniczka czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. urz. przedstawicielka dyplomatyczna państwa lub organizacji międzynarodowej
(1.2) przen. rzeczniczka, obrończyni danej sprawy, interesu
Wiktionary
rzecz. ambasador mos./mrz.
Wiktionary
ambasador z żoną
SJP.pl
żona ambasadora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żona ambasadora
Wiktionary
(1.1) Tomasz wyleciał z hukiem z placówkaacówki, bo wyszedł na jaw jego romans z ambasadorową.
Wiktionary
IPA: ˌãmbasadɔˈrɔva, AS: ãmbasadorova
Wiktionary
rzecz. ambasadorstwo n., ambasadorowanie n., ambasador m., ambasadorka ż., ambasadorostwo n., ambasada ż., ambasadorówna ż.
przym. ambasadorski, ambasadowy, ambasadzki
czas. ambasadorować
Wiktionary
potocznie: sprawować urząd ambasadora
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. pełnić urząd ambasadora
(1.2) przen. być przedstawicielem
Wiktionary
(1.1) Pan doktor przed laty ambasadorował w Pradze.
Wiktionary
rzecz. ambasador mrz., ambasadorowa ż., ambasadorka ż., ambasadorowanie n., ambasadorstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawowanie funkcji ambasadora
Wiktionary
rzecz. ambasada ż., ambasador m., ambasadorka ż., ambasadorowa ż., ambasadorostwo n., ambasadorstwo n.
czas. ambasadorować
przym. ambasadorski, ambasadzki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ambasadorem, dotyczący ambasadora
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do ambasadora
Wiktionary
rzecz. ambasadorowanie n., ambasador mos., ambasadorka ż., ambasadorowa ż., ambasadorostwo n., ambasada ż., ambasadorówna ż.
przym. ambasadowy, ambasadzki
Wiktionary
urząd, godność ambasadora; ambasadorostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urząd, godność ambasadora
Wiktionary
(1.1) Profesor objął ambasadorstwo na Cyprze.
Wiktionary
rzecz. ambasadorowanie n., ambasador mrz., ambasadorowa ż., ambasadorka ż.
czas. ambasadorować ndk.
przym. ambasadzki, ambasadowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ambasadą, dotyczący ambasady
Wiktionary
rzecz. ambasadorowa ż., ambasada ż., ambasador mos., ambasadorka ż., ambasadorstwo n.
przym. ambasadorski
Wiktionary
→ ambasada
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. związany z ambasadą, odnoszący się do ambasady
Wiktionary
(1.1) Pracownikom ambasadzkim pozwolono na wcześniejsze opuszczenie ambasady.
Wiktionary
rzecz. ambasadorowa ż., ambasadorowanie n., ambasada ż., ambasador mos., ambasadorstwo n.
przym. ambasadorski
Wiktionary
polskie wydawnictwo literackie
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na dwoistość tego, co jest nazwane drugim członem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) ambigram • ambiwalencja
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|ambo. → oba
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ambi-
* włoski: (1.1) ambi-
źródła.
== ambi- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) ambi-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈãmbʲi, AS: ãmbʹi
Wiktionary
1. poczucie godności osobistej;
2. dążność do wybicia się, pragnienie twórczych osiągnięć, sukcesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pragnienie osiągnięcia czegoś trudnego
(1.2) trudny cel życiowy, który chce się osiągnąć
Wiktionary
Ambicja (łac. ambitio – żądza sławy, czci, uznania; staranie się, szlachetna duma, poczucie własnej godności) – postawa człowieka, cecha charakteru polegająca na silnym poczuciu godności osobistej oparta na stawianiu sobie trudnych celów i dążeniu do ich realizacji (człowiek ambitny), także nieuporządkowane dążenie do sławy i zaszczytów.
Wikipedia
(1.1) Ambicja nie pozwalała jej zrezygnować.
(1.2) Jego ambicją był doktorat na Harvardzie.
Wiktionary
IPA: ãmˈbʲit͡sʲja, AS: ãmbʹicʹi ̯a
Wiktionary
czas. ambicjonować ndk.
przym. ambitny, ambicyjny, ambicjonalny
rzecz. ambicjant m., ambicyjka ż., ambicjusz m., ambicjonerstwo n.
przysł. ambicyjnie, ambicjonalnie
Wiktionary
(1.1) pragnienie, aspiracja; reg. śl. ambit.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek o dużych ambicjach
Wiktionary
rzecz. ambicja ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ambicjonalne; cecha tych, którzy są ambicjonalni
Wiktionary
przym. ambicjonalny
przysł. ambicjonalnie
Wiktionary
wynikający z ambicji, poczucia godności osobistej, potrzeby osiągnięć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) spowodowany ambicją
Wiktionary
(1.1) Działał w sposób ambicjonalny, aby zdobyć pozycję lidera.
Wiktionary
rzecz. ambicyjka ż., ambicjonalność ż., ambicja ż.
Wiktionary
osoba o przerośniętej, wybujałej ambicji, żądna uznania i zaszczytów; ambicjusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek o dużych ambicjach
Wiktionary
w znaczeniu ujemnym: dążność do wybicia się, uznania; żądza władzy, zaszczytów
SJP.pl
przestarzale: osoba o przerośniętej, wybujałej ambicji, żądna uznania i zaszczytów, ambicjoner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. człowiek o dużych ambicjach
Wiktionary
rzecz. ambicja ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: ambicja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) iron. zdrobn. od ambicja
Wiktionary
IPA: ˌãmbʲiˈt͡sɨjka, AS: ãmbʹicyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. ambicja
przym. ambitny, ambicjonalny
Wiktionary
zdrobnienie od: ambicja
SJP.pl
wolna, refleksyjna muzyka elektroniczna
SJP.pl
Ambient – gatunek eksperymentalnej muzyki elektronicznej, cechujący się odejściem od linearnie rozwijanej linii melodycznej, charakterystycznej dla klasycznej muzyki elektronicznej (Vangelis, Kitarō), na rzecz luźnej kompozycji „plam dźwiękowych”. Zazwyczaj poszczególne plamy są powiązane stale powtarzaną frazą elektronicznej perkusji, która organizuje utwór pod względem rytmicznym. O ile w innych rodzajach muzyki – od poważnej po punk rocka – osią konstrukcyjną utworu jest przebieg harmoniczny, to w muzyce ambient utwór rozwija się głównie przez operowanie barwą dźwięku. Drugą podstawową techniką kompozytorską jest stosowanie stałego powtarzania krótkiej frazy melodycznej, która przy każdej repetycji jest minimalnie modyfikowana bądź wzbogacana (zobacz minimalizm).
Wikipedia
grafika przedstawiająca tekst, wykonana w taki sposób, że po jej obróceniu o 180 stopni można odczytać taki sam lub inny tekst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grafika utworzona kaligraficznie lub obrazowo w taki sposób, że po obróceniu całości o 180° można odczytać ten sam tekst;
Wiktionary
Ambigram (łac. ambo oba + gr. grámma zapis) – grafika utworzona kaligraficznie lub obrazowo w taki sposób, że po obróceniu całości można odczytać ten sam lub inny tekst. W alfabecie łacińskim jedynymi „naturalnie ambigramowymi” (czyli środkowo symetrycznymi) literami są „H”, „I”, „N”, „O”, „S”, „X” oraz „Z”.
Wikipedia
(1.1) Nie mogli wykorzystać ambigramów ani symboli naukowych, gdyż byłoby to zbyt oczywiste.
Wiktionary
IPA: ãmˈbʲiɡrãm, AS: ãmbʹigrãm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|ambo. → oba + etym|gr|γράμμα. (grámma) → zapis
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ambigram
źródła.
== ambigram (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. ambigram
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wyrażenie dwuznaczne, dwuznacznik
SJP.pl
elektroakustyczna metoda korygowania akustyki i nagłaśniania pomieszczeń przez wprowadzanie sztucznego pogłosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. technika reprodukcji dźwięku polegająca na tworzeniu efektu przestrzenności i otoczenia słuchacza przez dźwięki dochodzące z różnych kierunków
Wiktionary
Ambiofonia – technika sztucznej regulacji pogłosu w salach koncertowych, operowych, studiach radiowych i telewizyjnych, za pomocą elektroakustycznych torów i układów nagłaśniających.
Jest jednym z elementów reżyserii dźwięku, umożliwiając poprawę pełni jego brzmienia i uzyskania efektów dźwiękowych dobranych do produkowanych utworów muzycznych.
Wikipedia
umożliwiający uzyskanie odpowiedniego nagłośnienia przez wprowadzenie sztucznego pogłosu
SJP.pl
podwójne widzenie spowodowane niesprawnością mięśni zewnętrznych gałki ocznej; diplopia
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. imbir
Wiktionary
IPA: ˈãmbʲiʃ, AS: ãmbʹiš
Wiktionary
rzecz. imbir m.
Wiktionary
zespół zachowań zawartych pomiędzy repertuarem męskich a kobiecych zachowań płciowych
SJP.pl
LGBT (z ang. Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) – skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych.
Skrótowiec LGBT ma na celu podkreślenie różnorodności cechującej będące w mniejszości grupy społeczne, tworzone w oparciu o tożsamość seksualną lub płciową. Określa się nim ogół osób, które mają odmienną od heteroseksualnej orientację seksualną lub inną niż cispłciową tożsamość płciową. Skrótowiec ma zatem charakter włączający i może być stosowany w odniesieniu do każdego, kto jest nieheteroseksualny lub niecisgenderowy, w tym do osób niebinarnych, nie zaś wyłącznie do osób homoseksualnych, biseksualnych czy transpłciowych.
Wikipedia
psychiatria: wypowiedź składająca się z wzajemnie wykluczających się opinii, które dla wypowiadający je uważa za prawdziwe
SJP.pl
Ambisentencja (łac. ambisententia od ambo "obaj" i sententia "myśl, opinia, osąd, pogląd, zdanie") – głoszenie całkowicie sprzecznych stwierdzeń, z których każde jest uważane za prawdziwe. Świadczy o ambiwalencji intelektualnej lub myślenia. Stanowi jeden z objawów dezintegracji psychicznej w schizofrenii.
Wikipedia
1. przejście wokół prezbiterium za ołtarzem, charakterystyczne dla kościołów romańskich i gotyckich;
2. krużganek wokół klasztornego dziedzińca;
3. dawniej: ambicja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. krużganek
(1.2) stpol. obwód
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ambicja
(1.4) archit. przejście w kościele na przedłużeniu naw bocznych otaczające prezbiterium
Wiktionary
Ambit (także obręb, obejście, łac. ambitus – obieg, obwód) – przejście powstałe z przedłużenia naw bocznych i poprowadzenia ich wokół prezbiterium za ołtarzem głównym.
Wikipedia
(1.4) Prezbiterium otoczone jest ambitem i wieńcem kaplic.
Wiktionary
IPA: ˈãmbʲit, AS: ãmbʹit
Wiktionary
(1.4) obejście
Wiktionary
w psychologii: współistnienie wzajemnie wykluczających się pragnień i dążeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. skłonność do występowania sprzecznych lub przeciwstawnych zachowań, sprzeczność dążeń;
Wiktionary
Ambitendencja (łac. ambo „obaj” i tendentia „skłonność” od tendere „ciągnąć, rozciągać”) – sprzeczność dążeń, równoczesne występowanie sprzecznych ze sobą dążeń.
Wikipedia
(1.1) Do ambiwalencji dołącza się często ambitendencja, która zachodzi tam, gdzie dwoistość dotyczy sfery dążeń. Jeśli ta dwoistość dotyczy sfery sądów, mówimy o ambisentencji.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ambitnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ambitny; bardziej ambitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek o dużych ambicjach
Wiktionary
→ ambitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ambitne; cecha tych, którzy są ambitni
Wiktionary
przym. ambitny
przysł. ambitnie
Wiktionary
1. mający poczucie własnej wartości i godności oraz szacunek dla samego siebie; honorowy, dumny;
2. dążący do sukcesu w jakiejś dziedzinie, mający wysokie aspiracje;
3. stanowiący wyzwanie, wymagający wysiłku;
4. o dziele sztuki: mający dużą wartość artystyczną
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który w swoim działaniu kieruje się ambicją
(1.2) wynikający z ambicji; świadczący o ambicji
Wiktionary
(1.1) Galileusz był jednak zbyt ambitny, by zgodzić się na takie umniejszenie wartości swojej pracy.
(1.2) Chłopiec miał ambitny plan napisania powieści o zwierzętach podczas wojny.
(1.2) Ten mało ambitny film jest skierowany do niezbyt wymagającej widowni.
Wiktionary
IPA: ãmˈbʲitnɨ, AS: ãmbʹitny
Wiktionary
rzecz. ambitność ż., ambicja ż., ambicyjka ż.
przysł. ambitnie
Wiktionary
rozpiętość melodii, czyli obszar pomiędzy jej najwyższym a najniższym dźwiękiem
SJP.pl
Ambitus – (z łac. obwód, obręb) to szerokość, rozpiętość interwałów między najwyższym a najniższym dźwiękiem danej melodii.
W chorale gregoriańskim najmniejszy ambitus wynosił kwartę i występował w psalmach. W innych śpiewach (np. alleluja) sięgał oktawy, a w niektórych przypadkach nony. Są też utwory osiągające duodecymę, jak na przykład sekwencja o Bożym Ciele Lauda Sion Salvatorem autorstwa Tomasza z Akwinu.
Wikipedia
1. przeżywanie sprzecznych pragnień, doznawanie przeciwstawnych uczuć;
2. współwystępowanie przeciwstawnych elementów w zachowaniu, postępowaniu, ocenie itp.; dwojakość, dwuwartościowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) współistnienie sprzecznych uczuć, postaw lub opinii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌãmbʲivaˈlɛ̃nt͡sʲja, AS: ãmbʹivalẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ambiwalentność ż.
przym. ambiwalentny
przysł. ambiwalentnie
Wiktionary
(1.1) niejednoznaczność, schizofrenia, rozdwojenie jaźni
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ambiwalentny
Wiktionary
(1.1) Niekiedy nie potrafimy dokonać oceny globalnej i wtedy oceniamy dany stan rzeczy ambiwalentnie: jako zły i dobry zarazem.
Wiktionary
rzecz. ambiwalencja ż., ambiwalentność ż.
przym. ambiwalentny
Wiktionary
(1.1) dwojako, dwoiście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ambiwalentnie
SJP.pl
jednoczesne przebywanie w dwóch przeciwstawnych stanach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ambiwalentne
Wiktionary
rzecz. ambiwalencja ż.
przym. ambiwalentny
przysł. ambiwalentnie
Wiktionary
(1.1) ambiwalencja, niejednoznaczność, dwuznaczność
Wiktionary
1. zawierający sprzeczne uczucia, chęci; przeciwstawny;
2. dwuznaczny, niejasny; niejednoznaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się sprzecznymi uczuciami, postawami lub opiniami
Wiktionary
(1.1) Żywię do niego ambiwalentne uczucia – mieszaninę strachu i ciekawości.
Wiktionary
IPA: ˌãmbʲivaˈlɛ̃ntnɨ, AS: ãmbʹivalẽntny
Wiktionary
rzecz. ambiwalencja ż., ambiwalentność ż.
przysł. ambiwalentnie
Wiktionary
(1.1) dwojaki, przeciwstawny, wewnętrznie sprzeczny
Wiktionary
w psychologii: osoba, u której występuje równowaga cech introwertywnych i ekstrawertywnych
SJP.pl
Introwersja i ekstrawersja (łac. introversus – zwrócony do środka, łac. extraversus – zwrócony na zewnątrz) – przeciwstawiane sobie cechy osobowości związane z kontaktami międzyludzkimi, różnie definiowane u różnych autorów. Pojęcia te zostały wprowadzone przez Carla Gustava Junga (na podstawie teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera) w pracy Psychologische Typen (Typy psychologiczne, 1921), a zmodyfikowane przez Eysencka w teorii temperamentu PEN oraz Costę i McCrae w modelu Wielkiej Piątki.
Wikipedia
minerał, fluorofosforan litu i glinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zob. amblygonit.
Wiktionary
Amblygonit (Ambligonit) – minerał z grupy fosforanów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi. Został odkryty i oznaczony przez Augusta Breithaupta w 1817 w Saksonii. Nazwa pochodzi od greckich słów amblys = tępy i goni = kąt (stępione kąty), nawiązuje do kątów między ścianami tego minerału.
Wikipedia
upośledzenie wzroku w następstwie zmniejszenia przejrzystości układu optycznego oka, wad wzroku (zez) lub zmian w siatkówce i nerwie wzrokowym; niedowidzenie
SJP.pl
Amblyopia, ambliopia, tzw. leniwe oko — osłabienie zdolności widzenia w jednym oku. Powstaje w następstwie zeza lub znacznych różnic mocy optycznej oczu. W tym ostatnim wypadku oko przekazujące lepszy obraz do mózgu staje się okiem dominującym.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu wymarłych ssaków kopytnych, żyjących w trzeciorzędzie od paleocenu do oligocenu
SJP.pl
rząd wymarłych ssaków kopytnych, żyjących w trzeciorzędzie od paleocenu do oligocenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy fosforanów, kruchy, przezroczysty, trudno rozpuszcza się w kwasach;
Wiktionary
Amblygonit (Ambligonit) – minerał z grupy fosforanów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi. Został odkryty i oznaczony przez Augusta Breithaupta w 1817 w Saksonii. Nazwa pochodzi od greckich słów amblys = tępy i goni = kąt (stępione kąty), nawiązuje do kątów między ścianami tego minerału.
Wikipedia
przym. amblygonitowy
Wiktionary
(1.1) war. ambligonit
Wiktionary
rząd stawonogów z gromady pajęczaków; spawęki pająkokształtne, tępoodwłokowce
SJP.pl
Tępoodwłokowce (Amblypygi) – rząd pajęczaków występujących w klimacie równikowym (tropikalnym). Są nocnymi drapieżnikami o długości ciała do 5 cm.
Wikipedia
kombinacja dwóch numerów w grach liczbowych
SJP.pl
Wikipedia
przeciwciało o 2 grupach chwytnych; dwuchwytnik
SJP.pl
Dwuchwytnik (amboceptor) – przeciwciało obecne w surowicy, powstające pod wpływem immunizacji obcogatunkowym białkiem, składające się z dwóch grup receptorowych: rozpoznającej antygen oraz składniki dopełniacza.
Wikipedia
1. przyścienna mównica w kościołach chrześcijańskich, służąca do wygłaszania kazań; kazalnica;
2. platforma nadziemna, stosowana podczas polowań do obserwacji zwierzyny;
3. obudowa dziobu jachtu, zapewniająca bezpieczną pracę załogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. miejsce służące kapłanom do czytania tekstów liturgicznych, głoszenia kazań; kościelna mównica; ; Gloger.
(1.2) łow. stanowisko myśliwskie w kształcie wieżyczki, stałe lub przenośne, służące do polowań na zwierzynę;
(1.3) środ. geogr. geol. skała o nieregularnych kształtach, odstająca od grzbietu lub zbocza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ambony są często bogato zdobione.
(1.2) Ambony ustawiane są na granicy lub w głębi lasu w miejscach, gdzie istnieje duże prawdopodobieństwo napotkania zwierzyny.
Wiktionary
IPA: ãmˈbɔ̃na, AS: ãmbõna
Wiktionary
rzecz. zdrobn. ambonka
przym. ambonowy
Wiktionary
(1.1) kazalnica
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ambona;
2. platforma obserwacyjna na maszcie żaglowca; bocianie gniazdo;
3. rodzaj sprzętu rehabilitacyjnego; balkonik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. mała ambona
(1.2) rodzaj dawnego wózka dwukołowego o wysokiej skrzyni
Wiktionary
IPA: ãmˈbɔ̃ŋka, AS: ãmbõŋka
Wiktionary
rzecz. ambona
Wiktionary
→ ambona
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z amboną, dotyczący ambony; mający ambonę
Wiktionary
rzecz. ambona ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kowadło
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Amboß.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kowadło.
źródła.
== ambos (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kowadło
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Amboß.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kowadło.
źródła.
== ambos (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kowadło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wydzielina przewodu pokarmowego kaszalota;
2. perfumy zawierające tę wydzielinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) woskowata substancja będąca wydzieliną z przewodu pokarmowego kaszalota powstałą prawdopodobnie w wyniku niestrawności lub zaparcia, stosowana w przemyśle perfumeryjnym;
(1.2) daw. wonna żywica kopalna
Wiktionary
Ambra (Ambergris Tincture) – wydzielina z przewodu pokarmowego kaszalota (Physeter macrocephalus), która jest prawdopodobnie wynikiem niestrawności lub zaparcia wieloryba.
Wikipedia
(1.2) Nad obu orszakami: tym, którego wozy i konie stały jak w ziemię wryte, i tym, który, w barwistych strojach, jak łan ściętych kwiatów na pozłacanej ziemi leżał, świeciło w górze, jasne, ale łagodne słońce i z woniami ambry, sandału, cynamonu, piżma, aloesu, przeciągały obłoki kadzidłowego dymu.
Wiktionary
IPA: ˈãmbra, AS: ãmbra
Wiktionary
rzecz. ambreina ż., ambriol m.
przym. ambrowy
Wiktionary
1. otwór strzelniczy w umocnieniu, umożliwiający prowadzenie ognia i obserwacji
2. dawniej: framuga okna lub drzwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) otwór strzelniczy w miejscu umocnionym, obwarowanym lub opancerzonym;
Wiktionary
Ambrazura (fr. embrasure) – otwór strzelniczy, przez który wystawia się lufę karabinu lub działa podczas prowadzenia ognia. Termin ten stosuje się w odniesieniu do fortyfikacji lądowych oraz uzbrojonych jednostek pływających.
Wikipedia
(1.1) Nad ambrazurą znajduje się zwykle system wentylacyjny dla odprowadzania dymu i spalin.
Wiktionary
IPA: ˌãmbraˈzura, AS: ãmbrazura
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z dawniejszych, stosowanych od 1852 roku, pozytywowych technik fotograficznych, pozwalająca uzyskać jeden unikatowy obraz
Wiktionary
Ambrotypia – jedna z dawniejszych, stosowanych od 1851 roku, pozytywowych technik fotograficznych, pozwalająca uzyskać jeden unikatowy (czyli bez możności wykonania odbitek) obraz. Ambrotypia opiera się na technice mokrej płyty kolodionowej, przy czym negatyw na szklanej płycie jest specjalnie lekko niedoświetlony, a następnie umieszczany na czarnym podkładzie, przez co uzyskuje on wygląd pozytywu. Obrazy tego rodzaju były często kolorowane.
Wikipedia
IPA: ˌãmbrɔˈtɨpʲja, AS: ãmbrotypʹi ̯a
Wiktionary
gatunek drzewa pochodzący z Ameryki Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) syst. dendr. rodzaj drzew z rodziny altyngiowatych rosnących w Azji i Ameryce Północnej
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju ambrowiec (1.1)
Wiktionary
Ambrowiec (Liquidambar L.) – rodzaj roślin należący do rodziny altyngiowatych (Altingiaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego albo ok. 5 gatunków albo w szerokim ujęciu włączane są tu gatunki z rodzajów altyngia Altingia i Semiliquidambar zwiększając ich łączną liczbę do ok. 15.
Wikipedia
IPA: ãmˈbrɔvʲjɛt͡s, AS: ãmbrovʹi ̯ec
Wiktionary
przymiotnik od: ambra
SJP.pl
zdrobnienie od: Ambroży
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) polski herb szlachecki, odmiana herbu Bajbuza;
Wiktionary
Ambrożewicz (Wąż) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Bajbuza.
Wikipedia
(1.1) Nasza rodzina od pokoleń pieczętuje się Ambrożewiczem.
Wiktionary
rzecz. Ambroży m.
przym. Ambrożewiczowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Ambroży (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
1. w mitologii greckiej: pokarm bogów zapewniający im wieczną młodość i nieśmiertelność;
2. przenośnie o szczególnie smacznym napoju, rzadziej potrawie;
3. odmiana kopru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ãmˈbrɔzʲja, AS: ãmbrozʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ambrozja ż., ambrozjańskość ż., ambrozyjskość ż.
:: fm. Ambroży mos.
przym. Ambrozjin, Ambrozjowy, ambrozjański, ambrozyjski
przysł. ambrozjańsko, ambrozyjsko
zob. Ambroży.
Wiktionary
śpiew ambrozjański - w liturgii katolickiej: śpiew kościelny, wprowadzony przez św. Ambrożego, oparty na elementach wschodnich, greckich i włoskich, mający wiele cech wspólnych z powstałym po nim śpiewem gregoriańskim
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) rel. dotyczący życia i twórczości Ambrożego z Mediolanu, charakterystyczny, typowy dla Ambrożego z Mediolanu lub jego twórczości, taki jak u Ambrożego z Mediolanu
Wiktionary
(1.1) Ryt ambrozjański nazywany też bywa rytem mediolańskim.
Wiktionary
rzecz. Ambroży m., Ambrozja ż.
przym. Ambrożowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ambroży z małżonką; Ambrożowie
SJP.pl
Ambroży z małżonką; Ambrożostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ambrożego lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Ambroży
Wiktionary
(1.1) Sad sąsiadował z Urbanową zagrodą z jednej strony i z Ambrożowym polem z drugiej.
(1.1) Obok Ambrożowej pasieki stoi przydrożna figura św. Ambrożego.
(1.1) Ambrożowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
(1.1) Gdy przeszukiwałem wczoraj strych, wpadły mi w ręce Ambrożowe limeryki.
Wiktionary
rzecz. Ambroży m., ambrozja ż.
przym. ambrozjański
Wiktionary
(1.1) Ambrożego (D. lp. – po rzecz.)
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ambroży (gr. ambrósios – boski, nieśmiertelny, święty od (am)brotós – (nie)śmiertelny) – imię męskie pochodzenia greckiego.
Chrześcijańskim patronem tego imienia jest późnorzymski biskup św. Ambroży.
Imieniny obchodzi: 17 marca, 20 marca, 4 kwietnia, 19 lipca, 16 sierpnia, 16 października, 18 października, 2 listopada i 7 grudnia.
Żeńskim odpowiednikiem jest Ambrozja.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Ambroży, z zawodu jestem pszczelarzem, z zamiłowania gołębiarzem i poetą.
(1.1) Ambroży Grabowski, księgarz i antykwariusz oraz historyk Krakowa, uchodził za autora pierwszego przewodnika po Krakowie.
(1.1) W Kościele katolickim na 7 grudnia przypada wspomnienie św. Ambrożego z Mediolanu, patrona pszczelarzy.
(1.1) Ambrożowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 7 grudnia, a także 20 marca, 4 kwietnia, 19 lipca, 16 sierpnia oraz 16 i 18 października.
Wiktionary
IPA: ãmˈbrɔʒɨ, AS: ãmbrožy
Wiktionary
rzecz. Ambrożowa ż., Ambrożówna ż., Ambrożostwo lm m., Ambrozjusz mos., ambrozja ż., ambrozjańskość ż., ambrozyjskość ż.
:: zdrobn. Ambrożek mos., Ambrozik mos., Brożek mos., Ambroś mos.
:: przest. Ambroż mos.
:: gwara. Jambroży mos.
:: fż. Ambrozja ż.
przym. Ambrożowy, Ambrożkowy, Ambrozikowy, Ambrosiowy, Brożkowy, ambrozjański, ambrozyjski
przysł. ambrozjańsko, ambrozyjsko
zob. Ambrozja, Jambroży.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Ambrożek, Ambrozik, Brożek, Ambroś; przest. Ambroż; gwara. Jambroży
Wiktionary
rozkoszny, cudny, boski
SJP.pl
ambu worek - aparat do prowadzenia sztucznego oddychania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. worek samorozprężalny, przyrząd służący do przeprowadzania sztucznego oddychania
Wiktionary
Worek samorozprężalny, resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu, producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) resuscytator
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ambu (język pali.) ==
thumb|ambu (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) woda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) resuscytator
Wiktionary
1. krużganek kościelny
2. dawniej: miejsce na spacery w ogrodzie
3. zwykle w lm: pola (pasma) ambulakralne ciągnące się od otworu gębowego do odbytu jeżowca i usiane nóżkami ambulakralnymi
SJP.pl
układ ambulakralny, układ wodny - swoisty dla szkarłupni system kanałów, wypełniony gł. wodą morską; do u. a. należą: pierścień okołoprzełykowy i 5 kanałów promienistych oraz kanały boczne, opatrzone nóżkami ambulakralnymi lub czułkami
SJP.pl
specjalnie wyposażony (m.in. w zestaw urządzeń do ratowania życia) samochód przystosowany do przewozu chorych; karetka pogotowia; dawniej także: pojazd będący ruchomą placówką jakiejś instytucji, głównie poczty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek transportu przeznaczony do przewozu chorych lub rannych;
(1.2) ruchoma placówka jakiejś instytucji umieszczona w odpowiednio przystosowanym pojeździe
Wiktionary
Ambulans (fr. ambulance), karetka pogotowia ratunkowego, in. sanitarka – środek transportu dysponowany na miejsce nagłego zachorowania albo wypadku, przeznaczony do udzielania pomocy, przewozu chorych lub rannych z miejsca zdarzenia do szpitala, a często również służący do transportów medycznych i międzyszpitalnych.
Wikipedia
(1.1) Chorych przewieziono do innych szpitali ambulansami.
(1.2) Ambulans pocztowy przejeżdżał przez wieś we wtorki i piątki.
Wiktionary
IPA: ãmˈbulãw̃s, AS: ãmbulãũ̯s
Wiktionary
przym. ambulansowy
Wiktionary
(1.1) karetka pogotowia, erka
Wiktionary
przymiotnik od: ambulans
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ambulansem, dotyczący ambulansu
Wiktionary
rzecz. ambulans mrz.
Wiktionary
przychodnia lekarska, w której wykonuje się drobne zabiegi, zwykle umiejscowiona przy szpitalu, sanatorium itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. miejsce lekarskiej pomocy doraźnej przy szpitalu, sanatorium lub w zakładzie pracy;
Wiktionary
Ambulatorium – miejsce pomocy doraźnej. Ambulatoria mogą znajdować się przy izbach przyjęć szpitali, w pogotowiu ratunkowym czy przychodniach / poradniach lekarskich.
Ambulatoria zaopatrują pacjentów (urazowo-ortopedycznie, internistycznie, pediatrycznie) lub kierują do szpitala w przypadkach cięższych, niemożliwych do zdiagnozowania w pomocy doraźnej. W zależności od macierzystego przeznaczenia placówki służby zdrowia ambulatoria mogą być całodobowe (np. całodobowy szpital czy pogotowie ratunkowe) lub czynne w określonych godzinach (np. od 16 do 7 rano, w czasie gdy przychodnie są zamknięte, dla pacjentów wymagających iniekcji).
Wikipedia
IPA: ˌãmbulaˈtɔrʲjũm, AS: ãmbulatorʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. ambulatoryjny
przysł. ambulatoryjnie
Wiktionary
związany z ambulatorium, wykonywany w ambulatorium (np. zabiegi ambulatoryjne, pomoc ambulatoryjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. wykonywany w ambulatorium lub dla ambulatorium przeznaczony
Wiktionary
(1.1) Nasza przychodnia zapewnia opiekę ambulatoryjną.
Wiktionary
IPA: ˌãmbulatɔˈrɨjnɨ, AS: ãmbulatoryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. ambulatorium n.
przysł. ambulatoryjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. kowadło
Wiktionary
IPA: ˈãmbus, AS: ãmbus
Wiktionary
płaz z rodziny poprzecznozębnych, żyjący w Ameryce Północnej
SJP.pl
Ambystoma – rodzaj płazów ogoniastych z rodziny ambystomowatych (Ambystomatidae).
Wikipedia
rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych; ambystomy, poprzecznozębne
SJP.pl
Ambystomowate, ambystomy, poprzecznozębne (Ambystomatidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata), obejmująca ponad 30 gatunków o zębach ułożonych w rzędy poprzeczne względem długiej osi ciała. W zapisie kopalnym znane z dolnego oligocenu.
Wikipedia
o cechach ambystomowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
płaz z rodziny poprzecznozębnych, żyjący w Ameryce Północnej
SJP.pl
Ambystomowate, ambystomy, poprzecznozębne (Ambystomatidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata), obejmująca ponad 30 gatunków o zębach ułożonych w rzędy poprzeczne względem długiej osi ciała. W zapisie kopalnym znane z dolnego oligocenu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. sproszkowane mango
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
ang. amchur < hin. अमचूर
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amchur
źródła.
== amchur (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) kulin. amchur
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
ang. amchur < hin. अमचूर
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amchur
źródła.
== amchur (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) kulin. amchur
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
z łaciny: ad maiorem Dei gloriam - ku większej chwale bożej (dewiza zakonu jezuitów); A.M.D.G.
SJP.pl
gatunek z podgromady korzenionóżek, należący do najprostszego rzędu pierwotniaków o zmiennym kształcie ciała; pełzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. pierwotniak posiadający zmienny kształt, poruszający się poprzez wysuwanie nibynóżek;
(1.2) pot. głupia dziewczyna lub kobieta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiele ameb prowadzi pasożytniczy tryb życia.
Wiktionary
IPA: ãˈmɛba, AS: ãmeba
Wiktionary
rzecz. amebocyt mrz., ameboza ż.
przym. amebowy, ameboidalny, amebowaty
przysł. amebowato
Wiktionary
(1.1) pełzak
Wiktionary
zakaźna choroba pasożytnicza, wywołana przez pierwotniaka - pełzaka (amebę); pełzakowica; czerwonka pełzakowata; ameboza; amebioza
SJP.pl
Wikipedia
komórka bezkręgowców poruszająca się ruchami pełzakowatymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. komórka zwierzęca niektórych bezkręgowców podobna amebie - zdolna do ruchów pełzakowatych
Wiktionary
Amebocyt (gr. ameíbō ‘zmiana’, kýtos ‘komórka’), komórka ameboidalna, komórka pełzakowata – komórka zdolna do ruchów pełzakowatych, występująca w wielu grupach organizmów, pełniąca różne funkcje, np. ochrona przed drobnoustrojami (fagocytoza), gromadzenie zbędnych produktów przemiany materii.
Wikipedia
(1.1) Na dzisiejszych zajęciach zobaczymy amebocyty gąbek i mięczaków.
Wiktionary
(1.1) komórka ameboidalna, komórka pełzakowata
Wiktionary
pochodzący od ameby; pełzakowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do ameby
Wiktionary
rzecz. ameba ż.
przym. amebowy, amebowaty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób właściwy amebom lub przypominający amebę
Wiktionary
(1.1) Niestety, salon Gwiazdy nie miał kształtu czworoboku, tylko ciągnął się amebowato i dekorator musiał sam ustalić granice, wstawiając snopki w nieistniejące rogi pokoju.
Wiktionary
rzecz. ameba ż.
przym. amebowaty
Wiktionary
podobny do ameby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. podobny do ameby
Wiktionary
rzecz. ameba ż., amebocyt mrz., ameboza ż.
przym. amebowy, ameboidalny
przysł. amebowato
Wiktionary
związany z amebą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany z amebą
(1.2) przen. pot. przypominający amebę
Wiktionary
rzecz. ameba ż.
Wiktionary
choroba pasożytnicza, o przebiegu przewlekłym, wywoływana przez amebę; amebiaza; pełzakowica; czerwonka pełzakowa; amebioza
SJP.pl
Wikipedia
włoskie imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Amadeusz lub Amedeusz – imię męskie pochodzące od łacińskiego imienia Amadeus, powstałego w kręgach zakonnych. Wywodzi się od słów amare (kochać), oraz Deus (Bóg), co oznacza „kochający Boga”.
Żeńskim odpowiednikiem jest Amadea.
Wikipedia
ameka wspaniała - gatunek ryby akwariowej
SJP.pl
Ameka wspaniała (Ameca splendens) – endemiczny gatunek słodkowodnej ryby karpieńcokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Ameca. Spotykana w hodowlach akwariowych.
Nazwa rodzajowa Ameca pochodzi od nazwy rzeki, w której ryba została odkryta, splendens oznacza błyszczący, połyskujący.
Wikipedia
wrodzony brak kończyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miasto we Włoszech, w regionie Umbria, w prowincji Terni;
(1.3) geogr. gmina we Włoszech z siedzibą władz w Amelii (1.2)
Wiktionary
Miejsca:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Amelia i jestem twoją daleką krewną ze strony ojca.
Wiktionary
IPA: ãˈmɛlʲja, AS: ãmelʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Amalia ż.
:: zdrobn. Amelka ż.
Wiktionary
(1.1) Amelka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Amelii lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Amelina
Wiktionary
rzecz. Amelin m.
:: fż. amelinianka ż.
przym. ameliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Amelina
Wiktionary
rzecz. Amelin m.
:: fm. amelinianin m.
przym. ameliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Amelina
Wiktionary
rzecz. Amelin m., amelinianin m., amelinianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Amelii lub z nią związany
SJP.pl
dawniej: poprawianie czegoś, czynienie lepszym; ulepszanie
SJP.pl
związany z amelioracją
SJP.pl
zdrobnienie od: Amalia, Amelia (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Amelia
Wiktionary
(1.1) Zabrałem Amelkę na łódki.
(1.1) Rysiu wspomniał Amelce o twoich urodzinach.
(1.1) W październiku skoczymy z Amelką do Wenecji.
(1.1) Gondolier uśmiechał się do Amelki przez całą godzinę.
Wiktionary
rzecz. Amelia ż.
Wiktionary
komórka pochodzenia nabłonkowego, wytwarzająca u kręgowców szkliwo podczas rozwoju zębów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. komórka nabłonkowa wytwarzająca szkliwo podczas rozwoju zęba;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwsza warstewka każdego pryzmatu szkliwa tworzy się u podstawy ameloblastu.
Wiktionary
(1.1) adamantoblast, enameloblast, komórka szkliwotwórcza
Wiktionary
1. wyraz stanowiący zakończenie modlitwy lub roty przysięgi;
2. wyraz oznaczający potwierdzenie;
3. fraz. na pewno, z całą pewnością;
4. ostateczne zakończenie czegoś, koniec
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) rel. …używany na zakończenie chrześcijańskiej modlitwy
Wiktionary
Amen (z hebr. אמן amen – „niech się stanie”, „wierność”, od rdzenia amint – był mocny) – judaistyczna, chrześcijańska i muzułmańska uroczysta formuła kończąca i zarazem potwierdzająca modlitwę lub hymn, także w tekstach biblijnych. Słowo „amen” jest także używane jako zwrot w rodzaju „niech tak będzie”.
Wikipedia
(1.1) …i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
Wiktionary
IPA: ˈãmɛ̃n, AS: ãmẽn
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|amyn., gw-pl|Górny Śląsk|amynt.
Wiktionary
zespół splątania, jeden z zespołów psychotycznych w psychiatrii
SJP.pl
Wikipedia
imię faraonów
SJP.pl
Amenhotep – imię faraonów z XVIII dynastii.
Imię Amenhotep znaczy "Amon jest rad"
Wikipedia
choroba kobiet objawiająca się zanikiem cyklu miesiączkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. brak miesiączki
Wiktionary
(1.1) U kobiet dotkniętych tą dolegliwością częsty jest brak miesiączki (amenorrhea). Obecnie wiemy, że wszystkie te objawy są skutkiem nadmiernego wytwarzania kortyzolu przez gruczoły nadnerczy.
Wiktionary
oddziaływanie ujemne polegające na hamowaniu rozwoju populacji jednego gatunku przez drugą populację, nieczerpiącą z tego procesu żadnych korzyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. typ oddziaływania, w którym populacja jednego gatunku hamuje rozwój drugiej populacji, nie ponosząc strat i nie czerpiąc z tego żadnych korzyści
Wiktionary
Amensalizm – jedna z antagonistycznych zależności międzygatunkowych, w której obecność i czynności życiowe jednego gatunku lub populacji wpływają niekorzystnie na drugi gatunek lub populację, przy czym jest to relacja jednostronna, tj. obecność tego drugiego gatunku dla pierwszego jest obojętna.
Wikipedia
przymiotnik od: amencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mot. jeden z modeli samochodu marki Volkswagen
Wiktionary
(1.1) Swoim ameo mknął ulicami Bombaju.
Wiktionary
skrót od: amerykański
SJP.pl
[czytaj: amerikan] krój czcionki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: amerikano] kawa espresso z dużym dodatkiem wody; czarna kawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. spoż. kawa espresso rozcieńczona wodą
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poproszę dwa americano, szarlotkę i serniczek.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrʲiˈkãnɔ, AS: ãmerʹikãno
Wiktionary
Emeryk, Amalaryk, Amalryk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”. Emeryk może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich, oznaczającego „zawsze bogaty”.
Wikipedia
promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Am, otrzymywany sztucznie z plutonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Am i liczbie atomowej 95;
Wiktionary
Ameryk (Am, łac. americium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców. Otrzymał go Glenn Seaborg ze współpracownikami w 1944 roku, bombardując uran-238 przyspieszonymi cząstkami α: {}^{238}\mathrm {U} (\alpha ,n){}^{241}\mathrm {Pu} . Powstały pluton-241 ulega spontanicznemu rozpadowi promieniotwórczemu β−, w wyniku którego powstaje ameryk-241. Został nazwany na cześć Ameryki. Jest miękkim, srebrzystobiałym metalem. Wszystkie jego izotopy są promieniotwórcze.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ameryk?
Wiktionary
IPA: ãˈmɛrɨk, AS: ãmeryk
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykan m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., amerykanizm m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykańskość ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykański, amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykanizacyjny, amerykanistyczny, amerykański, amerykowy
Wiktionary
(1.1) Am
Wiktionary
1. część świata składająca się z 2 kontynentów: Ameryki Północnej i Ameryki Południowej
2. pot. USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kontynent na półkuli zachodniej;
(1.2) pot. geogr. Stany Zjednoczone Ameryki
(1.3) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Ameryka – część świata położona na zachodniej półkuli Ziemi, w skład której wchodzą dwa kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa. Rozciąga się na długości ponad 15 tysięcy km od Archipelagu Arktycznego po Ziemię Ognistą. Niekiedy na oznaczenie obu Ameryk używa się także określeń „Nowy Świat” lub „półkula zachodnia”.
Wikipedia
(1.1) W XIX w. (= dziewiętnastym wieku) wielu emigrantów wyjeżdżało do Ameryki.
(1.2) Długa kolejka stoi po wizę do Ameryki.
Wiktionary
IPA: ãˈmɛrɨka, AS: ãmeryka
Wiktionary
rzecz. Amerykanin mos., Amerykaniec mos., amerykaniec mos./mzw., amerykan mrz., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., ameryk mrz., amerykanistyka ż., amerykanista mos., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykańskość ż., amerykanizm mrz., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny, amerykanizacyjny
przysł. amerykańsko
Wiktionary
1. czterokołowy pojazd konny na resorach, używany w pierwszej połowie XX wieku; amerykanka;
2. wczesny ziemniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. czterokołowy lub dwukołowy resorowany pojazd konny o odkrytym nadwoziu
(1.2) sport. odmiana bilarda
Wiktionary
Amerykan (niem. Schreibersdorfer Mühle) – uroczysko-dawna miejscowość w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego. Do 1957 w powiecie prudnickim.
W miejscowości znajdują się zabudowania kompleksu młyńskiego „Amerykan” z XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Po drugiej stronie dworca czekał nas amerykan, zaprzężony w dwa rosłe konie.
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., Amerykanka ż., amerykanka ż., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., ameryk m., amerykańszczyzna ż., amerykanizm m., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n.
czas. amerykanizować
przym. amerykański, amerykanizacyjny
Wiktionary
(1.1) amerykanka
(1.5) amerykanka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: Amerykanka
Wiktionary
rzecz. Amerykanka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizm m., ameryk m., amerykańskość ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanizacyjny
Wiktionary
lekceważąco o obywatelu USA; Amerykaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) war. lekcew. mieszkaniec Ameryki, zwłaszcza Stanów Zjednoczonych
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykanka ż., ameryk mrz., amerykan mrz., amerykaneczka ż., amerykaniec mos./mzw.
przym. amerykański
Wiktionary
(1.1) Amerykanin
Wiktionary
1. obywatel Stanów Zjednoczonych Ameryki;
2. mieszkaniec Ameryki Północnej lub Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ameryki – kontynentu
(1.2) mieszkaniec Stanów Zjednoczonych
Wiktionary
Amerykanie (ang. Americans) – pluralistyczna wspólnota narodowo-państwowa pochodzenia imigracyjnego, kształtująca się w Stanach Zjednoczonych, licząca w 2010 roku około 308,7 mln osób. W związku ze specyficzną, migracyjną historią swojego powstania, posiada pochodzenie mieszane, przede wszystkim europejskie. Mniejszość stanowią osoby pochodzenia afrykańskiego, azjatyckiego, rdzenni Amerykanie – Indianie Ameryki Północnej oraz osoby pochodzenia hawajskiego i pacyficznego. Skutkiem tradycyjnej wieloetniczności Stanów Zjednoczonych jest fakt, że wielu Amerykanów identyfikuje się zarówno ze Stanami Zjednoczonymi, jak i – raczej sentymentalnie – z krajem pochodzenia swoich przodków (np. Amerykanie niemieckiego, włoskiego czy irlandzkiego pochodzenia – German Americans, Italian Americans, Irish Americans).
Wikipedia
(1.2) Po kilku latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przyzwyczaiłam się do sposobu bycia Amerykanów.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨˈkãɲĩn, AS: ãmerykãńĩn
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., amerykaniec mos., Amerykaniec mos., amerykanistyka ż., amerykanista mos., amerykanistka ż., ameryk mrz., amerykan mrz., amerykanka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizm mrz., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n.
:: fż. Amerykanka ż.
czas. amerykanizować ndk.
przym. amerykański, amerykanizacyjny
przysł. amerykańsko
Wiktionary
(1.2) pot. amerykaniec, Amerykaniec; pogard. jankes, Jankes, hamburger; gw-pl|Górny Śląsk|Amerykon.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie amerykanistyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista z dziedziny amerykanistyki
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨkãˈɲista, AS: ãmerykãńista
Wiktionary
rzecz. amerykanistyka ż., amerykanizm m., Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykanka ż.
:: fż. amerykanistka ż.
przym. amerykanistyczny, amerykański, amerykanizacyjny
czas. amerykanizować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka z dziedziny amerykanistyki, znawczyni Ameryki
Wiktionary
rzecz. amerykanistyka ż., amerykanizm m., Ameryka ż., ameryk m., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n., Amerykanin m., Amerykanka ż., amerykanka ż.
:: fm. amerykanista m.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykanistyczny, amerykański, amerykanizacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: amerykanistyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący amerykanistyki
Wiktionary
(1.1) Bez względu na to, czy profil studiów amerykanistycznych jest bardziej kulturoznawczy czy politologiczny, każdy student powinien zacząć poznawanie Ameryki od lektury Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Wiktionary
rzecz. amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., ameryk mrz., Ameryka ż., amerykanizowanie n., amerykańszczyzna ż., amerykanizacja ż., amerykanizm mrz., Amerykanka ż.
przym. amerykański, amerykanizacyjny
Wiktionary
dział literaturoznawstwa zajmujący się literaturą amerykańską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. interdyscyplinarna dziedzina nauki badająca m.in. historię, kulturę, literaturę i sztukę Stanów Zjednoczonych, jak i odmianę języka angielskiego używaną w USA
(1.2) eduk. kierunek studiów na uczelni wyższej, którego przedmiotem jest kultura, literatura i sztuka Stanów Zjednoczonych
Wiktionary
Amerykanistyka (ang. American studies) – dziedzina nauki badająca historię, kulturę, literaturę i społeczeństwo Stanów Zjednoczonych Ameryki, a także angielszczyznę amerykańską. Amerykanistyka to również kierunek studiów w szkole wyższej, którego przedmiotem dydaktyki i badań są wymienione dziedziny.
Wikipedia
(1.2) Mam na imię Hilaria i studiuję amerykanistykę na Uniwersytecie Gdańskim.
Wiktionary
rzecz. amerykanista m., amerykanistka ż., Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., ameryk mrz., amerykanizm mrz., amerykan m.
czas. amerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny, amerykanizacyjny
Wiktionary
poddawanie wpływom amerykańskim, nadawanie czemuś cech typowo amerykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wprowadzanie lub naśladowanie stylu życia, zwyczajów panujących w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Amerykanizacja – charakterystyczny dla drugiej połowy XX i XXI wieku, ogólnoświatowy proces transferu kulturowego, którego obiektem są instytucje, normy, wartości, zwyczaje, zachowania, techniki, symbole czy obrazy, które (faktycznie lub rzekomo) są kojarzone ze Stanami Zjednoczonymi. Wpływ kultury amerykańskiej na inne kultury łączony jest z mocarstwową pozycją Stanów Zjednoczonych i najczęściej traktowany jest jako zjawisko negatywne.
Wikipedia
(1.1) Amerykanizacja języka korporacyjnego bardzo irytowała menedżera działu outsourcingu.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨkãɲiˈzat͡sʲja, AS: ãmerykãńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykan m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., ameryk m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizm m., amerykańskość ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykanizacyjny, amerykański, amerykanistyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z amerykanizacją, dotyczący amerykanizacji, przyjmowania lub narzucania amerykańskich zwyczajów, kultury, cywilizacji
Wiktionary
rzecz. amerykanizacja ż., Ameryka ż., Amerykanin mos., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykan m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., ameryk m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizm m., amerykańskość ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny
Wiktionary
1. wyraz, zwrot charakterystyczny dla języka angielskiego lub hiszpańskiego na terenie Ameryki;
2. zespół cech kultury amerykańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cechy charakterystyczne dla kultury Stanów Zjednoczonych Ameryki
(1.2) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka amerykańskiego angielskiego
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨˈkãɲism̥, AS: ãmerykãńism̦
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., Amerykanka ż., amerykanka ż., amerykan m., ameryk m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykańskość ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n., Amerykaneczka ż., amerykaneczka ż.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanizacyjny, amerykanistyczny
Wiktionary
(1.1) amerykańszczyzna
Wiktionary
poddawać wpływom amerykańskim, rozszerzać wpływy amerykańskie, nadawać czemuś cechy typowo amerykańskie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamerykanizować)
(1.1) kult. narzucać kulturę amerykańską, przeprowadzać amerykanizację
czasownik zwrotny niedokonany amerykanizować się (dk. zamerykanizować się)
(2.1) stawać się Amerykaninem, nabierać cech amerykańskich
Wiktionary
(2.1) Czesi amerykanizują się bardzo szybko.
Wiktionary
rzecz. amerykanizacja ż., Ameryka ż., amerykanistyka ż., amerykanista mos., ameryk mrz., amerykan mrz., amerykaneczka ż., amerykaniec mos./mzw., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n.
przym. amerykański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kult. narzucanie kultury amerykańskiej, przeprowadzanie amerykanizacji
Wiktionary
(1.1) Gubernator wspierał amerykanizowanie autochtonów.
Wiktionary
rzecz. nieamerykanizowanie n., Ameryka ż., Amerykanin mos., Amerykaniec mos., amerykaniec mos., amerykan mrz., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., ameryk mrz., amerykanistyka ż., amerykanista mos., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanizacja ż., zamerykanizowanie n., amerykanizm mrz.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny, amerykanizacyjny
przysł. amerykańsko
Wiktionary
(1.1) amerykanizacja
Wiktionary
1. duży fotel do siedzenia, rozkładany;
2. czterokołowy pojazd konny na resorach, używany w pierwszej połowie XX wieku; amerykan;
3. wolna amerykanka:
a) walka zapaśnicza, w której wszystkie chwyty są dozwolone; wolnoamerykanka;
b) postępowanie bez przestrzegania jakichkolwiek norm; wolnoamerykanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Stanów Zjednoczonych
(1.2) mieszkanka kontynentu amerykańskiego
Wiktionary
(1.1) Ciastko było o wiele za słodkie, ale otyła Amerykanka i tak je zjadła.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨˈkãnka, AS: ãmerykãnka
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykanka ż., ameryk m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykańszczyzna ż., amerykańskość ż., amerykanizm m., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
:: fm. Amerykanin m.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny, amerykanizacyjny
przysł. amerykańsko
Wiktionary
1. związany z Ameryką (kontynentem)
2. związany ze Stanami Zjednoczonymi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ameryki (kontynentu)
(1.2) dotyczący Stanów Zjednoczonych Ameryki
(1.3) dotyczący Ameryki (miejscowości w Polsce)
Wiktionary
(1.1) Szczególnie interesowała go amerykańska fauna.
(1.2) Prezydent powitał amerykańskiego ambasadora.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨˈkãj̃sʲci, AS: ãmerykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykan m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., amerykanizm m., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., ameryk m., amerykańszczyzna ż., amerykańskość ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., zamerykanizowanie n.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykanizacyjny, amerykanistyczny
przysł. amerykańsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób amerykański, po amerykańsku
Wiktionary
(1.1) Na wystawie wisiały same amerykańsko wyglądające koszule.
Wiktionary
czas. amerykanizować ndk.
rzecz. amerykanizowanie n., Ameryka ż., Amerykanin mos., Amerykanka ż.
przym. amerykański
Wiktionary
dotyczący Ameryki i Polski; w części amerykański, w części polski
SJP.pl
zespół cech właściwych życiu i kulturze Amerykanów ze Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co amerykańskie; amerykański charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) O amerykańskości hotelu świadczą m.in. charakterystyczne muszle klozetowe specjalnie sprowadzone z Ameryki.
Wiktionary
rzecz. Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykańszczyzna ż., amerykanka ż., amerykanizm mrz., amerykanizacja ż., amerykaneczka ż., ameryk mrz., Ameryka ż.
przym. amerykański, amerykanizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. amerykańska odmiana języka angielskiego
(1.2) pot. pejor. wszystko co jest charakterystyczne dla kultury Stanów Zjednoczonych Ameryki
Wiktionary
IPA: ˌãmɛrɨkãj̃ˈʃt͡ʃɨzna, AS: ãmerykãĩ ̯ščyzna
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż., Amerykanin m., Amerykaniec m., amerykaniec m., amerykan m., Amerykanka ż., Amerykaneczka ż., amerykanka ż., amerykaneczka ż., amerykanistyka ż., amerykanista m., amerykanistka ż., amerykanizm m., amerykańskość ż., amerykanizacja ż., amerykanizowanie n., ameryk mrz.
czas. amerykanizować ndk., zamerykanizować dk.
przym. amerykański, amerykanistyczny, amerykanizacyjny
Wiktionary
gatunek ziemniaków
SJP.pl
skupianie się głównie na Stanach Zjednoczonych i ocenianie innych regionów świata wyłącznie z amerykańskiego punktu widzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Amerykanin
Wiktionary
→ ameryk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ameryku
Wiktionary
rzecz. ameryk m.
Wiktionary
Wikipedia
rozwój prosty, bez kolejnych stadiów i przekształceń, spotykany u niektórych owadów bezskrzydłych, np. u skoczogonków i wszy; ametabolizm
SJP.pl
Rozwój prosty, rozwój wprost, rozwój bezpośredni, postembriogeneza bezpośrednia, ametamorfoza, ametabolia (łac. ametamorphosis, ametabolia) – rozwój pozazarodkowy (postembriogeneza), w którym forma młodociana różni się od dorosłej jedynie mniejszymi rozmiarami i niezdolnością do rozrodu.
Wikipedia
związany z ametabolizmem
SJP.pl
rozwój prosty, bez kolejnych stadiów i przekształceń, spotykany u niektórych owadów bezskrzydłych, np. u skoczogonków i wszy; ametabolia
SJP.pl
Rozwój prosty, rozwój wprost, rozwój bezpośredni, postembriogeneza bezpośrednia, ametamorfoza, ametabolia (łac. ametamorphosis, ametabolia) – rozwój pozazarodkowy (postembriogeneza), w którym forma młodociana różni się od dorosłej jedynie mniejszymi rozmiarami i niezdolnością do rozrodu.
Wikipedia
związany z brakiem możliwości przeobrażenia
SJP.pl
brak możliwości przeobrażenia
SJP.pl
Rozwój prosty, rozwój wprost, rozwój bezpośredni, postembriogeneza bezpośrednia, ametamorfoza, ametabolia (łac. ametamorphosis, ametabolia) – rozwój pozazarodkowy (postembriogeneza), w którym forma młodociana różni się od dorosłej jedynie mniejszymi rozmiarami i niezdolnością do rozrodu.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bez obranej metody; bez jasnego porządku
Wiktionary
(1.1) niezorganizowany, przypadkowy
Wiktionary
wada wzroku spowodowana nieprawidłowym stosunkiem zdolności skupiającej soczewki oka do długości gałki ocznej; niemiarowość oka, ammetropia
SJP.pl
Ametropia, niemiarowość oka – wada wzroku charakteryzująca się nieprawidłowym stosunkiem zdolności skupiającej układu optycznego oka do długości gałki ocznej, w wyniku czego promienie świetlne nie są ogniskowane na siatkówce. Prowadzi to do powstania takich zaburzeń jak:
Przeciwieństwem ametropii jest emmetropia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. dwubarwna, fioletowo-żółta odmiana kwarcu, będąca jednocześnie ametystem i cytrynem
Wiktionary
Ametryn – dwubarwna, fioletowo-żółta odmiana kwarcu, będąca jednocześnie ametystem i cytrynem (sztucznie ametryn wytwarza się ze stopów tych dwóch minerałów). Granica między tymi dwiema barwnymi odmianami jest zazwyczaj nieostra (stopniowa).
Jedyne złoża o znaczeniu gospodarczym znajdują się w Boliwii i Brazylii.
W 1994 roku na rynku pojawił się ametryn syntetyczny.
Wikipedia
IPA: ãˈmɛtrɨ̃n, AS: ãmetrỹn
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ametyst
Wiktionary
Ametyścik cienkodzioby, ametyścik (Eugenes fulgens) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) To nie ametyst, lecz tylko mały ametyścik.
Wiktionary
rzecz. ametyst m., ametyszczak mzw.
przym. ametystowy
przysł. ametystowo
Wiktionary
przezroczysta fioletowa odmiana kwarcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, kamień półszlachetny, fioletowa lub purpurowa, przezroczysta odmiana krzemionki SiO2;
(1.2) jubil. kamień jubilerski z ametystu (1.1)
(1.3) kolor fioletowy taki jak w ametyście (1.1)
Wiktionary
Ametyst – minerał, fioletowa i przezroczysta do przeświecającej odmiana kwarcu. Kamień półszlachetny, używany w jubilerstwie. Jego nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza „trzeźwy” (ἀ- a – ‘nie’, μέθυστος méthystos – ‘pijany’), gdyż według greckich wierzeń, picie wina z czar ametystowych zabezpieczało pijącego przed upiciem się.
Wikipedia
(1.2) Naszyjnik mojej żony został wykonany z ametystów fasetowanych.
Wiktionary
IPA: ãˈmɛtɨst, AS: ãmetyst
Wiktionary
rzecz. ametyszczak mzw.
:: zdrobn. ametyścik mrz.
przym. ametystowy
przysł. ametystowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem barwy ametystowej
Wiktionary
(1.1) Na rynnie usiadł ametystowo ubarwiony ptaszek.
Wiktionary
rzecz. ametyst mrz., ametyszczak mzw., ametyścik mrz.
przym. ametystowy
Wiktionary
związany z ametystem, dotyczący ametystu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jubil. miner. dotyczący ametystu, wykonany z ametystu, związany z ametystem, ozdobiony ametystem
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor fioletowy, taki jak kolor ametystu
Wiktionary
(1.1) Na smukłej szyi kobiety połyskiwał ametystowy naszyjnik.
(1.1) Rękojeść karabeli bywała z kamienia: jaspisowa, agatowa, ametystowa, złotymi lub szmelcowanymi gwoździkami spajana.
(2.1) Przybrany był w białą tunikę i w ametystową togę, która rzucała sinawy blask na jego oblicze.
(2.1) Na stole lśniły bursztynowe i ametystowe kieliszki.
Wiktionary
IPA: ˌãmɛtɨˈstɔvɨ, AS: ãmetystovy
Wiktionary
rzecz. ametyszczak mzw., ametyst mrz., ametyścik mrz., ametystowość ż.
przysł. ametystowo
Wiktionary
gatunek małego ptaka z rodziny szpakowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Cinnyricinclus leucogaster|Boddaert|ref=tak., mały ptak występujący w Afryce z mocno niebieski połyskiem upierzenia górnych partii ciała u samców;
Wiktionary
Ametyszczak (Cinnyricinclus leucogaster) – gatunek małego ptaka z rodziny szpakowatych (Sturnidae). W trzech podgatunkach występuje na południowo-zachodnim Półwyspie Arabskim oraz w Afryce Subsaharyjskiej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Upierzenie samic ametyszczaków jest pozbawione opalizacji.
Wiktionary
rzecz. ametyst mrz., ametyścik mrz.
przym. ametystowy
przysł. ametystowo
Wiktionary
minerał, glinokrzemian magnezu
SJP.pl
potocznie: amfetamina; proszek, biel, szur, szuwaks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot., uczn. amfetamina
Wiktionary
IPA: ˈãw̃fa, AS: ãũ̯fa
Wiktionary
rzecz. amfetamina ż.
Wiktionary
środek pobudzający aktywność psychomotoryczną, likwidujący m.in. objawy zmęczenia i zwiększający zdolność koncentracji, łatwo uzależniający; psychedryna, benzedryna, potocznie: amfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. organiczny związek chemiczny o silnym działaniu psychotropowym i pobudzającym ośrodkowy układ nerwowy;
Wiktionary
Amfetamina, pot. speed lub feta – organiczny związek chemiczny, pochodna 2-fenyloetyloaminy, stymulant wykorzystywany w leczeniu ADHD, narkolepsji i otyłości. Odkryta w 1887, występuje w dwóch enancjomerach, którymi są lewoamfetamina i dekstroamfetamina. Nazwa amfetamina odnosi się zaś do racemicznej wolnej zasady, a więc składającej się z równomolowej mieszaniny czystych enancjomerów. Niemniej termin ten jest często używany nieformalnie do dowolnej mieszaniny enancjomerów, a nawet do czystych enancjomerów. Historycznie wykorzystywano ją do leczenia obrzęku nosa i zaburzeń depresyjnych. Stosuje się ją jako środek dopingujący oraz substancję nootropową, a także rekreacyjnie jako afrodyzjak i związek euforyzujący. Posiadanie i dystrybucja są ściśle kontrolowane w wielu krajach, z powodu znacznego ryzyka zdrowotnego, związanego z użyciem rekreacyjnym.
Wikipedia
(1.1) Policja z Siemianowic Śląskich zatrzymała dwóch nastolatków, którzy mieli przy sobie ponad 70 dekagramów amfetaminy.
Wiktionary
IPA: ˌãw̃fɛtãˈmʲĩna, AS: ãũ̯fetãmʹĩna
Wiktionary
rzecz. metamfetamina ż., amfa ż.
:: zdrobn. amfetaminka ż.
przym. amfetaminowy
Wiktionary
(1.1) chem. benzedryna, psychedryna, perwityna; slang. amfa, białko, doktor, feta, no sleep, proch, proszek, speed, śnieg
Wiktionary
osoba uzależniona od amfetaminy
SJP.pl
związany z amfetaminą, dotyczący amfetaminy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) farm. med. związany z amfetaminą, dotyczący amfetaminy
Wiktionary
rzecz. amfetamina ż., amfetaminista m., amfetaministka ż.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) obustronnie; obu rodzajów, obu-; wokół, naokoło
Wiktionary
(1.1) amfibia, amfibologia, amfibrach, amfiprostylos, amfiteatr
Wiktionary
IPA: ˈãw̃fʲi, AS: ãũ̯fʹi
Wiktionary
(1.1) obu-, ambi-
Wiktionary
Amfiaraos – wieszczek i tłumacz snów w mitologii greckiej. Był synem Ojklesa i Hypermnestry oraz ojcem Eurydyki, Amfilochosa i Alkmeona. Według niektórych podań jego synami byli także Tiburtus, Koras i Katillus. Był ulubieńcem Zeusa i Apolla.
Wikipedia
1. pojazd mechaniczny przystosowany do poruszania się zarówno po lądzie, jak i po wodzie;
2. samolot przystosowany do lądowania i wodowania;
3. zwierzę mogące żyć zarówno na lądzie, jak i w wodzie; zwierzę ziemnowodne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. pojazd lądowo-wodny, stosowany głównie przez wojsko lub służby ratownicze
(1.2) lotn. pojazd wodno-powietrzny
(1.3) zwykle w lm.: amfibie – zool. inaczej płazy
(1.4) uczn. stary samochód
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2) Amerykański konstruktor planowaćanuje wprowadzić masową produkcję amfibii, które sam zaprojektował.
Wiktionary
IPA: ãw̃ˈfʲibʲja, AS: ãũ̯fʹibʹi ̯a
Wiktionary
(1.2) wodnopłat, wodnopłatowiec, hydroplan, wodnosamolot
Wiktionary
przystosowany do życia zarówno na lądzie, jak i w wodzie
SJP.pl
wolno pływająca w toni wodnej larwa gąbek wapiennych, zbudowana z dwóch rodzajów komórek: większych makromerów i mniejszych, orzęsionych mikromerów, odpowiadająca rozwojowo stadium blastuli innych zwierząt
SJP.pl
Wikipedia
krzemian magnezu, żelaza, wapnia lub sodu, minerał skałotwórczy
SJP.pl
Amfibole (z stgr. ἀμφίβολος amphibolos – "nieokreślony", ze względu na różnorodność koloru i formy) – duża grupa minerałów skałotwórczych, krzemianów, czasami też glinokrzemianów.
Wikipedia
krzemian magnezu, żelaza, wapnia lub sodu, minerał skałotwórczy
SJP.pl
Amfibole (z stgr. ἀμφίβολος amphibolos – "nieokreślony", ze względu na różnorodność koloru i formy) – duża grupa minerałów skałotwórczych, krzemianów, czasami też glinokrzemianów.
Wikipedia
dwuznaczność lub niejasność wypowiedzi wynikła z zamącenia budowy składniowej, w poezji współczesnej bywa wprowadzana celowo; amfibologia
SJP.pl
Amfibolia (gr. ἀμφιβολία – atak z dwóch stron), amfibologia (gr. „dwuznaczność” z amphibállein „rozrzucać, wątpić” od amphí „z obu stron” i bállein „rzucać, ciskać”) – błąd logiczny, wypowiedź wieloznaczna (tzw. wieloznaczność kontekstu). Inna nazwa tego błędu to „wieloznaczność składniowa”. Amfibolia to wypowiedź, która może być rozumiana na co najmniej dwa sposoby, powstająca na skutek wady składni. Na przykład:
Wikipedia
działający na dwa sposoby, występujący w dwóch stanach, pełniący dwie przeciwstawne funkcje; dwojaki, niejednoznaczny
SJP.pl
skała metamorficzna składająca się głównie z amfibolu i plagioklazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała metamorficzna barwy ciemnozielonej lub ciemnoszarej, masywna i bardzo zwięzła;
Wiktionary
Amfibolit – skała metamorficzna barwy ciemnozielonej lub ciemnoszarej, masywna i bardzo zwięzła.
Wikipedia
przym. amfibolitowy
Wiktionary
związany z amfibolitem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z amfibolitem, dotyczący amfibolitu
Wiktionary
rzecz. amfibolit mrz.
Wiktionary
dwuznaczność lub niejasność wypowiedzi wynikła z zamącenia budowy składniowej, w poezji współczesnej bywa wprowadzana celowo; amfibolia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) log. wypowiedź dwuznaczna z powodu niejednoznacznej składni
Wiktionary
Amfibolia (gr. ἀμφιβολία – atak z dwóch stron), amfibologia (gr. „dwuznaczność” z amphibállein „rozrzucać, wątpić” od amphí „z obu stron” i bállein „rzucać, ciskać”) – błąd logiczny, wypowiedź wieloznaczna (tzw. wieloznaczność kontekstu). Inna nazwa tego błędu to „wieloznaczność składniowa”. Amfibolia to wypowiedź, która może być rozumiana na co najmniej dwa sposoby, powstająca na skutek wady składni. Na przykład:
Wikipedia
rzecz. amfibolia ż.
przym. amfiboliczny
Wiktionary
(1.1) amfibolia, dwuznaczność składniowa
Wiktionary
przymiotnik od: amfibologia
SJP.pl
związany z amfibolem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) miner. związany z amfibolami, dotyczący amfibolów
Wiktionary
rzecz. amfibol mrz.
Wiktionary
stopa wierszowa złożona z trzech sylab: krótkiej, długiej i krótkiej w metryce antycznej, bądź z nieakcentowanej, akcentowanej i nieakcentowanej w wierszu sylabotonicznym
SJP.pl
Amfibrach (gr. amphíbrachys, dosł. z obu stron krótki) w metryce iloczasowej – stopa metryczna składająca się z trzech sylab: jednej długiej między dwiema krótkimi.
W polskich wierszach odpowiednikiem jest sekwencja składająca się z jednej sylaby akcentowanej między dwiema nieakcentowanymi. W języku polskim występuje bardzo często, prawie każdy trzysylabowy wyraz jest amfibrachem (np. kolega), łatwo też układać z amfibrachów wiersze sylabotoniczne, np.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z amfibrachem, dotyczący amfibrachu
Wiktionary
rzecz. amfibrach mrz.
przysł. amfibrachicznie
Wiktionary
Amficjony (Amphicyonidae) – wymarła rodzina ssaków drapieżnych żyjących od późnego eocenu do późnego miocenu 37-9 milionów lat temu (MLT). Z jęz. angielskiego nazywane niedźwiedziopsami. Wcześniej zaliczane były w randze podrodziny Amphicyoninae do psowatych.
Wikipedia
unerwiony narząd zmysłu chemicznego występujący u nicieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest amfidiploidalne
Wiktionary
przym. amfidiploidalny
przysł. amfidiploidalnie
Wiktionary
związek chemiczny, którego cząsteczka ma na jednym końcu grupę rozpuszczalną w jednym rozpuszczalniku, a na drugim - grupę rozpuszczalną w innym; związek amfifilowy
SJP.pl
Amfifilowość, amfipatyczność – właściwość niektórych związków chemicznych, polegająca na jednoczesnym wykazywaniu właściwości hydrofilowych (liofilowych) i hydrofobowych (liofobowych).
Związki amfifilowe są zwykle długimi cząsteczkami, które na jednym końcu posiadają grupy rozpuszczalne w jednym rozpuszczalniku, a na drugim grupy rozpuszczalne w drugim rozpuszczalniku. Powoduje to, że na granicy faz (w punkcie styku tych dwóch rozpuszczalników lub na powierzchni jednego z nich) cząsteczki takie samorzutnie tworzą monowarstwy, a w obrębie objętości jednego z rozpuszczalników tworzą sferyczne agregaty, w których jeden koniec cząsteczek (ten rozpuszczalny) jest skierowany na zewnątrz, a drugi do środka sfery. Agregaty te nazywają się micelami.
Wikipedia
Amfifilowość, amfipatyczność – właściwość niektórych związków chemicznych, polegająca na jednoczesnym wykazywaniu właściwości hydrofilowych (liofilowych) i hydrofobowych (liofobowych).
Związki amfifilowe są zwykle długimi cząsteczkami, które na jednym końcu posiadają grupy rozpuszczalne w jednym rozpuszczalniku, a na drugim grupy rozpuszczalne w drugim rozpuszczalniku. Powoduje to, że na granicy faz (w punkcie styku tych dwóch rozpuszczalników lub na powierzchni jednego z nich) cząsteczki takie samorzutnie tworzą monowarstwy, a w obrębie objętości jednego z rozpuszczalników tworzą sferyczne agregaty, w których jeden koniec cząsteczek (ten rozpuszczalny) jest skierowany na zewnątrz, a drugi do środka sfery. Agregaty te nazywają się micelami.
Wikipedia
cząsteczki amfifilowe - cząsteczki chemiczne zawierające na jednym końcu grupy hydrofilowe, a na drugim - hydrofobowe
SJP.pl
rozmnażanie się płciowe za pomocą jaj i plemników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. typ rozmnażania płciowego, w którym dochodzi do zapłodnienia poprzez zlanie się gamet pochodzących od dwóch różnych osobników
Wiktionary
jon obdarzony dodatnim i ujemnym ładunkiem
SJP.pl
Jon obojnaczy, amfijon, zwitterjon, jon dwubiegunowy, związek dipolarny – cząsteczka zawierająca równą liczbę grup zjonizowanych o przeciwnych ładunkach, w związku z czym sama nie jest naładowana dodatnio ani ujemnie.
Przykładami związków mogących przechodzić w stan jonów obojnaczych są aminokwasy, między innymi glicyna i alanina.
Wikipedia
związki państw skupionych wokół świątyni szczególnie czczonego bóstwa, w starożytnej Grecji
SJP.pl
Amfiktionia (stgr. ἀμφικτυονία od ἀμφι-κτίονες „mieszkający dokoła”) – w starożytnej Grecji związek poleis greckich zawarty dla ochrony określonego miejsca kultu religijnego.
Do zadań amfiktionii należała opieka nad sanktuarium i jego majątkiem, regulowanie kwestii religijnych i kultowych, także organizowanie igrzysk związanych z miejscem kultu. Były to organizacje o charakterze prywatno-kultowym. Ich członkowie płacili składki na cele ochrony świątyni wspólnego bóstwa oraz na organizację uroczystości religijnych. Spotykali się na regularnych zjazdach, podczas których omawiano sprawy pozostające w kręgu wspólnych zainteresowań. Cykliczność takich spotkań doprowadziła z czasem do wykształcenia się swoistego międzyrządowego zgromadzenia plenarnego, zbierającego się na regularnych konferencjach.
Wikipedia
układ wnętrz połączonych wejściami na jednej osi; pokój w takim układzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. ciąg pomieszczeń ułożonych jedno za drugim, połączonych przejściami umieszczonymi w jednej linii;
Wiktionary
Amfilada (fr. enfilade) – szereg pomieszczeń (pokoi, sal) połączonych ze sobą drzwiami umieszczonymi w jednej linii.
Takie ustawienie wewnątrz budynku, przy otwartych drzwiach, stwarza perspektywę widokową. Na krańcach traktu pokoi reprezentacyjnych umieszczano często dodatkowo okna.
Efektowne rozwiązanie stosowane w okresie renesansu, baroku, klasycyzmu w kształtowaniu wnętrz pałacowych oraz dworów. W Polsce stosowana od XVII wieku. W okresie XIX i początków XX w. rozwiązanie to stosowano także przy budowie miejskich kamienic.
Regułę amfiladowego łączenia pokoi sformułował Andrea Palladio w połowie XVI wieku.
Wikipedia
(1.1) W naszym mieszkaniu są trzy pokoje w amfiladzie, dlatego trudno je sprzedać.
Wiktionary
przym. amfiladowy
Wiktionary
związany z amfiladą, tworzący amfiladę (np. komnaty amfiladowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) archit. związany z amfiladą; wykorzystujący układ przestrzenny taki jak w amfiladzie
Wiktionary
rzecz. amfilada ż.
Wiktionary
pasożytniczy gatunek płazińca, o ciele nieczłonowatym, kształtu liściastego
SJP.pl
Wikipedia
kretyk, amfimakr;
1. w poezji antycznej: stopa składająca się z trzech sylab, dwóch długich i krótkiej między nimi;
2. w wersyfikacji nowożytnej: stopa posiadająca nieakcentowaną zgłoskę między dwoma akcentowanymi
SJP.pl
Amfimakr, amfimacer (gr. amphímakros, z obu stron długi), kretyk (gr. κρητικός, wers kreteński) – w wersyfikacji iloczasowej stopa metryczna złożona z trzech sylab: jednej krótkiej między dwiema długimi.
W wierszach polskich jej odpowiednikiem jest sekwencja składająca się z jednej sylaby nieakcentowanej między dwiema akcentowanymi. W polszczyźnie nie ma wyrazów będących naturalnymi amfimakrami; stopa ta występuje też rzadko w metryce polskiej, na przykład:
Wikipedia
amfimacer, kretyk;
1. w poezji antycznej: stopa składająca się z trzech sylab, dwóch długich i krótkiej między nimi;
2. w wersyfikacji nowożytnej: stopa posiadająca nieakcentowaną zgłoskę między dwoma akcentowanymi
SJP.pl
Amfimakr, amfimacer (gr. amphímakros, z obu stron długi), kretyk (gr. κρητικός, wers kreteński) – w wersyfikacji iloczasowej stopa metryczna złożona z trzech sylab: jednej krótkiej między dwiema długimi.
W wierszach polskich jej odpowiednikiem jest sekwencja składająca się z jednej sylaby nieakcentowanej między dwiema akcentowanymi. W polszczyźnie nie ma wyrazów będących naturalnymi amfimakrami; stopa ta występuje też rzadko w metryce polskiej, na przykład:
Wikipedia
w mitologii greckiej: syn Zeusa i Antiopy
SJP.pl
Amfion (gr. Ἀμφίων) i Zetos (Ζῆθος) – w mitologii greckiej bliźniacy, synowie Zeusa i tebańskiej królewny Antiopy.
W dzieciństwie skrzywdzeni przez stryja Likosa, potem wychowywani przez pasterzy w górach. Gdy dorośli, stanęli w obronie Antiopy, dręczonej przez żonę Likosa, Dirke, i uwięzionej przez stryja, i pomścili jej krzywdę. Likosa zabili, a jego żonę przywiązali do rogów byka, który ją stratował (scenę tę przedstawia grupa rzeźbiarska Byk Farnezyjski, kopia rzymska dzieła Apolloniosa i Tauriskosa z Tralles z III w.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. właściwość związku chemicznego wynikająca z budowy polarnej, tj. zdolność utrzymywania się na granicy wodnej i lipidowej dzięki obecności w jego cząsteczce bieguna hydrofilowego oraz hydrofobowego
Wiktionary
Amfifilowość, amfipatyczność – właściwość niektórych związków chemicznych, polegająca na jednoczesnym wykazywaniu właściwości hydrofilowych (liofilowych) i hydrofobowych (liofobowych).
Związki amfifilowe są zwykle długimi cząsteczkami, które na jednym końcu posiadają grupy rozpuszczalne w jednym rozpuszczalniku, a na drugim grupy rozpuszczalne w drugim rozpuszczalniku. Powoduje to, że na granicy faz (w punkcie styku tych dwóch rozpuszczalników lub na powierzchni jednego z nich) cząsteczki takie samorzutnie tworzą monowarstwy, a w obrębie objętości jednego z rozpuszczalników tworzą sferyczne agregaty, w których jeden koniec cząsteczek (ten rozpuszczalny) jest skierowany na zewnątrz, a drugi do środka sfery. Agregaty te nazywają się micelami.
Wikipedia
IPA: ˌãw̃fʲipaˈtɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: ãũ̯fʹipatyčność
Wiktionary
przym. amfipatyczny
Wiktionary
(1.1) amfifilowość, amfifilność
Wiktionary
związany z organizmem roślinnym powstałym ze skrzyżowania różnych gatunków diploidalnych
SJP.pl
gatunek morskiej ryby z rodziny garbikowatych; błazenek, ryba ukwiałowa
SJP.pl
Amfiprion, ryba ukwiałowa, błazenek (Amphiprion percula) – gatunek morskiej ryby z rodziny garbikowatych (Pomacentridae).
Wikipedia
typ świątyni greckiej z portykiem kolumnowym w fasadzie głównej i tylnej
SJP.pl
Prostylos – budowla w starożytnej Grecji pełniąca funkcję „domu bóstwa”, mieszcząca posąg będący przedmiotem kultu.
Prostylos posiada kolumnadę od strony frontowej przed pronaosem (przedsionkiem), zwykle cztery kolumny.
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; zwitnik, obrączkowiec, amfisbena
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; zwitnik, obrączkowiec, amfisben
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; zwitnik, obrączkowiec, amfisben
SJP.pl
Amfisbeny, obrączkowce, zwitniki (Amphisbaenia) – klad gadów łuskonośnych (klasyfikowany niekiedy w randze podrzędu), prowadzących podziemny tryb życia.
Wikipedia
1. wznosząca się półkoliście widownia teatru, cyrku, sali wykładowej itp.;
2. w starożytnej Grecji: widownia rozłożona półkoliście na wzniesieniach otaczających scenę teatru;
3. w starożytnym Rzymie: odkryta budowla służąca przedstawianiu widowisk, z kolistą widownią wznoszącą się ku górze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. archit. odkryta budowla o kształcie elipsy lub koła z areną lub sceną pośrodku i wznoszącą się wokół niej schodkową widownią; ; Gloger.
(1.2) książk. w teatrze, sali koncertowej itp.: część widowni wznosząca się koliście lub półkoliście ku górze
Wiktionary
Amfiteatr (łac. amphiteatrum, z gr. ἀμφιθέατρον 'podwójna widownia, w kształcie koła; połączenie dwóch teatrów półkolistych w jeden') – odkryta arena o kształcie elipsy lub koła, otoczona – najczęściej wznoszącymi się schodkowo – rzędami siedzeń dla widzów i przeznaczona do publicznych pokazów m.in. walk gladiatorów, walk z dzikimi zwierzętami, naumachii.
Wikipedia
(1.1) Zanim Flawiusze wznieśli Koloseum, amfiteatry w Rzymie budowano przeważnie z drzewa, toteż wszystkie niemal spłonęły w czasie pożaru.
Wiktionary
IPA: ˌãw̃fʲiˈtɛatr̥, AS: ãũ̯fʹiteatr̦
Wiktionary
przym. amfiteatralny
przysł. amfiteatralnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. amfiteatralny
przysł. amfiteatralnie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|amphitheatrum. < etym|gr|άμφιθέατρον.
uwagi. zob. odeon.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amphitheatre, amphitheater
* arabski: (1.1) مدرج مسرحي, مدرج
* baskijski: (1.1) anfiteatro
* białoruski: (1.1) амфітэатр m.
* bułgarski: (1.1) амфитеатър m.; (1.2) амфитеатър m.
* esperanto: (1.1) amfiteatro
* francuski: (1.1) amphitéatre
* hiszpański: (1.1) anfiteatro m.
* ido: (1.1) amfiteatro
* interlingua: (1.1) amphitheatro
* kaszubski: (1.1) amfiteater m.; (1.2) amfiteater m.
* nowogrecki: (1.1) αμφιθέατρο n.
* słowacki: (1.1) amfiteáter m.
* starogrecki: (1.1) άμφιθέατρον n.
* szwedzki: (1.1) amfiteater w.
* ukraiński: (1.1) амфітеатр m.
* uzbecki: (1.1) amfiteatr
* węgierski: (1.1) amfiteátrum
* włoski: (1.1) anfiteatro
źródła.
== amfiteatr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) amfiteatr, amfiteatralny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: amfiteatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. daw. balkon w teatrze
Wiktionary
osoba podejmująca gości; gospodarz bardzo szczodry dla swoich gości; fundator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. przen. człowiek hojnie podejmujący gości; fundator przyjęcia;
Wiktionary
Amfitrion (gr. Ἀμφιτρύων Amphitrýōn, łac. Amphitryon) – w mitologii greckiej królewicz oraz król Tyrynsu i Teb.
Wikipedia
(1.1) Rzucił serwetę na stół i nie żegnając swego amfitriona, wyszedł.
Wiktionary
IPA: ãw̃ˈfʲitrʲjɔ̃n, AS: ãũ̯fʹitrʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. Amfitrion mos.
przym. Amfitrionowy
Wiktionary
(1.1) gospodarz
Wiktionary
gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych
SJP.pl
Amfitryta (stgr. Ἀμφιτρίτη Amphitrítē, łac. Amphitrite, Salacia ‘otaczająca świat’) – w mitologii greckiej jedna z najbardziej znanych nereid (lub okeanid); (królowa Morza), utożsamiana z rzymską Salacją.
Wikipedia
rodzaj płazów ogoniastych z rodziny amfiumowatych
SJP.pl
o cechach amfiumowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
Amfiumowate, amfiumy (Amphiumidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata).
Wikipedia
o cechach amfiumowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
związek zawierający w cząsteczce grupy kwasowe i zasadowe
SJP.pl
Amfolity, substancje amfiprotyczne, elektrolity amfoteryczne – związki chemiczne, których cząsteczki zawierają zarówno grupy kwasowe, jak i zasadowe. Uogólniając, zgodnie z teorią Brønsteda, amfolitami są substancje, które w reakcjach w roztworze mogą przyłączać bądź odłączać protony. Amfolity w zależności od pH środowiska w którym się znajdują mogą występować w postaci:
Wikipedia
greckie naczynie stołowe do przechowywania płynów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysokie, smukłe naczynie gliniane o wydłużonym brzuścu z dwoma umieszczonymi symetrycznie po bokach uchwytami;
(1.2) przest. staroż. jednostka miary równa 26,20 litra
Wiktionary
Amfora (łac. amphǒră, gr. ἀμφορεύς amphoreús) – naczynie z wypalanej gliny o wydłużonym jajowatym brzuścu na niskiej podstawie (stopce), przewężonej szyi z rozchylonym brzegiem (wylewem) i z dwoma bocznymi, umieszczonymi symetrycznie, pionowymi uchwytami (imadłami). Różnej wielkości, często dekorowane, jedno z naczyń najbardziej charakterystycznych dla starożytności.
Wikipedia
(1.1) Amfory panatejskie były naczyniami zdobionymi wyłącznie techniką czarnofigurową, przeznaczonymi na opakowanie nagrody (wysokiej klasy oliwy) dla zwycięzców igrzysk panatejskich.
Wiktionary
IPA: ãw̃ˈfɔra, AS: ãũ̯fora
Wiktionary
przym. amforowy, amforyczny
Wiktionary
(1.2) quadrantal
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) staroż. ceram. w Starożytnej Grecji: rodzaj ceramicznego naczynia na olejki wonne;
Wiktionary
Amforiskos (stgr. αμφορισκος, pol. mała amfora) – rodzaj starożytnego greckiego naczynia ceramicznego na wonne olejki.
Wikipedia
(1.1) Logo muzeum stanowi wizerunek amforiskosa znalezionego w Jaskini Gorhama.
Wiktionary
zdrobnienie od: amfora
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z amforą; w kształcie amfory
(1.2) med. przypominający dźwięk powstający podczas dmuchania w szyjkę szklanej butelki, wskazujący na istnienie jamy w płucach
Wiktionary
rzecz. amfora ż.
Wiktionary
(1.2) dzbanowy
Wiktionary
dwoista właściwość niektórych pierwiastków i związków chemicznych polegająca na wykazywaniu przez nie charakteru kwasowego jak i zasadowego
SJP.pl
Amfoteryczność – zdolność związku chemicznego do reakcji z kwasami i zarazem zasadami. Inaczej, jest to zdolność związków chemicznych do bycia w jednych reakcjach kwasami, a w innych zasadami.
Wikipedia
zdolny do reakcji z kwasami oraz z zasadami
SJP.pl
[czytaj: a-em-GIE]
1. skrót od: Akademia Medyczna w Gdańsku;
2. firma należąca do grupy DaimlerChrysler, zajmująca się tuningiem samochodów osobowych
SJP.pl
1. rzeka w Rosji;
2. wieś na Syberii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w Jakucji; lewy dopływ Ałdanu;
Wiktionary
Amga (ros. Амга) – rzeka w Rosji (Jakucja); lewy (i zarazem najdłuższy) dopływ Ałdanu; długość 1462 km; powierzchnia dorzecza 69 300 km²; średni roczny przepływ u ujścia 190 m³/s.
Źródła w Górach Ałdańskich; płynie w kierunku północno-wschodnim, w górnym biegu w wąskiej, głębokiej dolinie; w środkowym i dolnym biegu po wschodniej części Płaskowyżu Nadleńskiego. Dopływy stosunkowo krótkie. Żeglowna na odcinku 472 km od ujścia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka we wschodniej Rosji, na terenie Kraju Chabarowskiego, lewostronny dopływ Amuru;
Wiktionary
Amguń (ros. Амгунь) – rzeka we wschodniej Rosji, na terenie Kraju Chabarowskiego, lewostronny dopływ Amuru.
Rzeka bierze swój początek u zbiegu rzek Ajakit i Suduk, na zboczu Gór Burejskich. Jej długość wynosi 723 km, a powierzchnia dorzecza – 55 500 km². Jej głównym dopływem jest rzeka Nimielen.
Wikipedia
członek ludu zamieszkującego tereny Etiopii
SJP.pl
Amhara (amh. አማራ) – jeden z dziewięciu regionów administracyjnych (tzw. kilochów) Etiopii, główna siedziba ludu Amharów.
Amhara położona jest w północno-zachodniej i środkowej części Etiopii, sąsiaduje z regionami: Tigraj na północy, Afar na wschodzie, Oromia na południu, Beniszengul-Gumaz na południowym zachodzie i z Sudanem na zachodzie. Zajmuje powierzchnię 170 752 km². Stolicą regionu jest Bahyr Dar.
Wikipedia
mieszkanka Amhary (regionu administracyjnego Etiopii)
SJP.pl
lud zamieszkujący tereny Etiopii
SJP.pl
Amharowie (nazwa własna: አማራ Amhara) – lud afrykański, wyróżniany na podstawie kryteriów językowych oraz etnicznych. Zamieszkuje on centralne wyżyny Etiopii. Przez długie lata byli dominującą grupą i stanowili 1/3 mieszkańców kraju. Amharowie są potomkami starożytnych Semitów, którzy wędrując na południe podbili pierwotnych mieszkańców tego obszaru, należących do ludów kuszyckich. Posługują się językiem amharskim.
Wikipedia
→ Amhara (mieszkaniec Etiopii mówiący po amharsku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Amharami, dotyczący Amharów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język semicki będący językiem oficjalnym Etiopii;
Wiktionary
Język amharski (አማርኛ, ’ämarəña, amhara) – język semicki z grupy etiopskiej, rodziny języków afroazjatyckich (chamito-semickich) z silnym wpływem substratu kuszyckiego. Jako język ojczysty używany jest przez około 18 mln osób, pełni także rolę języka urzędowego Etiopii, dzięki czemu na terenie kraju faktyczna liczba jego użytkowników jest większa. Językiem amharskim posługuje się także ok. 2,7 mln etiopskich emigrantów, głównie w Egipcie, Izraelu i Szwecji. Jest roboczym językiem rządu etiopskiego, etiopskiej armii oraz Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego.
Wikipedia
(2.1) Współcześnie do najważniejszych języków rodziny semickiej zaliczają się: język amharski, arabski, hebrajski, maltański i tigrinia.
Wiktionary
IPA: ãmˈxarsʲci, AS: ãmχarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Amhara mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem amharskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem amharskim
(1.3) spisany, stworzony w języku amharskim
Wiktionary
IPA: ãmˈxarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ãmχarskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski i żeński, nazwa własna
(1.1) rdzenna grupa etniczna zamieszkująca Tajwan;
(1.2) członek grupy etnicznej Ami (1.1) – mężczyzna lub kobieta
(1.3) zoonim, imię dla psa lub suki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈãmʲi, AS: ãmʹi
Wiktionary
drapieżna ryba słodkowodna z rodziny amiowatych; miękławka, mękławka
SJP.pl
Wikipedia
minerał należący do grupy amfiboli, włóknista odmiana aktynolitu; azbest amfibolowy
SJP.pl
Amiant, amiantus Discordites (azbest amiantowy, azbest aktynolitowy) — handlowa, szlachetna odmiana azbestu aktynolitowego.
Jest amfibolem - włóknista odmiana aktynolitu.
Czasami jest też określany nazwą byssolit (amiant i byssolit należą do szeregu hornblendy; oba nadają się do tkania i przeróbki na tekturę).
Wikipedia
związany z amiantem, dotyczący amiantu
SJP.pl
[czytaj: amika] produkt (urządzenie) marki Amica
SJP.pl
Amica SA – największy polski producent przemysłu elektromaszynowego, głównie sprzętu AGD, założony w 1945 roku we Wronkach. Od 1997 spółka jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
[czytaj: amiczis] nazwisko włoskie
SJP.pl
dawniej: przyjaźń; amicyja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. przyjaźń
Wiktionary
(1.1) O ile sojusz nasz z Rumunją zawarty tylko przeciw bolszewickiej Rosji, to zaprawdę amicycję naszą z Wołoszą mocno zwałaszono.
Wiktionary
dawniej: przyjaźń; amicycja
SJP.pl
pochodna amoniaku, związek organiczny mający w swej budowie grupę amidową, stosowany m.in. w lecznictwie i wyrobie włókien sztucznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pochodna kwasu organicznego, w której grupa hydroksylowa została zastąpiona grupą aminową;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kwasu nikotynowego i amidu tego kwasu nie należy mylić ze szkodliwą nikotyną, która znajduje się w tytoniu.
Wiktionary
IPA: ˈãmʲit, AS: ãmʹit
Wiktionary
rzecz. amidaza ż.
przym. amidowy
Wiktionary
modlitwa odmawiana po cichu w czasie każdego nabożeństwa, stanowiąca jego kulminację, powtarzana w czasie modlitwy porannej i wieczornej na głos przez kantora
SJP.pl
Wikipedia
substancja chemiczna należąca do grupy hydrolaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym hydrolityczny, który rozkłada wiązania amidowe w związkach chemicznych na kwasy karboksylowe i aminy
Wiktionary
substancja chemiczna należąca do grupy hydrolaz
SJP.pl
Amidazy – grupa enzymów roślinnych i zwierzęcych, zaliczanych do hydrolaz, uczestniczących w metabolizmie białek. Katalizują odwracalne odszczepienie amoniaku lub mocznika od amidów.
Wikipedia
pochodna amoniaku, w której jedno wiązanie z wodorem zostało zastąpione wiązaniem z metalem
SJP.pl
Amidki – grupa nieorganicznych związków chemicznych o wzorze ogólnym MINH2. Są to sole, w których jeden z atomów wodoru został zastąpiony atomem metalu. Mają budowę jonową (kation: M+, anion: NH2−), rolę reszty kwasowej pełni grupa -NH2 wywodząca się od amoniaku. Są bardzo silnymi zasadami. Istnieją także amidki organiczne, w których zamiast jednego lub dwóch atomów wodoru występują grupy organiczne.
Wikipedia
bezbarwny kryształ rozpuszczany w kwasach i zasadach; stosowany do produkcji barwników i jako wywoływacz fotograficzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nietrwała substancja krystaliczna stosowana w wywoływaczach fotograficznych;
Wiktionary
Amidol, 2,4-diaminofenol – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli i amin aromatycznych. Ma właściwości redukujące. W postaci dichlorowodorku (C
6H
3(NH
2)
2OH·2HCl) stosowany jest w szeregu wywoływaczy fotograficznych, zarówno w fotografii czarno-białej, jak i barwnej (proces C-41).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Amidol. (nazwa firmowa)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amidol
* słowacki: (1.1) amidol m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ãˈmʲidɔl, AS: ãmʹidol
Wiktionary
przymiotnik od: amidol
SJP.pl
przymiotnik od: amida, amid
SJP.pl
pochodna amoniaku, związek organiczny mający w swej budowie grupę amidową, stosowany m.in. w lecznictwie i wyrobie włókien sztucznych
SJP.pl
Wikipedia
buddyjski nurt religijny w Japonii, kult Amidy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. jeden z najważniejszych nurtów buddyzmu japońskiego, którego podstawę stanowi wiara w nieograniczone miłosierdzie Buddy Amidy (Amitabha)
Wiktionary
Amidyzm (od Amida, japońskiego imienia buddy Amitabhy) – japońskie odgałęzienie Szkoły Czystej Krainy i jeden z najważniejszych nurtów japońskiego buddyzmu. Czasami nazwy amidyzm używa się na określenie kultu Amitabhy jako takiego, również w buddyzmie innym niż japoński.
Wikipedia
rzecz. Amida m., Amitabha m.
przym. amidystyczny
Wiktionary
(1.1) Szkoła Czystej Krainy, Szkoła Czystej Ziemi
Wiktionary
niewykształcenie się rdzenia kręgowego
SJP.pl
[czytaj: amJĘ] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej Francji, nad Sommą; ośrodek administracyjny regionu Pikardia i departamentu Somma;
Wiktionary
Wikipedia
przym. amieński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Amiens, dotyczący Amiens
Wiktionary
(1.1) Umysły, trzeźwiej zapatrujące się na rzeczy, uważały pokój amieński jedynie za zawieszenie broni.
(1.1) Dla pomieszczenia tych relikwii w 1244 r. rozpoczęła się budowa paryskiej Sainte-Chapelle. Wraz z rozpoczęciem jej budowy w paryskim stylu dworskim nastąpiła reorientacja z form reimskich ku amieńskim.
Wiktionary
rzecz. Amiens n.
Wiktionary
marka komputerów
SJP.pl
Amiga (hiszp. amiga – przyjaciółka) – marka komputerów produkowanych od 1985 r. przez firmę Commodore, popularna w XX wieku. Po bankructwie Commodore marka została przejęta przez firmę Escom, a następnie przez Gateway. W końcu wyłoniła się samodzielna firma Amiga INC, która po bankructwie sprzedała wszelkie prawa firmie KMOS. Z kolei KMOS zmienił nazwę na Amiga Inc.
Wikipedia
związek organiczny zawierający cyjanowodór, występujący w nasionach owoców pestkowych, nadający im gorzki smak i aromat, błędnie nazywany witaminą B17
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. glikozyd cyjanogenny naturalnie występujący w niektórych nasionach roślin z rodziny różowatych
Wiktionary
Amigdalina (z łac. amygdalum – migdał, z gr. αμυγδάλη – migdał) – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów cyjanogennych (syn. nitrylozydów), występujący w nasionach wielu roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), głównie migdałowca zwyczajnego (Amygdalus communis), a także pigwy pospolitej (Cydonia oblonga), czeremchy (Padus) i innych drzew owocowych (np. moreli, wiśni, śliw, brzoskwiń). Nadaje nasionom wspomnianych gatunków gorzki smak i specyficzny aromat, zwany w gastronomii migdałowym. W organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór. Amigdalinę po raz pierwszy wyodrębnili z gorzkich migdałów w 1830 roku francuscy chemicy Pierre Jean Robiquet i Antoine François Boutron-Charlard. Amigdalinę można wyizolować z nasion migdałów używając rozpuszczalników organicznych.
Wikipedia
(1.1) W organizmie amigdalina może ulec rozkładowi (zwłaszcza przez bakterie jelitowe) i uwolnić cyjanowodór.
Wiktionary
(1.1) wzór chemiczny: C₂₀H₂₇NO₁₁
Wiktionary
przesadna, nadmierna poufałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbytnie, przesadne spoufalenie
Wiktionary
IPA: ˌãmʲikɔʃɔ̃ˈnɛrʲja, AS: ãmʹikošõnerʹi ̯a
Wiktionary
bardzo drobna cząstka niewykrywalna w ultramikroskopie
SJP.pl
dawniej: przyjaciel
SJP.pl
Fiqri (Fiqiri) Llagami (ur. 1913 w Tiranie, zm. 17 grudnia 1978) – albański publicysta i krytyk literacki.
Jako publicysta używał pseudonimów, jak Fllami, F. Ll., Tiranasi i Shok Tiranasi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Hamilkar lub Amilkar – imię męskie, wywodzi się od fenickiego imienia Abd-Melkart, oznaczającego „sługa Melkarta” (boga Tyru). Imię pospolite w punickiej kulturze, panujące rodziny starożytnej Kartaginy często nadawały członkom swego rodu to właśnie imię.
Wikipedia
IPA: ãˈmʲilkar, AS: ãmʹilkar
Wiktionary
(1.1) Hamilkar
Wiktionary
zaburzenie polegające na upośledzeniu niektórych mięśni twarzy
SJP.pl
Amimia – zaburzenia lub całkowita utrata mimiki (tzw. „maskowatość twarzy”) wskutek upośledzenia ruchów mięśni mimicznych twarzy, będącego następstwem pozapiramidowego uszkodzenia motoryki. Występuje w chorobie Parkinsona. Często towarzyszy także akinezji oraz afazji.
Wikipedia
ogólna nazwa każdego związku organicznego z pewnej grupy związków chemicznych, będących pochodnymi amoniaku, stosowanych m.in. w przemyśle farmaceutycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek organiczny zawierający w budowie jedną lub więcej grup aminowych;
Wiktionary
Aminy – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej budowie grupę aminową, będącą organiczną pochodną amoniaku.
Wikipedia
(1.1) Jedzenie konserwowane aminami czy saletrą wpływa niekorzystnie na funkcje trzustki i może wywoływać jej schorzenia.
Wiktionary
rzecz. aminowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aminowanie n.
frazeologia.
etymologia.
internacjonalizm naukowy, końcowo z etym2|nłac|ammoniacum|ammōniacum.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amine
* baskijski: (1.1) amina
* duński: (1.1) amin w./n.
* hiszpański: (1.1) amina ż.
* niemiecki: (1.1) Amin n.
* norweski (bokmål): (1.1) amin n.
* norweski (nynorsk): (1.1) amin n.
* portugalski: (1.1) amina ż.
* rosyjski: (1.1) ами́н m.
* rumuński: (1.1) amină ż.
* ukraiński: (1.1) амі́н m.
* węgierski: (1.1) amin
* włoski: (1.1) ammina ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w enzymologii: aminaza adeninowa - enzym katalizujący z grupy hydrolaz; aminohydrolaza adeniny
SJP.pl
roślina zielna z rodziny baldaszkowatych, rosnąca w basenie Morza Śródziemnego
SJP.pl
Aminek (Ammi L.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. W tradycyjnym, szerokim ujęciu rodzaj obejmuje 6 gatunków. Analizy filogenetyczne wykazały jednak, że zaliczano tu dwie bardzo odlegle spokrewnione grupy gatunków, w efekcie wyodrębniono rodzaj Visnaga. Niezależnie od ujęcia zaliczane tu gatunki występują w basenie Morza Śródziemnego i w południowo-zachodniej Azji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja przyłączenia grupy aminoacylowej do cząsteczki związku chemicznego
Wiktionary
(1.1) Reakcja aminoacylowania zachodzi dwuetapowo w trakcie procesu translacji i polega na przyłączeniu cząsteczki aminokwasu do tRNA.
Wiktionary
czas. aminoacylować ndk.
ims. aminoacylowany
rzecz. aminoacyl mrz.
przym. aminoacylowy
Wiktionary
(1.1) aminoacylacja
Wiktionary
alkohol mający w strukturze cząsteczki grupę aminową
SJP.pl
Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).
Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.
Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.
Wikipedia
grupa związków zawierających grupę hydroksylową i aminową
SJP.pl
Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).
Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.
Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.
Wikipedia
oleista ciecz służąca do wyrobu barwników syntetycznych, leków i innych związków; fenyloamina; anilina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny o wzorze C₆H₅NH₂, złożony z pierścienia benzenowego (C₆H₆) połączonego z grupą aminową (NH₂)
Wiktionary
Anilina – organiczny związek chemiczny, najprostsza amina aromatyczna.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) anilina, wzór chemiczny: C₆H₅NH₂
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|amino-|benzen.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aminobenzene
* francuski: (1.1) aminobenzène m.
* rumuński: (1.1) aminobenzen m.
źródła.
== aminobenzen (język rumuński.) ==
wymowa.
IPA3|a.mi.no.ben'zen.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. aminobenzen
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) anilina, wzór chemiczny: C₆H₅NH₂
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. związek chemiczny należący do grupy cukrów, w którym jedna z grup hydroksylowych (–OH) została zastąpiona grupą aminową (–NH₂) albo jej pochodną (np. –NHAc);
Wiktionary
(1.1) Aminocukry pełnią ważne funkcje w strukturach błon komórkowych, chrząstek, ścian komórkowych.
Wiktionary
Aminocukry – pochodne cukrów, które zawierają jedną lub rzadziej kilka grup aminowych (–NH2) w miejscu występowania grupy hydroksylowej. Aminocukry występujące w przyrodzie, mogą mieć grupę aminową zarówno przy C2, jak i pozycjach 3, 4, 5 lub 6 cukru. Mogą łączyć się w poliaminocukry, czego przykładem jest chityna, której monomerem jest 2-deoksy-2-amino-D-glukopiranoza zwana też glukozaminą lub glukozoaminą.
Wikipedia
lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i przeciwzapalnym, pochodna pirazolonu, wycofany z użycia ze względu na toksyczne działanie na szpik kostny; piramidon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. niesteroidowy lek przeciwzapalny o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C13H17N3O., mający toksyczne działanie m.in. na wątrobę i szpik kostny;
Wiktionary
Aminofenazon, amidopiryna – organiczny związek chemiczny, niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy pochodnych pirazolonów o budowie chemicznej zbliżonej do metamizolu, wprowadzony do lecznictwa w 1896. Po raz pierwszy zsyntetyzowany przez Friedricha Stolza w 1893. Ostatnia polska monografia surowca farmaceutycznego znajduje się w Farmakopei Polskiej IV.
Wikipedia
(1.1) Celem sprawdzenia, czy powstają produkty rozkładu aminofenazonu, wykonane czopki poddano analizie chromatograficznej.
Wiktionary
(1.1) amidopiryna, piramidon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. krystaliczny organiczny związek chemiczny o właściwościach redukcyjnych, zawierający pierścień benzenowy z jednocześnie podstawionymi grupami: aminową (–NH₂) i hydroksylową (–OH); amina aromatyczna i fenol zarazem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) wzór sumaryczny: C₆H₇NO
Wiktionary
pochodna alkaloidu - teofiliny, działa rozkurczająco na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych obniżając ciśnienie krwi, rozszerza oskrzela, stosowana w leczeniu astmy oskrzelowej
SJP.pl
Aminofilina (łac. Aminophyllinum) – lek składający się z mieszaniny 2 składników – teofiliny, która jest substancją czynną, oraz etylenodwuaminy, która jest rozpuszczalnikiem, ok. 20-krotnie zwiększającym rozpuszczalność (objętościowo w stosunku 2:1, wagowo teofilina to około 85%). Za działanie terapeutyczne odpowiada teofilina, choć niektórzy autorzy twierdzą, iż etylenodiamina wzmacnia działanie teofiliny. Aminofilinę można podawać zarówno dożylnie, jak i domięśniowo. Stężenie terapeutyczne aminofiliny w surowicy krwi wynosi 10–20 μg/ml.
Wikipedia
substancja chemiczna, inhibitor metabolizmu proliny
SJP.pl
substancja chemiczna, inhibitor metabolizmu proliny
SJP.pl
bakteriobójczy antybiotyk zwalczający zakażenia wywołane bakteriami Gram-ujemnymi; antybiotyk aminoglikozydowy
SJP.pl
związek organiczny rozpuszczalny w wodzie, będący podstawową jednostką budulcową wszystkich białek, wykorzystywany m.in. jako surowiec w syntezie leków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. związek organiczny, materiał budulcowy białek;
Wiktionary
Aminokwasy, kwasy aminowe (skrót aa lub AA, od ang. amino acids) – grupa organicznych związków chemicznych zawierających zasadową grupę aminową oraz grupę karboksylową −COOH lub, w ogólniejszym ujęciu, dowolną grupę kwasową.
Wikipedia
(1.1) Azot jest podstawowym składnikiem aminokwasów.
(1.1) Natomiast człowiek oraz zwierzęta monogastryczne nie wytwarzają pewnych aminokwasów i muszą otrzymywać je z zewnątrz w formie pożywienia.
Wiktionary
IPA: ˌãmʲĩˈnɔkfas, AS: ãmʹĩnokfas
Wiktionary
przymiotnik od: aminokwas
SJP.pl
związek organiczny rozpuszczalny w wodzie, będący podstawową jednostką budulcową wszystkich białek, wykorzystywany m.in. jako surowiec w syntezie leków
SJP.pl
Aminokwasy, kwasy aminowe (skrót aa lub AA, od ang. amino acids) – grupa organicznych związków chemicznych zawierających zasadową grupę aminową oraz grupę karboksylową −COOH lub, w ogólniejszym ujęciu, dowolną grupę kwasową.
Wikipedia
reakcja chemiczna aminy z innym związkiem chemicznym, np. estrem
SJP.pl
Aminoliza – reakcja chemiczna pomiędzy związkami chemicznymi różnego typu i aminą. W chemii organicznej jest to często reakcja pochodnych kwasów karboksylowych z aminą, przebiegająca według mechanizmu substytucji nukleofilowej. Aminy drugorzędowe, zwłaszcza o dużej zawadzie przestrzennej, są w reakcjach tego typu znacznie mniej reaktywne od amin pierwszorzędowych. Produktami aminolizy są zazwyczaj amidy.
Wikipedia
kwas aminooctowy - najprostszy aminokwas wchodzący w skład wszystkich białek
SJP.pl
enzym trawienny jelita cienkiego, należący do egzopeptydaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym proteolityczny odcinający pojedyncze aminokwasy z końca aminowego (N-końca) peptydu lub białka
Wiktionary
Aminopeptydazy, aminoacylopeptydohydrolazy – enzymy proteolityczne, egzopeptydazy, które uwalniają aminokwasy z aminowego końca łańcucha polipeptydowego. Biorą udział w końcowych etapach trawienia białek w jelicie cienkim.
Wikipedia
(1.1) Aminopeptydaza odgrywa ważną rolę w trawieniu białek, przetwarzaniu antygenów i regulacji peptydów biologicznych.
Wiktionary
produkt kondensacji związków chemicznych zawierających grupy aminowe i aldehydów; używany do produkcji klejów, farb i lakierów
SJP.pl
Aminoplasty - to grupa syntetycznych tworzyw termoutwardzalnych, otrzymywanych w reakcji polikondensacji związków aminowych (zawierających grupy aminowe) (-NH2) np. mocznik, melamina, anilina, dicyjanodiamid głównie z formaldehydem (aldehydem mrówkowym). Powstają na bazie żywic mocznikowych i melaminowych. Cząsteczki aminoplastów połączone są mostkami metylenowymi (-NH-CH2-NH-) i dimetylenoeterowymi (-NH-CH2-O-CH2-NH-). Kondensację prowadzi się na ogół w obecności katalizatorów kwaśnych, jak kwasy mineralne, kwas szczawiowy, kwas winowy itp. Aminoplasty można dokładnie odbarwić.
Wikipedia
produkt kondensacji związków chemicznych zawierających grupy aminowe i aldehydów; używany do produkcji klejów, farb i lakierów
SJP.pl
Aminoplasty - to grupa syntetycznych tworzyw termoutwardzalnych, otrzymywanych w reakcji polikondensacji związków aminowych (zawierających grupy aminowe) (-NH2) np. mocznik, melamina, anilina, dicyjanodiamid głównie z formaldehydem (aldehydem mrówkowym). Powstają na bazie żywic mocznikowych i melaminowych. Cząsteczki aminoplastów połączone są mostkami metylenowymi (-NH-CH2-NH-) i dimetylenoeterowymi (-NH-CH2-O-CH2-NH-). Kondensację prowadzi się na ogół w obecności katalizatorów kwaśnych, jak kwasy mineralne, kwas szczawiowy, kwas winowy itp. Aminoplasty można dokładnie odbarwić.
Wikipedia
Aminocukry – pochodne cukrów, które zawierają jedną lub rzadziej kilka grup aminowych (–NH2) w miejscu występowania grupy hydroksylowej. Aminocukry występujące w przyrodzie, mogą mieć grupę aminową zarówno przy C2, jak i pozycjach 3, 4, 5 lub 6 cukru. Mogą łączyć się w poliaminocukry, czego przykładem jest chityna, której monomerem jest 2-deoksy-2-amino-D-glukopiranoza zwana też glukozaminą lub glukozoaminą.
Wikipedia
amin aromatyczny stosowany w syntezie białek; toluidyna
SJP.pl
Wikipedia
transaminza; enzym biorący udział w przemianach aminokwasów, np. AspAT, AlAt
SJP.pl
Aminotransferazy, transaminazy – enzymy zaliczane do grupy transferaz, uczestniczące w metabolizmie aminokwasów u zwierząt. Katalizują transaminację grup α-aminowych z α-aminokwasów na α-ketokwasy (α-ketoglutaran), umożliwiając tym samym syntetyzowanie aminokwasów z ketokwasów karboksylowych. Biorą również udział w usuwaniu nadmiaru azotu z organizmu.
Wikipedia
dodawać grupy aminowe do cząsteczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja wprowadzania grupy aminowej (–NH2) lub podstawionych grup aminowych (–NHR i –NR2) do cząsteczek związków organicznych;
Wiktionary
rzecz. amina ż.
czas. aminować
przym. aminowy
Wiktionary
(1.1) aminoliza
Wiktionary
związany z aminami, zawierający aminy (np. grupa aminowa, związki aminowe)
SJP.pl
ogólna nazwa każdego związku organicznego z pewnej grupy związków chemicznych, będących pochodnymi amoniaku, stosowanych m.in. w przemyśle farmaceutycznym
SJP.pl
Aminy – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej budowie grupę aminową, będącą organiczną pochodną amoniaku.
Wikipedia
lek stosowany przeciwko arytmii
SJP.pl
Amiodaron – organiczny związek chemiczny, lek zwiększający czas trwania potencjału błonowego. Należy do III grupy leków antyarytmicznych zgodnie z podziałem według Vaughana Williamsa.
Wikipedia
rząd drapieżnych ryb promieniopłetwych; mękławkokształtne
SJP.pl
Amiokształtne, mękławkokształtne (Amiiformes) – rząd słodkowodnych, drapieżnych ryb z gromady ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) obejmujący gatunki o prymitywnych cechach budowy. Wraz z niszczukokształtnymi są zaliczane do przejściowców (Holostei).
Wikipedia
o cechach amiokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
zanik mięśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) utrata masy mięśniowej
Wiktionary
(1.1) Złe odżywianie i brak ćwiczeń może wywołać amiotrofię.
Wiktionary
(1.1) atrofia mięśniowa, zanik mięśni
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb z rzędu amiokształtnych; miękławkowate
SJP.pl
Amiowate, miękławkowate (Amiidae) – rodzina słodkowodnych ryb promieniopłetwych z rzędu amiokształtnych (Amiiformes).
Wikipedia
o cechach amiowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
wyspy na Oceanie Indyjskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. należący do Seszeli, archipelag wysp koralowych na Oceanie Indyjskim, na północny wschód od Madagaskaru;
Wiktionary
Amiranty (ang. Amirante Islands) – archipelag ok. 150 wysp koralowych na Oceanie Indyjskim, na północny wschód od Madagaskaru, należący do Seszeli. Wchodzi w skład Wysp Zewnętrznych.
Powierzchnia – 10,3 km², ludność około 200 mieszkańców na początku lat 70. XX w., także około 200 w roku 2000. Obejmuje pomniejsze grupy wysp, jak na przykład African Islands, Poivre, Saint Joseph Islands oraz samotne wyspy: Boudeuse Cay, D’Arros, Remire, Desroches, Marie Louise.
Wikipedia
przym. amirancki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z amiszami, dotyczący amiszów
Wiktionary
rzecz. amisz m., amiszka ż., amiszek m.
Wiktionary
członek protestanckiej wspólnoty religijnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek chrześcijańskiej wspólnoty protestanckiej w USA, wywodzącej się ze Szwajcarii;
Wiktionary
Amisze – chrześcijańska wspólnota protestancka wywodząca się ze Szwajcarii, konserwatywny odłam anabaptystów.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. amiszek m.
:: fż. amiszka ż.
przym. amiski
Wiktionary
Budda Nieograniczonego Światła (skt. Amitābha (अमिताभ), tyb. Opame འོད་དཔག་མེད (Wylie 'od dpag med); chin. upr. 阿弥陀佛; chin. trad. 阿彌陀佛, pinyin Ēmítuó Fó; kor. Amit’abul 아미타불; jap. Amida Nyorai 阿弥陀如来; wiet. A Di Đà Phât) – najbardziej czczony z tzw. buddów medytacyjnych (skt. Dhyāni-buddha), a więc niehistorycznych. Jego nazwa określa go jako źródło życia i światła. Jest władcą Zachodniego Raju – Sukhawati (skt. Sukhāvatī; chiń. Xīfāng jílè shìjiè 西方極樂世界; jap. Saihō Goraku Sekai). W buddyzmie Diamentowej Drogi jest jednym z Pięciu Dhjanibuddów.
Wikipedia
1. związany z amitozą;
2. powstały na drodze amitozy
SJP.pl
bezpośredni podział jądra komórkowego, przebiegający bez wyodrębniania się chromosomów
SJP.pl
Amitoza (gr. a- ‘nie’ + mítos ‘nić’, ‘tkanka’) – rzadko występujący bezpośredni podział jądra komórkowego przez przewężenie i utworzenie dwóch części, zawierających niejednakową, przypadkowo rozdzieloną ilość chromatyny. W podziale tym chromosomy są niewidoczne i wrzeciono podziałowe się nie wykształca, a cytoplazma nie ulega podziałowi, co prowadzi do powstania komórki dwujądrowej.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany jako akarycyd i pestycyd
SJP.pl
Amitraza – organiczny związek chemiczny stosowany jako akarycyd i pestycyd.
Wikipedia
lek psychotropowy zawierający amitryptylinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lek z grupy blokerów kanału wapniowego;
Wiktionary
Amlodypina (łac. amlodipinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny z grupy pirydyn, lek stosowany w terapii nadciśnienia tętniczego, o działaniu blokującym kanały wapniowe, a więc zaliczający się do antagonistów kanału wapniowego.
Wikipedia
(1.1) Amlodypina ma długi okres półtrwania w organizmie człowieka.
Wiktionary
IPA: ˌãmlɔdɨˈpʲĩna, AS: ãmlodypʹĩna
Wiktionary
stolica Jordanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Jordanii;
(1.2) geogr. rzeka w Walii przepływająca przez Ammanford
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) rel. zob. Mariamman.
Wiktionary
Amman (arab. عمان, hist. Rabbat Ammon, Rabba, Filadelfia) – stolica Jordanii, położona na płaskowyżu w północnej części kraju na wysokości około 850 m n.p.m., na wschód od Rowu Jordanu. Ośrodek administracyjny muhafazy Amman. Ludność: 2 367 000 mieszkańców (2010), w tym duża liczba uchodźców palestyńskich.
Wikipedia
(1.1) W Ammanie mieszka wielu uchodźców z Palestyny.
Wiktionary
IPA: ˈãmːãn, AS: ã•mãn
Wiktionary
rzecz. ammańczyk mos., ammanka ż.
przym. ammański
Wiktionary
(2.1) Mariamman
Wiktionary
mieszkaniec Ammanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ammanu
Wiktionary
IPA: ãmˈːãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: ã•mãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Amman mrz.
:: fż. ammanka ż.
przym. ammański
Wiktionary
mieszkanka Ammanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ammanu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
IPA: ãmˈːãnka, AS: ã•mãnka
Wiktionary
rzecz. Amman mrz.
:: fm. ammańczyk mos.
przym. ammański
Wiktionary
[czytaj: aman] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ Amman
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Ammanu (stolicy Jordanii)
Wiktionary
IPA: ãmˈːãj̃sʲci, AS: ã•mãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Amman mrz., ammanka ż., ammańczyk mos.
Wiktionary
wada wzroku spowodowana nieprawidłowym stosunkiem zdolności skupiającej soczewki oka do długości gałki ocznej; niemiarowość oka, ametropia
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Ammonici – starożytne plemię aramejskie, które w XII w. p.n.e. osiedliło się na terytorium Zajordania, na północny wschód od Moabu, między lewym dopływem Jordanu (Jabbokiem) i rzeką Arnon na południu. Kraj Ammonitów zwany był Ammonem.
Według Biblii plemię wywodzące się od Ben-Ammiego, syna młodszej córki Lota, który po ucieczce z Sodomy ukrył się wraz ze swoimi dwiema córkami w górach. Córki postanowiły upić ojca, a z kazirodczego stosunku zrodzili się protoplaści Ammonitów i Moabitów (Rdz 19,30-38).
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny anchizaurów
SJP.pl
Ammozaur (Ammosaurus major) – zauropodomorf z rodziny anchizaurów (Anchisauridae); jego nazwa znaczy "piaskowy jaszczur".
Żył w okresie wczesnej jury (ok. 195-176 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała ok. 2,5-4 m, wysokość ok. 60 cm, masa ok. 50 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (Connecticut i Arizona) i w Kanadzie (Nowa Szkocja).
Początkowo ammozaura traktowano jako jeden z gatunków anchizaura. Ammozaur mógł poruszać się na 2 i na 4 kończynach.
Wikipedia
1. darowanie lub złagodzenie kary za pewne przestępstwa lub wykroczenia; ułaskawienie;
2. akt prawny o darowaniu lub złagodzeniu tych kar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. darowanie lub złagodzenie kar dla niektórych skazanych;
(1.2) pot. uczn. koniec pracy, koniec lekcji
Wiktionary
Amnestia (gr. ἀμνηστία amnēstía „zapomnienie” por. amnezja) – jednorazowe darowanie lub złagodzenie prawomocnie orzeczonych kar lub środków karnych za popełnione przestępstwa lub wykroczenia określonego rodzaju poprzez wydanie aktu prawnego.
W odróżnieniu od ułaskawienia amnestia ma charakter zbiorowy, co wynika z istoty ustawy jako aktu generalnego i abstrakcyjnego. Amnestia zazwyczaj łączy się z abolicją.
Wikipedia
(1.1) Latem 1986 r. ogłoszona została w Polsce amnestia obejmująca wszystkich więźniów politycznych.
Wiktionary
IPA: ãmˈnɛstʲja, AS: ãmnestʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. amnestionowanie n., amnestiowanie n.
czas. amnestionować, amnestiować
przym. amnestyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) przebaczenie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. amnestionowanie n., amnestiowanie n.
czas. amnestionować, amnestiować
przym. amnestyjny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ἀμνηστία. (a-mnēstía) - „niepamięć”
uwagi.
zob. ułaskawienie.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amnesty
* arabski: (1.1) عفو عام, عفو
* baskijski: (1.1) amnistia
* białoruski: (1.1) амністыя ż.
* bułgarski: (1.1) амнистия ż.
* duński: (1.1) amnesti w./n.
* esperanto: (1.1) amnestio
* francuski: (1.1) amnistie ż.
* hiszpański: (1.1) amnistía ż.
* indonezyjski: (1.1) ampunan, pengampunan
* interlingua: (1.1) amnestia
* jidysz: (1.1) אַמנעסטיע ż. (amnestje)
* karpatorusiński: (1.1) амнестія ż.
* kataloński: (1.1) amnistia ż.
* litewski: (1.1) amnestija
* niemiecki: (1.1) Amnestie ż.
* nowogrecki: (1.1) αμνηστία ż.
* portugalski: (1.1) eurport|amnistia. ż., brazport|anistia. ż.
* rosyjski: (1.1) амнистия ż.
* serbski: (1.1) амнестија ż.
* słowacki: (1.1) amnestia ż.
* szwedzki: (1.1) amnesti w.
* ukraiński: (1.1) амністія ż.
* węgierski: (1.1) amnesztia
* włoski: (1.1) amnistia ż.
źródła.
== amnestia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) praw. amnestia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
udzielić lub udzielać amnestii; amnestiować
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) udzielać / udzielić amnestii
Wiktionary
IPA: ˌãmnɛstʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ãmnestʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. amnestia ż., amnestionowanie n., amnestiowanie n.
czas. amnestiować
przym. amnestyjny
Wiktionary
kobieta, której złagodzono karę lub całkowicie darowano na mocy amnestii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie amnestii
Wiktionary
rzecz. amnestia ż., amnestiowanie n.
czas. amnestionować, amnestiować
przym. amnestyjny
Wiktionary
(1.1) amnestiowanie
Wiktionary
człowiek, któremu darowano lub złagodzono karę na mocy amnestii
SJP.pl
udzielić lub udzielać amnestii; amnestionować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie lub udzielenie amnestii
Wiktionary
czas. amnestiować, amnestionować
rzecz. amnestia ż., amnestionowanie n.
przym. amnestyjny
Wiktionary
(1.1) amnestionowanie
Wiktionary
związany z amnezją, będący wynikiem amnezji (np. amnestyczne luki w pamięci); amnezyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. amnestia, ułaskawienie
Wiktionary
IPA: ˌãmnɛˈstɨja, AS: ãmnestyi ̯a
Wiktionary
(1.1) amnistyja
Wiktionary
dotyczący amnestii (np. dekret amnestyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. związany z amnestią
Wiktionary
rzecz. amnestia ż., amnestionowanie n., amnestiowanie n.
czas. amnestionować, amnestiować
Wiktionary
osłabienie lub utrata pamięci, zwłaszcza po urazach głowy, przebytych chorobach, zatruciach; niepamięć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zanik pamięci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Całkowitą lub przejściową amnezję może spowodować mocne uderzenie w głowę. Amnezja (ostra, nieodwracalna) występuje również w chorobie Alzheimera.
Wiktionary
IPA: ãmˈnɛzʲja, AS: ãmnezʹi ̯a
Wiktionary
przym. amnezyjny, amnestyczny
Wiktionary
potocznie: człowiek cierpiący na amnezję
SJP.pl
związany z amnezją, będący wynikiem amnezji (np. amnezyjne luki w pamięci); amnestyczny
SJP.pl
zabieg polegający na nakłuciu igłą punkcyjną jamy owodniowej przez powłoki brzuszne i pobraniu płynu owodniowego do badania; amniopunkcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pobranie próbek płynu owodniowego pod kontrolą USG, przez nakłucie jamy owodni w macicy ciężarnej
Wiktionary
Amniopunkcja (amniocenteza) – inwazyjna metoda diagnostyczna polegająca na nakłuciu igłą jamy owodni. Z reguły wykonywana jest pod kontrolą ultrasonografii. Wykonuje się amniopunkcję późną (między 15. a 20. tygodniem) i amniopunkcję wczesną (przed ukończonym 14. tygodniem).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) amniopunkcja
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amniocentesis, amniotic fluid test, pot. amnio
* baskijski: (1.1) amniozentesi
* czeski: (1.1) amniocentéza ż.
* francuski: (1.1) amniocentèse ż.
* kataloński: (1.1) amniocentesi ż.
* serbski: (1.1) амниоцентеза ż.
* słoweński: (1.1) amniocenteza ż.
źródła.
== amniocenteza (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. amniocenteza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) amniopunkcja
Wiktionary
wewnętrzny płat błony otaczającej płód u kręgowców; owodnia
SJP.pl
zabieg polegający na nakłuciu igłą punkcyjną jamy owodniowej przez powłoki brzuszne i pobraniu płynu owodniowego do badania; amniocenteza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. inwazyjne badanie prenatalne, diagnostyczny zabieg medyczny polegający na nakłuciu pęcherza płodowego (owodni) w celu pobrania próbki płynu owodniowego
Wiktionary
Amniopunkcja (amniocenteza) – inwazyjna metoda diagnostyczna polegająca na nakłuciu igłą jamy owodni. Z reguły wykonywana jest pod kontrolą ultrasonografii. Wykonuje się amniopunkcję późną (między 15. a 20. tygodniem) i amniopunkcję wczesną (przed ukończonym 14. tygodniem).
Wikipedia
(1.1) Zabieg amnipunkcji wykonuje się pod kontrolą USG.
Wiktionary
(1.1) amniocenteza, punkcja owodniowa
Wiktionary
wzrokowa ocena dolnego bieguna pęcherza płodowego
SJP.pl
Amnioskopia – badanie polegające na ocenie wzrokowej dolnego bieguna pęcherza płodowego przy pomocy wziernika nazywanego amnioskopem. Wziernik wprowadzany jest przez pochwę do szyjki macicy. W amnioskopii można stwierdzić barwę i ilość płynu owodniowego i ocenić stan błon płodowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. amnestia, ułaskawienie
Wiktionary
IPA: ˌãmʲɲiˈstɨja, AS: ãmʹńistyi ̯a
Wiktionary
(1.1) amnestyja
Wiktionary
Amnon (hebr. אַמְנוֹן), (ur. po 1010 p.n.e. w Hebronie, zm. przed 970 p.n.e. w Baal-Chasor) – królewicz izraelski, najstarszy syn króla Dawida. Zgwałcił swoją przyrodnią siostrę Tamar. Został zamordowany przez jej rodzonego brata Absaloma.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, środek psychotropowy i uspokajający
SJP.pl
Amobarbital – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy barbituranów. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz III). W Polsce jest w grupie III-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Używany w teście Wady determinującym dominację jednej z półkul mózgu nad drugą. W czasie angiografii wlewu kroplowego do każdej z tętnic szyjnych wewnętrznych amobarbital szybko przerywa mowę w przypadku wstrzyknięcia go po stronie półkuli dominującej.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny astrowatych; złociszek
SJP.pl
fosforan azotowy, nawóz mineralny
SJP.pl
Amofos (amofosfat) – dwuskładnikowy nawóz mineralny typu NP. Jest mieszaniną fosforanów amonu. Wszystkie składniki mineralne są przyswajalne przez rośliny.
Wikipedia
sztuczny nawóz mineralny, zawierający fosfor, potas, azot, stosowany pod zboża ozime
SJP.pl
Nawozy NPK – wieloskładnikowe nawozy mineralne zawierające azot (N), fosfor (P) i potas (K) w postaci przyswajalnej przez rośliny.
Przyswajalnymi związkami azotu w nawozach NPK są azotany (najczęściej saletra potasowa) lub sole amonowe (zwykle amofos, nawóz typu NP), czasem także amidy. Ilość azotu podaje się w procentach wolnego azotu (N).
Wikipedia
1. gwałtowna żądza mordowania będąca następstwem depresji, obserwowana wśród ludności tubylczej na Malajach;
2. potocznie: atak szału;
3. potocznie: silne podniecenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. stan niekontrolowanej agresji;
(1.2) stan silnego podniecenia, euforii lub agresji
(1.3) pot. zapamiętanie w czymś
Wiktionary
Amok – szał, stan niekontrolowanej emocji połączonej z żądzą mordu. Określenie to pochodzi od malajskiego słowa amuk, oznaczającego „oszalały z gniewu”.
Słowo to było używane także w Indiach, w czasach panowania Imperium Brytyjskiego. Określano nim zachowanie słonia oddzielonego od swojego stada. Gdy wpadał w szał, pędził na oślep niszcząc wszystko na swojej drodze. Określenie to zyskało popularność dzięki opowiadaniom Rudyarda Kiplinga o czasach kolonialnych.
Wikipedia
(1.2) (…) jakaś kobieta rozpoznała Valentina i wykrzynęła jego nazwisko. W przeciągu zaledwie kilku sekund wyzwoliło to zbiorowy amok, a wszystkie przedstawicielki płci pięknej znajdujące się w zasięgu słuchu puściły się pędem w jego kierunku.
Wiktionary
IPA: ˈãmɔk, AS: ãmok
Wiktionary
(1.1) atak szału, furia, pasja, szewska pasja, biała gorączka
(1.2) szał, szaleństwo
(1.3) mania, trans
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. antybiotyk będący półsyntetyczną pochodną penicyliny (z grupy aminopenicylin)
Wiktionary
Amoksycylina (niepoprawne: amoksycyklina) – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny antybiotyk β-laktamowy o działaniu bakteriobójczym, należący do grupy aminopenicylin, wrażliwy na działanie β-laktamazy.
Wikipedia
(1.1) Przyjmując amoksycylinę rzadko miewa się działania niepożądane.
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Amotaks, Duomox, Hiconcil, Novamox, Ospamox; wzór sumaryczny: C16H19N3O5S
Wiktionary
preparat ziołowy o szerokim zastosowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. uniwersalny preparat ziołowy marki Amol
Wiktionary
Amol, Āmol (pers. آمل) – miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran, u północnego podnóża gór Elburs. Położone jest 19 km od ujścia rzeki Haraz do Morza Kaspijskiego. W VIII wieku było popularnym ośrodkiem handlowym i naukowym. W przeszłości miasto wielokrotnie było nawiedzane przez trzęsienia ziemi i powodzie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. naleśnik
Wiktionary
rzecz. amoleta ż.
Wiktionary
(1.1) amoleta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. naleśnik
Wiktionary
rzecz. amolet m.
Wiktionary
(1.1) amolet
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cukierek miętowy
Wiktionary
(1.1) Mój upa na trzi lata przed śmiyrciom przeciypnou siy ze cygaretów na amoloki.
Wiktionary
kation soli amonowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bóg egipski;
(1.3) siódmy duch Goecji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Świątynie tebańskie zostały zamknięte, a wizerunki i imiona tebańskiego boga Amona skuwano ze ścian.
Wiktionary
IPA: ˈãmɔ̃n, AS: ãmõn
Wiktionary
materiał wybuchowy kruszący, będący mieszaniną azotanu amonowego, trójnitrotoluenu i metalicznego glinu; stosowany gł. do wybuchów podwodnych oraz do robót skalnych; alumatol
SJP.pl
Amonal – kruszący materiał wybuchowy, rodzaj amonitu. Są to mieszaniny wybuchowe złożone z azotanu amonu, aluminium i trotylu lub innego silnego materiału wybuchowego, np. DNT lub RDX. Mają wysoką temperaturę produktów wybuchu, ze względu na silnie egzotermiczną reakcję utleniania glinu, która w amonalach przebiega głównie zgodnie z równaniem:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od amoniak
(1.2) kulin. ciasto z dodatkiem amoniaku w roli spulchniacza
Wiktionary
rzecz. amoniak m.
Wiktionary
związek azotu z wodorem, nieprzyjemnie pachnący związek chemiczny zawarty m.in. w moczu niektórych organizmów, znajdujący zastosowanie w wielu dziedzinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nieorganiczny związek chemiczny, związek azotu z wodorem, bezbarwny gaz o ostrym zapachu;
Wiktionary
Amoniak (nazwy systematyczne: azan, trihydrydoazot), NH
3 – nieorganiczny związek chemiczny azotu i wodoru.
Wikipedia
(1.1) Jednym z produktów gnicia białek jest amoniak.
Wiktionary
IPA: ãˈmɔ̃ɲak, AS: ãmõńak
Wiktionary
rzecz. amoniakalnia ż., amoniakat m., amoniakownia ż., amonifikacja ż., amoniakowanie n.
:: zdrobn. amoniaczek m.
czas. amoniakować ndk.
przym. amoniakalny, amoniakowy
Wiktionary
(1.1) azan, trihydrydoazot, wodorek azotu (III)
Wiktionary
dział koksowni gdzie odbywa się wymywanie amoniaku z gazu koksowniczego
SJP.pl
zawierający amoniak (np. woda amoniakalna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. roln. dodawanie do pasz amoniaku w celu ich wzbogacania w azot
Wiktionary
rzecz. amoniak m.
czas. amoniakować
przym. amoniakowy, amoniakalny
Wiktionary
związany z amoniakiem, dotyczący amoniaku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z amoniakem; zawierający amoniak
Wiktionary
rzecz. amoniak mrz., amoniakowanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Ammonem lub Ammonitami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język amonicki (ammonicki);
Wiktionary
proces biochemiczny powstawania amoniaku z azotowych związków organicznych
SJP.pl
Amonifikacja (łac. ammoniacum ‘amoniak’, facio ‘czynię’) – proces przemiany azotu zawartego w związkach organicznych (głównie w białkach, kwasach nukleinowych, moczniku i kwasie moczowym), pochodzącego ze szczątków roślinnych i zwierzęcych, do amoniaku, zachodzący przy udziale mikroorganizmów (zwłaszcza bakterii amonifikacyjnych). Jest jednym z ogniw cyklu azotowego (obiegu azotu w przyrodzie), dzięki niemu organiczny azot staje się przyswajalny dla roślin. Fakt ten wykorzystywany jest w rolnictwie (stosowanie nawozów organicznych).
Wikipedia
wytwarzający amoniak jako produkt uboczny przemiany materii
SJP.pl
kopalny głowonóg, przeważnie o spiralnie skręconej muszli o średnicy od 1 centymetra do 2 metrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. kopalny głowonóg z podgromady nazwa systematyczna|Ammonoidea|ref=tak., amonitowatych o płaskiej spiralnej skorupie o średnicy od 1 cm do 3 m, żyjący w okresie od dewonu do kredy;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) chem. techn. materiał wybuchowy będący mieszaniną azotanu amonu z trotylem i innymi dodatkami, używany głównie w górnictwie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W wapienną ścianę domu wkomponowano kilka zastygłych amonitów.
Wiktionary
IPA: ãˈmɔ̃ɲit, AS: ãmõńit
Wiktionary
rzecz. amonitowate nmos.
przym. amonitowy, amonitowaty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) głowonóg
(2.1) materiał wybuchowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. amonitowate nmos.
przym. amonitowy, amonitowaty
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zwykle w lm.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) amonito
* białoruski: (1.1) аманіт m.; (2.1) аманіт m.
* esperanto: (1.1) amonito, amonit
* hiszpański: (1.1) amonites m., amonita ż.; (2.1) amonita ż.
* interlingua: (1.1) ammonite
* niemiecki: (2.1) Ammoniumnitrat n., Ammonit
* nowogrecki: (1.1) αμμωνίτης m.; (2.1) αμμωνίτης m.
* rosyjski: (1.1) аммонит m.; (2.1) аммонит m.
* słowacki: (2.1) amonit m.
* ukraiński: (1.1) амоніт m.; (2.1) амоніт m.
źródła.
== amonit (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) amonit, amonitowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
podgromada wymarłych głowonogów; amonity
SJP.pl
przymiotnik od: amonit
SJP.pl
kopalny głowonóg, przeważnie o spiralnie skręconej muszli o średnicy od 1 centymetra do 2 metrów
SJP.pl
Wikipedia
dodawać związki amonu do paszy w celu podniesienia jej wartości odżywczej
SJP.pl
dodawać związki amonu do paszy w celu podniesienia jej wartości odżywczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. dodawanie soli amonowych do paszy w celu poprawy jej właściwości odżywczych
Wiktionary
rzecz. amon m., amonium n., amonizacja ż., amonifikacja ż.
czas. amonować ndk.
przym. amonowy, amoniowy
Wiktionary
dotyczący amonu, zawierający amon (np. saletra amonowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z amonem, dotyczący amonu
Wiktionary
(1.1) Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali lub kation amonowy oraz na aniony wodorowęglanowe.
Wiktionary
rzecz. amon mrz., amonowanie n.
Wiktionary
gatunek jerezu ciemniejszy od fino
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odmiana wytrawnego, białego jerezu
Wiktionary
IPA: ˌãmɔ̃ntʲilˈːadɔ, AS: ãmõntʹi•lado
Wiktionary
1. wyobrażenie w sztuce rzymskiego bożka miłości; amorek;
2. przenośnie: miłość;
3. potocznie: amortyzator; amorek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg i uosobienie miłości oraz namiętności cielesnej, utożsamiany z greckim Erosem;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 1221;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. amor mos./mzw., amorek mos./mzw., amorka ż., amory lm nm.
Wiktionary
(1.1) Eros, Kupidyn, Kupido
Wiktionary
zwolennik amoralizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna odrzucający normy moralne i etyczne
Wiktionary
(1.1) Amoralistami społecznymi byli filozofowie, których etyka zaprzeczała obowiązującym w danym czasie normom (…). Amoraliści absolutni (…) odrzucają już samą możliwość istnienia i tworzenia zasad etycznych.
Wiktionary
IPA: ˌãmɔraˈlʲista, AS: ãmoralʹista
Wiktionary
rzecz. amoralizm m.
:: fż. amoralistka ż.
przym. moralny
Wiktionary
(1.1) immoralista, libertyn, farmazon
Wiktionary
zachowanie charakteryzujące się brakiem wszelkich hamulców moralnych; także: zespół poglądów uzasadniających takie zachowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogląd odrzucający normy moralne i etyczne
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌãmɔˈralʲism̥, AS: ãmoralʹism̦
Wiktionary
rzecz. amoralista m., amoralistka ż.
przym. moralny
Wiktionary
(1.1) immoralizm, libertynizm
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób amoralny
Wiktionary
rzecz. amoralność ż.
przym. amoralny
Wiktionary
(1.1) niemoralnie
Wiktionary
odrzucenie norm, ocen, wzorów postępowania obowiązujących w określonym środowisku i czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest amoralne; cecha tych, którzy są amoralni
Wiktionary
przym. amoralny, moralny
przysł. amoralnie
Wiktionary
niestosujący zasad moralnych, przeciwny im, sprzeczny z nimi (np. amoralne postępowanie, amoralna osoba)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezgodny z zasadami postrzeganymi w danej społeczności za dobre i słuszne
(1.2) niewidzący różnicy między dobrem a złem
Wiktionary
przysł. amoralnie
rzecz. amoralność ż.
przym. moralny
Wiktionary
(1.1) niemoralny, nieetyczny
Wiktionary
1. wyobrażenie w sztuce rzymskiego bożka miłości; amor;
2. motyw dekoracyjny, postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami; kupidyn, kupido, putto;
3. potocznie: amortyzator; amor
SJP.pl
Kupidyn (także Kupido, Amor, łac. Cupido ‘pragnienie’, ‘pożądanie’, Amor ‘miłość’, gr. Ἔρως Érōs) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie miłości.
Uchodził za syna bogini Wenus (Wenery) i boga Marsa.
Wikipedia
określenie wykonawcze: tkliwie, z miłością; amoroso
SJP.pl
mało znany w Polsce krzew ozdobny z Ameryki Północnej
SJP.pl
Amorfa (Amorpha L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 15 gatunków. Rośliny te występują na obszarze od południowej Kanady po północny Meksyk, przy czym najbardziej zróżnicowane są w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jako gatunek introdukowany amorfa krzewiasta A. fruticosa rośnie w Europie i Azji (bez północnych części tych kontynentów) oraz w Ameryce Południowej. Gatunki z tego rodzaju występują w formacjach leśnych, zaroślowych i trawiastych, często na piaskach, ale też wzdłuż strumieni i na terenach podmokłych.
Wikipedia
bezpostaciowość
SJP.pl
nieposiadanie żadnego określonego kształtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest amorficzne; cecha tych, którzy są amorficzni
Wiktionary
Ciało amorficzne, ciało bezpostaciowe (od gr. ἀ „bez-” + μορφή „kształt”) – stan skupienia materii charakteryzujący się własnościami reologicznymi zbliżonymi do ciała krystalicznego, w którym nie występuje uporządkowanie dalekiego zasięgu. Ciało będące w stanie amorficznym jest ciałem stałym, ale tworzące je cząsteczki są ułożone w sposób dość chaotyczny, bardziej zbliżony do spotykanego w cieczach. Z tego powodu ciało takie często, choć błędnie, nazywa się stałą cieczą przechłodzoną. Jednak ciecz, w tym także ciecz przechłodzona, może płynąć, a ciało stałe utrzymuje swój kształt.
Wikipedia
rzecz. amorfizm m.
przym. amorficzny
przysł. amorficznie
Wiktionary
(1.1) bezkształtność, bezpostaciowość
Wiktionary
1. bezpostaciowy, o nieokreślonych kształtach;
2. o języku: o słabo rozwiniętej strukturze morfemów gramatycznych;
3. w fizyce: niemający uporządkowanej struktury cząsteczek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bezkształtny, niemający określonej budowy
Wiktionary
(1.1) Popularnym materiałem amorficznym jest szkło.
Wiktionary
IPA: ˌãmɔrˈfʲit͡ʃnɨ, AS: ãmorfʹičny
Wiktionary
rzecz. amorficzność ż., amorfizm m.
Wiktionary
człowiek o spokojnym usposobieniu i stonowanym okazywaniu emocji, łatwo ulegający wpływom otoczenia, skłonny do lenistwa i niedbałości, rzadko wykazujący inicjatywę do podjęcia działań
SJP.pl
Ciało amorficzne, ciało bezpostaciowe (od gr. ἀ „bez-” + μορφή „kształt”) – stan skupienia materii charakteryzujący się własnościami reologicznymi zbliżonymi do ciała krystalicznego, w którym nie występuje uporządkowanie dalekiego zasięgu. Ciało będące w stanie amorficznym jest ciałem stałym, ale tworzące je cząsteczki są ułożone w sposób dość chaotyczny, bardziej zbliżony do spotykanego w cieczach. Z tego powodu ciało takie często, choć błędnie, nazywa się stałą cieczą przechłodzoną. Jednak ciecz, w tym także ciecz przechłodzona, może płynąć, a ciało stałe utrzymuje swój kształt.
Wikipedia
1. bezpostaciowość, brak uporządkowanej budowy;
2. w literaturze: określenie zespołu cech literatury nowatorskiej, rezygnującej z klasycznych układów kompozycyjnych;
3. w fizyce: brak budowy krystalicznej w ciele stałym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. bezpostaciowość, brak właściwej formy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. amorficzność ż.
przym. amorficzny
Wiktionary
(1.1) amorficzność, bezpostaciowość, bezkształtność
Wiktionary
roślina z rodziny obrazkowatych; dziwidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Egejskim, w archipelagu Cyklady, położona na wschód od Naksos;
(1.2) geogr. miejscowość, stolica wyspy Amorgos (1.1)
(1.3) geogr. adm. dimos w Grecji obejmujący wyspę Amorgos (1.1) i kilka mniejszych
Wiktionary
Amorgós (gr. Αμoργός) – wyspa na Morzu Egejskim, w archipelagu Cyklady, pow. 127 km² położona na wschód od Naksos.
Leży w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Naksos, w gminie Amorgos.
Wikipedia
strunowy instrument muzyczny; wildamora, altówka miłosna, viola d'amore
SJP.pl
Viola d’amore (wł. viola, amore „miłość”) – dawny instrument, chordofon smyczkowy z rodziny viol, posiadająca 5–7 strun melodycznych, i ok. 7–14 burdonowych (rezonansowych), biegnących pod gryfem i podstawkiem. Pojawiła się w 2 poł. XVII w., pod koniec XVIII wieku wyszła z użycia. W Polsce nazywana jest altówką miłosną lub amorką.
Wikipedia
[czytaj: amorozo] określenie wykonawcze: czule, tkliwie, pieszczotliwie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) muz. pieszczotliwie, tkliwie, z uczuciem, miłością
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|amoroso.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== amoroso (język galicyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kochający
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãmɔˈrɔzɔ, AS: ãmorozo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|amoroso.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== amoroso (język galicyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kochający
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: miłosny, erotyczny
SJP.pl
1. wyrażony w pieniądzu koszt utraty wartości wskutek zużycia (moralnego, technicznego) składnika majątku trwałego przedsiębiorstwa (np. budynku, maszyny, urządzenia);
2. łagodzenie w różny sposób przy pomocy specjalnych urządzeń wstrząsów i uderzeń w pojazdach, maszynach itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. stopniowa utrata wartości środków trwałych wskutek ich zużywania się oraz koszt związany ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych
(1.2) techn. łagodzenie uderzeń, wstrząsów w maszynach, pojazdach za pomocą specjalnych urządzeń
Wiktionary
Amortyzacja – w prawie bilansowym i podatkowym oznacza koszt związany ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja jest kosztem, który nie wiąże się z wypływem środków pieniężnych. Z amortyzacją łączy się pojęcie umorzenia.
Wikipedia
rzecz. amortyzator mrz., amortyzowanie n.
czas. amortyzować
przym. amortyzacyjny
Wiktionary
1. pokrywający straty;
2. łagodzący wstrząsy
SJP.pl
specjalne urządzenie różnego typu łagodzące wstrząsy i uderzenia w pojazdach, maszynach itp.; resor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do łagodzenia skutków wstrząsów, uderzeń, drgań, natężenia dźwięku w pojazdach lub maszynach;
Wiktionary
Amortyzator, łagodnik – mechanizm, którego zadaniem jest przechwycić i rozproszyć nadmiar energii w układzie mechanicznym. Używany jest w celu zabezpieczenia urządzenia lub operatora przed negatywnym oddziaływaniem drgań i zwiększenia komfortu eksploatacji.
Wikipedia
IPA: ˌãmɔrtɨˈzatɔr, AS: ãmortyzator
Wiktionary
rzecz. amortyzacja ż., amortyzowanie n., zamortyzowanie n.
:: zdrobn. amortyzatorek m.
czas. amortyzować ndk., zamortyzować dk.
przym. amortyzacyjny
Wiktionary
1. dokonywać odpisów amortyzacyjnych (wyrażających zużycie) w ciężar kosztów;
2. łagodzić w różny sposób i za pomocą różnych urządzeń wstrząsy i uderzenia w pojazdach, maszynach itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ekon. zaliczać do kosztów danego okresu część kosztu środka trwałego odpowiadającą stosunkowi tego okresu do planowaćanowanej długości okresu użytkowania tego środka
(1.2) techn. łagodzić w różny sposób i za pomocą różnych urządzeń wstrząsy i uderzenia w pojazdach, maszynach itp.
(1.3) książk. łagodzić niekorzystne skutki czegoś
Wiktionary
IPA: ˌãmɔrtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: ãmortyzovać
Wiktionary
rzecz. amortyzacja ż., amortyzowanie n., amortyzator m.
przym. amortyzacyjny
Wiktionary
(1.1) dokonywać odpisu amortyzacyjnego
(1.2) łagodzić, osłabiać, tłumić, zmniejszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|amortyzować.
Wiktionary
IPA: ˌãmɔrtɨzɔˈvãɲɛ, AS: ãmortyzovãńe
Wiktionary
czas. amortyzować, zamortyzować
rzecz. zamortyzowanie n., amortyzator m., amortyzacja ż.
przym. amortyzacyjny
Wiktionary
potocznie: zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; umizgi, umizg (dawniej), flirt, konkury, zaloty, zalecanki
SJP.pl
Amory – miasto w stanie Missisipi, w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
lud semicki pokrewny Kananejczykom
SJP.pl
Amoryci (sum. MAR.TU, akad. Amurru) – lud semicki, pokrewny Kananejczykom, który na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e. opanował większość Mezopotamii i rozległe obszary Syrii. Spowodowali oni upadek sumero-akadyjskiego państwa III dynastii z Ur, tworząc na jego gruzach szereg zwalczających się małych państw, z których ostatecznie zwycięzcą okazał się Babilon Hammurabiego. Amoryci przejęli kulturę sumero-akadyjską i stworzyli podstawy państw babilońskiego i asyryjskiego.
Wikipedia
→ Amoryci
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Amorytami, dotyczący Amorytów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język amorycki;
Wiktionary
rzecz. Amoryta mos., Amorytka ż.
Wiktionary
erotyczny, miłosny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. erotyczny, miłosny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. przedstawiciel zachodniosemickiego plemięemienia, które na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e. opanowało większość Mezopotamii;
Wiktionary
(1.1) Z biegiem czasu (…) powstaje jedno wielkie państwo babilońskie, którego główną postacią jest Amoryta Hammurabi, wielki prawodawca.
(1.1) Tak mówi Pan Bóg do Jerozolimy: Z pochodzenia swego i urodzenia swego jesteś z ziemi Kanaan. Ojciec twój był Amorytą, a matka twoja - Chetytką (= Hetytką).
Wiktionary
rzecz. amorycki mrz.
:: fż. Amorytka ż.
przym. amorycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. etn. przedstawicielka zachodniosemickiego plemięemienia, które na przełomie III i II tysiąclecia p.n.e. opanowało większość Mezopotamii;
Wiktionary
(1.1) Artaxerxesa nie urzekła postać boga z groźnym piorunem ani świętym bykiem – tylko urodziwa córka arcykapłana Amela, śniadoskóra Amorytka o ognistych oczach (…).
(1.1) Kochał (…) małe, delikatne Amorytki, giętkie, nieskazitelnej budowy — ich wierność i oddanie w miłości stały się przysłowiowe.
Wiktionary
rzecz. amorycki mrz.
:: fm. Amoryta mos.
przym. amorycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, prorok;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Amos – imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebr. עמוס amos – „mocny, dźwigający ciężary”. Patronem tego imienia jest Amos, jeden z dwunastu proroków mniejszych, którego imieniem nazwana jest jedna z ksiąg biblijnych – Księga Amosa. Obchodzi imieniny 31 marca.
Wikipedia
(1.1) Liturgiczne wspomnienie proroka Amosa obchodzone było 31 marca.
(1.2) Jeden z proroków biblijnych nosił imię Amos.
Wiktionary
IPA: ˈãmɔs, AS: ãmos
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Amosek mos.
przym. Amosowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Amos
Wiktionary
(1.1) Zabrali Amoska razem z innymi dziećmi do getta.
Wiktionary
rzecz. Amos mos.
przym. Amosowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Amosa
Wiktionary
(1.1) Proroctwo Amosowe dotyczyło m.in. Damaszku i Tyru.
Wiktionary
rzecz. Amos mos., Amosek mos.
Wiktionary
skrót
(1.1) = farm. ampułka
Wiktionary
skrót
(1.1) = med. ampułkostrzykawka
Wiktionary
ampex;
1. sposób zapisu obrazu i dźwięku programu telewizyjnego na taśmie magnetycznej;
2. urządzenie do dokonywania takiego zapisu i jego odtwarzania
SJP.pl
całokształt wiedzy o winorośli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział botaniki oraz enologii zajmujący się opisem, klasyfikacją i rozróżnianiem odmian winorośli
Wiktionary
Ampelografia (gr. ámpelos = winna latorośl) – nauka o winoroślach (Vitis spp.), zajmująca się opisywaniem i klasyfikowaniem tych roślin. Dawniej główną metodą była obserwacja i porównywanie kształtu i barwy owoców i liści winorośli. Współcześnie nauka ta zrewolucjonizowana została za sprawą badań molekularnych DNA.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ampelograf mos.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ἄμπελος|γράφω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ampelography
* esperanto: (1.1) ampelografio
* francuski: (1.1) ampélographie ż.
* hiszpański: (1.1) ampelografía ż.
* łaciński: (1.1) ampelographia ż.
* niemiecki: (1.1) Ampelographie ż.
* słowacki: (1.1) ampelografia ż.
* ukraiński: (1.1) ампелографія ż.
* włoski: (1.1) ampelografia ż.
źródła.
== ampelografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ampelografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. ampelograf mos.
Wiktionary
przymiotnik od: ampelografia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. związany z ampelologią, dotyczący ampelologii, uprawy winorośli
Wiktionary
podstawowa jednostka natężenia prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. elektr. podstawowa jednostka natężenia prądu elektrycznego w układzie SI, oznaczana symbolem A;
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wiadro
Wiktionary
Amper – jednostka natężenia prądu elektrycznego (nazywane też po prostu prądem elektrycznym). Jest jednostką podstawową w układzie SI i układzie MKSA oznaczaną w obu układach symbolem A.
Nazwa amper pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka André Marie Ampère’a.
Wikipedia
(1.1) Wymiarem natężenia prądu jest amper, a wymiarem długości jest metr.
Wiktionary
IPA: ˈãmpɛr, AS: ãmper
Wiktionary
(1.1) rzecz. amperaż mrz.
(1.2) przym. amperowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. amperaż mrz.
(1.2) przym. amperowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwiska André Marie Ampère'a
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|wiadro.
* angielski: (1.1) ampere
* arabski: (1.1) أمبير
* baskijski: (1.1) ampere
* białoruski: (1.1) ампер m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) ампэр m.
* bułgarski: (1.1) ампер m.
* chiński standardowy: (1.1) 安培
* duński: (1.1) ampere w.
* esperanto: (1.1) ampero
* francuski: (1.1) ampère m.
* hiszpański: (1.1) amperio m.
* japoński: (1.1) アンペア
* kataloński: (1.1) ampere m.
* niemiecki: (1.1) Ampere n.
* nowogrecki: (1.1) αμπέρ n.
* rosyjski: (1.1) ампер m.
* słowacki: (1.1) ampér m.
* szwedzki: (1.1) ampere w.
* turecki: (1.1) amper
* ukraiński: (1.1) ампер m.
* węgierski: (1.1) amper
* włoski: (1.1) ampere m.
źródła.
== amper (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-amper.wav.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) prawie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wartość natężenia prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. natężenie prądu elektrycznego
Wiktionary
rzecz. amper mrz., amperozwój mrz.
Wiktionary
jednostka ilości elektryczności (ładunku elektrycznego) odpowiadająca przepływowi prądu o natężeniu 1 ampera przez przekrój poprzeczny danego przewodnika w ciągu 1 godziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. jednostka pojemności elektrycznej, równa ilości energii jaką w ciągu godziny przenosi prąd elektryczny o natężeniu 1 ampera;
Wiktionary
Amperogodzina [Ah] – miara pojemności ogniw galwanicznych, w tym akumulatorów elektrycznych. Określa ona zdolność do zasilania przez ten akumulator obwodu elektrycznego prądem o danym natężeniu przez określony czas.
Amperogodzinę można zdefiniować, bazując na wzorze na ładunek, jaki wypływa z ogniwa w czasie t, gdy natężenie wypływającego prądu wynosi I
Wikipedia
(1.1) Ta wielkość jest wyrażona w amperogodzinach.
Wiktionary
IPA: ãmˈpɛrɔɡɔˈd͡ʑĩna, AS: ãmperogoʒ́ĩna
Wiktionary
przym. amperogodzinowy
Wiktionary
przyrząd do pomiaru natężenia prądu w obwodzie elektrycznym, podający wynik w amperach; amperomierz
SJP.pl
dział fizyki zajmujący się pomiarami natężenia prądu
SJP.pl
Amperometria – technika analityczna, bazująca na pomiarze zależności natężenia prądu od stężenia substancji elektroaktywnej przy stałym potencjale. Stosuje się układ elektrody pracującej i odniesienia zanurzonych w badanym roztworze składającym się z elektrolitu i badanej substancji.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru natężenia prądu w obwodzie elektrycznym, podający wynik w amperach; amperometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. elektr. przyrząd do pomiaru natężenia prądu elektrycznego;
Wiktionary
Amperomierz – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru natężenia prądu elektrycznego. W zależności od zakresu amperomierza używane są też nazwy: kiloamperomierz, miliamperomierz, mikroamperomierz.
Wikipedia
(1.1) Pożycz mi amperomierz albo jakiś miernik uniwersalny.
Wiktionary
IPA: ˌãmpɛˈrɔ̃mʲjɛʃ, AS: ãmperõmʹi ̯eš
Wiktionary
(1.1) amperometr
Wiktionary
jednostka ilości elektryczności (ładunku elektrycznego) odpowiadająca przepływowi prądu o natężeniu 1 ampera przez przekrój poprzeczny danego przewodnika w ciągu 1 sekundy; kulomb
SJP.pl
Kulomb (C) – jednostka ładunku elektrycznego w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa kulomb pochodzi od nazwiska francuskiego uczonego Charles Coulomb.
Wikipedia
miernik napięcia i/lub natężenia prądu
SJP.pl
→ amper
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z amperem (jednostką natężenia prądu)
Wiktionary
rzecz. amper mrz.
Wiktionary
dawna jednostka siły magnetomotorycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka siły magnetomotorycznej w układzie MKS równa przepływowi jednego ampera prądu stałego przez jeden zwój solenoidu;
Wiktionary
Amperozwój (Az) – pozaukładowa (MKS) jednostka siły magnetomotorycznej o wymiarze ampera, równa przepływowi jednego ampera prądu stałego przez pojedynczy zamknięty zwój solenoidu.
Wikipedia
rzecz. amper m., amperaż m.
Wiktionary
znak "&", znajdujący się na standardowej amerykańskiej klawiaturze nad cyfrą 7
SJP.pl
Et (ang. ampersand, niem. Kaufmanns-Und), & – znak pisarski będący daleko przetworzonym symbolem łacińskiego spójnika „et”, polskiego „i” – stąd potoczna polska nazwa tego znaku – „etka”. Norma PN-I-06000 określa ten znak jako „handlowe i” (dosł. z niem.). „Et” jest popularnym znakiem samodzielnym, choć można potraktować go jako nietypową ligaturę.
Wikipedia
ampeks;
1. sposób zapisu obrazu i dźwięku programu telewizyjnego na taśmie magnetycznej;
2. urządzenie do dokonywania takiego zapisu i jego odtwarzania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rodzaj piłki nożnej, której graczami są osoby po amputacji kończyny
Wiktionary
Amp futbol (ang. Amputee Football, amer. Amp Soccer) – rodzaj piłki nożnej rozgrywanej przez zawodników po jednostronnej amputacji kończyny dolnej - w przypadku graczy z pola, lub kończyny górnej u bramkarzy. W drugiej dekadzie XXI wieku uprawiana w ponad 40 państwach.
Wikipedia
(1.1) Zdobyliśmy brąz w ampfutbolu!
Wiktionary
rzecz. ampfutbolista mos., ampfutbolistka ż.
przym. ampfutbolowy
Wiktionary
zawodnik grający w amp futbol
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z amp futbolem, dotyczący amp futbolu
Wiktionary
rzecz. amp futbol m., ampfutbol m., ampfutbolista m., ampfutbolistka ż.
Wiktionary
półsyntetyczny antybiotyk z grupy penicylin charakteryzujący się szerokim spektrum działania
SJP.pl
Wikipedia
lampa wisząca lub klosz kierujący światło ku górze
SJP.pl
[czytaj: amplac] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: amplacer] zatyczka stosowana do zamykania ubytku w komorze serca; zapinka Amplatza
SJP.pl
odruch płciowy u płazów bezogonowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) herp. pozycja godowa płazów głównie bezogonowych, w której samiec trzyma samicę za przednie odnóża
Wiktionary
Ampleksus (łac. amplexus – „uścisk”) – odruch płciowy występujący u płazów bezogonowych. Jest to pozycja niezbędna do złożenia jaj przez samicę i wyrzucenia nasienia do wody przez samca. Ponadto występuje u niektórych płazów ogoniastych, np. u salamandry plamistej.
Wikipedia
prądnica prądu stałego o dwustopniowym wzmocnieniu
SJP.pl
Amplidyna – rodzaj prądnicy prądu stałego. Posiada 4 bieguny w stojanie, ale strumień magnetyczny podłużny Φd wywołany prądem magnesującym magnesuje dwa z nich, np. 1 i 2 w jednym kierunku, a, pozostałe dwa, np. 3 i 4, w drugim kierunku. Jest to więc w rzeczywistości maszyna dwubiegunowa i jej twornik jest uzwojony na dwa bieguny. W osi poprzecznej q względem strumienia Φd są ustawione szczotki poprzeczne a-b. Przy zwartych szczotkach a-b przez uzwojenie twornika płynie prąd, który wywołuje strumień poprzeczny Φq skierowany tak, jak strumień reakcji poprzecznej twornika. Napięcie na szczotkach a-b od strumienia Φq jest równe zeru, natomiast strumień poprzeczny Φq indukuje napięcie na szczotkach A-B ustawionych w osi podłużnej.
Wikipedia
1. rozbudowanie jakiegoś tematu lub motywu służące głębszemu jego ukazaniu, polegające na wzbogacaniu i dopełnianiu go w kolejnych zdaniach tekstu;
2. w genetyce: zwielokrotnienie liczby genów;
3. wzmocnienie, zwielokrotnienie jakiejś wielkości
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: wzmacniacz elektryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. wzmacniacz elektryczny
Wiktionary
Wzmacniacz sygnałów elektrycznych – rodzaj wzmacniacza, którego zadaniem jest wytworzenie na wyjściu wzmocnionego wejściowego sygnału elektrycznego, kosztem energii pobieranej ze źródła zasilania.
Wzmacniacz zbudowany jest w oparciu o elementy elektroniczne czynne i bierne i zwykle posiada obwód ujemnego sprzężenia zwrotnego.
Wikipedia
IPA: ˌãmplʲifʲiˈkatɔr, AS: ãmplʹifʹikator
Wiktionary
rzecz. amplifikowanie n.
Wiktionary
przestarzałe: kobieta opowiadająca z przesadą, wyolbrzymiająca fakty
SJP.pl
zespół urządzeń do wzmacniania prądów o częstotliwości akustycznej
SJP.pl
wzmacniać, wyolbrzymiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. ubarwianie, uwznioślanie lub nadmierne rozszerzanie motywu, tematu, treści czegoś
Wiktionary
rzecz. amplifikacja ż., amplifikator m., amplifikatorka ż., amplifikatornia ż.
czas. amplifikować
Wiktionary
rodzaj transformatorowego wzmacniacza magnetycznego
SJP.pl
Amplistat wzbudzenia – specjalny transformatorowy wzmacniacz magnetyczny umożliwiający bezstykową, bezstopniową i bezoporową regulację natężenia prądu w obwodach elektrycznych.
Wikipedia
szerokopasmowa, wzmacniająca lampa mikrofalowa
SJP.pl
Wikipedia
1. najwyższe odchylenie danych wartości od średniej;
2. w fizyce: zakres wahania - największe odchylenie ciała drgającego lub wahającego się od średniej lub spoczynkowej pozycji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. największe wychylenie cechy, funkcji, charakterystyki okresowo zmiennej;
(1.2) fiz. połowa różnicy między wartością maksymalną i minimalną
(1.3) pot. zakres
Wiktionary
Amplituda – wspólna nazwa kilku blisko powiązanych pojęć matematycznych, stosowanych głównie w fizyce, naukach technicznych i naukach o Ziemi. We wszystkich tych przypadkach amplituda to pewna liczba rzeczywista charakteryzująca pewną funkcję rzeczywistą, na przykład:
Wikipedia
(1.1) Amplituda funkcji sinus wynosi 1.
Wiktionary
IPA: ˌãmplʲiˈtuda, AS: ãmplʹituda
Wiktionary
przym. amplitudowy
Wiktionary
(1.3) skala
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z amplitudą
Wiktionary
rzecz. amplituda ż.
Wiktionary
[czytaj: ampliTIUner lub ampliTUner] wzmacniacz (amplifikator) i odbiornik radiowy (tuner) we wspólnej obudowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. połączenie odbiornika radiowego i wzmacniacza;
Wiktionary
Amplituner – połączenie wzmacniacza elektroakustycznego (ang. amplifier) i odbiornika radiowego (ang. tuner) we wspólnej obudowie i zazwyczaj o wspólnym zasilaczu.
W amplitunerze wyodrębnia się następujące elementy składowe:
Wikipedia
(1.1) Wbudowany w amplituner procesor dźwięku (DSP) pozwala na wybór jednego z wirtualnie generowanych środowisk przestrzennych […].
(1.1) Gdy dysponujemy nieco większą gotówką, warto rozważyć inwestycję w zestaw kina domowego, a więc odtwarzacz, amplituner i komplet głośników zapewniający wrażenia takie jak w kinie wyposażonym w system Dolby Surround.
Wiktionary
IPA: ˌãmplʲiˈtʲjũnɛr, AS: ãmplʹitʹi ̯ũner
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: naczyńko w kształcie spłaszczonego dzbanka bez uchwytów; ampulla
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: naczyńko w kształcie spłaszczonego dzbanka bez uchwytów; ampula
SJP.pl
klucz ampulowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz inbusowy, klucz imbusowy, imbus, inbus
SJP.pl
operacyjne, częściowe lub całkowite usunięcie jakiejś części ciała, organu; odjęcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. operacyjne lub wypadkowe usunięcie części lub całego narządu, zwykle kończyny;
Wiktionary
Amputacja (łac. amputatio) – zabieg operacyjny polegający na usunięciu narządu lub jego części. Najczęściej zdarzają się amputacje kończyn spowodowane zaawansowanym niedokrwieniem (wywołanym np. postępującym stwardnieniem zarostowym tętnic) lub znacznym uszkodzeniem urazowym. Amputacja może być zabiegiem ratującym życie w przypadku złośliwego nowotworu (np. kości, tkanek miękkich), poważnego zakażenia, cukrzycy (stopa cukrzycowa), zgorzeli oraz miażdżycy. Innym przykładem jest amputacja oskrzela, polegająca na jego odcięciu podczas resekcji płuca. W przypadku złośliwych nowotworów sutka zdarzają się natomiast amputacje sutka.
Wikipedia
(1.1) Podczas pracy z piłą omal nie doszło do amputacji palca.
Wiktionary
IPA: ˌãmpuˈtat͡sʲja, AS: ãmputacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. amputowanie n.
czas. amputować
przym. amputacyjny
Wiktionary
(1.1) obcięcie
Wiktionary
związany z amputacją, służący do amputacji (np. zabieg amputacyjny, narzędzia amputacyjne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z amputacją; służący do amputacji
Wiktionary
rzecz. amputacja ż., amputowanie n.
Wiktionary
osoba, której operacyjnie usunięto kończynę lub narząd
SJP.pl
1, dokonać, dokonywać amputacji (operacyjnego usunięcia kończyny lub innego narządu);
2. przenośnie: pozbawić, pozbawiać czegoś ważnego
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) dokonywać amputacji
Wiktionary
(1.1) Po wypadku amputowano mu lewą stopę.
(1.1) Żydzi i muzułmanie nie amputują napletka z powodów medycznych, ale ze względu na religię, tradycję i kulturę.
Wiktionary
IPA: ˌãmpuˈtɔvat͡ɕ, AS: ãmputovać
Wiktionary
rzecz. amputacja ż., amputowanie n.
Wiktionary
(1.1) obcinać, odjąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wykonywanie amputacji
Wiktionary
(1.1) Do szpitala przywieziono pacjenta z zaawansowaną gangreną i jedynym ratunkiem okazało się amputowanie nogi.
Wiktionary
IPA: ˌãmputɔˈvãɲɛ, AS: ãmputovãńe
Wiktionary
rzecz. amputacja ż.
czas. amputować
przym. amputacyjny
Wiktionary
(1.1) amputacja
Wiktionary
absolutnie szczelne naczynie laboratoryjne, szklane lub tworzywowe, służące do długotrwałego przechowywania ciekłych i rzadziej stałych substancji chemicznych
SJP.pl
Ampuła – rodzaj komórki konidiotwórczej u grzybów. Jest to końcowa strzępka, na której wytwarzane są bezpłciowo zarodniki zwane konidiami.Ampuła swoim kształtem przypomina napęczniałą główkę z krótkimi wyrostkami zwanymi sterygmami. Na sterygmach tych poprzez pączkowanie powstają konidia – u niektórych gatunków powstaje równocześnie kilka konidiów na każdej sterygmie, u innych kolejno po jednym. Ampuła ma tyle punktów zarodnikowania, ile jest na niej sterygm, czyli jest poliblastyczna.
Wikipedia
dział wytwórni leków, w którym napełnia się ampułki lekiem; ampułkarnia
SJP.pl
zdrobnienie od: ampułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: ampułka
Wiktionary
IPA: ˌãmpuˈwɛt͡ʃka, AS: ãmpuu̯ečka
Wiktionary
rzecz. ampułka
Wiktionary
1. małe naczynie szklane, fiolka;
2. u starożytnych Rzymian: naczynie do przechowywania płynów;
3. małe naczynie do wina lub wody używane przy mszy lub chrzcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. kosmet. med. szklany hermetycznie zamknięty pojemnik z jednorazową dawką leku;
(1.2) rel. mały dzbanek do podawania wina i wody kapłanowi; ; Gloger.
(1.3) hist. szklane naczynie na leki i substancje zapachowe
(1.4) uczn. mężczyzna, który przyjmuje sterydy
(1.5) daw. zool. nazwa systematyczna|Bulla ampulla|L..
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Producent specyfiku ostrzegł w komunikacie prasowym, że w ampułkach tego leku mogą być kawałki szkła.
(1.2) Jeden z nich niesie ampułki, drugi mszał ogromny.
Wiktionary
IPA: ãmˈpuwka, AS: ãmpuu̯ka
Wiktionary
rzecz. ampuła ż., ampułczarnia ż., ampułkarnia ż.
:: zdrobn. ampułeczka ż.
przym. ampułkowy
Wiktionary
(1.3) ampla
Wiktionary
dział wytwórni leków, w którym napełnia się ampułki lekiem; ampułczarnia
SJP.pl
rodzaj strzykawki, która dodatkowo pełni funkcję ampułki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. strzykawka pełniąca dodatkowo rolę ampułki;
Wiktionary
Ampułkostrzykawka, ampułka-strzykawka, strzykawkoampułka – połączenie ampułki z lekiem i strzykawki, gotowe do natychmiastowego wstrzyknięcia leku. Jej odmianą jest strzykawka automatyczna (autostrzykawka), czyli strzykawka z mechanizmem (zwykle sprężynowym) wypychającym zawartą w niej ciecz. Ampułkostrzykawki są (z definicji) jednorazowego użytku, natomiast strzykawki automatyczne mogą być jednorazowe lub wielorazowe. Szczególnym rodzajem autostrzykawki jest pen insulinowy.
Wikipedia
(1.1) skr. amp.-strz.
Wiktionary
→ ampułka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ampułką, dotyczący ampułki
Wiktionary
rzecz. ampułka ż.
Wiktionary
w hinduizmie: mityczny napój bogów, nektar nieśmiertelności; amryta
SJP.pl
Amryta (dewanagari अमृत, pali amata; tyb. dutsi; jap. kanro, ang. amrita) – w hinduizmie boski napój dający pijącemu nieśmiertelność; indyjski odpowiednik greckiego nektaru. Termin pojawiający się często w Wedach oraz tekstach buddyjskich. Niebiański napój dewów i dewi dający nieśmiertelność lub inne moce oraz usuwający cierpienie.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Amritsar (pendż. ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, Sadzawka Nektaru Nieśmiertelności, hindi अमृतसर) – miasto w północno-zachodnich Indiach, w stanie Pendżab, w pobliżu granicy z Pakistanem. Około 1,1 mln mieszkańców. W mieście tym znajduje się najważniejszy obiekt kultu sikhów – Złota Świątynia zwana Darbar Sahib (pol. Dwór Pana) lub Harmandir (pol. Świątynia Boża), w której przechowywany jest oryginał świętej księgi sikhów „Sri Guru Granth Sahib”.
Wikipedia
[czytaj: amrok] amerykańska rasa kur; amrok
SJP.pl
amerykańska rasa kur; amrock
SJP.pl
w hinduizmie: mityczny napój bogów, nektar nieśmiertelności; amrita
SJP.pl
Amryta (dewanagari अमृत, pali amata; tyb. dutsi; jap. kanro, ang. amrita) – w hinduizmie boski napój dający pijącemu nieśmiertelność; indyjski odpowiednik greckiego nektaru. Termin pojawiający się często w Wedach oraz tekstach buddyjskich. Niebiański napój dewów i dewi dający nieśmiertelność lub inne moce oraz usuwający cierpienie.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny toinowatych
SJP.pl
Wikipedia
ras psa z grupy terierów; amstaff
SJP.pl
Amerykański Staffordshire terrier (amstaff – skrót od American Staffordshire) – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów w typie bull. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: amstaf] ras psa z grupy terierów; amstaf
SJP.pl
Amerykański Staffordshire terrier (amstaff – skrót od American Staffordshire) – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów w typie bull. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. suka rasy amerykański staffordshire terier, samica amstaffa
Wiktionary
(1.1) Piękna, błękitna amstaffka 25 stycznia trafiła do naszego schroniska.
Wiktionary
rzecz. amstaff m., amstaf m.
:: fm. amstaff
Wiktionary
miasto w Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Holandii;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 11945;
(1.3) geogr. francuska wyspa w południowej części Oceanu Indyjskiego;
Wiktionary
Amsterdam – miasto i stolica konstytucyjna Holandii, w prowincji Holandia Północna.
Większość instytucji rządowych oraz przedstawicielstw obcych państw znajduje się w Hadze.
Wikipedia
(1.1) Amsterdam jest konstytucyjną stolicą Holandii, natomiast władza urzęduje w Hadze.
Wiktionary
IPA: ãmˈstɛrdãm, AS: ãmsterdãm
Wiktionary
rzecz. amsterdamczyk mos., amsterdamka ż.
przym. amsterdamski, podamsterdamski
Wiktionary
(1.1) peryfr. holenderska Wenecja
Wiktionary
mieszkaniec Amsterdamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Amsterdamu
Wiktionary
(1.1) Myślę, że amsterdamczycy nie lubią, gdy się tak o nich mówi.
Wiktionary
IPA: ˌãmstɛrˈdãmt͡ʃɨk, AS: ãmsterdãmčyk
Wiktionary
rzecz. Amsterdam mrz.
:: fż. amsterdamka ż.
przym. amsterdamski
Wiktionary
mieszkanka Amsterdamu; amsterdamka (częściej)
SJP.pl
mieszkanka Amsterdamu; amsterdamianka (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Amsterdamu
Wiktionary
IPA: ˌãmstɛrˈdãmka, AS: ãmsterdãmka
Wiktionary
rzecz. Amsterdam mrz.
:: fm. amsterdamczyk mos.
przym. amsterdamski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Amsterdamu (miasta w Holandii)
Wiktionary
IPA: ˌãmstɛrˈdãmsʲci, AS: ãmsterdãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Amsterdam mrz., amsterdamczyk mos., amsterdamka ż.
Wiktionary
produkt marki Amstrad
SJP.pl
Amstrad – brytyjskie przedsiębiorstwo elektroniczne. Siedziba przedsiębiorstwa, założonego w 1968 roku przez Alana Sugara, mieści się w Brentwood w hrabstwie Essex. Nazwa Amstrad jest skrótem od Alan Michael Sugar Trading.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. urzędować gdzieś, rządzić, siedzieć
Wiktionary
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Azji Środkowej, powstaje z połączenia rzek Wachsz i Pandż, uchodzi do Jeziora Aralskiego;
Wiktionary
Amu-daria (w starożytności stgr. Ὦξος, łac. Oxus, Transoxana, Transoksjana; arab. Dżajahun) – rzeka w Uzbekistanie, Turkmenistanie i Afganistanie, jej odcinek stanowi także granicę Tadżykistanu (na całej swej długości stanowi odcinki granicy afgańsko-tadżyckiej, afgańsko-uzbeckiej, afgańsko-turkmeńskiej oraz turkmeńsko-uzbeckiej). Długość 1425 km, powierzchnia dorzecza 465,5 tys. km².
Wikipedia
(1.1) Amu-daria jest rzeką o długości 1425 kilometrów.
Wiktionary
IPA: ˌãmu‿ˈdarʲja, AS: ãmu‿darʹi ̯a
Wiktionary
przym. amudaryjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Amu-darią, dotyczący Amu-darii
Wiktionary
rzecz. Amu-daria ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: amulet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od amulet
Wiktionary
(1.1) To nie amulet, lecz tylko mały amulecik.
Wiktionary
rzecz. amulet m.
Wiktionary
przedmiot, najczęściej drobnych rozmiarów, który ma chronić posiadacza przed nieszczęściami, chorobami, czarami etc.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ezot. przedmiot, który ma w magiczny sposób chronić swojego właściciela przed czarami, nieszczęściami lub złem;
Wiktionary
Amulet (łac. amuletum) – osobisty przedmiot o charakterze magicznym, z przypisywanym mu działaniem ochronnym, posiadający różny kształt i formę, nawiązujący do symboliki lub bóstwa, części ludzkiego ciała, motywu roślinnego, czy zwierzęcego. Także w formie tabliczki z napisem.
Wikipedia
(1.1) Amulet ma dawną tradycję, znany jest na całym świecie oraz przybiera różne formy.
Wiktionary
IPA: ãˈmulɛt, AS: ãmulet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. amulecik mrz.
przym. amuletowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj czapki z grubej wełny, noszonej przez sportowców
SJP.pl
naboje broni palnej i ich części składowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. naboje do broni palnej
(1.2) wojsk. ogół rakiet, nabojów artyleryjskich, min, bomb lotniczych, torped, bomb głębinowych, granatów ręcznych oraz naboi do broni strzeleckiej;
Wiktionary
Amunicja – ogół nabojów, granatów, rakiet, min, bomb i torped.
W ujęciu wojskowym amunicja służy do niszczenia (lub obezwładniania) siły żywej, punktów ogniowych, sprzętu, umocnień a także do szkoleń i treningów. W ujęciu cywilnym amunicja strzelecka wykorzystywana jest również w sporcie i myślistwie.
Wikipedia
(1.1) Żołnierz załadował amunicję do swojej broni.
Wiktionary
IPA: ˌãmũˈɲit͡sʲja, AS: ãmũńicʹi ̯a
Wiktionary
przym. amunicyjny
Wiktionary
(1.1) strzeliwo
Wiktionary
związany z amunicją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z amunicją, dotyczący amunicji
Wiktionary
Amunicyjny – żołnierz odpowiedzialny za opiekę nad amunicją do broni wymagającej obsługi przez więcej niż jedną osobę.
Wikipedia
rzecz. amunicja ż.
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodniej Azji;
(1.2) geogr. zob. Środkowy Amur.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Większa część wschodniej granicy Chin i Rosji leży na Amurze.
Wiktionary
IPA: ˈãmur, AS: ãmur
Wiktionary
rzecz. amur m., Amursk mrz.
przym. amurski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, położone w Kraju Chabarowskim, nad Amurem;
Wiktionary
Amursk (ros. Амурск) – miasto w Rosji, położone w Kraju Chabarowskim, nad Amurem, 45 km na północ odKomsomolska.
Wikipedia
przym. amurski
rzecz. Amur mrz.
Wiktionary
→ Amur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Amurem, dotyczący Amuru
(1.2) związany z Amurskiem, dotyczący Amurska
Wiktionary
rzecz. Amur m., Amursk m.
Wiktionary
nieumiejętność rozpoznawania melodii wskutek uszkodzenia kory mózgowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. niezdolność do rozpoznawania i do odtwarzania melodii spowodowana uszkodzeniem mózgu;
Wiktionary
Amuzja (łac. amusia) – głuchota wybiórcza w stosunku do tonów muzycznych. Często towarzyszy afazji. Lokalizację jej łączy się z uszkodzeniem zwojów skroniowych poprzecznych po stronie lewej. Rozróżniać należy amuzję czuciową sensoryczną (wyrażającą się w utracie wyobrażeń muzycznych) i amuzję ruchową lub konstruktywną (motoryczną).
Wikipedia
IPA: ãˈmuzʲja, AS: ãmuzʹi ̯a
Wiktionary
[czytaj: a-em-WU]
1. skrót: Agencja Mienia Wojskowego;
2. skrót od: Akademia Marynarki Wojennej;
3. skrót od: Archiwum Marynarki Wojennej
SJP.pl
[czytaj: AMłej] amerykańskie przedsiębiorstwo handlowe
SJP.pl
Amway – międzynarodowa firma zajmująca się sprzedażą bezpośrednią. Markami firmy Amway są: Nutrilite (suplementy diety), Amway Home (środki czystości), Artistry (kosmetyki), eSpring (systemy do oczyszczania wody), XS (suplementy sportowe, napoje energetyczne), Glister (higieny jamy ustnej), iCook (naczynia kuchenne i akcesoria), Satinique (pielęgnacja włosów, G&H (pielęgnacji ciała) oraz Atmosphere Sky(systemy oczyszczania powietrza). Produkty Amway są dostępne na licznych rynkach na całym świecie, a według danych firmy współpracuje z nią blisko milion niezależnych partnerów biznesowych, którzy dystrybuują jej produkty.
Wikipedia
1. [czytaj: ejmi] obce imię żeńskie;
2. [czytaj: aMI] nazwisko francuskie
SJP.pl
Amy – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 342 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 27 osób/km² (wśród 2293 gmin Pikardii Amy plasuje się na 658. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 291.).
Wikipedia
związek chemiczny występujący w nasionach niektórych krzewów i drzew (m.in. migdałowca), czasem utożsamiany z witaminą B17
SJP.pl
Amigdalina (z łac. amygdalum – migdał, z gr. αμυγδάλη – migdał) – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów cyjanogennych (syn. nitrylozydów), występujący w nasionach wielu roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), głównie migdałowca zwyczajnego (Amygdalus communis), a także pigwy pospolitej (Cydonia oblonga), czeremchy (Padus) i innych drzew owocowych (np. moreli, wiśni, śliw, brzoskwiń). Nadaje nasionom wspomnianych gatunków gorzki smak i specyficzny aromat, zwany w gastronomii migdałowym. W organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór. Amigdalinę po raz pierwszy wyodrębnili z gorzkich migdałów w 1830 roku francuscy chemicy Pierre Jean Robiquet i Antoine François Boutron-Charlard. Amigdalinę można wyizolować z nasion migdałów używając rozpuszczalników organicznych.
Wikipedia
1. grupa alkilowa o pięciu atomach węgla; pentyl;
2. azotyn amylu - związek organiczny (ciecz), stosowany m.in. jako lek w dławicy piersiowej; azotyn pentylu, pentylu azotan(III)
SJP.pl
enzym rozkładający wielocukry na cukry o mniejszych cząsteczkach; diastaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym rozkładający cukry złożone;
Wiktionary
Amylazy, diastazy, enzymy amylolityczne (EC 3.2.1) – grupa enzymów zaliczanych do hydrolaz, rozkładających skrobię i inne polisacharydy. α-amylaza występuje m.in. w soku trzustkowym (amylaza trzustkowa) i w ślinie (amylaza ślinowa). Amylazy są także syntezowane w owocach wielu roślin podczas dojrzewania (powoduje to, że stają się one słodsze) oraz podczas kiełkowania ziaren zbóż. Amylaza z ziaren ma istotne znaczenie przy produkcji słodu.
Wikipedia
węglowodór nienasycony występujący w czterech odmianach izomerycznych; penten
SJP.pl
hormon peptydowy zbudowany z 37 aminokwasów wytwarzany w trzustce
SJP.pl
Amylina (IAPP - z ang. Islet Amyloid Polypeptide) – hormon peptydowy zbudowany z 37 aminokwasów, który jest wytwarzany przez komórki beta wysp Langerhansa trzustki.
Amylina jest wydzielana do krwiobiegu wraz z wydzielaniem podstawowym insuliny, a także w odpowiedzi na bodziec pokarmowy (spożycie posiłku zwiększa jej uwalnianie). Jej działanie polega na kontroli wchłaniania pokarmów, spowolnieniu opróżnianiu żołądka i wchłaniania glukozy z jelita cienkiego. Hamuje także wydzielanie glukagonu i insuliny. Jest czasem nazywany hormonem anorektycznym, gdyż poprzez blokowanie neuronów w area postrema hamuje pojawianie się uczucia głodu. Ma też działanie przeciw osteoporotyczne poprzez hamowanie aktywności osteoklastów. Poza tym hamuje syntezę glikogenu w mięśniach oraz ma działanie rozszerzające na naczynia.
Wikipedia
produkt pośredni hydrolizy skrobi mający zastosowanie w przemyśle
SJP.pl
Amylograf – (grek. amylum – krochmal + -graf), aparat służący do pomiaru wartości wypiekowej mąki żytniej, oraz do pomiaru zdolności skrobi do kleikowania.
Wikipedia
1. węglowodan znajdujący się w roślinach
2. substancja białkowa o charakterze patologicznym, gromadząca się w różnych tkankach organizmu przy przewlekłych stanach chorobowych
SJP.pl
Amyloid – szkodliwe, nieprawidłowe białko przypominające skrobię, powstające w organizmie w wyniku długiego przebiegu wyniszczających chorób, gromadzące się między naczyniami włosowatymi a tkankami niektórych narządów. Powoduje to ucisk i utrudnienie (lub uniemożliwienie) wymiany substancji między krwią i komórkami. Schorzenie to nazywane jest amyloidozą (skrobiawicą).
Wikipedia
Amyloidoza, inaczej skrobiawica lub betafibryloza – schorzenie polegające na pozakomórkowym odkładaniu różnych rodzajów biologicznie nieaktywnego białka o budowie nierozgałęzionej i konfiguracji β-pliku, dającego charakterystyczny obraz w krystalografii rentgenowskiej, uogólnione lub zlokalizowane narządowo, najczęściej w nerkach, wątrobie, śledzionie, sercu i tarczycy.
Wikipedia
wielocukier wchodzący w skład skrobi
SJP.pl
Amylopektyna – organiczny związek chemiczny, mocno rozgałęziony wielocukier. Jest głównym składnikiem skrobi, stanowi otoczkę jej ziarenek (ok. 80% masy). Odpowiada za efekt pęcznienia skrobi i jej zdolności do tworzenia zoli. Ma bardzo dużą masę cząsteczkową (kilka milionów u). Jej cząsteczkę tworzą rozgałęzione łańcuchy zbudowane z około 1000 reszt glukozy.
Wikipedia
bezbarwne ciałko komórki roślinnej syntetyzujące skrobię zapasową i magazynujące ją w postaci ziaren skrobi
SJP.pl
Amyloplast – rodzaj leukoplastu wytwarzający i magazynujący skrobię. Powstają one bezpośrednio z proplastydów. Pod wpływem światła przekształcają się w chloroplasty.
Występują w komórkach organów spichrzowych, w komórkach czapeczki korzenia i w komórkach merystematycznych w postaci jednego dużego ziarna (np. ziemniak, żyto, pszenica) lub wielu drobnych (np. owies, ryż).
Wikipedia
1. → amyl;
2. alkohol amylowy - główny składnik oleju fuzlowego, ubocznego produktu w przemyśle spirytusowym
SJP.pl
składnik skrobi zbudowany z glukozy
SJP.pl
Amyloza – organiczny związek chemiczny, złożony wielocukier, jeden ze składników skrobi. Jest zbudowana z nierozgałęzionych, skręconych śrubowo łańcuchów glukozy, połączonych wiązaniami α-glikozydowymi. Jej masa cząsteczkowa wynosi 10000–60000 u. Zawartość amylozy w skrobi według różnych źródeł literaturowych wynosi: 10–35%, 14–27%, 10–20%, pozostałość stanowi amylopektyna. Udział amylozy w skrobiach z najpopularniejszych surowców wynosi: ziemniaczana – 21%, kukurydziana – 28%, kukurydziana woskowa – 0%, pszenna – 28%, tapiokowa – 17%.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. rel. amen
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. …używany na zakończenie chrześcijańskiej modlitwy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|amyn.
Wiktionary
roślina z rodziny toinowatych, występująca w około 30 gatunkach we wschodnich rejonach Azji i w Ameryce Północnej
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Antonow (typ samolotu); An
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) stpol. i on
(1.2) stpol. a on, ale on
(1.3) stpol. jak on
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ãn, AS: ãn
Wiktionary
przedrostek
(1.1) a- w złożeniach przed samogłoską
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀν-. (an-)
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) a-, an-
źródła.
== an- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ãn.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) a-, an-, bez-
odmiana.
(1) przed spółgłoskami a-
przykłady.
(1.1) an- + -uro > anuro → bez- + ogon + -owy > bezogonowy
Wiktionary
IPA: ãn, AS: ãn
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaraz, szybko
Wiktionary
(1.1) Jo bydym ań-cwaj nazodź.
Wiktionary
(1.1) zaroz, zarozki
Wiktionary
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowym Iraku, w pobliżu rzeki Eufrat;
Wiktionary
An-Nadżaf dawniej Nedżef – miasto w środkowym Iraku, w pobliżu rzeki Eufrat, 144 km na południe od Bagdadu, zamieszkany przez ok. 0,5 mln mieszkańców.
Meczet z grobem zmarłego w 661 roku kalifa Alego Ibn Abi Taliba, kuzyna i zięcia Mahometa, jest ośrodkiem kultu religijnego i celem pielgrzymek szyitów. Przez dłuższy czas miejsce pochówku Alego jego współwyznawcy utrzymywali w tajemnicy w obawie przed zbezczeszczeniem go przez Umajjadów. Grób odkryty został przypadkowo przez kalifa Haruna ar-Raszida, który zbudował w 791 roku pierwszy meczet nad grobem Alego i założył An-Nadżaf. Sam grobowiec Alego powstał w 977 roku. Dwukrotnie ulegał zniszczeniu, po raz pierwszy po pożarze w 1086 roku, następnie około roku 1500. W obu przypadkach był odbudowywany. W mieście leży też największy islamski cmentarz, liczący około dwóch milionów grobów.
Wikipedia
przym. nadżafski
Wiktionary
(1.1) daw. Nedżef
Wiktionary
napis na receptach - "po równo"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż., forma imienia Anna
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż., forma imienia Joanna
Wiktionary
Ana (arab. عانة) – miasto w Iraku, w Al-Anbar. W 2009 roku liczyło 17 025 mieszkańców.
Jest położone w zachodniej części kraju, nad Eufratem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Anna, Ania; gw-pl|Górny Śląsk|Andzia, Ańcia.
(1.2) Joanna
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Hanna ż., Anna ż., Ania ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1-2) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Anna.
(1.2) zobtłum|Joanna.
źródła.
== Ana (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
audio|Hr-Ana.oga.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|chorwacki|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Hanna ż., Anna ż., Ania ż.
Wiktionary
(1.1) Anna, Ania; gw-pl|Górny Śląsk|Andzia, Ańcia.
(1.2) Joanna
Wiktionary
członek protestanckiej grupy wyznaniowej praktykującej chrzest osób dorosłych, a nie dzieci
SJP.pl
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej praktykującej chrzest osób dorosłych, a nie dzieci
SJP.pl
Wikipedia
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Jakucji, uchodząca w postaci estuarium do Zatoki Anabarskiej na Morzu Łaptiewów;
Wiktionary
Anabar – rzeka w Rosji (Jakucja). Płynie na zachód od Leny. Uchodzi w postaci estuarium do Zatoki Anabarskiej na Morzu Łaptiewów.
Rzeka ma długość 939 km oraz powierzchnię dorzecza 81600. Rejon dorzecza rzeki Anabar obfituje w złoża diamentów.
Wikipedia
przym. anabarski
Wiktionary
→ Anabar (rzeka w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Anabarem, dotyczący Anabaru
Wiktionary
rzecz. Anabar mrz.
Wiktionary
alkaloid z grupy nikotyny, występujący w liściach niektórych gatunków tytoniu
SJP.pl
Anabazyna (neonikotyna) – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów pirydynowych, jeden z głównych nikotynoidów występujący w tytoniu obok nikotyny i nornikotyny. Zbudowana jest z pierścienia pirydynowego połączonego bezpośrednio z pierścieniem piperydynowym. Jest związkiem chiralnym, z jednym asymetrycznym atomem węgla, który w związku pochodzenia naturalnego ma konfigurację S. Czysta anabazyna jest higroskopijną, bezbarwną cieczą, która ciemnieje na powietrzu. Występuje również w Nicotiana glauca w ilości około 1%. Z wodą miesza się w każdym stosunki dając roztwory o odczynie zasadowym. Anabazyna łatwo wchłania się przez skórę, a przy tym jest silnie trująca dla ludzi i zwierząt – LD50 p.o. dla szczura wynosi 105 mg/kg masy ciała.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Anabella — imię utworzone wtórnie na gruncie anglosaskim spopularyzowane w literaturze i mediach. Imię to pochodzi od złożenia dwóch innych: Anny, z hebrajskiego hannah – pełna łaski i Izabeli – hiszpańskiej wersji imienia Isabel - (Jezabel) pochodzącej od hebrajskiego Eliszebeth od którego pochodzi także Elżbieta. W Polsce imię to pojawiło się razem z wpływami francuskimi (Izabelle) - belle po francusku znaczy piękna.
Wikipedia
(1.1) Imieniny Anabelli są 26 lipca i 16 marca.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Anabella (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Anabella (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj glonu należącego do sinic, wchodzącego w skład planktonu, zwłaszcza występującego w wodach słodkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. nazwa systematyczna|Anabaena|ref=tak., słodkowodna sinica tworząca nitkowate kolonie;
Wiktionary
Anabaena – rodzaj sinic nitkowatych z rodziny Nostocales. Występuje jako endofit na wilgotnej powierzchni gleby i mchów, w komorach powietrznych paproci Azolla jako symbiont, w planktonie oraz pod korą w bulwach korzeniowych sagowców. Sinice z tego rodzaju są zdolne do wiązania azotu atmosferycznego. W żyznych wodach tworzą zakwity.
Wikipedia
związany z anabiozą (np. organizmy anabiotyczne, stan anabiotyczny)
SJP.pl
odwracalny stan pozornej śmierci u zwierząt niższych i roślin; u człowieka spowodowany przez sztuczną hibernację, stosowaną przy ciężkich operacjach chirurgicznych; życie utajone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. odwracalny stan pozornej śmierci, krańcowego obniżenia aktywności życiowej organizmu;
Wiktionary
Anabioza (gr. anabíosis ‘ożywianie’), życie utajone – odwracalny, przejściowy stan skrajnego obniżenia aktywności życiowej (tzw. pozornej śmierci) organizmu, będący odpowiedzią na niekorzystne warunki środowiska naturalnego (np. zbyt niska temperatura, niedostatek wody).
Wikipedia
przym. anabiotyczny
Wiktionary
(1.1) życie utajone
Wiktionary
potocznie: środek anaboliczny
SJP.pl
proces zmian w przebiegu morfogenezy odpowiedzialny za pojawianie się u osobnika cech gatunkowych lub nieobecnych u przodków
SJP.pl
Anabolia – rodzaj owada z rzędu chruścików (Insecta:Trichoptera) z rodziny Limnephilidae. Larwy budują domki z piasku i fragmentów roślin lub detrytusu. W Polsce najpospolitsza jest Anabolia laevis - żyje w rzekach i jeziorach. Rzadsza jest Anabolia furcata, zasiedlająca głównie wody płynące, oraz Anabolia nervosa - występująca w rzekach i jeziorach głównie zachodniej Polski. Larwy są bardzo trudne do rozróżnienia. W jeziorach i rzekach występują przy brzegu zadrzewionym, czasami masowo.Anabolia brevipennis zasiedla drobne, śródleśne zbiorniki, czasem spotykana w niewielkich, wolno płynących, śródleśnych strumieniach nizinnych. Larwy tego gatunku wyraźnie różnią się od trzech pozostałych.
Wikipedia
wspomagający, przyspieszający budowę i przekształcanie związków złożonych (np. leki anaboliczne)
SJP.pl
środek zwiększający syntezę białek w organizmie oraz wytwarzanie mukopolisacharydów, zatrzymujący również w organizmie jony wapnia, potasu, fosforanów i kreatyninę, stosowany nielegalnie jako środek dopingujący; środek anaboliczny, steryd anaboliczny
SJP.pl
Steroidy anaboliczno-androgenne (SAA) – grupa steroidów pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która ma silne działanie anaboliczne tzn. powodujące przyspieszenie dzielenia się komórek tworzących określone tkanki organizmu zwierząt i ludzi. Są to pochodne testosteronu lub 19-nortestosteronu.
Wikipedia
rodzaj przemian metabolicznych polegający na syntezie złożonych związków organicznych ze związków prostych, w wyniku których gromadzona jest energia, substancje zapasowe oraz tworzone składniki komórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. część procesów metabolicznych w organizmie, które polegają na syntezie złożonych związków chemicznych z prostszych, z towarzyszącym zużyciem energii
Wiktionary
Anabolizm (z gr. ἀναβολή od ἁνά 'w górę' i βάλλειν 'rzut') – grupa reakcji chemicznych, w wyniku których z prostych substratów powstają związki złożone, gromadzące energię. Jest to ta część metabolizmu, która związana jest ze wzrostem tkanek organizmu (forma metabolizmu komórkowego). Często procesy metaboliczne dzieli się na anaboliczne (wzrostowe) i kataboliczne (związane z rozkładem i zanikaniem materii organicznej).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) katabolizm
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) metabolizm
meronimy.
pokrewne.
przym. anaboliczny
przysł. anabolicznie
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ᾰ̓νᾰ-|βάλλω|-ισμός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anabolism
* niemiecki: (1.1) Anabolismus m.
* uzbecki: (1.1) anabolizm
źródła.
== anabolizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anabolizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. anaboliczny
przysł. anabolicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) katabolizm
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) metabolizm
meronimy.
pokrewne.
przym. anaboliczny
przysł. anabolicznie
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ᾰ̓νᾰ-|βάλλω|-ισμός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anabolism
* niemiecki: (1.1) Anabolismus m.
* uzbecki: (1.1) anabolizm
źródła.
== anabolizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anabolizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z anachoretą, dotyczący anachorety lub anachoretyzmu
Wiktionary
rzecz. anachoreta mos., anachoretka ż., anachoretyzm mrz.
Wiktionary
(1.1) pustelniczy
Wiktionary
człowiek prowadzący ascetyczne życie poświęcone modlitwom i kontemplacji; pustelnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. człowiek pędzący życie w odosobnieniu, w ascezie, oddający się modlitwie i rozmyślaniom
(1.2) przen. osoba żyjąca samotnie
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie myślałem o życiu anachorety.
Wiktionary
IPA: ˌãnaxɔˈrɛta, AS: ãnaχoreta
Wiktionary
rzecz. anachoretyzm m.
:: fż. anachoretka ż.
przym. anachorecki
Wiktionary
(1.1) pustelnik, eremita
(1.2) odludek, samotnik
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta żyjąca w odosobnieniu z powodów religijnych
Wiktionary
(1.1) Na wyspie żyła od dwudziestu lat anachoretka, która oddała się pokucie i modlitwie.
Wiktionary
rzecz. anachoretyzm mrz.
:: fm. anachoreta m.
przym. anachorecki
Wiktionary
(1.1) eremitka, pustelnica, pustelniczka
Wiktionary
w historii: życie na pustyni jako wyraz skrajnej ascezy (prowadzone np. przez mnichów w Egipcie i Syrii w pierwszych wiekach chrześcijaństwa)
SJP.pl
Anachoretyzm (z stgr. ἀναχωρέω anachoreo – „oddalam się, odchodzę w górę” tzn. odchodzę z doliny Nilu na pustynię) – forma religijności znana w chrześcijaństwie, judaizmie, hinduizmie, buddyzmie oraz islamie. Anachoreta udaje się w odosobnienie, by pędzić ascetyczne życie w samotności, modląc się, umartwiając i kontemplując.
Wikipedia
niezgodność z epoką, w której dana rzecz, osoba lub pojęcie występuje; przeżytek; niewspółczesność
SJP.pl
1. przestarzały, nie na czasie, będący przeżytkiem (np. anachroniczne poglądy);
2. błędny z powodu umieszczenia w czasie, w którym nie występował lub nie występuje (np. anachroniczne porównania)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezgodny z duchem czasu lub obecnym stanem wiedzy
(1.2) błędny chronologicznie, przypisujący zjawiska, fakty i ludzi do niewłaściwych czasów i epok historycznych
Wiktionary
rzecz. anachroniczność ż., anachronizm m.
przysł. anachronicznie
Wiktionary
(1.1) staroświecki, przestarzały, nieaktualny
(1.2) ahistoryczny
Wiktionary
1. to, co jest niezgodne z duchem czasu; przestarzała rzecz, przeżytek
2. błąd chronologiczny
3. element świata przedstawionego niedopasowany do opisywanego w utworze czasu historycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś niezgodnego z duchem czasów i stanem wiedzy, przestarzałego (np. pogląd, rzecz)
(1.2) błąd chronologiczny, polegający na umiejscawianiu w dziele przedmiotu, zjawiska, zachowania itp., które miało miejsce w innym czasie: po lub przed;
Wiktionary
Anachronizm (stgr. ἀναχρονισμός anachronismós, czyli „niezgodny w czasie”) – sposób wysłowienia niedopasowany do opisywanego w utworze czasu historycznego. Jest to też pojawienie się w tekście przedmiotów, osób, nienależących do opisywanej przez autora epoki lub czasów. Anachronizm wprowadzony nieświadomie przez autora jest błędem, ale często bywa stosowany celowo jako chwyt literacki. Może pełnić wówczas rolę aluzji lub żartu.
Wikipedia
(1.1) Stary profesor używał tak wielu anachronizmów językowych, że jego wykłady były kompletnie niezrozumiałe.
(1.2) Znalazłem w filmie o imperium rzymskim kilka anachronizmów, na przykład pokazano jeźdźców używających strzemion.
Wiktionary
IPA: ˌãnaxˈrɔ̃ɲism̥, AS: ãnaχrõńism̦
Wiktionary
rzecz. anachroniczność ż.
przym. anachroniczny
Wiktionary
(1.1) archaizm, przeżytek, nienowoczesność
Wiktionary
zdobiona opaska na włosy w antycznej Grecji
SJP.pl
figura stylistyczna polegająca na rozpoczynaniu nowego wersu wyrazem, który znajdował się na końcu wersu poprzedniego; conduplicatio
SJP.pl
Anadiploza (gr. ἀναδίπλωσις anadíplōsis), inaczej palilogia (gr. παλιλογία palilogía), podwojenie (łac. geminātiō, condūplicātiō) – figura retoryczna polegająca na rozpoczynaniu wersu lub zdania wyrazem z poprzedzającego wersu lub zdania lub też na dwukrotnym powtórzeniu słowa na początku lub w środku wypowiedzi.
Wikipedia
anadromiczne ryby - ryby wpływające w górę rzeki w celu odbycia tarła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. taki, który odbywa wędrówkę w górę rzeki
Wiktionary
przym. anadromowy
Wiktionary
(1.1) anadromowy
Wiktionary
1. miasto w Rosji;
2. rzeka w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej, stolica Czukockiego Okręgu Autonomicznego;
(1.2) geogr. rzeka na Czukotce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Największym miastem, a zarazem stolicą Czukockiego Okręgu Autonomicznego jest portowe miasto Anadyr, leżące nad Morzem Beringa.
Wiktionary
IPA: ãˈnadɨr, AS: ãnadyr
Wiktionary
przym. anadyrski
Wiktionary
→ Anadyr (rzeka lub miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Anadyrem, dotyczący Anadyru (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Anadyr mrz.
Wiktionary
organizm rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu; beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. organizm, który nie potrzebuje tlenu do życia i może rozwijać się w środowisku beztlenowym
Wiktionary
Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.
Wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) Anaeroby żyją w glebie, jelitach, na dnie jezior beztlenowych.
Wiktionary
przym. anaerobowy
Wiktionary
(1.1) beztlenowiec
Wiktionary
dotyczący anaerobiczności
SJP.pl
organizm rozwijający się w środowisku czasowo lub trwale pozbawionym wolnego tlenu; beztlenowiec, anaerob, anoksybiont
SJP.pl
Anaerob (gr. an – przedrostek oznaczający przeczenie; aer – powietrze; bio – żyję), beztlenowiec, anaerobiont, anoksybiont – organizm rozwijający się w warunkach beztlenowych.
Wyróżnia się:
Wikipedia
anoksybioza; życie w środowisku pozbawionym tlenu
SJP.pl
związany z anaerobem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niewymagający obecności tlenu
Wiktionary
rzecz. anaerob m., aerob m., anaerobowość ż., aerobowość ż.
przym. aerobowy
przysł. anaerobowo, aerobowo
Wiktionary
(1.1) beztlenowy
Wiktionary
anafalis perłowy - roślina z rodziny astrowatych
SJP.pl
Wikipedia
jedna z faz podziału jądra komórkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. trzecia faza podziału komórkowego
Wiktionary
Anafaza – trzecia faza podziału komórki występująca po metafazie, a przed telofazą. Występuje zarówno w mitozie jak i w mejozie, przy czym w tym drugim podziale występuje dwukrotnie i oznaczana jest mianem "anafaza I" (podczas mejozy I) i "anafaza II" (podczas mejozy II).
Wikipedia
(1.1) Anafaza dotyczy zarówno mitozy, jak i mejozy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. grecka wyspa na Morzu Egejskim, w południowej części archipelagu Cyklad;
(1.2) geogr. adm. gmina w Grecji, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, obejmująca wyspę Anafi (1.1) i kilka mniejszych w sąsiedztwie;
Wiktionary
Anafi (gr. Ανάφη) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, należy do archipelagu Cyklad. Populacja wyspy wynosi 273 mieszkańców natomiast powierzchnia 40,4 km². Anafi leży na wschód od innej wyspy Santorini.
Leży w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Thira, w gminie Anafi.
Wikipedia
rzecz. Anafiotika ż.
Wiktionary
rodzaj ogólnoustrojowej, silnej reakcji alergicznej typu natychmiastowego, która następuje po ekspozycji na alergen; reakcja anafilaktyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rodzaj ogólnoustrojowej reakcji alergicznej typu natychmiastowego, która ma miejsce po ekspozycji na alergen;
Wiktionary
Anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny (łac. anaphylaxia, commotus anaphylaciticus; ang. anaphylaxis, anaphylactic shock) – rodzaj nagłej, ciężkiej reakcji alergicznej lub niealergicznej, która może być przyczyną zgonu (zob. wstrząs). Anafilaksja ma charakter reakcji ogólnoustrojowej. Jej objawy zazwyczaj obejmują równoczesne wystąpienie kilku objawów, m.in.: swędzącej wysypki, obrzęku górnych dróg oddechowych oraz znaczny spadek ciśnienia tętniczego krwi. Częstymi przyczynami wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego są: ukąszenia owadów, alergeny w pożywieniu i leki.
Wikipedia
(1.1) Czy anafilaksję ciężko wyleczyć?
Wiktionary
IPA: ˌãnafʲiˈlaksʲja, AS: ãnafʹilaksʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pseudoanafilaksja ż.
przym. anafilaktyczny, anafilaktoidalny
Wiktionary
(1.1) wstrząs anafilaktyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z anafilaksją, dotyczący anafilaksji
Wiktionary
rzecz. anafilaksja ż.
Wiktionary
figura stylistyczna polegająca na rozpoczynaniu kolejnych wersów od tego samego wyrazu lub grupy wyrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. odwołanie się w wypowiedzi do czegoś, co wcześniej zostało już wspomniane
(1.2) liter. figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych wersów, zdań lub fraz, co służy wzmocnieniu wyrazu emocjonalnego lub rytmicznego
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) katafora
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ἀναφορά.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anaphora, anaphor
źródła.
== anafora (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. anafora
(1.2) rel. anafora
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) katafora
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|ἀναφορά.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anaphora, anaphor
źródła.
== anafora (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. anafora
(1.2) rel. anafora
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wędrówka ujemnie naładowanych cząstek w kierunku elektrody dodatniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. elektr. zjawisko zachodzące w płynach pod wpływem pola elektrycznego, polegające na ruchu ujemnie naładowanych cząstek w kierunku anody
Wiktionary
Elektroforeza – zjawisko elektrokinetyczne polegające na ruchu cząstek fazy rozproszonej w nieruchomej fazie rozpraszającej, pod wpływem pola elektrycznego. Ruch w kierunku anody nazywany jest anaforezą, a w kierunku katody – kataforezą.
Wikipedia
przym. anaforetyczny
Wiktionary
1. w utworze literackim, poezji: wykorzystujący anaforę jako środek stylistyczny;
2. zaimek anaforyczny - zaimek używany w celu nawiązania do zdania wcześniejszego, zastępuje powtórne użycie tego samego rzeczownika, zwykle ostatniego rzeczownika z poprzedniego zdania, np. "on" odnoszący się do kociego ogona w zdaniach: "Kot miał sterczący ogon. Był on rudy."
SJP.pl
brak chęci współżycia seksualnego
SJP.pl
środek obniżający pobudliwość i sprawność seksualną
SJP.pl
Anafrodyzjak – substancja zmniejszająca pobudliwość seksualną. Anafrodyzjaki podaje się, między innymi, osobom popełniającym przestępstwa seksualne. Substancja ta obniża popęd płciowy lub nawet powoduje uwolnienie się od presji potrzeby seksualnej.
Nie istnieją anafrodyzjaki, które tłumiłyby libido bez powodowania istotniejszych skutków ubocznych w organizmie.
Wikipedia
aktywna faza wzrostu włosa
SJP.pl
stopniowy rozwój ewolucyjny organizmów powodujący przekształcenie się jednego gatunku w inny; ewolucja filetyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. ewolucyjny proces przekształcania się jednego gatunku w inny bez rozgałęzienia drzewa rodowego, czyli bez powstawania nowych, bocznych linii ewolucyjnych
Wiktionary
Anageneza, transformacja filetyczna – ewolucyjna zmiana cech całej populacji danego gatunku doprowadzająca do tak istotnej różnicy w porównaniu z populacją wyjściową (początkową), że nowa populacja może być uznana za nowy gatunek biologiczny, a populacja początkowa – za gatunek wymarły. W transformacji anagenetycznej nie powstaje żadna grupa siostrzana dla nowego gatunku.
Wikipedia
1. gra świateł i cieni dająca wrażenie reliefu;
2. dwa wydrukowane obrazy jednego przedmiotu, dające wrażenie widzenia stereoskopowego przy oglądaniu przez odpowiednie okulary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeden z typów rysunku lub fotografii stereoskopowej, dający złudzenie trójwymiaru podczas oglądania za pomocą specjalnych, najczęściej czerwono-niebieskich, okularów;
(1.2) szt. ryta, kuta lub odlewana płaskorzeźba, stanowiąca zwykle dekorację naczyń
(1.3) gra świateł i cieni dająca wrażenie reliefu
Wiktionary
Anaglif – jeden z typów rysunku lub fotografii stereoskopowej, dający złudzenie trójwymiaru podczas oglądania za pomocą specjalnych, najczęściej czerwono-cyjanowych (turkusowych), okularów. Sporządzenie anaglifów polega na nałożeniu na siebie dwóch zdjęć, wykonanych z lekkim poziomym przesunięciem, odpowiadającym obrazom dla lewego i prawego oka. Zdjęcia takie można uzyskać używając szyny nakładanej na statyw lub specjalnych aparatów fotograficznych o dwóch obiektywach. Do połączenia dwóch zdjęć stosuje się specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Anaglify rysunków wykorzystywane są przy geometrii przestrzennej. Do zalet tego typu grafiki należy łatwa technika jej wykonania i niska cena okularów filtrujących. Wadami są zaś przebarwienia występujące przy oglądaniu (spowodowane przez kolorowe szkiełka) i nieodwzorowanie przestrzennych szczegółów – obiekty na anaglifach wprawdzie są posegregowane na plany, ale często sprawiają wrażenie jakby były wycięte z kartonu i ustawione w przestrzeni.
Wikipedia
(1.1) Anaglify tworzy się przez nakładanie na siebie, ale z lekkim przesunięciem, dwóch obrazów tego samego przedmiotu, wydrukowanych w różnych kolorach.
(1.2) Na świątyniach egipskich jest wiele anaglifów.
Wiktionary
IPA: ãˈnaɡlʲif, AS: ãnaglʹif
Wiktionary
dotyczący anaglifu
SJP.pl
zabieg kompozycyjny, scena nagłego rozpoznania przez bohatera w nieznanej osobie kogoś bliskiego, stosowany w utworach literackich, np. Odyseja, Oresteja, Skąpiec
SJP.pl
Wikipedia
podnoszący na duchu, wzniosły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) teol. chrzesc. podnoszący na duchu, wzniosły
Wiktionary
(1.1) Sens duchowy z kolei dzielił się na sens alegoryczny, odsłaniający prawdy wiary, moralny, zawierający normy postępowania w życiu, i anagogiczny, odnoszący się do życia po śmierci.
Wiktionary
IPA: ˌãnaɡɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: ãnagoǵičny
Wiktionary
rzecz. anagogia
Wiktionary
wyraz (wyrażenie, zdanie) utworzony przez przestawienie liter lub sylab innego wyrazu (wyrażenia, zdania); anagramat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub zespół wyrazów, powstały przez zmianę kolejności liter innego wyrazu lub zespołu wyrazów;
Wiktionary
Anagram – nazwa wywodząca się od słów greckich: ana- (nad) oraz grámma (litera), oznacza wyraz, wyrażenie lub całe zdanie powstałe przez przestawienie liter bądź sylab innego wyrazu lub zdania, wykorzystujące wszystkie litery (głoski bądź sylaby) materiału wyjściowego. W czasopismach szaradziarskich pojawiają się zadania polegające na odgadnięciu wykreskowanego anagramu na podstawie wierszowanego komentarza, a także anagramy rysunkowe polegające na ułożeniu hasła z wszystkich liter właściwego określenia rysunku. Formami spokrewnionymi z anagramem są stenoanagram, egzoanagram i endoanagram.
Wikipedia
(1.1) Salvador Dalí otrzymał od Francuza przezwisko będące anagramem jego pseudonimu: Avida Dollars (franc. chciwy dolarów).
Wiktionary
IPA: ãˈnaɡrãm, AS: ãnagrãm
Wiktionary
rzecz. anagramowanie n.
Wiktionary
dawniej: wyraz (wyrażenie, zdanie) utworzony przez przestawienie liter lub sylab innego wyrazu (wyrażenia, zdania); anagram
SJP.pl
program do wyszukiwania wyrazów z podanego zestawu liter
SJP.pl
związany z anagramatem (anagramem), polegający na przestawieniu liter (np. odczytane w sposób anagramatyczny); anagramowy
SJP.pl
przestawić, przestawiać litery lub sylaby w wyrazie w taki sposób, by powstał nowy wyraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przestawianie liter w wyrazie w celu utworzenia nowego słowa
Wiktionary
rzecz. anagram m.
czas. anagramować
Wiktionary
rzadko, potocznie: zagadka oparta na anagramie, polegająca na przestawieniu liter lub sylab wyrazów, wyrażeń, zdań
SJP.pl
Anagramówka – rodzaj diagramowego zadania szaradziarskiego polegającego na wpisywaniu do diagramu wyrazów będących anagramami zdefiniowanych lub podanych wyrazów lub zwrotów.
Wikipedia
związany z anagramem, polegający na przestawieniu liter (np. odczytane w sposób anagramowy, rebus anagramowy); anagramatyczny
SJP.pl
[czytaj: Anahajm] miasto w USA
SJP.pl
Anaheim – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia. Miasto zostało założone w 1857 przez imigrantów niemieckich. Prawa miejskie otrzymało w 1915 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. ormiańska bogini płodności, uzdrawiania, mądrości i wody, we wcześniejszych mitach również bogini wojny
Wiktionary
(1.1) Tiridates III, pierwszy chrześcijański władca, początkowo składał ofiary bogini Anahit.
Wiktionary
Anahita (آناهیتا, awest. Aredwi Sura Anahita "Wilgotna Jaśniejąca Nietykalna", npers. Nahid) – w dawnej religii irańskiej bogini, później jazata, słodkiej wody i płodności oraz porządku społecznego, zwana też Naną (Piastunką). Imię Anahita wzięła od mitycznej rzeki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
Wiktionary
Anaklet (łac. Anacleto, także Ankletus, Anankletus, Kletus; ur. w I wieku zm. ok. 91 w Rzymie) – męczennik i święty Kościoła katolickiego, 3. papież w okresie od ok. 79 do 91 roku.
Wikipedia
(1.1) W konsekwencji Anaklet II został ekskomunikowany przez Innocentego II.
Wiktionary
rzecz. Klet m.
Wiktionary
niepoprawna konstrukcja składniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zdanie niepoprawne pod względem składniowym
Wiktionary
Anakolut (gr. ἀνακόλουθον anakólouthon „pozbawiony związku, nielogiczny” od ἀν- an- „bez” i ἀκόλουθος akólouthos „następujący”) – błąd składniowy zniekształcający budowę zdania w taki sposób, że zanika związek logiczny między jego członami. Inaczej mówiąc, jest to wypowiedź zorganizowana składniowo tak, że jej poszczególne człony kłócą się z porządkiem logicznym zdania i są niepoprawne pod względem gramatycznym.
Wikipedia
(1.1) „Idąc do szkoły, wykoleił się tramwaj” to przykład anakolutu.
Wiktionary
przymiotnik od: anakolut
SJP.pl
wąż z rodziny dusicieli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. ziemnowodny wąż zamieszkujący lasy tropikalne, największy dusiciel;
(1.2) uczn. penis
Wiktionary
Eunectes (także jako Anakonda) – rodzaj węży z podrodziny boa (Boinae) w rodzinie dusicielowatych (Boidae), zamieszkujących bagna, mokradła i rzeki w gęstych lasach tropikalnych Ameryki Południowej. Węże ziemnowodne.
Wikipedia
(1.1) Polująca anakonda leży zanurzona w wodzie, wystawiając czubek głowy i czekając na ofiarę, którą dusi swoimi splotami. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈkɔ̃nda, AS: ãnakõnda
Wiktionary
przym. anakondowy
Wiktionary
przymiotnik od: anakonda
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z anakondą, dotyczący anakondy
Wiktionary
rzecz. anakonda ż.
przym. anakondzi
Wiktionary
(1.1) rzad. anakondzi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z anakondą, dotyczący anakondy
Wiktionary
przym. anakondowy
Wiktionary
(1.1) anakondowy
Wiktionary
Anakreont (ok. 570-ok. 485 p.n.e.), poeta grecki
SJP.pl
Anakreont z Teos, stgr. Ἀνακρέων Anakreon, łac. Anacreon (ur. ok. 570 p.n.e., zm. ok. 485 p.n.e.) – grecki poeta liryczny pochodzący z jońskiego miasta Teos.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anakreonta lub z nim związany
SJP.pl
utwór poetycki, nawiązujący do formy stworzonej przez Anakreonta, sławiący uroki życia, wino, śpiew, biesiadę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. wiersz o tematyce biesiadnej, wesołej lub rubasznej;
Wiktionary
Anakreontyk – wierszowany utwór literacki o tematyce biesiadnej, wesołej lub rubasznej, sławiący uroki życia, opowiadający o miłości w sposób żartobliwy. Nazwa gatunku pochodzi od greckiego poety Anakreonta z Teos (VI w. p.n.e.), który ukształtował styl i miarę wierszową wiersza anakreontejskiego.
Wikipedia
(1.1) Anakreontyki antyczne zniekształciły ponadto wizerunek poety, kreśląc jego portret jako pijaka i rozpustnika […]
Wiktionary
IPA: ˌãnakrɛˈɔ̃ntɨk, AS: ãnakreõntyk
Wiktionary
w muzyce inaczej przedtakt
SJP.pl
Anakruza, przedtakt (gr. ανακρουσις) – nieakcentowana sylaba (jedna lub dwie), która znajduje się przed pierwszą zgłoską akcentowaną w danym wersie sylabotonicznym. Anakruza charakteryzuje się tym, że tych sylab nie wlicza się do danego rachunku stóp metrycznych. Termin anakruza został przyjęty w poezji na początku XIX w. z teorii muzyki.
Wikipedia
Anaksagoras z Kladzomen (ok. 500 p.n.e. - ok. 428 p.n.e.), grecki filozof
SJP.pl
Anaksagoras z Kladzomen (stgr. Ἀναξαγόρας; ur. ok. 500 p.n.e., zm. ok. 428 p.n.e.) – grecki filozof.
Wikipedia
Anaksymander z Miletu (ok. 610-546 p.n.e.) - jeden z pierwszych jońskich filozofów przyrody
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anaksymandra lub z nim związany
SJP.pl
Anaksymenes z Miletu (ok. 585 - 525 p.n.e.), filozof grecki
SJP.pl
Anaksymenes z Miletu (gr. Άναξιμένης, ur. ok. 585 p.n.e., zm. ok. 525 p.n.e.) – presokratejski joński filozof przyrody, uczeń Anaksymandra, należący do szkoły milezyjskiej.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anaksymenesa lub z nim związany
SJP.pl
wulgarnie: penetracja odbytu partnera seksualnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. pot. seksualny stosunek analny
Wiktionary
IPA: ˈãnal, AS: ãnal
Wiktionary
przym. analny
Wiktionary
(1.1) stosunek analny, seks analny
Wiktionary
minerał skałotwórczy, uwodniony glinokrzemian sodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. pospolity minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów;
Wiktionary
Analcym – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów (oraz ze względu na wiele cech wspólnych także do grupy skaleniowców). Jest minerałem bardzo pospolitym, jego prawidłowe kryształy należą jednak do rzadkości.
Nazwa pochodzi od gr. analkis = słaby, bezsilny; nawiązuje do słabych możliwości naelektryzowania się tego minerału podczas pocierania.
Wikipedia
przym. analcymowy
Wiktionary
zbiór fragmentów dzieł lub całych dzieł, przeznaczony do celów dydaktycznych lub naukowych; wypisy
SJP.pl
Analekta, analecta (stgr. ἀνάλεκτα, análekta – rzeczy wybrane) – zbiór niewielkich dzieł lub fragmentów większych utworów, jednego lub kilku autorów, opatrzony przypisami źródłowymi, przeznaczony zwykle do celów naukowo-dydaktycznych.
Wikipedia
zegar analemmatyczny - zegar słoneczny wskazujący godzinę cieniem rzucanym przez pręt znajdujący się w środku tarczy
SJP.pl
lek pobudzający krótkotrwale ośrodkowy układ nerwowy i główny ośrodek oddechowy
SJP.pl
Analeptyki (gr. analēptikós ‘przywracający siły’), analeptica, środki cucące – leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza ośrodek oddechowy i ośrodek naczynioruchowy (krążeniowy) oraz odruchy, a w większych dawkach również inne obszary. Obecnie są stosowane bardzo rzadko, zazwyczaj w celach pobudzenia oddychania (np. przy zatruciu). Mogą bowiem wywoływać pobudzenie psychoruchowe oraz drgawki. Częściej używa się ich w neurofarmakologii doświadczalnej.
Wikipedia
1. dorosła osoba nieumiejąca czytać i pisać;
2. przenośnie: osoba niemająca zupełnie wiedzy w danej dziedzinie; ignorant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. człowiek dorosły nieumiejący czytać ani pisać, czyli nieznający alfabetu
(1.2) przen. pot. pejor. ktoś zupełnie nieznający się na czymś
Wiktionary
Analfabetyzm (gr. ἀναλφάβητος nieznający liter) – w rozumieniu popularnym brak umiejętności pisania i czytania oraz wykonywania czterech podstawowych działań matematycznych u osób dorosłych, tj. według kryteriów UNESCO – powyżej 15. roku życia. Osoby nieposiadające takich umiejętności nazywane są „analfabetami”.
Procesem zmniejszającym analfabetyzm poprzez nauczanie analfabetów posługiwania się pismem oraz drukiem jako środkami komunikacji jest alfabetyzacja.
Wikipedia
(1.1) Duża liczba ludzi w Afryce to analfabeci.
Wiktionary
IPA: ˌãnalfaˈbɛta, AS: ãnalfabeta
Wiktionary
rzecz. analfabetyzm m.
:: fż. analfabetka ż.
przym. analfabetyczny
Wiktionary
(1.1) niepiśmienny, niegramotny, nieczytaty i niepisaty
(1.2) ciemniak, ignorant, laik, niekumaty, nieuk, profan
Wiktionary
kobieta nie umiejąca czytać i pisać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. osoba płci żeńskiej niepotrafiąca pisać i czytać
(1.2) przen. pot. pejor. / eufem. osoba płci żeńskiej zupełnie nieznająca się na czymś
Wiktionary
(1.1) Ona jest kompletną analfabetką.
Wiktionary
IPA: ˌãnalfaˈbɛtka, AS: ãnalfabetka
Wiktionary
rzecz. analfabetyzm m.
:: fm. analfabeta m.
przym. analfabetyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) niepiśmienna, półanalfabetka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. analfabetyzm m.
:: fm. analfabeta m.
przym. analfabetyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|analfabeta.
* hiszpański: (1.1) analfabeta ż.
* niemiecki: (1.1) Analphabetin ż.
* rosyjski: (1.1) безграмотная ż.; (1.2) безграмотная ż.
* słowacki: (1.1) analfabetka ż.
* włoski: (1.1) analfabeta ż.
źródła.
== analfabetka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. analfabetka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. brak umiejętności czytania i pisania u dorosłych osób;
2. przenośnie: zupełny brak wiedzy w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. brak umiejętności czytania i / lub pisania;
Wiktionary
Analfabetyzm (gr. ἀναλφάβητος nieznający liter) – w rozumieniu popularnym brak umiejętności pisania i czytania oraz wykonywania czterech podstawowych działań matematycznych u osób dorosłych, tj. według kryteriów UNESCO – powyżej 15. roku życia. Osoby nieposiadające takich umiejętności nazywane są „analfabetami”.
Procesem zmniejszającym analfabetyzm poprzez nauczanie analfabetów posługiwania się pismem oraz drukiem jako środkami komunikacji jest alfabetyzacja.
Wikipedia
rzecz. analfabeta m., analfabetka ż.
przym. analfabetyczny
Wiktionary
(1.1) reg. niegramotność
Wiktionary
środek przeciwbólowy, przeciwreumatyczny
SJP.pl
1. uśmierzający, łagodzący ból, pomocny w leczeniu bólu; przeciwbólowy;
2. niewrażliwy na ból
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. nieczuły na ból
(1.2) med. zmniejszający ból
Wiktionary
IPA: ˌãnalɡɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ãnalgetyčny
Wiktionary
rzecz. analgetyk m., analgezja ż.
przym. analgezowy
temsłow. algo-, algi-, alge-
Wiktionary
(1.2) przeciwbólowy
Wiktionary
lek znieczulający, przeciwbólowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. środek przeciwbólowy, lek przeciwbólowy;
Wiktionary
Analgetyki, leki przeciwbólowe, środki przeciwbólowe – substancje chemiczne powodujące analgezję, czyli zniesienie czucia bólu. Należą do nich związki o różnej budowie oraz sile i mechanizmie działania. Zgodnie z drabiną analgetyczną dzielą się na leki opioidowe oraz nieopioidowe.
Wikipedia
rzecz. analgezja ż.
przym. analgetyczny
Wiktionary
zniesienie czucia bólu z zachowaniem innych rodzajów czucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. niewrażliwość na ból z zachowaniem innych rodzajów czucia;
Wiktionary
Analgezja, znieczulenie – zjawisko zniesienia czucia bólu; również znieczulenie w hipnozie. Dotyczy bólu powstałego wskutek działania czynników fizycznych (na przykład uderzenia) lub chemicznych (na przykład oparzenia kwasem).
W celu zniesienia czucia bólu stosowane są:
Wikipedia
przym. analgetyczny
rzecz. analgetyk mrz.
Wiktionary
składnik próbki analitycznej podlegający oznaczaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. składnik próbki, który podlega oznaczaniu
Wiktionary
Analit – składnik próbki badanej metodami analizy chemicznej, który podlega wykryciu lub oznaczeniu. Analit może być składnikiem roztworu, mieszaniny gazów albo ciała stałego. Przykładem mogą być odpowiednio jony chlorkowe oznaczane w roztworze soli kuchennej, tlen w powietrzu, czy żelazo w stali.
Wikipedia
(1.1) Przykładem analitu może być tlen oznaczany w powietrzu.
Wiktionary
IPA: ãˈnalʲit, AS: ãnalʹit
Wiktionary
1. kobieta bardzo dobrze radząca sobie z analizą różnych problemów;
2. kobieta dokonująca analiz w określonej dziedzinie wiedzy lub nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj żeński od rzeczownika → analityk (specjalista zajmujący się analizą danych i prognozowaniem)
(1.2) rodzaj żeński od rzeczownika → analityk (chemik, naukowiec badający budowę chemiczną substancji)
Wiktionary
IPA: ˌãnalʲiˈtɨt͡ʃka, AS: ãnalʹityčka
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analizator m., analizowanie n., przeanalizowanie n.
:: fm. analityk m.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przym. analityczny
przysł. analitycznie
Wiktionary
związany z analizą i badaniami (np. aparatura analityczno-badawcza)
SJP.pl
związany z analizą (np. analityczne myślenie, metody analityczne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z analizą
(1.2) dający się rozłożyć na składowefakt.
Wiktionary
(1.1) Jung stał się twórcą podstaw psychologii analitycznej - opracował teorię o zbiorowej podświadomości, ustalił zasady podziału ludzi na ekstrawertywnych i introwertywnych, podział na cztery funkcje: myśli, intuicji, odczucia i wrażeń, i wielu innych nowych założeń.
(1.1) – Cóż… dysponuję skąpym materiałem analitycznym – rzekł skromnie Oberek, podchodząc do stołu i starannie składając na nim swe włóczkowe rękawiczki – ale sądzić należy, że funkcje psychosomatyczne tych ludzi są znacznie rozwinięte, a ich progresja postępuje wraz z każdym ciężkim przeżyciem.
Wiktionary
IPA: ˌãnalʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ãnalʹityčny
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analizator m., analityk m., analityczka ż., analizowanie n., przeanalizowanie n.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przysł. analitycznie
Wiktionary
1. osoba bardzo dobrze radząca sobie z analizą różnych problemów;
2. osoba dokonująca analiz w określonej dziedzinie wiedzy lub nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się analizą danych i wysuwaniem prognoz w obrębie konkretnej dziedziny wiedzy
(1.2) naukowiec lub specjalista badający budowę chemiczną substancji
Wiktionary
(1.1) To przedsiębiorstwo zarabia mniej niż spodziewali się analitycy.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈlʲitɨk, AS: ãnalʹityk
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analizator m., analizowanie n., przeanalizowanie n.
:: fż. analityczka ż.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przym. analityczny
przysł. analitycznie
Wiktionary
nauka o rozbiorze pojęć i myśli
SJP.pl
1. operacja myślowa polegająca na dokładnym rozważeniu problemu;
2. odpowiednie zestawienie i opracowanie danych przez porównanie i wyciągnięcie wniosków na temat istoty zjawiska, jego rozwoju w przyszłości itp.; także: dokument, raport itp. z tego opracowania;
3. określanie składu czegoś za pomocą metod laboratoryjnych; także: dokument z opisem takiego badania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) badanie danych cech, części, elementów, struktury jakiegoś przedmiotu, pojęcia, zjawiska;
(1.2) określanie składu ilościowego, składników lub struktury badanego związku chemicznego;
Wiktionary
Analiza (łac. analysis, od stgr. ἀνάλυσις z ἀνά „w górę” i λύω „rozwiązywać”) – rozkład na składniki (czynniki), zarówno w znaczeniu materialnym, jak i niematerialnym. Wyodrębnienie cech, właściwości, składników badanego przedmiotu lub zjawiska. Przeciwieństwem analizy jest synteza.
Wikipedia
(1.1) Jego rozważania opierają się o zdroworozsądkową analizę pojęć.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈlʲiza, AS: ãnalʹiza
Wiktionary
rzecz. analityka ż., analityczność ż., analizator m., analityk m., analityczka ż., analizowanie n., przeanalizowanie n.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przym. analityczny
przysł. analitycznie
Wiktionary
osoba analizująca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie, które wykonuje analizy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ten, kto coś analizuje, bada, czegoś docieka
Wiktionary
Pojęcia:
Przyrządy:
Wikipedia
(1.1) Mikronizowany materiał poddawany jest badaniu wielkości cząstek z wykorzystaniem analizatora laserowego.
Wiktionary
IPA: ˌãnalʲiˈzatɔr, AS: ãnalʹizator
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analityk m., analityczka ż., analizowanie n., przeanalizowanie n.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przym. analityczny, analizatorski
przysł. analitycznie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z analizatorem, dotyczący analizatora, właściwy analizatorowi (temu kto analizuje)
Wiktionary
rzecz. analizator mos.
Wiktionary
osiąganie satysfakcji seksualnej przez stymulację odbytu; seks analny
SJP.pl
1. dokonywać operacji myślowej polegającej na dokładnym rozważeniu problemu, wyodrębnieniu pewnych jego cech;
2. odpowiednio zestawiać i opracowywać dane, przez porównywanie i wyciąganie wniosków na temat istoty zjawiska, jego rozwoju w przyszłości itp.;
3. określać skład czegoś za pomocą metod laboratoryjnych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przeprowadzać proces analizy
Wiktionary
(1.1) Analizując listę sponsorów wszystkich małych i dużych akcji charytatywnych, szybko doszliśmy do schematu przepływu kapitału i jego znikania w szarej strefie.
(1.1) Wielu krytyków i eseistów, u nas i w świecie, dostrzega i analizuje stan kryzysowy współczesnej literatury.
Wiktionary
IPA: ˌãnalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: ãnalʹizovać
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analityk m., analityczka ż., analizator m., analizowanie n., przeanalizowanie n.
czas. przeanalizować dk.
przym. analityczny
przysł. analitycznie
Wiktionary
(1.1) badać, brać pod lupę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|analizować.
Wiktionary
(1.1) Firma zajmuje się monitorowaniem i analizowaniem wyników finansowych spółek giełdowych.
Wiktionary
IPA: ˌãnalʲizɔˈvãɲɛ, AS: ãnalʹizovãńe
Wiktionary
rzecz. analiza ż., analityka ż., analityczność ż., analizator m., analityk m., analityczka ż., przeanalizowanie n.
czas. analizować ndk., przeanalizować dk.
przym. analityczny
przym. analitycznie
Wiktionary
związany z odbytem i pochwą (np. wibrator analno-pochwowy)
SJP.pl
→ analny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co analne
Wiktionary
przym. analny
Wiktionary
związany z odbytem (np. seks analny); odbytowy, odbytniczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. odbytniczy, odbytowy
Wiktionary
(1.1) Wasz kolega marzy o seksie analnym.
Wiktionary
IPA: ãˈnalnɨ, AS: ãnalny
Wiktionary
rzecz. anal m., analność ż.
przysł. analnie
Wiktionary
specjalista od maszyn analogowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz lub pojęcie będące odpowiednikiem innego
(1.2) chem. pierwiastek z szeregu pierwiastków o analogicznej budowie elektronowej
(1.3) chem. związek chemiczny o takiej samej budowie ale o zastąpiąnym co najmniej jednym atomie w stosunku do związku wyjściowego;
(1.4) pot. płyta analogowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. analogia ż., analogion m., analogówka ż., analogiczność ż., analogizowanie n., analogizm m.
czas. analogizować ndk.
przym. analogowy
przysł. analogicznie
Wiktionary
w logice: część składowa pojęcia analogii
SJP.pl
1. podobieństwo, zgodność pod pewnym względem;
2. przedmiot, pojęcie, zjawisko pełniące taką samą funkcję lub podobne do innego; odpowiednik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podobieństwo danych rzeczy, sytuacji, zjawisk pod jakichś względem;
Wiktionary
Analogia (gr. ἀναλογία – odpowiedniość, podobieństwo) – oznacza orzekanie o pewnych cechach (właściwościach) jednego przedmiotu (rzeczy, osoby, zjawiska, pojęcia itp.) na zasadzie jego podobieństwa do innego przedmiotu (którego odpowiednie cechy są określone i znane) lub równoległości występujących pomiędzy nimi innych cech. Do analogii zwykło się sięgać w filozofii, prawie, teologii, polityce, retoryce, matematyce, fizyce, biologii (np. narządy analogiczne), statystyce itp.
Wikipedia
(1.1) Pojęcie analogii jest szeroko stosowane w filozofii, prawie, matematyce itd.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈlɔɟja, AS: ãnaloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. analog mrz., analogiczność ż., analogizm m.
przym. analogiczny
przysł. analogicznie
Wiktionary
(1.1) analogiczność, podobieństwo, pokrewieństwo, powinowactwo, zbieżność, zgodność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób analogiczny
Wiktionary
rzecz. analog mrz., analogia ż.
przym. analogiczny
Wiktionary
znaczne podobieństwo dwóch rzeczy, ich właściwości, cech itp.; także: sytuacja, zjawisko, rzecz zbieżne z czymś lub bardzo do czegoś podobne; analogia
SJP.pl
bardzo podobny do czegoś, mający zbieżne cechy z czymś (np. analogiczne poglądy, analogiczne zachowania); zbieżny, tożsamy, podobny, odpowiedni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do czegoś
Wiktionary
(1.1) Przypadek ten był analogiczny do sprawy sądowej z 1981 roku.
Wiktionary
IPA: ˌãnalɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: ãnaloǵičny
Wiktionary
rzecz. analogia ż., analogiczność ż., analogizm m., analogizowanie n.
czas. analogizować ndk.
przysł. analogicznie
Wiktionary
(1.1) podobny, zbliżony, bliski; książk. paralelny, izomorficzny
Wiktionary
wnioskowanie na podstawie podobieństw
SJP.pl
przypadek, przedmiot podobny, zbieżny, odpowiadający innemu; odpowiednik; analog
SJP.pl
1. cecha czegoś wykorzystującego technikę analogową;
2. żartobliwie: cecha kogoś lub czegoś niezdominowanego przez technikę cyfrową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest analogowe
Wiktionary
przym. analogowy
przysł. analogowo
Wiktionary
działający w oparciu o technikę analogową (służącą wytwarzaniu, przesyłaniu i przetwarzaniu sygnałów ciągłych, a nie "skokowych", jak np. w technice cyfrowej), np. urządzenia analogowe, telefon analogowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. wykorzystujący technikę analogową
Wiktionary
rzecz. analog mrz., analogowość ż.
przysł. analogowo
Wiktionary
figura retoryczna polegająca na rozbicie naturalnego toku wypowiedzi i umieszczeniu z dala od siebie wyrazów, które powinny stać blisko siebie
SJP.pl
1. wywiad lekarski
2. w filozofii sposób poznania przez przypominanie, niezależny od empirycznego doświadczenia
3. modlitwa mszalna następująca bezpośrednio po Przeistoczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wywiad lekarski na temat m.in. historii choroby,
(1.2) rel. modlitwa, część liturgii eucharystycznej,
(1.3) filoz. sposób poznania przez przypominanie, niezależny od doświadczenia zmysłowego,
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Na architrawie świątyni delfickiej starożytni napisali: "Poznaj samego siebie", i za Platonem sądzili, że prawda jest przypomnieniem, anamnezą.
Wiktionary
IPA: ˌãnãmˈnɛza, AS: ãnãmneza
Wiktionary
przym. anamnestyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anamnestyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀνάμνησις. → wspomnienie
uwagi.
zwykle w liczbie pojedynczej
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anamnesis
* bułgarski: (1.1) анамнеза ż.
* duński: (1.1) anamnese w.
* esperanto: (1.1) anamnezo
* francuski: (1.1) anamnèse ż.
* hiszpański: (1.1) anamnesis ż.
* łotewski: (1.1) anamnēze ż.
* niemiecki: (1.1) Anamnese ż.
* nowogrecki: (1.1) ιστορικό n. (της νόσου)
* rosyjski: (1.1) анамнез m.
* słowacki: (1.1) anamnéza ż., predchorobie n.; (1.2) anamnéza ż.; (1.3) anamnéza ż.
* słoweński: (1.1) anamneza ż.
* szwedzki: (1.1) anamnes w.
* ukraiński: (1.1) анамнез m.
* węgierski: (1.1) anamnézis
* włoski: (1.1) anamnesi ż.; (1.2) anamnesi ż.; (1.3) anamnesi ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
u grzybów: bezpłciowa postać rozwojowa (morfa)
SJP.pl
Anamorfa – bezpłciowa postać rozwojowa (morfa) u grzybów. U wielu grzybów należących do workowców występują dwie postacie rozwojowe; anamorfa rozmnażająca się bezpłciowo i teleomorfa rozmnażająca się płciowo. U podstawczaków zdarza się to bardzo rzadko.
Wikipedia
przymiotnik od: anamorfoza
SJP.pl
1. liniowe zwężenie lub rozszerzenie obrazu w jednym kierunku, stosowane w technice filmu panoramicznego
2. takie odwracalne przekształcenie płaszczyzny, które zamienia dany nomogram w nomogram równoważny zbudowany z samych linii prostych
SJP.pl
Anamorfoza (gr. anamórphōsis – przekształcenie) – celowa deformacja obrazu, która może pokazać obraz niezdeformowany poprzez np. odbicie jej w zwierciadle wypukłym, ściśnięcie lub rozciągnięcie obrazu zdeformowanego. Anamorfoza w malarstwie może ukazać oryginał, jeśli na płótno malarskie spojrzy się pod odpowiednim kątem.
Wikipedia
przymiotnik od: anamorfoza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. tropikalna bylina uprawna z rodziny ananasowatych;
2. w przenośni: łobuz, nicpoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ananas|Mill.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju ananasów (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) kulin. owocostan rośliny z rodzaju ananasów (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. o niegrzecznym dziecku
Wiktionary
Ananas (Ananas Mill.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia jeden do ok. 7 gatunków. Rośliny te w stanie naturalnym rosną w Ameryce Południowej. Już w okresie przedkolumbijskim rozpowszechniona w uprawie została beznasienna odmiana ananasa jadalnego o soczystym owocostanie. Nazwa rodzajowa utworzona została od nazwy tych roślin w językach tupi (nana).
Wikipedia
(2.1) Ciocia Basia robi dobre ciasto z ananasami.
(3.1) Z tego Michała to niezły ananas: wyjadł pani dyrektor wszystkie cukierki, kiedy nie patrzyła.
Wiktionary
IPA: ãˈnãnas, AS: ãnãnas
Wiktionary
rzecz. ananasarnia ż., ananasowiec mrz., ananasowate lm nm., ananasówka ż.
:: zdrobn. ananasek mrz., ananasik mrz.
przym. ananasowy, ananasowaty
przysł. ananasowo
Wiktionary
(3.1) ancymon, ziółko, wiśnia, gagatek
Wiktionary
szklarnia służąca do hodowli ananasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. budynek przeznaczony do hodowli ananasów
Wiktionary
(1.1) Poza dziedzińcem teatralnym, a także wzdłuż parku, na granicy z ogrodem użytkowym, ustawiono jeszcze kilka budynków: ananasarnie, figarnie itp..
Wiktionary
rzecz. ananas mos./mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: ananas
SJP.pl
mały ananas
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych licząca około 2000 gatunków, głównie z wilgotnych lasów Ameryki Południowej i Północnej; bromeliowate, zapylcowate
SJP.pl
Bromeliowate, ananasowate, zapylcowate (Bromeliaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Należy tu około 1,7 tys. gatunków skupionych w 55–57 rodzajów. Niemal wszystkie, z jednym tylko wyjątkiem (Pitcairnia feliciana – endemit wyżyny Futa Dżalon w Gwinei w zachodniej Afryce), występują w Ameryce Południowej i Północnej, głównie w strefie tropikalnej. Najdalej na północy bromeliowate sięgają do Wirginii i Teksasu, najdalej na południu rosną w środkowej Argentynie i Chile.
Wikipedia
1. o cechach podobnych do ananasa;
2. o cechach ananasowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający owoc ananasa
(1.2) bot. o cechach roślin z rodziny ananasowatych
Wiktionary
rzecz. ananas mrz., ananasek mrz., ananasowiec mrz., ananasowate nmos.
przym. ananasowy
przysł. ananasowo
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych; bromeliowiec, zapylcowiec
SJP.pl
1. odmiana gruszki
2. wódka ananasowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na ananasie
(1.2) ogrod. odmiana gruszy
Wiktionary
(1.1) Naleję ci trochę ananasówki.
(1.2) W ogrodzie Julii rośnie ananasówka i dwie bery.
Wiktionary
rzecz. ananas mrz.
przym. ananasowy
Wiktionary
zrobiony z ananasów i cytryn, mający smak zarówno ananasowy, jak i cytrynowy itp. (np. sok ananasowo-cytrynowy)
SJP.pl
zrobiony z ananasów i kokosów, mający smak zarówno ananasowy, jak i kokosowy (np. ciasto ananasowo-kokosowe)
SJP.pl
o smaku ananasa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ananasów, związany z ananasami
(1.2) przyrządzony z ananasów, z dodatkiem ananasów
Wiktionary
(1.1) Drzewka ananasowe rosną bardzo powoli.
(1.2) Mogę ci zaproponować sok ananasowy albo wodę mineralną.
(1.2) Do przygotowania koktajlu bananowo-ananasowego wystarczą dwa banany i cztery plasterekasterki ananasa.
Wiktionary
rzecz. ananas mrz., ananasarnia ż., ananasik mrz., ananasówka ż.
przym. ananasowaty
Wiktionary
w hinduizmie: stan szczęścia, rozkoszy
SJP.pl
Wikipedia
organiczny związek chemiczny występujący w organizmach żywych, neuroprzekaźnik wydzielający się podczas snu i relaksu
SJP.pl
Anandamid (AEA) – organiczny związek chemiczny z grupy psychoaktywnych kannabinoidów występujący w organizmach żywych. Wchodzi w skład układu endokannabinoidowego. Jest neuroprzekaźnikiem wydzielającym się podczas snu i relaksu. Działa zarówno ośrodkowo jak i obwodowo. Anandamid jest alkaloidem kakaowca.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ananiasz – imię męskie pochodzenia biblijnego. Grecka forma hebrajskiego Hananiah – „Jahwe jest łaskawy”. Jednym z patronów tego imienia jest św. Ananiasz z Damaszku.
Ananiasz imieniny obchodzi 25 stycznia, 1 grudnia i 16 grudnia.
Ananiasz w innych językach:
Wikipedia
(1.1) W Biblii Ananiasz był arcykapłanem.
Wiktionary
IPA: ãˈnãɲaʃ, AS: ãnãńaš
Wiktionary
Ananiasz z małżonką; Ananiaszowie
SJP.pl
Ananiasz z małżonką; Ananiaszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ananiasza lub z nim związany
SJP.pl
pseudonim utworzony z liter nazwiska autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj pseudonimu; nazwisko autora zapisane w szyku odwróconym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przykładem ananimu może być Iksmoreż – Żeromski.
Wiktionary
IPA: ãˈnãɲĩm, AS: ãnãńĩm
Wiktionary
przymiotnik od: ananim
SJP.pl
kultura ananińska - kultura schyłku epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, przypisywana przodkom ludów ugrofińskich dorzecza Wołgi; stworzyła silny ośrodek metalurgiczny
SJP.pl
1. związany z wewnętrznym przymusem;
2. zespół anankastyczny - zespół natręctw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) psych. osoba charakteryzująca się osobowością anankastyczną, mająca bardzo uporządkowane życie i maniakalnie dążąca do perfekcji kosztem relacji z innymi
Wiktionary
przym. anankastyczny
Wiktionary
natręctwo w postaci przymusu zastanawiania się nad zagadnieniami nonsensownymi; występuje głównie w schizofrenii
SJP.pl
Anankazm – rodzaj obsesji polegający na przymusie zastanawiania się nad niemającymi sensu zagadnieniami lub problemami niemożliwymi do rozwiązania. Termin wprowadził do psychiatrii Karl Jaspers.
Wikipedia
przenośnie: przeznaczenie, fatum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie konieczności, bezwzględnego przymusu, nieuchronności i siły zniewalającej do podporządkowania się wyrokowi przeznaczenia, utożsamiana z rzymską Necessitas;
(1.2) astr. jeden z księżyców Jowisza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W teogonii orfickiej Ananke uchodziła za córkę Hydrosa i Gai oraz matkę Mojr i Adrastei.
Wiktionary
IPA: ãˈnãŋkɛ, AS: ãnãŋke
Wiktionary
rzecz. ananke ż., anankazm mrz.
przym. anankastyczny
Wiktionary
(1.1) Necessitas; rzad. Konieczność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mit. bóg-pająk z legend Afryki Zachodniej;
Wiktionary
Anansi (Pan Pająk) – postać mitologiczna z legend Afryki Zachodniej, bóg trickster – wielki oszust.
Pierwotnie uważany był za stwórcę świata, później – dawcę kultury. Wyczyny Anansiego są tematem ludowych opowiadań, które występują również w Indiach Zachodnich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) trickster, bóg
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anansi
* białoruski: (1.1) Анансі m.
* bułgarski: (1.1) Ананси m.
* francuski: (1.1) Anansi m.
* islandzki: (1.1) Anansí m.
* niemiecki: (1.1) Anansi m.
* portugalski: (1.1) Anansi m.
* rosyjski: (1.1) Ананси m.
* ukraiński: (1.1) Анансі m.
źródła.
== Anansi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mit. Anansi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) trickster, bóg
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anansi
* białoruski: (1.1) Анансі m.
* bułgarski: (1.1) Ананси m.
* francuski: (1.1) Anansi m.
* islandzki: (1.1) Anansí m.
* niemiecki: (1.1) Anansi m.
* portugalski: (1.1) Anansi m.
* rosyjski: (1.1) Ананси m.
* ukraiński: (1.1) Анансі m.
źródła.
== Anansi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mit. Anansi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja leżąca na boku, w której zewnętrzna noga jest uniesiona do góry, a dłoń zewnętrznej ręki chwyta paluch uniesionej stopy
Wiktionary
(1.1) pozycja śpiącego Wisznu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, port nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Anapa (ros. Анапа) – miasto w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, port nad Morzem Czarnym. Około 94 tys. mieszkańców (2021). Jest uzdrowiskiem morskim (wody mineralne, kąpiele błotne). Są tam tereny upraw winnej latorośli.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy i materiałów budowlanych.
Wikipedia
przym. anapski
Wiktionary
wierszowa stopa złożona z trzech sylab: dwóch krótkich i długiej w metryce antycznej, bądź z dwóch nieakcentowanych i akcentowanej w wierszu sylabotonicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. w wierszach stopa metryczna złożona z dwóch sylab krótkich i jednej długiej;
Wiktionary
Anapest (gr. anápaiston – odwrócony; dosł. odbity (daktyl),) w metryce iloczasowej to stopa metryczna składająca się z trzech sylab: dwóch krótkich i jednej długiej.
W wierszach polskich odpowiednikiem anapestu jest sekwencja składająca się z dwóch sylab nieakcentowanych i jednej akcentowanej. W polszczyźnie niemalże nie ma wyrazów będących naturalnymi anapestami (jednym z kilku wyjątków jest arcymistrz), bardzo nieliczne są też zestroje akcentowe o anapestycznym układzie sylab (np. i do dna), więc stopę tę tworzy się dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania, jak w pierwszym wersie wiersza Leśmiana Zielona godzina (I):
Wikipedia
(1.1) Od limeryków angielskich wymaga się w zasadzie, by były pisane anapestem (ewentualnie z hiperkataleksą), ale jest to stopa trudna do utrzymania w polszczyźnie.
Wiktionary
IPA: ãˈnapɛst, AS: ãnapest
Wiktionary
przym. anapestyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) stopa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anapestyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|anapaestum. < etym|gr|ἀνάπαιστον. (anápaiston) , etym|gr|ἀνάπαιστος. (anápaistos) → odwrócony, dosł. odbity
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) анапест m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) анапэст m.
* bułgarski: (1.1) анапест m.
* esperanto: (1.1) anapesto
* hiszpański: (1.1) anapesto m.
* nowogrecki: (1.1) ανάπαιστος m.
* rosyjski: (1.1) анапест m.
* ukraiński: (1.1) анапест m.
* węgierski: (1.1) anapesztus
* włoski: (1.1) anapesto m.
źródła.
== anapest (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) anapest
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stan rozrostu komórek występujący w nowotworach złośliwych
SJP.pl
Anaplazja – brak zróżnicowania lub zatrzymanie różnicowania lub proces odróżnicowania się komórek, powstawanie z komórek zróżnicowanych nowych pokoleń komórek o coraz to mniejszym stopniu zróżnicowania albo też zatrzymanie różnicowania (dojrzewania) komórki wraz z zachowaną zdolnością do mnożenia się. Charakterystyczna cecha nowotworów złośliwych. Obecnie uważa się, że w procesie nowotworzenia nie dochodzi do odróżnicowania, a raczej do zablokowania różnicowania.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba wywołana przez bakterie Anaplasma przenoszone przez kleszcze z rodzaju Ixodes, które namnażają się w granulocytach
Wiktionary
Anaplazmoza (łac. anaplasmosis), ludzka anaplazmoza granulocytarna (ang. human granulocytic anaplasmosis, HGA), dawniej określana jako ludzka granulocytarna ehrlichioza (ang. human granulocytic ehrlichiosis, HGE), odkleszczowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie Gram-ujemne Anaplasma phagocytophilum.
Wikipedia
(1.1) ludzka anaplazmoza granulocytarna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak koordynacji pomiędzy częściami zdania złożonego; odmiana anakolutu
Wiktionary
(1.1) Anapodoton poważnie zawęża swoje znaczenie w stosunku do szerszego pojęcia anakolutu, ale możemy go uznać za jeden z rodzajów anakolutu.
Wiktionary
IPA: ˌãnapɔˈdɔtɔ̃n, AS: ãnapodotõn
Wiktionary
(1.1) anantapodoton
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Anapą, dotyczący Anapy
Wiktionary
(1.1) (…) w rejonach mniejszościowych wielkoruscy brutalnie dusili poczucie narodowe przedstawicieli mniejszości (np. w jednej ze stanic rejonu anapskiego na Kubaniu uwięziono studenta Taranuchę za deklamowanie wierszy klasyka poezji ukraińskiej, Tarasa Szewczenki).
(1.1) Krajowy Komitet WKP(b) powziął 3 września specjalną uchwałę utworzenia partyzanckich zgrupowań: krasnodarskiego, sławiańskiego, noworosyjskiego, anapskiego, nieftiegorskiego, majkopskiego, armawirskiego i soczyńskiego, które zjednoczyły 87 oddziałów partyzanckich, liczących ogółem ponad 5500 ludzi.
Wiktionary
rzecz. Anapa ż.
Wiktionary
przedstawiciel podgromady zauropsydów
SJP.pl
przedstawiciel podgromady zauropsydów
SJP.pl
Anapsydy (Anapsida) – podgromada zauropsydów o prymitywnej budowie, siostrzana do kladu Eureptilia, obejmującego diapsydy oraz rodziny Captorhinidae i Protorothyrididae. Ich nazwa nawiązuje do braku otworów skroniowych w czaszce, który uważano za charakterystyczną cechę członków tej grupy; związany z tym swoisty układ mięśni w czaszce ogranicza sprawność ruchów żuchwy. Obecnie wiadomo, że część anapsydów miała otwory skroniowe (m.in. Acleistorhinus czy Candelaria; być może także Mesosaurus, choć obecność otworów skroniowych w jego wypadku jest kwestionowana). Obecność dolnego otworu skroniowego u bazalnych przedstawicieli grupy, takich jak mezozaury czy przedstawiciele Lanthanosuchoidea, sugeruje nawet, że anapsydy mogły wyewoluować z owodniowców mających dolny otwór skroniowy.
Wikipedia
pogardliwie: anarchista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. środ. polit. anarchista
Wiktionary
rzecz. anarchia, anarchista, anarchistka
Wiktionary
1. sytuacja, w której władze państwowe utraciły kontrolę nad sytuacją w kraju; bezrząd, bezprawie;
2. potocznie: nieprzestrzeganie lub brak obowiązujących zasad; bezład, samowola, chaos;
3. ustrój polityczno-społeczny bez władz państwowych, w którym nie obowiązują przepisy prawa;
4. środowiskowo: duże A wpisane w okrąg; znak anarchistów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma struktury społeczno-politycznej, w której nie ma żadnej ukonstytuowanej władzy;
(1.2) pot. chaos organizacyjny w instytucji, organizacji lub społeczności
Wiktionary
Anarchia (stgr. ἀναρχία – „bez władcy”) – forma struktury społeczno-politycznej, w której nie ma żadnej ukonstytuowanej władzy, ani nie obowiązują żadne normy prawne.
W rozumieniu politycznym (w anarchizmie) to taka struktura, w której państwo zostaje zastąpione przez nieprzymusową i niescentralizowaną organizację społeczeństwa (np. federację autonomicznych miejscowości).
Wikipedia
(1.2) Ingerencje Wietnamu w sprawy wewnętrzne kraju w XV w. oraz zakończone klęską wojny z Birmą w XVI w. (…) doprowadziły Laos do anarchii.
Wiktionary
IPA: ãˈnarxʲja, AS: ãnarχʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anarch mos., anarchizm m., anarchista m., anarchistka ż., anarchizowanie n.
przym. anarchiczny, anarchistyczny, anarchistowski
Wiktionary
(1.1) bezrząd, bezprawie
(1.2) rozprężenie, rozprzężenie; pot. bezhołowie, wolna amerykanka
Wiktionary
stan chaosu i nieporządku w państwie; anarchia
SJP.pl
związany z anarchią, wynikający z anarchii, właściwy anarchii (np. anarchiczne zachowanie, anarchiczny charakter)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z anarchią
Wiktionary
(1.1) Gorący i żywy temperament włoski, podniecony teoryą anarchiczną, rwał się do czynów, a że stosunki rolnicze w niektórych częściach Włoch są okropne, wybuchły więc tu i ówdzie poruszenia agrarne, a nawet większe ruchy powstańcze, z których najważniejsze były: w r. 1874 w Bolonii i w 1876 w Benevencie. Gorączka ta jednak anarchiczna zaczęła rychło przechodzić.
Wiktionary
rzecz. anarchiczność ż., anarchia ż., anarchista mos., anarchistka ż., anarchizacja ż., anarchizowanie n.
czas. anarchizować ndk.
przym. anarchistowski, anarchistyczny
Wiktionary
1. osoba będąca zwolennikiem anarchizmu (ideologii i ruchu);
2. potocznie: zwolennik braku dyscypliny, anarchii w życiu publicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik anarchizmu
(1.2) zwolennik kompletnego rozprężenia (anarchii) w życiu publicznym
Wiktionary
Anarchizm – doktryna polityczna i ruch społeczny, które cechują się niechęcią wobec władzy oraz odrzuceniem własności prywatnej i wszelkich przymusowych form hierarchii. Anarchizm wzywa do zniesienia państwa, które uważa za niepotrzebne i szkodliwe.
Wikipedia
(1.2) W Święto Niepodległości znowu naparzali się narodowcy z anarchistami.
Wiktionary
IPA: ˌãnarˈxʲista, AS: ãnarχʹista
Wiktionary
rzecz. anarchizm m., anarchia ż., anarchizacja ż., anarchizowanie n.
:: fż. anarchistka ż.
czas. anarchizować ndk.
przym. anarchiczny, anarchistyczny, anarchistowski
przysł. anarchistycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka anarchizmu
Wiktionary
rzecz. anarchia ż.
:: fm. anarchista mos.
przym. anarchistyczny, anarchistowski, anarchiczny
przysł. anarchistycznie
Wiktionary
przymiotnik od: anarchista
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z anarchistą, dotyczący anarchisty, właściwy anarchiście
Wiktionary
rzecz. anarchista mos., anarchistka ż., anarchizm m., anarchia ż., anarchizacja ż., anarchizowanie n.
czas. anarchizować ndk.
przym. anarchiczny, anarchistyczny
przysł. anarchistycznie
Wiktionary
związany z anarchizmem, właściwy anarchizmowi (np. anarchistyczna polityka, anarchistyczni działacze)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z anarchizmem
Wiktionary
(1.1) Ruch anarchistyczny odznaczał się całkowitą negacją istniejącego porządku społecznego.
Wiktionary
IPA: ˌãnarxʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: ãnarχʹistyčny
Wiktionary
rzecz. anarchista m., anarchistka ż., anarchia ż., anarchizm m., anarchizowanie n.
przym. anarchiczny, anarchistowski
Wiktionary
doprowadzanie do anarchii
SJP.pl
1. ideologia i ruch społeczny głoszące zbędność państwa i wszelkich jego organów, uznające nieograniczoną wolność jednostki za wartość nadrzędną, postulujące oparcie życia społecznego na związkach wolnych gmin;
2. potocznie: propagowanie chaosu i braku dyscypliny w życiu publicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruch społeczny i ideologia głosząca likwidację państwa oraz postulująca nieograniczoną wolność za nadrzędną wartość;
Wiktionary
Anarchizm – doktryna polityczna i ruch społeczny, które cechują się niechęcią wobec władzy oraz odrzuceniem własności prywatnej i wszelkich przymusowych form hierarchii. Anarchizm wzywa do zniesienia państwa, które uważa za niepotrzebne i szkodliwe.
Wikipedia
(1.1) Krytyka wszechpotężnej monarchii, ośmieszanie jej instytucji i czeskiego życia, rewolucyjność i przez pewien czas nawet anarchizm Haška sprawił, że miał on ciągle konflikty z policją i ówczesnymi przepisami.
Wiktionary
IPA: ãˈnarxʲism̥, AS: ãnarχʹism̦
Wiktionary
rzecz. anarchia ż., anarchista mos., anarchistka ż., anarchizowanie n.
przym. anarchistyczny, anarchistowski
Wiktionary
doprowadzać do zamętu, chaosu, wywoływać anarchię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. sympatyzowanie z anarchizmem
(1.2) wprowadzanie anarchii, chaosu, zamętu
Wiktionary
rzecz. anarchia ż., anarchizm m., anarchista m., anarchistka ż.
czas. anarchizować
przym. anarchiczny, anarchistyczny, anarchistowski
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z anarchizmem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) anarchokolektywizm
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== anarcho- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) anarcho-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== anarcho- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) anarcho-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) anarcho-syndicalism
synonimy.
Wiktionary
→ anarchoindywidualizm, np. pogląd anarchoindywidualistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z anarchoindywidualizmem, właściwy anarchoindywidualizmowi
Wiktionary
rzecz. anarchoindywidualizm m.
Wiktionary
kierunek anarchizmu negujący wszelką władzę państwową, funkcjonowanie instytucji społecznych i prawnych, postulujący niezbędność zachowania w ustroju bezpaństwowym drobnej własności prywatnej równych właścicieli zrzeszonych w wolne gminy; anarchizm indywidualistyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. polit. skrajna forma indywidualizmu, doktryna społeczno-polityczna występująca przeciwko państwu, społeczeństwu, narodowi i rodzinie jako źródłom przymusu i zniewolenia jednostki;
Wiktionary
Anarchizm indywidualistyczny – nurt polityczny powstały w XIX wieku. Podstawowym postulatem anarchoindywidualizmu jest sprzeciw wobec poddawania nieinwazyjnej jednostki zewnętrznej woli. Do takiej inwazji zaliczali anarchiści indywidualistyczni stosowanie przemocy zaczepnej oraz naruszanie czyjejś słusznie nabytej własności. Nie zawsze jednak agresja była precyzyjnie definiowana, czasem uważano, że ścisła definicja agresji (dokładnie: definicji odróżniającej ją od wolności) nie jest pożądana i proponowano pewien rodzaj definicji niepełnej, otwartej na zmiany następujące wraz z rozwojem społeczeństwa.
Wikipedia
(1.1) Problematyka amerykańskiego anarchoindywidualizmu, nieobecna w literaturze polskojęzycznej, została omówiona w wielu opracowaniach anglojęzycznych (…)
Wiktionary
przym. anarchoindywidualistyczny
Wiktionary
zwolennik ideologii głoszącej, że należy zlikwidować system państwowy i zastąpić go systemem, w którym istnieje wyłącznie własność prywatna i wolny rynek
SJP.pl
ideologia głosząca, że należy zlikwidować system państwowy i zastąpić go systemem, w którym istnieje wyłącznie własność prywatna i wolny rynek; akap, ankap
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. teoretyczny ustrój polityczny oparty na braku państwa, wymianie własności prywatnej i wolnym rynku
(1.2) polit. ideologia propagująca anarchokapitalizm (1.1)
Wiktionary
Anarchokapitalizm (znany również jako „akap” lub „ankap”) – libertariański i indywidualistyczny system polityczny, który opowiada się za eliminacją monopolu usług państwa na rzecz prywatnych agencji ochrony na wolnym rynku. Twórcą tego terminu jest amerykański ekonomista, historyk i teoretyk polityczny Murray Rothbard. W społeczeństwie anarchokapitalistycznym egzekwowanie prawa, sądy i wszystkie inne usługi bezpieczeństwa byłyby zapewniane przez prywatne podmioty gospodarcze, takie jak prywatne agencje ochrony. Pomimo swojej nazwy, anarchokapitalizm przeważnie nie jest uznawany za formę anarchizmu.
Wikipedia
kierunek anarchizmu postulujący stworzenie w drodze rewolucji ustroju bezpaństwowego oraz likwidację własności prywatnej i oddanie jej do dyspozycji swobodnie stworzonych kolektywów (wspólnot produkcyjnych); anarchizm kolektywistyczny
SJP.pl
Anarchizm kolektywistyczny (anarchokolektywizm) – anarchistyczna doktryna polityczna i ekonomiczna, której twórcą był Michaił Bakunin i która zastąpiła mutualizm Proudhona jako czołowy nurt w dziewiętnastowiecznym ruchu anarchistycznym.
Wikipedia
→ anarchokomunizm, np. manifest anarchokomunistyczny, doktryna anarchokomunistyczna
SJP.pl
ideologia głosząca absolutną wolność jednostki, nieuznająca przy tym własności prywatnej, a jedynie wspólną; połączenie anarchizmu z komunizmem; komunizm anarchistyczny
SJP.pl
Anarchizm komunistyczny, anarchokomunizm, komunizm wolnościowy – jeden z nurtów anarchizmu i komunizmu; doktryna polityczna zakładająca, że po likwidacji kapitalizmu i państwa ludzie powinni połączyć się w komunistyczne wspólnoty, kooperujące ze sobą na zasadach federacji, równocześnie nie pozbawiające jednostek wolności osobistej i działające na zasadach demokracji bezpośredniej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. nurt anarchizmu całkowicie odrzucający używanie przemocy, niezależnie od jej formy i celów
Wiktionary
Chrześcijański anarchizm – ruch w teologii politycznej, który twierdzi, że anarchizm jest nieodłącznym elementem chrześcijaństwa i Ewangelii.
Wikipedia
(1.1) anarchizm pacyfistyczny
Wiktionary
1. ideologia głosząca konieczność tworzenia syndykatów robotniczych związków zawodowych, a negująca potrzebę istnienia państwa robotniczego i rządzącej nim partii komunistycznej; połączenie syndykalizmu i anarchizmu;
2. pogląd przypisywany w Polsce opozycji lat 80. przez władze komunistyczne, głoszący nadrzędność związków zawodowych nad partią komunistyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. ideologia społeczno-polityczna łącząca anarchizm z syndykalizmem; kierunek anarchizmu głoszący, że związki zawodowe (syndykaty) są podstawowym narzędziem walki klasowej oraz przyszłą podstawą organizacji społeczeństwa, opartego na dobrowolnej federacji wolnych zrzeszeń pracowniczych;
Wiktionary
Anarchizm syndykalistyczny (anarchosyndykalizm) – doktryna polityczna i ekonomiczna powstała pod koniec XIX w. z inicjatywy Fernanda Pelloutiera i Georges’a Sorela, będąca syntezą anarchizmu, wolnościowego socjalizmu i komunizmu.
Wikipedia
(1.1) Spróbujcie porównać anarchosyndykalizm z innymi odmianami anarchizmu.
Wiktionary
zaburzenie artykulacji wywołane przez porażenie mięśni języka i jamy ustnej
SJP.pl
Anartria – zaburzenie mowy polegające na niemożności tworzenia artykułowanych dźwięków. Przy bardzo dużym nasileniu praktycznie uniemożliwia mówienie. Jej przyczyną jest najczęściej uszkodzenie aparatu wykonawczego mowy (mięśnie języka, podniebienia miękkiego, krtani, warg) lub nerwów zaopatrujących te mięśnie (nerwy czaszkowe: nerw błędny, nerw podjęzykowy, nerw twarzowy) bądź też uszkodzeniem jąder powyższych nerwów znajdujących się w OUN.
Wikipedia
[czytaj: anastas-is] w ikonografii: scena zejścia Jezusa do otchłani, występująca w sztuce bizantyjskiej w II-XIII wieku i europejskiej od X wieku; Anastasis
SJP.pl
Wikipedia
określenie druku otrzymanego metodą chemiczną bez nowego składu
SJP.pl
gatunek rośliny rocznej z rodziny kapustowatych (krzyżowych); zmartwychwstanka, róża jerychońska, ręka Maryi
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Anastazja – żeński odpowiednik imienia Anastazy. Oznacza „zmartwychwstała, wskrzeszona”.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Anastazja w 2017 roku zajmowała 41. miejsce w grupie imion żeńskich. W roku 2022 imię Anastazja nosiło w Polsce 22 020 kobiet, co oznacza 128. pozycję na liście najczęściej występujących w kraju imion.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Anastazja i pochodziła z Dalmacji.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈstazʲja, AS: ãnastazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Anastazy mos.
:: zdrobn. Nastka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Nastka
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Anastazy – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „wskrzeszenie”, „zmartwychwstanie”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Anastazja.
Anastazy imieniny obchodzi 11 stycznia, 22 stycznia, 21 kwietnia, 27 kwietnia, 20 maja, 30 maja, 11 czerwca, 14 czerwca, 17 sierpnia, 21 sierpnia, 16 października, 5 grudnia, 19 grudnia i 21 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Wyszedłem z domu za Anastazym, żeby sprawdzić, gdzie idzie.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈstazɨ, AS: ãnastazy
Wiktionary
rzecz. Anastazja ż.
Wiktionary
Anastomoza (zespolenie, z gr. ἀναστόμωσις) – połączenie (naturalne lub wykonane sztucznie) między dwoma ciągłymi elementami, najczęściej w formie naczyń lub włókien, których komunikacja zostaje zachowana. Pojęcie jest używane najczęściej do określenia relacji zachodzących w naukach medycznych (anatomii i chirurgii), biologii (mykologii czy biologii ewolucyjnej) oraz geografii (geologii i hydrologii).
Wikipedia
powtórzenie wyrazów w szyku odwróconym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. figura stylistyczna, która polega na odwróceniu zwykłej kolejności wyrazów w zdaniu lub wersie (w celu nadania wypowiedzi tonu bardziej poetyckiego albo dramatycznego)
Wiktionary
Anastrofa (gr. ἀναστροφή anastrophḗ „odwrócenie”), epanastrofa (gr. ἐπαναστροφή epanastrophḗ) – figura retoryczna polegająca na powtórzeniu wyrazów w odwróconym porządku. Np. zamiast „Witam was, lordowie”, „was witam, lordowie”. Często używana przez mistrza Yodę w filmie Gwiezdne wojny.
Wikipedia
(1.1) W anastrofie słowa lub frazy są ustawiane w sposób nietypowy.
Wiktionary
(1.1) szyk przestawny
Wiktionary
obiektyw nie wykazujący astygmatyzmu, jak również i innych wad optycznych dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek
SJP.pl
Anastygmat – obiektyw fotograficzny ze skorygowaną aberracją sferyczną, komą i astygmatyzmem.
Pierwszym obiektywem tego typu był powstały około 1866 r. koncentryczny obiektyw Rossa. Bardziej znanym, jaśniejszym i udanym rozwiązaniem były zaprojektowane w latach 1890–1893, przez Paula Rudolpha z zakładów Zeissa, obiektywy serii początkowo znanej jako Anastigmaty (później przemianowane na Protary). Praktycznie wszystkie współczesne obiektywy fotograficzne są anastygmatami.
Wikipedia
przywrócenie określonemu zabytkowi lub zespołowi architektonicznemu właściwych mu cech i walorów kompozycyjnych; rekompozycja
SJP.pl
Wikipedia
bogini w mitologii kananejskiej
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: anatomia, anatomiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Anathana|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny tupajowatych
Wiktionary
(1.1) Anatany prowadzą samotniczy tryb życia.
Wiktionary
minerał, odmiana dwutlenku tytanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. odmiana polimorficzna dwutlenku tytanu;
Wiktionary
Anataz (Oktaedryt) – minerał, odmiana polimorficzna dwutlenku tytanu. Według ustaleń Louisa Nicolasa Vauquelina jego właściwości są analogiczne do rutylu. Pierwszy raz o tym minerale pisano w roku 1738. Nazwa wywodzi się z greckiego słowa anatasis, oznaczającego wydłużenie (rozciągnięcie), co nawiązuje do pokroju minerału.
Wikipedia
przym. anatazowy
Wiktionary
proces zachodzący w głębi skorupy ziemskiej prowadzący do nagromadzenia wtórnej magmy; palingeneza
SJP.pl
Anateksis – proces zachodzący w głębi skorupy ziemskiej, polegający na stopniowym upłynnianiu składników dużych kompleksów skał wskutek wzrostu temperatury. Poszczególne składniki skały wytapiane są według kolejności określanej ich temperaturą topnienia. Produkty anateksis mogą zostać w skale macierzystej lub pod wpływem ciśnienia wyciskane są pomiędzy składniki nieupłynnione i gromadzą się w zdolnej do tworzenia intruzji masie wtórnej magmy.
Wikipedia
1. klątwa kościelna; ekskomunika;
2. przenośnie: surowa krytyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. klątwa kościelna, wyklęcie, wykluczenie ze społeczności; potępienie poglądów heretyckich;
(1.2) daw. kośc. osoba, przedmiot lub nauka dotknięta klątwą kościelną
(1.3) przen. nagana, potępienie
Wiktionary
Ekskomunika (z łac. excommunicatio – poza wspólnotą, wyłączenie ze wspólnoty, pot. klątwa, wyklęcie i anatema) – w chrześcijaństwie najwyższa kara kościelna, polegająca na wykluczeniu z życia Kościoła.
Wikipedia
IPA: ˌãnaˈtɛ̃ma, AS: ãnatẽma
Wiktionary
czas. anatematyzować ndk.
Wiktionary
(1.1) klątwa kościelna, ekskomunika
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. lęk przed byciem obserwowanym przez kaczkę
Wiktionary
The Far Side – seria jednopanelowych komiksów publikowanych między 1980 a 1995 przez Gary’ego Larsona. Ich surrealistyczny humor opierał się często na niezręczności sytuacji społecznych, niespotykanych zbiegach okoliczności i nieuniknionych wypadkach, absurdalnej antropomorfizacji otoczenia, czy zaskakujących błędach rozumowania. Unikatowy styl łączący delikatny, dziecięcy styl rysowania z ponurymi i groteskowymi tematami zyskał znaczne uznanie wśród krytyków, i stał się inspiracją dla wielu późniejszych prac, w tym internetowych komiksów Doctor Fun oraz The Perry Bible Fellowship.
Wikipedia
zasada buddyjska, zgodnie z którą dusza jest nietrwała i śmiertelna; przeciwstawna zasadzie reinkarnacji; anatta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) buddyjska doktryna (godzona na różne sposoby z reinkarnacją), zgodnie z którą nie istnieje trwała dusza (atman), ani w ogóle nic trwałego;
Wiktionary
Anatman (skr. nie-ja, w języku pali anatta) – podstawowa doktryna buddyjska, według której nie istnieje nic takiego jak atman (dusza).
Wikipedia
IPA: ãˈnatmãn, AS: ãnatmãn
Wiktionary
(1.1) inna pisownia: anatta
Wiktionary
zasada pobierania odsetek od odsetek; procent składany
SJP.pl
Anatocyzm (z gr. ανατοκισμός, trb. anatokismós, procent składany, kapitalizacja odsetek) – naliczanie odsetek od zaległych odsetek.
Prawo rzymskie nazywało je usurae usurarum. Były one zakazane.
W polskim prawie obowiązuje zakaz anatocyzmu. Jego celem jest ochrona dłużnika przed nadmiernymi obciążeniami z tytułu odsetek.
Wikipedia
fragmenty bakterii lub całe bakterie, które pozbawiono zdolności chorobotwórczych, mogące stymulować układ odpornościowy organizmu do produkcji przeciwciał
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Anatol, Anatoliusz (gr. ἀνατολικός – pochodzący ze Wschodu; analogiczne pochodzenie ma nazwa Anatolii, krainy w Azji Mniejszej) – męskie imię pochodzenia greckiego.
Żeńskie odpowiedniki tego imienia: Anatolia, Anatola.
Wikipedia
(1.1) Anatol wrócił do Prefektury z paszportem i tu grubas konstatuje, że i w paszporcie rok 1918 jest wydrapany i zamieniony na 1919.
Wiktionary
IPA: ãˈnatɔl, AS: ãnatol
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Anatolia, Anatola – imię żeńskie pochodzenia greckiego, oznaczające "pochodząca ze wschodu, wschodnia".
Męskim odpowiednikiem jest Anatol.
Anatolia i Anatola imieniny obchodzą:
Wikipedia
zdrobnienie od: Anatol (imię męskie)
SJP.pl
kraina w Turcji pokrywająca się z półwyspem Azja Mniejsza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna i region współczesnej Turcji obejmujący półwysep Azji Mniejszej;
(1.2) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Anatolia (tur. Anadolu) – kraina historyczna w Turcji. Obejmuje cały półwysep Azji Mniejszej oraz część terenów na wschód od niego. Jej powierzchnia stanowi w zaokrągleniu 2/3 powierzchni całego państwa.
Wikipedia
(1.1) Erzurum jest miastem w Anatolii wschodniej w Turcji.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈtɔlʲja, AS: ãnatolʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Anatolijczyk m., Anatolijka ż., anatolian mzw.
przym. anatolijski, anatolski
Wiktionary
(1.1) Azja Mniejsza
(1.2) Anatola
Wiktionary
rasa psów z grupy molosów wyhodowana w Turcji; anatolijski pies pasterski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów z grupy molosów;
Wiktionary
Anatolijski pies pasterski (oryginalna nazwa anadolu çoban köpeği) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Anatolii (Turcja) jako pies pasterski do pilnowania owiec. W języku polskim używane są jeszcze nazwy owczarek anatolijski i anatolijski pies pasterski. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) owczarek anatolijski
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Anatolia ż., Anatolijczyk ż., Anatolijka ż.
przym. anatolijski, anatolski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anatolian shepherd dog
* francuski: (1.1) berger d'Anatolie
* niderlandzki: (1.1) Anatolische herder
* szwedzki: (1.1) anatolisk herdehund w.
* włoski: (1.1) pastore dell'Anatolia m.
źródła.
== anatolian (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anatolijski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈtɔlʲjãn, AS: ãnatolʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Anatolia ż., Anatolijczyk ż., Anatolijka ż.
przym. anatolijski, anatolski
Wiktionary
(1.1) owczarek anatolijski
Wiktionary
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
mieszkaniec Anatolii (krainy w Turcji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Anatolii
Wiktionary
IPA: ˌãnatɔˈlʲijt͡ʃɨk, AS: ãnatolʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Anatolia ż.
:: fż. Anatolijka ż.
przym. anatolijski, anatolski
Wiktionary
mieszkanka Anatolii (krainy w Turcji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Anatolii
Wiktionary
IPA: ˌãnatɔˈlʲijka, AS: ãnatolʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Anatolia ż.
:: fm. Anatolijczyk m.
przym. anatolijski, anatolski
Wiktionary
→ Anatolia (kraina w Turcji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Anatolii, związany z Anatolią
Wiktionary
(1.1) Kapadocja to kraina położona na Wyżynie Anatolijskiej, między Morzem Czarnym a górami Taurus.
Wiktionary
IPA: ˌãnatɔˈlʲijsʲci, AS: ãnatolʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Anatolia ż., Anatolijczyk mos., Anatolijka ż., anatolian mzw.
przym. anatolski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anatoli lub z nią związany
SJP.pl
Anatol z małżonką; Anatolowie
SJP.pl
Anatol z małżonką; Anatolostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anatola lub z nim związany
SJP.pl
1. → Anatolia (kraina historyczna w Turcji);
2. alaktaga anatolska - gatunek gryzonia z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Anatolią, dotyczący Anatolii
Wiktionary
rzecz. Anatolia ż., Anatolijczyk m., Anatolijka ż., anatolian mzw.
przym. anatolijski
Wiktionary
(1.1) współcz. anatolijski
Wiktionary
specjalista w dziedzinie anatomii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczony lub lekarz zajmujący się anatomią
Wiktionary
Anatomia (z gr. anatomē „sekcja (zwłok), krajanie” od anatémnein „pociąć”) – dział biologii, nauka zajmująca się badaniem budowy organizmów. Przedmiotem zainteresowania różnych działów anatomii jest badanie położenia, kształtu, składu oraz ewolucji narządów, tkanek i komórek.
Wikipedia
IPA: ãˈnatɔ̃m, AS: ãnatõm
Wiktionary
przym. anatomiczny, anatomopatologiczny
przysł. anatomicznie
rzecz. anatomia ż., anatomopatolog m., anatomik m.
Wiktionary
1. dział biologii zajmujący się badaniem budowy i kształtu ciała żywych organizmów;
2. budowa ciała organizmów żywych;
3. przenośnie: dokładny opis i analiza czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. budowa organizmów żywych
(1.2) biol. nauka o anatomii (1.1);
(1.3) książk. przen. szczegóły działania lub funkcjonowania czegoś
(1.4) pot. lekcja, zajęcia z anatomii (1.2)
Wiktionary
Anatomia (z gr. anatomē „sekcja (zwłok), krajanie” od anatémnein „pociąć”) – dział biologii, nauka zajmująca się badaniem budowy organizmów. Przedmiotem zainteresowania różnych działów anatomii jest badanie położenia, kształtu, składu oraz ewolucji narządów, tkanek i komórek.
Wikipedia
(1.1) Anatomię żaby przerabialiśmy w piątej klasie.
(1.2) Na uczelniach wyższych uczy się anatomii człowieka.
(1.3) Trzeba poznać anatomię tej maszyny.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈtɔ̃mʲja, AS: ãnatõmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anatom m., anatomik m., anatomista m., anatomizowanie n.
czas. anatomizować
przym. anatomiczny
przysł. anatomicznie
Wiktionary
skr. anat.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zgodnie z anatomią
Wiktionary
(1.1) Anatomicznie serce nie leży idealnie po lewej stronie, lecz bardziej centralnie
Wiktionary
rzecz. anatom mos., anatomia ż.
przym. anatomiczny
Wiktionary
dotyczący anatomii i morfologii (np. cechy anatomiczno-morfologiczne)
SJP.pl
1. związany z anatomią, nauką o budowie organizmów żywych;
2. związany z budową organizmu żywego, nawiązujący do jego budowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z anatomią, dotyczący anatomii
przymiotnik jakościowy
(2.1) przystosowany do budowy ciała ludzkiego
Wiktionary
IPA: ˌãnatɔ̃ˈmʲit͡ʃnɨ, AS: ãnatõmʹičny
Wiktionary
rzecz. anatomia ż., anatom m., anatomik m., anatomiczka ż., anatomiczność ż.
przysł. anatomicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. anatom
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anatom m., anatomia ż.
przym. anatomiczny
przysł. anatomicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|anatom.
źródła.
== anatomik (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anatomiczny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnaˈtɔ̃mʲik, AS: ãnatõmʹik
Wiktionary
rzecz. anatom m., anatomia ż.
przym. anatomiczny
przysł. anatomicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anatom m., anatomia ż.
przym. anatomiczny
przysł. anatomicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|anatom.
źródła.
== anatomik (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anatomiczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przeprowadzać analizę budowy ciała
SJP.pl
specjalista, naukowiec zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; patomorfolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista badający patologie w narządach, tkankach i komórkach
Wiktionary
rzecz. anatom mos.
przym. anatomopatologiczny
Wiktionary
dział anatomii zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; anatomia patologiczna, patomorfologia
SJP.pl
przymiotnik od: anatomopatologia; charakterystyczny dla anatomopatologii, działu anatomii zajmującego się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą (np. badania anatomopatologiczne), związany z tym działem; patomorfologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z anatomią patologiczną, dotyczący anatomii patologicznej
Wiktionary
rzecz. anatom mos., anatomia patologiczna ż., anatomopatolog mos.
Wiktionary
zasada buddyjska, zgodnie z którą dusza jest nietrwała i śmiertelna; przeciwstawna zasadzie reinkarnacji; anatman
SJP.pl
Anatman (skr. nie-ja, w języku pali anatta) – podstawowa doktryna buddyjska, według której nie istnieje nic takiego jak atman (dusza).
Wikipedia
skrót od: African National Congress (Afrykański Kongres Narodowy) - centrolewicowa partia polityczna rządząca RPA od 1994 roku
SJP.pl
w metryce antycznej: ostatnia sylaba wersu o nieustalonej postaci iloczasowej
SJP.pl
Anceps (z łac. syllaba anceps) – w greckiej i rzymskiej poezji opartej na iloczasie sylaba obojętna dla metrum pod względem długości.
Wyróżnia się dwa typy ancepsów:
Wikipedia
bardzo stary, właściwy przodkom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący przodków
Wiktionary
krzyż egipski, talizman powszechny w starożytnym Egipcie; ankh
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) staroż. rel. egipski hieroglif symbolizujący życie;
Wiktionary
Anch, ankh, krzyż egipski (łac. crux ansata) – w mitologii egipskiej hieroglif oznaczający życie. Anch w starożytnym Egipcie. Był symbolem życia i dlatego miał zapewniać dostatnie oraz wieczne życie. Był znakiem-amuletem ochraniającym zarówno w życiu doczesnym, jak i życiu pozagrobowym. Współcześnie nadaje mu się mistyczne oraz magiczne znaczenie.
Wikipedia
(1.1) ankh, krzyż egipski
Wiktionary
rodzaj roślinożernego dinozaura z podrzędu zauropodomorfów
SJP.pl
Anchizaur (Anchisaurus) – roślinożerny zauropodomorf z rodziny anchizaurów (Anchisauridae).
Wikipedia
klad dinozaurów z podrzędu zauropodomorfów
SJP.pl
Anchizaury (Anchisauria) – klad dinozaurów z grupy zauropodomorfów. Zdefiniowany przez Petera Galtona i Paula Upchurcha (2004) jako klad obejmujący rodzaje Anchisaurus i Melanorosaurus, ich ostatniego wspólnego przodka oraz wszystkich jego potomków; autorzy zaliczyli do Anchisauria rodzinę Anchisauridae z rodzajami Anchisaurus i Ammosaurus, oraz rodzinę Melanorosauridae z rodzajami Riojasaurus, Melanorosaurus, Camelotia i Lessemsaurus. Inne analizy kladystyczne sugerują, że melanorozaur nie był blisko spokrewniony z innymi rodzajami zaliczonymi przez Galtona i Upchurcha do rodziny Melanorosauridae, być może z wyjątkiem rodzaju Camelotia. Z analiz kladystycznych wynika też, że melanorozaur był bliżej spokrewniony z zauropodami niż z anchizaurem; oznacza to, że zgodnie z definicją filogenetyczną Anchisauria, aby były one taksonem monofiletycznym, muszą obejmować także zauropody. Pierwotnie Yates i Kitching (2003) zaliczyli anchizaura i melanorozaura do zauropodów. Jednak według późniejszej analizy kladystycznej Yatesa (2007) większość zauropodomorfów tradycyjnie zaliczanych do prozauropodów - nie tylko Anchisaurus i Melanorosaurus, ale i takie rodzaje jak Riojasaurus czy Massospondylus - była bliżej spokrewniona z zauropodami niż z plateozaurem; w związku z tym stosowanie definicji filogenetycznej zauropodów zaproponowanej przez Wilsona i Sereno (1998) (tj. klad obejmujący rodzaj Saltasaurus i wszystkie zauropodomorfy bliżej spokrewnione z nim niż z rodzajem Plateosaurus) doprowadziłoby do zaliczenia do zauropodów szeregu rodzajów tradycyjnie wyłączanych z tej grupy. Aby tego uniknąć, Yates zaproponował nową definicję filogenetyczną zauropodów (najszerszy klad obejmujący Saltasaurus loricatus, ale nie obejmujący Melanorosaurus readi), wyłączając tym samym anchizaura i melanorozaura z zauropodów; na określenie kladu obejmującego m.in. anchizaura, melanorozaura i zauropody Yates wykorzystał zaproponowaną przez Galtona i Upchurcha nazwę Anchisauria. Tak definiowane Anchisauria żyły od późnego triasu do późnej kredy; znane ze wszystkich kontynentów włącznie z Antarktydą. Z analizy kladystycznej przeprowadzonej przez Upchurcha, Barretta i Galtona (2007) wynika z kolei, że o ile melanorozaur był bliżej spokrewniony z zauropodami niż z plateozaurem, o tyle anchizaur był bliżej spokrewniony z plateozaurem niż z zauropodami; tym samym według autorów do Anchisauria sensu Galton i Upchurch, 2004 należą wszystkie zauropodomorfy poza bazalnymi rodzajami Saturnalia, Thecodontosaurus, Mussaurus i Efraasia.
Wikipedia
mityczny król Dardanos, syn Kapysa i Temiste
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: anszuA lub ąszuA] konserwa z solonych sardeli, zwykle ostro przyprawiona; anchovy, anchovies
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. określenie przetworów z solonych sardeli europejskiej, zwykle intensywnych, ostrych w smaku, w postaci fileta, koreczka lub pasty, niekiedy podfermentowanych;
Wiktionary
Anchois (z hiszp. anchoa, ang. anchovy, wym. pol. ãszuạ) – francuskie określenie przetworów z sardeli europejskiej – niedużej, bardzo tłustej ryby o ostrym zapachu i smaku.
W różnych krajach jest różnie podawana: świeża, surowa, wędzona, suszona i solona, w postaci przetworów: filetów, koreczków lub pasty, często konserwowana z dodatkami. Spożywana bezpośrednio lub dodawana do farszów mięsnych, rybnych, past, oliwek, pizzy i sałatek. W Hiszpanii dodawana do oliwek.
Wikipedia
(1.1) Jedliśmy sałatkę z anchois.
Wiktionary
IPA: ãw̃ʃuˈwa, AS: ãũ̯šuu̯a
Wiktionary
[czytaj: ANkeridż] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Anchorage (oficjalnie Municipality of Anchorage) – skonsolidowane miasto-okręg (ang. consolidated city-borough) w Stanach Zjednoczonych położony w stanie Alaska nad Zatoką Cooka (Ocean Spokojny). Obecny status miasto uzyskało w 1975 roku. Miasto zamieszkuje 279 671 osób (2007), czyli ponad 40% wszystkich mieszkańców Alaski. W roku 2023 liczba mieszkańców wzrosła do 286 075 osób, a gęstość zaludnienia do 56,3 osoby/km².
Wikipedia
[czytaj: änczewi] rybka, sardela, zwłaszcza w konserwach, ostro przyprawiona
SJP.pl
Anchovy – miasto na Jamajce wchodzące w skład regionu Saint James. Według spisu ludności z 1991 roku miasto zamieszkiwało 3 633 osoby. Według szacowanych danych na rok 2010 w miejscowości mieszka 4 269 osób.
W mieście znajduje się stacja kolejowa.
Wikipedia
naturalny barwnik czerwony występujący w korzeniach alkanny i farbownika; alkanina
SJP.pl
Alkanina, anchusina – organiczny związek chemiczny, naturalny, czerwony barwnik, otrzymywany z korzeni alkanny barwierskiej (Alkanna tinctoria) oraz farbownika lekarskiego (Anchusa officinalis). Pochodna naftochinonu. Alkaniny używano jako barwnika zaprawowego, natomiast obecnie wykorzystuje się ją w przemyśle kosmetycznym, w mikroskopii oraz w analizie chemicznej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż., forma imienia Anna
Wiktionary
rzecz. Anna ż.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Ana., reg. śl. Andzia.
Wiktionary
[czytaj: ankora] określenie wykonawcze: jeszcze; często występuje w powiązaniu z innymi określeniami
SJP.pl
gwarowo: ubranie męskie, garnitur męski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. gw-pl|Śląsk Cieszyński. gw-pl|Bukowina. garnitur
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ubranie (komplet)
(1.3) uczn. wyjściowe, odświętne ubranie
Wiktionary
(1.1) Mój fater łaziłby w tym ancugu durś, bez niedziela i bez tydzień.
(1.1) O, zaraz, mam tu piękny ancug z westką i do tego jeszcze elegancki kapelinder, w sam raz wszystko dla pana, jakby było specjalnie uszyte na miarę.
Wiktionary
(1.1) gangol, reg-pl|Poznań|ańcug., reg-pl|Poznań|anzug.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sącz. urwis, ktoś uciążliwy
(1.2) sącz. ancykryst
Wiktionary
(1.1) Nale z njygo ancykrys!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. antychryst, diabeł
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rel. bezbożnik, niewierzący
Wiktionary
(1.1) jancykryst
(1.2) jancykryst
Wiktionary
przedstawiciel podrzędu wymarłych ssaków nieparzystokopytnych
SJP.pl
podrząd wymarłych ssaków nieparzystokopytnych
SJP.pl
Ancylopody (Ancylopoda) – podrząd wymarłych ssaków nieparzystokopytnych.
Ancylopody występowały od wczesnego eocenu po plejstocen półkuli północnej, a jeden rodzaj — w miocenie na kontynencie afrykańskim. Odkryto formy ancylopodów, u których zamiast kopyt występowały pazury.
Wikipedia
pasożytnicza choroba człowieka i zwierząt wywoływana przez nicienie tęgoryjce, objawiająca się m.in. niedokrwistością; ankylostomiaza; anemia górników
SJP.pl
Ankylostomatoza (ang. ancylostomiasis) – choroba pasożytnicza układu pokarmowego, która jest wywołana przez nicienie z rodzaju Ancylostoma. Choroba ta występuje głównie w klimacie ciepłym oraz wilgotnym. U człowieka pasożytuje w jelicie cienkim tęgoryjec dwunastniczy, którego larwy znajdują się w ziemi. Ankylostomatoza występuje także u zwierząt. Do zarażenia dochodzi głównie poprzez skórę.
Wikipedia
choroba wywołana przez tęgoryjca dwunastniczego; ancylostomoza, "choroba górnicza"
SJP.pl
łobuz, urwis, rozrabiaka; ancymonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) urwis udający niewiniątko
Wiktionary
łobuz, urwis, rozrabiaka, ancymon
SJP.pl
skrót od: andante
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Andrzeja, Ondrzeja, Anda – polskie imię żeńskie pochodzące od imienia męskiego Andrzej. Dzisiaj raczej rzadko spotykane (według materiałów Instytutu Języka Polskiego PAN w roku 1998 imię to nosiło 78 mieszkanek Polski). Imię było bardziej popularne w średniowieczu.
Wikipedia
gladiator rzymski walczący na ślepo w hełmie zakrywającym oczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rzymski gladiator walczący w hełmie zakrywającym oczy;
Wiktionary
Andabata (andabates) (od gr. ἀναβάτης anabatès) – konny gladiator walczący ślepo w hełmie pozbawionym otworów na oczy.
Ta kategoria gladiatorów popularna była za czasów Cycerona.
Wikipedia
(1.1) Kto padł, podnosił palce do góry, błagając tym znakiem litości, lecz na początku widowiska lud zwykle domagał się śmierci ranionych, zwłaszcza gdy chodziło o andabatów, którzy mając twarze zakryte, pozostawali mu nieznani.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. lub rzad. związany z Andaluzją
Wiktionary
rzecz. andaluzyjski mrz., Andaluzja ż.
przym. andaluzyjski
Wiktionary
(1.1) andaluzyjski
Wiktionary
1. kraina historyczna w Hiszpanii;
2. region autonomiczny w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina w południowej Hiszpanii
(1.2) geogr. adm. wspólnota autonomiczna położona w południowej Hiszpanii;
Wiktionary
Andaluzja (hiszp. Andalucía, z arab. Al-Andalus, pierwotna nazwa nawiązywała do Wandalów) – najludniejsza i druga pod względem powierzchni wspólnota autonomiczna położona w południowej Hiszpanii, obejmuje większą część regionu historycznego o tej samej nazwie oraz pasmo górskie na północy Sierra Morena. Graniczy na północy z Estremadurą i Kastylią-La Manchą, na wschodzie Murcją, a na zachodzie z Portugalią.
Wikipedia
(1.1) Głównym miastem Andaluzji jest Sewilla.
Wiktionary
IPA: ˌãndaˈluzʲja, AS: ãndaluzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. andaluzyjski mrz., Andaluzyjczyk mos., Andaluzyjka ż., andaluzyt mrz., andaluz mzw.
przym. andaluzyjski, andaluski, andaluzytowy
Wiktionary
(1.1) hist. al-Andalus, Al-Andalus
Wiktionary
mieszkaniec Andaluzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andaluzji
Wiktionary
(1.1) Pablo pochodzi z Sewilli, więc jest Andaluzyjczykiem.
Wiktionary
IPA: ˌãndaluˈzɨjt͡ʃɨk, AS: ãndaluzyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Andaluzja ż.
:: fż. Andaluzyjka ż.
przym. andaluzyjski
Wiktionary
mieszkanka Andaluzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andaluzji
Wiktionary
IPA: ˌãndaluˈzɨjka, AS: ãndaluzyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Andaluzja ż., andaluzyt m.
:: fm. Andaluzyjczyk m.
przym. andaluzyjski, andaluzytowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andaluzją, wywodzący się z Andaluzji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt andaluzyjski języka hiszpańskiego
Wiktionary
IPA: ˌãndaluˈzɨjsʲci, AS: ãndaluzyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Andaluzja ż., Andaluzyjczyk mos., Andaluzyjka ż., andaluzyt m.
przym. andaluzytowy, andaluski
Wiktionary
minerał, odmiana polimorficzna krzemianu glinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał należący do grupy krzemianów;
Wiktionary
Andaluzyt – rzadki minerał należący do grupy krzemianów. Jego nazwa pochodzi od Andaluzji (Hiszpania), gdzie po raz pierwszy minerał ten znaleziono (Delamétherie 1798 r.).
Wikipedia
(1.1) Czy andaluzyt zalicza się do glinokrzemianów?
Wiktionary
IPA: ˌãndaˈluzɨt, AS: ãndaluzyt
Wiktionary
rzecz. andaluzyjski mrz., Andaluzja ż., Andaluzyjczyk mos., Andaluzyjka ż.
przym. andaluzytowy, andaluzyjski
Wiktionary
związany z andaluzytem
SJP.pl
część nazw wielu wysp w archipelagu Andamany, m.in. Andaman Środkowy, Mały Andaman
SJP.pl
mieszkaniec Andamanów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec Andamanów;
Wiktionary
rzecz. Andamany nmos.
:: fż. Andamanka ż.
przym. andamański
Wiktionary
mieszkanka Andamanów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. rdzenna mieszkanka wysp Andamanów;
Wiktionary
rzecz. Andamany nmos.
:: fm. Andamanin mos.
przym. andamański
Wiktionary
→ Andamany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andamanami, dotyczący Andamanów
Wiktionary
rzecz. Andamany nmos., Andamanin mos., Andamanka ż.
Wiktionary
archipelag leżący na Oceanie Indyjskim pomiędzy Zatoką Bengalską a Morzem Andamańskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag leżący na Oceanie Indyjskim pomiędzy Zatoką Bengalską a Morzem Andamańskim;
Wiktionary
Andamany – archipelag leżący na Oceanie Indyjskim pomiędzy Zatoką Bengalską a Morzem Andamańskim. Wchodzi w skład indyjskiego terytorium związkowego Andamany i Nikobary.
Archipelag, długości 352 km i szerokości do 51 km, składa się z 576 wysp, z których 26 jest zamieszkanych. Od Nikobarów oddziela je Kanał Dziesiątego Stopnia. Andamany zajmują powierzchnię 6408 km² i zamieszkuje je 314 239 mieszkańców (2001). Stolicą i głównym ośrodkiem jest Port Blair.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) geogr. adm. Andamany i Nikobary
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) Mały Andaman • Andaman Południowy • Andaman Północny • Andaman Środkowy
pokrewne.
rzecz. Andamanin mos., Andamanka ż.
przym. andamański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) Andamany
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Andamanin mos., Andamanka ż.
przym. andamański
Wiktionary
określenie wykonawcze: umiarkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. umiarkowanie wolno wykonana część utworu, szybsza niż adadżio
(1.2) muz. utwór wykonany w umiarkowanie wolnym tempie
przymiotnik
(2.1) muz. umiarkowanie wolny
przysłówek
(3.1) muz. umiarkowanie wolno
Wiktionary
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
IPA: ãnˈdãntɛ, AS: ãndãnte
Wiktionary
określenie wykonawcze: nieco szybciej niż andante
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. część utworu nieco szybsza niż andante
(1.2) muz. utwór wykonany nieco szybciej niż andante
przymiotnik
(2.1) muz. nieco szybszy niż andante
przysłówek
(3.1) muz. nieco szybciej niż andante
Wiktionary
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|andantino.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== andantino (język niemiecki.) ==
wymowa.
audio|De-andantino.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. andantino
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãndãnˈtʲĩnɔ, AS: ãndãntʹĩno
Wiktionary
członek dynastii wywodzącej się od hrabiów i książąt andegaweńskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. monarcha wywodzący się z dynastii andegaweńskiej
Wiktionary
(1.1) Ta linia Andegawenów wygasła na Karolu IV z Maine, tytularnym królu Neapolu w 1481
Wiktionary
rzecz. Andegaweńczyk mos., Andegawenia ż.
:: fż. Andegawenka ż.
przym. andegaweński
Wiktionary
mieszkaniec Andegawenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andegawenii
Wiktionary
rzecz. Andegawenia ż.
:: fż. Andegawenka ż.
przym. andegaweński
Wiktionary
dynastia wywodząca się od hrabiów i książąt andegaweńskich; Andegawenowie
SJP.pl
Andegawenowie (fr. d’Anjou) – nazwą tą określa się kilka rodów rządzących w Hrabstwie Andegawenii (fr. Anjou), krainie w zachodniej Francji. Pierwsi Andegawenowie byli hrabiami Andegawenii od czasów karolińskich, zwie się ich także Ingelgerami od protoplasty rodu – Ingelgera. Druga dynastia andegaweńska była spokrewniona z pierwszą, ale zwana jest także od pewnego momentu Plantagenetami. Pozostałe rody andegaweńskie były młodszymi liniami królewskiego rodu Francji – Kapetyngów.
Wikipedia
kraina historyczna we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodniej Francji, w dorzeczu dolnej Loary;
Wiktionary
Andegawenia (fr. Anjou, łac. Andegavia) – kraina historyczna w zachodniej Francji, w dorzeczu dolnej Loary.
W okresie rzymskim była zamieszkiwana przez galijskie plemiona Andekawów. W X wieku była hrabstwem francuskim. W 1154 przeszła w posiadanie Plantagenetów. W 1205 została odzyskana dla Francji przez Filipa II Augusta. Od 1360 znajdowała się jako księstwo w rękach dynastii Andegawenów neapolitańskich. W 1487 została ostatecznie włączona do Francji.
Wikipedia
rzecz. Andegawen mos., Andegaweńczyk mos., Andegawenka ż., Andegaw mrz.
przym. andegaweński, andegawski
Wiktionary
mieszkanka Andegawenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andegawenii
Wiktionary
rzecz. Andegawenia ż.
:: fm. Andegaweńczyk mos.
przym. andegaweński
Wiktionary
dynastia wywodząca się od hrabiów i książąt andegaweńskich; Andegaweni
SJP.pl
Andegawenowie (fr. d’Anjou) – nazwą tą określa się kilka rodów rządzących w Hrabstwie Andegawenii (fr. Anjou), krainie w zachodniej Francji. Pierwsi Andegawenowie byli hrabiami Andegawenii od czasów karolińskich, zwie się ich także Ingelgerami od protoplasty rodu – Ingelgera. Druga dynastia andegaweńska była spokrewniona z pierwszą, ale zwana jest także od pewnego momentu Plantagenetami. Pozostałe rody andegaweńskie były młodszymi liniami królewskiego rodu Francji – Kapetyngów.
Wikipedia
przymiotnik od: Andegawenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andegawenią, dotyczący Andegawenii
(1.2) związany z Andegawenami (dynastią)
Wiktionary
(1.1) Termin wina z Doliny Loary mówi więc niewiele i lepiej rzecz uściślać: wina nantejskie, andegaweńskie, tureńskie, orleańskie czy wreszcie wina znad środkowej Loary.
Wiktionary
rzecz. Andegawen mos., Andegaweńczyk mos., Andegawenia ż., Andegawenka ż.
Wiktionary
miasto w Belgii
SJP.pl
Anderlecht – miasto i gmina w Belgii, jedna z 19 w dwujęzycznym Regionie Stołecznym Brukseli, w Okręgu Stołecznym Brukseli, połączona z resztą Brukseli 5. linią metra.
W miejscowości jest kilka historycznie i architektonicznie wyodrębnionych dzielnic, jedną z najciekawszych jest dzielnica zwana La Roue (Het Rad). Inne dzielnice w mieście: Veeweyde (Veeweide), Cureghem (Kuregem), Scheut, Neerpede. Do miasta należy również wieś Moortebeek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Piąte pod względem popularności duńskie nazwisko:
Wikipedia
taki jak u Andersena, charakterystyczny dla Andersena
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
potocznie: żołnierz Armii Polskiej utworzonej w ZSRR pod dowództwem generała Władysława Andersa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
roślinożerny dinozaur z infrarzędu zauropodów
SJP.pl
Andezaur (Andesaurus delgadoi) jaszczur andyjski – roślinożerny, czworonożny zauropod z rodziny andezaurów (Andesauridae), spokrewniony z saltazaurem.
Żył w epoce kredy (ok. 110-95 mln lat temu) na terenach Ameryki Południowej. Długość ciała ok. 15-18 m, masa 7-10 t. Jego szczątki znaleziono w Argentynie (w prowincji Neuquén).
Wikipedia
minerał z grupy plagioklazów, glinokrzemian sodu i wapnia
SJP.pl
Andezyn – minerał z gromady krzemianów zaliczany do plagioklazów. Należy do grupy minerałów pospolitych.
Nazwa pochodzi od Andów, gdzie pospolicie występuje.
Wikipedia
drobnoziarnista wulkaniczna skała wylewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. obojętna skała magmowa wylewna lub subwulkaniczna;
Wiktionary
Andezyt – obojętna skała wulkaniczna lub subwulkaniczna o strukturze porfirowej.
W skład andezytu wchodzą: plagioklazy, biotyt, pirokseny i amfibole. Andezyt ma barwę szarą, brunatną, zieloną lub czarną. Andezyty pienińskie mają barwy białe do jasnoszarych, z czarnymi kryształkami amfiboli.
Wikipedia
przym. andezytowy
Wiktionary
związany z andezytem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) miner. związany z andezytem, dotyczący andezytu
Wiktionary
rzecz. andezyt mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Uzbekistanie, w Kotlinie Fergańskiej, przy granicy z Kirgistanem, siedziba administracyjna wilajetu;
Wiktionary
Wikipedia
przym. andiżański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andiżanem, dotyczący Andiżanu
Wiktionary
rzecz. Andiżan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodzie wołogodzkim Rosji, uchodząca do jeziora Onega
Wiktionary
przym. andomski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andomą, dotyczący Andomy
Wiktionary
rzecz. Andoma ż.
Wiktionary
andoniedźwiedź okularowy - gatunek niedźwiedzia; niedźwiedź andyjski, niedźwiedź okularowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Tremarctos|Gervais|ref=tak., rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny niedźwiedziowatych występujących w Ameryce Południowej;
(1.2) zool. niedźwiedź z rodzaju andoniedźwiedzi (1.1)
Wiktionary
Andoniedźwiedź (Tremarctos) – rodzaj ssaków z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).
Wikipedia
(1.2) Zdjęcia andoniedźwiedzia zrobił w Kolumbii.
Wiktionary
rzecz. niedźwiedź mzw.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Andronik – imię męskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od starogreckiego imienia Andronikos (gr. Ανδρόνικος) wywodzącego się od słów andros (człowiek) i nike (zwycięstwo), które w złożeniu znaczą „zwycięzca”.
Andronik imieniny obchodzi 30 maja i 11 października.
Andronik w innych językach:
Wikipedia
państwo w Europie i stolica tegoż państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. niewielkie państwo w Europie między Francją a Hiszpanią;
(1.2) geogr. stolica państwa Andora (1.1);
(1.3) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Liguria, w prowincji Savona;
Wiktionary
Andora, Księstwo Andory (kat. Principat d’Andorra [prinsiˈpat dənˈdorə]), nazwa historyczna (tradycyjna): Doliny Andory (kat. Les Valls d’Andorra) – małe państwo w południowo-zachodniej Europie, bez dostępu do morza. Leży w Pirenejach, granicząc od północy z Francją, a od południa z Hiszpanią.
Wikipedia
(1.1) Czemu przegraliśmy z Andorą?
Wiktionary
IPA: ãnˈdɔra, AS: ãndora
Wiktionary
rzecz. Andorka ż., Andorczyk mos., andorczyk mos., andorka ż.
przym. andorski
Wiktionary
(1.1) urz. Księstwo Andory
Wiktionary
mieszkaniec Andory (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Andory
Wiktionary
IPA: ãnˈdɔrt͡ʃɨk, AS: ãndorčyk
Wiktionary
rzecz. Andora ż., andorczyk mos., andorka ż.
:: fż. Andorka ż.
przym. andorski
Wiktionary
mieszkanka Andory (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Andory
Wiktionary
IPA: ãnˈdɔrka, AS: ãndorka
Wiktionary
rzecz. Andora ż., andorczyk mos., andorka ż.
:: fm. Andorczyk mos.
przym. andorski
Wiktionary
→ Andora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Andory (państwa)
(1.2) odnoszący się do Andory (miasta)
Wiktionary
(1.1) Granicę hiszpańsko-francuską czy też andorską można przejść w górach bez problemu.
Wiktionary
IPA: ãnˈdɔrsʲci, AS: ãndorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Andora ż., Andorczyk mos., Andorka ż., andorczyk mos., andorka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Andora ż., Andorczyk mos., Andorka ż., andorczyk mos., andorka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Andorran
* asturyjski: (1.1) andorranu
* baskijski: (1.1) andorratar
* białoruski: (1.1) андорскі
* bułgarski: (1.1) андорски
* chorwacki: (1.1) andorski
* czeski: (1.1) andorrský
* duński: (1.1) andorransk
* esperanto: (1.1) andora
* farerski: (1.1) andorskur
* fiński: (1.1) andorralainen
* francuski: (1.1) andorran
* galicyjski: (1.1) andorrano
* hiszpański: (1.1) andorrano
* interlingua: andorran
* kataloński: (1.1) andorrà; (1.2) andorrà
* litewski: (1.1) andorietiškas
* niderlandzki: (1.1) Andorrees
* niemiecki: (1.1) andorranisch
* rosyjski: (1.1) андорранский, андоррский
* słowacki: (1.1) andorrský
* słoweński: (1.1) andorski
* szwedzki: (1.1) andorransk
* ukraiński: (1.1) андоррський
* węgierski: (1.1) andorrai
* włoski: (1.1) andorrano
źródła.
== andorski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
dzielenie|an|dor|ski.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) andorski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał, siarczek ołowiu, srebra i antymonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy siarczków, zawiera antymon, ołów, srebro i siarkę;
Wiktionary
Andoryt – minerał klasy siarczków.
Wikipedia
przym. andorytowy
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny tukanów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Andigena|Gould|ref=tak., ptak z podrodziny tukanów występujący w Ameryce Południowej
Wiktionary
(1.1) Samice andotukanów mają krótsze dzioby.
Wiktionary
rzecz. tukan mzw.
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Andowiak (Thomasomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
minerał, krzemian wapnia i żelaza, z grupy granatów; jego odmiany barwne to m.in. demantoid (zielona) i melanit (brunatnoczarna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał z gromady krzemianów, odmiana granatu;
Wiktionary
Andradyt – minerał z gromady krzemianów, odmiana granatu. Należy do grupy minerałów stosunkowo rzadkich.
Nazwę nadał mu w 1868 r. James Dwight Dana, na cześć brazylijskiego mineraloga Joségo Bonifáciego de Andrady, który po raz pierwszy opisał ten kamień w 1800 r. Okaz o wartości jubilerskiej został znaleziony po raz pierwszy w 1978 r.
Wikipedia
osoba zajmująca się andragogiką
SJP.pl
Andragog – osoba, która planuje, organizuje i prowadzi działalność dydaktyczno-wychowawczą lub terapeutyczną dorosłych w różnych placówkach i instytucjach.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z andragogiką, dotyczący andragogiki
Wiktionary
rzecz. andragogika ż., andragog mos.
Wiktionary
pedagogika osób dorosłych; w szerszym znaczeniu: dział pedagogiki zajmujący się młodzieżą pracującą i ludźmi dorosłymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. dział pedagogiki zajmujący się kształceniem dorosłych;
Wiktionary
Andragogika (gr. ανηρ, ανδρος – mężczyzna + αγω – prowadzę) – subdyscyplina pedagogiki zajmująca się kształceniem dorosłych. Jest to także nazwa przedmiotu na studiach pedagogicznych, opracowanego przez Radę Główną Nauki i Szkolnictwa oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Wikipedia
(1.1) Dlatego też większość metod uczenia się postulowanych przez andragogikę to techniki bazujące na doświadczeniu osób uczących się.
Wiktionary
IPA: ˌãndraˈɡɔɟika, AS: ãndragoǵika
Wiktionary
rzecz. andragog mos., andragożka ż.
przym. andragogiczny
Wiktionary
(1.1) pedagogika dorosłych
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny wilczomleczowatych, pochodząca z krain śródziemnomorskich i z Bliskiego Wschodu
SJP.pl
[czytaj: ądRE] francuskie imię męskie
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. w kilku językach;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Andrea – żeńska forma łacińskiego imienia Andreas, które w języku polskim rozwinęło się w imię Andrzej. Polskim odpowiednikiem tego imienia jest Andrzeja (a także Ondrzeja).
Z greckiego Andréas - męski, taki jak mężczyzna. O ile podstawą męskiego imienia Andrzej jest grecki wyraz "aner", który może być tłumaczony jako "męski", "przynależny mężczyźnie" (ang.: "manly") to tę formę imienia niektóre angielkojęzyczne źródła próbują tłumaczyć jako "żeński", "przynależny kobiecie" (ang.: "womenly"). Jest to "tłumaczenie" niemające wiele wspólnego z rzeczywistością i wynikające raczej ze zbieżności angielskich wyrazów: "man" (człowiek, mężczyzna) z "woman" (kobieta) niż z oryginalnym źródłosłowem tego imienia.
Wikipedia
(1.1) Andrea to rzadko spotykane imię.
Wiktionary
IPA: ãnˈdrɛa, AS: ãndrea
Wiktionary
rzecz. Andrzej mos., Andrzeja ż.
przym. Andrzejowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Andreas – bohater mikropowieści Ireneusza Iredyńskiego Manipulacja; postać niezwykle ważna dla rozwoju akcji utworu.
Jest to młody Szwajcar polskiego pochodzenia. To jedyna osoba, z którą Stefan Pękała miał możliwość nawiązać bliższy kontakt w Zurychu, posługując się językiem polskim.
Andreas należy do organizacji anarchistyczno-terrorystycznej. Posługując się manipulacją, wplątuje Stefana w kryminalną aferę.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim
SJP.pl
Andrespol – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, siedziba gminy Andrespol.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andrespola
Wiktionary
rzecz. Andrespol m.
:: fż. andrespolanka ż.
przym. andrespolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andrespola
Wiktionary
rzecz. Andrespol m.
:: fm. andrespolanin m.
przym. andrespolski
Wiktionary
przymiotnik od: Andrespol (wieś w województwie łódzkim)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Andrespola
Wiktionary
rzecz. Andrespol m., andrespolanin m., andrespolanka ż.
Wiktionary
[czytaj: endrju] obce imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Inne:
Wikipedia
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ukraińskie imię męskie
SJP.pl
Michał Elwiro (1836-93), polski rysownik, ilustrator i malarz
SJP.pl
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z człowiekiem, zwłaszcza z mężczyzną lub z cechami męskimi
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) andragogika • androfobia • androgynia • android • androkefalizm • andrologia • andropauza
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
temsłow. antropo-
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀνήρ., ἀνδρός → mężczyzna
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) andro-
* hiszpański: (1.1) andro-
* nowogrecki: (1.1) ανδρο-
* rosyjski: (1.1) андро-
* włoski: (1.1) andro-
źródła.
== andro- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈãn̦.dɾo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) andro-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈãndrɔ, AS: ãndro
Wiktionary
temsłow. antropo-
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
temsłow. antropo-
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀνήρ., ἀνδρός → mężczyzna
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) andro-
* hiszpański: (1.1) andro-
* nowogrecki: (1.1) ανδρο-
* rosyjski: (1.1) андро-
* włoski: (1.1) andro-
źródła.
== andro- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈãn̦.dɾo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) andro-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ocenianie świata z męskiego punktu widzenia, zdominowanie kultury i życia codziennego przez mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stawianie pierwiastka męskiego w centrum uwagi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) Emil Luca opisuje nowy model miłości, opartej w przeciwieństwie do polarnego stosunku płci nie na androcentryzmie i eksponowaniu różnicy, lecz na pełnym partnerstwie i braterstwie kobiety i mężczyzny (…)
Wiktionary
w biologii: zjawisko występowania u pewnych gatunków roślin osobników z kwiatami męskimi, zawierającymi tylko pręciki, obok osobników z kwiatami obupłciowymi, zawierającymi zarówno pręciki, jak i słupki; androdioecja
SJP.pl
w biologii: zjawisko występowania u pewnych gatunków roślin osobników z kwiatami męskimi, zawierającymi tylko pręciki, obok osobników z kwiatami obupłciowymi, zawierającymi zarówno pręciki, jak i słupki; androdiecja
SJP.pl
człowiek, zwykle członek pierwotnego plemienia, jedzący ludzkie mięso; kanibal, ludożerca, ludojad, antropofag
SJP.pl
chorobliwy lęk przed mężczyznami, wstręt do mężczyzn odczuwany przez kobiety; mizoandryzm, mizoandria, mizandria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. irracjonalny, chorobliwy lęk przed mężczyznami
Wiktionary
Androfobia – stan anormalnego, irracjonalnego i długotrwałego lęku przed mężczyznami.
Zaburzenie może mieć źródło w traumatycznym wydarzeniu z przeszłości. Może powstać wskutek obserwacji rodzica cierpiącego na androfobię lub za sprawą kilku powiązanych ze sobą czynników.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) androphobia
* arabski: (1.1) رهاب الذكور m.
* asturyjski: (1.1) androfobia ż.
* bułgarski: (1.1) андрофобия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 男性恐懼症 (nánxìngkǒngjùzhèng)
* czeski: (1.1) androfobie ż.
* francuski: (1.1) androphobie ż.
* gruziński: (1.1) ანდროფობია (andropobia)
* hiszpański: (1.1) androfobia ż.
* japoński: (1.1) furi|男性恐怖症|だんせいきょうふしょう.
* koreański: (1.1) 남성공포증 (namsŏnggomgp’ojŭng)
* niemiecki: (1.1) Androphobie ż.
* ormiański: (1.1) անդրոֆոբիա (andro'fo'bia)
* perski: (1.1) مردهراسی
* portugalski: (1.1) androfobia ż.
* rosyjski: (1.1) андрофобия ż.
* słowacki: (1.1) androfóbia ż.
* ukraiński: (1.1) андрофобія ż.
* włoski: (1.1) androfobia ż.
źródła.
== androfobia (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. androfobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) androphobia
* arabski: (1.1) رهاب الذكور m.
* asturyjski: (1.1) androfobia ż.
* bułgarski: (1.1) андрофобия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 男性恐懼症 (nánxìngkǒngjùzhèng)
* czeski: (1.1) androfobie ż.
* francuski: (1.1) androphobie ż.
* gruziński: (1.1) ანდროფობია (andropobia)
* hiszpański: (1.1) androfobia ż.
* japoński: (1.1) furi|男性恐怖症|だんせいきょうふしょう.
* koreański: (1.1) 남성공포증 (namsŏnggomgp’ojŭng)
* niemiecki: (1.1) Androphobie ż.
* ormiański: (1.1) անդրոֆոբիա (andro'fo'bia)
* perski: (1.1) مردهراسی
* portugalski: (1.1) androfobia ż.
* rosyjski: (1.1) андрофобия ż.
* słowacki: (1.1) androfóbia ż.
* ukraiński: (1.1) андрофобія ż.
* włoski: (1.1) androfobia ż.
źródła.
== androfobia (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. androfobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: androfobia
SJP.pl
męski hormon płciowy, od którego zależą rozwój i czynności narządów rozrodczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. hormon płciowy o działaniu maskulinizującym, fizjologicznie występujący u mężczyzn i w małych stężeniach u kobiet;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nadmierny łojotok występuje w okresie pokwitania, przy zaburzeniach czynności hormonalnych, przy stosowaniu niektórych leków hormonalnych, w tym androgenów i testosteronu.
Wiktionary
IPA: ãnˈdrɔɡɛ̃n, AS: ãndrogẽn
Wiktionary
rzecz. antyandrogen m.
przym. androgeniczny, androgenowy, androgenny, antyandrogenny
Wiktionary
rozwój nowej rośliny z męskiego gametofitu
SJP.pl
Wikipedia
→ androgen; androgeniczny, androgenny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z androgenem, dotyczący androgenu
Wiktionary
rzecz. androgen m.
Wiktionary
androgynia;
1. w biologii:
a) upodobnienie się u ludzi i zwierząt zewnętrznych męskich narządów płciowych do żeńskich; obojnactwo rzekome męskie;
b) występowanie kwiatów męskich i żeńskich na jednej roślinie;
2. dwupłciowość (połączenie cech męskich i żeńskich) będąca atrybutem bóstw w wielu religiach i mitologiach; androgynizm
SJP.pl
Androginia, androgynia – połączenie cech męskich i żeńskich:
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest androginiczne; cecha tych, którzy są androginiczni
Wiktionary
przym. androginiczny
przysł. androginicznie
rzecz. androgyne mos./ż.
Wiktionary
posiadający równocześnie cechy męskie i kobiece (np. bóstwa androginiczne); androgyniczny
SJP.pl
Androginia, androgynia – połączenie cech męskich i żeńskich:
Wikipedia
zjawisko dwupłciowości postaci boskich i ludzkich występujące w wielu religiach; hermafrodytyzm, obojnactwo, androginia
SJP.pl
zjawisko dwupłciowości postaci boskich i ludzkich występujące w wielu religiach; hermafrodytyzm, obojnactwo, androginia
SJP.pl
występująca w wielu starożytnych mitologiach postać dwupłciowego bóstwa, protoplasty rodzaju ludzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) seks. osoba o cechach płciowych mężczyzny i kobiety
(1.2) mit. postać dwupłciowego bóstwa, protoplasty rodzaju ludzkiego
Wiktionary
Androgyne – postać dwupłciowego bóstwa, protoplasty rodzaju ludzkiego, występująca w wielu starożytnych mitologiach.
Wikipedia
IPA: ˌãndrɔˈɡɨ̃nɛ, AS: ãndrogỹne
Wiktionary
rzecz. androginiczność ż., androgynizm m., androgynia ż., androginia ż.
przym. androgyniczny, androginiczny
przysł. androgynicznie
Wiktionary
(1.1) hermafrodyta
Wiktionary
androginia;
1. w biologii:
a) upodobnienie się u ludzi i zwierząt zewnętrznych męskich narządów płciowych do żeńskich; obojnactwo rzekome męskie;
b) występowanie kwiatów męskich i żeńskich na jednej roślinie;
2. dwupłciowość (połączenie cech męskich i żeńskich) będąca atrybutem bóstw w wielu religiach i mitologiach; androgynizm
SJP.pl
Androgynia (z gr. andros „mężczyzna”, gyne „kobieta”) – występowanie u danej osoby cech psychicznych charakterystycznych zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn.
Wikipedia
posiadający równocześnie cechy męskie i kobiece (np. bóstwa androgyniczne); androginiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. psych. posiadający cechy zarówno męskie, jak i żeńskie
Wiktionary
(1.1) Zbigniew Lew-Starowicz na podstawie przeprowadzonych przez siebie badań twierdzi, że 44 proc. lesbijek reprezentuje typ androgyniczny, 30 proc. - typ męski, a 22 proc. typ kobiecy
(1.1) Włoska aktorka Rosalinda Celantano, która wciela się w postać Szatana, pokazana jest jako istota androgyniczna, która może przybierać różne formy.
Wiktionary
IPA: ˌãndrɔɡɨ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: ãndrogỹńičny
Wiktionary
rzecz. androginia ż., androgynia ż., androgyne mos./ż.
przym. androginiczny
Wiktionary
(1.1) dwupłciowy, hermafrodytyczny, obupłciowy
Wiktionary
dwupłciowość (połączenie cech męskich i żeńskich) będąca atrybutem bóstw w wielu religiach i mitologiach; androgynia
SJP.pl
Androginia, androgynia – połączenie cech męskich i żeńskich:
Wikipedia
maszyna o ludzkiej postaci, mogąca wykonywać pewne czynności charakterystyczne dla człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) robot mający postać człowieka;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ãnˈdrɔjit, AS: ãndroi ̯it
Wiktionary
1. przypominający człowieka, o wyglądzie przypominającym ludzki, np. robot androidalny;
2. przypominający mężczyznę, o męskich cechach, np. androidalna sylwetka kobiety, androidalny typ otyłości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. związany z systemem operacyjnym Android, dotyczący tego systemu operacyjnego, z zainstalowanym systemem operacyjnym Android
Wiktionary
IPA: ˌãndrɔjiˈdɔvɨ, AS: ãndroi ̯idovy
Wiktionary
przedstawienie postaci zwierzęcej z ludzką głową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) szt. przedstawienie postaci zwierzęcej z ludzką głową
Wiktionary
Androkefalizm (gr. anḗr, andrós ‘mężczyzna’, ‘człowiek’, kephalḗ ‘głowa’) – przedstawienie postaci zwierzęcej z głową ludzką.
Występował w sztuce starożytnego Egiptu (sfinks), asyryjskiej i perskiej (np. Lamassu), starożytnej Grecji (harpia), Indii i Chin, a także w sztuce koptyjskiej i średniowiecznej Europy.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie andrologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz, specjalista andrologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka, specjalistka andrologii
Wiktionary
Andrologia – dziedzina urologii, endokrynologii zajmująca się fizjologią, fizjopatologią oraz badaniem, diagnozowaniem i leczeniem męskiego układu płciowego ze schorzeń (np. zapalenia, zaburzenia funkcji, ograniczona płodność, nowotwory), wad patologicznych w aspekcie endokrynologicznym, naczyniowym, operacyjnym, a także psychologicznym. W szczególności andrologia skupia się na zaburzeniach rozrodczych.
Wikipedia
(1.1) Jeśli masz jakieś problemy z erekcją, musisz iść z wizytą do androloga, urologa albo seksuologa.
(2.1) Poczułem się trochę dziwnie, kiedy moja androlog zaczęła mi robić badanie per rectum.
Wiktionary
IPA: ãnˈdrɔlɔk, AS: ãndrolok
Wiktionary
rzecz. andrologia ż.
przym. andrologiczny
przysł. andrologicznie
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się badaniem budowy męskich narządów płciowych oraz chorób ich dotykających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. specjalność medyczna zajmująca się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób męskiego układu płciowego;
Wiktionary
Andrologia – dziedzina urologii, endokrynologii zajmująca się fizjologią, fizjopatologią oraz badaniem, diagnozowaniem i leczeniem męskiego układu płciowego ze schorzeń (np. zapalenia, zaburzenia funkcji, ograniczona płodność, nowotwory), wad patologicznych w aspekcie endokrynologicznym, naczyniowym, operacyjnym, a także psychologicznym. W szczególności andrologia skupia się na zaburzeniach rozrodczych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) ginekologia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. androlog m.
przym. andrologiczny
przysł. andrologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) andrology
* baskijski: (1.1) andrologia
* bułgarski: (1.1) андрология ż.
* czeski: (1.1) andrologie
* duński: (1.1) andrologi
* estoński: (1.1) androloogia
* fiński: (1.1) andrologia
* francuski: (1.1) andrologie ż.
* hiszpański: (1.1) andrología ż.
* niderlandzki: (1.1) andrologie
* niemiecki: (1.1) Andrologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) andrologi
* nowogrecki: (1.1) ανδρολογία ż.
* perski: (1.1) آندرولوژی
* portugalski: (1.1) andrologia ż.
* rosyjski: (1.1) андрология
* szkocki gaelicki: (1.1) lèigheòlas fhir m.
* szwedzki: (1.1) andrologi
* turecki: (1.1) androloji
* ukraiński: (1.1) андрологія
* włoski: (1.1) andrologia ż.
źródła.
== andrologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. andrologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãndrɔˈlɔɟja, AS: ãndroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. androlog m.
przym. andrologiczny
przysł. andrologicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) ginekologia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. androlog m.
przym. andrologiczny
przysł. andrologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) andrology
* baskijski: (1.1) andrologia
* bułgarski: (1.1) андрология ż.
* czeski: (1.1) andrologie
* duński: (1.1) andrologi
* estoński: (1.1) androloogia
* fiński: (1.1) andrologia
* francuski: (1.1) andrologie ż.
* hiszpański: (1.1) andrología ż.
* niderlandzki: (1.1) andrologie
* niemiecki: (1.1) Andrologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) andrologi
* nowogrecki: (1.1) ανδρολογία ż.
* perski: (1.1) آندرولوژی
* portugalski: (1.1) andrologia ż.
* rosyjski: (1.1) андрология
* szkocki gaelicki: (1.1) lèigheòlas fhir m.
* szwedzki: (1.1) andrologi
* turecki: (1.1) androloji
* ukraiński: (1.1) андрологія
* włoski: (1.1) andrologia ż.
źródła.
== andrologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. andrologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z andrologią (np. badanie andrologiczne)
SJP.pl
w mitologii greckiej: córka króla Teb w Troadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. postać z mitów i literatury starogreckiej, córka króla Eetiona, żona Hektora, matka Astyanaksa; archetyp matki i żony cierpiącej jako ofiara wojny;
Wiktionary
Andromacha (gr. Ἀνδρομάχη Andromáchē „mężna w boju”) – w mitologii greckiej córka Eetiona, króla Tebe w Cylicji, żona Hektora. Miała z nim syna Astyanaksa. Po upadku Troi stała się niewolnicą syna Achillesa – Neoptolemosa. Urodziła mu trzech synów: Pergamosa, Pielosa i Molossosa. Wzbudziło to zazdrość żony Neoptolemosa, Hermiony, która zgładziła Molossosa i pozbyła się Andromachy. Historia ta stała się tematem tragedii Eurypidesa Andromacha.
Wikipedia
(1.1) Gdy przeszedłszy przez miasto, był pod Skajską Bramą • I w pole trzeba było iść drogą tąż samą, • Tam bogato posażna zabiega mu żona, • Andromacha, wielkiego córa Etijona, • Który dziedziczył Teby lasami okryte, • Nad Kiliki trzymając berło znakomite. sic.
Wiktionary
trująca krzewinka z rodziny wrzosowatych o skórzastych, zimotrwałych liściach, dzbaneczkowatych, bladoróżowych kwiatach i drobnych, różowych owocach; modrzewnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. królewna etiopska, córka Cefeusza i Kasjopei oraz żona Perseusza, po śmierci przeniesiona na firmament jako gwiazdozbiór Andromedy (1.3);
(1.2) imię|polski|ż.;
(1.3) astr. gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny latem, jesienią i zimą;
(1.4) astr. zob. Galaktyka Andromedy, Wielka Mgławica Andromedy, Wielka Mgławica w Andromedzie.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyrocznia egipskiego Ammona oznajmiła, że dla odwrócenia klęski należy poświęcić piękną córkę Kefeusa, Andromedę, na żer dla potwora. Poddani zmusili króla, by przywiązał ją nagą do nadmorskiej skały.
(1.1) Perseusz zdobył głowę Meduzy, pokonał potwora morskiego i uwolnił Andromedę.
(1.3) Andromeda widnieje na niebie niedaleko konstelacji, które są z nią mitologicznie powiązane.
(1.4) Choćby nawet statki kosmiczne pędziły z prędkością światła (300 tys. km/s), wyprawa do najbliższej nam gwiazdy – Proximy Centauri – trwałaby ponad cztery lata, a do położonej po sąsiedzku galaktyki Andromedy mknęlibyśmy wraz ze światłem aż 2,2 mln lat.
Wiktionary
IPA: ˌãndrɔ̃ˈmɛda, AS: ãndrõmeda
Wiktionary
rzecz. andromeda ż., Andromedydy nmos.
:: zdrobn. Andromedka ż., Andromedzia ż., Andromedeczka ż., Andromedunia ż., Andromedusia ż.
:: przym. Andromedzin
Wiktionary
(1.1) Cefeida
(1.2) zdrobn. Andromedka, Andromedzia, Andromedeczka, Andromedunia, Andromedusia
(1.3) skr. And
(1.4) Galaktyka Andromedy, Wielka Mgławica Andromedy, Wielka Mgławica w Andromedzie, M31, NGC 224
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. przedstawiciel rzekomej cywilizacji pozaziemskiej pochodzącej z Andromedy
Wiktionary
rzecz. Andromeda ż.
Wiktionary
występujące u kobiet niezadowolenie z posiadanej płci, upodabnianie się do osoby płci męskiej przez strój, uczesanie, sposób bycia, jednak bez chirurgicznej zmiany narządów płciowych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Andronik – imię męskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od starogreckiego imienia Andronikos (gr. Ανδρόνικος) wywodzącego się od słów andros (człowiek) i nike (zwycięstwo), które w złożeniu znaczą „zwycięzca”.
Andronik imieniny obchodzi 30 maja i 11 października.
Andronik w innych językach:
Wikipedia
kultura andronowska - kultura archeologiczna epoki brązu
SJP.pl
Andronowski (Syrokomla XV) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Syrokomla.
Wikipedia
przestarzale: słowa nieprawdziwe, niewiarygodne albo pozbawione sensu; głupstwa, brednie, banialuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. brednie; Gloger.;
Wiktionary
Androny – w jęz. polskim: brednie, głupstwa, opowieści wyssane z palca, bzdury. Używane także jako idiom: pleść androny – opowiadać głupstwa. Pochodzenie tego rzeczownika nie jest pewne.
W starożytnej Grecji andronitis (także ksenon, ksenones lub oikos) było pomieszczeniem dla mężczyzn, bogato udekorowanym i umeblowanym, gdzie spożywano posiłki i przyjmowano gości. Wchodziło się do niego z dziedzińca, lecz położone było zwykle w izolowanej części domu blisko drzwi wychodzących na ulicę. Pomieszczenie to było przeciwieństwem bardzo prostego pomieszczenia dla kobiet – gynaikonitis, gynaikon.
Wikipedia
(1.1) – Androny! – zawołał Benedykt – te wszystkie cuda, tajemniczości, zagadki za grosz sensu nie mają!
Wiktionary
IPA: ãnˈdrɔ̃nɨ, AS: ãndrõny
Wiktionary
(1.1) brednie, banialuki, farmazony, głupstwa, duby smalone, koszałki-opałki, trele-morele; reg. koszyczki-opałeczki, przest. kipki-opałki, przest. koszały-opały
Wiktionary
okres w życiu mężczyzny wywołany wygasaniem czynności hormonalnej jąder; występuje zwykle między 50 a 60 rokiem życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. proces biologiczny u mężczyzn, analogiczny do menopauzy u kobiet, związany z obniżeniem poziomu testosteronu, co może prowadzić do zmian fizycznych, emocjonalnych i seksualnych
Wiktionary
Andropauza (gr. andros „mężczyzna, człowiek”; gr. pausis, łac. pausa „przerwa”) – okres w życiu mężczyzny (najczęściej po 50. roku życia), zapowiadający zbliżające się wejście w okres starości z początkiem wystąpienia szeregu dolegliwości w różnych sferach funkcjonowania jednostki, zarówno somatycznej, psychologicznej, jak i seksualnej o podłożu wielonarządowych zmian w organizmie, w tym zmian hormonalnych, wywołanych starzeniem się.
Wikipedia
(1.1) Andropauza jest mniej gwałtowna i bardziej złożona niż menopauza.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|andro-|pauza. < etym|gr|ἀνδρός|παῦσις.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) andropause
* baskijski: (1.1) andropausia
* esperanto: (1.1) andropaŭzo
* fiński: (1.1) andropaussi
* hiszpański: (1.1) andropausia ż.
* łaciński: (1.1) andropausis ż.
* słowacki: (1.1) andropauza ż.
* ukraiński: (1.1) андропауза ż.
* włoski: (1.1) andropausa ż.
źródła.
== andropauza (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) andropauza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
hormon steroidowy powstający w korze nadnerczy i/lub gonadach; najważniejszy prekursor testosteronu i estronu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. męski hormon płciowy
Wiktionary
Androsteron, ADT – organiczny związek chemiczny, męski hormon płciowy należący do androgenów. Jest to produkt przemiany testosteronu, o podobnym, lecz słabszym działaniu fizjologicznym.
Androsteron był pierwszym męskim hormonem płciowym wyodrębnionym w stanie czystym i scharakteryzowanym. Dokonał tego w 1931 r. Adolf Butenandt, uzyskując 1,4 mg czystego związku z 200 l moczu mężczyzn.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) androsterone
* esperanto: (1.1) androsterono
* fiński: (1.1) androsteroni
* francuski: (1.1) androstérone ż.
* kataloński: (1.1) androsterona ż.
* niderlandzki: (1.1) androsteron n.
* niemiecki: (1.1) Androsteron n.
* rosyjski: (1.1) андростерон m.
* rumuński: (1.1) androsteron m.
* serbsko-chorwacki: (1.1) androsteron (андростерон) m.
* włoski: (1.1) androsterone m.
źródła.
== androsteron (język niderlandzki.) ==
wymowa.
dzielenie|an|dros|te|ron.
audio|Nl-androsteron.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biochem. androsteron
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: andrut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od andrut
Wiktionary
rzecz. andrut m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. żartobliwie: łobuz, psotnik, urwis; łobuziak, nicpoń, ananas;
2. przestarzale: ulicznik; gawrosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. dziś gw-pl|Kraków, Warszawa. łobuziak, psotnik, ulicznik
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przybłęda, włóczęga
Wiktionary
rzecz. andrusiak mos.
przym. andrusowski, andrusowaty
Wiktionary
łobuziak, ulicznik, andrus
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mający cechy andrusa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) majacy cechy andrusa
Wiktionary
rzecz. andrus mos., andrusiak mos.
przym. andrusowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) polski herb szlachecki, odmiana herbu Mogiła;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Andruszkiewicz:
Wikipedia
(1.1) Nasza rodzina od pokoleń pieczętuje się Andruszkiewiczem.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Andruszowo
Wiktionary
Andruszowo (ros. Андрусово, Andrusowo) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w zachodniej Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie monastyrszczinskim.
W 1667 w Andruszowie zawarto rozejm andruszowski, kończący wojnę polsko-rosyjską (1654–1667).
Wikipedia
przym. andruszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu andruszowskiego;
Wiktionary
Andruszówka (ukr. Андрушівка) – miasto na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu andruszowskiego.
Wikipedia
przym. andruszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rosji, w obwodzie smoleńskim, znana z podpisanego w niej w 1667 roku rozejmu;
Wiktionary
Andruszowo (ros. Андрусово, Andrusowo) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w zachodniej Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie monastyrszczinskim.
W 1667 w Andruszowie zawarto rozejm andruszowski, kończący wojnę polsko-rosyjską (1654–1667).
Wikipedia
przym. andruszowski
Wiktionary
(1.1) hist. war. Andruszów
Wiktionary
rozejm andruszowski - rozejm zawarty 30 stycznia 1667 roku w Andruszowie (obecnie wieś w obwodzie smoleńskim w Federacji Rosyjskiej) pomiędzy Rzeczpospolitą a Rosją na 13 i pół roku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andruszowem, dotyczący Andruszowa (hist. Andruszów, współcz. Andruszowo)
Wiktionary
rzecz. Andruszowo n., Andruszów mrz., Andruszówka ż.
Wiktionary
wafel, delikatne ciasto w formie bardzo cienkiego płata; służy do sporządzania tzw. przekładańców; zwijany w rurki służy do napełniania masą cukierniczą lub bitą śmietaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zob. wafel.
(1.2) kulin. wafle przekładane masą, zwykle śmietankową lub kakaową
Wiktionary
Wafel – rodzaj pieczywa cukierniczego trwałego, wyrób ciastkarski w postaci cienkiego, łamliwego płata – zależnie od przeznaczenia, w formie blatu, rożka, rurki itp. Andruty są to cienkie wafle o kratkowanej fakturze, wypiekane w specjalnych formach. Oblaty to cienkie, okrągłe wafle z wody, mąki pszennej i oleju, wypiekane w specjalnych formach. W szerszym znaczeniu, definicja wafli obejmuje gofry.
Wikipedia
(1.2) Moje ulubione to andruty śmietankowe.
Wiktionary
IPA: ˈãndrut, AS: ãndrut
Wiktionary
rzecz. andrucik mrz.
przym. andrutowy
Wiktionary
→ andrut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z andrutem, dotyczący andruta
Wiktionary
rzecz. andrut m.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Andrychów (dawniej też Jędr(z)ychów, łac. Andrichovia) – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, nad rzeką Wieprzówką, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Andrychów.
Wikipedia
(1.1) Andrychów leży nad rzeką Wieprzówką.
Wiktionary
IPA: ãnˈdrɨxuf, AS: ãndryχuf
Wiktionary
rzecz. andrychowianin mos., andrychowianka ż.
przym. andrychowski
Wiktionary
mieszkaniec Andrychowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andrychowa
Wiktionary
rzecz. Andrychów mrz.
:: fż. andrychowianka ż.
przym. andrychowski
Wiktionary
mieszkanka Andrychowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andrychowa
Wiktionary
rzecz. Andrychów mrz.
:: fm. andrychowianin mos.
przym. andrychowski
Wiktionary
przymiotnik od miasta: Andrychów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andrychowem, dotyczący Andrychowa
Wiktionary
rzecz. Andrychów mrz., andrychowianin mos., andrychowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Andrzej – imię męskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od greckiego imienia Andréas, którego rdzeń andr- nawiązuje do znaczenia: „człowiek, mężczyzna, taki jak mężczyzna” (inne źródło tłumaczy go jako „dzielny, mężny”). To greckie imię Andréas nosił jeden z apostołów, brat Szymona Piotra. Imię występuje także w Biblii. W języku polskim przybrał formę Andrzej.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Andrzej i jestem kolejarzem z podtarnowskiej miejscowości.
(1.1) W Kościele katolickim na 30 listopada przypada wspomnienie św. Andrzeja Apostoła, patrona małżeństw, rybaków, woziwodów, rzeźników i zakochanych oraz wspomagającego w sprawach matrymonialnych.
(1.1) Andrzejowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 30 listopada, a także 6 i 19 stycznia, 12 i 27 kwietnia, 13 i 16 maja, 12 i 21 lipca, 10 listopada oraz 10 grudnia.
Wiktionary
IPA: ˈãnḍʒɛj, AS: ãnḍžei ̯
Wiktionary
rzecz. Andrzejowa ż., Andrzejówna ż., Andrzejostwo lm m., andrzejki nmos., Andrzejów mrz., Andrzejówka ż., Andrzejki nmos., Andrzejowice nmos., andrzejowskia ż.
:: zdrobn. Andrzejek mos., Andrzejeczek mos., Andrek mos., Andruś mos.
:: fż. Andrzeja ż., Andrea ż.
przym. Andrzejowy, Andrzejkowy, Andrekowy, Andrusiowy, andrzejski, andrzejkowy
przysł. andrzejkowo
zob. Jędrzej, Ondrasz, Andrzeja, Andrea.
Wiktionary
(1.1) war. Jędrzej; rzad. war. Ondrasz; zdrobn. Andrzejek, Andrzejeczek, Andrek, Andruś, Jędrzejek, Jędrek, Jędruś, Jędrunio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Andrzeja, Ondrzeja, Anda – polskie imię żeńskie pochodzące od imienia męskiego Andrzej. Dzisiaj raczej rzadko spotykane (według materiałów Instytutu Języka Polskiego PAN w roku 1998 imię to nosiło 78 mieszkanek Polski). Imię było bardziej popularne w średniowieczu.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Andrzeja i jestem kolejarką z Tarnowskich Gór.
(1.1) 4 lutego przypadają imieniny Andrzei i Andrzeja.
(1.1) Pani Andrzejo, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ãnˈḍʒɛja, AS: ãnḍžei ̯a
Wiktionary
rzecz. andrzejki nmos., Andrzejki nmos., Andrzejów mrz., Andrzejówka ż., Andrzejowice nmos.
:: war. Ondrzeja ż., Andrea ż.
:: zdrobn. Andrzejka ż., Andzia ż., Jędrzejka ż., Jędrusia ż.
:: fm. Andrzej mos., Jędrzej mos.
przym. andrzejkowy
:: gwara. przest. Andrzejowy
Wiktionary
(1.1) war. Ondrzeja, Andrea; zdrobn. Andrzejka, Andzia, Jędrzejka, Jędrusia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wieczór 29 listopada poprzedzający dzień św. Andrzeja, kiedy tradycyjnie urządza się zabawy;
2. wieczorna zabawa w wigilię św. Andrzeja (29 listopada), połączona z wykonywaniem wróżb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Andrzej
Wiktionary
(1.1) Załóż Andrzejkowi czapeczkę, bo słonko praży.
Wiktionary
rzecz. Andrzej m., andrzejki lm.
przym. Andrzejowy, andrzejkowy
Wiktionary
(1.1) Andrek, Andruś, Jędrzejek, Jędrek, Jędruś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andrzejewa
Wiktionary
rzecz. Andrzejewo n.
:: fż. andrzejewianka ż.
przym. andrzejewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andrzejewa
Wiktionary
rzecz. Andrzejewo n.
:: fm. andrzejewianin m.
przym. andrzejewski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Andrzejewicz (Andrejewicz), polski herb szlachecki, odmiana herbu Giejsz.
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. miasteczko na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Andrzejewa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Andrzejewo n., andrzejewianin m., andrzejewianka ż.
Wiktionary
1. wieczór 29 listopada poprzedzający dzień św. Andrzeja, kiedy tradycyjnie urządza się zabawy;
2. wieczorna zabawa w wigilię św. Andrzeja (29 listopada), połączona z wykonywaniem wróżb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wieczór 29 listopada, w wigilię dnia św. Andrzeja
(1.2) etn. ezot. tradycyjna zabawa połączona z wróżbami odbywająca się w wieczór andrzejkowy, w której dawniej brały udział tylko panny;
Wiktionary
Andrzejki – wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Pierwsza polska wzmianka literacka o nim pojawiła się w 1557 roku za sprawą Marcina Bielskiego.
Dzień ten przypada na końcu lub na początku roku liturgicznego. Andrzejki są specjalną okazją do zorganizowania ostatnich hucznych zabaw przed rozpoczynającym się adwentem.
W Szkocji obchodzony 30 listopada dzień świętego Andrzeja jest świętem narodowym.
Wikipedia
IPA: ãnˈḍʒɛjci, AS: ãnḍžei ̯ḱi
Wiktionary
rzecz. Andrzejek mos., Andrzej mos., Andrzeja ż.
przym. andrzejkowy, Andrzejowy
Wiktionary
potocznie: uczestniczyć w andrzejkach
SJP.pl
Andrzejek z małżonką
SJP.pl
dotyczący andrzejek (wieczoru w przeddzień imienin Andrzeja)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z andrzejkami, dotyczący andrzejek
Wiktionary
rzecz. Andrzejek mos., andrzejki nmos., Andrzej mos., Andrzeja ż.
przym. Andrzejowy
Wiktionary
Andrzej z małżonką; Andrzejowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rzad. Andrzej z żoną
Wiktionary
(1.1) Andrzejostwo przychodzą do nas co niedzielę.
Wiktionary
zob. Andrzej.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Andrzejowa
Wiktionary
rzecz. Andrzejów m.
:: fż. andrzejowianka ż.
przym. andrzejowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Andrzejowa
Wiktionary
rzecz. Andrzejów m.
:: fm. andrzejowianin m.
przym. andrzejowski
Wiktionary
Andrzej z małżonką; Andrzejostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Andrzejowa
Wiktionary
Andrzejowski (Prus I odmiana Andrzejowski, Andrzejewski) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Prus.
Wikipedia
rzecz. Andrzejów m., andrzejowianin m., andrzejowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Andrzeja lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Andrzeja
Wiktionary
(1.1) Przed Andrzejowym domem rosną dwa rosochate orzechy.
(1.1) Andrzejowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. Andrzej mos., Andrzejek mos., Andrzejowa ż., Andrzeja ż., Andrzejka ż., andrzejki nmos., Andrzejki nmos., Andrzejów mrz., Andrzejówka ż., Andrzejowice nmos., Andrek mos., Andruś mos., Jędrzej mos., Jędrzejek mos., Jędrek mos., Jędruś mos., Andreas mos., Andrea ż.
przym. Andrzejkowy, Andrusiowy, Jędrzejowy, Jędrzejkowy, Jędrusiowy, andrzejkowy
Wiktionary
(1.1) Jędrzejowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
góry w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. góry w Ameryce Południowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aconcagua jest najwyższym szczytem Andów.
Wiktionary
IPA: ˈãndɨ, AS: ãndy
Wiktionary
rzecz. andynista mos., andynizm mrz.
przym. andyjski, andynistyczny
Wiktionary
→ Andy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Andami, dotyczący Andów
Wiktionary
(1.1) Aconcagua to najwyższy andyjski szczyt.
Wiktionary
IPA: ãnˈdɨjsʲci, AS: ãndyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Andy lm nm., andynista m., andynistka ż., andynizm m.
przym. andynistyczny, transandyjski, podandyjski
Wiktionary
osoba uprawiająca wspinaczkę wysokogórską w Andach
SJP.pl
uprawianie wspinaczki wysokogórskiej w Andach
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Angelika – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, w języku łacińskim oznacza „anielica”, „posłanka”.
W ostatnich czasach zapis imienia Angelika bywa spolszczany i występuje w formie Andżelika lub nawet Andrzelika. Ta ostatnia pisownia jest niepoprawna i ma negatywną opinię Rady Języka Polskiego.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Angelina – forma pochodna imion Aniela, Angela.
W Polsce do lat 20. XX wieku imię Angelina nadano 8 razy. Imię zyskało popularność od lat 80. XX wieku pod wpływem filmu i telewizji. W 1994 zarejestrowano 1581 kobiet o tym imieniu. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 4508 kobiet o imieniu Angelina nadanym jako imię pierwsze, 404 zarejestrowane jako Andżelina a także 88 zapisywanych jako Andrzelina.
Wikipedia
zdrobnienie od imienia żeńskiego Anna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Anna
Wiktionary
Andzia (oryg. Antje, 2001) – polsko-niemiecki serial animowany, emitowany od 3 września 2008 roku w Wieczorynce. Zawiera 26 odcinków. Od 1 lipca 2015 emitowany w paśmie Bajkowa TVS na antenie TVS, a od 6 lipca 2015 także na kanale Stopklatka TV.
Wikipedia
(1.1) Pojechałyśmy z Andzią tramwajem.
Wiktionary
rzecz. Andrzeja ż., Ania ż., Anka ż., Aneczka ż., Anna ż.
Wiktionary
(1.1) Ania, Anka, Aneczka, Anula, Anusia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Andzi lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anety lub z nią związany
SJP.pl
Anecin – osiedle w północno-wschodniej części Warszawy, w dzielnicy Białołęka.
Osiedle położone jest na terenie, którego centrum stanowi skrzyżowanie ulicy Modlińskiej i Mehoffera (większa część leży po zachodzie Modlińskiej). Miejski System Informacji nie uwzględnia jednak istnienia tego osiedla i jego teren rozdzielony jest osiami ww. ulic na 4 części i włączony w teren osiedli: Nowodwory, Tarchomin, Dąbrówka Szlachecka i Henryków. Natomiast podział na osiedla (i Rady Osiedli) według Urzędu Dzielnicy Białołęka uwzględnia istnienie tego osiedla jednak identyfikuje pod tą nazwą jedynie tereny Anecina leżące na zachód od ul. Modlińskiej. Na terenie osiedla znajduje się m.in. placówka Domu Opieki Społecznej oraz Sala Królestwa dwóch zborów Świadków Jehowy (Warszawa–Tarchomin i Warszawa–Nowodwory).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anety lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Anka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Anna
Wiktionary
(1.1) Pani Aneczka szczyci się być Kociewianką z dziada pradziada.
(1.1) Kupię Aneczce bukiecik niezapominajek.
Wiktionary
rzecz. Anuś ż., Anusia ż., Anulka ż., Andzia ż., Anna ż., Anka ż.
Wiktionary
mający postać anegdoty, polegający na anegdocie
SJP.pl
skłonność do opowiadania anegdot
SJP.pl
1. amator anegdot;
2. człowiek lubiacy opowiadać anegdoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba umiejąca opowiadać anegdoty
Wiktionary
(1.1) Z Marka był niezły anegdociarz, słuchało się go z zainteresowaniem.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡˈdɔt͡ɕaʃ, AS: ãnegdoćaš
Wiktionary
rzecz. anegdota ż., anegdotka ż., anegdoteczka ż., anegdotyzm m., anegdotyczność ż., anegdociarstwo n., anegdocista m., anegdotczyk m., anegdotarium n.
przym. anegdotyczny, anegdociarski
przysł. anegdotycznie
Wiktionary
(1.1) anegdocista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba opowiadająca anegdoty
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡdɔˈt͡ɕista, AS: ãnegdoćista
Wiktionary
rzecz. anegdota ż., anegdotka ż., anegdoteczka ż., anegdotyzm m., anegdotyczność ż., anegdociarstwo n., anegdociarz m., anegdotczyk m., anegdotarium n.
przym. anegdotyczny, anegdociarski
przysł. anegdotycznie
Wiktionary
1. krótkie, zabawne opowiadanie o wydarzeniu z czyjegoś życia
2. gatunek prozy narracyjnej w literaturze pisanej, a także ustnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótkie, zabawne opowiadanie o prawdziwym wydarzeniu z czyjegoś życia
(1.2) liter. gatunek prozy narracyjnej w literaturze pisanej, a także ustnej
Wiktionary
Anegdota (gr. τὸ ἀνέκδοτоν, to anekdoton „nieopublikowane” od ἀν-, an- „nie-” i ἔκδοτος, ékdotos „opublikowane”, z ἐκ-, ek- „na zewnątrz” i δίδωμι, dídōmi „daję”) – krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej albo historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej.
Wikipedia
(1.1) Spróbuj rozbawić towarzystwo, opowiedz parę anegdot!
(1.1) W ubiegłowiecznej anegdocie proboszcz pomstuje z ambony na tych, którzy nie chodzą do kościoła.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡˈdɔta, AS: ãnegdota
Wiktionary
rzecz. anegdociarz m., anegdocista m., anegdotyzm m.
przym. anegdotyczny
Wiktionary
(1.1) dowcip
Wiktionary
zdrobnienie od: anegdotka
SJP.pl
zdrobnienie od: anegdota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: anegdota
Wiktionary
1. krótkie, zabawne opowiadanie o wydarzeniu z czyjegoś życia
2. gatunek prozy narracyjnej w literaturze pisanej, a także ustnej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób anegdotyczny
Wiktionary
→ anegdota
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) posiadający cechy anegdoty
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡdɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ãnegdotyčny
Wiktionary
rzecz. anegdota ż., anegdotka ż., anegdotyzm m., anegdociarz m., anegdocista m.
przysł. anegdotycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. pojmowanie dzieła od strony anegnotycznej
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡˈdɔtɨsm̥, AS: ãnegdotysm̦
Wiktionary
rzecz. anegdociarz m., anegdocista m., anegdota ż.
przym. anegdotyczny
Wiktionary
Anejakulacja – zaburzenie czynności płciowych polegające na braku wytrysku nasienia u osobników płci męskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. anegdota
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ἀνέκδοτος.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|anegdota.
źródła.
== anekdota (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anegdota
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛɡˈdɔta, AS: ãnegdota
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ἀνέκδοτος.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|anegdota.
źródła.
== anekdota (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anegdota
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dodatek, uzupełnienie, załącznik, który stanowi integralną część dzieła lub pisma;
2. wydzielona część pomieszczenia, wnęka lub małe pomieszczenie przylegające do większego; przybudówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dodatek do publikacji
(1.2) przylegające do pomieszczenia lub wydzielone z niego mniejsze pomieszczenie
(1.3) bud. część budynku przylegająca do głównej jego części
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O tym, że zależało mu na tym, aby traktat ten odebrany został jako poważna rozprawa naukowa świadczą zarówno liczne przypisy, w których podawał on uściślenia, wyjaśnienia i źródła swoich informacji, jak i dołączone do niego w formie aneksów różnego rodzaju dokumenty i listy (…)
Wiktionary
IPA: ˈãnɛks, AS: ãneks
Wiktionary
rzecz. aneksowanie n., aneksik mrz.
czas. aneksować
przym. aneksowy
Wiktionary
(1.1) załącznik
Wiktionary
zrobniale: aneks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od aneks
Wiktionary
(1.1) To nie aneks, lecz tylko mały aneksik.
Wiktionary
rzecz. aneks m.
Wiktionary
przyłączenie siłą przez państwo części lub całości innego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zagarnięcie, włączenie siłą do swojego państwa terytorium innego państwa lub jego części;
Wiktionary
Aneksja (łac. annexio – przyłączenie) – zagarnięcie, przyłączenie przez jedno państwo aktem jednostronnym całości lub części terytorium innego państwa, bez zgody tego państwa, najczęściej przy użyciu siły lub w wyniku wygranej wojny. Współcześnie zakazana przez prawo międzynarodowe.
Wikipedia
(1.1) Duża część muzułmanów poparła próbę aneksji bogatego Kuwejtu.
Wiktionary
IPA: ãˈnɛksʲja, AS: ãneksʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aneksjonizm m., aneksjonista m., aneksjonistka ż., anektowanie n., zaanektowanie n.
czas. anektować ndk., zaanektować dk.
przym. aneksyjny, aneksjonistyczny
Wiktionary
(1.1) anektowanie, zabór, zajęcie, zagarnięcie, debellacja
Wiktionary
związany z aneksją, wynikający z aneksji (np. polityka aneksjonistyczna, tendencje aneksjonistyczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z aneksjonizmem, aneksjonistami, siłowym powiększaniem obszaru państwa kosztem terytoriów ościennych
Wiktionary
rzecz. aneksja ż., aneksjonizm mrz., aneksjonista mos., anektowanie n., zaanektowanie n.
czas. anektować ndk., zaanektować dk.
przym. aneksyjny
Wiktionary
(1.1) zaborczy
Wiktionary
polityka powiększania swojego państwa przez zagarnianie siłą obcych terytoriów; polityka zaborów
SJP.pl
dołączać, dołączyć aneks (załącznik, dodatek) do jakiegoś dokumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sporządzanie aneksu do jakiegoś dokumentu
Wiktionary
rzecz. aneks m.
czas. aneksować
przym. aneksowy
Wiktionary
→ aneks
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aneksem, dotyczący aneksu
Wiktionary
rzecz. aneks m., aneksowanie n.
Wiktionary
zaborczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z aneksją, zaborem ziem innego państwa
Wiktionary
rzecz. zaanektowanie n., aneksja ż., anektowanie n.
czas. anektować, zaanektować
przym. aneksjonistyczny
Wiktionary
białko odwracalnie wiążące jony wapniowe oraz fosfolipidy błony plazmatycznej
SJP.pl
1. dokonywać (dokonać) aneksji, przyłączać (przyłączyć) siłą obce terytoria do własnego państwa;
2. książkowo: zajmować (zająć) coś, zabierać (zabrać) zwykle bez zgody dotychczasowych użytkowników, np. anektować dom
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) polit. zagarniać terytorium innego państwa; dokonywać aneksji
(1.2) książk. zajmować coś, często bez zgody właściciela lub dotychczasowych użytkowników; zagarniać dla siebie
Wiktionary
(1.1) Besarabia to część Mołdawii, którą anektowali Rosjanie.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛkˈtɔvat͡ɕ, AS: ãnektovać
Wiktionary
rzecz. aneksja ż., aneksjonizm m., aneksjonista m., aneksjonistka ż., anektowanie n., zaanektowanie n.
czas. zaanektować dk.
przym. aneksyjny, aneksjonistyczny
Wiktionary
(1.2) zajmować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. dokonywanie aneksji terytorium innego państwa
(1.2) samowolne zajmowanie czegoś, zwykle pomieszczeń, lokali, budynków
Wiktionary
(1.1) Anglia i Francja wyraziły zgodę na anektowanie przez Niemcy Czechosłowacji dla ratowania siebie.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛktɔˈvãɲɛ, AS: ãnektovãńe
Wiktionary
rzecz. zaanektowanie n., aneksja ż., aneksjonizm m., aneksjonista m.
czas. anektować ndk., zaanektować dk.
przym. aneksyjny, aneksjonistyczny
Wiktionary
(1.1) aneksja
(1.2) zajmowanie, zagarnianie, zabieranie
Wiktionary
obszar niezamieszkany na stałe przez człowieka i niewykorzystany gospodarczo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. obszar nie zamieszkany na stałe i nie wykorzystywany gospodarczo przez człowieka
Wiktionary
Anekumena (z stgr. ἀν- an- „nie, bez” + οἰκουμένη oikoumene „świat zaludniony”) – obszar na kuli ziemskiej trwale i całkowicie niezamieszkany przez człowieka i niewykorzystywany gospodarczo, w przeciwieństwie do ekumeny, czyli terenów stale zamieszkanych i subekumeny – terenów zamieszkanych czasowo.
Do anekumeny można zaliczyć np. obszary pustynne, obszary polarne oraz szczytowe partie wysokich pasm górskich.
Wikipedia
chorobowy niedobór czerwonych krwinek i hemoglobiny; niedokrwistość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. niedokrwistość.;
(1.2) uczn. ktoś powolny
Wiktionary
Niedokrwistość, anemia (łac. anaemia) – zaburzenie spowodowane przez:
Wikipedia
(1.1) Nel pozbyła się tu nie tylko febry, ale i anemii, Stasia nie zabolała nawet nigdy głowa […]
Wiktionary
IPA: ãˈnɛ̃mʲja, AS: ãnẽmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anemiczka ż., anemik m.
przym. anemiczny
przysł. anemicznie
Wiktionary
(1.1) niedokrwistość
Wiktionary
kobieta, dziewczyna chora na anemię
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób anemiczny
Wiktionary
rzecz. anemiczność ż., anemia ż., anemik m., anemiczka ż.
przym. anemiczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: anemicznie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest anemiczne; cecha tych, którzy są anemiczni
Wiktionary
przym. anemiczny
przysł. anemicznie
Wiktionary
1. związany z anemią, cierpiący na anemię (np. anemiczne dziecko);
2. przenośnie: słaby i niepozorny (np. W kącie ogrodu rosły anemiczne krzaczki.)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. dotyczący anemii, właściwy anemii
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. niemrawy, słaby, działający powoli, niezdecydowanie
Wiktionary
rzecz. anemia ż., anemiczność ż.
przysł. anemicznie
Wiktionary
(1.1) niedokrwisty
(2.1) flegmatyczny, powolny, słaby, słabowity, wątły
Wiktionary
osoba chora na anemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. człowiek chorujący na anemię
(1.2) pot. uczn. człowiek słaby fizycznie
(1.3) uczn. ktoś powolny
Wiktionary
(1.1) Na oddziale przebywało czterech anemików.
(1.2) Był słaby jak anemik.
Wiktionary
IPA: ãˈnɛ̃mʲik, AS: ãnẽmʹik
Wiktionary
rzecz. anemia
przysł. anemicznie
Wiktionary
(1.2) słabeusz m.
Wiktionary
1. pojawienie się niedokrwistości;
2. zmniejszenie dopływu krwi do tkanki, niedokrwienie
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z wiatrem
Wiktionary
IPA: ãˈnɛ̃mɔ, AS: ãnẽmo
Wiktionary
rozprzestrzenianie nasion, roślin i owoców za pomocą wiatru; wiatrosiewność
SJP.pl
Anemochoria (wiatrosiewność) – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania zarodników grzybów oraz zarodników, nasion i owoców u roślin, polegający na roznoszeniu ich przez ruchy powietrza. Wiatrosiewność jest bardzo rozpowszechnionym sposobem rozsiewania, szczególnie wśród roślin rosnących w górach, na stepach, pustyniach, na sawannie i na wyspach. Umożliwia rozprzestrzenianie się grzybów i roślin na duże odległości, nawet setek kilometrów. Odległość na jaką przenoszone są zarodniki i nasiona zależy m.in. od ich ciężaru i stopnia przystosowania do wiatrosiewności.
Wikipedia
kwiat zapylany za pośrednictwem wiatru
SJP.pl
zapylanie roślin przez wiatr; wiatropylność
SJP.pl
Anemogamia, wiatropylność – zapylenie kwiatów poprzez wiatr przenoszący pyłki. Przykładami roślin zapylanych w ten sposób jest wiele drzew, np. leszczyna, topola, sosny, a także na przykład trawy. U traw pręciki na długich nitkach pręcikowych wystają na zewnątrz kłosa. U wielu roślin wiatropylnych, w tym u większości drzew, kwiaty rozwijają się wcześniej niż liście (proanthia), co zwiększa szanse na zapylenie.
Wikipedia
podatny na zapylanie przez wiatr
SJP.pl
przyrząd do mierzenia kierunku i prędkości wiatru z urządzeniem samopiszącym
SJP.pl
Anemograf – elektryczny przyrząd samopiszący służący do ciągłego pomiaru oraz zapisu kierunku i prędkości wiatru.
Jest połączeniem anemometru i samopisu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. nauka o wiatrach
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anemologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|anemo-|-logia. < (etym|grec|ἄνεμος. → wiatr) + (etym|gr|-λογία. < etym|gr|λόγος. → mowa, rozprawa, traktat)
Pojęcie pojawiło się w nauce w łacińskiej formie anemologia przed końcem XVI wieku. W języku polskim w encyklopedii S. Orgelbranda z 1859 wyraz podano w formie anemologija, w słowniku warszawskim z 1900 w formie anemologja.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anemology
* francuski: (1.1) anémologie ż.
* hiszpański: (1.1) anemología
* łaciński: (1.1) anemologia
* niemiecki: (1.1) Anemologie ż.
* portugalski: (1.1) anemologia ż.
* włoski: (1.1) anemologia ż.
źródła.
== anemologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anemologia, nauka o wiatrach
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛ̃mɔˈlɔɟja, AS: ãnẽmoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. anemologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anemologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|anemo-|-logia. < (etym|grec|ἄνεμος. → wiatr) + (etym|gr|-λογία. < etym|gr|λόγος. → mowa, rozprawa, traktat)
Pojęcie pojawiło się w nauce w łacińskiej formie anemologia przed końcem XVI wieku. W języku polskim w encyklopedii S. Orgelbranda z 1859 wyraz podano w formie anemologija, w słowniku warszawskim z 1900 w formie anemologja.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anemology
* francuski: (1.1) anémologie ż.
* hiszpański: (1.1) anemología
* łaciński: (1.1) anemologia
* niemiecki: (1.1) Anemologie ż.
* portugalski: (1.1) anemologia ż.
* włoski: (1.1) anemologia ż.
źródła.
== anemologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anemologia, nauka o wiatrach
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. przyrząd do pomiaru prędkości ruchu gazów i cieczy;
2. przyrząd do pomiaru siły i kierunku wiatru; wiatromierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. meteorol. przyrząd do pomiaru prędkości gazów
Wiktionary
Anemometr – przyrząd służący do mierzenia prędkości ruchu gazów i cieczy. Niektóre anemometry wskazują również kierunek ruchu. Anemometr mierzący prędkość wiatru to wiatromierz.
Anemometr, który rejestruje graficznie prędkość lub kierunek wiatru, nazywa się anemografem. Obecnie anemografy są coraz częściej wspierane przez komputerowy zapis danych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) anemometr czaszowy
synonimy.
(1.1) wiatromierz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anemometryczny
rzecz. anemometria ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) anemometer
* angielski: (1.1) anemometer
* arabski: (1.1) مرياح
* bułgarski: (1.1) анемометър m.
* duński: (1.1) anemometer n.
* esperanto: (1.1) anemometro
* francuski: (1.1) anémomètre
* hiszpański: (1.1) anemómetro m.
* ido: (1.1) anemometro
* niemiecki: (1.1) Anemometer n.
* nowogrecki: (1.1) ανεμόμετρο n.
* włoski: (1.1) anemometro m.
źródła.
== anemometr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) anemometr
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛ̃ˈmɔ̃mɛtr̥, AS: ãnẽmõmetr̦
Wiktionary
przym. anemometryczny
rzecz. anemometria ż.
Wiktionary
(1.1) wiatromierz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. pomiar kierunku i prędkości wiatru
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wiatromiernictwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anemometr mrz.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|anemo-|-metria. < etym|grec|ἄνεμος. → wiatr + (etym|gr|-μετρία. < etym|gr|μέτρον. (metron) → miara)
W literaturze naukowej termin ten pojawia się w wersji łacińskiej anemometria i francuskiej anémométrie odpowiednio pod koniec XVII i w XVIII wieku, kiedy to jest notowany przez francuskie słowniki. W formie anemometryja pojawia się w słowniku Łukaszewskiego z 1847 roku.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) anemometry
* czeski: (1.1) anemometrie ż.
* francuski: (1.1) anémométrie ż.
* hiszpański: (1.1) anemometría ż.
* interlingua: (1.1) anemometria
* łaciński: (1.1) anemometria
* niderlandzki: (1.1) anemometrie
* niemiecki: (1.1) Windmessung ż., Anemometrie
* nowogrecki: (1.1) ανεμομετρία ż.
* portugalski: (1.1) anemometria ż.
* rumuński: (1.1) anemometrie
* włoski: (1.1) anemometria ż.
źródła.
== anemometria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anemometria, mierzenie wiatru
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛ̃mɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: ãnẽmõmetrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anemometr mrz.
Wiktionary
(1.1) wiatromiernictwo
Wiktionary
roślina zielna o białych lub żółtych kwiatach; zawilec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Anemone|L.|ref=tak., zawilec;
(1.2) bot. roślina z rodzaju anemonów (1.1)
(1.3) pot. kwiat rośliny z rodzaju anemonów (1.1)
(1.4) zool. nazwa systematyczna|Actiniaria|ref=tak., ukwiał;
Wiktionary
Zawilec (Anemone L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych. Jego klasyfikacja jest problematyczna i w zależności od ujęcia obejmuje ok. 64 gatunki lub ok. 150 gatunków. Niezależnie od ujęcia systematycznego rodzaj jest szeroko rozprzestrzeniony niemal na całym świecie, głównie w strefie klimatu chłodnego i arktycznego półkuli północnej, w strefie międzyzwrotnikowej na obszarach górskich. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – lasy, zarośla, łąki górskie i suche murawy. W wąskim ujęciu systematycznym rodzaj ten nie ma przedstawicieli we florze Polski (poza uprawianym zawilcem wieńcowym). W szerszym, tradycyjnym, obejmuje cztery gatunki dziko rosnące w Polsce: zawilec gajowy A. nemorosa, narcyzowy A. narcissiflora, wielkokwiatowy A. sylvestris i żółty A. ranunculoides.
Wikipedia
(1.2) Uprawiali w milczeniu warzywa i białe kwiaty. Tylko białe - lilie, przebiśniegi, anemony, białe piwonie i georginie.
(1.3) Złociste jaskry, purpurowe anemony, tulipany, ostróżki, maki powiewały unoszącymi się nad nimi rojnie motylkami.
(1.4) Istnieją w końcu nieśmiertelne gatunki zwierząt (np. anemony czy słodkowodne hydry) niewykazujące żadnych objawów starzenia się, a niektóre wielkie żółwie dożywają 180 lat.
(1.4) W środku groty rozpościera się fascynujący widok na wielobarwne, falujące w płytkiej wodzie anemony i wodorosty.
Wiktionary
(1.1-3) zawilec
(1.4) ukwiał
Wiktionary
trująca substancja występująca w anemonach i jaskrach
SJP.pl
Anemonina – organiczny związek chemiczny z grupy laktonów. Została wyizolowana z jaskra ostrego. Występuje w sasance zwyczajnej (Anemone pulsatilla) i innych jaskrowatych. Ma właściwości drażniące.
Wikipedia
związany z anemonem
SJP.pl
zespół drobnych organizmów roślinnych i zwierzęcych unoszących się biernie w powietrzu; aeroplankton
SJP.pl
Aeroplankton, anemoplankton, plankton powietrzny, plankton eoliczny (gr. aer „powietrze”, planktós „błąkający się”) – ogół organizmów unoszonych ruchami powietrza w atmosferze. Do organizmów takich zaliczane są bakterie, zarodniki grzybów, drobne pajęczaki, owady i inne drobinki organiczne.
Wikipedia
przyrząd służący do określania kierunku wiatru, używany w nawigacji; wiatrowskaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. przyrząd wskazujący kierunek wiatru
Wiktionary
Wiatrowskaz, anemoskop – proste mechaniczne urządzenie do wskazywania kierunku wiatru:
Wikipedia
(1.1) Instytut zakupił radziecki anemoskop do ogródka meteorologicznego.
Wiktionary
(1.1) wiatrowskaz
Wiktionary
przymiotnik od: anemoskop
SJP.pl
Anemostat – element nawiewny (nawiewnik) lub wywiewny (wywiewnik) do montowania w suficie, jest to zakończenie sieci wentylacyjnej mechanicznej, umożliwiające kształtowanie strugi powietrza nawiewanego w pożądany sposób.
W zależności od kierunku przepływu powietrza rozróżniamy:
Wikipedia
wada wrodzona, polegająca na niewykształceniu się mózgu u płodu; bezmózgowie
SJP.pl
Bezmózgowie (łac. anencephalia) – letalna (śmiertelna) wada wrodzona o charakterze malformacji, polegająca na braku lub na szczątkowym rozwoju mózgowia, zwykle przebiegającym łącznie z bezczaszkowiem (acrania) czyli niewykształceniem struktur mózgoczaszki. Należy do tzw. dysrafii.
Wikipedia
przymiotnik od: anencefalia
SJP.pl
dzieło sztuki bez tytułu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. dzieło nieposiadające tytułu
Wiktionary
IPA: ˌãnɛˈpʲiɡraf, AS: ãnepʹigraf
Wiktionary
(medycyna)
1. utrata albo znaczne osłabienie zdolności odpornościowej organizmu, który staje się niezdolny do obrony przed czynnikami chorobotwórczymi;
2. w psychiatrii: brak inicjatywy, energii życiowej występujący w depresjach psychicznych, nerwicach
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: anergia
SJP.pl
czujnik ciśnieniomierza, np. barometru, w postaci puszki próżniowej, odkształcającej się pod wpływem ciśnienia atmosferycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. sprężynowy barometr próżniowy do pomiaru ciśnienia atmosferycznego
Wiktionary
Aneroid – barometr metalowy. Przyrząd wykorzystywany do pomiaru ciśnienia atmosferycznego, zastępujący barometr rtęciowy.
Zasadniczą częścią aneroidów jest hermetycznie zamknięta, lekko pofałdowana, metalowa puszka membranowa (w kształcie walca), w której panuje obniżone ciśnienie (tzw. puszka Vidiego). Ciśnienie atmosferyczne próbując zgnieść metalową puszkę, zbliża do siebie jego podstawy (wykonane z elastycznego materiału). Dlatego obie podstawy są przytrzymywane za pomocą umieszczonej na zewnątrz puszki sprężyny równoważącej ciśnienie atmosferyczne. Odkształcenia sprężyny – spowodowane zmiennością ciśnienia atmosferycznego – są przenoszone za pomocą układu dźwigni mechanicznych na wskazówkę.
Wikipedia
IPA: ˌãnɛˈrɔjit, AS: ãneroi ̯it
Wiktionary
związany z aneroidem
SJP.pl
dotyczący anestezji, powodujący anestezję (np. środki anestetyczne)
SJP.pl
środek znieczulający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. med. środek do znieczulenia ogólnego lub miejscowego;
Wiktionary
Anestetyki, środki znieczulające – leki do znieczulenia ogólnego lub miejscowego. Ich działanie polega na odwracalnym hamowaniu przewodnictwa nerwowego, a w przypadku znieczulenia ogólnego także zmniejszaniu aktywności siatkowo-korowej. Stosowane są wziewnie lub dożylnie podczas operacji, w celu zniesienia bólu, świadomości, odruchów, a także wywołania niepamięci.
Dziedzina medycyny zajmująca się anestetykami to anestezjologia.
Wikipedia
rzecz. anestetyka ż., anestetysta m., anestezyna ż., anestezja ż.
przym. anestezyjny, anestetyczny
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się metodami znieczulenia i reanimacji, opieką nad chorym przed, w trakcie i po operacji; anestezjologia
SJP.pl
specjalista w dziedzinie anestetyki; anestezjolog
SJP.pl
znieczulenie; utrata czucia w całym ciele lub jego części spowodowana podaniem narkozy lub środków znieczulających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. znieczulenie
Wiktionary
Znieczulenie, anestezja (gr. αν- an- “bez” + αἲσθησις aisthesis “zmysłu”) – zjawisko przerwania przewodzenia impulsów nerwowych aferentnych z komórek receptorowych oraz eferentnych do komórek efektorowych pozwalający na bezpieczne i bezbolesne przeprowadzenie pacjenta przez czas operacji lub innego, potencjalnie bolesnego lub nieprzyjemnego zabiegu medycznego. W przeciwieństwie do analgezji blokuje przewodzenie wszystkich impulsów w obie strony.
Wikipedia
IPA: ˌãnɛˈstɛzʲja, AS: ãnestezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anestetyk m., anestetysta m., anestezyna ż.
przym. anestetyczny, anestezyjny
Wiktionary
lekarz specjalizujący się w podawaniu znieczulenia; anestetysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalizujący się w anestezjologii;
(1.2) med. pot. lekarz wykonujący i kontrolujący znieczulenie
Wiktionary
Anestezjolog – lekarz posiadający specjalizację z anestezjologii i intensywnej terapii. Do obowiązków lekarza anestezjologa należą: znieczulanie pacjentów wymagających operacji, leczenie pacjentów oddziału intensywnej terapii, leczenie bólu ostrego i przewlekłego oraz resuscytacja.
Wikipedia
(1.1) Proietti był głównym anestezjologiem w czasie zabiegu tracheotomii u papieża.
Wiktionary
IPA: ˌãnɛstɛˈzʲjɔlɔk, AS: ãnestezʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. anestezjologia ż.
:: fż. anestezjolożka ż.
przym. anestezjologiczny
Wiktionary
(1.1) anestetysta
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się metodami znieczulania i reanimacji, opieką nad chorym w czasie i po operacji; anestetyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny zajmujący się przygotowaniem chorego do operacji, przeprowadzaniem i kontrolą znieczulenia;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. anestezjolog mos., anestezjolożka ż.
przym. anestezjologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z anestezjologią lub anestezjologami
Wiktionary
rzecz. anestezjolog mos., anestezjologia ż.
Wiktionary
1. znieczulający;
2. pozbawiony czucia, znieczulony
SJP.pl
syntetyczny środek znieczulający o działaniu miejscowym, stosowany tylko zewnętrznie w formie maści, olejków; benzokaina
SJP.pl
Benzokaina, anestezyna (łac. Benzocainum, Anaesthesinum) – organiczny związek chemiczny, ester kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) i etanolu stosowany jako środek znieczulający o działaniu miejscowym.
Wikipedia
brak aktywności płciowej u samic ssaków między okresami rui
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Aneta, Anetta – forma pochodna imienia Anna, powstała jako przeniesienie francuskiego zdrobnienia tego imienia, Anette, do języka polskiego. Pochodzi z języka hebrajskiego. Imię dotarło do Polski w XIX w., wcześniej używano tylko imienia Anna.
Aneta imieniny obchodzi: 13 czerwca, 16 czerwca, 17 lipca i 26 lipca.
Wikipedia
(1.1) Pojechaliśmy z Anetą na oazę do Murzasichla.
Wiktionary
IPA: ãˈnɛta, AS: ãneta
Wiktionary
rzecz. Anetta ż.
:: zdrobn. Anetka ż.
przym. przest. gwara. Anecin
Wiktionary
(1.1) war. Anetta; zdrobn. Anetka
Wiktionary
zdrobnienie od: Aneta (imię żeńskie)
SJP.pl
Pico de Aneto; najwyższy szczyt Pirenejów w Hiszpanii (3404 m)
SJP.pl
Pico de Aneto lub po prostu Aneto (kat. Pic d’Aneto) – najwyższy szczyt Pirenejów w masywie Maladeta o wysokości 3404 m n.p.m. Znajduje się w Hiszpanii, w prowincji Huesca na północy Aragonii. Ze względu na położenie szczytu jego francuska nazwa – Néthou – wyszła z użycia.
Wikipedia
eter nienasycony, biała, krystaliczna substancja o zapachu anyżu, otrzymywana z olejków eterycznych; stosowany do aromatyzowania produktów spożywczych, preparatów kosmetycznych, środków leczniczych i napojów alkoholowych
SJP.pl
Anetol, p-metoksypropenylobenzen – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty anizolu podstawionego w pozycji para grupą propylenową; zawiera szkielet styrenu (Ph−CH=CH
2). Występuje naturalnie w niektórych roślinach, otrzymywany z olejków eterycznych anyżu i kopru.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Miała na imię Anetta i chodziła z nami na lodowisko.
Wiktionary
rzecz. Aneta ż.
:: zdrobn. Anettka ż.
Wiktionary
organizm lub komórka o nieprawidłowej liczbie chromosomów
SJP.pl
Wikipedia
występowanie zmiany liczby chromosomów (brak jednego lub pojawienie się dodatkowego)
SJP.pl
Wikipedia
o komórce: mający zmienioną liczbę chromosomów
SJP.pl
brak albo nadmiar jednego lub kilku chromosomów w stosunku do liczby podstawowej dla danego gatunku
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin nasiennych z gromady pranagozalążkowych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z podgromady pranagozalążkowych
SJP.pl
rząd roślin nasiennych z gromady pranagozalążkowych; Aneurophytales
SJP.pl
tiamina
SJP.pl
Wikipedia
chorobowe uwypuklenie ściany tętnicy, mające często postać tętniącego guza wypełnionego krwią lub skrzepliną; anewryzm; tętniak
SJP.pl
Wikipedia
tętniak, miejscowe rozszerzenie tętnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przest. zob. tętniak.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mówili doktorzy, że człowiek ten umarł na anewryzm.
(1.1) (…) wpadł w taki stan, że lada chwila oczekiwałem ataku apopleksji lub anewryzmu (…)
Wiktionary
IPA: ãˈnɛvrɨsm̥, AS: ãnevrysm̦
Wiktionary
(1.1) tętniak; przest. aneuryzma
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zwykły
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pogard. kiepski, byle jaki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. wjazd na teren oficyny
Wiktionary
krasnorost dostarczający agaru, występuje w przybrzeżnej strefie Morza Białego i koło Sachalinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ahnfeltia|ref=tak., rodzaj krasnorostów rzędu nazwa systematyczna|Gigartinales|ref=tak., mających rozgałęzioną plechaechę przyczepioną do podłoża, występujących na piaszczystym dnie chłodnych mórz północnych; gatunkiem typowym jest anfelcja złożona;
Wiktionary
(1.1) Na Dalekim Wschodzie anfelcje są zbierane w celu pozyskania agaru.
Wiktionary
IPA: ãnˈfɛlt͡sʲja, AS: ãnfelcʹi ̯a
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrót od: angielski
SJP.pl
skrót
(1.1) = angielski
Wiktionary
Język angielski, angielszczyzna (ang. English language /'ɪŋglɪʃ 'læŋgwɪʤ/, English) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in. Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Kanadzie, RPA, Australii i Nowej Zelandii. Pełni funkcję języka oficjalnego bądź półoficjalnego w ponad 60 państwach.
Wikipedia
IPA: ãŋʲˈɟɛlsʲci, AS: ãŋʹǵelsʹḱi
Wiktionary
skrót od: anglo-amerykański; ang.-amer.
SJP.pl
skrót od: anglo-amerykański; ang.-am.
SJP.pl
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Jeniseju, wypływa z jeziora Bajkał;
Wiktionary
Angara (ros. Ангара) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Jeniseju. Jej długość wynosi 1779 km, a powierzchnia dorzecza 1040 tys. km². Wypływa z jeziora Bajkał, przepływa przez południową część Wyżyny Środkowosyberyjskiej. W środkowym i dolnym biegu tworzy liczne progi. Angara jest jedyną rzeką, która wypływa z Bajkału.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Górna Angara • kolokacje rzeka|D=Angary|N=Angarą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Angarsk mrz.
przym. angarski, nadangarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Ангара ż.
* bułgarski: (1.1) Ангара ż.
* czeski: (1.1) Angara ż.
* francuski: (1.1) Angara
* kataloński: (1.1) Angarà
* litewski: (1.1) Angara
* niemiecki: (1.1) Angara
* rosyjski: (1.1) Ангара ż.
* słowacki: (1.1) Angara ż.
* ukraiński: (1.1) Ангара ż.
* włoski: (1.1) Angara
źródła.
== Angara (język słowacki.) ==
thumb|Angara (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Angara
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Angarsk mrz.
przym. angarski, nadangarski
Wiktionary
rekwizycja obcych statków dla celów publicznych - stosowano ją w czasie wojny
SJP.pl
Angaria (łac.; gr.: ἀγγαρεία, angareía) była rodzajem systemu pocztowego zaadaptowana przez Rzymian od starożytnych Persów. Według Ksenofonta system perski został ustanowiony przez Cyrusa Wielkiego. Kurierzy konni zostali rozmieszczeni na niektórych etapach wzdłuż głównych dróg imperium, aby przesyłać królewskie depesze nocą i dniem przy każdej pogodzie. System rzymski wziął swoją nazwę od greckiej formy babilońskiego słowa przyjętego w języku perskim na określenie konnych kurierów. W systemie rzymskim zaopatrzenie w konie i ich utrzymanie było obowiązkiem prowincjonalnej ludności. Z wypełnienia takiego obowiązku jedynie cesarz mógł udzielić zwolnienia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji w obwodzie irkuckim, nad Angarą;
Wiktionary
Angarsk (ros. Ангaрск) – miasto w Rosji w obwodzie irkuckim, nad Angarą, położone w odległości 5150 km na wschód odMoskwy.
Wikipedia
rzecz. Angara ż.
przym. angarski
Wiktionary
→ Angara (dopływ Jeniseju)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Angarą (rzeką w Rosji)
(1.2) związany z Angarskiem (miastem w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Angara ż., Angarsk mrz.
przym. nadangarski
Wiktionary
umowa o pracę; zatrudnienie
SJP.pl
Angaż (fr. engager – zobowiązywać się do czegoś) – określenie dla umowy o pracę, zwłaszcza aktorów.
Wikipedia
długi mankiet z koronek, modny od połowy XVII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rodzaj mankietu przy kobiecej sukni
Wiktionary
Angażanty (fr. engageantes) – dwu- lub trójwarstwowe mankiety, wykonane z muślinu, gazy lub koronki, występujące we francuskiej modzie kobiecej pod koniec XVII i w ciągu XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Zaroił się tedy (…) dwór od barwnych kontuszów, od szabel, od golonych łbów, i pełno w nim było łaciny, niewieściego szczebiotania, lamówek, robronów i rozmaitych „angażantów“.
Wiktionary
1. zatrudniać kogoś;
2. zajmować kogoś czymś, nakłaniać do czegoś, wciągać go w to;
3. poświęcać na coś czas, siły, pieniądze;
4. angażować się:
a) włączać się w coś, zajmować się czymś z zapałem;
b) zatrudniać się gdzieś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaangażować)
(1.1) włączać do uczestnictwa
(1.2) przyjmować do pracy
(1.3) zajmować czymś, wymuszać uwagę
czasownik zwrotny niedokonany angażować się (dk. zaangażować się)
(2.1) włączać się w coś
(2.2) przyjmować pracę
Wiktionary
(1.1) Robotnicy angażowali się w działalność rewolucyjną.
Wiktionary
czas. zaangażować
rzecz. angaż m., angażowanie n., gaża ż., zaangażowanie n.
Wiktionary
(1.1) poświęcać
(1.2) zatrudniać
(1.3) absorbować, pochłaniać, wciągać
(2.1) poświęcać się, wciągać się, włączać się, zajmować się
(2.2) zatrudniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|angażować.
Wiktionary
czas. angażować
rzecz. zaangażowanie n., angaż m.
Wiktionary
[czytaj: Andżel] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Aniela
Wiktionary
Angela – imię pochodzi od łacińskiego imienia Angel, które powstało od greckiego słowa ángelos "posłaniec". Imię to też zostało przyswojone w postaci Aniela, od niego powstały też imiona Angelika i Angelina. Jest żeńskim odpowiednikiem imienia Anioł (Angel). W ostatnich czasach zapis imienia Angela bywa spolszczany i występuje w formie Andżela lub nawet Andrzela (część osób błędnie wywodzi jej źródłosłów od imienia męskiego Andrzej). Ta druga wersja jest niepoprawna.
Wikipedia
rzecz. Anioł mos./ż., Aniela ż.
Wiktionary
1. pełen duchowego piękna;
2. nawiązujący do aniołów
SJP.pl
1. gatunek rośliny z rodziny selerowatych; litwor, dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor, dzięgiel lekarski;
2. odmiana lutni o siedemnastu strunach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Angelika – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, w języku łacińskim oznacza „anielica”, „posłanka”.
W ostatnich czasach zapis imienia Angelika bywa spolszczany i występuje w formie Andżelika lub nawet Andrzelika. Ta ostatnia pisownia jest niepoprawna i ma negatywną opinię Rady Języka Polskiego.
Wikipedia
(1.1) — Jak się nazywa ta kobieta? — Ona się nazywa Angelika.
Wiktionary
rzecz. Aniela ż., Anioł mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Aniela ż., Anioł mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
wikicytaty.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Angelica
* białoruski: (1.1) Анжэліка ż.
* duński: (1.1) Angelica
* francuski: (1.1) Angélique ż.
* hiszpański: (1.1) Angélica ż.
* islandzki: (1.1) Angelíka
* łotewski: (1.1) Anželika ż.
* niemiecki: (1.1) Angelika
* norweski: (1.1) Angelica, Angelika
* nowogrecki: (1.1) Αγγελική ż.
* rosyjski: (1.1) Ангелика ż., Анжелика ż.
* serbski: (1.1) Ангелика
* słowacki: (1.1) Angelika ż.
* szwedzki: (1.1) Angelica, Angelika
* ukraiński: (1.1) Анжеліка ż.
* węgierski: (1.1) Angyalka, Angelika
* włoski: (1.1) Angelica
źródła.
== Angelika (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Angelina – forma pochodna imion Aniela, Angela.
W Polsce do lat 20. XX wieku imię Angelina nadano 8 razy. Imię zyskało popularność od lat 80. XX wieku pod wpływem filmu i telewizji. W 1994 zarejestrowano 1581 kobiet o tym imieniu. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 4508 kobiet o imieniu Angelina nadanym jako imię pierwsze, 404 zarejestrowane jako Andżelina a także 88 zapisywanych jako Andrzelina.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Angeliny lub z nią związany
SJP.pl
1. pragnienie niepokalanej czystości;
2. postawa, która przejawia się w braku akceptacji przykrej rzeczywistości
SJP.pl
specjalista w dziedzinie angelologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. rel. teolog lub religioznawca zajmujący się angeologią
Wiktionary
(1.1) Ksiądz profesor zaprosił kilku znanych angelologów.
Wiktionary
rzecz. angelologia ż., angeologia ż., angeolożka ż.
:: fż. angelolożka ż.
przym. angelologiczny, angeologiczny
Wiktionary
(1.1) angeolog
Wiktionary
1. dział teologii obejmujący naukę o aniołach;
2. dział demonologii dotyczący dobrych duchów;
3. ironicznie: pogrążanie się w marzeniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. w teologii chrześcijańskiej: nauka o aniołach;
(1.2) rel. w religioznawstwie: nauka o duchach dobrych, dział demonologii
(1.3) rel. ogół wierzeń, także ludowych, dotyczących aniołów i ich wpływu na rzeczywistość
(1.4) żart. rub. bujanie w obłokach
Wiktionary
Angelologia a. Angeologia (gr. αγγελος angelos – posłaniec, anioł oraz λόγος logos – słowo, nauka).
Wikipedia
(1.1) Diakoni zdali wczoraj angelologię.
(1.2) Kupiłem sobie książkę o angelologii.
(1.3) Profesor zajmował się ludową angelologią ludów Kaukazu.
(1.4) To jego gadanie o warunkach jakie mają to istna angelologia.
(1.4) Sam nie rozumiem, skąd to mi się bierze, • że jestem mitologiczne zwierzę, • ni to świnio-byk ni to koto-pies, • w ogóle z moich stron: liryka, liryka, • tkliwa dynamika, • angelologia • i dal.
Wiktionary
rzecz. angeologia ż., angelolog m., angeolog m., angelolożka ż., angeolożka ż.
przym. angelologiczny, angeologiczny
Wiktionary
(1.1) angeologia
(1.2) angeologia
(1.3) angeologia
(1.4) angeologia
Wiktionary
przymiotnik od: angelologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. teol. związany z angelologią, dotyczący angelologii
Wiktionary
(1.1) Ojciec Efraim wrócił z kongresu angelologicznego w Turynie.
Wiktionary
rzecz. aniołeczek mzw., anielątko n., anielstwo n., anielskość ż., anielica ż., angelologia ż., angelolog m., angeologia ż., angeolog mos.
przym. angeologiczny, aniołkowy
Wiktionary
(1.1) angeologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. anioł
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|aniół, anniół.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|angelus.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|anioł.
źródła.
== angelus (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. Anioł Pański
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|aniół, anniół.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. rel. teolog lub religioznawca zajmujący się angeologią
Wiktionary
(1.1) Odbierz z lotniska tego angeologa i zawieź go do Gliwic.
Wiktionary
rzecz. angelologia ż., angeologia ż., angelolożka ż.
:: fż. angeolożka ż.
przym. angeologiczny, angelologiczny
Wiktionary
(1.1) angelolog
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. w teologii chrześcijańskiej: nauka o aniołach;
(1.2) rel. w religioznawstwie: nauka o duchach dobrych, dział demonologii
(1.3) rel. ogół wierzeń, także ludowych, dotyczących aniołów i ich wpływu na rzeczywistość
(1.4) żart. rub. bujanie w obłokach
Wiktionary
(1.1) Diakoni zdali w sobotę angeologię.
(1.2) Kupiłem sobie książkę o angeologii.
(1.3) Profesor zajmował się ludową angeologią ludów Ameryki Południowej.
(1.4) To jego gadanie o warunkach jakie mają to istna angeologia.
Wiktionary
rzecz. angelologia ż., angelolog m., angeolog m., angelolożka ż., angeolożka ż., anioł mos./mzw.
przym. angelologiczny, angeologiczny
Wiktionary
(1.1) angelologia
(1.2) angelologia
(1.3) angelologia
(1.4) angelologia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. teol. związany z angeologią, dotyczący angeologii
Wiktionary
(1.1) Ojciec Wit wziął udział w kongresie angeologicznego w Loreto.
Wiktionary
rzecz. angelologia ż., angelolog m., angeologia ż., angeolog mos., anioł mos./mzw.
przym. angelologiczny
Wiktionary
(1.1) angelologiczny
Wiktionary
[czytaj: ążER] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Francji leżące w Kraju Loary;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z tych okolic docierały do nas z ukrytego radia czy podziemnej gazetki wieści o „naszej wojnie"; przychodziły z Angers, siedziby rządu polskiego.
Wiktionary
przym. angerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Angers, dotyczący Angers
Wiktionary
rzecz. Angers n.
Wiktionary
koń rasy angielskiej; anglik, anglez
SJP.pl
1. klacz z rasy koni angielskich pełnej krwi;
2. rodzaj bułki;
3. szklaneczka do wódki;
4. potocznie: partia angielska (rozpoczęcie partii szachów ruchem
1. c4)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości angielskiej
Wiktionary
Bułka paryska (francuska) – rodzaj pieczywa, długa, bułka pszenna o długości około 30 cm, kształtem i wielkością zbliżona do bochenka chleba. W skład produktu tego typu wchodzą: mąka pszenna, mleko i woda, olej, drożdże piekarnicze, niewielkie ilości soli i cukru. Na skalę przemysłową zamiennikiem mleka bywa serwatka w proszku.
Wikipedia
(1.1) Moja żona jest Angielką i nie rozumie jeszcze zbyt dobrze po polsku.
Wiktionary
IPA: ãŋʲˈɟɛlka, AS: ãŋʹǵelka
Wiktionary
rzecz. Anglia ż., Angol m., angol m., angielski m., anglikanizm m., anglikanin m., anglikanka ż., anglicyzm m., anglistyka ż.
:: fm. Anglik m.
czas. anglizować, anglicyzować, zangielszczyć, angielszczyć
przym. angielski, anglikański, anglistyczny
przysł. po angielsku
Wiktionary
1. klacz z rasy koni angielskich pełnej krwi;
2. rodzaj bułki;
3. szklaneczka do wódki;
4. potocznie: partia angielska (rozpoczęcie partii szachów ruchem
1. c4)
SJP.pl
związany z Anglią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Anglii; związany z Anglią, z Anglikami
(1.2) stpol. anielski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany w Wielkiej Brytanii i wielu innych krajach;
(2.2) pot. jeden z przedmiotów szkolnych
Wiktionary
Język angielski, angielszczyzna (ang. English language /'ɪŋglɪʃ 'læŋgwɪʤ/, English) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in. Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Kanadzie, RPA, Australii i Nowej Zelandii. Pełni funkcję języka oficjalnego bądź półoficjalnego w ponad 60 państwach.
Wikipedia
(1.1) Angielskie samochody mają kierownicę po prawej stronie.
(2.1) Znam zaledwie kilka słów po angielsku, a korepetycje u pani Agnieszki już za chwilę.
(2.2) Umiesz słówka na angielski?
Wiktionary
IPA: ãŋʲˈɟɛlsʲci, AS: ãŋʹǵelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. anglistyka ż., Anglia ż., Anglik m., Angielka ż., Angol m., angol m., anglistka ż., anglista m., anglicyzm m., Angl mos., Anglijka ż., angielskość ż.
przysł. angielsko, po angielsku
czas. anglizować, angielszczyć
temsłow. anglo-
Wiktionary
(1.1) brytyjski
(2.1) angielszczyzna
(2.2) pot. uczn. angol, anglik
Wiktionary
dotyczący Anglii i Polski
SJP.pl
anglojęzyczny;
1. posługujący się językiem angielskim;
2. napisany w języku angielskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem angielskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. anglojęzyczny.
Wiktionary
IPA: ˌãŋʲɟɛlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ãŋʹǵelskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Anglii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest angielskie; cecha tych, którzy są angielscy
Wiktionary
rzecz. Anglia ż., Anglik m., Angielka ż., anglik m., angielski m., anglista m., anglistka ż., anglicyzm m.
przym. angielski
przysł. angielskie
Wiktionary
poddawać wpływom angielskim, nadawać cechy angielskie; anglicyzować, anglizować, zangielszczać
SJP.pl
język angielski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język angielski
Wiktionary
Język angielski, angielszczyzna (ang. English language /'ɪŋglɪʃ 'læŋgwɪʤ/, English) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in. Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Kanadzie, RPA, Australii i Nowej Zelandii. Pełni funkcję języka oficjalnego bądź półoficjalnego w ponad 60 państwach.
Wikipedia
(1.1) Napisałem, zrobiłem rysunki, a ponieważ nie byłem pewien swojej angielszczyzny, poprosiłem prof. Skrobańskiego o doszlifowanie tekstu i oddanie do redakcji.
Wiktionary
ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła wywołane przez paciorkowca ropnego (Streptococcus pyogenes)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła;
(1.2) med. bolesność, bolesny ucisk o różnej etiologii i umiejscowieniu
Wiktionary
Angina (łac. angina, zapalenie gardła) – w najczęstszym rozumieniu ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła, wywołane przez bakterie paciorkowce β-hemolizujące z grupy A. Jest chorobą zakaźną przenoszoną drogą kropelkową.
Wikipedia
(1.1) Moja córka znowu ma anginę.
Wiktionary
IPA: ãŋʲˈɟĩna, AS: ãŋʹǵĩna
Wiktionary
rzecz. anginka ż.
przym. anginowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anginka ż.
przym. anginowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|łac|angina.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) throat infection, tonsilitis, pot. strep throat
* arabski: (1.1) التهاب اللوزتين
* azerski: (1.1) angina
* baskijski: (1.1) angina
* białoruski: (1.1) ангіна ż.
* bułgarski: (1.1) ангина ż.
* chorwacki: (1.1) tonzilitis
* francuski: (1.1) angine ż., tonsillite ż.
* hiszpański: (1.1) amigdalitis
* japoński: (1.1) furi|扁桃炎|へんとうえん.
* koreański: (1.1) 편도염
* łaciński: (1.1) angina ż.
* łotewski: (1.1) angīna ż.
* niemiecki: (1.1) Angina ż.
* romániço: (1.1) ángino
* rosyjski: (1.1) ангина ż.
* słowacki: (1.1) angína ż.
* szwedzki: (1.1) angina w.
* ukraiński: (1.1) ангіна ż.
* włoski: (1.1) tonsillite ż.
źródła.
== angina (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-angina.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-angina.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. angina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych; anginowiec, pelargonia pachnąca, ruzyndla, geranium, gerania;
2. zdrobnienie od: angina (choroba)
SJP.pl
Wikipedia
gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych; anginka, pelargonia pachnąca, ruzyndla, geranium, gerania
SJP.pl
→ angina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z anginą, spowodowany anginą
Wiktionary
rzecz. angina ż.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) med. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z układem naczyniowym
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) angioblast • angiochirurgia • angioencefalografia • angiogeneza • angiografia • angiogram • angiokardiografia • angiologia • angioplastyka • angiostenoza • angiotensyna • angiotonina
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀγγεῖον. (angeíon) → naczynie
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) ангио-
* duński: (1.1) angio-
* hiszpański: (1.1) angio-
* interlingua: (1.1) angio-
* niemiecki: (1.1) angio-
* rosyjski: (1.1) ангио-
* włoski: (1.1) angio-
źródła.
== angio- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|aŋ.xjo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) angio-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈãŋʲɟɔ, AS: ãŋʹǵo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀγγεῖον. (angeíon) → naczynie
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) ангио-
* duński: (1.1) angio-
* hiszpański: (1.1) angio-
* interlingua: (1.1) angio-
* niemiecki: (1.1) angio-
* rosyjski: (1.1) ангио-
* włoski: (1.1) angio-
źródła.
== angio- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|aŋ.xjo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) angio-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie angiochirurgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. zob. chirurg naczyniowy.
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka - specjalistka w zakresie angiochirurgii
Wiktionary
IPA: ˌãŋʲɟɔˈxʲirurk, AS: ãŋʹǵoχʹirurk
Wiktionary
rzecz. angiochirurgia ż.
:: fż. angiochirurżka ż.
przym. angiochirurgiczny
przysł. angiochirurgicznie
Wiktionary
(1.1) chirurg naczyniowy, pot. naczyniowiec
(2.1) chirurg naczyniowa
Wiktionary
Chirurgia naczyniowa, angiochirurgia – dział chirurgii zajmujący się zabiegami operacyjnymi naczyń krwionośnych (tętnic i żył) oraz limfatycznych. Zakres tej specjalizacji obejmuje leczenie operacyjne, wewnątrznaczyniowe i zachowawcze układu naczyniowego, w tym: trombektomię, skleroterapię żył, pomostowanie tętnic, udrożnianie tętnic, sympatektomię, angioplastykę, implantację stentów, embolizację naczyń, leczenie trombolityczne, leczenie stopy cukrzycowej, leczenie obrzęku chłonnego, amputacje u chorych z niedokrwieniem kończyn dolnych, wytwarzanie dostępu naczyniowego dla celów hemodializy.
Wikipedia
przymiotnik od: angiochirurgia
SJP.pl
przymiotnik od: angioencefalografia
SJP.pl
tworzenie się naczyń włosowatych w czasie rozwoju embrionalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. proces powstawania nowych naczyń włosowatych w czasie życia osobniczego po urodzeniu
Wiktionary
Angiogeneza (gr. angeion = naczynie + genesis = pochodzenie, powstawanie) – proces tworzenia się naczyń włosowatych.
Zachodzi w rozwoju embrionalnym, może także występować w życiu pozapłodowym (zarówno jako proces fizjologiczny, jak i patologiczny).
Angiogenezę można zaobserwować podczas:
Wikipedia
urządzenie do badań obrazowych z wykorzystaniem promieni rentgenowskich i kontrastu
SJP.pl
metoda badania naczyń krwionośnych polegająca na uwidocznieniu ich na obrazie rentgenowskim poprzez wprowadzenie do ich światła środka kontrastującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rentgenografia fragmentu układu krwionośnego;
Wiktionary
Angiografia lub arteriografia (gr. angeion – naczynie i graphein – zapisać) jest techniką obrazowania medycznego wykorzystywaną do wizualizacji wnętrza naczyń krwionośnych oraz organów ciała, zwracającą szczególną uwagę na tętnice, żyły oraz komory serca. Standardową metodą przeprowadzania badania angiograficznego jest wstrzyknięcie nieprzepuszczalnego dla promieni rentgenowskich środka kontrastowego, a następnie przeprowadzenia obrazowania przy użyciu technik opartych na promieniowaniu rentgenowskim takich jak fluoroskopia.
Wikipedia
(1.1) Pacjenci zarejestrowani od dwóch miesięcy na angiografię dowiedzieli się, że badania zostały wstrzymane z powodu awarii sprzętu.
Wiktionary
IPA: ˌãŋʲɟɔˈɡrafʲja, AS: ãŋʹǵografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. angiograf m.
przym. angiograficzny
Wiktionary
zdjęcie rentgenowskie układu wieńcowego
SJP.pl
przymiotnik od: angiokardiografia, np. badanie angiokardiograficzne
SJP.pl
specjalista w dziedzinie angiologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób układu naczyniowego i limfatycznego
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka angiologii
Wiktionary
(1.1) W badaniu USG radiolog wykrył coś w rodzaju tętniaka, skierował więc mnie do angiologa.
Wiktionary
IPA: ãŋʲˈɟɔlɔk, AS: ãŋʹǵolok
Wiktionary
rzecz. angiologia ż.
przym. angiologiczny
przysł. angiologicznie
Wiktionary
(1.1) pot. naczyniowiec
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się schorzeniami układu naczyniowego: krwionośnego i limfatycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nauka o naczyniach krwionośnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chirurgia wieńcowa jest obszarem chirurgii i nie należy do angiologii.
Wiktionary
IPA: ˌãŋʲɟɔˈlɔɟja, AS: ãŋʹǵoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. angiolog mos./ż.
przym. angiologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. angiolog mos./ż.
przym. angiologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|angio-|-logia. < etym|gr|ἀγγεῖον|-λογία. (angeîon + -logíā) → naczynie + -logia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) angiology
* arabski: (1.1) طب الأوعية الدموية
* baskijski: (1.1) angiologia
* bułgarski: (1.1) ангиология ż.
* czeski: (1.1) angiologie ż.
* francuski: (1.1) angiologie ż.
* hiszpański: (1.1) angiología ż.
* interlingua: (1.1) angiologia
* niemiecki: (1.1) Angiologie ż.
* nowogrecki: (1.1) αγγειολογία n.
* portugalski: (1.1) angiologia ż.
* rosyjski: (1.1) ангиология ż.
* słowacki: (1.1) angiológia ż.
* ukraiński: (1.1) ангіологія ż.
* włoski: (1.1) angiologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z angiologią
Wiktionary
rzecz. angiologia ż., angiolog m.
Wiktionary
nerwica polegająca na rozstroju czynności układu współczulnego; neuroza naczyniowa
SJP.pl
zabieg leczniczy mający na celu udrożnienie i poszerzenie naczynia krwionośnego; balonikowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczny zabieg leczniczy polegający na poszerzeniu naczyń krwionośnych;
Wiktionary
Angioplastyka – zabieg przezskórny polegający na poszerzeniu naczyń krwionośnych, które zostały zwężone lub zamknięte w wyniku choroby (najczęściej miażdżycy). Wykonuje się angioplastykę tętnic wieńcowych, szyjnych, kończyn, narządów wewnętrznych, czasami również naczyń żylnych.
Wikipedia
(1.1) W naszej klinice wykonujemy angioplastykę.
Wiktionary
IPA: ˌãŋʲɟɔˈplastɨka, AS: ãŋʹǵoplastyka
Wiktionary
rodzaj diagnostycznego badania obrazowego, polegającego na dożylnym wstrzyknięciu radiofarmaceutyku oraz analizie jego przepływu w określonych obszarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zwężenie naczyń krwionośnych w wyniku zakrzepu lub zapalenia
Wiktionary
hormon tkankowy występujący w osoczu krwi, powodujący uogólniony skurcz naczyń i podwyższenie ciśnienia krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. fizj. hormon peptydowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji ciśnienia krwi i gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu
Wiktionary
Angiotensyna – hormon peptydowy wchodzący w skład układu hormonalnego RAA, którego zadaniem jest kontrola stężenia jonów sodowych i potasowych w organizmie. Angiotensyny stymulują wydzielanie mineralokortykosteroidu aldosteronu.
Wikipedia
(1.1) Angiotensyna powstaje z angiotensynogenu pod wpływem enzymu reniny.
Wiktionary
białko wydzielane przez wątrobę; hipertensynogen
SJP.pl
Angiotensynogen – białko wydzielane przez wątrobę, będące prohormonem angiotensyny. Jego biosynteza odbywa się głównie w hepatocytach (w wątrobie), ale także w adipocytach, mózgu, sercu, ścianach naczyń krwionośnych, nerkach i nadnerczach. Kortykosteroidy, estrogeny oraz hormony tarczycy zwiększają jego produkcję w wątrobie. Każdy z narządów produkujących angiotensynogen ma ponadto własny mechanizm regulujący wydzielanie.
Wikipedia
badanie krwi i naczyń limfatycznych ciała ludzkiego
SJP.pl
Angiotensyna – hormon peptydowy wchodzący w skład układu hormonalnego RAA, którego zadaniem jest kontrola stężenia jonów sodowych i potasowych w organizmie. Angiotensyny stymulują wydzielanie mineralokortykosteroidu aldosteronu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. tradycyjny indonezyjski instrument muzyczny, złożony z pewnej liczby bambusowych rurek przytwierdzonych do bambusowej ramy;
Wiktionary
Angklung – tradycyjny instrument indonezyjski, idiofon bambusowy, używany w obrzędach rytualnych ku czci bogini ryżu i płodności Dewi Sri, związanych z sadzeniem ryżu i żniwami, a także podczas uroczystości związanych z obrzezaniem. Popularny instrument do nauki muzyki w szkołach indonezyjskich.
W 2010 roku angklung został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
ruiny stolicy państwa Khmerów
SJP.pl
Angkor – współczesna nazwa stosowana do państwa Khmerów istniejącego w okresie od 802 do 1432 roku, nazywanego również Imperium Angkoru lub Imperium Khmerskim. Nazwa Angkor pochodzi od sanskryckiego słowa nagara – miasto (nagara>nokor>angkor).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek plemięemienia germańskiego zamieszkującego od V do VI wieku Brytanię;
Wiktionary
(1.1) Prawdę mówiąc, plemięemiona germańskie na terytorium Brytanii zatracały swój pierwotny charakter – kondotierzy sascy czy jutyjscy wstępowali na służbę wybranego wodza, przy którym była sława zwycięzcy, bez różnicy czy był on Sasem, czy Anglem.
(1.1) W 441 r. rozpoczął się trwały podbój Brytanii przez Germanów. Obok Sasów z Holsztynu z półwyspu duńskiego zaczęli emigrować w poszukiwaniu lepszych ziem uprawnych Anglowie i Jutowie.
Wiktionary
rzecz. Anglia ż.
:: fż. Anglijka ż.
przym. angielski
Wiktionary
[czytaj: anglEZ] taniec w takcie parzystym, pochodzący z Anglii; muzyka do tego tańca; anglez
SJP.pl
typ spychacza z ukośnie ustawionym pługiem
SJP.pl
nizinna mleczna rasa bydła, wyhodowana na półwyspie Angeln w Niemczech
SJP.pl
dawniej: długi surdut; również długi pukiel włosów
SJP.pl
Anglez - (ang. anglaise angielczyk) to nazwa tańców w takcie parzystym lub czasem trójdzielnym powstałych około XVII-XIX w., rodzaj kontredansa.
Wikipedia
1. unosić się rytmicznie w siodle podczas jazdy kłusem w celu złagodzenia wstrząsów
2. przycinać ogon i grzywę konia na sposób angielski; anglizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jeźdz. rytmiczne unoszenie się w siodle podczas jazdy kłusem, aby złagodzić wstrząsy
(1.2) sposób krótkiego przycinania koniowi ogona i grzywy
Wiktionary
Anglezowanie – rytmiczne unoszenie się jeźdźca z siodła podczas jazdy kłusem na koniu, w takt jego ruchu, w celu zamortyzowania wstrząsów i odciążenia grzbietu końskiego.
Wikipedia
czas. anglezować
Wiktionary
minerał krystaliczny, siarczan ołowiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał krystaliczny z grupy siarczanów, kruchy i przezroczysty; siarczan ołowiu wzór chemiczny|PbSO4.
Wiktionary
Anglezyt – rzadki minerał z grupy siarczanów, barytu. Po raz pierwszy znaleziony w kopalni miedzi na wyspie Anglesey, położonej u wybrzeży Walii, stąd nazwa. Wcześniej był znany jako efekt rozkładu galeny. Przeobraża się w cerusyt.
Wikipedia
związany z anglezytem
SJP.pl
1. część Wielkiej Brytanii;
2. Nowa Anglia, rejon historyczno-geograficzny w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina geograficzno-historyczna w Wielkiej Brytanii
(1.2) pot. geogr. polit. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
Wiktionary
Anglia (ang. England) – część składowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. W przeszłości była niezależnym królestwem. Ma granice lądowe z Walią na zachodzie i Szkocją na północy. Kraj jest oblewany przez Morze Celtyckie i Morze Irlandzkie. Od kontynentalnej części Europy oddzielony jest kanałem La Manche i Morzem Północnym. Stolicą Anglii jest Londyn. Panuje w niej król brytyjski Karol III. Populacja kraju to ponad 56 milionów osób (2019), większość z nich mieszka w stolicy i innych aglomeracjach.
Wikipedia
(1.1) Anglia jest krainą historyczną Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
IPA: ˈãŋɡlʲja, AS: ãŋglʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. anglistyka ż., anglistka ż., anglista m., Angol m., Anglik m., Angielka ż., anglicyzm m., angielski mrz., Angl mos., Anglijka ż., angielskość ż.
przym. angielski
przysł. angielsko, po angielsku
temsłow. anglo-
Wiktionary
(1.1) Albion
Wiktionary
dawniej: angielski
SJP.pl
poddawanie wpływom angielskim, nadawanie czemuś cech typowo angielskich
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku angielskim albo z niego przejęte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka angielskiego;
Wiktionary
Anglicyzm – element językowy zapożyczony z języka angielskiego lub na nim wzorowany.
Wikipedia
(1.1) Załoga nic nie zrozumiała z rojącej się od anglicyzmów przemowy kierownika działu kadr.
Wiktionary
IPA: ãŋˈɡlʲit͡sɨsm̥, AS: ãŋglʹicysm̦
Wiktionary
rzecz. anglik mzw., Anglia ż., Anglik mos., Angielka ż., anglistyka ż., anglista mos., anglistka ż., angielski mrz., angielskość ż., anglicyzowanie n.
przym. anglistyczny, angielski
czas. anglizować
Wiktionary
poddawać wpływom angielskim, nadawać cechy angielskie; angielszczyć, anglizować, zangielszczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stosowanie anglicyzmów
(1.2) uleganie wpływom języka i kultury angielskiej
Wiktionary
rzecz. anglicyzm m., zanglicyzowanie n.
czas. anglicyzować ndk., zanglicyzować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. członkini plemięemienia germańskiego zamieszkującego od V do VI wieku Brytanię;
Wiktionary
rzecz. Anglia ż.
:: fm. Angl m.
przym. angielski
przysł. po angielsku
Wiktionary
1. angielski koń pełnej krwi;
2. w gwarze uczniowskiej: lekcja języka angielskiego;
3. potocznie: samochód z kierownicą po prawej stronie, przystosowany do ruchu lewostronnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna narodowości angielskiej
(1.2) pot. Brytyjczyk
Wiktionary
Anglicy (ang. English people) – naród germański zamieszkujący głównie Wielką Brytanię, zwłaszcza Anglię (ok. 45 mln), posługujący się językiem angielskim z grupy języków germańskich. Poza Zjednoczonym Królestwem mieszkają głównie w Republice Południowej Afryki, Związku Australijskim, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Anglicy wyznają głównie anglikanizm.
Wikipedia
(1.1) Anglicy i Szkoci mają tę samą królową.
Wiktionary
IPA: ˈãŋɡlʲik, AS: ãŋglʹik
Wiktionary
rzecz. anglicyzm m., Anglia ż., Angol m., angol m., angielskość ż.
:: fż. Angielka ż.
przym. angielski
przysł. angielsko, po angielsku
Wiktionary
(1.1) pejor. Angol, angol
Wiktionary
wyznawca anglikanizmu
SJP.pl
Anglikanizm – jedna z gałęzi chrześcijaństwa, która powstała w okresie reformacji w Anglii w XVI wieku. Anglikanizm uznawany jest za drogę pośrednią pomiędzy tradycją protestancką a katolicką.
Wikipedia
wyznawca anglikanizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca anglikanizmu
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlʲiˈkãɲĩn, AS: ãŋglʹikãńĩn
Wiktionary
rzecz. anglikanizm m., anglikańskość ż.
:: fż. anglikanka ż.
przym. anglikański
przysł. anglikańsko
Wiktionary
(1.1) konformista
Wiktionary
wyznanie chrześcijańskie uznające króla za głowę Kościoła, rozpowszechnione w Anglii; konformizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. gałąź chrześcijaństwa łącząca tradycję protestancką z katolicką, powstała w Anglii w XVI w., uznająca króla za zwierzchnika Kościoła;
Wiktionary
Anglikanizm – jedna z gałęzi chrześcijaństwa, która powstała w okresie reformacji w Anglii w XVI wieku. Anglikanizm uznawany jest za drogę pośrednią pomiędzy tradycją protestancką a katolicką.
Wikipedia
rzecz. Angielka ż., anglikanin mos., anglikanka
przym. anglikański
Wiktionary
wyznawczyni anglikanizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyznawczyni anglikanizmu
Wiktionary
(1.1) Po śmierci monarchy dwie jego córki katoliczka Maria i anglikanka Elżbieta rozpoczęły rywalizować o koronę.
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlʲiˈkãnka, AS: ãŋglʹikãnka
Wiktionary
rzecz. anglikanizm m., anglikańskość ż.
:: fm. anglikanin m.
przym. anglikański
przysł. anglikańsko
Wiktionary
(1.1) konformistka
Wiktionary
związany z anglikanizmem (np. wyznanie anglikańskie, liturgia anglikańska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z anglikanizmem
Wiktionary
(1.1) W niektórych kościołach katolickich i w anglikańskim "High Church" komunia z reguły jest przyjmowana na klęcząco.
Wiktionary
rzecz. anglikanin mos., anglikanizm mrz., Angielka ż., anglikanka ż.
Wiktionary
znawca anglistyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. jęz. znawca języka, literatury i kultury angielskiej
(1.2) pot. eduk. nauczyciel języka angielskiego
Wiktionary
rzecz. angielskość ż., angielski mrz., anglicyzm mrz., Anglia, Anglik, Angielka, anglistyka, anglistka
przym. angielski, anglistyczny
Wiktionary
→ anglista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. eduk. jęz. znawczyni języka, literatury i kultury angielskiej
(1.2) eduk. nauczycielka języka angielskiego
Wiktionary
(1.2) Nasza anglistka ma hopla na punkcie systematyczności i na każdej lekcji sprawdza słowniczki.
Wiktionary
rzecz. Anglia ż., Anglik mos., Angielka ż., angielski mrz., anglicyzm mrz., anglistyka ż.
:: fm. anglista mos.
przym. angielski, anglistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z anglistyką, dotyczący anglistyki
Wiktionary
rzecz. anglistka ż., anglista mos., anglicyzm mrz., Angielka ż., anglistyka ż.
Wiktionary
nauka o języku angielskim, literaturze angielskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku i literaturze angielskiej
(1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie anglistyki (1.1)
Wiktionary
Filologia angielska (ang. English studies), in. anglistyka (niem. Anglistik, z fr. anglistique) – filologia języka angielskiego; nauka o języku, literaturze i kulturze krajów angielskiego obszaru językowego; kierunek studiów uniwersyteckich.
Wikipedia
rzecz. anglicyzm mrz., angielski mrz., Angielka ż., anglista m., anglistka ż., Anglia ż.
przym. angielski, anglistyczny
Wiktionary
1. poddawać wpływom angielskim, nadawać cechy angielskie; angielszczyć, anglicyzować, zangielszczać;
2. przycinać ogon i grzywę konia na sposób angielski; anglezować
SJP.pl
czasownik
(1.1) nadawanie komuś lub czemuś cech angielskich
Wiktionary
rzecz. anglizowanie n., anglicyzm mrz., angielski mrz., Angielka ż.
przym. angielski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|anglizować.
Wiktionary
czas. anglizować
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Anglią lub językiem angielskim
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) anglofobia • anglokatolicyzm • anglojęzyczny • anglosaski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Anglia ż., angielski mrz.
przym. angielski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Anglus.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) англо-
* hiszpański: (1.1) anglo-
* nowogrecki: (1.1) αγγλο-, αγγλό-
* rosyjski: (1.1) англо-
* włoski: (1.1) anglo-
źródła.
== anglo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ãŋ.glo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) anglo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈãŋɡlɔ, AS: ãŋglo
Wiktionary
rzecz. Anglia ż., angielski mrz.
przym. angielski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Anglia ż., angielski mrz.
przym. angielski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Anglus.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) англо-
* hiszpański: (1.1) anglo-
* nowogrecki: (1.1) αγγλο-, αγγλό-
* rosyjski: (1.1) англо-
* włoski: (1.1) anglo-
źródła.
== anglo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ãŋ.glo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) anglo-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
koń wyhodowany z krzyżówki konia angielskiego z koniem czystej krwi arabskiej
SJP.pl
Koń angloarabski (Angloarab) – jedna z ras koni gorącokrwistych, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim. W przypadkach idealnych zachowują pozytywne cechy obu ras. Cechuje je gorący temperament i inteligencja. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie jeździeckim, ale sprawdzają się także w jeździe rekreacyjnej.
Symboliczne oznaczenie rasy: „xxoo” („xx” – pełna krew angielska, „oo” – czysta krew arabska).
Wikipedia
sympatyk tego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. miłośnik albo wielbiciel Anglii, Anglików lub angielskości
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) angloman
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anglofilstwo n., anglofilskość ż.
:: fż. anglofilka ż.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anglophile, anglophile
* białoruski: (1.1) англафіл m.
* bułgarski: (1.1) англофил m.
* duński: (1.1) anglofil w.
* francuski: (1.1) anglophile m.
* interlingua: (1.1) anglophile, anglophilo
* rosyjski: (1.1) англофил m.
* słowacki: (1.1) anglofil m.
* ukraiński: (1.1) англофіл m.
* węgierski: (1.1) angolbarát
źródła.
== anglofil (język duński.) ==
wymowa.
Dania|ɑŋloˈfiˀl.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) anglofil
przymiotnik
(2.1) anglofilski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. anglofilstwo n., anglofilskość ż.
:: fż. anglofilka ż.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
Wiktionary
(1.1) angloman
Wiktionary
sympatia dla wszystkiego, co angielskie; anglofilizm, anglofilstwo
SJP.pl
sympatia dla wszystkiego, co angielskie; anglofilstwo, anglofilia
SJP.pl
sympatyczka tego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. miłośniczka albo wielbicielka Anglii, Anglików lub angielskości
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anglofilstwo n., anglofilskość ż.
:: fm. anglofil mos.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|anglofil|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|anglofil.
* słowacki: (1.1) anglofilka ż.
źródła.
== anglofilka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anglofilka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. anglofilstwo n., anglofilskość ż.
:: fm. anglofil mos.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anglofilstwo n., anglofilskość ż.
:: fm. anglofil mos.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|anglofil|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|anglofil.
* słowacki: (1.1) anglofilka ż.
źródła.
== anglofilka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anglofilka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ anglofilstwo, → anglofilizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z anglofilami lub anglofilią, dotyczący anglofilów lub anglofilii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anglofilstwo n., anglofil mos., anglofilka ż., anglofilia ż., anglofilskość ż.
przysł. anglofilsko
frazeologia.
etymologia.
etymn|anglofil|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anglophilic, anglophilic
* białoruski: (1.1) англафільскі
* bułgarski: (1.1) англофилски
* duński: (1.1) anglofil
* francuski: (1.1) anglophile
* hiszpański: (1.1) anglófilo
* kataloński: (1.1) anglòfil
* rosyjski: (1.1) англофильский
* słowacki: (1.1) anglofilský, anglofilný
* słoweński: (1.1) anglofilski
* ukraiński: (1.1) англофільський
źródła.
== anglofilski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anglofilski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. anglofilstwo n., anglofil mos., anglofilka ż., anglofilia ż., anglofilskość ż.
przysł. anglofilsko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. anglofilstwo n., anglofil mos., anglofilka ż., anglofilia ż., anglofilskość ż.
przysł. anglofilsko
frazeologia.
etymologia.
etymn|anglofil|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Anglophilic, anglophilic
* białoruski: (1.1) англафільскі
* bułgarski: (1.1) англофилски
* duński: (1.1) anglofil
* francuski: (1.1) anglophile
* hiszpański: (1.1) anglófilo
* kataloński: (1.1) anglòfil
* rosyjski: (1.1) англофильский
* słowacki: (1.1) anglofilský, anglofilný
* słoweński: (1.1) anglofilski
* ukraiński: (1.1) англофільський
źródła.
== anglofilski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anglofilski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z nastawieniem anglofilskim, w duchu anglofilstwa
Wiktionary
rzecz. anglofil mos., anglofilka ż., anglofilskość ż., anglofilstwo n.
przym. anglofilski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co anglofilskie
Wiktionary
rzecz. anglofil mos., anglofilka ż., anglofilstwo n.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
Wiktionary
(1.1) anglofilstwo
Wiktionary
sympatia dla wszystkiego, co angielskie; anglofilizm, anglofilia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zamiłowanie i sprzyjanie Anglii, Anglikom lub wszelkim przejawom angielskości
Wiktionary
(1.1) Nie znosił jej anglofilstwa, tych popołudniowych herbatek i ciasteczek.
Wiktionary
rzecz. anglofil mos., anglofilka ż., anglofilskość ż.
przym. anglofilski
przysł. anglofilsko
Wiktionary
ktoś mający wrogi stosunek do wszystkiego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba niechętna do wszystkiego co angielskie
Wiktionary
(1.1) Osiemnastowieczni Francuzi byli anglofobami.
Wiktionary
rzecz. anglofobia ż.
przym. anglofobijny
Wiktionary
niechętny lub wrogi stosunek do wszystkiego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć do Anglików i wszystkiego co angielskie
Wiktionary
rzecz. anglofob mos., anglofobka ż.
Wiktionary
kobieta mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co angielskie
SJP.pl
człowiek, którego językiem ojczystym jest angielski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba mówiąca po angielsku
Wiktionary
(1.1) Poszukajcie jakiegoś anglofona, by to zostało przeczytane z odpowiednim akcentem.
Wiktionary
angielskojęzyczny;
1. posługujący się językiem angielskim;
2. napisany w języku angielskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem angielskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem angielskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem angielskim
(1.3) spisany, stworzony w języku angielskim
Wiktionary
(1.3) Niezmodyfikowany tekst jego noty biograficznej wciąż dostępny jest m.in. w anglojęzycznej Wikipedii.
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ãŋgloi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
prokatolicki prąd w Kościele anglikańskim
SJP.pl
Anglokatolicyzm – prąd wewnątrz Kościoła anglikańskiego, zainicjowany przez L. Andrewsa. Skłania się on ku zmienianiu stosunków z Kościołem katolickim poprzez ponowne przyjęcie:
Wikipedia
wyznawca anglokatolicyzmu
SJP.pl
wielbiciel wszystkiego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik i naśladowca wszystkiego, co angielskie
Wiktionary
rzecz. anglomania ż.
:: fż. anglomanka ż.
przym. anglomański
Wiktionary
przesadna sympatia do wszystkiego, co angielskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadmierna i bezkrytyczna sympatia do osób, przedmiotów, zjawisk związanych z Anglią;
Wiktionary
Anglomania (anglomanie) – objawiająca się w bezgranicznym uwielbieniu wszystkiego co angielskie, zwłaszcza angielskiego ustroju. Była to częsta postawa wśród francuskich les philosophes XVIII wieku. Prym wśród anglomaniaków wiódł Voltaire. Louis de Jaucourt – dobrze znający anglików członek Royal Society był bardziej sceptyczny i nieraz krytykował tą niepatriotyczną postawę.Zjawiskiem tym zajmują się francuscy historycy Claude Bruneteau i Bernard Cottret.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) anglofilstwo, anglofilizm
antonimy.
(1.1) anglofobia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. angloman mos., anglomanka ż.
przym. anglomański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) англаманія ż.
* bułgarski: (1.1) англомания ż.
* duński: (1.1) anglomani w.
* interlingua: (1.1) anglomania
* rosyjski: (1.1) англомания ż.
* słowacki: (1.1) anglomania ż.
* ukraiński: (1.1) англоманія ż.
* węgierski: (1.1) anglománia
* włoski: (1.1) anglomania ż.
źródła.
== anglomania (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anglomania
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlɔ̃ˈmãɲja, AS: ãŋglõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. angloman mos., anglomanka ż.
przym. anglomański
Wiktionary
(1.1) anglofilstwo, anglofilizm
Wiktionary
→ angloman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miłośniczka i naśladowniczka wszystkiego, co angielskie
Wiktionary
rzecz. anglomania ż.
:: fm. angloman mos.
przym. anglomański
Wiktionary
koza anglonubijska - brytyjska rasa kóz domowych
SJP.pl
dawniej: anglosaski
SJP.pl
1. potomek germańskich plemion Anglów, Sasów i Jutów, które w VI wieku podbiły południową część Wielkiej Brytanii;
2. Brytyjczyk lub Amerykanin brytyjskiego pochodzenia;
3. przedstawiciel kultury i tradycji brytyjskiej, przeciwstawianej zwykle kontynentalnej tradycji europejskiej
SJP.pl
Anglosasi (łac. Anglosaxones, ang. Anglo-Saxons) – w historiografii plemiona wywodzące się z terenu obecnych Niemiec i Skandynawii, takie jak Anglowie, Sasi i Jutowie, które (począwszy od V wieku) zasiedliły większą część Wysp Brytyjskich. Anglosasami nazywa się także społeczeństwa wywodzące się od tych plemion. Współczesny język angielski pochodzi od języków, którymi te plemiona posługiwały się 1500 lat temu.
Wikipedia
1. germańskie plemiona Anglów, Sasów i Jutów, które w VI wieku podbiły południową część Wielkiej Brytanii;
2. Anglicy i inne narody angielskiego pochodzenia, zwłaszcza Amerykanie
SJP.pl
Anglosasi (łac. Anglosaxones, ang. Anglo-Saxons) – w historiografii plemiona wywodzące się z terenu obecnych Niemiec i Skandynawii, takie jak Anglowie, Sasi i Jutowie, które (począwszy od V wieku) zasiedliły większą część Wysp Brytyjskich. Anglosasami nazywa się także społeczeństwa wywodzące się od tych plemion. Współczesny język angielski pochodzi od języków, którymi te plemiona posługiwały się 1500 lat temu.
Wikipedia
dotyczący Anglosasów, charakterystyczny dla Anglasosasów
SJP.pl
dotyczący Anglosasów, charakterystyczny dla Anglasosasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. poprzednik nowoczesnego języka angielskiego;
przymiotnik
(2.1) związany z językiem anglosaskim (1.1)
(2.2) związany z krajami, gdzie mówi się po angielsku (zazwyczaj dotyczy Wielkiej Brytanii, USA, Kanady i Australii)
Wiktionary
(2.2) „PM” jest anglosaskim określeniem pory doby.
(2.2) Wzorem uniwersytetów anglosaskich uczelnia przewiduje szeroki program stypendialny, który pozwoli zwolnić wybitnych studentów z jakichkolwiek opłat związanych ze studiowaniem.
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡlɔˈsasʲci, AS: ãŋglosasʹḱi
Wiktionary
rzecz. anglosaskość ż.
Wiktionary
(1.1) staroangielski
(2.1) staroangielski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest anglosaskie; cecha tych, którzy są anglosascy
Wiktionary
przym. anglosaski
przysł. anglosasko
rzecz. anglosaski mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. daw. kopnięcie piłki przednią, zewnętrzną częścią stopy
Wiktionary
Anglowie (łac. Angli) – lud pochodzenia germańskiego, który w V wieku n.e. najechał wraz z Sasami i Jutami Brytanię.
Od nich nazwę wzięła Anglia. Po raz pierwszy wspomina o nich Tacyt (II wiek n.e.), mówiąc jako o wyznawcach bogini Nerthus. Według Bedy Czcigodnego pochodzili z prowincji Angeln w Szlezwiku. W wiekach od V do VI zamieszkiwali obszar Nortumbrii, Mercji i wschodnią oraz środkową Anglię.
Wikipedia
polewa ze szlachetnej glinki używana w garncarstwie
SJP.pl
Angoba (fr. engobe), polewa, pobiałka, engoba – delikatna powłoka z białej lub barwionej glinki nakładana na wyrób przed wypaleniem dla uzyskania powierzchni matowej lub lśniącej.
Uszlachetniona, płynna glinka, którą cienkowarstwowo pokrywa się powierzchnię (czerep) ceramicznego naczynia z gorszego surowca (np. z gliny zanieczyszczonej, gruboziarnistej). Wygładza jego powierzchnię, zmniejsza przesączalność i nadaje jasny koloryt. Zasadniczo nakładane dla ozdoby, angoby najczęściej są żółte, czerwonawe i matowe białe (nazywane pobiałką). Bywają dodatkowo zdobione polichromią lub ryciem (sgraffito), także techniką barbotine lub szkliwione. Angobowanie, znane od czasów przedhistorycznych, występuje we wszystkich kręgach kulturowych.
Wikipedia
nakładać angobę na powierzchnię wyrobów ceramicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. pokrywanie naczynia warstwą angoby
Wiktionary
rzecz. angoba ż.
czas. angobować
Wiktionary
wada wysławiania się, polegająca na przerywaniu mowy samogłoskami lub dźwiękami nosowymi
SJP.pl
[czytaj: angłAS] stałe uczucie lęku związane z odpowiedzialnością za własne decyzje
SJP.pl
Angoisse – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Dordogne.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 559 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 24 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Angoisse plasuje się na 670. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 421.).
Wikipedia
lekceważąco o Angliku; Angol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. Anglik
Wiktionary
Angol (tytuł oryg. The Limey) – amerykański film kryminalny z 1999 roku.
Wikipedia
(1.1) Mój chłopak jest Angolem.
Wiktionary
IPA: ˈãŋɡɔl, AS: ãŋgol
Wiktionary
rzecz. anglik mzw., Anglia ż., Angielka ż., Anglik mos., angielski mrz.
przym. angielski
Wiktionary
lekceważąco o Angliku; Angol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
Wiktionary
Angola, Republika Angoli (port. República de Angola) – państwo w południowo-zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim, członek Unii Afrykańskiej. Sąsiaduje z Demokratyczną Republiką Konga, Namibią, Kongiem oraz Zambią. W przeszłości była kolonią portugalską. Posiada znaczne zasoby surowców naturalnych, w tym ropy naftowej i diamentów.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Angoli jest Luanda.
Wiktionary
IPA: ãŋˈɡɔla, AS: ãŋgola
Wiktionary
rzecz. Angolijczyk mos., Angolijka ż., Angolczyk mos., Angolka ż.
przym. angolski, angolijski, proangolski, antyangolski
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Angoli
Wiktionary
1. → Angola; angolski, angolijski;
2. talapoin angolański - gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów
SJP.pl
obywatel Angoli; Angolijczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Angoli
Wiktionary
IPA: ãŋˈɡɔlt͡ʃɨk, AS: ãŋgolčyk
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolijczyk m.
:: fż. Angolka ż., Angolijka ż.
przym. angolski, angolijski
Wiktionary
(1.1) Angolijczyk
Wiktionary
obywatel Angoli; Angolczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Angoli
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡɔˈlʲijt͡ʃɨk, AS: ãŋgolʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolczyk m.
:: fż. Angolka ż., Angolijka ż.
przym. angolski, angolijski
Wiktionary
(1.1) Angolczyk
Wiktionary
obywatelka Angoli; Angolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Angoli
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡɔˈlʲijka, AS: ãŋgolʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolka ż.
:: fm. Angolijczyk mos., Angolczyk mos.
przym. angolski, angolijski
Wiktionary
(1.1) Angolka
Wiktionary
przymiotnik od: Angola; angolski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Angoli (państwa w Afryce)
Wiktionary
IPA: ˌãŋɡɔˈlʲijsʲci, AS: ãŋgolʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolka ż., Angolijka ż., Angolijczyk mos., Angolczyk mos.
Wiktionary
(1.1) angolski
Wiktionary
lekceważąco: Angielka; Angolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Angoli
Wiktionary
IPA: ãŋˈɡɔlka, AS: ãŋgolka
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolijka ż.
:: fm. Angolczyk mos., Angolijczyk mos.
przym. angolski, angolijski
Wiktionary
(1.1) Angolijka
Wiktionary
przymiotnik od: Angola; angolijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Angoli (państwa w Afryce)
Wiktionary
(1.1) Angolska flaga jest czerwona, żółta i czarna.
Wiktionary
IPA: ãŋˈɡɔlsʲci, AS: ãŋgolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Angola ż., Angolczyk mos., Angolka ż., Angolijczyk mos., Angolijka ż.
Wiktionary
(1.1) angolijski
Wiktionary
wełna ze zwierząt angorskich
SJP.pl
wełna ze zwierząt angorskich
SJP.pl
Wikipedia
związany z angorą
SJP.pl
1. odnoszący się do angory (rasy zwierząt), zrobiony z sierści tych zwierząt (np. królik angorski, wełna angorska);
2. przymiotnik od: Angora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dosł. hist. związany z Angorą, dotyczący Angory (współcz. Ankara)
(1.2) związany z angorą, dotyczący angory
Wiktionary
(1.2) Podobnie jak zwierzęta innych gatunków mające długą okrywę, również świnki angorskie wymagają szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych – czesania, pudrowania itp. – i są w hodowli najbardziej kłopotliwe.
Wiktionary
rzecz. Angora ż., angora ż.
przym. angorowy
Wiktionary
(1.2) angorowy
Wiktionary
cecha dziedziczna uzyskiwana przez dobór hodowlany, wyrażająca się wzmożeniem wzrostu owłosienia niektórych zwierząt
SJP.pl
[czytaj: angosczamente] określenie wykonawcze: lękliwie, niespokojnie
SJP.pl
gorzka i aromatyczna kora południowo-amerykańskiego drzewa, używana dawniej jako lek przeciwszkorbutowy; dziś stosowana głównie do wyrobu gorzkich wódek o tejże nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. gorzka, aromatyczna wódka o ciemnoczerwonej lub pomarańczowej barwie produkowana w Trynidadzie i Tobago, używana również jako dodatek do drinków i przyprawa do potraw;
(1.2) bot. farm. kora z rośliny nazwa systematyczna|Angostura trifoliata|ref=tak. wykorzystywana jako lek przy tropikalnych zaburzeniach żołądkowych i szkorbucie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj było na bogato – tofu marynowane w angosturze z sokiem pomarańczy, smażone z kasztanami wodnymi i białymi grzybami chińskimi z dodatkiem świeżego imbiru i chili.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Niemczech, środkowa część wczesnośredniowiecznego księstwa Saksonii, położona między Ostfalią a Westfalią;
Wiktionary
Wikipedia
przestarzałe: kupiec zajmujący się handlem hurtowym; hurtownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. agrest
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. agrest
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|sztachloki, wieprzki.
Wiktionary
stan umysłu wynikający z braku sensu lub celu życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. stan umysłu świadomego bezcelowości i bezsensu życia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ãŋkst, AS: ãŋkst
Wiktionary
jednostka długości, 10^(-10) metra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. jednostka długości równa jednej dziesięciomiliardowej części metra;
Wiktionary
Angstrem (Å) – jednostka długości równa 10−10 m. Angstrem nie jest w Polsce legalną jednostką miar; nie jest jednostką układu SI.
Wikipedia
(1.1) Długość fali często podaje się w angstremach.
Wiktionary
IPA: ˈãŋkstrɛ̃m, AS: ãŋkstrẽm
Wiktionary
(1.1) 10^{-10}m; symbol. Å
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Anguilli
Wiktionary
rzecz. Anguilla ż.
:: fż. Anguilka ż.
przym. anguilski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Anguilli
Wiktionary
rzecz. Anguilla ż.
:: fm. Anguilczyk m.
przym. anguilski
Wiktionary
terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. terytorium zależne Wielkiej Brytanii na Morzu Karaibskim;
Wiktionary
Anguilla [æŋˈɡwɪlə] – terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii na Morzu Karaibskim w archipelagu Wysp Nawietrznych (Małe Antyle). Składa się z wysp Anguilla (88 km²), Sombero (5 km²) oraz kilku mniejszych. Najbliższym obcym terytorium jest oddalona o około 7 km na południe wyspa Sint Maarten/Saint-Martin należąca po części do Francji i Holandii.
Wikipedia
(1.1) The Valley to stolica wyspy Anguilli.
Wiktionary
rzecz. Anguilczyk m., Anguilka ż.
przym. anguilski, antyanguilski
Wiktionary
→ Anguilla
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Anguillą, dotyczący Anguilli
Wiktionary
rzecz. Anguilla ż., Anguilczyk mos., Anguilka ż.
Wiktionary
rodzaj ogórka, ogórek antylski
SJP.pl
szkocka rasa bydła domowego hodowana dla mięsa
SJP.pl
Angus (gael. Aonghas) – jednostka administracyjna (council area) oraz historyczne hrabstwo w Szkocji. Zajmuje powierzchnię 2182 km², a zamieszkana jest przez 116 200 osób (2011). Ośrodkiem administracyjnym jest miasto Forfar.
Wikipedia
zachodnioafrykańska małpa z rodziny lorisowatych
SJP.pl
Angwantibo (Arctocebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Perodicticinae w obrębie rodziny lorisowatych (Lorisidae).
Wikipedia
→ Anhalt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Anhaltem, dotyczący Anhaltu (krainy w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Anhalt mrz.
Wiktionary
kraina historyczna w środkowej części Niemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w środkowej części Niemiec, część dzisiejszego kraju związkowego Saksonia-Anhalt;
Wiktionary
Anhalt – kraina historyczna w środkowej części Niemiec, część dzisiejszego kraju związkowego Saksonia-Anhalt. Obejmuje ziemie po obu stronach środkowej Łaby oraz wschodnie pogórza gór Harz. Głównym miastem jest Dessau-Roßlau (d. Dessau). Od czasów średniowiecza do 1918 r. pod władzą przedstawicieli dynastii askańskiej – potomków Albrechta Niedźwiedzia.
Wikipedia
IPA: ˈanˌhalt
Wiktionary
przym. anhalcki
Wiktionary
niezdolność odczuwania przyjemności i radości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. niezdolność do przeżywania przyjemnych uczuć;
Wiktionary
Anhedonia (fr. anhédonie) – brak lub utrata zdolności odczuwania przyjemności (zarówno zmysłowej, cielesnej, jak i emocjonalnej, intelektualnej czy duchowej) i radości. W tym drugim przypadku chodzić może o bardzo zróżnicowane sytuacje takie jak radość wynikająca ze spotkania z bliskimi, wykonywania ulubionych do tej pory czynności czy ogólną radość życia. Jest jednym z kluczowych objawów pomocnych przy diagnozowaniu depresji. Występuje również (jako objaw negatywny) w przypadku schizofrenii oraz niektórych innych zaburzeń psychicznych.
Wikipedia
IPA: ˌãnxɛˈdɔ̃ɲja, AS: ãnχedõńi ̯a
Wiktionary
taki jak Anhelli (tytułowy bohater poematu Juliusza Słowackiego), odznaczający się najwyższymi wartościami moralnymi; anhelliczny
SJP.pl
zespół cech właściwych Anhellemu (bohaterowi poematu Juliusza Słowackiego): łagodne usposobienie, spolegliwość, altruizm, gotowość do poświęceń itp.; anhellizm
SJP.pl
poemat Juliusza Słowackiego
SJP.pl
Anhelli – poemat Juliusza Słowackiego będący pesymistyczną prognozą przyszłości polskiej emigracji i jej walki o niepodległość Polski. Utwór uznaje się za poetycką replikę na Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza, do których nawiązuje stylizacją na prozę biblijną.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest anhelliczne
Wiktionary
przym. anhelliczny
przysł. anhellicznie
Wiktionary
taki jak Anhelli (tytułowy bohater poematu Juliusza Słowackiego), odznaczający się najwyższymi wartościami moralnymi; anheliczny
SJP.pl
zespół cech właściwych Anhellemu (bohaterowi poematu Juliusza Słowackiego): łagodne usposobienie, spolegliwość, altruizm, gotowość do poświęceń itp.; anhelizm
SJP.pl
prowincja w Chinach; Anhui
SJP.pl
Wikipedia
prowincja w Chinach; Anhuej
SJP.pl
Wikipedia
enzym zawierający jon cynku skoordynowany z grupami imidazolowymi trzech reszt histydyny
SJP.pl
obniżenie aktywności życiowej organizmu wywołane brakiem odpowiedniej ilości wody
SJP.pl
Anabioza (gr. anabíosis ‘ożywianie’), życie utajone – odwracalny, przejściowy stan skrajnego obniżenia aktywności życiowej (tzw. pozornej śmierci) organizmu, będący odpowiedzią na niekorzystne warunki środowiska naturalnego (np. zbyt niska temperatura, niedostatek wody).
Wikipedia
nadchloran magnezu
SJP.pl
Nadchloran magnezu, Mg(ClO4)2 (nazwy handlowe: Anhydron, Dehydryt) – nieorganiczny związek chemiczny, sól magnezowa kwasu nadchlorowego. Występuje w postaci kilku hydratów, z których stabilny jest heksahydrat tworzący białe romboedryczne kryształy o współczynniku załamania równym 1,482.
Stosowany jest głównie jako środek suszący.
Wikipedia
przymiotnik od: anhydron
SJP.pl
brak lub ograniczenie zdolności pocenia się
SJP.pl
Anhydroza (łac. anhidrosis) – znacznie zmniejszone lub całkowicie zanikłe wydzielanie potu. Przeciwnym objawem jest hyperhidrosis. Łagodniejsza forma jest określana jako hypohidrosis.
Anhidrosis jest zwykle ograniczona i symptomatyczna (wskazuje na występowanie choroby). Gruczoły potowe posiadają unerwienie sympatyczne. Możliwe przyczyny anhydrozy to:
Wikipedia
minerał, bezwodny siarczan wapnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, siarczan wapnia (wzór chemiczny|CaSO4.);
(1.2) geol. monomineralna skała osadowa, zbudowana niemal wyłącznie z anhydrytu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Anhydryt krystalizuje w układzie rombowym.
Wiktionary
IPA: ãnˈxɨdrɨt, AS: ãnχydryt
Wiktionary
przym. anhydrytowy
Wiktionary
(1.2) anhydrytyt
Wiktionary
związany z anhydrytem, dotyczący anhydrytu
SJP.pl
spójnik lub partykuła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. stanowisko archeologiczne i ruiny w miejscu dawnego ormiańskiego miasta na wschodzie obecnej Turcji przy granicy z Armenią;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Założone ponad 1,6 tys. lat temu Ani leżało niegdyś na kilku ważnych szlakach handlowych.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Kars, Anatolia
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ani
* gruziński: (1.1) ანისი
* łaciński: (1.1) Abnicum n.
* nowogrecki: (1.1) Ανί n.
* ormiański: (1.1) Անի
* portugalski: (1.1) Ani ż.
* staroormiański: (1.1) Անի
* turecki: (1.1) Ani
źródła.
== Ani (język angielski.) ==
thumb|Ani (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Ani
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związek frazeologiczny
(1.1) zupełnie nic, zupełnie nie
Wiktionary
IPA: ˌãɲi‿ˈãɲi, AS: ãńi‿ãńi
Wiktionary
(1.1) ani trochę, ni w ząb, ni chu chu
Wiktionary
zdrobnienie od: Anna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Anna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ania ma kota. To kot Ani.
(1.1) Kupiłem Ani bukiecik fiołków.
(1.1) Nie chciałam jednak, Aniu, aby mię uważał za trzpiotkę.
(1.1) One wszystkie mają na drugie imię Ania.
Wiktionary
IPA: ˈãɲa, AS: ãńa
Wiktionary
rzecz. Anuś ż., Anusia ż., Anulka ż., Anula ż., Andzia ż., Ana ż., Anna ż., Anka ż., Nula ż.
Wiktionary
(1.1) Anna, Anusia, Anula, Anulka, Anuś
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aniany lub z nią związany
SJP.pl
1. nawet by nie
2. ani by nie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anicety lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Anicet – imię męskie pochodzące od Anicetus, zlatynizowanej formy greckiego imienia Aniketos. Wywodzi się ono od słowa oznaczającego „niezwyciężony, niepokonany”. Nosił je jeden z wczesnych papieży, św. Anicet.
Anicet imieniny obchodzi 23 stycznia, 17 kwietnia i 12 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Za pontyfikatu papieża Aniceta do Rzymu przybył święty Polikarp.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Aniceta – żeński odpowiednik imienia Anicet, które z kolei jest zlatynizowaną formą greckiego imienia Aniketos (Ἀνίκητος) oznaczającego „niepokonany”. Jego patronem jest m.in. jeden z wczesnych papieży, św. Anicet.
W innych językach:
Wikipedia
Anicet z małżonką; Anicetowie
SJP.pl
Anicet z małżonką; Anicetostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Aniceta lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anity lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. organiczny związek chemiczny, antybiotyk stosowany w leczeniu grzybic;
Wiktionary
Anidulafungina (łac. anidulafunginum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk przeciwgrzybiczy z nowej grupy echinokandyn, stosowany w leczeniu grzybic układowych.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Aniela – imię żeńskie, które jest spolszczoną formą łacińskiego imienia Angela, pochodzącego od greckiego słowa ángelos „posłaniec”. Imię trafiło do Polski z Włoch prawdopodobnie w XVIII wieku. W świecie chrześcijańskim upowszechniło się jako nawiązanie do aniołów i Anioła Stróża. Jest żeńskim odpowiednikiem imienia Anioł (Angel).
Wikipedia
(1.1) Główna bohaterka tragifarsy kołtuńskiej „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej ma na imię Aniela.
(1.1) W Kościele katolickim na 4 stycznia przypada wspomnienie św. Anieli z Foligno, mistyczki, pokutnicy i pustelnicy.
(1.1) Aniele dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 4 stycznia, a także 27 stycznia, 28 i 30 marca, 1 i 31 maja, 10 i 21 lipca, 7 października, 18, 20 i 30 listopada.
Wiktionary
IPA: ãˈɲɛla, AS: ãńela
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz., aniołeczek mos./mzw., anielątko n., anielica ż., anielenie n., rozanielenie n., anielość ż., anielskość ż., anielstwo n., aniołowość ż., aniołkowość ż., aniołkowatość ż., aniołowate nmos.
:: zdrobn. Anielka ż., Anielcia ż., Nela ż.
::: gwara. Janielcia ż.
:: gwara. Janiela ż.
:: fm. Anioł mos.
czas. anielić ndk., anielić się ndk., anieleć ndk., rozanielać ndk., rozanielać się ndk., rozanielić dk., rozanielić się dk.
przym. Anielin, Anielowy, Anielczyn, Anielkowy, Anielcin, Anielciowy, anieli, anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny
przysł. anielsko
zob. Angela, Angelika, Angelina, Janiela, Anioł.
Wiktionary
(1.1) war. Angela, Angelika, Angelina; zdrobn. Anielka, Anielcia, Nela; gwara. Janiela; zdrobn. gwara. Janielcia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: anioł
Wiktionary
(1.1) Nad betlejką umieścili anielątka.
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz.
przym. anieli, anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny, angelologiczny
przysł. anielsko
czas. anieleć ndk., rozanielić się
Wiktionary
(1.1) aniołek m., aniołeczek m., aniołeczek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Aniela (imię żeńskie)
SJP.pl
stawać się podobnym do anioła; szlachetnieć; łagodnieć
SJP.pl
nazwisko, np. Mordechaj Anielewicz (pseudonimy: Marian, Malachi) (1919-43), żydowski działacz konspiracyjny podczas II wojny światowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aniołami
(1.2) na wzór anioła
Wiktionary
Anieli – polski synth popowy zespół muzyczny, działający od 2020 roku. Tworzą go wokalistka Joanna Prykowska i multiinstrumentalista Paweł Krawczyk. W 2022 duet wydał swój debiutancki album studyjny, Blask.
Wikipedia
(1.1) Z daleka dolatywał anieli śpiew.
(1.2) Jej anieli wygląd wprowadzał go w stan błogości.
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz., aniołeczek mos./mrz., anielątko n., anielskość ż., anielstwo n.
przym. anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny
przysł. anielsko
czas. anieleć ndk., rozanielić się
Wiktionary
(1.1) anielski
Wiktionary
o kobiecie łagodnej, dobrej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyimaginowana żeńska forma anioła
(1.2) przen. kobieta o cechach anioła
Wiktionary
(1.1) Fruwały nad nim anielice.
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz., aniołeczek mos./mrz., anielątko n.
przym. anieli, anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny, angelologiczny
przysł. anielsko
czas. anieleć ndk., rozanielić się
Wiktionary
podobny do anielicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy anielicy
Wiktionary
rzecz. anielica ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anieli lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Anieli lub z nią związany
SJP.pl
Anieliny – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Sadki.
Anieliny znajdują się w odległości 8,2 km od Sadek (siedziba gminy).Okupację niemiecką Anielin zakończyło 27 stycznia 1945 roku zajęcie miejscowości przez wojska 47 Armii 1 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: Aniela (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Aniela
Wiktionary
Anielka – powieść Bolesława Prusa. Powieść ta po raz pierwszy ukazała się w odcinkach w „Kurierze Warszawskim” (17 IV - 8 VII 1880) pod tytułem Chybiona powieść. Wydanie książkowe w trochę zmienionej wersji ukazało się w 1885 roku.
Wikipedia
(1.1) Powiedziałam ciotce Anielce, że przyjedziecie wieczorem.
Wiktionary
rzecz. Aniela ż., anioł mos./mzw.
Wiktionary
1. odnoszący się do anioła;
2. przenośnie: doskonały, dobry, łagodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z aniołami
(1.2) przen. na wzór anioła
Wiktionary
(1.1) Wtem zstąpił obłok wielki, a z niego słychać było głośny śpiew anielski.
(1.2) Oj, jakżebym posłuchał znów Twego anielskiego głosu, skarbie!
Wiktionary
IPA: ãˈɲɛlsʲci, AS: ãńelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. anielskość ż., anioł m., aniołek m., Aniela ż., Anioł m., aniołeczek mzw., anielica ż., anielstwo n., anielątko n.
przysł. anielsko
przym. anieli, aniołkowaty, aniołkowy, aniołowy
Wiktionary
daw. anjelski, jenielski, angelski, angielski
(1.1) anieli, cherubinowy, niebiański, rajski, seraficzny
(1.2) dobry, doskonały, łagodny, piękny, czysty, idealny, błogi, szlachetny, zniewalający
Wiktionary
przysłówek
(1.1) odprzym. → anielski
Wiktionary
(1.1) Barbara wydała mu się anielsko piękna.
Wiktionary
rzecz. anielskość ż., anioł m., aniołek m., Aniela ż., Anioł m., aniołeczek mzw., anielica ż., anielstwo n., anielątko n.
przym. anielski, anieli, aniołkowaty, aniołkowy, aniołowy
Wiktionary
(1.1) nieziemsko
Wiktionary
→ anielski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|anielski.
Wiktionary
(1.1) Już mnie więcej nie nabierze na tę swoją anielskość.
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz., aniołeczek mos./mrz., anielątko n., anielstwo n.
czas. anieleć ndk., rozanielić dk.
przym. anieli, anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny, angelologiczny
przysł. anielsko
Wiktionary
(1.1) anielstwo
Wiktionary
1. wielka dobroć, nieskazitelność (typowa aniołom)
2. ogół aniołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie jak anioł, dobrym i pięknym
(1.2) rub. grupa aniołów
Wiktionary
(1.1) Co się tak naprawdę kryje za tym jego anielstwem?
(1.2) Anielstwo rozsiadło się na obłokach i patrzy z góry na tę polską ziemię.
Wiktionary
rzecz. anioł mos./mzw., aniołek mos./mrz., aniołeczek mos./mrz., anielątko n., anielskość ż.
przym. anieli, anielski, aniołowy, aniołkowy, aniołowaty, aniołkowaty, angeliczny, angelologiczny
przysł. anielsko
czas. anieleć ndk., rozanielić się
Wiktionary
(1.1) anielskość ż.
Wiktionary
1. w fizyce: unicestwianie się cząstek i antycząstek przy spotkaniu;
2. całkowite zniszczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zniszczenie, unicestwienie
(1.2) fiz. proces w którym cząstki i anty-cząstki, podlegają unicestwieniu;
Wiktionary
Anihilacja (z łac. annihilatio – unicestwienie, od nihil – nic) – proces prowadzący do całkowitej destrukcji materii posiadającej masę. W fizyce anihilacją nazywa się oddziaływanie cząstki z odpowiadającą jej antycząstką, podczas którego cząstka i antycząstka zostają zamienione na fotony (zasada zachowania pędu nie dopuszcza możliwości powstania jednego fotonu – zawsze powstają co najmniej dwa) o sumarycznej energii równoważnej masom cząstki i antycząstki, zgodnie ze wzorem Einsteina: E=mc² (zobacz: Szczególna teoria względności).
Wikipedia
rzecz. anihilowanie n., anihilator mrz.
czas. anihilować ndk.
Wiktionary
związany z anihilacją
SJP.pl
1. w kwantowej teorii pola: operator usuwający stan kwantowy;
2. w literaturze fantastycznej, grach komputerowych: broń unicestwiająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. istniejący dla wybranego elementu x zbiór elementów pewnego pierścienia, które dają zero w wyniku przemnożenia przez element x
(1.2) sf. futurystyczna broń zdolna do unicestwiania celów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grupę addytywną i obustronny anihilator pierścienia R oznaczamy odpowiednio przez R^+ oraz \mathfrak{a}(R).
Wiktionary
rzecz. anihilacja ż.
czas. anihilować ndk.
przym. anihilacyjny
Wiktionary
unicestwiać, poddawać całkowitej destrukcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. uleganie procesowi anihilacji
Wiktionary
rzecz. anihilacja ż., anihilator m.
czas. anihilować ndk.
przym. anihilacyjny
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Anika – imię żeńskie, jedna ze zdrobniałych form imienia Anna m.in. w jęz. duńskim i holenderskim.
Anika imieniny obchodzi razem z Anną, m.in. 26 lipca.
Wikipedia
unikający wyobrażeń istot żywych z przyczyn religijnych; aikoniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. powstrzymywanie się od tworzenia sztuki figuratywnej – ludzi i zwierząt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces zmiany właściwości materiału poprzez podgrzanie;
Wiktionary
Anilacja – proces zmiany właściwości materiału poprzez podgrzanie. Anilację stosuje się w:
Wikipedia
sztuczne włókno wełnopodobne; także włóczka lub materiał z tego włókna
SJP.pl
Anilana – polska nazwa włókien akrylowych; syntetyczne włókno wełnopodobne z poliakrylonitrylu (90%); używane, często w połączeniu z wełną, do wyrobu dzianin i tkanin.
Wikipedia
związany z anilaną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z anilaną, dotyczący anilany
(1.2) wykonany z anilany
Wiktionary
rzecz. anilana ż.
Wiktionary
oleista ciecz służąca do wyrobu barwników syntetycznych, leków i innych związków; fenyloamina; aminobenzen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. oleista ciecz trująca;
Wiktionary
Anilina – organiczny związek chemiczny, najprostsza amina aromatyczna.
Wikipedia
(1.1) Badania nad chemicznymi własnościami aniliny odegrały dużą rolę w rozwoju syntez organicznych, zwłaszcza w dziedzinie barwników.
Wiktionary
IPA: ˌãɲiˈlʲĩna, AS: ãńilʹĩna
Wiktionary
przym. anilinowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. anilinowy
frazeologia.
etymologia. etym|franc|aniline., od etym|franc|anil|indygo., port., etym|arab|النيل. (an-nīl)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aniline
* białoruski: (1.1) анілін m.
* bułgarski: (1.1) анилин m.
* duński: (1.1) anilin w./n.
* esperanto: (1.1) anilino
* francuski: (1.1) aniline ż.
* hiszpański: (1.1) anilina
* interlingua: (1.1) anilina
* niemiecki: (1.1) Anilin ż.
* nowogrecki: (1.1) ανιλίνη ż.
* rosyjski: (1.1) анилин m.
* słowacki: (1.1) anilín m.
* ukraiński: (1.1) анілін m.
* węgierski: (1.1) anilin
źródła.
== anilina (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. anilina
przymiotnik
(2.1) anilinowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z aniliną
SJP.pl