związany z hodowlą pieczarek (np. przemysł pieczarkarski) lub ludźmi zajmującymi się tą hodowlą
SJP.pl
hodowla pieczarek w pieczarkarniach (pomieszczeniach przeznaczonych do tej hodowli, utrzymujących stałą temperaturę i wilgotność)
SJP.pl
osoba trudniąca się pieczarkarstwem (hodowlą pieczarek w pieczarkarniach, pomieszczeniach przeznaczonych do tej hodowli, utrzymujących stałą temperaturę i wilgotność)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca pieczarek
Wiktionary
rzecz. pieczarkowce nmos., pieczarniaki nmos.
Wiktionary
podklasa grzybów z klasy pieczarniaków; pojedynczopodstawkowe
SJP.pl
Agaricomycetidae Parmasto – podklasa grzybów należąca do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
wykorzystywany do uprawy pieczarek (np. nawóz pieczarkowy), zrobiony z pieczarek (np. sos pieczarkowy) lub w jakiś inny sposób związany z tym gatunkiem grzyba
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Pieczarkowate (Agaricaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców. W dawnych źródłach określana jako bedłkowate.
Wikipedia
o cechach pieczarkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Agaricales||ref=tak., rząd podstawczaków w klasie pieczarniaków;
Wiktionary
Agaricales Underw. – rząd podstawczaków w klasie pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
(1.1) Na owocnikach pieczarkowców znajduje się obłocznia.
Wiktionary
rzecz. pieczarka ż., pieczarkarnia ż., pieczarkarz m., pieczarkowa ż., pieczarkowate nmos., pieczareczka ż., pieczarniaki nmos.
przym. pieczarkowy, pieczarkowaty
Wiktionary
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
wykorzystywany do uprawy pieczarek (np. nawóz pieczarkowy), zrobiony z pieczarek (np. sos pieczarkowy) lub w jakiś inny sposób związany z tym gatunkiem grzyba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z pieczarek
Wiktionary
rzecz. pieczarniaki nmos., pieczarkowce nmos., pieczarka ż., piec mrz., pieczara ż.
czas. piec
przym. pieczarowy
Wiktionary
klasa grzybów należąca do typu podstawczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Agaricomycetes|Doweld|ref=tak., klasa grzybów należąca do gromady podstawczaków;
Wiktionary
Pieczarniaki (Agaricomycetes Doweld) – klasa grzybów należąca do gromady podstawczaków (Basidiomycota), której typem nomenklatorycznym jest pieczarka (Agaricus). Takson ten zastąpił zdefiniowany poprzednio Homobasidiomycetes (podstawczaki pojedynczopodstawkowe), przy czym zawarto w nim dodatkowe rzędy.
Wikipedia
(1.1) Okazuje się, że pieczarniaki mogą być pasożytami, saprotrofami lub symbiontami innych organizmów.
Wiktionary
rzecz. pieczarka ż., pieczarkarnia ż., pieczarkarz m., pieczarkowa ż., pieczarkowate nmos., pieczareczka ż., pieczarkowce nmos.
przym. pieczarkowy, pieczarkowaty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pieczarą, dotyczący pieczary
Wiktionary
(1.1) W Gródku można zobaczyć dobrze zachowany kościół pieczarowy z XVII w.
Wiktionary
rzecz. pieczara ż., pieczarka ż.
przym. pieczarkowy, pieczarny
Wiktionary
(1.1) pieczarny
Wiktionary
niewielkie, proste narzędzie ze znakiem wyrytym w gumie lub kauczuku, używane do odbijania tuszem oraz sam znak wykonany za pomocą tego narzędzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. pieczęć
Wiktionary
Pieczątka ma za zadanie pozostawienie trwałego odcisku na papierze lub innym podłożu, w odróżnieniu od pieczęci nie wymaga używania dodatkowego nośnika odbitki (laku itp.).
Wikipedia
(1.1) Na tym dokumencie potrzebna jest pieczątka.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈt͡ʃɔ̃ntka, AS: pʹi ̯ečõntka
Wiktionary
rzecz. pieczęć ż., pieczętowanie n.
czas. pieczętować ndk., zapieczętować dk.
przym. pieczątkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztympel.
Wiktionary
dawniej: rzemieślnik wyrabiający pieczęcie; grawer, pieczętarz
SJP.pl
karbońskie drzewo zarodnikowe osiągające do 20 metrów wysokości, o liściach o długości ok. 1 metra; sigilaria, sygilaria, pieczęciowiec, drzewo pieczęciowe
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pieczątką, dotyczący pieczątki
Wiktionary
rzecz. pieczątka ż.
Wiktionary
proste narzędzie ze znakiem wyrytym w gumie lub kauczuku, używane do odbijania na wosku, laku lub tuszem na papierze oraz sam znak wykonany za pomocą tego narzędzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znak rozpoznawczy osoby prawnej lub fizycznej, wyciskany za pomocą stempla (tłoka); nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi, stanowi świadectwo wiarygodności
(1.2) środek zabezpieczający nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu
Wiktionary
Pieczęć – znak własnościowy i rozpoznawczy osoby fizycznej lub prawnej, wyciskany za pomocą stempla (tłoku pieczętnego). Stanowi świadectwo wiarygodności – nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi. Również jest środkiem zabezpieczającym nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu.
Wikipedia
(1.1) Do tej faktury potrzebna jest pieczęć.
(1.2) To jest bardzo ważny dokument, ponieważ widnieje na nim pieczęć.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛt͡ʃɛ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯ečẽńć
Wiktionary
rzecz. pieczętowanie ż., opieczętowanie n., pieczątkarstwo n.
:: zdrobn. pieczątka ż., piecząteczka ż.
czas. pieczętować, opieczętować
przym. pieczęciowy
Wiktionary
(1.1) stempel, pieczątka
Wiktionary
karbońskie drzewo zarodnikowe osiągające do 20 metrów wysokości, o liściach o długości ok. 1 metra; sigilaria, sygilaria, pieczątkowiec, drzewo pieczęciowe
SJP.pl
podobny do pieczęci, związany w jakiś sposób z pieczęcią (np. lak pieczęciowy, pismo pieczęciowe)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pieczęcią, dotyczący pieczęci
Wiktionary
rzecz. pieczętowanie n., pieczęć ż.
Wiktionary
upieczone lub ugotowane, uduszone mięso w jednym kawałku, najczęściej podawane razem z sosem powstałym przy przyrządzaniu tego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. potrawa z upieczonego mięsa (z wyjątkiem ryb)
(1.2) przen. interes
Wiktionary
Pieczeń – potrawa w formie mięsa (z wyjątkiem ryb) upieczonego (ewentualnie uduszonego) w jednym kawałku.
Wikipedia
(1.1) Na weselu podano pieczeń z dzika.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛt͡ʃɛ̃ɲ, AS: pʹi ̯ečẽń
Wiktionary
rzecz. pieczyste n., piec m., pieczywo n., pieczeniarz m., zapiekanka ż., piekarnik m., piekarnia ż.
czas. piec, upiec, zapiekać, zapiec, wypiec, spiec się, dopiec
przym. pieczony, wypieczony, pieczeniowy, piekarski
Wiktionary
(1.1) pieczyste, daw. i dial. pieczenia
Wiktionary
charakterystyczny dla pieczeniarza (darmozjada, człowieka mającego skłonności do żywienia się cudzym kosztem, lubiącego wygodnie żyć z cudzej pracy), odnoszący się do pieczeniarza
SJP.pl
ironicznie o zespole cech charakterystycznych dla pieczeniarza (darmozjada, człowieka mającego skłonności do żywienia się cudzym kosztem, lubiącego wygodnie żyć z cudzej pracy)
SJP.pl
dawniej: człowiek prowadzący wygodne życie na cudzy koszt; garnkoskrob, darmozjad, pasożyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek żyjący na cudzy koszt
Wiktionary
Pieczeniarz – człowiek mający skłonności do żywienia się cudzym kosztem, lubiący dobrze zjeść na cudzy koszt; darmozjad. W Polsce szlacheckiej – ubogi krewny przesiadujący na „łaskawym chlebie” u zamożnej rodziny szlacheckiej, odwdzięczający się usługami domowymi. Pojęcie kojarzone także ze starokawalerstwem, uważane za krzywdzące; jego zmierzch na terenach Polski wiązał się z II wojną światową i następującymi po niej przemianami społecznymi.
Wikipedia
IPA: pʲjɛˈt͡ʃɛ̃ɲaʃ, AS: pʹi ̯ečẽńaš
Wiktionary
rzecz. pieczeniarstwo n., pieczeniarzowanie n., piec mrz., pieczeń ż.
czas. piec, pieczeniarzować ndk.
przym. pieczeniarski, pieczony
Wiktionary
(1.1) darmozjad, pasożyt, truteń, niebieski ptak
Wiktionary
upieczone lub ugotowane, uduszone mięso w jednym kawałku, najczęściej podawane razem z sosem powstałym przy przyrządzaniu tego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|piec.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: pieczeń
Wiktionary
Pieczenie – proces obróbki termicznej polegający na ogrzewaniu potrawy w piecu lub piekarniku w środowisku nagrzanego powietrza. Temperatura pieczenia zawiera się w granicach od 160 do 250 °C. W zależności od typu potrawy pieczenie trwać może od kilkunastu minut, aż do 3-4 godzin.
Wikipedia
IPA: pʲjɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯ečẽńe
Wiktionary
czas. piec
rzecz. piekarnia ż., piec mrz., piekarz m., spieczenie n., piecyk mrz.
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
będący pieczenią lub przypominający pieczeń (np. mięso pieczeniowe), zrobiony z pieczeni, podawany razem z pieczenią (np. sos pieczeniowy) lub w jakiś inny sposób związany z pieczenią
SJP.pl
dawniej:
1. urzędnik dysponujący pieczęcią państwową, książęcą itp.;
2. świadek asystujący przy sporządzaniu dokumentu, kładący na nim swój podpis;
3. rzemieślnik wyrabiający pieczęcie; grawer, pieczątkarz
SJP.pl
opatrywać coś pieczęcią, wykonywać pieczęć, zamykając, potwierdzając lub oznaczając coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. przypieczętować)
(1.1) opatrywać coś pieczęcią, wykonywać pieczęć
(1.2) przen. ostatecznie coś potwierdzać, przesądzać
czasownik przechodni niedokonany (dk. zapieczętować)
(2.1) opatrywać coś pieczęcią, wykonywać pieczęć na zamknięciu w celu zabezpieczenia
czasownik zwrotny pieczętować się
(3.1) używać jakiegoś znaku jako swojego symbolu
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛt͡ʃɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: pʹi ̯ečẽntovać
Wiktionary
rzecz. pieczęć, pieczątka, pieczętowanie
Wiktionary
(1.1) stemplować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opatrywanie czegoś odciskiem pieczęci
(1.2) zabezpieczanie czegoś przed otwarciem lub naruszeniem poprzez umieszczanie pieczęci
(1.3) przesądzanie o czymś w sposób definitywny
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛt͡ʃɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: pʹi ̯ečẽntovãńe
Wiktionary
rzecz. pieczęć ż., pieczątka ż., pieczątkarz m., pieczętarz m., pieczętarstwo n., pieczątkowiec m., przypieczętowywanie n., przypieczętowanie n., opieczętowanie n., zapieczętowanie n., rozpieczętowanie n., odpieczętowanie n.
czas. pieczętować ndk., przypieczętowywać ndk., przypieczętować dk., opieczętować dk., zapieczętować dk., rozpieczętować dk., odpieczętować dk.
przym. pieczęciowy, pieczętny, pieczętarski
Wiktionary
(1.1) stemplowanie, podstemplowywanie
(1.2) zapieczętowanie
(1.3) przypieczętowywanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Pięczkowo (niem. Pienschkowo) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy.
Wikipedia
1. potrawa z ziemniaków, wędliny, cebuli i kapusty, przygotowywana nad ogniskiem w dużym garze; duszonka, prażonka;
2. rzadkie zdrobnienie od: pieczeń;
3. gwarowo: wątroba
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Pozostałe:
Wikipedia
1. poddawać produkt żywnościowy działaniu ognia (wysokiej temperatury w piekarniku);
2. parzyć, palić, doskwierać;
3. wywoływać piekący ból; palić
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od piec
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie pieczenia
Wiktionary
(1.1) Następnie indyk jest pieczony w temperaturze 180°C przez maksymalnie pół godziny.
(2.1) Oni zawsze serwują pieczonego dorsza z frytkami.
Wiktionary
rzecz. pieczyste n., pieczeń ż., piec m., pieczeniarz m., pieczenie n., upieczenie n., wypiekanie n., wypieczenie n., piekarz m., piekarnia ż., piekarnik m., piekarnictwo n., piekarczyk m., wypiek m., spiek m., dopiekanie n., dopieczenie n.
czas. piec ndk., upiec dk., wypiekać ndk., wypiec dk., dopiekać ndk., dopiec dk.
przym. pierniczy, piecowy, pieczeniowy
Wiktionary
(2.1) upieczony
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z pieczołowitością; z troską
Wiktionary
(1.1) Dydakowy habit pieczołowicie przechowują hiszpańskie zakonnice.
Wiktionary
rzecz. pieczołowitość ż.
przym. pieczołowity
Wiktionary
(1.1) troskliwie, starannie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pieczołowicie
SJP.pl
staranność, dokładność, zazwyczaj w odniesieniu do opieki na kimś lub nad czymś, dbałości, troskliwości
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pieczołowity; bardziej pieczołowity
SJP.pl
staranny, dokładny, zazwyczaj w odniesieniu do opieki na kimś lub nad czymś, dbałości, troskliwości (np. pieczołowici rodzice)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) świadczący o wysokiej dbałości, staranny
Wiktionary
przysł. pieczołowicie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pieczyn – kolonia krajeńska w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Złotów. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Górzna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
członek koczowniczego plemienia azjatyckiego
SJP.pl
dawny związek plemion tureckich
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Pieczyński:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ugotowane, uduszone lub upieczone, niekiedy także usmażone mięso przygotowane do podania i spożycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pieczone mięso
Wiktionary
rzecz. piecyk mrz., piec mrz., pieczeń ż.
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
(1.1) pieczeń
Wiktionary
zdrobnienie od: pieczywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. pieczywo
Wiktionary
rzecz. piec mrz., piecyk mrz.
czas. piec
Wiktionary
ogół wypieczonych w wysokiej temperaturze produktów spożywczych przygotowywanych z ciasta z dodatkiem zakwasu i drożdży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. ogólnie o produktach spożywczych wypiekanych na bazie mąki
Wiktionary
Pieczywo – wyroby wypiekane z mąki, wody i soli w połączeniu z różnymi dodatkami. Stanowi jeden z podstawowych składników codziennej diety człowieka. Inne surowce wchodzące w skład pieczywa to mleko, środki spulchniające (zakwas, drożdże, proszek do pieczenia), cukier oraz dodatki zależne od rodzaju pieczywa, np. substancje zapachowo-smakowe, przyprawy ziołowe, mak, sezam, dynia, słonecznik, soja i suszone śliwki.
Wikipedia
(1.1) Rodzajów pieczywa jest bardzo wiele.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈt͡ʃɨvɔ, AS: pʹi ̯ečyvo
Wiktionary
rzecz. piecyk mrz., pieczeń ż., piec m., piekarz m., piekarnia ż.
czas. piec ndk., upiec dk.
Wiktionary
monumentalny blok stanowiący podstawę pomnika lub popiersia, najczęściej z wyrytymi informacjami odnoszącymi się do przedstawionej postaci albo wydarzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podstawa, na której umieszczono pomnik, posąg, popiersie, kolumnę;
Wiktionary
Piedestał (z wł. piedistallo przez fr. piédestal), dawniej podstopie – podwyższenie pomnika, wykorzystywane na płaskorzeźby i napisy okolicznościowe; może stanowić organiczną całość artystyczną z monumentem, jak na przykład w przypadku pomnika Piotra I w Petersburgu; również podstawa kolumny.
Wikipedia
IPA: pʲjɛˈdɛstaw, AS: pʹi ̯edestau̯
Wiktionary
(1.1) postument
Wiktionary
dawna jednostka długości równa około ośmiu calom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. metrol. dawna miara długości równa odległości od końca kciuka do końca palca środkowego lub małego rozpostartej dłoni dorosłego mężczyzny (ok. 8 cali);
Wiktionary
Piędź – dawna miara długości, określana jako odległość między końcami kciuka i palca środkowego (lub małego) rozwartej dłoni.
W dawnej Polsce jej wartość, zróżnicowana lokalnie, wynosiła w zależności od regionu:
Wikipedia
IPA: pʲjɛ̇̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯ė̃ńć
Wiktionary
przym. stpol. piędzisty, piędziowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od pięćdziesiątka
Wiktionary
gatunek motyla, którego larwy żerują na drzewach liściastych (zwłaszcza na grabie, buku, dębie, klonie), pojawia się w okresie jesiennym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. motyl z gatunku piędzik przedzimek, nazwa systematyczna|Operophtera brumata|ref=tak.
(1.2) ent. motyl z gatunku piędzik siewierak, nazwa systematyczna|Operophtera fagata.
Wiktionary
(1.1) motyl zimowy
Wiktionary
gatunek owada, szkodnik lasów; miernica
SJP.pl
plamka na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała plamka na skórze człowieka występująca najczęściej u osób o jasnej karnacji (blondynów i rudych);
Wiktionary
Piegi (łac. ephelides) – małe ciemne plamy na skórze. Ich występowanie związane jest z genetycznie uwarunkowanym szybszym tempem syntezy melaniny przez melanocyty.
Wikipedia
IPA: pʲjɛk, AS: pʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. piegus m., pieguska ż.
:: zdrobn. piegusek
przym. piegowaty
Wiktionary
piegowaty
SJP.pl
pokryty licznymi piegami (np. twarz piegowata), często także ogólniej: pokryty drobnymi kropkami; piegaty (gwarowo)
SJP.pl
pokryty licznymi piegami (np. twarz piegowata), często także ogólniej: pokryty drobnymi kropkami; piegaty (gwarowo)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty piegami
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś piegowaty (1.1)
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛɡɔˈvatɨ, AS: pʹi ̯egovaty
Wiktionary
rzecz. pieg m., piegus m., pieguska ż., piegusek m.
:: fż. piegowata ż.
Wiktionary
(2.1) piegus
Wiktionary
potocznie lub żartobliwie o osobie piegowatej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek, który ma piegi
Wiktionary
(1.1) Która dziewczyna umówi się z takim piegusem jak ja?
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛɡus, AS: pʹi ̯egus
Wiktionary
rzecz. pieg m.
:: zdrobn. piegusek m.
:: fż. pieguska ż.
przym. piegowaty
przysł. piegowato
Wiktionary
pieszczotliwie o piegusie, osobie piegowatej, pokrytej licznymi piegami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: piegus
(1.2) pieszczotliwie o piegusie
Wiktionary
(1.2) Z wody wystawił głowę mały piegusek.
Wiktionary
rzecz. pieg mrz., piegus mos.
:: fż. pieguska ż.
przym. piegowaty
Wiktionary
potocznie lub żartobliwie o kobiecie piegowatej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dziewczyna lub kobieta, która ma piegi
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈɡuska, AS: pʹi ̯eguska
Wiktionary
rzecz. pieg m.
:: fm. piegus m., piegusek m.
przym. piegowaty
Wiktionary
ptak z rodziny pokrzewkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Sylvia curruca|ref=tak., niewielki ptak eurazjatycki wijący gniazda wewnątrz ciernistych krzewów lub żywopłotów;
Wiktionary
Piegża, piegża zwyczajna, gajówka piegża, pokrzewka piegża (Curruca curruca) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny pokrzewek (Sylviidae).
Wikipedia
(1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛɡʒa, AS: pʹi ̯egža
Wiktionary
1. poddawać produkt żywnościowy działaniu ognia (wysokiej temperatury w piekarniku);
2. parzyć, palić, doskwierać;
3. wywoływać piekący ból; palić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej o pomocniku piekarza lub bardzo młodym, niedoświadczonym piekarzu
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
kobieta trudniąca się zawodowo wypiekiem pieczywa oraz jego późniejszą dystrybucją
SJP.pl
zdrobnienie od: piekarnia
SJP.pl
kobieta trudniąca się zawodowo wypiekiem pieczywa oraz jego późniejszą dystrybucją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która pracuje w piekarni i wypieka chleb, bułki itp.
Wiktionary
rzecz. piekarnia ż., piekarzowa ż., piekarstwo n., piekarczyk m.
:: fm. piekarz m.
czas. piec ndk., upiec dk., wypiekać ndk.
przym. piekarski, piekarniczy, piecowy
Wiktionary
szereg pomieszczeń będących miejscem wypieku pieczywa oraz jego późniejszej sprzedaży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pracy piekarza; zakład produkujący chleb oraz inne wyroby z mąki
(1.2) sklep, w którym sprzedaje się wyroby piekarnicze
Wiktionary
Piekarnia – zakład rzemieślniczy lub przemysłowy produkujący pieczywo.
Główne działy:
Wikipedia
(1.1) W piekarni zwolniło się jedno miejsce pracy.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈkarʲɲa, AS: pʹi ̯ekarʹńa
Wiktionary
rzecz. piekarka ż., piecyk mrz., piekarz m., piec m., pieczeń ż., pieczywo n., pieczenie n., piekarnik mrz.
czas. piec
przym. piekarski, piekarniany, piekarniczy, pieczony
Wiktionary
mieszkaniec Piekar Śląskich
SJP.pl
mieszkanka Piekar Śląskich
SJP.pl
związany z piekarnią (np. budynek piekarniany) lub z piekarnictwem, zawodem piekarza (np. drożdże piekarniane)
SJP.pl
dział przemysłu spożywczego obejmujący wyrób masy piekarniczej oraz wypiek i późniejszą dystrybucję pieczywa; piekarstwo
SJP.pl
Piekarstwo – działalność polegająca na wytwarzaniu pieczywa, głównie chleba.
Działalność piekarską można prowadzić w domu, w zakładach rzemieślniczych lub w zakładach przemysłowych. Jeżeli działalność ta prowadzona jest w specjalnie do tego przeznaczonych pomieszczeniach, wówczas nazywa się je piekarnią.
Wikipedia
powiązany z piekarnictwem lub zawodem piekarza (np. wyrób piekarniczy, piec piekarniczy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący piekarnictwa
Wiktionary
rzecz. piekarz mos., piekarka ż., piecyk mrz., piec mrz., piekarnia ż., piekarnictwo n.
czas. piec
przym. piekarski
Wiktionary
wbudowane w trzon kuchenny lub wolno stojące domowe urządzenie do pieczenia, głównie ciast i potraw mięsnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kulin. wbudowane w trzon kuchenny lub wolno stojące domowe urządzenie do pieczenia, głównie ciast i potraw mięsnych;
Wiktionary
Piekarnik – urządzenie kuchenne służące do pieczenia lub podpiekania potraw. Obecnie produkowane są także mini piekarniki, które posiadają ograniczoną funkcjonalność, ale nadają się do małych kuchni w formie piekarników do zabudowy lub jako piekarniki przenośne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kuchenka, piec; pot. piecyk
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zapiekanka ż., piecyk mrz., piec m., piekarnia ż., piekarnictwo n., piekarstwo n., piekarz m., piekarzowa ż., piekarczyk m., pieczeń ż.
czas. piec ndk.
przym. piekarski, pieczony
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oven
* baskijski: (1.1) labe
* czeski: (1.1) trouba ż.
* duński: (1.1) ovn w.
* esperanto: (1.1) bakujo, bakforno
* galicyjski: (1.1) forno m.
* hiszpański: (1.1) horno m.
* karpatorusiński: (1.1) рула ż.
* kaszubski: (1.1) piekarnik m.
* kataloński: (1.1) forn m.
* niemiecki: (1.1) Backofen m.
* norweski (bokmål): (1.1) ovn m.
* nowogrecki: (1.1) φούρνος m.
* rosyjski: (1.1) духовка ż.
* rumuński: (1.1) cuptor n.
* słowacki: (1.1) piecka ż.
* węgierski: (1.1) kemence, sütő
* wilamowski: (1.1) bakkūva m., bakuwa m.
źródła.
== piekarnik (język kaszubski.) ==
thumb|piekarnik (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) techn. kulin. piekarnik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈkarʲɲik, AS: pʹi ̯ekarʹńik
Wiktionary
rzecz. zapiekanka ż., piecyk mrz., piec m., piekarnia ż., piekarnictwo n., piekarstwo n., piekarz m., piekarzowa ż., piekarczyk m., pieczeń ż.
czas. piec ndk.
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
(1.1) kuchenka, piec; pot. piecyk
Wiktionary
1. powiązany w jakiś sposób z Piekarami Śląskimi (miastem w województwie śląskim) lub Piekarami (jedną z kilku polskich wsi);
2. powiązany z piekarstwem lub zawodem piekarza (np. wyrób piekarski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z piekarzem, dotyczący piekarza
(1.2) należący do piekarza
(1.3) odnoszący się do Piekar, związany z Piekarami
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.3) Klasa wysłuchała opowieści o wizerunku piekarskim.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈkarsʲci, AS: pʹi ̯ekarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. piekarka ż., piecyk mrz., Piekary lm nm., piekarz mos., piekarczyk mos., piec m., piekarnictwo n., piekarnia ż., piekarnik m., pieczenie n., upieczenie n., pieczeń ż., pieczyste n., pieczonka ż., piecuch m., pieczka ż., piekarzowa ż., piekarzówna ż., wypiek m., wypiekanie n., wypieczenie n., upieczenie n., spiekanie n., spieczenie n., piecowy m., zapiekanie n., zapieczenie n., piekarzanka ż., piekarzanin mos.
czas. piec ndk., upiec dk., wypiekać ndk., wypiec dk., spiekać ndk., spiec dk., zapiekać ndk., zapiec dk.
przym. piekarniczy, pieczysty, piecowy, pieczeniowy
przysł. piekarsko, piekarniczo
Wiktionary
dział przemysłu spożywczego obejmujący wyrób masy piekarniczej oraz wypiek i późniejszą dystrybucję pieczywa; piekarnictwo
SJP.pl
Piekarstwo – działalność polegająca na wytwarzaniu pieczywa, głównie chleba.
Działalność piekarską można prowadzić w domu, w zakładach rzemieślniczych lub w zakładach przemysłowych. Jeżeli działalność ta prowadzona jest w specjalnie do tego przeznaczonych pomieszczeniach, wówczas nazywa się je piekarnią.
Wikipedia
nazwa kilkunastu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim nazwa kilkunastu polskich wsi i części miast;
(1.2) geogr. synonim dla Piekar Śląskich;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Piekary leżą w granicach Gniezna.
(1.2) W Piekarach gościł król Jan III Sobieski w drodze do Wiednia.
Wiktionary
rzecz. piekarzanin mos., piekarzanka ż., piec mrz.
przym. piekarski
czas. piec
Wiktionary
(1.2) Piekary Śląskie
Wiktionary
osoba trudniąca się zawodowo wypiekiem pieczywa oraz jego późniejszą dystrybucją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który pracuje w piekarni i wypieka chleb, bułki itp.
Wiktionary
Piekarz – osoba zajmująca się zawodowo piekarstwem
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɛkaʃ, AS: pʹi ̯ekaš
Wiktionary
rzecz. piekarka ż., piekarnia ż., piekarzowa ż., piekarstwo n., piekarnik mrz.
:: zdrobn. piekarczyk m.
czas. piec ndk., upiec dk., wypiekać ndk.
przym. piekarski, piekarniczy, piecowy, pieczony
Wiktionary
mieszkaniec Piekar Śląskich (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Piekar
Wiktionary
(1.1) Tłum piekarzan skandował przed magistratem.
Wiktionary
rzecz. Piekary lm nm.
:: fż. piekarzanka ż.
przym. piekarski
Wiktionary
mieszkanka Piekar Śląskich (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Piekar
Wiktionary
(1.1) Już od tygodnia wiadomo, kto został „Piekarzanką Roku”.
Wiktionary
rzecz. Piekary lm nm.
:: fm. piekarzanin m.
przym. piekarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka piekarza
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛkaˈʒuvna, AS: pʹi ̯ekažuvna
Wiktionary
przym. piekarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna kobieta; złośnica, szantrapa, kłótnica, awanturnica, sekutnica;
2. ryba z rodziny karpiowatych, żyjąca w wodach stojących i rzekach zachodniej Europy; szweja
SJP.pl
Piekielnica, szweja, bystrzanka (Alburnoides bipunctatus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: piekielnie
SJP.pl
potocznie lub żartobliwie o osobie zadziornej, złej, skorej do złości, złośliwości, kłótni
SJP.pl
Wikipedia
1. taki, jak w piekle (np. duch piekielny), związany w jakiś sposób z piekłem (np. ogień piekielny);
2. przynoszący, zwiastujący zło lub bardzo intensywny, silny, najczęściej w odniesieniu do czegoś przykrego (np. ból piekielny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piekła, związany z piekłem, taki, jak w piekle
(1.2) przen. nieznośny, bardzo zły, denerwujący, cholerny
(1.3) przen. o dużej intensywności, cholerny
Wiktionary
(1.2) Kątem oka spogląda na zegarek, bo geografia, piekielna geografia… ale zdąży.
(1.3) Rohan wyciskał z maszyn całą moc, i wracali w jeszcze bardziej piekielnym jazgocie młócących kamienie gąsienic.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇ˈcɛlnɨ, AS: pʹi ̯ėḱelny
Wiktionary
rzecz. piekło n., piekiełko n., piekielność ż.
przysł. piekielnie
Wiktionary
(1.1) książk. infernalny
(1.2) cholerny, nieszczęsny, diabelny, nieznośny
(1.3) cholerny, potworny, diabelny
Wiktionary
przenośne zdrobnienie od: piekło, najczęściej w domyśle o drobnych przewinieniach, często żartobliwych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: piekło
(1.2) reg. zob. łubianka.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Babcia nazbierała w lesie piekiełko łochyni.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇ˈcɛwkɔ, AS: pʹi ̯ėḱeu̯ko
Wiktionary
rzecz. piekło n., piekielnik m., piekielnica ż.
czas. pieklić się
przym. piekielny
Wiktionary
(1.2) łubianka; reg. kobiałka
Wiktionary
pieklić się: powodować zło, budzić strach lub denerwować się, kłócić się, awanturować, robić piekło
SJP.pl
odznaczający się pięknem
SJP.pl
pięknić się -
1. być gdzieś i wyglądać pięknie;
2. stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiększać się, wypiękniać się, piększyć się
SJP.pl
piękniczka błękitnooka - gatunek ryby z rodziny piękniczkowatych
SJP.pl
rodzina małych ryb z rzędu karpieńcokształtnych
SJP.pl
Piękniczkowate, pecylki (Poeciliidae) – rodzina małych rybkarpieńcokształtnych (Cyprinodontiformes). Wiele gatunków z tej rodziny, zwłaszcza ozdobne odmiany hodowlane żyworódek, to ryby popularne w akwarystyce.
Wikipedia
o cechach piękniczkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w piękny sposób, posiadając dużo piękna
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, czy to prawda, ale ludzie mówią, że pięknie śpiewam.
(1.1) Pięknie dziś wyglądasz, Emilko.
(1.1) Jest miło i pięknie, pamiętam i tęsknię.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ŋʲcɲɛ, AS: pʹi ̯ẽŋʹḱńe
Wiktionary
rzecz. upięknienie n., piękno n., piękniś mos., piękność ż.
czas. upiększać ndk., upiększyć dk., pięknieć ndk., wypięknieć dk.
przym. piękny, piękniutki, przepiękny
przysł. przepięknie
Wiktionary
(1.1) ślicznie, urodziwie, ładnie
Wiktionary
czasownik
(1.1) stawać się piękniejszym, piękniejszą
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ŋʲcɲɛ̇t͡ɕ, AS: pʹi ̯ẽŋʹḱńėć
Wiktionary
przym. piękny
rzecz. upięknienie n., piękno n., piękność ż., pięknienie n.
przysł. pięknie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pięknie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: piękny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pięknieć.
Wiktionary
czas. pięknieć
rzecz. upięknienie n., piękność ż.
przym. piękny
Wiktionary
lekceważąco: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; laluś, strojniś, goguś, fircyk
SJP.pl
zdrobnienie od: piękny; piękniutki, piękniusi
SJP.pl
zdrobnienie od: piękny; piękniutki, piękniuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: piękny; piękniuchny, piękniusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: piękny
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃ŋʲcˈɲutʲci, AS: pʹi ̯ẽŋʹḱńutʹḱi
Wiktionary
przysł. pięknie
przym. piękny
rzecz. upięknienie n.
Wiktionary
1. zespół cech, który sprawia, że coś się podoba;
2. wysoka wartość moralna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiór pozytywnych cech (harmonia, proporcja) należących do obiektu, pojęcia; coś, co podoba się, wzbudza zachwyt;
Wiktionary
Piękno – pozytywna właściwość estetyczna bytu wynikająca z zachowania proporcji, harmonii barw, dźwięków, stosowności, umiaru i użyteczności, odbierana przez zmysły. Istnieje piękno idealne, duchowe, moralne, naturalne, cielesne, obiektywne i subiektywne. Pojęcie to jest silnie związane z teorią estetyki, prawdy i dobra.
Wikipedia
(1.1) Pobyt w Rzymie stał się wielkim przeżyciem rozbudzającym wrażliwość na piękno i najwyższe wartości cywilizacyjne.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ŋknɔ, AS: pʹi ̯ẽŋkno
Wiktionary
przym. piękny, przepiękny
przysł. pięknie, przepięknie
rzecz. upięknienie n., piękność, piękniś
czas. upiększać, upiększyć, pięknieć
Wiktionary
rzadko: mający piękne brzmienie
SJP.pl
osoba oderwana od rzeczywistości, przypisująca zbyt dużą wartość doznaniom estetycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nadmiernie skupiona na wzruszeniach estetycznych i przez to oderwana od rzeczywistości
Wiktionary
ogół cech właściwych pięknoduchowi, osobie oderwanej od rzeczywistości, przypisującej zbyt dużą wartość doznaniom estetycznym
SJP.pl
przestarzałe: mający piękne lica; urodziwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. mający piękne lico, tj. piękną twarz
Wiktionary
(1.1) W dodatku matka chrzestna Fiony […] przypomina królowi, że z Fioną miał ożenić się jej syn, zmanierowany, pięknolicy, znudzony bogactwem Książę z Bajki.
Wiktionary
mający piękne nogi
SJP.pl
mający piękne oczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma piękne pióra
Wiktionary
rodzaj grzyba z klasy podstawczaków
SJP.pl
Calocera (Fr.) Fr. (pięknoróg) – rodzaj grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co piękne
(1.2) piękna kobieta
Wiktionary
(1.2) Wczoraj w Krakowie widziałem prawdziwą piękność.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ŋknɔɕt͡ɕ, AS: pʹi ̯ẽŋkność
Wiktionary
rzecz. upięknienie n., piękno n., pięknotka ż., pięknienie n., wypięknienie n., upiększanie n., upiększenie n.
czas. pięknieć ndk., wypięknieć dk., upiększać ndk., upiększyć dk.
przym. piękny, przepiękny
przysł. pięknie, przepięknie
Wiktionary
ślicznota, piękność; potocznie:
1. śliczna, piękna kobieta; ślicznotka, pięknotka;
2. coś ślicznego, pięknego
SJP.pl
Wikipedia
mający piękne włosy
SJP.pl
odznaczający się pięknem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, którego cechuje piękno: bardzo ładny, wzbudzający zachwyt
Wiktionary
(1.1) Krajobraz jest piękny.
(1.1) To najpiękniejszy prezent, jaki dostałam.
(1.1) Ona jest taka piękna!
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ŋknɨ, AS: pʹi ̯ẽŋkny
Wiktionary
rzecz. upięknienie n., piękno n., piękność ż., piękniś m., pięknisia ż., pięknotka ż., pięknienie n., wypięknienie n., upiększanie n., upiększenie n.
czas. pięknieć ndk., wypięknieć dk., upiększać ndk., upiększyć dk., upiękniać ndk.
przym. piękniutki, przepiękny, niepiękny
przysł. pięknie, przepięknie
Wiktionary
(1.1) ładny, atrakcyjny, wspaniały, śliczny, boski, uroczy, reg. śl. piekny., reg. śl. pyszny., reg. śl. szumny.
Wiktionary
Piękocin (niem. Pinkotschine) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Wikipedia
nazwisko polskie
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Piekoszów – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Piekoszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Piekoszów.
Wikipedia
mieszkaniec Piekoszowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Piekoszowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Piekoszów
SJP.pl
piększyć się - rzadko: stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiększać się, wypiękniać się, pięknić się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Piekut – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Chynów.
Wieś założona na nowo wykarczowanym terenie w roku 1576. Właścicielem wsi był WawrzyniecŁoski. Dziesięcinę z 3 łanów płacono parafii w Chynowie, w której obrębie się znajdowała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. według niektórych religii: miejsce gdzie pośmiertnie trafia dusza grzesznika; siedziba potępionych;
2. potocznie o kłótni, awanturze lub ogólnie o czymś złym albo pogrążonym w nieładzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. teol. filoz. miejsce przebywania dusz zmarłych potępionych za grzechy lub winy wobec bogów popełnione na ziemi;
(1.2) przen. miejsce, w którym trudno wytrzymać (z powodu ciężkich warunków), bardzo nieprzyjemna sytuacja, wydarzenie przysparzające wielu cierpień
(1.3) stpol. smoła
forma czasownika.
(2.1) 3. os. n. przesz. oznajm. od: piec
Wiktionary
Piekło – w eschatologiach religii uznających życie pozagrobowe – miejsce przebywania lub stan dusz zmarłych potępionych za grzechy lub winy wobec bogów popełnione na Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Będziesz się smażył w piekle za swoje grzechy!
(1.2) Żołnierze przeszli przez prawdziwe piekło, torując sobie drogę przez dżunglę pod niemal nieustającym ostrzałem wroga.
(1.2) Porwane dziecko przez trzy lata żyło w piekle.
(2.1) Mamo, czy długo będzie piekło się ciasto?
(2.1) W miejscu, gdzie puginał przygwoździł mnie do masztu, ramię piekło mnie jak rozpalonym żelazem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛkwɔ, AS: pʹi ̯eku̯o
Wiktionary
rzecz. piekielnik m., piekielnica ż.
:: zdrobn. piekiełko n.
czas. pieklić się
przym. piekielny
Wiktionary
(1.1) książk. inferno, otchłań, pandemonium; przest. gehenna; stpol. pkieł
(1.2) gehenna, droga przez mękę, mordęga
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pielnica – potok w Beskidzie Niskim, na Pogórzu Bukowskim i na terenie Dołów Jasielsko-Sanockich, prawobrzeżny dopływ Wisłoka. Długość ok. 27 km.
Źródła na wysokości ok. 710–730 m n.p.m. na północno-wschodnich stokach Pasma Bukowicy, w rejonie szczytów Zrubań (też: Skibce) i Pańskie Łuki. Spływa początkowo w kierunku północno-wschodnim, po czym po opuszczenia wzgórz Pogórza Bukowskiego, przed wsią Nowosielce, skręca ku północnemu zachodowi i poniżej Beska, na wysokości ok. 277 m n.p.m., uchodzi do Wisłoka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pielaszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Udanin.
Wikipedia
Pielaszów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Wilczyce
Wikipedia
pielęgnowanie, ogół zabiegów pomagających w leczeniu chorych lub mających na celu osiągnięcie wzrostu i rozwoju roślin lub zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pielęgnowanie kogoś lub czegoś, dbanie o coś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) Absolutnie niezbędna jest pielęgnacja podrażnionej skóry od razu po zakończeniu golenia.
(1.1) Potem ręcznik, mleczko do ciała, sól fizjologiczna do oczu, patyczki do uszu. Kaftanik, śpioszki, łóżeczko. A potem prasowanie. Tak, tak, chcieliśmy być najlepszymi rodzicami na świecie. Mistrzami pielęgnacji. I chyba byliśmy.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛlɛ̃ŋɡˈnat͡sʲja, AS: pʹi ̯elẽŋgnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pielęgnowanie n., wypielęgnowanie n., pielęgniarka ż., pielęgniarz m., pielęgniarstwo n.
czas. pielęgnować, wypielęgnować
przym. pielęgnacyjny
przysł. pielęgnacyjnie
Wiktionary
(1.1) pielęgnowanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pielęgnacyjny, dotyczący pielęgnacji
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛlɛ̃ŋɡnaˈt͡sɨjɲɛ, AS: pʹi ̯elẽŋgnacyi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. pielęgnacja ż., pielęgnowanie n., pielęgniarka ż., pielęgniarz m.
czas. pielęgnować, wypielęgnować
przym. pielęgnacyjny
Wiktionary
związany z pielęgnacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) służący pielęgnacji, pielęgnowaniu, dbaniu o zdrowie i zdrowy wygląd
Wiktionary
(1.1) Podobnie jak zwierzęta innych gatunków mające długą okrywę, również świnki angorskie wymagają szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych – czesania, pudrowania itp. – i są w hodowli najbardziej kłopotliwe.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛlɛ̃ŋɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: pʹi ̯elẽŋgnacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. pielęgnacja ż., pielęgniarstwo n., pielęgniarz m., pielęgniarka ż., pielęgnica ż., pielęgnowanie n.
czas. pielęgnować ndk., wypielęgnować dk.
przysł. pielęgnacyjnie, pielęgniarski
przym. pielęgniarski
Wiktionary
zgrubienie od: pielęgniarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pielęgniarka
Wiktionary
rzecz. pielęgniarka ż.
Wiktionary
pracownica służby zdrowia uprawniona do pomocy w pielęgnowaniu chorych i wykonywania podstawowych zabiegów leczniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta sprawująca podstawową opiekę medyczną nad pacjentami;
Wiktionary
Pielęgniarka (r. m. pielęgniarz) – samodzielny, medyczny zawód z grupy specjalistów do spraw zdrowia. Na całym świecie uprawiany jest w większości przez kobiety.
Wikipedia
(1.1) Dziś jest święto pielęgniarek.
(1.1) Nawet doświadczone pielęgniarki nie były w stanie na to patrzeć.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛlɛ̃ŋʲɟˈɲarka, AS: pʹi ̯elẽŋʹǵńarka
Wiktionary
rzecz. pielęgniarstwo n., pielęgnacja ż., pielęgnowanie n., wypielęgnowanie n., pielęgnica ż.
:: fm. pielęgniarz m.
czas. pielęgnować ndk., wypielęgnować dk.
przym. pielęgniarski, pielęgnacyjny
przysł. pielęgnacyjnie
Wiktionary
(1.1) daw. siostra; żart. piguła
Wiktionary
odnoszący się do zawodu pielęgniarza lub pielęgniarki (np. praktyka pielęgniarska), związany z pielęgniarstwem (np. szkoła pielęgniarska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pielęgniarstwem, pielęgniarzem lub pielęgniarką, dotyczący pielęgniarstwa
Wiktionary
(1.1) Na drzwiach wisi pielęgniarski fartuch.
(1.1) Gdzie pani zdobywała pielęgniarskie szlify?
Wiktionary
rzecz. pielęgniarz m., pielęgniarka ż., pielęgniarstwo n., pielęgnowanie n.
czas. pielęgnować ndk.
przym. pielęgnacyjny
Wiktionary
ogół działań mających na celu opiekę nad chorymi, zawód pielęgniarza lub pielęgniarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) profesja polegająca na opiekowaniu się chorymi
Wiktionary
Pielęgniarstwo – termin określający różnego rodzaju zadania i działania zawodowe pielęgniarek i pielęgniarzy oraz naukę, wiedzę, technikę i sztukę z tymi czynnościami związane.
Wyraz „pielęgniarstwo” funkcjonuje w takich znaczeniach jak m.in.:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Jagna i studiuję pielęgniarstwo na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach.
(1.1) Babcia Gosia poświęciła życie pielęgniarstwu.
Wiktionary
rzecz. pielęgniarz m., pielęgniarka ż., pielęgnowanie n., pielęgnacja ż.
czas. pielęgnować ndk.
przym. pielęgniarski, pielęgnacyjny
Wiktionary
pracownik służby zdrowia uprawniony do pomocy w pielęgnowaniu chorych i wykonywania podstawowych zabiegów leczniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik służby zdrowia uprawniony do pielęgnowania chorych i do wykonywania prostszych zabiegów leczniczych
Wiktionary
Pielęgniarka (r. m. pielęgniarz) – samodzielny, medyczny zawód z grupy specjalistów do spraw zdrowia. Na całym świecie uprawiany jest w większości przez kobiety.
Wikipedia
(1.1) W szpitalach pielęgniarze są pożądanymi pracownikami, ponieważ z reguły dysponują większą siłą fizyczną, niż pielęgniarki.
(1.1) Szybko wciągnął na siebie zielone ubranie pielęgniarza i zamknął szafkę w tym samym momencie, w którym otworzyły się drzwi.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈlɛ̃ŋʲɟɲaʃ, AS: pʹi ̯elẽŋʹǵńaš
Wiktionary
rzecz. pielęgniarstwo n.
:: fż. pielęgniarka ż.
przym. pielęgniarski, pielęgnacyjny
przysł. pielęgnacyjnie
czas. pielęgnować ndk.
Wiktionary
(1.1) lekcew. łapiduch; gw-pl|Górny Śląsk|krankfoter.
Wiktionary
gatunek drapieżnej ryby akwariowej, żyjącej na wolności w Afryce i Ameryce Południowej
SJP.pl
Pielęgnica – zwyczajowa nazwa wielu gatunków ryb m.in. z rodzajów Amatitlania, Astronotus, Cichlasoma, Heros, Rocio, należących do rodziny pielęgnicowatych, m.in.:
Wikipedia
rodzina ryb z gromady ryb kostnych, obejmująca gatunki charakteryzujące się spłaszczonym ciałem i wrodzonym instynktem opieki nad potomstwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cichlidae|Bonaparte|ref=tak., klad w randze rodziny słodkowodnych ryb okoniokształtnych;
Wiktionary
Pielęgnicowate (Cichlidae) – klad w randze rodziny ryb okoniokształtnych (Perciformes) obejmujący ponad 1600 gatunków opisanych naukowo oraz kilkaset odkrytych, oczekujących na formalny opis, co czyni ją jedną z najliczniejszych w gatunki rodzin kręgowców. Jest jedyną słodkowodną rodziną wargaczowców (Labroidei).
Wikipedia
(1.1) Szybka specjacja i radiacja adaptacyjna pielęgnicowatych stały się przedmiotem zainteresowania biologów ewolucyjnych
Wiktionary
rzecz. pielęgnica ż., pielęgniczka ż.
Wiktionary
o cechach pielęgnicowatych (ryb z gromady ryb kostnych, charakteryzujących się spłaszczonym ciałem i wrodzonym instynktem opieki nad potomstwem)
SJP.pl
część nazwy systematycznej kilku gatunków małych ryb akwariowych z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
Pielęgniczka – nazwa (obiegowa i handlowa, stosowana m.in. przez miłośników akwarystyki) gatunków małych ryb z rodziny pielęgnicowatych, pochodzących z Ameryki Południowej i Afryki, z wyjątkiem jezior Wielkiego Rowu Afrykańskiego. Najbardziej rozpowszechnione wśród akwarystów są pielęgniczki z rodzaju Apistogramma, Mikrogeophagus oraz Pelvicachromis.
Wikipedia
pomagać w leczeniu chorych lub prowadzić zabiegi pielęgnacyjne mające na celu osiągnięcie wzrostu i rozwoju roślin lub zwierząt
SJP.pl
czasownik
(1.1) dbać o coś, zajmować się czymś z dużą dbałością i troską
(1.2) dbać o chorych, pomagać w leczeniu chorych
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛlɛ̃ŋɡˈnɔvat͡ɕ, AS: pʹi ̯elẽŋgnovać
Wiktionary
przym. pielęgnacyjny, pielęgniarski
rzecz. pielęgnacja ż., pielęgnowanie ż., pielęgniarka ż., pielęgniarz m., pielęgniarstwo n.
czas. wypielęgnować dk.
przysł. pielęgnacyjnie
Wiktionary
(1.1) dbać, troszczyć się, zajmować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pielęgnować.
Wiktionary
Pielęgnowanie – zespół czynności wchodzących w proces pielęgnowania chorych lub postępowania w zakresie ochrony zdrowia ludności. Specjalną rolą osoby pielęgnującej jest pomagać człowiekowi choremu lub zdrowemu w czynnościach mających na celu zapewnienie pełnego zdrowia lub powrotu do niego.
Wikipedia
czas. pielęgnować ndk.
rzecz. pielęgnacja ż., pielęgniarka ż., pielęgniarstwo n.
przysł. pielęgnacyjnie
przym. pielęgnacyjny, pielęgniarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pielić.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯elẽńe
Wiktionary
czas. pielić, opielać, pleć
Wiktionary
oczyszczać ziemię z chwastów; pielić
SJP.pl
Pielesz – polski herb szlachecki, nadawany głównie na ziemi litewskiej, podlaskiej i białoruskiej.
Wikipedia
znajome, dobrze znane okolice, najczęściej w odniesieniu do własnego domu, mieszkania
SJP.pl
Pieleszki – część wsi Zalesie w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Chodecz.
W latach 1975–1998 Pieleszki administracyjnie należały do województwa włocławskiego.
Wikipedia
niewielkie drzewo z rodziny bananowatych, pochodzące z Madagaskaru, a dziś uprawiane w wielu krajach tropikalnych jako roślina ozdobna; drzewo podróżnych
SJP.pl
Pielgrzan (Ravenala Adans.) – rodzaj roślin z rodziny strelicjowatych. Obejmuje 6 gatunków występujących na Madagaskarze. Jeden z nich, pielgrzan madagaskarski, został introdukowany do Bangladeszu, Meksyku, na Komory i Mauritius.
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od zwyczajowej nazwy tych roślin w języku malgaskim.
Wikipedia
osoba uczestnicząca w pielgrzymkach, podróżująca do miejsc świętych; pątnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba, która odbywa wędrówkę do miejsca kultu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Częstochowie spotkaliśmy grupę pielgrzymów z Hondurasu.
Wiktionary
rzecz. pielgrzymka ż., pielgrzymowanie n., pielgrzymstwo n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymi, pielgrzymkowy
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
(1.1) pątnik, sakroturysta
Wiktionary
odnoszący się do pielgrzyma, związany w jakiś sposób z pielgrzymem (np. kij pielgrzymi, szlak pielgrzymi)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do pielgrzyma, związany z pielgrzymem
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) M. i W. lm. od: pielgrzym
Wiktionary
Pielgrzymi (ang. Pilgrim Fathers: 'ojcowie pielgrzymi') – pasażerowie statku Mayflower, którzy 21 listopada 1620 roku przybyli do Nowej Anglii i osiedlili się, zakładając pierwszą angielską kolonię na terenie stanu Massachusetts i jedną z pierwszych na terenie obecnych Stanów Zjednoczonych, w miejscu dzisiejszego Plymouth. Z ogólnej liczby 102 osób, niecałych 40 należało do religijnych radykałów, purytan, jednak to oni nadali współczesny wizerunek całej grupie. Nazwa „pielgrzymi” pojawiła się dopiero w XIX w., wcześniej tę grupę ludzi określano jako „Old Comers” ('starzy przybysze'). Posiadanie wśród przodków osadnika z Mayflower jest dzisiaj uważane w Stanach Zjednoczonych za powód do chluby, przy czym spośród 35 milionów potomków, bo na tyle szacuje się tę liczbę, w Stanach Zjednoczonych mieszka ich obecnie ok. 10 mln.
Wikipedia
(1.1) Emigranci często narzekali na swą pielgrzymią dolę.
Wiktionary
rzecz. pielgrzymka ż., pielgrzym m., pielgrzymowanie n., pielgrzymstwo n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymkowy
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. tak jak pielgrzymi, pielgrzymując
Wiktionary
rzecz. pielgrzymka ż., pielgrzym m., pielgrzymowanie n., pielgrzymstwo n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymi, pielgrzymkowy
Wiktionary
1. wędrówka do miejsc świętych lub ogół osób uczestniczących w takiej wędrówce;
2. żartobliwie o sporej grupie osób regularnie przychodzących w jakieś miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wędrówka do świętego miejsca
(1.2) grupa wspólnie odbywająca pielgrzymkę (1.1)
Wiktionary
Pielgrzymka – podróż podjęta z pobudek religijnych do miejsc świętych. Motywem podjęcia trudu pielgrzymowania może być chęć zadośćuczynienia za popełnione występki lub też chęć wyrażenia prośby, np. o zdrowie, o pomyślność. Pątnicy pielgrzymują również, ażeby wyrazić wdzięczność, np. za urodzenie dziecka, odzyskanie sprawności fizycznej. Pielgrzymowanie wiąże się też ze składaniem wotum w sanktuarium, do którego się wędrowało, jak to ma np. miejsce w katolicyzmie.
Wikipedia
(1.1) Postanowiłem odbyć pielgrzymkę do Lichenia w intencji zdrowia dziecka.
(1.2) Jadąc do Częstochowy, spotkałem dwie pielgrzymki.
Wiktionary
IPA: pʲjɛlˈɡʒɨ̃mka, AS: pʹi ̯elgžỹmka
Wiktionary
rzecz. pielgrzym mos., pielgrzymowanie n., pielgrzymstwo n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymkowy, pielgrzymi
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
(1.1) peregrynacja, reg. śl. póńć.
(1.2) reg. śl. póńć.
Wiktionary
wczasy połączone ze zwiedzaniem miejsc świętych
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do pielgrzymki, związany z pielgrzymką
Wiktionary
(1.1) Z powodu zamachu w Jerozolimie zamarł ruch pielgrzymkowy.
Wiktionary
rzecz. pielgrzymka ż., pielgrzym m., pielgrzymowanie n., pielgrzymstwo n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymi
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
uczestniczyć w wędrówce do miejsc świętych jako pielgrzym, podróżować do miejsc kultu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rel. wędrować do miejsca kultu lub kogoś, komu się chce oddać cześć
(1.2) przen. żart. nawiedzać często jakieś miejsce z zamiłowaniem, w pożądanym celu
Wiktionary
(1.1) We wrześniu pielgrzymowaliśmy do Lourdes.
(1.2) Do tej tawerny pielgrzymują smakosze kalmarów.
Wiktionary
rzecz. pielgrzymowanie n., pielgrzym m., pielgrzymka ż., pielgrzymstwo n.
przym. pielgrzymi, pielgrzymkowy
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
uczestniczyć w wędrówce do miejsc świętych jako pielgrzym, podróżować do miejsc kultu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pielgrzymować.
Wiktionary
(1.1) Szczególną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było pielgrzymowanie.
Wiktionary
rzecz. pielgrzym m., pielgrzymka ż., pielgrzymstwo n.
przym. pielgrzymi, pielgrzymkowy
czas. pielgrzymować
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
człowiek wędrujący do miejsc kultu; pątnik; pielgrzym
SJP.pl
Wikipedia
ogół zagadnień, czynności związanych z pielgrzymowaniem, podróżowaniem do miejsc kultu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. podróżowanie do miejsc kultu
(1.2) daw. odbywanie podróży
(1.3) wszyscy pielgrzymi, ich ogół
(1.4) przen. uchodźstwo, emigracja
Wiktionary
rzecz. pielgrzymka ż., pielgrzym m., pielgrzymowanie n.
czas. pielgrzymować ndk.
przym. pielgrzymi, pielgrzymkowy
przysł. pielgrzymio
Wiktionary
oczyszczać ziemię z chwastów; pleć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypielić)
(1.1) ogrod. usuwać ręcznie chwasty z uprawy
Wiktionary
(1.1) Pracowałam na równi z nią, pieląc, nosząc wodę i sadząc kwiaty.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛlʲit͡ɕ, AS: pʹi ̯elʹić
Wiktionary
rzecz. pielenie n., plenie n., opielanie n., opielenie n., wypielenie n.
czas. pleć ndk., opielić dk., opielać ndk., wypielić dk.
Wiktionary
(1.1) pleć, plewić
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
1 jezioro w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
środek chwastobójczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. pierożek nadziewany surowym, mielonym mięsem wołowo-wieprzowym, podawany ze stopionym masłem lub śmietaną; tradycyjna potrawa kuchni ukraińskiej i rosyjskiej;
Wiktionary
pierożki nadziewane mięsem lub rybą, gotowane w rosole; pielmienie
SJP.pl
Pielmieni (także pilimeni, pielmenie, pielmienie, ros. пельме́ни [pʲiʎˈmʲɛni]) – rodzaj pierogów z dość luźnym farszem mięsnym. Potrawa kuchni rosyjskiej, wywodząca się z kuchni udmurckiej. Udmurcka nazwa pielniań złożona jest ze słów piel "ucho" i niań "chleb". Zadomowiona w kuchni polskiej, zwłaszcza na terenach dawnego zaboru rosyjskiego. Wyglądem, nazwą i pochodzeniem zbliżone do uszek.
Wikipedia
pierożki nadziewane mięsem lub rybą, gotowane w rosole; pielmieni
SJP.pl
Pielmieni (także pilimeni, pielmenie, pielmienie, ros. пельме́ни [pʲiʎˈmʲɛni]) – rodzaj pierogów z dość luźnym farszem mięsnym. Potrawa kuchni rosyjskiej, wywodząca się z kuchni udmurckiej. Udmurcka nazwa pielniań złożona jest ze słów piel "ucho" i niań "chleb". Zadomowiona w kuchni polskiej, zwłaszcza na terenach dawnego zaboru rosyjskiego. Wyglądem, nazwą i pochodzeniem zbliżone do uszek.
Wikipedia
ręczne narzędzie do opielania i spulchniania gleby; planet
SJP.pl
badanie radiologiczne mające na celu uwidocznienie miedniczki nerkowej poprzez wprowadzenie do niej środka kontrastującego
SJP.pl
Pielografia – badanie radiologiczne mające na celu uwidocznienie i następową ocenę miedniczki nerkowej.Do miedniczki nerkowej wprowadza się cewnik i następnie podaje się przez niego środek cieniujący (tzw. kontrast) po czym wykonuje się zdjęcie RTG. Następnie można wprowadzić tenże cewnik do moczowodu i ponownie podaje się kontrast – badanie nosi nazwę ureteropielografii i pozwala ocenić oprócz miedniczki i kielichów nerkowych, także moczowody.
Wikipedia
niegdyś niewielki kawałek płótna lub podobnego materiału, dziś specjalny rodzaj jednorazowej bielizny służącej do przewijania, najczęściej niemowląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hig. niegdyś niewielki kawałek płótna lub podobnego materiału, dziś specjalny rodzaj jednorazowej bielizny służącej do przewijania, najczęściej niemowląt
Wiktionary
Pieluszka, pielucha – kawałek chłonnego materiału, absorbujący mocz noworodka, niemowlęcia i małego dziecka, a także osób chorych, które samodzielnie nie kontrolują potrzeb fizjologicznych. Obecnie w Polsce najczęściej stosowane są pieluszki jednorazowe potocznie nazywane, od marki jednego z producentów, pampersami.
Wikipedia
(1.1) Gdy dziecko płakało oddawała je Izoldzie. Odor pieluch przepajał stancję.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈluxa, AS: pʹi ̯eluχa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pieluszka ż.
przym. pieluchowy, pieluszkowy, pieluszczany
Wiktionary
(1.1) pot. pampers
Wiktionary
rodzaj jednorazowej bielizny, najczęściej dla dorosłych z problemami nietrzymania moczu
SJP.pl
potocznie: zakładać pieluchę
SJP.pl
przeznaczony na pieluchy, pieluszki (np. tkanina pieluchowa) lub w jakiś inny sposób związany z pieluchami (np. okres pieluchowy)
SJP.pl
pieszczotliwie: pielucha
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dotyczący pieluszki
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛluʃˈt͡ʃãnɨ, AS: pʹi ̯eluščãny
Wiktionary
rzecz. pielucha ż., pieluszka ż.
przym. pieluszkowy
Wiktionary
(1.1) pieluszkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pielucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pielucha
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛluˈʃɛt͡ʃka, AS: pʹi ̯elušečka
Wiktionary
niegdyś niewielki kawałek płótna lub podobnego materiału, dziś specjalny rodzaj jednorazowej bielizny służącej do przewijania niemowląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hig. kawałek płótna do przewijania niemowląt
(1.2) pot. hig. jednorazowy artykuł higieniczny łączący funkcję pieluszki (1.1) z majtkami
Wiktionary
Pieluszka, pielucha – kawałek chłonnego materiału, absorbujący mocz noworodka, niemowlęcia i małego dziecka, a także osób chorych, które samodzielnie nie kontrolują potrzeb fizjologicznych. Obecnie w Polsce najczęściej stosowane są pieluszki jednorazowe potocznie nazywane, od marki jednego z producentów, pampersami.
Wikipedia
IPA: pʲjɛˈluʃka, AS: pʹi ̯eluška
Wiktionary
rzecz. pielucha ż.
przym. pieluszkowy, pieluszczany
Wiktionary
(1.1) pielucha; gw-pl|Śląsk Cieszyński|plenka.
(1.2) pampers
Wiktionary
przeznaczony na pieluszki, pieluchy (np. tkanina pieluszkowa) lub w jakiś inny sposób związany z pieluszkami (np. okres pieluszkowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z pieluszką
Wiktionary
(1.1) Najpiękniej wyszła Halinie czerwona sukienka z pieluszkowej bawełny własnoręcznie zafarbowanej na jaskrawą czerwień…
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛluˈʃkɔvɨ, AS: pʹi ̯eluškovy
Wiktionary
rzecz. pielucha ż., pieluszka ż.
przym. pieluchowy, pieluszczany
Wiktionary
(1.1) daw. pieluszczany
Wiktionary
przymiotnik od: Piemont
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Piemontem, dotyczący Piemontu, wywodzący się z Piemontu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język piemoncki;
Wiktionary
(1.1) Dialekt piemoncki wyraźnie różni się od języka włoskiego.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃ˈmɔ̃nt͡sʲci, AS: pʹi ̯ẽmõncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Piemont m., Piemontczyk m., Piemontka ż., piemontyt mrz.
przym. piemontytowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem piemonckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem piemonckim
(1.3) spisany, stworzony w języku piemonckim
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃ˈmɔ̃nt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: pʹi ̯ẽmõnckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
kraina historyczna i region administracyjny w północno-zachodnich Włoszech, przy granicy z Francją i Szwajcarią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kraina historyczna i region administracyjny w północno-zachodnich Włoszech, ze stolicą w Turynie;
Wiktionary
Piemont (wł. Piemonte) – kraina historyczna i region administracyjny w północno-zachodnich Włoszech. Od zachodu graniczy z Francją, od północy ze Szwajcarią i regionem Dolina Aosty, od wschodu z Lombardią i Emilią-Romanią, a od południa z Ligurią.
Wikipedia
(1.1) Od XI do XV wieku Piemont był podzielony na pięć jednostek terytorialnych: Turyn, Ivreę, Monferrato, Saluzzo i Sabaudię.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃mɔ̃nt, AS: pʹi ̯ẽmõnt
Wiktionary
rzecz. Piemontczyk m., Piemontka ż., piemontyt m., piemoncki m.
przym. piemoncki, piemontytowy
Wiktionary
mieszkaniec Piemontu (krainy historycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Piemontu lub osoba płci męskiej pochodząca z Piemontu
Wiktionary
(1.1) Autobiografie Piemontczyka Vittoria Dan Segrego, triesteńczyka Giorgia Voghery i autobiograficzna saga rodzinna rzymianki Clary Sereni stanowią różne przykłady sposobów, w jakie Żydzi włoscy poświadczali własne wybory polityczne (…)
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃ˈmɔ̃nṭt͡ʃɨk, AS: pʹi ̯ẽmõnṭčyk
Wiktionary
rzecz. piemontyt mrz., Piemont m.
:: fż. Piemontka ż.
przym. piemoncki, piemontytowy
Wiktionary
[czytaj: piemonteze] włoska rasa bydła domowego pochodząca z Piemontu
SJP.pl
mieszkanka Piemontu (krainy historycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Piemontu
Wiktionary
rzecz. Piemont m.
:: fm. Piemontczyk mos.
przym. piemoncki, piemontytowy
Wiktionary
rzadki minerał z grupy krzemianów, bogata w żelazo, mangan oraz glin odmiana epidotu, najczęściej spotykana w Piemoncie i w Valle d'Aosta we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów o czerwonej lub brunatnej barwie;
Wiktionary
Piemontyt (epidot manganowo-żelazowy) – minerał z grupy krzemianów, bogata w żelazo i mangan odmiana epidotu. Nazwa pochodzi od Piemontu we Włoszech, gdzie został odkryty.
Wikipedia
rzecz. Piemont m., Piemontczyk m., Piemontka ż., piemoncki m.
przym. piemoncki, piemontytowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z piemontytem, dotyczący piemontytu
Wiktionary
(1.1) Łupek piemontytowy jest łupkiem kwarcytowym z obfitą zawartością ozdobnych, a często ponad 1 cm sięgających kryształów epidotu manganowego (piemontytu), który nadaje skale zabarwienie czerwonawo-fioletowe
Wiktionary
rzecz. piemontyt mrz., Piemont m., Piemontczyk mos., Piemontka ż., piemoncki m.
przym. piemoncki
Wiktionary
1. łodyga drzewa;
2. część drzewa pozostająca w ziemi po ścince;
3. ul w pniu drzewa; barć;
4. w geologii: batolit małych rozmiarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrewniała łodyga drzewa, nadziemna część drzewa bez gałęzi
(1.2) pszcz. (zasiedlona) rodzina pszczela (np. ul wraz ze znajdującymi się w nim pszczołami lub dzikie gniazdo)
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) D. lm. od: zob. pienie.
forma rzeczownika|rodzaj=niemęskoosobowy, liczba mnoga.
(3.1) D. lm. od: pienia
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. rozk. od: pienić
Wiktionary
Pień drzewa – gruba, zdrewniała łodyga drzew. Powstaje wskutek corocznego przyrastania na wysokość i na grubość. U drzewiastych form nagozalążkowych i dwuliściennych pień zakończony jest koroną. U nielicznych, drzewiastych jednoliściennych pień kończy się pąkiem wierzchołkowym. Na skutek skrócenia międzywęźli na szczycie pnia powstaje gęsty pióropusz liści.
Wikipedia
(1.1) Drzewo to wieloletnia roślina składająca się z korzeni, pnia i korony.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇̃ɲ, AS: pʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. pniak m., pniaczek m.
:: zdrobn. pieniek m.
przym. pienny
Wiktionary
(1.2) rodzina pszczela
Wiktionary
Pieńczykówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Rajgród.
W 1929 r. wieś należała do gminy Bełda. Majątek ziemski posiadał tu Teofil Karwowski (111 mórg), J. Pieńczykowski (120), Kazimierz Pieńczykowski (118), Leopold Zawadzki (118).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Grajewie.
Wikipedia
Pieńczykowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Rajgród.
W 1929 r. wieś należała do gminy Bełda. Majątek ziemski posiadała tu Helena Majewski (55 mórg), Jakub Niedźwiecki (84), Józef Niedźwecki (56), Julia Niedźwiecka (124).
Wikipedia
1. pieśń, piosenka, utwór muzyczny z podkładem instrumentalnym, przeznaczony do śpiewania;
2. w przenośni o pochwałach, zachwytach
SJP.pl
pieniać się: pieniaczyć się, procesować się, prawować się
SJP.pl
zgrubienie od: pieniądz
SJP.pl
taki, jak u pieniacza (np. pieniackie zachowanie, usposobienie), odnoszący się do pieniacza, pieniactwa
SJP.pl
zamiłowanie do wytaczania spraw sądowych, najczęściej o błahe sprawy, w medycynie określane jako kwerulencja i uważane za chorobliwą skłonność
SJP.pl
osoba z zamiłowaniem do wytaczania spraw sądowych, najczęściej o błahe sprawy lub mająca chorobliwą skłonność do dochodzenia rzeczywistych lub urojonych krzywd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba często procesująca się z błahych powodów
Wiktionary
(1.1) Nikt nie chce mieć w swoim gronie partnerów uważanych, słusznie czy nie słusznie, za permanentnych pieniaczy i malkontentów.
Wiktionary
rzecz. pieniactwo ż., pienianie n.
:: fż. pieniaczka ż.
czas. pieniaczyć się dk., pieniać ndk.
przym. pieniacki, pieniaczy
przysł. pieniacko, pieniaczo
Wiktionary
kobieta z zamiłowaniem do wytaczania spraw sądowych, najczęściej o błahe sprawy lub mająca chorobliwą skłonność do dochodzenia rzeczywistych lub urojonych krzywd
SJP.pl
pieniaczyć się: procesować się, najczęściej o sprawy błahe, nieistotne, prawić się; pieniać się (rzadziej)
SJP.pl
1. powszechnie akceptowany środek płatniczy;
2. plastikowy pieniądz - karta płatnicza;
3. pusty pieniądz - pieniądz bez pokrycia w towarze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. umowny środek płatniczy, obecnie w postaci monet i banknotów;
Wiktionary
Pieniądz – towar uznany w wyniku ogólnej zgody społecznej za środek wymiany gospodarczej, w którym są wyrażone ceny i wartości wszystkich innych towarów. Jako waluta, krąży anonimowo od osoby do osoby i pomiędzy krajami, ułatwiając wymianę handlową. Innymi słowy jest to materialny lub niematerialny środek, który można wymienić na towar lub usługę. Jest prawnie określonym środkiem płatniczym, który może wyrażać, przechowywać i przekazywać wartość ściśle związaną z realnym produktem społecznym.
Wikipedia
(1.1) Ten samochód kosztuje dużo pieniędzy (= jest drogi).
(1.1) Ludzie ulegają dominującej roli pieniądza.
(1.1) Skradziono mi kopertę z pieniędzmi.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇̃ɲɔ̃nt͡s, AS: pʹi ̯ė̃ńõnc
Wiktionary
rzecz. pieniądze lm nm., pieniążki lm nm., pieniężnik mos.
:: zdrobn. pieniążek mrz.
:: zgrub. pieniąch mrz.
czas. spieniężyć dk.
przym. pieniężny
przysł. pieniężnie
Wiktionary
(1.1) pot. forsa, flota, grosz, hajs, kabona, kapusta, kasa, kaszanka, kwit, mamona, sałata, siano, sos, szmal; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pinióndz.
Wiktionary
1. powszechnie akceptowany środek płatniczy;
2. plastikowy pieniądz - karta płatnicza;
3. pusty pieniądz - pieniądz bez pokrycia w towarze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) plural|pieniądz.
Wiktionary
Pieniądz – towar uznany w wyniku ogólnej zgody społecznej za środek wymiany gospodarczej, w którym są wyrażone ceny i wartości wszystkich innych towarów. Jako waluta, krąży anonimowo od osoby do osoby i pomiędzy krajami, ułatwiając wymianę handlową. Innymi słowy jest to materialny lub niematerialny środek, który można wymienić na towar lub usługę. Jest prawnie określonym środkiem płatniczym, który może wyrażać, przechowywać i przekazywać wartość ściśle związaną z realnym produktem społecznym.
Wikipedia
(1.1) Nie mam pieniędzy.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇̃ˈɲɔ̃nd͡zɛ, AS: pʹi ̯ė̃ńõnʒe
Wiktionary
rzecz. pieniężnik mos., pieniądz mrz.
:: zdrobn. pieniążki lm.
czas. spieniężyć dk., spieniężać ndk.
przym. pieniężny
Wiktionary
(1.1) pot. forsa, pot. sałata, pot. mamona, pot. kasa, pot. hajs, pot. szmal, pot. siano, gw-pl|Poznań|bejmy.
Wiktionary
potocznie, żartobliwie o pieniądzach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
źródło, z którego wypływa mieszanina wodno-gazowa; źródło gazujące
SJP.pl
1. gatunek grzyba (pieniążek palący);
2. potocznie o drobnej monecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pieniądz
(1.2) mała moneta
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) biol. syst. nazwa systematyczna|Collybia|Fr.|ref=tak., rodzaj grzybów należący do rodziny gąskowatych;
(2.2) biol. grzyb z rodzaju pieniążek (2.1)
Wiktionary
Collybia (Fr.) Staude (pieniążek) – rodzaj grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
(1.2) Dziewczynka trzymała na rączce pieniążka i prosiła o wsparcie.
(2.2) Zarodniki pieniążków są kulistawe lub elipsoidalne.
Wiktionary
rzecz. pieniężnik mos., pieniądz mrz., pieniążki lm nm., Pieniążki lm nm., Pieniążkowice lm nm., Pieniążkowo n.
czas. spieniężać ndk., spieniężyć dk.
przym. pieniężny
Wiktionary
Pieniążkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec.
Wieś królewska dawniej zwana Maciejowskie, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
drobny szkarłupień z gromady jeżowców, zamieszkujący muliste dna subtropikalnych i tropikalnych mórz
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych
SJP.pl
Xerula Maire (pieniążkówka) – rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae).
Wikipedia
Pieniążkowo (niem. Pienonskowo) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Gniew przy drodze krajowej nr 91.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny twardzioszkowatych
SJP.pl
Megacollybia Kotl. & Pouzar (pieniążnica) – rodzaj grzybów z rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Baeospora Singer (pieniążniczka) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
1. pokrywać coś pianą;
2. pienić się:
a) wytwarzać pianę, pokrywać się pianą; burzyć się;
b) przenośnie o człowieku: denerwować się, złościć się;
c) o czymś bezładnym: kłębić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wytwarzać pianę na czymś
czasownik zwrotny niedokonany pienić się
(2.1) wytwarzać pianę na sobie
(2.2) przen. pot. objawiać gniew, złość
Wiktionary
(2.2) Wpadł zatem do nas któregoś dnia i pieniąc się z gniewu zaczął krzyczeć do Majstra: Co to jest!
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: pʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. piana ż., pianka ż., pienienie n.
czas. spienić, spieniać
przym. pianowy, piankowy
Wiktionary
(2.2) wściekać się, dostać białej gorączki
Wiktionary
1. pieśń, piosenka, utwór muzyczny z podkładem instrumentalnym, przeznaczony do śpiewania;
2. w przenośni o pochwałach, zachwytach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podniosły śpiew, wzniosła pieśń
(1.2) przen. przest. wiersz, poezja
(1.3) daw. śpiewanie, śpiew
(1.4) daw. pianie koguta
Wiktionary
(1.3) Pienia Aniołów brzmią pod niebiosy, / Śpiewajmy z nimi wspólnymi głosy.
Wiktionary
czas. piać ndk.
Wiktionary
1. niewielki pień;
2. pozostały w szczęce dolny fragment zęba, będący pozostałością po wykruszeniu się lub złamaniu korony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pień
(1.2) mały pień
(1.3) leśn. widoczna część pnia (bez korzeni), która pozostaje w ziemi po ścięciu drzewa
(1.4) odcięta górna część karcza lub nasada pnia, na której rąbie się drewno albo mięso
(1.5) gwara. ul
Wiktionary
(1.4) Dawniej drewno na opał rąbano na pieńku.
(1.5) Moja kobieta dostała po ojcu dziesięć pieńków; nie chciałbym ich zmarnować; boć widzę, że pszczoły są bardzo pożyteczne.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇̃ɲɛk, AS: pʹi ̯ė̃ńek
Wiktionary
rzecz. pniaczek m., pień nmos./n./mrz.
przym. pieńkowy
Wiktionary
(1.1) pniaczek
(1.4) pniak, reg. śl. gnot., reg. śl. gnotek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pienić.
Wiktionary
czas. pienić
rzecz. piana ż., pianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Pieniężno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pieniężnem, dotyczący Pieniężna
Wiktionary
rzecz. Pieniężno n., pieniężnianin m., pieniężnianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Pieniężna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pieniężna
(1.2) osoba pochodząca z Pieniężna, urodzona w Pieniężnie
Wiktionary
rzecz. Pieniężno n.
:: fż. pieniężnianka ż.
przym. pieniężeński
Wiktionary
mieszkanka Pieniężna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pieniężna
(1.2) kobieta pochodząca z Pieniężna, urodzona w Pieniężnie
Wiktionary
(1.1) Braniewianki najlepsze w województwie. Pieniężnianki trzecie!
Wiktionary
rzecz. Pieniężno n.
:: fm. pieniężnianin m.
przym. pieniężeński
Wiktionary
Pieniężnica (kaszub. Pieniãżnica, niem.: Penkuhl) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Rzeczenica. Wieś jest siedzibą sołectwa Pieniężnica, w którego skład wchodzi również miejscowość Knieja.
Niedaleko wsi znajduje się byłe lotnisko wojskowe.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
gatunek niewielkiej rośliny polnej o jaskrawych pomarańczowych kwiatach i grubych liściach w kształcie kół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. człowiek trudniący się wymianą pieniędzy
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇̃ˈɲɛ̃w̃ʒʲɲik, AS: pʹi ̯ė̃ńẽũ̯žʹńik
Wiktionary
rzecz. pieniądz, pieniądze
:: zdrobn. pieniążek, pieniążki
:: zgrub. pieniąch
czas. spieniężyć
przym. pieniężny
przysł. pieniężnie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Pieniężno (dawniej Melzak, niem. Mehlsack) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieniężno.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Pieniężno liczyło 2420 mieszkańców.
Pieniężno leży zarówno na historycznej Warmii biskupiej, jak i na obszarze dawnego pruskiego terytorium Warmii plemiennej. Położone jest w pasie Wzniesień Górowskich, nad rzeką Wałszą.
Wikipedia
dotyczący kredytu pieniężnego
SJP.pl
wypłacany lub płacony w pieniądzach (np. kara pieniężna, darowizna pieniężna), wyrażony w pieniądzach (np. odszkodowanie pieniężne) lub w jakiś inny sposób związany z pieniędzmi (np. sprawy pieniężne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wypłacany lub płacony w pieniądzach
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇̃ˈɲɛ̃w̃ʒnɨ, AS: pʹi ̯ė̃ńẽũ̯žny
Wiktionary
rzecz. pieniężnik mos., pieniądze nmos., pieniądz, pieniąch, pieniążek
przysł. pieniężnie, niepieniężnie
przym. niepieniężny
Wiktionary
(1.1) płatniczy
Wiktionary
owad, którego larwa otoczona grudką piany, wysysa soki z różnych krzewów i ziół
SJP.pl
Pienikowate (Aphrophoridae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu cykadokształtnych, licząca ponad 900 opisanych gatunków.
Wikipedia
rodzina pluskwiaków obejmująca ponad 900 gatunków
SJP.pl
Pienikowate (Aphrophoridae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu cykadokształtnych, licząca ponad 900 opisanych gatunków.
Wikipedia
o cechach pienikowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
związany z Pieninami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pieninami, dotyczący Pienin, pochodzący z Pienin
Wiktionary
Pieniński Potok (Pieniński), Pieński Potok – potok w Pieninach, będący lewobrzeżnym dopływem Dunajca.
Wikipedia
(1.1) Przywitał nas dyrektor Pienińskiego Parku Narodowego.
Wiktionary
rzecz. Pieniny nmos.
Wiktionary
pas skałkowy ciągnący się na północnym obrzeżu Centralnych Karpat Zachodnich, w Polsce i na Słowacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. góry w Polsce i Słowacji;
Wiktionary
Pieniny (514.12) – pasmo górskie w łańcuchu Karpat, położone w południowej Polsce i północnej Słowacji. Region turystyczny.
Pieniny cechuje skomplikowana budowa geologiczna – charakterystyczne są skalice, będące najwyższą częścią długiego, porozdzielanego pasa formacji wapiennych (Pieniński Pas Skałkowy), który w tym miejscu wychodzi na powierzchnię. Pasmo przecina dolina Dunajca, tworząc tzw. Przełom Pieniński. Najwyższy szczyt stanowią Wysokie Skałki (1050 m n.p.m.) w Małych Pieninach, choć symbolem Pienin stały się Trzy Korony (982 m n.p.m.) w Pieninach Właściwych.
Wikipedia
(1.1) Geneza Pienin to najtrudniejszy problem w całej geologii Karpat.
(1.1) Poświęcił Pieninom jeden ze swoich liryków.
(1.1) Kiedyś w Pieninach widywano żbika.
Wiktionary
przym. pieniński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Karpaty
meronimy.
pokrewne.
przym. pieniński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pieniny
* białoruski: (1.1) Пеніны
* czeski: (1.1) Pieniny lm.
* litewski: (1.1) Pieninai m. lm.
* rosyjski: (1.1) Пенины lm.
* słowacki: (1.1) Pieniny lm.
źródła.
== Pieniny (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. Pieniny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pieniście
SJP.pl
cecha czegoś pokrytego pianą lub pełnego piany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pieniste
Wiktionary
rzecz. piana ż., pianka ż.
przym. pienisty
Wiktionary
pokryty warstwą piany, pełen piany lub łatwo pieniący się
SJP.pl
1. niewielki pień;
2. pozostały w szczęce dolny fragment zęba, będący pozostałością po wykruszeniu się lub złamaniu korony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lub gwara. ornit. pliszka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: pieniek
Wiktionary
teren, na którym znajdują się pieńki ściętych drzew
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pieńkowski, Pieńkowska:
Wikipedia
mający pień, wyrastający z pnia (np. róża pienna, krzewy pienne), odnoszący się w jakiś sposób do zdrewniałego pnia
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Pieńsk (tuż po wojnie Pęczek, do 1945 niem. Penzig, gł. Peńsk) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, w woj. dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, położone nad Nysą Łużycką, przy granicy z Niemcami. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieńsk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Pieńsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pieńskiem, dotyczący Pieńska
Wiktionary
rzecz. Pieńsk mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Pieńska (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pieńska (miasta w Polsce)
SJP.pl
niski krzew z rodziny pieprzowatych uprawiany w krajach tropikalnych i subtropikalnych oraz owoc takiego krzewu, najczęściej suszony, stosowany jako przyprawa stołowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina zielna lub krzew z rodziny pieprzowatych;
(1.2) kulin. spoż. przyprawa otrzymywana z nasion pieprzu (1.1)
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pieprzyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pieprz to roślina z rodziny pieprzowatych.
(1.2) Na końcu wbić surowe jajko, dodać pieprz i sól.
(2.1) Piotrze, nie pieprz tyle tej zupy!
Wiktionary
IPA: pʲjɛpʃ, AS: pʹi ̯epš
Wiktionary
rzecz. pieprzniczka ż., pieprzówka ż., pieprznik m., pieprzowiec mrz., pieprzenie n., pieprznięcie n., spieprzenie n.
:: zdrobn. pieprzyk m.
czas. opieprzać, pieprzyć ndk., spieprzyć dk., pieprznąć dk.
przym. pieprzowy, pieprzny, pierny, pieprznięty, pieprzony
przysł. pieprznie
Wiktionary
(1.2) reg. śl. fefer.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pieprzyć.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈpʃɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯epšẽńe
Wiktionary
czas. pieprzyć, opieprzać
ims. pieprzony
przym. pieprzony, pieprzny, pieprznięty
rzecz. pieprzyk mzw./mrz., pieprzniczka ż., pieprz mrz.
Wiktionary
wulgarnie: uderzyć raz kogoś lub coś, cisnąć, rzucić coś, rąbnąć czymś o coś lub o kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uderzyć, walnąć
(1.2) wulg. pot. rzucić
Wiktionary
(1.2) Pieprznął w kąt moją ulubioną książkę!
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛpʃnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯epšnõńć
Wiktionary
czas. pieprzyć
rzecz. pieprz mrz., pieprznięcie
ims. pieprznięty, popieprzony
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) pierdolnąć
Wiktionary
dawniej: pieprzówka
SJP.pl
1. niewielkie naczynie do przechowywania pieprzu; pieprznik;
2. krótka broń palna wyposażona w zespół czterech do sześciu luf, używana w latach 20. i 30. XX wieku; rewolwer wiązkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. małe naczynie stołowe lub pojemnik do przechowywania pieprzu
(1.2) wojsk. zob. rewolwer wiązkowy.
(1.3) mikol. grzyb z rodzaju nazwa systematyczna|Cantharellula|ref=tak., z rodziny gąskowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do obiadu zawsze kładę na stół solniczkę i pieprzniczkę.
(1.1) Są to takie przedmioty jak solniczki, pieprzniczki, komplety do oliwy, octu, imbiru, majeranku, starannie wyczyszczone i rozmieszczone w kilku punktach stołu.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈpʃʲɲit͡ʃka, AS: pʹi ̯epšʹńička
Wiktionary
rzecz. pieprz m., pieprzyk m., pieprznik m., pieprzówka ż., pieprzyca ż., pieprzowiec m., pieprzowate nmos., pieprzność ż., pieprzenie n., popieprzenie n.
czas. pieprzyć ndk., popieprzyć dk., przepieprzyć dk., przepieprzać ndk., dopieprzyć dk., dopieprzać ndk.
przym. pieprzowy, pieprzny, pieprznięty, popieprzony, przepieprzony
przysł. pieprznie, pieprzno
Wiktionary
(1.2) rewolwer wiązkowy
Wiktionary
wulgarnie: uderzyć raz kogoś lub coś, cisnąć, rzucić coś, rąbnąć czymś o coś lub o kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pieprznąć.
Wiktionary
czas. pieprznąć, pieprzyć
rzecz. pieprz mrz.
przym. pieprznięty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: pieprzno, pieprznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pieprzny
SJP.pl
wulgarnie: uderzyć raz kogoś lub coś, cisnąć, rzucić coś, rąbnąć czymś o coś lub o kogoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. posp. chory psychicznie, nienormalny, szalony, zwariowany, niespełna rozumu
Wiktionary
(1.1) To pieprznięty facet!
(1.1) Pieprznięty jesteś?
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈpʃʲɲɛ̃ntɨ, AS: pʹi ̯epšʹńẽnty
Wiktionary
czas. dopieprzać/dopieprzyć, napieprzać/napieprzyć, odpieprzać/odpieprzyć, opieprzać/opieprzyć, pieprznąć/pieprzyć, podpieprzać/podpieprzyć, popieprzyć, przypieprzać się/przypieprzyć się, rozpieprzać/rozpieprzyć, spieprzać/spieprzyć, upieprzyć się, wpieprzać/wpieprzyć, wypieprzać/wypieprzyć, zapieprzać/zapieprzyć
rzecz. pieprz m., pieprzenie n., pieprznięcie n., pieprzniczka ż.
Wiktionary
(1.1) pot. stuknięty, walnięty; posp. popieprzony; wulg. pierdolnięty, popierdolony
Wiktionary
1. rodzaj grzybów z klasy podstawczaków;
2. potocznie:
a) bałagan, nieład, nieporządek, rozgardiasz; syf, bajzel;
b) chaos, zamieszanie;
3. niewielkie naczynie do przechowywania pieprzu; pieprzniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Cantharellus|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny kolczakowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pieprzniki trąbkowe są mistrzami kamuflażu, a ich brunatna barwa kapelusza i żółtawy trzon sprawiają, że łatwo stapiają się w jedno z opadłymi jesiennymi liśćmi o podobnych odcieniach.
Wiktionary
rzecz. pieprz mrz., pieprzniczka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) grzyb
hiponimy.
(1.1) pieprznik trąbkowy
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pieprz mrz., pieprzniczka ż.
frazeologia.
(1.1) pieprznik trąbkowy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) kantarel w.
źródła.
== pieprznik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. piernik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzina grzybów z rzędu pieprznikowców
SJP.pl
Pieprznikowate (Cantharellaceae J. Schröt.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieprznikowców (Cantharellales).
Wikipedia
o cechach pieprznikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Pieprznikowce (Cantharellales Gäum.) – rząd grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
cecha czegoś mocno zaprawionego pieprzem, mającego w sobie dużo pieprzu lub pikantnego, nieprzyzwoitego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pieprzne
Wiktionary
przym. pieprzny, pieprzowy
rzecz. pieprzyk mzw./mrz., pieprzniczka ż.
Wiktionary
1. mocno zaprawiony pieprzem, posypany dużą ilością pieprzu (np. pieprzna zupa);
2. pikantny, nieprzyzwoity (np. pieprzne żarty, pieprzne zachowanie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. mocno przyprawiony pieprzem, mający w sobie dużo pieprzu; ostry, pikantny
(1.2) nieprzyzwoity, rubaszny
Wiktionary
(1.1) Marek lubi pieprzne potrawy, zawsze doprawia pieprzem.
(1.2) Tomek, gdy popije, opowiada różne pieprzne historie z czasów studiów.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛpʃnɨ, AS: pʹi ̯epšny
Wiktionary
przysł. pieprznie
rzecz. pieprzyk mzw./mrz., pieprzność ż., pieprz m., pieprzenie n., pieprzniczka ż.
Wiktionary
(1.1) przest. pierny, przest. pierzny
(1.2) gruby, słony, tłusty, nieprzyzwoity, niewybredny
Wiktionary
ptak z rodziny tukanów
SJP.pl
Tukany (Ramphastinae) – podrodzina ptaków z rodziny tukanowatych (Ramphastidae).
Wikipedia
1. posypywać pieprzem, dodawać pieprzu do potraw w celu uzyskania pożądanego smaku;
2. wulgarne:
a) gadać brednie, bzdury;
b) mieć stosunek płciowy;
c) pieprzyć się - mieć stosunek płciowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wzbudzający gniew, niechęć, pogardę
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj puszczamy z dymem całą naszą pieprzoną przeszłość.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈpʃɔ̃nɨ, AS: pʹi ̯epšõny
Wiktionary
rzecz. pieprz m., pieprzenie n.
czas. pieprzyć ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. zakichany, cholerny, przeklęty; wulg. pierdolony, jebany
Wiktionary
rodzina roślin z klasy dwuliściennych, uprawianych w krajach tropikalnych i subtropikalnych
SJP.pl
Pieprzowate (Piperaceae C. Agardh) – rodzina roślin z rzędu pieprzowców. Należy do niej tylko 5 rodzajów, ale obejmujących około 3615 gatunków, z czego ok. 2000 należy do rodzaju pieprz Piper, a 1600 do rodzaju peperomia Peperomia. Występują one na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, rzadziej w strefie umiarkowanej (najdalej od równika rośliny te spotykane są w Japonii, Himalajach, na południowych krańcach Afryki i na Nowej Zelandii). W Europie brak przedstawicieli tej rodziny. Rośliny te zasiedlają najczęściej wilgotne lasy równikowe rosnąc w nich często zarówno na dnie lasu, jak i jako epifity na pniach i w koronach drzew. Część przedstawicieli występuje także na siedliskach suchych, w których mają pokrój gruboszowaty.
Wikipedia
o cechach pieprzowatych (rodziny roślin z klasy dwuliściennych, uprawianych w krajach tropikalnych i subtropikalnych)
SJP.pl
produkowany na bazie owoców pieprzowca (np. nalewka pieprzowcowa), powiązany w jakiś sposób z tymi owocami lub samą rośliną (np. oleożywica pieprzowcowa)
SJP.pl
roczna roślina z rodziny psiankowatych o czerwonych owocach i lancetowatych lub jajowatych liściach, najczęściej hodowana jako doniczkowa roślina ozdobna; pieprz turecki, pieprz hiszpański
SJP.pl
Papryka, pieprzowiec (Capsicum L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 37 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej z terenów między północnym Meksykiem i północną Argentyną. Współcześnie są szeroko rozprzestrzenione w uprawie na całym świecie, a jako zdziczałe spotykane są w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym.
Wikipedia
1. roślina zielna lub krzewinka z rodziny pieprzowatych, o niewielkich, najczęściej lekko zaokrąglonych liściach i kremowych, niepachnących kwiatach, naturalnie rosnąca w krajach tropikalnych i subtropikalnych, często hodowana w domach jako ozdobna roślina doniczkowa; peperomia;
2. pobudzająca apetyt czysta wódka z dodatkiem zmielonego czarnego pieprzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Peperomia||ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pieprzowatych, charakteryzujący się mięsistymi liśćmi;
(1.2) bot. roślina z rodzaju pieprzówka (1.1)
(1.3) spoż. nalewka pieprzowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Podlej też pieprzówkę w Marcinowym pokoju.
(1.3) Napiłem się trochę pieprzówki i mi przeszło.
Wiktionary
rzecz. pieprz mrz., pieprzniczka ż.
przym. pieprzowy
Wiktionary
(1.1) peperomia
(1.2) peperomia
Wiktionary
związany w jakiś sposób z pieprzem (np. krzew pieprzowy, plantacje pieprzowe), odnoszący się do tej rośliny lub jej owoców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pieprzu
(1.2) przyrządzony z dodatkiem pieprzu
Wiktionary
rzecz. pieprzniczka ż., pieprz mrz., pieprzność ż., pieprzówka ż.
Wiktionary
1. posypywać pieprzem, dodawać pieprzu do potraw w celu uzyskania pożądanego smaku;
2. wulgarne:
a) gadać brednie, bzdury;
b) mieć stosunek płciowy;
c) pieprzyć się - mieć stosunek płciowy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) dodawać pieprzu do jedzenia
(1.2) posp. pogard. mówić bzdury, kłamać
(1.3) posp. pogardzać kimś lub czymś, lekceważyć kogoś
(1.4) wulg. pot. uprawiać seks
czasownik zwrotny niedokonany pieprzyć się (dk. brak)
(2.1) posp. przestawać pracować w sposób prawidłowy
(2.2) posp. robić coś przesadnie długo, mozolnie, drobiazgowo
(2.3) posp. o myślach, wspomnieniach itp.: mylić się
(2.4) wulg. uprawiać seks
Wiktionary
(1.1) Nie pieprz już tej zupy, jest za ostra.
(1.2) Co ty mi tu pieprzysz, przecież widać, że to nieprawda!
(1.3) Pieprzę tę robotę i jadę do Anglii, traktują mnie tu jak szmatę i do tego płacą gówniane grosze.
(1.4) Wiesz, że Tomek pieprzył żonę szefa?!
(2.1) Komputer się znowu pieprzy, trzeci raz dzisiaj się zawiesił.
(2.2) Przestań się pieprzyć z tym raportem, rób go szybciej.
(2.3) Znowu mi się pieprzą te daty, nie pamiętam kiedy to było.
(2.4) Słyszałem ich wczoraj, pieprzyli się całą noc.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: pʹi ̯epšyć
Wiktionary
czas. dopieprzać ndk., dopieprzyć dk., napieprzać ndk.,napieprzyć dk., odpieprzać ndk., odpieprzyćdk., opieprzać ndk., opieprzyć dk., pieprznąć dk., podpieprzać ndk., podpieprzyć dk., popieprzyć dk., przypieprzać ndk., przypieprzyć dk., rozpieprzać ndk., rozpieprzyć dk., spieprzać ndk., spieprzyć dk., upieprzać ndk., upieprzyć dk., wpieprzać ndk., wpieprzyć dk., wypieprzać ndk., wypieprzyć dk., zapieprzać ndk., zapieprzyć dk.
rzecz. pieprz m., pieprzyk m., pieprzniczka ż., pieprzenie n., pieprznięcie n.
przym. pieprznięty, pieprzony
Wiktionary
(1.2) pierniczyć
(1.2-4) wulg. pierdolić
(2.2) pot. cackać się; wulg. pierdolić się
Wiktionary
zakaźna choroba pasożytnicza jedwabników morwowych i dębowych; plamica; pebryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa rodzaju roślin z rodziny kapustowatych (Lepidium);
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pieprzniczka ż.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pieprz;
2. niewielka, brązowa plamka powstała na skórze wskutek nadmiaru lub niedoboru jednego ze składników tkankowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kosmet. mała, brązowa plama na skórze
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) szczegół w wypowiedzi lub sytuacji nadający jej sensacyjności
Wiktionary
Znamię (łac. naevus) – zmiana na skórze, będąca skutkiem niedoboru lub nadmiaru jednego ze składników tkankowych.
Wikipedia
(1.1) Leon ma pieprzyka na brzuchu.
(2.1) Krycha lubiła takie opowieści z pieprzykiem.
Wiktionary
rzecz. pieprz mrz., pieprzenie n., pieprzniczka ż., pieprzność ż.
czas. pieprzyć ndk., przepieprzać ndk., przepieprzyć dk.
przym. pieprzny
Wiktionary
(1.1) pieprz
(2.1) pieprz, pikanteria
Wiktionary
podobny do pieprzyka, charakterystyczny dla pieprzyka lub pokryty licznymi pieprzykami (np. pieprzykowata dziewczyna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. adwokat, rzecznik
Wiktionary
rzecz. pierczyk mos.
czas. przeć ndk.
Wiktionary
(1.1) daw. pierczyk
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: pirser] osoba zajmująca się przekłuwaniem różnych części ciała
SJP.pl
[czytaj: pirserka] kobieta zajmująca się przekłuwaniem różnych części ciała
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: pirs-ing] umieszczanie kolczyków i tatuaży na różnych częściach ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ozdabianie ciała kolczykami;
Wiktionary
Piercing [wym. pir-sing] (ang. pierce [pɪəs], starofr. percier, łac. pertundere, pertusus – „przebijać”, „przekłuwać”) – forma modyfikacji ciała polegająca na nakłuwaniu lub przecinaniu części ciała człowieka w celu stworzenia otworu, w którym można nosić biżuterię (zazwyczaj kolczyk) lub implant.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. adwokat, rzecznik
Wiktionary
rzecz. pierca mos.
czas. przeć ndk.
Wiktionary
(1.1) daw. pierca
Wiktionary
potocznie: gazy wypuszczone z organizmu; bąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii o charakterze zapachowo-dźwiękowym
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./m., pierdzenie n., wypierdzenie n., wypierdek m., pierdolenie n., wypierdolenie n., upierdliwość ż., upierdalanie n., upierdolenie n., pierdolnik m., podpieralanie n., podpierdolenie n., podpieralacz m., pierdółka ż., pierdel m.
czas. pierdzieć ndk., wypierdzieć dk., pierdolić ndk., wypierdolić dk., pierdzielić ndk., upierdalać ndk., upierdolić dk., pierdolnąć dk., podpierdalać ndk., podpierdolić dk.
przym. upierdliwy, pierdolnięty, pierdółkowaty
przysł. upierdliwie
wykrz. pierdu-pierdu
Wiktionary
(1.1) bździna, bąk, pierdoła, piard
Wiktionary
potocznie: mówić głupstwa albo nieprawdę; pierdzielić, pierdolić, pieprzyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. popierdasić)
(1.1) pot. wulg. mówić od rzeczy
(1.2) pot. wulg. kłamać
Wiktionary
(1.2) Nie będziesz mi tu pierdasiła takich głupot!
Wiktionary
rzecz. pierdaszenie n.
Wiktionary
(1.1) pot. wulg. pierdzielić, pierdolić, pieprzyć
(1.2) pot. ściemniać; pot. wulg. pierdzielić, pierdolić, pieprzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wulg. mówienie od rzeczy
(1.2) pot. wulg. mówienie kłamstw
Wiktionary
(1.1) Tego jej pierdaszenia już się nie da słuchać!
Wiktionary
czas. pierdasić ndk., popierdasić dk.
Wiktionary
wulgarnie: więzienie; ciupa, kić, mamer, paka, pudło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. więzienie
(1.2) przest. grub. śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii
(1.3) uczn. grub. ubikacja
(1.4) uczn. grub. szkoła
(1.5) uczn. grub. posterunek MO
Wiktionary
(1.1) Siedzę w pierdlu już ostatni rok.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrdɛl, AS: pʹi ̯erdel
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./m., pierdzenie n., wypierdzenie n., wypierdek m., pierdolenie n., wypierdolenie n., upierdliwość ż., upierdalanie n., upierdolenie n., pierdolnik m., podpieralanie n., podpierdolenie n., podpieralacz m., pierdółka ż., pierd m.
czas. pierdzieć ndk., wypierdzieć dk., pierdolić ndk., wypierdolić dk., pierdzielić ndk., upierdalać ndk., upierdolić dk., pierdolnąć dk., podpierdalać ndk., podpierdolić dk.
przym. upierdliwy, pierdolnięty, pierdółkowaty
przysł. upierdliwie
wykrz. pierdu-pierdu
Wiktionary
(1.1) ciupa, mamer, paka, kić, pudło; neutr. więzienie
(1.2) pierd, bździna, bąk; neutr. wiatry
Wiktionary
potocznie: wypuścić gazy trawienne; pruknąć, pryknąć, puścić bąka
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|pierdzieć.
Wiktionary
(1.1) Jeden przebrał w jadle miarkę • I ma w dupie oliwiarkę. • Gdy chciał pierdnąć na odmianę, • Obsrał okna, drzwi i ścianę.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrdnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯erdnõńć
Wiktionary
rzecz. pierdnięcie n., pierdzenie n., pierdoła m./ż.
czas. pierdzieć ndk., piardnąć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|purtnąć, purtnońć.
Wiktionary
potocznie: wypuścić gazy trawienne; pruknąć, pryknąć, puścić bąka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wulg. odgłos wydawany podczas wypuszczania gazów trawiennych
Wiktionary
Gazy jelitowe – mieszanina gazów, głównie azotu, tlenu, dwutlenku węgla, metanu, siarkowodoru i organicznych związków siarki obecna w układzie trawiennym na skutek połykania powietrza oraz procesów fermentacyjnych prowadzonych przez jelitową florę bakteryjną. Największe ilości gazów jelitowych gromadzą się w okrężnicy. Większość gazów jelitowych jest absorbowana do krwiobiegu. Pozostałe wydalane są przez odbyt (czynność ta nosi nazwę w języku łacińskim flatus). W zespole rozrostu bakteryjnego, zespole jelita drażliwego i podobnych schorzeniach gazy jelitowe mogą być częściej produkowane i mieć bardziej drażniący zapach niż u osoby zdrowej (→ wzdęcie).
Wikipedia
(1.1) Gdy usłyszał pierdnięcie, zachichotał.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrdʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: pʹi ̯erdʹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. pierdzenie n., piard m., pierdoła m./ż.
czas. pierdnąć dk., pierdzieć ndk., piardnąć dk.
Wiktionary
wulgarne: mania, obsesja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wulg. zafascynowanie, bzik, obsesja
(1.2) wulg. zdenerwowanie, gniew, szał
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) wulg. pogardliwie o mężczyźnie
Wiktionary
(1.1) Mam pierdolca na punkcie poprawnej polszczyzny.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɔlɛt͡s, AS: pʹi ̯erdolec
Wiktionary
czas. pierdolić, zapierdalać
Wiktionary
(1.1) fiksum, fioł, hyś, jobel, szajba, zajob
(1.2) biała gorączka, kurwica
(2.1) pierdoła, popapraniec, popierdoleniec, zjeb, pokraka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. bzdury
(1.2) wulg. zmyślanie, mówienie bzdur
(1.3) wulg. uprawianie seksu
Wiktionary
(1.1) Co to za pierdolenie?
(1.2) Znowu słyszę to pierdolenie o płaskiej Ziemi!
(1.2) Skończ już to pierdolenie.
(1.3) Nieostrożne pierdolenie może skończyć się ciążą.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯erdolẽńe
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./mos.
czas. pierdolić ndk., pierdolnąć ndk.
Wiktionary
(1) pieprzenie
(1.1) pierdoły
Wiktionary
potocznie: coś mało ważnego, błahostka, drobiazg, głupstwo; pierdoła, duperela
SJP.pl
pierdzielić; wulgarnie:
1. odbywać stosunek płciowy;
2. mówić coś głupiego, nieprawdziwego;
3. robić coś źle, niedołężnie;
4. psuć, niszczyć;
5. traktować z pogardą lub lekceważeniem;
6. mylić, mieszać, plątać;
7. pierdolić się:
a) odmawiać posłuszeństwa, psuć się;
b) mylić się, mieszać się, plątać się;
c) robić coś powoli, postępować zbyt delikatnie;
d) uprawiać seks ze sobą nawzajem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. lekceważyć
(1.2) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego
(1.3) poznań. dużo gadać, pleść głupstwa
(1.4) wulg. czasownik ekspresyjny, wyrażający np. niedowierzanie, zaskoczenie
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) wulg. mylić
(2.2) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)
(2.3) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego
(2.4) wulg. lekceważyć
(2.5) wulg. psuć
czasownik zwrotny niedokonany pierdolić się (dk. brak)
(3.1) wulg. mylić się (w zn. być mylonym)
(3.2) wulg. mylić się
(3.3) wulg. psuć się
(3.4) wulg. uprawiać seks ze sobą nawzajem
(3.5) wulg. zajmować się mozolnie, robić coś powoli
Wiktionary
(1.1) Pierdolę jego zdanie! I tak zrobię tak jak uważam.
(1.2) Naprawdę?! Pierdolisz, nie wierzę ci.
(1.2) Weź nie pierdol.
(1.3) O ja pierdolę! Wygrałem nagrodę w jakimś konkursie!
(2.1) Ciągle pierdolę godziny zajęć i mam nieobecności.
(2.2) Warszawiacy rzadko pierdolą swoje żony.
(2.3) Pierdolisz bzdury, już nie mogę słuchać tych głupot.
(2.4) Pierdolę to wszystko! Już mnie to nie obchodzi.
(2.5) Pierdolę każdą robotę za jaką się nie wezmę.
(3.1) Znaki drogowe mi się pierdolą.
(3.2) Zawsze pierdolę się w obliczeniach.
(3.3) Pierdoli mi się komputer.
(3.4) Pierdolimy się każdego wieczoru.
(3.4) Sąsiad z góry pierdoli się z sąsiadką tak, że aż tynk sypie się nam z sufitu.
(3.5) Już nie mam siły; pierdolę się z tym od rana.
Wiktionary
IPA: pʲjɛr.ˈdɔ.lʲit͡ɕ, AS: pʹi ̯er.do.lʹić
Wiktionary
rzecz. pierduśnica ż., pierdel mrz., opierdol mrz., pierdolec mrz., pierdoleniec mos., pierdoła ż., pierdółka ż., pierdółeczka ż., pierdolnik mrz., pierduśnik mrz., popierdoleniec mos., pierdolenie n., pierdolnięcie n., dopierdalanie n., napierdalanie n., odpierdolenie n., odpierdalanie n., opierdolenie n., opierdalanie n., podpierdolenie n., podpierdalanie n., popierdolenie n., popierdalanie n., przepierdolenie n., przepierdalanie n., przypierdolenie n., przypierdalanie n., rozpierdolenie n., rozpierdalanie n., spierdolenie n., spierdalanie n., upierdolenie n., upierdalanie n., wpierdolenie n., wpierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdalanie n., upierdolenie n., upierdalanie n., zapierdolenie n., zapierdalanie n., wpierdol mrz., pierdu-pierdu n., pierd mrz.
czas. pierdolnąć dk., dopierdalać ndk., napierdalać ndk., odpierdolić dk., odpierdalać ndk., opierdolić dk., opierdalać ndk., podpierdolić dk., podpierdalać ndk., popierdolić dk., popierdalać ndk., porozpierdalać dk., przepierdolić dk., przepierdalać ndk., przypierdolić dk., przypierdalać ndk., rozpierdolić dk., rozpierdalać ndk., spierdolić dk., spierdalać ndk., upierdolić dk., upierdalać ndk., wpierdolić dk., wpierdalać ndk., wypierdolić dk., wypierdalać ndk., upierdolić dk., upierdalać ndk., zapierdolić dk., zapierdalać ndk.
przym. pierdolony, dopierdolony, napierdolony, opierdolony, opierdalany, pierdolnięty, podpierdolony, popierdolony, przepierdolony, przypierdolony, rozpierdolony, spierdolony, upierdolony, wypierdolony, zapierdolony
wykrz. pierdut, pierdu-pierdu, wypierdalać, pierdol się
Wiktionary
(1.1) neutr. lekceważyć, ignorować; pot. chrzanić, pierniczyć; posp. olewać; wulg. pierdzielić, pieprzyć
(1.2) neutr. zmyślać; pot. chrzanić, pierniczyć; wulg. pieprzyć
(2.1) neutr. mylić, plątać; wulg. pieprzyć
(2.2) wulg. bzykać, chrobotać, ciumkać, ciupciać, dupczyć, dymać, jebać, młócić, posuwać, ruchać, rypać, rżnąć, walić, zapinać; przest. chędożyć
(2.3) neutr. zmyślać; posp. chrzanić; wulg. pieprzyć
(2.4) neutr. lekceważyć; wulg. pieprzyć, mieć w dupie, srać (na coś); posp. pierdzielić
(2.5) neutr. psuć, niszczyć; wulg. jebać
(3.1) neutr. mylić się; wulg. pieprzyć
(3.2) neutr. mylić się; wulg. pieprzyć
(3.3) neutr. psuć się; wulg. pieprzyć
(3.4) neutr. uprawiać seks, kopulować; wulg. bzykać się, pieprzyć się, ruchać się; przest. chędożyć się
(3.5) neutr. zajmować się mozolnie; pot. cackać się; wulg. pieprzyć się
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) pierdoła; wulgarnie:
1. brednia, niedorzeczność, bzdura; banialuka;
2. błahostka, drobnostka, drobiazg
SJP.pl
jebnąć; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. uderzyć w coś lub kogoś;
2. powiedzieć coś śmiesznego, nie na temat;
3. pierdolnąć się:
a) położyć się;
b) pomylić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. powiedzieć coś głupiego
(1.2) wulg. uderzyć
(1.3) wulg. umieścić
(1.4) wulg. zrobić, wykonać
(1.5) wulg. zjeść, wypić
(1.6) wulg. rzucić
(1.7) wulg. runąć, przewrócić się, spaść
(1.8) wulg. wybuchnąć
(1.9) wulg. zepsuć się, ulec awarii
(1.10) wulg. definitywnie się skończyć
(1.11) wulg. porazić prądem
czasownik zwrotny dokonany pierdolnąć się
(2.1) wulg. uderzyć się
(2.2) wulg. pomylić się
(2.3) wulg. położyć się, usiąść; spocząć
Wiktionary
(1.1) Pierdolnąłem głupotę.
(1.2) Pierdolnąłem Zenka w głowę.
(1.3) Pierdolnę ten obrazek na ścianę.
(1.4) Pierdolnij mi masaż!
(1.5) Pierdolnąłem sobie kebaba. Pierdolniemy po setce?
(1.6) Pierdolnę tym twoim obrazkiem o ścianę!
(1.7) Była taka wichura, że maszt pierdolnął na ziemię.
(1.8) Bomba pierdolnęła!
(1.9) Pierdolnął mi akumulator w aucie.
(1.10) Kiedy wreszcie to wszystko pierdolnie?!
(1.11) Jak mnie od tego kabla pierdolnęło…
(2.1) Pierdolnąłem się o drzwi.
(2.2) Pierdolnąłem się w obliczeniach.
(2.3) Ale jestem zmęczony! Chcę jak najszybciej pierdolnąć się do wyrka i zasnąć.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɔlnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯erdolnõńć
Wiktionary
rzecz. pierdolnięcie n., pierdolenie n., pierdolnik mrz., pierd mrz., pierdel mrz.
czas. zapierdalać, pierdolić ndk.
przym. pierdolnięty, upierdolony
Wiktionary
pieprznąć, pizdnąć, kurwnąć, jebutnąć, zapierdolnąć, wyjebać, pierdyknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pierdolnąć.
Wiktionary
czas. pierdolnąć, pierdolić, zapierdalać
Wiktionary
jebnąć; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. uderzyć w coś lub kogoś;
2. powiedzieć coś śmiesznego, nie na temat;
3. pierdolnąć się:
a) położyć się;
b) pomylić się
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: pierdolnąć
przymiotnik
(2.1) wulg. chory psychicznie, nienormalny, szalony, zwariowany, niespełna rozumu
Wiktionary
(2.1) Jesteś nie mniej pierdolnięta niż twoja stara!
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrdɔlʲˈɲɛ̃ntɨ, AS: pʹi ̯erdolʹńẽnty
Wiktionary
rzecz. pierdolenie n., pierd mrz., pierdel mrz.
czas. zapierdalać ndk., pierdolnąć dk., pierdolić ndk., pierdolić się ndk.
przym. popierdolony
Wiktionary
(2.1) kopnięty, niedorobiony, niespełna rozumu, stuknięty, szurnięty, walnięty; wulg. jebnięty, wulg. pieprznięty, wulg. popieprzony, wulg. popierdolony
Wiktionary
wulgarnie:
1. mały przedmiot lub jego część; wihajster, dynks, dinks;
2. bałagan, rozgardiasz; burdel, bajzel;
3. szkoła, bursa, internat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wulg. brak porządku
(1.2) pot. wulg. mały przedmiot, dynks
(1.3) pot. wulg. internat
Wiktionary
Pierdolnik – skała we wsi Podzamcze w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Jest to pojedyncza skała znajdująca się na szczycie Góry Janowskiego, po północno-wschodniej stronie hotelu, w lesie naprzeciwko Małej Cimy.Zbudowana jest z wapieni i opada połogimi i pionowymi ścianami o wysokości 12–13 m. Wspinacze skalni zaliczają ją do grupy Cim na Podzamczu i wspinają się na jej południowo-wschodniej, połogiej i pionowej ścianie. Poprowadzili na niej 3 drogi wspinaczkowe o trudności VI.1+ do VI.3+ w skali Kurtyki. Na wszystkich są zamontowane stałe punkty asekuracyjne: ringi (r) i stanowiska zjazdowe (st).
Wikipedia
(1.1) Posprzątaj wreszcie ten pierdolnik!
(1.2) O, a tutaj na ścianie zrobimy taki pierdolnik.
Wiktionary
IPA: pʲjɛr.ˈdɔl.ʲɲik, AS: pʹi ̯er.dol.ʹńik
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./mos., pierdolenie n.
czas. pierdolić ndk., pierdolnąć dk.
Wiktionary
(1.1) wulg. pieprznik, syf, bajzel, burdel; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres
(1.2) dynks, dynksik
Wiktionary
wulgarnie: gadanie bez sensu, od rzeczy
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od pierdolić
przymiotnik relacyjny
(2.1) wulg. zły, wzbudzający gniew, zdenerwowanie lub pogardę
Wiktionary
(2.1) Gdzie jest ten pierdolony Andrzej?!
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: pʹi ̯erdolõny
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./mos.
czas. pierdolić ndk., opierdalać ndk.
przym. upierdolony
Wiktionary
(2.1) pieprzony, cholerny, przeklęty, jebany, w dupę kopany
Wiktionary
ktoś nieporadny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) wulg. człowiek mówiący bzdury, niedorzeczności
(1.2) pogard. człowiek niedołężny, niezdarny, ślamazarny, zwykle stary
(1.3) przest. posp. ktoś, kto często pierdzi
(1.4) przest. wulg. lichy robotnik
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii
(2.2) wulg. plotka; zob. pierdoły.
(2.3) wulg. rzecz mało znacząca, bzdura, głupstwo; zob. pierdoły.
Wiktionary
(1.1) Jasio to straszny pierdoła. Rozmowy z nim zawsze mnie nudzą.
(1.2) Ten stary pierdoła bardzo głośno słucha radia. Przez niego nie mogę się skoncentrować na nauce!
(2.2) Podniecała się jakąś pierdołą zasłyszaną przed sklepem.
(2.3) Płaczesz z powodu potrzaskanej szklanki? Nie przejmuj się taką pierdołą.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɔwa, AS: pʹi ̯erdou̯a
Wiktionary
rzecz. pierdoły nmos., pierdu-pierdu n., pierd m., pierdzenie n., pierdolenie n., opierdalanie n., opierdolenie n., pierdolnik m., wypierdek m., wypierdzenie n.
:: zdrobn. pierdołka ż., pierdółka n.
czas. napierdalać, zapierdalać, pierdnąć, pierdolić ndk., opierdalać ndk., pierdzieć ndk., opierdolić dk., wypierdzieć ndk.
przym. pierdolony, pierdółkowaty
wykrz. pierdu-pierdu
Wiktionary
(1.2) zgred, pierdziel, pierdolec, niedołęga, fajtłapa
(1.3) pierdziel, pierdzioch
(1.4) partacz
(2.1) bździna, pierd, bąk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pierdółka
Wiktionary
rzecz. pierdółka ż.
czas. pierdolić, zapierdalać
Wiktionary
potocznie: głupstwo, bzdura, błaha sprawa; pierdółka, pierdołka, pierdółek
SJP.pl
potocznie: głupstwo, bzdura, błaha sprawa; pierdółka, pierdołek, pierdółek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. przest. w lm. gadanina, banialuki, głupstwa
(1.2) przest. kujawy. ulęgałka, polna gruszka
(1.3) przest. zob. pierdolenie., pierdolenie się
Wiktionary
(1.3) Nie mów, że z każdą pierdołką latasz do Janusza?
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɔwka, AS: pʹi ̯erdou̯ka
Wiktionary
rzecz. pierdoła mos./ż., pierdoły nmos., pierdółka ż.
Wiktionary
(1.2) pierdziołka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pierdółkowate; cecha tych, którzy są pierdółkowaci
Wiktionary
przym. pierdółkowaty
przysł. pierdółkowato
Wiktionary
potocznie: niezaradny, niedołężny; gapowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. posp. rzeczy mało ważne, głupstwa, dyrdymałki, bzdury; zob. pierdoła.
(1.2) pot. posp. plotkaotki, wieści; zob. pierdoła.
(1.3) pot. posp. pogaduchy, plotkowanie
forma rzeczownika.
(2.1) M. i B. lm. od: pierdoła
Wiktionary
(1.1) Myślałam, że to będzie ciekawy program, a to same pierdoły.
(1.2) Znasz najnowsze pierdoły o naszym wójcie?
(1.2) Nie przejmuj się tymi pierdołami, pogadają i zapomną.
(1.3) Mamy nie ma w domu, poszła do sąsiadki na pierdoły.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɔwɨ, AS: pʹi ̯erdou̯y
Wiktionary
rzecz. pierdziel mos., pierdołka ż., pierdoła, pierdu-pierdu; zdrobn. pierdołki; zdrobn. pierdółki
wykrz. pierdu-pierdu
Wiktionary
(1.1) banialuki, koszałki-opałki
(1.2) reg. pozn. pierdy., reg. sieradz. pirdoły
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) wulg. onomatopeja wartościująca negatywnie rozmowę
Wiktionary
(1.1) pierdu-pierdu
Wiktionary
pierdu, pierdu; potocznie:
1. bezwartościowa wypowiedź; trele-morele;
2. coś mało ważnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. bezsensowna wypowiedź
(1.2) pot. coś mało istotnego
(1.3) pot. zob. gadu-gadu.
wykrzyknik
(2.1) pot. wykrzyknienie, które może wyrażać lekceważenie dla czyjejś wypowiedzi, niedowierzanie, irytację
Wiktionary
(1.1) To, co mówili na szkoleniu to same pierdu-pierdu.
(1.2) Ty się na tym znasz, pójdź tam odwalić jakieś komputerowe pierdu-pierdu.
(2.1) — Pożycz jeszcze dychę; zobaczysz, po pierwszym oddam ci co do grosza. — Pierdu-pierdu!
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrdu‿ˈpʲjɛrdu, AS: pʹi ̯erdu‿pʹi ̯erdu
Wiktionary
rzecz. pierdel mrz., pierdoła ż., pierdoły nmos., pierd mrz.
czas. pierdolić, zapierdalać
Wiktionary
(1.1) trele-morele
(2.1) akurat; pot. baju, baju, będziesz w raju, tere-fere kuku, strzela baba z łuku, tere-bzdere kuku, strzela baba z łuku, tere-fere kuku, tere-fere, trele-morele, gadaj zdrów; wulg. dupa jasiu, sranie w banię
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. plotkarka; osoba gadatliwa, gaduła
Wiktionary
(1.1) To dlatego właśnie zawiadomiła o tych połamanych drzwiach swoje koleżanki, a nie tę pierduśnicę Badurową, która znana była z tego, że na każdy temat preparowała niestworzone historie, zresztą z sobą w roli głównej.
Wiktionary
rzecz. pierdy nmos.
:: fm. pierduśnik m.
czas. pierdolić
Wiktionary
(1.1) pleciuga, pleciuch, papla; gw-pl|Poznań. klecicha, kletuśnica, klepidupa, gw-pl|Górny Śląsk. klekotka, klapaczka
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik naśladujący bardzo silne i głośne uderzenie; jebut
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wulg. onomatopeja dosadnie imitująca uderzenie, upadek lub wybuch
Wiktionary
czas. pierdolić, zapierdalać, pierdzieć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań. pot. plotkaotki
Wiktionary
(1.1) Opowiadała różne pierdy o nowym szefie i jego żonie.
Wiktionary
rzecz. pierduśnik m., pierduśnica ż.
czas. pierdzielić
Wiktionary
(1.1) pierdoły
Wiktionary
wulgarnie:
1. mocno uderzać w coś;
2. lekceważyć; chromolić;
3. mówić głupoty; chromolić, pieprzyć, chrzanić
SJP.pl
wulgarnie:
1. uderzyć; walnąć, strzelić;
2. cisnąć, rzucić;
3. wybuchnąć;
4. powiedzieć coś głupiego; palnąć;
5. stanąć przed odpowiedzialnością, odpowiedzieć za coś;
6. wykonać jakąś czynność, np. pierdyknąć browara;
7. pierdyknąć w kalendarz - umrzeć; fiknąć, wykitować, wykorkować;
8. pierdyknąć się:
a) uderzyć się; rąbnąć się, walnąć się;
b) pomylić się; kopnąć się, machnąć się, majdnąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. powiedzieć coś niemądrego
(1.2) wulg. ponieść konsekwencje swojego postępowania
(1.3) wulg. uderzyć
(1.4) wulg. wybuchnąć
(1.5) wulg. runąć, przewrócić się, spaść
(1.6) wulg. porazić prądem elektrycznym
(1.7) wulg. ukraść
(1.8) wulg. umrzeć
(1.9) wulg. zepsuć się, ulec awarii
(1.10) wulg. definitywnie się skończyć
(1.11) wulg. zrobić, wykonać
(1.12) wulg. kupić, nabyć
czasownik zwrotny dokonany pierdyknąć się
(2.1) wulg. uderzyć się
(2.2) wulg. pomylić się
(2.3) wulg. położyć się, usiąść; spocząć
Wiktionary
(1.1) Aleś pierdyknął, bo ja akurat zarabiam i płacę w euro, po cenach jak w Niemczech.
(1.4) Usłyszeliśmy wybuch, wielki huk, potworna eksplozja. – Ja w jednej sztuce odzieży jestem, bo byłem w wannie, jak to pierdyknęło.
(1.6) Dotknąłem tylko samego grzejnika i pierdyknął mnie, aż mi łapę wygięło.
(1.9) Co się stanie jak zasilacz pierdyknie albo wiatrak od zasilacza się zatrzyma?
(1.11) Przed wyborami "pierdyknie" się ze dwa kilometry asfaltu, otworzy jakieś boisko i następna kadencja wygrana.
(2.1) Leży teraz w szpitalu, bo pierdyknął się w łeb.
(2.2) Gdyby przed wojną państwowy urzędnik pierdyknął się w tak ważnym dokumencie tak haniebnie, to chyba pozostałoby mu tylko wyciągnięcie z szuflady rewolweru i palnięcie sobie w łeb.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈdɨknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹi ̯erdyknõńć
Wiktionary
rzecz. pierdyknięcie n.
Wiktionary
(1.1) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć; pot. wyskoczyć jak filip z konopi
(1.3) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć; neutr. uderzyć, zdzielić
(1.4) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć; neutr. wybuchnąć, eksplodować
(1.5) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć
(1.6) pot. kopnąć; posp. pieprznąć
(1.7) wulg. zapierdolić; posp. zapieprzyć; pot. podwędzić
(1.8) zob. umrzeć.
(1.9) wulg. zjebać się, spierdolić się; posp. spieprzyć się; neutr. zepsuć się
(1.10) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć
(1.12) pot. fundnąć (sobie), szarpnąć się
(2.1-3) wulg. jebnąć się, pierdolnąć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pierdyknąć.
Wiktionary
czas. pierdyknąć
Wiktionary
potocznie: ogromna liczba czegoś lub kogoś; pierdylion, zylion, miliard, milion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. bardzo dużo
Wiktionary
(1.1) Niektóre objawy są tak oczywiste, że dobry lekarz wcale nie potrzebuje pierdyliarda wizyt, żeby postawić diagnozę.
Wiktionary
(1.1) pierdylion, w chuj
Wiktionary
potocznie: ogromna liczba czegoś lub kogoś; pierdyliard, zylion, miliard, milion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. bardzo dużo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pierdzieć.
Wiktionary
(1.1) Tam jąkała w kącie stoi, • Dupę ściska bo się boi, • Chciałby sobie puścić bąka, • Lecz w pierdzeniu też się jąka.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯erʒẽńe
Wiktionary
rzecz. pierdoła ż./m., pierdnięcie n.
czas. pierdzieć ndk., pierdnąć dk.
Wiktionary
wulgarnie: wydalać gazy trawienne; prukać, prykać, bździć, smrodzić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pierdnąć)
(1.1) wulg. wypuszczać gazy trawienne
Wiktionary
(1.1) Pierdzą panny, dobrodzieje, • Księża, szlachta i złodzieje, • Nawet papież chociaż miernie, • Też kadzidłem sobie pierdnie.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrʲd͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: pʹi ̯erʹʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. pierdzenie m., pierdnięcie n., pierdoła ż./mos.
czas. pierdnąć dk.
Wiktionary
(1.1) bździć, puszczać gazy, prykać, prukać, gw-pl|Górny Śląsk|dżistać, drzistać.
Wiktionary
wulgarne, lekceważące określenie na mężczyznę, najczęściej starego lub niezgrabnego, nieudolnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. stary mężczyzna
(1.2) wulg. ktoś, kto często pierdzi
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pierdzielić
Wiktionary
Piszczałka podwójnostroikowa, pierdziel, rożek wierzbowy, trąbka wierzbowa – polski ludowy instrument dęty wykonany z płata kory wierzbowej, rzadziej lipowej lub olszowej.
Wikipedia
(1.1) Nie słuchaj swojego lidera! To stary pierdziel, który utknął w latach 90-tych.
Wiktionary
rzecz. pierdzenie n., pierdnięcie n., pierdoła ż./mos., pierdoły nmos., pierdzielenie n., wypierdek m.
czas. pierdzielić ndk., pierdzieć ndk., pierdnąć dk.
Wiktionary
(1.1) wulg. pierdoła; pot. pogard. dziadyga, stary grzyb, pryk, ramol, staruch, zgred; gw-pl|Górny Śląsk|purt.
(1.2) wulg. pierdoła
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pierdzielić.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲd͡ʑɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: pʹi ̯erʹʒ́elẽńe
Wiktionary
czas. pierdzielić
rzecz. pierdziel mos.
Wiktionary
1. wulgarnie: mówić głupstwa albo nieprawdę;
2. pierdzielić się - mylić się, plątać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. wulg. mówić bzdury, kłamać
(1.2) pot. wulg. nie liczyć się z czymś lub kimś, nie przejmować się
czasownik zwrotny pierdzielić się
(2.1) pot. wulg. mieszać się, mylić się
Wiktionary
(1.1) Przestań mi tu pierdzielić – powiedział zdenerwowany i wyszedł.
(1.2) Pierdzielę to, nie będę się zarzynał dla dodatkowych paru groszy.
(2.1) Wszystko mi się już pierdzieli ze zmęczenia, nie mogę dalej się uczyć.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: pʹi ̯erʹʒ́elʹić
Wiktionary
rzecz. pierdziel m., pierdzielenie n., pierdy nmos.
czas. dk. pierdzielnąć/pierdzielnąć się, dk. popierdzielić się
Wiktionary
(1.1-2, 2.1) wulg. pierdolić; posp. pieprzyć
(1.2) wulg. pierdolić; posp. olewać; eufem. mieć gdzieś
Wiktionary
pieprznąć; potocznie:
1. rzucić coś z wielką siłą;
2. uderzyć czymś w coś;
3. przewrócić się
SJP.pl
żartobliwe przekleństwo (zwykle w wyrażeniu "ja pierdziu")
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) gwara. rzad. natychmiast, zaraz
Wiktionary
(1.1) Jak jej tak powiecie, to wam karczmarka piere-wtere jedzenie poda.
Wiktionary
(1.1) raz-dwa
Wiktionary
przedstawiciel demokratycznego prądu realistycznego w dziewiętnastowiecznym malarstwie rosyjskim; pieriedwiżnik
SJP.pl
pieriedyszka;
1. potocznie: chwila odpoczynku, wytchnienia
2. złagodzenie na krótki czas terroru stalinowskiego
SJP.pl
regionalnie: potrawa w postaci zapiekanego ciasta z nadzieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. tradycyjny wypiek świąteczny w kuchni tatarskiej i podlaskiej w formie cienkiego ciasta makaronowego zawijanego ze słodkim lub wytrawnym farszem w kształt ślimaka;
Wiktionary
Pierekaczewnik (biał. перакачаўнік, pierakaczaunik, od ros. pieriekatywat’ – przewałkowywać) – potrawa w formie zapiekanego ciasta z nadzieniem, znana w kuchni tatarskiej, białoruskiej, tureckiej i litewskiej, m.in. wśród mniejszości tatarskiej zamieszkującej Podlasie.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: kłopot, przeszkoda utrudniająca realizację jakichś planów; pierepałka
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: kłopot, przeszkoda utrudniająca realizację jakichś planów; pierepała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. problem, kłopot, częściej w lm. pierepałki – życiowe perypetie, trudne przejścia życiowe
Wiktionary
gruntowna przebudowa życia polityczno-gospodarczego w Związku Radzieckim, stanowiąca wraz z głasnostią program przebudowy polityki wewnętrznej i zagranicznej; pieriestrojka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zob. pieriestrojka.
Wiktionary
Pieriestrojka (ros. перестройка, „przebudowa”) – określenie procesu przekształceń systemu komunistycznego ZSRR w okresie 1985–1991.
Obejmowała ona zmiany strukturalno-funkcjonalne w systemie społecznym, ekonomicznym i politycznym ZSRR, których ostatecznymi konsekwencjami były wzbogacenie świadomości społecznej w ZSRR, utrata przez ZSRR dominacji w Europie Środkowej i Wschodniej, rozpad ZSRR i powstanie Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
IPA: ˌpʲjɛrɛˈstrɔjka, AS: pʹi ̯erestroi ̯ka
Wiktionary
rzecz. pieriestrojka
przym. pierestrojkowy, pieriestrojkowy
Wiktionary
(1.1) pieriestrojka
Wiktionary
odnoszący się do pierestrojki (gruntownej przebudowy życia polityczno-gospodarczego w Związku Radzieckim, stanowiącej wraz z głasnostią program przebudowy polityki wewnętrznej i zagranicznej), związany z nią; pieriestrojkowy
SJP.pl
przedstawiciel demokratycznego prądu realistycznego w dziewiętnastowiecznym malarstwie rosyjskim; pieredwiżnik
SJP.pl
pieredyszka;
1. potocznie: chwila odpoczynku, wytchnienia
2. złagodzenie na krótki czas terroru stalinowskiego
SJP.pl
przebudowa życia politycznego i gospodarczego w Związku Radzieckim, zainicjowana przez Michaiła Gorbaczowa; pierestrojka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. publ. hist. nieoficjalna nazwa reform w ZSRR w II połowie lat 1980;
Wiktionary
Pieriestrojka (ros. перестройка, „przebudowa”) – określenie procesu przekształceń systemu komunistycznego ZSRR w okresie 1985–1991.
Obejmowała ona zmiany strukturalno-funkcjonalne w systemie społecznym, ekonomicznym i politycznym ZSRR, których ostatecznymi konsekwencjami były wzbogacenie świadomości społecznej w ZSRR, utrata przez ZSRR dominacji w Europie Środkowej i Wschodniej, rozpad ZSRR i powstanie Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy uważają, że pieriestrojka była początkiem upadku ZSRR.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲjɛˈstrɔjka, AS: pʹi ̯erʹi ̯estroi ̯ka
Wiktionary
rzecz. pierestrojka ż.
Wiktionary
odnoszący się do pieriestrojki (gruntownej przebudowy życia polityczno-gospodarczego w Związku Radzieckim, stanowiącej wraz z głasnostią program przebudowy polityki wewnętrznej i zagranicznej), związany z nią; pierestrojkowy
SJP.pl
oślina z rodziny wrzosowatych, uprawiana w ogrodach
SJP.pl
Pieris (Pieris D. Don) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje 9 gatunków zimozielonych krzewów i małych drzew. Występują we wschodniej Azji, południowo-wschodniej części USA oraz w zachodniej części Kuby. Zasiedlają widne lasy i tereny skaliste. Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza w odmianach ozdobnych.
Wikipedia
Pierkunowo (niem. Pierkunowen, 1935–1945 Perkunen) – osada w Polsce położona na Mazurach, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko. Wieś leży na wschodnim brzegu jeziora Kisajno.
We wsi bezstylowy dwór i zabudowania folwarczne z końca XIX w.
Wikipedia
[czytaj: pierluidżi] włoskie imię męskie
SJP.pl
miasto w Rosji nad rzeką Kamą, u stóp gór Ural; Perm
SJP.pl
niewielki piernat (rodzaj niepikowanego materaca wypełnionego pierzem lub pościel, narzuta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od piernat
Wiktionary
(1.1) To nie piernat, lecz tylko mały piernacik.
Wiktionary
rzecz. piernat m.
Wiktionary
rodzaj buzdyganu lub buławy; oznaka władzy starszyzny kozackiej w XVII w.
SJP.pl
Piernacz (rus. broń pierzasta) – rodzaj niewielkiej buławy lub buzdyganu wykonanego ze srebra lub żelaza i zakończonego piórami.
Dawniej stanowił symbol władzy u starszyzny kozackiej na Zaporożu. Spełniał także funkcję listu żelaznego (glejtu) zapewniającego posiadaczowi swobodny przejazd (łac. salvus conductus) i nietykalność.
Wikipedia
rodzaj materaca wypełnionego pierzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niepikowany materac wypełniony pierzem;
Wiktionary
Piernat – w przeszłości rodzaj cienkiego, niepikowanego materaca wypełnionego pierzem, umieszczanego na twardszym, ale sprężystym materacu właściwym wypchanym trawą morską lub końskim włosiem i kładzionym bezpośrednio na drewniane łóżko.
Oznaka zamożności: "W 1834 roku w rękach Louise pozostała zapewne już tylko część z tych rzeczy, mianowicie: siedem piernatów, tj. materaców wypchanych pierzem i nieprzeszywanych, osiem poduszek dużych, siedem poduszek małych, dziewięć podgłówków i sześć pierzyn, co w sumie stanowiło niekompletne wyposażenie siedmiu łóżek. Do tego inwentarz wymienia pościel dla służby obejmującą: piernat, dwie poduszki, jeden podgłówek i pierzynę".
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. piernacik m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|spodek.
Wiktionary
rodzaj materaca wypełnionego pierzem
SJP.pl
1. piernia jednokwiatowa - niskie, wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane w klimacie równikowym, głównie w Brazylii i Indonezji; goździkowiec jednokwiatowy, eugenia jednokwiatowa, pitanga;
2. piernia brazylijska - gatunek rośliny z rodziny mirtowatych; goździkowiec brazylijski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. fż. od: pierniczarz
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈt͡ʃarka, AS: pʹi ̯erʹńičarka
Wiktionary
rzecz. pierniczarz, piernikarstwo, piernikarnia, piernikarz, piernikarka, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. amator pierników
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈɲit͡ʃaʃ, AS: pʹi ̯erʹńičaš
Wiktionary
rzecz. piernikarstwo n., piernikarz m., piernikarka ż., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż., piernikarczyk m., piernikarnia ż., piernik m., pierniczek ż., pierniczysko n., piernikalia ż., pierniczenie n., podpierniczenie n., podpierniczanie n., zapierniczenie n., zapierniczanie n., opierniczanie n., opierniczenie n., opiernicz m.
:: fż. pierniczarka ż.
czas. pioerniczyć ndk., podpierniczać ndk., podpierniczyć dk., zapierniczać ndk., zapierniczyć dk., opierniczać ndk., opierniczyć dk.
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
przysł. piernikowo
Wiktionary
potocznie: tetryczeć, dziadzieć, starzeć się, zwłaszcza umysłowo, także o rzeczach: psuć się, niszczeć
SJP.pl
mały piernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od piernik
(1.2) kulin. ciastko z ciasta piernikowego
Wiktionary
(1.2) Kupiłam przepyszne pierniczki w czekoladzie.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈɲit͡ʃɛk, AS: pʹi ̯erʹńiček
Wiktionary
rzecz. piernik m., pierniczysko n., piernikarz m., piernikarka ż., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż., piernikarczyk m., pierniczarz m., pierniczarka ż., piernikalia nmos.
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pierniczyć.
Wiktionary
czas. pierniczyć
rzecz. pierniczarz mos.
przym. pierniczkowy
Wiktionary
mały piernik
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pierniczkiem, dotyczący pierniczka, wykonany z pierniczka
Wiktionary
rzecz. piernikarzówna ż., piernikarzowa ż., piernikarz mos., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarka ż., piernikarczyk mos., pierniczysko n., pierniczarz mos., piernik m., pierniczek m., pierniczenie n., pierniczarka ż.
czas. pierniczyć ndk.
przym. piernikowy, piernikarski
Wiktionary
1. wulgarnie: gadać brednie, bzdury, mówić coś od rzeczy;
2. pierniczyć się: wulgarnie: obchodzić się z kimś lub z czymś bardzo delikatnie, robić coś bardzo dokładnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) eufem. pejor. mówić, opowiadać bzdury
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spierniczyć)
(2.1) eufem. psuć
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈɲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: pʹi ̯erʹńičyć
Wiktionary
rzecz. piernik m., pierniczenie n.
przym. pierniczkowy
Wiktionary
(1.1) wulg. pieprzyć, wulg. pieprzyć głupoty, kłamać, opowiadać bajki, pleść androny, pleść od rzeczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od piernik (ciasto)
(1.2) zgrub. od piernik (stary pierdoła)
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, co mi wyjdzie w tym roku, bo pierniczysko nieposłuszne wyrosło strasznie nierówno. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈt͡ʃɨskɔ, AS: pʹi ̯erʹńičysko
Wiktionary
rzecz. piernik, pierniczek, piernikarz, piernikarka, piernikarstwo, piernikarnia, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
ciasto z dodatkiem miodu i przypraw korzennych, które nadają mu charakterystyczny zapach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. twarde ciemnobrązowe ciasto robione z mieszaniny mąki pszennej i żytniej, mleka, jajek, skarmelizowanego cukru, miodu, silnie przyprawione cynamonem, imbirem;
(1.2) bot. zob. pieprzowiec.
(1.3) przen. teatr. przest. niewiele warta rola, bez efektu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. pogard. o starym mężczyźnie
Wiktionary
Piernik – ciasto o słodko-pikantnym smaku, o długiej trwałości, zrobione z mąki pszennej lub żytniej, miodu, karmelizowanego cukru, tłuszczu, jajek, wody (lub mleka), środka spulchniającego, mocno przyprawione przyprawami korzennymi. Nazwa piernik wywodzi się od staropolskiego słowa „pierny”, czyli „pieprzny”.
Wikipedia
(1.1) W tym roku bożonarodzeniowe pierniki były wyśmienite!
(2.1) Ten piernik stoi nad grobem, a wciąż się ogląda za małolatami.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrʲɲik, AS: pʹi ̯erʹńik
Wiktionary
rzecz. piernikarzówna ż., piernikarzowa ż., piernikarz mos., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarka ż., piernikarczyk mos., pierniczarz mos., piernikalia nmos., pierniczarka ż.
:: zdrobn. pierniczek mrz.
:: zgrub. pierniczysko n.
czas. pierniczyć ndk., popierniczyć dk., odpierniczyć dk., odpierniczać ndk., wypierniczyć dk., wypierniczać dk., spierniczyć dk., upierniczyć dk.
przym. piernikowy, pierniczkowy, piernikarski, piernikarzowy, pierny
Wiktionary
(2.1) ramol
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. jubileusz starszej osoby obchodzony uroczyście
Wiktionary
(1.1) Byłam ostatnio na piernikaliach mojego wuja, gdzie wszyscy bawili się jak na osiemnastce.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkalʲja, AS: pʹi ̯erʹńikalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pierniczysko n., pierniczek m., pierniczarz m., pierniczarka ż., piernik m., piernikarczyk m., piernikarka ż., piernikarnia ż., piernikarstwo n., piernikarz m., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż.
przym. piernikarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. czeladnik piernikarza
(1.2) przest. syn piernikarza
Wiktionary
(1.2) Jagna wyszła za mąż za młodego piernikarczyka.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkart͡ʃɨk, AS: pʹi ̯erʹńikarčyk
Wiktionary
rzecz. piernikarzówna ż., piernikarz m., piernikarka ż., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarzowa ż., piernik m., pierniczek m., pierniczysko n., pierniczarz m., pierniczarka ż., piernikalia nmos.
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. fż. od: piernikarz
(1.2) przest. żona piernikarza
Wiktionary
Piernikarka – dawny przysiółek, obecnie niezamieszkana część Sławkowa.
Część znajdujących się w miejscowości budynków wykorzystywana jest jako działki letniskowe.
Miejscowość położona jest w lesie niedaleko Białej Przemszy na granicy z Sosnowcem. Znajduje się 1,5 km na wschód od Starych Maczków i 1 km na południowy zachód od Burków.
Wikipedia
(1.1) Przy ul. Królowej Jadwigi, gdzie w XVIII w. znajdowała się największa toruńska wytwórnia pierników, możliwe byłoby umieszczenie rzeźby piernikarki, sprzedającej swoje wyroby. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkarka, AS: pʹi ̯erʹńikarka
Wiktionary
rzecz. piernikarz m., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż., piernikarczyk m., piernik m., pierniczek m., pierniczysko n., pierniczarz m., pierniczarka ż., piernikalia nmos.
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
(1.2) piernikarzowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. fabryka pierników
(1.2) przest. reg. żart. tyłek, pośladek
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkarʲɲa, AS: pʹi ̯erʹńikarʹńa
Wiktionary
rzecz. piernikarstwo, piernikarz, piernikarka, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
powiązany w jakiś sposób z piernikarstwem lub piernikarzem (np. piec piernikarski, masa piernikarska), związany z piernikarstwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. od piernikarz lub piernikarstwo
Wiktionary
(1.1) Znał różne, stare piernikarskie tajemnice.
(1.1) Zgłębimy tajniki wiedzy piernikarskiej i samodzielnie upieczemy piernik tak, jak to robili przed 500 laty toruńscy mistrzowie. (z Internetu)
(1.1) Gospodarzem pokazu jest słynny mistrz piernikarski Bartłomiej, pomagają mu wiedźma korzenna i czeladnicy. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkarsʲci, AS: pʹi ̯erʹńikarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. piernikarstwo, piernikarz, piernikarka, piernikarnia, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
specjalizacja piekarnicza obejmująca wyrób pierników oraz ich późniejszą dystrybucję, sprzedaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. wyrób pierników, zajęcie piernikarza
Wiktionary
(1.1) Piernikarstwo, jak wiele innych rzemiosł, przechodziło z pokolenia na pokolenie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkarstfɔ, AS: pʹi ̯erʹńikarstfo
Wiktionary
rzecz. piernikarz, piernikarka, piernikarnia, piernikarzowa, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
specjalista z zakresu piernikarstwa, zajmujący się wyrobem pierników oraz ich późniejszą dystrybucją, sprzedażą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba zajmująca się wyrobem pierników
(1.2) przest. stary pierdoła, niezdara, safanduła
Wiktionary
(1.1) Pierwszy cech piernikarzy w Polsce powstał w Krakowie.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈɲikaʃ, AS: pʹi ̯erʹńikaš
Wiktionary
rzecz. piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż., piernikarczyk m., piernik m., pierniczek m., pierniczysko n., pierniczarz m., pierniczarka ż., piernikalia nmos.
:: fż. piernikarka ż.
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
(1.1) miodownik, stpol. kichlarz
(1.2) piernik, safanduła
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona piernikarza
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲikaˈʒɔva, AS: pʹi ̯erʹńikažova
Wiktionary
rzecz. piernikarka, piernikarz, piernikarstwo, piernikarnia, piernikarzówna, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
(1.1) piernikarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. córka piernikarza
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲikaˈʒuvna, AS: pʹi ̯erʹńikažuvna
Wiktionary
rzecz. piernikarka, piernikarz, piernikarzowa, piernikarstwo, piernikarnia, piernikarczyk, piernik, pierniczek, pierniczysko, pierniczarz, pierniczarka, piernikalia
przym. piernikarzowy, piernikarski, piernikowy, pierniczkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piernikarzem, dotyczący piernikarza
Wiktionary
rzecz. piernik mzw./mos./mrz., pierniczysko n., pierniczek mrz., pierniczarz mos., piernikarz m., pierniczarka ż.
Wiktionary
ciasto z dodatkiem miodu i przypraw korzennych, które nadają mu charakterystyczny zapach
SJP.pl
charakterystyczny dla piernika (np. smak piernikowy), będący częścią piernika, składający się na piernik (np. ciasto piernikowe) lub w jakiś inny sposób związany z piernikiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. spoż. dotyczący piernika, związany z piernikiem, zrobiony z piernika, zawierający piernik
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor żółtobrązowy, taki jak kolor piernika
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɲiˈkɔvɨ, AS: pʹi ̯erʹńikovy
Wiktionary
rzecz. piernik mzw./mrz., pierniczek mrz., piernikarstwo n., piernikarnia ż., piernikarz mos., piernikarka ż., piernikarzowa ż., piernikarzówna ż., pierniczarz mos., pierniczarka ż., pierniczysko n., piernikarskość ż., piernikowość ż.
czas. pierniczeć ndk.
przym. piernikarski
przysł. piernikarsko
Wiktionary
(2.1) żółtobrązowy
Wiktionary
dawniej: pieprzny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. ostry, mocno przyprawiony pieprzem
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrnɨ, AS: pʹi ̯erny
Wiktionary
przysł. pierno
rzecz. piernik
zob. pieprz.
Wiktionary
(1.1) pieprzny, pikantny, przest. pierzny
Wiktionary
Pierocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
ciasto z farszem z mięsa, kapusty lub grzybów, upieczone lub usmażone, podawane na ciepło z różnymi dodatkami; pieróg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. kawałek rozwałkowanego cienko ciasta nadzianego farszem mięsnym, serowym, warzywnym lub owocowym; gotowany, czasem też smażony na głębokim tłuszczu lub opiekany po ugotowaniu;
(1.2) kulin. pieczone danie kuchni ukraińskiej – ciasto w formie placekacka z farszem słodkim (jabłka albo biały ser) lub słonym (mięso, ziemniaki albo kapusta);
(1.3) odzież. hist. duży kapelusz w kształcie pieroga (1.1), noszony przez żołnierzy napoleońskich
Wiktionary
(1.1) Na dzisiejszy obiad mama lepi pierogi z serem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛruk, AS: pʹi ̯eruk
Wiktionary
rzecz. pierogownica ż., pierogarnia ż., pierogarka ż., pierożarka ż.
:: zdrobn. pierożek m.
przym. pierogowy, pierożkowy
Wiktionary
(1.2) kulebiak
(1.3) bikorn, dwuróg
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie ręczne lub urządzenie do robienia pierogów
Wiktionary
rzecz. pierogownica ż., pierogarnia ż., pierożarka ż., pierożek mrz., pieróg mrz.
przym. pierogowy
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się pierogi; pierożkarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwórnia pierogów
(1.2) hand. sklep lub restauracja serwująca przede wszystkim pierogi
Wiktionary
(1.1) Po zwolnieniu z pierogarni Michalina znalazła zatrudnienie u bambra.
(1.2) Z której pierogarni bierzecie pierogi na obiad w domu spokojnej starości?
Wiktionary
rzecz. pierogownica ż., pierogarka ż., pierożarka ż., pierożek mrz., pieróg mrz.
przym. pierogowy
Wiktionary
automat do sprzedaży pierogów
SJP.pl
żartobliwie: przygotowywać lub jeść pierogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie ręczne lub urządzenie do robienia pierogów
Wiktionary
(1.1) Gdy używam pierogownicy do lepienia pierogów, wychodzą mi one wszystkie prawie jednakowe.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrɔɡɔvʲˈɲit͡sa, AS: pʹi ̯erogovʹńica
Wiktionary
rzecz. pierogarka ż., pierogarnia ż., pierożarka ż., pierożek mrz., pieróg mrz.
przym. pierogowy
Wiktionary
(1.1) pierogarka, pierożarka, maszynka / maszyna do pierogów
Wiktionary
charakterystyczny dla pieroga, będący częścią pieroga, składający się na pieroga (np. ciasto pierogowe) lub w jakiś inny sposób związany z pierogiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pierogami, dotyczący pierogów
Wiktionary
(1.1) Ciasto pierogowe idealnie sprawdza się do zrobienia domowych kluseczek.
Wiktionary
rzecz. pierogownica ż., pierogarnia ż., pierogarka ż., pierożarka ż., pierożek mrz., pieróg mrz.
Wiktionary
pierun; regionalnie:
1. przekleństwo;
2. wyzwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Zaolzie. meteorol. piorun
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. chwat, morus
wykrzyknik
(3.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. posp. jako przekleństwo
Wiktionary
(1.1) Pierón strzelił do jedle.
(2.1) To je pierón, sam dźwignył sto kilo!
(3.1) Pieróna kandy, to je robota!
Wiktionary
rzecz. pierónobici n., pieróńszczok m.
czas. pierónować ndk.
przym. pieróński
przysł. pierónym, pierónowacie
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pieróńszczok.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: szybko, natychmiast; pierunem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. burza z piorunami
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. przen. awantura
Wiktionary
(1.2) Tam je dycki wieczór taki pierónobici.
Wiktionary
rzecz. pierón mos./mrz., pieróńszczok mos.
czas. pierónować ndk.
przym. pieróński
przysł. pierónym, pierónowacie
wykrz. pierón
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. kląć
Wiktionary
(1.1) Przestóń tela pierónować, ni ma cie gańba?
Wiktionary
rzecz. pierón m., pieróńszczok m., pierónobici n.
przym. pieróński
przysł. pierónym, pierónowacie
wykrz. pierón
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ekspr. bardzo
Wiktionary
(1.1) Pierónowacie sie nóm to podobało.
Wiktionary
rzecz. pierón m., pierónobici n., pieróńszczok m.
czas. pierónować ndk.
przym. pieróński
przysł. pierónym
wykrz. pierón
Wiktionary
przymiotnik od: pierun; pieruński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ekspr. nieznośny, okropny
Wiktionary
rzecz. pierón m., pieróńszczok m., pierónobici n.
czas. pierónować ndk.
przysł. pierónym, pierónowacie
wykrz. pierón
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. drań
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. chwat, morus
Wiktionary
(1.1) Pieróńszczok zasmolóny, znów nie podojone!
(1.2) Ś niego to je pieróńszczok, wysoki i silny jak byk!
Wiktionary
rzecz. pierón mos./mrz., pierónobici n.
czas. pierónować ndk.
przym. pieróński
przysł. pierónym, pierónowacie
wykrz. pierón
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pierón.
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pierón.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bardzo szybko
Wiktionary
rzecz. pierón mos./mrz., pierónobici n., pieróńszczok mos.
czas. pierónować ndk.
przym. pieróński
przysł. pierónowacie
wykrz. pierón
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie ręczne lub urządzenie do robienia pierogów
Wiktionary
rzecz. pierogownica ż., pierogarnia ż., pierogarka ż., pierożek mrz., pieróg mrz.
przym. pierogowy
Wiktionary
1. niewielki pieróg, pierog;
2. miękka czapka wojskowa lub harcerska, najczęściej bez daszka, składana podłużnie; furażerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pieróg
(1.2) pot. czapka bez daszka wykonana z miękkiego materiału, składana podłużnie
Wiktionary
Furażerka (pierożek) – rodzaj miękkiej, sukiennej czapki bez daszka, o podłużnym kształcie, stosowanej najczęściej w wojsku. Niekiedy – w wersji zimowej – ocieplana, lub futrzana. W wojsku stosowano ją, gdy nie obowiązywało wkładanie kapelusza, czako, czapki lub hełmu.
Wikipedia
(1.1) Na obiad były pieczone pierożki z pieczarkami.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈrɔʒɛk, AS: pʹi ̯erožek
Wiktionary
rzecz. pieróg mrz., pierogownica ż., pierogarnia ż., pierogarka ż., pierożarka ż.
przym. pierogowy
Wiktionary
(1.2) furażerka
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się pierożki; pierogarnia
SJP.pl
1. niewielki pieróg, pierog;
2. miękka czapka wojskowa lub harcerska, najczęściej bez daszka, składana podłużnie; furażerka
SJP.pl
Pierożki – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Szudziałowo.
W latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Pierożki, po jej zniesieniu w gromadzie Szudziałowo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wincentego Ferreriusza i św. Bartłomieja Apostoła w Szudziałowie.
Wikipedia
[czytaj: pjer] francuskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. Piotr
Wiktionary
Pierre (wymowa: /ˈpɪər/) – miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica stanu Dakota Południowa (od 1889), położona w środkowej części stanu, nad wschodnim brzegiem rzeki Missouri. Według spisu w 2020 roku liczy 14,1 tys. mieszkańców i jest 9. co do wielkości miastem Dakoty Południowej.
Wikipedia
IPA: pʲjɛr, AS: pʹi ̯er
Wiktionary
postać komiczna dawnej pantomimy francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. smutna i romantyczna postać z commedia dell’arte, w białym stroju i pobieloną twarzą;
(1.2) ktoś przebrany za pierrota (1.1) na kostiumowej zabawie
Wiktionary
Pierrot (fr., dosł. „Piotruś”) – jedna z postaci włoskiej commedii dell’arte m.in. obok Arlekina i Scapino, którą rozsławiła pantomima francuska.
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɛrːɔt, AS: pʹi ̯e•rot
Wiktionary
1. przednia, górna część tułowia u ludzi i niektórych zwierząt; klatka piersiowa;
2. część ubrania okrywająca przednią, górną część tułowia człowieka;
3. jeden z dwóch gruczołów mlecznych w przedniej, górnej części tułowia kobiety;
4. mięso z przedniej części tułowia ptaków;
5. siedlisko uczuć człowieka; serce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. parzysty gruczoł mlekowy człowieka;
(1.2) anat. przednia, górna część tułowia u człowieka lub innego zwierzęcia
(1.3) kulin. spoż. mięso z przedniej części tułowia drobiu
Wiktionary
Pierś może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Piersi u ssaków służą do karmienia młodych mlekiem.
(1.2) Generał przypiął swoje ordery do piersi.
(1.3) Dzisiaj na obiad gotuję piersi z kurczaka.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲɕ, AS: pʹi ̯erʹś
Wiktionary
rzecz. piersiówka ż., piersióweczka ż., pierśnica ż., piersiątko n., napierśnik m., popiersie n.
przym. piersiowy, piersiasty
przysł. piersiowo
Wiktionary
(1.1) biust; wulg. cyc, cycek, balon, bufor, melon, zderzak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pierściec (cz. Prstec, niem. Perstetz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie znajduje się w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej. Powierzchnia sołectwa wynosi 709 ha, a liczba ludności 2034 ze, co daje gęstość zaludnienia równą 286,8 os./km².
Wikipedia
1. obrączka, najczęściej ze szlachetnego metalu, często przyozdabiana szlachetnymi kamieniami, pełniąca funkcję ozdoby lub oznaki godności;
2. coś w kształcie okręgu, głównie część jakiejś maszyny, słój na pniach drzew lub zespół oddzielnych przedmiotów tworzących krąg;
3. zamknięty układ atomowy węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. ozdoba nakładana na palec, masywna obrączka zazwyczaj z oczkiem;
(1.2) krąg naokoło czegoś
(1.3) zool. u niektórych zwierząt powtarzalna część ciała;
(1.4) astr. pierścień (1.2) składający się z cząsteczek pyłu i innych małych cząstek krążących dookoła planetaanety w obszarze o kształcie dysku;
(1.5) inform. jedna z topologii sieci lokalnych;
(1.6) mat. rodzaj struktury algebraicznej;
(1.7) bot. słój w przekroju pnia drzewa świadczący o przyroście rocznym
(1.8) techn. część urządzenia o kształcie koła z otworem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) jak one starannie czesały się, jakie nosiły szpilki, zausznice, pierścienie i bransolety (…)
(1.2) To, co z zatoki wyglądało jak las, było w rzeczywistości pierścieniem drzew otaczających ścięty czubek góry.
(1.2) Zza pierścienia strzelców konnych wyłonił się oddział lekkiej jazdy prowadzony przez kilku ciężkozbrojnych z pysznymi pióropuszami na hełmach.
(1.3) Ciało dżdżownicy składa się z wielu pierścieni.
(1.4) (…) właśnie zdążają pod cerkiew na obserwacje pierścieni Saturna (…)
(1.6) Ciało to pierścień przemienny, w którym każdy niezerowy element jest odwracalny.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrʲɕt͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: pʹi ̯erʹśćė̃ń
Wiktionary
rzecz. podpierścień mrz., pierścienica ż.
:: zdrobn. pierścionek mrz., pierścioneczek mrz.
przym. pierścieniowaty, pierścieniowy, pierścienny
Wiktionary
(1.1) sygnet
(1.2) krąg, kordon, koło
(1.3) metamer, segment
(1.7) słój
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych
SJP.pl
Stropharia (Fr.) Quél.) (pierścieniak) – rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Pierścieniakowate (Strophariaceae Singer & A.H. Sm.) – rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców.
Wikipedia
bezkręgowe zwierzę zaliczane do typu o tej samej nazwie, charakteryzujące się robakowatym ciałem złożonym z licznych pierścieni
SJP.pl
Pierścienica – szczyt w Górach Świętokrzyskich, w Paśmie Posłowickim, o wysokości 367 m n.p.m. Rozpościera się stąd szeroka panorama na miasto Kielce.
Przez górę przechodzi niebieski szlak turystyczny z Chęcin do Łagowa. Dolna stacja wyciągu narciarskiego jest punktem początkowym żółtego szlaku spacerowego wokół Kielc. Górna stacja wyciągu narciarskiego jest punktem początkowym czarnego szlaku turystycznego prowadzącego na ulicę Szczepaniaka w Kielcach.
Wikipedia
bezkręgowe zwierzę zaliczane do typu o tej samej nazwie, charakteryzujące się robakowatym ciałem złożonym z licznych pierścieni
SJP.pl
Pierścienice (Annelida) – typ zwierząt bezkręgowych o wydłużonym ciele złożonym z szeregu pierścieni. Są jednym z głównych typów zwierząt pierwoustych. Zaliczane do lofotrochorowców (Lophotrochozoa). Żyją w wodach morskich i śródlądowych oraz w glebie i ściółce – na całym świecie. Występują wśród nich formy wolno żyjące, pasożytnicze i komensalne. Jedne są saprofagami, inne filtratorami, a jeszcze inne drapieżnikami. Odgrywają ważną rolę w użyźnianiu gleb i osadów dennych, a gatunki lądowe w procesach mineralizacji substancji organicznych.
Wikipedia
samolot pionowego startu i lądowania, którego skrzydło ma kształt pierścienia; koleopter; coleopter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot pionowego startu i lądowania, w którym skrzydła zastępuje pierścień nośny znajdujący się wokół kadłuba
Wiktionary
Pierścieniopłat – statek powietrzny, który zamiast klasycznych skrzydeł, ma płat nośny ukształtowany w formie pierścienia otaczającego kadłub.
Pierścieniopłat może mieć napęd śmigłowy, pochodzący z dwóch przeciwbieżnych śmigieł napędzanych silnikiem turbośmigłowym, lub napęd odrzutowy pochodzący z silnika turboodrzutowego oraz strumieniowego (pierścieniowy płat nośny pierścieniopłata pełni wtedy także funkcję obudowy silnika strumieniowego).
Wikipedia
IPA: ˌpʲjɛrʲɕt͡ɕɛ̇̃ˈɲɔpwat, AS: pʹi ̯erʹśćė̃ńopu̯at
Wiktionary
(1.1) koleopter
Wiktionary
1. o kształcie zbliżonym do pierścienia (np. chrząstka pierścieniowata), przypominający pierścień;
2. zwykle o gąsienicach, dżdżownicach: mający ciało zbudowane z segmentów charakterystycznych dla pierścienic
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający pierścień
Wiktionary
rzecz. pierścień mrz.
przym. pierścieniowy, pierścienny
Wiktionary
barczatka pierścieniówka: owad z rzędu motyli o beżowych lub szarawych skrzydłach, którego gąsienice wylęgają się z jaj zebranych w złoża w kształcie okręgów
SJP.pl
w kształcie pierścienia, tworzący obwód zamknięty (np. otwór pierścieniowy, uszczelka pierścieniowa) lub zaopatrzony w pierścienie (np. wał pierścieniowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pierścieniem, dotyczący pierścienia
Wiktionary
rzecz. pierścień mrz.
przym. pierścienny, pierścieniowaty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z pierścieniem, dotyczący pierścienia
Wiktionary
rzecz. pierścień mrz.
przym. pierścieniowaty, pierścieniowy
Wiktionary
(1.1) pierścieniowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
niewielki pierścionek, głównie w odniesieniu do obrączki ze szlachetnego metalu, przyozdabianej drogimi kamieniami
SJP.pl
1. niewielki pierścień, głównie w odniesieniu do obrączki ze szlachetnego metalu, często przyozdabianej drogimi kamieniami;
2. pojedynczy lok, pukiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj ozdoby na palec, wykonanej zazwyczaj z metalu szlachetnego z oczkiem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Na palcu serdecznym nosiła pierścionek zaręczynowy z brylantem.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲɕˈt͡ɕɔ̃nɛk, AS: pʹi ̯erʹśćõnek
Wiktionary
rzecz. pierścień m.
:: zdrobn. pierścioneczek m.
Wiktionary
(1.1) obrączka, pierścień
Wiktionary
związany pierścionkami, głównie w odniesieniu do ozdób ze szlachetnego metalu (np. biżuteria pierścionkowa)
SJP.pl
1. przednia, górna część tułowia u ludzi i niektórych zwierząt; klatka piersiowa;
2. część ubrania okrywająca przednią, górną część tułowia człowieka;
3. jeden z dwóch gruczołów mlecznych w przedniej, górnej części tułowia kobiety;
4. mięso z przedniej części tułowia ptaków;
5. siedlisko uczuć człowieka; serce
SJP.pl
Wikipedia
szeroki w klatce piersiowej, postawny, mocno zbudowany (np. piersiasty bokser) lub mający duże, wydatne piersi (np. piersiasta kobieta); piersisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o kobiecie mająca duże, obfite piersi
(1.2) pot. o mężczyźnie mający szeroką klatkę piersiową
Wiktionary
rzecz. pierś ż., piersiówka ż., napierśnik m.
przym. piersiowy
Wiktionary
(1.1) biuściasty, cycaty
Wiktionary
niewielka pierś, najczęściej w odniesieniu do piersi niemowlęcia, dziecka lub młodego zwierzęcia
SJP.pl
zdrobniale o piersi, często także o mięsie z przedniej części tułowia drobiu
SJP.pl
1. jedyny przedstawiciel rodziny diugoni, morski ssak zaliczany do syren, żyjący w wodach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego; diugoń;
2. dawniej: syrena, rusałka, połączenie dziewczęcia z rybą
SJP.pl
o cechach piersiopłetwych (ryb z gromady ryb kostnych, charakteryzujących się silnie rozwiniętymi płetwami piersiowymi)
SJP.pl
o cechach piersiopłetwych (ryb z gromady ryb kostnych, charakteryzujących się silnie rozwiniętymi płetwami piersiowymi)
SJP.pl
zdrobnienie od: piersiówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od piersiówka
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrʲɕuˈvɛt͡ʃka, AS: pʹi ̯erʹśuvečka
Wiktionary
rzecz. pierś ż., piersiówka ż., napierśnik m.
przym. piersiowy
Wiktionary
potocznie o niewielkiej, płaskiej, zwykle metalowej lub szklanej buteleczce z alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki, płaski, najczęściej metalowy pojemnik na alkohol, noszony w wewnętrznej kieszeni
(1.2) pot. płaska butelka alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie pił dużo, ale zawsze miał przy sobie piersiówkę czegoś mocniejszego.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrʲˈɕufka, AS: pʹi ̯erʹśufka
Wiktionary
rzecz. pierś ż., napierśnik m., pierśnica ż., piersiątko n., popiersie n.
:: zdrobn. piersióweczka ż.
przym. piersiowy, piersiasty
przysł. piersiowo
Wiktionary
położony na wysokości piersi (np. klatka piersiowa, kręgi piersiowe) lub w jakiś inny sposób związany z piersiami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piersi, związany z piersią
Wiktionary
rzecz. pierś ż., napierśnik mrz., piersióweczka ż., piersiówka ż., popiersie n., pierśnica ż.
przym. piersiasty
Wiktionary
szeroki w klatce piersiowej, postawny, mocno zbudowany (np. piersisty bokser) lub mający duże, wydatne piersi (np. piersista kobieta); piersiasty
SJP.pl
średnica drzewa mierzona na wysokości 1,3 metra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. leśn. średnica pnia drzewa mierzona na wysokości piersi, czyli 1,30 m;
(1.2) ekol. obwód pnia drzewa mierzony na wysokości piersi, czyli 1,30 m
Wiktionary
Pierśnica – miara stosowana w opisie drzew uzyskiwana w wyniku pomiaru drzewa na wysokości 1,3 metra nad poziomem gruntu (czyli na wysokości klatki piersiowej przeciętnego dorosłego człowieka – stąd nazwa).
W naukach leśnych i dendrometrii pomiar dotyczy średnicy pnia i dostarcza jednego z głównych parametrów (obok wysokości pnia) służących do określania miąższości drzewa. W praktyce leśnej pierśnica służy również do określania wyrażonego w m³ zapasu masy drzew na jednostce powierzchni.
Wikipedia
rzecz. pierś m., piersiówka ż., napierśnik m.
przym. piersiowy
Wiktionary
(1.2) obwód pierśnicowy
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Pierszczewo (kaszub. Pierszczewò) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, powiecie kartuskim, gminie Stężyca, na Kaszubach, na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, nad Jeziorem Patulskim.
Pierszczewo 31 grudnia 2014 r. miało 137 stałych mieszkańców, z których 91 osób mieszkało w głównej części wsi.
Wikipedia
Pierszyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Żabno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
pieron; regionalnie:
1. przekleństwo;
2. wyzwisko
SJP.pl
pieron; regionalnie:
1. przekleństwo;
2. wyzwisko
SJP.pl
przymiotnik od: pierun; pieroński
SJP.pl
Pieruszyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin.
W Pieruszycach urodził się ppłk Zygmunt Ertel (1890–1940) oraz zmarł Jan Brzeskot (1873–1937).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
przestarzałe: najpierw, wpierw, najwcześniej lub uprzednio, przedtem, wcześniej; pierwej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. najpierw, wpierw, wcześniej
Wiktionary
rzecz. pierwszy mos.
przym. pierwszy
przysł. pierwej, wpierw
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1) pierwej
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. pierwszy rój w roku
Wiktionary
rzecz. pierwszeństwo n.
Wiktionary
przestarzale: najpierw, wpierw, najwcześniej lub uprzednio, przedtem, wcześniej; pierw
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. najpierw, wpierw, wcześniej
Wiktionary
(1.1) Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrvɛj, AS: pʹi ̯ervei ̯
Wiktionary
rzecz. pierwszy mos.
przym. pierwszy
przysł. wpierw, pierw
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1) pierw
Wiktionary
1. liczba, która podniesiona do potęgi liczby stopnia pierwiastka, da liczbę podpierwiastkową
2. substancja chemiczna, której nie można rozłożyć na prostsze substancje
3. element, składnik czegoś
4. językoznawstwo: rdzeń; morfem główny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja składająca się z atomów o tej samej liczbie protonów w jądrze (liczbie atomowej); pierwiastek chemiczny;
(1.2) mat. liczba, która po podniesieniu do danej potęgi, jest równa liczbie pierwiastkowanej;
(1.3) mat. miejsce zerowe funkcji;
(1.4) mat. liczba, która spełnia dane równanie
(1.5) istotny składnik jakiejś całości; czynnik, cząstka
(1.6) jęz. rdzeń
Wiktionary
W matematyce:
Wikipedia
(1.1) Mangan jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu Mn i liczbie atomowej 25.
(1.2) Pierwiastek arytmetyczny stopnia drugiego nazywany jest pierwiastkiem kwadratowym.
(1.3) Proszę obliczyć wszystkie pierwiastki tego wielomianu.
(1.5) A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvʲjastɛk, AS: pʹi ̯ervʹi ̯astek
Wiktionary
rzecz. pierwiastka ż., pierwiastkowanie n.
czas. pierwiastkować ndk.
przym. pierwiastkowy
Wiktionary
(1.2) symbol. √, por. uwagi
(1.4) rozwiązanie
(1.5) element
Wiktionary
kobieta lub samica pierwszy raz rodząca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta, która po raz pierwszy rodzi dziecko
(1.2) wet. samica ssaka, która pierwszy raz rodzi
Wiktionary
(1.1) Jeszcze do niedawna kobiety w wieku powyżej 24 lat, rodzące pierwszy raz, były nazywane „starymi pierwiastkami”.
Wiktionary
rzecz. pierwiastek mrz., pierwszy mos.
przym. pierwszy, pierwiastkowy
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1-2) pierworódka
Wiktionary
obliczać pierwiastek danej liczby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. wyznaczanie pierwiastka jakiejś liczby;
Wiktionary
Pierwiastkowanie – operacja odwrotna względem potęgowania, zdefiniowana m.in. dla liczb rzeczywistych i zespolonych. Przy tym dla liczb rzeczywistych wprowadza się dwa pojęcia: pierwiastka arytmetycznego i pierwiastka algebraicznego.
Pierwiastki pojawiają się np. w definicji średniej geometrycznej, w pierwiastkowym kryterium Cauchy’ego na zbieżność szeregu liczbowego albo w definicji odległości Minkowskiego.
Wikipedia
rzecz. pierwiastek mrz.
czas. pierwiastkować ndk.
Wiktionary
1. zespół cech charakterystycznych dla pierwiastka (substancji chemicznej, której nie można rozłożyć na prostsze substancje);
2. dodatniość liczby
SJP.pl
związany w jakiś sposób z pierwiastkiem (np. równanie pierwiastkowe, nierówność pierwiastkowa), odnoszący się do pierwiastka lub działań na nim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pierwiastkiem, dotyczący pierwiastka
(1.2) związany z pierwiastką, dotyczący pierwiastki
Wiktionary
rzecz. pierwiastek m., pierwiastka ż.
Wiktionary
liczba, którą można otrzymać poprzez działania dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia i pierwiastkowania
SJP.pl
Wikipedia
1. roślina z rodziny pierwiosnkowatych; pierwiosnka, prymula, prymulka;
2. owadożerny ptak z rodziny pokrzewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Primula|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju pierwiosnek (1.1)
(1.3) pot. kwiat pierwiosnka (1.2)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. zob. pierwiosnek zwyczajny.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pʲjɛrˈvʲjɔsnɛk, AS: pʹi ̯ervʹi ̯osnek
Wiktionary
rzecz. wiosna ż., pierwiosnka ż., pierwiosnkowe nmos., pierwiosnkowate nmos.
przym. pierwiosnkowy, pierwiosnkowaty
Wiktionary
(1.2) prymula, pierwiosnka, gw-pl|Dukiel|kurze stopy.
(1.3) prymula, pierwiosnka
Wiktionary
dawniej o przedwiośniu (porze roku stanowiącej okres przejściowy między zimą a wiosną, przypadającej na kwiecień i początki maja)
SJP.pl
Pierwiośnie, wczesna wiosna – fenologiczna pora roku, charakteryzująca się tym, że kwiaty drzew, krzewów oraz roślin zielnych rozwijają się równomiernie z rozwojem pierwszych liści. W tym okresie rozpoczyna się listnienie drzew później zakwitających. W polskiej szerokości geograficznej i klimacie porą fenologiczną poprzedzającą pierwiośnie jest przedwiośnie, zaś porą fenologiczną następującą po pierwiośniu jest wiosna.
Wikipedia
roślina o barwnych kwiatach, kwitnąca zwykle wiosną; pierwiosnek, prymula, prymulka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. pierwiosnek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kwiaciarka zaproponowała nam kupno żółtych pierwiosnek.
Wiktionary
rzecz. pierwiosnek mrz./mzw., pierwiosnkowe nmos., pierwiosnkowate nmos.
przym. pierwiosnkowy, pierwiosnkowaty
Wiktionary
(1.1) pierwiosnek, prymula, prymulka
Wiktionary
o cechach pierwiosnkowatych (roślin zielnych z rzędu pierwiosnkowców, charakteryzujących się promienistymi kwiatami typowymi dla pierwiosnków)
SJP.pl
Pierwiosnkowate (Primulaceae Vent.) – rodzina roślin z rzędu wrzosowców i w takim ujęciu (system APG III z 2009, APG IV, APweb) szeroko ujmowana systematycznie (58 rodzajów z ponad 2,5 tysiącem gatunków). Dawniej zwykle była wąsko ujmowana i wówczas zaliczano do niej tylko 20 rodzajów z ok. 800 gatunkami (system Takhtajana z 1997, system Cronquista z 1981). Opis wąsko wydzielanej rodziny dotyczy w obecnym ujęciu głównie podrodziny pierwiosnkowych Primuloideae. Należą tu rośliny występujące w tropikach i na szerokościach podzwrotnikowych reprezentowane tam głównie przez drzewa i krzewy oraz w strefie umiarkowanej i arktycznej, gdzie rosną przede wszystkim przedstawiciele będący roślinami zielnymi. Charakterystyczną cechą przedstawicieli jest jednokomorowa zalążnia utworzona z kilku zrośniętych owocolistków ze środkowym lub dolnym łożyskiem. Podobne są zwykle też kwiaty pięciokrotne o zrosłopłatkowej koronie.
Wikipedia
o cechach pierwiosnkowatych (roślin zielnych z rzędu pierwiosnkowców, charakteryzujących się promienistymi kwiatami typowymi dla pierwiosnków)
SJP.pl
roślina zielna, drzewo lub krzew, przedstawiciel rzędu pierwiosnkowców z gromady okrytonasiennych
SJP.pl
charakterystyczny, typowy dla pierwiosnków (np. zapach pierwiosnkowy), związany z jakiś sposób z pierwiosnkami (np. miód pierwiosnkowy, łąka pierwiosnkowa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla pierwiosnka, związany z pierwiosnkiem (rośliną)
(1.2) charakterystyczny dla pierwiosnka, związany z pierwiosnkiem (ptakiem)
Wiktionary
rzecz. pierwiosnek m., pierwiosnka ż.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający pierwszeństwo, początek, pierwotność
Wiktionary
(1.1) pierwodruk • pierwowzór • pierworodny • pierwokup
Wiktionary
pierwotne istnienie, bytowanie czegoś lub kogoś gdzieś, zaczątki, początki czegoś; pierwocina
SJP.pl
1. pierwotne istnienie, bytowanie czegoś lub kogoś gdzieś, zaczątki, początki czegoś; pierwobyt;
2. debiutancki utwór jakiegoś artysty, najczęściej pisarza lub muzyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element który powstał jako pierwszy, zalążek
Wiktionary
przym. pierwotny
Wiktionary
1. pierwszy wydruk jakiegoś tekstu, utworu literackiego, zwykle w odniesieniu do wydań klasyków;
2. odbitka składu zecerskiego, używana w drukarniach jako alternatywa dla maszynopisu
SJP.pl
Wikipedia
klad zwierząt bezkręgowych, u których pragęba powstająca w czasie rozwoju zarodkowego przekształca się w otwór gębowy; pierwouste, pragębowce
SJP.pl
Wikipedia
niewielki stawonóg pozbawiony czułków i oczu, zamieszkujący górne warstwy gleb na obszarach klimatów wilgotnych i umiarkowanych
SJP.pl
rzadko: kształt pierwotny, pierwotna postać czegoś
SJP.pl
określone ustawą lub rzadziej umową pierwszeństwo w nabyciu określonej rzeczy w razie chęci zbycia jej przez osobę zobowiązaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. przysługujące komuś prawo pierwszeństwa kupna
Wiktionary
Prawo pierwokupu – prawo określonej osoby do zakupu danej rzeczy w pierwszej kolejności na wypadek, gdyby jej właściciel miał zamiar ją sprzedać.
Prawo pierwokupu upoważnia daną osobę do kupna określonej rzeczy jedynie wtedy, kiedy jej właściciel będzie sprzedawał tę rzecz. Nie obowiązuje ono w przypadku innych form odstępowania (np. przy darowiźnie).
Wikipedia
błonkówka, bliska krewna mrówki
SJP.pl
pierwsza wersja jakiegoś utworu literackiego, najczęściej w postaci rękopisu, rzadziej wydruku, stanowiąca wzór kopii dla tego utworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwszy tekst jakiegoś utworu, pisma, lub dokumentu, zazwyczaj pisany ręcznie
Wiktionary
(1.1) Tekst Kołysanki jest zapisem marzenia o wiecznej jesieni. I jest - w pierwopisie ostatni wers Kołysanki brzmiał: "niech mi się zdaje, że nic nie będzie" - zapisem marzenia o śmierci: marzenia, które moderniści związali z marzeniem o wiecznej jesieni.
Wiktionary
kopalne zwierzę z okresu jury, uważane za najstarszego przedstawiciela ptaków, łączące w sobie cechy charakterystyczne dla ptaków i gadów; praptak, archeopteryks
SJP.pl
kobieta lub samica u zwierząt, która urodziła po raz pierwszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta, która po raz pierwszy rodzi dziecko
(1.2) wet. samica ssaka, która pierwszy raz rodzi
Wiktionary
Pierworódka – w ginekologii kobieta, która pierwszy raz urodziła. Starą pierworódką jest kobieta, która swoje pierwsze dziecko urodzi po 40 roku życia.
Pierwiastka – kobieta, która pierwszy raz jest w ciąży.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze do niedawna kobiety w wieku powyżej 24 lat, rodzące pierwszy raz, były nazywane „starymi pierworódkami”.
Wiktionary
rzecz. pierworództwo n., pierworodny mrz.
przym. pierworodny
Wiktionary
(1.1) pierwiastka
(1.2) pierwiastka
Wiktionary
urodzony jako pierwszy wśród całego rodzeństwa, najstarszy z rodzeństwa (np. syn pierworodny) lub wrodzony, przyrodzony, przypisany od urodzenia (np. grzech pierworodny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pierworodne; cecha tych, którzy są pierworodni
Wiktionary
przym. pierworodny
przysł. pierworodnie
rzecz. pierworództwo n.
Wiktionary
urodzony jako pierwszy wśród całego rodzeństwa, najstarszy z rodzeństwa (np. syn pierworodny) lub wrodzony, przyrodzony, przypisany od urodzenia (np. grzech pierworodny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urodzony jako pierwszy z potomstwa
(1.2) daw. przyrodzony, wrodzony
(1.3) daw. pierwotny, pierwszy, początkowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) syn pierworodny (1.1)
Wiktionary
(1.1) [...] Gród ten postanowił Kazimierz oddać na powrót synowi pierworodnemu siostry swojej.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrvɔˈrɔdnɨ, AS: pʹi ̯ervorodny
Wiktionary
rzecz. pierworództwo n., pierworódka ż.
:: fż. pierworodna ż.
Wiktionary
(1.1) daw. jednorodzony
Wiktionary
bycie pierworodnym lub pierworodną (najstarszym dzieckiem rodziców), przywileje związane z bycia takim dzieckiem; pierworództwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie pierworodnym synem
(1.2) hist. praw. zespół praw i przywilejów pierworodnego potomka męskiego
Wiktionary
(1.2) Za gotowaną soczewicę biblijny patriarcha Ezaw oddał pierworództwo swemu bliźniakowi Jakubowi.
Wiktionary
rzecz. pierworodny m., pierworódka ż., pierworodność ż.
przym. pierworodny
przysł. pierworodnie
Wiktionary
(1.1) pierwszeństwo
(1.2) primogenitura
Wiktionary
szablon, pierwotny, oryginalny szkic, zarys czegoś, najczęściej projektu lub planu technicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwszy szkic projektu, planu
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvɔrɨs, AS: pʹi ̯ervorys
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. pierwsze godziny snu po zaśnięciu; także nocna pora pomiędzy wieczorem a północą
Wiktionary
(1.1) Nic łatwiejszego jak na noclegu w pierwospy najść i zarąbać.
Wiktionary
(1.1) pierwośpie, gwara. pirwośpie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. protoplazma.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B. i W. od pierwoszcze
Wiktionary
(1.1) Miąższ sporyszu okazuje pod mikroskopem komórki owalne, gęsto obok siebie ułożone, które zawierają w swej pierwoszczy tłuszcz, nadający miąższowi ćme wejrzenie.
Wiktionary
(1.1) protoplazma; daw. pierwoszcze, pierwoszcznia, zaródź
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikol. zarodnia niektórych śluzowców powstająca przez skupienie się ich plazmodium i wykształcenie się wokół niego perydium, wewnątrz którego wytwarzane są zarodniki;
Wiktionary
Pierwoszczowocnia (łac. plasmodiocarpium) – rodzaj zarodni u śluzowców (Myxomycota). Powstaje z plazmodium (śluźni), które nie ulegając większym zewnętrznym zmianom skupia się i otacza grubszą ścianą, wewnątrz której wytwarzane są zarodniki. Jest to najbardziej pierwotny sposób tworzenia zarodni przez śluzowce. Pozostałe rodzaje zarodni tworzonych przez śluzowce to: zrosłozarodnia, zarodnia wolna i pseudozrosłozarodnia.
Wikipedia
(1.1) Najciekawsze są jednak te wypadki, w których gatunki śluzowców posiadające foremne zarodnie owocują jako pierwoszczowocnie.
Wiktionary
Pierwoszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Wisznia Mała.
Wikipedia
prosty glon z typu zielenic, często spotykany w miejscach wilgotnych jako ciemnozielony nalot, głównie na kamieniach, płotach lub ścianach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. należący do gromady zielenic jednokomórkowy glon tworzący zielony nalot na skałach, murach oraz korze drzew;
Wiktionary
Pierwotek (Pleurococcus, Protococcus, Desmococcus) – rodzaj zielenic, o spornej pozycji systematycznej.
Wikipedia
IPA: pʲjɛrˈvɔtɛk, AS: pʹi ̯ervotek
Wiktionary
rzecz. pierwotność ż., pierwotniak m.
przym. pierwotny
przysł. pierwotnie
Wiktionary
charakterystyczny, typowy dla pierwotniaków, związany w jakiś sposób z pierwotniakami (np. pasożyt pierwotniaczy, zakażenie pierwotniacze)
SJP.pl
jednokomórkowy organizm eukariotyczny, z reguły mikroskopijnej wielkości, cudzożywny, poruszający się za pomocą wici, nibynóżek albo rzęsek, zamieszkujący wody i miejsca wilgotne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. mikroskopijnej wielkości zwierzę jednokomórkowe
Wiktionary
Pierwotniaki (Protozoa) – takson o różnej randze – w zależności od systemu klasyfikacyjnego – obejmujący drobne organizmy, przeważnie heterotroficzne. Początkowo (do XX w.) zaliczane do królestwa zwierząt, w randze typu lub podkrólestwa. W nowszych systemach klasyfikacji włączane są do królestwa Protista jako sztuczny takson (dział) określany też jako protisty zwierzęce. Takson Protozoa jest ponownie wyróżniany w systemach dzielących Protista na organizmy generalnie fotosyntetyzujące – Chromista i niefotosyntetyzujące – Protozoa. Kryterium to jednak nie jest ścisłe, gdyż w niektórych liniach ewolucyjnych zdolność do fotosyntezy umożliwiona przez wtórną endosymbiozę została nabyta jedynie przez niektórych przedstawicieli, a w innych zanikła. Protozoa są uznawane za takson parafiletyczny, a pozostałe eukarionty są jego taksonami potomnymi.
Wikipedia
(1.1) Wymieńcie dowolne trzy gatunki pierwotniaków.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvɔtʲɲak, AS: pʹi ̯ervotʹńak
Wiktionary
rzecz. pierwotność ż., pierwotek m.
przym. pierwotniakowy, pierwotny, przeciwpierwotniakowy
przysł. pierwotnie
Wiktionary
(1.1) jednokomórkowiec, protista zwierzęcy
Wiktionary
jednokomórkowy organizm eukariotyczny, z reguły mikroskopijnej wielkości, cudzożywny, poruszający się za pomocą wici, nibynóżek albo rzęsek, zamieszkujący wody i miejsca wilgotne
SJP.pl
Pierwotniaki (Protozoa) – takson o różnej randze – w zależności od systemu klasyfikacyjnego – obejmujący drobne organizmy, przeważnie heterotroficzne. Początkowo (do XX w.) zaliczane do królestwa zwierząt, w randze typu lub podkrólestwa. W nowszych systemach klasyfikacji włączane są do królestwa Protista jako sztuczny takson (dział) określany też jako protisty zwierzęce. Takson Protozoa jest ponownie wyróżniany w systemach dzielących Protista na organizmy generalnie fotosyntetyzujące – Chromista i niefotosyntetyzujące – Protozoa. Kryterium to jednak nie jest ścisłe, gdyż w niektórych liniach ewolucyjnych zdolność do fotosyntezy umożliwiona przez wtórną endosymbiozę została nabyta jedynie przez niektórych przedstawicieli, a w innych zanikła. Protozoa są uznawane za takson parafiletyczny, a pozostałe eukarionty są jego taksonami potomnymi.
Wikipedia
niszczący pierwotniaki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z początkiem, odwołując się do najwcześniejszych chwil od powstania
(1.2) w sposób nietknięty cywilizacją
Wiktionary
(1.1) W tej piwnicy pierwotnie leżakowały wina, zaś teraz tylko jakieś graty.
(1.2) Pierwotnie te tereny porośnięte były puszczą.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvɔtʲɲɛ, AS: pʹi ̯ervotʹńe
Wiktionary
rzecz. pierwotność ż., pierwotniak m., pierwotek m.
przym. pierwotny
Wiktionary
(1.1) początkowo, z początku, w pierwszej chwili, oryginalnie, wstępnie, dziewiczo, zrazu
(1.2) prymitywnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pierwotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pierwotny
SJP.pl
bycie pierwszym w jakimś ujęciu, cecha czegoś, co zapoczątkowało coś, stało się podstawą istnienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pierwotne; cecha tych, którzy są pierwotni
Wiktionary
rzecz. pierwotniak m., pierwotek mzw./mrz.
przym. pierwotny
przysł. pierwotnie
licz. pierwszy
Wiktionary
prehistoryczny, taki, który istniał bardzo dawno temu (np. kultura pierwotna, człowiek pierwotny) lub taki, który pozostał w niezmienionej postaci (np. las pierwotny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prehistoryczny, taki, który istniał bardzo dawno temu
(1.2) taki, który pozostał w niezmienionej postaci
(1.3) ten, który funkcjonuje jako pierwszy
Wiktionary
(1.2) Rzeczywiście spragnieni kontaktu z przyrodą wybiorą przygodę w miejscach przyrodniczo cennych, dzikich i pierwotnych.
(1.3) Mimo niebywałego w stosunku do pierwotnych (bardzo pesymistycznych na Zachodzie) przewidywań sukcesu gospodarczego Polski, wciąż Polnische Wirtschaft jest w Niemczech symbolem partactwa i bałaganu.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvɔtnɨ, AS: pʹi ̯ervotny
Wiktionary
rzecz. pierwszy mos./ż., pierwotniak m., pierwotek m., pierwotność ż., pierwocina ż.
przysł. pierwotnie
temsłow. pierwszo-
przym. pierwszy
Wiktionary
o cechach pierwoustych (klad zwierząt)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach pierwoustych (klad zwierząt)
SJP.pl
relikt polodowcowy, przedstawiciel podgromady o tej samej nazwie, charakteryzujący się brakiem oczu, licznymi odnóżami i dwoma czułkami pełniącymi rolę receptorów
SJP.pl
relikt polodowcowy, przedstawiciel podgromady o tej samej nazwie, charakteryzujący się brakiem oczu, licznymi odnóżami i dwoma czułkami pełniącymi rolę receptorów
SJP.pl
pierwotny wzór, model czegoś, będący planem według którego tworzy się kopie; prototyp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) początkowy stan czegoś
(1.2) prototyp
(1.3) plan, model, na wzór którego tworzy się kopie
Wiktionary
(1.1) Ten model jest beznadziejny! Wróćmy do pierwowzoru i zacznijmy od nowa.
(1.2) Liga Narodów była pierwowzorem obecnej Organizacji Narodów Zjednoczonych.
(1.3) Postać Merlina jest pierwowzorem dla obecnego wizerunku czarodzieja.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrˈvɔvzur, AS: pʹi ̯ervovzur
Wiktionary
godzina pierwsza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 1 po południu lub w nocy
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: pierwszy
Wiktionary
(1.1) Po powrocie do hotelu Alicja nie czuła nóg. Wyszli z muzeum o pierwszej, kiedy je zamykano, jako jedni z ostatnich.
Wiktionary
licz. pierwszy
przym. pierwszy
rzecz. pierwszy mos./ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: pierwszak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od pierwszak
Wiktionary
rzecz. pierwszak m.
Wiktionary
uczennica pierwszej klasy szkoły podstawowej, ponadpodstawowej lub rzadziej liceum; pierwszoklasistka
SJP.pl
uczeń pierwszej klasy szkoły podstawowej, ponadpodstawowej lub rzadziej liceum; pierwszoklasista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. eduk. uczeń pierwszej klasy podstawówki
(1.2) pot. student pierwszego roku lub semestru
Wiktionary
(1.1) Dziś odbyło się uroczyste pasowanie pierwszaków na uczniów naszej szkoły.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrfʃak, AS: pʹi ̯erfšak
Wiktionary
rzecz. pierwszeństwo n.
:: zdrobn. pierwszaczek m.
przym. pierwszy
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1) pierwszoklasista
Wiktionary
pierwsze danie posiłku
SJP.pl
Jezioro Recze (Pierwsze, Rakowe) – jezioro na Pojezierzu Łagowskim, w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin, na północny zachód od Jeziora Ostrowicko. Powierzchnia jeziora to 19,7 ha. Jezioro znajduje się na terenie wędrzyńskiego poligonu wojskowego i jest w dyspozycji MON.
Wikipedia
prawo bycia pierwszym, robienie czegoś przed innymi; przewaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prawo do czegoś przed innymi; prawo bycia pierwszym, zrobienia czegoś na początku; przewaga, wyższość nad czymś lub nad kimś
Wiktionary
(1.1) Nieustąpienie pierwszeństwa przejazdu było najczęstszą przyczyną wypadków drogowych na terenie pow. mławskiego w roku 2019.
Wiktionary
IPA: pʲjɛrfˈʃɛ̃j̃stfɔ, AS: pʹi ̯erfšẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. pierwszy mos., pierwak mrz., pierwszak mos.
przym. pierwszy
przysł. najpierw
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1) priorytet
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych określający pierwszeństwo w znaczeniu, wartości lub kolejności tego, do czego się odnosi człon drugi
Wiktionary
rzecz. pierwszeństwo n., pierwszak m., pierwiastka ż., pierwszy mos.
przym. pierwotny, pierwszy
przysł. najpierw, pierwej, pierw
Wiktionary
uczeń pierwszej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. uczeń klasy pierwszej
Wiktionary
(1.1) Na boisku zaroiło się od pierwszoklasistów.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrfʃɔklaˈɕista, AS: pʹi ̯erfšoklaśista
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pierwszoklasistka ż.
Wiktionary
(1.1) pierwszak
Wiktionary
uczennica pierwszej klasy szkoły podstawowej, ponadpodstawowej lub rzadziej liceum; pierwszaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczennica klasy pierwszej
Wiktionary
(1.1) Kubuś zakochał się w jakiejś pierwszoklasistce i codziennie bierze do szkoły dwa jabłka.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrfʃɔklaˈɕistka, AS: pʹi ̯erfšoklaśistka
Wiktionary
zob. pierwszoklasista.
Wiktionary
dotyczący pierwszej komunii świętej
SJP.pl
potocznie: chłopak przystępujący do pierwszej komunii
SJP.pl
dziewczynka przygotowująca się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej
SJP.pl
1. zawodnik grający w pierwszej lidze
2. pot. o kimś, kto zajmuje wysoką pozycję, stanowisko, cieszy się prestiżem, "gra w pierwszej lidze"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. klub lub zawodnik pierwszoligowy
Wiktionary
(1.1) Piłkarki nożne ekstraligowego Górnika Łęczna kontynuują serię sparingów z pierwszoligowcami.
Wiktionary
przym. pierwszoligowy
Wiktionary
1. należący do pierwszej ligi, typowy dla pierwszej ligi, rozgrywany przez zespoły z pierwszej ligi;
2. osiągający najlepsze wyniki w swojej dziedzinie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. należący do pierwszej ligi, grający, występujący w pierwszej lidze
Wiktionary
rzecz. pierwszoligowiec mos.
Wiktionary
odnoszący się do dnia pierwszego maja, mający miejsce tego dnia (np. pochód pierwszomajowy, obchody pierwszomajowe)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dniem 1 maja, dotyczący dnia 1 maja
(1.2) związany ze świętem Pierwszego Maja, dotyczący święta Pierwszego Maja
Wiktionary
(1.2) Z podobnych przyczyn socjaliści organizowali obchody pierwszomajowe.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrfʃɔ̃maˈjɔvɨ, AS: pʹi ̯erfšõmai ̯ovy
Wiktionary
rzecz. Pierwszy Maja m.
Wiktionary
związany z pierwszym obiegiem
SJP.pl
mówiący w pierwszej osobie, najczęściej w liczbie pojedynczej, opowiadający przebieg wydarzeń jako ich świadek lub uczestnik (np. narrator pierwszoosobowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący pierwszego piątku miesiąca, dziejący się w pierwszy piątek miesiąca
Wiktionary
(1.1) Na nabożeństwo pierwszopiątkowe pójdziemy do oblatów na Wełnowiecką.
Wiktionary
największe znaczenie czegoś lub kogoś, bycie najważniejszym, najbardziej istotnym lub rzadziej pierwszoplanowym w ujęciu obrazu, rysunku albo fotografii
SJP.pl
znajdujący się na pierwszym planie obrazu, rysunku, fotografii (np. pierwszoplanowe położenie przedmiotu) lub najistotniejszy, najważniejszy, mający największe znaczenie dla kogoś lub czegoś (np. postać pierwszoplanowa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący na pierwszym planie
(1.2) mający główną rolę w dziele
(1.3) o priorytetowym znaczeniu
Wiktionary
(1.2) Aktorka nie zagrała żadnej roli pierwszoplanowej przed rokiem 2000.
Wiktionary
rzecz. pierwszoplanowość ż.
przysł. pierwszoplanowo
Wiktionary
przeprowadzany po raz pierwszy, najczęściej nieodwracalnie, ostatecznie (np. zakup pierwszorazowy, wpis pierwszorazowy)
SJP.pl
będący pierwszym w roku (np. pierwszoroczna niedziela, jagody pierwszoroczne) lub związany z pierwszym rokiem studiów, rzadziej z pierwszą klasą szkoły podstawowej, gimnazjalnej lub licealnej
SJP.pl
studentka pierwszego roku bądź uczennica pierwszej klasy
SJP.pl
student pierwszego roku bądź uczeń pierwszej klasy
SJP.pl
będący pierwszym w roku (np. pierwszoroczna niedziela, jagody pierwszoroczne) lub związany z pierwszym rokiem studiów, rzadziej z pierwszą klasą szkoły podstawowej, gimnazjalnej lub licealnej
SJP.pl
najstarszy okres w dziejach Ziemi, wydzielany w dawniejszych klasyfikacjach
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pierwszorzędny
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrfʃɔˈʒɛ̃ndʲɲɛ, AS: pʹi ̯erfšožẽndʹńe
Wiktionary
przym. pierwszorzędny
Wiktionary
(1.1) wyśmienicie, świetnie, wspaniale, doskonale, znakomicie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pierwszorzędne
Wiktionary
przym. pierwszorzędny
Wiktionary
1. bardzo dobry, najwyższej jakości; wspaniały, wyśmienity, doskonały;
2. najważniejszy pod jakimś względem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) najlepszej jakości
(1.2) najważniejszy, najbardziej znaczący
Wiktionary
(1.1) (…) w dalszej drodze opowiedział mi śliczną historię, jak po przyjeździe do Polski udał się do pierwszorzędnej restauracji hotelowej, aby zjeść obiad.
(1.1) Ten materiał jest pierwszorzędny.
(1.2) Poznanie tajemnic rosyjskich okrętów atomowych oraz rejonów ich patroli stało się pierwszorzędnym zadaniem amerykańskich podwodniaków.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛrfʃɔˈʒɛ̃ndnɨ, AS: pʹi ̯erfšožẽndny
Wiktionary
przysł. pierwszorzędnie
rzecz. pierwszorzędność ż.
Wiktionary
1. najważniejszy w kolejności lub hierarchii;
2. dotyczący pierwszego rzędu;
3. dotyczący pierwszorzędu - najstarszego okresu w dziejach Ziemi, wydzielanego w dawniejszych klasyfikacjach
SJP.pl
należący do pierwszego rzutu, odnoszący się do pierwszego rzutu, np. oddziały pierwszorzutowe
SJP.pl
cecha liczb pierwszych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pierwszą wojną światową, dotyczący pierwszej wojny światowej
Wiktionary
(1.1) Pierwszowojenny czarny rynek (wtedy nazywany — przynajmniej na ziemiach polskich — paskarstwem) łagodnie przeszedł w stan pokoju, nie zmieniając jednak specjalnie ani rozmiarów, ani przedmiotów.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z 1 września, dotyczący 1 września (zwykle w związku z rozpoczęciem roku szkolnego lub rocznicą wybuchu II wojny światowej)
Wiktionary
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1;
2. stojący na początku;
3. taki, przed którym nie było innych podobnych;
4. odgrywający w czymś najważniejszą rolę;
5. przewyższający innych pod jakimś względem, najlepszy
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od liczby 1
przymiotnik
(2.1) najważniejszy
(2.2) mat. niemający nietrywialnych dzielników
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) pot. żegl. pierwszy oficer
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(4.1) początkowy dzień miesiąca
rzeczownik, rodzaj żeński
(5.1) pierwsza: godzina pierwsza
Wiktionary
(1.1) Nasz zawodnik przybiegł do mety jako pierwszy i zdobył złoty medal.
(1.1) Zastanawialiśmy się kiedyś z Eweliną, jakiż to tajemniczy inwestor kupił działkę na narożniku, pod numerem pierwszym.
(1.1) W zoo w Chorzowie Michalina po raz pierwszy w życiu widziała hipopotama.
(3.1) Kapitan polecił, aby pierwszy przejął dowodzenie.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛrfʃɨ, AS: pʹi ̯erfšy
Wiktionary
rzecz. pierwsza ż., pierwsze n., pierwszeństwo n., pierwszak m., pierwiastka ż., pierwotność ż.
przym. pierwotny
przysł. najpierw, pierwej, pierw
temsłow. pierwszo-
Wiktionary
(1.1) 1.
Wiktionary
przysłówek liczebnikowy
(1.1) daw. po raz pierwszy, pierwszy raz
Wiktionary
dawniej:
1. coś, co się zdarza po raz pierwszy;
2. rzecz nowa;
3. pierwszeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, czego ktoś nigdy przedtem nie robił lub co go jeszcze nie spotkało
Wiktionary
(1.1) Widać, że praca w polu to dla niego nie pierwszyzna.
(1.1) Sołdaci maszerowali uporczywie, sfornie, nie rozglądając się nawet po ogromnem mieście, dla wielu z nich będącem pierwszyzną w życiu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. najpierw
Wiktionary
Pierydy (gr. Πιερίδες Pierídes, łac. Pierides) – w mitologii greckiej córki króla Pierosa, które nazywały się: Kolymbas, Iynx, Kenchris, Kissa, Chloris, Akalantis, Nessa, Pipo, Drakontis. Współzawodniczyły z muzami w śpiewie, lecz przegrawszy, zostały zamienione do końca życia w sroki lub rozmaite ptaki. Legenda ta znana jest dopiero z czasów hellenistycznych. W tradycji wcześniejszej Pierydy to nazwa muz jako pochodzących z Pierii, pasma górskiego na północ od Olimpu (Hezjod, Teogonia 53); byłoby to miejsce ich narodzin bądź współżycia ich rodziców.
Wikipedia
1. czyścić tkaniny za pomocą wody i/lub środków chemicznych;
2. potocznie: bić kogoś
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
mrzonka pierzak - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wypełniony pierzem
(1.2) obrosły pierzem, opierzony
Wiktionary
pracowniczka przemysłu pierzarskiego (działu przemysłu obejmującego pozyskiwanie i późniejszą obróbkę pierza, a niekiedy także ich wykorzystanie podczas produkcji poduszek, pierzyn i galanterii)
SJP.pl
odnoszący się do pierzarstwa (działu przemysłu obejmującego pozyskiwanie i późniejszą obróbkę pierza, a niekiedy także ich wykorzystanie podczas produkcji poduszek, pierzyn i galanterii) lub pierzarzy
SJP.pl
dział przemysłu obejmujący pozyskiwanie i późniejszą obróbkę pierza, a niekiedy także ich wykorzystanie podczas produkcji poduszek, pierzyn i galanterii
SJP.pl
pracownik przemysłu pierzarskiego (działu przemysłu obejmującego pozyskiwanie i późniejszą obróbkę pierza, a niekiedy także ich wykorzystanie podczas produkcji poduszek, pierzyn i galanterii)
SJP.pl
rzadko: chmura pierzasto-kłębiasta - chmura złożona z kryształków lodu, nie powodująca opadów; chmura kłębiasto-pierzasta, cirrocumulus
SJP.pl
głównie o liściach: taki, u którego rozcięcie blaszki liściowej jest takie samo, jak u dębu
SJP.pl
głównie o liściach: taki, u którego rozcięcie blaszki liściowej jest głębokie, a spód jasnozielony
SJP.pl
rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych
SJP.pl
Pierzastowąsowate (Mochokidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes), obejmująca ponad 200 gatunków zamieszkujących wody tropikalnej i subtropikalnej strefy Afryki. Synodontis znany jest w zapisie kopalnym od oligocenu. Wiele gatunków tych ryb trzymanych jest w akwariach ze względu na ciekawy wygląd i interesujące zachowanie.
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) bot. o strukturze przypominającej ptasie pióro
Wiktionary
(1.1) Wzniesiony ogonek, tworzący u nasady krótką pochwę, rozgałęzia się na trzy pierzastozłożone osie, składające się z kilku listków.
Wiktionary
1. opierzony, porośnięty piórami lub zrobiony z ptasich piór (np. pierzaste boa);
2. z wyglądu podobny do pióra, puchu (np. pierzaste chmury, obłoki), a o liściach: składający się z kilku blaszek liściowych osadzonych na osi tak, jak promienie ptasiego pióra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) porośnięty pierzem
(1.2) zrobiony z piór
(1.3) przypominający ptasie pióra
Wiktionary
(1.2) Bo najbardziej mi żal: / Kolorowych jarmarków, blaszanych zegarków / Pierzastych kogucików, baloników na druciku…
Wiktionary
rzecz. pierze n., pierzyna ż., pierzynka ż., pióro n., opierzenie n., upierzenie n.
czas. opierzyć
przysł. pierzasto
Wiktionary
(1.1) opierzony
(1.3) piórkowaty
Wiktionary
1. pośpiesznie uciekać, szczególnie w popłochu, panice;
2. o skórze, cerze: stawać się szorstkim wskutek działania wiatru, rzadziej mrozu lub środków chemicznych; pierzchnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. uciekać w popłochu, pośpiesznie
(1.2) przen. znikać, rozwiewać się
Wiktionary
(1.1) Nieprzyjaciel pierzcha w kierunku wschodnim, pozostawiając wielu jeńców.
Wiktionary
rzecz. pierzchanie n., pierzchnięcie n., Pierzchała mrz.
czas. pierzchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) umykać
(1.2) niknąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. pośpiesznie uciekać, szczególnie w popłochu, panice;
2. o skórze, cerze: stawać się szorstkim wskutek działania wiatru, rzadziej mrozu lub środków chemicznych; pierzchnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Pierzchała (Pyrzchala, Kolumna, Roch, Roch II, Pirch, Pirzchała, Trzaski) – polski herb szlachecki, jeden z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich w unii horodelskiej w 1413 roku. Herb został też wymieniony w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, napisanym przez historyka Jana Długosza, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae z lat 1464–1480.
Wikipedia
czas. pierzchać ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pierzchliwie
SJP.pl
płochliwość, podatność na lęk, lękliwość, trwożliwość
SJP.pl
płochliwy, skory do paniki, ucieczki w popłochu, podatny na lęk, lękliwy, trwożliwy
SJP.pl
uciec, zniknąć
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pierzchnianka – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Pierzchnica.
W okresie Królestwa Kongresowego Pierśniczka i Pierzchnianka, wieś i folwark, powiat kielecki, gmina Szczecno, parafia Pierzchnica, posiada pokłady kamienia litograficznego, ciemnożółtego. W 1827 r. było 20 domów i 160 mieszkańców. Według dokumentów powiatu wiślickiego z 1579 r. wieś Pierśniczka w parafii Pierśnica, własność Melchiora Piersniczkiego, miała 9 osad, 3½ łana, 2 zagrody z rolą, 1 biedny.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Pierzchnica – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Pierzchnica. Miejscowość jest od 1973 siedzibą gminy Pierzchnica; do 1954 roku była siedzibą gminy Drugnia.
Prawa miejskie w latach 1359–1869 oraz ponownie od 1 stycznia 2019.
Wikipedia
mieszkaniec Pierzchnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pierzchnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Pierzchowice – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Mikołajki Pomorskie.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
taki, który pierzchnął (uciekł, zniknął)
SJP.pl
pióra i pokrywający je w dolnej części puch, szczególnie ptaków domowych, wykorzystywane po odpowiednim przygotowaniu do wypychania poduszek, pierzyn i produkcji ozdób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. w ogólności, pióra i puch pokrywające ptaka
(1.2) pióra ptaków domowych, zwykle gęsi, służące do napychania poduszek, pierzyn itp.
(1.3) przen. żart. włosy słabe, rzadkie
(1.4) daw. gwara. więz. włosy
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od prać
Wiktionary
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała części zwierząt, zwłaszcza ptaków. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato.
Wikipedia
(1.2) Moja poduszka wypchana jest gęsim pierzem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛʒɛ, AS: pʹi ̯eže
Wiktionary
rzecz. upierzenie n., opierzanie n., opierzenie n., pierzyna ż., pierzynka ż., pióro n., piórko n., pierzynka ż., piórnik m.
czas. opierzać ndk., opierzyć dk.
przym. pierzasty, opierzony, nieopierzony, piórkowy
przysł. pierzasto
Wiktionary
(1.1) upierzenie
(1.3) pióra, kołtuny, kłaki
(1.4) selery
Wiktionary
frontowa ściana zabudowy ulicy lub placu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. archit. połać ulicy, strona ulicy
(1.2) daw. zwykle w l. mnogiej skrzydło drzwi
Wiktionary
Pierzeja – ciąg frontowych elewacji budynków ustawionych w szeregu po jednej stronie ulicy lub placu.
Wikipedia
(1.1) W wyniku walk została spalona wschodnia pierzeja rynku z ratuszem.
Wiktionary
czas. przepierzać ndk., przepierzyć dk.
rzecz. przepierzenie n.
Wiktionary
(1.1-2) pierzej, formy oboczne pierzaj, pierzaja
Wiktionary
grudka pyłku kwiatowego zlepiona miodem, stanowiąca pokarm dla młodych pszczół i starszych larw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. pszczeli pokarm będący sfermentowanym i zakonserwowanym w komórkach plasterastra pyłkiem kwiatowym;
Wiktionary
Pierzga – substancja wytwarzana przez pszczoły z pyłku kwiatowego zmieszanego z miodem lub nektarem i zakonserwowanego w komórkach plastra w następstwie fermentacji.
Wikipedia
(1.1) pierzga pszczela
Wiktionary
teren o warunkach sprzyjających lęgowi danego gatunku ptaka, szczególnie kaczek i innych ptaków wodnych
SJP.pl
Pierzwin – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
pierzyć się: o ptakach: zmieniać upierzenie, tracić stare pióra i pokrywać się nowymi
SJP.pl
przykrycie składające się z wsypy wypełnionej pierzem, powleczonej poszwą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gruba kołdra wykonana z pierza
(1.2) książk. warstwa okrywająca
Wiktionary
(1.1) To też, gdy mu się jednego razu udało wejść do izby chyłkiem i nieobaczkiem, wskoczył na łóżko, zakopał się głęboko w pierzynie i zasnął.
(1.2) Śnieg okrył białą pierzyną cały ogród.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈʒɨ̃na, AS: pʹi ̯ežỹna
Wiktionary
rzecz. pióro n., piórko n., pierze n., upierzenie n.
:: zdrobn. pierzynka ż.
czas. upierzać ndk., upierzyć dk.
przym. pierzasty, piórkowy
Wiktionary
(1.2) kołdra, pokrywa
Wiktionary
zdrobnienie od: pierzynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pierzyna
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛʒɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: pʹi ̯ežỹnečka
Wiktionary
zdrobnienie od: pierzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pierzyna
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈʒɨ̃nka, AS: pʹi ̯ežỹnka
Wiktionary
rzecz. pierzyna ż., pierze n., pióro n.
przym. pierzasty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
część strzały, w której znajdują się lotki
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu chruścików
SJP.pl
1. zwierzę domowe występujące w wielu rasach, tresowane dla różnych celów;
2. wyzwisko;
3. samiec lisa i borsuka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Canis familiaris|ref=tak., zwierzę domowe;
(1.2) samiec psa (1.1)
(1.3) środ. łow. samiec lisa lub borsuka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) slang. obraź. policjant, żandarm lub milicjant
(2.2) daw. gwara. więz. ajent policyjny
(2.3) pejor. ktoś podły, oszukańczy (epitet wobec mężczyzny)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka.
(1.1) Cyrk Arena nie ukrywa: będą wielbłądy, konie, lamy, alpaki, słoń, osioł, psy.
(1.2) Czy to jest pies czy suka?
(1.3) Na pokocie mieliśmy dwadzieścia psów lisa i pięć borsuków.
(2.1) Psy stoją na patrolu.
Wiktionary
IPA: pʲjɛs, AS: pʹi ̯es
Wiktionary
rzecz. psowate nmos., psiarnia ż., psiarczyk mos., psiarz mos., psica ż., psina ż., psiara ż., psiak mzw., arcypies m., psioczenie n., napsioczenie n.
:: zdrobn. piesek mzw., psiaczek mzw., psiątko n., psinka ż., pieseczek mzw., piesunio mzw., pieseł m.
:: zgrub. psisko n.
czas. psioczyć ndk., napsioczyć dk.
przym. psi, psowaty, pieski, arcypsi
przysł. psio, piesko
Wiktionary
(1.1) warszawa|skowyr.; reg. pozn. kejter.; reg. pozn. luńt.; białystok|sobaka.; czworonożny przyjaciel, stróż domu / domowego ogniska
(2.1) pała; neutr. policjant; pot. glina, gliniarz, kulson; żart. smerf
(2.2) hind, skieł
(2.3) szubrawiec, łgarz
Wiktionary
niewielki ssak drapieżny z rodziny psów, zamieszkujący tereny północnej tundry, hodowany dla futra i mięsa; piesiec, lis polarny
SJP.pl
Lis polarny, piesiec, piesak (Vulpes lagopus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, występujący na obszarach na północ od północnego kręgu polarnego.
Lisy te można spotkać zarówno nad morzem, w dolinach, jak i wysoko na grzbietach górskich. Są to zwierzęta terytorialne. Najczęściej występuje w ubarwieniu letnim brązowo-szarym, a zimą śnieżnobiałym lub stalowoniebieskim, choć spotyka się też lisy czarne przez cały rok. Żywi się ptakami (szczególnie ich pisklętami), małymi ssakami (np. lemingami), jajami, rybami i padliną. Przez zimę do wiosny często podążają za niedźwiedziami polarnymi, podobnie jak szakale za lwami, licząc na pozostałości z ich zdobyczy. Nory lęgowe kopie w ziemi, na zboczach, pomiędzy kamieniami. Ciąża trwa 49-57 dni. W maju lub czerwcu samica rodzi 2-8, maksymalnie 12 szczeniąt, ważących 40-80 g. Śmiertelność młodych jest duża i dochodzi do 50%, praktycznie lisica odchowuje 3-4 szczenięta. Szczenięta zaczynają widzieć po 14 dniach, matka natomiast żywi je mlekiem przez 8-10 tygodni.
Wikipedia
zaciśnięta dłoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaciśnięta dłoń
(1.2) przen. brutalna przemoc
Wiktionary
(1.1) Mocno zacisnął pięść i zadał cios.
(1.1) Ciągnął nas na brzeg skały, kiedy Donald zamykał oczy i zaciskał obie pięście koło skroni.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: pʹi ̯ẽũ̯ść
Wiktionary
rzecz. pięściarka ż., pięściak mrz., piącha ż., piąstka ż., piąstkowanie n., pięściarstwo n., pięściarz mos.
czas. piąstkować ndk.
przym. pięściarski, pięściowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pięściak
Wiktionary
rzecz. pięściak m.
Wiktionary
proste kamienne narzędzie wykorzystywane do rozbijania i kruszenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. paleolityczne narzędzie przeważnie z krzemienia lub twardej skały mające kształt migdałowaty, sercowaty lub owalny;
Wiktionary
Pięściak, tłuk pięściowy, zwany w dawnej archeologii toporem bądź tłukiem pięściowym – narzędzie wykonane techniką rdzeniowania z naturalnych fragmentów krzemieni i innych skał twardych (rzadziej z grubych odłupków) przy zastosowaniu obustronnej obróbki na większej części lub na całym obwodzie. W ten sposób powstawały narzędzia o migdałowatym, sercowatym czy owalnym kształcie, o dopasowanej do dłoni podstawie. Pierwsze pięściaki abwilskie charakteryzowały się przypadkową formą i brakiem wyraźnej krawędzi tnącej.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze pięściaki abwilskie charakteryzowały się przypadkową formą i brakiem wyraźnej krawędzi tnącej.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃w̃ɕt͡ɕak, AS: pʹi ̯ẽũ̯śćak
Wiktionary
rzecz. pięść ż., piąstka ż., pięściarz mos., pięściarstwo n., piącha ż., piąstkowanie n.
:: zdrobn. pięściaczek mrz.
czas. piąstkować ndk.
przym. pięściowy, pięściarski
Wiktionary
(1.1) tłuk pięściowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta, która uprawia pięściarstwo
Wiktionary
Boks, pięściarstwo – sport walki, w którym dwóch zawodników walczy ze sobą jedynie przy użyciu pięści, pierwotnie bez rękawic, a od początku XX w. już w rękawicach.
Wikipedia
IPA: pʲjɛ̃w̃ɕˈt͡ɕarka, AS: pʹi ̯ẽũ̯śćarka
Wiktionary
rzecz. pięść ż., pięściarstwo n., piąstka ż.
:: fm. pięściarz m.
przym. pięściowy, pięściarski
Wiktionary
(1.1) bokserka
Wiktionary
dotyczący pięściarza, pięściarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z pięściarstwem lub pięściarzami, dotyczący pięściarstwa
Wiktionary
rzecz. pięściarka ż., pięść ż., pięściak mrz., pięściarstwo n., pięściarz mos., piąstka ż.
przym. pięściowy
Wiktionary
(1.1) bokserski
Wiktionary
sportowa walka na pięści; boks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. boks
Wiktionary
Boks, pięściarstwo – sport walki, w którym dwóch zawodników walczy ze sobą jedynie przy użyciu pięści, pierwotnie bez rękawic, a od początku XX w. już w rękawicach.
Wikipedia
IPA: pʲjɛ̃w̃ɕˈt͡ɕarstfɔ, AS: pʹi ̯ẽũ̯śćarstfo
Wiktionary
rzecz. pięściarka ż., piącha ż., piąstka ż., piąstkowanie n., pięściak m., pięściarz m., pięść ż.
czas. piąstkować ndk.
przym. pięściarski, pięściowy
Wiktionary
(1.1) boks
Wiktionary
sportowiec uprawiający pięściarstwo; bokser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik, który uprawia pięściarstwo (boks), zwłaszcza w kontekście historycznym
Wiktionary
Boks, pięściarstwo – sport walki, w którym dwóch zawodników walczy ze sobą jedynie przy użyciu pięści, pierwotnie bez rękawic, a od początku XX w. już w rękawicach.
Wikipedia
(1.1) W Circus Maximus, w dolinie pomiędzy Palatynem i Awentynem urządzane były wyścigi konne i walki pięściarzy sprowadzanych z Etrurii.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃w̃ɕt͡ɕaʃ, AS: pʹi ̯ẽũ̯śćaš
Wiktionary
rzecz. piącha ż., piąstka ż., piąstkowanie n., pięściak m., pięściarstwo m., pięść ż.
:: fż. pięściarka ż.
czas. piąstkować ndk.
przym. pięściarski, pięściowy
Wiktionary
(1.1) bokser
Wiktionary
1. pieścić (się): głaskać, tulić, całować kogoś, najczęściej dla okazania czułości;
2. pieścić się: dbać o siebie lub o coś, o kogoś przesadnie, oszczędzać coś lub kogoś, cackać się z czymś lub z kimś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) tulić, głaskać okazując czułość
czasownik zwrotny niedokonany pieścić się
(2.1) pieścić (1.1) siebie nawzajem
(2.2) przesadnie dbać o siebie
Wiktionary
(1.1) Mój chłopak często pieści moje włosy.
Wiktionary
rzecz. pieszczota ż., pieszczenie n., pieszczoch m., pieścidełko n.
czas. rozpieścić
Wiktionary
rzecz, rzadziej zwierzę lub człowiek piękny, wypieszczony, bardzo zadbany, doprowadzony do idealnego stanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cudeńko, rzecz wymuskana, wypieszczona
Wiktionary
(1.1) Najwybitniejsi twórcy tamtej epoki stawiali tu sobie wille i domki w różnych stylach, wszystkie jednak harmonizujące z krajobrazem. Te „pieścidełka" architektoniczne były rzeczywiście wypieszczone do najdrobniejszego szczegółu.
Wiktionary
rzecz. pieszczoch mos., pieszczoszek m., pieszczoszka ż., pieszczenie n., rozpieszczanie n., rozpieszczenie n., pieszczota ż., pieszczotka ż., wypieszczenie n.
czas. pieścić ndk., rozpieszczać ndk., rozpieścić dk., wypieścić dk.
przym. pieszczotliwy, rozpieszczony
przysł. pieszczotliwie
Wiktionary
(1.1) cudo, cudeńko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. iron. cios z pięści jako metoda „wychowawcza” lub „lecznicza”
Wiktionary
(1.1) A na wypocenie pięćdziesiąt pompek, a na bóle wszelakie – pięściopiryna!
Wiktionary
rzecz. piąchopiryna ż.
Wiktionary
(1.1) piąchopiryna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pięścią, dotyczący pięści
Wiktionary
rzecz. pięść ż., piąstka ż., pięściarstwo n., pięściarz mos., pięściarka ż., pięściak mrz.
przym. pięściarski
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: pieściwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pieściwy
SJP.pl
dawniej: miły, skłonny do rozczulania się (np. pieściwa gospodyni), a także pełen wrażliwości lub lubiący być pieszczonym (np. pieściwy zwierzak)
SJP.pl
zdrobnienie od: piesek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: pies
Wiktionary
(1.1) Pieseczku, chodź tutaj!
Wiktionary
rzecz. arcypies mzw., pies m., psina ż., psiak m., piesek m., psiaczek m., psinka ż., psiarz m., psioczenie n., psiarnia ż.
przym. psi, psowaty, pieski
przysł. psio
czas. psioczyć
Wiktionary
(1.1) psina, psinka
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pies;
2. mały pies;
3. dawniej: przyrząd do ściągania wysokich butów; chłopiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od pies
(1.2) mały pies
(1.3) zabawka wyobrażająca psa
(1.4) pot. pogard. o kimś, kto donosi na innych, jest na czyichś usługach
(1.5) zool. zob. piesek preriowy.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. przen. przyrząd do zdejmowania butów
(2.2) sport. prosty styl pływacki, przypominający sposób pływania psów i innych czworonogów;
Wiktionary
Piesek – prosty styl pływacki. Charakteryzuje się on tym, że pływak leży na klatce piersiowej i porusza rękoma i nogami w górę i w dół, tak jak pływają psy i inne zwierzęta. Jest to w zasadzie kłus w wodzie.
Jest pierwszym stylem używanym przez starożytnych ludzi. Uważa się, że powstał w wyniku obserwacji pływających zwierząt. Prehistoryczne malowidła jaskiniowe w Egipcie przedstawiają postaci, które wydają się płynąć pieskiem.
Wikipedia
(1.1) Taki piesek robi tyle hałasu?
(1.2) Kupiliśmy pieska rasy labrador, teraz waży 10 kg, ale jak dorośnie, to będzie miał ponad 30.
(1.3) Jacuś dostał dwie maskotki, misia i pieska.
(1.4) Lepiej nie mów za dużo przy Wiktorze, to piesek szefowej.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛsɛk, AS: pʹi ̯esek
Wiktionary
rzecz. psiur mzw., psioczenie n., napsioczenie n., piesio mzw., arcypies mzw., pies mzw., psowate nmos., psiarnia ż., psiarz mos., psica ż., psiątko n., psina ż., psiaczek mzw., psinka ż., pieseczek mzw., psiak mzw., psisko n., piechol mzw.
czas. psioczyć ndk., napsioczyć dk., popsioczyć dk.
przym. psi, psowaty, pieski, pieskowy
przysł. psio, piesko
Wiktionary
(1.1) pieseczek, psinka, psina
Wiktionary
pieszczotliwie: pies; psiutek, psiunia, psiak, psiaczek, psina, psinka, piesio, psiuniek
SJP.pl
potocznie:
1. pies rasy shiba inu z internetowych memów;
2. pies
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. slang. pies
Wiktionary
Pieseł (ang. Doge) – mem internetowy, który zyskał popularność w 2013. Przedstawia psa rasy Shiba, otoczonego kolorowymi tekstami, oryginalnie pisanymi angielszczyzną, przy użyciu fontu Comic Sans, wśród których często występuje słowo wow. Teksty mają przedstawiać wewnętrzne monologi psa. Polska nazwa mema została stworzona przez Randalla Kieślowskiego na jego profilu w portalu Facebook, którego popularność przewyższyła anglojęzyczną wersję profilu z memem.
Wikipedia
(1.1) Mój pieseł nie pozwala mi grać w gierki.
Wiktionary
rzecz. pies mzw./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. pieseł
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ssak z rodziny psów występujący w Arktyce, hodowany jako zwierzę futerkowe; lis polarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Vulpes lagopus|ref=tak., gatunek lisa występujący w tundrze;
Wiktionary
Lis polarny, piesiec, piesak (Vulpes lagopus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, występujący na obszarach na północ od północnego kręgu polarnego.
Lisy te można spotkać zarówno nad morzem, w dolinach, jak i wysoko na grzbietach górskich. Są to zwierzęta terytorialne. Najczęściej występuje w ubarwieniu letnim brązowo-szarym, a zimą śnieżnobiałym lub stalowoniebieskim, choć spotyka się też lisy czarne przez cały rok. Żywi się ptakami (szczególnie ich pisklętami), małymi ssakami (np. lemingami), jajami, rybami i padliną. Przez zimę do wiosny często podążają za niedźwiedziami polarnymi, podobnie jak szakale za lwami, licząc na pozostałości z ich zdobyczy. Nory lęgowe kopie w ziemi, na zboczach, pomiędzy kamieniami. Ciąża trwa 49-57 dni. W maju lub czerwcu samica rodzi 2-8, maksymalnie 12 szczeniąt, ważących 40-80 g. Śmiertelność młodych jest duża i dochodzi do 50%, praktycznie lisica odchowuje 3-4 szczenięta. Szczenięta zaczynają widzieć po 14 dniach, matka natomiast żywi je mlekiem przez 8-10 tygodni.
Wikipedia
(1.1) W zimie sierść pieśca jest śnieżnobiała
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇ɕɛt͡s, AS: pʹi ̯ėśec
Wiktionary
rzecz. Piesiewicz ż./mos.
Wiktionary
(1.1) lis polarny, piesak
Wiktionary
Piesienica – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo nad Piesienicą w pobliżu trasy linii kolejowej Tczew-Chojnice-Piła (stacja kolejowa Piesienice).
Piesienica należy do rzymskokatolickiej parafii św. Elżbiety w Pinczynie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: pies; psiutek, psiunia, psiak, psiaczek, psina, psinka, psiuniek, pieseniek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. pies
Wiktionary
(1.1) Pogłaskał małego piesia, który wybiegł za nim na drogę.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇ɕɔ, AS: pʹi ̯ėśo
Wiktionary
rzecz. pies mzw.
:: zdrobn. piesek mzw., psina ż., psinka ż., psiak mzw., psiaczek mzw., psiunio mzw.
:: zgrub. psisko
przym. psi
Wiktionary
(1.1) psiaczek, psiunio, piesek
Wiktionary
potocznie: marny, nędzny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. psi
przymiotnik jakościowy
(2.1) pot. godny pożałowania
forma rzeczownika.
(3.1) plural|piesek.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɛsʲci, AS: pʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
rzecz. pies m., piesek m., psiarnia ż., psiarz m., psina ż., psinka ż., psisko n., psiaczek m., pieseczek mzw., Piesiewicz ż./mos.
przym. psi, psowaty
Wiktionary
(1.1) psi, sobaczy
(2.1) nędzny, kiepski, marny
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pies;
2. mały pies;
3. dawniej: przyrząd do ściągania wysokich butów; chłopiec
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób pieski
Wiktionary
rzecz. pies mzw., piesek mzw., arcypies mzw.
przym. pieski
Wiktionary
czasownik
(1.1) przen. zabiegać o względy kobiety niczym piesek o uwagę właściciela
Wiktionary
(1.1) Autor stworzył poradnik jak przykładowo pieskować kobietom.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pieskować.
Wiktionary
(1.1) Ostatnio byłem koleżance z pracy kupić lekarstwa w aptece, czy to pieskowanie?
Wiktionary
1. krótki utwór wokalny, często do tekstu poetyckiego, wykonywany zespołowo lub solowo, zwykle za akompaniamentem;
2. rozpowszechniony w starożytnej Grecji wiersz liryczny przeznaczony do recytacji lub śpiewu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. forma muzyczna utworu wokalnego, instrumentalnego lub wokalno-instrumentalnego;
(1.2) liter. gatunek literacki poezji lirycznej, o genezie związanej z obrzędami i muzyką (pieśni ludowe, pieśni średniowieczne), od której stopniowo się uwolnił, stając się samodzielną formą wyrazu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polskie pieśni ludowe są głównie jednogłosowe.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.
(1.2) U Horacego pieśń stała się samodzielną formą literacką.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̇ɕɲ̊, AS: pʹi ̯ėśń̦
Wiktionary
rzecz. pieśniarz mos.
:: zdrobn. piosenka ż.
przym. pieśniowy
czas. piać
Wiktionary
1. wykonawczyni pieśni, piosenek, najczęściej regionalnych, typowych dla danego regionu;
2. kompozytorka pieśni i śpiewanych utworów lirycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wokalistka wykonująca pieśni
Wiktionary
(1.1) Dla przedwojennych pieśniarek pisał teksty m.in. Julian Tuwim.
Wiktionary
rzecz. pieśń ż.
:: fm. pieśniarz mos.
przym. pieśniowy
Wiktionary
odnoszący się do pieśniarstwa lub pieśniarza, pieśniarski (np. koncert pieśniarski, recital pieśniarski)
SJP.pl
zbiór pieśni charakteryzujących dany region, ogół wykonań muzycznych typowych dla tego regionu
SJP.pl
1. wykonawca pieśni, piosenek, najczęściej regionalnych, typowych dla danego regionu;
2. kompozytor pieśni i śpiewanych utworów lirycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. wykonawca pieśni, a także piosenek
(1.2) książk. kompozytor pieśni
Wiktionary
Pieśniarz, pieśniarka – wykonawca, wykonawczyni pieśni, piosenek. Również autor, autorka melodii i słów pieśni lub śpiewanych utworów lirycznych. Również poeta, poetka tworzący pieśni (utwory poezji lirycznej).
Wikipedia
rzecz. pieśniarka ż., pieśń ż.
czas. piać ndk.
Wiktionary
(1.1) neutr. piosenkarz, śpiewak
Wiktionary
mający cechy typowe dla pieśni (np. pieśniowy charakter poezji) lub odnoszący się do pieśni, związany z nią (np. recital pieśniowy, repertuar pieśniowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pieśnią, dotyczący pieśni
Wiktionary
rzecz. pieśniarka ż., pieśń ż.
Wiktionary
Wikipedia
w technice: jednoręczny młot do podbijania narzędzi kamieniarskich; młot babkowy
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny truflowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Choiromyces|Vittad.|ref=nie., rodzaj grzybów należący do rodziny truflowatych;
(1.2) mikol. grzyb z rodzaju piestrak (1.1)
Wiktionary
Choiromyces Vittad. (piestrak) – rodzaj grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae). W Polsce występuje 1 gatunek.
Wikipedia
(1.2) Swoim zapachem piestraki zwabiają owady.
Wiktionary
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Piestróweczkowate (Hydnangiaceae Gäum. & C.W. Dodge) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny piestrówkowatych
SJP.pl
Rhizopogon Fr. (piestrówka) – rodzaj grzybów z rodziny piestrówkowatych (Rhizopogonaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu borowikowców
SJP.pl
Piestrówkowate (Rhizopogonaceae Gäum. & C.W. Dodge) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie borowikowców (Boletales).
Wikipedia
rodzaj niewielkiego gryzonia z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Piestruszka (Lagurus) – rodzaj ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
Piestrzec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
grzyb z rodziny piestrzycowatych, o dużym, charakterystycznie pofałdowanym, brązowym kapeluszu i białawym trzonie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Gyromitra|Fr.|ref=tak., rodzaj grzyba o ciemnobrązowym, pofałdowanym kapeluszu obejmujący wiele trujących gatunków;
Wiktionary
Gyromitra Fr. (piestrzenica) – rodzaj grzybów z rodziny krążkownicowatych (Discinaceae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sławomir Piestrzeniewicz (ur. 21 marca 1955 w Łodzi), znany jako Arsène Lupin (pseudonim artystyczny) - jeden z czołowych polskich iluzjonistów.
Absolwent XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Łodzi oraz Akademii Medycznej w Łodzi.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny piestrzycowatych
SJP.pl
Helvella L. (piestrzyca) – rodzaj grzybów z rodziny piestrzycowatych (Helvellaceae).
Wikipedia
o cechach piestrzycowatych (grzybów z klasy workowców, charakteryzujących się białawym trzonem i dużym, pofałdowanym kapeluszem, głównie w kolorze brązowym lub kawowym)
SJP.pl
Piestrzycowate (Helvellaceae Fr.) – rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
Wikipedia
o cechach piestrzycowatych (grzybów z klasy workowców, charakteryzujących się białawym trzonem i dużym, pofałdowanym kapeluszem, głównie w kolorze brązowym lub kawowym)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która porusza się na własnych nogach
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: pieszy
Wiktionary
rzecz.
:: fm. pieszy m.
przym. pieszy
Wiktionary
(1.1) piechurka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w zachodniej Słowacji; Piszczany
SJP.pl
Pieszczany (słow. Piešťany, węg. Pöstyén, niem. Pistyan/Pistian, na przełomie XIX i XX w. również [Bad] Püschtin) – uzdrowisko na Słowacji, ok. 86 km na północ od Bratysławy i 40 km na południe od Trenczyna, przy autostradzie D1, u podnóża pasma górskiego Považský Inovec nad Wagiem. Ośrodek administracyjny powiatu Pieszczany.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pieścić.
Wiktionary
czas. pieścić ndk., wypieścić dk.
rzecz. pieszczota ż., pieszczotliwość ż., pieszczoch mos., pieścidełko n.
przym. pieszczotliwy
przysł. pieszczotliwie
Wiktionary
ktoś lubiący pieszczoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś lubiący pieszczoty lub rozpieszczony
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛʃt͡ʃɔx, AS: pʹi ̯eščoχ
Wiktionary
rzecz. pieszczota ż., pieszczotka ż., pieszczoszka ż., pieszczotliwość ż., pieszczenie n.
:: fż. pieszczocha ż.
:: zdrobn. pieszczoszek m.
przym. pieszczotliwy, rozpieszczony
przysł. pieszczotliwie
czas. pieścić ndk., rozpieszczać ndk., rozpieścić dk., dopieszczać ndk.
Wiktionary
(1.1) przylepka
Wiktionary
pieszczotliwie o samicy jakiegoś zwierzęcia lub dziewczynie bardzo kochanej, przymilnej, lubiącej pieszczoty
SJP.pl
zdrobniale, czule o pieszczochu (osobie lub zwierzęciu lubiącym pieszczoty)
SJP.pl
zdrobniale, czule o pieszczosze (dziewczynce, kobiecie lub samicy jakiegoś zwierzęcia, lubiącej pieszczoty)
SJP.pl
skrót od: pieszczotliwy, pieszczotliwie
SJP.pl
czułe głaskanie, przytulanie, całowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czułe dotykanie, głaskanie, całowanie kogoś
Wiktionary
(1.1) Jej córka to dziecko bardzo wrażliwe, stale spragnione maminych pieszczot.
Wiktionary
IPA: pʲjɛʃˈt͡ʃɔta, AS: pʹi ̯eščota
Wiktionary
rzecz. pieszczoch mos., pieszczoszek m., pieszczoszka ż., pieszczenie n., rozpieszczanie n., rozpieszczenie n., pieścidełko n.
:: zdrobn. pieszczotka
czas. pieścić ndk., rozpieszczać ndk., rozpieścić dk.
przym. pieszczotliwy, rozpieszczony
przysł. pieszczotliwie
Wiktionary
pieszczotliwie, czule o dziewczynce, kobiecie lub samicy jakiegoś zwierzęcia, bardzo kochanej, przymilnej, czułej, lubiącej być pieszczoną
SJP.pl
pieszczotliwie, czule o dziewczynce, kobiecie lub samicy jakiegoś zwierzęcia, bardzo kochanej, przymilnej, czułej, lubiącej być pieszczoną
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pieszczotliwy, z czułością
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛʃt͡ʃɔˈtlʲivʲjɛ, AS: pʹi ̯eščotlʹivʹi ̯e
Wiktionary
przym. pieszczotliwy
rzecz. pieszczoch mos., pieszczota ż., pieszczotliwość ż., pieszczenie n., pieścidełko n.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pieszczotliwie
SJP.pl
przymilność, czułość, serdeczność, także miłość lub potrzeba pieszczot, szczególnie w odniesieniu do zwierząt
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pieszczotliwy
SJP.pl
przymilny, pełen czułości, serdeczności, także miłości, oddania lub lubiący być pieszczonym, rozpieszczanym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. pełen czułości, serdeczności
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛʃt͡ʃɔˈtlʲivɨ, AS: pʹi ̯eščotlʹivy
Wiktionary
rzecz. pieszczota ż., pieszczoch mos., pieszczotliwość ż., pieszczenie n., pieścidełko n.
przysł. pieszczotliwie
Wiktionary
(1.1) czuły
Wiktionary
czułe głaskanie, przytulanie, całowanie
SJP.pl
pieszek czarnogłowy - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Mistrz Pieszko, magister Pesco, Peschel (ok. 1320–1371) — średniowieczny budowniczy epoki gotyku działający we Wrocławiu.
Realizował zlecenia biskupa Przecława z Pogorzeli. Był projektantem kaplicy Mariackiej w katedrze wrocławskiej w latach 1354–1368 (wedle innych źródeł 1345–1369), gdzie na wspornikach mogą widnieć wizerunki jego i żony. Brał udział w budowie chóru katedralnego, kościoła NMP na Piasku (St. Maria in Arena) (od 1365) i katedry św. Marii Magdaleny (do 1362).
Wikipedia
pieszek czarnogłowy - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Pieszkowice (niem. Petersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Polkowice.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Pieszkowo (niem. Petershagen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie.
Wieś położona w pobliżu doliny Elmy.
Wikipedia
rzadko: rodzaj żelaznego dłuta o półokrągłym kształcie, służącego do żłobienia w drzewie; żłobak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. leśn. rodzaj dłuta lub siekiery wykorzystywanej głównie do drążenia barci;
Wiktionary
Piesznia – narzędzie przypominające dzidę z ostrzem kątowym na szczycie. Służyło do drążenia (dziania) barci.
Wikipedia
(1.1) Gosta wstał, schylił się po piesznię, w razie potrzeby mogącą służyć jako broń.
Wiktionary
(1.1) war. pieśnia
Wiktionary
przysłówek
(1.1) idąc, biegnąc, nie zaś pojazdem
Wiktionary
(1.1) Do pracy chodzę pieszo, bo firma jest tylko kilometr od domu.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛʃɔ, AS: pʹi ̯ešo
Wiktionary
przym. pieszy
rzecz. pieszy m., piechota ż.
Wiktionary
(1.1) piechotą, na piechotę
Wiktionary
pas bez wydzielonych chodników, przeznaczony dla pieszych i pojazdów
SJP.pl
piechotny;
1. idący na własnych nogach, np. pieszy turysta;
2. odbywany na własnych, np. piesza wycieczka;
3. złożony z osób idących na własnych, np. pieszy orszak;
4. przeznaczony dla ludzi idących na własnych nogach, np. ciąg pieszy;
5. należący do piechoty (formacji wojskowej), np. żołnierz pieszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poruszający się jedynie na własnych nogach
(1.2) odbywający się przy udziale osób pieszych (1.1)
(1.3) przeznaczony dla pieszych (2.1)
(1.4) przest. odnoszący się do piechoty wojskowej, należący do takiej piechoty
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która porusza się na własnych nogach
Wiktionary
Pieszy – osoba znajdująca się poza pojazdem na drodze i niewykonująca na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami. Za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower, motocykl, hulajnogę elektryczną, urządzenie transportu osobistego, urządzenie wspomagające ruch, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej.
Wikipedia
(1.1) Pieszy turysta porusza się wolniej, ale zobaczy więcej.
(1.2) Pieszy ruch graniczny jest źródłem sporego importu towarów na ścianie wschodniej.
(1.4) 2. pluton strzelców pieszych wykonał rozpoznanie przedpola w kierunku północnym.
(2.1) Na drogach publicznych piesi powinni poruszać się zawsze lewym poboczem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛʃɨ, AS: pʹi ̯ešy
Wiktionary
rzecz. piechota ż., piechur m., piechurka ż., piechociarz m., pieszka ż.
:: fż. piesza ż.
czas. spieszyć ndk.
przym. piechotny, piechociarski
przysł. pieszo, piechotą
Wiktionary
(1.1) niezmotoryzowany
(1.4) piechotny
(2.1) piechur
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, na Górnym Śląsku;
Wiktionary
Pieszyce (niem. Peterswaldau) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieszyce.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 6827 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: pʲjɛˈʃɨt͡sɛ, AS: pʹi ̯ešyce
Wiktionary
rzecz. pieszyczanin, pieszyczanka
przym. pieszycki
Wiktionary
→ Pieszyce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Pieszyce
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈʃɨt͡sʲci, AS: pʹi ̯ešycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pieszyce, pieszyczanin, pieszyczanka
Wiktionary
mieszkaniec Pieszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pieszyc
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛʃɨˈt͡ʃãɲĩn, AS: pʹi ̯ešyčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Pieszyce, pieszyczanka
przym. pieszycki
Wiktionary
mieszkanka Pieszyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pieszyc
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛʃɨˈt͡ʃãnka, AS: pʹi ̯ešyčãnka
Wiktionary
rzecz. Pieszyce, pieszyczanin
przym. pieszycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. ezoteryczny język programowania oparty na kolorowych polach przypominających abstrakcyjną grafikę;
Wiktionary
Piet – ezoteryczny język programowania opracowany przez Davida Morgan-Mara. Nazwa języka pochodzi od holenderskiego malarza Pieta Mondriana. Pierwotnie zaplanowana nazwa Mondrian okazała się już zajęta.
Programy tworzone w Piet to bitmapy, które wyglądem przypominają abstrakcyjne obrazy. Kompilacji towarzyszy kursor, który porusza się po obrazie „przeskakując” z jednego obszaru o jednolitej barwie na kolejne. Procedury są wykonywane wówczas, gdy kursor opuszcza dany obszar.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
Od imienia malarza Pieta Mondriana, którego kompozycje wyglądają podobnie do programów w języku Piet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Piet
źródła.
== Piet (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-Piet.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|afrykanerski|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲit, AS: pʹit
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
Od imienia malarza Pieta Mondriana, którego kompozycje wyglądają podobnie do programów w języku Piet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Piet
źródła.
== Piet (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-Piet.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|afrykanerski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
obraz lub rzeźba przedstawiająca boleściwą Marię z martwym Chrystusem na kolanach; Pieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. tylna część stopy
(1.2) część skarpety, pończochy, buta w okolicach pięty (1.1)
(1.3) żegl. dolny koniec masztu;
Wiktionary
Pietà [pjeˈta] (wł. pietà – „miłosierdzie”, „litość”; łac. pietas – „miłość zgodna z powołaniem”) – w sztukach plastycznych przedstawienie opłakującej Matki Bożej trzymającej na kolanach ciało Jezusa Chrystusa.
Wikipedia
(1.1) Coś mnie lewa pięta boli.
(1.2) Co ci się tak te skarpety na piętach przecierają?
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃nta, AS: pʹi ̯ẽnta
Wiktionary
rzecz. piętka ż., podpiętek m., zapiętek m.
przym. piętowy
Wiktionary
dawniej:
1. moneta wartości pięciu groszy lub pięciu kopiejek;
2. żelazny drążek używany do podważania ciężkich przedmiotów
SJP.pl
Piętak – część wsi Rogienice Wielkie w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Mały Płock.
Wikipedia
Przypadki Robinsona Crusoe – powieść podróżniczo-przygodowa Daniela Defoe z 1719 roku.
Opowieść o Robinsonie składa się z dwóch części: pierwsza – The Life and Strange Surprizing Adventures of Robinson Crusoe opowiada o losach marynarza Robinsona Crusoe, który trafia na bezludną wyspę. Druga – znacznie mniej znana – The Further Adventures of Robinson Crusoe opowiada o dalszych podróżach Robinsona.
Wikipedia
żartobliwie lub potocznie o strachu, bojaźni, także panice, odczuwaniu lęków, fobii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. Piotr
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Pieter cosikej tam ónaczy w piwnicy.
Wiktionary
przym. Piotrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od piętro; nadbudowa, zwykle o mniejszej powierzchni niż kondygnacja poniżej
(1.2) przen. miejsce intymnych spotkań
Wiktionary
(1.1) Wyremontowaliśmy sobie pięterko u rodziców i mamy własny kąt.
(1.2) Asi i Bartkowi udzielił się romantyczny nastrój i poszli na pięterko.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃nˈtɛrkɔ, AS: pʹi ̯ẽnterko
Wiktionary
rzecz. piętro n., piętrowiec mrz., piętrówka ż., piętrus mrz.
przym. piętrowy
przysł. piętrowo
czas. piętrzyć (się)
Wiktionary
1. zdrobnienie od: pięta;
2. kromka chleba odcięta pierwsza z brzegu bochenka; przylepka;
3. tylna część narty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pięta
(1.2) spoż. kromka chleba odkrojona z początku lub końca bochenka chleba
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɛ̃ntka, AS: pʹi ̯ẽntka
Wiktionary
rzecz. pięta ż.
przym. piętowy
Wiktionary
(1.2) przylepka, reg. skrajka, pot. dupka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Pietkowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Poświętne. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1522 roku, kiedy to powstała parafia rzymskokatolicka.
W latach 1954-1959 wieś była siedzibą gromady Pietkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Poświętne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
ciesielskie łączenie konstrukcji drewnianej; bantyna, rososzka
SJP.pl
[czytaj: pietnaście] liczebnik oznaczający liczbę 15
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 15
Wiktionary
15 (piętnaście) – liczba naturalna następująca po 14 i poprzedzająca 16. Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 15 to, aby była podzielna zarówno przez 3, jak i przez 5.
Piętnaście sztuk to inaczej mendel, a 15 minut nazywane jest tradycyjnie kwadransem. Liczba piętnaście jest najmniejszą liczbą złożoną mającą w rozkładzie na czynniki pierwsze dwie różne liczby nieparzyste.
Wikipedia
IPA: pʲjɛtˈnaɕt͡ɕɛ, AS: pʹi ̯etnaśće
Wiktionary
rzecz. piętnasta ż., piętnastka ż.
przym. piętnasty
licz. piętnaścioro
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 15, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 15
Wiktionary
(1.1) Piętnaścioro uczniów z naszej klasy (ośmiu chłopców i siedem dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnaɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: pʹi ̯etnaśćoro
Wiktionary
rzecz. piętnastka ż.
przym. piętnasty
licz. piętnaście
Wiktionary
godzina piętnasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 15, godzina trzecia po południu
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: piętnasty
Wiktionary
licz. piętnaście
przym. piętnasty
rzecz. piętnastka ż.
Wiktionary
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 15
SJP.pl
1. grupa piętnastu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 15;
3. piętnaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 15
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 15
(1.3) całość składająca się z piętnastu części, elementów lub jednostek
(1.4) pot. piętnastoletnia dziewczyna
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W którym bloku mieszka Andrzej? W piętnastce.
(1.4) Andrzej ma prawie trzydziechę, a spotyka się z piętnastką.
Wiktionary
IPA: pʲjɛtˈnastka, AS: pʹi ̯etnastka
Wiktionary
rzecz. piętnasta ż.
przym. piętnasty
licz. piętnaście, piętnaścioro
Wiktionary
(1.4) piętnastolatka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą piętnaście, dotyczący liczby piętnaście
Wiktionary
mający 15 boków
SJP.pl
mający długość piętnastu centymetrów
SJP.pl
składający się z piętnastu części
SJP.pl
mający piętnaście dni, trwający piętnaście dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający piętnaście dni
(1.2) będący w wieku piętnastu dni
Wiktionary
(1.1) Na zakończenie piętnastodniowych rekolekcji pojechaliśmy do Łagiewnik.
(1.1) Ernest rozpoczął piętnastodniową dietę.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: pʹi ̯etnastodʹńovy
Wiktionary
trwający piętnaście godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający piętnaście godzin
(1.2) będący w wieku piętnastu godzin
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: pʹi ̯etnastogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
figura płaska mająca 15 kątów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. figura geometryczna, która ma piętnaście boków i piętnaście wierzchołków
Wiktionary
Wielokąt, wielobok – różnie definiowany typ figury geometrycznej:
Wikipedia
(1.1) Suma kątów wewnętrznych w piętnastokącie wynosi 2340°.
Wiktionary
mający długość piętnastu kilometrów, wynoszący piętnaście kilometrów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) piętnaście razy
Wiktionary
(1.1) Tu należy przypomnieć sobie perypetie z murawą, gdzie poprzednie władze z dwu ofert wybrały droższą piętnastokrotnie.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: pʹi ̯etnastokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. piętnastokrotność ż.
przym. piętnastokrotny
Wiktionary
powtarzający się piętnaście razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się piętnaście razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś piętnaście razy
(1.3) piętnaście razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈkrɔtnɨ, AS: pʹi ̯etnastokrotny
Wiktionary
rzecz. piętnastokrotność ż.
przysł. piętnastokrotnie
Wiktionary
chłopiec piętnastoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopak w wieku piętnastu lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca piętnaście lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od piętnastolatka
Wiktionary
(1.1) Nasza córka chodzi dopiero do piątej klasy, a spotyka się z jakimś piętnastolatkiem.
(2.1) Byłem wczoraj na giełdzie samochodowej, kupiłem całkiem sprawnego piętnastolatka.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈlatɛk, AS: pʹi ̯etnastolatek
Wiktionary
rzecz. piętnastolatka
przym. piętnastoletni
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca piętnaście lat;
2. okres obejmujący piętnaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna mająca piętnaście lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca piętnaście lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od piętnastolatek
Wiktionary
Piętnastolatka (tytuł oryg. Quinceañera) – amerykański dramat filmowy z 2006 roku, napisany oraz wyreżyserowany przez Richarda Glatzera i Washa Westmorelanda. Projekt miał swoją premierę podczas Sundance Film Festival styczniem 2006, następnie prezentowany był podczas ogólnoświatowych festiwali, w tym na prestiżowym Berlinale. Został wyróżniony wieloma nagrodami i nominacjami.
Wikipedia
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈlatka, AS: pʹi ̯etnastolatka
Wiktionary
przym. piętnastoletni
rzecz. piętnastolatek m.
Wiktionary
(1.1) pot. piętnastka
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca piętnaście lat;
2. okres obejmujący piętnaście lat
SJP.pl
Piętnastolatki (ang. Hillside, znany również jako Fifteen, 1991–1993) – kanadyjsko-amerykański serial młodzieżowy stworzony przez Johna T. Binkleya.
Wikipedia
1. okres piętnastu lat;
2. piętnasta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający piętnaście lat; przypadający za piętnaście lat;
2. będący w wieku piętnastu lat, mający piętnaście lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający piętnaście lat
(1.2) trwający piętnaście lat
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈlɛtʲɲi, AS: pʹi ̯etnastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. piętnastolecie n., piętnastolatek m., piętnastolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z piętnastu liter
Wiktionary
IPA: pʲjɛtˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: pʹi ̯etnastolʹiterovy
Wiktionary
mający piętnaście miesięcy, trwający piętnaście miesięcy itp.
SJP.pl
trwający piętnaście minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający piętnaście minut
Wiktionary
1. składający się z piętnastu osób;
2. przeznaczony dla piętnastu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla piętnastu osób, mogący pomieścić piętnaście osób
(1.2) złożony z piętnastu osób, wykonywany przez piętnaście osób
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: pʹi ̯etnast•osobovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i piętnastu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
stanowiący piętnaście procent czegoś
SJP.pl
wielościan o 15 ścianach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o piętnastu ścianach
Wiktionary
1. mający piętnaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający piętnaście stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z piętnastu tomów, zawarty w piętnastu tomach, wydany w piętnastu tomach
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: pʹi ̯etnastotõmovy
Wiktionary
ważący piętnaście ton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający piętnaście tygodni
(1.2) będący w wieku piętnastu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: pʹi ̯etnastotygodʹńovy
Wiktionary
statek o nośności piętnastu tysięcy ton
SJP.pl
dotyczący piętnastego wieku, pochodzący z piętnastego wieku, żyjący w piętnastym wieku, dziejący się w piętnastym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się lub żył w piętnastym wieku; taki, który pochodzi z piętnastego wieku
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtnastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: pʹi ̯etnastovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. piętnastowiecze n.
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 15
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 15
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po czternastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) piętnasta: godzina piętnasta
Wiktionary
(1.1) Mieszkam na piętnastym piętrze.
Wiktionary
IPA: pʲjɛtˈnastɨ, AS: pʹi ̯etnasty
Wiktionary
rzecz. piętnasta ż., piętnastka ż.
licz. piętnaście, piętnaścioro
przedr. piętnasto-
Wiktionary
1. znak, znamię, ślad po uderzeniu, blizna;
2. cecha charakterystyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) trwały znak rozpoznawczy właściciela wyciśnięty lub wypalony na skórze bydlęcia albo niewolnika; dawniej również na twarzy lub plecyecach przestępcy
(1.2) przen. cecha charakterystyczna, trwały ślad po czymś, znak rozpoznawczy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. piętnowanie n., napiętnowanie n., piętnówki nmos.
czas. piętnować ndk., napiętnować dk.
Wiktionary
(1.2) blizna, odcisk, skaza, stygmat, ślad, znak, znamię
Wiktionary
1. potępiać;
2. oznaczyć piętnem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. napiętnować)
(1.1) surowo osądzać
(1.2) rzad. odciskać piętno
czasownik zwrotny niedokonany piętnować się (dk. napiętnować się)
(2.1) surowo osądzać jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. Piętno n., piętno n., piętnowanie n.
Wiktionary
(1.1) ganić, karcić, potępiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Hadeninae|Guénée|ref=tak., podrodzina motyli w obrębie rodziny sówkowatych;
Wiktionary
Piętnówki (Hadeninae) – podrodzina motyli w obrębie rodziny sówkowatych (Noctuidae). Jest bardzo liczna: wyróżnia się kilka tysięcy gatunków i 382 rodzaje. Do piętnówek należy wiele szkodników upraw, z czego w Polsce szczególnie szkodliwe są gatunki z rodzaju Mamestra (m.in. piętnówka kapustnica, piętnówka brukiewka).
Wikipedia
(1.1) Do podrodziny piętnówek należy szereg szkodników upraw.
Wiktionary
rzecz. piętno n., piętnówka ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: współczująco
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ pięta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piętą
Wiktionary
rzecz. pięta ż., piętka ż.
Wiktionary
potocznie: pietrać się - odczuwać strach, bać się, a także panikować, odczuwać lęk przed kimś lub przed czymś; mieć pietra
SJP.pl
[czytaj: pitrejn] rasa świni domowej wyhodowana w Belgii
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pietrasiewicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Leliwa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: pietrać się - odczuwać strach, bać się, a także panikować, odczuwać lęk przed kimś lub przed czymś; mieć pietra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Koło Pietraszewskiego – dyskusyjna grupa literacka młodych intelektualistów rosyjskich, założona przez Michała Wasylewicza Pietraszewskiego w latach 1845–1849.
Poglądy członków Koła Pietraszewskiego określano jako zapadniczelstwo (ros. zapad „zachód”). Zajmowano się w niej zachodnią filozofią (szczególnie Heglem) oraz literaturą, co zostało oficjalnie zakazane przez Mikołaja I.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina zielna, zawiera trujący alkaloid - koniinę; szczwół
SJP.pl
Pietraszyn (dodatkowa nazwa w j. niem. Klein Peterwitz, cz. Petřatin) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Krzanowice. Liczy około 350 mieszkańców. Historycznie leży na Górnym Śląsku, w tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej.
Wikipedia
1. nazwisko;
2. dawna forma imienia Piotr
SJP.pl
miasto i gmina we Włoszech
SJP.pl
Pietrelcina – miasto i gmina we Włoszech, w pobliżu Neapolu, w regionie Kampania, w prowincji Benewent. Miejsce urodzenia św. o. Pio.
Według danych na I 2009 gminę zamieszkiwało 3069 osób przy gęstości zaludnienia 106,6 os./1 km².
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Pietrelcina.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kondygnacja budynku nad parterem lub nad inną kondygnacją;
2. strefa znajdująca się na określonej wysokości nad poziomem morza, w której panuje pewien typ roślinności;
3. zespół warstw skalnych powstałych w czasie wieku geologicznego;
4. część złoża przygotowana do jednoczesnego wybierania;
5. w drzewostanie leśnym: jednakowa wysokość koron pewnej grupy drzew lub krzewów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. bud. nadziemna kondygnacja budynku bezpośrednio nad parterem albo jeszcze wyżej
(1.2) geol. jednostka chronostratygraficzna dziejów Ziemi, część oddziału;
(1.3) bot. zob. piętro roślinne.
(1.4) górn. część złoża przygotowana do jednoczesnego wybierania (przy pionowym podziale poziomu kopalni)
(1.5) leśn. korony grupy drzew znajdujące się na tej samej wysokości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Samobójca wyskoczył z dziesiątego piętra.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ntrɔ, AS: pʹi ̯ẽntro
Wiktionary
rzecz. piętrowiec m., piętrus m., piętrówka ż., piętrzenie n., spiętrzenie n.
:: zdrobn. pięterko n.
czas. piętrzyć (się)
przym. piętrowy, piętrzasty
przysł. piętrowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|sztok.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Peterhof (nazwa obowiązująca w latach 1944–1997, obecnie egzonim wariantowy);
Wiktionary
przym. pietrodworecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Kazachstanie; Petropawłowsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Kazachstanie, położone nad Iszymem;
(1.2) geogr. zob. Pietropawłowsk Kamczacki.
Wiktionary
Wikipedia
przym. pietropawłowski
Wiktionary
przymiotnik od: Pietropawłowsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pietropawłowskiem, dotyczący Pietropawłowska
Wiktionary
rzecz. Pietropawłowsk mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pietrowice (dawniej Pietrowice Głubczyckie, cz. Petrovice, dawniej Petříkovy, niem. Peterwitz, dawniej Petrowitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce, w południowo-wschodniej części Gór Opawskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Pietrowice, Pietrowice Małe, Pietrowice Wielkie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: budynek piętrowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. budynek piętrowy
Wiktionary
rzecz. piętro n., pięterko n., piętrówka ż., piętrus mrz., piętrzenie n., podpiętrzenie n., popiętrzenie n., spiętrzanie n., spiętrzenie n., wypiętrzanie n., wypiętrzenie n.
przym. piętrowy
przysł. piętrowo
czas. piętrzyć ndk., podpiętrzyć dk., popiętrzyć dk., spiętrzać ndk., spiętrzyć dk., wypiętrzać ndk., wypiętrzyć dk.
Wiktionary
piętrówka kapustnica - motyl z rodziny sówek, szkodnik kalafiorów i kapusty
SJP.pl
Piętrowość – istotna właściwość środowiska przyrodniczego terenów górskich, polegająca na zmienności jego cech wraz ze wzrostem wysokości bezwzględnej. Zmienność ta dotyczy całego środowiska, jak i poszczególnych jego elementów (np. klimatu, opadów, gleb, roślinności itp.).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do piętra, składający się z dwóch lub więcej pięter (kondygnacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o domu: taki, który ma dwie kondygnacje: parter i jedno piętro
(1.2) taki, który ma wiele pięter, kondygnacji, spiętrzonych warstw
Wiktionary
(1.1) Za kościołem, po obu stronach, dwie ściany dawnego leprozorium, piętrowe, bez okien.
Wiktionary
IPA: pʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: pʹi ̯ẽntrovy
Wiktionary
rzecz. piętro n., pięterko n., piętrówka ż., piętrus mrz., piętrowiec mrz., piętrzenie n., podpiętrzenie n., popiętrzenie n., spiętrzanie n., spiętrzenie n., wypiętrzanie n., wypiętrzenie n.
przysł. piętrowo
czas. piętrzyć ndk., podpiętrzyć dk., popiętrzyć dk., spiętrzać ndk., spiętrzyć dk., wypiętrzać ndk., wypiętrzyć dk.
Wiktionary
stolica Karelii; Petrozawodzk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północnym zachodzie Federacji Rosyjskiej, stolica Republiki Karelii;
Wiktionary
Pietrozawodsk, Petrozawodzk (ros. Петрозаводск, karel. Petroskoi lub Zavod, fiń. Petroskoi, w latach wojny kontynuacyjnej 1941–1944 – Äänislinna, jeszcze w XVI w. znane jak Onegaborg) – miasto w europejskiej części Federacji Rosyjskiej, stolica Republiki Karelii. Port nad jeziorem Onega. Ludność: 281,0 tys. mieszkańców (2020).
Wikipedia
IPA: ˌpʲjɛtrɔˈzavɔtsk, AS: pʹi ̯etrozavotsk
Wiktionary
przym. pietrozawodski, pietrozawodzki, petrozawodzki
Wiktionary
(1.1) war. Petrozawodzk, Pietrozawodzk
Wiktionary
1. pietruszka o pokaźnych rozmiarach;
2. żartobliwie o kobiecie lub mężczyźnie, który pietruszkuje (nie ma powodzenia na zabawie, balu, nie tańczy z partnerem, partnerką)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zgrub. pietruszka
Wiktionary
(1.1) — Dobry byłby ze mnie rosołek — rosołek na kościach z dodatkiem pietruchy, marchwi, selerów tudzież kilku wonnych liści kapuścianych.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈtruxa, AS: pʹi ̯etruχa
Wiktionary
rzecz. pietruszka ż., pietruszeczka ż.
przym. pietruszkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Piotr
Wiktionary
(1.1) Ale mu powiem: święty Pietruńku! zaklinam cię na ucho Malchusowe, nie czyńże mi wstrętu, boć to poganie tak mi popsowali szatki cielesne…
Wiktionary
rzecz. Piotr m., Piotra ż.
Wiktionary
(1.1) Piotruś, Piotrek
Wiktionary
potocznie: wagon kolejowy lub autobus mający miejsca dla pasażerów umieszczone na dwóch poziomach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. piętrowy pojazd – autobus lub pociąg
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̃ntrus, AS: pʹi ̯ẽntrus
Wiktionary
rzecz. piętro n., pięterko n., piętrówka ż.
:: zdrobn. piętruś m.
czas. piętrzyć, spiętrzyć, wypiętrzyć
przym. piętrowy
przysł. piętrowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa z pietruszki
(1.2) daw. gw-pl|Piotrkowskie. kulin. rosół
Wiktionary
(1.1) Pietruszczankę możemy ugotować też na mięsie drobiowym.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. dotyczący pietruszki, zawierający pietruszkę
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtruʃˈt͡ʃãnɨ, AS: pʹi ̯etruščãny
Wiktionary
(1.1) pietruszkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pietruszka
Wiktionary
rzecz. pietruszka ż., pietrucha ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Pietruszewski
Wikipedia
dwuletnia roślina zielna z rodziny baldaszkowatych, zawierająca liczne witaminy i olejek eteryczny o charakterystycznym zapachu oraz właściwościach leczniczych, stosowana najczęściej jako dodatek do potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. kulin. jadalne warzywo o białym korzeniu i zielonej naci;
(1.2) pot. kulin. nać pietruszki (1.1)
(1.3) pot. kulin. korzeń pietruszki (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Natka pietruszki może stanowić bardzo smaczny dodatek do zupy.
Wiktionary
IPA: pʲjɛˈtruʃka, AS: pʹi ̯etruška
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. pietrucha ż.
przym. pietruszkowy
czas. pietruszkować
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pietruziel.
Wiktionary
żartobliwie: nie mieć powodzenia na zabawie, balu, nie być proszonym lub proszoną do tańca
SJP.pl
zrobiony z pietruszki lub z dodatkiem pietruszki (np. krem pietruszkowy, ser pietruszkowy), związany w jakiś sposób z tą rośliną (np. pole pietruszkowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pietruszki (roślin i jadalnych korzeni)
(1.2) przyrządzony, zrobiony z pietruszki, z dodatkiem pietruszki
Wiktionary
(1.2) Przywiozłam stamtąd ceramiczny moździerz, w którym najlepiej udaje się doskonale pasujący do ryby sos pietruszkowy.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɛtruˈʃkɔvɨ, AS: pʹi ̯etruškovy
Wiktionary
rzecz. pietruszka ż., pietrucha ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pietruszka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pietrzak – nazwisko polskie.
Nazwa osobowa Pietrzak, podobnie jak Pietrzyk, wytworzyła się z imienia Piotr, w okresie gdy brzmiało ono jeszcze Pietr, zanim nie ustabilizowało się w formie dzisiejszej Piotr po dokonaniu się tzw. przegłosu polskiego.Odmiana Pietrzyk jest bardzo stara, została zapisana już w XII wieku.
Wikipedia
Pietrzejowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca.
Wieś duchowna, własność opactwa benedyktynów na Św. Krzyżu położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecieproszowskim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pietrzyk – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lutocin. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Wikipedia
W Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pietrzykowski (Pietrzykowska):
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) białystok. kogut
Wiktionary
osoba, którą charakteryzuje pietyzm (cześć, szczególne poszanowanie kogoś lub czegoś)
SJP.pl
odnoszący się do pietyzmu (szczególnego poszanowania kogoś lub czegoś), związany z pietyzmem (np. periodyk pietystyczny)
SJP.pl
szczególne poszanowanie kogoś lub czegoś; cześć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. cześć, poszanowanie; szacunek z troską o coś
(1.2) rel. nurt religijny w luteranizmie w XVII i XVIII w.;
Wiktionary
Pietyzm (niem. Pietismus) – nurt religijny w luteranizmie z XVII i XVIII wieku kładący nacisk na intensywną modlitwę, studiowanie Biblii, udział w pobożnych zgromadzeniach religijnych, rygorystyczną moralność oraz działalność charytatywną. Szczególnie rozwinął się w Wirtembergii i Prusach w XVII wieku.
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɛtɨsm̥, AS: pʹi ̯etysm̦
Wiktionary
przym. pietystyczny
rzecz. pieta ż.
Wiktionary
(1.1) dbałość, szacunek
Wiktionary
1. przestarzałe: ten, kto opisuje, przedstawia, sławi coś lub kogoś;
2. dawniej: poeta, śpiewak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. artysta sławiący w swej twórczości
(1.2) książk. osoba przekonana do czegoś i zwykle to wyrażająca
Wiktionary
czas. piać
Wiktionary
dawniej o kobiecie, która opisuje, przedstawia, sławi coś albo kogoś lub o poetce, śpiewaczce, wykonawczyni pieśni
SJP.pl
przedstawiciel rodziny owadów, których samce wydają donośne dźwięki za pomocą odwłokowego narządu dźwiękowego; cykada
SJP.pl
o cechach piewikowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Piewikowate, cykadowate, cykady (Cicadidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu cykadokształtnych. Obejmuje około 2900 gatunków, głównie tropikalnych i subtropikalnych. Larwy mają przednie odnóża grzebne i żyją pod ziemią, żywiąc się sokami wysysanymi z korzeni. Ich rozwój trwa od 2 do 17 lat. Dorosłe samce wydają głośne dźwięki celem przywabienia samic.
Wikipedia
o cechach piewikowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
jednostka ciśnienia jednego stena na powierzchnię jednego metra kwadratowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. fiz. jednostka ciśnienia równa jednemu stenowi na powierzchnię jednego metra kwadratowego
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛza, AS: pʹi ̯eza
Wiktionary
(1.1) skrót pz
Wiktionary
1. zjawisko fizyczne polegające na powstawaniu na przeciwległych ścianach niektórych kryształów ładunków elektrycznych przeciwnego znaku pod wpływem rozciągania lub ściskania kryształu
2. mechaniczna deformacja kryształu pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego
SJP.pl
Piezoelektryk, materiał piezoelektryczny (z gr. πιέζω [piézō] – naciskać, popychać) – kryształ wykazujący zjawisko piezoelektryczne, polegające na pojawieniu się na jego powierzchni ładunków elektrycznych pod wpływem naprężeń mechanicznych.
Wikipedia
związany z piezoelektrycznością (zjawiskiem fizycznym polegającym na powstawaniu na przeciwległych ścianach niektórych kryształów ładunków elektrycznych przeciwnego znaku)
SJP.pl
kryształ, w którym występuje zjawisko piezoelektryczności (zjawisko fizyczne polegające na powstawaniu na przeciwległych ścianach niektórych kryształów ładunków elektrycznych przeciwnego znaku pod wpływem rozciągania lub ściskania kryształu)
SJP.pl
Piezoelektryk, materiał piezoelektryczny (z gr. πιέζω [piézō] – naciskać, popychać) – kryształ wykazujący zjawisko piezoelektryczne, polegające na pojawieniu się na jego powierzchni ładunków elektrycznych pod wpływem naprężeń mechanicznych.
Wikipedia
kryształ, w którym występuje zjawisko piezoelektryczności (zjawisko fizyczne polegające na powstawaniu na przeciwległych ścianach niektórych kryształów ładunków elektrycznych przeciwnego znaku pod wpływem rozciągania lub ściskania kryształu)
SJP.pl
element układu scalonego, podatny na zjawisko piezoelektryczności (mechanicznej deformacji pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego)
SJP.pl
określenie kryształu kwarcu stosowane m.in. w optoelektronice, związane z jego własnościami piezoelektrycznymi
SJP.pl
przyrząd pomiarowy badający stopień ściśliwości jakiejś cieczy lub gazu oraz istniejące wówczas ciśnienie
SJP.pl
Piezometr, właśc. hydrogeologiczny otwór obserwacyjny – urządzenie służące do pomiaru wysokości ciśnienia piezometrycznego w określonym punkcie warstwy wodonośnej. Oprócz tego, nowoczesne piezometry są zdolne do:
Wikipedia
zdolność przewodnika przewodzenia prądu elektrycznego pod wpływem rozciągnięcia lub ściśnięcia tego przewodnika
SJP.pl
dziedzina elektroniki obejmująca badanie i wykorzystanie zjawiska piezoelektryczności (mechanicznej deformacji kryształu pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego)
SJP.pl
wykrzyknienie naśladujące odgłos wystrzału lub odgłos przypominający wystrzał; często w wyrażeniu: pif, paf
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca podwójny wystrzał
Wiktionary
we Włoszech: wędrowny muzykant grający na piffero
SJP.pl
włoski instrument muzyczny; rodzaj fujarki pasterskiej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Państwowy Instytut Geologiczny
Wiktionary
IPA: pʲik, AS: pʹik
Wiktionary
potocznie o terenie miejskim, najczęściej w okolicach domów publicznych, na którym gromadzą się prostytutki
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do pigalaka (terenu miejskiego, na którym gromadzą się prostytutki), związany w jakiś sposób z pigalakiem
SJP.pl
plac Pigalle - plac w Paryżu u podnóża wzgórza Montmartre
SJP.pl
Pigalle – zwyczajowa nazwa dzielnicy w Paryżu wokół placu Pigalle, na granicy pomiędzy administracyjną dzielnicą (arrondissement) IX i XVIII. Patronem placu jest osiemnastowieczny rzeźbiarz francuski, Jean-Baptiste Pigalle (1714–1785).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) forma kooperacji eksportowej, polegająca na współpracy z innym lokalnym bądź zagranicznym podmiotem w celu wykorzystania jego kanałów dystrybucji;
Wiktionary
Piggybacking – forma kooperacji eksportowej, polegająca na współpracy z innym lokalnym bądź zagranicznym podmiotem w celu wykorzystania jego kanałów dystrybucji.
Partnerem w piggybackingu jest często większy i bardziej umiędzynarodowiony podmiot, którego asortyment nie konkuruje (a często jest komplementarny) z firmą, z którą dokonuje współpracy. Eksporter podczas piggybackingu zachowuje niezależność w zakresie kształtowania elementów takich jak marka, cena, reklama itp.
Wikipedia
przenośnie: mężczyzna zakochany, umiejący uwznioślić ukochaną kobietę
SJP.pl
W mitologii greckiej:
W kulturze:
Wikipedia
seksualne podniecanie się wywołane oglądaniem zdjęć pornograficznych i obrazów lub rzeźb przedstawiających akty
SJP.pl
Kompleks Pigmaliona – kompleks ten ma w seksuologii dwa znaczenia:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pigmaliona lub z nim związany
SJP.pl
obraźliwie, często także żartobliwie o osobie niskiego wzrostu, rzadziej o kimś małodusznym, niezdolnym do szlachetnych odruchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek ludu afrykańskiego;
Wiktionary
Pigmeje (stgr. πυγμαῖος pygmaĩos „mały jak pięść” od πυγμή pygmḗ „pięść; boks”) – ludy negroidalne, zamieszkujące lasy tropikalne Afryki Środkowej, charakteryzuje je niski wzrost, wahający się od 140 do 150 cm. Częściowo prowadzą koczowniczy tryb życia, zajmując się łowiectwem i zbieractwem. Zamieszkują różne regiony w Afryce równikowej. Ich populacja liczy około 100 tys. osób. Nie posługują się wspólnym językiem, nie mają świadomości wspólnej historii. Stanowią małe, odrębne społeczności.
Wikipedia
rzecz. pigmej mos., Pigmejczyk mos., pigmejka ż.
:: fż. Pigmejka ż.
przym. pigmejski
Wiktionary
(1.1) Pigmejczyk
Wiktionary
członek negroidalnego ludu Afryki Środkowej, charakteryzującego się m.in. niskim wzrostem; Pigmej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek ludu afrykańskiego
Wiktionary
rzecz. Pigmej mos., pigmej mos., Pigmejka ż., pigmejka ż.
przym. pigmejski
Wiktionary
(1.1) Pigmej
Wiktionary
obraźliwie, często także żartobliwie o osobie niskiego wzrostu, rzadziej o kimś małodusznym, niezdolnym do szlachetnych odruchów
SJP.pl
Pigmeje (stgr. πυγμαῖος pygmaĩos „mały jak pięść” od πυγμή pygmḗ „pięść; boks”) – ludy negroidalne, zamieszkujące lasy tropikalne Afryki Środkowej, charakteryzuje je niski wzrost, wahający się od 140 do 150 cm. Częściowo prowadzą koczowniczy tryb życia, zajmując się łowiectwem i zbieractwem. Zamieszkują różne regiony w Afryce równikowej. Ich populacja liczy około 100 tys. osób. Nie posługują się wspólnym językiem, nie mają świadomości wspólnej historii. Stanowią małe, odrębne społeczności.
Wikipedia
1. malutka małpa z rodziny pazurkowców, zamieszkująca tropikalne lasy Ameryki Południowej;
2. obraźliwie, niekiedy żartobliwie o kobiecie niskiego wzrostu, rzadziej małodusznej, niezdolnej do szlachetnych odruchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini ludu afrykańskiego
Wiktionary
Pigmejka (Cebuella) – rodzaj ssaków naczelnych z rodziny pazurkowcowatych (Callitrichidae), najmniejsza z małpokształtnych. Osiąga 12–16 cm długości ciała (bez ogona), 17–23 cm długości ogona i masę ciała 85–140 g. Zamieszkuje lasy Amazonii, wiodąc nadrzewny tryb życia w grupach rodzinnych, w których rozmnaża się pojedyncza samica, wydająca na świat zwykle bliźnięta. Żywi się gumami roślinnymi i niewielkimi zwierzętami, głównie owadami. Obejmuje dwa gatunki, oba narażone na wyginięcie.
Wikipedia
rzecz. pigmej mos., Pigmejczyk mos., pigmejka ż.
:: fm. Pigmej mos.
przym. pigmejski
Wiktionary
dotyczący Pigmejów, charakterystyczny dla Pigmejów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Pigmejami, dotyczący Pigmejów, ich kultury, sztuki
Wiktionary
(1.1) Już prędzej spodziewałbym się spotkać Polaków posługujących się narzeczami papuaskimi i pigmejskimi, bo tych uczą się podróżnicy i przyrodnicy.
Wiktionary
IPA: pʲiɡˈmɛjsʲci, AS: pʹigmei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. pigmej mos., Pigmej mos., Pigmejczyk mos., Pigmejka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pigment
Wiktionary
(1.1) To nie pigment, lecz tylko słaby pigmencik.
Wiktionary
rzecz. pigment m.
Wiktionary
1. naturalna substancja barwiąca, produkowana przez żywe komórki niektórych zwierząt i roślin;
2. nierozpuszczalna w wodzie i olejach substancja używana w przemyśle farbiarskim do barwienia farb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. substancja barwiąca wytwarzana przez komórki i tkanki organizmów żywych, która nadaje im kolor
(1.2) techn. sproszkowana, kryjąca substancja barwiąca, nierozpuszczalna w wodzie i olejach, używana do sporządzania farb
Wiktionary
Substancje barwiące – substancje nadające barwę innej substancji pozbawionej barwy (przezroczystej, białej lub szarej) lub też zmieniające barwę substancji posiadającej już jakąś barwę. Można je podzielić na pigmenty, laki i barwniki. Pigmenty są nierozpuszczalnymi kryształami wymagającymi procesu dyspersji w celu ich użycia do barwienia substancji. Barwniki są substancjami rozpuszczalnymi, są łatwe w użyciu, jednak ich odporności są mniejsze od pigmentów. Barwniki są przezroczyste, pigmenty zaś różne – część jest kryjąca, część przezroczysta.
Wikipedia
(1.1) Albinizm jest skutkiem wrodzonego braku pigmentu w skórze.
(1.2) Malując ściany, dodałem do białej farby emulsyjnej, pigment w kolorze oliwkowym.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiɡmɛ̃nt, AS: pʹigmẽnt
Wiktionary
rzecz. pigmentacja ż., pigmentowanie n.
:: zdrobn. pigmencik m.
czas. pigmentować
przym. pigmentowy, pigmentacyjny
Wiktionary
ubarwienie poszczególnych części roślin oraz powierzchni ciała zwierząt i ludzi, charakteryzujące dany gatunek i uwarunkowane występowaniem określonych pigmentów w ich komórkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. ubarwienie roślin, człowieka i zwierząt uwarunkowane pigmentami w ich komórkach
Wiktionary
Pigmentacja – występowanie pigmentu w ciele organizmu, może być stałe lub zależne od różnych warunków zewnętrznych (np. opalenizna, zmiana pH). Pełni ona rozmaite funkcje, jak np.: ochrona przed promieniowaniem ultrafioletowym, komunikacja (ubarwienie ostrzegawcze), kamuflaż, wychwytywanie promieniowania czynnego fotosyntetycznie. Liczne substancje występujące w ciele organizmów mogą być zabarwione, mimo że nie wiąże się to z ich podstawową funkcją (np. karotenoidy w ciałach i wydzielinach).
Wikipedia
IPA: ˌpʲiɡmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: pʹigmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pigment m.
przym. pigmentacyjny
Wiktionary
związany z pigmentacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pigmentacją
Wiktionary
IPA: ˌpʲiɡmɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: pʹigmẽntacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. pigmentacja ż., pigment m.
Wiktionary
potocznie: dodawać pigmentu włosom lub ustom
SJP.pl
o farbach: połączony z pigmentem, taki, którego kolor został uzyskany poprzez zmieszanie danych pigmentów w odpowiednich proporcjach (np. emulsja pigmentowana)
SJP.pl
utworzony z cieczy zmieszanej z pigmentem (np. tusz pigmentowy, pasta pigmentowa) lub w jakiś inny sposób związany z pigmentem (np. drukarka pigmentowa)
SJP.pl
rzadko: człowiek o wzroście niższym niż przewiduje norma fizjologiczna, ale wyższy od karła
SJP.pl
rzadko: taki, który wyróżnia się wzrostem niższym niż przewiduje norma fizjologiczna, ale wyższym od karła
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: pigtejl] krótki odcinek światłowodu jednostronnie zakończonego wtykiem
SJP.pl
ironicznie lub żartobliwie o aptekarce; pigularka
SJP.pl
ironicznie lub żartobliwie o aptekarzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. iron. albo żart. zob. aptekarz.
Wiktionary
IPA: pʲiˈɡulaʃ, AS: pʹigulaš
Wiktionary
rzecz. pigułka ż., piguła ż.
Wiktionary
(1.1) aptekarz, farmaceuta, pot. magister
Wiktionary
1. kula śniegowa; śnieżka;
2. potocznie:
a) duża pigułka;
b) pielęgniarka;
3. gorzka piguła - doznana przykrość; gorzka pigułka
SJP.pl
zdrobnienie od: pigułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pigułka
Wiktionary
IPA: ˌpʲiɡuˈwɛt͡ʃka, AS: pʹiguu̯ečka
Wiktionary
rzecz. pigułka ż.
Wiktionary
1. sproszkowany lek zmieszany z masą spoistą, uformowany w małą, twardą kulkę
2. kulka ulepiona z miękkiej masy, np. z ciasta, ze śniegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. mała porcja lekarstwa w zwartej postaci i zwykle o obłym kształcie
(1.2) farm. pot. tabletka antykoncepcyjna, doustny środek antykoncepcyjny
Wiktionary
Pigułka (łac. pilulae) – recepturowa stała dozowana postać leku, do podawania doustnego, w kształcie małej kulki o średnicy 3–5 mm i masie 0,1–0,3 g. Oprócz substancji czynnej zawiera ona składniki podłoża leku dobrane tak, aby powstała plastyczna masa, z której formuje się kulkę.
W języku potocznym słowem „pigułka” nazywa się często tabletkę.
Wikipedia
(1.1) Ten lek jest sprzedawany też w płynie, ale pani, zdaje się, woli łykać pigułki?
(1.1) Można powiedzieć, że słońce jest często wielką żółtą pigułką od niebiańskich psychiatrów, która rozpędza smutek i wytwarza różowy nastrój.
(1.2) (…) wiele dziewczyn przespało się wtedy z chłopcami i zaszło w niechciane ciąże. Pigułka praktycznie nie istniała, aborcja była zakazana.
Wiktionary
IPA: pʲiˈɡuwka, AS: pʹiguu̯ka
Wiktionary
rzecz. pigularz m.
:: zdrobn. pigułeczka ż.
:: zgrub. piguła ż.
Wiktionary
(1.1) drażetka, pastylka, tabletka
Wiktionary
1. sproszkowany lek zmieszany z masą spoistą, uformowany w małą, twardą kulkę
2. kulka ulepiona z miękkiej masy, np. z ciasta, ze śniegu
SJP.pl
Pigułka (łac. pilulae) – recepturowa stała dozowana postać leku, do podawania doustnego, w kształcie małej kulki o średnicy 3–5 mm i masie 0,1–0,3 g. Oprócz substancji czynnej zawiera ona składniki podłoża leku dobrane tak, aby powstała plastyczna masa, z której formuje się kulkę.
W języku potocznym słowem „pigułka” nazywa się często tabletkę.
Wikipedia
krzew lub drzewko z rodziny różowatych; cydonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cydonia|ref=tak., krzew lub drzewko o dużych, białych lub różowych kwiatach i aromatycznych owocach;
(1.2) kulin. owoc pigwy (1.1) używany na przetwory
(1.3) uczn. pielęgniarka
Wiktionary
Pigwa pospolita (Cydonia oblonga Mill.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju pigwa. Pochodzi z południowo-zachodniej Azji: Zakaukazia, Iranu, Turkiestanu, południowo-wschodniej Arabii, Azji Mniejszej. Rozprzestrzeniona została także na innych obszarach, zwłaszcza w południowej Europie. W naturze rośnie w lasach i zaroślach.
Wikipedia
(1.2) Czekoladowe ciasto z pigwą to pyszny deser na zakończenie uroczystego obiadu.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiɡva, AS: pʹigva
Wiktionary
rzecz. pigwówka ż., pigwowiec m., pigwica ż.
przym. pigwowy, pigwowcowy, pigwicowy
Wiktionary
tropikalne drzewo z rodziny sączyńcowatych, o jadalnych owocach i cennym, wytrzymałym drewnie cenionym w przemyśle meblarskim; sapodilla, sączyniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Manilkara|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny sączyńcowatych (nazwa systematyczna|Sapotaceae|ref=tak.)
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju pigwic (1.1)
Wiktionary
rzecz. pigwa ż.
Wiktionary
krzew z rodziny różowatych, o skórzastych liściach, barwnych kwiatach i aromatycznych, zielonych lub kremowych owocach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. rodzaj krzewu o skórzastych liściach i aromatycznych owocach
Wiktionary
Pigwowiec (Chaenomeles Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Obejmuje cztery gatunki. Wszystkie występują we wschodniej Azji – w Chinach, na Półwyspie Koreańskim i w Japonii. Jako introdukowane obecne są w Azji Środkowej, znacznej części Europy, w Ameryce Północnej i Nowej Zelandii. W naturze rosną w lasach, na terenach skalistych, często przy strumieniach.
Wikipedia
rzecz. pigwa ż., pigwówka ż.
przym. pigwowy
Wiktionary
nalewka z pigwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na owocach pigwy lub pigwowca
Wiktionary
Pigwówka – słodka nalewka z owoców pigwy lub pigwowca, o 40-45 procentowej zawartości alkoholu. Sporządzana w procesie maceracji, czyli przez zalanie składników alkoholem.
Wikipedia
(1.1) Bardzo mi się podoba, że teraz nie ma mody na bimber, ale na tak wspaniałe trunki jak pigwówka.
Wiktionary
IPA: pʲiɡˈvufka, AS: pʹigvufka
Wiktionary
rzecz. pigwa, pigwowiec
przym. pigwowy
Wiktionary
→ pigwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pigwą; zrobiony z pigwy
Wiktionary
rzecz. pigwa ż., pigwówka ż., pigwowiec mos.
Wiktionary
Pigłowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
[czytaj: pih] Państwowa Inspekcja Handlowa
SJP.pl
Pih właściwie Adam Piechocki (ur. 9 września 1977 w Białymstoku) – polski raper. Były członek zespołów JedenSiedem i Skazani na Sukcezz. Od 2000 roku prowadzi solową działalność artystyczną.
Współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami i zespołami jak: Chada, Trzeci Wymiar, Sokół, Pro8l3m, Magiera, WSRH, Ero, Drużyna Mistrzów, Teka, Ten Typ Mes, Peja, Pezet, Bonson, Pawbeats oraz Paktofonika. W ramach występów gościnnych wziął udział w nagraniach ponad 80 albumów.
Wikipedia
pracownik PIH-u (Państwowej Inspekcji Handlowej); pihowiec
SJP.pl
[czytaj: pihm] skrót od: Państwowy Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny (używana w latach 1945-1972 nazwa Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej)
SJP.pl
pracownik PIH-u (Państwowej Inspekcji Handlowej); PIH-owiec
SJP.pl
dotyczący PIH-u; PIH-owski
SJP.pl
odgłos piszczenia, piszczącego sygnału
SJP.pl
wykrzyknik onomatopeiczny
(1.1) dźwięk. onomatopeja imitująca słaby głos zwierzęcia, człowieka lub urządzenia elektronicznego
Wiktionary
(1.1) Z ukrytego gniazda dochodziło cichuśkie: pii, pii...
Wiktionary
IPA: ˈpʲiː, AS: pʹ•i
Wiktionary
(1.1) pi
Wiktionary
mieć w zwyczaju picie jakiegoś napoju, np. ziół, kawy, alkoholu, co jakiś czas
SJP.pl
czasownik
(1.1) pić coś regularnie, stale lub od czasu do czasu
Wiktionary
IPA: ˈpʲijät͡ɕ, AS: pʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. pijak m., pijaczek m., pijaczka ż., pijany mos., pijawka ż., pijalnia ż., picie n., pijawa ż., pijanie n., pijus mos., piwosz mos.
czas. pić ndk., popijać ndk.
przym. pijany, pijacki, pitny
Wiktionary
prowadzony, organizowany przy zbyt dużej ilości alkoholu (np. pijackie spotkanie, pijacka impreza) lub charakterystyczny dla pijaka, związany z pijakiem (np. pijacki charakter, pijackie zachowanie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy pijakowi, charakterystyczny dla pijaka
(1.2) złożony z pijaków
Wiktionary
(1.1) Z pijackim uporem jął bełkotać coś o spisku.
Wiktionary
IPA: pʲiˈjat͡sʲci, AS: pʹii ̯acʹḱi
Wiktionary
rzecz. pijak mos., pijaczka ż., pijaczek mos., pijatyka ż., pijaczyna mos./ż., pijanica mos./ż., pijaństwo n., pijaczysko n.
czas. pić ndk., pijać ndk.
przym. pijaczy, pijany, pijaniusieńki
przysł. pijacko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla pijaka
Wiktionary
(1.1) Już dość! Już dość! – charczał pijacko Walenty.
Wiktionary
rzecz. pijus mos., pijawa ż., picie n., pijak mos., pijaczka ż.
przym. pijacki
Wiktionary
pijaństwo;
1. alkoholizm, uzależnienie od alkoholu, nałóg częstego upijania się;
2. pijatyka, pijacka uczta; libacja
SJP.pl
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. zdrobn. od: pijak
Wiktionary
IPA: pʲiˈjat͡ʃɛk, AS: pʹii ̯aček
Wiktionary
rzecz. pijak m., pijaczka ż., pijaczysko n., pijaństwo n., pijawka ż., pijany mos., picie n., pijawa ż., pijus mos.
czas. pić ndk., pijać
przym. pijacki, pijany
Wiktionary
alkoholiczka, kobieta nadużywająca alkoholu, rzadziej żartobliwie o kobiecie dużo pijącej, spożywającej duże ilości wody lub innych cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. kobieta notorycznie nadużywająca alkoholu
(1.2) pot. pejor. kobieta będąca pod wpływem alkoholu
Wiktionary
(1.1) Na klatce schodowej leży rozczochrana pijaczka w chińskim szlafroku.
Wiktionary
IPA: pʲiˈjat͡ʃka, AS: pʹii ̯ačka
Wiktionary
rzecz. pijaństwo n., pijatyka ż., pijaczysko n., pijaczek m., pijany mos., pijalnia ż., picie n., pijawa ż., pijus mos.
:: fm. pijak m.
czas. upić dk., upijać ndk., pić ndk., pijać ndk.
przym. pijacki, pijany, pitny
przysł. pijacko
Wiktionary
(1.1) med. alkoholiczka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ożralica.
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ożralica.
Wiktionary
ekspresywnie: mężczyzna nadużywający alkoholu; bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
ktoś nałogowo pijący alkohol; alkoholik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nadużywająca alkoholu
(1.2) pot. osoba będąca pod wpływem alkoholu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. przesączone alkoholem ciasto z makiem
Wiktionary
(1.1) Wujek Kazio to straszny pijak!
(1.2) Samochód potrącił pijaka.
(2.1) Bez wódki i maku nie da się upiec prawdziwego pijaka.
Wiktionary
IPA: ˈpʲijak, AS: pʹii ̯ak
Wiktionary
rzecz. pijaństwo n., pijatyka ż., pijalnia ż., pijus m., pijawka ż., picie n.
:: fż. pijaczka ż.
:: zdrobn. pijaczek m., pijaczyna m.
:: zgrub. pijaczysko n.
czas. wypić, upić, upijać, pić ndk., pijać ndk.
przym. pijacki, pijany, pitny, piwny
przysł. pijacko
Wiktionary
(1.1) alkoholik, bibosz, opój; przest. opilca, opilec; pogard. moczygęba, moczymorda, pijaczyna, pijaczysko, pijus; środ. więz. bejc; gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|ożralec, ożyrok., gw-pl|Górny Śląsk|pulyr.; lwów|chirus.; stpol. hirus
(1.2) pijany
Wiktionary
lokal, w którym kupuje się i pije różne napoje, zazwyczaj charakterystyczne dla danego miejsca i przy większym wyborze, niż w tradycyjnych barach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalne miejsce lub budynek, w którym coś się pija
Wiktionary
(1.1) Wodę z dwóch ostatnich ujęć wykorzystuje się do kuracji pitnej w pijalni, zaś z pozostałych jest pompowana do połączonych podziemnych zbiorników, a potem używana do kąpieli.
Wiktionary
IPA: pʲiˈjalʲɲa, AS: pʹii ̯alʹńa
Wiktionary
rzecz. picie n., pijanie n., pijak m., pijaczka ż., pijawka ż., opój m., pijus m., pijanica m., piwo n., pijany mos.
czas. upić, pić ndk., pijać ndk., wypić dk., wypijać ndk., spijać ndk., spić dk.
przym. pijalny, pijany, pijalniany
Wiktionary
1. atrakcyjność smakowa napoju;
2. zdatność do picia
SJP.pl
nadający się do picia, przygotowany lub podany w sposób nieszkodzący zdrowiu (np. pijalna woda); pitny (częściej)
SJP.pl
mieć w zwyczaju picie jakiegoś napoju, np. ziół, kawy, alkoholu, co jakiś czas
SJP.pl
1. potocznie: kobieta nadużywająca alkoholu; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym);
2. gatunek borówki; łochynia, borówka bagienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. pijak
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. pogard. pijaczka
(2.2) bot. pot. roślina z gatunku nazwa systematyczna|Vaccinium uliginosum|L.|ref=tak., borówka bagienna
Wiktionary
(1.1) Niepotrzebnie martwisz się o tego pijanicę, pewnie znów śpi w jakiejś bramie.
(2.2) Kazia nazbierała kosz grzybów i piekiełko pijanicy.
Wiktionary
IPA: ˌpʲijä̃ˈɲit͡sa, AS: pʹii ̯ä̃ńica
Wiktionary
rzecz. pijalnia ż., pijany mos., pijaństwo
czas. pić ndk.
przym. pijany, pijacki, pitny
Wiktionary
(1.1) pijaczyna
(2.1) zob. łochynia.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pijać.
Wiktionary
czas. upić, pijać ndk.
rzecz. picie n., pijalnia ż., pijus mos., pijawa ż., pijak mos./mrz.
Wiktionary
potocznie: człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlaj, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijanista, pijus
SJP.pl
zdrobnienie od: pijany; pijaniuteńki, pijaniutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pijany
Wiktionary
IPA: ˌpʲijä̃ɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: pʹii ̯ä̃ńüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. pijany, pijacki
rzecz. pijany mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: pijany; pijaniusieńki, pijaniutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: pijany
Wiktionary
IPA: ˌpʲijä̃ɲuˈtɛ̃ɲci, AS: pʹii ̯ä̃ńutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: pijany; pijaniusieńki, pijaniuteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: pijany
Wiktionary
IPA: ˌpʲijä̃ˈɲutʲci, AS: pʹii ̯ä̃ńutʹḱi
Wiktionary
przym. pijany
rzecz. pijany mos.
Wiktionary
Pijanów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Do 1954 roku istniała gmina Pijanów.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Tekli w Mninie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pijactwo;
1. alkoholizm, uzależnienie od alkoholu, nałóg częstego upijania się;
2. pijatyka, pijacka uczta; libacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nałogowe nadużywanie alkoholu
(1.2) nietrzeźwość, stan upojenia alkoholowego
(1.3) libacja alkoholowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pijanica m./ż., pijaczka ż., pijaczek mos., pijak m.
czas. pić ndk., napić dk., upijać ndk., upić dk., upijać się ndk., upić się dk.
przym. pijany, pijacki
Wiktionary
(1.1) alkoholizm, zaglądanie do kieliszka, opilstwo
(1.2) nietrzeźwość
Wiktionary
mieć w zwyczaju picie jakiegoś napoju, np. ziół, kawy, alkoholu, co jakiś czas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pod wpływem alkoholu
(1.2) przen. książk. w stanie euforii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba nietrzeźwa
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: pijać
Wiktionary
(1.1) Proszę mnie nie dotykać! Pan jest pijany!
(2.1) Policja znalazła pijanego na chodniku.
Wiktionary
IPA: pʲiˈjãnɨ, AS: pʹii ̯ãny
Wiktionary
rzecz. pijak m., pijaczka ż., pijus m., pijaczyna m., pijaczek m., opój m., pijaństwo n., popijawa ż., pijanica m./ż., pijana ż., pijawka ż., pijalnia ż.
czas. pić, pijać, popijać, podpijać
przym. pitny, pijacki
:: zdrobn. pijaniutki, pijaniusieńki
Wiktionary
(1.1) nietrzeźwy, podchmielony, spity, upity, wcięty, zalany, schlany, na gazie, na cyku, nachlany, nabombany, wstawiony, pod wpływem alkoholu, w stanie wskazującym na spożycie, dziabnięty, na rauszu, na bani, napity, ubzdryngolony, ululany, zalany, zaprawiony, zapruty, napruty, zamroczony alkoholem, podochocony, w stanie nietrzeźwości, odurzony alkoholem, urżnięty, nagazowany, nabzdryngolony, mający w czubie, kurzy mu się z czuba, kirznięty, nabąbelkowany, zapity, podchmielony, pod dobrą datą, zanietrzeźwiony; eufem. zawiany, zmęczony, chory na nogi, zakręcony, łyżwa się komuś odpięła, w ciasnych butach; grub. nawalony; wulg. najebany, napierdolony
(2.1) pijak; gw-pl|Śląsk Cieszyński|opiły., gw-pl|Górny Śląsk|naprany.
Wiktionary
1. członek rzymskiego zakonu założonego przez św. Józefa Kalasantego;
2. środowiskowo: pracownik zajmujący się public relations
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu pijarskiego;
(1.2) środ. pracownik zajmujący się PR (public relations)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. public relations
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spotykaliśmy się u pijarów na rekolekcjach powołaniowych.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pijarka ż.
przym. pijarski, popijarski
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego, powstałego przy zakonie pijarów: Instytut Córek Maryi Sióstr Szkół Pobożnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z Instytutu Córek Maryi Sióstr Szkół Pobożnych;
Wiktionary
(1.1) Marysia mieszka na stancji u sióstr pijarek w Krakowie.
Wiktionary
rzecz. pijar mos.
przym. pijarski, popijarski
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego, powstałego przy zakonie pijarów: Instytut Córek Maryi Sióstr Szkół Pobożnych
SJP.pl
pogardliwie: kobieta zawodowo dbająca o dobry wizerunek i akceptację danej osoby, firmy lub organizacji; PR-ówka, pijarówka
SJP.pl
człowiek związany z public relations, pośredniczący w kontaktach, np. polityka - media, podejmujący działania mające na celu wpływanie na opinię odbiorców; PR-owiec, piarowiec
SJP.pl
kobieta zawodowo dbająca o dobry wizerunek i akceptację danej osoby, firmy lub organizacji; PR-ówka, pijarówa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zobacz. PR-owski
Wiktionary
IPA: ˌpʲijaˈrɔfsʲci, AS: pʹii ̯arofsʹḱi
Wiktionary
(1.1) PR-owski
Wiktionary
odnoszący się do pijarów (członków rzymskiego zakonu założonego przez św. Józefa Kalasantego), związany w jakiś sposób z pijarami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zakonu pijarów albo członka tego zakonu
Wiktionary
(1.1) Pracę pijarskich szkół przerwały rozbiory.
Wiktionary
rzecz. pijar m., pijarka ż.
przym. popijarski
Wiktionary
1. członek rzymskiego zakonu założonego przez św. Józefa Kalasantego;
2. środowiskowo: pracownik zajmujący się public relations
SJP.pl
Zakon pijarów – potoczna nazwa Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych (Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum), czyli Zakonu Szkół Pobożnych – zakonu ustanowionego przez papieża Grzegorza XV 18 listopada 1621 r. (regułę zatwierdzono rok później). Korzenie swe wywodzi jednak od roku 1597, kiedy to św. Józef Kalasancjusz otworzył pierwszą bezpłatną i powszechną szkołę podstawową w Europie.
Wikipedia
pijacka uczta; biba, libacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczta skoncentrowana wokół picia alkoholu w dużych ilościach
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpʲijaˈtɨka, AS: pʹii ̯atyka
Wiktionary
rzecz. pijaczka ż., pijak m.
przym. pijacki
Wiktionary
(1.1) libacja, popijawa, melanż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. gwara. tęcza
(1.2) przest. popijawa
(1.3) zgrub. od: pijawka
Wiktionary
rzecz. picie n., pijanie n., wypicie n., wypitek m., napitek m., pijawka ż., pijaweczka ż., pijus m., pijuska ż., pijak m., pijaczka ż., pijaczek m., piwo n., piwko n., wypijanie n., pijaństwo n., upicie n., upijanie n.
czas. pić ndk., pijać ndk., wypić dk., wypijać ndk., spić dk., spijać ndk., upić dk., upijać ndk.
przym. pijacki, pijawkowy, pijany, piwny
przysł. pijacko
Wiktionary
podobny do pijawek pasożyt raków rzecznych, zaliczany do typu pierścienic, zamieszkujący wody Północnej i Środkowej Europy
SJP.pl
zdrobnienie od: pijawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pijawka
Wiktionary
IPA: ˌpʲijaˈvɛt͡ʃka, AS: pʹii ̯avečka
Wiktionary
rzecz. pijawa ż.
Wiktionary
1. przedstawiciel podgromady zwierząt wodnych z typu pierścienic, żywiący się krwią zwierzęcą i ludzką;
2. osoba bogacąca się pracą innych ludzi;
3. szybko rozwijający się pęd, wyrastający pionowo z konarów starych drzew; wilk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. drobne zwierzę wodne z typu pierścienic;
(1.2) przen. ktoś, kto czerpie korzyści z innych
(1.3) daw. przen. lichwiarz
(1.4) leśn. boczny pęd wyrastający poniżej korony
(1.5) łow. mały zawzięty pies do polowań na dziki i niedźwiedzie
Wiktionary
3 cieki w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Pijawki stosuje się w lecznictwie w schorzeniach układu krążenia.
(1.2) Jego była żona to prawdziwa pijawka… Po rozwodzie wzięła wszystkie jego pieniądze!
Wiktionary
IPA: pʲiˈjafka, AS: pʹii ̯afka
Wiktionary
rzecz. pijany mos., pijaczek mos., pijalnia ż., picie n., pijawa ż., pijus mos., pijak mos./mrz.
czas. upić dk., pijać ndk.
przym. pijany, pitny
Wiktionary
1. przedstawiciel podgromady zwierząt wodnych z typu pierścienic, żywiący się krwią zwierzęcą i ludzką;
2. osoba bogacąca się pracą innych ludzi;
3. szybko rozwijający się pęd, wyrastający pionowo z konarów starych drzew; wilk
SJP.pl
Pijawki, pijawki właściwe (Hirudinea) – podgromada zwierząt z typu pierścienic (Annelida) obejmująca ponad 500 – w większości eurytopowych – gatunków zaopatrzonych w jedną lub dwie przyssawki. Prowadzą pasożytniczy lub drapieżny tryb życia. Są blisko spokrewnione ze skąposzczetami, mają z nimi wiele cech wspólnych i włączane są z nimi do siodełkowców (Clitellata). Większość pijawek to zwierzęta wodne lub amfibiotyczne, gatunki lądowe należą do rzadkości.
Wikipedia
rodzina słodkowodnych pierścienic
SJP.pl
Pijawkowate (Hirudinidae) – rodzina słodkowodnych i amfibiotycznych pierścienic zaliczanych do pijawek szczękowych (Hirudiniformes). Obejmuje gatunki krwiopijne, występujące na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. Pijawkowate mają dobrze rozwinięte szczęki i pięć par oczu ułożonych w półkole na spodniej części ciała. Segmenty ciała podzielone są na pięć podpierścieni. Gatunki z tej rodziny żywią się krwią kręgowców.
Wikipedia
gatunek ptaka będącego jedynym przedstawicielem rodziny pijawników z rzędu siewkowych; stróż krokodyli, żwirowiec nilowy
SJP.pl
Pijawnik, stróż krokodyli, żwirowiec nilowy (Pluvianus aegyptius) – gatunek ptaka będącego jedynym przedstawicielem rodziny pijawników (Pluvianidae) z rzędu siewkowych (Charadriiformes). Występuje w Afryce Subsaharyjskiej, aż po centralną część kontynentu. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. pijak
Wiktionary
rzecz. pijalnia ż., pijawka ż., pijak m., pijaczka ż., piwo n., pijanie n., wypijanie n., wypicie n., upijanie n., upicie n., picie n., spijanie n., spicie n., opijanie n., opicie n., dopijanie n., dopicie n., pijawa ż., popijawa ż., pijaczek m., pijany mos.
czas. pić ndk., pijać ndk., wypijać ndk., wypić dk., upijać ndk., upić dk., spijać ndk., spić dk., opijać ndk., opić dk., dopijać ndk., dopić dk.
przym. pitny, pijacki, piwny, pijany
przysł. pijacko
Wiktionary
(1.1) pijak
Wiktionary
1. jeden z czterech kolorów w kartach;
2. karta w takim kolorze;
3. rodzaj gry karcianej;
4. ostry szczyt górski;
5. najwyższy róg żagla gaflowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czarnym listkiem w kształcie serca; karta tego koloru;
(1.2) w liczbie mnogiej piki: rodzaj gry karcianej;
(1.3) szczyt (w nazwach niektórych rosyjskich gór)
(1.4) gwałtowny i krótkotrwały wzrost wartości sygnału
przymiotnik
(2.1) należący do pików (1.1)
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: pika
Wiktionary
Pik (fr. pique – grot, pika) – jeden z czterech kolorów w kartach typu francuskiego, oznaczony czarnym pojedynczym listkiem .
Odpowiednikiem pików w talii niemieckiej są wina, w talii szwajcarskiej – tarcze, a w talii włosko-hiszpańskiej miecze.
Wikipedia
(1.1) Miałem w ręku pięć pików.
(1.3) Szczytem marzeń każdego alpinisty jest zdobycie Piku Komunizmu.
(1.4) Na obrazie z oscyloskopu naukowiec zauważył niepokojące piki.
(2.1) Dołożyłem damę pik.
Wiktionary
IPA: pʲik, AS: pʹik
Wiktionary
(1.3-4) rzecz. pika ż.
(1.3-4) czas. pikować
(1.1,2.1) przym. pikowy
Wiktionary
(1.1) wino, reg. śl. grin.
(2.1) pikowy
Wiktionary
1. broń z długiego drzewca i małego ostrego grotu, używana dawniej przez piechotę europejską;
2. gęsta, prążkowana tkanina jedwabna lub bawełniana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. broń drzewcowa piechoty, używana przede wszystkim przeciwko kawalerii;
(1.2) włók. rodzaj gęstej tkaniny bawełnianej lub jedwabnej
(1.3) daw. uczn. stud. gw-pl|Lublin. ocena niedostateczna
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: pikać
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dzida, spisa, włócznia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. pikować
przym. pikowany
rzecz. pikinier mos.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc. pique
(1.2) etym|franc. piqué
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pike
* czeski: (1.1) píka ż.
* esperanto: (1.1) neol. pikeo, pikstango, także. lanco
* hiszpański: (1.1) pica ż.
* kataloński: (1.1) pica ż.
* niderlandzki: (1.1) piek, spies ż.
* niemiecki: (1.1) Spieß m.
* rosyjski: (1.1) пика ż.
* szwedzki: (1.1) pik w.
* ukraiński: (1.1) піка ż.
* węgierski: (1.1) pika; (1.2) piké
* wilamowski: (1.1) pik ż.
* włoski: (1.1) picca ż.
źródła.
== pika (język angielski.) ==
thumb|pika (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. szczekuszka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲika, AS: pʹika
Wiktionary
czas. pikować
przym. pikowany
rzecz. pikinier mos.
Wiktionary
(1.1) dzida, spisa, włócznia
Wiktionary
potocznie:
1. wydawać krótki, słaby, urywany głos; piszczeć;
2. o sercu: bić, uderzać;
3. kłuć lekko kogoś lub coś;
4. potocznie w mediach: zagłuszać wypowiedź piszczącym dźwiękiem
SJP.pl
przesieka w lesie
SJP.pl
konny uczestnik korridy uzbrojony w pikę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. konny uczestnik korridy, który kłuje byka piką osłabiając w ten sposób mięśnie jego karku, czym powoduje obniżenie pozycji rogów do poziomu mulety
Wiktionary
IPA: pʲiˈkadɔr, AS: pʹikador
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pikać.
Wiktionary
rzecz. pikadło n., pikawa ż., pikawka ż.
czas. pikać ndk., piknąć dk.
Wiktionary
1. dwuznaczny, często nieprzyzwoity charakter jakiejś wypowiedzi lub zajścia;
2. element jakiejś sprawy lub wypowiedzi, który nadaje jej cechy sensacji
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pikantnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pikantny
SJP.pl
1. ostrość w smaku;
2. zespół cech charakterystycznych dla sensacji, najczęściej w połączeniu z nieprzyzwoitością lub złośliwością
SJP.pl
1. odznaczający się ostrym, silnie piekącym smakiem (np. pikantna papryka);
2. nadający jakiejś sprawie lub wypowiedzi charakter sensacji, a także: typowy dla sensacji, o cechach sensacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ostry w smaku, mający dużo drażniących język przypraw
(1.2) dowcipny z odcieniem nieprzyzwoitości
Wiktionary
(1.1) Ten trunek jest słodkawy, ale z wyraźnym pikantnym akcentem.
(1.2) Znasz jakiś pikantny dowcip?
Wiktionary
IPA: pʲiˈkãntnɨ, AS: pʹikãntny
Wiktionary
rzecz. pikanteria ż., pikantność ż.
przysł. pikantnie
Wiktionary
(1.1) ostry
(1.2) nieprzyzwoity, pieprzny
Wiktionary
samochód półciężarowy z platformą bagażową w miejscu tylnych siedzeń; pickup, pick-up
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. mały samochód dostawczy, wersja samochodu osobowego z platformaatformą bagażową zamiast tylnych siedzeń
Wiktionary
Pick-up (ang. tu: zabrać, podwieźć), pikap – typ nadwozia dostawczego lub terenowego samochodu osobowego, charakteryzujący się skrzynią ładunkową znajdującą się zaraz za kabiną pasażerską.
Kabina może być:
Wikipedia
IPA: pʲi'kap, AS: pʹikap
Wiktionary
(1.1) pick-up, półciężarówka
Wiktionary
kraina historyczna we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna we Francji, położona w północnej części kraju nad kanałem La Manche;
(1.2) geogr. hist. adm. były region administracyjny we Francji; zniesiony w 2016 roku;
Wiktionary
Pikardia (fr. Picardie) – kraina historyczna i dawny region administracyjny (1960–2015) we Francji, położone w północnej części kraju, nad kanałem La Manche. Ważny region rolniczy. Od 1 stycznia 2016 jest częścią nowo powstałego regionu Hauts-de-France.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Francja
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Pikardyjczyk mos., Pikardyjka ż., pikardyjski mrz.
przym. pikardyjski, pikardzki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Picardy
* arabski: (1.1) بيكاردي
* baskijski: (1.1) Pikardia
* białoruski: (1.1) Пікардыя ż.
* chorwacki: (1.1) Pikardija ż.
* francuski: (1.1) Picardie
* hiszpański: (1.1) Picardía
* niemiecki: (1.1) Picardie ż.; (1.2) Picardie ż.
* pikardyjski: (1.1) Picardie
* rosyjski: (1.1) Пикардия ż.
* słoweński: (1.1) Pikardija ż.
* ukraiński: (1.1) Пікардія ż.
* włoski: (1.1) Piccardia ż.; (1.2) Piccardia ż.
źródła.
== Pikardia (język baskijski.) ==
thumb|Pikardia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Pikardia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲiˈkardʲja, AS: pʹikardʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Pikardyjczyk mos., Pikardyjka ż., pikardyjski mrz.
przym. pikardyjski, pikardzki
Wiktionary
mieszkaniec Pikardii (krainy we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pikardii
Wiktionary
rzecz. Pikardia ż.
:: fż. Pikardyjka ż.
przym. pikardyjski, pikardzki
Wiktionary
mieszkanka Pikardii (krainy we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pikardii
Wiktionary
rzecz. Pikardia ż.
:: fm. Pikardyjczyk mos.
przym. pikardyjski, pikardzki
Wiktionary
1. przymiotnik od: Pikardia;
2. owczarek pikardyjski i spaniel pikardyjski - rasy psów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Pikardii lub Pikardyjczyków
(1.2) pochodzący z Pikardii lub wytworzony na tamtejszy sposób
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. etnolekt romański, blisko powiązany z francuskim, używany w Pikardii i części Belgii;
Wiktionary
(1.1) Wyzionął ducha na pikardyjskiej ziemi w bitwie pod Crécy. Albo może nawet jeszcze wcześniej, wtedy, gdy ujrzał swą siostrę, Eudeline, hańbioną przez ojca.
Wiktionary
rzecz. Pikardia mrz., Pikardyjczyk mos., Pikardyjka ż., pikardyjskość ż., pikard mos.
przym. pikardzki
Wiktionary
(1.1-2) pikardzki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem pikardyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem pikardyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku pikardyjskim
Wiktionary
IPA: ˌpʲikarˈdɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: pʹikardyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Pikardią lub Pikardyjczykami
Wiktionary
(1.1) (…) pewni księża przebywający na górze Tabor (…) zarazili swą doktryną około czterystu wiernych obojga płci, którzy obecnie w ślad za nimi wyznają herezję pikardzką (…)
(1.1) Malarstwo Ozenfanta aż do I wojny związane było tematycznie z pejzażem, na co wpłynęło niewątpliwie jego dzieciństwo spędzone na wsi pikardzkiej (…)
Wiktionary
rzecz. Pikardia ż., pikardyjski mrz., Pikardyjczyk mos., Pikardyjka ż.
przym. pikardyjski
Wiktionary
(1.1) pikardyjski
Wiktionary
powieść, opowieść pikarejska, romans pikarejski: romans awanturniczy, którego głównym bohaterem jest bezdomny włóczęga przedstawiony w satyrycznym obrazie epoki; powieść łotrzykowska (romans łotrzykowski); powieść szelmowska (romans szelmowski)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z powieścią pikarejską (powieścią łotrzykowską, powieścią szelmowską), dotyczący tego rodzaju powieści
Wiktionary
powieść łotrzykowska; picaresca; romans awanturniczy, należący do literatury ludowo-mieszczańskiej, w którym przedstawienie losów przedsiębiorczego i przebiegłego włóczęgi-oszusta służy ukazaniu satyrycznego obrazu epoki
SJP.pl
Powieść łotrzykowska, powieść pikarejska, szelmowska (hiszp. novela picaresca) – romans awanturniczy przedstawiający losy przebiegłego i pomysłowego włóczęgi-oszusta, ukazujący zarazem satyryczny obraz epoki.
Za pierwowzór powieści łotrzykowskiej uważa się anonimową hiszpańską powieść pt. Łazik z Tormesu.
Wikipedia
potocznie: obraz, wzór dekoracyjny kojarzący się z obrazami Pabla Picassa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. abstrakcyjne malarstwo bądź rzeźba; element zdobniczy niezbyt zrozumiały dla laika
(1.2) pot. coś brzydkiego
(1.3) pot. coś niezrozumiałego
Wiktionary
potocznie: serce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. więz. serce
(1.2) gwałtowne pikanie
Wiktionary
(1.1) Pikawa mu stawa w tem wolnym konaniu… sic.
Wiktionary
IPA: pʲiˈkava, AS: pʹikava
Wiktionary
rzecz. pikawka ż., pikanie n.
czas. pikać
Wiktionary
(1.1) zob. serce.
Wiktionary
zdrobnienie od: pikawa (serce)
SJP.pl
skórzany hełm okuty blachą i zakończony ostrym grotem, noszony dawniej przez wojsko pruskie i niemieckie; pikielhauba
SJP.pl
lina, która wraz z gardafałem służy do stawiania i zrzucania żagla gaflowego
SJP.pl
Pikfał – element olinowania ruchomego występujący przy ożaglowaniu gaflowym. Fał ten mocowany jest do piku gafla zazwyczaj przez wodzik (prowadnicę). Przy żaglu występuje w parze z gardafałem. Podczas stawiania ożaglowania w pierwszej kolejności wybierany jest pikfał, aby unieść pik gafla, a następnie oba pikfał i gardafał.
Wikipedia
1. broń z długiego drzewca i małego ostrego grotu, używana dawniej przez piechotę europejską;
2. gęsta, prążkowana tkanina jedwabna lub bawełniana
SJP.pl
Piki – gra karciana dla czterech osób. Gra się pełną talią kart, atutem jest zawsze pik. Osoby siedzące naprzeciw siebie grają razem w parze.
Gra składa się z deklaracji i rozgrywki.
Każdy gracz otrzymuje 13 kart i deklaruje, ile weźmie lew (od zera do trzynastu). Może też zadeklarować zero w ciemno. Wtedy, gdy nie weźmie ani jednej lewy dostaje dwa razy tyle, ile mógłby dostać grając zero w normalny sposób. Jeśli grając zero w normalny sposób weźmie choć jedną lewę, nie dostaje już punktów za zero.
Wikipedia
1. potocznie: uczestniczka pikiety;
2. środowiskowo: prostytutka
SJP.pl
potocznie: ten, kto pikietuje
SJP.pl
kąpiel garbarska stosowana do piklowania skór
SJP.pl
skórzany hełm okuty blachą i zakończony ostrym grotem, noszony dawniej przez wojsko pruskie i niemieckie; pikelhauba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. rodzaj hełmu wojskowego lub policyjnego, zazwyczaj wykonanego ze skóry i zakończonego grotem, stosowanego m.in. w wojsku Cesarstwa Niemieckiego;
Wiktionary
Pikielhauba (niem. Pickelhaube) – rodzaj hełmu zwieńczonego charakterystycznym szpikulcem, z dzwonem wykonywanym najczęściej ze skóry lub stali.
Wikipedia
1. zorganizowana grupa protestacyjna lub sam protest prowadzony przez tę grupę;
2. dawniej o warcie, służbie wartowniczej;
3. dawna francuska gra karciana opracowana i rozpowszechniona przez Charles'a Picquet'a, niegdyś znana pod nazwą ronflé
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) aktywna forma demonstracji lub protestu w sprawie społecznej lub politycznej przed siedzibą jakiejś instytucji lub w innym publicznym miejscu
(1.2) przest. grupa robotników obnosząca plakaty przed strajkującym zakładem i blokująca wejście łamistrajków
(1.3) jedna ze starych gier karcianych dla dwóch osób, pochodząca z Francji;
(1.4) przest. określenie jednostki piechoty, kawalerii albo wysuniętego posterunku wojskowego
(1.5) geod. bud. punkt pomiaru wysokościowego lub sytuacyjnego
(1.6) środ. gejowskie miejsce spotkań osób poszukujących anonimowego seksu;
(1.7) sport. w krokiecie kołek, od którego rozpoczynana jest gra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pikieta przed ambasadą Chin skandowała hasła za wolnym Tybetem.
(1.2) Pikieta strajkujących związkowców nie wpuściła dyrektora na teren fabryki.
(1.3) Zwycięzcą w pikietę jest gracz, który uzyskał w całej grze więcej punktów.
(1.4) Cała pikieta liczyła pięć drużyn pod dowództwem porucznika.
(1.5) Aby określić pikietę, należy wykonać trzy dokładne pomiary.
(1.6) Pod Teatrem Słowackiego była kiedyś najsłynniejsza pikieta w mieście.
(1.7) W krokiecie kulę przetacza się według ustalonego porządku począwszy od pikiety poprzez sześć bramek.
Wiktionary
IPA: pʲiˈcɛta, AS: pʹiḱeta
Wiktionary
rzecz. pikiet m., pikietaż m.; pikieciarz m., pikietujący m.
czas. pikietować ndk.
przym. pikietowy
Wiktionary
(1.1) protest, wiec
(1.3) ronflé, cent
(1.4) pikiet, posterunek, placówka, czujka
(1.7) baba
Wiktionary
przebyta odległość mierzona w kilometrach; kilometraż, kilometracja
SJP.pl
Pikietaż (kilometraż, kilometracja) – określenie miejsca na drodze lub linii kolejowej poprzez podanie odległości od jej początku. Odległość tę na ogół podaje się z dokładnością do 1 metra w formacie (km) xx+yyy lub xx,yyy (km), gdzie:
Wikipedia
1. zbierać się w grupę protestacyjną lub protestować, najczęściej przed gmachem jakiegoś urzędu;
2. potocznie: pilnować, strzec czegoś
SJP.pl
w armiach XVI-XVIII w.: żołnierz piechoty wyposażony w pikę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz walczący przy użyciu piki (czasem kosy);
Wiktionary
Pikinierzy – formacja wojskowa powstała w XIV–XV w. Była pierwszą nowoczesną piechotą tamtej epoki. Ich charakterystyczną bronią była długa pika (początkowo długości 2,5, a później nawet 5,5 metra).
Uzbrojenie ochronne w postaci pancerzy, półpancerzy i hełmów posiadał jedynie pierwszy szereg i zewnętrzne szeregi boczne. Broń pikinierów stanowiły długie piki, kusze i broń palna, co w połączeniu ze schodkowym ustawieniem kolumn (batalii), składających się każda z kilku szeregów pikinierów (przeważnie tak zwane trzy batalie), dawało ich formacjom dużą manewrowość i przynosiło łatwe zwycięstwa nad rycerstwem feudalnym. Natarcie prowadzono, kierując w przeciwnika trzymane na wysokości głowy piki czterech pierwszych szeregów batalii, następne szeregi trzymały piki w pionie i w miarę wbijania się w szeregi wroga opuszczały je w jego kierunku. O szeregi pikinierów rozbijały się szarże konne, a ich szyki w obronie były bardzo trudne do przełamania.
Wikipedia
(1.1) Między pikinierami i za nimi stali żołnierze, których główną bronią był półtorametrowy goedendag […], połączenie maczugi z piką zdatne tak do zadawania ciosów obuchem jak pchnięć zamocowanym na głowicy szpikulcem.
(1.1) Ledwo pół wieku po wojnach husyckich na polach bitewnych Europy królowała już artyleria, a popłoch budzili pikinierzy szwajcarscy i formacje lancknechtów Frundsberga – karne, zwarte, po plebejskiebejsku solidarne, wiernie naśladujące husycki styl wojowania.
Wiktionary
rzecz. pika ż.
Wiktionary
ugotowane kawałki zamarynowanych w occie warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. marynowane warzywa w ostrej zalewie octowej
Wiktionary
Pikle – mieszanka ogórków, marchwi, dyni, cebuli i zielonych pomidorów w ostrej marynacie warzywnej.
Po wstępnym krojeniu warzywa zostają posolone i są przechowywane w emaliowanej misce bądź kamiennym garnku. Po odcedzeniu płynu, nagromadzonego w wyniku procesów chemicznych zainicjowanych przez sól, warzywa zostają umieszczone w słoikach i zalane marynatą w wysokiej temperaturze, sporządzoną na bazie wody, cukru, gorczycy i octu. Słoiki zostają następnie hermetycznie zamknięte i poddane procesowi pasteryzacji.
Wikipedia
śledź lekko solony i wędzony w gorącym dymie
SJP.pl
Pikling – handlowa nazwa wędzonego śledzia. Pikling jest to śledź wędzony w całości – z wnętrznościami (w tym również z mleczem lub ikrą). Pikling pochodzi z kuchni niemieckiej, a przyrządza i spożywa się go również w Polsce, na Wyspach Brytyjskich, w Holandii oraz w Norwegii. Wędzone na gorąco w dymie o temperaturze powyżej 40 stopni Celsjusza, nie wymagają gotowania.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny używany jako bardzo skuteczny fitotoksyczny bojowy środek trujący
SJP.pl
Pikloram – organiczny związek chemiczny, jeden z najskuteczniejszych fitotoksycznych bojowych środków trujących.
Tordon jest białym proszkiem, rozpuszcza się w wodzie, nierozpuszczalny w olejach. Jako pochodna kwasu pikolinowego należy do grupy herbicydów opartych na strukturze pirydyny.
Wikipedia
obmywać surową skórę podczas kąpieli garbarskiej w celu zakonserwowania jej przed właściwym garbowaniem
SJP.pl
potocznie: zapiszczeć, wydać krótki, słaby głos, najczęściej urywany lub uderzyć, ukłuć, podrażnić coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pikać)
(1.1) dokonany od|pikać.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pʹiknõńć
Wiktionary
rzecz. pikanie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: piknik
SJP.pl
potocznie: zapiszczeć, wydać krótki, słaby głos, najczęściej urywany lub uderzyć, ukłuć, podrażnić coś
SJP.pl
zabawa towarzyska na wolnym powietrzu poza miastem; wycieczka; majówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj wypoczynku na łonie natury z jedzeniem zabranym ze sobą;
(1.2) kib. lekcew. kibic, który przychodzi na mecze, ale nie angażuje się w ruch kibicowski
Wiktionary
Piknik – forma wypoczynku, polegająca na spożywaniu posiłku na świeżym powietrzu, na wcześniej rozłożonym kocu.
Wikipedia
(1.1) W najbliższą sobotę urządzamy piknik nad rzeką.
Wiktionary
IPA: ˈpʲicɲik, AS: pʹiḱńik
Wiktionary
czas. piknikować ndk.
przym. piknikowy
rzecz. piknikowanie n.
Wiktionary
(1.1) majówka
Wiktionary
jeść, bawić się podczas pikniku (zabawy towarzyskiej na wolnym powietrzu poza miastem), uczestniczyć w pikniku
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. robić piknik
Wiktionary
(1.1) Lubimy z dziewczynami piknikować pod starym dębem przy ruczaju.
Wiktionary
rzecz. piknik mrz., piknikowanie n.
przym. piknikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) robienie pikniku
Wiktionary
(1.1) Zabrania się piknikowania na terenie rezerwatu!
Wiktionary
rzecz. piknik mrz.
czas. piknikować ndk.
przym. piknikowy
Wiktionary
piknikowiec;
1. uczestnik pikniku;
2. środowiskowo: sympatyk piłki nożnej, który na widowni tylko obserwuje grę i nie angażuje się w doping i sprawy klubowe; piknik
SJP.pl
piknikowicz;
1. uczestnik pikniku;
2. środowiskowo: sympatyk piłki nożnej, który na widowni tylko obserwuje grę i nie angażuje się w doping i sprawy klubowe; piknik
SJP.pl
przeznaczony na piknik, pomocny w przygotowaniu, zorganizowaniu pikniku (np. plecak piknikowy, kosz piknikowy) lub związany w jakiś inny sposób z piknikiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piknikiem, dotyczący pikniku
Wiktionary
(1.1) Zawiozła ich za to nad jezioro Källtorpssjön w Hagen, gdzie łąka schodziła łagodną krzywizną do wody, a pożółkłą trawę zasłaniały ludzkie ciała, ręczniki, wózki, rowery i torby piknikowe.
Wiktionary
IPA: ˌpʲicɲiˈkɔvɨ, AS: pʹiḱńikovy
Wiktionary
rzecz. piknik mrz., piknikowanie n.
czas. piknikować ndk.
Wiktionary
gęstościomierz do oznaczania gęstości cieczy i ciał stałych
SJP.pl
Piknometr (od gr. πυκνός „gęsty” i μέτρον „miara”) – naczynie szklane, które pozwala na dokładny pomiar masy cieczy przy ściśle określonej objętości. Metoda piknometryczna jest jednym z najprostszych sposobów wyznaczania gęstości cieczy (metod densymetrycznych).
Wikipedia
bilionowa część farada (jednostki pojemności elektrycznej równej przyrostowi wartości potencjału o jednego wolta, po dostarczeniu ładunku jednego kulomba)
SJP.pl
Farad (F) – jednostka pojemności elektrycznej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Przewodnik elektryczny ma pojemność elektryczną jednego farada, gdy zwiększa potencjał o 1 wolt po dostarczeniu ładunku 1 kulomba. W uproszczeniu pojemność jednego farada oznacza, że w przewodniku o potencjale jednego wolta można „umieścić” ładunek o wartości jednego kulomba.
Wikipedia
jednostka masy równa jednej bilionowej grama
SJP.pl
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od pikolak
Wiktionary
rzecz. pikolak m.
Wiktionary
dawniej o chłopcu usługującym w miejscach publicznych, najczęściej w hotelach, kawiarniach i restauracjach; pikolo; piccolo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. chłopak usługujący w restauracji, hotelu, itp.
Wiktionary
IPA: pʲiˈkɔlak, AS: pʹikolak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pikolaczek m.
Wiktionary
(1.1) pikolo
Wiktionary
pochodna pirydyny używana m.in. jako rozpuszczalnik i do skażania denaturatu
SJP.pl
Pikoliny (metylopirydyny) – trzy izomeryczne organiczne związki chemiczne z grupy heterocyklicznych amin o wzorze CH
3−C
5H
4N. Są to monometylowe pochodne pirydyny, różniące się pozycją podstawnika metylowego (α, β lub γ).
Wikipedia
jednostka objętości równa jednej bilionowej litra
SJP.pl
Litr, oznaczenie l (mała litera) – pozaukładowa jednostka objętości. W przeliczeniu na jednostki SI 1 l = 1/1000 m³ = 1 dm³.
W USA, Kanadzie, Australii do oznaczania tej jednostki stosuje się oficjalnie wielką literę L, w pozostałych krajach świata, w tym w Polsce, normą jest stosowanie małej litery l, choć stosowanie wielkiej litery jest również dopuszczalne.
Wikipedia
dawniej o chłopcu usługującemu w miejscach publicznych, najczęściej w hotelach, kawiarniach lub restauracjach; piccolo, pikolak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. chłopak usługujący w restauracji, hotelu, itp.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) muz. rodzaj fletu;
Wiktionary
IPA: pʲiˈkɔlɔ, AS: pʹikolo
Wiktionary
(1.1) pikolak
(2.1) pikulina, piccolo, flet piccolo, flecik
Wiktionary
jednostka długości równa jednej bilionowej metra (skrót: pm)
SJP.pl
Pikometr (symbol: pm) – podwielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden pikometr równa się 10−12 m. W notacji naukowej można go zapisać jako 1 E-12 m oznaczający 0,000 000 000 001 × 1 m (jedna bilionowa część metra).
Jest równy jednej milionowej mikrometra (mikrona) i był nazywany mikromikronem lub bikronem (nazwa od jednej bilionowej części metra).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Picornaviridae|ref=tak., wirus z rodziny małych wirusów o ikosaedralnej symetrii kapsydu z jednoniciowym RNA o dodatniej polarności;
Wiktionary
Pikornawirusy (łac. Picornaviridae, z gr. pico – bardzo mały (wirus RNA)) – rodzina wirusów charakteryzujących się następującymi cechami:
Wikipedia
(1.1) […] ponowne dodanie do systemu czystego białka przywraca wydajną translację pikornawirusów, nie wpływa natomiast na zmianę poziomu translacji HCV.
Wiktionary
Wikipedia
jednostka czasu równa 10^(-12) sekundy (skrót: ps)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. jednostka czasu równa jednej bilionowej części sekundy;
Wiktionary
Pikosekunda (ps) – jednostka czasu w układzie SI równa jednej bilionowej sekundy:
Jednostka stosowana w niektórych dziedzinach technicznych, zwłaszcza w telekomunikacji, a także w niektórych dziedzinach nauki, np. w fizyce cząstek.
Wikipedia
(1.1) Po następnych 20 pikosekundach elektron znajduje się już na przeciwległym końcu membrany, przemierzywszy całe centrum — ok. 40 angstremów […], dla atomu podróż niemalże dookoła świata.
Wiktionary
przym. pikosekundowy
Wiktionary
(1.1) symbol. ps
Wiktionary
pętelki robione szydełkiem na brzegu chusteczki, kołnierzyka; pikotek; pikotka
SJP.pl
pętelki robione szydełkiem na brzegu chusteczki, kołnierzyka.; pikot; pikotka
SJP.pl
Pikotek, pikot, pikotka – pętelka z nici wykonana w celu użytkowym lub zdobniczym wzdłuż krawędzi koronki lub wstążki, robótki szydełkowej, tkaniny dzianej lub we frywolitce. Pętle różnią się rozmiarem i formą (drobne oczka, ząbki, pętelki) w zależności od ich funkcji i zamysłu artystycznego.
„Picot”, wymawiane jako /piko/, jest zdrobnieniem pochodzącym od francuskiego czasownika piquer, „kłuć”.
Wikipedia
pętelki robione szydełkiem na brzegu chusteczki, kołnierzyka.; pikot; pikotek
SJP.pl
minerał z grupy spineli
SJP.pl
1. przeszywać ściegiem kilka warstw materiału;
2. robić przestrzeń dla gęsto rosnących roślin, rozsadzając je;
3. wykonywać manewr lotniczy w postaci pionowego lotu w dół
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) lecieć ostro w dół
(1.2) kraw. przeszywać ściegiem warstwę tkanin
(1.3) ogrod. sadzić ukorzenione rośliny w dołkach
Wiktionary
IPA: pʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: pʹikovać
Wiktionary
rzecz. pika ż., pikowanie n., pik m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzór utworzony przez zszywanie dwóch tkanin;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpʲikɔˈvãɲɛ, AS: pʹikovãńe
Wiktionary
czas. pikować
Wiktionary
kilka warstw materiału zszytych ściegiem podczas pikowania, pełniących rolę ozdób, najczęściej na kołnierzu
SJP.pl
krótki, ostry kołek z metalu lub drewna do tworzenia otworów, w które sadzi się rośliny; pikulec
SJP.pl
1. przymiotnik od: pik
2. przymiotnik od: pika
SJP.pl
kwas pikraminowy: zredukowany za pomocą podsiarczynu sodowego kwas pikrynowy, niegdyś wykorzystywany jako dodatek do kosmetyków, dziś wycofany z takiego zastosowania
SJP.pl
sól powstała z połączenia kwasu pikrynowego z innym związkiem chemicznym
SJP.pl
minerał o charakterystycznym gorzkim smaku, uwodniony siarczan potasu i magnezu
SJP.pl
silnie trujący organiczny związek chemiczny, dobrze rozpuszczalny w wodzie i alkoholach, wyodrębniany z nasion niektórych roślin azjatyckich
SJP.pl
Pikrotoksyna – organiczny związek chemiczny występujący w nasionach azjatyckich pnączy Anamirta cocculus, wykazujący silne działanie toksyczne.
Tworzy bezbarwne kryształy w formie igieł o temperaturze topnienia 203,5 °C, dobrze rozpuszczalne w etanolu i gorącej wodzie. Działanie toksyczne objawia się uczuciem palenia w jamie ustnej, rozszerzeniem źrenic, ślinotokiem, wymiotami, pragnieniem, zawrotami głowy, uczuciem lęku, osłabieniem i śpiączką. LD50 dla szczurów wynosi 33,3 μg/kg.
Wikipedia
sól kwasu pikrynowego, powstała podczas reakcji tego kwasu z niektórymi metalami i zasadami
SJP.pl
Pikryniany – sole kwasu pikrynowego (trinitrofenolu). Są w większości żółtymi substancjami krystalicznymi. Tworzą się w wyniku reakcji trinitrofenolu z odpowiednimi metalami lub zasadami. Mają właściwości wybuchowe, z reguły silniejsze od kwasu pikrynowego, stąd niektóre z nich są stosowane jako materiały wybuchowe (zwykle inicjujące).
Wikipedia
sól kwasu pikrynowego, powstała podczas reakcji tego kwasu z niektórymi metalami i zasadami
SJP.pl
Pikryniany – sole kwasu pikrynowego (trinitrofenolu). Są w większości żółtymi substancjami krystalicznymi. Tworzą się w wyniku reakcji trinitrofenolu z odpowiednimi metalami lub zasadami. Mają właściwości wybuchowe, z reguły silniejsze od kwasu pikrynowego, stąd niektóre z nich są stosowane jako materiały wybuchowe (zwykle inicjujące).
Wikipedia
kwas pikrynowy: związek nitrowy w postaci zielonkawych lub białawych kryształków, wybuchowy i silnie trujący, niegdyś stosowany w pociskach artyleryjskich
SJP.pl
żyłowa skała magmowa
SJP.pl
Pikryt, porfiryt pikrytowy – ciemna skała magmowa: wylewna lub hipabisalna. Drobno- lub średnioziarnista o strukturze porfirowej. W składzie najliczniejszy jest oliwin i augit tytanowy, może zawierać też w znaczniejszych ilościach takie minerały jak hornblenda i plagioklaz. Zawiera mało krzemionki, poniżej 45%.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
najmniejszy element obrazu bitmapowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. najmniejszy jednolity element obrazu wyświetlanego na ekranie, drukowanego lub uzyskiwanego za pomocą urządzeń przetwarzania obrazu (aparat cyfrowy, skaner);
Wiktionary
Piksel (ang. pixel) – najmniejszy jednolity (przedstawiający konkretny kolor) element obrazu prezentowanego na urządzeniach cyfrowych lub w formie drukowanej cyfrowo. Nazwa piksel jest zbitką angielskich słów pictures oraz element.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) megapiksel • subpiksel
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pikselizacja ż., pikseloza ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|pixel.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pixel
* arabski: (1.1) بكسل (bíksil) m.
* baskijski: (1.1) pixel
* bengalski: (1.1) পিক্সেল
* bośniacki: (1.1) piksel
* bułgarski: (1.1) пиксел m.
* chorwacki: (1.1) piksel m., točka
* czeski: (1.1) pixel
* duński: (1.1) pixel w.
* fiński: (1.1) pikseli
* francuski: (1.1) pixel
* hiszpański: (1.1) píxel m., pixel m.
* indonezyjski: (1.1) piksel
* islandzki: (1.1) díll, depill, pixill
* japoński: (1.1) ピクセル
* kataloński: (1.1) píxel m., pícsel m.
* koreański: (1.1) 화소
* niderlandzki: (1.1) pixel
* niemiecki: (1.1) Pixel n.
* norweski (bokmål): (1.1) piksel m.
* norweski (nynorsk): (1.1) piksel m.
* nowogrecki: (1.1) πίξελ n., εικονοστοιχείο n.
* perski: (1.1) پیکسل
* portugalski: (1.1) pixel, píxel
* rumuński: (1.1) pixel
* serbski: (1.1) пиксел
* szwedzki: (1.1) pixel w.
* turecki: (1.1) piksel
* ukraiński: (1.1) пі́ксель m.
* węgierski: (1.1) képpont
* wietnamski: (1.1) pixel, pel
* włoski: (1.1) pixel
źródła.
== piksel (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. piksel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiksɛl, AS: pʹiksel
Wiktionary
rzecz. pikselizacja ż., pikseloza ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pikselizacja ż., pikseloza ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|pixel.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pixel
* arabski: (1.1) بكسل (bíksil) m.
* baskijski: (1.1) pixel
* bengalski: (1.1) পিক্সেল
* bośniacki: (1.1) piksel
* bułgarski: (1.1) пиксел m.
* chorwacki: (1.1) piksel m., točka
* czeski: (1.1) pixel
* duński: (1.1) pixel w.
* fiński: (1.1) pikseli
* francuski: (1.1) pixel
* hiszpański: (1.1) píxel m., pixel m.
* indonezyjski: (1.1) piksel
* islandzki: (1.1) díll, depill, pixill
* japoński: (1.1) ピクセル
* kataloński: (1.1) píxel m., pícsel m.
* koreański: (1.1) 화소
* niderlandzki: (1.1) pixel
* niemiecki: (1.1) Pixel n.
* norweski (bokmål): (1.1) piksel m.
* norweski (nynorsk): (1.1) piksel m.
* nowogrecki: (1.1) πίξελ n., εικονοστοιχείο n.
* perski: (1.1) پیکسل
* portugalski: (1.1) pixel, píxel
* rumuński: (1.1) pixel
* serbski: (1.1) пиксел
* szwedzki: (1.1) pixel w.
* turecki: (1.1) piksel
* ukraiński: (1.1) пі́ксель m.
* węgierski: (1.1) képpont
* wietnamski: (1.1) pixel, pel
* włoski: (1.1) pixel
źródła.
== piksel (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. piksel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zniekształcenie obrazu cyfrowego bądź obrazu wideo tak, że widoczne są duże piksele zamiast obrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) celowe zamazanie obrazu kwadratami pikseli
(1.2) wada techniczna obrazu, na którym widoczne są niepożądane piksele;
Wiktionary
Pikselizacja (pot. pikseloza) – zjawisko deformacji obrazu polegające na jego wyświetlaniu w sposób widoczny, ukazując poszczególne wiązki pikseli, które nie są widoczne, gdy obraz jest widziany w pomniejszeniu, z większej odległości lub gdy zastosowano mniejszy stopień kompresji. W znacznym stopniu zjawisko pikselizacji można zminimalizować dzięki technikom redukcji artefaktów, m.in. antyaliasingowi oraz ditheringowi.
Wikipedia
rzecz. piksel m.
Wiktionary
zniekształcać obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; pikselować
SJP.pl
zniekształcać obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; pikselizować
SJP.pl
występowanie widocznych pikseli na obrazie cyfrowym lub video
SJP.pl
Pikselizacja (pot. pikseloza) – zjawisko deformacji obrazu polegające na jego wyświetlaniu w sposób widoczny, ukazując poszczególne wiązki pikseli, które nie są widoczne, gdy obraz jest widziany w pomniejszeniu, z większej odległości lub gdy zastosowano mniejszy stopień kompresji. W znacznym stopniu zjawisko pikselizacji można zminimalizować dzięki technikom redukcji artefaktów, m.in. antyaliasingowi oraz ditheringowi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. daw. Poitou (historyczna prowincja francuska)
Wiktionary
rzecz. Piktawianin mos., Piktawianka ż.
przym. piktawski
Wiktionary
grupa ściśle określonych znaków wykorzystywanych jako zamienniki liter przy zapisywaniu słów, treści
SJP.pl
związany z piktografią (grupą ściśle określonych znaków wykorzystywanych jako zamienniki liter przy zapisywaniu słów, treści), odnoszący się do piktografii
SJP.pl
1. wyraz przedstawiony za pomocą obrazka;
2. symbol jednoznacznie rozumiany przez ludzi wszystkich narodowości;
3. charakterystyczna forma w postaci kilku łączących się figur, powstałych po zgnieceniu łanów zboża na polach uprawnych, według niektórych wskutek ingerencji istot pozaziemskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojęcie przedstawione obrazem;
Wiktionary
Piktogram (łac. pictus — „narysowany” i stgr. γράμμα grámma — „pismo”) – przedstawienie pojęcia (opisywanego wyrazem bądź równoważnikiem zdania) za pomocą obrazka w oderwaniu od zapisu. Piktogramami są np. hieroglify, znaki drogowe i ostrzegawcze, oznaczenia przeciwpożarowe. Formą piktogramu jest również ideogram.
Wikipedia
IPA: pʲikˈtɔɡrãm, AS: pʹiktogrãm
Wiktionary
fotografia lub seria fotografii, na których model lub modelka są nadzy lub prawie nadzy; pictorial
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piktorializmem, dotyczący piktorializmu
Wiktionary
rzecz. piktorializm m., piktorialista m., piktorialistka ż.
przysł. piktorialistycznie
Wiktionary
nurt w fotografii, rzadziej w grafice, którego głównym założeniem jest nadanie dziełu cech typowych obrazom, dziełom sztuki malarskiej
SJP.pl
Piktorializm – nurt w fotografii artystycznej rozwijający się w Europie i Stanach Zjednoczonych od końca XIX wieku do około 1914 roku.
Wikipedia
charakterystyczny dla piktorializmu (nurtu w fotografii, rzadziej w grafice, którego głównym założeniem jest nadanie dziełu cech typowych obrazom, dziełom sztuki malarskiej)
SJP.pl
określenie czystych wartości kolorystycznych i fakturowych w malarstwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Piktami, dotyczący Piktów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język piktyjski;
Wiktionary
rzecz. Pikt mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pikul
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
krótki, ostry kołek z metalu lub drewna do tworzenia otworów, w które sadzi się rośliny; pikownik
SJP.pl
rodzaj niewielkiego fletu poprzecznego, o bardzo szerokim zakresie wysokich dźwięków; piccolo, pikolo
SJP.pl
osoba grająca na pikulinie (pikolu, piccolu - niewielkim flecie poprzecznym, o bardzo szerokim zakresie wysokich dźwięków)
SJP.pl
kobieta grająca na pikulinie (pikolu, piccolu - niewielkim flecie poprzecznym, o bardzo szerokim zakresie wysokich dźwięków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. błahostka, drobiazg, coś mało istotnego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dlaczego jednak ci ludzie (…) nie widzą również, że ich dzieci oraz wnuki będą za chwilę miały na głowie problemy takie, przy których zamknięta przez tydzień przychodnia na osiedlu to pikuś?
Wiktionary
Pikutkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Brześć Kujawski.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 292 mieszkańców. Jest ósmą co do wielkości miejscowością gminy Brześć Kujawski.
Wikipedia
gra z wykorzystaniem noża, w której zadaniem osoby uczestniczącej jest wbić nóż w ziemię po wykonaniu jednej z kilku określonych sztuczek
SJP.pl
Pikuty – gra zręcznościowa z wykorzystaniem noża, polegająca na jego wbijaniu w ziemię po wykonaniu określonej sztuczki. Dawniej bardzo popularna gra podwórkowa zwana również „grą w noża”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót
(1.1) = lotn. wojsk. pilot
Wiktionary
(1.1) Dwóch pilotów wojskowych odwiedziło w tym tygodniu Szkołę Podstawową im. por. pil. Franciszka Surmy w Gołkowicach.
Wiktionary
krótki wyrostek widoczny w preparatach elektromikroskopowych na komórkach licznych bakterii; fimbria
SJP.pl
Wikipedia
niewielki rekin
SJP.pl
mieszkaniec Piły
SJP.pl
mieszkanka Piły
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pilar − miasto w Argentynie wchodzące w skład zespołu miejskiego Buenos Aires. Według spisu z roku 2001 miasto liczyło 232 463 mieszkańców. Jedna z siedzib Uniwersytetu Austral.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obrabiarka do piłowania drewna; piła
SJP.pl
obrabiarka do piłowania drewna; piła
SJP.pl
Piła – samodzielne narzędzie lub część urządzenia w formie ząbkowanego ostrza służące do przerzynania materiałów takich jak drewno, kamień, metal i innych ciał stałych. Ostrze to wprawiane jest w ruch w zależności od rodzaju piły, np. za pomocą mięśni lub energii elektrycznej, parowej czy wodnej.
Wikipedia
→ pilarz
SJP.pl
Pilarski, Pilarska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 8,5 tys. osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
robotnik, którego głównym narzędziem pracy jest piła lub pilarka (elektryczna obrabiarka, najczęściej drewna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) drwal, który posługuje się piłą
Wiktionary
Pilarz – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1701 osoby.
Wikipedia
o cechach pilarzowatych (rodziny błonkówek obejmującej kilka tysięcy gatunków, z których większość to groźne szkodniki roślin uprawnych)
SJP.pl
Pilarzowate (Tenthredinidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i podrzędu rośliniarek, obejmująca ponad 5 tysięcy opisanych gatunków. Takson kosmopolityczny, najliczniejszy w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Gąsienicowate larwy są fitofagami. Wiele gatunków to szkodniki roślin uprawnych oraz drzew leśnych.
Wikipedia
o cechach pilarzowatych (rodziny błonkówek obejmującej kilka tysięcy gatunków, z których większość to groźne szkodniki roślin uprawnych)
SJP.pl
o cechach pilarzowych (nadrodzina błonkówek)
SJP.pl
Pilarzowe (Tenthredinoidea) – nadrodzina błonkówek z podrzędu rośliniarek.
Przedstawiciele tej grupy wyróżniają się od innych rośliniarek zwężonym pośrodku przedpleczem, brakiem szwu sutura transscutalis na śródpleczu oraz obecnością dwóch ostróg na wierzchołkowej części goleni przedniej pary odnóży.
Wikipedia
o cechach pilarzowych (nadrodzina błonkówek)
SJP.pl
płaski filar przyścienny z bazą i głowicą, pełniący w architekturze funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną; pilastr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. filar ustawiony przy ścianie lub częściowo w nią wtopiony, nieznacznie występujący przed lico ściany;
Wiktionary
Pilaster – element architektoniczny w formie płaskiego filara, nieznacznie występującego przed lico ściany. Pełni on funkcje zarówno konstrukcyjną, jak i dekoracyjną (rozczłonkowuje ścianę). Może stanowić część obramienia otworów okiennych, drzwiowych lub bramnych. W starożytności pilastry występowały dużo rzadziej niż półkolumny i używane były głównie w architekturze rzymskiej.
Wikipedia
(1.1) Ten pilaster jest pięknie zdobiony.
Wiktionary
IPA: pʲiˈlastɛr, AS: pʹilaster
Wiktionary
rzecz. pilastr m., pilastrowanie n.
przym. pilastrowy
Wiktionary
(1.1) pilastr
Wiktionary
płaski filar przyścienny z bazą i głowicą, pełniący w architekturze funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną; pilaster
SJP.pl
stawiać pilastry
SJP.pl
szereg pilastrów (płaskich filarów przyściennych z bazą i głowicą, pełniących w architekturze funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną)
SJP.pl
związany z pilastrami (płaskimi filarami przyściennymi z bazą i głowicą, pełniącymi w architekturze funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną), charakterystyczny dla takich filarów (np. głowica pilastrowa, trzon pilastrowy)
SJP.pl
o sposobach dachówkowego pokrycia dachów: utworzony poprzez częściowe nałożenie na siebie dachówek
SJP.pl
W Polsce:
Wikipedia
system ćwiczeń ruchowych z początku XX wieku, połączenie baletu, jogi i gimnastyki izometrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. system ćwiczeń mający na celu rozciągnięcie i uelastycznienie wszystkich mięśni ciała;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) System pilates to połączenie jogi, baletu i ćwiczeń izometrycznych.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) fitness
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pilates, Pilates
* baskijski: (1.1) pilates
* duński: (1.1) pilates
* niemiecki: (1.1) Pilates n.
* rosyjski: (1.1) пилатес m.
źródła.
== pilates (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pilates
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Pilates
Wiktionary
potrawa popularna na Bliskim Wschodzie, ryż z kawałkami baraniny i ostrymi przyprawami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. potrawa z ryżu, ostrych przypraw i mięsa, najczęściej baraniego, pochodząca z Bliskiego Wschodu;
Wiktionary
Pilaw (tur. pilav, pers. پلو, polou, hindi पुलाव, pulaw, ros. плов, plow) – tradycyjna potrawa wschodnia, sporządzana z ryżu lub bulguru z dodatkiem warzyw, kawałków mięsa (baraniny, drobiu lub ryb) oraz dużej ilości ostrych przypraw. Dzięki specjalnej technice gotowania (również nazywanej pilawem) ziarenka ryżu pozostają osobno.
Wikipedia
(1.1) Moim zdaniem, w tym pilawie jest za mało mięsa.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilaf, AS: pʹilaf
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie
SJP.pl
W Polsce
Wikipedia
mieszkaniec Pilawy
SJP.pl
mieszkanka Pilawy
SJP.pl
przymiotnik od: Pilawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pilawą, dotyczący Pilawy
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Pilawa ż.
Wiktionary
gryzoń nadrzewny; popielica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zool. popielica
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grzbiety starzejących się pilchów coraz bardziej rudzieją.
Wiktionary
(1.1) popielica
Wiktionary
o cechach pilchowatych (popielicowatych - gryzoni z grupy pośredniej między myszowatymi a wiewiórkowatymi, obejmującej kilkadziesiąt gatunków o puszystym ogonie i cennym futrze); popielicowaty
SJP.pl
Popielicowate, pilchowate (Gliridae) – rodzina ssaków z podrzędu wiewiórkokształtnych (Sciuromorpha) w rzędzie gryzoni (Rodentia). Obejmuje blisko 30 gatunków.
Wikipedia
o cechach pilchowatych (popielicowatych - gryzoni z grupy pośredniej między myszowatymi a wiewiórkowatymi, obejmującej kilkadziesiąt gatunków o puszystym ogonie i cennym futrze); popielicowaty
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
W Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Pilchowice
SJP.pl
Wikipedia
rzeka w Boliwii
SJP.pl
Pilcomayo – rzeka wychodząca ze źródła w środkowych Andach, przepływająca przez Boliwię, Paragwaj i Argentynę.
Mierzy 2500 km długości, a uchodzi w Paragwaju. W dolnym biegu stanowi granicę między Paragwajem a Argentyną. Znajduje się tu argentyński Park Narodowy Río Pilcomayo.
Rzeka Pilcomayo jest wykorzystywana w celach energetycznych i do nawadniania pól uprawnych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
krótki wyrostek widoczny w preparatach elektromikroskopowych na komórkach licznych bakterii; fimbria
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny pokrzywowatych, uprawiana jako doniczkowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
element pełniący rolę podpory poziomo ułożonych części, najczęściej kadłuba statków i innych jednostek pływających
SJP.pl
Pilers (podpora pokładowa) – element konstrukcyjny spełniający rolę filaru, stosowany na pływających jednostkach wodnych do punktowego podpierania poziomych elementów szkieletu kadłuba, którym mogło grozić zbyt duże ugięcie pod obciążeniem, oraz do podpierania innych elementów o dużym nacisku na małą powierzchnię.
Wikipedia
czapka noszona przez wyzwolonych niewolników w starożytnym Rzymie; czapka frygijska, symbol wolności
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. orzech z drzewa kanarecznika, Canarium L.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. ter. od: pilić
(2.2) 3. os. przesz. od: pić
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pili (język keczua.) ==
thumb|pili (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaczka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilʲi, AS: pʹilʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pili (język keczua.) ==
thumb|pili (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaczka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: naglić, popędzać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przynaglać kogoś do czegoś
Wiktionary
rzecz. pilenie n., przypilenie n.
czas. przypilić dk.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce, lewy dopływ Wisły;
(1.2) geogr. miasto w województwie śląskim;
Wiktionary
Pilica – rzeka w południowej i centralnej Polsce, najdłuższy lewy dopływ Wisły. Długość rzeki wynosi 319 km, a powierzchnia dorzecza 8341 km². Płynie przez Wyżynę Krakowsko-Częstochowską, Niziny Środkowopolskie oraz Nizinę Środkowomazowiecką i wpada do Wisły w okolicach wsi Ostrówek, w regionie geograficznym zwanym Doliną Środkowej Wisły.
Wikipedia
(1.1) Pilica jest najdłuższym lewym dopływem Wisły.
Wiktionary
rzecz. Nadpilicze n.
przym. pilicki
Wiktionary
Pilichówko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bulkowo.
W latach 1954-1960 wieś była siedzibą gromady Pilichówko, po jej zniesieniu w gromadzie Daniszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Pilica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Pilica
Wiktionary
IPA: pʲiˈlʲit͡sʲci, AS: pʹilʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pilica
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Pilica
SJP.pl
mieszkanka Pilicy
SJP.pl
wolno pływająca larwa wstężnic o ciele pokrytym rzęskami, w kształcie podobnym do dzwonu
SJP.pl
ptak z rzędu pilików; trogon
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
peeling;
1. zabieg kosmetyczny wykonywany w celu usunięcia martwego naskórka;
2. kosmetyk używany do takiego zabiegu; ścierak
SJP.pl
Pilling − proces tworzenia się skupisk splątanych włókienek (kuleczek) na powierzchni wyrobów włókienniczych pod wpływem tarcia, podczas ich użytkowania. Szczególnie występuje w tekstyliach z nitek zawierających wraz z włóknami naturalnymi również włókno chemiczne.
Zjawisko to zwane jest także potocznie mechaceniem.
Wikipedia
usuwać zrogowaciałe części naskórka i oczyszczać skórę; peelingować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Pilitowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Płońsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. Położona 1 km od trasy nr 7 Warszawa - Gdańsk i około 3 km od Płońska w kierunku Warszawy.
Przemysł:
Wikipedia
rodzaj przynęty wędkarskiej w postaci niewielkiej sztucznej rybki z kotwiczką lub haczykiem, wykorzystywanej podczas połowów metodą spinningową
SJP.pl
Pilker – przynęta stosowana głównie w wędkarstwie morskim.Przypomina kształtem małe rybki. Obecnie w wielu kształtach i barwach. Pilker uzbrojony jest zazwyczaj w jedną, lub dwie kotwice, często zakończone kolorowymi nitkami, lub sztuczną muchą. Gramatura w przedziale od 40 g do 1 kg.
Wikipedia
[czytaj: piling] proces kosmacenia się tkanin
SJP.pl
Pilling − proces tworzenia się skupisk splątanych włókienek (kuleczek) na powierzchni wyrobów włókienniczych pod wpływem tarcia, podczas ich użytkowania. Szczególnie występuje w tekstyliach z nitek zawierających wraz z włóknami naturalnymi również włókno chemiczne.
Zjawisko to zwane jest także potocznie mechaceniem.
Wikipedia
niewielki pilnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki pilnik (narzędzie służące do obróbki twardych materiałów)
(1.2) przyrząd do pielęgnacji paznokci
Wiktionary
rzecz. pilnik m., pilarka ż. piłowanie n., opiłek mrz.
czas. piłować ndk., opiłować dk.
Wiktionary
pilnicznik fiołkowy - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) ze starannością, z gorliwością
(1.2) z wielką uwagą
(1.3) będąc przymuszony upływającym terminem
Wiktionary
(1.1) Uczeń pilnie przykładał się do nauki języka polskiego.
(1.2) Chemiczka pilnie obserwowała gimnazjalistów piszących kartkówkę.
(1.3) Dobry akordeon pilnie odkupię.
Wiktionary
przym. pilny
rzecz. pilność ż.
Wiktionary
(1.1) aktywnie, gorliwie, mozolnie, niestrudzenie, niezmordowanie, nieznużenie, ofiarnie, pracowicie, znojnie, żmudnie
(1.2) bacznie, czujnie, uważnie
(1.3) bez zwłoki, bezzwłocznie, co żywo, jak najszybciej, na gwałt, natychmiast, niezwłocznie, pośpiesznie, w tej chwili, od ręki
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: pilno, pilnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pilny
SJP.pl
rodzaj narzędzia z hartowanej stali w kształcie płaskiej sztabki o chropowatej powierzchni, używany do ścierania, gładzenia lub obrabiana, najczęściej kawałków drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rodzaj narzędzia z hartowanej stali w kształcie płaskiej sztabki o chropowatej powierzchni, używany do ścierania, gładzenia lub obrabiana, najczęściej kawałków drewna;
Wiktionary
Pilnik – narzędzie służące do piłowania, czyli skrawania z obrabianej powierzchni cienkiej warstwy o grubości od 0,01 do 1 mm.
Wikipedia
(1.1) Ojciec Jurka wykuł mi ze starego pilnika krzesiwo, za pomocą którego nauczyłem się rozniecać ogień.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilʲɲik, AS: pʹilʹńik
Wiktionary
rzecz. opiłek mrz.
:: zdrobn. pilniczek mrz.
czas. opiłowywać ndk., piłować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fajla.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący pilniki
Wiktionary
rzecz. pilnikarstwo n., pilnikarnia ż., pilnik mrz.
przym. pilnikarski
Wiktionary
wyróżniająca się pracowitość, staranność, gorliwość w wykonywaniu jakiejś czynności, przykładanie się do wykonywania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia pilnym; przykładanie się do czegoś; staranność w wykonywaniu czego
(1.2) konieczność pośpiechu
(1.3) daw. czujna opieka nad kim lub nad czym
Wiktionary
przym. pilny
przysł. pilnie
Wiktionary
(1.1) gorliwość, pracowitość, rzetelność, sumienność, zapał
(1.2) pośpiech, terminowość
(1.3) baczność, czujność
Wiktionary
1. strzec czegoś lub kogoś, czuwać nad czymś lub nad kimś, najczęściej chroniąc przed niebezpieczeństwem;
2. nie odstępować od czegoś, przestrzegać czegoś;
3. pilnować się: czuwać nad sobą, uważać na swoje własne poczynania
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sprawować nadzór; strzec czegoś lub kogoś
(1.2) postępować, trzymając się określonych reguł
czasownik zwrotny pilnować się
(2.1) uważać na siebie, na swoje postępowanie
(2.2) pilnować (1.1) wzajemnie jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Czy dzisiaj nadal pilnujesz swojego młodszego brata, Marka?
(1.1) Pilnuję, żeby nikt nie zniszczył tych wiktoriańskich regałów i foteli.
(1.2) Mariola nie tyje, bo pilnuje diety.
Wiktionary
IPA: pʲilˈnɔvat͡ɕ, AS: pʹilnovać
Wiktionary
rzecz. pilnowanie n.
Wiktionary
(1.1) czuwać, dbać, doglądać; gw-pl|Górny Śląsk|wahować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pilnować.
Wiktionary
czas. pilnować ndk.
Wiktionary
1. gorliwie i rzetelnie coś wykonujący; pracowity
2. wymagający pośpiechu, szybkiego działania; niezwłoczny, konieczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gorliwie i rzetelnie coś wykonujący
(1.2) wymagający pośpiechu, szybkiego działania
Wiktionary
(1.1) Wyhaftowanie chusty na głowę, niezbędnej do stroju Lachów sądeckich, zabierało ponad 70 godzin pilnej pracy.
(1.2) Wieczorem ojciec z Piotrowskim i z Jurczenką wyjechali do Moskwy załatwić jakieś pilne sprawy związane z przeniesieniem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilnɨ, AS: pʹilny
Wiktionary
rzecz. pilność ż.
przysł. pilnie
Wiktionary
(1.1) dbały, nienaganny, obowiązkowy, odpowiedzialny, poważny, przykładny, rzetelny, słowny, solenny, solidny, stateczny, sumienny, uczciwy, dokładny, gorliwy, skrupulatny, skrzętny, staranny, troskliwy
Wiktionary
bezoar z sierści powstający w przewodzie pokarmowym kota
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pilot;
2. część spadochronu wyciągająca czaszę spadochronu z pokrowca podczas skoku
SJP.pl
alkaloid pochodzący z liści krzewu potoślinu, pobudzając układ przywspółczulny należy do najsilniej działających leków ślinopędnych i napotnych, stosowany w leczeniu jaskry
SJP.pl
Pilokarpina (łac. Pilocarpinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid imidazolowy występujący w liściach południowoamerykańskich roślin – Pilocarpus jaborandi i Pilocarpus microphyllus – wraz z jej stereoizomerem – izopilokarpiną.
Wikipedia
wiecznie zielony krzew lub niewielkie drzewko z lasów tropikalnych Ameryki Południowej, którego liście są źródłem pilokarpiny
SJP.pl
podpora pośrednia mostu wiszącego, na której opierają się pasma nośne; pylon
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żona pilorza
Wiktionary
rzecz. pilorz mos., piła ż.
Wiktionary
stroszenie się włosów u zwierząt, głównie pod wpływem chłodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. właściciel tartaku
Wiktionary
rzecz. piła ż., piloreczka ż.
Wiktionary
1. osoba oprowadzająca wycieczki;
2. osoba kierująca pojazdem latającym;
3. osoba towarzysząca kierowcy rajdowemu w czasie wyścigu;
4. osoba wskazująca trasę wyścigu kolarskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lotn. osoba kierująca pojazdem latającym – statkiem kosmicznym, śmigłowcem lub samolotem
(1.2) turyst. osoba odpowiedzialna za przebieg wycieczki;
(1.3) mar. osoba, która pokazuje i nadzoruje drogę w porcie wodnym lub akwenie przybrzeżnym;
(1.4) sport. osoba podająca kierowcy na bieżąco: drogę (kierunek i kąt skrętu) oraz optymalną prędkość przejazdu przez dany odcinek trasy rajdu;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) pot. telew. odcinek serialu telewizyjnego wprowadzony na próbę;
(2.2) techn. urządzenie do sterowania na odległość sprzętem elektronicznym lub maszyną;
(2.3) pot. zool. nazwa systematyczna|Globicephala macrorhyncus|ref=tak., zob. grindwal krótkopłetwy. (gatunek walenia)
(2.4) techn. niewielka tuleja (pilot ruchomy) nakładana na narzędzie skrawające lub cylindryczny odcinek narzędzia (pilot stały);
Wiktionary
W najszerszym znaczeniu tego słowa, osoba lub przedmiot wprowadzająca, wskazująca, sterująca, kierująca.
Wikipedia
(1.1) Pilot Pirx wylądował na Księżycu.
(1.2) Jeżeli masz chorobę lokomocyjną, zgłoś to pilotowi wycieczki.
(1.3) Pilot wszedł na pokład.
(1.4) Z powodu pomyłki pilota samochód wpadł na drzewo.
(2.2) Podaj mi pilot do telewizora!
Wiktionary
IPA: ˈpʲilɔt, AS: pʹilot
Wiktionary
rzecz. pilotaż m., pilotówka ż., pilotowanie n., popilotowanie n., pilotażówka ż.
:: fż. pilotka ż.
:: zdrobn. pilocik m.
czas. pilotować ndk., popilotować dk.
przym. pilotażowy, pilocki
przysł. pilotażowo
Wiktionary
(2.1) odcinek pilotażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pilot
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== pilota (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-pilota.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) piłka
(1.2) sport. pelota (gra baskijska)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲiˈlɔta, AS: pʹilota
Wiktionary
1. umiejętność odpowiedniego pokierowania kierowcy samochodu, sternika statku, wycieczki itp.
2. umiejętność prowadzenia statków powietrznych
3. próbne, sprawdzające działania, zwykle w związku z przeprowadzeniem czegoś, wdrażaniem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prowadzenie samolotu lub innego statku powietrznego
(1.2) przeprowadzanie statków przez niebezpieczne i trudne do nawigacji miejsca
(1.3) działania próbne, których celem jest sprawdzenie czegoś, często jakiegoś przedsięwzięcia w dziedzinie polityki lub gospodarki
Wiktionary
Wikipedia
przym. pilotażowy
rzecz. pilot mzw./mos./mrz.
Wiktionary
powiązany z pilotażem (np. umiejętności pilotażowe, grupa pilotażowa) lub wykorzystywany do nauki pilotażu (np. podręcznik pilotażowy)
SJP.pl
1. kobieta oprowadzająca wycieczki;
2. kobieta kierująca pojazdem latającym;
3. czapka zapinana pod brodą, wykonana zwykle ze skóry, noszona dawniej przez lotników, kierowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lotn. kobieta prowadząca statek powietrzny
(1.2) turyst. kobieta opiekująca się turystami podczas wycieczki, dbająca o ich zakwaterowanie, program itp.
(1.3) pot. czapka z nausznikami zapinana pod brodą, chroniąca przed wiatrem i mrozem, noszona zwykle przez lotników, motocyklistów lub dzieci i młodzież jako zimowe nakrycie głowy
Wiktionary
Hauba lotnicza (niem. Haube), pilotka – rodzaj czapki skórzanej przeznaczonej dla pilotów samolotów, dopasowana ściśle do głowy lotnika. Stała się szczególnie popularna na początku XX wieku, w momencie kiedy zaczęto używać na większą skalę samolotów z otwartym kokpitem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) pilotka samolotu/szybowca/balonu
(1.2) pilotka wycieczek zagranicznych
synonimy.
(1.3) hauba lotnicza
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) opiekunka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pilotaż m., pilotowanie n., pilotówka ż., pilocik m.
:: fm. (1.1-2) pilot
czas. pilotować
przym. pilotażowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.3) por|uszanka.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|pilot.
(1.2) zobtłum rodz|pilot.
* niemiecki: (1.1) Pilotin ż.; (1.2) Reiseleiterin ż.
źródła.
== pilotka (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kobieta pilot
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲiˈlɔtka, AS: pʹilotka
Wiktionary
rzecz. pilotaż m., pilotowanie n., pilotówka ż., pilocik m.
:: fm. (1.1-2) pilot
czas. pilotować
przym. pilotażowy
Wiktionary
(1.3) hauba lotnicza
Wiktionary
1. kobieta oprowadzająca wycieczki;
2. kobieta kierująca pojazdem latającym;
3. czapka zapinana pod brodą, wykonana zwykle ze skóry, noszona dawniej przez lotników, kierowców
SJP.pl
1. kierować statkiem powietrznym
2. opiekować się zwiedzającymi
3. towarzyszyć kierowcy, wskazując drogę
4. jechać przed pojazdem, pojazdami (np. z niebezpiecznymi materiałami), kolarzami itp., aby zapewnić bezpieczny przejazd
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) prowadzić statek powietrzny
(1.2) żegl. przeprowadzać statek wodny przez obszar trudny do żeglugi
(1.3) turyst. opiekować się turystami
(1.4) mot. jechać na przodzie potencjalnie niebezpiecznych pojazdów, ostrzegając i zabezpieczając innych użytkowników drogi
(1.5) sport. jechać na czele kolumny wyścigu
(1.6) wytyczać drogę rozwoju; tyczyć kierunek działań
Wiktionary
rzecz. pilotowanie n., pilot mzw./mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) sterować
(1.3) oprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pilotować.
Wiktionary
rzecz. pilot mos./mzw.
Wiktionary
1. niewielka specjalistyczna jednostka pływająca, najczęściej używana jako holownik;
2. rodzaj kurtki od wewnątrz pokrytej polarem, a od zewnątrz nieprzemakalnym materiałem
SJP.pl
Pilotówka – specjalistyczna jednostka pływająca służąca do transportu pilota morskiego i przedstawicieli innych organów portowych na lub ze statku podczas ich przemieszczania się na redzie portu morskiego w związku z wykonywanymi czynnościami.
Wikipedia
kierowany pilotem, zmieniany za pomocą pilota (np. pilotowy system monitoringu) lub w jakiś inny sposób związany z pilotem
SJP.pl
typ piwa dolnej fermentacji; pilzner, pilsner
SJP.pl
Pilzner (pilsener, pils, pilsen, pilsner) – typ piwa fermentacji dolnej. Nazwę swoją piwo to zawdzięcza miejscowości Pilzno (Plzeň) w Czechach, gdzie w 1842 roku opracowano jego oryginalną recepturę. Po raz pierwszy w obrocie handlowym znalazło się to piwo pod marką Pilsner Urquell.
Wikipedia
zdrobnienie od: pils
SJP.pl
dotyczący Piły (miasto w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Piły, związany z Piłą, pochodzący z Piły
Wiktionary
(1.1) Wśród 18 nowych zakażonych koronawirusem w Wielkopolsce siedem osób pochodzi z powiatu kępińskiego, który jest głównym ogniskiem epidemii w regionie, trzy z powiatu kaliskiego, po jednym z pilskiego, śremskiego, jarocińskiego, ostrzeszowskiego i tureckiego.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilsʲci, AS: pʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Piła ż., pilanin m., pilanka ż.
przym. podpilski
Wiktionary
dotyczący Piły (miasto w Polsce)
SJP.pl
dotyczący Piły (miasto w Polsce)
SJP.pl
Pilsko (słow. Pilsko) – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywiecko-Orawskim. Często nazwą Pilsko obejmuje się nie tylko jego główną kulminację (1557 m), w całości leżącą po stronie słowackiej, ale również cały masyw. Według słowackiej regionalizacji są to Beskidy Orawskie (Oravské Beskydy).
Jest drugim po Babiej Górze co do wysokości szczytem w Beskidzie Żywiecko-Orawskim.
Wikipedia
1. rodzaj filcu
2. pilśń mineralna - spilśniona wełna mineralna z lepiszczem bitumicznym, żywicznym itp., służąca jako materiał izolacyjny, chroniący przed zimnem
3. pilśń papierowa - rozwłókniona masa drzewna, odpowiednio spreparowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. zwarty materiał uzyskiwana z włókien wełny lub sierści zwierząt
(1.2) techn. silnie zwarty materiał drewnopochodny
Wiktionary
Wikipedia
przym. pilśniowy
Wiktionary
(1.1) filc
Wiktionary
typ piwa dolnej fermentacji; pilzner, pils
SJP.pl
Pilzner (pilsener, pils, pilsen, pilsner) – typ piwa fermentacji dolnej. Nazwę swoją piwo to zawdzięcza miejscowości Pilzno (Plzeň) w Czechach, gdzie w 1842 roku opracowano jego oryginalną recepturę. Po raz pierwszy w obrocie handlowym znalazło się to piwo pod marką Pilsner Urquell.
Wikipedia
zdrobnienie od: pilsner
SJP.pl
potocznie: kapelusz pilśniowy
SJP.pl
maszyna wykończająca tkaniny wełniane w ten sposób, aby poszczególne włókna wątku i osnowy sczepiły się i splątały; folusz
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się folowaniem (zagęszczaniem) tkanin; folarz
SJP.pl
wykańczać tkaniny wełniane w ten sposób, aby poszczególne włókna wątku i osnowy sczepiły się i splątały, w wyniku czego wzrasta wytrzymałość, gęstość i niekiedy także miękkość tej tkaniny
SJP.pl
imitujący pilśń, przypominający z wyglądu pilśń (np. nalot pilśniowaty, pilśniowata skórka owocnika), mający cechy pilśni
SJP.pl
zrobiony z pilśni, zbliżony do niej wyglądem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Łotwie, w okręgu windawskim;
Wiktionary
Piltyń (łot. Piltene, niem. Pilten) – miasto na Łotwie, w novadsie Windawa, 1776 mieszkańców (2004), położone na wschód od rzeki Windawy.
Piltyń to jedno z najmniejszych ale i najstarszych miast Łotwy. Gród w tym miejscu wzmiankowany był już w 1295 roku, prawa miejskie otrzymało w roku 1557. Dawniej był siedzibą jednego z biskupstw Kurlandii (biskupstwo kurlandzkie). Do czasów współczesnych zachowały się ruiny zamku inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego z przełomu XIII i XIV wieku zbudowany przez biskupa Burcharda oraz kościół luterański z 1719 roku z zabytkowymi organami wykonanymi przez J. Kreicberga w 1722 roku. W mieście znajduje się również muzeum historyczne.
Wikipedia
przym. piltyński
Wiktionary
oszczep służący do walki na odległość, używany dawniej przez starożytnych legionistów rzymskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) (w starożytności) oszczep używany przez rzymskich legionistów;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Pilzno; pilźnieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pilzna, związany z Pilznem
Wiktionary
(1.1) Napiłbym się schłodzonego pilzneńskiego piwa.
Wiktionary
rzecz. Pilzno n., pilźnianin mos., pilźnianka ż., pilzner m.
przym. pilźnieński, pilzny
Wiktionary
(1.1) pilźnieński
Wiktionary
typ piwa dolnej fermentacji; pils, pilsner
SJP.pl
Pilzner (pilsener, pils, pilsen, pilsner) – typ piwa fermentacji dolnej. Nazwę swoją piwo to zawdzięcza miejscowości Pilzno (Plzeň) w Czechach, gdzie w 1842 roku opracowano jego oryginalną recepturę. Po raz pierwszy w obrocie handlowym znalazło się to piwo pod marką Pilsner Urquell.
Wikipedia
mieszkaniec Pilzna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pilzna
Wiktionary
rzecz. Pilzno n.
:: fż. pilźnianka ż.
przym. pilzneński, pilźnieński
Wiktionary
mieszkanka Pilzna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pilzna
Wiktionary
rzecz. Pilzno n.
:: fm. pilźnianin m.
przym. pilzneński, pilźnieński
Wiktionary
przymiotnik od: Pilzno; pilzneński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pilzna, związany z Pilznem
Wiktionary
(1.1) Napiłbym się schłodzonego pilźnieńskiego piwa.
Wiktionary
rzecz. Pilzno n., pilźnianin mos., pilźnianka ż., pilzner m.
przym. pilzneński
Wiktionary
(1.1) pilzneński
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
(1.2) geogr. miasto w Polsce, w powiecie dębickim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sierpniu pojedziemy do Pilzna.
(1.2) Z Cieszyna do Pilzna jest w linii prostej ok. 190 km.
Wiktionary
IPA: ˈpʲilznɔ, AS: pʹilzno
Wiktionary
rzecz. pilźnianin mos., pilźnianka ż., pilzner m.
przym. pilzneński, pilźnieński
Wiktionary
wiecznie zielony krzew z rodziny wawrzynowatych
SJP.pl
ziele angielskie, pieprz angielski
SJP.pl
drzewko pimentowe: niskie drzewo z rodziny mirtowatych, o brunatnoszarych, wonnych jagodach wykorzystywanych do produkcji perfum i kremów; drzewko pimentowe
SJP.pl
Wikipedia
drzewko pimentowe: niskie drzewo z rodziny mirtowatych, o brunatnoszarych, wonnych jagodach wykorzystywanych do produkcji perfum i kremów; pimenta
SJP.pl
plemię Indian Ameryki Północnej z rodziny uto-azteckiej; Pima
SJP.pl
Pima, Pimowie (nazwa własna Akimel O'odham lub Aa'-tam, co znaczy „ludzie rzeki”, słowem Pima (pol. „nie wiem”) określali ich sąsiedzi nierozumiejący ich języka) – plemię Indian Ameryki Północnej z rodziny uto-azteckiej, zamieszkujące obszary nad rzekami Gila River i Salt w stanie Arizona oraz północnej części stanu Sonora w Meksyku. Potomkowie starożytnej kultury Hohokam, sprzymierzeni z plemieniem Tohono O’odham (Papagów, zwanych też „Ludem Fasoli”). Ponad sto pięćdziesiąt lat temu połączyli się z resztkami plemienia Maricopa, którzy zostali ze swych terenów wyparci przez własnych pobratymców z plemienia Mohave. Chociaż Pimowie i Maricopa mówili zupełnie innymi językami, oba plemiona od tamtej chwili żyją razem.
Wikipedia
Biedrzeniec (Pimpinella L.) – rodzaj roślin dwuletnich lub bylin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Należy tu ok. 150 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal w całości wszystkie kontynenty Starego Świata: Europę, Afrykę i Azję, a gatunki introdukowane z tego rodzaju występują także na obu kontynentach amerykańskich. W Europie rośnie 16 gatunków, z czego dwa lub trzy (w zależności od ujęcia systematycznego) rosną jako rodzime w Polsce: biedrzeniec mniejszy P. saxifraga, biedrzeniec czarny P. nigra ≡ P. saxifraga subsp. nigra i biedrzeniec wielki P. major.
Wikipedia
pieszczotliwie o ukochanej; pimpusia
SJP.pl
imię dla zwierząt
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
nóżka układu scalonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki kod dostępu do usługi elektronicznej lub urządzenia;
(1.2) elektron. nóżka układu scalonego;
(1.3) elektron. szpilkowy bolec wtyczki łączącej urządzenia elektroniczne
Wiktionary
Pin (z ang. szpilka, trzpień), zwany również nóżką – wyprowadzenie elementu elektronicznego (np. układu scalonego) służące do wykonywania połączeń elektrycznych pomiędzy danym elementem a innymi elementami obwodu drukowanego. Połączenie to może być zarówno mechaniczne (np. gniazdo procesora w przypadku obudów PGA), jak i lutowane (w przypadku obudów BGA). Natomiast piny układów scalonych widocznych np. na rysunku po prawej stronie mogą być zarówno wsunięte w odpowiednią podstawkę, jak i przylutowane bezpośrednio do płytki obwodu drukowanego.
Wikipedia
(1.1) Często przy bankomacie zapominam pinu do mojej karty.
(1.2) Układ scalony 7480 ma czternaście pinów.
Wiktionary
IPA: pʲĩn, AS: pʹĩn
Wiktionary
(1.1) PIN
Wiktionary
mała, smukła wieżyczka, element dekoracyjny architektury gotyckiej; fiala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. mała wieżyczka umieszczona na filarze przypory, często dekorowana elementami roślinnymi (np. w zwieńczeniu – kwiatonem), figurami i innymi ozdobnikami;
Wiktionary
Pinakiel (inaczej fiala, sterczyna) – pionowy element dekoracyjny w postaci smukłej kamiennej wieżyczki, zakończonej od góry iglicą, której krawędzie udekorowane są żabkami i która zwieńczona jest kwiatonem. W postaci bardziej ozdobnej miał kształt ażurowej kapliczki z maswerkami. Jest charakterystyczny dla architektury gotyckiej i neogotyckiej.
Wikipedia
(1.1) Zadaniem pinakli w budowlach jest dociążanie przypór, mające na celu zwiększenie kąta nachylenia wypadkowej sił rozporu idących ze sklepień i ciężaru.
Wiktionary
IPA: pʲĩˈnacɛl, AS: pʹĩnaḱel
Wiktionary
(1.1) sterczyna, fiala
Wiktionary
zewnętrzna komórka gąbek
SJP.pl
Pinakocyty – płaskie komórki, z których zbudowana jest pinakoderma. Pinakocyty mają zdolność kurczenia się. U niektórych gąbek (np. Oscarellidae) są zaopatrzone w wić. Jako że nie mają błony podstawnej ani połączeń międzykomórkowych nie są zaliczane do tkanki nabłonkowej.
Zewnętrzne pinakocyty nazywane są egzopinakocytami, a wewnętrzne – tworzące wyściółkę kanałów wodnych lub jamy atrialnej – endopinakocytami.
Wikipedia
forma krystalograficzna składająca się z dwu równych równoległych ścian; dwuścian
SJP.pl
galeria obrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) galeria, zbiór obrazów i dzieł sztuki
Wiktionary
Pinakoteka (łac. pinacotheca, pinacothece, z gr. pinakotheke) – galeria obrazów.
W starożytności za najstarszą i najsławniejszą pinakotekę uważano Pinakotekę ateńską. Mieściła się ona w północno-zachodnim skrzydle Propylejów na Akropolu w Atenach. W okresie hellenistycznym funkcję pinakoteki spełniały przede wszystkim świątynie, zwłaszcza Asklepiejon na Kos ozdobiony m.in. obrazami Apellesa (m.in. Afrodyta Anadyomene) czy świątynia Ateny w Syrakuzach, w której znajdował się zbiór portretów tyranów sycylijskich. Dwie pinakoteki na Samos (z których jedna znajdowała się w Herajonie) wymienia Strabon. W III wieku p.n.e. pierwsze pinakoteki prywatne, zawierające bezcenne oryginały i kopie dzieł starych mistrzów, gromadzili władcy (Attalos II w Pergamonie, Ptolemeusz III w Aleksandrii) oraz wybitni mężowie stanu (Aratos z Sykionu), przeznaczając na ten cel ogromne sumy i korzystając z pomocy ekspertów. W Rzymie od II wieku p.n.e. wywiezione z Grecji dzieła sztuki stały się podstawą pinakotek publicznych, umieszczanych w portykach (np. w Portyku Oktawii) oraz prywatnych w domach wysokich urzędników (np. Werresa).
Wikipedia
IPA: ˌpʲĩnakɔˈtɛka, AS: pʹĩnakoteka
Wiktionary
rodzaj dinozaura z rodziny ankylozaurów; syrmozaur
SJP.pl
Pinakozaur (Pinacosaurus) – rodzaj tyreofora z rodziny ankylozaurów (Ankylosauridae) żyjącego w późnej kredzie na terenie dzisiejszej Azji. Gatunek typowy rodzaju, Pinacosaurus grangeri, został opisany w 1933 roku przez amerykańskiego paleontologa Charlesa Whitneya Gilmore'a w oparciu o czaszkę, osteodermy i przednie kręgi szyjne (AMNH 6523). Jest to pierwszy nowy takson ankylozaura opisany z terenów Azji.
Wikipedia
drzewo z rodziny palm uprawiane w Malezji, której owoce są źródłem arekoliny (silnie trującego alkaloidu); penang, żuwipalma, palma betelowa, areka
SJP.pl
Wikipedia
statek-cysterna do przewozu wina
SJP.pl
niewielka szybka jednostka pływająca z trzema lub dwoma masztami rejowymi, rzadziej gaflowymi, używana w piętnastowiecznej Europie, obecnie rozpowszechniona w Holandii jako statek rybacki; pinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. mar. XVII-wieczny okręt żaglowy, często obecny w składzie flot wojennych;
Wiktionary
Pinasa, pinas, pinka – żaglowiec szeroko rozpowszechniony we flotach europejskich w XVI-XVIII wieku. Zazwyczaj były to jednostki trochę mniejsze od fluit (z których się rozwinęły) oraz zdecydowanie mniejsze od galeonów. Wykorzystywane były do przewozu towarów lub jako okręty wojenne, pomimo tego, że nie były zbyt pojemne. Ich zaletą była zwrotność, szybkość oraz dość małe zanurzenie, co predysponowało je na płytkie i małe akweny morskie. Z tego względu zabierano je też na dalsze wyprawy jako jednostki towarzyszące większym okrętom. Stosowano je wtedy do pościgów, łączności oraz patrolowania akwenów przybrzeżnych i komunikacji z lądem (w ostatnim etapie za pomocą łodzi).
Wikipedia
(1.1) pinas, pinka
Wiktionary
[czytaj: pinbol]
1. gra, w której gracz stara się za pomocą ruchomych elementów utrzymać kulkę jak najdłużej na nachylonej w jego kierunku planszy;
2. automat do gry w pinballa; flipper, fliper
SJP.pl
Flipper (nazywany też pinballem lub bilardem elektrycznym) – automat do gry, w którym gracz za pomocą ruchomych łapek (z ang. flipper) odbija kulkę poruszającą się po nachylonej w jego kierunku planszy. Na samej planszy umieszczone są elementy, za których trafianie gracz zdobywa punkty. Gra kończy się, gdy metalowa kulka wpadnie określoną liczbę razy do otworu na dole planszy. Pierwszym flipperem był Triple Action, wyprodukowany w 1948 roku przez Steve'a Kordeka.
Wikipedia
[czytaj: pinbolista] osoba grająca w pinball
SJP.pl
[czytaj: pęsNE] okulary osadzone na nosie za pomocą sprężynki, bez uchwytów za uszy; cwikier, binokle
SJP.pl
rodzaj szczypiec o sprężystych ramionach; pęseta
SJP.pl
Pinceta (pęseta, szczypczyki) – narzędzie o sprężystych ramionach używane do chwytania przedmiotów, których mały rozmiar utrudnia lub uniemożliwia manipulację za pomocą rąk. Wywodzi się prawdopodobnie od cęgów, szczypiec lub nożyc – jak kleszcze do uchwycenia i trzymania gorących przedmiotów, używanych od zarania dziejów.
Wikipedia
pęsetka, niewielka pinceta
SJP.pl
Wikipedia
niewielki pies pochodzący z Niemiec, hodowany jako stróżujący lub do towarzystwa, charakteryzujący się krótką gładką sierścią i żywym temperamentem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. przedstawiciel grupy ras europejskich psów kontynentalnych o proporcjonalnej, kwadratowej sylwetce, małych wymaganiach, obdarzonych inteligencją, czujnością oraz odpornością na choroby;
Wiktionary
Pinczery (z niem. Pinscher) – grupa ras psa wywodzących się z niemieckich psów stróżujących i obronnych. Są cenione ze względu na małe wymagania, dużą aktywność i inteligencję. Współcześnie są użytkowane również jako psy służbowe oraz psy towarzyszące. W klasyfikacji FCI zaliczane są do grupy II – Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) pinczer austriacki • pinczer małpi • pinczer miniaturowy • pinczer średni
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pinscher
* białoruski: (1.1) пінчэр m.
* czeski: (1.1) pinč m.
* duński: (1.1) pinscher w., pincher w.
* kaszubski: (1.1) pinczer m.
* niemiecki: (1.1) Pinscher m.
* rosyjski: (1.1) пинчер m.
* słowacki: (1.1) pinč m.
* ukraiński: (1.1) пі́нчер m.
* węgierski: (1.1) pincsi
źródła.
== pinczer (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pinczer
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pinscher
* białoruski: (1.1) пінчэр m.
* czeski: (1.1) pinč m.
* duński: (1.1) pinscher w., pincher w.
* kaszubski: (1.1) pinczer m.
* niemiecki: (1.1) Pinscher m.
* rosyjski: (1.1) пинчер m.
* słowacki: (1.1) pinč m.
* ukraiński: (1.1) пі́нчер m.
* węgierski: (1.1) pincsi
źródła.
== pinczer (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pinczer
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) strzédny pinczer
synonimy.
Wiktionary
mały pinczer (pies pochodzący z Niemiec, hodowany jako stróżujący lub do towarzystwa, charakteryzujący się krótką gładką sierścią i żywym temperamentem)
SJP.pl
miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Pińczów – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, siedziba powiatu pińczowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Pińczów.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1428 roku, położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wiślickim w województwie sandomierskim.
Wikipedia
mieszkaniec Pińczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pińczowa
(1.2) osoba pochodząca z Pińczowa, urodzona w Pińczowie
Wiktionary
IPA: ˌpʲĩj̃n͇t͡ʃɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: pʹĩĩ ̯ṇčovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Pińczów m.
:: fż. pińczowianka ż.
przym. pińczowski
Wiktionary
mieszkanka Pińczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pińczowa
Wiktionary
IPA: ˌpʲĩj̃n͇t͡ʃɔˈvʲjãnka, AS: pʹĩĩ ̯ṇčovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Pińczów m.
:: fm. pińczowianin m.
przym. pińczowski
Wiktionary
przymiotnik od: Pińczów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pińczowem, dotyczący Pińczowa
Wiktionary
rzecz. Pińczów mrz., pińczowianin mos., pińczowianka ż.
Wiktionary
Pińczyce – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Koziegłowy.
Słynie przede wszystkim z pięknego zabytkowego kościółka z XVIII w. i pałacu, w którym obecnie znajduje się plebania. Wokół kościoła i plebanii znajduje się również mur i dwie baszty. W Pińczycach mieści się także Szkoła Podstawowa oraz Biblioteka. Pińczyce położone są na Garbie Woźnickim, wokół nich rosną lasy.
Wikipedia
Pinczyn – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo.
Pinczyn leży przy linii kolejowej nr 203 Tczew – Kostrzyn. Na łące (teren prywatny) obok toru kolejowego leży głaz narzutowy – pomnik przyrody przyniesiony niegdyś przez lodowiec, zwany Kamieniem diabelskim (obwód 14 m, wysokość 2,20 m). Miejscowość ma charakter ulicówki. Przez wieś przepływa rzeka Piesienica. Pinczyn, wraz z sąsiednimi Zblewem i Bytonią tworzy zwarty obszar osadniczy o charakterze małomiasteczkowym.
Wikipedia
picz, picza; wulgarnie:
1. srom;
2. wyzwisko stosowane do kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. pogard. kobieta, zwłaszcza źle prowadząca się
(1.2) wulg. zewnętrzne narządy płciowe kobiety
Wiktionary
Znaczenia dla indyjskiego słowa pinda (sanskryt: piṇḍa):
Wikipedia
(1.1) Gdzie się znowu szlajasz po nocach, głupia pindo?
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩnda, AS: pʹĩnda
Wiktionary
przym. pindowaty
Wiktionary
(1.1) cipa, puszczalska, rozpustnica, zdzira
(1.2) cipa, cipka, srom
Wiktionary
starogrecki twórca liryki chóralnej
SJP.pl
Pindar, stgr. Πίνδαρος (ur. między 522 a 518 p.n.e. w Kynoskefalaj pod Tebami, zm. m. 443 a 438 p.n.e. w Argos) – grecki twórca liryki chóralnej (oda), wykonywanej przez chór przy akompaniamencie instrumentów dętych (aulos) lub strunowych (kitara).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pindara lub z nim związany
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla dzieł Pindara (greckiego twórcy liryki chóralnej, obecnie zaliczanej do ód wykonywanych przy akompaniamencie pojedynczego instrumentu)
SJP.pl
charakterystyczny dla dzieł Pindara (greckiego twórcy liryki chóralnej, obecnie zaliczanej do ód wykonywanych przy akompaniamencie pojedynczego instrumentu)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: penis; kuśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) grub. penis
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pindolić
Wiktionary
Pindolol (ATC C07AA03) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna indolu. Stosowany jako lek β-adrenolityczny (betabloker). Należy do nieselektywnych blokerów receptorów beta-adrenergicznych, charakteryzuje się częściową wewnętrzną aktywnością sympatykomimetyczną (najsilniejszą wśród leków β-adrenolitycznych) oraz działaniem błonowym.
Wikipedia
(1.1) posp. Za szczanie na klapę obcinamy pół pindola!
(2.1) posp. Człowieku! Pindol to! Co się będziesz durniami przejmował?!
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩndɔl, AS: pʹĩndol
Wiktionary
czas. pindolić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. pindol
Wiktionary
pospolicie: pindrzyć się - stroić się
SJP.pl
1. zdrobnienie od: pinda;
2. wyzwisko używane głównie w stosunku do kobiet
SJP.pl
pojedyncza komórka, głównie szyszynki, tworząca wraz z innymi takimi komórkami wypustki połączone ze sobą charakterystyczną siecią
SJP.pl
Pinealocyty – komórki występujące w szyszynce, odpowiedzialne za produkcję i uwalnianie melatoniny. Są one stosunkowo duże, z pleomorficznymi jądrami komórkowymi zawierającymi kilka jąderek. Mają rozwinięte struktury odpowiedzialne za syntezę i wydzielanie białek oraz typowe dla neuronów prążki synaptyczne. Obecność tych struktur nie została dotychczas całkowicie wyjaśniona – czy mają one sens czynnościowy, czy też są jedynie pozostałością wspólnego pochodzenia komórek.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na północy europejskiej części Rosji, prawy dopływ Dwiny;
Wiktionary
Pinega (ros. Пинега, Piniega) – rzeka na północy europejskiej części Rosji (w obwodzie archangielskim), prawy dopływ Dwiny o długości 779 km i powierzchni dorzecza 42 600 km².
Pinega powstaje na Nizinie Dwińskiej z połączenia dwóch rzek: Białej i Czarnej, a do Dwiny uchodzi w miejscowości Ust'-Piniega.
Wikipedia
przym. pineżański
Wiktionary
związek organiczny, dwupierścieniowy, nienasycony węglowodór terpenowy
SJP.pl
α-Pinen – organiczny związek chemiczny z grupy cyklicznych monoterpenów. Główny składnik terpentyny otrzymywanej z żywicy sosnowej. Stosowany jest w kosmetyce jako składnik perfum oraz jako surowiec do otrzymywania innych środków zapachowych, np. α-terpineolu, limonenu lub bergaptolu.
Główne reakcje z udziałem α-pinenu:
Wikipedia
mały metalowy przedmiocik z okrągłą, płaską główką i szpikulcem, używany do przypinania czegoś do tektury, drewna itp; pinezka; pluskiewka
SJP.pl
Pinezka, pineska (pluskiewka) – krótki gwoździk lub szpilka (z ostrzem długości nieprzekraczającej 6, rzadziej 10 milimetrów) z dużą główką, metalową lub z tworzywa sztucznego, często płaską, umożliwiającą wciśnięcie pinezki w miękkie podłoże (np. z tektury, korka lub miękkiego drewna) bez użycia młotka, samymi palcami i – co często ważniejsze – również wyciągnięcie jej bez użycia żadnych narzędzi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. las sosnowy w Italii
Wiktionary
(1.1) Roślinność ogrodów, winnic, pinet i gajów owocowych zalśniła na tle lwiej żółci urwisk skalnych i nagich głowic górskich.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pinegą, dotyczący Pinegi
Wiktionary
rzecz. Pinega ż.
Wiktionary
mały metalowy przedmiocik z okrągłą, płaską główką i szpikulcem, używany do przypinania czegoś do tektury, drewna itp; pineska; pluskiewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka szpilka z płaską lub kulistą główką;
Wiktionary
Pinezka, pineska (pluskiewka) – krótki gwoździk lub szpilka (z ostrzem długości nieprzekraczającej 6, rzadziej 10 milimetrów) z dużą główką, metalową lub z tworzywa sztucznego, często płaską, umożliwiającą wciśnięcie pinezki w miękkie podłoże (np. z tektury, korka lub miękkiego drewna) bez użycia młotka, samymi palcami i – co często ważniejsze – również wyciągnięcie jej bez użycia żadnych narzędzi.
Wikipedia
(1.1) Nauczycielka pinezkami przypięła do tablicy ogłoszeń informację o sprawdzianach na koniec semestru.
Wiktionary
IPA: pʲĩˈnɛska, AS: pʹĩneska
Wiktionary
(1.1) reg. śl. cwek.; kraków|pluskiewka.
Wiktionary
w informatyce:
1. program do diagnozowania połączeń sieciowych;
2. pakiet wysłany w celu zbadania, czy docelowy serwer odpowiada
SJP.pl
Ping – polecenie używane w sieciach komputerowych TCP/IP (jak Internet) i służące do diagnozowania połączeń sieciowych. Pozwala na sprawdzenie, czy istnieje połączenie pomiędzy hostami testującym i testowanym. Umożliwia on zmierzenie liczby zgubionych pakietów oraz opóźnień w ich transmisji, zwanych lagami.
Mike Muuss (1958–2000) wymyślił i napisał pierwszą implementację pingu w grudniu 1983 pod 4.2aBSD Unix. Razem z koniecznymi zmianami w jądrze systemu pojawiła się ona w 4.xBSD Unix.
Wikipedia
ping pong;
1. gra sportowa przypominająca tenis, rozgrywana na stole przy użyciu rakietek służących do przebijania piłeczki nad siatką na pole przeciwnika; tenis stołowy;
2. piłeczka do tej gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) sport. zob. tenis stołowy.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tenis stołowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pingpongista, pingpongistka
przym. pingpongowy
frazeologia.
etymologia. etym|ang|ping-pong.
uwagi. inna pisownia: ping pong
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tenis stołowy.
* białoruski: (1.1) пінг-понг m.
* francuski: (1.1) pingpong m.
* rosyjski: (1.1) пинг-понг m.
* ukraiński: (1.1) пінг-понг m.
* węgierski: (1.1) pingpong
źródła.
== ping-pong (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-ping-pong.ogg.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) sport. ping-pong, tenis stołowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩŋk‿pɔ̃ŋk, AS: pʹĩŋk‿põŋk
Wiktionary
rzecz. pingpongista, pingpongistka
przym. pingpongowy
Wiktionary
(1.1) tenis stołowy
Wiktionary
potocznie: ping-pong
SJP.pl
potocznie: okulary; binokle, bryle, cyngle, patrzałki, szkła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. okulary
Wiktionary
(1.1) Patrz na mnie bacznie jak kujon przez pingle.
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩŋɡlɛ, AS: pʹĩŋgle
Wiktionary
(1.1) bryle, patrzałki, lupy
Wiktionary
sport. dyscyplina sportowa rozgrywana przy pomocy rakietek i piłeczki na stole przedzielonym siatką; ping-pong; tenis stołowy
SJP.pl
osoba grająca w ping-ponga (tenisa stołowego)
SJP.pl
kobieta grająca w ping-ponga (tenisa stołowego)
SJP.pl
→ ping-pong; ping-pongowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ping-pongiem, dotyczący ping-ponga
Wiktionary
(1.1) Zamiast eukaliptusowej gumy, mógłby schować w kieszeni organki, plastelinaastelinę lub piłeczkę pingpongową, każda z tych ewentualności stałaby się pożywką dla wyobraźni żony.
Wiktionary
rzecz. pingpongista m., pingpongistka ż., ping-pong mzw., ping pong mzw.
Wiktionary
1. ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; bezlotek;
2. w gwarze młodzieżowej: zakonnica; batman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nielotny, czarno-biały ptak zamieszkujący zimne morza półkuli południowej;
(1.2) żart. pejor. zakonnica
Wiktionary
Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
(1.1) 4 lipca chińskie media podały, że „zaniepokojeni częstymi przypadkami zachorowań wśród pingwinów pracownicy szanghajskiego zoo postanowili uodpornić podopiecznych, karmiąc ich regularnie czosnkiem”.
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩŋɡvʲĩn, AS: pʹĩŋgvʹĩn
Wiktionary
rzecz. pingwiny lm nm.
:: zdrobn. pingwinek mzw., pingwiniątko n.
przym. pingwini
Wiktionary
pomieszczenie w ogrodzie zoologicznym, w którym żyją pingwiny
SJP.pl
Pingwinarium (ang. penguinarium) – część ogrodu zoologicznego, rzadziej odrębny obiekt zajmujący się hodowlą, badaniem oraz eksponowaniem pingwinów. Jednym z najbardziej znanych placówek tego typu na świecie pingiwnarium jest australijskie Kangaroo Island Penguine Centre.
Wikipedia
1. mały pingwin;
2. gatunek pingwina z Australii, Tasmanii i Nowej Zelandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: pingwin
(1.2) mały pingwin
Wiktionary
(1.1) Pingwinek zaczął przebijać skorupę jaja.
Wiktionary
rzecz. pingwin mzw., pingwiniątko n., pingwiny lm nm.
przym. pingwini
Wiktionary
charakterystyczny dla pingwina (np. pingwini ogon, pingwini dziób), związany w jakiś sposób z tym ptakiem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do pingwina
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z pingwinem, dotyczący pingwina
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla pingwina, mający cechy pingwina
Wiktionary
(1.1) Lis opustoszył kilka pingwinich gniazd.
Wiktionary
rzecz. pingwin mzw., pingwinek mzw., pingwiniątko n., pingwiny lm nm.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pingwinie pisklę
Wiktionary
(1.1) W filmie pokazane było pingwiniątko wykluwające się z jaja.
Wiktionary
rzecz. pingwin mzw., pingwinek mzw.
przym. pingwini
Wiktionary
1. ptak o krótkich nogach i skrzydłach oraz czarno-białym upierzeniu, nielatający, lecz świetnie pływający, żyjący w wielkich koloniach, głównie na Antarktydzie; bezlotek;
2. w gwarze młodzieżowej: zakonnica; batman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Sphenisciformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
(1.2) syst. ornit. nazwa systematyczna|Spheniscidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu pingwinów (1.1)
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: pingwin
Wiktionary
Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae).
Wikipedia
(1.2) Rodzina pingwinów obejmuje gatunki morskie zamieszkujące zimne morza półkuli południowej.
Wiktionary
rzecz. pingwin mzw., pingwinek mzw.
przym. pingwini
Wiktionary
(1.2) bezlotki
Wiktionary
nazwisko, m.in. Tadeusz Pini (1872-1937) - historyk literatury polskiej
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, rośnie w krajach śródziemnomorskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Pinus pinea|L.|ref=tak., drzewo z rodziny sosnowatych, charakterystyczne dla krajów śródziemnomorskich;
Wiktionary
Sosna pinia (Pinus pinea L.) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pinia występuje na północnym wybrzeżu Morza Śródziemnego, od Hiszpanii po Cypr oraz na południowym wybrzeżu Morza Czarnego.
Wikipedia
(1.1) W przeciwieństwie do innych gatunków sosen, pinie są mało wrażliwe na działanie wiatru.
Wiktionary
przym. piniowy
Wiktionary
(1.1) sosna pinia
Wiktionary
1. ludowy zwyczaj krajów latynoskich, polegający na strąceniu kijem przedmiotu wypełnionego słodyczami;
2. kula lub zabawka wypełniona słodyczami, którą dzieci okładają kijem, aby dostać się do jej zawartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kula lub zabawka wypełniona słodyczami wykonywana tradycyjnie w krajach latynoskich w okresie Bożego Narodzenia i zawieszana pod sufitem, którą dzieci okładają kijem, aby dostać się do jej zawartości;
Wiktionary
Piniata (hiszp. piñata) – ludowy zwyczaj w krajach latynoskich osadzony w tradycji bożonarodzeniowej. Zabawa polega na strąceniu specjalnie przygotowanej kuli wypełnionej przeważnie słodyczami, których uczestnicy starają się zebrać jak najwięcej.
Wikipedia
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) orzeszek pinii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pieniądz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
charakterystyczny dla pinii (drzewa iglastego z rodziny sosnowatych, rosnącego w krajach śródziemnomorskich) lub zrobiony z pinii (np. olejek piniowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z pinii
(1.2) wykonany z drewna lub innej części pinii
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do pinii, będący częścią pinii
Wiktionary
(1.2) Nazwa ta pochodzi od szyszki drzewa piniowego, które połaciami porastają wyspę.
Wiktionary
rzecz. pinia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bogaty
Wiktionary
potocznie: jednorazowy sygnał wysyłany jako znak umowny przez dzwoniącego przy łączeniu się przez telefon komórkowy; dzwonek; strzałka
SJP.pl
Wikipedia
niewielka szybka jednostka pływająca z trzema lub dwoma masztami rejowymi, rzadziej gaflowymi, używana w piętnastowiecznej Europie, obecnie rozpowszechniona w Holandii jako statek rybacki; pinasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zięba
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zięba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. tobół
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: piner] środowiskowo: użytkownik Pinteresta - serwisu społecznościowego umożliwiającego kolekcjonowanie i wyszukiwanie materiałów wizualnych
SJP.pl
Pinner – obszar w dzielnicy Borough of Harrow w północno-zachodnim Londynie, 12,2 mili na północny zachód od Charing Cross. Pinner pierwotnie był osadą, o której pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1231. Obszar był w hrabstwie Middlesex do 1965 roku, kiedy to został wchłonięty przez Government Act Londyn 1963 w skład Greater London.
Wikipedia
minerał, produkt przeobrażenia kordierytu, składający się głównie z muskowitu i biotytu
SJP.pl
bardzo rzadki minerał zbudowany głównie z boru i magnezu
SJP.pl
propolis (rodzaj gęstej mazi nazywanej kitem pszczelim) wytwarzany z pyłu kwiatów kwitnących topól
SJP.pl
[czytaj: pinoczet] nazwisko, m.in. Augusto José Ramón Pinochet Ugarte (1915-2006) - polityk chilijski, generał
SJP.pl
Augusto Pinochet, właśc. Augusto José Ramón Pinochet Ugarte (ur. 25 listopada 1915 w Valparaíso, zm. 10 grudnia 2006 w Santiago) – chilijski dyktator i generał, przywódca junty wojskowej w Chile od 1973. W latach 1973–1990 pełnił urząd prezydenta. Doszedł do władzy w wyniku wojskowego puczu, odsuwając od władzy Salvadora Allende i zawieszając konstytucję. Po przegranym plebiscycie w 1988, nie kandydował w wynikających z tego plebiscytu wyborach, przekazał w 1990 pokojowo władzę zwycięzcy wolnych wyborów prezydenckich z 1989.
Wikipedia
zjawisko wchłaniania substancji chemicznych przez komórkę i trawienia ich; sposób odżywiania się organizmów jednokomórkowych lub wielokomórkowych; rodzaj endocytozy
SJP.pl
Wikipedia
postać stworzona przez Carlo Collodiego; drewniana marionetka stająca się po wielu perypetiach chłopcem; postać występująca nie tylko w powieści Włocha, ale i w wielu innych gatunkach, m.in. balecie, komiksie, filmie rysunkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. bohater powieści Carla Collodiego;
Wiktionary
Pinokio (wł. Pinocchio) – postać fikcyjna stworzona przez Carla Collodiego, autora powieści Pinokio (Le avventure di Pinocchio), która ukazywała się w odcinkach w latach 1881–1883. Pinokio jest też bohaterem licznych teatralnych i filmowych ekranizacji oraz ich sequeli.
Wikipedia
(1.1) Witajcie w naszej bajce, / Słoń zagra na fujarce, / Pinokio nam zaśpiewa, / Zatańczą w koło drzewa.
(1.1) Postać Pinokia wielokrotnie pojawiała się w teatrze i filmie.
Wiktionary
uprawna odmiana pora, charakteryzująca się brakiem cebuli oraz długimi liśćmi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. uprawna odmiana pora, charakteryzująca się brakiem cebuli oraz długimi liśćmi
(1.2) masz. wysuwana tuleja w obrabiarkach
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
(1.2) Maszyna wyposażona jest w wysuwaną pinolę pionową.
Wiktionary
gatunek winogron czerwonych i białych, używanych do produkcji win; winorośl burgundzka
SJP.pl
danie kuchni włoskiej, podpłomyk na cieście przygotowanym z mieszanki mąk w różnych proporcjach i bez dodatku oliwy
SJP.pl
Pinsa – danie kuchni włoskiej z regionu Lacjum, które stanowi podpłomyk na cieście przygotowanym z mieszanki mąk w różnych proporcjach i bez (lub z niewielkim) dodatku oliwy. Pinsa może być również podawana z sosem pomidorowym i dodatkami. Nazywana jest niskokaloryczną kuzynką pizzy.
Wikipedia
miasto i port na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto i port rzeczny na Białorusi, na Polesiu, nad rzeką Piną, u jej ujścia do Prypeci
Wiktionary
Pińsk (biał. Пінск, Pinsk, ros. Пинск, Pinsk) – miasto i port rzeczny w południowej części Białorusi, na Polesiu, nad rzeką Piną, u jej ujścia do Prypeci, w odległości 29 km od kanału Dniepr – Bug. Miasto leży w obwodzie brzeskim, do 1939 w województwie poleskim (1921 stolica), węzeł drogowy; stolica diecezji pińskiej (1925), seminarium duchowne (1925, 2001); 126 300 mieszkańców (2020).
Wikipedia
rzecz. Pina ż., pińszczanin mos., pińszczanka ż.
przym. piński
Wiktionary
związany z Pińskiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pińskiem, dotyczący Pińska
Wiktionary
rzecz. Pińsk mrz.
Wiktionary
związany z Pińskiem
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Pińska
SJP.pl
mieszkanka Pińska
SJP.pl
[czytaj: pajnt] pinta, półkwarta;
1. angielska miara cieczy i ciał sypkich równa w przybliżeniu 0,568 litra;
2. pint mokry - amerykańska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,473 litra (jedna ósma galona);
3. pint suchy - amerykańska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,551 litra
SJP.pl
Pinta, półkwarta (ang. pint) – zróżnicowana jednostka objętości lub pojemności stosowana głównie w Wielkiej Brytanii (ang. imperial pint), Irlandii oraz Stanach Zjednoczonych. W USA stosowane są dwie różne jednostki o nazwie pinta - jedna do odmierzania płynów (ang. U.S. liquid pint), a druga do sypkich ciał stałych (ang. U.S. dry pint).
Wikipedia
1. starofrancuska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,9 litra;
2. angielska miara cieczy i ciał sypkich równa w przybliżeniu 0,568 litra; pint, półkwarta;
3. pinta mokra - amerykańska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,473 litra (jedna ósma galona); pint mokry, półkwarta;
4. pinta sucha - amerykańska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,551 litra; pint suchy, półkwarta;
5. choroba zakaźna skóry zaliczana do krętkowic niewenerycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba wywołana przez Treponema carateum;
(1.2) starofrancuska miara cieczy równa w przybliżeniu 0,9 l
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpʲĩnta, AS: pʹĩnta
Wiktionary
[czytaj: pajnter] nazwisko
SJP.pl
serwis społecznościowy umożliwiający kolekcjonowanie i wyszukiwanie materiałów wizualnych
SJP.pl
Wikipedia
odmiana fasoli o różowawych nasionach w bordowe plamki, popularna w południowej Europie
SJP.pl
Pinto – rasa koni pochodząca z USA i od 1963 uznawana za oddzielną rasę. Od 1956 hodowane pod okiem Pinto Horse Association of America (PtHA) pod kątem ubarwienia, harmonijnej budowy i chodów.
Wysokość w kłębie: 130-170 cm. W Niemczech, Austrii i Szwajcarii przeważają konie mniejsze.
Wikipedia
[czytaj: pintuRIKjo] nazwisko
SJP.pl
Pinturicchio, właśc. Bernardino di Betto (ur. ok. 1454 w Perugii, zm. 11 grudnia 1513 w Sienie) – malarz włoski.
Należał do umbryjskiej szkoły malarstwa, był uczniem Perugina. Na rok 1473 datuje się dwa płótna Uzdrowienie paralityka i Uwolnienie więźnia. Razem ze swoim nauczycielem znalazł się w gronie artystów, dekorujących Kaplicę Sykstyńską. Przypisuje mu się freski Podróż Mojżesza oraz Chrzest Chrystusa, które dla niego naszkicował Perugino. W 1486 wykonał freski z dziejami św. Bernardyna w kaplicy Bufalini w kościele Santa Maria Aracoeli w Rzymie
Wikipedia
światłolubne drzewo lub krzew z rodziny sosnowatych, obejmujące około 80 gatunków; sosna
SJP.pl
Sosna (Pinus L. 1753) – rodzaj roślin z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindl.) obejmujący niemal 115 gatunków drzew i krzewów. Występują przeważnie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, choć niektóre gatunki rosną również w strefach cieplejszych (tu jednak zwykle w górach). W Ameryce Środkowej najdalej na południe sięgają do Gwatemali, Salwadoru i Nikaragui, zaś w Azji do Archipelagu Malajskiego. Jedyne naturalne stanowisko na półkuli południowej znajduje się na Sumatrze (P. merkusii).
Wikipedia
skrót od: pinxit; pinx.
SJP.pl
skrót od: pinxit; pinx
SJP.pl
= namalował - napis umieszczany dawniej na obrazach przed nazwiskiem malarza
SJP.pl
Pinxit, pinx. (łac. namalował) – formułka (wyrażenie lub skrót) używana przez malarzy w sygnaturach lub umieszczana przez rytowników na rycinie przy nazwisku malarza, według którego obrazu ją wykonano.
Pinxit, które zaczęto używać w renesansie, wraz z rozpowszechnianiem się zwyczaju sygnowania obrazów przez malarzy, stało się szeroko stosowane w baroku.
Wikipedia
[czytaj: pinjin] transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego, opierająca się przede wszystkim na rozróżnieniu tonów przypisanych danym sylabom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. system latynizacji języka chińskiego
Wiktionary
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Hanyu pinyin został opracowany przez Komitet Reformy Języka z Zhou Youguangiem na czele w 1956 i zatwierdzony przez rząd chiński w 1958 roku. Jego celem było upowszechnienie wymowy putonghua i pomoc w nauce znaków chińskiego pisma. Do szerszego użytku wprowadzony został dopiero w 1979 r., po otwarciu Chin na świat. Miał zastąpić starsze metody transkrypcji:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|chiń|拼音. (pīnyīn)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pinyin, pinyin
* chiński standardowy: (1.1) 拼音 (pīnyīn)
* nowogrecki: (1.1) πινγίν
źródła.
== pinyin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. pinyin
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲĩnʲjĩn, AS: pʹĩnʹi ̯ĩn
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|chiń|拼音. (pīnyīn)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pinyin, pinyin
* chiński standardowy: (1.1) 拼音 (pīnyīn)
* nowogrecki: (1.1) πινγίν
źródła.
== pinyin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. pinyin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|chiń|拼音. (pīnyīn)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pinyin, pinyin
* chiński standardowy: (1.1) 拼音 (pīnyīn)
* nowogrecki: (1.1) πινγίν
źródła.
== pinyin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. pinyin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
austriacka rasa bydła mięsno-mlecznego, wyhodowana w krainie Pinzgau
SJP.pl
Pinzgauer – austriacki wojskowy wielozadaniowy terenowy samochód ciężarowy opracowany w drugiej połowie lat 60. XX wieku przez przedsiębiorstwo Steyr-Daimler-Puch jako następca pojazdu Haflinger.
Produkcja seryjna samochodów Pinzgauer rozpoczęła się w 1971 roku. Dwa lata później pierwsze pojazdy trafiły do armii austriackiej. Samochody produkowane były w wersjach z napędem 4x4 (oznaczenie 710) i 6x6 (712), z nadwoziem zamkniętym (K), pokrytym brezentem (M) lub otwartym (T). Powstała też ograniczona liczba pojazdów innych wersji m.in. ambulans z tylną częścią nadwozia w postaci zdejmowanego kontenera (AMB-S). W 1985 roku zaprezentowane zostały zmodernizowane wersje pojazdu – 716 (4x4) oraz 718 (6x6).
Wikipedia
austriacka rasa bydła mięsno-mlecznego, wyhodowana w krainie Pinzgau
SJP.pl
[czytaj: pijo] Pio z Pietrelciny (1887-1968) - prezbiter i włoski kapucyn, stygmatyk i święty Kościoła katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. wyspa w archipelagu Wysp Salomona
Wiktionary
(1.1) Święty ojciec Pio stał się jednym z najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego.
(1.1) Mam na imię Pio i jestem wokalistą kapeli heavymetalowej z Fiesole.
(1.1) Wuj Pio był niepoprawnym dzieckiem szlachcica z dobrego kastylijskiego domu.
Wiktionary
rzecz. Pia ż., Pius mos., piuska ż.
Wiktionary
(1.1) Pius
Wiktionary
zgorzelinowe zapalenie skóry objawiające się rozległymi, szybko postępującymi owrzodzeniami, najczęściej lokalizującymi się na kończynach dolnych
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wydawać indyczy głos
Wiktionary
barwnik anilinowy o działaniu przeciwbakteryjnym; fiolet gencjany
SJP.pl
Gencjana, fiolet gencjanowy, fiolet goryczki, pioktanina (łac. Violetum Gentianae, Pyoctaninum coeruleum FP III) – 0,5–2% wodny lub spirytusowy roztwór fioletu gencjanowego, czyli farmakopealnego surowca farmaceutycznego (FP III) mieszaniny fioletu krystalicznego i fioletu metylowego. Według charakterystyki produktu leczniczego składnikiem czynnym jest chlorek metylorozanilinowy (fiolet krystaliczny).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. nadmorska miejscowość i gmina we Włoszech; położona w Toskanii, naprzeciw wyspy Elby;
Wiktionary
Piombino – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Livorno.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 33 917 osób, 262,9 os./km².
W pobliżu Piombino leżą ruiny etruskiego miasta Populonia. Od XVI do XIX w. Piombino było ośrodkiem niezależnego księstwa.
Wikipedia
(1.1) Na przykład cesarz zgodził się w latach dwudziestych ochraniać małe miasto-państwo Piombino, którego port miał strategiczne znaczenie dla ochrony drogi morskiej pomiędzy Neapolem a Genuą. Jednak w roku 1529 flotylla składająca się z pięciu galer muzułmańskich wpłynęła bez oporu do Piombino i zdobyła tam cesarski okręt.
(1.1) Eliza Baciocchi nie zadowoliła się również po bitwie pod Austerlitz posiadaniem Lukki i Piombina; zażądała rozleglejszego terytorium, a brat jej, którego najsłabszą stroną była uległość dla rodziny, zadość uczynił wymaganiom siostry uwsp..
Wiktionary
przym. piombiński
Wiktionary
1. kierunek zgodny z siłą ciężkości na powierzchni Ziemi;
2. przyrząd do wyznaczania kierunku pionowego;
3. oddzielny dział; resort;
4. część sieci przewodów elektrycznych, gazowych itp. biegnących pionowo w budynku wielokondygnacyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kierunek równoległy do kierunku działania siły grawitacji ciała niebieskiego, względem którego jest on określany;
(1.2) techn. ciężarek na sznurku, służący do wyznaczania pionu (1.1);
(1.3) techn. fragment sieci przewodów instalacji elektrycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej, gazowej itp. przebiegający pionowo przez kondygnacje budynku
(1.4) fiz. najlżejszy z mezonów;
(1.5) dział instytucji
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) szach. jedna z bierek w szachach, warcabach i innych grach
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: piona
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Winda porusza się w pionie.
(2.1) Końcówki szachowe z różnobarwnymi gońcami często kończą się remisem nawet wówczas, gdy jedna ze stron ma przewagę w pionach.
(2.1) Ruszył się słoniem, aby wziąć piona.
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃n, AS: pʹi ̯õn
Wiktionary
(1.1-3)
rzecz. pionowość ż., pionizacja ż.
czas. pionować ndk.
przym. pionowy
przysł. pionowo
(2.1)
rzecz.
:: zdrobn. pionek mrz.
przym. pionowy, pionkowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|zynklod.
(1.4) mezon π
(2.1) pionek, gw. sądecka: chłopek
Wiktionary
bierka szachowa, pionek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. slang. gest przywitania, pożegnania lub gratulacji przez zdecydowane zetknięcie powierzchni dłoni dwóch osób
(1.2) uczn. pot. ocena bardzo dobra
(1.3) ornit. nazwa systematyczna|Pionus|ref=tak., ptak z rodziny papugowatych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: pion (tylko w znaczeniu „jedna z bierek w szachach, warcabach i innych grach”)
wykrzyknik
(3.1) posp. slang. „przybij pionę (1.1)”
(3.2) posp. slang. cześć, na razie
Wiktionary
(1.1) Przybili pionę i poszli na chatę.
(1.2) Z testu z EdB dostałem tym razem pionę.
(1.3) Piona niebieskogłowa uwielbia wodne kąpiele, dlatego należy jej to umożliwić.
(3.1) — Ojechaliśmy ich 3:0! — Brawo, piona!
(3.2) — Muszę już kończyć, ziomuś, na razie. — Spoko, piona.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔ̃na, AS: pʹi ̯õna
Wiktionary
rzecz. pięć n., pięcioraczek m., piątka ż., piątek mrz., pięciornik mrz., piątak m., piąteczek mrz.
przym. piątkowy, piąty
licz. pięć, pięcioro
przedr. pięcio-
Wiktionary
(1.1) piątka
(1.2) bardzo dobry, pot. piątka
Wiktionary
mieszkaniec Pionek (miasta w Polsce); pionkowianin
SJP.pl
mieszkanka Pionek (miasta w Polsce); pionkowianka
SJP.pl
przymiotnik od: Pionki
SJP.pl
[czytaj: pjońer]
1. fundusz inwestycyjny;
2. japońska firma elektroniczna
SJP.pl
Wikipedia
1. najsłabsza bierka w szachach; pion;
2. drobny przedmiot używany w grach planszowych;
3. potocznie: osoba mało znacząca, niemająca wpływu na przebieg wydarzeń; płotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) szach. najsłabsza bierka;
(1.2) przedmiot przemieszczany na planszaanszy w niektórych grach
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) przen. ktoś nieważny, wykorzystywany przez innego człowieka i nieświadomie wypełniający jego wolę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zasady wykonywania ruchów pionkami znacznie się różnią od zasad dotyczących innych bierek szachowych.
(2.1) Byłam tylko pionkiem na ich szachownicy, nie wiedziałam, że robię coś złego.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔ̃nɛk, AS: pʹi ̯õnek
Wiktionary
przym. pionkowy
rzecz. pion mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) pion
(2.1) marionetka, płotka
Wiktionary
1. krzewiciel kultury, postępu, osoba wyznaczająca nowe drogi w jakieś dziedzinie;
2. członek masowej dziecięcej organizacji komunistycznej, działającej niegdyś na terenach Związku Radzieckiego;
3. dawniej o inżynierze wojskowym, żołnierzu wojsk inżynieryjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto pierwszy coś odkrywa, poznaje
(1.2) osadnik, który zagospodarowuje nowe tereny
(1.3) członek komunistycznej dziecięco-młodzieżowej organizacji pionierskiej
(1.4) daw. wojsk. żołnierz wojsk inżynieryjnych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. roln. odmiana kalafiora
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) prekursor, nowator
(1.4) saper
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) odkrywca, wynalazca
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pionierstwo n., pionierskość ż.
:: zdrobn. pionierek m.
:: fż. pionierka ż.
przym. pionierski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|pioneer. < etym|franc|pionnier. < etym|stfranc|peonier., od peon
(1.2-4) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pioneer
* czeski: (1.1) pionýr m.; (1.2) pionýr m.; (1.3) pionýr m.
* duński: (1.1) pioner w.; (1.2) pioner w.; (1.4) pioner w.
* esperanto: (1.1) pioniro; (1.2) pioniro; (1.3) junpioniro; (1.4) pioniro
* hiszpański: (1.1) pionero m.
* niemiecki: (1.1) Pionier m.
* norweski (bokmål): (1.1) pioner m.; (1.4) pioner m.
* norweski (nynorsk): (1.1) pioner m.; (1.4) pioner m.
* nowogrecki: (1.1) πιονέρος m.
* rosyjski: (1.1) пионер m.; (1.2) пионер m.; (1.3) пионер m.; (1.4) пионер m.
* ukraiński: (1.1) піонер m.; (1.2) піонер m.; (1.3) піонер m.; (1.4) піонер m.
* węgierski: (1.1) úttörő
* włoski: (1.1) antesignano m., apripista m., pioniere m.
źródła.
== pionier (język niderlandzki.) ==
wymowa. audio|Nl-pionier.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pionier
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔ̇̃ɲɛr, AS: pʹi ̯o̊̃ńer
Wiktionary
rzecz. pionierstwo n., pionierskość ż.
:: zdrobn. pionierek m.
:: fż. pionierka ż.
przym. pionierski
Wiktionary
(1.1) prekursor, nowator
(1.4) saper
Wiktionary
1. potocznie o szerokim, wygodnym bucie sportowym z cholewką i gumową, rowkowaną podeszwą; pionierka;
2. żartobliwie, potocznie o produkcie japońskiej firmy Pioneer
SJP.pl
1. krzewicielka kultury, postępu, kobieta wyznaczająca nowe drogi w jakieś dziedzinie;
2. członkini masowej dziecięcej organizacji komunistycznej, działającej niegdyś na terenach Związku Radzieckiego;
3. potocznie o szerokim, wygodnym bucie sportowym z cholewką i gumową, rowkowaną podeszwą; pionierek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która przybywa zamieszkać na niezaludnionym terenie
(1.2) kobieta, która jest prekursorem w jakiejś dziedzinie, odkrywa coś nowego
(1.3) członkini organizacji pionierskiej
(1.4) harc. zajęcia oraz umiejętności związane z urządzaniem obozu harcerskiego i budową sprzętów z drewna;
(1.5) harc. jeden z żeńskich stopni harcerskich;
(1.6) rodzaj turystycznego buta sięgającego za kostkę;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pʲjɔ̇̃ˈɲɛrka, AS: pʹi ̯o̊̃ńerka
Wiktionary
rzecz. pionierstwo n., pionierskość ż.
:: zdrobn. pioniereczka ż.
:: fm. pionier m.
przym. pionierski
przysł. pioniersko
Wiktionary
(1.1) osadniczka, traperka
(1.2) prekursorka
Wiktionary
1. krzewicielka kultury, postępu, kobieta wyznaczająca nowe drogi w jakieś dziedzinie;
2. członkini masowej dziecięcej organizacji komunistycznej, działającej niegdyś na terenach Związku Radzieckiego;
3. potocznie o szerokim, wygodnym bucie sportowym z cholewką i gumową, rowkowaną podeszwą; pionierek
SJP.pl
Pionierki – obuwie skórzane, za kostkę, przeznaczone do turystyki. Zwykle na głęboko żłobionej podeszwie typu wibram. Popularne wśród turystów i harcerzy do końca lat 90. Wyparte przez obuwie z membranami tzw. trekingowe (np. Gore-Tex). Pionierki były charakterystycznym obuwiem noszonym przez m.in. Zbigniewa Cybulskiego.
Wikipedia
charakterystyczny dla pionierstwa, pioniera lub pionierki (np. pionierskie osadnictwo), związany w jakiś sposób z pionierstwem (np. działalność pionierska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pierwszy w jakiejś dziedzinie i torujący drogę następnym
Wiktionary
rzecz. pionierka ż., pionier mos., pionierskość ż., pionierstwo n.
Wiktionary
(1.1) nowatorski, prekursorski
Wiktionary
innowacyjność, ślad, znak krzewienia kultury, postępu, torowania nowych dróg w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
nowatorstwo, innowacja, praca, działalność pioniera albo pionierki, torowanie nowych dróg w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
jedna z podstawowych cech człowieka jako gatunku, którą jest przybranie w toku ewolucji pozycji pionowej, niespotykanej u innych ssaków i związanej z dwunożnością
SJP.pl
Pionizacja – proces polegający na uzyskaniu wyprostowanej postawy ciała, związany z zamianą funkcji podporowych kończyn górnych na funkcje manipulacyjne. Dziecko w naturalny sposób dąży do uzyskania postawy pionowej kształtując poszczególne partie mięśni. Pionizacja następuje gdy miednica jest stabilna, a rozwinięte mięśnie ustawiają kość krzyżową pomiędzy kośćmi biodrowymi.
Wikipedia
przyrząd do rehabilitacji osób niepełnosprawnych
SJP.pl
w medycynie: powodować przybranie pozycji pionowej
SJP.pl
1. najsłabsza bierka w szachach; pion;
2. drobny przedmiot używany w grach planszowych;
3. potocznie: osoba mało znacząca, niemająca wpływu na przebieg wydarzeń; płotka
SJP.pl
Pionki (do 1932 Zagożdżon i Pionki) – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim. Siedziba wiejskiej gminy Pionki. Pionki są położone nad rzeką Zagożdżonką, na Nizinie Środkowomazowieckiej, w dawnej ziemi radomskiej historycznej Małopolski.
Wikipedia
mieszkaniec Pionek (miasta w Polsce); pionczanin
SJP.pl
mieszkanka Pionek (miasta w Polsce); pionczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Pionki (miasto)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pionkami, dotyczący Pionek
Wiktionary
rzecz. Pionki nmos.
Wiktionary
ustalać, określać położenie czegoś za pomocą pionu, wyznaczać kąt prosty między podstawą a elementami mającymi tworzyć pion
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w kierunku pionowym; poruszając się w górę lub dół, prostopadle do podstawy
(1.2) w grach planszowych: związany z pionem (bierką)
Wiktionary
(1.1) Poluzowana dachówka spadła pionowo z dachu i, nie napotykając żadnych przeszkód, rozbiła się na ubitej ziemi.
(1.1) Stawiaj książki pionowo na półce, bo wtedy będziesz miał więcej miejsca.
(1.1) Pięć pionowo: „Pasiaste zwierzę afrykańskie”. To chyba zebra, nie?
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃ˈnɔvɔ, AS: pʹi ̯õnovo
Wiktionary
rzecz. pion m., pionowość ż.
czas. pionować
przym. pionowy
Wiktionary
(1.1) wertykalnie
Wiktionary
prostopadłość do podstawy usytuowanej poziomo, poruszanie się lub działanie w kierunku prostopadłym do niej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pionowe
Wiktionary
rzecz. pion m., pionizacja ż., pionizowanie ż.
czas. pionizować ndk.
przym. pionowy
przysł. pionowo
Wiktionary
(1.1) wertykalność
Wiktionary
tworzący z podstawą kąt prosty, prostopadły do podstawy usytuowanej poziomo lub poruszający się, działający prosto w dół lub w górę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) prostopadły do podstawy usytuowanej poziomo
(1.2) poruszający się prosto w dół lub w górę
(1.3) związany z pionem w grach planszowych
Wiktionary
(1.1) Mur był zupełnie pionowy, a zatem wdrapać się nań nie mogły.
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃ˈnɔvɨ, AS: pʹi ̯õnovy
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. pion mrz., pionizacja ż., pionowość ż.
czas. pionować ndk.
przysł. pionowo
(1.3)
rzecz. pion mrz., pionek mrz.
Wiktionary
zdolność niektórych samolotów wojskowych do pionowego startu i lądowania lub wykonania tych manewrów na pasie startowym o niewielkich wymiarach; pionowznos
SJP.pl
VTOL (ang. vertical take-off and landing), pionowzlot – zdolność samolotu do pionowego startu i pionowego lądowania.
Oznaczenie to odnosi się do bardzo niewielu typów samolotów. Statki powietrzne takie jak śmigłowce, autożyra, balony nie należą do tej kategorii.Część samolotów VTOL może także startować i lądować w sposób konwencjonalny (CTOL) lub skrócony (STOL), dlatego też w rzeczywistości należą one do klasy V/STOL. Oznaczenia te czasami stosowane są w praktyce w sposób zamienny, gdyż jedyne praktycznie eksploatowane samoloty o możliwości pionowego startu i lądowania są w rzeczywistości maszynami V/STOL. Inne z kolei działają wyłącznie w trybie VTOL ze względu na brak podwozia umożliwiającego ruch poziomy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. piątek
Wiktionary
1. wytwór naskórka ptaków w kształcie cienkiej rurki z promieniście ułożonymi włoskami;
2. przedmiot, narzędzie podobne do ptasiego pióra;
3. przyrząd do pisania;
4. występ, np. w desce podłogowej, pozwalający na łączenie jej z innymi;
5. twórczość literacka;
6. styl charakterystyczny dla danego autora;
7. pisarz, autor, literat
SJP.pl
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała części zwierząt, zwłaszcza ptaków. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: piórko
SJP.pl
1. niewielkie pióro, często także drobny przedmiot lub jego część przypominająca ptasie pióro;
2. młody listek lub nowe pędy wschodzącej rośliny;
3. mała, najczęściej trójkątna płytka wykonana ze sztucznego tworzywa, służąca do szarpania strun podczas gry na instrumentach strunowych; plektron
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. niewielkie pióro, często także drobny przedmiot lub jego część przypominająca ptasie pióro;
2. młody listek lub nowe pędy wschodzącej rośliny;
3. mała, najczęściej trójkątna płytka wykonana ze sztucznego tworzywa, służąca do szarpania strun podczas gry na instrumentach strunowych; plektron
SJP.pl
1. niewielkie pióro, często także drobny przedmiot lub jego część przypominająca ptasie pióro;
2. młody listek lub nowe pędy wschodzącej rośliny;
3. mała, najczęściej trójkątna płytka wykonana ze sztucznego tworzywa, służąca do szarpania strun podczas gry na instrumentach strunowych; plektron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: pióro
(1.2) małe pióro
(1.3) stalówka używana w tworzeniu szkiców i rysunków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sądzę, że Jadwisi ten kapelusik z piórkiem, zupełnie nie pasuje.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjurkɔ, AS: pʹi ̯urko
Wiktionary
rzecz. pierze n., pióro n., pierzyna ż.
przym. piórkowy
Wiktionary
1. dobijać postrzelonego w polowaniu ptaka;
2. używać piórka (plektronu, małej, najczęściej trójkątnej płytki wykonanej ze sztucznego tworzywa) podczas gry na strunowych instrumentach szarpanych
SJP.pl
1. dobijać postrzelonego w polowaniu ptaka;
2. używać piórka (plektronu, małej, najczęściej trójkątnej płytki wykonanej ze sztucznego tworzywa) podczas gry na strunowych instrumentach szarpanych
SJP.pl
Piórkowanie (pikowanie) – technika strzyżenia włosów polegająca na przerzedzaniu ich w części środkowej i na końcach w celu nadania fryzurze lekko postrzępionego wyglądu.
Piórkowanie nie zmniejsza objętości fryzury i gęstości owłosienia, w odróżnieniu od innej techniki strzyżenia - degażowania (efilowania).
Wikipedia
podobny do ptasiego pióra lub jego części, charakterystyczny dla ułożenia niteczek puchu na takim piórze; pierzasty, strzępiasty
SJP.pl
rodzina mszaków z rzędu meszkowców
SJP.pl
potocznie o zawodniku sportowym o masie mieszczącej się w przedziale wagi piórkowej (wagi określonej dla boksu, zapasów, dżudo oraz podnoszenia ciężarów, której wyznacznikiem jest wartość równa sześćdziesięciu kilogramom)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Piórkowski – polskie nazwisko. Znani ludzie noszący to nazwisko:
Wikipedia
o cechach piórka ptasiego, głównie w odniesieniu do masy czegoś lub kogoś (np. waga piórkowa, zawodnik piórkowy), podobny do piórka
SJP.pl
1. dobijać postrzelonego w polowaniu ptaka;
2. używać piórka (plektronu, małej, najczęściej trójkątnej płytki wykonanej ze sztucznego tworzywa) podczas gry na strunowych instrumentach szarpanych
SJP.pl
zdrobnienie od: piórnik
SJP.pl
rodzaj pojemnika, najczęściej podłużnego, służącego do przechowywania gumek, piór oraz innych przyborów piśmienniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwykle podłużne etui z przyborami szkolnymi;
(1.2) reg. zwyczaj wspólnego darcia pierza przez dziewczęta i kobiety
(1.3) środ. więz. grzebień
(1.4) slang. głupiec
(1.5) gw-pl|Mazury, Warmia. wsypa na pierzynę
(1.6) środ. trumna
Wiktionary
Piórnik – pudełko lub etui przeznaczone do przechowywania materiałów piśmienniczych oraz innych małych przedmiotów przydatnych podczas zajęć. Piórniki zwykle zrobione są z materiału, plastiku, skóry lub metalu. Dawniej piórniki wykonywano z drewna. Większość posiada zamek błyskawiczny.
Wikipedia
(1.1) Przed wyjściem do szkoły włożył do piórnika ołówek.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjurʲɲik, AS: pʹi ̯urʹńik
Wiktionary
rzecz. pióro n.
:: zdrobn. piórniczek mrz.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. fyjderbiksa, fyjderkasta.
(1.2) zob. wyskubek.
Wiktionary
świadczenie pieniężne pracodawcy na rzecz pracownika, którego dziecko uczęszcza do szkoły; kredkowe, ołówkowe
SJP.pl
1. wytwór naskórka ptaków w kształcie cienkiej rurki z promieniście ułożonymi włoskami;
2. przedmiot, narzędzie podobne do ptasiego pióra;
3. przyrząd do pisania;
4. występ, np. w desce podłogowej, pozwalający na łączenie jej z innymi;
5. twórczość literacka;
6. styl charakterystyczny dla danego autora;
7. pisarz, autor, literat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. wytwór naskórka ptaków, pokrywający ich ciało, składający się z elastycznej osi i dwu chorągiewek;
(1.2) przyrząd do pisania
(1.3) liter. autorstwo dzieła literackiego
(1.4) spłaszczony, rozszerzony koniec wiosła
(1.5) pióra slang. długie włosy, szczególnie u mężczyzny
(1.6) gwara. muz. gitara
(1.7) łow. ptactwo łowne
(1.8) techn. męska część połączenia ciesielskiego typu „pióro i wpust”
Wiktionary
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała części zwierząt, zwłaszcza ptaków. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato.
Wikipedia
(1.1) Wróbel nastroszył pióra.
(1.2) Dziadek pisze listy wyłącznie piórem.
(1.3) To jedyna powieść pióra młodej węgierskiej pisarki.
(1.4) Powinieneś płycej zanurzać pióra wioseł.
(1.5) Gitarzysta potrząsał długimi blond piórami.
(1.6) Klaudia umie pięknie grać na piórze, a ja się dopiero uczę.
(1.8) Pod elewacją drewnianą mocowaną na pióro i wpust należy zapewnić szczelinę wentylacyjną.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjurɔ, AS: pʹi ̯uro
Wiktionary
rzecz. piórnik m., pierze n., pierzyna ż., pierzynka ż., pierzenie n., opierzenie n., piórkowanie n., opiórkanie n., pierzastość ż.
:: zdrobn. piórko n., pióreczko n.
czas. pierzyć się ndk., opierzyć się dk., piórkować ndk., opiórkać dk.
przym. piórowy, piórkowy, pierzasty, pióropuszowy
Wiktionary
(1.1) lotka, sterówka
(1.3) klawiatura
(1.5) włosy
Wiktionary
rodzaj motyla z rodziny piórolotkowatych
SJP.pl
rodzaj motyla z rodziny piórolotkowatych
SJP.pl
Piórolotkowate, piórolotki (Pterophoridae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata. Obejmuje ponad 1300 opisanych gatunków. Kosmopolityczna. Imagines mają małe głowy, smukłe odwłoki, cienkie i długie odnóża oraz (z wyjątkiem Agdistinae) skrzydła podzielone wcięciami na 2–3 piórka. Aktywne są wieczorem i nocą, niekiedy też o świcie. Gąsienice żerują wewnątrz lub na zewnątrz różnych części roślin.
Wikipedia
rodzina motyli
SJP.pl
Piórolotkowate, piórolotki (Pterophoridae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata. Obejmuje ponad 1300 opisanych gatunków. Kosmopolityczna. Imagines mają małe głowy, smukłe odwłoki, cienkie i długie odnóża oraz (z wyjątkiem Agdistinae) skrzydła podzielone wcięciami na 2–3 piórka. Aktywne są wieczorem i nocą, niekiedy też o świcie. Gąsienice żerują wewnątrz lub na zewnątrz różnych części roślin.
Wikipedia
o cechach piórolotkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
pióronóg zwykły - gatunek ważki
SJP.pl
kita z piór lub ich imitacji, niegdyś noszona jako ozdoba lub znak charakterystyczny pozwalający rozróżnić członków niektórych zakonów rycerskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nakrycie głowy z piór noszone przez indiańskiego wojownika
Wiktionary
Pióropusz – nakrycie głowy, używane przez wybitnych wojowników indiańskich Ameryki Północnej regionu Wielkich Równin. Pióropusz miał znaczenie religijne (szamanizm), był uważany za magiczny talizman ochronny (za takowy uważał swój warbonnet znany wojownik Rzymski Nos). Pióra reprezentowały znaczące dokonania osoby, która nosiła pióropusz. Każde z plemion posiadało własne, wyróżniające się nakrycie głowy. Indianie z zalesionych, wschodnich obszarów dzisiejszych Stanów Zjednoczonych, nosili pióropusze mniejsze, a obok orlich używali piór jastrzębich, indyczych, czaplich i żurawich. Po zetknięciu się z białymi przybyszami Irokezi chętnie zakładali czapki i kapelusze, ale ozdabiali je pozatykanymi gdzie się dało małymi piórami i jednym orlim pośrodku. Takie nakrycia głowy nosiły nazwę gustoweh (prawdziwy kapelusz).
Wikipedia
rzecz. pióropusznik mos.
Wiktionary
roślina z rodziny paprotkowatych, rosnąca w lasach półkuli północnej, występująca w trzech gatunkach, z których jeden, pióropusznik strusi, został w Polsce objęty ochroną gatunkową
SJP.pl
Wikipedia
składający się na pióropusz, ozdobiony pióropuszem (np. kapelusz, hełm pióropuszowy) lub w jakiś inny sposób związany z taką ozdobą
SJP.pl
gromada zwierząt morskich z typu przedstrunowców
SJP.pl
Pióroskrzelne, pióroskrzelce (Pterobranchia) – monofiletyczna gromada niewielkich półstrunowców obejmująca okołu 30 rodzajów.
Gromada Pterobranchia została utworzona przez Raya Lankestera w 1877. Zawierała wtedy jeden rodzaj: Rhabdopleura.
Wikipedia
przedstawiciel gromady bezkręgowców morskich z typu przedstrunowców
SJP.pl
o cechach pióroskrzelnych (bezkręgowców z gromady przedstrunowców, kolonijnie zamieszkujących głębiny mórz strefy umiarkowanej i chłodnej)
SJP.pl
Pióroskrzelne, pióroskrzelce (Pterobranchia) – monofiletyczna gromada niewielkich półstrunowców obejmująca okołu 30 rodzajów.
Gromada Pterobranchia została utworzona przez Raya Lankestera w 1877. Zawierała wtedy jeden rodzaj: Rhabdopleura.
Wikipedia
o cechach pióroskrzelnych (bezkręgowców z gromady przedstrunowców, kolonijnie zamieszkujących głębiny mórz strefy umiarkowanej i chłodnej)
SJP.pl
jamochłon morski
SJP.pl
Pennatula – rodzaj półosiadłych koralowców z rzędu piórówek, w języku polskim określany zwyczajową nazwą piórówka albo pióro morskie. Piórówki tworzą piórokształtne kolonie o szkielecie rogowym, złożonym z niespojonych ze sobą spikul. Nasadowa część tworzonej przez najstarszy polip głównej osi kolonii (zwanej pniem) tkwi w miękkim dnie morskim lub jest przymocowana do twardych obiektów. Drobne, czerwone polipy rozmieszczone są szeregami na bocznych odgałęzieniach (promieniach) kolonii. Polipy dzielą się na odżywiające kolonię autozooidy i regulujące przepływ wody przez kolonię małe, pozbawione ramion syfonozooidy.
Wikipedia
przypominający pióro, zrobiony z piór lub pokryty piórami (np. skrzydła piórowe) albo w jakiś inny sposób związany z piórami
SJP.pl
gwałtowne wyładowanie elektryczne pomiędzy dwiema chmurami lub między chmurą a ziemią, możliwe do zaobserwowania podczas burzy jako znacznej wielkości iskra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. wyładowanie elektryczne między dwiema chmurami lub między chmurą a ziemią;
Wiktionary
Piorun – w meteorologii bardzo silne wyładowanie elektrostatyczne w atmosferze powstające naturalnie, zwykle towarzyszące burzom. Piorunowi często towarzyszy grom dźwiękowy (grzmot) oraz zjawisko świetlne zwane błyskawicą. Może ono przybierać rozmaite kształty i rozciągłości, tworzyć linie proste lub rozgałęziać się do góry lub w dół. Występują błyskawice, które widoczne są jedynie jako rozjaśnienie powierzchni chmury, inne znów w ciągu ułamka sekundy przypominają swym kształtem świecący sznur pereł.
Wikipedia
(1.1) Piorunowi często towarzyszy błyskawica i grzmot.
(1.1) Piorun może wywołać pożar.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔrũn, AS: pʹi ̯orũn
Wiktionary
rzecz. piorunian mrz.
przym. piorunowy, pioruński, piorunujący
przysł. piorunem, pioruńsko
czas. piorunować
Wiktionary
(1.1) grom, ogień niebieski; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Zaolzie|pierón.
Wiktionary
potocznie: bardzo szybko, błyskawicznie (np. trasa przejechana piorunem), galopem, pędem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. bardzo szybko
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: piorun
Wiktionary
(1.1) Idź tam! Piorunem!
(1.1) Jak tylko usłyszałem strzelaninę, uciekłem piorunem.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈrũnɛ̃m, AS: pʹi ̯orũnẽm
Wiktionary
rzecz. piorun m.
czas. piorunować
Wiktionary
sól kwasu piorunowego (izomeru kwasu cyjanowego), często podlegająca procesowi krystalizacji, trująca i silnie wybuchowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu piorunowego
Wiktionary
(1.1) Jakie są właściwości wybuchowe piorunianu rtęci?
Wiktionary
rzecz. piorun mrz.
przym. piorunowy
czas. piorunować
Wiktionary
sól kwasu piorunowego (izomeru kwasu cyjanowego), często podlegająca procesowi krystalizacji, trująca i silnie wybuchowa
SJP.pl
Pioruniany – grupa związków chemicznych będących solami kwasu piorunowego, zawierających pseudohalogenkowy jon piorunianowy CNO−
. Z uwagi na właściwości wybuchowe i dużą wrażliwość na bodźce zewnętrzne niektóre pioruniany stosowane są jako inicjujące materiały wybuchowe (np. piorunian rtęci(II), piorunian srebra) m.in. w zapalnikach.
Wikipedia
Piorunkowice (niem. Schweinsdorf, łac. Perunchovitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Wysoczyzny Bialskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią rzeka Ścinawa Niemodlińska.
Wikipedia
element instalacyjny budowli, chroniący ją przed bezpośrednim uderzeniem pioruna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie instalowane na budynkach lub obok nich, aby chronić je przed bezpośrednim uderzeniem pioruna ;
Wiktionary
Instalacja odgromowa (z ang. LPS – Lightning Protection System, pop. piorunochron) – instalacja chroniąca obiekty przed porażeniami wynikłymi z wyładowań piorunowych.
Wikipedia
IPA: ˌpʲjɔrũˈnɔxrɔ̃n, AS: pʹi ̯orũnoχrõn
Wiktionary
przym. piorunochronny, piorunochronowy
Wiktionary
(1.1) odgromnik
Wiktionary
ochraniający przed uderzeniem pioruna lub skutkami takiego uderzenia (np. uziemienie piorunochronne, instalacja urządzeń piorunochronnych)
SJP.pl
odnoszący się do piorunochronów, instalacji piorunochronnych, związany z nimi (np. instalacje piorunochronowe, drąg piorunochronowy)
SJP.pl
1. sprzeciwiać się komuś lub czemuś, surowo napominać, strofować, także: gniewnie, groźnie spoglądać na coś lub na kogoś;
2. potocznie: robić wrażenie na kimś, zachwycać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. spiorunować)
(1.1) gwałtownie krytykować kogoś lub coś
(1.2) gniewnie spoglądać
(1.3) przeklinać
(1.4) daw. strzelać, miotać piorunami
Wiktionary
(1.1) Podobna nieco była droga Emmanuela Mouniera, redaktora pisma "Esprit", który, tak samo piorunując na kapitalizm, doszedł do uznania stanowiska komunistów za jedynie słuszne.
(1.2) Odwrócił się do gospodarzy, zanim żona przestała piorunować męża wzrokiem.
Wiktionary
rzecz. piorun mrz., piorunian mrz.
przym. piorunowy, pioruński, piorunujący
przysł. piorunem, pioruńsko
Wiktionary
(1.1) gromić
Wiktionary
Piorunówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady.
Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej.Przez wieś przebiega droga asfaltowa, powiatowa nr 03706E. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
kwarcowy pręt powstały z piasku lub skały, stopionych od uderzenia pioruna; fulguryt
SJP.pl
Wikipedia
będący źródłem piorunów (np. chmura piorunowa, burza piorunowa) lub podobny do pioruna, najczęściej w szybkości lub gwałtowności
SJP.pl
władający piorunami, głównie w odniesieniu do Posejdona (greckiego boga mórz i oceanów) lub jego odpowiedników w innych religiach politeistycznych
SJP.pl
szybki jak piorun
SJP.pl
1. działający jak piorun, szybki, bardzo gwałtowny, błyskawiczny, natychmiastowy (np. piorunujący przebieg choroby);
2. groźny, gniewny (np. piorunujące spojrzenie) lub robiący wrażenie na kimś, zadziwiający
SJP.pl
zdrobnienie od: piosenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: piosenka
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɔsɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: pʹi ̯osẽnečka
Wiktionary
rzecz. piosneczka ż., piosenka
Wiktionary
krótki, prosty utwór muzyczny z tekstem do śpiewania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wokalny utwór muzyczny, zwykle o rozrywkowym charakterze;
Wiktionary
Piosenka – krótki utwór słowno-muzyczny solowy, wykonywany z akompaniamentem instrumentu, zespołu instrumentalnego lub orkiestry; podstawowa forma muzyczna stosowana w muzyce popularnej. Spośród rozmaitych typów piosenki (m.in. piosenek kupletowej i bluesowej) najczęściej pojawiającym się jest piosenka zwrotkowa, zbudowana z występujących naprzemiennie zwrotek i refrenu. Według niektórych muzykologów, piosenkę można nazwać uproszczoną formą pieśni, przy czym dokładne rozróżnienie tych form nie jest ścisłe, a w wielu językach są one nazywane tym samym słowem, co najwyżej z precyzującym określeniem.
Wikipedia
(1.1) Na przedszkolnym przedstawieniu dzieci recytowały wierszyki i śpiewały piosenki.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈsɛ̃nka, AS: pʹi ̯osẽnka
Wiktionary
rzecz. pieśń ż., piosenkarz m., piosenkarka ż., pioseneczka ż., piosnka ż., piosneczka ż.
czas. piać ndk., piosenkować ndk.
przym. piosenkarski, pieśniarski
Wiktionary
(1.1) pioseneczka, piosnka
Wiktionary
1. kobieta zawodowo zajmująca się śpiewaniem
2. autorka piosenek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) artystka, która śpiewa piosenki
Wiktionary
Piosenkarz, piosenkarka – zawód polegający na wykorzystaniu głosu do śpiewu, z reguły przy akompaniamencie grupy muzycznej. Utwory wydawane są następnie na płytach (albumach) lub wykonywane na koncertach. Piosenkarze zajmują się muzyką rozrywkową, w odróżnieniu od śpiewaków, którzy związani są z muzyką klasyczną. Do popularyzacji współczesnych piosenek i ich wykonawców przyczynia się działalność radia i telewizji.
Śpiew bez akompaniamentu instrumentalnego nazywa się a cappella.
Wikipedia
(1.1) Piosenkarka na scenie była mokra od potu.
Wiktionary
IPA: ˌpʲjɔsɛ̃ŋˈkarka, AS: pʹi ̯osẽŋkarka
Wiktionary
rzecz. piosenka ż., piosenkarstwo n.
:: fm. piosenkarz m.
przym. piosenkarski
czas. piosenkować
Wiktionary
odnoszący się do piosenkarstwa, piosenkarza lub piosenkarki, związany z piosenkarstwem (np. recital piosenkarski, twórczość piosenkarska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piosenkarzy i/lub piosenkarstwa
Wiktionary
rzecz. piosenka ż., piosenkarz m., piosenkarka ż., piosenkarstwo n.
czas. piosenkować
Wiktionary
1. gatunek sztuki estradowej, której prezentacja skupia się głównie na śpiewaniu piosenek;
2. zbiór pieśni typowych dla danego regionu, terenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. wykonywanie piosenek na estradzie
(1.2) muz. ogół piosenek np. danego kraju
Wiktionary
(1.2) Kompozytor przyczynił się do rozwoju piosenkarstwa węgierskiego.
Wiktionary
rzecz. piosenkarz mos., piosenkarka ż.
przym. piosenkarski
Wiktionary
wykonawca piosenek, pieśni, najczęściej będący także ich kompozytorem, autorem; pieśniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się zawodowo śpiewaniem;
Wiktionary
Piosenkarz, piosenkarka – zawód polegający na wykorzystaniu głosu do śpiewu, z reguły przy akompaniamencie grupy muzycznej. Utwory wydawane są następnie na płytach (albumach) lub wykonywane na koncertach. Piosenkarze zajmują się muzyką rozrywkową, w odróżnieniu od śpiewaków, którzy związani są z muzyką klasyczną. Do popularyzacji współczesnych piosenek i ich wykonawców przyczynia się działalność radia i telewizji.
Śpiew bez akompaniamentu instrumentalnego nazywa się a cappella.
Wikipedia
(1.1) Mój brat, kiedy był mały, bardzo chciał zostać piosenkarzem.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈsɛ̃ŋkaʃ, AS: pʹi ̯osẽŋkaš
Wiktionary
rzecz. piosenka ż., piosenkarstwo n.
:: fż. piosenkarka ż.
przym. piosenkarski
czas. piosenkować
Wiktionary
(1.1) śpiewak
Wiktionary
→ piosenkopisarz, → piosenkopisarstwo
SJP.pl
pisanie piosenek
SJP.pl
twórca tekstów piosenek
SJP.pl
potocznie: śpiewać wspólnie piosenki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. śpiewać piosenki
Wiktionary
(1.1) Harcerze piosenkują z gitarą przy ognisku.
Wiktionary
rzecz. piosenka ż., piosenkarz m., piosenkarka ż.
przym. piosenkarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe zdrobnienie od: piosenka; pioseneczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: piosnka
Wiktionary
rzecz. piosnka ż., piosenka ż., pioseneczka ż.
przym. piosenkowy
Wiktionary
przestrzale, dziś tylko w poezji, liryce: piosenka, pieśń, głównie ludowa, typowa dla danego regionu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poet. piosenka
Wiktionary
(1.1) Moi młodzi towarzysze podróży stali się weselsi. Fiodor począł nucić jakąś skoczną piosnkę, a Dytryk wydobył zza pazuchy fujarkę i począł przygrywać do wtóru.
Wiktionary
rzecz. pieśń ż., piosenka ż.
:: zdrobn. piosneczka ż.
czas. piać ndk.
Wiktionary
pogardliwie: chłopiec będący synem rodziców postrzeganych jako niewychowanych, prymitywnych; Pioter, Brajan, brajan, Brajanek, brajanek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Piotra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Według tradycji święty Piotr był pierwszym papieżem, ale niektórzy historycy twierdzą inaczej.
(1.1) Żona pana Piotra powiadomiła go o wygranej na loterii.
(1.1) Kontakt z panem Piotrem jeszcze toleruję ale niebezpiecznie zbliża się do punktu, który może nie być przyjemny.
Wiktionary
IPA: pʲjɔtr̥, AS: pʹi ̯otr̦
Wiktionary
rzecz. Piotrowa ż., Piotrówna ż., Piotrostwo lm m., Piotrusiowa ż., Piotrusiówna ż., Piotrkowa ż., Piotrkówna ż., Pietrkowa ż., Piotrka ż., Piotrusia ż., Piotrowo n., Piotrkowo n., Piotrków mrz., piotrkowianin mos., piotrkowianka ż., Piotrkówek mrz., Piotrkówko n., Piotrowice nmos., Piotrkowice nmos.
:: zdrobn. Piotrek mos., Piotruś mos., Pietrek mos.
:: fż. Piotra ż.
przym. Piotrowy, Piotrkowy, Piotrusiowy, piotrski, piotrkowski, piotrkowicki
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Piotrek, Piotruś; gw-pl|Górny Śląsk|Pieter.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Piotr
Wiktionary
Piotra – żeński odpowiednik imienia Piotr, chrześcijańskiego imienia męskiego pochodzenia grecko-łacińskiego, wywiedzionego od przydomku Szymona apostoła nadanego mu przez Jezusa Chrystusa (aram. Kefas). Imię Piotr (Πέτρος) jest czasami tłumaczone jako „Skała”, co w języku polskim oznacza z reguły wielki kamienny masyw. Polska forma Piotr z „o” zamiast „e” jest regularną zmianą spowodowaną przez przegłos lechicki (por. też np. kościół z łac. castel.)
Wikipedia
(1.1) Furtę otwarła siostra Piotra.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔtra, AS: pʹi ̯otra
Wiktionary
rzecz. Piotrków mrz., Piotrówka ż.
:: fm. Piotr mos., Piotrek mos., Piotruś mos.
przym. Piotrowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Piotraszewo (dawniej niem. Peterswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto.
Wikipedia
zdrobnienie od: Piotr (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Piotr (imię męskie); Piotruś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Piotr
Wiktionary
(1.1) Piotrek, przyjdź tu.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔtrɛk, AS: pʹi ̯otrek
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., Piotra ż., Piotrowicz mos.
przym. Piotrowy, piotrkowski, Piotrkowy
Wiktionary
(1.1) Piotruś, Pietruniek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Piotrkosice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
W latach 1954-1961 wieś była siedzibą gromady Piotrkosice, po jej zniesieniu była w gromadzie Sułów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Piotrków Kujawski.
(1.2) geogr. zob. Piotrków Trybunalski.
(1.3) geogr. zob. Piotrków Pierwszy.
(1.4) geogr. zob. Piotrków Drugi.
(1.5) geogr. zob. Piotrków Borowski.
(1.6) geogr. zob. Piotrków-Kolonia.
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
przym. piotrkowski
rzecz. Piotr mos., Piotra ż., Piotrowicz ż./mos.
Wiktionary
Wikipedia
1. mieszkaniec Piotrkowa Trybunalskiego;
2. mieszkaniec Piotrkowa Kujawskiego
SJP.pl
1. mieszkanka Piotrkowa Trybunalskiego;
2. mieszkanka Piotrkowa Kujawskiego
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu wsi lub ich części w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyjeżdżając do Piotrkowic, zatrzymywał się w motelu koło poczty.
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., piotrkowiczanin mos., piotrkowiczanka ż.
przym. piotrkowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Piotrkowic, związany z Piotrkowicami
Wiktionary
(1.1) Prochy rotmistrza spoczęły na piotrkowickim cmentarzu parafialnym.
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., Piotrkowice lm nm., piotrkowiczanin mos., piotrkowiczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Piotrkowic
(1.2) osoba pochodząca z Piotrkowic, urodzona w Piotrkowicach
Wiktionary
(1.1) Wybitnego piotrkowiczanina doceniły władze wojewódzkie.
(1.2) Mąż Barbary jest piotrkowiczaninem z dziada pradziada.
Wiktionary
rzecz. Piotrkowice lm nm.
:: fż. piotrkowiczanka ż.
przym. piotrkowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Piotrkowic
(1.2) kobieta pochodząca z Piotrkowic, urodzona w Piotrkowicach
Wiktionary
(1.2) Czy babka Marcela była piotrkowiczanką z urodzenia?
Wiktionary
rzecz. Piotrkowice lm nm.
:: fm. piotrkowiczanin mos.
przym. piotrkowicki
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
1. przymiotnik od: Piotrków Kujawski;
2. przymiotnik od: Piotrków Trybunalski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Piotrkowem, dotyczący Piotrkowa
Wiktionary
(1.1) Kiedyś Rawicz należał do województwa piotrkowskiego.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈtr̥kɔfsʲci, AS: pʹi ̯otr̦kofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Piotrków m., piotrkowianin m., piotrkowianka ż., Piotr m., Piotrek m.
przym. Piotrowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Piotrka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Piotrka
Wiktionary
(1.1) Widzieliśmy Piotrkowy ciągnik na końcu pola.
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., Piotrek mos.
przym. Piotrowy
Wiktionary
dawna nazwa Petersburga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Petersburg
Wiktionary
Petersburg, Sankt Petersburg (ros. Санкт-Петербург, Sankt-Pietierburg); dawniej: Piotrogród (ros. Петроград, Pietrograd), Leningrad (ros. Ленинград) – miasto w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. W latach 1712–1918 stolica Imperium Rosyjskiego. Powierzchnia 1439 km², liczba ludności 5 384 342.
Wikipedia
rzecz. piotrogrodzianin mos., piotrogrodzianka ż.
przym. piotrogrodzki
Wiktionary
przymiotnik od: Piotrogród (dawna nazwa Sankt Petersburga)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Piotrogrodem, dotyczący Piotrogrodu
Wiktionary
rzecz. Piotrogród mrz., piotrogrodzianin mos., piotrogrodzianka ż.
Wiktionary
Piotr z żoną; Piotrowie
SJP.pl
drapieżny gatunek ryby występujący przy europejskich wybrzeżach Oceanu Atlantyckiego; paszczak, zeus
SJP.pl
Piotrosz, paszczak (Zeus faber) – gatunek ryby z rodziny piotroszowatych (Zeidae).
Wikipedia
o cechach piotroszowatych (tropikalnych ryb morskich z gromady promieniopłetwych)
SJP.pl
Piotroszowate (Zeidae) – nieliczna w gatunki rodzina morskich ryb piotroszokształtnych (Zeiformes).
Wikipedia
o cechach piotroszowatych (tropikalnych ryb morskich z gromady promieniopłetwych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Piotra
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Piotrowo
(2.2) D. lp. od: Piotrów
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Piotrowy
Wiktionary
Piotrowa (niem. Petersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
(1.1) Piotrowa wzdychała głośno i raz po raz, Szymonowa głowę w obie strony kołysała i także wzdychała.
(2.1-2) Jadę dziś do Piotrowa.
(3.1) Sąsiadował z Piotrową zagrodą z jednej strony i z Józefowym polem z drugiej.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈtrɔva, AS: pʹi ̯otrova
Wiktionary
zob. Piotr.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. historyczna dzielnica Katowic;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi lub ich części w Polsce;
Wiktionary
Inne
Wikipedia
(1.1) Dolina Ślepiotki jest coraz częściej odwiedzana przez mieszkańców Piotrowic i Ochojca.
(1.2) Lasy ciągną się stąd ku Piotrowicom na północy.
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., piotrowiczanin mos., piotrowiczanka ż.
przym. piotrowicki, podpiotrowicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) daw. syn Piotra
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Piotr mos., Piotrek mos., Piotruś mos., Piotrków mrz.
przym. Piotrowiczowy, Piotrowy
Wiktionary
mieszkaniec Piotrowic (miasta w województwie dolnośląskim lub dzielnicy Katowic)
SJP.pl
mieszkanka Piotrowic (miasta w województwie dolnośląskim lub dzielnicy Katowic)
SJP.pl
wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim
SJP.pl
bohater średniowiecznej opowieści o cudach św. Stanisława ze Szczepanowa; Piotr Strzemieńczyk z Janiszewa
SJP.pl
Piotrowin – bohater hagiograficznej legendy z XI wieku, zapisanej w Żywocie św. Stanisława Wincentego z Kielczy. Biskup krakowski św. Stanisław ze Szczepanowa zakupił od Piotra Strzemieńczyka z Janiszewa, zwanego Piotrowinem, dobra ziemskie na rzecz biskupstwa. Po śmierci Piotrowina jego spadkobiercy upomnieli się o ziemię. Postawiony przed sądem Stanisław wyjaśnił w jaki sposób wszedł w posiadanie ziemi, lecz nie dano mu wiary. Wówczas biskup Stanisław poprosił o 3 dni przerwy, które poświęcił na post i modlitwę. Wszedł następnie do kościoła w Piotrawinie, odprawił mszę, po której kazał otworzyć grób i wskrzesił Piotrowina, by ten poświadczył prawdę w procesie. Po zakończonej rozprawie odprowadził Piotrowina z powrotem do grobu.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
Piotrowski (forma żeńska: Piotrowska; liczba mnoga: Piotrowscy) – nazwisko należące do grupy 20 najpopularniejszych nazwisk używanych w Polsce. Według bazy PESEL 17.01.2015 r. nosiło je 39 857 Polek i 38 770 Polaków.
Nazwisko pochodne od nazw miejscowych Piotrów lub Piotrowice, utworzone przy użyciu formantu „-ski”.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Piotrowszczyzna to nazwa miejscowości w Polsce, na Białorusi i na Litwie.
Wikipedia
taki jak u Piotra, charakterystyczny dla Piotra
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Piotra
Wiktionary
(1.1) Przed Piotrową chałupą rosną dwa stare dęby.
(1.1) Sąsiadował z Maciejową zagrodą z jednej strony i z Piotrowym polem z drugiej.
Wiktionary
IPA: pʲjɔˈtrɔvɨ, AS: pʹi ̯otrovy
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., Piotrek mos., Piotruś mos., Piotrowa ż., Piotra ż., Piotrowicz mos., Pieter mos., pieter mzw.
przym. Piotrkowy, Piotrusiowy, piotrkowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Piotrumiły lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
gra karciana; Piotruś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Piotr
Wiktionary
Piotruś (Płazyna, 727 m n.p.m.) – szczyt w Beskidzie Niskim w paśmie Beskidu Dukielskiego, górujący nad przełomem Jasiołki. Na stokach Piotrusia odkryto jaskinie, bije tu także źródełko związane legendą ze św. Janem z Dukli.
Piesze szlaki turystyczne:
Wikipedia
(1.1) Pójdziesz, Piotrusiu, z babcią pobawić się w piaskownicy?
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔtruɕ, AS: pʹi ̯otruś
Wiktionary
rzecz. piotruś mzw., Piotr mos., Piotra ż., Piotrowicz mos.
przym. Piotrowy, Piotrusiowy
Wiktionary
(1.1) Piotrek
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Piotrusia lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Piotrusia
Wiktionary
(1.1) Wyprałam Piotrusiowe bety i rozwiesiłam na werandzie.
Wiktionary
rzecz. Piotr mos., Piotruś mos., piotruś mzw.
przym. Piotrowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wieloletnia roślina z rodziny astrowatych o drobnych, żółtawych kwiatach i intensywnym zapachu, ceniona w lecznictwie, używana jako przyprawa i do wyrobu nalewek
2. napar lub wywar z tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. bylica piołun
(1.2) kulin. przyprawa z ziela bylicy piołun
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpʲjɔwũn, AS: pʹi ̯ou̯ũn
Wiktionary
rzecz. piołunówka ż.
przym. piołunowy
Wiktionary
(1.1) bylica piołun, psia ruta, absynt, wermut, bielica piołun
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Piołunka – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sędziszów.
Piołunka jest położona na terenie nizinnym, większość obszaru obejmują pola uprawne. Wieś graniczy z Zielonkami, Krzcięcicami i Mierzynem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nalewka spirytusowa na piołunie i innych ziołach; absynt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. gorzka wódka ziołowa na piołunie;
Wiktionary
Piołunówka − bardzo gorzka wódka ziołowa sporządzona poprzez zalanie alkoholem ziela piołunu.
Piołunówkę można spożywać bez dodatkowego dojrzewania. Stosowana w bardzo małych ilościach ma lecznicze działanie na problemy z układem pokarmowym. Może być używana u osób ze zmniejszonym apetytem.
Wikipedia
(1.1) Piołunówkę można spożywać bez dodatkowego dojrzewania.
Wiktionary
rzecz. piołun mrz.
przym. piołunowy
Wiktionary
(1.1) absynt, wódka piołunowa, zielona wróżka
Wiktionary
składający się z piołunu (wieloletniej rośliny z rodziny astrowatych), zrobiony z piołunu (np. nalewka piołunowa) lub w jakiś inny sposób związany z piołunem
SJP.pl
Piołunowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Radziejów.
Wikipedia
składający się z piołunu (wieloletniej rośliny z rodziny astrowatych), zrobiony z piołunu (np. nalewka piołunowa) lub w jakiś inny sposób związany z piołunem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sporządzony z piołunu
(1.2) związany z piołunem, dotyczący piołunu
Wiktionary
(1.2) Na Wyżynie Kolumbii i w Wielkiej Kotlinie występuje step piołunowy, a gorące regiony Nevady zajmuje półpustynia piołunowa.
Wiktionary
rzecz. piołun mrz., piołunówka ż.
Wiktionary
funkcja w telewizorze, umożliwiająca podgląd innych programów telewizyjnych lub obrazów ze źródeł zewnętrznych, np. z magnetowidu, podczas oglądania innego programu, bez przełączenia kanału; PIP
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = adm. Państwowa Inspekcja Pracy;
Wiktionary
(1.1) Gdyby w tej firmie zjawili się inspektorzy PIP, konsekwencje mogłyby być surowe.
Wiktionary
IPA: pʲip, AS: pʹip
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== PIP (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = Picture in Picture → obraz w obrazie
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) PiP
Wiktionary
1. czterostrunowy chiński instrument muzyczny szarpany; mandolina chińska;
2. potocznie: pompka do beczki z piwem;
3. wulgarnie:
a) żeński organ płciowy;
b) wyzwisko kierowane przede wszystkim do kobiet;
c) osoba niezaradna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. chiński instrument szarpany;
(1.2) posp. narząd płciowy kobiety
(1.3) posp. pogard. pogardliwie o kobiecie
(1.6) daw. beczka do wina, oliwy lub araku
(1.7) daw. fajka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pipa to instrument strunowy szarpany – czasami nazywany chińską lutnią, ponieważ ma pudło rezonansowe o gruszkowatym kształcie.
(1.1) Jako instrument muzyczny pipa funkcjonuje w Chinach od ponad dwóch tysięcy lat (ma krewnych w Azji południowo-wschodniej, np. japońska biwa, wietnamska đàn tỳ, koreańska bipa).
(1.4) Jak chodzisz, pipo jedna, ślepy jesteś?
Wiktionary
IPA: ˈpʲipa, AS: pʹipa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pipka ż.
Wiktionary
(1.1) chińska lutnia
(1.2) vagina, wulg. cipa
(1.3) wulg. cipa
(1.4) oferma, wulg. cipa
Wiktionary
pieszczotliwie o kobiecym narządzie płciowym
SJP.pl
regionalnie: pikać, trąbić
SJP.pl
1. potrawa z gęsich żołądków z dodatkiem cebuli i czosnku, podawana na ciepło wraz z sosem powstałym podczas przyrządzania;
2. potocznie: osoba niezaradna
SJP.pl
związek organiczny o budowie cząsteczkowej zbliżonej do budowy piperydyny, uzyskiwany sztucznie, wykorzystywany w farmakologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. heterocykliczny związek organiczny o wzorze sumarycznym C4H10N2;
Wiktionary
Piperazyna – organiczny związek heterocykliczny z dwoma heteroatomami azotu w pozycjach 1,4. Szkielet piperazyny występuje w wielu związkach aktywnych biologicznie, między innymi w cząsteczce sildenafilu oraz w szeregu związków psychoaktywnych. Nazwa piperazyny wynika z jej strukturalnego podobieństwa do piperydyny.
Wikipedia
(1.1) Z pewnością, gdyby istniało zagrożenie zdrowia publicznego innymi substancjami, takimi jak inne pochodne piperazyny, polskie służby podjęłyby decyzję o kontrolowaniu tych substancji.
Wiktionary
przym. piperazynowy
Wiktionary
związek organiczny występujący w olejkach eterycznych; heliotropina
SJP.pl
Piperonal – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów występujący w olejkach eterycznych. Stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym jako składnik kompozycji zapachowych, do aromatyzowania likierów oraz jako prekursor MDA i MDMA.
Wikipedia
związek chemiczny z grupy amin, stosowany jako rozpuszczalnik w analizie chemicznej
SJP.pl
Piperydyna – heterocykliczny, organiczny związek chemiczny, cykliczna amina drugorzędowa. Zawiera nasycony pierścień sześcioczłonowy z jednym heteroatomem – azotem.
Wikipedia
alkaloid występujący w pieprzu
SJP.pl
Piperyna – organiczny związek chemiczny, alkaloid występujący we wierzchniej warstwie owoców czarnego pieprzu (Piperis nigri), pochodna piperydyny. Jest bezbarwną lub kremowożółtą, krystaliczną substancją rozpuszczalną w benzynie, chloroformie, etanolu, eterze dietylowym oraz w pirydynie. Ma ostro-gorzki smak.
Wikipedia
rurka szklana o zwężonym wylocie z gumową nasadką, używana w laboratoriach i w lecznictwie; pipetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lab. chem. wąsko zakończona rurka, zwykle szklana, służąca do przenoszenia lub odmierzania niewielkiej ilości cieczy;
Wiktionary
Pipeta – sprzęt laboratoryjny – rurka szklana lub wykonana z tworzywa sztucznego, służąca do przenoszenia i odmierzania cieczy.
W laboratoriach spotykane są trzy rodzaje pipet:
Pipeta Pasteura (A na rysunku) to najprostszy rodzaj pipety. Jest to rurka szklana, o pojemności zazwyczaj ok. 1 ml, która posiada dolny odcinek wąski i górny odcinek szerszy. Ma ona charakter sprzętu jednorazowego użytku. Przy jej pomocy pobiera się i przenosi niewielkie ilości cieczy przy pomocy ssawki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. pipetka ż., pipa ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) pipetë ż.
* angielski: (1.1) pipette, pipet
* baskijski: (1.1) pipeta
* czeski: (1.1) pipeta ż.
* hiszpański: (1.1) pipeta ż.
* jidysz: (1.1) פּיפּעט m., פּיפּעטקע ż.
* niemiecki: (1.1) Pipette ż.
* nowogrecki: (1.1) σιφώνιο n., πιπέτα ż., σταγονόμετρο n
* portugalski: (1.1) pipeta ż.
* rosyjski: (1.1) пипетка ż.
źródła.
== pipeta (język baskijski.) ==
thumb|pipeta (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. lab. pipeta
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲiˈpɛta, AS: pʹipeta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pipetka ż., pipa ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. pipetka ż., pipa ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) pipetë ż.
* angielski: (1.1) pipette, pipet
* baskijski: (1.1) pipeta
* czeski: (1.1) pipeta ż.
* hiszpański: (1.1) pipeta ż.
* jidysz: (1.1) פּיפּעט m., פּיפּעטקע ż.
* niemiecki: (1.1) Pipette ż.
* nowogrecki: (1.1) σιφώνιο n., πιπέτα ż., σταγονόμετρο n
* portugalski: (1.1) pipeta ż.
* rosyjski: (1.1) пипетка ż.
źródła.
== pipeta (język baskijski.) ==
thumb|pipeta (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. lab. pipeta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rurka szklana o zwężonym wylocie z gumową nasadką, używana w laboratoriach i w lecznictwie; pipeta
SJP.pl
potocznie o niewielkiej miejscowości (żartobliwie często w połączeniu: pipidówa wielka); pipidówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. iron. lub pogard. mała, prowincjonalna miejscowość
Wiktionary
IPA: ˌpʲipʲiˈduva, AS: pʹipʹiduva
Wiktionary
zdrobn. pipidówka
Wiktionary
(1.1) posp. zadupie, dziura, dziura zabita dechami, grajdoł, grajdołek, kaczy dół, świat zabity dechami, tam, gdzie diabeł mówi dobranoc, wiocha, wygwizdów; dziura zabita deskami, świat zabity deskami, wieś zabita deskami, zaścianek
Wiktionary
potocznie: mała miejscowość oddalona od dużych skupisk ludzi; pipidówek
SJP.pl
potocznie: mała miejscowość oddalona od dużych skupisk ludzi; pipidówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. iron. lub pogard. mała, prowincjonalna miejscowość
Wiktionary
(1.1) Udaje panią z wielkiego miasta, a mieszka w jakiejś pipidówce.
(1.1) Więc to nie dla mnie pani tak, lecz dla męża • W mizernych wdziękach ten dwutlenek pani spręża, • Dla niego ta heca, ta kieca z zerówki, • Ten szał, ten styl, gdzieś z pipidówki.
Wiktionary
IPA: ˌpʲipʲiˈdufka, AS: pʹipʹidufka
Wiktionary
rzecz. zgrub. pipidówa ż.
Wiktionary
(1.1) posp. zadupie, dziura, dziura zabita dechami, grajdoł, grajdołek, kaczy dół, świat zabity dechami, tam, gdzie diabeł mówi dobranoc, wiocha, wygwizdów; dziura zabita deskami, świat zabity deskami, wieś zabita deskami, zaścianek
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny pasówek
SJP.pl
1. dawniej fajka
2. szklana rurka służąca do pomocy w paleniu papierosów bezustnikowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pipa
Wiktionary
IPA: ˈpʲipka, AS: pʹipka
Wiktionary
rzecz. pipa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej
SJP.pl
dotyczący PIPS-u; PIPS-owski
SJP.pl
peep show, peep-show, peepshow;
1. striptiz lub taniec erotyczny wykonywany w odgrodzonym od widza pomieszczeniu, który można oglądać przez okienko;
2. miejsce, w którym odbywa się taki striptiz lub taniec erotyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. slang. przycisk, guzik (część mechanizmu)
(1.2) pot. slang. wihajster, dynks (dinks)
(1.3) pot. slang. dzyndzel
Wiktionary
IPA: ˈpʲipʃtɨk, AS: pʹipštyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. buty typu peep toe
Wiktionary
(1.1) Widzę, że zebrały się tu butowe ekspertki, może mi wytłumaczycie i podpowiecie, jak dobrze wyglądać w piptołach.
Wiktionary
przym. peep toe
Wiktionary
lek nootropowy
SJP.pl
Piracetam – organiczny związek chemiczny, pochodna 2-pirolidonu, stosowany jako lek nootropowy.
Wikipedia
potocznie: nielegalnie kopiować lub ściągać z internetu np. film, grę, utwór muzyczny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spiracić)
(1.1) pot. niezgodnie z prawem kopiować, odtwarzać, lub rozpowszechniać pewne dzieło, utwór, program komputerowy lub inną własność intelektualną
Wiktionary
(1.1) Ich kasety, piracone, nagrywane podczas koncertów, krążyły po pokojach akademików i w harcerskich izbach.
Wiktionary
rzecz. pirat m., pirata m., piractwo n.
czas. piratować ndk., spiracić dk., spiratować ndk.
przym. piracki
Wiktionary
(1.1) pot. piratować
Wiktionary
1. charakterystyczny dla pirata (np. napad piracki), należący do pirata lub z nim związany (np. statek piracki, wyprawa piracka);
2. odnoszący się do piractwa (czerpania zysków z nielegalnego kopiowania i rozpowszechniania cudzej twórczości)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piractwa lub piratów
(1.2) przen. naruszający prawa autorskie
(1.3) przen. taki, który nie przestrzega przepisów drogowych i stwarza zagrożenie dla innych użytkowników dróg
Wiktionary
(1.1) Na maszcie wisiała piracka flaga.
(1.2) On ciągle ogląda pirackie filmy.
Wiktionary
IPA: pʲiˈrat͡sʲci, AS: pʹiracʹḱi
Wiktionary
rzecz. pirat m., piractwo n.
przysł. piracko
czas. piracić
Wiktionary
1. bezprawne akty przemocy dokonywane przez piratów;
2. łamanie przepisów drogowych przy jednoczesnym stwarzaniu zagrożenia dla zdrowia lub życia innych;
3. czerpanie zysków z nielegalnego kopiowania i rozpowszechniania cudzej twórczości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. wszelki bezprawny akt gwałtu, zatrzymania lub grabieży popełniony dla celów osobistych przez załogę lub pasażerów prywatnego statku lub samolotu na pełnym morzu lub w miejscu niepodlegającym jurysdykcji żadnego państwa wymierzony przeciwko innemu statkowi morskiemu lub powietrznemu albo przeciwko osobom lub mieniu na pokładzie takiego statku
(1.5) przen. naruszanie praw autorskich poprzez nielegalne kopiowanie, odtwarzanie, rozpowszechnianie utworów, dzieł, programów komputerowych itp.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pʲiˈrat͡stfɔ, AS: pʹiractfo
Wiktionary
rzecz. pirat mos./mzw.
przym. piracki
Wiktionary
(1.1) korsarstwo
Wiktionary
niewielka drapieżna ryba słodkowodna z podrzędu kąsaczy; pirania, karibe
SJP.pl
1. monumentalna budowla w kształcie ostrosłupa o kwadratowej podstawie, budowana w starożytnym Egipcie jako grobowiec dla faraona, także: bryła geometryczna o takim kształcie;
2. rodzaj grupowego ćwiczenia akrobatycznego, w którym akrobaci tworzą coś w rodzaju pionowo stojącego trójkąta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. budowla w kształcie ostrosłupa, grobowiec faraona;
(1.2) archit. podbudowa świątyni w prekolumbijskiej architekturze południowoamerykańskiej
(1.3) geom. ostrosłup o podstawie kwadratu i trójkątach równoramiennych tworzących jego boki;
(1.4) pot. przedmiot lub sterta czegoś przypominająca kształtem, wyglądem piramidę (1.1)
(1.5) sport. ćwiczenie akrobatyczne, w którym kilku, kilkunastu ćwiczących tworzy figurę w kształcie stożka
Wiktionary
Piramida – budowla w kształcie ostrosłupa prawidłowego o podstawie czworokątnej lub do niego podobnym, służąca najczęściej jako grobowiec albo podbudowa dla świątyni. Najbardziej znane kompleksy piramid znajdują się w Egipcie i prekolumbijskiej Ameryce.
Wikipedia
(1.1) U nas zasadniczym kształtem każdego gmachu jest piramida ścięta, najtrwalsza ze wszystkich form, jak Egipt jest najtrwalszym ze wszystkich państw.
(1.2) Stare cywilizacje, nie tylko egipska, wiedziały co robią, budując piramidy w Babilonii, w meksykańskim Teotihuacan, wśród Olmeków i Majów, w Peru i Boliwii, w Indiach, Kambodży, Australii, Japonii i Chinach, gdzie jest największa na świecie, tak zwana Biała Piramida, mająca 300 metrów wysokości, czyli ponad dwa razy większa od piramidy Cheopsa
Wiktionary
IPA: ˌpʲirãˈmʲida, AS: pʹirãmʹida
Wiktionary
rzecz. piramidalność ż., piramidion m., piramidy ż. lm.
:: zdrobn. piramidka ż.
przym. piramidowy, piramidalny
przysł. piramidowo-, piramidalnie
Wiktionary
podobieństwo do piramidy, zespół cech, dzięki którym coś przypomina wyglądem piramidę, rzadziej: kolosalność lub niezwykłość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest piramidalne
Wiktionary
rzecz. piramida ż., piramidka ż., piramidy nmos.
przym. piramidalny
przysł. piramidalnie
Wiktionary
podobny do piramidy, o kształcie zbliżonym do ostrosłupa z kwadratową podstawą (np. piramidalny gmach, biurowiec), rzadziej: kolosalny, niezwykły (np. piramidalna głupota)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do piramidy, mający kształt ostrosłupa
(1.2) olbrzymi, kolosalny
Wiktionary
(1.2) Bzdura piramidalna, ale jak przychodzi z prokuratury oficjalne zlecenie, czynności sprawdzające muszą być przez policję przeprowadzone.
Wiktionary
IPA: ˌpʲirãmʲiˈdalnɨ, AS: pʹirãmʹidalny
Wiktionary
rzecz. piramida, piramidka, piramidy, piramidalność
przym. piramidowy
przysł. piramidalnie
Wiktionary
kamień stanowiący zakończenie piramidy lub obelisku
SJP.pl
Piramidion – kamień wieńczący szczyt piramidy lub obelisku.
W starożytnym Egipcie piramidion symbolizował prawzgórze benben, na którym, zgodnie z heliopolitańskim systemem kosmogoniczno-religijnym, objawił się pierwszy bóg – stwórca Atum-Ra. Kamień benben miał formę ostrosłupa, więc na jego cześć wznoszono piramidy o takim właśnie kształcie, będące jego powiększeniem.
Wikipedia
niewielka piramida, głównie w odniesieniu do czegoś, co wyglądem przypomina piramidę lub kilku rzeczy ułożonych na kształt piramidy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. piramida
(1.2) mała piramida
(1.3) sport. odmiana bilarda, w której bile ustawia się w trójkąt
Wiktionary
Piramidka (ang. pyramis) – część owocu mniszka (Taraxacum) znajdująca się pomiędzy dzióbkiem a samą niełupką.
Wikipedia
IPA: ˌpʲirãˈmʲitka, AS: pʹirãmʹitka
Wiktionary
rzecz. piramida ż., piramidy nmos., piramidalność ż.
przym. piramidalny
przysł. piramidalnie
Wiktionary
środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy
SJP.pl
Aminofenazon, amidopiryna – organiczny związek chemiczny, niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy pochodnych pirazolonów o budowie chemicznej zbliżonej do metamizolu, wprowadzony do lecznictwa w 1896. Po raz pierwszy zsyntetyzowany przez Friedricha Stolza w 1893. Ostatnia polska monografia surowca farmaceutycznego znajduje się w Farmakopei Polskiej IV.
Wikipedia
rzadko: w kształcie piramidy, głównie o konturach tworzących rzut boczny takiej bryły (np. piramidowy układ nerwowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. spodnie o rozszerzających się nogawkach, a w pasie i biodrach wąskie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: piramida
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpʲirãˈmʲidɨ, AS: pʹirãmʹidy
Wiktionary
rzecz. piramidalność ż., piramidion m., piramida ż.
:: zdrobn. piramidka ż.
przym. piramidowy, piramidalny
przysł. piramidalnie
Wiktionary
(1.1) dzwony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
heterocykliczny związek chemiczny
SJP.pl
Wikipedia
ideologia Luigiego Pirandella (włoskiego dramaturga i powieściopisarza, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury)
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny kardynałów
SJP.pl
Piranga – rodzaj ptaków z rodziny kardynałów (Cardinalidae).
Wikipedia
niewielka drapieżna ryba słodkowodna z podrzędu kąsaczy; piraja, karibe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba drapieżna występująca głównie w dorzeczu Amazonki;
(1.2) przen. osoba zachowująca się w stosunku do innych agresywnie
Wiktionary
Pirania (Pygocentrus piraya) – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby kąsaczokształtnej, jeden z największych przedstawicieli rodziny piraniowatych (Serrasalmidae). Jest gatunkiem typowym rodzaju Pygocentrus. Wraz z piranią Natterera zaliczana jest do gatunków bardzo agresywnych i niebezpiecznych, również dla ludzi.
Wikipedia
(1.1) Czy historie o piraniach rzucających się na rybaków to banialuki?
Wiktionary
IPA: pʲiˈrãɲja, AS: pʹirãńi ̯a
Wiktionary
o cechach piraniowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach piraniowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przyrząd opatentowany przez Andersa Angströma, wykorzystywany do mierzenia stopnia natężenia promieniowania słonecznego; pyranometr, solarymetr
SJP.pl
Pyranometr – instrument do pomiaru hemisferycznego (przychodzącego z półkuli) promieniowania całkowitego, rozproszonego i odbitego, najczęściej całego widma światła słonecznego, chociaż możliwe jest ograniczenie zakresu widma poprzez używanie kolorowych kopuł lub filtrów. Nazwa pyranometr pochodzi od greckiego pyr, co oznacza płomień i ano, co oznacza niebo. Pyranometr mierzy irradiancję, czyli strumień przychodzącej energii słonecznej (w watach na metr kwadratowy).
Wikipedia
pierścieniowa odmiana cukrów prostych, mających co najmniej pięć atomów węgla
SJP.pl
syntetyczny barwnik kadziowy
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny piraniowatych
SJP.pl
Pirapitinga (Piaractus brachypomus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny piraniowatych (Serrasalmidae).
Wikipedia
siarczek srebra i antymonu (siarkoantymonin), czarny lub ciemnoczerwony minerał o diamentowym lub metalicznym połysku, stosowany jako surowiec do otrzymywania srebra
SJP.pl
minerał, siarczek srebra i antymonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady siarkosoli, antymonowa siarkosól srebra;
Wiktionary
Pirargyryt (pirargityt, pyrargyryt) – minerał z gromady siarkosoli. Podobnie jak proustyt, jest kruszcem srebra. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. pyr = ogień i argyros = srebro; nawiązuje do barwy minerału i jego składu chemicznego.
Wikipedia
przym. pirargyrytowy
Wiktionary
(1.1) pirargityt, pyrargyryt
Wiktionary
1. osoba napadająca i rabujące inne statki na morzu; korsarz;
2. osoba czerpiąca zyski z nieautoryzowanej sprzedaży cudzej własności intelektualnej;
3. pirat drogowy - kierowca łamiący przepisy drogowe;
4. pirat powietrzny - terrorysta porywający samolot;
5. dawniej, przenośnie: rozbójnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. rozbójnik napadający na statki morskie lub powietrzne;
(1.2) pot. przestępca nielegalnie rozpowszechniający cudzą własność intelektualną
(1.3) pot. zob. pirat drogowy.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. nielegalnie skopiowany program komputerowy lub plik
Wiktionary
Pirat (łac. pirata z gr. πειρατής peiratēs) – przestępca prowadzący rozbój na morzu lub nabrzeżu, przy wykorzystaniu statku lub łodzi. Najczęściej celem ataków piratów padają inne statki.
Pirat często mylony jest z korsarzem, który prowadził legalne działania wojenne w imieniu władcy na podstawie listu kaperskiego.
Wikipedia
(1.1) Kapitan uzbroił statek do obrony przed piratami.
(1.2) Policja wykryła lokal, gdzie piraci kopiowali programy.
(1.3) Jakiś pirat potrącił staruszkę na pasach.
(2.1) Mam kolekcję oryginalnych płyt i żadnego pirata.
Wiktionary
IPA: ˈpʲirat, AS: pʹirat
Wiktionary
rzecz. piractwo n.
czas. piracić ndk., spiracić dk., piratować ndk.
przym. piracki
przysł. piracko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) bukanier, kaper, korsarz
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. piractwo n.
czas. piracić ndk., spiracić dk., piratować ndk.
przym. piracki
przysł. piracko
frazeologia.
(1.3) pirat drogowy
etymologia.
(1.1) etym|niem|Pirat. ← etym|łac|pirata. ← etym|gr|πειρατής. ← etym|gr|πεῖρα.
(1.2-3) od (1.1)
(2.1) od (1.2)
uwagi.
(1.1-3) Zgodnie z prawem międzynarodowym pojęcie piractwa odnosi się tylko do rozbojów morskich i powietrznych. Używanie tego pojęcia w odniesieniu do innych czynów (np. naruszanie praw własności intelektualnej) jest z prawniczego punktu widzenia niepoprawne.
tłumaczenia.
(1.3) zobtłum|pirat drogowy.
* angielski: (1.1) pirate
* baskijski: (1.1) pirata; (1.2) pirata
* białoruski: (1.1) пірат m.
* bułgarski: (1.1) пират m.
* czeski: (1.1) pirát
* duński: (1.1) pirat w.; (1.2) pirat w.
* esperanto: (1.1) pirato; (1.2) pirato, plagiatisto
* francuski: (1.1) pirate m.
* hiszpański: (1.1) pirata m./ż.; (1.2) pirata m./ż.
* interlingua: (1.1) pirata
* kataloński: (1.1) pirata m.
* łaciński: (1.1) pirata m.
* niderlandzki: (1.1) piraat m.
* niemiecki: (1.1) Pirat m.
* norweski (bokmål): (1.1) pirat m.; (1.2) pirat m.
* norweski (nynorsk): (1.1) pirat m.; (1.2) pirat m.
* nowogrecki: (1.1) πειρατής m.; (1.2) πειρατής m.
* portugalski: (1.1) pirata m.
* rosyjski: (1.1) пират m.; (1.2) пират m.
* szwedzki: (1.1) pirat w., sjörövare w.
* ukraiński: (1.1) пірат m.; (1.2) пірат m.
* włoski: (1.1) corsaro m., pirata m.
źródła.
== pirat (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|pǐraːt.
dzielenie|pi|rat.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pirat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
korsarz piratnik - gatunek pająka z rodziny pogońcowatych
SJP.pl
potocznie:
1. podrabiać produkty objęte prawem autorskim;
2. podszywać się pod jakąś znaną markę;
3. brawurowo prowadzić samochód, motocykl
SJP.pl
pięcioczłonowy związek heterocykliczny, którego pochodne są cennymi lekami (np. piramidon)
SJP.pl
Pirazol (1,2-diazol) – organiczny, pięcioczłonowy aromatyczny heterocykliczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C3H4N2.
Pirazol i jego pochodne stosowane są do wytwarzania leków, barwników i pestycydów. Ma właściwości słabo zasadowe.
Izomerem pirazolu jest imidazol (1,3-diazol).
Wikipedia
syntetyczny środek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i przeciwzapalny; antypiryna
SJP.pl
heterocykliczny organiczny związek chemiczny stosowany głównie w medycynie
SJP.pl
Pirazyna, 1,4-diazyna – heteroaromatyczny organiczny związek chemiczny.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, pochodna nikotynamidu o działaniu przeciwgruźliczym
SJP.pl
Pirazynamid, pyrazynamid (łac. pyrazinamidum) – organiczny związek chemiczny, pochodna nikotynamidu o działaniu przeciwgruźliczym. Jeden z pięciu podstawowych leków w leczeniu gruźlicy, stosowany w pierwszej, najintensywniejszej fazie leczenia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) reg. sieradz. zob. pierdoły.
Wiktionary
gatunek twardego szkła o małym współczynniku rozszerzalności termicznej, odpornego na działanie chemikaliów; pyrex, pyreks
SJP.pl
produkt firmy Pirelli
SJP.pl
Pirelli – włoskie przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji opon pneumatycznych. Założył je Giovanni Battista Pirelli w 1872 roku.Opony Pirelli niemal od zawsze kojarzone są ze sportem. Pierwszym sukcesem był rajd Pekin-Paryż w 1907 r. Zwycięzcy wyścigu używali właśnie opon tego przedsiębiorstwa, co przyniosło mu międzynarodową sławę.
Wikipedia
bezbarwna substancja krystaliczna, węglowodór aromatyczny zbudowany z czterech sprzężonych pierścieni benzenowych
SJP.pl
Piren – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny zbudowany z czterech sprzężonych pierścieni benzenowych.
Piren jest w temperaturze pokojowej bezbarwną substancją krystaliczną. Po raz pierwszy został wyodrębniony przez Carla Gräbego, ze smoły pogazowej, będącej produktem ubocznym suchej destylacji węgla kamiennego (w niegdysiejszym procesie produkcji gazu miejskiego). Otrzymuje się go przez wyodrębnianie z sadzy, powstałej w czasie niezupełnego spalania węgla kamiennego lub substancji organicznych. Piren jest słabo toksyczny, ale bardzo mocno rakotwórczy. Atakuje nerki i wątrobę.
Wikipedia
łańcuch górski w północno-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. łańcuch górski w południowo-zachodniej Europie;
Wiktionary
Pireneje (hiszp. Pirineos, kat. Pirineus; franc. Pyrénées; gask. Pirenèus; arag. Perineus; bask. Pirinioak) – łańcuch górski w Europie, trzeci pod względem wysokości po Alpach i Górach Betyckich. Położony jest pomiędzy Francją (północna część) a Hiszpanią (południowa część). W niewielkiej środkowej części znajduje Andora.
Wikipedia
(1.1) Pireneje rozciągają się między Atlantykiem na zachodzie i Morzem Śródziemnym na wschodzie, osiągając długość 450 km.
Wiktionary
IPA: ˌpʲirɛ̃ˈnɛjɛ, AS: pʹirẽnei ̯e
Wiktionary
rzecz. pirenejczyk m., Pirenejczyk m.
przym. pirenejski
Wiktionary
przymiotnik od: Pireneje
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pirenejami, dotyczący Pirenejów
Wiktionary
(1.1) Włosi tradycyjnie wyróżniają trzy klasyczne typy lodowców: pirenejski, alpejski i himalajski.
Wiktionary
IPA: ˌpʲirɛ̃ˈnɛjsʲci, AS: pʹirẽnei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pireneje nmos.
Wiktionary
ciałko występujące w chloroplastach niektórych glonów i mszaków, ośrodek tworzenia się skrobi
SJP.pl
Pirenoid (gr. pyrén ‘pestka’ + eídos ‘postać’) – sferyczna, białkowa struktura o rozmiarach 1,5–2 μm, zbudowana głównie z karboksylazy/oksygenazy rybulozo-1,5-bisfosforanu (RuBisCO), występująca w chloroplastach glonów oraz glewików (Anthoceros). Wokół pirenoidów u Euglena często odkładają się pierścieniowate ziarna paramylonu, polisacharydu podobnego w swej budowie do skrobi. W chloroplaście może być 1 lub kilka pirenoidów. Pirenoid posiada zdolność silnego załamywania światła.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny wyodrębniany z kwiatostanu piretrum (złocienia dalmatyńskiego, rośliny zielnej z rodziny astrowatych), wykorzystywany jako środek owadobójczy i lek na świerzb
SJP.pl
roślina zielna z rodziny astrowatych; maruna szarolistna, zębownik, złocień dalmatyński, bertram
SJP.pl
miasto portowe w Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Grecji;
Wiktionary
Pireus (gr. Πειραιάς, Pireas; starogrecki / katharewusa Πειραιεύς, Peiraieús, Pireẹfs) – miasto portowe w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Attyka, w regionie Attyka, w jednostce regionalnej Pireus, w południowo-zachodniej części aglomeracji ateńskiej. Siedziba i jedyna miejscowość gminy Pireus. W 2011 roku liczyło 163 688 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Pireus to główny port morski Grecji.
Wiktionary
IPA: ˈpʲirɛws, AS: pʹireu̯s
Wiktionary
przym. pireuski
Wiktionary
→ Pireus (miasto w Grecji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pireusem, dotyczący Pireusu
Wiktionary
(1.1) Rozgłośnia Wolnej Grecji donosi że dnia 7 bm. rozpoczął się w Grecji 24-godzinny strajk robotników i urzędników ateńskich i pireuskich tramwajów oraz pracowników kolei elektrycznej, łączącej Ateny z Pireusem.
(1.1) Prokurator sądu apelacyjnego w Atenach poinformował, że proces byłego dyktatora Grecji, Jeorjosa Papadopulosa i jego najbliższych współpracowników, oskarżonych o zdradę stanu i dokonanie przewrotu wojskowego w 1967 roku, rozpocznie się 28 lipca w pireuskim więzieniu Koridalos.
Wiktionary
rzecz. Pireus mrz.
Wiktionary
przyrząd wykorzystywany do mierzenia stopnia natężenia promieniowania słonecznego padającego na Ziemię; pyrheliometr
SJP.pl
Pyrheliometr (pirheliometr) – instrument meteorologiczny służący do pomiarów ilości energii słonecznej padającej na daną jednostkę powierzchni. Energia promieniowania otrzymywana od Słońca jest przekształcana na energię cieplną i mierzona jest metodami kalorymetrycznymi.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z ogniem lub wysoką temperaturą
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) piroliza • piroluzyt • piromania • pirometr • pirosfera • pirotechnik
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. piryt m., piroliza ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|πυρο-. (pyro) < etym|gr|πῦρ., πυρός → ogień
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyro-, pyr-
* francuski: (1.1) pyro-
* hiszpański: (1.1) piro-
* łaciński: (1.1) pyr-
* nowogrecki: (1.1) πυρο-, πυρ-
* węgierski: (1.1) piro-
* włoski: (1.1) piro-, pir-
źródła.
== piro- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈpi.ɾo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) piro-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲirɔ, AS: pʹiro
Wiktionary
rzecz. piryt m., piroliza ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. piryt m., piroliza ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|πυρο-. (pyro) < etym|gr|πῦρ., πυρός → ogień
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyro-, pyr-
* francuski: (1.1) pyro-
* hiszpański: (1.1) piro-
* łaciński: (1.1) pyr-
* nowogrecki: (1.1) πυρο-, πυρ-
* węgierski: (1.1) piro-
* włoski: (1.1) piro-, pir-
źródła.
== piro- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈpi.ɾo.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) piro-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pir-
Wiktionary
ognioodporne i wytrzymałe tworzywo otrzymywane poprzez wprowadzenie do szkła specjalnych dodatków powodujących krystalizację mieszanki; pyroceram
SJP.pl
minerał utleniony w wyniku reakcji z sodem, wapniem, tytanem, tantalem lub niobem, o barwie czerwonej lub brunatnej
SJP.pl
Pirochlor – minerał o dużej zawartości niobu. Ruda pirochloru zawiera zazwyczaj co najmniej 0,05% radioaktywnych uranu i toru. Nazwa pochodzi od greckiego słowa πΰρ (pyr) – ogień, i χλωρός (chloros) – zielony, ponieważ minerał ten przy spalaniu często staje się zielony.
Wikipedia
nauka łącząca w sobie zagadnienia z dziedziny pirotechniki i pirostatyki, badająca zmiany energetyczne zachodzące podczas procesu spalania
SJP.pl
powstawanie ładunków elektrycznych na powierzchni niektórych kryształów dielektrycznych podczas ich równomiernego ogrzewania lub ochładzania
SJP.pl
taki, którego cechuje zjawisko piroelektryczności (powstawanie ładunków elektrycznych na powierzchni niektórych kryształów dielektrycznych podczas ich równomiernego ogrzewania lub ochładzania)
SJP.pl
kryształ, w którym zachodzi zjawisko piroelektryczności (powstawanie na powierzchni ładunków elektrycznych podczas równomiernego ogrzewania lub ochładzania)
SJP.pl
Wikipedia
artysta cyrkowy rzekomo łykający ogień; połykacz ognia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta cyrkowy rzekomo połykający ogień
Wiktionary
IPA: pʲiˈrɔfak, AS: pʹirofak
Wiktionary
(1.1) połykacz ognia
Wiktionary
krzemian magnezu, czarny minerał o metalicznym połysku, stosowany jako najważniejsza ruda manganu, głównie do produkcji żelazomanganu; braunit
SJP.pl
minerał, zasadowy krzemian glinu
SJP.pl
gatunek rośliny, który w wyniku ewolucji zdążył się przystosować do warunków panujących na terenach suchych, będących miejscem częstych pożarów; pyrofit
SJP.pl
Pirofit, pyrofit (gr. pyr - ogień + -fit) – roślina przystosowana (fizjologicznie i anatomicznie) do oddziaływania ognia.
Wyróżnia się pirofity pasywne i aktywne. Do pierwszej grupy należą drzewa i krzewy odporne na działanie ognia. Przystosowanie u tych roślin polega zwykle na wykształcaniu grubej i słabo palącej się kory np. silnie uwilgotnionej. Martwica korkowa (korowina) składająca się z warstw korka jest doskonałym termoizolatorem, ponieważ komórki w niej są martwe i wypełnione powietrzem. Szczególnym przystosowaniem do przetrwania pożaru jest wykształcanie przez niektóre krzewy utworów zwanych lignotuber. Pirofitami aktywnymi są zwykle krzewy i rośliny zielne. Dla nich ogień jest czynnikiem stymulującym wzrost, kiełkowanie lub rozmnażanie.
Wikipedia
chorobliwy lęk przed ogniem
SJP.pl
substancja, która po zetknięciu z powietrzem zapala się lub ulega gwałtownym reakcjom o podobnym do spalania przebiegu
SJP.pl
substancja, która po zetknięciu z powietrzem zapala się lub ulega gwałtownym reakcjom o podobnym do spalania przebiegu
SJP.pl
Piroforyczność (ze stgr. πυροφόρος od πῦρ „ogień” i φορός „niosący”) – właściwość pierwiastków i związków chemicznych, powodująca samozapłon w kontakcie z tlenem z powietrza.
Wikipedia
zapalający się samoczynnie po zetknięciu z powietrzem
SJP.pl
minerał, krzemian glinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Pirofyllit (pyrofyllit) – dihydroksyfylokrzemian glinu – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy minerałów blaszkowych (fyllokrzemianów). Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Jego nazwa pochodzi od greckich słów pyr- ogień i phyllon- liść, wiążących się z jego zachowaniem podczas ogrzewania (traci wodę, tworząc blaszkowatą masę).
Wikipedia
(1.1) Pyrofillyt występuje w okolicach Kowar na Dolnym Śląsku.
Wiktionary
(1.1) dihydroksyfylokrzemian glinu, pyrofyllit
Wiktionary
kapelusz składany płasko, noszony niegdyś przez wyższych oficerów francuskich, a także: rodzaj cylindra popularnego w dziewiętnastowiecznej Europie; szapoklak
SJP.pl
Wikipedia
łódź indiańska wykonana z pnia drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka, płaskodenna łódź, wydrążona z pnia, poruszana zwykle jednym wiosłem – pagajem;
Wiktionary
Piroga to niewielka, płaskodenna łódź, wydrążona z pnia, napędzana wiosłem o jednym piórze (pagajem). Jej budowa umożliwia pływanie po bardzo płytkiej wodzie i łatwe wyciąganie łodzi na brzeg. Nie jest przeznaczona do pływania na otwartych wodach.
Piroga napędzana niewielkim silnikiem spalinowym to tzw. peke-peke.
Nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa piragua [piˈɾaɣwa].
Wikipedia
IPA: pʲiˈrɔɡa, AS: pʹiroga
Wiktionary
przym. pirogowy
Wiktionary
fenol trihydroksylowy, trujący chemiczny związek organiczny w postaci białych płatków lub igiełek, stosowany jako wywoływacz fotograficzny; pirogalol
SJP.pl
fenol trihydroksylowy, trujący chemiczny związek organiczny w postaci białych płatków lub igiełek, stosowany jako wywoływacz fotograficzny; pirogallol
SJP.pl
Wikipedia
farm. substancja gorączkotwórcza powodująca podwyższenie temperatury organizmu ciała ludzkiego powyżej 37 stopni Celsjusza
SJP.pl
Pirogen – substancja wywołująca gorączkę. Substancje pirogenne oddziałują na ośrodek termoregulacyjny, który znajduje się w podwzgórzu i przestawiają biologiczny wzorzec temperatury ciała tzw. set point na wyższy poziom.
Wikipedia
proces tworzenia się niektórych skał magmowych, przebiegający pod wpływem niskich temperatur, w których gorąca magma ulega szybkiemu schłodzeniu
SJP.pl
o skałach, minerałach: powstały w wyniku pirogenezy (procesu przebiegającego pod wpływem niskich temperatur, w których gorąca magma ulega szybkiemu schłodzeniu)
SJP.pl
proces rozkładu termicznego substancji przy wysokiej temperaturze i bez kontaktu z tlenem
SJP.pl
Piroliza (gr. pyr dopełniacz pyros, ogień, i lysis, rozpad), sucha destylacja, destylacja rozkładowa – proces degradacji zachodzący pod wpływem wysokiej temperatury i prowadzony bez tlenu i innych celowo dodawanych reagentów. Podobnym procesem jest przebiegające w niższej temperaturze wytlewanie.
Wikipedia
podwyższający temperaturę ciała do co najmniej stanu podgorączkowego (np. pirogenny ośrodek mózgowy, lek pirogenny)
SJP.pl
charakterystyczny dla pirogi (łodzi indiańskiej wykonanej z pnia drzewa), odnoszący się do pirogi, związany z nią
SJP.pl
urządzenie do wypalania wzorów lub rysunków na skórze lub w drewnie (pirografia)
SJP.pl
technika zdobnicza skóry i drzewa, polegająca na wypalaniu gorącym metalowym rylcem różnego rodzaju wzorów, rysunków
SJP.pl
Pirografia – technika druku wypukłego. Matrycę przygotowuje się wypalając rysunek na drewnie przy użyciu pirografu – narzędzia z metalową końcówką rozgrzewaną za pomocą prądu. Pirografy pojawiły się w połowie XX wieku.
Pirografia jest także techniką zdobniczą polegającą na wypalaniu wzorów na drewnie, skórze lub innym materiale przy pomocy rozgrzanego rylca lub pirografu. Technikę pirografii wykorzystuje w swojej twórczości polska artystka Zuzanna Dolega.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny umożliwiający utrzymanie wysokiego stężenia glikogenu w mięśniach
SJP.pl
Kwas pirogronowy (kwas 2-oksopropanowy) – organiczny związek chemiczny z grupy α-ketokwasów. Jest produktem przejściowym fermentacji alkoholowej węglowodanów. W organizmach powstaje zwykle jako produkt glikolizy w ciągu reakcji zachodzących w cytozolu. W warunkach beztlenowych (lub gdy w komórce nie ma mitochondriów, np. erytrocytach, bakteriach) przekształcenie jednej cząsteczki glukozy do 2 cząsteczek pirogronianu dostarcza 2 cząsteczek ATP i 2 cząsteczek NADH. Pirogronian redukowany jest do mleczanu dzięki enzymowi dehydrogenazie mleczanowej (LDH, ang. lactate dehydrogenase), dzięki czemu następuje odtworzenie NAD+:
Wikipedia
kwas pirogronowy: organiczny związek chemiczny powstający w żywych organizmach jako produkt metabolizmu cukrów
SJP.pl
związek organiczny, fenol dihydroksylowy; pirokatechol
SJP.pl
Pirokatechina, o-dihydroksybenzen – organiczny związek chemiczny z grupy polifenoli, w którym dwie grupy hydroksylowe są przyłączone do pierścienia benzenowego w pozycji orto. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, dając roztwory o odczynie kwaśnym. Ma własności redukujące.
Wikipedia
związek organiczny, fenol dihydroksylowy; pirokatechina
SJP.pl
Pirokatechina, o-dihydroksybenzen – organiczny związek chemiczny z grupy polifenoli, w którym dwie grupy hydroksylowe są przyłączone do pierścienia benzenowego w pozycji orto. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, dając roztwory o odczynie kwaśnym. Ma własności redukujące.
Wikipedia
kobieta mająca paranormalne zdolności panowania nad ogniem przy użyciu siły woli
SJP.pl
osoba mająca paranormalne zdolności panowania nad ogniem przy użyciu siły woli
SJP.pl
paranormalne zdolności panowania nad ogniem przy użyciu siły woli
SJP.pl
Pirokineza (z gr. pûr – ogień, błyskawica oraz kínesis – ruch) – rzekoma umiejętność wzniecania ognia siłą woli, zaliczana do kategorii zjawisk paranormalnych. W niektórych przypadkach mówi się o pełnej kontroli nad płomieniami (np. temperatura, ukierunkowanie, moc itp.) lub nieświadomym użyciu zdolności (m.in. tzw. „ludzkie pochodnie”), a także umiejętności podnoszenia temperatury w danym pomieszczeniu lub skupieniu ciepła na przedmiocie. Podobnie jak w przypadku innych zjawisk paranormalnych, nie istnieją rzetelne naukowe dowody potwierdzające istnienie tego zjawiska, a wiara w jego istnienie opiera się tylko na relacjach świadków.
Wikipedia
powstały z odłamków skał, pyłów i piasków wyrzuconych na powierzchnię ziemi w trakcie wybuchu wulkanicznego (np. materiały piroklastyczne)
SJP.pl
minerał skałotwórczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. skała z grupy minerałów skałotwórczych, występujących w barwach od białej do żółtawej, zielonej lub czarnej, zawierających krzemiany wapnia, sodu, litu, magnezu, żelaza i/lub glinu;
Wiktionary
Pirokseny – grupa bardzo rozpowszechnionych minerałów skałotwórczych o strukturze wewnętrznej odpowiadającej krzemianom łańcuchowym i ogólnym wzorze:
Wikipedia
(1.1) W czasie naszej podróży chcemy dotrzeć do kilku klasycznych stanowisk geologicznych z barwnymi odmianami piroksenów, amfiboli, turmalinów i nefrytów.
Wiktionary
brunatnoczarna, rdzawa lub zielonkawa magmowa skała głębinowa, na którą składają się w większej części pirokseny
SJP.pl
Piroksenit – skała magmowa głębinowa pochodzenia ultrazasadowego, brunatnoczarna, ziarnista, zbudowana prawie wyłącznie z piroksenów jednoskośnych lub rombowych. Często w niewielkich ilościach zawiera także hornblendę, biotyt, chromit i magnetyt.
Występuje w USA, Irlandii, na Grenlandii, Zimbabwe. Na terenie Polski piroksenity występują na małych obszarach Sudetów w Górach Bialskich, Rudawach Janowickich, w okolicy Sobótki, gdzie występują razem ze skałami z klasy gabra i bazaltu.
Wikipedia
minerał skałotwórczy
SJP.pl
Pirokseny – grupa bardzo rozpowszechnionych minerałów skałotwórczych o strukturze wewnętrznej odpowiadającej krzemianom łańcuchowym i ogólnym wzorze:
Wikipedia
bawełna strzelnicza
SJP.pl
Nitroceluloza – mieszanina estrów celulozy i kwasu azotowego. Do każdej reszty glukozowej dołączone są grupy –NO2 (od jednej do trzech, w zależności od stopnia estryfikacji), pochodzące od kwasu azotowego. Fragmenty zawierające w pełni zestryfikowane reszty cukrowe opisuje wzór [C6H7O2(ONO2)3]n (triazotan celulozy). Maksymalna zawartość azotu w nitrocelulozie wynosi teoretycznie 14,14% (w praktyce zwykle mniej).
Wikipedia
związek chemiczny z grupy związków heterocyklicznych, stosowany do produkcji leków; pyrol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny o wzorze C4H5N;
Wiktionary
Pirol – organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych. Zbudowany jest z pięcioczłonowego pierścienia zawierającego jeden atom azotu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|ang|pyrrole.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyrrole
* esperanto: (1.1) pirolo
* francuski: (1.1) pyrrole m.
źródła.
== pirol (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) ornit. gil
(1.2) bot. gruszyczka
(1.3) chem. pirol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲirɔl, AS: pʹirol
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|ang|pyrrole.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyrrole
* esperanto: (1.1) pirolo
* francuski: (1.1) pyrrole m.
źródła.
== pirol (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) ornit. gil
(1.2) bot. gruszyczka
(1.3) chem. pirol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kult ognia w religiach pierwotnych
SJP.pl
w chemii: cykliczny organiczny związek chemiczny z grupy laktamów
SJP.pl
2-Pirolidon (butyrolaktam) – cykliczny organiczny związek chemiczny z grupy laktamów. Jest to laktam kwasu γ-aminobutanowego.
Wikipedia
heterocykliczny związek chemiczny na bazie cyklopentanu, zawierający heteroatom azotu
SJP.pl
Pirolidyna – organiczny, nasycony związek heterocykliczny. Strukturalnie oparta jest na pierścieniu cyklopentanu i zawiera jeden heteroatom – azot. Jest aminą drugorzędową o zasadowości porównywalnej z trietyloaminą. Bezbarwna ciecz o ostrym zapachu zbliżonym do amoniaku. Pochodnymi pirolidyny są m.in. aminokwasy prolina i hydroksyprolina.
Wikipedia
hipotetyczny materiał, z którego zbudowany jest górny płaszcz Ziemi
SJP.pl
związany z pirolizą (procesem rozpadu cząsteczki związku chemicznego pod wpływem odpowiednio wysokiej temperatury), odnoszący się do pirolizy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z pirolizą, dotyczący pirolizy, polegający na pirolizie
Wiktionary
IPA: ˌpʲirɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: pʹirolʹityčny
Wiktionary
rzecz. piroliza ż.
Wiktionary
proces rozpadu cząsteczki związku chemicznego pod wpływem odpowiednio wysokiej temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. proces rozkładu termicznego substancji prowadzony poprzez poddawanie ich działaniu wysokiej temperatury, ale bez kontaktu z tlenem i innymi czynnikami utleniającymi;
Wiktionary
Piroliza (gr. pyr dopełniacz pyros, ogień, i lysis, rozpad), sucha destylacja, destylacja rozkładowa – proces degradacji zachodzący pod wpływem wysokiej temperatury i prowadzony bez tlenu i innych celowo dodawanych reagentów. Podobnym procesem jest przebiegające w niższej temperaturze wytlewanie.
Wikipedia
IPA: ˌpʲirɔˈlʲiza, AS: pʹirolʹiza
Wiktionary
przym. pirolityczny
temsłow. piro-
Wiktionary
(1.1) sucha destylacja, destylacja rozkładowa
Wiktionary
utworzony przez pirol (związek chemiczny z grupy związków heterocyklicznych), wytworzony pod wpływem obecności pirolu (np. kationowy pierścień pirolowy) lub w jakiś inny sposób związany z pirolem
SJP.pl
twardy, stalowoszary minerał, dwutlenek manganu, odmiana braunsztynu
SJP.pl
Piroluzyt – minerał z gromady tlenków. Należy do minerałów pospolitych i często spotykanych.
Nazwa pochodzi od gr. pyr = ogień i liosis = rozproszenie, rozkład (oysis = myć).
Wikipedia
osoba cierpiąca na piromanię (chorobliwą skłonność do zabawy ogniem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. ktoś dotknięty piromanią
Wiktionary
Piromania (z gr. πῦρ „ogień” i μανία „szaleństwo”) – chorobliwa żądza podpalania lub do zabaw z ogniem, która występuje przy niektórych zaburzeniach psychicznych takich jak np. padaczka czy psychopatia. Jest to zaburzenie występujące rzadko.
Wikipedia
(1.1) Jakiś piroman znów podpalił stóg siana we wsi.
Wiktionary
IPA: pʲiˈrɔ̃mãn, AS: pʹirõmãn
Wiktionary
rzecz. piromania ż.
:: fż. piromanka ż.
Wiktionary
(1.1) podpalacz
Wiktionary
wróżenie z ognia; pyromancja
SJP.pl
Piromancja (starogreckie ἐμπυρία, wróżenie z ognia) – sztuka wróżenia za pomocą ognia lub płomieni.
Słowo piromancja jest adaptacją greckiego słowa pyromanteia, pochodzącego od pyr (πῦρ, ogień) i manteia (μαντεία, wróżenie przy użyciu [czegoś]). Pierwsze znane użycie tego słowa miało miejsce w XIV wieku, a następnie rozwinęło się ono w późnołacińskie słowo piromantia i starofrancuskie słowo piromance.
Wikipedia
chorobliwa skłonność do bawienia się ogniem, do podpalania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwa żądza podpalania lub bawienia się ogniem;
Wiktionary
Piromania (z gr. πῦρ „ogień” i μανία „szaleństwo”) – chorobliwa żądza podpalania lub do zabaw z ogniem, która występuje przy niektórych zaburzeniach psychicznych takich jak np. padaczka czy psychopatia. Jest to zaburzenie występujące rzadko.
Wikipedia
(1.1) Jak na ironię muzeum piromanii nie spłonęło z powodu podpalenia, ale w wyniku zwarcia w instalacjach elektrycznych.
Wiktionary
IPA: ˌpʲirɔ̃ˈmãɲja, AS: pʹirõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. piroman m., piromanka ż., piromaństwo n., piromaniak m.
przym. piromański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mania, zaburzenie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. piroman m., piromanka ż., piromaństwo n., piromaniak m.
przym. piromański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyromania
* baskijski: (1.1) piromania
* bułgarski: (1.1) пиромания ż.
* chiński standardowy: (1.1) 放火狂
* chorwacki: (1.1) piromanija ż.
* czeski: (1.1) pyromanie ż., pyrománie ż.
* duński: (1.1) pyromani w.
* estoński: (1.1) püromaania
* fiński: (1.1) pyromania
* francuski: (1.1) pyromanie ż.
* hebrajski: (1.1) פירומאניה
* hiszpański: (1.1) piromanía ż.
* islandzki: (1.1) íkveikjuæði n.
* japoński: (1.1) 放火癖
* kataloński: (1.1) piromania ż.
* niderlandzki: (1.1) pyromanie ż.
* niemiecki: (1.1) Pyromanie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) pyromani m.
* norweski (nynorsk): (1.1) pyromani m.
* nowogrecki: (1.1) πυρομανία ż.
* portugalski: (1.1) piromania ż.
* rosyjski: (1.1) пиромания ż.
* szwedzki: (1.1) pyromani
* turecki: (1.1) piromani
* ukraiński: (1.1) піроманія ż.
* węgierski: (1.1) pirománia
* włoski: (1.1) piromania ż.
źródła.
== piromania (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. piromania
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta cierpiąca na piromanię (chorobliwą skłonność do zabawy ogniem)
SJP.pl
→ piroman
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. związany z piromanią lub piromanem
Wiktionary
rzecz. piromania ż.
Wiktionary
kwas piromelitowy, bezwodnik piromelitowy: związek chemiczny, który w połączeniu z diaminą tworzy poliimid (rodzaj syntetycznego tworzywa o bardzo dużej odporności na działanie wysokich temperatur i silnie żrących związków chemicznych)
SJP.pl
dział metalurgii zajmujący się otrzymywaniem metali z rud poprzez przerabianie tych rud w wysokich temperaturach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział metalurgii zajmujący się przerobem rud metali i metali wtórnych w wysokich temperaturach;
Wiktionary
Pirometalurgia – dział metalurgii zajmujący się przerobem rud metali i metali wtórnych w wysokich temperaturach (powyżej temperatury topienia otrzymywanego metalu).
Pirometalurgia obejmuje procesy spiekania, świeżenia (inaczej konwertorowania), redukcji i inne.
Wikipedia
przyrząd do bezdotykowego pomiaru bardzo wysokich temperatur, np. w piecach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do bezdotykowego pomiaru temperatury;
Wiktionary
Pirometr – przyrząd pomiarowy służący do bezdotykowego pomiaru temperatury. Działa w oparciu o analizę promieniowania cieplnego emitowanego przez badane ciała.
Wszystkie ciała o temperaturze wyższej od temperatury zera bezwzględnego emitują promieniowanie cieplne o podobnej charakterystyce zwanej promieniowaniem ciała doskonale czarnego.
Wikipedia
(1.1) Zasada działania pirometru opiera się na pomiarze natężenia promieniowania cieplnego emitowanego przez badane ciało.
Wiktionary
IPA: pʲiˈrɔ̃mɛtr̥, AS: pʹirõmetr̦
Wiktionary
rzecz. pirometria ż.
przym. pirometryczny
przysł. pirometrycznie
Wiktionary
dział zajmujący się fotometrycznymi pomiarami wysokich temperatur
SJP.pl
związany z procesem mierzenia wysokich temperatur (np. urządzenia pirometryczne, wskaźnik pirometryczny)
SJP.pl
minerał, chlorofosforan ołowiu, najczęściej o zielonym lub pomarańczowym zabarwieniu
SJP.pl
Piromorfit (pyromorfit) – minerał z gromady fosforanów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. pyr = ogień i morphe = postać, forma, kształt.
Wikipedia
sceptycyzm starożytny; pirronizm; pyrronizm
SJP.pl
minerał z grupy granatów, kamień półszlachetny; granat czeski
SJP.pl
Pirop – minerał z gromady krzemianów, należący do granatów szeregu piralspitu.
Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa pyr = ,,ogień" lub piropos = „podobny do ognia”, co jest aluzją do czerwonej barwy minerału.
Wikipedia
Wikipedia
odmiana węgla brunatnego o szczególnie dużej zawartości substancji bitumicznych
SJP.pl
pierwotniak wywołujący piroplazmozę (babesiozę, babeszjozę, śmiertelną chorobę psów i kotów, powodującą rozpad krwinek czerwonych)
SJP.pl
przenoszona przez kleszcze śmiertelna choroba psów i kotów, powodująca rozpad krwinek czerwonych; babesioza, babeszjoza
SJP.pl
przenoszona przez kleszcze śmiertelna choroba psów i kotów, powodująca rozpad krwinek czerwonych; babesioza, babeszjoza
SJP.pl
jedna z warstw ukrytych pod skorupą Ziemi, utworzona przez ognistą płynną masę składającą się w znaczącej części z niklu
SJP.pl
rozpuszczalny w wodzie związek chemiczny w postaci białego proszku, wykorzystywany w przemyśle spożywczym jako jeden ze środków konserwujących
SJP.pl
kwas pirosiarkowy: bezbarwny kwas, którego pojedyncza cząsteczka składa się z dwóch atomów siarki, dwóch atomów wodoru oraz siedmiu atomów tlenu
SJP.pl
nauka łącząca w sobie zagadnienia z dziedziny pirotechniki i balistyki, zajmująca się badaniem praw spalania się prochu w warunkach stałej objętości
SJP.pl
czerwony minerał o połysku diamentowym, którego skład i własności chemiczne są analogiczne do pirargirytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z grupy siarczków, o czerwonej lub czerwonobrunatnej barwie i diamentowym połysku;
Wiktionary
Pirostilpnit – rzadki minerał z grupy siarczków. Jego nazwa w języku greckim oznacza lśniący ogniście. Dawniej znany był pod nazwą pirochrotyt.
Wikipedia
przym. pirostilpnitowy
Wiktionary
(1.1) pirochrotyt
Wiktionary
związany z pirotechniką, pirotechnikiem (np. pokaz pirotechniczny, efekty pirotechniczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pirotechniką, dotyczący pirotechniki
Wiktionary
(1.1) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]
Wiktionary
rzecz. pirotechnika ż., pirotechnik m.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie pirotechniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie pirotechniki
Wiktionary
rzecz. pirotechnika ż.
przym. pirotechniczny
Wiktionary
dział techniki obejmujący wytwarzanie wyrobów wywołujących efekty świetlne i akustyczne (np. sztucznych ogni); także sztuka wywoływania takich efektów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział chemii i techniki zajmujący się sporządzaniem wyrobów służących do wywoływania efektów świetlnych i akustycznych;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: pirotechnik
Wiktionary
Pirotechnika – dział chemii i techniki zajmujący się konstrukcją urządzeń z wykorzystaniem materiałów, które po wzbudzeniu, samodzielnie lub w połączeniu z innymi, poprzez proces reakcji spalania, wywołują efekty optyczne, cieplne, akustyczne, zapalające lub dymne. Dzieje się to dzięki niedetonacyjnych samowystarczalnych reakcjach egzotermicznych. Jedną z ważnych cech substancji pirotechnicznych jest to, że nie polegają na tlenie ze źródeł zewnętrznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pirotechnik m.
przym. pirotechniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyrotechnics, pyrotechny
* arabski: (1.1) تقانة نارية ż. (taqāna nāríyya)
* asturyjski: (1.1) pirotecnia ż.
* baskijski: (1.1) piroteknia
* białoruski: (1.1) піратэхніка ż.
* bułgarski: (1.1) пиротехника ż.
* chiński standardowy: (1.1) 烟火制造术 (yānhuǒzhìzàoshù)
* chorwacki: (1.1) pirotehnika ż.
* czeski: (1.1) pyrotechnika ż.
* duński: (1.1) pyroteknik
* esperanto: (1.1) pirotekniko
* estoński: (1.1) pürotehnika
* fiński: (1.1) pyrotekniikka
* francuski: (1.1) pyrotechnie ż.
* hebrajski: (1.1) פירוטכניקה
* hiszpański: (1.1) pirotecnia ż.
* ido: (1.1) pirotekno
* japoński: (1.1) パイロテクニクス (pairotekunikusu)
* kazachski: (1.1) пиротехника
* niderlandzki: (1.1) pyrotechniek
* niemiecki: (1.1) Pyrotechnik ż.
* ormiański: (1.1) հրարվեստ (hrarv'est)
* perski: (1.1) آتشکاری
* rosyjski: (1.1) пиротехника ż.
* słowacki: (1.1) pyrotechnika ż.
* słoweński: (1.1) pirotehnika ż.
* turecki: (1.1) piroteknik
* ukraiński: (1.1) піротехніка ż.
* węgierski: (1.1) pirotechnika
* włoski: (1.1) pirotecnica ż.
źródła.
== pirotechnika (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pirotechnika
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. pirotechnik m.
przym. pirotechniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pirotechnik m.
przym. pirotechniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pyrotechnics, pyrotechny
* arabski: (1.1) تقانة نارية ż. (taqāna nāríyya)
* asturyjski: (1.1) pirotecnia ż.
* baskijski: (1.1) piroteknia
* białoruski: (1.1) піратэхніка ż.
* bułgarski: (1.1) пиротехника ż.
* chiński standardowy: (1.1) 烟火制造术 (yānhuǒzhìzàoshù)
* chorwacki: (1.1) pirotehnika ż.
* czeski: (1.1) pyrotechnika ż.
* duński: (1.1) pyroteknik
* esperanto: (1.1) pirotekniko
* estoński: (1.1) pürotehnika
* fiński: (1.1) pyrotekniikka
* francuski: (1.1) pyrotechnie ż.
* hebrajski: (1.1) פירוטכניקה
* hiszpański: (1.1) pirotecnia ż.
* ido: (1.1) pirotekno
* japoński: (1.1) パイロテクニクス (pairotekunikusu)
* kazachski: (1.1) пиротехника
* niderlandzki: (1.1) pyrotechniek
* niemiecki: (1.1) Pyrotechnik ż.
* ormiański: (1.1) հրարվեստ (hrarv'est)
* perski: (1.1) آتشکاری
* rosyjski: (1.1) пиротехника ż.
* słowacki: (1.1) pyrotechnika ż.
* słoweński: (1.1) pirotehnika ż.
* turecki: (1.1) piroteknik
* ukraiński: (1.1) піротехніка ż.
* węgierski: (1.1) pirotechnika
* włoski: (1.1) pirotecnica ż.
źródła.
== pirotechnika (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pirotechnika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Piroteria – rząd wymarłych łożyskowców z nadrzędu Meridiungulata.
Uważa się niekiedy, że pochodzą od ksenungulatów (Xenungulata) – monotypowego rzędu obejmującego rodzaj Carodnia.
Wikipedia
minerał, siarczek żelaza; piryt magnetyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rodzaj minerału;
Wiktionary
Pirotyn (piryt magnetyczny) – minerał z gromady siarczków. Jest minerałem rzadkim. Nazwa pochodzi od gr. pyrrhos = ognisty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bojowy środek zapalający składający się z mieszaniny sproszkowanego magnezu z asfaltem
SJP.pl
Wikipedia
fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. danie kuchni rosyjskiej, pieczone lub smażone ciasto drożdżowe, z nadzieniem słonym lub słodkim
Wiktionary
(1.1) Wewnątrz mówiło się po francusku i jadło ptifurki, lecz także turecką baklawę, rosyjskie pirożki, wiedeńskie strudle – przegląd najważniejszych w Rumunii wpływów kulturowych.
Wiktionary
układ koloidowy zawierający rozdrobniony metal, trwały tylko w wysokiej temperaturze; pyrozol
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
sceptycyzm starożytny; pironizm; pyrronizm
SJP.pl
Pirrus (319-272 p.n.e.), król Epiru; Pyrrus
SJP.pl
odnoszący się do Pirrusa (Pyrrusa, króla Epiru), dziś głównie w powiedzeniu: pirrusowe zwycięstwo - zwycięstwo odniesione przy dużych stratach; pyrrusowy
SJP.pl
antyczna stopa wierszowa złożona z dwóch krótkich sylab; pirychej
SJP.pl
1. pomost do cumowania statków i przeładunku towarów, wchodzący w głąb basenu portowego;
2. pas suchego terenu między sąsiednimi basenami portu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. sztuczny półwysep portowy wyposażony w urządzenia do cumowania;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) lm. od etym|ang|pier. → przystań, molo, filar
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pier
* esperanto: (1.1) piero
* francuski: (1.1) jetée
* niemiecki: (1.1) Pier ż.
źródła.
== pirs (język kurmandżi.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pytanie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲirs, AS: pʹirs
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) lm. od etym|ang|pier. → przystań, molo, filar
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pier
* esperanto: (1.1) piero
* francuski: (1.1) jetée
* niemiecki: (1.1) Pier ż.
źródła.
== pirs (język kurmandżi.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pytanie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: piruet;
2. figura akrobacji lotniczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od piruet
Wiktionary
(1.1) To nie piruet, lecz tylko mały piruecik.
Wiktionary
rzecz. piruet m.
Wiktionary
1. obrót dookoła własnej osi wykonany stojąc na palcach jednej nogi, a w łyżwiarstwie figurowym - na czubie łyżwy
2. obrót konia na tylnych nogach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) choreogr. sport. szybki obrót
Wiktionary
Piruet (z franc. Pirouette) – obrót wokół własnej osi, wykonywany przez tancerzy. Piruet może być wykonywany z różnych pozycji - w tańcu zazwyczaj pozycją wyjściową jest pierwsza pozycja klasyczna. Pierwszą wykonawczynią piruetu była Niemka, Anna Hainel, tancerka klasyczna z epoki oświecenia.
Wikipedia
(1.1) Ekwilibrysta może robić piruety na drucie.
(1.1) Zbliżył się do drzwi, zrobił nagły, zapewne pożegnalny piruet i znikł we drzwiach raz na zawsze.
Wiktionary
rzecz. piruetka ż.
:: zdrobn. piruecik m.
Wiktionary
skomplikowana akrobacja lotnicza, polegająca na wykonaniu w locie pionowym w górę pełnej beczki i wyprowadzeniu samolotu do lotu poziomego na tym samym pułapie, co początkowy kurs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pierwsze plony
Wiktionary
IPA: pʲirˈvʲĩna, AS: pʹirvʹĩna
Wiktionary
antyczna stopa wierszowa złożona z dwóch krótkich sylab; pirrychej
SJP.pl
Wikipedia
witamina B6, pochodna pirydyny syntetyzowana przez rośliny i bakterie; adermina; pirydoksyna
SJP.pl
pochodna pirydoksyny
SJP.pl
witamina B6, pochodna pirydyny syntetyzowana przez rośliny i bakterie; adermina; pirydoksal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. jedna z form witaminy B6;
Wiktionary
Pirydoksyna (adermina) – organiczny związek chemiczny, pochodna pirydyny, jedna z form witaminy B6. W organizmie ulega przemianie do fosforanu pirydoksalu, aktywnej formy witaminy B6, wchodzącego w skład grup prostetycznych wielu enzymów niezbędnych w syntezie aminokwasów (np. tryptofanu), neuroprzekaźników (katecholamin, serotoniny, norepinefryny), sfingolipidów, kwasu 5-aminolewulinowego oraz metabolizmie białek (np. hemoglobiny), węglowodanów i tłuszczów.
Wikipedia
IPA: ˌpʲirɨdɔˈksɨ̃na, AS: pʹirydoksỹna
Wiktionary
(1.1) adermina
Wiktionary
związek heterocykliczny; azyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. bezbarwny, organiczny, heterocykliczny związek chemiczny o nieprzyjemnym zapachu;
Wiktionary
Pirydyna – organiczny, heterocykliczny związek chemiczny z grupy azyn o aromatycznym, sześcioczłonowym pierścieniu.
Jest to bezbarwna ciecz, o charakterystycznym zapachu, mieszająca się z wodą w każdym stosunku. Jest silnie higroskopijna. Z wodą tworzy monohydrat, różniący się właściwościami od czystej pirydyny. Ma właściwości słabo zasadowe, z mocnymi kwasami tworzy krystaliczne sole pirydyniowe. W reakcji pirydyny z halogenoalkanami powstają czwartorzędowe sole amoniowe. Produktem całkowitego uwodornienia pirydyny jest piperydyna. Pirydyna jest otrzymywana ze smoły pogazowej lub na drodze syntetycznej z acetylenu i kwasu cyjanowodorowego.
Wikipedia
zawierający pirydynę (azynę, jeden ze związków heterocyklicznych) lub w jakiś inny sposób związany z tym związkiem; azynowy
SJP.pl
heterocykliczny związek organiczny, którego pojedyncza cząsteczka zawiera cztery atomy węgla, cztery atomy wodoru i dwa atomy azotu
SJP.pl
Pirymidyna, 1,3-diazyna, C
4H
4N
2 – organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych, strukturalnie zbliżony do pirydyny.
Trzy podstawowe części kwasów nukleinowych (DNA i RNA) – cytozyna, tymina i uracyl są pochodnymi pirymidyny.
Wikipedia
związany w jakiś sposób z pirymidyną (heterocyklicznym związkiem organicznym, którego pojedyncza cząsteczka zawiera cztery atomy węgla, cztery atomy wodoru i dwa atomy azotu)
SJP.pl
minerał należący do grupy siarczków o wzorze chemicznym FeS2 (disiarczek żelaza (II)).
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, polimorficzna odmiana siarczku żelaza;
Wiktionary
Piryt (Iskrzyk) – minerał żelaza z gromady siarczków, disiarczek żelaza(II), FeS
2. Nazwa pochodzi od gr. pyr = „ogień” / pyrites lithos = „kamień, który wywołuje ogień”, gdyż po uderzeniu w minerał powstają iskry.
Wikipedia
(1.1) Piryt tworzy zwykle kryształy sześcienne o mosiężnożółtej barwie i metalicznym połysku.
Wiktionary
IPA: ˈpʲirɨt, AS: pʹiryt
Wiktionary
przym. pirytowy
temsłow. piro-
Wiktionary
(1.1) iskrzyk, złoto głupców, Jaś błądzący
Wiktionary
o cechach pirytu, wykonany z pirytu, zawierający piryt (np. złoża pirytowe, kryształ pirytowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pirytem, zawierający piryt, wykonany z pirytu
Wiktionary
rzecz. piryt mrz.
Wiktionary
potocznie: rzucić, walnąć
SJP.pl
[czytaj: pis] skrót od: Prawo i Sprawiedliwość - partia polityczna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Państwowa Inspekcja Sanitarna;
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: autobus, którym poruszają się politycy PiS-u w czasie kampanii wyborczych
SJP.pl
pisówa, PiS-ówka, pisówka; pogardliwie:
1. zwolenniczka partii Prawo i Sprawiedliwość;
2. członkini partii Prawo i Sprawiedliwość
SJP.pl
pisowiec;
1. członek PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości, partii politycznej);
2. pogardliwie: zwolennik PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości, partii politycznej)
SJP.pl
pisówka, PiS-ówa, pisówa; pogardliwie:
1. zwolenniczka partii Prawo i Sprawiedliwość;
2. członkini partii Prawo i Sprawiedliwość
SJP.pl
→ PiS (Prawo i Sprawiedliwość); pisowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z PiS-em (Prawem i Sprawiedliwością), dotyczący PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości)
(1.2) polit. związany z polityką, rządami PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości), charakterystyczny dla rządów PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości)
Wiktionary
IPA: pʲiˈsɔfsʲci, AS: pʹisofsʹḱi
Wiktionary
skr. PiS
rzecz. pisowiec mos., PiS-owiec mos., pisdzielec mos., pisowskość ż., PiS-owskość ż.
przym. pisowski
Wiktionary
(1.1) pisowski
Wiktionary
skrót od: pisownia
SJP.pl
rzeka w Polsce, przepływająca przez Pisz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie królewieckim, dopływ Węgorapy;
(1.2) geogr. nazwa kilku cieków wodnych w Polsce;
Wiktionary
Cieki w Polsce:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Pisy|N=Pisą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. piski, pisański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Pisa ż.
* litewski: (1.1) Pisa
* niemiecki: (1.1) Pissa
* rosyjski: (1.1) Писса ż.
źródła.
== Pisa (język angielski.) ==
thumb|Pisa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Piza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲisa, AS: pʹisa
Wiktionary
przym. piski, pisański
Wiktionary
1. tworzyć tekst na jakiejś powierzchni używając do tego stosownego narzędzia;
2. donosić, przekazywać coś na piśmie lub w druku, komunikować o czymś w taki sposób;
3. pisać się: podpisywać się pod czymś, często także: zgadzać się na coś, potwierdzać chęć uczestniczenia w czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. napisać)
(1.1) umieszczać tekst na jakimś materiale lub medium
(1.2) tworzyć utwór literacki; przekazywać jakieś informacje za pomocą pisma
(1.3) przest. malować, rysować (szczególnie prawosławne ikony)
(1.4) tworzyć, określać regułę pisowni; stosować taką regułę
Wiktionary
(1.1) Nauczycielka pisze kredą na tablicy jakieś wzory.
(1.2) Dziennikarz napisał dla swojej gazety ciekawą recenzję przedstawienia.
(1.4) Jak się pisze pana nazwisko?
Wiktionary
IPA: ˈpʲisat͡ɕ, AS: pʹisać
Wiktionary
czas. wpisywać ndk., pisywać ndk., napisać dk., dopisywać ndk., dopisać dk., opisywać ndk., opisać dk., przepisywać ndk., przepisać dk., zapisywać ndk., zapisać dk.
rzecz. pisarczyk mos., piśmiennictwo n., pisanie n., pisak mrz., pismo n., pismak mos., pisarz mos., pisarka ż., pisarstwo n., pisadło n., pisownia ż., pisanka ż., podpisanie n., napisy nmos., pisanina ż.
przym. pisemny, pisarski, niepiśmienny, piśmienny, pisakowy
przysł. pisemnie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) rysować, malować; mówić
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. wpisywać ndk., pisywać ndk., napisać dk., dopisywać ndk., dopisać dk., opisywać ndk., opisać dk., przepisywać ndk., przepisać dk., zapisywać ndk., zapisać dk.
rzecz. pisarczyk mos., piśmiennictwo n., pisanie n., pisak mrz., pismo n., pismak mos., pisarz mos., pisarka ż., pisarstwo n., pisadło n., pisownia ż., pisanka ż., podpisanie n., napisy nmos., pisanina ż.
przym. pisemny, pisarski, niepiśmienny, piśmienny, pisakowy
przysł. pisemnie
frazeologia.
bądź mądry i pisz wiersze • pisać do szuflady • pisać jak kura pazurem • pisz do mnie na Berdyczów • ludzie piszą, jak słyszą
etymologia.
od etym|prasł|*pьsati.
por. etymn|białor|пісаць., etymn|chorw|pisati., etymn|czes|psát., etymn|dłuż|pisaś., etymn|głuż|pisać., etymn|ros|писать., etymn|scs|пьсати., etymn|słc|písať., etymn|słń|pisati. i etym2n|ukr|писати|писа́ти.
uwagi.
(1.1) często spotykanym zjawiskiem językowym jest użycie potocznej lub całkowicie nienormatywnej formy „w gazecie/książce/… pisze, że…” zamiast literackiej „w gazecie/książce/… jest napisane, że…”
(1.4) zazwyczaj w 3. osobie lp. rodzaju nijakiego, z podmiotem domyślnym lub zaimkiem „się”
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) write, (na maszynie, komputerze) type; (1.2) write; (1.4) spell
* arabski: (1.1) كتب ,حبر (1.2) ;كتب ,حبر
* baskijski: (1.1) idatzi
* baszkirski: (1.1) яҙырға; (1.2) яҙырға
* chiński standardowy: (1.1) 写 (xiě); (1.2) 写 (xiě)
* chorwacki: (1.1) pisati; (1.2) pisati; (1.3) pisati; (1.4) pisati
* czeski: (1.1) psát
* dolnołużycki: (1.1) pisaś
* duński: (1.1) skrive; (1.2) skrive
* esperanto: (1.1) skribi
* fiński: (1.1) kirjoittaa
* francuski: (1.1) écrire; (1.2) écrire; (1.3) écrire; (1.4) écrire
* górnołużycki: (1.1) pisać
* hebrajski: (1.1) כתב
* hiszpański: (1.1) escribir
* ido: (1.1) skribar
* islandzki: (1.1) skrifa
* japoński: (1.1) 書く (かく, kaku); (1.2) 書く (かく, kaku); (1.4) 綴る (つづる, tsuzuru)
* jidysz: (1.1) שרײַבן (szrajbn), (na maszynie) także. דרוקן (drukn); (1.2) שרײַבן (szrajbn), (do gazety) także. דרוקן זיך (drukn zich); (1.4) שרײַבן (szrajbn)
* kaszubski: (1.1) pisac
* kataloński: (1.1) escriure
* kazachski: (1.1) жазу; (1.2) жазу
* łaciński: (1.1) scribo
* niderlandzki: (1.1) schrijven
* niemiecki: (1.1) schreiben; (1.2) schreiben; (1.4) schreiben
* nowogrecki: (1.1) γράφω
* perski: (1.1) نوشتن (neveshtan)
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-2) {{PJM|pisać.}}
* portugalski: (1.1) escrever; (1.2) escrever
* rosyjski: (1.1) писать; (1.2) писать; (1.4) писать, писаться
* staroegipski: (1.1) 20px|link=sš (sš)
* suahili: (1.1) andika
* szwedzki: (1.1) skriva; (1.2) skriva
* turecki: (1.1) yazmak
* tybetański: (1.1) རྩོམ
* ukraiński: (1.1) писати; (1.2) писати; (1.3) писати, малювати; (1.4) писати
* włoski: (1.1) scrivere, vergare
* zulu: (1.1) -bhala
źródła.
== pisać (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pisać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: pisak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pisak
Wiktionary
rzecz. pisak m., pisanina ż.
przym. pisakowy
Wiktionary
potocznie: przyrząd do pisania; pisak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. to, co służy do pisania
Wiktionary
(1.1) Czekam na pianino – przywiozą, to się ogarnę, odkurzę i łaps za pisadło, do nut przystąpię, notatki porobię.
(1.1) Zostawi pisadła, aby podczas wyborów pamiętać, żeby przy nazwisku żadnego z tych kandydatów krzyżyka nie postawić.
Wiktionary
czas. pisać ndk.
rzecz. pismo n., pisak m., pisarz m., pisanina ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. pisać ndk.
rzecz. pismo n., pisak m., pisarz m., pisanina ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pisadło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) długopis
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przyrząd do pisania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie do pisania, którym pisze się, używając wymiennych wkładów z atramentem lub żelem
(1.2) techn. część pisząca mechanizmu
(1.3) pot. każdy przyrząd, którym można pisać
Wiktionary
Pisak (cienkopis, flamaster, mazak, marker) – jest to rodzaj długopisu, wewnątrz którego znajduje się porowaty rdzeń nasączony tuszem. Końcówka pisząca jest również porowata, dzięki czemu tusz powoli przepływa na powierzchnię papieru czy innego materiału. Dostępna jest ich szeroka gama kolorów i rodzajów tuszu.
Wikipedia
(1.1) Kto ma pożyczyć pisak, bo mi się wypisał?
Wiktionary
IPA: ˈpʲisak, AS: pʹisak
Wiktionary
rzecz. pisanie n., pismo n., pisanina ż.
:: zdrobn. pisaczek mrz.
czas. pisać ndk.
przym. pisakowy
Wiktionary
(1.1) długopis, pióro, cienkopis, flamaster
Wiktionary
przymiotnik od: pisak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pisakiem, dotyczący pisaka
Wiktionary
rzecz. pisak mrz., pisaczek mrz.
czas. pisać ndk.
Wiktionary
1. tworzyć tekst na jakiejś powierzchni używając do tego stosownego narzędzia;
2. donosić, przekazywać coś na piśmie lub w druku, komunikować o czymś w taki sposób;
3. pisać się: podpisywać się pod czymś, często także: zgadzać się na coś, potwierdzać chęć uczestniczenia w czymś
SJP.pl
zdrobnienie od: pisanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pisanka
Wiktionary
rzecz. pisanka ż., pisanina ż.
Wiktionary
wieś i osada w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pisać.
Wiktionary
(1.1) Maciuś lubi czytanie i rachunki, ale nie przepada za pisaniem.
Wiktionary
IPA: pʲiˈsãɲɛ, AS: pʹisãńe
Wiktionary
rzecz. pisarstwo n., pismo n., pisarz m., pisarka ż., pismak m., pisak m., pisownia ż., pisanina ż., pisanka ż., pisarczyk m., piśmienność ż., piśmiennictwo n., pisywanie n., napisanie n., spisywanie n., spisanie n., wypisywanie n., wypisanie n., wpisywanie n., wpisanie n., opisywanie n., opisanie n., nadpisywanie n., nadpisanie n., napisy nmos.
czas. pisywać dk., pisać ndk., napisać dk., spisywać ndk., spisać dk., wypisywać ndk., wypisać dk., opisywać ndk., opisać dk., nadpisywać ndk., nadpisać dk., wpisywanie n., wpisanie n.
przym. pisarski, piśmienny, piśmienniczy, pisemny
Wiktionary
lekceważąco o jakimś błahym, marnym lub nudnym tekście, najczęściej niepotrzebnym, niewnoszącym żadnych nowych spojrzeń na daną sprawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekcew. przydługie, nudnawe pisanie
(1.2) lekcew. nędzny, marny utwór pisany
Wiktionary
rzecz. dopisanie dk., dopisek mrz., dopisywacz mos., dopisywanie ndk., napis mrz., napisanie dk., napisy nmos., odpis mrz., odpisanie dk., odpisywacz mos., odpisywanie ndk., opis mrz., opisanie dk., opisowość ż., opisówka ż., opisywactwo n., opisywacz mos., opisywalność ż., opisywanie ndk., pisaczek mrz., pisadło n., pisak mrz., pisane n., pisaneczka ż., pisanie n., pisanka ż., pisankarka ż., pisankarstwo n., pisanko n., pisarczyk mos., pisarka ż., pisarskość ż., pisarstwo n., pisarz mos., pisarzyna mos., pisemko n., pisemność ż., pismak mos., piśmidło n., pismo n., pisownia ż., pisywacz mos., pisywanie n., piszpan mos., piśmidło n., piśmiennictwo n., piśmienność ż., podpis mrz., podpisik mrz., podpisanie n., podpisywanie n., popis mrz., popisowość ż., popisówa ż., popisówka ż., popisanie n., popisy nmos., pospiskowanie n., przepis mrz., przepisanie n., przepiska ż., przepisodawca mos., przepisownik mrz., przepisowość ż., przepisy nmos., przepisywacz mos., przepisywanie n., przepiśnik mrz., przypis mrz., przypisanie n., przypisaniec mos., przypisek mrz., przypiska ż., przypisywanie n., rozpis mrz., rozpisanie n., rozpiska ż., rozpisywanie n., spis mrz., spisanie n., spisek mrz., spiskowanie n., spiskowiec mos., spisywanie n., wpis mrz., wpisanie n., wpisowe nmos., wpisywanie n., wypis mrz., wypisanie n., wypisek mrz., wypiska ż., wypiski nmos., wypisy nmos., wypisywanie n., zapis mrz., zapisanie n., zapisek mrz., zapiska ż., zapisobierca mos., zapisobiorca mos., zapisodawca mos., zapisywacz, zapisywanie n.
czas. dopisać dk., dopisywać ndk., napisać dk., odpisać dk., odpisywać ndk., opisać dk., opisywać ndk., pisać ndk., pisywać ndk., podpisać dk., podpisywać ndk., popisać dk., pospiskować dk., przepisać dk., przepisywać ndk., przypisać dk., przypisywać ndk., rozpisać dk., rozpisywać ndk., spisać dk., spiskować ndk., spisywać ndk., wpisać dk., wpisywać ndk., wypisać dk., wypisywać ndk., zapisać dk., zapisywać ndk.
przym. opisowy, opisywalny, pisemny, piśmienniczy, piśmienny, pisarski, podpisowy, popisowy, przepisodawczy, przepisowy, spisowy, spiskowy, wpisowy, zapisowy, zapisywalny
przysł. pisemnie, piśmiennie
Wiktionary
(1.2) pot. bazgranina, bazgroły, bohomazy, chała, chłam, grafomania, gryzmoły, kicz, makulatura, mazanina, ramota, szmira
Wiktionary
minerał, siarczan miedzi zawierający w swojej pojedynczej cząsteczce siedem cząsteczek wody; melanteryt miedziowy
SJP.pl
wielkanocne jajko barwione, malowane lub ozdabiane innymi technikami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. folk. tradycyjnie pomalowane jajko w okresie świąt Wielkiejnocy;
(1.2) typogr. łaciński krój wzorowany na kaligraficznym piśmie odręcznym, przeważnie pochylony w prawo
Wiktionary
Pisanka – ogólna, zwyczajowa nazwa jaja (zwykle kurzego, ale także gęsiego czy kaczego) zdobionego różnymi technikami.
Wikipedia
(1.1) Malowanie pisanek w Wielką Sobotę to stary polski zwyczaj.
(1.2) […] Należy też pamiętać, że bloki tekstu złożone pisanką nie zachęcają do czytania.
Wiktionary
IPA: pʲiˈsãnka, AS: pʹisãnka
Wiktionary
rzecz. pisarczyk mos., pismo n., pisarz mos., pisaneczka ż., pisanie n., pisanina ż.
czas. pisać
przym. pisankowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Mazowsze|piska.
Wiktionary
kobieta zajmująca się pisankarstwem (tworzeniem i barwieniem pisanek, najczęściej przy użyciu technik charakterystycznych dla danego regionu)
SJP.pl
odnoszący się do pisankarstwa (ogółu technik tworzenia i barwienia pisanek, najczęściej odrębnych dla danego regionu), związany z pisankarstwem
SJP.pl
ogół specjalnych technik tworzenia i barwienia pisanek, najczęściej odrębnych dla danego regionu
SJP.pl
twórca pisanek
SJP.pl
pismo artystyczne zbliżone formą do pisma kaligraficznego, stosowane do dużych napisów
SJP.pl
→ pisanka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pisankami, dotyczący pisanek
Wiktionary
rzecz. pisanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pisą, dotyczący Pisy
Wiktionary
rzecz. Pisa ż.
Wiktionary
1. lekceważąco: marny pisarz; pismak, pisarzyna, skrobipiórek, gryzipiórek;
2. dawniej: pomocnik pisarza w biurze, urzędzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. słaby, marny lub podrzędny pisarz
(1.2) daw. pomocnik pisarza urzędowego
Wiktionary
rzecz. pisanina ż., pisarz mos., pismo n., pisarstwo n., piśmiennictwo n., pisanka ż., zapisek mrz., Pisarzowice nmos., pisanie n., napisanie n., pisarka ż., pisarzyna mos.
czas. pisać ndk., napisać dk., zapisywać ndk., zapisać dk.
przym. pisarski
przysł. pisarsko
Wiktionary
(1.1) pisarzyna, gryzipiórek, gryzipiór
Wiktionary
kobieta zajmująca się pisaniem utworów literackich; literatka, autorka
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
kobieta zajmująca się pisaniem utworów literackich; literatka, autorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. forma żeńska od: pisarz
Wiktionary
Pisarz – osoba tworząca dzieła literackie, przynależna do języka, w którym pisze.
Wikipedia
IPA: pʲiˈsarka, AS: pʹisarka
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisanie n., pisarstwo n.
:: fm. pisarz m.
czas. pisać
przym. pisarski
przysł. pisarsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
odnoszący się do pisarstwa lub pisarza, pisarki (np. talent pisarski, wyobraźnia pisarska), związany w jakiś sposób z tą dziedziną sztuki (np. znak pisarski, przyrząd pisarski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pisaniem, dotyczący pisania
(1.2) związany z tworzeniem dzieł literackich, dotyczący tworzenia dzieł literackich
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Chwyt pisarski u dzieci można podzielić na chwyt prymitywny, przejściowy i dojrzały.
(1.2) Odkrył w sobie talent pisarski podczas rekonwalescencji po amputacji nogi.
Wiktionary
rzecz. pisarczyk mos., pisarz mos., pisarka ż., pisarstwo n., pisanie n., pismo n., pisanina ż.
czas. napisać dk., pisać ndk.
przysł. pisarsko
Wiktionary
twórczość pisarska, literacka, tworzenie utworów pisanych, najczęściej masowo w celu znalezienia dochodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie pisarza, działalność pisarska
Wiktionary
(1.1) Dla mojego pisarstwa najbardziej inspirująca okazała się artystyczna potencja mowy chłopskiej.
Wiktionary
rzecz. pisarczyk mos., pismo n., pisanina ż., pisanie n., napis m., napisanie n., pisarz m., pisarka ż., pisarzyna m.
czas. pisać ndk., napisać dk., przynapisać dk., donapisać dk., przynapisać dk., odnapisać dk.
przym. pisarski
Wiktionary
1. osoba zajmująca się pisaniem utworów literackich; literat;
2. dawniej: urzędnik pełniący funkcję sekretarza, zajmujący się sprawami administracyjnymi, finansowymi itp.;
3. osoba przepisująca księgi, dokumenty; skryba, kopista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. osoba, która tworzy utwory literackie, zwłaszcza prozą;
(1.2) wojsk. podoficer funkcyjny do spraw administracyjnych, sekretarz dowódcy kompanii
(1.3) daw. urzędnik pełniący funkcję sekretarza w urzędzie miejskim, kancelarii królewskiej itp.;
(1.4) hist. warstwa społeczna starożytnego Egiptu osób wykształconych, posługujących się pismem;
Wiktionary
Pisarz – osoba tworząca dzieła literackie, przynależna do języka, w którym pisze.
Wikipedia
(1.1) Autor tej książki jest bardzo znanym pisarzem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲisaʃ, AS: pʹisaš
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisarstwo n., piśmiennictwo n., pisanka ż., zapisek m., Pisarzowice nmos., pisanie n., napisanie n.
:: zdrobn. pisarczyk m.
:: zgrub. pisarzyna m.
:: fż. pisarka ż.
czas. pisać ndk., napisać dk., zapisywać ndk., zapisać dk.
przym. pisarski
przysł. pisarsko
Wiktionary
(1.1) literat, prozaik
(1.3) kancelista, notariusz
(1.4) skryba
Wiktionary
→ pisarz (dawniej); pisarski
SJP.pl
Pisarzowa – wieś w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa położona u podnóży Pasma Łososińskiego, w górnym odcinku potoku Smolnik (dopływu Dunajca), przy drodze powiatowej nr 1551K relacji Limanowa – Chełmiec. Miejscowość zamieszkana jest przez grupę entograficzną lachów limanowskich.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
rzecz. pisarz mos., pisarczyk mos.
Wiktionary
dawniej: córka pisarza
SJP.pl
(r. męski) lekceważąco: marny pisarz; pismak, skryba, skrobipiórek, gryzipiórek
SJP.pl
Pisces jest łacińską nazwą dla:
Wikipedia
[czytaj: piszinger] torcik z wafli przekładanych słodką masą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. torcik waflowy, zwykle z masą czekoladową;
Wiktionary
Pischinger, także spolszczony jako piszinger, piszyngier lub piszynger – torcik z wafli przekładanych masą czekoladowo-orzechową, oblany polewą czekoladową. Termin ten znany jest prawie wyłącznie na terenach dawnej Galicji i może odnosić się też do andrutów przełożonych masą kajmakową.
Wikipedia
(1.1) piszinger, piszyngier
Wiktionary
[czytaj: pisc-ina] piscyna;
1. basen z zimną wodą stanowiący element starorzymskich term;
2. kamienna misa z wodą, służąca do ablucji kapłańskich i mycia naczyń liturgicznych, a w epoce wczesnochrześcijańskiej także jako baptysterium, w którym chrzczono przez zanurzenie w wodzie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: pisko] aromatyczny winiak uznawany za trunek narodowy w Peru i Chile, spożywany zwykle z dodatkiem soku owocowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj alkoholu z Ameryki Południowej, brandy ze sfermentowanych i destylowanych winogron;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) winiak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hiszp.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pisco
* hiszpański: (1.1) pisco m.
* kataloński: (1.1) pisco m.
* portugalski: (1.1) pisco m.
* ukraiński: (1.1) піско n.
* włoski: (1.1) pisco m.
źródła.
== pisco (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pisco
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) winiak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hiszp.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pisco
* hiszpański: (1.1) pisco m.
* kataloński: (1.1) pisco m.
* portugalski: (1.1) pisco m.
* ukraiński: (1.1) піско n.
* włoski: (1.1) pisco m.
źródła.
== pisco (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pisco
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
piscina;
1. basen z zimną wodą stanowiący element starorzymskich term;
2. kamienna misa z wodą, służąca do ablucji kapłańskich i mycia naczyń liturgicznych, a w epoce wczesnochrześcijańskiej także jako baptysterium, w którym chrzczono przez zanurzenie w wodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. członek lub zwolennik PiS-u
Wiktionary
(1.1) Czy te pisdzielce zrobią chociaż jedną rzecz dobrze, czy wszystko mają zamiar spierdolić?
Wiktionary
rzecz. PiS m., pisowiec m., pisówka ż., pisowczyk m.
przym. pisowski, PiS-owski
skr. PiS
Wiktionary
(1.1) pot. obraź. pisior, pisuar; neutr. pisowiec, pisowczyk
Wiktionary
zdrobniale o piśmie (najczęściej w znaczeniu tekstu stanowiącego dokument lub większą całość, gazetę lub czasopismo)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na piśmie, za pomocą pisma
Wiktionary
IPA: pʲiˈsɛ̃mʲɲɛ, AS: pʹisẽmʹńe
Wiktionary
rzecz. pisanina ż., pismo, piśmiennictwo
czas. pisać
przym. pisemny, piśmienniczy
Wiktionary
(1.1) na piśmie
Wiktionary
utrwalony na piśmie (np. praca pisemna, zgoda pisemna), wyrażony za pomocą pisma lub w jakiś inny sposób związany z pismem; piśmienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się na piśmie, wyrażony na piśmie
Wiktionary
(1.1) Konkurs będzie przebiegać w dwóch etapach: test pisemny, a po nim część ustna dla finalistów.
Wiktionary
IPA: pʲiˈsɛ̃mnɨ, AS: pʹisẽmny
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisemko n., piśmidło n., piśmidełko n., piśmiennictwo n., piśmiennik m., pisemność ż., pisemnictwo n., pisanina ż., pisanie n.
czas. pisać ndk.
przym. piśmienniczy
przysł. pisemnie
Wiktionary
skrótowiec głoskowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Polski Instytut Sztuki Filmowej
Wiktionary
(1.1) Realizację filmu umożliwiły pieniądze z PISF-u.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. ekon. inflacja spowodowana rządami PiS
Wiktionary
rubasznie: żeński narząd płciowy; pipa, pipka, piczka
SJP.pl
Pisia – rzeka w Polsce, w województwie mazowieckim na Równinie Łowicko-Błońskiej, prawy dopływ Bzury (uchodzi w Sochaczewie). Długość rzeki wynosi 58,5 km, a powierzchnia zlewni 501,4 km².
Pisia powstaje z połączenia dwóch rzek: większej Pisi Gągoliny (dawniej zwanej Radziejówką) i mniejszej Pisi Tucznej. Obie mają źródła na Wysoczyźnie Rawskiej na południowy wschód od miasta Mszczonów i łączą się na południe od wsi Kaski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Izba Spedycji i Logistyki
Wiktionary
IPA: ˈpʲisʲil, AS: pʹisʹil
Wiktionary
żartobliwie o męskim członku; siusior, kuśka, pitol, ptaszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. grub. penis
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pejor. obraź. członek lub zwolennik PiS-u
Wiktionary
(1.1) Jacek nachlał się wódy i latał z pisiorem na wierzchu po akademiku.
(2.1) Nie tylko pisiory wierzą w zamach smoleński.
Wiktionary
(1.1)
rzecz.
:: zdrobn. pisiorek m.
(2.1)
skr. PiS
Wiktionary
(1.1) pot. siusiak, siurak, wacek, fajfus; członek, penis; wulg. chuj, wulg. kutas
(2.1) pisuar; neutr. pisowiec
Wiktionary
zdrobnienie od: pisior
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. penis
Wiktionary
rzecz. pisior m.
Wiktionary
(1.1) pisior, ptaszek, fujara, członek, pała, fiutek
Wiktionary
pogardliwie: pisowski (związany z PiS-em)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pejor. ogół wyborców i polityków Prawa i Sprawiedliwości
Wiktionary
przym. pisowski
Wiktionary
ostry, przenikliwy dźwięk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cienki, przenikliwy dźwięk
Wiktionary
(1.1) Nagły pisk dochodzący z korytarza zelektryzował zebranych.
Wiktionary
IPA: pʲisk, AS: pʹisk
Wiktionary
czas. piszczeć, piskać, popiskiwać
przym. piskliwy, piszczałkowy
rzecz. pisklę n., piszczałka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kreska
(1.2) gw-pl|Mazowsze. pisanka
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. ter. od: piskać
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kreska.
(1.2) zobtłum|pisanka.
źródła.
== piska (papiamento.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. ryba
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kreska.
(1.2) zobtłum|pisanka.
źródła.
== piska (papiamento.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. ryba
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kreska.
(1.2) zobtłum|pisanka.
źródła.
== piska (papiamento.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. ryba
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wydawać piski
SJP.pl
przymiotnik od: Pisz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Pisz
(1.2) od Pisa
forma rzeczownika.
(2.1) M. B. lm. od pisk
Wiktionary
Piski (dopełniacz: Pisków, przymiotnik: piskowski) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Czerwin.
Wikipedia
IPA: ˈpʲisʲci, AS: pʹisʹḱi
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Pisz m., piszanin m., piszanka ż.
(1.2)
rzecz. Pisa ż.
Wiktionary
młode ptaka, szczególnie gęsi lub kury, znane jako jeden z pozareligijnych symboli świąt Wielkiejnocy; pisklak, pisklątko, pisklę
SJP.pl
młode ptaka, szczególnie gęsi lub kury, znane jako jeden z pozareligijnych symboli świąt Wielkiejnocy; pisklaczek, pisklątko, pisklę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ptak wykluty z jaja
Wiktionary
Pisklak (ang. Piper) – 6-minutowy krótkometrażowy film animowany produkcji wytwórni Pixar. Wyreżyserował go Alan Barillaro, który również napisał scenariusz. Swoją premierę miał 16 czerwca 2016, w kinach przed filmem Gdzie jest Dory?, w Polsce 17 czerwca. Film zdobył Oskara w 2017 roku, w kategorii najlepszy krótkometrażowy film animowany.
Wikipedia
(1.1) Przy pniu leżało ciałko pisklaka, który wypadł z gniazda.
Wiktionary
rzecz. pisklę n., pisklątko n.
:: zdrobn. pisklaczek mzw.
przym. pisklęcy
Wiktionary
(1.1) pisklę
Wiktionary
młode ptaka, szczególnie gęsi lub kury, znane jako jeden z pozareligijnych symboli świąt Wielkiejnocy; pisklaczek, pisklak, pisklę
SJP.pl
młode ptaka, szczególnie gęsi lub kury, znane jako jeden z pozareligijnych symboli świąt Wielkiejnocy; pisklaczek, pisklak, pisklątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. niedawno wyklute młode ptaka;
(1.2) przen. pieszczotliwie o dziecku
Wiktionary
Pisklę – świeżo wykluty z jaja ptak (termin stosowany również dla młodych dinozaurów nieptasich), u większości gatunków wymagający opieki rodzicielskiej.
Według cech piskląt różnych gatunków ptaków, ptaki dzielimy na gniazdowniki i zagniazdowniki.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie pisklęta po wykluciu wymagają opieki rodziców.
Wiktionary
IPA: ˈpʲisklɛ, AS: pʹiskle
Wiktionary
rzecz. pisk m., piszczenie n., popiskiwanie n., piskanie n.
:: zdrobn. pisklątko n., pisklaczek m.
:: zgrub. pisklak m.
czas. piszczeć ndk., popiskiwać ndk., piskać ndk.
przym. pisklęcy, piskliwy, piszczałkowy
Wiktionary
(1.1) pot. pisklak
Wiktionary
należący do pisklęcia (np. pisklęce skrzydełka, pisklęcy dzióbek), taki jak u pisklęcia (np. pisklęcy puszek) lub w jakiś inny sposób związany z pisklęciem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pisklęciem, dotyczący pisklęcia
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do pisklęcia
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla pisklęcia, posiadający cechy przypisywane pisklętom
Wiktionary
(2.1) Z budki dochodził pisklęcy świergot.
Wiktionary
rzecz. pisklak mzw., pisklę n., pisklątko n., pisklaczek mzw.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: piskliwie
SJP.pl
cecha głosu lub dźwięku przenikliwego, bardzo wysokiego, cienkiego lub jakiegoś przedmiotu wydającego dźwięki określone w ten sposób
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: piskliwy
SJP.pl
przenikliwy, bardzo wysoki, cienki, zbliżony do pisku (np. piskliwy głos) lub będący źródłem dźwięków tak określonych (np. piskliwe skrzypce, piskliwy flet)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o głosie, dźwięku itp.: wysoki, cienki, przenikliwy
(1.2) wydający piskliwy (1.1) dźwięk, głos itp.
Wiktionary
IPA: pʲisˈklʲivɨ, AS: pʹisklʹivy
Wiktionary
rzecz. pisk m., piskliwość ż., pisklę n.
przysł. piskliwie
Wiktionary
pisk, pojedynczy dźwięk o bardzo wysokiej częstotliwości, przenikliwy, cienki, ostry
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Piskorczyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Brzuze. W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. W latach 1867–1975 miejscowość administracyjnie należała do powiatu rypińskiego. Jest to przedostatnia pod względem liczby ludności miejscowość w gminie.
Wikipedia
rodzaj ryb z rodziny piskorzowatych; cierniooczek
SJP.pl
Piskornica dawniej też Piskorszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Gózd. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Kuczkach.
Wikipedia
Piskorów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Puławy.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
Piskorowice – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Leżajsk.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wieś królewska Piskorowice, położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym krzeszowskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego. Wieś Piskorowice jest położona nad rzeką San.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Piskorski (forma żeńska: Piskorska; liczba mnoga: Piskorscy) – polskie nazwisko. Najprawdopodobniej pochodzi od nazwy ryby – piskorz.
Wikipedia
słodkowodna ryba pochodząca z Eurazji i Afryki, mająca wydłużone ciało i małe łuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Misgurnus fossilis|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodziny piskorzowatych (Cobitidae);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) stpol. nic
Wiktionary
Piskorz (Misgurnus fossilis) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny piskorzowatych (Cobitidae).
Wikipedia
IPA: ˈpʲiskɔʃ, AS: pʹiskoš
Wiktionary
rzecz. piskorzowate nmos.
przym. piskorzowy, piskorzowaty
Wiktionary
Piskorzec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Piskorzeniec – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Przedbórz.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
W pobliżu znajduje się rezerwat przyrody o pow. 409 ha (Rezerwat przyrody Piskorzeniec).
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Pilczycy.
Wikipedia
Piskorzewo (niem. Königsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
o cechach piskorzowatych (ryb słodkowodnych z podrzędu karpiowców, charakteryzujących się walcowatym, nagim lub miejscowo pokrytym niewielkimi łuskami ciałem)
SJP.pl
Piskorzowate, kozowate, kózkowate (Cobitidae) – rodzina słodkowodnych ryb karpiokształtnych (Cypriniformes).
Wikipedia
o cechach piskorzowatych (ryb słodkowodnych z podrzędu karpiowców, charakteryzujących się walcowatym, nagim lub miejscowo pokrytym niewielkimi łuskami ciałem)
SJP.pl
Piskorzówek (niem. Klein Peiskerau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.
Wikipedia
zrobiony z piskorza (słodkowodnej ryby z rodziny piskorzowatych), przyrządzony z dodatkiem kawałków piskorza (np. sałatka piskorzowa)
SJP.pl
Piskrzyn – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Baćkowice.
W Piskrzynie znajduje się kamieniołom dolomitu eksploatowany przez Kopalnie Dolomitu S.A. w Sandomierzu. Miejscowe zasoby oceniono na 16 997 tys. ton, z czego dotychczas wydobyto 384 tys. Od 2015 roku trwa proces przenoszenia kopalni do Janczyc.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. beksa
Wiktionary
1. zespół znaków graficznych w postaci liter składających się na dany alfabet, a także: to, co zostało napisane, wyrażone takimi znakami;
2. czasopismo, gazeta lub jakikolwiek inny podobny tekst napisany ręcznie lub maszynowo
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. = Polski Instytut Spraw Międzynarodowych;
Wiktionary
IPA: ˈpʲism, AS: pʹism
Wiktionary
1. zespół znaków graficznych w postaci liter składających się na dany alfabet, a także: to, co zostało napisane, wyrażone takimi znakami;
2. czasopismo, gazeta lub jakikolwiek inny podobny tekst napisany ręcznie lub maszynowo
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od pismak
Wiktionary
Opegrapha Ach. (pismaczek) – rodzaj grzybów z rodziny Opegraphaceae. Zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
rzecz. pismak m.
Wiktionary
1. lekceważąco: autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, skryba, skrobipiórek, gryzipiórek;
2. pogardliwie o dziennikarzu, publicyście, zwłaszcza marnym, nieudolnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. dziennikarz, publicysta, literat, zwłaszcza marny, nieudolny
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpʲismak, AS: pʹismak
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisanie n., pisanina ż.
:: zdrobn. pismaczek m.
czas. pisać ndk.
Wiktionary
(1.1) dziennikarzyna, gryzipiórek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. słodki deser zrobiony z cukru, mąki pszennej, masła i aromatu
Wiktionary
Pişmaniye, pishmaniye – deser kuchni tureckiej; rodzaj waty cukrowej zrobionej z mąki pszennej i cukru, z aromatem wanilii. Serwowany z niesłodzoną herbatą miętową.
Perskim odpowiednikiem tego deseru jest pashmak.
Wikipedia
piśmica okółkóweczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: piśmidło
SJP.pl
pogardliwie o kiepskiej gazecie, marnym, bezwartościowym czasopiśmie, rzadziej utworze literackim
SJP.pl
utwory pisane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół pisanych utworów literackich
(1.2) przest. pisarstwo, tworzenie literatury
Wiktionary
Piśmiennictwo – ogół wypowiedzi językowych utrwalonych w piśmie, pełniących określone funkcje w różnych dziedzinach życia społecznego; obejmuje m.in. literaturę piękną, publicystykę, dzieła naukowe i popularnonaukowe, dokumenty życia zbiorowego.
Piśmiennictwo w publikacjach naukowych to umieszczane na końcu pracy zestawienie bibliograficzne cytowanych publikacji. Czasami zapisywane jako „literatura” lub „bibliografia”.
Wikipedia
(1.1) Początki literatury polskiej wiążą się z piśmiennictwem łacińskim, powstającym na ziemiach polskich już od przełomu X i XI w.
Wiktionary
czas. pisać ndk., pisywać dk.
przym. piśmienniczy, piśmienny, pisemny
rzecz. pisarczyk mos., pisarz mos., piśmienność ż., pisanie n., pisanina ż., pismo n.
przysł. pisemnie
Wiktionary
odnoszący się do piśmiennictwa, pisarstwa (np. praca piśmiennicza, twórczość piśmiennicza), związany w jakiś sposób z piśmiennictwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piśmiennictwa
Wiktionary
rzecz. pisanie n., pisanina ż., piśmiennictwo n., piśmienniczość ż., piśmiennik mos., piśmienność ż.
przym. piśmienny, pisemny
przysł. piśmienniczo, piśmiennie, pisemnie
Wiktionary
nabyta umiejętność pisania, a także: talent pisarski, zdolność do tworzenia wartościowych utworów literackich
SJP.pl
Alfabetyzm – określenie odnoszące się do podstawowych zasobów wiedzy i umiejętności niezbędnych do uczestnictwa w życiu społecznym danej zbiorowości ludzkiej.
Wymagany zestaw tych zasobów zależy od czynników historycznych i społeczno-kulturowych. Dotyczy kompetencji zdobywanych przez całe życie jednostki i uznawanych w danej epoce za podstawowe, stanowiące wymóg społeczny i poddawane kontroli społecznej. Dotyczy zarówno cech zdobywanych w edukacji nieformalnej, jak i drogą formalnego systemu nauczania. Alfabetyzm odnosi się nie tylko do umiejętności czytania i pisania, ale też do podstawowej wiedzy matematycznej, geograficznej, biologicznej, fizycznej, technicznej, o społeczeństwie oraz umiejętności jak posługiwanie się komputerem i internetem.
Wikipedia
1. o człowieku: potrafiący pisać;
2. utrwalony na piśmie (np. praca piśmienna, zgoda piśmienna), wyrażony za pomocą pisma lub w jakiś inny sposób związany z pismem; pisemny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) potrafiący czytać i pisać
Wiktionary
(1.1) Już przed wojną w naszej wsi żyły same osoby piśmienne.
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisemko n., pisanie n., pisanina ż., piśmiennictwo n., piśmienniczość ż., piśmiennik mos., piśmienność ż.
czas. pisać ndk.
przym. piśmienniczy
przysł. piśmienniczo, piśmiennie
Wiktionary
1. zespół znaków graficznych w postaci liter składających się na dany alfabet, a także: to, co zostało napisane, wyrażone takimi znakami;
2. czasopismo, gazeta lub jakikolwiek inny podobny tekst napisany ręcznie lub maszynowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skr. Pismo Święte, Biblia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo.
Wiktionary
IPA: ˈpʲismɔ, AS: pʹismo
Wiktionary
(1.1) Pismo Święte, Biblia
Wiktionary
żartobliwie o bardzo silnej niechęci do pisania, zazwyczaj przy użyciu pióra, długopisu lub podobnego tradycyjnego przedmiotu
SJP.pl
1. odezwać się piskliwym głosem, wydać ostry, cienki, przenikliwy dźwięk, wydać pisk;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydać pojedynczy ton, dźwięk
SJP.pl
1. odezwać się piskliwym głosem, wydać ostry, cienki, przenikliwy dźwięk, wydać pisk;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydać pojedynczy ton, dźwięk
SJP.pl
pisogłówka różanecznikowa - gatunek pluskwiaka z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
Pisogłówka (Graphocephala) – rodzaj pluskwiaków z rodziny bezrąbkowatych i podrodziny Cicadellinae.
Pisogłówki są najjaskrawiej ubarwionymi przedstawicielami podrodziny w całym państwie holarktycznym.
Naturalny zasięg tych pluskwiaków obejmuje Amerykę Północną, od Kanady na północy po Panamę na południu. Jeden z gatunków, pisogłówka różanecznikowa, zawleczony został do Europy, w tym także do Polski.
Wikipedia
roślina doniczkowa o grubych liściach, których soki zawierają kolchicynę (jedną z najbardziej rozpowszechnionych w przyrodzie trucizn) i związki pochodne
SJP.pl
Pisonia, chwytwa (Pisonia) – rodzaj roślin z rodziny nocnicowatych. Obejmuje około 40 gatunków, przy czym w niektórych ujęciach zaliczane są tu także rośliny z rodzaju Ceodes, co zwiększa liczbę gatunków do ok. 75. Są one szeroko rozprzestrzenione w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Najbardziej zróżnicowane są na Antylach i w Ameryce Centralnej (na północy sięgają po południową Florydę), mniej liczne w południowo-wschodniej Azji i Oceanii, poza tym rosną w Indiach (trzy gatunki), w Chinach (trzy gatunki) i w Afryce (jeden gatunek). Zasiedlają różne siedliska, często w rejonie wybrzeży lub na skrajach lasów, nierzadko tworząc trudne do przybycia, gęste zarośla, porastają także nawet niewielkie i izolowane wyspy z koloniami ptaków, które roznoszą ich nasiona.
Wikipedia
PiS-ówa, PiS-ówka, pisówka; pogardliwie:
1. zwolenniczka partii Prawo i Sprawiedliwość;
2. członkini partii Prawo i Sprawiedliwość
SJP.pl
PiS-owiec;
1. członek PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości, partii politycznej);
2. pogardliwie: zwolennik PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości, partii politycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek PiS-u
(1.2) polit. zwolennik PiS-u
Wiktionary
rzecz. PiS m.
:: fż. pisówka ż.
przym. pisowski, PiS-owski
skr. PiS
Wiktionary
(1.1) kaczysta; pejor. obraź. pisior, pisuar, wulg. pisdzielec
(1.2) kaczysta; pejor. obraź. pisior, pisuar, wulg. pisdzielec
Wiktionary
PiS-ówka, PiS-ówa, pisówa; pogardliwie:
1. zwolenniczka partii Prawo i Sprawiedliwość;
2. członkini partii Prawo i Sprawiedliwość
SJP.pl
sposób pisania wyrazów; grafia, ortografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób pisania, zapisu wyrazów według ustalonych zasad
(1.2) zasady dotyczące poprawnego pisania wyrazów
Wiktionary
Ortografia (z gr. ορθο-, ortho- „poprawny”, γραφος, grafos „piszący”), inaczej pisownia (dawniej prawopis) – zbiór przepisów regulujących sposób zapisu słów danego języka za pomocą liter alfabetu lub innych symboli.
Wikipedia
IPA: pʲiˈsɔvʲɲa, AS: pʹisovʹńa
Wiktionary
rzecz. pismo n., pisanie n., napisanie n., pisarz m., pisarka ż., pisanina ż.
czas. pisać ndk., napisać dk.
przym. pisowniany, pisowniowy
Wiktionary
(1.1) grafia
(1.2) ortografia
Wiktionary
określający poprawną pisownię (np. zasady pisowniane), odnoszący się do pisowni, związany w jakiś sposób z pisownią (np. spory pisowniane); pisowniowy (częściej)
SJP.pl
określający poprawną pisownię (np. zasady pisowniowe), odnoszący się do pisowni, związany w jakiś sposób z pisownią (np. spory pisowniowe); pisowniany (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik od: PiS (Prawo i Sprawiedliwość); PiS-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z PiS-em (Prawem i Sprawiedliwością), dotyczący PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości)
(1.2) polit. związany z polityką, rządami PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości), charakterystyczny dla rządów PiS-u (Prawa i Sprawiedliwości)
Wiktionary
(1.1) Nie można jednak było oprzeć się wrażeniu, że pisowscy spece od marketingu natrudzili się, aby konferencja prof. Glińskiego entouragem do złudzenia przypominała posiedzenie rządu.
Wiktionary
IPA: pʲiˈsɔfsʲci, AS: pʹisofsʹḱi
Wiktionary
skr. PiS
rzecz. pisiorstwo n., pisowiec mos., PiS-owiec mos., pisdzielec mos., pisowskość ż., PiS-owskość ż.
przym. PiS-owski
Wiktionary
(1.1) PiS-owski
Wiktionary
→ pisowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pisowskie; cecha tych, którzy są pisowscy
Wiktionary
rzecz. PiS m., pisowiec m., pisówa ż.
przym. pisowski, PiS-owski
przysł. pisowsko
skr. PiS
Wiktionary
[czytaj: pisaRO] nazwisko, m.in. Camille Pissarro (1830-1903) - malarz francuski
SJP.pl
[czytaj: pis-ink] oddawanie moczu na ciało partnera lub partnerki; chiński deszczyk, złoty deszcz
SJP.pl
Urofilia – parafilia, w której kontakt z moczem partnera jest źródłem podniecenia seksualnego. Fetyszem może być oddawanie moczu na partnera, wąchanie go, dotykanie, oblewanie się nim, wydalenie do narządów płciowych czy odbytnicy. Najczęściej połączona z dominacją jednego partnera nad drugim. Urofilia ma rysy masochistyczne.
Potocznym określeniem na urofilię jest pissing (albo piss) – z języka angielskiego (piss – sikać).
Wikipedia
1. drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych występujące w rejonie śródziemnomorskim, w Azji, południowej części Ameryki Pn. i Ameryce Środkowej, o smacznych, oleistych nasionach
2. nasiono owocu tego drzewa (krzewu); orzeszek pistacjowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. owoc drzewa pistacjowego
(1.2) dendr. nazwa systematyczna|Pistacia|L.|ref=tak., drzewo z rodziny nanerczowatych;
(1.3) barwa jasnozielona przypominająca kolor pistacji (1.1)
Wiktionary
Pistacja (Pistacia L.) – rodzaj roślin z rodziny nanerczowatych. Obejmuje 11–12 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej na obszarach o ciepłym lub umiarkowanym klimacie – w basenie Morza Śródziemnego (trzy gatunki rosną w południowej Europie), we wschodniej Afryce, w południowej i środkowej Azji i w południowej części Ameryki Północnej (między Teksasem i Hondurasem). Rośliny te rosną w zaroślach i świetlistych lasach, zwykle na terenach suchych i skalistych.
Wikipedia
(1.1) Pasterz siedział i dłubał pistacje.
(1.2) Z nasion pistacji wytwarza się terpentynę cypryjską.
Wiktionary
IPA: pʲiˈstat͡sʲja, AS: pʹistacʹi ̯a
Wiktionary
przym. pistacjowy
Wiktionary
(1.1) orzeszek pistacjowy
(1.3) jasnozielony
Wiktionary
1. drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych występujące w rejonie śródziemnomorskim, w Azji, południowej części Ameryki Pn. i Ameryce Środkowej, o smacznych, oleistych nasionach
2. nasiono owocu tego drzewa (krzewu); orzeszek pistacjowy
SJP.pl
Orzeszki pistacjowe – owoce drzew z rodzaju pistacja. Pod względem botanicznym są to pestkowce. Właściwą, jadalną ich częścią jest pestka. Otacza ją zdrewniała i bardzo twarda łupina. U całkowicie dojrzałych orzeszków pistacjowych łupina ta jest pęknięta i rozwarta tak, że widoczna jest pestka, u niecałkowicie dojrzałych jest pełna. Zewnętrzna warstwa odpada po dojrzeniu owoców lub jest usuwana.
Wikipedia
1. związany z pistacją (drzewem lub krzewem);
2. zrobiony z owoców pistacji, mający smak owoców pistacji, zapach owoców pistacji;
3. seledynowy, bladozielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do pistacji, zrobiony z pistacji
(1.2) koloru bladozielonego
Wiktionary
rzecz. pistacja ż.
Wiktionary
minerał z grupy krzemianów
SJP.pl
Pistacyt (epidot żelazowy) – minerał z grupy krzemianów, odmiana epidotu zasobna w żelazo.
Nazwa pochodzi od gr. pistakia = orzech pistacjowy i nawiązuje do charakterystycznej barwy, przypominającej orzeszki pistacjowe.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych o smacznych, oleistych nasionach, występujące w śródziemnomorskim rejonie Azji, Ameryki Północnej i Ameryki Środkowej
SJP.pl
Pistki (niem. Pistken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
urządzenie służące do wzorcowania pomiarowych odbiorników dźwięku przy niskich częstotliwościach dźwiękowych
SJP.pl
Pistonfon – (często zawyczajowo nazywany "Pistofonem"). Nazwa pochodzi od angielskiego słowa tłok - piston. Urządzenie wytwarzające w sposób mechaniczny za pomocą tłoka ton (najczęściej o częstotliwości 250 Hz) o stałym poziomie dźwięku, a dokładniej ciśnienia akustycznego (najczęściej 124dB). Służy do kalibracji mierników poziomu dźwięku SLM.
Wikipedia
dawna złota moneta hiszpańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. dawna moneta hiszpańska;
Wiktionary
Pistol – złota moneta hiszpańska o wartości podwójnego escudo wprowadzona do mennictwa przez Filipa II, bita także w niektórych innych krajach europejskich, po raz ostatni w Brunszwiku i Lüneburgu w 1803 r. Na awersie przedstawiony był portret monarszy, na rewersie zaś tarcza herbowa albo inny znak oficjalny.
Wikipedia
IPA: ˈpʲistɔl, AS: pʹistol
Wiktionary
potocznie: sportowiec startujący w konkurencji strzelania z pistoletu
SJP.pl
zdrobnienie od: pistolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pistolet
Wiktionary
(1.1) To nie pistolet, lecz tylko mały pistolecik.
Wiktionary
rzecz. pistolet mrz.
Wiktionary
1. krótka, ręczna broń palna, przeznaczona do strzelania na bliskie odległości, początkowo działająca na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, później zmodernizowana do broni samopowtarzalnej wykorzystującej krótki odrzut lufy;
2. urządzenie wyrzucające pod ciśnieniem farbę, lakier lub wodę;
3. przysiad na jednej nodze, z drugą wyprostowaną i skierowaną równolegle do podłoża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ręczna, krótka broń palna, zasilana z magazynka lub jednostrzałowa;
(1.2) techn. narzędzie w kształcie pistoletu (1.1), np. do malowania, klejenia
(1.3) pot. przen. żart. ktoś szybki i rzutki
Wiktionary
Pistolet – krótka, ręczna broń strzelecka (z wyłączeniem rewolwerów) przeznaczona do strzelania na krótkim dystansie (do 50 m). Wyposażona w chwyt umożliwiający prowadzenie ognia jedną ręką, oraz zasilana najczęściej amunicją pistoletową.
Wikipedia
(1.1) Nagle ktoś przysunął mu pistolet do głowy.
(1.1) Jest coś takiego w pistolecie maszynowym, co powoduje, że serce młodego mężczyzny zaczyna szybciej bić.
(1.3) Kolega życzliwie uprzedził go, że z tymi młodymi pistoletami i tak nie wygra.
Wiktionary
IPA: pʲiˈstɔlɛt, AS: pʹistolet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pistolecik m.
przym. pistoletowy
przysł. pistoletowo
Wiktionary
(1.1) żart. pukawka; slang. gnat, klamka, kopyto, spluwa; daw. środ. woczypluń
Wiktionary
przeznaczony do pistoletu (np. nabój pistoletowy, tarcza pistoletowa), związany w jakiś sposób z pistoletem (np. lufa pistoletowa)
SJP.pl
1. klapka zamykająca otwory w dętych instrumentach muzycznych;
2. mosiężna lub miedziana spłonka wykorzystywana w dawnej broni palnej, zawierająca proch wybuchający bezpośrednio po uderzeniu kurka; kapiszon
SJP.pl
strzelba kapiszonowa
SJP.pl
Pistonówka – dawny folwark. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Turkowo.
Wikipedia
podobny do pistonu (kapiszonu, mosiężnej lub miedzianej spłonki wybuchającej bezpośrednio po uderzeniu kurka), wykorzystujący piston (np. obrzyn pistonowy, pistolet pistonowy) lub w jakiś inny sposób związany z pistonem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, lewy dopływ Prutu;
Wiktionary
Pistynka (ukr. Пістинька Pistyńka) – rzeka na Ukrainie, na Huculszczyźnie, przepływająca przez rejon kosowski i kołomyjski obwodu iwanofrankiwskiego. Prawy dopływ Prutu w dorzeczu Dunaju.
Wikipedia
miska wykonana z pocelany lub materiałów porcelanopodobnych służąca do oddawania moczu przez mężczyzn, instalowana zwykle w ubikacjach publicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muszla w ubikacji męskiej do oddawania moczu na stojąco
(1.2) męska ubikacja publiczna wyposażona w pisuary (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pejor. pogard. obraź. członek Prawa i Sprawiedliwości, także zwolennik PiS-u
Wiktionary
Pisuar – urządzenie sanitarne pozwalające na wygodne oddawanie moczu przez mężczyzn w pozycji stojącej; na ogół montowane na ścianie, wykonywane zwykle z materiałów ceramicznych, stali nierdzewnej lub tworzywa sztucznego i wyposażone w spłuczkę. Montowany najczęściej w ubikacjach publicznych lub w ubikacjach w ogólnodostępnych budynkach; rzadziej w prywatnych mieszkaniach.
Wikipedia
(1.1) W ubikacjach publicznych korzystam tylko z pisuarów, nigdy z muszli klozetowych.
(1.2) Poczekaj na mnie chwilę; muszę pójść do pisuaru.
Wiktionary
IPA: pʲiˈsuwar, AS: pʹisuu̯ar
Wiktionary
rzecz. pisuardessa ż.
:: zdrobn. pisuarek m.
przym. pisuarowy
Wiktionary
(1.1) przest. wulg. szczalnik
(1.2) przest. wulg. szczalnia
(2.1) neutr. pisowiec; pot. lekcew. pisiak; obraź. pisior
Wiktionary
żartobliwie o kobiecie sprzątającej ubikację lub w ogóle pracującej w płatnej ubikacji, przyjmującej zapłatę za skorzystanie z ubikacji, wydzielającej papier toaletowy itp.; pisuardessa; babcia klozetowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. żart. kobieta sprzątająca publiczne toalaty
Wiktionary
(1.1) babcia klozetowa
Wiktionary
żartobliwie o kobiecie sprzątającej ubikację lub w ogóle pracującej w płatnej ubikacji, przyjmującej zapłatę za skorzystanie z ubikacji, wydzielającej papier toaletowy itp.; pisuardesa, babcia klozetowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pisać od czasu do czasu;
2. informować, komunikować coś od czasu do czasu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) tworzyć od czasu do czasu utwory literackie lub muzyczne
(1.2) listownie komunikować się z kimś
(1.3) wyrażać pisemnie co jakiś czas swoje myśli lub opinie
Wiktionary
(1.1) To może trochę dziwić, ale dzisiaj na świecie, i w Polsce także, muzykę do filmu pisują ludzie, którzy nie odróżniają krzyżyka od bemola czy ćwiartki od półnuty.
(1.2) Dzieci pisywały do siebie prawie codziennie, ale złożyło się tak, że nie widziały się lat dziesięć.
(1.3) Terasawa, który pisuje do tabloidów, nie należy do żadnego z około tysiąca klubów prasowych przy instytucjach, tzw. Kisza Kurabu, które monopolizują dostęp mediów do źródeł informacji.
Wiktionary
czas. wpisywać, napisać, pisać ndk.
rzecz. piśmiennictwo n., pismo n., pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
1. tworzyć tekst na jakiejś powierzchni używając do tego stosownego narzędzia;
2. donosić, przekazywać coś na piśmie lub w druku, komunikować o czymś w taki sposób;
3. pisać się: podpisywać się pod czymś, często także: zgadzać się na coś, potwierdzać chęć uczestniczenia w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w województwie warmińsko-mazurskim;
(1.2) geogr. jezioro w województwie warmińsko-mazurskim, na terenie Pojezierza Olsztyńskiego;
Wiktionary
Pisz (dawniej Jańsbork albo Janbork, niem. Johannisburg, prus. Pīsis) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu piskiego i gminy miejsko-wiejskiej Pisz, w południowo-wschodniej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, nad jeziorem Roś i nad wypływającą z niego rzeką Pisą. Miasto otacza Puszcza Piska.
Wikipedia
(1.1) Cmentarz żydowski w Piszu został założony w 1850 roku.
(1.2) Średnia głębokość Pisza wynosi 5,1 m.
Wiktionary
IPA: pʲiʃ, AS: pʹiš
Wiktionary
rzecz. piszanin mos., piszanka ż.
przym. piski
Wiktionary
1. tworzyć tekst na jakiejś powierzchni używając do tego stosownego narzędzia;
2. donosić, przekazywać coś na piśmie lub w druku, komunikować o czymś w taki sposób;
3. pisać się: podpisywać się pod czymś, często także: zgadzać się na coś, potwierdzać chęć uczestniczenia w czymś
SJP.pl
mieszkaniec Pisza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pisza
(1.2) osoba pochodząca z Pisza, urodzona w Piszu
Wiktionary
IPA: pʲiˈʃãɲĩn, AS: pʹišãńĩn
Wiktionary
rzecz. Pisz m.
:: fż. piszanka ż.
przym. piski
Wiktionary
mieszkanka Pisza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pisza
(1.2) kobieta pochodząca z Pisza, urodzona w Piszu
Wiktionary
(1.1) Wszystkie spotkania zakończyły się zwycięstwem piszanek 2-0 w setach.
Wiktionary
IPA: pʲiˈʃãnka, AS: pʹišãnka
Wiktionary
rzecz. Pisz m.
:: fm. piszanin m.
przym. piski
Wiktionary
1. odzywać się piskliwym głosem, wydawać ostre, cienkie, przenikliwe dźwięki, wydawać piski;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydawać tony, dźwięki
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Piszczac
SJP.pl
mieszkaniec Piszczaca (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Piszczaca (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. rodzaj średniowiecznej armaty
2. dawniej:
a) piszczel
b) piszczałka
SJP.pl
miasto w zachodniej Słowacji; Pieszczany
SJP.pl
Piszczany (ukr. Піщани) – wieś na Ukrainie, w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 463 mieszkańców.
Do 1946 roku miejscowość nosiła nazwę Tatarsko (ukr. Татарське, Tatarśke).
Znajduje tu się przystanek kolejowy Piszczany, położony na linii Tarnopol – Stryj.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
duża piszczałka (głównie w znaczeniu jednej z wielu części składowych instrumentów muzycznych, przede wszystkim z grupy aerofonów)
SJP.pl
zdrobnienie od: piszczałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: piszczałka
Wiktionary
IPA: ˌpʲiʃt͡ʃaˈwɛt͡ʃka, AS: pʹiščau̯ečka
Wiktionary
rzecz. piszczałka ż.
przym. piszczałkowy
Wiktionary
1. ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych, przypominający niewielki flet z bocznymi otworami;
2. jedna z wielu składowych części instrumentów muzycznych, głównie z grupy aerofonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. część składowa wielu instrumentów muzycznych
(1.2) muz. ludowy dęty instrument muzyczny w postaci długiej, wąskiej rurki z otworami z boku
(1.3) ornit. niewielki instrument służący do wabienia ptaków
(1.4) pot. ryba rodzaju nazwa systematyczna|Fistularia|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pʲiʃˈt͡ʃawka, AS: pʹiščau̯ka
Wiktionary
rzecz. pisk m., piszczenie n., pisklę n.
:: zdrobn. piszczałeczka ż.
czas. piszczeć ndk., pisnąć dk.
przym. piszczałkowy
Wiktionary
(1.2) fujarka
Wiktionary
składający się z piszczałek (np. piszczałkowy mechanizm organowy), oparty na zasadzie działania piszczałek lub w jakiś inny sposób związany z piszczałkami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z piszczałek, oparty na zasadzie działania piszczałek lub w jakiś inny sposób związany z piszczałkami
Wiktionary
(1.1) Była to machina droga i skomplikowana, a także trudna w obsłudze, bo organy piszczałkowe były najkunsztowniejszym mechanizmem przed wynalezieniem zegara mechanicznego w XIV wieku.
Wiktionary
rzecz. piszczałka ż., piszczałeczka ż., pisk mrz., piszczenie n., pisklę n.
czas. piszczeć ndk., pisnąć dk.
Wiktionary
1. odzywać się piskliwym głosem, wydawać ostre, cienkie, przenikliwe dźwięki, wydawać piski;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydawać tony, dźwięki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) powodować przenikliwy dźwięk, odgłos
(1.2) (o istotach żywych) wydawać przenikliwy głos
Wiktionary
(1.1) Łożysko w lewym kole piszczy. Muszę je nasmarować.
(1.2) Nie piszcz. Zastrzyk nie jest aż tak bolesny.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiʃt͡ʃɛt͡ɕ, AS: pʹiščeć
Wiktionary
rzecz. pisk m., piszczałka ż., piszczenie n., pisklę n.
przym. piszczałkowy
Wiktionary
(1.1) zgrzytać
(1.2) kwiczeć, skowyczeć
Wiktionary
średniowieczny muzyk grający na instrumentach dętych, najczęściej wędrujący po miastach i zarabiający koncertami na dworach
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. jedna z najdłuższych kości szkieletu, będąca jedną z dwu kości goleniowych, łącząca się u góry z kością udową, a u dołu z napiętkiem;
2. cienka, stalowa rurka z ustnikiem, stosowana w hutach szkła do wydmuchiwania wyrobów szklanych; cybuch, piszczel (rodzaj żeński)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, rzadziej męskorzeczowy
(1.1) anat. podstawowa kość goleni;
(1.2) techn. narzędzie używane w hutnictwie szkła służące do ręcznego formowania wyrobów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwie skrzyżowane piszczele widnieją na banderze piratów.
Wiktionary
przym. piszczelowy
Wiktionary
(1.1) kość piszczelowa
(1.2) cybuch
Wiktionary
kość piszczelowa: jedna z najdłuższych kości szkieletu, będąca jedną z dwu kości goleniowych, łącząca się u góry z kością udową, a u dołu z napiętkiem; piszczel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piszczelą, dotyczący piszczeli
Wiktionary
rzecz. piszczel ż.
Wiktionary
1. odzywać się piskliwym głosem, wydawać ostre, cienkie, przenikliwe dźwięki, wydawać piski;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydawać tony, dźwięki
SJP.pl
1. odzywać się piskliwym głosem, wydawać ostre, cienkie, przenikliwe dźwięki, wydawać piski;
2. o instrumentach muzycznych, głównie piszczałkowych: wydawać tony, dźwięki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|piszczeć.
Wiktionary
rzecz. pisklę n., piszczałka ż.
czas. piszczeć
przym. piszczałkowy
Wiktionary
potocznie o przedmiocie do świstania, gwizdania, a także: gumowa zabawka dla zwierząt domowych, wypełniona powietrzem, piszcząca po przydepnięciu
SJP.pl
Bieszcza (Piszczka, Kukówka) – struga w Polsce, prawy dopływ Liswarty o długości ok. 15 km. Płynie na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej, w województwie śląskim.
Struga ma źródła w gminie Panki, a uchodzi do Liswarty w okolicach Krzepic.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Piszewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jeziorany.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
W Piszewie urodził się Ferdinand Schulz, wielokrotny mistrz świata w szybownictwie.
We wsi neogotycki kościół św. Walentego z 1907.
Wikipedia
torcik z wafli przekładanych słodką masą, np. kakaową; pischinger
SJP.pl
Pischinger, także spolszczony jako piszinger, piszyngier lub piszynger – torcik z wafli przekładanych masą czekoladowo-orzechową, oblany polewą czekoladową. Termin ten znany jest prawie wyłącznie na terenach dawnej Galicji i może odnosić się też do andrutów przełożonych masą kajmakową.
Wikipedia
Piszkowice (niem. Pischkowitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko, w północnej części Kotliny Kłodzkiej.
W przeszłości do wsi należały przysiółki
Obecnie nazwy niestandaryzowane.
Wikipedia
potocznie, żartobliwie o urzędniku, zwłaszcza niższego szczebla, zajmującym się głównie tworzeniem dokumentów i innych pism
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żart. kancelista
(1.2) gw-pl|Warszawa. pogard. inteligent
Wiktionary
rzecz. pisanina ż.
Wiktionary
okrągły placek jęczmienny lub pszenny; pitta, chleb syryjski
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. urz. podatek od dochodu osobistego;
(1.2) pot. formularz służący do składania zeznania podatkowego
(1.3) = turyst. Polska Izba Turystyki;
(1.4) = nauk. Państwowy Instytut Telekomunikacyjny;
Wiktionary
Pit (pol. wgłębienie) – wgłębienie w nośnikach optycznych, takich jak CD, DVD, HD DVD, Blu-ray czy HVD.
Wiązka lasera padająca na nośnik jest albo rozpraszana (absorbowana) we wgłębieniu (pit) albo odbijana od powierzchni (ang. land). Przy użyciu odpowiednich algorytmów stopień odbicia lub rozproszenia tej wiązki konwertowany jest na ciąg jedynek i zer, a ten z kolei pozwala na odtworzenie danych, które wcześniej zostały tam zapisane.
Wikipedia
(1.1) Byłam dziś w skarbówce rozliczyć PIT.
(1.2) Nie mogę się połapać w tym picie.
Wiktionary
IPA: pʲit, AS: pʹit
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) podatek
(1.2) formularz, druk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ang|PIT.; personal income tax
uwagi.
(1.1) formy Ms. i W. lp. „źle|PIT-ie.” i „źle|PIC-ie.” są błędne
tłumaczenia.
źródła.
== PIT (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) = ekon. urz. personal income tax → podatek od dochodu osobistego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
automat do składania deklaracji podatkowych; skarbomat, pitomat
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. rzad. …imitujący odgłos niektórych ptaków
Wiktionary
pit stop;
1. w wyścigach samochodowych:
a) kilkusekundowa przerwa na zatankowanie pojazdu i wymianę opon;
b) stanowisko obsługi technicznej;
2. żartobliwie: postój w trakcie podróży
SJP.pl
okrągły placek jęczmienny lub pszenny; pitta, chleb syryjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. okrągły placek chlebowy z mąki pszennej lub jęczmiennej powszechny na Bliskim Wschodzie;
(1.2) eufem. białystok. cipka
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od: pić
Wiktionary
Pita (arab. كماج lub خبز عربي, cyrylica пита, gr. πίτα, hebr. פִּתָּה lub פיתה, tur. pide) – okrągłe, pszenne, płaskie placki, popularne w krajach Bliskiego Wschodu. Słowo „pita” wywodzi się z języka greckiego i znaczy „płaski placek”, które z kolei pochodzi od starogreckiego słowa pektos, czyli „solidny” Jak wskazują szacunki, płaski chleb przypominający pitę pieczono już 12 tysięcy lat temu. Pita pochodzi prawdopodobnie ze starożytnej Syrii. W krajach arabskich nazywana jest też libańskim, syryjskim lub arabskim chlebem. Jej podstawowe składniki to mąka, woda oraz drożdże, dzięki którym podczas pieczenia pęcznieje, tworząc naturalną kieszonkę na farsz. Obecnie mianem „pita” określa się też naleśnikowate ciasto używane do podawania kebabów typu fast food. Pitę produkuje się metodą przemysłową. Wyspecjalizowana piekarnia może wytworzyć 200 tys. sztuk pit na dobę.
Wikipedia
(1.1) Dziś na kolację mamy pitę z gyros i tzatzyki.
(2.1) Tequila powinna być pita z odrobiną soli i limonką.
Wiktionary
IPA: ˈpʲita, AS: pʹita
Wiktionary
(1.1) chleb syryjski, chleb pita, placek chlebowy
Wiktionary
(572 - 497 p.n.e.) grecki filozof i matematyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) filoz. mat. grecki matematyk i filozof;
Wiktionary
Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagóras; ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem.
Wikipedia
(1.1) Zdaniem Diogenesa Laertiosa sam Pitagoras był wegetarianinem i abstynentem (…)
Wiktionary
IPA: ˌpʲitaˈɡɔras, AS: pʹitagoras
Wiktionary
rzecz. pitagoreizm mrz., pitagorejczyk mos.
przym. pitagorejski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pitagorasa lub z nim związany
SJP.pl
wywodzący się od Pitagorasa i rozwijany przez jego uczniów kierunek filozoficzno-religijny i naukowy, łączący kult matematyki z mistycyzmem, widzący w matematyce drogę do poznania wszechświata i oczyszczenia duszy, głoszący wiarę w wędrówkę dusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. doktryna filozoficzna rozwinięta przez Pitagorasa;
Wiktionary
Pitagorejczycy – wyznawcy doktryny rozwiniętej przez Pitagorasa i jego następców w szkole religijno-filozoficznej, którą założył w Krotonie w Wielkiej Grecji, w południowych Włoszech. Część z poglądów może być jedynie przypisywana Pitagorasowi, natomiast szereg innych osób związanych ze szkołą opublikowało własne dzieła lub przeszło do historii z powodu swych osiągnięć.
Wikipedia
(1.1) Wykład był poświęcony pitagoreizmowi Platona.
Wiktionary
rzecz. neopitagoreizm mrz., Pitagoras mos., pitagorejczyk mos.
przym. pitagorejski
Wiktionary
przedstawiciel pitagoreizmu; także członek Związku Pitagorejskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. kultywator pitagoreizmu
Wiktionary
(1.1) Ze względów etycznych pitagorejczycy praktykowali wegetarianizm.
Wiktionary
rzecz. Pitagoras mos., pitagoreizm mrz.
przym. pitagorejski
Wiktionary
związany z Pitagorasem, pitagoreizmem lub pitagorejczykami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z pitagoreizmem – nauką, poglądami głoszonymi przez Pitagorasa
Wiktionary
rzecz. Pitagoras mos., pitagoreizm mrz., pitagorejczyk mos.
Wiktionary
egzotyczny owoc wielu gatunków kaktusa o słodkim smaku; smoczy owoc, truskawkowa gruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. jadalny owoc kaktusów z rodzajów Hylocereus i Stenocereus, o różowej, czerwonej lub żółtej skórce;
Wiktionary
Wikipedia
przym. pitajowy
Wiktionary
(1.1) smoczy owoc, truskawkowa gruszka, pitahaya
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
niskie, wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane w klimacie równikowym, głównie w Brazylii i Indonezji; goździkowiec jednokwiatowy, eugenia jednokwiatowa, piernia jednokwiatowa
SJP.pl
Goździkowiec jednokwiatowy, piernia jednokwiatowa, eugenia jednokwiatowa, pitanga (Eugenia uniflora) – gatunek drzewa z rodziny mirtowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej, ale został rozprzestrzeniony także w Afryce, Australii, Ameryce Północnej i na Karaibach. Uprawiany jest na Antylach oraz w azjatyckich krajach o klimacie tropikalnym.
Wikipedia
rodzaj kroniki kryminalnej; pitawal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. pitawal.
Wiktionary
Pitawal, daw. pitaval – ogólna nazwa wydanej drukiem publikacji, zawierającej publicystycznie opracowany zbiór sprawozdań z głośnych rozpraw sądowych w sprawach kryminalnych, rzadziej innych (np. cywilnych).
Nazwa pochodzi od nazwiska pierwszego autora takiego zbioru – francuskiego adwokata F.G. de Pitavala, żyjącego w latach 1673–1743, który w 1734 wydał swój zbiór spraw kryminalnych zatytułowany Causes célèbres et intéressantes (Cause célèbre fr. słynna sprawa).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|pitawal.
źródła.
== pitaval (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. pitawal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|pitawal.
źródła.
== pitaval (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. pitawal
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj kroniki kryminalnej; pitaval
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. publikacja zawierająca publicystycznie opracowany zbiór sprawozdań z głośnych rozpraw sądowych w sprawach kryminalnych, rzadziej innych;
Wiktionary
Pitawal, daw. pitaval – ogólna nazwa wydanej drukiem publikacji, zawierającej publicystycznie opracowany zbiór sprawozdań z głośnych rozpraw sądowych w sprawach kryminalnych, rzadziej innych (np. cywilnych).
Nazwa pochodzi od nazwiska pierwszego autora takiego zbioru – francuskiego adwokata F.G. de Pitavala, żyjącego w latach 1673–1743, który w 1734 wydał swój zbiór spraw kryminalnych zatytułowany Causes célèbres et intéressantes (Cause célèbre fr. słynna sprawa).
Wikipedia
przym. pitawalowy
Wiktionary
(1.1) daw. pitaval
Wiktionary
bardzo agresywna odmiana bulteriera; pitbull; pitbulterier; pitbullterier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów powstała ze skrzyżowania buldoga i kilku ras terierów
(1.2) kynol. pies rasy pitbul (1.1)
Wiktionary
(1.2) Młodego pitbula oferowano za 600 dolców.
Wiktionary
rzecz. pitbull mzw.
Wiktionary
(1.1) pitbullterier, pitbulterier, pitbull
Wiktionary
bardzo agresywna odmiana bulteriera; pitbul; pitbulterier; pitbullterier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów powstała ze skrzyżowania buldoga i kilku ras terierów
(1.2) kynol. pies rasy pitbull (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Młodego pitbulla oferowano za 500 dolców.
Wiktionary
rzecz. pitbul mzw.
Wiktionary
(1.1) pitbullterier, pitbulterier, pitbul
Wiktionary
bardzo agresywna odmiana bulteriera; pitbull; pitbul; pitbulterier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów powstała ze skrzyżowania buldoga i kilku ras terierów
(1.2) kynol. pies rasy pitbullterier (1.1)
Wiktionary
(1.2) Młodego pitbullteriera oferowano za 400 dolców.
Wiktionary
rzecz. pitbulterier mzw.
Wiktionary
(1.1) pitbulterier, pitbul, pitbull
Wiktionary
bardzo agresywna odmiana bulteriera; pitbull; pitbul; pitbullterier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów powstała ze skrzyżowania buldoga i kilku ras terierów
(1.2) kynol. pies rasy pitbulterier (1.1)
Wiktionary
(1.2) Młodego pitbulteriera oferowano za 300 dolców.
Wiktionary
rzecz. pitbullterier mzw.
Wiktionary
(1.1) pitbullterier, pitbul, pitbull
Wiktionary
[czytaj: pitkern] terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Polinezji
SJP.pl
Pitcairn (Wyspy Pitcairn, Henderson, Ducie i Oeno; ang. Pitcairn Islands; Pitcairn, Henderson, Ducie, and Oeno Islands; pitkern Pitkern Ailen) – grupa czterech wysp leżących na Oceanie Spokojnym w Polinezji między Australią a Ameryką Południową, na wyspy składają się Pitcairn (4,53 km²), Henderson (37,3 km²), Ducie (0,7 km²), Oeno (0,65 km²), (trzy ostatnie są niezamieszkane) o łącznej powierzchni 47 km².
Wikipedia
[czytaj: picz] krótka prezentacja nowego pomysłu na biznes, produkt itp. skierowana do potencjalnego sponsora
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
istota podobna do człowieka, znana z wykopalisk; homo erectus; pitekantropus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. antrop. nazwa systematyczna|Homo erectus|Dubois|ref=tak., hominid z epoki środkowego plejstocenu, potrafiący posługiwać się ogniem;
Wiktionary
Homo erectus (człowiek wyprostowany) synonim pitekantrop (Pithecanthropus erectus) – kopalny gatunek człowieka z epoki plejstocenu, stanowiący jeden z pośrednich szczebli ewolucyjnych między australopitekami a współczesnym człowiekiem.
Wikipedia
(1.1) Ślady działalności pitekantropa na terenie Polski znaleziono w Kończycach Wielkich w powiecie cieszyńskim (województwo śląskie).
Wiktionary
rzecz. pitekantropus mzw.
Wiktionary
(1.1) pitekantropus
Wiktionary
podobny do pitekantropa (gatunku człowieka z okresu środkowego plejstocenu), właściwy pitekantropowi (np. postawa pitekantropoidalna, czaszka pitekantropoidalna)
SJP.pl
istota podobna do człowieka, znana z wykopalisk; homo erectus; pitekantrop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. antrop. nazwa systematyczna|Pithecanthropus erectus|Dubois., hominid z epoki środkowego plejstocenu, potrafiący posługiwać się ogniem;
Wiktionary
(1.1) To wcale nie pitekantropus jako pierwszy wyemigrował z afrykańskiej sawanny.
Wiktionary
rzecz. pitekantrop mzw.
Wiktionary
(1.1) pitekantrop
Wiktionary
dawniej: woreczek na pieniądze, sakiewka, pugilares
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sakiewka na pieniądze
Wiktionary
Piter (oryg. Питер) – powieść postapokaliptyczna napisana przez rosyjskiego pisarza Szymuna Wroczka, wydana w 2010 roku. Książka należy do serii Uniwersum Metro 2033.
Książka ta nie jest kontynuacją oryginalnych prac Dmitrija Głuchowskiego; opowiada o tym, co stało się po Katastrofie w innej części Rosji, zachowując przy tym oryginalne pomysły pierwowzoru.
Wikipedia
rzecz. piterek mrz.
Wiktionary
(1.1) pugilares
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: saszetka na dokumenty i gotówkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. portmonetka
(1.2) pot. męska saszetka
Wiktionary
IPA: pʲiˈtɛrɛk, AS: pʹiterek
Wiktionary
rzecz. piter mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. portfelik, mały portfel
Wiktionary
osoba mówiąca niejasno, dwuznacznie, zagadkowo; pytia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. wróżebna kapłanka w świątyni delfickiej
(1.2) przen. ktoś mówiący niejasno, zagadkowo
Wiktionary
(1.1) Zapytano pitię, ale ta dała odpowiedź dwuznaczną.
Wiktionary
rzecz. pytia ż.
Wiktionary
określenie histerii jako zaburzenia psychicznego dającego się rzekomo wyleczyć perswazją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. grupa hiszpańskich wysp ulokowanych w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, na południowo-zachodnim krańcu Balearów;
Wiktionary
Pitiuzy (hiszp. Islas Pitiusas, Las Pitiusas kat. Illes Pitiüses) – grupa hiszpańskich wysp ulokowanych w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, na południowo-zachodnim krańcu archipelagu Baleary. Pod względem administracyjnym należą do prowincji Baleary. Powierzchnia ok. 760 km². Największe wyspy: Ibiza i Formentera.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pitcairn, dotyczący Pitcairn
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język pitkarnyjski;
Wiktionary
rzecz. Pitcairn n.
Wiktionary
urządzenie do udostępniania wody pitnej, zwykle z misą i kranikiem; poidełko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do picia dostępne publicznie zwykle w postaci kranika z miską, z którego tryska woda
Wiktionary
rzecz. picie n.
czas. pić ndk.
Wiktionary
cecha czegoś nadającego się do picia
SJP.pl
nadający się do picia, przygotowany lub podany w sposób nieszkodzący zdrowiu (np. pitna woda); pijalny (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieszkodliwy i zdatny do picia
(1.2) będący w stanie płynnym, do wypicia
Wiktionary
(1.1) Wyplułem twój soczek wiśniowy – to ma być pitne?
Wiktionary
IPA: ˈpʲitnɨ, AS: pʹitny
Wiktionary
rzecz. pijany mos., picie n., wypicie n., pijak m., pijaczka ż., pijus m., pijuska ż., pijawka ż., pijanica m., piwo n., piwosz mos.
czas. pić ndk., pijać ndk., wypić dk., wypijać ndk., upijać ndk., upić dk., spijać ndk., spić dk.
przym. pijany, pijacki, piwny
Wiktionary
(1.1) pijalny
Wiktionary
potocznie:
1. grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; rzępolić, dyndolić, dryndolić, brząkać;
2. potocznie: mówić głupoty, niedorzeczności;
3. kłamać, łgać, zmyślać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pejor. bezwartościowa, czcza gadanina
(1.2) pot. pejor. nieumiejętna gra na instrumencie
Wiktionary
(1.1) Mam już dość tego jego pitolenia o niczym.
(1.2) Trzy piętra poniżej było słychać pitolenie Zbyszka na pianinie.
Wiktionary
czas. pitolić ndk.
wykrz. pitu, pitu, pitu-pitu
rzecz. pitu-pitu n.
Wiktionary
(1.1) gadanie, gadanina, ględzenie, wulg. pieprzenie, wulg. pierdolenie
(1.2) pot. rzępolenie
Wiktionary
potocznie:
1. grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; rzępolić, dyndolić, dryndolić, brząkać;
2. potocznie: mówić głupoty, niedorzeczności;
3. kłamać, łgać, zmyślać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. nieudolnie grać na jakimś instrumencie
(1.2) pot. opowiadać bzdury
(1.3) pot. kłamać
(1.4) reg-pl|Kresy. źle wykonywać swoją pracę
Wiktionary
rzecz. pitu-pitu n., pitolenie n., reg. pitolonko m.
wykrz. pitu-pitu
Wiktionary
okrągły placek jęczmienny lub pszenny; pitta, chleb syryjski
SJP.pl
automat do składania deklaracji podatkowych; skarbomat, PIT-omat
SJP.pl
gliniana, wkopana w ziemię duża beczka, pełniąca w starożytności rolę piwniczki
SJP.pl
Pitos (gr. πίθος píthos ‘wielkie naczynie gliniane’, ‘kadź’ l. mn. πίθοι pithoi) – w starożytności wyrób garncarski o kształcie zbliżonym do beczki lub jajowatym, o wysokości dochodzącej niekiedy do 2 metrów.
Wikipedia
potocznie:
1. gotować, przyrządzać jakieś potrawy szybko, byle jak;
2. żartobliwie: gotować, przyrządzać jakieś potrawy z przyjemnością, upodobaniem; kuchcić, kucharzyć, kucharzować, pichcić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. przygotowywać potrawy
Wiktionary
(1.1) W tygodniu wymyślam potrawy, a na weekend przyjeżdżam do domu i pitraszę.
Wiktionary
IPA: pʲiˈtraɕit͡ɕ, AS: pʹitraśić
Wiktionary
rzecz. pitraszenie n.
Wiktionary
(1.1) gotować, przyrządzać, pichcić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pitrasić.
Wiktionary
czas. pitrasić
Wiktionary
pita; okrągły placek jęczmienny lub pszenny; chleb syryjski
SJP.pl
Pitta – rodzaj ptaków z rodziny kurtaczków (Pittidae).
Wikipedia
Wikipedia
1. korozja punktowa;
2. zmęczenie powierzchniowe;
3. powstawanie wgłębień w trakcie nakładania powłoki galwanicznej
SJP.pl
[czytaj: pitsberczyk] mieszkaniec Pittsburgha
SJP.pl
[czytaj: pitsberg] miasto w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. duże miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Pensylwania, stolica hrabstwa Allegheny;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku małych miejscowości w Kanadzie i USA
Wiktionary
Pittsburgh – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Pensylwania, ośrodek administracyjny hrabstwa Allegheny, położone nad zbiegiem rzek Allegheny i Monongahela, dających w tym miejscu początek rzece Ohio. W 2020 roku miasto liczyło 302 971 mieszkańców, a obszar metropolitalny – 2 370 930.
Wikipedia
(1.1) W roku 1992 Litman imigrowała ze swoją rodziną do Pittsburgha w Pensylwanii.
Wiktionary
rzecz. pittsburczyk m., pittsburka ż.
przym. pittsburski
Wiktionary
(1.1) hist. Fort Duquesne
Wiktionary
[czytaj: pitsberka] mieszkanka Pittsburgha
SJP.pl
przymiotnik od: Pittsburgh
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Pittsburghiem, dotyczący Pittsburgha
Wiktionary
rzecz. Pittsburgh m., pittsburczyk m., pittsburka ż.
Wiktionary
pitolenie; potocznie:
1. mówienie głupstw;
2. kłamanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pogard. wypowiedź lub jej forma, do której odnosimy się z dystansem, lekceważeniem, lub którą potępiamy
wykrzyknik
(2.1) pot. komentarz wyrażający dystans, lekceważenie bądź negację czyjeś wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Bałem się, zrazu, że będzie to dzieło z gatunku „artystowskie pitu-pitu”.
Wiktionary
rzecz. pitolenie n.
:: zdrobn. pitolonko n.
czas. pitolić ndk.
Wiktionary
(1.1) bzdura, nonsens, niestworzone rzeczy, dyrdymały
(2.1) bzdura!, bzdury!, nonsens!, dyrdymały!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. komórka glejowa tylnego płata przysadki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
charakterystyczny dla Pytii (kapłanki w świątyni Apollina w Delfach), a w przenośni także: niejasny, dwuznaczny, zagadkowy; pytyjski
SJP.pl
rzadko: wykrzyknienie wyrażające zdziwienie, podziw, uznanie itp.; fiu
SJP.pl
o niektórych ptakach: wydawać głos "piu"; kwilić, świegotać
SJP.pl
purée;
1. potrawa z utartych albo ugniecionych ziemniaków, innych warzyw lub owoców;
2. utarty, ugnieciony (np. ziemniaki piure - utarte ziemniaki)
SJP.pl
imię przyjmowane przez papieży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Pius – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „pobożny”, „cnotliwy”. Jako przydomek imię to po raz pierwszy pojawiło się u cesarza rzymskiego Antonina Piusa (pan. 138–161). Imię to przyjęło dwunastu papieży.
Pius obchodzi imieniny: 30 kwietnia, 5 maja, 11 lipca, 21 sierpnia, 3 września i 23 września.
Wikipedia
(1.1) Po śmierci papieża Piusa XI konklawe trwało tylko jeden dzień.
Wiktionary
IPA: pʲjus, AS: pʹi ̯us
Wiktionary
rzecz. Pio mos., piuska ż.
:: fż. Pia ż.
przym. Piusowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Pio mos., piuska ż.
:: fż. Pia ż.
przym. Piusowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Pius. < etym|łac|pius.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pius
* białoruski: (1.1) Пій m.
* czeski: (1.1) Pius m.
* francuski: (1.1) Pie m.
* hiszpański: (1.1) Pío m.
* litewski: (1.1) Pijus m.
* łaciński: (1.1) Pius m.
* łotewski: (1.1) Pijs m.
* niemiecki: (1.1) Pius m.
* nowogrecki: (1.1) Πίος m.
* rosyjski: (1.1) Пий m.
* słowacki: (1.1) Pius m.
* węgierski: (1.1) Piusz
* włoski: (1.1) Pio m.
źródła.
== Pius (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Pius
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
okrągła czapeczka noszona przez duchownych katolickich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska, okrągła czapka, wykonana z tkaniny; pierwotnie służyła do przykrycia tonsury;
Wiktionary
Piuska (zucchetto, kalotka) – mała czapeczka zakładana przez duchownych katolickich pod biret lub kapelusz, natomiast przez wyższych dostojników (biskupów, kardynałów, papieży) noszona stale jako samodzielne nakrycie głowy. Zasadniczo występująca w kolorach:
Wikipedia
(1.1) Biała piuska jest przeznaczona dla papieża, czerwona zaś dla kardynałów.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjuska, AS: pʹi ̯uska
Wiktionary
rzecz. Pius mos., Pio mos., Pia ż.
przym. Piusowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Piusa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Piusa
Wiktionary
(1.1) Na Piusowej werandzie już nie było miejsca.
Wiktionary
rzecz. Pius mos., piuska ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piwoszka
Wiktionary
napój z niewielką zawartością alkoholu, otrzymany ze słodu jęczmiennego, chmielu, drożdży i wody, a także: jedna butelka, porcja tego napoju
SJP.pl
pracownik PIW-u (Państwowego Instytutu Wydawniczego); piwowiec
SJP.pl
zdrobnienie od: piwko; piweńko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. piwo
Wiktionary
rzecz. piwko n.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: piwo;
2. żartobliwie, potocznie o czymś bardzo prostym, nieskomplikowanym, łatwym do zrozumienia lub wykonania
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: piwko; piweczko
SJP.pl
potocznie: piwo; piwko, browar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. piwo
Wiktionary
rodzaj dinozaura z infrarzędu tetanurów
SJP.pl
Piwetozaur (Piveteausaurus divesensis) – dinozaur z grupy tetanurów (Tetanurae) o bliżej niesprecyzowanej pozycji systematycznej.
Żył w okresie jury (ok. 164-160 mln lat temu) na terenach Europy. Długość ciała ok. 11 m, wysokość ok. 4 m, masa ok. 2 t. Jego szczątki znaleziono we Francji (w departamencie Calvados).
Wikipedia
zdrobnienie od: piwiarnia
SJP.pl
rodzaj lokalu publicznego, w którym prowadzona jest sprzedaż piwa, głównie beczkowego, a czasami także innych produktów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. lokal, w którym sprzedaje się i konsumuje piwo
Wiktionary
Piwiarnia – lokal gastronomiczny przeznaczony głównie do spożywania piwa.
Oprócz funkcji gastronomicznej piwiarnie pełnią funkcję społeczną, integrując bywalców. Lokale te służą swobodnym pogawędkom i zabawie. Często w piwiarniach istnieje możliwość gry w karty, kości, darty, czy piłkarzyki. W piwiarniach często można usłyszeć lekką muzykę (piosenka biesiadna).
Do piw nalewanych z beczek, jak również podawanych w butelkach, serwuje się zwykle ciepłe i zimne przekąski.
Wikipedia
(1.1) Jej mąż ciągle przesiaduje w piwiarni.
Wiktionary
IPA: pʲiˈvʲjarʲɲa, AS: pʹivʹi ̯arʹńa
Wiktionary
rzecz. piwo n., piwko n.
przym. piwiarniany, piwny
Wiktionary
(1.1) przest. bawaria, biersztuba
Wiktionary
charakterystyczny dla piwiarni, związany w jakiś sposób z piwiarnią (np. piwiarniany bywalec), odnoszący się do takiego lokalu (np. piwiarniana atmosfera, piwiarniany klimat)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piwiarnią, dotyczący piwiarnii
Wiktionary
rzecz. piwiarnia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie o amatorze piwa, zwłaszcza spożywanego w niezbyt kulturalnych warunkach
SJP.pl
1. zdrobnienie od: piwo;
2. żartobliwie, potocznie o czymś bardzo prostym, nieskomplikowanym, łatwym do zrozumienia lub wykonania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. piwo
Wiktionary
Piwko – singel Kazika promujący album Silny Kazik pod wezwaniem. Singel został wydany w 2009 roku przez S.P. Records.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) browarek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pijawa ż., piwo n., piwsko n., piwiarnia ż., piwosz m., piwoszka ż., piwnica ż., piwkowanie n.
:: zdrobn. piweczko
czas. piwkować
przym. piwny, piwniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) піўцо n.
* czeski: (1.1) pivečko n.
* dolnołużycki: (1.1) piwko
* górnołużycki: (1.1) piwko
* niemiecki: (1.1) Bierchen n.
* rosyjski: (1.1) пивцо n.
źródła.
== piwko (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. piwko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpʲifkɔ, AS: pʹifko
Wiktionary
rzecz. pijawa ż., piwo n., piwsko n., piwiarnia ż., piwosz m., piwoszka ż., piwnica ż., piwkowanie n.
:: zdrobn. piweczko
czas. piwkować
przym. piwny, piwniczny
Wiktionary
(1.1) browarek
Wiktionary
potocznie: pić piwo; piwoszyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) pić piwo
Wiktionary
(1.1) Poprzedniej nocy piwkował do północy.
Wiktionary
IPA: pʲifˈkɔvat͡ɕ, AS: pʹifkovać
Wiktionary
rzecz. piwko n., piwkowanie, piwo, piwosz, piwoszka
przym. piwny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) picie piwa, odczasownikowy od|piwkować.
Wiktionary
(1.1) Regularne piwkowanie prowdadzi do alkoholizmu.
Wiktionary
IPA: ˌpʲifkɔˈvãɲɛ, AS: pʹifkovãńe
Wiktionary
czas. piwkować ndk.
rzecz. piwo n., piwosz m.
:: zdrobn. piwko n.
przym. piwny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. napiwek
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. n. lp. oraz M., B. i W. nmos. lm. od: piwny
Wiktionary
rzecz. piwo n.
przym. piwny
Wiktionary
1. podziemne pomieszczenie, najczęściej będące pierwszym nad fundamentami jakiegoś budynku, wykorzystywane zwykle jako przechowalnia zapasów, żywności;
2. sklepione podziemne pomieszczenie służące jako pub, winiarnia, kawiarnia lub podobny lokal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podziemne piętro budynku
(1.2) pomieszczenie przeznaczone do przechowywania wina, piwa i innych trunków
(1.3) budynek gospodarczy przeznaczony do przechowywania zapasów jedzenia na zimę, a latem w niskiej temperaturze, często pokryty ziemią
Wiktionary
Piwnica – najniższa, całkowicie lub częściowo podziemna kondygnacja budynku. Jej funkcja zależy od typu budynku. Nazwa pochodzi od piwa, które w warunkach piwnicznych było przechowywane – było zimne i nie psuło się zbyt szybko.
Współcześnie w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych w piwnicy znajdują się komórki, w których lokatorzy przechowują mniej potrzebne na co dzień przedmioty, czasem przetwory spożywcze własnego wyrobu. Dawniej częściej wykorzystywana była do przechowywania żywności, ponieważ była pomieszczeniem nieogrzewanym, zatem o stabilnej, stosunkowo niskiej temperaturze. W głębokich piwnicach pod dworami można było nawet do lata przechowywać lód, który stopniowo topniejąc dodatkowo obniżał temperaturę. Warunki temperaturowe panujące w piwnicy wykorzystywane były również do przechowywania win.
Wikipedia
(1.1) W piwnicy trzymam rower i dżemy od babci.
(1.1) Mój dziadek ma w piwnicy niewielką krajareczkę introligatorską.
(1.2) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
(1.3) Idę do piwnicy przynieść ziemniaków na obiad.
Wiktionary
IPA: pʲivʲˈɲit͡sa, AS: pʹivʹńica
Wiktionary
rzecz. piwo n., piwko n.
:: zdrobn. piwniczka ż.
przym. piwniczny, piwny
czas. podpiwniczyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. mieszkaniec Piwnicznej-Zdroju; piwnicznianin (rzadko);
2. członek Piwnicy pod Baranami;
3. dawniej, rzadko: bywalec piwnicy (w znaczeniu lokalu kawiarniano-rozrywkowego mieszczącego się w podziemiach budynku)
SJP.pl
1. mieszkanka Piwnicznej-Zdroju; piwnicznianka (rzadko);
2. członkini "Piwnicy pod Baranami";
3. woda mineralna marki Piwniczanka;
4. dawniej, rzadko: bywalczyni piwnicy (w znaczeniu lokalu kawiarniano-rozrywkowego mieszczącego się w podziemiach budynku)
SJP.pl
Piwniczanka – naturalna woda mineralna wydobywana w Piwnicznej-Zdroju z odwiertów P-1 i P-2. Rozprowadzana przez Zakład Butelkowania Naturalnej Wody Mineralnej Piwniczanka, którego właścicielem jest Spółdzielnia Pracy Piwniczanka.
Wikipedia
przymiotnik od: Piwniczna-Zdrój (do 1998 roku: Piwniczna; miejscowość wypoczynkowa nad Popradem)
SJP.pl
niewielkie pomieszczenie wykorzystywane jako piwnica (podziemna część domu lub lokal, którego część mieści się pod ziemią)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: piwnica
(1.2) niewielka piwnica
Wiktionary
Piwniczka – jaskinia w Miętusich Turniach w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północno-zachodnim zboczu Małej Świstówki, powyżej Jaskini Miętusiej Wyżniej, na wysokości 1440 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 9 metrów, a jej deniwelacja 7 metrów.
Wikipedia
(1.2) Idę do piwniczki po wino.
Wiktionary
rzecz. piwnica ż.
przym. piwniczny
czas. podpiwniczyć
Wiktionary
(1.2) loszek
Wiktionary
odnoszący się do piwnicy; umieszczony w piwnicy; charakterystyczny dla piwnicy
SJP.pl
Piwniczna-Zdrój (do 6 lutego 1998 Piwniczna) – miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Piwniczna-Zdrój.
Miasto królewskie starostwa sądeckiego w powiecie sądeckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 5385 mieszkańców.
Wikipedia
miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim
SJP.pl
Piwniczna-Zdrój (do 6 lutego 1998 Piwniczna) – miasto w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Piwniczna-Zdrój.
Miasto królewskie starostwa sądeckiego w powiecie sądeckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 5385 mieszkańców.
Wikipedia
rzadko: mieszkaniec Piwnicznej-Zdroju; piwniczanin
SJP.pl
rzadko: mieszkanka Piwnicznej-Zdroju; piwniczanka
SJP.pl
odnoszący się do piwnicy; umieszczony w piwnicy; charakterystyczny dla piwnicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący piwnicy
Wiktionary
(1.1) Zapłonęła łagodnym pomarańczem i powoli spłynęła dwa sążnie niżej, do rozwidlenia korytarza piwnicznego.
Wiktionary
IPA: pʲivʲˈɲit͡ʃnɨ, AS: pʹivʹńičny
Wiktionary
rzecz. piwo n., piwnica ż., piwniczka ż., piwko n.
przym. piwny
czas. podpiwniczyć
Wiktionary
kanafarz, człowiek opiekujący się piwnicą
SJP.pl
Piwniczny – w średniowiecznej Polsce urzędnik dworski sprawujący pieczę nad piwnicami, w których przechowywano wino oraz piwo. Za panowania Henryka Walezego i Stefana Batorego nastąpił podział na dwa oddzielne stanowiska:
Wikipedia
Piwnik:
Wikipedia
brązowy o odcieniu piwnym
SJP.pl
mający oczy koloru piwnego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający piwne oczy
Wiktionary
IPA: ˌpʲivnɔˈːci, AS: pʹivn•oḱi
Wiktionary
dotyczący piwa, związany z piwem, o kolorze piwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z piwa lub z dodatkiem piwa
(1.2) spoż. używany do produkcji piwa
(1.3) o kolorze oczu: brązowy z żółtym odcieniem, w kolorze piwa
(1.4) związany z piwem
Wiktionary
(1.3) Miał wielki kapelusz i głupie piwne oczy.
Wiktionary
IPA: ˈpʲivnɨ, AS: pʹivny
Wiktionary
rzecz. pijak mos./mrz., pijus mos., pijawa ż., picie n., piwo mrz., piwsko mrz., piwko mrz., piwiarnia ż., piwosz mos., piwoszka ż., piwnica ż., piwkowanie n.
czas. piwkować ndk.
przym. piwniczny, pitny
Wiktionary
napój z niewielką zawartością alkoholu, otrzymany ze słodu jęczmiennego, chmielu, drożdży i wody, a także: jedna butelka, porcja tego napoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. kulin. niskoalkoholowy napój orzeźwiający;
(1.2) hand. butelka, puszka lub kufel piwa (1.1)
Wiktionary
Piwo – napój alkoholowy otrzymywany w wyniku fermentacji alkoholowej brzeczki piwnej. Brzeczka stanowi wodny wyciąg ze słodu browarnego z dodatkiem chmielu i ewentualnie innych surowców. W szerokim znaczeniu, zwłaszcza historycznym, piwem określa się napój fermentowany oparty na zbożowym surowcu. Piwo to najstarszy i najczęściej spożywany napój alkoholowy oraz trzeci pod względem popularności po wodzie i herbacie napój na świecie.
Wikipedia
(1.1) Wśród niektórych kierowców panuje przekonanie, że „piwo to nie alkohol”.
(1.1) Piwo to tylko zgniły wywar ze zbóż i chmielu.
(1.2) Kup mi dwa piwa – rozliczymy się później.
Wiktionary
IPA: ˈpʲivɔ, AS: pʹivo
Wiktionary
rzecz. piwiarnia ż., podpiwek mrz., piwosz mos., piwoszka ż., piwnica ż., piwkowanie n., pijalnia ż., napiwek mrz.
:: zdrobn. piwko n.
:: zgrub. piwsko n.
czas. piwkować ndk.
przym. piwny, piwniczny, pitny
Wiktionary
(1.1) pot. browar; żart. kocie siki, mocz starego pawiana; slang. bro
(1.2) pot. browar
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
automat do sprzedaży piwa
SJP.pl
krzew z rodziny jaskrowatych o dużych, białych, różowych lub czerwonych kwiatach; peonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Paeonia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny piwoniowatych;
(1.2) bot. ogrod. roślina z rodzaju piwonii (1.1)
(1.3) kwiat piwonii (1.2)
(1.4) gw-pl|Warszawa. piwo
Wiktionary
Rośliny:
Rzeki w Polsce:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) W ogródku przed domem rosły przepiękne piwonie.
Wiktionary
IPA: pʲiˈvɔ̃ɲja, AS: pʹivõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Piwonia ż., piwoniowate nmos.
przym. piwoniowy, piwoniowaty
Wiktionary
(1.2) reg. śl. piwónka.
(1.3) peonia; reg. śl. piwónka.
Wiktionary
Piwonin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 739.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wszystkich Świętych w Sobieniach-Jeziorach.
Wieś szlachecka Piwonino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
o cechach piwoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Piwonia (Paeonia L.) – jedyny rodzaj należący do rodziny piwoniowatych (Paeoniaceae). Obejmuje 32–35 gatunków. Pochodzą głównie z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie. Centrum zróżnicowania stanowią Chiny, gdzie rośnie 15 gatunków, z czego 10 to endemity. Do flory Europy południowej i wschodniej należy 7 gatunków, jedynie dwa gatunki pochodzą z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Rośliny te występują głównie w miejscach skalistych, na słonecznych zboczach wśród muraw i w zbiorowiskach wysokich bylin, gatunki krzaczaste rosną w formacjach zaroślowych i w widnych, świetlistych lasach w Himalajach i w zachodnich oraz środkowych Chinach, często na skałach wapiennych. Kwiaty zapylane są zwykle przez żywiące się pyłkiem chrząszcze.
Wikipedia
o cechach piwoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
gatunek rośliny z rzędu o tej samej nazwie, obecnie zaliczany do rodziny piwoniowatych (wcześniej jaskrowatych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. ogrod. piwonia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek lubiący piwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik i znawca piwa
Wiktionary
(1.1) Tegoroczny Oktoberfest znów przyciągnął rzesze piwoszy z całego świata.
Wiktionary
IPA: ˈpʲivɔʃ, AS: pʹivoš
Wiktionary
rzecz. piwkowanie n., piwko n., piwo n., piwoszka ż., picie n.
czas. piwkować ndk., pić ndk., pijać dk.
przym. piwny, pitny, pijany
Wiktionary
kobieta lubiąca pić piwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miłośniczka i znawczyni piwa
Wiktionary
(1.1) Piwoszka emerytka obiecała, że nie będzie jeździć po pijaku.
Wiktionary
IPA: pʲiˈvɔʃka, AS: pʹivoška
Wiktionary
rzecz. piwko n., piwo n., piwosz m.
czas. piwkować
przym. piwny
Wiktionary
potocznie: pić piwo; piwkować
SJP.pl
w koszykówce: dozwolony przepisami obrót zawodnika trzymającego w ręku piłkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) część ramy rowerowej, do której montuje się hamulce
(1.2) w koszykówce: dozwolony przepisami obrót zawodnika trzymającego w ręku piłkę, podczas którego jedna stopa ciągle dotyka boiska
(1.3) mat. element dzielący ciąg na dwie części, np. przy sortowaniu przez podział
Wiktionary
Piwot (lub obrót) – w koszykówce jest legalnym ruchem zawodnika trzymającego żywą piłkę.
Piwot (obrót) polega na wykonaniu ruchu (lub ruchów) jedną ze stóp, bez odrywania drugiej stopy (stopa nogi obrotu pozostaje na jednym punkcie na boisku).
Wikipedia
IPA: ˈpʲivɔt, AS: pʹivot
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. obrotowy, osiowy
(1.2) przen. polit. pejor. nie mający samodzielnej władzy, ale za to wchodzący w koalicje z prawie każdą opcją polityczną;
Wiktionary
(1.1) (…) a ztąd powszechna dolegliwość dająca się czuć wszystkim członkom socyalnego ciała, odszczepieństwo, a czasem i pogarda piwotalnych osi przeszłości
(1.1) W wierszu haiku występują, na przykład, grupy słów określane jako słowa piwotalne, nagle zmieniające znaczenie wiersza i tok myśli.
(1.2) – I wtedy piwotalny członek Rady Polityki Pieniężnej, czyli Hausner, zgodzi się… – Piwotalny właśnie.
(1.2) Partia piwotalna nie musi być, jak już wcześniej wspomniałem, partią małą.
Wiktionary
rzecz. piwotalność ż.
Wiktionary
(1.1) obrotowy, osiowy
(1.2) obrotowy, zawiasowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) środ. inform. w arkuszu kalkulacyjnym: przedstawiać, zestawiać dane w formie tabeli przestawnej
Wiktionary
rzecz. piwotowanie n., rozpiwotowanie n., spiwowtowanie n.
czas. rozpiwotować dk., spiwotować dk.
Wiktionary
osoba pracująca w piwowarstwie (browarnictwie, przemyśle spożywczym zajmującym się warzeniem piwa i jego dystrybucją na rynek); browarnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się warzeniem piwa
Wiktionary
Piwowar (staropol. mielcarz) – rzemieślnik zajmujący się warzeniem piwa; szerzej osoba pracująca w przemyśle piwowarskim (browarnictwie – przemyśle spożywczym zajmującym się warzeniem piwa i jego dystrybucją na rynek).
Piwowar to specjalizacja zawodowa sięgająca swoją tradycją czasów średniowiecza, kiedy następuje rozwój miast, rzemiosła piwnego, a co za tym idzie ustawodawstwa prawnego regulującego prawa i obowiązki piwowara. Wraz z rozwojem rzemiosła piwowarskiego powstają w Anglii i Belgii cechy piwowarów, ograniczające dostęp do fachu, regulujące praktyki czeladnicze oraz ustalające zasady otrzymania tytułu mistrza piwowarskiego.
Wikipedia
(1.1) Piwowarzy z nadzieją czekają na zbliżające się Euro.
Wiktionary
IPA: pʲiˈvɔvar, AS: pʹivovar
Wiktionary
rzecz. piwowarstwo n.
:: zdrobn. piwowarczyk m.
przym. piwowarski
Wiktionary
(1.1) stpol. mielcarz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. uczeń piwowarski
(1.2) daw. syn piwowara
(1.3) daw. lekcew. bądź pogard. kiepski piwowar
Wiktionary
Piwowarczyk – polskie nazwisko, na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwały 8193 osoby o tym nazwisku.Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
IPA: ˌpʲivɔˈvart͡ʃɨk, AS: pʹivovarčyk
Wiktionary
rzecz. piwowar m., piwowarstwo n.
przym. piwowarski
Wiktionary
zakład przetwórstwa spożywczego zajmujący się produkcją piwa; browar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wytwórnia piwa
Wiktionary
przym. piwowarski
Wiktionary
wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże piwowarskie), związany w jakiś sposób z piwowarstwem lub piwowarem (np. cech piwowarski); browarniany, browarniczy, browarny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piwowarstwem, dotyczący piwowarstwa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpʲivɔˈvarsʲci, AS: pʹivovarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. piwowar m., piwowarczyk m., piwowarka ż., piwowarstwo n., piwowarnia ż.
Wiktionary
zajmujący się wyrobem piwa ze słodu, głównie jęczmiennego (np. przemysł piwowarsko-słodowniczy), związany w jakiś sposób z takim sposobem warzenia
SJP.pl
wyrób piwa, przemysł spożywczy zajmujący się warzeniem piwa i jego dystrybucją na rynek; browarnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztuka warzenia piwa;
Wiktionary
Piwowarstwo albo browarnictwo – sztuka warzenia piwa (w tym piwowarstwo domowe) oraz produkcja piwa w browarach na skalę przemysłową (zob. przemysł piwowarski).
Stwarza zapotrzebowanie na produkty rolne: jęczmień browarny oraz chmiel.Produktami ubocznymi są: młóto, chmieliny, osady brzeczkowe, używane na paszę.
Wikipedia
(1.1) W skansenie odbył się pokaz filmu na temat historii piwowarstwa.
Wiktionary
IPA: ˌpʲivɔˈvarstfɔ, AS: pʹivovarstfo
Wiktionary
rzecz. piwowar m., piwowarczyk m.
przym. piwowarski
Wiktionary
(1.1) browarnictwo
Wiktionary
pracownik PIW-u (Państwowego Instytutu Wydawniczego); PIW-owiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: PIW (Państwowy Instytut Wydawniczy); PIW-owski
SJP.pl
specjalista w zakresie wiedzy o produkcji i rodzajach piwa
SJP.pl
zgrubienie od: piwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od: piwo
Wiktionary
(1.1) Nie żłop już tego piwska!
Wiktionary
IPA: ˈpʲifskɔ, AS: pʹifsko
Wiktionary
rzecz. piwo n., piwko n.
przym. piwny
Wiktionary
[czytaj: piks-i] postać serialu animowanego "Pixie, Dixie i Pan Jinks"
SJP.pl
Pixie (również Pixy, Pixi, w Kornwalii – pigsie) – w brytyjskim folklorze małe postaci obdarzone magiczną mocą zamieszkałe głównie na południu Anglii, w Devonie i Kornwalii, co sugeruje ich celtyckie pochodzenie i nazwę. W opisach z epoki wiktoriańskiej zwykle pojawiają się ze spiczastymi uszami, w zielonym stroju i spiczastym kapeluszu. W niektórych opisach oczy mają zwrócone ku górze. We współczesnym użyciu wyraz pixie jest bliskoznaczny z pojęciem wróżki, jednak w folklorze rasy te były ze sobą skłócone. Najbliższym polskim odpowiednikiem oryginalnego znaczenia będzie krasnoludek.
Wikipedia
liczebnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pierwszy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piła
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zyjga, zega.
Wiktionary
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, w Toskanii, stolica prowincji Piza (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w środkowej części kraju w regionie Toskania;
Wiktionary
Piza (wł. Pisa) – miasto we Włoszech, w Toskanii, 85 379 mieszkańców, nad rzeką Arno, oddalone o 13 km od wybrzeża Morza Tyrreńskiego.
Piza jest także jedną z prowincji Toskanii o powierzchni 2448 km², zamieszkaną przez 384 957 osób, podzieloną na 39 gmin.
Wikipedia
(1.1) Krzywą Wieżę w Pizie odwiedza rocznie ok. 10 milionów turystów.
(1.1) Piza jest nie tylko starym, zabytkowym miastem, ale także siedzibą uniwersytetu o bardzo bogatych tradycjach (1343) oraz miejscem urodzin Galileusza.
(1.1) We Włoszech trzeba było pogodzić Genuę i Pizę, których połączone floty mogły zabezpieczyć ujście Tybru przed Rogerem sycylijskim, stronnikiem antypapy. Św. Bernard osiągnął ten cel. Genua uzyskała arcybiskupstwo, a władzę nad sześcioma biskupstwami korsykańskimi podzielono po równo pomiędzy obie metropolie. Trzy dla Genui, trzy dla Pizy.
Wiktionary
rzecz. pizańczyk mos., pizanka ż.
przym. pizański
Wiktionary
(1.1) stpol. Pizy
Wiktionary
strój przeznaczony do spania lub odpoczynku, składający się z luźnych spodni i bluzy albo spodenek i koszulki; pidżama; pyjama (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strój, który zakłada się, idąc spać;
Wiktionary
Piżama (pidżama) – ubiór nocny, nakładany do snu, składający się z dwóch części: bluzy (często rozpinanej) i spodni. Piżama ma zwykle luźny, swobodny krój. Piżamy są na ogół wykonywane z bawełny, często z bawełnianego trykotu lub flaneli. Materiałem na bardziej eleganckie piżamy bywa też satyna, także jedwabna.
Wikipedia
(1.1) Gdy go odwiedziłem, był w szpitalnej piżamie i wpatrywał się w podłogę.
(1.1) Na wystawie sklepowej były szlafroki, piżamy i bielizna.
(1.1) Usiadłem w kapciach i piżamie przed telewizorem i obejrzałem film.
(1.1) Pół roku przed śmiercią można było zobaczyć starszą panią w szpitalnej piżamie na autostradzie.
Wiktionary
IPA: pʲiˈʒãma, AS: pʹižãma
Wiktionary
rzecz. pidżama ż., pidżamka ż.
:: zdrobn. piżamka ż.
przym. pidżamowy, piżamowy
Wiktionary
(1.1) war. pidżama
Wiktionary
zdrobnienie od: piżama; pidżamka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: piżama
Wiktionary
IPA: pʲiˈʒãmka, AS: pʹižãmka
Wiktionary
rzecz. piżama, pidżama, pidżamka
przym. pidżamowy, piżamowy
Wiktionary
(1.1) pidżamka
Wiktionary
związany w jakiś sposób z piżamą (np. komplet piżamowy, zestaw piżamowy), odnoszący się do piżamy; pidżamowy
SJP.pl
mieszkaniec Pizy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pizy
Wiktionary
(1.1) Pizańczycy rywalizowali z Genueńczykami i Wenecjanami o transport pielgrzymów i krzyżowców do Ziemi Świętej oraz o wpływy handlowe w tej części Morza Śródziemnego.
Wiktionary
rzecz. Piza ż.
:: fż. pizanka ż.
przym. pizański
Wiktionary
gatunek banana uprawiany powszechnie w krajach tropikalnych; banan zwyczajny, banan właściwy, banan zaostrzony, figa rajska, błogosława
SJP.pl
Wikipedia
mieszkanka Pizy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pizy
Wiktionary
rzecz. Piza ż.
:: fm. pizańczyk mos.
przym. pizański
Wiktionary
rodzaj drobnego ornitopoda z rodziny lesotozaurów
SJP.pl
Pizanozaur (Pisanosaurus) – rodzaj archozaura z grupy Dinosauriformes żyjącego w okresie triasu (ok. 227-220 mln lat temu) na terenach dzisiejszej Ameryki Południowej. Jego szczątki znaleziono w Argentynie (w prowincji La Rioja).
Jego dokładna pozycja w obrębie Dinosauriformes jest niepewna; mógł to być jeden z najwcześniejszych dinozaurów ptasiomiednicznych (Ornithischia) lub przedstawiciel rodziny Silesauridae.
Wikipedia
przymiotnik od: Piza (miasto w środkowych Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pizą, dotyczący Pizy, pochodzący z Pizy
Wiktionary
(1.1) Wenecjanie kotwiczyli w porcie Rodos, kiedy pokazały się okręty pizańskie. Na ich widok 30 okrętów weneckich opuściło port i je zaatakowało. Pizańczycy zostali rozbici (…)
Wiktionary
rzecz. Piza ż., pizańczyk mos., pizanka ż.
Wiktionary
[czytaj: pisarro] nazwisko, np. Francisco Pizarro (1478-1541), konkwistador hiszpański
SJP.pl
Hiszpańscy konkwistadorzy:
Wikipedia
wulgarnie:
1. żeński organ płciowy;
2. wyzwisko używane głównie w stosunku do kobiet;
3. nieudacznik;
4. siniak (ślad na ciele)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. anat. pochwa lub srom; żeński narząd płciowy
(1.2) wulg. med. siniak, często podbite oko, ślad po pobiciu
(1.3) wulg. pejor. niezdara, ciamajda
(1.4) wulg. seks. męski odbyt (jako obiekt seksualny)
(1.5) wulg. usta
(1.6) wulg. obraź. pejor. o kobiecie
(1.7) wulg. eduk. ocena niedostateczna
Wiktionary
(1.1) Więc astrolog wziąwszy lupę, • Zajrzał raz królewnie w dupę, • Wielkim cyrklem pizdę zmierzył, • Po czym zamknął się w swej wieży.
(1.2) Ale masz pizdę pod okiem.
(1.3) Ale z ciebie jest pizda!
(1.4) W więzieniu już czekają na twoją pizdę, frajerze!
(1.5) Zaraz w pizdę dostaniesz!
(1.3,6) Co za pizda z tej nauczycielki!
(1.7) Znów dostałem pizdę z matmy!
Wiktionary
IPA: ˈpʲizda, AS: pʹizda
Wiktionary
rzecz. pizduś m., pizdryk m., piździelec m., piżdżenie n., pizganie n., rozpiżdżenie n.
:: zdrobn. piczka ż.
czas. piździć ndk., pizgać ndk., rozpiździć dk.
przym. pizdowaty, zapiździały
Wiktionary
(1.1) wulg. kapa, kapsko, cipa, cipka, picza, piczka, muszelka; med. wagina, pochwa, srom
(1.6) suka
Wiktionary
zdrobnienie od: pizda
SJP.pl
pizgnąć, piznąć; wulgarnie:
1. uderzyć, walnąć, trzasnąć;
2. mocno rzucić;
3. wybuchnąć
SJP.pl
pizgnąć, piznąć; wulgarnie:
1. uderzyć, walnąć, trzasnąć;
2. mocno rzucić;
3. wybuchnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) wulg. ginekolog
Wiktionary
wulgarnie:
1. ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciapowaty, ofermowaty, ciamajdowaty;
2. kiepski, marny, złej jakości; chujowy;
3. skłonny do płaczu; mazgajowaty;
4. słaby, zniewieściały, bez charakteru; mimozowaty, mięczakowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. niezaradny
(1.2) wulg. zniewieściały
(1.3) wulg. kiepski, marny, do niczego
Wiktionary
rzecz. pizda ż., pizduś m., pizdryk m., piździelec m., pizdoliz m., pizdogrzebek m., piżdżenie n., pizganie n., rozpiżdżenie n.
:: zdrobn. piczka ż.
czas. piździć ndk., pizgać ndk., rozpiździć dk.
przym. zapiździały
Wiktionary
pogardliwie:
1. mężczyzna zniewieściały, posiadający kobiece cechy;
2. mężczyzna niezaradny, nieudolny; ofiara, oferma;
3. mężczyzna tchórzliwy, bojący się wszystkiego; cykor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|piździć.
Wiktionary
czas. piździć
rzecz. pizda ż.
przym. pizdowaty
Wiktionary
wulgarnie:
1. silnie wiać; pizgać;
2. śmierdzieć, cuchnąć;
3. o zimnej pogodzie: dokuczać, doskwierać; pizgać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) wulg. padać (o deszczu, śniegu)
(1.2) wulg. śmierdzieć
(1.3) wulg. być lub wiać (zwykle o cieple lub zimnie)
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj od rana piździ deszczem bez przerwy.
(1.2) Co tutaj tak piździ?
(1.3) Zamknij okno, bo już piździ zimnem.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiʑd͡ʑit͡ɕ, AS: pʹiźʒ́ić
Wiktionary
rzecz. pizda ż., piździelec m., piżdżenie n.
przym. pizdowaty
Wiktionary
wulgarnie: wyzwisko kierowane do mężczyzn; chuj, pizda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. mężczyzna bardzo źle oceniany przez mówiącego
Wiktionary
(1.1) Wzgardziła nami i w końcu wyszła za jakiegoś obrotnego piździelca, który na śmietniku w Reichu wygrzebał mercedesa, wypolerował irchą oraz flanelą i zajechał pod jej dom, […]
Wiktionary
rzecz. pizda ż.
przym. pizdowaty
czas. piździć
Wiktionary
(1.1) wulg. chuj, fiut, kutas, skurwiel, skurwysyn
Wiktionary
wulgarnie:
1. silnie wiać; piździć;
2. bić, uderzać;
3. rzucać czymś;
4. o zimnej pogodzie: dokuczać, doskwierać; piździć
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. rzucać
(1.2) bić
(1.3) wulg. jebać, pierdolić
(1.4) pot. wiać, być zimno (o pogodzie)
Wiktionary
(1.3) Mój sąsiad pizga kochankę.
(1.4) Załóż sweter, bo strasznie pizga.
Wiktionary
IPA: ˈpʲizɡat͡ɕ, AS: pʹizgać
Wiktionary
rzecz. pizda ż., pizganie n.
przym. pizdowaty, spizgany
Wiktionary
(1.2) walić, bić, uderzać
(1.3) pierdolić, jebać, ruchać
(1.4) piździć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pizgać.
Wiktionary
czas. pizgać ndk.
rzecz. pizda ż.
przym. pizdowaty, spizgany
Wiktionary
pizdnąć, piznąć; wulgarnie:
1. uderzyć, walnąć, trzasnąć;
2. mocno rzucić;
3. wybuchnąć
SJP.pl
sieja piżjan - gatunek ryby z rodziny łososiowatych
SJP.pl
Sieja piżjan (Coregonus pidschian) – gatunek ryby siejowatej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodach niżnonowogrodzkim i kirowskim Rosji, prawy dopływ Wiatki
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Republice Komi, w Rosji, lewy dopływ Peczory
Wiktionary
roślina z rodziny piżmaczkowatych, o kwiatach pachnących piżmem, rosnący w cienistych lasach całej Polski
SJP.pl
Piżmaczek (Adoxa L.) – rodzaj roślin należący do rodziny piżmaczkowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia trzy lub pięć gatunków. Występują one w strefie umiarkowanej i chłodnej półkuli północnej, przy czym dwa gatunki to endemity chińskie. Do flory Polski należy jeden gatunek – piżmaczek wiosenny (Adoxa moschatellina), będący zarazem gatunkiem typowym rodzaju.
Wikipedia
rodzina roślin z gromady okrytonasiennych, obejmująca jedynie kilka gatunków piżmaczka (niewielkiej rośliny o kwiatach pachnących piżmem, rosnącej w cienistych lasach całej Polski)
SJP.pl
Piżmaczkowate (Adoxaceae Trautv.) – rodzina roślin należąca do rzędu szczeciowców (Dipsacales Dumort.). Należy do niej 5 rodzajów z ok. 200 gatunkami. Przedstawiciele występują przede wszystkim w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, rzadziej w górach strefy międzyzwrotnikowej. W systemach XX-wiecznych (np. w systemie Cronquista z 1981 i Reveala z 1993) do rodziny tej zaliczano tylko rośliny zielne, krzewy grupując w rodzinie przewiertniowatych (Caprifoliaceae), ew. kalinowatych (Viburnaceae) i bzowatych Sambucaceae. Od przełomu XX i XXI wieku (systemy APG) piżmaczkowate wyodrębniane są jako grupa monofiletyczna, wyodrębnienie bzu zmieniłoby rodzinę piżmaczkowatych w takson parafiletyczny.
Wikipedia
o cechach piżmaczkowatych
SJP.pl
ssak z rzędu gryzoni; piżmoszczur, szczur piżmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. gryzoń półkuli północnej wytwarzający piżmo;
Wiktionary
Piżmak (Ondatra) – rodzaj ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
IPA: ˈpʲiʒmak, AS: pʹižmak
Wiktionary
rzecz. piżmo n., piżmowiec m.
przym. piżmowy
Wiktionary
(1.1) piżmak amerykański, piżmoszczur, szczur piżmowy
Wiktionary
ssak z rzędu gryzoni; piżmoszczur, szczur piżmowy
SJP.pl
włóknodajna i ozdobna roślina z rodziny ślazowatych
SJP.pl
Piżmian (Abelmoschus) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych (Malvaceae). Obejmuje 15 gatunków występujących w tropikach Afryki i Azji. Niektóre gatunki, np. piżmian jadalny (A. esculentus) i piżmian właściwy (A. moschatus) uprawiane są jako rośliny ozdobne i jadalne.
Wikipedia
mazista wydzielina gruczołów piżmowca (substancja otrzymywana również syntetycznie), służąca do utrwalania zapachu perfum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. wydzielina z gruczołów okołoodbytniczych piżmowca syberyjskiego;
(1.2) przest. przyprawa z wydzielin gruczołów zwierzęcych wydzielających silny zapach
(1.3) stpol. bot. bodziszek cuchnący
(1.4) stpol. kosmet. maść zapachowa
Wiktionary
Piżmo – wydzielina z gruczołów zapachowych piżmowca syberyjskiego (Moschus moschiferus, daw. „jeleń piżmowy”), stosowana jako substancja zapachowa i utrwalacz zapachu perfum. Substancję o podobnych właściwościach można pozyskać od innych zwierząt. Naturalne piżma są obecnie zastępowane przez syntetyczne wonne związki chemiczne, tzw. piżma sztuczne (syntetyczne).
Wikipedia
(1.1) Po rozpuszczeniu w roztworze alkoholowym piżmo nabiera zmysłowego zwierzęcego aromatu.
Wiktionary
rzecz. piżmak mzw.
przym. piżmowy
Wiktionary
ziemno-wodny gryzoń z rodziny nornikowatych; piżmak, szczur piżmowy
SJP.pl
Wikipedia
azjatycki ssak z jeleniowatych; na brzuchu samce mają gruczoł wydzielający piżmo
SJP.pl
Piżmowcowate, piżmowce (Moschidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Atriodactyla).
Wikipedia
o cechach piżmowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Piżmowcowate, piżmowce (Moschidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Atriodactyla).
Wikipedia
o cechach piżmowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
azjatycki ssak z jeleniowatych; na brzuchu samce mają gruczoł wydzielający piżmo
SJP.pl
Piżmowiec (Moschus) – rodzaj ssaków z rodziny piżmowcowatych (Moschidae).
Wikipedia
1. gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych; kaczka piżmowa;
2. wonnica piżmówka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Piżmówka, piżmówka amerykańska, kaczka piżmowa (Cairina moschata) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący tereny od wybrzeży Meksyku, poprzez Amerykę Środkową po Ekwador nad Pacyfikiem oraz wybrzeża Urugwaju i północnej Argentyny nad Atlantykiem. Udomowiony przez Indian Ameryki Południowej, trafił do Europy w XVI wieku przywieziony przez Hiszpanów i Portugalczyków.
Wikipedia
1. gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych; kaczka piżmowa;
2. wonnica piżmówka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Cairinini – plemię ptaków z podrodziny kaczek (Anatinae) w obrębie rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Wikipedia
potężnie zbudowany ssak z krętorogich występujący w arktycznych rejonach Ameryki Północnej; piżmowiec wschodni, wół piżmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Ovibos moschatus|ref=tak., gatunek ssaka kopytnego występujący na dalekiej północy, w tundrach Ameryki Północnej i Azji;
Wiktionary
Piżmowół arktyczny, wół piżmowy (Ovibos moschatus) – gatunek ssaka łożyskowego z rzędu parzystokopytnych, jedyny przedstawiciel rodzaju piżmowół (Ovibos) Blainville, 1816.
Wikipedia
(1.1) wół piżmowy
Wiktionary
wyprodukowany z dodatkiem piżma, pachnący piżmem (np. olejek piżmowy), związany w jakiś sposób z piżmem (np. zapach piżmowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z piżmem, dotyczący piżma
(1.2) wydzielający piżmo
(1.3) o zapachu piżma
Wiktionary
rzecz. piżmo n., piżmowiec mzw., piżmak mzw., piżmowcowate nmos.
Wiktionary
pizdnąć, pizgnąć; wulgarnie:
1. uderzyć, walnąć, trzasnąć;
2. mocno rzucić;
3. wybuchnąć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. uderzyć
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. wybić (na zegarze)
Wiktionary
(1.1) Jak od niego odeszła, to mu pizło do głowy.
(1.2) Pizło dwie po połedniu.
Wiktionary
przym. piźniynty, piźnióny
Wiktionary
pizdnąć, pizgnąć; wulgarnie:
1. uderzyć, walnąć, trzasnąć;
2. mocno rzucić;
3. wybuchnąć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. głupkowaty, szalony
Wiktionary
(1.1) Czyś ty je, chłopie, piźnióny, że tak prawisz od rzeczy?
Wiktionary
czas. piznąć dk., piznóć dk.
Wiktionary
(1.1) piźniynty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. głupkowaty, szalony
Wiktionary
(1.1) Czyś ty je, chłopie, piźniynty, że tak prawisz od rzeczy?
Wiktionary
czas. piznąć dk., piznóć dk.
Wiktionary
(1.1) piźnióny
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć
Wiktionary
przym. piźniynty, piźnióny
Wiktionary
kuliste skupienie mineralne spotykane w osadach gorących źródeł oraz wśród osadowych rud żelaza
SJP.pl
Pizolit – skała osadowa składająca się ze scementowanych pizoidów. Najczęściej jest skałą węglanową.
W jaskiniach pizolity uważane są za jeden z rodzajów twardych nacieków jaskiniowych. Są to niewielkie, złożone z kalcytu lub aragonitu kuliste konkrecje o średnicy do 6 cm. Powstają w jeziorkach, w których woda jest nieruchoma (nie wpadają do niej np. krople wody ze stropu). Gdy w roztworze węglanu wapnia w takim jeziorku znajdzie się jakiś ośrodek krystalizacji (np. drobny okruch wapienia), wówczas wokół niego zaczynają się tworzyć pizolity lub perły jaskiniowe. Obydwie formy mają taki sam skład chemiczny i koncentryczna budowę, różnią się tylko powierzchnią. Perły jaskiniowe mają gładką i błyszczącą powierzchnię, pizolity chropowatą.
Wikipedia
tyczący się pizolitu (kulistego skupienia mineralnego spotykanego w osadach gorących źródeł oraz wśród osadowych rud żelaza)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. starożytna kraina w południowo-zachodniej części Azji Mniejszej, obecnie na terenie Turcji
Wiktionary
Pizydia (gr. Πισιδία, łac. Pisidia) – historyczna kraina w południowo-zachodniej Azji Mniejszej. Na wschodzie graniczyła z Cylicją i Izaurią, na południu z Pamfilią, na zachodzie z Licją i Karią, na północy z Frygią. Była uważana czasami za część Frygii lub Pamfilii, trudno obecnie wskazać jej dokładne granice.
Wikipedia
IPA: pʲiˈzɨdʲja, AS: pʹizydʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Pizydyjczyk mos., pizydyjski mrz.
przym. pizydyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pizydią, dotyczący Pizydii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język pizydyjski;
Wiktionary
rzecz. Pizydia ż., Pizydyjczyk mos.
Wiktionary
Pizystrat (gr. Πεισίστρατος) – tyran Aten w latach 561-527 p.n.e. Dynastia Pizystratydów (on oraz jego synowie, Hipparchos i Hippiasz) panowała w Atenach do 510 p.n.e.
Był jednym z tyranów ateńskich od 561/560 r. p.n.e. Swoją pozycję zawdzięczał konfliktom między rodzinami arystokratycznymi. Obok Pizystrata po ustąpieniu Solona w trakcie walk dominującą pozycję na scenie politycznej osiągnęli także Likurg, wspieranego przez – „mieszkańców równiny” (pediakoi) oraz Megakles z rodu Alkmeonidów, który miał poparcie „mieszkańców wybrzeża” (paralioi). Pizystrat stał na czele „mieszkańców gór” (diakrioi). Był popierany przez ubogich mieszkańców Aten oraz biednych rolników. Dojść do władzy pomogły mu zyski z jego kopalni złota. Odegrał w historii tej polis ważną rolę. Przejął władzę po Solonie, albowiem ten nie wprowadził równowagi wewnętrznej w państwie. Kluczowe było jednak upozorowanie przez Pizystrata zamachu na jego osobę. Rzekomo raniony, zaapelował o przyznanie mu gwardii przybocznej, tzw. noszących maczugi (κορυνηφόροι), „ile że przedtem już odznaczył się jako wódz w czasie wyprawy przeciwMegarejczykom, zdobył Nizaję i innych wielkich czynów dokonał.”. Z takim wsparciem zdobycie władzy było ułatwione.
Wikipedia
skrót od: pizzicato (określenie wykonawcze: szarpiąc struny palcem)
SJP.pl
[czytaj: picca] placek drożdżowy z dodatkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. płaski placek z ciasta drożdżowego z dodatkami, danie o włoskim rodowodzie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie chciało mi się przygotowywać obiadu, więc zamówiłem pizzę.
Wiktionary
IPA: ˈpʲit͡sːa, AS: pʹi•ca
Wiktionary
rzecz. pizzeria ż., pizzer mos., pizzerka ż.
przym. pizzowy
Wiktionary
[czytaj: piccer] pracownik pizzerii robiący pizzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) piekarz, który wykonuje pizze
Wiktionary
(1.1) Każdy doświadczony pizzer wie, że cebulę trzeba sparzyć przed nałożeniem na ciasto.
Wiktionary
IPA: ˈpʲit͡sːɛr, AS: pʹi•cer
Wiktionary
rzecz. pizza ż., pizzeria ż., pizzerka ż.
przym. pizzowy
Wiktionary
(1.1) pizzerman
Wiktionary
[czytaj: picceria] restauracja, w której głównym daniem jest pizza; pizzernia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. restauracja, w której pizza jest głównym daniem;
Wiktionary
Pizzeria – lokal gastronomiczny specjalizujący się w przyrządzaniu i serwowaniu pizzy.
Wiele pizzerii, oprócz sprzedaży pizzy w lokalu, prowadzi sprzedaż przez telefon oraz strony internetowe – pizze dostarczane są przez dostarczycieli bezpośrednio do mieszkań lub biur klientów.
Wikipedia
(1.1) Wszedłem do jakiejś pizzerii i zamówiłem sobie pizzę.
Wiktionary
IPA: pʲit͡sˈːɛrʲja, AS: pʹi•cerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pizza ż., pizzer m., pizzerka ż.
przym. pizzowy
Wiktionary
[czytaj: piccerina] placek drożdżowy przygotowywany tak samo, jak spód od pizzy, zawijany i podawany na ciepło z grzybami, mięsem lub innymi dodatkami
SJP.pl
[czytaj: piccerka] pracownica pizzerii robiąca pizzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. płaska bułka z dodatkami na wierzchu, przypominająca małą pizzę
Wiktionary
rzecz. pizza ż., pizzeria ż., pizzer m.
przym. pizzowy
Wiktionary
[czytaj: piccernia] rzadko: restauracja, w której głównym daniem jest pizza; pizzeria (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. pizzeria.
Wiktionary
(1.1) Ktoś próbował otworzyć solarium, ktoś inny gabinet kosmetyczny, ale z usługami na wsi ciężko. Choć pizzernia jeszcze się trzyma.
Wiktionary
[czytaj: picc-ikato] określenie wykonawcze dla instrumentów strunowych, głównie smyczkowych: szarpiąc struny palcem
SJP.pl
Pizzicato (wym. [pittsiˈkaːto], tłum. szarpany, zrywany) – technika artykulacyjna, polegająca na wprowadzeniu w ruch struny instrumentu smyczkowego poprzez szarpanie palcem.
Wikipedia
[czytaj: piccomat] automat do sprzedaży pizzy
SJP.pl
[czytaj: picconosz] żartobliwie: dostawca pizzy
SJP.pl
→ pizza [czytaj: piccowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. związany z pizzą
Wiktionary
(1.1) Kelner przyniósł na stół ciepły chlebek z ciasta pizzowego ze smakowymi masłami.
Wiktionary
rzecz. pizza ż., pizzer m., pizzeria ż., pizzerka ż.
Wiktionary
1. narzędzie do przecinania; pilarka;
2. potocznie: człowiek natarczywy, nudny, pedantyczny;
3. ryba podobna do rekina
4. środowiskowo o wymagającym nauczycielu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. miasto powiatowe w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W drodze z Poznania do Chojnic zawsze zatrzymywaliśmy się w Pile.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiwa, AS: pʹiu̯a
Wiktionary
rzecz. pilanin m., pilanka ż., piła ż., piłowanie n., Pilskie n.
czas. piłować
przym. pilski, podpilski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jezioro w Polsce
SJP.pl
Piłakno – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Sorkwity, leżące na terenie Pojezierza Mrągowskiego w dorzeczu Krutyni.
Wikipedia
Poncjusz Piłat; Piłat z Pontu; prefekt rzymskiej Judei 26-36 r. (37 r.?)
SJP.pl
Poncjusz Piłat (łac. Pontius Pilatus, gr. Πόντιος Πιλᾶτος) – od 26 do 36/37 n.e. rzymski prefekt Judei, będącej wówczas częścią prowincji Syria. Zgodnie z chrześcijańskimi Ewangeliami oraz tzw. świadectwem Flawiusza prowadził proces Jezusa Chrystusa i zatwierdził jego wyrok śmierci. Szczegóły jego życia przed okresem pełnienia funkcji w Judei nie są znane, a po okresie namiestnictwa są obiektem szeregu legend.
Wikipedia
kij do podbijania piłki w grze w palanta, kwadranta; palant, podbijak
SJP.pl
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. dopływ Gwdy;
3. dopływ Bystrzycy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Bałtyjsk (nazwa oficjalna do 1946 roku, obecnie egzonim wariantowy)
Wiktionary
Wikipedia
przym. piławski
Wiktionary
(1.1) Bałtyjsk (od 1946)
Wiktionary
wieś na Ukrainie
SJP.pl
Pilawa (dawny polski egzonim: Piławce; ukr. Пилява, Pylawa) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Stara Sieniawa, nad rzeką Ikwą. W 2001 roku liczyła 672 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Piławy Górnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Piławy Górnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
związany w jakiś sposób z Piławcami (ukraińską miejscowością nad rzeką Piławą, w obwodzie chmielnickim), odnoszący się do Piławców
SJP.pl
przymiotnik od: Piława Górna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Piławą (inna nazwa: Bałtyjsk)
Wiktionary
rzecz. Piława ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: piłka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn., spieszczenie od: piłka
(1.2) zdrobn., spieszczenie od: piła
(1.3) pot. mała piłka (okrągła) do gry lub zabawy
(1.4) pot. pieszcz. ciężarna
Wiktionary
(1.1) Dziewczynki, chodźmy porzucać piłeczką na podwóreczku.
(1.2) Och, ta piłeczka ma wyszczerbione ząbeczki.
(1.3) W tenisie stołowym używa się piłeczek z celuloidu.
(1.3) Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, / Jak gdyby to była piłeczka, nie stal…
Wiktionary
IPA: pʲiˈwɛt͡ʃka, AS: pʹiu̯ečka
Wiktionary
(1.1,3)
rzecz. piłka ż., piłeczkowanie n.
czas. piłeczkować
przym. piłeczkowany
zobacz też: pełna lista w haśle piłka
(1.2)
rzecz. piła ż.
zobacz też: pełna lista w haśle piła
Wiktionary
rodzaj błonkówki z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
1. napełniona powietrzem kula odbijająca się sprężyście, najczęściej wykonana z gumy lub skóry, wykorzystywana do zabawy lub gier sportowych;
2. niewielka piła ręczna;
3. gra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kulisty lub owalny przedmiot, wykonany ze skóry lub gumy, często wypełniony powietrzem, wykorzystywany w sporcie lub do zabawy
(1.2) pot. zabawa lub gra sportowa z użyciem piłki (1.1)
(1.3) rzut piłką (1.1); piłka (1.1) lecąca w powietrzu podczas gry
(1.4) techn. piła ręczna o małych rozmiarach
(1.5) pot. głowa
(1.6) pot. brzuch ciężarnej
Wiktionary
Piłka – kulisty przedmiot, najczęściej używany w sportach i grach.
Wikipedia
(1.1) Piłkarz kopnął piłkę w kierunku bramki przeciwnej drużyny.
(1.2) Zagrajmy w piłkę!
(1.3) Zmieniła się również taktyka Australii — piłkarze starali się częściej wrzucać wysokie piłki w pole karne rywala.
(1.4) Sąsiad odciął piłką kawałek płotu.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiwka, AS: pʹiu̯ka
Wiktionary
rzecz. piłkarz mos., piłkarka ż., piłkarstwo n., piłkarzyki lm nm.
:: zdrobn. piłeczka ż.
:: zgrub. piła
przym. piłkowany, piłkarski
czas. piłkować ndk., spiłować dk., piłować ndk.
Wiktionary
(1.1) kula, kulka; gw-pl|Górny Śląsk|bal, bala.
(1.4) piła
Wiktionary
→ piłkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zawodniczka grająca w piłkę nożną
(1.2) zawodniczka grająca w piłkę ręczną
(1.3) zawodniczka grająca w piłkę siatkową
Wiktionary
IPA: pʲiwˈkarka, AS: pʹiu̯karka
Wiktionary
rzecz. piłka ż., piłkarz m., piłkarstwo n., piłkarzyki nmos.
przym. piłkarski
Wiktionary
(1.1) futbolistka
(1.2) szczypiornistka
(1.3) siatkarka
Wiktionary
→ piłkarstwo, → piłkarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z piłkarstwem, dotyczący piłkarstwa
Wiktionary
(1.1) Potrzebna była też chęć doskonalenia piłkarskich umiejętności.
Wiktionary
IPA: pʲiwˈkarsʲci, AS: pʹiu̯karsʹḱi
Wiktionary
rzecz. piła ż., piłka ż., piłkarz mos., piłkarka ż., piłkarstwo n., piłkarzyki nmos.
Wiktionary
(1.1) futbolowy
Wiktionary
ogół czynności, spraw związanych z czynną grą w piłkę, szczególnie w piłkę nożną, zespół rzeczy odnoszących się do tej dziedziny sportu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. gra w piłkę nożną
Wiktionary
(1.1) Gwiazdy światowego piłkarstwa modlą się o szybki powrót do zdrowia chorego na raka brazylijskiego „króla futbolu” 82-letniego Pelego.
Wiktionary
rzecz. piła ż., piłka ż., piłkarz mos., piłkarka ż., piłkarzyki nmos.
przym. piłkarski
Wiktionary
osoba grająca w piłkę, zwykle w piłkę nożną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec grający w piłkę nożną
(1.2) sport. sportowiec grający w piłkę ręczną
(1.3) sport. sportowiec grający w piłkę siatkową
Wiktionary
Piłkarz (w odniesieniu do kobiet stosuje się formę piłkarka) – osoba uprawiająca grę w piłkę, przede wszystkim w piłkę nożną. Określenie stosowane mniej precyzyjnie w przypadku sportowca uprawiającego:
Wikipedia
(1.1) Już się przyzwyczailiśmy, że polscy piłkarze przegrywają mecz za meczem.
(1.2) Wszystkie gazety piszą o wczorajszym sukcesie polskich piłkarzy ręcznych.
Wiktionary
IPA: ˈpʲiwkaʃ, AS: pʹiu̯kaš
Wiktionary
rzecz. piłka ż., piłkarstwo n., piłkarzyki nmos.
:: zdrobn. piłkarzyk m.
:: fż. piłkarka ż.
przym. piłkarski
Wiktionary
(1.1) futbolista, kopacz
(1.2) szczypiornista
(1.3) siatkarz
Wiktionary
1. figurka piłkarza;
2. obraźliwie: piłkarz
SJP.pl
trambambula;
1. gra zręcznościowa rozgrywana przy użyciu figurek piłkarzy przymocowanych do rurek poruszanych rękoma, na stole przypominającym miniaturowe boisko do piłki nożnej, polegająca na zdobyciu ustalonej liczby bramek;
2. stół do tej gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gra zręcznościowa przypominająca futbol, rozgrywana w specjalnej skrzynce z figurkami piłkarzy na ruchomych prętach;
forma rzeczownika|rodzaj=męski.
(2.1) lm. od: piłkarzyk
Wiktionary
Piłkarzyki, futbol stołowy, piłka stołowa, trambambula (ang. Table football, niem. Tischfußball) – gra 2- lub 4-osobowa, imitująca prawdziwy mecz piłki nożnej.
Jest bardzo popularna w barach, szkołach. Występuje w wersji rekreacyjnej, jak i automatowej (przed rozpoczęciem gry trzeba włożyć monetę). Realizowana może być również jako sport.
Wikipedia
(1.1) Na początek kolonii planowaćanujemy turniej piłkarzyków, wieczorek karaoke i imprezę techno.
Wiktionary
IPA: ˌpʲiwkaˈʒɨci, AS: pʹiu̯kažyḱi
Wiktionary
rzecz. piłkarstwo n., piłkarz m., piłkarka ż., piłka ż.
przym. piłkarzykowy, piłkarski
Wiktionary
(1.1) trambambula, futbol stołowy, piłka stołowa
Wiktionary
lekceważąco: marny, lichy piłkarz
SJP.pl
ogrodzenie wokół boiska zapobiegające wypadaniu piłki poza plac gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. wysoka konstrukcja z zawieszaną na niej siatką, umieszczana z tyłu bramki na boisku do piłki nożnej lub ręcznej, która służy do zatrzymywania lecących piłek
Wiktionary
(1.1) piłkołap; pot. łapacz
Wiktionary
osoba bardzo interesująca się piłką nożną, poświęcająca jej zbyt wiele czasu
SJP.pl
przesadne interesowanie się piłką nożną, poświęcanie tej tematyce zbyt dużej ilości czasu
SJP.pl
1. krokwiowiec piłkorożny - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych;
2. pniakowiec piłkorożny - gatunek chrząszcza z rodziny zalęszczycowatych
SJP.pl
rzadko: wycinać niewielką piłą ręczną
SJP.pl
rzadko: wycinać niewielką piłą ręczną
SJP.pl
o liściach: o brzegach ograniczonych niewielkimi ostro zakończonymi ząbkami oddzielonymi od siebie wcięciami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający krawędź z ostro zakończonymi, pochylonymi, drobnymi wcięciami i klapkami
Wiktionary
IPA: ˌpʲiwkɔˈvãnɨ, AS: pʹiu̯kovãny
Wiktionary
rzecz. piła ż., piłka ż., piłkowanie n.
Wiktionary
przypominający piłkę
SJP.pl
ptak z rodziny o tej samie nazwie, zamieszkujący lasy Południowej Ameryki, odznaczający się jaskrawym upierzeniem i dużym ząbkowanym dziobem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny piłodziobów występujący w Ameryce
Wiktionary
(1.1) Średniej wielkości piłodzioby żyją w gęstych lasach Nowego Świata.
Wiktionary
rzecz. piłodzioby nmos.
Wiktionary
o cechach piłodziobych (północnoamerykańskich ptaków leśnych z rzędu kraskowatych, o dużym dziobie z charakterystycznymi niewielkimi ząbkami)
SJP.pl
o cechach piłodziobych (północnoamerykańskich ptaków leśnych z rzędu kraskowatych, o dużym dziobie z charakterystycznymi niewielkimi ząbkami)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Momotidae|G.R. Gray|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu kraskowych
Wiktionary
Piłodzioby (Momotidae) – rodzina ptaków z rzędu kraskowych (Coraciiformes).
Wikipedia
(1.1) Jaskrawo ubarwione piłodzioby gniazdują w tunelach.
Wiktionary
rzecz. piłodziób mzw.
Wiktionary
gatunek atlantyckiej ryby poławianej do konsumpcji i dla skór
SJP.pl
Piłogon (Galeus melastomus) – gatunek morskiej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny Pentanchidae. Poławiana jako ryba konsumpcyjna i dla skór.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który kształtem przypomina zęby piły
Wiktionary
IPA: ˌpʲiwɔˈkʃtawtnɨ, AS: pʹiu̯okštau̯tny
Wiktionary
(1.1) piłozębny
Wiktionary
gatunek średniej wielkości rekina
SJP.pl
1. przecinać piłą
2. obrabiać coś pilnikiem
3. środowiskowo: być wymagającym nauczycielem
4. potocznie: chrapać
SJP.pl
czasownik
(1.1) rżnąć, przecinać coś piłą lub piłką
(1.2) ścierać lub wygładzać coś pilnikiem
(1.3) przen. chrapać
Wiktionary
rzecz. piła ż., piłka ż., piłowanie n., pilnik m., opiłek mrz., pilniczek mrz., Piła ż., pilarka ż.
czas. opiłowywać, spiłować, opiłować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|piłować.
Wiktionary
czas. piłować ndk.
rzecz. piła ż., Piła ż., pilniczek mrz.
Wiktionary
rodzina ryb morskich z rzędu płaszczek, o kształcie ciała podobnym do ciała rekina i przypominającym piłę pysku uzbrojonym w boczne zęby
SJP.pl
Piłowate (Pristidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu Rhinopristiformes.
Wikipedia
1. przypominający piłę, ząbkowany tak, jak piła (np. piłowaty szew);
2. nudnawy, nieciekawy (np. piłowate przedstawienie, piłowata recenzja);
3. o cechach piłowatych (ryb morskich z rzędu płaszczek, o kształcie ciała podobnym do ciała rekina i przypominającym piłę pysku uzbrojonym w boczne zęby)
SJP.pl
dotyczący piły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) elektr. o przebiegu: piłokształtny
Wiktionary
(1.1) A poza tym dlaczego charakterystyka detektora ma kształt piłozębny? (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpʲiwɔˈzɛ̃mbnɨ, AS: pʹiu̯ozẽmbny
Wiktionary
(1.1) piłokształtny
Wiktionary
żołnierz służący pod dowództwem Józefa Piłsudskiego (polskiego działacza niepodległościowego, twórcy i przywódcy Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. żołnierz Legionów Piłsudskiego; później zwolennik Józefa Piłsudskiego i jego polityki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adam Szczypiorski pozostał piłsudczykiem również wtedy, gdy drogi PPS i Piłsudskiego się rozeszły.
Wiktionary
IPA: pʲiwˈsuṭt͡ʃɨk, AS: pʹiu̯suṭčyk
Wiktionary
rzecz. propiłsudczyk mos., Piłsudski m., piłsudczyzna ż.
przym. piłsudczykowski
Wiktionary
związany z Józefem Piłsudskim, jego działalnością i poglądami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany ze zwolennikami Piłsudskiego i jego polityki
Wiktionary
(1.1) Jesteśmy świadomi roli naszego pisma w zakresie: integracji środowisk niepodległościowych i piłsudczykowskich; przekazywania zasad i wartości związanych z tradycją zarówno narodową, jak i chrześcijańską (…).
Wiktionary
rzecz. piłsudczyk m., piłsudczyzna ż., Piłsudski m.
Wiktionary
ogół poglądów Józefa Piłsudskiego (polskiego działacza niepodległościowego, twórcy i przywódcy Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej) i historia, miejsca z nim związane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. pejor. lub iron. polityka prowadzona przez Józefa Piłsudskiego i jego obóz
(1.2) publ. pejor. lub iron. polityczne zaplecze Józefa Piłsudskiego
Wiktionary
(1.2) Przed wojną trwała walka pomiędzy piłsudczyzną a endecją.
Wiktionary
rzecz. Piłsudski m., piłsudczyk m.
przym. piłsudczykowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. piłsudczyk mos., piłsudczyzna ż.
przym. piłsudczykowski
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Platforma Janusza Korwina-Mikke
Wiktionary
(1.1) PJKM startowała w wyborach parlamentarnych w 2005
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿jɔt‿ka‿ˈɛ̃m, AS: pe‿i ̯ot‿ka‿ẽm
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = jęz. polski język migowy;
Wiktionary
(1.1) PJM ma gramatykę bardziej zbliżoną do chińskiego niż polskiego; posiada tak jak chiński klasyfikatory, niespotykane w językach indoeuropejskich.
Wiktionary
IPA: pɛ‿jɔt‿ˈɛ̃m, AS: pe‿i ̯ot‿ẽm
Wiktionary
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Pjongczang (kor. 평창군, Pyeongchang-gun) – powiat w północno-wschodniej części Korei Południowej, w prowincji Gangwon, w górach Taebaek. Gospodarz Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018.
Wikipedia
mieszkaniec Pjongjangu (stolicy Korei Północnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pjongjangu
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃ŋʲˈɟjä̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: pʹi ̯õŋʹǵi ̯ä̃ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Pjongjang m.
:: fż. pjongjanka ż.
przym. pjongjański
Wiktionary
stolica Korei Północnej; Phenian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Korei Północnej;
Wiktionary
Pjongjang (dawny polski egzonim: Phenian, kor. 평양, P'yǒngyang, hancha: 平壤) – stolica i największe miasto Korei Północnej, położone w zachodniej części kraju, na nizinie nadmorskiej, na wysokości około 85 m n.p.m., nad rzeką Taedong-gang, około 50 km od jej ujścia do Morza Żółtego, główny ośrodek gospodarczy i naukowo-kulturowy kraju.
Wikipedia
(1.1) Pjongjang nie jest tak uprzemysłowiony jak inne miasta Azji Wschodniej.
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɔ̃ŋʲɟjãŋk, AS: pʹi ̯õŋʹǵi ̯ãŋk
Wiktionary
rzecz. pjongjańczyk mos., pjongjanka ż.
przym. pjongjański
Wiktionary
(1.1) przest. Phenian
Wiktionary
mieszkanka Pjongjangu (stolicy Korei Północnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pjongjangu
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃ŋʲˈɟjãŋka, AS: pʹi ̯õŋʹǵi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Pjongjang mrz.
:: fm. pjongjańczyk mos.
przym. pjongjański
Wiktionary
→ Pjongjang; pheniański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pjongjangu, stolicy Korei Północnej
Wiktionary
IPA: pʲjɔ̃ŋʲˈɟjä̃j̃sʲci, AS: pʹi ̯õŋʹǵi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pjongjang mrz., pjongjańczyk mos., pjongjanka ż.
Wiktionary
skrót od: Politechnika Krakowska
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Politechnika Krakowska
Wiktionary
(1.1) Studiuję na PK.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈka, AS: pe‿ka
Wiktionary
produkt krajowy brutto; wartość wytworzonych przez gospodarkę danego państwa w ciągu roku dóbr i usług, przypadająca na głowę jednego mieszkańca
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = produkt krajowy brutto;
Wiktionary
(1.1) Deficyt budżetowy rzędu 10 proc. PKB albo rozpad systemów zabezpieczenia społecznego i zdrowotnego - przed takim dylematem już za dwadzieścia lat stanie Polska za sprawą antynatalnej i depopulacyjnej polityki prowadzonej przez kolejne rządy.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈbɛ, AS: pe‿ka‿be
Wiktionary
skrót od: Polska Klasyfikacja Działalności
SJP.pl
Polska Kronika Filmowa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polskie Koleje Górskie
Wiktionary
(1.1) W siedzibie PKG nie znalazł już nikogo.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. piekło
Wiktionary
IPA: pʲcɛw, AS: pʹḱeu̯
Wiktionary
skrót od: Pałac Kultury i Nauki
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Pałac Kultury i Nauki;
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿ka‿i‿ˈɛ̃n, AS: pe‿ka‿i‿ẽn
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Polskie Koleje Linowe
Wiktionary
(1.1) Dyrekcja PKL odesłała je z kwitkiem.
Wiktionary
skrót od: Parlamentarny Klub Lewicy Demokratycznej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = podstawy konstrukcji maszyn;
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈɛ̃m, AS: pe‿ka‿ẽm
Wiktionary
skrót od: Polski Komitet Normalizacyjny - jednostka organizacyjna prowadząca działalność normalizacyjną na szczeblu krajowym
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polski Koncern Naftowy
(1.2) = Polski Komitet Normalizacyjny
(1.3) = ekon. produkt krajowy netto
Wiktionary
(1.1) PKN Orlen podpisał z Siemens Polska długoterminową umowę serwisową dla pięciu turbozespołów Zakładowej Elektrociepłowni PKN Orlen w Płocku.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈɛ̃n, AS: pe‿ka‿ẽn
Wiktionary
[czytaj: pe-ka-en-em-i-JOT] skrót od: Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości
SJP.pl
Powszechna Kasa Oszczędności
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = Powszechna Kasa Oszczędności;
(1.2) = Pocztowa Kasa Oszczędności
(1.3) = Polski Komitet Obywatelski
(1.4) = Powiatowy Komitet Obrony
Wiktionary
(1.1) Od nowego roku PKO BP wprowadziło miesięczną dwuzłotową opłatę za prowadzenie rachunku (…).
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈɔ, AS: pe‿ka‿o
Wiktionary
przymiotnik od: PKO BP (Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski); pekaowski
SJP.pl
[czytaj: pe-ka-OL] skrót od: Polski Komitet Olimpijski
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Polski Komitet Olimpijski;
Wiktionary
(1.1) PKOl jest członkiem MKOl-u od 1919 roku.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈɔl, AS: pe‿ka‿ol
Wiktionary
skrót od: Polski Komitet Opieki Społecznej
SJP.pl
[czytaj: pe-ka-PE] skrót od: Polskie Koleje Państwowe
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = Polskie Koleje Państwowe
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(2.1) = pot. dworzec PKP (1.1)
Wiktionary
(1.1) W grudniu wydano nowy rozkład jazdy PKP.
(2.1) Od drugiej w nocy byłem na PKP w Krakowie.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈpɛ, AS: pe‿ka‿pe
Wiktionary
skrót od: Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego, główny organ gospodarki planowej w Polsce okresu stalinowskiego i narzędzie jej centralizacji
SJP.pl
Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych
SJP.pl
skrót od: Polski Komitet Pomocy Społecznej
SJP.pl
[czytaj: pe-ka-ES] skrót od: Państwowa Komunikacja Samochodowa - przedsiębiorstwo państwowe zajmujące się przewozami publicznymi
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = mot. Państwowa Komunikacja Samochodowa
(1.2) = mot. Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej
Wiktionary
(1.1) W styczniu wydano nowy rozkład jazdy PKS.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈɛs, AS: pe‿ka‿es
Wiktionary
rzecz. pekaes mrz., Pekaes mrz.
przym. pekaesowski
Wiktionary
(1.1) Pekaes
Wiktionary
pracownik PKS (Pekaesu, Państwowej Komunikacji Samochodowej); pekaesowiec
SJP.pl
skrót od: punkt (czytany jako cały wyraz); p., pt
SJP.pl
skrót
(1.1) = punkt
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z art. 30 §1 pkt 2 umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia.
Wiktionary
skr. ppkt
Wiktionary
(1.1) p.
Wiktionary
skrót od: Państwowa Komisja Wyborcza
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. Państwowa Komisja Wyborcza;
(1.2) = wojsk. Polski Kontyngent Wojskowy
Wiktionary
(1.1) PKW ogłosiła wyniki wyborów.
(1.2) Dywizja Kawalerii Pancernej wchodzi w skład PKW w Afganistanie.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ka‿ˈvu, AS: pe‿ka‿vu
Wiktionary
skrót od: Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿ka‿vu‿i‿ˈu, AS: pe‿ka‿vu‿i‿u
Wiktionary
[czytaj: pe-ka-wu-EN] skrót od: Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = hist. polit. Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego
Wiktionary
(1.1) W Lublinie PKWN wydał w formie dekretu kodeks karny Wojska Polskiego, w którym karę śmierci przewidziano w 17 artykułach, m.in. dla każdego, "kto publicznie lży, znieważa albo wyszydza ustrój" […]
Wiktionary
skrót od: Pracownie Konserwacji Zabytków
SJP.pl
skrót od: Pracownicza Kasa Zapomogowo-Pożyczkowa
SJP.pl
skrót od:
1. pluralis (w językoznawstwie: liczba mnoga); plur.;
2. plac
SJP.pl
skrót
(1.1) = plac
(1.2) = plan
(1.3) = plansza
(1.4) = przeciwlotniczy
Wiktionary
Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) pl., pza., plza.
* słowacki: (1.1) nám.
* włoski: (1.1) p.zza
źródła.
== pl. (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = plaza → plac, pl.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) pl., pza., plza.
* słowacki: (1.1) nám.
* włoski: (1.1) p.zza
źródła.
== pl. (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = plaza → plac, pl.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pza., plza.
Wiktionary
1. duża, wolna przestrzeń w mieście, zwykle otoczona budynkami;
2. teren przeznaczony pod zabudowę, otaczający zabudowę;
3. dawniej: pole bitwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydzielona część miasta, otoczona ulicami i budynkami, zwykle wyłączona z ruchu pojazdów;
(1.2) określone miejsce
(1.3) daw. wolna przestrzeń, wolne miejsce
Wiktionary
Plac (niem. Platz – puste miejsce; z łac. platea – szeroka ulica, bulwar, plac; od gr. πλατεῖα ὁδός – plateia hodos – szeroka ulica) – wolna, niezabudowana przestrzeń miejska, zwykle w kształcie prostokąta lub kwadratu, ograniczona zabudową, ulicami, zielenią, przeważnie wyłączona z ruchu pojazdów. Często plac zdominowany jest przez charakterystyczną budowlę lub ich zespół (obiekty sakralne, gmachy użyteczności publicznej, zamki i pałace), a w jego obrębie znajdują się zazwyczaj pomniki, kolumny, fontanny, słupy ogłoszeniowe i inne obiekty małej architektury.
Wikipedia
(1.1) Na placu przed ministerstwem demonstrowali niezadowoleni.
(1.2) Na placu bitwy nie było już nikogo.
Wiktionary
IPA: plat͡s, AS: plac
Wiktionary
rzecz. placówka ż., placowe n., placowy m., placek m.
:: zdrobn. placyk m.
przym. placowy, plackowaty
Wiktionary
(1.1) rondo, skrzyżowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. adm. oficer pomocniczy placmajora
Wiktionary
substancja lub zabieg bez aktywnego składnika leczniczego, który wywołuje pozytywne efekty zdrowotne dzięki przekonaniu pacjenta, że otrzymuje prawdziwe leczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) farm. substancja lub działanie (np. zabieg chirurgiczny) obojętne, które nie mają wpływu na stan zdrowia pacjenta, podawane choremu jako terapia;
Wiktionary
Placebo (łac. „będę się podobał”) – substancja lub działanie (np. zabieg chirurgiczny) obojętne, niemające wpływu na stan zdrowia pacjenta, podawane choremu jako terapia. Chory nie wie, że to, co zastosowano, nie jest prawdziwym leczeniem, zaś wszystko (dla leku głównie: wygląd, zapach, smak, konsystencja), oprócz leczniczych właściwości placebo jest takie samo, jak rzeczywistej terapii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. nocebo n.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) placebo
* arabski: (1.1) غفل m.
* baskijski: (1.1) plazebo
* hiszpański: (1.1) placebo m.
* niemiecki: (1.1) Placebo n.
źródła.
== placebo (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPAəˈsijbow.
audio|LL-Q1860 (eng)-I learned some phrases-placebo.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farm. placebo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: plaˈt͡sɛbɔ, AS: placebo
Wiktionary
rzecz. nocebo n.
Wiktionary
reagujący na placebo (środek niemający wpływu na funkcjonowanie organizmu, podawany jednak jako lek w celach psychoterapeutycznych) tak samo, jak na skutecznie działający lek
SJP.pl
płaskie, słodkie ciasto, pieczone często z różnymi dodatkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. płaski, zwykle okrągły wypiek, często słodki, z dodatkami
(1.2) niewielki, pieczony lub smażony krążek np. z mąki lub ziemniaków
(1.3) o czymś niewielkim, płaskim, utworzonym z miękkiej masy
(1.4) mała, ograniczona płaszczyzna wyodrębniająca się z otaczającego ją tła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mama zrobiła pyszny placek z owocami, może spróbujesz?
(1.2) Natarłem ziemniaków i będę smażył placekacki.
(1.3) Robiąc talerz, garncarz formuje starannie na kole placek gliny.
(1.4) Na tej starej kanapie widać tłuste placekacki brudu.
Wiktionary
IPA: ˈplat͡sɛk, AS: placek
Wiktionary
rzecz. plac m., placyk m., placowe n.
:: zdrobn. placuszek m.
przym. plackowaty, placowy
Wiktionary
1. narząd powstający u większości ssaków w czasie ciąży; łożysko;
2. część ścianki zalążni;
3. wyciąg z łożysk kobiecych wzmacniający odporność;
4. dawniej: skórzana dyscyplina do karania uczniów
SJP.pl
Łożysko (łac. placenta) – przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który tworzy się z kosmówki i błony śluzowej macicy. Kosmki kosmówki zagłębiają się i łączą z błoną macicy. Łożysko powstaje z tkanki łącznej, błony śluzowej macicy (część matczyna) oraz z zewnętrznej warstwy komórek otaczających zarodek. Od strony matczynej łożysko składa się z wielu zrazików, od strony płodowej jest gładkie.
Wikipedia
zgoda, pozwolenie na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgoda, pozwolenie
Wiktionary
Placet (łac. placet podoba się) – urzędowa forma wyrażenia zgody przez hierarchię lub instytucję Kościoła katolickiego. W średniowieczu także przez władzę świecką.
W dziedzinie prawa sądowego placet to prośba skierowana do monarchy o rozstrzygnięcie sporu. We Francji w przypadku przychylnego jej rozpatrzenia, monarcha wydawał wyrok osobiście lub przekazywał Radzie Stron Procesowych.
Wikipedia
(1.1) Dostaliśmy oczekiwane placet na budowę kaplicy cmentarnej.
Wiktionary
określenie wykonawcze: spokojnie, łagodnie
SJP.pl
Znane osoby:
Wikipedia
rzadko: przyrząd do zabijania much, składający się z płaskiego elementu z tworzywa sztucznego, umocowanego na długiej rączce; packa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. orkiestra podwórkowa
Wiktionary
rodzaj restauracji, w której główną specjalnością są placki, czasami także naleśniki i podobne potrawy ze smażonego ciasta
SJP.pl
płaskie, słodkie ciasto, pieczone często z różnymi dodatkami
SJP.pl
podobny do placka, mający kształt placka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. hist. pomocniczy oficer głównego komendanta fortecy lub miasta, kierujący sprawami biurowymi
Wiktionary
przymiotnik od: plac
SJP.pl
opłata pobierana od osoby wynajmującej część jakiegoś placu w zamian za możliwość użytkowania go w celach gospodarczych lub komunikacyjnych
SJP.pl
1. teren będący miejscem stacjonowania wojsk obronnych, a także: część wojsk przeznaczona do ubezpieczenia innych oddziałów na postoju;
2. zakład, instytucja pełniąca rolę przedstawicielstwa handlowego, dyplomatycznego lub innego ośrodka publicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. teren będący miejscem stacjonowania wojsk obronnych
(1.2) wojsk. część wojsk przeznaczona do ubezpieczenia innych oddziałów na postoju
(1.3) zakład, instytucja pełniąca rolę przedstawicielstwa handlowego, dyplomatycznego lub innego ośrodka publicznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Sześciorgu pracownikom placówkaacówki udaje się zbiec i ukryć w rezydencji ambasadora Kanady.
Wiktionary
IPA: plaˈt͡sufka, AS: placufka
Wiktionary
rzecz. plac mrz.
Wiktionary
(1.1) posterunek
Wiktionary
przymiotnik od: plac
SJP.pl
zdrobnienie od: placek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od placek
(1.2) mały placek
Wiktionary
rzecz. placek mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Placyd – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od łacińskiego przydomka pochodzącego od wyrazu pospolitego placidus, oznaczającego „spokojny, dobrotliwy, łagodny”. Notowane w Polsce co najmniej od 1691 roku.
Żeński odpowiednik tego imienia: Placyda.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Placyda – żeński odpowiednik imienia Placyd. Zdrobnienia to Cytka, Cysia, Platusia. Istnieją święte i błogosławione tego imienia.
W XIX wieku imię pojawiało się sporadycznie. Popularne było w Hiszpanii. W XXI wieku jest w Polsce nadal rzadkie. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 7 kobiet o imieniu Placyda nadanym jako imię pierwsze.
Placyda imieniny obchodzi 4 marca i 15 czerwca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Placydia – młodsza córka cesarza rzymskiego Walentyniana III, żona cesarza Olibriusza, matka Juliany Anicji. Jej starszą siostrą była Eudokia, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa a także Huneryka, syna Genzeryka.
Po zdobyciu Rzymu w roku 455 przez Genzeryka, razem z matką Licynią Eudoksją i siostrą Eudokią, została przewieziona do Kartaginy. Po uwolnieniu około 461 roku, udała się do Konstantynopola, gdzie mieszkała do śmierci.
Wikipedia
Placyd z żoną; Placydowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Placyda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Placydy lub z nią związany
SJP.pl
niewielki plac (zwykle w znaczeniu specjalnie wydzielonej, wolnej przestrzeni w mieście, zazwyczaj otoczonej budynkami)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: plac
(1.2) mały plac
Wiktionary
(1.1) Na placyku przed kościółkiem, kupuję codziennie bułeczki.
Wiktionary
IPA: ˈplat͡sɨk, AS: placyk
Wiktionary
rzecz. plac m., placowe n., placek m.
przym. placowy, plackowy, plackowaty
Wiktionary
plądrak czarny - gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych
SJP.pl
stosować przemoc na jakimś terenie lub w pomieszczeniu w celu dokonania grabieży
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. splądrować)
(1.1) przeczesywać jakiś obszar w poszukiwaniu łupów, dokonywać aktów grabieży na jakimś terenie
(1.2) przeszukiwać czyjeś rzeczy w celu zabrania czegoś
Wiktionary
(1.1) Łupili i grabili podchodząc chyłkiem i nocą jak szakale. Plądrowali kościoły zdzierając złoto nawet z ołtarzów, a kiedy boskiego mienia zabrakło, zaczęli napastować gromadami ludzkie domy.
(1.2) Plądrowałem torebkę mamy i zabrałem jej perfumy.
Wiktionary
IPA: plɔ̃nˈdrɔvat͡ɕ, AS: plõndrovać
Wiktionary
rzecz. plądrowanie n., splądrowanie n.
czas. splądrować dk.
przym. plądrowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odądrować.
Wiktionary
Szaber – proceder przestępczy, polegający na grabieży mienia pozostającego bez opieki w wyniku klęsk żywiołowych, przewrotów społecznych lub konfliktów zbrojnych. Zjawisko znane od czasów starożytnych.
Wikipedia
IPA: ˌplɔ̃ndrɔˈvãɲɛ, AS: plõndrovãńe
Wiktionary
czas. plądrować
Wiktionary
polegający na rabowaniu, łupieniu, grabieniu; rabunkowy
SJP.pl
plądrownik osobliwy - gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych
SJP.pl
dekoracyjne malowidło na suficie; również sufit ozdobiony tym malowidłem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. sufit ozdobiony sztukaterią, płaskorzeźbą, freskiem lub malowidłem olejnym;
(1.2) szt. malowidło na tynku, płótnie lub dekoracja stiukowa zajmujące centralną część sufitu lub sklepienia
(1.3) bank. ogólna kwota akredytywy odnawialnej (rewolwingowej), z której co jakiś czas następuje wypłata części środków (nawiązki)
(1.4) karc. gra karciana z początku XX wieku, dawniejsza odmiana brydża;
Wiktionary
Plafon (od fr. plat fond – płaskie tło) – sufit lub podniebienna część sklepienia ozdobiona sztukaterią, płaskorzeźbą, freskiem lub malowidłem olejnym na zamocowanym odpowiednio przy suficie płótnie. Bywa otoczony dekoracyjnym obramieniem, wykonanym z materiału o innej fakturze i pokrytym inną techniką niż właściwa kompozycja.
Wikipedia
(1.1-2) Połyskiwały złocone gzemsy stiuku, a pośrodku sufitu zamajaczał wyblakły plafon.
(1.3) Przy zastosowaniu akredytywy niekumulatywnej część plafonu może zostać niewykorzystana, jeśli nie wszystkie nawiązki będą wykorzystane w pełnej wysokości.
(1.4) Opowiadał jak jego krewny, bogaty przemysłowiec z Łodzi, świetnie grający w plafona, został zaproszony na Zamek do samego prezydenta Mościckiego na robra. Mościcki, tak głosi fama, choć fuszeruje jak stołowa noga, przepada za plafonem.
Wiktionary
IPA: ˈplafɔ̃n, AS: plafõn
Wiktionary
rzecz. plafoniera ż.
przym. plafonowy
Wiktionary
(1.3) pułap
Wiktionary
rodzaj oprawy świetlnej zainstalowanej przy suficie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. rodzaj oprawy lampy sufitowej
Wiktionary
IPA: ˌplafɔ̃ˈɲɛra, AS: plafõńera
Wiktionary
rzecz. plafon m.
Wiktionary
przymiotnik od: plafon (np. malarstwo plafonowe, malowidła plafonowe)
SJP.pl
trudne do opanowania niekorzystne zjawisko, szybko szerzące się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masowe, groźne zjawisko, szerzące się i trudne do opanowania
(1.2) przen. coś dokuczliwego i trudnego do opanowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wzrasta niestety ilość rozwodów, które (…) stają się już plagaagą naszych czasów.
Wiktionary
IPA: ˈplaɡa, AS: plaga
Wiktionary
przym. plagalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) epidemia, pomór, gradacja, zaraza
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. plagalny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plague
* duński: (1.1) plage w.
* kataloński: (1.1) pesta ż.
* niemiecki: (1.1) Plage ż.; (1.2) Plage ż.
* tuvalu: (1.1) mala
* wilamowski: (1.1) płȫg ż.
źródła.
== plaga (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rana
(1.2) plaga, zaraza, pomór, utrapienie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kadencja plagalna: określony zespół występujących bezpośrednio po sobie akordów, tworzący końcowy fragment jakiegoś utworu; kadencja kościelna
SJP.pl
przestarzale o batach, chłoście
SJP.pl
Plagi egipskie (hebr. מכות מצרים, Makot Micrajim), plagi biblijne lub dziesięć plag (hebr. עשר המכות, Eser Ha-Makot) – dziesięć klęsk sprowadzonych na Egipt przez Boga Jahwe, opisanych w biblijnej Księdze Wyjścia, w rozdziałach 7–12. Miały one skłonić faraona, by zgodził się na opuszczenie jego państwa przez Izraelitów.
Wikipedia
zdrobnienie od: plagiat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od plagiat
Wiktionary
(1.1) To nie plagiat, lecz tylko mały plagiacik.
Wiktionary
rzecz. plagiat m., plagiator mos.
Wiktionary
dopuszczenie się bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem; plagiatorstwo
SJP.pl
dopuszczać się bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem; plagiować, plagiatować
SJP.pl
wykorzystanie bezprawnie cudzego dzieła, pomysłu pod własnym nazwiskiem; także taki przywłaszczony pomysł, dzieło lub zapożyczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skopiowanie cudzego utworu lub jego fragmentu i przypisanie sobie autorstwa;
(1.2) utwór, praca naukowa będąca efektem plagiatu (1.1)
Wiktionary
Plagiat (łac. plagium „kradzież”) – pojęcie z zakresu prawa autorskiego oznaczające skopiowanie cudzego utworu (lub jego części) wraz z przypisaniem sobie prawa do autorstwa poprzez ukrycie pochodzenia splagiatowanego utworu. Może być nim obraz, grafika, fotografia, piosenka, wiersz, praca magisterska, praca doktorska, publikacja naukowa, jak również gra komputerowa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kradzież
hiponimy.
(1.1) autoplagiat
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. plagiator m., plagiatorka ż., autoplagiat m., plagiatorstwo n., plagiatowanie n., splagiatowanie n.
:: zdrobn. plagiacik m.
czas. plagiatować ndk., splagiatować dk.
przym. plagiatowy, plagiatorski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|śrłacagiatus. → skradziony < etym|łacagium. → sieć myśliwska, sidła, porwanie (człowieka) < etym|łacaga. → sieć
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plagiarism; (1.2) plagiarism
* białoruski: (1.1) плагіят m.; (1.2) плагіят m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) творакрадзтва n.; (1.2) творакрадзтва n.
* bułgarski: (1.1) плагиат m.
* esperanto: (1.1) plagiato; (1.2) plagiato
* francuski: (1.1) plagiat m.
* hiszpański: (1.1) plagio m.
* nowogrecki: (1.1) λογοκλοπή ż.
* rosyjski: (1.1) плагиат m.; (1.2) плагиат m.
* ukraiński: (1.1) плагіат m.; (1.2) плагіат m.
* węgierski: (1.1) plágium; (1.2) plágium
źródła.
== plagiat (język francuski.) ==
wymowa.
IPAa.ʒja.
audio|LL-Q150 (fra)-Pamputt-plagiat.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) plagiat
odmiana.
(1.1) lp. plagiat; lm. plagiats
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈplaɟjat, AS: plaǵi ̯at
Wiktionary
rzecz. plagiator m., plagiatorka ż., autoplagiat m., plagiatorstwo n., plagiatowanie n., splagiatowanie n.
:: zdrobn. plagiacik m.
czas. plagiatować ndk., splagiatować dk.
przym. plagiatowy, plagiatorski
Wiktionary
osoba, która dopuściła się plagiatu (bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. jednostka lub osoba przypisująca sobie prawa autorskie do utworu, którego nie jest autorem
Wiktionary
(1.1) Znany publicysta, autor biografii prezydenta, okazał się plagiatorem.
Wiktionary
IPA: plaˈɟatɔr, AS: plaǵator
Wiktionary
rzecz. plagiat m., plagiatorstwo n., plagiatowanie n., splagiatowanie n.
:: fż. plagiatorka ż.
:: zdrobn. plagiacik m.
czas. plagiatować ndk., splagiatować dk.
przym. plagiatowy, plagiatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) autoplagiat
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. plagiat m., plagiatorstwo n., plagiatowanie n., splagiatowanie n.
:: fż. plagiatorka ż.
:: zdrobn. plagiacik m.
czas. plagiatować ndk., splagiatować dk.
przym. plagiatowy, plagiatorski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|polagiat|-or.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plagiarist
* białoruski: (1.1) плагіятар m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) творакрадца m.
* bułgarski: (1.1) плагиатор m.
* czeski: (1.1) plagiátor m.
* esperanto: (1.1) plagiatisto
* estoński: (1.1) plagiaator
* fiński: (1.1) plagioija
* francuski: (1.1) plagiaire m. ż.
* gruziński: (1.1) პლაგიატორი (plagiatori)
* hiszpański: (1.1) plagiador m.
* ido: (1.1) plajianto
* interlingua: (1.1) plagiator
* niemiecki: (1.1) Plagiator m.
* portugalski: (1.1) plagiador m., plagiário m.
* rosyjski: (1.1) плагиатор m.
* słowacki: (1.1) plagiátor m.
* słoweński: (1.1) plagiator m.
* ukraiński: (1.1) плагіатор m.
* węgierski: (1.1) plagizátor
* włoski: (1.1) plagiario m., plagiatore m.
źródła.
== plagiator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) plagiator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta, która dopuściła się plagiatu (bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która popełniła plagiat
Wiktionary
IPA: ˌplaɟaˈtɔrka, AS: plaǵatorka
Wiktionary
rzecz. plagiator mos., plagiat mrz., plagiatorstwo n.
przym. plagiatorski, plagiatowy
czas. plagiatować ndk.
Wiktionary
znamienny dla plagiatora, plagiatorki, odnoszący się w jakiś sposób do plagiatorstwa (np. plagiatorski incydent), mający znamiona plagiatu (np. plagiatorski utwór)
SJP.pl
dopuszczenie się bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem; plagiaryzm
SJP.pl
dopuszczać się bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem; plagiować, plagiaryzować
SJP.pl
zespół cech znamiennych dla plagiatu (bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem) lub plagiatora, plagiatorki
SJP.pl
przymiotnik od: plagiat (np. plagiatowy skandal, plagiatowa praca naukowa)
SJP.pl
glinokrzemian sodu i wapnia, minerał zaliczany do grupy skaleni, będący pospolitym składnikiem większości skał magmowych i metamorficznych
SJP.pl
Plagioklazy – szereg minerałów skałotwórczych o składzie mieszanym z grupy skaleni (skalenie sodowo-wapniowe).Nazwa pochodzi z gr. plagios ‘ukośny’ i klao ‘łamię’ (lub klan ‘łamać’), co nawiązuje do kąta między płaszczyznami łupliwości, który jest nieco mniejszy od 90°.
Wikipedia
siarczek ołowiu i antymonu, nieprzezroczysty minerał o metalicznym połysku i zielonej, ciemnozielonej, czarnej lub szarej barwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarczków;
Wiktionary
Plagionit – minerał klasy siarczków.
Wikipedia
przym. plagionitowy
Wiktionary
określona reakcja ruchowa rośliny lub osiadłego zwierzęcia, polegająca na zwróceniu się lub zadziałaniu w stronę wystąpienia danego bodźca; tropizm dodatni
SJP.pl
gatunek plagiotropowy: gatunek rośliny, u której wzrost pędu odbywa się równolegle lub ukośnie względem podłoża (w przeciwieństwie do gatunków ortotropowych, u których taki wzrost odbywa się prostopadle do podłoża)
SJP.pl
dopuszczać się bezprawnego wypromowania, wykorzystania cudzego dzieła lub pomysłu pod własnym nazwiskiem; plagiatować, plagiaryzować
SJP.pl
nazwa pustyni ilastej w Ameryce Północnej
SJP.pl
Playa (plaja), takyr, kewir – odsłonięte dno bezodpływowego okresowego jeziora w klimacie gorącym i suchym, którego powierzchnię pokrywa stwardniały, spękany ił lub muł, silnie zasolony, z wykwitami węglanu wapnia, gipsu i soli kamiennej.
Tylko wyjątkowo po incydentalnych deszczach zamienia się on w grząskie błoto lub dno chwilowego jeziora wypełnionego wodą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. plaster
Wiktionary
krach, bankructwo, upadłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bankructwo
(1.2) pot. niepowodzenie przedsięwzięcia
Wiktionary
Upadłość (potocznie bankructwo) – procedura wszczynana w razie niewypłacalności dłużnika, polegająca głównie na wspólnym dochodzeniu roszczeń przez wszystkich jego wierzycieli.
Wikipedia
IPA: ˈplajta, AS: plai ̯ta
Wiktionary
rzecz. plajciarz m.
czas. plajtować ndk., splajtować dk.
Wiktionary
(1.1) bankructwo, upadłość
(1.2) niepowodzenie
Wiktionary
doprowadzać do plajty (bankructwa, krachu), upadać, chylić się ku upadkowi z powodu braku pieniędzy, funduszy na dalsze istnienie; bankrutować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoba rozlepiająca plakaty, obwieszczenia itp.
SJP.pl
zdrobnienie od: plakat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od plakat
Wiktionary
(1.1) Na całej połaci – śnieg, w przeróżnej postaci – śnieg, na siostry i braci, zimowy plakacik – śnieg…
Wiktionary
rzecz. plakat m., plakacista m., plakaciarz m., plakatówka ż., plakatowanie n.
czas. plakatować ndk.
przym. plakatowy
Wiktionary
grafik, którego specjalizacją jest projektowanie plakatów i tworzenie elementów charakterystycznych dla takiego gatunku sztuki użytkowej
SJP.pl
Plakat (z niderl. plakaat, z fr. placard ‘tablica z afiszem’) – rodzaj wyrobu poligraficznego zaliczany do akcydensów. Druk jednostronny dużego formatu (co najmniej A3), o charakterze informacyjnym, ale czasem również propagandowym służący do umieszczania w stałych, publicznych miejscach (rozklejany, umieszczany w witrynach).
Wikipedia
graficzka, której specjalizacją jest projektowanie plakatów i tworzenie elementów charakterystycznych dla takiego gatunku sztuki użytkowej
SJP.pl
duży arkusz papieru zawierający informację w formie graficznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyrób poligraficzny zazwyczaj pokaźnych rozmiarów reklamujący coś
(1.2) wyrób poligraficzny zazwyczaj pokaźnych rozmiarów propagujący coś
Wiktionary
Plakat (z niderl. plakaat, z fr. placard ‘tablica z afiszem’) – rodzaj wyrobu poligraficznego zaliczany do akcydensów. Druk jednostronny dużego formatu (co najmniej A3), o charakterze informacyjnym, ale czasem również propagandowym służący do umieszczania w stałych, publicznych miejscach (rozklejany, umieszczany w witrynach).
Wikipedia
(1.1) Szedłem ulicą, a na murach było pełno plakatów.
Wiktionary
IPA: ˈplakat, AS: plakat
Wiktionary
rzecz. plakatówka ż., plakatowanie n.
:: zdrobn. plakacik m.
czas. plakatować ndk.
przym. plakatowy, plakatówkowy
Wiktionary
(1.1) afisz
Wiktionary
rozlepiając plakaty, promować, reklamować jakieś przedsięwzięcia lub instytucje, często także: obwieszczać, ogłaszać coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozwieszanie plakatów
Wiktionary
rzecz. plakat mrz., plakacik mrz., plakatówka ż.
czas. plakatować
Wiktionary
potocznie o farbie plakatowej (gotowej farbie rozmieszanej ze spoiwem, używanej do nietrwałych malowideł dekoracyjnych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. półpłynna, kryjąca farba wodna do nietrwałych zastosowań plastycznych
Wiktionary
rzecz. plakat m., plakacik m., plakatowanie n.
czas. plakatować ndk.
przym. plakatowy, plakatówkowy
Wiktionary
(1.1) farba plakatowa
Wiktionary
potocznie o farbie plakatowej (gotowej farbie rozmieszanej ze spoiwem, używanej do nietrwałych malowideł dekoracyjnych)
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla plakatu, sposób przedstawienia kompozycji w formie przypominającej plakat
SJP.pl
przedstawiony w postaci plakatu (np. ogłoszenie plakatowe), charakterystyczny dla plakatu lub w jakiś inny sposób z nim związany (np. grafika plakatowa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący plakatu, wykorzystywany do produkcji plakatu
(1.2) książk. przen. ukazany w prosty, schematyczny sposób, stanowiący uproszczenie
Wiktionary
(1.2) W plakatowych bohaterach tej powieści można dostrzec cechy typowe dla współczesnej młodzieży.
Wiktionary
IPA: ˌplakaˈtɔvɨ, AS: plakatovy
Wiktionary
rzecz. plakat m., plakacik m., plakacista m., plakacistka ż., plakatowość ż., plakatówka ż.
Wiktionary
rodzaj dekoracyjnego kafelka, najczęściej prostokątnego lub kwadratowego, zdobionego ornamentem malarskim lub reliefowym, nakładanego na dzieła rzemiosła artystycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. płytka dekoracyjna ozdobiona płaskorzeźbą lub napisem, będąca samodzielnym przedmiotem artystycznym lub nakładana na przedmioty rzemiosła artystycznego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. plakietka ż.
Wiktionary
1. niewielka plakieta (dekoracyjny kafelek, najczęściej prostokątny lub kwadratowy, zdobiony ornamentem malarskim lub reliefowym, nakładany na dzieła rzemiosła artystycznego);
2. mała tabliczka, najczęściej plastikowa, pełniąca rolę identyfikatora podczas jakichś zgromadzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: plakieta
(1.2) tabliczka, znaczek przypinany do ubrania – z tekstem lub znakiem graficznym
Wiktionary
IPA: plaˈcɛtka, AS: plaḱetka
Wiktionary
rzecz. plakieta ż.
Wiktionary
(1.1) znaczek
Wiktionary
pradawna ryba drapieżna z okresu syluru i dewonu, charakteryzująca się silną szczęką i masywnym uzębieniem; ryba pancerna, tarczowiec
SJP.pl
pokrywać elementy ze zwykłego drewna stolarskiego cenniejszym gatunkiem drewna, złotem, srebrem lub podobnym wartościowym kruszcem
SJP.pl
1. część jakiejś powierzchni wyróżniająca się inną barwą, często szpecąca, o nieokreślonym kształcie;
2. hańba, niesława, wpadka;
3. malarstwo: powierzchnia barwna o jednym kolorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brudny lub oszpecający ślad pozostawiony na powierzchni czegoś
(1.2) część powierzchni jakiegoś przedmiotu różniąca się kolorem lub walorem od tła
(1.3) med. kosmet. różnica w pigmentacji
(1.4) przen. hańba, kompromitacja
(1.5) pot. przen. fiasko, niepowodzenie
Wiktionary
zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈplãma, AS: plãma
Wiktionary
rzecz. plamistość ż., odplamiacz m.
:: zdrobn. plamka ż., plameczka ż.
czas. plamić ndk., splamić dk., odplamiać ndk., odplamić dk., poplamić dk.
przym. plamisty, plamkowy
Wiktionary
(1.4) hańba, ujma, piętno, kompromitacja
Wiktionary
zdrobnienie od: plamka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: plamka
Wiktionary
IPA: plãˈmɛt͡ʃka, AS: plãmečka
Wiktionary
rzecz. plama, plamka
czas. plamić
Wiktionary
zdrobnienie od: plama
SJP.pl
ryba z rodziny dorszowatych, zamieszkująca zachodnią część Morza Bałtyckiego i północne wody Atlantyku, poławiana gospodarczo dla cennego i pożywnego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) drapieżna ryba morska
Wiktionary
Plamiak, łupacz, wątłusz srebrzysty (Melanogrammus aeglefinus) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Melanogrammus. Popularny konsumpcyjnie w krajach anglosaskich, gdzie razem z dorszem tworzy podstawę dania fish and chips. Mało popularny w kuchni polskiej. Łatwo rozpoznawalny ze względu na czarną linię boczną.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj zjadłem smażonego plamiaka z frytkami.
Wiktionary
plamisty
SJP.pl
1. brudzić, walać coś, robić, pozostawiać na czymś plamy, najczęściej przypadkowo, bez zamierzenia;
2. okrywać hańbą, zniesławiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poplamić, zaplamić)
(1.1) robić plamaamy
czasownik przechodni niedokonany (dk. splamić)
(2.1) okrywać hańbą
czasownik zwrotny niedokonany plamić się (dk. poplamić się, zaplamić się)
(3.1) robić plamaamy na sobie
(3.2) być plamionym
czasownik zwrotny niedokonany plamić się (dk. splamić się)
(4.1) okrywać się hańbą
Wiktionary
rzecz. plama ż., plamienie n., plamistość ż., plamka ż., plameczka ż.
przym. plamisty
czas. odplamiać
Wiktionary
(1.1) brudzić
(2.1) hańbić, kalać
(3.1) brudzić się
(4.1) hańbić się
Wiktionary
1. zakaźna choroba pasożytnicza jedwabników morwowych i dębowych; pebryna; pieprzyca
2. występowanie samoistnych krwawień do skóry i błon śluzowych wskutek obniżenia liczby lub czynności płytek krwi
SJP.pl
Wikipedia
plamiec agreściak: motyl z rodziny miernikowców, którego postać larwalna uważana jest za groźnego szkodnika krzewów i drzew owocowych, głównie agrestu i porzeczek
SJP.pl
Arthothelium A. Massal. (plamiec) – rodzaj grzybów z rodziny plamicowatych (Arthoniaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
1. bycie plamistym (pełnym plam, całym w plamach);
2. ogólna nazwa każdej z chorób spowodowanych przez różnego rodzaju grzyby wywołujące powstawanie plam na łodygach i liściach roślin
SJP.pl
Mozaika lub plamistość – objaw chorobowy u roślin w postaci barwnych plam na tle zdrowej zieleni liścia. Jest jednym z rodzajów przebarwień u roślin. Wyróżnia się dwa rodzaje mozaik (plamistości):
Wikipedia
pokryty licznymi plamami, pełen plam (np. plamista twarz, plamista cera) lub wyglądający jak plama, podobny do plamy (np. plamiste rumieńce)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający plamaamy, charakteryzujący się plamistośćamistością
Wiktionary
rzecz. plama ż., plamka ż., plamienie n.
czas. plamić ndk., poplamić dk., odplamić dk., odplamiać ndk., zaplamić dk.
Wiktionary
(1.1) cętkowany
Wiktionary
zdrobnienie od: plama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. plama
(1.2) inform. techn. w monitorze odległość między obszarami decydującymi o wyświetleniu sąsiednich punktów obrazu
Wiktionary
(1.1) Sikora modra jest mniejsza od wróbla, wierzch głowy ma niebieski, a na karku ma jasną plamkaamkę.
(1.1) Ta mapa ma u góry tłustą plamkaamkę; poproszę o inną.
Wiktionary
IPA: ˈplãmka, AS: plãmka
Wiktionary
czas. plamić, odplamiać
rzecz. plamienie n., plameczka ż., plamistość, plama
przym. plamisty
Wiktionary
(1.1) kropka
Wiktionary
usuwać przypadkowe skazy w postaci niewielkich półprzezroczystych plamek powstałych na zdjęciach będących odbitkami fotograficznymi
SJP.pl
1. → plamka;
2. fiksacja plamkowa - dominacja receptorów wzrokowych plamki żółtej nad pozostałymi fotoreceptorami siatkówki oka; fiksacja środkowa
SJP.pl
sóweczka plamobrzucha, miodnik plamobrzuchy - gatunki ptaków
SJP.pl
odporny na plamy (np. materiał plamoodporny) lub wykonany z materiału odpornego na tego typu zabrudzenia (np. obrus plamoodporny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, na którym nie powstają plamaamy; wykonany z materiału na którym nie powstają plamaamy
Wiktionary
(1.1) Tkanina plamoodpornyamoodporna to tkanina pokryta specjalna powłoką, która nie przepuszcza płynów.
Wiktionary
IPA: plamɔɔtpɔrnɨ
Wiktionary
rzecz. plamoodporność ż.
Wiktionary
plamówka malinówka - gatunek motyla z rodziny wycinkowatych
SJP.pl
wielena plamowstęg - gatunek motyla
SJP.pl
1. zamiar, zamysł;
2. szkic, projekt;
3. program wykonania zadań, rozkład zajęć;
4. rysunek odwzorowujący na płaszczyźnie szczegóły, np. miasta;
5. środowiskowo: miejsce realizacji danego fragmentu akcji filmowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co chcemy zrobić
(1.2) odwzorowanie terenu w postaci mapy, makiety
(1.3) tabelka z układem czynności w czasie, np. zajęć lekcyjnych
(1.4) film. miejsce realizacji filmu
(1.5) układ czegoś, szkic
(1.6) na scenie, na obrazach, w krajobrazie itp.: miejsce osób lub rzeczy w perspektywie, określone ze względu na odległość od patrzącego lub kamery
(1.7) film. rozmiar kadru obejmującego fragment przestrzeni;
Wiktionary
Francja:
Hiszpania:
Szwajcaria:
Wikipedia
(1.1) Mam plan: posprzątajmy teraz mieszkanie.
(1.2) Na planie widać wyraźnie, że jesteśmy daleko od najbliższej stacji benzynowej.
(1.3) Przez kilka lat miałem tak ułożony plan, że musiałem wstawać o piątej rano.
(1.4) Uwaga, wszyscy aktorzy na plan! Kręcimy!
(1.5) Plan budynku wyraźnie pokazuje rozmieszczenie kanalizacji.
(1.6) Na pierwszym planie obrazu artysta umieścił ryczącego jelenia.
Wiktionary
IPA: plãn, AS: plãn
Wiktionary
rzecz. planista m., planistka ż., planowanie n.
:: zdrobn. planik m.
czas. planować ndk., rozplanować dk., zaplanować dk.
przym. planowy, planistyczny
przysł. planowo
Wiktionary
(1.1) idea, koncepcja, koncept, mapa drogowa, myśl, pomysł
(1.2) mapa, odwzorowanie
(1.3) program
(1.5) szkic
(1.7) plan filmowy
Wiktionary
proces zrównywania powierzchni Ziemi przez skutki denudacji (wietrzenia, erozji i grawitacyjnych ruchów masowych) i sedymentacji (akumulacji)
SJP.pl
Planacja (łac. wyrównywać) zwana też gradacją – zjawisko geologiczne polegające na erozyjnym zrównywaniu terenu (powierzchni ziemi) przez procesy denudacji (niszczenie wyniosłości) i sedymentacji (zapełnianie osadami obniżeń). Planacja może być również wymuszona przez człowieka, szczególnie w przypadkach przygotowywania terenów pod zabudowę.
Wikipedia
płaziniec z rzędu wypławek
SJP.pl
płaski, dwuwymiarowy
SJP.pl
minerał z grupy krzemianów, turkusową barwę zawdzięczający obecności miedzi, krystalizujący zazwyczaj w postaci igieł
SJP.pl
[czytaj: plank] nazwisko, m.in. Max Planck (1858-1947) - fizyk niemiecki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: planktus] gatunek starorzymskiej pieśni żałobnej, w której tematem przewodnim jest cierpienie z powodu czyjejś śmierci
SJP.pl
Planctus, plankt (z łac. planctus – narzekanie, płacz) – charakterystyczny dla literatury średniowiecznej utwór, w którym wyraża się żal po bliskiej, zmarłej osobie i wzywa do współuczestnictwa w cierpieniu. Nawoływania te (nazywane apostropha de luctu) stanowiły główny motyw treściowy i kompozycyjny planktów, powtarzały się w nich wielokrotnie i budowały patos utworów. Wołania te często kierowane są do Boga, aniołów, natury i ludzi (np. Lament świętokrzyski). Poza tym elementem plankty miały dość swobodną kompozycję i mogły znacząco się różnić między sobą.
Wikipedia
przykrycie skrzyni ładunkowej samochodu lub przyczepy, wykonane z materiału wodoszczelnego; opończa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieprzemakalna płachta do nakrywania czegoś
Wiktionary
Plandeka – płachta materiału o stosunkowo dużych rozmiarach chroniąca towar przed przemoknięciem. Wykonana jest z tkaniny (bawełna, len, włókna syntetyczne) gumowanej lub nasączonej substancją hydrofobową (np. tłuszczem). Przykładem takiej tkaniny jest brezent.
Plandeka szczególną rolę odgrywa w transporcie, m.in. samochodowym. W samochodach ciężarowych często wsparta jest ona na rusztowaniu, tworząc górną część skrzyni ładunkowej.
Wikipedia
pandemia choroby COVID-19, uważana za ogólnoświatowy spisek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. rzekoma „planowaćanowana” pandemia; określenie pandemii używane przez jej sceptyków
Wiktionary
rzecz. plandemizm m., plandemista m., plandemistka ż.
czas. plandemiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
aplikacja, plik komputerowy lub zeszyt do zapisywania dat spotkań i wydarzeń; planner
SJP.pl
specjalistka zajmująca się planowaniem; plannerka
SJP.pl
[czytaj: plejnspoter] osoba uprawiająca hobby polegające na obserwowaniu i fotografowaniu samolotów pasażerskich lub wojskowych
SJP.pl
[czytaj: plejnspoting] hobby polegające na obserwowaniu i fotografowaniu samolotów pasażerskich lub wojskowych; plane spotting
SJP.pl
Planespotting (ang. plane – samolot, to spot – namierzać) – zajęcie podobne trainspottingowi, w którym jednak obiektem obserwacji są wszelkie statki powietrzne.
Wikipedia
ręczne narzędzie do opielania i spulchniania gleby; pielnik
SJP.pl
ciało niebieskie krążące wokół macierzystej gwiazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. ciało niebieskie o znacznej masie nie emitujące światła i zazwyczaj okrążające macierzystą gwiazdę;
(1.2) więz. dziewczyna
Wiktionary
Planeta – ciało niebieskie (obiekt astronomiczny) spełniające kilka kryteriów:
Wikipedia
(1.1) Ziemia jest trzecią planetaanetą od Słońca w naszym układzie planetarnym.
Wiktionary
IPA: plãˈnɛta, AS: plãneta
Wiktionary
rzecz. planetarium n., planetoida ż.
:: zdrobn. planetka ż.
przym. planetarny, wewnątrzplanetarny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ciało niebieskie
hiponimy.
(1.1) Jowisz, Mars, Merkury, Neptun, Saturn, Uran, Wenus, Ziemia
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. planetarium n., planetoida ż.
:: zdrobn. planetka ż.
przym. planetarny, wewnątrzplanetarny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łacaneta. < etym|gr|πλανάω. (planáō) → wędruję
uwagi.
(1.1) zoblistęaneta karłowataanetoida.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) planeet
* angielski: (1.1) planet
* arabski: (1.1) كوكب m., كوكب سيار m.
* baskijski: (1.1) planeta
* białoruski: (1.1) планета ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) плянэта ż.
* bułgarski: (1.1) планета
* chiński standardowy: (1.1) 行星 (xíngxīng)
* chorwacki: (1.1) planet
* czeski: (1.1) planeta ż.
* duński: (1.1) planet w.
* esperanto: (1.1) planedo
* fiński: (1.1) planeetta
* francuski: (1.1) planète ż.
* grenlandzki: (1.1) ulloriaq angalasoq
* gudźarati: (1.1) ગ્રહ m. (graha)
* hebrajski: (1.1) פלנטה ż. (planeta)
* hindi: (1.1) ग्रह
* hiszpański: (1.1) planeta m.
* islandzki: (1.1) reikistjarna ż.
* japoński: (1.1) 惑星
* jidysz: (1.1) פּלאַנעט m. (planet)
* kaszubski: (1.1) planéta ż.
* kataloński: (1.1) planeta m.
* koreański: (1.1) 행성
* litewski: (1.1) planeta ż.
* łaciński: (1.1) planeta ż.
* łotewski: (1.1) planēta
* macedoński: (1.1) планета
* malajski: (1.1) planet
* niderlandzki: (1.1) planeet
* niemiecki: (1.1) Planet m.
* norweski (bokmål): (1.1) planet
* nowogrecki: (1.1) πλανήτης m.
* portugalski: (1.1) planeta
* rosyjski: (1.1) планета ż.
* rumuński: (1.1) planetă
* sanskryt: (1.1) ग्रह
* serbski: (1.1) планета
* słowacki: (1.1) planéta ż.
* słoweński: (1.1) planet
* staroangielski: (1.1) planet
* szwedzki: (1.1) planet w.
* tajski: (1.1) ดาวเคราะห์
* turecki: (1.1) gezegen
* tybetański: (1.1) གཟའ
* ukraiński: (1.1) планета ż.
* węgierski: (1.1) bolygó
* wilamowski: (1.1) plaonet ż., planet ż.
* włoski: (1.1) pianeta m.
źródła.
== planeta (język asturyjski.) ==
thumbaneta (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) astr. planeta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
urządzenie do odtwarzania wyglądu nieba w różnych szerokościach geograficznych i obserwowania ruchów ciał niebieskich, a także: budynek, w którym mieści się takie urządzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) astr. eduk. odpowiednio wyposażony obiekt przeznaczony do popularyzacji astronomii poprzez odtwarzanie na sferycznym ekranie wyglądu nieba i ruchów ciał niebieskich;
(1.2) astr. techn. projektor służący do wyświetlania układów gwiazd i innych ciał niebieskich na sferycznym ekranie
Wiktionary
Planetarium – miejsce lub urządzenie (projektor gwiazdowy) służące do odtwarzania wyglądu nieba w różnych szerokościach geograficznych oraz ruchów ciał niebieskich, a także zespół urządzeń i obiektów przeznaczonych do nauczania i popularyzacji astronomii.
Wikipedia
(1.1) W Polsce jest kilkanaście planetariumanetariów.
Wiktionary
IPA: ˌplãnɛˈtarʲjũm, AS: plãnetarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. planeta ż., planetka ż., planetoida ż.
przym. planetarny
Wiktionary
właściwy planetom (np. ruch planetarny), tworzony przez planety (np. system, układ planetarny) lub w jakiś inny sposób związany z takimi ciałami niebieskimi (np. mgławica planetarna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący planetaanet; taki, który jest właściwy, charakterystyczny dla planetaanet
Wiktionary
IPA: ˌplãnɛˈtarnɨ, AS: plãnetarny
Wiktionary
rzecz. planeta ż., planetarium n., planetologia ż.
Wiktionary
hipotetyczna pierwotna masa materii wyrwanej ze Słońca, której połączenie się z innymi skupieniami takiej materii miało według teorii Foresta Raya Moultona i Thomasa Chamberlina doprowadzić do powstania Układu Słonecznego
SJP.pl
Planetozymal, planetezymal – małe ciało niebieskie zbudowane ze stałej materii, zalążek planety tworzący się we wczesnym etapie ewolucji układu planetarnego.
Wikipedia
ciało niebieskie o budowie zbliżonej do planety, lecz o średnicy nieprzekraczającej tysiąca kilometrów, obiegające najbliższą gwiazdę; planetoida
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. ciało niebieskie obiegające Słońce, mniejsze od planetaanety
Wiktionary
Planetoida (planeta + gr. eídos – postać), asteroida (gr. asteroeidés – gwiaździsty), planetka (ang. minor planet) – ciało niebieskie, niebędące planetą, księżycem planety, kometą lub meteoroidem, o zazwyczaj małych rozmiarach (od kilku metrów do czasem ponad 1000 km), obiegające gwiazdę (w szczególności Słońce). Ma stałą powierzchnię skalną lub lodową, bardzo często – przede wszystkim w przypadku planetoid o mniejszych rozmiarach i mało masywnych – o nieregularnym kształcie noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami.
Wikipedia
rzecz. planeta ż., planetarium n., planetoida ż.
Wiktionary
(1.1) asteroida, planetoida
Wiktionary
autobus wyposażony w mobilne planetarium
SJP.pl
drobne ciało niebieskie o średnicy mniejszej niż 1000 kilometrów, obiegające najbliższą gwiazdę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. ciało niebieskie o małych rozmiarach – od kilku metrów do czasem ponad 1000 km, obiegające gwiazdę centralną;
Wiktionary
Planetoida (planeta + gr. eídos – postać), asteroida (gr. asteroeidés – gwiaździsty), planetka (ang. minor planet) – ciało niebieskie, niebędące planetą, księżycem planety, kometą lub meteoroidem, o zazwyczaj małych rozmiarach (od kilku metrów do czasem ponad 1000 km), obiegające gwiazdę (w szczególności Słońce). Ma stałą powierzchnię skalną lub lodową, bardzo często – przede wszystkim w przypadku planetoid o mniejszych rozmiarach i mało masywnych – o nieregularnym kształcie noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami.
Wikipedia
IPA: ˌplãnɛˈtɔjda, AS: plãnetoi ̯da
Wiktionary
rzecz. planeta ż., planetka ż., planetarium n.
Wiktionary
(1.1) asteroida, planetka
Wiktionary
specjalista w zakresie planetologii (działu astronomii i astrofizyki zajmującego się badaniem budowy i ewolucji planet, planetoid oraz innych podobnych ciał niebieskich)
SJP.pl
dział astronomii zajmujący się badaniem planet
SJP.pl
Planetologia, nauki planetarne – interdyscyplinarna dziedzina nauki, wywodząca się z astronomii, zajmująca się badaniem budowy i ewolucji planet, księżyców, oraz mniejszych ciał niebieskich, a także procesów na nich zachodzących. Dzięki rozwojowi badań kosmosu od II połowy XX wieku, w szczególności misjom automatycznych sond kosmicznych, możliwości badania planet Układu Słonecznego nie ograniczają się już do samych obserwacji astronomicznych. Coraz częściej w badaniach planetologicznych wykorzystywane są metody geofizyczne i geologiczne.
Wikipedia
mający zdolność tworzenia planet
SJP.pl
opielać, spulchniać glebę przy użyciu planetu (pielnika, ręcznego narzędzia mającego postać zębatej ramy na kółkach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. materia stanowiąca zalążek planetaanety;
Wiktionary
Planetozymal, planetezymal – małe ciało niebieskie zbudowane ze stałej materii, zalążek planety tworzący się we wczesnym etapie ewolucji układu planetarnego.
Wikipedia
(1.1) planetezymal
Wiktionary
1. dolina górska w Słowenii;
2. wieś w Słowenii;
3. wieś w Chorwacji
SJP.pl
Planica – polodowcowa dolina górska w północno-zachodniej Słowenii (przy granicy z Włochami i Austrią) w Alpach Julijskich, niedaleko Kranjskiej Gory.
Rozciąga się południkowo na długości niecałych 6 km – od wsi Rateče do schroniska turystycznego Dom v Tamarju / Planinski dom Tamar (1108 m n.p.m.). Stamtąd dolina wiedzie dalej na południe już pod nazwą Tamar.
Wikipedia
mapa półkuli ziemskiej w rzucie kartograficznym
SJP.pl
Planiglob – mapa przedstawiająca półkulę ziemską w postaci koła, wykonana postaci odwzorowania azymutalnego równopowierzchniowego Lamberta.
Wikipedia
mapa półkuli ziemskiej w rzucie kartograficznym
SJP.pl
zdrobnienie od: plan
SJP.pl
Planik – bezludna wyspa w Chorwacji, na Morzu Adriatyckim.
Jest położona na zachód od wyspy Pag, pomiędzy wyspami Maun, Olib i Vir. Zajmuje powierzchnię 1,1 km². Jej wymiary to 2,4 × 0,6 km, a maksymalna wysokość to 123 m n.p.m. Jest zbudowana z wapienia i pokryta szatą roślinną. Maksymalna wysokość to 25 m n.p.m. Długość linii brzegowej wynosi 6 km..
Wikipedia
przyrząd do mierzenia pól powierzchni figur geometrycznych płaskich, o dowolnych kształtach, rodzaj integratora
SJP.pl
Planimetr – przyrząd mechaniczny lub elektroniczny do wyznaczania pola powierzchni figur płaskich.
Wikipedia
dział matematyki dotyczący właściwości figur na płaszczyźnie; geometria płaska
SJP.pl
Planimetria, geometria płaszczyzny – podstawowy dział geometrii, w którym przedmiotem badań są własności płaskich figur geometrycznych. Planimetria na ogół dotyczy płaszczyzny euklidesowej, lecz może także dotyczyć płaszczyzny rzutowej i hiperbolicznej. Planimetria jest nieprzerwanie rozwijana od starożytności do trzeciego tysiąclecia n.e., a niektóre z jej problemów pozostały nierozwiązane.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. mapa przedstawiająca Ziemię w rzucie płaskim bez podziału na półkule
Wiktionary
IPA: ˌplãɲiˈsfɛra, AS: plãńisfera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który zajmuje się opracowywaniem planów gospodarczych danej instytucji lub przedsiębiorstwa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: plãˈɲista, AS: plãńista
Wiktionary
rzecz. planowanie n., plan m., planistyka ż.
:: fż. planistka ż.
czas. planować ndk., zaplanować dk.
przym. planistyczny, planowy
Wiktionary
(1.1) planifikator
Wiktionary
kompozycja trójwymiarowa w suprematyzmie (kierunku w abstrakcyjnej sztuce geometrycznej)
SJP.pl
podpór na przedramionach i palcach stóp z utrzymaniem naturalnej krzywizny kręgosłupa; deska
SJP.pl
Plank, deska, podpór przodem na przedramionach lub dłoniach – statyczne ćwiczenie izometryczne angażujące wszystkie mięśnie głębokie brzucha, a także mięśnie pleców, ramion oraz nóg.
Klasyczny plank to podpór na przedramionach i palcach stóp z utrzymaniem naturalnej krzywizny kręgosłupa. Wykonywany jest jednak w różnych wariantach.
Wikipedia
paleta ładownicza używana na statkach
SJP.pl
zabawa polegająca na leżeniu w różnych miejscach twarzą do ziemi z rękami ułożonymi wzdłuż tułowia
SJP.pl
Planking – zabawa polegająca na kładzeniu się w miejscu publicznym, na brzuchu, twarzą w dół i z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała, i fotografowaniu się w takiej pozycji.
Nazwa planking (od angielskiego słowa plank – „deska”, dosłownie – „deskowanie”, „udawanie deski”) powstała w Australii, a samo planking stało się popularną zabawą w 2011, szeroko komentowaną w mediach. Planking wywodzi się z wcześniejszej gry znanej w Wielkiej Brytanii jako lying down game, podobne gry były wcześniej znane w Korei Południowej (시체놀이 – „udawanie trupa”), we Francji (à plat ventre – „na brzuchu”) i Australazji (extreme lying down – „ekstremalne leżenie”).
Wikipedia
średniowieczny utwór żałobny; lament; tren
SJP.pl
Planctus, plankt (z łac. planctus – narzekanie, płacz) – charakterystyczny dla literatury średniowiecznej utwór, w którym wyraża się żal po bliskiej, zmarłej osobie i wzywa do współuczestnictwa w cierpieniu. Nawoływania te (nazywane apostropha de luctu) stanowiły główny motyw treściowy i kompozycyjny planktów, powtarzały się w nich wielokrotnie i budowały patos utworów. Wołania te często kierowane są do Boga, aniołów, natury i ludzi (np. Lament świętokrzyski). Poza tym elementem plankty miały dość swobodną kompozycję i mogły znacząco się różnić między sobą.
Wikipedia
specjalista w zakresie planktologii
SJP.pl
nauka o planktonie; planktonologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o planktonie;
Wiktionary
Planktologia (od gr. πλαγκτoν = plankton = wędrownik, i logos = wiedza)- nauka (dział hydrobiologii) zajmująca się badaniem planktonu, tzn. różnorodnych drobnych organizmów zamieszkujących środowiska wodne. Planktologia bada m.in. produkcję pierwotną i przepływ energii oraz zachowania planktonu, wykorzystując m.in. obrazy wygenerowane w technice in situ.
Wikipedia
IPA: ˌplãŋktɔˈlɔɟja, AS: plãŋktoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. planktonologia ż., planktolog m., planktonolog m.
Wiktionary
(1.1) planktonologia
Wiktionary
1. ogół drobnych, często mikroskopijnych organizmów roślinnych lub zwierzęcych, żyjących w górnych warstwach słodkiej lub słonej wody;
2. plankton wirówkowy - najdrobniejsze organizmy planktonu; nanoplankton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. ekol. zespół organizmów żywych unoszących się w wodzie;
(1.2) pot. polit. partia polityczna o niewielkim znaczeniu;
Wiktionary
Plankton (gr. πλαγκτός planktós – „błąkający się”) – zespół organizmów unoszących się w wodzie.
Wikipedia
(1.1) Zazwyczaj plankton stanowią drobne organizmy, ale zalicza się do niego również meduzy, które mogą mieć znaczne rozmiary.
(1.1) Organizmy odbywające cały cykl życia jako planktony to holoplankton, podczas gdy organizmy, które w planktonie występują tylko przez niektóre stadia rozwojowe to meroplankton.
Wiktionary
IPA: ˈplãŋktɔ̃n, AS: plãŋktõn
Wiktionary
rzecz. planktoniarnia ż.
przym. planktonowy, planktoniczny
Wiktionary
(1.2) plankton polityczny
Wiktionary
mały zbiornik wodny do produkowania dużej ilości planktonu
SJP.pl
dotyczący planktonu, charakterystyczny dla planktonu, należący do niego (np. otwornice planktoniczne); planktonowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie planktologiaanktologii
Wiktionary
rzecz. planktologia ż.
Wiktionary
nauka o planktonie; planktologia
SJP.pl
przypominający plankton
SJP.pl
dotyczący planktonu, charakterystyczny dla planktonu, należący do niego (np. otwornice planktonowe); planktoniczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z planktonem, dotyczący planktonu
(1.2) przen. bardzo mały, nieistotny, wręcz niedostrzegalny
Wiktionary
(1.1) Sielawa żywi się organizmami planktonowymi.
Wiktionary
IPA: ˌplãŋktɔ̃ˈnɔvɨ, AS: plãŋktõnovy
Wiktionary
rzecz. plankton m.
przym. planktoniczny
Wiktionary
(1.1) planktoniczny
Wiktionary
żywiący się planktonem - organizmami unoszącymi się swobodnie w toni wodnej
SJP.pl
[czytaj: planer] aplikacja, plik komputerowy lub zeszyt do zapisywania dat spotkań i wydarzeń; planer
SJP.pl
[czytaj: planerka] specjalistka zajmująca się planowaniem; planerka
SJP.pl
format książki
SJP.pl
Wikipedia
graficzne odwzorowanie przestrzeni sprzedażowej sklepu
SJP.pl
Planogram – graficzne odwzorowanie przestrzeni sprzedażowej obejmujące wyposażenie sklepu (zazwyczaj regał lub ciąg regałów) wraz ze znajdującymi się na nich produktami. Używany jest w handlu detalicznym do celów optymalizacji ekspozycji i asortymentu, zazwyczaj w trakcie projektów zarządzania kategoriami produktów.
Wikipedia
jednokomórkowy fragment trychomu sinic
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zamierzać
(1.2) obmyślać sekwencje i warianty czynności do wykonania w przyszłości
(1.3) tworzyć dokument zwany planem, np. rozmieszczenia lamp, albo finansowy
Wiktionary
(1.1) Planuję zaprosić ich razem na imprezę.
(1.2) Sztab wojenny planowaćanuje właśnie kolejną kampanię.
(1.3) Architekt planowaćanuje dla inwestora i trzeba dopasować wizje jednego i drugiego.
Wiktionary
IPA: plãˈnɔvat͡ɕ, AS: plãnovać
Wiktionary
czas. zaplanować, rozplanowywać, rozplanować, rzad. doplanować, rzad. wyplanować
rzecz. planista m., plan m., planowanie n.
przym. planowany, zaplanowany, planowy
przysł. planowo
Wiktionary
(1.1) postanawiać, zamierzać
(1.2) snuć plany, patrzeć w przyszłość, przewidywać, organizować, określać
(1.2) projektować, opracowywać plan, opracowywać plany, rozplanowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odanować.
Wiktionary
Planowanie – proces ustalania celów i odpowiednich działań, by je osiągnąć. Opisując bardziej szczegółowo, jest to projektowanie przyszłości, jakiej się pragnie, oraz skutecznych środków jej organizacji. Planowanie to również przewidywanie warunków działania w ramach określonych granic czasowych, wyznaczanie celów i zadań oraz środków i sposobów ich najkorzystniejszej realizacji. Zróżnicowanie horyzontu czasu, do którego odnosi się planowanie, a w związku z tym możliwości rozpoznania kwantyfikacji uwarunkowań działania prowadzą do wyróżnienia planowania strategicznego (długoterminowego) oraz planowania operatywnego (krótkoterminowego).
Wikipedia
IPA: ˌplãnɔˈvãɲɛ, AS: plãnovãńe
Wiktionary
czas. planować ndk.
rzecz. plan, planista
przym. planowy
Wiktionary
1. → plan;
2. mający format arkusza papieru nieskładanego
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wykonywany z namysłem, sukcesywnie, zgodnie z opracowanym planem
Wiktionary
rzecz. plan m., planik m., planistyka ż., planista m., planistka ż., planowanie n., zaplanowanie n.
czas. planować ndk., zaplanować dk.
przym. planistyczny
przysł. planowo
Wiktionary
ociosana kłoda drewna dębowego o ośmiokątnej podstawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. tablica, arkusz sztywnego papieru z tekstem, rysunkiem, wykresem itp., służące do zobrazowania jakiegoś tematu
(1.2) książk. karton, deska itp. z zaznaczonymi polami, po których przesuwa się pionki w niektórych grach
(1.3) sport. miejsce pojedynku szermierczego w postaci prostokątnego podium
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈplãw̃ʃa, AS: plãũ̯ša
Wiktionary
rzecz. planszet m., planszecista m.
przym. planszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masz. pot. uchwyt tokarki, najczęściej czteroszczękowy ze szczękami nastawianymi niezależnie
Wiktionary
(1.1) Tokarka posiada planszajbaanszajbę o średnicy 800 mm.
Wiktionary
IPA: plãw̃ˈʃajba, AS: plãũ̯šai ̯ba
Wiktionary
(1.1) uchwyt narzędziowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz obsługujący planszet radiolokacyjny
Wiktionary
IPA: ˌplãw̃ʃɛˈt͡ɕista, AS: plãũ̯šećista
Wiktionary
rzecz. planszet mrz., plansza ż.
:: fż. planszecistka ż.
przym. planszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. mar. rodzaj przeźroczystej szyby, zrobionej zazwyczaj ze szkła akrylowego, po której można kreślić np. w celu naniesienia zaznaczeń na mapę znajdującą się za nią lub zanotowania czegoś
Wiktionary
(1.1) Tradycyjną metodą zbioru informacji radarowej było foniczne przekazywanie meldunków o wykrytych obiektach linią telefoniczną przez operatora radaru. Na drugim końcu takiego toru transmisji stosowany był tzw. planszet (…)
Wiktionary
rzecz. plansza ż., planszecista mos., planszecistka ż.
przym. planszowy
Wiktionary
potocznie: gra planszowa
SJP.pl
Gra planszowa (potocznie planszówka) – rodzaj gry towarzyskiej, do której używana jest plansza.
Do najstarszych gier zalicza się: królewska gra z Ur, wari, senet, go, młynek i tryktrak.
Wiele gier planszowych ma swoje wersje komputerowe na różne systemy operacyjne, niektóre charakteryzują się przy tym bardzo dobrą tzw. sztuczną inteligencją (szczególnie dotyczy to programów szachowych). W dorobku niektórych arcymistrzów szachowych znajdują się zwycięstwa z najlepszymi nawet maszynami. Znane są też przenośne, konsolowe wersje gier planszowych (m.in. szachy, sudoku).
Wikipedia
osoba lubiąca grać w gry planszowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z planszaanszą, dotyczący planszaanszy
Wiktionary
IPA: plãw̃ˈʃɔvɨ, AS: plãũ̯šovy
Wiktionary
rzecz. plansza ż., planszet m., planszecista m., planszówka ż.
Wiktionary
teren wydzielony na tor kolejowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teren wydzielony pod torowisko kolejowe
Wiktionary
(1.1) Poszliśmy plantem na spotkanie zachodu słońca.
Wiktionary
IPA: plãnt, AS: plãnt
Wiktionary
rzecz. plantowanie n., rozplantowanie n., plantacja ż., planty nmos.
czas. plantować ndk., rozplantować dk.
przym. plantowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. roślina
(1.2) daw. plan
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Każdy naród jest to planta naturalna, która, bez wątpienia, wyda liść, kwiat, i owoc, jakie wydać jest zdolna.
Wiktionary
IPA: ˈplãnta, AS: plãnta
Wiktionary
(1.1) rzecz. plantator mos.
Wiktionary
1. pole obsiane roślinami kontraktowanymi
2. wielkie gospodarstwo rolne w strefach gorących, specjalizujące się w uprawie jednej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obszar zajęty pod uprawę na wielką skalę jednej rośliny o znaczeniu przemysłowym
(1.2) gospodarstwo rolne specjalizujące się w uprawie rośliny na skalę przemysłową
Wiktionary
Plantacja (z łac. plantatio od łac. plantare – sadzić) – duży teren przeznaczony pod uprawę jednej rośliny (monokultura).
Plantacje występują głównie w krajach gorących stref klimatycznych.
Na plantacjach uprawia się głównie:
Wikipedia
(1.2) Brazylia znana jest między innymi z ogromnych plantacjaantacji kawy.
Wiktionary
IPA: plãnˈtat͡sʲja, AS: plãntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. planty nmos., plant mrz., plantator mos.
przym. plantacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: plantacja
SJP.pl
dynastia angielska
SJP.pl
Plantageneci – angielska dynastia pochodzenia francuskiego, boczna linia drugiej dynastii Andegawenów, wywodzi się od hrabiego Gotfryda V Plantageneta (starszego syna Fulka V) i Matyldy angielskiej (córki króla Henryka I). Ich potomkowie panowali w Anglii w latach 1154-1485. Nazwę wzięli od przydomka Gotfryda V.
Wikipedia
Wikipedia
banan skrobiowy, wykorzystywany do przetworów, nie na surowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. odmiana skrobiowa banana, zdatnego do spożywania po obróbce termicznej
Wiktionary
(1.1) Plantana nie trzeba gotować przed pieczeniem — można go piec bezpośrednio w piekarniku, przygotować na grillu lub na patelni, zarówno w skórce, jak i obranego.
Wiktionary
(1.1) banan warzywny
Wiktionary
właściciel plantacji; rolnik uprawiający plantację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rolnik, który zajmuje się przemysłową uprawą roślin
(1.2) właściciel plantacjaantacji
Wiktionary
Plantacja (z łac. plantatio od łac. plantare – sadzić) – duży teren przeznaczony pod uprawę jednej rośliny (monokultura).
Plantacje występują głównie w krajach gorących stref klimatycznych.
Na plantacjach uprawia się głównie:
Wikipedia
IPA: plãnˈtatɔr, AS: plãntator
Wiktionary
rzecz. plantacja ż., plantacyjka ż., planta ż., planty nmos.
:: fż. plantatorka ż.
czas. plantować ndk.
przym. plantacyjny, plantatorski
Wiktionary
(1.2) fazender
Wiktionary
właścicielka plantacji; kobieta uprawiająca plantację
SJP.pl
dotyczący plantacji lub plantatora
SJP.pl
1. wyrównywać teren;
2. hodować rośliny wymagające szczególnej pielęgnacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odantować.
Wiktionary
czas. rozplantować, plantować ndk.
rzecz. plant mrz., planty nmos.
Wiktionary
urządzenie używane przy robotach ziemnych do wyrównywania powierzchni gruntu; niwelator
SJP.pl
miejska przestrzeń zieleni powstała na nieużytkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) tereny zielone wokół ośrodków staromiejskich po zniwelowaniu wałów, fos i starorzeczy fortyfikacyjnych;
forma rzeczownika|rodzaj=męski.
(2.1) lm. od: plant
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) lm. od: planta
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈplãntɨ, AS: plãnty
Wiktionary
rzecz. plantowanie n., rozplantowanie n., rozplantowywanie n., plantacja ż., plant m., plantator mos.
czas. plantować ndk., rozplantować dk., rozplantowywać ndk.
przym. plantowy
Wiktionary
larwa jamochłonów
SJP.pl
Planula – orzęsiona, wolno pływająca (planktoniczna), pierwsza larwa charakterystyczna dla parzydełkowców (Cnidaria), głównie stułbiopławów (Hydrozoa). Powstaje z gastruli. Ma wydłużone, owalne i lekko spłaszczone, dwuwarstwowe ciało o długości 0,2–0,3 mm, złożone z orzęsionej ektodermy i wewnętrznej entodermy. Jej gastrocel jest pusty lub wypełniony komórkami łączącymi się z gastrodermą. Porusza się obracając się spiralnie wokół własnej osi za pomocą zsynchronizowanych ruchów rzęsek, biegunem aboralnym skierowanym do przodu. Żywi się zapasami żółtka, a planule większości koralowców i krążkopławów – planktonem. Po trwającym od kilku godzin do kilku dni okresie swobodnego pływania osiadają i przekształcają się w polipa.
Wikipedia
[czytaj: plaKE]
1. wyrób z metalu, pokrytego cienką warstwą metalu szlachetnego; plater;
2. wyrób z drewna oklejony fornirem z innego, szlachetnego gatunku drewna lub metalem szlachetnym
SJP.pl
w siatkówce lub tenisie: lekkie zagranie piłki w określone miejsce boiska
SJP.pl
tańczyć
SJP.pl
choroba układu nerwowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mimowolne, nieprawidłowe ruchy obwodowych części ciała;
Wiktionary
Pląsawica (łac. chorea) – mimowolne, nieprawidłowe ruchy obwodowych części ciała. Tego typu zaburzenie może być spowodowane bądź pierwotną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, bądź toksycznym czy urazowym uszkodzeniem określonych struktur mózgowia. Termin wprowadzony do medycyny przez Octaviusa Sturgesa.
Wikipedia
IPA: ˌplɔ̃w̃saˈvʲit͡sa, AS: plõũ̯savʹica
Wiktionary
(1.1) taniec świętego Wita, chorea
Wiktionary
maszyna wykorzystywana w kolejnictwie, służąca do podbijania torów (poprawy ich sprężystości); podbijarka
SJP.pl
odgłos uderzania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. dźwięk plaskanieaskania, który powstaje podczas uderzenia o coś płaskiego lub miękkiego
wykrzyknik onomatopeiczny
(2.1) dźwięk. naśladowanie plasku (1.1)
wykrzyknik w funkcji czasownika
(3.1) zrobić plask (1.1)
Wiktionary
(1.1) Słyszałaś ten dziwny plask? Chyba coś spadło z dachu.
(2.1) Podniósł rękę, aby zabić komara siedzącego mu na udzie. Plask! Ale komar zdążył odlecieć.
(3.1) Chłopiec potknął się i plask na buzię.
Wiktionary
IPA: plask, AS: plask
Wiktionary
czas. plaskać ndk.
rzecz. plaskacz mzw.
Wiktionary
1. uderzyć czymś płaskim
2. uderzając o coś, padając na coś, wydać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. plasnąć)
(1.1) uderzać czymś płaskim o płaską powierzchnię
(1.2) wydawać odgłos plasku
Wiktionary
(1.1) Patrzy się w oczy widza ślepemi oczami, dźwiga się bezskutecznie na zemdlałych nogach, — i raz wraz plaskaćaska w próżni oszalałemi rękoma.
Wiktionary
rzecz. plask mrz., plaskanie n., plaskacz mrz.
czas. plasnąć dk.
wykrz. plask
Wiktionary
potocznie: uderzenie otwartą dłonią w twarz; liść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) posp. uderzenie z otwartej dłoni w twarz
Wiktionary
(1.1) Z tą różnicą, że tym razem nie skończyło się niestety na "plaskaczach"...
Wiktionary
rzecz. plask mrz., plaskanie n., plaskanka ż.
czas. plasnąć dk., plaskać ndk.
przym. plaskaty, płaski
przysł. płasko
wykrz. plask
Wiktionary
(1.1) policzek; posp. liść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków., ogólnie płaski kawałek czegoś
Wiktionary
(1.1) Podała osełkę świeżego masła i plaskankaaskankę sera z kminkiem.
Wiktionary
przym. plaski, płaski
rzecz. plaskacz mzw.
Wiktionary
(1.1) płaskanka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. płaski
Wiktionary
rzecz. plaskacz mzw., płoszczyca ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) część płaska przedmiotu w przeciwstawieniu do jego krawędzi
Wiktionary
przym. plaski, płaski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pląskowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
W 2011 wieś zamieszkiwały 94 osoby.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Barbarka, dopływ Czarnej.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Fałkowie.
Wikipedia
Pląskowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Mieścisko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
W 1993 zagroda Jana Nadolnego zdobyła I miejsce w kategorii zagród wiejskich, w szczeblu wojewódzkim konkursu "Piękna Wieś".
Wikipedia
Zarodziec (Plasmodium) – rodzaj jednokomórkowych pierwotniaków, pasożytów wewnątrzkomórkowych wywołujących malarię u gadów, ptaków i ssaków (w tym ludzi). Wszystkie gatunki są przenoszone przez komary.
Inwazyjna postać zarodźca (sporozoit) rozpoczyna cykl życiowy w śliniankach komara. Gdy komar ugryzie żywiciela zarodźca (np. człowieka), sporozoit przedostaje się do jego układu krwionośnego. Następnie wędruje do wątroby i śledziony, gdzie rozmnaża się bezpłciowo, tworząc kryptozoity, które dostają się do erytrocytów. Tam namnażają się i rosną, aż erytrocyt się rozerwie. Uwolnione w ten sposób merozoity atakują kolejne krwinki. Temu etapowi malarii towarzyszy gorączka i dreszcze. Z części merozoitów tworzą się gametocyty, które po ugryzieniu żywiciela przez komara przedostają się do przewodu pokarmowego tego ostatniego. Tam gametocyty przekształcają się w gamety i następuje rozmnażanie płciowe. Powstałe zygoty przenikają przez ścianę jelita i tworzą sporozoity, które przedostają się do ślinianek komara.
Wikipedia
1. uderzyć dłonią lub czymś płaskim;
2. upadając lub uderzając o coś, wydać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
1. uderzyć dłonią lub czymś płaskim;
2. upadając lub uderzając o coś, wydać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów
SJP.pl
1. umieszczać, lokować
2. kierować piłkę w locie opadającym w kierunku zamierzonego miejsca
3. plasować się: zajmować miejsce; sadowić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwykle barwiona, odporna na wysychanie masa plastycznyastyczna, do zabawy dla dzieci;
Wiktionary
Plastelina – masa plastyczna wykonana z wazeliny zmieszanej z węglanem wapnia (kredą) i kwasami tłuszczowymi (głównie stearynowym), służąca do modelowania przestrzennego.
Skład plasteliny jest podawany odmiennie w różnych źródłach:
Wikipedia
(1.1) Zobacz mamo, jakiego słonia ulepił Jacuś z plastelinaasteliny.
Wiktionary
IPA: ˌplastɛˈlʲĩna, AS: plastelʹĩna
Wiktionary
rzecz. Plastuś m.
:: zdrobn. plastelinka ż.
przym. plastelinowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z plastelinaasteliny
Wiktionary
(1.1) Na lekcji dzieci robiły plastelinowyastelinowe ludki.
Wiktionary
rzecz. Plastuś mzw., plastelina ż.
Wiktionary
1. taśma pokryta z jednej strony substancją klejącą, często zawierająca środek leczniczy, służąca do umocowania opatrunku; przylepiec, leukoplast;
2. płaski, szeroki kawałek czegoś, odcięty od całości;
3. płat złożony z przylegających do siebie sześciokątnych komórek z wosku, zbudowany przez pszczoły lub uformowany sztucznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płaski, szeroki płat, często odkrojony od pewnej całości
(1.2) pszcz. uformowany przez pszczoły zlepek sześciokątnych komórek woskowych
(1.3) med. kawałek materiału pokryty substancją samoprzylepną, stosowany na rany
(1.4) żegl. gotowy materiał przygotowany do awaryjnego uszczelniania poszycia statku
Wiktionary
Opatrunek – struktura ochraniająca ranę lub skaleczenie przed środowiskiem zewnętrznym i zapobiegająca dalszemu zakażeniu. Opatrunek może nie tylko osłaniać ranę, ale również zawierać substancje lecznicze, które działają przeciwbakteryjnie lub przyspieszają gojenie.
Wikipedia
(1.1) Na kromkę chleba położyłem sobie ogromny plaster szynki.
Wiktionary
IPA: ˈplastɛr, AS: plaster
Wiktionary
rzecz. plasterkowanie n., poplasterkowanie n.
:: zdrobn. plasterek m.
czas. plasterkować ndk., poplasterkować dk., plastrować ndk.
Wiktionary
(1.3) przylepiec
Wiktionary
zdrobnienie od: plaster
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: plaster
(1.2) kulin. mały plaster (porcja czegoś)
(1.3) med. mały, samoprzylepny opatrunek
Wiktionary
(1.1) Delikatnie wędzone tofu z europejskiej soi dobrze smakuje jako plasterekasterki na chlebie.
Wiktionary
IPA: plaˈstɛrɛk, AS: plasterek
Wiktionary
rzecz. plaster m.
czas. plastrować ndk., plasterkować ndk.
przym. plastrowy, plasterkowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. splasterkować)
(1.1) rzad. kulin. kroić coś w plasterekasterki
Wiktionary
(1.1) Zakupiłem sobie nożyk […] ale jakoś mnie nie powalił na kolana. Zrobiłem mu test pomidora i pcha pomidor po desce zamiast go plasterkować.
Wiktionary
rzecz. plasterek mrz., plasterkowanie n., plaster mrz.
czas. splasterkować dk.
przym. plasterkowy
Wiktionary
(1.1) war. plastrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. geol. twardy nalot z tworzyw sztucznych zanieczyszczający skały w strefie linii brzegowej mórz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|angasticrust.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plasticrust
* niemiecki: (1.1) Plastikruste ż.
źródła.
== plasticrust (język angielski.) ==
thumbasticrust (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. geol. plasticrust
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
zdrobnienie od: plastik
SJP.pl
plastyk;
1. tworzywo sztuczne;
2. odmiana materiału wybuchowego;
3. potocznie: karta płatnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. tworzywo sztuczne
(1.2) rodzaj materiału wybuchowego;
(1.3) pot. bank. karta płatnicza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłem krzesła ogrodowe z plastiku.
Wiktionary
IPA: ˈplastʲik, AS: plastʹik
Wiktionary
przym. plastikowy, plastykowy
Wiktionary
(1.1) plastyk
Wiktionary
wykonany z plastiku i gumy (np. młotek plastikowo-gumowy)
SJP.pl
→ plastik; plastykowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z dowolnego rodzaju plastiku
Wiktionary
(1.1) W tym budynku nie ma plastikowych okien.
Wiktionary
IPA: ˌplastʲiˈkɔvɨ, AS: plastʹikovy
Wiktionary
rzecz. plastik m., plastyk m.
przym. plastykowy
Wiktionary
(1.1) plastykowy, z plastiku
Wiktionary
zbyt powszechna obecność plastiku
SJP.pl
pasta emulsyjnego polichlorku winylu, stosowana do powlekania tkanin i innych materiałów
SJP.pl
tworzywo sztuczne, które po ostudzeniu twardnieje i zachowuje kształt nadany mu w czasie ogrzewania; termoplast, termoplastik, termoplastyk, tworzywo termoplastyczne
SJP.pl
Tworzywa termoplastyczne, termoplasty – tworzywa sztuczne wykazujące termoplastyczność, tj. w określonej temperaturze i ciśnieniu zaczynające mieć właściwości lepkiego płynu. Można je kształtować przez tłoczenie i wtryskiwanie w podwyższonej temperaturze, a następnie szybkie schłodzenie do temperatury użytkowej.
Wikipedia
1. usztywniony przód dawnej koszuli frakowej
2. szeroki krawat noszony ongiś do fraka
3. część zbroi osłaniająca piersi
4. napierśnik chroniący przed ciosami, stosowany podczas treningu szermierki
5. tarcza brzuszna pancerza żółwia
SJP.pl
Wikipedia
okładać plastrami
SJP.pl
przypominający plaster
SJP.pl
ludzik z plasteliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) liter. film. fikcyjna postać stworzona przez polską pisarkę Marię Kownacką, ludek z plastelinaasteliny;
Wiktionary
Plastuś – fikcyjna postać, znana z twórczości Marii Kownackiej (książek Plastusiowy pamiętnik i Przygody Plastusia) oraz serii filmów animowanych.
Wikipedia
(1.1) W tym odcinku Plastuś opowiada o swojej przygodzie z kredą na tablicy.
Wiktionary
przym. plastelinowy, Plastusiowy
rzecz. plastelina ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Plastusia lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Plastusia
Wiktionary
(1.1) Dzieci lubią czytać „Plastusiowy pamiętnik”.
Wiktionary
rzecz. Plastuś mzw.
Wiktionary
artystka zajmująca się jedną ze sztuk plastycznych: malarstwem, rzeźbą, grafiką lub architekturą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: plastyk
Wiktionary
(1.1) Nasza plastyczka ma hopla na punkcie Picassa.
Wiktionary
IPA: plaˈstɨt͡ʃka, AS: plastyčka
Wiktionary
rzecz. plastyk, plastyka
przym. plastyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: plastycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: plastyczny
SJP.pl
Plastyczność – zagadnienie z zakresu badań materiałowych i fizyki ciała stałego – właściwość fizyczna materiałów – zdolność do ulegania nieodwracalnym odkształceniom (odkształcenie plastyczne) pod wpływem sił zewnętrznych działających na ten materiał. Nieodwracalne odkształcenia powstają na skutek działania na ciała stałe naprężeń mechanicznych, przekraczających zakres, w którym jest ono zdolne do odkształceń sprężystych lub elastycznych i jednocześnie na tyle małe, że nie powodują zniszczenia ciągłości jego struktury. Naprężenie przy którym rozpoczyna się proces plastyczny nazywane jest granicą plastyczności. Dla złożonego stanu naprężenia niezbędne jest kryterium uplastycznienia
Wikipedia
1. dający się formować w dowolne kształty;
2. mający związek z twórczością artystyczną;
3. wyraźny, sprawiający wrażenie trójwymiarowości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) określenie ciała stałego, oznaczające łatwość zmiany jego kształtu
(1.2) mający wyraźnie zarysowane kontury i kształty, sprawiający wrażenie trójwymiarowości
(1.3) mający związek z twórczością malarza, rzeźbiarza, grafika itp.
Wiktionary
IPA: plaˈstɨt͡ʃnɨ, AS: plastyčny
Wiktionary
rzecz. plastyk m., plastyczka ż., plastyczność ż., plastyka ż.
przysł. plastycznie
Wiktionary
drobne ciałko w cytoplazmie komórki roślinnej, pełniące główne funkcje metaboliczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. organellum w cytoplazmie większości komórek roślinnych, które pełni podstawowe funkcje metaboliczne;
Wiktionary
Plastyd – organellum otoczone dwiema błonami plastydowymi, występujące u roślin oraz protistów roślinopodobnych. W komórkach embrionalnych występują proplastydy, z których rozwijają się pozostałe rodzaje plastydów. Wnętrze plastydów wypełnione jest gęstym roztworem, stromą, zawierającym białka, DNA, związki rozpuszczalne oraz ziarna skrobi, plastoglobule oraz fitoferrytynę.
Wikipedia
Plastyfikacja (zmiękczanie) tworzyw sztucznych polega na domieszkowaniu polimerów będących głównym składnikiem tych tworzyw różnego rodzaju substancjami, które nadają im elastyczność, powodują, że są mniej kruche i obniżają temperaturę ich zeszklenia.
Wikipedia
Plastyfikator – substancja zmniejszająca oddziaływania międzycząsteczkowe i zwiększająca ruchliwość łańcuchów polimerowych. Plastyfikatory powodują obniżenie temperatury zeszklenia, twardości i zwiększenie elastyczności. Stosuje się je głównie jako dodatki do PCW, ale także do innych polimerów, dzięki czemu znacznie zwiększa się obszar stosowania uzyskanych materiałów.
Wikipedia
artysta zajmujący się jedną ze sztuk plastycznych: malarstwem, rzeźbą, grafiką lub architekturą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. osoba zajmująca się zawodowo plastykaastyką;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zob. plastik.
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: plastyka
Wiktionary
Plastyk – osoba zajmująca się twórczością w zakresie sztuk plastycznych. Plastyka, jako pojęcie, obejmowała zwykle węższy zakres działań, tzn. te, które nie mają wyraźnego charakteru użytkowego, jak malarstwo, rzeźba, grafika.
Rozróżniamy pojęcie plastyka profesjonalisty, czyli zwykle plastyka dyplomowanego lub twórcy, który zdobył uprawnienia w inny sposób (np. został przyjęty do ZPAP na podstawie dorobku twórczego i decyzji komisji kwalifikacyjnej) oraz plastyka amatora – osoby zajmującej się plastyką niezawodowo.
Wikipedia
(1.1) To znany artysta plastyk, jego obrazy wiszą w najlepszych galeriach.
(1.1) On pracuje w szkole, jest plastykiem.
Wiktionary
IPA: ˈplastɨk, AS: plastyk
Wiktionary
(1.1) rzecz. plastyczność ż., uplastycznienie n., plastyka ż.
::: fż. plastyczka
:: czas. uplastyczniać ndk., uplastycznić dk.
:: przym. plastyczny
:: przysł. plastycznie
(2.1) czas. uplastyczniać ndk., uplastycznić dk.
:: przym. plastykowy, plastikowy
:: przysł. plastikowo
Wiktionary
artysta zajmujący się jedną ze sztuk plastycznych: malarstwem, rzeźbą, grafiką lub architekturą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. dział sztuk pięknych obejmujący dziedziny wizualnej twórczości artystycznej
(1.2) techn. modelowanie w materiale miękkim
(1.3) eduk. przedmiot szkolny, na którym uczniowie poznają tajniki sztuk pięknych
(1.4) eduk. lekcja, wykład lub inne zajęcia z plastyki (1.3)
(1.5) uwypuklenie formy, wyrazistość kształtu
(1.6) liter. obrazowe przedstawienie postaci lub zdarzeń w utworze literackim
(1.7) środ. med. chirurgia plastycznyastyczna
(1.8) środ. med. operacja plastycznyastyczna
(1.9) sport. gimnastyka wyrabiająca harmonię ruchów
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: plastyk
Wiktionary
Sztuki plastyczne – jeden z podstawowych obok literatury pięknej i muzyki działów sztuk pięknych, obejmuje dziedziny wizualnej twórczości artystycznej.
Podstawowe dziedziny sztuk plastycznych to:
Wikipedia
(1.1) Czy grafikę komputerową zaliczamy do plastykaastyki?
(1.3) Małgosia uczy dzieci plastykaastyki w podstawówce.
(1.4) Po plastykaastyce mamy jeszcze dwie godziny wf-u.
(1.7) Folwaczny ima się plastykaastyką już piętnaście lat.
Wiktionary
rzecz. plastyk mos., plastyczka ż., plastyczność ż.
przym. plastyczny
Wiktionary
stworzony z tworzywa sztucznego; plastikowy
SJP.pl
metoda konserwowania preparatów anatomicznych
SJP.pl
Plastynacja – skomplikowany proces preparacji polegający na usunięciu z tkanek organizmu wody oraz tłuszczów (potrzebnych do rozwoju bakterii gnilnych) i nasyceniu ich odpowiednimi polimerami, co powoduje zatrzymanie ich rozkładu, zachowany zostaje jednak ich kształt i kolor. Powstałe w ten sposób eksponaty są używane jako modele anatomiczne w medycynie, a także w sztuce (wystawy z cyklu Body Worlds).
Wikipedia
żartobliwie: skoczny taniec; pląsy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. płyta lub blacha kuchenna;
2. blat, tafla;
3. blacha zbroi;
4. przykrywka koszyka, płaskie wieko bez boków;
5. wycisk ozdób na okładce książki;
6. klisza
SJP.pl
Plata (Plat, Platen, Ostoja odmienny, Ostoja Pruska odmienny) – herb szlachecki, używany przez rodzinę osiadłą na Kaszubach. Herb własny rodziny Plata. Odmiana herbu Ostoja lub Ostoja Pruska.
Wikipedia
1. zwijać coś bezładnie;
2. potocznie: snuć intrygi
SJP.pl
drzewo z rodziny platanowatych, o dużych, pięknych, mocno pachnących liściach i kwiatach zebranych w kuliste kwiatostany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Platanus|ref=tak., wysokie drzewo o dużych, pachnących liściach i kwiatach zebranych w kuliste główki, z rodziny platanowateatanowatych;
Wiktionary
Platan (Platanus L.) – rodzaj drzew należący do rodziny platanowatych. Obejmuje 9 gatunków. Siedem gatunków występuje w Ameryce Północnej od Meksyku na południu (gdzie jest ich największe zróżnicowanie) po Ontario na północy, jeden gatunek (platan wschodni) rośnie od południowo-wschodniej Europy po Himalaje i jeden (Platanus kerrii) w Laosie i północnym Wietnamie. Drzewa te rosną na terenach skalistych, często wzdłuż dolin rzecznych i strumieni oraz nad jeziorami.
Wikipedia
(1.1) Przy nim piękny okaz platana o obwodzie 600 cm.
Wiktionary
IPA: ˈplatãn, AS: platãn
Wiktionary
rzecz. platanowate nmos.
przym. platanowy
Wiktionary
gatunek płaza bezogonowego; afrykańska żaba szponiasta posiadająca uzębienie w górnej szczęce
SJP.pl
Platana szponiasta, żaba szponiasta (Xenopus laevis) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny grzbietorodowatych (Pipidae), zamieszkujący wody stojące i płynące w środkowej i południowej Afryce. Introdukowany został również do niektórych krajów europejskich, Stanów Zjednoczonych, Chile i Indonezji. Prowadzi wodny tryb życia, należy do gatunków synantropijnych, może przetrwać porę suchą w wilgotnym mule na dnie zbiorników wodnych.
Wikipedia
coś splątanego; gmatwanina; zamęt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeden lub wiele podłużnych elementów bezładnie skierowanych tak, że na pierwszy rzut oka trudno określić ich początek, koniec lub przebieg
(1.2) przen. chaotyczna zbieranina wielu elementów rzeczywistych lub niematerialnych
Wiktionary
(1.2) Chełm był tuż przede mną, plątanina domów, ogrodów i cerkwi, osypana błyszczącą rosą świateł, piętrzyła się na tle nieba czarnymi, groźnymi konturami.
Wiktionary
IPA: ˌplɔ̃ntãˈɲĩna, AS: plõntãńĩna
Wiktionary
rzecz. plątanie n., splątanie n.
czas. plątać, poplątać, splątać
Wiktionary
(1.1) gmatwanina, kłębowisko, pajęczyna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście jak platan
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu srebrnikowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Platanaceae|ref=tak., rodzina roślin z rzędu srebrnikowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele platanowateatanowatych mają kwiaty jednopłciowe.
Wiktionary
rzecz. platan mrz.
Wiktionary
o cechach platanowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z platana
(1.2) wykonany z drewna lub innej części platana
(1.3) będący częścią platana
Wiktionary
IPA: ˌplatãˈnɔvɨ, AS: platãnovy
Wiktionary
rzecz. platan
Wiktionary
gąszcz, gęstwina; plątowisko
SJP.pl
[czytaj: plaTO]
1. obszar wyżynny mający postać warstwowo ułożonych płyt;
2. faza podniecenia seksualnego przed osiągnięciem orgazmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. płaskowyż, wyżynna równina;
(1.2) seks. faza podniecenia seksualnego przed orgazmem;
(1.3) mat. płaski obszar przebiegu funkcji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wędrowcy wspięli się na rozległe plateau.
(1.3) Widmo to charakteryzuje się szerokim obszarem plateau o bardzo wysokim współczynniku odbicia…
Wiktionary
IPA: plaˈtɔ, AS: plato
Wiktionary
rodzaj dinozaura z grupy prozauropodów; pachyzaur
SJP.pl
Plateozaur (Plateosaurus) – rodzaj późnotriasowego dinozaura należącego do prozauropodów z rodziny plateozaurów (Plateosauridae). Nazwa rodzajowa Plateosaurus oznacza „płaski jaszczur”.
Wikipedia
rodzaj dinozaura z grupy prozauropodów; pachyzaur
SJP.pl
Plateozaury, Plateosauridae - rodzina głównie triasowych roślinożernych prozauropodów.
Wikipedia
1. zwykle w l. mn.: przedmioty metalowe platerowane, głównie naczynia i sztućce
2. cienka warstwa metalu szlachetnego pokrywająca przedmioty z metalu nieszlachetnego
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: plateresko] styl w hiszpańskiej architekturze XV-XVII w., z bogatą ornamentyką nawiązującą do sztuki złotniczej; plateresk
SJP.pl
Wikipedia
styl w hiszpańskiej architekturze XV–XVII w., z bogatą ornamentyką nawiązującą do sztuki złotniczej; plateresco
SJP.pl
Wikipedia
1. zwykle w l. mn.: przedmioty metalowe platerowane, głównie naczynia i sztućce
2. cienka warstwa metalu szlachetnego pokrywająca przedmioty z metalu nieszlachetnego
SJP.pl
Platerów (daw. Platerowo-Pasieka) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Platerów. Miejscowość jest siedzibą gminy Platerów oraz rzymskokatolickiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
1. pokrywać metal mniej szlachetny warstwą metalu szlachetniejszego
2. formować oczka dzianiny z dwu pokrywających się nitek różnych rodzajów przędzy
SJP.pl
czasownik
(1.1) nakładać na wyroby metalowe cienką powłokę z innych metali
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pokryty platerem
Wiktionary
przymiotnik od: Platerówka
SJP.pl
mieszkaniec Platerowa
SJP.pl
mieszkanka Platerowa
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Platerówka (niem. Nieder Linde, w 1945 Platerowo, potem Lipy Dolne, następnie do 29 marca 1962 Zalipie Dolne) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka.
Wikipedia
dotyczący miasta Platerów
SJP.pl
zdrobnienie od: platforma
SJP.pl
1. płaska pozioma powierzchnia;
2. dziedzina wspólnego działania;
3. przednia lub tylna część wagonu kolejowego lub tramwajowego dawnego typu, bez miejsc siedzących;
4. nadwozie ciężarowe pojazdu z pomostem ładunkowym bez ścian;
5. w geologii: duża część skorupy ziemskiej składająca się ze sfałdowanego podłoża i osadzonej na nim pokrywy osadowej;
6. bardzo gruba podeszwa buta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska pozioma powierzchnia czegoś
(1.2) przen. dziedzina wspólnego działania
(1.3) przednia lub tylna część wagonu kolejowego lub tramwajowego dawnego typu, w której nie ma miejsc siedzących
(1.4) nadwozie ciężarowe pojazdu, przyczepa lub wagon kolejowy z pomostem ładunkowym bez ścian
(1.5) pojazd o nadwoziu w postaci platformy (1.4)
(1.6) ilość towaru, która mieści się na platformie (1.5)
(1.7) geol. duża część skorupy ziemskiej składająca się ze sfałdowanego podłoża i osadzonej na nim pokrywy osadowej;
(1.8) bardzo gruba podeszwa buta
(1.9) pot. but o bardzo grubej podeszwie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: platˈfɔrma, AS: platforma
Wiktionary
rzecz. platformówka ż.
przym. platformowy, platformerski
Wiktionary
potocznie: członek lub zwolennik Platformy Obywatelskiej; platformers, platformiarz, peowiec, PO-wiec
SJP.pl
potocznie: członkini lub zwolenniczka Platformy Obywatelskiej; platformiara
SJP.pl
potocznie: członek lub zwolennik Platformy Obywatelskiej; platformer, platformiarz, peowiec, PO-wiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. członek Platformy Obywatelskiej
Wiktionary
potocznie: związany z Platformą Obywatelską; PO-wski, peowski
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) właściwy dla Platformy Obywatelskiej, posiadający cechy przypisywane Platformie Obywatelskiej
Wiktionary
(1.1) Już zaczyna się platformerskie gadanie, że ludzie lewicy mają zamknąć twarz i popierać PO, całkowicie rezygnując ze swoich poglądów, „bo podzielą”.
Wiktionary
rzecz. platforma ż., platformer m., platfomers m.
przym. platformiany
Wiktionary
potocznie: członkini lub zwolenniczka Platformy Obywatelskiej; platformerka
SJP.pl
potocznie: członek lub zwolennik Platformy Obywatelskiej; platformers, platformer, peowiec, PO-wiec
SJP.pl
potocznie: komputerowa gra platformowa; platformer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grykomp. pot. gra zręcznościowa polegająca na poruszaniu przez gracza postaci po tzw. poziomach w celu ich ukończenia;
Wiktionary
Komputerowa gra platformowa – gra zręcznościowa polegająca głównie na poruszaniu bohatera po wielu mniej lub bardziej urozmaiconych poziomach, często po wielopoziomowych platformach (stąd nazwa gatunku), unikaniu pułapek i likwidacji bądź unikaniu przeciwników, a także zbieraniu różnych nagród i dodatków – takich jak pieniążków, kamieni szlachetnych, dodatkowych żyć czy power-upów.
Wikipedia
(1.1) Grałem tak dużo w tę platformówkaatformówkę, że gałka kontrolera po prostu przestała działać.
Wiktionary
rzecz. platforma ż.
przym. platformówkowy, platformowy, platformerski
Wiktionary
(1.1) gra platformowa
Wiktionary
1. potocznie o człowieku cierpiącym na płaskostopie;
2. z lekceważeniem o kimś powolnym, ślamazarnym, niezdarnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. pot. płaskostopie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba, która ma płaskostopie
(2.2) pogard. niezdara
(2.3) obraź. polit. zwolennik PO
Wiktionary
Płaskostopie (łac. pes planus, pot. platfus) – zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się jej fizjologicznych sklepień, w wyniku czego staje się ona płaska.
Stopa o prawidłowej budowie nie dotyka podłoża całą powierzchnią. Jej kości układają się w łuk. Przy płaskostopiu prawie cała stopa przylega do podłoża. Kości w takiej stopie ułożone są w linii prostej.
Wikipedia
(2.3) Rok 2015 zapisze się w historii z całą pewnością jako rok przełomowy, rok wielkiej potyczki między platfusami a pisiorami. Z tej potyczki zdecydowanie zwycięsko wychodzą PISiory. Wygrali Prezydenta, Sejm i ograli platfusów z Trybunałem Konstytucyjnym.
Wiktionary
IPA: ˈplatfus, AS: platfus
Wiktionary
(1.1) płaskostopie
Wiktionary
potocznie: powolny, ślamazarny, niezdarny
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potoczna nazwa kilku gatunków ryb akwariowych z rodziny piękniczkowatych
SJP.pl
Platka, plata – potoczna nazwa kilku gatunków ryb akwariowych z rodzaju Xiphophorus charakteryzujących się brakiem mieczowatego wyrostka na płetwie ogonowej, między innymi:
Wikipedia
rodzaj ściegu w introligatorstwie
SJP.pl
Plato (ok. 427-347 p.n.e.), filozof grecki, twórca teorii idei, założyciel Akademii Platońskiej; Platon
SJP.pl
Kolumbia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
Platon (ok. 427-347 p.n.e.), filozof grecki, twórca teorii idei, założyciel Akademii Platońskiej; Plato
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. grecki filozof;
(1.2) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) astr. jeden z kraterów na Księżycu;
Wiktionary
Platon (stgr. Πλάτων, Plátōn; ur. 424/423 p.n.e., zm. 348/347 p.n.e.) – filozof grecki, Ateńczyk, twórca tradycji intelektualnej znanej jako platonizm. Sformułował podstawy idealizmu i racjonalizmu, a poprzez swą działalność literacką i pedagogiczną wprowadził takie zagadnienia jak teoria dobra, metoda dialektyczna, teoria idei, teoria sprawiedliwości czy matematyczna teoria atomów. Twórca metafory jaskini, opisującej relację pozorów (dziedziny cieni) do prawdy (dziedziny słońca), którą można odkryć dopiero po dokonaniu odwrócenia od cieni i wyjściu z jaskini. Platon założył w Atenach Akademię, która bywa uważana za pierwszą szkołę filozoficzną w historii Zachodu. On sam jest uznawany za fundatora zachodniej myśli politycznej, za jedną z najważniejszych postaci w historii filozofii, nauki i duchowości, a także za jednego z najważniejszych myślicieli w całej zachodniej tradycji intelektualnej.
Wikipedia
(1.1) Platon, który chciał ustanowić idealne państwo rządzone przez filozofów, uregulował wszystko – jak każdy totalitarysta – niezmiernie dokładnie.
Wiktionary
IPA: ˈplatɔ̃n, AS: platõn
Wiktionary
rzecz. platonizm m., platoniczność ż., Płaton m.
przym. platoński, platoniczny, platonistyczny, Platoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. platonizm m., platoniczność ż., Płaton m.
przym. platoński, platoniczny, platonistyczny, Platoński
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Πλάτων.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) Platoni
* angielski: (1.1) Plato
* arabski: (1.1) أفلاطون
* azerski: (1.1) Platon
* baskijski: (1.1) Platon
* bengalski: (1.1) প্লেটো
* białoruski: (1.1) Платон m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) Плятон m.
* bułgarski: (1.1) Платон m.
* esperanto: (1.1) Platono
* farerski: (1.1) Platon
* francuski: (1.1) Platon
* hindi: (1.1) प्लेटो
* interlingua: (1.1) Platon
* kataloński: (1.1) Plató
* kazachski: (1.1) Аплатун
* łaciński: (1.1) Plato
* norweski: (1.1) Platon
* nowogrecki: (1.1) Πλάτων m., Πλάτωνας m.; (1.2) Πλάτωνας m.
* portugalski: (1.1) Platão
* rosyjski: (1.1) Платон m.; (1.2) Платон m.; (2.1) Платон m.
* słoweński: (1.1) Platon m.
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) Платѡнъ
* starogrecki: (1.1) Πλάτων m.; (1.2) Πλάτων m.
* sycylijski: (1.1) Platoni
* szwedzki: (1.1) Platon
* ukraiński: (1.1) Платон m.
* węgierski: (1.1) Platón
* włoski: (1.1) Platone m.
źródła.
== Platon (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Platon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik platonizmu; platonik
SJP.pl
pozbawiony pierwiastka seksualnego; niedający się urzeczywistnić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o uczuciu: oparty na skłonności duchowej, pozbawiony pierwiastka zmysłowego, seksualnego
(1.2) nierealny, niedający się urzeczywistnić
(1.3) daw. zob. platoński.
Wiktionary
(1.1) W końcu zdał sobie sprawę, że nigdy jej nie będzie miał dla siebie, ale wiedział co to miłość platonicznyatoniczna.
Wiktionary
rzecz. Platon mrz./mos., platonizm m.
przym. Platoński, platoński
przysł. platonicznie
Wiktionary
(1.2) nierealny
Wiktionary
zwolennik platonizmu; platończyk
SJP.pl
filozofia Platona lub nawiązująca do Platona, stanowiąca, że prawdziwym i rzeczywistym bytem jest byt idealny
SJP.pl
Platonizm – nurt filozoficzny opierający się na filozofii Platona (427–347 p.n.e.), stanowiący jej interpretację i kontynuację. W poszczególnych epokach historycznych, rozwijały się różne odłamy platonizmu, niejednokrotnie bardzo się od siebie różniące. Platonizm należy do najbardziej wpływowych nurtów w myśli europejskiej. Poza filozofią miał również wpływ na inne dziedziny, takie jak teologia, nauka, sztuki piękne czy literatura.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, któremu plątać sięączą się nogi
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Platona lub z nim związany
SJP.pl
odnoszący się do Platona lub platonizmu
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Platona, taki jak u Platona
Wiktionary
rzecz. Platon mos., platonizm mrz., platończyk mos.
przym. platoński, platoniczny
przysł. platonicznie
Wiktionary
gęstwina, gąszcz; plątawisko
SJP.pl
[czytaj: platdojcz] w językoznawstwie: grupa dialektów występujących na terenie północnych Niemiec; język dolnoniemiecki
SJP.pl
Język dolnoniemiecki, dialekty dolnoniemieckie, język dolnosaksoński lub dolnosaski (w języku dolnoniemieckim Nedderdüütsch lub Plattdüütsch, w języku niemieckim Niederdeutsch lub Plattdeutsch) – język germański blisko spokrewniony z językami niderlandzkim, afrykanerskim i niemieckim, często uznawany również za dialekt tego ostatniego. Wywodzi się z języka starosaksońskiego za pośrednictwem średnio-dolno-niemieckiego. Oznaczany jest kodem ISO 639-2 nds. W szerszym znaczeniu może obejmować także inne dialekty czy języki niezaliczane do wysokoniemieckich.
Wikipedia
bardzo mały wymiar wysokości czaszki; płaskogłowie, platykefalia
SJP.pl
bardzo mały wymiar wysokości czaszki; płaskogłowie, platycefalia
SJP.pl
pierwiastek chemiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pt i liczbie atomowej 78;
Wiktionary
Platyna (Pt, łac. platinum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym, metal szlachetny. Nazwa tego metalu, odkrytego dopiero w 1735 roku w Kolumbii (pomijając różne dawniejsze niezbyt pewne wzmianki), jest zdrobnieniem hiszpańskiego słowa plata (srebro); nazwą platina (sreberko) starano się podkreślić małą użyteczność nowo odkrytego metalu. Pogardliwej nazwy „platina” użył jako pierwszy Antonio de Ulloa w przygodowej opowieści (1736). Już XVI- i XVII-wieczni poszukiwacze złota określali podobnie metal znajdowany w hiszpańskiej Kolumbii, który uważali początkowo za bezwartościową odmianę srebra. Platynę znalezioną w złotodajnym piasku kilku rzek południowoamerykańskich Anglik Wood sprowadził do Anglii (1741), gdzie profesor chemii w Cambridge R. Watson uznał ją za odrębny metal (1750). Dokładniej platynę zbadał dyrektor mennicy w Sztokholmie H.T. Scheffer. W 1758 udało się francuskiemu chemikowi P. Macquerowi po raz pierwszy stopić kawałek platyny. W 1772 otrzymano platynowe blaszki i druciki, nauczono się również otrzymywać platynę kowalną z platyny gąbczastej. Platynę opisał po raz pierwszy humanista włoski G.C. Scaliger (XVI w.) jako metal nie dający się stopić ani za pomocą ognia, ani żadnych „hiszpańskich sztuczek”.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma platyna?
Wiktionary
IPA: plaˈtɨ̃na, AS: platỹna
Wiktionary
rzecz. platynowiec m.
przym. platynowy
czas. platynować
Wiktionary
(1.1) symbol. Pt
Wiktionary
niskowęglowy stop żelaza z niklem, używany do wyrobu przewodów elektrycznych wtapianych w szkło (np. w lampach elektrycznych; platynid
SJP.pl
platynka zielonka - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gwara więzienna biżuteria
Wiktionary
Platka, plata – potoczna nazwa kilku gatunków ryb akwariowych z rodzaju Xiphophorus charakteryzujących się brakiem mieczowatego wyrostka na płetwie ogonowej, między innymi:
Wikipedia
IPA: plaˈtɨ̃ŋʲci, AS: platỹŋʹḱi
Wiktionary
Platynoiryd – stop platyny z irydem. Jego cechą charakterystyczną jest duża twardość, stąd stosowany bywa w stomatologii oraz we wzorcach (np. wzorzec metra i kilograma zostały sporządzone ze stopu składającego się w 90% z platyny i 10% z irydu).
Wikipedia
czasownik
(1.1) pokrywać platynaatyną
Wiktionary
rzecz. platyna ż., platynowanie n.
przym. platynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokrywanie powierzchni czegoś platynaatyną
Wiktionary
rzecz. platynowiec m., platynit m.
czas. platynować ndk.
przym. platynowy
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych zbliżonych właściwościami chemicznymi obejmująca platynowce lekkie (ruten, rod, pallad) i platynowce ciężkie (osm, iryd, platyna)
SJP.pl
VIII grupa poboczna (grupa VIIIB) – dawne określenie pierwiastków 8, 9 i 10 grupy układu okresowego. Ich wartościowość dochodzi niekiedy do 8, a przy tym często są nieaktywne. Stąd pochodzi nazwa sugerująca, że są odpowiednikami gazów szlachetnych (VIII grupa główna).
Tradycyjnie 9 naturalnych pierwiastków grupy VIIIB dzieli się na triadę żelazowców i platynowce – triadę platynowców lekkich i triadę platynowców ciężkich.
Wikipedia
ogólna nazwa każdego pierwiastka (rutenu, rodu, palladu, osmu, irydu i platyny) należącego do platynowców, grupy metali szlachetnych, trudnotopliwych
SJP.pl
blond o odcieniu platynowym
SJP.pl
1. zrobiony z platyny;
2. mający kolor platyny, srebrzystobiały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. jubil. met. dotyczący platynaatyny, związany z platynaatyną, wykonany z platynaatyny, zawierający platynaatynę
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor srebrzystobiały, taki jak kolor platynaatyny lub przypominający kolor platynaatyny
Wiktionary
(1.1) Na serdecznym palcu lewej ręki ma podwójną platynowyatynową obrączkę.
(1.1) Na Księżycu astronauci rozkładali specjalne aluminiowe oraz platynowyatynowe folie.
(2.1) (…) aby pasma miały odcień platynowy, należy wybrać płukankę niebieską.
(2.1) Podobają ci się platynowyatynowe włosy?.
Wiktionary
rzecz. platyna ż., platynka ż., platynowiec mrz., platynit mrz., platynowanie n., platynowość ż.
czas. platynować ndk., platynować się ndk.
przysł. platynowo
Wiktionary
mający platynowe, srebrzystobiałe włosy
SJP.pl
Plauen (czes. Plavno, grnłuż. Pławno) – miasto powiatowe we wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, siedziba powiatu Vogtland, u podnóża Rudaw, nad Białą Elsterą. Liczy ok. 66 tys. mieszkańców.
Do 31 lipca 2008 Plauen było miastem na prawach powiatu, do 29 lutego 2012 należało do okręgu administracyjnego Chemnitz.
Wikipedia
starożytny komediopisarz rzymski
SJP.pl
Titus Maccius Plautus (ur. ok. 250 p.n.e. w Sarsinie, zm. ok. 184 p.n.e.) – rzymski komediopisarz, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się więcej niż we fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których utwory znamy z bezpośredniego przekazu.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Plauta lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: plej] w tenisie i krykiecie: komenda sędziego, po której można serwować
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: plej of] system rozgrywek sportowych, odmiana systemu pucharowego; playoff, play off
SJP.pl
[czytaj: PLEJbek lub plejBEK]
1. odtwarzanie muzyki z przygotowanego wcześniej nagrania w trakcie występu na żywo;
2. metoda realizacji filmu dźwiękowego, polegająca na wykonywaniu zdjęć filmowych zgodnie z nagranym wcześniej podkładem dźwiękowym
SJP.pl
Playback (wym. /pleɪbæk/) – odtwarzanie wcześniej nagranej ścieżki dźwiękowej.
Używa się go najczęściej na koncertach i festiwalach muzycznych, głównie ze względów technicznych lub braku umiejętności wokalnych osoby śpiewającej, czy braku umiejętności grania na instrumentach muzycznych instrumentalistów. Czasami też wykorzystywany jest, gdy muzycy z pewnych powodów nie mogą grać lub śpiewać (np. choroby aparatu mowy, niesprawnych instrumentów muzycznych) lub nie wyrażają chęci do śpiewania na żywo. Powszechnie stosuje się go także, gdy choreografia wymaga od artysty większego wysiłku. Śpiew z playbacku można zauważyć nie tylko po wyjątkowym podobieństwie do utworu studyjnego, ale i po ruchach ust, niepasujących do muzyki.
Wikipedia
[czytaj: plejboj] mężczyzna lubujący się w uwodzeniu kobiet, spędzaniu czasu na zabawach i oddawaniu się innym uciechom życia; plejboj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hedonista prowadzący łatwe życie, także oddający się uciechom seksualnym
Wiktionary
„Playboy” – ilustrowany magazyn erotyczny i publicystyczny dla mężczyzn, założony w 1953 w Stanach Zjednoczonych przez Hugh Hefnera. Jego logo to głowa króliczka z muszką. Właścicielem magazynu jest Playboy Enterprises.
Wikipedia
(1.1) Nie mówmy już więcej o tym playboyu.
Wiktionary
[czytaj: plejbojowaty] przypominający zachowaniem osobę lubującą się w uwodzeniu kobiet, spędzającą czas na zabawach i oddającą się innym uciechom życia
SJP.pl
[czytaj: plejbojstwo] lubowanie się w uwodzeniu kobiet, spędzanie czasu na zabawach i oddawaniu się innym uciechom życia
SJP.pl
w informatyce: system umożliwiający dokonywanie niewielkich i bezpiecznych opłat przez Internet
SJP.pl
[czytaj: plejgerl] kobieta pozująca nago do fotografii w czasopismach
SJP.pl
[czytaj: plejlista] lista piosenek
SJP.pl
Playlista – oficjalna lista piosenek, jakie stacja radiowa emituje w ciągu tygodnia. Pozwala na częstą emisję wybranych utworów.
W przypadku niektórych formatów radiowych playlisty mają duże znaczenie, ponieważ są publikowane w prasie muzycznej, w celu odzwierciedlenia aktualnych trendów panujących w muzyce. Playlisty powszechnie stosowane są w radiu CHR.
Wikipedia
[czytaj: plejmejker] w grach zespołowych: osoba stwarzająca wiele sytuacji, które zwiększają szanse na zwycięstwo jej drużyny
SJP.pl
Rozgrywający (point guard, PG, 1) – zawodnik w koszykówce, którego zadaniem jest przemieszczanie piłki w głąb boiska oraz decydowanie, jakie zagrania ma wykonać drużyna. Jest to najczęściej najniższy oraz najszybszy zawodnik w zespole. Powinien mieć najwyższe umiejętności w kozłowaniu, podawaniu oraz trzymaniu piłki. Spośród wszystkich zawodników ma najdłuższy kontakt z piłką podczas meczu. Odpowiada razem z rzucającym obrońcą za przeprowadzenie piłki przez własną połowę boiska oraz zainicjowanie stałego fragmentu gry. Zazwyczaj nie jest tak celny w rzutach, jak rzucający obrońcy. Skupia się bardziej na taktycznym rozplanowaniu gry, kontrolowaniu sytuacji na całym boisku, koordynowaniu ruchów zawodników swojej drużyny, zlecaniu zadań poszczególnym zawodnikom. Musi mieć umiejętność rozpoznawania taktyk obronnych stosowanych przez przeciwnika i sprytnego stosowania odpowiedniej taktyki ataku dopasowanej do danego stylu bronienia. Jego kluczową umiejętnością jest szybkie, sprytne myślenie na boisku.
Wikipedia
[czytaj: plejmejt] mężczyzna lub kobieta z okładek czasopism o tematyce erotycznej
SJP.pl
[czytaj: plej of] system rozgrywek sportowych, odmiana systemu pucharowego; play-off, play off
SJP.pl
Play-off – system rozgrywek sportowych, odmiana systemu pucharowego, mający na celu wyłonienie drużyny mistrzowskiej, drużyn awansujących do wyższej klasy rozgrywkowej lub spadających do niższej. Stosowany najczęściej po zakończeniu znacznie dłuższej rundy zasadniczej (nazywanej czasem – głównie w odniesieniu do rozgrywek w USA – sezonem regularnym lub zasadniczym), która wyłania uczestników play-offów oraz określa ich rozstawienie.
Wikipedia
konsola do gier wideo wyprodukowana przez firmę Sony
SJP.pl
PlayStation (PS, znana także jako PSX) – 32-bitowa konsola do gier wideo, wyprodukowana przez japońskie przedsiębiorstwo Sony Computer Entertainment, zaprojektowana przez Kena Kutaragiego.
Premiera konsoli odbyła się 3 grudnia 1994 roku, kiedy to pierwsze egzemplarze trafiły na półki japońskich sklepów. Niecały rok później, 9 września 1995 roku, konsola ukazała się w Stanach Zjednoczonych, 29 września tego samego roku w części państw Europy i 1 stycznia 1996 roku w Polsce.
Wikipedia
kompleks handlowy lub biurowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turyst. brzeg akwenu, pokryty piaskiem lub żwirem, nadający się do opalania i rekreacji;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Idziesz z nami na plażaażę poopalać się?
Wiktionary
IPA: ˈplaʒa, AS: plaža
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plażowicz m., plażowiczka ż., plażowanie n., plażówka ż.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy, przyplażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
żartobliwie: leżenie na plaży; plażowanie, leżing
SJP.pl
1. w biologii: podstawowy składnik komórek zwierzęcych i roślinnych; protoplazma;
2. w anatomii: płynny składnik krwi; osocze;
3. w fizyce: zjonizowany gaz o jednakowej ilości ładunków dodatnich i ujemnych;
4. kamień półszlachetny, ciemnozielona odmiana chalcedonu;
5. potocznie: telewizor plazmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. materia powstała w bardzo wysokiej temperaturze z silnie zjonizowanego gazu, składająca się z naładowanych i obojętnych elektrycznie cząstek;
(1.2) biol. osocze krwi;
(1.3) pot. telewizor z ekranem plazmowym
Wiktionary
Plazma (ang. plasma z gr. πλάσμα plásma „rzecz uformowana, ulepiona, wymyślona” od πλάσσειν, plássein ‘formować; modelować’) – zjonizowana materia o stanie skupienia przypominającym gaz, w którym znaczna część cząstek jest naładowana elektrycznie. Mimo że plazma zawiera swobodne cząstki naładowane (jony i elektrony), to w skali makroskopowej jest elektrycznie obojętna.
Wikipedia
(1.1) Plazma jest uważana za czwarty stan skupienia.
Wiktionary
IPA: ˈplazma, AS: plazma
Wiktionary
przym. plazmowy, plazmatyczny
Wiktionary
zabieg polegający na pobraniu od chorego jedynie płynnej części krwi (zwanej osoczem lub plazmą) wraz z krążącymi czynnikami chorobotwórczymi i zastąpieniu jej przez płyn zastępczy, stosowany w leczeniu schorzeń o podłożu immunologicznym, metabolicznym i hematologicznym
SJP.pl
Wikipedia
półprzepuszczalna błona zewnętrzna otaczająca protoplast
SJP.pl
Błona komórkowa, błona cytoplazmatyczna, błona plazmatyczna, plazmolemma, plazmolema (cytolemma, plasmolemma) – półprzepuszczalna błona biologiczna oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego. Jest ona złożona z dwóch warstw fosfolipidów oraz białek, z których niektóre są luźno związane z powierzchnią błony (białka powierzchniowe), a inne przebijają błonę (białka przezbłonowe) lub są w niej mocno osadzone motywem białkowym lub niebiałkowym (białka błonowe).
Wikipedia
fosfolipid, w skład którego wchodzi długołańcuchowy aldehyd powiązany z gliceryną oraz nienasycony kwas tłuszczowy z choliną lub 2-aminoetanolem; występuje obficie w tkance nerwowej i mięśniach
SJP.pl
Wikipedia
niezależna cząsteczka DNA mniejsza od genoforu
SJP.pl
Wikipedia
enzym mający zdolność rozpuszczania fibryny, stosowany w leczeniu zawałów i zakrzepów; fibrynolizyna
SJP.pl
Plazmina (fibrynaza, fibrynolizyna) – zwierzęcy enzym białkowy z grupy proteaz, znajdujący się w osoczu krwi, którego działanie polega na rozkładaniu białek krwi wchodzących w skład skrzepu, przede wszystkim fibryny (włóknika). Proces ten nazywa się fibrynolizą. Plazmina powstaje z nieaktywnego prekursora (plazminogenu) na skutek działania trombiny i tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Plazminogen może być też aktywowany przez urokinazę (u-PA).
Wikipedia
białko surowicy krwi, prekursor plazminy
SJP.pl
Plazminogen – nieaktywne białko w surowicy krwi. Jest to czynnik fibrynolityczny będący proenzymem (prekursorem) plazminy. Do przekształcenia plazminogenu w plazminę wymagany jest enzym tkankowy aktywator plazminogenu oraz inne czynniki np. urokinaza.
Plazminogen pobudza syntezę reniny.
Wikipedia
Komórki plazmatyczne, plazmocyty są komórkami układu immunologicznego, których funkcją jest produkcja i wydzielanie przeciwciał (immunoglobulin).
Komórki plazmatyczne powstają w wyniku pobudzenia limfocytów B i są jedynymi komórkami zdolnymi do produkcji przeciwciał (limfocyt B jest również zdolny do produkcji przeciwciał, chociażby tych związanych, które ma na swojej powierzchni - BCR), dzięki czemu odgrywają poważną rolę w odporności humoralnej i usuwaniu antygenu. Po zakończeniu odpowiedzi odpornościowej komórki te ulegają apoptozie.
Wikipedia
specjalna oponka plazmatyczna, otaczająca komórkę roślinną
SJP.pl
rodzaj połączenia międzykomórkowego u roślin; plazmodezma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. (w cytologii, o komórce) połączenie dwóch stykających się ze sobą komórek, gdzie poprzez kanał międzybłonowy przenika siateczka śródplazmatyczna;
Wiktionary
Plazmodesma, plasmodesma – połączenie międzykomórkowe występujące w komórce roślinnej (oraz w komórkach grzybów i bakterii, w tym sinic). Plazmodesmy mają postać pasm cytozolu łączących siateczki śródplazmatyczne obu komórek roślinnych poprzez liczne szczeliny (jamki) w ścianie komórkowej. Ich średnica wynosi zazwyczaj 20–40 nm, rzadko do 80 nm. Kanaliki tworzone są przez zmodyfikowane fragmenty gładkiej siateczki śródplazmatycznej zwane desmotubulami. Plazmodesmy łączą ze sobą protoplasty komórek, które sąsiadują ze sobą. Dzięki nim komórki w łatwy sposób mogą wymieniać pomiędzy sobą różne substancje. Plazmodesmy są odpowiednikami połączeń szczelinowych w komórkach zwierzęcych.
Wikipedia
połączenie międzykomórkowe u roślin polegające na przenikaniu cytoplazmy i retikulum endoplazmatycznego przez szczeliny ścian komórkowych sąsiednich komórek; plazmodesma
SJP.pl
o cechach plazmodioforowych (rząd grzybów)
SJP.pl
o cechach plazmodioforowych (rząd grzybów)
SJP.pl
1. pierwotniak z rzędu krwinkowców, pasożytujący w czerwonych ciałkach krwi; zarodziec; cenocyt
2. wielojądrowa komórka roślinna lub zwierzęca powstała wskutek podziałów jądra komórkowego
SJP.pl
Wikipedia
proces zlania się cytoplazm dwóch gamet, bądź całych plemni i lęgni
SJP.pl
Plazmogamia – pierwszy etap zapłodnienia u grzybów. Plazmogamia to zespolenie się cytoplazm dwóch zróżnicowanych płciowo komórek generatywnych. Po plazmogamii następuje kariogamia (zlanie się jąder), co prowadzi do powstania zygoty. U grzybów wyższych po plazmogamii powstaje grzybnia dwujądrowa, a do kariogamii dochodzi znacznie później i tylko w strzępkach końcowych, w których następnie będą wytwarzane zarodniki.
Wikipedia
Plazmogen – gen zlokalizowany w plazmonie (tj. w cytoplazmie, mitochondriach, plastydach lub plazmidach).
Wikipedia
hipoteza o pochodzeniu życia z martwej materii
SJP.pl
odrywanie się cytoplazmy od ścianki komórkowej w żywej komórce roślinnej
SJP.pl
Plazmoliza – zjawisko odstawania protoplastu od ściany komórkowej, w wyniku utraty wody i tym samym turgoru. Może zachodzić we wszystkich komórkach, mających ścianę komórkową. Plazmolizę można zaobserwować w komórkach roślinnych po umieszczeniu ich w roztworze hipertonicznym. Zgodnie z prawami osmozy woda przenika przez plazmalemmę z komórki do roztworu, co powoduje odwodnienie komórki i kurczenie się cytoplazmy podstawowej. Umieszczenie komórki, u której zaobserwowano kolejne stadia plazmolizy, w roztworze hipotonicznym spowoduje napływ wody do komórki i odzyskanie turgoru – deplazmolizę.
Wikipedia
jedna z kwazicząstek, kwant drgań plazmowych
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie wytwarzające strumień plazmy niskotemperaturowej, stosowane do topienia, cięcia i spawania materiałów trudno topliwych
SJP.pl
Plazmotron (palnik plazmowy) – urządzenie do wytwarzania plazmy zimnej o temperaturze do 30 000 K.
Istnieją dwa podstawowe typy plazmotronów: z łukiem wewnętrznym oraz z łukiem zewnętrznym. Różnią się one między sobą sposobem wytwarzania łuku elektrycznego, który w tym pierwszym przypadku powstaje w palniku plazmowym pomiędzy dwiema wewnętrznymi elektrodami. Natomiast łuk zewnętrzny powstaje pomiędzy elektrodą wewnętrzną palnika, a obrabianym materiałem (który w takim przypadku musi być dobrym przewodnikiem elektrycznym).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z plazmaazmą, dotyczący plazmaazmy
Wiktionary
(1.1) Teraz mamy wreszcie klasę średnią, ale o preferencjach… mercedesowych. Ta klasa woli inwestować w telewizory plazmowyazmowe, samochody, mieszkania, a brązy kupuje w galeriach po wielokrotnie wyższej cenie niż u mnie.
Wiktionary
rzecz. plazma ż., plazmon m., plazmówka ż.
Wiktionary
potocznie: leżeć, wypoczywać na plaży
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wypoczywać, bawić się na plażaaży
Wiktionary
IPA: plaˈʒɔvat͡ɕ, AS: plažovać
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plażówka ż., plaża ż., plażowanie n., plażowicz m., plażowiczka ż.
przym. plażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odażować.
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plażówka ż., plaża ż., plażowicz m., plażowiczka ż.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
osoba zażywająca kąpieli słonecznej, opalająca się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba opalająca się na plażaaży
Wiktionary
(1.1) Nad jeziorem wystąpił prawdziwy wysyp plażowiczów. Nie ma gdzie się położyć z kocem – wszystkie miejsca są zajęte.
Wiktionary
IPA: plaˈʒɔvʲit͡ʃ, AS: plažovʹič
Wiktionary
rzecz. plaża ż., plażowanie n., plażówka ż.
:: fż. plażowiczka ż.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
kobieta zażywająca kąpieli słonecznej, opalająca się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: plażowicz
Wiktionary
IPA: ˌplaʒɔˈvʲit͡ʃka, AS: plažovʹička
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plażowicz, plaża, plażowanie, plażówka
czas. plażować
przym. plażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sport. piłka plażowa
(1.2) kraw. luźna sukienka na lato
Wiktionary
(1.1) Sprzęt do plażówkaażówki wypożyczymy w recepcji hotelu.
(1.2) Miała na sobie zwiewną plażówkaażówkę, a na głowie słomkowy kapelusz z kokardą.
Wiktionary
rzecz. plaża ż., plażowanie n., plażowicz mos., plażowiczka ż., plażówki lm nm.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy, przyplażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. ubrania noszone na plażaaży
Wiktionary
Plażówki – skały w Ojcowskim Parku Narodowym. Wznoszą się po orograficznie lewej stronie wylotu Doliny Sąspowskiej do Doliny Prądnika, nad willą Serdeczna. Zbudowane są z wapieni. Wraz z Jonaszówką, znajdującą się po przeciwnej stronie tworzą bramę skalną zamykającą wylot Doliny Sąspowskiej. Plażówki znajdują się jednak w lesie, a wylot doliny jest dość szeroki, wskutek czego brama ta w krajobrazie jest słabo rozróżnialna.
Wikipedia
(1.1) Możesz chodzić w plażówkiażówkach po domu.
Wiktionary
rzecz. plaża ż., plażowanie n., plażowicz mos., plażowiczka ż., plażówka ż.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy, przyplażowy
przysł. plażowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób plażowy
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plaża ż., plażowanie n., plażowicz mos., plażowiczka ż., plażówka ż.
czas. plażować ndk.
przym. plażowy, przyplażowy
Wiktionary
żartobliwie: wstręt przed plażami
SJP.pl
mający związek z plażą, z pasem wybrzeża zbiornika wodnego lub brzegiem cieku, pokrytego piaskiem lub żwirem; noszony na plaży; znajdujący się na plaży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do noszenia, używania na plażaaży
(1.2) znajdujący się na plażaaży, związany z plażaażą, odbywający się na plażaaży
Wiktionary
IPA: plaˈʒɔvɨ, AS: plažovy
Wiktionary
rzecz. plażówki nmos., plażówka ż., plaża ż., plażowicz m., plażowiczka ż., plażowanie n.
czas. plażować ndk.
przysł. plażowo
przym. przyplażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plandeka
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. peleryna
Wiktionary
kożuch roślin torfowiskowych unoszący się na jeziorze, które ulega przekształcaniu w torfowisko lub trzęsawisko; spleja
SJP.pl
mówienie bez sensu, plecenie bzdur
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja wartościująca czyjeś słowa jako błahe i nic nie warte
Wiktionary
dawniej: proboszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. proboszcz;
(1.2) pot. lekcew. ksiądz katolicki
Wiktionary
Proboszcz (z niem. Propst, a to od łac. praepositus, przełożony; łac. odpowiednik to parochus, z gr. πάροικος paroikos, sąsiad), pleban (łac. plebanus od plebs lud) – duchowny, na ogół w stopniu prezbitera, zarządzający gminą kościelną (parafią).
Wikipedia
(1.1) Folwark biskupi oddawał dziesięcinę plebanowi.
Wiktionary
IPA: ˈplɛbãn, AS: plebãn
Wiktionary
rzecz. plebania ż., plebanijka ż.
przym. plebanijny, plebanowy, plebański
Wiktionary
(1.1) proboszcz
(1.2) klecha, katabas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przykościelny budynek przeznaczony na mieszkanie dla proboszcza, często mieszczący również urzędy parafialne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przykościelny budynek przeznaczony na mieszkanie dla proboszcza, często mieszczący również urząd parafialny
(1.2) hist. dom plebana
(1.3) hist. urząd, godność plebana
Wiktionary
Plebania – budynek mieszkalny będący własnością parafii, zazwyczaj ulokowany w pobliżu kościoła, przeznaczony na mieszkanie dla proboszcza bądź rektora oraz na kancelarię parafialną. Plebania może również stanowić mieszkanie dla innych księży (gości lub rezydentów).
Wikipedia
(1.1) Przed plebaniaebanią doszło do groźnego wypadku.
Wiktionary
IPA: plɛˈbãɲja, AS: plebãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. pleban mos.
:: zdrobn. plebanijka ż.
przym. plebanijny, plebanowy, plebański
Wiktionary
(1.1) probostwo; reg. śl. fara.
(1.2) reg. śl. fara.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: plebania
(1.2) mała plebania
Wiktionary
(1.1) Z kolegiaty trafił na niewielką plebanijkaebanijkę w Beskidzie.
Wiktionary
rzecz. pleban mos., plebania ż.
przym. plebanijny, plebanowy, plebański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plebaniaebanią, dotyczący plebaniaebanii
Wiktionary
(1.1) Pola dziedziczki zaczynały się tuż za plebanijnym ogrodem.
Wiktionary
rzecz. pleban mos., plebania ż., plebanijka ż.
przym. plebanowy, plebański
Wiktionary
(1.1) plebański
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Plebanowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Krynki.
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie grodzieńskim.
W latach 1921–1939 leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Krynka.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plebanem, dotyczący plebana
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla plebana
Wiktionary
rzecz. pleban mos., plebania ż., plebanijka ż.
przym. plebanijny, plebański
Wiktionary
(1.1) plebański
(2.1) plebański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plebanem albo plebaniaebanią, dotyczący plebana albo plebaniaebanii
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla plebana
Wiktionary
rzecz. pleban mos., plebania ż., plebanijka ż.
przym. plebanijny, plebanowy
Wiktionary
(1.1) plebanowy
(2.1) plebanowy
Wiktionary
dawniej: plebejusz;
1. w starożytnym Rzymie: wolny obywatel o ograniczonych prawach politycznych i cywilnych; w okresie późniejszym: mający wszystkie prawa, ale ubogi;
2. w dawnej Polsce: człowiek spoza stanu szlacheckiego;
3. dawniej: nieuprzywilejowany, prosty człowiek
SJP.pl
1. związany z plebejuszem, dotyczący plebejusza, plebejuszy - ludzi z niższych warstw społecznych (często z zabarwieniem negatywnym, np. plebejskie maniery)
2. ludowy (np. nurt plebejski w literaturze staropolskiej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rzymskimi plebejuszami, dotyczący tych plebejuszy
(1.2) związany z polskimi plebejuszami, dotyczący tych plebejuszy
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy tego, co pospolite, nieszlachetne
Wiktionary
(1.1) Za czasów cesarstwa, plebejski dotąd Awentyn, stał się ulubioną dzielnicą rzymskiej arystokracji, pełną luksusowych willi i pałaców.
Wiktionary
rzecz. plebejusz mos., plebejuszka ż., plebejka ż., plebejskość ż., plebs mrz.
przym. plebejuszowski
przysł. plebejsko
Wiktionary
(1.1) plebejuszowski
Wiktionary
ogół cech właściwych plebsowi, ludziom niezamożnym i niewykształconym, zwłaszcza brak zainteresowań kulturalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest plebejskie; cecha tych, którzy są plebejskiebejscy
Wiktionary
rzecz. plebs m., plebejusz m., plebejka ż.
przym. plebejski, plebejuszowski
przysł. plebejsko
Wiktionary
1. ogół ludzi niewykształconych i niezamożnych; pospólstwo, plebs;
2. sposób myślenia i zachowania właściwy plebsowi, zwłaszcza brak aspiracji kulturalnych
SJP.pl
plebej;
1. w starożytnym Rzymie: wolny obywatel o ograniczonych prawach politycznych i cywilnych; w okresie późniejszym: mający wszystkie prawa, ale ubogi;
2. w dawnej Polsce: człowiek spoza stanu szlacheckiego;
3. dawniej: nieuprzywilejowany, prosty człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) współcz. przen. ktoś niewykształcony i niezamożny, mający obojętny stosunek do kultury
(1.2) hist. człowiek zaliczany do plebsu, rzymskiej klasy społecznej
(1.3) hist. człowiek zaliczany do plebsu, grupy społecznej nie posiadającej szlachectwa
Wiktionary
Plebejusze (łac. plebes – lud) – w starożytnym Rzymie warstwa społeczna, prawdopodobnie wywodząca się od ludów pobliskich, podbitych terenów lub osiedlających się w Rzymie.
Plebejusze byli wolni, lecz (do pewnego momentu) nie mieli praw obywatelskich. Zaliczano do nich obywateli nie wywodzących się z rodzin patrycjuszowskich, jak i miejską biedotę. Nie mogli obejmować urzędów państwowych a także zawierać małżeństw z synami lub córkami patrycjuszy. Trudnili się rzemiosłem i kupiectwem. Pełnili również służbę w wojsku, a za swoje pieniądze musieli kupić uzbrojenie (choć po reformie ze schyłku II wieku p.n.e. to zapewniało im państwo). Plebejusze mogli jedynie brać udział w zgromadzeniu ludowym. Ponieważ w tym czasie często panowały nieurodzaje, więc plebejusze popadali w długi, co kończyło się dla nich ciężkim losem niewolnika.
Wikipedia
rzecz. plebs m., plebejskość n., plebejuszka ż., plebejka ż.
przym. plebejski, plebejuszowski
Wiktionary
(1.1) prostak
(1.3) chudopachołek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. uchwała zgromadzenia plebejuszy w starożytnym Rzymie
Wiktionary
1. głosowanie, którego uczestnicy wybierają najlepszą ich zdaniem osobę lub rzecz;
2. głosowanie ludności zamieszkującej dane terytorium dla rozstrzygnięcia ważnej kwestii związanej z tym terytorium;
3. w starożytnym Rzymie: podejmowanie uchwał przez plebejuszy pod przewodnictwem trybuna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. powszechne głosowanie określonej publiczności w celu wybrania najlepszej ich zdaniem osoby lub rzeczy
(1.2) polit. głosowanie mieszkańców jakiegoś terytorium w celu określenia jego przynależności państwowej;
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie: uchwała podejmowana przez zgromadzenie plebejuszy pod przewodnictwem trybuna
Wiktionary
Plebiscyt (łac. plebiscitum – decyzja ludu) – forma rozstrzygnięcia poprzez głosowanie obywateli.
Wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) Zorganizujmy plebiscyt na najładniejszy balkon na naszym osiedlu.
Wiktionary
IPA: plɛˈbʲist͡sɨt, AS: plebʹiscyt
Wiktionary
przym. plebiscytarny, plebiscytowy, przedplebiscytowy, poplebiscytowy
Wiktionary
(1.1) głosowanie
(1.3) war. plebiscitum
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plebiscytem, dotyczący plebiscytu
Wiktionary
(1.1) Historyk zamieścił w publikacji swego rodzaju kalendarz bojów plebiscytowyebiscytowo-powstańczych na Górnym Śląsku.
(1.1) Orkiestra miała swoją siedzibę na ul. Plebiscytowej w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. plebiscyt mrz.
przym. poplebiscytowy, przedplebiscytowy
Wiktionary
1. w starożytnym Rzymie: najliczniejsza warstwa obywateli wolnych, ale bez praw politycznych - plebejusze;
2. ogół ludzi niewykształconych i niezamożnych;
3. w dawnej Polsce: warstwa społeczna nienależąca do szlachty; gmin, pospólstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół ludzi niewykształconych i niezamożnych, mających obojętny stosunek do kultury
(1.2) w dawnej Polsce: warstwa społeczna nienależąca do stanu szlacheckiego
(1.3) w starożytnym Rzymie: warstwa obywateli wolnych, ale niemających pełni praw politycznych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. plebejskość n., plebejusz m., plebejuszka ż., plebejka ż.
przym. plebejski, plebejuszowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ogrod. wyrywać chwasty spośród roślin uprawnych
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pleść
Wiktionary
Plec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Wieniawa. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Katarzyny w Wieniawie.
Wikipedia
IPA: plɛt͡ɕ, AS: pleć
Wiktionary
rzecz. plecień m., pielenie n., wypielanie n.
czas. opielać ndk., pielić ndk., wypielać ndk., wypleć dk.
Wiktionary
(1.1) pielić, reg. plewić
Wiktionary
1. zdrobnienie od: plecak;
2. żartobliwie: pasażer motocyklisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od plecak
Wiktionary
rzecz. plecak m., plecy nmos.
Wiktionary
torba przystosowana do noszenia na plecach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj worka lub torby przystosowanej za pomocą dwóch pasków do noszenia na plecyecach;
Wiktionary
Plecak – torba z dwoma paskami, noszona na plecach. Popularny w turystyce. Duże plecaki zazwyczaj wyposażone są w stelaż, który rozkłada ciężar plecaka bardziej równomiernie na plecach człowieka. Pojemność plecaka zazwyczaj określa się w litrach.
Wikipedia
(1.1) W swoim plecaku noszę nie tylko śpiwór i ubrania, ale i jedzenie na kilka dni.
(1.1) Pojemność plecaka zazwyczaj określa się w litrach.
Wiktionary
IPA: ˈplɛt͡sak, AS: plecak
Wiktionary
rzecz. plecy lm nm., plecki lm nm.
:: zdrobn. plecaczek m.
przym. plecakowy, pleczysty
Wiktionary
turysta podróżujący niskim kosztem, nocujący zwykle pod namiotem lub w prywatnych domach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plecakecakiem, dotyczący plecakecaka
Wiktionary
rzecz. plecak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odeść.
Wiktionary
IPA: plɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: plecẽńe
Wiktionary
czas. pleść ndk.
rzecz. plecionka ż., splot mrz., plecień mrz.
przym. pleciony
Wiktionary
Plecewice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Brochów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Od 1967 na terenie wsi działała cegielnia jako przedsiębiorstwo państwowe. Zakład produkował początkowo dachówkę ceramiczną, a następnie także cegłę i wyroby poryzowane. Po prywatyzacji zakład ceramiki budowlanej Cegielnia Plecewice sp. z o.o. jest wytwórcą pustaków ceramicznych do ścian zewnętrznych i wewnętrznych, a także pustaków do kanałów wentylacyjnych. Zakład zatrudnia ponad 60 osób, posiada własną kopalnie odkrywkową gliny zlokalizowaną w południowej części wsi.
Wikipedia
jedno- lub wielokomórkowa tkanka plechowców; thallus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wegetatywna tkanka niektórych organizmów niezróżnicowana na korzeń oraz pęd;
(1.2) daw. wygolone miejsce na głowie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od plech
Wiktionary
Plecha (thallus) – wegetatywne ciało organizmów zaliczanych w dawnych systemach taksonomicznych do plechowców, niezróżnicowane na korzeń i pęd. Większość botaników za plechę nie uważa ciał jednokomórkowych, z wyjątkiem komórczaków. Rzadziej plechą określa się ponadto ciała jednokomórkowych glonów i grzybów (lub protistów grzybopodobnych) lub beztkankowych roślin lądowych, np. wątrobowców. U grzybów do określenia bardziej rozwiniętej plechy używa się określenia grzybnia.
Wikipedia
(1.1) Jedynie w pewnym stopniu pomóc mogą sposoby tworzenia i rozgałęzienia plechaechy specyficzne dla krasnorostów, brunatnic i zielenic.
(1.2) — Dać mu pokój! — zawołał, — gdyby plechaechy wygolonej nie miał na łbie, postąpiłbym z nim inaczej, ale się z biskupami zadzierać teraz nie chcę…
Wiktionary
rzecz. plechowiec m.
przym. plechowy
Wiktionary
(1.2) tonsura; daw. plesz
Wiktionary
grupa organizmów wielokomórkowych nieposiadających tkanek i narządów; plechowce
SJP.pl
o cechach plechowatych (grupa organizmów)
SJP.pl
grupa organizmów wielokomórkowych nieposiadających tkanek i narządów; plechowate
SJP.pl
Wikipedia
organizm wielokomórkowy nieposiadający tkanek i narządów
SJP.pl
przymiotnik od: plecha
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. związany z plechaechą; mający plechaechę; zbudowany z plechaechy
Wiktionary
rzecz. plecha ż.
Wiktionary
gwarowo: ogrodzenie z gałęzi wplecionych poziomo między pionowe słupki; plecień
SJP.pl
1. w potocznym wyrażeniu: kwiecień plecień - kwiecień będący miesiącem, w którym przeplatają się różne typy pogody;
2. gwarowo: ogrodzenie z gałęzi wplecionych poziomo między pionowe słupki; pleciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. gwara. pleśćeciony płot, plecionka z chrustu
Wiktionary
rzecz. plecionka ż., płot m., pleciuga ż., splot m., plecenie n., oplecenie n., splecenie n., uplecenie n., wyplatanie n., wyplecenie n.
czas. pleć, pleść ndk., opleść dk., spleść dk., upleść dk., wyplatać ndk., wypleść dk.
przym. plecionkowy
Wiktionary
(1.1) pleciak
Wiktionary
zdrobnienie od: plecionka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: plecionka
Wiktionary
IPA: ˌplɛt͡ɕɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: plećõnečka
Wiktionary
1. przedmiot zrobiony z dwóch lub większej liczby pasm czegoś, przeplatających się wzajemnie;
2. ornament złożony z przeplatających się linii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz wykona z zaplecionych włókien
(1.2) ornament przedstawiający przeplatające się linie, pasma
Wiktionary
Plecionka – motyw zdobniczy utworzony ze splecionych, skręconych pasm, linii, wstęg lub wyrób użytkowy w rzemiośle.
Wikipedia
IPA: plɛˈt͡ɕɔ̃nka, AS: plećõnka
Wiktionary
rzecz. plecenie n., pleciuga ż./m., splot m.
czas. pleść, zapleść, zaplatać, upleść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. rzemieślniczka wyplatająca przedmioty ze słomy lub wikliny
Wiktionary
rzecz. plecionka ż., plecionkarstwo n.
:: fm. plecionkarz mos.
przym. plecionkarski, plecionkowy, pleciony, wyplatany
Wiktionary
wykonany z plecionki; używany do produkcji plecionki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. wyrabianie plecionkaecionek i mebli ze słomy lub wikliny;
Wiktionary
Plecionkarstwo – rzemiosło polegające na wyrobie wszelkiego rodzaju plecionek ze słomy, wikliny, rafii, rogożyny, rotangu, bambusa, słomy ryżowej, włókien kokosowych i sizalowych itp. Nazwa ta odnosi się także do wyplatania sprzętów ozdobnych i użytkowych, m.in. koszy. Rzemiosło znane od czasów prehistorycznych, także w zakresie wyrobu plecionek ozdobnych. Plecionkarstwo w Polsce zostało wpisane na Krajową Listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego decyzją z dnia 10 lipca 2018 roku.
Wikipedia
(1.1) Wielu mieszkańców miasteczka żyje z plecionkarstwoecionkarstwa.
Wiktionary
rzecz. plecionkarka ż., plecionkarz mos.
przym. plecionkarski, plecionkowy, pleciony, wyplatany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyplatający przedmioty ze słomy lub wikliny
Wiktionary
rzecz. plecionka ż., plecionkarstwo n.
:: fż. plecionkarka ż.
przym. plecionkarski, plecionkowy, pleciony, wyplatany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od pleść
przymiotnik relacyjny
(2.1) wytworzony poprzez łączenie pędów lub pasm
Wiktionary
(2.1) W plecionym kapeluszu maszerował na plażaażę.
Wiktionary
rzecz. plecionkarz mos., plecionkarstwo n., plecionkarka ż., plecenie n., plecionka ż.
czas. pleść ndk., pleśćeść się ndk.
Wiktionary
(2.1) wyplatany
Wiktionary
potocznie: osoba gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; pleciuga, plociuch, papla, gaduła
SJP.pl
potocznie: osoba gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; pleciuga, plociuch, papla, gaduła
SJP.pl
(r. męski) potocznie: człowiek gadatliwy, lubiący dużo mówić o byle czym; pleciuch, plociuch, papla, gaduła
SJP.pl
zdrobnienie od: plecy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: plecy
Wiktionary
(1.1) Łukaszku, pani doktor obejrzy ci teraz plecki.
Wiktionary
rzecz. plecak mrz., plecy lm nm.
przym. pleczysty
Wiktionary
mięso wołowe wycięte z przedniej części grzbietu wraz z łopatką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górna przednia część partii grzbietowej półtuszy razem z łopatką
Wiktionary
IPA: plɛˈt͡sufka, AS: plecufka
Wiktionary
(1.1) górka
Wiktionary
→ plecy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plecyecami, dotyczący plecyeców
Wiktionary
rzecz. plecy nmos.
przym. pleczysty
Wiktionary
piórko, kostka, płytka elastyczna służące do gry na instrumentach strunowych szarpanych; plektron
SJP.pl
tylna strona tułowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) anat. tylna część tułowia, od barków do pasa;
(1.2) tylna część ubrania okrywająca plecy (1.1)
(1.3) przen. pot. poparcie wpływowych osób
(1.4) gw-pl|Mazury, Warmia. pręt u kosy
Wiktionary
Plecy – duży grzbietowy (tylny) obszar ludzkiego ciała zaczynający się od górnej granicy okolicy pośladkowej, a kończący na tylnej powierzchni szyi i ramion.
Wikipedia
(1.1) Oparłem się plecyecami o ścianę.
(1.1) Bolą mnie plecy.
(1.1) Poczułem ból w dolnej części plecyeców.
(1.1) Odwróciłem się do niego plecyecami w wyszedłem z pokoju.
(1.2) Prasując koszulę, wypaliłem dziurę na plecyecach.
(1.3) Kto jest pupilkiem szefa i ma plecy, dostaje wyższą premię.
(1.3) Ten człowiek dostał to stanowisko, bo ma mocne plecy.
Wiktionary
IPA: ˈplɛt͡sɨ, AS: plecy
Wiktionary
rzecz. plecak m., plecaczek m.
:: zdrobn. plecki nmos.
przym. plecowy, pleczysty
Wiktionary
(1.3) krysza
Wiktionary
1. mający szerokie, mocne plecy; pleczysty;
2. żartobliwie: mający poparcie jakichś wpływowych osób
SJP.pl
mający szerokie, mocne plecy; pleczasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. rzad. mający szerokie barki
Wiktionary
(1.1) W kolejce stała za pleczystym mężczyzną w prochowcu.
(1.1) Bartek chciał sypnąć takiemu pleczystyeczystemu kolesiowi z sąsiedniej wsi.
Wiktionary
rzecz. plecak mrz., plecki lm nm., plecy lm nm.
przym. plecowy
Wiktionary
(1.1) barczysty
Wiktionary
gruba, ciepła tkanina używana do przykrycia; koc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) puszysty wełniany koc
Wiktionary
Pled – płat grubego sukna lub tkaniny bawełnianej; rodzaj koca używanego jako przykrycie w czasie snu albo okrycie wierzchnie w typie płaszcza, noszone na ramionach bądź przerzucane przez ramię. Charakterystyczny element hiszpańskiego i portugalskiego stroju ludowego pod nazwą manta oraz szkockiego stroju regionalnego jako plaid (ployde).
Wikipedia
(1.1) Ten pled jest tak miły w dotyku jak aksamit.
Wiktionary
IPA: plɛt, AS: plet
Wiktionary
rzecz. zdrobn. pledzik
przym. pledowy
Wiktionary
(1.1) koc, derka
Wiktionary
zdrobnienie od: pled (gruby koc)
SJP.pl
1. grupa znakomitości, wybitnych osób, np. artystów, uczonych, sportowców
2. duża grupa osób powiązana w jakiś sposób (np. plejady turystów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. każda z siedmiu nimf, córek Atlasa, które zostały przeniesione na firmament jako otwarta gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Byka, zwana Plejadami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Plejady były córkami tytana Atlasa i okeanidy Plejone oraz siostrami Hiad i Hesperyd.
(1.1) Mityczne Plejady są identyfikowane z Plejadami w gwiazdozbiorze Byka.
Wiktionary
IPA: plɛˈjada, AS: plei ̯ada
Wiktionary
rzecz. Plejadianin mos., Plejady nmos., plejada ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) ezot. sf. przedstawiciel rzekomej cywilizacji pozaziemskiej pochodzącej z Plejad
Wiktionary
(1.1) Plejadianie to jedna z najbardziej znanych pozaziemskich cywilizacji, o której dowiedzieliśmy się dzięki channelingom.
Wiktionary
rzecz. Plejada ż., Plejady nmos.
:: fż. Plejadianka ż.
przym. plejadiański
Wiktionary
1. grupa znakomitości, wybitnych osób, np. artystów, uczonych, sportowców
2. duża grupa osób powiązana w jakiś sposób (np. plejady turystów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) astr. otwarta gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Byka;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B. i W. lm. od: Plejada
Wiktionary
Plejady (w katalogu Messiera M45 lub Messier 45; inne nazwy: Baby, Kurczęta, Kokoszki, Kurki, Siedem Sióstr, Kościół Masoński) – najbardziej znana gromada otwarta na niebie. Popularność zawdzięcza głównie temu, że można ją swobodnie obserwować nieuzbrojonym okiem. Znajduje się w gwiazdozbiorze Byka, w odległości około 444 lat świetlnych (136 parseków). Jest to młoda gromada, jej wiek to około 100 mln lat. Otacza ją niebieska mgławica, widoczna na zdjęciach długo naświetlanych, jest też widoczna przez lornetkę, jako delikatna, szara mgiełka.
Wikipedia
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w Plejadach jest Alkione.
Wiktionary
IPA: plɛˈjadɨ, AS: plei ̯ady
Wiktionary
rzecz. Plejadianin mos., Plejada ż., plejada ż.
Wiktionary
(1.1) Baby, Kokoszki, Kurczęta, Siedem Sióstr, M 45
Wiktionary
mężczyzna lubujący się w uwodzeniu kobiet, spędzaniu czasu na zabawach i oddawaniu się innym uciechom życia; playboy
SJP.pl
w mitologii greckiej: jedna z okeanid, córka tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy
SJP.pl
Wikipedia
zjawisko warunkowania przez jeden gen kilku, pozornie nie związanych ze sobą właściwości fenotypowych
SJP.pl
Plejotropia, plejotropizm, efekt plejotropowy, plejotropowość (gr. πλείων pleion – więcej, τρόπος tropos – sposób, metoda) – zjawisko, w którym pojedynczy czynnik ma wpływ na dwie lub więcej odrębnych, często pozornie niepowiązanych ze sobą cech fenotypowych i jest często identyfikowany jako pojedyncza mutacja, która wpływa na dwie lub więcej cech typu dzikiego; np. warunkowanie kilku cech przez pojedynczy gen. Mechanizm plejotropii opiera się na tym, że gen koduje produkt białkowy, który jest aktywny w różnych komórkach lub pełni funkcję sygnałową dla wielu różnych komórek docelowych. Zjawisko to zaobserwowano u wielu organizmów: od bakterii, pierwotniaków, drożdży, roślin, owadów po ryby, ptaki i ssaki.
Wikipedia
starsza epoka czwartorzędu, cechująca się m.in. wielkim zlodowaceniem i pojawieniem się człowieka neandertalskiego; dyluwium, epoka lodowa, epoka lodowcowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. starsza epoka czwartorzędu;
Wiktionary
Plejstocen (stgr. πλεῖστος 'większość' + καινός 'nowy')
Wikipedia
(1.1) Podczas plejstocenu miało miejsce kilka zlodowaceń kontynentalnych.
Wiktionary
IPA: plɛjˈstɔt͡sɛ̃n, AS: plei ̯stocẽn
Wiktionary
przym. plejstoceński
Wiktionary
(1.1) przest. dyluwium
Wiktionary
odnoszący się do plejstocenu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z plejstocenem, dotyczący plejstocenu
Wiktionary
(1.1) Zlodowacenie podlaskie stanowiło najstarsze ze zlodowaceń plejstoceńskich.
Wiktionary
rzecz. plejstocen mrz.
Wiktionary
(1.1) przest. dyluwialny
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) ranić, kaleczyć bronią białą
Wiktionary
czasownik
(1.1) góry. ssać mleko matki
Wiktionary
(1.1) Dobrze plekaćeka to jagnię!
Wiktionary
rzecz. plekanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odekać.
Wiktionary
czas. plekać ndk.
Wiktionary
[czytaj: pleks-i] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksiglas, plexiglas, plexi
SJP.pl
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
[czytaj: pleks-iglas] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksi, plexiglas
SJP.pl
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
nazwa nitkowatych, splecionych i częściowo pozrastanych ze sobą grup komórek o dużych przestworzach międzykomórkowych, tworzących ciało roślin niższych; tkanka rzekoma, pseudotkanka
SJP.pl
Plektenchyma – tkanka rzekoma, która powstaje z nitkowatych, początkowo oddzielonych plech poprzez ich splątanie się i złączenie. Występuje u grzybów i niektórych glonów. Nitki plechy łączą się z sobą poprzez ścisłe splątanie albo poprzez zlepienie śluzowatymi ścianami komórkowymi, tworząc twór podobny do tkanki roślin wyższych.
Wikipedia
piórko, kostka, płytka elastyczna służące do gry na instrumentach strunowych szarpanych; plectrum
SJP.pl
Plektron (stgr. πλῆκτρον, pot. kostka, piórko) – przyrząd służący do szarpania strun niektórych instrumentów strunowych. Używany już w starożytności do gry na kitarze i lirze. W późniejszych czasach i obecnie służy również do gry na takich instrumentach, jak: domra, mandolina, gitara (zob. kostka gitarowa). „Piórka” szarpiące struny w klawesynie również pełnią funkcję plektronów, często także są określane tym terminem.
Wikipedia
1. grupa rodów wywodzących się od wspólnego przodka, zamieszkujących dany obszar i związanych wspólnotą organizacji społecznych;
2. dawniej: ród, potomstwo, pokolenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) forma przedpaństwowej organizacji społeczeństw, grupa spokrewnionych rodów zamieszkujących jeden obszar;
(1.2) biol. kategoria systematyki roślin i zwierząt;
(1.3) przest. pokolenie, potomstwo, ród
Wiktionary
Plemię – grupa rodów, wywodzących się od wspólnego przodka (w odróżnieniu od szczepu), zamieszkujących jeden obszar i połączonych wspólnymi związkami społecznymi oraz ekonomicznymi. Plemię ma świadomość bliskiego pokrewieństwa, posługuje się tym samym językiem (lub dialektem) i jest połączone wyznawaniem tego samego kultu religijnego. Definicja „krewniacza” plemienia może być też w niektórych przypadkach (np. plemion słowiańskich) zastąpiona definicją terytorialną. Według tej definicji plemię to lokalna wspólnota osadnicza, złożona z kilku lub kilkunastu mniejszych wspólnot terytorialnych (np. na ziemiach polskich tą mniejszą wspólnotą było opole).
Wikipedia
(1.1) W Brazylii, w dżungli Amazonii odkryto nieznane do tej pory plemię.
(1.3) Polskie wydało go plemię, • Wstrzymał słońce, ruszył ziemię!
Wiktionary
IPA: ˈplɛ̃mʲjɛ, AS: plẽmʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) przym. plemienny
Wiktionary
członek plemienia w stosunku do innych jego członków; współplemieniec
SJP.pl
odwoływanie się do wspólnoty pochodzenia, odnoszenie się do wspólnoty rodowej
SJP.pl
Trybalizm, inaczej plemienność – idea dążąca do utrzymania się plemiennej struktury społeczeństwa pozbawionego scentralizowanej władzy, jednocześnie idea jest przeciwna kształtowaniu się narodów. Trybalizm może akceptować współczesne aspekty życia oraz czynności, jak np. praktykowanie religii abrahamowych, edukację, komunikację mobilną oraz wymianę walut. Wykazuje również cechy podobne do nacjonalizmu oraz sprzeczne z islamem.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący plemięemienia, właściwy plemięemieniu i jego regułom
Wiktionary
(1.1) Arabska tradycja nadała plemiennym przejawom nieposłuszeństwa kolektywną nazwę „ridda”, czyli apostazja, odrzucenie.
Wiktionary
IPA: plɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: plẽmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. plemię n., plemienność ż.
przym. międzyplemienny
Wiktionary
męskie gametangium, miejsce wytwarzania plemników; anterydium, anteridium
SJP.pl
Plemnia, anterydium – haploidalny organ rozmnażania (gametangium), w którym wytwarzane są plemniki. Występuje w wielu grupach systematycznych roślin (zielenice, mszaki, paprotniki), grzybów i glonów nie zaliczanych do roślin. Plemnia może być jednokomórkowa lub wielokomórkowa.
Wikipedia
męska komórka rozrodcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. męska komórka rozrodcza – u ludzi, zwierząt i niektórych roślin;
Wiktionary
Plemnik, spermatozoid – gameta męska, haploidalna komórka rozrodcza wytwarzana przez gonadę osobnika płci męskiej służąca do rozmnażania płciowego. Plemniki występują zarówno u zwierząt, jak i u roślin.
Plemniki po raz pierwszy zaobserwował w 1677 roku Antoni van Leeuwenhoek. U człowieka zwykle w jednej porcji nasienia wydzielanego podczas wytrysku jest od 100 do 500 milionów plemników.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) spermatozoid
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. plemnikowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) spermatozoon, sperm cell
* arabski: (1.1) حيوان منوي
* baskijski: (1.1) espermatozoide, espermatozoo
* białoruski: (1.1) жыўчык m., сперматазоід m.
* bośniacki: (1.1) spermatozoid
* bułgarski: (1.1) сперматозоид m.
* chorwacki: (1.1) spermij
* czeski: (1.1) spermie ż.
* duński: (1.1) sædcelle w.
* francuski: (1.1) spermatozoïde
* hiszpański: (1.1) espermatozoide m.
* japoński: (1.1) 精子
* kaszubski: (1.1) plemnik m.
* kataloński: (1.1) espermatozoide
* nowogrecki: (1.1) σπερματοζωάριο n.
* słowacki: (1.1) spermia ż.
* słoweński: (1.1) spermij m.
* szwedzki: (1.1) spermie, w., spermatozo w.
* węgierski: (1.1) ondósejt
* włoski: (1.1) spermatozoo, spermio
źródła.
== plemnik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) fizj. plemnik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈplɛ̃mʲɲik, AS: plẽmʹńik
Wiktionary
przym. plemnikowy
Wiktionary
(1.1) spermatozoid
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) farm. med. powodując uśmiercenie plemników
Wiktionary
(1.1) Ile kosztuje preparat działający plemnikobójczo w pańskiej aptece?
Wiktionary
przym. plemnikobójczy
Wiktionary
zabijający plemniki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) farm. med. powodujący uśmiercenie plemników
Wiktionary
przysł. plemnikobójczo
Wiktionary
mający zdolność wytwarzania plemników
SJP.pl
przymiotnik od: plemnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plemnikemnikiem, dotyczący plemnikemnika
Wiktionary
rzecz. plemnik m.
Wiktionary
larwa muchówki ziemiórki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pełznąca masa złożona z mnóstwa larw muchówki z gatunku ziemiórki pleniówki;
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. lp. od: plenić
Wiktionary
Pleń (robak hufcowy) – pełznąca masa, złożona z tysięcy maleńkich larw muchówki z gatunku ziemiórki pleniówki.
Pleń jest niezwykle rzadkim zjawiskiem, a przyczyna wędrówki larw do dziś nie została poznana. Pierwszym zoologiem, który zwrócił uwagę na to zjawisko, był związany z Gryfowem Śląskim i Jelenią Górą Caspar Schwenckfeld. Pod nazwą Ascarides militares opisał on pleń w wydanej w 1603 r. w Legnicy pracy pt. „Theriotropheum Silasiae”, będącej uporządkowanym opisem fauny Śląska.
Wikipedia
(1.1) Idąc szlakiem w Bieszczadach, widziałem pleń.
Wiktionary
(1.1) robak hufcowy
Wiktionary
potocznie: posiedzenie plenarne
SJP.pl
o zebraniach: ogólny, walny, całościowy, generalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w pełnym składzie
Wiktionary
1. otwarta przestrzeń pod gołym niebem, używana jako miejsce i temat pracy artysty, naturalna scenografia do zdjęć filmowych lub miejsce wypoczynku;
2. malowanie obrazów lub robienie zdjęć na wolnym powietrzu bezpośrednio z natury; obraz tak namalowany lub zdjęcie tak zrobione;
3. pobyt grupy artystów w jakiejś miejscowości, poświęcony pracy twórczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przestrzeń poza budynkiem, pod gołym niebem
(1.2) impreza dla artystów zorganizowana aby malować, rzeźbić fotografować na wolnym powietrzu
(1.3) teren poza studiem filmowym wybrany jako sceneria do filmowania
(1.4) filmowanie w naturalnej scenerii
Wiktionary
Plener (fr. en plein air – na świeżym powietrzu) – twórczość na zewnątrz, w bezpośrednim kontakcie z naturą, polegająca na utrwalaniu w twórczości malarskiej krajobrazu, otwarta przestrzeń pod gołym niebem jako miejsce i temat pracy artysty, pobyt grupy artystów w jakiejś miejscowości, poświęcony pracy twórczej.
Wikipedia
przym. plenerowy
Wiktionary
artysta pracujący w plenerze - przestrzeni pod gołym niebem
SJP.pl
występujący w plenerze, dotyczący pleneru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odbywający się, wykonany w plenerze
(1.2) związany z plenerem; dotyczący pleneru
Wiktionary
IPA: ˌplɛ̃nɛˈrɔvɨ, AS: plẽnerovy
Wiktionary
rzecz. plener m.
Wiktionary
malarz malujący w plenerze
SJP.pl
plenić się:
1. np. o owadach: rozmnażać się, powiększać swą ilość;
2. o roślinach: rosnąć bujnie, szybko
SJP.pl
tylna część tratwy, dziesięć do dwudziestu pni drzewa zbitych w jedną całość dla spławienia wodą; tafla, cal
SJP.pl
ziemiórka pleniówka - muchówka z rodziny bedliszek
SJP.pl
pełnomocnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. pełnomocnictwo (prawo do działania w czyimś imieniu)
Wiktionary
IPA: ˌplɛ̃ɲipɔˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: plẽńipotẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. plenipotent mos., plenipotentka ż.
Wiktionary
osoba upoważniona do wykonywania jakichś obowiązków w czyimś imieniu, także do wypowiadania się publicznie w takiej formie; pełnomocnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. pełnomocnik.
Wiktionary
Pełnomocnictwo, pot. upoważnienie – w doktrynie prawa terminem pełnomocnictwo określa się zarówno:
Wikipedia
(1.1) W 1841/42 był już nowy wydział zdrowia oraz na prawach wydziału: służba ogólna, którą kierował plenipotent, jego zastępca lub sekretarz, a oprócz niej kasa główna.
Wiktionary
rzecz. plenipotentka ż., plenipotencja ż.
Wiktionary
kobieta upoważniona do wykonywania jakichś obowiązków w czyimś imieniu, także do wypowiadania się publicznie w takiej formie; pełnomocniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hig. pieluszka
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: plennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: plenny
SJP.pl
1. wydawanie licznego potomstwa
2. liczba nasion, bulw roślin uprawnych cechująca poszczególne odmiany
3. liczba noworodków w miocie
4. żyzność, urodzajność gleby
SJP.pl
Plenność roślin — zdolność roślin do wytwarzania określonego plonu, czyli użytecznych części przeznaczonych na cele spożywcze, paszowe, przemysłowe lub nawozowe.
Plenność wyraża się w jednostkach masy (tona, kwintal, kg), uzyskiwanej w ciągu roku z jednostki powierzchni (m², ar i hektar) w formie plonu głównego lub międzyplonu.
Wikipedia
1. przynoszący obfite plony;
2. kielichowiec plenny - kwiat z Ameryki Północnej, uprawiany również w Polsce;
3. olkuska owca plenna - odmiana owiec długowełnistych
SJP.pl
1. ogół lub część jakiejś organizacji, partii, ugrupowania itp. obecnych, np. na posiedzeniu;
2. posiedzenie członków organizacji, ugrupowania, partii w pełnym jej składzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół członków jakiejś organizacji obecnych na zebraniu
(1.2) zebranie członków wchodzących w skład plenum (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈplɛ̃nũm, AS: plẽnũm
Wiktionary
właściwość niektórych kryształów polegająca na zmianie ich barwy przy obracaniu, gdy przechodzi przez nie światło spolaryzowane liniowo; polichroizm, wielobarwność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zjawisko zmiany barwy w zależności od polaryzacji światła przechodzącego przez ciało;
Wiktionary
Pleochroizm (wielobarwność, polichroizm) – zjawisko zmiany barwy w zależności od polaryzacji światła przechodzącego przez ciało. Jest on wynikiem różnej absorpcji widmowej światła przez substancje, zależnie od kierunku polaryzacji padającego światła.
Wikipedia
(1.1) wielobarwność, polichroizm
Wiktionary
aparat do rejestracji zdjęć i projekcji ruchomych obrazów; skonstruowany w roku 1894 przez K. Prószyńskiego
SJP.pl
pleograf (gr. pleo + graf)
Wikipedia
występowanie różnych kształtów organizmów i komórek
SJP.pl
Wikipedia
minerał z grupy spineli, o barwie zielonoczarnej, bogaty w żelazo
SJP.pl
→ pleonazm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z pleonazmem, dotyczący pleonazmu
Wiktionary
rzecz. pleonazm mrz.
przym. pleonazmiczny
Wiktionary
(1.1) rzad. pleonazmiczny
Wiktionary
wyrażenie złożone z wyrazów o takim samym lub bardzo podobnym znaczeniu, zwykle oceniane jako błąd, np. cofać się w tył; tautologia, tautologizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyrażenie składające się z wyrazów to samo lub prawie to samo znaczących;
Wiktionary
Pleonazm (z gr. πλεονασμός pleonasmos „nadmiar”), potocznie lub żartobliwie masło maślane– wyrażenie, w którym jedna część wypowiedzi zawiera treść występującą także w drugiej części, zaliczane do redundantnych połączeń wyrazowych.
Wikipedia
(1.1) Wyrażenie „mokra woda” to pleonazm.
Wiktionary
IPA: plɛˈɔ̃nasm̥, AS: pleõnasm̦
Wiktionary
przym. pleonastyczny
Wiktionary
(1.1) tautologia; pot. żart. masło maślane
Wiktionary
dział ortoptyki; zajmuje się leczeniem niedowidzenia jednoocznego występującego w zezie jednostronnym towarzyszącym
SJP.pl
1. fryzura męska
2. dawne, puszyste pióro strusie zwisające z ronda damskiego kapelusza
3. dawna, biała obwódka naszyta na żałobną suknię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) męska fryzura z dość długich włosów zaczesanych ku tyłowi i opadających na kark
(1.2) daw. puszyste strusie pióro zwisające z ronda damskiego kapelusza
(1.3) daw. biała obwódka naszyta na suknię żałobną
Wiktionary
Czeski piłkarz (zwana także czeski hokeista, płetwa, firana, dywan, plereza, czeski metal lub na enerdowca, Czecha) – określenie używane w Polsce dla określenia popularnej w latach osiemdziesiątych fryzury noszonej głównie przez mężczyzn i chłopców.
Wikipedia
IPA: plɛˈrɛza, AS: plereza
Wiktionary
jedno ze stadiów larwalnych bruzdogłowca szerokiego
SJP.pl
Plerocerkoid (plerocercoidus, z gr. πλερες = pełny, kompletny + κερκος = ogon) – trzecie stadium larwalne tasiemców z rzędu Pseudophyllidea (np. bruzdogłowca szerokiego). Charakteryzuje się robakowatym kształtem ciała i dwoma bruzdami przyssawkowatymi. Pasożytuje głównie w rybach, drugim żywicielu pośrednim larw tego typu, ale spotykany jest również u płazów, gadów i ssaków.
Wikipedia
pojęcie używane w gnostycyzmie oznaczające pełnię boskiego Bytu
SJP.pl
młodzieżowo: plecy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. plecy
Wiktionary
(1.1) Tak mnie plery bolą, że nie mogę się podnieść.
Wiktionary
IPA: ˈplɛrɨ, AS: plery
Wiktionary
1. łączyć długie i cienkie elementy czegoś, poprzez ich przeplatanie;
2. potocznie: mówić bez przemyślenia; gadać, paplać;
3. pleść się - wić się, przeplatać się, plątać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) łączyć wzdłuż podłużne materiały (wiklinę, sznurki), przeplatając je ze sobą
(1.2) pot. przen. gadać bzdury
Wiktionary
(1.1) Jako mieszkaniec Novigradu będę handlował, pleśćótł koszyki z wikliny, żebrał lub kradł, jako jeden z was będę robił to, co zwykle robi jeden z was.
(1.2) Co ty pleśćeciesz?!
Wiktionary
IPA: plɛɕt͡ɕ, AS: pleść
Wiktionary
rzecz. splot m., plecenie n., plecionka ż., plecień mrz.
czas. przeplatać, wyplatać, splatać
przym. pleciony
Wiktionary
Plesewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Łasin.
W okresie międzywojennym Plesewo było siedzibą komisariatu Straży Celnej „Plesewo”.
Wikipedia
przymiotnik od: Pleśna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nalot w kolorze zielonkawoszarym na produktach spożywczych lub drewnie itp. narażonych na działanie powietrza i wilgoci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gęsty nalot utworzony przez niektóre grzyby na produktach spożywczych i innych substancjach organicznych
Wiktionary
Pleśń – potoczna nazwa saprotroficznych grzybów z różnych grup systematycznych, których grzybnia rozwija się na pokarmach roślinnych, na nawozie, skórze i różnych resztkach roślin. Należą do nich m.in. pleśniak, pędzlak, kropidlak. Do pleśni zalicza się również grzyby domowe rozwijające się na materiałach budowlanych.
Wikipedia
(1.1) Wiele pleśńeśni jest rakotwórczych.
Wiktionary
rzecz. pleśniak m., pleśnienie n.
czas. pleśnieć
przym. pleśniowy
Wiktionary
(1.1) kożuch, kożuszek, nalot, osad
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. grzyb, rozwijający się na produktach żywnościowych, w glebie i na nawozie;
2. rodzaj ciasta z kilku warstw
SJP.pl
osoby on nazwisku Pleśniak:
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pleśniakowców
SJP.pl
Pleśniakowate (Mucoraceae Dumort.) – rodzina grzybów z rzędu pleśniakowców (Mucorales).
Wikipedia
o cechach pleśniakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
pleśniakowiec lśniący - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
Pleśniakowce (Mucorales Fr.) – rząd grzybów należący do typu Mucoromycota.
Wikipedia
pleśniakowiec lśniący - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
Pleśniakowiec (Alphitobius) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.
Wikipedia
Wikipedia
Pleśnica (niem. Plieschnitz, 1936–1945 Fuchsberg) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Korfantów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
nalot w kolorze zielonkawoszarym na produktach spożywczych lub drewnie itp. narażonych na działanie powietrza i wilgoci
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spleśnieć, zapleśnieć)
(1.1) mikol. okrywać się pleśńeśnią
Wiktionary
(1.1) Adelciu, nie umieszczaj tam dżemu, bo pleśniećeśniałby w takim miejscu.
Wiktionary
rzecz. pleśniak mrz., pleśniawka ż., pleśnienie n., pleśniowość ż., pleśń ż.
przym. pleśniejący, pleśniobójczy, pleśniowy
przysł. pleśniobójczo
Wiktionary
zabijający pleśnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pleśńeśnią, dotyczący pleśńeśni
Wiktionary
IPA: plɛɕˈɲɔvɨ, AS: pleśńovy
Wiktionary
rzecz. pleśń ż., pleśniawka ż., pleśniak m., Pleśnik m., Pleśnica ż., pleśniakowate nmos., pleśnienie n.
czas. pleśnieć, spleśnieć, podpleśnieć
przym. pleśniawy, pleśniakowaty, pleśniawkowy
przysł. pleśniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. pokryty pleśńeśnią
(1.2) stpol. posiwiały
Wiktionary
IPA: plɛɕˈɲivɨ, AS: pleśńivy
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
drobnokrystaliczna mieszanina różnych odmian żelaza niklonośnego, występująca w meteorytach żelaznych
SJP.pl
dawne narzędzie lekarskie w postaci cienkiej metalowej płytki, używane jako rezonator przy opukiwaniu klatki piersiowej lub jamy brzusznej; pukadło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wygolone w kształcie kółka miejsce na głowie duchownych katolickich
Wiktionary
(1.1) tonsura
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rumunii, w południowej Bukowinie, założona przez polskich osadników;
Wiktionary
Plesza (rum. Pleșa) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Mănăstirea Humorului. W 2011 roku liczyła 171 mieszkańców.
Wieś leży na południowej Bukowinie, na północ od Gura Humorului. Zamieszkana jest prawie wyłącznie przez Polaków.
Wikipedia
drobna roślina z rodziny wątrobowców
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Pleszew (niem. Pleschen) – miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Nerem, siedziba powiatu pleszewskiego i gminy Pleszew.
Według danych z 1 stycznia 2019 roku miasto liczyło 17 356 mieszkańców.
Patronem miasta jest św. Jan Chrzciciel.
Wikipedia
(1.1) Nadrobiliśmy sporo, jadąc przez Pleszew.
Wiktionary
rzecz. pleszewianin mos., pleszewianka ż.
przym. pleszewski
Wiktionary
mieszkaniec Pleszewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pleszewa
Wiktionary
(1.1) Grupa pleszewianineszewian zorganizowała patrol obywatelski.
Wiktionary
rzecz. Pleszew mrz.
:: fż. pleszewianka ż.
przym. pleszewski
Wiktionary
mieszkanka Pleszewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pleszewa
Wiktionary
(1.1) Plebiscyt ponownie wygrała rodowita pleszewianka.
Wiktionary
rzecz. Pleszew mrz.
:: fm. pleszewianin mos.
przym. pleszewski
Wiktionary
przymiotnik od: Pleszew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pleszewa, związany z Pleszewem
Wiktionary
(1.1) Powiat pleszewski podzielono na 1 miasto i 6 gmin.
Wiktionary
rzecz. Pleszew mrz., pleszewianin mos., pleszewianka ż.
Wiktionary
gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. niewielki ptak należący do muchołówek
Wiktionary
Pleszka – ptak z rodziny muchołówek (zwykle w odniesieniu do pleszki zwyczajnej):
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. łysy
(1.2) stpol. pokryty strupami
Wiktionary
IPA: ˌplɛʃɔˈvatɨ, AS: plešovaty
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pleszówka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Gołuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Inne miejscowości o nazwie Pleszówka: Pleszew
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pleszowem, dotyczący Pleszowa
Wiktionary
rzecz. Pleszów m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. grecki filozof Jerzy Gemist;
Wiktionary
Jerzy Gemist-Pleton także Gemistos Plethon (ur. ok. 1355 w Konstantynopolu, zm. ok. 1450 w Mistrze) – uczony i filozof bizantyński.
Wikipedia
IPA: ˈplɛtɔ̃n, AS: pletõn
Wiktionary
dawniej: płetwa
SJP.pl
dawniej: płetwiasty
SJP.pl
dawniej: płetwowaty
SJP.pl
w medycynie: metoda diagnostyczna polegająca na ocenie obwodowego przepływu krwi
SJP.pl
Wikipedia